Skip to main content

Full text of "Dr. W. Pape's Handwörterbuch der griechischen Sprache"

See other formats


Google 


This is a digital copy of a book that was preserved for generations on library shelves before it was carefully scanned by Google as part of a project 
to make the world’s books discoverable online. 

It has survived long enough for the copyright to expire and the book to enter the public domain. A public domain book is one that was never subject 
to copyright or whose legal copyright term has expired. Whether a book is in the public domain may vary country to country. Public domain books 
are our gateways to the past, representing a wealth of history, culture and knowledge that’s often difficult to discover. 

Marks, notations and other marginalia present in the original volume will appear in this file - a reminder of this book’s long journey from the 
publisher to a library and finally to you. 


Usage guidelines 


Google is proud to partner with libraries to digitize public domain materials and make them widely accessible. Public domain books belong to the 
public and we are merely their custodians. Nevertheless, this work is expensive, so in order to keep providing this resource, we have taken steps to 
prevent abuse by commercial parties, including placing technical restrictions on automated querying. 

‘We also ask that you: 


+ Make non-commercial use of the files We designed Google Book Search for use by individuals, and we request that you use these files for 
personal, non-commercial purposes. 


+ Refrain from automated querying Do not send automated queries of any sort to Google’s system: If you are conducting research on machine 
translation, optical character recognition or other areas where access to a large amount of text is helpful, please contact us. We encourage the 
use of public domain materials for these purposes and may be able to help. 


+ Maintain attribution The Google “watermark” you see on each file is essential for informing people about this project and helping them find 
additional materials through Google Book Search. Please do not remove it. 


+ Keep it legal Whatever your use, remember that you are responsible for ensuring that what you are doing is legal. Do not assume that just 
because we believe a book is in the public domain for users in the United States, that the work is also in the public domain for users in other 
countries. Whether a book is still in copyright varies from country to country, and we can’t offer guidance on whether any specific use of 
any specific book is allowed. Please do not assume that a book’s appearance in Google Book Search means it can be used in any manner 
anywhere in the world. Copyright infringement liability can be quite severe. 


About Google Book Search 


Google’s mission is to organize the world’s information and to make it universally accessible and useful. Google Book Search helps readers 
discover the world’s books while helping authors and publishers reach new audiences. You can search through the full text of this book on the web 
alkttp: /7books. google. com/] 














Google 


Über dieses Buch 


Dies ist ein digitales Exemplar eines Buches, das seit Generationen in den Regalen der Bibliotheken aufbewahrt wurde, bevor es von Google im 
Rahmen eines Projekts, mit dem die Bücher dieser Welt online verfügbar gemacht werden sollen, sorgfältig gescannt wurde. 

Das Buch hat das Urheberrecht überdauert und kann nun öffentlich zugänglich gemacht werden. Ein öffentlich zugängliches Buch ist ein Buch, 
das niemals Urheberrechten unterlag oder bei dem die Schutzfrist des Urheberrechts abgelaufen ist. Ob ein Buch öffentlich zugänglich ist, kann 
von Land zu Land unterschiedlich sein. Öffentlich zugängliche Bücher sind unser Tor zur Vergangenheit und stellen ein geschichtliches, kulturelles 
und wissenschaftliches Vermögen dar, das häufig nur schwierig zu entdecken ist. 

Gebrauchsspuren, Anmerkungen und andere Randbemerkungen, die im Originalband enthalten sind, finden sich auch in dieser Datei — eine Erin- 
nerung an die lange Reise, die das Buch vom Verleger zu einer Bibliothek und weiter zu Ihnen hinter sich gebracht hat. 


Nutzungsrichtlinien 


Google ist stolz, mit Bibliotheken in partnerschaftlicher Zusammenarbeit öffentlich zugängliches Material zu digitalisieren und einer breiten Masse 
zugänglich zu machen. Öffentlich zugängliche Bücher gehören der Öffentlichkeit, und wir sind nur ihre Hüter. Nichtsdestotrotz ist diese 
Arbeit kostspielig. Um diese Ressource weiterhin zur Verfügung stellen zu können, haben wir Schritte unternommen, um den Missbrauch durch 
kommerzielle Parteien zu verhindern. Dazu gehören technische Einschränkungen für automatisierte Abfragen. 

Wir bitten Sie um Einhaltung folgender Richtlinien: 


+ Nutzung der Dateien zu nichtkommerziellen Zwecken Wir haben Google Buchsuche für Endanwender konzipiert und möchten, dass Sie diese 
Dateien nur für persönliche, nichtkommerzielle Zwecke verwenden. 


+ Keine automatisierten Abfragen Senden Sie keine automatisierten Abfragen irgendwelcher Art an das Google-System. Wenn Sie Recherchen 
über maschinelle Übersetzung, optische Zeichenerkennung oder andere Bereiche durchführen, in denen der Zugang zu Text in großen Mengen 
nützlich ist, wenden Sie sich bitte an uns. Wir fördern die Nutzung des öffentlich zugänglichen Materials für diese Zwecke und können Ihnen 
unter Umständen helfen. 


+ Beibehaltung von Google-Markenelementen Das "Wasserzeichen" von Google, das Sie in jeder Datei finden, ist wichtig zur Information über 
dieses Projekt und hilft den Anwendern weiteres Material über Google Buchsuche zu finden. Bitte entfernen Sie das Wasserzeichen nicht. 


+ Bewegen Sie sich innerhalb der Legalität Unabhängig von Ihrem Verwendungszweck müssen Sie sich Ihrer Verantwortung bewusst sein, 
sicherzustellen, dass Ihre Nutzung legal ist. Gehen Sie nicht davon aus, dass ein Buch, das nach unserem Dafürhalten für Nutzer in den USA 
öffentlich zugänglich ist, auch für Nutzer in anderen Ländern öffentlich zugänglich ist. Ob ein Buch noch dem Urheberrecht unterliegt, ist 
von Land zu Land verschieden. Wir können keine Beratung leisten, ob eine bestimmte Nutzung eines bestimmten Buches gesetzlich zulässig 
ist. Gehen Sie nicht davon aus, dass das Erscheinen eines Buchs in Google Buchsuche bedeutet, dass es in jeder Form und überall auf der 
Welt verwendet werden kann. Eine Urheberrechtsverletzung kann schwerwiegende Folgen haben. 


Über Google Buchsuche 


Das Ziel von Google besteht darin, die weltweiten Informationen zu organisieren und allgemein nutzbar und zugänglich zu machen. Google 
Buchsuche hilft Lesern dabei, die Bücher dieser Welt zu entdecken, und unterstützt Autoren und Verleger dabei, neue Zielgruppen zu erreichen. 
Den gesamten Buchtext können Sie im Internet unter|'http: //books .google.comldurchsuchen. 

















Dr. W. Pape’s 


weiland Profeſſors am Berliniihen Gymnaſio zum Grauen Kloſter 


Sandwöärterbud 


der 


Griechiſchen Sprade. 


In vier Bänden. 


— — — — — 


Dritter Band. 
Wörterbuch der griechiſchen Eigennamen. 
Dritte Auflage. 


Neu bearbeitet 


von 


Dr. Guſtav Eduard Benſeler. 


Erſte Hälfte. 
A—K 


— 


Dritter Abdrud. 


Braunfhweig, 
Diud und Berlag von Friedridh Vieweg und Sohn. 
1 ὃ δ 4. 


Dr. W. Pape’s 


Wörterbud 
griechiſchen Sigennamen. 


Ὁ 


Pritte.Auflage. 


Neu bearbeitet 


von 


Dr. Guflav Eduard Kenfeler. 


— — — — 


Erſte Hälfte. 
Α -- Κ. 


Dritter Abdrud, 





Braunfhmeig, 
Drud und Verlag von Friedbrid Vieweg und Sohn. 
1884. | 


42 






LIBRARY 
OF THE 


LELAND STANFORD- JUNIOR 
UNIVERSITY. 





Alle Rechte vorbehalten. 











— 


Vorrede zur nenen Bearbeitung. 


Papes Worterbuch der griechiſchen Eigennamen hat ſich dadurch, daß es zuerſt dieſe Namen in 
einem größern Umfange als bisher behandelte und damit eine wirkliche Lücke in ber griechiſchen 
Lexicographie auszufitllen fuchte, eine große Verbreitung erworben. Waren doc auch die Princi⸗ 
pien,, von welchen Pape dabei ausging, vollkommen richtig, und wenn ich mic trotzdem genöthigt 
geiehen habe, das Werk gewiſſermaßen ganz von neuem zu bearbeiten, das heißt, jeben etwas 
größern Artikel neu zu fchaffen und dann erft mit der Arbeit meines Vorgüngers zu vergleichen, 
fo lag dies nicht in ben Principien, fondern in den Umftande, daß Pape, [εί εδ aus Mangel απ 
Zeit, fei e8 aus Mangel an Ausdauer, feine eigenen Principien nicht mit der erforderlichen Con⸗ 
fequenz bei der Arbeit befolgte. Wenn er 3. B. in der Vorrede fagt: daß hinfichtlich der Schrift« 
fteller, au® denen die Namen gefammelt worden, die größte Vollftändigfeit grade hier am win» 
ſchenswertheſten fet, fo hat er vollfommen das Richtige erkannt, aber bei der Arbeit darin 
gefehlt, daß er fich nicht bei diefen Schriftftelleen beftimmitere Grenzen ftedte, innerhalb derfelben 
aber mit um fo größerer Genauigfeit verfuhr. Denn e8 war dann bei einer nenen Bearbeitung 
ein Πώετα Weg gebahnt, auf welchem weiter fortgejchritten werden Konnte. Mir fchien e8 daher 
das erfte Erforderniß einer neuen Bearbeitung zu fein, hierin einen Grund zu legen. Es wurden 
alfo theils aus den Indicibus, welche zu den Schriftftellern vorhanden waren, theil® aus eigenen 
dazu angelegten Sammlungen die Namen aus einer ziemlich großen Anzahl von Schriftftellern 
beigebracht, und zwar fo, daß ich ſämmtliche Stellen, wo Πε vorlommen, felbft einfah und grund⸗ 
fäglich aus δίε[ει Schriftftellern Feine Stelle citirte, die ich nicht wirklich felbft gefunden und ver- 
glihen hatte. Die Schriftfteller, bei welchen dies der Fall ift, find aber folgende, nach den im 
Berzeichnig der Abkurzungen angegebenen Ausgaben: von Epikern, Hymnendichtern, Elegikern, 
Bulolitern, Epigrammatifern u. |. w: Homer (Ilias, Odyſſee, Batrachomyomachie, Hymnen, 
Epigramme nebft Scholien zur Ilias), Hefiob (Theogonia, Scutum Herculis, Opera et dies, 
Gragmente), Apollonins Rhodins (Argonautica und Scholien), Duintus Smyrnäns, 
Nonnus, Mufäns (Hero et Leander), Orpheus (Argonautica, Lithica, Hymnen, Frag» 
mente), Callimachus (Hymnen und Epigramme), Proclus(Hymnen), Tyrtäus, Theogni 6 
u. in Th. Bergks Anthologia Iyrica, Epigrammatifer in Anthologia Palatina, Theo⸗ 
eritus (Idyllen und Epigramme), Bion und Moſchus; von Lyrifern Pindar (Hymnen und 
ὑταριπεπίε), Sappho, Anacreon u. in Th. Bergk's Anthologia Iyrica; von Dramatifern: 
Aeſchylus (Tragddien und Bragmente), Sophocles (Tragddien und Fragmente), Euripi- 


vI Vorrede. 


des, Ariſtophanes; von Hiſtorilern: Herodotus, Thneydides, Xenophon (fänmtliche 
Schriften außer den Briefen), Polybius Histor. nebſt Excerpten und Fragmenten, Diodorus 
Siculus (Biblioth. historica nebſt Excerpten und Fragmenten), Dionyfius von Hali⸗ 
karnaß (fänmtliche Schriften nebſt den Excerpten), Joſe phus (ſämmtliche Schriften außer ber: 
περὶ τοῦ παντός, jedoch ſo, daß die orientaliſchen Perſonennamen nur dann ange: 
führt wurden, wenn fie auch von nicht jüdiſchen Schriftftellern erwähnt werden, oder zur Eıflä- 
rung anderer angeführter Namen beizutragen fehienen), Plutarch (ſämmtliche Schriften, alfo 
die Vitae und fogenannten Moralia), Arrian (ſämmtliche Schriften und Fragmente außer den 
«4ιατριβαὶ Επικτήτου), Appian, Bolyän, Dio Eaffins, Herodian, Aelian 
(fämmtliche Schriften und Fragmente), Marmor Parium, endlid die FragmentaHisto- 
ricorum graecorum nad) der Ausgabe von C. und Th. Müller, IV Voll, Par. 1841— 
1851. Bon Mythographen: Baläphatus und Apollodorus (Bibliotheca un) Fragmente). 
Bon Geographen: Hanno, Scylar, Dicdard, Schmnos, Dionyfios Calliph., 
Strabo, Iſidor von Charar, Dionyfius Perieg, Ptolemäus (Geographia), 
Paufanias, Stephanus von Byzanz, Marcianus u. Andere (Anonyme) in Müllers 
Geographi minores Par. 1855 (ber zweite Theil von biefer Ausgabe kam erſt in meine Hände, 
als das vorliegende Werk bereit8 im Drude war). Bon Bhilofophen: Plato, Ariftoteles, 
Theophraft (historia plantarum und de causis plantarum), SertusEmpiricus, Philo 
(bier mit der unter Sofephus angegebenen Einfchränkung), Borphyrius (vita Pythagorae, 
vita Plotini, de abstinentia, de antro nympharum), Samblihus (vita Pythagorae), 
Proclus (Chrestomathis), Marinus (Procus), Damascius (vita lsidori), Olym⸗ 
piodorus (vita Platonis), Diogenes Laertius (Vitt. und Epigramme). Bon Rebnern: 
Gorgias (Reden und Fragmente), Alcidamas (Reden und Fragmente), Antifthenes (Neben 
und Fragntente), Antiphon (Reben und Fragmente), Andocides, Lyſias (Neben und Frag⸗ 
mente), Ifocrates (Reden, Briefe und Scholien), Ifäus (Neben und Fragmente), Lycurgus 
(Reden und Fragmente), Demofthenes (Reden, Briefe und Scholien), Aeſchines (Heben, 
Driefe und Scholien), Hyperides (Fragmente), Dinarch (Reden und Fragmente), Demades 
und Andere, deren Fragmente von Baiter und Sauppe im zweiten Theil der Oratores Attici, 
Zurich 1850 gefammelt find. Bon fpätern Sophiften und Declamatoren: Dio Chryjofto- 
mus, Lucian, Aelius Ariftides, Athenäus, Themiftius; von Erotifern und Roman» 
ſchreibern: Barthenius, Jamblichus, Antonius Diogenes, Heliodor, Longus, 
Xenophon von Ephefus, Achilles Tatius, Chariton, Euftathius, Conftanti- 
nus Manaffes, Niceta® Eugenianus, Theodorns Prodromus. Bon Gramma⸗ 
tifern und Sammlern: Harpocration, Möris, Ammonius (vita Aristotelis), Heſy⸗ 
chius, Etymologicum magnum, Suidas, Zenobius, Diogenianus, Michael 
Apoftolius, Gregorius Cyprius, Arfenius, Macarius, Aeſopus und Andere, 
welche im Corpus Paroemiographorum Graecorum von E. L. v. Leutſch und Schneidewin, 
T.Lu Il, Gött. 1839 — 1851 enthalten find. Endlich Novum Testamentum und 
das, was der freilich unvollftändige Inder zu Spengel’8 Ausgabe der Rhetoren an Namen aus 
Longin, Apfines, Minncian, Rufus, Hermogenes, Aphtbonius, Theon, Ale» 
zander, Phöbammon, Tiberius, Aelius Herodianus, Polybius Sarbianuß, 
Zonäus, Tryphon, Gregorius Corinthius, Cocondrius, Georgius Chöro- 
boscus, Demetrius, Menander und Nicolaus darbot. 

. Bon Infchriften dagegen war εδ urſprünglich meine Abficht nur das von Pape aus bem 
Corpus Inscriptionum, Curtii Anecdots Delphica und aus Mionnet und fonft Beigebradhte 
zu geben, und zwar nicht etiva, weil id) die Wichtigkeit derſelben für den vorliegenden Zwed ver⸗ 





Vorrede. vu 


Tanne, ſondern weil ich bei der Reichhaltigkeit diefes Zweiges der Piteratur befltrchten mußte, den 
Stoff am Ende nicht mehr bewältigen zu Können. Indeſſen habe ich doch den urſprünglichen 
Plan zufett wenigften® infoweit erweitert, baf ich zu ben von Pape bereits für diefen Zweck be- 
nußsten Werken, unter welchen freilich das Corpus Inscriptionum, ganz abgefehen von dem, was 
erſt nach der zweiten Auflage des Pape'ſchen Werts davon erfchienen ift, noch manche Ausbente 
gewähren dürfte, wie dies bie von mir nad) Gebühr benutzte Keil'ſche Recenfion der zweiten Auf: 
lage dieſes Werkes beutlich genug beweift, erftlich das hinzufügte, was Keil in feinem Specimen 
onomatologi graeci, ben Analectis epigraphicis und befonder8 in ber Sylloge Inscriptio- 
num Boeoticarum gegeben hatte, fo wie ferner das, was Roß in: die Demen von Nitica, und 
επδίίώ das, was einige Programme und Abhandlungen von Meier, Thierſch, Vifcher, die In- 
fhriften in Ahrens’ Dialecten, Böchh's Staatsheushaltung und R. Rochette lettre à Μ. Schorn 
an Namen darboten. Hierzu kommen endlich die zahlreichen Bereicherungen, wie Πε der Herr 
Profefior Kumanudas in Athen feinem Exemplare beigefchrieben gehabt und num abſchriftlich 
der Berlagshandlung überlaſſen hat. Es find das die mit K. bezeichneten Artikel in diefer Ausgabe 
Daß aber ſchon durch diefe große Vermehrung bes Stoffs, wonach 3. B. der Buchftabe A. 
ftatt 3820 jeßt 6120 Artikel enthält, der Umfang bes Werks bedeutend anfchwellen und ftatt der 
bisherigen 27 Bogen gegen 80 Πατ! werben mußte, war natltrlich, und εδ kann daher bafjelbe auch 
fortan nicht mehr in dem Sinne wie früher als ein dritter Theil des Pape'ſchen Lericons, 
[ο weit daffelbe nämlich auch für Schulen berechnet ift, gelten (died wird ein Auszug aus 
diefem größeren Werke fünftig leiten), ſondern εὂ tritt als ein Werk auf, welches feine Berech⸗ 
tigung zugleich in fich felbft und dem vorhandenen Bedurfniſſe finden muß. Dabei galt es 
aber auch zugleich noch manches Andere, was man bei Pape nad; feinen eigenen in der Vorrede 
ausgeſprochenen Grundſätzen zu erwarten berechtigt war, wirklich zu leiften. So fah Pape fehr 
richtig, daß hier die fachliche Erklärung in ben Hintergrund treten πε und dagegen die fprad)= 
liche Seite vor allen ind Auge zu fallen fei. Allein während ich in jener Hinficht nur hie und 
δα abgewichen bin und 3. 8. bei den Ortsnamen Öfterer die heiitige Benennung hinzugefügt habe 
nnd dies bisweilen mehr der Kurze zu Liebe, um fo bie ungefähre Lage des Orts kurz angeben zu 
men, als and Ueberzeugung von der Nichtigkeit der Angabe, bei Perfonen dfterer den Geburts⸗ 
ort und δεί Schriftftellern und Künftlern zuweilen die Zeit, wann fie lebten, fo wie enblich δε: 
fonders bei Göttern u. f. w. ſolche Befonderheiten, welche man in Reallexici® weniger oder gar 
sicht zu beriidfichtigen pflegt, fo war defto mehr in fprachlicher Hinficht hinzuzufügen und diefe 
Seite faft gradezu πει zu fchaffen. Hier galt c8 erſtlich, die verjchiedene Schreibung und Bes 
fonımg genau zu notiren, e8 galt, das Geſchlecht und bejonders die Flexion des Wortes in feinen 
Befonderheiten anzugeben und endlich auch dem Gebrauche des Artikels die geblihrende Aufmerk- 
famfeit zu widmen. In Ieterer Beziehung ift hier zuerſt bie fonderbare Sitte aufgegeben, nad) 
weicher man bisher jedem Eigennamen, wahrfcheinlich zur Bezeichnung des Geſchlechts, den Arti⸗ 
fel beizufligen pflegte, ohne zu bedenken, daß ſich das griechiſch eben ſo ausnimmt, ald wenn man 
in einem deutſchen Namenlericon läfe: Schiller, ber, Göthe, der, u. ſ. m. Ich babe daher das 
Geſchlecht, wo es nöthig ſchien oder zu ermitteln war, durch m. (masculinum), f. (femininum) 
und n. (neutrum), den Plural durch pl. bezeichnet, δοά) dann, wenn das Wort nur mit dem 
Artifel vorfam, den Artitel ohne, und wenn er bisweilen vorfam, mit Parentheſe vorgefegt. 
Eine neue und fir Manche vielleicht fonderbare Erfcheinung ift endlich die Bier zum erſten⸗ 
mal in diefer Ausdehnung verfuchte Ueberſetzung der griehifchen Eigennamen (bei den latei⸗ 
niſchen, orientalifchen und barbarifchen ift dies abſichtlich unterlaffen und nur dann, wenn die 
Alten bereits ſelbſt eine Erflärung geben, biefelbe beigefligt worden). Auch hier hat Pape, wie 
feine Borrede zeigt, das Nichtige gefüglt, Πώ aber von ber Ausführung durch Gründe abbringen 


vm Vorrede. 


laſſen, welche ich nicht anerkennen kann. Denn wenn er ſagt, ber Umfang des Werks wlrde 
dadurch zu fehr angewachien fein, [ο glaube ich, daß derfelbe kaum um mehr als ein Bierzigtheil 
dadurch angewachſen ift, und wenn er ferner hinzufügt, εδ möchte wohl Mancher darin nur ein 
mißiges Spiel der Laune finden, nun fo ift diefe Befitcchtung allerdings gegründet, Tann aber 
gegen die überwiegenden Grunde fir eine Ueberfegung nicht in die Wagfchale fallen. Denn 
wenn fchon der Umftand, daß die Hanbfchriften und Herausgeber bei manchen Namen weit aus⸗ 
einanber gehen, und dann in vielen Fällen der Sinn d. 5. alfo die Ueberfegung des Namens ent- 
[ῴείδαι muß, dafür fpricht, wenn ferner die erdichteten Namen, wie Πε oftmals bei Dichtern und 
zwar ſchon bei Homer vorfommen, wenn Wortfpiele mit ihnen und darauf begritudete Sprich⸗ 
wörter die Ueberſetzung gradezu erheifchen, [ο giebt es doch auch noch andere Gefichtspunfte, welche 
mich dazu veranlaßten, weder die Mühe zu fcheuen, die manche diefer Ueberfegungen machte, 
πο die Gefahr zu fürchten, zu ben Blößen, welche jeder Lericograph der Kritik, die ſich an Ein⸗ 
zelnes Heften kann, bietet, der Tadelſucht hierdurch ein ganzes weites Feld zu dffuen, wo fie fi 
nach Herzensluft herumtummeln kann, wenn fie fonft will. Denn ift feiner Natur nad) jebes Leri⸗ 
con ein Herbarium, welches bie Blüthen des Volfsgeiftes, freilich in getrocknetem Zuftande aufweift, 
und gehören die Nanen zu den am meiften charafteriftiichen Blüthen diefes Vollsgeiſtes, [ο wird ein 
Lericon, welches dies am eindringlichften und getreneften veranfchaulicht, αιιζ feinem Zwecke am 
beften entfprechen. Und eben dies Tann und wird nach meiner Anficht am beiten eine Leber 
fegung ber griechischen Eigennamen wo möglich in wirklich vortommenbe deutfche Leiten, fie wirb 
von felbft zu einer vergleichenden Dnomatologie der beiben Völler werben und zur beffern 
Kenntniß des Charakters diefer Völler einen nicht unwichtigen Beitrag liefern. Der Umftand, 
dag manche diefer bdeutfchen Ueberfegungen dem griechiichen Namen nicht in allen feinen Be⸗ 
ziehungen entfprechen, hat hierbei um fo weniger zu fagen, als dieß auch bei den meiften übrigen 
Wörtern der Fall if. Nun Hilft man fich hier zwar gewöhnlich durch mehrere Wörter, bie den 
Inhalt des betreffenden Wortes erichöpfen follen, und Pape fcheint auch bei den Namen ein folches 
Berfahren für nöthig gehalten zu haben, indeſſen da Hier die Ueberfegung weniger fir das praf- 
tiſche Bedurfniß δε Verſtändniſſes einzelner Stellen gegeben wird, glaubte ich der nöthigen 
KRaumerfparung wegen davon abfchen zu ἵδππει. — Fehlt e8 doch andrerfeit® auch nicht an 
deutſchen Namen, bie ben griechifchen fo vollkommen entfprechen, daß ich fogar hoffe, es werde 
mande meiner Ueberfegungen mit der Zeit auch in die Schullerica und Schulen Eingang finden 
und fo die betreffende Perfon oder Stabt oder Gegend dem Herzen bes deutfchen Schülers näher 
bringen, ober doch in ihm ben ziemlich weit verbreiteten Wahn zerftören, αἴθ ob bie Eigen- 
namen feine Bedeutung hätten, ohne daß εδ mir dabei einfiele, etwa die Verkehrtheit zu verlangen, 
man folle nun ftatt des griechifchen fich durchweg des beutfchen bedienen. Fur den Kritiler aber 
jet bemerkt, daß jeder Nachweis eines Fehlers, und deren habe ich ficherlich [ο manchen gemacht, 
hochlichſt willlommen fein wird. Es find diefe Verjehen und Fehler nun einmal ein Ungeziefer, 
welches ber Lericograph aus feinem Pelze bei aller Sorgfalt nicht ganz los werden Tann, und 
jollte auch ein kritiſcher Kürfchner etwas umfanfter daran Hopfen, als es grade nöthig und bei 
einem erſten Verſuch wohl aud) billig ift, fobald es nur wirkliche Motten find, die er heraus⸗ 
Πορ, fol ihm dennoch im voraus dafiir gebanft fein. Uebrigens ρεδεπῖε ich, zum Schluß bes 
Werkes eine Abhandlung über das Charakteriftifche der griechifchen Namengebung im Vergleich 
mit ber deutſchen beizufligen und Hoffe, daß dabei manche Ueberfegung erft in ihr gehöriges 
Licht treten und verftänblicher werben wird. (Borläufig bemerke ich bloß, daf ich bei δει deut⸗ 
ſchen Namen und ihrer Erklärung meift Pott's trefflichen Werke über die Perfonennamen gefolgt 
bin und die δοτί oder fonft nicht vorlommenden und beshalb von mir nach Analogie gebilbeten 
mit einem Sternchen bezeichnet habe.) 


Vorrede 1X 


Die lateiniſchen Namen endlich und die Art, wie bie Griechen fie ausgebrüdt haben (bei 
Pape waren biefelben überhaupt ſehr ftiefmätterlich behandelt), gedenke ich in ein alphabetijches 
Berzeihnig am Schluffe zufammenzuftellen. Für die formelle Seite der griechiichen Namen⸗ 
bilbung aber habe ich, und es ift bieß von mehreren Seiten ausdrücklich gewünſcht worben, 
Pape’8 Ueberficht iiber die Bildung der Perfonennamen in ihrer erften unverlürzten Form wieber 
abdruden laſſen. 

Ich Hoffe, daß dem Werke auch in diefer erweiterten und, wie ich mix fchmeichle, verbeſſer⸗ 
ten Geftalt die Freunde nicht fehlen werben. 

Zum Schluß drängt εδ mich noch dem Herrn Dr. arte für die ber Correctur dieſes 
Werkes gewidmete Sorgfalt die gebliärende Anerkennung auszuiprechen. 


Leipzig, September 1862, 
Benfeler. 


Pape's Vorrede, " 


(δε iſt dies die Vorrede zur erften Auflage; das auf die zweite Auflage Bezügliche ift In Klammern 
hinzugefügt.) 


Zur vollſtändigen Ueberſicht eines Sprachgebietes gehört unſtreitig auch die Kenntniß von den 
Benennungen, mit welchen ein Volk bie Einzelweſen feines Geſichtskreiſes, die Menſchen und ihre 
Städte, Gebirge und Flüffe bezeichnet. Denn je näher eine Sprache πού ihrem bildungslräftigen 
Anfang ift, defto mehr erfcheinen alle jene Benenmungen αἶθ aus dem einfachen Naturſime hervor 
gegangen, welcher bie harafteriftifchen Merkmale ber Dinge aufzufinden und treffend zu bezeichnen 
verfteht, defto mehr ift jeder Eigenname bebeutungsvoller Sattungsname. Es muß fi) daher aud) 
in biefen Namen und zum Theil noch beftimmter und beutlicher als in den übrigen Wörtern die 
eigenthümliche Auffaſſungs⸗ und Darftellungsart eines Volles abipiegeln, und wenn anders dies 
möglich ift, müffen die Unfichten, welche εδ bei dem Namengeben geleitet haben, wieder in das Be⸗ 
wußtſein gerufen werden. Über auch abgefehen von biefem, dem Lericon felbft ferner Tiegenden 
Zwecke wird die Einficht in die Sprachbildungsgeſetze durch diefe Eigennamen vervollftändigt, wie 
fid) dies ſchon aus der dem Lericon voraufgeſchickten Ueberfiht über bie Bildung ber Perfonen- 
namen, fo Kurz diefe auch hat gefaßt werden müflen, ergiebt. (In ber zweiten Auflage ift dieſe 
Ueberficht weggeblieben , weil e8 zweckmäßiger ſchien, die Eigennamen in diefer Beziehung wenig⸗ 
ftens mit ben andern Wörtern ber Sprache zufammenzuftellen, und ber Verf. hofft diefe Ueberficht 
über bie Wortbilbung der griechiſchen Sprache nächſtens dem Drud übergeben zu können.) 

Die Ausfcheidung der Eigennamen aus dem Hauptwörterbuche und die abgefonderte Behand⸗ 
lung derjelben in dieſem befonderen Theile bot freilich πιαπώε Schwierigkeiten bar. Abgeſehen da⸗ 
von, daß biefe eine gröfere VBollftändigfeit, αἷθ bei den andern Wörtern beabfichtigt ift, erfordert, 
daß daher mehr Echriftfteller zu Iefen waren, deren Indice® nicht etiwa die Hilfe gewähren, welche 
man auf ben erften Blick vermuthen follte, da diefe, in der Regel Iateinifch abgefaßt, ſchon fiir die 
Einordnung in das griechiſche Alphabet unbequem find, und da die Eitate mit dem Hauptwörter⸗ 
buche in Uebereinftimmung gebracht, zum Theil alfo folche Ausgaben zu Grunde gelegt werben 
mußten, welche nicht mit Indices verfchen find (bei ben ergiebigften Quellen, wie beim Corpus 
Inscriptionum, wird der Inder überdies noch vermißt, [ο bag dem Verfaffer nichts Abrig blieb, als 
jelbft die Namen daraus zu ſammeln, weshalb er, beiläufig bemerkt, um fo cher Nachficht zu fin- 
dem Hofft, wenn ihm manche Einzelheit entgangen ift), hiervon αἴ[ο abgefehen, mußten auch manche 
Ableitungen von diefen Eigennamen, welche man eher in dem andern Theile fucht, hier behandelt 
werden. Zwei Örlinde aber ließen beſonders δίε[ε Trennung wilnfchenswerth erfcheinen. Der erfte, 


Pape's Borrede ΧΙ 


fteilich ein üußerlicher, ift, bag das Lexicon, wenn die Eigennamen in ber beabfichtigten Vollſtän⸗ 
digkeit darin aufgenommen werben follten, in 3 Theile getheilt werden mußte, welches fir eine 
große Zahl derer, die ein Wörterbuch benugen und ber Eigennamen ganz entbehren zu können 
meinen, befonders filr die Schüler, unbequem geworden wäre. Dazu fam noch, daß auf biefe 
Beife im Hauptwörterbuche mandjes Zufammengehörige näher aneinander gerückt und Raum für 
eine ausführlichere Behandlung gewonnen wurde. Der andere Grund aber war, daß das Haupt- 
ziel, welches dem Berfafler vorfchwebte, durch ein Zufammenftellen ſämmtlicher Eigennamen leichter 
und fiherer erreicht werden kaun, fo dag diefe Anordnung hätte getroffen werden müſſſen, auch 
wenn fie file denjenigen, der bloß einzelne Namen auffuchen wollte, größere Unbequemlichteit hätte, 
fi aber um fo mehr empfahl, als fie aud) diefem eine [ὤπείετε Weberficht gewährte. (Much in 
der zweiten Auflage ift die Trennung der Eigennamen beibehalten worben, obwohl ſich manche 
Stimme dagegen erhoben hat, und befonders die Gründe des Heren Brofeflor Schmidt in Stettin 
nicht unwichtig erfcheinen; εδ hat der Umſtand dabei entichieden, daß dieſer Theil auch einzeln ver 
lauft wird, da er auch neben andern Wörterblichern zu benutzen ift.) 

Hatte der Verfaſſer aber bei Abfaſſung diefes Buches beſonders die fprachliche Seite im Auge, 
[ο mußte die eigentlich Hiftorifche Erklärung in den Hintergrund treten; es follte fein Sadjlericon 
über alte Geographie und Geſchichte werden. Nur [ο viele Beftimmungen mußten zu den mytho- 
logiſchen, gefchichtlichen und geographiſchen Namen hinzugefligt werden, als zur Bezeichnung eines 
Individnums und Unterſcheidung δεΠείδει von andern gleichnamigen nöthig waren; einige wenige 
Hauptftellen waren bei den befannteften Perfonen und Orten anzugeben; wer follte aud) alle Stel 
len, in denen von einem Perikles oder Alexander, von Athen oder dem Olymp gehandelt wird, hier 
ſuchen? Ob ber Verfaſſer hier das richtige Maaß getroffen, wagt er nicht zu behaupten, da er fich 
bewußt ift, oft länger geſchwankt zu haben, was er nicht, als was er hinzufegen follte, und ſich 
ſelbſt in Anſehung der Gleichmäßigkeit nicht geniigt hat. Nur das fei noch bemerkt, daß alle my» 
thologifchen und gefchichtlichen Notizen auch über die Hauptichidjale eines Mannes gefliffentlich 
übergangen find; daß aber ber Vatername und πού) öfter die Bezeichnung der Baterftadt zu den 
Perfonennamen hinzugefügt ift, weil, wie allgemein verbreitet auch einige Namen find, fo regel 
mäßig doch, viele nur in einzelnen Städten oder Stämmen vorfommen (man vergleiche z. B. das 
von BödH im Corpus Inser. bemerlte häufige Vorkommen der Compofita auf-unAos, böot.-uesAog 
in böstifhen Namen), fo daß gerade hieraus fid) dereinft wenigftens ein charakteriftifcher Zug filr 
ein beſtimmtes Bolt ergeben kann, während fchon jet Überrafchende Refultate für das Berftänd- 
niß der Schriftfteller und den Zufammenhang gefchichtlicher Perfonen und ihrer Familien ſich δαν, 
ans ergeben. Bei den gengraphifchen Namen kam es barauf an, im Ganzen und Großen wenig 
ſtens die Tage ber Städte, Berge und Flüffe nad) den Angaben der Alten felbit zu geben; Bes 
ziehungen auf bie jegigen geographifchen Verhäftniffe find nur felten hinzugefügt, mehr, wo fie ſich 
ungefucht barboten, um kurz bie Lage eines Ortes zu beftimmen, als die Spuren der alten Namen 
in den wunderlichen Eorruptionen der neueren Völker nachzuweiſen ober gar ein geographifc)es 
Handbuch zu erjegen. 

Sollte nun fo die ſachliche Erklärung zurlidtreten, fo Könnte mit um fo größerem Recht der 
Mangel einer fprachlichen gerügt werden, zumal da die deutſche Sprache in ihrer Fruchtbarleit und 
Bildiagsfähigkeit theils eine große Zahl mehr oder weniger ben gricchifchen entſprechende Namen 
befigt, theils das Fehlende bei einiger Gewandtheit und einigem Muthe bes Ueberſetzers leicht ετ» 
jegen fann. Wirklich dringen fich manche Uebereinftimmungen in ben Namen beider Sprachen fo 
von felbft auf, daß dem Verf. faft wider feinen Willen Andeutungen darüber entfchlüpft find. Durch⸗ 
führen aber wollte er folche Weberfegung der Namen nicht, weil theil8 der äußere Umfang des 
Buchs dadurch zur fehr angewachfen wäre, da befonders, wer mehrere ähnliche Namen ſich darboten, 


Χῃ Pape's Vorrede 


zwifchen denen die Wahl ſchwer war, oder eine Umfchreibung erft ben Sinn richtig andenten zu 
Tönnen ſchien, der Raum nicht gefpart werden durfte, theils auch Mancher darin ein müßiges Spiel 
der Laune gefunden und bie Kritik auf ein Feld hinlibergezogen hätte, wo andere Proben ber Erfin- 
dungskraft zu geben nicht ſchwer, volllommen Entiprechendes barzuftellen faft unmöglich if. Es 
mögen baber die einzelnen Andeutungen in ber folgenden Ueberſicht ber Perfonennamen genligen. 
Wer Interefje an der Sache hat, wird überdies αιιώ jo viel Kenntnig von der Sprache haben, daß 
er fich jelbft das fehlende ergänzt. Nur davor möge noch gewarnt fein, daß man nicht den alten 
Erflärern hierin zu viel Glauben fchenfe, die überall, wo e8 fih um Etymologie Handelt, mit ber 
größten Vorſicht zu gebrauchen find, und hier befonder® einer Zeit angehören, bie ſchon ſelbſt nicht 
mehr das Bewußtſein der Namenbildung ungetrübt erhalten hatte. Auch in der folgendew Ueber 
ſicht ift mehr auf das hingewieſen, was uns jetzt bei einem Namen anklingt, als behauptet, daß 
die Alten diefe beftimmte Anficht bei bem Bilden deſſelben hatten. 

Was die Schriftfteller betrifft, aus denen bie Namen gefammelt worden, fo durfte hier viel 
weniger als bei den übrigen Wörtern eine Wahl ober Beſchränkung eintreten, da bie größte Boll» 
ftändigfeit hier gerade am wünjchenswertheften ift. Der Verf. ift daher auch hierin weiter gegans 
gen, und hat, außer den fo namenreichen Infchriften, beſonders Strabo, Paufanias, Athenäug, 
Suidas und die librigen alten Lericographen benugt, ja ben ganzen Stephanus Byzantius, wie 
das Oorpus Inscriptionum, in Bezug auf bie Namen, hineinarbeiten zu müſſen geglaubt, auch 
Namen aus den Schriftftellern der fpäteften Zeit, wo und wie fie fich ihm gerade darboten, aufge 
nommen. Um bie auf Münzen vorlommenden Namen in gehöriger Vollſtändigkeit ebenfalls auf 
zunehmen, ift das in Mionnet's neuntem Supplementband gegebene forgfältige Verzeichniß derſelben 
in das Lericon fo aufgenommen, daß bie ohnedies unfichere Bezeichnung des Standes der Berjonen 
weggelaffen und nur ber Ort, wo bie Münze gefchlagen, als muthmaßliche Vaterſtadt des auf der- 
felben genannten Mannes angegeben worden. Vollſtändigkeit ift freilich nur bei den Schriftftellern 
bis Ariftotele® und unter den Spätern etwa bei ben eben genannten bezwedt; die Beurtheilung 
wird gewiß im dieſer Beziehung um fo nachſichtiger ausfallen, je mehr der Kritiker ſelbſt Aehn⸗ 
liches verfucht hat, und je weniger das [ο fleißig gearbeitete und eben weil es die Bahn gebrochen, 
auch hier mit dem anerfennendften Danke zu nennende Wörterbuh von Erufius auch für den 
Heineren Kreis die in der Vorrede gegebene Berheißung der Vollſtändigkeit erfüllt. (Der Verf. 
fagt Hier den befannten und unbefannten Freunden, welche ihn durch Verbeſſerungen und Zuſätze 
beſonders zu biefem Theile [ο jehr verpflichtet haben, feinen lebhafteften Danl. Es mögen hier 
außer Keil, Naud, Schneidewin und Letronne befonders Baiter's Beiträge in den Sup- 
plementbänden ber Neuen Iahrblicher fiir Philologie und Päbagogif und Ritschl: Index scho- 
larum Bonn. 1843 mit den Nachträgen der Perfonennamen aus Terenz und Plautus erwähnt 
werden. Auch die neu erfchienenen Inſchriften — δε Corpus Inscriptionum, im Rhein. Muſ. 
u. δει. Curtius Anecdota Delphica — find benußt.) 

Daß eben Plutarch nicht genannt worben, was bet dem Namenreichthum feiner Schriften auf- 
fallen kann, führt mid) auf die Bemerkung, die ich noch Über mein Verhalten zur Kritik machen 
muß; wobei ich auf die Vorrede zum erften Theile verweife. Seitdem fi) nämlich die genauere, 
auf der gewiſſenhaften Benugung ber Handjchriften beruhende Kritik in der letzten Zeit, wenn auch 
πο) nicht in dem zu wünſchenden Umfange, dem Plutard) zugewendet, hat fich bei diefem Schrift- 
ftellev mehr als bei einem andern die große Unficherheit in der Schreibung der Namen berausge- 
ftellt, und ift noch mehr beftätigt worden, was freilich ſchon die kritiſche Behandlung der übrigen 
Schriftiteller ergeben Hatte, daß πἄπιίιά) gerade in den Namen theild Unkenntniß der Abfchreiber, 
theil® die hierin [ο ſchwer zu verftehenben und fo leicht zu verwechſelnden Abkürzungen der Hand: 
ſchriften und zum Theil gewiß auch unfeitifche Schriftfteller ſelbſt die Feſtſtellung der eigentlichen 





Pape's Vorrede, Xu 


alten Form fo ſchwierig gemacht hat, bag, wenn man die heutige Erfahrung von ſchwankender 
Schreibart und wunderlicher Verſtummlung der Namen nicht bloß im Munde des Volkes, ſon⸗ 
dein in Büchern, felbft der Geſchichtſchreiber auch mit Einfchränfungen auf die alte Zeit über- 
trägt, wo jedenfalls oft derfelbe Name in verſchiedenen Schriftftellern ſich verſchieden geftaltet, die 
Sicherheit, welche die Wiſſenſchaft überall anftreben muß, zu erreichen faſt unmöglich ſcheint. 
Jede neue Ausgabe εἶπεν Schriftftellers ändert hierin fo viel, daß ein Lericograph fich begnügen 
muß, die Ausgaben, welche er benutt hat, anzugeben, und dasjenige, was fpätere Kritik als aus⸗ 
gemacht hinftellt, hinzuzufügen. Cigentlich wäre εδ nöthig, alle nicht gerabezu verderbten Leſe⸗ 
arten anzuführen, weil bei ber fchon erwähnten Unficherheit der Hanbfchriften die auf Analogie 
geftügte Kritik befonderd durch die ganze Fülle bes vorhandenen Materials gelibt und gefchärft 
werden muß. Aus ſolchem Gefichtspunkt werden bie in diefem Buche angeführten Formen ber 
Namen nebft den einzelnen auch hinzugefügten wichtigeren Barianten betrachtet werben müſſen. 
Der Berf. fest δίπλα, daß er es in biefer Beziehung feine Hauptaufgabe für die Zukunft fein 
Iaflen wird, beglaubigte Berichtigungen nachzutragen, was er beſonders auch im Strabo und Ste⸗ 
phanus Byzantius thun zu Lönnen wunſcht, welche Schriftfteller der Kritil noch gar fchr bedürfen 
und boffentlic, recht bald in einer wilrdigeren Geftalt erfcheinen werden. (G. Kramer’s Aus 
gabe des Strabo hat ſchon manche Aenderung nöthig gemacht und [οἳ, wenn fie, hoffentlich vecht 
bald, vollenbet ift, eben fo wie die des Stephanus von Meinele bei einer neuen Auflage dies 
ſes Theils, wenn der Berf. fie erlebt, eine vollftändige genaue Berückſichtigung finden.) 

Letzterer veranlaßt noch, liber die erdichteten und die ungriechiichen Namen zu ſprechen. Es 
geht nämlich ſchon aus einem oberflächlichen Leſen bes Stephanus hervor, daß er, wo er in feinen 
uellen keinen Namen, 3. B. filr die Bewohner einer Stabt, fand, diefen nad} der Analogie bil» 
dete, und auch, wo ein foldjer überliefert war, ihn mit ähnlichen Ableitungen verglich und feiner 
Anficht nach richtiger gebilbet Hinzufiigte. Auch wo er dies felbft bemerkt, mußte der Name doc) 
aufgenommen werben, ohne daß es gerabe nöthig erſchien, den Zweifel itber das Vorkommen anzu⸗ 
deuten; findet fid) der Name bei einem andern Schriftfteller, fo wird biefer ja überdies angeführt. 
Die Gefege übrigens, nad) denen dieſe Gentilnamen gebildet worden, find fo einfad, daß es nicht 
nöthig ift, fie auseinanderzufegen. Außerdem aber giebt es noch eine nicht zu geringe Zahl von 
Namen, welche eine befondere Eigenthitmlichkeit einer fingirten Perſon ausbritden, beſonders von 
der neuern attifchen Komödie, von Ulciphron und Ariftänet, wie von einigen Dichtern der Antho⸗ 
logie, unter denen nur an Lucillius erinnert werden möge, erfunden worden find, oder wenigften® 
fo erfheinen. Diefe faft ſämmilich, wenn fie nicht verderbt find, leicht verftändfich, könnten nicht 
hierher zu gehören fcheinen, fondern in das Hauptlericon verwiefen werden. Da aber in den In⸗ 
ſchriften manche diefer Namen als die wirklicher Perfonen vorkommen, fo ift das Urtheil Über die 
Erdichtung nur behutfam auszufprechen; und weil überdies, gerade wenn ihre Erdichtung zugegeben 
wirb, diefe felbft wichtig iſt und über die anderen Namen zuweilen merkwürdigen Aufichluß giebt, 
fo dürfen fie in einem ſolchen Namenlericon nicht fehlen. Ihnen reihen fich αιιώ die von den My⸗ 
tbographen und Scholiaften nad griechifcher Weife ald Stammpäter eines Vollkes oder eined ein- 
zelnen Gefchlechtes, wie die als Erbauer der Städte aufgeführten Heroen und Männer der mythi⸗ 
ſchen Borzeit an, die aufer dem angeführten Nuten auch den gewähren, daß fie oft durch ihre 
Bebentung eine beftimmte Anficht ber alten Exflärer iiber die Abftammung ber Böller und Grün⸗ 
dung der Städte geben. 

Was ferner die ungriechifchen Namen betrifft, fo kommen fie freilich bei dem oben angebeutes 
ten Zwecke diefes Buches nicht in Betracht ; fie durften aber einerſeits der Vollftändigkeit wegen 
nicht fehlen, und audererſeits ſpricht fich darin das nicht blog den Griechen eigenthümliche Streben 
aus, alles Frembartige zu Einheimifchen und Bekanntem in beftiimmte Beziehung zu een, das 


XIV Pape's Vorrede. 


Streben, fo zu ſagen, den fremden, unbelannten Laut durch gewohnte Töne wiederzugeben und 
gleichfam zu überfegen. Weniger zeigt fi) dies in der Umgeftaltung römiſcher Namen, zu denen 
fi) die Griechen weſentlich anders verhalten, als zu denen der Thracier, Perfer und der an 
deren Bölfer, mit denen fie in der Zeit ihrer Blüthe in Berührung famen. Wunſchenswerth wäre 
hierbei zwar, überall die urfprüngliche Form der Namen mit der helleniſirten zu vergleichen, doch 
ift es wohl rathſamer, vorläufig nichts der Art zu verfuchen, als Tinzelnes, fchon deshalb Unſiche⸗ 
res zur geben. Wer dieſes Thema mit Erfolg bearbeiten will, möge ſich Böckh's Unterfuchung über 
die Fremdnamen ber griechifchen Iufchriften aus den Ländern am Pontus Eurinus zum Mufter 
nehmen. 

Schließlich noch die Bemerkung, daß bei häufiger vorfommenden Namen möglichſt alle ver» 
ſchiedenen Perfonen, welche diefelben geführt haben, aufgezählt werden follten, daß aber über bie 
Verwandtſchaft derfelben nicht in Unterſuchungen eingegangen werben Tonnte, um einerfeits nicht 
den Umfang des Buchs zu vermehren, andererſeits aber auch nicht auf Abwege zu gerathen, vor 
denen nur ein fo umfafiendes, grünbfiches Studium der alten Gefchichte und des Privatlebens 
fichert, wie e8 der Verfafler noch nicht hat machen können. Dlonographien wie fie theild erfchie- 
nen, theils verheißen find, werden auch hier erſt vorarbeiten müflen. In dieſem Lexicon hat man 
überall, wo zwei Citate durch einen Strich getrennt find, anzunehmen, daß in biefen Stellen von 
verichiedenen Berfonen die Rede ift. 

So fei denn δίε[ε Arbeit, deren Ungleichheiten und Mängel ſich ber Berfaffer nit ver: 
hehlt, den Freunden der griechifchen Sprache zu freundlicher Beachtung empfohlen. Für jede Be⸗ 
lehrung und jebe die Sache fördernde Kritik wird gelehrten Beurtheilern ſich ftet8 dankbar ver- 
pflichtet fühlen 

Berlin, im Janıtar 1842, 


ber Verfaffer. 





Schlußwort. 


Durch den über der Bearbeitung des letzten Viertels des vorliegenden Werkes erfolgten Tod 
meines lieben Baters erwuchs mir die traurige und ſchwere Pflicht, das ganze Werk zu Ende zu 
führen. Geſtärkt wurde meine mangelnde Zuverſicht durch das großmüthige und freundſchaftliche 
Anerbieten des Herrn Profeſſor Klotz, des langjährigen treuen Freundes des Verſtorbenen, die 
Reviſion meiner Arbeit zu Ubernehmen. Die von meinem Vater jedem griechiſchen Eigennamen 
beigefügte etymologiſche Erklärung und deutſche Ueberſetzung Habe ich nicht gewagt, ſondern nur 
die Deutungsverſuche der Alten, wo ſolche vorhanden, bes geſchichtlichen Intereſſes wegen jedes 
mal angeführt. Daß meine Arbeit al8 die εἶπεν Anfänger nicht dem gleichfommt, was der 
Berftorbene, der feine legten Lebensjahre ausſchließlich und freudig diefem Werke wibmete, 
geleiftet Haben witrde, bin ich mir wohl bewußt, und bitte um billige Nachſicht. Endlich danke 
ich recht von Herzen allen denen, welche durch Rath und That mir die Durchführung meiner 
Aufgabe erleichtert haben; insbefondere und gewiß aus dem Sinne des Verſtorbenen Herrn 
Stadtbibfiothelar Dr. Naumann und Herrn Profeffor Wuttke für dem bereit meinen Bater 
fo bereitwillig geleifteten Beiftand durch das Darleihen benöthigter Bücher, wenn auc im allges 
meinen die Bibliothek des Berftorbenen als zu einem großen Theile fiir den Zweck dieſer Arbeit 
gefammelt, ſich ausreichend ετιοἰεδ. 

Bielleicht erfahren Viele von denen, welche biefes Wert benugen, germ einiges Nähere über 
den Lebenslauf und die Schriften feines verftorbenen Verfaſſers. Diefer, mit vollem Namen 
Guftav Eduard Benfeler, wurde am 28. Februar 1806 in Freiberg im ſächſiſchen Erz- 
gebirge geboren. Er war ber Sohn einer unbemittelten Handwerkerfamilie. Durch frühes 
Stimdengeben erwarb er fid) die Mittel, auch bie obern Claſſen des bortigen Gymnaſiums zu 
durchlaufen, welches er im Alter von achtzehn Jahren mit der erften Genfur verließ. Auf der 
Univerfität Leipzig, Die er nun bezog, ſchloß er fid) mit ganzer Seele an Gottfried Hermann 
an und widmete ſich vorzüglich dem Studium der griechifchen Redner. Bis zu feinen legten 
Pebensjahren wurde er nicht müde, [ο oft das Gefpräch die Veranlaffung bot, une voll warmer 
Begeifterung lebensvolle Schilderungen des bewunderten Gelehrten und verehrten Lehrers zu επ!» 
werfen. Die Hermann’fche Gefellfchaft und das philologiiche Seminar brachten ihn in ver- 
trautern Umgang mit vielen zum Theil vor ihm hingeſchiedenen Gelehrten, welche damals leid). 
heit des Alters und Strebens zu einem Bunde treuer und aufrichtiger Freundſchaft einte, den 





XVI Porrede 


fpätere politifche Meinungsverſchiedenheiten nicht zu lockern vermochten. Im Jahre 1831 kehrte 
er als Hilfslehrer nach Freiburg zurück und ridte am dortigen Gymnaffum bis zum ordentlichen 
Lehrer der Quarta auf. Im Yahre 1845 verheirathete er ſich mit meiner noch lebenden Mutter, 
Augufte Opelt aus Frankenberg i/S. In Freiberg erwarb er fich den Ruf eines thätigen, 
tüchtigen Lehrers und heitern gern gefehenen Geſellſchafters. Der Bewegung bes Jahres 1848 
ſchloß er ſich eifrig an, trat an die Spige des Freiberger Vaterlandsvereins, wurde zum Land⸗ 
tagsabgeordneten gewählt und half als Vertreter von Freiberg mit Heubner die proviſoriſche 
Regierung in Dresden wählen. Nach Niederwerfung bed Aufftande® wurde er in Freiberg ver« 
haftet und nad) zweijähriger Unterfuchungshaft zu funfzehn Jahren Zuchthaus verurtheilt, dieſes 
Erfenntniß aber auf ein vielfeitig unterſtütztes Gefuch meiner Mutter auf ſechs Fahre Arbeits⸗ 
haus gemildert, von denen er zwei in Zwickau verblißte, wo er den Iſokrates liberfegte und ſonſt 
literarifch thätig war, bis εδ den unermitdlichen Unftrengungen meiner Mutter gelang, feine 
Befreiung zu erwirken. Da der Verſuch, fi einen neuen Wirkungskreis buch fchriftftellerifche 
Thätigfeit zu fchaffen in Freiberg ohne Erfolg blieb, fiebelte mein Vater im Jahre 1855 mit 
uns nad) Leipzig Über, wo er ohne weiter öffentlichen thätigen Antheil am politifchen Leben zu 
nehmen, mit eifernem Fleiße, den freilich mehrere Male Langtvierige Krankheiten unterbrachen, 
feinen literarifchen Arbeiten oblag, und Stunden ertheiltee In ben legten zwei Jahren über- 
nahm er den griechifchen Unterricht im Modernen Gefammtgymnafium des Herrn Profeffor 
Zille Vom hieſigen Schriftftellerverein wircde er wiederholt zum Borfigenben gewählt. Am 
1. Februar 1868 verſchied er an einem langwierigen fchmerzlichen Blafenleiden nad) zehnwöchent⸗ 
lichem Krankenlager. 

Die Schriften des Verſtorbenen ſind: Eine Ausgabe des Areopagiticus des Iſokrates mit 
Noten und Indices, Leipzig 1832; De Hiatu in Oratoribus Atticis et Historicis Graecis 
libri duo, Ὀτείθερῃ 1841; eine Tertausgabe des Iſokrates bei Teubner 1851; ausgewählte 
Reden des Aeſchines, Iſokrates und Demofthenes mit deutjcher Ueberfegung im Verlag von 
Engelmann in ben Jahren 1854 δἱ8 1861; eim griechiſch⸗deutſches Schulwörterbud) im Verlag 
von Teubner 1858, in zweiter Auflage 1862, in britter 1867; endlich vorliegendes Wert, 
deſſen erftes Viertel 1863, da8 zweite 1865, das dritte 1867 erfchienen; außerdem noch: Berg⸗ 
geihichten vom Auflommen des ſüchſiſchen Silberbergbaues und eine aus den Urkunden gearbeitete 
Geſchichte Freibergs. 


Leipzig, im October 1870. 


G. Benſeler. 


Page's Meberficht 


über 


die 


Bildung der Perjonennamen. 


Deñ die Berfonennamen der Griechen urfprünglich alle 
eine beftimmte Bedeutung gehabt haben, bedarf nicht ετῃ 
ie Beweiſes; nicht bloß die Dichter Haben den mythiſchen 
Verſonen, ihren Thaten ober ihrer Befchäftigung entſpre⸗ 
ende Namen gegeben; auch jeder eingelne Οτίεώε wurde 
von feinen Eltern mit einem an befondere Umflände der 
&burt, Bamilienverhältmifle und andere ihnen wichtige 
Begebenbeiten erinnernden oder ihre Wünſche für das 
Kind ausprüden ten Namen belegt, oder erhielt auch von 
kinen Mitbürgern einen fein Aeußeres ober feine geiftige 
Rigentgümlichfeit begeihnenden Beinamen, mit welchen 
er nachher vorgugsmweife benannt wurde Erſt die Ges 
wohnheit hielt dann in einzelnen Familien beflimmte 
Namen fer, ohne fih um ihre urfprüngliche Bedeutung 
μι fümmern; oft will es uns noch in der fpätern Zeit bei 
belannteren Berfonen auffallen, wie begeichnend ihr Name 
für ihren Wirkungskreis ſei. Freilich vermögen wir kaum 
in eingelnen Fällen die Gründe aufgufinden, welche zur 
Beilegung eines Namens beflimmt haben, und manche 
Benennungen bleiben uns ganz dunfel, wie fie ſchon den 


A. Erfte Klafie. 


Die erſte Klaſſe bilden diejenigen Namen, welche urs 
forunglih Appellativa waren, und entweder ohne alle 
Veränderung, oder in einzelnen Zällen mit veränderten, 
meiſt zurüdgezogenem Accent auf Perfonen übertragen 
wurden; [εβίετε Veränderung mag meift von fpäteren 
Srammatikern, die Leichtere Unterſcheidung bezweckten, 
herũhren. Dahin gehören: 


YSnbſtantiva, theils 


)Ihiernamen: Axadavdis, "Alsxtoior (u. 
ἀλίκτωρ), λώπηξ, "Auvös, || Βάτραχος, || 
Γρύλλος, ᾖ ἁάμαλις, 4ράχων, || Ἔλαφος, Ἔρι-- 
ges, Ἱέραξ, Ἰκτῖνος, Innos u. Inn, Ιχθύς, || 
Κάνθαρος, Κάπρος, Καρχένος, Köpaf, Κορυ- 
δαλλός, Κότευφος, Κρῖος, Κύχνος, || Adyos, 
4ΐων, 4έαινα, 4ύχος, || Μέλισσα, Μόσχος, 
Μνῖα, Ἀέύλλος (u. Μύλος), Μύρμηξ, Mögos, 


fpäteren Griechen bebeutungslos erſchienen, und dethalb, 
wie bei uns noch immerfort gefchieht, vielfach entſtellt oder 
nach Laune verändert wurden. In den meiften Namen 
aber verrathen ſich noch fo beſtimmte Bildungsgefege, und 
ε6 lehrt eine gewiſſe Anzahl von Appellativen fo oft wies 
der, daß es nicht unintereffant ift, Πε in biefer Begiehung 
zufammenzuftellen. Es ift Hier nicht der Ort, dieſen Ge⸗ 
genftand auch nur einigermaßen erfchöpfend zu behandeln, 
die befonders über den Accent nicht unbedeutenden Ueber⸗ 
Heferungen der Grammatiker vergleichend zu prüfen und 
über die dunkleren Namen Bermuthungen aufzuftellen. 
Um aber in dem folgenden Verjeichniß wiederholentliche 
Bemerkungen über die Bildung und Ableitung zu vermeis 
ten und für eine umfaffentere und grünblichere Arbeit 
hierüber, zu welcher 6. Keil in feinem trefflihen Speci- 
men onomatologi Graeci Hoffnung gemacht bat, durch 
eine überfichtliche Zufammenftellung des Materials den 
Weg zu bahnen, folgt Hier eine Ueberſicht der in diefem 
Buche verzeichneten Berfonennamen mit kurzen Andeu⸗ 
tungen über ihre Bildung. 


Appellativa. 


Mös, || Olovös, || Πῶλος, || Σκύλαξ, Σχύμνος, || 

Ταῦρος, Τέττιξ, Τίτυρος, || Χελίδων, Χοῖρος, 

| ἱρύλλος, wie fih im Deutfchen dgl.: Bock, ἔδως, 
irſch, Schwalbe, auch genug finden. 


b) Benennungen menfhlider Befhäftis 
gungen und Gtände: Ayyeloc, Alnolog, 
Ακέστωρ (Axtogks), Axtap, ἁλάστωρ, λή- 
της, μύρτωρ, ᾽Ανάκτωρ, Ανθρωπος, Apı- 

στεύς, || Βααιλαύς, Βουκόλος, Βούτης, || Anur- 

ουργός, 4ἡμος, ἀ4ρομεύς, || Επεθέτης, Επίχου- 
ος, Ἓφορος, [ Ἠγέμων u. Ἠγήμων», Ἠγήτωρ, 

Ηνίοχος, Ἡρως, || Θέωρος, || Ἰδιώτης, Ιχέτης, 

Ἱππεύς, Ἱππότης, || Κοίρανος, Κράντας u. 

Κράντωρ, || «ίσχης, «έως, 4ογοθέσης, 4οχα- 

yös, doylıns, || Μαχάτας = Μαγήτης, Μή- 

στωρ, k Ὁπλέτης, || Παρθένος, Πολίτης, Πρύ- 
ανες, || Τελέστης, Τύραννος. Mean vgl. bie beut= 


XVI 


Then Namen: Mann, König, Fuhrmann, Hirt, 

Ritter u. a. Hierzu kann man füglich die analog von 

Verbis gebildeten rechnen, wie 4ἰνήτωρ, ᾽Αμύντας, 

Αρέστωρ, || 4αμάστωρι|| Εὐφράντης, || Μελά»- 

ον | Νάστης, Νικήτης, || Ὀνήτης u. Ὀνήτωρ, 
Στης. 


ο) Benennungen anderer natürlicher Gegen» 
fände und Goncrete überhaupt: Anıns, 
Alyın, Altona, 4κανθος, Ακίς, 4χμω», Av- 
Φος, "Aoros, Actrie, || Βήρυλλος, Bios, Βίο- 
τος, 86 βος, νὰ Ῥότρυς, Böhos Ι ο η 

η, Γώρυτος, || 4άφνη, ογος, ραμρος, 
φακός, 4όναξ, ἵς ση, Έσπερος, || Θάλλος 
θίασος, θρυαλλίς, θύλακος, Θύρσος, Θώραξ, | 
Καλύκη, Κάρπος, Κέλαδος, Κίσσος, Ἀλείς, 
Κόννος, Κόρυμβος, Κρώβυλος, Κῶμος, || Mig- 
σοςι|| Νεβρές, οφέλη, | Grat, | Σπίνδηρ, Σπου- 
δή, Στάχυς, Στέφανος, Στράτος, ||" Σάκινθος, || 
«ρέλλος, «Ῥόρμος, J Χείμων, Χίων, Χίτων, 
Χρυσός. Dieſen laflen fich leicht chen fo viele beuts 
fche Namen gegenüberftellen, |. 8. Dom, Blume, 
Stern, Kranz, Silber. 


A) Auch Ubhfracte wurden fo gebrandt, wobei 
an die obige Bemerkung erinnert werben muß, daß 
die Alten dabei oft an eine απΌετε Ableitung gebacht 
haben koͤnnen, fo daß die Hebereinflimmung nur us 
fällig it, wies. ®. die Mannsnamen"EAnsc, Aöcss 
gewiß nur NRebenformen für’Eirrtas u, Avolac was 
zen. Befonders finden fid) Srauennamen der Art, von 
denen auch einige einen anderen Urfprung haben, wie 
᾿Επέκτησις ‚das Bemininum zu Επέκτητος if. 
“Aßooovvn, Αλκη, Απόληξες, ἀρέτα, —** ῄ 
Εἱρήνη, Ἐλπές, Επίκτησις, Ἐπέτενξες, Εὐβου- 
Εὐπορία, Εὐφροσύνη, || Ζῇλος, Ζωή 
[Ιππάφεσις, Ίσχυς, || Μανία, Mijvis, || — 
Τέρψις, Tlass, || Bodvtis. Auch ihnen entſprechen 
einzelne deutſche Namen, wie Demut, Brieden, Kraft, 
Leben, Schreck. 


9) Bei einigen wurbe nur die Endung in eine 
dem Geſchlechte angemeffenere umgewans 
delt, wie 4άφνος, || Θάλασσος, || Κάναχος, Κί- 
φαλος, Krijuos, Κόλλος, Κόρωνος, Κύψελος, | 
Adunos, Andoc, άίμνος, || Μέλισσος, Μόλπος, 
|Πρῶρος, || Στάφυλος, Σφαῖρος auf δάφνη, Φά- 
σσα, καναχήν κεφαλή u. [. 19. zurüdführen, wos 
bin man au) «λώπεκος von ἀλώπηξ, Κόρυθος 
von χόρυς, Κρόταλος von κρόταλον technen kann. 


f) Auch mitten Namen der Götter wurden Mens 
fhen benannt, wiewohl felten in ihrer einfachen Form 
(vgl. Keil $. 12— 14): 4θηνᾶ u. 4θηναία, «πόλ- 
λω», άρτοµις, Αφροδίτη, || 4νόνυσος, ||"Epws;|| 
Auoc, || Μοῦσα u. am häufigfen Ἑρμῆς. Ueber 
den nicht hierher gehörigen Gebrauch ber Heroen⸗ und 
anderer mythiſcher Namen in der fpätern Zeit vgl. 
Lehte de Aristarch. stud. Hom. p. 282, 


g) Endlich wurden die urfprünglich zur Unterfäheltung 
gleichnamiger Perfonen angewantten Völker» und 
Städtenamen fo gebraudt, tab man nicht mehr 
an die Bezeichnung ber Abſtammung dachte, wie ſich 
dies auch bei Deutſchen findet, die Berliner, Leipziger, 
Warſchauer heißen, ohne in jenen Stäbten geboren zu 
fein: «ἰτναῖος, Ακταῖος, Αργεῖος, Agvalos, 


Meberficht der Perfonennamen. A. Appellativa. 


'Ασαΐϊος, "Ayusds, || Βοιωτός, || 4ελφός, [| Ἔρε- 
τριούς, Ερμιονεύς, Εὐαῖος, || Θηβαῖος, Θυμ-- 
βραῖος, || 1μεραῖος, Ἴω», || Καρύστεος, Kıuus- 
θιος,||4ακεδανιμόνιος, 4άχων, 4έσβεος, 4ίῤυς, 
4οχρός, 4ύκιος, || Μακεδών, Μεγαρεύς, Mo- 
λοττός |Νυσαῖος, Ὄλυμπος, ᾖ Παρράσεος, Πι- 
σαῖος, | Σάμιος, Σχύδης, || Τυρσηνός, || Date, 
Φροῖνιξ. — Uebergangen find hier Die gahlreichen Na⸗ 
men ber mptbifchen Gründer von Städten, welche mit 
den Ramen der Bürger jener Städte übereinfimmen. 
Bol. Lchrb a. a. D., Ρ. 288. 








2) Adjectiva, zunächft ſolche, die äußere harakteriftifche 


Merkmale angeben, dann ſolche, die andere Eigenſchaf⸗ 
ten bezeichnen, wurden theils unverändert, theils mit 
gurüdigegogenem Accent, als Berfonennamen gebraucht. 
Am Häufigften find die zuſammengeſetzten, befonders 
mit dem α privativum u. ed. Die, welche wirklich als 
Apjectiva vorlommen ober ganz analog gebildet erfchels 
nen, folgen hier; doch mag bemerkt werben, daß ber 
größte Theil der unten unter C. aufgeführten Zuſam⸗ 
menfegungen eigentlich hierher gehört. Daß übrigens 
Namen, die lörperliche Fehler oder überhaupt Schlech⸗ 
tes bedeuten, äußerft felten vorlommen und gewiß im 
Zeben vermieden wurden, verſteht fidh bei der großen 
Aengſtlichkeit der Alten in Vermeidung der Wörter, 
welde eine ſchlimme Borbebeutung zu haben ſchlenen, 
von felbft. Deutfche Namen, diefenentfprechend, Tießen 
πό leicht, wenn auch nicht eben fo viele, auffinden; 
man vgl. |. Θ. Herrlih, Schön, Schwarz, Weiß, Red» 
li, Unverdorben. ᾽ἁβάσκαντος, 4γανος, 4γαπη- 
τός, Αγανός, Ayaun, 4γχυλος, 4γλαος ρου, 
γριος, Adduas, Αδείμαντος, 4δικος, Adun- 
τος, 4ὀραστος, 4θαμβος, ἴνητος u. 4ἰνήτη, 
Αἱόλος, Αἴσιμος, 4ἴσνος, 4ΐσ on, Axduas, Axı- 
ῥθατος, Ακίνδυνος, Axuntos, Ακρότατος, Axov- 
πτος, ἄλιος, ἄλκιμος, Αλύπητος, 4λυπος, Aud- 
gavros, Αμέριστος, Αμήνιτος, Αμίαντος, Αμί- 
µητος, 4μουρος, Αμύμων, Αμϕότερος, ἁμώμη- 
τος, ᾽Αναίτνος, Ανδρικός, Ανέγκλητος, “νήρι- 
στος, 4νθιµος, 4ν(χητος, 4νόμονος, 4πήµμαντος, 
᾽πήμων, Αποιχκος, ἁπτωτος, άρατος, ἀργος, 
᾿4ρδαλος, 4ρδιος, 4ρθµιος, 4ρέγρωτος, ρίζη- 
λος, ἀρφιστος, “Αρρητος, σμενος, ᾽Αστεῖος, 
στεκτος, Αστέριος, 4στυλος, 4σφάλης, Ατάρ- 
βης, Ατίμητος, “Ατρόμητος, άτροµος, Αττικός, 
Αὐτομάθης, φόβητος, ἄφοβος, ᾽άχείριστος, 
᾿Αχώριστος, || Ἡασελικός, Ἠάταλος, Ἀλαῖσος, 
Βοώδης. |} Γέλονος, Γενέθλιος, Γε»ναῖος, Γλαῦ- 
χος, Γλάφυρος, Γλύκερος, Γλύπτος, Γόργος, 
Γραμματικός, Γραφικός, Γρύπος, || 4αέδαλος, 
4αἴφρων, 4εξιός, 4ναφάνης, Ahios, Aldvuos, 
4ιηνέχης, Alxasos, los, 4όχεμος, 4όλιος, 4όλι- 
χος, | Εάρινος, Εθελούσιος, Ελεύθερος, 'Ελιξ, 
Έλπιστος, Εμπεδος (Ἔμποδος), Ἀναίσεμος, Ἐν- 
dog, Έννομος, Ἐντιμος, Επήβολος, Επήρατος, 
Ἐπήριτος |. Ἠπυγένης (Ἐπιγήθης), Επέγονος, 
᾿Επίδικος, Επίδρομος, Επίξηλος, Επικέρδης, 
ἸΕπεκράτης, Επίκτητος, Επικύδης, Επίκωμος, 
Eaton, "Enlsrgogos, "Enıtläns, Ἐπίτεμος, 
Ἐπιτύχης, ᾿Επιφάνης, Ἐπέφρωνι Επίχαλκος, 
᾿πιχάρης, Ἔποχος, Επώνυµος, Εραστος, Ἐρί- 
sog, Ερυθρος, Ετούµη, Εὐάγης, Εὔαγρος, Εὐά- 
γων, Εὔαθλος, Εὐαίνετος, Εὐαίων, Bı 9 Εἰά- 
µεδρος (Εὐήμερος), Εὔανδρος, Εὐάνθης, Εὐάνωρ, 
Εὔαρχος, Εὔβιος, Εὐβέοῖος, Εὔβουλος, Βὺγά- 


Meberfiht der Perfonennamen. B. Abgeleitete. xvul 


Ins, νης, Εὐγνώμων, Εὔγνωστος, Εἰδαί- 
μων μή ρόηλο, (Βὔδημος), Εὐδθίαι- 
τος (Εὐδιχος), Εὐδιος, Εὐδόκιμος, Εὔδοξος, 
Εὔδρομος, Εὔδωρος (Εὐέλπεστος), Εὐέπης, 
ΚΕίεργος, Εὐήγορος, Εὐήνιος, Εὐήνωρ, Εὐήρης, 
Κὐθαλής, Εὐθήμω», Ἐόθηρος, Εὐθοινος, Εὐ- 
Φύβολος, Εὐθύδιχος, Εὐθύμαχος, Εὖθυμος, 
Κὐδυῤῥήμω», Εὐθύφρων, Εὖῑος, Εὔνππος, Ei- 
έστιος, Eöxaspos, Εὔχαρπος (Εὔχλητος), Εὔχνα- 
µος, Εδχολος, Εὔκοσμος (Εὐκράτης), Εὔκρα- 
τος, Εὐκρίνης, Εὔχριτος, Εὐκτήμων, Εὔλογος, 
ΚΕὐμάθης, Εὐμάρης, Εὔμαχος, Εὐμείδης, Ei- 
µένης, Εὔμηλος, Εὔμολπος, Εὔμουσος (Εὔὖνι- 
χος), Εξνομος, Ἀὔνοστος, Ἐθνους, Εύξενος, 
Ειξύνθετος, Εὔοδος, Εὐπάλαμος, Εὐπείθης, 
Εύπλους, Εὐπόλεμος, Εὔπολις, Εὐπόριστος, 
Εὔπορος, Εὐπτοίητος, Εὐπώγων», Εὐρύαλος, 
Κἐρύβατος (Εὐρύβιος), Εὔρυθμος, ΒΕὐρυσάκης, 
Εὐροσθένης, Εὐρύτιμος, Εὐσθένης, Εὔστρο- 
φος, ω», Εὐτακτος, Εὐτέλης, Εὐτύχης, 
Κὐφάης, Εὐφάνης (Εὔφαντος), Εὔφημος, Εὺ- 
Φίλητος, Εὔφορβος, Εὐφρόσυνος, Εὔφρων, Ei- 
χάριστος, Εὔχειρ (Εὔχορος), Εὐώνυμος, Ἐφιπ- 
nos, Εχέπωλος, Εχέφρω», | 2ΐρος, Ζώσιμος, 
Ζωτικός, | Ησυχος, || Θεογένης, Θεόγνωστος, 
Θεόκλντος, Θεόπομπος, Θεοφάνης, Θεόφιλος, 
Θεόφοβος, Θεοφύλακτος, Θόη, Θούριος, Θράσυς, 
Θρέπτος, Θυμάρης, θυµώδης, || Ιχέσεος, "Idsos, 
Ἱερός, —— — Ἴμερτος, «σος, 
[φθίμη, || Κα ης, Κα ορφος, Καλλίνι- 
Λος, κ στος, ‚Kelavde, Kieler, Κλείτη u. 
Κλεῖτος, Κλήτα, Κλύτος, Κοῖνος, Κομήτης, Κρα- 
ναός, ρατερός, Κύρτος, || 4άλος, 4«άμπρος, Ai- 
πτος, Asöxog, 4εὕρος, || Mdxap, Μακάρτατος, 
Μάπεῦνος, Maxgößıos, Μάλακος, Μαλθάκη, 


Μέγας, Μίέλαγχρος, Μέλας, Μέοµερος, Migov, 
Mixxoc, Myiuov, Ἰόλοβρος, Μόνιμος, Μόνος, 
Μόρσιμος, || Ναμέρτης (:- νηµερτής), Νήδυμος, 
Νοήμων, Νοητός, || Εάνθὸς u. Εάνθη, Ἀένιος, 
Κοῦῦος, || Ὄβριμος, Οἶνοψ, Ὀνήσεμος, Ὀνόμα- 
στος, Ὄρειος, Όσιος, Ὄψεμος, || Παλαῖος (f. une 
ten), Παλακστρίτης, Πάραλος, Πενυτός, Πίστος, 
Ποῦάρκης, Ποῦδινός u. Ποθδθινή, Προςδόχιµος, 
Πρῶτος u. Πρώτη, ΗΠύῤῥος, || Ῥαδενός u." Ῥαδι- 
vn, Ῥοΐκος, || Σέγηλος, Σίλλος, Σΐμος, Σχίρος, 
Σμῖκρος, Σοφιστικός, Σόφος, Στράβω», Στύγνη, 
Σύνετος, Zyedtos, || Τέρπνος, Τραῦλος, Τρόφι. 
µος, || Pasınds, Φαιδίμη, Φαΐϊδρος u. Φαίδρα, 
«Φφάληρος, Φάλακρος, Φέρτατος, Bin, «ΦῬιλίστη 
u. Φίλιστος, Φωτεινή u. Φωτεινός, || Χαρίεσσα, 
«χλῶρος, Χρηστή μ. Ἀρῆστος, Χῶλος. 


8) Auch Participia wurden zuweilen in unveränberter 


Sorm (vgl. B. 8), oder wenn fie aus dem Medium 
oder Paſſivum entlehnt find, als Oxytona zu Perfonen- 
namen gebraucht (vgl. Keil $. 39): "Ayanmusrdg, 
᾽Αγγοµενός, Aldovoa u. 4ἴθων, Ακεσαμενός, 
᾿Αχουμενός, ᾽Αλεξαμονός, ᾽Αμύνων, Ανδουσα, 
᾿Αρέσκω», Αρήγω», ἀρχέσας (vielleiht das einzige 
Beifpiel eines partic. aoristi I. act.), || 4εγμενός, 
4εξαμοενός, || Εἰδομενή (vielleicht au Ἑλλαμενή), 
Ἓλπίζουσα, Ἐπιλυσαμενός, Ἐπιυγχάνω», τν 
έλθων (vgl. Εὐδράμων), Εὐφραίνων, || Θάλλον- 
σα, θρασύνων», || Κλαυσαμενός (auffallend Κλύ- 
µενος u. Κτέµενος, wie Ὄρμενος), auch wohl Κυρέ- 
θων (2), Κρέων u. Κρέουσα, || Μέδω» u. Μέδου- 
σα, Μελπομενός.[|.Ορχομενόςῃ| (Πολν-πρέπω»), 
| Σν — u. Zuupigovon, Σώζων», || Τ,σαµε- 
νός, 2 ουµενός, Φλέγων. 


B. Zweite Klaffe. Abgeleitete Perſonennamen. 


Zahlreicher iſt die Klaffe der Verfonennamen, welche 
mit beſtimmten Ableitungsfuffisen aus anderen Wörtern 
gebildet find. Die wichtigften berfelben find folgende: 


1)-ας, Masculina nad der erſten Declination, 
und war fo, daß 
ο) dies Suffisum unmittelbar an den Stamm tritt, 
theile von Subftantivis, wie Ἄλκας, ᾿Αρέτας, 
|. Βοτρύας, || Θήρας u. Πανθήρας, || Ιχδύας, || 
Kosiyas (für Κραύγας 2), || Σχκόπας, 
teils von Apjectivis: Αἰσχιόνας, ρίστας, 
|| Βαθύας, || Κ,νύρας, || Πολύας, 
theils von Berbis: ᾽αλεύας, || Βρύας, || AL 
χας = Akslyag, || Παρδόκας, wohin auch wohl 
Κλεύας, ven χλείω, rühmen, gehört. 


b) mit dem Vocal 8, alfo -όας (ton. Ens), 
von Subftantivis: Αἰνέας (= Alvelas), Au- 
µέας, "Avdodas, "Avdtas, "Agolas (2), Aotkas, 
Αὐγέας, || Βροτέας, || Γελέας, || «αμέας --- In- 
µέας, |ἱΘεμ,στέας,Θαρσέας- Θρασέας͵ || Χρα- 
τέας, Κυνέας, || «υκέας,͵ || Δατρέας--- Μητρέας, 
Μελέας, Μεννέας (für Mevdas), || Νοεκέας, || Av- 
Θέας, || Ταυρέας, Τολέας, Τευμέας = Tiutas, || 
Ὑβρέας, ὝὙμέης (9), || Φαλέας, || Χαλέας, 
Χλαινέας. » 


Bon Adjectivis: ᾽αβρέας (doch wohl zu άβρός 
gehörig), «ἱσχρέας, ἀριστέας, ᾽Αντέας (von ἂν- 
τίος, Stamm arı?), 4ὐτέας, || Ισέας, || «ευκέας, 
|| Μεγαλέας,|| Πασέας (πᾶς oder πάσασδαν ?), 
Πρωτέας. 

Bon Berbis: ᾽Αντέας (ἄντομαι )), ἀρχέας, || 
Κελέας, Κλινέας (oder von κλίνη), || Μνασέας, 
| Dasvius, || Χαερέας. 


ο) mit dem Vocal s, alfo -ίας (ion. -Ins). 


Man vgl. das auch δεί Appellutivis vorkommende 
Suffixum -ίας, u. bemerke, taß bei ten Verbis Hier 
wie gewöhnlich ein vermittelntes σ eintritt, fo daß 
die Form an das futuram erinnert. 


a) Von Götter» und anderen I ποια ᾗ 


᾿Αθανίας, ᾽Αμερίας (9), ἀναπίας, || Γορδίας, | 
Εἰσίας --- Ἰσίας (von Ἴσες), || Ισμηνίας, || Κα- 
φησίας -- Καφισίας (Κηφισός). 


β) Bon anderen Subftantivis: ᾽ἁγίας, 4θλίας, 


Αἰσίας, Αἰχμαίας, ᾽αλκίας, Αχενίας, ἀναξίας, 
"Ανθίας, Αρνίας, Αρχίας. 4ὐγείας -- «ὐγίας 
(αὐγή), || Βουλίας, N reisas. | Ἐρωτίας, Ἐλ- 
πίας, Eoylas, Ερνίας, || Ἱππίας, || Καλλίας, 


ΣΥΠΙ 


Κανθίας, Καρανίας,͵ Κλεασθίας (?), Κνωπίας͵ 
Κρ.ίίας, Κυδέας, Κυλλίας, Κωμίας, || Μαλ- 
λίας, Μαντίας, Μασυντίας, Μνλλίας, || Νεχίας, 
Il Εενίας, || Πειθίας (oter abweichen von πείθω), 
Ηιστίας, Πετίας, Hocoßlus, Προνκίας, [ἱ Ῥαμ- 
glas, || «Σατίας (ϐ), Zuvpfas, Σχιπτίας (0), 
Σπουδίας, || Τελευτίας͵ || Φανίας, Φεντίας (für 
«νρλτίας von φίλος Ὁ), Ῥρεκίας, || Χαβρίας (0). 


Y) Bon Adjectivis: ᾽Αγαθίας, ᾽Αγνίας (auch 
Ayvelus), Axoſec, Aussvlag, Αντίεις (ἀντίος), 
Αριστίας, αῤῥίας (?), || Βριμίας, || Γλαυκίας, 
Σοργίας, || Φεινίας, 4εξίας, 4νδυμίας,|| Εμπε- 
δίας, || Ἰσχυρίας, [| Κλεινίας, Κρωταίας, Kin- 
τίας, —„—v | Μογιστίας, || Kavdtas, || 
Οὐλίας, || Πασέας (2), Πελίας, Πλειστίας, Hv 
Öfus, || Σιμμίας (von σεµός ϐ), Σχληρίας, Zus- 
zolus, Σφοδρίας, || Φαιδρίας, Φαντίας. 


I) Bon Verbis: ᾽αγαλλίας, ἀγασίας, Αἰδησίας, 
Alvnalus, 4κεσίας u. Axnolag, Αλεξίας, 4μει- 
ψίας, ᾽Αμυνίας, ᾽Αποληξίας, ἀρεσίας, || Βα- 
σίας (2), Ελεψίας, || Γνωσίας, || «αισίας, 
4αμασίας, 4ερξίας, Aıdtas (für 4ειδίας von 
Φείδω ?) || Ερξάις, Ερυξίας, Εὐφρανίας, || Zev- 
ξέας, || Ηγησίας --- Ηγίας, || Θαυμασίας, || Kı- 
νησίας, Κιχησίας, Κρισέας (οξετ = Αρετίας), 
Κτησέας, || 4υσίας, || Μαρψίας͵ Μειδίας, Ms- 
λησίας, Μνασέως, || Νεκασίας = Νικησίας, || 
Ὀνασίας, || Πανσίας, (Παυσανίας ift ein com- 
positum), Πραξίας, || Zraotas, Σχυλλίας, Σω- 
σίας, || Τειρεσίας (2), Τελεσίας, Τελλίας, Τερ- 
ψίας, Τισίας, Τλησίας, || Ῥειδίας, Ὡρασίας, || 
Χαιρίας. 

Nur wenige Namen tiefer Endung werben hiernach 
unerflärt bleiben. Die auf -ᾱς endigenten aber find 
theils Fremdwoͤrter, theils werden fie von ben Alten ſchon 
für wunderliche Verſtümmelungen erklärt, z. B. Ἔπα- 
φρᾶς -- Επαφρόδειτος, Επικτᾶς = Ἐπίκτητος, 
᾽Αλεξᾶς -- Αλέξανδρος. Auf diefe Art die übrigen 
gu erflären, ἱβ gu gewagt, zum Theil flimmen fie 
Uberbies mit den eben angeführten überein, fo daß fie 
nur bialectifch verſchieden zu fein fcheinen, oder bloße 
Zufammenzichungen aus -έας fein können. — "Aya- 
Φᾶς, "Alnväc, ᾽Ακεσᾶς, ᾽Αλεξᾶς, 4μυνᾶς, ᾽Απελ- 
λᾶς, Απολλᾶς, ᾽Αργᾶς, Αρτεμᾶς (von "Apres 
unmittelbar, oder für irgend ein Compoſitum biefes 
Wortes, vgl. 4ιονυσᾶς u. 4νονυτᾶς, || Klaäs, b. i. 
᾿Ισᾶς, von "lass, || Επαφρᾶς, || Zuväs, || 'Ηρᾶς 
|| Mnväc, wobei gu bemerken, baß gerade die mit 
Sötternamen gufammengefehten fo überaus gahlreich 
fint), 4ετινᾶς, || Βαβυλᾶς, Βασιλᾶς, || Γοργοσᾶς, 
Γρηγορᾶς, || «αμᾶς (0. ἱ. 4ημᾶς = 4ημέας), || 
Εὐκαρπᾶς, Εὐπορᾶς, Εὐτνχᾶς, || Ζωνᾶς, Ζω- 
πορᾶς, Ζωσᾶς, | Θεωνᾶς, || Καναχᾶς, Κερᾶς, 
Κεφαλᾶς, Κλειδᾶς, Κλονᾶς, Νοχκωνᾶς, Κομη- 
τᾶς (von κομήτης), Kovväs, Kınoäs,|| 4εοντᾶς, || 
Μεριδᾶς, ᾗ Νιχανδᾶς (-- Νικανδρίδας), 
| Οἰνωνᾶς, Ὀνατᾶς = Ὀνησᾶς, || Προςδοκᾶς,]| 
Σερᾶς, Σωζᾶς, Σωτηρᾶς, || Ριλητᾶς, || Χ,λᾶς. 


2) -δεύς, έως, welches Sufflsum ſchon bei den Uppels 
lativen nicht felten ifl. 


a) Bon Nominibus, meiſt Subflantivis, Icmmen: 
Alnveis, Alysis, (Alyswrsig), ἰνεύς, Axov- 


Veberficht der Perfonennamen. B. Abdgeleitete. 


τούς, «λωεύς, ᾽ἁμοιβεύς, Ardoeic, Ardsis, 
Απατηλεύς, ἁρματεύς, (Αρεύς ϐ), ᾽ἁρπαλεύς, 
Βαυκιδεύς; Βουλεύς,|]Γρυνεύς, [|4αιμονεύς, || 
Ἐρειμεύς, Ἐριμνεύς, Εὐδόξεύς, || Θρασεύς, 
| αδριεύς, Ἰλιονεύς, Ἰλλεύς (),|| Καινεύς, Κα- 
πανεύς, Κελαινεύς, Κητεύς, Ἀισσεύς, Κοπρεύς, 
Κρεθεύς, || 4εοντεύς, «υγκεύς, || Δίακαρεύς, 
Μεγιστεύς, Μελανεύς (audy Μελαι»εύς), Ἠελαν- 
Φεύς, Μελιόσεύς, Μενεσθεύς, Μηκιστεύς, 
ἡΝαντεύς, Νυκτεύς, || Οἶνεύς, Ὁπλεύς, Ὀρνεύςι] 
Παντεύς, Πεδιεύς, 1ενθεύς, Πηλεύς, —* 
Προμεύς, Πρυμνεύς, Πρωρεύς, Πρωτεὺς, 
Τοξεύς, Toansteis, ἠ Yale Ὑψεύς «λεύς, 
«),λλεύὺς (0), Φυλεύς, Ῥυλλεύς, || Χρυσεύς. 


9) Auf®er balftämme ſcheinen zurückgeführt werben 


ju müffen: Ακχεσεύς, | Βρισεὺς, || 4«αμνεύς, 
4ορχεύς, || Επενγεύς, || Θησεύς, || Ιασεύς, Ἴδο- 
μενεύς, || Μυλλεύς, || Ὀτρεύς, Ὀτρυντεύς, || 11ε- 
ρεύς, Περσεύς. -- Man vol. übrigens Νηλεύς, 
Νηρεύς, || Ὀδυσσεύς. 


.. 


B)-s6, εδος u. sog, wobei gu unterfcheiten 


a) Masculina, melde βε ben zurückgezogenen 


Accent haben und ſchon von den Alten als Berlürs 
jungen von Namen auf -έας u. -sog erflärt werben, 
die befonders ben Dorern eigenthüumlich waren (vgl. 
Keilp. 79 [). Co find: "Ayss -- ἁγίας, 4δᾶνις 
= ἀθανίας, 4]χμις -- Alyualas, Αχεσις --- 
᾿Αχέσιος, λεξεις ---᾽αλεξίας, άλκις, dem λκας 
entfprechend, führt auf ἁλκίας zurüd, vgl. "Alxsos, 
Άλλες --- άλλιος, Aupss = Augsos, 4ναξις --- 
Αναξίας, ᾽ἀπόληξις --- —— desus = 
᾿Αρεταῖος, "Aploruis ="Agsatulos, Agetis = 
ἀρεστέας, || Bexgıs= Βάκχιος, Bacılıs -- Bu- 
σέλδιος, Βοῦρες iſt mit Βούριχος | vgl., 8ῶλις 
νὰ für Βοῦλις--- Βουλίας), || 1 άλλατες --- Γ.λ- 

τιος, ΓΠΓύμνες für Γύμνιος ο). Γυµράσιος, 
Työocıs für Γνωσίας, || dapıs für 4άφννιος, 
4εἴμες (für 4Φεέμιος von delua?), 4εῖνις --- 4ει- 
νίας, 4έλφις ς- 4έλφιος, Anuntpis = 4«ημή- 
roaoc, 4έδρξος für dsspklus (vgl. Ερξίας), döpzis 
für Söpxsog (vgl. Jogxeig), 4οὔρες für 4ούριος, 
| Εἱρήραῖς = Εἰρηνιᾶος, ἄλλαδες-- Ελλάδνος, 
Einıs = Ελπίας, Έρυξις -- Ἐρυξίας, Ἔρωτις 
= Ἐρωτίας, Ἑστίαϊῖς--- Εστιαῖος, Εἰῦευ χις Ξ- 
Εὐτύχνιος, || Ζεῦξες = Ζευξίας, Ζῆνες für Ζη- 
νίας (vgl. Ζηνᾶς), || Θέσπις --- Θέσπιος, θῆρις 
etwa für Θηρίας (υρί. θηρᾶς), Θράσιςς-- Θράσιος, 
| Ίππιες = Ιππίας, || Κάλλις = Καλλίας, Ὃ 
τες (für Κλήτιος, worauf Ἀλάτεος führen Lönnte 9), 
Κνῶπις = Ἀνωπίας, Κόννις (für Κόννεχος 9), 
Koivıs (etwa für Κρενίας, vgl. Κρεσίας), Ἀτῆσις 
= Κτησίας, || «άμις = «αμίας ?, 4άμπες (etwa 
für «αμπρίας), Aödxıs = 4ύκιος, 4ύσις — 4υ- 
alas,|| Μᾶτρις (vgl. Ματρέας), Moipss (für Mol- 
θιος 0), Μόλλις (vgl. Μούλεος), Μόλπες, || Nixss 
= Νεχίας, Νύμφις-- Νύμφεος, || Οἶνες (ορί. 
Οἶνιάδης), || Πρᾶξις --- ΗΠραξίας, || Σχύλλες = 
Σκχυλλίας, Στράτεες = Σεράῖνος, Σῶσες -- Σω- 
σίας, || Τέλλις = Τελλίας, Τΐσες = Τεσίας, 
| Pads (für «ΦΡέλιος 2), «ρέντος für «εντίας, || 
Auloıs für Χαιρίας, Χρόμις für Ἀρόμιος. 

Auch Die übrigen laffen ſich mit ähnlichen Namen 
sufammenftellen, fo daß fie entweder Ablurgungcn 


Veberficht der Perſonennamen. B. Abgeleitete. XIX 


für diefe find, oder daß man mit Wahrfcheinlichkeit 
andere auf -έας oder sog ergängen kann; dgl. 
Boügıs u. Βούριχος || Γνῶδις, etwa für Γνῶσις 
= Σνωσίας, Tüksc mit Γύλων u. Γύλιππος, || 
4ἅμος u. Jaulas, 4όρχες mit Φορκεύς u. Jopxdg, 
dedgss mit 4ούριος (Blußname), || Θύρσες von 
Φύρσος u. &.|| Μοῦσις, Μύρεις, || Όλπες, || Πάρ- 
μες u. Παρμίσκος, Πόλλες u. Ηόλλεχος, Ιόλυ- 
μνις u. Πολυμνία, Πόταμες u. Ποτάμων u. Ho- 
τάµιλλα, || Σπέρχις u. —— Soouasc u. 
Popuicsog u. Φορμίων, Φρὺνις u. Φρύνεχος, 
| Χάρμες u. Χαρμῖνος. Wenige, wie Βαὔκες, || 
Σλῆνες, || 4ρόπες, || Eiwmgss, || Kocdßss, Κραῦ- 
ὃς, || Μέμφις, Μέμψιες, Μῆνες, || Πρέπις, 
| Σῶσποες, [δν άνες, | Χέρσες, Χρῦσες, | ΜΗ αὅ- 
μες, laffen fich nicht unmitielbar fo exllären, aber 
verrathen die Wurzel leicht. — Bol. übrigens un⸗ 
tm ὃ, ο. 


ν) δεπιἰπίπα auf ές, (δος, ein auch fonft nicht 
ungewöhnliches Femininſuffixum. Zu ten meiften 
Iommen auch Diasculina mit geläufigen Endungen 
vor, bef. auf -ίας n. «ος: Αγλαῖς, 4γαλλίς, Al 
γληΐς, Alayontc, ᾽ἁμαξονίς, ἁμαρυλλίς, Au- 
πελίές, 4νθές, Απελλίς, Απολλωνίς, 4ρηγονίς, || 
Βασιλίς, Βαυκές, || ΤΟΥΥές, Γληνίς, || 4«ορχίς, 
4ροσές, || Εἰρηνίς, Επεφυλλίς, Εὐθυμίς, Εὺ- 
τοχές, || Ηραἲῖς, | Θαλασσίς, Θεοδωρίς, Θρα- 
al, θρυαλλίς, || Ἱστορές, || Καλλές, Κλεαινίς, 
Ἀλεωνίές, Κρηδές, || dalc, 4νκαινίς, || Μουσίς, 
ἀορτές, || Νεκασίς, || Μανδίές, Bevic,|| Παρθε- 
vis, Παρμενίς, Πλατθίς, Πλειστίς, Πρωτές, 
Hedk,|| Σαῶτις, Σχυλακές, Στολίς, Σωτηρίς, 
ΙΤέρψις, || Basıvkc= Basic, «Ρέρσες, Φιλητές, 
Φλωτίς, «Ρυλλίς, —* Χλωρίς, Χρυσίς. 
Rur zu wenigen muß man einen Verbalſtamm ans 
nehmen. 


4) -εος, das θάμβρβε Apjectiofuffirum, wenn bef. von 
Eigennamen Urjettiva abgeleitet werten. Man vers 
gleiche δία, wie bei allen diefen Ableitungen, des Verf. 

iſches Wörterbuch der griechifchen Sprache 
nach ten Endſylben geordnet, zu welchen dieſe Ueber⸗ 
fihe eine Ergänzung biltet. Auch wird an bie von 
Bockh gu Inscript. 1574 bemerkte bei den Vootiern 
üblie Endung der Batronymila auf ος zu erins 
uern fein. Sie find übrigens befonters in der ſpä⸗ 


sen, chriſtlichen Zeit häufig, die einzigen neu gebils . 


deten Berfonennamen, wobei tie römifche Endung -ius 
εμώ mitgewirkt hat. Sie kommen 


De ——— anderen VE 
oysog, Αγησιππία, ᾽Αγύῥῥιος, "Ayyd- 
GHog, —— Αἰήτιος, Ακαδήμιος, —* 
᾽Αμμώνιος, ᾽αμϕιλόχνος, — 
λώνιος, ᾿Αρεθούσνος, Αρχάδιος, ἀρχείσιος, 
Αρτέμιος, Ασκάνιος, ᾿Ασώπιος, ᾽άτύμνιος, 
᾿Αφροδίέσιος von Αφροδίτη, || Βοιώτιος, Βού- 
διος, || Γοργόνιος, || 4αμάσκιος, «νογένενος, 
4ιονύσιος, 4ρακίος (9), || Εκτόριος, Ελικώνιος, 
Ἑλλάδιος, Ἐρέχθιος (von Ερεχθεύςϐ), Ἔρ- 
µαιος, Ερμήνιος, Εέριος, || Μραιος, Ἡρά- 
χλειος, || Θεµίστιος, || "Iyvarsos(?), Ἴμβριος 
Ἱππώνιος, Ιώλκοος, || Καλλιόπιος, Κρόνιος, ῄ 
4ίσσεος, || Μελάνθιος, Μενέσθιος, Midsos, 
Μοσχώνιος, Μούλος (ϱ), || Ὀνομάντιος, Ὁ ρέλ- 


a0, | Παλλάδιος, Holsumvsogs, || Zuglzios(?), 


Zualvvsos, Σχαμάνδριος, Σωσέμίος, Σωστρά- 
τινος. 


Ὁ) Von anderen Subftentivis: Aydmas, 


᾽Αγγέλιος, 4δαμάντιος, ᾽Αδέλφιος, ᾽έθλιος, 
Αέτιος, Alysog, «Αἰδέσνος (dieſt u. ähnliche wie 
Axtosos lönnen auch auf Verbalflämme zurüdges 
führt werden, doch [Φείπι bei dieſer Endung das 
Zurüdgeben auf ein Nomen natürlicher), 49έ- 
θιος, «Αἴνιος. ᾽Αχέσιος, ᾽Ακέστνος, "Axsog, 
«Αχόντιος, (Also, [. A. 2), ἄλκνος, άμμνος, 
᾽Αμπέλιος, Αναστάσιος, ᾽Ανατόλιος, ορ 

Όρος, Αποστόλιος, Αρμάτιος, || Β οἷος (Bodg), 
| Γελάσνος, Γεννάδιος, Γερόντνος, Γεώργεος, || 
4ολίος, ἀρακχόντιος, || Εἰκάδιος, Εἰκόνιος, 
᾿Ελπίδιος, Ἑόρτιος, Ἐπαίνιος, Ἐρώτιος, ᾿Εχί- 
ος (0), || Ζήλνος, || Θαλάσαιος, Θαλίος, θάλπιος, 
Θέρσιος, Θέατνος, Θρασίος, || Ἰάσεος, || Καλή 
σιος, Κλονίος, Κρίτνος, Κτήσιος, Κύδεος, || η 
γιος, 4άῑος, 4άχιος, Adusos, 4εόντιος, || Μάν- 
τεος, Μελίος, Μενίος, || Nav έχιος, Nöusog, 
Νυχίος, || Μέννος (f. A. 2), n Ὁδίος (ὁδός), 
Ὅρους, || Παρθένιος, Πολεμάρχιος, Προαερέ- 
σιος, Προχόπεος, || Paxsos, || Σήμνιος, Σκοτίος, 
ΖΣχυφίος, Στόµνος, Στεχίος, Σερατίος, Στρο- 
φίος, Σχεδίος, || Tıunosoc, Τυχίος, welches man 
wie || Φάνιος auch auf einen Verbalftamm gurüde 
führen ann, Ῥέλλιος, Drjusos, Ὡιλήσιος, io 
γίος, Ῥρορίος, Φύτνος, || Χάριος. 


ϱ) Bon Arjectivis, die freilich großentheile auch, als 


Gigennamen vorlommen: ᾿αβλάβιος, Ayvsog, 
"Ayyıuölsos, "Ayysos, Aludvsos, «Αἴσχριος, 
"Axaxsos, Ακαμάτνος, κρίσιος (von ἄκρετος), 
"άλλιος, Αλύπιος, ” μάχιος, Αμβρόσιος, "Aud- 
Άιος, ᾽Ανθόμιος, 4ργιος, «σ ος, 4φδό- 
ννος, || Γεµέστιος, Γλυχέριος, Γρηγόριος (von 

ορώςῬ), Γυµνάσεος; || Δείννος, || Ἐγ- 
χόλπνος, Εκδέκιος, Εχηβόλιος, Εντρέχεος, Μπι 
φάνιος, Ερύθριος, Εὐάνθιος, Κὐγέννος, Εὐὖ- 
γλώσσιος, Εὐγνωμόνιος, Εὐδόξιο, Εὐετή- 
θιος, Εὐέχιος, Εὐξώῖος, Εὐθήροος, Εὐίππιος, 
Εὐκχλάδιος, Εὐκράτιος, Εὐλόγιος, Κὐμέννος, 
Εὐμήκιος, Εὐνόμιος, Εὐπείδιος, Εὐσέβιος, 
Εὐστάδιος, Εὐστρέφιος, Εὐστόργιος, Εὐτό- 
χιος, Εὐτόνιος, Εὐτρόπιος, Εὐτύχιος, Εὐφή- 
µνος, Εὐφρόνιος. —— Hoöysos, | 
Θεογόνιος, Θεοδόσεος von θεόδοτος, Θεοσέ- 
βιος, Θδοφόβνος, Θδοφρόνιος, Θέρµοος, || αέ- 
θιος, Ἰκμάλεος, Ἰλάρνος, || Καρίέριος, Κλά- 
Tsog (κλητός 2), Κλυτίος, Κλείνοος, || Μακάριος, 

Παγκράτινος, Παμπρέπιος, Πανάχιος, Hav- 
όλβνος, || Σχλήριος, Σόφιος, || Χαρέστιος, |] 
Ὥμνος. 

Diefen fließen ΠΦ am natürlichen die Na» 
men auf -asos an, in denen Las α nicht immer 
(tie in 4θήναιος von’Adnwä u. 8.) zum Stamm» 
wort gehört. Man τα]. Lehre p. 807, deſſen ετβε 
Klaffe, die eigenslih Vöolkernamen find, unter A, 
1, 8) Reben. 


a) Von Gbtter- und anderen Eigennamen: 


4δρχεταῖος, 4ίανος (wegen des Accents mit 497, 

ραλος, Ἕρμαιος gu vergleichen), 4ρησαῖος a), 

I| — | Ἡρανος, || Θειαῖος, || Κλεο- 
«Tos, || ΠΠερσαῖος. 


xx Ueberficht der Perfonennamen. B. Abgeleitete. 


β) Bon anderen Subftantivis: "Ayalos, 4γα- ϐ)-ων, ὠνος, feltener ο»ος, nur Macculina, vgl. 
παῖος, «4γελαῖοςι Ayxalos, Αγραΐος, AL dies Euffixum auch bei der Bildung von Appellati-⸗ 
xalos, Auvalos, Αρεταῖος, Actonlos, Acts- vis. Sie find 





ponalog, || 4«αφναῖος, 4εναῖος, || Εἱρηναῖος, || 
Ζωναῖος, || Ἠγησαῖος, || Ἱππαῖος, || Ougetos, 9) mit Participien gleichlautend und nur burch | 


|| Κομαῖος, || Μουσαῖος, || Nanalog, Νυμ- die Deflination von denſelben verſchieden (wie fich 
φαἴος, || Kevatos,|| Οὐδαῖος, [| Παλαῖος (πάλη), etwa die Adjectivendung Ωω», ον zur Participial⸗ 
Πλημναῖος, Πολεμαῖος = Πτολεμαῖος, Πυ- endung ar, ουσα, ο» verhält): ᾿Ακέσων, Αλίξω», 





λαῖος, | Σλαῖος, Υψαῖος. ᾽άντων, || Βρέμω», Βρίσω», Βρύσω», Βρόχω», || 
Γλίχω», || 4«έξων, 4όρχων (für 4έρκω»), 4έω», 

V Bon Abjectivis: ἱσχραῖος, ᾽Ανταῖος, '4ρ- | θέω», θύνω», || Ἰάσων, || Κλήσων, Κλίνω», 
yalos, ᾿άρισταῖος, || Εὔφρανος, || Ισαῖος, || Κτήσω», || «άμπων, 4ύσω», || Μέλπων, Μένων 
Νεαῖος, || Ὁρδαία, || Παναῖος. (wie au) Παρμένω»), Μίμνων, Μνήσω», Μύ- 
ων», Μύσων., || Νέων, || Παύσω», Πείθων, 


6) Bon Berbis: Βλεπαῖος, || Μνησαῖος, || Νί- είσων (Ξ- Πίθων u. Πίσων), || Σπεύσω», 
Χανος, | Πείρανος, «Αμα κκ) Ι Τόλ- Στπων, Στύφω», || Τελέσω», Τρύφω», || 
µαινος, os (der Accent ſchwankt bei vielen). ᾠάσων, Φάων, Dolxuv, Φύρσων, || Χαίρω», 
Hierbei ſind die vielen Srembwörter, bef. Perſer⸗ obgleich diefe auch großentheil® auf andere Weife 
namen nicht berücfichtigt. abgeleitet fein können, Θέων von θεός, Νέων von 

νέος oder vaös, 
ϐ) -ώ, οὓς, Beminina. Viele davon, die der Mythe 

angehören, find offenbar von den Dichten gebilver; b) Von Nominibus abgeleitet, 

ba Πε aber über bie Mbleitung der anderen Licht vers 


breiten, find fie mit aufgenommen. Sie tommen α) theils von Bdtternamen: "dordumr, ᾿Ασχλά- 

nwy, || Βάκχω», || Γόργω», || Εκάτω», Ἕρμων», 

9) theils von Bätternamen: ᾿4θηνώ, ᾽Αρτεμώ, || || Ζήνω», || How», || Θεμίσων (2), || Μήτρων», |} 
4πώ (von ΤΗ, Talc), | Επαφρώ (wie’Enappäs Πάρω», || Σάµω», 


von ἀφροδίτη), [| Ηρώ, || Θεμιστώ. . 
P) theils von Appellativis: 4γρων, «Αἴγω», 
9) theils von Subftantivis: ᾽άελλώ, ᾽αναξώ, Ag” Aluoy, Αἴσων, λκων, ᾽Αμπέλω», Aydowr, 


χώ (bie man freilich, wie einige der folgenden, au 
Verbalftämme zurückführen Tann), || Βασιλώ, Bay” 
κώ, Βοιώ (βοῦς 9), AN 4αμώ Anuco, || νι" 
πώ, Ἐρευθώ, || Θαλλώ, Θηρά, || Ἱππώ, || Kar“ 

ὦ, Καρπώ, Κητώ. Κλειώ —= Κλεώ, Κυμώ, 
Κυνώ, [μα ντώ, || Μανθώ, Μελανδώ, Με- 
λυννώ, Μελιξώ (µέλισσα ), Μενεσθώ (wie 
mehrere diefer Wörter einem masc. auf -εύς επί» 
ſprechend), Μηλώ, Μιλτώ, Μοιρώ, Μυρτώ, Μυ- 
ο) Ναννώ, Νησώ, Νικώ, Νοστώ, || Κενώ, || 
Πατρώ, Inoo, Πλοντώ, Πρυμνώ, || 'Ροδώ, 
"Pow, || Σθεινώ, 2ιδηρώ, Σποιώ, || Τιμώ, Τυ- 
oo, || Ὑρνηθώ, || Lava, «Φιλώ, ιντώ (vgl. 
Φιντίας, «έντες), ud, {Χαρικλώ (vgl. Χα- 
θεκλῆς), Χαριτώ, || Wii. 


ο) iHeild von Adjectivis: “Ayvo, ᾽Αγροιώ (von 
Ayorog?), ᾽Αμεινώ, ᾿Αριστώ, || 4εινώ, 4ηρώ, 
4ριμώ, || Ἠπαγαθώ, Ερατώ, Εὐφρώ, || Θεο- 
φανώ, [| Καλλιστώ, Κελαινώ, Κλεινώ = Κλη- 
νώ, υετώ-- Κλυτώ, Κομαιθώ, Κραντώ, || 
«οξώ, || Βανθώ, || Πρωτ, || Βελητώ, Φιλντώ 
(daffelbe?), — orer 


d) αὐτῷ von Verbis: Axsoch, Alk, 4ὐξώ, || 

Bowü, Bovo, || daurw, 4νδώ, (δείδω), || Ἔρυ- 
ξώ, || Ζευξώ, || "Aynow, || Ἰασάώ, || Καλυψώ, 
Κλωθώ, Κρινώ, Κτησώ, || Μνασώ == Μνησώ, 
ΙΙ Νεικασώ --- Νικασώ, || Πρηξώ, || Ῥονώθ, [| 
Zoo, Σωσώ, || Pau. 

Auch die ποῷ übrigen, wie Addw, || Βεττώ, 
Βραυρώ, Bosuw, || Γνγαρτώ, || Τιμανδώ reihen 
fih an andere Eigennamen επ. Beiläufig fei bier 
auf die regelmäßige Wieberlehr verfelben Nominals 
u. Verbalflänme bei allen Ableitungen aufmerkſam 
gemacht. 


"Aoerawr u. ’Apktov, || Ἠάκων, Βάτων», Βίω», 
Βούλω», Βρόντω», || Γαλάτων, Γάστρων, Γέ- 
λω», ΓΣνάθων (von weldiem nach Analogie von 
Φφράκω», ὁφώράκαινα auch ein fem. Ivydasaıya 
gebilbet wird), Γνέφω»ν, Γύλω», || dduov, auch 
Jautov, digvar, 4άσμων, 4ίκων, 4όλων, 
4ρόμω», || Eluwv, |] Θάλω», Θήρων, Θοίνω», 
Θράσω», || Ίππω», || Καλάμω», Κάλλω», Κε- 
ῥάέμω», Κέρδω», Κεφάλων, Kırdday, Κεναί- 
Jury, Κλάδω», Κλέων, Κνήμων, Κόμω», Κό- 
vor, Κορύδω», Κράτω», Κρήθω», Κρίσων:-- 
Κρίτω», Κρόχων, Κρότω», Κτέω», Κτήμω», 
Κύβω», Κύδω», Κύκλω», Κύλων(2), Κύρτω», 
Κύτω», || 4«άμων, «4άων, Axor, 4ύρω», || 
Μαίων, Μαχάων u. Μάχω», Μείδων, Μελε- 
τεών, Μελίτω», Μέρμνων, Μίκω», Μίλων», 
Μύδω», Μύλων, Μύρσων, Moor, || Ναύσω», 
Νείχων --- Νίχω», || Κένω», || Πάτρω», Πά- 
φων, Πόδων, Πολέμων», Ποτάμω», Πύθω», | 
Ῥάτων, Ῥίνθω», Ῥίνω», Ῥόδων, || Σάθω» (2), 
Σάνδων (0), Σείρων, Σίχων, Σκάµων», Zxi- 
των (0), Σόλω», Στράτω», Στρούδω», || Ταύ- 

ων, Τίμων, Τίτω», | Ὑπείρω», | «ραίδων 
φαιδρός 9), Ράων, λλίσω» (= λλίτων), «ί- 
λω», Φίντω», Ῥρύνω», || Χάλκων, Χαρίτω», 
Χάρμω», Χάρω», Χείρων, Χίλω», Χρέμω», 
Ἀρόμων, 











y) oder enbli von Adjectivis: "άβρων, ᾽Αγά- 
θων, Αγλάω», 4γνω», Αἴσχρω», 4χρω», ρί- 
στων, || Βάδων (von βαθύς 9), || ύχων», 
Γλύκων, |] {αίμων, Φιδύμω», ἀθύμων,[ Ἐμπέ- 
δω», Ἐράτων, Ερύμνων, Ετύμω», Εὐμάρων, 
|| θέρµω», Θίβρων (Φιβρός, dor. — θερμός), || 
Ἱέρων, 1λάω», || Καλλίστων, Καρτέρω», Κλεί- 
των u. ΚλίζωΡ, || 4έπτων, 4εύκω», 4νγύρων», || 


Ueberſicht der Perſonennamen. B. Abgeleitete 


Miyor, Mögawr (?), || Νόθων, || Ὄρθυ», || 
Ηλάτων, Πύῤῥων, II 4 χνων (πυκνός ?),|| Σάω», 
Zluwr. 


c) -Sor, wrog, aufviefelbe Weife abgelettet, theils 


a) von Bdttere und anderen Eigennamen 
(man vgl. die Batronymifa auf (ων): ᾿αθηνίων, 
4ἱολίων, ἀπελλίω», 4ρκαδίων, ἁρποκρατίω», 
|| δεσείω, Βουκίων ον  Γοργίω», || 4αιδα- 

v, 4ελφίω», Alur (Ζεύς, 4ιός), 4ολοπίων, 
“ρακαλίω»;, 4ωρίω», || Επαφρίων (vgl. oben 
ἐπαφρᾶς), —— u. Ἑρμίων (νο Ερμής), |] 
"Βλίων, Ἡρακλίω», Ἡφαεστίω», || Θδαρίω», 
Θοτταλέων, θωρυκέων», || Ἰασίων, Ἱππαρχίω», 
ρίων, Ἰσίων, Ἰφετίων, || Καλανδίω», Καστο- 
θίω», Καφισίω», Κμωσίων, Κορινδίω», || 
Ολυμπίων», || Παρµενίω», Πνερίω», Πολυδεν- 
Χίω», Πνδίων, || Σαραπίων, Σ,λανίω», Σµικυ- 
Φίω», Σονσαρίων, || Τεµβρίω», || Φωκίων», 








β) oder von Appellativis: ᾽αγγελίω», ’Ayxv- 
λίων, ᾽Αετίων, Αἰχμίων, Ακταίων (Ακτή), 
᾽Αμνίω», ᾽Αμπελίω», Αναξίων, Ανδρίω», 40- 
χίων, Αστερίων, || Βατραχίω», Βοιδίω», 
Βου λολίων | Γαλακτίων, Γρυλλίωνι]]4αμαίων 
(-- daulor?), 4αμαρίω», Jaulwv, 4δκτίω», || 
Εἰρηναίων u. Εἱρανίω», Ἐλατίω», Ερµαδίων, 
Ἐρωτίω», Εὐθετίων (0), || Ἠετίων (--Αετίων 
von deröc?), Ἡμαθίων, || Θαλασσίων, Θοι- 
νίων, [| αξίω», Ἱππίω», ἀφίων, || Κελαδίων, 
Κεφαλίω», Κηδαλίων (2), Κηπίω», Κοκχίω», 
Κοπαδίων, Κοττυφίω», Κυορτίω», || «ηκυ- 
Hay, || Μελ,στίων (µέλο 9), Μηχίω», Μηλίων, 
Ἁίητίων, Μηχανίων, Μοσχίω», || Νομίω», |] 
Ὀμβρίω», Οὐρανίων, Ὀφίων, | Πηδαλίω», 
Ηιθακίων, Πορφνυρίω», Πυργίω», || Ῥοόίω», 
N Σµαλέων (?), Στρουθίω», «Σωτίω», | Ταν- 
θίω», Τυραννίων. [| Ῥιλητίων, Popular, Ὥρυ- 
νίων,]| Χαρματίων, Χρνσίω», [.Σερίων(ὥρα), 
Ὠφελίων, 


Υ) oder von Adjectivis: ᾽4γαθίων, “ἁγίων, Al- 
σίω», Αἰσχρίω», ᾽Ακαρίων, ἀνθεμίω», "Av- 
Φοφορίων, ᾽Αξίων, ᾿Αριστίων, ᾽ρπαλίων, 
᾽ἀσφαλίω», Αὐτεσίων (αὐτοετήςϱ), ψηφίων, 
 Βαμβαλίω», | Γελανίω», || 4ηΐων, | RAsv9s- 
θίων, Ἀμπεόίω», Ἐνδομίων (2), Ερευθαλίων, 
Ἑσχατίων, Εὐδαμίων, Εὐετίω» (εὐετής 2), Ei- 
µητίων, Εὐπορίων, Εότοχίων, Κὐφημίω», Εὺ- 
φορίων, || Ζωπυρίων», || Θεοδοτίων (mie vicle 
unter diefen wohl unmittelbar von einem nom. pr. 
abgeleitet), Θεσπεσίων, Θουχαρίω», θρεπτί- 
ω»,͵]| Ισαίω», Σσχνρίω»,ὴ Kaunvilor,|| Μει- 
λανίων —= Μελανίω», Μικκαλίων, wie Ἠιε- 
χίων — Mıxxlur, Μωρίων», || Νηφαλίω», || 
Παμφιλίω», Πασίων, Iacalwr, Πυῤῥίω», 
| μεκρίω», || αλακρίων, — Αμϕίων von 

μφί, 


ϐ) und entli von Berbis: ᾽Αλεξίων u. ᾽Αλξίω» 
(mit gebehnter Endung = "Akitor, und fo aud 
meiſt bie ne Αρηξίων, || Βμεσίω» (?), 
ἹἙρξίω», Εχίων, || Θελξίω», || Μνασίων, || Νι- 
χασίω», || Ὀνασίω», || Πασέων (oder von πᾶς), 
Πραξίων, | Στασίων, Σωσίων, || Τερψίω», 
Τιμασίω», || Χαιρίω». 


Vape's Wörterbuch d. grieh. Eigennamen. 


XXI 


Bei mehreren biefer Mamen tritt die Mbficht der 
Bildung noch deutlich hervor, wie Εργασίω» 
Name eines Landmanns iſt; vgl. ποῷ Κυρηβίω», 
|| Anzvsiov, || Ταραξίων, || Φαντασίων. 


7) -Tvog, ein Euffirum, welches befonders bei Gen⸗ 
tilnamen gebraucht wird. Won Nominibus fommen 
pe Ayadivog, dxsotivos, ἁμαρακίνη, Aune- 

νος, ἀναξῖνος, "Apsotivos, ἀρχῖνος, || Βροντῖ- 
vos, Βροτῖνος, || Γλυκῖνος, } 4αμῖνος, || Επιχα- 
ρἴνος, Ἐργῖνος, Ερμῖνος, Εὐπαλῖνος, || Ηγησϊ- 
vos (welches man auch auf ein Verbum jurũckfüh⸗ 
ten fann), || Innaoivos (? f. folgd.), Ιππῖνος, || 
Καλλῖνος, Καρῖΐνος, Κρατῖνος, || Πασῖνος (?), 
[ Zusxetvos, Στρατῖνος, || Φαλῖνος, Φελῖνος, || 

«ρμῖνος. — Πραξῖνος, || Σωσῖνος, || Χαρῖνος 
fommen wohl von Verbis; vgl. "Avaftvos u. Ηγη- 
otvos. — Aus diefer Zufammenftellung ergiebt fich, 
daß es nicht möthig if, einzelne diefer Wörter als 
Gompofita von νοῦς anzufehen, was an fich nicht 
unmöglid wäre; vgl. die Compoſita auf λαος, die 
größtentheils in «λος verkürzt werben. — Man vgl. 
übrigens noch ᾿4γάθυνος, «Αἰσχυληνός, Aor 
στηνός, 

Diefem iſt das Suffieum «ένης, nad ber 1. 
Dee, ſehr ähnlih, Αἰσχένης, [ἱ Ελπίνης, || Kon- 
τίνης, || 4επτένης, || TnAlvns, deren Stämme leicht 
kenntlich find. 











8) Wie noch jept den Namen gern durch Diminutive 
fuffire ein ſchmeichelnder Ausdruck gegeben wird, 
fo finden ſich auch bei den Bricchen ſolche Eigen⸗ 
namen gebilvet, bie zum Theil wohl neben den ans 
dern beftanden, zum Theil für ſich allein gebraucht 
wurden. Dabin gehört 


a) -Saxoc, welches Suffirum auch Bei Appellativis 
nicht felten, daher manche Hierher gehörige Eigen⸗ 
namen mit Appellativis gufammenfaßr:. 


a) Bon Göttere und Eigennamen: «ἰσχυλί- 
σχος, || Ερμαϊΐσκος u. Βραΐσκος (bei denen man 
wohl —8 an Rpuctoc u. Hoctoc denten muß), 
Βεσσαλίσκος, ᾗἱ ἀ«αμίσκος, || Παρµενίσκος 

vgl. Παρμένων u. Παρμενίω»). 

β) Bon andern Appellativis (bef. viele Thierna= 
men):"Avdolaxos,’Apvtoxos,|| Βοΐσχος, [| Γνα- 
φίακος͵[| 4αμίσκος,]| Κορίσκος, Κυβδρνίσκος, 
Κυνίσχος, [| dayfaxos, Aaylaxa, 4αμίσκος, 
Αθοντίσκος, 4υκίσκος, |ἱ Μελίσκος, Μενίσχος, 
Μυῖσκος, || Νανίσκος, Νεβρίσκος, || Πατρί- 
σκος, || Τανρίσκος, Τραγέσκος. 


Υ) Bon Adjectivis: 4αἴσχος (ὁάϊος 2), || Εὺ- 
φρονέσκος,͵ || Σωφρωνέσκος, auch das simplex |] 
$owvlaxos, «Ριλίσκος. 


b) -ύλος u. -vAdog, eigentlich doriſches Suffixum, 
vgl. Interprett. zu Gregor. Corinth. p. 281, ἄ., 
doch bei andern Wörtern felten vorlommend, wie 
ἡδύλος, μικχύλος u. in Ableitungen zu erfennen, 
wie in βρεφύλλιον, μειρακύλλιον. Nach Arcad. 
u. Schol, Theoer. 8, 7 find die auf «ύλος paroxy- 
tona, wenigftens gewiß bei langer Antepenultima, 
doch — — der Accent noch oft. Sie kommen 





XxXII 


übrigens meiſt von Nominibus: ᾿4γάδυλλος, AL 
ax ος, ντυλλος, ᾽Αρίστολλος u. Αρίστυλλα, 

0χυλλος, || ΒάΦυλλος, Βακχύλος, Βράχυλλος, 
 Γέρυλλος, Γοργύλος;||4έρκυλλος, mit dem εἶρε» 
nen fem. 6ερχυλλίς, {4ημύλος, 4/υλλος (vom Ζεύς, 
4ιός, vol. Ερμύλος), Φράκυλλος, || Ερμύλος, || 
Βγνλλος, || Θέστυλλος u. θεστυλλίς, θαρσύλος, 
Θράσυλλος, || Ίππυλλος, || Κρατύλος, Κριτύλλα, 
Kooxilog, Κτήῄσυλλα, || Μίχυλλος, Μνάσυλλα, || 
Νέχυλλα, || Βένυλλα u. Ἓένυλλος, || Πενὸὑλος, 
Πομπύλος, Πρατύλος (πρῶτος), —5— | 


Σιμύλος, Σωσύλος,]| Ῥανκύλος, Ὠάνυλλος, Ps 


6υλλα, Φεντύλος, || Χρεμύλος. 

Dion vgl. hiermit Vie fem. auf -ἓλλα, ale: 
᾿Ανάξιλλα,|| Βρόχιλλα, Ἱ 4έξιλλα, [ Εράσελλα, || 
ύσιλλα, || Μέγιλλα (Μέγιλλος), || Πλάκιλλα, 
ΗΠράξιλλα, || Τελέσιλλα u. Τέρψελλος, vie Masc. 
auf -sAos find meift Verfürgungen von Compoſitis 
auf Acoc, doch vgl. man Θυμίλος, || Πενθίλος, 
ἀΤυστίλος, || Τρωίλος. 


ϱ) -,ο», das gewöhnliche Diminutivfuffirum bei 
Appellativis, dient nur zur Bildung von’ Frauen⸗ 
namen, bie urfprünglich alle Lieblofungswörter find 
(dab. fo viele Hetärennamen unter biefen) .u. wohl 
meiftentheils erjt ven Eigennamen abgeleitet wur⸗ 
ben: "Andörsov, 4βήνιον, "Auusov, Αρίστιο», 
᾽Αρτέμιον, || Βοΐσκιον, || Γναθαίνεον, || «όρ- 
χνονι έφιον, Επιφάννο», Ερώτιον, Ev- 

ούλιο, Εὐφρόνιο», || Ζωσάριο», || Ηδύλιον, 
| θέρµιον, || Καλλέστνον, Κρατήσεον, || 4ε- 
όντιον, Anptov, || Μελ,σσάριον, Μύρτνο», || 
Νάννιον, Νλκάριονι Νικήδιον, Νικήσιον, 
| Ὀνομάτιο», || Παμφίέλιον, || Σεμµάριον, Zra- 
τύλλιον, || Τιμµάριον, || «Ὀιλημάτιον, Bill. 
στεον͵ || Xowrigsov. 

Eine Abkürzung diefer Endung war -ν, vol. 
oben 8, a, 9. B. ἀχεσε», ᾽Αϕρόδεισε», || Ελεύ- 

9ερι», || Κάλλιστε», || Bianuarır. 


d) -syos, felten ale doriſches Diminufivfufftrum in 
Adjectivis, wie ὀσσέχος, vgl. Interprett. zu Gre- 
gor. Cor. p. 290, ff, ift in den böotifchen Namen 
bef. häufig, vgl. Böckh Corp. Insor. 1, p. 525, f. 


α) Bon Gdtters und andem Eigennamen find 
abgeleitet: Aßowveyos, Αθανάριχος, ᾽Αθήνι- 
ος, Αμύντιγος, Anpapsyos (verfiümmelt aus 
Augıtoaos?), Απέλλιχος, Αρήῄϊχος, Ασώπι- 
Λος, || Ἡοσπόριχος, Βούριχος, 4ώριχος, || 
Ἑρμάῖχος, || Θεέβεχος (0. i. bbotiſch für Θήβ.- 


0. Dritte Klaſſe. 


Ueber die zuſammengeſetzten Perſonennamen ſind keine 
beſonderen Regeln zu geben, da Πε denſelben Verände⸗ 
rungen unterworfen find, die in der Zufammenfegung 
der Appellativa eintreten; doch findet ſich, wie fchon bes 
merkt, beiden Namen eine größere Freiheit u. Mannich⸗ 
faltigleit, vgl. Lob. gu Phryn. p. 670. 1m eine Ueber: 
fiht über diefe überaus zahlreiche Klaffe von Namen zu 
geben, follen 


Ueberficht der Berfonennamen. 


C. Zufammengefegte. 


zes), Θεοδώρεχος, Θερσάνδριχος, Θυώνι- 
χος, || Ισμήνιχος, || Kaplıxcs, Καράΐχος, || 
Adunıyos, 4άρεχος,|| Ὀλύμπεχος, Ὁμολώῖχος, 
Ὀνάτιχος, || Σάµεχος, || Τυροάρεχος, Τύννι- 
Λος, || λλιχος, || ὠρύνιχος. 


M Don Appellativis und Atjertivis kommen 
ber: 4είννχος, 4ήΐχος, | ᾿Εγειρίχα (vom Ver- 
bum), Evud —8 Κόννιχος, | «άμπιχος, 
εόντιχοςι \ Μελώανχος, Μήτεχαος, Moi- 
θιχος, μα έχος, || .Οἰώνεχος, || Πέλλιχος, 
Ηύῤῥιχος, || Ziusyos, .Στράτιχος, Στῤόβιχος, 
«Σώσεχος u. Σωσίχα, Σωζήριχος, Σωφρόνιχος. 


9) Einzelne Anatogien, melde fi ποῦ finden, mögen 
hier nur angedeutet werben. 


a)-ns5, ητας, Mascırlina u. fämmtlih Paroxy⸗ 
tond: Γέρας, || Jdens, || Kung, || 4άχπς, || Μά- 
uns, Μέγης, Μένης, Μύνης, [ Πάσης, Πάχης, 
Μόλλης, Πόσης, Πύρης, || Σµέκρης, 4 Τέλης, || 
Φάνης, || Χάρης, Κέρης, Ἀρέμης. 


Ὦ)-σος µ. «ασος, meift von Berbalflämmen: 
Ἔλασος, || ἵππασος, || Κέλευσας, || Πεέρασος, 
ἀΤήδασος, Πίασος, Πύρασος, || Σχέδασος, [| u. fo 

“gebildet der tomifche Name Ῥωφανοχόρεασος, vgl. 
auch 4γόραισος. 


0)-Tog, -δτος, aa die Adjectiva Verbalia erin- 
nernd: Aydgatos, ἴπυτος, Akxeros, Avvroc. 
ρατος, Agvros, || 4άετος, 4έρχετος, I Bevrog, 
Εύρυτος, || Μένετος. 
Man vgl. ποῦ ᾽ἀνδροίτας, 4νεμοίτας, 4ρ- 
χύτας, | Γλαυκέτης, || {αμοίτας, || Ἡροίτης. 


Ἅ) -στης ο). -έστης' Αἰγέστης, || Εθνέστης, || 
Θνέστης, [| Ὀρέστης, Οφελέστης, || Πευκέστης. 


ϱ) -σθεύς u. -σθος, mit dem borigen zu vgl.: 
Αἴγισθος, 4βανθος,|| Εὐρυσθεύς,]| Küvasos,|| 
Μενεσθεύς, || Ὀρεσθεύς, --- ju denen die Feminin⸗ 
endung «δώ gehört. 


H Die Endung -ᾶμός (τδπιί[ -ianus) ift befonders 
in ben fpäteren Zeiten häufig, gewiß durch Adoptionen 
µ. Annahme römifcher Namen begünftigt. Sie kom⸗ 
men fänmtlidh von anderen Bigennamen ber. Man 
vergleihe: ᾽άμμωνιανός, πελλιανός, Απολλα.- 
νεανός, || Βασιλιανός, || Ἐπικουριανός, Eörv- 
χιανός, [{ Βρακλενανός u. &. | 


Zufammengefegte Perfonennamen. 


1) bie erften Wörter der Zufammenfegung betrachtet were 
den. Da die mit demfelben Worte anfangenten Namen 
im Lerifon felbft bei einander ſtehen, fo if es überflüfe 
fig, fle Hier gufammenzuftellen. Dagegen [Φίει es 
zweckmäßig, ſowohl die Bedeutung binzugufegen. um 
Ueberfegungsverfuche zu erleichtern, als auch auf bie 
unter A u.B ſchon vorgelommenen zu verweifen, um 
den nicht eben großen Kreis von Begriffen, aus de= 





Heberfiht der Perfonennamen. C. Zuſammengeſetzte. 


nen dieſe abgeleiteten u. gufammengefehten Perſonen⸗ 
namen entlehnt Find, leichter überfchauen zu können. 
Wie in dem vorigen Abſchnitt mögen aud bier [οἱ- 
gende Klaffen unterfchieden werben. 


|) Bötter- und Heroennamen: 


ο ἀδήνηι — vgl. 4θακβις, 4θᾶνις, ᾿ἀθήναιος, 
ΑΦηνώ, 4θηνίων, 4Φήνιον, «θήνιχος, ---49ηνα- 


5. 

les, — ἰαντόδωρος. 

᾽Απόλλω», ---ρ]. ᾿ἀπολλώνιος, ἀπολλωνές, — 
Απολλόδωρος. 

dons, — vgl. άρενος, ρήϊχος, — 4ρηΐδοας. 
. 4ρτεμες, — vgl. ἀρτεμᾶς, ἀρτέμιος, 4ρτέμώ, 
Αιέμιον, Αρίέμω», — ᾽Αρτεμίδωρος und”) ᾽4ρ- 
τεµοκλέα. 

Ασαλήπιος,---Ὁρῖ. 4σκληπιόδωροςκ-- 4σκλά- 
ar. 
Ασωπός (Blußgott), — vgl. 4σώπιας, "Asunı- 
χος,-- Ασωπόδωρος. 

Βένδες (Beiname der Artemis), — Βενθίδωρος. 

(Ζεύς) 4ινός und Ζηνός, — vgl. Ζηνᾶς, Züvss, 
Ζήνω», Aluv, Alvilog, — diödwpas u. Ζηνόδοτος. 

4νόννσος, — vgl. 4ινονυσᾶς, 4νονύσιος, — 
4ιοννσόδοτος u. 4ιονυσικλῆς. 

4ῶρος, — «ωρίππη, ο). von δῶρον 2 

Ἑκάτη, — vgl. Ἑκαταῖος, Ἑκάτων», ---Εκατό-- 


wer. 
Ἑλλάς, Ἕλλην, — vgl. Ἑλλάδιος, Ἓλλαδες,-- µήδη 


Ἑλάνικος u. Ελλανοκράτης. κ 
. Ἑρμῆς, — vol. Ἡρμαίω», Ἑρμίωκ, Ἑρμῖνος, 
—* Fonooc, Ἑρμάϊχος, Fonuv, — Egu- 
αγόρας, Ἑρμάφιλος u. Ἑρμόδωρος, auch Ἡρμη- 
σιάναξ u. Ἑρμῶναξ. --- ([. unten 2). 

L Ἑστιαῖος, Ἑσείαῖς, -- ἙἜστιό- 


Ἔλιος, — vgl. Ἠλίω», — Ἡλιόδωρος. 

H ga, — vgl. Ἡρᾶς, Ἡραΐς, ‘How, Πραΐσκος, 

ω», — Ἡρακλῆς u Ἡρόδοτος, Βρῶναξ. 

Ἡρακλῆς, — vgl. Ἡράκλειος, Ἡρακλίω», — 
Ἡρακλεόδωρος. 

φαυστος,--- vl. Ἡφαιστίω», — Ἡφανστό- 

6ωρος. 

θέµες, — vgl. Θεµεστέας, Θθµέστιος, Θεµι- 
στώ, — θεμεσεοκλῆς. — (f. unten 2). 

Ἴσες, — vgl. Εῑσίας, Εἰσᾶς, later, — "Ict- 


ωρος. 
Ἰσμηνός (Blußgott), — vgl. Ἰσμηνίας, Ἰσμήνι- 
χος,---Ἰσμηνόδωρος. 
Κάδστρος (detgl.), — Καδστρόβιος, 
Κηφιεσός (detgl.), — vol. Καφισίας, Καφι- 
σίων,--- Κηφίσανδρος, Κηφισόδωρος. 
Κρόνος, — vgl. Κρόνος, — Κρόνιππος. 
4ΐσβος (Anfel), --«εσβοκλῆς, «εσβῶναξ. 
Μήνη, — vgl: Μήνες, — Μανόδωρος u. Mnvo- 


garns. 
Μήτηρ (9οῶν, ὃ. ἱ. Cybele) — vgl. Mntokas, 
Ἀήτρω», Μᾶτρις, — Μητρόδωρος. 
Μοῖρα, — vgl. Μουρώ, Μοίριχος, Μοῖρις, — 
Νοιραγένης u. Μοεροκλῆς. 
r Νύμφη, — vgl. Νύμφιος, Nöugpss, — Νυμφό- 
οτος. 








XXI 


Ὄλυμπος, — vol. Ὀλυμπίων , Ὀλύμπιος, Ὀλύμ- 
πιχος, — Ολυμπιόδωρος, Ὀλυμπιάρατος, don 
Ὀλύμπιος, 

Ποδεισῶν»ν, — vgl. Ποσειδώνιος, — Ποσάί- 
διππος. - 

Πυθώ, — vgl. Mvdsag, Πύθων, Πνοίς, — 
Hödagyos u. Πυθόδηµος, Πυθῶναξ, --- Hvdıd- 
θατος, von Hudsog. 

''. Σχόμαν δρος(δίιβΦΟΙ),---«Σκαμανδρώνυμος. 
2Ζκῦρος (Infel), — Zxvpoxds. 

Στρύµω» (Blußgott), — Στρυµόδωρος, 

φοῖβος,--- Ῥοιβοτέλης, 


b) Appellativa: 


ἀγέλη, die Heerbe, ---4γέλιππος, 

ἀγορά, Martt, — -ἀγοράκρυτορ. — (f. aud 2). 

PA, ός, Ader, — vgl. “γρω», — ᾽γρολέων (f. 
auch 2). 

αἷμα, Blut, — 4ἱμόστρατος. 

αἶσα, Θι[Φίά) — Αἰσιγένης (αἴσιοςβ), «4ἶσο- 
αθένης. 


αἰχμή, Lanze, — vgl. Alyualas, Alyuss, Aly- 
µίων, — Alyuayögas. — (ά unter 9). 


ἁλπή, Kraft, — vgl. λκας, λκες, ἄλκω», — 


"Ἀλκάθοος, ᾽Αλκαίνετος μ. ᾽Αλκιβιάδης (f. unter 2 u. 


val. unter ο ἀλέξω), 
ἅλς, Meer, vgl. λιος ---ἁλοκράτης u. "Ale 


ἀνήρ, Dann, — vol. 4νδρέας, Ανδρεύς, "Av- 
ὄρω», Aydoluv, — 4νδραγόρας, "Avdgößoväog (f. 
unter 2 die auf -ayd’gos u. -Nvwe). 

ἄνθεμον, Blume, — vgl. νθέμιος, 4νθο- 
µίων, — Avdeuöxpstos. — (dgl. unter 2 ἄνθος 

ἀρετή, Tugend, — vgl. 4ρέτας, «ρεταῖος, 4ρο- 
τες, ἀρετάω», ἀρέτω», — ᾿άρετάφνιλος (f. unter 2). 

ἅρμα, Wagen, — vgl. ἁρματούς, “ρμάτιος, — 
“Aeuoxödns. 

(en) ἀρνός, Lamm, — vgl. "Aovlaxos, — 


άρνιππος, ᾽Αρνοκλῆς. 


&onn, Sichel, — 4ρπάλυκος u. ἁρποκρατίων. 

ἀστήρ, Stern, — vgl. Αστέριος, ---4στερόπη. 

ἄστφ, Stadt, — "Actuxpdinc. 

αὐλός, Flöte (9), --4ὐλοσθένης. 

βασιλεύς, König, — vgl, Βασίλειος, Βάσελες, 
Ἀασιλίς, Βασιλώ, — Βασιλδόδωρος u, Βασιλοδίχη 
(vgl. Ηρακλεόδωρος). 

βίος, Leben, — vgl. Βίω», -- Βιόδαμος (dgl. uns 
{ες 2). 

βουλή, Rath, — vgl. Βουλίας, Βουλεύς, Βῶλες, 
Βούλω», --- Βουλαγόρας. --- (vgl. unter 2). 

γάλα, Milch, — vgl. Γαλακζίων, -- Γαλαξί- 
ὅωρος. 

γαστήρ, Βαιῶ, — Γαστροδώρα. 

γέρας, Ehenseſchent -Γερήνωρ. 

ας, Alter, — Γηρόσερατος. 

— Fackel, —S& Yaluayos- 

όῆμος, Voll, — vol. 4ημέας, 4αμᾶς, 4ᾶμις, 
4αμώ, 4άμων», 4αμίσκος, 4ήμουλλος, — 4αμοκλῆς, 
4ημαγόρας, 4ημοκράτης. --- (vgl. unter 2). 

δάφνη, Lorbeer, — vgl. {4άφνων, — 4αφναγό- 
θας. 


) Diefes und [οἳ bier und Im Folgenden nur anf die verſchiedenen Formen des erſteu Theils der guſammenſehung hiu⸗ 


ΧΧΙΥ 


Φόρου, Lanze, — vgl. 4ούριος, 4οὔρες, — Jdopf- 
μαχος u. 4ορύλαος. 

4 oöwos, Kauf, — vgl. 4ρόµων, — Apouoräst- 
ας. 

δρὺς, Eiche, — 4ρυόπη. 

6δῶρο», Geſchent, — 4ωρόθεος. — (f. unter 2). 

οἱρήνη, Brieden, — vgl. ΒΕἱρηναῖος, Εἰρήναῖς, 
Εἰρηνές, Εἱρηναίω», Εἱρανίω», --- Klonvınnoc. 

ἀπές, Hoffnung, — dl. Ελπίας, Ares. Bant- 
ὄνος, Ἑλπίνης, — Ἐλπιδοφόρος u. Ἀλπιδηφόρος, 
au Ελπίννκος, vgl.’ Ἑλπήνωρ. 

ἔργον, Berl, — οί. Εργέας, Ἐργῖνος, ---Βργό- 
τομος. — (f. unter 2). 

εὐὀ gi ‚ Bitte, — Εὐχήνωρ. 

ἑῆδος, Wetteifer, — Ζήλαρχος. 

ζυγό», Sod, — Ζυγόστρατος. 

δαλία, Behmahl, — Θαλίαρχος. 

Φάρσος, Muth, — vgl. Θρασέας, Θρασεύς, 
Θράσιες, Θφρασίς, Θράσιος, Θράσων», — Θαρσαγό- 
θας. — vgl. unter ϱ) Jonas. 

φοδός, Bott, — vgl. Θέω»,---- Θεόδωρος u. Θθαγέ- 
νης, au Θεοκλείδας. ---([. unter 2). 

φεσμός, Sapung. — Θεσμοφάνης, 

Φήρα, Jagd, — δήρ, Thier, — vgl. Θήρας, Θῆρες, 
Θηρώ, θήρων, --- — u. Θηρικλῆς. 

δυµός, Muth, — vgl. Θυμίλος, --- Θυμόδωρος. 

Ἰατρός, Art, — Ἰατροκλῆς Ἡ. ton. Ἰηεραγό- 


6. 

η, sg 05, Verlangen, --1]μεροφῶ». 

Innos, Pferd, — vgl. Ἱππίας, Innıs, Ἱππώ, "In- 
πων, Ἱππίων, Ἱππῖνος, Ἔππυλος, — Ἱππαγόρας, 
Ἱπποκλῆς. — (f. unter 2). 

ἰσχός, Kraft, — Ἴσχανδρος (ober von ἴσχω) u. 
Ισχόμαχος. 

ς, Ip, daſſelbe, — vol. Ἰφίων, — Ἰφεδάμας. 
κάλλος, Shönkeit, — vgl. Καλλίας, Καλλίς, 
Καλλώ, Κάλλων, Kaklivos, — Καλλικλῆς. 
καρπός, ὅτιδί, — vgl. Καρπώ, — Καρπό- 
6ωρος. 

χάρτος, κράτος, Kraft, — vgl. Κρατέας, 
Κράτω», Κρατῖνος, Κρατύλος, — Kaptivıros, 
Κράτιππος u. Κρατισθένης, auch Κραταιµένης, 

wie von χραταῖος. — (f. unter 2). 

χλέος, Ruhm, — vol. Κλειώ, Κλέων», ---Κλεα- 
γόρας, Κλεόνικος, au Κλεισθένης. ---(Γ, unter 2). 

xödos, Ruhm, — vgl. Κυδίας, Κύδω», --Κυ- 
Φέππη, Κυδίµαχος. — (vgl. unter 2). 

λαός, Bolt, — vgl. «αἲς, ----4άμαγος κ. 4«πάδο-- 
κος u. 4ειώκριτος, wie 4εωδάµας, vgl. 4ειαγόρας 
n. 4εωγόρας, auch 4έανδρος, 4έαρχος u. khnl.? — 
(f. unter 2). 

λέων, der Löwe, — vol. 4εοντᾶς, «δεοντεύς, 
Aeöyrsos, 4εοντίσκος, «εόντιο», «εόντιχος, — 
4εοντοµένης. 

ληνός, Keter, — «ηναγόρας (4η»αἴα). 

λύκος, Wolf, — vgl. 4υχίας, 4ύπων, 4υκίσχος, 
Αύχις, -- 4υχομήδης. 

µάνδρα, Hürde(?), — Μανδροκλῆς, Μανδρά- 
βουλος. Birlleiät’Avakluardooc? 

µάντες, Seher, — vgl. Μαντίας, — Μαντίθευς. 

μένος, Kraft, — vgl. Meivkac, — Mevarddos u. 
Mevidnuos, aud) Meresızodins (µένω») (vgl. unter 
ἆ µένω u. 3). 

µῆλον, Schaf, — Ἀηλόβνος, — (f. unter 2). 

µῆτος, Klugheit, — vgl. δητέω», --Μητίοχος. 


Heberfiht der Perſonennamen. C. Zuſammengeſetzte. 


µολπή, Gefang, — ugl. Möinıc, — Moaneyö- 


ας. 
e vhs: ©äiff, --Ναόσω», — Ναυκράτης u. Nav- 
σιχλῆς. 

η, Sieg, — vgl. Νεχέας, Νικίας, Nixic, Νικώ, 
Νίκων, Νίχυλλα, Nıxdpsov, — Niragyos, Nıxö- 
βουλος. — ([. unterd vıxdw u. 2). 

ξένος, Baftfreund, — vgl. Zuvfac, Εενές, Hevo, 
Κένων, Ἀένυλλα, ---Ἠενόδοτος. — (f. unter 2). 

οἶνος, Bein, — vgl. Οἶνις, Olvsddins, Οἶνεύς, — 
Olvößsos. 

Bis, Schaf, — θἰόλνκος. 

ὄνομα, Name, — vgl.’ Ὀνομάτνον, --"Ὀνομακλῆς, 
Ὀνόμαρχος, — (vgl. unter 2). 

ὄρος, Berg. — Ὀρθόβιος, 

παρθένος, Iungfrau, — vgl. Εαρθέννος, --- 
Haodsvönn. 

πατήρ, Vater, — vgl. Πατρώ, Harper, — Πα- 
τροχλῆς. 

πεδίο», Ebene, — Hedsoxäns. 

πλοῦτος, Reichthum, — vgl. Move, — Πλούτ- 
αρχος, Hiovroysrns, vieleicht von Πλούτων. 

ποιµήν, Hit, Ποίμανδρος. 

πόλεμος, Krieg, — vgl. Πολέμων», --.Ἠολεμό- 
vaxas. — (vgl. unter 9). 

πόλες, Stadt, — Πολίαργος. — (f. unter 2). 

πόντος, dat Meer, — Ποντύνους. j 

πὅο, Beuer, — Πυριλάμπης, Hepalyuns. 

ῥόδον, Rofe, — vgl. De. de — Bedta- 
πη, Ροδόνλεια (Ῥόδος )). | 

σθένος, Kraft, — vgl. Σθεινώ, — Zievlinos.— 
(f. unter 2). 

στρατός, Keer, — bel. Στράτων, Σεράτεος, 
Στράττεις, Στερατῖνος, Στράτιχος, — Σερατοκλῆς. 
(f. unter 2). 6 Σρορό 

σφῦρα, Hammer, — Zpvpoungos. 

ταῦ 806 Stier, — vgl. Ταυρέας, Ταυρίων, Ταν- 
ῥίσκος, — Ταυροσδένης. 

τελευτή, Ende, — vgl. Τελευτίας, -Τελεντα- 


αρ. 

έλος, Ente, — Τελένικος, Τελεσφόρος. --- ([. 
unter d τελέω). | 

τομή, Ehre, — vgl. Τέµων, Τιμώ,Τεμίας, -- Tı- 
µαγόρας, Τιμόδημος. — ([. unter 2). 

τύχη, Shidfal, — vgl. Τοχίος, --- Τόχανδρος. 

ὄβρες, Uebermuth, — Ὑβραγόρας. 

φήμη ‚ Gerücht, — Pruondn. — (vgl. unter 2). 

φυλή, Stamm, — vgl. Φυλεύς, Φυλώ, ----«Ῥυλό- 

ος (f. unter 2). 

ER ώς, Licht, — Paxpstos. 

χαλκός, Er, — vgl. Χάλχων, — Χαλανόπη. 

χάροες, Aumuth, Breude, — vgl. Χαρίτων, Χαρι- 
τώ, — Χαρέδημος, — (vgl. unter d χαίρω). 

χαρμµή, Sreude, — vgl. Χάρμω», Χάρμις, Χαρ- 
μῖνος, --- Χαρμόλαος. — (f. unter 2). 

χείρ, Sand, — vgl. Χοίρων, — Χδβιρίσοφος, 
Χειρίμαχος u. Χερσιδάμας. 

χλεύη, Spott, — Ἀλονόχαθμως. 

χρυσός, Gold, — vgl. Χρυσές Χρῦσες Χρυ- 
σίων, — Ἄρέσιηπος, Χροσύγονος. 


ο) Adjectivar 
ἀβρός, zart, — 9βΙ- Αβρέας, «βρω», «βρώνιχος, 


---Αβροτέλης, ἀῤρώνοχος, 
ἀγαθός, gut, — vgl. ᾽Αγαθίας, Αγαθᾶς, ἀγάς 





Ueberfiht der Perfonennamen. C. Zuſammengeſetzte. 


—* ——xx 
ἀγλαγός, herrlich, — vgl. ᾽Αλάων, ᾽Αγλαῖς, — 
᾽Αγλαοχρέων u. Bun r 
. ayy ός, κά, — ng bag, Ayvıes, Ayso, 
dyvar, — Ayvayöga, 4γνόδηµος, 
άγριος, α/[ὸ, --- Aypıdan. 


εκεστός, geheilt, — ορ]. ——E ᾿Ακοστῖνος, 
-Ακοστόδωρ ο(ἀκεστήςτ). | 
ς ἁμείνων, befler, — vgl. ᾽Αμειίας, ᾽Αμνέας, 
Αμερώ --4μεινοκλῆς. 
άμομφος, untabelig, ---ἁμομϕόρετος. 
ἀμοδρός, (mad ()), ---ἀμύδριππος. 
at ος, entgegen, — vgl. ντέας, ντυλλος, — 


ος 

ἄξιος, werth, — vgl. Αξίων, ----Αξιόνιχος, 
έριστος, befte, — vgl. ἀρίστας, ᾿Αριστίας, 
Αριστίας, άριστος, Apsorw, Αρέστω», ᾽Αριστίω», 
4ρισεῖνος, ρέστολλος, Αρίστιον, ---᾽Αρισταγό- 
pas, ἀριστοµένης. 

«ὐτός, ſelbſt. — vgl. Αὐτέας, — 4ὐτοκλῆς. 
«βαθύς, tief, — vgl. Βαθύας, Βάδων, Βάθνλ- 
ie, — Βάδππος κ. Βαθ υκλῆς. 

βριδός, ſchwer. — Βριθωγόρας. 

γλαυχός, blaugrau, — tgl. Γλαυκίας, Γλαύ- 
zur, — υππος. 

γνήσιος, ebel. — εππος. 

γοργός, frei blidend, — vgl. Γοργίας, 
Tr! ος, -- έππος, Γοργολέω». 

ενός, furdtber, — vgl. 4εινίας, 4εἶνις, 4οί- 
65, day, 4εινέχα, --- Φ4είνιππος, 4ειγόμαχος. 


„Sites, feindlich, vgl.“ Anlor, Aniyos, — Anf-. 


ος. 
ίδνμος, doppelt, — 4ιδύμαρχος. 
δκανος, gereiht, — 4Φνκαίαρχος, 4εκαεογένης. 
ἕλεξ, gewunten, — "EAlxavdpoc. 
‚_tunedos, fi, — vgl. Ἡμπεδίας, ᾿Ἠμπέδων, 
Εμπεδίων, -- Ἐμπεδοκλῆς, 
, ἐρατός, geliebt, — vgl. Ἔρατώ, Ἐράτω», — 
Βρατοσθένης. 
ἑτεός, wahr, ---"Ετέαρχος, Εεεοκλῆς. 
ἔτουμος, bereit, --'Ἔτοιμοχλῆς. 
ἴτομος, wahr, — υρί. Βτύμων, ---Ἐτυμοκλῆς. 
εὐδαίμων, glüdlih, — Εὐδαιμοκλῆς. 
εὔφρων, heiter, wohlgefinnt (?), — Κὐφρα- 


yoons. 
εὐθύς, gerade, — Εὐθύδημος. 
etoðe, breit, — Κὐρυάναξ. 
εἐτοχής, glüdlidh, — Εὐτνχόβουνλος, 
ζωός, lebendig, — Ζωαγόρας, Ζωβία. 
φρασός, ια, — dl. θράσολλος, — θρασύ- 
λ 


ος. 
eis, eilig, — vol. Ἱέριος, Ἱέρων, ---Ἱερο- 
ς, 
loss, Beiter, — vgl. ἐλάριος, --Ιλαροκλῆς, 


Ίσος, gleih, — vgl. Ἰσέας, Ισαίω», — Ἴσαν- 
όρος, Ἰσοκράτης. 

χάλλιστος, ſchönſte, — vgl. Καλλιστώ, Καλλί- 
στων, Καλλίστιον, Κάλλεστι», — Καλλιστόμαχος, 
χλεινός, berühmt, — vgl. Κλεινίας, Κλεινώ, 

ς, Κλεινόμαχος. 

αλειτός, berühmt, — vgl. Κλειτώ, Κλείτων», — 
Κλείταρχος, Κλειτοσθένης. — (1. unter 2). 

αλυτός, τη, — vgl. Κλυτίος, Κλντώ, — 
Κλετίππη, Κλυτοσθένης. 


κοῦφος, leicht, — Κουφαγόρας. 


-- 


XV 


κριοτός, beurtheilt (ober κ , Riten), — vgl. 
κρισίας, Κρίτω», Κριτύλλα, —— (Kor- 
της) (ngl. unter d κρένω u. unier 2). 

λαμπρός, glänzend, — vgl. «αμπρίας, — 4αμ- 
προκλῆς. 

λεσχός, weiß, — vgl. 4εύχω», 4εύκχιππος, 

μέγας, 4108, --- gl. Μέγω», — Μεγακλῆς, Ms- 
γαένετος, au Μεγαλοτέλης. 

—— größte, — vgl. Μαγιστίας, — Meyı- 
σεοκλῆς, 

µέλας, Tchwar, — vgl. Μελανεύς, Μελανίω», 
Μελάντεχος, -- Μελάμπους, Μελάνιππος u. Μενά- 
λιππος. 

νέος, neu, jung, — Νεοκλῆς (ναῦς 2), Νέαρχος, 

έανδρος. 

νδαρός, nn, ---Νεαρίππη. 

νόθος, unecht, — vgl. Νόθων», — Νόθιππος. 

ξανθός, blond, — vgl. Κανθίας, ζανθώ, Κανθίς, 
— Εάνθιππος u. Μανθικλῆς, 

dess, — —8 

θΦός, reiht, — vgl. Ὄρθων», — Ὁ ας, 

Ὀρθόβουλος, e⸗ σσ 

πᾶς, ganı, — vgl. Πασέας, Πασίας, Παντεύς, 
Πασίων, Πασῖνος, --- Παγκράτης, Πάμμαχος u. 
Πανταίνετος, Παντοχκλῆς u. Πασίμηλος. 

πεστός, treu, — bel. Πιστίας, --- Πιστόδωρος. 

πλεῖστος, meift, — vgl, Πλειστίας, Πλειστίς, 
— Πλειστοάναξ. 

πνυτός, verfkändig, — Πνυταγάρας. 

πολύς, viel, — vgl. Πολύας, Ιόλλες, Πόλλιχος, 
-- Πολύγνωτος. 

πρῶτος, erfie, — vgl. Πρωτέας, Πρωτίς, Πρω- 
τώ, --- Πρώταρχος, Πρωτογένης. 

πύῤῥος, τδιθιίῷ, — vgl. Πυῤῥίας, Πύῤῥω», 
Πυῤῥίω», Πύῤῥεχος, — Πύῤῥανδρος. 

σοφός, weile, — Zopalveros, Σοφοκλῆς. 

σῶς, heil, — Σωγένης. 

ὕπατος, höhfte, — Ὑπατόδωρος. 

φίλος, lieb, — vgl. «Ὀέλιος, Didss, Dullvos, Dr 
λίσκος, -- Ῥιλόλαος, — (f. unter 2). 


d) Bon Verbalſtämmen: 


äyapes, bewundern, — vgl." 4γασίας, ----4γασι- 
σθένης. 
dyande,liebm (ober ἀγάπη, Liebe, vgl." 4γάπιος), 

νωρ. 

ἄγω, (τος, ---'4γεάναξ, vgl. ἡγέομα». 

αἰνέω, loben, — vgl. «ἰνησίας, --- 4ἰνεσίδημος 
u. Αἰνησίδημος. Alvinnn führt auf αἶνος (vgl. unter 
9 αἰνετός u. alvos). 

αἱρέω, nehmen, — 4ἱρήσιππος. 

ἀκέομας, heilen. — vgl. ᾿ἀκεσίας u. "Axnelag, 
᾿Αχεσᾶς, Axsosös, Axsow, χέσων, — Αχέσαν- 
doos, Axsolußporos u. Ακέστιμος, von dxes? 

ἀκούω, hören, — "Axovaläuog, 

ἀλέξω, ἀλαλκεῖν, abwehren, — vgl. "Aisklac, 
"Aiskäs, Adslıs, Akekw, Aifuv. ᾽αλεξίω», ---ἁλαλ- 
eu u. 4λέξανδρος, ««λεξίδημος (vgl, untet b 
ἀλκή). 
aloeır, erwerben, — vgl. Αλφεσίβονα u. Aagcd- 
voog. 

ἀμελέω, vernahläffigen, — Aucano ς, 

ἡμύνω, abwehren, — vgl. ae άμονᾶς, 
Auörtsyos, — 4μύνανθρος. 


XXVI 


. ἀνάσσω, herrfhen (ἄναξ), — vgl. "ναξίας, 
Αναξις, 4ναξώ, ᾽Αναξίω», ᾿4ναξῖνος, «νάξιλλα, — 
"Avafayöpas u. Αναξιμένης. 
ἀρέσκα, gefallen, — vgl. ἀρεσίας, — "Aploar- 
ὄρος. — (vgl. unter 2 ἀρεστός). 
ἀρχέω, genügen, — Αρκεσίλαος, ρκεφῶν. 
ἀρτύω, zurüften, — ’4etvaläsus u. ᾽Αρτύμαχος. 
„.@oxw, befehligen (oder ἀρχή), — vgl. ρχίας, 
4θχώ, — “«ρχγανδρος u. ᾿Αρχεάνασσα, Aerien- 
wos u. Αρχίδαµος (beide Formen in — eicher 
nzahl). au "Apyoriza, — "Apyarivaf geht in ἀρ- 
χαῖος hinüber. — (vgl. unter 2 ἄρχος). 
βλέπω, fehen, — vgl. Βλεπαῖος, Βλεψίας, — 
Βλεψίδηµος. 
γδλάω, lachen, — Γελόας, Γελίας, —- Γελάνωρ. 
γεύω, koſten, — Γενσειστράτη (?). 
yıyrwaxw,erlennen, — tgl. Γρωσίας (Γνῶθδες), 
--Σνώσιππος. — (vgl. unter 2 γνωτός). 
δαµάζω, Φάµνηµε, bändigen, — vgl. 4αμνούς, 
{«αμνώ, — Jaucenvrwp, 4αμασίστρατος u. Jdum- 
πος u. 4άμνιππος, αιῶ 4μησαγόρας. (vgl. 2). 
δεῖσαε, fürdten, — vgl. 4ιδίας, 4ιδώ, --- «δι- 
σήνωρ. 
Φδέρκοµαε, fehn, — vgl. 4ερξίας, 4ορκεύς, 
dagesı 4ορχές, 4όρχων, --- 4έρχιππος. 
έχοµαε, aufnehmen, — 4έξων, 4έξιλλα,--- 4έξ- 
ανδρος, 4εξίθεος. {Τ. unter 2), — 4εξίοχος, von 
δεξιός. 
δρώκω, verfolgen, — 4ιώξιππος. 
δοχέω, feinen (ober Φόξα), ---4«όξανδρος. --- (I. 
unter 9 δόξα). 
δίδωμε, geben, — 4«οσίθεος, au) 4ωσίέθεος. --- 
(f. unter 2 δοτός). 
δρᾶνας, entlaufen, — 4ρασιππίδης. 
εἴκω, weichen. — Εἴχανδρος. 
ἐλαύνω,͵ treiben, -- Ελάσιππος. 
.. ἔραμαε, lieben, — “Εράσιλλα, — Εράσνππος, 
Ερασικλῆς. 
ος * ya, einſchließen, — vgl. "Epklas, Ερξίων, --- 
ἐμένης. 
ἐρύχκω, jurũckhalten, — vgl. Ἐρυξίας, Ἔρυξες, 
᾿Ερυξώ, — Ἐρυξίμαχος. 
εὔχομαε, geloben, — Εὐξέθεος "([. unter b 
εὐγή). 
ἔχω, haben, — vgl. "Eylur, — ᾿Ἐχεκράτης. 
ζεύγνυμο, verbinden, — vgl. Ζενξίας, Ζεῦξις, 
Ζευξώ, — Ζευξίδαμος. 
ἡγέομαν, anführen, — vgl. Ἠγησίας, Ἡγίας, 
“Bynow, Ηγησῖνος, Ἡγυλλος, -- Ηγέμαχος u. Ἡγή- 
σανδρος u. Ἡγησιάναξ, tor." 4γήσανδρος u. A. 
Φέλγω, beyaubern, — Θελξίνους. 
Φέροµαε, wärmen, — Θέρσανδρος, Θερσίλο- 
206. — (f. unter 2). 
κλείω, fließen, rübmen, — vgl. Kisias? — 
Κλεισιδίχη. — (ogl. unter ο κλειτός). 
καλέω, rufen, — Κλήσω»,-- Κλήσεππος. 
χλύω, hören, — Κλυσώνυμος (?). 
κρατέω, bewältigen, — vgl. Κρατήσνον, — 
Κρατησικλῆς, Κρατήσιππος. --- (f. unter b κράτος). 
χρίνων urtbeilen, — Κρισίας, Κρῖνες, Κρινώ, 
— Κρίνιππος. — ([. oben ο u. unter 2 χριτός). 
κτάοµαε, erwerben, — vgl. Κτησίας, Κτῆσες, 
Κτησώ, Κτήσω», Κτήσυλλα, --- Κτησίβιος. 
λύω, löfen, — vgl, 4υσίας, 4ύσις, 4ύσιλλα, 4ὐ- 
owy, — 4ὐύσανδρος, 4υσιστράτη.--- (vgl. unter 2 
Autos). 


Ueberficht der PBerfonennamen. C. Zufammengefeßte. 


µέλομαν, forgen, — vgl. Μελησίας, -- Μελία- 
γθος (?) u. Μελήσανδρος. 

μένω, bleiben, — vgl. Μέμνων, Ἀξίνων, — Me- 
vexodins (|. μένος), Mevacızpdens. 

plyrous, µίσγω, milden, — Mibıdnuldns u. 
Μισγολαΐῖσας. 

Μιμνήσκω, tinnum, — vol. Ἀνασέας, Mva- 
σίας, Ἠνασώ, λνήσων, ἨΜνασίων, Mydaviia, — 
ἈΜνασικλῆς u. Μνησίθεος. ---- (f. unter 2 µνηστός). 

vixdo, fiegen, — vgl. Νικασίας, Νικασές, Νε- 
χασώ, Νικασίων, Νιχήσιοκ, --- Nıxdamnos, Nixn- 
σαρέτη. — (vgl. oben unter b νέκη). 

viynus, nügen, — vgl. Ὀνησᾶς, Ὀνασίω», --- 
Ovasızlös, Ὡνησεφῶ». 

ὄρνυμι, erregen, — Ὄρσιππος, Ὀρσίλοχος. 

πείθω, überreden, ---0ρί. Ἠείθω»ν, Πείσων, ---- 
Πειθήνωρ u. ενθόδονος, auch Πείσανδρος u. Πει- 
σίστρατος (vgl. unter 2). ' 

πλήσσω, ſchlagen. — Πλήξωπος. 

πράττω, thun, — vgl. Πραξίας, Πρᾶξες, Hon- 
δώ, Ἡροξίω», Mgdtılda, — Βραξογόρας, Ἠραξν- 


η. 
ῥήγνυμε, gerbrechen, — Ῥηξήνωρ, Ρηξίβιος. 
σπεύδω, eilen, — vgl. Σπεύσων, ---Σπεύσιπ-- 
πας, Σπευσικράτης. 

στῆσαν, βεῖε, --- vgl. Στασίας, — Στασικρά- 
τῆς, Στησίχορος. 

σώξω, retten, — vgl. Σ2ωσίας, Σωζᾶς, Σῶσες, 
Σωσώ, «Σωσύλος, Σώσιχος, — Σωσέβιος. 

τάττω, anorbnen, — Ταξικλῆς (τάξιςΆ). 

τελέω, endigen, — vgl. Τελεσίας, Teller, Τε- 
λέσιλλα, ---'Τελέσαρχας, Γελεσικράτης wel..unter 2). 

τέρπω, erfreuen, — vgl. Τερψίας, Τέρψις, Teg- 
ψίς, Τερψίω», , — Τέρπανδρος u. Τερψικλῆς. 

τεμόάω, ehren, — vgl. Τεµασίω», — Τεμησέθεος. 
— (f. unter 2), 

zio, ehren, — val .Τνσίας, Τέσις, ---Τίσανδρος, 
Tıoluayos. — (f. unter 2). 

τλήκαε, dulden, — vgl. Τλησίας, --- Τλησεμιένης 
u. Τληπόλεμος. 

τρέπω, wenden, — Tosypsanldnc. 

αίνω, zeigen, — vgl. Dasvtas, kbasya, «νά. 

ννλλος, — Pabvınnos u. Φαινοκλῆς auch Bavea- 
γόρας u. Φανόδικος. — (ſ. unter 2). 

φείδω, fhonen, — vgl. Dadtac, — Φείδιππος. 

φέρω, tragen, — Φερεκλῆς u. maceb. Ἡερενέκη. 

φράξω, ſagen, — vgl. Φὠρασίας, ---«Βρασίδημος. 

χαέρω, freuen, — vgl. Χανρέας, Χανρίας, Χαἲ- 
θες, Χαίρων, Χανρίων, ---Χανρέδημος, (f.anter 2). 


2) Betrachtet man ben zweiten Theil der Zuſammen⸗ 
fegung, fo läßt fich dabei ſchwerer unterfcheiden, ob 
wunähf an ein Verbun oder ein Nomen gu benfen 
if. Beiden Woͤrtern z. B., weldhe fich auf -αγόρας, 
-αρχος, -χράτης endigen, können eben fogut ayo- 
ο, ἀρχός, κράτος, als ἀγορεύω, ἄρχω, κρατέω 
zu Orunde gelegen haben u. δεί Ucherfegungsverfuchen 
muß man zu beiden feine Zuflucht nehmen. Es ift 
daher hier fein Unterfchieb gemacht worden. De übris 
gens diefe Namen im ganzen Wörterbuch zerſtreut ας. 
den, fo find Hier allediejenigen gufammengeftelit wor« 
den, welche fih auf denfelben Wortſtamm enbigen, 
wobei auf die aud im erften Theil der Zufammen- 
fegungen vorlommenben Wörter Hingewiefen ift, 
ἄγγελος, der Bote, ---4γαθάγγελος, ἀριστάγ.. 

γελος, Εὐάγγελος. 





Veberfüht der Perfonennanen. 


ἐγητός (für ἀγαστός), bewundert, — «αμάγη- 
τος, [| Toudyntog. 

—— Berfammlung * — *8 
-yopas, in. ons, fem.. -αγόρα (dgl. oben 1, 
ϱ): — dynoaydons, Ayvayöga, Adnvayöons, 
Αἰχμαγόρας, Aysinsayögas, Avabaydons, Av- 
Spaydpas, Ανταγόρας, «ἀρισταγόρας, Αρτεμαγό- 
gas, 4ρχαγόρας, || Βονλαγόρας, Βριθαγόρας, || 


αμγαγόρας, 4αφναγύρας, 4εωαγόρας, 4ημα- u 


Ἰόραρ, 4ιαγόρας, 4μησαγόρας, || Ελπαγόρας, Eg- 
ἠαγόρας, λαγό ς, Κὐφραγόρας, || Ζωαγόρας, || 
Βραγόρας (ebenjo von ben Göttern, 42 49ην-, 
=, gas, Husayögas), || Θερσαγό- 
pas, || Ἰητραγόρης, Ἱππαγάρας, Ἰσαγόρας, Ίσχα- 
yoons, Κ ταγόρας, Κλεαγόρας, Κλειναγό- 
pas, ταγόρα, Κουφαγόρας, Κριναγόρας, || 
4Εκαγόρη, «εωγόρας, Anyaydpas, «υχαγόρας, 
4τσαγόρας, || Μελησαγόρας, Μνησαγόρας, Μολ- 
Ἀαγόρας, || ἨΝεκαγόρας, ] Ἐεναγόρας, || Ὀρθαγό- 
pas, || Πειθαγόρας, Παραγόρας, —— 
Πραξαγόρας, Πρωταγόρας, || Σημαγόρας, Zrn- 
σαγόρας, || Τελεσηγόρης, Τελευταγόρας, Τεμαγό- 
µας 23 Τεσαγόρας, || Ὑβραγόρας, || Paraysgas,|f 
υσαγόρας. 

iyadds, gut, — "4rdodyußos 19; oben 1, ο), 

ἀγρός, dab δεῖ, -- 4έαγρος, || Μελέαγρος, || 
Φίλαγρος (vgl. oben 1, ο). 

ἁγών, ker Wettlampf, — «αμάχων, || Εὐάγω», 
— od. von ἄγω 7 

αἶνετός, gelobt, —"Adxalrsrog, Αρισταίνετος, 
Apyalverog, | «Πμαένετος u. -τη, ELatverog, 
Ἐπαίνετος, Eratvsros, Εὐφραίνετος, || Κλεαίνο- 
τος, [| Μογαίψετος, || Νεκαένετος, || Κεναίχετος, || 
Πανταίνετος, Hissoralverog, Πολεμαίνετος, Πν- 
—— Τεμαέκετος, || Φλαέρετος, (vgl. oben 1, 
d αἰνέω). . 

aly 2 das Lob, — Aoſcrauvoc, || Εὐαένη, || Πά- 
ναινος, Πλείσταυνος, Πολύαινος, Πρόαενος. (vgl. 
Φιλαινές u. Φιλαίνιον). . 

αἰχμή, Spige, Lanze (f. oben 1, 8), — Apf- 
otasyuos,| Kisafyuo, Koavalyun, || Mövasyuos;|| 
Νίέαιχμος, Hvoa —5 Tostavtal uns. 

ἅλς, bad Meer, — Ayylaros, Alyıasös, ἁμϕία- 
λος, Αστύαλος, || Εὐρύαλος, || Ἴππαλος, || Πάραλος. 

ἁλκή, Kraft (f. oben 1, Ὁ), --νταλκίδας, || 
Ἐλεάλκης, Εὐάλκης, Εὐαλαίδης, || θρασυάλκης, | 
Ἱππάλκης, || Μενάλκας, Μνασάλκας. 

Graf, Herifcher, u. {επι. -άνασσα (vgl. oben 1, ἆ 
ανάσσω), ---4γεάναξ, 4γοράναξ, Au φιάναξ, 4ρ.- 
ετῶναξ, Αρχαινάναξ u. -άνασσα, ρχεάνασσα, 
4ρχιάναξ, ᾽άστυάναξ u. -άνασσα, I 4εάναξ (?), 
Jıuövef u. -vyacce, | Ἐπιάναξ, Ἑρμησιάναξ, 
Ἑρμῶναξα, -νασσα, Εὐρυάναξ u. -ρασσα, ||" Ηγη- 
σιάναξ, "Βρῶναξ, j εΙμππῶναξ, ᾿Ιφιάνασσα, || 
Καλλιάναξ, Κλεάναξ u. Κλεάνασσα, N 4εσβῶναξ, 
49σιάναξ u. -άνασσα, || Μητρῶναξ, || Πλειστοά- 
vos, ἓν άναξ, N) Σωσιάναξ, || Τιμησνάναξ, Τ.- 
Oro 


μῶναξ. 

ἀνήρ, Dann (f. oben 1, b und vergleiche weiter 
unten die Endung ήρωρ),--᾿4γήσανδρος, Axtoav- 
ὄρος,᾽ «λέξανδρος, 4λκανδρος(α), λκανδρίδας, 
᾿ἐνάξανδρος u. Seins, ’ Avakluard 005 (?), Αν- 
Τανδρος, «ρέσανδρος, «ρίστανδρος, Αρχανδρος, 
"άσανδρος, || {αμασάνδρα, 4έξανᾶρος, 4όξαν- 
ὄρος, || Εἴκανδρος, Ελίκανδρος, ᾿Ἠπανδρος. Ερ- 
ἔανόρος, Βτέανῦρος, Εὔανδρος u. -δρέδης, || Ηγή- 





C. Zufammengefepte. xxvi 


σανδρος u. «δρίδας, || Θεανδρέδας, Bfpaavdoos, || 
Ἴσανδρος, Ἴσχανδρος, || Κάσσανδρος u. -δρα, 
Κηφίσανδρος, Κλέανδρος μ. -δρίδας, mitdem viels 
Iciht Κλεύμανδρος zu vergleichen, || 4έανδρος, Ao- 
σανδρος u. -ὅρα, || Meirjoavdoos, Μελίσανδρος, 
Μένανδρος, || Νάξανδρος, Νέχανδρος u. --ρα, || 
ἀείσανδρος, Περίανδρος, Ποίμανδρος, Hößder- 
doos, || Σώσανδρος u. «δρα, || Τέρπανδρος, Τέ- 
ανδρος, -ὅρα u. -δρίδας, Τ(σανδρος, Τύχαν- 
doos, || Φέλανδρος, || Χαρίανδρος, Χαρίσαν 005, 
Xdouardoos. 

ἄνθος, Blume, — Εὐάνδης, Εὐανθίδης, || 
Ἰσάνθης, Κλεάνθης u. Κλεανθίς, || Νεάνθης, 
0) νάνθη, [{ Πολυάνθης, |] Τιμάνθης, || Ὑπεράνθης. 

ἀνέα, Ἐν πας | Εὺ 

ἀρατός, erwünfht, — 4αμάρατος, || Εὐάρα- 
τος] Κλεάρατος, || Ὀλυμπμέρατος, || ER ri 
Πυθιάρατος. 

ἀρεστός, gefällig (f. 1, ἆ ἀρέσκω), — ΒΕὐαρέ- 
στη, Εὐαρέστης, |] Κλεάρεστος, ! Ἐεναρέστης. 

ἀρετή, Tugend ({. 1, b, bei. Frauennamen) — 
4ημάρετος u. -ρέτη, || Εδαρέτη, ᾗ Θυμαρέτη, ||'In- 
παρέτη, || Κλεάρετος, Κλειναρέτη, Κλειταρέτη, || 
4υσαρέτη, || Μνησαρέτη, || Νικαρέτη, Nixnodoe- 
τος, || Πανάρετος, || Σωσαρέτα, |] Τιμάρετος u. 
«θέτη, Τυχάρετος, || Φαιναρέτη. 

A ons(aud wohl von APR, [. oben 1, 4), ---4Λὲ- 
ἑμάρης, Aupdeons, — Eödons, || Κλεα- 
eidas, || Μενάρης, || Βενάρης, || Παντάρης, || Τι- 
μάρης. 





θ,στος, ber Befte, (f. 1, 9), — 4αμάριστος, 
4ημαρέστη, || Κλεάριστος μ. -έστη, || εναρέστη. 
ἀρχός, Herrſcher, Anführer (f. 1, d ἄρχω), — 
᾿Αγάδαρχος u. ſem. ‚Ayesmegis, u. -χέδας, ᾽Αγέ- 
µαρχος, “ἀγήσαρχος, ᾿4λέξαρχος, Avdkapyos, 
«ρίστα vor Βοὐλαρχος, || 4είναρχος, 4ήμαρ- 
χος, 4ιδύμαρχος, 4ικαίαρχος, || Ἔξαρ χος Ἕρμαρ- 
xos, Ἐτέαρχος, Ἐδαρχος; || Ζήλαρχος, | Θααίαρ- 
ος, Bövaggos, || ἴλαρχος, Ἰσαρχίδας, Ἴσαρχος, 
ππαρχος, Ἱστίαρχος, ᾗ-κ αλλά χος, Κλέαρχος, 
Κλείταρχος, Κτήσαρχος, || 4έαρχος, || Μνήσαρ- 
ocu. -χέδης, || Νέαρχος, Νέχαρχος, || Ξέναρχος, |] 
Ονόµαρχος. || Πλείσταρχος, Πλούταρχος, Πολέ- 
µαρχος, Πολίαρχος! Πολύαρχος u. -αρχίς, Πρό- 
αρχος, Πύθαρχος, Πρώταρχος, || Σώσαρχος, || 
ελέσαρχος, Τέμαρχος u. -χέδης, Τιμάσαρχος, 
Τίσαρχος, | Φαναρχίδης, ἀιύλαρχος. 
βίος, Leben, u. βία, Gewalt, viele Batronymila= 
entungen, -βιάδης (f. 1, 8), -ἀλεξίβνος u. -βιάδης, 
᾽Αλχίβιος, -Blan. -Beddins, Αναξίβνος u. -βία, ’Av- 
τιβία, Αριστόβιος, Αρχέβιος.ι. -«βνάδης, ἀρχίβιος, 
᾿αστυβίης, || ΚΙλεβίη, Εργόβνος, Ερµόβιος, Eilßsos, 
Εὐρύβιος, -βία u. -βμάδης, || Ζηνόβιος u. -βία 
Ζωβία, || Καλλέβιος, Καὔστρόβνος, Κτησίβιος, ᾖ 
Αυσίβιος, || Μηλόβιος, Μητρόβιος, || Ναυσίβιος, 
| Οἰνόβιος, Ὀρεόβνος, || Πολυβιάδης, Ιολύβνος, || 
“Ρηξίβιος, 1 Zwolßsos, || Υπέρβιος. 
βοὺς, Ochſe. def. fem., — ᾿λφεσίβοις, || Ερί- 
βοια, Είβοια, Κλεόβονα, || MeAlBosa, || Περέβοια, 
Μόλυβος, || Σ9ενέβονα, || Φερέβοια. 
βουλή, Rath, (f. 1, ο), ---γαθόβουλος, Αναξί. 
βουλος, ᾿4νδρόβουλος, ᾿4ριστόβουλος, Αὐτόβον- 
βος, | Εὔβουλος u. -λίδης, Εὐτυχόβουλος, Εχέβου- 
λος, || Ηγησίβουλος, || Θεόβουλος, Θρασύβουλος, || 
Κλεόβουλος u. -λη, Νριτόβουλος, || Μι Φράβον- 
λος, Μνησίβονλος, || Νεοβούλη, Νικόβούλος,| ἄ9- 














ΣΧΧΥΙΠ 


ὴ οβούλη, || Ὀρθόβουλος, || Πραξίβουλος, Πολύβου-- 
ος. 


βροτός, ſterblich, mit dem wieder eingetretenen 
zabifalen gs (vgl. adj. compos.), — "Axeasußporog, 
„Avastußporog, ᾽Αριστόμβροτος, Αρχίμβροτος, || 
Ἠχέμβροτος, [Φεόμβροτος || Περόμβροτος, || Καλ- 
λέμβροτος, Κλεόμβροτος, f ενόμβροτος, || Ὄνα- 
σέµβροτος, || Στησίμβροτος, || Ῥιλυμβροτος. 

Υδίτων, Nahbar, — "Apsaroysitwr, || 4νογεί- 
των, || Εὐγείτω», || Θεογείτω», || Καλλιγείτω», auch 
Καλλίγειτος, || Myaovysltom. 

γένος, Schlecht (γενέσθαι), — ᾽ἀθηνογένης, 
[ο 4σκλαπιογένης, | 4νογένης, || Εἰσνγένης --- Ἴσι- 
γένης, Ἑρμογένης, || Ζηνογένης, || Θεαγένης, 6ε- 
µιστογένης, Θεογένης, || Μηνογένης, || Πλουτογέ- 
vos, Πυδογένης. --- Αἰσεγένης, Ανδρογένης, "Av- 
τγένης u. -νέδης, ᾽Αριστογένης u. -νίδης, ᾿4ρ- 
λιγένης, | «ημογένης, 4ικαιογένης, 4ωτογένης, || 

υγένης, Εὐγένης u. «ρίδας, || Ιφνγένενα, || Καλ- 
ἀεγένης u. -γένδια, Κλενγένης -- Κλεογένης, || 
Μανδρογένης, Λέεταγένης, Μηνογένης, Μνησι- 
γένης, || Ναυσιγένης, Νεκογένης, || Περυγένης, 
Πολεμαγένης, Πρωτογένης u. -υίνεια, || Σωγέ- 
νης = Σωσυγένης, || Τελεσνγένης, Τωμαγένης, Tr 
µηγενέδας, Τεμογένης, || Ῥιλογένης, || Χρυσογένης. 

(γ»ητος von γίγνοµαε, geboren), — Anuo- 
γνητος, «4ιόγνητος, || Ηρόγνητος, || Θεόγνητος 
(vgl. Θέογνις). 

γνωτός u. γνωστός ([. oben 1, ἆ γυγνώσκω), 
belannt, — "Aptyrwrog, || 4ιόγνωστος, || θεόγνω- 
o1o0s,|| Καλλέγνωτος, || Παντάγνωτος, Πολύγνωτος. 

γυνος, Geburt (vgl. die auf «γένης), --- “Αντί- 
γονος u. -»η, στύγονος, || Ἐπίγονος, || Ἰσίγονος, 
Ιφιγόνη, || «αὐγονος, || Τηλέγονος, || Χρυσόγο- 
νος u. -γόνη. 
. ὁαμάω, bänbigen (f. oben 1, d), ---᾽ἀλκιδάμας, 
4νδροδάµας, ᾽αμϕιδάμας, θχεδάμας, | 4ημο- 
δάµας, || Ερμοδάµας, Εὐρυδάμας, || Θειοδάµας, || 
Innodauas, Ἰφεδάμας, || Καλλιδάµας, Καρτιδά- 
µας, || 4αοδάμας = Aswdduag, || Πολυδάµας, 
ΗΠραξιδάμας, || Χερσιδάμας. 

δέχοµαε, aufnehmen ({. 1, ἆ), -Soxos, --αλκί- 
όοκος, f 4ημόδοχος, || «άδοκος--- Anddoxos — 
«εώδοχος, || AÆcvodoxoc. 

δῆμος, Boll (dor. Φᾶμος, viele Spartanerna⸗ 
men, vgl. 1, ὃ), — Aytdnpos, ᾽Αγησίδαμος, ᾽ἁγί- 
ὅαμος, Ayvödnuog, «Αἰνησέδημος, ᾽Ακάδημος, 
Αλεξίδημος, “Αλισόδημος, Αλκίδαμος, ἀναξίδη- 
nos, 4ντινοδηµές, Αριστόδημος u. η, αρμοξί- 
ὅαμος, ρχέδαμος, Αρχίδαμος u. -δαμές, —* 
dag, || Βιούαμος, Βλεψίδημος, || Γνωσίδημος, |] 
diod'nuos, || Ἔκδημος, Ελέδηµος, Ἐρμόδημος, Ed- 
ὅαμος, Εὐδύδημος, Ἐχέδημος, Εὐρύδημος,]] Ζευ- 
ξέδαµος, || Θεμιστόδαμος, Θεόδαμος, Θρασύδα- 
nos, || Ίσοδημος, || Καλλιδημίδης, Καρίδημος, 
vielleicht = Χαρίδημος, Καρκχίδαµος, Κηφισοδη- 
nos, Ἀλείδημος υ. -δημίδης, Κλεινόδημος, Kiso- 
φημος, Κρατίδηµος, Kostodnuos, || Μεγιστόδη- 
µος, Μελέδηµος, Μενέδημος, Μεξιδημίδης, Myn- 
σίδηµος, || Νικόδημος, || Κενόδημος, || Πολνδα- 
µέδας, Πυθόδημος, | Ζτρατόδημος, Σώδαμος, 
Σωσίδαμος. || Τελέδηµος, Τεµησίθηµος, Τιμόδη- 
nos, || Φ,λόδημος, || Χαιρέδημος, Χαρίδημος. 

Φέκη, Reit, bef. fem., — ’Ayidıxos, Ayvodixn, 
Alyuödexog, Αλχιδίκη, Αμϕίδικος, Avaktdızog, 
᾿Αριστόδεχος u. «δίκη, Αρχέδικος u. -δίχη, "Aoyı- 





Ueberfiht der Perſonennamen. C. Zufammengefebte. 


δίκη, 4ὐτόδικος, || Baomodten, || Γ»ωσίδκος, || 
4ημοδέκη, || Exdıxos, Ἔνδικος, Bouodten, 3 
κος, Εὐθύδικος, Εὐρεδίκη, || Ἡγησίδικος, Ἡρό- 
ὄρκος, || Θεµεστοδίχη, || Ἱπποδίκη, Ἰσοδίχη, || 
Καλλίδικος µ. «δίκη, Κλείδικος, Κλεισισδίχη, Κλει- 
τόδικος, || 4αδίχη = 4αοδίκη, 4εώδικος, 4νσέ- 
dıxos u. -δέκη, || Μνασισδίέκη, || Ν,κόδεκος u. «Φέχη], 
|| Hevödıxos u. «δίκη, || 'Ooosdien, || Πεισιδίκη, 

ραξιδίκη, Πρόδικος u. Προδίκη, || Δανόδικος, 
Φιλοδίχη. 

ὁ όξα, Ruhm( ſ. I, ἀ δοξέω), Εὔδοξος, Ι Κλεοδόξῃ. 

δοτός, gegeben ([. 1, ἆ δίδωμι), ---Απολλόδο- 
τος-- Απολλωνόδοτος, wie Ασκληπιόδοτος, || 4.ὁ- 
ὅοτος, 4ιονυσόδοτος, [| Ερµόδοτος, Εἰσίδοτος --- 
σίδοτος, || Ζηνόδοτος, || Ἡρόδοτος, || θεόδοτος, 
θεοσδοτίδης, || Ιστρόδοτος, || Κηφισόδοτος, || Mn- 
νόδοτος, Μητρόδοτος, || ΠΠυθόδοτος. ---᾽Αναξίδο- 
τος, Αντίδοτος. . 

ὀρόμος, Lauf, — "Entdoouog, || Ιππόδρομος, 
ᾗ Καλλίδροµος, || Ν,κόδρομος. 

δῶρο», Sefhent, --᾽αδηνόδωρος, wie von an» 
beren Göttern: Alavrodwpos, Απολλύδωρος, 4ρτε- 
µίδωρος, "daxinnıödwoos, 4σωπόδωρος, || Ber- 
δέδωρος u. «δώρα, || 4νόδωρος, 4νονυσόδωρος, || 
Ἑκατόδωρος, Ἑρμόδωρος, Ἑστιόδωρος, || Zuro- 
δωρος, || Ηλιόδωρος u. «δώρα, Πρακλεόδωρος, 


Ἡρόδωρος, Ηφαιστόδωρος, || Θεόδωρος u. -δω- 
θές, || Ἰσίδωρος, Ic Ἰκάδωρος u. «δώρα, || Κηφι- 
σόδωρος μ. «δώρα, || Μαν 


ωρος = Μηνόφωρος, 
Μητρόδωρος u. -δώρα, || Ὀλυμπιόδωρος, || Ἡν- 
θΦόδωρος u. Fuoks, 1 Σιρυµόδωρος, | Ὑπατόδω- 
ρος. — ᾽Αγαθόδωρος, “Αγνόδωρος, Ακεστόδω- 
ρος, ᾽αμϕίδωρος, ᾽Αναξίδωρος, "Αντίδωρος u. 
-Swoldns, Αριστόδωρος, l Βασιλεόδωρος, || Ta- 
λαξίδωρος, Γαστροδώρη, | Εὔδωρος u. «δώρα, [| 
Ἱατρόδωρος, Ἱππαρμόδωρος, || Κασσιόδωρος, 
Κλεοδώρα, Κλυτοδώρα, || Μανὑρόδωρος, Meys- 
στόδωρος, || Νικόδωρος, || Πάνδωρος u. -δώρ 
Ηιστόδωρος, Πολύδωρος u. θύρα, Πτοιόδωρος, || 
Zruunödwpog (vgl. Φιλοδώρητος). 

ἔπος, Wort, — Κτησιέπης. 

€ yoy, Berl, — Πραξίεργος u. .f.1,b. 

ομῆς, — Avdeguos, || Miuseguos, || Ππύ- 

Hepuos. (f. 1, 9). 

j θως, Liebe, — Ερμέρως, || λέρως, || Χρυ- 
σέρως. 

ο ὑνή, Bett, — ᾽αλκεύνας. 

ἡμέρα, ἴαβ, --Αγαθήμερος μ.Αγαθημερίς. 

ανήρ, Mann, wie andere adj. auf -Nvop , fem. 
-άνδερα (vgl. die auf-ardpog), bor. ἄνωρ, — Aya- 
Φάνωρ u. “«γαθήνωρ, γαπήνωρ, ᾽Αγήρωρ, '4λε- 
γήνωρ, —— ᾽αλκήνωρ, ᾽αλκμήνωρ, ᾽ἀναξή- 


νωρ, Aupivwp, Αντήνωρ, Αριστάνωρ, || Β 
8 Γελάνωρ, Teo (νωρ, || 4αμασήνωρ, σα 
νωρ, || Ἐλεφήνωρ, Ελπήνωρ, Ἐτεάνωρ, Εὐήνωρ 


u. Εὐηνορίδης, Εὐφράνωρ, Εὐχάνωρ, || Ἰσάνωρ, || 
Καλλιάνσδερα, Κελευσιάνωρ, Kisdywp, Κυδήνωρ, 
|| «εάνειρα, || Μεγάνειρα, || Νικάνωρ, || Πειθγ]- 
νωρ, Πολυάνωρ, Προθοήνωρ, || Ῥηξήνωρ, || Στα- 
σάνωρ, || Ἰιμάνωρ, Τεισάνωρ, || Ὑπερήνωρ, 
Ὑψήνωρ. 

δέµες, Recht (val. 1, 3), ----“Αγνόθεµις, ᾽Αμϕέ- 
θεµες, Αναξίθεµες, “πολλόθεμις, Αρεστόθεμις, || 
4αμασίθεµες, ί Εὐρύδεμις, [ Ζηνόδαμες, || Κυ- 
πρόθεµες, || Οξύθεμες, || Χρυσόθεμις. 

θεός, Bott, u. ſom. θεά (vgl. 1, b), — "Ayre- 


Weberfiht der Berforiennamen. 


Φεος, "Azı9la, "Aupidees u. «Φέα, ᾿Αξιοθέα, 4ρ.- 
. στόθεος, || Βιοδέα, || Γλανκοθέα, Τνησέθεος, |] Se- 
ς µ. θέα, 4ωρόθεος ι. «θέα, 4οσίθεος u. 4ω- 


σίδεος, || Εἰδοθέα, Εὐξίθεος, | Ἡμιθέα, || «ευκο-. 


Ya, 4υσίθευς u. 4υσεθείδης, ᾗ Μαντίθεος, Μνη- 
σέθεος, || Πασιθία, Πραξιθέα, || Σωσέθὲος, || Τ.- 
µησίθεος, Τιμόθεος. 
Φέροµαυ, wärmen (vgl. 1, 4), ---Ἱπποθέρσης. 
Φοός, ſchnell, bef. fem., auch einzelne auf «Θόω», 
— «λκάθους, ᾽Αλκιδόη, ᾿᾽Αμϕιθόη, ᾿Ανδροθόη, 
4αμοδοΐδας, | Ἰππόθουος 


Πάνθοος, Πασιθόη, Πειρέθοος, Ηρόθους (1ρο- 
Φόων), I} Rxv80n. 
θυμός, Must (vgl. 1, Ὁ), ---«αμασίθυμος, || δὺ- 


προς 
ππος, Pferd (vgl. 1, Ὁ), ---αγάθιππος, 4γα- 

ππη, ınnog, ᾽αγησιλπίδας, ᾽Αγέλιππος 
(Αγρίππας), Αγώνιππος, ἀθήνιππος, «ἰνησίππα, 
«Ινίήπη u. 4ἴνιππος, Αἱρήσιππος, 4λέξιππος u. 
-οἈπέδης, ᾽αλπίππη, ᾽Αμύδριππος, ᾿Ανάδιπλος, 
Ανθύππη, Ανιππος, Αντιππος, ᾽Αργνρίππα, 4ρί- 
σ.ππος, ρίστιηπος, 4ρνιππος, 4ρχιππος, -ίππα 
u. οππίδης, ee) | Γλαύκιππος u. -(ππη, 
Σλώριππος (?), Γνήσιππος, Γνώσιππος, Töpyen- 
πος, Γύλιππος, || 4άἴππος, «αμάσιππος, 4άμιππος, 
άμνιππος, «είγιππος, ἀάέξιππος, «4έρχιππος, 
Φιώξυκπος, «ωρίππη, || Εἱρήνιππος, Ἡράσιππος, 
Ἕρμιππος, Εὐάρχιππος, Εὐδάμιππος, Εὐνππος 
u. -fnan, Εὐξένιππος, Κὐρήσιππος, Ἐφιππος, || 
Ζεόξιππος u. -ίππη, Ζώϊππος, ||‘ 'ππος U. n- 
aida<,Hyınnas, Ἡρίππη, Ηριππίδας,||Θέρσιππος, 
Θηριππίδης, Θήσιππος, θράσιππος, θρέψιππος, || 
ππος u.-Innn, Κλεήσιυππος, Κλεῦππη u. 4N- 
πίδας, Κλείνιππος, Κλήσιππος, ΚΑυτίππη,κΚ ρατή- 
σιππος η. «ππίδας, Ἀράτιππος, Κρίνιππος, Kos- 
»/ππος, Κτήσιππος, Κνάνιππος, Κυδίππη u. 4n- 
πος, || dsöxınnos,-Innn u.-ınnldns, || Μελάνιππος, 
«έππη u. ππίδης, Μελήσιππος, Μενάλιππος, Mi- 
νΙππος,-ἵπχην. -ο“ππίδης, Μνήσιππος, [| Νδαρίππη, 
Νειχεπλίόας, Νικάσιππος, Νίκιππος u. -έππη, 
Νόθιππος, || Εάνθιππος κ. -έππη, ἄέννππος, || Ονή- 
σιππος, Ὄρσιππος, Όρτιππος, || Πάσιππος π. -ππί- 
δας, Παύσιππος, Ἠδίσιππος, Πλήξιππος, Πολο- 
Ότπη, Ποσείδιππος, Πύθιππος, Πυρίππη,[[Ῥόδ.π. 
zog u. -έππη, || Σάµιππος, Σήριππος, Σύχιππος, 
Σώΐππος, Σώσυεππος, || Τελέἵππος, Τελεσίππη, Tos- 
ψιππίδας, Töyınnos, || Γανάσιππος, Φείδιππος 
u. υππίδης, Φίλιππος, -έππη ι. -αππίδης, || Χά- 
θιππος, Χρύσιππος u. (mn. 

κήδομα», forgen, — 4ημοχήδης, || 4θωκήζης. 


ρμοκλὴς, 
I| Κηφισο- 
αλῆς, || Ἀξητροκλῆς u. «κλδίδης, Mospoxäns, || Πνο- 
δοκλῆς m. -αλείδης, — Αἰχμοκλῆς, λεξικλῆς, 
᾽Αμεινοχλῆς. ᾽Αμϕεκλῆς (Αμφιελος) u. -κλδίδης, 
᾽Αναξικλῆς, ᾿νδροκλῆς (4νόροκλος) u. -«λείδης, 
Αντικλῆς (Armor) u. -χλεια, ρεστοχλῆς, -χλεια 


C. Zuſammengeſetzte. χχισ 
u. -«λοίδης, ᾽Αρνοκλῆς, ρχικλῆς, Αστυκλῆς, «ὁ- 
τοκλής u. «χλείδας, || Βαθυκλῆς, Βασιλοκλῆς, || 
4Φα]κλῆς, duo $, 4εινοκλῆς, 4ιπαιοκλὴς, 4ο 
κλῆς u. «κλείδας (4όρνκλος), —— | Ἔμπεσο- 
κλῆς, Ἐπικλῆς, Εροσικλῆς κ. -χλενα, Ερατοκλείδης, 
Εργοκλῆς, ξικλείδης, ᾿Βτεοκλὴς (Ἐτέοκλος), 
Ἑτοιμοκλῆς, Ετυμοκλῆς, Κὐδαυμοκλῆς, Εὐθυκλῆς, 
Εὐχλῆς u. «κλείδης, Εὐρυκλῆς u. -κλεια, Εχεκλεύς 
(Ἔχεκλος), || Εγεκλῆς, Ηθοχλῆς, || θαμικλῆς, Θες- 
χλοίδας, Θηρικλῆς, Βρασοκλῆς (Θράσοκλος), || 
κλῆς u. -xAsın, Ἰθυκλῆς, Ἀλαροχλῆς, Γπποπλῆς 
Cmmoxler) u. -κλείδης, Ισοκλῆς, Ἰφικλῆς (Ἴφι- 
χλος), || Καλλικλῆς, Κηφισοχλῆς, Κρατησεκλῆς u. 
„Asse, Κριτοχλῆς, Κνδροκλής, Κτησικλῆς, || 4 
προκλῆς, «εσβοκλῆς, ἀυσικλῆς, | Masdgoxick, 
Μργακλῆς u. Μογκλοκλῆς, Νέεγιστοκλῆς κ.-κλοίδης, 
Mevoxing u. «χλείδης, Ἀνησικλῆς, || Ναξικλῆς, 
Ναναλῆς u. ««λείδης, Νασσικλῆς, Νθοχλῆς u. -ᾱ 
das, Νεκοκλῆς, || Κανθοκχλῆς, Κενοκλῆς u. -«λείδης 
| Οὔκλῆς, Ὀνασικλῆς, Ὀνομακλῆς, Ὀρθοκλῆς, ῄ 
λῆς = Παντακλῆς = Παντοκλῆς, auch Ἱα- 
az), Πατροχλῆς (Πάτροκλος) u. -«λδέθης, 19. 
Φιοκλῆς, — er "κλείδης, er 
κλῆς, Πολυκλῆς, Πραξικλῆς, Προκλῆς, Hodo 
— ——— er, u. «αλδίδας, 
Σωκλῆς (Πασισωκλῆς) απ. «χλείδας, αμῶ Σωσικλῆς, 
(| Tao ‚ Τελοσικλῆς, Τερψικλῆς, Τηλεκλῆς (Τή- 
μας ᾽μοκλῆς (-κλθνα)ι || ἀψικλῆς u. Ὕψο- 
κλῆς, || Φαννοκλῆς u. Ῥανοκλῆς, «Ῥερεκλῆς («Ῥέρο- 
χλος), Φιλοχλῆς, Φρασικλῆς u. -αλείδης, || Χαιρε- 
κλαίδης, Χαρικλῆς u. -χλδια, -«κλείδης, Χαρικλώ. 
πόµη, Haar, — Aßgoxdung, «βυδοκόµης. 
2009, — 4nızowv, 4ημοκόω», || 
4αοκόωσα. 
κράτος, Gewalt (u. πρατέω, die em. «χράτεια u. 
«κράτη (f. 1, bu.d κρατέω), --- ᾽Αλοξικράτης, 4λο- 
αράτης, ᾽Αμεινοκράτης, ᾽Αμϕεκράτης, ναξικρά- 
της, “νδροκράτης, ἀντικκράτης, ᾽Απολλοκράτης, 
᾿Αριστοκράτης u. -κράτεια, “Αρποκράτης, ᾿4ρχο- 
κράτης u. ἀρχικράτης, στυκράτης u. -αράϊδνα, 
— | deswoxpding, 4οξικράτης, 4ηϊκρά- 
της, 4ημοκράτης, || Ἑλλανοκράτης, Επικράτης, 
Banexanens, Κὐθυκράτης, Εὐκρά 
τίσας, 


Jcoxowe, 


της U. -x 
Byexpdens u. «κραφέδης, || Ιπποκράτης, 
«κράτη u. -αρατίδας, Ἱδοκχράτης, Ἰφικράτης, || 
Καλλικράτης u. -χρατίδας, Καρποκράτης, 
κράτης, Κτησεκράτης, || 4«ακράτης u. «κρατέδας = 
«4εωκράτης, ἀυσικράτης, || Μενεκράτης, Mares 
κράτης, Λγησιεκράτης, |, Μανκράτης u. Νανσι- 
κράτης, Νεκοχράτης, || Βενοκράτης, || Ὀνησικρά- 


της, || Παγκράτης, Πεισικράτοια u. «χράτης, Πο. 
λομοχράτης, Πολυκράτης, || Zrevoszpding, Στα- 


σικράτης, «Σωκράτης u. Σωκραϊτίδης, Σωσικρά- 
της, || Τελεσεκράτης, er τη, Touongdeng, 
Τνσεκράτξης, || Σψικράτης, || νοχράτης, Φερε- 
κράτης, Ῥιλοκράτης, || Χαιρεκράτης, Χερσικράτης. 

πρέων, herifhend, — Αγλαοκρέων, Ανακρέω», 
᾿Αρεστοκρέων, στυκρίων, || 4«αμοκρέων, «4εξι- 
πρέων», || Ερμοκρέω», || Ἀογακρέω», || Νεκοπρέων, 
| Τιµοκρέω». 

κρίνω, vihten, — Anuoxolvns (gl. 1,d). 

αρετός, beurtheilt (f. oben 1, 0), — Ayspdzom 
τος, ΑΦθηνόκριτος, Αμαιόκριτος (?), Αμϕίχριτος, 
᾽ἀνθεμόκριτος, ἀριστόκρυτος, || Φημόκριτος, dr 
άκρυτος, || Ἔκκρυτος, Ερμόκριτος, Εὔκρετος, Εὺ- 
Φύχριτος, |Θεόχρετος. | ἱππόκριτος, || Καλλέκρισος, 





XXX 


Κηφισόκρντος, Κλεύκριτος, || «άκριτος --- 4θώ- 
αρυτος, || λζηδοκρίτη, || Ναυσικρίτη, || Κενό- 
κριτος u. -κρίτη, || Ὀνησίκριτος, Ὀνομάκριτος, 
I| Πολύκρτος u. -κρίτη, Πυθόκριτος u. «κρίση, || 
Τεμόκχρετος, || Φαινόκρυτος u. Φανόκριτος, Φ,λό- 
χριτος, Φώκρντος. 
„.rddes, Ruhm (f. oben 1, db), — Ardgoxsdns, 
ἁρμοκύδης, J 4ημοκύδης, || Ἐπικύδης u. «κυδί- 
das, || Θεοκύδης, || 4«ακύδης --- 4εωκύδης, || Ναυ- 
χύδης, Νανσικύδης, || ΦΡερεκύδης. 
λαός, das Volt, att. λεώς (damit find eins die En⸗ 
dungen -λας, fem. -λα u. -Άος, od. -Ados in vielen Zus 
fammenfegungen, vgl. Böockh C. Inser. 1, p. 887; 
. Kl p. 67,1; f.oben 1, b), — ᾽αγέλαος, ᾽Αγησίλαος, 
«Ακεσίλαος, «χουσέλαος, ᾽Αναξίλαος, ᾽Ανδρόλεως, 
Avrt quc, Αρεστόλεως u. ᾿4ρνστόλα, ᾿άρχεσίλαος, 
Αῤῥίλεως (2), 4ρτυσίλεως, Αρχέλαος, ἀρχιλαΐδας, 
“σωπόλαος, 4ὐτόλαος. || Βάθολλος -- Βαθύλας, | 
4αμασίλας, 4ορύλαος, || Επίλαος, Ἑρμησέλαος u. 
—— [1όλαος, Ιππολαΐδας, Ισχόλαος, || KAss- 
όλαος, λαος, Κριτόλπος u. —— | Ms- 
νέλαος, Mutodieos, Μνησίλεως, || Νικόλαος u. -λά- 
dag, || Πειθόλας, Πεισίλαος, Πειστόλας, Περί- 
λαος, Πολύλαος, Πραξίλεως, Πρωτεσίλαος, Πτε- 
θέλαος = Πτερέλας, || Σ9ενέλαος (Σθένελος) u. 
-λαΐδας, Στησίλαος, Στρατόλαος (Σώσιελος), || Τ.- 
µόλαος, || Ὑπέρλαος, || Φειδόλαος, «Ῥελόλαος, |] 
Χαιρέλεως, Χαρίλαος, -λεως u. Aus (Χάριλλος), 





Χαρμόλεως. 
λέων, ber Έδιοε (Γ. oben 1, Ὁ), ---4γρολέων, ’Av- 
τιλέων, ἀριστολέων, || Γοργολέω», || 4ηϊλέων, dn- 





µολέω», || Εὐρυλέω», 
Πανταλέω», || Τεμολέων. 
λόχος, Hinterhalt, die βούε, ---᾿4γέλοχος, 4γη- 
σέλοχος, 4μφίλοχος, ᾽Αντείλοχος, ἀράλοχος, "Av- 
τιόλοχος, ρεστόλοχος, — * —RXVI 
4εινόλοχος, Anldoyos,||'Kouödoyos u. Ἑρμησίλο- 
ος, Εὐρύλοχος; Hycaoxoc, || Θερσίλοχος, θρασύ- 
οχος. | αππόλοχος u. «λοχίδας, —28 pr 
λόχη, || Κρατησίλοχος, || Μ»ησέλοχος,]| Ναύλοχος, 
Νικόλοχος, || Ὀρσίλοχος, || Πρόλοχος, Πυῤῥόλο- 
χος. 
. λύκος, der Wolf (f. aben 1, b), — Aontavxoc, 
Αρπάλνκος, ὐτόλυκος, || Aniadxn, || "Epuöäuxog, 
Ἑπίλυκος, || θάλυχος, || Τιµόλυκος. 
λυτός, gelöftt (f. oben 1, ἆ λύω), ----᾽Αμϕίλυτος, | 
Ἑρμόλοτος, || Θεόλυτος, || Ἱππόλυτος, Ιππολύτη, 
| δ{ανδρόλυτος, || Τιµόλυτος. 


.θρασυλέω», || 4υκολέω», || 


µάχηι die Schiacht, µάχομαο, Ἱάπιφ[ει, ---4βρό. ϱ 


ayos, Aytuayoc, Ayneluayos, ᾽Αγλώμαχος, 
—— * —* ος, itzlunyog, 4 ννόμα. 
χος, Αμϕίμαχος, 4νδρόμαχος u. -μάχη, Αντίμα- 
xos u. «μάχη, Agsotduayos u, -μάχη, ᾽Αρτύμα- 
405, Agztuayos, Aoxiuc xoc, 4στύμαχος, || dat- 
µαχος, «4εινόμαχος u.-udyn, Jebluagos, Anlua- 
χος, Jopluayog, || Ερυξίµαχος, Ειδύμαχος, Ed. 
µαχος, Βὐρύμαχος, || Ηγέµαγχος u. Hynaluayos, || 
Θηρίμαχος, Θρασύμαχος, || Ἰσχόμαχος, Inn 
µαχος, Ισιόμαχος, || Καλλίμαχος, Καλλιστόμα- 
λος Κλεινόμαχος, Κλειτόμαχος, Κλεόμαχος, Κυ- 

μΧ u. -μάχη, || 4άμαχος, 4υσίμαχος u. -μά- 
Χη. |] ἈἨενέμαχος, Μιμνήμαχος, Μνησίμαχος u. 
“μάχη, | Ναύμαχος, Ναυσέμαχος, Νεκχόμαχος u. 
-μαχίδης, || Πάμμαχος, Πασίµαχος, Πρόμαχος, 
ἀΠρωτόμαχος, Πυλαίμαχος, || Στρατόµαχος, Σφυ- 
ῥόµαχος, «Σωσέμαχος, [| Τηλέμαχος, Τεμόμαχος, 


Ueberfiht der Perfonennamen. C. Zuf ammengefehte. 


Τεσίμαχος, || Φανόμαχος, Bsloudyn, Φ,λόμαχος, 
Φυρόμαχος, || Χερόμαχος. , 
µέλω, beforgen (f. oben 1, d), — "Avzsuläns, |] 
4ημομέλης. , , 
μένος, Kraft (f.oben 1,6), — "Ayaudrns, Aebı- 
µένης, Αλαλκομένης, Αλεξαμένης, “λεξι ένης, 
— u. Aldnuirns, Alxaudvnsn. 4Ακιμό- 
uns, ᾽Αμϕιμένης, 4ναξιμένης, Avdgouluns, 4ντι- 
μµένης u. „ment ας, Αριστομένης u. -μενίδας, Al- 
τοµένης, χαιμένης, || 4αἵμένης, da νης, des 
νομένης, 4ιομένης, «4ορυμένης, [ οµένης u. 
«μενίδας, ᾿Εργαμένης Ἶ ᾿Βρξεμένης, Εὐθυμίνης, 
ὑμένης, Εὐρυμένης, Ἐχεμένης, || Ἡρομένης, || 
Θειοµένης, Θηραμένης, Θρασυμένης, || Ἱεραμένης, 
Ἰθδαιμένης, Ἱππομένης, Ἱταμένης, || Καλλιμένης, 
Κλεομένης, Κραταιµένης, || «αομένης, 4εοντομέ- 
νῆς, 4νσιμένης, || Νανυσεμένης, Νικομένης, || Ἓδ- 
νομένης, [maus ς, Haouensdns, Igouirns, Ηἴυ- 
λαιμένης, || Σμερδομένης, «Στησιμένης, || Ύπερ- 
µένης, || Χαριμένης. 
έδων, fem. -μέδουσα, ειῶ -μέδεια u. µέδη, 
--αλκιμέδων µ.-μέδη, ἁμϕιμέδω», Ανδρομέδα, 
"Αντιμέδω», Αριστομέδω», Αὐτομέδω» µ. -μέδου- 
σα, || 4ιομέδων, || Εὐρυμέδη, -μέδων u. -μέδου- 
σα, || θεοµέδω», || Ιππαμέδων, Ιφιμέδων», -μέδεια 
u. -μέδουσα, || Καλλιμέδω», Κλεομέδω», || daous- 
dssa, 4αομέδων, || Ναυσιμέδωνι|| Πολυμέδων, | 
Pado — | ., ’ - 
undouas, forgen, — μήδης, -undn u -μη- 
ὀίδας, λιμήη, 4 φιμή 16a poundns, 4ρι- 
στοµήδης, Actv δι ης, 4ὐτομήδης, || 4ιομήδης u. 
-undn, || Εκαµήση, Κὐμήδης, Εὐρυμήδη, || @eo- 
undns, Θρασυμήδης, | Κωλιμήδης, Κλειμήδης 
= Κλεομήδης, Kivroundns, „N ἀαομήδης, dvxo- 
μήδης Μεγαμήδη u. -μηδείδης | Νεομήδης, Ν.-- 
χοµήδης, || Κενομήδης, || Ὀνασσιμήδης d. i. Ova- 
σιµήδης, || Παλαμήδης, Περιμήδης u. -undn, 
Πολυμήδης u. -undn. 
unkor, Schaf (f. oben 1, b), Αριστομηλίδας, 
"4oylundog,|| Εὔμηλος, || θεοµηλίδας, θρασυμηλί- 
das u. -μηλός, || Καλλίμηλος, Κλεόμηλος, || Πασί- 
uno, Πολυμήλη, || Τεμόμειλος (bdot. für Teuöun- 
ος), || Ῥελόμηλος u. -unde. 
µνηστος, erwähnt (f. oben 1, ἆ wurnoxe), — 
᾽άείμνηστος, ᾽Αμϕίμνηστος. ᾽Ανιίμνηστος, «4ρί- 
µνηστος, ριστόμνηστος, || 4ιόμρηστος,||Θεόμνη- 
στος, || Κενόμνηστος. , 
μοῖρα, das Schidfal (f. oben 1, a), — Artiuor- 


ος. 
uögos, δαῇείδε, ---4γαθόµορος, Αρχέμορος. 
νίκη, der Sieg, νικάω, flegen gl oben 1, b wien, 
u. ἆ νεκίω), ---4γαθόνῖκος, Ayavlın, Αγησίνικος, 
᾽Αγλαονίκη, ᾽Αλεξενίκη, ᾽Αμϕίνιχος, νδρόνικος, 
᾽ξιόνικος, Αριστόνικος u. -νίκη, αρμόνικος, |] 
Βερενίκη, | 4εξίνεκος, 4ημόνιχος u. -vixn, 4νόνι-- 
χος, || Ελλάνικος, Ελπίνικος u. -νέκη, Επίνικος, 
Ετεόνιχος, Εὔνιχος u. -νεκέδας, || θεσσαλονίκη, |] 
Ἱππόνικος, Ἱσθμιόνικος, Ἰσόνικος, || Καλονίκη, 
Καλλιστόνικος, Καρτίνικος, Κλεόνικος, || 4αόνι-- 
κος, || Νανσίνικος, || Παντόνικος, Πολεμόνικος, 
Πλειστόνικος, Πολύνικος, Πυθιόνικος u. «νίκη, || 
Στρατόνικος u. «»ίκη, Σωσίνικος u. «νέκη, || Τε 
νιχος --- ΤῬηλένικος, || Φερένικος u. -»έχη. 
νόος, ber Verftand, bef. fem. auf-»on, --4γχινόη, 
"λκινόη u. «νους, Adgivoos, ᾽Αντινοη U. «νους. 
᾿4ριστονόη μ. «νους, Αρσινόη u. -voog (άρχῖνος), 


Heberficht der Perfonennamen. C. Zufammengefepte. 


Αστύνους, Αὐτονόη u. -voog, || 4ημόνοος, || Εὐθό- 
νους, Βύνδη, || Θελξινόη, Θεμιστονόη, Θεονόη, | 
Imnordnu.-voo;, auß -νοῖδας, Ἰσχένους, Ἰφινόη 
u. «9ος, |} Κλοονόη, || «ευχονόη, Auatvoog, || Ναο- 
σίνους, Nıxordn, || Περαίνους, Πολννόη, Hovto- 
νους, ἀραξινόη, Προνόη u. -voos, || Τιμονόη u 
ους, || «νημονδη, Φελονόη. 

. "ομος, δε Φε[Η, --᾽Αλεξίνομος, Αλύνομος (2), 
“μφίένομος u. -νόµη, ᾿Αριστόνομος, ᾽Αρχένομος 
u «Ῥομίδης, ᾽Αρχίνομος, ἀσεύνομος u. -νόμη, 


ἀὐτύνο ϱ [ἱ Βαβάνομος, || Γλαυκονόμη, || Am- 
yon, || Έχνομος, Έννομος, Εὐρύνομος u. μη Ι 


Innovöun, Ἰσόνομοας, || «υσίνομος, || Πολννόμη, 
Mesrones, Il Ze | ο λόνόμοι. 
ο δένοςν der Garfreund (f.1, ES Cr 
αρμόξενος, στόξενος, || 4αμό ος | Ἄπάενος, 
ασ | Έὔθξενος u. -ξενίδης, || Ηρόξενος, | 
Θεοξενος, θρασύξενος, || Ιππόξενος, || Καλλίξενος, 
Κλεόξενος, || 4υσίζενος, || Ἀενέξενος, || Ναύξει- 
vos, Νερλόξενος, || Πιστόξενος, Πειθόξενος, IIo- 
λύξενος u. ξένη, Πρόξενος u. «ξενίδας, || Τ,μόξο- 
wos, |] «Ῥιλόξενος u. -ξενέσης, || Χαρίξενος u. «ξένη. 
„Sy, Stimme, Grit, — ᾿Αγριόπη, ᾽Αέροπος u. 
-όπη, Αλκίοπος ()), αλόπη, Αντιόπη, Αστερόπη 
C Αστεροπαῖος) Antonn, Agvönn,|| Θεόπη, || Καλ- 
Asorn, Κασσιόπη, || Μέτοπος (?), || Πανόπη, Παρ- 
Φενόπη (ΠΠαρθενοπαῖος), Inveiönn, || Χαλκιόπη. 
({γ9, haben, f. oben 1, d), — 4ὐγέοχος, ἁλίο- 
Χος, άντίοχος, Αξίοχος, Αστύοχος u. -oyn, || Tvm- 
aloyos, || 4άοχος, Jabloyos, Anloyog, 4ημοῦχος, 
{| Ἔποχος, || Κλεόχη, || Μητίοχος, || Ἐτησίοχος, || 
Ὑπεέροχος, Υπερόχη µ. -οχέδης. 
πατήρ, be τ (vgl. 1, Ὁ), «--Αντίπατρος, || 
Ζώπατρος, || Κλεοπάτρα u. -πατρος, Κλεινόπα- 
τρος, || Σώπατρος, Σωσίπατρος. 
πείδω, überreden (vgl. 1, d), — «ιοπείθης, || 
Θεοπουέθης, || Kevonsildng. 
πόλεμος (πτόλεµος), Krieg (f. oben 1, b), — 
Ayansöhtuos, ᾽Αμϕιπτόλεμος, ᾽άρχεπτόλεμος, 
| «ήμοπτολεμος, | Εὐπόλε ος, Εὐρνπτόλεμος, || 
Κλεοπτόλεμος, || Μνησιπτόλεμος, || Νεοπτόλεμος, 
1 Τληπόλεµος, Tosmtorsuor. 
πόλος, die Stadt (f. 1,6), — Ayno in olc, άνα- 
1 Θεσµόπολες, 


πέµπω, fdidn, ---Ανδρόπομπος, || 4ιόποµ- 
πος, | Θεόχομτος, || Kisönounog. 


σθένης, || Γοργοσθένης, || 4εινοσθένης, Inuo- 
σθένης (4ημοσδενίς), || Επισθένης, Ερατοσθένης, 
Κὐρυσθένης, Εὐσθένης, Εχεσθένης, || Ἱπποσθέ- 
νης, || Καλλισθένης, Κλεισθένης, Κλειτοσθένης, 
Κλεοσθένης, Κλυτοσθένης, Κρατισθένης, || 4α- 
σΦένης, 4εωσθένης, || Μεγασθένης, Μενεσθένης, || 
Ὀλυμπιοσθένης, ἥ Περισθένης, Πλεισθένης, Πο- 
λυσδένης, || Σωσδένης, || Ταυροσθένης, Τιµοσθέ- 
uns, || Φανοσθένης, ᾗ παρισθένης, 
στρατός, das Heer (f. 1, Ὁ), ---αγαθόστρα- 
τος, ᾽Αγέστρατος, “Αγησίστρατος, γνόστρατος, 


ΧΧΧΙ 


αἱμόσερατος, μϕίστρατος, 4ρίσερατος, ᾽Αρχέ- 
στρατος u. -σερατίδης, || Γευσνστράτη, || «αμασί- 
σίρατος, 4αμόστρατος, 4εινόστρατος, 4ημόσερα- 
τος, || έστρατος, Ἐχέσερατος, Εὔστρατος, || 
Ζυγόστρατος, || Ηγέσερατος, Εγησέσερατος, Hoo- 
στρατος, || Ἱππόσερατος u. -σεράτη, || Καλλίσερα- 
τος, Κλοόστρατος, || «δώστρατος, 4υσίέστρατας η. 
-σεράτη, || Μενέστρατος, Ἀίνησίστερατος, || Νιαό- 
στρατος u. -στράτη, || Βενόστραεος, || ΠΠεισέστρα- 
τος, Πολύστρατος, Πυδόστρατος, || — 
Σώστερατος, -στράτη u. -στρατίδας, |] στρα- 
τας, || Φανόστρατος u. -σεράτη, «Φειδόστρατος, 
Φιλόστρατος, || Χαιρέστρατος µ. -στράτη. 
στρέφω, wenden, — "Aydazgopas, || Επίστρο- 


φος. 
τέλος, das Ende, τελέω, endigen (f. 1, d), — 


᾿Αβροτέλης u. -τέλεια, ᾽Αλδξντέλης, Αριστοτέλης, 





᾿Αρχιτέλης, ᾽άστυτέλης, || «αμοτέλης u. Anporkäng, 
4ικανοτέλης, 4ιοτέλης, || Ἐπιτελίδας, ργοτέλης, 
Εὐτέλης, || Θεοτέλης, || Καλλυτέλης, τέλης, 


οστοτέλης, || Μεγαλοτέλης, Μενετέλης, || Nm 
κοτέλης, || Πραξετέλης, Πασιτέλης, Πεισιτέλης, | 
Τιµοτέλης, || Φοειβοτέλης. 
τἐµή, die Ehre, TZude, ehren (. 1,bud), — 
"Axtorıuos, Δριστότιμος, ᾽ἀρχέτομος, || 4αμότι- 
ος, 4ιότεμος u. -τέμα, || Ἐμποδότομος, Ἔντιμος, 
ότεµος, Ερότεμος, Ἕρμότυμος, Ἐχοτεμίδας, || 
Θεύτεμος, || Ισοτυμίδης, || Κλεότεμος, || 4άτι- 
µος, || Μεγάτρµος, Μενέτομος, Μετρότεμος, |] 
Νεοτέµη, Νοεχότομος. || Πενότιμος, || Ὀρθότι- 
µος, || «Σεότιμος (== Θεοτεμος), Il Φερειίμη, Pr 
Aözsuog, || Χαερέτιμος. 
τίω», ehrend (f. oben unter 1, ἆ τίω), ---άνδρο- 
τίων, Αρχετίω», || «ημοτίω», || Ἑρμοτίω», || Ἱπ- 
ποτίω». 
τρέφω, ετπάδτε, ---4ωτρέφης, || Ἐπιτρέφης. 
φαένομαο, erfäheinen (f. oben 1,d), ---4γαθο- 
par, ” γλαοφάνης, “θηνοφάνης, ντιφάνης, 
Αποζλοφάνης, Αριστοφάνης, || «εξιφάνης, Anue- 
φάνης, 4ιονυσοφάνης, 4νοφάνης, || Ἑρμοφάνης, || 
Ζηνοφάνης, || Θεοφάνης = Θουφάνης, θεσµοφά- 
une, || Καλλιφάνης, Κλεοφάνης, || «εωφάνης, A 
σεφάνης, || Μηνοφάνης, Μηϊροφάνης, Myncıpd- 
uns, || Ναυσιφάνης, Νικοφάνης, || Εενοφάνης, || 
1Εολλοφάνης (0), Πραξιφάνης, Πρωτοφάνης, Hv- 
Φοφάνης, || Σωφάνης, [| Τηλεφάνης, Τιµοφάνης, \ 
Φιλοφάνης, || Χαιρεφάνης. 
αντὸς, gejeigt, — 4αἴφαντος, 4ημόφαντος, 
4ιόφαντος u. 4νοφάντης, || Ἔκφαντος u. -φαντί- 
Ins, Ἑρμόφαντος, Εὔφαντος, || Ζηνοφάντης, |] 
Θεόφαντος, | ἨἩρόφαντος, || Κλεόφαντος, || 4εώ- 
φαντος, || Μηνόφαντος, Μητρόφαντος, || Ἐενό- 
φαντος, -Φαντίδας u. «φάντης. , 
φήμη, das Gerücht (f. 1, b), --᾽Αγλαοφήμη, 
Αντιόφημος, || Εὔφημος, Εὐθύφημος, Εὐρύφα- 
nos, Εὐφαμέδης, || Θεόφημος, || Νικόφημος, || Πε- 
ῥέφημος, Πολύφημος. . 
φίλος, Freund (f.1,c), — γνόφιλος, Aytlps- 
λος, Αρειαφίλα, ᾿Αριστόφελος u. -ϕελέδης, ᾿Αστύ- 
Φιελος, || 4αμόφιλος, 4εξέφιλος, 4ημόφιλος, Mo 
λος, || Ἐργόφιλος. || Ζηνοφίλα, N ΗἩρόφιλος, || Θεό- 
φιλος (auch θεοφίλης), | Ισέφιλος, || Κλεοφίη, || 
4άφιλος (4άμφελος), || Μενέφιλος, ἸΜηνόφιλος, 
Δ{νησίφιλος, || Ναυσίφιλος, || Εενόφελος, || Οἱνό- 
Φελος, || Πάμφιλος, || Σώφιλος. 
φόβος, διτζ!, --4ηΐφοβος, || Θεόφοβος. 











ZXzU 


φόνος, Med, — ᾽Ανιείφονος, Αὐτόφονος, || 
Γοργόφονος u. «όνη, Antpovoc, || Τ,σέφονος n. 


ρέρ, tr f. 1, 4), — 4 de J "Ba 
φέρω, tragen, f. 1, d), — er, 6 ” 
Φοφόρος, Ovmaspöges, || ολο —* 

φρήν, Perſtand. Ei 


φρω», Ἐχέφρων, || Κλεόφρων, || 4εόφρω», Aund- 
φρω», || ** Mevigpoor, || Ὃ 
ds μα I} Πολύφρων, || Σώφρω», || 

φρων, 


Χερσίφρω». 
φυλή, Etammif.1,d), — Εχέφυλος, || Κρεώ- 
φυλος | Πάμφνλος. 
φύλλον, Blatt, — Μενέφυλλος. 
(pör, ſprechend), — Aykaopoy, Arupör, "dor 


στοφῶν» u. «φῶσα, ᾽Αραεφῶ», „Aedıpar, ‚doge-. 


φῶν, Adtopör, || 4αμαφῶν u. 4«ημοφῶν, 409- 
φῶ», || Ερασιφᾶῶ», Νόρυφᾶν, ] Θοφῶν, 6ρασυ. 
Ἱεροφῶν, Ἰμεροφῶν, 1ο ᾿Ιοφῶν, || Ναλλιφῶ», 

ηφισοφῶ», Κλειτοφῶ», Κλεοφῶ», Κτησιφῶ», || 
“αποφῶνι || Μητροφῶ», Ἱ Νικοφῶ», |} Οἱνοφῶ», 


D. Rierte Klaffe. 


Die Elite der Griechen, ten Ramen des Baterd zur 


genaueren Begeichnung einer Perſon binzuzufügen, bat’ 


Befonders in der älteren Sprache Die Bildung der Par 
tronymila veranlaßt; daß viefe aber puweilen allein, 
mit Weglaffung des eigentlichen Namens zur Benen⸗ 
Ana Μο worden, ift fo natürli und dem, was 
πό anderen Bälle findet, analog, daß man nicht 
einmal ven in Griechenland fo bedeutenden Ginfluß der 
Dichter mit in Anfchlag zu bringen nöthig bat. So 
{ft es gelommen, daß viele Wörter, welche fich durch 
die Endung -ίδης oder -ίδας als Patronymila anlürns 
digen (denn vie poetifche Endung -ἵ«ω» fällt mit den 
unter B. 6, ο angeführten zufammen) und von denen wie 
Steammwörter gleichfals vortommen, als einfache Per⸗ 
fonennamen, οὔτε Beziehung auf den Vater gebraucht 
wurden, auch wenn der Vater einen andern Namen 
hatte, «ο mögen 9. 8. Αγαθαρχίδας, Αγαθίδας, 
᾽Αγηεορίδας wirtlih ben + bes ᾽ἀγόθαρ eges 
κά, u Αγήεωρ bezeichnen, wir kennen ihren 


Ueberficht der Perfonesmamen. D. Patronymika. 


Ὀνησιφᾶ», || Bevoptir, Ι Hosıyar, || Σερατοφῶν, 
| Truoper, | Χαιρεφῶ 

χαίέρο, freuen (f. 1, a), — "Armydons u. 
— * — * a | 4auorwepss, 4ημοχάρης 

u. χάρις, 4 ders Ir Buiziens, Ἔρρολ —ã 
— —2* — χαρέδης, αἱ 
Κλεοχάρης u. - Gaga, —— u. Aswyd 
N.axoxdonc, Bere 5, || Παγχάρης, Ho νά 
em: ν. 700 οχάρης, || Τε,σεχάρης, || 

χάρης U. ek έδας. 


χαρµή, Yreuke (f- 1, Ὁ), ---Αντίχαρμος, |ἱ Ἐπέ- 
χαρµος, Ἱππόχαρμος, | Mevtyaguos, || Πολύ- 
zeomos, || Σώχαρμος, || Ἀλευόχαρμος. | 
ορός, Chor, 000% 
νομα, der Name 8 oben 1, b), — ᾽αγαθώνυ- 
us, Αριστώνυμας, } Ἑκατώνυμος, Επώνομος, 
Εὐώνυμος, || Ἱερώνυμος, || Κενθώνυμος, Κλειτώ- 
νυµος, Κλοώνυμος, Κλυσώνυμος, || «εώνυμος, || 
Nmareuss, || Zxauard güruuos, || Φλώνυμος. 
v uf, Nagel, — Afowuyec, bed |. Aßocvsyos. 
ἀφολίω, nügen, — 4««μωφέλης. 





Patronymikfa. 


Vater nit; aber Εὐροχρατέδης, um Beifbiele aus 
der fpartamifäien Königsreibe zu nehmen, ift ber Sohn 
des Anarander ein ᾽ναξανδρέδης der Sohn bes Leon, 
und ein anderer der Sohn des Theopompus, Εὐδαμ £ 
ὅας der Sohn des Archidamus, Εὐρυδαμίδας ver Eohn 
des Πρίθ. Nur felten finder ſich |. 8. Ἰσαρχίδας als 
Sogn eines Ἴσαρχος. (886 iR aber nicht nötig, biefe 
Batrenymila sufammenzuftellen, fle find in ben Zufam⸗ 
menfeßungen bei den Stammmörtiern mit aufgeführt. 
Die Falle aber, wo derfelbe Mann ſowohl mit feinem 
eigentlichen Namen, ale mit bem baraus geb 
Batronymilum benannt wird, wie Μνήσαρχος und 
λνησαρχίδης der Bater des Rothagoras genannt wird 
(ogl. Schaͤfer ad Greg. Cor. p. 290), find fo einzeln 
und sum Theil fo umnficher, daß fie bier nicht beachtet 
au werben brauchen. Wie leicht übrigens die Griechen 
ſolche Patronymita bilteten, geigen vie mannigfaltigen 
Bildungen ber Urt, weiche fi die Komiler erlaubt 
haben; vgl. Lob. ed Soph. Al, v. 880. 


Verzeichnif 


der 


Ablürzungen und ber angeführten Schriftiteller. 





Die allgemein üblichen Abkürzungen find Gier nicht aufgenommen, wie |. 8. u. vgl., S., u. ſ. w. 
B. bedentet Vater, M. Mutter, 6. Sohn, K. König, ch. den Chor eines Traglkers, ερ. iſt — eviſch, u. Cpi⸗ 
gramm u. ορ. dd, = epigramme ἀδέσποτον aus ber Anthologie, 1. d. iſt lectio dubia, 1. v. leotio 
veris, u. Conj. nach Conjectur. Bei den Schrififlellern IR die Ausgabe, nach welcher citirt wirb, bemerkt, 
wo did nicht der Fall if, iR das Citat entichnt u. ſoll daher nicht verbürgt werden. Die geſperrt gedrudten 
find von dem neuen Herausgeber vollſtändig benupt u. nach den angegebenen Ausgaben 
citirt worden, κ Νε Vorrede. 


ΑΝ. — Abantis fragmenta colleg. Mũller in 
fragmentis historicornm graecorum. Vol.IV. 


Par. 1861. 

Ablab. = Ablabiusin Anthologia graeca (Pa- 
latina), ed. Tauchnitz, Lips. ον 

Abyd. -- Abydeni fi enta collegit Müller 
in fr. hist. gr. Vol. IV. 

Acer. -- Aceratus in Anthologia graeca. 

Aces. = Acesandri fragmenta collegit Mül- 
ler in fr. hist. gr. Vol. IV. 

Acest. = Aoestodor! Fragmenta colleg. Mül- 
ler in fragmentis historicorum ecorum 
Vol. IL Par. 1848. er 

Achae. 1) Ξ- Achaei Eretr. fragmenta. 2) 
Ach. = Achaei fragmenta colleg. Müller in 
fr. hist. gr. Vol IV. 

Ach. Tat. — Achilles Tatius ed. R. Hercher, 
Lips. 1858. 

Acil — Λο Glabrionis fragmenta collegit 
Mäller in fragmentis historicorum graeco- 
rum Vol. ΠΠ. Par. 1849. 

Acus. — Acusilai fragmenta collegit Müller 
in frapmentis historicorum graecorum Vol. 
L Par. 1841. u. Vol. IV. 

Adae. -- Adaei fı enta collegit Mäller 
in fr. hist. gr. Vol. II. 

Adam. = Adamantius. . 

Add. — Addaeus in Anthologia graeca. 

Αοἱ. — Aelianas π. jwar a) n. an. ὃ. 1. de 
natura animalium. b) v. h. Ὁ. i. variae hi- 
storiae. c) ep. rust. d. i. epistolae rusticae. 
d) fr. d. I. fragmenta. . R. Hercher, 
Par. 1868. 


Aemil. -- Aemilianus in Anthologia graeos. 

Aen. 1) Aen. Tact. -- Aeneas Tacticus. 2) 
Aen. = Aenese fragmenta collegit Müller 
in fr. hist. gr. Vol. IH. 

Aenes. — Aenesidemi fragmenta colleg. Mül- 
ler in fr. hist. graec. vol. IV. 

Aesch. u. Aeschin. 1) = Aeschines 1. 2. 3 
b. {. orationes 1. 2. 8. ep. = epistolae. 
fr. = fragmente. Schol. = Scholia in 
Aeschinem. Ed. Baiter et Sauppe in Ορα- 
toribus Attieis P. I. uw. II. Zürich 1839 — 
1850.2) Aesch.—= Aeschines Socraticns. — fr. 
oollegerunt Baiter et Sauppe in oratt. Att. 
P. I. 8) Aesch. = Aeschines in Anthologia 


ps. . 
Aesch. = Aeschylus u. jwar a) Pr. = Pro- 


mnon, Ch. ob. Choep 
Eum. — Eumenides, 


Aes. I) — Aesopus ed. Lips. 1810. 2) Aes. — 
Aesopi mmata in Anthologia grae ca 
u. Th. Bergk’s Anthologica Ivrica. 8) Aes, 
= Aesopi proverbia in Paroemiographi 
Greeci T. IL ed. E.L. Leutsch, Gött. 1861. 


χχχιν Verzeichniß der Abkürzungen und der angeführten Schriftiteller. 


Aethl — Aethlii fragmenta collegit Müller 
in fr. hist. graec. Vol. IV. ” 

Agacl. = Agaclyti fragmenta oollegit Mül- 
er in fr. hist. gr. Vol. IV. 

Ag. ob. Agath. 1) = Agatharchides u. war 
m. erytbr. = de mari Erythraeo in Müller 
Geographi Minores, Par. 1855. 2) Ag. 

Cnid. u. Sam. = Agatharchides Cnidius u. 
Samius in Müllers fr. hist. graec. Vol. III. 
8) -- Agathias in Anthologia graeca, 4)= 
Agathoclis fragmenta collegit Müller in bist. 
gr. Vol. IV. 5) = Agathonis fragmenta, u. 
war a) in Anthologia Iyrica ed. Th. Bergk. 

) in Müllers hist. gr. fr. Vol. IV. 6) = 
Agathylius u. awar a) in Th. Bergks Anthol, 
lyrica. b) in Müllers hist. fr. Vol. IV. 7) 
= Agis in Anthologia graeca. 8) — Agiae 
fragm. collegit Müller in hist. gr. Vol. IV. 

Agsthon. — Agsthonymi fragmenta colle- 
git Müller in hist. gr. fr. Vol IV. 

Agathosth. = Agatosthenis fragm. in Mäl- 
ers hist. gr. Vol. IV. 

Ages. — Agesilai fragmenta collegit Müller 
n hist, gr. Vol. IV. 

Aglaosth. -- Aglaosthenis fragmenta colle- 
git Müller in hist. gr. Vol. IV. 

Agriop — Agriopae fragmenta colleg. Mül- 
er in hist. gr. Vol. IV. 

Agroet. -- Agroetae fragmenta collegit Mül- 
er in hist. gr. Vol. IV. 

Alc. = Alcaeus u. jwar 1) :) — Alcaeus in 
Anthologia Iyrica ed. Th. Bergk u. in Ah- 
rens de dialectis Aeolicis, Gött. 1839. b) in 
Anthologia ca, 2) = Alcetas ı. Alcimus 
in Müller hist. gr. fr. Vol. IV. 

Alc. od. Alciphr. = Alciphron ed. Wagner. 

Alcib. = Alcibiades in Th. Bergks Antholo- 


8 1yrica. 
Alcid. = Alcidamas in Baiter-Sauppe Oratt. 
Attic. P. I. . 
Alc. Ξ- Alcman in Th. Bergks Anthologia ly- 


rica. 
Alex. 1) Alex. Alerandriner. 2) Alex. 
= Alan er and jwar a) in Anthologia 
graece. n Rhetores graeci ed. L. Spen- 
el, Lips. 1853 — 1856. ο) Alex. Pol — 
Älexan er Polykistor in Müller fr. hist. graeo. 
Vol. II. 4) Alex. Ephes. = Alexander 
Ephesius in Müller hist. gr. Vol. IV. 5) 
Ale x. Aet. — Alexander Aetolus in An- 
thologia Ἰγτίοι ed. Th. Bergk. 6) Alex. 
Aphrod. —= Alexander Aphrodisies. 7) 
Alex. Tral. = Alexander von Tralles. 
8) Alex. — Alexandrides in Müller hist, gr. 
ol. II. 9) Alex. = Alexarchus u. Alexis 
in Müller hist. graec. Vol. IV 
.‚Alph. = Alpheus in Anthologia graeca 
melesagorae f 
Müller in hist, graec. Vol, . 
Ammi. 1)= Ammianus in Anthologie graeca. 
2) Amm. Marc. = Ammianus Marcellinus. 
Amm. u. Ammon. 1) Amm. -- Ammonius de 
differentia vocabulorum adfinium. 2) Amm. 
Ξ- Ammoni vita Aristotelis ed. Wester- 
mann, Par. 1850. 8) Amm. = Ammonius 
in Anthologia graeos. 


mente collegit 


Amom. —= Amometi fragments oollegit Mül- 
ler in hist. gr. Vol. IL 
Amphic: r. = Amphicrates is Möller hist. gr. 


ol. IV. 
Amphil. = Amphilochus in Müller hist. er. 
Το] IV 5 er 


ol. IV. 

Amph. = Amphionis fragments in Müller 
hist, gr. Vol. IV. 

Anacr. -- Anacreon in Anthologis graeca 
u. = Anacreontica in Th. Bergk Antholo- 
gia lyrics. 

Anan. -- Anenias in Th. Bergk Anthologia 
yrice, 

Anast. = Anastasius in Anthologia graeca. 

Anax. 1) = Anaxagoras ed. Schaubach. 2) 
Anax. — Anaxis in Müller fr. hist. gr. 
VoL N. 

Anaxicr. — Ansxicratis fragmenta collegit 
Müller in fr. hist. gr. Vol. IV. 

Anaxil. = Anaxilaus in Müller fr. hist. gr. 
Vol. Π. u. IV. 

Anaxim. 1) = Anaximander in Müller hist. 
gr. Vol. II. 2) --- Anaximenes, 4) in L.Spen- 
gel Rhetoribus graecis. b) in Baiter-Sauppe 

ratt. Attic. P. IL ο) in Müller hist. gr. 
Vol. IL ’ 

Andoc. = Andocides u. war 1.2.8.4 — 
orationes 1. 2. 3.4, u. fr. enta. 
Ed. Baiter u. Sauppe in Oratoribus Atticis 


Ῥ. Ἱ. u. Π. 

Andr. 1) = Andreas, Απάτίρους u. Androetas 
in Müller hist. gr. Vol. IV. 2) = Andron 
in Müller fr. hist. gr. Vol. Π. 3) Andr. 
od. Andron. = Andronicus u. jwar a) in 
Anthologia graeca. b) in Müller fr. bist. 

. VoLIV. 4) Andr. od. Androt. = An- 
rotion in Müller fr. hist. graec, Vol. L u. 
IV. u. in Baiter-Sauppe Oratt. ΑΗ. P. I. 

An. a) Bekk. ο). B. Ξ- Anecdota Graeca 
ed. J. Bekker. 3 Voll. b) Bachm. = Anec- 
dota graeca ed. L. Bachmann. c) Ox. over 
Cram. dv. i. Anecdota ca ϐ codd. Oxon. 
edidit Cramer, 4 Voll. Oxon. 1835 - 37. u. 
Anecdota graeca e codd. Paris. 3 Voll. 
Oxon. 1839. 1841. 

Anon. = Anonymus u. jwar 1) in Müller fr. 
hist. gr. Vol. IH. u. IV. 2 in Spengel Rhe- 
tor. graec. 3) Anon. v. Plat. = Anonmmi 
vita Platonis ed. Westermann. Par. 1850. 
4) Anon. a) per. m. erythr. = periplus 
maris erythraei. b) per. pont. Eux. = 
periplus ponti Euxini. c) st. m. magn. — 
stadiasmus maris magni in: Geographi graeci 
minores ed. Müller. 5) Anon. de incored. 
= Anonymus de incredibilibus. 

Antag. —= Antagoras in Anthologie 

Antand. = Antander in Müller 
Vol. Π. 

Anten. — Antenor in Müller fr. hist, graec. 
Vol. IV. 

Anth. = Anthologia ed. Tauchnitz, Leipz. 
1829 (Abdrud der Palatine). 

Antig. 1) = Antigonus in Antholopia 

seca. 2) = Antigoni fragmenta in Mül- 
er fr. hist. gr. Vol. III. u. IV. 8) Antig. 
Car. = Antigoni Carystii Histor. mirab. 


668. 
. hist. gr. 





Verzeichniß der Abkürzungen und der angeführten Schriftfteller. 


Απ, = Antileo u. Antilochus in Müller 


hist. graec. Vol. IV. 

Antim. = Antimachus, 1) in Anthologia 
graeca. 2) in Th. Bergk Anthologia 1yrica. 
3) in Müller hist. graec. Vol. IV. 

Antioch. 1) -- Antiochianus in Müller hist, 
gr. Vol. 2) — Antiochus in Anthologia 
gracca. 8) = Antiochi fi enta collegit 

üller in fr. hist. graec. Vol. I. u. IV. 

Ant. od. Antip. 1) Ant. Sid. = Antipater 
Sidonius in Anthologia gracca. 2) Ant.Th. 
= Antipater aus Thea onice in Anthologie 

ca. 3) = Antipatri fragments in Mül- 
er hist. graec. Vol. II. u. IV. 
Antiph.1) =Antiphanes in Anthologia graeca. 
d =: Antiphon 1. 2. 3. 4. 6. 6 u. zwar — 
tiones 1. 2. δ. 4. ὅ. 6, u. fr. = Απ 
ontis fragmenta. Ed. Baiter - Sauppe in 
Orator. Attıc. P. L u. Π. 8) = Antıphilus 
in Anthologie graeca. 

Antisth. — Antisthenes u. zwar a) declama- 
tiones 1. 2, in Baiter- Banppe ratt. Att. 
P. IL b) fragmenta in Müller hist. graec. 
Vol. HL 

Antist. — Antistius in Anthologia graeca. 

Anton. 1) = Anton. Lib. transformationum 
oongeries ed. Teucher. 2) = M. Aurel. An- 
tonini commentariü ed. Lips. 3) Anton. = 
Antonius Argivus u. Thallus in Anthologia 
graeca. 4 nt. Diog. = Antonius Dio- 
genes ed. R. Hercher, Lips. 1858. 

Anyt. = Anyte in Anthologis graeca. 

Apell = A lies α. Apollas in Müller fr. hist. 


gr. Vol. IV. 
phar. I) = areus in Anthologia Ἱγτίοα 

Aphar. 1) = Aph in Anthol Iyri 
ed. Th. Bergk. 2) = Apharei fragmenta in 
Baiter-Sauppe Oratt. Attic. P. II. 

Aphrod. — Aphrodisü menta collegit 

üller in fr. hist. gr. Vol. IV. 
Aphthon. — Aphthonii progymnasmata ed. 
Spengel, Lips. 1854. 

Api. = Apion in Müller fr. hist. gr. Vol. II. 

Apoll. u. Apollin. = Apollinarius in An- 
thologis graeca. 
pd. u. Apollod. = orus u. jmar 

Apd. u. Apollod Apollod 
l) Apollodori bibliothecae 1. III. ed. J. Bek- 
ker ipe. 1854. 2) = Apollodori fragmenta 
in Mäller fr. hist. graec. Vol. I. u. IV. 

An u. Apoll. 1) ΑΡ. Dysc. = Apollonius 

yscolus ed. Bekker. 9) ΑΡ. L.H. = Apol- 

lonü lexicon Homericum ed. Bekker. 3) 
ΑΡ. Rh. = Apollonius Rhodius u. zwar 
Arg. = Argonautica ed. R. Merkel, Leipz. 
1862. Schol. in ΑΡ. Rh. = Scholia in 
Apollonium Rhodium, ed. Wellauer, Leipz. 
1928, c) Ap-Rh. = Apollonius Rhodius in 
Th. Bergk An ica. a fragments 
ia Müller fr .4)Apoll. 


A) poll. == Apolloniorum fragmenta in Mül- 


Apollnd. a) = Apollonidas in Anthologie 
graeca. b) = Apollonides in Müller bist. 


graec, Vol. IV. 
Apolloth. = Apollothemis in Müller hist. 
gr. VoL IV. 


XXXV 


Apost. = Michael Apostolius ed. v. Leutsch, 
Gött. 1851. 

App. 1) = Αρρίαπὶ Alexandr. Roman. histor. 
u. jwar pr. = prooemium. — reg. — Te- 
μία. — It. = Italica. — Samn. = Semni- 
tica. — Celt. = Celtica. — Sic. = Sicule, 
— Ib. ο). Iber. — Iberica ο). Hispan. — 
Hann. ο). Hannib. = Hannibal. — Lib. 
= Libyca.. — Num. = Numidica. — Mac. 
-- Macedonicaa — Syr. = Syriaca — 
Mithr. = Mithridatica. — Ill. = Illyrioa. 
b. civ. = bellorum eivilium lib. I-V. — 
fr. — fragmente. Ed. J. Bekker, Leipz. 
1852. 2) Ap p = Appendix Anthologise 
graecae (Palatinae). pp. PEDY. -- Ap- 
pendix roverbiorum in tsch u. Schnei- 

ewin Paroemiograph. graec. T. 1. 

ΑΡΑ. od, Apsin. — Apsinis rhetorica ed. L. 
Spengel, Leipz. 1858. 

Arab. = Arabius in Anthologia graeca. 

Arat. 1) = Aratus u. zwar phaen. — phae- 
nomene, u. dios. — diosemea ed. Butt- 
mann. 2) Arat. — Aratus in Anthologia 
grasca w. in Th. Bergk Anthologia Iyrica. 

) Arat. — Arati fragmenta in Müller hist. 
graec. Vol. III. 

Arc. = Arcadius περὶ τόνων ed. Barker. 

Arces. = Arcesilaus in Anthologia graeca. 

Archel. = Archelaus in Anthologia graecoa 
u. in Th. Bergk Anthologie lyrics. 

Archem. = Archemachi fragmenta collegit 
Müller in hist. graec. Vol. IV. 

Archi. = Archias in Anthologia graeca. 

Archil. = Archilochus in Anthologia graeca 
u. Th. Bergk Anthologia Iyrica. 

Archim. = Archimelus in Anthologia gracca. 

Archin. = Archini fi enta a) in Müller 
hist. graec. Vol. IV. b) in Baiter - Sauppe 
Oratt. Attic. P. II. 

Archit. = Architimi fragmenta oollegit Mül- 
ler in hist. graec. Vol. IV. 

Aret. 1) = Aretades u. Aretes in Müller hist. 
gr. Vol. IV. 2) Aret. — Aretaeus. 

Areth. = Arethias in Anthologia 

M. Arg. = Marcus Argentariusin Anthologia 


graeca. 

Arıaeth. = Arisethi fragmenta in Müller 
hist. graec. Vol. IV. 

Ari. = Arion in Th. Bergk Anthologia Iyrica. 

Ariphr. — Ariphron in Th. Bergk Antholo- 
gia Iyrica. 

Arıstaen. 1) = Aristseneti epistolae ed. Pauw. 
2) Aristaen. — Aristaeneti fragmenta in 
Müller hist. graec. Vol. IV. 

Aristag. — Aristagorae fragmenta in Müller 
hist. Vol. H 


gr. Vol. I. 
Arist. = Aristens in Müller hist. graec. Vol. 


ΠΠ. u. TV. 

Aristid. 1) = Aelii Aristidis Oratt. ed. G. 
Dindorf, Vol. I--III, Lips. 1829. — Schol. 
in Arist. ebendafelbt u. ed. Frommel. 2) 
= Aristides Milesius in Müller hist. gracc. 

Aristipp. = Arist fragmenta in Mall 
ristipp. = Aristippi onta in er 
hist. δη Vol. IL. u. IV. 

Arist. 1) = Aristo in. Anthologia grasoa. 


xxxvı Derzeichniß der Abkürzungen und der angeführten Schriftfteller. 


3) = Aristonum { ents in Müller hist. 
graec. Vol. ΠΠ. u. IV. 
Aristob. — Aristobuli fragmenta in Müller 


hist. graec. VoL IV. 
Aristool. 1) == Aristoclis enta in Mül- 
ler hist. Vol, IV. 2) = Aristooles 


in Anthologia graeca. 
Aristocr. = Aristocratis, Aristocreontis u. 
Aristooriti fragments in Müller hist. graec. 


ol. IV. 

Aristod. 1) == Aristodemorum 
Müller bist. graec, Vol, ΠΠ. u. 
Aristodicus in Anthologia graeca. 

Aristog. — Aristogitonis fragmenta in Bai- 
ter-Bauppe Oratt. Attic. P. IL 

Aristom. = Aristomenis fragmenta in Mül- 
ler hist. graec. Vol. IV. 

Ariston. == Aristonicorum: fragmenta in 
Müller hist. graec. Vol. IV. 

Ar. od. Aristoph. 1) :-- Aristophanes u. zwar 
Ach. -- Acharnenses, Equ. -- Rquites, 
Nub. = Nubes, Vesp. = Vespae, P. od. 
Pac. = Pax, Av. = Aves, Lys. = Lysi- 
strata, Th. == Thesmopkoriazusse, Ran. -- 
Ranae, Eccl, = Eoclesiazusae, Pl. = Plu- 
tus. Ed. Th. Bergk, Vol. L u. Π., Leipz. 
1852. (Schol. u. ir. = Scholis u. freg- 
ments.) — 2) == Aristophanis fragmenta in 
Müller hist. graec. Vol. IV. 8) = Aristo- 
phontis fragmenta in Baiter-Sauppe Oratt. 

Arist, = Aristotel 1) ph 
rist. — Aristoteles u. zwar y8. ausc. 
== physicae auscultationis L νᾗ meteph. 
== metaphysica, ooel. = de coelo, gen. = 
de generatione et corrupt., meteor. = me- 
teorologioa, mund. = de mando, h. an. = 
kistoriae animalium, an. part. = de ani- 
malium partibus, an. gen. ingr., mot. = 
de animalium generatione, ingressu, motu, 
spirit. = de spiritu, anim. -- de an’ 
sens, mem. somn, long. vit., juvent. 
et seneot., vit. et mort, respir. = de 
sensu et seneili, de memoria, de somno u. 
de somniüs, de longitudine et brevitate vi- 
tae, de juventute et semeotute, de vita et 
morte, de respiralione, categ. = catego- 
rise, (Org. = Organon) interpret. — 
de interpretatione, top. = topiea, soph. 
= desophistis elenchis, anal = analytios, 
eth. = ethicorum ad Nicomachum |. X. 
mor. Eud. = Moralia Eudemis, mor. 
magn. = moralia magna, de virt. = de 
vertutibus et vitiis, pol. — politicorum |. 
VOL, oeo. = oeeonomica, rhet. = de 
arte rhetorion, poet. == de poetica, prob]. 
= problemata, mech. = mechanica pro- 
blemate, audib. — de audibilibus, color. 
= de coloribus, physiogn. =. physiogno- 
mica, vent. = ventorum aitus, plant. = 
de plautis, mir. διά. —= de mirabilibus au- 
ditis, Xenoph., Zen. et Gorg. = de Xe- 
nopbane, Zenone et Gorgia. Ed. J. Bek- 
ker, Berl. 183186. 2) fr. = fregmanta in 
Müller hist. graec. Το]. Π. 8) ep. = epi- 

mate in Anthologia graeca u. Th.Bergk 
thologia Iyrica. 


ente in 
2) = 


Aristox. -- Aristoxeni fragmenta in Müller 
hist. graec. Vol. U. 
Arithm. probl. = Arithmetica problemata 


in Anthologia O8. 
Telt fra enta in Möller hist. 


Ariz. -- Arızeli 
graec. Vol. III, u. IV. 

Armen. = Armenidse fragmenta is Müller 
hist. graec. Vol. IV. 

Arr. = Arrienus u. zwar a) An. — Anaba- 
sis, ed. R. Geier, Lips. 1866. b) Ind. — 
Indica, Cyn. == Cynegetious, ο. Al. = con- 
tra Alanum, per. p.Eux. = periplus ponti 
Euxini, taot. = tactica. Ed. R. Hercher, 
Lips. 1854. ο) fr.== Arriani fragmenta col- 
legit Müller in hist. graec. Vol. 

Arsen. —= Arsenius ed. Leutsch in Paroe- 
miogr. graec. P. II. . 

Artap.= Artapani fraymenta collegit Mäller 
in hist. graec, Vol. III, 

Artav. = Artavasdes iu Müller hist. graec. 
Vol. I. 

Artem. 1) = Artemidorus u. zwar s) Artemi- 
dori Oneirocritica ed. Reif. 2) Artem. = 
Artemidorus in Anthologia graeca. 3) Ar- 
tem. = Artemidori { enta in Müller 
hist. graeo. Vol. IV. 4) Artem. od. Arte- 
mon. a) = Artemo in Anthologie a. 
b) = Artemonum enta oollegit Mäller 
in hist. greec. Vol, IV. . 

Ascl. 1) = Asclepiedes a) in Anthologie 

ca. b) Asclepiadum fragmenta in Mül- 

er hist graee. Vol. III. 2) a) = Asclepio- 

dotas in Anthologia graeos. = Auscle- 

ο fragmenta in Müller hist. graec. 
ol. 


Asin. = Asinius Qnadratus a) ia Anthologia 
graeca. b) Asinüt fragmenta in Müller hist. 
graec. Vol, III. 

Asi. Ξ- Asius in Th. Bergk Anthologia 1y- 


rioa. 

Aspas. — Aspasiorum fragmenta in Müller 
hist. graec. Vol. II. 

Astyd. — Astydamas in Anthologie graeca 
u. in Th. Bergk Anthologia Iyrica. 

Astyn. = Astynomi fragmenta collegit Mül- 
ler in hist. graeo. Vol. IV. 

Athan. 1) = Athanadas in Müller hist. ᾳταρο. 
τοι. IN. 2) = Athanas in Müller hist. graec. 

ol II. 

Ath. ο). Athen, -- Athenaeus u. zwar 3) 
Athenaei Deipnosophistearum 1.XV. ed. Aug. 
Meineke, Lips. 1868-69. b) Athenaeorum 
fragmenta in Müller hist. graec. Vol. U. αι. 
II. ο) = Athenaeus in Anthologis graece. 
2) Athen. ο). Athenic. — Atheniconis 
Iragmenta in Müller histor. graec. Vol. 


Athenocl, —= Atheuoolis Tragmenta oollegit 
Müller in hist. graec, Vol. 

Athenod, = Athenodori fragmenta in Müäl- 
ler hist. graec. Vol, IIL 

Att. Seew. |. unter Inscriptiones. 

Aufid, — Aufidü fragmente in Müller hist, 
graec. Vol. III. 

Aus. == Augess in Müller hist. gr. Vol. 


Derzeichniß der Abkürzungen und der angeführten Schriftfteller. xxx vu 


Απ = = Autesion in Müller hist. graec. 
Autoch, = = Autocharis in Müller hist. grasc. 


Autocl. == Autoelis fragmenta in Baiter- 
Sauppo Oratt. Attic. P. 1. 

Autocor. = Autocratis fragmenta oollegit 
Mäller in hist. graec. Vol 

au Μαι rei Automedon in Anthologia graeca,. 

Babr. = Petzl fabb. in Th. Bergk Antho- 
ogia 

Bacchyl. = = Baechylides in Anthologia graeca 
win Th. I Bergk Anthologia Iyrica. 

Balag. = „palagri fragmenta in Müller hist. 


graec. Vol. 
Barbuo. = Barbucaltas in Anthologis graeca. 
Basil. = Basilis in Müller hist. graec. Vol. 


IV. 
Bass. = Lollius Bassus in Antholo graeca. 
δεί. = Batonis fragmenta in X hist. 


Vol IV, 
δεις 1 = Batrachomyomachia Homeri ed. Bau- 
Ρο. 1858. 


Bemar —— Bemarchii fragmonta in Mül- 
ler hist. graec. Vol. IV. 

Beros. = Berosi Fragmente collegit Müller 
in hist, graeo. Vol. 

Besant. = Besantinus in Anthologis Ε graeca. 

Bien. = Bianor in Anthologia grae 

Bias = Bias in Anthologia Iyrioa "ed. Th. 


Bien 1) = Bionis Idyllia ed. Ahrens, Leipz. 
1850. 2) = Bionum va in Mü 
hist, graec. Το. Π. u. IV. 

Bosth. = Boöthus in "Antholo graeca. 

Bel = Boli fragmente in Müller hist. graec. 


Botr. = Botryae fragmenta in Müller hist, 
graec. . Vol. 

Brutt. — Bruttius s. Brettius in Müller hist. 
graec. Vol. IV. 

But = Butas in Th. Bergk Anthologia Iy- 


Butor. — Butorides in Müller hist. graec. 
Vol. IL u. IV. 

Cadm. = Cadmi Milesii fragmenta in Müller 
hist. graeo. Vol. II. 

Caecil. = Caecilii Calactini fragmenta In 
Müller hist. graec. Vol. II. 

ία. = Caesar, b. g. = de bello gallico, b. ο. 
= de bello civili. 

Call 1) = Callias in Anthologi . 2) 
τ. nee fragmente in Mü ar ist. graec. 

Callier. = Callicratis fragmente ο a in ή in Sup 
ler fr. hist. graec. Vol. IH 
Baiter-Sauppe Oratt. Attic. P. "I. 

Callict. = icter e. Cillaotor in Antholo- 


gia graeca. 

Callim. 1) = Callimachus a) hymni et epi- 
grammata, ed. Tauchni ipz. 1829. b) 
pigram ἱρτατοτηκία et fr. in Anthologia graeca u. 

Bergk Anthologia | lyrica. Ya = Calli- 
morphus in Müller 

Callin. 1) = Calliniei ent vollegit 


Φεγε ὁ Wörterbuch d. griech. Eigennamen. 


‘Müller in hist, ec. Το]. ΠΠ. 2) -- Calli- 
nus in Th. Bergk Anthologia lyrica. 
Calliph. = Calliphanes in Müller hist. graoo. 
Vol. IL α. IV. 
Callipp. = Callippus in Müller hist, graec. 


Callistr. = ο να a) in Müller hist. 
Vol. IV. b) in Baiter-Sauppe Oratt. 


. Ἡ. 
Ca 1 li. — Callixenus in Müller hist, graec. 
ο 
μα In, * = Dandidus Isaurus in Müller hist. 


Capik, pito Lycius in Mũller hist. 
ol. IV. 2) = Cepite in Anthologie 


Oastor. — Castorionis fragmenta in Th. Bergk 
Anthologia lyrica. 

Cat. = Catullus. 

Cauc. = Caucalus in Baiter - Sauppe Oratt! 
Attic. P. ἩΠ. 

Ceph. 1) = Cephalion u. Cephalon in Mül- 
ler hist. graec. Vol. III. 2) = Cephalus in 
Baiter-Sauppe Oratt. Aktie, P. V 

Cephis. 1) = Cephisodorus in Müller hist. 
gracc. Vol. H. 2) = Cephisodotus in Bai- 

er-Sauppe Οσα. Attic. P. IL 

2. Geroid, = Pe in Th. Bergk Antho- 
ogia lyrioa. = Cercidae f enta in 
Müller hist. graec. Vol. IV. em 

Cereal. == Cerealis in Anthologia graeca. 

Chaer. = Chaereae fragmenta in Müller hist. 
graec. Vol. ΠΠ. 

Chaerem. a) =. Chaeremon in Anthologia 

saeca. b) =. Ehaeremonis fragmenta in 
Ma iller hist. graec. Vol. II. 

Char. = = Charax in Müller hist. graec. 
Το]. I ο. = Typaron in Müller hist, gr. 
Vol. L, I 

Charicl. = Charles in Müller hist. graec. 
Vol. IV. 

Charin. = Charinus in Th. Bergk Antholo- 


en = Charitonis Aphrod. amator. narrat. 
ed. R. Hercher, Leipz. 1859. 

Chil. — Chilo In Th. Bergk Anthologia 1y- 
rica. 

Choeril. = Choerilus in Anthologia graeca. 

Choerob. — Georgius Choeroboscus in Bekk. 
An. Vol. II. 

Christod. = = = Christodoras ρωμκκ ή 
graeca. = istodori mente in 
Müller hist. c. Vol. IV. 

Chron. Far, . Inscriptiones. 

Chryser, DS 1) = Chrysermos in Müller hist. 


2) = — Chryseros in Mäller 
ist. graec. Val. 


Cic. 1) = M. Tullius Cicero a) fragmenta in 
Müller hist. graec. Vol. ΠΠ. b) Cio. fam. 
od. div. = epistolas ad familiares ob. di- 
versos, ad Attic. = ad Atticum, ad Qu. 





xxxvm DVerzeichniß der Abkürzungen und der angeführten Schriftiteller. 


fr. = ad Quintum fratrem, Tusc., Acad, 
de off., de legg., de fin., n. deor., fat. 
etc. = Tusculan, Academicorum, de offü- 
ciis, de legibus, de finibus, de natura deo- 
rum, de fato etc, Verr., Cluent. etc. = 
oratt.in Verrem, pro Cluentio etc., de orat,, 
Brut. etc. = de oratore, Brutus etc. 

Cinc. = Cincii Alimenti fragmenta collegit 
Müller in hist. graec. Vol. MI. 

Cine. -- Cineas in Müller hist. graec. Vol. II. 

Claud. 1) = Claudiorum fragmenta in Mül- 
ler hist, graec. Vol, III. u. IV. 2) = Clau- 
dianus in Anthologia graeca. 8) Claud. = 


Claudiani opera. 
οπία collegit 


Clearch., = Clearchi 
Müller in hist. graec. Vol. II. 

Clem. 1) = Clemens in Müller hist, graee. Vol. 
IV. 2) Clem. Alex. — Clementis Alexan- 
drini u. zwar protr. = protrepticum, strom. 
= stromatorum. 

Cleob. 1) = Cleobulins u. Cleobulus in Th. 
Bergk Anthologia Iyriea. 2) = Cleobuli 
fragmenta in Müller hist. graec. Vol. IV. 
3) = Cleobulus in Anthologia gracce. 

Cleod. = Cleodemus s. Malchus Iudaeus in 
Müller hist. graec. Vol. III. 

Cleom. = Cleomachus in Th. Bergk Antho- 


logia 1yrica. 
Cleon 1) = Cleon in Th. Bergk Antholopin 
lyrica. 2) = Cleontum fragmenta in Müller 


hist. graec. Vol. IV. 

Cleoph. 1) = Cleopha es u. Cleophorus in 
Müller hist. graec. Vol.IV. 2) = Cleophon- 

tis fragmenta in Baiter-Sauppo Oratt. Attic. 


P. Π. 

Clitod. = Clitodemus in Müller hist. gracc. 
Vol. I u IV. 

Cliton, = Clitönymus in Müller hist. graec. 


ol. IV. 

Clitoph. = Clitophontis fragmenta in Müller 
hist. graec. Vol. IV. 

Clod. 5 Clodius Neapol. in Müller hist. graec. 


Vol. IV. 

Clyt. = Clyti Milesii fragmenta in Müller hist. 
graec. Vol. II. 

Cocondr. = Cocondrius in Spengel Rhetores 
grasci. 

Col. 1) = Colythus ed. Schaefer. 2)=Columella. 

Com. = Cometas in Anthologia graeca. 

Con. 1) = Cononis fragmenta in Müller hist. 

c. Vol. IV. 2) Cononis narrationes. 

Const. 1) Const. Man. -- Constantini Μα- 
nasses erotica ed. R. Hercher, Leipz. 1869. 
2) Constant. = Constantinus Rhodius u. Si- 
culus in Anthologia aeca. 8) Const. 
Porph. = Constantinus Porphyrogenite. 

Cor. od. Corinn. = Corinna in Th. Bergk 
Anthologis Ἱγτίος u. in Ahrens de dialectis 
Aoolicis. 

Cornel. 1) = Cornelii Scipionis fragmenta col- 
legit Müller in hist. graec. Vol. III. 2) Corn. 
Ξ- Cornelii Nepotis vitae. 

Cosm. 1) = Cosmas in Anthologis graeca. 2) 
= Cosmes in Müller hist. graec. Vol. IV 
Crat. 1) = Crateri fragmenta in Müller hist. 

graec. Vol. I. 2) = Crates in Müller hist. 


ο. Vol. IV. 3) = Crates Thebanus r. 
3* —— in loi⸗ gen 
u. Th. Bergk Anthologi ice. od. 
Cratin. = Cratinus. δεῖ» Iyri 
Cratip 23 = Cretippus in Müller hist. graeec. 
ol. IL. 
Creon. = Creontis fragmente in Müller hist, 


graecor. Vol. III. - 

Creoph = Creophylus in Müller bist. graec. 
ol. IV. 

Creper. = Crepereius in Müller hist. graec. 
Vol. II. 

Crin. u. Crinag. = Crinagoras in Anthologisa 
graeca. 
Crit. 1) = Critias in Th. Bergk Anthologia 

lyrica. 2) = Critise menta in Müller 
hist. graec. Το]. Π. 3) = Critonis fragmenta 
in Müller hist. graec. Vol. IV. 
Critol = Critolai enta collegit Müller 
in hist. graec. Vol. IV. 
‚= ins. 
Ctesi = Ctesibius in Müller histor. graec. 
Otesich, = Ctesicles in Müller hist, graec. 
Otesiph, — Ctesiphon in Müller hist. graec. 
Ctesip ‚= Ctesippus in Müller hist. graec, 
Vol. Fr . . 
Curt. 1) A. D., f. Inscriptiones. 2) = Cartius 
Rufus. 
Cyd. 1) = Cydias in Th. Bergk Anthologis 


lyrice. 2) = Cydiae fragmenta in Baiter- 
Sauppe Orator. Ättio, P. I 


Cylien. 1) = Cyllenius in Anthologia graeca. 
Ὦ = Dyllenii Fragmenta in Müller hist. graec. 
ο . 


Cyrill. = Cyrillus in Anthologia graecs. 


Cyr. = Cyrus in Anthologia graeca. 
Daes = Daes in Müller bist. Vol, IV. 
Daim. -- Daimachus in Müller bist. graeo. 


Vol. U. 
Dal. = Dalion in Müller hist. graec. VoL IV. 
Damag. — Damagetus in Anthologie graeca. 
Damasc. 1) = Damascius in Anthologia grae- 
ca. 2) = Damascü vita Isidori, ed. Wester- 
mann, Par. 1850. 


Damast. — Damastis fragments in Müller 


hist. ec. Vol. IL 


Damoch. = Damocharis in Anthologia grasct | 
üller his 


Dam. =D 
. I. u. IV. 
Damoph. -- Damophilus in Müller hist. graec. 


Vol. 
Damostr. Damostratus in Anthologıa 
graeca. 

Daphit. = Daphitas in Anthologie graece. 
Deioch. — Deiochi s. Deiloohi fragments 
collegit Müller in hist. graec. VoLD. _ 
Del. poet. = Delectus poetarum Anthologis® 
graecae ed. Meineke, Berol. 1842. . 
Demad. = Demadis fragmenta a) in Baiter- 

Sauppe Orator. Attic. P. II. b) in Müller 
hiet. graec. Vol IV. 
Demag, == Demegoras in Müller hist. graec. 
ο . 





Verzeichniß der Abkürzungen und der angeführten Schriftfteller. xxxıx 
Demar. == Demaratus in Müller hist. graec. D. Chrys. = Dionis Chrysostomi Orationes 


Vol. IV. 
Demetr. 1) = Demetrius Bithynus in Antho- D 


logia graeca. 2) — Demetrius Phalereus 
in Spengel Rhetores ci u. fragmenta in 
Baiter- auppe in Oratt. At P. I 8) De- 
metriorum enta in Müller hist. graec. 
Vol IL IL IV 

Demi. = Demiurgus in Anthologia graeca. 

Dem. = Demonis fragmenta in Müller bist. 
graec. Vol. I u. IV. 

Democh. ) == Demochares in Anthologie 
grasca. 2) = Democharis fragmenta a) in 

üller hist. graec. Vol. II. 
Sauppe Orator. Attic. P. II. 

Democl. 1) = Democles in Müller hist. graec. 
Γοἱ.Π. 2) = Democleides in Baiter-Sauppe 
Οταίος. Attic. P. II. 

Democr. 1) = Democratis fragmenta in Bai- 
ver. Sanppe Orat. Attic. Ῥ. Π. 2) = Demo- 
critas in Anthologia graeca. 8) -- Demo- 


) in Baiter- 


critorum enta in Müller histor. graec. 
Vol H u 
Demod. 1) = Demodamas in Müller hist. 


graec. Vol. II. 2) = Demodocusin Anthologia 

graeca u. in Th. Bergk Anthologia Iyrica. 

3) = Demodori fragments in Müller hist. 

greec. Vol. II. 

Demogn. = Demognetus in Müller hist. graeo. 

Το]. IV. 

Demon. = Demonaz. fragm ) in ΜΕ] 
emoph. = Demophili enta 8 ül- 
ler bist, graec. Vol. Π. b) in Baiter-Sauppe 
Orstor. Attio. P. Π. 

Dem. u. Demostb. 1) = Demosthenis u. zwar 
1-61 d. i. orationes 1-61, prooem. 1—56 
ὃ. ı. prooemia 1—056, ep. d.i. epistolae 1-6, 
νὰ 1462 u. ff. ed. Reisk. — fr. = fragmenta. 

. Baiter-Sauppe in Oratoribus Atticis P. I ır. 
Π, Zürich 1839 — 1850. 2) = Demosthenis 


Bithyni enta in Mäller hist. graec. Vol. 
IV. 3) = Demosthenes in Tb. Bergk Antho- 
logia Iyrica, 


graec. Vol. IV 


Dezipp. = Dexippus in Müller hist. graec. 

ο . 

Ding, = Diagoras in Th. Bergk Anthologia 
ca. 


yn 

Dicae. 1) — Dicaearchi descriptio Graeciae 

[Hellenica) in Geographi minores ed. Müller. 
ar. 1855. 2) τ- Dicaearchi fragmenta in 
Müller bist. graec. Vol. II. 

Die. = Dictys. 

Iidym. = Didymi opuscula. 

Dieuch. = Dieuchidas in Müller hist. graec. 
VoL IV. 

Din. 1) = Dinarchus u. zwar 1. 2. 3 = ors- 
tiones 1.2. 3 u. fr. -- fragmenta. Ed. Bai- 
ter-Ssuppe in Oratoribus Atticis P. I u. II. 
2) = Dinarchi fragmenta in Mäller bist. 
graco. Το]. IV. 8) -- Diniae fragmenta In 

üller bist. graec. Vol. III. 4) = Dinonis 
fragmente in Müller hist. graec. Vol. II. 

D. Cass. u. D. C. — Dionis Cassii Rerum Ro- 

manaram L. LÄXX. ed. I.Bekker, Lips. 1849. 


ed. Reiske, 2 Voll. Leipz. 1798. , 

iool. 1) = Diocles Carystius in Anthologia 

graocn. 2) = Dioclis fragmenta in Müller 
ist. graec. Vol. IH. 


Diod.u.D.Sic. 1)== Diodorus Sardianus, Tar- 


sensis, Zonas in Anthologin graeca. 2) =Dio- 
dororum fragmenta in Müller hist. graec. Vol. 
Π u. II. 3) D.Sic. = Diodori Sıculi a) bi- 
bliothecae histor. ed. I. Bekker, Leipz. 1853 
u. 1854. b) Excerpta in Müller hist. graec. 
Vol I. Praefatio. 


Diog., Diogen. u. Diog. Laert. 1) = Dio- 


genes Episcopus in Anthologia graeca. 2) 
= Dio enes Laertius de vitis philosophorum 
ed. Cobet, Par. 1840 α. ep. = epigrammata 
in Anthologia eca. 3) = Diogenia- 
nus u. Diogen. V. — Diogenianus Vin- 
dobonensis in Leutsch u. Schneidewin Cor- 
pus paroemiographorum graecorum T. I 
u. II, Goett. 1839. 1851. 4) = Diogenium 
fragmenta in Müller hist. graec. Vol. 


Dion. u. D. H. οὐ. Dion. Hal., D. Per. 1) 


-- Dionysius (Chalcus, minor etc.) in Antho- 
gia graeca u. in Th. Bergk Anthologia Iy- 
rica. 2) = Dionysii Callıphontis Decriptin 
Graecise in Geographi minores ed. Müller, 
Par. 1855. 3) = Dionysiorum fragmenta in 
Müller histor. ec. Vol. Π. ΠΙ u. IV. 4) 
-- Dionysius Halicarnassensis u. zwar a) A. 
R. od. ant. -- Antiquitatum Romanarum 1. 
ΧΙ. α) ed. A. Kiessling Vol. I. Leipz. 1860. 
8) ed. Reiske, Leipz. 1774 — 77. Diefe An- 
tiqu. Roman. find überall, wo blog D. Hal. 
Acht, zu verfieben. ὶ Excerpta in Müller fr. 
histor. graec. Vol. I . Praefatio. b) comp. 
verb. = de compositione verborum, — rhet. 
— ars rhetorica, cons. — de veterum scri- 
ptorum oensura, Lys., Isocr., Isae., Din. 
= judicium de Lysia, Isocrate, Isaeo, Di- 
narcho, Dem. et Ar. = epistola ad Am- 
maeum de Demosthene et Aristotele, Plat. 
= epistola ad Cn. Fompejom de Platone 
etc., Thuc. = epistola ad Ammaeum de iis, 
quae Thucydidi propris sunt, et de Thucy- 

ide judicium, Dem. οὗ. Dem. grav. = 
de admiranda vi dicendi in Demosthene 


Dioph. I) = Diophantes in Anthologia grae- 


ca. 2) = Diophantus in Anthologia graeca. 
8) = Diophenti fragmenta in Müller hist. 
aec. Vol. IV. 


Diosc. 1) -- Dioscorides in Anthologia grae- 


ca. 2) = Dioscoridis fragmenta in Müller 
hist, graec. Vol. II. 3) Dioso. = Dioscori- 
des (medicus). 


Diot. = Diotimus in Anthologia graeca. 
Diphil. = Diphilus in Anthologia graece. u. 


in Th. Bergk Anthologia Iyrica, 





XL 


Di Il. F Diyllus in Müller histor. graec. 
ο 


Dom. = Domitius in Mäller histor. graeco. 
Το]. IV 


Dor. = Doriens in Anthologia graecs. 

Dos. N= Dosiades tn Anthologia grason u. in 
Th. : ergk Anthologie ον. — Dosie- 

is fragmenta collegit Müller ist. graec. 

Vol. v e 

Dosith. = Dositheus in Mäller hist. graec. 
Vol. IV. 

Drac. 1) = Draoo aus Stratonice, ed. Hermann. 


in 


2) Draco in Müller hist. graec. Vol. IV. 
Dur. 1) = Duris in Anthologia graeca. 2) 
— Duris in Müller hist. graec. Vol. Π. 


Echem. 1) = Echembrotus in Th. Bergk 
Anthologia Iyrica.. 2) = Bchemenes in 
Müller hist. graec. Vol. I 


V. 
Echeph. — Echephylidas in Müller hist. E 


graec. Vol. IV. 
Emp. 1) = Empedocles in Anthologis graeca 
u. in Th. Bergk Anthologia Iyrica. 2) = 
Empylus in Müller hist. graec. Vol. III. 3) 
= Eimpodus in Müller hist. graec. Το]. 


E aph. == Epaphus in Müller hist. graec. 
ol. IV 


Eparch. = Eparchidas in Müller hist. graec. 
x ol. IV. 


hor. 
ol. I. 

Epich. = Epicharmus in Th. Bergk Antho- 
ogia Iyrics. 

Epic. = Epicurus. 

E ie 1) = Epigenes in Müller hist. graec. 
Vo .D. 2) = Epigonus in Anthologia graeca. 

pimenides in Müller histor. graec. 


— Ephorus in Müller histor. ο. 
πι. VI. σπα 


Epim. = 
ol. IV. 

Eratostb. 1) = Eratosthenis catasterismi. 2) 
Eratosth. = Eratosthenes Cyrenaicus u. 
Scholasticus in Anthologia graeca u. in Th. 
Bergk Authologia Iyrica. 

Erg. = Ergias in Müller hist. graec. Vol. IV. 

Erinn. = Erinna in Anthologia graeca u. in 

Th. Bergk Anthologia Ilyrica. 

Erot. = Erotiani glossaria in Hippocratem. 

. — Erxias in Müller histor. graecor. 

VoL IV. 

Eryc. = Erycius in Anthologia graeca. 

Etr. = Etruscus in Anthologis graeca. 

E. G. = Etymologicum Gudianum. 

E. M. od. Et. M. = Etymologicum Magnum 
ed. Sylburg, Leipz. 1816. 

Eualc. — Enalces in Müller histor. graec. 
Vol. IV. 

Euan. — Euanoridas in Müller histor. graec. 
Vol. IV. 

Eubul. = Eubulus in Baiter - Sauppe Oratt. 


tt. P. D. 
Eucl. 1) = Enuclides. 2) Eucl. = Euclides in 
Anthologia graeos. 
Euer. = Eucrates in Müller histor. graec. 
Vol. IV. 
Eudem. == Eudemus in Müller histor. graec. 
Vol. U 


Eudoc, — Eudoecia. 


Verzeichniß der Abkürzungen und der angeführten Schriftſteller. 


Eudor. = Eudorus in Müller histor. graec. 
Vol. DI 


Eudox. — Eudoxus in Mäller histor. graec. | 
Vol. I ΄ 
Euelpis in Müller histor. graec. 


Euem. 1) = Euemerides in Müller hist. graec. 
Vol. IV, 2) = Euemerus in Mäller histor. 
graec. Vol. II. 

Euen. = Euenus in Th. Bergk Anthologia 
lyrica u. in Anthologia ca. 

Eug. 1) = Eugenes in Anthologia ca. 
2) = Eugeon in Müller hist. — ο]. I. 

Eumach. Ξ- Eumachus in Müller hist. gracc. | 

ol. IL 

Eunap. 1) = Eunapii vitae sophistarum. 2) 
Eun. = Eunapii fragmenta collegit Müller 

in hist. graec. Vol. . 

unom. == Eunomianusin Anthologia graeca. 

Euod. = Euodus in Anthologia graeca. 

Euphant, Ξ- Euphantus in Müller hist. gracc. 

ol. 


Eu he m = Euphemius in Müller hist. graec. 


0 . 

Euphor. N == Euphorion in Anthologia 
graeca u. Th. Bergk Anthologia Iyrica. 3) 
== Euphorionis fragmenta in Müller histor. 
graec. Vol. ΠΠ. 

Eupith. — Eupithius in Anthologia | 

Eupol 1) -- Kupoleni fragmenta in Mäller 

hist. graec. Vol. II. 2) Eupol. = En- 


ol. 
Euelp, 
Vol 1 


polis. 

Eur. 1) = Euripides u. zwar Alc. — Alcestis, 
Andr. = Andromache, B. ed. Baccoh. = 
Bacchse, Hec. = Hecuba, Hel. = Helena, 
EL = Electra, Her. = Heraclidae, H. £ 
== Hercules furens, 8. ob. Suppl = Sappl- 
ces, Hipp. = Eippolytus, I. A. = Iphige- 

. nia in Aulide, I. T. = Iphigenis in Tau- 
ride, I. = Ion, Opel = Crelop, Med. = 
Μεάεα, Or. -- Ürestes, Rh. ο). Rhes. -- 


Rhesus, Tr. ο). Tro. = Troades, Phoen. 
— Phoenissae. Ed. A. Nauck, Lips. 1867. 
Werner fr. = fragmenta, u. Schol. = Scho- 
lia in Euripidem. 2) — Euripides in Antho- 
logia eca u. Th. Bergk Anthologia ly- 
rica. 3) = Euripidis fragmenta in Baiter- 
Sauppe Oratt. Attıc. P. II. 

Eus. u. Euseb. 1) = Eusebii chronicorum |. 
Π. 2) Euseb. = Eusebii fragmenta colle- 
git Müller in hist. ο. Vol. II. 

Eust. 1) = Eustathius de Ismeniae et Isme- 
nes amoribus ed. R. Hercher, Lips. 1859. 2) 
= Eustathiorum fragmenta collegit Müller in 
hist. graec. Vol. IV. 3) Eust. = Eustathii 
commentarii ad Homerum, ad Dionysium Pe- 
riegetem, prooemium commentariorum Pin- 
dericorum. 4) --- Eustochius in Müller hist. 
graec. Vol. IV. 

Eusth. ὦ Eusthenes in Müller histor. graec. 

ol. 1Η. 

Euth. — Euthies in Baiter - Sauppe Oratt. 
Attic. P. I. 

Euthym -- Euthymenes in Müller hist. graec. 

ο 


Eutolm. — Eutolmius in Anthologie graeca. 





Derzeihniß der Abkürzungen und der angeführten Schriftfteller. 


Eutyoh. = Eutychianus in Müller hist. graeo. 

ol. IV. 

Fab. = Fabius Pictor in Müller hist. graec. 
Yol. II. 


Fav. u. Favor. = Favorinus in Müller hist. 
graec. Vol. 

Fest. = Festus. 

Ε]λου. = Flaccus (Statilius, Tullius) in An- 
thologia graeca. | 

Fr. od. Frg. = Fragmentum, frg. inc. = frag- 
mentum incertum. Die Fragmente der Tras 
giter (meift) nad Dindorf., fr. &d. -- frag- 
menta ἀδέσποτα in Th. Bergk Anthologia 
yrica. . 

Fr. cd. Front. = Fronto in Anthologia graeca. 

Gabr. = Gabriel in Anthologia graeca. 

Gaet. od. Gaetul. = Gaetulious in Antholo- 


4 graeca. 

Gal. od. Galen. = Galenus. 

Gall. = Aelius Gallus in Anthologia graeca. 

Gaur. = Gauradus in Anthologia graeca. 

Gell -- Aulus Gellius. 

Gem. ο). Gemin. 1) = Tullius Geminus in 
Anthologia graeca. 2) Gem. == Georgius 
Gemistus. 

Geop. = Geoponica ed. Niclas. 

Georg. = Georgius Choeroboscus in Spengel 
Rhetores graeci. 

Germ. od. German. 1) = Germanicus in An- 
thologia graeca. 2) Germ. —= Germanici 
Caesaris opera. 

Glauc. 1) = Glaucus in Anthologia ca. 
2 = Glauoi_ ira Ἡ > solle it Mü ler in 
ist. graec. Vol. II. 3) = Glaucippi - 
mente a) in Müller hist. graec. vo). . u‘ 
in Baiter-Sauppe Oratt. Attic. P. II. 

Glyc. = Glycon in Anthologie graeca. 

Gorg. 1) — Gorgias, oratt. u. fragmenta ed. 
Baiter- Sauppe in Orator. Attic. P. U. 2) 
= Gorgise Fragmenta in Müller hist. graec. 
Vol. IV. 8) = Gorgon in Müller hist. graec. 
Vol. IV. 

Grat. = Gratius Faliscus. 

Greg. u. Gregor. 1) = Gregorius Νασίαηζθ- 
nus in Anthologia graeca. 2) == Gregorius 
Cyprius in Leutsch u. Schneidewin Paroe- 
miogr. graec. P. I u. Greg. Oypr. M = 
Gregorius Cyprius Mosquensis in Paroem. gr. 
P. Π. 3) -- Gregorius Corinthius in Spen- 
gel Rhetores graeci. 4) Greg. Cor. = Gre- 
nrius Corinthius de dialectis. 

Hadr. 1) -- Hadrianus in Anthologia gracca. 
2) = Hadriani Iragmenta collegit Müller in 
bist. graec. Vol. 111. 

Hagn. = Hagnonides in Baiter-Sauppe Oratt. 
Attic. P. Π. 

ib. — Hannibalis fragmenta collegit 
Müller in hist. graec. Vol. UI. 

Hann. = Hannonis periplus ed. Müller in 
Geogr. Minor. T. I. Par. 1855. 

Harm. — Harmodius in Müller histor. graec. 


— 


l. IV 
Harp. 1) Harpocrationis lexicon ed. I. 
Becker, Berol. 1833. 2) --- Aelius Harpocra- 
tion in Müller bist. graec. Vol. IV. 
Hec. od. Hecat. 1) = Hecataeus in Antholo- 


XLI 


ia graeca. 2) — Hecataeorum fragmenta 
n Müller hist. graec. Vol. I. Π u. IV. 

Hedyl. 1) = Hedyle in Th. Bergk Antholo- 
gie Ἰγτίοα. 2) -- Hedylus in Anthologia 
graeca. 

Hegem. 1) = Hegemon In Anthologia graeca, 
2) = Hegemonis fragmenta collegıt Müller in 
hist. graec. Vol. IV. 

Hoges, 1) = Hegesander in Müller hist. graec. 

ol. IV. 2) = Hegesianax in Müller histor. 

ο, Vol. II. 3) = Hegesidamus in Mül- 

er hist. graec. Vol. IV. 4) = Hegesippus 

in Anthologia graeca, 5) = Hegesippi νά 

menta a) in Müller hist. graec. Vol. IV. b) 
in Baiter-Sauppe Oratt. Attic. P. I. 

Hel. u. Heliod. 1) = Heliodori Aethiopica, 
ed. I. Bekker, Leipz. 1855. 2) = Heliodo- 
rus in Anthologia graeca. 3) = Heliodori 
fragmenta in Müller hist. graec. Vol. IV. 

Hell, od. Hellad. -- Helladius in Anthologis 


graeca. 

Hellan. = Hellanici fragmenta collegit Mül- 
ler in hist. graec. Vol. I. 

Heph. -- Hephaestion ed. Gaisford. 

Heracl. 1) -- Heracletus in Anthologia grae- 
ca. 2) — Heraclides in Anthologia graeca 
u. Th. Bergk Anthologia lyrica. 3) = He- 
raclidis Cumani, Lembi, Pontici et aliorum 
{ragmenta in Müller hist. graec. Υ ο]. Π. III 
u. 4) Heracl. = Heraclitus de incredi- 
bilibus. 

Her. -- Hereas in Müller hist. graec. Vol. 


Herm. 1) = Hermaeus in Müller hist. 


acc. 
Vol. IV. 2) = Hermesianax in Th. Bergk 
Anthologia Ἱγτίσα. 3) = Hermesianactis 


fragmenta in Müller hist. graec. Vol. IV. 
8 — Hermes in Anthologia graeca. 5) = 
ermias in Th. Bergk Anthologia Iyrica. 
ϐ) = Hermiae fragmenta in Müller histor. 
fragm. Vol. II. 
Hermip ν. 1) -- Hermipporum fragmenta in 
Β . 


Müller hist. graec. Vol. III. 2) = Hermip- 
pus in Th. Bergk Anthologia Iyrica. 
Hermocr. = Hermocreon in Authologia 


eca. 
H &rm od.= Hermodorus in Anthologia graeca. 
Hermog. 1) = Hermogenes (id. = de ideis, 
prog. =progymnasmata, stas. -- περὶ στά- 
σεω», inv. Ξ- de inventione etc. in Spengel 
Rhetores graeci, Lips. 1854. 2) — Hermo- 
genis fragmente in Müller histor. graec. 
ol. 


Hdn. 1) = Aelius Herodianus de figuris in 
Spengel Rhetores graeci. 2) -- Herodiani 
histor. 1. VIII. ed. I. Bekker, Leipz. 1855. 
2) Herdn. — Herodianus π. u. 4. d.i. περὶ 
povnoovs λέξεως, ed. Dindorf. 

Her. u. Herod. 1) — Herodicus in Antholo- 
gia graeca. 2) Herodas in Th. Bergk An- 
thologia Iyrica. 8) — Herodorus in Müller 
hist. graec. Vol. II. 4) -- Herodotus ed. 
H. Stein, ®b. 1 u. 2, Berl. 1856— 1859, u, 
ed. Dietsch, II. Vol., Leipz. 1855, 1856. 5) 
-- Herodoti fragmenta in Müller hist. graec, 
Vol. II. 6) Her. Att. = Herodes Atticus. 





ZLII 


1695. od. Heron. = Heronum fragmenta in 
Müller hist. graec. Vol. III u. IV. 

Herop. = Heropythus in Müller hist. graec. 
Vol. IV, 

Hes. 1) Hesiodus u. zwar th. — theogonia, ο. 
od. op.= opera et dies, sc. — scutum Her- 
eulis, fr, = enta. Ed. L. Dindorf, 
Leipz. 1825. 2) Hes. od. Hesych.= Hesy- 
chius, ed. M. Schmidt, Vol. I-IV, Ien. 1857 
—1862. 8) = Hesychius Milesius in Müller 
hist. graec. Vol. IV. 

Hices. = Hicesius in Müller histor. graec. 
Vol. IV. 

Hierocl. 1) = Hierocles. 2) Hierocl = Hie- 
roclis fragmente in Müller histor. graec. 
Vol, W. 

Hie τοι = Hieronymus in Müller hist. graec. 

ol. II. 

Hippag. -- Hi oras in Müller hist. graec. 

vol ος 


Hipparch. — Hipparchus in Th. Bergk An- 
thologia Iyrica. 


Ilippas. — Hippasus in Müller histor. graec. 

Hi — Hippiss in Müller hist 
ipp. 1) = Hippias in Müller histor. graec. 
vol. Π u. IV. P ) = Hippo in Anthologia 
graeca u. Th. Bergk Anthologie ώς, 8) 
— Hippys in Müller hist. graec. Vol Π. 4) 
Hipp. = Hippocrates. 
ippon. — Hipponax in Th. Bergk Antholo- 
gia 1yrica. 

Hippostr. — Hippostratus in Müller histor. 
graec. Vol. IV. 

Hist. -- Histiaeus in Müller histor. graec. 
Vol. IV. 

H. od. Hom. = Homerus u. zwar Il. = Ilias, 
Od. = Odysses. Ed.G. Dindorf, Lips. 1853 
u. 1855 u. Tv. Faesi, Leipz. 1854 u. Berl. 
1855. H. h. = Homeri hymni. u. Batr. = 
Batrachomyomachia ed. A. Baumeister, Leipz. 


1858. H. ep. = Homeri epigrammata in 
Anthologia graeca. — Schol. Hom. = Scho- 
i 


Ἱα in Iliadem et Odysseam. ©. 1196 u. 
Odyssea. 

Που. = Qu. Flacci Horatii opera. 

Hyg. = Hyginus u. zwar poet. astr. = poeti- 


on astronomicon, iab. = fabulae. s 

yperid. = erides in Baiter-Sau 

Oratt. Attic. P. ή μὴ 

Hyperm. UHypermenes in Müller histor. 
graec. Vol. IV. 

Hyperoch. -- Hyperochus in Müller histor. 
graec. Vol. IV. 

1 sior- — Hypsicrates in Müller hist. ρταοο. 

ο 


. ΠΠ. 
Iambl. 1) -- Iamblichus de vita Pythagorae 
ed. Westermann, Par. 1860. 2) = Jambli- 


Ign. = Ignatius in Anthologia graeca. 
11. = ins Homeri ed. Facst u. Dindorf, 
Schol. Il. =Scholia in Diadem ed. Bekker. 


Verzeichniß der Abkürzungen und der angeführten Schriftfteller. 


Inscr. = C. 
Boeckhius, Vo 
Außerdem: 


Ahrens de graecae 
u. Il, Goett, 1829 u. 


Boeckh, 21 Inſchriften in Staatsh. ı. 
Ath. di. je Staatshaushaltung der Athe: 

. 1817 (1861). At. Geew. b.i 

Boeckh, Urfunden über das Seewefen 


ner, Ber 


des attiſchen Staats, Berl. 1840 

Curt. A. D. j 
— Curt. I At = 
Atticae. 

Franz el. ep. gr. = Franz elementa epi- 
graphices Oraocao. 

Keil u. zwar on. = onomatologi graeci 
specimen, Leipz. 1840, an. ep. = au 
lecta epigraphice, Leipz. 1842, Inser. 
Boeot. = Sylloge Inscriptionum Βοοοῦ- 
carum, Leipz. 1847. 

Leake Trav.(els) in th.(e) Mor. ſea). — Trar. 
(else) in North.(ern) Gr.(eece). 

M * 8 Par.(ium) in Müller hist. graec 

ο 


Meier ind. schol. d. i. commentatio 
epigraphica 1, in indice scholarum 1851 


7 
Mion, Mionnet description de medaib 
les antiques, nach den im IX. Supple 
mentband enthaltenen Indices. 
Osann Syll.(oge) Inscr.(iptionum) (antigus- 


rum). 

Pashley Travels in Crete. 

R. Roch. == Raoul Rochette Ἱ. (lettre) & 
M. Schorn. 

Ross Dem. Att. d. i. die Demen von Al⸗ 
tifa, Halle 1846. Außerdem Ross Inser. 
ined. ὃ. i. Insoriptiones Grascae ineditae. 


land. — Reifen auf den griechiſchen In: 


feln. 

Stephani Reiſe μάς, einige Gegenden dee 
nörbliden Griechenlands. 

Thiersch ®ar. Inſchr. d. i. Thierſch über 
Paros u. parifhe Inſchriften 1835. Au 
Berdem: Henk. ird. Gef. dv. ἱ. aber Hm: 
Tel irdener Gefäße mit Infchriften, 1837. 

Torremuzz. Sic. d. i. Torremuzza Sicilise 
etc. collect. 1769. 

ulrihe Reifen u. Forſchungen in Griechen⸗ 
an 


Vischer Inscr. Spart. ὃ. 1. Inscriptiones 
Spartanse, Basil. 1853. 


Welcker Syll. ep. d. i. Sylloge epigram- 
matum. 
Ioann. = Ioannes in Anthologia graeca. 2) 


Ioann. Antioch. und Ioann. Epiph. = 
Ioannis Antiocheni u. Ioannis Epiphanien- 
sis fragmenta in Müller hist. graec. Vol.IV. 
Iol. -- Iolaus in Müller hist, graec. Vol. IV. 
Ion. 1) = Ion in Anthologia graeca u. in 
Th. Bergk Anthologis Iyrıca 2) -- Ion 
fragmenta in Müller hist. graec. Vol. IL 


Corpus) 1, (Inscriptionum) ed. 
zn — p 


linguae dialectisL. 1 
1848. 


Curtii Anecdote Delphica. 
Curtii Inscriptiones 


Reifen u. Xeiferouten durch Griechen⸗ 


Derzeichniß der Abkürzungen und der angeführten Schriftfieller. xum 


Ioph. == lophon in Th. Bergk Anthologie 
ca. 


yri 

los = losephi u. zwar arch. = archaeo- 
logia οὗ. antiquitates Indaicae, welche aud) 
überall, wo bloß 1ου. βεθ!, zu verftehen find, b. 
Ind. d. i. bellum Iudaeum, vit. v. i. de sun 
vita liber, ο. ΑΡ. b. i. oontra Apionem, 
Maco. d. i. de Maccabaeis. Ed. I. Bekker. 

' vol Lu IL. Lips. 155 u. 1856. ο 
phier. = crates in Baiter-Sau ταις, 
Attic. P. L κά 

Iren. = Irenaeus in Anthologia ρταροᾶ- 

Isae. = Isaeus u. zwar 1— 11 = orationes 
1—11, u. fr. =fragmenta in Baiter-Sanppe 
Orstor. Attic. P. I. u. Π. 

leid. 1) = Isidorus Aegestes u. Scholasticus 
in Autbologis graeca. 2) Is. Char. m. 
Parth. — Isıdori Characeni mansiones Par- 
thicao in Geographi minores ed. Müller, 
Par. 1865. 

lsig. = Isigoni fragments in Müller hist. 
graec. Vol. IV. 

Isoer. = Isocrates u. zwar 1—21 = oratio- 
nes 1—21, ep. 1---9 = epistolae 1-9, Schol. 
= scholia in Isocratem. Ed. Baiter-Sauppe 
m Orator. Attic. P. L u. II. 

Ist. = Istri fragmenta collegit Müller in hi- 
stor. c. Vol. I. u. IV. 

It. = Itineraria. 

lub. (Maur.) 1) = Iuba in Anthologia graeca. 
2) = Iubae Mauritani fragmente collegit 
Müller in hist. ec. Vol. Π. 

Ind. = Iudas in Müller hist. graec. Vol. III. 


Iul 1) Iul. Aeg., Antec., Imp. = Iulianus - 


Acgyptius Antecessor u. Imperator in An- 
thologia graeca, 2) Iul. = Iuliani Caese- 
res etc. 

lust. 1) -- Justus Tiberiensis in Müller hist. 
graec. Vol. III. 2) Iust. Mart. = Iusti- 
nus Martyr. 3) Iast. = Justini historiae. 

BY = Invonalis. nett 
8 = Kirhenfäriftiteller. 

Lac. = Laco in Anthologia graeca. 

Laer. = Lacritus in Baiter-Sauppe Orator. 
Attic. P. IL 

Last. = Laetus in Müller hist. graec. Vol. 


Lampr. = Lamprocles in Th. Bergk Antho- 
logia Iyrica. 

Laosth. — Laosthenides in Müller hist. gr. 
Vol. IV. 

Las. = Lasus in Th. Bergk Anthologia ly- 
rica, 

κατ. — Tullius Laurea in Anthologia 


graeca. 
Leand. = Leander in Müller hist. gracc. 
Vol. I. 
Leocr. — Leocrines in Müller hist, graec. 


Vol. IV. 

Leod. — Leodamas in Baiter-Sauppe Orator. 
Attie. Ρ. I. 

Leon. 1) = Leonis Byzanti, Pellaei et al. 
fragmenta collegit Müller in hist. graec. 
Vol. IL 2)= Leo philosophus in Antholo- 
ne graeca. 5) — Leonidas Alexandrinus u. 

arentinus in Anthologia graeca. 


Leont. == Leontius scholasticus in Antholo- 
gia graeca. 
Le op Leophantes in Müller hist. graec. 


Vol. Π. 
id. = Lepidus in Müller hist. graec. 


— 
— ⸗ 


Le 


ol. IV. 

Lept. = Leptines in Baiter-Sauppe Orator. 
Attic. P. IL pP 

Lex. Seg. = Lexica Seguerians in Bekkeri 
Anecd, graec. Vol. I. 

Lib. 1) = Libanius, δε. ep. = epistolae. 
2) Lib. = Libanius in Anthologia graeca. 

Lic. = Licymnius in Th. Bergk Anthologia 
lyrica. 

Liv. = Livii Patavini opera. 

Lob. 1) = Lobon in Müller hist, graec. Vol. 
II. (2) = Lobeck paral. d. ἱ. paralipo- 
mens, Path. db. i. Pathologiae sermonis 
graeci prolegomens, Rhem. == Rhemati- 
con, — zu Phryn. d. {. zu Phrynichus,) 

Loll. = Lollius, f. Bassus. 

Longin. 1) = Cornelius Longinus in Antho- 
logıa eca. 2) = Longinus subl. t. i. 
de sublimitate, u. rhet. — ars rhetorica in 
L. Spengel Rhetores graeci. 3) = Longiuj 
fragmenta in Baiter - Sauppe Oratt, Attic. 
P. Π. 

Long. = 


Longi pastoralia ed. R. Hercher, 
Leipz. 1858. 


Luc. 1) = Lucianus u. war Abd. -- Abdi- 
catus, adv. ind. = adversus Indoctum, 
Alex. -- Alexander, Amor. = Amores, 
Anaoh. — Anacharsis, pr. mero, cond. 
= apologia pro mercede conductis, d. m. 
cond. = de mercede conductis, As. 
Asinus, astr. -- de astrologia, Bacch. 
Bacchus, bis acc. = Bis Accusatus, cal. 
== calumnise non tumere credendum, cat. 
= cataplus, Charid.—= Charidemus, Char. 
— Charon, Conv. = Convivium, Cron.= 
Cronosolon Cyn. = Cynicus, Dear. iud. 
== Dearum iudicium, dips. = de dipsadi- 
bus, dom. = de domo, electr. —= de Ele- 
οἵτο, luct. = de luctu, Pereg. = do 
morte Peregrini, par.—de parasito, sacr. 
— de sacrihieiis, Syr. — de Syria dea, 
Dem. = Demonaxz, Dem. enc. = Demo- 
sthenis encomium, D. conc. = Deorum 
concilium, d. d. d.mar., d.mer., d. mort. 
= dislogi deorum, marini, meretricii, mor- 
tuorum, Hes. = dissertatio cum Hesiodo, 
musc. = encomium muscae, patr. = en- 
comium patriae, epigr. -- egigrammata 
(au in Anthologia gracca), ep. Sat. = 
epistolae Saturnalee, Eun. = Eunuchus, 
fug. = fugitivi, Gall. = Gallus, Halc. = 
Hefeyon, arm. — Harmonides, Herc.= 
Hercules, Herm. = Hermotimus, Her. = 
Herodotus, Hipp. = Hippias, hist. = hi- 
storia quomodo conseribends, Icar.— Icaro- 
menippus, Im. = Imagines, pr. Im. = pro 
Imaginibus, i. voo. = iudicium vocalium, 
I. Ο. = Iuppiter confutatus, 1. Tr. = Iup- 
piter Tragoedus, laps. — pro lapsu inter 
salutandum, Lex. — Lexiphanes, macr. = 
Macrobü, nav. naviglum, nec. = ne- 





ZLIV 


cyomantia, Ner. = Nero, Nigr. = Nigri- 
nus, Oc. = Ooypus, Phal. 1. 2. = Phals- 
ris prior u. posterior, philop. = philopa- 
tris, philops. = philopseudes, piso. = 
piscator, Prom. v. = Prometheus es in ver- 
is, Prom. = Prometheus s. Caucasus, 
seudol. — peeudologista, rh. pr. = rhe- 
rum praeceptor, salt, -- de saltatione, 
Scyth = a, Sol == Solvecista, 
somn. = somnium, Tim. = Timon, Tox. 
= Toxaris, Tragod. = Tragodopodagra, 
tyr. = tyrannicida, v. h. 1. 2. — verae hi- 
storiase 1. 2., v. απού. -- vitaram auctio, 
Zeux. — Zeuxis. Ed. Ο, Jacobitz, Vol. I— 
UL, Lips. 1858, u. Schol. = Soholia in Lu- 
cianum ed. Jacobitz, Leipe. 1841. 2) Luc. 
== Lucani Pharsalia. 
Luscill. 1) = Lucillius in Anthologis graeca. 
2 yaeilli fragmenta in Müller hist. gr. 
ο 


Lucull. = Lucullus in Müller hist. graec. 
L IL 


1, Vo 
up. 
Vol. II 
Lyc. ο). Lycophr. 1) -- Lycophron ed. Bach- 
mann. 2) Lycophr. = Lycophronides in 
Th. Bergk Anthologia lyrica. 3) Lyc. — 
Lyceas in Müller hist. graec. Vol. II. u. IV. 
9 —5 — Lycus in Müller hist. graec. 
ο 


Lupercus in Müller hist. graeo. 


Lycol. * Lycoleon in Baiter-Sauppe Oratt. 

L Attic. P. I. ' 

Lycurg. — Lycurgus or. u. fr. ὃ. i. oratio 
contra Leocratem u. fragmenta, ed. Baiter- 
Sauppe in Orator. Attic. P. I. u. II. 


Lyd. mens. — Laurentius Lydus de men- 
sibus 
Lync. = Lynceus in Müller hist. graec. 


ol. H. 

Lys. 1) = Lysias 1—34 u. fr. Ὁ. i. orationes 
1—34 u. fragmenta. Ed. Baiter - Sauppe in 
Orator. Attic. P. Lu. Π. 2) = Lysanias in 
Müller hist. graec. Vol. ΠΙ. u. IV. 3) = 
Lysimachides u. Lysimachus in Müller hist. 

L —F Yol. II. 

= Septuaginte. 

Mac. ob. Mac ar. 1) = Macarius in ed. 
v. Leutsch, Gött. 1851. 4 Macareus in 
Müller hist. graec. Vol. IV. 

Mac. u. Maced. = Macedonius in Antholo- 


Ρις graoca. , , 

Macr. = Macrobii Saturnalia. 

Maeandr. -- Maeandrius in Müller histor. 
graec. Vol. II. 


Maec. -- Maecius (Maccius) in Anthologia 
graeca. 
Magn. N — Magnus in Anthologia grasca. 
2 Ay agni fragmenta in Müller hist. gr. 
ο 


Malac. -- Malacus in Müller histor. graec. 
Vol. IV. 

Molal. = Ioannes Malalas, 

Malch. = Malchi Philadelphensis fragmenta 
collegit Müller in histor. graec. Vol. IV. 

Manass. = Manasses, f. Constantinus M 
nassen. 


Verzeichniß der Abkürzungen und der angeführten Schriftfleller. 


Maneth. — Manethonis fragmenta collegit 
Müller in hist. graeo. Vol. UI. 
Man. — Manilü astronomicon. 


Mant. prov. — Mantissa proverbiorum in 
Faroemiographi graeci. ed. v. Leutsch, 454. 


Marc. ob. Maroell. 1) Marcell. = Marcel. 
lini vita Thucydidis ed, Boehme. 2) Marc. 
= Marcellus in Anthologia graeca. 3) Marc. 


= li fregmenta in Müller hist. graec. 
Vol. IV. 


Marc. ob. Marcian. Her. = Marcisni He- 
racleensis: p. m. ext. 1 u. 2 d. i. periplus 
maris exteri 1 u. 2, ep p. Men. ὃ. i. epi- 
tome peripli Menippei, u. .ep. geogr. Art. 
== epitome geographias Artemidori.. Ed 

aller, Par. 185 dior in Antholori 
arc. — Marcus Iunior in a graeca. 

M. Arg. u. M Ant. f. unter A. κά 

Mar. = Marianus in Απιο]ορία graeca. 

Marin. 1) = Marini vita Prooli ed. Boisso- 
nade, Par. 1850. 2) = Marinus in Antholo- 

a graeca. 

Mart. == Martialis. 

Max. Tyr. = Maximus Tyrius. 

. = Megacles u. Megaclides in Mül- 
ler hist. graec. Vol. IV. 

Me gasth, = Megasthenes in Müller histor. 


graec. Vol. IV. 
Mein. = Meineke fragments comioorum gras 


corum. 

Melan. 1) = Melanippides in Th. Bergk An- 
thologia Iyrica. 2) = Melanopus in Baiter- 
Sauppe Orator. Attic. P. II. 

Melanth. 1) -- Melanthus in Th. Bergk Απ: 
thologia lyrica. 2) = Melanthi u. Melar- 


thi fragmenta in Müller hist. graeo. VoLIV. 
Mel. od. Meleag. 4 == Meleager in Antho- 
logia graeca. 2) Mel. — Pomponius Mela. 
Melinn. — Melinno in Th. Bergk Antholo- 


gia lyrica. 

Meliss. — Melisseus in Müller hist. graec. 
Vol. IV. 

Melit == Melito in Müller hist. graec. Vol 


Memn. = Memnonis fragmente collegit Mül- 
ler in hist. graec. Vol. III. 

Men. u. Menand. 1) = Menander Comicus 
in Anthologia graeca u. Th. Bergk Antho- 
logia Iyrica. 2) = Menander ἐπισ. = de 
encomüs in L. Spengel Rhetores Graeci. 3) 
— Menandri Ephesii u. Protectoris frag- 
ments in Müller hist, graec. Vol. IV, 

Menecl. -- Menecles in Müller hist. graeo. 
Vol. IV. 

Menecr. 1) = Menecrates in Anthologis 
gracca. 2)— Menecratum fragmente in Mül- 
er hist. graec. Vol. II. 

Menel. -- Menelaus in Müller hist. grasc. 
Vol. IV. 

Menes. Ξ Menesaechmus in Baiter - Sauppe 
Oratt. Attio. P. II. 

Menesth. — Menesthenes in Müller hist. 
graec. Vol. IV. . 

Menet. -- Menetor in Müller hist. graea 
Vol. IV. 


Verzeichnig der Abkürzungen und der angeführten Schriftftelle. σαιτ 


Μοποᾶ, = Menodoti fragmenta in Müller 
hist. graec. Vol. ΠΠ. 
Mayil = Menylius ia Müller hist, graec. 
ο . 


Mesom. = Mesomedes in Anthologia graecs 
yo Tb Ber „Antholo ia ] rion hist 
etag. — 68 üller hi ec. 
Vol. Π. a er 


Metrod. 1) = Metrodorus in Anthologia 
gracca, 2) = Metrodororum fragmenta in 
üller hist. graec. Vol. III. 
“etroph. = Metrophanes in Müller hist. 
ο 


grasc. . IV. 

Mıch 1) = Michael in Anthologia graeca. 
2) = Michael Apostolius, |. Apostolius. 

Mımn. = Mimnermus in Anthologis graeca 
u. Th. Bergk Anthologia Iyrica. 

Min. ed. Minuc. = Minuoianns de argumen- 
tis in L. Spengel Rhetores graeci. 

Νιου. = Mionnet, |. unter Inscriptiones. 

Mnasalc. -- Mnasalcas in Anthologia graeca. 

Mnas. = Mnasese enta collegit Müller 
in hist. graec. Vol. II. 

Mnesim. = nesimachus in Müller hist. 


Βετο]. 1888. 3 
ec. Vol. Π. 8) -- Moero (Myro) in Antlıo- 
ogia 


graece. 

Moerocl. = Moerocles in Baiter - Sauppe 
Oratt. Attic. P. II. 

Molp = Molpidis fragmenta in Müller hist. 
graec. Vol. IV. 

Monim. = Monimus in Müller hist. graec. 
Vol. IV. 

Mosch. 1) == Moschi Idyllia ed. Ahrens, 
Leipze. 1860. 2) = Moschus in Anthologie 


graeca. 
Moschop. = Moschopulus. 
Scaev. — Mucius Scaevols in Anthologia 


graeca. 

Mun. = Munatius in Anthologia graeca. 

Mus. 1) = Mussei carm. de Herone et 
Leandro, ed. Tauchnitz, Leipz. 1829. 2) — 
Musaei Ephesii fragmenta in Müller hi 
graec. Vol. IV. 

Moasic. = Musicius in Anthologia graeca. 

Myr. 1) =Myrinus in Anthologia graece. 2) 
== Myro, |. Moero. 

Myron. = Myronis u. Myroniani fragmenta 
« Müller hist. graec. Vol. IV. 

Myra. = Myrsilus in Mäller hist. graec. Vol. 


Naucr. = Naucratis fragmenta in Baiter- 
Sau Oratt. Attic. P. II. 

Neanth. — Neanthes in Müller hist. graec. 
VoL UI. 

iemes. --- Nemesiani Cynegeticon. 

Nep. — Cornelius Nepos. 

Nest. 1) = Nestor in Anthologia gracon. 2) 
— Nestor in Müller hist. graec. Vol. III. 
Nicaen. = Nicaenetus in Anthologia graeca. 
Nicsg. — Nicagoras Athen., Cypr. etc. in 

Müller hist. graec. Vol II u. II. 


Nic. u. Nicand. 1) Νίο, = Nicander u. zwar 
.= Alexipharmaca uw. T eriach, 
Schol. = Scholia, ed. Schneider. 2) Nic. 
— Nicander in Anthologia graeca u. Th. 
Bergk Anthologia Iyrice. 8) Nicand. = 
Nicander in Müller hist, graec. Yol. IV. 


Nican. == Nicanorum fragments in Müller 
hist. graec. Vol. III. 
Nicarch. 1) = Nicarchus in Anthologia 


gracca. 2) = Nicarchi fregmente in Mül- 

er hist. graec. Vol. III. 

Niceph. = Nicephorus, 

Nicet. -- Νϊοθίθο Eugeniani narratio amato- 
ris ed. R. Hercher, Leipz. 1859. 

Nio 3) — Niciss in Anthologia graeca. 2) 
= μι fragmenta in Müller hist. graec. 


N ieoel. = Nicocles in Müller hist. graeo. 
Ols . ' \ 
Nicocr. = Nioocrates in Müller hist. graec. 
Nieod. == Nioodemus in Anthologi 
icod. = Nicodemus in ologia graeen. 
Nicol. 1) Nic. Dam. = Nicolai Damasoeni 
enta oollegit Müller in histor. graeo. 
Vol. ΠΠ. 2) Nicol. = Nicolai sophistae 
etores 


progymnasmata in L. Spengel 
eci. 


gra 
Nicomach. 1) = Nicomachus in Antholo- 
ia ca. 2) = Nicomachi fragmenta in 
üller bist, graec. Vol. II. 
Nicomed. 1) -- Nicomedes in Anthologia 
grasca 2) = Nicomedis fragmenta in Mül- 
er hist. graec. Vol. IV. 
Nicostr. Nicostratorum fragmenta in 
Müller hist. greec. Vol. III u. IV. 
Nil. = Nilus (Scholasticus) in Anthologia 


— 
— ⸗ 


grases. ο. 

Nonn. = Nonnus u. zwar D. == Dionysiscs 
ed. Köchly, Leipz. 1857 u. 1858. (Nonn. 
ohne Zufag au = periphrasis Ioanni. 

Nonnos, = Nonnosi fragmenta collegit Mül- 
ler in hist. graec. Vol. IV. 

Noss. = Nossis in Anthologis 

N. T. Novum Testamentum u. zwar act 
sp. = acta Α lorum, 8ροα. = apoca- 
lypsis etc. . Ph. Buttmann, Lips. 1856. 

Num. = Numenius in Anthologie graeca. 

Nymph. = Nymphidis fragmenta in Müller 
hist. graec. Vol. III. 

N ymphod. — Nymphodorus in Müller hist. 


ο. Vol. Π. 
οἆ == Odyssea Homeri ed. Faesi u. Dindorf, 
u. Schol. Od. = Scholia in Odysseam ed. 
Buttmann, f. Homer. 
Oen. = Oenomaus in Anthologia graeca. 
Olymp. 1) -- Olympus u. Olympiodorus in 
Müller hist. ec. Vol. IH. 2) = Olym- 
ichus in Müller hist. graec. Vol. IV. 8)= 
lympiodori vita Platonis ed. Westermann, 
Par. 1850. 
Onas. = Onasimus u. Onasus in Müller hist. 
ec. Vol. ΠΠ. 
Onest. = Onestes in Anthologie graeca. 
Opp. = Oppianus, H.=Hal. = Halieutica, C. 
== Cynegetica, Ix. — Ixeutica ed. Schneider. 
Or. Sib. = Oraoula Sibyllina. 











χιπ Derzeichniß der Abkürzungen und der angeführten Schriftfteller. 


Orph. = Orpheus, h. = hymni, Arg.= Ar- 
gonautica, lap. = de lapidibus οὐ. lithica, | 
og = fragmente. Ed. Tauchnitz, Leipzig 

Ον. -- Oridius u. zwar met. — metamor- 
phoses, her. = heroides, Ib. -- Ibis, Fast. 
= Fasti, Trist. = Tristis, Pont. -- epi- 
stolae ex Ponto etc. 

Paeon = Paeon Amathusius in Müller hist. 

:  graec. Vol. IV. 

Palaeph. 1) — Palaephatus de incredibili- 

bus ed. Fischer, Leipz. 1786. 2) = Palae- 
Ἀπά fragmenta in Müller histor. graec. 
ol. Π. 

Pall. 1) = Palladas in Antbologia graeca. 
9 — Palladius u. Pallas in Müller hist. gr. 

Pamph. 1) —Pamphilus in Anthologi 
amph. 1) = Pamphilus in ologia graeca. 
2) = Pamphili ragments in Müller hist. 
graec. Vol. IV. 3) == Pamphila in Müller 
hist. graec. Vol. III. 

Pampr. -- Pamprepius in Möller hist. graec. 
Vol. IV. 

Paner. — Pancrates in Anthologia graeca 
u. Th. Bergk Anthologia Iyrica, 

Pantel. -- Panteleus in Anthologia graeca. 

Papp. = Pappias u. Pappus in Müller hist. 
graeo. Vol. iv. 

Parm. = Parmenio in Anthologia graeca. 

Paroem. = Paroemiographi Leutsch u. 
Schneidewin. 

Parrh. = Parrbasius in Anthologia graeca 
u. Tb. Bergk Anthologie ]yrioa. 

Parth. 1) = Parthenii erotiea ed. R. I!*rcher, 
Teipz. 1858. 2) = Parthenius in Th. Bergk 
Anthologia Iyrica.. 3) Parthax in Müller 
hist. graec. Vol. I. 

Pas. = Pasiteles in .Müller hist. gr. Vol 


IV. 
Patro cl. = Patrocles in Müller hist. graec. 
- Vol. Π. 
P. Sil. u. Paul. 8il. = Paulus Silentiarius in 


graec. Vol 

Pax. — Paxamus in Müller hist. gr. Vol. IV. 

Peith. = Peitholai fragmenta in Baiter-Sauppe 
Oratt. Attic. P. II. 

Pergam. — Pergamenus in Müller hist. gr. 
Vol. IV. 

Perit. = Peritus in Anthologia gracca. 

Pers. 1) = Persaei fragmenta in Müller bist. 
graec. Vol. II. 2) = Perses in Anthologia 
graeca. 8) Pers. = Persii Satyrae. 

Petell. = Petellides in Müller hist. graec. 
Vol. IV. 

Petr. Patr. ob. Patrio = Petri Patricii 

enta collegit Müller in hist. graec. 

γοῖ IV. Ἕ er 


Ph a ©. 5= Phacax in Baiter-Sauppe Oratt. At- 
ic. P. II. 

Phaed. = Phaedimus in Anthologia graeca. 
Phaenn. == Phaönnus in Anthologia graeca. 


Phasst = Phaestus in Müller hist. graec. 

ol. IV. 

Phalaoc. — Phalaecus in Anthologia graeca. 

Phal. = Phalaridis epistolae ed. Schaefer. 

Phan. 1) -- Phanias in Anthologie 8. 
2) = Phaniae fragmenta in Mäller hist. gr. 


ol. II. 

Phanocl. -- Phanocles in Th. Bergk Antho- 
logia lyrice. , 

Phanocr. = Phanocritus in Müller histor. 
graec. Vol. IV. 

Phanod. 1) = Phanodemi fragmenta colle- 
git Müller in hist. graec. Vol. J. 2)=Pha- 
nodicus in Müller hist. graec. Vol. IV. 

Pharnuch. = Pharnuchus in Müller hist. 
graec. Vol. IV. 

Phav. —= Phavorinas. . 

Pherec. — Pherecydis fragmenta collegit 
Müller in hist. graec. Vol. I u. IV. 

Philel. — Philalius in Müller hist. graec. 
Vol. IV. 

Philem. 1)= Philemon in Antholo 
2) = Philemonis fragmenta in 
graec. Vol. IV. 

Philet. 1) = Philetas in Anthologia graeca 
u. Th. Bergk Anthologis Iyrica, 2) = Phi- 
lethae fragmenta in Müller hist. graec. Vol. 


ia graeca. 
üller hist. 


Phili. -- Philiadas in Anthologis graeca. 

Philin. 1) = Philinus in Müller hist. graec. 
Το]. III. 2) = Philinus in Baiter - Sauppe 
Oratt. Attio. P. II. 

Phil. οὗ. Philipp. 1) = Philippus Thessalo- 
nicensis in Anthologia graecse. 2) = Philip- 
porum fragmenta in Müller histor. graec. 

ο 


Philisc. 1) -- Philiscus in Anthologia graeca 
u. Th. Bergk Anthologia Iyrica. 2) = Phi- 
lisoi fragmenta in Baiter-Sauppe Oratt. At- 


tic. P. D. 

Philist. 1) = Philistides in Müller bist. gr. 
Vol. IV. 2) = Philistus in Möller hist. gr. 
Vol. Iu. IV. 

PhillL = Phillis in Müller hist, gr. Vol. IV. 

Phil. 1) = Philo Indaeus u. 3war incorr. 
mund. ®. i. de incorruptibilitate mundi, 
leg. σα]. d.i. de legatione ad Cajum,congr. 
d. i. de congressu quaerendae gratise ρτα- 
tis, qu. ο. pr. 1. d. i. quod omnis probus 
liber, eto. T. I-VIIIL. Ed. Tauchnitz, Leipz. 
1851—53. 2) == Philo Byblius a) in Antho- 
logia graeos. b) in Müller hist. graec. Vol. 
III. 3) = Philo Byzantius de septem orbis 
speotaculis ed. Β. Hercher, Par. 1958. 

Philoch. = Philochori fragmenta collegit 
Müller in hist. graec. Vol. I u. IV. 

Philocr. = Philocratis fragmenta in Mäller 

Philod == Phllodemäs in Anthol graoca. 

ilod. = Philodemus in Anthologia 

Philog. = Philogenes in Müller hist, graec. 
VoL IV. 

Philomn. = Philomnestus in Müller hist, 
graec. Vol. IV. 

Philon. = Philonides in Müller hist, graec. 


Vol. IV, 
Philost. 1) = Philostephanus in Th. Bergk 


Berzeichnig der Abkürzungen und der angeführten Schriftſteller. xuvu 


Anthologie hriqa. 2) = 
fragmenta in Müller hist, graoo. Vol. 
1) Philostr. -- Philostretus in 


Anthologia graeca. 2) Philostr. = Philo- Plotin. = 


Philostephani Plaut. = Plauti comoedise. 
L ΕΙ 


lin. = Plinii bistorise naturslis ]. XXXVIIL, 
ep. = epistolae, 
lotinus. 


strati v. ΑΡ. ὃ. i. vita Apollonii u. v.soph. Plut. — Plutarchus u. zwar pr. iner. — ad 


d. i. vitae sophistarum, her. b. i. heroica, 
im. b. — etc. 

Philox. = Philoxenus in Anthologia graeca 
u. in Th. Bergk Anthologia Ἰγτίοα, 


Phleg. = Phlegontis Tralliani fragmenta 
collegit Müller Mn hist, graec. Vol. Ill. 
Phoc. 1) = Phocas in Anthologia graeca. 
2) = Phocylides in Anthologia graeca η. 
Bergk Anthologia lyrica. 
Phoeb. = Phoebammon de figuris in L. Spen- 


gel Rhetores graeci, 
Phoen. = Phoenix in Tb. Bergk Anthologia 


lyrica. 

Phot. 1) Phot. = Photius in Anthologia 
graeca. 2) Phot. = Photius — Zuſatg 
Photü lexicon, Zahlen dabei weiſen auf bie 

Pr. 1) Ph Pi hus ed. Lobeck 
ryn. ryn. = Phrynichus ed. eck. 
1) Ehryn. == Phrynichus in Th. Bergk An- 

ologia 1yrica. 

Pbyl. = Phylarchi fragmenta collegit Mül- 
ler in hist. graec. Vol. I u. IV. , 

Pigr. = Pigres in Th. Bergk Anthologia 17- 


rica, 

Pind. 1) = Pindarus u. zwar Ol. = Olym- 

ia, N. -- Nemea, P. = Pythis, . = 

ia, fr. = enta. Ed. Schneide- 

win, Leipz. 1866. 2) = Pindarus in Antbo- 
ogia ος. 

Pin. — Pinytus in Anthologia graece. 

Pis. 1) = Pisander in Anthologis graece u. 
Th. k Anthologia Iyrica. 2) — Pisi- 
stratus in Müller hist. graeo. Vol. IV. 

lan. = Planudes, Anthologie.) , 
lat. 1) = Plato u. zwar Alo. 1. 2 = Alci- 
biades 1. 2, Aloy. = Aleyon, ap. = Apo- 
logia Sooratis, Az. -- Axiochus, Charm. 
= Gharmides, Clit. = Clitophon, conv. 
cd. symp. == convivium od. symposlum, 
Crat = Cratylus, Criti. = Critias, Crit. 
= Criton, def. = definitiones, Dem. = 
Demodocus, Epin. = Epinomis, ep. = epi- 
stolae, Er. -- Erastae, Bry. — Eryxias, 
Eauthyd. —= Euthydemus, Kuthyphbr. = 
= Euthyphron, Gorg. — Gorgias, Hip- 
parch. = Hipparchus, Hipp mai. u. min. 
= Hippiss maior u. minor, lo = Io, iust. 
= de ıusto, Lach. = Laches, legg. = de 
legibus, Lys. = Lysis, Menex. = Mene- 
xenus, Men. -- Meno, Min. = Minos, 
Parm. — Parmenides, Phaed. = Phaedo, 
Phaedr. — Phaedrus, Phil. = Philebus, 
pol. = politicus, Prot. = Protogo r. 
publ. = de re publica, Bis. = Sisyphus, 
soph. = sopbista, Theag. = Theagenes, 
Theaet. -- Theaetetus, Tim. = Timaens, 
Tim. Locr. = Timaeus Locrus, virt. = 
de virtute, schol. = scholia. Ed. C. H. 
Hermann, Leipz. 1858. 1856. 2) Plat. ep. 
= Ῥ]αίο (comicus iunior) in Anthologis 
graocs u. Bergk Anthologia Iyrica. 


principem ineruditum, adv. Col. = adver- 
sus Colotem, ad. et am. = de audulatore 
et amico, segr. et lib. fr. = fragmentum: 
segritudo et libido utrum animae an corpo- 
ris sint, Aem. Paul.==Aemilii Pauli vitae, 
Aem. P. et Tim. ο. = Aemilii Pauli cum 
Timoleonte comparatio, affect. an. fr. = 
fragmentum: affectibus subiectum in animo 
humano parene sit eius an facultas, Ages. 
— Agesilai vita, Ages. et Pomp. = Age- 
silai et Pompeji comparatio, Ag. -- Agidis 
vita, Ag. et Cleom. = Agidis et Cleome- 
nis oum Gracchis comparatio, Alc. = Alci- 
biadis vita, Alc. et Cor. = Alcibiadis et 
Coriolani comparatio, Alex. fort. 1.2 = 
de Alexandri seu fortuna seu virtute oratio 
1. 2, Alex. = Alexandri vita, prov.=Ale- 
xandrinorum proverbia, am. narr.== ama- 
toriae narrationes, am. od. amat. — ama- 
torius, am. fr. = fragmentum de amicitia, 
am. mult., —= de amicorum multitudine, 
sm. prol. =de amore prolis, lib. am. fr. 
= fragmentum de libidine et amore, sen. 
ger. resp.=an seni sit gerenda respublica, 
praen. fut. fr. = fragmentum: an utilis 
sit praenotio futurorum, vitios. infel. = 
an vitiosites ad infelicitatem sufficiat, an.fr. 
Ὡ- fragmentum de anima, an. procr. = 
de animae procreatione in Timaeo, an. corp. 
aff, = anımae an corporis aflectiones sint 
pejoren, Ant. = Antoni vita, Dem. et Ant. 
c. = Demetrii cum Antonio comparatio, 
apophth. Lacaen. = apophthegmata La- 
caenarum, ap. Lac. —= apophthegmata La- 
conica, ap. od.apophth. reg. = apophtheg- 
mata regum et imperatorum, cons. 8 
Ap. od. Apoll, = Äpollonius od. consolatio 
Apollonium, aqu. an ign. = aqua an 
ignis utilior, Arat. = Ατα vita, sign. fr. 
= fragmentum: quaestiones de Arati signis, 
Ar. od. Arist. = Aristidis vita, Ar. et 
Cat. o.== Aristidis cum Catone comparatio, 
Aristom. fr. = fragmentum de Aristome- 
nis vita, Arist. et Men. -- Aristophanis 
et Menandri comparatio, Artox. = Arto- 
xerzxis vita, Ath. gl. = de Atheniensium 
gloria, aud. poet. = de audiendis poetis, 
aud. = de audiendo, brut. rat. — bruta 
ratione uti, Brut. = Bruti vita, Brut. et 
Dio ο, = Bruti cum Dione comparalio, 
Caes. -- Caesaris vita, Cam. -- Camilli vita, 
cal. fr. = fragmentum de calumnia, carn. 
es. 1.2 = de carnium esu oratio 1 u. 2, 
Cat. maj. — Catonis majoris vita, Cat. 
min. — Catonis minoris vita, Cic. = Üice- 
ronis vita, Cic. Dem. ο. = Ciceronis cum 
Demosthene comparatio, Cim. = Cimonis 
vita, Cim. Luc. c. = Cimonis et Luoulli 
comparatio, Cleom. = Cleomenis vita, coh. 
ir. = de cohibenda ira, comment. Hes.fr. 
= fragmentum: commentarü in Hesiodum, 


xıvu Verzeichniß der Abkürzungen und der angeführten Schriftfteller. 


com. Nicandr. fr. = fragmentum: com- 
mentariüi in Nicandri theriaca, comm. not. 
-- de communibus notitiis, conj. praec. 
. = tonjugalia praecepta, oons. Ξ- consola- 
tio ad uxorem, div. fr. = fragmentum ex 
libro contra divitias, vir. corp. fr. —=frag- 
mentum: vires corporis, vol. fr. = frag- 
mentum: voluptatem, conv. ob. symp. 
quaest. -- convivales od. symposiscae quae- 
stiones, conv. VII sap. = convivium se- 
Prem sapientium, Cor. od. Caj. Marc. = 

arcii Coriolani vita, Crass. — Crassi vita, 
Crass. Nic. ο. = i cum Nicia compa- 
ratio, Crat. fr. = fragmentum: Cratetis vi- 
ta, c. pr. phil. = cum principibus philoso- 
phandum esse, cup. div. fr.— fragmentum 

e cupiditate divitiarum, cur. = de curio- 
sitate, Daed. Plat. fr. = fragmentum de 
Daedalis Plataeensibus, Daiph. fr. = frag- 
mentum: Daiphanti vifa, deft.or.=de de- 
fectu oraculorum, dieb. fr. = fragmentum de 
diebus, div. fr.= fragmentum de divinatione, 
‘ ed. puer. — de educatione puerorum, ei 
Deiph.==de eiapud Deiphos, ex.—=de exilio, 
fac.lun. = de facie in orbe lunae, fat.= 
de fato, fluv. = de fluviorum et montium no- 
- minibus, fort.= de fortuna, fort. Rom. = 
de fortuna Romanorum, frat. am. = de 
: fraterno amore, garr. — de garrulitate, 

gen. Socr. = de genio Socratis, Her.mal. 
— de Herodoti malignitate, inim. ut. = 
de inimicorum utilitate, inv. et od. = de 
invidie et odio, ir. fr. = fragmentum de 
ira, Is. et Os. = de Iside et Osiride, 
just. fr. = fragmentum de iustitia adver- 
sus Chrysippum, lat. viv. -- de latenter 
vivendo, metr. — de metris, mul. virt.= 
de mulierum virtutibus, mus. — de musica, 
plac. phil. = de placitis philosophorum, 
pr. frig. = de primo frigido, prof. virt. 
= de profectibus in virtute, Pyth. or. = 
de Pythiae oraculis, san. — de sanitate 
praecepta, se laud. = de se ipsum citra 
Invidiam laudando, s. num. v. — de sera 
numinis vindicta, sol. an. — de solertia 
animalium, Stoic. rep. — de Stoicorum 
repugnantiis, superst. — de superstitiohe, 
trangu. fr.=fragmentum de tranquillitate, 
un. dom. = de unius in republica domina- 
tione, ven.fr. = fragmentum de venatione 
v. Hom. = de vita et poesi Homeri, (vit. 
aer. al. = de vitando aere alieno, virt. et 
vit = de virtute et vitio, virt mor. = 
de virtute morali, vit. pud. -- de vitioso 

udore, X oratt.v.= Decem oratorum vi- 

e (Aesch. — Aeschines, Ant. — Anti- 
phon, Dem. = Demosthenes, Din. = Di- 
narchus, Hyp. = Hyperides, Isae. = Isae- 
us, Isocr. = Isocrates, Lyc. -- Lyourgus, 
Lys. = Lysias, X oratt. v. decr. = de- 
ereta zu der Schrift), Demetr. = Demetrü 
vita, Dem. —= Demosthenis vita, Dion. = 
Dionis vita, div. cup. = de divitiarum cu- 
piditate, Epam. fr. = fragmentum: Epami- 
nondae vita, ο. Epic. = non posse Buavi- 
: ter vivi secundum Epicurum, an. procr. 


ep. = epitome de animi procreatione, Euın. 
= Eumenis vita, Eum. Sert. ο. = Eume- 
menis et Sertorii comparatio, Hom. exerc. 
fr. = fragmentum ex Homericis exereita- 
tionibus, mul. er. fr. — fragmentum quod 
mulieres etiam erudiendae sint, pro pulchr. 
fr.—= fragmentum ex libro pro pulchritudi- 
ne, strom. fr. — fragmentum ex strome- 
teorum opere, Fab. Max. — Fabii Maximi 
vita, Fab. Per. ο.-- Fabii cum Pericle com- 
paratio, fab. narr. fr. — fragmentum fa- 

ulosarum narrationum, Flam. = T. Quin- 
ctii Flaminii vita, Flam. Philop. c. = Fla- 
minii cum Philopoemene comparatio, Galb. 
= Galbae vita, Ο. Gracch. = C. Gracchi 
vita, Tib. Gracch. = Tiberii Grscchi vita, 

r. quaest. -- graecae qusestiones, Herc. 

r. = fragmentum: Herculis vita, inc. fr. 


= incertorum librorum fragmeuta, inst. 


Lac. = instituta Laconica, Traj. fr. = 
fragmentum: institutio Trejani, Leon. fr. 
-- fragmentum: Leonidae vita, Luc. = Lu- 
culli vita, Lye.=Lycurgi vita, Lyc. Num. 
c. = Lycurgi et Numae comparatio, Lys. 
— Lysandri vita, Lys. Syll.c. = Lysandri 
cum Sylla comparatio, Marc. = Marcelli 
vita, Marc. Pel. c. = Marcelli cum Pelo- 
ida comparatio, Mar. — Mari vita, Met. 
r. = fragmentum: Metelli vita, mund 
cond. fr. = fragmentum: mundum condi- 
tum esse statui a Platone, nat. quaest. — 
naturales quaestiones, Nic. = Niciae vita, 
Num. -- Numsae vita, Oth. = Othonis vi- 
ta, parall. = parallela, Ρο]. ob. Lelop. = 
Pelopidae vita, Per. = Periclis vita, Phi- 


10p. = T hilopoemenis vita, Phoc. = Pho- 


cionis vita, Plat. quaest. -- Platonicae 
quaestiones, Pomp. -- Pompejivita, Popl. 
= Poplicolae vita, Popl. Sol. ο. = Popli- 
colae et Solonis comparatio, pr. ger. rep- 
= praecepte gerendae reipublicae, Pyrrhb. 
— Pyrrhivita, qu. rom. = quaestiones ro- 
manae, rel. vit. fr. — fragmentum: reli- 
guiae ex vitis, Rom. = Romuli vita, Rom. 

h. ο. = Romuli cum Theseo comparatio, 
Scip. Afr. fr. = fragmentum: Scipionis 
Africani vita, u. Scip. vit. fr. = fragmen- 
tum: Scipionis vita, Sert. -- Sortorii vita, 


Bol. = 8olonis vita, Stoic. abs. — Stoi- 


608 absurdiora poetis dicere, Syll. = Syl- 
lae vita, Them. == Themistoclis vite, Thes. 
— Thesei vita, Tib. fr. = fragmentum: Ti- 
beri vita, Tim. — Timoleontis vita, virt. 
doc. = virtutem doceri posse. — Plutarchi 
vitae parallelae. Vol. I-V ed. C. Sintenis, 
Leipz. 1852—1854 u. Plutarchi scripta mora- 
ne gi Fr. Dübner T. 1--Π1, Par. 1841 — 


Polem. 1) = Polemonis sophistae laudstiones 


funebres ed. Orelli. 2) Polem. = Polemo- 
nis fragmenta in Müller hist. graec. Vol. 
I. 8) Polem. = Polemon in Anthologia 


8608. 
Poll. 1) = Ῥο]]ποίβ onomasticum ed. Bekker. 


2) Poll. = Pollianus in Anthologia graeca. 


Polyaen. 1) = Polysaeni strategemats ed. 











Verzeichniß der Abkürzungen und der angeführten Schriftfteller. 


Woelfflin, Leips. 1860. 2) = Polyaeni frag- 
mente in Müller hist. graec. Vol, II. 3)= 
Polysenus in Anthologie graeca. 

P yanth. = Polyanthus in Müller hist. graec, 


Ρο]. 1) = Polybius od. I. Bekker, Berol. 1844. 
2) = An olybius de schematismo in L. Spen- P 


gel Rh οοἱ. 8) = Pol euctes in 
τας κά. ὃν ον, aiter-Saup 


P * oh = Polycharmus in Mällerhi hist. graec. 
Ῥο]γος. 1) = Polyoratis Fragmente in Mäller 
hist. graec. 


ο. Vol. IV. 2) = Polyorstis { 

p in Baiter-Saupp pe Oratt, ttio. ‚PD 
olygn. = Po oti od. Po osti - 
menta in Mälle: hist. graec. ea ie 

Polystr. = Pol stratus In in Anthologie 608. 

Polyxz = —— — enta iu Baiter- 


= Pompejus in Anthologia graeca, 

— iragmenta in Müller hist. 

2 Το]. 

Porph. = on byrius Tyrius u. jwar abst. 
— ᾖ9 abstinentia, antr. = de antro. Ed. 
R Hercher, Par, 1858. Pyth.=vits Pytha- 
gorae, Plot : > vita Plotini. Ed. Wester- 
mann, Par τ. Ξ- Ῥο fragmen 
in Müller hist. graec. vol 

1) -- = —— in Antholo a0- 


μία 
i fragmenta in Müller 
hist. graec. —3 


Posid = — fragmenta in Müller hist. 


graec. Vol. III. 
Poss. = Possis in Müller hist. graec. Vol.IV. 


pl: 


Post. = Postumius in Müller histor. graec. 
Vol. πι. 
Pot = Potamo in Müller hist. graeo. Vol. III. 
Prat. -- Pratinus in Th. Bergk Anthologia 
lyrica. 
τοσα = Praxagoras in Müller hist. graec. 
ο 
Prax — Praxion in Müller histor. graeo. 
ο 
Prazill = Praxilla in Th. Bergk Anthologia 


l 

Prize 1) = Praxiteles in Th. Bergk Antho- 
logie lyrica. 2) = Praxitelis fragmenta in 
Müller hist. graec. Vol. IV. 

Prisc. 1) Prisc. Pan. = Prisci Panitae Bag 
menta collegit 1 Müller in histor. graec. V 
IV. 2) Prisc. = 


Prisciani Opera. 
Procl. N — Proclis fragments in in Müller hist. 
VoL U u. IV. 2) =Proclus in Antho- 
login aeca. 8) = Procli Chrestomathia 


= Procopius. 
Prom. = Promathidse u, Promationis frag- 
menta in Müller hist. graec. Vol. II. 
Prot. = Protagorides u. Protarchus in Mül- 


ler hist. c. Vol. IV. 
Prox. = Proxeni fragmenta in Müller histor. 
grasc. „ Vol. IL 


Ps an — Psaon in Müller histor. graec. Vol. 


XLIX 


Psell. = Psellus. 
Ρίο]. 1) = Piolemaei geographia ed. Nobbe, 
Leip: —— 2) = Ptolemaeus in An- 
eca u. in Th. Bergk Anthologia 
we Ptolemaeorum fragmenta in 
„Yale hist. graec. Vol. III u. IV. 
g. = Pyrgion in Müller hist. graec. Vol. IV, 
Byrrh. 1) = Pyrrhander u. Pyrrhon in Mül- 
er hist. graec. Vol. IV. 2) = Pyrrhus in 
p Müller hist. graec, Vol. U. 
ythaen. = Eythaeneti fragmenta in Müller 
ol 


p graeo. Anthol 
ythag. = goras in t ologia graeca. 
Pyth. a Nor u Ne eas in Anthologia 08. 
. 2) = Pythese fragmenta in Baiter - Sauppe 
Öratt. Attic. P. 3) = Pythermi frag- 
mente in Müller hist. graec. Vol. IV. 
"Val ı= Pythooles in Müller hist, graec. 


Pythod = Ξ- Pythodorus in Müller hist. graec. 


Quint. 1) = Quintus in Anthologia graoca, 
ή Moccius. | 2) Quint. = Quintilianns. 
u. Sm. = Quintus Smyrnseus ed. Koechly, 
Leipz. 1853. 

Rhar. — Rharus in Anthologia grae 

Rhe θ τα Rbeginus in Müller bistor. graec. 


Rhian. = Rhianus in Anthologis graeca. 
Ruf. = Kun Rufinus in Anthologia Fresse. 2) 
Auf rhetorica in L. Spengel Rhetores 


But. = — Ratilii Rufi ragmenta collegit Mül- 
ler in hist. graec. Vol. I 

Sab. = Babinus in Anthologie graeca. 

Sam. — Samius in Anthologia graeca. 

3a ph. = Sappho in Anthologia gracca, Th. 

ergk ‚Anthologia lyrica u de die- 

lectis Aeolicis. 

Sat. 1) = Satyrius Thyillus in Anthologia 


θος. 9) — Satyrus in Antholo gracca. 
ας detyri fragmenta in Mũller 3 
ο 


—88 = Scaevola, ſ. Mucius. 


Beam. = F BScamon in Müller histor. graee. 

Schol. = Scholia, ſ. die ei ie einzelnen Säriftfteller. 

Scol. —= Scolia in ergk Anthologia 
lyrica. 

Scyl. a) = Scylacis periplus in Geographi 
minores ed. Müller, Par. 1 — Scyla- 
cis fragmenta in Müller hist. graec. . Vol. ΠΠ. 


Scymn. = Scymni periegesis in Müller Geo- 
g aphi minores par. "in An hol 
cyth. 1) = Scythinus in ει Εν 
wi in Th. Bergk Antholo opin lyrica. 
Scythini fragmenta in Müller hist. 25 


Sec. — Secundus in Anthologia graeca. 

Sel. 1) = Seleucus in Th. Bergk Anthologi 
lyrice. 2) — Seleuci fragmenta in ΜΗ] er 
hist. graec. Vol. III. 

Semer. — Semeronius in Müller hist. graeo. 
Vol IV. 

Sem = το, Semi fragmenta in Möäller hist. graoo. 





L Verzeichnig der Abkürzungen und der angeführten Shriftfteller. 


Sen. = Benson. 

erap. = Serapio in Anthologia grasca. 

Seren. — Sereni fragmenta in Müller histor. 
graec. Vol. III. 

Serv. = Servii commentariü in Virgilium. 

Sev. = Severus in \:üller hist. graec. Vol. ΠΠ. 

Sext. ob. 5. Emp. — Sextus Empiricus ed. I. 
‚Bekker, Berl. 1842. 

Sil. 1) = Silenus in Müller hist, graec. Vol. 
II. (Silentiarius f. unter Paulus.) 2) Sil. = 
‚Silius Italicus, 

Sim. 1) = Simacus in Mäller hist. ο. Vol. 
IT u. ΠΠ. 2) = Simylus in Th. Bergk An- 
thologia lyrıca. 

Simm. -- Simmiss in Anthologie graeca u. 
‚Th. Bergk Anthologia lyrics. 

Sim. u. Simm. )= Simonides in Anthologia 
graeca u. Th. Bergk Anthologia lyrica. 2) 
= Simonidum fragmentsa in Müller histor. 
graec. Vol. II w. II. 

Socr. 1) = Socrates in Anthologia graeca u. 
Th. Bergk Anthologia Iyrica. 2) = Βοοτᾶ- 
tum fragmenta in Müller histor. graec. 
Vol. ΠΙ u. IV. 

Sol. 1) = Solon in Th. Bergk Anthologia 1γ- 
rica. 2) Sol. = Solinus. 

8Sophaen. = Sophaeneti fragmenta in Müller 
ist. graec. Vol. II. 

Soph. 1) = Sophocles u. zwar Ant. = Anti- 
one, Ο. R. = Oedipus Tyrannus, 0.C. = 
edipus Coloneus, Ay. — Ajax, EL = Ele- 

ctra, Trach.—= Trachinise, Phil. = Philo- 
otetes. Ed. G. Dindorf, Leipz. 1856. Schol. 
Soph. -- Scholia in Sophoclem. 2) = So- 
phocles in Anthologia graeca u. Th. Bergk 
Anthologia lyrica. 

Sophr. — Sophron u. Sophronius in Antho- 
logia graeca. 

Sosand. -- Sosander in Müller hist. graec. 
Vol. IV. 

Bosib. F Sosibins in Müller histor. graeo. 


ol. II. 

Basil. -- Sosilus in Müller histor. graec. 
ol. IH. 

Sosth. = Sosthenes in Müller histor. graec. 


Sostr. — Sostratus in Müller histor. graec. 
= Soteridas in Müller bistor. graec. 


ol. II. 

Sp. sp. = Epätere, sp. D. = Spätere Did: 
ter, eine von Bape belichte Bezeihnungsart 
nicht nachweisbarer aus irgend einem Lericon 
entichnter Namen, die aber oft in den neueren Aus» 
gaben gar nicht mehr vorfommen, weshalb diefelbe 
von mir nur ausnahmsweiſe beibehalten worden ift. 

Speus. — Speusippus in Anthologia graeca 
u. in Th. Bergk Anthologia lyrica. 

Sphaer. — Sphaerus in Müller hist. graeo. 
Vol. M. 

Staph. — Staphylus in Müller histor. graec. 
Vol. IV. 


Stat. = Statii carmina. 

St. B. = Stephani Byzantii Ethnicorum quao 
supereunt ed. Meineke, Berl. 1849. 

St. Gr. = Stephanus Grammatious in Antho- 
logia graeca. 

Stesich. = Stesichorus in Th. Bergk Aniho- 
logia lyrica. 

Stesicl = Stesielidis fragmenta in Müller 
hist. graee. Vol. IV. 

Stesimbr. — Stesimbrotus in Müller bistor. 
graec. Vol. I. 

Stob. — Stobaei florilegium ed. Meineke. 

Strab. a) = Strabonis Geographica 3 Voll 
recogn. Meineke, Leips. 1851. 1852. b) = 
Strabonin fragmenta in Müller hist. graec. 

ol. II. 

Strat. 1) = Strato in Anthologia ca. 2) 
— Stratonum fi enta in Müller histor. 
graec. Vol. II u. II. 

Stratocl. -- Stratoclis fragmenta in Baiter- 
Sauppe Oratt. Attic. P. I. 

Suet. — Suetonius. 


8. od. Suid. 1) = Suidae lexicon ex recogn. 
I. Bekkeri, Berol. 1854. 2) = Suidae frag- 


ments in Müller hist. graec. Vol. II. 

8yll. = Sylia in Anthologia graeca «. 

Syncell. = Georgius Synoellus. 

Syn. 1) = Synesii epistolae eto. 2) 87η. = 
Synesius in Anthologia graeca. 

Tac. —= Tacitus. 

Teleph. 1) = Telephanes in Müller histor. 

aec. Vol. IV. 2) —= Telephus in Müller 
ist. graec. Vol. III. 

Teles. 1) = Telesarchi fragments in Müller 
hist. graec. Vol. IV. 2) = Telesilla in Th. 
Bergk Anthologia Iyrica. 

Telest. = Telestes in Th. Bergk Anthologia 
lyrice. 

Ter. = Terentii comoediae. 

Terp. Ξ- Terpander in ΤΗ, Bergk Anthologia 

rica. 

Tea ο. — Teucri fragmente in Müller histor. 
graec. Vol. IV. 

Tenp. F Teupalus in Müller histor. graoo. 


Vol. IV. 
Thal. = Thales in Th. Bergk Anthologia 


lyrica. 

Thall. 1) = Thallus in Anthologia graeca. 2) 
= palli fragmenta in Müller hist. graec. 

ol. III. 

Theaet. = Thesetetus Scholasticus in Antho- 
logia graeca. 

Theag. = Thesgenum fragmenta in Müller 
hist, graec. Vol. H u. IV. 

Themis. = Themisonis fragments in Müller 
hist. graec. Vol. IV. 

Themisteg. — Themistagoras in Müller hist. 
graec. Vol. IV. 

Themist. = Themistii orationes ed. G. Din- 
dorf, Leipz. 1832. 

Themisto 6 — Themistogenes in Müller hist. 
graec. Vol. II. 

Theo = Theo in Anthologia graeca. 

Theochr. = Theochrestus in Müller histor. 


graec. Vol. II. 
Thbeocl. 1) = Theocles in Th. Bergk Antlolo- 








Verzeichniß der Abkürzungen und der angeführten Schriftfteller. 


ia Iyrica. 2) — Theoclis fragments in 
er hist. graec. Vol. III u. IV. 
Theocr. 1) = Theooriti Idyllia u. ep. (epi- 
ta) ed. Ahrens, Leipz. 1850. Schol. 
Fheocr. — Scholie in Theocritum ed. Kiess- 
μας 2) = Theocritus in Anthologia graeca 
u. Ih. Bergk Anthologia Iyrica- 8) = Theo- 
eriti fragments in Müller histor. 
Το]. IE 
Theodect. 1) = Theodeotes in Baiter-Sauppe 
Oratt. Attic. P. Π. 2) = Theodectis frag- 
menta iu Müller hist. graec. Vol. II. 
Theod. u Theodor. 1)= Theodoretus, Theo- 
doridas u. Theodorus in Anthologia ca. 
2) = Theodororum fi enta in Müller 
hist, Vol. HI u.IV. 8) Th. Pr. = Theo- 
dori romi Rodanthes et Dosiclis amo- 
rum 1. IX, ed. R. Hercher, Leipz. 1869. 
Theodot. = Theodotus in Müller hist. graec. 
VoL M. 
Theogn. 1) -- Theognis in Th. Bergk Antho- 
logia Iyrica, 2) = Theognis in Anthologia 
ca. 3) -- Theognidis fragmenta in Mül- 
er hist. graec. Vol. IV. 
Theol. = Theolytus in Müller histor. graec. 
Vol. IV. 
Theon. 1) = Theonis progymnasmata in L. 
Spengel Rhetores graeci. 2) = Theon iu 


graeo. 


Anthologia graeca. 
Theoph. 3) — Theophanes in Anthologia 
2) = Theophanum fi enta in 
üller histor. graec. Vol. III u. IV. 8) = 


Thbeophilus in 


u. 9 

Theophr. -- Theopbrastus u. zwar h. pl. = 
historis planterum, c.pl. = de causis plan- 
tarum. . Fr Wimmer, Ῥ. I u. I, Leipz. 

Theop. — Theopompi fra in Mül 

eop. = Theopompi enta a) in Mül- 

ler Bist. eo. Vol 1 * b) |, Baiter- 
Sauppe Οτο. Attic. P. II. 

Theos. = Theosebia in Anthologia graeca. 

Theot. = Theotimi fragmenta in Müller hist. 
graec. Vol. IV. 

Thes -- Theseus in Müller histor. graec. 
Vol. TV. 

Th. M. = Thomas Magister ed. Ritschl. 

Thom. Patr. u. Schol. = Thomas Patricius 


u. Scholasticus in Anthologie αρα 
Thrasyb. = 17 prasybulus An üller histor. 


graec. Vol I. 

Tıras IL = Thrasylius in Müller hist. graec. 

ο 9 

Thrasym. = Thrasymachus in Baiter-Sauppe 
Oratt. Attic. P. Π. FR 

Thuc. 1) = Thucydidis de bello Peloponne- 
siaco 1. VIII. ed. Boehme, Leipz. 1865. 2) 
Thucydides in Anthologia graeca u. Th. 
Bergk Anthologia Iyrica. 

ThyillL = Thyillius, |. Satyrius. 

Thym. = Thymocles in Anthologia graeca. 

Tib. 1) = Tiberius de figuris in L. Spengel 
Rhetores graeci. 2) -- Tiberius in Antho- 
logia graeca. 3) Tib. — Tibullus. 

Tim. 1) = Timaei lexicon ed. Hermann. 2) 
f. Pisto. 8) Tim. = Timsei fragmenta in 





LI 


Müller hist. graec. Vol. I u. IV. 4) Tim. 
= Timon in Anthologia graeca u. ΤΗ, Bergk 
Anthologia Iyrica. 

Timag. 1) = Timagenes in Müller histor. 
graee. Vol. III. 2) = Timagetus in Müller 

ist. graec. Vol. II uw. IV. 3) = Timugoras 

in Müller hist. graec. Vol. IV. 

Timoch. = Timochares in Müller hist. graec. 
Vol. ΠΠ. 

Timocr. = Timocreon in Anthologia graeca 
w. Th. Bergk Anthologia lyrics. 

Timol. — Timolaus in Müller histor. σταθο. 
Vol. IV. 

Timom. = Timomachus in Müller hist. graec. 
Vol. IV. 

Timon. 1) = Timonax in Mäller hist. graee. 
Vol. IV. 2) = Timonides in Müller histor. 


graec. Vol. Π. 

Timoth. 1) = Timotheus in Th. Bergk An- 
thologis Iyrica. 2) = Timothei fragmenta 
in Müller hist. graec. Vol. IV. 

Tragg. = Tragifer. 

Troil. = Troilus in Anthologia graeca. 

Thryph. 1) = Thryphiodorus ed. Tauchnitz. 
or h. = Tryphon in Anthologia grae- 
ca. 8) Tryph. = Tryphon de tropis ın L. 
Spengel Rhetores graeci. 

Tull. = Tullius, f. Laurea uw. Flaccus. 

Tymn. = Tymnes in Anthologia graeca. 

Tyrt, — Tyrtaeus in Th. Bergk Anthologia 

ca. 


yri 
Tzetz. = Teetzes (A. H. = Antehomerica, P. H. 
-- Posthomerica), ed. Bekker, Chil. = Chi- 
liades, Lycophr. = Scholis in Lycophronem. 
Val. = Valerius Flaccus. 


etera Lexica db. h. Suidas, Hesy- 
chius, Etymologica, Photius. 

Virg. = Virgilius, Aen. Aeneis, Georg. 
Georgica, ecl. = eclogae. 

Vitr. = Vitruvius de architecture. 

Ulp. 1) = Ulpiani fragmenta in Müller hist. 
graec. Vol. ἵν. 2) Ulp. Schol. = Ulpieni 
scholia in Demosthenem. 

Ur. = Urenii fragmenta in Müller hist, graec. 


ο 0 9 ‘ 

Xanth. = Xanthi fragmenta collegit Müller 
in hist. graec. Vol. I u. IV. 

Xenag. — Xenagoras in Müller hist. graec. 
Vol. IV. 

Xen. = Xenion in Müller histor. graec. 
Vol. IV. 

Χοποοτ. 1) = Xenocritus u. Xenocrates in 
Anthologia graeca. 2) -- Xenocratis frag- 
ments in Müller hist. graec. Vol. IV. 

σποτ -- Xenomedes in Müller hist. graec. 

ol. I. 

Xenophan. Xenophanes in Anthologia 
graeca u. Th. Bergk Anthologia Iyrica. 

Xenophil. = Xenophilus in Müller histor. 
graec. Vol. IV. 

Xen. od. Xenoph. 1) = Xenophon u. zirar 
Cyr. = Cyropaedia, An.= Anabasis, Hell. 

= Hellenica, Mem. = Memorabilia, Hier. 


— 
— 








LO 


Ξ- Hiero, Ag. = Agesilaus, oe0. = Ό9ου- 
nomicus, Conv == convivium, ap. — apo- 
logia, rep. Lac. ob. Ath. = reipublicae 
Lacedaemoniorum ob. Atheniensium, vect. 
= de vectigalibus, Hipp. = Hipparchicus, 
equ. -- de re equestri, cyn. = cynegeticus. 
L. Dindorf, Leipz. 1855. 2 = Xeno- 
phontiz Hpheeii de Anthia et Habrocoma 
V. ed. R.Hercher, Leipz. 1968. 3) =Xe- 
nophontum fragmenta in Müller bist. graec. 
ο 


Zel. — Zelotus in Anthologia graeca. 
Zen. 1) = Zenis in Müller hist. graec. Vol. 
iv Ἱ ) = Zeno in Müller histor. graec. 
ο 


II. 
Zenob. 1) = Zenobia in Müller hist. graec. 
Vol. m 2 Zenobius in Paraemio- 
graphi graeci ed. Leutsch u. Schneide- 


Berzeichniß der Abkürzungen und der angeführten Echriftiteller. 


win. T. 1. 8) = Zenobius in Anthologis | 


graooa. 

Zenod. 1) = Zenodotus u. Zenodotus Btoieus 
in Anthologia graeca. 2) -- Zenodoti frag- 
menta in Müller hist. graec. Vol. IV. 

Zenoph, = Zenophilus in Müller hist. graeo. 

ο 


Zeux.— Xeuxis inTh. Bergk Anthologia lyrica. 
Zoil. 1) = Zoili fragmenta in Müller histor. 
ec. Vol. Π. = Zoilus in Baiter-Sauppe 

Zon. 1) =" Zonsens de Sguris in L. Spenge 
on. 1) = Zonaeus de figuris in L 
Rhetores Graeci. 2) ο Zonas α. Diodorus, 

2.) Zom ος Zonares. jonis fragmente { 
op. = Zo u. Zopyrionis onta in 
Müller hist. graec. τοι w. | 

Ζοε. 1) = Zosimi historia, 2) Zos. = Zosi- 
mus: in Anthologia graeca. 





A. 


’Akopuos, f. Μάρκος. 


᾿Λαρασσόε, eigtl. Erdaufwurf, alfo Antwerpen, 
St. in Piſidien, Artemid. b. Strab. 12,570. 

’ » bebr. N., meifl indecl., Alex. Polyh. fr. 8, 
N. Τ., A. tab. 5 ᾽Ααρὼν ῥάβδος, der Aaronsitah, 
Schol. zu Lae. v.h. 2,41. — Dod auch 4αρών, ὤνος, 
bei Alex. Polyh. fr. 14 u. Ios. 2, 15, 2, 8. 

’Adrn, (----)-- τη, Callim. b. Herod. π. µον. 
ME. ρ. 42. 

"Aßa, gen. ας, Harp. ».’Eoylaxn, Arist. b. Strab. 
10,445, (ἆβα nach Hesych— ro6yog, alfa: Scheibe?), 
1) eine Nymphe,. Harp. α. α. O. Et.M. 2) T. des Zeno⸗ 
phants, welche zu Antonius’ Zeit in Olbe berrfchte, 
Strab. 14, 672. 8) St. in Karien, 6. Αβεύς, Herodn. 
b. St.B. 4) St. in Pholis —="Aßaı, Arist. a. a. O., 
Eust. &. "Aßas. 

: dor. f. Μβη, Alc. fr. 90. 

κ , DMannen., Inser. 2060 ff. (Bei Alex. 
Polyh.fr. 16 heißt ein Hebräer ’ABaP.) 

᾿Αβαδδών, δει. -- ᾽Απολλύων, Tobesengel, 


Apoc. 9, 11. 

” ται, Volt in Großphrygien, Strab. 18, 625. 
Die Landſchaft ἡ ᾿Αβαάτιε. Ebendaſ. Vgl. Aßavraz. 

᾿Αβάθονβα, n. pl. Ort in Marmatila, Ptol. 4, 
5, 29. 

"ABeı, {a (ad), den Alten nach benannt von "Aßas, 
w. f., doch ſ. Aßa, alfo Sheibenberg? 1) St. 
in Pholie am Kephifos, mit einem Oralel des Apollo, 
Her. 1, 46, ὅ., Slgde. Ew. u. Adj. ’Aßatos, dab. 
"Aßaioc als Bein. des Apollo, Paus. 10,3,2, Hesych., 
δι B. (80 iR im einigen Ausg. v. Soph. OR. 900 fo 
we Strab. 9, 428 u. St. B. s. Τογύρα aud '4βαί 
eccent., doch gegen bie Analogie, wie Fon St. B. s. 
ABa⸗ bemerkt.) 2) St. in Arabien, D. Sic. 82, 11. 
3) SL in Italien (9), St.B. 

“ -- Ἡβαϊος, auf einer äginetifähen Inscr. 
2034, bezweifelt von Ahrens Dial. ıı, 6. 151. 

᾿ va, η. ρίατ. u.’ νον, D. Sic. 14, 90, 
d., δαίἀ., St.B., Neuabe, 1) 61. in Sicilien, j. Tripi, 
Ptol. 8, 4, 12, D. Sic. a. a. O. Suid. u. St.B. Auch 
δε die ganze Landſchaft fo, St. B.u.Hesych., od. ἡ 
{ νίνη χώρα, D. Sic. 14, 78. Die ἄν. οἳ 
, ‚ Ὀ. Sic. 19, 110. 2) St. in Mebien, 
Prol. 6, 2, 17. 

’ ον, 1) d λιµήν, Safenplag in der Nähe 
von Meflale, App. b. civ. 5,112. 2) Abala, n. pl., 
Et. in Wethiopien, Iub. Maurit.b. Plin.6,84. Dazı ’Aßa- 
λίτηςφ ο). 4ὐαλίτης κόλπος, Ptol.4,7,27 u. ’Aßa- 
της ἡ δαλίτης, ἐμπόριον, Prol. 4, 7,10. Die 

Ψψαρεςῦ Wörterbuch ο. griech. Eigennamen. 


Ew. οἱ Αδαλῖται ἢ ᾿Αβαλῖται, εδεπὸ. 4, 7 (8), 27. 
8) Abalus, eine Infel des nörbl. Oceans, Pytbens υ. 
Plin. 37, 11. 

᾿Αβάμμων, ωνος, Diannen., Iambl. 

"Αβαντα, St.am Ῥοτπαβ, Hesych. 

’ vraos, ὁ, entw. — tod ΄άβαντος, Suid., od. 
= tur ἁβάνίων», St.B. 

"ABavres, (of), Abanter (-- κολοσσοί, nach Hesych., 
alfo: Sünen?), vorhellenifhe Thracier, welche von 
Add in Phokis nach Eubda hinüberzogen, Il. 2, 536, ö., 
Her. 1, 146, d,, Strab. 10,445, Plut. Thes. 5, von wo 
ein Theil nach der Infel Chios wanderte, Chios b. Paus. 
7,4,9, Philoch. b. Schol. Ar. Nub. 214, fowie zu dem 
Keraunifhen Gebirge in Epirus u. Illyrien, Paus. 7, 4, 
11, ΑΡ. Rh. 4, 1214, Proxen. b. St.B. s. Χαονία, 
Κὔβοια u. "Auavıla. Dav.: 

᾿Αβαντία, f. Süningen?, 1) St. in Epirus, 
Lycophr. 1043, ="Auertia u. ᾽ἁμαντίνη, St. B. s. 


"Aßartic. 

᾿ ‚ao, Hünichen?, Ablömmling des 
Abas, näml. Kanethos od. Kantbhos, ΑΡ. Rh.1, 178, δ., 
Orph. Arg. 142, Idmon, ΑΡ. Rb. 2, 817, d., Perfeus, 
Ον, Met. 4, 678, Attifius, cbend. 607. 

’ABayrıds, ddos, Adj. fem. -- Αβαντίς, Callim, 
Del. 20, St. B. 

’"Aßavris, (dos, f. 1) Adj. γᾶ, Epigr. b. Paus. 
5,22,8, Κὐβοίη, ΑΡ. Rh. 4, 1188. 2) Subst. a) alter 
Name für @uböa, Hes. b. St. B., Eur. Herc. f. 185, 
Strab. 10, 445, Aristocr. b. St.B., Suid. Ὁ) Landſchaft 
in Ihesprotien, Paus. 5, 23, 8. (6. Αβαντία.) 

᾿ , 00, m. Tyrann von Sicyon, Plut. Arat. 
2.8, Paus. 2,8, 2. (6. ᾽Αβαντιάδης.) 

᾿ θα, St. auf Taprobane, Prol. 7,4, 6. 

κ βαρέη, (viell. v. βόρβορος, alſo: Schlamm⸗ 
rein), 1) eine Quellnymphe, M. des Uefepus u. 
Bedafos, II. 6, 22, welche fie dem Bulolion gebar, Nonn. 
16, 877, Orph. lap. 455. 2) Najade, M. der tyrifchen 
Quelle Gallichoe, Nonn. 40, 868, ὅ. 

᾿ να, St. in Hyrkanien, Ptol. 6, 9, 6. 

"ABapts, οὓς, n. Berg in Palaſtina, Ios. 4, 8, 48. 

᾿Αβαρῖνος, »O hnezinne, alter Rame für Pylos 
in Meffenien, j. Avarino, Schol. zu Ptol. 8, 16,7. 

" , (ἄ ἃ Νοπη. 11, 182, aber δᾶ die Lateiner), 
gen. εὅος, ion. κος, (ὅ), nad Hesych. *Ohnefciff. 
1) ein hyperboreiſcher Ῥτίεβετ des Apollo, Zauberer, 
Her. 4, 86, Plat. Charm. 158, b, A., vgl. Harp.; yon- 
σμοὶ ᾽Αβάρεδος erwähnt Schol. Ar. Eau. 725. 2) ein 
Kaukafier u. Φεποῇε des Phineus, Ον. Met. 5, 86. 8) 
ein Rutuler, Virg. Aen. 9, 345. 4) ein Punier, Sil. 
Ital. 10, 53. 

1 








2 "Aßapeıg 


"Aßäpes, (0]), (ἄα), Prisc. Pan. fr. 80, τοὺς ᾿Αβά- 
pıs, Suid., u. "Άβαροι, Menand. Prot.fr.4, Anth. Plan. 
(1v, 72), δ., Suid. s. ἐπιδουπῆσαι, die Avaren. 

‚Aßaprıda, ados, Orph. Arg. 489, gew. "Aßapvis, 
idos, u. b. St. B. u. Hesych. aud "Aßapvos, (ή), 
Sheafhauf en, Vorgebirge, St. u. Gebiet bei Sampfas 
fus in Bariane in Kleinafien, Xen. Hell. 2, 1, 29, ΑΡ. 
Rb. 1, 982, Ath.2,62,c, Herodn. b, St.B., Hesych., od. 
Vorgebirge π. Et. in Bhotais, Hecat. b. St. B., Hesych. 
Em. ᾿Αβαρνεύς ο). ᾿Αβαρναῖοε, αίη, St. Β, Hesych. 

"Aßapros,m. *Unbejchwert?, ein Kobribe, Paus. 
7,3, 10. 

"Άβα, gen. 4βαντος, doch au "Aßa (Suid. u. 
St. B.), (>, Hüne?, f- Aßavres, 1) 6. des Lynkeus u. 
der Hypermneſtra, od. des Vofeidon od. Chalkon u. der 
Arethufa, od. des Belus, K. u. Gruͤnder von Argos, fo 
wie von Abä, Ahnherr ver Abanten, Pind. P. 8,77, Paus. 
2,16,2,8., Apd. 2, 2, 1, Strab. 9, 481, ὅ., Eust. u. 
Schol. zu Il. 2,586, Hyg- ς 157,9. (Nach Aristocr. b. 
St.B.s. —2 war er Vater der Arethuſa.) 2) ©. 
des Melampus, V. der Lyfimache, Paus. 1, 48, 5, Apd. 
1,9, 18; vgl. ΑΡ. Rh. 1, 142. 8) ©. der Metaneira, ter 
in eine Eidechſe verwandelt wurde, Nic. Ther., Nat. 
Com. 5, 14, Ον. Met. 5,450. 4) ©. bes Eurydamas, 
11.5, 148, Qu. Sm. 18, 209. — ein anderer Troer, Qu. 
Sm. 11,81. 5) ein Centaur, ©. des Ixion u. der Ne⸗ 
phele, Ον. Met. 12,806. 6) ein Freund des Perfeus, 
Ον.Μει.δ,126, 7) ein Gefährte des Diomedes, Ov. Met. 
14,505. 8) ein Troer u. ein Tusker, Gefährten u. Bun⸗ 
deögenoffen des Aeneas, Virg. Aen. 1, 121. 10, 170. 
9) ein Wahrfager des Epfanter, Paus. 10, 9, 7, wo 
Ecdhub.’Ayias vermuthet. 10) ein Rhetor, Suid., "Eudoc. 
b.Walz rhet. 7, p. 208, Phot. bibl. 150,b, 28, 9., f. 
Müller fragm. hist. 1Υ, 278. 11) ein fabelhafter Berg 
in Erytheia, Apd. 2, 5, 11. 12) ein 81. in Albanien, 
D. Cass. 87, 8, Plut. Pomp, 86. (St. Β. hat falſch Ira- 
Mas,—u. Arcad. Acc. p- 21 ᾽4ββας.) 

"Aßaca, f. Inſel der Aethiopen, Paus. 6, 26, 9. 

᾿Αβασγοί, u. in Arr.per. 11,8’ ol, Bolt 
in Koihis ο). nach St.B. in Schthien, die heutigen Abas 
fen, St.B. κ. Σαννεγαί, Theoph. Byz. in Phot. cod. 
67, Procop. 4, 8,71, Orph. Arg. 754, (wo Herm. nad 
Con. YBdoyar). "Ihr Land ᾿Αβασγία ift erwähnt 
Porphyrog. de adm. imp. c. 42. 

᾿Αβασηνοί, Bolt in Arabien, Uran. b. St B., f. 
4βασα. 

᾿Αβασκάντιος, Mannen., Stat. Silv. 5,1. K. (6. 
Aßaoxuvtog). 

᾿Αβασκαντία, Franenn. „„ Anth. App. 980, Fem. zu 

"ABderkavros, (Neidlos), 3) Aihener u. zwar 
Spheitiet, Inser. 192, Kephifier, Inscr. 263. 270 ff., 
Haläcr, Ross Dem. Att. 42. b) Epartaner, mit vertopp. 
σ ᾽βάσσχαντος, Inser. 1806. 

"Αβασκοί, f. 4βασγοί. 

΄Άβασκος, m. δι. ım Lande der Schtben, Arr. per. 
18, 2, f. Aßaoyol. 

᾽ἁβαστανοί, Voll am Indus, Arr. Λη. 6, 15,1. 

aa olvog, ein Eilitifcher Wein, Ath. 1, 8, b. 

Ir‘ όχας, < 6, Echthe, Luc. Tox. 61. 

Άββα, r,, Et. bei Garthago, Pol. 14, 6.7. (Beiden He⸗ 
braern 4ββά, Monatsn. — Helatomböon, los. 4, 4, 7.) 

"Ἀββακούμ, hebr. Name, Suid. 

"Αββαροε,ειπ Tyrier, Menand. Eph.b.Ios. c.Ap.1,21. 

"Άββας, 1. μας. 

Aßyapos, K. iu m Drient, Ep. ἆδ. 631. (App. 166) 
-- 4ὕγαρος, w 


᾽Αβεροιγῖνες 
᾿Αβδαῖοε, ein Tyrier, Menand. Eph. b. Ios. c. ΑΡ. 


1, 21. 

"A f. 4βδηρα. 

Α Tparos, m. ex der Tyrier, Menand. Eph. b. 
Ios. ο. ΑΡ. 1, 18. 

Aßs⸗ pa od. Αὔδειρα, St. in Afrike, in ber Nähe 
von Carthago, Ριοἱ. 4, 8, 84. 

'"Αβδελώνυμος, m. ein Sidonier, Poll. 6,105, (Ab- 
dolonymus od. Abdalonymus, erft Bärtner, 
dann Gebieter von Sidon, Curt. 4, 1, Iust. 11, 10. Er 
beißt b. D. Sic. 17, 46 Βαλλώνυμρς). 

᾿Αβδήλεμοε, m. ein Tyrier, Menand. Eph. b. Ios. 
.1,21. 

"ὈΑβδήμων, ονος, u μονος, ov, (Ael. Dius 
b. Ios. ο, ΑΡ. 1,17), Fri u, jwar Tyrann in Cyprus, 
D. Sic. 14. 98, ein anderer, Menand. Eph. b. Το». 8, 5, 
δ μ.ο. ΑΡ. 1, 18, fo wie b. Ael. Dius a. a. O. Eben fo 
if Phot. 120,2, 19 ft. αβδύμων zu ſchreiben. 

„ Schwefter des Diomedes, welche Abtera 
gründete, Mela 2, 2,9. 

(τά), nad Hesych.— θάλασσα, alfo St e⸗ 
burg?, aud) "Αβδηρον (Ephor. b. St. B.) u. "Aß&n- 
pos (Apd. 2, 5,8 u. St.B.s. Qoœcoc), fo wie Άβδηρα, 
ας, D. Sic. 81, 13, wie im lat. Abdera, ae, Plin. 
25,42. 1) 61. in Thracien am Neftus, j. Ruinen bei 
Rolyfilo, eine Gründung der Phönizier, od. nach Der 
Sage des Herkules, Apd.2,5,8, od. des Abderus, (|. AP- 
6ηρος), od. der Abbera, (f. den vorhergeh. Artikel), or. 
bes Clazomeniers Timefius, Her. 1, 168 u. Flgde. Adv. 

dev, Luc. vit. auct. 18, δ., ᾿Αβδηράδε Et. Μ. 
Ew. ἔτης, pl itas, Her. 8,120 u. Flgde, or. 
’A ‚ Hegesipp. 6 ται, 12), wegen ihrer Ver⸗ 
Tehrtheit berüchtigt, »Schildberger«, Dem. 17,28. Adj. 
»Αβδηριτικόφ, η, όν, Luc. hist. 2, τὸ {βδηριτικόν, 
abberitifche Verkehrtheit, Οἷς, Att. 7, 7. Bergl. auch 
’AßönpoAöyos, Tat. ο. Gr. 28.) Ihr Gchiet 7 ᾿Αβδη- 
piris, sdos, Theophr. h. pl. 8, 1,5. 8) Bon bdenfelben 
Phöniziern wurbe aud) ein Abdera in Spanien u. wat 
in Bätifa gegründet, Posid. b. Strab. 3, 156, Mela 
2,6,7 u. δι. Β., weldes Ptol. 2, 4,7” nennt. 
Ein in Spanien erwähnt Ἆρά, 2, 5, 10. Dar. 

1 a Pönpla in ©. des Hermes u. Liebling de⸗ Herku⸗ 
les, Gruͤnder des thrac. Abdera, Strab. 7, 381, fr. 
44. 47, Scymn. 667, Hellan. b. St. Β., Apd. 2, 5, 6, 
Hyg. {. δ0. 

᾿Αβδιού, Suid., {. Apsovd. 

‚ABötpe, { Apdiuwr. 

Aßlaxos, m. K. der Sitaler, Strab. 11, 506. 

„Abepdv, ὄνομα κύριο», Suid. 

Αβελ, hebr. Name des Sohnes von Adam, indecl. 
Suid., N. T. Bei los. 1, 2,1” ,ov. 

λΑβελά, Et. in Palifina, los. 8, 18, 7. 

᾿Αβέλλα, f. Et. in Gampanien, j. Avella vecchia. 
Strab. 5, 249, Ptol. 3, 1, 68. 

vn, St. in Raläftine, Ios. 8, 12, 4. 

᾿Αβέλλίνον, n. Et. ber Hirpiner in Samnium, j. 
Avellino, Ptol. 8, 1,71. 

"Aßelynaxla, Et.in Paläftina, Ios. 7,11, 4. 

"Άβεννα, ceinheim. Name des Bergs in Afrika, Kalpe 
gegenuber, (Säule des Herfules), Charax b. Schol. zu 
Dion. Per. 64. 

᾿Αβεντῖνον, τό, u. ’Aßevrivos aupu,, od. Aßer- 
τῖνον 0005, Aventinus, Bergin Rom, Plut. Rom. 9 
Num. 15, C. Gracch. 15, Iub. Μαυτ. b. Plut.qu. Rom. 
4, Strab. 4, 180. 5, 234. E. άὐεντῖνον. 

Aßeppıyives — "Aßogsyiveg, w.f., D. Hal. 1, 10. 


᾿Αβεσαλων 


᾿Αβισαλάν, Suid, u. ᾿Αβεσάλωμον, Ios. 7, 1, 8, ὅ., 
Abſalon. 

, ὄνομα κύριον, Suid. 

’ (2) Ort in Rom, Plat. fort. Rom. 10. 

” χρω ᾿Αβίας, 1) Diannen. von Hebräern, 
4βιά, Suid., N. T. Matth. 1, 7, Luc. 1, 5. ᾽Αβία, Ios. 
7,8, 4. 6, 8, 2. βίας, ein König der ἄταδετ, Ios. 20, 
83,4 2) Brauenn., Aßfa, a) hebr., Ios. 9,18,2. b) griech. 
I. Aßsog, Inser. 1957. 2987. ο) inabef. Amme des 
δοῖον, Paus. 4, 80, 1, welche den Namen gab zu 8) 
‚Asia. (η), St. in Meſſenien, bei dem j. Sarnata, das 
bom. "Ion, Paus. α. a, D., PoL 25, 1, Ptol. 8, 16, 8 


(Ale Re). 
, Statt. Ew. ’Aßıaönvös, Suid, (viel. 
διαβηνός). 
» bebr. Mannen, Suid, Ν. Τ. (Marc. 2, 
26). — 198. 6, 19, 8, d. ᾿Αβιάθαρον, ου. 
νιος, Dannen., Anth. App. 867. 
᾿Αβιανὸς 6 — "ποταμός, SI. in Schthien, Alex. 
Corn. b. St. B. 3."Aßsos. 
ντου, Mannen., Inser. 1096, Boͤckh vermuthet 
Αμίαντος. 
‚Aplares, Mannen., (Briedlieb), attifhe In⸗ 
ſchrift b. K 
—* m. K. der Tyrier, Δε]. Dius b. Ios.c. Ap. 
1, 17, Menand. Eplr. ebend. 1, 18 u. Arch. 8, 5, 8. Bei 
Phil. Bibl. in Euseb. pr. ev. 1, 9 heißt er 4βέλβαλος. 


’ Zon. u. ᾿Αβίγας, Suid,, ein Stuß. 
’ ‚ Mannen., Inscer. 1997. 
: , Spartaner, Inser. 1358. 


vyebr. Name, Suid. Bei Ios. 5, 11, 5 ABse- 


Aßuwarös, ἔθνικόν, Par. Inſchr. b. Thierſch 
Ῥατοῦ u. par. Snfcr. n. 81. 
Αλίντα ἡ βίο, 
" Γ ©t. ber Jazygen, Ptol. 8, 7, 2. 
᾿Αβική, Waldgegend im Pontus = "Yale, Alex. 
Corn. b. St. B. 2. Ὕλαία. 

΄Αβιλα, 2. pl. 1) Stadt a) in Gölefyrien (Ῥθδπίμήετ), 
auch "48. 6υσανίου genannt, fpät. Slaubiopolis, j. Nebi 
Abel, Ptol. 5,15, 22, Ios. 12, 8,8. bell. Iud. 4, 7,6. 

2. ter Tetrarhie ᾿Αβιληνή, N. T. Luc. ἃ, 1, δν. 
ηνόε, δι. Β., Suid. b) in Galatis, Pol. 5, 71. 2) 
40), Et. am Jordan, Ios.4,8, 1, 6.81.B.’ABAn. 
3) ur ch ABAvE, w.f., Strab, 17,827.— Hesych. 
tennt aud ᾿Αβίλλιον (Phavor. ’ vv) οἶνο». 
‚ABO sos, 6. des Romulus, Piut. Rom. 14. 
‚„n. Abilunum, Ort im j. Nieder⸗Deſt⸗ 
reich, Ptol. 2, 1, 80. 
᾽Αβίλεξ, υχος, 1) m. ein Iberet, Pol. 8, 98. 2) () 
Ber Kalve gegenüber liegende Berg in Afrika (ſ. Aßev- 
»a). |. Affenberg, Suid. u. Strab. 3, 170, ber ihn aud 
BG nennt, ſ. d. δ. Βογ]. 111 ᾽Αβιλνκὴ ἄκρα [καὶ] 
ΖἼόλις (nad) Conj.), b. Ptol. 4, 1, 6 ᾿4βύλη, ebenſo 
Hesych. 

AßBAMx, hebr. Name a) des Sohnes Gedeons, b) 
emes Könige der Gararer; bei Suid. u. Phil. de pl. Noe 
$1 indecl., 6. Ios. 1,12, 1.5, 7, 1,5. ᾿Αβιμέλεχαν, ου. 

᾿Αβίννα, f., ὄνομα πόλεως, Suid. a) Et. in: Sus' 
παπα, Ptol.6,8,5. b)="4ßevva, w.f., Philostr. v. 
Anoil v,1,188. 

‚ Mannsn., Inser. 843. Im plur. "Αβιοι, 
"Habelofe, auch Briedländer od. Bogenloſe 

ο τάτε), ein fenthifches Volk in Thracien, von Arr. An. 

“1, 1 fälfchlich nach Afien verfegt, {. Eust. 11. 18,1. — 
4 *schyl. imentiefl. Brometh. b.St. B.nannte ΠεΓαβίους, 


ons. 


᾿Αβουλήτης 8 


als von rohen Erdfrüchten lebende, St.B., Hesych. In 
D. 18, 5 Tief man jedt ἁβίων β. ᾽Αβίω». 

68, hebt. Cigenn., Suid. u.N. T. Matth.1, 13, 
Bol. Apdıov. 

—** ind. Abhira, j. Ahir, ber Theil Indiens, der 
an Scythien fößt, Prol. 7, 1,55. Bei Anon. (Arr.) per. 
41 „ABneta. 

uräx, ὄνομα κύριον, Suid. 

” ,‚ov, (0), inbifher Fürſt im heutigen 
Kafhmir, Arr. An. 4, 27, 7. 5, 20, 5, d., Strab. 15, 
698, Ael.n. an. 16, 89. 

krapos, St. in Ῥαϊάβίπα, Ios. 6, 18, 8, Suid. 
ισσα, St.in Arabia felix, Ptol. 6, 7,11. 

"ABıowapeis, inbifches Bolt, Megasth. in Arr. Ind. 
4,12 (nad) Conj., die Hoſchtt. Βησσαρεῖς). 

"Aßıros, -- Avitus, Suid., Prise. Pan. fr. 24, 
Ioann. Antioch. fr. 202. 

᾿Αβλάβιος, ("Harmlos), 1) ein Arzt, Theoseb. 
ep. (v11,559). 2) ὁ Ἰλλούστριος, Dichter des 5. Jahrh., 
Iac. Anth. 111, p. 156. 8) Präfelt unter Konſtantin, 
Eunap, v. Aedes. p. 25, Zosim. 2, 40. 

"Aßkara, n.pl. St.in Kappabocien, Ptol. 5, 6,10. 


"Aßinpos (= "Apanzgos "Säwädling), ein. 


Troer, Il. 6, 82, Sui 

λΑβλιάνα, St. in Albanien, Ptol. 5, 12, δ. 

"ἂβνοβα τὸ καλούμενα, Gebirge in Germanien, 
(der Schwarzwald), Ptol.2,11,7. Die Bewohner Aßvo- 
βαῖοι, Ptol. 2, 11, 9. 

᾽Αβοιώκριτος, ein Boöotarch, Plut. Arat. 16. €. 
ἁμαιόκριτος. 

“Ἀβόλητον, ("Begegner), Mannen., Inser. 1483, 
1361. 

"Άβολλα, 1. St. in Sicilien, füdl. von Syrakus, 
j. Avola. Ew. ᾿Αβολλαῖοε, ala, St. B. s. AßBOoM, 
Κρόταλλα, Heaych 

᾿Αβόλλαν, a, d, 81. Choerob. in B. A. 

"ABoXos, 1)m. (Sungbiuth, 1.Hesych.), a) Spar= 
taner, Inser. 1248. b) Delppier, Inser. 1702. 2) 7,81. 
in Sicilien, Piut. Tim. 84, f. ᾿βόλλας u. "ABoAde, 

f. St. in Sindike am kimmeriſchen Bos⸗ 
porus, Strab. 11, aD. »Aßo- 

wyiver, (ol), in Euseb. Chron. p. 205 

Baar einem Orafel 5. St. Β. ᾿Αβοριγίναι, έων, 
vgl. Macrob. sat. 1, 17, δ. Suid. aud) ᾿Αβοριγῖνοι, 
(Irrfahrer nd Fest. p. 266), die Aborigines in Ita⸗ 
lien, D. Hal. 1,9, ὅ., App. reg. 1, Strab. 6, 228, 6., 
St. B., Suid. 

᾽Αβόρραν, α, m., b. St. Β. s. Ῥέσενα au "Αβο 9 
b. Ptol. 5, 18,8 Χαβώρας, in Reg. 4, 17,6 "A 
b. Zosim. 8, 18 ᾿Αβόραφ, b. Isid. Charac. p. 248 
"Aßoöpas, 6. Theophyl. Bimoc. 8, 10, 25 ᾿Αββόρα, (f. 
Müller Geogr. 1, 248). Nebenfluß des Guphrat in Mes 
fopotamien, |. Ehabur, Strab. 16, 747, Ael.n.an. 12, 
80, Ioann. Epiph. fr. 4, St.B. 

"Αβοε, (6), 1) Gebirge in Armenien bei Ergerum, 
Strab. 11,827. 5831, Ptol, 5, 18. 5. 2) 3. in Britane 
nien, j. Humber, Ptol. 2, 8, 6. 

—8 06, f. St. in Oberägppten, j. Abutiſch? 

Ew. ’Aßorıebs, Hecat. db. St. B., u. nach St.B. auch 
᾽Αβοτίτην, [.5.ν. 1.9. Βέρυτες. Viel. diefelbe, welche 
Ptol.4,7,16“ABovysls u.Plin.6,29,35 Aboccis nennt. 

λΑβονδίακον, n. St. in Bindelicia, j. Epfah am 
Lech, Ptol. 2,13, 3. 

"A Bovcator, Volt in Arabia felix, Ptol. 6, 7, 19. 

"Aßovka, St. in Hispsn. Tarracon., Ptol. 2. 6, 61. 

᾿Αβονλήτης, ου, b. Arr. An. 3, 16, 9, δ. ᾽Αβουλί- 


13 


» 
4 Άβουµα . 
τηε, ου, b. Suid. ᾿Αβούλιτος, (ὁ), Eatrape von Su⸗ 
fiana, D. Sic. 17, 65, Plut. Alex. 68. 
pa, ac, ſ. δι. in Baläftina, Ios. 10, 5, 2. 
ία, Et. im aflat. Sarmatien, Ptol. 5, 9,22. 
Abonklres ‚Abundantius, Gonful unter Theo» 
πε Eunap. Sard. fr. 72. 
p, St. in Indien, jenfeits des Banges, Ptol. 7, 
1,91, viel. —="Aßwope b. Suid. 
pres, m. Lib. ep. 78. 
"Άβονε, ου, m ο veifelfrei, | 
Sklavenn., D.L.6, 3,7 
"Aßpa, lat Aura, Dienerinder Bompeja, Plut.Cic.28. 
(6), Ὁ. Hesych. auch "Aßpay, 5. Ios. b. 


. Hesych. 9. Bovg, 


Iud. 5, 9,4 ᾿Αβράαμοε, ου, ferner” Ios. 1, 
1,2, δ., Damasc. v. Inid. $. 141, fo wie ’ μην, 
Nicol. Dam. b. Ios. 1,7,2 u. 2 Αβράμων Charax b. 


St.B. 1) Abraham, Alex. Polyh. fr. 16, Anth. 1, 8 
N. T., Phil., Hesych. Adj. u. Patron. Appana 
Heaych. 2) Αβράμου οἴχησις, Ort im ο πολι, 
ſchen, Ios. 1, 7, 2. 
‚Aßpa va, Et. in Serila, Pol. 6, 16, 7. 
τας, gen. b. Xen. ου, ὃ. Une. α, (ὁ), R. der 
Suſier, Xen. Cyr. 5, 1, 2, ὅ., Luc. Imag. 20. — Eust. 
Erot. 7,14. 
"Aßpäva, Infel bei Taprobane, Ptol. 7, 4, 12, Suid. 
tennt eine "Aßpavirıs χώρα. 
"Aßpaotavos, m. #l.in Albion, Ptol. 2,8, 2. 
ap ‚ov, m. Macetonier, Arr. An. 6, 9, 8, Suid. 
νή, b. Suid. ᾽Αβρεττανή, Lanbfchaft in 
Per Strab. 12, 574 u. 576, genannt nad einer 
Alpen Bosttia (Suid. Βρετία). — Ad). u. Ew. 


EEE ,„ Arr. Nicom.b. St. Β. 
ρηλία χώρα. Suid. (viel. au der via Aurelia). 
— ᾿Αβρήλιοε, b. Suid. = Aurelia- 
nus, Aurelius. 
"Aßoıäßas, m. *Feinsfohn, Koer, Vit. Hipp. in 
Westerm. vitt. scr. p. 450. 
᾿Αβριγκατοῦοι, Boltim Lugdun. Ballien, dem heu⸗ 
tigen Avranches, Ptol. 2,8, 10. 
Αβρινάται, (au Abırdras geſchr.), Bolt am Pon⸗ 
tue, δε Β. 
Ρριόριξ, νγος, m. Ambiorix, gallifcher Heer⸗ 
führer, Plut. Caes. 24, Suid. 
‚m. ein Franke, Suid. 
ἱ m d. i. ἁβροδίαιτος, *Beinleben, — 
Agooditn, Schol. Eur. Tro. 988. 
᾿Αβροζέλμην, m. Thracier, Dollmetfcher des Seuthes, 
Xen. An.7, 6,48. 
"Αβρύθους, m. (v. l. Apgddoss) Mannen., (Ziere 
lauf), Nonn. 26, 168. 
"Άβροι, Volt der Talantiner am abriatifchen Meere, 
Hecat. b. St. B. — Suid. 
"Aßpora, (tichtiger “4Boosa, f. "Aßowr), Thefſalie⸗ 
rin, Luc. Asin. 4. — Attiſche Infehr. in Philhiſtor. Heft 
5,N. 12, K. 
κ. ΄Αβροκλής, έους, π. (8 εἰπ[οδ), Delphier, Curt. 
᾿Αβροκόμαν, ion. ης, gen. 96, 9 1) perſiſche Sa⸗ 
trap, er "art 5 “on. de Wr 0, ὅ. — Isocr. 4, 
140, Harp., Suid. 2) ale grie igenn. 6 
(*Feinhaear), Xen. Ephen. 1. Anf. βροκήρη 
paxos, m. (*Ziertämpe), Delphier, Inser. 
1699. 1704, vgl. Curt. A. D. 84, 5. 
λα, n. pl. Et. in Großphrygien, Ptol. 
5, 2, 23. 


Αβροσύνη, (f. "Aßgwr), Brauenn-, Inscr. 2228. 


"βυδος 


"Αβροτέλαα, f. Vythagoretrin, T. des Habroteles. 

w. f lambl.v. Pyth. 8 
ns, ους, τν CBiermalt), Pythagoreer 
aus Tarent, lambl. ν. Pyth. 8 

"Aßporönov, f. —* Mein. fr. 812. vol. 15, 

p- 800 (nad Conj.). V 
νον, 1) η. 6, in Afrika, zwiſchen ben δεί: 

den Syrien des phöniz. Eabrat, dah. δ. Ptol. Sabrata, 
j. Sabert, d. i. Kommarlt, Strab. 17, 885, Serl. 
110. Nach Ephor. b. St. B. aud) Νεάπολιες genannt 
u. nach Lye. Rhegin. b. St.B. ein ή ber Lykophoͤni⸗ 
jier. 2) f. ᾽Αβρότονον (-- αΑβρυλλίς),Ξ- etwa Fein: 
liebchen, Mutter nes Themiſtokles aus Thracien or. 
Karien, eigtl. eine Hetäre, Plut. Them. 1, Ampbicr. b, 
Ath. 18,576, ο, Ael.v. h. 12, 48. (Plut. Amat. 9 u. 
Anth. σι, 806 falſch ABo. gefehrieben.) 

᾿Αβρούπολια, sdoc, u. Pol. 22, 22, 8 κος, R. ker 
Sapäer, Paus. 7, 10, 6, D. Sic. 29, 86, App. Maced. 
11, Ρο]. α. α. O. 

᾿Δβρυλλά, { Name einer Priefterin, Att. Inſcht. 
BiK (. ‘“Aßgötovov). 
ρνστον, f. "Aßvarpor. 

ον, n. St.in Möften, Dexipp. Ath.b.Syncell. 
Ρ. 876, 0. 

"ABps, ους, f. f. "Aßowr), Battin des Kandaules 
= Ννυσία, Ptol. Heph. 5. Phot. 190, p. 150, b, 22. 

‚vos, m. Fein, 1) Apener F: 0ἴου, 
Dem. 48, 19. — Ebend. 73.— Barıder, Schwieger⸗ 
vater des Rebner Lycurg, — ©. des Lycurg — ein auberer, 
Plut. x oratt. Lyc. 27. 28. 80, Phot. bibl. 268, Boss 
Dem. Att. 12., als Sähriftfteller erwähnt b. St. B. s. 
Βατή — Βερνεικίδης, Inser. 805. 183. 190. 193. 2) 
ein Argiver, Plut. Amat. 2, 4, ö. (falfch Aßowr αε[ώτ.), 
berühmt durch feinen Reichthum, dab. [ωτὶώ ω. 4βρωνος 
βίος von großer Wohlhabenheit, Zenob. 1, 4, Apost. Ἱ, 
4, Suid., A. 8) ein Phrygier ot. Rhodier, Θώτί[ιβιῖαι, 
Schol. mu 11.6, 69 u. zu Hes. Th.889, Const. Porphyrog. 
de adm.imp. 28, Eudoc.p.62, Cram. an.IV,p. 428 (190 
[α[[ὦ Außowv Reht). 4) ein Mater, Plin. h.n.85, 11. 
6) Auf erythräifchen Münzen, Mion. 111, 227. — Adi. 
bavon , Buid. Dav 
m. *geinsfohn, ein Milefler, Scymn. 
97 Ακ; μβρώνδα. Achnl.: 
s, m. Athener, Att. Seew. ıv, f. 61. 
ae Frauenn., Sein, Ephemer. archaeolog. 
n. 1786. K. 

‘"Aßpäavıxos, m. (*Beinlein), Athener, a) S. dei 
Lyſikles, Zeitgenofle des Themifolles, Her.8,21, Thur. 
1, 91. 2) ©. eines Ariftoteles, Dem. 44, 10. 

᾽Αβρώτη,(δαβειπ), Böotierin, Gattin bes Nifus, 
Könige von Diegaris, Plut. qu. graec. 16 (Lob. Path. 
p. 898 ſchreibt Booten). 

“"AßeaXos, m. Name auf einer fpätern Münze aus 
Abutos, Mion. 11, 636. 

“Aßvönvoröpos, Ar. b. Diogen. (Vind.) 1, 1, richti 
ger, ᾽βυδοκόμης, w.f. 

vönvös, 1) Adj. [. 4βυδος. 2) Subat., Tief: 
ner?, Verf. einer affyrifhen u. mediſchen Seichiät:, 
Έτ». pr. ev. p. 414, f. Müller fr. hist. ΣΥ, p. 279 u. ff. 

᾿Αβνδοκόμ ηε, m. Shimpfoon von Splopbanten 

u. nitwürhigen Leuten, [. Aßudog, Ar. b. Ζεποῦ. 1, 
1, ‚Eust. nl. 2, 886, Hesych,, u. 

Boy, n. Stättchen im Gebiete ber Peuketier. 
Phileas b. St. Β. ο. 4βνδος. 

"Αβῆδον, (ή. felten auch d, f. Hermipp.b.Ath.12,525. 
B. A. 1,822, Macar. prov. 8,50 (etwa: Tiefeneu?), 


᾿Αβυδων 


1) Et. in Troas am Hellespont, Seſtos gegenüber, Kos 
lonie der Milefier (Thuc.8, 61), j. Avido, nad St. B. 
vom Θτύήπεετ βυδος genannt, Ἡ. 2, 886 u. Sigde. 
Eprihw. war und’ εἰκη τὴν "ABudor natsiv, von 
emem Wagniß od. unüberlegten Streiche, St.B., Diogen. 
6,53, Eust. zu D.2,886 u. ju Dion. Per. 518, 4. Aehnl. 
ſagte man auch —28— τόν, Apost.1, 2. Da die 
Stadt durch ihre Wolluſt berüchtigt war, fo nannte man 
tie Einope, eine alte Hetaͤre, Aßvd oc. (etwa: Tiefen 
i&lund), Herodic. b. Ath. 18, 586, a, Harp. a. 
Zywnn, u. ba ihre Ew. als gefhwägig verfchrieen wa⸗ 
ren, wohl auch einen Splophanten "ABudos (Tief 
maul), Zon., Suid., Liban. ep. 119. 784. — Adr. 
‚von Ab. her, TI. 4, 500, Hesych. — "Aßv- 
Söh, in οὐ, 1. 17,584, Suid. — Ad). ’AßuSnvös, 7,07, 
Arist. oec. 2, Piut. Alc. 86, Ael.n. κ. 8, 82, u. ſprichw. 
Apvdnvor ἐπεφόρημα, nah Aristid. Mil. b. Ath. 
14,641, a, von einem Gefenzofle, nach Suid., Diogen., 
weil die Abydener ihre Häfte mit Kintern u. deren Ge⸗ 
frei beiäfligten,, nad) Hosych., Zenob. 1, 1u. A. weil 
fie die Fremden läfterten, [. außer den Angef. Apost.1,1, 
Enst. ἐν Dion. Per. 518, A. — Ew. (ὁ, 7) Αβυδηνός,ή, 
Her. 7, 44, Lys. b. Ath. 18, 574, d. 12,584, 1.,9. Die 
Sandfcaft von Ab. hieß gleichfalls ἡ ᾽Αβυδηνή, Xen. 
Heil.4, 8,85. 2) Et. in Aegypten, nach @inigen Kolonie 
der vorigen, |. Ruinen beim Dorf Birbe, Demetr. Eph. 
b. Ath. 15,680, b, Piut. Is. et Os. 20, Strab. 17, 819. 
814, Ριο]. 4,5, 66, St.B. Achni. 
᾿Αβνυδών, ὤνος, ein Kaſtell am Arios in Macedonien, 
von Homer ᾽4μοδών genannt, Strab. 7, 830, fr. 20, 
Suid. 619. Αβυδάνιοε, ε. Β 
᾿Αβόλη -- ᾽4βίλη, f. αβίλυξ. 
"Άβυλλοι, Bolt unweit des Nils, Δρά. b. St. Β. 
᾿Αβύλος, m. Mannen., Inscr. 1986. 
’ „Bolt in Libyen, Hesych. 
"Aßvarpov 7 Αβρυστον, ΜΗ) St. in 
. Ptol. 8, 1,75. 
(der Brühe, ἆβώ, lat. ZaemN). Name 
des Μεοπίϐ bei den Pergaern, Hesych., Et. M. 4 
᾽Αβώνον τίῖχος, Luc. τὸ τοῦ 4βώνου τεῖχος, 
Stadtchen in Baphlagonien am ſchwarzen Meere, Strab. 
12. 545, Loc. Alex. 9, ö., Arr.per.14, 8, Marc. Heracl. 
epit. per. 9, Ptol. 5, 4,2. Ew. ᾽Αβωνοτοιχίτης, St. 


B., Suid. 
£ ‚ [. βουρ. ᾿Αβόραν, [. βόρρας, 
"A n. pl. Et. in Syrien, Jos. 18, 16, 5. 
’A ‚(6) Felix, Orelli Inser. 2, 669, K. 
'A vor ἀἰθίοπες, Ptol.4, 6, 28. 


᾿Αγαήτης (9), ου, K. der Schthen, Eustoch. Ὁ. St. 
B. s. Havtızanasor. 

᾿Αγαθάγγελοε, m. (COutmahir), Spartaner, Inser. 
1425. ff 

—— (Gotthold d. i. gut waltend), ein 
Xhodier, Pol. 27, 6. 28, 2. 

"Ayaßatos, (Butife), Athener, Ross Dem. Att. 
n. 157. 

᾿Αγαθάναρ, ορος, m. (Butmann), Mannen,, 
Philp. 78 (ντι, 554). — Spartaner, Inscr. 1280. — 
Etrateg, Inscer. Lam. 1 in Curt. A.D. ©. ’4ya9ı- 


oo. 

A (Sas, (6), "Quttwalbfen, 1) Korin⸗ 
tbiee, Thuc. 2, 88. 2) -έδης, u. Plut. conv. 8, 9, 
16 aud das, Geſchichtſchreiber u. Geograph aus Sa. 
mos, Plut. parall. min. 2, fluv. 9,5. 10, 5, A., [. Müller 
fr. hist. 171, 197. 8) Geſchichtſchreiber u. Geograph aus 
Kıutos, Ios. ο. ΑΡ. 1,22, Strab. 14, 656, ὅ., D. Sie. . 


’Ayadlav 5 


1, 41, ö., Atb. 4,55, c,5.,%., f. Müller fr. hist.1r1,190 
bis 197 u. Geogr. min. 111— 196. 

’Ayadapyis, dos, Srauenn., Erinn. 1 (v1, 852). 
Fem. u: 

᾿Αγάθαρχος, m. (Gottwald b.i.gut waltend). 1) 
ein Eyrafufter, Thuc. 7,25. 70, D. Hal, jud. Thuc. 26. — 
©, de Agathokles, Pol. 7,2, D. Sic. 18, 13, body 20, 
11 u. d. auch Aeyayadog (BWaltgut) genannt. 2) 
Maler aus Samos, 66. des Eudemus, Zeitgenoffe des 
Alcibisdes, Andoc. 4, 14, Dem. 21, 147, Plut. Alc. 16. 
Per. 13,9%. 8) Athener,  μαξαντειεύς, Att. Seew. 
x, c, 155.— Acdharner, Ross Dem. Att.59. — Prospalticr, 
ebend. n. 157. 4) Serkyräer, Olompionike, D. Hal. 
4, 41. 5) Delier, ἵπεοτ. 158, 8. 6) auf Münzen aus 
Tarent u. Rhodus, Mion. S. 1, 283. S. vı, 589. — 
Bol. Quinctil. 10, 2. 

A γαθᾶς, m. Butte, Athener, Inser. 268. 282. 
’Aydöne, (etwa: Ottingen), St. in Pholis. 
δω. ᾿Αγαθεύε, Hellan. b. St. B. 

᾿Αγαθεῖνοε, [. Ayasivog. 

Αγάθη, f. Öutingen. 1) Etadt a) in Gallia Narb. 
am Arauris, j. Agde, Kolonie der Maſſilier, Strab. 4,182, 
Scymn. 204, Ptol. 2, 10,2. Timoſthenes nannte Πε nad 
St.B. Αγαδὴ Τύχη. Ew. ᾿Αγαθῖνος u. ᾿Αγαθαῖου, St. 
B. b)in Sigurien Phil.b. St.B. vielleicht dieſelbe wie a). 
—2) Inſel bei Gallia Narb., Ptol. 2,10,21. 8) ᾽Αγαθὴ 
τύχη, (Butheil), hatte eine Statue in Athen beim 
Prytaneum, Ael. v.h. 9, 89. 4) Brauenn., (Oute). 
Inscr. 821. 

᾿Αγαθηΐας, f. ᾽αγαδίας. 

᾿Αγαθημιερίς, don Athenerin, Inscr. 662.— 2088. 
2410. Fem. zu: 

᾿Αγαθήμερος, (Bonjour, wie ἁθπί. Gutjahr), 
1) ein Athener, Inser. 201. 275, Π. 2) auf εἶπετ 
Münze aus Kyyilus, Mion. 11, 550. 8) Κλαύδιος 4 
ein τί, Ep. dd. 592 (App. 224). 4) ein — **— 
Schriftſteller, Hndsons Geogr. minor. T. 11, ein 
Steinfchneiber, R. Rochette La M. Schorn, p. 21. — 
ein Künſtlet, Osann. Inser. n. 186. 

᾿Αγαθήναρ, 0005, m. (f. Ayadävay)ı V. des Kenne 
crates aus Shalcedon, D.L. 4,2, 

’A ‚„ın ο ων, Name auf einer 
Lydiſchen Münze ſp. Zeit, Mion. S. να, 437. 

Αγαθιάδας, m. Spartaner, D. Sic. 8, 26. Eigentl. 
Patron. von 

’Ayaßlas, ion.ins, gen. ον, port.&o, (6), (Butite), 
1) Spartaner, Inser. 1244. 2) Geſchichtſchreiber u. 
Dichter aus Myrina in Aeolien (550 n. 60τ.Φ.), 60» 
dichte in Antb., ſ. Iac. XIII, p. 885, Suid., u. die Ge⸗ 
ſchichte ed. Niebubr 1828. — Adj. "A yaßetos, poct.’Aya- 
θήϊου u. dor. ’ tas ἐννεας, Agath. ep. (vI, 80). 

’A Diannen., Inscer. 1800. 1888. Achnl.: 

᾿Αγαθῖνοε, m. (6 ut), a) Korintbier, Xen. Hell. 
4,8, 10, Ροἱ. δ, 985. b) Elcer, Paus. 6,18, 11. ο) [οπῇ, 
4.8. Ep. @d. 94 (χι, 8897) — ein Art, Suid, s. "Aoyxıyt- 
ung. — auf knidiſchen Amphorenhenkeln. — Daſſelbe: 
’A yaßeivos auf einer katiſchen Münze, Mion. S. vI, 474. 

᾿Αγαθίππη, Mutter des Ehios (Chryſorrhoos) von 
Apollo, Ῥ]αί. de fluv. 7. Fem. von 

᾿Αγάθιππος, (CGutroſß), Mannen. auf einer athes 
nifchen Münze, Mion. S. 11, 126. (Auf einer andern ftcht 
dafür fallh ᾿4γάτιππος, Mion. S. 111, 842.) 

γαρ ος, Gute, Athenerin, Inser. 518. 

‚@yog, m. Gutike, 1) ein Bergamener, 
Arm Ἱερ. λύγ. Ρ. 497. 2) auf einer dyrrhachiſchen 
Münze, Mion. 8. 111, 889. 





6 ᾽Αγαῦοβουλος 


γαθόβουλος, m. (Buthrath), 1) eyniſcher Phis 

ον Luc. Dem. 2.— Plut. Epicur. 5. 2) Ugathobulus 
F. L. Pyrrhus, Töpfer, f. R. Rochette à M. Schorn 
Ρ. 88. 

“Ἄγαθοδαιμονιασταί u.’Ayadoßalpev, [. 4γαδὸς 
4αίμων 

᾿Αγάθοδον, m. (*Gutweg), Theräer, Inscr. 2476. 

’Ayadößopos,m.("Butgabe), Athener,Inser. 227. 

"A yadörlaa, f. 1) T. des Ariftomenes, Pol.15,81. 
2) aus Samos, Hetäre des Ptolemäns Philopator, Pol. 
14, 11, ὅ., Strab. 17, 795, Plut. Cleom. 33, Amat. 9, 
Ath. 18, 576, 6 U. 8) ᾽Αγαθόκλεα, Inser. 910, 4γα- 
θοχλία, 965. Fem. ton 

eyes: ‚ £ovs, (poet. Πος b. Ath. 16,698), acc. 
da u.n, (6), 6) οπιατ --- Butmarid. i. guten Ruhms, 1) 
Athener, Archon Οἱ. 105,4, Dem. 47,44, D.Sic.16,9,4. 
— cin anterer, D. Βία, 8, 11. — (jur Römerzeit, Infchr. 
in Philhiſt. Hft 1—2, u. 1. K.) — ©. eines Ariſtophanes, 
Inser. 115 u. öfter auf Inſchriften, 9. ®. Ross Dem. Att. 
n.14. 54. — Sophift, Lehrer des Damon, Plat.Prot.316,d. 
Lach. 180, d. — Prieſter (AyzvAnder), Meier Infhr. 
in ind. schol. 1851. S. 42. — 2) Spralufer: Tyrann 
von Syrafus, Pol. 12, 15 u. 4. — Sohn beflelben, 
D. Sic. 21,28. — Bater bes Sophron, Hesych. Mil. 
fr. 60. — 8) Theſſalier: V. u. S. des Lyſimachus aus 
Granone, jener Schmeidhler des Philipp, Theop. b. 
Ath. 6,259, f, Arr. An. 6, 28. Ind. 18, vgl. mit Strab. 
13, 628, Paus. 1,9, 6, Piut. Demetr. 18, A. 4) ©. 
eines Euandros, Ghäroneer, Inser. 1608, c, 21. 5) ©. 
ter Denanthe, Günſtling bes Riolemäus Philopator, 
Fol.6, 63. 16, 25—88,. 6) Epartaner, Inser. 1276, 6. 
7) ein Arzt, Luc. catapl. 6.— ein Stoifer, Luc. Icar. 
16. — ®Beripatetifer, Luc. Demon. 29, 8) ein Kyzi⸗ 
kener od. Babylonier, Srammatiler, Ath. 1, 80,a. 14, 
649, f, d., Eust. Od. 5, 68, Schol. Il. 18, 289, ὅ., St.B. 
s. Ἠέσβικος. 9) ein Milefier, fchrieb περὶ ποταμὼν, 
Plut. duv. 18, δ. 10) ein Atracier, der Halieutifa ges 
f&hrieben, Ath. 1,18,c, 9. 11) ein Chier, Varror. τ. 1, 
1, Colum. 1,1, 9. 12) ein Samier, Plut. fluv. 9, 1, 
Luc. cal. 18. 13) ein Kolophonier, Pertz. Colopb. Gött, 
1848, p. 50, wo Γαβοκλῆς nach Keil für Ayasoxinc 
βεθι. 14) ein anderer Echriftfteller, Nic. ther. 622. 
15) ein Muſiler, Schüler des Pytbofleides, Schol. Plat. 
Alc. 1, p. 388. 16) Delphier, Curt. A. D. 22.28. 17) 
auf Muünzen aus Athen, Argos, Kos u. A., Mion. 11, 
121. 250. Β. σι, 174. — gl. Fabric. bibl. gr. III, 
p. 459. 

’Ayadorklovs dvo(vnaos),inAtabien, Ptol. 6, 7,45. 

᾿Αγαθόλας, m. (Volkart), Inser. 1242. 


᾿Αγαθόμοροε, Gutt heil, Maunsn., Inser.1960.. 


᾿Αγαθονίκη, f. 1) Frauenn., Anth. 1, 18.—Inser. 
1570. 2) athen. Schiffename, Att. Sem. x, ο, 106. 
Fem. ton 

’Ayadövixos, m. (Sieghart), Mannsn., Agath. 
88 (vırı, 574). 

᾿Αγαθόπουε, ποδος, m. (Schoͤnbein), Athener, 
Inser. 268. 270. — Spartaner, 1980. — Therder, 
2454. — Milefier, 2888. 

"Ayabos, m. (6194), Athener, B. eines Thevpei⸗ 
thes, Inscr. 272. 

᾿Αγαθὸν Δαίμων, od. ᾿Αὐαθοδαίµων, (Butheil), 
(Syneal. 18, ο.) 1) als Gott verehrt in Aegypten, 
Maneth. b. Syneell. a. a. O. u. Euseb. chron. p. 98, 
(ägyyt. Knupfichlange), außerdem in Syrafus, Piut. de 
se ips. laud. 11, Ael.v.h. 1,20, in Böotien, Piut. qu. 
symp. 3,7,9. Ihm ale Bachos zu Ehren wurde am 


Ἄγαθων 


Schluſſe bes Saftmahls ein Trunk unvermiſchten Weins 
aus dem Pokal geſchlürft, Theop.b.Schol. Ar. Vesp.523, 
D. Sic. 4, 8, Philoch. b. Ath. 2, 83, d. 15,698, d, vgl. 
mit 675, b, π. (Paus. 8, 86, 4 hat Αγαθὸς Φεός u. ver 
muthet, εἲ fei ein Bein. des Zeus). Dav. a) ᾿Αγαθο- 
δαιμονιασταί (Hesych. falſch Ayab ); 
Verehrer des Agathodämon, ein Verein, der mäßig aber 
unvermifähten Wein trant, Boss Inscr. gr. 111, p. 34. 
f. Leutſch zu Apost. 1, 10, u. Herm. Rel. Alterth. 8.7 
— b) Αγαθοῦ Jaluovog νῆσος, eine Infel im inbis 
fen Meere, Ptol.7,2,27, St.B. 2) ᾿Αγαθοδἀίµων als 
Mannsn. Cod. 5, 62,4.K. 

’Ayad ους, m. (Starde), 1) Geſchicht⸗ 
[Φτείδει u. Philoſoph. Tzetz. hist. 7,645 u. auLycophr. 
704. 1028. 2) fonfliger Mannsn., Theod. prodr. 1, 
41.45.8,81, 

Α paros, m. (Öotter, b. i. Gutheer), 
1) Admiral der Rhodier, Polyaen. 5, 18. 2) Theräer, 
Inser. 2458. 

᾿Αγαθοῦε, οὔδος, f. Gute, Ross Inser. gr. II, η. 


168, f. Keil in Philol. 5, 660. 


"A yaßodorra, f. Busingen, früherer Name von 

Telos, Hesych., St.B. s. Τήλος. 
vos, ου, πι. (0 ὄρρετί d. i. Gutbert, als 
gut glänzend), Cythnier, Inser. 2887. 

Α m. (Gute), elegiſcher Dichter aus 
Urfadien, D. Hal. 1, 49 (Syocell. p. 192 haben bie 
Hoſchrr, 22 

᾿Αγάθυρνον, auch ΡΙ.᾿ Αγάθυρνα (Pol. 9, 27, St. Β.) 

1. Αγαθύριον ἢ 4γάδυρνο» (Ptol. 8,4, 2). u. (falfch) 
"Aydbupen, Suid. (Guddingen), &t. in Sicilien, 
j. St. Agatha, D. Sic. 5,8, Strab. 6, 266. Das Bebict 
᾿Αγαθυρνῖτω χώρα, D. Sio. α. a.D. Ew. "Ayaßyp- 


vatos, St.B. Benannt von: 

"A ος, ©. des Aeolus, K. der Gegend von Aga⸗ 
thyrnum, D. Sic. 6, 8. 

"A u. nad St.B. auch A (of), 


—*85 Volk im europ. Sarmatien, nah Niebuht 
die Daker, zwiſchen Iſter u. Tyras, (in Oberungam U. 
Siebenbürgen), Her. 4, 48. 104, Ptol. 8, 5, 32, Ephor. 
b. Scymn. 864. Adj. A ‚St.B. Na Pei⸗ 
ſandros (Suid. u. St.B.) benannt von "den Thyrfosftäden 
od. nad) St.B. 8.'Aya9. u. Γελωνός auch von: 

’A ,‚m.Stödhard, ©. des Herkules u. der 
Echidna, Her.4, "10, DioChrys.or. 2,85,d, Snid., St.B. 

᾿Αγαθά, f. Bute, Frauenn., Gorius Columb. 111, 
p. 149. 

᾿Αγάθων, ωνος, (6), 6184, 1) 6. bes Priamus, 
Π. 24949, Αρἀ.8, 18, 6. 2) a) ©. des Tifamenes, tra» 
gifcher Dichter aus Athen, Perfon in Plat. conv., vgl. 
mit Prot. 815, ο; Xen. conv. 8, 82, Ar. Ran. 83. Th. 
29, [. Schol. gu Ar. Th. 98 u. Cram. an. 1ν, 209. Adj. 
’A od. ᾿Αγαθώνιοε αὔλησες, b. h. weidh ο). 
einfchmeichelnd, Zenob. 1,2, Diogen. 1,7, Apost. 1. 9. 
Hesych., Suid. — Ein anderer, wie es fheint, Piut. 
apophth. reg. p. 210, Amat. 24. b) ein Delhänbler, 
Dem. 25, 47. 8) ein Macedonier, Br. des Afandros, 
D. Sie. 19, 75. — ®. eines Afandros, Inser. 105. — 
Anführer der odrufifi hen Heiterei bei Alexander, Arr. An. 
1, 14, 8, 6. A. 4) cin Delphier, Inser. 1690, Cart. 
A.D. 4. 5) ein Tegeate, Anth. Plan. 4, 280. 6) Abte- 
rite, Anacr. ep. 15 (vı1, 226). 7) Böotier: a) Theba⸗ 
ner, ©. eines Telenitos, Inser. 1576. b) Oropier, ©. 
eines Aminias, Keil Inscer. boeot. xL,b. c) aus Kopä, 
Inscr. 1574. d) aus Thiebe, Keil Inser. boeot. LIX. E- 
(e), Pind. fr. 91 (90), Bergk Poet. Lyr. p. 248(?). 8) 


᾽Αγαθώνιος 


Samier, Gähriftfteller, Piut. ρατα]]. min. 86. de Βαν. 
14. 18. 9) ein Sklave des &ycon, D.L.6,4,n.9. 10) An- 
dere, Ath. 8, 92,e, Anth. xı, 21. Vgl. Fabric. bibl. gr. 
11, p. 281. 

᾿Αγαθώνιοε, Suid. falſch für "doyavydusrıos, w.f. 

᾿Αγαθῶνοε νῆσος, Infel i im arabifchen Meerbufen, 
Ptol. 4, 5, 77. gl. Ayasov 4αίμογος νησος ϱ. 
Αγαθὸς Δαύμων. 

ΑἈγαθάνυμοε,πι. ("Butname), Säriftfeller, Piut. 
fur. 18, 10. 

A ‚m. (Sübfämann), 1) Graveur in 
Edelſtein u. Metall, R. Rochetto 1. à Μ. Schorn, p. 21. 
2) Zander in der Villa des Claudius zu Antium, BR. 
Rochette Peintures ant. ined. p. 891. 

"Ayatos, (Wunderlich), 1) 6. des Temenos, 
Nic. Dam. fr.88 u. bie. Hoſchrr. h.Strab. 8, 889 (Ephor.), 
we aber Meinele eben fo wie Scymn. 888 Ayouiog lief, 
f- Paus, 2, 28, 8. 2) @leer, Her. 6, 127. 

᾽Αγακλέης, δι. χλῆς, έους, ερ. og, Ehrhard, 
Mormidone, I. 16.611. -- Tenier, Ιπεοτ. 158, 8. — 
Φξοτεπᾶςι, 8. bes Gratofgenes, δι. B. s. Kypnvn. — 
auf einer theffalifchen Münge, Mion. 8. Nr, 266. 


Ant: 
αγά axivroc), a) Geſchicht⸗ 
Pier Pen —* s. 87 ῶν, Suid. b) eın Freis 
gelaffener, Iol Capitol. vit. M. Anton. 
Ayaddırns, (Better), ὄνομα, Hesych. 
— os, indiſches Voll, D. Sio. 17, 96. 
‚ |. -4ἰγάλεων. 

—— ‚Et. in Arabien, Ios. 14, 1, 4. 

’A Breuer, Kerkyräer, Srammatifer u. 
Schuler des Arikophanes, Eust. u. Schol. gu Il. 18. 491. 

—— Chriſtl. Inſchr. Ross Inser. Gr. In. IT, 
n. 246. ο. 3. K. 

Α ‚Kos, 1. (ähml.: Neite), 1) eine Φείᾶτε, 
Ath. 18, 588, ο. 2) T. deb Agallias, aus Kerkyra, eine 
Stammatiferin, Ath. 1, 14, d. (Schol. zu Il. 18, 488 
Acht falſch ας, Suid. hat αναγαλλίς.) 

—— Αγάμμεια. 
7 ορ, -Sas, Agamemnons- 
Pe d.i. Dre, Od. 1, 80, or.b. Her. 1,67. — naig 
Αγ: Soph. El, 182. — Im Ρατ. Arist. mir. mund, 106. 

"A ,ovos. Auch im plur., δ. i. Leute wie 
Ag., Λο. ν. κ. 2, 11, b. Plat. u. Xen. meift ὁ, 
*Bleibfer, wie unfer Stehfeh, 1) König von My: 
feni, Heerführer ber Griechen vor Troja, Hom. u. 
Figde. Eprihw. war Ayautuvovos θυσία, von [ρ1δ» 
den, ungefügen Dingen, weil απώ ihm einf der Opfer» 
βία entfloh u. nur mit Noth wieber eingebracht wurde, 
Zenob. 1,18, Diogen. 1,6,4. Ein anberes Sprichw. wat: 
ἀντ’ εὐεργεσίας Ayaudpvova Φῆσα» Αχαιοί, von 
grober Undankbarkeit, Zenob. 2, 11, Diogen. 1, 99, 
Liben. ep. 194,9. — Spöttifiher "Weife hieß auch Doms 
peius fo, Plot. Pomp. 67. Caes. 41, D. Cass. 42, 6, 
App. Ὀ. οἷν. 2, 67. — Name eines Gtüdes von Aeſchy⸗ 
lus. 2) ein Kilitier, D. Sic. 87,26. 8) K. in Kyme, 
Ρο]. 9, 83. 4) Tegeat, Inser. 1519. 5) fonft fpäterer 
Name, Phot. 127, b, 28. 6) Bein. des Zeus in Sparta, 
Stephyl. b. Clem. Al. protr.2, Eust. gu 11.2, 25 u. 
Lycophr. 835. Bei Metroder allegor. ber Aether, 
Hesych. — Dev. Ad). in, εον, ty. 
11.28, 295, Od. 8, 265. ö., Anth. 15, 9. ὅ., ο. ’A: 

µ im, wor, Pind. P. 11,81, Aesch. Ag. 1499. 
Choeph. 861, Ear. Or. 179. 838 u.an 6 andern Gtele 
len, Dagegen Λεδί die gew. Borm ’"Ayapenvövaos, εία, 

ειο», Eur. LT. 1290, Suid. u. font. So nannte rates 


Αγαπήνωρ 7 


ben Menchemos fpsttif "Ayausurövssos, D. L. 8, 
17,n.4 u. große Unternehmungen hießen fprihw. "Aya- 
µεμνόνεια φρέατα, weil Agam. in Attila, Aufis u. an 
a. Orten von Hellas Brunnen graben ließ, Zenob. 1. 6, 
Apost, 1, 88, Clitod. b. Eust, Il. 4, 171, Hesych., 9. 

Αγάμη f. ᾽Αγάμμεια 

᾿Αγαμήδη, f. ringe), 1) T. des Augeias, — 
Περιμµήδη, w.f., u. mythiſche Berfon, — Μήδεια, 
Il. 11, 740, Eust. zu Dion. Per. 822. 2) T. der Malaria, 
auch vyreha genannt, St. B. Bon ihr benannt 3) Ort 
bei Pyrrha auf Lesbos, Em. ’Ayapndets, Nicol, Dam. 
b. St. B., Plin. 5, 89. 4) Quelle, Niool. Dam. b. St. B. 

’A. Ἰαμήδης, ους, acc. ήν (Paus. 9, 11, 1. 89, 6), 
(6), Kluge, 1) ©. des Erginus, K. von Ordhomenus, 
Erbauer des Apollotempels in Deipbi, Hom. h. Apo!l. 
296 (118), Pind. d. Plut. cons. ad Apoll. 14, Ῥ]α Ας. 
867, ο, Paus. 9, 87,4, U. 2) 6. bes Stymphalus in 
Arkadien, Paus. 8,7,8, Charax in Schol. Ar. Nub. 
508 (hier mit 1) verwechfelt). 8) ein anterer, ep. ad. 
(σι, 284). Dav. 

᾿Αγαμηδίδας, ου, ὁ, V. bes Therfander, Paus. 8, 
16, 6. 

᾿Αγαμήστωρ, ορος, m. (ähnl.: Schnellradt), ©. 
tes Laios, V. des Tifandros u. Elitos, bei den Herakleo⸗ 
ten ale Heros verehrt, Ap. Rh. 2, 852 u. Schol. dazu (wo 
U Ayannotopa Jefen), Qu. Sm. 6,464, Piut. symp. 
1, 4, 8 (wo man ᾽4γαπήστορι Ne, Pherecyd. b. 
Marcell. v. Thuc, 2. — 2) Alrüphier, ©. eines Zopys 
ras, Insor. 1629. — 8) Dichter aus Rariffe, Tzetz. gu 
Lyc. 178. 

"Ayantrep, (ob ἁγαμήστωρΏ) Yauftlimpfer aus 
Mantinea, Paus. 6,9, 9. 

ΑΔ. u. ᾿Ἀγάμμη (falſche Lesart δ. St. Β. 
Ayausıa κ. ᾽Αγάμη), *Aunfernrott, wie Junkers⸗ 
τοῦ, [. Pape, Vorgebirge u. Hafenplad nabe bei Troja, 
Drt, wo Jungfrauen (Hermione) dem Meerungebeuer 
preisgegeben wurten. Ew. ’Ayappebs, ’Ayappeirns, 
᾿Αγαμμεάτης, St. B., Hesych. 

"Ayauva, St. in Mefopotamien, Ptol. 5, 18,7. 

’A M —— St. beim pontiſchen He⸗ 
raklea, 

—e St. in Indien, Ptol, 7, 2, 7 


᾿Αγαναγόρα, ©t. in Sudien. Ptol. 9, 9, 14. 

᾿Αγάναξ, Mannen., 1.d. Ep. dd. 653. 

"A. Ύανδρος, Mannen., Ross Dem. Att. 11. ©. 
— 


— St. in Medien, Ptol. 6, 2, 11. 

* ſ. "4γλαονίκη. 

’Ayavlzen, 7, ähnl.: Roßleben, 1) T. des Ae⸗ 
gyptus, Plut.de fluv.16. 2) die den Muſen Heilige Duelle 
am Heliton, Paus. 9,29, 5, Anth. 14, 120. Achnl.: 

’Ayavıwelis, f. Bein. ber Hippofrene, Ον. Fast. 8,7. 
50h. die Mufen wohl auch ᾽Αγανιππίδες beißen. κ 

᾿Αγάνιακος, en. ein Troer, Qu. 3m. 8, 290. 

᾿Αγανόε, (Milde), ©. des Paris u. der Helena 
Schol, | Eur. Andr. 888, wo Cob. ᾽Αγανός Tihreibt, 
bo fleht Ayanös auch Tzetz. Hom. 442. Lyc. 851, 
Nat. Com. 6, 28. 

"Ayawates, Leupold b.i. mit Liebe waltend, Ty⸗ 
rann in Oreos auf Eubda, Dem.9, 59. 

᾽Αγάπη, (Trud— Traute), eine Heilige in-Ca- 
lendar. Graec. ecci. am 16. April. K. 

’A pa, n. (Trutbind), Brauenn., ἠρῷσσα 
aus Thera. Infchr. in Πανδώρα, Hft 1. Aug. 1856. K. 

᾿Αγαπκήναωρ, ορος, (Weinmann Winimann 
d. h. einen Dann oder Kämpfer liebend), ©. des Autläus 


8 Αγαπήστωρ 


Heerführer ber Arkadier vor Troja, Ἡ. 2,609, Apd. 8, 7, 


5, Strab. 14, 688, Paus. 8, 5, 2, A 

᾽Αγαπήστωρ, f. ᾽αγαμήστωρ. 

᾿Αγαπητίων, m. Mannen., Inser. 9666. wie: 

᾿Αγαπηγτόε, Trautmann, 1) Athener, auf einer 
Inſchr. des 2. Iahrb.n. 60τ., Ross Dem. Att. 94. 2) 
Biſchof von Synada, Eus. b. Suid., Phot. cod. 179. 
al. Fabric. bibl. gr. ν111. p. 86. 

᾿Αγαπίδηε, ους, Bruder des Tropbonius, Ζεποῦ. 
8,61 nott., von: 

"Aydmıos, ὁ, (Liepmann), 1) Philoſoph in Athen, 
Suid. 2) Alerandrinifcher Grammatiker, Damasc. v. 
Isid. 298, Suid. gl. Fabric. bibl. gr. ΧΙ. p. 896. 

"Ayanröhauos, (Kriegenhardt), ©. des Aegyp⸗ 
118, Αρά. 2, 1. ὅ 

Αγαπωμενός, ([αί[ὦ 4γαπώμενος geſchr.) Traut⸗ 
wein d. i. Geliebter, Mannen., Ep. dd. 740 (App. 
875). 

γαρ, meift indecl., hebr. Brauenn., N. T. Galat. 
4,24, Anth. 1, 68. — Bei Ios.1, 10,4 ᾿Αγάρη. 

"Ayäpa, ει in Indien, |. Ara, Ptol. 7, 1,67. 

᾿Αγαρηνοί, Ablümmlinge der Hagar, Bolt in Ara⸗ 
bien = ’Aygalos, το. f., im Mittelalter Sarsceni u. 
Arubes genannt, Arab. ep. (Anth. Plan. 99), Moschop. 
sched. p. 144. 

᾿Αγαρίστη, Beſte, 1) T. des Kleiftbenes, Gem. 
bes Megakles, Her. 6, 126, δ., Tim. b. Ath. 12, 541, b, 
val. mit 6, 278, b, Αα]. v.h.12,24. 2) M. des Berikles, 
Her. 6, 181, And. 1,16, Plut. Per, 8. 

«Αγαροι, ein fepthifches Wolf, App. Mithr. 88. 

“ ἄκρο», Santfpite | im europ. Sarmatien, j. 
Fedutowo, Ptol. 8,5, 1 

"Ayapos, m. 1) % τα Ecythen, D. Sic. 20, 24. 
2) Küftenfl. b. "Ayapor ἄκρον. Ptol. 8, 8, 13. 

᾿Αγάρρα, St. in Suflana, j. Astar-Mostenem, Ptol, 
6,8, 5. Adj. ᾿Αγαρρικόε, 7, όν Crinag. 22 (Ix, 
480). 

’Aya 8,εος,ους, (Starte), ©. tes Angeias, 
K. in Elise, 11.2, 624, Αγά. 8, 10, 8, Paus. ὅ, 8, 8. 

’Ayaclas, ου, von ἄγαμαν, alfoWien εἄ ε d. i. liebe⸗ 
Hol gefinnt, » Stymphalier aus Arkadien, Lochage, Xen. 
An. 4, 1918, d. 2) Anthebonier, B. eines Ariftofles, 
welcher Ietere deshalb "Ayasıflos heißt, f. Keil Inser. 
boeot. Σ. 4. 8) Ὀτφοπιεπίετ, V. eines KRallitrates, welcher 
davon ” Ἐν d heißt, Keil a. a. O. 11, 11. 4) Bilde 
hauer aus 8, Inſchr. auf dem Borghefiſchen Fechter, 
— eine andere δ. Φτοπου ju Plin. 84, 8,19, f. Sillig 
catal. art. p. 225. — Inser. 2080. 

ee ſ. ᾽Αγησίδαμος. 

’A ion., zſg1. xAjc, έους, (b. Paus. 
8,7, 6 Ayneuchäs, u. b. Her. 1,66 Ἡ ), 
nad Keil Anal. p. 216 von ἄγαμαι, alfo: Ehren» 
trant d. 1. die Ehre od. den Ruhm Tiebend, 1) K. von 
Sparta (Prollide), Paus. u. Her. a. a. O., Plut. apophth. 
Lac. 1. 2) Halitarnaffier, Her. 1, 144. 8) Sicyonier, 
Paus. 2, 10,8. 4) Delier, Inscr. 158. 5) Atbener (Gas 
limufter), ©. eines Staatsfllaven, gegen welchen Dinar 
u. Hpperides Reben gehalten, D. Hal. Din. 10 (wo die 
Hdſchrr. Πισικλέους), Harp., B. A. 829, Suid. 6) Auf 
erptäräifhen Dingen, Mion. 11, 129. 8. νι, 219. 
Dav.: 


’A s, m. & des Aymasziskdas, Ober 
arzt in Trögene, Inser. im ®bilol. 9. Jahrg. 65. 188. 

Πως gen. ζω, bönt. Patron. von ᾽αγασίας, 
w. 

᾿Αγασιμένηε-- 4γασυσθένης͵ εἰπθιεφοπίετ, Pans. 


"Άγγελος 


10, 9, 10, (fo Schubart nad int. ». U. ᾽Αγεσιμένης, 
᾽γαμένης, ᾽Αγεμένης, Αγιμένη 

᾿Αγάσιμοι, (Heeringen), Beldherr der Theffaler, 
Leake Τταν. in north. Greece, PI. 4. 

᾿᾽Αγάσιπποε, Dannen., = ερίλιηπος, Inscr. 2156. 

᾿Αγασισθένηε, ους, m. Winipalt, Lacebämonier, 
Paus. 7, 12,7. 

’A paros, πι. Binı= 
Sm Freund), Tenedier, Inser. 

‚m. Meitbardib, h. voll wetteiferns 
der Dee thracifäier K. auf Strongyle (Naros), 
D. Sic. 5, 50. 

᾿Αγαστονίκη, f. (Siebert d. i. fiegglängenn), 
$rauenn., Ephemer. archaeolog. n. 1663. K. 

᾿Αγαστοφάνην, m. Wunberlich d. i. bewunderns⸗ 
werth (erſcheinend), auf rhodiſchen Amphborenhentein 
bei Stobdart, NR. 8. K. 

᾿Αγάστροφοε, m. (στρέφω, Rüdert), Troer, 1. 
12. 888, Hesych. 

Αγαύη, f. (fo betont δ. Eur., Plut., Luc., Nonn. nach 
Herodian b. Arcad. 108, 9, bei Hom., Hes. . Diod., 
Apd. bagtgen ſteht Ayauı), Bertha, 1) Z. tes Nereus 
u. ter Doris, ΠΠ. 18, 42, Hes. Tb. 246, Apd. 2, 1,7. 
2) T. des Danaus, Apd. 2, 1, 5. 8) z. des Kadımus, 4 
Sem. des Echion, M. des Bentheus, Hes. Th. 976, 
Eur. Bacch.1149 u. Flgde. 4) T. des Thyeftes, Mantiss. 
prov. 2,94. 

λΑγανός͵ Bergt — Perath d. ἱ. glänzend, ein Abv⸗ 
dener, Dem. 28, 202. (Nach Hesych. u. St. B. 5.”4Bsos 
b. Hom. Name eines ſcythiſchen Volkes, doc) iſt hier ſchon 
ſeit Heyne u. Wolf ἀγανῶν geſchr.) 

"AyßaXos, (viell. ä01.—"4PßoAog, w.f.), ein Arka⸗ 
bier, Her. 7, 98. 

"Ay , [. Abyaoos. 

᾿ τανα, (τά), 1) Cte., Her., Aesch., St. B. s. 
Βερενίκη für Exßdtave, auf Keilinfchr. Hagamata, 
j. Hamadan, St. in Medien, Her. 1, 98, d., Aesch. 
Pers. 961. 2) St. in Syrien am Benge Rarmel, (Später 
Βατάνεια), Her. 8, 62. 64. — Ew. ᾿Αγβατανηνός, 
Hellad.b. St. Β., hellen. λΑγβατανεύς, St.B. 

’Ayyalos, 1) Seldherr unter Cyrus, 1ος. b. Iud. 6, 
4,8. 2) Prophetber Hebräer, Ios. 11, 4, 7, Suid. 

"Αγγαισοι, (οἱ), in Italien, Lycophr. 1058. 

’Ayydyıns, K.in Indien, Nonnos. b. Malal. chron. 
p. 456, 24. 

"Ayydpms, Sänger bes Aftyages, Dinon b. Ath. 14, 
688, ἆ. 
᾿Αγγεῖλαι, m. Angeln, fucvifcher Volleſtamm, Ptol. 
2,11, 18. 

Αγγελή, ns, f.(Bothingen), attiſcher Demos der 
Phyle Pandionis, St. B., Hesych., Β.Α. 1,838. Gw. 
᾿Αγγελεῖ, gew. durch Adv. Αγγελήθιν begeichnet: von 
ans. Inser. 190.193. 275 u. Ross Dem. Att. 19,20 (bier 

ελῆθεν. Yes 548). Andere Adv. Αγγελή 

A. u.’Ayyatlorv, in, Hesych., St. Β., A. (Gier- 
der aebört auch das —R dijuos Ἰτοικῆς bei Hesych.) 

Αγγελία, *Botin, T. bes Hermes, Pind. Ol. 8, 82. 

’A , Engelmann, Biſchof in Konſtanti⸗ 
nopel, Suid., ger. h. eccl. 4, 9. 

Αγγάιππο, m. *Botentoß, Inser. 2182. 

᾿Αγγελίων, avos, Böthle, Bildhauer. Paus. 2, 
82,5. 9,85, 8. 

“Ayydor, 1) m. Bode, (Poto), a) ein Molofier, 
Plut. Pyrrh. 2. 2) Tyrann ber Theffalier, Pint. de 
Her. mal. 21. 8) f. Bein. der Artemis (Hesych.) u. He⸗ 
fate in Syrakus, Schol. Theocr. Id.2, 12, 


Winheer ὃ. i. dem 


᾽Αγγενίδας 
᾽Αγγοίδας, m. tor. = ὀγγενέδας, Landsmann, 
Vpertanifder Epbor, Xen. Hell. 2, 8, 10. 
Ayyn, Sieden im glüdlichen Arabien, Ptol. 6, 7,11. 
᾽Αγγίτης, Hes. -ac, m. Nabe, Mebenfluß bes 
ἔποπιοπ in Macebonien, Her. 7,118. (Nach Hesych. 
audb Bein. der Artemis, viell. verwechfelt mit Avreitsc.) 
᾽Αγγο[ν]λός, Angulum, St. in Samnium, Ptol. 8, 


"A 0005, Nahberg, Berg an der Mündung 
bes Ὑβτος, ΑΡ. Rh. 4, 828 u. Timag. in ben Schol. zu 
ten ©t. 
‚Ayyovorla, 6ι. in Dacien, Ptol. 8, 8,7. 
Ὑγριονάριοι, Angrivarii, fpäter Engern, deut⸗ 
ſches Bolt auf beiden Seiten ber Weſer, Ptol. 2, 11, 16. 
"Ayypos, Nahe, Nebenfluß des Brongus in Slips 
rien, Her. 4, 49. 
᾽Αγγυλήθον, Inser. 172. in ᾽ἀγκυλῆθεν gu än- 


το. 

᾿Αγδαβάτας, perfifher Seerführer, Aesch. Pers. 
959. 

A ySdpov, &t. im glücklichen Arabien, Ptol. 6. 7,84. 

"Aydav 5 "AySavos 7 ᾽αγαύα, Drt in Gprenaica, 
Ptol. 4. 4, 18. 

"Aybwirs, ᾗ 7, Landſchaft in Karmanien, Ptol. 6, 
8,12, f. Aynddva. 

"Aybers, (η). (Keil: 4γγδεστις) Zwitterweien 
einer phrygiſchen Nationalfage, nach Strab. 10, 469. 
12, 667 u. Hesych. Name der Böttermutter Gybele: 
Pans. 7,17,10. 2) ein Berg in Phrygien, wo Attes, der 
Grlichte der Cybele, begraben lag, Paus. 1,4, 5. 

’Ayshvof, axtoc,m. Harold, Mitylender, Theoer. 
1, 92. 
"Aylas, m. Pothagoreer aus Kroton, Iambl. v 
Pyth. 86. — Inser. 1461. 
᾿Αγόᾶμοε, m. Leuthold, Diannen., Inser. 1726. 
Aa m. Mannsn., Inser. 1564. (='Hy.) 
‚m booi. für Ayneardoos, ein 
—— Keil Inser. boeot. 11, 14. — ein Thebaner, 
Inscr. 1687. 

"A: — Αγησίλαος, 
Keil Inser. boeot. 111. 11. 

Αγιλάδαι, m. gen. a, Leitholds, zwei Bild» 
bauer aus Ἐτροῦ, Paus. 4,88, 2. 6, 8,6, d., Antip. ep. 
(Anth. Plan. 4, 220). 


3 


ein Orchomenier, 


’Aydals, f. Frauenn., Attiſche Infhr. in der Has 


Ἱτίαπθβος. K. Fem. u: 

"A ‚ m., in Od. 22,181 u. 247 Αγίλεως, wo 
Bett. Αγέλαος ſchreibt, dor. ιά ᾽Αγέλᾶς, ion. ᾿Αγέληε, 
m. 1) S. des Herkules von der Omphale, Stammvater 
tes Kröfus, Apd.2,7,8 (Her. nennt ihn Alcäus). 2) 
Εξ. μὲ Etomphalos, v. des Phalanthos, Paus.8,85,9. 
3) 6. des Phradmon, ein Trojaner, Il. 8, 257. 4) ©. 
dee Damaftor, Freier der Benelope, Od. 20, 321, ὅ. 5) 
©. dee Herefliven Temenus, Apd. 2, 8,4, Scymn. 585. 
6) ein Euenoride, Qu. Sm. 4, 884. Hippaſide, derſ. 1, 
279. Mäonide, derf. 8, 229. 7) ein Sklave des Pria⸗ 
mus, Αγά. 8, 12,6. 8) ein Hellene, den Heltor töbtet, 
D. 11,302. 9) ein Kteter, Nonn. 85, 882. 10) Tegeat, 
Eitherfpieler, Paus. 10, 7,7. 11) Naupaltier, Pol. 4, 
16, 5. 12) in ter Form ᾽4γέλας, a) Pythagoreer aus 
Eroton, lamdl.v.Pyth.86. b) gwei.Herrfäher i in Korinth, 
D. Bic. 7, 7. 19) in ber Form ᾽Αγέλης, ein Olympioe 
πιῖε aus Ehios, Pause. 6, 15, 2. Vgl. Aynalkaoc. 

’A ,„ m. Heerbmann, SHirtenneme, 
Alkiphr. 1, 26. 

᾽Αγελάη, f. Lex. ο. ὠγελεία. 


ο ο... 


᾽Αγήνωρ 9 


᾽Αγέλη, f. Srauenn., Long. past. 4,39. — Inser. 
8295. Fem. μι 4γελος. 

᾿Αγέλιοε, (/.᾿4γελος), m. Phot. 476,8, 15. 

᾿Αγέλιππος, m m. * Heerdenroß, Mannsn., Inser. 
3066. 

"Άγελοε, m. Herder, ©. des Bofeidon, Chios Ὁ. 
Paus. 7,4, 8. 

'Αγιλόχαα, Ὀοτ.-ΞΗγελόχενα, Srauenn.,Hegesipp. 
2 (σα, 266). 

"A os, δυτ. --- Ηγέλοχος, vgl. Ἡγησίλοχος, 
©. des Tilamenus, Paus. 8, 11, 5. (Daffelbe Rellt Keil 
Inser. 1564 ber.) 

᾿Αγέμαρχοε, f. ἀγέμορτος. 

᾿Αγέμαχοε, u. 5. Ρο]γασπ. 4γήμαχος, m. 1) DInme 
pionife aus Kyzikus, Pause. 6, 13, 7. 2) ein Eleer, 
Plut. Symp. 4,2. 9) Inser. 1799 u. õ. — Rhodier, Mion, 
8. νι, 589. 4) ᾽αγήμαχος, ein Anführer ber Meſſe⸗ 
nier, Polyaen. 2, 85. — Bgl. 4γησίμαχος. 

᾿Αγέμορτος, nad Ahrens = ἀγέμβροτος, Wolts 
mann, in @reffus, Inscer, Lesb. b. Ahrens Dial. 11, p. 
497, Phalar. ep. 88. — Und ſo iſt auch D.L. 10 π. 9. 10 
ſtatt —— zu Iöreiben, 
Αγέμων, [. Ayıu 
᾿Αγέκολι, da 8* (f. '4γησίπολις), Rhodier, 


Pol. 28, 14, 3. 
m.Ohneſchild, Macedonier, Arr. An. 


"Aysppor, m 
8, 28, 9. 
᾿Αγεσίλᾶε, f. Αγησίλαος. 
„Ayertnaxos, |. γησίµαχος. 
"Ayeora, ©t. in Sicilien, St. B.s.’Axdorn. (Mein. 
vermuthet Alysora ob. Ἐγέστα.) 
Aytoras, Berwandter des Anchiſes, Anaxicr. in 
Schol. Venet. ju Eur. Androm. 224. ©. d. Flgde. 
"Aysoros, Mannen., Inser. 1771. ©. Αγετος. 
᾿Αγέστρατοα, m. (Walther), ein Trojaner, Qu. 
Sm. 8,230. — Inser. 1967, Ὀ. 
"Άγετος, ὄνομα κύριον, Suid. (f. 4γητος). 
᾿Αγηδάνα, Iufel in Karmanien, Marc. Heracl. 
peripl. 27, b. Ptol. Σάγδανα od. Σαγδάνα genannt, 
f. "4yd ηνῖτες. 
Αγηδικόν, Agendicum, &t. in Gallia Lugdun., |. 
Ss Ptol. 2, 8.12. 
᾿Αγήμαχοε, |. Ayduayas. 
—B Maut Inser. 1925, ο. Bon: 
᾽Αγήμων, m. ([. Ηγήμµω»), 1) ein Korintbier, ®. 
der Altyone, D. Sie. 7, 7 fr., Polem. b. Ath. 15, 696, f. 
2) ein Eleer, Olympionite, Οἱ. 177, Phleg. Trall. in 
Phot. cod. 97. 8) Spartaner, Inser. 1280.1424. 4) auf 
leukadiſchen Münzen bald fo, bald Αγέμων gefchrieben. 
’Aydv, ἤνος, m. ein Satyıbrama von unbelanntem 
Verfaſſer, Ath. 2, 50,1, 8. (Wei Hesych. f&lägt Schmibt 
Ratt —— ebenfalls "Aynvog vor.) 
voplöns, ao, m. 1) ©. od. Nachlomme des Age» 
nor,. Aero B. ϱ) Vhineus, Ap.Rh. 2, 178, ö., Phavor. 
b) Kabmus, ΑΡ. Rh. 8,1185, Nonn. 2, 3,8. c) Perſeus, 
Ov. Met. 4, 771. — Aus heißen die Thebaner "Aynvo- 
eides, ἄν, Eur.Phoen. 217. 2) Bei den Tyriern wurde 
ein Aynrogidns ale Heilkũnſtler verehrt, Plut. qu. symp. 
3 
A γηνόριον, τό, vermutbl. ein dem Agenor als Erüns 
der von Tyrus geweihter Tempel bei Tyrus, Arr. An. 
2, 24, 2, Suid. 
A. yavopis, ίδος, fem. zu Aynvogidns, fo heißt 
Ino, Opp. 0. 4, 237. 
᾿Αγήνορ, ogos, m. (ähnl. Humboldt, d. δ. wie 
Hünen muthig, alfo fehr tapfer od. muthig, Aristarch in 


10 Άγηρδαμος 


Sehol. Il. 9, 699), 1) S. des Efbafus, B. bes Argos, 
K. von Argos, Apd. 9, 1, 2, nad) Paus. 2, 16, 1, ὅ., Br. 
des Jaſos πι. S. der Triope, als Argiver erwähnt von 
Chryserm. b. Plut. parall. 8. — Er hatte in Atgos eis 
. nen ihm geweihten Hain, Plut. qu. greec. 49. 2) ©. 
des Bofeidon od. des Belus u. der Libya, K. von Siton, 
DB. des Kadmus, Bhineus, Phönir, Sipylus, Kilir, 
Her. 7,91, Soph. O.R. 268, Apd. 2, 1,4. 8, 1,1, 9. 
8) 6. des Pleuron u. der ἆ απιθίρρε, Apd. 1,7, 7, Paus. 
8, 18, 8, Hellan. b. Eust. zu TI. 8, 75. 4) 6. des Phe⸗ 
geus, Br. der Arfinoe, Apd. 8, 7,6. 5) 6. des Am⸗ 

pbion u. der Niobe, Apd. 8, 5,6. 6) ©. des Tprers 
antenot, Il. 11, 59, 6. Qu. Sm. ‚3, 214, d., Paus. 10, 
27, 2, 6. 7) ©. des Alkeſtor in Athen, Pherec. b.Marcell. 
v. ας, 2. 8) ©. des Areus, Paus. 7, 18, 5. 9) ein 
thebanifcher Bauftlämpfer, Paus. 6, 6, 2. 10) V. des 
Peuthon, Arr. Απ. 6, 17, 1. 11) ®. des Pylios, 
Theodor. ep. 8 (vı1, 489). 12) Mufifer aus Mitylene, 
Isoer. ep. 8. 18) ©. cines Hierophantides, Inser. Νας. 
Rhein. Muf., N. F., 11, 1, 98. 

A „Argiver, Inser. 1120 (wo Ahrens Dial, 
τι 78 "Aynidauos ο. i. Aynoldauog, vermuthet). 

‚Aynpyvator, Name eines Boltes, Suid. 

᾿Αγησαγόρας, Meinrat, eigt. Meginrat ὃ. i.groß 
od. Bührer im Rath, V. des Thargelion, Suid. 

’A. νδρίδαφ, m. Spaxtanet, Thuc. 8, 91. Bon: 

"Ayfjeavßpos, vor. —=Hyncavdoos. 1) a) Athener? 
nach Keil in Inser. 184, wo ‘Ayv£ardgos ficht, db) 
Zacedämonier, Thuc. 1, 189. 8,91. ο) Delpbier, V. eis 
nes Nileas, Curt. A. D. 2. d) "Bildhauer aus Rhodus, 
Plin. 36, 5, 4. Inſchr. b. Winkelm., νι, 2, ©. 207. e) 
Megalopontaner f. Αγήσαρχος. 2) Nah Hesych. 
auch Der Hades, als der das Wolf fortführende. — Böo« 
tiih Aysloavdopog, w. f. Vgl. HATEZANAPOZ, 
κο) 1687. 

‚ (δ, Walthard d. 5. im Bühren, 
Per en —8* od. voran, 1) ein Tritäer, Olympionile, 
Paus. 6, 12,8. 2) Kreter, V. bes Epimenides, D.L. 1, 
10. 8) Metapontier, Pythagoteer, Iambl. v. Pyth. 86. 
4) Eamier od. Priener, Inser. 2905,1. 5) Megalopo⸗ 
litaner, V. von Ptolemäus, Befrichtfchreiber, Ath. 6, 
246, ο. 10, 425, ο. 18, 577, f. (fragm. b. Müller fr. 
hist, 1I, p. xxvIn). Herzuftellen auch Pol. 18, 38, wo 
Bett. "Aynsavdoov hat. 
᾿Αγησιάναξ, ö, bor. für’Hynosavaf, Dichter, Plut. 
fac. lun. 2.8. 

’Aynolas, m. dor. für "Hynalag, 1) DOlympionife 
aus Eyracus, Pind. Ol. 6. 2) Gefandter aus Achaja, 
Pol. 80, 10. — Inser. 1208. 8) Archon in Athen, Οἱ. 
114,1, D. Sic. 6, 118. — Athener aus φιΦατπᾶ, Plut. 
Arist. 14. — Ἰκαρνεύς, ση. Seew.xvi,c, 156. 4) 
Schmeichler bei Alexander, Plut. de adul. 24 im plar. 
"4γησίαις, d. i. Leuten wie Ag. 5) auf koifgen Mün- 
jen, Mion. ııı, 404, 8. ντ. 667. 

Am ‚ und Inser. 1798 ᾽αγασίδαμος 
(= ynehaod), 1) Epizephyrifcher Lolrer, Olympiv⸗ 
nite, Pind. Ol. 10 u.11,— ein anderer, Pind. Nem.1, 
42.9, 99, Inscer. 1885. 2) Rhodier, Mion. nn εδ. 
8) ‚aptbagsreer aus Megapont, Iambl. v. Pyth. 3 

„Führers, 1) Herr des Dichters Kt. 
man Heracl. Pont. 2,2. 2) auf rhodiſchen Münzen, 
Mon. 8. vı, 594. 1η 

γησικλ f. Αγασικλῆς. 

’A an ‚(in στα. Hell. meift ὁ), tor. aud)  Αγη- 
σίλᾶε, a, Pind. fr. 89, Paus. 8, 18, 8, u. ᾿Αγεσίλας, 
Anth. App. 285, od. ἸΑγασίλαος, Lesk. Inser. 87, 


᾽Αγήτωρ 


att. Ἡγησίλεως, w. ſ. Bolquarbt, 1) Spartaner. 
8) ©. des Dorpflus, K. von Sparta, 7. Agide, Paus. B, 
2,4,D. Sic. 7,6 fr. f. Ἡγησίλεως. b) B. des Königs 
Baufanias, Piut. parall. io, ο) ©. des Archidamus, K. 
von Sparta, 20. Proklide, bisw. (Piut. parall. min. 
Agesil.1,%.) der große genannt, berühmter Feldherr der 
Spartaner, Xen. vit. Ages., Plut. vit. Agesil., &. — 
οἱ ᾽Αγησίλαοει Männer wie Ag, Plut. Τε 11; ähnl. 
οἱ περὶ τὸν 4γ., Plut.Cim. 19. d) Spätere, a) Φ. bes 
Sudemidas, Ρο]. 4, 85. 4) Bruder bes Agis, Arr. An. 
2, 18, 6. Υ) Ohelm bes Agie, ἄρθοι, Plut. Agis 6.16, 5. 
2) 6. des Neleus, Schol. Π. 11, 692. 8) (γησίλας) 
Thespier, Rhein. Muf. 1848, n. 6. 4) Athener, Br. 
des Themiftolles, Agatharch. b. Pint. parall, 2. — Zus 
fier, Paus. 8, 18, 8. 5) Feldherr des Antigonus, D. 
Sic. 19, 57. 6) Deiphier, Curt. A. D. 4. b. 6. 7) Be- 
eichnung bes Hades, wie Aynaardoos, Aesch. fr.b. 
Ath. 8, 99, b, Anth. app. 285. Bei Hesych. falſch 
Ayss λαός. 8) Salſchlich ale GSeſchichtſchr. angegeben 
für Acuſilaus, Plut. parall. 29 (f. Macrob. Sat. 5,18). 

’Aynotkoxos, -- Ἡγησίλοχος, w. ſ., ein Rhodier, 
Pol. 28, 14. 29, 4. 

᾿Αγησίμαχοε, m. (Wiegmund b. i. im Kampfe 
vorſtehend), Athlet aus Aegina, Pind. Nem.6, 25. Bei 
Plut. de nobil. 20 ᾽αγεσέμαχος geſchr. 

᾿Αγησίνῖκοε, m. Siegmund, Spartaner, Inser. 
1262. 

’A ynebwoiıs, dos, Burmeifter d.i. Burgemeifter, 
1) Ag. νὰ Spananer— a) ©. bes Pauſanias, König (22. 
Agide), Xen. Hell. 4, 2, 9, ö., Paus. 3, 5, 7, D. Sie. 14, 
89, Plut. Pel.4, δ. 9) 1. IL, S. de⸗ Kieombrotos, Paus. 
1, 18,4, D. Sic. 15, 60. 8) deffen Sohn, Ag- IIL., Ρο]. 
4,85. 4) ein Dymäer, Pol. 5, 17. 

᾿Αγησιππία, T. eines Onefion aus Sparta, Inser. 
1868, unb: 

λΑγησικαίδαων, m. Cpartaner, Thuc. ὅ, 56, --- 
‘Hynosnnidas, 5, 52. Bon: 

᾿Αγήσιππος, m. = Ἡγήσιππος, 1) Spartaner, 
Keil Anal. epigr. p. 92. 2) Thebaner, Keil Insr. Lxr, 
1. (Bdotifh: Aysloınnog.) 

᾿Αγήσιε, ος, m. 1) V. eines Herafleitos aus δὲν. 
bonia, Inser. 2919, b. 18. 2) Koroneer, Keil Inscr. 
boeot. LVIII, x. ©. ᾽Αγησίας. 

᾿Αγησιστράτα, ας, ἦν Spartanerin, M. des Agis, 
Plut. Ag. 4, ö. Fem. au: 

᾽Αγησίστρατος, (δοτ. ---“Ηγησίσερατος), 1)’fpare 
tanifcher Epbor, Xen. Hell. 2, 8, 10. 2) Athener, 
Freund des Demofthenes, Piut. yitt, x. orett.8, 89. 3) 
Rhodier, Inser. 2627. 

Α „ m. Lichthard, Pashl. IL, 109, 
Osann. Zeit. f. Alt. 1840, n. 89. 

᾿Αγησσόε, (etwa Stolzenau), St. in Thracten, 
Em. ᾿Ἀγήσσιον οἳ.Αγησσίτηε, Theop. d. St.B. v.1. 

A ‚m. Greter, Pashl. Trav. in the Crete, 

11, 108 ». 109. -- ᾽Αγήσανδρος. 
᾿Αγήσων, ὦνος, B. eines Kallon in Seiris, Inser. 
b. Curt. Α. Ὀ. p. 22. Achnl. 

᾿Αγήτας,α, Sührer, Feldherr der Aetolier, Pol. 5, 
91, Suid. — Inser. 1798. 

᾿Αγητορίδας, a, m. Führers, Epartaner, Plut. 
gen. Socr. 7.— Inscr. 1289. 1854. 

"Aynyres, (ὁ), wie Ruprecht d.i. rubmglängend, ein 
Spartaner, Her. 6, 61. 62. Auf dyrrhachiſchen Müngen 
licft man Ayarog, Mion. S. 111, 842, bei Suid. Aystos. 

᾽Αγήτωρ, ορος, dor. für‘ Aynzwp, το. 1)a) ein Ar⸗ 
tadier, Paus. 5, 21, 8. b) £amier, D. L. 2, 17,7. ο) Del= 


᾽Αγιάδαι 


pbier, Cart. Α. Ὀ. 66. 2) Beiname a) des Zeus bei den 
Lacetämoniern, Xen. rep. Lac. 18, 2. b) des Apollo, 
Eur. Med. 426 (bier ἁγήτωρ ρε[ώτ.). ο) des Hermes, 
Paus. 8, 31,7. Gein δε hieß ᾽Αγητόρια, Hesych. 
(wo’Ayntopa firht, u. weiter oben ἀγητόρειο», ἑορτή). 

"Ayıdda, [. ᾽Αγίδαι. 

᾿᾽Αγιάδας u. -Sus, m. 1) ein Eleer, Paus. 6, 10, 9. 
2) Spertaner, Inscer. 1249. 1252. — Nachkomme bes 
Agis, Themist. or. 21 p. 250. — ἐν Aysadav, Tempel 
tes Πεδεμίαρ in Sparta, Paus. 8, 14, 2. — Aehnl. 
᾽Αγίας, Inser. 1247. Bon: 

"Aylas, (auf) Αγίας geſchr. {. Welcker Hom.CycL 
p. 278), (0), Führer, 1) Feldherr der Griechen, aus 
Artedien, Xen. An. 2, 6, 81, 6. Polyaen.7,18. 2) Ats 
gıver a) Herrfcher von Argos, Plut. Arat. 29. db) Olym⸗ 
pionife, Οἱ. 118, Euseb. chron. p. 152. ο) Geſchichtſchr., 
Ath. 3, 86, {, Clem. Alex. strom. 1,21, Schol. Vat. zu 
Eur. Tro. 16. 8) Eleer, Wahrſager, Paus. 8. 11, b u. 
wahrfdeini. auch 10, 9, 7, wo "Aßas ſteht. 4) Dichter 
aus Trögen, Procl. chrestom. f. b. Poll. 8, 86, wo aber 
παώ Meinefe 1, p-404"Auupss zu leſen if. 5) Mufiter, 
Ath. 14, 626, f. 6) ᾽ἁγίας, Berfon des Geſpraͤcht b. 
Ρ]αι. Symp. 2, 10. 

"Ayars, dos, ἡ, Bührers, ὅτε des N. Agis, 
Plut. Cleom. 1 u. 22. 

᾿Αγιγαῖος, ©. des Amyclas, = Argalos bei den Ras 
εεξἀπιοπίετα, Hesych. 

᾽Αγίδαι u. ᾿Αγιάδαι, (ο, 1) Nachkommen des Agis, 
Pans. 8, 2,1. 7, 1. 14, 2, Plut. Lys. 24. 80, Strab. 9, 
366. 1) ein Drtin Racerämon, Hesych. 

᾽Αγίδᾶμοε, πι. (="Ayıoldauos) ein Spartaner, 


Inscer. 1468. add 

᾽Αγίδαε, [. ᾽αγιάδης. 

᾽Αγίμοιθα, πα in Indien, Ptol. 7, 2, 24. 

"Άγιμος, Bührer, Mannen., Inser. 2868. 

"Ayıväpaos, ὄνομα κύριον, Suid. 

᾿Αγίναρχος, m. 6». eines Aigialos, Spartaner, Inser. 
1346 (Keil vermuthet 4είναρχος). 

᾿Αγίνθιοα, Römifher Truppenführer unter Theo⸗ 
Tofius, Prisc. Pan. fr. 8. 

"Ayıns, f. Ort in Suflana, j. Ahuag, Arr. Ind. 42,4. 

"Ayıyva, Det in Iberia, Ptol. 5, 11,2. 

᾿Αγιννάται (νῇσον). indiſche Infeln, Ptol. 7, 2, 26. 
᾿Αγιννόν, Et. der Nitiobrigen in Aquitanien, j. Agen, 
Ptol. 2,7, 14. 

"Ayov, mit u. ohne ὄρος, Heiligenberg, Ort 
u. Berg in Schtbien, wo Aesculap verehrt wurde, Alex. 
Polyh. b. St. Β. s. γιον u. Wevdaptaxn. 

"Άγιππος, m. Spyartaner, Leak.n. 17. 6. Ayno- 
—X 

"Άγιαπος, m. Roß walt, Spartaner, Loake Inser. 
n.17, f. Keil. en. 92. 

"Ayıs, oc. m. lal.—"Aylac, ion.’Hyss, sog (Her. 
7,204), Führer, vom laton. ἀγέομαν, [. Plat. Cratyl. 
394,c. 1) Spartaner: a) ©. des Euryſthenes, K. von 
Sparta, Stammpater der Agiten, Her. 7, 204, Paus. 
3,2, 1, Strab. 8,865, 9. b) Anis I., 6. bes Archidamus, 
Br. des Agefilaus, im peloponneſiſchen Kriege, 19. 
Btotllide, Thuc. 3, 89, 8., Xen. Hell. 1,8, 33, d., D. Sic. 
12,35, 4. ο) Ag. Π., 6. res Arhidamus, Enkel des 
Ageftlaus, zu Aleranders d. Gr. Zeit, 32. Proklide, 6 
νεώτερος, Plut. apophth. 5. ν., δ., D. Sic. 16, 68, Paus. 
8. 10, 5, Arr. An. 2,13,4. d) %g. III, 6. des @uda- 
midas, 26. Protlide, d τελευταῖος, Plut. Agis, apophth. 
s.v., Paus.7,7,8,5.,%. e) ©. bes Hippofratides, V. 
tes Menares, Her. 6, 65. — nach Nicand. epigr. (Υ11, 


᾽Αγχών 11 


485), ©. des Iphicratibas. 2) ein Dichter aus Argos u. 
Schmeichler bei Alexander, Arr. An. 4,9, 9, Plut. adul. 
18. 8) ein Koch u. Schrift. über Kochkunſt aus Rho⸗ 
dus, Euphor. d. Ath. 9, 879, 6, vgl. mit 12, 516,c. 4) 
K. der Büonier, D. Sic. 16, 4. 5) Feldherr des Ptole⸗ 
mäus, D. Sic. 19, 79. 6) cin Parafit, Hedyl. Ὁ. Ath. 
8, 844, f. 7) gwei Dichter, Anth. 6, 169. 5, 161. 

᾿Αγίσυμβα, Gegend Afrilas unter dem Aequator, 
Ptol.4, 8, 5. 7,5, 2,8. 

Ἁγίων, ωνος, m. (Heiliger), Delphier, Inser. 
1691. 1709, b; vgl. Curt. A.D. 2. 8. u. ſehr oft. 

᾿Αγκαῖον τὸ-ὄρος, Berg in Arkadien (viel, «ὖ- 
xasovy), Ariseth. in Schol. Il. 4, 819. 

᾿Αγκαῖοε, ου, ep. 050, m. (9. Ayxal, Ringer), 1) 
©. des Lykurgus u. der Eurynome od. Kleophile od. Ans 
tiope, ein lalybonifcher Jäger, der in Arkadien ein Ber 
hatte, Il. 3, 609, Apd. 8,9, 2, δ., ΑΡ. Rh. 1,164, u. 
SchoL δαμί, ὅ., Paus. 8,4, 10, 6. 2)-ein Aetolier aus 
Bleuron, 11.28, 685, Qu. Sm. 4,812. 8) 6. des Po⸗ 
feidon od. des Zeus von ber Aſtypaläa, aus Samos in 
Gephallenia, fpäter K. der Leleger in Samos, Argonaut, 
Callim. Del. 50, ΑΡ. Rh. 1,188 u.Schol. dazu, Heraclid. 
fr.10, Pberec. b. Strab. 14, 682, Iambl. v. Pyth. 2,9. 

᾿Αγκάλη, f. St. im glüdlihen Arabien, Ptol.6,7,27. 

"Aycapa, St. in Italien, Ew. ᾿Αγκαράτηςε, Pol 
b. St. B. (Dein. vermuthet Ayxapla u. Αγκαρίτης 
wegen der Vergleihung mit’Avzia u.’Adola.) 

᾿Αγκανκανοί od. Ἰαγγανχανοί, Bolt in Mautis 
tanien, Ptol. 4, 1,10. 

"Αγκιστρον, (Angel), anderer Name für das Vorges 
birge Bofeidion, Anon. st. mar. m. 287. 

Ayxos, ber Römer Ancus, bef. a) A. Marecius, D. 
Sie., Plut., D. Hal., App., boch auch b) Publius Α., 
D. Sie. D. Hal. u. ο) A. Hostilius, App. reg. 2. 

"Aycpva, St.in Sicilien, Ptol. 8, 4, 15. 

᾽Αγκυλή, f. Ktummenwege, att. Demos zur Phyle 
Argeis gehörig, B. A. 1, 888, nad) Alciphr. 8, 48 Vor⸗ 
βαὈί Athens u. nach Ross Dem. Att. 5 fpäter in zwei 
Demen gerfallend. Ew. ᾿Αγκνλεῖς, Inscr. 115. 188 u. 
᾽Αγκυλεεῖς, Inser. 189. Adv. ᾿Αγκνλῆθεν, von 9, 
Ross Dem. η. 21. 22 (hier Ανκυληδον ‚ u. Inser. 172, 
wo ᾽4γκυληθεν ᾽Αντιοχίδος βεδὶ, ferner ᾿Αγκν- 
λῆσι», in A., Harp. s. ν. Τρικέφαλος, wo aber Saupp. 
de dein. Att. 22 ᾿Αγρυλῆσεν verbeffert. 

᾿Αγκύλιοι, Volt in Sicilien, D. Sic. 86, fr. 

’A , ωνος, m. (Krumme), Athener, Ar. 
Vesp. 1897. — Name einer Komdtie des Eubulos, 
Meincte 1, 859. Achnl. 

"Άγκυλος, Mannen., Arcad. p. 57. 

"Αγκῦρα, u. Ios. 16, 6, 2 4γκύρη. f. Anker, 1) St. 
zu Aleranders Zeit zu Großphrygien, fp. gu Galatien ges 
börig, j. Angora, Pol. 22, 22,1, Strab. 4, 197. 12, 567, 
Paus, 1. 4, ὃ, Arr. An. 2, 4, 1, Ptol δ, 3, 22, A. Ew. 
A ävös, Inser. 811, St. B. Sie hießen nach Suid. 
früßer Ἑλληνογαλάται. 2) St. in Phrygien an ber 
Orenze Lydiens, Strab. 12,567. 576. 

* 2 St. in ° Stalien. Em ᾿Αγκύριον, 
γκνυριεύς u. t. B., Suid. 

᾽Αγκνρῶν πόλις, A. vermutben ᾿Αρκυρώ), St. in 
Aegypten. Ew. ᾿Αγκνροπολίτηε, Ptol. 4, 5,57, Alex. 
Polyh.b. St. B. 

"Ayxtep, ορος, τη. Krumme, S. bes Lykaon, Apd. 
8,8, 1. 

᾽Αγκωβαρῖτιε, ἡ, Landſchaft in Meſopotamien, Ptol. 
5,18, 4. 

"Adv, ὤνος, f. (Ellbogen), 1) Ancona, St. 





12 ᾽Αγκώρη 


in Stalien, Scyl. 16, Strab. ὅ, 241, 8., ΔΡ. b. civ. 5, 
28, Ptol. 8,1, 22. Ew. ’A s u. A 

δι. B. Ad). ᾽Αγκωνιτανὸς οἶνος, Ath. 1, 26,f. 2) Has 
fen u. Flecken im Bontus, Arr. Ind. 15, Ptol. 5,6, 2. 
8) Außerfte Spitze des Vorgebirges Slautos, Anon. st. 
mar. m. 261. 4) Ort in Memphis, von welchem bei 
Greg. Cypr. Leid. 1, 86 das Sprichw. γλυκὺς ἀγκών 
(Plat. Phaedr. 257, d) abgeleitet wird u. zwar κατ 
ἀντίφρασιν. 

πλ. das fpätere Nicäa, St. Β. s. Νίχαια. 

AA, aufeiner böotifhen Münze, Cabin. d’antigni- 

t6s de {σα M. 1.d. Durand. (Par.1886), Ρ.478 n. 2406. 
᾿Αγλαία, u.ion.,doch auch bisw.att.’Aydaln,Hulda, 

1) T. des Zeus, eine ber Charitinnen, Hes. Th. 946, 
Pind. Ol. 14, 19, õ., Apd. 1,8, 1,9. 2) ®em. des Cha⸗ 
ropus, T. des Nireus, 1]. 2, 672, Qu. Sm. 6, 492, Anth. 
App. 9, D. Sic. 5, 58. 8) T. des Thespios, Apd. 9, 7. 
8. 4) Gattin Des Abas, Apd. ο, 2, 1.— des Amythaon, 
D. Sie 4,69. 5) athen. Schiffsname, Att. Seew. X, e, 38. 
Αγλαΐδας Berchter, Mannsn.,Phot. bibl.128,40. 

—* os, f.Hulda, 1) T. des Megakles, eine 
Tubenbläferin in Alerandrien, Ael.v.b. 1, 26. — Ath. 
10, 41δ, α. b. 2) Srauenn. auf einer pheräifchen Inſchr., 
Leak. Iv, 211. 

᾽Αγλαϊτάδαν, (0), Rerfer, Xen. Cyr. 2, 2, 11,8. 

’Aykaloy, wros, m. (Volbrecht d. i. prachweih 
Athener, V. des Leontius, Plat.rep. 4, 480, ο. 

’A γλαοκρέων, έοντος, m. Berthold ». i. glanz⸗ 
voll ſchaltend, ein Tenedier, Aeschim. 2, 20. 126. 

’A. λασνίκη, Frauenn. (Sigune), Hedyl. 5 (v, 
199), — in der Aftronomie erfahrene Tochter des Hegetor 
in Theffalien, Plut. def. orac. 18 u. [ο wohl auch Plut. 
conj. pr. 48, wo ἁγανίκη ſteht. 

᾿Αγλαόνῖκος, m. Siebert — Sigiperaht b. i. Περ» 
glänzend, ein Megarer, Inser. 1070. 

᾿Αγλαόπης, (Strahlenauge), hieß Aesculap bei 
den Lacedämoniern, Hesych. 

᾿Αγλαός, (Bert), 1) 6. des Thyeſtes, Schol. 
Gud. zu Eur.Or.5. 2) ein Pſophide aur Zeit des Kröfus, 
Paus. 8, 24, 7. 8) V. des Eratoſthenes, Ὠϊοπγε. 11 
(vri, 78). 4) ein Wahrfager, Christod. eephr. 263. 
5) auf kariſchen u. koiſchen Münzen, Mion. S. vı, 448. 
572. (In der Anth. hat man 4γλαος betont, doch f. 
Arcad. 86, 20.38, 11.) ' 

"Aykao s, οὓς, m. Elbert = Ellanperath, 
d. i. an Stärke glänzend, 1) Böotier, Inser. 1571. 2) 
Geſchichtſchreiber, Ath. 8, 78, c, Eratosth. catast. 80 
u.2(wo ν. |. Ayasdirng), Poll. 9,88 (wo gfgg. 4γλω- 
Hrn ſteht). 

᾿Αγλαοσφαῖδαε, gen. wo, Volbrecht, Orchomenier, 
Inser. 1580. 

᾿Αγλαόφαμος, m. Ruppert = Hruabpert d. i. 
an Ruhm glänzend, Mannsn., Iambl. v. Pyth. 28. 

’AyAaobävyns, ους, m. Theräer, Inser. 2460. ©. 
᾽Αγλαοφὼν. 

᾿Αγλαοφήμη, {. ([. ᾽αγλαόφωνος), eine der Eis 
renen, Schol. Od. 12, 89. 

Αγ „Hubert Sugibert d.i. an Verſtand 
glängend, Athener, Ross Dem. Att. 6. 

’A v‚artog,m.ähnl.Dagobert,b.i.am Tage, 
alfo : offen glänzend, 1) berühmter Maler, V. des Poly⸗ 
gnotos aus Thafos, im 5. Jahrh. v. Chr., Plat. Gorg. 
448, b. Ion. 582, ο, Simonid. 162 (218), Paus. 10, 
27,4, Ael.n.an. epil.,A. 2) Entel deſſelben im 4. Jahrh. 
v. 6ὗτ., Satyr. b. Ath. 12, 584, d. 3) aus Kyzikus, 
Inscr. 1180. 


m Ayvos 


‚Ay f.  Stimmglängend), =Aydao- 
φήμη, Schol. ΑΡ. Rh. 4, 892. 

᾽Αγλαύρη, f. (f. 4γλαῖα), T. bes Altäon, Apostol. 

7,89. 

“A γλαυρος θαυλος. 

— (f. ee, Böotier, Inser. 1575. 

Αγλ as, m. (Mion. ᾽Αγλυάρχας), Berthold 
d. i. glängemd waltend, Mannen. auf einer tarentinijchen 
Münze, Mion. S. 1, 288. 

"Αγλωθέστης, Mannen., Ross Inscer. Ther. 142. 

᾿)Αγλώκριτος, Bartmer — Perahtmar d. t. als 
glängenb befannt od. gefhägt, Mannen. auf knidiſchen 
u. rhodifhen Amphorenbenteln, K. 

᾿Αγλώμαχοε, m. Qumbert — Guntperaht ὃ. i. 
im Rampfe glängend, Mannen., Her. 4, 164. 

᾿Αγλῶν, uvos,—"Ayicwr, Theräer, Inscr.b. Franz. 
elem. ep. Gr. p. 52. (Inser. 1576.) 

᾽Αγλωσθένηςε, [. Αγλαοσθένης. 

᾽Αγλωφάνηςε, ους, auch ενος  ἀγλαοφάνης, Ross 
Inser. "her. 215. 221. 

᾽Αγλωφῶν, ὥντος, --4γλαοφῶ», Inser. 1208. 

᾽Αγλοχάρηε, ους, Dammert -- Dantpert ὃ. |. 
gratiosus, Diet αν Inscr. 2268, b. 

"Αγναγόρα, f. (wie "Keufhemunde), Schweſter 
des Ariftomence, Paus. 4, 21, 2. 24, 1. 

"A ‚m Untein, Architect aus Elis, Paus. 
5,15, 6. 6, 90, 10. 18. 

Ἄγνας,α, Fl. in Mauritanien, Ptol. 4, 1, 10. 

Αγνέανδροε, f. 4γήσανδρος. 

᾿Αγνεῖον, Pfeffers, Hafen mit einem Tempel bes 
Apollo in Greta, Anon. st. mar. m. 838. 

"Αγνιών, ὤνος, Heiligenſtadt, beruͤchtigter Ort 
zu Sardes in Lodien, Ath. 12,515, f. 

Ay, Heilige, 9) Bein. der Kore, Paus.4, 38, 4. 
db) heilige Jungfrau δ. Orell. Inscr. lat. 1097. K. 

Άγνη, Ort zwifhen Physkus u. Cnidus, wahrſch. 
die Infel Alyın, Anon. st. mar. m. 272. . 

᾿Αγνήσιος, m. Maunsn. auf einer piräifchen Ins 
ſchrift. K. ©. Ayviac. 

Ayndbns,ao, Hagniasfohn, Tiphys, ein Ars 
gonauke, ΑΡ. Rh. 1, 106. 560, d., Orph. Arg. 544. 

on: 

"Ayvlas, ου, (6), Fromme, [. γνων, 1) V. des 
Tiphys, Apd.1,9, 16. 2) Atdener, a) ©. bes Bufelos, 
ἐξ Olov, Dem. 48, 8,8. b) ©. des Polemon, Isae. 
Rede 11 u. Dem. 48, Philoch. Ὁ. Harp. ο) Trierarch, 
Dem. 50, 41. 42. d) Acthalide, Inser. b. Ross Dem. 
Att.8. 8) Delphier, Curt. A.D. 66. 

’Ayviras, α, 6, pfefferen, Bein. des Asklepios ın 
Sparta, Paus. 3, 14, 7 

ΑἈγνόδημοε, m. Frommann, Athener, Inscr. 
165.171. — Ediffsbaumeifter, Att. Seew. p. 98. 

Awodixn, Brauenn., Hyg. 274. ©. "Ayvose- 
κ "Ay ‚m. *Heiligengabe, Athener u. zwar 
Amphitropier, Lys. 18, 55. 

wis, Ewert d. 5. das Recht pflegend, Prie⸗ 
βα, Mannsn,, Put. Alc. 77. 

'Αγνόθεοε, ὁ, Gotthold, Athener, B. des Thrafip- 
pus, Isae. 4, 1,5.— Ifäus hielt eine δεδε gegen Hag⸗ 
notb., f. Harp. u. D. Hal. v, p. 611. — Inser. 98. — 
Archon, Ol.144, 4. Inser. 121 u. bei Meier ind. schol. 
1851, ©. 48. 

Αγνοκλῆε, Goͤppert (Butbert), Rhodier, ſchrieb 
Κρωνισταέ, Ath. 8, 860, b. 

Amos, m. (Rein), Athener, Inser. 185. 194. 


"Αγνοσθένης 


"Ἀγνοσθένης,ους, m. (Gotthard), Barier, Inser. 
2448. 2458. 

“Ayvsorparos, m. (Outter), Athener, Inser. 169. 

"Ἀγνοτέλης, gen. ευς, m. Frommelt, Mannsn;, 
Inſchr. v. Aftypalia bei Ross Inser. 11, 138. K. 

᾿Αγνοῦ χέρας, 1) Vorgebirge in Acgypten, Strab. 
17,801. 2) ᾽Αγνοῦ xipas, (Heiligenhorn), frühes 
τετ Name von Knidus, nach Andern ein Borgebirge δεί: 
ſelben, Hesych. 

Amoss, οὔντος, m. (fo die Inſchr., f. Böckh Inser. 
138, 84, aber St.B. u. A. ᾽αγνοῦς, indem Πε es von 
ἄγνος ableiten, u. ſo auch meiſt die Hoſchrr.), Heiligen« 
dorf, att. Demos unweit Gargettos (Plut. Thes. 18) 
au der Phyle Alamantis, nach Phryn. der Attalis od. der 
TDemetrias gehörig. Ew. "A: os, Aeschin. 2, 18. 
155. 8,54, Dem. 18, 21. 48, 7, Att. Ecew. 1, a mit 
᾽Αχαμαντίδος, wie Ross Dem. 5, doch Inser. 275.194 
mit Ατταλίδος. Außertem Ross Dem. 12, 13—25.— 
Adv. ’A in, ᾿Αγνονντόθεν aus, ’Ayvour- 
τάδε nad) H., St.B. (ſchr. Ayv.) 

"ΑἈγνόφιλος, (6), Frommhold, Athener, Dem. 
47,60. 

"Αγνά, οὓς, (ή), Amalie (d. ἱ. ohne Makel nad) äft. 
Erklärung), eine arfadifhe Quellennpmphe, u. cine der 
Ammen des Zeus, Paus. 8, 81, 4. 38, 4. 47, 8. 

"Ayvev, evos, (6), hie u. da fall ᾽4γνων geſchr., 
Rein, 1) Atbener, a) ©. des Nilias, U. des Theras 
menes, Gründer von Amphipolis, Thuc. 2, 58. 8, 68, 
ö., Lys.12,65, Arist. b. Plut. Nic.2, A. — Adj. 'Αγνά- 
ναοσε, ten 9. betreffend, Thuc. 5, 11, nad) Suid. auch von 
einem Sohne Hagnens. Ὁ) ©. des Thrafippos, Inne. 4, 1, 
ö. — Inser. 165.169. 2) ein Tejer, Schmeichler Alerane 
ders, Plot. Alex. 40, Phyl. b.Ath.12, 539,2, X. Dat. 
Αγνωνες, Leute wie H., Plut. de adul. 24 u. Alex. 55. 
— Auf Münzen aus Teos u. Erettia, Mion. Β. ıv, 868. 
8. vı, 876. 8) ein 2ofrer, Leon. Tar. 23 (νι, 129). 
4) rin Schriftfteller u. alademiſcher Philoſoph, Ath. 18, 
602, d, Piut. sol. an. 12, Schol. Il. 4, 104. Dap.: 

Ayrıvas, f. St. in Thracien bei Ampbipolis, 
eine Gründung bes Hagnon, Ew. ‘Ayvevdrns, St.B. 

"A (6), Reinihen, Sylophant in Athen, 
Piut. Phoc. 29, ö., D. L. 5, 2. Nah Reise au D. 
Hal Din. 10 für Tvwdiov gu fohreiben. — Hepya- 
σῇδε», Kti.Srew.xıv,a, 15. 

"A ‚6, ("Unbelannt), Gottheit in Athen 
mit einem Altar, Luc. Philops. 29, N.T. act. ΑΡ. 17, 
23. Dah. als Schwur: N τὸν Ayvwaror ἐν 4θηναις, 
Loc. Philops. 9. 

’Ayvöres, Teltifhes Boll am Ocean, St. B.= Απα- 
gautes b. Plin. h.n.4,19. 

"A „ St. in Samnium bei ten Frentani, j. 
Lauciano vecdhio, Ptol. 8, 1, 65. 

"Ayo\atos, ὄνομα κύριον, Suid. 

’A ,„ m. Findling, eigtl. ohne Eitern, ein 
Kelophonier, Paus. 6, 17,4. 

᾿ΑἈγορά, ion. -ρή, Markſtadt, alte St. im thraci= 
ſchen EhHerfones, wo fpäter Lyſimachia fland, Her. 7, 58, 

Dem. 7, 89 u. Schol. bazu, Seyl. 67. Ew. ’Ayo- 
palos, St. B. — Hesych. führt no an, daß ein Ort bei 
Hılise Αγορά Κερκώπων, einer in Argos "Ayopd 
4ύχενος, einer in Athen ᾽Αγορὰ ᾽Αργείων geheißen 
habe. Das Adj.’A: ala, war Bein. des Zeus, der 
Themis, Artemis u. des Hermes, Paus. 5, 15, 4, Hesych. 

᾿Αγοραῖον teiyos, π. Martshaufen, St. am 
Stllespent in ἄυτορα, ζω. ᾿Αγοραιοταχίτηε, St. Β. 
(Nah Mein. ="Ayopa.) 


13 


"Ayöpawos, m. Markloff, Mannen., Insor. 1193. 
‚Ayoparins, Ratmar d. i. bei der Berathung δε. 
rühmt, ein Rhodier, Curt. A. D. LXxVI, 1. K. Aehnl.: 

᾿Αγοράκριτος, m. 1) athen. Demagog, Ar. Equ. 
1257, Them. or. 16, p. 206. 2) Bilbhauer aus Paros, 
Schüler des Phidias, Strab. 9, 896, Paus. 9, 84, 1, 
Schol. zu Dem. 18, 88, Zenob. 5, 82, 3. 

᾿Αγοράναξ, αχτος, m. Raymund (Ratmund), 
Rhodier, a) dramatifcher Dichter aus Rhodus, Call. 
ep. 28 (vı1, 811). b) auf Amphorenhenkeln, K. 

’Ayöpavöpos, m.Ratbmann,Inscr. Erechthei. K. 

"Ayöpavıs, acc. εν, Nebenfttom bes Ganges, j. Gas 
tamnafa, Megasth. in Arr. Ind. 4,4. 

᾿Αγοράνομοε,το. Er at h (&waslex), Diannsn., Inser. 
1277. 

᾿Αγοραστοκλήν, έους, m. (Händler), adulescens, 
Plaut. Poenul. 

᾿Αγόρατοε, πι. Rathde, ©. des Eumares, aus Athen 
(Anagprafler), Lys. Rede gegen ihn (18). 

᾿Αγορησόε, f. Markeſe, St. in Karin. Em. 
᾿Αγορησεύα, auch ᾿Αγορήσιον, St. B. 

᾿Αγορῖται, Boltim aftıt. Sarmatien, Ptol. 5,9, 18. 

᾿Αγονβηνοί, Volt im wüften Arabien, Ptol. 5,19, 2, 

"Ἄγονντον, St. im innern Noricum, j. Innichen, 
Ptol. 2, 18, 8. 

"Ayoupos, Stabt, Dosiad. ep. 2. ? 
᾿Αγοῦστα für 4ὐγοῦστα, Inser. 8989. Aehnl. 
γοῦστον, Inscr. 1324. 
"Aypa, ἢ, (fo Plat. Phaedr. 229, c, Plut. Demetr. 
26, Strab. 9, 400), od. "Άγραι (Paus. 1, 19, 6, Plut. de 
Her. mal. 26 u. St. Β., wo Wein. lieber ’Aygal will) 
Wildhagen, 1) attifher Plaz (Demos) am obern 
Ilyſſus, wo die Leinen Myſterien gefeiert wurden, u. 
ein Tempel der Artemis, die davon Aygala hieß, fand 
(nach Suid. der Demeter), dah. ἐν Aypas b. i. ερ. 
Auch hieß der früher Heliton genannte Berg [ράμτ 4γρα. 
©. außer den angef. Stellen Clitod. u. Pherec.in B. A. 
826, St. B., Hesych.,Suid. Ew. ᾿Αγριάδαι, als atti⸗ 
fher Demos zur Phyle Hippothoontia, B. A. 848. 2) 
St. in Suflana, Ptol. 6,8,4. 8) Irtin Arabien, Ptol. 
6, 7,5, Iub. Maurit. b. Plin. 6, 82. 4) (Wilp) Hund 
des Altäon, Hyg. f. 181, Ον. Met. 8, 212. 
᾿Αγραδάτηε, m. früherer Name des Könige Cyrus, 
Strab. 15, 729. 

’Aypatos, von Poi. 17, 5 ᾿Αγραοί, von Dion. per. 
954 u. Eust. dazu ’Aypdes, u. von Eratosth. b. St. B. 
᾿Αγραεῖε genannt, (|. Αγραῖος), ätolifher Volls⸗ 
ſtamm am Achelous, Thuc. 2, 102. 8, 106, d., Strab. 
10,449. Ihr Gebiet ’Aypats, (dos, Thuc. 8, 111, od. 
"Αγραία, Strab. 8, 888, St. B. 2) Bolt im wuͤſten 
Arabien, Strab. 16, 767, Ptol. 5, 19, 2, St.B. ="4ya- 
ϱηνοί. &."Ayon. 

’"Aypatos, m. Jäger, 1) 6. des Temenus, Ephor.b. 
Strab. 8,889, Paus. 2,28, 8 (wo aber Lob. u. Schubart 
᾿Αργαίῳ Teilen). 2) 6. des Euläus, Nonn. 26, 45. 84, 
228. 8) Bein. bes Apollo, Paus. 1, 41, δ. 

᾿Αγράνια, Name eines Φεβεὸ in Argos, Hesych. 
Schmidt vermuthet 4γριώννα, το. [. 

᾿Αγρανλή f. ᾽αγρυλή. , , 

΄Αγρανλοε, meift mit 7), 7) dv ἄγρῳ αὐλιξομένη, 
alfo Feldnern, aber, vielleicht der fhönern Bebeutung 
halber auch ᾽4γλαυρος genannt, — ἀγλαός, ἄγλαος, 
f. Lob.path. p. 259, alfo Hulda, (1. Paus. 1, 2, 6. 
18, 2, Dem. 19, 808 nad 2, Lyc. 77, wo aber bie 
Hoſchrr. Ayocvaoc haben, u. b. Hesych., Suid., Harp., 
fo wie Inscr. in Ross Dem. Att. 85), 1) T. des Altäus, 


Αγραυλος 





14 


παῷ U. bes Altäon, Gem. bes Cecrops, Apd. 8, 14, 2, 
Eur.Ion496, Scam.b.Suid. s. Doswsxnia Yg., Porph. 
de abat. 2, 54. 2) T. ber vorigen, Apd.8,14,2, Paus. 
1, 2, 6, Anceles. b. Antig. h. mir. 12, St. B. 8.’ 4γραυ- 
λή, Hellan. b. Suid. ». άρειος πάγος, mit einem Hei⸗ 
ligthum auf der Akropolis inAthen, wo (ἐν 4γραύλου) 
die Epheben dem Baterlande Treue fihwuren, Dem. a. a- 
O. nebſt Schol., Lyc. a. a. D., Plut. Alc.1ö5, Polyaen. 
1,22. — Sie war Priefterin der Athene, Philoch. b. Ulp. 
zu Dem. a. 0.D. u. ihr Name galt zugleich als Beiname 
der Athene, Harp. u. Suid. Dah. fihwuren Frauen 
οὔ τοι μὰ τὴν "Aygavkov, Ar. Th. 588. Als Tochter 
der vorigen heißt Πε auch "AypavAls νύμφη, Porph. de 
abst. 2, 54 u. Herfe, Panprofos u. Agraulos, zuſam⸗ 
men ” υλίδες παρθένοε, Eur. Ion 23. 

᾿Αγρέα, [. Ayoaioı. 

᾿Αγρέσφων, Grammatiker, Suid. s. ᾽Απολλώνιος 
fr. Τυαν. 

’Aypebovea, f."Zagdfchiff, attifher Schiffsname, 
Ephem. archseol. 3123. K, 

’Aypeös, έος, m. Yäger, 1) Name des Ariftäus bei 
den Hämonicrn, Pind. Pyth. 9, 65, Nonn. b, 215. 16, 
107, d., D. Sic. 4, 82. 2) ©. der Eofo u. des Hermes, 
Nonn. 14, 91. 8) Name auf einer phrygifhen Münze, 
Mion. ıv, 860. 4) Bein. des Pan bei ben Athenern, 
Apd.b. Hesych., u. des Apollo, Aesch. b.Plut. Amat.16. 

"Aypn, (Wildenau), St. in Lydien, Herdn.b. St, 
B. * Choerob. B. A. 1118. Ew. ’Aypatos, St. B. 

᾿Αγριάδαι, f. Ayoc. 

’Aypıäves, (Wilde), nah St. Β. auch ‚A,yplar ge⸗ 
nannt, od. Αγράιοι (Jäger) u. von Theop. ’Aypuis, 
päonifches Volt am Hämus, Her. 5,16, Thuc. 2, 96, 
Strab. 7,818, ö., bei den Maceboniern fpäter ein-Theil 
der leichten Truppen, Arr. An. 1,5, 1, ὅ., Pol.2,65.85,79, 
App. Illyr.14. Λά].᾿Αγρικός u. b. Char.’ Ἀγριανικόε, 
St. B. Dah. ἡ αγριανικὴ χώρα, Hesych. 2) Poflens 
τείβετ wie ein gewiſſer Agrien, Plut.non poss. suav. v.18. 

᾿Αγριάνηφ, ου, ὁ, Wildbad, Nebenfluß des He⸗ 
brug in en ver fpätere Erigon, Her. 4, 90. 

” . Aypıwvıa. 

νΑγριάνιον, m. Monatename für Januar in Sici⸗ 
lien u. Kos, Vit. Hippoer. 1,1, wahrſch. überhaupt do⸗ 
tifcher Monat von ᾿4γρίανος benannt; [. ἀγρεώνια. 
(Bei Torremuzz. 75 fulfh ’Adosavsos gefihr.) 

᾿Αγριανόμη, (Wilding), Gemahlin dee Laobocoe, 
Mutter des Dileus, Hyg. f. 14. 

᾿Αγριαύλη = "Aygavän, Hesych. 

᾿Αγριεῖε, [. ᾽αγριάνες. 

᾿Αγρίΐζαμα, St. in Galatia, Ptol, 5,4, 8. 

—W α, πα. der Römer Agricola, Antiphil. 
89 (1x, 549). 

᾿Αγρίλιον, ©t. in Bithynien, Ptol. 5, 1,14. 

᾿Αγριμέλισσα, (Wild biene), Bein. des Φερε[ίαδ, 
Hesych. 

᾿Αγρίνιον, n. Wildberg, St. in Actolien, früher 
zu Afarnanien gehörig. j. Dogrini ?, Pol. 5,7, D. Sic. 
19, 67. Nach Hesych. ein Berg. 

᾿Αγριόδους, πι. Wildzahn, einer der Hunde Als 
tions, Ον. Met. ὃ, 224, Hyg.f. 187 (Agriodos), 

"Άγριοι, (Wilde), 1) äthiopiſcher Vollsſtamm, 
von den Örichen Κυναμµολγοέ genanut, Agath. de 
mar. rubr. 60, Strab. 16, 771. 2) neben Ίστρου ges 
nannt von Pol. 26, 7. 8) "Aygsos Asuives, Wild 
bafen, Ortam Hermon, Hesych. 

A ‚fe Wildauge, Gattin des Orpheus — 
Eurydite, Hermesian, b. Ath. 18, 597. b. ο. 


᾿Αγρέες 


᾿Αγροιτας 
᾿Αγριόπη 


6, ου, m. Wildauge), 1) ein Eyclope, 
Schol. 11.18, 488. 2) Agriopas (?), Schriftfteller b. 
Plin. b. nat. 7, 22. | 

"Αγριος, (in Cram. an. 111, 284 4γρέος), m. 191188, 
1) ein Eentaur, Apd. 2, 5, 4. 9) ein Gigant, Αρά. 1, 6, 2. 
3) ©. des Porthaon u. der Euryte, Br. des Deneus, IL. 
14, 117, Apd. 1, 7,10. 8, 5, Qu. Sm. 1, 770, Paus. 2, 
25, 2, Schol. 1.2, 212 1. 14, 120. 4) S. des Odyffeus 
pon ber Girce, Hes. Th. 1018. 5) Ayo. Σατορνῖνος, 
Franz. Bullet. 1835 p. 212 

᾿Αγριοφάγοι, * Wildeffer, Bolt in Afrika, welches 
vom Bleifche der Panther u. Löwen lebte, An. ρετὶρ]. 
m, er. 2 u. Dalon b. Plin. 6, 85, der ihnen aber andere 
Wohnfige beilegt. 

᾿Αγρίππαφ, gen. b. Ios. Porphyr., Streb., N. T. a, 
δ. Plut. u. auch Ios. ου, (0), Agrippa, 1) K. ber La⸗ 
teiner, D. Sic. 7 fr, 4. 2) andere Römer, D. Sic. 12, 90. 
81, Ios. 14, 16, 4; insbef. a) Menenius Π., Plut. C. 
Marc. 6, A. u. b) M. Bipfanius A. auch der große ge= 
nennt, Plut. Ant. 35, ö., Ios.b. Iud. 1, 28, 1,8.,9. Et 
war auch befannt durch geographifche Forſchungen, D.L. 
9, 111. 10. ο) Sohn deffelben, D. Cass. 54, 29, d. 3) 
Φετοξεθ Agr. I. u. II. Könige von Judäa, N. T., 9. 
Eriterer baute das ᾿Αγριπτεῖον, 198. b. Iud. 1, 21, 1. 
4) andere Hebräer u. Römer, Ios. Arch. 18, 5, 8.20, 7, 
2. vit. Ios. 1, 76, Strat. ep. (χα, 194). 5) Archon in 
Epheſus, Ross Inscr. II, n. 121. 

"Aypıemuäs, adog, f. früherer u. von Herodes wieder 
aufgefrifchter Name der Et. Anthedon, Ios. b. Iud. 1, 
4, 2, nad) cbend. 1, 21,8 auch ᾿Αγριππεῖον. 

᾿Αγριππιαστής, m. Mitglied des in Lacchämon dem 
Agrippa zu Ehren geftifteten Collegiums, Inser. 1299. 

᾿Αγριππῖνα, in Plut. Ant. 87 von Eintenis u 
in loann. Antioch. fr. 89 von Müller au Αγριππίνα 
betont, ion. ’Aygınzlvn, (Leon. 21 ot. vi, 329, Inser.), 
Agrippina. 1)T. tes Agrippa, Gem. bes Gerinanicus, 
D. Cass. 58, 22, Phut. a. a. O., A. 2) T. der vorigen, 
Gem. des Elaubius u. anderer, Ios. 20, 8, 1, D. Casa. 
68, 20, ὅ., 9. 3) ᾽Αγρεππείνη, Mutter bes Galiguta, 
Inscr. 1801. Dav. 

᾿Αγριππίνηνσις (colonie), Agrippinensis c., ta# 
frühere oppidum Ubiorum, j. Cöln am Rheine, Ptol. 2, 
9,16. 

"Aypımmivos, (0), ©. eines Demetrius, Ios. 20, 7, 
3. — ein anbrer, Plut. b. Stob. 48, 44. — sin Schrift⸗ 
fteller, Phot. cod. 167. 

Ayple, (Ptol. 6, 8, 7) od."Ay Marc. Ποτας]. per. 
28u. St.B. St. in Karmanien, Ew. Αγρισαῖος, St.B. 

"Aypoxa, Dlivie, Bein. ber Athene, Lycophr. 
1152. Hesych. hat” Αγρίφα. 

"Ay » (vergl. ᾽4γριος), Bein. bes Bachus, 
Plut. Ant. 24. Sein Feſt hieß in Orchomenos za ’Aypı- 
ώνια, Plut. qu. rom. 112., graec. 86., symp. 8. prooem., 
Hesych. erwähnt Αγριάννα (als Todtenfeſt in Argos) 
u. ᾿Αγράνια. 

᾿Αγρόαρα, früherer Name von Attaleia, St. Β. s. 


"Atraisıa. 


"Aypos, Bolt am Palus Mäotis, Strab. 11, 490. 

᾿Αγροίκιοε, m. (= 4γροέζας), 1) ein Öramma= 
tifer, weldyer de orthographia ſchrieb, Wagner zu 
Virg. Aen. 10, 777 u. Bähr τόπι. Lit.⸗Geſch. 2, 609. — 
2) einer, an welchen Liban. ſchrieb, n. 553, f. 296. 
297. 662. 1261. 

’Aypolras, m. Bauer, 1) Geſchichtſchreiber, Schol. 
ΑΡ. Rh. 2, 498. 4, 1896. 1492, St.B. s. "Auredoc. 2) 
cin θείος aus Mafftlia, Sen. Controv. 2,14. K. 


᾿Αγροιώ 


Ἀγροιό, d. i. Schnitterin, Wahrfagerin, Theocr. 
3. 3 

γρύλων, m. Sandmann, 1) Sicilier, Paua. 1, 
28,3. 2) Athener, Ephemer. archaeo!. 8251. K. 

᾿Αγρολέων,ωνος, m. »Feldleu, Mannen., Inser. 
1771. 

᾿Αγρόε, ᾿Αγρότης, ᾿Αγρούηροε, Götter bei den 

— Phil. Bybl. fr. 8. 
Αγροτέρα, Bein. ber Artemis, f. Lex. 
᾿Αγρίκιχοε, ὃδοι. -- “Αγροίκοος, {.᾿Αγροίτας, 
V. eines Gopäer Heitobas, ber davon 4γρυκίχνος heißt, 
loser. 1574. 

᾽Αγρνλή, ältere Form ᾿Αγρανλή, fo St. Β., u. Inser. 
επᾷ Ayposdn, Feldheim, 1) att. Demos ber Phyle 
Grechtheis, ſpäter Demetrias, nach Hesych. der Atta⸗ 
ki, benannt von 4γραυλος, w. ſ. Hesych., Suid. (wo 
Αγρύλη betont it), Harp., B. A. 1, 882, Zon. Er gets 
nel fpäter in zwei, zadunegder u. ὑπένερθε», Ross 
Dem. Att. 2u. %., f. Grote£ de demis p. 17. Ew. 
᾿Απγρνλεύε, St. B., Harp., Suid., plur. ᾽αγρνλεῆς, 
Koss Dem. Att. 2, fem."Ay ‚St.B. s. Παμφυλία. 
— Adv. ᾿Αγρνλῆθεν, (andere "4ygvinder) von Agr., 
Inser. 298. 160, 1, Ross Dem. Att.14.26—28, Plut. x 
oratt.vitt.1,27 ob. "AypavAndev, Plut.Alc. 22. Them. 
23 (wo Sint. Ayeavinder) u. Lex. rhet. b. Phot. 
667, 13. ---᾿Αγρυλῆσιν, in Ἆρι., St. B. — ᾿Αγρν- 
λήνδε, παώ Agr., St.B. 2) Pflanzſtadt ber Athener in 
Sartinien, St. B. 

Ἀγρνσνίε, Nachtfeier, δτβ des Bachus in Ars 
δει, Hesych. 

Ἄγρων, ωνος, m. Yelbner, 1) ©. des Eumelus, 
Enkel des es Merops, auf Kos, wurde in einen Regenpfeifer 
verwandelt, Anton. Lib. 15. 2) ©. bes Ninos, K. von 
totien, Her. 1,7. 8) 6. des Atys, V. des Tyrrhenoe, 
Schol. Plat. Tim. 4) S. des Pleuratos, K. der Illy⸗ 
τετ im erflen punifchen Kriege, Pol. 2, 2, App. Ill. 
6. D. Case. fr. 49, Ath. 10, 489, f, Αα. ν. h. 2, 41. 
6) auf ſmyrnaiſchen Mũnzen, Mion. 111, 225, 8. v1,888. 

‚„ Patron. von ᾽4γρω», Suid. 

—— — Bergnymphen, Hesych. 

ATpacV-, sog, Arcad. 88, 18. 

A ) Αγνιαῖος ν'"Ἁγνιάτηρ, ’Aywärıs, ’A 
eis, Bein. des ln f. Le 

au, m. Straßen, ı ein Hyperboreer, Paus. 
10. 5,8 

"Ayıos, Monaten. in Kreta, von Apollo ᾽Αγυιεύς 
kenannt, Hemerol. Flor. 

᾿Αγύλαιος, m. fpartanifcher Epbor, Plut. Cleom. 8, 
Suid. €. ᾽Αγύλος. Aehnl. 

᾽Αγιλίδας, m. Korinthier, Inser. Ther. 217. 

Ἄγυλλα, (ή), St. in Etrurien, das fpätere Gäre, 
D. Hal. 1, 21. 8, 68, D. Sic. 15, 14, Strab. 5, 220. 226, 
Lycophr. 1855. Em. ’A to, Her. 1, 167, D. 
Cass. fr. 33. Ad). ᾿Αγόλλιος, Rhisn. b.St.B. 

᾿Αγύόλοε, (ΠΜ. Ayviog) dor. = —ãA Pytha⸗ 
goreer aus Kroton, Iambl. ν. Pyth. ὃ 

᾿Αγύριον, n. u.5.3t.B. ᾿Αγόρινα, 8 duao. falſch Avo- 
pa, Ptol. 8, 6, 19 "Aylo]öpov, Mahlberg, &t. 
ın Sicilien, 8. Filippo ἆ Ατρίτο. Ew. ᾿Αγνριναῖος 
δω. ᾽Αγυρηναῖος), D. Sic. 4, 24, 3., St. B. 

"Ayvpu, dat. vos, (0), Mäbler, f. das Blgte, 
Torann von Ayvosov, D. Sic. 14, 9. 78, 96. 2) R. in 
E vern. D. Bie. 14, 98. 

᾿Αγέόρριοε, (6), Mebold d. i. Mahalbald, Mahal 
Ξ-- eoncio, atbenifcher Etaatömann, Xen. Hell. 4, 8, 
=1. And. 1, 133, Isoer. 17, 81. 82, Dem. 24, 184, 


Αγχίση 15 


Philoch. b. Harp. s. θεωρικά, Harp.,Suid., nerfpottet 
von Ar. Eccl. 102. 184. Plut. 176 u. von Philem. b. 
Ath. 8, 844, e. 

᾿Αγόρτηε, m. Täufer, Genoffe bes Phineus, Ον 
Met. ὅ, 148. 

᾽Αγχαλέη » Ortsname, Ἡΐρροα. b. Hesych., viell. 


Ξ- Αγχιάλη. 

Α , acc. ην, m. ein Berfer, Aesch. Per. 995. 

’Ayxapla, {. 1) Localgottheit in δά[ιἷᾶ, Inser., 
Tertall Kool. 24. 2) Mutter der Octavia, Plut. Ant.81. 

I Αγχ Kosvrog, vornehmer Römer, Plut. Mar. 
48, απο. b. eiv. 1,78. 

᾽Αγχάσιος, Beim. zum Baumeifter Trophonius, 
Ep. dd. 196 (App. 114). 

’A „ Nahberg, Tleiner Berg in Attila, 
norbwefl. von Athen, mit einem Heiligthum des Zeus, 
der davon Aygr&ousos hieß, Paus. 1, 82, 2. 

"Ayxıakeis, Stadler, a) Küftenfl. δ. Andiale 1, 
Athenod. b. St.B., Eust.zu Dion. Per. 875. 2) Em. von 
Andiale 1.0.8. St. B. Die Münzen mit der Auffchrift 
Αγχιαλέων gehören dem thracifchen Andiale an. 

AyxıdAn, 1) T. des Japetus, Gründerin von An⸗ 
chiale, Athenod. b. St. B. 2) eine Nymphe in Greta 
(Darts), Mutter der Sdaifchen Dactylen, Ap.Rh. 1,1180. 
Fem. zu har Char ος. 

η u. ᾽Αγχίαλοε, 7, b. Dion. Per. 875, 
Proveh. app. 4, 68 u. Suid. au) ᾿Αγχιάλαα, Stabe 
d.i. Geſtade, 1) ©t. in Eilicien, nad Athenod. b. St, 
B. von Andiale, f. oben, nach Clearch. b. Ath. 12, 
529, ο, Aristob. b. Strab. 14, 671 u. Hellan. b. Schol. 
Ar.Av. 1022,von Sarbanapal gegründet, meift Ayyıalın, 
doch bei Arr. An. 2, 5, 2 Αγγίαλος genannt. 2) St. Il⸗ 
Ipriens, St. Β. 8) δι in Thracien am Pontus, |. Atiali, 
Strab. 7, 819. Bei Arr. per. 24,4 Ἰ4γχίαλος genannt. 
— Nach Hesych. bezeichnet 4γχιάλη au ἡ ᾽Αττιεκή, 
d. A wohl Attitas Uferland. 
γχιαλιθάρ, πατριὰ Ev ᾽Αργείᾳ, Hesych., viel. 

—* 

Ayxlakos, οὐ, ep. 080, Stadler, 1) B. des Mens 
tes, —** der Taphier, Od. 1, 180. 2) ein Grieche. 
I. 5, 609. 8) ein Bhäufe, Od. 8, 112. 4) ein Hirte, Er⸗ 
jieber des Baris, Asclep. b. Schol. 11. 8, 325. 5) K. der 
Heniocher, D. Cass. 68, 19. 6) Mannen. in römifchen 
Zeiten, Orelli 260 u. 2241. (K.) 

᾿᾽Αγχιμάχη, "Nablämpfern, Amazone, Tzetz. P. 
H. 182. 

᾽Αγχιμόλιοα, m. ein Spartaner, Her. 5, 68, Arist. 
b. Schal Ar. Lys. 1158. Bon: 

᾽Αγχίμολοε, m. Nahe, 1) ein Eophift in Elie, 
Heges. b. Ath. 2, 44, c. 2) ©. des Rhötus, Königs der 
Marubier, Alex. Polyh. b. Serv-ju Virg. Aen. 8, 480 
(wo Anchemolus jtcht). 

᾽Αγχινόη, f. Bipig, 1) T. des Neilus, Gem. des 
Belus, Apd. 2, 1, 4, Schol. IL 1, 42. 2) Gem. bes Bros 
teus, Mutter der Rabiren, StB. ο. Καβειρία. 

“"Ayyxıos, m. "Naher, ein Gentaur, Apd. 2, 6, 4. 
(b. Diod. Ampbion.) m 

᾽Αγχίπνλος, m. Amthor, Philojoph aus Elis, 
E dhitler des Phäton, D.L. 2, 17. 

'Αγχιρόη, {. Ambadh, 1) T. Des Chremes, Nonn. 
18, 880. 2) Gem. des Penthilos, Hellan. b. Schol. in 
Plat. p. 876, (Schol. Tim. 18, 3 ſteht fi = 4γχινόη 
u. eben fo Tzetz. Lycophr. 1155, wo [α[[ὦ Aysoon 
ftebt). 3) T. des Kraft mus in Argos, Anton. Lib. 40. 

Αγχίση, {. St. in Italien (?), D. Hal. 1, 73. Ew. 
᾿Αγχισεύς, St.B. Don: 


16 ᾽Αγχίσης 


᾽Αγχίσης, ου, ερ. ao, u.H. h. Ven. 53 u. Maroell. 
ep. (App. δ1) ew, acc. nv, bot. (Theocr. 1, 106) a», 
(ὁ), "Naher d. ἱ. ein Jemandem Naheftehender, 1) 6. 
des Kapys u. der Themis, 3. des Aeneas, 11.2, 819, ὅ., 
Apd. 8,12, 2,2. Im plur. ἀγχέσαν, Plut. fort. Rom. 
9.— ᾿Αγχίσον λιµήν in Epirus b. Butrothus, D. Hal. 
1, 51. — ᾿Αγχίσου µνῆμα b. Andifia, Paus. 8, 
19, 8. — ein anderes, D. Hal. 1, 64. 2) ©. bes Kleony⸗ 
mos, V. des Echepolos, Schol. ΠΠ. 28, 296. 8) Athes 
ner, Archon, ΟΙ. 78, 1. Ὀ. Hal. 8, 1. 4) Titel einer Kos 
möpdie des Anarandridas u. des Eubulus, Mein. 1, p- 
859. 369. 

’Ayxiela, f. Nahberg. Berg in Arladien, Paus. 
8, 12,8. Die Gegend um diefen Berg αἱ ᾿Αγχισία 
Paus. 8, 12, 9. 

’Ayxiısöns, b. Suid. auch Avx ur’Bryxl- 
ceos, Andifesfohn, 1) Aeneas, Il.d7, 784. 20, 
160. 2) Echepolos, Il. 23, 296. 

᾽Αγχῖται, Bolf im glüdlichen Arabien, Ρίο]. 6,7, 23. 

’Ayxirms, co, m.’ Naher, V. des Paufanias aus 
Gela, Empedoci. 2 (vıı, 508). Doch D.L. 8,2 n. 6. 
u. Iambl. v. Pyth. 25 haben "Ayxıros. 

᾽Αγχόη, Springborn, Ort u. See am Gephiffus 
in Böotien, Streb. 9, 406. Hesych. nennt ihn’ oal 
(2.1. ἀναχοαθ, weldhen Namen aud Quellen in My⸗ 
Πει führten. 

’Ayxopevös, (etwa: τεμ) πετ), Mannsn., Hdn. 
π. μον. λέξ. p. 8. 

Άγχουροε, Naber (d. i. Nachbar), ©. des Midas, 
Piut. parall. 5. 

᾿Αγά, οὓς, f. etwa: Hildemund, Prauenn. 8) in 
Kreta, Inser. 2562. b) in Attila, Ross Dem. Att. 144. 

’Ayav,avos,—Hildo (Kampf) u. Mundt (Leiter), 
1) Schußgott der Wettfämpfe, Paus. 5, 20, 8. 26, 8. 
Ru Wagenlenker des Pelops, Schol. Il. 24, 1. Vgl. Duris 
n Phot. lex. 

᾿Αγωναλεῖν, οἱ, Agonales, Abtheilung ber Salier, 


D. Hul. 2, 70. 


"Αγωνας, galliſches Volk, Pol. 2, 16. 

᾿᾽Αγώνιππος, Wettroß, Mannen. auf illyriſchen 
Münzen, Mion. 11, 50. Β. 111, 818. 

’ ‚dos, f. Hildegard, Φείᾶτε, Suid., aus 
Lilybäum, Cic. divin, Caecil. 17, 55; — Titel eines 
Stücks des Alexis, Ath. 8, 889, ο. 

"Ayavos, (ἀοί. = ᾽αγώ»), Fluß bei Aethiopien, 
Hesych. 

᾿Αγώριοςφ, (von ἀγωρεῖν, verfammeln, alfo wie 
᾽Αγύρριος, το. [.), Nachtomme bes Oreſt, Paus. ὅ, 4, 8. 

" gen. as, Plut. san. 9. apophth. Alex. 9, los. 
1, 2, 2 Adäas, dat. ᾳ, Strab. 14, 656, (n). (Nach 
Hesych., der es mit & dä verwechfelt, bei den Babylo⸗ 
niern = n Ἡρα, bei den Tyriern —= ἡ ῑτέα, doch δὲ. 
deutet dd od. idan bei den Tyriern u. talmudiſch die 
Weide), 1) bei ven Hebräern a) Frau des Efau, Ios. 
1, 18,4. b) bes Lamech, ebend. 1, 2, 2. 2) bei den Ka⸗ 
riern a) T. des Hekatomnos, Königin von Karien, D. 
Sic. 16, 69 u. 74.17, 24, Plut. Alex. 22, Arr. An. 1, 
28,7, 2) T. des Pirodarus, Strab. 14, 657. 8) Böos 
tierin, Inser. 1570. ©. ᾿4δαῖος. 

᾿Αδααρμάνης, FJeldhert bes perſiſchen Königs Choe⸗ 
roes, Ioann, Epiph. fr. 4. 

᾿Αδαγνούε (0), ein Gott bei den Vhrygiern, — Hermes 
phrodit, Hesych, (Schmidt vermuthet Adeyoc.) 

"ASaßa, n. pl. 1) St. in Bifidien, Artemid. b. Strab. 
18, 570, Ptol. 5, 5, 8. 2) St. in Gölefprien, Ptol. 5, 

y 9 


Ἄδαουλφος 


"Αδαδον, (6), K. von Damascus u. Syrien, Nic. 
Dam. b. Ios. 7, 5, 2. vgl. mit 8, 14, 1. — 9, 8,7. 

'Αδαεί, Monat bei den Shaldäern, Hesych. 

"Ada, (Reihenheim), St. in Aeolis, unweit Kyme, 
Strab. 18, 622. 

'Αδαίθντροε, m. (?) Name auf einer myſiſchen Münze 
aus fpäterer Zeit, Mion. 11, 516. 

'Αδαῖοι, (7 Aldaios), arabifcher Volkeſtamm, Ptol. 
4,5, 74. 

᾿Αδαῖος, b. Arr. u. in ber Anthol. aud) ᾿Αδδαῖος, 
(6), Reiche, (nah Hesych.=dayıanc), 1) Macedo⸗ 
nier, a) Befehlshaber der Söldner Philipps, mit dem 
Bein. »der Hahn«, Dur.b.Ath. 12, 532, e. Ὁ) Chiliarch 
in Alexanders Heere, Arr. An.1,22,7. c) Dichter in der 
Anthologie zur Zeit Aleranders d. Gr., Iac. XIII, p. 881, ff. 
2) Mitylenser, Schriftfteller u. Dichter in der Anthos 
logie, Anth. 7, 805, Ath. 18, 606,8, 11, 471, f. 3) 
ein Berdäer, Pol. 28, 8. 4) ein Präfect von Bubaftus, 
Pol. 15, 21. — von Syrien, Phönizien u. Sumatia, 
Ios. 11, 5,6. 5) Schreiber bei Agefllaus, Plut. Ages. 
18. 6) In Kypſela, Damox. b. Ath. 11, 469, =. 

’AdaAlöns, (ἀδαλός--- ἄσβολος, Hes., alfo: Ru$- 
wurm)öroua xugsov, Suid. 

"Add, (0), δεῦτ., indecl., Anth.1,46,8., N.T., Phil., 
Suid., Doch Ion;1, 1,8, ö. u, Ioann. Antloch, fr. 2 "Aße- 

‚ov. Adj. 'Αδαμαῖοε, Suid. 
A Bandvrıog, m. Geſandter des Zenon an Theuberich, 
Malch. Philad. fr. 18. Bon: 

᾿Αδάμᾶν,αντος, Stahl, 1) Troer, Π. 19, 140.15, 
660. 2) ©. des Hellen, Eur. b. Dicaearch. fr. 8. 3) 
Thracier, S. des Kotys, Arist. pol. 5, 8. 4) Athener, 
Inser. 2298. 5) Diamantenfluß, FI. in Indien, 
j. Soank, u. gegen bie Mündung Bramni, PtoL7, 1,17 
u. 41. Dav. 

'Αδαμάταε,α, ein Tarentiner, Paus. 6, 14, 11. 

'Αδαµίθαοε, Suid. 

᾿Αδάμιε,εως, jpäterer Mannen., Prisc. Pan.fr.p.93. 

᾿Αδάμνα. Bei den Phrygiern ---4δωνεν, Hesych. 

'Αδαµά, (ο. 4δαμος), Yrauenn, Boss Inser. Gr. 
111, n. 264. 

"Άδανα od. Αδάνα, (τά), [.4δανος, 1) St. in Ci⸗ 
licien, j. Antiochia, App. Mithr. 96, D. Cass. 47, 31, 
Ptol. 5, 8,7.8,17,46. 610. ᾿Αδανεύε, fem. ᾿Αδανία, 
δε B. 2) 61. im glüdlichen Arabien, Ew. 'Αδανηνός 
od. ᾿Αδανίτης, Uran. b. St. Β. 8) St. am Euphrat, 
Ew.’Adaynvös, St.B. Achnl.: 

'Αδανίη, früherer Name von Moloſſia, Hesych. 

"Αδανιε, @igenn,, Arcad. p. 82, 21 (Adavis, f. 
unter 4δανα). 

"Αδανοε, (ὁ), vielleicht οἵ. ἀδηνής, ſchlicht. alfo: 
Schlecht, ©. der Bäa u. des Uranus, Erbauer von 
Adana, St. B. — ’Adavov δύο (vijcos), Infeln im 
glücklichen Arabien, Ptol. 6, 7, 44, Iub. Maur. b. Plin. 
6, 84. 

"Αδαρα, n. plı große Ortſchaft in Palaſtina, 610. 
‚A vos, δι. Β. --- Ion 12, 10, 5 erwähnt eine St 
A ‚n. pl. u. einen Monat "ABapos, 4, 8, 49 od. 
'Αδάε, 12, 10, 5 Märj. 

’A αλος, m. Diannsn.initife, Strab.17,831. 

᾿Αδάριμα, St. in Indien, Ptol. 7, 1, 86. 

᾿Αδάρον πόλις, ο). b. Marc. Her. per. m. ext. 1, 18 | 
᾿Αδαρούπολιε, St. in Berfien, nach Ρίο. 6,7,18 im 
glüflichen Arabien. 619, ᾿Αδαραπολίτηε, St. B. | 

"Αδατθα, Et.am Euphrat, Ptol. δ, 7,12. 

᾿Αδάονλφοε,Θοίζε u. Nachfolger des Alarich, Olyımp. 
Tbeb. in Phot. bibl. 80. 





"Αδαχα 


"Αδοχα, St. in Eölefprien, Ptol. δ, 15, 24. 
᾿᾽Αδδαία, St. in Meſopotamien, Ptol. 5, 18, 7.. 
᾿Αδδαῖος, ſ. Αδαῖος. 

᾿Αδδέος, Sprer, Freund Suftiniane, Procop. h.arc. 

25. p. 184. 
"Αδδιδα, n. pl. St. in Jutär, an der Grenze von Pto⸗ 
lemais, Ios. arch. 13, 6, 4. 15, 2, b. Iud. 4,9, 1. 
᾿Αδδύμη 7 ᾿Αδδήμα, Ort in Mauritanien, Prol. 
4,2.8. 
᾿Αδδώ, indecl., Hebräer, Prophet zu Davids Zeit, 
Eelog. hist. in Cram. An. 11, 261, Athanas. syn. 78, A. 
— Antere, Georg. Syncell. Chronogr. 1. — Suid. 
"AbSey, Bräfelt von Armenien, D. Cass. 55, 10. 
Αδέα, T. ber Kynane, fpäter Eurydife genannt, 
Gem. tes Arrhibäus, Arr. in Phot. bibl. p. 70, 5. (?) 
"Atlas, m. Dbneforge, ein Eicyonier, Xen.Hell. 
7. 1. 46. 
"Abeßa, St. der Ilertaonen in Hisp. Tarrac., Ptol. 
2,6, 64. 
"Adayäves, οἱ, Name ber Obrigkeit bei den Seleu⸗ 
cıaın, Pol. 5, 54. 
’Abduavros, (0), Obneforge, 1) Korinthier, ©. 
tes Otytus u. Führer bei Salamis, Her. 7, 187. 8,5, 
Lvc.70, Plut.deHer. πια]. 99, d., Simon. ebend. u. Antb. 
1,347. — B. de Ariftens, Thuc. 1, 60. 2) Athener, 
4) Archon, Οἱ. 75, 4, D. Sic. 11, 41, Plut. Them. 6, 
Sim. ep. (Anth. app. 79). b) ©. des Leucolophides, 
weltherr ᾗ- B. bei Aegospotamoi, Xen. Hell. 1, 4, 21, 
Ar. Ren. 1518, And. 1, 16, Lys. 14, 88, Dem. 19, 19, 
Ὀ. Sie. 18, 69, Plut. Ale. 36, U. ο) ©. bes Arifton, 
Bruter Platons, Plat. apol. 84, a, D. L. 8, 4, Plut. frat. 
am. 12. d) Bruder bes Ölaufon, Perfon in Plat. Par⸗ 
menides u. den Büchern de republ. e)©. des Kepis, Plat. 
Prot. 315, e. f) Myrrhinufier, Luc. nevig. 1, d. g) 
Untere, Inser. 218, Ross Dem. Att, 14. 8) Lacebamo= 
nict, Pol. 4, 22. 23. 4) Lampſakener u. Schmeidhler des 
Demetrius Boliorc..Strab. 13,589, Ath.6,253,a.255,c. 
5) Antere, D. L 5, 2,56. Harp. s. ὀξυθυμία. 
᾿Αδασάγα u. ᾿Αδεέσθρα, Etäbte in Indien, Ptol. 
7. 2,23 u.7,1,67. u. ᾿Αδείσαθροι, Bolt in Inbien, 
Ebend. 71, benannt von τὸ ᾿Αδείσαθρον, einem Gebirge 
—— 36. 68. 
A „St. in Taprobane, Ptol.7, 4, 10. 
᾿Αδαιτώ, ὄνομα daluovog, Suid. (wahrſcheinl. 
"Alszıa). 
᾿Αδιλϕφάσιον, 1.Schweferchen, meretrix, Plaut. 
1 υερα]. 
᾽Αβίϕιος, (ὁ), Brutermann, chriſtl. Philoſoph, 
Anmmian. ep. (χι, 15), Porph. v. Plot. 16. — Suid. 
’ ‚f. »Bruderinſel, fo hieß auch 
D e Infel Prokonneſus, Et. M. 689, vgl.’EAapoyrnaog. 
᾿ ,„ ın. Bruder, Athener, Inaer. 299.00. 

"Aßep, Suid., u. Ios. 8, 7,6 "Αδεροε, ein Itumäer. 

᾿ ὄνομα κύριον, Suid. 

᾿Αδίρκων, ὤνος, St. in Spanien, Ew. ᾿Αδερκωνί- 
τηε, Su. B. 

᾿Αδεθης, ein Perfer, Aesch. Pers. 812. 

᾿Αδήδου xwun, Ort in Arabia felix, Ptol. 6, 7, 6. 

᾿Αδήνυστραι, Feſtung in Affyrien, D. Cass. 68, 22. 

’ του, m. Siebold, Mannen., Inſchr. auf 
Samothtake, Gonge Reife, Pp.67: 

"Aıßns, dor. “Aıdas (Soph. Ant. 810, Meleag. ep. 
v11.476, 4.), gen. ου, dor. α (Pind. Pyth. 4, 78, Soph. 
Trach. 120, ὅ. u.a. Tragg. in Choer.), dat. n, dor. ᾳ, 
[ Aesch. Sept.868, a. Tragg. in Choer.), 8ος. η», dor. αν. 
Soph.Aj. 608, 5.,4., νου. 4εΦη (ep. ad. vii, 221), (6), 


Pape's Wörterbuch d. griech. Eigennamen. 


Αδέλιος 17 


Dunkelheim (fo Piut. de lat. viv. 6, anders Plat. 
Crat. 408, f. Piut. superst. 12), Hades. Gott der Uns 
terwelt, 65. des Kronos, Bruder des Zeus. Oft ἐν άιδον, 
eis Αιδου, verft. δόμοις, douovs, f. Soph. El. 63. 
Trach. 4, Isocr. 10, 20, 1999. 2,47, Dem. 24, 104, Strab. 
1, 48, 4. ©. ’Aldns, [Ais] u. Aidwrevg. 

᾿Αδησίδα, (man virmutbet Αρέσεδες), gewiffe 
Pricfterinnen in Argos, Hesych. 

’Aönooös, παῷ Hes. ift ἀφής --- ἀτερπής, alfo: 
"Ungeftalt, St.in Starien, Ptol. 5, 2, 20. 

᾿Αδηφαγία, f. Gierde, in Sicilien verehrt in einem 
Tempel, Polem. b. Ath. 10, 416, b, Αα]. v.h. 1, 27. 

᾿Αδιαβηνή, (n), Landfchaft in Affprien, zwifchen den 
Flüſſen Lykus u. Kaprus, dab. auch Mefene genannt, 
St. B., u. gleihbeteutend mit Affyrien im engern Sinne, 
Strab. 11, 503, ὅ., Ptol. 6.1.4, D. Cass. 68,22, d. Ew. 
᾿Αδιαβηνός, (0), Ios. 20, 2, 1, D. Case. 62, 20, Hdn. 
8, 9,8,9. Singul. fl. Plar. Plut. Luc. 27. 

Αδιάβλα, St. in Albanien, Ptol. 5, 12, δ. 

᾿Αδιάντη, ſ. Frauenhaar, T. des Danaus, Apd, 
2, 1,5. 

᾿Αδιάτομοφ, m. viell. Breitrüf, Quadratus 
d. i. ohne Taille, K. der Eitianer, Nic. Dam. b, Atb. 6, 
249,b. 

)Αδιατόριξ, syos, m. Herrscher in Pontus, Strab. 
12, 649. 558. 

᾿Αδιηνόφ, m. 81. im tappabocifhen Pontus, Arr, 
per. 7,3. 

"Adıkas, m. Schade, Pythagoreer aus Lokri, Iambl. 
v. Pyth. 36. 

᾿Αδικράν, ἄνος, m. K. ter Libyer, Her. 4, 159. 

"Αδιξ, κος, f. Name der Aphrodite in Libyen, 
Hesych. 

᾿Αδισδάρα, Et.in Indien, Ptol.7, 1,58. 

"Abuhrn, f. Sigune, 1) T. des Okeanus u. der Thes 
ty8, H.h.Cer. 421, Hes. Th. 849. 2) T. des Euryſtheus, 
Apd. 2,5, 9, Menod.b. Ath. 15, 672, a. 

"Άδμητος, dor. (Pind. Pyth. 4, 126) "Adparos, 
ου, ἐν. 030, (0), Sieghard, 1) S. des Pheres, KR. von 
Pherä in THeffalien, Argonaut, Sem. ber Alkeſtis, V. der 
Hetate, 11.2, 718, Plat. Symp. 206, ἆ, Apd.1,9,14, 
A. Sprihw. war 4δμήτου µέλος, von einem Skolion, 
welches man in Athen zu fingen pflegte mit dem Anfange: 
"Aduntop λόγον, Zenob. 1, 18, Paus. b. Eust. Il. 2, 
p- 326, 89, Suid., A. 2) ©. des Augcias, Paus. 10, 25, 
5.— Ein von Philoktet Getoͤdteter, Paus. 10, 27,1. 8) 
K. der Moloffer, Freund des Themiſtokles, Thuc. 1, 186, 
Plut. Them. 24, D, Sie. 11, 56. — in andrer, Pol. 24, 
8. 4) Ein Macevonifcher Truppenführer unter Alexan⸗ 
der, D. Sie. 17,45, Arr. An. 2,28, 2. 5) Ein Dichter 
um das Jahr 100 π. Ehr., Luc. Dem. 44. 6) ©. dee 
Theokleides auf einer Otabſchrift aus Therä, Rhein. 
Muf., N. δ. 11, p- 207. — Titel einer Komödie des Ari⸗ 
fomenes u. des Theopomp, Dein. 1, p. 211. 289. — 
Adj. ° — Eur. Ale. 1. 

᾿Αδμητό, ---αὐμήτη, Hyg. f. praef. 

"Αδμων, ωνος, m. Sieghardt, Steinfchneider auf 
einer Camee mit dem Kopfe Augufts. Dan kennt auch 
Anderes von ibm, [. Β. Rochettel.& M. Schorn 19. Bei 
Suid. Mitylenäer: 

"Abbas, [. ’Adovas. 

᾿Αδοβογιωνία, έδος, f. M.des Mithridates, Moloſ⸗ 
ferin, Strab. 13, 625. 

"Ardödev, Adv., aus dem Hades, Hermes. Leont. 
II, 2. 

᾿Αδόλιος, m. Redlich, Ephefier, Phot. 468, a, 28. 

2 





18 


'Αδοναῖοε, [.4δωναῖος. 

'Αδοπισσόε, Et. in Lykaonien, Ptol. 5, 6, 16. 

"Abos, (wahrſch. Adoc d. i. ὦ διιεά), St. in Cili⸗ 
cien, St. Β. Α. Σύαγρα. 

'Αδούαφ, gen.«, u. Ρο. 9, 82 ᾿Αδόας, ὁ, Fl. in 
Oberitalien, j. Adda, Strab, 4, 192, 8. 

"ASovevros, ου, ὁ, 1) Coclatinus Adventus, Cons. 
971n.R.®., D. Cases. 78, 18. 79, 8. 2) (4δουέντος) 
Präfekt der Prätorianer unter Antonin, Herdn. 4, 12,1. 

'Αδούλαφ, gen. α, ὁ, ein Theil dir Alpen von St. 
Gotthard bis zur Ortlesfpige, Strab. 4,192, d., Ptol. 2, 
9,5.8, 1,1, Marc. Heracl. 2, 27. 29. 

"Αδουλια, Andere "ΆΑδονλι (was St. Β. mißbilligt), 
᾿Αδουλί, (Anon. per. m. erythr. 4 u. 24), od. Αδούλη, 
(Cosm. Indopl. p. 140 u. Ptol. 4, 7, 8, 8, 16, 11, wo 
δούλη ἢ ᾿Αδουλίς ſteht), f. St. der Aethiopen am 
arabifhen Meerb., j. wahrſch. Arkika, St.B., Nonnos. fr. 
b. Phot. 3, Procop. b. Pera. 1, 19. Ew. ᾿Αδουλίτης, 
St.B., Ptol. 4, 7, 27, Procop. a. a. O. Adj. Αδουλντι- 
xös, St.B. Dah. ὁ Ad—xos κόλπος, Anon. a. a. O., 
Ptol. 1, 15, 11, auch ὁ ᾿Αδουλικὺς χόλπος, Ptol. 4, 
7,8. 

᾿Αδουλλάμη ἡ πόλις, St. in Judäa, 198. 6, 12, 3. 

"ABoupos, (Kahlenbach, d. i. von Bäumen bloß), 
alter Name des δ[. Caicus, Plut. fluv. 91, 1. 

’ABoteros, (0), Perfer, fpäter Satrap von Karien, 
Xen. Cyr. 7,4,1.8, 6,7. 

δρα, 1) ©t. in Liburnia, Ptol. 2, 17, 10. 2) in 
Cdleſyrien, Eben. 5, 15, 23. 8) im peträifchen Ara⸗ 
bien, Ebend. 5, 17, 7. 

Αδ άμποι, οἱ, deutſches Volt am linken 
Ufer der Donau, Ptol. 2, 11, 26. 

᾿Αδραϊσταί, (indifh: Aräschtra, d. i. die Koͤnigs⸗ 
loſen), indiſche Völferfchaft jenfeit des Hydraotes, Arr. 
An. 5, 22,8. — Bei D. Sic. 17, 91 heißen fie οἱ Aden- 
στα{. 

"Αδραμα, Et. im Batanäifchen, Ptol. 5, 15, 26. 

᾿Αδ os, u. Abyden. in Eust. chron. p. 25 
Adrameles, ©. bes Nergilus in Affyrien, Ios. 10, 
1, δ. 

»Αδραμῖται, Volk im glüdlichen Arabien, j. Habras 
maut (b. Strab. heißt das Land Χατραμωτῖτις), 
Ptol. 6, 7,10. 

᾿Αδραμύλην, 6, wurde von Herkules im Ringen be⸗ 
ficat, Apoll. b. St. Β.Α. Wuxtnosos. Achnl."Aderaros. 

"Adpapus, m. nad Einigen b. St. B. Iydifcher Name 
tes lydiſchen Königs Hermon, eines Sohnes des Sa⸗ 
dyattes, Gründers von Adrampyteion, Nic. Dam. fr. 68. 
St. B. nennt bagegen ᾿Αδραμύτης, (gen. b. Lyd. de 
mens. 4, 7 p.67 Adoauvtrov) einen Sohn des Aly⸗ 

attes, Bruder von Kröfus als Grünter der Stadt. — 
Diecaearcbh. in Schol. II. 6, 396. nennt als Gründer einen 
Belasger ᾿Αδράμυστιε ob. Tocivixoç od. Arpduovs 
d.1. "Arpapus, (Schol. Hes. opp. 161 bat Arpauv- 
205). — Xanth. b. Ath. 12, 615e erwähnt ’Adonuv- 
της als einen König der Lydier u. Hesych. fagt ᾿Αδρα- 
µών' ὁ Eouwv παρα ἀὖδοις. 2) ᾿Αδραμύτης, ſ. 
Adovuns., 

᾿Αδραμύτα, Et. in Arabien, Theophr. h. pl. 9, 

4,2. 

᾿Αδραμύτιον, (τό), auf Münzen u.D.Sic. 12,73, ὅ., 
Marc. Heracl. ep. per. Argum., ot. Αδραμύττιον, 
Scyl.98, Nic. Dam. 4.65, Strab.13,614,8., Crat.b. St. 
B.s. Πάσσα, Polyaen. 7, 26, Ath. 15, 689, a, Paus. 4, 
27,9, Ptol. 5, 2, 5, od. ᾿Αδραμύτειον, Eup. b. Suid. ı. 
δι. B., ferner ᾿Ατραμόττειον, Her.7,42, Et.M.450 od. 


᾿Αδοναῖος 


᾿Αδραστίδης 


᾽Ατραμύττιον, Thuc: 5, 1. 8, 108, Xen. Απ. 7, 8, 8, 
einmal auch Strab. 13, 683 Mein. — St. in Myſien, |. 
Edramit, nah Einigen (St. B.) eine Gründung der Ly⸗ 
bier. — Adj. ᾿Άδρα υττηνόα, vn, D.L. 5, 5, Ath. 15, 
ὀθ8,ο. Ew. (of) Adpapurrnvol, Strab. 18, 611, App. 
Mithr. 23 u. ber von der Stabt benannte Mecrbufen 
ὁ ᾽Αδραμυττηνὸς κόλπος, auch "Idaiog genannt, 
Strab. 13, 534, ὕ., doch hieß er au ὁ ᾿Αδραμυττικὸς 
χόλπος, Schol. Ρίο]. 5, 2, 5. Die Landſchaft hieß ἡ 
᾿Αδραμυττηνή, Strab. 10, 472. 18,612, N. T. act. 
ap. 27,2. 

»Αδράµνττιε, Infel in 2ydien, ᾷυ.Αδραμυττίτης, 
t.B 


᾿Αδράνη, f. Adonrn. 
᾿Αδρανόδωρος, Adransgabe, Spracufer, Pol. 7, 
2 (wo man fallh ᾽4νδρανόδωρος lie. Ebenfo ift 
Mion. 8. ıv, 168 ter Eicyonier Avdgaridns wohl zu 
lefen ᾿Αδρανίδης). 

" ASpavös, (Ael. n. an. 11, 20) u. ᾿Αδρανόν, To, 
(falfh Adonvo» betont, f. Lob. path. 181), 1) St. in 
Eicilien am gleihnamigen Bluffe, j. Aderno, nah D. Sic. 
14, 37 von Dionys gegrüntet, f. 16, 68, Plut. Tim. 19. 
16. Ew. ᾿Αδρανίτης od. -τας, ὁ, Plut. a. a. O.. D. Sie. 
16, 68, Apd.b. St. B., der au cin ᾿Αδράνιος fennt. 
2) (αδρανές) eine in Sicilien n. bei. in Apranon ver⸗ 
εθτίε Gottheit, Plut. Tim. 12, Ael a. a. O. St. B. f. 
Herm. op. vıı, 822. 

„Adpdvoy, wrog, Dorf in Sicilien, D. Sic. 28, 7. 
"Adpavros, m. Buttmann d. i. verbuttet, Schwäch⸗ 
fing, Schriftiteller, Ath. 15, 678, e. 
Αδραπάνα, Ort in Medien, wo j. Hamadan liegt, 
Isid. Charac. mans. P. 6. 


A 


5 


στία), (nad) Ατὶοι, mund. 7 u. Hesych. tie Unent: 
fliehbare, alfo Hillegeift von hilfe: eilig), meift 7, 
1) T. des Zeus u der ανάγκη, Bein. der Nemefis, |. 
Antim. b. Harp. u. Strab. 13, 588, weldye bisweilen 
dabei fteht (Diod. ep. Anth. 9,405, ἀδ. 12, 160). tech 
von antern aud) unterfchieden wird, Menand. u. Nicostr. 
b. Suid. Andere erflären [ς für die Artemis, f. Demetr. 
b. Harp. ot. tie εἱμαρμένη, Plut. b. Stob. ecl. phyr 
186. Man fagte σὺν 4δρ.--- σὺν δίκῃ, Eur. Rhe-. 
468 ob. Αδράστειαν προσκυνῶ, Plat.rep. 5, 451,8. 
Dem. 25, 57 od. ἀπείη ἡ 4δρ., Luc. symp. 23 ok. rief 
ὦ φίλη Αδράστεια, Luc. de meretr. 6,2, vergl. mit 
Aesch. Prom. 936, Them. or. 81 p. 854, Lib. ep. 1,35. 
N. 2) T. des Meliffeus, Bergnymphe τι. Pflegerin des 
Zeus, Schweſter der Kureten, nad) Schol. Eur. Rhes. 332 
u. Apd. 1, 1, 6 auf Kreta, nach Char. b. St.B. u. Eust. 
D.p. 355, 19 in Troas, f. ΑΡ. Rh. 38,133 u. Schol., 
Callim. h. in Iov. 47, Plut. qu. symp. 3, 9, 2,9. 3) eine 
Duelle in Argos, Paus. 2, 15, 3. 4) ein Berg bei Kyri⸗ 
fus, Plut. Luc. 9, Strab. 12, 575. 5) Stadt u. Land⸗ 
{haft in Kleinaſien, u. zwar a) in Myſien, 11. 2, 823, 
Streb. 13, 536, nad) Diogen. b. St.B. von der Adra⸗ 
fteia, nach St.B. vom K. Atraftos fo benannt. Die Sant: 
[haft hieß auh 7 yworAdonarse u. Adpeareiaz 
πεδίον, ΑΡ. Rh. 1, 112, Strab. 18, 588. b) in Trost, 
St.B. u. Eust.a.0.D. Ew. Αδραστεύς u. ’A& - 
vös, St. B. 6) eine Wurzel auf dem Athenifähen Sebirn. 
weldhe Brauen, die fie genichen, wahnfinnig malt. 
Lycom. b. Plut. fluv. 18, 12. 

᾿Αδράστειος, |. Adonatog. | 

᾿Αδραστίδης, m. a) ©. od. Nachfomme des Atrıf. 
Pind. OL 2, &0. b) nad) Suid. ὄνυμα κύριο», Hesyet. 
bat auch ein ᾿Αδραστί. 


δράσταα, ερ. Adpherraa,ns, (b.Hesych.’Adpa- 


'Αδραστίνη 


᾿Αδραστίνη, Suid., ion. (I. 5, 412) ᾽αδρηστίνη, 
T. des Adraſt. Aehnl.: J 

᾿Αδραστίς, Stat. Theb. 12, 678. 

"A , ion. u. ep. "Αδρηστον, ου, u. 080, (0), 
Φοτ[ώ 2. i. Schnelle or. unentflichbar, 1) ein Sohn tes 
Herkules. Hyg- f. 242. 2) 6. des Talaos, K. in Argos u. 
Sicron. der ben Polynices aufnahm u. den Zug der Sieben 
ῥέλεπ Theben veranftaltete, 11.2, 572, Pind. ΟΙ. 6, 19, ö., 


Aesch. Sept. 50, 179. 2,7, Isocr.4, 54, U. Er wurde als. 


Heros verehrt zu Megara, Paus. 1,43, 1, zu Sichon, Her. 
5.67 u. auch in Attila Rand ein Heroon von ihn, Paue.1, 
30.4. Berühmt war ſein ſchnelles Roß, von dem es fprichw. 
dieß: eskönne doch eine Schildkröte nicht einholen, Plut.de 
cumm. notit. 43. Seinen Namen führt in Plat. Phaedr. 
269, Antiphon ala µελίγηρυς u. in Spott Marc. Aqui- 
nius, [. Plut. Cic. 27. — Adj. "Adpdorteos, f. Pind. 
Nem.10, 52. I.3,44. Dah. nad) Zenob.1,30 u.Eust.11,2. 
828, U. dus Sprichw. «ὁράστεια Νέμεσες von denen, 
weile «τβ glüflih u. dann unglücklich fint. 8) ©. des 
Merops, Bundesgenofle der Trojaner, Il. 2, 830. — 
Antere Trojaner, Ἡ. 6, 37.16, 694. 4) V. der Eurydice, 
Apd. 3, 12,8. 5) ein Sohn bes Polynicet, Paus. 2, 20, 
5. 6) der Gründer von Adraſteia, Callistb. b. Strab. 
13, 588, Harp. 7) ein Phrygier, S. des Gordius, Her. 
1.35.45, D.Sic. 9, 89, Luc. Tup. conf. 12, Themist. 
1. 16. 8) ein Lydier, Paus. 7, 6, 6. 9) ein Peripates 
tifer aus Philippi, Porph. v. Plot. 16, Marc. ep. geogr. 
ν. νι, 16, St. B. s. Pros. 10) ein Rhetor, Lucill. 
ep. (x1, 392). 11) ©. eines Molon, Ineer. 2748, vgl. 
2771.— Auf kariſchen Muͤnzen, Mion. 111, 822. 887 ff. 
"Αδραψα, St in Hyrkanien, Ptol. 6, 9, 6. 
‘ ‚m. Reifer, Φαίµων τις περὶ την 4η- 
µητραν, Et.M. 
᾿Αδρήνη, b. St. Β. ᾿Αδράνη, St. in Thracien, j. 
Andrenos in Anatoli, Pol. 18, 10. Ew. ᾿Αδρηνίτηε 
ot. ειιῶ ᾿Αδρηναῖος od. ᾿Αδρηνεύε, St. B. 
"Aboyeral, [. ’Adoeiotut. 
᾿Αδρήστη, ion. fl.’Adoaaen, (Schnelle) Dienes 
rin der Helena, Od. 4, 123. 
᾿Αδρηστίνη, [. Adgaativn. 
᾿Αδρία, (0), 1) Et. in Stalien am Po, j. Atria, von 
welcher das Adriatifche Meer feinen Namen hatte, eine 
Grüntung der Tuseer, Strab. 5, 241, Theop. b. Strab. 
7. «88, Plat. Cam. 16, nach Et. M. von Dionys gegrüns 
Bet, nady Eudox. ebend. von Adrias. Em. ᾿Αδριανόε, 
Strab. 5, 241 u. ᾿Αδριάτην, St. Β. 2) St. in Picenum, 
Ptol. 8, 1,52, δ. Strab. 5, 214 τρία gefchr., j. Atti, 
nach Strab. ift von ihr das Adr. Dieer benannt. 
᾿Αδριανεῖον, τό, Tempel des Habrian, u. 'Adpa- 
νεα, τά, Spieledem Hadrian zu Ehren gefeiert, Inser. 
2418, Ross Dem. Att. 8. 
᾿Αδριανίδαι, ol, Ew. einer von Hadrian gegründeten 
ot. benannten St. auf Aegina, Inſchr. zu Περίπα. K. 
᾿Αδριανίε, (dos, die dreizehnte attifche Phyle (ungef. 
feit 123 n. Ehr.), Paus. 1, 5, 5 u. ἵπεος. 184. 275, Ross 
Dem. Att.n.7. . 
᾿Αδριανιών, το. attiſcher Schaltmonat, Philhiſt. Hft 
9. n. 4. K. 
᾿Αδριανοί u. ᾿Αδριηνοί, 1) ᾿Αδριανοί, Et. in Bis 
εθοπίεπ, wel. vom Olympus, Suid. u.Hierocl. , Müns 
zen. 2) ᾿Αδριανοί, am Adriatiſchen Mecre wohnende 
Kelten, Hesych., f. "Adolas. 8) ’Adosnvot, ein αἴα- 
kiidhes Volt. δι. B. ο. 4βασηνοί. 
"A » bie u. da auch ᾿Αδριανός, (f. D. Cass. 
65,3. 5., App. Syr.50, Ath.8,861,f, Keil Inser. boeot. 
XXVI), gen. ov, ep. 050, bot. w(epigr.xxıb.Ahrens Dial 


᾽Αδρίων 19 


11, 579), (6), 1) Legat des ucullus, Plut. Luc. 17, D.Sic. 
88,13. 2) 4δρ.άϕρος, ®. des Folgenden, D. Casa. 69, 
3. ϐ).Παύλιος Aldıos 4δρ., &t. B. s. Aläle, D. Cass. 
68,33) Römifcher Kaiſer 117— 188 n. Ehr., D. Cass. 69, 
1, öõ., A., auch Schriftsteller u. Dichter, D. Cass. 69, 11. 
70, 3 u. Anthol. graec. u. lat., Suid., u. Eponymos der 
19. att. Phyle, [. Αδριανίς: Φεὸν᾽ 4δρ. Inser. 1616. 
4) ein griech. Sophift u. Rhetor aus Tyrus, Suid., St. 
B. s. Aoroasa u. Σάνεια, Philostr. v. Soph. 2, 10, 
Menand. ἐπιδ. p. 244 (Rhet. ırı, 886 ed. Sp.). 

᾿Αδριανοῦ Φῆραε, 61. in Myſien, D. Cass. 69, 10, 
Münzen. 

)Αδριανούπολιε, (Ptol. 3, 11, 12), gew.’Adesavov 
πόλις, Prisc. Pen.8 u. Μα] οὗ. Phil. fr. 15. 1) St. in Thra- 
cien, j.türk. Edrene. ©. die angef. Stellen. Ew. ’Adpravo- 
πολῖται, St.B.s. Γονεῖς, Eust. Hom. p. 291, 42. 2) 
©t. in Aegypten = Antinoeia, St. B. s. Αντενόεια. ϐ) 
6. in Karien = Stratoniceis, St. B. s. Στρατονί- 
χεια. 

᾿Αδρίας, ion. (Her. 1, 168. 4, δδ. δ, 9) ᾿Αδρίης, gen. 
außer ου auch α (Pol. 8, 47), ὁ (felten ohne Artikel, wie 
Anth. 11, 247, Scymn. per. 875), 1) ©. tes Meffas 
piers Paufon, von welchem das Adr. Meer feinen Namen 
haben foll, Eudox. in Et.M. 2) Fluß bei Aria, die Etſch 
(Athefis) vor ihrer Mündung, Hecat.b. St.B.2.’4 dla, 
Theop. b. Strab. 7, 817; Ptol. (8, 1, 25) nennt ihn 
’Arpsavög. 8) das Adriatifche Meer, ετῇ ala ein Meiner 
Theil des Joniſchen, Hecat. b. St.B., dann diefem gleich, 
Scyl. 14. 27, Marc. Heracl. per. 1, 7, bis das Joniſche 
zu einem Theile des Adriatifchen wurde, Streb. 7,816, u. 
εδ faft das ganze Meer zwifchen Stalien, Griechenland u. 
Afrika bezeichnete ad. es nurnoch vom Tyrrhenifchen unter» 
ſchieden wurde. Es heißt bei ven Attikern u. auch noch ſpä⸗ 
ter πιεἰῇ ὁ δρίας, Lys.82,25 u. fr.1, Isocr.5,21, Ἆ.κ 
dann aber αμώ (6) Αδρίας κόλπος, Scyl. 14. 18, Ptol.. 
8,7,2,8., οἳ. ὁ κ. ὁ ᾿4δρ. Strab. 5, 214, Scyl.14 od. 
6’Abmarıxde χόλπος, Strab. 2, 92, 6 κ. 6 ἄδριατι- 
χός, Beymn. 375, ὁ κατὰ τὸν Adolav κόλπος, Pol. 
9, 14 u. im Plur. οἱ --- κόλποε, Id. 2, 16, ο). ἡ ᾿Αδρι- 
arıch ὁ ἆλαττα, Plut. Cam. 40, Strab. 4, 204, Αδρια- 
γὴ δᾳλ., Scymn. 869, D. Hal, 1,2. 9, 49, 1; κατὰ τὸν 


ἈΜδρίαν Φάλ., Pol. 3, 16. ᾿Αδριανὸε πόντος, Anth. 


12, 252, ᾿Αδριὰφ ἄλμη, Nonn. 48, 298, ᾿Αδριακὸν 
χύτος, ep. Phil. (IX, 282), πόρος ᾿Αδριακοῖο, Anth. 
14, 129, od. A és, Metr. ep. (xıv, 129). Theile 
beffelben, 3. 8. bei Trieft, heißen ὁ μυχὸς τοῦ ἀδρίου, 
Ptol. 1,15, 8 od. ὁ u. 6 ἀδριατεκός, Strab. 5,210, ὅ., 
Maeandr. b. Pol. 8, 47. ®egenden an bemfelben οἱ xa- 
τὰ τὸν ᾿Αδρίαν τόπου, Pol. 8, 86, ot. Αδριατικοὺὶ 
τόποι, Scymn. 748 u. 7 ᾿Αδριανὴ χώρα, Pol, 8, 88, 
wohl auch ὁ Αδρίας ſelbſt, Theophr. b. pl. 4, 5, 6; 
ferner ἡ ᾿Αδριηνὴ ἀκτή, Eur. Hipp. 786, Adgsades 
πέτρας, Nonn. 6, 340, Hivas, 6, 125. Die Bewohner 
οἱ ἐπὶ τοῦ ᾽αδρίου, Arist. mir. mund. 104.— Als Adj. 
tommen vor ᾿Αδριατικόφ, Arist. h. an. 6, 1, Ath. 7, 
285, d. u. oben, ᾿Αδριακός, Anth. 6, 257 u. oben, 
᾿Αδριανόε, (u. ’Adpınvös, f. oben) Aesch. fr. 846, 
10, Arist. bh. an. 6, 1 u. oben, ᾿Αδριανικός, Arist. de 
anim. mot. 8, 1 u. fem. ᾿Αδριάε, «dos, Dion. Per. 92 
u. oben. 
"Αδριον ὄρος, Gebirge in Dalmatien, Strab. 7, 815. 
"Adpıs, ος, 81. in Indien, Ptol. 7, 1, 26. 27. 42. 
"ABploras, α, (wahrſcheinl. α privat. u. donaens, 
Stillfried), Erfinter ver Wollfpinnerei, Paus. 8, 4, 1. 
'Αδρίων, m. (?) Mannen. auf einer farifhen Münze, 
Mion. Π1, 322. 


2% 





20 ᾿Αδρόμιος 
[᾿Αδρόµιοες, Mannsn., Inser. 3155.] 
" n. pl., St. in 2ybien, Marin. Procl. 32 


µητός, f., App. Lib. 94, δ., St. B., ob. “Ἀδραύμητος, 
ρυμη- 


vos, fun, St.B. 

᾿Αδυάτηε, 20, 1) DB. des Ardys, K. der Lydier, Nic. 
Dam. fr, 49. 2) ©. des Ardys, Ebend. 

᾿Αδυρμαχίδαι, Bolt in Tibyen, früher an der Küfte 
weftl. von Aegypten, Her. 4, 168, Scyl. 107, St. B., 
fpäter mehr im Süben, in Marmarila, Ptol. 4, b, 22. 
Benannt von: 

᾿Αδυρμαχίδαφ, S. des Amphithemis, Agroet. b. 
Herdn. π. μον. λέξ. Ρ. 11, 19 (ν. 1.). 

᾿Αδύρμαχοα, K. von Machlyene, Luc. Tox. 44 ff. . 

’Adts, ἡ, St. in Afrika, Pol. 1, 80. 

᾿Αδύτη, Unnahbar, eine der Danaiden, Apd.2,1,5. 

"Adwbos, Goͤtterkonig δεί den Phoͤniziern, Phil. 
Bybl. fr. 24. 

"Αδων, ωνος, Nachtigall, 1) armenifcher Befehls⸗ 
baber, Strab. 11, 529. 2) phrygifcher Slötenfpieler u. 
Sklavenname, Alcm. b. Ath. 14, 624,b. 8) Fadar 
aus Copae, Inser. 1574. 4) --4δωνις, (wo Meinete 
theils nach d. Hoſchrr., theils nach Aristarch. b. Eust. 
Il. 689, 4. Od. 1949, 80, Schol. Il. 152. 804 "4do» 
fhreibt) Noss. vı, 275, Hesych. u. viell. Theocr. 16, 
149, f. Mein. zu d. St. 

’Abovat, ἑβραϊστέ, Suid. ("Αδωνίαε, α, ale hebr. 
Name, los. 7, 1, 4, 8.) 

᾿Αδωναῖος, Adj. zum Adonis gehörig, nad) Hesych. 
vom Ποσειδῶν d.i. Hocssdewv, Orph.Arg.80 nennt 
Aphrodite 4δωναίη». 

᾽Αδώνειοε, Adj. — vorherghnt. "Adasvsıos κῆπου, 
Suid., Et. M. [. 4δωνις, 

᾿Αδώνια, τά, (Et. Μ, ᾿Αδώνεια), das Adonisfeſt zur 
Feier des Todes von Adonis am Ende des Juni, zwei Tage 
lang gefeiert u. zwar am erfien Tage als Todtenfeſt, am 
andern als Freudenfeſt, worauf ſich Theocr. Id. 15 u. 
Βίοι 1 bejieht. Ar. Pax 420, Diphil. b. Ath. 7, 292, 4. 
10, 451, b, Pherec. b, Suid., Plut. Alc. 18, Nic. 18. 

"Adwyıaxds, Adj. zog, Epict. ench. 4, 8, 86. (f. 
"Adwvis), Stob. ecl. eth. 2, 6, 4. 

"Abonds, άδος, Adj. fem. f. 4δωνις, Bein. ber 
Aphrodite, Nonn. 83, 25. 

᾿Αδωνιασμόε, m. Klage um den Abonis, Trauerge⸗ 
fang ber Srauen an dem Todtenfefte der Adonien, Ar. 
' Lys. 889. Et. M. 

᾿Αδωνίδαοε, Adj. von’Adwnss, 3. B. κάρπος, Suid., 
St. B. ο. Ἠλις, Et. M. 426. 

Αδώνιοε, Λά]. vun Adwris, |. Θ. Αδώνιοι, scil. 


Αειππος 


Θεοί, d. h. aus der Fremde, z. B. Affgrien, eingewanderte 
Götter wie Adonis, Pint. Amat. 18, ᾿Αδώνιον, ein Hei 
ligthum od. Bild des Adonis, St. B. ».᾽αλεξανόρειαι. 
u. Suid., 6 Αδώννιος, au —="Adwrıs, B. A. 846 alt 
Metrum νι. —. 

. "Άδωνιε, gen.sdog, aee. iv, äd (Mein. 4δωνες, [. zur 
Anth. gr. p. 160) (6), 1) παῷ Hes.b. Apd. 3, 14, 8, ©. 
des Phönir u. der Alphefibda, nad Panyaſis eben. S. 
des affyrifchen Königs Theias u. der Smyrna (Myrtha). 
od. des Kinyras u, ber Metharme od. Kenchreis, Apd. a. 
a. O., ΠΥΡ. f. 58, 9. Geliebter der Aphrodite, Dem. 61, 
80, Luc. des Syr. 6, A., u. oft gleichbedeutend mit 
Bacchus, Plut. qu. symp. 4, 5, 8. Er hatte als "4d. 
"Oospsg einen Tempel zu Amathus, St. Β. ο. αμαθοῦς, 
u. εδ war ihm Byblus geweiht, Strab. 16, 755. Ein 
Schwur πρὸς 4δώνιδος fleht Luc. Pseudol, 16 u. als 
Ausruf ὦ τὸν Αδωνεν, Sapph. 62. — Uebrtr. hieß nun 
ein [ώδιιετ Züngling od. der Geliebte fo, dab. 4 ώνιδες, 
Luc. merc. cond. 85, vgl. mit Alciphr. 1,89, Anth. 5, 
118. 198, Theocr. Id. 1, 107. 8,47 (ώδωνις). Xenoph. 
Cyprius ſchrieb einen Roman über ihn, Suid. s. Eervo- 
φώ», u. Platon, Antipbanes u. A. Komödien unter fei- 
nem Namen (Mein, 1, 167. 814) u. Sappho u. Prarilla 
Gedichte, Paus. 9, 29, 8. Das Gedicht der Lehtern ward 
fprihw. NAsdswregog τοῦ Πραξίλλης ᾽Αδώνιδος, 
Zenoh. 4, 21, Plut. prov. 118, Lib. ep. 707, A. — Oft 
erwähnt werden ᾽αδώνιδος xnrros, Adonisgärten, 
d. h. mit Erde gefüllte Scherben ob. Körbe, in denen fur 
vor dem Feſte Weizen, Fenchel, Lattich gefäet u. getrichen 


war, dab. es vom fihnellen Aufwachſen u. Verwellen 


alles Schönen fprihwörtlih hieß: ἀκαρπώτερος el 
"Adwyıdos κήπω», Zenob. 1, 49, Diogen. 1, 14, 
Eust. Od. 11,590. A. Vgl. Plat. Phaedr. 276, b. Eur. 
fr. 30, Plut. ser. n. vind. 17, Theophr. h. pl. 6, 7.3. 
ο, pl. 1, 12, Suid. 2) 81. Phönisiens, der auf dem Liba⸗ 
non entfpringt, Strab. 16, 755, Ptol. 6, 15, 4, Νοπη. 
8,109. 4,81,8., Luc. deaSyr. 8. 8) Name eines Fifches, 
Ael.n. an. 9, 86. (Et. M. ᾽αδωνείς.) 

’Adoyloıos, m. Monatsname in Seleucia w Pierien 
— Auguſt, dab. nach Hieron. Ezech. c. 8, p. 750 — 
Hebr. Thamuz, alfo: Juni, Hemerol. Leid. b. St. 
Croix. 

"Ἄδαρα, St. in Sbumäa, Ios. 18, 6, 4. 9, 1. 

᾿Αδωραίμ, St. in Jubäa, Ios. 8, 10, 1. 

᾿Αδωριόα, 1) 61. in βα[άβίπα, Ios. b. Iud. 1, 8, 4, 
Suid. 2) Adoreus, Berg in Galatia, Liv. 88, 18. 

’Alö\es, Kämpe, 1) ©. des Zeus od. Aeolus u. ber 
Protogeneia od. Kalike, K. von Elise, B. des Endpmion, 
von deffen Kindern die ἆθληταί ihren Namen haben 
follen, Hea. fr. 66 (Schol. ΑΡ. Rh. 4, 57), Apd. 1, 7. 
2.5, Paus. 5, 1, 8. 8, 2, Ioann. Antioch. fr. 1, 20,9. 2) 
Philofoph u. Arzt, Lehrer des Ehryfippus, D.L. 8, 8. 


8) Φι[ΦιΦηώτείδες aus Samos, Ath. 14, 660,4, Clem, 


Alex. protr. ο. 4, Et. M. 5. Ψένωταν. 

’Adöpa, f. {Keil an. 178. 

’ pva, ὄνομα xvpsor, Suid. 

"Audayıos, (-- 4Ειιδώνιος) ὄνομα κύριον, Suid. 

᾿Αάμνηστος, Rolleb, aus Hruotleif d. ἱ. von 
bleibendem Ruhme, 1) Platäer, DB. des Lakon, Thuc. 3. 
62, Plut. Her. mal, 42, 2) ein Sicilier aus Enna, D.Sic. 
14, 14. — Iuscr. 8261 ᾿Αάμνησστον. 

’Adwolıs, St. der Barther, b. Her. Ic genannt, |. 
Sit, Isid. Charac. mans. parth. 2 (Müller vermutbct 
Ἰς πόλις). 

ειπποςφ, m. (?) Mannen. auf einer theffalifchen 
Münze, Mion. 11, 2. 


᾽Αέλιος 


ἸΑέλιος, dor. für "Hisos, Pind. fr. 74, Stesich. 8 
(10). 

"Άελλα, f. (ſ. 4ελλω), eine der Amayonen, D. Sie. 
4,16. 

᾽Αιλλόπονε, Lichtfuß, b. i. leichten od. fchnellen 
Außes, von andern Nicothoe genannt, eine der Harpyen, 
Apd. 1, 9, 21 = dem Ilgon. — Auch Bein. der Iris, IN. 
8, 409. 

Αελλώ, οὕς, ὦ, f. Braufewetter,, 1) T. bes 
Thaumas u. der Elektra, eine Harpye, Hes. Th. 267, 
Apd.1,2,6. 2) Name eines Hundes bes Actäon, Ον. 
Met. 3, 219. 

Αελπάε, m. (?), (Unverbofft), Athener, Inser. 
282. 

‚Adındvns, f. ᾽αλεξιμένης. 

"Asola,ion. Ἠερίη, etwa: Nebelungen, 1) Mutter 
tes Aegyptus von Belus, auch Potamis genannt, Char. 
b. St. B. ο. Ayvntoc. 2) alter Name a) von Aegypten, 
Char. in Anon. de incred. 15, vgl. Aesch. Suppl. 71. 
(310. ᾿Αέριοι u. ᾿Αορύτηςε, St. B. b) von Kreta, Dosith. 
b. Plin. 4, 12,20 u. St.B.s. Κρήτη. c) von Libyen, 
Alex. Pol. b. SLB. ϱ. 41βυη. d) von Thafos, Orac. 
b. SUB. s. Θάσος. 8) eine Stadt in Kreta, St. Β. 4) St. 
ter Gavarer in Gelis Narbon. in hoher luftiger Lage, 
j. Mont Benteus, Strab. 4, 185, Apd. b. St. B. 

‚„ m. Nibelung, mythiſcher König ber 
Goprier. Enige hielten diefen Namen für einen Beis 
namen ter Aphrotite, Tacit. Ann. 8, 62, Hist. 2, 8.K. 
‚Asplbes, Suftwe fen. — Ἠέλισσαε, Hesych. 
ώνωπος, Luftkardates 
u. legteres wie bas entf Wolkenhauer, Tomifch er⸗ 
richtet Sonnenbewohner, Luc. v. h. 1, 16. 
» ([. “έροπος), Boltenblider, nad 
Hesych. 1) ein Vollkeſtamm in Troͤzene, 2) eine δα, 
mile in Macetonien, 8) eine Vögelatrt. 
ähnl. Luchsauge, Visdelou, welches weit⸗ 
b.n durch ten Luftraum od. felbft durch die Wolken blicket, 
1) Entelin des Minos, Gem. des Pleifthenes u. fpäter 
tes Atreus, Deutter des Agamcemnon u. Menelaus, 
Eur. Or. 1006, Luc. hist. ser. 8. salt. 48.67, Apd. 8, 
2, 1, Schol.IL 1, 7,4. Oft von Tragifern u. Komikern 
fehantelt, wie von Carcinus, Plut. glor Ath. 7 u. von 
Opbelion, Anth. 6, 816. 2) T. des Kepheus in Artas 
tien, M. bes Heropus, Paus. 8, 44, 7. 8) Gem. des Des 
nopion in Ghios, Hes. fr. 63. 4) überh. Frauenname, 
Nicostr. b. Atb. 18, 587,d. Masc. dazu: 

"Alpowos, ion. "Hipowor (Her. 9, 26), 5. Suid. 
Alpoy, οπος, b. Porpbyr. Tyr. in Sync. p. 261 
᾿Δφϕόσας (nad Cenj.), 1) ©. des Ares u. der Herope, ° 
Paus. 8, 44, 2) ©. bes Kıpheus von Tegea, 
Paus. 8. δ, 1. 8) ©. tes Phegeus, K. von Tegea, 
Her. 9, 26. 4) &. bes Temenus, Her. 8, 187. 5) 6. 
Philipps, V. Des Alketes, KR. von Macedonien, Her. 8, 
139, Porph. Tyr.a.a.D. 6) Vormund des macebon. 
Königs Oreſtes u. nach deſſen Ermordung felbh K. von 
Macetonien, Piut. Demetr. 20. de Alex, virt. 1, 8, 
Polysen. 2, 17, Ael.v.h. 12,48, D. Sic. 14, 87. 84, 
Porph. Tyr. 0.0.8. 7) ein Feirherr Philipps, Polyaen. 
4. 2. — tin anderer macebon. Feldhert, D. Sic. 84 u. 85, 
45. — ein anderer, Ärr. An. 1, 7,6. 8) ein Epirot u. 

Ateunt des Byrrhus, Plut. Pyrrh.8. 9) ein K. in Bierien, 
Meliss. in Schol. Hes. op. 32. 
"Asswa, (Rauſching), Irauenn., Inser. 2566. 
, (Etürmen), 6. des Menoppilos, Athener, 
"Kamwsog), piräifhe Inſcht. in ἐπεγρ. Ἕλλη». BL. 1, 
Att. 1860,n.49. K. 


21 


᾿Αεσχρώνδας, äol. flatt Αἰσχρώνδας, Teybig, 
Mahnen., Tanıgräer, Inser. 1599. 2566. 

’Aeria, f. Arnheim, alter Name von Aegypten, 
St.B.». Alyuntog, f. Αετός. 

’Arriyewa, Adlerborft, Stadt, Zon. 

"Alrıes, [@], m. Arndt, 1) K. von Trögene, Paus. 
2, 80,8. 2) Rhetor, Philp. 84 (vır, 862). 8) Arzt aus 
Amica, Phot. bibl. cod. 221. 4) Grill. Häretifer aus 
Antiochia, Suid., Philostorg. 8, 15, Socrat. 2, 85. 5) 
Oberbefehlshaber des ποεβτδπι. Reichs (428 n. Chr. 6.) 
aus Scythien, Prisc. Pan. fr. 8, Iosnn. Antioch. fr.196, 
Procop. b. Vand. 1, 8, Suid. |. Ζέρκω». 6) Praͤfect in 
Sfaurien unter Benon, Iosnn. Antioch. fr. 210. 

’Aerloy, ion. ’Herlov, w.f., Ahrens, 1) 66. des 
Echekrates, V. des Kypſelus, Nic. Dam. fr. 68. 2) Ma⸗ 
fer zur Zeit Aleranber d. Or. Luc. m. cond. 42. Imag. 
7. de Her. mal. 4. 8) Ahobier, Mion.S. τι, 589. 

’Aerös, m. Arno, Adler, 1) alter Name des Nils, 
D. 8ic. 1,19. 2) ein Indier, S. des Syenos, St. B. s. 
Alyuntog u. Zunvn. 5 Bein. des Pyrrhus, Plut. 
Pyrrh. 10. 

""Afa, (= χέµανερα, st. B.), 1) oriental. Frauenn., 
— Aduroc., 2)= Tala, ©t. in Paläftina, St. 

s. Γάζα. — St. in Armenien, Ptol. 5, 6, 11. 

. 3 n Abalapıov, 61. in Sarmatien am 
Boryſthenes, Ptol. 8, 5, 28. 

᾿Αἴάην, Dürr, mötbifcher K. von Atlantis, Plat. 
Crit. 114, 0. 

"λζαλοι, Volt in Ῥαπποπίεα, beim |. Oyali, Ptol. 
2, 14, 2. 
᾽Αἷάμα „St. Numibiens, |. Iama, (nah Mannert 
— Bam, y wo Hannibal geſchlagen wurde), Ptol. 4, 8, 28. 
: ᾿Αἴάμορα, τά, Bergſchloß in Katannien, Strab. 12, 

87. «. 

’Aldv, ἄνος, ion. ᾽Αξήν (Her. 6, 127 u.St.B. s. 
᾽Αξανία), 1) (f.ALans) 6. des Arkos u. der Erato, ein 
Arkadier, von bem Azania benannt fein foll, Paus.8,4,2. 
5, 1, 8, d. 2) ein Bewohner von Ἁλαπία, Her. a. 4. ο. 

t. B. 

"Aldvas, Dürfelder, Ortin Arkadien mit ſchlechtem 
Boten, dah. ſprichw. ᾿Αἴάνια zexd, Zenob. 2, 54, 
Diogen. 1, 24, 9. f.’Alavta. 

᾿Αἴάνην, m. Perſer, Anführer der Gogter, Her. 
7, 66. 

"Afävia, ion. ᾽Αζηνία (Eudox. b. St. B.), u. 
’Afävis, 9, (Pol. 4,70), Geeſte, 1) Theil von Arkadien 
an der Örenge von giie, Paus. 8,4, 8, St.B. Auch Name 
für ganz Arkadien, St. B. s. Αρκαδία. Dav. fprihw. 

Alavıa κακά, Macar. 1,44, [. 4ζάναι. Die Bewoh⸗ 
πες ᾿Αἶ[άνες, ion. ($t.B) "Ataves, Eur. Or. 1645, 
Strab. 8, 886 u. 388, Ρας. 10, 82, 3. Fem. dazu ’ATa- 
vis, (doc, H. b. Apoll. 209 (Conj. fl. αζαντίς), die 
aganifche d. i. arfadifche Jungfrau Koronis. 2) Gegend 
in Maffalia (2), Phil. Bybl. b.St.B. 8) Oftfüfte von 
Afrika, j. Hazine, Land der Somaulis, wohl auch die 
ganze Berberei, Diod. Sam. b. Ptol. 1, 7, 6, vgl. mit 
17,6.4,7,28.85.7,8,6. Anon. per. m. erythr. 15, Marc. 
Heracl. per. 1, 18. Das Meer davon Azaneum mare, 
Plin. 6, 28. Achnl.: 

λΑἴάνιον, (Hermesian. eleg. 1, 44, nach Hermog. 
b. St.B. eigtt. Ἐξονάνου») u. λΑζανοί, nach Herod. 
diet. solit. 17, 4 Allavel, bei Ptol. 5, 2,23 Allavts, 
St. in Phrygien, j. Dorf Tchefrer mit Tönen Ruinen, 
Strab. 12,576, St. B. Ptol.a.a.D. Ew. ᾿Αζαγῖται, 
St.B., u. bie Gegend ’Alavirıs, 7, Strab. a. a. 0. 

᾿Αἰάνος, (6), Sl. in Taprobane, Ptol. 7, 4, 4. 8. 


᾽Αξανος 


22 "Alap 


"Alap το ὄρος, Gebirge in Aethiopien, Ptol. 4, 6. 18. 

’Afapa, (rd), 1) St. im aftatifchen Sarmatien, Ptol. 
5, 9. 8. 2) St. in Armenien, j. Zara = Ζάρα, Strab. 
11,527. 8) Et. in Elymais, Strab. 16, 744. 

᾿ΑΙάραβα, Et.im aftatifhen Sarmatien, Ptol.5,9,26. 

᾿Αἴάρατοα, Delphier, Curt. A. D. 7,88. 

᾿Αἴάρεφθος, Mannsn., Menand. Prot. fr. 69. 

"Alaplas, Eigenn., Suid. Bei Ios. a) ein Anführer 
der Juden, 2, 8,2 1.6. b) ein Prophet, 8, 12, 2. ο) ein 
anderer, 10, 10, 1u.8, 6. 

"Afapıs, u. ähnl. [.αδξερις. (Azarei, ein arabifches 
Bolt, Iub. Maur. b. Plin. 6, 88.) 

"Alapırla κρήνη, Duclie bei Ghalcedon, Strab. 
12, 568. 

᾿Αἴάε, gen. &, Berg in Yubäa, Ios. 12, 11, 2. 

᾽Αἰάτα, ©t. in Armenien, Ptol. 5, 18, 10. 

᾿Αζαάδης, ὄνομα κύριο», Suid. 

᾿Αἴείδηε, do, (Beft. ᾽Αζεἴδης), 1) Azeusfohn d.i. 
Attor, Η. 2,513. 2) nach Suid. ὄνομα κύριον u. 'Ald- 
das, πατρωνυμικῶς. 

᾿Αζεῶται, troifhe Mölterfchaft, Soph. fr. 156 
(Hesych.), Hellan. b. St. B., nad welchem fie aud 
’Aleot hießen. St. B. leitet den Namen von "Alsse ab. 

᾿Αἴέμιλκον, K. von Tyrus, Arr. An. 2,15, 7 u. 24, 
5. — Suid. 

"Aleoros, d, Det bei Rom, Ioann. Antioch. fr. 
201, 6. 

᾿Αχεύς, έως, Dürr, ©. des Klymenus, orchomeni⸗ 
{her König, Paus. 9, 87, 1 u. 7. 

"Alleeis, Rangabé η. 186. 

"Aldios, ὄνομα κύριον, Suid, 

’Alnkd, ἄς, St. in Judäa, Ios. 6,9, 1. 8, 10, 1. 
(Die Hrichrr.’Aönyos.) 

᾽Αζηλεία, f. ᾽αξυλία. 

᾽Αἴήν, [. αξαν. 

᾽Αἴζημώθ, ὄνομα κύριο», Suid. 
8 ‚Alnväs u. ᾿Αζηνεύε, ([. ᾽Αζήν), ὄνομα κύριο», 

uid. 

᾿Αἴηνιά, Dürhofen, attifcher Demos an der Weſt⸗ 
küſte bei Eunium, gur hippothoontifhen Phyle gehörig, 
Harp., St. B.,B. A. 348, Schol. zu Aeschin. 3, 199, 4. 
Ew. ὁ ᾿Αζηνιεύα, έως, Aeschin. 1, 64.3, 189, ὅ., Dem. 
20, 146, A. Ross Dem. Att. 5. Im Plur. Alnvseis, 
Strab. 9, 398, Inscr. 19 b. Meier ind. sch. 1851, od. 
᾽αζηνιῆς, Ross Dem. Att. 5. — Adv. ᾿Αζηνιάθεν, 
δ108 α. α. 3). 80, b. 

᾽Αζησία, (ἡ), (nah einigen von ἀζαίνειν τοὺς 
καρπούς, nach andern von ζητεῖν, vgl. Αὐξησία u. 
"Auala), 1) Bein. der Berfephone bei den Trögeniern. 
Sprihw. von langem Suden war: ἡ Auala τὴν 
᾽Αξησίαν µετῆλθεν, Plut. Prov. 41, Zenob. 4, 20, 
Suid., A. 2) der Denieter, Soph. fr. 809, Hesych., A. 
B. 848. 

λΑζηούς, f. ᾽αζονϊς. 

"Allas, m. Dürer, Inser. 2180. 

"Αἴιῖος, (6), ein arabifcher Fürft, a) D. Sic, Exc. ο. 
84. b) los. 96, 7, 1u. ff. 

"Alıca, St. in Indien, Ptol. 7, 1, 57. 

"Alwcıs, Flecken in Libyen, Ptol. 4, 5, 81. 

"Alipıs, sdos, f. (Her. 4, 157. 169), "Afıpos, 
Char. b. St.B., "Αξνλιε 7 "Αἴνλιε, χώµη, Ptol.4, 5,2, 
"Αἴιλις, Callim. Apoll. 89, St. Β., "Afapıs, Anon. st. 
mar. m. 46, ’Af&pıov, Synes. ep. 4, Fleden u. Fluß in 
Libyen, j. Wadi Aghil. Ew. ’AfıAlrns οὗ. ᾽Αἰιρεύε, 
St. B. 2) "Afıpıs, St. in Armenien, Ptol. 5, 7, 2. 

"Aldpa η Οζάρα, St. in Armenien, Ptol. 5, 18, 17. 


᾿Αθαμαντίδης 


᾿Αἴόριον, f. ᾽ἀξώριον. 

’Afevis ᾗ αζηούς, Drtan der großen Syrte, (viel. 
das Auzca in Tacit.ann. 4, 25), Ptol. 4, 8, 41. 

"ΆΑζουλις, sdos, m. (viell. äol. für ᾿άβουλις, 
Tollpatſch), Perfon eines Romans, Ant. Diogen. 91.8. 

"Aloüpös τις, Suid. 

᾽Αἴνλ[ε]ία 7 Alnilelia, (wie: *Neidlofen), St. 
der Akarnanen, Ptol. 8, 14, 6. 

"Alov, 1) 6. des Herkules, phöniz., St. B. 2. Taxe. 
2) ein Fluß in Lycien, Choerob. b. B. A. 1306. 

᾿Αἴωνή, f. Arcad. 112,26 (wahrih. Allwrı). 

"Αἴωροε, m., "Afopoı (St.B.), ᾿Αζώρεα (Khian. 
b. St,B.), ᾿Αζώριον (Ptol. 8, 18, 49), ᾿Ατόριον (Pol. 
28, 11), etwa: *Dünnewein?, wie bei uns Dünnebier 
d. i. Halbbier, denn “άξωρος hieß nad) Hesych. auch 
ein . wohltemperirter, nicht unvermifchter Wein, alfo 
im Gegenfag zu Eytelwein, 1) Steuermann ter Arao, 
Hesych. — Erbauer von Azorium in Belsaonien, 
St.B. 2) St. Belagoniens in DObermacetonien, Strab. 
7, 827. Ew. ’Afepirns, ᾽Αζωρεάτηε ot. ᾽Αζωρεύς, 
St.B. 8) St. im PBerrhäbifhen auf dem macetonifhen 
Olymp, Ptol. 8, 18, 42, Pol. 28, 11, D. Sic. 19, 52. 

"Aloros, Nottleben, (tenn nad Hesych. ift 
ἄζωτος — ἀβίωτος), 1) Et. in Achaja. St.B. 2) S. 
des Relorus, von welchem die folgende Et. ten Namen 
haben foll, St. B. 3) Alwrog, b. Strab. 16, 759 ᾿Αζωτός, 
u. auf Münzen zur Zeit des Ecverus σωτίων (auch 
Πελωρία, St.B.), masc.'u. fem., παᾶ St. B. cinc ter 
fünf Hauptſtädte der Philifter in Paläftina, nit weit 
vom Meere, j. Eedud, Her. 2, 157, D. Sic. 19, 86, Ios. 
6,1, 22. 14, 5, 13, ὅ., Ptol. 5, 16, 2, N.T. act. ap. 8,40, 
Hecat. b. St. B. 6. 4ῶρος. Ew. ᾽Αἰότιος, St. B. u. 
Ios. 6, 1, 1, von Strab. 16, 749 aber werden bie "Ald- 
τιοι als ein Volk in Jubäa bezeichnet, währen Hesych. 
"Αἴωτος felbft als ein Volt in Syrien bezeichnet. 

’Andöviov, f. Nachtigallhen, Hetärenname, 
Alciphr. 8, b. 

᾿Αηδών, όνος, 7, Nachtigall, 1) T. des Pantarcos, 
von Zeus in eine Nachtigall verwantelt, weil fie ihren 
Sohn Stylus aus Irrthum getödtet. Urſpr. afiat:iihe 
Sage, Später (Anton. Lib. 11) mit manchen Abweichun: 
gen auf Profne, T. des Pantion, übertragen. Luc. d. 
mort. 28,8. ®ql. Od. 19, 518, Aesch. Ag. 1109. 9) 
(4ήδων gefär.) Bein. der Athene bei den Pamphy⸗ 
liern, Hesych. 

’Andovis, vnoos, Infel bei Pagus an der Küfte von 
Marmarifa, Ptol. 4, 5, 75, viel. = Πλατέα bei Her. 

’A , (6), Ahenobarbus, 1) L.Domitius, 
Piut. Aem. Paul. 25, Strab. 4, 191. 14, 649, App. b. 
civ. 4,86, 8. 2) Γναῖος, Strab. 4, 185. 

’Atp, Luft, als Sottheit, Ar. Nub. 264. 

᾿Αήτης, * Eiuslcr, 1)= Ζέφυρος, Nonn. 6, 43. 
2) im plur. Antas, Sohne des Afträus, Nonn. 6, 28. 38. 
8) f. Alnıns. _ 

᾿Αθαμάν, avos, (D. Sic. exc. 23), gew. plur. (of) 
᾿Αθαμάνες, ein von ben Lapithen vertrichener theſſali⸗ 
fcher Volksſiamm, der fpäter in Epirus mohnte, Strab.7, 
321 u. 10, 449, ö., D. 8ic.14, 82, Pol.18,19, ὅ., Plut. 
Tit. 15. Pomp. 66, Ῥο]επι, b. Ath. 11, 462, s, Ptol. 
8,14,9, 9. 

᾿Αθαμᾶνία, ἤ, Meintke δ. Scymn. 614 '4θαμια- 
via für ἡ ’49.), b. Αρά. 1,9, 2 ᾿Αθαμαντία, Sant 
ſchaft im ſüdlichen Epirus, Strab. 9, 485. 442, PoL 16, 
27.22, 14, St.B. 

᾿Αθαμαντίδης, patron. von Αθάμας, Suid. (Ov. 
Met. 18, 919 bat Athamantiades.) 


‘ 
Αθαμαντιον 
᾿᾽Αθαμάντιον τὸ πεδίο», Chene in Phthiotis, ΑΡ. 
Rh. 2,516, nad) Paus. 9, 24, l am Eee Kopais. 
᾽Αθαμαντίς, ίδος, fem. gi ᾽αὐαμάντιος, bah. 
49. φύτλη, Nonn. 10, 117, bef. Helle, T. dee Atbamas, 
Aesch. Per3.70, ΑΡ. Rh, 1, 927. Nach Strab. 14, 638 
nannte Anafreon auch Teos fo. 

A Φ(.---), αντος, (6), Selten, 1) 6. bes 
Rolus, K. von Orchomenus, Gem. der Nephele, V. tes 
Shrorus u. der Helle, Später in Theſſalien heirathete er 
tıe Ino, Hes. fr. 28 b. Tzetz. Lyc. 284, Her. 7, 197, 
Αγά. 1,9, 2, A. Vehandelt von Aeſchylus, Sophokles 
u. als Satyrdrama von Xenokles (Ael.v.h. 2,8), als 
Komödie von Antiphancs u. Amphis, Mein. 1, 324. 
zu4. 2) Enkel res Borigen, Gründer von Teos, "Paus. 
1.5.6, Schol. Plat. p. 385. Nach St. Β. s. ᾿ἀργύννιο», 

S. des Siſyphos. 3) Kreter, ©. des Denopion, Paus. 7, 
4, 3. 4) Rytbagorcer aus Pofitonie, Iambl. v. Pyth. 86. 

"A os, m. K. von Meffene, einer Infel im 
Tiaris, (v.1. 6 Σάμβηλος), D. Cass. 68, 28. 

"λθαμβος, Kleinforgen, Delpbier, Inscer. 1702. 
1693, ὃ., Curt. A. D.6. 8, ff. Aehnl.: 

A , Delpbier, Curt. Α. Ὀ. 7. 

᾿Αθάνα  ι. "ähnt. f. Ad nvn u. ähnl. 

᾿Αθανάριχοα, fpätcrer chriftl. Mannen., Suid. 

᾿Αθάνας, (D. Sic. 15, 94), “Adavıs, Plat. Tim. 23. 
387, Ath. 3, 98,d. u. waheſch. derſelbe: Abavaba⸗ 
(Anton. Lib. 4), (0), aus Eyracus, Zeitgenoffe des Dion 
u. Z’mol., ſiciliſcher Geſchichtſchreiber. 

᾿Αθανάσιοε, "Unfterblich, 1) Grammatiker, Schol. 
ju Dem. 24, 104. 2) driftl. Kirhenlehrer aus Alexan⸗ 
tr'en, Damasc. v. Isid. 179, π. 

᾽Αθάναᾶτιε, sdos, f. cine Phyle der Tegeaten, Paus. 
8,53, 6. 

Abaves, ὄνομα ἴθνους, Suid. 

᾿Αθάνης, m. (e»—Immerleben), Mannen., D.L.5, 
3.7 

᾽Αθάνίας, gen. ου, u. αο, Böotier, a) Thebaner, 
Inser. 1577. b) Srhomener, Inser. 1580 u. Keil 
Inser. Loeot. 11, 87. ο) Chäroncer, Inscer. 1608b. — 
Antere, Keil Inser. boeot. LXII, k. u. 111, 27. Dav. 
patron. ᾿Αθανιῇοφ, Keil Inser. boeot. 11,28. 

᾿Αθάνικτος, [. ἄθήνιππος. 

᾿Αθανίχα, f. Srauenn. auf ε, Infchr. von Lebadea, 
Ephem. arch. 2348. K. (Keil Inscr. boeot. Lv.) 

᾿Αθάνι ος ---άθήνωχος, Tanagtäct, Inser. 1562. 

Ἄθα böot.—= 4θηνοδώρα, f. Brauenn., a) 
von Koronca, KeilInser. LVI, k. b) von Ordyomenos, 
Inser. 1664, hier nach Con). 

᾿Αθάνοδώριοες, böot. Patronym., Keil Inser. boeot. 
11.7.8. 82. 

A .ου, böot. ω, --4δηνόδωρος, a) Trs 
&emenier, Inser. 1568. b) Thespier, Keil Inser. boeot. 
1 ΠΠ. ϱ. 

᾿Αθανοκρίτιος, gen. (ω, Patronym. von 4θανό- 
σρετος, tin Σαπαρτᾶςτ, Keil Inscr. boeot. x, n. 2. 

᾿Αθάπστων, Dlaunen., Inscr..1487. 

"Adapäpßn, |. άθριβις. 

᾿Αθαρρίας, m. ("Bangemann), Curt. 8, 4, 86. 

᾿Αθιναγόρας, [. ᾽αθηναγόρας. 

᾿Αθέρας, ου, (Hesych. ἀδερής = Φερεστεκός, 
elfo: Diäder), ein Hermioneer, welcher die Demeter in 
Argolis gaſtlich aufnahm, Paus. 2, 85, 4. 

etwa unfer Sprotte, Name eines Meinen 
R:ſchet (Ath. 7, 200, f), u. davon Bezeichnung einer 
Zlötenkläferin, Ath. 7, 829, ο. 


Ἀθιρίων, Stähling, denn ἀθερής ἵβ nach Hesych. 


᾿Αθήναζε 23 


ὁ σίδηρος ἀτειρής, Iüngling, von dem eine Statüe 
in Baträ Παπ, Paus. 7, 20, 7. 

᾿Αθηνᾶ, ἄς, ſo in att. u. fpät. Profa, u. zuweilen auch 
in ber Poeſie, 4.8. Anth. App. 2Bl u. in ton Elolien b. 
Ath. 15,694, c.d, 3193. aus αδηνάα od. get. Αθηναία, 
wie (6 Aesch. Eum. 289. 614, Ar. Equ. 768 u. hie u. 
da in att. Profa, 3. B. Xen. An, 7, 8, 89, Plat. Crat. 
417, e, u. regelmäßig auf älteen Infchriften d. h. vor 
Euklids Archontat, (ſ. Böckhs Staatsh. 2, p. 200, val. mit 
Ross Dem. Att. Inſchr. n. 2. 9. 36), fo wie Dem. 22, 72 
(mo Σ adnvaicas hat) Heißt, ep. u. Ton. ᾽Αθηναίη, 
11.9, 371, 8., Her. 4, 180, ὅ., toch auch Plat. Euthyd. 
802, du. Phereoyd. in Schol. ΑΡ. Rh. 3, 1178, od. ep. 
» A0hvn, 11. 2, δ47,δ., Ap.Rh. 1,226, d., %., dor. ᾿Άθα- 
γάα, Theocr. 28, 1, "Alcae. 9 (64), gen. Αθανᾶς, Simon. 
Anth. 13, 20, λΑθαναία, Pind. Οἱ. 7, 66, Nem. 10, 
156 u. Anth. App. 827 fo wie Inser. 2554—56, z. 
ot. Abavo, Pind. Οἱ. 18, 115, δ., (dat.’A$uvg, Inser. 
1639 u.’A9caras, Inser. 1592 u. ö.), die alleinige Form 
b.Soph., 3.8. Aj.74 ὅ., u. Eur. (lon 1529, Hec. 1009), 
wie aud Aesch. Eum. 285 fo wie bei Theoer. 18,86 u. 
ant. tragifchen u. fpätern Dichtern, Ath. 14,616, e. f. (f. 
über die verſchiedenen Formen Herm. op.vı1, p. 272), gew. 
u. in attiſcher Ῥτυ[α, wenigſtens b. den Rednern, ſtets mit 
dem Artikel ἤ, ſobald man die Göttin ale Gegenſtand der 
Verehrung bezeichnet, 1) die Göttin Athene, Minerva, 
nähft Zeus die Machtigſte dah. bei Anrufungen mit 
Zeus u. Apollo verbunden, ΠΠ. 2, 371, d, u. fo beim 
Schwure, Dem. 21, 198 od. bloß mit Zeus, Din. 1, 36, 
od. beim Gebet vor allen antern Göttern, Lye. 1. Oft 
pa ob. νὴ τὴν ᾽αθηνᾶν, Dem. 24, 199, Lye. τὸ u. 
ἁθπ[. Λε], Υ. Ἡ. 2, 9, Ach. Tat. 2,4, aud πρὸς τῆς 
᾽αθηναᾶς, ebend. 1 ‚4b. Ihr Name diente auch als Bus 
role, Xen. An. 7, 8, 89 u. Plut. Eum. 6, u. gab einer 
mufilalıfchen Siederweife u. befondern Flöte ben Nas 
men, Plut. music. 7. 8, Hesych. Sprichw. war a) n ὃς 
τὴν δηνᾶν, (sus Minervam), Plut. reip. ger. 
praec. 7. vit. Dem. 11. b) Us ποτ’ A9nvalur ἔριν 
ἤρισεν, Theocr. Id. 5, 28 u. Schol., Apost. 17, 73. 
ϱ) von unglüdlicen Bergleihungen: 2 τὺν or. 
τὴν αἵλουρον, Zenob. ‚2, 25, Diogen. 1, Bl, Plut. 
prov. 45, Suid.,A. d) σὺν 4δηνᾷ xai χεῖρα χίνεε, 
vd. h. rühre dich faͤbſt mit, Zenob. 6, 98, Diogen. 8, 11, 
Hesych., Suid., 9. 9) A9nvn, ο, 7, 8ο — 4sivan, 
was ter Böttin wohl auch den Namen gegeben. 

᾿Αθηναγόρας, ion. (Her. 9, 90) u. ερ. (Antb. 7,469) 
ps, gen. ου, ΙΙ. b. Suid. s. Ἱππὼναξ auch α, 1) Eas 
mier, Her. α. 4. D. 2) Eyrafufer, Thuc. 6, 85. 3) Kyji⸗ 
fener, Thuc. 8, 6. 4) Tyrann von Gphefus, Suid. κ. 
Innüvaf, 5) Rhodier, D. Sic. 20, 94. 6) Argiver. 
Sext. Emp. Pyrrhon. 1, 82. 7) Feldher des Philipp, 
Pol. 18, 5. 8) Rhetor, Charit, 1, 1, Απ, 11, 150, Kir⸗ 
chenſchriftſteller u. a. Schriftfieller, Phot. 154, Varro 
de re rust, 1, 1, 9. 9) andere in ber Anthol. 7, 469. 
u. 11,85. 10) auf Müngen aus Smyrna, Klazomenä, 
Ephefus, Mion. 111, 191. S. σι, 88. 115 u.vı, 98, wo 
aber ᾽4θεναγόρας ſteht. 

"Αθηνά νρον, St. in Indien, ιο]. 7, 2, 28. 

u. Xen. Hell. 8, 1, 18 -Sas, gen. ov, 

ion. & (Her. 7, 918), 1) Tradinier, Her. a. a. O. 2) 
Sieponier, Xen. a. a. DO.— Din. b. D. Hal. lud. de Din. 
18. — ᾿Αθανάδαν, f. unter Adavac. 

’Aönvass — —2 Inser. 628. 

[᾽Αθηναεύε, f. ’Adnvaic.] 

— λάν., nah Athen, abmehfelnd mit ὃς 
(τὰς) ᾿ἀθήνας, attiſch u. fpäter, Thuc. 4, 18, ö., Flgde. 


‘ 


24 Αθήναι 


Sprichw. γλαῦκα θήναξε, Apost. 6,40, ſ. s. 4θῆναν, 
Bisweilen wo man 49ήνησιε erwartete, Plat. Phaed. 
57, a, Antiph. fr. 2. Auch mit dem Artikel fürs Adj. 
τῶν "49. συμβολαίων, Dem. 82,1. 

᾿Αθῆναι, dor. Αθάναι (Pind. Pyth. 7, 1, ὅ., Alcae. 
Anth. Plan. 8, Ioann. ib. 88, Aesch. Pers. 975, Sopb. 
Α]. 1222, .Eur. Hec. 1008, Ar. Ach. 829), gen. wr», 
ερ. ἄων (Od. 8, 807, 8.), dor. ἂν (Pind. Nem.4,30,8.), 
ion. έων (Od. 8, 279, orac.in Plut. Thes. 8, epigr. b. 
D.L.9, 8, Marcell. Anth. App. δ1 u. Her. 1, 98), dat. 
ass, auch ῃσι (Her. 6, 108), von ἄβος — ἄνθος, alfo 
Florenz, (ai), 1) die St. Athen in Attita, bisw. auch 
für die ganze Landfchaft Attila, z.B. Od. 8, 278 ἄχρον 
“9ηνέων Ὁ. i. Sunion, vgl. Her. 9, 17, Soph. 060. 
24, Thuc. 2, 98, Xen. Hell. 7, 1,28, Scyl. 59, 4. 
Sprichw. war a) ὄνος εἷς 4θήνας, von einem Narren, 
der ſich feiner Weisheit rühmt, Macar. 6, 81, X. b) 
pias? εἷς ᾿4θήνας, d. i. Wafler in vie Elbe tragen, 

iogen. 8, 81 (2,18), A. — Ew.’Aönyatos (0), [. unten, 
2) St. in Lakonien, St. Β. 8) St. in Karien, St. B. 4) 
St. in Ligurien (?), St. B., u. in Stalien, St. B. 5) 61. 
in Eubda, mit dem Bein. 4ιάδες, St. B. ο. 49θῆναι, 
dia, diov, Aesch. fr. 28, Strab. 10, 446. Ew. ’Ay- 
ναῖος, ᾿Αθηνίτης, alte Infchr. in Meiers Ind. schol. 
1851, ᾿Αθηναΐτης, vit. Arat. ed. Westerm. 53., St, 
Β. ο. 4ἴον, Kon, Ἰυλαέ, od. ᾽αδηναϊχός, St.B. 
6) St. in Alarnanien, St. Β. 7) Et. in Böotien, Paus, 
9,24, Strab. 9, 407, St. Β. 8) Hafenflabt u. Borges 
birge im Pontus Eappaboricus, Arr. per. 8, 4, St. Β., 
Procop. b. Goth. 4, 2. Ὁ. Pers. 2, 29, 5. Ptol. 5, 6, 6 
“δηνὼν ἄκρον genannt, j. Atenah. 9) St. in Arabien, 
(Athanae) Iub. Maur. b. Plin. 6, 31. 10) νέαι 49. 
Αδριαναέ, auf Delos, Phleg. b. St. B. κ. Ὀλυμπι- 
siov. [Nah Varro d. 1. lat. 7, 18 hießen die Einwohner 
der verfchiedenen Städte bald Athenaei,. bald 4θηναι- 
eig, bald ᾿4θηνανοπολῖταν, Κ.] 

᾿Αθηναία, dor. ’Adavala (Pind. scol. 90), 1) Adj. 
fem., Pind. a. a. O., Agath. (ναι, 614), Canthar. b. 
Suid. u. A9nvala ξένη von der Tochter des Themiftolles, 
Diphil. b. Suid. 2) die Bürgerin von Athen, Philem. 
b. St. Β. ο. ’A9nvas, Pherecr. ebend., Hesych., Suid. 
©&. Schol. Ar. Av. 829 u. Mein. com. 11, p. 268. Man 
fagte jedoch dafür gew. ’Arrıxn od. ᾿Ατθίς (Megacl. 
b. Suid.), um bie Verwechslung mit der Göttin zu vers 
meiden, u. Megacl. bei Eust. Π. 1, 84 bemerkt noch dazu, 
fpäter, als man Athens Bürgerinnen A9nvaias nannte, 
fei die Göttin ASnyc genannt worden. 8) —="A9nvä, 
w. fe 4) Frauenn. 5) Frau eines Hypfigonus, Inser. 
2110. b) Thebanerin, (WAaovla 49), Inser. 1684. 

’ n. pl., früherer Name für Havadıvasa, 
Paus. 8, 2, 1, Ist. b. Harp. s. Παναθήναια. 

"Abnvaixös, a) Adj.: ter Athene gehörig, Procl. in 
Alcib. p. 44, Theol. Plat. 5, 85. b) Subst. f. ᾿49ῆναι. 
— Adv. ᾿Αθηναϊκῶς, Procl. in Alcib. p. 48. 

᾿Αθήναιον, n. 1) Tempel der Athene, a) in Sigeum, 
Her. 5, 95. b) b. ber Stadt Belbina in Xaconien, Plut. 
Cleom; 4. ο) in Ephefus, Strab. 14, 684. 640. d) in 
Sampanien, Strab. 1, 22, d. e) in Shalcchon, D. 0898. 
61,22. 2) Borgebirge in Bampanien, promontorium 
Minervae, Strab. 5, 247, ö. 8) Ort bei Megalopolis 
in Arkadien, Pol. 2, 46, 8., Paus. 8, 44, 2, u. Berg in 
Argolis, Lycom. b. Plut. fluv. 18, 12, vgl. mit 18, 4. 
4) 6αβεῖ in Athamanien, Liv.38, 1. 5) Ort in Sicilien 
bei Simera, D. Sic. 5, 3, ein Hügel, ebend. 18, 86. 
ἵ ‚ala, αἴον, dor. ᾿Αθαναῖον, (Pind. Pyth. 
1,148, 5.), äol. auch ’Adaveios, Inscr. 1562. 1583. I) 


᾿Αὐήνησι 

Adj. u. mit ἀνήρ, Isoer. 15, 800, bef. ὦ ἄνδρες 49. 
dann aber auch 49. ὁπλίτης, Aeschin. 2, 140, πρι- 
σβεύς, Dem. 19, 824, u. felbft τὰ κοινά, Dem. 9, 44, 
λιμένες, chend. 8, 45. 10, 16 (wo v. 1. ᾽αθήνησι). 
Ueber  4δηναία, [. oben. IL) Subst. (6) 1) der Athener, 
11. 2, ὅδ1, ὅ., Flade, bisw. im Ρίατ.---'49ῆναι, Polysen. 
ὃ, 7. Insbeſondere hieß der atheniſche Vollbürger fo, im 
Gegenſat zu δούλους, Xen.rep.Ath. 1, 10, 1. {11 ustol- 
χους, Dem. 22, 68, Ὀαθ.4θηναϊόν Tv ποιεῖσθαι, 
Lys. 18, 70, d. u. äbnf. And. 4, 27, 1966, 12,7, Lye. 41, 
Aeschin. 8, 85, Dem. 58, 28. ob. θηναῖον γήνι- 
0904, Xen. Hell. 2, 2, 1, Lys. 18, 78, ähnl. Aeschin. 
1,77, 9. Dah. die gew. Anrede: ὦ 49. ot. ὦ ἄνδρες 
49. als chrenvolle Bezeichnung, wie denn Dicaearch, 
fr. 1, 8 deshalb einen Unterfchied zwiſchen ᾿4θηναῖο 
u. Artsxof macht u. jenes als tie ehrenhaftere Claſſe ter 
Bürger hinftellt, Plat. fagt daher ſcherzhaft (Lege. |. 
626, d) ὦ ξένε ’Adnvaie. Sprichw. war ihre duoßer- 
λία, Mant.prov. 1, 8, vgl. mit Ar. Nub. 587. 2) @i: 
genname, bier Αθήναιος betont, (f. Arcad. p. 48). a) 
Zacedämonier, Thuc. 4, 119. 122. Ὁ) Bergamener, ξ. 
des Attalus, Br. des Könige Eumenes, Pol. 24, 1,6. 
Plut. frat. am. 5, Streb. 18, 624, D. Sic. exc. 16. ϱ) 
Eretrier, Schmeichler des Pharfalier Siſyphos, Theop. 
b. Ath. 6, 252, f. d) Freund u. Feldherr des Antigonus, 
D. Sie. 19, 94. e) Macetonier, V. εἶπεν Demonicus, 
Arr. Ind. 18, 8. f) Ephefler, Olympionife, Paus. 6.4.1. 
8) Seleucier, Beripatetiler, Strab. 14, 670. h) cn 
Schüler des Epikur, D.L. 10, n. 11. — Stoiker, Porpt. 
v. Plot. 20. — Arzt u. Lehrer des Theotorus, D.L. 2.9. 
I) der befannte Schriftfteller aus Naucratis, Ath. 1,1, 1 
k) Epigrammendichter, D.L. 7, 1, 90, Anth. App. 2.— 
ein Gilicier, Anth. App. 848. 1) Athener, Lamptter, 
Boss Dem. Att. 6. m) Herakleot, cbent. 195. n) Ans 
tanbrier, Inser. 3,568, f. ο) auf Münzen aus Bergamus, 
Kolophon, Lebedus, Mile, Emyrna, Mion. 1, 591. 
111, 82. 140. 168. 191. 

’Aönvats, dos, nah Hesych. — n ἑλαία, allı 
Dlivia, 1) fem. a) Name einer Phyle a) in Spberit, 
D. Sic. 12, 11. β) altattifche Phyle zur Zeit des Erichthe⸗ 
nius, Poll. 8, 109. b) T. des Hippobotes, M. tes Glau⸗ 
tus, St. Β. 5. λαλκομένιον. c) Wahrfagerin auf 
Erythraͤ, Strab. 14, 645. 17, 814. d) früherer Name ter 
Eudoria, Gem. von Theodoſius II, Prisc. Panit.fr.94. ©) 
Athenerin (aus Zamptra), T. des Theocritos, Inser. 1031. 
— Andere, Diod. Sard. ep. 948). 2) Mannen., 49ήνας, 
Inser. 265, d. (272. 282.623), f. Bockh zu d. Et. 

’Adnvats, f. Shierin, Inser. 2232, Keil an. ©. 131 
vermuthet ᾿4θηναείς, w.f. 

᾿Αθηναῖται, [. 4θῆναι. ι 

᾿Αθηναίων, ωνος, m. Theogn. can. 156. Und |6 
᾿Αθαναίων, Inser. 8194. 

᾿Αθηνακῶν, ὤντος, πι. f. αθηνικῶν,. 

᾿Αθηνᾶε, a) Βῶμος, Infel im arabifchen Merrbufen, 
Ptol. 4, 7, 86. b) νηῆσος, Infel im ionifchen Meere, Ael. 
n.an. 14, 1. c) teĩxoc, Ort, 15 Stadien von Bancımol 
entfernt, Paus. 7, 22, 10, Suid. 

»Αθήνη, {. 1) Flecken bei Thyrea, Paus. 2,38, 6. Bl 
Armor. 9) --- αθῆναε, w.f. 8) ---'49ηνᾶ, w. ſ. 

᾿Αθήνηθεν, Adv. abmechfelnd mit ἐξ ᾿αθηνῶν, aut 
Athen, Xen. Hell. 4, 8, 24, ὅ., Lys. 18, 25, d. Blgtt 
bisw. fo, daß man ᾿4θήνησε erwartete, Xen. vect. 2, ὃ. 
Mit dem Artitel als Adj. Dem. 82, 1. 

᾿Αθήνησι u. vor Volalen od. bei einem größern Ab 
ſchnitte A9nvnasv, dies jedoch nicht ſtets, ) Xen. rep. 
Ath. 1, 14, 8, 18, dor. ’Aßdvac[ı)], Ar. Ach. 900 na) 


λθηνιάζω 


Dint., Adv. in ob. zu Athen, Thuc. 5, 47, Flgde, — ἓν 
δήναες, was nicht minder häufig vorlommt. Mit dem 
Antilel dient es oft dazu, das ſeltne Adj. 4θηναῖος zu 
trfegen, Xen. mem. 4, 8,5, d., Aeschin. 2, 96, ὅ., Flgde. 
Tab. Demetrius Schrift περὶ τῆς ᾽4θήνησι νοµοθε- 
σίας. Harp. 8. ἔρχειος, gl. von Spätern Menecrat. 
b. Plut. Thes. 26 τὼν 49θήνησιν Εὐπατριδῶν u. 
D.L.6,5, 9. 

᾿Αθηνιάῖω, Iust. Mart. qusest. et resp. ad Gr, 


θηνίας͵ böot. (Inser.) ᾿Αθανίας, a) Mannen., 
Βέοιίετ, Inser. 1577. 1580. b) Frauenn. Spät. 

᾿Αθηνικῶν, ὦνος, m. 1) Geſchichtſchr, Schol. cod. 
Par. zu ΑΡ. Rb. 1, 917 (wo früher ἀθηνίων fand), 
Herod. π. µον. ME. p. 10, 2, wo ᾽Αδηνακὼν fteht. 
Eben fo Rebt ᾿θηνίω», Schol. 1. 2, 718,.Iub. b. Ath. 
14.660, ο macht ihn zu einem komiſchen Dichter. Val. 
Lob. path. 817. 2) ein Chier, Inscr. 2214. 

᾿Αθήνιον, π. Athenchen, Prauenn., Diosc. 10 
(v. 138). Auch das Masc. ᾿Αθήνιος, Diosc. 10. 

’AdAnıwwos, m., böot.’Adäyımmos (Mion. f. unten), 
1) Athener, Αλανεύς, ἵπαοτ. 115. 2) Halitarnaffer, V. 
eines Hippiss, Dem. 96, 20. 84. 8) auf einer adhäifchen 
Münze, Mion. IV, 14. 

"Άθηνις, dos, ıv, böot. "Αθᾶνιε (f. oben), 1) προ- 
στάτης in Spracus, St. B. 5. Juuäves. 2) Bildhauer 
aus Ghios, Caryst. b. Schol. Ar. Av. 574, Suid. 6. 
Ιππώναξ. 

᾿Αθηνίτης, [. 49ῆναι- . 

᾿Αθήνιχος, dor. 49 άνεχος (Inscer. 1562), Athener, 
Κορυδαλλεύς, laser. 172. 

᾿Αθηνιῶ, ic) fehne mich nad Athen, Luc. pseudol. 

᾿Αθηνίων, ω»ος, bänt. ’ABavlay (b.Curt., f. unten), 
(0), 1) K der abgefallenen Sklaven in Sieilien (101 0, 
Ebr.). D. Sic. 36, 3, App. Mithr. 59. 2) ein Gilicier u. 
Serräuberhauptmann, D. Case, fr. 98. 8) Alerandriner: 
9) Heerführer der Kleopatra, Ios. arch. 15, 5, 1. b. 
Iud. 1,19,2. b) Freund des Ptolemäus Euergetes, 108. 
12. 4,3. 4) Athener, a) peripatetifcher Philoſoph, Posid. 
b. Ath. 5,211,f. b) E. bes vorigen, Philoſoph u. Tpäter 
Torann in Athen, Breund des Mithridates, Posid. b. 
Ath. 5. 211, £ u. ff. ο) Tragddientichter, Lehrer bes 
Veonteus, Ath, 8, 848,0. d) Luſtſpieldichter, f oben unter 
"A9nvızov u. vgl. Mein. 1, Ρ. 489. — Andere Athener, 
Inser. 172, Ross Dem. Att. 8. 5) ein Maler aus Ma⸗ 
tones in Thracien. Plin. 85, 11, 40.— ein Steinfchneis 
ter. [. Müller Archãol. der Kunft, $. 851, 2. 6) Delphier, 
Curt. A. D. 2. 21, 28.— 7) ein anderer, Anth. App. 
331. 

᾿Αθηνόβιος, Mannsn., Att. Inſchr., Philhist. T. ı1, 
Heft 1. K. 

᾿Αθηνογένης, ους, m. 9) ber, gegen weldhen Hyperi⸗ 
τε zwei Reden ſchrieb, Long. 7. ὄψ. 84, 8, Harp. oft, 
{ Saupp. fr. p. 276— 277. b) Schriftfieller, viel. Dios 
genes, wie jeßt Ath. 4, 164,0 ſteht. 

Α „ Athener (5 επάετ), Ross Dem. Att. 
n. 16. 

᾿Αθηνοδάρα, f. Srauenn., Orelli 5076. K. 
᾿Αθηνόδαρος, böot. ᾿Αθανόδαροε, gen. ou, (f. unter 
AIay. u. auf einer rhodiſchen Münze, Mion. 111, 413), 
1) Athener, a) Imbrier u. athenifcher Bürger von Ges 
burt (nad) Ατραπι. 2 gu Dem. 28 HAmrzexijter, doch ift 
er bier mit Ariſtomachus verweihfelt), Soldnerführer 
unter perfifchen Satrapen u. bei Philipp, Isocr. 8, 24, 
Dem. 28, 12. ὅ., Plut. Phoc. 18, Polysen. 5, 21, Αε]. v. 


᾿Αθοσίων 20 


h. 1, 25, Harp, Ὁ) Erchier, Inser. 115. — Aijoner, 180, 
Acharner, Ross Dem. Att. 5, 7, d.— Archon, Inser. 
194. 2) Seeräuber, Οἱ. 177,4, Phleg. b. Phot. 97. 8) 
Orchomenier, Inser. 1668, 1. 4) Ghäroneer, Inscr. 
1608. — Plut. frat. am. 11. 5) aus Tarfus, a) mit dem 
Beinamen Cordylio, ftotfcher Philofoph u. Freund von 
Cato min., Strab. 14, 675, D.L. 7,1, 29. 81, Plut. Cat. 
min, 10. ο. princ. philos, 12, X. b) ©. des Sandon, aus 
αμα in Gilicien, Schüler des Poſidonius, Lehrer des 


Auguſt, Strab. 14, 675, Luc. macr. 21, Plut. apophth. 


reg. 7, D. Cass. 52, 86. 56, 48. — Ein Freund des Ti⸗ 
beriuß, Ael. ν. h. 12, 25. 6) aus Soli, Schüler des Zeno, 
D.L. 7,1, 81. 7) Eretrier, Gefchichtfchreiber, Ptolem. 
Hephaest. b. Phot. 190. — Geograph, Strab. 1,6, 8. 
8) Lampfacener, B. des Bolyän, D.L. 10 n. 12. 9) Rhe⸗ 
tor aus Aenos, Philostr. v. soph. 2, 14, Quintil. 2, 15. 
— andere Schriftfteller, Suid. 10) Schaufpieler, zur 
Zeit Aleranders d. Gr., Plut. Alex. 29, Ath. 12, 588,1. 
11) Bildgießer aus Kleitor in Arkadien, Paus. 10, 9, δ. 
12) Bildhauer aus Rhodus, Inſchr. b. Winkelm. Br. 6, 
Th. 2, 6. 207 u. Marin. Iserz. ant. d. vill Albani 
Class. v,n. 156. 18) Githerfpieler aus Teos, Ath. 12, 
588, e. 14) Andere, Plat. ep. 16, u. auf bithynifchen u. 
andern Münzen, Mion. 11, 11,491. Iv, 51. Aus Kyzikus, 
Inscr. 8665. .. 

᾿Αθηνοκλῇνε, έους, 1) Athener, der Amifus «οἶοπί: 
firt, Theop. b. Strab. 12, 547. 2) $elbherr, Polysen. 
6, 8. 8) Toreute, Ath. 11, 781,e. 4) Kyzilener, Gram⸗ 
matifer, Ath. 5, 177,e. Schol. I. 6, 71. 


Αθη νην, ους, Athener, Plut. Alex. 86. 
λος, Mannsn., Inser. 406. 

Αθηνά, Inscer. 8714 αιῶ ᾿Αθηνφ geihr., 1) 3. 
des Xplometes, Leon. Τατ. 8 (τι, 288). 2) Claudia 
ἀθηνῷ, Mutter eines Claudius Secundinus, Inser. 
a.a. O. — 8) auf attifchen Infchr. b. Rangabe Ant. Hell. 
1, 1386. (K.) 

"Aöırros, m. (mad) Hesych. — µιαρός, alfo: 
Unrein), Stlavenname, Orelli 108. 2825. K. 

Ablvis, ὁ, Aegyptier, Pol. 28, 16. 

"Abıs, 1) St. in Syria Chalybonitis, Ptol. 5, 15, 
17. 9) Athis d. i. Dünemann, Genoſſe bes Phineus, 
Ov. Met. 5, 47. 

’A0Xlas, ίου, Noth, Mannen., D.L. 6, 2,6. 

“AdAıßıs u. ᾿Αθλιβίτην, f. ἄθριβις. 

"Aölovla, τά, [. Aspovida. 

᾽Αθμονία, (Harp., Suid.,B. A. 349) ob. "Αθμονον, 
(Mein. "49 μονον) St. Β., ΠΠ. Blumenau, att. 
Demos der Kekropiſchen (Harp., St. B., Att. Seew. 10, 
Ross Dem. Att. 5), fpäter ber Wttalifhen (Inser. 194. 
Ross Dem. 6) Bhyle, beim j. Dorfe Marufl. Em. 
’A ‚ Ar. Pax 190 u. für 6 AYu. ΑΌμονεύς, 
ebend. 919. — Dem. 45, 55. 59, 28, Ross Dem. Att. 
81.82. (Andere ‘49uowedc, Hesych.) Plur. 4θμο- 
veis od. (Roß a. a. O.n. 5) -vneg, dat. νεῦσι, D. Hal, 
jud, Din. 11, fem, ᾿Αθκονέε, St. B. — Für ᾽αθμονία 
ſteht όῆμος AYuorkov, Paus. 1, 14,7 vgl. mit 1, 81, 
4.— Adv. ᾿Αθμονοῖ in Utbm., Isae. 6, 33, St. B., auch 
᾿Αθμονῆσι, St. B. (wie von einemi ᾿Αθμονή) u. A9uo- 
»ῆδε, nah Athm., St. B.(Drein. überall 49 u.). Hesych. 
führt auch ἀθμονάζαν in dem Sinne: nah Athmone 
fommen, an. ' 

᾿ ὄνομα κύριο», Suid. 

᾿Αθοσίων, (viel. Blumenhagen), Pythagoreer 
aus Rhegium, Jambl. v. Pyth. 86. 


26 ᾿Αθοῦα ἢ Ζάδουα 


᾽Αθοῦα 7 Ζαάδονυα, St. in Θτοβατπιεπίει, Ptol. 
b, 18,14. 

Abéus, f. 4θως. 

"AG έως, b. Ptol. 4, 5, 51 u. Suid. ’4904Bis, 
auch —XX (St. Β.) u. Α 
B.) ot. ᾿Αθάρραβιε, (Herdn. b. St. B.), 1) Et. im oͤſt⸗ 
lichen Theile von Unterägypten, j. Atrib od. Trieb, Strab. 
17, 802, Nican. b. St.B., Ptol. 4, 5, 41. — Ew. ’ABpı- 
Birns, -βῖται, Strab. 17, 813, St. B. — Auch ale Adj. 
in νομὸς ᾽Αθριβίτης, b. Herdn. in St. B. Αθαρραβί- 
της νομός, u. b. Hecat. ebend. ᾿Αθαραμβίτηε νομός, 
Bezirk von Athr., Her. 2, 166, Strab. 17, 802, Ptol. 4, 
6,51, St.B.s. Weraxw, (9. Alex. Pol.fr.18,c. 32 falfch 
Βαθριτίτης gefhr.). Bel. Adj. davon ᾿Αθριβιτικός, 
j. B. ποταμός, Ptol. 4, 5, 44.50.51. 2) St. in Ara⸗ 
bien, d. h. Jatrib, j. Medina, St.B. 

᾿Αθρῖται (49ριβίται), Volt im glücklichen Ara⸗ 
bien, Ptol. 6, 7, 21. 

"Αθρουλα, b. D. Cass. 55, 29 ᾽4θλονλα, n. pl. Et. 
im glüdlichen Arabien, im Innern von Demen, Strab. 
16, 782. 

᾿Αθρνίλατος, Arzt aus Thafus, Plut. Symp. 4, 1. ' 

Abpus, vos, m. thracifher Nebenfluß tes Iſtros, 
wahrſch. = Jantrus, δ[. in Untermöften, Her. 4, 49. 

’Adpaynn, (mahrfch. vertorben‘, die Hoſchrr. haben 
ἅτορώνη vd. τορώνη), Ort od. Infel b. Aeschin. Ep. 
1, 4. 

"Άθυμβρα, 5. pl. Et. in Karien am Mäander, das 
fpätere Nyfa; gegründet von Athymbros. Em. ᾿Αθυμ- 
βρεύε, St. B. 

᾿Αθύμβραδοε, Laeebimonier, Strab. 14, 660, f. bas 
late. 

"Άθυμβροε, m. ähnl. Pfefferktorn, Lacedämonier, 
Ahnherr der Nyfäer, Strab. 14, 660, St. Β. 

’Ad6p, (Ave betont Anth. App. 892), ägyptifcher 
M nat Pyanepsion, Plut. Is. et Os. 13. 89. 69, 
Anth. 9, 883 (f."49vgr). 

᾿Αθύρας, gen. ἄο, Euphor. b.St.B.,u.«, Ptol. 8, 
11, 6, b. Clem. Al. 1, p. 320 ᾿Αθνρία, 1) Fluß u. Hafen 
bei Byzanz, auch cin Meerbufen, Strab. 7, 531, fr. 56, 
Ptol. a. a. D. Eust. Il. 10 p. 804, 82, Od. 9, p. 1627, 
6, 4. Ew. ᾿Αθυραῖοα, δι. B. 2) 81. in Ecpthien, 
Nymphod. b. St. Β., viell. verwechfelt mit dem thraci= 
ſchen, f. Müller fr. hist. 2 p. 877. 

"Αθνυρι, ägpptifcher Name für Ifte, Plut. Is. et Os. 


Abupos, ὄνομα κύριο», Suid. 

s Abupovs, sog, f. T. des Seſooſis in Aegypten, D. 
ic. 1, 5B. 

᾿Αθώδης οὐ. (Maneth. {.7) "Αθωθιᾳ, gen. εως, ους, 
Eratosth. in Sync.chron.91,c. 11.96, ο. a) Athothes I., 
€. des Menes, K. von Aegypten. b) Athothes IL. ©. 
obige Etellen. 

Αθώνη, St. ber Araber, Ios, 14,1,4. Bei Suid. 
’Adwvis, πόλις. 

"Άθως, ep. auch ᾿Αθόωα (h. Apoll.88), ferner” Αθων, 
Strab. 6,880, ff. 32, Suid. u. nach St. B. auch Aboos, 
"Αθονε; gen. 4θω, ep. (Il. 14, 229) AIom, nad 
Βο]ιο]. B. L. zu ter &t. aud) άν οω betont, f. Herdn. b. 
Et.M. p. 220.847, doch has nur Hom. diefen Genit., 
denn ΑΡ. Rh. 1, 601 u. Epigr. b. D. Sic. 18, 41 ftcht 
As, ο). 4θωος nad) St. Β. u."A9wwog, Strab. 6, 
880, fr. 82; dat. Aſ , od. 4θωνι (Strab. 6, 830, fr. 
82. 831, fr. 88); acc.’ 4θω, |. ®. Plat. legg. 3, 699, a, 
Lys. 2, 29, Iso. 4,89, 4., aber ion. u. hie u. da auch att. 
49θων, Her. 6, 44.7,22, Thuc. 5,8, Arist. h. an. 6, 


- 


9 (Hecat. b. St,‘ 


Αἰακης 


17, Plut. Alex. 72, St. Β. s. Σάρτη, fo wie Aeschin. 3, 
182, (wo jedoch nach den beffern Hofchrr. jegt AIwaelefen 
wird); τος.΄4θω, Plut. de coh.ira 5; Plur. acc. 49 ws, 
Const. Manass. 8, 18, A., meift mit d. Art. ὁ, viell. Bus 
menberg, 1) εἶπ Gigante, St. B. u. Schol. Il. 14. 229, 
von Antipat. (vıı, 743) ᾿Αθθεύς, έος, genannt. 2) ter 
8858 F. hohe Berg auf ver öftlichen Landzunge von Chal⸗ 
cidice, j. Monte Santo. S. die angef. St. Epribm. war 
9) 4θως σκιάζει ara Anurlag Boos, ο). 48 ως zeir- 
yes πλεῦρα 4ημνίας βοός, (d.h. die auf dem Markte ven 
Myrina ſtehende Kuh), von denen, die auch nach ber Ferne 
bin ſchaden fönnen, Soph. fr. ed. Dind. 3848, Plut. fac. 
lun. 22, Greg. Cor. 1,78, A. b) ὅλους4θως κατα- 
τοξεύεις τῆς κορυφῆς, von denen, welche Unmoͤg⸗ 
liches wollen; Apost. 12, 65,8, 9. Aehnlich: το» "Ay 
ἀνορύττειν κελεύεις, Anon. in Cramer. anecd. 3, 
206. — Ew. ᾿Αθωΐτηε, St. B. u. zfgz. ’Abeerns, Luc. 
macr. 5, fem. Abols, St.B. — Λά]."Άθωος, Acsch. 
Ag. 286, u. Ἀθφος Zeus, Soph. fr. ed.Dind. 229, fem. 
’Adonds, ἆδος, Nonn. 2, 399,8. 3) Et. am Προ, 
St. B., b. Ptol. 8, 18, 11 AYws 7 "ΆἈθωσα. 4) ᾿Αθάς, 
indeel., Ort in Aegypten, Alex. Polyh. fr. 10. 9) 
A9wos, eine Statue des Zeus auf dem Berge Athos, 
Hesych. 6) ἄθφος, ein perfifcher Eunuch, Ctes. 49, 
6, 5. Aehnl. 

’Adovlöns, m. Mannsn., Att. Infehr. in Ἐπιγρ. 
Ἕλλην. φυλ. 1,1860. K 

Ala, gen. ion. ης, (ΑΡ. Rh. 2, 424, 8.), (7) = γαἴα, 
Seenland, 1) altmythiſcher Name für das Land 
Kolchis an ber Oſtküſte des Pontus Eurinus, welcher ich 
nah Scylax von Tioscurias (nad) St. B. früher [488 
Ale genannt) bis zum Apfarus erſtreckte, Wei Her. 
ftet6 mit dem Zufag 7 Κολχίς (Her. 1,2. 7, 198. 197), 
b. Αρ. Rh. 2, 419 mit, u. 2, 1148 u. ὅ. ohne diefen Zu⸗ 
faß; «6 hieß auch Τετηνὶς ala, ΑΡ. Rh. 4, 181, vol. 
Mimnerm. ep. 10 11. Leonid. ep. (Ix, 846), Soph. fr. 
94, 1, ο). 774 ed.D. — Bei St. B. u. Strab. 1, 45 ich 
eine Stadt am Phaſis, wo man nach Timonar in Schol. 
ΑΡ. Rh. 4, 1217 noch das Brautgemach ter Meter u. 
anderes zeigte. Ew. Αἱήτης, St. B. — Adj. Αἱαῖος 
αία, St. B., f. unten. 2) Land ter Kirke, [. Alaia. 3) 
Landſchaft in Theffalien, Soph. fr. 94, 2. 4) Duelle tes 
Arios in Macedonien, Eudox. in Schol. 1. 21, 158. — 
Strab. 7,880, fr. 21.23. 5) eine Jägerin, die in tie 
Halbinfel Aca verwandelt wurde, Val. Flacc. 1, 742. 
5,426. 

Alala (Suid.), ion. Alaln, u. fo αιιώ Strab. 1, 91 
u. Plut. v. Hom. 126. 1) Bein. der Dietea, ΑΡ. Rh. 3. 
1185. 4, 243. 2) Αἰαίη vncos, a) Infel im Pbaſit 
— Kolbis, ΑΡ. Rh. 8, 1073 u. ολο]. dazu. b) Eiland 
tm fernen Nordoſten, Od. 10, 135. 12, 3. Dan vertunt 
fpäter des Vorgebirge Circeji an der Weftfüfte Italiens 
darunter u.nahm an, dies fei früher eine Infel geweien, 
Apd. 1,9, 24 nennt es das Tyrrhenifche u. ΑΡ. Rh. bult 
ἀκτὴ Αἰαίη, 4, 848, bald Alalns λιµήν, 4, 669. 3) 
Bein. a) der Girce, ale Bewohnerin Liefer Infel, Od. 9. 
32, ΑΡ. Rh. 4, 557, Hesych. b) ter Kalypſo, Prop. 8. 
10. 81. 4) die Infel Aeäe im ficilifchen Meere, Ponp. 
Με]. 2,7, 18. 

Αἰάκειον, [. Alaxöoc. 

Αἰάκαος, ὁ, --- Alaxidns, Soph. fr. 1 (484, D.). 
©. Alaxdc. 

Αἰάκην, 205, εα, Samier, 1) V. des Polycrates u. 
©Sylofon, Her. 3, 39. 6, 18. 2) ©. bes Syleſon, cbent. 
u.4, 138. 6, 25. Dah. οἱ Αἰακέοφ (fo betont bei Cobet) 
παϊΐδες, D.L.2,2n.4. 6». Αἰακός. 


Alaxtöns 


Αἰακίδης, dor. (Inser. 1706. 1720) -as, gen. ep. &o 
(1. 2,860, δ., A.) od. εω (Ap. Rh. 4, 851, 9.), äol. a 
Gregor. Cor. 61 1), voc. (δη, ΑΡ. Rb. 2, 871, gen. pl. 
ı02.8@» (Her. 5,81), tor. ἂν (ΡΙπᾶ. Pyth.8,82,Soph.Aj. 
545), dat. ass (Nonn. 89, 186), ascs (Her. fr. 48, Nic. 
Danı.Valer.p. 448), y0sv (Qu.Sm. 7, 29 1), (0), I) Sohn 
ed. Radblomme des Acacus u. zwar a) Peleus,11.16,15,8., 
Pınd.1.5(6),51, 8.,9. Ὁ) Enkel des Aeacus, Achilles, 11. 
y. 191. 11, 805, Qu. Επι. ὃ, 899, ὅ., A. c) Telamon, ΑΡ. 
Ih. 1, 1330, Qu. Sm. 4, 450. d) Ajar, Qu. Sm. 8, 244, 
Strab.9,394. 9) Neoptolemus od. Pyrrhuß,epigr. Leonid. 

v1, 130.334), Paus. 1,13,9. Im Plur. Aeacus u. feine 
Nıhlemmen, Her. 5, 80. 8, 64. 88, im Bef. Achilles 
u. Aja. Qu. Sm. 1, 521.— Aus dieſem Geſchlechte lei⸗ 
ten ibre Abſtammung ab a) Miltintes, ep. ad. Anth. 
vii. 343. b) Wleranter d. Or., Arr. An. 4, 11,6, App. 
beiv. 2, 151. c) Guagoras u. Nitoftes, Isocr. 3, 42. 
dı andere: Arr. An. 2, 27,6, Heliod. 2, 84. — Aud 
bießen die Aegineten bichterifch fo, Pind. Pyth. 8, 32. 
Nem. 3,118. 4, 18, ΑΡ. Rh. 1, 90. 2,122, St. B. s. 
Οἰνώνη. 3) Eigenn., 9) ©. des Neoptolemus u. der 
Antromade, Lysim. in Schol. Eur. Andr. 24. b) ©. 
tes Archybas, V. tes Pyrthus, K. in Epirus, D. Sic. 16, 
τὸ. 19, 11.52, Plut. Pyrrh. 1, ὅ., Paus. 1, 18, 9,9. c) 
S. tes Gallias, alter König in Theffalien, Porph. Tyr. 
in Euseb. chr. p. 180. d) ©. eines Dionyſios, aus Del⸗ 
νο, Beripatetifer, Plut. sol. an. 8. e) Andere, insb. 
Telpbier, Inser. 1706. 1721.1986, Curt. A.D.1, 2,10, 8. 

Αἰακόᾳ, (6), u. im Plur. οἱ Alaxof, Leute wie Acas 
cus, Plut. non posse suav. vivi 26, Thränhardt.i. 
sum Beinen ot. Klagen geneigt, 6. bes Zeus ıi. ber 
Aegina. 1.21, 189, Hes. Th. 1005, Apd. 8, 12, 6, A., 
der gerechte Richter u. König ber Infel Aegina, Pind. J. 
7 (8). 50, Paus. 1, 89, 6, welcher nad feinem Tode 
Ritter in der Unterwelt u. Schlüffelbewahrer des Has 
tes (κλειδοδχος, Anth. App. 236) wurde, Plat. Gorg. 
524,8, ὅ., 9. Dah. πρὸς αὐτῷ ἤδη τῷ Αἶακῷ γενέ- 
σθαι heißt: dem Tode fchon nahe fein, Luc. pro merec. 
eond. 1. Eine entflantene Duͤrre hob er durch fein Gebet 
um panellnifben Zeus. Zum Undenfen taran ward 
ibm ein Heiligthum, τὸ Αἰάκεον, auf Aegina errichtet, 
Isver. 9, 15, Paus. 2, 29, 6. 9, Piut. Demosth. 28; 
πα ᾧ Hesych. hatte er auch eins in Athen. Auch Feftfpiele, 
Αἰάκεια, gab es ihm zu Ehren, Schol. Pind.O1.18, 155, 
{. «ἰάκειος. j 

Δἰαμηνή, Landſchaft der Nabatäer in Arabien, 
Uran. b. St. Β. Gw. Alaynvös, St.B. 

Αἰανή, Str. in Macetonien, Ew. Αἰαναῖοε, St. B. 
Diefelbe Stadt if auch Antip. ep. VII, 890, wo falfch 
“ἰγανέης β. Algvönc ſteht, gemeint. 

vos, acc. η», in Schol. ΠΠ. 23, 86.7, Wehling, 
=. tes Amphidamasd, ein don Patroflus ermordeter 
Xofrer, vem ein Hain, Aldyaov τέμενος, gewibmet wur, 
Strab. 9, 425, Hellan. in Schol. D. 12, 1. 
Αἰανίαε, f. viel. Flottwell, οἳ. immerftrömend, 
eine Duelle im opuntifchen Xofris, Strab. 9, 425. 
Alavirıs, Landſchaft der Nabatäcr, Uran. b. St. B. 
Gw. Αἰανίται. Bei Soph. heißt fie Αἰαντία, St. B. 
Alavös, (f. Αἰάνης), S. tes Elymos, Königs ber 
Torrhener, Gründer von Neane, St. B. s. Alavı. 
Αιάνταοε, b. Pind. ΟΙ. 9, 166 Aldvreos, auch Alav- 
τοος, Arcad. p. 120, 18, Hesych. [. 4ἰάντιον unten. 
1) tem Areas gehörig, |. Ῥ. πέτρος, Agath. ep. (1X, 
204), von ihm abftammend, Pind. a. a. D., Απρ. Sid. 
εστι, 146), Alph. (1x, 97), fprihw. Αἰάντειος γέ- 
705, ein unverftändiges Lachen, Zenob. 1, 43, Suid., 


Alas 27 


A., val. Soph. Aj. 808, ob. ein unverſtändiges Ende, 
Luc. hist. 25. 2) Alavrıov, Borgebirge in Magneſia, 
Ptol. 8,18, 6. 8) αἰάντια, n.pl., δει gu Ehren tes 
Aeas in Salamis, Hesych. 4) Αἰαντεία, f. atheniſcher 
Shiffsname, Att. Seew. vır.b,44. 5)—= Αἰανῖτις, w.f. 

Alavrlöns, (6), 1) eigtl. Nackomme tes Aegs, 
dann Bürger ter atbenifhen Phyle Aeantis, Dem. 60, 
81, Piut. Arist. 19, Symp. 1,10. 2) Eigenn., a) Tyrann 
von Lampfalus, Thuc. 6, 59. b) Athener, Φλυεύς, Dem. 
42,28. 29. ο) Milefter, Paus. 10, 9, 9. d) ein Tragö- 
biendichter, Schol. des Hephaest. u. A. 

Αἱάντιος, f. 4ἰάντενος. 

Αἰαντία, (ή), mit u. ohne φυλή, eine attifche Phyle 
vom telamonifchen Aias benannt, Andoc. 1, 96, Den. 
18, 181, Clitod. b. Plut. Arist. 19, Nic. in Plut. symp. 
1, 10, Inscr. 172. 175, Ross Dem. Att. ὅ, 9. 

Αἰἱαντόδωρον, Acasgabe, Athener, Schüler des Eos 
frates, Plat. apol. 34, a. 

Αἰαντό, ὥς, Srauenn. (zu Teos), Inser. 2888. 

Αἴαξ = lat. Ajax, Suid., Zonar. 

Αἰάπολια ἢ Θιάπολις, Et. in Roldis, Ptol. 6, 
10, 2. 

Alas, 5. Alcm. 52 Alas, gen. αντος, acc. avta, 
Alcae. B9 Αἴαν, nad) Choerob. Bekk.1188 von Alec, 
gen. 4ἴα, voc.Alav, 11. 1, 284, 8.,Qu.Sm. 8, 246, Arch. 
ep. (vı1, 147), Scol. b. Ath. 15, 695,c, Luc.d. mort. 
29, 1, tod b. Soph. jegt überall Afas, Aj. 525, ὅ., u. 
fo aud 89 u. 289, wo Herm. Ala» bat, dual. 4ἴαντε, 
Π. 18, 168,8., doch gleich vorher 157 au ὃν’ 4ἴαντες, 
dat. pl. 4ἰάντεσσι, 11.4, 278 (0), Wehe, nach Soph. 
Aj.480, was ja auch heißen fann: Weh bereitend, πα 
Pind.1. 5 (6), 78 u. Apd. 8,12,7 dagegen von αζετός, 
u. nad) Herm. von ἀἴσσω, 1) Aias, lat. Ajax, α) ter 
Πείπετε, ©. des Deleus (nah Simon. in Et. Gud. p. 
276 des Ileus), dab. ὁ Ὀΐλίος od. Ὀΐλεως, I. 2, 527, 
Ὀμλάδης, Ἡ. 12, 865, ὅ., aus Naryr im opuntifchen 
Lokris, Π. 18, 697, Strab. 9, 425, D. Sic. 14, 82, St. 
B. ο. Ὁζόλοι u. Νᾶρυξ, A. Doh. ὁ 4όχρος, Strab. 9, 
425, Luc. ν. hist. 2, 17. Er wurde von feinen Landé⸗ 
leuten ale Nutionalheros verehrt, Paus. 8, 19, 12, u. 
wahrſch. aufihren Münzen dargeftellt, Mion.n.570— 74. 
b) Aias der größere, ὁ µείζὠ», Soph. Phil. 411, et. 
μέγας, 11.9, 169, d., ©. tes Telamon, dah. TeAruw- 
vıos, 11.2, 527, Τελαμωνιάδης, N. 7,267, od. ὁ Τε- 
λαμῶνος, Pind. Nem. 8, 39, A., K. von Calamis, 
bad. ὁ Σαλαμέννος, Schol. Dem. 24,8, ο). ὁ ἐκ Σα- 
λαμΐνος, Paus. 10, 81, 1, welches deshalb νῆσος Aluv- 
τος heißt, Aesch. Pers. 807, d., od. 4ἴαντος πόλις, 
Crat.b.D.1.1,2n.15. Er war Stammheros der äan⸗ 
tifchen Phyle in Athen, Paus. 1, 5, 8, u. genoß bier 
mehrere Ehren, Paus. 1, 35, 3, u. hatte auch in Sulumis, 
wo er Nationalheros war, (Pind. Nem. 4, 76), einen 
Tempel u. eine Statue, Paus.a.a.D.. fo wie in Byzanz 
einen Altar, Hesych. Miles. fr. 4, 16. Eein Grabdenk⸗ 
mal aber, u. zwar gleichfalls mit einem Heiligtbum, hatte 
er auf dem Vorgebirge Rhötium in Trous, Strab. 18, 
595, Luc. Char. 23. Der Abjtammung von ihm rühms 
ten ſich Miltiades u. Simon (Paus. 2, 29, 4, Pherec. in 
Marcell.v. Thuc. 2), fo wie Alcibiades (Plut. Alec. 1). Er 
u. feine Schidfale bildeten den Stoff a) für Theaterflüde, 
z. B. von Sophokles, dab. ὁ Alas ὁ ἐμμανής in Luc. 
Harm. 1, b) für Bantominten, Luc. salt. 88. ο) für 


Gemälde von Ῥαττθαβυθ, Timantbes, Timomachos u. 


9. Ael.v.h. 9, 11, Philostr. v. Apoll. 2, 22, A. u. Sta⸗ 
tuen, Paus. 5, 22, 2, vgl. mit 5, 19, 1. 2) BI. in Illy⸗ 
rien, gew. Aous, j. Biofa od. Vuiſſa genannt, Hecat. 


28 


b. Strab. 6, 271. 7,816, St. B.s. ddzumy, Lycophr. 
1020, Plin. 8, 26, Mels 2, 9. 8) Berg in Arabien, 
. Ptol. 4, 6, 14, Plin. 6, 88. 

Alaros, ©. des Pheitippos, D. des Theffalus, He⸗ 
ratlide, Polyaen. 8, 44, St. B. s. Jwgsor ; u. fo ift auch 
Paus. b. Eust. Hom. p. 881, 21. fl. 4ράτῳ u. Ζεποῦ. 
4, 29 zu ſchreiben. 

Atßarıos, Mannen. auf einer apollonifchen Münze, 
Mion. 11, 29. 

Αἴβηλος, ὄνομα κύριον, Suid. 

Αἰβιάλη u. Alßlakos, f. Ay - -. 

Alßiovalos, ὄνομα κύριο», Suid. 

Αἰβοῦδας, fünf Infeln. Hiberniens, Ew. Alßov- 
δαῖος, St. B. Val. ’Eßovdas. 

Alßoypa, Et. in Spanien, wahrſch. |. Cuerva, Ew. 
Αἱβονραῖοε u. Alßoupärns, St. Β. Bol. Ἐβοῦρα. 
Bei Phleg. Trall. Bu 29 kommt eine ſpaniſche Etadt 
Αἱβουροβισνγγη vor. 

A koeren, (6), Römer, D. Sic. 11,79, D. Hal. 5, 
68. 6, 2. 9, 67 u. Ios. vit. 24, ter fonft ᾿Εβούτιος 
ſchreibt, w. f. 

Alya, &s, (ή), Alyala ob. Alyata, Αἰγή, Alyal, 
al, (gen. poet. «ω», Hermes. Leont. 111, 66), Αἰγαῖαν 
od. Αἰγαιαί, Αἰγέαι, Alylaı, (&if, ἀίσσω), Wints 
beim, 1) Alyaf, näml. al Ayeixaf, u. b. Strab. 
8,387 auch Alya, Städtchen in Achaja am Krathis, mit 
einem Pofeidonstempel. Die Stadt verddete fpäter; 
N. 8, 208, (h. ΑΡ. 82), Her. 1, 145, Paus. 7, 25, 12. 8, 
15,9, Strab. 8, 385 u. 386, Scyl. 42.— Adv. Al 
aus Aiga, Pind.N. 5, 68. 2) Alyat, doch (Her. 1, 149) 
αμώ αἰγαῖαν, eine der zwölf äoliſchen Städte Klein⸗ 
afiens, Xen. Hell. 4, 8, 5, Strab. 18, 621, Scyl. 98, 
Plut. Them. 26. Ew. οἱ Alyatoı (f. Alyasos), bocdh 
auch Alyauds, Pol. 5, 77. 98, 11. 8) Αἰγαί, od. auch 
Alyaicı (Strab. 14, 676, Anon. st. m. m. 158. 159), 
Alyfas (D. Cass. 47, 80, Paus. 5, 21,11), «ὐγαῖα, 
(Const. Porph. Them. 18, 4.), (au) Alytor auf Müns 
zen, f.Eckhel.d.n.8, p. 35, od. Aegeas, Aegis, f. Müller 
Geogr. p. 479), St. in Eilicien, j. Ajas, Arist. d. vent. 
p..138, Ptol. 5, 8, 4, Ath. 2, 48,8, D. Cass. 78, 99, 
Dam. ν. Isid. 69. 4) Alyal, doch auch Alyn, Her. 7, 
128, u. Alyala, Ptol. δ, 18, 89. St. in Emathia in 
Macedonien, Begräbnißort der macedoniſchen Könige, 
j. Botena, D. Sic. 16, 3. 19, 52. 22, 28, Paus. 1, 6, 8, 
Arr. An. 1,11, 1, Ios. 11, 8, 1. 5) Alyat, αιιῷ Adyn, 
Nonn. 18, 164, u. Alyala, b. St. B.s. Κάρυστος, Κι. 
in Euböa, nah Einigen das j. Gaja, dem Pofeidon 
heilig, Ἡ. 18, 21. Od. 5, 381, wo aber nach Ameis daß 
Achäiſche u. nach Hesych. u. Nicocr. in Schol. Π. 18, 
21 eine Infel im Agäifchen Meere zu verftehen ift gegen 
Streb. 8, 386. 9, 405 u. St. B., der e8 unter Kapvarog 
denfelben Ort mit Karyſtos bezeichnen läßt. 6) 4ὐγαί, 
&t. in Lokris, St. Β. 7) αἰγαία, Et. in Mauritanien, 
Ptol. 4, 2, 84. 8) Alyasal, das homer. Alyesal, Paus. 
8, 21, 5 au Alyias genannt, St. in Lakonien, j. 
Φίπιπε, Strab. 8, 864. 9) Alya, in Marc. Heracl. ep. 
per. argum. auch Alyale, Borgebirge in Xcolis, fpäter 
Κάνη ο). Κάναι, j. Gap Soloni, Strab. 18, 615, St. 
B. Bol. au ARE. 10) Alya,b. Arist. de vent. al 4ἰγαὶ 
κατὰ Συρία», St. in Phönizien, Hecat. b. St. B. — 
Die Ew. Alyatos u. Αἰγεάτης, St. B., wie Sfidor ber 
Epigrammendichter |. B. 4ἰγεάτης heißt, Anth. 7, 
56.280, 8. 


ΑΛἴατος 


Alyatos, nad Suid. ἀτίεκώτερον Αἴγαιοε, I). 


Adj. von Aegar. Dah. 1) 4ὐγαία βῶλος, von dem Mas 
cedonifchen Acgä, Add. 9 (vii, 288). 2) ὁ Alyaias, 9) 


Αἰγαίων 


Bein. des Poſeidon, Pherec. in Schol. Αρ. Rh. 1, 831, 
Serab. 9, 405. b) bes Nereus, Stat. Theb. 8, 478. 3) 
Αἰγαίη = Καρυστία, Conon. in Schol. ΑΡ. Rh. 1, 
1165. — Aegaea, Bein. der Aphrodite, Stat. Theb. 8, 
478. — Name einer Amagonmiönigin, Fest. s.v. 4) 
Alyaioy ὄρος, Geisberg, ein Theil bes Ita auf 
Ατεία, θε. Th. 484. 5) Αἰγαῖον πεδίο», ein an 
Phokis anſtoßendes Gefilde, Hes. b. St. B. u. Eust. zu 
Dion. Per. 182. 6) Αἰγαῖος ποταµός, WI. auf ber 
Phaͤakeninſel, ΑΡ. Rh. 4, 542. 1147. Er galt nach ven 
Schol. zur legtern Et. u. St. B. 5. Ὑλλεῖς ala Pater 
der Melite. 7) (τὸ) Alyaior (Hesych. fall Adylor) 
πέλαγος, das ägäifche Meer, j. der Archipelagus, Aesch. 
Ag. 659, Soph. Aj. 461, Scyl. 58, Βίταὺ, 3, 1325, 6. 
A, au πέλαγος τὸ 4ὐγαῖον genannt, Paus. 1, 1, 
1, Strab. 8, 386, u. ein Theil veffelben (ὁ) τοῦ Αγ. 
πελάγους χόλπος, Ptol. 7, 5, 10, Marc. Heracl. per. 
1, 7, Suid., poet. auch 4ἰγαῖον οἶδμα, Eur. I.A. 1601, 
od. Aby. κὔμα, Pankr. ep. (VII, 658), Antip. Mac. (IK, 
421), ὕδωρ, Archimel. (Anth. App. 15); ob. (6) Al- 
γαΐος πόντος, Ken. oec. 20, 27, Arr. An. 7, 20, 4, 


Phalaec. ep. (ΧΠ1, 27), od. poet. Ady. πόρος, Eur. 


Tro. 82, ῥόος, Agath. ep. (Υ11, 614), ob. ὁ κόλπος 


Ἰωνίας θαλάσσης ὁ Alyaiog, App. prooem. 8. Ferner, 
obwohl felten, ἡ Alyalı Φάλασσα, Heliod. 5,17, Suid. 


(wo falſch Aiysla ὃ. fleht), poet. Aly. πλάξ πόντου, 
Anth. App. 288. Αἰγαίη ἅλς, Eur. Tro. 88, ΑΠ. Rb. 
1, 831, 4. — Dag. Alyaln ἠϊών, Zon. ep. (vI1, 404), 
od. ἀκταί, Eur. Hel. 1130 u. Al της, πι. 
Anwohner tes ägäifhen Meeres, Sit? Und fo fagte 
man auch τὸ Abyaiov als Apposit. zu πέλαγος, Her. 
4, 85, Strab. 2,124, Ptol. 5, 2,1. 8, 17,2. einen 
Namen [οἳ «6 bald von Megaon haben, f. Arr. b. Enust. 
Il. p. 128, 85, St. B. ο. Κάρυστος, od. von Aegeus, 
ber Πῷ hineinſtürzte, Suid., od. ἀπὸ τῆς Περχανίας 
Alyos, Con. in Schol. ΑΡ. Rh.1,1165, od. von Aegaes, 
der Amagonentönigin, Fest.s.v., bald u. zwar richtiger 
von feinen Springwellen, Schol. Lycophr. 135, 
Artemid. 2, 12.— II) Subst. 1) ὁ 4ὐγαῖος, Ew. von 
Argac a) in Achaja, Strab. 8, 885. b) in Neolis, Put. 
Pyrrh. 26. ϱ) in Macebonien, Plut. Alex. 41. d) in 
Eilicien, D. Chrys. or. 34 p.416. 2) τὸ Alyaiorv, (οιτῇ. 
πέλαγος), das Agdifhe Meer, Her. 7, 55, Strab. 2. 
124, Luc. d. mar. 8, 2, App. prooem. 2 u. wahrid. 
αιιῶ im Neutro, Soph. fr. 841 ed. D., Thnc. 1, 98, 
Ρο]. 8, 2. 16,84, X. Doch von Arist. απ aud) ὁ Alyaics, 
(verfl. πόντος), Arist. meteor. 2, 1, Plut. Cim. 8, Ael. 
ep. rust. 18, Damasc. ν. Isid. 98; dah. Alyaloıo 
οἶδμα, Plat. ep. (vı1, 256), ot. Φαλάσση, Qu. Sm. 
9, 887. _ 

Αἰγαίων, ωνος, m. (alt, ἀϊσσω), Stürmer, 
dab. 1) Bein. des Pofeidon, Philostr. v. Apoll. 4, 6, 





Hesych. 2) anderer Name für Briareus, w. f., einer tr 


bundertarmigen Riefen, nach Hes. (in Schol. ΑΡ. Rh. 
1,1165) ©. bes Uranos u. der Oda, nah Eumelos, 
ebend., der Gäa u. des Pontos, nah Ion, ebend., der 
Thalafla, von welchem das ägäifche Meer feinen Ne- 
men haben fol, f. Alyaios, Ἡ. 1, 404, Ap. Rh. 1, 
1165, Nonn. 89, 287. 48, 862. 8) ©. des Lycaon. 
Apd. 8, 8, 1. 8) ein Serrfcher in Eubda, von welchem 
das ägdifche Meer benannt fein fol, St. B. s. Κάρι- 
στος, —, einer, der zuerft das Meer mit einem Krieges 
fchiffe (πανο longa) befuhr, Archem. b. Plin. 7, 57, 
U) Adj. (wo es Herm. 4ἰγαιών betont haben will) 
= Alyaios, Eur. Alc. 595. — (Bei Suid. Αἰγαίωρος 
falſch für Adyalavog.) 





Alyaddov 


Αἰγαλέον, το, (Geisberg), Berg in Meſſenien bei 
Polos, ein Zweig des Lycäus, Strab. 8, 369. Aehnl.: 

Al ‚ gen. έω, (Choeril. b. Θα], s. μᾶσσο»), 
Her. 8, 90 * τὸ Alyalzwr ὃ 0005, Thuc. 2, 19, Schol. 
wu Dem. 24, 129, od. ὁ 4ἰγάλεως λόφος, Ister. in 
Schol. Soph. οὐ. 1059, Berg in Attika zwifchen Athen 
u. Gleufiß, j. Monte di Β. Nicolo. (Suid. falfch "Aya- 
λεὠν.) 

Αἰγανέη, [. Αἷα 

Αἰγάντιοι, n.pl., eben attifchen Tributverzeichniffen 
sttre vorfommend, 5. B. Ephemer. archaeol. 1181. 
Die Einwohner von Alyal im thrak. Eherfon. ϱ). K. 

Ἀϊγάρα, Et. in Lydien, Ptol. 5, 2, 16. 

Alyäs, (Ziegenfluß), Bl. in der ägäiſchen Ebene 
bei Photis, St. Β. ο. Alya, Eust. gu Dion. Per. 182. 

Al en, Suid. 

Αἰγέαι u. Ἀἰγεάτην, f. Alya. 

ΑΙ ‚pl. Alysidas, Pind. P. b, 101 Alyer- 
das garen, 1) ©. des Aegeus d. 1. Thefeus, IL. 1, 265, 
Hes. Se. 182; dann überh. Nachkommen des Thefeus, 
Ephor. in Schot. Pind. P. 5, 101, dab. für: Nthener, 
Antip. ep. (vn, 705). Insbeſ. aber die zur ägeifchen 
Boyle gehörigen, Ar. Equ. 1067, Dem. 60, 28, Harp. 
3) eine Bhratrie in Theben, Pind. I. 6 (7), 21 u. Schol., 
ν. 5, 101 u. Ephor. in Schol., Aristot. in Schol. zu 
Pind. J. 7, 18, vgl. Müller Orhum. p- 829. 8) eine 
Familie in Sparta, Her. 4, 149. 

Αἰγαναῖος, Alyavfirns u. Αἰγανητικά, [. Alyiva. 

Αἰγεῖον, Heroon bes Aegeus in Athen. Din. b. Harp., 
vgl. mit B. A. 854, nach Suid. τὸ τοῦ Alytuc µα»- 
zeiow bei Din. 

Alyapa, f. doch Plut. qu. graec. 58 u. St.B. s. 
Yrgysöc aud) als n.pl., Pappelheim, 1) Et.in Achaja 
b. Hom. Hyperefta, j. Paläo-SKaftro, Her. 1, 145, Scyl. 
45. Pol. 2, 41, Berab, 8, 385 u. f.. Paus. 7, 26, 4, 
PtoL 8, 16, 5, A. δω. (6) Αἰγαράτην, Ρο]. 4, 57, 
Paus. 7, 26, 1. Adj. ‚Alyaparıcda, St.B. 2) St. in 
Gilicien, Phil. b. St. B 

Ar ‚f Bappelbaum, 1) eine Baumnympbe, 
Ath. 3,78,b. 2) fingirter Name, Theophyl. ep. 5. 8) 
Dorf auf Leabos, Strab. 18, 617. 4) Αἴγειρος, Theop. 
lb. St. Β. u. Suid,, ot. Αἰγέ St. Β., u. Alye- 


Strab. 9, 894, Städtchen in Megarit. Ew. 


ροῦσσα, 
Αἰγαρεύε u. Αἰγαρουσαῖον, St.B. b) = Alyıoo- 
εσσα, w.f. St. B. (Suid. falſch Alyıpos.) γε 

Alyaporöper, (*P appelfpalte Idayevais τινες 
"49nrneıw, Hesych. 

Alyasy — Alyaloy, Bein. des Pofridon, Callim. 
73 103) ed. Bergk. 

ΑΙ „ ©. des Jens, welcher dem Idagebirge 
πας einer geliebten δε den Namen gab, Plut. Βαν. 
ων 


(n), δ. Strab. 6, 272 auch Αἰγεσταία, 
9. ur Er Begeha, auch "Eysora, w.f., genannt, j. 


Ruinen et. von Alcamo, Pol. 1, 24, Plut. parall. 89, 
Apd. b.Strab. 6, 254. 13, 608, D. Hal. 1,52. 58. @w. 
Alyerraios, (6), Pol. 1, 24, Strab. 6, 266. 272, 
Polyaen. 6, 21, od. Αἰγεστεύς, έως, (ὁ), Plut. Nic. 
1. 12. 14, Suid. — Adj. Αἰγεσταῖα πότιµα, eine 
warme Duelle beim j. Baida, Strab. 6, 275. 

Alysrraios, 1) f. 4ἴγεστα. 2) ὄνομα χύριο», 
Said. 8) Αὐγεσταῖοι, tie Thesproter in Epirus, [ο 
benannt won Aegeſtes, w. ſ. St.B. 

Alylorys, ου, od. b. D. Hal. Alyerros, 1) Tros 
janer, Gründer von Aegeſta, Apd. b. Strab. 6, 254, 
vgi. mit 272, D. Hal. 1, 52, Lycophr. 968. 2) ein Ras 


29 


. 8 
binifcher Prieiter, D. Hal. 1, 67, St. B. 8) ©. bes Nu⸗ 
mitor, D. Hal. 1, 76, D. Cass. fr. 4, 11. 4) ein Sührer 
der Tpesproter, welcher ihnen feinen Namen gab, δι. B. 
— Bol. "Axtorng. 

Αἰγεύφ,έως, ion. (Her. 1, 178) &og, acc. &&, Ar. b. 
Suid,, Geis od. Weller (al γες-- κύματα), 1) ©. 
des Bandion u. Urentel des Ereatheus (b. Tzetz. 
Lycophr. 495 γηγενὴς ἀπὸ Ἐρεχθέως), nah 9. 
©. des Styrios, Apd. 8, 15, 5, K. von Athen, DB. des 
Thefeus, Aesch. Eum. 686, Soph. 06. 69, ö., Isocr. 
10,18, 9. Cr war Heros Eponymos ber ägeifchen 
Phyle u. der Aegiloreis in Athen, Paus. 1, 5, 2, der hier 
ein Heroon, Paus. 1, 22, 5, u. eine Etatue, ebend. 10, 
10, 1, Hatte, u. beffen Namen ein αἰθεπί[ῶεδ Thor 
(Αἰγέως πύλαν) führte, Plut. Thes. 12. 2) ©. tes 
Deolykus, Nachkomme tes Kadmus (nach Androt. in 
Tzetz. Lycophr. 495 einer der Sparten) in Theben mit 
einem Heroon bafelbft, Her. 4, 149, Paus. 8, 15, 8. 4, 
7,8. 8) S. bes Phorbas, K. der Eleer, D. Sic. 4, 69. 
— Titel einer Komötie tes Philylius, Mein.ı, p. 259. 
Bol. auch Alyısvs. 

Alyemvebs, Stürmen ©. des Priamus, Apd. 8,12,5. 

‚ft. Alye. 

ης) ίδος, (au «ἰγεῖδος, Inser. 281. 275. 
Meier progr. 1861, p. 19, f. Buttm.Gr. 11,119 n. 80), 
(n), mit u. ohne φυλή, eine attifche Phyle nah Ὁ. K 
Aegeus benannt, And. 1, 62, Aeschin. 1. 125, Plut. 
Alc. 21. Nic. 18, Harp., Hesych., St. B.,.Suid., Inser. 
115, 188, 222, Ross Dem. Att. 5. Att. Ecew. X, 
160. 
ολ wahrfh. = AlyAof, w. ſ. ” ein mediſches 

0 

Alylaı, [. Alyo. 

Αἰγιάλαα, f. ρυεί.--- Αἰγιάλη u. Αἰγιαλός, w. f. 

Αἰγιάλεον, m. Heroon des Aegialeus zu Pegä in 
Megaris, Paus. 1, 44, 4. 9, 19, 2. 

Alyıakeis, έως, (0), | Stabler, 1) ©. des Aeetes, 
Könige von Koldis, D. Sic. 4, 45. 2) S. tes Adraftos, 
einer der Epigonen, der zu Ῥερά ein Heroon hatte u. 
Heros ter Αἰγιαλέεν, einer Phyle in Eichon, Her. 5, 
68, war, Eur. Suppl. 1216, Apd. 1,9, 18. 8,7,2, Paus. 
1, 48, 1. 9, 5, 18, Hellan. in Schol. Pind. P. 8, 68. 
3) ©. des Inachos, K. von Argos, nach einer Sage ter 
Sicyonier Autochthon. Nah ihm wurde Achaja: Negialeia 
u. Eicyon: Aegialos genannt, Apd. 2. 1, 1. 6. 6, Paus. 
2,5,6.7,1,1, Acus. b. Tzetz. Lycophr. 177, Ist. b. 
St. B. 4) ein Bilder aus Sparta, Xen. Eph. 5, 1. 

Αἱγιάλη, Inser. u. pet. Al ‚f Stade, 1) 
Αἰγιάλεια, T. tes Adraftos, Gem. de6 Diometes, I. 
8,412, Apd.1,8,6.9,13, D. Sic. exc.L.6, fr. 2. 2) 
Alyıcan, Delpbierin, Inser. 1716, u. ſo iſt auch Inser. 
N. Rhein. Muf. 111, 2, 252 fl. Αἰβιάλη gu ſchreiben. 
6. das Flgbe. 

Alyadds, (6), Αἰγιαλοί, Αἰγιάλη, Alyıadal, 
Αἰγιαλία, Stade ὃ. ἰ. Geſtade, —V Strab. 
8, 388, Apd. 2, 1,1, 9. Αἰγιάλεια, ältere Benennung 
von Argos (Sicyon), dem fpät. Adyaja, überh. dem 
Peloponnes, 11. 2,575, Paus. 5, 1,1.7, 1,1. 2,5, 6, ὅ., 
St. B. s.’Aoyog, Io. Antioch. fr. 1,26, Hesych., Schol. 


Αἰγιαλός 


η. 1.22. Ew. Al tg (cp. u. poet. Theoer. 25, 174, 
ep. dd. ıx, 464, AlyıaAfjes), Paus. 7, 1.1.4, Strab. 
8,883, Hesych., aud) Αἰγιαλίτην, St. B., fem. Alyıd- 
λαα u. Alyıalls, Alcm. Ὁ. δε, Ἡ B. 2) Αἰγιάλεια, (ή), 


u. b. Strab. 8, 883 Αὐγιαλός, od. nach Strab. 8, 852 
auch αἰγιαλεῖς, alter Name für Sicyoen, auch 7 τοῦ 
Αἰγιαλέως πόλες (Paus. 2,7, 1) genannt, nad) St. B. 





30 Alylas 

Et. zwifhen Eicyon u. Bupraflon, gegründet von Ae⸗ 
gialeus, dem Sohne des Inachus, Paus. 2,6,6.6,5.7,7. 
Ew. 4ἰγιαλεῖς, Strab. 8, 872. 8) Αἰγιαλός, (bie u. 
ta auch Alylakog betont) od. Alyıakod (Luc. Alex. 57, 
Arr. per. 14, 2), Küfte u. Ort von Paphlagonien οὗ. 
am Bentus, 11. 2, 855, Strab. 12, 548. 545, Ael.n. 
an. 10,6, Marc. Heracl. ep. per. 9, Apollon. b. St. B. 
4) Aiysakla od. Alyılla u. Alyııa, w.f., auch αἱ 
Alyınıal, (wahrſch. die Stadt darauf, f. Plut. Cleom. 
32), Heine Infel gwifchen Kreta u. dem Peloponnes, j. 
Cetigotto, Plut. Cleom. 81. 5) αἰγιαλός, Et. in Thras 
cin en Etrymon, Hecat.b. St.B. u. Clit. bei Ebend. 
3. Μακεδονία. 6) Alyıadn, Et. auf Amorgos, Nic. 
Dam. b, δὲ. B. s. ’4uopyüus. 7) Αἰγιαλὸς µέγας u. 
µιεχρές in Aethiopien, Ptol. 4, 7, 11. 7,4, 6, Marc. 
Heracl. per. 1, 13, Anon. per. m, erythr. 15, St. Β.. 
n. in Arabien, Ptol. 6,7, 10. 8) Alyıakod, Name für 
Kyllene, Schol. Ptol. 8, 16,6. 9) αἰγιαλός, Mannen., 
st. von Kaunos, ΔΡ. Aphr. b. Parthen. 1,1. — Con. 
narr. 2. — Inscr. 1246. — Nonn. 82, 186 u. 35, 878 
(wo Köchly 4ἰγίαλος für AlBindos hat). 

Alylas, ov, (6), Zieger, Wechsler in Eicyon, Plut. 
Arat. 18. 19, (b. Polyaen. 6, 5 Alolas).— Clem. Alex. 
1, p. 881. 

Alyıyes, ὄνομα ἔφνους, Suid. 

Αἰγίδιον, Zidel, wird von Eubul. b. Ath. 15, 
679. d ein Märchen angeredet. 

Alylöros, römifcher Befehlshaber 
n. Eht. Θ., Prisc. Pan. fr. 80. 

Αἰγιδίων, b. Anon. p. m. erythr. 
δίων νῆσος, Inſel bei Taprobane, Ptol. 7,4, 11. 

Αἰγιεύφ, [. Alyıor. | 

Αἰγίθαλλος, ὁ, (ähn!. Meyfenburg), feftes 
Eritichen zwiſchen Drepanum u. Lilybäum in Sicilien, 
D. Sic. 24, 1. Mahrfch. gufammenbängend mit: 

Alyldapos, Borgebirge in Sicilien, j. Capo S. Todero, 
Ptol. δι 4, 4. 

Alyıxöpevs, εως, ion. (Her. 5, 66) εος, ot. Alyı- 
κόρης, ew (Schol. Dem. 24, 18), (Ziegenbirt), ©. bes 
Fon, Stammheros der Αἰγικορεῖς, Her. a.a.D., St. 
B., Schol. Dem. a.a. D. 2) Alyızopeis, att. (Eur. Ion 
1581) -ns, (Hirten), eine der vier uralten Phylen von 
Attita, Eur.a.0.D., Plut. Sol. 28, {.Böckh Ο. 1. 11, p. 
623 u. zu η. 8665. 

Αἱγίκορος, Ziegenfättiger, Bein.des Ban, Nonn. 
14, 75. 

Αἴγιλα, n. pl. od. (Schol. Theocr. 1, 147) Αἴγιλον, 
auch Αἰγιλία, f. (Scyl. 118) u. Αἴγυλα (D. Per. 499), 
Windheim, Seehaufen, 1) 4ἴγιλα u. Αἴγιλο», Bl. 
in Zafonien mit einem Tempel ter Demeter, Paus. 4, 
7,1, Schol. Theoer.a.a.D. 2) Alyıka, Αἴγελον (Schol. 
Theocr. a. a. O.), Alyıala (Scyl.a.a.D.) u. Aiyvie, 
Inſel zwiſchen Kreta u. Cythera, [. Alyıaan, D. Per. 
499, St. B., (Ptol. 8, 16, 28 Ἔπλα u. ber Schol. dazu 
αἴγυλα) [. Plin. 4, 12,19. Ew. Αἰγίλιος, St.B. 8) 
f. A'yılsa. Aehnl.: . 

Αἰγίλαα, f. Heine Infel nahe bei Euböa, Her. 6, 
107. 

Αἰγιλιά, (gew. falſch ἰγελία betont), od. (Philem. 
b. Ath. 14, 652, e) Αἴγιλα u. Αἴγιλος, ου, bor. 
(Theoer. 1,147 u. Schol. dazu) w, Seedorf, attifcher 
Demos der antiohifhen Phyle an der Weſtküſte von 
Attila, berühmt durch feine Beigen, |. Warcopuli, 
Horp., Suid. Ew. Αἰγιλιεύς, έως, (att. auch γγιλῶς, 
Hesych.) (0), Dem. 49, 81. 59, 50,ö., Hyp. b. Harp., 
Strab. 9, 898, Ross Dem. Att. 5. 83. 34. — Adv. Al- 


in Gallien, 457 


58 n τῶν Alyı- 


Alyiva 


γιλιάθεν, aus, Αἰγιλιάνδε, nad), Αἰγιλιοῖ, in Aeg., 
St.B. Aehnl.: 

AlyDua, n. pl., Ort auf Eubda bei Eretria, Her. 
6,101. 

Alydub,smog, {. Beisberg, f. Lob. paral. p. 290, 
1) Ort auf der Halbinfel Leukas, 11. 2, 683, Strab. 
10,452 u. Π., nad 9. Heine Infel bei Epirus od. It 
in Ithala, Ew. Αἰγιλίπιοε, δι. Β. 2) Et. in Kephal⸗ 
lenia, Suid. 

Alyıkos, 1) Stammheros des Demos Aegilia, m. [., 
Philem. b. Ath. 14, 652,e, Schol. Theocr. 1, 147. 2) 
Αἰγίλρυ ἄκρα, Vorgedirge des Peloponnes, Lycophr. 
108. 

Alyınıds, (au) 4ἰγίμιος betont), (0), Zieaner. 1) 
S. des Doros, B. des Pamyhylus, K. ber Dorer am 
Pindus, Pind. P. 1,124. 5,96, Strab. 9, 427, Paus. ?, 
28,6, Eph. b. St. B. s. Jvuärvss, Apd. 2, 7, 7, D. Sic. 
4.37.58.— Es gab ein eignes epifches Gedicht dieſes 
Namens von Hefiod od. Kerkops od. einem Unbelannter, 
Ath. 11, 508, d, Schol. gu ΑΡ. Rh. 8, 587.4, 816 u. ju 
Eur. Phoen. 1116, St.B.s. Aßavtigs. 2) ein mebic: 
nifher Schriftfteller aus Elis, Galen. π. ἄναφ. σῳφι- 
γμῶν, 1,2.1V,2,11.— ein Schriftfteller über Kuchen: 
baderei, Ath. 14, 648, ο. 

8 Αἰγιμιώ, (Ziegenhain), Name einer Statt, Ζον., 
uid. ' 

Αἰγίμορος, b. Strab. 2,128. 6, 277 Alyt 
Infel an ber Kispfehen Küfe, j. Al Djamur od. Zimtra 
Ptol. 4,8,44. Ew. Αἰγιμορίτης, St. B. 

Αἴγῖνα, (Anth. App. 860 audy Aiyiva) ης, η. ter. 
ας, &, (Pind.N. 4, 86, P. 9,160, ö., Simon. ep. XIII, 19, 
Anth. App. 825), (ή), Wellentamp, Seeland, 1). 
des Slußgottes Afopus, M. des Aealus, h.Ap.31,P. 0.9, 
106, 1.8 (7), 86, ὅ., Her.5,80, Plat.Gorg. 526,e, Eur. 
1.Α.. 697, Apd.8,12,6,%. 2) bie nach diefer benannt: Ins 
fel im faronifhen Meerbufen, j. &gina ob. Engia, D. 2, 
562 u. Flade, fonft Denone u. Μυρμεδονία genannt, 
ſ. d. W. Sprichw. war von Leuten, Die fih fpäter ver: 
ſchlechtert Haben: τὰ πρὠτ ἀρίστους παῖδας Alyır 
ἐκτρέφει, Eust. Od. 11, 505, Diogen. 8, 88, Plut. 
prov. 106, A. — Auch Et. auf der Inſel, Strab. 8, 
874, Scyl. 53, Ρίο]. 8, 16, 28, vgl. mit Her. 6, 88, 
D. Sie. 11,27, Plut. Them. 17.— Ew. Αἰγινήτηε, 
Her.4, 152, ὅ., $lgte, voc. Alyıvjta, Her. 9,79, gen. 
pl. ὧν, ion. (Her. 5, 80) έω», dat. αις, ion. ῃσι (Her. 
6,798, δ.), nach St. B. auch Alyıvebs nad) einer falſchen 
Lesart b. Strab. 9, 898, Inser.2140 aud) Αἰγαι 
Eie galten ale Autochthonen (Hellan. b. Harp. s. αὐτόχ- 
Hoves)u. waren berũchtigt gleich den Kretern, dab. ſprichw. 
Κρὴς πρὸς Alyırnınv, Diogen.5, 92,4.— Fein. Alyı- 
varıs, St. Β., od. Αἰγιναία, Din.b. St.B., u. als Yin. 
ber Artemis, Paus. B, 14, 2, vom Adj. Αἰγιναῖος, αία, 
αἴον, 3. B.vüss, Her. 6, 92, ἐμπολή (Salanterie 
waaren) Strab. 8, 876, μᾶξδαν Crat.b. Ath. 6, 267. 
Befonders bekannt waren die Arbeiten Aeginas im 
äginetifhen Erze, dah. Aly. τέχνη, Paus. 5, 25, 13, 
vgl. mit 10, 17, 19. 86, 8. 8, 58, 11, Aby. κέραµοι. 
St. Β. ο. Γάζα, καλούμενα Alyıraia, Bildwerle 
im äginetifhen Style, Paus. 7, 5,5, u. äginet. Mün: 
gen, die mebr werth waren ale bie attifhen, Diph. b. 
Ath. 6, 225, b, dah. Aly. ὀβολός, Thuc. 5, 47, Ath. 
4,141, c, δραχμή, Poll.9,76, μνᾶ, Plut. apopbth. 
Lac. Lyc.8, orazno, Ath. 4, 148, b. Inser. 1688. — 
Bei Hesych. fleht dafiir Alyavalos, ο», u. [ο au® 
Αἰγεινητικόα, 7), όν, für das gewöhn. Αἰγινητικός, 
2, 09 3. B. Alyırnrıxa ἔργα, Paus. 1,42, 5,— Ai;. 


Αἰγινητης 


μέσων” os, Lac. Tim. 57 u. dovAog, St. B.— Im an⸗ 
teren Sinne, nämlich als auf Nezina gehalten, Heißt 
tie 19. Rede bes Iſokrates Alyarıntızöc. — Adv. Alyi- 
νηθεν, aus Aeg., ΑΡ. Rh. 4, 1775, Callim. ep. (ντ, 
272). — Dagu: Αἰγιναιοπόλης, Et. M., u. Alyıyo- 
πόλης, Hesyeh., d.4. Vertäufer äginetifcher Maaren, 
δι Zt. im Pontus (Baphlagonien), St. B.s. Alyıyneng, 
".r. Flgde. 4) ein Ort bei Epidaurus in Argolis, Strab. 
2,375. 5) Gegend auf der Infel Io8, Arist. in Plut. 
τ. Hom. 3. 

Αἰγινήτης, 1) Ew. von Acgina, f. Alyıya. 2) ©. 


des Tereites, B. des Pelias, Paus. 7, 18,5. 8) ©. bes 


Φοπιροδ, K. von Arkadien, Paus. 8, 5,8. 4) Et. u. Fl. 
in Zaphlagonien, j. Inidi, auch 4ἴγινα genannt, 
f.cben, Arr. per. 14,3, Marc. Heracl. ep. per. 9. Ew. 
etenfe, Se. B. 

Alyıvdos, ονοµα κύριον, Suid. 

Αἰγίνιον, Wetterau, Et. ter Tymphäer in Mace⸗ 
tonien, j- Erfinia, Strab. 6, 827, Cases. b. civ.B, 79 
(Ptol. 3, 18, 44 []]τένιον 7 Alylvıor). Ew. Alyı- 
γιεύφ, St.B. 

Alyov, n. (Beisheim), Et. in Uchaja, fypäter 
——— u. Verſammlungsort des achäiſchen Bundes, 

Woſtizza, Π. 5, 374, Her.1, 145, Pol.2;41,9. Ew. 
— pl. Alyssic, Paua. 3,12, 7, D.Sie. 19, 66, A., 
u. [ο au ‚im acc. pl. Plut. Cat. maj. 12, ep. Älyıdes, 
im τας. ὑμεῖς —— οὔτε τρίτου οὔτε τέταρτον 
οὔτε —* έχατοι our’ ἐν λόγῳ, οὔτ' ἐν ἀριὸδμῷ, 
lon Ch. fr. 17, Suid., Zenob. 1, 48, 2. 

Alyıos, Biegert), Eohn des Aegyptus, Apd. 2, 
1, 8. 
Αἱἰγιόχος, Aegishalter, ©. des Kronos, Schol. 
ΟΡΡ. hal. 3, 10, überh. Zeus, Crinag. ep. (IX, 224). 

_ Alylräv, avos, Ziegenpan, nad Hyg. f. 155 
S. Des Zeus u. einer Ziege od. der Aega, Gemahlin bes 
Tun (Hyg.P. Astr. 2, 13), nach Eratosth. Cat. 27 V. 
tes Ban. Nah Arist. Miles. in Plut. parall. 22 — dem 
tsmiſchen Eilvanus u. ©. des Valerius u. der Valeria 
τοπ Tuscülum. Val.Apd. 1,6, 8. 

Αἰγίπιοε, (viell. ἀἰγύπιος), BI. im aftatifhen Sar⸗ 
matien, viel. j. Kentchili, Sceyl. 79. (Bion Sol. b. Plin. 
6, 35 nennt eine Stadt in Aethiopien Aegipa.) 

ΑΙγίπλαγκτον, ὄρος, τὸ, Ziegenhoten, Berg 
in Pirauris, Aesch. Az. 808 u. Schol. 

Αἰγίπυρος, Ziegendbrand, Mannen. auf einem 
Etirnriegel des Mufeums ter arhäul. Sefellfchaft zu 
Arben, K. 

Αἰγιρόεσσα, Pappelheim, aͤoliſche Etabt, viell. 
ras ipstere Ελαία, Her. 1, 149, f. Aiysspoc. Suid. 
bar 4ἴγιρος. Aehnl. Et. Μ. Alyıpov, --- Alysıoor. 
Gr. Αἰγιράται auf Miüngen, Eekhel doctr. T. 11, 
234. 

Αἴγισθον, gen. ov, ep. abwechſelnd mit oso, Geiß, 
(ft. Ael.v.b.12,42, Et.M. 27), ©. des Thyeftes, Mörker 
tes Azamemnon, Od. 1, 29. 85, 3. u. Flade. — Im Plur. 
Herrſcher wie Aegiſth, Ael. v. h. 2,11. — Aehnl.: 

Αἰγιστέας u. bei Arsen. 1, 99 Αἰγισταῖοφ, €. 
σε Mitdas. Eprichw. Αἰγιστίου πήδημα, bon einem 
lübnen Unternehmen, Apost. 1, 58, b. u. Arsen. a. 
2.0. 

Α]γιστεύν, έως, Ziegner, ὄνομα κύριον, Suid. 

Αἰγίτιον, τό, Ziegenhoken, Flecken in Aetolien, 
Thuc. 8, 97. 

Atyırıa, (n), Et. ter Ligurer, Pol. 88, 7. 8. 

Αἰγλάηρ (= «ἰγλαάης, alfo Strahl), lat. Benen⸗ 

ung Nr —8 Hesych. 


31 


Αἰγλάτωρ, ορος, (Prehtl), Kyrenäer, Plut. mull. 
virtt. 19. 

Αἴγλη, VBollpradt, 1) T. tes Zeus u. der Neära, 
eine Nersite, Mutter der Sharitinnen, Paus. 9, 35, ὃν, 
Virg. δε]. 6, 20. 2) eine ter Hesperiden, Apd. 2,5,11. 
— Tochter des Helios, Hyg. f. 154. 3) eine ter thracie 
Then Bachantinnen, Amme be Bachus, Nonn. 14, 
221. 4) T. des Banoveus, Semahlin des Thefeus, Hes. 
b. Plut. Thes. 20. 29, Ath.13,557,a. 5) T. des Aslle⸗ 
pios, Schol. Ar. Plut..701. Nach Suid. Veiname des⸗ 
felben, f. Alydano. 6) früherer Name der kariſchen 
Infel Eyme, St.B.s. Σύμη. (7. 4ἲγλά, hebr. Frauenn., 
Ios. 7, 1, 4.) 

Alyıale, ίδος, Bertha, T. des Syalinthos, Apd. 
8, 15,8 

Αἰγλήτης, ου, Strahlenſender, Bein. bee Ayollo, 
ΑΡ. Rh. 4, 1714. 1728, Callim. b. Strab. 1, 46, u. als 
folher verehrt in Anaphe, Strab. 10, 484, Apd. 1, 
9, 26. 

Alykol, ὤν, b. St. B. Αἰγηλοί, Bolf in Medien, 
viell. im heutigen Kilan, Her. 8, 92. 

Alyoßöios, Ziegenmwerfer. Bein. des Dionyfos, 
u. als folcher zu Potniä in Bbotien verehrt, Paus. 
9, 8, 1. | 
Αἰγοσάγες Γαλάταν, ol, die Tectoſagen, gallifcher 
Volksſtamm, Pol. 5, 77. 

Αἰγόσθενα, π. ΡΙ., Geiſenhoff, 61. in Megaris, 
ij. Mazi, Xen. Hell. 5, 4, 18. 6, 4, 26, Paus. 1, 44, 4, 
Βογ]. 39. (δω. Αἰγοσθενεύε, St.B. Auch Αἰγοσθε- 
γίτης, als Adj. zu 7 οἶνος, Pol. 6, 2. 

Alyde κρήνη, Ziegenborn, ep. ἆδ. Anth. Plan. 
254 

Αἰγὸς ποταμοί, bisw. auch (Scyl. 67, D. L. 2,3,10) 
Alyds ποταμός, Ziegenfluß, 8. u. St. im thraci⸗ 
hen Cherſones, Her. 9,119, Xen. Hell. 2,1, 21, Dem. 
23, 212,9. 61ο. Αἰγοποταμίτης, St.B. 

Atyova 0), St. in Spanien, Strab. 8, 141. 

Αἴγουσσα (= Alyöscoa) ἡ νῆσος, au Αἴγον- 
σα, δί. Β., ο). Αἰγοῦσα, Ptol.8,4,17, Ziegeneiland, 
Caprera, Infel an der Weſtküſte Sicitiens, | . Savignana, 
nad St. B. bei ten Libyern Karola genannt, Pol. 8, 
4.17. Ew. Αἰγουσαῖος, St. B. Im Plur. αἱ καλου- 
µεναν 4ἴγουσσαι, vie brei ägäiſchen Infeln: Les 
vanıo, Favignana u. Maretimo, Pol. 1, 44. 

Αἰγύας (?), Αἰγνάτης, St. B. ». Zlyyva. Mein. 
vermuthet ἀγυνάς, Aywarng. 

Alyuka, f. 4ἴγιλα. 

AlyuAos, Ziel, Delphier, Inser. 1690. 

Αἰγύπιος, Geier, ein Theffaler, 6. des Anthes, 
Ant.Lib. 6. 

Alyuerıädaı, die 30 Edhne des Aegyptus, Zenob. 
4, 86. 

Αἰγνττιάζω, a) mit τῇ φωνῇ ägyrtifch ſprechen, 
Luc. philops. 31, conv. 18. b) ũbertr. wie ein Aegypter, 
insbef. Hinterliftig, boshaft fein, Ar. Th. 923, Heliod. 
1, 30. 6, 12, Et.M. u. ſo auch αἰγυπτιασμένη (ώτ. 
ny-) κατάστασες, Hesych. 

Αἰγυπτιακός, 7,0», Spät. = 4γύπτνος, 1) Αά]. 
ägpptifh, a) in Aegypten befindlich, τὸ γένος τὸ 
Αἴγ---κόν, D. Sie. 1, 55, ο). τὰ Aly. ἔλη, Strab. 17, 
799, 6 Aly. κόλπος, Το. ", 6,4.— b)nad ägpptifcher 
Art, Win, Protagorid. b. Ath. 4, 150, c, ἀσέβενα, 
Phil.v. Mos. 8, 24.25. c) von ont fammend, dort ers 
funten, κοχλίας, D. Sic. 5, 97. d) Aegypten betrefs 
fend, θρίαμβος, Plut. Caes. 55. e) über Aegypten 
hantelnt, λόγου, Ἱστορία u. dgl., Plut. fr. 9, 1, D.Sic. 


Αἰγυπτιακός 








32 


1,46, Ios. ο, Ap.1,26.32.2,2. 2) Subst. a) τὸ Al- 
γυπτιακόν, der ägyptiſche Geift od. Charakter, Phil. 
in Flacc. 4. 5. de agric. 14. b) τὰ 4ἴγυπτνακα, die 
ägyptiſche Geſchichte, Jos. ο. ΑΡ. 1, 14, Ath. 4, 
150, b, . 

Αἰγυπτιάς, ἄδος, 7, T. des Aegyptus, Zenob. 
4, 86. 

Αἰγυπτιασμόε, m. ägyptiſches Wefen, Eust. 

Al (η ion. έη, (Od. 4, 229, 3., Her. 2, 57, 
u. auch Arr. Ind. 4, 14. 6, 6, Luc. dea Syr. 8, δὲ. Β. 
s. Βύβλος), dat. loss, ion. έουσν od. (οεσε», Her. 2, 
6, u. auch Luc. Astr.5, Dea Syr. 8, fem. έῇσι, Her. 2, 
57 u. ins, Od. 4,127, ep. bei-folgender langen Caſus⸗ 
endung breifilbig, fo daß a zum Gonfonant wirt, Od. 
4, 88. 127, d., Nonn. 3, 282. 4, 269, ö., Anth. 1, 59, ö. 
I) Adj. 1) ägyptiſch, a) ὁ Ay. Ζεύς —= Σάραπις, 
Nonn. 40, 399, ob. vom Nil, Parmen. b. Ath. 5, 208; 
Aly. 4ιόννσος — Osiris, Nonn. 4, 269, — ἆ Aly. 
“"Hocaxans, Arr. An. 4, 28, 2. b) von ägyptifchen Eitten, 
ἤθεα, Her. 2,80, τὸ Aly. πάθας, Phil. de congr. 
erud. gent. 15, ἱερά, Strab. 17, 818,9. Aly. γῆρας, 
d.i. hohes Alter, Soph. fr. 698 ed D., tort üblich, σκέλε- 
τος, Plut. sap. conv. 2. c) von Waaren u.a. Dingen: 
Aly. ἐμπολή (agypt. Galanteriewaaren), Hesych. u. 
Soph. fr. daſ. μύρο», ὄξος, Ath. 2, 66, ἆ. 67, ο, xzu- 
αμος, Strab. 17,799, λέδος, Paus. 1, 18,6, πῆχυς, 
Her. 2, 168. d) von ter Sprache, ten Buchftaben, Her. 
2, 98. 125, Plut. Ant. 27; den Erzählungen, λόγου, 
Her. 2, 99, Ael. n. an. 10, 29, συγγραφή, App.b.civ. 
1,6, βέβλοε, , Luc. philops. 81.— Im Bef. a) τὸ Aly. 
πέλαγος, felten 7 Αἰγυπτία Φάλαττα (Xen. Eph. 
1, 2), ter Theil des mittelläntifhen Meeres, der an 
Aegypten liegt, Her. 2, 118, D. Sic. 1, 81, Ptol. 5, 14, 
2, ὕ., Strab. 1, 30, 8.,9. b) Abyuntsos AsumvinTyrus, 
Strab. 17.757. ο) 6 Aly. ποταμός, der Wil, Phil de 
somn. 89. d) Αἰγυπτία χώρα, γῆ -- Αἴγυπτος, 
Arr. Απ. ὅ, ϐ, ὅ. 6, 1, 6, 6. u. fo auch Her. 1, 198. e) 
Aly. ἀνήρ -- Αἰγύπτιος, Od. 4, 482, δ., Her. 9, 41, 
Plut. Caes. 45, Paus. 6, 20, 18, Λο]. v. h. 7, 18. 8) 
fprihw. u. übertr. Ay. πλινθοφόρος od. ἀχθοφό- 
eos, Ar. Av. 1188, Plut. prov. 28, b, D. Cass. 52,6. 
Αἰγυπτία κληµατίς, d.h. lang u. fhwarz, vom 
Chryſipp, D.L. 7,1, Demetr. eloc.172, Suid. 2) Al- 
γύπτιον γένος, Aesch. Suppl. 817, b.i. vom Aegyp⸗ 
tus abftammend. I) Subst. 1) (6) 4ἰγύπτιος, ber 
Aegypter, Od. 4,885, d., Her. 2,1.110, ὅ., Flgde. Auch 
vom König der Aegypter, Xen. Cyr.8,8,4, Plut. Ages. 
87.39, Ios. 10, 7,8.— Voc. ὦ Alyuntis, Ath. 4, 
150, e. — Alyuntsos, Titel eines Stüdes von Timokles, 
Ath. 7, 800, 0. Sprihw. war: δεινοὶ πλέχειν» του 
μηχανὰς Alyuntıos, Aesch. in Schol. Ar. Nub. 1124, 
Zenob. 8, 87, 9. Nehnl. 4υδοὶ πονηροὶ, δεύτερον 
6’ Alyınrıoı, τρίτοι δὲ πάντων Κὰρες ἐξολέστα- 
του, Diogen.6,24, Apost.12,87. Dah. galt 4ἰγύπτιος 
ale Schimpfwort Ios. ο. Αρ. 2,8. 2) (n) Alyuntia, 
ion. in, 8) die Aegypterin. Od.4,229, Her. 2, 57, Ach. 
Tat.2, 7, insbef. von der Tochter Pharaos, Anth.1,59, 
ob. der Kleopatra, Plut. Ant. 25. 29. 31. b) Aegypten, 
St.B.s. Yırraysmgus, jweifeld. 8) τὸ Alyuntıor, 
das äg. Rei, D. Cass. 42, 85.— τὰ Alyuntıe, die 
äg. Geſchichte, App. Mithr. 114. 4)’ 4ἰγυπτίων ἡ 
κώμη, Dorf bei Katabathmos, Strab. 17,799. III) 
Eigenn., a) ein Sthafefier, Od. 2, 15. db) fpäterer 
Mannsn. auf einer epheftfchen Münze, Mion. 111, 86. 
ec) ein Schriftfteller, Schol. Eur. Phoen. 18. 


Αἰγνπητιστί, auf äguptifeh, d. i. a) in ägpptifcher 


Αἰγυπτιᾶς 


Αἴγωστις 


Eprache, Her. 2, 46,0. Plat. Tim. 91,6, Plut. Is.et Os. 
61. db) in ägyptiſcher d. i. tüdifcher Weife, Theoer. 
15, 48 u. Schol. 

Al 4, ές, wie ein Aegypter, Cratin. b. 
Hesych. s. Πααμύλης. 

Al s, von ägpptifchem Geſchlecht, Aesch. 
Pers. 35. Suppl. Bl. -νῇ γάµον. eben. 1064. 

Αἰγνπτόθεν, aus Aegypten, Eust. 

Αἴγνπτόνδε, zum Aegyptusſtrome, d. i. dem Nil, 
Od. 4,483. 14, 246. 17, 426. 

Ar ‚ov, ep. auch ονο (D.Sic.3,66), I) (0), 1) 
©. des Hephäftos u. der Leukippe, von welchem der Mil 
Aegyptus hieß, Plut. Βαν. 16. 2) ©. tes Belus, Enkel 
des Ῥο[είδοπ, Bruder des Danaos, K. von Aegypten, 
Her. 1, 182, Aesch. Suppl. 10, ὅ., Ar. Ran. 1206, D. 
Sic. 1,51, Apd.2, 1,4, Paus. 7, 21,18, 9. Im Plur. 
Plat. Menex. 245, d. Eprihw. war Alyuntou γάμος 
von den zu ihrem Unheil Vermählten, Diogen. 2, 55, 
Apost. 5, 24.— Früher Sethofls genannt, Maneth.. 
108.ο.ΑΡ. 1,16, od. Sethos, ebent. 1, 26, od. ἨΜεστρίμ 


(Ramesse), Suid., gab ες tem Lande Negpptenfeineniu 


men. 8) ein ©. tes Aegyptus, Apd.2,1,5. 4) ein Eleet, 
Pau». 6, 12, 6. 5) ein Feidherr des Manfolus, Polysen. 
6, 8. (6. Als Sklavenname, öfters in Infchr. der röm. 
Zeit. K.) II) früherer Name tes Nil, Od.3,477.581, ὅ., 


Paus. 9, 40, 6, Strab. 1,29, D. Sic. 1, 19.68, Nonn. | 


8, 275, Arr. An. 5, 6, 5. 6,1,8, Plut. Βαν. 10, 9. Π1) 
(η) Alyunrog, das Lund Aegypten, Od. 17, 448, 6. 
Blgte. νου. ὦ Αἴγυπτε, D. Sic. 1,27, ἡ ἄνω, Iber 
ägypten (O7ßas), früher allein Aegypten genannt, 
Her. 2,15, u. ἡ κάτω (Delta), Ptol. 4 arg., Strab. 
17, 809, D. Cass. 76, 18, Xen. Eph. 4, 8, uͤberh. fris 
ber von befchränkterem Umfange, Strab. 17, 79. 
Reich an Θειτείδε, dab. fprichw. εἴ τες ἐν Alyunıy 
σῖτον ἄγει, Ὠὶε.Γλαῦκα εἷς ᾿4δήνας, w. [., Prov. 
Append. 2, 83. 66 flieht biew. — 4ἰγύπτιοι, Ath. . 
124,b., u. bildlich als Bezeichnung der falfihen Kirkt, 
N.T. Apocal. 11.8. 2) Borgebirge in Argolis, Hecat.b. 
Schol. Eur. Or. 869. 





Αἰγνπτόα, zu einem Aegypter machen b. i. bräunn, | 


Hesych. 

Αἰγυπτάδης, ες, auf ägyptiſche Art, Cratin. ὃ. 
Hesych. s. Haauväng. 

Alyupos, m. Zieger, ©. des Thelrion, Peus. ὁ, 

‚7. 

Alyvs, vos, (ἡ), Geisheim, Et. in Lakonien, an kt 
axkadiſchen Grenge; j. Hagia Irene, Paus. 3, 2, 5, Strab- 
10,446. &w. Alyuras,üras, Paus. 0.0.0. u. 8, 27.4. 
auch Alyvebs, έως, Theop. b.St. B., fem. Αἰγύτι, 
7, als ein Theil von Arkadien, Paus. 8, 34,5, οἳ. ἡ Alyr- 
τις χώρα, Pol.2,54. Adj. Alyvos, ύα, vor, Lycophr. 
850, St.B. 

Αἱγά, οὓς, f. Geiß, Amme des Zeus, Schol. Opp- 
Hal. 8, 10. 

Αἰγώλιοε, (f. 4ἴγυρος), ein Kreter, ben Zeus in dr 
nen Bogel verwandelte, Ant. Lib. 19. 

Alyov, ωνος, m. Ziegner, 1) 8. von Argos, Plut. 
Alex. virt. 2, 8, Pyth. or. 5. 2) Pythagoreet aus 
Kroton, Iambl. v. Pyth.86. 3) ein Hirtenname, Theort. 


4,2. 4) Name des ägäifchen Meeres, Lucill. 112 (X 


247). Viell. richtiger Alywr gefcht. 
Alyav, ὁ, Sl. in Acthiopien, Ar. meteor. 1,13. 
Alysvaa, Suid. u. Rhian. b. St. Β. aud Alydvı, 
f. Geisheim, Et. der Melier in Theffalien, Lycophr- 
908, Hecat. b. St.B., Suid. Ew. Αἰγωνές, St. Β. 


Αἴγωστια, (Ziegenhofen), Et. in Lokris, ot. nad 


’Aldac 


Εραρλτοά. d. St. Β. Ότι οὐ. Platz innerhalb verfelben, 
Ge. Αἰγωστίτηε, St.B. 

"AtBas, tor. (Pind. 01.9, 50, Aesch. Βαρρ]. 791, 
Sopb. OC. 1690, Eur. Alc. 489, Anth. App. 229), u. 
ion. u. poet.’Atöne (11. ὃ, 895,8.,9., auch Luc. Necyom. 
1). gen. ov, (Soph. El. 110, Diod. ep. Ττ, 627), 
baufiger «o (Π. 5, 647, Πες. opp. 153, ΑΡ. Rh. 8, 853, 
Theocr. 2,160, 9.), doch auch αἴδεω, u. zwar dreiftlbig, 
—. Od.10, 512, Hes. Th. 811, ΑΡ. Rh. 8, 704, 9., 
oder — —, Bolon. ep. 5, Antip. ep. vı, 219, Leon. 
ep. ντ, 67, Bass. Lol. Υπ, 386, 3.; dor. auch α, Pind. 
01. 8, 50, δ., Sapph.69, Suph. El. 197, Eur. Alc. 126. 
436, Hec. 1105, dat. dor. &, Pind. I, 1, 99, Soph. 
ος. 1572. Phil.861, Eur. fr. 179, A., ion. ῃ, ΑΡ. Rh. 4, 
1697, Qu.Sm.8,774, Maced. ep. VI, 70, Simon. ep.vIL, 
25. 8.,4., acc. dor. av, Theocr. 1, 68. 16, 52,Soph. Ant. 
822, ΕΙ. 882, Eur. Hec. 1033. a. Dichter, ion. ην, II. 
9,568. Ep. b. Dem. 18, 289, A., auch Luc. Astr. 24, 
τος. Atda (- -—),Erinn. ep. ΥΠ, 710.712, Leon. vm, 18, 
Anth. App.122, ob.’Ald’n(--—),Soph. Trach.1085, Phil. 
ep. vIL, 186.187, Crinag. vı1, 643, aber auch —, Sard. 
ep. vıı, 365, ἆδ. vıı, 483. 1) Ρος. --άεδης, w.f. 3) 
K. ter Moloſſer, Ioann. Ant. fr. 18, f. Aidavevc. 

Αἰδεσία, ἡ, (ähnl. Augusta) Gattin des Hermias, 
Damasc. v. Isid. 76, Suid., Phot. 841,b, 7. 

Αἰδέσιοε, (&bnl. Augustus), Macevonicr, Phleg. 
Trall. fr. 29,1.— Reuplatoniter, Eunsp. 

Αἴδογσα, |. Ἔδεσσα. 

Αίδιψοε, [. 4ἴδηψός. 

Αἰδησίας, (-- Αἰδέσιος), Mannsn..auf eimer mefe 

ſeniſchen Münze, Mion. 8. ıv, 206. 

Αἰδηψόε, b. Plut. qu. sym. 4, 4 u. St. B. Atönyos, 
b. Arist. meteor. 2,8 A ‚ b. Ptol. 8, 16, 28 
Αἴδιφοι ἡ 4ἴδηψος, alfo: Dur? Et. in Euböa, |. 
Tipfo, Demetr. b. Strab. 1, 60, vgl. mit 9,425.10, 445, 
Piut. Syll.26. (τας. am. 17, Ath.8, 78, ο. Adj. (Callim. 
b. St. B.) u. Ew. Αἰδήψιος, St. B. 

Αϊδιμοε, (f. 4ἰδέσιος) Milefier, Mion. S. ντ, 268. 

Αἰδόϊγγος, Mannen. in Epidamnos, Malch. Philed. 
fr. 18. 

᾿Αἰδονείε, jo, (-——), poet. = ᾽αἰδωώνεύς, Qu. 
Sm. 3,15. 6,490. 12, 179, Nonn. 80, 172, Euphor. 
fr. 50. 

Αἴδονοι, (ol), u. Apd. b. St. Β. Αἰδούσιοι, bie 
Aedui, ein gallifches Bolt, Ptol.2, 8, 17, Strab. 4, 186. 
192.193, App. Celt. 16. 21, D. Cass. 88, 82. 89, 2. 
40. 96. 

Αἰδά, οὕς, f. [. 4ἶδως, Amme der Athene, mit einem 
Sitargu Athen, Paus. 1, 17,1, Suid., Β. A. 855, Eust. 
1. 22, 451. 

᾿Αϊδωνεθε, έως, poet. auch dog (Leon. ep. VII, 480, 

Hesych.) u. nos, (1.6, 190, Απρ. ep. x, 792), dat. 
δο η. ei, Suid., Hesych., voc. ᾿4ϊδωνεὔ, Lac. d. mort. 
23, 1u. Αἰδωνεὺ (breifilbig), Soph. OC.1860, Düfter, 
f. Et.M. 1) verlängerte Borm von ᾽αΐδης, w.f., 11. 
29, 61, Hes. Th. 913, Aesch. Pers. 650 u. a. Dichter, 
χο aud Luc. Necyom. 10. pisc. 4. luct. 16, Piut. 
Pyth. or.20. Shwur: vn τὸν 4ϊδωνέα, Luc. d.mort. 
4. 1. Bgl. ’Aidorsvs. Adj. davon aldwrsos, Et.M. 
2) R. der Molofler gu Thefeus Zeit, Plut. Thes. 85, 
Ael. v.h.4,5, Philoch. b. Sync.p.188,c, Ioa. Antioch. 
fr. 1. 8) δί. am Ida, Paus. 10, 12, 8. 4. 

Albbe, f. Erbarmen, Gottheit u. Beiflperin bes 
Zeus, Hes. op. 198, Soph. 00. 1268, Anth. τ, 897, 
Luc. Am. 87. 

Alerög, Aar, Name eines Pferdes, Arch. ep. ΙΧ, 19. 


Φενε ὁ Wörterbuch d. griech. Gigennamen. 


Αἰθερία 33 


Alfav u. Αἰζανοί, Ew. v. Αἰζανίε, --᾽άξανοί, St. 
Β. s. ‘4xcovarla u. Herdn. b. St.B. ο. ᾽4ζανοί, 
Ptol. 5, 2, 28, f.’Alarısor. 

Αἴζαροι, Volt in Marmarika, Ptol. 4, 5, οἱ. 

Αἰζαός, Rufto (rüflig), alter Serrfcher im Pelopons 
nes, V. des Lytaon, D. Hal. 1,11. 

Αἰτήν, Dürr, ©. des Tantalus, von welchem bie 
Αἰξανοί (= ᾿4ζανοί) ihren Namen haben [οὔεπ, 
Herdn. 7. vor. 17. 

Αἰζήρ, ὄνομα κύριο», Suld. 

Αἰλική, ein Theil von Thracien, Hecat. b. St. Β. 

Αἰζωνηῖε, f. Alfons. 

Αἰήτης, (0), dor. (Pind.P. 4, 898) Alntac, gen. 
ου, tp.&o, Od. 10, 187. 12,70, Hes. Th.992, ΑΡ. Rh. 
2,1151, 6., A., auch 4ἰήτεω (breifilbig), Αρ. Rh. 1,246, 
Pherecyd. in Schol. Pind. P. 4, 188, dor. α, Pind. P. 
4,17.285, dat. ῃ, dor. ę, Pind. P.4, 879, acc. η», 
voc. Adnsn ft. Alta, ΑΡ. Rh. 8, 820, ὅ., f. Et. M.4, 
nad) Et.M. = "Anjens, alfo: Wind, aljts— ἄνεμοι. 
1) 6. des Helios, K. von Kolchis, Br. der Kirke, V. der 
Metea, Hom. a. a. O., Hes.a.a.D., Apd.1,9,1,%. Dav. 
Adj. Αἰήτειον ἔπος, Suid. u. Aeetius heros, Val. 
Flacc. Arg. 8,879. — Patron. Alyris, dos, — Mebea, 
Archimel. 2 (vır, 50), Val. Flace. Arg. 8, 238, od. 
Αἱητΐνη, D.Per. 490, Ον. Her. 6,108. 2) antere Kö» 
nigein Kolchis, deren gemeinfamer Name es war, Xen. 
An. 5, 6,87. 8) Athener, Κειριάδης, Dem. 59, 40. 
4) älterer Name für Κανήτης, Safen Cajeta b. Phor- 
mise, Tim.b. D. Sic. 4, 56. Dav. 

Αἱήτιος, Pythagorter aus Bares, Iambl. v. Pyth. 86. 

Αἴθαια, Brand, 61. in Lakonien, Philoch, ὑ. St. 
Β. Ew. Algausös, St.B., plur. Αἰθαιῆν, Thuc. 1,101. 

Αἰθάλη, od. αμῷ Αἰθάλαα (Philist. b. St.B, D. 
Sic.5,13.11,88, Arist. mir. ausc. 95, Tim. b.D. Sic. 
4,56, St.B.s. Αρτεμίτα), od. Αἰθαλία (Scyl. per. 6, 
Strab. 2,128. 5, 228), ion. Αἰθαλίη (ΑΡ. Rh. 4,652). 
"Rußland, ſ. St. B. u. Ft. M., (N), kleine Infel im etru⸗ 
riſchen Meere, Ilva, j. Elba, Hecat. b. St. Β., Ptol.8, 1, 
78. Doch nannte Pol. nach St. Β. auch Lemnos fo, ja 
auch Ehios hieß fo, St. B. u. Theogn. Cram.p. 5 (wo 
falſch Alan ſteht, wie bei Suid.). Ew. von 4ἱθαλη: 
Αἰθαλίτηε, von Aldarssa: Al ε, St. B. u. 
Et.M. 2) Infel od. Borgebirge im Bufen von Ephe⸗ 
fus, Liv. 37, 18. K. 

AlbdAns, Ruf, 6. des Straton, Philhiſt... K. 

A ‚5b. Suid. Aldarsidas, od. auch Αἰἴθα- 
Ads, δι. Β., *"Rußpdorf, att. Demos der Leontifchen 
Bhyle. Ew. Aldaklöns, b. Suid. ‚ Isae. 8, 
28, Harp., Hesych., St. B. 5. Βερενεκίδα», Β. Α. 1, 
855, Zonar., Inser. 150,. Ross Dem. Att. 1.14. 85. 86. 
Ihr Heros war: 

8, gen. ον, ep. auch εω (ΑΡ. Rh. 1,649), 
Rußwurm, 1) ©. bes Hermes u. der Eupolemeia, 
Herold der Argonauten, Αρ. Rh. 1, 54. 8,1174, Orph. 
Arg. 134, Pherec. in Schol. Ap. Rh, 1, 645, 9. Eeine 
Seele wanderte fpäter in die bes Euphorbos, Hermo⸗ 
timos, Pyrchos u. Pythagoras, D.L. 8, 1,n. 4, Porph. 
v.Pyth.45. 3) ein Grieche, den Aenead tötet, Qu. 
Sm. 11, 201. Aehnl.: 

Αἰθαλίων, Mannen., Ov. Met. 8, 647. K. 

Αἰθαλόαα, εντος, Feuerbach, BI. in Scepfla 
(Myften), Strab. 10, 478. 

5 Aldakos, Brandenburg, Mannes u. Ortöname, 
uid. 

Αἰθιρία, Luftig, 1) Frau zu Gäferea in Cappa⸗ 
borien, Hesych. Miles. fr. 1. 2) viell. auch Schol. Π 

5 





34 Α θέριος 


18, 486, wo Αἱθέρα ficht, T. des Dleanos u. Gemahlin 
des Atlas. 8) eine Heliate, Hyg. f. 154. Ebenfo: 

Alödpıos, gen. ey. foso, 1) ein epiſcher Dichter, 
Suid. 2) ein anderer, Ep. dd. ντ, 588. ıx, 656. 8) 
Bein. des Zeus, Martial. ep. 9, 86. 

Αἰθερόνεα, Himmelstind, Bein. ter Ballas, 
Cornut. 20. 

Αἰθέρων, m. Simmel, Mannsn., Cod. B, 88, 6 
Etheroni im Dativ. K. 

"Αιθεε, ἐδνικό», Suid. 

Αἴθη, f. Branpfuchs, Pferd des Agamemnon, 
1. 28, 295, ὅ., Paus. 5, 8,8, Suid.; nad) Schol. Il. 28, 
846 abflammend von Areion. 

Αἴθηξ, ηχος, Brand, ©. des Janus, Drac. b. Ath. 
15, 692, e. 

Αἰθήρ, έρος, m. (au f.) Luft, 1) m. ©. tes ὅτε: 
bos u.der Niyr, V. tes Eros u. Pan, Hes. Th. 124, Acus. 
in Schol. Theocr. 18. arg. u. Wolf an. gr. 111, ο. 14, 
Arist. in Schol. Ven. gu Eur. Rhes. 86. 2) der Hims 
melstaum mit ten Geftirnen, V. der Wollen, Ar. Nub. 
265. 570, Nonn. 21,254, d., Meleag. ep. vı1, 177, auch 
fürdie Sonne ſelbſt, Nonn.40,407. Adj. AlYEpsos, ία, ob. 
αἰθερίτης, St.B. 3) Name eines Hundes, Xen.cyn.7,5. 

Αἰθίδαε, (6), Rothe, 1) Anführer der Meffenier, 
Paus. 4, 82,2. 2) ein Nachkomme deſſelben, ebent. 

Αἴθίκας, (oj), dat. pl. ep. -χεσσε, Rothhäute, 
Volt in Theffalien, am Pindos, 11. 2,744, Strab. 9,430. 
484, fpäter an ber Orenze von Epirus, Strab. 7, 826. 
827, vgl. Plut.qu. graec. 13, Hesych., St.B. Ihr Land 
Αἰθικία, Streb. 7, 827, Plut. qu. graec. 26, Theop. 
b. St. B. 

Aldınos, Brendel, Anführer der Papblagonier, 
Qu. Sm. 6, 818. 511. 

Αἰθίλλα, Brandrothgen, T. des Laomedon, Schwes 
βετ des Priamus, Conon. narr. 18, 11, Tzetz. Lycophr. 
921. 1075. 

Αἴθλη, f. Aldaan. 

Αἰθιόλας, Brandes, S. des Menelaos u. der. Helena, 
Schol. Il. 8, 175, Eust. 400, 82, Suid. 

Αἰθιόπεια, poet.= 4ἰθιοπία, nur Qu. Sm. 2, 82. 

Aldıowebs, qñoc, poet.— 4ἱθίοψ, 11.1,428 u.Schol., 
Ap.Rh. 8,1191, QuSm. 2, 216, Nonn. 2,683, Theocr. 
17, 87; auch als Αά). Nonn. 26, 228. 89, 114. 199. 
„ Anth. Iv, 8, 75. 

Αἰθιοπηία, fem. zu Aldsonevc, St.B. 

Αἰθιοπία, ion. in (Her. 2, 110), 1) Adj. ἡ 4l9so- 
πία((η) γῇ, χώρα, χΦώ», Her. 8,114, Eur. b. St. B., 
St.B. 2) Subst. (ή), a) das Land Aethiopien (Mode 
renland, f. Et.M.), Her. 2, 80, Thuc. 2, 48, Slgde, 
u. zwar πρὸς δύσιν καὶ πρὸς ἀνατολήν, Btrab. 
1, 81—85, ἡ κάτω u. ὑπὲρ Συήνης, Paus. ὅ, 7, 4, 
ἡ ἐντόρᾳ, Ptol. IV, arg., ἡ ὑπὸ τὴν Αἴγυπτο», Ptol.8, 
16, 8, ἡ µέση, Id. 4,7, 88. Auch Name für gang Lie 
byen, St. Β. 5. 4ιβύη. — Gin bef. Theil 4ἰδιοπίας 
Ὑπόδρομος, Ptol. 4, 6,7, Marc. Heracl. per. 11, 1, 
bei Agath. 2,5 Αἰθιοπικὸς Ιππόδρομος. 2) athen. 
Shiffsname, Att. Seew. xvı, ο, 153. 

Αἰθιωπίζειν, wie ein Aethiopier fprechen, handeln, 
Heliod. 10, 89. 

Αἰθιοπικόᾳ, {, όν, äthiopifch, λέθος, πέτρα, Granit 
od. Baſalt, Her. 2, 86, Phil. de vm ερεοῖ, 2.— ὄρη, 
Arist. meteor. 1, 18, Ptol.4, 7,82, Strab. 2, 98. — 
χόλπος, Ptol, 5, 2,10, Marc. Heracl. per. 1,7, 9α- 
λάσση, ebend. 1, 6. Als Subst. τὸ Al9sonıxov, bie 
Mohrenfhwärge,Luo. bis ace. 6. — rad Aldıonıxa, 
bie Darſtellung, Geographie od. Geſchichte Aethiopiens, 


Αἴθρα 


Strab. 17, 821. 823, Heliodori Aethiopice, Bion Sol. 
b, Ath. 18, 566, c, Cram. anecd. 8, 416. 

Αϊἰθιόπιοε = vorigem, D. Per. 88; Αἰθιόπιον, no. 
= Αῑθόπιον, w.f., Harp., Suid., B. A. 855. 

Aldiomis, (dos, fem. gu Αἰθίοψ, 1) Adj. Al9ıo- 
nis γλὠσσα, Her.8,19, in&bef. γή, Aesch. fr.299,2, 
Eur. Archel. b. St.B, Ael. n. an. 2, 21. 2) Subst. a) 
7419. —Aldısonta, das Land Aethiopien, Strab. I6, 
769. b) athen. Schiffsname, Att. Seew. ıv,d, 17, ;. 
ο) ein epifches Gedicht des Arctinus, Procl. chrest. in 
Bekk. Schol. Il.p.2. d) ®emahlin tes Danaos, Apd. 
2,1, 6. 

Αιθιόπισσα, 7,— 4ἱθιοπίς, Phil. leg. allegor. 3, 
17, St. Β. s. Al$loyp u. Καππαδοκία, Eust.p. 1484, 
47, boch erit neuerer ©raecität, f. Lob. Paral. p. 294. 

Αἰθίοψ, οπος, dat. pl. 4ἰδίοψε, poet. (Pind.N. 3, 
103, Qu. Sm. 2, 101, Theoer. 7,113) 4ἰΦιοπεσσι, (0), 
(in Arist.h.an.7,6 feheinbar als Sem.) eigtl. mit verbrann⸗ 
tem, gebräuntem Geficht, f. Et. M., Mohr, 1) Adj., aud 
als fem., φωνή, Aesch. fr. 439, γυνη, Eust. p. 1484, 
17; öfterer παῖς, d. ἱ. Memnon, Pind. Ol. 2, 148, 
ἀνήρ, Luc. salt. 18, Ach. Tat. 4, 4, — ἄνδρες, Luc. 
philops. 4, Favor.b. St.B. II) Subst. 1) ter Aethiope. 
11. 23, 206, ὅ., Her. 2, 22, ὅ., Flgde. Nah Od. 1, 22 
wohnhaft im äußerfien Oſten u. äußerften Wehen, ὃ. ϐ, 
nad) Strab. 1,35 die durch den arabifchen Meerbufen Or: 
trennten. Nach Her. 7,70 gab es deren in Intien öſt⸗ 
lihe (Ptol. 7,8, 1), u. in Xibyen (Nubien) wehlic«, 
bah. ol πρὸς ἀνατολαῖς καὶ δυσμαῖς, Heliod. 9, 6, 
od. &wor u. ἑσπέριοι, App. Nomad. 5. Provem. 3-5, 
legtere am Lixus, Scyl. per. 112, ja felbf in Gate 
b. Scymn. per. 157. — Eie bitten als Herrfcher tie οὐ. 
Dynaftie in Aegypten, Syncell. 74, d.— à 4ἰθίοψ, det 
KR. ter Aethiopen, Her. 3, 21, auch — 4ἰ9θίοπες, Next 
Emp. dogm. 5, 48. — xar’ Αἱθίοπα, nad äthinyiike 
Art, d. ἱ. ſchwarz, Eust. erot. 4, 18.— Sprichw. Aldie- 
πα σµήχει», einen Mobren weiß wafchen, Luc. edr. 
ind. 28, Zenob. 1, 46, 4. 2) Bein. des Zeus keiten 
Lydiern, (Tzetz.) Lycophr. 587. 3) 419. ποταμός, Bl. 
in Libyen, viclt. der Niger, Aesch. Prom. 809. 4) δν 
name a) ©. des Hephaͤſtos. von welchem Nethiopien ſti⸗ 
nen Namen erhielt, Nat. Com. 2, 6, Plin. 6, 30. b) cin 
Korintbier, Ath. 4, 167,d. ο) ein Ptolemäer, Zubärt 
des Ariftipp, D. L. 2, 8, n. 7. 

Αἰθίων, Brand, Brandfuds, 1) ©. einer beli⸗ 
fonifben Nymphe, Stat. Theb. 7, 756. 2) ein Seba. 
Genoſſe tes Phineus. ΟΥ. Met. 5, 146. 8) Name cin 
Roſſes des Euneus, Stat. Theb. 6, 465. 

Αίθλη, f. 4ἱθάλη. 

Αἰθοπία, Bein. der Artemis, Sapph. ep. 118 (137) 
ed. B. Nach St. B. fo genannt von AlYyarsor n. 2. 

Αἰθόπιον, n.(Schwarzenhaufen), 1) Iıtin!y 
dien am Hyllus, St.B. 2) Ort in Eubda, St. B. u.ti 
8. Aldsonsor Genannten. 

Αίθοε, m. Hißig, 9) Beloponnefter, Inscr. 34. b) 
Delpbier, Ptol. Hepbaest. bei Phot. bibl. p. 150, i- 
Nebnl.: 

Αἴθονσα, f. 1) T. des Poſeidon u. der Alfyon, 
Apd. 3, 10, 1. 2) Thracierin, Mutter bes Linos, Char, 
b. Suid. δ. Ὅμηρος. 8) Infel bei Afrika, Ptol. 4, 3, 3 
Biel. — Alyovoca. 

Αἴθοψ, orros, m. Mohrenkopf, 1) ein Pyrrhaftt, 
Genoſſe es Memnon, Qu. Sm. 2, 247. 2) Name ἀπ. 
Connenroffes, Eur. b. Ath. 11, 465, b. — Hyg- f. 19 
nennt εδ Aethiope. 

Alöpa, ep. Αἴθρη, u. [9 auch Hellan. in Schol. 1.3, 


A’doaia 


144. (9) Helle, 1) eine Okeanide, M. der Hyaben u. bes 
Hyvas, Hyg.f.192, ΟΥ. Fast.5,171. 2) T. des Pittheus, 
em. des Aegeus, M. tes Thefeus, I. 8, 144, Plut. 
Thes. δι ö., Paus. 2,38, 1. 5, 19, 8, ö., 2. Bei Dem. 60, 
ο Mutter ſt. Großmutter des Alamas. 3) Gem. des 
Rhalantbus in Arkadien, Paus. 10, 10, 8. 4) Delphierin, 
Curt.A.D.B. 5) Et. Intiens (Sonnenftadt), Nonn. 
26, 85. 

la, Lichtenau, alter Name von Rhotus, 61ο. 
αἱθραῖον, St.B.s. Ρόδος. Achnl.:- 

Αἱθρία, Name, welchen Diomed ber St. Atria gab, 
Et. M. u. St. Β. 9. τρία. 

Αἱθριαίνης, (Rihtenegg), ὄνομα κύριο», Suid. 
Aebnl.: 

Αἴθριξ, ὄνομα κύριο», Suid. 

Αἴθυνα, f. Taucher, 1) Bein. der Athene bei den 
Mezarern, als Befchügerin der Schiffahrt, Paus. 1, 5, ὃ. 
41. 6. Lycophr. 359. 2) Name eines Pferdes, Mnasale. 
ep. (vı1l. 212). 

Αἰθνυσσεῖς, libyſcher Vollsſtamm, Rhian. b. St. Β. 

Αἱθώ, Brand, Name einer Stadt, Suid., Zonar. 

Albov, ωνος, m. Hitzig, 1) Name, den Πώ Odyſſeus 
gab, Od. 19, 198. 2) V. des Tantalus, Luc. in Nat. 
Com. 6,18. 3) ein Eleer, Suid. 4) Bein. des Eryſichthon 
wegen feiner Öcktäßigfeit (Heißhungen), Hes.b. Tzetz. 
J.scophr. 1396, Hellan. b. Ath. 10, 416, b, Ael.v. h. 
1, 27. 5) Name a) von Vferden «) ein Eonnenpferd, ΟΥ. 
Met. 2, 153, Hyg. f. 183, Myth. Vat. 1, 118, d., u. fo 
auch Schol. Eur. Phoen: 8, wo [α[[ὦ 4ἴθω fteht. 8) 
Fferd des Mars, Qu. Sm. 8, 242. Y) der Aurora, Serv. 
ἐπ Virg. Aen. 11, 90. ὅ) tes Bluton, Claud. rapt. Pros. 
1. 282. ε) des Heltor, 11. 8, 185. I) des Pallas, Virg. 
Aen. 11, 90. b) von einem Hunde bes Altäon, Hyg. f. 
181. ο) des Adlers, ter tem Prometheus das Herz [ταβ, 
Hyg. {. 31. (Zweifelhaft ift das 4ἴθων μὲν γένος 
eluf b. Theogn. 1209.) Dav. 

A , ὄνομα κύριο», Suid. 

Αἶκαι, al, Et. der Hirpiner in Samnium, Pol. 3, 88. 

Αἴκαλον, n. Gaftell in Italien, D. Hal. b. St. Β. 

Αἰκανοί͵ (03), au Αἴκικλοι, (Aequicolae), genannt, 
ID. Sie. 14,98. 117, od. Αἰκικλοί, D. Hal. 2, 72, ob. 
Als, D. Sic. 12, 64. 14, 117. 20, 101, od. Αἰκολα- 
νοί, D.Sic. 11, 40, Αἰκονιλοί, Ptol. 8, 1,56, Αἶκοι, 
Strab.5,228.237,D. Sic. 18, 6. 42. Αἴκονοι, D. Cass. 

fr. 23.1, tie Aequi in Latium, Plut. Cam. 2, 33, 6., 
App. Hannib. 39 u. Libyc. 58, D. Hal. 6, 34, ö., 8t. B. 
κ. Κορονινώ». 

Αἰκανόε, ὄνομα ὅρους, Suid. 

Αἰκατερίνη, ὕταμεππ., Cram. anecd. 1, 124, 20. 

Αίκικλοι od. Αἰκικλοί u. Αἶκλοι, f. 4ἰκανοί. 

"Auckos, (— 4εικλῆς), gew. AlxAxos geſcht. (Plut. 
qu. graec. 22 "Αρκλος), Ehrhard, doch nad Strab. 

7. 321 barbariſcher Name, Athener, Gründer von ὅτε; 
tria. Strab. 10, 445. 447, Scymn. 575, Alcm. 66 (26) 
ed. B., St. B. 2.’Elsv9sokc. 
Alkor u. Αἰκολανοί, [. Alxavei. 
Alxb\os, ὄνομα χύριον καὶ ὅρους, Suid. 
“Ἀ]κονιλοί, f. Alxarvot. 
Α.ἰκούλᾶνον, n. Aeculanum, Et. der Hirpiner in 
Z ımnium, im Mittelalter @glano, Ptol. 8, 1, 71, App. 
{.. «15. 1, 51. 
Α.ἴκονοι, |. 4ἶχανοί. 
Α.ἰκοῦον, π. Aequum, römische Eolonie in Dalma⸗ 
sıenz. j. San, Ptol. 2, 16, 11. 
Ας ον, Aequum Faliscum, St. in 
GC zrustien bei tem alten Falerii, Strab. 5, 226. 


Αἱμιλία 35 


‚ Ἀἰκυμήλιον, Aequimelium, Ort in Rom, wo bas 
Haus tes Melius geftanten batte, D. Hal. fr. 1 (hist. 
fragm. Il, p. xxxvı, ed. Muüll.). 

Mäva, ων», n.pl., Strab. 16, 759, ob. ᾿Αίλανα, 
St.B.s."Adava, Αἰλανή, Ios. 8, 6, 4, Αίλανον, St. 
B., "Alla, ας, Glauc. b. St. Β., AUGG, hebr. Elath, 
Ios. 9, 12, 1, (außerdem Ἑλάνα, άειλάα, ἱλώ», f. 
Forbig. Geogr. 11, p. 747), 61. im peträifchen Arabien, 
j. Iſa. 61, Αἰλανίτηςε, St.B. Bon ihr hatte der ὃῇ- 
lie, innere Winkel des arabifhen Meerbufens ten 
Namen "Asaviıng od. Aid. κόλπος od. µυχός, St. 
B. s. Ἔγρα, Strab.10, 768. 777. 17, 809, Marc. Her. 
per. m. ext. 1,19 (auch Aleniticus, Artemid. b. Plin. 
6, 82 u. Laeaniticus, Iub. Maur. b. Plin. a. a. D.), od. 
"4ίλα, St. B. u. Marc. Heracl. per. 1, 9. 

Αἱλία, Aelia, {. 1) Gem. bes Eulla, Plut. Syll. 6. 
2) Αἰλία Κατέλλα, vornehme Römerin zur Zeit Neros, 
D. Case. 61, 9. 8) Aläda (St. B., Suid.) od. Αἱλία 
Καπιτωλιάς (Ptol. 5, 16, 8.8,20,18) u. Αἱλία Ka- 
πιτωλῖνα, D.Cass. 69, 12, u. Eud. b. St. Β. Αἴλεια, 
Name Ierufalems nach feiner Miederberftellung durch den 
Kaifer Aelius Hadrianus. Ew. Αἰλιώτης u. Αἱλιεύς, 
St. B. u. Et. M. 

Αἱλιᾶνός, od. (Anth. App. 279) Αἰλιᾶνοε, 1) ὁ 
Τακτικός, Örieche um 100 v. 60τ., welcher ein Werf 
über Taktik gefchrieben hat. 2) ὁ σοφιστής, aus Pränefte, 
Berfafler einer Naturgefchichte u. ber variae historiae, 
Suid., A. 8) ein Iſaurier, Feldherr des Balens, Eunap. 
b. Suid. 4) Andere, Anth.a.a.O. Vgl. Fabric. bibl. 
V, p. 611. 

Αιλίδηε, Schwägrichen, (nach Hesych. αἴλιου 
wie ἀέλιοι -- σύγγραμβοε), Athener, Kephiſier, 
Inser. 306. 

Αἴλινος, "Hohgefang, 6. ber Kalliope, Suid. 

Αἴλιοφ, ber römische Name Aclius, 6 αἱλίων οἶκος, 
Plut. Aem. P. 29 angefehenes plebejifches Geſchlecht in 
Rom, welches bef. in die Familien ber Paeti u. Tube- 
rones jerfiel. So 1) der Gonful (318 0.60τ.Φ.) Κόιντος 
Αἴλιος, D. Sic. 18, 58, D. Cuss. 54, 82. — Gtattbalter 
von Aegypten Αἴλιος Γάλλος, Strab. 2, 118 u. Γάλλος 
Αἴλιος, Jos. 15, 9, 8. 2) Schrififteller, a) Aclius Dius 
od. Dionyfius, Schol. IL 5, 505, d. ©. hist. fr. ed. Müll. 
1v, 397. b) Ael. Asclepiades, Ath. 15, 676, f.. 8) Stein 
fchneiter unter Tiberius, R. Rochette 1. a M. Schorn 
p. 20. 4) (Νισινανός), ein Fauftlämpfer, Thesy. 
Inſchr. Rhein. Muf. 1848, p. 105-6, n. 6. 5) Bein. bes 
Commodus, welcher darnach den 6. Monat Aldsos 
nannte, D. Cass. 72, 16. 

Αἱλόστρατον, (viel. 4ἱμόατρατος, w. f.), Ephe⸗ 
fier, Mion. 111, 85. 

Αἵλον-.κώμη, Dorf im glüdlichen Arabien, Ptol. 
6, 7, 7. 

Allovaloves, Volt in Germanien, Ptol. 3, 11, 17. 

Αἱλουρᾶς, Kap, Mannen., Inser. 

— or, Et.in Sicilien, D. Sic. 28,6. 
Δἰμάθη, Jungfrau in Syrien, welche unter Geleueus 
geopfert wurde, Damasc. b. Malal. p. 198. 

Αἰμηρά, (viel. 4νμηρά = Assungn), alter Rame 
von Epidaurus, St. B. 5. 'Entdavgog. 

Αἱμιλία, (Plut. qu.rom. 88 AisAla, [. Aluvale), 
(n), der röm. Name Aemilia. 1) T. des 8. Paullus, Gem. 
des Aftifanus major, Pol. 32, 12, D. Sic. 81, 88, Piut. 
Aem.P. 2, Suid. 2) T. tes Scaurus, Gem. bes Pompe⸗ 
jus, Pleut. Syll. 38. Pomp. 9. 8) eine Beftalifche Jung⸗ 
frau, D. Hal. 2, 68, D. Cass. fr. 87. 4) eine Tribus in 
Rom, Ios. 14, 10, 19. 5) -ὁδός, via Aemilia, von 


5% 


36 Αἰμιλίανα 


Aemilius Scaurus angelegte Straße von Bononia bis 
Dertona, Strab. 5, 217. 

Αἰμιλίανα, ©t. in Hispen. Tarracon., Ptol. 2, 6, 
69. 

Αἰμιλιᾶνός, Τετ röm. Rame Aemilianus, oft mit dem 
Artikel nachgeſedt, fo Σχιπίωνα τὸν Ἀϊμιλιανό», 
Strab. 14, 669. 17, 882, u. Φάβιος Μάξιμος ὁ 4ἷμι- 
λιανός, App. Celt. 1, tech audy ohne den Artitel, Strab. 
4, 186. Allein u. ohne weitern Beinamen von einem Le⸗ 
gaten Nigers, Herdn. 8, 2. 2. — Statthalter Möſiens u. 
Pannoniens unter dem Kaifer Galtus, Anon. fr. in hist. 
fr. Iv, p. 198 — fo wie von einem Grammatiker u. Dich⸗ 
ter in der Anthologie (Νεκανεύς), Anth. ıx, 218. 756 
(Iac. 11, p. 251), Plut. de def. or. 17, Ath. 1, 1, e. 

Αἰμίλιος, (6), (Plut. apophth. reg. Roman. 6. 8. 
perall. min. 6, 88. qu.symp. 1, 2, 2 auch AlufAsog ges 
fhrieben, in Folge ber Ableitung von αἷμυλία λόγου, 
f. Plut. Aem. P. 2), lat. Aemilius, ein altes patricifches 
Geſchlecht zu Rom, (ὁ αἰμιλίων οἶχος, Plut. Num. 8. 
Aem.P. 2), welches eine Menge Samilien in fich begriff, 
bald αἱμίλιος ἀέπεδος, App. b. civ. 1, 94. Iber. 80, 
D. Cass. 58, 25, bald 4άέπιδος Aluldsos, App. b. civ. 
1, 41.105, D. Cass. 56, 42, ο). Alu. 4έπιδος Has- 
λος, D. Cass. 49, 42, bald Μάρχος Alu. 4έπ., Plut. 
Αεπι. Ρ. 88, D.Cass. 41, 96, od. Μάρκος Alu., Pol. 
16, 84. 1,86, D.Sic. 16,59, d.,9., bald Alu. Μάρκος, 
D. Sic. 14, 44. 81, 18, bald 4εύκχιος Alu., Pol. 2, 28. 
26,9, bald Alu. 4εύχιος, App. b. civ. 5, 48, ob. auch 
Aevæioc ὁ 4ἱμίλνος, Pol. 8,16, bald Alu. Μαῦλος, 
Pol. 81,8, Plut. Aem.P. 12, 9., bald Παῦλος Alu., 
Plut. Aem. P. 2, 89, od. Παῦλος ὁ 4]μέλνος, Pol. 80, 
15, u. fo fagte D. Cass.75,14 auch Alu. ὁ Σατορνῖνος, 
u. App. Celt. 1 Πάππος Alu. — Unter vielen Andern 
fommt dann auch ein Alu. 6 χῆρυξ vor, Plut. Aem.P. 
88 u. ein Sybarite diefes Namens, Cliton. b. Piut. 
parall. 21, 9. 

Ar , ὄνομα κύριο», Buid. 

Αἱμίνιον, Et.u. Fl. in Lufitanien unweit des Munda, 
j. Minho, Pol. 2, δ. 7. 

Αίμονία, cp. (Ap-Rh. 2,506, ὅ., 9.) ίη, Rodingen, 
1) älterer Name Theſſaliens, Strab. 9, 448, D. Hal. 1, 
17, ὕ., Bat. b. Ath. 14, 689, auch als eine Landſchaft 
Macedoniens bei ΑΡ. Rh. 2, 506. 8, 1089, ber es auch 
yaia Aluoyin nennt, 2, 692, wie Nonn. 44,2 4]μο- 
vins πέδον. Ew. Αἴμων, St. B., (plur. 4ἵμονες, 
Scymn. 616, dat. pl. 4ἱμόνεσσεν, Pind. N. 4, 91), 
ot. Αἰμονιεύε, St. B., Coluth. 17, n. pl. b. ΑΡ. Rh. 
2,509 ἱμονι]ες u. ἄνδρες Alu., 4, 1078, od. auch 
Αἱμόνιον, St. B., u. fem. Alpovis, St. B. ο. Οἶχαλία. 
Adv. Alpovindev, aus Häm. Callim. fr. 124. 2) Bes 
nennung von Epheſus, Hesych. 8) πέτρη «ἱμονίη, 
(Rothenfels), ein Ort in Theffalien, ΑΡ. Rh. 8, 
1243. 4) (Rothenborn), eine Duelle in Theffalien, 
Ael.n.an. 8, 11. 5) ὄνομα κύριο», Buid. 

Αίµμονιαί, Rothenburg, St. in Arkadien, gegrüns 
bet von Hämon, Paus. 8, 8, 8. 44, 1. Das Gebiet davon 
αἱμονιάς, ἡ, Paus. 8, 44, 2. 

Αἰμονίδης, ο, m. Sämondfohn, 1) = Miäon, 
11.4, 894, 2) ein anderer, Qu. Sm. 1, 229. 8) latinis 
fer Ῥτίεβετ des Apollon u. der Diana, Virg. Aen. 10, 

7. \ 


Alpoviöns, Aemonsfohn,— Laerkes, Π. 17, 467. 

Αἰμονιεύς, [. Aluorla. 

Αἰμόνιοςφ, 1) Theflaler von ἷμονία, w.f. 9) 8. 
dir Umalthea, Apd. 2,7, 5, Pberec. in Schol. Soph. 
Argum. Trachin. 3) ein Römer (?), Suid. 


Αἰνέας 


Alyos, m. Blutmann, 1) ©. bes Ares, Bundetge⸗ 
noffe der Troer, Tzetz. Antehom. 273, Philostr. her, 
15, 16. 2) S. des Boreas u. der Oritbyia, welcher in ten 
Berg Athos verwanbelt wurde, Herrfcher von Thracien, 
St. B., Luc. salt. 51, Plut. fuv. 11, Ov. Met. 6, 87, ff. 
Hesych. Miles. fr. 4, 17. — ®. des Eridios, K. von 
Scythien, Arr. b. Eust. zu Dion. 788. 8) Schauſpieler 
in Rom, Iuven. 8, 99. 

Alyos, (6), od. Αἶμον, zo, wie Hecat., Dion. Miles. 
u. Hellan. nach St. B. durchgängig od. wie Pol. 34, 12, 
Strab. 7, 818. 818. 819, D. Sic. 4, 82 abwedhfelnd mit 
Aluog ſchreiben (Pol. 84, 10, Strab. 7, 818. 331 fr. 
86, D. Sic. 19, 78), b. Theophr. ο. pl. 2, 9,2 u. Arr. 
An. 1, 1, δ. 2, 1 ſteht war 4ἷμος, aber Arr. per. 24,4 
u. Theophr. h. pl. 4, 5, 7 richtiger αἷμος, nad) Apd. 1, 
6,8 Blutberg, richtiger viel. Spigberg, ein hohes 
Gebirge Thraciens, j. Balkan, Her. 4, 49, Thuc. 2, 9,6, 
N. 2) Αἱμος, ἡ, St. Aegyptens, fl. Ἡρώ, St.B.s. 

“How. 

Ansorparos „Grimmer, d. 5. mit grimmigm 
Heer, Mannsn. (Tritäcr), Paus. 6, 12,8. 

Αιμνλία, T. des Aentas u. der Lavinia, Plut. 
Rom. 2. 

Αἰμόλιος, fehlerh. Schreibart für αἱμίλιος, w. [, 
Πόπλιος Alu. (von Aem. Paulus), Memnon. fr. 26.— 
Suid. — Inscr. 204 u. fonft. 

Αἴμων,ονος, m. (Weismann ὃ. ἱ. ein lundiger). 
1) ein Held aus Pylos, 11. 2, 296. 2) ©. bes Kreon 
von Theben, Geliebter der Antigone, Soph. Ant. 016, 
d., Eur. Phoen. 944, Apd. 8, 5, 8. 8) ©. des Lycaon, 
Gründer von αἱμονιαί, Hecat. b. Natal. Com. 9,9, 
Αγά. 8, 8, 1, 4) ©. des Pelasger Chloros, V. 9 
Theſſalus, K. von Theflalien, nach welchem dich Land 
früher Hämonien hieß, Streb. 9, 448, Schol. Π. 2, 68], 
Rhian. b. St. B. — ein anderer Theffaler, Pisand. εΡ. 
(ντι, 804). 5) V. des Iphitos, Paus. 5, 4, 6, Phleg. 
Trall. fr. Led. Müll. 6) ©. des Thoas, V. des Orylet 
in Xetplien, Ephor. b. Strab. 10, 468, Pau. 5, 9, 5, 
Anth. App. 108. 7) Pytbagorecr aus Kroton, Iambl. v. 
Pyth. 86. 8) Athener, Inser. 275 9.) (Rupdeldad= 
Rothenbach), FI. in Böotien, der in ben Kephiſos füllt, 
Piut. Thes. 27. Dem. 19. 

"Alva, St. im glüdlichen Arabien, PteL 6, 7, 29. 

Al ‚ f. (Tugentpreis), T. des Deimachot 
M. des Athamas in Böotien, Schol. Plat. Min. 915,9. 

Αἰναρία, (ή), Infelam Golf von Neapel, j. Ifhis 
Plut. Mar. 84. 40, App. b. civ. 6, 69. 71. 81. 

Αἰναάδης, (6), post. u. cp. δ. Plut. Tit. 12 auch -δας, 
gen. pl. dor, poct. (Maxcell. ep. Anth. App.51) Φάων, 
u. (ep. b. Plut. Tit. 12) dä», dat. dass, poct. (Died. 
ep. Anth. 9, 219) auch Φῃσε, Acncasfohn, 1) ολ. 
Nachlomme des Acncas, App. b. civ. 8, 16, tie nad 
Suid. auch Alvaddes hießen. Insbeſ. als Bein. 9) ti 

Titus Qu. Fisminius, Plut. Tit. 12 epigr. b) bes Juli 
{hen Geſchlechts, dah. vom Auguft als Zeug Alyeadın, 
Phil. ep. (τι, 882) u. von Nero, als letztem ber Aenta⸗ 
den, D. Cass. 62, 18, aber au von Trajan, Adr. ep 
(v1,382), u.entlich von den Römern überhaupt, Polystr- 
ep. (ντι, 297), Agath. (ΙΧ, 155), Adr. (ıx, 38°) 
Ablab. (1x, 761), δ. 2) Bafenmaler auf einer Nolanıı 
Patera, R. Rochette ]. a M. Schorn p. 4. 

Αἰνέαν, dor. — Αἰνείας, Lobe, 1) für den Trojan 
Αἰνείας, des Metrums halber, Soph. Laoc. b. D. Hal 


"1,121, 8. in Italien, Arist. mir. mund. 79. 2) Σά 


baner, Pind. ΟΙ. 6, 149. 8) ein korinthiſcher Hit 
führer, Thuc. 4, 119. 4) Arkadier aus Stymphalut, 


Αἰνεᾶτις 


Xen. An. 4, 7, 18. Hell. 7, 8, 1. 5) ein Jamide aus Elis, 
Paus. 8, 10, 5. 6) Pythagorter aus Metapont, Iambl. 
v. Prth. 86. 7) Andere 9) in Sudäa, N. Τ. act. apost. 
9,33. b) = Αἶνεύς, w. ſ., Parthen. erot. 28. 

Alveärıs, dos, Adj. fem. von Alvasa --- Alvos, 
w. f., Ath. 7, 285, f. 

Alvaa, (ἡ), au Alvaddas (Theon. b. St.B.), Lobs 
Rädt, 1) Segend u. St. in Macebonien, von Aeneas 
gegründet, Her. 7, 128, Scyl. 66, Strab. 7, 880 fr. 
21.24, D. Hal. 1,49. 610. Alvaebs, St. Β., od. Αἰνεά- 

D. Hal. a. α. Ὁ. u. St.B. — 2) Et. in Tyrrbenien, 
friter Saniculum, D. Hal. 1, 78. Ew. Alvsios, St. B. 
3) cin Borgebirge bei Botidäa, Scymn. 628. Aehnl. 

Αἰνοιαί, St. in Thracien, Hippon..41 ed. Bergk. 
Aebnl. 

Alvade, ados, ἡ, 1) Et. am Athos, Schol. Il. 20, 
307. 2) Bein. der Aphrodite in Actium, D. Hal. 1, 
50. 58. 

Αἰναίᾶε, (6), auch Alveins (Menecr. b. D. Hal. 1, 
4%), gen. 00, ep. (U. 5, 805, 3.) @o, doch auch Alveiw 
(Il, 5, 584), od. 4νείεω (dreifilbig, ebend. u. Menecr. 
b. D. Hal 1, 48), acc. av, δοῷ auch η» (Luc. astrol. 
20), voc. Alwefä, 11.6, 77, 8., Lobe οὐ. Schreck, f. 
Et.M. 1) ©. des Anchifes u. der Aphrodite, B. dis 
Astanius, Stamandrius, Euryleon, Remus u.Romulus, 
der in Aegeſte u. Ambracia Heiligthümer hatte u. nach 
Ginigen in Thracien flarb, nach Andern nad) Italien ἴαπι, 
1. 2,820, ö., Hes. Th. 1008, Apd. 8, 12, 2, D. Hal 1, 
46.78, ὅ., St.B. ». ρίσβη, A. 2) 6. des Silvius, auch 
Alvslag Σέλουιος genannt, App. reg. 1, D. Hal. 1, 71, 
D. Cass. fr. 4, 10. 8) ὁ Τακτικός, ein Schriftiteller des 
4. Jabrh. v. Shr., Pol. 10, 44, Suid. 4) in Paläftina, ©. 
tus Antipatros, Ios. 14, 10, 22.— Γαζαῖος, cin pluton. 
Philsfoph des 5. Jahrh. n. Ehr., Verf. des Gefprächs 
Θιόφραστοας- 

Alvaos, Breifer, 1) m. ein Arzt aus Kos, mit Hip⸗ 
vottates Schüler des Onoſidicos, St.B. ο. Κώῶς. 2) f. 
Alvoc. 

Alvasıa, Arneaskind, eigtl. Tochter bes Aencas, 
Tann poct. für Römerin, Marcell. (Anth. App. 51,88). 

Αἰνεόσπορα, Borgebirge in Afrika, |. Ras Espharra, 
Anon. st. mer. magn. in Müll. Geogr. p. 468. 

"Awes, ἐθνικόν, Suid. 

Αἰνεσίδας, Breislinger, Mannen., Curt. A.D.46. 

Al ſ. Alunatdnuos. 

Alyerat, (οἱ), Lobeda, Et. in Paphlagonien, 
Theognost. can. 13. 

Alverös, — Αἴνητος, w. [., S. des Deion u. der 
Tıiometa, Apd. 1, 9, 4. 

Alyebe, nos, Lobe, ©. des Apollo u. ber Etilbe, 
Orph. Arg. 505. 

Αίνη, (f. Ἀπᾶα), Srimmpilde, Tempel derfelben 
in &tbatana, Pol. 10, 27. 

Alynbos, Wildenfels, Berg, Aesch.b. St. Β. Adj. 

Ανήθιοε, δι. B. 
Αἰνηίε, (dos, 1. 
Schol. Dion. p. 850. 

Alvdios, 1) ©. bed Aeneus, d.i. Kyrikus, ΑΡ. Rh. 
ı. 948. 1055. 2) Bein. bes Zcus in Kephallenia, vom 
Berge Alvog, Hes. in Schol. ΑΡ. Rb. 2, 297. 6. Αἰνή- 


06. 
Alvaelas, m. (2öbeliny), 1) Ephor von Sparta, 
Thuc. 2,2, Xen. Hell. 2, 8, 9. 2) Schüler des Theophraft 
sus Megalopolis, St. Β. s. Μεγάλη πόλις. 
A. ‚„ dor. (Pind. Οἱ. 2, 84, d.) Αἰνησί- 
Sapos, b. Arist, rhet. 1,12, D. L. u. Paus. (f. unten) u. 


(ποέησις), Gedicht des Virgil, 
κ. 


37 


A. au Αἰνεσίδημοε, (6), ähnl. Volckmar, 1) S. des 
Patäfus, V. des Theron, Herrſchert von Agrigent, Pind. 
0.4. O. ὅ., Her. 7, 154. 165. 2) Tyrann von Leontini, 
Paus. 5, 22, 7, Ant. Diog. incred. 5. — ein anderer 
Leontiner. Paus. a. a. O. 8) Geſchichtſchreiber, welcher 
Tıyıaxd ſchrieb, Schol. ΑΡ. Rh. 1, 1800. 4) fleptifcher 
Philoſoph aus Knoſos zur Zeit Augufts, D.L.9,11,n.8. 
12, 7, δ., S. Emp. Pyrrh. 1,222 (v. ]. Ὀνησίδημος).--- 
Dah. οἱ περὶ τὸ» Alv., ebend. dogm. 4, 87, d., Eus. 
p. e. 14, 18. — Auch Alabemiler ϱ) u. Schriftfteller b. 
Phot. bibl. cod. 212. 

Αἰνήσιοε, Bein. des Zeus, — Alvniog, 19. f., Strab. 
10, 456, Schol. Ap. Rh. 2, 297; Et.M. 158, 41. 

Αἰνήσικπα u. Strab. 17, 799 Αἰνησίππαα, 
Roßlob, Infel bei Marmarila, Ptol. 4, 5, 75. 2) 
Αἰνησίππα, Frauenn., Inser. 2448, 8. 

Αἰνησίσφῖρα, (ή), »Lobhammer, Landſpitze u. 
Hafenfladt von Marmarita, Strab. 17, 799, Ptol. 4, 

4. 

Αἰνησίτῖμος, m. (Bartmer 
Mannen., Inser. 2518. 

Αἰνησώ,οὕς, Έοδεδα, Frauenn., Inacr. 5762, 6, 
7. Aehnl. 

Αἰνήτη, Gem. des Aencas, M. des Kyzikus, ΑΡ. Rb. 
1, 960, Orph. Arg. 506. 

Αἴνητος, Löblih, 1) Olympionike aus Amyclä, 
Pans. 8, 18,7. 2) Seldherr des Demetrius, Polyaen. 
8,19. ©. Aivstog. 

Ανήτωρ, ορος, Lobig, Mannsn. auf Münzen, 4. 
B. aus Rhodus, Mion. 111, 517, vgl. 1, 582. 

Alvla, f. Schredenftein, 1) St. der Berrhäber in 
Altelien, die Em. Αἰνιάνες, Αἰνιεῖε u. Αἴνιοι, w. ſ., 
Adj. Αἴνιάν, fem. Αἰνιανίε, u. fo auch Alvıaxde, 
St. B. u. Eust. IL 2, 749. Dah. Alvıaın χώρα, Arist. 
mir. mund. 188. 2) $rau aus 4ἶνος, Inser. 813. 

Αἰνιάδηε, Shredmann, Athener, S. eines Kallias, 
Inser. 94. 

Alndva, 1) ©t. am Pontus (Bitia), Gründung der 
Aenianen, Strab. 11, 508. 9) --- 4ἰνία, Scyl. 85. 

νιάν, gen. ἄνος, pl. äres, ion. (Her. 7,182) nveg, 
b. Plut. qu. graec. 18. 26 [α[[ῷ Αἰνεάνων, Αἰνειᾶσι͵ 
1) Adj. Alviavös ἀἄνδρός, Soph. EI. 724, Al- 
νιᾶνα κόλπο», Pol. 10,42. 2) Subst. 4]νιὰν γένος, 
Soph. EI. 706, insbef. Alnäves, 4) Ew. von Alvie, 
w.f. b) die Aenianen, cin ächt helleniſcher CIäves 
= Ἕλληνες) Bolteftamm (Heliod. 2, 84) am Dffa, 
fpäter am Dcta u. Othrys, b. Her. a.a. O. im füblichen 
Theſſalien, f. Strab. 1, 61. 9, 427, zu den Amphiktyo⸗ 
nen gehörig, Paus. 10, 8,2, A. fonft aber als ſchwaͤch⸗ 
li veradhtet, Luc. Dem..enc. 89. — 6. Scymn. 616, 
Xen. An. 1, 2, 6, ὅ., Dem. 59, 101, X. Adj. davon Al- 
γιανικόφ, |. B. ὕλη, Wald bei den Acnianen (am Octa 
u. Cthry&), Theophr. h. pl. 5, 2,1. Bol. Ἐνιῆνες. 

Alvlas, Shred, Mannsn., Inser. 237. 

Αἰνιάτηε, 1) Ew. von Acnos, w. [. Adj. Αἰνιᾶ- 
τικός, Galen. 2) paphlagonifcher Eigenn., weldher auch 
in Rappatocien vorkam, Strab. 12, 558. 

Αἴνικος, 1) Athener u. Dichter der alten Komödie, 
Suid., Theogn. in B. A. 1869, falfch für Εὔρρχος, f. 
Meinek. 1, p. 249. 2) Monaten. in Cypern (26. Nopbr. 
— 28. Decbr.), von Aencas fo Benannt, Hemerol. b. 
St. Croix. Buttm. (Ideler Chron. 428) vermutbet 
4ἴνειος. 

᾽Αἴγικά, οὓς, (= ἀι(ν) -νικὠ, Siegelinde), 
Frauenn., Inscer. 2888. 

Αίνιον u. Alvlovs, πόλις, Suid. (f. Alvog). 


Αἴνιον 


Perahtmar), 


38 


Αἴνιος, Grimmig, 1) cin Ῥάοπίες, von Achilles ge= 
töbtet, ΠΠ. 21, 210. 2) #1. in Troas, Demetr. b. Strab. 
18, 608. 9) Fl. n. Fleden in Thracien bei Aenos, St. 
B. s. 4ἶνος. 4) Ew. von Alvos, w. f. 

Αἴνιππος, "Roßlob, Mannsn. auf.einer phrygis 
fhen Münze, Mion. S. ντ, 505. Aehnl. ſchreibe ft. 
"Asınnos —"Aev., d. ἱ. 4ἴνιππος, auf einer theffalie 
ſchen Münze, Mion. 11, 2. 

Alyıros, S. des Amulius, Plut. parall. min. 36. 

Αἰνόβαρβοε — "Anvoßapßos, w.f., insbef. Bein. 
des 8. Domitius, App. b. civ. 2, 17. 

Alvos, f. Lobftätt od. Orimmelhaufen, Grim— 
mel, 1) St. in Thracien, an der Müntung des Hebruß, 
äolifche Gründung, j. Enos, Her. 4, 90. 7, 22, Thuc. 4, 
28, Antiph. 5, 22, Scymn. 696, 9. Ew. Αἴνιον, Thuc. 
7, 57, Seyl. 67, Dem. 28, 119, d., A., ot. Αἰνίτης, 
Suid. Adj. Αἴνιος, 3.8. ἠίονος τῆς Αἰνίας, Apd. 2. 
5, 9, u. Alveos, 1. B. {4αίμων Αἴνενος, Macar. prev. 
8, 18. Adv. Alysdev, aus Acnos, Il. 4, 520, Hesych., 
St. B. 2) Et. in Theffalien, St. B. 8) St. u. Gebiet der 
ozoliſchen Lokrer, St.B. 4) Et. am Euphrat, 5. Apd. 
Πολτυμβρία, St.B. 5) Inſel (Αἴνου νῇσος) am ara⸗ 
biſchen Mecrbufen, Ptol. 6, 7,43. &w. Alyıos, δι. B. 
6) Et. auf dem Feftlande, Rhodus gegenüber, wohl auch 
αἴνεια genannt, f. Alveazıs, St. B. 7) Fl. in Rhätien, 
1. Inn, Ptol. 2,11, 5. 8) Berg in Kephallenia, Leo Byz. 
b. Schol. ΑΡ. Rh. 2, 297. Adj. dav. Αἰνήσιος, w. f. 9) 
ein Trojaner, Qu. Sm. 11, 79. 10) Bruder des Guneus, 
nach welchem Alvos in Thracien benannt war, St. B. 

Αἰνύρων χώρος, Drt auf ber Infel Thafos, phoͤni⸗ 
zifche Anlage, Her. 6, 47. 

Αἰνόών, indeol. Et. od. Quelle in Paläftina, auf ber 
Weſtſeite des Jordant, N. T. Ioann. 3, 28, Suid. 

Αἴξ, Alyos, 61ἱβ, Geisberg, 1) fem. a) St. in 
Samnium in Italien, Ptol. 8, 1, 57. Ὁ) —= Alya, Vor⸗ 
gebirg: in Troas, Strab. 18, 615, Artemid. b. St. Β. 
s. Alyd. ο) T. des Pan, Schol. ΠΠ. 2, 157. d) Nymphe, 
Amme des Zeus, deren Bild unter die Geſtirne verfeht 
wurde, Suid., Anton. Lib. 86. 6. Amalthea. e) Bein. 
einer Hetäre, Apd. b. Harp. 9. Νάννιον. 2) m. ©. ves 
Python, Piat. απ. graec. 12. 

Αἴξων, ωνος, -- έξω», Helferich, Heros, nad 
welchem der Demos Αἰξωνή benannt worden, Eust. 

Αἰξώνεια, Reichenberg, St. in Magneſia, Ew. 
Altovebs, Et. M.p. 87,2, St. B. 

Αἰξωνή, St.B., Β. Α. 858, Schol. Ar. Vesp. 896, 
od. Αἰξωνηΐε, Apostel. 1, 67, gew. durch Αἰξωνεῖς, 
Strab. 9, 898, att. Αἰξωνῆς, Harp., Suid,, bezeichnet, 
f. Att. Seew. 10, Inscer. 111. 172. 185. 275, Ross Dem. 
Att. 5.6 Reichenhall, astifher Demos der kekro⸗ 
piſchen Phyle an der Weſtküſte, fürl. von Athen. Ew. 
Αἰζωνεύς, έως, Ar. Vesp. 895, Dem. 69, 25 (Zeugn.), 
Plut. x orett. Lyc. 28, Ross Dem. Att. 11. 37. 38, 
(Apost. 1, 67 hat Αἰξωνιεύς), gew. mit dem Artikel 
nachgeſetzt, Dem. 50, 47. 59, 88, Ael.v.h.4,25, Heracl. 
Pont. b. Ath. 12,554, ο, im plur. οἱ Al£., Xen. Hell. 
2,4,26. Die Frau Αἰξωνίς, St. B. Eie waren als 
Epötter u. Shmähfüchtige berüchtigt, dab. ὥς ἆληδῶς 
Αἰξωνέα εἶναι, Plat. Lach. 197, c., vgl. mit Harp., 
fo daß αἰξωνεύεσθαι (b. Apost. 1, 67 αἴζωνεύεσθαι) 
Tältern hich, Menand. b. Harp., Suid., St. B. u. ἡ al&w- 
vein — βλασφημία war, Suid. ©. Bergk com. rell. 
p. 84. Dah. das Sprihw. 4ἰζωνεὺς (ſcht. AlEurevc) 
ἄλλος, Apost. 1,67. Adv. Αἰξωνῆσιν od. or, Isae. b. 
Harp., B. A. 868, St. Β., in Acx. Αἰξωνῆθεν, aus Xer., 
Αἰξωνάδε ı. Αἰξώναζε, nach Aex., St. B— Adj. Αἰξω- 


Αἴνιος 


Λἰολιχός 


vırds, «κἡ κλύδω», τρίγλη, Ath. 7, δ2ὅ, e, Hesych., 
auch Αἰξωνὶς (/dos) τρίγλη, Crat.b. Ath.7, 826, 9, 
Suid., Hesych. Denn e8 gab hier eine berühmte Fiſcherei 
u. feine Salzwerke, Aal Αἰξωνίδες, find noch im 
Betrich. 

Αἴοδα, παρὰ 4ελφοῖς γένος Ὃν, Hesych. Neq 
Ehmitt [Γ ]ανοδάται. 

’Aiot, Völterfchaft in Indien, Ptol. 7, 1, 9. 87. 

Αἰολάδας, ου, Raſchig, Thebaner, Thuc. 4, 91, 
Athen. 5, 215, f. 

Αἰόλειον, (Schnellrode), St. auf der chalcidi⸗ 
fen Halbinfel, Theop. b. St. B. Ew. Αἰόλαος u. 
Αἱολήϊος, St.B. ©. Alödıos u. Alokers. 

Αἰολεύς, u. pl. Alodsig, (of), att. (Thuc. 7, 67,8.) 
Αολῆς, ion. (Her. 1, 28,5.) ἱολέες, acc. Alolia;, 
Xen. Cyr. 6, 2, 10,9., u. Alodsıs, Scymn. 696, Paus.. 
7,5,1,2., Bunte d. i. Mifchlinge (f. Menecl. b. Et. 
M. 87), einer der vier Hauptflimme der Hellenen, nad 
der gewöhnlichen Annahme (St. B.) von Aeolus, S. des 
Hellas, fo genannt. Es gab ihrer in ganz Hellas, Strab. 
8, 333, bef. aber in Theffalien, Apd. 1, 7,8, Paus. 10, 
8, 4, Strab. 5, 220, WBöotien, Thuc. 7, 51, Plut. qu. 
symp. 6, 8, 8, 9., u. auf Φιιθδα, Plut. qu.’graec. 22, bis 
fie in Myſien in Kleinafien vorzugsweife ihren Siß 
hatten. Zu ihren (12) Etänten dort gehörte früher aud 
Emyrna, Her. 1, 149. 2) (Horſch) ber Wind Καικίας 
bei den Giliciern, Hesych. 

Αἰόλη, Schnelle, T. des Aetolus von ber Telcpora. 
Apostol. 1, 83. j 

AloAnts, έδος, iſgin Αἰολῆς, ἤδος, fem. ju Alodr 
κός. Pind. Ol. 1, 164. 

Αἱολία, ep. in, (Schnelle), 1) T. des Amptbaon, 
Gem. des Kalydon, Apd. 1, 7,7. 2) mit u. ohne νήσος, 
Windheim, eine Wunderinfel, Wohnſizt des Hippota⸗ 
den Aeolus, Od. 10, 1, Qu. Sm. 14, 474, Nonn. 13.398, 
Strab. 1,40. Nach Strab. 6, 276 Strongyle, cine ter 
äolifhen Infeln, j. Etromboli, nad Andern Lipara, 
D. Sic. 5, 9, Strab. 1,20. Ew. Αἴολος, Alolıuurı, 
AloAluves, St. B. 3) das Reich des Aeolus, d. i. die aͤeln 
fhen Infeln, Anth. 1. 16. 4) Fem. zu Alodsos, w.'. 

AloAlöns, gen. cy. (Od. 11, 287, A.) &o, or. Alodi- 
Φεω (vicrfilbig), Theogn. 702 , acc. ην, metaplaf. 
(poct.) auch οὗ», Philost. in Schol. Od. 12, p. 413. τοῦ 
έδα, Pind. Ol. 18, 96, gen. pl. ep. u. ion. έω», Αγ. Ih 
8,339, Her. 8, 35, dor. ἄν, Pind. P. 4, 127, dat. 304 
ΑΡ. Rh. 1,143, 8. 1) ©. ob. Nachkomme dis Nrolus, 
Hes. fr. 28, (Tzetz. Lycophr. 284). a) Eohn, α) Si" 
phus, U. 6, 154,9. 8) Kretheus, Od. 11, 237. y) Nthr 
mas, ΑΡ. Rh. 8, 1098. ὅ) Sofaftos, Callim. b. Tzetz 
Lyec. 732. Ὁ) Schwiegerſohn, α) Minyas, ΑΡ. Pb. 5 
1093. β) Triopas, Marcell. ep. (Anth. App. 50). ©) 
Entel u. Urenkel, α) Bellerophontes, Pind. Ol. 13, 9% 


β) Jaſon, Pind. P. 4, 127. y) Phriros, ΑΡ. Rt ». 


114, 5. d) Idmon, ΑΡ. Rh. 2,851. 2) ὄνομα, Hessch 
©. Αἰολάδας. 

Αἱολίζω, im äolifhen Dialect fprechen, Strab. ὃ, 
833. €. Lex. 

Αἱολικεύω — Αἰολίζω, Heraclid. b. Eust. 1951) 
11. 
Ἀϊολικόε, ή, όν, auch im Comp. «4ἰολικώτερος. 
Apio b. Eust. 790, 6, äolifh, von Stätten, Thur. 1. 
52, Strab. 13, 588, 9, dab. auch allein αἱ Alodızaı. 
Strab. 13, 622, ferner γένος, Strab. 8, 988, £3r0c 
Scymn, 983, παραλία, Strab. 18, 623, κύμα. 
Hermesian. Leont. 8, 56, Ἆ., u. fo ἡ Alodızı ald 
Aeolien, Scyl. 98; auch kalydoniſch, Theocr. 1, 56 


0 
Αίόλιος 


nebſt Schol. u. Hesych,, f. AloAls. Im neutr. sing. 
Alorıxor heißt c8: im &olifchen Dialect, Schol. I. 16, 
524. Im neutr. pl. τὰ Alodıxa, Sefhichte der Heolier, 
Hellen. b. Tzetz. Lycophr. 1874 u. Schol. Π. 9, 589. 
Adv. Αἰολικῶς, im äolifchen Dialect, St. B. s. Μυσία, 
Et. M. 189, Schol. Theocr. 7, 4, 9. Compar. 4ολικώ- 
τερο», Eust. 1618, 19. 

Αἰἱόλιος, )= dem vorhergehenden, jeboch felten, 
|. B. Aldksog νόμος ber Citharöden, Plut. mus. 4, f. 
—8 2) Eigen. Horſchig, Freier der Hippobas 
πια, Paus. 6, 21, 11, Suid., Schol. Pind. O1. 1, 127. 

AloAls, (dog, ος. ἀῑολέ, Antip. Sid. (σα, 14), 
dat. pl. ideas, Ρἰπᾶ. Ρ. 2. 198, fem. gu 4ἱολικός. I) 
Adj. ἁρμονία, Las. ‚ei, Ath. 14, 624, χορδαί, 
Pind.a.a. I. φωνή, D. Hal. 1, 90 — Alokie δεά- 
ἀεκτος, Theocr. 38. arg. ot. γλῶττα,. Porph. de prov. 
114, ferner Σμύρνη, Hom. ep. 4, 6, A., Κύμη, Hes. 
op. 684, Θήβη, Damag. ep. (VII, 540), πόλιες, Her. 
1,151,9., auch bioß αἱ 4ἰολίδες, Her. 1, 149, ot. 
νῆσου, tie äoliſchen Inſeln, D. Sie. 5, 7, od. γή, Her. 
7, 176, u. von Lesbos, Seyl. 97. ID) (ή) Subst. 1) a) 
die Santfihaft Arolien in Kleinaften, Her. 5, 128, Xen. 
Cyr. 8,6,7,8.,4. db) früherer Name für Kalydon u. 
Plcuron, Thuc. 8, 102, ot. Theffalien, Her. 7, 176, 
D. Sie. 4, 67. 2) a) bie Heolisrin, Antip. Sid. a. a.O. 
b) weiblicher Nachkomme des Aeolus, Parthen. erot. 2, 
Ov. Met. 11, 678, Her. 11, 6. 8) der äolifche Dialekt, 
Sırab. 8, 338, Iambl. v. Pyth. 86, Schol. 11.1, 4,8.,9. 

Αἰολιστί, auf äolifch, in äolifchem Dialecte, Strab. 
8,533, 4. 

Αἱολίων, ωνος, 1) --- Αἱολίδης, Eohn des Aeolus, 
t. i. Mecar, H. h. ΑΡ. 87. 2) —= Αἰολεύς, St. B. 
Hesych. 3) Gigenn., a) Athbener, deAvsvs, Insor. 
266. b) athen. Arhon in röm. Zeiten, Inſchr. in 
RPbilbiſt. Hft. 10, Ν. 5. K. 

Αἰολιώτης, Ew. von Acolia, w. ſ. St.B. 

Αἱολοπεύα, Raſche, Freier der Hippodameia, Schol, 

nd. Ol. 1,127; vgl. 4ὐύλιος. 

Αἴολος, nach Arcad. 56,6 u. Et. M. 87 oft auch AU- 
λος betont, denn nach Lehrs Arist. p. 298 hieß ber 
Auffcher der Winde Alodog, der Gründer des äoliſchen 
Voltes Alolos, doch f. Eust. zu Od. 1468, 62. 
1644, 4 u. zu Dion. 461; Arcadius meinte vielleicht 
bloß den Fiſch, welcher allerdings aloAog betont wurde, 
u. Philop. zog daher nach Eust. 1681, 1, vgl. mit 681, 
30, überall Αἴολος vor, f. Goettl. Äccent. Ρ. 189, — 
Gen.ov, doch nad Ahrens (Rhein. Muf. τι, 160) ερ. 
wobl auch 00, da ολ lang ift, Od. 10, 86. 60. 1) Subst., 
6), Horſch, 1) E.tesHellen, K. in Theffalien, SEtamm⸗ 
roter ter Acolier, V. des Sifyphus, Kretheus u. vieler 
anderer Söhne u. Töchter, Hes. fr. 27 (Tzetz. Lycophr. 
34), Pind. P.4,191, Her. 7, 197, Apd. 1,7,8, X. 
2, 2.8.0 Hippotes, nad) Od. 10, 2 u ff. Beherrfcher der 
ärlifhen Juſel u. Aufſeher über die Winde, f. Pol.b. 
Strab. 1, 25, D. Sic. 5, 7. Nach fpäterer Sage Herrſcher 
εες Winde, Qu. Sm. 8, 699. 14, 477, 6., Nonn. 89, 
119, δ., Eust. Od. 10, 2, A., ſo daß nun fein Sit wohl 
auch nad Thracien verlegt wird, ΑΡ. Rh. 4, 762, od. er 
als St.rntundiger gilt, Palaeph. 18, 2, u. in Rhegium 
in Italien τεποίτε, Tzetz. ‚Lycophr. 732. Sprichw. 
beiſt εξ von ihm: Αἴολος ἄνῆρ εἷς βόθρον ἐμπεσεῖ- 
τας, d.h. ein ftluger Mann, Apostol. 1,83. 8) ©. des 
Rofciron u. der Arme, D. Sic. 4, 67.69, Anth. ὃν 16, 
Anclep. in Schol. Od. 10, 2. 4) K. von Etrurien, Sostr. 
in Stob. Flor. 64,85. — Bei Virg. beißt auch ein Freund 
des Aeneas Aeolus, Aen. 12,542. II) a) Titel eines 





39 


Euripibeifihen Stüds, Strab. 8, 856, X. b) einer Kos 
mödie bed Antiphancs 11. des Eriphus, Mein. 1, p. 828. 
420. III) AloAov νῆσοε, bie äolifchen, fpäter lipariſchen 
Infeln, nörbl. von Sicilien, Thuc. 8, 115, Scymn. 
256, Strab. 3, 128. 6, 275, ὅ., Ἡ., aud Aldkov γῆσος 
allein, Ptol. 8, 4,17. Im a) Ali Αἰολικός, dah. 
4ἱολῇσεν ἐν πνοναῖσον, Pind. N.8, 186. b) = Alo- 
λεύς, δι. Β. - 

Αἰολοσίκων, ωνος, Titel einer Komödie bes Arifto- 

pbanes, Mein. 1, Ρ. 848. 

Δἰπάσιον πεδίο», To, (Hobenfelb). Gegend in 
@lis, Strab. 8, 848. Vgl. Alnıor. 

Αἴπεα, inEt.M. 121 Αἰπεῖα, Hochſtädt, 1) St. 
in Meffenien am Meere, 1. 9, 152. 294, fpäter Thuria, 
Strab. 8, 860, od. Korone, Paus. 4, 84, 5. Ew. Αἰπιᾶ- 
της, St.B. 2) St. auf der Infel Cypros, fpäter Soli, 
Plut. Sol. 26. 

Αἰπινόν, St. im Peloponnes, Hesych. Viel. = 
Αἰπιόν. 

Αἰπιόν, Hoch heim, Gt. in Elis Triphylia, Pol, 4, 
77.80. Dal. Ἔπειον u. 4ἰπενόν. 

Αἰπιόρητος, Hohe, Mannsn., Theaet. 1, (VI, 857) 
v.l. 

Αἰπολινός, Steinſchneider unter M. Aurel, R. Ro- 
chettel.& M. Schorn p. 20. Bon: 

Αἴπολος, Geishirt, Mannen. auf einer theſſali⸗ 
fhen Münze, Mion. 8. ııı, 266. 

Αἶπν, nad) Aristarch. u. Ptolem. zu Il. 2, 592 von 
Faesi Alnv betont, doch [. Έι. Μ., ©t. in Eis, DL 2, 
592, h. ΑΡ. 2, 245 (428), nad Strab. 8, 849 das ſpä⸗ 
tere αργάλαι ο. Ἐποτάλιον. Ew. Αἰπύτης, δι. Β. 
δι τς — Αἰπιόν, w. [. 

5, m. = Alnvros, Et Μ. 

Ai s, Nachkomme des Aepytus in Meflenien, 
Euph. b. Paus. 4, 9, 4, vgl. mit 4, 8, 8, D. Sic. 8, 8 

Αἰπύότιος, 1) Adi. von Alnurog, w. f., mit τύμβος, 
Orabmal des "artadifchen Heros im Kyllenegebirge, 11. 2, 
604. 2) Alnvrsos für Arladier, Stat. Theb. 9, 845. 
Bol. Alyus. 

Alıruros, (6), Hoche, 1) 6. bes Elatos. K. von 
Phäfana in Arkadien, Pind. Ol. 6,55, Paus. 8, 4, 4.7. 
6,8. 2) 6. des Hippothus, K. von Arlabien, Paus. 8, 5. 
6. 10, 8. 8) ©. des Kresphontes u. der Mexope, K. von 
Meffenien, Paus. 4, 3, 8.5, 1.8, 5,7, Apd.2,8,5. 4) 
©. des Neleus, Enkel des Kodrus, Erbauer von Priene, 
Paus. 7, 2, 10, Strab. 14, 638. 

Αἱραί, Hämmern, 1) St. in Macedonien, Ew. 
Alpatos, St. B. 2) ©t. in Ionien, Ew. Alpebs. 
8) St. am Hellespont, St.B., &w. Alpdrus, Andr. b. 
St.B, 4) Volt in Karmanien, Ptol. 6, 8,12. (Auch 
Ἔραί, St. in Teos, if 4ἱραέ zu lefen, ſ. Βετρί Archäol. 
Stg. 1847, Beil. π. 8, p. 26.) ' 

Αἱράριοα, das lat. Aerarius, Mannen., Inscr.403. 

Αἱραστνών, ὤνος, Monaten. auf Amphiſſa, Inser. 
1607. ©. Hermann u. Bockh über griech. Monatél. S. 
44, Betgk Beitr. zurgrieh. Monatel. €. 59. 

A ὦ, ace. &, 1) eydoniatiſches Gefilde in Greta, 
Inser. 2554. 2) eine Amazone, Gerhard auserl. grich. 
Bafenbilter, ııı, p. 106 (wo aber JI4EITO βιθ). 

‚ Bartner, ὄνομα κύριον, Buid. 

Άϊρεσις, Bille, Stlavin, Curt. Α. D. 8. 

Αἰρετική, Wahlen, ein Theil von Kleinarmenien, 
Ptol. 5, 7, 1. 

Αἱρηνόσιοι, of, Voltin Spanien, Pol. 8, 88. 

Αἱρήσιππου, Rofmwein d.i. Roffefteund, ein Spar» 
tiate, Agatharch. b. Ath. 6, 251, f. 


[η U 
Alpyoınnaz 


40 Αίρισευς , 


Αἱρισεύςε, gen. pl. σέω»ν, Volten., Suid.— Zonar. 
Αἱρεσιεεύς. ⸗ 

Acpos, Nichtiros, Od. 18, 78, Hesych. 

Atppades, indiſches Volt an ber Muͤndung des Gan⸗ 
geb, Ptol. 7, 2,2. 

Alpe, οὓς, T. des Denopion u. der Nymphe Helike, 
Pertben. erot.20. (Zweifelg., Meinete vermuthet Mas- 
oo, Paſſow Ἡρω.) 

["Ais], nur cass. obll. gen. "Αιδου, (bei Hom. meifl 
ἅ, u. foauch Aesch. Prom. 481 u. ep. dd. ıx, 157, ἄ., 
doch in "Ardoc εἴσω, Ἡ. 6, 284, ὅ., Hes. sc. 161, u. 
vollftändig Φύµον ᾿4ιδος εἴσω, Ἡ. 7, 191, Anth. 18, 
42,9. auch &, wie in κατ άιδος, Qu. Sm. 8, 157, ὅ., 
Alph. (ΙΧ, 96), u. [0 iſt auch «in ev "Asdog, η. 18, 415. 
24,593, dagegen & Callim. (ντι, 520) dd. (v11,621, 9.) 
wie @sd auch Sopb.0C.1221 u. Arch. ep. (v11,68.218) 
vorfommt, dat. "Ads mit ἅ ΙΙ. 1, 8, dagegen mit @ Qu. 
Sın. 18, 201, Antiph. Byz. (ντι, 680), 9., acc. Αιδα 
nur fpätere Dichter, u. war &sd' Ascı. (v, 162), dagegen 
sd ΑΡ. Rh. 8, 61, 6. Qu. Sm. 8, 71. δ., ep. dd. (v, 
100). Epriyw. wurde "Asdos κυνέη od. κυνῆ (Tatn⸗ 
tappe) von cinem, der fidh verbergen will, Ἡ. 5, 645, 
Ar. Ach. 890, Plat. rep. 10, 612, b, Luc. bis accus. 21, 
δ. 6. Zenob. 1, 41, Suid., Hesych., A. Bgl. "Asd'nc. 

Alva, Loos, nad) Grimms D. Myth. p. 885 ahd. 
Ere—= Ehre, 1)= µοῖρα, bei den Argivern, B. A. 
1095, bie Parge, Aesch. Choe. 647, Soph. fr. 604, 
D., Qu. Sm. 1,890. 10, 881, 6. 2) St. in Thracien, Ew. 
Αἰσαῖοα, St. B. 8) alter Name von Ἠπειρος, Em. 
Αἴσιοι, Et.M. 

Αἰσαγέηε ὄρος, ein unbelannter Berg in Klein» 
aften bei Klaros, Ἡ. Ἡ, ΑΡ. 40. Vgl. Nic. Ther. 218 u. 
Schol. 

Αἴσακοε, Lorberreie, 1) 6. des Priamus, Apd. 8, 
12, 5, vgl. Schol. Il. 24,497. Adj. dazu 
Lycophr. 224. 2) Anführer der Gentauren, 
14, 190. 

Αἰσανίαφ, ου, Loofing, V. des Grinus, auf Thera, 
Her. 4, 150. 

Αίσαρα, Ehrentraut, T. des Pythagoras, Phot. 
438, b, 30. 

Ato upos, av, poet. (Theocr. 4, 17) 050, u. άἶσαρ, 
αρος, b. Ον. (Theoer. a. a. O. u. Dion. Per. 870 ἄρ, 
Lycophr, u. Ον. Met. 15, 22 ἄρ, doch nur im Genit.) 
δί. u. Seehafen bei Eroton in Bruttium, j. @faro, Strab. 
6,262, D. Sie. 8, 20, Lycophr. 911. 

Αἰσαρωνήσιοι, Völterfchaft in Sardinien, Ptol. 8, 
8, 6. 

Αἰσάται, Vollin Arabien, Ptol 5, 19, 2, 

Αἱσερνία, Aesernie, St. in Samnium, j. Ifernia, 
Strab. 5, 288. 250, Ptol. 8, 1, 67, App. b. civ. 1,41. 
Ew. ol Αἰσερνῖται, D. Sic. 87, 24. 

Αἴσηποε, ου, ep. 080, (6), Ehrenfttöm, 1) δ[. in 
Kleinmpfien, der bei Kyzikus in die Propontis fällt, |. 
Satas-dere, Il. 2, 825, d., Δρ. Rh. 1, 940, 8., Paus. 10, 
81, 6, Strab. 12, 562, d., Ptol. 5, 2, 2, App. Mithr. 76, 
9. Auch οἱ 4ἴσ. norauög, Memn. fr. 40. Adj. Aese- 
pie flumins (Alonnıa ῥεῖθρα). Val. Flacc. Argon. 
8,420.K. 2) ©. des Dfcanos u. der Thetis, Flußgott, 
Hes. Th. 842, Qu. Sm. 2, 590. 8) 6. tes Butolion, ein 
Troer. N.6,21. . 

Αἰσίας m.Blüde, 1) Wecheler in Sicvon, Polyaen. 
6,5. 2) Name auf einer ſardiniſchen Muͤnze, Mion. ıv, 
116. 

Αἰσιγένηε, acc. nv, *Heilgeboren, Mannen., 
Mel. 121 (vır, 461). 


’ 
Nonn. 


Αἴσυμνος 


Αἰσιμίδην, ου, voc. δη, Archil. fr.8, dor. έδα, Alk. 
98 (51), Gottwaldte, 1) Athener, a) 6. bes Aeſchy⸗ 
Ius, 8. von Athen, Paus. 1, 8, δ. 4, 6. 10. b) ein Athener, 
aus der Hipvotboontifchen Phyle, Inser. 196. — Nah 
Hesych. ein athenifches Geſchlecht. 2) ein Kerkurüer, 
Thuc. 1, 47. 

N Gottwald, 1) Athener, Ar. Eccl 208 
u. Schol., Lys. 18, 82. (Suid. ὁ χωλὸς καὶ ἄτιμος καὶ 
ἀμαθής.) 2) Auf Münzen aus Pergamus, Mion. Π, 


Αἰσίοδοε, ärlifh -- Ησίοδος. t.i. ὁ τὴν αἶσίαν 
ὁδὸν πορεύόµενος, Et. Gud. 249, Et. Μ. 452. €. 
Ahrens Dial. 1, 96. 

Alcıov, St. in Umbrien, Strab. 5, 227. 

Αἰσιόνη, Glũckégabe, Philp. 16 (νι, 247). 

Αἴσιου, Willkomm, Athener, a) Br. des Aphobus, 
Dem. 29, 15, 55. b) ein Anderer, Dem. 88, 28. 

Αἴσιε notauoc, ὁ, auch bloß ὁ Alasg, τος, 15, u. b. 
App. b. civ. 1, 87 ὁ Aleivos ποταμός, Sl. in Umbrien, 
j. @fino, Streb. 5, 217. 227. 241. 6, 285. 

Αἰσίε, St. in Umbrien, j. Inft, Ptol. 8, 1,53. 

Αἰσίσιον, St. in Umbrien, Ptol. 8, 1,58. 

Αἰσίων, ὁ, Willkomm, 1) Athener, Redner u. 
Staatsmann, Mitfchüler des Demofthenes, Arist. rhet. 
8,10, Hermipp.b. Plut. Dem. 11, Suid. — V. des Eulte⸗ 
mon, Dem. 21, 165. 2) Böotier, Inser. 1571. 

Αἰσκόλειοι, ο», ἀγορά, Aesquilinum (Exquilise), 
ἵπ Rom, App. ὑ. civ. 1, 58. 

Αἰσομία, εἶπε Tribus in Rom, Ios. 14, 10, 19. 

Αἰσονίδηε, dor. (Theocr. 18, 17) Αἰσονίδας, gen. 
ου, port. &o (ΑΡ. Rh. 1, 46, 3.) u. 4ἶσονίδεω (vitts 
ſilbig), Ap. Rh. 1, 887, δ., acc. η», ber. (Pind. P. 4, 
886) α», voc.n (Ap. Rh. 1, 468, 8.), Aefonsiohnt.\. 
Jaſon, Hes. Th. 998, nit felten news Alaoridx, 
ΑΡ. Rh. 4, 788, 8. 
ους, Ebhard, Mannen., Inser. 2448. 

Αἰσούεος λειμώ», in ber Nähe von Rom, Plut. 
Pop!. 9. 

Αιἰσούρ, ὄνομα κύρεο», Suid. 

Αἰστονάρια, Bein. von Onoba in Spanien, Ρἱοἱ. 2, 
4,5. 6. d. Flgde. 

Αἰστυρία, ein sestusarium b. Dnoba in Spanirt, 
Marc. Heracl. per. mar. ext. 11, 9. 

‚ Sternheim, Et.der Αἰστραῖοι in Ma⸗ 
cedonien , Ptol. 8,18, 27. 

Αἰσθήτηε, ου, ep. do, (Ewald d. i. das Recht per 

gend, f. Apion b. Hesych. s. alauntijgs), 1) 8. des Ans 


tenor, ein Troer, U.2, 798, Strab. 18, 597. 2) 8. ix 


Altathoos, II. 18, 427. 

Αἰσύλη, (Grimme), Name einer Hyabe, Pherec. 
in Schol. Il. 18, 486. (Hyg. poet. Astr. 2, 21 nennt ft 
Phesyle, ſcht. Phaesyle.) Achni. AlavAos, Arcad. 
p. 56, 17. , 

Αἰσύόμη, St. in Thracien, St. B., Et. M. ἐξ Alor- 
under, von Aef. ber, Ἡ. 8, 804. Ew. το, St. 
B. Nach St. B. ε. Οἰσύμη viell. diefelbe wie Οἱσύμη, 
alfo: Weide, f. Lob. path. 169. Bei Suid. Αἰσύμνη, 
πόλις, wahrfch. dieſelbe. 

νήτηε, KRampfordner. Bein. des Dionpſot 
zu Aroe in Achaja, Paus. 7, 20, 1. 21, 6. 

Αἰσύόμνιον, τό, Grabſtätte megariſcher Heroen, Paus. 
1,48,8. Von: 

Αἴσνμνοι, Ewald d. i. das Recht pflegend, ein 
Siehe, D. 11, 808; berühmter Megarer, Paus. |, 
48, B. 


Αἴσυπος 


Αἴσνποι, Shide, ler, Olympisnile, Pause. 
6,2,8. 
Αἰσχέαςφ, aus Athen u. zwar Acharner, Ross Dem. 
Au. ὃ (f. 4ἰσχρέας). Dav.: 
A ‚ Mannen., att. Inſcht. in Ephem. 
archaeol. 1105, d. K 
Aloyivaßne, ου, Athener, Ar. Pax 1154. (Mein. 
Com. fr. 4, 542 Aloyüradns.) 
Alsyxivns, gen. ου, in Inſchr. b. Ross Dem. Att. 108 
sub ους, Por. (vas, voc. ἵνα, Theocr. 14, 2, 
Inser. 1120. 1548, Uhlig d. i. unanfehnlich, bef. im 
Aeußern, 1) ein Eretrier, S. des Nothon, Her. 6, 100. 
3) Torann von Eicyon, Plut. de Her. mal. 21. 3) ein 
Atsmene, Xen. An. 4, 8, 28. 8, 18. 4) Athener, a) ein 
Lamrtter. von Ariflides wegen Hochverrath verfolgt, Plut. 
Arist. 18. b) ©. des Eellos, beriichtigter Läſtermund, Ar. 
Pax1248, Apost. 15,41. c) S. des Lyfanias, Sphettier, 
Shüler des Sokrates, angebl. Berfafler von Dialogen, 
Plat ap. 88,e, Phaed. 59, b. Lyſias ſchrieb eine Rede 
atzen ihn, Ath. 18, 611,d— 612,1, Harp. ©. Saupp. 
zu Lys. fr.1. d) ein Anderer, gegen welchen Lyfias fchrieb, 
Harp. ». yozooc, B. A. 182, viell. der, welcher Mitglied 
der Treißigmänner war, Xen. Hell. 2, 8, 2.18. e) ein 
Xufter, Isae. 7, 18. f) €. des Atrometos, Κοθωκίδης, 
berühmter Redner u. Gegner des Demofthenes, von dem 
wir noch 3 Reden haben, f. die Vita daſ. u. Dem. Rede 
18. 19, A. g) ein Eleufinier, Redner u. Rhetoriker, 
Αροῇ. v. Aesch. 15, D. L. 2,7, 9. bh) mehrere andere 
Athener aus Kolonos u. f.w., Ross Dem. Att. 108. 148. 
162.188. 5) ein Sieilier, Theocr. 14, 2. 6) Neapos 
litaner, Lehrer Der neuen Alademie zu Athen, Piut. an 
seni sit ger. resp. 19. de cohib. ir. 14, D. L. 2, 7,9. 
7) ein @lerr, Olympionite, Paus. 6, 14, 8. 8) ein Arts 
g'ver. Paus. 4, 26, 7. 9) ein milefifcher Redner zu Pom⸗ 
καθ Zeit, Strab. 14, 686, ἆ, D.L.2,7,9. 10) ein 
KAnitier, R. des Euboros, Ὀ. 1]. 8,8,1. 11) ein Arkadler, 
Schuler des Iſotrates, D. L. 2,7, 9. 12) ein Ditylenser, 
ῥητορομάστιξ, D. L. 2, 7, 9. 18) ein Sarbinier, Jam⸗ 
bendichtet, Harp. s. Κέρχωψ (wo man Αἰσχρίων 
vermuthet). 14) ein Bildhauer aus Rhodus, Ὀ. 1.. 2,7, 9 
(R. Rochette 1. à M. Schorn 54). — Andere. 
Αἰσχῖνος, lat. Aeschinus, Grut. Inscr. p. 878, not. 
(Ter. Ad.iy.) &.Keilan. ep. 226, n. 3. 
Αἰσχιόνας (7), Diannen. aus Hermione, Inser. 
1196. 
Αἴσχρα, Haplih, Ealbenhändlerin, Asclepd. 27 
(. 181). 6. 4ἴσχρη. Aehnl.: 
Athener u. zwar a) Anagyrafier, Philoch. 
t. Harp. s. zatatoun. b) @uonymer, Ross Dem. Att. 
5. Aehnl.: 
Aloxplas, Athener, Her. 8, 11. Ein Anderer, Ael 
ep rust. 17. 
Αἴσχρη, Häßlich, Phrygierin, Sclavin, Callim. 
ερ. 43 (v11, 458). (66. 4ἴσχρα. Achnl.: 
Αἰσχρηΐε, ίδος, T. deu Theepios, Αρά. 2,7, 8. 
Αἴσχριοςφ, Kort, Mion. 1Π, 405. Achnl. 
,avog, Wannſchaffen d.i. mißgeftaltet, 
11 Dichter aus Samos, Ath. 7, 296, e. 8, 885, ο, — ερ. 
Ιάιτ Dichter aus Mitylene, Begleiter Alexander d. Θτ., 
Suid., Tzetz. Chil. 8, 406, ju Lycophr. 688. — ein 
Areund der Familie Aleranders, Exc. e Diod. 25. 2) ein 
Diener des Timotheus, Dem. 49,22, 5. 8) Feldhert bes 
Arhagathes in Eyracus, D. Sic. 20,60. 4) V. eines Lyſa⸗ 
n:4, D.L.6,2,8. 5) ein Arzt aus Bergamus, Galen. de 
far. simpl. 9, p. 147. 6) ein Athener, Ross Dem. Att. 
16, — auch Titel einer Komödie des Apollovorus, Mein. 


4] 


1, 461. — Oft auf Münzen, z. B. aus Baträ, Magnefia, 
Smyma, Mion. 11, 190. 111, 146. 191. 

Ἀἰσχριωνίη φυλή, ἤ, eine der drei ſamiſchen Phylen, 
"oRloxpos, Reidig, Mannen,, I acht 

eidig, Mannen., Inser. 8140. Aehnl. 

Αἰσχρά, att. Srauenn., Inser. 822. 

Αἴσχρων, ὧνος, Häßlich, Athener, Inser. 151. 
214. 626,9. Blatäer, 884. — Mannen. auf einer ams 
brafifchen ήπιε, Mion. 11, 50. Dav. 

Αἰσχρώνδαε, Mannen. aus Tanagra, Inser. 1599, 
&ol. gefhr. 4ἰσχρόνδας. 

Αἰσχύλαον, τό, Stelle ot. Ausiprud von Aeſchyloo, 

Plut. Demetr. 85, Schol. Il. 19, 87. 
" AloyuAlöns, voc. (da (Callicter. x1,2), *Leidige, 
1) Athener a) Lys. 12,88. db) Inser. 167; — Schrift⸗ 
fteller περὶ γεωργίας, Ael.n. an. 16, 82 u. Ath. 14, 
650, d. 2) Bein. des Theodorus, w. ſ., Callict. ep. 
4. a. O. 

Aloxuätvos, ου, Leidig, Mannön., Paus. 10, 26, 
5.— (If auch gelefen worden bei Mion. 8. τι, 269 ΙΙ. 
auf rhod. Amphorenhenkeln. K.) 

Αἰσχυλίε, (dos, Leidig, T. des Thales, Cal. 25 
(v1, 150). — Theffalierin, Inser. 1767. 

Αἰσχνλίσκος, aus Corcyhra, Inser. 1852 u. Αἰσχν- 
λίων, Mannen., Leidig, att. Inſchr. in Ephem. 
srchaeol. 1106. Anch auf einer bleiernen Blatte des Mu⸗ 
feums der ατώ. Geſellſch. zu Athen. K. 

Αἰσχύόλοε, ὁ, Leidig, von αἶσχος, f.Et.M. 1) 
Athener, a) alter Archon zu Athen, B. des Aeſimedes. Ol. 
5,4, Marm.Par. u. Paus. 4,5,10. b) 6. des Euphorion, 
der berühmte athen. Tragifer, Her. 2, 156, aud mit of 
περὶ τὸν Alay., D.L.2, 5, 28, 9. b) einer, welchen Dis 
narch mit vertheidigte, D. Hal. Din. jud. 12. d) Andere, 
Paoniden, Päanier, Prospaltier u.f.w., Dem. 58, 31, att. 
Seew. xv1, ο, 22, Ross. Dem. Att. 16. 157. 2) Phlia⸗ 
Πες, Liebling des Sofrates, Xen. conv. 4, 68. 8) Kos 
rinthier, Freund des Timoleon, Piut. Tim. 4. 4) Nr» 
giver, of περὶ τὸν Alay., Plut. Arat. 25. — Inser. 
1120. 5) Rhobdier, D. Sic. 18, 52. — Arr. An. 8, 5, 8. 
6) Eleer, V. des Symmachus, Paus. 6, 1, 2. 7) Alexan⸗ 
driner, a) Dichter, Ath. 18, 599, ο. b) Grammatiker, 
Zenob. 5, 85 u. praef. 11. 8) Schüler des Hippokrates, 
Arist. meteor. 1,6. 9) Bafenmaler (HIZXYAOZ), 
Catal. di sc. Antichi de Pr. di Canino, N.558. 10) Ans 
dere, Απ. τι, 187. — Paus. 6, 8, 1. 

Άΐσων, ονος, body (Thuc. 5, 40) αμῶ wvog, f. 
Choerob. in B. A. 1809, aͤhnt. wie Gottſched, von 
αἶσα, alfo vom Geſchick beſchieden, f. Et.M., 1) ©. 
des Kretheus u. ber Toro (nad Schol. Ἡ. 2, 582 ©, der 
Scarpbe), ®. des Jafon, K. in Sellos, Od. 11,259, 
Πεν. fr. (82) in Schol Pind. N. 3, 92, Apd. 1, 9, 11, ὅ., 
D. Sie. 4, 40, 8.,9. 2) ein Argiver, Thuc. a. a.O. 8) 
Tegeat, Inscer. 1518. 4) 81. in Macedonien, Plat. Aem. 
16. (Hier richtiger 4ῑσών zu ſchreiben.) 

Αἰσάν, ὤνος, Pherec. b. St. B. Ἀϊσωνία u. Αρ. 
Rh. 1,411 n. Schol. Αἰσωνὶε πόλος, f. Glüdftapt, 
Et. in Magnefis, Em. Αἰσώνιος u. von 4ἰσωνία Al- 

δι. B. 


Αἴσωπον, ὁ, "Ο[ἠάδαπρε, 1) der belannte Fabel⸗ 
dichter, Her. 5, 184, Plat.Phaed. 60, ο. A. Sprichw. wurde 
Alownov (τε) γέλοιο», von denen, welche Babeln vor 
Gericht vorbrachten, Ar. Vesp. 566, Prov. app. 1, 11, 
Hesych. Dav. Adj. a) Alsdraon, ον, dab. οἱ Αἶσω- 
nos λόγον, Arist. rhet. 2,20, τὸ Ale. αἴννγμα von 
Fab. 126 ed. Cor. bei Sext. Emp. dogm. 2, 105, Ale. 
αἶνος, Diogen. praef. 178 ob. 7) 4ἰσώπενος ἁλώπηξ, 


Αἴσωπος 


42 Alta. 


Plut. an. seni s. ger. resp. 12, vgl. de frat. am. 19, qu. 
eymp. 1, 1, 5. Eprihw. war ἰσώπειον αἷμα von 
unverſchuldeter ubler Behandlung, Zenob. 1,47, Diogen. 
1, 46, Suid., U. b) Αἰσωπικόφ, |. B. Alswnıxor 
γέλοιον (sc. λόγον), Ar. Vesp. 1259 u. 4ἰσωπικοὶ 
μῦθοι, Plut. nobil. 21. — Titel einer Komödie des 
Aleris, Mein. 1, p. 890. 2) tragifcher Schaufpicler zu 
Giceros Zeit, Plut. Cic. 5. 8) Vorleſer des Mithritates 
u. Schriftſteller, Hesych. Miles. fr. A, 11, Suid. 4) 
Stlave der Alerantra in Acgypten, Ios. 15, 3,2. 5) 
Αἴσωπος, ein Bildhauer, Inser. 8. 6) Alawnog full 
für ᾿Ασωπός in Schol. Pind. P. 9, 27. 

Alrd, GSaftell in Judäa, 198. 5, 8, 8. 

Αἰτάρη, f. Anapı. 

Αἰταιηνοί, eine Phyle, Inscr. 4617. 

Αἰτητή, "Begehrt, Frau in Raodicea (116 n. Ghr. 
©.), die zu einem Manne, Αἰτητός, wurde, Phleg. Trall. 
fr. 88. 

Αίτια, Name eines epiſchen Gedichts des Callimachut 
über die Quellen der Mythen u. ſ. w., ep. «d. (ν11, 42), 
Apollon. Gramm. (x1, 275). 

Αἰτίαφ,αο, Schulting, V. eines Aglaoſthenes (aus 
Theben), Inser. 1571. 

Alrivn, eine Stadt, Hesych. Biel. = 

Altırinoy, St. in Macebonien, Ptol. 8, 13,44. ©. 
Αἰγίνιον. | 

Αἴτναι, 1) --- Altyn, St. in ©icilien, Ριοἱ. ὃ, 4, 18. 
2) Name eines Stücks von Aefchylus, δὲ. Β. s. Ταλική, 
Schol. Il. 18, 188. Viell. Altyaiaı. 

Αἰτναῖος, αία͵ poct. (Lac. ep. τι, 208) au αίη, 
1) Adj. a) am Berge Actna, zu ibm gehörig, Aesch. 
Prom. 365, Eur. Cycl. 20, ö., A. 3. B. τὰ Altvaia 
όρη, Strab. 6, 272, insbej. üp (Luc. tragoed. 28, 
Plut. fac. lun. 12, 9.), wo man nach Suid. auch αἶσνέ- 
Co» fagte; u. fo auch Hephäflos, als Alıv. ἄναξ, Eur. 
Cycl. 599, denn er hatte bier einen Tempel, Ael.n. an. 
11,3, u. Zeus 4ἰτναῖος, mit einem Bilde daſelbſt, alfo 
der tort verehrte, Pind. Ol. 6, 162. N. 1,7. Sein Feſt 
hieß 4[εναῖα, Schol. Pind. Ol. 6, 162. b) übertr. α) 
ungebcuer groß, Ar. Pax 73 u. Schol. u. Hesych., Eur. 
Cycl. 895. β) = fidilifh, χώρα, Eur. Tro. 220, dah. 
πῶώλος, ein ftcilifches Ὁ. ϱ. ſchnelles, Soph. OC. 318. 
b) von der Stadt Aetna, Altvaiog ξένος d.i. Hiero, 
Pind. P. 3, 123. 2) Subst. a) Ew. von Aetna, Pind.N. 
9, 72, Strab. 6, 268, St. B. b) Eigenn., ©. des Prome⸗ 
theus, Paus, 9, 25, 6. 

Αίτνη, dor. (Pind. P. 1,117, Theocr.1, 69, Archim. 
ep. App. 15, u. fo auch Eur. Heracl. 689) Aitya, ag, 
meift mitn, Lohe, αἰτνός — καπνός, Schol. Dresd, 
ju Hesych., nah Et.M. von αἴθω, 1) der bekannte feuer⸗ 
fpeiende Berg auf Sicilien, Pind. P. 1, 36, δ., Thuc. 3, 
116, Strab. 5, 248, 9., aud) ἴτνη ὄρος, Apd. 1, 6, 8. 
Sprihw. war λεύσσειν ἐς τὸν Αἴτνης µέσο» σχοπό», 
Sopatr. b. Ath. 8, 841,e. 2) St. am είπα, von Hieron 
gegründet an der Stelle von Catane, fpäter an ber Stelle 
don Ineflos wieber aufgsbaut, j. S. Marie di Licodia, 
Pind. Ῥ. 1,1165. N. 9, 8, Theocr. 1,65, D. Sic. 11, 26, 
49.76, Strab. 6, 268. 278, St.B. Ew. Alrvatos, f. 
oben. 8) a) B. des Gelon, Prox. b. St, Β. s. Γέλα. b) 
V. des Sclurus, Streb. 6, 278. ο) Mutter des Hirten 
Menallas, Theocr. 9, 15, weil diefe ihren Wohnfig bort 
hatten. 4) eine ficilifche Nympbe, T. des Ofcanos, Silen. 
b. St, B.s. Παλικ ή, od. bes Briareus, Demetr. in Schol. 
Tbeocr. 1, 64, nach ὃ. Schol. Theocr. 1, 68 Richterin 
zwifchen dem Hephaͤſtos u.ber Demeter. Bon ihr foll der 
Berg feinen Namen haben. 


Αἴτωνης 


"Αιτος, "Unbetreten, ὄνομα κύριο», Suid. 

Αἰτονλανή, ein Theil Kleinarmeniens, PtoL δ. 7. 1. 

Ἀϊτοῦσα, f. Bethge, Brauenn., ὅτε. Inſchr.b. 
Pashley Trav. in the Crete 11, 103. 

Αἴτυλος, (Betbmann), Mannsn., Arcad. p. 
66, 12. 

Αἰτύμανδροι, Bolt im ariſchen Perfter, Ptol. 6. 
17, 3. 

Αἰτωλάρχηε, ätolifher Bundesuorfland, Phieg. 
Trall. fr. 81. 

Αἰτωλή, Bein. der Artemis in Naupastus, Paus. 10, 
88,12. ©. Altwäöc. 

Αἰτωλία, 1) Adj. fem. von Alzwärog, dah. 4 ἵεωλία 
χερσόνησος, Ptol.8,15,2, u. 7 Alt. γῆ, Strab. 10, 
464. 2) Subst. 9) Landſchaft in Hellas zwifchen Akarna⸗ 
nien u. Theffulien, Sopb. EI. 704, Thuc. 8, 96, Xen. 
Hell. 4, 6, 14,9., benannt nach Aetolus, w. ſ. Scymn. 
476, Apd. 1,7,6,9., indem ε6 früher" Ὑαντίς bich, St 
B. — Als weiblihes Wefen abgebildet, Paus. 10, 18, 7. 
b) alter Name für Kalydon (2), Xen. Hell. 4, 6,1. e, 
St. im Peloponnes, Andr.b. St. Β. 

Αἰτωλίζω, auf Seite der Netoler fichen, St. B. 

Αἰτωλικόφ, ή, or, ätolifb, ἔθνος, Paus. 10, 16.6, 
πόλεις, Strab. 10, 451, ὃ., ὄρη, 9, 429, u. ſ. [., ot. πυ- 
λεµος. Plut. Cleom. 34, πάθη, Luc. 88ΟΥ. 1, endlich 
eine (unächte) Rede des Dinar, Alt. λόγος, D. Hal 
Din. 11. Dagegen Alt. λόγος im verächtlichen Sinne u. 
verbunden mit Φεατρικός (aufſchneideriſch), Ρο]. 17, 4. 
Subst. a) Bein. des Demetrins ald Beſieger Actoliens. 
b) (τὸ) 4ἰτωλικόν a) ätolifche Unfitte, Carmin. popul. 
84 ed. Bergk. β) die ätolifche Volksmaſſe, Paus. 1, 4, 4. 
8. — τὰ Αἰτωλικά, Erzählung od. Darftelung ätol. 
Verhältniſſe od. Begebenheiten, Strab. 10, 462, u. ſo der 
Titel einer Chrift von Nicandros, Schol. ΑΡ. Rh. 1,419. 

Αἰτώλιοε, — Αἰτωλός, [-Σι. Μ., meiſt ερ., a) Adi. 
Il. 5, 706, Arist, h. an. 6, 6. b) Subst. Il. 4, 399, 
Hesych., Suid., St. Β. ©. Αἰτωλία. 

Αἰτωλίᾳ, έδος, fem. zu Αἰτωλός, a) Adj. ἣ Alc. 
χώρη, Her. 6, 127, γῆ, Eur. Phoen..981, γυνή. Soph. 
Trach.8 t.i. Deianira, ἀρτεμίς, Strab. 5, 215. L) 
Sabst. (ή) die Aetolierin, ΑΡ. Rh. 1, 146, Plut. sol. 
anim. 18, St.B. 

Alrak s, οὔ, Anhänger ber Aetolier, St.B. 

Αἰτωλός, η, Ellendt d. h. im Auslante u. Daher 
bulfsbebürftig. ſ. Et. M. Ὦ Adj. Adr."4ons, Eur. Phoen. 
134,Callim.64 (226) ed. Bergk, σχύπελοε, Heliod. 5.1, 
πελτασταέ, Polysen. 4, 9, 2, πατήρ, Phleg. Trall. 
fr. 81 u. mit ἀνήρ, Od. 14, 379 u. dieß Pind. Ol. 3, 22 
von einem Eleer, weil diefe ſtammverwandt waren. 11) 
Subst. 1) der Aetolier, 11. 2, 688, ὅ., Flgde, Bein. tie 
Demetrius als ätolifhe Ephinr, Dur. b. Ath. 6, 253, e, 
ö. Sie hießen früher Kureten, D. Hal. 1, 17. Mit komi⸗ 
ſcher Anfpielung auf adreiv heißt Ar. Equ. 79 ἐν Ilre- 
Aois in Bettelheim, vgl. Marc. Arg. 5 (v, 65), Altwar, 
ἐγενήθης. — Sie follen benannt fein nah 2) Αἰτωλός. 
©. des Entymion, K. von Elis, der vertrieben fich um 
Achelous niederlich, Scymn. 476, Apd.1,7,6, Paus. 5, 
1,4, Strab. 10, 468, &, A. 8) ©. des Oxylus in Eiis, 
Paus. 5,4, 11. 4) ©. des Deneus, Hecat. b. Ath. 2, 
85,b, 5) 6. tes Amphittyon, Enkel des Deucalion, 
Scymn.590, St. Β. 6. Dvoxos. 6) ©. des Arcs, Plin.7, 
56. 7) οἱ 4ἰτωλοί, Komödientitel, Mein. 1,p.480. 484. 

Αἴτων, Bethmann, V. des Ixion, Pherec. in Schul. 
Ap. Rh. 3, 62. 

Αἰτώνηε, «o, Thebaner, Inser. 1565, Keil vermuthet 
Χαιρώνδαο. 


Αἰτωσία 


Αἰτωσία, Stadt, Phleg. Trall. fr. 98. 

Αἰχιλίνσιοι od. Αἰχιλήνσιοι, Volk in Earbinien, 
Ptol. 3, 8, 6. 

Αἰχμαγόρας, Germunt, S. tes Herakles, Paus. 
%,12,3. 

Al „ Seride, Athener (Kephiſier), Ross 
Dem. Att.49. ©. d. Ilgde. 

Αἰχμέας, Parapotamier, pythiſcher Eieger im Fauſt⸗ 
Iampf, Paus. 10, 38, 8, wo 9. Alyualas leſen, w. ſ. 
<. Keil Anal. ep. p. 235. 

Αἰχμή, Gero, 1) Hunden, Xen. Cyn. 7, 5. 2) 
Ζάιπὲπ., Att. Seew. Iv, 6, 6. 

Alxpıs, sdos, m. Θετίε, K. von Arkadien, Paus. 
3.5, 10. 

Αἰχμίων, ωνος, Gericho, Delphier, Inser. 1700, 

Αἰχμόδικος od. Αἰχμόδοκος, το. Gerold od. Gere 
bart, Mannsn., Schol. Od, 18, 85. 

Αἰχμοκλῆς, έους, Öermar, Mannsn. auf ephefi⸗ 
ſchen Müngen, Mien. 111, 93, ff. 

Αἴχμων, (Gero), Lykier, Inser. 4269, 6. Κ. 

Aiy,n, 1) St. in Paläftins, Ios. 8, 12, 4. 2) 
»Spivohr, Name εἶπεν Hundes des Altion, Hyg. 
f. 181. 

Αἰών, Immer, 1) 6. des Stronos, Eur. Heracl. 900, 
Qu. Sm. 12, 194, Nonn, 7, 10, d. 2) €. des Kolpias u. 
ter Daau, V. des Genos u. der Genea, Phil. Bybl, in 
Eus. pr. ev. 1,.10. 

Αἰωνοάριος od. Αἰωνάριος, nach Long. b. Suid. 
= αἰῶνος πατήρ, der röm. Sanuarius, Tzetz. P.H. 
u 71, Suid. 

Αιώρα, Schaukelfeſt, Feſt der Kinder in Athen, 
zu Ehren der Tochter des Pelasgers Maleas, nad An: 
teten der Klytämneſtra u. des Argifthos od. der Erigone, 
Hesrch, 

"Axaßdpov, viert. Wort in An. (Arr.) per. mar. 
erythr., 52. 

᾿Ακάβη, 1) Gebirge in Aegypten am arabifchen Meer⸗ 
bufen. Ptol. 4, δι 15. 2) Quelle in Afrika, Ptol. 4, 

3, 20. 
᾿Ακαβηνή, ein Theil Mefopotamiens, Ptol. 4, 4, 12. 
on A St. in Lydien, Scyl. 98. 

᾽Ακάδαςε, gen. a, m. f. Et. M. 779, Schol. Il 
4,66, 

"Axaßnuaixöe, ή, όν, 1) Adj. τρόπος, Plut. Dem. 
etCic. 1, αἴρεσις, D.L. 4, 10, 8,0. φιλοσοφία, 5. 
Lmp. Pyrrh. 1, 220, v. σύνταξες, Cic. Att. 18, 12. 16. 
δι Subst. ὁ xög a) der Bewohner von Alademeia, 
δι, Β. a ᾿Εκαδήμεια. db) der atadimifhe Philofoph, 
D.L.7,2,6. prooem. 12, ὅ., S. Emp. dogm. 1, 179. 
Pyrrh. 1, 226, ö., Luc. pisc. 48, 6. 9) ἡ κ κή, verft. 
αἴρεσις (ἀρχαία, µέση, νέα), die (alte, mittlere, 
sus) Atabemie, D. L. Prooem. 13. 3) τὸ Axadnuei- 
κό». ter Zuftand der Unentichiedenheit, Luc. Icarom, 25. 

‚ (7), ſo ſtets bei Dichtern, f. Ar. Nub. 
1005, Epier. Ὁ. Ath. 2, 59, d, Epbipp. b. Ath. 11, 
249, e. Sot. b. Ath. 8, 336, e, Alex. b. Ath. 18, 610, ο, 
Theocr. ep. App. 38, u. ein anderes D.L. 4, 5, 7, doch 
Teitener in Proſa, Plat. Lys. 203, a, Xen. Hipp. 3, 14, 
Meliod. 1,17, Plut. Arat. 34 (der fonft überall Axadr- 
αμα hat), App. Mithr. 30, Suid., St. B., u. hie u. da die 
>chol., 3. 8. ju Dem. 24, 114 u. Soph. ΟΟ. 56; in 
Vroſa gemöhnl. ᾿Ακαδημία, Plat. Ακ. 866, e, Xen. 
Hell. 2, 2,6. 5,49, Lys. 18, 10, Dem. 24, 114, u. bie 
Sen, neh Said. auf ᾽Ακαδήμειον od. ᾽Ακαδή- 
Ρον, wie Et. M. bat, u. Apost. 8, 1 flieht 4χαδήμια, 
währen? mau fonft überall Ακαδημία betont, ob» 


᾽Ακαλανδίς 43 


wohl die Endung ἅ ift u. dah. nach Buttm. Gr. ı, 
282, n. Ακαδήμια zu betonen wäre, 1) ein Plag 
am Kephiffus 6 &adien von Athen, fonft (Dicaearch. b. 
Plut. Thes. 32) ᾿Εχεδημία od. (St.B.) Ἐκαδήμεια, 
w.f., genannt. ©. Pol. 16,27, D. Sic. 13, 78, Plut. 
Syll. 12,9. Es ſtand bier ein "Oymnafium, wo unter 
andern Plato lehrte, Paus. 1, 29, 2, D.L.3,n.9, A. 
Daher hieß nun 2) die platoniſche Philoſophenſchule ſo 
(Plut. def. orac. 37, Suid.), u. zwar unterſchied man 
genauer fünf (8. Emp. Pyrrh. 1, 220), doch gewöhnl. 
drei Axadnusas, ἀρχαίαν D.L. prooem. 10, ὅ., 8. 
Emp. dogmat. 5,8, µέση, ebent. Pyrrh. 1, 282, Piut, 
Brut. 2, D. L. a. a. O., via, Atk. 9, 402, c, Plut. 
Cic. 4, 8, Emp. Pyrrh. 1, 226, D. L. a. a. 8. ὅ. Und 
ihre Philofophen hießen οἳ ἐξ ’Ax., Strab. 18, 614, 
Ael. ν. b. 14, 26, ot. οἱ ἐν ’Ax., Plut. de ser. num. 
vind. 4. de commun. not. 44. Sprichw. war ᾿Ακαδη- 


µίηθεν ἤ ἥχεις, ὃ. δ. du bift ein weifer Dann, Apost. 2,1. 


Ακάδηµος, 1) Heros, von welchem Akademeia ben 
Namen hatte, von Anderen (D. L. 8, n. 9) auch Ἐκάδη- 
µος genannt, alſo Fremdling. ©. Plut. Thes. 32, 
Schol. Dem. 24, 114, St. Β., Suid., Hesych., A. 9) 
Athener (Myrrbinufter), S. bes Neokles, Inser. 116. 
— Einer, den Hyperides vertheidigte, Harp. 9. Εφαι- 
στία. 3) ein Anderer, Tbeogn. 998. 

᾿Ακάδρα, 1) Ort in Indien, Ptol. 7, 2,6. 2) in 
&hina, Ptol. 7, 8, 5. — Bewohner der Gegend ᾽Ακάδραι, 
Ptol. 7, 9, 4. 

᾿Ακάθαρτου κόλπος, Untein (bei Plin. Immun- 
dus), der große Bufen des rothen Meeres an der Grenze 
von Oberägypten, |. Faul-⸗Bai, Strab. 16, 769, Aga- 
tharch. mar. erythr. 82, Ὦ. Sic. 8, 99. 

᾿Ακαῖος, m. Spiäner, Name aufeiner dyrrhachi⸗ 
fhen Münze, Mion. 11, 88. 

᾿Ακακαλλία, (dos, Nareiffe. nad Eumach.b.Ath. 
15, 681,e, 1) Name einer Nymphe, Paus, 10, 16,5. 2) 
T. des Minos, ΑΡ. Rh, 4, 1491 u. Schol,, Paus. 8, 
58.4, Xenion b. St. Β. s. "Oukog, vgl. s. Κυδωνία. 

)Ακακήσιον (Schol. D. 16, 185 ſtebt falſch ’Axaxn), 
St. u. Hügel in Arkadien, gegründet von Axcæoc, Paus. 
8, 8, 2, Suid. Et.M. Em. u. Adj. "Axaxtoıos, Paus. 
8,36, 10, St.B. Dah. τὸ Ακακήσιον avtpov, Schol. 
11. 16, 185 u. ὁ ᾽Ακ., Bein. des dort verehrten Hermes, 
Strab. 7, 299, Callim. Dian. 143. Daß. f. U. 16, 185. 
(Eigtl. der feinen Schaden bringt, alfo: Ohneſchaden, 
f. Et. M. 547 u. Lob. path. 429.) 

᾿Ακάκιος, 1) Bifchof in Konftantinopel unter Leon, 
Suid. u. Malcb. Philad. fr. 7, — Märtyrer, ep. christ. 
(1, 104). 2) Sophift u. Tadler des Julian, Suid. 6. ν. 
Αιβάνιος. 8) mit dem Bein, Archelaos, Heerführer 
unter Juftin., Ioann. Epipb. fr. 4. — Zgl. Febric. bibl. 
gr. ΥΙ11, 836. Bon: 

Axcaxos, »Dhneſchaden, 6. des Rycann, Erbauer 
von Atalefion, Paus. 8, 3, 2. 86, 10, St. B. s. Axcæij- 
6,0». 

᾿Ακάλανδρος ὁ ποταμός, Bl. in Zucanien, j. Sa⸗ 
landrella, Strab, 6, 280. 

᾿Ακαλάνθηε, [. ᾿Αχαλανδίς. 

᾿Ακαλανθίᾳ, έδος, f. Stieglig, 1) Bein. ber Ar⸗ 
temis, Ar. Αν. 871 u. Schol, 2) T. des Königs Pieros 
von Emathia, welche in einen Vogel verwandelt wurbe, 
Ant. Lib, 9, Ον. Met. 5, 669. 8) $rauenn., Alciphr. 8, 
64. 4) Hundename, Hesych., Et. M. 44, 26, Schol, 
Ar. Pac. 1078, Suid. Sprichw. war ᾽Ακαλανθὶς od. 
᾽Ακαλάνθης κύων, od. auch ᾽Αχάνθιος χύω», von 
denen, welche vor allzugroßem Eifer das Begonnene 


44 


unvollendet laffen, Proverb. App. 1, 12 u. baf. bie 
nm. 
᾽Ακάλη, I. des Minos, -- Ακακαλλές, Apd. 8, 


2. 

᾿ΣΑκαλησσόε, Et. in Lycien, Ew. ᾿Ακαλησσεύς, 
St.B. (Doc aud) ᾿ ‚u. das fem. ᾿Ακαλισ- 
otrıs, Inser. 4315. K.) 

’Ax ‚dos, T. des Eumedes, Gem. des Teos, 
D. Hal. 1, 62. 

᾽Ακαμαντίδαι, 1) Nachkommen tes Alamas, Dem. 
60, 29. 2) ſ. ᾽Ακαμαντίς, 

᾽Ακαμάντιον, St. in Phrygien, begründet vom Athens 
ner Alamas, Agath. Ὁ. Ath. 1, 80,a. Ew. Ακαμάντιοε 
u. fem. ’Axanavris, St.B. 

’Axanavris, (dos, (N), 1) mit u. ohne φυλή, eine 
att. Phyle, benannt nad) Alamae, Thuc. 4, 118, Dem. 
89, 22, δ.; 48, 64, Simon. ep. 150 (205), D.L. 7,1 
n. 9, Diod. b. Suid. ο. Ἕρμος, Harp. ὅ., A., Inser. 191. 
192, Ross Dem. Att. ὅ, δ. Ein Mitglied berfelben, z. B. 
Perikles, "Axapa „Plut. Per. 8. 2) Bein. von 
Kypros, Philonid. b. Plin. 5, 86, St. B. s. Κύπρος. 

᾿Ακάμαν, αντος, (6). Unruh d.i. ohne Raft, 1) S. 
des Antenor, Führer der Dardaner, T1.2,828, 6., Qu. Sm. 
10,168, Tzetz. Lycophr.874. 2) S. des Eufaros, Führer 
‘der Thraker, I1. 2, 844, ὃ., Schol. zul. 18, 648. 8) €. 
des Theſeus u. Heros Eponymos der afamantifchen Phyle, 
Asschin. 2, 31 u. Schol., Dem. 60, 29, D. Sic. 4, 62, 
‚Paus. 1, 5, 8, Strab. 14, 688, Qu. Sm. 4, 282,94. Mit 
einer Statue in Delphi, Paus. 10, 10, 1. 4) Diener des 
Hephäſtos, Val. Flacc. A. 1, 588. 5) Borgebirge von 
Kypros, Strab. 14, 682, ff., Ptol. 1, 15, 4. 5, 14, 1, 
Anon. st. mar. magn. 204, ὅ., S.Emp. mathem. 1, 257, 
Luc. navig. 7. Dav. 

’Axaudrıos, vermeintlicher Philoſoph aus Hcliupolie, 
Suid. 

᾿Ακαμνάκης, εος, K. der Libyer, Tzetz. Lycophr. 
874. 

Arapıyıs, ος, Ohneck, Bl. in Bontus, Arr. per. 


λκανθίνη, Infel des arab. Meerbufene, Ῥιο]. 4,7, δ7. 
᾿Ακανθίων, ωνος, m. (Dörner), servus, Plaut. 


"Axaın 


7 


merr. 

“Axavdos, m. Dorn, 1) Lacedämonier, Thuc. 5, 19. 
— Olympionike, Paus. 5, 8,6, D. Hal. 7, 72. 2) Sitis 
lier, Luc. Phalar. 1, 9. 8) der, welcher der Statt Alans 
thus (1) feinen Namen gab, Μπας. b. St. Β. 

"Axavdos, (7), Dornftedt, f. Et.M., 1) St. am ſtry⸗ 
moniſchen Meerbufen, eine Gründung der Anprier, j. Che⸗ 
τία[α od. Biere Her. 6,44, ὅ., Thuc. 4, 84, 0.. A. Ew. 
u. Adj. Ακάνθιον, Her.7,116, Thuc. 4, 86, ä. Ὅαθ.θα- 
λάσση ἡ κανδίω», Her. 7,22, od. 6 κόλπος ’Axav- 
θνος, Strab. 7,880, fr.81; ferner ὁ ᾿Ακάνθιος ἰσθμός, 
Ael.n. an. 18, 20; enblich ᾽Ακάνθιος οἶνος, Amphis 
db. Ath. 1, 80, e. Sprichw. war ᾽Αχάνθιος τέττιξ von 
Stummen, weil bier die Gicaden ſtumm waren, Simon. 
b. Zenob. 1, 51, St. Β., Π., u. Ακάνθιος χύω», d.h. 
ein fehneller, Prov. app. 1,12, f. ᾿χαλανδίς. 9) Et. 
in Aegypten, unweit Memphis, j. Dafhur, Strab. 17, 
809, St.B. Bei D. Sic. 1, 97 u. Ptol. 4, 5, 56 ’Axur- 
Hay πόλες (b. Ptol. αι Ακανθὼν πόλις) genannt. 
Ew. Ακανθοπολίτης, St. Β. 8) Et. in Karien (bei 
Cnidia), St.B. 4) St. in Athamanien, St. B. 

᾿Ακάνναι, Handeltplatz der Somaulis am rothen 
Meere, viell. Hisn Ghorab, Ptol. 4, 7, 10 (wo man auch 
Ακκάναν lieh), u. An. (Arr.) per. m. erytbr. 11. Ew. 
’Axavvatos, St.B 


᾿Αχέραι 


"Axapa, Schenkl, (ἄκαρα τὰ σκέλη Κρῆτες, Et. 
M.), Et. in Aften, das fpätere Nyffa, Et. M 

Ἆκ , Kleinrode, St. in Lycien, Ew. 
Ax od. ᾿Ακαρασσεύς, St.B. 

᾿Ακαρίων, ω»νος, Geſchichtſchreiber, Schol. ΑΡ. Rh. 
2,168, wo aber Müll. Ardoava leſen will, Mein. 
Eögoplova. 

᾿Ακαρνάν, ἄνος, ας anbefhoren, f. Strab. 10, 
465, St. B.), 1) 6. des Allmäon u. der Kalirrhee, 
Stammvater der Alarnanen, welche früher Kureten bie 
Ben, Thuc. 2, 102, Apd. 3, 7,6, Paus. 8, 24. 9, Ephor. 
db. Strab. 10, 462, Seymn. 462. In Schol. Pind. ΟΙ. 1, 
127 $reier der Hippodameia, v.1. ᾽Ακαρνεύς. 2) ber 
Afarnanier, Her. 1, 62, Thuc. 2, 68,9. Auch als Adj. 
οἱ Ακαρνάνες συγγραφεῖς, Ael. b. Suid. κ. ὁμόσε. 
Fem. ’ ‚ dos, Polyaen. 8,69, St.B. 3) 
Name eines Fiſches. Ath. 7, 827, d. 

᾽Ακαρνᾶνία, (ή), ion. ίη, Her. 2, 10, Arr. Ind. 41, 
2, Landſchaft in Hellas zwifhen Epirus u. Aetolicn, 
Thuc. 2,80, Aeschin. 8, 97, Dem. 48, 24,9. 

᾽Ακαρνᾶνικός, ή, ov, afarnanifh, πεδίον, Thoe. 
2,102, N Ax— — an, verſt. παραλία, Strab. 10, 450. 

"κάρα, Et. in Achaja, Ew. Ακαρραῖον ob. ”Ακαρ- 

. 6. "Axapa. 
* ᾽Ακκάρω». 

Άκας, BVerfaffer einer Tragödie, Suid. = Faxag, 
w. f. 

᾿Ακάστη, (Ohnezier), T. des Okcanus u. der 
Thetie, H. b. Cer. 421, Hes. Th. 856. 

)᾿Ακαστίδαε, Böotier, b. Rangab€ Ant. Hell. ı, 
n. 692. Bon: 

A στον, Unwertb; eigtl. Ohneſchmuck von κέ- 

σµαι, [. Et.M., 1) S. des Pelias, K. in Jolkos, kalp⸗ 
don her Jäger u. Argonaut, Pind. N. 4, 93. 5, 55, Eur. 
Alc. 782, ΑΡ. Rh. 1, 224, ὅ., Apd. 1, 9,10. 16. 27, D. 
Sic. 4, 58, A. 2) K. von Dulicion, Οἆ. 14, 986. 3) Ir 
chon in Chios zur Zeit Homers, Euthym. b. Clem. Alex. 
str. 1, 21. 4) Atbhener, Inser. 286. 

’Axarlöns, ου, (Schiffner), Wettläufer, Pol. 
40, 1. 

᾽᾿Ακαταῖος, Segler, Name eines Pferdes, Suid. 

᾿Ακάτειρα, »Kahnſtadt, ὄνομα πόλεως, Suid. 

’Axarlöns, gen. ους, (?) Huld db. i. nevis oneraria, 
ein Ῥίαίαετ, Pol. 40, 1. 

’Axarlpoı, auch "Axanlipor u. Κατξίροι (Prisc. 
Panit. fr. 8), hunniſcher Volksſtamm, Prisc. Pan. fr. 
80. 37, Suid, 

"Arayıs, ὄνομα πόλεως, Suid. 

᾿Ακεγχήρηε, 1.1. Π., Könige von Aegypten, Maneth. 
Ὁ. Ios. ο. ΑΡ. 1, 15. (Enseb. hat Chencheres.) 

᾿Ακεγχρήε, T. des Dros, Königin von Aegypten. 
Maneth. b. Ios. c. ΑΡ. 1, 15 (Euseb. bat Chencheres). 

"Ακεδον, 61. in Oberitalien. Ptol. 8, 1, 10. 

᾿Ακείλιος, {. ᾽Ακύλλιος. 

᾿Ακέλης, ου, 1) 65. des Heralles u. ber Malie, Hellan. 
b.St.B. 2) Et. in Lydien, Ew. ᾽Ακέλητες, doc bei 
Herdn. auch Ακχελήσιος, ſem. Αχελῆτις, δι. B. Aehnl. 

᾿Ακέλης, τος, Zocher d. i. langfamen Ganges, 
δι. Lydiens, der in den Hyllos mündet, Choerob. in B. 
A. 1189, Et. Μ. 81,46. In Schol. 11. 24, 616 beißt et 
᾽Αχέλης od. Ἀχελήσιος, 5. Suid. if vie. ᾿Ακελιμᾶι 
derfelbe. 

᾿Ακέλιοε ---Αχίλιος, Lyd. de ostent. ο. 6. 
si AxcAMos, m. fpäterer Name von «4ἱγίδαλλος, D 

ic. 24, 1. 
᾿Ακέραι --᾿Αχέραε, Zonar. ann. 8, 20. 


᾿Αχέρδων 


᾽Ακίρδων, ὤνος, ‚aus Hermione, Inser. 121 1. (Keil 
vernuthet Κέρδω».) 
᾿Ακέρραι, St. der Infubrier in Oberitalien, j. Gerrha, 
Plut. Marc. 6. &. Αχέρραι. . 
’ ία Hola, St. im Innern von Qucanien, j. 
Aremo D. Cass. 61, 18. 
{ Seilfelden, Gegend in Lemnos, Philostr. 
her, ak 2,708 (εἰδείρετ άκεσσα, [. Lob. path. 410). 
Heil, St. in Macedonien, Ew. ᾿Ακε- 
—— — 
heulen, Aa Pen u. ᾽Ακεσεύς, Diogen. 2, 
τ, ϐ) -- κεσσαῖος, 2. Suid. ». τὴν ᾿Ακεσαίου σελή- 


λκασαμεναί, Heilersheim, Gründung von 
Ατιεαμενός, Theog. b. St. Β. Ew. ᾿Ακεσαμένιος, 

δι, Β. 

ὃ , poet. Ακεσσαμενός, Heilbringer, 
8. von Pierien "hrecien), Erbauer von Alcfamend, 
1, 2, 142, St.B. 

Ακίσανδρος, Heilmann, 1) ἄθτεπᾶετ, Geſchicht⸗ 
ſchteibet, Plut. qu. symp. 5, 2, Schol. Pind. P. 9, 94, ὅ., 
SchoL ΑΡ. Rh. 2, 498, ὃ., f. Müll, fr. hist. IV, 285-286 
2.11, 464. 3) Atdener, Inser. 96. 

Ακισάς ä, Heiler, Kunftweber aus Salamis auf 
Cvpern, Ath. 2,48, Ὁ. 

Ακεσεύε, έως, aus Patara in Lycien, = dem vorigen. 
Eprihw. war von bewundernswerthen Dingen: Axs- 
σίως καὶ Ἑλικῶνος ἔργα, Ζοποῦ. 1, ὅδ. 
vös, lat. Acesinus, $L in Stythien, Theogn. 
Αχεσίνης. 

‚pl. τοὺς ᾿Αχεσίας. Liban. ep. 819, 
Heiler, (f. B. A. 1,817), ſchlechter Arzt, dah. es bei 
ſchlechten Curen ſprichw. hieß: ᾿χεσίας ἵάσατο, nach 
Ar. b. Ζεποῦ. 1, 52, Diogen. 2, 8, Plut. prov. 98, Suid. 
2, griech, Schriftſteller uber Kochtunſt, Ath. 12, 616. b. 
3) ein Athener, Insor. 165 (wo [αἴ[ώ ᾿4χησίας Recht). 

α, Heilyn, grich. Heros, Paus. 5, 


Pri= 


14,7. 

Ακεσίανε, * Heilvolt, ein Arzt, Alciphr. ep. 8, 
7. — Sipmpionike aus Megalopolis, 01.148, 1, Euseb. 
p- 157, Mac. — Suid. — Nehnl. Axsoridnuos, wenn 
mt für Αγεσίλαος. 

Heilmann, 1) ein Arzt, Plat.Crat. 
394, c. 2) ein Admiral der Rhodier, Pol. 17, 1. 2. --- 
Inser. 2338. 
urw= "Axtoıov, Frauenn., Inser. 511. 
ou ul] Nonn. 28, 276), b. D. Sic. 
2,37 —* ἴνος, (6), Fl. in Indien, welcher in ben 
Irtnd mündet, altindiſch Asikni, |. Tschinab, auch ὁ 
Ausivng ποταμός genannt (Arr. An. 6, 20, 8, ὅ., 
Ind. 6,5, 5.), D. Sic. 17, 96, Strab. 15, 692, ὅ., Arr. 
4n.5,4,2,8., Ind. 8, 10, —* Nonn. a. a. O. & wurde 
be u. da für den Tanai⸗ gehalten, St. B. s. Tavaic. 
2) AL; in Sicilien — Acis, το. [., Thuc. 4, 25. 
Axicios, Heilyn, Biſchof der Nautiner unter 
Gentlantin * Gr., Sver. h. eccl. 1, 10, Suid. 

"Axerıs, m. Heilung, 1) als Gott verehrt δεί den 
Foirauriern, Paus. 2,11,7. 9) Rhodier auf einer Münze 
bei Mion. ırı, 419. 

᾿Ακεσίτιμοι ---᾽Ακέστιμος, Keil 2 Infchr. 1849, 
p. 10. 

Ἄκισσα, f. St. in Sicilien, Phot. lex. p. 815. Adj. 
Ἀκισφαῖον, überb. fiilifh, Soph. b. Phot. a. a. 0. 

9) -- Axıca, w.f. 

'Axereatos, Htiling, 1) ᾽Ακισαῖος u. "Axscev;, 
Ν. [., Diogen. (Vindob.) 1, 26. 2) ein untauglicher 


45 


Steuermann bes Neleus. Bon ihm fprihw. Αχκεσσαίου 

σελήνη, d. h. wenn nur erft der Mont kommt, ſprach 

Akefſäos, Diogen. 1, 57, Apost. 1, 90. 6. 4κχεσαῖος. 
’A ὄρννθες, aus Stefichor. erwähnt von 


"Am 


Phot. 148,a, 82. 

᾿Ακεσστῖμώ, οὕς, {. Heilehre, Brauenn. auf.ciner 
fmyrnäifhen Inſchr., Inser. 3268. (&. wegen des dop⸗ 
pelten σ Keil Ώρες. onomat. p. 104.) Aehnl. 

᾿Ακεστείμη (0. i. -εέμη)ν δταµεππ., Inser. 8262. 
(©. Pre hr. 1849, p. 10.) 

᾿Ακέσπη, die Stadt Segefta | I Sieilien, f. 4ἴγεστα, 
Virg. Aen. 5,718 Acesta. Ew. ᾿Ακεσταῖος, fem. Ακε- 
otala, St. B. 

᾿Ακέστης --- Αἰγέστης, w. ſ. — €. des ſiciliſchen 
Flußgottes Krimifos u. der Troerin Egefta, Virg. Aen. 
1, 600, 6. 

"Axkorinos, 
2588. 

’Axeorivos, Heiling, ein Arzt, Heliod. 4, 7. 

᾿Ἀκέστιον, Heilyne, 1) T. des Zenocles aus Athen, 
Paus. 1, 37, 1. (2) Stauenn., A. Rangabe Ant. Hell. τα, 
2.1286. K.) 

᾿Ακέστιος, Heiling, cin griech. Schriftfteller über 
Kochkunſt, Ath. 12, 516, 9. 

Ακ wor, *Heilvolt, Mannen., Att. Infchr. 
Philhiſt. Hft κ n. 4. Κ. 

λΑκεστόδωρο», "Heilgabe, 1) Mannsn., Aristaen. 
1, 18. 2) Geſchichtſchreiber aus Megalopolis, Plut. 
Them. 18, St. B. s. 4ωδώνη u. Μεγάλη πόλις, Schol. 
Π. 16, 283, 4. 

λΑκεστορίδαι, ay, m. Nahlommen bes Ἠίεβοι, 
vornehme Familie inArgos, aus welcher die Priefterinnen 
der Pallas gewählt wurden, Call. Ιαν. Pall. 34, 

᾿Ακεστορίδης, ου, Heilinger, 1) Athener, a) Ars 
ὧοιι, Οἱ. 69,1, D. Hal. 5, 37. b) ΟΙ. 76, 8, D. Sic. 11, 
51. 2) Korinthier, D. Sic. 19, 5. 8) ein grich. Schrifte 
fteller, Phot. bibl. cod. 189, Tzetz. hist. 7, 648, nad 
Müll. fr. hist. τα, 464 viel. -- Ακιστόδωρος. 4) 
Mannsn., Nicarch. ep. (Σ1, 121). 

᾿Ακεστορίη, Heilyne, Frauenn. Theoseb. ep. 
(ντ, 559). 

᾿Ακεστώνδας, Heiling, Φαππδι., Phani. 3 (σι, 
296). 


Heilmar, Kreter, Inser. 2562. 


,0g05, Heiler, 1) 65. des Ephippos in Tas 
nagra, Plut. qu. graec. 87. 2) ©. des Epityeos, V. des 
Agenor in Athen. Pherecyd. in Marcell. vit. Thuc. 2. 
8) ein Maler aus Knoſos in Kreta, Paus. 6, 17, 4. 10, 
15,6. 4) ein Geſchichtſchr. über Cyrene, Schol. ΑΡ. Rh. 
2, 498, verborben aus "Axtoardoos. 5) ein Parafit, 
Eupol. b. Ath. 6, 287, a. 6) Bein. des Apollo, Ar. Vesp. 
1221. 

᾿Ακεσώ, au Ακεσφ ϱε[ώτ. (Inser.), Heilpne, 
1) T. des Acsculap u. ber Epione, Göttin der Aerzte, 
Suid. s. Ἠπιόνη. 2) Srauenn. auf Eyrene, Inser. 5171. 

᾿Ακέσων, Heiler, Mannen., Callim. 22 (VI, 147). 

᾽Ακενσώ, ὡς. (von axevouas, [. Keil Anal. epigr. 
p. 108), διά μεν, Inser, 2481. ©. ᾽Ακισώ. 

"Ann, n, angeblich von Herkules fo benannt, weil er 
hier feine Heilung fand, alfo Heilbronnen, Claud.Iul 
b. St. B., das fpätere Ptolemais in Phönigien. Doch nach 
Demetr. b. Harp. u. Suid. hieß bloß die Burg von Ptos 
lemais Axn (der phönigifche Name des Orts war Acco), 
©. Isae. 4, 7, Dem. 52, 20 ed. Dind., Ios. 9, 14, 2, D. 
Sie. 15, 41. 19, 98, Scyl.104, Strab. 16,758, Polyaen. 
8,66. Andere b. δι. Β. Ew. ’Axatos, St.B. 2) 6:. 
gend in Arkadien, Paus. 8, 34, 2. 





ὰ 


46 "Axno 


"Άκηρ, m. (?) Name auf Münzen aus Same u. Sa⸗ 
mothrace, Mion. 11, 205. 8. 11, 544. 

᾿Ακήρατος, m. Zauter, 1) Briefter in Delphi, Her. 
8, 97. 2) Dichter der Anthologie, vır, 138. 

"Ακης, Sl. in Hyrkanien, nach Heeren der Orus, doch 
von Ritter bezweifelt, Her. 8, 117, f. Stein zu d. St. 
Hesych. nennt ihn "Axıc. 

᾿Ακησίας, [. ᾽Αχεσίας. 

᾿Ακιαμός, Spigner, K. ber Lyder, Kanth. u. Nicol. 
Dam. b. St. B. s, Aoxaroy. (Bon Suid. κ. Ξάνθος 
άλκιμος genannt.) 

"Anıßor, cin farmatifches Volt, Ptol. 8, 5, 28. 

᾿Ακῖδαλία ı. in, (ἄκ), Strehlke (Etrahl— Pfeil), 
Quelle in Böotien, u. Bein. ber Aphrodite davon, Serv. 
ju Virg. Aen.1, 720, Stob., Suid., Et. M. 48,21, Cram, 
11, 127. ©. Κιδαλία. 

’Axldas, αντος. ὁ, Strahlau (Strahl — Pfeil), 
Fl. in Triphylien, früber Sarbanos genannt, Paus. 5, 5, 
3, Ariaeth. in Schol. Il. 4, 819. 

᾿Ακίδουσα, Gattin des Stamandros in Böotien u. 
von dieſer Name einer Quelle daſelbſt, Plut. qu.. graec. 
41. (Pal. ᾽Ακαδαλίαι) 

᾿Ακίδων, οντος, ὁ, auch Ax. ποταμός -- ᾽Ακίδας, 
Strab. 8, 348. 

"Arıdlas, ου, ποταμός, BL. im Süden von Sicilien, 
Ptol. 8,4,5. ©. "Axıc. 

"Anlxapos, ſ. Axtyapos. 

᾿Ακίλα, Vorgebirge in Arabien, Artemid. b. Strab. 
16, 769. 

"Arxıka, St. in Sicilien, Plut. Marc. 18. 

᾿Ακίλιος, b. Phleg. Trall. fr. 82 au ᾿Ακείλιος u. 
in D. Hal. 3, 67 ᾽Ακίλλιος, einer aus der plebejifchen 
gens Acilia in Rom, bef. Manius Acilius Glabrio. Sie 
heißen balb ᾽Ακίλιος Μάνιος Γλαβρίων, App. Syr. 
17, bald Μά». Ax., Plut. Cat. 12. Tit. 18, D. Cass. 86, 
14, bald "4x. Γλαβρ., D. Cass. 67,12, doch auch ὁ Art. 
—& ὁ Γλαβρίων, Ῥ. Cass. 78, 8; außerdem Γάϊος 
"Axlisos, ein Geſchichiſchr der in zriech Sprache ſchrieb, 
Plut. Rom, 21. Cat. 22, ſ. Müll. fr. bist. τα, 97; bald 
Μάρκος 'Ax., D. Cass. 49, 12, u. Taios’Ax., D. Hal. 
a. a. O., bald Ζεύχιος Ara App.b. οἷν. 1, 41, bald bloß 
(6) ’Ax., Plut. Caes. 16. Brut. 28, D. Cass. 86, 16, bald 
bioß Μάνιος u. f. w. ©. Axöhsog. 

᾿Ακιλισηνή, (5), Landſchaft in Großarmenien, links 
vom Eupfrat, Strab. 11, 521. 527.12, 555, δ., Ptol. 
5, 18, 13. ©. ᾽αμϕισσήνη. 

"Ακιμος, ὄνομα κύριο», Suid. (Nach Suid. axı- 
µον--- αθεράπευτο» 2) 

᾿Ακινάκηε, ου, (ö), 1) Gott der Skythen, Luc. Scyth. 
4. Tox. 88. Iup. tr. 42. 2) Name eines Zöwen, D. Cass. 
78, 8. 

’Axıydms, ου, ὁ, Fl. in Kolchis, j 
Pont. 7, 4. 

᾿Ακίνασις, ὄνομα τόπου, Suid. 

᾿Ακίνδύνος, m. "Ohneaefahr, Dannen., Luc. ep. 
16 (85) (τι, 429); Inser. 801. 1782. 

᾽Ακιγίππω (tihtiger ᾽Αχενιππωώ), St. in Hisp. 
Baetica, Ruinen bei Ronda, Ptol. 2, 4, 15. 

᾿Ακίον, Inſel bei Afrika, }. Afchat, Sceyl. 111. 

"Άκιος, Stahel (= Stachel d. ἱ. Spise), Smyrnoͤer, 
Mion. S, vı, 309. 

"Axıpıs, sos, m. Fl. in Rucanien, |. Agri, Strab. 6, 
264, Hesych. 5. ἆμφ) "Axtosos. 

"Arte, ίδος, {. Stähline, Ellavin, Luc. d. 
meretr. 4, 3. 


"Axıs, sdos, Strahl (-- Beil, Pfeilfpige), 1) S.tes 


. Erlutil, Arr. per. 


3 £ 
Αχμόνιον 


Faunus u. der Simäthis, welcher in den Fluß Alis ver⸗ 
wandelt wurde, Ον. Met. 13, 750, Π., Serv. Virg. Fel. 
9,39. 2) Fl. in Sicilien bei Catanea. j. 6Ρίαςί od. Alcan⸗ 
tara, Theocer. 1, 69, Nymphod. in den Schol. dazu, 
Hesych. zo noreuös wurbe fprichm. wegen ter 
Kälte feines Waſſers, Diogen. 2, 74, Apost. 1, 96, 9. 
8) —="Axng, Hesych. 
᾿Ακίχαρος, von Democr. b. Clem, Alex. str. 1, 131 
᾿Ακίκαρος genannt, ein braminifher Weifer u. Titel 
einer Schrift des Democrit, D. L. 5, 2, 8. 20. 
᾿Ακιχώριος, ου, (6), gallifcher Hcerführer unter 
Brennus, Pause. 10, 19, 7,8 
"Άκκα ἀαρεντία, Plut. Rom. 4, od. 4αρεντία 
άχχα, Plut. qu.rom. 85, die röm. Acca Laurentia. 
"Axkaßırdv τεῖχος, 61. bei den Cäulen des Herku⸗ 
les, Gründung der Karthager, Em. ᾿Ακκαβικοτειχί- 
της, St. 
΄ ᾿Ἀκκάμεος, Truppenführer unter Julian (b. Ammian. 
Machamaeus genannt), Magn. Charhen. b. Malal. 
chron. p. 328. 
᾿Ακκάναι, f. ᾽Αχάνναι. 
᾿Ακκάρων, ωνος, auch ᾿Ακάρων ϱε[ῶτ., Ios. 5, 1, 
91 u. indecl. ᾿Ακαρών, 108. 9, 2, 1, St. der Rhilifter in 
Paläftina, Ios. ὅ, 2, 4. 6, 1, 2,5. 
᾽Ακκέλιος, Μάρκος ακκ., Mannen. aus Bononia, 
Phleg. Trall. fr. 29. 
"Axkı, n. ©t.in Hisp. Tarrac. beim j. Cadir, Ptol. 
2,6, 61. 
᾽Ακκά, oös, {. 1) Frau aus Samos, deren Albernb:it 
fprihmwärtli wurde, Zenob. 1, 53, Diogen. 2, 4, Plut. 
prov. 65, Et. M. 49, 4, Zonar., Suid., Schol. Plat. 
Gorg- 497, 8, A., fo daß man ſich ſo zu betragen —XE 
σθαν nannte u. ἀχκισμοί ἵεετε Verfprehungen. — 
Amphis berfaßte eine Kömödie dieſes Namens, Mein. ı, 
Ῥ. 404. 2) cin Popanz, mit dem man [είπε Hinter 
ſchreckte, Chrysipp. b. Plut. stoic. τερ. 15. 
᾿Ακλείδης, ὄνομα χύρνο», Suid. — (Ael.n. an. 
8, 5 ſteht jeht Ἐὐκλείδης,) 
᾿Ακλή νι ονος, (eiell Barfuß, f. Hesych. s. 
xAnuate), Tzetz. Chil. 7, 7 
΄Άκμαθα, { Auasa, 
᾽Ακμαιονίδαι, ὄνομα ἔθνους, Suid. (Viell. AAx- 
µανονέδαν.) 
᾽Ακμή, (ή), Blüthe, Frauenn. a) einer Sklavin ber 
Julia, Ios.b. Iud. 1, 82, 6.83,7 u. in ‘Arch. 17, 5, 7. 
2) Andere, Catull. carm. 4. 
᾿Ακμηναί, (etwa: Brifchlinen, f. Lob. path. Ρ. 
198), Name hewiff ſer Nymphen bei den Eleern, Paus. 5, 
16, 6. 
"Axpınros, m. Friſch, Mannen., Pol. 2, 66. 
᾽Ακμονία, aud) ᾽αχμόνεια (St. B.) u. Ακμωνία 
(Ptol. 5, 2, 24, 8.), f. 1) St. in Phrygien, Gründung des 
Almon, eines Sohnes von Mancs, St. Β., Ptol.a.a.C. 
Ew. "Arnovirne, u. von ᾽αχμόνενα ἠΑκμονειάτης, 
δι, Β. 2) Axuwrla, St.in Dacien, Ptol. ὃ, 8, 10. 
᾽Ακμονίδης, od. -δα8, αν. m. Abfömmling des Amon 
d. i. a) Uranos, Antimach. fr. 24. 42, Alcm. fr. 108 ed. 
Β., Hephaest, p. 54, Hesych. b) Nınor, Anth. 15, 24. 
c) &haron, Hesych. d) ein Kyflopc, Ον. Fast. 4, 288.— 
Qgl. Callim. ep. 21. 2) ein Pythagoreer aus Tarent, 
Iambl. v. Pyth.36, wo man "4yuoridaslieft, [. Keil 
an. ερ, p. 229, 
᾿Ακμόνιον, 050, ἄλσος, Hain am Thermodon, ΑΡ. 
Rh. 2, 994, Pherec. in Schol. dazu, benannt nad 
Almen, 6. des Manes. (610. ᾿Ακμονιεύε ti. ᾿Ακμόνιος, 
St.B. 


Axpov 


"Axpev, ovoc, b. Ios.7, 12. 1 oyoç, m. Ambos 
ed. Iriſch, 1) V. ded Uranos, Eust.,vgl. Schellenberg zu 
Antimach. fr. 24. 2) einer der ibäifchen Dactylen, Strab. 
10,473, Schol. in ΑΡ. Rb. 1, 1229, — ein Rorbbante, 
Noon,.18,148.28,318, ὅ. 8) S. des Manes, Br. des Doias, 
St.B.s."Axzuorlau.dolayros.—B.res Mygdon, Schol. 
1.3, 189. 4) 6. bes Araphoe, Philiſter, Abkommling 
dr Riefen, Ion. a. a. O. δ. 5) cin Gefährte des Diomedes, 
ter in einen Bogel verwandelt wurde, Ov. Met. 14, 484. 
5) 2. des Klytios aus Lyrneſſus, Br. des Meneſtheus, 
Mfibrte des Aeneas, Virg. Aen. 10, 128. 

᾿Ακοή, Drling. Schiffen, Att. Seew. 1v, b, 16. 

᾿Ακοίτης, Acoetes, Mach, 1) fingirter Name, den 
nr Tionyfos bei Bentheus giebt, Ον. Met. 8, 582. 2) 
Fvandir’s Waffenträger, Virg. Aen. 11, 30.85. 

Ακοίτιον, π. Wachau, auch Κοίτη genannt, eine 
Inſel 60 Stadien von Kreta, j. ile de S. Theodore, 
Anon. st. mar. m. 848. 

"Axoka, Ct. in Medien, Ptol. 6, 2, 2. 

᾿Ακόναι, "Wesenftein, Ort beim pontifchen Hera⸗ 
ενα, benannt von den Weßfteinen, bie man dort vorzüglich 
ἴαπε, Theop. b. Ath. 8, 85,c. Nach SchoL zu Nic. Alex. 
11 ein Qugel. Ew. ᾽Ακονίτην, fem. ᾽᾿Ακονῖτις, St.B. 
Adj. ’Axovaios, Nic. Alex. 41. 

᾽Ακονῖτις, Wedenheim, Infel Chalcedon gegens 
uber, St. B. 8. ᾿Αχόναι. 

᾽Ακόνῖτος, Hũgel beim pontifchen Heraflee, —=’Axo- 
ν. MHerodor. Her. in Schol. Nic. Al. 18. 

"Axovress, m. Όετο, 1) ein Gefaͤhrte des Perfeus, 
Or. Met. 5, 201. 2) ein Latiner, Virg. Aen. 11, 612. 8) 
cn Anterer, Toall, 2 (νι, 91). 

᾽᾿Ακόντης, ου, m. Θετο, ©. des Lycaon, Apd. 
9. 8. 2. 

᾿Ακόντιον, Gerdeſſen, 1) St. in Arkadien, von 
atentius (Alentee), S. des Lycaon, benannt, Paus. 8, 27, 

.st.B. 2) Et. in &ubda, Xenag. u. Androt.b. 9ὲ. Β. 
— En. von beiten ᾽Ακοντιεύς u. Ακόντιφε, St. B. 8) 
Axortiov τὸ ὄρος. Berg in Böotien, Strab. 9, 416, 
Pint. Syll. 17. 19, Schol. Dem. 19, 148. 

᾿Ακόντιος, m. 1) = "Axövung, w. f.. St. B. 5. ’Axo- 
ναι. 3) ein fhöner Iüngling von Enos, Callim. b, 
Ath. 15, 668,b. (fr. 102), Aristaen. 1,10, Ov., Her. 
20, 21. 

"Anbvrıepa,n. Speerwurf, ein Engpaß am Ein 
gang Illvriens, Ammian. Marc. 26, 7. K. 

᾿Ακοός (?), ©. des Theftius, V. des Arifkomides, 
Satır. b. Theophil, ad Autolyc. 1, p. 94. 

᾿Ακοράκα 7 ᾽Αχοράβα, 64. in Gölefyrien, Ptol. 
9.15, 17. 

"Axopıs, τος, (ὁ). Theop. b. Phot. p. 202 au 4χω- 
θες, Avon Argypten, D. Sic. 15, 2,8. 

"Axopls 7 χωρες, St. in Mitellägypten, Ptol. 4, 
3. 59. 

᾿Ακότελος, m. (?) Name auf einer apollonifchen 
Münze, Mion, 1, Bl. 

"Ax » Bateort in Ligurien, j. Acaui, 
Strab. 5, 217. 

"Axotns, m. Hoͤrig, Heerführer der Arkadier, Po- 
iraen. 1, 11. 

᾿Ακονήνσιοι, Volt in Maurit. Caes., Ptol. 4, 2, 19. 

᾿Ακούιγκον, n. (64, im unteren Pannonien, Ptol, 2, 
15416). 4. 

᾽Ακονιληΐα, f. ᾽αχυληΐα. 

᾿Ακονιλία, Aquilis, ὄνομα τόπου, Buid, 

’ Aguilonia, St. in Samnium, j. Cars 
Ἑσπατα, Ptol. 3, 1, 71. 


’Axpayarıldar 47 

’Axotivov, [. ᾽Ακόινο». 

᾿Ακονῖνον, Aquinus, vorgebl. Mörder Gäfar's, App. 
b. civ. 2, 119. 

᾿Ακονιτανία u. ᾿Ακονιτανικός, |. Αχνιταν... 

"Ακουλκα 7 "Ακουλα, St. der Tusker in Stalien, 
Ptol. 8, 1, 48. 

"Axounevös, m. Heiler, 1) beriihmter Arzt in Athen, 
Freund tes Sokrates, Plat. Phaedr. 227, a, d., Xen. 
mem. 8, 13, 2. 2) ein anderer Athener, Andoc. 1, 18. 

᾿Ακούμιγκον Asylor, Ort in Bannonien, Ptol. 2, 
15 (16). δ. 

"ΆἈκουρ, Et. in Indien dieffeits des Ganges, Ptol. 7, 
1, 89. 

᾿Ακουσαγόρας, m. Ratmar, fpan. Ramiro, ein 
Melier, Inaer. 2486, 6. K. 

᾿Ακουσιλάδας, m. Reutraths, Pythagoreer aus 
Tarent, Ιαπιὺ]. v. Pyth. 86. 

᾿Ακουσίλαος, m., att. (Plat. conv. 178, b, Menand. 
Inıd. bei Walz ıx, p. 144) auch ᾿Ακουσίλεως, Leute 
rath, 1) mythologiſcher Geſchichtſchreiber aus Kerlas 
in Argos, Plat. a.a. O., Strab. 10, 472, Apd. 2, 1,1, ὅ., 
Paus. 2, 16, 4, Ios. c. ΑΡ. 1, 2, 8, Suid., N. von 
Hermipp.b.D.L. 1, 1, n. 14 unter bie ficben Weifen ges 
rechnet, Fragm. b. Müller 1,100. Bisw. falih ᾿4γησί- 
λαος (Didym. b. Maer. Sat. 5,18, Schol. Pind. P. 8, 
25), od. ᾽Αγεσίλαος (Plut. parall. 24) gefchrieben. 2) 
ein Olympionike (Fauftlämpfer) Aus Rhodus, Paus. 6, 
7,1. 3, Aristot. in Schol. Pind, Οἱ. 7, 1. 8) Rhetor aus 
üithen zur Zeit Galba's, Suid. 

Ratheri, 


ovotAoxos, Räder 
Afien, Pol. 26, 6. 

᾿Ακουσίων χολωνία, Et. der Cavaren in Gallien, j. 
Anconne an der Rhone, Ptol. 2, 10, 14. 

᾿Ακούτεα, St. der Vaccaer in Hisp. Tarracon., 
Strab. 8, 152. Ew. ’Arxowravol (verwechfelt mit 
Aquitani), St. B. 

"Axovdıs, sog, m. Fuͤrſt der Nyfäcr, Plut. Alex. 58, 
Arr. An. 56, 1,8, ὅ. 

"Axpa, f.Koppe, 1) in Aften a) Sleden am cimmer 
tifchen Bosporus, Strab. 11, 494. b) in Eyrien. 610. 
᾿Ακραῖται, δι. Β. c) "iron µέλαινα (Schwarzloppe) 
in Bithpnien, Arr. per. 12, 8. d) Ort am Tigris, Arr. 
b.St.B. e) eine Anhöbe bei Jeruſalem, Ios. b. Iud. δ. 
4,1. 2) in Afrika a) Infel in Weſtafrika vor dem SI. 
Tapbna, j. Rachgoun, Seyl. 111. 9) “Innov "Axpa 
(Roßkuppe) unweit Utica, im Gebiete von Karthago, eigtl. 
Hippo Acheret, Scyl. 111, D. Sic. 20, 57, Ptol. 4, 8,5. 
3) in Europa, a) Dorgebirge u. Drt in Eypern, gew. τὰ 
"Axoc genannt, j. Cap. S. Andre, Anon. st. mar. m. 
807.818, St.B. b) Ott in Eubda, St.B. ο) Ort in 
Akarnanien, Ew. ’Axpatos, Axpala, St. Β. d) Ort in 
Sarmatien, j. Ekerne od. Cavarna, Ptol. 8, 5, 19. 9) früs 
Ῥετετ Name von Amppipolis, Marsyas b. Harp. 8. AU- 
Φίπολις. f) St. in Galabrien, j. Otranto, St. B. — eine 
andere Etat, ebend. g) "Axga λευχή od. 4ευχὴ 4χρα 
Weißkuppe) Ort in —S Sic. 25,14. b) "Axpe 
“Innov Koßtuppe). Ort in Sicilien, D. Sie. 20, 55, 
άκρα, St. Β.. f."Axges. — Andere Orte unter Κεραύ- 
να µ. Πλίου. 

᾿Ακράβαι, St. in Mefopotamien, Ptol. ὅ, 18. 18. 

᾿Ακραβαττά, Et. in Sudäa, Ios. b. Ind. 8, 8, δ. 
Die Landichaft λΑκραβατηνή, b. Suid. Axparßaryvti, 
1ος. arch. 12, 8, 1. b. Ind. 2,20, 4, 8. 

Ακραγαλας, ὄνομα Ἓθνους, Buid. ©. das Flgde. 

Volt in Phoci® bei Kircha, Aeschin. 
8, 107. (Andere mit Harp. u. A. Κραγαλίδας, w. f.) 


Dynaf in 


48 


᾿Αχράγας 
’Axpdyas, α»τος, nach Pol. b. St.B. ᾿Ακράγηε u. 


fo benannt von feinem fruchtbaren Boden, Höhf, 1) 
Eigenn., m. a) 6. des Zeus u. der Aflerope, Erbauer von 
Agrigent, St.B.s.v. (b) ein berühmter Toreute, Plin. 
88, 55.K.) 2) ὁ Axoayas, 81. auf ber Suüdkuͤſte Sicis 
Iiens, |. 8. Bisgo, Empedocl. ep.b.D.L. 8, 2, 1. 6, 
Thuc. 6, 4. Er wurde ala fhöner Jüngling dargeflellt u. 
ihm wie einem Gotte geopfert, Ael. v. h. 2,88. 8) Axpe- 
γας, u. war (ἡ) b. Pind. O1. 8,2. P. 6, 6, ὅ., D. Sic. 
28,2, Strab. 6, 272, Aristarch. in Schol. Pind. ΟΙ. 2, 
16, doch auch (ό), Thuc. 7, 46.60, Pol. 1, 17. 9, 27, D. 
Sic. 18, 59. 19, 11. 20, 56, D.L. 8, 2,n.7.10, Et. am 
Alragas in Sicilien, j. Girgenti, welches jedoch gegen 
NEW. liegt; biew. auch für den Staat felbft, D.L. 8, 2, 
11, während bie Landſchaft fonft 7 ᾿Ακραγαντίνη heißt, 


Piut. Dion 49. @w. Άκρα 
Pind. 1.2, 25, Thuc. 7, 82,9. Fem. «τίνη 


tvos, Her. 7, 166. 170, 
„D. L. 8, 2, 


11.— 6 ἀκραγαντῖνος auch der Tyrann von Agri⸗ 


ent, Charit. 1,4.5.— Als Adj. zö ‘Axpayarsivor 
unögsov, Ptol. 8, 4, 6, von Strab. 6, 266 τὸ Axga- 


γαντίνων ἐμπόρεον genannt. — Nach Dur. b. St. B. 
gab es fünf Stäbte dieſes Namens in Sicilien, die vom 
Fluffe fo benannt waren. 2) Etädte in Thracien, Euböa, 
Gypern u. Yetolien, St. B. 


᾿Ακράθ, Et. in Mauritanien (am iberifhen Meere), 


Ptol. 4, 1. ϱ. . 


᾿Ακράθωε, τὸ ἄκρο», Koppe, Vorgebirge am ſtry⸗ 


monifchen Meerbufen, j. C. Monte Santo, Strab, 7,880, 
fr. 32. 


"Ακραι, (al), Höhen, 1) St. in Sicilien, j. Palaz⸗ 


juolo, Thuc. 6,5, D. Sic. 28,6, Plut. Dion 27. Bei Ριο]. 


8, 4, 14 ’Axpa 


taı ἡ Axoas. Dabei der Hügel ᾿Ακραῖΐον 


Alnas, Thuc. 7,78, f. "Axga. 2) St. in Retolien, Pol. 
5, 18. 


i 


’Axpala, ion. (Hes. Th. 249) ᾿Ακραίη, Hogard d. 


.hochhauſend. 1) eine Nereide, Hes. a. a. O. 2) T. des 


Flußgottes Aſterion, Paus. 2,17,1. 3) Bein. a) von 
Nomphen, als den auf den Höhen verehrten, Porphyr. 
antr. Nympb. 10. b) der Hera in Korinth, Eur. Med. 
1369, Apd. 1,9, 28, Strab. 8, 880. c) ber Aphrodite 
in Knidos, Strab. 14, 682, Paus. 2, 82,6. d) der Arts 
temis, Hesych. (Hesych. hat Αχρέα u. ᾽ακρία.) 4) 
©. άκρα. 


Axupate, Hohenfels, 1) ὄρη re, Gebirge in Argos 


lie, gegenüber dem Heräon, Paus. 2, 11, 2. 2)n. pl. St. 
in Lakonitka, Strab. 8, 848. 860, f. "Axolas. 


᾽Ακραιφία, w. 


in Böotien 


᾿Ακραιβατηνή, [. Αχραβαττά. 

᾿ ‚tus, m. ©. des Apollo, Erbauer von 
ſ. St.B. 

ion. (Her. 8, 135) In, bei Strab. 9, 410 
‚u. ebend. 418 τὸ Ακραίφνιο», bei Ptol. 


νιον genannt, Hohenhauſen, 61. 
am Kopais, |. Kardika. Ew. ’A τοε, 
(als ſolcher wurde Apollo verehrt), Ακραι- 


Φιεύε (fo Theop. u. Inser. 1587, Keil Inscr. boeot. v1, 
N, XXxI, ήω», Ebend.), fem. Ακραιφιάε u. Ακραιφὶε 
λίμνη, vom See Kopais. Ephor. fagte au 72 
φνίονε u. ᾿Ακραιϕ 


δι. Β. 
᾿Ακράκανος, Nebeufl. "de Eupdrat -- Arajanes, 


Abyden. in Euseb, pr. ev. X, 41. 


Ακρότητου, m. (0) Mannen., Ephemer. Archaeol. 


2579. 


᾿Ακρᾶτολύμας, "Weintilger, Barafltenname, 


Alciphr. 8, 53. 


᾿Αχρόθωοι 


᾿Ακρᾶτοπότης (ſ. Lex.), πι. Eöffler, Hess in 
Munydia, Polem. b. Ath. 2, 39, ο, ©. das Blat.. 

Axpäros, m. @ytelmein, 1) Gottheit im Sefolg: 
bes Dionyfos (—="Axrearonörng), Paus. 1,2,5. 2) cin 
geliebter Knabe, Dionys. ep. (Σ11, 108). 3) Mannen, 
Inser. 1969. 

᾿Ακρέα, f. ἀχραία. 

"Ακρεια, [. Ακριαί. 

᾿Ακραίτας, Hogard, Bein. des Apollo Beiden Car: 
bämoniern, ber auf Höhen Verehrte, Paus. 8, 12,8. 

᾿ ‚„ Epytelwein, eine der Wärterinn:n til 
Dionyfos, Nonn. 14, 224. 

᾿Ακρήφεα, [. Ακραεφία. Ew. "Arpnpuis, at. 
δοτπι, Keil Inser. boeot. XXXI, 2, Ulricht n. 31. 

᾿Ακρία, |. ᾽Ακραία. 

᾿Ακριαί, b. Pol. 5, 19 ᾿Ακρίαι, b. δίτεὺ. 4χραῖα, 
w. f., b. Ptol. 8, 16,9 "Ακρεια, Hohenfele, er 
Lakonien, unfern ber Mündung de® Eurotas, Paus 5. 
21, 7. 6, 21, 10. Ew. ᾿Ακριᾶται, Paus. 3, 22.5. 
j "Axplas, ov, Hoche, Freier der Hippodameia, Pau. 

‚21,10. 

᾿Ακριδοφάγοι, Heuſchreckeneſſer, Volk in Aetbi 
pien, D.Sic. ὃ, 29, Strab. 16, 772, Agathareh. mar. 
erythr. 58 (c. 29). | 

"Ακριλλα, π. ΡΙ. Koppſtadt, St. in Eicilien, un | 
fern Spracus, lat. Acrillae. Ew.“ in, δι. Β. 
"Ακρίς, dos, ἡ, Koppe, St. in Libyen, D.Sc | 

7 


᾿Ακρισίαςφ, Name des Kronos bei den Phrygien. 
Hesych., | 

᾿Ακρΐσιον, ου, ep. 00 (Nonn. 47,572), Koplea. 
(f. Hesych. ». Axofe, andere Etymol. in Et. M.). |) 5. | 
bes Abas, B. der Danae, Her. 6, 53, Apd. 2... | 
Pberec. in Schol. ΑΓ. Rh. 4, 1091, Paus. 2,16,2.3 
18, 8,5.,9. Infofern er feine Tochter einfperrte, δίΦ 
ſprichw. von einem harten Vater: "Axpiasog ylrıtaı 
εἷς τὴν παῖδα, Ael.n.an. 12, 21. Als Gründer tt 
Ampbiltyonenbundes, Schol. Eur. Or. 1087, Callin. 
ep. 20 (XII, 26), Strab. 9, 420, iſt er viel. der Unan⸗ 
—8 2) Heerführer in Sichon, Xen. Hell.i;l, 
45. Dav. 


᾿Ακρισιώνειοι, Adj. (Acrisionens), ΟΥ, Net. 209. 
K. 


Ακρισιώνη, T. des Atriſios, Danae, Il. 14, 31% 
Suid., Et. Μ., ter es von ἀχρίζω, alfo Lichtfus ertlän, 
(Virg. Aen. 7, 410 bat Acrisioneis.) 

᾿Ακρισιωνιάδης, Ablömmling des Akriſioi, d. i. Ber 
feus, Ον. Met. 5, 70. , 

"Axplras, d, (Ptol 8, 16, 7 bat ᾽Ακρέτας axer) 
Hohenfels, 1) Vorgebirge in Meffenien. j. Gapo Yale. 
Strab, 8, 859, Paus. 4, 34, 12.21, Ptol.a...D. 3)! 
Borgebirge in Bithynien, Ptol. 5,1, 2, St. B..Xadır- 
δών u. Χαλκῖτις. 3) ἡ, Infel = der flgon, Αποῦις 
mar.m. 29. NAebnl. 

"Axpirn, Infel 100 St. von Patmos, j. Arki, Agstben. 
14. 


20 





E , [. Ακρανφία. _ 
"Axpldios, m. Köpte, Arladier, Paus. 8, 27,°. 
᾿Ακρόβριγα, St. in Luſitanien, Ptol. 2, 5, 6. 

ἕ DOberbürg, Mannen., Inser. 


Ακρόθωοι u. (Her.7, 22) ᾿Ακρόθωον, Koppſtatt. 
6ι. auf dem Gipfel des Athos, Thuc. 4, 109, Seyl δὲ. 
Strab. 7, 881, fr. 38. 35. (Plin. 4, 17 hat Acrotbot. 
Mel. 2,2, 10 Acroathon.) Ew. ᾿Ακρόθωος u. "Arpt 
θωΐτης, St.B. 


᾿Αχρόχομος 


᾿Ακρόκομοα, m. Hohnſchop, Freier ber Hippo⸗ 
ξαπιεία, Schol. Pind. Ol. 1, 127, f. Ακρίας. 

᾿Ακροκόρινθος, faft βεί mit dem Artilel ὁ (nur 
Onest, ερ. ΙΧ, 225, Polyaen. 4,6. 6, 5 fehlt ex u. Strab. 
8.361.379), b. St. B., wenn er e8 al& den Ort bezeichnet, 
ter früher Ἔπωπη hieß. ſteht ἡ (1. Επώπη, Κόρινθος), 
Burg (Oberſtadt) von Korinth, Xen. Hell. 4, 4, 4, Ρο]. 
2,43, ö., Plut. Cleom. 16. Arat. 16, ö., Strab. 8, 377. 
385, Paus. 2, 4,6, D. 0898. fr. 72,2. (810. ᾿Ακροκο- 
pivhos, St. B., feın. ᾿Ακροκορινθία. Bon biefen als 
uͤbelberuchtigten Frauen flammte die ſprichw. Redeweiſe: 
Αχροχορυνθία ἔοικας χοιροπολήσειν, Plut. prov. 
59. Suid. 9. χοῖρος, N. 

Ἂκ ‚StB. 

ο, Oberblantenau, Bergveſte bei 
Liffus in Dalmatien, j. Aleſſio, Strab. 7, 816, Pol. 8, 
19, St. B. s. 4ίσσος. 

"Aupov, Höhe, 1) Berg bon Argeia, wo Artemis 
verehrt wurde, Hesych. 5. ἀχρουχεῖ. 2) ἄκρο» Βό- 
ῥειο», |. Bogsıov. 

f „Prahm, ein Phäake, Od. 8, 111. 

Ακρόπολις, ἡ, Oberftabt, 1) St. am Kaufafus, 
D. Cass. 87,1. 2) St. in Libyen u. Et. in Aetolien. Ew. 
ι ἔτηφ od. auch ᾿Ακροπολιεύε, St. Β. 

" ν, f. Oberfädtern, fdicins, Plaut, 
Epidic. 3, 4, 67. 4, 1, 41. 

᾿Ακρόπονε, Zche, Mannen., Inser. 539. 

"Axpos, Hohenheim, St. u. Bufen auf ber Infel 
Ara, |. Rachgoun, Scyl. 111. 

f ‚ der obere Theil des Waldes Σχερά im 
Gebiete der Bruttier, Tab. Heraol. 

"Axpsraros, (d), Hoͤch ſter, 1) S. des Königs Cleo⸗ 
mmes IL von Sparta, D. Sic. 19, 70, Plut. Agis 2. 
apophth. Lacaen. s. Gyrtiadis, Paus, 8, 6, 2,8. 2) 
E. on Areus 2, Entel des vorigen, R. von Sparta (der 
27.Agide), Plut. Pyrrh. 26, d. Agis 8. apophth. Lacon. 
s. v. Paus, 3, 0, 4, Phylarch. in Parthen., erot. 23, Ath. 
4.142, b. 3) ein Thebaner, Inser. 1542. 

’ »{. Ueberaus, meretrix, Plaut. 


᾿Ακροτέληε, Obermeyer, m. Mannsn. auf einer 
Infor. auf Kalymnos, Ross Inser. R. 2, 182. Κ. 
’ 1. Oberfegeler, Echiffen., Alt. Seew. 
.e. 7, õ. 
ὄρος, Stusberg (f. Hes.s.äxgoven), 
fpiter Galate genannt, Berg in Pholis, Plut. Phoc. 88. 
u m. *Unverbohlen, a) Athener, Inscr. 
165. b) Naxier, Inser. 2847, c. 
"Axpespüras, bei Hesych. ᾿Ακρωμεῖται, fpätere Bes 
zeichnung der Schulvorflände, Olymp. in Phot, bibl. 80. 
„ "Aupevy, ωνος, (ö), Hoche, 1) Sicilier, 9) 6. des 
Bfeumis in Ramarine, Pind. ΟΙ. 5,18. Ὁ) berühmter 
Art eus Agrigent, D. L. 8, 2, 9 u. Emped. ep. ebend.— 
Ant zur Zeit der Bert in Athen, Piut. Is. et Os. 79, Suid. 
2) Italiener, a) K. der Keneniten, Plut. Rom. 16. 
Compar. Rom, et Thes. 1. Marcell. 8. b) aus Kortona, 
Bundesgenoffe des Aeneas, Virg. Λοπ. 10, 719. 
᾽Ακρώραα, Koppe, Spike des Gebirge in Sichon, 
ws bie ᾿Ακρωρεῖται wohnten. Dav. der Bein. des Dio⸗ 
nufos ” ‚ als welcher er bei den Sicyoniern 
wıebrt wurde, Apd. 6. St. Β. 
' „Hohenhauſen, St. am Alpheus in 
Glis, Xen. Hell. 8, 2, 80. 4, 2, 16, St.B. Das Gebiet ἡ 
" D. Sic. 14, 17. &w. ol’ ,„ Xen. 


Heil. 7,4, 14. 
” Miya, f. Μέγα. 
Φενεο Wörterbuch d. griech. Eigennamen. 


49 


᾿Ακταία, ἡ, Dü nen, 1) alterRame von Attika, Paus. 
1, 2,6, Hesych. 6. Ακταῖος u. Ακτή. 2) eine der alten 
attifhen Phylen des Kelrope, Αγά, 6. St. Β. s. Axtij 
Poll.8,109. 

᾿Ακταίη ‚ van der Duyn, 1) T. des Nereus u. der 
Doris, 11.18, 41, Apd. 1,2,7. 2) eine von ben Toͤch⸗ 
tern des Danaos, Apd. 9, 1, 6. 8) f. ᾽Αχιαϊος. 

᾿Ακταιονία, (dog, f. dem Actäon gehörig, σκύλαξ, 
Demochar. 1 (vı1, 206), Suid. 

"Axraris, έδος, f. Einwohnerin von Acte d. i. Attica, 
St. B. ο. Ακτή. 

"Axraios, ala, ep. aln, αἴον, Adj. von Ακτή, w.f. 
1) attiſch, D. Per. 1023, Lycophr. 504, Nonn. 27, 282. 
44, 265, Hesych. 2) zu Acte in Ionien gehörig, Thuc. 4, 
52, vgl. 8, 50. 3) ᾽ἀκταῖον ὄρος, Berg in Schthien, 
Lycophr. 1354. 

᾿Ακταῖος, m. Stapler, 1) alter König in Attika, V. 
ber Agraulos, Morm. Par., Apd. 8, 14, 2, Paus. 1,2, 6. 
14,7, St. Β. s. Ακτή. 2) V. bes Telamon, Gemabl der 
Staufe, Pherec. b, Apd. 8, 12, 6 (Geyne “4xtopog ft. 
Axtasbov). 3) S. des ſcythiſchen Blußgottes Iſtros Bun« 
Ῥεδβεποῇε der Troer, Philostr. her. 2, 15. 4) Bein. des 
Zeus, f. Müller Orchom. ©. 248. 349, Dionyfos in 
Chios, Inser. 2214. 

᾿Ακταίων, avog, nad} Choerob. in B. A. 8, 1313 des 
Metrums wegen auch ovog, doch hat weder Nonn. 5,420, 
ὅ. (im vocat, χταίων, 5, 316) noch Eur. Bacch. 887 
ονος, wohl aber fteht es Callim. h. Pall. 110, u. in Profa 
Apostol. 17,89 u. Menecr. in Β. Α. 789, 19, wie auch 
in Ον. Met. 8, 248 Actaeona ficht, vgl. mit 720, 
Küftner, ©. des Arifläus u. der Autonoe, Enkel des 
Kabmus, Aesch. b. Β. Α. 351, 6, Eur. a. α. D., Apd. 8, 
4, 4, D. Sic. 4, 81, Luc. d. deor. 16, 2, ὅ., Paus. 9, 38, 
5, ὅ., der zugleich erwähnt, daß auf dem Wege von Mega⸗ 
ris ein Belfen ᾽ἁχταίωνος κοίτη geheißen habe. 9) 65. 
des Meliffos in Korinth, D. Sic. 8, 10, Plut. amat. 9. 
Sert. 1 (δυεῖν ᾽άκτανώνω»). 8) V. der Phoͤnike (u. 
Aglauros), alter Heros in Attila, von welchem «6 den 
Namen Ακτή erhielt, = "Axtaiog, f. Plut. Arist, 11, 
Strab. 9,897, Scam. b. Suid. s, «Ροενεκήϊῖα yo., Harp., 
Apost. a. a. O. 

Ακταιώτης, ſ. Axtiov. 

Axroioris, ſem. ju’Axzsaxög, St. B., viell. Ακτιῶ- 
τες zu ſchreiben. 

Axrcos, m. = Ακταῖος (Adj.), Taetz. Lycophr. 


Ακτή 


110. 

Ακτή, (ή). Schade, Stade, T) 1) alter Name von 
Attila, Eur. Hel. 1678, Hyper. b. Harp,, Apd. 8, 14, 
1, Strab. 9, 891. 897, Lycophr. 1839. Ew. ’Anratog, 
f. ’Axrala ᾽Ακταιίε u. ἀτθές, το. f., ferner: ᾽Ακτίτης, 
"Axrıos, Ακτιάςε, ᾿Ακτιώτηε, δι. Β. 2) die Oftküfte 
des Peloponnes zwiſchen Trögen u. Epidaurus, αν. ἡ 
λεγοµένη Ακτή u. ähnl., Pol. 5, 91, D.Sio, 12, 48, 
Plut. Demetr. 25. Arat. 40, Strab. 8, 889. 9, 899, 
Scymn. 523.538. 8) Salbinfel beim Berge Athos im 
ſtrymoniſchen Meerbufen, Thuc. 4, 109, D. Sic. 12, 68. 
4) in Alarnanien (2eucas), Icyl. 34, Strab. 10, 461, 
Demgg. b. St.B. 5) in Theffulien (Magnefia), woher bie 
Verehrung des Apollon "Axrıos u. Enraxtsog, St.B. 6) 
in Sonien, St. B. δ. Αχταῖος. 7) in Sicilien, auch καλὴ 
Ακτή, Schonſtade genannt, Her. 6, 22, D. Sic. 4, 85. 
12, 8. 8) 4ευκὴ Ακτή, Weißenſtade, a) Infel im 
Pontus Eurinus (devxa ἀχτά, von ihren weißen Ges 
laden), Eur. I. T. 436. Andr. 1262. Ὁ) Ort in Marma⸗- 
rifa, Ptol. 4, 5, 6, Βογ]. 107, Anon. st. mar. m. 14, 
Strab. 17, 799 (aufden Karten als Inſel). IT) Eigenn., 


4 








50 


a) Sclavin u. Geliebte des Nero, D. Cass. 61,7, Tacit. Ann. 
18, 12. (b) ũberh. Srauenn., Orelli 785 n. 2885, ὅ. Κ.) 

"Ακτια, ta, alte bei Altium dem Apollo zu Ehren 
zefeierte Spiele, Strab. 7, 325, Callim. u. Hyper. b. 
Harp., St. Β. α. Ακτιον. Auguſt ernenerte fie gu Ehren 
feines Siegs über Antonius, D. Cass. 51,1. 

’Arxrla — "Axtıov u. Axtace, Arcad.b.St.B.s. 
Αχτιον. 

᾿Ακτιακόε, 1) Adj. zu Altium gehörig, z. B. λι- 
µένες, Philipp. ep. (VI, 251), inebeſ. πόλεμος ὁ "Axt., 
die Schlacht bei Aktium, Strab. 8, 359, od. Axr. πόλε- 
wog, Philipp. ep. (v1, 286), ἡ Axt. νίκη, Strab. 8, 
887, ὁ Iolaußog d’Axr., Strab. 10,485, au bloß 
τὰ ’Axtıaxd, Strab. 12, 543. 2) Subst. Manntn., 
Stadelmann, a) Epartaner, Inser. 1268. Ὁ) Korin⸗ 
thier, Inser. 1583. c) Smyrnäer, 3264. — Andrer, 8902. 

"Axrıds, άδος, poct. fem. gum vorigen, "Axt. νέχη, 
Antip. Th. 33 (1x, 558). 

’Arrıoviens, Sieger in den Alt. Spielen, wie OAuu- 
πιονίχης u. ähnl., Orelli 2633. K. 

"Ακτιον, τό, Stadeln, 1) St., Vorgebirge u. Tempel 
des Apollo in Alarnanien am ambraciſchen Meerbufen, 
fpät. Vorftadt von Nicopolis, befannt durch ihre Epiele 


"Αχτια 


u. Augufts Seefieg über Antortius, Thuc. 1, 29, Pol. 4,, 


68, Strab. 10, 450, ö., D. Hal. 1. 50, Paus. 10, 8, 8, ὅ., 
Αε].π. απ. 13, 19, Ptol. 8,14, 6,9. Adj. tav. "Axrıog 
u. ᾿Ακτιακός, w. [. Ew. ’ s (ακτιώτης 2) 
u. ᾿Ακταιῶτις (Ακτνεώτες 0), St.B. 9) Heiligthum des 
Ban am Fluſſe Crathid in Unteritalien, Philosteph. in 
Schol. Theocr. 5, 14. 

"Axrıos, Stadlig, 1) Adj. Bein. a) des Pan als 
Küftenbefchusers, Theocr. Id. 5, 14 u. Schol. b) des 
Apollon, ΑΡ. Rh. 1,404, Strab. 10,430, D. Cass. 51, 
1, Paus. 8, 8, 12. 2) Subst., @igenn., a) S. des Minos, 
Schol. Par. ΑΡ. Rh. 1,186. (b) Mannsn., Att. Infhr. 
im Philhiſt. Hfte. K.) 

’Axris, ivos, Strahl, 1) m. 8) S. des Helios u. der 
Rhode, Gründer von Heliopolis, D. Sie. 5, 56. 57, 
Hellan. in Schol. Pind. Οἱ. 7, 185, St.B. 5. Ηλιούπο- 
λες. b) Sclavenn., Hesych., f. Mein. Com.11,2,p.805,n. 
3) f. a) Frauenn., T. des Eudoxus, D. L. 8, 8, n. B. b) 
Huntename, Xen. Cyn.7, 5. ο) Schiffsn., Att. Seew. 
xIVv, c, 171,d,47. 127, Hesych. 

᾿Ακτισάνης, (6), 8. von Aethiopien, D. Sic. 1, 60. 

᾽Ακτίτης, aus der Gegend von Alte, u. [ος-- Αττικός, 
St.B.s. ᾽Ακτή. Dab. Axtiins λίΦος, der pentelifche 
Marmor in Attika, Harp., Soph. b. Suid,, B. A. 870, 
Hesych., welche ᾽Ακτίτης jedoch von dem Alte im Pelo⸗ 
ponnes erfläten. ©. Lex. 

᾿Ακτορίδηςα, gen. ev. ao, Nachkomme eines Altor: 
Echekled, 11. 16, 189,— Iro8,Ap. Rh. 2, 918,— Erithus, 
Ον. Met. 5, 8, — Patroclus, Ον. Trist. 1, 9, 29. 

Aæropls, (dos, f. T. des Ator d. i. Eurynome, Od. 
23, 928. 

᾽Ακτορίων, ωνος, =’Axtopid'ns, 11.18, 185. Dah. 
a) Ακτορίωνε, die Zwillingsföhne des Altor, Eurytos 
u. Kteatos, 11. 11, 750. 23, 688. Ὁ) die Söhne dieſer, alfo 
Entel bes Aftor, N. 2, 621. 

"Ακτνλοφ,πῃ. für"ItvAoc, Hellad.b. Phot.531,a.20. 

"Άκταρ, 0005, (0), Führer, 1) 6. des Myrmidon, 
K. in Phthia, Apd. 1,7,3.8,2,D. Sie. 4, 72, A. — V. 
der Alope, Philon. b. St. B. s. ᾽ἁλόπη — der Philomele, 
Lysim. u. Deim. in Schol. ΑΡ. Rh. 1,558, Staphyl. 
ebend. 4, 816 — des Podarkes, Arist. in Anth. app. 9 
— des Eurytos, Pynthaen. in Schol. Pind. Οἱ. 9, 107. 
6.π. 8. 2) ©. des Hippaſos, ein Argonaute, Apd. 1, 9, 


᾿Αχύφας 


16, Hyg.f.14. 3) &. des Deion in Pholis, ὥτοβεοςι 
des Batroclus, IL 11, 785, Pind. ΟΙ. 9, 104, ΑΡ. Rh. 1, 
69, Apd. 1, 9, 4, D. Sic. 4, 89, Schol. ΠΠ]. 18,9. 4) &. 
des Phorbas, KR. in Elis, B. des Eurytos u. Kteatos, D. 
Sic. 4,69, Paus. 8,14,9.5,1,11,8.,9. 5) ©. bes Agua. 
V. der Aftyoche in Ordomenos, 11. 2, 513, Paus. 9.97... 
— V. der Eurydike, Staphvl. in Schol. I. 16,175. 6 
Thebaner, Aesch. Sept. 555. 7) 65. des Poſeidon η. ἓσ 
Agamete, Hyg. f. 157. 8) ©. des Afaftos, Sebel 
Lycophr. 895. 9) ®sfährte des Aeneas, Virg. Αεπ. 9, 
500. — ein Aurunker, cbend. 12, 94. 

’Axvivsos Μάρκος, M. Aquinias, Römer, Ρα 
Cic. 27. 

᾿Ακνῖνον, bei Plut. Oth. 5 ᾿Ακύνιον, bei Ptol. 3,1. 
66 ᾿Ακούινον, Aquinum, St. in Latium, j. Που, 
Strab. 5, 287. 

"Artivog, beffer beiApp. b. civ. 2, 119 ᾿Ακνῖνος 
Aguinus, Römer, Unterfeldherr des Metellus, δα 
Sert. 18. | 

᾿Ακυιτᾶνία, (ἡ), b. Ριο]. 9, 7, 9. 8, ὅ, 3 Axoriri- 
via, b. Marc. Ἠεταο]. p. mar. ext. II, prooem. ı. 19 
u. ff. ᾽Ακντᾶδνία, Aquitenia, eine Landfchaft Gallimt. 
Strab. 8,161.4,199, ö., D. Cass, 99, 46, St.B.s. Zur- 
τωνες. 

᾿Ακυιτᾶνοί, ol, b. Ant. Diog. erot. 4 ᾽Ακντανα, 
Aquitani, Volt Ballicns, Strab. 4, 176, δ., App. b. cir. 
5, 99. 

᾿Ακνλανός, m. Eichler, Atbener, Inser. 189. 

’AxtAas, in ep. @d. (Anth. app. 262) ’Axtka, 
Aquila, 1) ®rammatifer u. Diufifer, Suid. 2) Philefors 
u. Rhetor nach den Antoninen, Suid. — Verf. einer Shui 
de figuris etc. ed. Ruhnken, 1768. 3) ein jüdifcher Pre⸗ 
felit, N. T. act, apost. 18, 2, 6. — Verfaſſer einer Ueber⸗ 
fedg. b. alt. Teftaments. 4) fonft Figenn., Ep. ad. a. a. d. 

᾿Ακυληΐα, aud ᾿Ακύλεια, St. B., b. Ptol. 3. 1, 99. 
8, 8, 6 ᾽Ακονιλήΐα, (7), Aquileja, Et. in Oberitalie, 
Strab. 4, 206 ff., 5., Luc. Alex. 48, Ath. 8. 82. c. 
Herdn.8,2,2, App. Uyr. 18. b.civ. 3,97, Marc. Heracl. 
epit. geogr. Artemid. 4, 9. Ew. ᾿Ακυλήϊος, St, Β., r. 
᾿Ακυλεήσιοε, St. B., Suid., ob. ᾿Ακυλήσιοι, Herdn. 
8, 4, 9, das lat. Aquilejensis. Adj. ᾿Ακυλήϊος κόλπος. 
St.B. 

᾽Ακυλία, das lat. Aquilia (Severa), D. Cass. 72.9. 

᾿Ακυλῖνα, f. St. in Illyrien, Theoph. b. St. Β. δν. 
᾿Ακυλιναῖος, St.B. 

᾿Ακυλῖνος, Agnuilinus, hriftl. Philoſoph, Porph 
v. Plat. 16. — Anth. app. 806. 

᾿Ακύλιος, u.b.D.Hal.8.64,D.Sic.36, 3. Piut.Popl 
8. Cat. min. 48, d., Ath. 5, 213, b, Suid. ᾿Ακόλλιος 
das angefehene Haus der röm. Aquilii, Piut. Popl. 3 u_#. 
ἱπέδε[. Mavıos ᾽Αχύλιος, Vater u. Sohn, Pint. Mar. 
14. Syll. 12 (wo ᾽Αχύλιος ficht, während man font t.. 
Plut. überall ᾽Αχύλλνος lic), App. b. οἵν, 1, 22. Michs. 
11. 21,2. 

"Άκυλοφ, Eichel, Breigelaffener des Mäcenas, D. 
Cass. 55, 7. 

᾽Ακυτανίά, [. χυιτανία. 

᾽Ακυτανικός, Adj., b. Ρίο]. 8, 5, 2 ᾽Ακονιτᾶνικός 
näml. ὠκεανός, Marc. Heracl. p. mar. ext. 2, 20.24 
b. Ptol. a. a. D. Κόλπος απ. genannt. | 

"Axvrävıos, Adj., = dem vorigen, Γαλλία» ἁχοτε 
νίαν, Marc. Heracl, p. mar, ext. 2, 19. 

᾿Ακντᾶνοί, [. ᾽Αχυιτανοί. 

"Axvros, Öecfte, 1) Infel kei Greta, Ew. Απκεότιοι 
St.B. 2) Et. auf der Infel Melos, Plin.4,5,23. ει 

᾿Ακύφαε, αντος, ὁ, 61. in Ὀείᾶα in Theſffalu 


- 


Αχχηνοί 


— Tindes, Strab. 9, 497). ©. Strab. 9, 434 — 
Theop. 9. St. B. 
᾿Ακχηνοί, arabiſches Volt am rothen Meere, Uran. 
d. δι, B. ’ 

᾽Ακώνιτες, Volt Cartiniens, Strab. 5, 225. 

"Axwpıs, |. "Axopız. 

λα, τῦπι. Ahala, Plut. Brut. 1. 

"Alaßa, 1) Et. ter Eeltiberier, Ptol. 2, 6, 58. 2) Infel 
τι Taprobane, Ριοἱ. 7, 4, 12. 

᾽Αλαβάγειαν ἄχρο», τό, Vorgebirge in Karmanien, 
Ptol. 6, 8. 8. 

Ἀλάβανδα, ων, (äh. Roßleben, Char. b.St.B.), 
zen Karien, j. Trümmer b. Carpuſely, ſprichw. durch 
tt Voblhabenheit. dah. ᾽Αλάβανδα Καρῶ» εὖτν- 
χίσιατη (πόλις), St.B. — €. Her. 7, 195, Strab. 14, 
t58,660—63, D. Cass. 48, 26. Gw. λΑλαβανδεύη, 
Sul, 5, Alow, pl. eis, acc. έας, Pol. 16, 24. 80, 6, 
sırab. 14, 655. 661. D. Cass. a. a. O., St.B. 2) frũ⸗ 
cr Name von Antiochia an der Orenze von Phrygien, 
Her. 8,136, St.B. Dar. 

Ἀλοβανδιακός, Αά)., AA. σολοικισµός, u. ähnl., 
t. B 


᾽Αλάβανδος, Roßſieger, ©. des Kar u. der Kals 
ierhoe. nach welchem von Kar Alabanda wegen deffen 
zatinsinem Reitertreffen benannt worden war, St. Β., 
εἰς, N, Deor. 3, 15, 19. 
" os, Horsmann, auf einer Münze aus 
%s#, Mion. 8. νι, 379. Αλ 
᾽Αλάβαστ b. Ptol. 4, 5, 59 α η 
Αλαβάστρων πόλις, b. Plin. 5, 9, 61 Alabastron u. 
37.10, 143 Alabastrum, ©t. in Mittelägypten am 
Mabatergebirge (St. B. irrthmlich in Phrygien). Ew. 
pirns, St. B 
"Ale wdv 7” ρηνὸν ὄρος, ein Theil 
ts j. Dsehibb el Mokkatam am arabifchen Bufen, 
Prol. 4,5, 27. 
ποῖαμός, (GA), Fl. in Eicilien, viell. |. 
8. Giuliane, Ριο]. 8, 4, 9. ©. "Alapoww. 
„Aſchenberg, Et.in Syrien, Charax 
b.S2.B. Om.’ ούριος, St.B. 
‚ ὤνος, b. Hesych. ' ‚(R), 
Af Senbach, Fl. u. Er. in Sicilien, nördl. von Spracuß, 
D, Sic. 4,78, Demetr. b. St. Β., Sil. It. 14, 227. δω. 


8 


Αλ γιος, δι. 8. €. "4λαβος u. "βολος. 
ypa, St. der Partber, viell. Zeilan, Isid.Charsc. 
mans. parth. 1 


Αλαγονία, (viel. dor. = ᾽Αλεγονία, Sorge), 1) 
ẽt. der Gieusberolafonen gegen die meffenifche Örenze zu, 
Pas. 3,21, 7.26, 11. 2) T. %e6 Zeus u. der Europa, 
Ha wilder die Stadt benannt fein foll, Nat. Com. 

23. 

"Alatla, (Schblechtendahl, Hesych. ἅλαζα = 
alsyoa). St. in Myfien, Strab. 12, 550 u. ff. 

‚Aalip, i igos, m. K. in Libyen, Her: 4, 164. 

᾽Αλαζονία u. ᾽Αλαϊόνιον, Wihtendapl, er in 
Eress, Strab. 12, 552. 608. 

᾽Αλαζ[όνιος ὁ ποταμός, Bihtl, BI. in Albanien, 
itrab. 11, 502 u. 500. 

᾿Αλάῖνγος, Marſchall, f. AlaBarda), S. 8 
Sal: *eæ Hes. in Schol. Pind. Ol. 10, 83. 

᾽Αλαζόν, St. B., pl. ’AXafüves, fenthifche Völker 
daft, nach Heeren in der Gegend, wo ber Dnieper u. Bug 
‚& ‚nander näbern, Her. 4, 17. 52, Strab. 12, 550, 
εως. 1. 99. 1. Val. αλίζωνες. 

αλα, b. Plut. Syll. 26 aud ᾽Αλαῖαι, Salja, 1) 

rat. Demen mit Ealjwerten, 8) ἁλαὶ "Apapnvid ες, 


91 


zur ἀρεί[ῶειι Phyle gehörig, zwiſchen Marathon u. Brau⸗ 
ton, mit einem Tempel der Artemis, Eur. 1. Τ. 1451, 
Callim. Dian. 178; Strab. 9, 399. 10, 446. b) 'αλαὶ 
αἰξωνίδες, zur ketropifchen Phyle gehörig, (Xen. Hell. 
2,4, 34), St. B. — Adv. 'Αλῆσι μι a) Piut. Ant. 70. 
— Adj. τὸ Akrjas χωρίο», Aeschin. Ep. 5, 6. — 
ferner ᾿Αλήθεν u. ᾿Αλήνδε, von, nach Hal., St. B. — 
(10. "AXaueds, Dem. 48, 5.54, 31 (που Beff. ᾽αλαιείς, 
57, 88 (Belt. ᾽αλαιεΏ, Antiphan. b. Ath. 7, 329, e, 
D.L.7,2,n.9 (wo ᾽ἁλαιεύς) u. D. Hal. ep. adAmm.11 
(mo ᾽αλλανεύς), Harp., Ross Dem. Att. 14.89. 42, ö., 
plur. ΄Αλαιεῖς, u. zwar a) Adaseis Alynidos, Inscr, 
115. 183, Ross Dem. Att.5. b) 'Αλαιεῖς Κεχρόπ., 
Att. Em. x, 1, a, Inscr. 172. 185, Ross Dem. Att. 5. 
6, od. of Alkwvot, Strab. 9, 898. Ot. 'Αλαεύς, St. B 

u. ἁλαεῖς, zu a) St.B.s. Ζωστήρ, u. ebenfalls zu e) 
gehörig, Titel einer Komödie des Menunder, St. B. u. 
Mein. 4, 73. Endlich 'Αλεύς, Ross Dem, Att.6.— Adj. 
“AAutos, auch als Bein. dee Apollo, Et.M. u. 'AXaı- 
αἴος, Tryph.b. St. B.— 2) 'Αλαί, b. St. B. auch Ain,u. 
6. Piut. Syll. 26 ᾿Αλαῖαι, Et. in Böotien, an der Muͤn⸗ 
dung des Platanios in den opuntifchen Bufen, mit Salz⸗ 
werten, j. Ruinen am Fuß des Talantoberges, Strab. 9, 
405. 425, Paus. 9, 24,5. Ew. "AAaios, Plut. Syll. 26. 
8) St. in Gilicien, Anon. st. mar. m. 157 (wo Ada 
fieht), St.B. Ew. ᾿Αλεύς; Adj. ᾽Αλήϊον, w. f., u. 
Ἁλικόε, St. Β. Duv. die —8 Αλική u. ein 
Dan δεί Augufa Ἁλικόν, ebenſo ein Berg, St.B. 4) 
Et: an der Südküſte von Argolis (f. 'Ηλική), St. B. 
5) Vorgebirge u. Ort in Kreta (ſ. 4άσαια), Anon. st. 
mar. m. 322. 6) Ort an ber Kuͤſte von Cyrenaica, am 
öftl. Ufer der großen Syrte, Anon. st. mar. m. 58. 

"Αλαινος, 1) unebel. Halbbruder des Diomeded, 
Tzetz. Lycophr. 619. 2) ein Fluß, Eust. — Nach Ptol. 
2,8,4.6 ift AAdüvos od. "Αλαννοφ cin Fl. Britan⸗ 
niens. 

AAatos, 1) Benennung einer Art Fiſche, Plut. Syll. 
26. 2) Ew.u. Adj, von Akut, w. ſ. 

"Αλαισα, τῦπι. Halesa, Et. auf der Nordküſte Sici- 
liens, j. Pittineo, D. Sie. 14, 16 (codd. ᾿4λεσα), Strab. 
6, 266. 272. .(Ptol. 8, 4, 3 Armee Alcah.a.) Ew. 
’AAaloıyor D. Sic. 23, 6. 

᾿Αλαισο[ν]νείοι, (1ο. einer St. Aäfoni in Theſſalien, 
Leake Inser. 111, 4, n. 2, Ahrens Dial. 11, ©. 530 ver: 
muthet Καλιστουνείον. 

᾿Αλαλά, (Schlahtruf), T. des Polemos, Pind. 
fr. 122 (187). 

᾿Αλαλαίου νῆσοε, Inſeln bei Aduli in Aethiopien, 
j. Archipel de Dahalac, Anon. (Arr.) per. m, erythr. 4. 

᾽Αλαλίη, f. Rurrifalld. i. böfer Moraft, fpäter 
Aleria, ον auf Eorfifa, Her. 1,165. 6. ᾽αλερία. 

‚Akalls, Et. am Suphrat, Ptol. 3, 15, 25. 

᾽Αλαλκομεναί u. (Strab. 9, 410, St. Β. »."Yarres, 
᾿Αλαλκομένιον, Münden, . das Ilgde. 1) alte Et. 
in Böotien, Strab. 9, 410 u. ff., Paus. 9, 3, 4. 33, 4, 
Suid. =. ἀπιθής, mit einem Heiligthum der Athene, 
᾿Αλαλκομένεον, Ist.b. Plut.qu. graec.43u.’AAaAko- 
µένιον, Schol.D. 2, 8, viell. auch Strab. 9, 410, welche 
davon den Namen ᾽Αλαλκομενηϊς (nach Ariſtarch die 
Abwehrende, Echüßende) führen foll, Π. 4, 8 u. Schol. — 
5, 908, Ael.v. h. 12, 57 u. St.B. — Der Berk 77 
λΑλαλκομενία, D. Sic. 19,53. — 61. u. Adj. von 
᾽λαλκομένιον ᾽Αλαλκομενιεύη u. ᾿Αλαλκομένιος, 
von 4λαλκομεναί ᾽Αλαλκομεναῖος, St.B. 2) Gt. in 
Sthafa, Ister b. Plut. qu. graec. 48, b. St. Β. -Άλκομε- 
ναέ genannt, w. [., od. παᾧ Strah. 10, 456 St. auf der 


4” 


᾽Αλαλχομεναί 


52 ᾽Αλαλχομενείας 


Inſel Aſteria bei Ithala. 8) St. der Deuriopen in Mace⸗ 
donien, Strab. 7, 327. 

᾽Αλαλκομενίας πηγή, Montborn, Ducle bei 
Polis, Paus. 8, 19, 7. 

᾿Αλαλκομένηε, ους, u. Schol. Il. 4, 8. 24, 602, 
Pind. fr.182, Pause. 9, 33, 4 u. Et. M. auch εω, b. St.B. 
"AAuAkopeveis, έως, Muntt d. i. Beſchirmer, 6. ter 
Niobe, Gem. der Athenais, bövtifher Heros, nad Plut. 
Daedal. 6 u. Paus, a. α. O. Autochthon, Pherec. in 
Schol. Eur. Phoen. 162, Schol. Il. 24, 602. 

᾽Αλαλκομενία, b. Suid. ’AAaAx „Hilti⸗ 
mund, 1) T. bes Ogyges, Paus.9, 33, 4, Dion. b. Suid. 
u. Phot. . Hoafıdlan. 2) f. unter 4λαλκομεναί. 

᾿Αλαλκομένιον, 1) τὸ ὄρος, (Munzenberg d.i. 
Mundsberg) in Attila, Βολοὶ. Π. 4, 8. 2) f. 4λαλκο- 
μεναί. 

᾿Αλαλκομένιοα, m., Inser. 1608 αιώ ᾿Αλαλκο- 
µένειος, Hiltimunds, Monatsname der Böotier — 
bene att. Maimalterion, Plut. Arist. 21, Inser. 1569, a, 
III. nach der Alalkomeneis benannt. 

Αλάμαθα, Et. am Euphrat in der ſyriſchen Provinz 
Ghalybonitis, Ptol. 5, 15, 25. 

᾿Αλαμαννοί, u. b. St. B. ’AAapävol, die Alemannen, 
D. Cass. 77,13. 15. ©. "Aisuavol. 

᾽Αλαμβατήρ, indecl,, Borgebirge am Meerbuſen 
Baragon im indiſchen Ocan, Marc. Heracl, per. m. 
ext. 1,28. 

"Αλαμος, Et. in Albanien, Ptol. 5, 12, 6. 

᾿Αλαμούνδαροφ, 1) ber ältere, Vater des Ambros, 
Häuptling der Suracenen (Almondar), Nonnos. in 
Phot. bibl. 8, Menand. Prot. fr. 11. 2) der jüngere, 
Men. Prot. fr. 17. 

"Άλανα τὰ καλούμενα ὄρη ob. "AXavos ὄρος, 
δι. B., Marc. Heracl. p. mar. ext. 2, 89, Gebirge in 
Earmatien (Scythien), wahrſch. das Werchoturifche 
Gebirge, Ptol. 6, 14, 8. 11, Eust. zu Dion. 805. 2) ©t. 
in Arabien, Iub. Maurit. b. Plin. 0, 34. 

᾿Αλᾶνός, pl. ᾿Αλᾶνοί, 1) ᾽4λ. Σχύθαν, die Ala⸗ 
nen, ein ſcythiſches Volt, wahrſch. daffelbe wie die ’AABa- 
vol, αἰιώ Αφλανοί, w.f., Luc. Tox. 51, Ios. b. Iud, 7, 
7, 4, Ptol. 6, 14, 9, Themist. or. 16, 207. 94, 33, Iambl. 
dramat. 21, 9. Ihr Sand 7 ᾽Αλᾶνία, D. Per. 306, 
Menand. Prot. fr. 21.22. Adj. ᾿Αλᾶνικός, Arr. tact. 
4,7. 2) Αλανοὶ Zapuaras, Marc. Heracl. p. mar. ext. 
2,39. Έ. ᾿Αλαννοί u. Αλβανοί. 

᾿Αλανορσοί, cin fehthifches Volk, Ptol. 6, 14, 9. 

᾿Αλάπαρος, K. der Babylonier od. Chaldaͤer vor ber 
Sündfluth, Beros. Chald, fr. in Eus, chr. 5, Abyden. b. 
Syncell. p. 38, b. 

᾽Αλαπηνοί, Volt in Arabia felix, Ptol. 6, 7, 23. 

"Αλαπτα, Ort in Thracien, Scy}. 66. Ew. ᾿Αλά- 
πτης, Galen. 

᾿Αλάριχοε, b. Eunap. v. Maxim. p. δὲ )Αλλάρι- 
xos, Gothenfurſt, Olymp. in Phot. bibl. 80. 

᾿Αλαρόδιοι, Volt am ſchwarzen Meere (Hunnen), 
Her. 8, 94.7, 79, St.B. 

"Αλας (0), Emyrnäer, Mion. 111, 196. 

’ vn, µώω» djuos (?), Hesych. Schmitt 
verm. λασάρνη, Towa» dijuog. 

(ος acroplöns, Alsftorsfohn d. i. Tros, IL 20, 

3. 

᾿Αλάστωρ, ogos, (Teufel, anders Socrat. δ. Plut. 
qu.graec.25), 1) ein Führer der Lykier, I. 5,677. 2) ein 
Begleiter des Neſtor, 11. 2, 295. 8, 333. 18, 422. 8) ©. 
des Neleus u. der Ehloris, Apd. 1, 9, 9, Dieuchid. b. 
Parthen, erot. 13, Asclep. in Schol. ΑΡ. Rb. 1, 156. 4) 


"AAßavov 


eines von ben vier Hoffen des Pluton, Claud. r. Pros. |, 

293. 5) überb. ein böfer Dämon, Antb. app. 50. — 

Dein. des Zeus, Hesych., vgl. mit Paus. 1, 30, 1,8. 5. 
ex. 

᾿Αλάτα, 1) St.im wüften Arabien, Ptol. 5, 19,5 
— eine antere, ebend. 7. 2) St. im glücklichen Arabien, 
Ptol. 6, 7, 30. 

Αλάταε, α, ἔοτ. --᾽αλήτης, w. [., Pind. Οἱ. 19. 17. 

᾽Αλατρεύα, Mannen., Stat. Theb. 11. K. 

᾿Αλαῦνα, Et. in Britannien, Ptol. 2, ὃ, 9. 

᾿Αλαθνον τὸ ὄρος --᾽4λανόν, w. [., Ptol. 3,5, 15. 

᾿Αλανυνοί, 1) Bolfin Noricum, Ptol. 2,18 (14).2. 
2) 4λαῦνοι Σχύθαε-- Αλανοί, Ptol. 8,5, 19. 

"Άλαννοε, [. 4λαννος. 

᾿Αλανῶνα, Et. der Vasconen in Hisp. Tarrec., |. 
Allagon, Ptol. 2, 6, 67. 

—28 od. auch "Αλβη (St. B.), gen. ας, dat.g. 
tod auch ης, p, [. Plut. Kom. 8. Caes. 60, d., App. reg 
1. Lib. 89, ὅ., Polyasen. 8, 1, D. Cass. 73, 3. I) ξι. de 
Barbuli in Hisp. Tarrac., j. Albana, Ptol. 2, 6, 66. ?; 
Albs (Fucentia), b. D. Sic. 81, 15 "Αλβαι, 5. Piol. ꝰ. 
1,57 ’ vxevris ob.’ Als genannt, 
Et. der Marfer, fpäter röm. Eolonie, wo fie zum Staul⸗ 
gefängniß biente, j. Albi, Strab. 5, 231. 235, ö., App 
Hannib. 99. Ew. ᾿Αλβησεῖς, έω», App. Hannib. δὲ. 
8) Alba, auch AA Aoyya, Fab. Pict. b. D. Sic. ‘.5. 
D. Hal. 1, 66, D. Cass. fr. 4, 9, ältefte lateiniſcht Stet: 
auf einer Anhöhe beim j. Kloſter Palazzola, Pol. 2, 18. 
37,1, D. Hal. 1, 67, ὅ., Strab. 5, 229, 231, Plut. Ant. 
60, ὅ., App. b. civ. 3,45, ö., Ael.n. an. 11,16. D. 
Cass. fr. 7, 2. 48, 43, Porph. Tyr. fr. 4, 11. Ew. u. Ad. 
"Αλβανός, fem. ᾿Αλβανία, w.f. 4) Πομπήϊα. ẽt. in 
Innern von Rigurien, j. Alba, Ptol. 3, 1.5, D. Ca. 
78,3. 5) St. in Creta, Em.’ τος, St.B. (Aud 
Tochter des Romulus, Fest. p. 266 ed. Müll.) 

"AAßäxıos, Bein. ter St. Heraclea in Karen, & 
B. s. Ηράκλεια. 

᾽Αλβᾶνή, ἡ, das Gebiet von Alba Longa, D. Hal 
8, 9. | 

᾽Αλβᾶνία, (ή), eine Landſchaft Afiens am katpiſhen 
Meere, |. Lesghiftan, Dagheſtan u. Schinwan, Strb. 
11, 491. 500, 8., Ptol. 5 arg. u. 5, 12, 1, Menand. Γη 
fr, 41, δι. Β. Ew. ᾿Αλβανοί, w. f. 

᾽Αλβάνιαι ΠΤύλαν, ein Engpaß am fuspifchen Du, 
der Zugang nah Schirwan, Ptol. 5, 9, 15. 12, 6. 

"AAß&vıos, Adj. von’dAßavös, D. Cass. 78. 13. - 
οἱ ’AABavsos, die albanifhen Soldaten, D. Cass. 15. 
84.79, 2.4. 

"AAßayie, ἡ, 1) λίμνη, ein Kraterſee am Fube ii 
Albanus, j. Lago d’Albano, Piut. Cam, 8, StB. 2 
die Landfchaft Albanien, D. Cass. 86, 54.49, 24. 

’"AABavswolıs, St. der Albaner in Macdonit 
Ptol. 2, 18, 28. . 

’AABavdy ὄρος, αιῶ ᾽αλβανῶν τὰ don (At 
Samn. 1) od. τὸ 4λβανῶν ὄρος (D. Hal. 8, 87) ο η 
ὄρος τὸ Αλβανόν, App. b. οἶν. 1, 69, D. Cass. 6i,! 
u. Plut.Cic. 831 ὁ ᾿Αλβανόε, 1) Gebirge in πιω 
fübl. von Rom, j. Monte di Frascati, Strab. 5, 229. 
App. a. a. D., D.Cass. fr. 4, 6.9, 4. Im Bef. der beilg 
Berg der Latiner, j. Monte cavo, Plut. Marcell.:- 
gew. bloß τὸ ᾽αλβανόν genannt, D. Casa. 39, 20.4 
4,5. 2) τὸ αλβανὸν χωρίο», Gegend um Tusculus 
D.Cass. 66, 9, auch als Ort bloß (τὸ) 4«λβανόν genanu 
j. Aibano, D. Cass. 67, 1. 14, Plut. Syli. 81. Pomp. 5% 
80. Cic. 81. 8) τὸ ’AABavor, die Landſchaft Albanen 
D. Cass. 79, 4. > 


᾽Αλβανός 


Αλβανός, 1) Adj. οἶνος, Bein aus Albanum, D. 
Hal 1,66, Ath. 1, 26,4.83, a, St. Β., τόπος, Strab. 
5,234, ἀνήρ, Ὀ. Hal. 8,2. 2) Subst. gew. im Plur. 08 
λλανοί, a) die Bewohner von Alba Longa, D. Hal. 8, 
2,8,8., D. Sic. 8, 88, Plut. Rom. 2. Camill. 17, ö., 
Strab. 5, 980, App.b. civ. 1, 92, A. Auch γένος τὸ 
Mara» genannt, D. Hal. 2, 2. b) die Bewohner von 
Albania in Alten, w. [., Ios. 18, 4, 4, Piut. Lucull. 26. 
Pomp. 84, ὅ., Strab. 2, 118. 11, 491, d., D. Cass. 86, 
45,3., App. Mithr. 108, mit dem Beifag Maoc« fzas 


D. Cass. 69, 16. c) AaBavds, SL in Albanien, j. Sa⸗ 
mure. Ptol. 5, 12, 2.4.6. 
‚u.5.D.S8ic.7,8 auch gen. ’ „DL 


ter Rateiner, D. Hal. 1,71. 2) alter Name des Tiber, 
D. Sic. 7, 3.36, 1, St. Β. 

λΑλβατία Σαβίνα, ὅταν aus Parma, Phieg. Trall. 
fr.29, 1. 

_"ABauyobora, Et. der Efitofer in Gallien, Ptol. 


2, 10. 18, 
werris,. f. "AdBa. 
ds, ſ. ρα. 

38 1) -- Αλπεια, Strab. 4, 202, St. B. e. 
Ana. 2) Αλβία 1; χώρα, dus Alpenland, St. B. 
ᾱ, a 

᾽Αλβίανα, St. auf Eorfica, Ptol. 8, 9, 7. 

Ύάννον, b. Strab. 4, 202 "AABLyyauvor, St. 
n Ngurien, |. Mbengo, Ριο]. 8, 1,8. 
, Wannen., Inser. 1812. 
᾽Αλβιες, ol, Voll in den Alpen, Strab. 4,208. 
Αλβιῆται, 1ο. einer St. in Italien, wehrſch. verd. 
Sesart, D. Hal. 8. 86. 

᾽Αλβινιμήνιον 7 ᾽Αλβιντεμήλιον, 61. in Ligu⸗ 

"κα, Ριο]. 8, 1,8. 
νιος — ἀλβίνος, dab. 4εύκιος ᾽αλβίνιος, 
D. Sie. 15. δ1. 

᾿Αλβῖνοε, (6), der röm. Name Albinus, Ios. 20, 9, 
1,8., App. b. civ.1, 98, ὅ., D. Cass. 72, 8, ὅ., bef. Post- 
hamius Alb., Piut. Cat. πια]. 12, D. Hal. 9, 60, u 
Brutus. Plut. Brut.12,9. Vgl. Fabric.bibl.gr. ırı, 158. 

᾿Αλβινονανόε; das lat. Albinovanus, App. b. civ. 
1,60. 91. 

᾽Αλβίοικοι, Volt in den Alpen. Strab. 4, 203. 

Άλβιον, n. 1) τὸ ὄρος, od. άλβεα, Fortfegung ber 
Alven i in Dalmatien, Strab. 4, 202. 7, 314. 2) mit dem 
Inf. Ἱντεμέλιο», Et. Eiguriens, Strab. 4, 202. 3) 
tie Intel Sritannien — = ᾿4λβίω», Arist. mund. 8. 

"AAßıs, ος, ıv, 6.D.Cass. 77,14 16ος, ob. (D. Cass. 
58. 1.28) ” ου, (6), mit u. ohne ποταμός, die 
(be, Strab. 1. 14. 7,292 u. ff., Ptol. 2, 11, 1, Marc. 
Ηετεςὶ per. m. ext. 2, 32. 88. 

᾿Αλβίων, ω»ος, 1) (ἢ) mit u. ohne »ῆσος, Britans 
πίεπ, aud) "4Aßıov u.’Adoviw» genannt, w. ſ. Marc. 
Heracl. p.m. ext. 1,8. 11, prooem. u. 41. 44. 45. Ew. 

St.B. 2) f. ᾽λεβίων. 

g Ύσιοι, Volt in Dacien, Ptol. 3,8,5. 

κ —="Aaßivos,1)Bein. des Römers Poſthumius, 
D. Hal. 6, 38. 2) Prafect in Aflen, Aristid, or. 25, 
Ρ. 562. 

’ Alboin, K. ter Zongodarden, Menand. 
Prot. fr. 24. 

. 1) τὰ καλούμενα ὕδατα, Schwefel: 
&:r bei Tivoli, Strab. 5, 238. 2) alter Name bes 
T:ber, Cinc. Alum. fr. 2. 8) = Albunes, Stat. Silv. 
1.3.75. 

᾿Αλβονναία, f. die Sibylle in Tibur, Schol. zu 
’lat. Phaed. 244, b, Virg, Aen. 7, 81,9. 


93 


— AMobrios, Matebonier aus Philippi, Phleg. Trall. 
. 29. 
Άλγεα, Töchter der Eris, Perſonification ter Sor⸗ 
gen u. Schmerzen, Hes. th. 227. 
b. D. Hal. AAyıdöc, b. Procop. b. Goth. 

3,22 AR γεδώ», 1) (viel. 4λγεδον), eine Bergreihe in 
Latium, rad. 5, 289, D. Hal. 11, 23. 2) ©t. ter 
Aequer, wahrfch. beim j. Gava, D. Hal. 10, 21.11, 8, ὅ., 
D. ‚Sic. 12, 24, Strab. 5, 237. Ew. "AAylduos, St. B. 

os, 0s0, Fl., der fi in den Pontus Eurinus 
ergießt, D. Per. 314, vgl. 4ρδησκος. Bei Suid. 4λ- 
dı0xos. 

’AXta, ion. (Her. 1, 66. 9, 70) ᾽Αλέη, als Bein. ber 
Athene nach Herdn. b. St.B. ’AXd, Eonnig, Sons 
laiten, 1) Bein. der Athene in Arfadien, die bef. zu 
Tegca u. Mantinea ihr Heiligtbum hatte, u. fo auch auf 
bem Wege von Sparte nad) Therapnc, Her.a.a.O., 
Xen. Hell. 6, 5, 27, Paus. 8, 19, 7.-8, 23,1. 27, 8, 
Strab. 7, 888. 2) Et. in Arkadien, Paus. 8, 28, 1, 
Theop. b. St. B. — Em. ᾿Αλεός, ᾿Αλεάτης, Adj. λε. 
αἴος, Αι. Β. 8) Et. in Theffalien, δι. Β., b. Harp. 
"Allas, b. Suid. ᾿Αλέας. Ew. οἱ “Adsig, iur, 8ος, εἷς, 
Dem. 19, 86, Ἡατρ., Β. A. 875, Suid. ᾽Αλεῖς. Bol. 
"Akos. 4) St.in Epanien, St.B. 6) ᾿Αλεᾶ, rabhügel 
bes Rhadamanthys b. Haliartus, Plut. —* 28. 

᾿Αλεαῖα, n.pl. Spiele zu Ehren der Athene Alea in 
Tegea, Paus. 8, 47,3, Polem. in Schol. Pind. ΟΙ. 8, 
165, Insecr. 

᾽Αλεβίων, Ligurier, ©. des Vofeiton, Apd. 2, ὅ, 10, 
Pomp. Με]. 2,5 nennt ihn Albion. 

Άλεγην ορίδηε, 00, Alegenorsſohn d. i. Pros 
mad)os, Il. 14, 503. 

νωρ, (Zeutwein d. i. fi der Männer ober 
Leute liebend nd’ annehmenb), 6. des Itonos (nach Schol. 
1. 2, 494 des Eteonos), Entel des Böotos, D. Sic. 4 
67. 

᾽Αλεγόριος, m. (?) Name auf einer -- 
Münze, Mion. Ir, 844. 

᾿Αλείκεδρος, m. (?) Name auf einer phrygifchen 
Münze, Mion. 8. Υ11, 540. 

“Ἀλεῖον, 5. Suid. Άλειον, Sonnentempel, Hei⸗ 
ligthum des Helios bei den Rhodiern, Eust. Hom. 1562, 
17. 


"Αλεισον 


Altos, 0s0, dor. 1) -- "Hazios, Pind. 1. 2, 86, 
Simon. 188 ed. B., Carm. popul. ed. Β. 2) 6 Zevs, 
Suid, 

᾽Αλειπής, Flottwell, Duelle bei Epheſos, Et. M., 
Suid. 

"Alus, εντος, ντα, nach Schol. gu Theocr. Id. 7,1 
“Αλεύς, Cic. Att. 16,7, 6ſteht Haletem von”AAns, alfo 
Shwall,1)$t.in Qucanien, Theoer. 5, 123 u.Schol., 
Et.M.s. Admolag. 2) Ott ob. Demos in Kos, Tbooer. 
7,1 u. Schol. Bol. "Ans. 3) Ew. von‘Adkas, [. 4λέα. 
4) "Ass, f. AAos ο). “άλος. : 

᾿Αλέσιον, (τό), Rauhened, Ort in Elise, 11.2, 
617, Hesych., zu Θιταδοῖς Zeit nicht mehr vorhanten, 
wo aber noch ein Ort bei Amphidolis in der Gegend 
von Olympia ᾽Αλεσιαῖον hieß, Strab. 8,341. S. Τα8 
Flade. 

ἑλλάσιος, Rau, (am. λεῖος), 1) 6. des Stilles, 
Freier der Hippobarheia, Eust. 11.2, 617. 2) ein Fluß, 
Strab. 8, 342. 3) ᾽αλεισίου κολώνη, 11. 11, 757, 
Hügel von Aleifton, Strab. 8, 341, ot. Denffäufe des 
Aleiſios. 

"Alueov u. ᾿Αλεισόε, beides Städte in Germanien, 
Ptol. 2, 11,27 u. 29. 





54 


᾿Αλεκτορίδην, Aleltorsfohn ὃ. ἱ. Koronos, Orph. 
Arg. 199. 

᾽Αλέκτραι πύλαε, dor. -- Ἠλέκτραι, w [., Pind. I. 
3, 106. 

Αλεκτρυών, όνος, Hahn, (doch Fannte man nad 
Schol, 11. 17, 602 dieſe zur Zeit Homers no nicht, dab. 
ter unveränberte Accent von ἁλεχσρυων), 1) V. des Are 
gonauten Leitos, Π1. 12, 602, der bei Apd. 1, 9, 16 "ARE- 
χτωρ heißt. Nach Schol.11.2,494 ©. des @teonos. 2) ein 
junger Diener des Ares u. Geliebter der Aphrotite, den 
Ares in einen Hahı: verwantelt, Luc. Gall. 8, Eust. Od, 
8, 271. 3) Bein. tes Adäus, eines Feldherrn Philipps, 
von dem es bei Prablereien über einen kleinen errungenen 
Bortheil fprichw. hieß: «Φιλίππου ᾽Αλεκτρυώ», He- 
roclid., Autiphan. u. Dur. b. Ζεποῦ. 6, 84 u. Ath. 12, 
532, e, Apostol. 17, 86,9. 

᾽Αλεκτά, |. Adextu. 

’Altkrop, 0005, Hahn, 1) S.des PBelops, V. der 
Iphiloche, Od. 4, 10 u. Eust. 1479. 2) ©. des Anarago⸗ 
τα, V. des Iphis, K. in Argos, Apd. 8, 6, 2, Paus. 2, 
18,4. 3) ©. des Epeios, K. in Elis, D. Sic. 4, 69, Eust. 
Hom. p. 803. 4) ="Adsxtpvwr, V. bes Leitos, Apd. 1, 
9,16. 5) ᾿Αλέκτορος Φρούριο», (Hahnhork), ein 
Caſtell an der Mündung bes Boryſthenes u. Hypanis, 
D. Chryx. or. 96 p. 437. 

᾿Αλεμανοί = 4λαμαννοί, Asin. δ. Agath. 1, 6. 

᾽Αλεντία, Bein. der Aphrotite (von "Aksıs), Ly- 
cophr. 868. 

᾿Αλεξαμένης, ους, Helmont ὃ. i. wie ein ‚Held, 
Eräftig fchugend, Mannsn., Diosc. 88 (ντα, 485). 

᾽Αλεξαμενόε, (0), Schirmer, 1) Actolier, Anführer, 
Pol, 18, 26.— Inser. 1692. 9) Tejer od. Styrier, Er⸗ 
finder des Dialogs, Arist. u. Favor. b. Ath. 11, 505, b, 
D.L.3,48,n. 32. 

Αλεξάνδρα, (νου. ep. ad. 711, Anth. app. 287 
falf$ ᾽αλέξανδρα betont), (ἡ), Hiltimunt, 1) an— 
derer Name für Kaſſandra, T. des Priamos, Paus. 3, 19, 
6. 26,3; darnach Das Gedicht des Lycophron, Luc. Lex. 
25. 9) T. des Alexander Sannäos, Ios. Ὁ. Iud. 1, 5,1, 8. 
— T. des Ariftobulus, 1,9, 2, 8.; Gattin des Ariftobulus, 
Ios. arch. 13, 16, 1,6. — T. des Hyrfanos, 15, 2, 5, d. 
— T. tes Phufälos, Enfelin des Herodes M., 18, 5, 4. 
3) Andere rauen, Anth. app. a. a. O. 4) Pflanzenn., 
St.B. 

᾿Αλεξανδρέα, 1) — dem Borigen, Brauenn., Inser. 
1181. 2) = ᾽αλεξάνδρεια, App. Syr. 51. 

Αλεξάνδρεια, Alerandrien, 1) St. in Acgypten, 
Pol. 5, 35, ö., Blade, fonft, d. i. vor Alerander, auch 
Raketis genannt, δίτου. 17, 792, Paus. 5, 21,9, ob. 
Pharos u. δ. Anon. st. mar. m. 428 «Ραρΐτες, od. Leons 
topolis, St. B., nachher häufig ἡ ᾽Αλεξάνδρου πόλις, 
Paus. 8, 33, 1, Ael. n. an. 0, 16. v.h. 12, 64, Herdn. 7, 

‘2,1, Leon. ep. (1x, 202) od. 7 Αἰγυπτία, Art. An.7, 
23,7, Ael.n.an. 1,38, 7 πρὸς ob. ἡ ἐν 4ἰγύπτῳ, Marin. 
Ῥτουί. Α, Ios. b!. Iud. 7, 10, 1, auch ἡ 4ίβυσσα, St.B. 
Dei den Römern Σεβαστὴ καὶ Ιουλία καὶ Κλαυδία 
χαὶ Joustiavn καὶ ᾽Αλεξεντηρία, 8ἱ. Β. Bisw. auch 
ἡ καλη, ΛΙΝ. 1. ὃ, b. 4, 158, d. 16, 678, d. 2) Et. in 
Troas, auch Antigoneia genannt, Strab. 18, 593, gem. 
aber ἡ ἐν Towadı, Paus. 10,12, 4, ο). ἡ Towag, Strab. 
13, 581, j. Ruinen unter dom Namen Estiftambul, Pol. 
δ, 111, D. Sic. 29,9, ΑΠΡ. Syr. 29, Strab. 2, 184, ὃ., 
Ptol. 5, 2, 4, δ., Demosth. b. St. B. 8) Et. in Arachofta, 
auch Alerandropolis, w. ſ., j. Kandahar, Ptol. 6, 20, 4. 
6, 20, 10, Isid. Char. πι. parth. 18, St.B. 4) St. in 
Ariana, j. Herat, Strab. 11, 514, ö., Ptol. 6, 17, 


᾿Αλεκτορίδης 


᾽Αλεξανδρηνές 


6, ὕ., Isid. Char. m, parth. 16, St. B. 5) & 
in Affyrien, in der Nähe von Arbele, Plin. 6. 15. 
6) St. in Bactıiana, δεί dem j. Khullum, St. B. 
7) St.am Hydaspes, mit dem Bein. Butephalos, bir 
j. Khilipatan, An. (Arr.) p. mar. erythr. 47. 8) δι in 
Karmanien, Ptol. 6, 8, 14. 9) Et. am Kaufafus ot. Pa 
topamifoß, dah. auch ἡ ἐν Παροπαμεισάδαις genurn: 
Arr. An. 3, 28,4. 4, 22,4, D. Sic. 17,83. 10) St. ı: 
Sufiana, auch Antiochia od. Charax Spasinu genimn! 
unweit der Mündung des Tigris in den perſiſchen Mer: 
bufen, Jub. Maurit. b. Plin. 6, 27, 31. 11) αλε 
ἰσχάτη, au ᾽ἀλεξανδρέσχατα, w. f., genannt, 2. 
am Jarartes od. Tanais, in Sogtiana, wahrſch. j. Kojent. 
Arr. An. 4, 1, 3, 8., Ptol. 6, 12, 6, δ., St. B. 12) &tr 
Macarene, wahrſch. in Sogdiana, St.B. 18) St. in Mar: 
giana, bieffeits des Drus, j. Merurud, Plin. 6, Ii. 
14) AA. Ὠξενανή, St. im Süden des Kolſchathales, |. 
Karſchi, Ριο]. 6, 12, 6, wahrſch. daflelbe. was SB. 
ἐν τῇ Snaviı (fr. NEsevn) nennt. 15) St. in δη. 
wifchen Iffus u. Antiodhien, bei Malal. p. 297 ἡ µιχρα 
AA. genannt, j. Alerantrette, Strab. 14, 676, Anon. v. 
mar. ın. 152, Ptol. 5, 15, 2, Herdn. 8, 4, 3. 16) tit:. 
in Indien in Oritis, D. Sie. 17, 104, δι. Β., hit: 
Sotraten, D. Sic. 17, 102. — andere, St. B., [εὑ. Maur. 
b.Plin. 6, 26. 17) St. in Karien am Larmus, in Coper. 
in-Thracien u.a., St. B.— Ew. ᾿Αλεξανδρεύε, 1.1. 
fem. ᾿Αλεξανδρίς, w.f., ferner ᾽Αλεξανδρίτης, 5." 
αι ᾽Αλεξανδρειώτης, Εαν. ὑ. St. Β., ’Adsfartpes- 
νόφ͵ w. f., ΑἈλεξανδρῖνον, ένη, ᾽Αλεξανδριώτης Ad. 
’ γδρειος, St. B. u. Suid. — 18) Berg in Moñ. 
wo Paris (Alerandros) fein Urtheil fällte, Strab. 1: 
606, Schol. zu Ptol. 5,2, 5. 19) ein Demos ter alu: 
tifhen Phyle in Athen, Ross Dem. Att. Inser. ὁ. Fr. 
᾿Αλεζανδρεύε, εδεπὺ. 43, u. 4λεξανδρεῖς dzeu-. 
ebend. 6. 20) Name eines Schiffes von Hieron, Att-? 
208, £ 21) Name einer Pflanze, St.B. ID) Hse- 
ὄρεια, n. pl. Epiele ber Chalkider δεί Teos zu Eh” 
Aleranders d. Gr. Strab. 14, 644. IIT) Eigent., Ais- 
aydosıa κόρη, Anth. app. 335. u 
4 ᾽Αλεανδρειανόε 1. ᾽Αλεξανδρεώτης, [. Alıı- 
εια. 
« Αλάξάνδρενοι, die Goldſtateren Alexanders 9. 
Poll. 9, 57. 
AAstävbpeuov,, b. Strab. 16, 763 uud ’Alsir 
δριον, 1) Gaftell in Judäa, Strab. a. a. O. los. ar. 
13, 16, 3,8. b. Iud. 1, 6, 5, 8. 2) heiliger Hain des Ro 
zander in der Nähe von Teos, Strab. 14, 644. 
᾿Αλεξάνδρειος, [. ἀλεξάνδρεια. 
᾿Αλεξανδρεωτικός, αἰεχαπυτίπί[ῷ, Luc. de ner: 
cond. 27, οἶνος, Ath. 1, 98, d. 
᾿Αλεξανδρίσχατα, — ᾽αλεξάνδρεια ἐσχαιι. = 
f., App. Syr. 57. | 
ἸἈλεξανδρεύε, έως, acc. έα, Paus. 6, 23. θ. ὅ., tu 
Inscr. (Rhod.) 2525, b auch 7, u. Inser. b. Bei f.« 
n.'1 fe. ᾽αλεξανδρεῖα; dat. pl. AlsEardgeisı ιά 
Pol. 5, 8, Π., aberCurt.A.D. 56 auch Adskardgent® 
acc. έας, D. Cass. 51, 9, aber auch εἷς, D. Chrys. or. 
tit. 1) Aqj. .. B. Αλεξανδρεῖς πρέσβεις, [ο9.ἱ8.8.145 
2) Subst. Ew. von Al., Diosc, ep. (χι, 363), D. Lid 
n.31, Plut. Pomp. 49, 8.,0.— ἡ ᾽Αλεξανδρέων kur 
Ios. b. Iud. 8, 10,8. Insbeſ. a) Name für die SM 
im ägppt. Alerantrien, die aber in Jeruſalem ihre <> 
goge hatten, Philo leg. ad Caj. 18, Ios. arch. 19,5 
b. Iud. 2, 18,7, Ν. Τ. act. apost. 18, 24. Ὁ) fi: tt 
sandr. Oelehrten, Plut. prov. tit. 
᾽Αλεζανδρηνός, alerandriniſch, von Mizit. 





᾽Αλεξανδριάς 


L. 7. 1,n. 19. 8, 7, n. 4. Geſſer αλεξανδρινός, 
w. f.) 

’AAstavöpıds, ados, Titel eines Gcdichts von Adrian, 
St.B.s. "Aotpasa u. Σάνεια. 


‚m.BWernig, S. bes Leon, Spartas 


ner, Plut. apophth. Lac. 9. h. v. Aechnl.: 

᾽Αλεζανδρίδης, m. Gefhichtfchreiber aus Delphi, 
oft verwechfelt mit ᾿Αναξανδρίδης dem Luftfpielbichter, 
3. 8. Schol. ΠΠ. 23, 1, u. mit Αλέξανδρος. Gr ſchrieb 
Delpbica, St. B. s. Παρνασσός (η. 3. 4ύλη, wo tr 
AltEavdoos heißt u. Meineke zu vergleichen, cbenfo 
Ζεποῦ. 1,57), Schof. gu Eur. Orest. 1682 u.Alc.1 u. 
au Ar.Plut.925. Dagegen ſteht jeht Plut. Lys. 18 u. qu. 
graec. 9 4ναξανδρίδης. 6. Anm. zu Paroem. Goett. 
1,23 u. 453. 

᾽Αλεξανδρινόφ, Adj. alerantrinifh, von Münzen, 
Ath. 8, 381, a u. fonft, Strab. 18, 599, πλοίο», N.T. 
act. apost. 27, 6,5. 


᾽Αλεξανδρῖνος, ίνη, Einwohner u. Einmwohnerin von - 


Alesandria, St. B.s. Adsfardosıa. 

᾿Αλεξάνδριον, f. 4λεξάνόρενο». 

᾽Αλεξάνδριος — ᾽αλιξάνδρα u. ᾽αλεξάνδρεια, 
Hesych. 

s, fem. zu Αλεξανδρεύς, Et. Μ. u. St. 
B. s. 4λεξάνδρειαν. 

’ vöperhe, Anhänger Aleranders, Name dee 
Apollo bei den Tyriern, Plut. Alex. 24. 

’ vöpirne, Ew. von Alerandris, Eratosth. u. 
Didym. b. St. B. s. "AAsEdydogsıas. 

᾿Αλεξανδροκόλακει, Alexanderſchmeichler, Ath. 
12, 568, f. 

’ νδρόπολιε, u. Scymn. 923 ᾽Αλεζανδρού- 
πολις, 1) St. der Mäder in Thracien, Plut. Alex, 9. 
2) St. in Acheroſia, Isid. Char. Parth. ἆθδοτ. 19, u. 
viel. diefelbe im (fogenannten weißen) Indien, App. 
Syr. 57. 3) St. in Eyrien, Scymn.a.0.0. ©. AlsE- 
ardosıa. 

Αλέξανδρος, ου, ep. 0s0, (6), Wehrmann b.i. 
tur Abwehr Männer fhügend, I) Bein. der Hera, 
Schol. Pind. Ν. 9, 80. U) 1) ©. des Alamas, St.B. 9, 
Xvroos. 3) ©. des Euryfiheus, Apd. 2, 8,1. 8) 6. 
tes Neoptolemos, Paus.1,11,8.7. 4) Ehrenn. des Paris, 
Sohnes von Brismus, der fpäter der gewöhnliche wurde, 
u.den er erhalten, weil er die Heerden vorRäubern vertheis 
digt hatte, II. 8, 16 u. Schol,, ö., Her. 1,8, Xen. conv, 
4,20, Iso. 4, 186, ὅ., Apd. 8, 12,5.6,9. Bei Charit. 
8, 1 αιώ ἁλέξανδρος ὁ Πάρις. Polycrates ſchrieb 
eine Lobrede auf ihn, Arist. rhet. 2, 28, 5. ©. Saupp. 
fr. oratt. p. 223. — Titel eines Studes von Euripides, 
Ael.v.h. 2, 8. III) Macebonier u. A, 1) Aler. 1., 8. 
von Macebonien, S. von Amyntas IL, ὁ «Φ,λέλλη», 
Her. 5, 19, ö., Thuc. 1, 57, ö., Dem. 6, 11 u, Schol. — 
12, 2Bu. Schol., Lyc.71, Piut. Arist. 15, Paus. 7,25, 6, 
Ath. 5, 217,e,Harp. 2) Wler. II., 8. von Diacedonien, 
S. von Amyntas Π., Dem. 19, 195, Aeschin. 2, 26 u. 
Schol., D. Sie. 15, 60, ö., Plut. Pel. 26. Cim. 14, Ath. 
14, 629, d, Harp. 8) ©. Philipps, K. von Macebonien, 
dad. meiſt ὁ Φιλίππου ο). ὁ Maxedwy genannt, doch 
auch ὁ µέγας, Plut. Aem. 23. Pelop. 84, Long. subl. 
4,1, Ath. 1, 8, d, Themist. or. 9, p. 123. 18, 166, von 
Demoſth. aber υετἀΦηίώ Μαργίτης (Aesch. 8, 160) 
ot. µονόλυχος, Plut. Dem, 23. — ©. Isocr. ep. δι 
Dem. 18, 270, ὑ., Din. 1, 20, 6. A. — Spöttifh hieß 
auch Ῥοπιρείιιδ fo, Piut. Pomp. 2. 4) ©. deffelben u. der 
Rorane, D. Βία, 19, 106, Paus, 1,6, 8.9,7, 2, Polyaen. 
4, 8, 8, A. 5) ©. des Aeropus aus Lynceſtis, D. Sic. 17, 


eine Pflanze, 
» 


Αλέξανδρος 55 


82. 80, Arr. An.1,7,6, 8. 6) ©. des Polyſperchon, 
D. Sic. 18, 65, ö., Plut. Phoc. 38. Demetr. 9. 7) 6. 
des Gaffandrus, Plut. Pyrrh. 6. Demetr. 36, Paus. 1, 
10, 1, ὃ., A. 8) ©. des Lyfimahus, App. Syr. 64, 
Polyaen. 6, 12. — Bei Το». niit dem Bein. ὁ ἀλαβάρ- 
xns, los. 18, 6, 8. 8, 1.19, 5,1. 9) ©. 808 Demetrius 
Rolioreetes, D. Sic. 20, 94, Plut. Demetr. 58, Phleg. 
Trall. fr. p. 609 ed. Müll. 10) 6. des Berfeus, ein ge» 
fhidter Toreute, Plut. Aem. 37, R. Rochette 1. aM. 
Schorn 56. 57. 11) Alerander Balas, (angebi.) ©. des 
Antiohus, K. ven Syrien, Pol. 83, 14, D. Sic. 82, 11. 
88, 4, Strab. 18, 624. 16, 751, Ios. 19, 2, 1.4, Ath. 5, 
211, a, App. Syr. 67,4. 12) ’AA. Ζαβινᾶς, b. los. 13. 
9,8 Ζεβινᾶς, d. h. ter Sclave, ©. εἶπεν ägyptifchen 
Kaufmanns, K. von Syrien, D. Sic. 84, 45. 52, App. 
Syr.68, Porph. Tyr. fr.p.713 edMüll. 13) ©. des Pto⸗ 
lemäus Philometor, Paus. 1, 9, 1, Posid. b. Ath. 12, 
550, b, — K. von Aegypten, App. Mithr. 23, — befien 
Sohn, App. b. civ. 1, 102, — Al. Tiberius, Statthalter 
von Aegypten, Ios. 20, 5, 2, ὅ., auch bloß AA. genannt, 
Ios. b. Iud. 2, 11, 6,ö. 14) ©. nes Seleucus Kallinicus, 
Porph.Tyr. fr.p.710 ed. Müll. 15) 8. von Judäa, Strab. 
16, 762, — Uler. Sannäos, Ios. 13, 19, 4. ὅὃ, ὅ.--- ©. 
bes Alexander, Ios. b. Iud. 1, 28, 1, 6. — ©. des Ariſto⸗ 
bulus, Ios. 14, 5, 2, d., — ©. des Herobes M., Ios. 15, 
10, 1,5. — ©. des Bhafälus, Ios. 18, 5,4, — ein. 
Hoherprieſter, N. T. act. apost. 4, 6. 16) 6. des Tigras 
ne®, los. 18, 5,4. 17) ©. des Kraterus u. Amphoterus aus 
Oreſtis, Arr. An. 1, 25, 9. Ind. 18, 5, — ©. bes Krateruß, 
8. von Euböa, Euphor. b. Suid. s. Εὐφορίω». 18) Anz 
dere Befehlshaber u. Männer aus jenen Gegenden, 4) 
6. des Molon, Statthalter über Perſis unter Antios 
Aus, Pol. 5,40 ff. b) S. des Akmetee, Befehlshaber der 
Reiterei unter Antigonus, Pol. 2, 66, ö. ο) B. tes An⸗ 
tigonus, Pol. 27, 5. — d) ©efandter des Attalus, Pol. 
17, 10. — bes Hyrkanes, Ios. 14, 10, 10.12. — e) ein 
macebonifher Soldat, Plut. Alex. 58. — ein anderer, 
D. Cass. 77,8. f) ©. des Peuceſtes aus Mieza, Arr. 
Ind. 18, 6. — ©. M8 Alcetas, Plat. Gorg. 471, b.— g) 
cin jürifcher Räuber, 1ο». b. Iud. 2,12,4, — antere 
Juden, los. 14, 8, 5. — N.T. sct. apost. 19, 83. — 
1. Tim. 1, 20, d. — cin Sohn des Simon von Eyrene, 
N. T. Marc. 15, 21. h) ein Antiodhier, Breund des Ans 
tonius, Plut. Ant. 46. 48, Ios. arch. 15, 6,7. b. Iud. 
1, 20, 8. — Paphlagonier, App. Mithr. 57. 76.77. — 
Emefener, D. Cass. 61, 2. — Sommagener, D. Cass. 
49, 22.— ©. des Achäus in Sardes, Porph. Tyr. fr. 
p- 10 ed. Müll. IV) 8. der Molofier, Dem. 7,32 u. 
Schol., Aeschin, 8, 242, D. Sic. 16, 72. 91, Strab. 6, 
256. 280, Plut. fort. Roman. 18, Harp., 4. V) Epi⸗ 
voten, K. von Epirus, Pol. 2, 45. 9, 84, Arr. An. 8,0, 
7. — ©. des Alcetas, D. Sic. 19,88, — ©. des Pyrrhus, 
D. Sic. 22, 9, Plut. Pyrrh. 9, Paus.4, 85, 3, Polyaen. 
8, 52, Phil. b. Ath. 3, 78,b, Theop. b. Plin. 8, 16. 
VI Sheflalier, insbeſ. Al., Tyrann von Pherä, Xen. 
Hell. 6, 4, 84 ff., ö., Dem. 28, 120, ὅ., Aeschin. B, 242, 
Pol. 8, 1, D. Sic. 16, 61, ö., Plut. Pel. 26, ö., Polyaen. 
6, 2. 46, Paus. 6, d, 2, d., Ath. 8, 78, b, Harp, 9. 
— andere Theffalier, Porph. Tyr. fr. p. 704 Müll. 
VII) Andere Griechen u. Spartaner, D. Sic. 15, 64. — 
Gorinthier, D. Sic. 7, 7, — Plut. Arat. 17. 18, Polyaen. 
4, 6. — Theepier, Inscr. 1585, KeilInser. boeot. XXXIX, 
9. — ein Böotier, 4οὐ (χιος) Γαΐος Aldsog 4λ., Inser. 
1586. —Orchomenier, Keil Inser. boeot. xv, a. — Athenct, 
8) S. des Aphareus, Entel des Iſokratet, Plut. x oratt. IV, 
50. b) Marathonier, Ross Dem. Att.8, c) ein anterer 


56 ᾿Αλεξάνδρου 


ebenb. 66. — Megalopolitaner, Bater u. Sohn, App. Syr. 
18. — Rhodier, App. b. civ. 4, 66. — Chier, ep. Antip. 
(ναι, 427). — Xetolier, Ῥο]. 4, 57. ὅ, 19.18, 1.17, 8. 10. 
18. 19, D.8ic.18,88, App. Maced.9, Polyaen. 6, 10.— 
Thracier, Plat. Aem. 18. de mul. virt.24. — Gyrenaiker, 
Ios.b.Iud.7,11,2; Andere. VITI) Bei den Römern a) ©. 
des Antonius u. der Kleopatra, Herrfcher von Armenien, 
Plut. Ant. 86, 54, D. Cass. 49, 82, 3. — Lehrer u. Bes 
gleiter des Graffus, Plut. Crass. 8. — Lehrer des Aue 
gen (2), Nieol. Damasc. fr. 18. — ein Sreigelaffener in 

om, Plut. Pomp. 4. — Diener, Ael.n. an. 10,1. — 
der Kaifer M. Aurelius Aler. Severus, Herdn. 5, 7, 8. 
10, d., D. Cass. 80, 1, Lamprid. v. Alex. Sev. ο. 49, 
ö., Suid. U. — ein Sefandter unter Zenon, Malch. 
Philad. fr. 18, p.120. — Bruber des K. Leon, Constant. 
ep. (xv, 15). IX) Geiſtliche, Kuͤnſtler u. Gelehrte, 
1) Biſchöfe u. Geiſtliche in Nicäa, Anth. Plan. 281. — 
Antiochia, Suid. — Hieropolis, Suid. — Anth. 1, 104. 
2) Aerite, u. zwar AL. Philalethes in Laodicea, Strab. 
12,580. — aus Tralles, Ichte zu Rom u. ſchrieb βι- 
βλίον Φεραπευτικόν u. a., f. Fabric. bibl. gr. 12, 
602. — ein anderer, Luc. de mort. Peregr. 44. — tin 
Zauberer u. Betrüger in Abonitichos. Luc. Alex. 5. Pseu- 
domantis, 4 ff. 3) Künftler, ein Maler aus Athen, fein 
Name aufeinem bertulanifchen Gemälde, Mus. Heracl. 
Vol. 1, tav. 1.— Torneute, f. oben unter Macedonier. 
— Muflfer aus Cythera, Iub. Maur. b. Αν, 4, 183, ο. 
— aus Alerandria, Zeitgenoffe des Athenäus, Ath. 4, 
188, d. — 4) Schriftfteller, a) Dichter, — aus Pleuron 
in Actolien, dab. Netolus genannt, Strab. 12, 566. 
648. 681, Paus. 2, 22, 7, Anth. Plan. 172, Suid., 
Zenob. 6, 11, Schol. II. 16, "284. Oft mit Anasandrideh 
verwechfelt, Paroemiogr. app. 4, 77, Zenob. 1,57 u. 
die Anm. — Aler. aus Magnefta , Gebicht in der Anthol. 
VI, 182, — ein Komäriendichter aus Athen, Bödh 
Staatsh. 1, 858, Mein. 1, p. 487.— b) Bhilofophen, — 
Beripatetifer aus Aegaͤ, Lehrer des K. Nero u. einer aus 
Apsrodiflas, der unter anderm Gommentare über Arie 
ſtoteles fchrieb, Porphyr. Plot. 14, D.L. 1, 11, 1. 8, 8, 
η. 19, 8., Suid., Fabric. bibl. gr. 5, 650. — Libyer, 
(Africanus) Porph. Plot. 16, — Epikureer, Berfon des 
Dialogs b. Plut. qu. symp. 2, 8,1. ο) Khetoren u. A., 
— Rhetor aus Epheſus, mit dem Bein. d AV vo 
Strab. 14, 642, d., St. B. κ. 4άπηθος, Zeßactn, ὃ., 
— 6. des Numenius, Anon. ars rhet. b. Spengel rhet. 
1, 417 ff. — aus Seleucia, Vater u. Sohn, unter Marc 
Aurel, Philost. v. Sopb. 2, 5, Suid.— d) GSeſchicht⸗ 
fhreiber, Aler. Polybiftor aus Eotyaum in Phrygien, 
Ios. 1, 15, Plut. απ. rom. 104. parall. 40. Βαν. 10, 1, 
Aristid. or. 12 u. 28 p. 489, A., f. Müller fr. hist, Πα, 
206.— aus Myndos, Plut. Mar. 17, Ael.n. an. 10, 
84, Ath. 2,65, a, ὕ., D.L.1, 1,n.7, Schol. Il. 10, 247, 
δ., A. — ein Orammatiter aus Aleranbria, Schüler des 
Acifiarch Harp., Β.Α. 14. X) ein Blag in Alesandrien, 
Ach. Tat, 5,1. XI) ein Wurf im Wuͤrfelſpiele, Hesych. 

᾽Αλεά ν 8) οἱ βωμοί, Drtim europ. Sarma⸗ 
tien am Tanaiß, Ptol. 8, 5, 26. Ὁ) λεµή», Ort der Dreis 
ter in Indien, Arr. Ind. 21, 10. ο) νῆσος, Inſel bei 
Berfis, Ptol. 6,4,8, Marc. Heracı. per. m. ext. 2, 24. 
d) τὸ πανδοκεῖον, in Phrygien, App. Mithr. 20. e) 
3 παρεμβολή, Ort in Libyen bei Ammon, Ptol. 4, 6, 

f) ὁ πεόργος, Ort in Theffalien, Pol. 18, 10. g) 

Zeiten Θεδίτρε im aflatifchen Earmaticn, Ptol. 5,9, 16. 
h) Χάραξ, St.B.s. Χάραξ, w. ſ. 

"AAdtavdphäns, ες, nach Aleranders Art, Menand, 
b. Piut. Alex. 17. 


᾿Αλεξιμένης 


᾽Αλάάνωρ, ορος, Wehrmann, 1) €. bei Mas 
chaon, Enter bes Aeſculap, wurte in Sieyon verehrt, 
Paus. 2, 11, 5.28, 4. d. 2) Spattaner, Inser. 1289. 

αρχοε, Werinold, durch Abwehr fchaltend, 

1) Korinthier, Thuc. 7, 19. 2) Dephier. Inser. 1691. 
8) ©. Antipaters, Br. des Kaffander, Strab. 7, 833 fr. 
85, Heracl. Lemb. 5. Ath. 3, 98, d. Biell. audy Clem. 
Alex, protr, 4, 10. 4) Geſchichtſchreiber, Piut. parall. 7, 
Serv. zu Virg. Aen. 8, 884 und wohl auch ber Plut. Is. 
et Osir. 87 erwähnte. 

᾽Αλεξᾶε, a, Wernide, 1) ein Laodiceer, Ircund u. 
Schwager von Herodes M., Plut. Ant. 66. 72, los. 17, 
1,1. 6, 5, 8. 2) mit dem Bein. ὁ Ἑλκίας, S. des Aleras, 
Ios. 18, 5, 4.— Andere, Ios. b. Iud. 6, 1, 8. 2, 6. 8) 
Ardener (Phlyer), Ross Dem, Att.n. 10. 4) Epartıs 
ner, Inser. 1241. Aehnl. 

Akdflas, m. delphiſcher Archon, unedirte Inſchr. b. K. 

— Αλεξάνδρεια, w.f., St. B. (u. 
Akstavtgeitidog, Inser. 8142). 

‚„ Warnede, m. Mannsn. auf τοξ. 
Ampborenhenteln b. Stobbart,n. 12. K. 

m. früherer Name des rom. Kaifers Ale⸗ 
sander Sever., —* ὅ, 7, δ. 

„Gluch abwehrend, ſ. Lob. peth. 270, 
alfo Warnefried d. h. den Frieden wahrend), ©. tes 
ν΄ u. ber Set, Apd. 2, 7,7. 

ΑἉλάιάρονε, 6, Wernigerode, Ort in Böptien, 
Paus. 9, 25, 7. 
λΑλείας, ου, Schirmer, 1) Athener, Archon Οἱ. 
98, 4, Xen. Hell, 2, 1,10, Lys. 21,8, D. Sic. 13, 104. 
— Inser. 165. 2) Schüler des Thraſeas aus Mantinea. 
Theophr. bh. pl. 9, 16, 8. 
‚ados, {. Hilde gend. Frauenn., Inser. 
Lind. 8 im Rhein. Muf., NR. δ. ıv, 2 
Αλεξ ; voc. da, Werinboldé, 6. te 
Aleribios d. i. Carrhotus, Pind. P. 5, 59. 
ΑἈλεξίβιος, Wernhard, Dlympionite aus Arts 
dien, Paus. 6, 17, 4. 
᾽Αλόϕίδα, as, Hildegard, T. des Amphiarant, 
Plut. απ. graec. 28. 
᾽Αλεξίδημοε, bot. (Pind. P. 9, 214) "AkdiBayes, 
(O, Wernher d. h. das Volt durch Abwehr fhügent. 
1) Theffaler, DB. des Dienon, Plat. Men. 76, ο. 2) Athe⸗ 
πετ (3), Lyfias Rede gegen einen Alerivemos, Harp. a. 
darsio9es. 8) Milefier, ©. des Tyrannen Thrafpbal, 
Berfon des Geſprächt in Plut. conv. ΥΙΙ sepp. δ. 4) ein 
Freier, der im Wettlauf bie Tochter des Antäus gewaun, 
Pind. a. a. O. 
aec. ka, Werinpert, Athener, a) 
einer der Vierhundert in Athen, Thue. 8, 92.98, Lye. 
115. db) ©. des Satyrus, 4]ξωνεύς, Inser. 665. 
της, οὓς, acc. ην, Drafamund ὃ. i. 
** Φῆδετ, a) Obermundſchent des Pyrrbus. 
Piut. Pyrrb. 5. Ὁ) ein Pythagoreer zur Zeit Plutarche, 
Plut. qu. symp. 8, 8, 1.— ο) Inser. 1151. 1287. 
’AAs£inayxos, Biegmund d. i. im Kampfe ſchir⸗ 
mend, 1) Athener, ὁ Ιήληξ, Aeschin. 2, 83.85. — 
Inser. 186. — Shiffsbaumeifter, Att. Seew. ρ. 94. 
2) Bhocenfer, Paus. 10, 28, 3. 8) ®. eines Demarchet. 
Spartaner, Inser. 1260. 
‚ Warner Wernber, das Voll 
Die Sterbii en) duch Abwehr fhügenn, Mannen. 
Inser. Lind. 9 im Rhein. Muf- 4 δ. PR 2. ι 
’Ald , ους, arsleben, eneT, Inaer. 
168 u. ep. F ıx, 601, wo fall "Seksudvns ſteht, 
gl. "Adskautrng. 


᾽Αλεξίνιχος 


’Alskivixos, Siegmund ὃ. ἱ. durch Sieg fügend, 

Dlympionite aus Elis, Pans. 6 ‚17,7. 
"Aldivonos, Ewald, das Sefes od. Recht ſchũtzend, 
Dennen., Qu. Sm. 8, 78. 
Bernide, 1) Sophift aus Elis, auch 
Eisyfivog genannt, Hesych. Miles. b.D.L. 2, 10, 5. 
7. 4, 3, ὅ., Plut. de vit. pud. 17. commun. notit. 10. 
Viell. verfhieden von dem Dialectiter, Hermipp. b..D. 
L4,6,n.11, Ath. 15, 606, ο. 10, 418,9. — ein Ans 
danger beffeiben oͤ ᾽Αλεξίναος, D.L.4,6,n.11. Bei 
δεχί. Emp. dogm. 1, 18 οἱ περ) Ar. 
Diannen. auf einer macedon. ‚Münze, Mion. 
1,461. Vgl. Keil Inser. boeot. LXX. u. ᾽αλεξίας. 

Aldiewe, ac, Zraucnn., Nic. 8 (vu, 484). 
Wkınnog. 

Αλκιππίδας,α, fpartanifcher Cphor, Thuc. 8, 58, 
Xen. Hell, 2, 8, 10. Bon: 

Αλδκαπος, Wehrroß d. i. zu Pferde abwehrend, 
1) Diener de8 Diemnon, Qu. Sm. 2,865. 2) ®. bes 
Hippolochos aus Kariffa, Porph. Tyr. fr. p. 704 ed, 
ΜΗ, 8) Athener, Απάος, 1, 18. — Inser. 169. — Att. 
Seew.1v,1,60. 4) Arzt bei Alerander d. ®r., Piut. 
Alex. 41. 5)auf eine exeteifchen Münze, Mion. 11, 808. 

(Schol. Il. 24, 497) 
1. Mlexiruen (Nat. Com. 5. 18), »Wehrach ähnl. wie 
διευβιώ, T. des Antandros, M. des Karmanor von 
Dionyſus, Plut. βαν. 7, 5 u. die oben genaunten Schrift⸗ 
Reller. 

"Αλάιε dos, (6), Helfert, 1) 6. des Eleioe, Entel 
tes Bofeiton, Arist. in Schol. Venet. ΠΠ. 11, 688. 2) 
Athener, S. des Ariflobicus, Lys. 82, 24. — Bruder 
teffelben, ebend. 26. (D. Hal. jud. Lys. 27). — Bater u. 
Sehn aus Deon, St.B.s. Οἷο». — Beliebter des Platon, 
Plat.ep.b.D. L. 8, 81 n. 28.— Andere geliebte Knaben 
und Zuchhaber, Menand. ep. χι, 127-164. — Strat. ep. 
ΧΙΙ, 229. — Anscr. 68 (67) ed. B. 3) Sicyonier, Paus. 
6, 3, 6. 4) Spartaner, Inser. 1237. 5) Bräfelt von 
Apamee, Pol. 5, 50. 6) tom. Dichter aus Thurium, Zeit- 
ἀιποῇι Aleganders d. ®r., Plut. def. orac. 20. an seni sit 
ger. resp. 8, d., Caryst. b. Ath. 6, 285, e.— 12, 844, d, 
6.,4. 6. Mein. 1, p. 874 ff. 7) ein Rhapfobe aus Tarent, 
Ath. 13, 874 Π. 8) GSeſchichtſchreiber aus Eamos, 
Ath. 12,540, d. 18, 572, 1. 9) ein Art, Nic.ep.xı, 
122. 10) Andere, ep. ad. νι, 51. — Auf einer macedos 
niſchen Mimnge, Mion. 1, 461. 

᾽Αλάντέληςφ, ους, Wernhard, Mannen., Inser. 
2358. 

Adiriuos, Hillmer, Mannen., Inser. Ross 141. 

"Aldlev, vos, Helferid, 1) Sicyonier, D. Sic. 
19. 67. ---- ein Schüler des Bolyclet, Plin. 84, 8, 19. 2) 
EShmirgervater des Plutarch, (Ehäroneer), Piut. qu. 
παρ, 7,8, 1. [8) Leuttrer?, Keil Inser. boeot. XxIV, 
u. Keil daf. p. 100.) 4) Grammatiker, Schol. II. 2, 868, 
e. — Ehrififtelle! περὶ αὐλῶ», Ath. 4, 182, ο. 5) 
Spertaner, Inser. 1286. — Andere, Inscer. 595. — Auf 
Müngen aus Sicyon, Siphnue, Smyrna, Mion. I, 
199. 326. m, 191. 

᾿Αλεζόμενος, m. ge ᾽Αλεξομενός, f.KeilInser. 
boeot. 76) = FT λεέαμιν Bev. arch. 1844, p. 817. 

„Schirmer, 9) Dichter, Ath. 14, 620 (f. 
Lob. path. 804, n. 31). b) Athener, Inser. 158. 767. 
Ab, οὓς, Hildegard, ὕταμεπη., 1) Hetär, 
ερ. ad. ııı, (v, 200). 2) Stau aus Delos, Inser. δ. 
Bash Steatsh. τα, p. 240, tab. vo, b, 81. (Auf dem 
Etein ſteht AActos.) 
Acccur, vvoc, Helfold, 1) Spartaner, Nic, 8 


57 


(vır, 485). 2) Adhäer, Pol. 1, 48. 8) Bootier, Inser. 
1575. 1608, Keil Inscr. boeot. "zıvı. 

’Alsös Αλεόε, (f. Arcad. 88, 18, wo [α[[Φ Madeoc ſteht, 
u. fo aud "betont bei Ap. Rh.u. Αγά. 2, 7, 4, St.B. u. 
Schol. Il. 1. 89. 2, 608), bei den Uebr. “Also, b.D. 
βίο, 4, 88 "Άλαν, doch eben dort im dat. ’4A6o, Dagegen 
Aleid. or. 1, 670 Alto, @llend d.i. extorris, 1) S. 
des Apheidas, K. in Arabien, Eur. b. D. Hal. comp, 
verb. 26, Strab. 18, 615, ΑΡ. Rb. 1,168, ὅ., Apd.8, 
9, 1, D. Sic. 4, 38. 68, Paus. 8,4,4.8, ὅ., St.B. s. 
Ua, Alec. a. a. O. — Thebanifeher Heros, Plut. gen. 
Socr. 5. 2) Ew. von "Alte, w.f. 

"Alspla κολωνέα, (παᾧ Hesych. ἀλέρον — κό- 
προ»), eigtl.* Dredftabt, ſ. ἁλαλίη, Et. auf Korſika, 
Ptol. 8, 2, 5. 8 7. Bol. Κάλαρες. 

"Aloe, ἡ, Ort im Gebiet der Mamertiner, D. Bic. 
22,24. Bol. ΄λαισα. 

᾽Αλεσία, [. ᾽αλησία. 

λΑλοσίαι, Müpibaufen, Ort in Saconien, Pan». 
3, 20, 2. 

λΑλεσιαῖον ſ. Αλείσνον. 

ἛΆλεσχον, m. (?) Name aufeiner Münze aus Halis 
karnaß, Mion. 111, 847. 

,n. Alstrium, 61. in Latium, j. Alatri, 
Strab. 5, 287. 
‚ob, gen. ion. έων, Her. 7, 6, b. Her. 7, 
180. 9, 58 auch οἱ ἀλεύεω παῖδες genannt. die 
Wariner, das vornehmſte Geſchlecht in Theffalien, Nache 
fommen des ἀλεύας, Her. 7, 172, δ., Plat. Men. 70, b, 
Arist. pol. 6, 6,,9, D. Sic. 15, 61, δ., Paus. 8, 7,9, 3. 
Ath. 12, 584, b, π. 

λΑλεύας, α, ton. (Her. 1, 180. 9, 68) εω, bbot. «o, 
(f. Inser. 1564. 1580), Barin d. i. Abwehrer, 1) Her 
raklide in Theffalien, nad) Harp. s. τετραρχία, ©. bes 
Pyrrhus, Stammpvater der Aleuaden, Pind.P.10,8 u. 
Schol., Theocr. Id. 16, 84, Plut. am. prol. 21, Αε]- η. 
an. 8, 11. 2) Drchomenier, Inser. 1564. 1580. 3) Erʒ⸗ 
gieber, Plin. 84, 8, 19. 

"Aliens, |. λεός. 

m. (?) Name auf einer fmyrnaifchen 
Münze, Mion. S. v, 808. 
“Αλή, attifcher Demos, — ἁλαί, w.f., Arcad.p. 
‚B. 


Αλήθεια, ἡ, dor. (Pind. Ol. 11,6) ᾿Αλάθαα, die 
Wahrheit, 1) T. des Zeus, Pind.a.a. O. u. Schol. 
Sie wurde dargeftellt im weißen Gewande, Philostr. 
icon. 1, 27, u. der ägyptifche Oberpriefter trug ihr Bild 
am Halſe, Λο. v.h. 14, 84. 2) Amme des Apollo, Phut. 
qu. symp. 8, 9, 2. 

᾿Αλήθιοε, ὁ, Wahrmann, Alethius, ciner ber 
Namen des Nleimus Avitus, Dichters u. Lehrers in 
Burdigala, Auson. de er Burdigg. 2. K. 

᾽Αλήΐον πεδίον τ (meift ale J ef eld erflärt, doch 
nach Hesych. ov ἴχων Anie, nach Et.M. von ἅλς), 1) 
fruchtbare Ebene im dftlihen Gilicien (Xyeien), Ἡ. 6, 
291, Her. 6, 95, Arist. probl. 80, 1, Strab. 14, 676, ὃ., 
Arr. An. 3, 5, 8, Schol. Il. 6, 158, St. B. s. Τάρσος, 
Suid. 2) "Moe — -- Ἠλεῖος, Inser. 11, f. Abrens 
Dial. 1, 280. 

“Αληϊε, έδος, f. (etwa Hallein), alter Name von 
Tiryns, Eust. 

᾽Αληκὸς ποταμός, Suid., ſ. αληξ. 

᾿Αληκτά, οὔὕς, in Schol. 'Aesch. Pr. δ16 ’Alurd, 
b. Orph, h. 69, 3 ᾽Αλληκτό, Neidhardt d. i.im gern 
nicht nachlaffend, (Fulg. Myth. 1, 6 inpausabilis, f. 
Tzetz. Lycophr. 406, Eudoc. p. 152, a), eine ber Erin» 


᾽Αληκτώ 


58 ᾽Αλημονίδης 


nyen, Orph. Arg. 966, Apd. 1, 1, 4, Cornut. 10, Schol. 
Eur. Or. 87.311, Phot. Lex. u. Harp. s. Εὐμενίδες, 
Tzetz. theog. 81, Virg. Aen. 7, 324, 6. 
Αλημονίδηε, Alemonsfohn, = Myacelus, Ov. 
Met. 15, 26. 
"AM 


, Södeland (— Sudeland), aus Argolis, 
* des 


Ipfcelus, Gründer von Eroton, Ον. Met. 15, 


"an, ηχος, ὁ ποταμός, b. Suid. αληξ, Küſten⸗ 
fluß in Bruttien, j. Alece, Thuc. 8, 99, Strab. 6, 260, 
Tim. δ. Antig. Caryst. mir. ο, 1, D. Per. 867. 

ms, εντος, m. Wendeborn, 1) falter Fluß bei 
Φοίορθοιι, nad Einigen | j. Tartalu, nad) Andern Havagi⸗ 
bay, Paus. 7, 5,10. 8, 28, 8, Tzetz. Lycophr. 868. 
Bei Plin. 5, 81 Halesus. 2) ©. "Adsıc. ' 

"Alter, f. “Adel. 

᾿Αλησία, b. Polyaen. 8, 28, 11 u. D. Cass. 40, 89 
ἀλεσία (nad) D. Sic. 4, 19 von ἄλη), St. der Mans 
bubier in Gallia Lugd., j. Alife, D. Sic. 5,24, Plut. 0899. 
27, Strab. 4, 191. 

᾿᾽Αλησιάκ, ados, Bein. der Aphrodite, Et. M. 

Αλ ‚2, Et.M. u. b. Strab., St. Β. δ. Τραγα- 
σαί u. Eust., der es mit ἅλς zufammenftellt, Air. 
σιον, alfo Salzungen, 1) τὸ Ad. πεδίον͵ a) Ebene 
in Troas, Strab. 13, 605. b) nach Eust. Il. 804, 80. 
888, 8 u. δὲ. B. . v. u.s. 1ραγασαί, in Epiros. Ew. 
"Ainasos, Euphor. δ. St. Β. 2) ᾽4λ. οὖδας, orac.b. 
Paus. 9, 14,8 am Berge ᾽ἀλήσιον (τὸ) bei Mantinen, 
Paus. 8, 10, 2. 8) 61. in 616, gegründet von ᾽ἀλήσιος, 
δω. ᾽Λλησιεύς, St.B. 

᾿Αλήσιος, Reifmann, ©. des Stillus, Freier ber 
Hippodameia, von welchem Alefton in Elis benannt fein 
fol, δι. Β. s. Αλήσιον, Eust. Tl. 804, 29. 

"Alnra, 1) 6. in Dalmatien, Pol. 2,16 (17), 11. 
2) '4λ. ἣ 4ῆτα, St. in Sicilien, Ptol. 8, 4, 12. 

Αλήται, nebft den Titancn ein göttl. Gefchlechti in der 

phönigifhen Mythologie, Phil. Bybl. fr. bei Eus. pr. ev. 
’ 

"AN Ars, ου, tor. (Pind. Ol. 18, 17) ᾿Αλάταε, α, 
Rehſe, 68. des Icarius, Apd. 8,10,6. 2) S. des Hip⸗ 
potas, ein Herallide, K. von Korinth, Pind. a. a. O. nebſt 
Sohol., Paus. 2, 4, 8.5, 18, 8, Ephor. b. Strab. 8, 389, 
D. Sic. 7,7,4. Sprichw. von ihm war: δέχεται καὶ 
βῶλον .ἠλήτης, von Leuten, die alles, auch einen empfan⸗ 
genen βώλος, zu ihrem Beften deuten, Plut. prov. 48, 
Diogen. 2, 88, Ζοποῦ. 8, 22, X. 8) fpanifcher Heros, &re 
finder des Silberbergbaus, Pol. 10, 10. 4) ©. des Aegi⸗ 
fifus, Hyg.f. 122. 5) Gefährte bes Acneas, Virg. Aen. 
1, 121.9, 246. 

᾽Αλητία, b. Ptol. 8, 1, 76 ᾽Αλήτιον, Alctium, 
St. in Salabrien, wahre. j. Lecce, Strab. 6, 282. 

"Al „Rehſen, -- Korinthier, fo benannt 
von Alctes, Callim. (fr. 73) b. Plut. qu.symp. 5, 8, 8. 

"Aa, Et. in Babylonien, Ptol. 5, 20, 4. 

’AAbala, ion. (Il. 9, 555. Nonn. 48, 554) ’AX- 
θαίη, u. b. Hesych. λΑλθία, Malve, Malven, 1) T. 
bes Theſtios, Gem. des Deneus, M. des Dieleagros, Il. a. 
a.D., Apd. 1, 7, 10, Eur. fr. Meleag. 1, 4, D. Sic. 4,84, 
Strab. 10, 466, Paus. 8, 65, 6, ὅ., U. Titel einer Kos 
möbie bes Theopomp., Mein. ı,p. 238. 2) ὅταν in Rho⸗ 
dus, Xen. Ephes. δ, 11. 3) ©t. in Hisp. Tarrac., Pol. 
8,18. Ew.“ ᾿Αλθαιάτην, aud) ᾿Αλθαιανός, 
u. b. Demetr. 4λθαιεύς, St. Β. 

᾿Αλθαιμένης, ους, acc. (St. B. |. Κρητενία) ην, (0), 
Krübdener (duch Kräuter beilend), 1) ©. des Eretifchen 
Königs Kreteus, Zen. Rhod. b. D. Sic. 5, 59, Αγά. 8, 


"Αλίαρτος 


2,1. 2) ©. des Kiffos aus Argos, Enkel des Temenos, 
Strab. 10, 479. 481. 14, 658, Con. 47. ) ®. des Di- 
metrio®, eines Reiteranführere unter Alexander d. Gr., 
Αγγ. An. 8, 11,8. 

"Δλθαινοε, δΙ. in Galabrien, Lycophr. 1053, Tim. 
b. Tzetz. dazu, Et.M.63, Suid. 

"Αλθέα, f. ᾽αλδαία. 

᾿Αλθηϊΐε, f. ein Demos der Alerandriner, von ber 
Althäa benannt, Satyr. b. Theophil. ad Autolyc. 11. 
Ρ. 94. 

᾿Αλθηπία ἡ γῆ, bei Sicyon, Paus. 2, 80,5. So δες 
nannt von: Voſ 

"Alöıymos, ©. des Pofeidon, Paus. 2,30, 5. 

᾿Αλθηφιάε, adog, f. eine Weinforte, Arist.b. Ath. 
1, 31,c. So benannt von: 

᾿ chios, ein Ablömmling von Alpbeios, Arist. b. 
Ath.1,81,c, Suid. 

"AAbıxes, οἱ, Bollename , Eust. 

ion. (Hom., Hes., aber au Apd. u. D. Hal.) 

Alln, Ει. Μ. Adsa, Halle, Halle, 1) eine Nereide, 
Il. 18, 40, Hes. th. 245, Apd. 1, 2, 7. 2) T. des 
Tullus, em. des Kotys, D. Hal. 1, 27. 8) Schweſtet 
ber Telhinen im Rhodus, M. der Rhodos, u. nad ihrem 
felbfigewählten Tode im Meere als Ξεμεοίθεα verchrt. 
D. Sic. 5, 55. 4) T. des Spbaris in Phrygien. Ael. n. an. 

12, 89. 5) St. in Phrygien, 619. Adsnvof, Barthölemy 
Numismat. anc. p.260.K. 6) St. in Argolis — = Aiseic. 
Scyl. 50 u. Hesych.. wo AA Reht. 7) St. in Mauro: 
nien, das fpätere Theffalonich,, St. Β.ο. θεσσαλονίκη. 
8) Bei den Doriern ſteht ἁλία (Heracl. Core. 1841— 
1844) u. ἁλιαία = ΗἩλιαία, w.f., Schol. Arat. 254. 
Hesych,, St.B.s. Ἡλιαία. Dav. Αλιάδαι u. "Ala- 
oral, Inser. (Rhod.) 2625, b. 

λια, τά, b. ‚Ath. 18, 561, e u. Lysipp. b. Dicae- 
arch. fr. 69,4 τὰ ΑἉλίαα, Sonnenfeft in Rhodut. 
Aristid. or. 48, p. 854, Eust. Od, 6, 266. Bei Iulian. 
or. 4, 156, c Hiıa genannt. 

al Κυρηναίω», Bifherhude im ερτεπεί- 
Then Eberfones, Scyl. 47. (Zweifelh.) 

Ἁλία, Seeſen, Name von Brauen, bie von den Ins 
In im ägeifchen Meere zum Kampfe gelommen, Paus. 
2, 22,1. 

Ἁλιακτήρ, Dingun, ein Verfammlungsort bei ter: 
Sieiliern, Hesych. 

ν, ονος, "Sceauir ὃ. δ. unermüdlich zum 
See (eilend), 1) Stromgott Dlacedoniens, Hes. th. 341. 
2) ein Tiryntber, von welchem der Haliafmon in Argos 
benannt war, Agath. b. Piut. fluv. 18, 1, Stob. Flor. 
100, 10. 8) Thracier, ©. des Baläftinos, Enkel Bofeidons, 
Plat. Βαν. 11,4. 4) der größte δίµβ Maceboniens, der 
πό in ven tbermaifchen Meerbufen ergießt, j. Jenicora. 
nach Anderen Blatamone, Her. 7, 127, Scyl. 66, Streb. 
7, 829, fr. 5. 12. 14. 880, fr. 20. 22, Ptol.8, 18, 15. 15. 
5) SL. in Argos, welcher früher Carmanor. fpäter Inachot 
hieß, Agath. 5. Piut. Βαν. 18, 1, Stob. Flor. 10V. 
10. 

ἍἌλιαοραί, of, die Verehrer des Helios auf Rbobug, 
Herm. gr. telig. Alterth. $. 7 aus Inſchr. bei Roß. K. 

ε]οι, Bolt im Innern der Provinz Afrika, 
Ptol, 4, 8, 25. 

ΑἈλίαρτοε, (6), felten fem. (Nonn. 18, 78, D. Sic. 
14, 81, Strab. 9, 411), Seehaufen, 1) Et. in Böotien 
am See Kopais, |. Mazzi, ald masc. Il. 2,509, Xen. 
Hell.8,5, 17, Strab. 9,407, ö., Plut. ‚Lys. 29, 6. Armin. 
nannte fie ᾿Αρίαρτος, δι. Β. 60. ΄ Thuc. 
4,98, Pol. 27, 1, 8., Plut. Lys. 29, d., A. Das Gebt 


Αλιάς 


tu Stadt ἡ Αλιαρτία, Strab. 9, 407, Paus. 9, 84,7, 
i. Αλιάρτιος als Adj. Nonn. 4, 835 u. Ἁλιάρτας, 
Suid, Fem. "Akıapris λίμνη, ber Kopaisfee, Strab. 9, 
411. 2) St. in Meffenien, Ptol. 8, 16, 2]. 8) S. des 
Tbetiander. Gründer vom böotifchen Haliartos, Paus. 9, 
34.7, Schol. Tl. 2, 503, St.B. 
Ἁλιάς, «dos, ἡ, Gegend an der Küfle von Argolis, 
Thuc. 2.56. &. αλιεῖς. 
Ἁλίαφ, (6), b. Plut.qu. rom. 25 ᾿Αλλίας, Allia, 
N.b.nflußchen des Tiber, Plut. Cam. 18. 24. Dav. 
Alle ἡμέρα, Unglüdötag an ter Allia, Piut. Cam. 


| λλφβακα n ᾽ἀλυβάχκα. St. in Eprenaifa, Ptol. 
4,4, 12. 

” s, (Todtenbach, [. Plut. aqua an ignis 

utl.2), Name des Fluffes u. Sees in der Unterwelt, 
Β.Α. 9:6, Suid. Dad. ’AXıBavris (dos) φυλή, eine 
ttd AKᷣtete Phyle bei Luc. Nec. 20. 

᾽Αλιγέρνης, m. ein Gothe, Agath. 1, 9, Suid. 

"Alıyöpev, m. (?), Name auf einer (pdifchen Münze, 
Mion. vi. 88. 

‚m. Dümling, Name auf einer Münze 
aus Pergamue, Mion. S. v, 420. 

"Aköpdxa, |. Adxädge. 

Allee, f. "Alıc 

Αλιεῖς, οἱ, axc. (Her. 7 ‚137) έας, ober (D. Sic. 
11,73, Strab. 8, 878) sic, u. πεις, 1, 106) « as, biow. 
mit dem Zufage οἱ καλούμενοι od. ὀνομαζόμενοι, 
D.Sic. u. Strab. a. a. O., Fiſcher hude, Et. in Argolis, 
j. viel. Haliga, Thuc. a. a. O. Xen. Hell. 6, 2, 8, vgl. 
mt 4,2,16.7,2,2, Ephor. i. St. B., der den Namın 
von flüchtigen Fiſchern aus Hermione ableitet, fo daß 
StB. s. Τέρυνς Halieis fälfchlih den alten Namen von 
Zone fein läßt. Ew. ᾿Αλιεύᾳ, ſem. Ἁλιάς, w.f. Adj. 

Αλικόε, Paus. 2,36, 1, St. B. Bei Βογ]. ἁλία, w.f., 
u. b. Paus. Allen. 

Φεοῦ, Hain im curopaifchen Sarmaticen, 
Ptol. 8, ὅ, 13. 

᾽Αλι]ών, όνος, m. Welz, cin&luß, Dichterſt. δ. Plut, 
curios. 1. 

᾽Αλιῶνα, (of), b. Strab. 12,549 u. 14, 677 u. ff. 
E D doch 14, 678 auch αλιζῶνες, eigtl. Meere 
umgügere, alio Dünenmännuer, Volt im Bontus in 
Bitbonien, nad Hesych. in Baphlagonien, nad Ephor. 
b. δι. Β. an der Küfle zwifhen Myſien, Karien u. Ly⸗ 
tien, nach Strab. die fpätern ο να, 1.2, 9560. 6, 98: 
Arr.t. Eust. Il. 2,857, St. B 

m., 5. Paus. "AAıllpons, Seebrand, σιο 
1) an Ithakeſier, Od. 2,157.258.17,68.24,451.2) ©. 
11) ‚Antius, Argiver. Paus. 7, 4, 1. 10, 10, 8. 

N Msdodza, St. in Medien, Ριοὶ. 
6,2, 11. 

Ἀλίκαρνα, Meerburg, 1) fpäterer Name für 
Ghalcis in Euböa, St. B.s. Χάλκες, wo Mein. 4λί- 
zeova vermutbet u. das chalcidifche Ehalcis darunter 
vertebt. 2) Bleden in Aetolien = Halicyrna, Seyl. 
55. Auch bei Plin. 4, 3 Haben gute Hoſchrr. (Baber.) 
Halvcarna. 

Αλικαρνᾶσόᾳ, 7, (f. Thuc. 8,42 u. unter den Spätes 
ten Strab. 8,374, ö., Plut. Alex. 17. Demetr. 7, Paus. 
ο, 90,9. 8.) od. ΑἉλικ (f. Lys. 28, 19, Sceyl. 
99,D. Sic. 18, 42, ö., Neanth. b. Plut. Them. 1, Luc. d. 
mort. 24, Arr. An. 1, 20, δ., Ptol. 8, 2,10, δὲ, Β., Ἀ., 
f. Buttm. ®r. Gr. 1, 997), ion. u. ep. XRE apvnaös, 
‘Her. 1, 144, ep. Callim. ντα, 80, Christod, ı1, 372), 
Teerburg(f. Του. path. 419), borifche Stadt in Karien, 


"Αλιος 59 


j. Budtun, früher Iſthmus, Zephyrion od. Zephyria ge⸗ 
nannt. Ew. "AXıxapvareös, Callim. b. D.L. 9,1, i8, 
Strab.14,653,5.,Paus.2,32,6,9., 1. Αλικαρνασσεύς, 
Lys. 28, 17, Dem. 35, 20, δ., ion. Αλικαρνησεύε, Her. 
1,144.7,99; auch als Adj. D. L. 9. 1918, St.B. s. A97- 
van, Androt. b. St. B. ſagte auch Αλικαρνάσσιος; fem. 
Ἀλικαρνασσία, Adv. ᾿Αλικαρνασσοῖ zu, Άλικαρ- 
νασσόθεν, von Hal., St. Β. 

Ἁλικαύων, (Seebrand, f. 4λεθέρσης), Bein. bed 
Poſeidon, Sophr. b. Hesych. 

"Allen -- ἀαλιεῖς, τὸ. [., Paus. 2, 86. 1. 

Αλικόα, [. αλιεῖς. 

ἈἉλίκτυποε, πι. Wogenhard, Schiffername, Al- 
eiphr. 1, 14. 

Αλικύαι, pl. Seehaufen, 61. in Sicilien, zwi⸗ 
fhen Entella u. Lilpbäum, D. Sic. 14, 48, Theop. b. 
St.B. Ew. 'Αλικυαῖος, ala, D. Sic. 14, 54, ὅ., 
St. B., b. Thuc. 7, 82 "Ahızvaios gefchr. Vergl. Ayxi- 

αρ. 

Ἀλίκυρνα (ἡ κώμη), Seedorf, Sieden in Aetolien, 
Strab. 10, 459. Ew. ᾿Αλικυρναῖοε, St. Β. &. "All. 
χαρνα. 

᾿Αλιλαῖοι, arabifches Volk, j. Beni Halal in Halt, 
D. Sic. 8, 45, Agatharch. d. mar. erythr. b. Phot. 
c. 250. 

Αλιλάτ, f. Name der Aphrodite Urania beiden Aras 
Kern, Her. 8, 8. 

λΑλίμαλα, en in Lycien, Capit. b. St.B. Ew. 
—— δε. Ὦ 

Ἀλίμενοε, πι. u. Adıpeviöns, "Obnehafen, 
Stat. Theb. 10. K. 

Ἁλιμήδη, "Wogilt d.i. Hitte, der Wogen, eine 
Nereibe, He. th. 255, Apd. 1, 2,7, St. Β. 9. 4α- 
µασκός. 

Αλιμήδης, πι. Sceward, Eyclope, Nonn. 14, 60. 
28, 251,8. 

Αλιμοῦν, οὔντος, m. Auch ᾽Αλιμοῦφ (B. A. 876, 
Et.M.), Seedorf, attifcher Demos der leontifchen Phyle 
an ber Weſtküſte, 35 Stadien (Dem. 57,10) von ber 
Statt, Harp., Suid., Schol. Ar. Αν. 496, Ross Dem. 
Att.1. (Nach Callim, b. St. B. eine Eiabt.) — AT. 
"Adupotvräße, nad Hal., St. Β. (Ar. Αν. 496 
μοῦντάδε), Adspoörnı, | in, ᾿Αλιμουντόθεν aus Hal., 
St.B.— Ew. Αλι ‚Dem. 67,60, Strab. 9, 298, 
Plut. Cim. 4, Harp., St. Β. Grabſchrift des Thuchtide⸗ 
b. Marcell. v. Thuc. $. 16, Dectet b. Ios. 14, 8,5, Ross 
Dem. Att.44, vgl. Inscer. 141, b. Paus. 1, 34,1 Αλιμοί- 


—X (?), Inſel Lyliens, Marc. Heracl. ep. geogr. 
Artemid. 21, St. R. ». Kova. 

Ἓλλινδα, τά, Bälz, St. in Karien, j. Mogla, 
Strab. 14, 657, Arr. An. 1, 23, 8, Alex. Polvh. b. 
St. B., Ptol. 5,2, 20. Ew. ’AAuyBeös, St.B. (᾿Αλίνδα, 
Name einer Waflerpflanze, Piut. Βαν. 14, 2.) 

Αλίνδοια, Wälz, St. in Macetonien, Ew. Αλιν- 
Soralos, St. B. 

᾽Αλίνία, (η), St. in Medien, Ptol. 6, 2, 18, — 
χαὶ όρος, Ebend. 6, 2,11. Vgl. Παλίνία, 

"Adsoy, n. (viel. Dedenburgf. Hesych. 5. @Aıov), 
St. in Elis, D. Sic. 14,17. 

Άλιον, n. Sonnentempel des Helios bei den 
Rhodiern, Fust. Od. 6, 266. 

"Alıos, 1) dor. = «Ἠλιος, Soph. O.R. 661, Alc.fr. 
70, 2. 2) Meermann, a) N. des Bofeidon, Anth. 
Plan. 4,214. b) ein Lyciet, Il.5,678.c) ©. des Alfinoos, 
Od. 8, 119. 970. — Bon Ptolem. "AXlos betont, f. 





60 "Αλιοὺς 


Schol. Π. 5, 89; au) "Adsos gefähr., ep. 21 bei Ahrens 
Dial. 2, 878. 

Ἁλιοῦς, οὔντος, (d), anderer Name der Et. "4λος, 
w. f., od. at "Ahorn, w. f., Strab. 9, 482, St.B. ο. 
Άλος. 

Αλιοῦσα, {. *Teufihingen d. i. Fehl geben ob. 
ſchiffen ieffend/ eine Inſel im argoliſchen Buſen, j. 
Caravi⸗ Paus. 2, 84, 8. 

ος, (wohl — “αλίοχος Ὁ. |. Meermann), 
Potbagoreer aus Metayont, Iambl. ν. Pyth. 86. 

Αλίπεδον, τό, Seefeld, ein Theil der Ebene Attilas 
bet tem Hafen Piräeus, wahrſch. gwifchen dem Pyrärus 
u. der Alademie, Xen. Hell. 2, 4, 80. 

᾽Αλιπότα, ης (?), Et. in Afrita, Anon. st. mar. 
magn. 110. 111. 

"Ἀλιρρόθιον, (ὁ), (Pind. ΟΙ. 11 (10), 84 ὦλεροθί- 
ου), Weller, ©. bes Bofeidon u. der Curyte, Eur. El. 
1260, Dem. 23, 66, Din. 1, 87, Aeschin. ep. 11, 8, 
Paus. 1,21,4.28, 5, Apd.8, 14,2, Luc. salt. 89, gl. 

”Adıs, ‚dos, f. 1) dor. = Ἠλις, w. ſ., Pind. οι. 1, 
126, d., Damag. ep. vır, 541, . 2) nad) Schol. Dem, 
19, 99 gab ε6 eine Etabt "Άλι, Em. "Ads, tod 
ſ. Aca 

Ἀλίσαρνα, f. Seehaufen, 1) St. in Myſien 
‘Xtoas), Xen, Hell. 8, 1, 6. An. 7, 8, 11, Theop. b. 
St.B. &w. ' vatos, St. B. 2) Sleden auf ber 
Infel Kos, Strab. 14, 657. 

᾿Αλίσδασα, Erin Medien, Ptol. 6, 2, 12. 

᾿Αλίσιον, πόλις, Hesych. ©. 2* 

AMæios, m. $reice der Hippodameia, Sehol. I, 
11,767. 6. —2* 

Ἁλίσκη, f. Geiſel, serva, Plaut. Cistell. 

—* m. (Beifler?), Name eines Pantratias 
ften, Hesych. 

’Allora, Et. in 6οτῇβία, Ptol. 8, 2, 4. 

ῥΑλίστρα, ας, f. Duid, Mutter des Dgygos vom 
Pofeiton‘, Tzetz. Lycophr. 1200. 

"Alırala, f. (wohl ᾽αλιταία, alfo etwa Quick- 
born), Duelle bei Epheſus, Paus. 7, 5, 10. 

᾿Αλιταμβοί, Bolt im innern Libyen, Pol 4, 6,20. 
Biel. diefelden mit ven Flgden. 

᾽Αλντέμνιοι, libyſches Volt, Nic. Damasc. b. Stob. 
Flor. 44,41. 

"Alırra, f. Name der Aphrodite bei den Arabern, 
Her. 1,181, f.’Adıdar. 

᾽Αλίφανον, n. Ort in Italien, Isigon. δ. Sotion 
.x0nV. Χ. λιμ». ο. 27. 

pa, b. Pol. 4, 78 u. Suid. ᾽αλίϕειρα, 
(viell. ἆλιφ. Wildhagen), Bergſtadt in Arabien, ſ. 
ut, 8, 26, 5. 27,4, St. B. (Bei Herych. in Thracien ) 
Sa Yayıya — 26, 6. 27, St. B., b. Pol. 4, 

* 1. Suid, peis. Ihr Bründer war: 

ἡ λίφηρος, vi δ. Apd. 8, 8,1 Ἁλ 
hagen?). 6. des Lycaon, Ρας. 8, 26, 6, δὲ. Β. 

m. "@itelmader, Mannsn., Inser. 
1778. 

᾽Αλκαθόη ---᾽άλκθόη, T. des Diinyas, Plut. qu. 
graec. 38. 

᾿Αλκάθοος, in Vrofa ᾿ΑἈλκάθους (nur Apd. 1,7, 
10. 8, 5 ficht ᾽ἠλκάθοος | in Ῥτο[α), m. Wernbard, 1) 
6. des Velops u. d. Hippodameia, K. u. Heros von 
Megara, Pind.J. 7 (8), 148, Theogn. 774, ep. ἆδ.. 
(Plan. 4, 279, app. 168), Xen. Cyn. 1,9, Apd. 8, 
12, 7, Paus. 1,41,42, D. 8ic. 4, 72, 4. 2) ©. des 


Porthaon u. der —8 den Tpdeus todtete (nach 
Schol. Il, 14, 114 u. 120 war dies jedoch ein Sohn des 


‚(Wilde 


Άλκανδρος 


Agrios), Apd. 1, Τ, 10. 8, 5, D. Sic. 4, 65, Paus. 6, 
20,17. 21,10, Qu. Sm. 10, 852. 8) ©. bes Aifyetes, 
er Hauptheld der Troer, von Idomeneus erlegt, Ἡ. 
12, 98. 28, 427, nad Qu. Sm. 8, 158 von Adilles 
getöbtet. 4) ein Begleiter des Arncas, Virg. Aen. 10, 
147. 

᾽Αλκαθά == ᾽Αλκάθοος, ©. des Pelope, Mantiss. 
proverb. 2, 94. 

Άλκα ats, gen. pl. ἄν, ©. od. Nachkomme bes Al: 
cäuß, Waters des Amphitryon, Pind. 01.6, 115. 

"Alxawa, Sf. Werlauff, einer von den Hunden 
des Action, fr. ad ed. Bergk 89 u. Schol. Il. 22, 29. 

"Ἀλκαίνετος, m. (Hillmer), 2epreat, Olympio⸗ 
nife, Paus, 6, 7,8. 

᾿Αλκαῖοφ,ου, poch. 050, dor. (Mosch. 8, 89) a, (0), 
Meinede, 1) S. des Verfens, B. des Amphitrnon, Πε. 
sc. 26, Apd. 2,4,.5, Paus. 8, 14, 2. 2) früherer Name 
bes Heralles, S. Emp.adv. dogm. 8,86, P. Sic. 1, 94. 
4, 10, Αα. v. h.-2,-82, D. Chrys. or. 81, p. 838. 3) 
©. des Heralles, Ahnherr Des Kandaules, Her. 1,7, 
Suid. 4) ©. des Androgcos, Entel des Minos, Apd. 3, 
6, 9.— Ein Heerführer des Rhadamanthus, D. Sic. 5, 
79. 5) ein Anderer, weldher von Meges vor Troja ge⸗ 
tödtet wurde, Qu. Sm. 10,188. 6) ein Milefter u. Ge⸗ 
genkämpfer des Nicoftratus, Luc. hist. 9. 7) athenifcer 
Archon Ol. 89, 8, Thuc. 5, 19. 20: D. Sic. 12, 73, 
Schol. Aeschin. 2,31. — Schiffsbaumeifter, Att. Seew. 
p. 94. 8) ein Sarbianer, den Mithridates tödten lieh, 
Theophan. δ. Plut. Pomp. 87. 9) ein Gefantter nad 
Sparta, den Pythagoras beerbte, Iambl. v. Pytb. 
8.170. 10) Auf Müngen aus Dyrrhachium u. Sarkes, 
Mion. 1, 88, ıv, 119. 11) Philoſophen, Dichter u. 
Shriftfteller, a) ein Epilureer, 200 v. &hr., Ael.v.h. 
9,12. (Bei Ath. 12, 547, a heißt er Alfioe.) db) Inris 
[her Dichter aus Mitylene (Ende des 7. Jahrh. v. Ehr.), 
Her.5,95, Arist. pol.8,9,8.,9. Fragm. ed. Bergt u.9. 
Davon ᾽Αλκᾶϊκός u. »Αλκαιϊκός, alcaiſch, bef. as 
befannte Verämaaß, über die Form vgl. Lob. Phryn. ρ. 
89. ο) ein Epigrammenbichter aus Meffene, Schol. IL. 
9, 878, Anth. vır, 1, ὅ., vgl. Iac.xııı, p. 886. d) ein 
Dichter der alten Komdrie aus Athen, Buid., Mein. 1, 
p. 244 Π., Fragm. ıı, p. 824 ff. e) ein Tragiter, nach 
Einigen der erſte, Suid. (2). 5) ein Grammatiker (), 
οἱ περὶ τὸν Αλκαῖο», Pol. 82. 6. 

’Alx ‚ ovs, ion. (Her. 7, 204) εος, acc. 7} 
(Thuo. 8, 5, Pol. 4, 22, Heliod. 4, 7)od. ην (Thuc. 8,8. 
10, Paus. 4, 5, 9. 7, 16, 8, Heliod. 4,11),(6), Wars: 
(eben (d. i i. Wehrslchen), 1) S. des "Teletlos, K. von 
Sparta (10. Agide), Her.a.a.D., Paus. B, 2,7,8., Plut. 
apophth. Lac. 2. v., D. 8ic. 7, 6. — Spartaner, S. des 
Sthenelaidas, Thuc. 8, 5, 0. — ein anderer, Pol. 4, 22. 
2) Tyrann von Agrigent, Heracl. Pont. fr. 87 (11, 223 
ed. Mull.). 8) Achen der Achäer, Paus. 7,15, 8. 4) 
berühmter athenifcher Bildhauer, Schüler des Phibias, 
Pans. 1,1,5. 8, 4, d., Luc. imag. 8.4, ὅ., D. Hal. de 


admir. vi Den. 50, D. Chrys. or. 12, p. 207. — Athe⸗ 


ner, Inscr. 169. 5) Lemnier. Suid. 6) Untere: auf einer 
Münze aus Kyme, Mion. 111, 7.— Handwerker, Plut. 
praec. ger; reip. 5. — Schweſterſohn des Eharikles. 
Heliod. 4, 7, 8. 

)Αλκά 1. Kunigunde, Φε. des Polybus im 
agyptiſchen Theben, Od. 4,126, Ath. 6, 191, b. 

᾿Αλκανδρίδαν, m. Webrmanne, Epartaner, Inser. 
1868. 

"Ἀλκανδρος, πι. Wehrmann, 1) Lycier, Π. 5, 678. 
2) ©. des Tropbonius in Lebadea, Charax in Schol. Ar. 








Αλκάνης 


Nub. 508. 3) Spartaner, ber dem Lycurg ein Auge 
ausihlug, Paus. 8, 18, 2, Plut. Lyc. 11. apophth. Lac. 
s.Lycurg 7, Ael.v.h. 18, 28. 4) Tyrann von Agrigent, 
Hersci. Pont. fr. 87 (11, 998 ed. Mull.). 5) Gefährte 
des Areas, Virg. Aen. 9, 767. 6) 6. dese Munichos, 
Könige der Moloffer, der in einen Vogel verwandelt 
wurde, Anton. Lib. i4. 

᾽Αλκάνης, m. ein Levite, Jos. 5, 10,2, Suid. 

Ἀλκάνορ, m. Wehrmann, 1) Trojaner vom Ita, 
Virg. Aen. 9, 672. 2) ein Kämpfer im Heere der Rutu⸗ 
ler, Virg. Aen. 10, 388. ©. αλχήνωρ. 

(b. Ahrens Dial. 1, 245 "Άλκαος betont, 
f. Böttl. Ace. 161), äol. = ’Adxaiog, Et. M.66, 27, 
Ale. fr. 24 (9) ed. Ahr. 

Ἄλκας, m. Starte, Athener, Inscer. 165. 

Ἄλκαστοςν, τι. Muthig, Spartaner, Inser. 1241. 
1851. 

Αλκέδης, bor. (Mosch. 8, 47) ᾽Αλκείδας, gen. ου, 
ep. «o (IIes., Qu. Sm., A.), ion. (Her. 6, 61) ew. νου. 
᾽Αλχιίδα, (Sam. ep. vı, 116, Eryc. ΙΧ, 287) u. 
Αλκείδη (Anth. Plan. 4,102) Werning, 1) ©. u. 
Nahlomme des Alcäus, b. Hes. ac. 112 des Amphitryon, 
bäufiger, beſ. bei Spätern, bes Herafles, Orph. Arg. 293, 
Callim. Dian. 145, Qu. Sm. 6, 222, Anth. xıv, 4, ὅ., 
Suid., nad} Apd. 2,4, 12 früherer Name deffelben. 2) 
Name eines Epartaners, Her. a. a.O. 8) 6 "Alskar- 
dee Mufiter, Ath. 1, 1,1. — ©. ᾽αλκίδας. 

Αλκέμαχος, m. Hertwid, Epirot, Inscr. 1691. 
᾽Αλκέμων, m. Wehrer, Name auf einer erpthräis 
[Φιπ Münge, Mion. ın, 128. 

᾽Αλκέτας, gen. ου, fpäter u. feltner auch α (Plut. 
Pyrrh. 1, Arr. An. 4, 22, 1, Polyaen. 8, 60), ion. εω 
(Her.8, 189), dat.n (Plat, Gorg. 271. 9), gewöhnl. & 
(D. Sie. 18, 46. 19" 88, Plut. Alex. 55), acc. av, 5 
Dem. 49,62 auch η» vom ion. Αλκέτης, (0), Wernide, 
1) MRacedonier, a) ©. des Aëkropos, B. des Amyntas IV. 
von Mecedonien, Her.a.a.D., D. Sic. 7, 17, Polem. 
b. Ath. 10, 486, ο, Ael.v. h. 2,41. Nach Porph. Tyr.b. 
Syncell 261, ἆ (verd. Lesart), ©. des Philipp. 9) Br. 
tes Berrilfas Π. von Macedonien. Plat. Gorg. a. 4. 12. 
ϱ) E. des Drontes, Br, des Berdikfas, D. Sic. 18, 44, ὅ., 
Plut.Eum.35,ö. Alex.55, Arr.An. 4,27, 1,d., Polyaen. 
4,6,6, ὅ.. Κ. — ein Präfeet von Karien, App. Syr. 52. 
2) Epiroten, a) Alec. I, ©. des Tharryros, B. des 
Arybas, K. der Moloffer in Epirus (um 390 ο. Ehr.), 
Xen. Hell. 6,1,7. 2,10, Dem. 49,10, ὅ., Isae. b. Harp. 
s. v., Plut. Pyrrh. 1, Paus. 1, 11, 1, D. Sic. 15, 18. 86. 
— Inser. 5. Meier Ind. schol. 1851, p. 5 u. 13. b) Ulc. 
IL, S. des Arybas, K. der Moloſſer (818 v. Ehr.), Paus. 
1,11,5, D. Sic. 19, 88 ff. 8) Racebämonier, Xen. Hell. 
5, 4.56, Polyaen. 2,7. 4) ‘Böoticr, Pol. 23, 2; bers 
felbe beißt 27, 1 Dicetas. 5) Athener, Περιδοίδης, 
Inser. 181, Wäanier, Ross Dem. Att. 167. — Auf athes 
niſchen Müngen, Mion. ıı, 126. 8. m, 658. 6) Ges 
ihiätfhreiber, Ath. 13, 591,t. 

"Alutrıs, or, /. Mathilde, Brauenn., Noss. 8 (VI, 
373). 

"Άλκετος, m. Meining, Baufllämpfer aus Arka⸗ 

tn, Paus. 6, 9, 2. 
"Alxeivas, νου. α, m. Meinede, Anführer ter 
Kabufler, Xen. Cyr. 5, 8, 42. 
έως, m. Meine, B.des Amphitryon, Suid. 
Αλκή, (9), Starte, 1) 2. des Olympus u. ber 
Gybele, D. Sic. 5,49. 2) eine Hetäre, Isae. 6, 19, d. — 
επε andere, in welche fi) Pythagoras verwandelt, 
Dicaearch. in Gell. N. A.4, 11. 8) Suntename, Xen, 


᾽Αλχδάμας 61 


Οσα. 7, 5, Colum. r. r. 7, 12, 18. — Hund bes 
Aetion, Ον. Met. 8, 217, Hye- f. 181. 
— Axeuils, f. Starte, ᾱ, des Antäus, Schol. Pind. P. 

188. 

"AAkıivp, 000g, (0), Wehrmann, 1) Argiver, ©. 
des Perilaos, Her. 1, 82, Paus. 2, 20, 7, Thes. in 
Stob. Flor. 7,67. 2) ein Budliger, Freund des K. Ρίο: 
mas Mach. b. Ath, 6, 244, d. 

σάµαρχος, m. (2), adulescens, Plaut.cistell. 

— m. Meinicke, senex, Plaut. cas. 

Άλκηστις, gen. εὗος (Paus. 6, 17, 11), (N) 
Mathilde, T. des Belias, Gem. tes Admet, 11. 2,715, 
Plat. Symp. 179, b. 208, d, Apd. 1, 9, 10. 2, 6,9. — 
Komödie od. Satyrbrama bes Euripides; Komödie bes 
Antiphanes, Mein. 1, p. 324. — Spricm. durch ihre 
treue Gattenliebe, ep. ed. vıı, 691. 

"Alla, ἡ, DiatHilde, Sem. des Agathocles, D.Sic. 
20, 88. — Inser. 1056. 1070 (998). 2371. 

᾽Αλκίας, m. Kraft, 1) 6. eines Antifthenes, ath. Frei« 
gelaffener, Lys. 7, 10. 2) Pythagoreer aus Metapont, 
Iambl. v. Pyth. 6. 8) Eleer, Arr. An. 1, 29, 4. 4) 
Diegarer, Inscer. 1056. 

"AAcxıßla, f. Spartanerin, Inser. 1861. Fem. zu 
᾽Αλκίβιος. 

᾽Αλκιβιάδης, ου, ion. (Her. 8, 17) zw, bei ben 
φας άπιοπίετα, von welchen der Name berfiamnıte 
(Thuc. 8, 6), Αλκ s, f. Paus. 7,9, 2 (b. Pol. 
fteht jedoch -10), (0), Meinhard (mein = megin, 
rebur), 1) Lacedämonier, Ρο]. 23,4, ö., Paus. a. a. O. 
2) Athener, a) V. des Kliniae, Her. a. a. D., And. 4, 
84, Lys. 14, 89, Isocr. 16, 26, Harp. b) Entel des 
vorigen, ©. bes Klinias, ber berühmte Alcibiades 
(Ζκαμβωνίδης, Schol. Luc. Iup. conf. 16), f. Thuc. 
5,48, ὕ., Andocides Rede 4, A. — Berfon in Plat. Alc. 
1,2, Sympos., Protag. — In Plur. ᾽λχιβιάδαν. 
Männer wie Alc., Plut. Tit. 11. de Alex. virt. 1,5, 
vgl. mit Themist. 84, 17, — Αα]. v. h. 11,7, Ath. 19, 
638, 6, oft au οἱ περὶ τὸν αλκιβιάδην, D.L. 2 
9,1, D. Sic. 18, 50, 6. — Nah ihm wurde der ib: 
part bes Tiffapherne⸗ Αλκιβιάδης benannt, Piut. ΔΙο. 
24, u. eine Art Schuhe ἀλκιβιάδες, Ath. 12, 584, 9. c) 
©. deffefben. Segen ihn find Lyſias Reden 14 u. 15 ge⸗ 
richtet, eine andere von Lvfias erwähnt Ath. 12, 584, e, 
Harp. s. Asvxij ἀκτή, u. A., ſ. Fragm. oratt. ed. 
Saupp. Ρ. 172— 174. — Vertbeidigt wird cr von 
Isocr. or. 16. d) ein Vetter des Letztern, «ρηγούσεος, 
Xen. Hell. 1, 2, 18, Antiph. δ. Harp. s. v., Andoc. 1, 
65. e) auf einer fpätern Infhrift (Axauarr.), Ross 
Dem. Att. 6. (Der Name kommt noch zu Adrians Zeit 
vor, Phot. ood. 97.) 3) auf einer magnefifchen Münze, 
Mion. 111, 148. 

Αλκιβίη, {. Mathilde, 1) Begleiterin der Benthes 
files, Qu. Sm. 1,25. 260. 2) eine Anbere, Archil. 8 
(τι, 183). 

᾽Αλκίβιος, m. Meinert, Rebe bes Lyſias gegen ihn, 
Phot. lex, p. 870, 26. 

᾽Αλκίβοσς, m. Mannen., Phalar. ep. 107 (Keil 
vermuthet ᾽αλκίδοος). 

ιδάµαα, gen. αντος, body Inser. 1934 auch a, 
(6), Meinhold d. i. mächtig waltend, 1) ein Trojaner, 
den Neoptolemos tödtete, Qu. Sm. 8, 77. 2) ®. ber 
Kryfilla aus Qulis, Ant. Lib. 1. 8) Xehrer ber Bered⸗ 
famleit aus Eläa, Schüler des Gorgias, Arist. rhet. 1, 
18, ὅ., D. Hal. de Isae. 19, ὅ., D.L. 9, 8,4, Hermipp. 
b. Plut. Dem. 5, Luc. Den. enc. 12, Ath. 18, 592, c, 
Demetr. eloc. 12,9. Zwei angebl. Reben von ihm u. 





62 ΑἉλχιδαμεια 


Fragm. in Sanpp. fr. oratt. 154 ff. 4) ein chnifcher 
Philofoph, Luc. conr. 12. — ein anderer, D.L. 8. 2, 2. 
5) ein Zakynthier, Inser. 1994. 

᾽Αλκιδάμεια, f. Mathilde, Belichte des Hermes, 
Mutter des Bunos, Paus. 2, 8, 10. 

᾽Αλκιδαμίδας, m. Meinholz, Meſſenier, Paus. 4, 
28, 6. 

’AArxldanos, m. Meiner, Athener, Χολλείδης, 
Inser. 246. 307. 495. 

’AAkldas, gen. εω (Anth. Plan. 4, 50), dat. ᾳ 
(Tbuc.3, 69, D. Sie. 15, 116), voc. (da (Thuc. 3, 80), 
(6), Werning, 1) dor. = ᾽αλκίδης Ὁ. i. Heracles, 
Anth. 8,13. Plan. 4, 50. 2) en fpartanifcher Nauarch, 
Thuc. 8, 16, 8.,D, Sic. 12, 55. — ein anderer, D. Sic. 
15, 46. 8) "Aridas, gewiffe Schußgottheiten in 
Sparta, Hesych. €. Lob. Aglaoph. ıı, p. 1234, Ger- 
hard Myth. p. 124. ©. ᾽αλκείδας. 

᾽Αλκιδίκη, f. Konradine, T. des Aleos, Gem. des 
Salmoneus, M. der Tyro, Apd. 1, 9, 8, D. Sic. 4, 68, 
Hellan. in Schol. Plat. p. 876. 

AAxıdöxos, m. Wermuth, m. S. des Ecopius, 
Actolier, Paus. 5, ὃ, 7. 

’AArxlBouos, m. Inser. 1728. conj. 

᾿Αλκιθία, f. Aßmuthe, Mutter des Paufanias, 
Schol. Thuc. 1, 184. 

᾿Αλκιθόη, f. T. des Minyas, Ael.v.h. 8,42. ©. 
ἀλκαθόη. Fem. zu: 

᾿Αλκίθοος, m. Hartmuth, Inser. 1567. S. αλκί- 
Boos. 

"Αλκιθος, m. (-- ᾽αλχίθδοος, nad Et. Μ. θω-- θη- 
λάζω, f. Lob. path. 365), Achäer, Pol. 28, 10. 

)Αλκιλάδας, m. Epartaner, Inser. 1489, dub. 

"Alkıpäxaa"Alzıuayn, wie fie Nonn. 30, 210 
auch beißt, T. des Sarpalion aus 2emnos, Nonn. 27, 
880. 80, 192, ö. 

᾽Αλκιμάχἒη, f. 1) T. des Acacus, M. res Meton, 
Schol.I1.18, 694. 2) T. tes Phylakus, M. des lokri⸗ 
fhen Ajax, Pherec. u. Mnas. in Schol.Il. 14, 336, 
vgl. mit 838. ϐ)ς-᾽αλαιμάχενα, w.f. 4) Brauenn,, 
Inser. 800, b. 5) Bein. ber Athene d. ἱ. ἡ ἐν πολέμοις 
κραταιά, Suid., vgl. Anth. ντ, 124. Fem. zu: 

᾽Αλκίμαχος, m. Hertmwig,1) Athener, a) Anagys 
rafler, Strateg (864 0. Chr.), Dem. 47, 50. 78, Harp., 
Schol. Aeschin. 2, 81. Ὁ) Ῥάαπίετ, Inscr. 199, Att. 
Serw. ΧΙ, b, 57,8. ο) ἐκ Μυρινούττης, ebend.xıv, 
Ὁ, 41. 2) Eretrier, B. des Euphorbus, Her. 6, 101, Paus. 
7, 10, 2. 8) Barier, Pythagoreer, Iambl. v. Pyth. 85. 
86. 4) Macebonier, Hyperid. b. Herp.— Demoſthenes 
hielt eine Rede gegen ihn, Anaxim. b. Harp., B. A. 
877,23, Suid. 5) ein Maler zur Zeit Aleranders d. Gr., 
Plin. 86, 11. 

᾿Αλκιμέδη, Konradine, a) T.des Phylar od. des 
Autolykos, Gem. des Aeſon, M. tes Safon, ΑΡ. Rh. 1, 
47 u. Schol. dazu, ὅ., Pherec. u. Asclep. in Schol. Od. 
12,69.70. Vgl. Πολυµήδη. db) Gattin des Amyntor, 
Anth. 8, ὃ. 

᾽Αλκιμέδης, m. Gefährte des Dileifchen Aias vor 
Troja, Qu.Sm. 6, 557. Viel. ᾽αλκιμένης. 

᾽Αλκιμέδουσα, f. Konradine, T. des Jobates, auch 
Gafandra genannt, Schol. Il. 6, 192. 

᾽Αλκιμέδων, οντος, voc. (11. 17,475) ᾽άλκίμεδον, 
Konrad, 1) S. des Laerkes, cin Führer der Myrmidonen, 
11. 16, 197. 17, 481. 2) ein arkadiſcher Heros, V. ver 
Phillo, Paus. 8, 12,2. 8) einer der tyrrhenifchen Pes 
lasger, die von Tionyfos in Delphine verwandelt wurden, 
Or. Met. 3, 618, Hyg. f. 184. 4) ein Lokter, Qu. Sm. 


᾿Αλκίνους 


11, 448. 5) ein Olympionike aus Aegina, Pind. Οἱ, 8, 
21. 6) cin Toreute, Virg. Ecl. 3, 37. 44. 7) eine Ebent 
beim Berge Oſtrakina in Arkadien, nach dem arkadiſchen 
Heros benannt, Pans. 8, 12, 2. 

᾽Αλκιμένης, ους. ep. (Leon. ep. ΥΗ, 656) εος, 
acc.nv (Anth.xı, 882, Apd., D.Sic.), m. Hartleben, 
1) ©. des Glaukus, Bruder des Wellerophontes, Apd.?, 
3,1. S. Deliades. 2) ©. des Jaſon u. der Metca, D. Sie. 
4, 54. 3) Korinthier, Xen. Hell. 4, 4,7. 4) Enbatit, 
Arist. mir. ausc. 96, ſ. λχισθένης. 5) Acäcr, Plut. 
Dio 23. 6) Athener, fom. Dichter, Suid., Mein. 1, p. 101. 
7) Tragifer aus Megarı, Suid. 8) antere in ter An- 
thol. νι, 42.— 175. — ντι, 172. — 656. — αι. 382. 

"AAckıplöns, tor. (Pind. N. 6,15) ᾿ Αλκιμίδας, m. 
Mothes (ο. ἱ. Muthes), 1) Nachtomme des Altımos 
d. i. Mentor, Od. 22, 285. 2) aus Aegina, Siiger 
in ben nemäiſchen Spielen, Pind. N. 6, Plut. nobil. 20, 
8) Mannen. auf einer phrygiſchen Münze, Mion. 3. vı, 
507. 

Ἀλκίμη, f. Kunigunde, Srauenn., Orelli Inser. 
lat. K. 

"Alxı fs, Ort in Germanien, nörtl. von ta 
obern Tonau, Ptol. 2, 11, 30. 

"Άλκιμος, m. Köne, 1) Myrmibone, Π. 19, 392. 
24, 474. 574. Nach ten Schol. ---᾽άλκιμέδων. 2) °. 
des Neleus, Schol. N. 11, 692.— ein Grieche, tem 
Deiphobus tödtet, Qu. Sm. 11, 86. — V. des Menter, 
ſ. αλκιμίδης. --- 8) €. des Hippofoon, ſpartaniſchn 
Heros, Paus. 3, 15, 2. f. Αλκίνοος. 4) Gem. ter Arte, 
Philost. b. Et. M. 188, 24, wahrfch. "4Axivoog. 5) 
alter König von Lydien, Xanth. b. Suid. s.Zavde. 
6) ein Nauarch Philipps, Schel. Dem. 18, 70.7) 
Truppenführer unter Demetrius, D. Sic. 20, 98.— επ 
&pirot, Plut. Demetr. 21. 8) SHoherpriefter der Juten, 
auch Iacimus genannt, Ios. 12, 9,7. 10, 1, ὃ. 9) Hauk 
verwalter des Ariftides, B. der Philumene, Aristid. or. 
26 p. 611 u. or. 27 p. 626. 10) ein Rhetor, (Οἱ. 1201 
Schüler des Etilpon, D.L.2,11 n.2. 11) Eicilifde 
Geſchichtſchr. u. Schriftſt. Ath.12,518,b. 10, 441,2.0. | 
D.L.8,9,n. 12, Schol, Theocr. 1, 64. &. Fr. hist. m, | 
296 ed. Müll. 12) Antere: Phan. ep. (v1, 297). — 
Lucil. ep. (σι, 103). — ein Bublfnabe, Strat. ep. (XII. 
242. 13) Qundename, Λε]. n. an. 11, 18. 14) tn 
den Peiräeus einfchlichente Zandfpige, Diod. Per. b. 
Piut. Them. 82. 

᾽Αλκινάδας, m. Kuhnert, Spartaner, Thac. 5, 
24, aber 5, 19 AAxsvtdiug gefhr., |. Lob. path. p. 350. 

’Alxtvns, m. Kuhn, Name auf einer [ατάκα 
Münze, Mion. S. νι, 541. 

᾽Αλκινίδας, |. ᾽Αλκινάδας. 

᾿Αλκινόη, f. Konradine, 1) eine Nymphe, teren 
Statue auf dem Altar zu Tegca ftand, Paus. 8, 47,3. 2) 
T. des Sthenelus u. der Nikippe, Apd. 2,4,5. 3) 
des Bolybus zu Korinth, Gem. des Ἀπιρθίίοὤοε, Moer. 
b. Parthen. 27. 4) eine ehebrecherifche Frau zu Erannen 
in Theffalien, Ael.n. an. 8,20. | 

᾿Αλκίνοσς, poct. οιο (doch auch ου, z. B. Ap. Rb. 
4,766, Orph. Arg. 1852), in Proſa meift ᾿Αλκίνονς, 
ου, toch bism. auch ἀλχίνοος, wie Scyl. 22, Αρά. l. 
9,25, D.Sic.4, 72, Ath. 4, 182, a, Charit. 2, 11, Enit. 
erot. 1,4, nad Suid. -- δυνατός, richtiger mut 
gefinnt, alfo Konrad, (0), 1) 6. bes Naufithoot. $- 
der Phäaken, Od. 6, 12, ὑ., ΑΡ. Rh. 4, 990, ö., Orpt- 
Arg. 1304, Apd. 1, 9,25, Eust. zu Od. p. 15921, 90. 

. Eprühmw. war ’4Axivov ἀπόλογος von eincr fang 
ausgefponnenen fabelhaften Erzählung, Plat. τερ. 10 








᾽Αλκίοπος 


614, b, Arist, rhet.8, 16, Aristid. ος. 24, Ρ. 636, Diogen. 
2,86, u. ein gefchwäsiger Menſch hieß wohl auch felbft 
ansloyos ᾽Αλκίνου, Poll. 6, 120. Denn es führte ein 
Theil der Odyffee mit der vexvse den Namen ᾽Αλκίνου 
ἀπολογοι, Ael. v.h. 13, 14, Schol. zu Plat. rep. a. 
.0.— Berühmt war ᾽αλκίνου χῆπος, Eust. erot. 
ον 4. u. die Infel Kerkyra, wo er auch ein Heiligthum 
hatte (Thuc. 8, 70), hieß nad ihm ᾽αλκινόου νῆσος, 
Seyl. 22. 2) ©. des Hippofoon in Sparte, Apd. 8, 10, 
= 'Alxtusos,w.f. 8) ein Arkadier, Paus. 6, 9, 2. 
4) ein Eleer, Paus. 6,1,4. 5) Kerfyräer, Inscer. 1888. 

ΑἈλκίοπος, ov, m. ähnl. Hartinoc, ein Meroper 
euf Kos, Schwiegervater des Herakles, Plut. απ. 
graec. 58. 

Άλκιος, πα. Meinede, 1) ein Epikureer, — Alcäus, 
5. ſ., Ath. 12, 547, a. 2) Mannsn. auf phrygifchen 
Püngen, Mion. 1ν, 228. S. ντι, 507. 

Αλκίππη, ης, dor. (Theoer. 5, 132) u. auch Snid. u. 
Hegesand. ᾽Αλκίππαιας, ſ. Roßmuthe, 1) T. des 
Giganten Alcyoneus, die in einen Eisvogel verwandelt 
wurte, Hegesand. in Β.Α. 877, 25, Suid. 3. ἀλχυονί- 
δες, Apostol. 2, 20, Eust. gu Hom. p.776, 87. 2) T. u. 
Schweſter des Afträus, εἶπεν Sohnes Bofeidons, Plut. 
βατ. 21,1. 8) T. des Ares u. der Agraulos, Apd. 8. 
14. 2, Paus. 1, 21, 4, Hellan. b. Suid. s. "Apesos 
πάγος. 4) T. des Denomaps, Gem. des Euenos, Dosith. 
d. Plut. parall. min. 40, Eust. gu Hom. 776. 5) ®em. 
tes Athenere Metion, Großmutter des Dädalus, Αγά. 
3, 15,8. 6) eine Amagone, D. Sic. 4, 16. 7) eine Die⸗ 
nerin ter Helena, Od.4, 724, Ath. 5, 191, a. 8) eine 
Hittin, Theocr. 5, 182. 

Ἄλκιππος, m." Roßmuth, 1) Lacebämonier, Plut. 
amat. narr. 5.— Inser. 1416. 2) Athener, Inscr. 165. 

"Als, ος, m. Kraft, 1) 6 des Aegyptus, Apd. 
2,1,5. 2) B. des Tifig, ein Meffenier, Pause. 4, 9, 8. 

"Alle, έδος, f. Mechtild, 1) T. des Antipönus, 
aus Böotien, Paus. 9, 17, 1. 2) Frauenn., Aristod, 
2 (vii. 189). 8) Bein. ber Athene in Sparta, Liv. 

2,51. 
Ἀλκισθένη, f. Hartmuthe, Malerin, Plin. 85, 
11. 9. 40. 

Αλκισθένηε, ους, böot. (Inser. 1579) auch ος, 
acc. ην (And. 1, 85, D. Hal. de Lys. 12) u.n (Ath. 12, 
541,2), m. Hartmuth, 1) Athener, a) B. des Feld⸗ 
bern Demoſthenes, Thuc. 8, 91, ö. Verwechſelt mit 
Alcivhron, Themist. or. 10, p. 188. b) Archon Ol. 
102, 1 (372), Dem. 49, 80, 8. 59, 86, D. Sic. 15, 50, 
D. Hal. a. a. O. ο) andere Athener, And. 1, 35.— (Ke⸗ 
phal.) Ross Dem. Att. 99. 2) ein Shybarite, Polem. 
b. Ath. 12, 541, a. (Arist. mir. ausc. 96 ficht jetzt 
Allimenes). Viel. von ihm u. feiner Prachtliebe das 
Errühm. τὸ ᾽ἀλκισθένους Ἱμάτιον, Macar. 8, 50. 3) 
en Qöotier, Inscer. 1579. 

: Αλκισοίῖδαν, m. (?) ein Spartiate, Ephem.archaeol. 
164. K. 

᾽Αλκιτωΐδας, m. Kuhnhard, Argiver, Inser. 18. 

᾽Αλκίστι «η. Meiner (d. h. mit mächtigem 
Heete), B. eines Alcimedon, Infchr. in Bulletino dell’ 
Instituto. K. 

Αλκίφρων, ονος, m. Konrad, 1) Argiver, Thuc. 
3,59. 2) Atbener, Att. Seew. 1, p. 82, vgl. Inser. 27.— 
Verwechſelt mit Alciſthenes, w.f. 8) Magnete, Philoſoph 
u. Sriftfl., Suid., ὁ Μανάνδριος, Ath. 1, 81, d. 
4, ter belannte Verfaſſer von 3 Büchern fingirter Briefe, 
ed. Eriler u. Meinete. 5) Andere, Μ. Ant. 10,31. — 
Bgl. ποώ Fabric. bidl. gr. 1, 688. 


63 


Αλκμαιονίδης, ου, Werigs, Mannen., Andoc. 
1, 16. 

᾽Αλκμαιονίς, |. ᾽αλκμαιωνίς. 

᾽Αλκμαίων, ωνος, ὁ,-- ᾽αλκμάων u. ᾽αλκμέων, 
w. f., eigtl. nach Abwehr ftrebend, alfo: Wehrig, 1) ©. 
des Ampbhiaraos u. der Eriphyle, Od. 15, 248, Thuc. 2, 
102, Apd. 3,7, 2,5.,9, 2) Bruder des Kalchas od. = 
Kalchas, Schol. Π. 12, 894. ϐ) ©. des Stymphelos, 
eines Eohnes von Ares, in Arkadien, Plut. 8αν. 19, 1. 
4) ©. ter Sillus in Dieffenien, Paus. 2, 18, 8. 5) ®. des 
Megalles, ver legte Iebenslänglihe Archon in Athen, 
Her. 1, 59, Apostol. 18, 70. 6) &. des Megalles, Her. 
6, 125, Isocr. 16, 25, Plut. Sol. 29. Them. 23. Arist. 
25. praec. ger. reip. 10, Themist. or. 2,25.— V. des 
Kolliss, Andoc. 1, 47. 7) Pythagoreer u. Arzt aus 
Kroton, Isocr. 15, 268, Arist. de an. 1. 9, ὅ., D.L. 8, 
5, Iambl. v. Pyth. 86, Plut. placit. philos. 9, 16, d. — 
Säriftfteller, Plut. Sol. 11. ϐ) --᾽άλκμάν, ſ. Welder 
Alcman p. 2. — Titel a) eines Stücks des Theodectes, 
Arist. rhet. 2, 28, ὅ., b) einer Komödie des Amphis 
u. des Mnefimahus, Mein. 1, p. 405. 426. — ©. 
᾽αλχμέων. 

᾿Αλκμαιωνίδαι, οἱ, gen. ὤ», ion. (Her. 1. 61,3.) 
έω», au λκμεωνίδαε, w.f., Nachkommen des Alts 
mäon, eine reiche u. vornehme Samilie zu Athen, Her. 6, 
121 8., Thuc. 6, 59, Isoer. 16, 25, A., auch οἳ νῦν 
Φεγόμενοι ᾽4λκμ., Schol. Ar. Lys. 665, u. im sing. 
᾽αλκμαιωνίδης ἀνήρ, Her. 5, 66, u. ohne ἀνήρ, Plut. 
Alo. 1.— Vgl. Böckh yu Pind. P. 7. 

"Aixpawmvis, έδος, ἡ, bei Strab. 10, 452 auch 
"Akruasovis, Epos über Altmäon, Apd. 1, 8, 5, Schol, 
Eur. Orest. 988. Androm. 698. 

Αλκμάν, (Schol. Il. 1, 222, δ. falfh ᾿Αλκμᾶν, f. 
Arcad. p. 8), ἄνος, (0), Wehrig (nach Eust. p. 181. 
Theogn. 26 von ἄλκιμος), 1) dor. = ᾽αλχμαίων, 
Pind. P. 8, 67. 2) Iyr. Dichter im 7. Sahrh. v. Ehr., Ar. 
h.an. 5,81, δ., D. Sic. 4,7, Plut. Lyc. 28, ὅ., Strab. 
1, 48, ὅ., A. (Suid. nimmt zwei an, einen aus Mefloa 
in Lacedämon od. aus Gardes in Lydien u. einen aus 
Meffene.) x 

᾽Αλκμᾶνίδαι, gen. ἄν, tor. -- ᾽αλκμαιωνίδαν, 
ey, Pind.P. 7, 2. | 

᾽Αλκμᾶνικός, ή, 6», in der Art des Dichters Alle 
man, Plut. mus. 12. Daher ᾽Αλκμανικὸν σχῆμα, 
od. εἶδος, Ἡοτοά. d. figur. p. 101 ed. Sp., Suid. — 
Subst.ro ’AAxuavızoy, die Ausdrudsweife des Allman, 
Schol. Il. 5, 774. 

᾽Αλκμάων, ovos, m. Wehrig, 1) -- Αλαμάν, 
w. f., aus ᾽αλκμαίων -μάων, Alcm. carın. 26 (66 
ed. B.), f. Ath. 4, 140, c., Anth. πα, 888. 2) ©. bes 
Theftor, ein Grieche, Π. 12, 894. 

᾽Αλκμέων, ὠνος, bei ben Attilern nicht felten a) für 
᾽αλκμαίων», Plat. Alc. 2,148, c., Epbor. b. Strab. 10. 
462, Antiphan. b. Ath. 6, 222, b, Scymn. 462, Luc. 
salt. 50, Strab. 9, 428, St.s. bost/as. b) Nach Hesych. 
auch —=Adzuav. 

᾽Αλκμεωνίδαι, ὧν, = ᾽Αλκμαιωνίδαι, Dem. 21, 
144. ed. Bait. Saupp. u. Dind. nad ben beften Hpfchrr. 

Αλκμήνη, dor. (Pind. P.4,305, ὅ., Theocr. 13,20) 

᾿Αλκμήνα, ob. ᾿Αλκμάνα (Simon. 8, [20], (mo man 
aber 178 [229] αιώ ᾽αλκμήνη lief), Anth. ııı, 18, 
Soph. Tr. 96, 644 in Choer., doch aud) Ar. Av. 558 u. 
Themist. or. 18, p. 169), (ή), Starte (nad) Theogn. 
bei Cram. II, 26 von ἄλκιμος, nah Anderen von 
᾽αλκμάω»), T. bes Eleltryon, Königs von Mykene, 
M. des Heralles, Il. 14,828, Od. 11, 266, d., Hes. sc. 


Αλθμήνη 





64 


8, Aesch. Ag. 1040, Her. 2, 43, d., Apd. 2,4, 5, Plut. 
Tbes. 7, ὅ., 4. Ihr Grabmal fland zu Haliartus, Plut. 
Lys. 28. de gen. Socr. 5, Paus. 1,41,1 — u. zu Theben, 
Pherec. in Ant. Lib. 88, ein ihr geweibter Alter zu 
Athen, Paus. 1, 19, 3.— aefchyiu⸗ ſowohl als Euri⸗ 
pides ſchrieben Stüde unter diefem Namen, welche aber 
verloren gegangen find, f. Fabric. bibL. gr. 11, ο. 16. 18. 

᾽Αλκμήνωρ, Starte, S. des Aegyptus. Δρά. 2,1,5. 

λκμων, Bruder des Doias, Pheroc. in Schol Ap. 
Bh. 2,873 (falſche Lesart fl. "Axumr). 

Άλκο {. Wernigerode, 1) St. in Sthate, 
wovon Odyſſeus ὁ ᾽αλκομενεύς heißt, St. Β. 6. 
Alnlzoueral. 2) Et. in Illyrien, St. B. — Ew. von 
beiden ᾿Αλκομενεύς u. ᾿Αλκομέναα, St. B. 

᾿Αλκνονεύε, ın., ϱ. D.L. a. a. O. 
gen. έως, b. Nonn. 48, 22, d. 05, acc. Pi Nonn. 25, 
90 na,u. Ρἰπά. Ν. 4, 44, 3. n. vom Meereispogel, äpnt. 
Kräber, od. — 4λκω», 1) E. des Uranus u. ber Φάα, 
ein ®igant, Apd. 1, 6, 1. Nonn. 48, 71, d., Carm. 
ad. 88 ed. Β., Hegesand. in Β.Α. 377, 25 (Pind. 
fr. 182), Apostol. 2, 20. 2) ein anderer Riefe, der 
Heralles uberfiel, Pind. N. 4, 44 u. Schol. — Pind. I. 6 
(5), 48. 3) ©. des Diomos u. der Meganeira aus Delphi, 
Anton. Lib. 8. 4) ein Diener bes Memnon, Qu. Sm. 2, 
864. 5) ©. bes Antigonus Öonatas, Plut. Pyrrh. 84. 
cons. ad Apoll. 88, D. L. 4, 6, 17.7, 1,31. 6) Halitars 
naffier, Inser. 2655. 

‚b.D.Sic. u. Arist. Αλκυόνη, ähnt. 
Krähe or. de (eigtl. Meereispogel), 1) T. des Atlas 
u. der Pleione, Plejade, Αρά. 8, 10, 1, D. Sic.3, 60, 
Paus. 2,30, 8, 6., Hellan. in Schol. Il. 18, 486, Nonn. 
8,841,St.B.5.’AyIndwr, A. 2) T. des Acolos, Gem. 
des Keys, die in einen Eisvogel verwandelt wurte, Apd. 
1,7,3, Moas. b. Atb. 7,296, b, Anth. app. 45, Prob. 
ju Virg. Georg. lextr. 8) T. bes Idas, Gem. des Dies 
leager, fonft Kleopatra, 1]. 9, 562. 4) T. des Agemon 
aus Korinth, Polem. 5. Ath. 15, 696, f.— Wutter des 
Korinthier Diokles, Arist. pol. 2, 9, 6.— eine argivi⸗ 
[Φε Prieſterin, Hellan. b. D. Hel.1 22. — Schweſter 
des Euryſtheus, D. Sic. 4, 12 = λκινόη ‚ was Andere 
bier u. bei der vor. Etelle bermuthen. 

‚Ahnvovii, ἡ, Krähenſee, See in Argolis, Paus. 
2, 87,5 

᾽Αλκνονίδες, al, Töchter des Allyoneus, w. [., bie 
in Eisvögel verwandelt wurden, Hegesand. in B. A. 
877,25, Suid. 2) — Nuse as, f. Lex. 

«λλκνονίε, f. Kreie, eine Sklavin, Inser. 1702. 

᾽Αλκυονὶς (Sararra), Kraͤhenſee, der oͤſtl. Theil 
des korinthiſchen Meerbufens, Strab. 7, 836. 9, 893. 

, όνος, ἡ, in den Ausgg- des Lucien 'AX- 
κυών, eigtl. Eisvogel, äbnl. Kreie = Krahe, 1) T. des 
Aeolos, Enkelin bes Hellen, b. Lucien ob. Plat. giebt e# 
einen Dialo og μείον Namens. Bei Hom. Π. 9, 5608 lieſt 
man jet υόνος fl. ἀλκυόνος. 2) Schiffename, 
σι. Seew. τν, b, 17. 

Αλκύων, ονος, m. ähnl. Kreie, ein Arzt bei 1ος. 19, 
1, 20. — ein Anderer, Inscr. 1920. 

"Alxev, avos, m. Wehrer, 1) ©. bes Arcs aus 
Thracien ob. 66. bes Hippokoon, falydon. Jäger, der zu 
Sparta ein Heroon hatte, Apd. 8, 10,5, Paus, ὃν 14, 7, 
Hyg. f. 178. 2) ©. des Grechtheus von Athen ο). δ. 
bes Phalerus, Αρ. Rh. 1,97 πι. Schol., Orph. Arg. 142, 
Hyg. f. 14. 8) 6. des Hephaͤſtos u. der Kabeiro, ein 
Kabire, Nonn. 14, 22,17, 195, d, 4) ein Kreter, Ge⸗ 
fährte des Herafieh, Simonid. 160 (216) ed. B., Serv. 
Virg. Εοὶ. 5, 11. 5) 6. des Megalles im Heere der 


᾽Αλκμήνωρ 


2 / 
Αλμηνη 
Troer, Qu. Sm. 3, 808. 4, 544. 6) S. bes Ubas, Ephor. 
b. St.B.». Asivas. 7) ein Moloffer, einer der Fteiet 
der Agarifte, Her. 6,127. 8) ein Künftler u. Verfertiger 
von Trinkbechern. Damoxen. b. Ath. 11,469, 2. 9) An: 
bere: Gaetul. ep. (v1, 331) — Addae. ep. (v1, 228). 
᾽Αλλαιεύε — dem rihligern ἁλανεύς, w. [., D.Hal 
Dem. et Arist. 11. 
, m. Milefier, Mion. S. vı, 265, viell 


Kalde ρος. 
alle f. u. ᾿Αλλαλιαῖος, St. B., — ᾽άλαλίς 


uf. w., w.f. 

᾽Αλλάν, f. κωμόπολες, d.h. ein mit Mauern um: 
gebenes Dorf in Mefopotamien. j. Us-Rayer, Isid. 
Charac. m. parth. 1. 

Αλλάντη,( τε 2), f. u. b. Theop. ’Allir- 
τιον) η. Sri in Macebonien, Ew. ᾽Αλλάντιος, St.B. 

ία, (Schlechtendahl?). Stadt ın Kreta, 
Polyb. b.St.B. &w. ᾽Αλλαριάτηε, St. B., aber Inscr. 
2557 ᾽Αλλαριῶται genannt. 

᾿Αλλᾶε, m. Buck. Kerfyräer, Mion. 8. M. 435. 

᾽Αλλήτιππος, m. Inser. 353, nad Keil Meir- 
σιππος. 

)Αλλίαν, 1) ὄνομα κύριο», Suid. 9) ---᾽αλίας, Ὁ.{. 

’AAXınvös, das lat. Alienus, Hömer, App. b. cir. 3. 

78. 4, 59. 61. ©. Wannowski antiqu. Rom. spec. 
p- 20. 

Άλλιος, m. (Anderf?), Smyrnäer, Mion. II, 
196. — Opuntifcher Lotret, Aeuxsos ᾽4λλ. Ταῦρος, 
Rob Morgendl. 1835, n. 207. 

Άλλιε —"Aldsos, Ephefier, Mion. 11, 90. 

’AA\ırpoxäöns, ου, m. (ind. Amitraghatas ri 
Belämpfer der Feinde), ©. des Sandrokottus, K. in In: 
bien (2838— 263 ο). 260 v. Ehr.), Strab. 2, 70. 

’AAA\lev, m. (Anderft?), Steinfehneiber, Β. Bo- 
chettel.& Μ. Schorn, p. 24. 

"Αλλίϕαί, b. D.Sic. arten path. 295 
tihtiger ᾿Αλλίφαι, b. Ptol. “ lat. Allifse, 
Et. in Samnium, j. Alife am Volturnus, D. Sic. οὐ. 
86, Strab. 5, 285, Ptol. 8, 2, 67. 

ῬΑλλόβιοι, ol ein indifcher Voltaftamm, Clem. Al 
strom. 1, 15. 

"AAAößıxos, (0), fpäterer Mannen. unter Gonflan- 
tin, Olymp. Theb. in Phot. bibl. 80. 

’AA\ößpsyes, (ol), b. Psendoplut. Βαν. G, 1, Prol 
2,10, 11, Charax 5. St. B. ᾽Αλλόβροξ, αλλόβρογες. 
das Iat. Allobroges, u. Apd. b. St.B. ᾽Αλλ 
1) ein gallifches Bolt in der j. Dauphine u. in Sapoyen, 
Strab. 4, 185. 208, Plut. Cic. 18, App. Celt. 1,11. δεῖ]. 
eiv. 2,4, D. Cass. 87, 84, 6. 9) eine galatifche Bölkes 
ſchaft. Strab. 16, 765. 

‚ovs, m. Srembling, Manntn, 
Porph. v. Plot. 16. 

᾿Αλλόαρα, früherer Name für Αιτάλεια, St B. > 
᾽Ατιάλεμε. 

, 1. Hafenplah in Maifolia in Indien. 
Ptol. 7,1, 15. 

᾽Αλλότριγε ‚ein iberiſcher Volkeſtamm, Strab. 3. 
166. 

)Αλλούκιοε, m. ein Geltiberer, D. Cass. fr. 57, 44. 

᾿Αλλάδιοι, m. 8. von Alba, D. Hal. 1,71. 

᾽Αλμά, ἃς, Berg in Niederpannonien, D. Cass 
65. 30. 

pas, 61. in Afrifa bei Adrumetum, Ptol. 4, 
8, 8 7. 

πολια, f. Stadt, Phot. 85, 6, 2. 
Th Aludvn u. Apuien, w. [. 1) Stun 





Αλμία 


der Küfte ron Baphlagonien , Arr. 6.St.B. Ew. ’AX- 


µήνιος od. ᾽Αλμηνΐτης, St.B. 2) ᾽αλμήνη [N AA- 
τῶι Salzungen, Landſchaft in Epirus, Ptol. 8, 


14, 5. 

Ἁλμία, f. Et. im aflatifhen Earmatien, Ptol. 5, 
9 89. 

Αλμίων, m. Jachmann, Spottname für einen jäh« 
jomigen Menſchen, 1. B. den Tragiker Philokles, Schol. 
Ar. Av. 284, Eust. Od. 19, 168 p. 1859, 8. 

τηε, ους, Seewald b.i. über das Wafſer 
ver Eee herrſchend, Mannsn. auf par. Inſchr. b. Thierſch, 
nt. Jaſchrt. 7 p. 686. 
ος, ου, m., bei Plut. Άλμος, Salja, 1) ©. 
tes Sifvpbos, Gründer von άλμωνες, Paus. 9, 84, 
10. 36, 1, Schol. ΑΡ. Rh. 8, 1094. 2) qrtſchaft i in —** 
fen, nad St. B., Hellan. nannte Πε Σάλμος, w.f., Ans 
tere (Paus. 9, 34, 10) "AApoves. 8) früherer Name 
des Arares, Plut. Auv. 33,1. 

Ἀλμιδισσόφ Atos Zarund ἠσσός, w.f., Ptol. 8, 
11, 4. 

"AAytpar, St. in Unterägypten, Ptol. 4, 5, 84. 

᾽Αλμυρίδα, plur. von ᾽άλμυρές, f. Soitenlant, 
(franz. Saumure), Ortanber äußerten Örenze von Attifa, 
wo man die Leihname von Verbrechern über die Grenze 
warf, Ar.inB.A.883, Hesych., Inscr. 103. 2) Ἁλ- 
pvpls, Salzfee an der füplichften Donaumündung in 
Kleinicpthien, Plin. 4, 12, Philostorg. 10,10, Nicephor. 
h. eccl. 12, 29. , 

Άλμωνα,, ſ. µος. 

Αλμωκία, Γ.(00π ἄλμα-- ἆλσος, alſo εἰπτο ο), " 
Landſchaft in Macedonien zwifchen Eordäa u. — 
Thuc. 2, 99, Lycophr. 1288, St. B. Ew. ΆἉλμω 
Aluemes, Thuc. a. a. O., Ptol. 8,18, 24, doch κό 
᾽αλμωπνος, ία, St. Β. Benannt don: 

, ωπος, m. ein Rieſe, 6. des Poſtcidon u. 
ter Helle, δι Β. s. ᾽Αλμωπία. 

Αλξίων, avos, m. Starke, V. des Denomaus, 
Paus. 5, 1, 6. 

λΑλόβη — ᾽αλόπη, w. f., Streb. 14, 550. 

᾽Αλογούνη, f. Babylonierin, Ctes. b. Phot. 42, a, 
2. 

" οι, Germanen (Hesych.u. Et.M. ἄλογ- 
χο’ — dopr, Gegen), Volt in Thracien (die 
Delonder), davon ἀλόγχει», fie nachahmen, Hesych, 

» δι. in Indien, zwiſchen Pſeudoſtomus u 
Βυτίέ, Ptol. 7, 1, 86. 

’Aloxlaı νῆσον, Wellenbergbe, 3 Infeln über 
tem cimbrifchen Eherfones (?), Pol. 2, 11, 82, Marc. 
Heracl. p. mar. ext. II, 84. 

j ‚Adoxpärus, ους, m. Seewald, 6. des Herakles, 

pd. 2, 7,8 

Αλοκόμινον, m.Salzkümmel, kom. Name eines 
Parafiten, Alciphr. 8, 58. 

» τι. () Name aufeiner Münze aus Lebes 
Mion. ııı, 140. bei D. Hal.de adm. viD 5 

“Αλόννησοι, ου, f., i al.de adm. viDem. 18 u. 
Plat. Dem. 9 ᾿Αλόνησοι, Seeland, 1) Infel im ägäi- 
fden Meere, zwifchen Veparethus u u. Stopelus, mit 
επετ Stadt gleiches Namens, Aeschin. 8, 88, Dem. 18, 
69. 12, 12, or. 7 εἰ. u.2 (f. Saupp. fr. oratt. p. 267 — 
268), 'Strab. 9 486, Theop., Archel. u. Anaxim. b. 
Herp., 9. Ew.“ u. irn, St.B. 
2) eine andere Infel unweit bes Berges Korylos in 3ο, 
nien, Strab. 14, 044. Ew. wies. 1, St. B. 

Αλ gen. a, δΙ. im aflatifääen Sarmatien, j. 
Ieret, Ptol. 5, 9, 12. 


Pape's Wörterbui d. griech. Eigennamen. 


Dus, 


69 


᾽Αλόντιον, π. Haluntium, Seehaufen, St. in 
Sicilien auf der Nordküſte, unweit des j. Caronia, D. 
Hal. 1, 51, Ptol. 8,4,2. &w. ᾽Αλοντῖνοι, St. Β. s. 
"Απολλωνία. 

Alben, 1.(Weithaufen, πὶε΄άλος von ἆλη), 1) 
T. des Keriyon, od. nad) Phil. δ. St. Β. des Aktor. Ge⸗ 
liebte des Bofeidon, M. des Hippothoos, Dem. 60, 81, 
Lycurg., Din., Hellan. b. Harp., Pherec. 5. St. B., 
Paus. 1,5, 2. 59, 8, Ael.v. h. 12, 42. Choerilos ver 
faßte ein — diefes Namens, Paus. 1, 14, 3. — Arist. 
eth. Nicom. 7, 7. — Bon ihr benannt war 2) eine St. 
in PhtHiotis (pelaegifchen Argos) zwiſchen Rariffa 
u. Echinus, Strab. 9, 427. 432, St. B., Hesych., Apoll. 
lex. 24. Vielleicht das Il. 2, 682 erwähnte. 8) St. im 
opuntifchen Lofris, Eubda gegenüber, Thuc. 2, 26, Scyl. 
60, D. Sic. 12, 44, Strab. 9, 432, Demetr. Call. b. 
Strab. 1, 60, St. B. 4) St. ber ogolifchen Lokrer, 
Strab. 9, 427, St. B. — bei Delphi, St. Β. 5) St. der 
Amazonen im Pontus, od. das fpätere Λεία, Lykia, ja 
felbft Epheſus, Strab. 12,550, Hyg. f. 14, Themistag. 
in Cram. An. 1,80 — λέρη, w.f. 6) Quelle, nach 
St.B. Stadt, nach Paus. 1, 89,8 Denkmal der Alope 
in Attila (Eleufls), die mar ᾽Φιλότης nannte, Hesych., 
Hyg. fr. 187. — (1. diefer Orte ᾽Αλοπίτης u. Αλο- 
weis, 81. Β. --- ©. ᾿Αλόβη. 

λΑλόπιος, m. Witſen aus Meithaufen, f. d. 
vor.. S. des Heraffes u. der Antiope, Apd. 2, 7, 8. 

"Άλος, ου, (fo Hom., Her., Dem. 11, 1, St. B. s. v. 
να Β. s. ”4βαρνος ftcht "Ads, die Uebrigen baben 

Άλοε, (-ὖ), (Weitbhaufen d. i. nach oder von langer 
Irrfahrt gegründet, non ἄλη), m-, doch Strab.9,483 
u. 8ὲ, Β. aud f., 1) St. in Phthiotis (Achaja, pelas. 
giſchem Argos) σαν]. vom Amphryfſus⸗Fluß, TI. 9, 682, 
Her. 7, 178. 197, Dem. 19, 168. 884 u. Schol. gu Dem. 
19, 36, Strab. 9, 488. 485, Herych. ©. 4λέας, Adsoüg 
od. Movolovc. Ew. X— St. B. 2. v. u. 5. Teonvie, 
pl. ‘Acts, Schol. Dem. 19, 86. Man fagte auch ᾽Αλίους 
u. Soph. b. St.B. Movalovg. 2) St. in Loki, Strab. 
9, 482. Auch Parmenistus b. St. B. nahm zwei "Adovs 
an, eins unter der Herrfchaft des Achilles (das Maliſche) 
u. eins unter der des Protefilaos. 3) eine Dienerin 
des Athamas, welcher nach ihr die Stadt s. 1 benannte, 
Theon b. St. Β. 

— δι in Indien im Slußgebiet des Gan⸗ 
ges. Ptol. 7 


᾽Αλουσίας 


ο ο) Meererfhütterin, Bein. 
der Amphiteite, Od. 4,404, ber Thetis, II. 20, 207, der 
Nereiden, ΑΡ. Rh. 4 4, 1697. 

᾿Αλούακα, St. in Medien, Ptol. 6, 2, 10. 

’Alovavis, St. in Mefopotamien, fpäter Gholwan, 
Ptol. 5, 8, 18. 

᾿Αλονάρη, 6ι. in Arabia felix, Ptol. 6, 7, 81. 

‚Akovla, f. Asovia. 

’AAovlay, ωνος, νῆσος, -- αλβίω», w. f., Ptol. 2, 
8, 1, 8. 
᾿Αλοῦκα, St. auf Eorfifa, j. Lugo di Nazza, Ptol. 
8, 2, 7. 
»Ἀλούκιον ᾽Απιλιούτας, Mannen. in Lufitenien, 
Phleg. Trall. fr. 29, p. 609 ed. Müll. 

Άλον Volt in Arabia felix, Ptol. 6, 7, 24 

"Αλοῦον, St. in Iſtrien, Ptol. 2, 1, 28. 

’A\o0pos, ή, Yleden in Judäs, Jos. db. Ind. 4, 
9, 6. 

"AAoßs, οὕντος, m. (Geif ein), 1) Oct in Arkadien, 
Paus. 8, 25,2. 2) St. in Affyrien, Tac. ann. 6, 41. 

᾽Αλονσίαν, δί. bei Thuri, fonft Luſias, w. [., ges 


5 


66 ᾿Αλονσιος 


nannt, |. Lucino od. Lucido, Lyc. in Schol. Theoer. 
7, 78. 

᾿Αλούσιοε, [. λος. 

᾿Αλουψοί, Ew. der St. Lopfica, fonft Lopfi genannt, 
in &iburnien, beim j. Porto 8. Giorgio, Seyl. 21. 

’ Et. in iburnien (Illyris barb.), j. Als 
bona, Ptol. 2, 17,2. 

"Alwas, έων, (al), acc. sı6, Weißenberge, bie 
Alpen, Pol. 2,14, ὅ., Strab. 4, 176, 6., D. Sic. 4, 19, 
D. Hal. 1, 10,9. Dan unterfchied τὰς Κελτικας, Arr. 
per. 11, 5 od. rag”AArn. τὰς Κελτ., D. Cass. 89, 49, 
ferner τὰς Τριδεντίνας, D. Cass. 54, 22, τὰς παρα- 
Φαλασσιδίους, D. Cass. 54, 24, u. bie cottifhen, D. 
Cass. 60, 24, bei Procop. d. Goth. 2,28 Kovrias, bei 
Zonar. annal. 12, 35 Korrias genannt, Agath. hist. 
2, 8 nennt Πε mit Einem Namen: 7 ᾽αλπισκοτία. 
‚Man fagtewohl αι ᾧ im sing." AAıs, τος, D. Per. 296, 
Probl. 16 (xıv, 121), u. im plur. "Άλπιας, Crinag. 
ep. (1X, 516), od. τὰ "Άλπενα ὄρη, D.Sic.5, 25, Strab. 
4,202, D. Hal. 1, 41, App. Iber. 18, ö., St. Β. s. Ma- 
γιστρική, d., u. im sing. τὸ λπειο» ὄρος, App. Celt. 
2, od. aud τὰ Adnesa ohne ὄρη, App. Celt. 13, St.B., 
ferner τὰ "Άλπια öon, Posid. b. Ath. 6, 233, d, Ptol. 
2,11, 10,u.im sing. To "AArısov ὄὕρος, Ptol.’8, 8. 2, 
od. ΆἍλπια όρη, Ael.n.an. 14, 28, wenn dort nicht 
etwa "αλπεων fl. ᾽αλπέων zu [εει if; enblih τὰ 
Αλπεινὰ öon, Pol. 2, 14, Strab. 4, 177. Die Ew. 
beißen Άλπειοι, Strab. 4, 198, St.B. Das Adj. ’AX- 
nis, bad. ᾽Αλπικὰ γένη, D. Cass. 54, 20. ©. 
4λβια. 

Αλπηνοί,πι. Wittenberge. 1) 61. in Loktis beiden 
Thermopylen, Her. 7, 176. 229, δι. Β., von Her. 7, 
216 auch AAnnvöos πόλες genannt. Ew. ᾿Αλκηνοί, St. 
B. Rad diefem bie µητρόπολις der βοΐτετ. S. 4λ- 
πωνος. 

᾿Αλπίον τὸ καλούµενονι Weißenfels, Ott in 
Qatonien, Paus. 3, 18, 2. 

"Αλπις, m. 1) Nebenfl. des Sfter, j. Sun, Her. 4, 
49. 2) f. λπεις. 

᾽Αλπισκοτία, f. ἄλπεις. 

"Αλπιστος, m. ein Perfer, Aesch. Pers. 982. ©. 
das Flgde. 

"AAmos, m. Weiße, 6. der Erde, Gigant, Nonn. 25, 
238, 6. 

"Άλπωνοε, d, Weißenburg, 1) Et. der epiknemidi⸗ 
fhen Lokrer bei den Thermopylen, Aeschin. 2, 182 u. 
Schol., ὅ., Strab. 1, 60, Hellan. 5.St.B. 2) Berg u. ©t. 
in Macedonien, Ephor. δ. St.B., nad Einigen in Theffa« 
lin. Ew. ᾽Αλπώνιος, ᾽Αλπκωνία, St.B. 

“Als, f. Salz, engl. Salt, Zauberin u. entlaufene 
Dienerin ber Kirke. Von ihr AAos πύργος in Tyrrhe⸗ 
nien, Ptol. Heph. 4 (1, 50, a, 18). 

᾿Αλσάδαμοε, ὁ, ob. τὸ ᾿Αλσάδαμον ὄρος, Berg 
in Eyrien, Ptol. ὅ, 16, 8. 26. 

"Alcrau, f. St. in Arkadien, Plut. Cleom. 7. 


Man vermuthet Αλία», ᾽αλσέαν, Acalav für "Ad ᾿ 


σαία». 

᾿Αλσαίλα --4λαισα, w.f. . 

"Άλσιον, (τό), Hain, etrurifche St. an der Küfte bei 
Gaerc, |. Dorf Palo, D. Hal. 1,20, Strab. 5, 225 u. ff., 
Ptol. 3, 1, 4. 

᾽Αλτέρνια, 61. in Hispan. Tarracon., Ptol. 2, 
6, 57. 

"Άλτηε, gen. ep. δω u. ao (ll. 21, 86, 85), m. 
Haynau, K. der Keleger zu Pedaſos, V. der Laothoe, 
ll. 22, 51, Strab. 13, 605, d., Schol. Il. 24, 447. 


Άλυκος 


"AArtvov, (τό), bei Ptol. 8, 1, 80 "Άλτινον, Ei. in 
Obrritalien am Silis, Ἱ. Dorf Altino, Btrab. 5, 214, 
Herdn. 8, 6, 5. 

"Αλτια, εως, meift mit 5, Hain (eliſch = ἄὶ- 
σος), der heilige Hain des Zeus in Olympia, Pind. 0! 
11 (10), 55, vgl. ΟΙ. 8,11, Xen. Hell, 7, 4,29, Pau, 
δ, 10, 1, 0. 

"AAros, m. Heindorf, Ort in Macedonien bei Theſ⸗ 
falonica, 'Theagen. b. St. Β. @w. "Άλτιος, St.B. 

᾿Αλύαττα, n. plur., Ort in Bithynien, benannten 
Alyattes, το. [. Ew. ᾿Αλναττηνόε, St.B. (NadLir. 
58, 15. 18 Gt. in Galatien.) 

"AAvdrrus, ου, ion. ew, Her. 1, 26, ö., Pittae. b. 
D.L. 1, 4, 10, Nic. Damasc. fr. 68 (doc ου, fr. 64, ;.), 
acc. nv, ion. && (Her.1, 78, ὅ., doch Plut. malign. Her. 
22 ην), von Xenoph. b. Anon. de mulier. clar. ο, 9 
᾽Αλυάτης, gen. εω, geſchrieben, wo aber Herren Σε- 
Φδυάττεω vermuthet, (6), 1) alter König von Inbien, 
Nic. Damasc. fr. 71 ed. Mull. — Insbef. Vater tel 
Sadyattes, Großvater des Kröfus, K. von Lydien, Nic 
Damas«. fr. 63, Xenoph. a. a. O. u. Suid. 9. ν. 2) €. 
des Sadyattes, DB. des Kröfus, K. von 2ybien, Her. 1, 
16, δ., Strab. 9,420, 8., D.L. 1, 5,2, Plut. de Prit. 
or. 16, δ., Polyaen. 7, 2, ὅ., Paus. 5, 10, 3, ö., Bis. 
ep. (σσ, 423), U. — Eein Grabmal (Advarıso σήμα, 
ein großartiges Bauwerl, ſtaud zwifchen Sarbeb u. tim 
aygaiſchen See, Her. 1, 98. nn 

Αλύβαφ,αντος, (»---ν), πι. Kummerfeld (are), 
1) erdichtete Stadt, Od. 24,804, nach Eust. u. A. dei ſpi⸗ 
tere Metapontumin Unteritalien, Apoll.lex. 24, Hessch. 
A.; δ. 8. Β. --᾽άλύβη 1u.3. — Ew. ’AX 
St. B. 2) ein Berg, Et. M. 70, Soph. b. Hesyen. 
wahrfh.—"AAußn, 2. 

Αλ a — ᾽Αλίβακα, w.f. 

Αλέβη, (ή), (-»--), Sorge (ἀλύω), 1) Ernte 
Nordlüfte von Kleinafien am Bontus, nach Arr. inSchel 
τι. 2, 857 in Bithynien, nach Hesych. u. A. in Tees, 
nach Nonn. 17,88 am Fl. Geudis, mit dem älteften ΕΜ. 
berbergbau, 11.2, 867, Νου. 34, 216, ö., Dosisd. ep | 
2 (xv, 28). Nah Strab. — ᾽αλόπη od. ᾽4λοβη, ὃ. 
λυβες = Χάλυβες (Χαλδαῖοι), Strab. 12,591. 
18,600. Ew. "AAußes, Strab. a.a. D., St. B, td 


"Αβαι. Fem. Αλ ts, Euphor.b. St. B.—Adj. "Ar 
βήιος, St.B. . ολα Adv. ᾽Αλύβηθῳ, von Al. 
Nonn. 27,37. })-- Κάλπη, eine der Säulen δὲ ὃν 
tafles, Charax bei Schol u. Eust. gu Dion. Per. 64, 
Suid. 8) ein See im Ῥοπίμδ, Hellan. δ. St. B. 

ΑἉλ Ρος, m. Sorger, Mannsn. aufpt 
Inſchr. δ. Thierfch par. Inſchr. ©. 696. 

"Αλνδδα, Ort in Großphrygien, Ptol. 5, 2,14. 

’AAyfebs, έως, m., b. St. B. "AAyfos, Unrub, ©: 
bes Ikarios, Gründer von Alyzia, Ephor. b. Strab. 1 
452. 2) [.᾽αλυξία. 

’AAutla, f., b. St. Β. ᾽αλύζεια, Sorge, deutſch oft 
Neuforge, St. in Alarnanien, Ruinen bein j. Gandil. 
Thuc. 7, 81, Xen. Hell. 5, 4, 65 (var. 1.), Strab. 1 
460. 459, Scyl. 834. — Ew. ᾽Αλνζαῖοι, D.Sic. 18,11 
(var. 1.), St. B.; Insor. 1798 ᾽Αλύζαος, πιό St. 
auch ’AAufeie. Bol. "Alviste. | 

"AAuxos, m. (sur), Sorge, 1) 6. bes Eli. 
Hereas b. Plut. Thes. 382. 2) Ort in Diegara, Plut 
ebend. 8) St. im Peloponnes, Callim. b. St.B. m 
’AAtxıos, St.B. 

"Άλνκος, m. (Salibach?), Sl. in Sicikiert, j. Platarl. 
viell. auch ein unbebeutendes Gewäfſer am Sudweſtende 





x 


Αλυχύαι 


ter Inſel, | 

23, 14. 
Ἁλυκύαι, (Salzburg?) St. in Sieilien, wahrſch. 

beim j. ς Salemi, D. Sie. 14, 48, Duris b. St.B. s. Ακράᾶ- 


. Arena od. Delia, D. Sic. 15, 17. 16, 82. 


zurtıc. δω. Αλυκαῖοι, D. Sic. 14, 48. 54. 55. 
23, 8. 
Αλ m. (Weitenauer), einer aus dem Ge⸗ 


ihlcht der Kinyraden in Paphos, Plut. fort. Alex. 
2,8. 

Ἀλύπητος, m. Ohneſorge, Lakonier, Xen. Hell. 
3,4, 52.— Inser. 19. 86. Achnl.: 

Αλδπιανόα, m. in Paträ, Inser. 1546. 

Ἁλυπία, f. T. des Athemios, cines Königs der 
Hesperier, Ioann. Antioch, fr.. 209. ed. Müll. Fem. 


ὴ1: 

Άλυπιος, m. Rleinforge, 1) Schriftiteller über 
Wufit, Fabric. bibl. gr. 8, p. 646. 2) Mannsn. Gregor. 
ep. (viii, 103). Aehnl. 

Ἄλντος, m. 1) Ambraliot, Pol. 22, 8. 2) Bildhauer 
aus Siepon, Paus. 6, 1,3.8,5. 10, 9, 10. 8) Maras 
tbonier, Inser. 270. 

Ἀλόριος, πι. Geſchichtſchreiber, Plut. de Pyth. or. 
19. (Biel. ᾽αλύπιος.) 

"Aus, vos, (un), (6), (nach Arist. in Schol. ΑΡ. 
Rh., ter ihn Advs fhreibt, Langenbogen), 1) en 


Areigelaffener, Inser. 3695. 2) der Flußgott Halys, Arist. 


ınSchol. ΑΡ. Rh. 2, 946. 8) Fl. in Kleinaſien, ber ſich 
π den Bontus ergießt, |. Kisil-Irmak, meiſt mit ὁ πο- 
tunos. Her. 1,6, d., Aesch. Pers. 864, Thuc. 1, 16, 
Seyl. #9, 9. 

"Alyowos, f. Wuthſtillern, Quelle in Arfadien, 
velche die Hundewuth flillte, Paus. 8,19,3. (Auch Name 
ner Pflanze, Plut. qu. symp. 8, 1, 3 .) 

Άλντα, (Standfer), ὄνομα πόλεως, Suid. 

Αλύχμη, Sor ὃν 6ι., von welcher Hermes den Bein. 
Αλύχμιος hatte. Ew. ᾽Αλύ ,‚St.B. 
᾽Αλϕαβουκηλίε, [. άλβα. 

Άλφα annen. = Kleopas, N. 
2,1%. b) Math. 10, 3, d. — Hesych. 

᾿Αλφανός, m. Name auf einer Münze aus Lam: 
»ſatus. Mion. S. v, 380. 

της, m. Parther, Inser. 4674. 
τέρνα, Bein. der St. Ruceria in Sampanien, 

D. Sie, 19, 63. 

ος Ἀλφααία, Bein. der Artemis in Elis, Paus. 6, 

2.10. S. Αλφειοῦσα. 

αλφειός, ου, port. (11.2,592, Π.) auch 0s0, Oder 

Αλϕεόε, Pind. Ol. 1,82 3. (der aber auch ᾽λφειὸς hat, 
0.7, 28), Theocr. 4, 6 (doch 25, 10 ᾽αλφειός), ep. 
cd :x. 083, Telesill. ep. 1, Bacchil. 6 (5), ed. B., 
£ar. El. 781 u. Her. 7, 227, (6), Weißbad, 1) 81. 

in Atkadien, j. Alfeo, D. 11, 712, 6., Pind. O1. 2, 25, ὅ., 
Ar. Av. 1121, Xen. Hell. B, 2, 29, δ., Scyl. 43, Strab. 
3. 720. õ., A., biaw mir ποταμός, Ρο]. 4,78, Apd. 2, 

3.9, D.Sie.4, 18. 14, Ptol.8, 16,6, fiber Stymphalus 
ı...annt, Plut. fluv. 19. 2) Flußgott Alpheios, ©. des 
Ifsanos u. der Thetis, Hes. th. 888, od. der Sonne, Pit. 
107.19. S. Il. 11, 728, Od.8, 489. 15, 187, Arist. in 
Plut. qu. graec. 19, Paus. 5,7, 2.6, 93, 9. 8, 20, 8, Luc.d. 
ner. 3. salt. 48, Themist. or. 11, p. 151, Ach. Tat. 1, 
8%, Const. Man. 1, 62, 9., überh. mythologiſche Berfon, 
Arist. in Ath. 1,81, ο. Seine Abbildung u. Verehrung 
“rin Elis, Paus. 5, 10, 7. 14, 6, Ael. v. h. 2,33, doch 
8 su Clpmpia, Herod. in Schol. Pind. Ol, 5, 10. 8) 
=t..n Glis (21, Hesych. 4) Epartaner, Her. a. a. O., 
"zu .5,12,9. 5) Dichter aus Mitylene, Anth. ντ1, 297, 


T. a) Marc. 





᾽Αλωπεχή 67 


δ., ſ. Iac. xIII, p.889. 6) Steinfchneiter zur Zeit Caligu⸗ 
las, R. Rochette I.& M. Schorn p. 26. 

᾿Αλϕφενοῦσα (Strab. 8, 854), ”Αλφειφα (ober 
᾿Αλφειῶ) Schol. Pind. P. 2, 12. N. 1, 8, Osann. 
Auct. p. 106, ια, Θιταὺ, 8, 834, ᾽Αλϕειῶσα, 
Ath. 8, 846, b, Bein. ber Artemis, f. ᾽αλφειαία, 

᾽Αλφεσίβοια, f. (0. Soph. einmal mit langem &, 
Prisc-vol. 2, p. 415, f. Herm. zu Soph. Aj. 210), cigtl. 
Rinder einbringend, vielgefreit, Minna, 1) T. tes 
Vhrgeus, Gem. des Altmäon, Paus. 8, 24, 8, vgl. Apd. 
8,7, 5. 2) Gem. des Phönir, DM. tes Adonis, Apd. 3, 
14, 4. 8) Sem. des Teleftor, M. des Myenus, Plut. Auv. 
8, 3. 4) T. des Bias u. ber Bero, Theocr. 3, 45 u. Schol., 
Pherec. in Schol. Od.11,289. 5) eine Nymodr, Gclichte 
des ‚Qachus, Hermesian. > Plut. fluv. 24, 1. 

| ados, f. Adj. von Αλφειός, Bein. der 
Nymphe Arethusa, ΟΥ. Met. 5, 487. 

"AAdnetißouos, m m. *ubtäufcer, Hirtenn. Virg. 
Ecl. 5, 78. Κ. 

f vos Ovagos, Alfenus Varus, Römer unter 
Otho, Plut. Oth, 12. 

"AAdıdöns,m. Weislinger, Vöotier, Inser. 1570, b. 

vovs, m. Eduard (d.i. des Ölüdes Witten, 
eigtl. auf Gewinn beracht), Athener, E. des Glaukippos, 
Hermipp. b. Plut. x oratt. Hyperid. 

"AAdıos, m. Weisling, 1) Manusı. auf einen Ge⸗ 
mälde, Paus. 10, 25, 3. 2) Berg in Actolien— Myenus, 
Pilut. fluv. 8, 8. 

᾿᾽Αλϕιτά, ovs, f. (ahd. Berichte), wie Alto, ein Po⸗ 
panz für Kinder, Piat. Stoic, repugn. 15. 

X vos, m. δὲ. der Rhambäcr in Syrien, 
Strab. 16, 753. Vielleicht berfelbe mit: 

’AAxaußöyıos, (6), ein Araber, D. Cass. 36, 4. 
40, Ah 41, 27. 

Αλά, Sieden in Marmarifa, Ptol. 4, 5, 29. 

Άλλα, τα, [. Lex. 

)᾽Αλωάδαι, δ. ΑΡ. Rh. 1, 482 (Ad. υἷας) u. 489 
"Aluıdbas, (wur), b.D. Sic. 4,85 ’ (οἱ), 
Dreſcher, d i. Otos u. Ephialtes, Söhne des Poſeidon 
u. der Iphimedeia, der Gem. des Aloeus, w. f., Apd. 
1, 7, 4, Arist. mund. 1, 1, Plut. 18ο. lun. 22, 
Themist. or. 2, Ρ. 86. or. 6, p. 79, ‚vol. Il. 5, 3885, 
Sründer von ᾽ἁλώνον, St. B, ο. ᾽ἁλώνον. Ein Stüd 
von Sophillus diefee Namens erwähnt Ael. n. an. 
7, 39. 

’AAustg, έως, ep. (1. 5, 886. Od. 11, 805, Qu. 
Sm. 1, 516) nos, Φτε[ώετ, 1) ©. des Rofeidon, Gem. 
der Iphimedeia, V. der Aloaden, w. ſ. Hom. a. a. O., 
Apd. 1, 7, 4, D. Ρίο, 5, 60, Paus. 9, 22, 6, Luc. Char. 
8, Andr. in Parthen. erot. 19, A 9) 6. bes Helios u. 
der Antiope ober Perſe, K. von Afopia, Paus. 2, 1, 1. 
8, 10, Theop. b. Tzetz. Lycophr. 174, A. 

)᾽Αλώιον, n. Dreſcherhofen, &t. in Theſſalien bei 
Tempe, Gründung der Aloaden, Ew. ᾽Αλωεύς, St. B. 

᾿Αλωναί, 61. in Hispan. Tarracon., Ptol. 2, 6, 14. 

Αλόώνη, f. Tenniten, Infel in ber Propontis, bie 
auch Nebris, Prochone (Clephouneſos) hieß, Diogen. b. 
St. Β. s. Βέσβιχος. Ew. ᾽Αλωνήσιος, St.B. Nach 
Cinigen eine Etatt Baphlagoniens, St.B 

’AAuvie, f. Infel u. Statt von Maff αἶία, Artemid. 
b.St.B., viell. blos Örundung der Maffilier u. —"AAw- 
vl, w. . Ew. ᾽Αλωνίτης, St. Β. 

"AAwos, ἡ, --- 4λοῦον, w. [., Marc. epit. Artemid. 
10, Artemid. b. St.B.s. Φλάνω». 

᾽Αλωπεκή (jo nad) Arcad. 107, 5, b. Hesych. falich 
᾽Αλωποκῆ), Suid., St. B., oder ᾽Αλωπικαί, Harp., — 


5% 





68 ᾽Αλωπεχία 
Β. Α. 881 u. Schol. Luc. d. mer. 9,2 auch ἡ ᾽Αλω- 
πεκίς, Doswintel, Demos der Antiohifchen Phyle 
11 Stadien von der Stadt unweit Kynofarges. Ew. 
᾽Αλωπεκεύε, St. Β., Buid., pl. ’Alonrexeig, Inser. 19 in 
Meier ind.schol. 1851, oder ᾿Αλωπηκειεύς, Ross. Dem. 
Att. inscr. 9, (Ephem. archaeol. 2034,K.), aud ᾿Αλω- 
πεκηθο, Inser. 589, u. ᾽Αλωπεκεεύς, Inser. 139, 1, 
nach Suid. αιιῶ ᾿Αλωπεκιανός. --- Gew. ᾽Αλωπεκῆθεν 
mit u. ohne’Avzsoydd'os, u. mit u. ohne ὁ, Plat. Gorg. 
495, d, bys. or. 19, 16, Dem. 28,13. 25, 71. 58, 35. 
69, 25. 45. ö., Plut. Per. 11. Arist.1.—x oratt. vitt. An- 
tiph. 28, Luc. Philops. 20. d. mer. 2, 2, D.L. 5, 2,n. 
14, Att. Seew. x, Inser..172. 281. Insor. bei Meier a. 
0.0.10, A., auch τῶν δήµων᾽ ἁλωπεκῆθεν, D. L. 2, 6, 
n. 1. Untere Adv. find ᾽Αλωπεκῆσι, Her. b, 63 
(Dietfh: ᾽Αλωπειῇσι), Aeschin. 1, 97. 99. 105, St. 
B. ---᾽Αλωπεκήνδε, St. B. 

λΑλωπείία, f. Voßhauſen, 1) Inſel im mäotiſchen 
See an der Muͤndung des Don, Strab. 11. 498, Ptol. 3, 
5, 31, St. B.s. v.u. s. Ταυρική. 61ο. ᾿Αλωπεκιεύς, 
St. B. 2) Name des taurifchen Cherſones, St. B. s. 
Tavgızn. 

᾽Αλωπεκόννησος, (ή), (Voßwintel, f. St. B.s. 
v.), St. auf der Weſtſeite des thracifchen Cherſones, auch 
Kalıros genannt (St. B. s. Κάληρος). ©. Dem. 23, 
166. 18, 92, Scymn. 706, ΒογΙ. 67, Strab. 7, 833, fr. 
52, Harp.u. Androt. δ. Harp. s. Κηφισόδοτος, Ath. 2, 
62, ο, A. Ew. ᾽Αλωπειοννήσιος, Strab. ο. 0. O., 
Ephor. b. Harp. s. Alvog, St. B. 

᾽Αλώπεκος, m. Voßberg, 1) Pythagoreer aus Me⸗ 
tapont, Iambl. v. Pyth. 36. 2) ein Anderer, Paus. 3, 
16,9. 8) Gügel bei Haltartus, Plut. Lys. 29. 

᾽Αλόπηξ, Buchs, ὄνομα xugsov, Suid. 

"Αλωρ, 0005, ö, Hl. bei Dyrrachium, App- b. eiv. 
2,56. 

’AAdpıoy, τό, St. in Triphylien, Strab. 8, 850. 

"AAwpos, 1) m. K. der Chaldaͤer vor der Sündflutb, 
Abyden. b. Syncell.’38, b, Beros. tn-Euseb. chron. p.5. 
2) f. St. Mucedoniens am thermäiſchen Meerbufen, j. 
Paleothora b. Kapſokhori, Strab. 7, 380, fr. 20. 22. 
Bei Sceyl. 66 ᾽Αλωρόςᾳ betont u. nach Ptol. 2, 18, 28 
Et. Päonient. Ew. "Alopirns, Pol. 5, 63. 65, Bein. 
tes Ptolemäus, welcher Alerander, den Sohn des Amyn⸗ 
ta8, töttete, Schol. Asschin. 2, 29. — Fe. ᾿Αλαρῖτις, 
St.B. 

)Αλώτια, τά, Zeit der Tegeaten, Paus. 8,47, 8, f. 
Aktaia. 

᾽Αμάγη, 1. (9) ὅται des farmatifchen Königs Medo⸗ 
facios, Polyaen. 8, 56. 

᾿Αμαδόκα, St. in Sarmatien am Dnicper, nordw. 
vom j. Nowo-Mostowst, Ptol. 3, 5, 28. 

᾽Αμάδοκα Ta ὄρη, Gebirge Sarmatiens im j. Char⸗ 
fow, Ptol, 8, 5, 15. ' . 

᾽Α. οι, b. Ptol. 8, 5, 25 ᾽Αμαδόκοι, ſarma⸗ 
tiſches Volk im j. Cherſon, Jekaterinoslaw u. Charkow, 
Hellan. b. St. B. {hr Grhiet ᾿Αμαδόκιον, St. B. 

᾿᾽Δμάδοκοε, (6), 1) Hyperboreer, Paus. 1, 4, 4. 2) 
zwei Könige der Odryſen, a) der ältere, (Vater des Flg⸗ 
den). Iso. 5, 6, Arist. pol. 5, 8, Strab. 7, 381, fr. 48. 
6. Μήδοχος. b) der jüngere, Dem. 23, 8. 10.170, Ö., 
Theop. b. Harp., Suid. 

“Apaßpväs, (V-) άδος, νθο. 4μαδρνάς (Nonn. 
9, 98), dat. pl. — δρυάσιν (Lucil. ep. XI, 194) u.— 
ὀρυάδεσσιν (Nonn. 12, 281, δ.), ἡ, nach Mnesim. in 
Schol.Ap. Rh.2,479 von ἅμα ταῖς δρυσὶ γενέσθαι), 
1) Echweſter u. Gattin des Orylos, Mutter Der Bumı- 


"Auadaovidaı 


dryaden, Pherec. b. Ath. 8, 78, 6. 2) gew. mit Νύμφη, 
Baumnymphe, Αρ. Rh. 2, 479, Nonn. 22,85, ö. felt« 
ner mit Φεαένη, Nonn. 22, 118, doch auch ohne Zufas, 
Nonn, 2, 95. Im Blur. mit u. ohne Νόμφαν, Apd. 2,1, 5, 
Plat. ep. (1x, 808), Marian. ep. (1x, 668), Nonn. 44, 
88, 0. 

᾿Αμα[όνειον, n., Hecat. b.St. B., Anon. etad.,Harp. 
᾽Αμαζόνιον, 1) Drt in Athen, wo die Amazonen 
ein Heiligtbum errichtet oder ihre Schlacht geliefert 
haben follten, D. Sic. 4, 28, Clitod. b. Plut. Thea. 27, 
Isae. b. Harp., Suid,, der auch ein ᾽4μαξόνενον κέρας 
kennt. 2) Drt in Chalcis, Plut. Thes. 37. 8) Ort auf 
Patmos, Anen.st.mar. m.288. 4) Name fürftyme, He- 
cat. b. St. B., u. ſo aud für Epheſos, Anka, Ῥέριίπα, 
Eust. zu Dion. Per. 828. 5) St. im Bontus, Mel. 1, 19, 
Plin. 6, 4. 

’Analöves, f. Aunlwr. 

᾽Αμαζονία, ion. In, 1) St. in Meffapis, St. B., u. 
᾽Αμα[όνια, Gebirge in Pontus am Thermodon, ΑΡ. 
Rh. 2, 979, Plin. b. n. 6,4. 2) $rauenn., ep. ad. 
ν11, 667. 

—— m. —="Auelwr δι. Β. ο. Auagürss. 

"Apafovırös, ή, ur, Adj. amazoniſch, Plut. Pomp. 
85, Paus. 1, 41,7. Dav. "Apafovırdyv, Ort in ὧδο- 
tin, St. B. s. ’Aualöveor. 

’Aualöyuos, ία, ion. in, sor, 1) Adj. = dem vori⸗ 
gen, Au. ποταμός, b.i. der Tanait, Plut. fluv. 14, 1. 
— Nonn. 26, 830. 40, 295. ---᾽ἁμαξονίη Φαρέτρη. 
Nonn. 37, 117. ----ἁμαξόνια ὄρη u. Αμαζόνιο», |. 
oben. 2) αμαξόννος, Bein. des Apollo in Lafonien, Paus. 
3,25,3. 8) Aualovsos, Monatsname, D. 0899. 72,15. 

᾿Αμαϊονίε, (dos, dat. pl. νίδεσσιν. ΑΡ. Rh. 2, 
987, f. 1) Adj. στήλη, Amazonenfäule bei Atben, Plat. 
Axioch. 865, a. — γυνή, Palaeph.7, 5. 2) Subst. — 


᾽ἁμαζώ», sg. ep. ad. (Plan. 4, 92), plur. Her. 9, 27, 


Pind. Ol. 18, 124, ΑΡ. Rh. 2, 374, ὅ., Orph. Arg. 7428, 
Nonn. 36, 265, ö., Callim. Dion. 287, D. Sic. 2. 44. 4, 
96, Ephor. b. Suid., u. Strab. 12, 550. 3) Frauenn., 


"Inser. 2768. 


᾽Αμα[ονομαχία, ἤ, die Rmazonenfchladt, Schol. ΤΙ. 
2, 219. 

’"Analo, oũc, f. (Am-aza, d.i. ftarfe Mutter, d. i. die 
perfifche u. ſcythiſche Artemis), T. des Ephefos, M. ter 
Amazonen, St.B. 8. Εφεσος, Eust. zu Dion. 823, Cram. 
Α. Ο. 1,80. 

᾽Αμα[ών, όνος, (Walküre), (-——), 1) 7u.imPlur. 
’Analdves, (a3), T. des Ares u. der Harmonia, Pherec. 
in Schol. Ap. Rh. 2, 992, Lys. 2, 4, Iso. 4, 68. 12, 193, 
Nonn. 34, 158, ftreitbares Volk von Frauen in der Ebene 
von Themiskyra am Thermodon, welche deshalb τὸ τὼν 
ἁμαζόνων πεδίον heißt, Strab, 2,126 ; fpäter auch am 
untern Tanais u. fogar in Libyen (D.8ic.8,52, Dionya. 


“ Rhod. in Schol. ΑΡ. Rh. 2, 966). ©. Il, 8, 189, ὅ., 


δρ... 2) ᾽Αμαζῶνες, (οἱ), Volt zwifhen Myſien, Ka⸗ 
rien u. &udien, -- ἁλαζῶνες, Ephor. b.Strab. 12,550. 
Do fagt St. Β. im Allg. Aualwr fiche auch ἆρσε 
νικῶς. — Bol. ’Auate. 

"Apaßa, n. pl. (Sanpftett, f.St.B.), 1) Ort in 
Arabien, Tpäter 4χμαθα genannt, Ew. ᾿Αμαθηνοί, 
St.B. 2) ᾿Αμαθά, ὧν», Kaftell in Syrien, = "Auadoüg, 
Ios. 10, 5, 2.17, 10, 6. 

ἈΑμαθαί, Sandhaufen, St. in Sicilien, Ew. 
"Apaßaios, St.B. 

Ἀμαθαονίδαι, (-»----«), Sandhoerfer, altes ber⸗ 
vorragendes Geſchlecht in Hellas, Hes. fr. 48; f. Nic. 
Dama :c. exc. Vales. p. 445, 





Αμαθδεια 


"A PaudIn, w. [., (vr), Sand: 
well, ein: Nereite, 11. 18, 48. 

Αμάθη, f. Et. in Syrien am Orontes, in der Bibel 
Hamath, fpäter Epiphaneia genannt, gegrüntet von 
᾽᾿Αμάθιος, einem Sohne Canaans, 198. ἐ, 6. 2, d. Em. 
᾿Αμαθαῖοι, Ios. 5, 1, 28, St.B. 

Ayable, Sandhagen,St.inMaccbonien, gegründet 
pen Amathus, Schol. Il. 14, 226. 

᾿Αμαθῖτια, ἡ, Gebiet von Amathus, St. in Syrien, 
τος. 18, 5.10. (Auch hieß eine Art Muſcheln ἀμαδίτι- 
δες. Epich. δ. Ath. 8, 86, d.) 

. ‚m. Sandbed, 1). δΙ. in Meffenien bei 
Brio, auch Pamifos, u. fpäter Mamaos genanıtt, Strab. 
* 344, ôñ. 2) Et. in Syrien = ᾽ Αμαθοῦς, los. 9, 
10, 1. . 

᾿Αμαθοῦε, m. (--.-), Sant, 1) 6. des Mafedon 
(Schol. Il. 14, 226), od. des Herafles, Gruͤnder von Amas 
thus in@upern, St.B., nad) Tacit. ann. 8, 62 ©. des R. 
Arrias, Erbauer des Tempels der Benus Amathufia. 2) 
St. an der Supküfte von Cypern, j. Limiſſo, mit einem 
Tempel ter Aphrodite, Streb. 14, 683, Paus. 9, 41, 2, 
Dur. b. Ath. 4, 167, d, St. B., A. Ew. ᾿Αμαθούσιοι, 
nad Scyl. 103 Autochthonen, nad Theop. b. Phot..176 
alte Abtömmlinge bes Kinyras, f. Her. 5, 104, ὅ,, D. 
Sic. 14, 98, δ., Plut. Thes. 20, ο. bisweilen Κύπριο, 
Strab. 8, 340. Dar. 7 ᾿Αμαθουσία, a)Bein. der Aphro⸗ 
τας, St. B. s. Κύπρος. b) Das Gebiet von Amathus, 
Ptol. 5, 14, 5. Adj. ᾽Αμαθονσιακός, Ον. Met. 10, 227. 
3) feſte Stadt in Paläſtina, jenfeits des Jordan, wahrfch. 
ἱ. Es-Salt, Ios. 13, 18, 3, 8. 

᾿Αμάθοινσα, f. Sanden, M. des Kinyras, runs 
dırin von Amathus, w. f., St.B. 

Αμαία, 7 (nach Lob. Aglaoph. 822 Mutter), Bein. 
der Demeter bei den Trögeniern, Plut. prov. 41, Zenob. 
4, 20, Apostol. 2, 54, Suid. €. ᾿4ζησία. 

᾽Αμαιόκριτρα, m. (Harkort?), Feldherr der Bio» 
ter. Pol. 20, 4._ 

᾽Αμακάτις, f. St. in Indien, Ptol. 7, 1,48. . 

᾽Αμακλείδης, m. Windbeherifäher, Schol. Od: 10, 
2. E. Auadxsidng. 

᾿Αμακοί, Bölkerichaft in Afturien, Ptol.-2, 6, 36. 

᾽Αμακτίων, ονος, m. Truppenführer unter Seleukus, 
Polyaen. 4, 9, 6. 

’A. νσαι Mutter des Gothen Alarich, Procop. 
Goth. 1, 2, Suid. 

’ ‚m. »Zarte, 6. der Niobe, Scho). Od. 
19. 518. 

᾿Αμαλήκ, b. 108. 2, 1, 2 u. St. B. s. Γομολῖταν 
"Aydinwos, S. des Eſau, Etammp: der. Amalekiter, ep. 
christ. (1,60), Suid. 

᾽᾿Αμαληκῖταν, Bolt in Arabia petraes, im Suͤd⸗ 
weften von Baläftina, Ios. 8, 2, 1, d., Suid., St. B. 

᾽Αμαληκῖτις, ἡ, ein Theil von Idumaa, 109. 2. 19. 
δι. Β. 5. Γέβαλα u. Γομολῖταν. 

᾿Αμάλθεια, post. auch είη (--- ----, (Nonn., Phocyl., 
Anacr.), Edwine,d.i.diedem Befitz holde vd. ihn fördernde 
(anters Et.M. u. Welcker, (ή), 1) eine Ziege (8 αθ.αἴξ Hinzus 
gefügt, Nonn. 27, 298. 46,17), welche den fretifchen Zeus 
näbrte (Eust.11.13, 21, Suid.,A.)u.dafürunterdie Sterne 
erfeßt wurbe, Arat. phaen. 163, Eratostb. 18. 2) eine 
Nymphe ot. Jungfrau mit einem Stierborne (D. Sic. 
3,68), T. des Oteanos, Schol. 1. 21, 194, od. des Mes 
liſſeus, Hyg. poet. astr..2, 13, od. des Könige Hämo⸗ 
nı0s, Apd. 2, 7, 5, Pherec. in Schol. Soph. Argum. 
Trach., od. de Olenos, Theon zu Arat. 64, od. dos He⸗ 
lioe, Eratosth. a. a. O. Ihr oft abgebildetes u. dargeſtelltes 


69 


Horn (Paus. 6, 19, 6. 7, 26, 8, Ath. 5. 198, 0) gewährte 
in Allem Meberfluß u. wurte daher fpribw. zart’ 
’ Auaddelas κέρας --- Αἴξ οὐρανία. Außer Phocyl. 7, 
Anscr. 8 (Strab. 3, 151), Philoxen. ep. 8, Callict, ep. 
(x1, 5), Apd. 1, 1, 7, f. Antiphan. b. Ath. 11, 508, ὃν 
Piut. prov. 127, Zenob. 2,48, Luc. rhet. pr. 6. demerc. 
cond. 13, D..Chrys. 68 p. 591, Themist. or. 15 p. 198, 
1.0 ἡ Zrwizı) Au. Plut. comm. not. 5. (Ath. 11, 783, 
c.497, ο erwähnt auch Trinkbecher diefes Namens) 9) 
eine Sibylle, Tibull. 2, 5, 67, Lactant. 1, 6. 

᾿Αμαλθείαφ. κέρας, Ort bei Hipponium, eine Grün« 
dung Selons, Dur. b. Ath. 12, 542, a. 

᾽Αμαλθεῖον, τό, hieß das üppige Landgut des Attifus, 
Cie. Att. 1, 16. 

᾽Αμαλκέδηι --᾽άμακλείδης, Orph. b.Suid.s. Tgs- 
Tonatopsg u. Et. Μ. 768. 

’ Axsos, m. Name des nörbl. Oceans von Paropas 
mifus an, Hecat. (Abder.) b. Plin. 4, 13, 27. 

"Αμαλώΐοε, gen. sw, —'OuoAulios, w. |. Actolier, 


Inscr. 1583. 
’ , St.in Eypern, Em. ᾽Αμαμάσσιος 
1. "Ana St B * 


‚St.B. 

᾽Αμάν, oberfter Rath des Dareios, Suid. 

"Anava, Ort ber Caduſier in Medien, Ptol. G, 2, 2. 

"Αμανδρα, Dorf, nachher 61. b. Iconium, Ioann. Απ. 
tioch. fr. 6, 18. 

᾽Αμάνη, Emporium δ. der amanifchen Pforke, Scyl. 
102 (Cod. dAayn). - 

’Ayävldes, oder wie b. Arr. Απ. 2, 7, 1, Ptol. 5, 8, 1. 
7, Anon. et. mar. m. 156 ᾽Αμανικαὶ πύλαι, Paß im 
amanifchen Gebirge, weRl. von Sffus, dir aus Gilicien 
nach Eyrien führt, Pol. 12, 17, Strab. 14, 676. 16, 751, 
Plut. Demetr. 49, Polyaen. 4, 9, 5. 
,‚ 'Apaviraı, Em. vom Amanusgebirge. St. Β. Volks⸗ 
name, Suid. €. 4μμανῖταν. 

᾽Αμάνιτος, m. Briedlieb, niml. ἀμήνετος d. i. 
ohne Zorn, Inser. 1554. 

᾽Αμᾶνός, ὁ (b. Ios. fall) "Apavos) u. τὸ ᾽Αμᾶνόν 
mit u. ohne ὄρος (Strab. 11, 521. 14, 676. 17, 751, 
Ptol. 5, 6. 1), 1) eın Zweig des Taurus zwiſchen Cili⸗ 
cien u. Eprien, j. Almaday,Strab. 19/0 80.14.6Τ8, 0.,Plut. 
Cic. 36. Demetr. 48, ö., D. Cass. 48, 41, los. 1. 6, 1. 2, 
Ael.n.an. 5, 56. &w. ᾽Αμᾶνίτης, St. B. [. oben. 2) 
"άμανος, 6. des Königs Adados, los. 8, 15,5. ©. 
μμανος. 

᾽Αμαντία, f., Coll. b. St. Β. s. ν. 1.8. Αβαντίς hat 
᾽Αμαντίνη, Küftenjtabt im griech. Illyrien, j. Ruinen bei 
Niviga Maffaliotes, Seyl. 26 (27). Ptol.8,13,5.22. Tie 
Zandichaft ᾽Αμαντία, Antigon. b. St. Β. ο. Αβαντίς u. 
St.B.s.v. Die@w."Apavres(röm. Amantes), Lycophr. 
1043, Et. M., St. B., oder ᾿Αμαντιεῖς, Scyl. a. a. O., 
St. Β., od. "Apavros, Hesych. Adj. ’Apavrıyıch,St.B. 

᾽᾿Αμαντινοί, Voll in Bannonien beim j. Agram an 
der Save, Ptol. 2, 15 (16), 3,5. Plin. ὃ, 25 Amantes 
genannt. ’ 

᾽Αμάντιος, roͤm. Amintius, 1) Freund 6 4[ατό, Plut. 
Caes. 50. 51. 2) cin Späterer, ep. christ. 1, 5. 90. 

"Δμαξα, f. Wagenbret, Et. Bitbynicns, Έτα- 
tosth. b. St.B. Ew. ᾽Αμαξαῖος, ᾿Αμαξίτηςμ. Αμαξι- 
κός, St. Β. 9) "Αμαξα, das Geſtirn, dor Wagen, St.B. 
s. 4ρχαδία, aud Αμαξαία genannt, Herdn b. St. Β. 
s. Γενήζης. 

ἱ νιος, m. Wagenmannu, Mannen., Inser. 


Αμαξαντια 


912. 
"Auafavrıd, hie u. da (Harp. B. A. 348) falſch 
"Anafäyrua od. "Apafavrde geſcht, Wagenfeld, 





68 ᾽Αλωπεχκία 
Β. Α. 881 u. Schol. Luc. d. mer. 2,9 aud ἡ ᾿Αλω- 
πεκίς, Voswintel, Demos der Antiochiſchen Phyle 
11 Etatien von der Stadt unweit Kynofarges. Ew. 
λΑλωπεκεύε, St. B., Buid., pl. "Adwrrexeig, Inser. 19 in 
Meier ind.schol. 1851, oder ’ ειεύε͵ Ross. Dem. 
Att. inscr. 9, (Ephem. archaeol.2084,K.), au) ᾿Αλω- 
wexnds, Inscr. 539, u. ᾽Αλωπεκεεύς, Inser. 189, 1, 
nach Suid. auch ᾽Αλωπεκιανός. — Gew. ᾿Αλωπεκῆθεν 
mit u. ohne Avtioxidoc, u. mit u. ohne ὁ, Plat. Gorg. 
495, d, Lys. or. 19, 16, Dem. 28, 18. 25, 71. 58, 35. 
69, 25. 45. ὕ., Plut. Per. 11. Arist.1.—x oratt. vitt. An- 
tiph. 28, Luc. Philops. 20. d. mer. 2, 2, D. L. 5, 2, n. 
14, Att. Seew. x, Inser. 172. 281. Inser. bei Meier a. 
0.2.10, A., aub τῶν δήµων ἁλωπεκῆδεν, D. L. 216, 
n. 1. Andere Adv. find ᾽Αλωπεκῆσι, Her. 5, 63 
(Dietſch: ᾽Αλωπεκῇσι), Aeschin. 1, 97. 99. 105, St. 
Β. — ᾽Αλωπεκήνδε, St. B. 

λΑλωπεκία, f.VBoshaufen, 1) Juſel im maͤotiſchen 
Sie an der Muͤndung bes Don, Strab. 11, 493, Ptol. 3, 
5, 31, St. 5.8. v.u. s. Ταυρική. Ew. ᾽Αλωπεκιεύ, 
St. B. 2) Name des taurifhen Cherfoncs, St. B. s. 
Ταυρική. 

᾽Αλωπεκόννησος, (ή), (Voß winkel, f. St. Β. 8. 
v.), Et. auf der Weftfeite des thracifehen Cherſones, αιιώ 
Kaleros genannt (St. Β. s. Κάληρος). 6. Dem, 23, 
166. 18, 92, Scymn. 706, Βογ]. 67, Strab. 7, 388, fr. 
52, Harp. u. Androt. b. Harp. s. Κηφισόδοτος, Ath. 2, 
62, ο, A. Ew. ᾽Αλωπεκοννήσιος, Strab. r. 4. 5). 
Ephor. b. Harp. s. Alvog, St. Β. 

᾽Αλώπαιος, m. Ῥ0βδετῃ, 1) Pythagoreer aus Me⸗ 
tapont, Iambl. v. Pyth. 96. 2) ein Anderer, Paus. 3, 
16,9. 8) Hügel bei Haltartus, Plut. Lys. 29. - 

᾽Αλώπηξ, Buchs, ὄνομα κύριον, Suid. 

"Αλωρ, ορος, ö, 31. bei Dyrrachium, App. b. οἱν. 
2,50. 

᾽Αλώριον, τό, Et. in Trivhylien, Strab. 8, 850. 

"AAopos, 1) m. K. ter Ehaldäer vor der Sundfluth, 
Abyden. b. Syncell. 98, b, Beros. in Euseb. chron. p.5. 
9) {. St. Macedoniens am thermäifhen Meerbufen, 1. 
Paleothora b. Kapſokhori, Strab. 7, 3380, fr. 20. 22. 
Bei Scyl. 66 ᾽Αλωρός betont u. nach Ptol. 2, 18, 28 
Et. Bioniens. Ew. ᾽Αλωρΐτης, Pol. 5, 63. 65, Bein. 
des Ptolemäus, welcher Alerander, den Sohn des Amyn⸗ 
ta8, tödtete, Schol. Aeschin. 2, 29. — Fem. Αλωρῖτις, 
St.B. 

᾽Αλώτια, τά, Seit der Tegeaten, Paus. 8,47, 8, f. 
"Aksaia. 

’Andyn, f. (2) Srau des farmatifchen Könige Medo⸗ 
fucios, Polyaen. 8, 56. 

᾿Αμαδόκα, St. in Sarmatien am Dnicper, nordw. 
vom j. Nowo-Mostowst, Ptol. 3, 5, 28. 


᾽Αμάδοκα τὰ ὄρη, Gebirge Sarmatiens im j. Char⸗ 


x 


kow, Ptol, 8, 5, 15. ' 
A 


οι, b. Pol. 8, 5, 25 ᾽Αμαδόκοι, ſatma⸗ 


4 


tiſches Volk im j. Eherfon, Selaterinoslfaw u. Charkow, 


Hellan. b. St. B. Ihr Gebiet ᾿Αμαδόκιον, St. B. 

᾿Αμάδοκοε, (6), 1) Hyperboreer, Paus. 1, 4, 4. 2) 
zwei Könige ber Odryſen, a) ber ältere, (Vater des Flg⸗ 
den), Iso. 5, 6, Arist. pol. 5, 8, Strab. 7, 381, fr. 48. 
6. Mndoxog. b) der jüngere, Dem. 28, 8. 10. 120, ὅ., 
Theop. b. Harp., Suid. 

"Apaßpväs, (---»»), άδος, τθο. 4μαδρυάς (Nonn. 
2, 98), dat. pl. — δρνάσιν (Lucil. ep. ΧΙ, 194) u. — 
ὀρυάδεσσεν (Nonn. 12, 281, ö.), ἡ, nach Mnesim. in 
Schol. ΑΡ. Rh.2,479 von ἅμα ταῖς δρυσὶ γενέσθαι), 
1)Echwefter u. Gattin des Orplos, Mutter Per Ham i⸗ 


᾽Αμαθαονίδαι 


dryaden, Pherec. b. Ath. 3, Τ8, 6. 2) gew. mit Nuugr, 
Baumnymphe,Ap. Rh. 2, 479, Nonn. 22,85, ὅ., [είν 
πες mit Φεαίνη, Nonn. 98, 118, doch auch ohne Zufas, 
Nonn.2, 95. Im Blur. mit u. ohne Nöugas, Apd.2,1.5, 
Plat. ep. (1x, 803), Marien. ep. (1x, 668), Nonn, 44, 
88, 0. 

᾽Αμαζόνειον, n., Hecat. b.St. B., Anon. stad., Harp. 
"Analöyıor, 1) Ort in Athen, wo die Amayon.r 
ein Heiligthum errichtet oder ihre Schlacht gelufert 
haben follten, D. Sic. 4, 28, Clitod. b. Piut. Thea. 97, 
Isae. b. Harp., Suid., der auch ein 4μαζόνειον χέρα: 
fennt. 2) Ort in Chalcis, Plut. Thes. 87. 8) Ort ar 
Patmos, Anen.st.mar. m.288. 4) Name für Kyme, He- 
cat. b. St. B., u. ſo aud für Epheſos, Anaͤa, Myrins, 
Eust. zu Dion. Per. 828. 5) St. im Pontus, Mel, 1, 19, 
Plin. 6, 4. 

’Auatöves, [. ᾽4μαζων. 

’Anafovla, ion. in, 1) St. in Meflapis, St. R., r. 
᾽Αμαϊόνια, Gebirge in Pontus am Thermodon, ΑΡ. 
Rh. 2, 979, Plin. h. π. 6,4. 2) $rauenn., ep. ad. 
VII, 66%. 

’Anafoviöns, πι.-- μαζών St. B. 3.’ Auasirs,. 

᾽᾿Αμαζονικός, ή, uw, Adj. amazonifch, Plut. Pomp. 
85, Paus. 1, 41,7. Dav. ᾿Αμαζονικόν, Ort in Bir 
tin, St. B. 8. ᾽αμαζύνειον. 

"Aualdvios, ία, ion. η, κο», 1) Adj. = tem vor⸗ 
gen, Au. ποϊαμός, d. i. der Tanais, Plut. fur. 14,1. 
— Nonn. 26, 330. 40, 298. — "Auaborin φαρέτρι. 
Nonn. 91, 117. ---ἁμαξόνια ὄρη u. ᾽Αμαζόνιον, |. 
oben. 2) αμαξόνεος, Bein. des Apollo in Lakonien, Paus. 
3,25,8. 8) Αμαζόνιος, Monatsname, D. Cass. 72,15. 

᾽᾿Αμαζονίς, (dos, dat. pl. »ίδεσσιν., Ap. Ἠ.. 2. 
987, f. 1) Adj. στήλη, Amazonenfäule bei Atben, Piat. 
Axioch. 365, a. — γυνή, Palaeph. 7, 5. 9) Bubst. 
᾽ἁμαζών, sg. ep. ad. (Plan. 4, 92), pkur. Her. 9, 23. 
Pind. Ol. 13, 124, ΑΡ. Rh. 2, 374, ö., Orph. Arg. 745, 
Nonn. 36, 265, ὅ., Callim. Dian. 287, D. Sic. 2. 44.3. 
28, Epbor. b. Suid., u. Strab. 12, 550. 3) Frauenn. 


— 
— 


"Inser. 2768. 


: „Anafovopaxia, N. die Amazonenſchlacht, Schoi. I. 

᾽Αμα[ώ, oũc, f. (Am-aza, d. i. ftarfe Mutter, d. i. de 
perſiſche u. feythifche Artemis), TI. des Epheſos, M. te 
Amazonen, St.B. 8.’ Εφεσος, Eust. zuDion. 823, 01511. 
Δ. Ο. 1, 80. 

᾽᾿Αμαϊών, όνος, (Walküre), (-——), 19 ἡ αι. im Plut. 
᾽Δμα[όνες, (cc), T. des Ares u. der Harmonia, Pherec. 
in Schol. Ap. Rh. 2, 992, Lys. 2, 4, Iso. 4, 68. 12. 193. 
Nonn. 34, 158, ftreitbares Volk von Frauen in der Eben: 
von Themistura am Thermodon, welche deshalb τὸ τῶν 
᾽αμαζόνων πεδίον heißt, Strab. 2,126 ; fpater aud am 
untern Tanais u. fogar in Xibyen (D. Sic. 8,52, Diony: 


Rhod. in Schol. ΑΡ. Rh. 2, 965). &. Il. 8, 199. 0. 
Flgde. 2) ᾽Αμαζῶνει, (οἱ), Volk zwifchen Myfien, Lu 


rien u. &udien, =’Adalwrec, Ephor. b.Strab. 12, 55V. 
Doch fagt St. B. im Allg. Αμαζών ſtehe auch ἀρσε 
νικῶς. — Bol. ᾽Ημαζώ. 

""Άμαθα, n. pl. (Sandftedt, f.St. B.), 1) Det in 
Arabien, ſpäter Axuade genannt, Ew. ᾽Αμαθηνοῦ 
St.B. 2) ᾿Αμαθά, ὧν, Kaftell in Syrien, —="Auadons, 
Ios. 10, 56, 2.17, 10, 6. 

’A 


αἴοε, St.B 


Dama .c. exc. Valss. p. 445, 








Apabal, Sandhaufen, St. in Sicilien, Em 


Apadaovldaı, Geo), Sandhocfer, altes hir 
vorragendes Gefchlecht in Hellas, Hes. fr. 43; Ne 





᾽Αμάδεια 


Αμάθαα -- Paucdn, w. f., (vr), Sand: 
mil, eine Nereide, Ἡ. 18, 48. 

Ἀμάθη, f. Et. in Syrien am Orontes, in der Bibel 
Hamath, Später Epiphaneia genannt, gegründet von 
᾿Αμάθιος, einem Eohne Sanzans, 199. Ε, 6, 2, d. Ew. 
Αμαθαῖοι, Ios. 5, 1,28, St. Β. 

Ayadla,Sandhagen,St.inMacedonien, gegrüntet 
son Amatbus, Schol. Il. 14, 226. 

Ἀμαθῖτιε, ἡ, Gebiet von Amathus, St. in Syrien, 
:.13,5. 10. (Auch bieß eine Art Muſcheln ἆμαθίτι- 
δες. Epich. b. Ath. 8, 85, d.) 

u ‚m. Sandbed, 1) δΙ. in Meflenien bei 
Trlos, auch Bamifos, u. fpäter Mamaos genannt, Strab. 
ν 944, 6. 2) Et. in Syrien = "Auasoös, 198. 9, 
‚0.1. . 

Ἄμαθοῦθε, m. (-.-), Sand, 1) 6. des Mafebon 
'Schol. II. 14, 226), od. des Herakles, Oründer von Amas 
dus in Gvypern, St.B., nad Tacit. ann. 8, 62 S. des R. 
Arrıae, Erbauer des Tempels der Benus Amathuſia. 2) 
zt. an ter Supküfte von Cypern, j. Limiſſo, mit einem 
Tempel ter Aphrodite, Strab. 14, 683, Paus. 9, 41, 2, 
Der. b. Ath. 4, 167, ἆ, St. B., 4. Ew. ᾽᾿Αμαθούσιοι, 
nad δεν]. 103 Autochtbonen, παὤ Theop. b. Pbot. 176 
alte Ablömmlinge des Kinyras, f. Her. 5, 104, ὃ,, D. 
Sic. 14,98, 8., Plut. Thes. 20, Χ.; bisweilen Κύπριοι, 
Strab. 8,340. Dav. ’A a) Bein. der Aphro⸗ 
Ute, St. Β. 5. Κύπρος. b) Das Gebiet von Amathus, 
Prol. ὃν 14, 5. Adj. ° νακός, Ον. Met. 10, 227. 
ste, Stadt in Paläſtina, jenfeits des Jordan, wahrſch. 
t. E«-Salt, Ios. 13, 18, 8, 6. 

' σα, f. Sanden, M. des Kinyras, Grün⸗ 
detin von Amathus, το. f., St. B. 

Αμαία, ἡ (nad) Lob. Aglaoph. 822 Mutter), Bein. 
det Demeter bei den Trözeniern, Plut. prov. 41, Zenob. 
4. 20. Apostol. 2, 54, Suid, 6. ᾿Αξησία. 

᾽Αμαιόκριτρα, m. (Harlort?), Feldherr ter Bios 
tr, Pol. 20, 4., 

᾽Αμακάτις, f. St. in Indien, Ptol. 7, 1,48. 

"A „.m. Windbeberrfäher, Schol. Od; 10, 
. £. Αμαλκείδης. 

᾽᾿Αμακοί, Bölterfchaft in Afturien, Ptol. 2,6, 36. 

᾽Αμακτίων, ονος, m. Truppenführer unter Erleufuß, 
Puivaen. 4, 9, 6. 

Aualacodvea, Mutter des Gothen Alarich, Procop. 
\m,°b. l, 2, Suid. 

Apaleds, m. »Zarte, 6. ber Niobe, Schol. Od. 
19, 518, 

ο Αμαλήκ, b. 108. 2, 1,2 u. St. Β. s. Γομολῖτα, 
Ἀμάληκος, S. des Efau, Etammp: der Amalclitir, ep. 
hrist. (1,60), Said. 

᾽Αμαληκῖται, Bolt in Arabia petraes, im Siüt- 
at: von Baläftına, Ios. 3, 2, 1, d., Suid., St. B. 

wire, N, ein Theil von Idnmäa, Jos. 2. 12. 
v. B e. Σέβαλα u. Γομολῖτα. 

᾽Αμάλθεια, Ρος. auch ein (-------), (Nonn., Phocyl., 
ar)Gdwıned.i.biedem Beſitz holde ud. ihn förbernde 
antırs Et. M. u. Welcker, (ἡ), 1) εἶπε Ziege (8 αθ.αἴξ hinzu⸗ 
“gt, Nonn. 27, 298. 46, 17), welche ben kretiſchen Zeus 
labrte (Eust.11.13,21,Suid.,A.)u.dafürunterdie Sterne 
ετέοδὲ wurbe, Arat. phaen. 163, Eratosth. 18. 2) eine 
inmpbe or. Jungfrau mit einem Etierhorne (D. Sic. 
νι T. des Okeanos, Schol. Ἡ. 21, 194, od. des Me⸗ 
qetus, HyG. poct. astr..2, 18, ob. des Königs Hämo⸗ 
"et, Apd. 2, 7, 5, Pherec. in Schol. Soph. Argum. 
τν η. od. dee Olenos, Theon zu Arat. 64, ob. bes He⸗ 
58 Eratosth. a. a. O. Ihroft abgebildetes u. dargeftelltes 


ιό 


69 


Horn (Paus. 6, 19, 6.7, 26, 8, Ath. 5, 198, a) gemäßrte 
in Allem Ueberfluß u. wurde daher fprihw. παντ 
᾽ἁμαλθείας κέρας --- 4ἱξ οὐρανία. Außer Phocyl. 7, 
Anacr. 8 (Strab. 3. 151), Philoxen. ep. ὃ, Callict. ep. 
(αι, 5), Apd. 1, 1, 7, f. Antiphan. δ. Ath. 11, 503, b, 
Plut. prov. 127, Zenob. 2,48, Luc. rhet. pr. 6. demerc. 
cond. 18, D..Chrys. 68 p. 591, Themist. or. 15 p. 198, 
1.0 ἡ Στωϊκὴ Au. Plut. comm. not. 5. (Ath. 11,788, 
c.497, ο erwähnt auch Trintbecher diefes Namens.) 3) 
ειπε Sibylle, Tibull. 2, 5, 67, Lactant. 1, 6. 

A «πέρας, Ort bei Hipponium, eine Otũn⸗ 
dung Gelons, Dur. b. Ath. 12, 542, 8. 

᾿Αμαλθεῖον, tõ, hieß das üppige Landgut des Attifus, 
Cie, Att. 1, 16. 

᾽Αμαλκέδηε —="Auaxdeidins, Orph. b.Suid.s. τρι- 
τοπατορες u. Et. M. 768. 

f xıos, m. Name bes nörbl. Oceans von Paropas 
mifus an, Hecat. (Abder.) b. Plin. 4, 13, 27. 

: vos, gen. su, ⸗ Ὁμολαϊος, w. |. Actolier, 
Ἱπροτ. 1588. 

᾽Αμαμασσόᾳα, St. in Eypen, Gm. ᾿Αμαμάσσιος 
u. Αμαμασστεύν, St. B. 

"Audv, oberfier Rath des Dareios, Suid. 

"Αμανα, Ort der Caduſier in Medien, Ptol. G, 2, 2. 

"Άμανδρα, Dorf, nachher St. b. Iconium, Ioann. Απ» 
tıoch. fr. 6, 18. 

᾽Αμάνη, Emporium b. der amanifchen Pforte, Seyl. 
102 (Cod. ἁλάνη). . 

"Anävldes, oder wie δ. Arr. An. 2, 7, 1, Ptol. 5, 8, 1. 
7, Anon. st. mar. m. 156 ᾽Αμανικαὶ πύλαν, Paß im 
amanifchen Gebirge, weſtl. von Iffus, der aus Eilicien 
nad Syrien führt, Pol. 12, 17, Strab. 14, 676. 16, 751, 
Plut. Demetr. 49, Polyaen. 4, 9, 5. 
‚ "Apaviraı, Ew. vom Amanusgebirge, St. Β. Volle⸗ 
name, Suid. €.’ Auuavitas. 

’Apäyıros, m. Sriedlieb, näml. ἁμήνιτος ὃ. i. 
obne Zorn, Inscr. 1654. 

᾽Αμᾶνόε, ö (0. Το». falfch "Apavos) u. zo ᾽Αμᾶνόν 
mit u. ohne ὄρος (Strab. 11, 521. 14, 676. 17, 751, 
Ptol. 5, 6, 1), 1) ein Zweig des Taurus zwiſchen Gili⸗ 
cienu. Enrien, |. Almaday,Strab. 12,535.14.678, ö.,Plut. 
Cic. 36. Demetr. 48, ὃ., D. Cass. 48, 41, los. 1, 6, 1. 2, 
Ael.n.an. 5, 56. Ew. ᾽Αμᾶνίτης, δι. B. f. oben. 2) 
"4μανος, ©. tes Könige Adados, 108. 8, 15, δ.. ©. 
μμανος. 

᾽Αμαντία, f., Coll. b. St. B.s.v.u.s. Αβαντίς hat 
᾽Αμαντίνη, Kũſtenſtadt im griech. Illyrien, j. Ruinen bei 
Nivitza Maffaliotes, Scyl. 26 (27), Ptol.8, 13,5.22. Tie 
Sandfchaft ᾽Αμαντία, Antigon. b. St. Β. 9. 4βαντίς u. 
St.B.s.v. Die@w."Apayres (töm. Amantes), Lycophr. 
1043, Et. Μ., St. B., ober ᾽Αμαντιεῖς, Scyl. a... O., 
St. B., od. "Apavrou, Hesych. Adj. ᾽Αμαντινική, St. B. 

᾽Αμαντινοί, Volk in Bannonien beim j. Agram απ 
der Save, Ptol.2, 15 (16), 3,5. Plin. 8, 25 Amantes 
genannt. ’ 

᾿Αμάντιος, τόπι. Amintins, 1) Freund Cäfars, Plut. 
Caes. 50. 51. 2) ein Späterer, ep. christ. 1, 5. 96. 

"Δμαξα, f. Wagenbret, Et. Bithyniens, Era- 
tosth. b. St.B. Ew. ᾽Αμαξαῖος, ’Apafirmsu. ᾿Αμαξι- 
xös, St. B. 9) "Αμαξα, das Geſtirn, der Wagen, St.B. 
s. Αρκαδία, αι ᾽Αμαξαία genannt, Ηετάα b. St. B. 
s. Ρενήζης. 
" νιος, m. Wagenmann, Mannon., Inser. 


ς 
Αμαξαντια 


9i2.. 
'Αμαξαντιά, die u. da (Harp., B. A. 848) falſch 
"Anaftdävrea od. "Apafayrde geſcht, Wagenfeld, 





70 


attifher Demos ber hippothoontifähen VPhyle, Hesych., 
St.B. Ew. 'Αμαξαντιεύε, St. B., b.Harp. u. in Infchr., 
z. B. Roß Denn. Att.48 'Αμαξαντεόε, ober auch 'Αμα- 
sayrads, —8 x, c,157. In ——— Pi 
ſchrieben are. — Adv. ντιᾶθεν, 
᾽Αμαξαντιάνδεμ. 'Αμαξαντιᾶσιν, St. Β. 

Αιιαξία, Wagenroth, Heine St. im weſtl. Cilicie 
aspera, Nuinen bei Alaja, Strab. 14, 669 (Anon. st. 
mar. m. 208), Münzen b. Sest, class. gener. p. 101 ed. 
sec. (510. Αμαξιεύς͵ St. B. 

“Anafırös, (i). b. D. Sic. 14, 38 '᾿Αμάξιτος betont, 
1. δ. Ael.n.an. 12,5 u. St. B. nah Hom. u. ber Vul⸗ 
gärfpr. ᾽Αμαξιτός, Herweghen, St. an der Küfte 
von Iroas beim Vorgebirge Lecton, Thuc. 8, 101, Xen. 
Hell. 3, 1, 18.16, Scyl. 95, Strab. 9, 440. 18, 604, 6. 
Ew. "Apafıreis, Strab. 18, 606. (St. B.), Apd. b. 
St. B. auch ’Apafırmvol. Der Bezirk ἡ ᾽ἁμαξιτία, 
Strab. 10, 478. 2) St. in Sarien, Plin. 5, 29. 

Αμαξόβιοι, Wagenaars, Volt im europäiſchen 
Sarmatien, Ptol. 3, 5, 19. 

"And£oıkor, (05), fenthifches Volk zwifchen Boryſthe⸗ 
π.δ u. Zanais, wohl — bem vorigen, Strab. 2, 126. 
1,294. 

'Αμαξοκυλισταί, Wagentrus, eigentlih vom 
Wagen Herabſtürzende, Geſchlecht in Megara, Plut. qu. 
graec. 59. 

'Αμαξώ, f.’Avakuo. 

᾿Αμάρα, Ct. in Arabia felix, Ptol. 6, 7,87. 

"Anapalas, α, ὁ, Vorgebirge Amra in der regio Syr- 
tica in Libyen, Anon. st. mar. m. 96. 97. (Bei Jos. 18, 
1,2 ift ’Apapaios, Mannen. aus Medaba.) 

’ ivn, f. *Majoranne, $rauenn., Aleiphr. 
8, 87. Aehnl. N 

᾽Αμαρακίο, f. Xrauenn., Ephem. archaeol, 2741.K. 

᾿Αμάρακος, m. Majoran, 1) ein Knabe des Ko⸗ 
nigs Kinyras in Cypern, der fich in die Pflanze Amaracus 
verwandelte, f. Dierbach Flor. Apic. p. 49. 50. 9) 
Sreigelaffener des Auguſt, Inser. Orelli 5016.K. 

᾽Αμαραντὰ ὄρη, bas NAmarantengebirge, Gebirge in 
Kolchis, auf welchem der Kolchis, der auch davon (ΑΡ. 
Rh. 3, 1219) "Apapävrios („u 0) heißt, entfpringt, 
nach Finigen j. Imireti, ΑΡ. Rh. 2, 401 u. Schol., Ctes. 
fr.ed. Baehr, p.277. 610. ᾽Αμαραντοί, St.B. u. Herdn 
in Schol. Ap. Rh. 2, 399. 

"Apapavrös, Tauſendſchön, 1) Et. in Bontus, 
f. tas Vorige, Schol. zu ΑΡ. Rh. 2, 899. 2) Alerandrin. 
Schriftſt. Ath. 8, 343, e. ‚10, 414, ο. 3) Spartaner, 
Inscr. 1250. 1276. 

᾽Αμαρδοί, Boll an der Süpküfte des kasp. Meeres in 
Metien, Berfin u. Hyrlanien, f. Μάρδοι, Strab. 11, 
508. 523, St. Β. (Ptol. 6, 2,5 Μάρδοι ἤ ᾽ Auagdos). 
: “Δμαρδοκαία, n, Landſchaft in Babylonien, Ρεοἱ. 

‚20, B. 

"Apnapdos (ποταμός), Bl. in Medien, der ſich in das 
kaspiſche Meer ergießt, Ptol. 6, 2, 2, [. Μάρδος. 

᾽Αμαρεῖς, Bolt in Bactriana, Ρο]. 6, 11, 6. 

᾽Αμαριάκαι, Bolt in Medien, Ptol. €, 2, 5. ©. 
᾿Αναριάκαι. 

'Αμάριον, τό, Gräbonau, Hain des Zeus in 
Achaja, δίτευ. 8, 385. 887. 

᾽Αμαροῦσα, St. in Hyrkanien, Ptol. 6,9, 7. 8, 28,4. 

᾽Αμαρσνάδας, m. ein Batronymicum? fo heißt 
Phereflos, Simonid, δ. Plut. Thes. 17. 

"Apapvyrelöns, Amarnnteusfohn, Suid., b. i. 
a) Diores, 11,2, 622.4, 517. b) Kippoftratos, Hes. in 
Schol. Pind. Ol. 10, 46. (fr. 80.). 


Αμαξία 


"Αμαστρις 


᾽Αμαρνγκεύε, έως, ep. (Qu. Sm. 4, 916) os (-»---» ) 
Ῥετδί, — ahd. Peraht d. i. glänzend, ©. des Alckter 
(Eust. zu Hom. p. 303, 11), od. des Onefimahus (Hy. 
f.97), od. des Theſſaler Bittios (Paus. 5, 1, 11), Yuber 
der Epeer, fpäter K. von Elis, 11.23, 680, Apd. 1, 8,4 
Ael:n. an. 5, 1, Paus. 5, 8,4, Hesych., Suid. 
᾿ ῃ ίδος, („urr), (N), Berta, Hirn, 
Theoer.8, 1, Long. past. 5, d. 
’A wog u. voros, m. Manns. '. 
Athen, nach Meier Ind. schol. 1861 inser. 18, u. p. 2%. 
©. das Volgte. 
’A (»..), Streble, U) Fleden (St. B. 
νῆσος) von Eubda mit einem Tempel der Artemis, Strab. 
10, 448, Paus. 1, 31, 5, Ptol. 8, 15, 24, Ael.n. an. 1}, 
34. Adj.a) ᾽Αμαρύσιοφ, dar. ᾽Αμαρῦσία, Bein. kr 
Artemis, Paus. 1, 31, 4, Inser. 528,u. ra ᾽Αμαρίσια, 
Fer in Athen zu Ehren diefer Artemis, Hesych. 2. 
Böckh zu Inser. n. 528. 610. ᾽Αμαρύσιοι, St.B. h) 
᾿Αμαρύνθιον, St.B. Dav. 7 ’Apapuvdla, Bein. der: 
temis, Strab. 10, 448. Ew. Αμαρ St. Β., Fen. 
᾿Αμαρννθίᾳ (als Bein. der Artemis in Eretria, Liv. 35. 
δ8. Κ.) u. ᾿Αμαρννθιάδε χοῦραν, Theodorid. 6 (FI. 
156). 2) Als ihr Gründer gilt: ᾿ Αμάρννθος, m. ein 
Jäger der Artemis, St. B., nach Acusil. b.Berr. ju Virg. 
Bucol. 2, 48 (wo falſch Amaranthus ſteht) Vater το 
Nareiffus. 8) ein Hund des Altäon, ep. ad. 89 ed.B.u 
b. Apd. 8, 4, 4. 
᾿Αμάσεια, (N), (Θτααϐ), 1) Et. in Pontus, ım 
Iris, Refidenz der Könige von Bontus, Geburtsort μα 
bos, Strab. 12, 547. 561, ö., Ptol. 5, 6, 9, Meınnon f 
c.54. Ew. ’Ananeis, pl.’ Aucorsig, Strab.12,560.551. 
St.B., Capit. b.St.B. aud ᾽Αμασιώτηε. 9) Et. m 
linten Emsufer in Bermanien, — 4μεσα, lat. Απ 
Ptol. 2, 11, 28. 8, 6, 8. 
"Audonros,m. *Großfchlund, eigtl. der nichtfant 
Parafitenname, Alciphr. 3, 59. 9 
᾿Αμασίας, ου, (6), 1) δί. Ems in Drutfälet. 
Strab. 7, 290 u. ff., Marc. Heracl. per. m. ext. 2. ®. 
Ptol. 2, 11, 1. 11. 2) hebräifcher Name, a) K. von iu. 
Ios. 9, 9, 1---θ. Ὁ) 8. vun Armenien, Abyden. in Me 
Choren. 1, ο, 4. ο) andere Ios. 9, 1. 1. — 13,1. 
10, 4,1. j D.ſie. ib.ꝰ 
Auũcis, (6), gen. (b. Her. 8, 1, δ., D. Sie. 10,9: 
Ath. 18, 3,9 sos, fonft (Dinon b. Ath. 19, bbu. e. 
D.L. 8, ı,n. 3, Plut. mul. virt. 25. nobil. 3. comment. 
in Herod. 41, Ael.n. an. 17, 6) sdoc, dat. 7 (Her.>. 
4, d.), acc. sv, orient. Name, griech. Gräber, 1) alter K 
von Aegypten, D. Sie. 1, 60. 2) K. von Argon 
(570—526), µέγας, Plut. Alex. fort. 2,3. ©. Her. |. 
80. 9, 154, ö., Plat. Tim. 21, e, Arist. rhet. 2. 8.) 
Sic. 1, 68, δ., A. 8) perſiſcher Heerführer, Her. 4 1% 
901, ö. 4) ein Eleer, Ath. 13, 567, b. 5) griech. Tört:! 
Cabinet Durand n. 88. | 
᾽Αμάσιχος ο). ” λος, πι. Gräbnet, © 
der Penelope, Schol. Od. 1, 277. 4, 797. Buttm. er. 
mutbet "Auevosuos. - 
᾽Αμάστορος, ἡ (κώμη), Dorf in der Kyrenaift 
Eyrtt, Anon. st. mar. m. 64. 65. . 
᾽Αμαστρίνη, f. Bruderstochter des Darcios, [μή 
Regentin von Heraflea, Arr. Απ. 7, 4,δ. S. Aunottir 
"Αμαστριε, (7), gen. b. Strab. 19, 540, ὃ. zo. 
St. B. u. Marc. Heracl. ep. per. Menipp. ıdos, b. 
lyaen. 6, 12 ἁμαστρίδος, acc. 5, 1) eine Amaien 
Gründerin der Et. Amaſtris nach Demosth. Bitt- ὃ 
St.B. 2) Bruderstochter des Darius, fpät. Regentir dei 
Heruffca, Strab. a. a. D., Polyaen. a. a. O., HT" 


᾽Αμάτιος 


964, Memnon fr. 4. 6, St.B. 6. Αμαστρίνη u. Aun- 
στρις. Grunderin von: 8) St. in Paphlagonien, fruͤher 
Kromne u. Sefamus, j. Amafferah, Strab. 7, 809. 12, 
553, ö.. Arr. per. 14, 1, Scymn, 962, App. Mithr. 1. 
82, Luc. Tox. 67. Alex. 56, ὅ., del. n. an. 15, 5, Ptol. 
5.1,7. Ew.“ vös, mit ἀνήρ Luc. Alex. 25, 
ehnctaffelbe D.L. 4, 2,n. 10.5, 2, n. 3. St. B. Epäter: 
"Anaerrpavös, St. B. u. in Moschop. sched. p. 144 
Αμαστρηνόφ. Dav. das Gebiet der Statt ἡ "Apa- 
στριανή, Strab. 12, 545. 4) Fluß bei der St. Amaftris, 
Marc. Heraci. ep. per. Menipp. 9. 5) Titel einer Komös 
ti des Dipbilus, Mein. 1, p. 540. 

᾽Αμάτιοφ, (0), Enkel des Marius, App. b. civ. 
3,2, 3. 

᾿Αμανρόᾳ, m. Stelker, 8. von Tenebos, Heracl. 
Port. fr. 7, 2. 

᾽Αμάχιος, m. Friedleben, Grieche unter Julian, 
Said., Sozom. 5, 11. 
ούκηςε, m. Hunnenfürft, Phot. 22, b, 40. 

Yvola, das lat. hostiae ambarvales, am 
Fiſt ambarvalis in Rom bargebracht, Strab. 5, 250. 
᾽᾿Αμβαρών, 6αβιἩ der Perfer, 5 Tagereifen von Eirs 
ς rſium. Ioann. Epiph. fr. $.4 (Τ. τν, p. 275 ed. Mull.). 
‚n.Auffenberg, St. in Phrygien. 6. 
᾿Αμβασίτης, Alex. Polyb. b. St.B. 

ἈΑμβάσται, 1) Volk in Indien am Nanagunas, j. 
Zapty, Ptol. 7, 1, 66. 2) Volk in China am großen Ind. 
Meerbuſen. Ριο]. 7, 8, 4. 

᾽Αμβάστης, ου, δι. in China, Ptol. 7, 8, 2. 

"Außeros, ©. des Docurius, ein Luſitaner, Phleg. 
Trall. fr. 29 (111, p. 609, ed. Müll.) 

"Außatras, Völterfhaft der Paropanifaben, Ptol. 
6. „18. 3. 


ὄνομα πόλεως, Suid. 
St. im glüdlihen Arabien, Prol. 6, 7, 6. 
avol, Voͤlkerſchaft in Belgica (bei Amiens), 
Fils 4, 194. 908, Ptol. 2, 9, 8. 

᾽Αμβιδρανοί, "Norifhes Alpenvolk, Ptol. 2, 18 
(14), 3. 

Randen (nad) Ath. 11, 480, d bie 
au eine Art fpiger Becher ἄμβικες), πα in Sicilien, 
D. Sic. 20, 89. 

"Αμβιλικοί, Nerifhes Alpenvolf, Ptol. 2, 18 (14), 2. 

᾽Αμβίσνα St. | in Hispan. Tarracon., Ptol. 2, 6, 52. 

᾽Αμβισόντιοι (Plin. 3, 20 Ambisonten), Norifches 
Alpenvolt an ber obern Salzach, Ptol. 2, 13 (14), 2. 

‚na. pl. Neuwarfen, Si. in Rifidien, 
<a der Grenze von Karien u. Phrygien, Strab. 12, 570, 
Prol. 5, 4, 11. Ew. A ‚St. B., Münze b. 
Sestini class, gen. p. 94, ed. 2. Φαν. ὁ ὁ ᾽Αμβλαδεὺν 
οἶνος, Streb. a. a. O. 

— eigtl. die das Alter Aufſchiebende, alſo 
etwa: »Friſchleben, Bein. der Aphrodite in Sparte, 
Paus. 3, 18,1. 

Ἆιος, m. Neurath, 1) ὄνομα κύριον, 
Suid. 2) Bein. des Zeus, u. ᾽Αμβονλία, Bein. ber Athene, 
λιοι, Bein. der Vioeluren in Sparta, Paus. 


3. 18, 6. 

᾽Αμβρᾶκία, (N), ion. (ep. ıx, 558) ᾽Αμβρακίη, 
db. Thuc. 2,80 u. 0. paxla, u. fo auch Plut. Her. 
mal.21, berfonft (Per. 17. —* 6u.8.) Außoazxia hat, 
5. Ptol.3,14,6, der 8, 12,18 Αμβρακία hat, Rauen⸗ 
ιά (are- -Süyıs, eigtl. βρακία, Hesych. — 
τραχεῖς d i. τόπους), 61. u. Gebiet in Akamanien, 
am Arachthoefluß. Kolonie der Korinthier, j. Arta, Xen. 
Hell. 6, 2, 3, Dem. 9, 27. 18, 244, 3., Arist. pol. 5, 2, 9, 





᾽Αμβρωδαξ 71 


3.,%.; auch auf Düngen, ſ. Popp. prolegg.Thuc. II, p.140, 
früher Epuin, St. Β. s.’Enovie. Ew. ’A 
pl. oras, Helian. b.St.B.s. Χαορία, Xen. An.1,7, 18, 
ö., Pol. 4, 61, δ., Inscr. 1801, A., aber feüherHer.8, 46, 
Thuc. 2,80.8,111, 8. u. bisw. αιώ fpäter, 1.8. Polyaen. 
6,17, ὅ., (deraberß, 52 Aupßoazxia bat), fowieAel. η. 8η. 
13, 40 ᾽Αμπρακιότης, -ὥτα, ton. au Αμπρακιήτης, 
gen. έων, dat. ᾖσι, Her.7,7. 9, 28, 6. Fem. u. alsAdj. 
wars, ıdos, Xen. Hell. 6,4, 66. 66, 5. Thuc. 


1,48 "Apmpaxıdrıdes ‚do fagteman auch ᾿᾽Αμβράκιοε, 
ία, SB u. Philist 6.St.B. hat ’ vos. Eben fo 
"A, ‚St.B., ρεπ.ορ.ήω», D. Per. 498 ‚Ap. Rb. 


4, 1226. — Ad). "Anßpaxıxös, |. B. ὁ Außo. κόλπος, 
auch ὁ κόλπος ὃ 4 µβρ., Strab. 9 428, D.Cass. 50, 12, 
der ambracifche Mesrbufen zwiſchen Epirus u ‚Alarnanien, 
j. Solfo di ἅτια, Pol. 4, 68, Strab. 7, 826. 10, 450, ö., 
D. Hal. 1, 50, Dionys, Hell. 27 ‚ Harp., 9., b. 
Thuc.1, δδ ὁ ἀμπρακικὸς κόλπος u.b.Btrab. 7, 949, fr. 
6 αμώ τὸ ᾽4μβρακικὸν πέλαγος. Als Subst. "Außoe- 
κεκά, die cs hichte od. Befchreibung von Ambracis, Titel 
einer Schrift von Athbanadas, Anton. Lid. ο. 4. — Aus 
᾿Αμβρακιακόε erwähnt St. B. 2) T. d. Phorbas, M 
des Deramenos, Arist. b. St. Β. s. 4εξαμεναί. ϐ) T. 
des Melaneus, Gem. des Eurytos, Athanad. 6. Anton. 
Lib. ο. 4. 4) T. des Augeas, Phil. b. St. Β. Bon ihnen 
fol ter Ort feinen Namen haben, vgl. Eust. ju Dionys. 
492. 

᾿Αμβρακίς, έδος, Schuß, eine Sclavin, D.L. 5, 1, 
n. 9, (Außoaxidss Hießen eine Art Frauenſchuhe, Poll. 
7, 94.) 

"Außpaxos, 6, Rauenpein, Sehun in Epirus, 
Por ter. 68. Ew. ’Außpäxıos, S ® 

"A ‚axos,m.Raue, 1) 5 vn Thesprotes, B. 
des Ephyros, St. B. s. ᾿Εφύρα, von welchen Ambracia 
benannt fein fol. St. B. ο. Außoaxla. 2) 5. des Dera: 
menoß, K. von Ambracia, D. Hal. 1, 50. 

, ὀγος, m. Fuͤrſt ver Eburonen in Gal⸗ 

lien, D. Cass. 40, 5. 81. &. Aßosögsf. 

"Αμβροε (0), 1) ©. des Alamundaros, Anführer ber 


Sarazenen, Menand. Prot. fr. 11, 8. 2) Statthalter von 


Arabien, Nonnos. fr. b. Phot. od. 8. 

᾿Αμβροσία, ep. in, {. Odttlich. 1) Tochter des At⸗ 
las u.d. Bleione, eine Hyade u. dodonäiſche Nymphe. 
Pherec. in Schol. ll. 18, 486, Asclep. in Hyg. poet. 
astr. 2, 21. 2) $rauenn. Leon. Tar. 8 (τι, 200). 8) 
eine Blume (Lilie), Heges. u. Nicand. δ. Ath. 15, 683, 
d. 684, e. (Trant od. Speife der Götter, f. Lex.) 

n. pl. δε in Athen, Tzetz. u. Mo- 

schop. zu Hes. opp. 504. 

Αμ ναι πέτραι, Godsberge, zwei irtenbe 
Belfen ! im Meere, Nonn. 40, 469. 

Gorniich, ſpäterer Mannsen., Ep. ad. 

871 (ıx, 671), Hesych, 4. , 

“Ἄμβρυσον, (ή), b. Theogn. 73 “Αμβρυσσοε u. bei 
St.B. Auppveos, ο. {., b. Paus. 4, 31, δ. 9, 18, 3.10, 
86,8, 6.” ‚ Springbronn, Et. in Bhofis,j. 
Dpftoms, Pol.4,25, Strab. 9,423. Ew. 6 ᾽Αμβρυσεύς, 
acc. έας, Strab. 9, 424 (auf Infchr. auch λΑμβρύσιοη, 
fo * am Eingange der Korytiſchen Höhle, K.), ο. 
Paus. 10, 86, 1, u. ’A ‚Inser. 

Αμϕρυσείς 


8* Bei δι. B. u. Lycophr, b. Άι B. 
"Aupöcuos. 
bev(Kafc, lat. Vegetius), SariftRelker, ber 
über Theophraſt gefchrieben, D. L. 5, 1, n. 
’A. 1) St. in Barthien, Ρεο]. 5. 6, 2.8, 21, 
17. 2) St. in Areia, Ptol. 6, 5, 17. 





72 Außpwves 


"Außpoves, celtiſches Volt, wahrſch. in der Gegend 
von Embrun, Strab. 4, 184, Plut. Mar. 15. 19, ὅ., D. 
Case. 44, 42. 50, 24. 

"A , ein Heros, von weldem bie Et. Au- 
βρωσος ihren Namen haben foll, Paus. 10, 86, 3. Doc 
ſ. Außovoos. 

"Außov, ὠνος, Feldherr der Arualer, App. Iber. 46. 

"Au v, Leithen, (Leite, d. i. Bergfeite), Gegend 
in Troas, Hesych. (Schmidt vermuthet 4μβώ».) 

"A , ὄνομα κύριο», Suid. 

Ἂμ , K. der Chaldäer vor ber Sündfluth, 
Abyden. fr. 2, Beros. fr. 6. . 

᾽Αμέθνττοε, von ἀμέθυστος, Name eines Steine u. 
einer Pflanze (nach Plut. quaest. symp. 8, 1, 6 etwa 
Blaffe), Mannsn., Orelli 2466 u. fonft oft in Inſchr. 
d. röm. Zeiten, K. 

"Aunea, f. Inser. 8810 aus Phrygien. 

"Auaßos, Tauſcher, ©. bes Polycles, Schol. Ἡ. 
20, 329. 

᾽Αμ[ε]ίκον ἢ ᾽Αμείβου νῆσος, Infel an ter Oſt⸗ 
küſte Afrikas, Ptol. 4, 7, 40. 

᾿Αμέλιχος, Srimmel, Bl. in Achaja, Paus. 7, 
19, 4. 

᾽Αμείμητοε, m.,d. |. Autuntos, "Obnegleichen, 
Mannen., Inscr. 1256. 

᾽Αμεινιάδηε, Beilerer, 1) 6. des Philemon, 
Athener, Thuc. 2, 67. 2) ein anderer Athener, Aeschin. 
3, 180. 6. Αμινιάδης. 

’Auswvlas, ου, (0), ion. (Her. 8, 84, 5.) ’Apeavins, 
Beffer, 1) aus Athen, nad) Her. 8, 98 Pallener, nach 
Plut. Them. 14 Delelier, jüngerer Bruder des Aeſchylus, 
der πό in der Schlacht bei Salamis ausgezeichnet, D. Sic. 
11, 27, Ael.v.h. 5, 19. Dah. im Plur. ἁμεενίαε, Plut. 
Arist,.et Cat.comp.2. ο) atben. Arhon Ol. 89,2, D. Sic. 
12, 72, Ath. 5, 218, d, D. L. 8, n. 2, Anon. v. Plat. p. 6 
ed. Westerm., Schol. Ar. Nub. 81. 8) anderer Athener 
Aygvandev, Inser. 2983, Ανακηεύς, 586.— Ross. Dem. 
Att.n. 157. — Dem. 40, 36. 4) Zacedämonier, Tbuc.4, 
132. 5) Phoker, Piut. Pyrrh. 29. 6) Rhodier, D. Sic. 
20, 97. — Auf Münzen aus Sicyon u. Rhodus, Mion. 
11, 199, 111, 419. 7) aus Karien, Jaſier, B. des Diodor, 
D.L. 2, 11, 2.7. 8) Andere, Polyaen. 4, 6, 18. — D. 
L. ὅ, 8, 7. --- 9,3, 1. 

᾽Αμείνιπποαφ, "Befferroß, Spartiat, Ephem. 
archaeol. 9164, K. 

’ νοκλείδης, etwa: *Bajfmers, m. Infchr. auf 
einer Grabſtele in Lemnos, Conze Reife u. ſ. w. S. 109, K. 

᾽Αμεινόκληα, ſ. etwa Baſſmer, T. des Andro⸗ 
menes, Inſchr. im Theſeum, K. 

᾿Αμεινοκλῆς, έους, πι. etwa: "Baffmer, 1) Ma⸗ 
anefler, Her. 7, 190, Plut. mal. Her. 80. 2) Korinthier, 
Thuc. 1, 18, D. Hal. Thuc. 19, Themist. or. 26, p. 916. 
3) V. εἶπεν Eulleides aus Amphiffa, Curt. A.D.3. 4) 
Biel. auch Orchomenier, Inser. 1651. 

᾽Αμεανοκράτηε, οὓς, acc. η», m. ähnl. Sieg⸗ 
meier, Albener, gegen welchen Dinarch eine Rede hielt, 
D. Hal. Dinarch. 12.— Inscr. 169. 

"Anewvövixos, ου, m. Siegmeier, Athener, Ross. 
Dem. Att. 57. (— Auf einer alten Grabſtele, K.) 

Ἀμεινόλας, α, m. Baffermann, Inser. 2888. 

᾽Αμενώ, f. Beffer, T. einer Kleio in Kreta, 
Pencrat. 1 (vI, 856). 

᾽Αμείνων, m. Beſſer, Marm. Elgin. xxxı, 17, 
Osenn. Syll. 

᾽Αμαράκη od. ᾽᾿Αμεράκις, f.,1.d., Name ber Pene⸗ 
lope, Schol. Od. 4, 797. 


Αμεύνων 


᾽Αμαψίας, ου, m. Tauſcher, Dichter ber ältern 
Komödie (um ΟΙ. 89), Ar. R. 14, D.L. 2, 5,11, Ath. 
1, 8, e., d., Suid. €. Mein. 1, p. 199 8., frg. 11, p. TOLf. 

’A. » η. Dlannsn., Inser. Lam. 1 b. Curt. 
A.D.p. 14 (Keil: "Anöidov für ᾽Αμελάου, |. ’Ane- 
λαῖος.) 

᾿᾽Αμέλης, 1) ητος, ὅ-- ποταμός, Eorgenfrei,$l. 
in ter Unterwelt, Plat. τερ. 10, 621, a. 2) ᾽Αμελος 

ωνία, Ort in Libyen. Sprichw. von forglos u. muͤſſi 

ebenden Leuten, Zenob. 1, 78 u. Anm. dayu, Apost. 2, 
69, Hesych. Bei Plut. prov. 119 ᾽αμελῆς γωνία. 

᾿Αμελησαγόρας, älterer Geſchichtſchreiber, nad D. 
Hal. Thuc. 5 aus &halcedon, nad Antig. Caryst. fr.2out 
Athen, f.Schol. Eur. Alc. 2. Andere nennen ihn richtige 
Ἀ{ελησαγόρας, w.f., wofür Müll. fr. hist. Μελισσα- 
γόρας vermuthet. 

᾽Αμέλιος Γεντιλιανός, Ohneforge, aus Apamın, 
Euler des Plotin, Porphyr. v. Plotin. 2, 20, ö., Said. 
Val. Phot. cod. 167. 

"Άμεμπτον, {. Srauenn., Inser. 1899. Achnl.: 

"Αμεμπτος, Ohnetadel, 1) m. Athener, Inser. 144. 
CAuerntos βεθι 2687.) 2) f. Schiffename, Att. Sxm. 
1γ, b, δ. 

᾽Αμεμψινός, Chaldäer, vorfündflutlicher König, Syn- 
cell. 39, b. Euseb. chron. p. 5 ed. Mai Amemphsinu:. 

’Anevävds, ὁ (ποταμός), dor. (Pind. P. 1, 131) 
’Autvas, a, äbnl. Faulwaſſer, periokifcher dluß in 
Sicilien (Satane), j. Iudicello, St.B. s. Κατάνη. δή 
Strab. 5, 240 ᾿Αμένανον. 

᾿Αμένθης, acc. η», bei den Aegyptern ber Urt, mer 
hin nach dem Tode die Eeelenfommen, Plut. Is.u. Osir.29. 

᾽Αμενίτιος, m. Shwädhling, auf einer Munk 
aus Styme, Mion. S. ΥΙ, 6. 

᾽Αμεντῖνος, Amentinus, Bein. der Bolumnier in 
Rom, D. Sic. 11, 84. 5 ͵ 

Αμένωφιο, εως, εν, b. Sync. p. 73, c Apæ- 
ωφθίςᾳ u.151, ο ᾽Αμενώϕθις, u. auf ber Inſcht. te 
Memnonsftatüe, ᾽Αμένωθ, f. Ahrens Dial. 11, p. 58. 
K. von Aegypten, 1) der 18ten Dynaftie, Maneth. ὁ. 
108. e. ΑΡ. 1,15. 3) ter 19ten Dynaſt., ebendaſ. 1, °% 
82. 3) der 21ften Dynaft., Syncell. 73, ο. — ud 
Memnon genannt, Syncell. 151, ο. 

"Αμεπτος, m. für Ausuntog, w. ſ., auf cn 
Münze aus Magnefia, Mion, 111, 150. 

"Audpados, m. Mannen. auf einer ſyriſchen ευ 
Inser. 4665._ 

᾽Αμερήςε, aus Diospolis, K. der Aegypter (1911391). 
Maneth. b. Sync. 69, c. 

᾽Αμερία, 1) eine Römerin, Plut. parall. min. 25. 3) 
Et. in Umbrien, j. Amelia, Strab. 5, 227, Plut. Mar. li. 
Ptol. 8, 1, 54. 8) St. in Bontus, Streb. 12,557. 

᾽Αμερίας, (ö), m. Habenidt, aus Macetonien, 
grammarifiher Echriftfteller, Atb. 4, 176, e, ὅ., Sehol. ji 
DI. 11, 754, 8. u. zu ΑΡ. Rh. 2, 192, 3. 

’Anepıuvuavös, Mannön., Orelli 3047. Κ. πώ: 

᾽Αμέριμνος, m. Obneforge, Athener, Inser. 1% 

᾽Αμέριον -- ᾽Αμερία s.2. Ew. ᾿Αμερῖνοι, St. B. 

᾽ΑμέρισΊος, m. Bollmann, ein Mathematik, 
Dr. des Steſichorus, Procl. zu Eucl. Ä 

’ ira = ᾿Ομηρῖδαι, (ol), ein indiſchet Boll, 
Nonnos, in Malal. chron. p. 456, 24 u. Phot. cod.3. 

᾽Αμέρτης, ου, (6), (Habenicht?), Olympienil: 
aus Elis, Paus. 6, 8, 1. 

᾽᾿Δμεσσία, Schwefter des Amenophis, Königin ter 
Aegypten (18te Dynaſt.), Maneth. b. Ios. ο. ΑΡ. 1,1% 

᾽Αμεύνων, ωνος (?), m. Inscr. Lam. 6 in Curt. 4). 








"Apeucia; 


᾽Αμισίαε, m. (= Tauſcher, vgl. ἀμεύσασθαν), 
Inser. b. Keil Inscr. boeot.n. 2. 

᾽Αμήδηε, πι. (?), Name auf einer Münze δ. Mion. 

v2 156. 
"Ay , Dannen., -- ᾽Αμεινίας, Inser. 1526. 
᾽Αμήνῖτος, Stillfried, Athener, Inser. 169. 
᾽Αμήσελον, τό, Caſtell in Sicilien b. Agyrion, D 
Se. 22, 24. 

Ἂμ u. ᾽Αμησηνός, ὄνομα πόλεως, Suid. ©. 
ἀμινσος = ᾽αμισός. 

᾿Αμήστρατος, 61. in Eicilien unweit ber Nordküſte, 
j. Miſtretta, Cic. Verr. 8, 43, Apd. b. St. Β. Ew. 
᾽Αμηστρατῖνος, St. B., Cic. Verr. 3, 39, Torremuzza 
‘sb. 15, n.1, Eckhel. d. η. 1, 197, Infehr. auf Bafen, 
E Rochette, 5. &. Μυτίστράτος. 

, Anterrpion, (Hadert?), ©. des Heracles, Apd. 

| Αμοστρις, dos, ὃν, 1) f. a) T. tes Otanid, Gem. 
tes Xerres, Her. 7, 61. 9,109, ö., Plat. Alc. 1, 128. c, 
Plut. superst. 19. b)T. des Orgartes, Bruderstochter des 
Dariut, D.Sic. 90, 109. ©. ᾽4μαστρις. c) T. u. Gem. 
tes Artareıse®, Heracl. Cym. b. Plut. Artax. 28-- 28. 
?)m. tin Berfer, Aesch. Pers. 320. 

Αμητορίδαι, Nachkommen des Ametor, Ath. 14, 
698, b. 

᾿Αμήτορ, ορος, m. Mutterlofe, Iprifcher Dichter 
ton Kreta, Ath. 14, 688, b. 

'Aulavros, Amalo or. OÖhnematel, 1) 6. tes 
‘peurgus, Ἀτίαξίετ, Her. 6, 127. 2) Athener, Inscr. 286 
— aut Aegina, Andoc. 1, 65. 3) ein Architect, Gruter 
Inser. p. 588, 5, 6, Reines. Inser. Οἱ. x, 3 p. 597 falſch 
Amiantbus geſchricben. 4) auf einer apolloniſchen Münze, 
Mion. 111, 318. 

"Αμιδα, fefte Stadt in Armenien (Mefopotamien) am 
Tigrit, |. Diarbefir, Eust. Epiph. b.Euagr. 3, 85, Proc. 
v. Pers. 1, 7. 

"Aulöng, ου, m 
140. — Snid. 

else, ου, m. Ecythe, Luc. Tox. 38. 

᾽Αμικλῆς, έους, m. Mannen. auf einer Münze aus 
Tees, Mion. 111, 260, vielleicht Καλλικλῆς. 

non ion: Anfel im τοίθεπ Deere. Em. 

8 α en. Sie, 11, 21. 25, 11, ὕ., Plut. Tim. 
25. Schol. Luc. p. 216, 8), od. ου (Pol. 1, 97, 8.,D. Sic. 
19.71.23, 18, ὅ., Polyaen. 5, 11, Suid, ), b. App. Sic. 
;. Hannib. 2. Lib. 24, ὕ. ᾽Αμίλχαρ, einmal (App. Sic. 
) auch ΆἉμθλχας u. 5. D. Sic. 11, 20 einmal ᾽Αμίλ- 
Κων, ωγος, (0), Hamiltar, punifcher Name, 1) ©. des 
Huano (nach Andern des Mago), karthagiſcher Suffet in 
Zicilꝛen, Her. 7, 165, δ., Pol. 1, 24. 27, δ., D. Sic. 11, 
20. 19. 11, ὅ., Plut. Tim. 25, D. Casa. fr. 48, 21, 
Polysen. 5,7, A. 2) mit dem Bein. Βάρκας, Pol. 1, 56, 
c., D.Sic.23, 14,8., Plut.Cat.8, App.Sic.2,4. Hannib. 
2.3) ein Tartbagifher Nauarch, Pol. B, 95. 8, 3, App. 
...b.24. 30. 4) Antere, Pol. 36,2, App. Lid. 68. 70, 
S3id., 9. 

en m. K. der Chaldäer, Αυγά. b. Syncell. 
f. ε, b. 


εν») Krug, Trojaner, Qu.Sm. 9, 


λμαρσύδοκος, ©. des Nabocotroforus, K. von 
2ıbrlon, Abyd. b. Euseb. pr. ev. 9, 41. 
᾽Αμίλζουροι, Boll am Iſter, Prisc. Pan. fr. 1, Τ.ΙΥ, 
μα 71 ed. Μαι |. 
Αμῖλοε, (ή), Eichholz, Flecken bei Orchomenos in 
“raten. Paus. 8, 19, 5. Ew. ᾽Αμίλιος, St. Β. 
Ἀμιγναδάμ, hebr. Name (1 Sam. 7, 1), Suid. Bei 





᾽Αμμανίται Τὸ 
Ios. 6. 1 4, 6. — 8, 1 ᾽Αμινάδαβον, ου, N.T.Matth. 
1, 4. Luc. 3, 88 Αμιναδάβ, 


᾿Αμινάχαι, f. ᾽Ανινάχα 

Άμίνιοι (N, Bolt in πι: von ihnen follten 
die Amineaevites in Italien ihren Namen haben, Arist. b. 
Philargyr. zu Virg. Georg. 2, 97. 

᾽Αμίϊνιάδης, falfch für Yusividdns, w. f., Athener, 
Isae. 4, 8 

᾽Αμίνίας, äol. = ᾽Αμεινίας, w.f., 1) Thebaner, ©. 
des Demotes, Inscr. 1584. 2) Au. Τιμώνιος, Orchom. 
Keil Inscr. boeot. 2. 6. Ahrens Dial. 1, 190. Achnl.: 

"Αμίνιος, ὁ, Fluß in Arkadien, Paus. 8, 29, 5. 

᾽Αμινίων, Beffer, ‚nad Conj. Inser. 1574. 

᾽Αμινοκλεῖε, gen. εἴος, üol. -- 'Ausivoxrdüg, w. ſ. 
Inscr. 1568, b. (Tanagr.) Dav. 

᾽Αμινοκλεῖος, Patron. Inser. 2 b. Keil Inerr. boeot. 
(Orchom.) 

„Anıvoss : —'Aunoog, Suid. 

"Aunıca, £t. Germaniens, f. ἁμάσενα, Marcian. b. 
St. Β. Ew. ᾽Αμισαῖου, St. B 

᾽Αμϊσός, οὔ, (ἡ). nah St. Β. aud m. (GSichel⸗ 
burg. fl. ᾿4μησός von ἁμάω), anſehnliche Kü⸗ 
fenftadt in Pontus, Kolonie der Athener, (Arr. per. 15,8, 
Piut. Luc. 19) u. nad Scymn. 917 der Phokaͤer, früher 
Ἐνετή genannt, Hecat. δ. Eust. Il. 2, 852, Strab, 12, 
543, j. Samsum.; Arist.h.an. 5, 22, ö., Strab. 2, 68. 
12, 548 Π., ö., Plut. Pomp. 38. Lac. 14, ὅ., D. Sic. 19, 
57,8, Polyaen. 7, 21, D. Cass. 42, 46, App. Mithr. 8. 
b. οἷν. 2, 91, ὅ., Ptol. 5, 4, 8, õ., A. όν. ᾿Αμισηνός, 
Strab. 12, 544, ö., Plut. Luc. 19, 3. Arr.per.15,1, D. 
Cass. 42, 48, Luc.maer.22, A. (fem. ’Apuomvij,Inser. 
818) oter ᾽Αμισεῖς, for, App. Mith. 83, u. ᾽Αμί- 
σιος, St. B. Das Gebiet ᾽Αμισηνή, Strab. 12, 548, u. 
᾿Αμισία, St. B. 9, Φαμιζών. NIS Adi. Anıonvög, 
Arist, mir. ausc. 48. 

‚Anlerens, m. ®erjer, Aesch, Pers. 21. 

Ἀμισώδαρος, in Schol. 11. 6, 168 u. Palaeph. 29 

auch — geſchrieben, Iykifch Ἰσάρας, f. Plut. 
mul. virt, 9, nad) Schol. Il. 6, 170 —= Ἰοβάτης, K. in 
Lycien (Sarien), Il. 16, 328 u. Schol., Apd. 2, 3, 1, Ael. 
n. an. 9, 23, St. B. ο. Zıddan, 4 . 

"Αμίτα, ή, Gem. des Latinus, D. Hal. 1, 64. 

Alle νου, b. D.Hal. 1, 14. 2,48 λΑμιτέρνη, Ami- 
ternum, St. der Sabiner, |. Amatrica, Strab. 5, 228, 
Ptol. 8, 1,59. Ihr Gebiet ᾽Αμιτερνίνη, Strab. 5, 241. 

᾽Αμίτιοι, m. Inser. 1798. 

’Anırpoxdöns, m. K. der Inder, Hegesand. b. λα. 
14, 062 {. 
: ᾽Αμμαία (richtiger "Άμμαια), 1) St. in Arabien am 
perfifchen Bufen, Ptol. 5, 19,4. 2) Et. in Luſitanien, 
Ptol. 2, 5,8. 3) Et. in Mefopotamien — -- "Auıda, Ptol. 
5, 18, 10. 

"ray αίδαρα (7 ᾽Αμμέδαρα, intab. Peut.: ad Me- 
dera), Et. in Libyen, δβί. von Thevefle, j. Kellah at 
Snaan, Ptol. 4, 3, 80. 

᾽Αμμαῖον, m. (Mi ütterlein?), Freund des Dionyſius 


von Halicarnaß, D.Hal,de Lys. 1. 49 Dem. et Arist.tit., ö. 


᾽Αμμαλᾶ, Zeusfeft in Athen, Hesych. Nach Gorfiniız, 
p. 804 u. Boch Staatsh. 11, 259 — Auueivia; Echmidt 
vermuthet AuadAmv ot. 4μαλλώ, flatt 4slaber Anoi. 

"Αμμανα (richtiger Rabbat Ammon), früherer Name 
von Philadelphia in Syrien, w. ſ., St. B.s. ιλαδέλφεια. 

᾽Αμμανέμηε--- άμμεμένης, w.f. 

᾽Αμμανῖται, b. Suid. ᾽Αμανῖται, (οἩ), arabifches 
Rolt nordöſtl. von Ῥα[άβίπα, Το», 1, 11, δ. 5, 7,7, ὅ., 
Alex. Polyh. b. Euseb. pr.ev. 9, 30. St. B. Ρ. Auavor. 





74 Αμμαοῦς 


Ihr Land 7 ᾽Αμμανῖτια, εὗος, 198. 4, 5,8. — Nah 
Ios. 1, 11, 5 fo genannt von "Αμμανος, ©. des Lot. 

’ , ouyrog,— Ἑμμαοῦς, w. [., Ios. b. Iud. 
1,11,2.4,8,1.7,6, 6. 

’Anpäs, f. Mutter, a) Amme der Artemis. b) 
Bein. der Gybele u. der Demeter; Hesych., Et.M.84. ©. 
Lob. Aglaoph. 11. 822. 
᾿᾽Αμμάτας, Ort in Baläftina, Ios. 7, 1, δ. 
᾽Αμμέας, Sand, 6. des Koröbos, Platäer, Thuc. 
22 


᾽Αμμεμένηε, u. Maneth. 5. Sync. 69, ο u. 60 ο 
᾽Αμμανέμης, ου, od. Syncell. (chron.) p. 123 ᾽Αμμε- 
vers, 73, b "Appeviuns, aus Diospolis, K. von 
Acgypten, a) der 12ten Dyn., Maneth. 5. Sync. 69, ο. 
b) der 19ten Dynaſt. Maneth. b. Sync. 78, b. c) der 
8ßften, Maneth, b. Sync. p. 128. 

᾽Αμμένων, X. ter Ghaldäer, Αυγά. b. Sync. 88, b, 
Beros. in Eus. chron. p. 5. 

Αμμία, Amme, Mutter, f.Hesych., $rauenn., ep. 
ad. 668 (ντα, 888), — Inser. 1211, ὅ. Aehnl.: 

᾽Αμμιανόε, Dichter ber Anthologie, Iac. 111, p.98 ff., 
XIII, p. 840. 

᾽Αμμιάς, f. Amme, Stauenn., Inser. 2748. 3445,b. 

"Αμμιγοε, ein Frante, Menand. Prot. fr. 8. 

’ ου, ein Partbyäer, Satrap Alerans 
ders, Arr, An. 8, 22,1. 

᾽Αμμίνη, Infel bei Taprobane, Ptol. 7, 4, 11. 

"Άμμιον, "Mütterchen, Brauenn., Inser. 2348. 

"Αμμιοςφ, Sandthoff, Mannen., Inser. 8004. 

, s, m. Santwell, Fl. in Ehalcidice, He- 
gesand. b. Ath. 8, 884, ο. 

"Aupos, (7), Sandt, Dit in Kephallenia, Herod. 
in Schol. Od. 5, 96, — in ber Nähe von Rhodus u. 
Physcos (in Karien), Aeschin. ep. 9, 1u. 12, 11, 

᾽᾿Αμμοῦε, od, -- Ζεὺς "Auuwv, Her. 2, 12, Att. 
Inser. b. Meier schol. 1851 n. 48, Arist. δ. Hesych. 
Dav. Adj. ᾽Αμμούνεοι, -- Auuwvsos, Phil. Bybl. in 
Eus. pr. ev, 1, 9, ſ. Auoũc. 

’ ὡστος, Santbrint, St. in Cypern beim |. 
Gapo tella Grega, Anon. st. mar. magn. 804, Ptol. 
5,14, 8. 


pa, St. in Wethicpien, lub. Maurit. b. 
Plin. 6, 84. 

᾽Αμμάδηε αὐγιαλός, Sandgeftade, in Gorfita, Ptol. 
8, 2, ὃ. 

. ) wvog, τος. Αμμων» (Pind. fr. 7), (ὅ), 
1) Zeus Ammon in Kibyen, ägyptifchee Wort, Her. 2, 
42, ὃ., Pind. P. 4, 28 u. Schol., Plat. Polit. 257, b, Ar. 
Av. 619. 716, Inser, in Bödh Etautsh. 11, 6. 256, 9. 
Sein Orakel u. Tempel, (Bie Dafe in der libyſchen Wuͤſte), 
j. Siwah, Her. 1, 46, d., Plat. Phaedr. 275, c, Apd. 2, 
4, 8, D. Sic. 20, 100, Plut. Is. u. Os. 9, A., wird oft bes 
zeichnet durch εἰς ο. &v’Auuwvos, D. Sic. 17, 49, Plut. 
Lys.20, ὅ., Arr. Ann.7,14,7,Paus.5,15,11, Theophr. 
h. pl. 4, 8, 5, Strab. 17, 790, ö., doch auch bloß mit (0) 
"Auuwv,Strab.1,55.17,813.888, δ., Plut.Alex. 72.def. 
orac. 2, ö., Theophr. h. pl. 5, 3, 7, Arr. An. 7, 23, 6, 1. 
Er wird als Eohn des Zeus u. der Pafiphae angegeben, 
Plut. Agie. 9, u. von Zeus unterfähieben, Anth. app. 281. 
Zugleich gilt er als Vater Aleranters, Paus. 4, 14, 8, 
Arr. Anab. 4, 9, 9, ὅ., Luc. d. mort.14,%. BeiNonnus 
heißt aber auch Sol 44ΐίβυς "Auuwp 40, 892% u. cbenfo 
Arysbes Ammon 18, 871. 2) ein Hirte, nach welchem 
der Gott benannt fein fol, Paus. 4, 28, 10, Eust. zu 
Dion. Per. 212, Hyg. p. astr. 2, 20. 8) ein König von 
Lybien, D. Sic. 8, 78. 5, 44, ber alt Halbgott berrfchte, 


᾽Αμναῖος 


Maneth. b. Syncell. 16, ο. 4) ein Geometer, der den Umfuna 
Roms maß, Olymp. Theb. 5. Phot. cod. 80. 5) Bein. 
des Hipponifos in Athen, Heracl. Pont. b. Ath. 12, 587. 
a. 6) 6 4μμων πόλις in Ammoniaca, Ptol. 4, 5,33. 8, 
15, 16. 7) Auuwvos od. Βαλίθωνος ἄχρα, Lantivıg 
von Libyen, Strab. 17, 684. 8) ᾽Αμμωνος πόλις, St. 
b. δί. Cinyphos, (j. Cinifo) απ δει Kuͤſte der Syrte, Ptol.4. 
ὃ, 49, — ähnl. ein ᾽άμμωνος ἁλοῦς (ἆλσος) an ki 
großen Syrte, Seyl. 109. 9) Auuwwog (νῇσος), Ini. 
b. Antipprgos (Marſa Tobrouf), Anon. st. mar. magı. 
88 — ähnl. in Schol. Plat. Tim. p. 427. 10) Auuar 
(wahrfb. ᾽αμμώνια), ein Feſt in Athen, Hesych. ©. 
Böcdhs Etaatöh. m, 259. 

’ ν, τό, Tempel des Ammon, St. Β. 

᾽Αμμωνία, 1) Landſchaft in Libyen; auch Name für 
ganz Libyen, St. B. 2) anderer Name der ägypt. Etatt 
Paritonion, Spreb. 17,799. 8) Bein. ber Here in Elis. 
Paus. 5, 15, 11. [4) Frauenn. auf einer alt. Θταββε, 
gefunden 1858, K. 

᾽Αμμωνιακόᾳ, ή, όν, 1)a) ἡ ᾽Αμμωνιακί mitt. 
ohne χώρα, = ᾽Αμμωνία, Ptol. 4, 5, 23. 33, u. b)ber: 
Dratel ἡ Auuwrsaxı) ἁπατή, Pallad. 66 (v11, 687.) ©) 
(τὸ) Auuwvsaxorv,a)— 6"Auuwr, vom Orakel, Strat. 
7, 329, fr. 1. b) τὸ ἅλας "Auu., das Ammonialſal: 
Din, b. Ath. 2, 67, a. 

᾽Αμμωνιανόε, Srammatifer, Suid. u. Damasc. v. 
Isid. 60. &.’Auuwrvsog. 

᾽Αμμωνιάε, doc, 1) Adj. libyſch, Eur. Alc. 116. 
2) Name eines Heiligen Schiffs der Athener, wahrld. N. 
Salamis, welche feit Alexander, dem Sohn Ammons. ': 
genannt wurbe ob. vielleicht wegen der Theorie zum In: 
mon, Arist., Dinarch u. Philochor. in Lex. rhet. ;- 
676, 2, Ulp. ad Dem. 20, 171 u. Meier daju. Veig. 
Mull. fr. hist. ı1, p. 121. ©. Auuwrls. 

᾽Αμμώνιοι, (03), Ew. der Landſchaft Ammonis :: 
Libyen, Her. 2, 32. 181, ὅ., D. Sic. 10, 33. 17, 5, 
App. prooem. 1, Paus. 8, 18, 8. 9, 16, 1, Luc. ὁ 
mort. 18,1. 

᾽Αμμάνιοε, 1) Regent von Marathos, D. Sie. 83.6. 
— Freund Aleranders in Antiochien, Jos. 18, 4, 6, —': 
Argypten (DB. des Könige), ep.ad. IX, 614, app. 161.— 
ὁ Βαρκαῖος, Pol.5, 65. 2)Athener, Anaphipftier, Ins. 
587. — auf athenifchen Müngen, Mion τα, 117, S.Dl. 
540. 8) Künftler u. Gelehrte, 8) Steinſchneider auf err.: 
Gemme bei Raspe p. 239, Nr. 4510. b) Dichter der ' 
thologie (ıx, 827. χι, 201), Iac. 111, p. 154. c) Bram 
matifer, Schüler des Ariſtarch aus Alerandrien, ΔΙΑ. 1: 
476 f., δ., Schol. Il. 10, 898, Harp. s. ᾽ἁμαζονιν. 
ein Anderer: Verf. devocab. differentia, um 989 n.EN. 
8) Peripatetiker aus Alerandrien, Lehrer Plutarcht, Plu: 
Them. 32. qu. eymp. (Berfon des Geſpraͤcht) 8. 1.6. 
8, 1. 9, 1, 1.de οἱ delph. 1;—de adulat. et am.3l. de‘. 
or. 4, Porph. v. Plot. 20.— ein Platoniker, Lehrer hi 
Plotin, Porph. v. Plot. δ. 14. — Ammonius Saccas av 
Alerandria, Suid. — ©. bes Hermias, Damasc. v. ή: 
74, 6. ©. Fabr. bibl. gr. v, 712 ff. _ 

᾽Αμμωνίου a) ἀκρωτήριον inArab. fel., Ptol.6.: 
9. b) Πηγαέ in Eprenaica, j. Bir el Beacher, Anon.“- 
mar. m. 82. 

᾽Αμμωνίε-- ᾽Αμμωνιάς, ιο. [., a) Adj. ᾽Αμμ. ἴδροι. 
Eur. ΕΙ. 784, u. mit γῆ für 4ιβνη, Alex. Polyh. b. St. 
B. s. 4ιβύη. b) Name des heiligen Schiffs, Din. b. Hert- 

“Auva, Lamm, Laodiceerin, Att. Inſchr. Ros 
Dem. Att. 197. 

᾽Αμναῖος, 


min. 19. 


Lämmel, Mannsn., Plut. Ca 


"Αμναξ 


"Auvaf, αχος 2, m., K. in Libyen, Lysim, in Schol. 
Pind. P. 5, 108. 

᾽Αμνέα, cin Wind, -- Ὀρθόνοτος, Arist. vent. 

᾽Αμναός, [. Auriac. 

᾽᾿Αμνησία, N Εἰλείθυια, Hesych. (Schmidt ver⸗ 
muthit’Auenıosag ob. Αμριάς, w. f.) 

᾿Αμνησός, ὄνομα ὄρους, Said, f. Auvsaug. 

᾽Αμνίας notauöc, b. App.Mithr. 18 u.Suid. 6 ᾿Α- 
pyads ποταµός, Lammbach, Bl. in Paphlagonien, 
weſtl. vom Halys, Strab. 12, 662. 

Αμνιάε, ados, Bein. der Eileithyia, Rufus Ephes. p. 
45. &.’Auvsaos. 

" ᾽Αμνικλέονε, «Ρηγαιεύς, Inscer. 115, 
wo Bockh Αντικρ. άντικλ. ſchreibt. 

᾽Αμνῖσόε, οὔ, ep. οἵο (ὁ), Lammbach, Hafens 
pe in Knoſos auf Greta mit einer Grotte der Eileithyia, 
|. Amifos, Od. 19, 188, Strab. 10, 476, Paus. 1, 18, 5, 
am Sluffe gleiches Namens, j. Gartero, ΑΡ. Rh. 8, 876, 
Xonn. 9, 116. 18, 251, Suid., St. B., Eust. zu Dion. 
Per. 498. Auch ein Landſtrich, D. Per.498 u. ein Berg, f. 
Aurnoos. Dav. ᾽Αμνισὶε πηγή, Ap.Rh. ὃ, 881, u. die 
Flußnymphen Auricldes νύμφαι, Call. Dian. 16, u. 
᾽Αμνισιάδες, ebend. 162 u. 8t.B. 

: zanien, Zimmermann, Sirtenname, Alciphr. 
‚24. 

"Auvös, Lamm, Mannsn. auf Delos, Ath. 4, 178, 
a. (Bei Ios. 7, 1, 4 foınmt ᾽Αμνῶν u.B, 3 ᾿Αμνοῦς 
od.8,1 ᾽Αμνών, ὤνος, als Name cines Sohnes Das 
ride dor.) " 

’ ‚cos, m. Wechsler, 1) athenifher Bis 
tbarocte, Plut. Arat. 17. de virt. mor. 4, Ael.n. an.6,1. 
v.h.3, 30, Polyaen.4, 6, 1, Aristeas b. Ath. 14, 628,d. 
2) Name Bofeidons, Lycophr. 617. 

"AuoAßos, (Reichenbeim), St. der Magneten, Ba- 
larr.d.St.B. Ew. ᾽Αμόλβιος, St. B. 

"Anöiuos (6), δ. Strab. 5, 229 ᾽Αμόλλιοε, röm. 
Amulius, Fab. Pict.b. D. Hal. 1, 71. 76, ö., Anth. 8, 
19, tit., Nicol. Damasc. fr. 69, D. Sic. exc. 6. ed. 
Müll., Conon in Phot bibl. 466. x 

᾽᾿Αμομϕάρετος, (5), (etwa wie *Amalger, b.i.in 
der Tapferkeit ohne Tadel), Spurtuner, a) Her. 9,58. 71. 
δν. ὅ., Plut. Arist. 17. — b) Plut. Sol. 10. 

Auövras — "Auvvtas, Koronter, Ross Morgenbl. 
1835 p. 655, b. ©. Keil Inscr. boeot. LVII. 

‚ Apowdey, ovoc, (-— u), m. Hergefelle, Tro⸗ 
janır, ΠΠ. 8, 276. 

"Apopatos, m. R. der Derbiter, Ctes. (86, 6, 31). 

"Ayöpyns, ου, m. Berfer, Her. 5, 121, Thuc. 8, 5. 
23, And. 8, 29, Harp.; b. Ctes. 96, a. 80 Saterfürft. 

᾿ , b. Plut. de anima 11 "Apopyos, b. Hie- 
τος]. 657 u. in d. Hdfchrr. von Anon. st. mar. m. 278 
" ‚b. Ριο]. 5,2, 8 "A ‚ in Anon. st. 
mar.m. 282.284 auch ία, n(Codd.’Auoveyie), 
u. 381 im Plur. wahrſcheinlich mir den benachbarten In⸗ 
fin al’ (Φι[ώττ. ᾽Αμουργίαι) (ἀθπί. wir 
"KXrappeilant, ſ. St. B.) cine der fporadifchen Infeln, 
woblauh Παγκάλημ. Wuyta genannt, St.B., j. Morgo, 
Scyl. 58, Strab. 10, 497, Plut. Demetr. 11. de Alex. 
fort. 2,5, Heracl. fr. 19, Polyb. fr. p. 1177 ν. 81 ed. 
B., Eust. µι Dion. Per. 525. — Ew. ᾿Αμοργῖνοε, doch 
Char. in St. B., Androt. in St. B. s. Αρκεσίνη u. Inser. 
I b. Meier schol. 1851, p. 5 ᾽Αμόργιος u. Nicol, in 
St.B. "Apopyirns. Adj. ’Auöpyıvos, St.B. Dav. τὰ 
(Αβόργινα, koſtbare rothe Kleider, Plat.ep. 15.Ρ.868.ᾳ, 
«IR, 


᾽Αμόριον, π. Et. in Großphrovgien, j. wahrfch. Serri- 


75 


hissar, Strab. 12, 576, Ptol. 5, 2, 28, Hierocl. 697. 
Em. ᾽Αμοριεύς, St.B. ot. ᾿Αμοριανόςφ, Mion. VII, 501. 
"Auopiris, f. ὄνομα πόλεως, Suid. ». Auwpirig. 

᾽Αμόρκεσος, ὁ, Nolalier, Herrſcher in Arab. felix 
(478 π. 601. ©), Malch. Philad. fr. 1. 

’ hator, die Amoriter, Stamm der Canaaniter in 
Quta, los. 4, 5,2, Et. Μ., Suid. Benannt von ’Apod- 
Batos, S. Canaans, Ios. 1, 6, 2. — Suid. 5.’Auwpsov. 

"Auos, ©t. in Karien, Alex. Polyh. δ. St. Β. Ew. 


"Άμιοι, St. B. 
Αμοῦγκλα (7 ἁμούνκλα), Et. in Afrita (Siwah), 
Ptol. 4, 8, 42. .. 

᾿Αμονθαρταῖος, K. von Aegypten (Dyn. 87), Era- 
tosth. in Sync. chronogr. p. 123. 

᾽Αμούλιοα, (6), b. Sync. 192 4μουλος, ber roöm. 
Amulius, Plut. Rom. 3. parall. min. 86, App. reg. 1, 
Polyaen. 8, 1, 2, D. Cass. fr. 4, 10. 11. 

"Apoupyos, |. άμοργος. 

᾽Αμούριοςφ Τείρω», aus Italien, Phleg. Trall. fr.29. 

"Αμοθε, ö, 1) ägypt. für 4μμων, Hecat. b. Plut. 
Is. et Os. 9, Suid., Socr. 4, 28. ©. Αμμοῦς. 2) ein 
ägypt. Maaß, Schol. Dem. 24, 180. 

᾿Αμούτριον, St. in Darin, Ptol. 8, 8, 10. 

"Anmelvavös, m. Diannsn., Orelli 918, K. Aehnl.: 

᾽Αμπελίδαςα, ου, m. Rebmann, Argiver, Thuc. 
8, 22. 

᾿Αμπελῖνος, m. Rebmann, Mannen., Antiph. 
6,85. Achnl. 

᾿᾽Αμπέλιοας, m. Suid., Theophyl. ep. 82. 

"Aurels, (dos, J. Rebenſtockchen, a) Hetärenn., 
Luc. d. meretr. 8, 1. b) $rauenn., Arist. 8 (ντι, 457). 
Aehnl. 

᾽Αμπελίσκη, {. puella, Plaut. Rud. 

‚m. Rebmann, Inser. 297; Alciphr. 


A μπυχίδης 


8, 30. 

’ ol, Reber, Volk in Libyen, Alexandr. 
Delph. in Schol. Ar. Plut. 925. 

᾽Αμπελόεις, *Weinreich, Nenn. 11, 330. 

"ὌΆμπελος, ου, Rebenftod, 1) m. 8) Borgebirge 
am toroneifchen Meerbufen in Macedonien, Her. 7, 122, 
Ptol, 8, 18, 12. b) Vorgeb. u. Gebirge aufter Weſtkuͤſte 
von Samos, auh Κανθάρνος ἄχρα genannt, j. Capo 
Dominico, Streb. 14, 687 (10; 488), Ptol. 5, 2, 30, 
Agathem. 1,4. c) Landfpige u. Et. auf Kıeta, |. Cap 
Salomon, Ptol. 3, 17, 4. d) Vorgebirge u. Et. in Cyre⸗ 
naica, Scyl. 108, Agroet. b. St. B., Hesych. e) Vorgeb., 
Hafen u. St. in Rigurien, Hecat. b. St. B. — Ew. Ap- 
πελῖνου u. ’Aunekites. 3) m. mythiſche Perſon, Ge⸗ 
liebter des Bachus, Nonn. 10, 178, ὅ. — Ar. in 
Phot. lex. 9. Avosos. 8) f. Samabryate, Ath. 3, 
78, b. 

᾽Αμπέλων, 
Theophyl. 80. 

"Ausm, πόλις {. St. am Ausfluß des Tigris 
in den perſiſchen Meerbufen, Her. 6, 20. &w. Ap- 
παῖος, St.B. 

᾽Αμπλιᾶτοας, πι. röm. Ampliatus, Athener aus ber 
akamantiſchen Phyle, Inser. 286. Im N.T. {[ᾳ1.  Αμπλί- 
as, Rom. 16, 8. 

"Αμπλιοε, m. (nach Letronne ᾽Αμπέλιοφ), Name auf 
einer milcfifchen Münze, Mion. 111, 163. 

᾽Αμπρᾶκία, ältere Form (f. Eust. gu Dion. 
Per. 498), an deren Etelle etwas vor ΟΙ. 104 "Ayßpa- 
κία, το. [., trat. 

"Αμπραξ, [. άμβραξ. 

᾽Αμπύκίδης, gen.ep.ew, Ap Rh. 1,1106, πι. Am⸗ 


wvoc, m. NRebmann, Manns, 





76 “Αμπυξ 


pyrſohn d.i. Mopfus, Hes. sc. 181, ΑΡ. Rh. 1, 1088, 
ö., Orph. Arg. 951. 

"Αμπυξ, υχος, ö, in Schol.Ap.Rh. 1, 65 u. Ον. Met. 
5, 110 auch "Apeuxos, ου, m. Heubner, 1) 8. des 
Pelias, V. eines Agenor, Paus. 7,18, 5. 2)E. des Tis 
taron, cin Lapithe, B. des Mopfos, Orph. Arg. 129, 
Paus. 5, 17, 10, Schol. Ap.Rh. 1, 65, Ov.Met. 12,450. 
5) ©. des Japetos, Ον. Met. ὅ, 110.— ein Genoſſe des 
Phineus, Ebend. 185. — Bater des Phemios, St.B. 9. 
Pnulaı. 

"Αμρα, 6, B. des Moſet, Ioann. Antioch. fr. 11,5. 

᾽Αμράμ, S. tes Glath, Abraham, Alex. Polyh. in 
—— ev. 9, 21. 

"Ἀμσησσα, Frauenn., Inser. 4670 bei Edeſſa. 
᾿Αμύγδαλον, (Mandelbeck), Name’ einer Bades 
anftalt bei Antonia, Ios. b. Ind. 5, 11,4. 

"Antöpummwos, m. Krade, Athener, Inser. 165. 

᾽Αμύδόών, ὤνος, Et. in Bäonien am Axios, Il. 2,849. 
16, 288 u. Sehol., Arist. ep. 47 (Anth. app. 9), Später 
᾽Αβυδών genannt, w. f., Strab. 7, 830, fr. 20.23. Ew. 
᾽Αμυδώνιος, St. B. 

Αμνϊών, ähnl. etwa Köſtlin, kl. St. in Karien, 
zwiſchen Heraklea u. Alabanda, wahrſch. |. Baffi, Strab. 
14, 658, Ptol. 5, 2, 19. 

᾿Αμυθάν, m., Ὀυστ.Ξς 4μυθάω», Pind. P. 4, 223. 

᾿Αμύθᾶονία, f. cin Theil von Elis, nah Amythaon 
benennt, St. B. 

᾽Αμύθᾶονίδαι, (03), Nachkommen des Amythaon, Hes. 
fr. 168 ed. Didot, Pind. fr. 149 (170), Nicol. Damasc. 
fr. 88. — Könige von Argos, Strab. 8, 372. (Bei den 


Zatein. auch Amythaonius vom Melampus, Virg. Georg. 


3, 550, Colum. 10, 348.) 

᾿Αμύθάων,ονος, (@efell von ἀμύς b..Hesych.?), 
E. der Tyrou. des Kretheus, V. des Melompus, Orünter 
von Pylos, Od. 11, 258, Apd. 1,9, 11, Pherec. (η. 
Asclep.) in Schol. Od. 12, 69. 70. 15, 225, Dieuch. in 
Schol. Αρ. Rh. 1, 118, Paus. 5, 8, 2. 6, 17, 6,.D. Sic.4, 
68.69, 8. Β. 

᾽Αμυθίων, ωνος, (6), 1) ἰοπ..-- ᾽άμυδάω», m. 
f., Her. 2, 49.. 2) Athener, Μελιτεύς, Dem. 57, 37. — 
Εὐωνυμεύς, Att. Scrw. x, ο, 148. 

᾽Αμυΐτη, T. des Aftyagıs, Eatrapen von Metien 
(Euseb. nennt Πε Amuhia), Alex. Polyh.. δ. Syncell. 
p. 210, Ὁ. 

᾽Αμυκή, T. des Salaminos in Cypern. Gem. des Ka⸗ 
foß, nach welcher cine Gegend bei Antiodia ᾽ἁμυκή bes 
nannt war, f. d. Folgde. Paus. Damasc. b.Malal. p. 198. 

᾽Αμύκηε t --πεδίον καλούµενον bei Antiochia, 
Pol. 5, 59. 

᾽Αμύκλα, f. (nach Hes. ἁμυχλίς = γλυκύς, ᾖδύς, 
alfo Hulda), 1) 1. der Niobe, Αρά. 8, ὅ, 6, Paus.2, 21, 
9. 2) eine Lacchämonierin, Amme des Themiſtokles, Plut. 
Them. 1. Lyc. 16. 3) = "4uvxdas, Sosib. b. Ζοποῦ. 
1, 54. 

᾽Αμύκλᾶθεν, Adv., aus Amyclae, Pind. N. 11, 44. 

"Au (al), (-—-), (Schönau, f. Pol. 5, 19 
u. 5. Auvxda), alte St. Lakoniens am Eurotas, b.j. Elas 
vochori, mit einem berühmten Tempel des Apollon, L. 2, 
584, Pind. P. 1, 125 (wo «8 Lakonien felbft bezeichnet). 
11, 48, ὕ., Eur. Tro. 986, Ar. Lys. 1299, Xen. Hell. 6, 
5, 80, ΑΡ. Rb. 4, 1702, ὅ., Strab. 8, 868 ff., Paus. 8, 
18,7.19,6,9. Emw. ᾿Αμυκλαιεῖς, ol, Xen. Hell. 4, 
5, 11, Arist.in Schol.Pind.1.7,18, Paus. 9,2, 6. 10,1, ö„ 
au ᾽Αμνκλαῖοι, Xen. a. a. D., (Theocr. 22, 122 fem. 
᾽Αμυκλαία), od. auch ᾽Αμυκλαΐτηε, St. B. Adj. "Ayv- 
, κλαῖοε, ala, ep. αίη, gen. ep. 00, Nonn. 2, 88. 48, 


Ἁμύυμωνη 


587, ὅ., Simon. 48, A., insbef. Bein. des Apollon u. 
jwar ὁ 4μ. — Apollon, Paus. 3,19, 6, ferner des Ha 
finthes, Nonn. 11, 365 12,160, %., des Kafter u. Vole⸗ 
Deufes, Ον. Her. 8, 7, der Aphrodite, Nonn. 48, 6. Dit, 
᾽Αμυχλαίοισι Φεοῖσεν, Anth. app. 219, tie Gegentoͤ 
᾽Αμυκλαῖος νομός, Nic. Damasc. fr. 86. — 2) Et. inꝰꝛ 
tium, Sftl.von Terracina. Virg. Aen. 10,564 τι Serv. deu. 
Plin. 3, 5, d. Bon ihr hieß ein Fiſch duuxdavog, Art, 
8, 121,a. 8) eine Art Schuhe, welche vornehme Tate 
trugen, Theocr. 10, 85 u. Schol., Suid., bei Hesse. 
ἁμυκλαῖδες genannt, vgl. Poll. 7, 88, wo es b. Beki. 
᾽Αμυχλᾶδες heißt. 

᾽Αμύκλαϊζω, amykläiſch d. i. laloniſch [τι 
Theoecr. 12, 18 u. Schol. 

᾿Αμυκλαῖον, τό, Heiligthum des Apollon in Amreli, 
Thuc. 5, 18.28, Strab. 6, 278, Epilye. b. Ath. 4, 140. 
a, St.B. 

᾽Αμόκλαιον, τό, Et. u. Rhede in Kreta, StB. |. 
Auvxlas. 

᾽Αμνκλαῖος, m. ("6 hönauer),.ein Biltgieher (01. 
75), Paus. 10, 18, 4. 

᾿᾽Αμόκλας, gen. .meift a, doch Simias b. St.B-«. 
᾽αμύχλαι u. St.B. δ. 4ακεδαίµμων aub «ντο { 
Eust. 295, 15, Β.Α. 1188 u. 1185, (0), Suf, 1) 8. 
Des Racedämon, Erbauer von Amyclä, Αγά. 3, 10.5, 
Paus. 8, 1,3. 7, 18,5. 10, 9, 5, Arist. Miles. in Sch. 
Pind. P. 8, 14, Pherec. in Schol. Od. 4,22. 9) Bu | 
Leaneira, Apd. 8, 9,1. 8) B. der Daphne, Phylarch. b. 
Plut. Ag. 9 u. Parthen. erot. 15, a. 4) ein Edula des 
Plato aus Heraclen, Ael. v.h. 8, 19, Aristox. δ. D:L.! 
7,n.8. 6. Auvxdoc. 6 

᾽Αμυκλίδηε, (---), 6. des Amytlas d. i. Hyach 





thus, Ov. Mei. 10, 162, K. 


"Ἄμνκλοε, m. =’Auvxdeg,w.f., Schuͤlerdes Pi: 
D.L.8,1,n.81. . 

"Auuxos, („u ),m. gen. ep. ormo, ΑΡ. Rh. 2, l. i. 
doch auch ου, ΑΡ. Rh. 9, 186, Amalo d. i. ohne Makl, 
1) 6. des Tofeiton, K. ber Bebryker in Bithynien, Ap- 
Bh. a.a. ©. u. ö., BJat. Legg. 7, 796, a, Apd. 1,9, 20 
&., Luc. ἆ, deor. 26, Orph. Arg. 660, 9. 2) Sohn tt 
Ophion. ein Centaur, Ον. Μει. 12, 245. 3) €. des Prv 
mus, Gefährte tes Aeneas, Virg. Aen. 12, 509. 4) ca 
Troer, B. des Mimas, Virg. Aen. 10, 704. 5) In 1 
Bithynien mit einem Heroon von Amycos, Androet. N 
Schol. Ap. Rh. 2, 159. 

’Anüx ‚m. d. i. Polydeukes, der din ἀπ 
cus erlegte, Opp. Οσα. 1, 368. 

Αμόκ „ob, Freſſer, beſonderes Bolt ın Mr 
dien, Megasth. b. Strab. 15, 711. 

᾽Αμύμνην, ου, Stammvater der ᾿Αμυμναῖοι, St. B- 
s. Alysotaioı. S. das Bigte. 

"Αμυμνοι, (Amaler, Tadellofe), Volt in Epuus, 
Rhien. b.St.B. fagt such ᾽Αμυμναῖοε u. — xoic; StB. 

"Aptuoves = Auvuvos, Bolt inEpirus, Proxen.b. 
St. B.s. Xaovta. 

᾽Αμύμων, ονος, b. Suid. ᾽Αμυμών, ὤνος. (U: 
Amalo, a) Mannsn. auf einer erpthräifchen η, 
Mion. 8. νι, 217. b) Etammvater ber 4μύμονες, Ad; 


᾽ἁμυμωνεῖος, Suid. 


᾽Αμυμόνη, f.(-—— —), Amalie, 1) T. des Danach, 
nad) älterer Sage (Nenn. 41,158 u.-ff.) der Benus u. dis 
Adonis, auch Beroe genannt, Nonn. 41, 11, Beliebte τά 
Bofeidon, M. des Nauplios, ΑΡ. Rh. 1. 137, Apd. 2.1. 
4.5,8, Strab. 8,868, Paus. 3, 37, 1. 4, 85, 2, Pherer. 
inSchol. Ap.Rh. 4, 1091, Luc.d, mar. 6, Aristid. or. 3. 


p. 47, Orph. Arg. 208, Christoph. ecphr. (Anth. II. 





᾽Αμϕιετής 


᾽Αμϕιετήε, οὔὕς, m. »Jaͤhrlich, Bein. des Dionys 
fos, Orph. h. 58, 1. Fit lich, α - 

᾽Αμϕιετίδηε, m. Jahrlich, alte unebirte Infchr. 
ὃ. Muf. ver ατώ. Sefellichaft, K. 

᾽Απϕιθάλιοε, m. Blümner, Freund des Marcias 
nus aus Heraclea, Marc. Heracl. ep. peripl. Menipp. 
prooem. (4μφνθαλεῖς als Briefter in Epheſus, Heliod. 
1, 22.) 

’ ep. ᾽Αμϕιθέη, (von beiden Seiten göfts 
lichen Urfprungs, alfo etwa: Gudrid), 1) Gem. des 
Autolytos, Od. 19, 416. 2) Gem. des Adraſt, Apd. 1, 
9.18. 3) Gem. des Lycurgus, Apd. 1, 9, 14. 4) Gem. 
des etrurifhen Königs Aeolus, Plut. parall. min. 28, 
Stob. flor. 64, 85. 5) T. des Cyenus, Gem. des Tenos, 
lecat. b. St. Β. s. Τένεδος. 

’A 4,τδος,ι»,(ὁ), Erich, 1) 6. dee Apollo u. 
ter Atafallie, ΑΡ. Rh. 4, 1492, Alex. Polyh. inSchol. ud, 
<t.,Agroet.in Herdn. A. MOV. A&E. p. 11, 19.— Anführer 
ter &entauren, Nonn. 14,191. 2) Thebaner, Paus. 8, 9, 8, 

’ ‚„ m. Guthrie, 1) — dem vorigen 
Thebaner, Plut. Lys. 27. de gen. Socr. 4, 88, überh. 
Terfon des Geſprächt. 2) ein Mythograph, Harp. =. 
Σαβοίέ. 8) Spottname eines athen. Demagogen, Ar. 
Ach. 46, 5. 

᾿᾽Αμϕιθόη, f. Schnelle, eine Nereide, I. 18, 49. 

᾿ aa, — Aupixissa (Paus. 10, 38, 9, 
u. daf. die Ertl.), St. in Pholis, Her. 8,38. Ew. Ap- 


Φικαιεύς. St.B. 

᾿ Bollmar, 1) = ᾽Αμϕίχαια, Paus. 
10, 8, 9. 88, 9, 8ι.Β. 2) T. des Arifion, Schülerin des 
Plotin, Porph. v. Plot. 9. 

, ‚m. Bollmerz ὃ. i. Vollmars, Athe⸗ 
πετ, Inser. 165. — ®. eines Sophocles, Sunier, Poll. 9, 
42; D.L.5, 2,n. 5; vergl. Ath. 13, 610, 6. 

"Andır\ge, out, m. Bollmar, 1) Spartaner, 
S. res Agis, Pans. 8, 16, 9. 2) Thespier (Τ. Φλαούνος 
᾽Αμϕικλῆς), KeilInser. boeot. n. 5. 8) Athener, 6. 
ειπε Pythodorus, Ἐρχεεύς, Inser. 115; "Adanexn- 
Φε», Att. Seew. x, ο, 54. — Sunier, Ross Dem. Att. 
5, Dioxipp. b. Ath. 8,100, ο. 4) Mannsn., 'Theocr. 
ep. 12 (νι, 340), (T). 

3 λος, (6), Bollmar, 1) Troer, II. 16, 818. 
2) Euböer, Tyranıı von Shios, Paus. 7, 4, 9, Hipp. b. 
Ath. 6, 259, b. 

᾽Αμϕικράτηε, ους, ion. 805, αοο. η», Leuthold, 
. i. uber die Leute (herum) waltend, 1) alter König von 
Samos, Her. 3, 59. 2) Athener, a) Geſchichtſchreiber, 
Ath. 18, 576,c, D.L. 2. 8, n. 15. db) Rhetor, zur Zeit 
Yucufls, Plut. Luc. 22, Long. subl. 8, 4. c) auf athenis 
{den Münzen, Mion. S. Πα, 560. 8) Titel einer Komös 
tıe des Amphis, Mein. 1, p. 405. 

᾽Αμϕίκριτος, m. Alwin (rings erwählt, alfo Aller 
Freund), Eretrier, D.L. 4, 6,n. 19. 

᾽Αμϕικτύόονες, (οϐ, u. in Inſchr. Inser. 1688 fo 
vie auf Münzen aub ᾽Αμϕικτίονοα, Umſaſſen 
(ter Thermoppien), f. Anaxim. b. Harp. u. Apostol. 
2,70, Androt. b. Paus. 10, 8,1, Hesych., παὢ Ans 
teren von ᾽ἁμϕικτύων, w. f., benannt, Paus. a. a. 
5,, Harp., Suid., 9. d. h. die zum Cultus eines Gottes 
2. zu tem Schupe deffelben verbundenen Voͤlker, die 
dann auch in politifcher Beziehung zufammenbielten. 
Der befanntefle Bund der Art war 1) ber im Frühjahr 
fh in Delphi zum Gultus des Apollo u. im Herbft 
zu Antbela bei den Thermopylen gum Cultus der Des 
neter verfammelnde Er umfaßte 12 Völker, näml. 
t:e Jonier, Doloper, Theffaler, Aenianen ot. Detäer, 


79 


Magneten, Malier od. Melier, Phthioten od. Adhäer, 
Dorier, Pholeer od. fpäter Delphier, Lokrer, Böotier, 
Perrhäber, Aeschin. 2, 116, Paus. 10, 8, 2, Theop. b. 
Harp., Suid., A. ©. Her. 2, 180, 6.. Echembr. ep. 
(Anth. app. 258), marm. Par., 9. 68 hießen nun aber 
au die Abgeorbneten der Bunbesflaaten ᾽αμϕικτύο- 
νέες, Aeschin. 2, 117, d., dab. ὦ ἄνδρες Αμϕ., ebend. 
8, 119, u. ihre Berfammlung ἡ σύνοδος od. τὸ συνέ- 
ὅριον τῶν ᾽Αμϕ., Aeschin. 2, 115 u. Dem. 18, 156, 
u. wurden andere als Die eigentlichen Geſandten (Pyla⸗ 
goren u. Hieromnemonen) mit dazu genommen, dxxAn- 
σία τῶν ᾽Αμϕ., Aeschin. 8, 124, od. TO κοινὸν τῶν 
"Aug., Aeschin. 2, 189, Dem. 18, 154, u. ihre Befchlüffe 
τὰ τῶν ᾽Αμϕικτυόνων δόγµατα, Dem. 5,19. 18, 
154. 19, 68. — 2) ein zweiter ἰᾷ der Amphiktyonen⸗ 
bund von Kalauria, f. ᾽αμϕικτνονία. 8) der gu Ons 
heftos, f. ᾽αμϕικτυονικός. 4) der zu Delos, (Eultus 
bes Apollon), zu welchem die Bewohner von Myconos, 
Syros, Tenos, 6:08, Seriphos, Jos, Paros, Icaros, 
Naros, Andros u. Caryſtos (auf Eubda) gehörten, 
Marm. Sandw. in Boͤckhs Etaatsh. 2, Ρ. 214 u. ff., Ath. 
4,173, b. Vgl. Thuc. 8, 104. — οἳ αμϕικτύονες, 
Komödie bes Teleklides, Mein. 1, p. 87. 

᾽Αμϕικτνονείω, ein Abgeorbneter der Amphiltyo⸗ 
nenverfammlung fein, Inser. 

᾽Αμϕικτυόνη, Nabern, T. des Phthios, Gem. des 
Afterios, Pherec. b. St.B. 8. «ώτιον. 

᾿᾽Αμϕικτνονία, (ή), Ampphiktyonenbund, a) im Alls 
gem. (od. einer in Argos?), Paus. 4, 8, 2. b) ber 
von Kulauria, (Gultus des Pofeidon), an welchem Her» 
mione, Epidauros, Aegina, Athen, Prafiä, Nauplia u. 
das Minyeifhe Orchomenos Theil nahmen, Strab. 8, 
874. c) der von Delphi u. den Thermopylen, Isocr. 
5, 74, Dem. 5, 19. 11,4, D. Hal. de Dem. et Arist. 10, 
Plut. Them. 20,9. Bei Schol. Dem. ὃ ὑποθ. τόπος 
ἐν τῃῇ Ελλάδι, κοινὸν τῶν Ἑλλήνων δικαστήριο». 

’A 68, ή, 09, a) adj. mit χρημάτων», 
Inser. 1688, νόμοι, D. Hal. 4, 25, ερα, Dem. 23, 
88. 40, ἀγορά, Scymn. 601, σύστηµα, Strab. 9, 
420, σύνοδος, D. Hal. 4, 25, συνεδρία, Piut. Them. 
20, u. fprihw. von cinem griechifchen u. gerechten Ge⸗ 
tihte: Aupsxtvorixov συνέδριο», Apost. 2,70, — 
dien u. dixas, Piut. Cim. 8, Dem. 18, 822, προ- 
φάσεις, Dem. 18, 158, πόλεμος, Dem. 18, 143, 
λόγος, Suid. ϱ. Ἰσοκράτης u. «Ἠνλίσχος, v. Isocr. 
12.b) subst. τὸ---κόν — ᾽αμϕικτυονία, u.jwar von 
dem zu Oncefos, (Eultus des Pofeidon), Strab. 9, 
412. 

"Audbıcrvovis, dos, fom. zum vorigen, 1) eine 
zum Amphiftyonenbunde gehörige St., Aeschin. 2, 116. 
116. 2) eine Phyle in Thurii, D. Sic. 12, 11. 8) Bein. 
der in Anthela verehrten Demeter, Her. 7, 200. 

᾿᾽Αμϕικτύων,ονος, (6), Naber— Nachbar, 1) S.bes 
Deucalion u. der Pyrrhanach Einigen Autochthon u. Gruͤn⸗ 
der des Amphiktyonenbundes mit einem Heiligthum zu An⸗ 
thela, Herrſchet in Thermopylä, Locri od. Athen, Her. 7, 
200, D. Hal.4,25, Apd. 1,7,2.3,14,6, Plut. am. narr.3 
(qu. symp. 8, 4, 4, bier viel. Amphitryon), Paus. 1, 2, 
5,ö., Philoch. b. Ath. 2,88.c, Scymn. 588, Eust. Il. 
p. 277,17, Plut. qu. gr. ο. 15, δὲ. Β. ο. Pvᷣoꝝoc, Ar- 
menid. in Schol. Ap.Rh. 1, 551, Marm. Par., 9. 2) 
Athener, Ross Dem. Att. 134. 8) ein Mitglied des 
Amphiktyonenbundes, Dem. 19, 111, 9. 

᾽Αμϕικτυώνειος, ο», χώρα, Suid. 

A la, f. Winkelhauſen, Landſchaft in 
Atarnanien, Thuc. 2, 68, Pol. 22, 8, Plut. Pyrrh. 6. 


᾽Αμϕιλοχία 





78° ἸΑμϕάναξ 


in Theffalien am |. Golf von Bolo, St.B. 2) St. in 
Doris, Hecat. u. Theop. b. St. B. — Ew. ᾽Αμϕαναῖοι 


u. vage. St.B. ur 
᾿᾽Αμϕάναξ, [. ᾽Αμϕιάναξ. 
᾽Αμϕάξιον, b.St.B.—bem Folgon. Ew. ᾿Αμϕαξίτηε. 


> 


ἴτιε, νδος, ıv, i Amwardar, macedoniſche 
Landſchaft am linken Ufer u. an der Mündung tes Arios 
(Wardar), Pol. 5, 97, Strab. 329 u. 330, fr. 11 u. 
98, Ptol. 8, 18, 10. 14. 

Α , ας, Tugendreich, Brauenn., Nic. 
ep. 8 in Mein. del, anth. gr. ©. p. 159. 

᾿᾽Αμϕάρηε, acc. ή», (6), (nach Hesych. ἀμφαρής 
— ἐπιφανής, alfo etwa Volbreht), Spartaner, 
Plat. Ag. 18—21. 

Audäpxos,m. VBolbrechtel, Böotier, Inser.1678. 

"A x Amberg, St. in Meffenien, Ῥαα». 
4,5,9, 8. Ew. ᾽Αμϕεύᾳ, St.R. 

’Apdbeiov, τό, Heiligthum des Amphion außerhalb 
der St. Theben, Xen. Hell. 5, 4, 8, Arr. An. 1, 8, 6. 
6. "Aupsor. 

’A heißt Athene Lycophr. 1163. 

’A s, m. Hierapytnier, Inser. 2882. 

᾿Αμϕήναρ, ορος, m. Bollmann, Inser. 921. 

᾿Αμϕήρην, acc.n, m. (Runde), 6. des Poſeidon 


u. der Kleito, Herrfcher in Atlantis, Plat. Critia. 114, b. 
’ plöns, m. Ründeratd, Thafler, Inser. 1261. 
᾽Αμϕία, f. (Umlauf), Frauenn. aus Lebabea, 


Keil Inser. boeot. n. 18. 

, η ἡ ἄκρα, *Amfee, 1) Santipige in 
Attila, Serab. 9, 895. 2) M. des Rhodiers Eleodorus, 
Qu. Sm, 10, 222. 

᾽Αμϕίᾶλος, m. *Amfee, ein Phäake, Od. 8, 114. 
128. Paus. 10, 25, 3. 

᾽Αμϕιάναξ, axtos, m. Landolt ὃ. i. im Sande 
(rings) berrfchend, 1) 8. von Lycien, Apd. 2,2,1,= 
Iobates, Schol. Il. 6, 200, V. der Anteia, Pherec. in 
Schol. Od. 11, 825. 2) ©. des Antimacdhus, Paus. 8, 25, 
10. 8) ®. bes Oetylos, Pherec. u. Schol. I. 2, 585, 
wo man ᾽αμϕάναξ lieft. 4) Athener, Inser. 169. 

"Audiäpädbns,m. Ampbiaransfohn, d. i. Alc- 
maeon, Ov. Fast. 2, 43. 

᾽Αμϕιάρᾶοε, (6), tor.(Pind. Ol. 6, 20, ö.), "Apdid- 
enos, Pind. N. 9, 57 auch im dat. A (v.1.), 
ion. (Her. 1, 46, ö.) "Apdbıiäpens, u. fo auch bei den 
Attilem u. Spätern abwechſelnd mit ᾽αμϕιάραος 
(Aesch. Sept. 569, Hecat. b. Λε]. n. an. 18, 32, 
Ephor. b. Strab. 10, 462, Pherec. in Schol. Il. 5, 126, 
Hermipp. in D.L.2,7,17, Strab. 9, 849, ὕ., Plut. 
Arat. 8, ὅ., Luc. Alex. 19, Hesych. Miles. fr. 16), cigtl. 
von beiden Seiten erfleht, alfo etwa: Garlieb, ©. des 
Oikles (b. Hyg. f. 70 des Apollon), berühmter Seher u. 
K. von Argos, Od. 15, 244, Her. 8. 91. 6. Thuc. 2, 
68. 108, Xen. Cyn. 1, 8, Plat. Axioch. 868, a, Apd. 
1, 8, 2, ὅ., A. — Oft vorfommenber Titel von Komöd= 
dien, 3. B. des Ariftophanes u. Plato, Mein. 1, p. 167. 
463. 472. — Er hatte ein Heiligthum (Traumorakel) in 
Theben, Her. 8, 184, ö., u. viell. auch Plut. Arist. 19, 
doch beſonders bei Oropus (Karma), Paus. 1, 84, 5, ὅ., 
Plut. parall. min. 3, 6, ὅ., Dicasarch. Mess. fr. 6, Di- 
caearch. Hell. 6, weldes τὸ ᾽Αμϕιάρεον hieß, 
Strab. 9, 404, Suid. Dah, ἐς Αμϕιάρεω (Her. 8,134), 
Plut. οταο. 5, u. ἐν ᾽Αμϕναράου, Paus. 1, 84, 
ὃν D.L. 2,17. 8, 17.— In feiner Nähe befand fich eine 
Quelle Augpıagaov πηγή, Paus. 1, 34, 4. 2, 87, 5, 
Ath. 2, 46, ο, St. B. s. ἅρμα, dah. ᾽Αμϕιάρεια 
λοετρᾶ, Euph. b. St. Β. s. ’NEwrzös, vergl. Arat. ep. 


᾽Αμϕιεράων 


(πα, 129). Auch nannte man die Gegend πίδον Au- 
φιαρᾶου, Non. 18, 60. — Außerdem hatte er bei 80: 
jan; ein Heroon, Hesych. Miles fr. 16 u. in Argos, 
Paus. 2, 28, 2. 8, 12,5, u. zu Athen eine Statue, Pans. |, 
8, 2. (Sein Feſt, Kampffpiele ihm zu Ehren in Oroput, 
hießen ᾽Αμϕιαράῖα, Inser. in Ephem. archaeol. 2558. 
u. im gen. plur. au "Augssgaor, Philhiſt. He 
12, K.). 

"Audlas, m. *Ringsum, 1) ein Epidaurier, Thuc. 
4,119. 2) Philoſoph aus Tarfus, Plut. qu. symp. 2.1. 
12. 8) Athener, Dem. 45, 16, d., 46, 5. — Auf tin 
athenifchen Münze, Mion. 11, 117. 4) ein fhlehte 
Mein, Nicostr. u. Sosicr. b. Suid. u. Ath. 1, 31, e 
Hesych. 

᾽Αμϕίβαιοε, (-- ἀμφίγανος, Erdu mſchließet). 
Bein. des Poſeidon bei den Kyrenäern, Tzetz. adly 
cophr. 749. | 

᾽Αμϕιβία, f. *Doppelleben, T. des Pelopi, Di 
des Euryſtheus, Pherec. in Schol. Il. 19, 116. 

’ ıytvea, b. St. B. u. Eust. Hom. 9, 
24 au ᾽Αμϕιγένειον, Rintleben, Et. in τή” 
lien, 1. 2, 598, Streb. 8, 349, Apd. b. St. B.; πιό 
Antim. b. St.B. u. Hesych. viel. =" Augssa, n.i. 
Ew. ᾽Αμϕιγενιάτηα u. ᾽Αμϕιγενεός, δὲ Β. 

᾿Αμϕίγονος, m. Adelfon, Mannen., Cod. 5,5 


᾽Αμϕιγζήας ‚„ b. Hesych, falfh ) 





2) 
Hinter, Bein. des Hephäftos, f. Lex. Fe 
für Hephäſtos felbft, Hes. opp. 70, fr. in Schol. Pird. 
νι 95, Nonn. 5, 580. 18, 177, ö., ερ. (τν, 109) 

πια. 

᾽Αμϕιδᾶμας, αντος, τῖπρθ bezwingend, alſe € 
rich d. i. an Siegen τεώ, 1) ein Held von Eutkr 
11. 10, 269. 2) B. des Kiyfonymus aus Opus, 1.2. 
87, Apd. 3, 18,8, Philost. u. Hellan. in Schol. 1. ' 
14. 12,1. 3) K. in Ehalkis u. Eubda, Hes. opp. 65} 
Plut. sept. sap. conv. 10. comment. in Hes. 36. {) ἕ- 
des Lycurgus in Urkadien, Apd. 8, 9, 2 od. bes Altet 
Argonaut, Ap. Rh. 2, 1048. 1, 161, Paus. 8. 4. ὃν 
Ariaeth. in Schol. Il. 4, 819, nad} Schol. I. 2, 603 €. 
bes Arkas. 5) S. des Bufiris, Apd. 2, 5, 11. 6) V. du 
Naupidame, Hyg. fab. 14, — des Klytius, Pherer. in 
Schol. Eur. Or. 11, — Großvater des Euryſiheus, Sch 
2. 19,116. 7) Diener des Erechtheus, Nonn. 37. 46%. 

᾽Αμϕίδᾶμος, m. Bollmann, 1) Eleer, Pol 4 
75.86. 2) ®hofer, Inser. 1729. 

" vos, m. Handt (db. i. Gefdhidlihlar 
Athener (Brospaltier), Infchr. zu Atben in ber Ki 
Μεγάλη Παναγία, Κ. | 

᾽Αμϕίδικος, m. Erich, ©. des Aſtokos, Thebenn 
Apd. 8, 6,8. (Bei Paus. 9, 18, 6 heißt er Naphotilet.i 

” νο, das röm. Amfidius, Plut. Coriol. ??. 

᾽Αμϕίδοκος, Wirth, ©. des Orchomenos, He 
fr. 47 5. St.B.s. Acnindav, Eust. Π. p. 272.19. 

᾽Αμϕίδολοι, *Liftingen, St. im triphyliſchen Elt 
Xen. Hell. 3. 2, 30. Die Ew. ebenfo, ebent. 3, 2. ?> 
4, 2,16, St.B. Das Gcbiet ἤ ᾽Αμϕιδολίε, έδος, Str 
8, 841, οὗ. 77 ᾽Αμϕιδολία, Ebent. 8, 349. 

᾽Αμϕίδρομος, Umlauf, eine Gottheit, Aesch. ὃ 
Hesych. lieber das Feſt der ᾿Αμϕιδρόμια ſ. Lex. 
οι ΑΝ δρόση, f. Vollthau, Frauenn., Οοἡ. 

᾽Αμϕίδωροε, m. Gebert. Megarer, Thuc. 4,119 

᾽Αμφιεῖον, Nchenform von ᾽άμϕεῖο», vergl. Lob 
ju Phryn. 872. Paralipp. 28. 


᾽Αμϕιράων, f. ᾽Αμϕιάραος. 

















᾽Αμϕιετής 


᾽Αμϕιετής, οὕς, m. "Iährlich, Bein. des Dionys 

ieh, Orph. h. 58, 1. Dav. 
til, alte unedirte Infchr. 
d. Muf. der ar. "Srielfäalt, K . 

Απϕι ‚m. Blümner, Sreund bes Marcias 
nus aus Seraclea, Marc. Heracl. ep. peripl. Menipp. 
rooem. (Αμϕνθαλεῖς als Briefter in Epheſus, Heliod. 
l, 22.) 

Αμφιθέα, ερ. ᾽αμϕιθέη, (von beiden Seiten göfts 
Γάεπ Urfprungs, alfo etwa: Gudrid), 1) Gem. bes 
Yutefolos, Od. 19, 416. 2) Gem. bes Adraſt, Apd. 1, 
4,18. 3) Gem. des Lycurgus, Apd, 1, 9,14. 4) Gem. 
tt etruriſchen Königs Aeolus, Plut. parall. min. 28, 
Νιου. for. 64, 85. 5) T. des Cyenus, Gem. des Tenos, 
lleeat. b. St. Β. ο. Τένεδος. 

‚sdos,ıw,(6), Er ich, 1) ©. des Apollo u. 
der Alstallis, ΑΡ. Rh.4, 1492, Alex. Polyh.inSchol. jub. 
£t.,Agroet.in Herdn..uor. λε. p.11, 19.— Anführer 
tr Sentauren, Nonn. 14,191. 2) Thebaner, Paus. 8,9,8. 

„m. Guthrie, 1) = dem vorigen 
Tyebaner, Plut. Lys. 27. de gen. Socr. 4, 88, überh. 
Terien tes Geſprächt. 2) ein Mythograph, Harp. 5 
Zußoi. 3) Spottname eines athen. Demagogen, Ar. 
Ach. 46, 8. 

Αμϕιθόη, 1. Schnelle, eine Nereide, Il. 18, 42. 

᾽Αμϕίκαια, -- Aupixisıa (Paus. 10, 88, 9, 
u. tat. die Arfl.), Et. in Pholis, Her. 8,33. Ew. Αμ. 


Φικαιεύς. δὲ. Β. 

ε Bollmar, 1) = ᾽αμϕίχαια, Pane. 
10.3,20.33,9,St.B. 2)T. des Arifton, Schülerin des 
Βίου, Porph. v. Plot. 9. 

‚m. Bollmerz d. i. Vollmars, Athe⸗ 
ner, Inser. 165. — V. eines Sophocles, Sunier, Poll. 9, 
12; D.L. 5, 2,n. 5; vergl. Ath. 18, 610, e. 

—ER8 *8 m. Vollmer, 1) Spartaner, 

2.8 Agis, Pans. 8, 16, 9. 2) Thespier (T. —— 
33 Keil Inser. boeot. n. 5. 8) At hener, 6 
ειπιό Pythoborus, Foxatvc, Inser. 115; ᾽ἁλωπεκῆ- 
δεν, Att. 610. Χ, ο, 54. — Sunier, Ross Dem. Att. 
5, Dioxipp. b. Ath. 8,100, ο. 4) Mannen., Theoer. 
ερ. 13 (ντ, 340), (T). 

"A ‚(6), Bollmar, 1)Troer, Ἡ. 16, 818. 
2) Guböer, Tprann von Chios, Paus. 7,4,9, Hipp. b. 
Ath. 6, 259, b. 

᾿ , ους, ion. 805, acc.ny, Leuthold, 
Σ.ν uber die Leute (herum) waltend, 1) alter König von 
Zımot, Her. 3, 59. 2) Athener, a) Geſchichtſchreiber, 
Ath.13,576,c, D.L. 2,8, n. 15. b) Rhetor, gur Zeit 
Yaculls, Plut. Luc. 22, Long. ουδ]. 8, 4. c) auf athenis 
ſchen Münzen, Mion. S. 111, 560. 8) Titel einer Komö⸗ 
ε e des Ampbis, Mein. 1, p. 405. 

του, m. Alwin (rings erwählt, alfo Aller 
Areund), Eretrier, D. L. 4, 6, 0.19. 

"Audıcrtoves, (03), u. in Infchr. Inser. 1688 fo 
ze auf Münzen αμ ᾽Αμϕικτίονοι, "Umfaffen 
ter Tbermoppien), f. Anaxim. b. Harp. u. Apostol. 
. 70. Androt. δ. Paus. 10, 8,1, Hesych., nad) Ans 
un Bon "4ugextuar, w. f., benannt, Paus. a. a. 
ὃν, Harp., Suid., 9. d. δ. die zum Sultus eines Gottes 
r. zu tem Schude defielben verbundenen Völker, die 
sın au in politifcher Beziehung zufammenbielten. 
"er befanntefte Bund der Art war 1) der im Frühjahr 
4 ın Delphi zum Gultus des Apollo u. im Herbſt 
u Anthela bei den Thermopylen zum Gultus der Des 
ze verfammelnde Er umfaßte 12 Voͤlker, näml. 
: Jonier, Doloper, Iheffaler, Aenianen ob. Detäer, 


79 


Magneten, Malier od. Melier, Phthioten ob. Achäer, 
Dorier, Pholkeer od. fpäter Delphier, Lokrer, Boͤotier, 
Perrhäber, Aeschin. 2, 116, Paus. 10, 8, 2, Theop. b. 
Harp., Suid., 9. ©. Her. 2, 180, ὅ., Echembr. ep. 
(Anth. app. 258), marm. Par., 9. Es hießen nun aber 
auch die Abgeordneten der Bundesftaaten ᾽Αμϕιατύο- 
νέες, Aeschin. 2, 117, ö., dab. ,ὦ ἄνδρες᾽ Aup., ebend. 
8, 119, u. ihre Berfammlung n σύνοδος od. τὸ συνέ- 
dev" τῶν ᾽Αμϕ., Aeschin. 2, 115 u. Dem. 18, 155, 
u. wurden andere als bie eigentlichen Sefantten ylas 
goren ıı. Hieromnemonen) mit bazu genommen, ExxAn- 
σία τῶν ᾽Αμϕ., Aeschin. B, 124, od. τὸ χοινὸ» Tor 
Auꝙ. Aeschin. 2, 189, Dem. 18, 154, u. ihre Beſchlüſſe 
τὰ τῶν ᾽Αμϕικτυόνων δόγματα, Dem. 5, 19. 18, 
154. 19,68. — 2) ein Zzweiter iſt der Amphiliyonen. 
bund von Kalauria, f. ᾽Αμϕικτυονία. 8) der gu Ons 
Φε[οῦ, |. ᾽αμϕικτυονεκός. 4) der zu Delos, (Kultus 
des Apollon), zu welchem bie Bewohner von Myconos, 
Spros, Tenos, 6108, Scriphos, Jos, Paros, Itarod, 
Naros, Andros u. Caryſtos (auf Eubda) gehörten, 
Marm. Sandw. in Boͤckhe Etaatsh. 2, p. 214 u. ff. , Ath. 
4, 178, b. Vgl. Thuc. 8, 104. — οἱ ᾽αμϕικτύονες, 
Komödie bes Teleklides. Mein. 1, p. 87. 

᾽Αμϕικτνονεύω, ein Abgeorbneter ber Amphiltyo⸗ 
nenverfammlung fein, Inser. 

Αμφικτυόνη, Nabern, T. des Phthios, Gem. des 
Afterios, Pherec. b. St.B. s. 4ώτιον. 

Αμϕι (N), Amphittyonenbund, a) im Alls 
gem. (od. einer in Argot?), Paus. 4, 8, 2. b) der 
von Kalauria, (Cultus des Poſeidon), an welchen Hera 
mione, Epidauros, Aegina, Athen, Prafiä, Naupfia u. 
das Minyeifche Orhomenos Theil nahmen, Strab. 8 
874. c) der von Delphi u. den Thermopylen, Isocr. 
5, 74, Dem. 5, 19. 11,4, D.Hal. de Dem. et Arist. 10, 
Plut. Them. 20,9. Bei Schol. Dem. 5 ὕποθ. τόπος 
ἐν τῇ Ἑλλάδε, κοινὸν τῶν Ἑλλήνων δικαστήριο». 

κό, n, 09, a) adj. mit χθημάτων, 
Inscr. 1688, »όµοιι D. Hal. 4, 25, leoci, Dem. 28, 
88. 40, ἀγορά, Scymn. 601, σύστηµα, Strab. 9, 
420, σύνοδος, D. Hal. 4, 25, συνεδρία, Plut. Them. 
20, u. ſprichw. von einem griechiſchen u. gerechten Ge⸗ 
tichte: ᾽Αμφικτυονικὸν συνέδριον, Apost. 2, 70, — 
dien u. dixas, Plut. Cim. 8, Dem. 18, 822, προ- 
φάσεις, Dem. 18, 158, πόλεμος, Dem. 18, 148, 
λόγος, Suid. Β. Ἰσοκράτης u. «Φιλέσκος, ν. Isocr. 
19.0) subst. τὸ---κόν -- Aupsxtvovia, u. zwar von 
dem zu Oncheſtos, (Gultus des Pofeidon), Strab. 9, 
412. 

᾽Αμϕικτνονίε, έδος, fem. zum vorigen, 1) eine 
zum Ampbiftyonenbunde gehörige St., Aeschin. 2, 116. 
116. 2) eine Phyle in Thurii, D. Sic. 12, 11. 8) Bein. 
der in Anthela verehrten Demeter, Her. 7, 200. 

’A v,ovos, (6), Naber—Nahhbar, 1) S-bes 
Deucalion u. der Borche, nach Einigen Autochthon u. Grün⸗ 
der des Amphiktyonenbundes mit einem Heiligthum zu An⸗ 
thela, Hertſchet in Thermopylä, Locri od. Athen, Πεγ. 7. 
200, D. Hal.4,25, Apd. 1, 7. 2. 3, 14, 6, Plut. am. narr.8 
(qu. symp. 8, 4,4, hier viell. Amphitryon), Paus. 1, 2, 
5,d.. Philoch. b. Ath. 2,38. c, Scymn. 588, Eust. Il. 
p. 277,17, Plut. qu. gr. c. 15, St. Β. ο. Φύσχος, Ar- 
menid. in Schol. Ap.Rh. 1, 551, Marm. Par., 9. 2) 
Athener, Ross Dem. Att. 184. 8) ein Mitglied des 
Amphiltyonenbundes, Dem. 19, 111, 4. 

εκτνώνειοε, ο», χώρα, Said. 

’A —* f. Winkelhauſen, Landſchaft in 

Akarnanien, Thuc. 2, 68, Pol. 22, 8, Plut. Pyrrh. 6. 


᾽Αμϕιλοχία 


80 


Dionys. Hell. 46. Die Bewohner ᾽Αμϕίλοχοι, Thuc. 
a. a. O., Pol. 17, 5, D. Sic. 81, 18, Strab. 6. 
271. 7,821, ö., Polyaen. 8, 12, Paus. 2, 18, 5, Ptol. 
8,14, 9, nad St. B. au ᾽Αμϕιλοχικοί, Tie Haupts 
ftabt Ayoc (τὸ) ᾽Αμϕιλοχικόν, j. Bilofi bei Neofori, 
Thuc. a. a. D., Apd. 8, 7,7, Strab. 6,271,8.,Ephor. b. 
Strab. 7, 325, Seyl. 34, Scymn. 455, App. Syr. 68, 
Ptol. 3, 14, 9, Dionys. Hell. 46, Anth. app. 201, 
St. B., aud bloß ᾽ἄργος genannt, Streb. 7, 816, od. 
"Apyos ᾽Αμϕιλόχου, Anth. 9, 558, ob. ’ οι, 
Paus. 2, 18,5, Arr. An. 2, 16, 5. 

9 ᾽Αμϕιλόχιος, Winkler, Maunnsn., Phot. p. 

88, 87. 

᾽Αμϕίλοχοι, 1) f. ἁμϕιλοχία, 2) Et. in Spus 
nien, Asclep. b. Strab. 8, 157. 

"Audl\oxog, m. cp. 00, Winkler. 1) ©. des 
Amphiaraus, aus Argos, berühmter Wahrfager u. Grün⸗ 
der von Amphilochia, Od. 15, 248, Her. 8, 91. 7, 91, 
Thuc. 2, 68, Apd. 8,7, 2. 10, 8, Asclep. b. Strab. 8, 
157, Hecat. b. Strab. 6, 271, Ephor. b. Strab. 10, 
462, Scymn. 457, Strab. 14, 642, õ., Paus. 2, 18, 4, 
ö., Luc. d. mort. 8, 1, Qu. Sm. 14, 366,9. Er hatte als 
Heros (Arr. An. 2, 5, 9)in Sparta ein Heroon, Paus. 8, 
16, 8, einen Altar in Athen, Paus. 1, 34, 8,u. ein bes 
rühmtes Orakel zu Mallos in Gilicien, Plut. def. orac. 
45. ser. num. vind. 22, Luc. Alex. 19. Philops. 88. 
deor.conc. 12, D. Cass. 72, 7, fetner in Netolien, 
Aristid. or. 7, 82, tab. ἁμϕιλόχιο», Anth.ıx, 131, 2) 
©. des Alkmäon, Enkel des Amphiaraus, Apd. 8, 7, 7. 
8) ein Ofenier, Clearch. b. Ath. 18, 606, c, Ael.n. an. 
5, 29. 4) 6. des Dryas, Gem. der Altinoe, Parthen. 27, 
b. 5) ein Macevonier, Dem. 12, 8. 6) ein griech. Ge⸗ 
fhichtfchreiber, Clem. Alex. str. 6, p. 267, Schol. Eur. 
Phoen, 670. 7) Athener, Berfafler einer Naturgefchichte, 
Ath. 2, 64, ἆ, Boisson. An. 1, p. 88, Plin. 18, 16, ὅ., 
f. Müller fr. bist. ıv, 800. 8) €. des Lagos, Architect, 
auf einem Säulenfuß in Rhotus, Clarke Travels T. 
2, P. 1,p. 225. 9) ein Anderer, Ath. 7,817, a. Anth. 
vo, 118.119 u. ff. 

"AublAvros, 0:0, m. (Löfcbadh?), δί. in Samos, 
Euphor. b. St. B. s. ᾿4σσωρόν. 

᾿Αμϕίλντος, m. Sreimann, 1) Alamane, bes 
rühmter Wahrfager zu Pififtratus Zeit, welcher Orakel⸗ 
ſprüche hinterlaffen, Her. 1, 62, Plat. Theag. 124, d, 
Aristid. or. 29, 22, Themist. or. 2, 26. 8, 46. 20, 235. 
2) Backhiade in Korinth, Paus. 2,1,1. 8) aus Chäronea, 


Inser. 1597. 

’ ae acc. αν, b. St.B. au ᾽Αμϕίμαλα 
u. Αμϕιμάλιον, Shafhäutl, St. ın Greta, am nörtl. 
Meere, j. Almprre, Strab. 10, 475. &w. ᾿Αμϕιμα- 
λιεόν u. von ᾽αμϕίμαλα ᾽Αμϕιμαλαῖοε, St. Β. Bei 
Ptol. 3, 17,7 wird aud) Αμϕιμαλὴς κόλπος, j. Golfe 
d’Armiro, erwähnt. S. Aumsuaresor. 

᾽Αμϕίμαλος, m. Schafhäutl, Gründer von’ 4μ- 
φιμάλιον, St.B. 

9 Ἀμφίμαροε, m. Schenkl, ©. bes Vofeiton, Paus. 
η] 29, 6. 

"A τριον, Muttcrfiadt, b. Plin. 4, 20 Pan- 
tomatrium, St. in Kreta, in Anon. st. mar. magn. 846 
bermengt mit "Aagsudäsor, w. f. 

᾽Αμϕίμᾶχοε, ου, ερ. 00, m. Wigard, 1) 6. 
des Elektryon u. der Allmene, Αρά. 5, 4, δ. 2) ©. des 
Kteatos, aus 6/16, Heerführer der Epeier vor Troja, 1]. 
2, 620.18, 185.208, Arist. ep. (Anth. app. 9), Apd. 
8, 10,8, Paus. 5, 8,8. 8) einer der griechiſchen Heerfuͤh⸗ 
rer im trojanifchen Pferde, Qu. Sm. 12, 825. 4) ©. des 


᾽Αμϕιλόχιος 


"Άμϕις 


Nomion, Heerführer der Karier, I. 2,870, Qu. Sm. 1, 
281, — Lyciet, Con. 6. 5) S. des Volyrenus, Paus. 5,3, 
4, 6) Sutrap von Mefopotamien, D. Sic. 18,39. 19,27, 
Arr. b. Phot. bibl. p. 71, 27. | 

᾽Αμϕιμίδουσα, f. Kluge, T. des Danaos, Scho. | 
Il. 2, 499. 

᾽Αμϕιμέδων, ovcos, m. Kluge, cin Ίτοιι, wel: 
chen Ajar tödtet, Qu. Sm. 13, 211. 9) 6. tes Melaneus, 
Freier der Penelope aus Ithaca, Od. 22, 284. 24, 108. | 
8) ein Genoſſe des Phineus, Ον. Met. 5, 75. 

᾽Αμϕιμέλαφ,πες.α»,πι. Schwarzbach, δί. in Krete. 
der bei Amphimalla in den dortigen Golf müntt. |. 
Armiro, Dionys. Hell. 128. 

᾽Αμϕιμένης, ους, dor. ευς, m. Baldrih tt. ı 
fehr kuͤhn, Koer, Nebenbubler des Pindar, Arist. ὃ. D. 
L. 2, 5, n. 25. — ein Anterer Leon. Τατ. 96 (τ11, 285). 


Armen m. Wittig, Athener, Inser. 166. 


" µνηστοε, τι. Merts,Epidamnier, Her. 6.18%. 
ıpvorlov (viell. Aupsuvoswen) 7 Anuntn. 


Φίνῖκος, m. Sigrid, Mannsname auf επί 
eretrifhen Vlünge, Mion. S. Iv, 868. 
᾽Αμϕινόμη, f. Umbreit, 1) eine Rereite, I 18, 
44, Eust. Hom. 1181, 10. 2) ®emahlin des Acſon. 
Mutter des Jafon, D. Sic. 4, 50, welche Andere Αλαν 
μέση nennen. 8) T. des Pelias, Gem. des Antromen 
. Sic. 4, 58. 4) eine Böotierin, Mutter des Harpalior. 
Qu. Sm. 10, 75. 
᾽Αμϕίνομος, m. Umbreit, 1) 6. bes Riſos au 
Dulichion, Freier der Penelope, Od. 16, 851. 994. 2%. 
89, d., Strab. 7,328. 2) cin Trojaner, Qu. Sm. 10, ὃν. 
8) Sicilier aus Katana, Βίταὺ. 6,269, Anth. 3, 14. 3) 
aegpptifcher Näuber, Xenoph. Ephes. 4, 6. 
᾿Αμϕίνοος, m. Wigig, Trojaner, Qu. Sm. 10, 118. 
"Άμφιον, τό, -- ᾽Αμϕεῖον, Play bei Theben, Pin. 
gen. Socr. 4. 
᾽Αμϕιόνιοὲ u. ᾿Αμϕιονίε, |. ᾽αμϕίων. 
"Audios, m. Umlauf, 1) S. des Selagos :ὔ 
Päfos, Bundesgenoffe der Troer, Il. 5, 612. 2) 68. N: 
Merops, Führer der Troer, Il. 2, 880. 
᾽Αμϕίπαγος ἄχρα, Hartenftein, Vorgebirge ın 
der Weftfüfte von Corcyra, Ptol. 8, 14, 11. 
έπολιε, εως, f. Werda d. h. an beiden Stiten 
von Wafler umgeben, f.. Thuc.4, 102 (anders επί 
von Marfyas b. Harp.), Et. in Macedonien am Stiv⸗ 
mon, Golonie der Athener, früher Ἑννέα ödol (Thur. 
7, 100, Androt. δ. Harp., Polysen. 6, 58), ot. aud 
Μυρίχη, ᾿Ηϊών, ob. άκρα, od. άθεος πόλις, ἓν 
B., Harp., 9. Sie hieß auch Κράδεµνα u; Avo- 
ὅραιμος, St.B. S. Thuc. ᾱ. α. 32. Μ. ὅ. @w. Augr 
πολίτης, gen. ου, ep. (Callim. ep. IX, 886, Diosca. 
ep. ΧΙΙ, 87) sw, Thuc. 4, 104, Xen. Απ. 1, 10, 1. 
A. 2) St. in Syrien, am Euphrat, fpäterer Name fit 
Tpapfatus, for. Turmeda, App.Syr. 57, Alex. Polst. 
b.St.B. ». ν. u. 0. ’Noewmög, Plin. 5, 1. 3) 6. tea Tr 
mophon, Schol, Aesch. 2, 81. 4) Schiffename, Att 
Seew., IV, f. 77. . 
᾽Αμϕικτόλεμον, m. Kriegenbardt, DB. des Aut, 
Paus. 2, 6,4. 7,4, 1. 
” ἵππου ftand nach Osann in Inser. 1569, a R 
"Aysınnoc, w. ſ. 
m. (?), ein Akanthier, Polyaen. 6, 3. 
’ ‚od, ἡ (N, "Wellring, T. des Cce 
nus, Hes. th. 860. 
"Audıs, dos, acc. εν, Sondermann, 1) = 
᾽Αμϕιάραος. Aesch. (fr. 367) b. Zon. u. Et. M. 2) 


| 


᾽Ανακαῖος 
᾿Ανακαῖος, m. Herrig, Smyrmücr, Mion. III, 202. 
᾿Ανάκενα, τά, Beft zu Ehren der Dioscuren. Lys. b. 
D. Hal. de Dem. grav. 11, B. A. 1454, Hesych., 
Inser. 82, 

᾿Ανάκειον, b. Harp. B. A. 212 u. Luc. ᾿Ανακεῖον, 
b. Moer. ᾿Ανάκιον, To, Dswaldfen, a) Tempel der 
Diodcuren in Attica, Thuc. 8, 93, Andoc. 1, 45, Dem. 
45, 80, Polysen. 1, 21, Iub. Maur. b. Harp. s. Mo- 
λύγνωτος, Ath. 6, 235, Luc. Tim. 10. pisc. 42. conv. 
24, A. b) Gebirge in Attica, Suid. 

"Avaxes, (ol), die Hochmwaltenten, alfo: Ans« 
walde, Name der beiden Dioscuren bei den Athenern 
u. riechen, Plut. Thes. 33. Num. 18, Hesych., Moer. 
Dab. ἱερεὺς τοῖν &vaxosy, Luc. conv. 9. 6. 4νακτες. 

᾿Ανάκη, Hoch ſtaͤrt, St. in Achaja, Ew. ’Ava- 
xaios, St. B. 

᾿Ανακλῆθρα, 1. Rüffer, Selfen beim Parnaß, Paus. 
1. 43, 2. 

᾿Ανακλής, m. (?) Nuff, ein Töpfername, Raoul 
Bochette lettre à M. Schorn.,K. 

᾿Ανάκλητος, m. Bolmer, 
0. b, 15. 

"Aväxos, m. Herre, Blötenbläafer aus Phialos. 
Arnph. b. Ath. 14, 629, a (Anth. app. 119). 

᾿Ανακρέων (auch breifilbig, Hermes. b. Ath. 13, 
596. c), οντος, voc.’Avaxgsov, Simon. ep. (VII, 27. 
29), A., poet. ᾽Ανακρείω», Crit. ep. b. Ath. 18, 600, 
d, Leon. ep. (Anth. Plan. 4, 306), Simon. ep. 183, 184 
(11. 24. 25), A. (0), Hochwald d. i. von oben her 
mwaltent, Inrifcher Dichter aus Teos, Her. 8, 121, Plat. 
Unarm. 157, e. Phaedr. 285, ο. δ. A., bald ὁ σοφός, 
Ath. 13, 600, d, ὅ., ö καλός, Ath. 15, 674, ο. ot. ὁ 
χαρέεες, Ath. 15, 671, e, genannt. Adj. davon (Te) 
᾿Ανακρεόντεια, Suid. 

"Avaxres, 1) -- Ανακές, Paus. 2, 22,6, Ael.v.h. 
4.5. 2) "Avyaxıes παῖδες, auch von Sureten u. Ka⸗ 
beiten, Paus. 10. 88, 7. 3) Herrfcherföhne, Arist. b. 
Uarp. 

᾿Αγακτόρα, Herrling, T. des Peneleus, Schol. 
Π. 13, 92. 

"A f. 1) b. Max. Tyr. 1, 24 für’Avayope. 
2) früherer Name für Milet, Paus. 7, 2,5, St.B. ®. 
ἨΜίλητος. 8) f.'Ayaxıopıor. 

᾿Ανακτόριον, (τό), Soph. u. Eugen. b. St. B. 
Ἄνακτ ‚ 5ορ]. 9. St, Β. aud) ᾽Ανακτόριος, m. 
Herrenſchwand, Vorgebirge u. Hafenſtadt Alarna- 
niens am ambracifchen Dicerbufen, Thuc. 1,55. 4, 49. 
5.30, D. Hal. 1, 51, Strab. 10, 450 ff., Nicol. Dam. 
fr. 58, ΒογΙ. 34, Soymn. 459. Das Gebiet 7 ᾿Ανακτο- 
ρία γη, Thuc. 1, 29. Ew. ’A wor, Her. 9, 28, 
Paus. 5, 28,3, u. ’A ‚St. B., Adj. ’Avaxro- 
ρικόᾳ — ὁ xoAnog, der ambracifche Meerbuſen (doch 
wohl nur cin Theil deffelben), Scyl. 31. 

’A v, τό, "Unswig ὃ. i. Götterheiligthum, 
Lue. Tim. 28, in Phlyus, Paus. 2, 14,4. ©. Lex. 

᾿Ανάκταρ, 0005, m. Herrig, ©. des Eleftryon u. ber 
Ἅπαχο, Apd. 2, 4, δ. 

Ἂνακ 4, gen. ου, Arist.b. Ath. 8, 336, f 
u. Strab. 14, 672 εω, b. Suid. Ανακ 08, m. 
V. des Sarbanapal, Arr. An. 2,5,4, Ath. 12, 530, ὃν 
Apost 15,83. 

᾿Ανακώ, oös, f. Oberlin, Mutterfchwefter des Iſo⸗ 
[ταίεδ, Plut. x oratt.4, 24. 48. 

᾿Ανακωνόθεν u. ähnl. f. Arazxaic. 

᾿Ανάλιβλα, Et. in Kleinarmenien, Ptol. 5, 7,4. 

᾿Αναλιβόωρα, Name eines Orts, Suid., Zon. 


fp. Name Ph ot. 


83 


᾿Ανάλιος, ter Römer Lucius Analius, Plut. comp. 
Nic. et Crass. 2. 

᾿Ανάμαρεειων», οἱ, gallifche Völkerſchaft in der Po⸗ 
ebene, Pol. 2,82, οἱε[. ---"άνανες. 

"Αναμις, sdoc, acc. #9, (6), mit u. ohne ποζαµόςι 
δΙ. in Karamanien,, 1. Ibrahim, Arr. Ind. 38, 2. 35, 7, 
6. "Avdanrıc. 

"Avaves, m. gallifhe Volkerſchaft weſtl. von ter 
Trebia, Pol. 2, 11, [. Arauapes u. Ανδρες. 

’Avaylas, gen. ου, in N. T.a, (6), Dannsn., insb. 
9) beiden Hebräern, Strab. b. Ios. 18, 10,8. — Antere, 
Ios. 11, 4, 9.— 20, 2, 4. — 20, 5,2, ö. — cin Pharifäer 
Ios. b. Iud. 2, 21, 7. vit. 89, d. — mit den Bein. Eos 
draches, Ios. 10,10, 1, . — N. Τ. act.ap.5, 1.— Ios. 9, 
10. 23, 2, d. 2) Macedonier, Procl. δ. Phot. 319, Ὁ, 30, 

’Avdvuos, m. $riedlieb d. h. nicht kränfend, oder 
δτεώ, eigil. zügellos, Jambendichter, Epich. δ. Ath. 7, 
282, b,f. 8,78, f, Achnl.: 

"Avavıs, "ος, m. Manntn., Ath. 12, 511, 9. 

"Avavos, (6), Eigenn., Suid., bef. bei den Hebräcern, 
Ios. b. Iud. 5, 12,2. 18, 1.—2, 19, 5—20, 3, 8. 

"Avaf, χῖος, m. Herfeling, ©.ter Ge u.bes Uras 
nos, Örunter von Anactoria, Paus. 1, 85,8. 7, 2, 5, St. 
B. s. Μίλητος, Eust. zu Hora. 21, 24. 

᾿Αναξαγόρα, f. Ratmunde, Srauenn., Inser. 
649. 

᾿Αναξαγόρας, gen. ου, einmal (Paul. Silent.ep.vI, 
ΤΙ) α, poct. auch ’Avafaydpns (Apollon. ep. Anth. 
Plan.4,239, Tim. Sill.inD.L.2,8,n.1), (0), Ratmund, 
1) ©. des Megapentbes, K. von Argos, Paus. 2, 18,4, 
D. Sie. 4, 68. 2) ©. bes Hegeſibulos od. Eubulos, bes 
rühmter Rhilofoph aus Klagomene (499 v. 60.), Plat. 
Phaedr. 270,a. Phaed. 72, ο. 97,d,ö., Xen. mem. 4, 
7,.6, Alcid. in Arist. rhet.2, 28, Isocr. 15,235, D.L, 
2,3, 4. Oft ö φυσικός, D. Sic.1,7,8.,Strab. 14,645, 
od. ὁ σοφιστής genannt, D. Sic.12, 89, Luc. Tim, 10, 
Ath. 5,220,b. Seine Anhänger οἵ περὶ ᾽Αναξαγόρα», 
Plut. qu.nat.1,1,D.L. 9,7,n.5, od. οἱ "Avafayöpeuoı, 
Plat.Cratyl, 409, b, Arist, meteor.2,7. Ein Nusiprucd 
von ihm τὸ ᾽αναξαγόρειον, Plut. qu.symp. 5, 5, 2. 
fac.lun, 16,7. 8) S.des Echeanax, aus Epheſus, Polyaen. 
6,49. 4) αἰθεπί[ώει Redner, Schuͤler des Iſokrates, D. 
L. 2,3,n.11, Ael.v.h.4,14. 5) Erzgießer aus ANcgina, 
Paus, 5, 38,8, D.L. 2,8,n.11, Anacr. ep. 6 (v1,139). 
6) Grammatiker, Schüler des Zenodot, D.L. 2, 8, n. 11. 

᾿Αναξαγορίδαι, οἳ, Ratmunds, Nachkommen des 
Anaragoras ν. 1, Könige in Argos, Paus. 2, 18, 5. 
90. 10. 

᾿Αναξάνδρα, ας, {. (Riutgart), 1) T. des Ther⸗ 
fander, Paus. 8, 16, 6. 2) T. des Malers Nealcet, Ma⸗ 
lerın um Ol. 138, Clem. Alex. str. 4, p. 523. 

’"Avafavplöns, ου, ion. (Her. 1. 67, 8.) 20, Wolt⸗ 
manns, (0), 1) ©. des Leon, K. von Sparta (16. 
Agide, 560 5. Shr.), Her. 5, 39. 40. 7,204, ὅ., Paus. 
8,3, 5, Plut. apophth. Lac. s. v. 2) ©. tes Theopompus. 
K. von Sparta (Proklide), V. des Archidamus, Her. 8. 
131. 3) Dichter der alten Komödie aus Rhotus (ο). Gos 
lophen), Arist. rhet. ὃ, 10. 19, ὕ., D. L. 8, n. 22, Atb. 
9, 874, a,b, d., Suid» 4) Delphier, Geſchichtſchreiber, 
Plut. qu. graec 9. 18. 18. Oft fall ᾿λεξανδρίδης 
gefhr. od. ᾽αλέξανδρος, fo in (Plut. Lys. 18), Schol. 
Eur. Or. 1652, Proverb. app. 4, 77, Schol. 1]. 23, 1.— 
cin andrer Delphier, Curt. A. D. 36. 

᾿Ανάξανδρος, m. Woltmann, 1) Spartaner, a, 
©. des Eurykrates, KR. von Eyarta (13. Agide), Her. 7. 
204, Paus. 3, 3, 4, ö., Plut. apophtb. Lac. s.v. L) ein 


6* 


"Ava gavdpos 


82 ᾽Αμωραῖος 
᾽Αμωραϊοε — ᾽Αμοῤῥαῖος, w.f., Suid. 
["Apepla, eine Art Rettig, Theophr. δ. Ath, 2,56, f.]. 
Αμοωρίηε, illegitimer Sohn des Pifäus, Suid. 

"Anmpiris, ος, ἦν das Gebiet der ᾽αμοῤῥαῖοι, 
w. f., Ios.4,5,1.7,8. Achnt. b. Suid. ᾿Αμόώριον. 

᾽Αμώε, (6), indecl. hebr. Eigenn., Hesych.u. Ν. T. 
(Matth. 1, 10). 

"Αμωσια, τος (Eus. pr. ον. 10, 10, Clem. Alex. 
str. 1,22, Tatien. ad Gr. ο. 59), doch auch εως (Syncell. 
68, a), m. fl. von Aegypten (26. Dyn.), Maneth. b. 
Syncell. 75, d, Porphyr. abstin. 2, 55, D. Sic. 1, 64. 

"Av, Eigenn., Arcad. 124, 21. (Zmeifelb., [. Lob. 
peralipp. 71.) 

᾿Αναβαίνων, Wenbeborn, früherer Name des Diä« 
ander, Plut. fluv. 9, 1. 

᾿Αναβησίνεως,πι. *Schifffteiger, ein Phäake, Od. 
8,118. 

"Avaßıs (b. Ρο]. ᾽ανάβες), 1) Stadt der Saccetaner 
in Epanien, nach Udert j. Tarrega, Pol. 2, 6, 72. 2) 
Ortſchaft in Aegypten, Porphyr. abet. 4, 9. 

"A ν ἢ 4νανο», St. Öermaniens an ter Dos 
nau, Ptol. 2, 11, 80. 

᾿Ανάβουρα, n. pl. St. in Pifiien, Strab. 12,570. 

᾿Ανάβονα, ὁ, Herrſcher in Libyen, Plut. mul, virt. 19. 

᾿Αναγαῖος, m. SHeerführer der Türken, Menand. 
Prot. fr. 48. 

᾿Αναγαλλίε, {.--᾽αγαλλίς, w. [., Suid. 

᾿Αναγάστης, ου, m. τόπιί[Φετ Heerführer gegen bie 
®othen, Prisc. Pan. fr. 88. 89, Ioann. Antioch. Tr. 
205.206, Suid. s. ὑποστάς. 

’Ava s, m. Awinger, tömifcher Gefandter 
an die Türten, Menand. Prot. fr. 48. 

᾿Ανάγκη, dor. (Simm. ep.xv, 24) a, ep. (Call. h. 
Del. 122), αίη, »Muß, das perfonif. Naturgeſed, Plat. 
conv. 195, c. republ. 10, 616, Themist, or. 32, p. 866. 
In Korinth ftand ein Altar derfelben. Paus. 2, 4, 6. 

᾿Αναγνία, f., b. Pol, 81, 21. 22 (af) ᾿Ανάγνααι, St. 
Anagnia j. Anagni in Latium, Strab. 5,288, App. Samn. 
10, Ptol. 8, 1, 63. Ew. οἱ ᾿Αναγνῖται, D. Sic. 20, 80. 

᾿Ανάγομβρα τά — ὄρη, Gebirge in Libyen zwiſchen 
dem Ammonium u. der Küfte des Mittelmeers, Ptol. 
„5,17. 

᾿Ανάγομβροι, Bölterfchaft im libyfchen Ammonium, 
Ῥιο]. 4, 5, 28. 

avayspa (ν.1.4νακτορία), Frau aus Milet, Suid. 
s. Zanoo. 

᾿Ανάγυροε, (Stenter, f. Hesych. od. Öruber, f. 
die Anm. gu Ζεποῦ. 2, 85), att. Heros, von welchem ber 
folgdeattifche Demos benannt fein foll. Er ftürzte im Zorn 
wegen Berunebrung feines Heiligthums die benachbarten 
Häufer od. auch nur eine eingelne Frau in die bort befinds 
lichen Gruben, Zenob, 2,55, Hieron. b. Apost.9,79,Suid., 
A. — Titel einer Komödie des Ariftoph., |. Dind. fr. 91, u. 
des Diphilus, Mein. 1,p.452. — Zenob. a. a. O. führt das 
Sprihw. 4νάγυρον χενεῖν (was Andere auf die dort wach⸗ 
[ειδε Diftelart beziehen) auf ihn gurüd. ©. bie Not. daf. 

’Avayupoßs, οὔντος, m., δ. Suid. ᾿Ανάγνρος, 
Diffelhof (f. Hesych. u. A.), att. Demos am Berge 
Hymettus in der Gegend bes heutigen Vavi, zur erechtheie 
fen (nach Schol, Plat. Theag. p. 127 fäalſchlich zur 
äantifhen) Phyle gehörig, Harp., St. B., Schol. Ar. 
182. — Adv. ’Avayv ‚ aus Anag., Ar. Lys. 
67; ᾿᾽Αναγυροῦντάδε, nah A. ᾿Αναγυροῦντι,ίῃπ Anag., 
St.B. Ew. (ὁ) ’Avayv , Plet. Theag. 127, ο, 
Lysias 13, 78, Aesch. 3, 115, Dem. 21, 200, ὅ., Strab, 
9,398, Paus. 1, 31. 1,9. Sprichw. war von befonberer 


᾿Αναχαία 


Grauſamkeit ᾿Αναγυράσιος δαίµων, Apost. 2, 96, 
Diogen, 8, 81, Suid., 9. 

"Ava, ‚te, f. Lex. 

’Avddaros, eine perfifche Gottheit, Strab. 11,512. 

᾿Ανάδομα, St. in Aethiopien, Bion. Sel. b. Plin. 6,35. 

᾿Ανάδραιμος, früherer ame von Amphipolis, SUB. 

s. Αμϕίπολις. 

»Αναδυομµένη, ἤ, die (a. ἓ. Meer) Auftauchende, Auf: 
βείρετπ, Bezeichnung der Aphrodite, Strat.ep. (X11,207). 

’Avdiapßa, n. pl., b. Suid, ᾿Ανάζαρβος, wie til 
vorliegende Gebirge hich, ep. ἆδ. 598 (1Σ, 195) 'Ανε. 
ζαρβόν, St. Eiliciens, am Fl. Pyramus, j.dieRuinen Anss 
zarba, Ascl. δ. St.B. Münzen. 61ο. ᾿Αναζαρβεύς 8ἱ.Β. 

’Avaläpßas, α, b. Suid. ᾿Ανάζαρβος, τόπι. 601: 
fular, Gründer der vorigen Stabt, St. Β., Suid. 

“Avoßa, τά, b. Amm. Marcell. 24, 1 Anathan, b 
Isidor. mans. Parth. 1 ᾿Αναθώ, b. Theophyl. Sime- 
cat. 4, 90, 5,1.2 τὸ ᾿4νάθων Φρούριον, Caſtell euf 

einer Infel des Euphrat, nad Arr. 6. St. B. ο. Τορος 
Name von Tyros, j. Anah. Vgl. BEdavra. 
᾿Αναθόθ, St. in Ῥα[δβίπα, 20 Stadien von Ieruie 
lem, Ios. 10, 7, 8. 
’Avala, (ή), 1) eine Amagone, von welcher tie Et. 
Ania benannt wurde, Ephor. b. St. B., Schol. IL 3, 
189, Arr. b. Eust. zu Dion._ Per. 828. 2) ©t. in Gantı, 
f. das Figde. 8) — ’Avairıs, w. f., Strab. 16,73 
(verd. Ledart). 

ὝΆναια, (τά), Ephor. b. St. B., Paus. 7, 4, 3 u. Suid 
Avata,(n), (Hohen eck), StadtinGarien(nabseyL® 
in Lydien), der Infel Samos gegenüber, Thuc. δι 72.1. 
75, Seyl.a.a.D. 610. ᾿Αναιίτης, Thuc. 8, 19. nad 
St. B. 6. Thuc.’Aratıns, u. fonft auch ᾿Αναῖος. Adi. 
fem. ’Avatrıs ας, Thuc. 8, 61. | 

λΑναίδεια, (5), *Ohnefham, 1) Göttin, mi 
δε durch Epimenides in Athen einen Altar hatte, Pau: 
1, 28, 5, Cic. legg. 2, 11, Theophr. b. Ζεποῦ. 4, δὲ. 
Istr. b. Suid. u. Phot., Clem. Alex. adhort. ad gent. μη 
26. Dah. das Sprihw. Θεὸς ἡ ᾽Αναίδεια, b. ἱ. ο 
Unverfehämtheit hat ihr Gutes, Zenob. a. a. O. Diogen 
(V), 2, 91, Plut. prov. 25, %. Vgl. jedoch Xen. com.!, 
86. 9) ᾽Αναιδείας χῶρος, Ort in Troas (f. Ark). 
Nicol. Damasc. fr. 21. 

’Avasrıs, |. Avästıc: 

’Avatos, m. Dannsn., 1) Obenaus, Inser. 46% 
2) f. "Avase. - 

"Avalrıos, m. »Ohneſchuld, ciner der ιόν 
männer in Athen, Xen. Hell.2, 8, 2. — Sphettier, Im 
scr. 147, 6, vgl. 171. 

Avatris, sdog, acc. δι b. Agath. Iustin. -- 
62 Avyaitida, b. Paus. 8, 16, 68 ᾽αναεῖεις, εδος, (1. 
1) perfifche u. armenifche Gottheit, der Aphrodite ot. Aut 
mis entiprechend, Strab. 11, 512. 532. 12, 559. 15,73% 
Plut. Artax. 27, Paus. a. 0. O. Ael.n. an. 12, 29. 
Cass. 86, 48, Beros. δ. Agath. a. a. D., Clem. Alk 
protr. 1, 5, Isid. mans. Parth. 6. ©. ’Avato. 3 
᾽ανᾶῖτις χώρα od. x. ἡ Av., Zandfchaft in Armen; 
major, D. 0888. 86, 48. 58. 

’Avaxala, f. Oberndorf (wahrſcheinlich ridte 
’Avaxard, b. Harp. ᾽Ανάκαια), attifher Text 
ber hippothoontiſchen Phyle, B. A. 848, St. Ἑ., Su 
A. Ew. ᾿Ανακαιεύᾳ, gen. έως, (Inser. in B 
Dem. Att. 50 auch ὥς), D. L. 7,1, π. 9, St.B., Ἡ 
Stew. x, Ross a. a. DO. — Inser. 586 Ανακ Ad 
’Avaxalaßev, St.B., Ross 4.4.3). ᾿Ανακαίασιν͵ Ha 
Suid., St.B. — ’Avaxalafe, St. B., welcher es tadelt. ?i 
man auch "Avaxevößev, ’Avaxavaßeu.’ Avaruwäsiz] 















"Ayaxaiog 


Ανακαῖος, m. Herrig, Emyrnäcr, Mion. 111, 202. 

"Avdxea, τά, Bert zu Ehren der Dioscuren. Lys. b. 
D. Hal. de Dem. grav. 11, B. A. 1454, Hesych., 
Inser. 82. 

'Avdxaov, b. Harp. B. A. 212 u. Luc. ᾿Ανακεῖον, 
b,.Moer. ᾿Ανάκιον, τό, Oswaldfen, a) Tempel der 
Tiokuren in Attica, Tbuc. 8, 93, Andoc. 1, 45, Dem. 
45, 80, Polysen. 1, 21, Iub. Maur. b. Harp. s. Πο- 
iryvarog, Ath. 6, 285, Luc, Tim. 10. pisc. 42. conv. 
24, 4. b) Gebirge in Attica, Suid. 

Arexes, (ol), die Hochmaltenten, alfo: Aus« 
malde, Name der beiden Dioscuren bei den Athenern 
u. Griechen, Plut. Thes. 38. Num. 18, Hesych., Moer. 
Dah. ἱερεὺς τοῖν ayaxosy, Luc. conv. 9. 6. άνακτες. 

Ανάκη, Hoch ſtädt, St. in Adaja, Ew. ᾿Ανα- 
xaiog, St. B, 

᾽Ανοκλήθρα, ſ. Rüffer, Selfen beim Parnaß, Paus. 
1, 43, 2. 

Ανοκλήν, m. (?) Ruff, ein Töpfername, Raoul 
Bochette lettre& M. Schorn, K 

᾿Ανάκλητοφ, m. Bolmer, 
“0, b, 19. 

᾿Ανᾶάκος, m. Herre, Blötenbläfer aus Phialos, 
Amph. δ. Ach. 14, 629, a (Anth. app. 119). 

᾿Ανακρίων (aud breifilbig,, Hermes. b. Ath. 13, 
598, c), οντος, νου. Ανάκρεο», Simon. ep. (vır, 27. 
29), 4, poet. Ανακρείω», Crit. ep. δ. Ath. 18, 600, 
4, Leon. ερ. (Anth. Plan. 4, 306), Simon. ep. 183, 184 
(ΤΗ, 24. 25), A., (60), Hohwalb d. i. von oben ber 
waltent, Iprifcher Dichter aus Teos, Her. 3, 121, Plat. 
Charm. 157, e. Phaedr. 285, ο. b. A., bald ὁ σοφός, 
Ath 13, 600, d, d., ὁ καλός, Ath. 15, 674, ο. ot. ὁ 
rapie, Ath. 15, 671, e, genannt. Adj. davon (Ta) 
να Suid, 

"Avaxres, 1) ---᾿Ανακες, Paus. 2, 22,6, Ael.v.h. 
4.5. 2) ἄνακτες παῖδες, auch von Cureten u. Ka⸗ 
wen, Paus. 10. 88, 7. 8) Herrfäerföhne, Arist. b. 
arp. 

1 Ἀνακτόρα, Herrling, T. des Peneleus, Schol. 

13, 92. 

Ανακτορία, {.1) b. Max. Tyr. 1, 24 für’Avayoöge. 
2; feuberer Name für Miet, Paus. 7, 2,5, St.B. e. 
Μίλητος. 3) ſ. 4νακτόριο». 

Ανακτόριον, (τό), Soph. u. Eugen. b. St. B. 
Ἄνακτ ‚, ορ]. δ. δὲ. Β. αμά) ᾽Ανακτόριοε, m. 
Sitten Hwand, Vorgebirge u. Hafenftadt Alarnas 

none am ambracifähen Meerbuſen, Thuc. 1,55. 4, 49. 
3.50. D. Hal. 1, 51, Strab. 10, 450 ff., Nicol. Dam. 
'r.58, Scyl. 34, Soymn. 459. Das Gebiet ἡ ’Avaxro- 
βία yi. Thuc. 1. 29. Ew. ᾿Ανακτόριοι, Her. 9, 28, 
Pans, 5, 28, 3, u. ’Avaxr ‚St. Β.. Adj. "Avaxto- 
ρικόᾳ — ὁ κόλπος, der ambracifche Meerbufen (Loch 
webl nur ein Theil beffelben), Sceyl. 31. 

A ‚to, *"Answig d. i. Götterheiligthum, 
«ας Tim. 23, in Phlyus, Fans. 2, 14,4. ©. Lex. 

Ανάκτωρ, 000S, m. Herrig, ©. des Eleftiyon u. der 
nase, Apd. 2, 4 , 5. 

Άνακυν s, gen. ου. Arist.b. Ath. 8, 335, { 
|. Sırab. 14, 672 εω, b. διὰ, ’Avarv os, m. 
k tes Sarbanapal, Arr. An. 2,5, 4, Ath. 12, 530,b, 
et: 15,33. 

᾿Ανακώ, οὓς, f. Oberlin, Mutterſchweſter des Iſo⸗ 
[ά6, Plut. x oratt.4, 24. 48. 

᾽Ανακωνόθεν u. ähnl. f. 4νακαία. 

Δνάλιβλα, Et. in Kleinarmenien, Ptol. 5, 7, 4 

Αναλιβόζωρα, Name eine Orts, Suid., Zon. 


fp. Name, Phot. 





83 


᾿Ανάλιοε, ter Römer Lucius Analius, Plut, comp, 
Nic. et Crass. 2. 

᾿Ανάμαρες, ω», ol, galliſche Völkerſchaft in der Po⸗ 
ebene, Pol. 2, 82, viel. —"Avavsg. 

"Avanıs, dos, acc. sv, (6), mit u. ohne ποταμός, 
81. in Karamanien, j. Ibrahim, Arr. Ind. 33, 2. 35, 7. 
6. "Avdarız. 

"Avaves, m. gallifche Voͤlkerſchaft weſtl. von der 
Trebia, Pol. 2, 17, ſ. ᾿ανάμαρες u. Ardoes. 

᾿Ανανίας, gen. ου, inN.T.a, (0), —* „insb. 
a) beiden Hebräern, Strab. b. Ios. 18, 10,5. — Untere, 
108. 11, 4, 9.— 20, 2, 4.— 20, 5,2, ö. — ein Pharifäer 
Ios. Ὁ. Iud. 2, 21, 7. vit. 39, d. — mit dem Bein. Eos 
draches, Ios. 10,10, 1, δ. — N. Τ. act.ap. 5, 1.— los. 9, 
10. 28, 2, 6. 2) Macedonier, Procl. b. Phot. 319, b, 30. 

᾿Ανάνιος, m. $riedlieb d. h. nicht kränkend, oder 
Frech, eigıl. zügellos, Jambendichter, Epich. b. Ath. 7, 
282, Ὁ, [. ὃ, 78, {, Aehnl.: 

"Avanıs, τος, m. Mannen., Ath.12, 511, c. 

"Avavos, (0), Eigenn., Suid., bef. bei den Hebräern, 
Ios. b. Iud. 5, 12,2. 18, 1.—2, 19, 5—20, 8, ὕ. 

"Avaf, τος, m. Herfeting, ©. ter eu. des Urae 
nos, Gründer von Anactoria, Pans. 1, 85, 8.7, 2, 5, St. 
B. s. Μίλητος, Eust. zu Hom. 21, 24. 

᾿Αναξαγόρα, f. Ratmunbe, Srauenn., Inser. 
849. 

’Avafayspas, gen. ου, einmal (Paul. Silent. ep. vI, 
71) a, poet. auch ᾿Αναξαγόρης (Apollon. ep. Anth. 
Plan.4,239, Tim. Sill.inD.L. 2,8,n.1), (0), Ratmund, 
1) ©. des Megapenthes, K. von Argos, Pans. 2, 18,4, 
D. Sic. 4, 68. 2) ©. des Hegeſibulos od. Eubulos, hen 
rühmter Philofoph aus Klagpmene (499 v. 60.), Plat. 
Phaedr. 270,8. Phaed. 72, ο. 97,d,ö., Xen. mem. 4, 
7,6, Alcid. in Arist. rhet.2, 23, Isocr. 18, 235, D.L. 
2,8, 4. Oſt ö φυσικός, D. Sie.1, 7, ö.,Strab. 14, 645, 
od. ὁ σοφιστής genannt, D. Sic. 12, 89, Luc. Tim, 10, 
Ath. 5,220,b. Seine Anhänger οἵ περὶ Avafayogar, 
Plut. qu.nat.1,1,D.L.9,7,n.5, od. οἱ ᾿Αναξαγόρειοι, 
Plat. Cratyl, 409,b, Arist, meteor.2,7. Ein Aueſpruch 
von ihm τὸ "Avakaydpsıor , Plut. qu. symp. 5, 5, 2. 
fac.lun. 16,7. 8) S.des Echeanar, aus Epheius, Polyaen. 
6,49. 4) atbenifcher Redner, Echüler des Iſokrates, D 
L. 2,3,n.11, Ael.v.h.4,14. 5) Erzgießer aus Negina, 
Paus, 5, 83, 8. Ὀ. L. 2, ὃ, η. 11, Anacr. ep. 6 (ν1, 199). 
ϐ) Srammatiker, Schüler bes Senodot, D.L.2,8,n. 11. 


Αναξανδρος 


᾿Αναξαγο ‚ol, Ratmunds, Nachkommen des 
Anaraguras s. 1, Könige in Argos, Paus. 2, 18, 5. 
30, 10. 

᾿Αναξάνδρα, ας, {. (Liutgart), 1) T. des Ther⸗ 


ſander, Paus. 8, 16, 6. 2) T. des Malers Nealces, Ma⸗ 
lerin um Ol. 138, Clem. Alex. str. 4, p. 523. 

"Avafavd plöng, ου, ion. (Her. 1. 87, ὑ.) ew, Wolt⸗ 
manns, (c), 1) ©. des Leon, K. von Sparta (16. 
Agide, 560 v. Ghr.), Her. 5, 89, 40. 7, 204, ö., Paus. 
8,3, 5, Plut. apophth. Lac. s. v. 2) ©. bes Theopompus, 
K. ron Sparta (Proflide), U. des Archidamus, Her. 8. 
131. 3) Dichter der alten Komödie aus Rhodus (od. Co⸗ 
lopben), Arist. rhet. 3,10. 12,ö., D.L.3,n. 22, Ath. 
9, 374, a,b, d., Suid. 4) Delphier, Geſchichtſchreiber, 
Plut. qu. graec. 9, 198. 18. Oft fell ᾽λεξανδρίδης 
gefehr. od. Αλέξανδρος, fo in (Plut. Lys. 18), Schol. 
Eur. Or. 1632, Proverb. app. 4, 77, Schol. ΠΠ. 28, 1.— 
cin andrer Delphier, Curt. A. D. 35. 

᾿Ανάξανδρος, m. Woltmann, 1) Epartaner, α) 
©. des Euryfrates, K. von Spatta (13. Agide), Her. 7. 
204, Paus. 3, 3, 4, ö., Plut. apophtb. Lac. s.v. b) ein 


65 


84 ᾿Αναξαρέτη 


Feldherr, D. Sic. 16, 89. ο) Diympionife, Paus. 6, 1, 7. 
2) TIhebaner, a) Anführer derfelben bei Thermopylä, 
Arist. b. Plut. Her. mal.83. b) ein anterer Heerführer 
derfelben, Thuc. 8, 100. 8) aus Hermione, Inser. 
1207. 

᾿Αναξαρέτη,{. Amalgunde, ausCypros, Beliebte 
des Sphis, Ον. Met. 14, 699, ff. 

᾿Ανάξαρχος, (06), Mondhohld (ahd. Munboalp), 
Philofoph (ὁ σοφιστής, Plut. Alex. 28, Arr. An. 4,9, 
7) aus Abtera, Schüler des Demoerit, dab. ὁ eudsuo- 
νιχός genannt (Sext. Emp. adv. dogm. 1,48, Satyr. 
u. Clearch. b. Ath. 6, 250,4. 12, 548,b, Ael. v. h. 9, 
37), Schmeichler Aleranders d. Or. Sprichw. (Apost. 15, 
6, vgl. mit D. Chrys. 87, p. 467) wurbe fein Ausfpruch, 
als ihn der Tyrann Urchelaus (na D.L. Nikufreon) in 
einem Mörfer gerftampfen ließ: πτίσσε, πιίσσε τὸν 
᾽αναξάρχου Φύλακον, οὐ γὰρ πτίσσεις Ανάξαρχον. 
S. Plut. Alex. 8. qu. synıp. 7, 5.8. adv. princ. inerud. 
4,5.,D.L. 9,10, ὅ., Hesych. Miles. fr. 7, 10, Phil.omn. 
prob. lib. 16, Arr. An. 4, 10, 6, ὅ., Luc. paras. 35. 
Seine Ehüler od. Leute feiner Art οἱ περὶ τὸν '4ν., 
D. Sic. 17, 112, Strab. 18, 594. 

’Avakivop, ορος, m. Woltmann, 1) ein magneſi⸗ 
ſcher Citherſpieler, Plut. Ant. 24, Strab. 14, 648. 2) 
Abberit, Mion. S.11, 206. 

᾿Αναξιβία, f. 1) T. des Bias, Gem. des Belia?, Apd. 
1, 9,10. 2) T. des Kratieus, Gem. des Neflor, Apd. 1, 
9, 10. 8) T. des Pliſthenes, Schwefter des Agememnon, 
Gem. bes Etrophios, Paus. 2, 29, 4, Mantiss. prov. 2, 
94. 4) eine Rymphe in Intien, gegen welche Helios in 
Liebe entbrannte, Piut. Βαν. 4, δ. 5) Mutter des Mäan⸗ 
der, Gem. des Kerfaphos, Plut. Auv. 9, 1. Fem. u: 

᾿Αναξίβιος,πι. Waltersleben, Nauarch ter Spar» 
taner, Xen. An. 5,1, 4. 6, 1, 16. 7, 1, 8, ὅ., Suid. Nach 
D. Sic. 14, 80 Nauarch der Byzantier — Φαϊπιο von 
Abybus, Lys. b. Harp. s.v., Xen. Hell. 4,8, 85, 5., Poly- 
aen. 8, 9, 44. 

’Ava£(BovAos, m. Waldrat, Kreter, Inser. 2572 
(Favaf.). 

’Avafıydvns, Apelt (ahd. Adalpolt), Athener (’AAsE- 
ανδρεύς), Ross Dem. Att. 48, b. ‘ 

᾿Αναξίδᾶμος,(ό), Theobald, 1) S. des Zeuxidamot, 
K. von Sparta (12. Proklide), Paus. 8,7, 6. 4, 15,8. 
2) Achäer, Pol. 11, 18. — ein Anderer, ebend. — ein An⸗ 
derer, Pol. 91, 6. 98, 2. 8) Ghäroneer, Plut. Syll. 17. 
19. 

᾿Αναξίδικος, m. Ewald, Mannsn. auf Münzen 
aus Rhodus u. Abdera, Mion. 111, 414.8. 11, 206. 

᾿Αναξίδοτοε, πα. (ähnl. Adelfon), 1) Macedonier, 
V. des Archias, Arr. Ind. 18, δ. 27,8. 2) Rhodier, Mion. 
3, 414. 

᾿Αναξίδωρος, m. (ähnl. Adelfon), 1) Thebaner, 
Genoſſe des PBelopidas, Perſon des Geſprächt Piut. de 
genio Socr. 4. 2) Athener, Inser. 165, 

᾿Αναξίθια, Hehre, eine der Danaiden, Ist. 6. St. Β. 5. 
«λλενος. Eust. Hom. 883, 1. 

᾿Αναξίθεμις, m. Ewald, 6. eines Hephäftion, Athe- 
ner, Inser. 208. 

᾿Αναξικλῆα, f. Όται aus Kos, Inser. 2508. 
Fem. au: 

᾿Αναξικλῆς, έους, m. Woldemar, Mannen., Luc. 
Philops. 14. — Inser. 1591 (wo ᾽Ανασικλέους licht), 
u. auf einer Münge aus Abydos, Mion. 8.Υ, 499, wo 
falfh Ναξικλῆς ſteht. 

᾿Αναξικράτην, ους, m. Wöltert (αθὺ. Walthard), 
1) Athener, Archon O1.118,2, D.Sic.20,45, D. Hal. 


᾿Αναξιπόλεμος 


Din. 2. 4, Plut. x oratt. I.yc. 31. Din. 5. Psephism. 3.— 
desgl. Οἱ. 125, 2, Paus.10, 28,14, D. L.10,n.2.— 
Strateg der Athener (01.82,8), D.Sic. 12,8.— 6 4α 
κνεύς, ταμίας Οἱ. 89, 4, Inser. in Bödh’s Gtaateh. 
11, ©.268.269. 2) Bygantier, Xen. Hell. 1,8, 18, 3) 
Geſchichtſchreiber u. Begleiter Alexanders d. Or., Stral. 
16,768, Schol. gu Eur. Απάτ, 224. Med. 10. 
᾿Αναξιλαΐδης, πι. Walt hers, Schriffſteller, wilde 
περὶ φιλοσόφων» ſchrieb, D.L.8,n. 1. 
᾿Αναξίλᾶοε, ου, (nur Xen. Hell. 1,83, 18, Plut.Alc, 
81, Arist. polit. 6, 10, 4), ion. (Her. 6, 28,8.) ᾿Αναῇ 
Asus, gen. &w (Her. 8, 181), fenft dor. ᾿Αναξίλοι, 
gen. α (D. Sie. 11,56, Paus. 5, 26, 4, Ath.12,548,c. 
Strab. 6, 254), doch αιώ ου (D.Sic. 11.76), Walther. 
1) 6. des Arhidamus in Sparta (Proklide), Her. 8, 131. 
— ein anderer Spurtaner, Plut. Sol. 10. 2) ein Tpronn 
in Rhegium in Großgriechen land, aus Meffenien, derden 
Namen ber Stadt Zankle in Meffana umwandelte, mat 
Arakfäuog gefährieben, Her. 6, 28. 1, 165, Thuc.6,4, 
Simonid. ep. 17, Arist. polit. 6, 10, 4 u. b. Poll.5,73,8. 
D.Sic, 11,48.76, Paus. 4,28, 6, d., Heracl. fr. 25,%. 5) 
Byjantier, Xen. Hell. 1,8, 18, Plut. Alc.31, Polyaen!, 
47. 4) Dreite, Gaſtfreund des Demofthenes, Plut. x oratt. 
Demosth. 68, [. 4»αξίνος. 5) Athener, Inser. 165. 6) 
Tanagräer, Keil Insar. boeot. Lx. 7) tom. Dichtet, Ael 
x.1.1,27, D.L. 8,n.22, Ath. 9, 68, a, ö., Suid., Mein. 
1,P. 406 ff. 8) Aut u. Schriftfteller, D. L. 1, 9,n.2, Pir. 
19, 4,8. — Philofoph aus Lariffa, Brucker hist. phit 
1.11, p. 86. 
"Avafı&löns, m. Walters, Hieronym. adv. lorisn. 
᾽Ανάξιλλα, f. Mathilde, Dichterin, Fbot. οἱ. 
167. 
᾿Αναξίμανδροε,(ό), (Stallmeyer? 
Φ. des en ἰοπί[ώετ Philofopf, Schülı ti 
Thales, Arist. coel.2,18. de Xenoph. 2, ö., Plut.pl. 
phil. 1,8,4.7, 12, ö., Sext. Emp. Pyrrh. 8, 30, ö., At 
v.b.2,17, D.L.2,1,0.— Xen.conrv.8, 6, 9. 2) «ul 
Mile, Geſchichtſchreiber, D-L. 2, 1, n. 5, Ath. Il. 
498,b, B. A. 783, Suid. Bei Fuigent. mytb. Lt 
fälfchlih ein Lampſakener. . 
᾿Αναξίμαχος, m. Gerold, Ὁ. h. im Kampit mi 
dem Epeere) waltend, Mannsn. auf rhodiſchen Hals 
bei Stoddart.n. 28. 
“Avaflußporos, m. Leupold, Mannan. aufent 
magnefifchen Bünze, Mion. 8.51, 281 (mo falſch Are 
σίµβροτος ſteht). .. 
᾿Αναξιμένης, ους, οσο. meiſt η», einmaln(Sext.Enp 
dogm. 4, 318), Hertaleben, 1) aus Miet, ioniſcht 
Philoſoph u. Schüler des Anarimanber, Arist. οοεὶ. ». 
13. meteor.2, 7, δ., B.L.2,2,ö., Plut. plecit. phil. |, 
8.2, 11,ö., Strab. 14, 645, Bext. Emp. Pyrrh. 3,3% 
δ., U. 2) aus Lampſakus (nach Luc. Her. mal. 3 ut 
66ἱοβ), Rhetor u. Geſchichtſchreiber, D. Sic. 15, 76-99 
D. Hal. de Isse. 19. de Dem, et Arist. 2. gravit. Dem.‘ 
Strab. 13, 589, Plut. Dem. 28. Dem. et Cic. comp- 
Alex. fort. 1,3, Paus.6,18,2, Ath. 1,21,c. 6, 231.4 
ὅ., 6 ῥήξωρ genannt, Plut. Popl. 9. x oratt. vill 
Demosth. 42, A. — ein jüngerer, Schwefterlobn 
vorigen, D.L. 2,2, n.2. 8) Andere, Dein. 57,59. 
Zosim. ep. (IX, 40). — Fulgent. myth. 8, 8. ! 
’Avafivos, m. Herrig, Dreite, Kundſchaftet 
Königs Philipp von Macetonien , Aaschin. 8. 2° 
Dem. 18,187. Bei Plut. x oratt. Dem. 63 Anaxi 
genannt. 
᾿Αναξιπόλεμοε, m. Pephold d. i. in der Shit 
(patu) waltend, ein Aftupaläer, Roas 11. 159. K. 


I) au Milei 


᾽Αναξίπολις 


ΑΑναξίκολις,πι. Burggraf, 1) Thafier, ſchrieb über 
Aderbau nah Varror.r. 1,8,8, Colum. 1, 1, 9. (K.) 
9) auf eines abderitifhen Münze, Mion. 1,365. — Auf 
einet ernthräifhen Münze bet Mion. πι, 128 fleht 
Arafınddrg. 

Αναξιππίδας, m. Martwardts, Mannen. auf 
Initfhen Amphorenhenteln, im Muſeum der archäolog. 
Geſellich. K. 

Ανάξισπου, m. Martert, αδὺ. Marahwart, 1) ejner 
aus den Edelſchaaren Aleranbers d. Or., Arr. An. 3,25, 2. 
Yı Titer der neuern Komödie, Ath. 4, 169,b. 18,610, f, 
i, Suid., [. Mein. 1, p. 469 ff. — Üthener, doapıpwsos, 
At. Ecew.x,e, 168, Ross Dem. Att. 4. 

Ἀναξιρόη,/. Wafferholde, T. des Gorenus, Gem. 
tet Edeios, Paus. 5, 1,6. 

"Avafıs, sog, 86ο. ΑΝ (Cyren.5), Serrtling, 1) m. 
a) ẽ. des Caſtor u. der Hilaeira, Paus. 2,22, ὃ. 8, 18, 8, 
schol. Pind. Nem. 10, 112. db) Böotier, Gefchichtfchrei= 
Μι, D. Sie. 18. 95. 2) f. Frauenn., Inser. 1056. 

Ἀναξίων,ωνος, m. Hertling, 1) Athener, Isae. b. 
Poll. 3, 6. — Inser. 429. 1088. 2) Böotler, Inser. 
1574 wabrſch. Καναξίων für Γαναξίων. 

"Avaka, οὓς, οἳ, ὦ, f. Mathilde, 1) T. des Alkäus, 
Grm. des Φίνος, Apd. 2, 4, 5, Tzetz. Lycophr. 982, 
Schol. Π. 14,828, Arsen. viol. p. 131, wo falfh Au«- 
ξοῦς ſteht. 2) eine Trögenierin. Gem. des Thefeus, 
Ρε Thes. 29. comp. Tbes. et Rom. 6, Atb. 13, ὅδ7, b. 
3 eine Syracuſerin, T. eines Eubulns, Theocr. 2, 66. 
4, 1. des Epicrates, Priefterin der Geres, Diotim. ep. 
δέτπι, 759). (Fal ſch füt ἁμαζών bei Nonn. 34, 158.) 

Ἀναπίας, ὁ, in Anth. 8, 17 "Αναπις, Un weit, Br. 
des Ampbinomos an 8 Katana, Strab: 6, 269, Con. 48. 

Ανάσλονε, m. Auffarth, Gegend bei Byjanz, 
wenn man durch den Bosporus bis Hieronoros ſchifft, 
SrsL67, Hesych. Miles, fr. 4, 22, St. Β. δ. 4ἄφνη, 
Καλλίπολιες, u. eine andere in Aegypten, St.B.s. Γυ- 
raszeneäic. 

‚Aramvon, ἦ, Dampf, ſcherihaft als Gottheit μὰ 
Inv Avanvonv, Ar. Nub. 627. 
„ Avärog, ον, dor. w, (0), m. Moorwotter, (fodem 
Saue nach rihtig der Schol. Theocr. 1, 68, doch nach fals 
der Etom.). 1) SL in Sicilien bei Syracus, j Ἅπανο, 
meid ὁ Ar. ποταμός, Thue. 6, 96.7,78, D. Sic. 15, 
15 Put, Dion. 27, felten ohne ποζαµός, Plut. Tim. 21, 
Nee. 1,68.7, 151,9. Bon den Eiciliern ale Mann 
ital, Δαἱ. ν. h. 8, 38. 2) in Alarnanien, Nebenfl. 
det Adelons, Thuc. 2, 82. 

παρ, αρος, m. #1. θεἴαεπθ, B. A. 1322, b. 

_ rap, St. m Imdien, dieffeits des Ganges, Γιο. 
41,83, 

᾿Ἀνάραι ὄρη, Gebirge in Scythia intra Imaum, einer 
Kr wenlidhen Zweige des Altai in der Mongolei, Ρίο]. 6, 
.. pi Einwohner bier bildeten die ’Avdpeoı, Ptol. 
ϱ. 14, 15. 

Αναριάκαι, ol, Volt in Afien an der Sübfeite des 
utp’iten Dieers, Strab. 11, 507—514, St. B., mit der 
εως A η, Strab. 11,508, 8t. Β. (Ptol. falſch 
Ἀμαριάκαι το. [., Pol. 5, 44 hat ᾿Ανιαράκαι.) 

Ἀνάριον, n. Et. in ®rofarmenien, Ptol. 5, 13, 16. 

ἄκρον, Vorgebirge in Taprobane, 
Pol. 7,4, 8, 

Ἀναρκία, f. (Bedürftig, eigtl. unvermögent). 
εστι Name der Penelope, Schol. Od. 4, 797. 

"Ayapes 7 "Ardeos, St. in Öulatien, Ptol. 5,4, 7. 
 Avapror, Belt in Dacien, noͤrdl. an der Theiß, 
»4.38,5. Wei Caes. b. G. 6, 25 Anarten. 


85 


j "Avaprobpäxror, Volt im europ. Sarmatien, Ptol. 
‚5,20. 

"Avas, a, g, α», (ὅὁ), einer ber Hauptſtroͤme Spa⸗ 
niens, |. Buadiana, Pol. 84, 9, Strab. 3, 140, ö., Ptol. 
2, 4,3. 5, 2. 3, Marc. Heracl. per. m. ext. 2, 4. 9 
u. Π., D. Case. 41, 45. 

᾿Ανασικλῆς u. ᾿Ανασίμβροτοε, f. Αναξικλῆς u. 
"Avafiußporos, 

᾿Ανασσία, f. Inser. 914.. 

᾿Αναστασίη, f. fpäterer (chriſtl.) Srauenn., Iulian. 
ep. ΥΗ1, 600. 601, ep. ἆδ. Anth..Plan. 4, 71. Fem. gu: 

Α 2ου, poet. 0s0, m. "Auferftanden, 
fpäterer (chriſtl.) Name, bef. der eines griech. Kaifere, 
aus Eyidamnos, Eust. Epiph. fr. δ. Euagr. 8, 29. 
35 u. ff.. Malal.p. 898, Nonnos b. Phot. bibl. 8, Ioann. 
Antioch. fr. 215, Suid., Christod. ecphr. 899, Iulian. 
ep. ται, 590, ad. (1x, 210). — Andere, Anth.xv, 28. 
— Thom. ep. Anth. Plan. 5, 379. 

"Avacranıotwolıs,f.Anaftafiosftadt, feite Stabt, 
welche Anafafioe an der Etellevon Φατᾶ gründete, St. B. 
8. Japal. 

Αγατίλλων, w.ähnl. Morgenroth, M.Aurelius 
Anatellon, Inſcht. im Louvre N. 124 u. 190. 

᾿Ανατολή, f. Sonnenaufgang, 1) ein Gipfel 
des Himalaya am Ganges, Caomar. (?) b. Plut. fluv. 
4, 3. Bei Polyaen. (1, 1) Κορασιβίη.. indiſch Kai⸗ 
lafa. 2) das Morgenland, N.T.Matth. 2,2 u. im 
Plur. 2, 1. Dav, Ad}. ἡ ἀνατολική d- i. Often, St.B. s. 
Ayvas 

᾿Ανασόλιος, m. Öften,. aus Alexandrien, Bis 
fhof zu Laodicea (270 — 282 n. Ehr.), Philoſoph u. 
Mathematiker, Fabric. bibl. Gr. 11, p. 275 ff., 2. — ein 
Lehrer des Zumblichus, welchem diefer die Schrift (ζητή- 
µατα Ὅμηρικα) widmete, ein Neuplatonifer, Fabric. 
bibl. Gr. IV, p. 295. — einer, an welchen Libanius Briefe 
richtete. — ein Juriſt. — ein Schriftfleller über Landbau. 
— Grammatiker, Olymp. v. Plat. p. 2, 39. — cin Andes 
ver, Damasc. v. Isid. 192. — Begleiter Juliane, Magn. 
b. Malal. chron. 828. — römifcher Magister equitum 
unter Theodofius, Suid. — Geſandter an Attila, Prise, 
Panit. fr. 5. 19. 14, Ioann: Antioch. fr. 198. 

᾽Ανατώ, f. Heil d. i. unverlegt, T. des Ariſtobulus, 
dienende Jungfrau im Tempel des amykläiſchen Apollo, 
Fourmont Inser. epur. C. 1, G. 1, n. 44, 20, p. 68, 
Franz elem. epigr. n. 36. 

"Avava, n.pl. St. in Großphrygien, zwifchen dem 
Marfyas u. Mdander, Her, 7, 80. ἄν. ᾿Αναναῖος ot. 
’Avausts, St.B. 

᾿Ανανή, f. Ort in Aria (Medien), Isid. mans. Part. 
argum. Die Gegend ᾿Αναύων, ebent. 16. 

”Avavpos, (0), mit u. ohne norauos, Dürrbak 
(van), 1) 8. in Theffalien, welcher in ten pagaſäiſchen 
Mesrbufen mündet, Hes. sc. 477, ΑΡ. Rh. 3, 67, Orph. 
Arg. 115, Callim. b. Del. 103, Simon. ep, b. Ath. 4, 
172,e, Apd.1,9,1, Strab. 9, 4386. 2) $l.in Arkadien, 
Callim. h. Dian. 101. 

᾿Ανανχίδαε, m. Ohmeſtolz, Elcer, Olympionike, 
Paus. 5, 27, 12. 6, 14, 11. 16, 1. 

„m. Vater µ. Sohn, Herrſcher von Kappa⸗ 
docien, D. Sic. 31, 28. 

A ο ἐν Neuland. (ſ. Apd. 1,9, 26, etwas an⸗ 
vers St. B.), Meine Infel im ägäifchen Meere bei Thera, 
j. Anafi, ΑΡ. Rh.4, 1715, ö., Scyl. 48, Callim. ep. b. 
Strab. 1, 46, Strab. 10,484, Anon. st. mar. magn. 284, 
früher Μεμβλίαρος, St.B. Ew. ’Avadaios, Hege- 
sand, b. Ath. 9, 400, d, St. B. 


Ανάφη 


86 


᾿Ανάφης, m. ©. des Otones, Anführer der Kiſſier, 
Her. 7.62. 

᾿Αγάφλνστοε, m. (5. des Trözen, Herus u. Gründer 
von Anaphinftos, w.f., Paus. 2, 80,9, St.B. 

᾿Ανάφλνστος, m. Springsfeld (Springe = 
Duclle), att. Demos der antiohifhen Phyle, Feſtung 
(dab. von Ginigen ale Stadt u. fem. betrachtet, Harp., 
Suid., Schol. Den. 18, 75) an der Weftlüfte des Kandes 
mit einem Hafen, j. Bucht von Anaphyfos. Her. 4, 99, 
Xen. vect. 4, 48, Scyl. 57, Ptol. 8, 15, 22, 4. Ew. 
᾿Αναφλύστιος, Ar. Ban. 427. Eccl. 979 u. Schol., 
Aeschin. 8, 115. 199, Dem. 50, 17. 41, ö., Strab. 
9, 398, Plut. Cim. 17, D. L. 7, 1, n. 9, Att. Seew. 
x. Inser. 150. 172, ὅ., Ross Dem. Att. 6. 51.52. — 
Adv. ᾿Αναφλυστόθεν, ᾿Ανάφλυστόνδε, ᾿Αναφλν- 
στο, St.B. 

᾿Ανάχαρσιε, gen. (Her. 4, 46, Plat. rep 10, 600,8, 
Arist. analyt. 2, 1, 18, Aristid. or. 47,p. 547) sog, ob. 
έως (Plut. Sol. 5), od. sdog (D.L. 1, 9,n. 1, Ephor. in 
Schol. ΑΡ. Rh. 1, 1276), dat. (Her. 4, 76) ο, od. (Luc. 
Scoyth. 8.9. 10) δε, acc. sv, νου. s(Luc. Anach. 6, ö.), 
(6). ein Scythe aus königlichen Gefchlecht, der zu Solons 
Zeit nach Athen fam u. unter die Weifen gerechnet wurbe. 
Außer Her. u.den A. α. a. O. Strab. 6, 301. 15, 694, ὅ., 
Ios. c. ΑΡ. 2,87, D. Sic. 9, 10. 86, Plut. garrul. 7. qu. 
symp. 6,7,2, Perfon des Geſprächs in vIL. sap. conv. 
δ, 19, ὅ., D. L. 1,8. Nic. Damasc. fr. 123, 9. 

᾿Ανγδιστέων --᾽Αγδιστέω», Inser. 3886. 

᾿Ανδά,!.(--᾿4ββα, το. [.), St. in Afrika, App. Lib.24. 

"Άνδακα, π. ΡΙ. St. in Indien, dieſſeits des Ganges, 
Arr. An. 4,23, δ. 
gArdeptes, m. mediſcher General, Xen. Cyr. δ, 8, 


᾿Ανδᾶνία, ep. ζη, f. Frau, nach welcher die Stadt Anda⸗ 
πία, w. f., benannt worden fein foll, Paus. 4, 88, 6, 
Epigr. b. Paus. 4, 1,8 (Anth. app. 1932). 
᾿Ανδανία, ας, (nah St. B. von un 'ἀνδαάνειν, 
τιῶ βρες das Gegenth., alfo: Liebſtadt), früherer 
Name von Meffenien u.Refidenz der alten Ξε[ερετίδπίᾳε, 
Paus. 4, 1, 2.3, 7,10. 4, 14, 7.26, 6, nach Strab. --- 
Oechalia, Strab. 6, 889. 350. 860. 10, 448. &w. 
᾿Αγδάνιος u. ᾿Ανδανιεύε, fem. ᾿Ανδανιάν, St. Β. 
, "Άνδανις, τος, ὁποῖαμός, BI. in Karmanien, = 
Αναμις, Marc. Heracl. per. m. ext. 1, 27, Ptol. 6,8, 
4, Iub. Maufit. ὃ, Plin. 6, 27. 

"Άνδανον, π. Liebenburg, Benennung der Karier 
für Bargylia, St. Β. ο. Βαργύλια. 

"Άνδατις, f. Et. in Aethiopien, Botry. b. Plin. 6, 85. 

᾿Ανδαντόνιον, n. St. in Oberpannonien, Ptol. 2, 
14 (15), 4. 

"Avdapa, 1) (τά), Randen (f. Harp. s. ἄνδηρο»), 
Et. ın Troas, unweit Stepfis, Strab. 18, 610. 614, 
Theop. b. St.B. Ew. 'Avdssonwös, vn, u. fo hieß bie 
Gybele tort ἡ ᾿Ανδειρηνή, St. B. 2) (N), St. in Phry⸗ 
gien, St.B. . 

"Ανδειρος, f. 4νδιρος. 
᾿Ανδέκριον, n. St. in Dalmatien, Ptol. 2, 16 (17), 


"Avdong 


8 


11. 
᾿Ανδέρηδον, St. der Babali in Aquitanien, j. Ante- 
rieux, Ptol. 2,7, 16. 

"Avdnkos, St. der Vasconen zwifchen dem Ebro u 
den Pyrenäen in Spanien, Ptol. 2, 6, 67. 

᾿Ανδήτριον, n., δ. D.Cass. 56, 12 ᾿Ανδήριον, fefler 
Ort in Dalmatien, Strab. 6, 315. 

‚Avdısvres, Boltin Pannonia inferior, Ptol. 2, 15 
(16), 8. 


᾿Ανδρέας 


᾿Ανδίγαν, ὁ, indecl., Geſandter des Berferlönigs 
Sormisdas, Menand. Prot. fr. 60. 

᾿Ανδιζήτιοι, pannonifches Bolt an der unten Drau, 
Strab. 6, 814. 

"Άνδιρος, ὁ, b. Theogn. 2, 71 "Avßapos, Ranben, 
Nebenfl. des Stamandros in Troas, Strab. 18, 602. 
(Bei Suid. Γάνδειρος.) 

᾿Ανδοβάλην, ου, R. ber Ilergeten, Pol. 10, 18. 

᾿Ανδοκίδηε, ου, (6), Bürgel(f.Heaych. ἀνδοχεές 
=—dvadoyog), a) ©. tes Leogoras, attiſcher Redner, mit 


"vier noch vorhandenen Reden, Thuc. 1,51, Lys.or. 6, 


Plut. x oratt. vitt. Andocid. — Them. δὲ. Alc. 21, 
Hermog. Id. 2, Hellan. b. Buid., D. Hal. Lys. 2, 4. - 
eine Herme in Athen, Ερμῆς Ardoxidov, Plut. Nie. 
13. x oratt. vitt. Andoc. 18, Harp., Schol. Aesch. |, 
125. — b) Großvater des vorigen, Aeschin. 2, 174, 
Plut. x oratt. Andoc. 1.— ο) Kydathenäer, Inacr. 213. 
— d) Bufenmaler, R. Rochette 1.& M. Schorn p. 4. 
᾿Ανδομάταννον, π. St. der Lingonen in Gallis Belz., 
Ptol. 2, 9, 19. 
„A os, m. Herufer unter Glaubius, Anor. 
fr. 9 b. Müller fr. ΣΥ, p. 196. 
"Avdödoıvor, οἱ, fpanifches Volt im j. Catalonta 
Pol. 8,35. 
᾿Ανδοναίτιον, n. 64. der Quaden, Sf. von Presburz, 
Ptol. 2, 11, 80. 
Ανδοθλον, m. Reuſchalt d. i. wiederum Dienn 
einer der Kertopen , Aeschin. Sard.b. Harp.s. Κέρχων, 
u. Apost. 9, 64. 
᾿Ανδραγάθιοφ, m. Butmanns, fpät. Manntt. 
Phot. p. 79, 9. 
᾿Ανδράγαθον, m. Butmann. a) Befehlshaber ver 
Ampbhipolis, Polyaen. 4,12. b) ein Anterer, Me.: 
(zıt, 52). 

᾿Ανδραγόρας, m. Mannrath, 1) Barier, In. 
2448. 2) Erzgießer aus Rhodus, Osann. Syll. Inc. 
"Ώ, 17. 

"Av (öns, m. Andrämonsfohnd.i. Then, 
IL. 7,168, Suid. 

᾿Ανδραίμων,ονος, m. Beismann, 1) V. des Theri 
K. in Kalydon, Gründer von Amphiffe, 11.2, 633.0. 
Od. 14,499, Arist. b.Harp.s. μιφισσα. ep.22 (Art 
app. 9), Apd. 1,8, 1, Paus. 5, 8, 7. — Sein Yrabnı. 
wurde in Ampbiffa gezeigt, Paus. 10, 88, 5. 2) SH 
Drylus, Gemahl der Dryope, Ov. Met. 9, 363, Antet 
Liv. 82. Bet Apd. 2,8, 3 ift er mit dem vorigen verweit 
felt. 3) Br. des Leonteus, D. Sic. 4,58. 4) Vplier, τς 
der von Kolophon, Strab. 14, 688. 

"Ανδρακα, St. in Rappabscien, Ptol. 5, 6, 1?. 

[’Α[νἹδρανίδας, m. Θἱεφοπίετ, Mion. 8. ıv, 163! 

Άνδραν , m. (tibtiger αδρανόδωρος. Ἡ 
f.), aͤhnl. Gottſchick, Syracufaner, Pol. 7,2; vgl. [ἳ 
24,5. | 

᾿Ανδρᾶπα, Ct. in Paphlagonien, δβΊ. von Digitr 
auch Νεοχλαυδιόπολις genannt, Ptol. δ. 4.6. 

"Avdparäva, Et. in Indien bieffeits des Ganze 
Ptol. 7, 1, 56. | 

’Avdphwoumos="Ardoonounog, Ross Inser. fa 
3.N. 226. K. 

Α s, m. Manfold, ©. des Philonidi, & 
Inſchr. b. K. | 

᾿Ανδράριστονς, Beftenboftel, St. der Pelagit 
in Macedonien, Ptol. 8, 18, 34. 

᾿Ανδρέας, gen. « (Plut. mus. 21), ion. u. ep. εω(Π: 
6,126, ep. ἆδ. 689 (in ΥΠ, 672). €, αν, νοε.έα (ερ. 
(πτιτ, 679), Mannert, 1) ein Backer in Sicyon, Urzi 


᾿Ανδρεία 


vater des Kliſthenes, Her. u. Anth. a.a.D., D. Sic. 8, 
49. 2) Muſiker aus Korinth, Plut.a. a. D. 8) Befehls« 
aber unter Btolemäus Philadelphus, Ios. 12, 2, 2.c. 
Ap. 2,4. 4) Arzt des Btolemäus Philopator, Pol.5, 81, 
Ath. 3, 115,9. 7,312, d, 5. 5) Jude, D. Cass. 68, 32. 
— Btuder des Simon, N. Τ. Matth. 4, 18,ö. Marc. 1, 
16. 6) Panormitaner, Geſchichtefchreiber Ath. 14, 
634,8. 7) Bildhauer aus Argos, Paus. 6, 16,7. 8) Athes 
ner, Meier ind. schol. 1851 p. 37,n.35. 9) V. eines 
Theodotos, Böotier, Keil Inser. boeot. xLiv. 10) auf 
atdeniſchen Münzen, Mion. 11, 117. 11) Actolier, Curt. 


A.D.p. 48. 

Ανδρέα, f. Muth, athenifcher Schiffename, Alt. 
St. XIV, d, 244. 

A ol, 1) galliſches Volk, Ρο]. 9, 84. 6. άνανες, 
3) Ανδρὼν πόλις, Hauptſtadt des Gaues Ardgono- 
της, w.f., j. Schabur, Pol. 4, 5, 46. 

. ως, m. Ma nnefen, ©. des Peneios aus 
Theffalien, Gründer von Andros u. vom minyſchen 
Reicht m Böntien, D. Sic. 5, 79, Paus. 9, 84, 6. 9. 10, 
13,4. 5. Ανδρος. αυ. 

"Ayßonts, ίδος, 1. Mansfeld, St. u. Land in Böos 
tn, Pans. 9, 84, 6.86, 1. 

Α 4 Manfted, St. in Elis u. in Macedonien, 
Phi. b. &t. Β., Plut, Arat, 12. &w. ’A ‚ Τουρ. 
b. St B. 2) Yabylonierin, Ctes. b. Phot. 42, u. ν. 

’A St. in Medien, Ptol. 6, 2, 18. 

Ανδριάκη, f. Manftebt, Hafenfabt von Myra in 
Locien, j. Anbrali, App. b. civ. 4, 82, Ptol. ὅ, ἃ, 8, 8, 
17,24, Anon. st. mar. magn. 238. 

᾿Ανδριακή, {. (Ardgsdan?), Manfedt, St. Thras 
Eins am Bontus, unweit Salmybeffus, Strab. 7, 819. 

m. Männede, Mannsn. in Inf. aus 

Epstte, Ephem. archaeol. n. 8165 u. bei Stoddart 

(rbod.) 24,25, 26,27,28.K. 6. Keil Syli. Inser. boeot. 
a. 1, p 26. 

‚m. Manftein, Berg in Gilicien, Strab. 

5. "Avdooxog. 
τόν, m. Kerl, Mannen., Inser. 828. (Auch 
Cic.ad Div. 16, 4 u. bei Stoddart —8 29. K.) 

"Avdpıor u. "Arbpın, f. 4νδρος. 

,  Minnsen, 1) ©. des Berfeus, 
v0 —— Paus. 7, 18, 1, App. Lib. 186, D. 
Sie.exc.16, Porph. Tyr. fr. 18. 2) Sefäjichtfchreiber von 
Russ, Ath. 3, 78, ο, “Parthen. erot. 9. 19. 8) Athener 
3.6 der hippotboontifchen Phyle, Inser. 168, b. 4) 
Ausaen. auf einer apolloniſchen Münze, Mion. 11, 
iv. 


14, 669. 


» ωνος, πι. Mannfen, Spartaner, Inser. 
18329. Auf einer Münze aus Apollonia, Mion. S. 111, 
314, 

Ανδρόβαῖος, m. PBaropamifade, D. Sic. 19, 14. 


A „m. Mannleben, ein Maler, Plin. h. 
2.35, 11 
A m. Ratimann, 1) B. des Timon, 


Belskier, Her. 7, 141. 2) ein Bildhauer, welcher Philos 
fopben Biltete, Plin. h. π. 34, 26. K. 

Α ‚f "Manngeboren, Gattin des Mi⸗ 
er, M. des Aſteuoe, Nonn. 18, 226. 247. 

Ἂν 8, ους, m. Ahlemann Adelmann, 
Nunnin., Inser. 2266, a. 

—E φόνος, Catull. carm. 64, 77, An- 
erozeonese caedin, K A 

Ανδρόγουα, w, nad Suid. auch ‚m. 
Iıtmann, ©. des Minos u. der Paſiphae, Apd. 3, 12. 
13,7, Piat. Thes. 15, δ., Paus. 1, 1, 2.27, 10, D. Sie. 


ἸΑνδροκλῆς 87 


4, 60, Luc. salt. 49, 9. Er hatte als Heros in Athen 
einen Altar, Paus, 1,1,4. 

᾿Ανδρόγννοι, Zwitter, Volk in Libyen, Arist. u. 
Calliphan. b. Plin. 7, 2. 

"Avßpoßdika, f. ähnt. ahd. Heerbrand, eine Ama= 
jone, Tzetz, P.H. 180. 

’A ‚avrog, acc. (Paus. 2, 12,6) av, m. 
Siegmann, 1) Sumicr, Her. 8, 86. 9, 90. 2) Rhe⸗ 
giner, Arist. Ρο]. 2, 9, 9. 3) 65. des Phlias u. der Ehthono⸗ 
pbyle, Paus. 2, 6, 6.7, 6,8. 

’A * Manſold d. i. wie ein Mann wal⸗ 
tend, M. des Thespios, Schol. ΑΡ. Bh. 1, 146. 

’Av ‚1. Avdeog. 

᾿Ανδροθόη, m "Mannfönelte, T. des Kaſtor (9. 
Ῥιτίίαβοτ), M. des Diktys u. Polydettes Pherec. in 
Schol. Ap. Rh. 4, 1091. 

᾿Ανδροίτας, m. *Mannloos, Tenedier, geographi⸗ 
ſcher Edrifiſieuer, Schol. Ap. Rh. 2, 159. 

’A ‚f Et. in Acthiopien, Iub. Maurit. δ. 
Plin. 6, 84. 

’A f. »Mannehre, 1) Bdotierin, T. des 
Antipönus, Paus.9,17,1. (2) Iulia Androclea δ. Orelli 
2898. K.) 

᾿Ανδρυκλείδαε, (0), att. auch ᾽᾿Ανδροκλείδηε (Dem. 
f. unten) u. Plut. (Pel. 5, 6. apophth. Lac. 9. v.) abwech⸗ 
ſelnd ας mit. ns (Plut. Lys. 27. Pyrrh. 2), Xen. ſtettâ ας. 
Paus. u. Suid. lets. ns, in Keil Inscr. boeot. xv, b ν- 
Φροχλίδας, Ehrmanns, 1) Thebaner, a) Xen. Hell. 
8, 5, 1.5, 2,81, Lys. b. D. Hal. de Isae. 6, Plut. Pel.5. 
6.Lys. 27. de gen, "Socr. 29, Paus. 8, 9, 8, Suid. s. οὐσία 
φανερά. b) Lebadeer, Keil Inscr. a. 2.0. 2) Athener, 
Adyarner, Dem. 48, 11.12, ὅ. — Phegäer, B. eines Ar⸗ 
chias. Inscr.122.(WeiIsae.6, 47 hat Sehoem. ᾿ανδροκλῆς 
nach Conj. fl.’Av θοχλείδης. )Rueberh. bezeichnet Hesych. 
die Avdooxdsidas als ein athen. Geſchlecht. 8) Spartas 
ner, Plut. apophth. Lac. s.v. 4) Eyeirote, Plut. Pyrrh. 
2. 5) ©. des Lydiers Syneflos, Schüler bes Borpbyrius, 
Buid. 6) ein Geſchichtſchreibet, Plut. Lys. 8. 


, Suid. 


Α ) ωνος, m. Ehrmann, Epeirote, 
Piut. Pyrrh. 2. 
Α ‚sous, b. Theodor. Prodr. 1, 168 έος, 


voc.’Ardoox Ic, Isae. 6, 58, —Zenob. 8, 77 u.Macar. 
8,91 haben αμώ A s, u. Inser. b. Ross Dem. 
At. 99 ficht im gen. έου, (0), Ehrmann, 1) ©. des 
Aeolos in Sicilien, D. Sic. 5, 8, Apostol. 1, 83. 2) Meſ⸗ 
fenier, a) ©. des Bhintas, K. von Meffene, Paus. 4, 4, 4, 
5,6, 8. b) Enteldeffelben, Paus. 4, 16, 2. 3) Athener, 9) 
6 Πιτθεύς, Volksredner τι. eifriger Ὀεπιοῖταί, Thuc. 8, 
65, Andoc. 1, 27, Ar. Vesp. 1187, Plut. Them. 19, 
Arist. rhet. 2, 28. "Bon ihm fagte Gratin, was von Leu⸗ 
ten, die ſich aus niedern Verhältniſſen emporgehoben 
haben, fprihwörtlih wurde: ἐν δὲ diygootacty χαὶ 
“νδροχλέης (Diogen. 4, 55 Bat ᾿Ανδροκλῆς) πολε- 

αρχεῖ, Ζεποῦ. ὃ, 71, Macar. 8, 91. b) andere Atbener, 
Inne 0, 4. ὃ, ὃ. — Ephettier, Wucherer, Dem. 35, 10. 
14.23 u. argum. v. 1, wahrſch. auch in Demosth. fr. 
XIII, 11 ed. Saupp. — upıdvaiog, At. Seew. XVII, ο, 
6. — Acharner u. A., Boss Dem. Att. 59.89.99, d. — 
6. des Epichares, Luc. Char. 1.8. — Komödie des So⸗ 
pbilus, Mein. 1, p. 425. — 4) Amathuſier, Arr. An. 2, 
32,2. 5) Spartaner, Xenoph. Ephes. 5, 1,6. 5) Gyprier, 
Theod. Prodr, 1, 168. 7) Samier, Porphyr. v. Pyth. 
10. 8) Sclave in Rom, der mit einem Löwen fechten mußte 
(f. Ανδροκλος), Ael. v. h. 7,48. 9) Boͤotier, Curt. 
A.D. 42, 4. 


88 


"Ανδροκλοε, (ὁ), gen. ου, pott. (Antb. ıx, 790) oso, 
Ruffmann, 1) 6. des Kodrus. Gründer von Epheſus, 
Pherec. b. Strab. 14, 682 u.ff. 640, Ephor. b. St. B. ο. 
Bivva, Paus. 7, 4, 2, Απρ. ep. (1x, 790). 2) Maces 
donier, Hetäre Aler. M., Arr. Αποὺ. 8, 29, 1. 8) ein 
Sclave in Rom, ="Avdooxäns, w. ſ.. Apion b. Gell, 
Ν.Α. 5,14. 4) ein Anderer, ep. Pan. Sil. (v1, 75). 

"Ἀνδροκος, — "AvdgsxAog, w. [., Anon. st. mar. 
magn. 199. 

᾿Ανδρόκοπος, -- ᾽4νδρόκοττος, Plut. de se ips. 
land. 1. 

’A orros, (6), 1) ein Phrygier, Μπα». b. Ath. 

12,530, c. 2) K. der Brafler in Indien, Plut. Alex. 26, 
App- Tr. 56. 
Ανδροκράτης, ους, ion. (Her. 9, 25) eos, (0), 
Theobald, Heros der Platäer, der bei Blatäa ein Heilig⸗ 
thum hatte, Her.a.a.D., Thuc. 8, 24, Plut. Arist. 11, 
Clem. Alex. admon.ad gent. p. 26, 8. 

᾿Ανδροκύδην, ου, 7, einmal aud (Plut. qu.symp.4, 
3, 8) gen. ους, (0), Dit hmar, 1) berühmter Maler aus 
Kyzitus, Plut. Pel. 96. qu. symp. 4, 2, 3. 4, 4, 11, Ath. 
8,841, a. 2) Pythagoreer, Iambl. v. Pyth. 145, Arist. 
Ter. u. Neanth. in Theol. Arithm. 40, Apost. 8, 34, 0, 
Mant. prov.2,8. 8) Arzt, Ath. 6, 258, b. 

᾿Ανδρόλασς, πι. — dem Folgenden, Att. Inſchr. in 
Philhiſt. Hftn. K. 

᾿Ανδρόλεωα, m. Bollmann, Fauſtkämpfer, Luc. 
ep. 21 (x1, 81). 

᾿Ανδρόλοχοες, m. Hermann, Eleer, Pol.5, 94. 

᾿Ανδρομάχαα, 1. — #lgb., Lesches bei Tzetz. zu 
Lycophr. 1263 nad) Mein. Anal. p. 46. 

’Avdpopnäxn, (N), Qudovica, 1) T.de6 @etion, Gem. 
des Heftor, Il. 6, 895, 3., Plat. Ion 585, b, Apd.8,12, 6, 
A. Auf Bemälten von Polygnot (Paus. 10, 25, 9) u. in 
Trauerfpielen von Ἀπήρδοι, Arist. eth. Eud. 8,8, u. des 
@uripides, Plut. Alex. 51, oft dargeftellt. 2) eine Ama⸗ 
jone, Schol. II. 3, 189. 

"Avßpopaxlöns, m. Wichmannſon, Mannen., 
inscr.2328,b. Bon: 

᾿Ανθρόμαχος, m. Wihmanıt, 1) 65. des Lyltos, von 
Aeneas getödtet, Qu. Sm. 11,41. 2) ©. des Acgyptos, 
Hyg.f.168. 8) Athener, Diener bes Polemarchos, And. 
1,12—14, ö. 4) leer, Xen. Hell. 7, 4, 19. 5) Abverit, 
Paus. 6,14, 12. 6) V. des Timäus aus Tauromenium, 
D. Sie. 16. 7.68, Piut. Tim. 10. 11. 7) Karchener, Vers 
räther des Graffus, Plut, Crass. 29, Nic. Damasc. δ. Ath. 
6,252,d. 8) Aspentier, Pol. 4. 65. 88, 8. 9) Syrer,®. 
des Achäos, Feldherr bes Seleucus, Pol. 4,51. 8,22, 
Polyaen. 4,17. 10) ®efandter des Ptolemäus Philos 
metor, Ῥοἱ. 88, δ. 11) Freund des Herodes, Ios. 16, 8, 8. 
12) Cyprier. Nauarch unter Alerınder d. Θτ., Arr. An. 
. 2,20, 10. 18) 6. des Hieron, Anführer der Miethstrups 

pen unter Alexander d. Φτ., Arr. An. 8, 12, 5.25, 4,6, 
14) Theffaler, Insor. Leske ıız,n. 151, p.366. 15) auf 
rhodiſchen Henkeln, Stoddart Cod. 6, 6, 4. K. 16) Neas 
polite, Sophiſt u. Lehrer unter Diocletian, Suid. — 
Grammatiker, Schol. Il. 18, 180. — Vater u. Sohn. 
Leibärzte Neros, Galen. antid. 1, p. 483, Fabric. bibl. 
Gr.ıv, p. 856. 

Ανδρομέδα, (N), gen. ας (Ios.b.Iud.8,9,3, Ath.1,21, 
c, Heliod.10, Ach. Tat. 3,7, 9.), ion.u. ep. 4νδρομέδη 
(Her.7,61.150, Nonn.1,192,d., Philod.ep.v,182, Arab. 
ep.1V,188),äbnl.Manfreda, T. des Kepheus u. der Kafs 
ſiopeia, von Perſeus befreit, Her.a.a.D., Apd. 2, 4, 8, D. 
Sie.4,9,Scyl. 104, Strab. 1, 48. 16, 769, Luc. d. mar. 14, 
δ., A.; abgebildet: Luc. d. dom. 22, Ach. Tat. 8, 6, u. 


"Avdpex)o; 


᾿Ανδροσθένης 


von Sophoffes u. Euripides behandelt, Fabrie. dibl. Gr. 
u. Durch Athene unter die Sterne verfept, wo fie ein 
Sternbild am nördlichen Simmel bildet, Arat. Phaen. 
198, Eratosth. Katast. 17, Hyg. Poet. Astyon. 2,20, 1. 
94, Nonn. 25, 145, 47, 450. 

"A s, acc.nv, (6), Lacedämonier, 'Thuc. 5, 
42. Richtiger 4νδρομένης. 

’A νους, b. Arr. Ind, 18,6 εω, (6), Mann: 
leben, 1) Athener, a) V. des Theogenes, Dem. 54, 7.8, 
D. Hal. de σταν. Dem. 12. b) ein Anderer, Dem. 86,15. 
ο) Κεφαλῆθεν, Att. Seew. x, ο, 149. 2) Macetonier, 
B. tes Amyntas u. Attalus, Arr. An. 1,8,2.5,27,1,8. 3) 
Andere: Inser. 2478. — Delpbier, Curt. A.D.4.5. Dar. 
4 ᾿Ανδρομενίδηαᾳ, m. Mannen., Hesych. s. Eve 

ία. 

᾿Ανδρομήδης, acc. η, m. Mannewit, Plat.ep. 
13, p. 862, b. 

’A xos, m. Mannen.,—"Avdodvixeg, Inser. 
286. | 

᾿Ανδρονικιᾶνός, m. Siegmann, fpäterer Manntr., 
Phot. cod. 45. 

᾿Ανδρόνῖκος, m. Siegmann, 1) Athener, Schau⸗ 
fpieler zur Zeit des Demofthenes, Plut. x oratt. Demosth. 
17, Mach. b. Ath. 18, 6381, c. d. e, ebend. 584, d. 9) An 
führer der griech. Söldner des Darius, Arr. An. 3, 23,9, 
vgl. mit 2,24, 5,5. 8) Olynthier, Feldherr des Antige 
nus, D. Sic. 19, 59. 69. 86. 4) Leibtrabant des Perſeut, 
D.Sic.80,14, App. Maced. 16. 5) Gefandter des Attalus, 
Po1.82, 26, App. Mithr. 4. 6) Mörder des Seleuns, 
D. Sic. 80,8. 7) 6. des Meſſalam, ein Jude, 1ο». 13, 3, 
4.— ein Anderer, N.T.Rom. 16,7. 8) ein Πρ, 
Vales. zu Amm. Marcell. 2, p. 352. 9) ein Peripaten⸗ 
fer aus Rhodus, Strab. 14, 655. — Plut. Byll.26.— 
einer mit dem Bein. Alypius, Hieron. praef. in Daniel. 
10) Dichter der Anthologie, Iac. 111, p. 108, Liban. ερ. 
75; dramat. Dichter aus Hermopolis, Phot. 866, , 12. | 
Viell. auch Livius Andronicus. 11) Andr. Cyrrheste. 
Erbauer des Windthurms in Athen, Vitr. 1,6,4. 12) 
Delphier, Cart, A. D. 2, 4, oft. 18) aus Kyzitus, Inser. 
8660. 14) auf Münzen oft, 3. B. aus Teos, δολ. 
Mion. Π1, 260. 8. χι, 591. | 

᾿Ανδροξένηε, πι. $rembling, Delphier, Curt. A.D.?. 
’A ‚m.Mannrath, ein Melier, Iniki 





in Sehen von B- - N 
ροπο νομός, in Niederägypten an ht 
Weſtſeite des Nils Pol. 4,5,46. ©. Ανδρες. | 
A wos, m. Gleitsmann, 1) Gründet von 
Lebebus, Strab. 14, 638. 2) Sohn, nach Hellan. Enfil 
des Borus, Paus. 2, 18, 8. 9, 5, 16, Hellan. in Schol. 
Plat. p. 876. 

"Ανδρος, m. Manns, S. des Curymachos, Gründe 
von Andros, St. B. Bei Con. narr. 44 ein Wahrſaget. 
©. ᾽ανδρεύς. 

"Ανδρος, 7, Mannheim, 1) bie noͤrdlichſte der οἱ 
diſchen Infeln, j. Andro, mit einer Stadt gleiches Ramin! 
(Ptol.3,15,80, D.Sic.18, 69). &. Her. 4,88, 8. Aesch 
Pers. 886, Thuc. 2,55, ὅ., A. Ew. "Ανδριος, Ανδρο 
Her. 8, 66, ö., Thuc. 4, 49, ὅ., Ἡ. -- d "Ανδριος-- ὐἱ 
"ανδριοι, Plut. qu. graec. 80. Als Αά]. ᾽ανόρία 
χώρα, Xen. Hell. 1, 4, 22, — ερεήρης, ebend. 2.1; 
81. 2) St. Oalatiens, f. "Ayapog. 

"A ‚ovg, acc. η (Strab. 16, 766, Ρο]. !]. 
84) u.nv (D.L.2, 6,n.10), (6), Mannpardt, 1) ἂν 
[αδίετ, Thuc. 5,49. 2) Admiral Aleranders d. Or. au 
Thafus (nad) Art. Ind. 18, 4 ©. des Kalliftratus cu 
Amphipolis), der die Südküſte Aſiens unterſucht 





᾽Ανδροτέλης 


Strab.a.0.D., Ath.8,98,b, Marc. Heracl. ep. per. 
Menipp. prooem. 2. 8) Bildhauer aus Athen, Paus. 
10, 19, 4. — aus der erechtheifchen Phyle, Inser. 165. 
— #damır, Ross Dem. Att. 59. — S. des Adeimantus, 
D.L.5,2,n. 14. 4) €. des Oneflritus aus Aegina, D. 
LG6. 2. n. 10. 5) Zysifener, Pol. 11, 84. 6) ©. des Ida⸗ 
lius ans Öyrton, Prätor Theffaliens, der für Bompejus 
wırfte, Caes.b. civ. 8,80, Porph. Tyr. in Euseb.chron. 
Armen. p. 180. 7) S. des Lochäus, Banfratiaft, Pause. 
6,6,1. 8) Smyrnäer, Inser. 8140.— [Auf fnidifchen 
Henteln im Muſeum der archäol. Geſellſch. K.] 
᾿Ανδροτέλης, m. Bollmann, Mannen. auf einer 
Anfär. aus Germione, Philologus 9. Jahrg. 6. 180. 


᾽Ανδρότῖμον, m. Ehrmann, V. bes Nearch aus 
Kreta, Arr. Ind, 18, 4. 

Ανδροτίων, awocs, (6), Ehrmann, 1) Athener, 
2. des Andron, Plat. Prot. 815, ο. Gorg. 487, b. — 
Schulet des Ifolrates, gegen weldhen Lyfias (Harp. ο. 
Σηράγγιον u. Apost. 4, 80) fo wie Demoftbenes die 
Bere 22 verfaßt haben, Dem. 24, 6, ö., Piut. Dem. 16, 
ID. Hal. de Dem. et Arist. 4, Arist. rhet. 8,4, Anon. v. 
Isoer. 11.— Geſchichtſchreiber, Piut. Sol. 15. exil. 14, 
Ael. v.b. 8,6, Paus. 6, 7, 6. 10,8, 1, A., Fragm. in 
Müllers bist. fr. 1, 871— 877. ıv, 645. 2) Mufiter, 
Agıth, 68 (χι, 862. 8) ein Anderer, ep. ἆδ. (vır, 228, 
4) Gommentator des Sopholl«s, Fabric. bibl. Gr. 1, 
p. «44. 

Ανδροφάγοι, (ol), Menfcenfreffer, ein ſcythi⸗ 
ſches Bolt (Ῥαβαιπετ) im j. Smolenst, Her. 4, 18. 100 
u. ff. Epbor. b. Scymn. 848. ὁ ᾿Ανδροφάγος, ber 
Röaig der Androphagen, Her. 4, 119. 

A „m.Mannweide (wie Mollweide), 
θα, Mion. 111, 91. 
ας epixapıs, m. Trautmann, Mannen., Inscer. 

Ἀνδρύτας, m. Mannen., Inser. 7. Bl. ’Avdool- 
tag. 


f. Manninga, 1) eine Amagone, Tzetz. 


P.H.179. 2) (indecl.) eine St. Aegyptens (f. unter ΄ 


Ανδροπολέτης), Athanas.ad Antioch. ep. 10. Achnl. 
Ανθδρῶν πόλιε, |. "Ανόρες. 

Ἄγδρων, ωνος, m. Mann, 1) Atbener, a) Vater 
tea Andtotion. einer der Vierhundert, Antiph. u. Crat. 
&.Harp., Plut. x orastt. vitt. Antiph. 28, Suid.— 9) 6. 
tet Androstion, Zeitgenoffe tes Sokrates, Plat. Protag. 
31b. Gorg. 487, ο. --- ο) Eläufler, Inscer. 150, 43.— 
1, εΗ Ealamis, Inser. 108. — 2) Argiver, Reifender 
:r-Sıbyen, Arist. b. D.L.9, 11, n. 9, Sext. Emp. Pyrrh. 
1.94, Apoll. mirab. 25. 8) Delphier, Curt. A. D. 40, 
Keil Inser. boeot. 117. 4) Befehlehaber unter Dionyfios, 
Polrsen. 5,2,4.— Steräuber, Polyaen. 5,19. 5) Fauſt⸗ 
fämpfer, Arist. in Schol. Pind. Ol. 7, 1. 6) Hebräer, 
Phil. in Flacc. 10. 7) Orchomenier, ©. des Ariftion, Keil 
“yll. Inscr. boeot. p. 12. 8) Καταναῖος αὐλητής, 
Ath. 1,22, c. 9) Geometer u. Muflter, Lehrer des M. 
Iatonin , Capitol. Marc. 10) Art, Ath. 15, 680,d, 
Celas 5,20. 4, 14. 18, Galen. IT, p. 118, ὅ. 11) Ephe- 
Re, Echriftkeller, D.L.1,11,n.6. 1,1,n.7, Schol. Pind. 
12.17,8. 12) Tejer, Seograph, Schol. Ap. Rh. 2, 854. 
ME, ορ]. mit Arr.Ind. 18,8. 18) Salitamaffier, Plut. 
Ties. 25, Tzetz. Lycophr. 894, vgl. mit Strab. 9, 842. 
7.456.476, 8., St. B. s. 4ώρνον, u. ὅ., Et.M. 655, 5, 
“IL 16, 285, Harp., 9. 6. Müller fr. 11, p. 847 — 
32. 14) Blesandriner, Geſchichtſchreiber, Ath. 4,184, b, 
2 Oft auf Enid. u. rhod. Gefäßhenkeln, K. 


89 


"Avbpuvißas, «a, (6), Mancde, 1) Spartaner, 
Inser. 1197. 2) Achäer, οἱ περὶ (tiv) 4νδρωνίδα», 
Pol. 29, 10. 80, 20. 40, 4. 5. 8) Athener, Aeschin. ep. 
8, ν . 

᾿Ανδρωνίδης, m. Eichonier, Mion. S.ıv, 168. 

᾿Ανδρώνικοε, m. (-- Ανδρόνῖκος, m. des Verſet 
wegen), ein Arzt, ep. ἆδ. 16, Ὁ (App. 889). 

A 1) Patron. von "Avdgwy, Keil Inscr. 
boeot. n. 11. 2) ᾿Ανδρώνιος ὄνοι (f. Αντρώνιος), 
fpihwörtl. von denen, tie große Laften tragen, weil Πε 
groß u. dumm find, Suid. 

᾿Ανδρωσία, Et. Balatiens, Ptol. 5, 4, 9. 

᾿Ανδώματια, m. Fl. in Intien, Megasth. in Arr. 
Ind. 4, 4. 

᾿Ανεγέσικλος 
Antioch. fr. 206. 

᾿Ανέγκλητοε,τι. Unbeſcholten, Spartaner, Inser. 
1240. 

’Avdixnros, m. — 'Avlantos, Sieghardt, Inser. 
189. 

"Avecros, m. Leidlig, Mannen., Enst. 

᾿Ανεμαῖαι, wahrfch. ein Ort, Inser. 1688. 

: μέση του, m. "Obnetadel, Mannen., Orelli 
2964. K. 
᾿Ανεμοδρόμοι, m.’ Winbläufer, fingirtes Volt b. 
Luc.v.h. 1,18. Ἅᾗ 

"Άνεμοι, Winde, perfon. beiOrph. h. ad Musae. 38. 

’Avenolras, böot. (Suid.) ᾽ανεμύτας (f. Boeckh 
Inser. 1, p.728, Ahrens Dial.ı, 198.199), m. Blafer, 
Thebaner, Dem. 18, 295, Harp. (v.1.). 

᾿Ανεμοκοῖται, m. Windbeſchwoͤrer, Familie in 
Korinth, Hesych., Suid., Eust. 1645,41. 65. Lex. 

᾿Ανεμούριον, (τό), Windhorn, 1) das füdlichfte u. 
zugleich weftlichfte Vorgebirge von Gilicien, j. Anemur, 
mit einer Stadt gleiches Namens, Strab. 14, 669. 682, 
Scyl. 102, Ptol. 5, 8, 8, Anon. st. mar. magn. 197. 
288.308. 815. 2) ein anderes zwiſchen Calycadnus u. 
dem coryciſchen Vorgebirge in Gilicien, Strab. 14, .670, 
Eust. μι Dion. per. —8 ae Sepbyrium. 

A: nfel bei Afrita, Ptol. 4, 3, 44. 
ri hen "Üintesheim, anderer Name für 
Aysuwpsıe, w.f., Strab. 9, 424, St. B. 

Α os, Blafig. ävl. Name, Schol.Il. 90. 404. 

Ανεμώρεια, (Windfcheid, f. Strab. 9, 428), Et. 
in Bhotis bei Delpbi, 112,521 u. Eust. daſ., Strab. a. 
a. Ὀ., Hesych., Lycophr. 1073. Ew. ᾽Ανεμωρεόε, 
St.B. 

’A Windesheim, Fleden in Arkadien, του 
li& am Phalanthusberg, Paus. 8, 85, 9. 

’A s, sdos, {. »Windſtil lern, Bein. der 
Athene zu Mothone, Paus.4, 85, 8. 

’Avdıßin, f. Briebleben, eine Danaibe, Apd. 2, 1, 
5. (Biel. ᾽ἀναξεβίη.) 

"Aviyra, 61. in Oroßarmenien in ber Landfchaft 
λΑνζητηνή (n ᾽Ανζιτηνή) gwifhen dem Euphrat u. 
den Quellen des Tigris, Ptol. δ, 13, 19. 18. 

"Avnßos, m. Ghaldäer, 6. tes Babius, V. des Arbe⸗ 
fus, Abyd. θ. Euseb. chron. p. 86, Moses Choren. 1, 
0.4. 

[᾽Ανή m. Ίπδοτ. Tbeb. im Rh. Muf. N. δ. 111, 
2, p. 287, falfche Zesart.) 

Ανήμεντοι, mythifches Geſchoͤpf der &haldäer, Abyd. 
Ρ. Syncell. 88, b. 

’A: m. (Obnelenz?), a) Spartaner, V. 
bes Sperthias, Ber. 7,184. b) ©. tes Epetibiae, Her. 
7, 187; — Thuc. 2, 67. 


Ανηριστος 


0ου, m. ®. des Anagaſtes, Ioann. 


90 


Ανηρῖται ἢ ᾽Ανηρεῖται, Ὀδίεετ[Φα [ει im nörhi. Mars 
πιατίία, Ptol. 4, 5, 21. 

’Avynpolorns u. ᾿Ανηρόεστον, ου, gallifher Fuͤrſt, 
vo 23 26. 81. 


"Avnpitaı 


νησιάρων, wvos, m. (?), Name auf einer ſmyr⸗ 
nöifhen Mũnze, Mion. 8. νι, 317. 
"Avyyoıdöpa,f."Gabenfpenbern, Bein. der Erde u. 
der Ceres, welche ala ſolche einen Tempel zu Phlius in At⸗ 
tita hatte, Plut. qu.symp. 9, 14,4, Hesych., Paus.1,31,4. 

’A &t. in Libyen, Ew. ᾿Ανητουσσαῖοε, 
Alex. Pol. b. St.B. 

᾿Ανθαδόνιον, -- 4νθηςδόννος, Inser. 1593, Ulrichs 
b. Keil Syli. Inscr. boeot, 10, p. 88. 

᾿Ανθάνα, Ι. --ἀνθήνη, w.f. 

"Avdas, gen. a (Paus. 2, 80, 8), Blum, 1) ©. 
bes Poſeidon u. der Alcyone, K. von Trözen, Paus. 2, 
80,8 9, 22,6, f."Av9ns. 2) Priefter des Pofeiton in 
Halikarnaß, Inscr. 26565, K. 

"Avdavis, f. Blumenba 
Trögen, St. Β. s. Ἐροιζή». 

᾿Ανθεάδαι, m. poet. Bezeichnung der Halikarnaffier, 
St.B. ο. 4θῆναι. Bon: 


gen, anterer Name für 


᾿Ανθέας, m. Blütbner, Lindier, Dichter, Philomn. 


δ. Ath. 10, 445, a. ©. ᾽Ανθείας. 

"Avdea, f. Blümede, 1) T.desThespios, Apd. 2, 
7, 8. 2) eine Setäre, Lys. b. Ath. 18, 592, ο, Harp., 
Suid., au) ΄άντενα, w.f., gefchrieben, Ath. 18, 586, e, 
A. 8) T. das Megapenthes u. der Euippe in Ephefus, 
Xenoph. Ephes. 1, 2. 4) Beiname a) der Aphrodite bei 
den Önoffiern, Hesych. Ὁ) der Hera, welche unter diefem 
Namen in Argos ein Heiligthum hatte, Paus. 2,22,1, Et. 
M. 108,47. ο) der ᾧοτεπ, Hesych. 5) St. in Meffenien, 
11.9, 151.298, Paus. 4, 81, 1, nad) Strab. 9, 860 u. 
St. B. s. Oovpsos — Thuria. 6) Flecken in Achafa, von 
Antheiss, το. ſ. benannt, Paus. 7, 18, 8.6, Phil. Bybl. 
b. St. B. Ew.’4y9svus, Ath. 11, 460, d, St. Β. 7) Ort 
in Theflalien, Hos. sc. 881, der au "ArIn heißt, w. f. 
8) St. in Trögene, Paus. 2, 80, 8. 9) St. in Pontus, 
Phileas 5b. St.B., Eust. Hom. 748, 22. 10) $leden 
in Libyen, St.B. 11) die St. Antium in Italien, St. B. 

’Avdeas, m. Blüthner, ©. des Eumelus, von 
welchem Antheia (w. f.) benannt fein foll, Paus. 7, 18,8. 

᾿Ανθέμα, f. Srauenn., Inscr. b. Keil Inser. boeot. 
56. 9., Aehnl. wie: 

Α f. Blüten, Frauenn. auf einer alten 
Snfchr. bei Woräsworth Athens etc. p. 121, K. 

"Avdeplöns, für Ardemwridng, alfo Anthes 
mionsfohn d. i. Simociflos, Il. 4, 488 (vgl. mit 
478), Suid, 

᾿Ανθέμιον, Blumhof, Ort auf der Akropolis in 
Athen, Hesych. 

Α ‚m. Blümel, ſpäterer Name: röm. Kaifer, 
Damasc, ν. lsid. 64. 108, Prisc. Tanib. fr. 40, Eust. 
Epiph. δ. Euagr. 8, 26, Ioann. Antioch. fr. 207, Suid. 
B zeolo, Phot. 79, 15. 

Ἀνθεμία, (dos, .f. Blumenau, früherer Name 
von Samos, Strab. 10, 457. 

᾿Ανθεμίων, ὠνος, m. Blümner, 1) ein Trojaner, 
Ἡ. 4, 478. 2) Athener, a) B. des Anytos, Plat. Men. 
90,8, Plut. Alc. 4. Caj.Merc. 14. Amat.17,D.8ic. 13,64, 
Aristox. in Schol. Plat. apol. 880 ed. B. — ein Anderer, 
Dem. 47, 60; — Inser. 199. — Περεδοίδης, Utt. 
Seew. x, d, 59. — Prospaltier, Ross Dem. Att. 157. — 
8) ein Thespier, Plut. Amat. 2. — 4) ©. eines Diphilos. 
Auth. app. 146. Andere: ein Bauer, Ael ep. rust. 4. 
— Alciphr. 8, 61. 


᾽Ανθέστως 
᾿ Blüthenreich, T. des ἓνίοῦ, Gem. 
bes ο rege Sohnes von Tantalos, von mil: 
Her der Anthemuſiſche See feinen Namen haben fol, 
Herodor. in Schol. ΑΡ. Rh. 2, 752, dgl. mit 726. 


’A , έδος, λίμνη, poet.,— 4νθιμουσὶς 
λέμνη, Eee in Bithynien, ΑΡ. Rh. 2, 726. 

A , Blümede, ὄνομα κύριον, Suid. 

’Av fe Blumenfeld, Infel der Sirenen 


im tyrrheniſchen Dieere, Hes. in Schol. ΑΡ. Rh. 4, 
890. 
᾿Ανθιωκόκριτος, m. Blömmärt, 1) Athene, |) 
ein Herold, Dem. 12,4, Isae. b. Harp., Plut. Per. 50, 
Paus. 1, 86, 8, Suid. Ὁ) Αχαρνεύς, Att. Seew. xu. 
b, 16. 2) Pankratiaſt, Schmeichler des Tyrannen An: 
ſtomachus in Argos, Agatharch. b. Ath. 6, 246, 6. 
᾿Ανθεμόνη, f. Blüthchen, eine Arkabierin, Ge 
liebte des Aeneas, Agathyll.b.D.Hal.1,490. 
"A ‚m. Bluͤmenbach, BI. beim talaurijhen 
Gebirge, Schol, Il. 20, 807. 
’A ‚oöyrog, 6, Blumenau, 1) St. u.tund: 


ſchaft in Macedonien, Her. 5, 94, Thuc. 2, 99, Dem 


6, 20, Aeschin. 2, 27 u. SchoL, Harp., B. A. 408. En. 
Ανθ ‚cola, St. Β., nad Harp. auf "Ark 

Adj. Avdsuovala γῆν Suid. ο. vier 
σονται.---ἴλη, Arr. Απ. 2,9, 8, Hesych. 2) Nam fü 
Samos, Strab. 14, 687. 8) St. in Syrien (Melon 
tamien) St. Β. u. auf Müngen von Domitian, Helie 


gabal, Marimin, [.Ανθεμουσία. 4) Bl.in Etvibea. 


Αρά. 5, 8, 10, Et.M. 108,50. Hesych. Achnl. 

Ανθ 
87, St. Β. ». Σάμος. 

’A 
Mefopotamien, Strab. 16, 748, Ptol. 5, 18,4, D. Cas. 
68, 21. Αάἱ. dav. ’Α. 
j. Sarug, Isid. Charac. m. Parth. 1. 


᾽Ανθεμωνίδηε, αι. Antbemonsfohn, miles, Plot 


Poenul., Suid. 
᾿Ανθεσθιανόε, m. Dannsn., Cod.b, 24,1, K. 
’A 


‚n.pL Blumenfeh, f.Lex.uAp 
in Schol. Ar. Ach. 925 (961), Suid. u. Harp. s. Χο 


Hesych. Sprichw. war: a) Φύραζε Κἄρες, οὐχ ii 
᾿Ανθεστήρια, d. 5. εδ find jept Feine Wertage meht 


von denen, welche die Gewohnheiten ber Feſtiage aud 
auf andre Zeiten übertragen, Zenob. 4, 88, Apost. 8. 


94, Diogen. 5, 28, Hesych., Phot., Suid. b) χεσόος 
ner’ ἀνθεστήρια, ὃ. ἱ. Ihr kommt bamit post festum. 
Apost. (Arsen.) 9, 77, au. praef. 5, wo ἄχισσος till 
κ,σσός ficht wie 2, 4. 

᾿Ανθεστήριοε, m. Blüthner, Athener, Inser. 26%. 
᾽4λαιεύς, 578. Ικαρνεύς, 117., vgl. 281. 782. 

"A ριών, vos, att. (Aeschin. 8, 98, Den| 
59, 76. 18, 155) gew. ὁ dvd. µήν, fpät. δἱ 
’4v9. genannt, Blütdenmond, der zweiten Hälft 
des Sehruar u. der erfien des März entfprechent (ne 
Plut. Syll. 14, App. b. civ. 2, 149 — Mär), außer | 
Athen (Asschin. u. Dem. a. a. O., Piut. Demetr. :: 
Arst. 53, Ist. 6. Harp., Inser. — 1. 3. Bödh Staat 
11, xvII, tab. 7.) auch gu Chius (Inser. 8723), Kita 
(Inser. 1, T. 2, p. 914—924), Delus, Olbia (le 
2088, b.), Parus (Inser. T. 11, p. 1072), Sm 
(Philostr. v. Soph. 1, 25), überh. in Sonien, ja Ἡ 
Ios. 14, 10, 28 auch zu Halikarnaß fo genannt. In & 
[εμεία hieß er ᾿Ανθεστήριος. 

᾿Ανθέστιοε, m. tasröm. Antistius, a) Mannd 
auf einer lydifchen Münze, Mion. ıv, 5. b) mit U 


, Name für Samos, Arist. b. Plin.b. 


(ή), Blumenrode, Landſéaft in 





πόλις, — Batnae. 





cius, D. Sic. 15, δΙ. 


Άνθεσφορος 


"Avberpöpes, m. Blumenbringer. Mannen., 
Inser. 1142. 

’Aydeis, έως (Parthen. 14), poet. έος (Nonn. 85, 
888), Blumer, 1) ©. des Agelaus, Lyktier, Nonn. 
32,187, 6. 2) ©. des Königs von Affefos aus Halikar⸗ 
Λιβ, Alex. Aetol. u. Arist. b. Parthen. erot. 14. 8) ©. 
det Pofeidon u. ber Aſtyphile, Hyg. f. 157. 4) Andere, 
Leon. Tar. 94 (v1, 550). — ein Sohn des Noemon, 
8. des Aegypios, Ant. Lib. 5. — ein Antenoribe, Ly- 
dophr. 134. — Genoſſe des Aeneas, Virg. Aen. 1, 181, 
e. 5) Eizgießet (Ol. 155), Plin. 34, 6. 6) Bein. des 
? ο, Paus. 7, 21, 6. 7) Hundename, Xen. Cyn. 


= "Avdsla, w.f.. 1) eine Alkyonide, Apost. 
3, 30, Suid. s. Adxvorides. 2) St. der Myrmidonen 
in Theſſalien, Πες. sc. Herc. 474. 

A , όνος, Bieneburg (f. Αθ. n. an. 
15,1), 1) m. ©. des Dios, V. des Slaufos, Grüne 
Kr don Anthedon, Mnaseas 5. Ath.7, 296, db, St. B. 
MI. Nymphe, angebl. Bründerin von Anthcdon, Paus. 
9, 33, 5. 3) (9), St. u. Staat Böotiens mit einem 
Schafen am uripus, j. Antedona od. Lukifi, I. 2, 
508, Arist. b. Plut. qu. graeo. 19, Scymn. 500, Scyl. 
59, Archestr. b. Ath. 7, 316, a, Nonn. 18, 78. 89, 100, 
Lycophr. 164, ep. b. Ath. 1, 81, b, Strab. 1, 16. 9, 
409 ff., ΡΊαι. Syll. 26, Paus. 9. 99, 6. 26, 2, Dicae- 
arch. fr. 59, 28. 25. — Em. ‚A Δόνιος, Palaeph. 
23,2,8t.B., vgl. άν αὔ όνιος, |. B. ὁ Γλαῦκος, Strab, 
9, 406, der daher auch als Heros der Stadt ohne weis 
πια Zufaß ὁ ᾽Ανθηδόνιος heißt, Ath. 15, 679, a 
Fem. Ανθηδονία, 3.8. Μνρτίς, Plut. qu. graeo. 
4ν. Als Ad). ᾿4νδηδόνιος ληµήν, Dionys. Call. Hel- 
len. 92, St. Β., νία ληνός, Keil Inser. boeot. xxxVI. 

-Α , ein Wein, wo man es aber von 
Φος ableitete, Arist. b. Ath. 1, 31, e, Suid. nennt 
ba Ανθηδόνιος. 4) Safenfabt in Judäa, Ion. arch. 
14,5,3. d. Ind. 1, 4, η ‚ Münzen unter Garacalla. 
en. ᾽Ανθηδονί 

(9); Bieneburgen, 1) das Gebiet 
don Antheton in Ἑδυβεπ, Strab. 9, 405. 2) früherer 
"ame von Galauria, Arist. b. Plut. qu. graec. 19. 
en dos, f. Blümel, Schwefter der Aegleis, 
΄ 15 

Ανήλαα, 1 Blüthhen,eineDanaide, Apd.2,1,5. 

Ἀνθήλη, f. (Her. 7, 176 [αἴ[ώ ᾿Ανθηλή), Blu- 
wenthal, Städtchen wwiſchen der Mündung des Aſo⸗ 
tetınten Sinus Maliacus u. den Thermophylen, Her. 
11909, Herdn. b. St.B. Ee hieß auch ᾿Ανθηήνη, St.B. 

΄νθην, m. solume, Pytbagoreer aus Carthago, 
lambl. ν. Pyth. 9 

ἀνθήνη, {, Nonn, 26, 87 ᾽Ανδηνή, b. St. Β. and 
Ανθάνα, Blumentbal, 1) Flecken in Kynuria im 
Peloponnes, benannt nah "Avdng, w. f., Thuc. b, 41, 
[νε. b. Harp., Char. 6. St. Β., der fie felbft —2 
(Steht (Paus. nennt den Ort Αθήνη, w. [.). Ew. 
Atareis. 2) St. Arkadiens, It. Β. 8) St. Indiens, 
Sean. . a. O. 4) --- ᾽Ανθήλη. — Em. ’Avönvatos. 
Ar. Ανθήνηθεν, St. B. 

v-⸗ f. Bunte, Schiffsname, Att. Seew. XIII, 

14 
„Acm. ου, b. Paus. 9, 22, 5 au "Avdas, gen. 
va2.2,30,8), Avsde, (6), Blum, 1) 6. des Po⸗ 
"ten, von weichem Unthana u. Anthedon benannt fein 
kur, Arist. b. Plut. qu. graec. 19, Paun. a. a. O. 
Srab, 3, 374, Philost. δ. St. B. a. Ardave, St.B. s. 
Ada u. “Αλεκαρνασσός. 3) ein θδοΗ[ώετ Dichter 


91 


aus Anthedon, Zcitgenoffe bes Linus, Plut de mus. 8. 
6. "Avdoc. 

᾿Ανθία, f. Blümede, Schweiter des Priamus, Ῥο- 
iyaen. 7,47. 

’Avbıavös, m. Mannen., Orelli 8251, K. Achnl.: 

A m. Blümel, Mannen., Inser. 98. (Auch 
ein Meerfiſch— f. Lex.). Aehnl.: 

, m. ſpaͤterer Mannen., a) ein Arzt unter 

Zeno, Malch. Philad. fr. 11, Phot. p. 129, b. — Auf 
Müngen aus Pergamus, Mion. 11, 608, 8. v. 457, 

᾿Ανθίνη, f. Stadt, — viel. ---ανθήνη, Suid. 

Ἓνθινοε, m. Bunte, Dannen., Theophyl. ep. 83. 

"Ανθιον, m. Blumenborn, 1) ein Brunnen auf 
bem Wege von Eleufis nad Megera, Paus. 1,89, 1. 2) 
©t. Italiens, = Αντιον, w. |. Ew. λΑνθιανός, Que- 
drat. b. St.B. 

Άνθιοε, -- "Aydns, Blümner, 1) ©. des Bofeis 
don u.f. w., Schol. Il. 2, 508. 2) Bein. des Dionyfos, 


Paus. 1, 81, 4. 
f. Nöffel, Tochter des Thespios, Apd. 


᾿Ανιαραχαι 


’A 
2, 7. 8. — Ghaonierin, Phylarch. b. Partben. erot. 32. 

"Ανθιασον, m. Roß, variitt in ου [ώπτ. mit "Avzenz- 
πος, w. ſ., u. ift Ath. 9, 408, e vertaufcht mit Avdkon- 
7305, w. f. — Dichomenier, Inser. 1569. — Auf einer 
Münze aus Abydus, Mion. σι, 638. 

"Avbdıs, f. Blüthchen, 1) Hetäre, Ath. 17, 586,b. 
2) Srauenn.. Orelli 4651. 

᾿Ανθοθώ, v. 1. fl. ‘AvIndwv in Hieroel. Synecd. 
ed.pr. ©. Weffeling u Hierecl. p. 644. 

᾿Ανθοκόμης, m. Schönhaar, Mannsn., Aristae- 
net, 1,8. 

"Ἄνθου, ου, m. Blum, (aud Name eines Vogels, 
Arist. an. 5,6, Ael.n.an. 5, 41. 6, 19), 1) ©. des Aus 
tonous, Anton. Lib. 7. 2)= "Ardns, w. f. ©. bes 
Poſeidon, nach welchem Anthedon benannt fein foll, 
Arist. 5. Ath. 1, 81,c, Plut. qu. graec. 19. δ) ein Arka⸗ 
dier, Neanth. b. Plin. 8, 84. 4) Athener, aus Kolonus, 
Inser. 183. — 268. 272. 878. 5) römifcher Steinfchneis 
ber, Orell. 2661. 6) Andere, Orell. 1898, 3. 

"A f. Blümede, 1) Fran aus Wegä in Eis 
licien zur Zeit des X. Xeon, Damasc. v. Isid. 69. 2) ane 
dere Frauen, Leont.9 (Plan. 285); Phot. 78, b. 38. 
8) Name für Konftantinopel, St.B.s. Zuxaf u. daſ. 
Mein. 4) athen. Schifföname, Att. Serw. II, 89. 

A ‚m. *Blumenbringer, Mannen., 
Alciphr. 8, 29. 

’A ‚f.* Blumenbringern, bie lat. Fe- 
χοπία, D. Hal. 8, 82. 

’A ‚ft. Kohle, arkadiſche Nymphe, Paus. 
8, 81,4. 47, 8. 

“Ανθραξ. αχός, m. Kohle, coquus, Plaut. Aul. 

᾿Ανθρώπινοες, m. Menfhing, Sieilianer, Po- 
Iyaen. ὃ, 8,8. 

“Ανθρωπος, m. Mens, Olympionile, Alex. Aphr. 
in Ar. Top. 1, p. 61, Suld. 

Aw ρωποφάγοι, Menfchenfreffer, Voll obers 
halb des Boryſthenes, Isigon. δ. Plin. 7, 2. 

"Ανθνλλα, f. Blümede, 1) St. in Unterägypten 
zwiſchen Ganopus u. Naucratis, Her. 2, 97. 98. Ew. 
ἈΑνθνλλαῖος u. ᾿Ανθνλλίτηε, St. B. 'S. άντυλλα, 
2) Frauenn., Alciphr. 8, 88; Inscr. 599. 

᾿Ανθό, f. Blume, T. des Amulius, 
Plut. Rom. 3. 

’Avıanıs, ᾠδῆς ὄνομα, Eubul. δ. Suid. 

᾿Ανιάνα, δε in Mefopotamien, Ptol. 5, 18, 5. 

᾿Ανιαράκαι, ol, ="Avagnixas, Pol. 5,44. 


Diocl. b. 


92 ᾽Ανίας 


’Avlas, ὁ, Neunbed, δί. im nörbl. Arkadien, 
Strab. 8, 889. 6. 4ροάνιος. 

᾿Ανιγραῖα, n. pl. "Böfeweg, ein befchwerlicher 
Weg von Thyrea nach Argolis, Paus. 2, 88, 4. 

"ΆΑνιγροε, (ὁ --ποϊαμός), Ὁ ὃ ſel, Küftenfluß in Tri⸗ 
phylien, der Minyeius bei Homer, Strab. 8, 346 u. Π., 
Paus. 5,5, 8.11. An feiner Mündung war die Höhle 
der Nymphen ᾿Ανιγριάδεν (Strab. 8, 846) ο). Ανν 

,‚ al, Paus. 5,6, 8, wo Kranke, die mit Flechten 
behaftet waren, Hellung fuchten. 

’Avlöns, m. $luß in Mauritania Tingitene, von 
Polyb. Anatis, von Ptol. Asamas, bei Plin. Asanas ges 
nannt, j. Ommerbia, Scyl. 112. 

᾿Ανιέσες, pl. Volt in Sogdiana, Pol. 6, 12, 4. 

’Avıdv, vos (App. Haan. 88), u. ᾿Ανιηνόε, 6 
mit u. ohne ποταμός, ber Anio, Nebenfl, tes Tiber 
in Latium, j. Teverone ot. aud) l’Aniene, Plut. Caer. 58. 
©. Ανίης, ννος, ᾽Ανίων u. Αννίων. 

’Avins, ητος, meift mit, doch auch ohne ποταμός, 
=’Avınvöc, D. Hal. 8, 29. 55. 68. 5, 87. 6, 45. 

"Ayıda, Et. in Arab. Petraea, Ptol. 5, 17, 6. 

’Avuchraa, f. Sie ghardt, Tochter des Baul. Eis 
Ientiar., ep. Paul. Sil. 1x, 770. 

’Avicnros, m. Giegert, 1) 6. des Herakles u. der 
Φιδε od. ter Diegara, Apd. 2, 7, 7, Bat. in Schol. Pind. 
I. 8 (4), 104. 2) Archon in Athen ΟΙ. 112,1, Arr.An. 
2,24, 6, wohl richtiger Νικήτης gu ſchreiben, w. f. 8) 
Erklärer des Homer, Ath. 11, 788, ο, 4) Sreigelaflener 
des Niere, D. Cass. 61, 18. 5) ein Architect, Name auf 
einer Grabſchr. b. Marini Atti de Arvali, T. 1, p. 256. 
6) Mannen., Alciphr. 1, 28. 

’Avixıos, das τόπι. Anicius, inebeſ. 4εύχιος Av., 
Ρο]. 80, 18, ö., Plut, Aem. Paul. 18, Ath. 14, 615, a, 
auch ᾿Ανίχιος allein App. Π]στ. 9, dagegen 6 Φῆστος 
6 Avixıoc, D. Cass. 78, 22. 

"Ανικλος, m. Mannen. auf einer Münze ans Leber 
tus, Mion. 141. 

’Aviva, ©t. in Indien im Sande ber Leften, Ptol. 7, 
2, 22. 

᾿Ανινάχα, St. in Indien dieſſeits des Ganges, Prol. 
7,1, 58. 

’Avıydyar (7) ᾽ἁμινάχαι), Bolt in Indien, Ριοἱ. 


τ, 2, 18. 

ἠΑνιοκλθε, gen. εἴος fl. έεος, ähnl. Fuhrmei⸗ 
βετ, Böotier, Inser. 1598. 

"Άνιος, (6), Hebel, 1) S. dee Apollo od. tes Karyftos 
u. der Kreufa od. Rhoio, K. von Delos, Con. 41, D. 
Sic. 5, 62, D. Hal.1,50. 59, Pherec. b. Tzetz. Lyco- 
phr. 57, Apost. 16, 2, Phavor. s. Ῥοιώ (wo falfch 
ἴνιος fteht), St. B. 9. Muxovog u. Adooc, A., [. Mein. 
Anal. al. p. 16. 2) ©. des Aencias u. der Lapinia, Serv. 
zu Virg. Aen. 8, 60. 8) Römer Sextus Annius, D.Sic, 
15, 20. 4) eine Gottheit der Elcer, Clem. «πι. ad gent. 
5) ΛΙ. Ἀπίο, f. ᾽Ανιήν, Paus. 5, 35, 10. 

"Avlewa, f."Unberisten, T. des Nil, M. tes Bus 
firis, Agath. b. Piut. parall, min. 88. 

᾿Ανῖχαι, Voikin Intien, Ptol. 7, 1,52. 

’Avlav, ωνος, ὁ, 1) R. von Delos, f. "Avsos, D. 
Sic. 5, 79. 2) Nebenfl. des Tiber = "Arızv, Strab. 5, 
285. 238, Piut. Popl. 21. Camill. 41. Caj. Marc. 6, 
Polyaen. 8, 7, 2. 

"Αννα, 1, (bebr., nach Phil, mut. nom. 25. somn. 
1, 43,8." Gotteshuld), 1) hebt. u. chriſtl. Frauenn., 
Ios. 5, 10,2, Phil. quod deus immut. 2, 6., N. T. Luc. 
2,86, — Anth. 8, 27. 15, 82. 87, im plur. 8, 28. 2) 
Aegypterin. Eprichw. war: ᾿ἄννας xelfavog, von 


| 


"Avvos | 


denen, welche etwas Neucs erfunten, Append. prov. 1, | 
81 (f. Avvos). 8) T. des Belos, Schweſter der Dite, | 
ſpäter ale Nymphe verehrt, Ον. Fast. 8, 569 u. ff. 4) 
Et. in Jusia, Ios. 5, 1, 12. 25. Ew. ᾽Αννίτηε, pl. 
᾽Αννίται, 198. 5, 1,12, u. ᾿Αννιανόε, St. B. 
’Avvaios, m. 1) cin Taricheate (Galliläer), 1ο». Ὁ. Ind. 
2,21,8. 2) Römer’Avvaiog Κορνοῦτος, D. Cas. 62,2%. 
᾿Αννακόε, m. (?), cin Lycaonier, der über 800 Jahte 
lebte. Sprichw. war von heftig Beweinten: τὸ ἐπὶ 
’Ayyazxov κλαύσει», St.B. ο. Ixörıov. 
’Avyväkıs, (0), römischer Brätor, App. b. civ. 4, 18. 
"A » m. Statthalter in Babylonien, Ctes. b. 
Ath. 12, 580, d. 
᾿Αννήδωτοε, m. Halbgott der Ehaltärr, Abyd. b. 
Sync. 88, b u.89, b. | 
"Avvla ᾿Ῥήγιλλα, Yrau res Sophiften «Θεοῦ, 
Osann. Syli. p. 405. 
"A don, Gebirge in Serica, Pt. 6, 18, 3. 
᾿Αννίβαε, ὁ, gen. ου, doch auch α, f. Xen. Hell. 1, 
1,87, Pol. 7,1 [dergemw. ου hat], D. Sic. 18, 62. 81. 
d., (abwechfelnd mit ου), Strab. 8, 158. 5, 216, d., Το” 
Iyaen. 7, 48, Plut. Marcel, 11. 12. de mul. virt. 10. 
regg. spophth. s. Fab. Maxim. 3, (öfterer ou), Themist. 
34, ο. 22), 1) ©. des Gieko, karthagifcher Feldhert in 
Sicilien 410-406 v. Ehr., Pol. 1,18— 24, D. Sie. 13, 43 
u.ff. 2) karthagiſche Trieracchen, Vater u. Eohn, Pol. 1, 
17—19.48.7,2. 8) ©. eines Hamiltar, Pol. 1, 44. 46. 
86. 4) mit dem Bein. der Rhodier, Pol. 1, 46. ὅ) 8. tt 
Hamilkar Barkas, bald ὁ Καρχηδόνεος genannt, wit 
App. Syr.4, Plut. Luc. 31, Luc. ν. h. 2, 9, ö., 08.0 
ἀίβυς, Plut. Tit. 9, Luc. d. mort. 12, 1, Herdn. 4. ἓ 
5, od. ὁ ἀήτεητος, Plut. comp. Arist. et Cat. 5, ot. ὁ 
μέγας, 198. b. Iud. 2, 16,4.— 6». Ρο]. Buch 2. 3 u. oͤ. 
Plut. Fab. Max. u. ὅ., A. Adj. davon "Avvıßuaxds,D. 
Hal. 2, 17, Pol. 2, 87. 8,1.2.82,u. ᾿Αννιβαϊκόε, D. 
Sic. 25, 20, u. Appians ἀννιβαϊκή. — Als Ehrennamt 
des Sertorius: App. b. civ. 1, 112. 6) Andere ind it 
fogen. µονομάχος, Pol. 9, 24, ὁ φάρ, App. Lib. 6ξ. 
"Αννιβοι, Bolt im nordlichſten Serica, Ptol. 6, 16.1 
λΑννίκερις, gen. sdog (D.L. 2, 8,n. 12), dat. v. 
Suid., acc. ϱ» (Olymp. ν. Plat.), 1) Mann aus Kr⸗ 
τεπε, dab. αιΦ ὁ 4ίβυς genannt (Olymp. α. a. 2.) 
welcher den Plato aus der Sclaverei lostaufte, Ael. v.b- 
2, 27, D.L. 8, η. 14, Aristid. or. 46, Ρ. 385, Lu. 
Dem. enc. 28. 2) ein fyrenaifcher Pbilofopb. θε). 
17, 887, D. L. 2, 8, n. 7. Seine Anhänger Ππὶ οἱ 
’Avwvırlpaoı, D.L.2,8,0.7.10, u. feine Bhilolopd' 
ἡ ᾿Αννικέρεος, D.L. prooem, n. 18, Suid., b. Streb. 
ᾱ. 4. 9). n Α 
"Άννιοε, (6), der τόπι. Name Annius, 1) ein König ti: 
Gtruster, Ales. Polyh. b. Plut. parell. min. 40. 2) af 
Flrog νννος, auch Ρίοβ΄4νννος genannt, Plut. Tit. 
Gracch.. 14. 8) ein Krieger unter Marius, Plut. Mar. 43. 
4) Taiog'Avvsog, dergegen Serteriusfämpfte, Plut. Sen. 
7. 5) Αννιος Μίλων (b. D. Cass. 89,6 Τίτος 4ννιος 
Μίλων»), Plut.Cic.83. 6) ein 4ούχιος” 4νν., Ios. b. Ind. 
4,9, 1. 7) Andere: einer unter Nero, D. 0989. 62,23. 
“άννιος Ὀυινικνανός, D. Cass. 60, 15, 4ννιος Γάλλος 
unter Otho, Plut. Oth. 7. 8. 18. 8) Philoſophen: © 
Σενέχας 6 "άννιος 6 dovxsos, D. Cass. 59, 19. -- 
Gtoiter, Porph. v. Plat. 20. 
’Ayvixapov, Ott, Alem. b. St. B. Ew. ᾽Αννίχω 
per u. ’Avvixopes, nahe bei den Berfcen, St. Β. 
’Avviav, (ωνος, ὁ-- ποταµός,--- ᾽Ανεήν, Pol. ! 
5, Piut. fort. Rom. 40. 
"Avvos, m. Aegyptier, Erfinder des Badofer 


”Avyov 


Sprihw. war beähalb ᾿άννος χρύβανον, Schol. Ar. 
Ach. 86, Suid. 6. "Avyva. (N. T. tommt ein Hchräer 
ννας, a, vor, Luc. 8, 2, d.) 

΄Άννων, ωνυς, (6), 1) Scefahrer u. Geograph aus 
(artbago, Arr. Ind. 48, 11, Marc. Her.ep. per. Menipp. 
2, j. Müll. Geogr. min. prolegg. u. Hann. per. 1—14. 
2) verſchiedene Heerführer der Carthager bis zum Beginn 
teberften punifchen Krieges. Her. 7, 166, Pol. 1, 18, ö., 
D, Sie. 13, 80. 16, 67. 20, 10—12, Piut. reip. ger. 
pr.3. 8) Avvur ὃ μέγας, politifcher Gegner Hannis 
tal, App. Iber. 4. Lib. 34, ὃ., Pol. 1,67, 8. 4) Eyäs 
tete, Pol. 3, 42, δ., ein Neffe Hannibals, App. Hannib. 
%.6., Gollege des Botas, App. Haunib. 43. Einer mit 
ton Rein. ὁ 4ενκός, App. Lib. 108. 5) Andere — 
D. Sie. 19, 80. 28, 1. 6) cin Sluß bei Garthago, Pa- 
ορ. 32, 5. 

᾿Αγορ, (Neuere "Αγξοωρ), lat.Anxur, D.Sic. 14, 16. 

Ανοιγάθ ἡ ἀνυγάθδ, St. im innern Libyen am 
oben Laufe des Bagradas, Ptol. 4, 6, 29. 

᾿Ανολήιος, 4{εὖκιος, Anulejus, Ross Inser. 2. 

νόμοιο, m. *Ungleich, fpäterer Mannen., Phot. 
p. 279,20, 

Ἀνονο m. (*Windauf?), Duelle bei Dereion in 
Salenten, Paus. 8, 20, 7. 

Ανόταια [,, b. Hesych. ἀποπαῖα, »Blickauf, 1) 
det Vegel «ρπη, Od. 1, 820 (0). 2) ein zum θεία 
zeberiget Berg an der Gränze von Lofris, u. ein Weg 
über denfelben, Her. 7, 216. 

Ἄνοστος, m.*Nimmerheim, fabelhafter Ort bei 
ten Dieropen, Theop. b. Ael. v. h. 8, 18. 

Ἄνουβι -- 4νονβίς. Inser. 2308. 

_Arovßlyyapa, ein Ort u. eine St. auf Taprobane 
δίοδο at. Shilam auf Ceylon), Ριοἱ. 7, 4, 4, u. 7. 

A » τό, 1) Tempel des Anubis, Luc. Icar. 
“, Tox. 36. 2) Nach Suid. τόπος τις. 

| » 6ος, dat. auch ss (Iuscr. 1800), acc. 
ir, vor ος (6), ägpptifche Gottheit mit einem Hunde⸗ 
ας, wird mit dem griech. Hermes verglichen, Lucil. 
'.21.212. Anth. app. 281, Strab. 17, 805. 812, Ios. 
» 8.4, Put. Is. et Os. 14, ö., Luc. d. mort. 18, ὃ, ö., 
als Halbgott Regent von Acgppten, Maneth. b. 
ste. 18.9. 

Ἀνονβίων, Mannen. auf einer ägyptifhen Inſchr., 
ron Selten, f. Ἔφημ. τῶν φιλομκθῶ» vom 
- nd, 1858. K. 

ν, n. Refibeng der Yürften von Tas 
"φις (Cehlon) im nordweſtlichen Theile der Infel, 
: t: Runen von Anarotgurro. DieBewohner der Land⸗ 
4 ᾿Ανονρόγραμμοι, Ptol. 7, 4. 9. 10. 
Avoirig, {. (richtiger Ἴμυτες), Schweſter des 
4 Din. b. Ath. 18, 609, a. 

Ἄνοθχθα, St. in Suflana, Ptol. 6,8, 5. 

Άνοχος, m. Langmuth, Diympionite aus Tas 
Lat, Paus. 6, 14, 11. 

Arrayöpas, ου, doch D.1.4,5,n. 6 auch a, dat. 
δι 8. αν, νου. ce, ion. ᾿Αγταγόρηε (Antip. ep. IX, 
2. gen. έω (Her. 9,76, Thenet. ep. VII, 444), acc. 
'r..6,. Sardrat, 1) Rover, Her. a. a. O., Paus. 8, 
’.— er. ein Chier, Plut. Arist. 23. 2) cin Hirt aus 
14 ter mit Heratles tãmpfte. Plut. qu. graec. 58. 8) 
Sue Rhodys, Der eine Thebais u. Epigramme vers 
3.237 v. Chr., Paus. 1, 2, ὃ, D.L.4,4,n.2.5,n. 
'»17,n. 10, Plut. qu. symp. 4, 4, 2. apophth. 
& Antig. 17, Ael. v. h. 14, 26, Heges. δ. Ath. 8, 
‚“‘. Apost. 5, 18, Anth. ıv, 1.1X, 147. 4) Andere, 
ten. v11, 444), — Antip. op. (IX, 269). 


93 


᾽Ανταγορησσῖνος, m. Name auf einer Münze aus 
Zebedus, Mion. 111, 141, Aebnl. 

‚Avrayoplöas, Hardrats, γένος 4θήνησι», He- 
sych. 

"Avyras, Volt, welches mit den Avaren kämpfte, 
Mena:ıl. Prot. fr. 6 (hist. fr. ıv, 204 ed. Müll.). 

᾽Ανιυία, cp. αίη, S. Bittrich, Ὁ. δ. an Bitten 
(welche an ſie gerichtet werben) reich, Bein. a) der Rhea, 
Orph. n. 41, 1, Schol. ΑΡ. Rh. 1, 1141, Suid. b) ker 
Helate, Hesych. 

’Avraios, ου, ty. 0:0, (0), Hartung, 1) ©. des 
Poſeidon u. der Bin, Riefe in Libyen, von Φεταίίεθ 
getötet, Pind. I. 4 (3), 87, Plat. Theaot. 169, b. Legg. 
7,79G,a, Apd. 2, 5, 11, D. Sic. 1, 17.4, 17, 8, 9. 
Sm Plur. Gegner wie Antäos, Plut. Alex. fort. 2, 11. 
Sein Grabmal, Strab. 17, 829, Iub. Maurit. b. Piut. 
Sert. 9. 2) Libyer in Gyrene, V. der Burke, Pind. 
P. 9, 185 u. Schol. tagu. — Erhythräer, Iuser. 
8134. 8) ein Heerführer des Turnus, Virg. Λου. 
10, 561. 4) eine Komödie bes Untipbanes, Mein. 
1, 312. 

»Ανταιούπολιε, b. D. Sie. 1, 21, Plut. sol. an. 23 
u. Ptol. 4, 5, 71 ᾽Ανταίου κώμη od. πόλες, f. Haupte 
fladt tes antäopolitifhen Nomos in Dberägypten (Ptol. 
a. a. O.) aufder Oſtſeite ves Nil, j. Ruinen beim Dorfe 
Kau. Ew. ᾿Ανταιοπολίτηε, St. B., Münzen aus Tras 
jans u. Hadrians Zeit. 

"Ανταϊε, — 'Avtaios, Rhobier, Mion. 8, νι, 591. 

᾽Ανταίων, 1) --᾽ανταϊῖος, St.B.s. Ανταινούπολις. 
9) Rhodier, Mion. 8. νι, 586. 

᾿Ανταλκίδαε, ου, (ό), Warnebold, Spartaner, 
ber ben berüchtigten antalcibifchen Frieden [ώΐοβ, 887 
9. &br., Xen. Hell. 4, 8, 12, ὅ., Dem. 20, 54, Pol. 1, 
6, ἄ. — Auch ᾽Αντιαλκίδας, Inser. 1260. 

νταλλος, = ἀντάλλαγος, Täuſchling, Dels 
phier, V. eines Sorrates, Curt. A. D. 90. 

᾿Αντάνδρη, f. Manede, Amajonc, Qu. Sm. 1, 
49. 581. 

’Avyravöplöng, m. Mänede, Böotier, Inser. 
1570, b. 
"Avyravd ου, Hönt. ω, ὁ, Manfold, d. 8. wie 
ein Mann (waltend), 1) Feldherr der Aeolier, von weis 
chem (7) Avtavdgos benannt fein foll, St.B. ο. ν. 3) 
Feldherr der Meffenier, Paus. 4,7, 4. 10, 5. 8) Sicilier, 
Bruder des Agathocles, Geſchichtſchr., D. Sic. 19, 8. 20, 
4.21, 16, d. 4) Athener, V. εἶπεν Kallippus, ᾽Αραφή- 
νιος, Inser. 114; — Ἡπαρθίνβίει, 172. — Schiffsbaus 
meifter, Alt. Seew. xıv, a, 96. 5) Xebadeer, Inser. 

1075. 6) aufeiner achäiſchen Minze, Mion. 11, 161. 

"Άντανδροε, Manfett, St. ber Pelasger, nad 
Alcae. ϱ. Strab. 18, 606 ber Leleger, in Myfien (Troas), 
am Όδα, |. Autandro, Her. 5, 26. 7, 42, d., Thuc. 4, 
62, Scyl. 96, A. Ew. ᾿Αντάνδριοι, Thuc. 8, 108, 
Xen. Hell. 4, 1, 26, 4. Das Gebiet (ή) ᾿Αντανδρία, 
Arist.h.an. 8, 12, Acl. n. an. 8, 21, Strab. 10, 470. 
18, 612. 

᾽Αντᾶ ο, tor. — ᾽Αντηνορίδαε, heißen die 
Ttoer, Pind. P. 5, 110. 

’Avrävep, m. Manfold, leer, Pol. 5, 94, f. 
Arzivug. 


‘"Avtauyns 


, St. an der Nordgrenze von Phönizien, 
der Infel Aradus gegenüber, j. Tortofa, Ptol. 5, 15, 16. 
"Ayracos, m. Hertel, Oroßvater des Kypſelus, 
Paus. 2, 4,4. ὅ, 18, 7. 
’Ayrabyns, m. ꝰWiderſchein, Name für bie 
Sonne, Orph. δ. Macrob. Sat. 1,18 (Orph. fr. 1). 


96 j 


᾽Αντιθωρίδηε, ου, m. Dandelmann, Athener, 
Dem. 59, 121. 124. 

’Avriöupos, m. Dandbahr d. i. Grationus, 1) 
Zemnier, Her. 8, 11. 2) Athener, Andoc. 1, 85.— Isae. 
6, 89.47. — Dem. 27, 58. — besgl. Puralding, Inser. 
111.— ©. eines Diofles, "Egixesuc, 115. — Τιθρά- 
σιος,͵ 115. — Schiffsbaumeifter, 3Η. Seew. p. 94 Da- 
ληρεύς. 8) Fauſttämpfer, Phot. bibl. p. 149, 27. 4) 
Epifureer, Plut. adv. Col. 82, von Epitut Zasstdopog 
genannt, D. L. 10, n. 4. — Insor. 2940. ©. ᾽Αντό- 


ωρος. 

’Avrıeis, ὁ, Dein. des Valerius, D. Πα]. 1,7. ©, 
Αντίας. 

’Avrißeos, m. Söttlidy, 1) cin Grieche vor Troja, 
Qu.Sm. 1, 228. 2) Athener, Ar. Th. 898. — Archon Οἱ. 
160, 1, Paus. 7, 16, 10.— 3) ein Philoſoph, Ael. b. 
Suid. s. Κλέαρχος. 4) auf phrygifchen Münzen, Mion. 
1v, 227. 

᾽Αντικάσιον, τό, Berg in Syrien, unweit Seleucia, 
ſüdweſtl. von Kaſios, Strab. 16, 751. 

᾿᾽Αντικάτων, ωνος, m. Gegenkato, Schrift Gä« 
fars gegen Ciceros Gato, Plut. Cic. 89. Caes. 54, App. 
υ. civ. 2, 99, D. Cass. 48, 18. 

᾽Αντικίτην, ου, ὁ ---ποταµός, Sl. im aftatifchen 
Sarmatien, |. Kuben, Strab. 11, 4945 ©. Ατείχι- 


τος. 

᾽Αντικίνωλια, εὗος, ı9, ἤ, Ort an der Küfte von Pas 
pblagonien, Strab. 12, 545, Marc. Heracl. ep. per. 
Menipp. 9. 

"Avrixıppa, [. Αντίκυρα. 

᾽Αντίκλαα, f. Berta, 1) 1. des Autolyfos, Gem. 
bes Laertes, δὲ. tes Odyſſeus, Od. 11,85, Callim. h. 
Dian. 211, Ist. 5. Plut. qu. graec. 42, Paus. 10, 29, 8, 
Anth. 111, 8. 2) T. des Diokles, Paus. 4, 80, 2. 8) M. 
des Periphates vom Hephäſtos, Apd. 8, 16, 1. 4) T. des 
Ariftoteles, Antip. Sid. 21 (νι, 306), Arch. ep. (v1,207). 
8) T. des Kallikrates, Ath. 6, 251, d. 6) fonft Frauenn., 
Meleag. ep. v, 198. — Thebanerin, Inser. 888, 1. 

’A ‚m. Harprechtſon, 1) Athener, Inser. 
94. 169, Ross Dem. Att. 15. — Im Bef. Dichter u. Ge⸗ 
ſchichtſchtr. Alexandert d. Or. aus Athen, Plut. Alex. 46. 
Is. et Os. 87, D.L.8, 1,n. 11, Strab. 5, 221, Ath. 11, 
466, c, ö., Schol. ΑΡ. Rh. 1, 1207. 1290, Schol. 11. 7, 
44, Harp. s. Καλαυρία, Suid. 6. 4ὐτοκλείδης. 2) 
Lacedämonter, V. des Leon, Polem. in Schol. Eur. 
Hippol. 280. 

᾿Αντικλῆκ,έους, da, voc. Α»τέχλεις (Leon.ep. Anth. 
VII, 466), m. Har precht d.i. hart, alſo fehr hervorſtechend 
durch Glanz od. Ruhm, 1) Athener, a) Feldherr der Athe⸗ 
ner, Thuc.1,117. Ὁ) Archon ΟΙ. 118, 8, D. Sic. 17, 110, 
D. Hal. de Din. 9. de Dem. et Arist. 12. ο) Oiympios 
nite, (Οἱ. 110), D. Sic. 16, 77. d) Andere, Lys. 7,4. — 
18, 64. — Schüler des Sokrates u. befränzt, Iso. 15, 98. 
— ὁ σταδιοδρόµος, Aeschin, 1, 157—165. — ©. des 
Kallias, Εὐωνυμεύς, 63. — ©. des Nieoptolemos, Plut. 
x oratt, Lycurg. 41. — Heliod.2, 9. — Att. Ecem. 8. 
2) Böotier, nach Roß Attiter, Ross Dem. Att. 64.— 8) 
©. tes Theocrit (aus Chios), Arr. An. 4, 18,4. 4) 8. εἰ- 
nes Meneharmus, Anth. 12, 128. — Leon. ep. a. a. O. 
5) —= dem Schrift. Αντικλείδης, Plut. mus. 14. 

"Άντικλος, m. Redhard, ein Grieche im trojani⸗ 
fhen Pferde, Od.4, 286, Qu. Sm. 12, 817. 

᾽Αντίκολοι, Bolt im innern Libyen, Ptol. 4, 6, 19. 

"Avrıxovßuäds, of, Neuhohenfelder, Bewohner 
von ᾽Αντϊχόνδυλος in Böotien, einem Κόνδυλος 
gegenüber, Aristoph.b. St. B. 


᾿Αντιδωρίδης 


᾽Αντιμαχίδης 


’Avrıxorröpas, ου, Bein. eines Demettius in Rom 
(2), Ath. 15, 678, e. 

’A yos, m. Vorderſchreiberg, 1) ein Zweig 
des Gebirges Kragos in Lycien, Strab. 14, 665. 2) 6ὲ. 
ftell daſelbſt, App. Mithr. 96, wohl vaffelbe, was Strabe 
Καρμυλησσὸς nennt. 

᾿Αντικράτης, ου, (6), Meinert (= Meginbatt), 
1) Lacedãmonier, Diosc. b. Plut. Ages. 35. 2) Athene, 
Brobalifier, Inser. 177. — Κηφισιεύς, 857,b. — 
Επικηφίσιος, Inscr. 84 in Meier ind. schol. 1851. — 
(Inser. 115 für ᾽Αμνικράστης hergeftellt.) 8) Anker, 
Inser. Lam. 6 b. Curt. A. D. — auf Münzen aus 
Smyrna, Kyme u. Ephefus, Mion. 111, 191. 8. γι, 10. 
ας ein Gelehrten, gilod. 36 (zn 818). -- 

vruchpa, fo bei Strab., Dionys. u. St. B. betont, 
die Uebr. ᾽Αντίκνρα, Ριο]. 8, 15,4 ᾽Αντίκνρρα [ή 
"Avtizuoa], ion. (Her. 7, 198. 218) ’Avrıöan, 1, 
Nieswurgen, I) St.inPhofis, an einer Einbucht dh 
triffäifchen Meerbufens, j. Aſpro Spiti, befannt durch 
die Vereitung des Helleborus, Her. a. a. O., Theophr. 
h. pl. 9, 9, 2, Soyl. 87, Ρο]. 18, 28. 27,14, Streb.9, 
416.418, Piut. Anton. 68. de coh. ir. 18. sol. an. δ]. 
Ael. ν. h. 12,51, Paus.7, 7,9. 10, 86, 5, ö., Dionys. 
Hellen. 77, Demetr. b. 8t.B. Ew. ’Ayrıwupeit ı 
’Avrıxypalos, St. B. Adv. Α , Polysen. 
6,18. 2) St. am Spercheus, unweit feiner Müntung 
Strab. 9,428. 484, Apd.b.St.B. 8) Et. in Lokrid am 
Oeta, Strab. 9, 418. 484. 4) Name einer Hetäre, Plur 
Demetr. 24, Lys. u. Antiphen. b. Harp., Ath. 13. 
686, f. | 

’A Eac,m. "Rieswurzer, Mannzur Zi 
des Heratiet, Paus. 10, 86, 5, St. B. s. Avtızuga. 

’Ävr&\as, gen. a, m. Leutbardt, Diannön, Is. 
987: — B. tes Dichters Damoftratus, Damostr. (1, 
838). 

—eS οντος (b. Curt. A.D. 45 ᾽ντιλέωνος) 
m. Leonhardt, 1) 65. bes Herakles u. der Prokris, Apl- 
2,7,8. 2) Thurier, Xen. Απ. 5, 1,2. 3) Tyrann ik 
Ghalfis, Arist. pol. 5, 10, 3, d. 4) Metapontiner, Put 
Amat. 16. 5) Herafleut, Phan. b. Parthen.erot. 6) 
Geſchichtſchr. D.L. 8, n.8, Poll.2,4,151. 7) Manntt. 
ep. Mnasalk. xıı, 188. — ἴπδοτ. 1542.— Ross Incı. 
ined. 276. — Curt. A.D. 0.0.0. . 

’A. vos, ὁ, Θεδίτρε in Phönicien u, 6108) 
rien, oſtl. vom Libanon, j. Dichebel 61 [Φατῖί, Theoptt. 
h. pl. 9, 7, 1, Pol. 5, 45. 59, Strab. 16, 755 u.ff., Plut 
Alex. 24, Arr. An. 2, 20, 4, Ptol. 5, 15, 8, 4. 

’Avri\os, m. (?) Mannen., eubbiſche Infät. = 
ber ᾿4θηνᾶ vom 10. Spibr. 1860. K. Giell. ντ 
λας.) 

’A gen. ου, ep. meiſtens oso (ου nur! 
98, 864, Qu. Sm. 5,605), m. Herbert, 1) S. tes Nehet, 
einer der tapferften Helden vor Troja, Il. 4, 457, 0. ο 
8, 119, 6., Pind. 8.6, 28, Soph. Phil. 425, Xen.Cyt 
1,14, Apd. 1, 9, 9, Luc. d. mort. 15, 4. — Erin Sub 
bentmal bei Sigeum, Strab. 18, 596, Bemälb: 1 


‚Delphi, Paus. 10, 10,8. 2) Lemnier, Gegner te Ss 


trates, D.L. 2, 6, n. 25. 8, 2,n. 25. 3) Dichter, Dur.) 
Plut. Lys. 18. 4) Geſchichtſchreiber (Οἱ. 127, 3), Clen 
Al. strom. 1, 16, D. Hal. comp. verb. T. V.p. ” ed. R 
(wo falſch Αντίλογος). 5) Ῥάσπίες, Insor. 195. 

’ da, f. Wahlſtadt, OrtaufXos, Pit 


x S. Luiſe, T. des Amphidamas, 615 
des Euryſtheus, Apd. 8, 9, 2. 
’Avyrıpaxlöns, m. Wigards, Rhamnufer, A 


2 φ 
Ἀντίαχος 
Erw. x, ο, 111. 2) Architect, Vitrav. vır, Praef. 
19 


Αντίμαχον, ου, part. meiit οιο, ὁ, Wigarb d.h. im 
Kampfe hart or. süchtig, 1) S. res Herakles u. der Nikippe, 
Apd. 3,7,8, od. der Megara, Phereec. inSchol.Pind. 1. 4, 
104. 3) E. des Pyles, Br. des Kyathos, von Herafles ges 
tötet, Atb.9, 411,1. 8) 6. bes Thraipanor, B. des Am⸗ 
pitamasu.des Deiphontes, Paus. 2, 19, 1. 8, 26, 10, Nic. 
Dam. fr. 88. 4) einer der Oriechen im trojanifchen Bferbe, 
Qu.Sm. 12,828. 5) ein Schn des Xegyptus, Hyg.f.170. 
6) ἐπ Gmteur, Ον. Met. 12,460. 7) ein Troer, Il. 11 
123,ö., Qu. Sm. 1,405. 18,488, Λε]. n.an. 14,8. 8) ein 
Kreter, Qu. Sm. 6, 622. 9) Athener, a) S. eines Arche⸗ 
Rratos, Dem. 86, 45. b) Echapmeifter des Timotheus, 
Dem. 49, 6 u. 8. ο) Mechsler, Eupol. θ. Schol. Ar. 
Nubb. 1028. d) athenifcher Volkäretner u. Dichter, Ö 
ψεχάς od. ψεκάδος genannt, Ar. Ach. 1150 u. Schol., 
Greg. Cypr. 8, 41, Diogen. 8, 71, a, Suid. — ein Ans 
derer, Ar. Ναυὺ. 1022 u. Schol. e) Marathonier, ®. 
eines Cuthymon, Bockh Etaatsh. 11, ν11, a. b. tab. 8 u. 
Meier ind. schol. 1851, 0. 19. f) Andere, Lys.b.D. 
Πε]. grav. Dem. 11.— Ross Dem. Att.188. 10) @leer, 
Olvmpionite, Phleg. Trall. b. St. B. s. 4ὐσπὀντεο». 
11) Macrdonier, Pol. 29. 1, ο. 12) Megareer, Inser. 
1052. 18) im timmerifhen Besyorus, 8. eines An» 
tiſthenes, Inser. in Jahne Jahrb. 1861, &.521. 14) ©. 
eines Bhilles, Curt. A. Ὀ.π. 19. 15) Böotier. Inser. 
1570, 0, 16) Geſchichtſchreiber. Schol. Ar. Nubb. 1022. 
11) Dichter aus Heliopolis in Aegypten, Suid. 18) 
Dichter aus Kolophon, 400 v. Chr. Arist. rhet. 8, 6, 
Strab. 2, 845, ö., Plut. Tim. 86. qu. rom. 42, ὅ., Dur. 
b. Plut. Lys. 18, D. Sic. Β, 65, Apd. b. D. Sic. 18, 108, 
D. Hal. comp. verb. 22, ὅ., Ath. 18, 597,2, ὅ., A.; 
ed Dübner Paris 1840. — Bei Plut. Rom. 12 ein Tejer 
u. in Schol, ale ein Irammutifer. Dav. Adj. ’Avrınd- 
xaos, dab. eine Ausgabe des Homer ἡ Avrsuayesog 
beißt, Sehol. II. 19, 288. 19) Bilbgießer, Plin. 84, 8. 
0) Anterer, Leon. ep. x1,200. 

"A „m. Regenhard d. i. durch Mugen Rath 
bervotragend, 1) Pythagoreer aus Groton, Iambl. v. 
Pyth, 86. 2) atheniſcher Staatsmann, Dem. 58, 35. 
— ein Anderer, Inser. 202. &. auch 4ὐτομέδω». 

"A ης, m. Trautſchold d. h. liebevoll, alfo 
äifrig, waltend od. forgend, Myrrhinufier, Inser. 199. 

’A 9, ους, acc.n, Hartleben, 1) ©. des 
Deiphon, Paus. 2, 28,6. 2) 6. des Neleus, Ascl. in 
Schol. ΑΡ. Rb.1, 166, wo Apd. Εὐρυμένης bat. 8) 
VPythagoreer aus Metapont, Iambl. v. Pyth. 86. 4) Athes 
ner, Inser. 165. 

"Avrıueviöas, m., b. Arist. pol. 8, 9, 6 auch Avri- 
perlins, HSartlebens, 1) 2acedämonier, Thuc. 5, 42. 
2) Mptilenäer, Br. bes Alläos u. Beind des Pittafus, 
älc. ep. 67, 8 (83), Strab. 13, 617, Arist. pol.a.a.D. 
u. b. D. L. 2, 5, n. 25. — Geſchichtſchr. (0), Schol. ΑΡ. 
Rh. 1, 741. 

Am „m Hartleb, Mannen., att. Grab» 
Rele im BsAonergss dom 10. April 1869. K. 

᾿Αντίμνηστος, m. (Buße), 1) Athener, Thuc. 8, 
105. 2) Ghalcibter, Antioch. b. Strab. 6, 257. 

A ,„ m. ähnl. Gotthard, Sophiſt aus 
Mende, Schüler des Ὡτοίαβυταῦ, Plat. Prot. 316, a, 
Themist. or. 28, p. 347. 

"aA , (vgl. Avtesuoc u. 4νθιμος), τη. (Har⸗ 
tung?), Name auf einer Münze aus Aegä, Mion. 8. 
v1,3. (Glarfe lie auch Inser. 1574 "Ayrluo, |. Keil 
Byll. Inser. boeot. 1845, p. 24.) 


Ῥανε ο Börterbuh d. ariech. Eigennamen. 


97 


᾿Αντινόεια, f. Et. an der Sübaränze von Miitel« 
ägypten, am öftl. Ufer des Nils, die Ruinen (j. Enfench) 
bein: Dorfe Scheikh⸗Abadeh. Em. ’Ayrıvosis, St. B. 
6. ᾽Αντινόου πολες. 

᾿Αντινόαα, τα, Spiele zu Ehren des Antinous, εἶπεν 
Lieblings Adrians, Inser. 1124. 248. Doppelt ἐν 
ἄστεν u. ἐν Ελευσῖνε, Inscer. 288 u. Ross Dem. 
Att. 8, 

’Avrıvdaos στέφανος, | Αντίνοος. 

᾿Αντινοεῖε, pl. attifcher Demos der Adrianiſchen 
Phyle, Inſchr. im Philhift. Heft 9, n. 4 u. ſonſt, K. 

’Avrıvön, 1. Regine d. h. Kluge, 1) T. des Kepheus, 
Paus. 8, 8,4.9,5. 2) T. tes Pelias, Paus. 8, 11,8. 8) 
Gem. dee Lyeurgos, Aristom. b. Schol. ΑΡ. Rh. 1, 162 
für Κυρυνύμη. 

᾿Αντινοΐῖτηφ νοµός, in Aegypten, nach Antinoea, 
w.f., benannt, Ptol. 4, 5, 61. 

’Avrivoos, gen. poet. 0:0 u. ου (Od. 18, 84. 24, 
424), in Prof. Αντίνους (nur D. Chrys. 14, 234 u. 
55, 563 bat Αντίνοος, doc 7, 116 αμώ ᾿Αντίνους), 
(6), Houard ὃ. δ. an Verſtand tüchtig oder hervors 
tagend, nach Ath. 15, 677,d Täufhling, 1) ©. 
des Eupeithes aus Ithaka, Freier der Penelope, Od. 
1, 888, δ., Zenob, 5, 71, D. Chrys. a. a. 3). 2) ein 
Motoffer, Pol. 80, 7, dab. οἱ περι τὸν ’Avzivouv, Pol. 
27,18. 8) εἰπ bithynifcher ſchoͤner Süngling, Liebling 
des Kaifers Adrian, D. Cass. 69, 11, Pancrat. 5. Ath. 
15, 677, f, welcher wie ein Gott verehrt wurde u. Tempel 
u. Feſtſpiele erhielt, Paus. 8, 9, 7, f. ἀντινόεια. Ihm 
zu Ehren wurde Befa in Aegypten ᾿ἀντινόου πόλις ge⸗ 
nannt, Ptol. 4, 5, 61, D. Cass. a. a. O., St. B. ο. Αντι- 
νόενα, w. ſ. — Auch ein [ώδπες Lothoskranz erbielt den 
Namen ᾿Αντινόειος σἴέφανος, Ath. 15, 677,d. 

"Αντινος, m. Hartung, Erfinder ber Lanzenver⸗ 
Fertigung. Apost. 8, 60, οι 

"Ava, ="Avtivösse u.’Avtivou πόλις, Hierocl. 
Synecd. p. 790, 'Theodoret. h.e. 4, 18. 

"Αντιξ, εγος, m. Härtig, Mannsname, Inser. 
2700, c. 

᾿Αντιοδημίε, f. Boldhard, Frauenn., Antp. ΤΗ. 
82 (1x, 867). 

“Avrıoy, (τό), Antium, St. der Volsker in Latium, 
ij. Porto d’Anzio od. Torre, Scyl. 4, Strab. 5, 281, ὅ., 
Plat. Fab. Max. 2,8, D.Hal. 5,8, 8., App. b. civ. 1, 08, 
ö., Ptol. 8, 1, 5, D. Cass. 58, 25, δ., Ath. 6, 224,c. 
Ew. ᾽Αντιάτης, im plur. ᾿Αντιάται (richtiger ᾽Αντι- 
&r«s), D. Hal. 4, 49. 6, 92.9, 59, Pol. 3, 24, Plut.Cor. 
9, ὅ., Harp., 9. 

Αντιόπη, ης, dor. (Anth. 8, 7) ας, Redhard, 
(Lys. in Tzetz. Chil. 5, 86 fpöttifb: Doppelloch), (7), 
1) T. des Afopos od. Nyfteus, M. des Amphion u. 
Zetbus, Od. 11, 260, Hes. b. St. B. s. Yopfk, ΑΡ. Rh. 

1,785, Apd. 8, 5,5.10,1, Nic. Damasc. fr. 14, Pherec. 
in Schol. Il. 18, 802, Strab. 9, 404, Paus. 1, 88, 9. 2, 
6, Ι. 4, ὅ., Luo.d. mort. 24,2,8., A. Beil Αρ. Rh. 4, 
1088 Sattin des Nykteus. Ihr Bild u. Denkmal, Paus. 
2,10, 4. 9, 17, 4. 10, 32, 10. — Sprichw. war von uns 
verdient Reidenden ᾿Ανειόπης θρῆνος, Apost. 8, 1, 
Suid. 2) M. des Böotos u. Hellen von Ῥο[είδοπ, Hyg. f. 
161. 8) M. des Aeetes u. Aloeus von Helios, Eumel. in 
Tzetz. Lycophr. 174, Diophan. in Schol. Ap. Rh. 8, 
242. 4) T. des Thetpios, Apd. 2,7,8. 5) T. des Pylaon, 
Gem. des Curytos, Schol. Soph. Trach. 268, bei An⸗ 
dern Antioche. 6) Gem. des Lyenrgos, M. des Ankäoe, 
Schol. ΑΡ. Rh. 1,164. 7) Amazone, M. des Hippolytoe, 
Ap.Rh.2,389, D. Sic. 4, 16. 28, Plut. Thes. 26 ff., Paus. 


7 


Αντιόπη 





98 


1,41, 7. Ihr Dentmal in Atben, Paus. 1, 2. 1. 8) Prie⸗ 
ſterin der eleufinifchen Geres, Hermes. δ. Ath.18,597.d. 
9) eine feile Dirne, Lys. in Tzetz. Chil. 6,86. 10) Ko⸗ 
möbie des &ubulus, Mein. 1, p. 859. 
"Avrıos, m. (Feind), Römer, App. b. civ. 4. 40. 
᾿Αντιουέσταιον ἄκρο», die äußerte Sũdweſtſpite 
Britanniens, j. Zandsend, Ptol.2,8,9. - 
᾿Αντιόφημοε, m. Nedhard, 1) B. tes Mufäus, 
Orph. Arg. 810, Paus. 10, 5, 6. 12,11. 2) Athener, 
Inser. 171. 
᾿Αντιόχαα, ἡ, Name von vielen Stätten, bei St. B. 
u. Dion. Perieg. 920 von 14 nad) einem Antiochus bes 
nannten Städten, App. Syr. 47 ſagt aber, daß Seleucus 
Nicator allein 16 Etädte nach feinem Vater Antiochus fo 
benannt habe, 1) ἡ ἐπὶ 4άφ»ῃ (Streb. 15, 719. 16, 
749, δ.), od. ἐπὶ 4άφνης, Plut Luc. 21, Ath. 5, 194, ο, 
od. ἡ ἐπὶ τοῦ Ὀρόντου, Ptol. 5, 16, 16, d., auch Jone 
genannt u. fyäter Theupolis, St. B.s. Ἰώνη u. Θεού- 
πολες, ob. ἡ 4ντιόχου πόλες, Ael.n.an. 7,48, Haupt⸗ 
flabt von Eyrien am Urontes, j. Antalia. Pol. b. 48, δ., 
D. Sic. 20, 47, ö., Ios. 12, 9, 7, δ., Strab. 6, 275, d., 
Plut. Pomp. 40, δ., Paus. 8,29,8, Luc. Pseudol.20, A. 
Bei Ath. 1,20,b ἡ καλή. Ew. ’Avrıoyeis, Pol. 5, 
69, D. Sic. 88, 5, Strab. 16, 751, los. b. Iud. 1, 21, 
11, U. Insbef. Name für die Juden hier, Ios. 12,8, 1. 
.14, 12,6. Nach St. B. aud) ᾿Αντιόχειοα u. fem. Av- 
σιοχία. Wegen ᾽Αντιόχισσα f. unten. 3) ἡ πρὸς 
ΗΠισιδέᾳ καλουµένη, Strab. 12, 577, od. ἡ Πισι- 
Φίας, Ael.n. an. 16,7, N. Τ. act. ap. 18, 14 N αντ, 
7 Πισιδία, St. an der®ränge von Phrygien u. Piſidien, 
daher zu Phrygien (Strab. 12, 557), boch meift zu Piſi⸗ 
dien gerechnet, Ptol. 5, 4, 11, St. B. u. oben, j. Ruinen 
bei Jalowatſch. Ew. ’Avrıoxeis, Strab. 12, 569. ©. 
Plin. h. n. 5, 27 u. Müngen bei Eckhel d. π. T. NI, p. 
18. 8) ᾽Αντ. πρὸς Μαιάνδρῳ, 61. in Karien, von 
Antlochus I. Soter an ber Etelle des alten Pythopolis er⸗ 
baut u. früher auch Alabanda genannt. Strab. 14, 647, 
St. B. u. Char. b. St. B. 5. ᾽αλάβανδα, Ptal. 5, 2,18, 
Phleg. Trall. fr.85, Medaillons b. Rasche lex. rei num. 
1, 1,747 Π. @w. οἱ ’Avrioxeis πρὸς Μαιάνόρῳ, 
Strab, 14, 647, in Bödhs Staateh. 11. xx, tab. 9 4ν- 
τοχεὺς ἀπὸ Μαιάνδρου, fem. ’A (is, St. Β. 
4) Αντ. Μαργιανή (Ptol. 6. 10, 4, 3.) od. Ἓνυδρος, 
Isid. Charsc. mans, Parth. 14, 61. in Margiana am 
Marzus, j. Mero Schah Diehan, Strab. 11, 516, 
Plin. 6, 18. 5) αντ. πρὸς Ταύρφ, ©t. in ἄοπι. 
magene, beim j. Nintab, Ptol. 5, 15, 10, St. B. 6) 
“Art. ini Κράγφ. St. in Gilicia Trachea, Pol. 5, 
8, 2. 7) ‘Art. ἐπὶ τοῦ Πυράμου, St. in Gilicien, 
St.B. 8) Art. Μυγδονική od. ἡ ἐν Muydorig, = 
Nifibis in Mefopotamien, w.f., Pol. 5, 51, Strab. 16, 
747, Pluß Luc, 82, St.B. 9) —= Charax Spasinu, Iub. 
Maurit. b. Plin. 6, 27,81. 10) Adana in Cilicien am 
Sarus, Münzen bei Sest. class. gen. p. 99, Rasche 
lex.reinum. 1, 1, 768. 11) in ®ierien, bei den Syrern 
᾿4ραδος, St. B. 12) — Gadara, w. f., δί. Β. s. v.u. 8. 
Tadapa. 18) — Edeſſa, St. B., Plin. 5, 21 u. Münzen 
bei Sest. a. a. O. p. 188 n. Rasche a. a. DO. €, 748. 
14) = Tarfus in Gilicien, St. Β. 6, ν. u. δ. Ταρσός. 
16) == Tralles in Lydien St. Β. 16) St. in Scythien, 
δι. Β. 17) St. in Ifaurien, 7 daumtig λεγομένη, 
St. B. 18) angebl. ein Demos in Attila, ἐν Κωλωνεία 
᾽Αντιοχείᾳ, Inser. 9811. b, u. Κωλωνὸς Αντιοχεύς, 
Inscr. 4472, 1586, boch bezweifelt, ein Bürger deſſelben 
“Αντνοχεύς, Ross Dem, Att. 191.192. Fem. ᾿Αντι- 
όχισσα, Inscr. 193. — Ross Dem. Att. 108. 


"Αντιος 


Αντίοχος 


Αντιοχειανὴ στρατηγία in Gappadocien, Ptol. 
6, 6. 17. 

᾿Αντιοχακόε, == Αντεοχικός, Herdn. Epim. 180, 
mit Recht bezweifelt von Lob. path. 822. 

’Avrıöyn, v. 1. [ὰτ Αντιόπη in Schol. Soph. Trach. 
263. 

λΑντιοχιανόε, m. Geſchichtſchr. über ven patthiſchen 
Krteg. Luc. hist. 80. 

᾽Αντιοχίδαι, Mitglieder der antiochiſchen Phyle in 
au, —* 31. —E αιό 

ντιοχ ου, böot.ao, m. 1 on in Atden 
01.86, 2, D. Sic. 12, 84.— Richtigere Ξεδατί für αντι 
λοχίδ ης, vgl.Inser. 229. 2) Anthadonier, Inser. 1578. 

Αντιοχικόν, ή. όν, Adj.von Αντίοχος, j.®.ne- 
λεμος, Pol. Β, 82, Strab. 14, 666, D. Sic. 28, 16, Plat. 
Tit. 9, — καιροί, Pol. 25,9, — loyds. Strab, 18, 630, 
— }oyos, Libsn. 

’Avrıoxis, έδος, (7), Standfeſt, 1) M. des An⸗ 
tiochus, des Eohnes von Erleucus, δὲ. B. 8. Αντιόχεια. 
— Schweſter von Antiochus t. Sr., Pol. 8, 25. — T. von 
Antiochus d. Gr. Gem. des Ariarathes, D. Sic. 31, 28, 
App. Syr.5.— T. tes Adhäns, M. des Uttalus, Strab. 
18, 624. 2) auf einer Gemme, R. Rochette L& M. 
Seborn 80. 8) das Gebiet von Antiodhia in Eyrien, 
Strab. 16, 751. 4) attifche Phyle, nach Antiochus, dem 
Eohne bes Herafles, benannt, mit u. ohne φυλή, Bimon. 
ep. 148, (Anth. spp. 79), Piat. apol. 82,b, Pint. Arist. 
1.5, decr. 8, 1 in X oratt. vitt., Harp., 4. — Inser. 

᾽Αντιοχίσται, ol, Unhänger des Antiochus, Pol. 
21,4. 

’Avrloxos, ου, tp. ιο, (6), Standfef, 1) 9) 6. 
des Heralles, Stammvater der Antiochiten, Heros ker 
antiochiſchen Phyle in Athen, Dem. 60, 81, Apd. 2. 8. 
8, D. Sic. 4, 87, Paus. 1, 8, 6. 8, 4, 8. 10, 10, 1, Schol. 
Dem. 24,8. b) &. des Melas, Apd. 1, 8, 5. ο) €. ti 
Vterelaus, Apd. 2, 4,5. d) 6. des Acgyptus, Hyg.!. 
170. 2) andere Hellenen, a) Eleer, B. bes Tifamenst. 
Her.9,88. b) Lepreate, Tanfretiaft, Paus. 6, 8, 9. c) 
Arkadier, Pankratiaſt u. Befandter, Xen. Hell. 7, 1,33. 
88. d) K. ver Meflenier, Paus.4,4,4.5,8. ο) ιτ; 
führer der Pholer, Paus. 10, 20,8. f) Dpuntier, B:. 
des Gharilles, Plut.frat. am. 11. g) Theſſaler. Aeschin. 
in Philostr. ep. 78. h) 8. der Oreften, Thuc. 2,80. ἵ) 
oft auf Müngen aus Dyrrhachium, Klazomens, ἀδίοι, 
408, Mion. 11, 88. Β. vı, 89.128.899. 578. 8) Athenet. 
a) Steuermann des Alcibiades, Ken. Hell, 1, 6, 11, D. 
Sic. 18, 71, Plut. Ale. 10.85. Lye. 5, Paus. 8, 17,4. 
9, 82, 6, Andron.in Schol. Ar. Ran. 1422. b) Unterer. 
Aeschin. 2, 78. ο) Phiyer, Ross Dem. Att. 105. di 
Andere, Inser. 190. 198 ff. 4) Macedonier u. festen, 
a) Anführer der Bogenfhüsen τετ Aleranter d. St. 
Arr. An. 2,9, 2.8, 5,6. b) Ghiliach der Hppaspikis 
unter Alerander d. Gr., Arr. An. 4,80,6. ο) 8. ti 
Amyntas, Arr. An. 1, 17,9. 2,6,8. d) V. tes Here 
Heites. Arr. An. 8, 11, 8. 9) Seleutier. Freund des Ju⸗ 
lius Sanus, Piut. in Sync. chron. p. 380. f) ein Ante: 
aus Antiochia, Ios. b. Iud.7,8,8. 5) Herrſchet ven 
Eyrien u. Kommagene (οἱ Αντίοχου, Ael.n. an. 9, BR, 
Syncell. 284, b), a) Ant. 1, (66. des Eeleucus Nicater 
280 v. 60τ., Herrſcher über πει vom Gellespont bil 
zum Indus, bald ὁ Σελεύκου, App. 87τ. 65, Strab. 
18, 624, Plut. Demetr. 29, d., Luc, hist. 85. Icar. 15, 
Ψ., bald ὁ Σωτήρ genannt, Strab. 11,516. 12,578, 
Luc. laps. 9. Zeux.8, Memnon. fr. 15. 16. 18 cd. Mall. 
U. ©. Ios. 18,7, 1, 8., D.Sie.21,85, U. b) Ant. II., 6. 
u. Nachfolger tes Vorigen, 261 5. Chr., wurde Deoc gr 








Αντίοχος 


mant, Ioann. Antioch. fr. 58 (hist. fr. ıv, 558), Porphyr. 
Tyr. fr. 6, 6, (ebend. 111, 707), App.Syr.65, Polyaen. 
8,60, los. 12, 8,2, Ἡ. ο) Antiochus, jüngerer Sohn 
deo Berigen, 228 v. Chr., Satrap über Die Ränder jenfeit 
tes Tauros, wegen feiner Herrſchgier Ἱέραξ genannt, 
Strab. 16, 754, Pint. sol. an. 22. reg. apophth. 6. v. 
frat. am. 18, Polyaen. 4, 17. d) Ant. ΠΠ., 6. bes ©es 
leucus Sallinicus, feit 228 ν. Chr. Herrfäher von Syrien, 
ὁ μέγας genannt, Pol. 4 2. 20, 8, d., los. 13, 8, 8.4, 
Piut. Aem. Paul. 4. 7, δ., Strab. 11, 528, d., App. Syr. 
66,5. Maced, 4, Ath. 10,489, ο, ὅ., δ., od. auch ὁ Σε- 
λεύχκου, App. Syr. 1, Strab. 18, 624, U. Man baute 
ihm Tempel, Ath. 6, 255, a. eine Leute heißen οἱ 
περὶ τὸν ἀντίοχον, Pol. 21,8. 13. e) Ant. IV., €. 
des Vorigen u. — *8— ſeit 175 υ. Chr. Er Heißt "Ens- 
Φανής, Strab. 16, 760, Ios. 12, 4, 11. 18, 8, 2, Porph. 
Tyr. fr. 14 (fr. hist. ατα, 711), Heliod. b. Ath. 2, 45, ο, 
Polem. δ. Ath. 10, 498, d, 8., oder auch θεος ἔπεφα- 
γής, Ios. 12,5, 5 u. auf Münzen, [. Fröblich Annal. 
Syr. tab. 6.7, od. ὁ ’Artsöyov, App. Syr. 46, ὃ. ©. 
Ρο]. 98, 1, D. Sic. 29, 86, d., A. f) Ant. V., 6. tes 
Vorigen, regiert [. 1649. Chr., mit dem Bein. Eupator, 
Porph. Tyr. fr. 14 (fr. hist. 1, 711)) App. Syr. 46. 
66, los. 12, 9, 2,4. &. Pol. 81. 12. 19, δ. g) Ant. VL, 
E. des Aleranter Balas, regiert feit 144 v. Chr. u. fuhrt 
den Bein. θεός, Ios. 18, 7, 1, od. ἐπεφανής, D. Sic. 
exc. 21 (bist. fr. 11, praef. 17), ο). 4ιόνυσος, 1. auf 
Müngen ἐπεφανῆς Asövucog, Eckhel doctr. numm. 
vett. 111, 231. ©. D. Sic. 82, 11, Ath. 5, 221,2. b) 
Unt. VIL, ©. des Demetrius Soter, mit vem Beinamen 
Σιδήτης von der 61. Sita in Bampbylien, wo er er⸗ 
jogen wurde, Porphyr. Tyr. fr. 18 (hist. fr. ın, 712), 
loann. Antioch. fr. 64. 66 (ebend. ıv, 561), regiert feit 
1880. Chr. 6. D.Sic. 84, 1, 6., Plut. apophth. regg- 
s. Antioch. 1, App. Byr. 68. 1) Antiochus, einer ker 
Söhne tes Vorigen, ter frübzeitia farb, Porph. Tyr. fr. 
19 (bist. fr. 111, 718). k) Ant. VIII., zweiter Cohn bes 
Demetrius Ricator, regiert feit 125 v. Chr. mit dem 
Bein. γρυπος (Habichtenufe), Ios. 18, 9, 8, δ., Posid. 
b.Ath.4, 158, b, vgl. mit 6, 246, d. 12, 640, 8, au 
ö Γρυπός allein genannt, Porph. Tyr. fr. 27 (111, 716), 
od. φιλοµήτωρ, ebend. fr. 31. 28, od. "Aanevdsos, 
App. Syr. 68, Ios. b. Ind. 1, 2,7. ]) Ant. 1Χ., 8. des 
Ant. Sidetes, regiert feit 111 ο. Chr. u. führt von feinem 
Aufenthalte in Kyzikus den Bein. der Kyzikener, D. 
Sic. 84, 61, Ios. 18, 10, 1 u. ff., App. Syr. 68 u. ff., 
Porpb. Tyr. fr. 19, heist auch wohl allein d Kulıxn- 
vos, Porph. Tyr. fr. 22. 23 (1Η, p. 714). m) Ant. Χ., 
6. des Borigen, regiert {εί 95 v. Chr. u. führt ten 
Bein. Εὐσεβής, los. 12, 18, 4, App. Syr. 48, Porph. 
Tyr. fr. 24. n) Ant. ΧΙ. major, 6. des Grypus (96), 
auf Münzen Bao. "Avz. En-parij «ιλάδελφος 
(Veillant 228). ©. Ios. 18, 18, 4, Porph. Tyr. fr. 26. 
ο) Ant. XIL minor, ©. bes Grypus. Br. des Vorigen, 
auf Münsen βασ. Αντ. θεὸς Ἐπεφανὴῆς Νιχηφόρος 
(Aröpli α. α. 9». Ρ. 118), auch 4ιόνυσος genannt, Το». 
arch 18,15, 1. b.Iud. 1, 4, 7. ϱ) Ant.XIII., ©. tes Ko- 
οεβής, reg. [.68 ο. 60. mit dem Bein. Aasatızöc, App. 
Syr. 69, D. Sie. οχο. 84, Porph. Tyr. fr. 26 (111, 716). 
ᾳ) Antiochus von Gommagene πι. feine Nachfolger deſſel⸗ 
ben Namens, Pat. Ant. 84, App. Mithr. 114. b. civ.2, 
49, Ios. 18, 2,5, D. Cass. 86, 4. 52, 48. — D. Cass. 
48, 41. 49, 20. 23. — 59, 8. 24. — los. 18, 5, 4, ὅ. 
Ein jüngerer mit dem Bein. Ἐπεφανής, Ios. b. lud. 
6,11, 8, δ., Ael. v. h. 2,41. 6) Philoſophen, Schrift- 
Reller u. Rünftler, a) Philoſoph aus Astalun, Strab. 16, 


᾽Αντίπᾶτρος 99 


759, Plut. Luc. 28. 42. Dem. 4. Brut. 2, Ael.v.h. 12, 
25, Stifter der 5. Alademie, Sext. Emp.'Yrror. 1, 221, 
8., 6 Κύκνος genannt, St. B.s.’Aoxalor. db) Steptiler 
aus Xaodicea, D. 1.9, 11, $. 106. 9, 12,n. 7. ο) Phi⸗ 
lofoph aus Gilicien, D. Cass. 77, 19, Suid. d) Dichter 
in ter Anthologie (χι, 412. 422). e) ©. des Xenopha⸗ 
nes, Geſchichtſcht. aus Syracus, D. Hal. 1, 12, d., Paus. 
10,11,8, Ael. n. an. 7,45, D. Sic. 12,71, Strab. 5,242, 
8.,8t. Β. s. Bofrzog. f) ein Anterer, St. B. ». Zaud- 
θεια. g) Alerandriner, Ath. 11,482,c. h) Wildhauer 
aus Athen, f. Wintelm. Merle Bd. τι, Tb. 1, ρ. 279. I) 
Steinfchneiter, Bracci T. 1, tab. 21 u. Raspe tab. 48, 
η. 7064. 7) Andere, a) mit dem Bein. Φ,λόπαππος. 
dem Blutarch feine Schrift de adulat. witmet, Plut. 
adul. 1. b) ὁ προαιπόσιτος, Build. a. v.n. δ. N τοι. 
ο) ein Buhltnabe, Meleag. ep. x11,54.78.188, Polystr. 
ep. ΧΙΙ, 91. d) ein Anterer, Anth. xıv, 137. 

᾿Αντιόχον λιµήν, im abulifhen Buſen, Ptol. 4, 
7,8. 

Αντίκαππου, m. Altvater, Mannsn., Inser. 2208 
(u. Inser. von Amorgot b. A. Rang. 11, n. 767. K.). 

"Avrimas (über die Betonung Schol. Theodos. Ρ. 
1198), gen. α (los. b. Iud. 1, 88,7), (ὁ), Sertmann, 
1) Deannen., Inser. 275. 2) Juden, a) Verwandter 
tes Agrippa, Ios.b. Iud. 2, 17,4. Ὁ) Ant. Herodes, ©. 
des Herodes, Σεἰτατώ in Judäa, Ios.arch. 6,1, 8. b. Iud. 
1, 28, 4, ὅ., Nic. Damase. fr. 5. ο) ein vornehmer Jude, 
Ios. b. Iud. 4, 8,4. d) ein Märtyrer, N. T. Apocal. 
2, 18. 

’Avrlwarpa, f. Baterlcben, Srauenn., Ammon. 
1 (αι, 201). 

᾿Αντιπατρία, f. Batterode, Et. in Elymiotis an 
der Graͤnze von Stiyrien, Pol. 5, 108. 

᾿Αντιπατρίδης, ου, m. Vaters, 1) Einer aus der 
Umgebung ieranters d. Θτ., Plut. Amat. 16. apophth. 
reg. Alex. 19. 2) Tyrann von Telmeljos, Polyaen. 
6, 86. 

’Ayrıwarpls, (dos, acc. (N. T. act. apost. 28, 81) 
δα, f. Vatterode, Et.in India, zwiſchen Jeruſalem η. 
Gäfarea, früher Kapharfaba genannt, Ios. arch. 16, 5, 2. 
b. Ind. 1, 21, 9, 3., Ptol. 5, 16, 6. Ew. Αντιπατρίτηε, 
St.B. 

’Avrl(wärpos, ου, m. (@, f. Anth. 6, 249, u. ö.), 
Vater, cigtl. an Baters Statt od. wie ein Vater, 1) Gries 
chen, 1) ein Ihafier, Her. 7,118, Ath. 4, 146,0. 2) Mi⸗ 
lefier, Olympionife, Paus. 6, 2, 6. 8) Athener, a) Archon 
Οἱ. 97, 4, D. Sie. 14, 108, Phleg. Trall. fr. 85 (hist. fr. 
111, 618). b) andere Athener, Päanier, Inscr. 10 in 
Meier ind. scho!. 1851, ®. eines Serillos, ebend. n. 18. 
— Delier, Boͤckh Staateh. 11, στι, a. b, tab. 8.— Ross 
Dem. Att. 46. 4) Cyprier (Kırıevc), Dem. 86, 82. 88. 
6) oft auf Muͤnzen, 3.8. von Erythraͤ, Milet, Rhodus, 
Mion. Π1, 129. 166. 417 u. fv auch 111, 426 für ᾽Αντί- 
παφος. 11) Diacedonier, 1) 6. eines Jollas aus Baliura 
in Macer., B. des Guffandros u. Jollas, Freund Phi⸗ 
lipps u. Statthalter Maceboniens unter Alerander b. Gr., 
Isoc. ep. B,1.ep.4, Aeschin. 8, 72, d., Dem. 19,69, b., 
Din. 1,18, δ., Pol. 5, 10, ὅ., Plut. Pyrrh. 6, ὅ., Arr. 
An. 7, 21, 1, ὅ., Luc. Maecr. 11, Suid., A. Seine Leute 
od. Partei οἱ περὶ τὸν ᾽Αντ., Plut. Eum. 6. 8. Alex.20, 
D.Sic.17,16. 2) &. Philipps od. des Gaffantros, Enfelbes 
Vor., Porph. Tyr. fr. 4.6.7.8, D.8ic.21, 14.22, 9, Plut. 
Pyrrh. 6. 3) Brudersfohn des Antiochus M., Pol. 5, 79. 
82.21,18,3., οἱ περὶ τὸν Αντ., ο]. δ, 87. 4) 6.80 46» 
clepiodoros, Mitverſchworner des Hermolaos gegen Ales 
rander d. Ör., Arr. An.4,13,4. 5) Feldherr unter Alcetas, 


7* 


100 


D. Sic. 19, 16. 6) Feldherr tes Alerander Zabinas, D. 
Sic, 34, 46. 7) Näuber aus Derbe, Tyrann in Ifanrien, 
διτευ. 13, 685.669. 14, 679. 8) Cappadocier, D. Sic. 
δι, 80. 9) Bithynier, Phleg- Trall. fr. 29 (bist, fr. 111, 
600). 10) ®. des Nicolaus Damascius, Suid. 11), ©. 
eines Eifis (in Kolhis), Strab. 12, 565. 12)ein Γάνος 
"Avtinargog, App. b. eiv. 1,91. 18) Juden, a) der 
Itumäer, früher Antipas genannt, Ios- 14, 1, δ. 4.8, 2,8. 
b) ©. Herodes d. Gr. (Ant. Herobes), 198. arch. 16, 8, 8. 
b. Ind. 1,29, 9,8. ο) &. des Jaſon. Ios. 18, 5, 8. d) ©. 
des Phafaclos, Ios.18,5,4. 9) E. der Ealome, einer Schwe⸗ 
fer Hcrobes d. Gr., Ios. arch. 17, 9, 5. b. Ind. 2,2,5,8. 
f) Samaritaner, Ios. arch. 17,4,2. b. Iud. 1,80, δ. 14) 
Antere, D.L.5, 1,n.9.— Luc. salt. 58.— Anth.v,220. 
I) Philoſophen, Gelchrte, Dichter u. Künftler, 1) 
ſtoiſcher Philoſoph aus Tarfus in Athen, Strab. 14, 
674, Plut. Mar. 46. Tib. Gracch. 8. exil. 14, ὅ., D. L. 
7, 1,n.64, Ath.8, 846, c, ὅ., Sext. Emp. dogm. 2, 
448, 9. Seine Anhänger οἱ περὶ Αντίπατρον, D. 
L. 7, 1,n.54. 2) Stoiler aus Torus, Strab. 16, 157, 
Pint. Cat. 6, 8.,D.L.7, 1,n. 70, 8. 8) Philoſoph aus 
Eyrene, D. L. 2,8, π. 7. — 4) Art, Schol. 1]. 11, 115. 
Echrififteller περὶ ζώων», Schol. ΑΡ. Rh. 2, 89. — 5) 
Grammatiker, D.L.7, 1, n.39.42. — Geſchichiſcht 
St. Β.ο. — R 6) Dichter a) aus Sidon (Ol. 170), 
D.L.7, 1,26, Anth. vı, 14, ὅ., f. Inc. gu Anth, Gr. T. 
ΧΙ11, p- 846 ff. b) aus Theſſalonich, Anth. ν, 80, ὅ., 
u. wahrſch. derfelbe, der oft auch Macedo heißt, ντι, 289, 
8. €. Jacobs a. a. O. p. 848 ff. 7) berühmter Künftler 
in Silberarbeiten, Plin. 88, 12, 55. 

Avriwados, m. 1) &. des Acgpptus, Hyg. f. 170. 
2) Rhodier, Mion. 111, 426. Biel. Αντίπαππος.] 

"᾿Αντιπέτρεια, ὄνομα πόλεως, Buid. Biel. Arte 
πάτρεια, w. [. 

᾽Αντίποινος, m. (Büfing?), Böotier, Paus. 9, 
17,1. 

’Avriwolus, εως, of . Nahburg, St. im narbon⸗ 
nenſiſchen Gallien, j . Antibee, Pol. 88, 4, Strab. 4, 
178 u. ff., Ptol. 2, 10. 8. 

"Αντιππος, m. Roß, 1) Lacedämonier, Thuc. 5, 18. 
24, f. Ανθιππος. 2) B. der Hippäa, ΗΥΡ. f. 14. 

᾿Αντίπνρος, m. u. b. Ptol. 4, 5, 8 u. Anon. st. 
mar. magn. 88. 89 Αντίπνργος, Hinterwall, 
Safen an der Küfle von Marmarika, j. Toubrouf, Scyl. 


Αντίπαφος 


ὃν ντίῤῥιον (ἄκρον), τὸ. Seaentuppe, Landfpige 
von Netolien, dem Vorgibirge Plov in Achaja gegen⸗ 
über, |. Castello di Romelis, Strab. 8,835 u. ff. 9 
890. 427. 10, 460, Ptol. 8, 15, 8. 

’Avrippoßos, Neurauſchingen, Infel vor 
Alerandria, Strab. 16, 794. 

’Avrıcdpa, Herdn. b. St. B. u. Choerobosc. 1178 
᾿Αντισάρη, bei @inigen αιιώ Τισάρη, (Begenheim), 
Anterplag der Datener in Thracien, &w. ᾿Αντισαρεύν, 
St.B 

λΑντισθένης, ους, dor. (Ίπδογ. Cyren. 7, f. Ahrens 
Dial. 11, p. 215) ευς, acc. η», feltnern(D. Hal. Thuc, 
51, Ael. v. h. 9, 36, Ath. 11, 507, a, D.Chrys. or. 8, p. 
130), voc. ἐς (Xen. mem. 2, 5, 2, 8.,%.), (6), Meis 
nert Ὁ. θ. an Macht οὗ. Stärke tüchtig ob. hervor⸗ 
tagend, 1) Spartaner, Thuc. 8, 89. 61, Xen. Hell. 8, 2, 
6. 2) Athener, a) Lys. 7, 10. b) Wediler, Dem. 86, 48. 
ο) S. des Onefiphon, Titbrafler, Inser. 115. d) 6. des 
Antippates, Kytherrier, 128. 213; vgl. Att. Scew. χι, 
b, 6. --Φαληρεύς, ebend. xıv, b, 235. e) aus Kephale, 
Ross Dem. Att. 99. f) B. des Philoſophen Antiſthenes, 


᾿Αντιφάνης 


D.L. νι, 1,1. g) Schüler tes Sokrates, Etifter der thni⸗ 
fhen Säule, dab. 6 κυνικός (Hesych. Miles. fr. 7, 
b. Müll. ıv, 158), oder χύων, D. L. 6. 1,n. 10, oker 
“Απλοκύων, D. 1.6, 1, n. 6, ober ὁ Σωκρατικός ge⸗ 
nannt (Plut. Lyc. 80, Ath. 5, 916, 6. 12, 584, c, 8.) 
ale Retner σάλπιγξ, D. Chrys. or. 8, 180. ©. Plat. 
Phaed. 69, Ὁ, Xen. Mem. 2, 5, 1, 6., Arist, top. 1, 11, 
δ., Plut. Per. 1, ὅ., D. L. 6, 1, Luc. de mort. 27, 8..%. 
E*ine Anhänger οἱ an’ Aruodivorg, D. L.6,1,n.11. 
— Adj. tavon ᾿Αντισθένειος, Plut. vit. pud. 18. Seine 
angeblichen Reden ed. Baiter-Sauppe, oratt. Att. T.ı, 
p. 167. h) Χτμ, Ar. Eccl. 866. 806. 8) Epheſier. D. L. 
6, 1,n.11. 4) Nauarch des Demettiuse, D. Sic. 20, 50. 
6) Agrigentiner mit tem Bein. Ῥόδος. D. Sic. 18, 
84. 6) ντ. Οὔλπνος, ©. eines Antimachus, Chiliarch, 
Inser. Bospor. in Sahne Jahrb. 1861, ©. 521. 7) εἰ» 
dere Philoſophen, a) Perivatetifer. Phleg. mirab. δ. 
b) Herafliteer, D.L. 6, 1, π. 11. 8) Geſchichtſchreibet 
aus Rhodus, Pol. 16, 14. — Ὁ. L. 6, 1, 11. — Plat. 
fluv. 22. 3. — Schol. ΔΡ. Rh. 2, 569. 

Avribes αἱ Χερρόνησον,, Gegend in Marmatifa, 
(Syrenaica, Barkãa), Scyl. 108. 

"Αντισσα, ns, acc. αν, doc) in Inser. Lebaa. T. ii, 
p. 110 auch η», (ή), "Außenloofingen (f. Strab. I, 
60, vgl. mit Suid. s. ἴσσα), 1) Tochter, nach Schol. U. 
24.514 Frau tes Makar, von welcher tie Stadt Antiffi 
ihren Namen haben foll, Phil. b. St. B. 2) δι. aui 
Lesbos, Thuc. 8, 18. 28.8, 28, Dem. 17,7. 28, 132, 
Strab. 1, 60. 18, 618, Seyl. 97, D. Sie. 14, 97. 17, 29, 
Ptol. 5, 2, 29, 4. Ew. ᾿Αντισσαῖος, Thuc. 8, 18, 
Arist. polit. 5, 2, 11, Inser. in Meier ind. schol. 1851, 
η. 1. Die Geneud ἡ ᾿Αντισσαία, Myrsil. b. Antig.h. 
mir. 5. 2) eine ter Cycladen (7), St.B. 8) Et. in Intien, 
Phil. u. Demod. b. St. Β. 

᾿Αντιστάτης, m. Feind, einer der Architecten tes 
ältern Diympieions zu Athen, Vitruv. VII, prooem.15.K. 

"Αντιστία, f. Römerin, 1) Sen. des Tompijus, 
Plut. Pomp. 4. 9. 2) Gem. des Avpius, Plut. Tit. 
Gracch. 4. Fem au: 

᾿Αντίστιος, m., Antistius, 1) plebejifche römiſcht 
Gens, bald mit Γάνος, D. Cass. 58,25, ΙΠούπλιος, App. 
b. civ. 1, 68, od. ντ. 4αβεώ», D. Case. 54, 15, balt 
allein, D. Hal. 4, 57, Piut. Brut. 26. Pomp. 4,6, Ἱ. 
2) griechiſcher Dichter, wahrfch. feiner Abkunft nach cin 
Römer, Anth. vı, 287 u.d. ©. Iac. Anth. xıı, p. 852. 

’Avriorıyos Σωτηρικός, Breigelaffener eins Lu⸗ 
eius, aus Ravenna, Phleg. Trall, fr.29, 8 (hist. fr. ed. 
Müll. 111,610). 

λΑντιτάλκης, ους, m. Wernhard, V. des Kyras, 
©ortynier, Pol. 28, 15. 

’Avrlraupos, ὁ, ein nörbl. Zweig vom Taunus, der 
fih nad Gappadocien bineingiebt, Strab. 11, 521. δὲ: 
u. ff., Ptol. 5, 6, 8. 18, 6. 

’Avrubävns, gen. ους, böot. eis (Inscr. 1569 u. δ.), 
acc. meift η», doch auch η (Marc. Heracl. ep. per. Men. 
1, 1, Ath. 4, 156, ο. 161, d), (6), Scheinert, 1) Athe⸗ 
ner, Lys. 31, 21. — Isae. 6, 88. — Ramptrer, Dem. 49, 
14 ff. — Phrcarthier, Dem. 18, 187. — „einer, gegen 
welden Dinar eine Rede hielt, Harp. 8. ἀποβάτης u. 
Β. ὀχεῖον — B. des Hyperbolus, Androt. in Schol. zu 
Luc. Tim. p. 58. — Κυθήῤῥιος, Alt. Scew. χι, b, 6. 
6. 232. 2) Tegeat, Paus. 8, 8 1. 8) Ἰλνεύς, B. εἰπιθ 
Nicanter, Rh. Mut. N. F. 11, 8, p- 387. 4) Ihebaner, 
Inser. 1578. 5) Thespier, Keil Inser. boeot. Lxvii. 
6) Dichter, Gelehrte u. Künftler, a) Dichter der mittle⸗ 
ren Komödie (3 0 v. Chr.) aus Rhodus, Plut. Dem. 4, 





᾽Αντιφανίδης 


3., von Ath. bisw. durch ἡδύς ο). ἠδιστος bezeichnet, 
4, 150,9. 161, e, ὅ., 4. Ad). tavon ’Avrıbavaos πω- 
µφδία, Suid. b) ein athenifcher Luſtſpieldichter (0), 
Δπίά, ϱ) rin Karpfier. älterer Tragiker, Suid. d) ein 
Bergöer, nad) St. B..s. Βέργη, aud Κωμικός (2), doch 
Μ[. ald Geograph berüchtigt durch feine falſchen Anga⸗ 
ben, Pol. 84, 6, Strab. 2, 102, Scymn. 658, Marc. Her. 
0.0. &. Mein. Com. 1, Ρ. 804. e) Dichter der Ans 
tholegie, Bald als Macetonier (στ, 88), balt ala Mega⸗ 
lopolit (ix, 258). ©. Iac. Anth. 18, p. 850. f) Schrift» 
Keller περὶ ἑεαερῶν, ὁ νεώτερος genannt, Harp. 6. 
Αντίκυρα u. Νάννιο», Atb.18, 567,8. 686, b. 587, b. 
($rammatifer, Ausgabe Homers, Schol. Il. 9, 78, wo 
Andtre Αρεστοφάνους habın). ϱ) Erzgießer von 
Argos, Paus. 5, 17, 4. 10, 9, 6 u. ff. b) Bildhauer aus 
Baros, R. Rochette lettre & M. Schorn p. 61, 9. i) 
Buthbauer aus Attila (Kerameer). S. Roß Kunfbl. 
1836, n. 89. 40. 1 Sieger im Fackellauf, Vater 
und Zehn, Crinag. ep. vı, 100. — Bald wird ter 
Rame mit Εμφανής (St. B. s. Πάρνης), bald mit 
Αντεφών (Apost. 12,14) vertaufcht. Aus Mion. Ἡ1, 
64 wirb der Name eines Klazomeniers falſch ale ᾽Αντί- 
φανος für ᾽Αντιφάνης angegeben. 

᾿Αντιφανίδηα, m. Echeinertfon, Mannen., att. 
In'ſcht. unedirt, K. 

Αντίφαντος,πι. Schein hard, Athener, Inaer. 169. 

Arrides, m. (=’Artıpaens), ©. des Laokoon, 
Hyg. f. 185. 

᾿Αντιφάτην, gen. ου, ἐρ. ao (Od. 10, 106), acc. η», 
εφ. metapl. aoc. nee (Od. 10, 114), b. Pol. 88, 15 

Αντιφάτας, av, m. Redhart, 1) Troer, Il. 12, 191. 
2) Δ. der Lijrcygonen, S. des Pofeiton, Od. 10, 106 u. 
SchoL, Hesych. 8) &. des Melampus, Od. 15, 242, 
D. Sic. 4, 68. 4) &. des Sarpedon, Virg. Λοπ. 9, 696. 
5) Gortynier, Pol. a. a. D. 6) Athener, Archon Ol. 110, 
4, D. Hal, Din. 9. — ein anderer Athener, Plut. Them. 
18. apophth. reg. Themist. 8. — Phegäcr, Inscr. 188. 
— Kytherrhier, Inser. 128. 218. 

’A „fe *Außereichen, Hafenftabt von 
Vhellos in Lycien, j. Antifilo, Strab. 14, 666, Ptol. 5, 
3,3, Alex. Pulvb. b. St. B. 5. «έλλος, Anon. st. mar. 
m. 242. &w. ᾿Αντιϕελλίτης, pl. -ἴται, Alex. Polyh. 
u. Polycharm. b. St. B. s. P&ädog, St. Β. 

" pa, f. Babe, Sclavin ber Ino aus Aetolien, 
Piut. qu. rom. 16. 

᾿Αντιφέρων, οντος, m. Bringezu, ein Oreite, 
Arist. de sens. mem. 1. 

Δντίφημοε, ου, m. Redhard, Rhodier. Erbaner 
von θεία in Sicilien, Her. 7, 153, Thuc. 6, 4, D. Sic. 
%, 28, Paus. 8, 46, 2, Artem. in Schol. Pind. O1. 2, 16, 
Aristaen. b. St. B. ο. Γέλα, Philost. b. Ath. 7, 297, f, 
Lenob. 1, 54. 

Αντιφίλη, f. Minna, a) meretrix, Terent. Heau- 
tont. b) Inser. 1967. 

‚A ‚ou, (6), Trautwein, 1) Atbencr, a) 
Feldbert derfeiben im lamifchen Kriege, Plut. Phoc. 24, 
D. Sic. 18, 18. 15.17. — Dem. ep. 6, in. b) Halimu⸗ 
fer, Dem. 57, 26. 60. ο) βάσπίετ, Dem. 21, 107. d) 
Αλωπεχκῆθε», Luc. Tox. 27. 2) Maler in Alerandria, 
Lac. eal.2. 8) Geſandter des Prufias, οἱ περὶ τὸ» ᾿Αντ., 
Po1.32,26. 4) Freund tes Antipatros, eines Sohnes von 
Herodes d. Or., Ios. arch. 17,4,2. b. Iud. 1, 80, 5, δ. 5) 
Boestorum praetor, Liv. 38, 1, Thebaner, val. Inser. 
1570. 6) Dichter aus Byzanz, Anth. ıv, 2, Gedichte in 
tr Anthol. (v, 111 u. ö.), f. ἶδο. Anth. XIII, p. 851. 
5) Baumeifter, Paus. 6, 19,7. 8) Epheſier, Mion. 8. 


᾽Αντίωρος 101 


νι, 115. ϱ) Andere, Nican. ep. xı, 218. — ορ. «dd. 
ΧΙΙ, 40. | 

Αντιϕίλον λιµή» od. πόλις, Hafenſtadt in Tros 
glotytita, Strab. 16, 771, Ptol. 4, 5, 84. 

Ἂ ‚m. Morttmann, ©. bes Priemus, 
Il. 24, 250, Qu. Sm. 18, 218. 

"Αντιφοε, ου, m. (= Αντιφῶν, Lob. path. 40), 
1) 6. des Myrmiton u. der Peiſidike, Apd. 1, 7,8. 2) 
6. dee Briamus, II. 4, 489. 11,101, Apd. 8, 12, δ. 8) 
©. des Plämenes, Mäcnier, Buntesgenoffe der Troer, 
Tl. 2,864. 4) ©. des Theſſalus, ein Heraflide, Anführer 
der Griechen aus Nifyros, Kos 1ε., Il. 2, 678, Arist. ep. 
(Anth.app.9), D. Sic. 5,54, Strab. 9, 444. 5) cin Mys 
fenäer vor Troja, Qu. Sm. 6, 616. 6) 6. des Aegyptius 
ans Ithaka, Geführte des Odyſſeut, Od. 2, 19, Qu Sm. 
6.116.128. 7) ein Ithaker, Freund des Otyffeus, Od.19, 
68. 8) ©. des Herafles, Αρά. 2, 7, 8. 9) 6. des Bus 
nyftor aus Naupaltos, Paus. 9, 81,6. 

᾽Αντίφραι, 5. St. B. ᾽Αντίϕρα, b. Ptol. 4, 5, 7 
’Avcippe ἢ ᾽Αντίφραε, b. Hierocl. 784 ᾿Αντιϕρά, 
St. im libyſchen Nomos, |. Abdr⸗Ahmann, Strab. 17, 
799, Anon. st. mar. m.7. @w. ’Avrıbpatos, St.B. 

’Avrıböv, ὦντος, (6), Scheinert, Athener, a) Ars 
chon Ol. 90, 8, D. Sic. 12, 80. b) Nebner u. Staats⸗ 
mann, ©. des Eophilns, aus Rhamnus, dab. ὁ Ῥα- 
μγούσιος (Ath. 11, 506,f), od. wie Ath. 9, 897,c d 
ῥήτωρ genannt, Thuc. 8, 68, Xen. Hell. 2, 8, 40, Plat. 
Menex. 236, a, Lys. 12, 67, Plut. Alec. 8. Nic. 6. 
x oratt.».’Avs., A. Reden u. Fragm. in Oratt. Att. ed. 
Bait.-Saupp. Τ.1, p. 1— 80. fr. Τ.11, p. 188 — 145. 
Val. Ar. verp. 1270. 1801. ο) ein Anderer, And. 1, 15. 
d) ein Sophift u. Zeichendeuter, Xen. Mem. 1, 6, 1, 
Arist. 6. D. 1. 2, 5, n. 25, Luc, v. b. 2, 38, Suid., Plut. 
plac. phil. 2, 28, 2,ö., D. L 8,1,n.8, Hermog. 1d 2, 9, 
A. ©. fr. oratt.p. 145— 153. e) ein Tragoͤdiendichter, 
ὁ τραγωδιοπονός, Ath. 15, 678, f, fein Μελέαγρος 
u. feine Avydpouayn, Arist. rhet. 2, 28, 8.3 Fragm. 
ed. Wagner Par. 1846, p. 105. — komiſcher Dichter, 
Mein. 1, p. 489. — ©. Inser. b. Böckh Staats. 11, 
6. 865. — EShriftfteller περὶ γεωργικών, Ath. 14, 
560, e. — Schaufpieler, Inſchr. b. Boͤckh Staatsh. a. a. 
D. — Andere Atbener find: ein Geſandter an Philipp, 
Theop. b. Suid. ο. τέ ἐστὶ τὸ x.1.A.— einer, der ald Bere 
zäther auf Demoſthenes Betrieb Bingerichtet wurbe, Din. 
1, 68, Dem. 18, 182, Piut. Dem. 14. — der jüngfle 
Bruder Ῥίαίοθ, Plut. frat. am. 12. — 6. tes Pyrilam: 
yes, Plat. Parm. 127, a. — ©. des Epigenes, Kepbifler, 
Plat. ap. 38, e. — ©. des Znfidonibes, Theop. b. Plut. 
x oratt. Antiphon 12. — Phegäer. Inser. 115. — Her⸗ 
mier, Inscr. b. Meier ind. schol. 1851, n. 11. — Krioer, 
Ross Dem. Att. 111.— Sohn eines Menetrates, Luc. d. 
meretr. 7, 3. 

’Avrıydpns, ους, m. Trautmann, 1) Böotier, 
ἀνὴρ Ἐλεώννος, Her. 5,48. 2) Athener, Inser. 165. 
169. — Adharner, Ross Dem. Att. 5. 8) Delphier, 
Curt. A.D.7. 

’Avrıyaplöas, gen.böot.ao, m. Trautmannfon, 
Böotier, Inser. 1568. 

’Avrixappos, m. Freudenreich, Athener, Μελι- 
τεύς, Inscr. 172, 4αμπτρεύς, 209. 

’Avriey, ωνος, m. Stürmer, 1) 6. des Periphas, 
V. tes Srion, D. Sic. 4, 69, Schol. Ρἰπᾶ. P. 2,40 u. 
Schol. ΑΡ. Rh. 8, 62 ed. Keil. 2) Thebaner, Keil Inscr. 
boeot. ΧΕΙ, b. 

’Avrlapos, m. (Schirmer?), ©. des Lycurg, Plut. 
Lyc. 31. 


102 


"Avrößopos, m. tidtiger ᾽Αντίδωρος, Kymäer, 
Geſchichtſchreiber, Schol. 11. 23, 638. 689. 

᾿Αντολίη, f. ἁθπί. Morgenroth, Diencrin ber 
Φατιποπία, Nonn, 41, 288. 

᾿Αντοπίκτης, m. Parafitenname. Alciphr. 8, 50, 
corrumpirt. (Sciler vermuthet ᾿Εντοπήκτης ob. Evto- 
λείχης.) 

"Άντρακα, Ort ber Baccäer in Hisp. Tarrac., Ptol. 
2, 6, 50. 

᾿Αντριάδα Νύμφαε, Örottennympben, Theo- 
dor. 2 (νι, 224). 

᾽Αντρών, ὦνος, (6), (Strab. 9,488. 485), duch 
nad) Schol. Il. 2, 697 auch (A), b. Hom. h. Cer. 491 
"Αντρων, doch f. Spisn. zu Il. 2, 697 u. die Stellen aus 
Arcad., Herdn., Et. M. dort, 5. Dem. 10, 9, Scyl. 68, 
Suid,, Harp. au ᾿Αντρᾶῶνες (vgl. Strah. 9, 482), u. 
b. Mel.2,8,4 Antronia, Hollfelb (f. Schol.Il. «. 
a. O. u. St. B.), 1) Seeſtadt in Theffalien am Buße des 
Deta, II. 2, 697 u. Schol., Strab. 9, 432 u. ff., Hesych. 
— In der Nähe eine gefährliche Klippe vos ’Ayrpavos 
(Hollfein), Strab. 9, 485. Ew. ᾽Αντρώνιος, dav. 
das Sprihw. ᾿Αντρώνιοφ ὄνοε von großen Eſeln, die 
πῷ dort vorfanten, Schol. u. Eust. gu Il. 2, 697, Dio- 
gen. 1,26, Mecar. 2, 8, Suid.s. ᾽ἀνδρώνιος, body b. 
Eust. Hom. (p. 824, 87) richtiger von den Müplfteinen 
erllärt, die man dort fand, |. Breller Ger. u. Brof. 27. --- 
Pheree. b. Harp. nott. hat ᾿Αντρώνειοφ. 2) "Ayrgoy 
Κοράτιος, cinSabiner, Iub.Maurit.b. Plut.qu.rom. 4. 

᾿Αντράνιοε, 1) Αά)., [. ᾽Ανερών. 2) geogr. Schrifts 
ftefler, Marc. ep. geogr. Artem. 2. 

Άντυλλα, f. (Neuburg?), Stabt unweit Alte 
xandria, Ath. 1,88, {. 

᾿Αντύλλιος, (6), ="Avtuidos, Κόϊντος, Lictor bes 
Gonfuls Opimius, Plut. C. Grecch. 18 u. ff. 

"Avruikos, (6), Härtel, 1) 6. des Antonius von 
der Fulvia, Plut Ant. 71, 6.. D. Case. 48,54. 51,6.8. 2) 
ein Freund des Plutarch, Plut. b. Euseb. pr. ev. 11, 36. 
9) Αντύλλος ---Αντύλλιος, w.f., App. b. eiv. 1, 2, 
D. Sic. exc. 27 (fr. hist. Μ 11. 11, praef.21). 3) Αντυλ- 
λος, griech. Arzt, f. Fabric. bibl. gr. XIII, 71. 4) ein 
Rhetor, Suid. 

’Avrö\os, m. Römer, Arist. Miles. b. Plut. parall. 
min. 17. , 

"Αντων, ωνος, m. Hartung, 1) ©. des Herakles, 
von welchem bie Antonier in Rom ihr Geſchlecht ableites 
tin, Plut. Ant. 4. 2) ein Ghalcipeer, Dionys. b. Plut. 
amat. 17,9. 

᾿Αντώναοε, τα. (2), Name auf einer Münze aus Ko⸗ 
lophon, Mion. S. τα, 102. 

᾿Αντώνεια, τά, wohl baffelhe, was ᾽Αντωνίνεια 
Inſchr. im Philhiſt. Heft 12. K. 

᾽Αντωνείνεια (f. Αντινόεια), Spiele gu Ehren des 
Antonin in Athen, Inscer. 246. 282. 283. 

’Avreveivos = Αντωνῖνος, M. Aurel, Ross Dem. 
Δι, 68. Auf Dünsen oft. 

᾿᾽Αντώνειοι, Parteigänger bes Antonius, f. Sturz zu 
Dion. 50, p. 609. 

’Avrovla, ερ. (Crinag. ep. ΤΙ, 244. 1x, 239) έη, f. 
1) der röm. Frauenn. Autonia, insbef. a) Tochter des An⸗ 
tonius, Gattin des Drufus, Plut. Aut. 87, Ios. 18, 6, 1 
u. ff. Ὁ) Mutter des Kaifers Claudius, D. Cass. 66, 14. 
ϱ) T. des 8. Claudius, Ios. 20, 8, 1. d) Andere, Phleg. 
Trall, fr. 29 (hist. fr. Müll. 11, 609). — Auth.a.0.D. 
9) die Burg von Jeruſalem, zu Ehren von Antonius flatt 
Baris fo umgenannt, Ios. arch. 18, 11, 2. 15, 11, 4. 
b. Iud. 1, 8, 8.21, 1,5. — eine Statt, Suid. 


᾽Αντόδωρος 


᾽Αντώνιος 


᾽Αντωνιᾶνόᾳ, m. auf einer Münze, Mion. 8. II, 98. 

"Avyronds, f. Name des Admiralſchiſſe der Elco⸗ 
patra, Plut. Ant. 60. 

’Avrwvlaog κλένη, d.i. τοῦ Αντωνίου, Suid. 

᾽Αντωνίναιοι, οἱ, Leute des Antonin Heliogabal, 
D.Cass. 78, 84, 

’Avyreyıyslov, τό, Monumentum Antoninianım, 
D. Case. 78, 9. Spiele ihm zu Ehren τὰ "Avravivus, 
Inscer. 248, {. Αντωνείνεια. 

᾽Αντωνινία, f. Name von Byzanz, Hesych. Miles. 
fr. 4, 38 (hist. fr. Müll τν, 158). 

᾽Αντωνινιαναί, al, Thermen in Rom, Olympiod. 
Theb. fr. 48 b. Phot. bibl. ood. 80. 

᾽Αντωνῖνοε, ου, (d), der röm. Antoninus, u. jwit 
1) ὁ εὐσεβής, Themist. or. 15, p. 191, od. ὁ προτε- 
eos (Pans. 8, 48, 1), ob. ὁ πρεσβύτερος (Aristid. or. 
23, p. 498) genannt. ©. Paus. 2, 27, 6. 2) ὁ δεύτερος 
(Paus. 8, 43, 6), näml. Marc. Aurel., D. Cass. 70, 1u. 
Π., gewöhnt. von dieſem bloß 6 Μάρκος genannt, 71,8, 
u. ὅ., zugl. ſtoiſcher Philoſoph, der ze εἷς ἑαυτὸν 
ſchrieb. 8) Baſſianus M. Aurelius Antoninus Garacalla, 
(Αντ. 6 Καράκαλλος, Ioann. Antioch. fr. 194 5. 
Mull. fr. IV, 588), ©. des Severus, dab. ὁ Zefnooe 
(Suid.) genannt. S. Herdn 3, 10, 5 ff., D. Casa. 76, 
1, u. ff., der ihn meift bloß ᾽Αντωνῖνος nennt, doch 78, 
82 Μάρκος Αὐρήλιος Αντωνίνος. 4) M. Aurel. An: 
ton. Heliogabal, von Herdn, 5, 5, 3, ö. u. loann. An- 
tioch. fr. 187 (Müll. fr. hist. IV, p. 592) bloß ‘Avtw- 
vivog genannt, vou D. Cass. 79, 1, u. ff. meifl Aovitos 
od. Ἐλεγάβαλος. 5) 6. des Pythoderus, ein Sopbiſt, 
Aristid.or.28,p.498. 6) Anton. Liberalis, griech. Gram⸗ 
matifer, Verf. von Μεταμορφώσεων συναγωγή. 7) 
ein ginglatoniſcher Philoſoph, [. Brucker hist. phil II, 
p. 276 ff. 

’A (6), der röm. Antonius; οὗ Αντώνιου 
(Plut. Ant. 4. 49) gerflelen in patricifche, 1) Τέτος Αντ. 
Deremeit, D.Hal. 10, 58. 11, 28, auch bloß’ Avr. 11.53, 
u. in plebejifche. 2) a) Mapxog Αντ. 6 ῥήτωρ, Plut. 
Ματ. 44, App. b. civ. 1, 72, eu bloß ὁ Arc. Plut. 


Ant. 1. b) Αντ. ὁ Κρητικός, Plut. Ant. 1., δα 


Sohn Hounisos’Avt., Plut. Caes. 4. 8) Μάρκος Art. 
(Triumeir), D. Sic. 40, ], Strab. 10, 455, vit. Plut. 
App. bell. civ. 2, 41, ὅ., A., auch bloß "Avr., Ios. b. 
Ind. 1, 19, 4, δ., Strab. 8, 141, ὅ., App. b. Illyr. 13, 
δ., Piut. Pomp. 58, ὅ., Μ., au) ὁ Αντ. ὁ Μάρκος, D. 
Cass, 47, 25, ο). Μάρχος Αντ. 6 αὐτοχράτωρ, Porph. 
Tyr. fr. 7, 9 (bist. fr. ıv, 724). Eeine Bartei: od περὶ 
(τὸν) ᾽Αντώνιον, Plut. Caes. 30. Brut. 20. 41. 4) 
Söhne veffelben: Ιούλιος ’Avt., Plut. Ant. 87, Ios. 16, 
6, 7, Aovxsos’Avz., Ios. 14, 10, 17. 5) Brüber deſſel⸗ 
ben: Γάνος Αντών., Plut. Brut. 26, App. b. οἷν. 3, 14. 
28, 8., od. Γάιος ὁ Αντωνίου ἀδελφός, Plut. Brut. 25, 
App. b.civ.4,78 5.,0d. ὁ Μντ. ὁ Γάιος, D. Casa. 51,26, 
δ., häufig bloß ὁ Γάνος, Plut. Brut. 26, ὅ., ο). «νε. D. 


Cass. 47, 21, u. 4ούχιος Avt., App. b. οἷν. 5, 14,%. 


auch ô Αντ. ὁ Aouxsos, D. Cass. 48, 4, od. bloß ὁ Aor- 
χιος, ebent., u. ὁ Ιούλιος ὁ τοῦ Αντ. ἀδελφός, D.Cass. 
48, 29. 6) Oheime teffsiben: Γάιος ᾽Αντ., Plut. Ant. 9. 
Cic.11, Ios. 14,4,8,8.,%., auch bloß Αντ., Piut. Cic.12. 
ὃ., u. Asuxsog Αντ., App. b. civ. 4, 12, od. «4εύσχιος 
ὁ Αντωνίου Φεῖος, ebend. 87. 7) ντ. Πρῖμος, tin 
Gallier u. Feldherr von der Bartei des Bespaflan, Ios- b. 
Ind. 4, 11,2 u. ff., D. Case. 65, 9, auch bloß ὁ Εἴρῖμος,. 
ebent. ϐ) Αντ. Σίλων, Ios. b. Ind. 8, 10, 8.— Magez. 


Αντ. Ιουλιανός, los. b. Ind. 6, 4, 3. Αντ. Όνωρα- 


τος, Plut. Gelb. 14. — Αντ. Σατουρνῖνος, Ael ἓ- 





᾽Ανθωνις 


Suid., auch bioß Αντώνιος, D. Case. 67, 11. 9) Ans 
tere find: =) einer, der gegen Eertorius auftrat, Plut. 
Sert. 26, App. Sic. 6, D. Sic. exc. 32 (hist fr.ıı, praef. 
14). — rin Befehlshaber zu Ascalon, Ios. b. Ind. 8, 2, 
1, f. — ein zöm. Genturio, Ios. b. Ind, 8, 7, 86. — 
ein Mapx.”’Avt.aus Placentia, Phleg. Trall.fr.29, 1,ein 
Τίτος) ντ. aus Parma, ebend. 29, 2, u. einer aus Rhe⸗ 
ginm, ebend. (hist. fr. αχ, 608). — Αντ. ‘Podsoc, ein 
δτιωπὸ Porphyrs, Porphb. Plot. 4. — ein Πούπλ. 
Αντ. Μάξιμος, Iuscr. b. Boeckh 11, xx, tab. 9. — 
can Patriarch, Mai nouv. coll. v,n. 1. 10) Schrift« 
Reler, a) Αντώνιος Μούσας, Arzt des Auguftus, 
D. Casa. 58, 80. b) Anton. Diogenes od. ὁ Διογένης 
ὁ καὶ Αντώνιος. griech. Romanfchreiber, D. Anton. 
Diog.4. 0) Art. Πολέμων, aus Ξαθδίεια in Phrygien, 
Rhetor, Ammian. ep. Χ1, 181. ἆ) Αντ. von Argos, Epis 
grammendichter, Anth. ıx, 102, f. Iac. Anth. ΧΙΙ, p. 
853. e) Avt. θάλλος, f. Θάλλος. f) ein Alexandriner, 
Suld. (11) Name eines ägyptiſchen Maaßes, Schol. 
Dem. 34, 180?] 

(Awäans --᾽4νθώννος, ?, Philhiſt. Heft 14, K.]. 

’ m. Walthard, ein Begleiter des Here⸗ 
tles, Virg. Aen. 10,779, K. 

᾿Αννγάθ, 1) St. in Libyen am Niger, Ptol. 4, 6, 26. 
2)="Avyoyad, |. [. 

αν λ νο, m. ber röm. Anulinus, D. Cass. 74, 7. 
75, 8. 

Ανυσία, J. Enda, eine Heilige im Galendar. nnter 
d. 30. Debr., Tafel de Thessalonica, p. 146, K. 

᾿Ανύσιοα, m. Enders, Dlannen., Synes. ep. n. 
Cod. 12, 24, 11. — Schriftfteller, welcher über die Mo⸗ 
nate gefchrieben, Io. Lydus de menss. 4, 20, K 

"Ἄνυσια,νος, m. K. von Aegypten (ber bien Dynas 
fie), ägppt. Unas, b. Maneth.’Oyves, Her. 2, 187. 

"Άννσια, τος, f. 1) 61. in Aegypten, auf der Oft 
feite des Delta, Her. 2, 137, wovon 6 ᾿Ανύσιοςφ νο- 
µός benannt if, ein Diftriet Aegyptens. Her.2, 166. — 
Gu.’Ayveirns, St.B. 2) Ende, athen. Schiffen, Att. 
Seew. Iv, 1, 19. 

᾿Ανύσον, m. (Ender), Sidonier, Her. 7, 98. 

Ανύτη, f. (»»--, Anth. νὰ, 1. ıx, 26), »Enda. 
Dichterin aus Tegea in Arkadien, Paus. 10, 88, 18, St. 
Β. ο. Τεγέα, Anth. vı, 123, 3. ©. Iac. Anth. T. Χ1ΠΙ, 
p-852 ff. (vu, 492 βεθί Μιτνληναίας.) 

"᾿Ανύτου, (0), Ender, 1) ein Titane, beffen Bild 
in einem arladifchen Tempel ftand, Paus, 8, 97, 5. 2) 
Athener, a) ©. tes Anthemion, Antläger tes Sokrates, 
Berfon in Plat. Menon. €. Plat. ap. 23, ο. d., Xen. ap. 
23. Hell. 2, 8,42, And. 1, 150, Lys. 18, 78, 8., 22, 
8, ö., Iso. 18, 23, 9. Er u. feine Φεποῇιπ οἱ ἀμφὶ 
4Avvroy, Plat. ap. 18, b, ob. ol περὶ ᾿άνυτον», Iso. or. 
llarg. Sprichw. wurde Ἐμὲ δὲ΄άνυτος καὶ Μέλητος 
ἀποκτεῖναν μὲν Φύνανται' βλάψα, δὲ οὗ δύνανταε, 
Apost. 7, 11, Epict. diss. 1, 29, 18, ὅ. Ὁ) «ακιαδης, 
Dem. 59, 61. ο) Βδωνυμεύς, ΜΗ. Seew. Χντι, ο, ὅ. 

᾽Ανώγων, m. Zwinger, ©. des Kuflor u. ber 
Ilaeita, Apd. 8, 11,2. 

"A „m. alter König ter Chaldäer, Abyd. 
b. Sync. p. 38, b. 

Ἂνωλος, Bollgard, 1) ©. tes Afios, St. Β. 2) 
δι. in &ydien, απ. "Ανωλοι, fem. ᾿Ανωλιάς, St. B. 

᾿Ανώπολις, f. Obernburg, früherer Nume von 
Araden in Kreta, St. B.s. 4ρασή». 

᾿Ανωῦϕίᾳ, m. 8. von Aegypten, Sync. 96, ο, 

"Avaya, f. Stabt b. Ios. 1, 2, 2, benannt von Anos 
qus 1. 


Atiqc 103 


"Άνωχον, ın. 1) S. des Cainas, Ios. 1, 2,2. 2) ©. 
des Jaretes, Ios. 1, 3, 4. 8) 6. des Madianes, Alex. 
Polyh. b. Ios. 1, 15. (los. 2, 7, 4 fommt aud ein 
"dyoayns vet.) 

"Akaßirs Ταννία, Ort im Aſiatiſchen Sarmatien, 
Ptot. 5, 9, 4. 

"Αξαλλα, f. (Αζαλέαλ), * Warmiraut, eine 
Dflange, Chryserm. b. Plut. βαν. 20, 8. 

᾿Αἰάνιον, n. 61. in Hisp. Tarracon., viel. = 
Οὔξαμα, |. Osma, App. Iber. 47. 

"Atavos, ου, ty. oso, b. Orph. Arg. 85 u. Strab. 7, 
298.800 "Άξενοε, m., bald ohne, bald wie Orph. 86. 
789, u. Αρ. Rh. 2, 986 mit πόντος, "Böfewafler, 
früherer Name des Bontus Eurinus, Pind. P. 4, 862, 
Orph. Arg. 200. 719. 762, vgl. mit Eur. I.T. 218. 
841. 253. 

᾽Αξαόε ---᾽Αξεύς, Ptol. 8, 18, 18 u. 14, πεδῇ Schol. 

᾿Αξίοχοε --- Αξίοχος, ein Steinfchneider, auf meh⸗ 
tern Semmen, RB. Rochette ]. a. M. Schorn p. 85. 

"Αξορδιε, m. K. von Aſſyrien, b. Beros. fr. 10 
Aforbanus genannt, Abyd. in Euseb. Chron. p. 25. 

’Afla, f. Wertheim, 1) T. ves Kiymenus, St.B. 
Nach ihr benannt 2) Et. im Opunt. Xolris, Ew. ’Afsebs, 
fem. ᾿Αξιάς, St. B. 8) Gaftell in Italien, j. Caſtell 
va bei Viterbo. Ew. ᾿Αξιᾶτης, fem. ᾿Αξιάτιε, 

ι. 0. 

᾿Αξιάκηε, ου, ὁ-ποταμός, Bl. im europ. Sarmatien 
zwiſchen Bruth u. Dniefter, j. Teligol, Ptol.8, 6, 18.10, 14. 

’ » ου, acc.n9, m. Herrſcher in Armenien, 
Arr. b. Suid. 5.’ αμϕίλογον u. Γνῶσις. 

’ ου, Liebenwerth, a) f. eine ber ſamo⸗ 
thraziſchen Kabiren, unter welcher man die Demeter vers 
ftand, Mnas. in Schol. ΑΡ. Eh. 1, 917. b) m. Heilig, 
Mannsn., Ross Dem, Att.n. 40. 

"Αξιμα (7) 1) Ort der Gentronen in ben arajifchen 
Alpen, j. Aime, Ptol. 8, 1,87. 2) St. in Perfis, Ptol. 
ϐ, 4, 4. 8, 31, 19. 

᾿Αξιμῆνος, ὁ (2), fpäter Name auf einer phrygifchen 
Münze, Mion. S. vıı, 528. 

᾿Αξιοθία, f. Schauw erth, 1) Gemahlin des Pros 
metheus, SM. des Deulalion, Tzetz. Lycophr. 1277. 2) 
Athenerin, Gattin eines Sofllles, Inscr. 150, 2. 8) 
Bhliaflerin, ‚Schülerin des βίαιο u. Philofophin, Di- 
caearch. 5. D.L. 8,8.46, u.D.L. 4, 1,n. 5, Anon. vit. 
Plat., Themist. or. 28, p.295. 4) Königin von Cypern, 
Battin des Nitofles, D. S. 20, 21, Polyaen. 8, 48. — 
des Nifofreon, Mach. δ. ΑΙ. 8, 848, ο. 

᾿Αξιόκῳσα, Sf. (Trutwine), eine ter Kabiren, — 
Perſephone, Mnas. in Schol. ΑΡ. Rh. 1, 917. 

"Atıöxepeos, m. Trutwin, einer ter Kabiren, — 
Hades, Mnas. in Schol. ΑΡ. Rh. 1, 917. 

λΑξιομίτης, m. --4ξουμίτης, w. f., Heliod. 10, 27. 

Αξιονίκη, f. "Siegwertb, att. Schifföname, Alt. 
Seew. 1ν, b, 87 u. ö. 

Αξιόνῖκος, m." Siegwerth, 1) Achäer aus Bellene, 
Pau». 10, 9, 10. 2) Dichter der mittleren Komödie, Ath. 
8, 95, ο, 4, 106, c,d. ©. Mein. 1, p. 417 ff. 

᾿Αξιοπείθηε, m. Trautmanı, V. des Socles, 
Inscr. Erechthei, K. 

᾿Αξιόπιστος, m. Trautmann, Dichter (aus Los 
trie od. Sityon), Philoch. b. Ath. 14, 648,d. 

᾿Αξιόποινοε, f. Richline, Bein. ter Athene zu 
Eparta, Paus. 8, 15, 6. 

’Afıös, οὔ, (0), b. Bergkin Aristot. ep. 47 (42) u. 
Aesch. Pers.498, Thuc. 2, 99 u.Ael.,Scymn., Plut., Ρίο]. 
"Afıos betont, f. Goettl. Acc. p. 173, u. mit u. ohne 


104 "Αξιος 


ποϊαµός, WVallpach d.i. Waldbach, f. ἄξος b. Hesych., 
ϱ) Hauptſtrom Macetoniens, j. Wardar, IL. 2, 849. 16, 
288, Her. 7, 123 u. ff.. Qu. Sm. 6, 651, D. Sic. 81, 18, 
Strab. 6, 827 — 380, Scymn. 622, Plut. Demetr. 42, 
Ptol. 8, 18, 14 u. 18 (wo an ber legten Stelle’ 4ξ(ε)ιός 
fteht), Paus. 5,1,5. b) Blußgott, der mit der Beribda den 
Velegon erzeugte, II. 21, 141. 157. — Vgl. Qu. Sm. 8, 
610. c) Fluß in Niedermöften, Ael.n. a, 14,25. d) 8. 
ἐπ Syrien, auf Münzen, Sest. class. gen. p. 188 ed. sec. 

"Άζιος, m. Würdig, 1) Athener (Bäanier), Inser. 
190. 2) ein Anterer, Plat. Cio. 25. (Bei Suid. "AEsög 
ὄνομα κύριον.) 

᾿Αξίουβον, gen. w, m. Garthager, Inser. 1565. 

᾿Αξιούπολιε, f. Wallpachheim, f."4Esos, Et. in 
Niedermöften, viel. das j. Raffowa, Ptol. 8, 8, 8. 10, 11. 

"Afıöyn, f. HSiltimund, = Αστυόχη, Nympbe, 
Mutter des Chryſippus von Ῥε[οφᾶ, Schol. Pind. Οἱ. 1, 
144, Mant. prov. II, 94. Fem. gu: 

’Afloxos, m. Helmont d. h. wie ein Held alfo würs 
dig ſchirmend, 1) Athener, Freund des Wicibiabes, And. 1, 
16, Lys. b. Ath. 12, 584, ο, vgl. mit 18, 574,e, Plat. 
Euthyd. 271, Ὁ. 275, a. — Perſon eines Geſprächs von 
(Pfeubo)plato, Harp. 2) Milefier, V. der Aspafis, Plut. 
Per. 24. 8) Andere, ep. dd. ΙΧ, 629. — Auf Münzen 
aus Ambracia u. Magnefta, Mion. 11, 51.8. vı, 232. 

’Aflopa, n. Ehre, Frauenn., Infchr. vom Ῥίτάεμθ 
im Archäolog. Anzeiger, n. 185. K. 

᾿Αξίων, ονος, m. Würdiſch, 1) 6. tes Priamus, 
Paus. 10, 27, 2, Hyg. {. 90. 2) ©. des Phegeus aus 
Pfophis, Paus. 8, 24, 10. 

᾿Αξιώται, ein Volt in Troas, Hesych. (Nah Vöckh 
Etaatsh. 11, p. 665 ᾽αζιῶτα,.) 

"Άξολα, f. Ὀζόλα. 

“Akoves, b. Ptol. Σάξονες, «Οἳ [ὥτ. άξονες, Volt 
auf der cimbrifchen Salbinfel, Marc. Heracl. per. m. 
ext. 2, 84. 

"Abos, f. Brodhaufen (f. St. B. ο. Ὄαξος), 
Hauptſtadt eines kleinen Königreichs auf Kreta, Her. 
4,154. Ew. "Atos, St.B. 

"Afovpıs, m. Hauptfladt der Aethiopen, Ew. ’Afov- 
Μτης δὲ Β. (6. 4ὐξούμη u. Αξιομίτης.) 

’ ξούρτας, m. Sohn des Euphrut, Plut. βαν. 20, 1. 

"Αξυλιυς 7 Alvdss, Dit in Marmarifa, f."ALıpss, 
Ptol. 4, 5, 2. 

"AfuXos, m. (Wirthlich, nach ber Erklärung ber 
Alten von ἄγειν πάντας εἲς Esvlay?), Thracier, ©. 
des Teuthras aus Arisbe, I. 6, 12. 

᾿Αοιδή, f. Sang, eine ter drei Muſen, Ρας. 9, 29, 
2, Cic.n. deor. 8, 21. 

Αόλλιος, m. Hauff, ©. des Romulus, Plut. 
Rom. 14. 

"Aoves, (ol), (ς, Stabler), die älteften Bewohner 
Böotiens, nach Strab. 9, 401 Barbaren, nach Paus. 9, 
6, 1 Böotier, f. Strab. 7, 821. 9, 397, Hellan. in Schol. 
Il. 2,494, St.B. Dav. 

’Aovla, ep. Im, 7, (&, Stadeln), Böotien, Cal- 
lim. Del. 75, Nonn. 4, 887, Anth. app. 854, St.B. s, 
"Moves u. Βοιωτία. 

’Aovides, ad, fo heißen bie pierifchen Muſen, Ον. 
met. b, 888. 6, 2. 

᾿Αόνιος, gen. ου, u. ep. auch 0s0, fem. ep. η, n. κο», 
(@), böotifh, ΑΡ. Rh. 8, 1177. 1184, Nonn. 5, 66, ὅ., 
Mosch. 4, 87. Dav. τὸ ᾿Αόνιον zalovusvor πεδίον, 
welches fich vom Hypatos biß zur Kadmea erftredfte, Strab. 
9, 412. — Oi ’Aovsos — "άονές, Nonn. 5, 88, St. B. 
Del. Aa. 


᾽Απάμα 


’Aovis, bef fem. zu ’dovsog, (&), Nonn. 45, 51. 

"Aopıs,m.(Degen?), ©. bes ἄταθ, Paus. 2, 12,3. 

’Aopveirig ἡ λέµνη, = "Aopvos λέµνη, Antigon. 

᾿Αορνίε, ἡ, — ἡ "Aopvos neren,w.|., D. Per. 1151. 

"Αορνον, τό, "Bögelleer, Ort in Theeprotien, 
Paus. 9, 80, 6. 

"Aopvos, (d.u.7), "WVögelleer, f. Luc. rhet. pr. 7 
u. Tzetz. Lycophr. 704, 1) m. u. f. nebſt Baltra bie 
arößte Stadt in Baltrien, viel. j. Tallen, Arr. An. 8, 
29. Ew. ’Aopvebs, St.B. 2) ἡ ἀορνος, mit u. ohne 
πέτρη, ein von den Griechen mehreren indiſchen Felt⸗ 
fhlöffern gegebener Name, Arr. An. 4. 28, 1 u. Π., 5, 
96, 5. Ind. 5, 10, D. Sic. 17, 85. 96, Strab. 15, 688, 
Luc. d. mort. 14,6. Hermot. 4. rhet. pr. 7, Plut. regg. 
spophth. Alexand. 26, Suid. 8) ἡ "Aeprvos λίμνη οἳ. ὁ 
Aopvog mit u. ohne χόλπος (Strab. 1, 26.5, 244 — 
246), der Avernerſee in Gampanien, πο jedt Averno, 
Seymn. 287.241, D. 8ic.4, 22, D. Hal.7, 11, Hesych., 
Et.M.115, ö. (Soph. in Bekk. an. 413, fr. 840, D.) 
4) ein Fluß, [. Aopavsos. 5) eine Mündung bei 
Adiabene, Tzetz. Lycophr. 704. 

᾿Αορρατία 7 λίμνη, in Indien, Ael. n. an. 17, 40. 

"Αορσοι, m. Bolt in Sarmatien, früher am Jarer⸗ 
tes, Ptol. 6, 14, 10, dann am Tanuis u. Iſter, Streb. 1], 
492.506, St. B., u. in Ingermanland, Pol. 8, 5, 22. 
Nah Rinigen die Avaren- 

’Adprns, m. Koppel, einer der Gentauren, Pbe- 
rec. b. Poll. 10, 189, wo falfh ᾽4ορτή ſteht. 

’Aovsvrivos, 6, = Aßertivog, Το. f., D. Hal. 2, 
87. 8, 48. 68, ὅ., Plut. Rom. 20. 26, D. Cass. 44, 25. 
50,8, auch ὁ ’Aver. λόφος, D. Hal. 1, 86, D. Sic. 12, 
24, App. b. civ. 1,26, ob. Adertivor ὄρος, D. Hal. |, 
79. Benannt von: 

’Aousvrivos, m. Aventinus, ©. bes Romulus ot. 
Amulius, 8. von Abe, D. Hal 1, 71, App. reg. I, 
D. Cass. fr. 4, 10. 

’Aovepyis, (ἡ), Avernus lacus, f. 4ορνος, δή 
&umä, D. Cass. 48, 50. — Nebnliche bei Babylon u. 
Hierapolis, D. Cass. 68, 27. 

’Aotia, f. Avis, St. in Veflina (Mittelitalien), 
Ptol. 8, 1, 59. 

’Aotidos, Avidus, St. in Afrifa. Ptol. 4, 8, 88. 

’Aoviros, m. Avitus, Großvater bes Elagabal, 
D. Cass. 78, 80. 79,16. 

’Aovtrra, St. in Afrika, im Gebiete von Karthage, 
Ptol. 4, 8, 81. | 

᾿Απαγχομένη, 7, die Erbroffelte, Bein. ver Ar⸗ 
temis in Kaphyä, Paus. 8, 28, 7. 

"Απαιοι, f. Σάπαιον. 

’Araurös, f. 61. in Kleinmyfien, = Παισός, 1.2, 
828 u. Schol., Strab. 18, 589, Suid., Hesych. Em. 
’Araumvös, St. Β. 

᾿Απάμα, u. δ. Paus. u. Ios. ᾽Απάμη, f. oriental. 
Srauenn., a) T. des Artabazgus, Gattin des Eeleucus 
Nicator, Strab. 12, 578.16, 750, App. στ. 567, nad 
Plut. Eum. 1 Gattin bes Ptolemäus, während er alt 
Battin des Seleucus auch cine ἁπάμα aus Berfien nennt, 
Plut. Demetr. 81. b) Gattin des Prufias, Strab. 19. 
568, St. B.s. Μύρλεια, Hermipp. in Et. M. 118,11. 
c) T. des Artarerres Mnemon, Plut. Artox. 27. d) 
Gattin des Amynandros, App. Syr. 18. e) T. tes Se⸗ 
leuciden Antiochus, Gattin des Diagas, Paus. 1, 7, 3, 
Polyh. fr. 6, 5. — nad) Andern T. des Seleueus, Nicol 
Damase. fr. 4, Mutter des Seleucus, St. B. ο. "Ane- 
µεια, Schwefter des Seleucus, Liv. 88, 13. f) T. dei 
Rabezakus, 198. 11,8, 5. 





Απάμεια 


᾽Απάμαα, f. 1) Name mehrerer EStaͤdte in Πεν, 
drei benannte Seleucus Nicator nach feiner Gemahlin fo, 
App. 8yr. 57. a) Apames in Syrien, gew. τῆς Συρίας 
genannt, am Drontes, Pol. 5, 45, Strab, 6, 275. 16, 
149-—758, D. Cass. 47, 37. 48, 25. 78, 8, 6., App. 
Syr.57, Pol. 5, 15, 19,8.,9. Ew. ’A Posid. 
b. Ath.4, 176, b, ©. In ihrer Nähe lag ber Ser. 7 
"Arapeirıs λέµνη, Ael.n. an. 12, 29. Ihr Gebiet hieß 
η A Ρα]. 5, 15, 19, od. 7 ᾽ἁπαμέων γή, 
Strab. 16, 756. b) St. in Großphrygien, mit tem Bein. 
η Kıßwrög, Ptal. δ, 2, 25, ὅ., od. Φρυγίας, Pol. 
9, 17, 17, ob. auch (auf Münzen, f. Sest. class. gent. p. 
117) πρὸς Μαίανδρο», Nic. Dumasc. b. Ath. 8, 382, 
{ Pol. 22, 24 u. ff., App. Syr. 89, D. Per. 918, Strab. 
12, 569. 576— 577.18, 629. 14, 668. 61ο. ᾿Απαμεύᾳ, 
Plut. fluv. 9,2. c) in Kleinphrygien, = Erlinä, App. 
Syr.86. Ew. "A: δὲ. 5. d) St. in Bithynien, 
von Prufias für Diyrieia zu Ehren feiner Gemahlin fo 
benannt, j. Ruinen von Amapoli, Strab. 12, 563, App. 
Mithr. 77, Hermipp. in Et. M. 118, 11, Ptol. 5, 1, 4. 
8,17,5, Memnon. fr. 41. Φα. A Strab. 12, 
564. e) Städte in Babylonien u. in Meſene (Sittacene), 
Ptol. 5, 18, 9. 20, 4. 610. ᾿Απαμεύε, St. B. f) 61. in 
Meſopotamien am Eupbrat, j. Bir, Ptol. 6, 5, 3, Isid. 
Ubsrac. m. Parth. 1, St. B. g) 61. in Medien (Bars 
thien), πρὸς 'Payuis, Apol'd. b. Btrab. 11, 514. 524, 
Isid. Charac. m. Parth. 8. 2) Fraucun. = ἁπάμα, Liv. 
35, 47. K. 

Ἀπάππουε, m. K. von Aegypten, Byncell. chron. 
04, c. 

"Arcp (ἡ Altaen), St. in Afrika, im Slußgebiet 
von Ampjaga, Ptol. 4, B, 28. 

᾿Απαρνία, (dos, {.--- Αβαρνίς, w.f., Artemid. b. 
δε B. In Anth. 14, 114 Anaovtvos. 

"Arapyor, Etamm ter Dahä am Laspifchen Meere, 
Strab. 11, 511, f. Hapvos. 

Α m. Bolt in βετίαι, Her. 8, 91. 

Απασιάκαι, ol, ſtythiſcher Volkaſtamm der Maſſa⸗ 
sten, Strab. 11,513, St.B. Vgl. 4σπασιάκαν, 

᾿Απαταῖοι, Bolt im glüdlihen Arabien, Pol. 6, 
7. 21. 

Απάτη, f. Trug, 1) Berfonifilation von ἡ dndrn, 
Πε, th. 224 (verrädtig), Nonn. 8, 118. 124. 2) 
Stauenn., Inser. 2148, u. Infchr. in der Habriansiloa 
gu Athen, K. 

"A ‚ Lifingen, Et. im aflatifhen Sar⸗ 
— Ptol. 5,9, 5. N ; ahnt 

᾿Απατούρια, 1) (td), (= ὁμοπατούρια, ähn. in 
der Echweiz: Zunftbott), 8 Feſt der Phratrien, 
welches man ſowohl anderwärts als in Athen im Pyanep⸗ 
fin feierte, Her. 1,147, Ar. Ach. 146. Thesın. 558, Xen. 
Hell 1,7,8, And. 1, 126, Dem. 89, 4,9. (Die Erlläs 
rungen der Alten von anareiv, f. bei Harp., Polysen. 
1,19, loann. Antioch. fr. 1, 19, Apost. a. a. Q., Suid.) 
Epridw. von allzu Edumigen war e8 zu fagen ἅπρων ds 
Απατούόρια ὑπανῆκες Θαργηλιώνα, Apost. B, δΙ. 
2) (N), Bein. der Athene, Paus. 2,88, 1. 

᾿Απατούριος, Sippe, f. ᾽Απατούρια, 1) 6. der 
Ihpone, Nonn. 27, 805. 2) Athener, Rbamnufler, 
Inser. 804. 8) Delier, Inser. 2266, a. 4) Byjantier, 
gegen den Demoſth. Rede 86 gerichtet ift, 5) Gallier, Pol. 
4,48. 6) ein Ecenenmaler aus Alabanda, Vitr. 7, 5. 5, 
K. 7) ein Rhetor, Seuec. Controv., Κ. 8) Mannen. 
auf Münzen aus Smyrna u. Kyme, Mion. 111, 192. 8. 
σι. 11. ©. das Folgenbe. 

Απατονριών, m. Monatsname (Derember) in Te⸗ 


᾽Απελλῆς 105 


nus, Inscer. 2388. Daff. ᾿Απατονρεών in Gylikns 
(losor. T. 11, p. 914— 924), Olbia, 2088, u. ’Ara- 
robpros bei den Aflanen, Hemerol. Flor. 

᾿Απάτονρον, To, Ort mit einem Tempel ber Aphro⸗ 
dite am Bosporus, Strab. 11, 495, vergl. mit Plin. h. 
n, 6, 6.6. Ew. "Araroupiene, ᾿Απάτονρος, auch 
wohl ᾿Απατούριος u. ’Araro , δι. B. 

᾿Απάτονροε, a) Bein. ber Aphrodite in Phanago⸗ 
τεία, Strab, 11, 495. b) ὁ Απ. κόλπος, in Aflen, He- 
oat. Ρ. St. B., f.’Androveor. 

’Ara υκή, f St. in Parthien, j. Kurufße, 
Isid. Char. mans. Parth. 18. 6. Αρτάκανα. 

᾿Απαναρτικηνή, f. Landfch. in Varthien, Ieid. Char. 
mans. Parth. 18. ©. Παραυτικηνή. 

᾿Απαχνάς, m. (Pachnan), 8. von Aegypten, 
Maneth. b. Ios. ο. ΔΡ. 1, 14. 

᾽Απελοκάριον, π. Etutt, Phleg. Trail. fr. 29 (hist. 
fr. ıv,p. 609). 

’Arduavros, gen. o, böot.—="Annunveos, πι. The- 
baner, Keil Inscer. boeot. 1x1, 11, 11 σος). 

᾿Απαραίη, f. die Weitenaner, d. δ. die aus 
dem fernen Morten, Od. 7, 8. (Na Eust. = ἦπει- 
ρωτική.) 

᾿Απάρηθω, Adv., ans Antion d.i. Weitenauen, 
04.7,9. 

"Arapos, dor. == "Hrespos, Pind, N. 4, 88, ια. 
᾿Απαρωτᾶν, auf Vlüngen, f. Ahr. Dial. 11, 6. 188. 

᾿Απέλανροςφ, m. Steigenberd, Berg in Arka⸗ 
dien, Pol. 4, 69. 

᾿Απέλβουσα, f. Infel bei Pamphylien, Ptol.5, 6,10. 

‚Ar τοι, Volk, falfche Lesart, Alexandr. b. Ze- 
nob. 1, 57. 

᾽Απελλαῖος, m. (Απέλλων ---"Απόλλων). 1) Mos 
nat (November) in Deipbi, Inser. 1705, a. 8445. Lam. 
5, Stephuni Reifen 6. 40, Curt. A.D. €. 40, — in 
Seratlea, Infchr. b. Mazocchi tabl. Herael. t 1, p. 147 
u. 205. — Tauomenium, Frans in Ann. dell’ Instit. 
di Corrisp.archeol. 1888 p. 75. — Bosporus, 2108, — 
Macetonien, Ideler 1,409. 2) Mannen. u. zwar einer, 
an welchen Hyperides eine Rede gerichtet, Harp., f. fr. 
oratt. p. 277, Poll. 8, 27. 

᾽Απελλᾶνόε, m. Name auf lydiſchen Münzen fpät. 
eit, Mion. ıv, 46. 8. vm, 881. 

᾽Απελλάε = ᾽απολλᾶς, gen. d, m. 1) ein Steps 
tifer, D. L. 9, 11, &. 106. 2) Gyrenär, ®eograpb, 
Marc. Her.ep.per. Menipp. 2. 8) Schrififteller, Ποντι- 
xög, viell.=="AnoAdüg, w. f., Ath. 2, 68, ο, Phot. lex. 
p. 148, Ciem. Alex. protr. 4, Suid. =. Ῥοδώπιδος 
ἀναθ. ©. Böckh C. 1. praefat. 8, Müller fr. hist. IV, 
p. 807: 4) ein vornehmer Dann, dem Arifid. die Rede 
10 wibmete. 5) ein Erzgießer, Plin. 84, 8, 9. 

᾿Απελλῆς, 00, acc. ἦν, doch Pol. 24, 1 auch 7, 
ter aber 4,85.86. 16, 26. 28 wie die Andern 1,» bat, 
(6), (Vol ktrat, f Hesych. ἀπέλλαν — ἐκχλησίαι), 
1) Kymäer, Großvater bes Homer, Ephor. b, Piut. de 
Hom. poes. 2, Yuid. α. Ὅμηρος, f. "Ansälsc. 2) bes 
rühmter Dialer aus Kolopbon, dur Adoption Ephefier 
(Suid.) zu Aleranders d. Gr. Zeit, D. Hal. jud. Thuc. 4. 
Din. 7. Strab. 14, 642.667, Plut. Alex. 4. Alex. fort. 
2, 2. ὕ., D.Sic. 26, 1, Paus. 9, 865, 6, Luce imag. 8, 
δ., Ἡ. Dav. Απέλλειος, ον, . Ὁ. γθαφίς, παλάμη, 
Antp. Sid. 82, Τυ]. Aeg. 82 (Plan. 178. 181.) — απ 
fpäterer zur Zeit des Btolemäus Philopator, Luc. cal. 2— 
5. 8) ein Torente, Ath. 11, 588, d. 4) ein Steinfchneis 
ter, R. Rochette 1. à M. Schorn p. 80. 5) ein Biltr 
bauer, Paus. 6, 1, 6. 6) ein tragifiher Schaufpieler aus 


106 Απελλιανός 


Astalon, Philo leg. sd Caſum 80. — zur Zeit des Tibe⸗ 
tins, D. Cass. 59, 6. 7) ein Philoſoph aus Ghies, Plut. 
adul. 22. — Schüler bes Arcefilaus, Ath. 10, 420, ἆ, — 
Epilureter, Plut. non posse suarvit. viv.sec. Epicur. 12. 
— Dal. Streb. 1, 15. 8) Erfinder der Botanik, Apost. 
8, 60, ο. 9) Beldherr ber Syracufaner, D. Sic, 11, 88. 
10) Begleiter des Demetrius, Pol. 28, 14. 34, 1.— Vor⸗ 
mund bes Bhilippus, des Sohnes von Antigonus, Pol.4, 
76. 5, 28. — Plut. Arat. 48. — Feldherr des Antiochus 
Epiphanese, Ios. 12, 6, 2. — 11) Athener, Kepbifier, 
Ross Dem. Att. 16. 12) auf Muͤnzen aus Ephefus u. 
Ghios, Mion. 111, 86. 267. Dav. 

᾿᾽Απελλιανόφ, m. Volkrate, ſpäterer Mannen., 
Ep. «d. (vıı, 689.) 

᾿Απελλικῶν, ὤντος, (6), Bollrats, 1) aus Tes 
198, athenifcher Bürger u. Philoſoph, Βίτου. 18, 609. 
14, 644, Plut. Syll. 26, Posid. b. Ath. 5, 214, d u. ff. 
2) auf athenifchen Münzen. Mion. 1, 118. 8. 11, 540. 

᾿Απελλίε, (ύος, Boltrats, 1) f. Frauenn. Cal- 
lim. ep. 28 (v1, 148). Πρ. Lob. path. p. 510, n. 42. 
2) πι. (richtiger hier 4πελλες zu fchreiben), ©. des Mes 
fanspun, Großvater des Homer, Procl, vit. Hom., f. 

72 

᾿Απόλλιχον, m. Bolträthel, Mannsn., Damag. 
11 (να, 785). 

᾿Απελλίων, «Ρος, m. (Γ΄ άπολλ.), Kreter, Inser. 
2562. 

᾽Απέλλων, ὠὧνος, acc. Απέλλω, Epilyc. 6. Ahr. 
Dial. 11, p. 482, dor. = Απόλλων, Herdn. b. Eust. 
188, 6. 

᾿Απενέσται, Ort der Daunier am Joniſchen Meere, 
Ptol. 8, 116. 

᾿Απίέννινα don, (τά), Pol. 2, 16, D. Hal. 1, 9. 
14.8, 44, Strab. 2, 128. 4, 201.5, 211—240, δ., App. 
Hannib, 8. b.civ. 1, 117, auch bloß τὰ "va, Strab. ὅ, 
227, 5. Suid. Anevviva όρη, ot. τὸ ᾽Απέννινον 
ὄρος, Strab. 2, 128. 6, 250, auch ohne ὄρος, D. Sic. 
14, 113, Streb. 5, 281, u. d ᾿ἀπέννιενος, Pol. 2, 14. 
16. 8, 90. 110, Agath. hist. 2, B ᾿Απινναῖον ὄρος, 
b. St. B. u. Dion. Per. 840. 848 ᾿Απέννιον ὄρος, die 
italifche Bergkette der Apenninen. Adj. ᾿Απέννειοε, St. 
B. @w. ᾿Απεννῖνοας, Pisand. b. St. B. 

"Are, έρος, m. Mannen, Schüler des Ἀτίβατώ, 
Grammatiker in Rom unter Glaudius u. Nero, Suid. s. 
Ηρακλείδης, f. Meinek. Annal. Alex. p. 877, not. 

᾽Απεράνταα, Sf. u. Pol. 22, 8 7 ᾿Απεραντία, 
(Ἅπερος, Itsb. = Ἔπειρος, [. Et. Par. b. Bast .. 
Greg. Cor. 279 u. Hesych. b. Ahr. Dial. 11, p. 159 u. 
504, der an beiden Stellen"Azzepgog zu lefen vorfchlägt), 
Landau (f. "Arrepos oben), St. u. Gegend in Thefſa⸗ 
lien. Pol. 20, 11, St, Β, Die Ew. ᾿Απεραντοί, Plut. 
Tit.15, St.B. 

ΣΑ πέρλαι, b. Ptol. 5, 8, 8 richtiger (΄πιραι 7) 
᾿Απέρραε, denn auf Münzen b. Sest. class. gen. 91 
ſteht —— Er. in Lyeien an der αἱ von Aſſar, 
Anon. st. mar. magn. 240, Hierocl. 684. 

᾿Απεροτία, η. Täufhingen, Inſelchen neben 
Hodrea, |. Bello Boulo, Paus. 2, 84, 9, Plin. 4, 12. 

᾿Απτίσαντον, τό, der Berg Aniong, Plut. fluv. 
18, 4. Aehnl.: 

"Anlrayros, (d), Standfeſt, 1) ein Hirt, von 
welchem ber’ ἀπέσας feinen Namen hatte, Plut. Βαν. 18, 
4. 2) der Berg Απέσας, ebend. 18, 9. 

"Antoras, αντος, m. Standfef, 1) 6. bes Akri⸗ 
Ποδ, ein Heros u. König von Nemea, Piut. Βαν. 18, 9, 
b. St. Β. 4φέσας geſchrieben. Bon ihm fol ein Bergi im 


᾽Απυναῖον 


Gebiet von Kleonã den Namen haben, Hes. th. 831, 
Pind. u. Callim. 6. St. B., Paus. 2, 15, 8. 8) Adj. 
Bein. des bort verehrten Zeus, Callim. δ. St. B., ber auch 
᾿Αποσάντιοφ hieß, [. Ραα». 2, 15, 8. 

Απήγα, f. Shmädtig. Frau δε Tacedämsnirr 
Nabis, Pol. 18,7. 

"Anykavös, m. (*Gonnenfern), ὄνομα zu- 
osov, Suld. 

᾿Απήμαντος, m. Schadelos, Athener, B. bit 
Eupilos, Plat. Hipp. πια). 286, b. Hipp. min. 868, b. 
878,0. — DB. des Rolytritos, Dem. 18, 75 im σον 
me. — D.L. 1, 9, n. 2, Plut. Ant. 10. — Auf einer 
Münze δ. Μου. ou, 657. 

᾿Απημοσύνη, {, Heil, T. des Kreteus, Apd. 8, 
4, 1. 

᾽Απήμων m. Heil, Athener aus Myrrhinne, 


Inser. 218; — Pavess, Alt. Seew. x, d, 97. 
"Art (f. Ania), bei den Scythen vie Γη, Her. 
4,59. 


᾿Απία, ερ. (Rhien. b. St. B. ο. v.) —In. (a bi 
Aesch. u. ορ. doch bei Rhian. &), (7), Per Relopon⸗ 
nes, nach den Alten [ο genannt entweder vom König πις, 
alfo Mildheim, Aesch. Buppl. 260 u. ff., Paus. 2,5, 
7, Apd. 2,1, 4, Rhian. b. St. B., Acus. b. Tzets. Ly- 
cophr. 177, Schol. Π. 1, 22, oder Birnheim, f. Plut. 
qu. gr. Bi, Ister b. Ath. 14, 650, b, u. St. B., od. viell. 
von einem uralten Stamme (f. bes orient. And), wie 
Buttm. Lexil. p. 68 annimmt, oder Fernheim. nach 
dem hom. ἀπίης, f Strab, 8, 871. ©. Acsch. Suppl 
777, u. mit γαῖα, γῆ od. χώρα, Aesch. Ag. 256 
x. Suppl. 260, Soph.O.C. 1808. — Ew. ’Arıebs, 
᾿Απιδόνα u. "Amdovies, Adv. ᾿Απίηθε, δὲ B. 
2) St. in Phrygia Pacatiana (Ist. Appia). Da. τὸ 
᾽Απίας πεδίον, Ebene ſüdlich vom heutigen Kudſch⸗ 
Dagh, Pol. 5, 77, Strab. 18, 616. 

"Amaxdg ἄρτος ὃ. ἱ. ὁ Meugpsıtıxog. Hesych. 

᾿Απιάται, Boll in Gallien, D. Cass. 89, 46. 

'᾽Απιδανή, aus Apia d. 6. Beloponneflerin, Bein 
der Lais, b. Hermes, ed, Bergk, 2, 96. 

᾿Απιδανῆα, (ἄπ.), Ew. von Apia b. i. vom Res 
loponnes, bef. von Arkadien, dah. ΑΡ. Rh. 4, 363 
"Aoxadıs’An., ſ. Callim. h. 1, 14, Nonn. 18, 294. 

λΑπιδανός, οὔ, ep. 010, (ἄπ.), ion. (Her. 7, 196), 
Ἠπιδανός, (ὁ), mit µ. ohne ποταµος, Mildenbes, 
1) SI. in Theffalien, Nebenfl. des Veneus, j. Sopha⸗ 
bitito, Her. 7, 129 (wo Andere Ἠπεδανος leſen). 
Thuc, 4 


Troas, Demetr. u. Timosth. b. St. B. ο. Απία, 

"Are, [. Anic. 

᾿Απιδόνει, ol, ="Anıdavijec, Strab. 8, 571, δὲ. B. 
©. ᾽Απία. 

᾿Απιδών, όνος, m. Milde, Fluß Nrladiens, St. 
B ο. YAnla. 

᾿Απικᾶτα, f. Stau des Sejanus. D. Cass. 58, 11. 

’Amlxıos, m. Apicius, 1) Μάρχος Γάβιος An, 
berühmter Gourmand unter Tiberius, D. Case. 57, 19, 
Ath. 1, 7, a. 7, 294, f., Suid. Bon ihm hatten viele 
Arten von Kuchen den Ranıcn ᾿Απίκια, Ath. 1, 7,8, 
u. einer τὸ ᾿Απικιανόν, Ath. 14, 647, ο. 2) ein Uns 
berer, wie es fcheint, zur Zeit des Pompejus, -Posid. 
b. Ath. 4, 168, d.e, 12, 548, b. u. einer zur Zeit Tra⸗ 
jans Ath. 1, 7,d. 

λΑπιλιούτας, πι. λούχιος "Ar., ein Rufitanicr, 
Phleg. Trall. fr. 29 (hist. fr. ıv,p. 609). 

᾿Απινναῖον, f. Απέννινα, 


‚78, Eur. 1. A. 718, ΑΡ. Rh. 1, 86. 58. 2 517, 
Orph. Arg. 165, Strab. 9, 483 (u. 8 ‚856). 3) BLin 





᾽Απίολα 


Απίολα, f. 61. ker Bolster, Strab. 5, 281. Ew. 
Απιολᾶνό», D. Hal. 8,49, St. B. 

Ἆτιο, 1) Er an ver Grenze von Gyrenaica, 
warf. = άπις, Scyl. 108. 6. Απις, 1)--- 4ππνος, 
Momnon. ſr. 46 (ed. Müll. 111, p. 550). 

"Ampas, f. Απέρλα,. 

‚Arıpot, [. Arrıgos. 

Arıs, (b. Ptol. 4, 5, 5 "Απις betont), gen. sd’os, b. 
Her. 2, 18.8, 29, Luc. Syr. 6, Anon. st. mar. m, 22 
sos, u. b. Nicol. Damasc. in Const. Porpbyr. de them. 
2, 6 [9 wie b. St. B. ο. Πελοπόννησος auch εως, 
dat. ds, u. Her. 2,158 ΄άπι, acc. ον, (6), Milde, 
1) 6. des Phoroneus, alter K. in Argos, fpäter als 
Errapis vergöttert, Apd. 1, 7, 6. 2, 1, 8, Acusil. ὃ. 
Tzetz, Lycophr. 177, Nie. Damase. fr. 82, Polem. in 
Eus. pr. ev. 10, 10, Deim. in Schol. 11. 18, 218, 
Aristipp. b. Clem. Alex. str. 1, 189, St. Β., Schol. Il. 
1, 22. Adj. davon "Απιος, Aesch. Suppl. 117. 127. 
Sin &chiet Ania. 2) S. des Telchin in Eichon, V. des 
Thelxion. ven welchem ebenfalls der Peloponnes "Arte 
heißen foll, Paus. 2, 5, 7. 8) ©. tes Yafon, Paus. 5, 1, 
8. 4) ©. des Apollo, Arzt u. Weiffager aus Naupaltos, 
Aesch. Suppl. 262. 269. — Grfler Geſetzgeber der 
Griechen, Porph. abst. 8, 15. 5) K. von Negppten, = 
Epaphus, Aristipp. b. Clem. Alex. str. 1, 322, Hesych. 
6) ter Etier gu Memphis, welcher bei ven Aeghptern gött« 
lie Verehrung genoß, Her. 8, 27.1 ὅ8, 8., D.Sic.1,21.85, 
Strab. 17,803 u. ff., Piut. Is.et Os. 5.20 u. ff. Ael. n. au. 
11,10, δ., Π. Dav. im Plur. ol Anadec, Suid., u. ob ihrer 
tihlihen Nahrung (Plut. Cleom. 84) das Sprichw. 4πί- 
dur πανδαισία, Apo:t. 8, 40. — Bei Nonn. 40, 898 
Απις Νειλῷος — Bol. 7) Hafenfladt in Mareotis, an 
ter Grenze von Libyen u. Aegypten, |. Ruinen im Thal 
von Boum Adjonbah, Her. 2, 18, Soyl. 107, Anon. st. 
mar. m. 22, Pol, 81, 25—26, Strab. 17, 799, Ptol. 
4,5,5. 8) Ort in δες cyrenaifchen Syrie, Anon. st. 
mar. magn. 69. 

"Arts, (dos, {.-- Απία, Eratosth. δ. St.B. Vgl. 
ΑΡ. Rh. 4, 1562 u. Schol., Theocr. 28, 188 u. baf. 
Meincke. 

Ατισᾶων, ονος, m. Ebner, 1) 6. des Phau⸗ 
fies, Troer, IL. 11, 578. 2) Päonier, ©. des Hippafos, 
ll. 17, 849. 

"Anoros, m. Schelm, Epartaner, Inser. 12768. 

Απτίων, ovos, ὁ, Milde, 1) alexandriniſcher 
Stammstifer, ὁ ᾽αλεξανδρεύς (Ath. 1, 16, f.), aus 
Tafis in Aegypten, mit tem Bein. d Μόγθος, Suid., 
Apollon. synt. p. 92, Schol, Ar. Pac. 778, od. ὁ 
Πλκστονίκχης, Clem. Alex. str. 1, 13, Gell, 5,14. 6, 
8, Plin. 87, 5, 19, was Andere davon erflären, daß fein 
Vater Pleiftoniles geheißen habe, f. Suid., während bies 
ſet von Afric. b, Euseb. pr. ev. 10, 10, Syncell, p. 63 
π.Χ. Bofidonius genannt wirb, Ios. arch. 18, 8,1. ο. 
Apion. 2, 2-14, 8.,9. &. Fragm. in hist. fr. ed. Müller 

1Π, 506— 516. 2) Eyrenäer, K. aus dem Geſchlecht 
tet Lagiden. App. Mithr. 121. 8) Epartanır,Inser. 1280. 

Απλεύε, m. Schol. Il. 20, 404 f. 8. für Νηλεύς. 

"Aukowv, νος, theflalifh ---'πόλλωγ, ὠνος, Plat, 
Cratyl. 405, e, Inser. 1766. 1767. ©. Ahr. Dial. 1, p. 
220. (Gockh will lieber «πλοῦν.) 

᾿Απόβαθμοι, pl., Anlauf, Bleden in Argolis bei 
Letnä, Paus. 2, 88, 4. 

᾿Αποβάθρα, f. Stiegen, Ort b. Seſtos, Strab. 
13, 591. 

"ArsBacıs, f. Landung, atheniſcher Schifföname, 
Alt. Scew. 11, 78. 


᾽᾿Απολλογένης 107 


᾿Αποβατήριον, n. Anfurth, Ort in Armenlen, 
os. 1,8, 6. 

᾿Απογονικόφ, m. Kindemond, Monaten. in Cy⸗ 
pern (v. 24. Octbr.), Epiph. adv, baeret. 51, 34. 

’Ar m. Theil, Con. 86. 

Α pros, m. Srembling, Dannen., Inser. 
1977. (Ammian. Marcell, 14, 11. K.) 


᾿Αποῦθρασσι ‚ov, m. "Ausgalopper, tos 
miſch gebildeter Name bei Aristoph. Vesp. 185. K. 


Αποδωτοί, b. Thuc. 8, 94 ᾽Απόδωτοι, b. Pol. 
17,5 ᾿Απόδοτοι, (Käuffer?), berbarifches Volt in 
Aetolien, St. B. 

A αἱ sera, "Ubwurf, eine Kluft 
bei Lacedämon, Piut. Ίο. 16. 65. Lex. 

"Awößeros, näml. νόμος, He Sonderweis, Name 
eines mufifalifchen Romos, Piut. mus. 4. 6. 

τ ᾿Αποικίδηςᾳ, m. Reubürgers, senex, Ῥ]ααι. 
pid. 

"Αποικος, m. Neubürger, Athener, welcher die 
Joner nad Teos führte, Paua. 7, 8, 6, Strab. 14, 698. 

᾿Απόκοχκα, τά, Riffe, 1) Gebirge Indiens, Ptol. 
7,1,19. 3) Bat u. Borgebirge an der Oftlüfte (Aza⸗ 
nie) Afrikas. von Anon, (Arr.) per. mar. erythr. 
18 in μεγάλα u. µεχρά geſchieden, j. die Steilküſte 
von Hayine — f. Müller gu d. St, — Marc. Her. 
per. m. ext. 1, 18. 14, Ptol. 1,7, 9. 4,7, 11 ("Andxo- 
πον ἢ Anoxone) &w. ’Amwoxomlras od. ΄Αποκο- 

St.B. 

᾿Απολανστιανόε, m. Mannen., Insor. Orelli 2596. 
Κ. Bon: 

᾿Απτόλανστοε, m. ἁθπ[. Freudenreich, Mannen. 
Cod. 4, 16,7 u. Inser. Orelli2680. K. 

᾿Απολήϊΐος, m. Apulejus, Christod. ecphr. 804, 
Inser. 191. (bie Hoſchrr. b. Apulej. de Μαρία ο. 82 
"Anorkieg vd. Απο[υ]λεῖος, f. Keil Inser. boeot. p. 
159). ©. ᾽Απονλήϊος. 

᾿Αποληξίας, m. Endemann, Alciphr. 8, 4. 

᾿Αποληξίδης, m. Endemanns, Althalide, Inser. 
in Roß Kunftbl. 1840. 

᾽Απόληξια, κος, m. Endemann, Athener, Prob: 
peltier, Dem. 48, 48. 65. — aus Deon, Boss Dem. Att. 
14 —, Meier ind. schol. 1851, n. 60. — einer ber gehn 
Syngrapheis, Plat. com., Soph. 5b. Harp. a. v. u. Απ” 
tiph. 6. Harp. s. oraasweng, f. Saupp. fr. oratt. II. p. 
188, n. 33. — Andere, Dem. 45, 64.—Ross Dem. Att. 86. 

’AmwoAıyöpıos, = "Anollsyagsos, Bater u. Sohn, 
jener aus Alerandrien, diefer aus Laodicea in Syrien, 
chriſtl. Theologen, Buid. 

᾿Απόλλαις, m. = Απελλᾶς (fo betont b. Meincke 
inAth.), fonft Απολλᾶς, 1) Schriftiteller, ὁ ' Ποντικός, 
Ath. 9, 869, a, Schol. Nic. ther. 523 (vulgo Ιόλαος), 
Quint. Inst. 10, 2, 14. 2) auf Münzen aus Kolopben 
u. Rlazomend, Mion. 111, 76. 8. νι, 86. — ©. auch 
Boͤckh praef. gu Schol, Pind. p. 28, u. Meineke yu Del, 
anth. gr. p. 148. 

"AwoA\lbepos, m. für Απολλόδωρος, Rolophos 
nier, Mion. 8. νι, 99. 

Απολλιναρία, f. ähnl. Gudrid, Brauenn., Cod. 
6, 22. 1. K. 

᾿Απολλινάριος, m. fbäterer Mannen., Plut. fr. 
quaest. de Arat. sign. 6 (?), — Dichter ber Anthologie. 
Anth.xı, 899. 421. ©. Iac. Anth. XIII, p. 858. 

᾿Απολλινάριε, das let. Apollinaris, f. Lob. path. 
Ρ. 508. 

᾽Απολλοβέχην, m. Koptite (2), Plin. 80, 2. 

᾿Απολλογένηε, m. ähnl. Osboru, του. nu. & 


108 Ακολλόδοτος. 


(f. Anecd. Bar. p. 419, b. Lob. paral. 1, 182, n. 80), 
Theogn. Cram. ıı, 98, 10, Bekk. 1894, f. Lob. paral. 
178, n. 21. 

Άπο m. ähnl. Gottſchick, 1) Athener, 
Μελιτεύς, Inser. 897. 2) Flötenfpieler aus Kreffa in Pa⸗ 
phlagonien, ©. eines Apoflototos, Inser. 1584. 8) Diche 
ter, Plut. Epic. 11. 4) Anführer der Gazaͤer, Jos. 18, 
18, 8. 5) auf Müngen von Barygaza in Indien, An. 
(Arr.) per. mar. erythr. 47. — aus Erythrä u. Smyma, 
Mion. yıı, 129. 8. νι, 215. 802. 6) ein Steinfchneiber, 
Bracei T. 1, tab. 28. 24. ©. Απολλωνόδοτος. 7) Ans 
dere, Mel. 49 (zıı, 41). — ep. ad. (XII. 151). 

᾿Απολλοδόρα, f. ενα Gottagabe, Brauenn., 
Inscer. 431. 

’Ar ου, böot. ω,͵ (6), (ahnl. wie Gott⸗ 
ſchick), 1) Athener, 9) Archonten: Οἱ. 87, 8, D. Sic. 12, 
48.— OL 107,8, D.8ic. 16,46. &.D. Hal.deDin. 9. 11. 
— 01.115, 2, D. Sic. 18, 44. b) aus ®haleron, großer 
Verehrer bes Sofrafes, Plat. apol. 84, a. 88, b. Protag. 
310,0. Perfon im Phädon u. Sympoflon, Xen. Mem. 
8, 11, 17. apol. 28, D.L. 2,5, n. 16, Ael.v.h. 1,16, 
Piot. Cat. min. 15, Aristid. or. 46, 488, Theon. prog. 
p. 208 ed. Sp. ο) Adarner, ©. des Wechslert Pafion, 
für welchen Demoſthenes mehrere Reden gefchrieben has 
ben foll, ſ. Rede 45.46.47.49.50.51.52.58.59 u. gegen 
ihn 86. Vgl. Aesch. 2, 166 u. Plut. Dem. 15. comp. 
Dem. et Cie. 8, Ath.15, 578,b. 6. Schäfer Demofth. u. 
feine Zeit 80. 8, Th. 2, 180— 199. d) aus Phafelis, 
Dem. 86, 7 u. δ. e) aus Zeufonoe, Dem. 60, 27. f) An. 
Πλωθεύς, V. des Olympichos u. Großvater eines 
Apsllovorus, Dem. 57, 88. g) Ötryner, Meier ind. 
schol. inser. 2.10. h) Kepbifter, Meier a. a. O. n. I1I. — 
Phaedim. ep. (x111, 2). i) Γαργήττιος, At. Ecew. 
χι. ᾱ, 9. κ) V. des Philoſophen Archelaos, Plut. placit. 
phil.1,8,12, D. L. 2,4,n.1.— V. des Charikles, Thuc. 
7,20. Dom. Dichter, Suid. u. viel. Αι. 1, 8, ο, f. wei» 
ter unten andere tom. Dichter dieles Namens. m) ©. des 
Asklepiades, Echüler des Banätius, 145 dv. Ehr., ὁ 
γραμματικός, von welchem wir πού eine Mythologie 
(βιβλιοθήκη) in 3 Büchern haben, Strab. 1, 81, δ., ΛΙ. 
2, 65,1,8.,D.L. 8, 2, n. 1, 8., St. B. d., Luc. macr. 22, 
Anth. app. 109, 9. n) Philoſoph. D. L.7, 7, n. 8. ©. die 
BHilofophen diefes Namens unten. ο) Maler (Οἱ. 98), 
Plut. glor. Ath. 2, Plin, 85, 9, Schol. I1.10, 265. p) 
Andere: einer, gegen ben Lyſias eine Rede ſchrieb, Harp. 
». πρόπεμπτα, — S. des Thrafyllos, über beffen Erbs 
fhaft die 7. Rede des fäus handelt, Isae. or. 7. — ©. 
des Eupolis, Isae. 7, 19, ὅ. — "An. παιδαγωγός, 
J,eake trav.n. 55. — Ross Dem. Att. 14. 16. 74, b, ö. 
2) Megarer, welcher das athenifche Bürgerrecht erhielt, 
Lys. 7,4. 18, 71.72. 112. 8) Samier, Metöfe in Athen, 
gegen welchen Ifäus eine Rebe hielt, Harp. 6. πολέμαρ- 
γος, u. δ., [. Saupp. fr. or. 11, p. 228. 4) Delier, Inser. 
158. 5) Kymäer, Bödh Staatsb. xx, tab. 9. 6) Ky⸗ 
zitener, athenifcher Truppenführer, Plat. Ion 541,c, 
Λε]. v. h. 14, 5, Paus. 1, 29, 10. — Sähriftftefler, D. L. 
9,7,n.6.— Vater u. Sohn, 1590. — 1780. 8655. 8660, 
8665. — Ross Inscr. ined. 11, n. 145, 7) Böotier, Pol. 
94, 12. 4) Thebaner, Inscer. 858, Keil Inser. boeot. LXI, 
1.15. b) Lebadter, 1575. ο) &oroneer, 1542, Keil Inscr. 
boeot. LIV, h. d) Drchomenier, ebend. 11, 9. 8) Tröjes 
nier, Paus. 10, 9, 10. 9) Sicilier, Plut. Caes. 49. 10) 
Tyrann von Saffandrea, Pol. 7, 7, D. Bic. 22, 10, Λα]. 
n.on. 5,15. v.h. 14, 41, Paus. 4, 5, 4, Plut. ο. princ, 
esse philos. 9. ser. num. vind. 10. 11, Polyaen. 4, 18, 
6, Chrys. or. 2, p. 85, Themist. or. 7,p. 90. 11) Am⸗ 


᾿Απολλοφάνης 


phipofitaner, Vefehlshaber von Babylon, Piut. Alex. 
78, App. b. civ. 2, 152, D. Sic. 17, 64, Arr. An. 3. 16, 
4.7,18,1.2, od. von Suflana, Pol. 5, 54. 12) Macs; 
donier, Pol. 17, 1. 18) Eyrenäer, Ath. 11,487,b. — 
Schol. Eur. Or. 1869. 14) auf Müngen aus Magneſia, 
Priene, Smyrna, Mion. 111, 142. 188. 192. — Andere 
(Arfatier?), ep. Antip. ν11, 890. 15) Philoſophen, a) 
Stoifer, mit tem Bein. @pbillus, D.L. 7, 1,n. 47.51, 
8. — Epifurcer, genannt κηποτύραννος, D.L. 10, n. 
16,8. — ὁ λογεστεκός, D.L.1,1,n 8.8, 1,n. 11.— 
Alatemifer, Cic. nat. deor. 1,84. — Atbener, f. oben. 
16) ὁ ῥήτωρ, aus Pergamum, Strab. 18. 625, Luc. 
macr. 23. — Dab. ol ᾽᾿Απολλοδώραοι, Anon. rhet. 
ed. Speng. p. 431. 441. 442, u. ἡ ᾽Απολλοδώρειος 
αἴρεσες, Strab. 18, 625, Quint. Inst. 8, 3. — Ueber bas 
Patron. ᾽Απολλοδώριοε f. Ahrens Dial. 11, 215. 17) 
Art, ἠροφίλειος, Ath. 15, 675, ο. 688, e. — Lemnier, 
περὶ γεωργίας, Arist. polit. 1,4, 4. ---περὶ Φηρίων, 
Schol. Nic.ther. 715; vgl. Ael.n. an. 8,7. 18) ὁ &ps9- 
µητικός. Ath.10,418,f. 19) Geſchichtſcht. a) aus Arte⸗ 
mita in Affyrien, nah 140 n. Ghr., Strab. 11, 509-525. 
15, 685, Ath. 15, 682, c. b) Erpthräer, Lactant. inst. 
1,6. — Bgl. Schol. ΑΡ. Rh. 2, 159. 20) Φἰδίες, a) 
Athener, f. oben. b) Tragifer aus Tarfus, Suid., Apost. 
15, 95,u. ο) Romiler aus Bela in Sicilien, Suid., Ath. 
14, 664,8, ὅ., u. aus Karyſtoe in Eubda, Ath. 8. 125, 2, 
d., Apost. 8,60,a. 18, 11,4. ©. Mein. I, p. 459. 462. 
21) GErigießer, Plin. 84, 8 19. — Architect aus Das 
mascus, D. Casu. 69, 4. — Untere, f. Heyne gu Apolld. 
t. 1, p. 456. 

᾿Απολλόθεμιε, m. (ähnl. Gottſchald), 1) Apollo⸗ 
niate, B. Des Diogenes Apollon., D. L. 9, 9. 2) ein Ge⸗ 
ſchichtſchreiber, Plut. Lye. 81. 

᾿Απολλοκράτηςα, ους, acc. ην (Plut. Dion. 56), 
(5), (ähni. Oswald), S. des Dionyflus des Iüngern 
von Sicilien, Ael. ν. h. 2, 41, Strab. 6, 259, Theop. b. 
Ath. 10,485, f, Plut. Dion. 37. — ein Anderer?, Piut. 
ser. num. vind. 16. — Suid. 

᾽Απολλονίδης, m. ὃ. i. Απολλωνίδης, auf einer 
ſmyrnäiſchen Münze, Mion. S. σι, 813. 

᾿Απολλόνιοε, τα. für’4roAdwrsos, auf einer ſmyt⸗ 
näifchen Münze, Mion. ııı, 129. 

᾿Απολλοφάνεια, /. (ähnl. Dsberta), Frauenn., 
Cod. 2,4.10. K. 

᾿Απολλοφάνης, ους, ion. (Her. 6, 26) εος, acc. ἡ 
(Ath. 6, 261. ἆ, App. b. civ.5, 106) od. η» (D. Cass. 
48,48, Arr. An. 6,27,1, App. b. civ. 5,84), (0), (äbnl. 
Däbert), 1) Abydener, Her. a. a. O. 2) Kyjikener. 
Xen. Hell. 4, 1. 29, Plut. Ages. 12. 8) Artabier, Pause. 
2,26, 7. 4) Athener, a) Genoſſe des Kinefias, Lys. b. 
Ath. 12, 551, f. — zur Zeit des Demofthenes, Dem. 
19, 168. — Dem. 59, 10. — Dichter der alten Komoͤ⸗ 
die, Suid., Ath. 8, 114, f. 11, 467, f, Harp. . ἆδελφί- 
ξεεν, f. Mein. 1,266, f, fr. 11, Ρ. 879, ſ. — Tragoͤde, 
Lxeill. ep. Χα, 189, vgl. Philod. 23 (αι, 85), Lucill. 
ep. 18 (x1,75), — ebend. x1,217. — aus Alopele, Meier 
ind. schol. inser. n. 10. — Prieſter des Ares, Acharner, 
Ross Dem. Att.58.— 178. 5) Kypariifier, Olympionile, 
ΟΙ. 177, Pbleg. Trail. fr. 12, (Phot. bibl. cod. 97). 
6) Pydnäer, Dem. 19, 194 — 19ὔ, Schol. Aeschin. 2, 
156. 7) Leibarzt Antiochus d. ®r., Pol. 5, 56.58. 8) 
Schmeichler des Antigonus Epittopus, Phylarch. b. 
Ath.6,251,d. 9) ftoifcher Philoſoph aus Nafibis, St 8. 
». Αντιόχεια, Ath. 7, 281,d, D.L. 7, 1, π. 54. 70. 
10) Srammatifer, Plut. απ. symp. 5, 10, 2 Perſon 
bes Geſprächt. 11) Satrap der Oriten, Arr. An. 6,27, 1, 





᾽Απολλύων 


od. Getrofier. Arr. Ind. 28, 5. 12) Sreigelaffener des 
Erstus Bonipejus, D. Casa. 48, 47.48. 49, 10, App. 
b.civ. 6,84. 105. 18) oft auf fmuyrnäifchen Deünzen, 
Mion. 8. γι, 308 ff., u. foift auch απ, 197. 8. νι, 807 
ju lefen. Vgl. noch Inser. 8140, 8. 8141. (Lob. parel. 
p.49 betont ’AroAAodavfis.) 6. ᾿Απολλωφάνης. 
᾿Απολλόων, das hebt. 4βαδδών, ähnl. Dukher, 
Engel des Abgrunde, N. T. apocal. 9, 11. 
᾿Απολλώ, Halbgott u. 8. der Aegypter (1. Dyn.), 

Maneth 5. Sync. 18,c (88, 15 ed. D.). 

Απόλλων, (æ, aber ep. in den vierfilbigen Gaff. auch 
ᾱ, doch nur in der Arfie), ωνος, acc. wu, aber in der 
att. Profe durchgängig Απόλλω, mit Ausnahme von 
Plat. legg. 1, 624, @. ebenfo πιείβ in der att. Poeſie, doch 
Soph. Trach. 209 Απόλλωνα. Die Spätern meift oder 
βήδωνα, wie 3. B. Pol., Paus., D. L., Plat. (der nur 
Pyth.or.12’4rr0Aiw hat), Ath., od. abwechſelnd ωνα u. 
α, . B. D. Sic., Luc., Strab., Themist., Iambl., Ael., 
Heliod., voc. "Απολλον, auch ἁοί., 3. B. Ale. 1, f. Ahr. 
Dial, 1, 114, n. 5, (6), (etymologiſche Deuteleien f. 
Plat. Crat. 418, d, Piut. fr. de Daodal. Plat. 5, Anon. 
v.Plat), 1) ©. des Zeus u. der Leda, nach einem gewiffen 
Arist, b. Clem. protr. p. 8 auch Sohn des Hepbäftos u. 
ter Athene, od. des Korybas, ob. des Silen. Ueber den 
ägpptifchen ορ]. Her. 2, 144, D. Sic. 1, 18. 17. 18, 
über den fepthifchen Her. 4, 59, Bott bes Lichtes u. der 
Sonne, während Helios Bott der Sonne in ihrer täg⸗ 
lichen und jährlichen Erſcheinung if, ferner Todesgott 
u.Abwehrer des Uchels, Helfer, Arzt, Gott der Weiſſa⸗ 
gung, der Mufil u. Dichtlunft, II. 1,14. 43, 8., Ilgde. 
Man ſchwot bei ihm an --᾽πόλλωνα fchon IL. 1, 86, 
2. [9 (vai) μὰ τὸν ᾽πόλλω, Xen. Symp. 4, 27, Ar. 
Ach. 59. Pax 16, vgl. mit Dem. 50, 18. 52, 9, Ael. ep. 
rust. 5, od. v7 τὸν Απόλλω, Aeschin. 1, 81, vgl. mit 
lsae. 6, 61, Dem. 9,65. 21, 198, Aeschin. 1, 88. 108, 
u. ale Ausıuf ὦ Anoidor, Luc. d. mort. 20, 8, od. 
4πολλον, Luc. Iup. tr. 1. &ben fo diente fein Name 
nicht felten gur Barole, Piut. Brut. 24. Arat.7.— Sprichs 
wörtlih war τί σοι Απόλλων ἐκιθάρεσε» b. h. geweiſ⸗ 
fagt, Plut. prov. 7, Zenob. 6, 14, od. τίσιν ὁ ᾿ἀπόλλων 
αιχιθάρικε», Macar. 8, 37. Seine Etatue heißt nicht 
ſelten gleichfalls ὁ ᾿πόλλων, Plat. ep. 13, 861, 4, 
Ρο. 17, 16, App. Illyr. 80, Plut. Tit. 1, Luc. Syr. des 
88, Paus. 1, 2,5, ὅ., tab. (ὁ) yalxoöc’Arı., Paus. 1, 24, 
&.2,2,8. 9, 30, 1, ὅ., u. ἐναντείον Απόλλωνος, Pol. 7, 
9, ot. πλησίον τοῦ ’An., Paus.7,27,4, ja feibf fein 
ganzes Heiligthum, 9. Θ. Pause. 8, 10, 8, wo b. Her. 6. 
57, Dem. 57, 4 u.%. ἷς Απόλλωνος ſteht, vgl. Plut. 
ΙΙ. 82. — Eben fo Hieß der prächtige Speifefaul des 
!ucullus ὁ ᾽Απόλλων, Plut. Luc. 41. 2) Wie man 
Ehren halber den Pythagoras ᾽4πόλλων ("Yrreoßo- 
0806) nannte, Arist. b. Ael.v.h.2, 26, D.L. 8, 1,n. 
9. Iambl. v. Pytb. 6. 19.28, fo wurbe das Wort fpäter 
auch zum Gigenn. eines Mannes, Inser. 189. €. 
Ζεύς. Dar. 

᾿Απολλάνεια ἔργα - ra τοῦ Απόλλωνος, Suid, 
ul. Et. Μ. 774, 35 u. Lob. par. p 28. 

᾽Απολλώνειον, τό, Tempel des Apollon, Ath. 10, 
452,8.b, St. Β.». ἁμμωνία. 6. Anollwrıor. 

Απολλωνσ, [. ’Anoilwrssis. 

Απολλωνία, ion.in (Ηογ.4,90,ὅ), (ή), Ὦ oft vortoms 
mendet Etäptename, ähni.ctwa Gottein d. i. Gottheim, 
1) Et. in Thracien, Colonie der Mileſier am Bontus, j. 
Zizeboſi, Her. 4, 90, δ., Soyl. 66, Scymn. 489, d., Ath. 
8,384, e, Λε]. v.b. 8, 17, Ptol. 8, 11,4, δ., 9. 2) Infel 
im Bontus, au der Küfte von Bithynien, j. Kirpeh, [Arr.] 


109 


per. 18, 1. 14, 5, Plin. 6, 18,9. 8) δι. auf Chalcidite 
in Macedonien (Thracin), Xen. Hell. 5, 2, 11, ὅ., 
Dem. 7, 28. 9, 26, 9. Andere in Mygdonien (Macedo⸗ 
nien) füdl. vom See Bolbe, |. Bolina, Strab. 7, 880. fr. 
21,881. fr. 88, δ., Am. An. 1, 12,7, δι. Β. 4) 61. in 
Illyrien (Neuepirus), unweit der Aousmündung in das 
ionifche Dieer, eine korintHifch-Lorcyräifche Anſiedlung, |. 
Polina, Her. 9, 92, δ., Thuc. 1, 26, Flade. 5) Et. in 
Photis, —Kyparifios, w. [., St. B 6) St. aufder Infel 
Siphnos, St.B. 7) eine der Echinaden, St.B. 8) St. 
an der Norblüfle von Kreta, D. Sio. 80, 17, Ptol. 8, 
17,6. — eine andere, Eltutherna, St. B., vgl. Anon. 
st. mar, m. 828. 9) St. im innern Sicilien, D. Sic. 16, 
78. 20, 66, St. Β. 10) Gaftell der ogolifchen Lokrer bei 
Naupaltus, Liv, 28. 8. 11) St. in Myſien, in der Lands 
fhaft Teuthranie, Xen. An. 7, 8, 15, St. Β.. Münzen 
bei Sest. class. gen. p. 80. 12) St. an der Graͤnze von 
Myfien u. Lydien, gwifhen Pergamum u. Sardes, 
Strab. 18, 625, St.B. 18) St. in Lydien nad) Thyateira 
u. Epheſus zu, St.B. 14) 61. in Bitbynien (Syrien, 
Myſien) am Rhyndatus, |. Abülliont, Strab. 12, 875, 
Plut. Luc. 11, Ptol. 5, 2, 14, St. Β. 15) St. in Karien, 
πρὸς 4λβανφ, Ptol. 5, 2,19, Münzen bei Sest. class. 
gen. p. 72. 16) Stadt in Pifidien, such Mordion ges 
nannt, |. Oluburlu, Ath. 8, 81, a, Ptol. 5, 4, 11, St. B. 
— &t. in Bhrygien, St.B. 17) Et. in Affyrien in der 
Landſchaft Apolloniatis, Pol. 5, 52, Ptol. 6, 1, 6, St. Β. 
— Et. zwiſchen Babylon u. Sufa, St. B. 18) Inſelſtadt 
in Lycien, St.B., Münzen b. Sest. class.gen p.92. 19) 
St. in Baläftina gwifchen Gäfares u. Joppe, j. Arfuf, 
108. arch. 18, 16, 4. b. Iud. 1,8,5, App. Syr. 67, Ptol.5, 
16, 2,St.B. 20) Et. in Sölefyrien, St. B. — in Mefos 
potamien, St.B. 21) Et. in Eyrien unweit Apamea, 
Strab. 16, 752, St. B. 22) 61. in Troas, Plin. 5, 82. 
28) St. in Cyrenaika, Hafen von Gyrene, |. Ruinen von 
&ufu, Arist. de vent., Strab. 17, 837 u. ff. Ptol. 4, 4, 
5. 8, 15, 6, Anon. st. mar. m. 52, Schol. Pind. P. 4, 
26, St. B., Inser. 851. — Et. in Libyen. St. Β. 24) St. 
in Aegypten, St. B., f. ἀπόλλωνος πόλις. II) Brauens 
name, Inscr. 892. 1207, ®. 

Απολλώνια, τά, Sch des Apoll, Schol. Ar. Nub. 


πολλωνιάδηε, ου, m äfnl. Gottſchling, 1) 
Tyrann ber Agyrinäer in Sicilien, D. Sic. 16, 82. 2) 
Diener bes Plato, D. L. 8, n. 80 ($. 42). 

᾽Απολλωνιακόε, ή, όν, Adj. dem Apollo zugehörig, 
Άποπ. v. Plat. p.6 ed. Westerm. Par. 1850, Procl. 
comm. in Plat. Alcib. 1. — οἱ π--κοί, Berehrer od. 
Anbänger des Apollon, Phil, log. ad Cajum 14. 

᾿Απολλωνιᾶνόε, m. ähni. Θὑφεί, Manusname, 
Inser. 2792. 

᾿Απκολλανιάε, adog, {. -- Απολλωνία, 1) Adi. 
Απ. λίμνη, Suid., Bein. von Theben, ὦ ᾿πολλωνεάς, 
Pind. P. 1,6. 2) Frauenn., 9) Mutter bes Attalus, Suid. 
b) Gattin des Attalus, Pol. 28, 18 (Suid.). 8) Stadt, 
9) = Kypariffus, St. B.s. Κυπάρισσος, Schol. Il. 2, 
519. b) -- Απολλωνία in Eyrenaica, Απο. st. mar. 
m. 52. 68. 57. ο) -- Απολλωνία bei Apamea, Strab. 
12, 569.576. d) = ᾿Απολλωρία im Pontus, Arist. 
pol. 5,2, 11. e) = Trögen, St. B.s. Toöslnv. f) = 
Απολλωνία auf Kreta (Eleuthera), Anon. st. mar. m. 


Απολλωνιάτης 


pl. ἄται (Ael.v.h. 18, 16 -aras), 
ion. (Her. 9, 92) ᾽Απολλωριήτης, «ήτεω, Ew. von 
Apollonia u. jwar a) von dem auf Chaleidice, Xen. Hell. 
5, 2,13. b) von dem am Pontus, Her. a. a. O. c) von 


110 


dem in Süiyrien, PoL 2,9, δ., D.8ie..19,70,5., Phut. 
Brut. 26, ὅ., Paus. 6, 22,8, App. b. eiv. 3, 54, D.Cass. 
fr. 42, U. d) von dem auf Kreta, D. Sic. 80, 17.— 
(Eleuthera), D.L. 6, 2,18. 9, 9,n. 1. ϱ) auf Sicilien, 
D. Sic. 19, 72. — Inscr. 8969, Ἀ. Fem. daju: 
᾿Απολλωνιᾶβτιε, sdos, (Ptol 6, 1,23 -dtıg), 896. 
&tay (Pol. 6,44, ὃ.), 1) Einwohnerin von Apolionie, 
8t.B. 2) eine Rhyle in Tegea, Paus. 8,58,6. 8) ein Ste 
in Myfien, Strab. 12, 575. 4) Landſchaft Babploniens, 
früher Sittefene, Arist. mir. ansc. 84, Pol 5, 52, 
Strab. 11, 524. 15, 782. 16, 786, Ptol.a.a. D., Isid. 
Charac. mans. Partb. 2, mit hinzugefügt. χώρα, Pol. 


δ, 48. 44. 61. 
, äol. u. dor. «ίδας, acc. av, fo auf 


᾽Απολλωνιᾶτις 


Ἄπτο 
meflenifchen u. rhodiſchen Münzen, Mion. 11, 209. ıIT, 
420, u. b. Pol. 28, 8. 11. 12 ein Sicyonier, ber ebend. 
28, 6 -ίδης heißt, gen. ου, äol. we (Inscer. 1518. 1514), 
voc. έδη, Piut. Cat. min. 66. de fac. Jun. 9, (d), ähnl. 
Gottmann, 1) Lacedäͤmonier, Pol. 35,8. 2) Tanagräer, 
Inser. 908. 8) Olympionite aus Zegea, D. Sic. 20, 87. 
4) Arkadier, Inser. 1618. 1514. 5) Delphier, Pind. fr. 
204. 6) Sicyonier, Pol 28, 8, ὑ., f. oben. 7) Ghier, 
Arr. An. 8, 2, 6. 7. 8) (‚Salifarnaffler), Dem. 85, 88. 
9) Mytilenäer, Dem. «0, 86. 10) Olynthier, Dem. 9, 
56.66. 59, 91. 11) Karbianer, Dem. 7, 89. 28, 188. 
12) Zybier, Xen. An. 8, 1,26, D. L 9, 6, n.6. 18) Kla- 
gomenier, Pol. 28, 16, u. fo auf Müngen aus Klagomene 
u. Ephefus, Mion. 67. 86. 14) Eyprier, τι, Galen. 
method. med. p. 48. 15) Nicier, Schriftfteller, D. L. 9, 
12, 1, Ammon. diff. verb. s. ὄφλειν u. ὅ., Harp. =. 
"Joy, Apost. 8, 95, St.B. ». Nixasa u. Τέρινα. --- 
Geogtaph, Sehol. ΑΡ. Rh. 9, 964, δ., Strab. 6, 809, 3. 
16) Smyrnäer (?), Dichter, Anth. Plan. 4, 986, δ., f. 
Iac. Anth. xırı, p. 854. — Tragiler, Stob. for. 67, 6, 
Clem. Alex. paedag. 8, 12. 17) Andere, Truppens 
führer des Gaflander, D. Sic. 19, 68. — des Eumenes, 
ebend. 18, 40. — ein Freund des Demetrius, Plut. 
Demetr. 50. — ein Etoifer, Plut. Cat. min. 65 u. ff. — 
ὁ τακτικός, Berfon des Befprächs, Plut. qu.symp.B,4, 
1. — Mathematifer, Perſon des Geſprächs, Piut. de 
fao. lun. 8.9. — Horapion, Theoph. ad Autolye. 2, 6,9. 
{. Arist. soph. cl. 88. — ein berühmter Steinfchneiber, 
Plin. 87, 1,4. 

᾽Απολλωνιεῖε, u. 5. Ross Dem. Att. ᾿Απολλω- 
veis Ατταλ., ähnl. Öottein, attifher Demos der atta⸗ 
lifchen Phyle, nach der Mutter des Attalus, Apollonia, 
benannt, St.B., Phavor., Hesych., Inscr.275. (Philhiſt. 
Heft 6—7. K.) 

᾿Απολλωνιερεῖται, Em. ber lydiſchen Stabt ᾽Απόλ- 
λωνος ἱερό», auf Münzen, f. Eckhel d. numm. T. ııı, 
98, vgl. Lob. path. p. 876. ©. Απολλωνία u. Απόλ- 
λωνος ἱερόν. 

᾿Απολλωνϊκέτης, m. ähnl. Gotthold d.h. fih an 
Bott (Apollo) haltend, 1) aus Magnefla, Inser. 8187. 
2) Narier, 2416, nach Keile Conj. Anal, Epigr. p. 
248. 

᾿Απολλάνιον, τό, 1) Tempel bes Apollo a) bei Naus 
paltos, Thuc. 1, 91. Ὁ) gu Groton, Arist. mir. mund, 
107. ο) ἵπ Garthago, App. Lib. 188. d) aufbem Pala- 
tium zu Rom, D. Cass. 58, 1.58, 9.— Abwechfelnd mit 
τὸ τοῦ ᾽Απόλλωνος ἱερόν, Plut. Arat. 40. Vergl. 
Heliod. 8, 18, Suid. 2) (ähnl. Bottesberg), Vorge⸗ 
birge bei Utifa in Libyen, Strab. 17, 882. — Em. 
"Amro\\oruös, St. B. 8) Brauenn., Inser. 1828. 

᾿Απολλώνιος, ἁθι]. Afig, Amann, I) Adj. sog, 
da (ion. In), νο», “Απολλωνία νάπη, von dır Ebene 


᾽Απολλώνίος 


zu Delphi, Pind. Ρ. 6, 9, — γώρη, von ber Gegend bei 
Apoellonia in Neucpirus, Her. 9, 98, wo Stein in Vind. 
Herod. spec. &. 15 ᾽απολλωνιῆτις vermuthet. Bol. 
πού Pind. P. 5, 29.121. IT) Monaten. in Elis (). ὃν 
Monat der olympiſchen Spiele in der Sommerfonnen- 
wende), Schol. Pind. O1. 8, 85. Baul. Boeckh Ο. 1.1, p- 
814. ©. πελλάῖος. ΠΡ Eigenn., 1) Atyener, 9) Achar⸗ 
ner, welcher περὶ ἑορτῶν geſchrieben, Ath. 5, 191, {, 
Schol. Ar. Nub. 408, Harp. s. Πέλανος u. 8. db) Ke⸗ 
phifler, Meier ind, schol 1851. π. 48. ο) Kytherrier, 
ebend. n. 48. d) Kilyuner, Ross Dem. Att. 6, ö. e) 
Nhetor, Philostr. v. soph. 3, 20, Eudoc. f) ein ἔτι 
gießer, Mus. Herculan. Vol. 1, tab. 45. 2) Ἀδοίς, 
1570, b, 6. 8) Klagomenier, Pol. 38, 16. 4) Rhobdier, 
alerandrinifcher Dichter u. Verfaſſ. ber Srgonantite u. a. 
Schriften, Paus. 2, 12, 6, Strab. 14,655, Ath. 7, 288,d, 
δ., Longin. de subl. 88, Apd. 1, 9, 21, 9. 5) ἄτοίθτέα, 
Art, geuennt ὁ Mög, Strab. 14, 645. 6) aus Gitium, 
Arıt, Strab. 14, 688. 7) andere Werte, Herophilier, 
Piut. qu. nat. 8, Ath. 15, 688, 0. — aus Pergamum, 
Verror.r.1,1,8u.f.w. 8) aus Aleranbria, Peripate- 
tifer, Plut. frat. am. 16. non posse suav. viv. seo. Epie. 
11, u. viel. fr. 58. — andere Alerantriner, a) mit dem 
Bein. Ράντης, Olympionife, Pause. 5,21, 12. b) Gram: 


matifer, mit dem Bein. ὁ δύσχολος, Suld., [ιν 


περὶ συρτάξεως u.a. ο) Alexandriner u. Grammatiler, 
66. des Archebios, Suid., Et. M. 605. — &. tes Sotutet, 
Hegesand. δ. Ath. 14, 620, f. — S. bes Eharis, Schol. 


11. 8, 448. — bes Theon, Schol. I1. 20, 234. — Andere, 


Schol. Pind. P. 2, Anf., Et. M. s. κωφός u. ὅ., -- 6 
τεχνικός, St. Β. ο. Νεῖλος, 4ούλων πόλες, 8. 9) von 
Soli, Zchrer des Demetrius Atpendius, D. L. 5, 6, n. 11. 
— V. des Ehrpfippus aus Soli ob. Tarfos, Alex. Polrh. 
6.D.L.7,7,n.1. 10) von Tyrus, Philoſoph, Strab. 
17,767, D.L. 7, 1,n. 2, δ., Porph. ν. Pyth. 2, 8. 11) 
ans Eyrene, Dialectiker mit dem Bein. ὁ Κρόνος, Strab. 
14, 658.17, 888, D. L. 2,10,7. 12) aus Nyfa, Steifer, 
Strab. 14,650. 18) aus Tyana in Gappabocien, phtha⸗ 
goreifher Philoſoph u. Wunderthäter, Luc. Alex. 5. 


Demon. 81, D. Cass. 67, 18. 77, 18, Porph. abst. 3,8, 


A. 14) aus Alabanda in Karien, Rhetor. ὁ µαλακός 
genannt, Strab. 14, 655— 661. 15) απ. ὁ Μόλω», 


Rhetor, Giceros Freund, Lehrer in Rhodus, Los. ο. ΑΡ. 


2, 14, Phoebamm. fig. ed. Speng. v. 111, Ρ. 44, aud ὁ 
Mölwyv’An., Ios.c.Ap.2, 86, od.’ An. ὁ τοῦ Μόλωνος, 
Plut. Caes. 8. Cic. 4. 16) aus Naufratis, Sophiſt u. 
&hetor, Philostr. v. soph. 2,19, Eudoc. 17) aus Myn⸗ 
dos in Karien, ὁ γραμματικός, St. Β. α. Μόνδος. 18) 
aus Aphrodiſias in Cilicien, Geſchichtſchreiber, Suid., 
δι. B.s. 4ητοῦς, d., f. Müll. bist. fr. ıv, p. 810. 19) 
aus Ascalon, Geſchichtſchreiber, St. Β. ο. ᾿Ασκάλων. 
90) Aspendier, ©. eines Apollonius, Dichter, Böckh 
Stuatsh. xx, tab. 9. 21) aus Berge, Mathematiler, 
Leont. ep. ıx, 578. 22) aus Tralles, Bildhauer. Plin. 
86, 5, 4. — ein Steinfchneiber, Bracei T. 1, Ρ. 25. — an⸗ 
dere Künſtler, Viscont Mus. Pio Clem. 111, xLIx, 66. 
— Monum. Mattian. ın, 121. 28) cin Xegyptier, D. 
Cass. 59, 29. 234) Nilometier, D. Cass. 71, 85. 25) 
Jude, 6. Wleranders, los. 14, 10, 22. — Ax. 4άος, 
Befehlshaber in Edlefyrien, Ios. 18, 4, 8. — Statthalter 
von Samaria, Ios. 12, 5,5, vgl. mit Ios. Maccab. 4. 
26) Heerführer in Zenobotia, Piut. Crass. 17. — Statt: 
halter von Libyen, Arr. An. 8, 5, 4. — Schmeichler des 
Antiohus Gryput, Ath. 6, 246, d. — Freund bes St⸗ 
leucus, Pol. 81, 21. —- des Demetrius, Pol. 81, 19. 21. 
— Geſandter an Attalus, Prise. Pan. fr. 16 (hist. fr. ed. 





᾿Απολλωνίς 


Müller τν, 98. — einer, dem Plutarch feine Schrift de 
consolst. widmet, Piut. cons. 1. 27) Antiochier, Inser. 
1584. 28) Smyrnäer, Insor. 1590. 8141-8297, 8. 29) 
Kyſiker, Inser. 86655.8665. 80) Milefier, Ross Dem.Att. 
12. 81) oft auf Münzen aus Athen, Siphnus, Abydoe, 
Klagomene, Emyrna u. a., Mion. Ir, 128. 826. 899. Iız, 
64.198. ıv, 05. Bef. Fem. αμ: 

A (des, f. 1) eigtl. T. des Apollo, [ο |. 8. 
eineDufe, Taetz. gu Hes.Ö.p.25. 2) argiviſche προφῆ- 
ucdestykeien, Pius. Pyrrb. 81. 8) Frau tes Attalus aus 
Kylikus, M. des Königs Eumenes, Strab. 18, 624 u. ff., 
Ρε, frat. am. 5, mit einem Tempel zu Kyzikus, Απ. 
8, Ueberfchr. 4) nach ihr benannte Etatt an der Gränze 
von Myfien u. Lydien zwifchen Pergamum u. Earbes, j. 
Bulamonte, Strab. 18, 625, Dlünzen bei Sest. class. 
gen. p.106. ©. ᾿Απολλωνία. 5) eine Phyle, Inser. 

302. 

᾿ΑἈπολλωνίσκοε, πι. Meines Bild des Apolion bei 
ten Raccdämoniern, Ath. 14, 686, f. . 

᾿Απολλωνόδοτοε, m. — ᾿άπολλόδοτος, Mannen. 
auf erythrdiſchen Münzen, Mion. 8. vı, 215. 219. 

„a rolanörrnaor, --- Βχατόννησο», w. ſ., Strab. 
13, 618. 

᾿Απόλλωνον 1) ἄκρο», ähnl.Bodesberg, 9) Vor⸗ 
gebirge nörbl. von Utica, j. Gap Zibib, Ptol. 4, 8, 6. 6. 
Απολλώνιο». b) Borgebirge in Mauritania Eäfar., 
j. Gap Moſtagan, Ptol.4,2,4. 2) αὐλαί, in Karien, 
Demasc. v. Inid. 117. 8) lsodrv, a) &t. In Lydien, zwi⸗ 
ſchen Bergamum u. Sartes. Ew. ᾿Απολλωνιερῶταν, 
Münze b. Barthllemy Μαπαεὶ de Numismatique p. 
258.(K.) &. Απολλωνία u. ᾽Απολλωνιερεῖται. Ὁ) 
Ort gwifhen Ihabraca u. Hippo Diarrhytus in Africa 
propria, Ptol. 4, 8,6. 4) κρήνη, eine reiche, ſchoͤne 
Quelle bei Cyrene, Her. 4, 158, 5) νῆσος, in Ribyen, 
@w. Απολλωνησίτηε, St.B. 6) wölss, u. jiwar a) 
µυλάλη, (auch Apollonia), Haupiſtadt eines nach ihr 
benannten Nomos (auf Munzen ᾿Απολλωνοπολ 
am weſtl. Ufer tes Nils, j. Edfu, Piut. Is. et Os. 50, 
Strab. 17, 815. 817, Ptol. 4, 5, 70. Gw. (of) ᾿Απολ- 

ται, Ael n.an. 10, 21. b) µικρά, St. im 
Nomos Coptitet, am δ[Η. Nitufer, |. Kuß, Ayatharch. 
de mar. rabr. 28, Ptol. 4, 5, 78, Ap.b.St.B. ο) Et. im 
Nomos Hypfeliotes in Thebais, j. Abutig. Ew. ὁ 
Απολλωνοπολίτην, St. Β. 

’A s, οἳ, Schol. 11. 28, 291. 

᾿Απολλόε, gen. # (N. T. Cor. 1, 16, 12, nad) Suid. 
ὦ), acc. α) (act. apost. 19, 1), m. ein Jude aus Ale⸗ 
randrien, N. T. act. spost. 18, 24, d., Suid. 

Απολλωφάνης, ους, m. Ξ- Απολλοφάνης, 1) 
Barier, Thierſch par. Anfchr. n. 25. 3) Name auf einer 
phrvgiſchen Münze, Mion. ıv, 227. 

‚ AroA\dyovu, 7, Handelsplat am Euphrat bei Basra, 
1. Obollah. An. (Arr.) per. mar. rubr. 85. 

᾿Απόμνιος, Bliegenwehrer, Bein. des Zeus bei 
ten Eleern, Paus. 5, 14, 1. 

᾽Απομώνιος, m. (wohl ᾽Απολλώνεος), Name auf 
einee phrygiſchen Mũnze, Mion. ıv, 237. 

Ar f. ᾽Απώνιος. 

᾿Απόνοια, f. Berzweiflungsftüd, Name eines 
Deerets der Phofeer, Plut. mul. virt. 2. 

Ἄποτια, m. ägpptifcher Gott, Bruder tes Helios, 
Plat. Is. et Os. 86. 6. "Anwgig. 

Απορία, f. Mangel, perfonifizirt ale Göttin vom 
den Anudriern, Plut. Them. 91. 

᾿Απόστανα, ω», Küfenert in Perfis, Arr. Ind. 
88, 6. 


111 


᾿Απουτόλιος, πι. Bothmann, ſpäterer Name, 
|. B. Michael Ap., Veranſtalter einer Sprichwoͤrter⸗ 
ſammlung im 15. Jahrh. ed. Leutsch 1861. 
j Arorrpodla, ἡ, Bein. der Aphrodite, Paus. 9, 16, 

‚1. Lex, ι 

᾿Αποτομάς f.Syiefig (f- Hesych.), Schifftname, 
πι. Seew. 1v,b. 12.8. 

᾿Αποτομῖται, Volt im nördl. Marmartla, Prol. 4, 


"Αππιος 


[3 


521. 
᾿Αποτρόπαιον, f. Lex. 
᾿Αποτρόπιος, m. delphiſcher Monat, Inser. 1709, 


richtiger Moicponsoe. 

᾿Απούδιος, m. Nömer (Andere Sextus Pacuvius), 
D. Cass. 58, 20. 

AovAqos, m. Apulejus, Μάρκος Απ. (c0n8.784), 
D.Cass. 54, 7 u. ohne M. chend. 80, Σέξτος Art. (cons. 
725), D. Cass. 51, 20. — Nepos (cons. 767), ebend. 
66, 29, 4εύχιος An., Pol. 82, 26, Piut. Camill. 14, 
An. Zutopvivog, App. b.civ. 1,28. — M. Οὔλπιος 
᾿Απουλ. Εὐρυκλῆς, Inser. 8882. — Andere, App. Iber. 
68 u. ö. 

ία, 1. Apulie in Unteritalien, Streb. 6, 277. 
288, Plut. Ματοε]]. 24, App. b. civ. 2, 2, D. Cass. 42, 
25. Ew. "Άπονλοι, Strab. 5, 242. 6,288 u.ff., D. Cass. 
fr. 2,8, Ptol. 8, 1, 16. 72. 78. Adj. "Απονλος, ο», 
Strab. 5, 242. 6, 285. 

"Άπουλον, n. röm. Colonie in Dacien, j. Garlaburg 
In Siebenbürgen, Ptol. 8, 8, 8. 

)᾽Απούστιον, (6), Apustius, D. Case. fr. 68, 4, Πό- 
Άλιος An., Pol. 82,1. 

"Αππα, Ort im glüdlichen Arabien, Ptol. 6, 7, 
84. 

᾿Αππαΐται, ol, Voll am Pontus, Strab. 12, 548. 

"Arm, f. Frauenn. Insor. 8827 δ. K., viell. άπφα, 
{. Suid.s. Anod, alfo etwa Treute. 

’Artla, 1)᾽Αππ. ὁδός, Suid., od. ἡ ᾽Αππία ὁδός, 
D. Sie. 20, 86, D. Cass. 40, 48, auch ὁδός ἡ "Annie, 
Piat. Caes. 5, auch bloß ἡ ᾽ἁππία, Strab. 5, 257. 288, 
aew.n ὁδὸς ἡ (καλουµένη) ᾽Αππία, vie von Appius 
Glaudius Cãcus gebaute große fübliche Haupiftraße won 
Rom bie Gapıra, Strab. 5, 288— 249, App. b.civ. 1,60. 
3) Frauenn., ἁππία ᾽Αννία Ρήγελλα, Stephani Reifen 
durch bie Gebirge bes nörblichen Griechenlande Tab. IT, 


η. 1. 

᾿Αππιανόο, m. ber belannte Geſchichtſchreiber aus 
Alerandrien im 2. Jahrh. π. Ehr., Suid., St. B. s. 
"Astanaios, Κάσταξι AdAusov. — Schol. Dem. 18, 
192. 

"Αππιοα, (6), der rim. Rame Appius, 1) bef. bem 
folgen patriciſchen Geſchlechte der Claudier eigen, dab. 
(of)"Annuos, Plut. Aem. Paul. 68, δε[.αππιος Κλαύ- 
dsog Zaßivog, D. Hal. 5, 66. 6, 28, bo auch Γαϊος 
"Annsog Σιλανός, D. Cass. 60, 14, außer Μάρχος 
"Anrı. Piut. Cie. 26, λάριος "Ann., D. Bie. 14, 82, 
n. Ἅππιος Ερθώννιος, D. Hal. 10, 14, od. "Anmıog 
Κλαῦσος, Plut. Popl. 21, gew.’Annıog Κλαύδιος, D. 
Hal. 6, 80, 87, δ., Piut. Tib. Gracch. 4, doch hat Plut. 
meft Κλαύδιος "Annsog, Plut. Pyrrh. 18. Byll. 29. 
Tib. Gracch. θ. 13. an seni sit ger. 21. ®idw. find auch 
"Annsog u. Κλαύδιος od. Ἀλώδιος burdh ein µέν, 
μὲν οὗ», δέ getrennt, D. Hal. 10, 56. 61, Piut. Cor. 
19. Luc. 21. apophth. reg. Scip. min. 9. Noch 
öfter ſteht άππιος allein, D. Hal. 9, 44, ö., Plut. Popl. 
7, ὅ., 9. 2) ᾽ππιος φύρος, das lat. forum Appil, 
Stadt In Italien an der via Appia, 48 röm. Meilen von 
Rom, Suid., N. T. act. apost. 28, 16. 


112 ᾽Αππίων 


᾽Αππίων,ονος, m. Bräfect des Britoriume im Orient 
unter Anaftaflus, Eust. Epiph. b. Malal. p. 398. 

᾿Απριάτη, f. Raufenhard, Srauenn. in Lesbos, 
Parthen. erot. 26, b. 

᾿Απρίης, ου, ion. (Her. 2, 169, d.) εω, m. ägypt. 
Hasprehet ([. 0ὕαφρες), KR. von Aegypten 596-575 υ. 
&hr., Her. 2,161. 4,159, D. Sic. 1,68, Polyaen. 8, 29. 

᾿Απρίλλιος, b. Ioann. Lyd. de mens. 4, 44 ᾿Απρί- 
Avog, lat. Aprilis, 1) Adj. Απριλίαις εἶδοῖς, Plut. 
Rom. 28. 2) ὁ Απρ., ter Dionat April, Plut. Rom. 4. 
Num. 19. qu. Roman. 86. &. Wannowski disp. de ra- 
tione qua Graeci in sorib. nom. pr. Roman. usi fuerint 
p- 10. 

"Απροι χολωνία, Theop. δ. St. B. ἡ "Anoos, Et. in 
Thracien, j. Arhun, Ριοἱ. 8, 11,18, Plin.4, 11. Ew. 
’Ampatos, St. Β. 

— m. lat. Aper, D, Caas. 655, 9, Inser. 5768. 
6988. 

᾿Απρόσιτοε νῆσος, J. Hartein, eine derglüdlichen 
Infeln auf der Weftfeite Afrikas, j. Sancerota, Ptol. 4, 
6,84, 

"Anpev, ὧνος, d— ποϊῖαμµός, Blüßchen bei Antis 
polis in Gallien, j. le Lonp, Pol. 83, 8. 

"Aupavräyds, (6), 1) Baterdes Div Gafflus, D. Casa. 
69, 1. 2) Proconſul in Aflen, D. Cass. 76, 8. 8) Smyr⸗ 
näer, Mion. III, 280. 

᾿Απρωνιάε, Name, Inser. 6498. 

᾿Απράνιος, m. Apronius, 1) 4ούχιος Απρώνιος, 
römifcher Gonful 792, D. Cass. 59,13. 2) Name auf 
einer Münze aus Abydus, Mion. Β. v, 505. — Inser. 
1377. 

"Arrtepa, n. pl., δος. "Απταρα, Hesych., cretifche 
Münzen Mion. 8. νι. 804, b. Anon. st. mar. magn. 
844 u. Streb. 10, 479 ᾽Απτέρα, ας, b. Ptol. 8, 17, 10 
᾿Αππτερία, u. b. Dionys. Hellen, 122 ’A ſ., b. 
Plin. 4, 20 Apteron, Farrenhaid (f. Paus. 10, 5, 10, 
anders St. Β.), 1) St. auf Creta am Weſtende, j. Palic» 


Βατ. erot. 36, 2. 2) . Flũgel bloß, Bein. der Nike 
in Athen, Paus. 1, 22, 4. 

᾿Απτούχον ἱερό», Küftenort in Eyrenaica zwiſchen 
Ptolemais u. Apollonia, Ptol. 4, 4, 4. 

"Arreros, m. Hartleib, Mannen., Phot. p. 88, 
89. 

"Απφα, St. in Barthien, |. Tuft, Ptol. 6, 5,4. 

᾿Απϕαδάνα, St. in Diefopotamien. Ptol. 5, 18, 
18. 

᾿Απϕάνα, Inſel im perſiſchen Meerbufen an ber aras 
bifchen Küfte, |. Feludeje, Ptol.6,7,47. 8,22,19, Marc. 
Herac!. per. mar. ext. 1, 20. 

"Arbap, Ortin Maurit. Gäfar., Ptol. 4, 2, 24. 

’Ardla, f.="Annia, Appia, Frau des Philemon, 
Ν. Τ. ep. Philem. 2. 

᾽Απϕιᾶνόε, für Αππιανός, m., auf lydiſchen Mũn- 
jen, Μίοπ. ıv, 66. 67, besgl. auf einer pholaifchen, 
111, 179. 

᾿Απόάνιοα, b. Piut. Galb. 8 falfh ᾽Απόνιος, töm. 
Aponius, fo Taios ᾽Απώνιος Μότυλος, D. Sic. 87, 2, 
u. Κύιντος Απώνιος, D. Cass. 43, 29. Bgl. Ios. 19, 
4,5, App. b. civ. 4, 26. 


᾿Αραβωός 


"Απωφις, mn. K. ber Hirten in Aegypten. Maneth.d, 
Ios. ο. Αρ. 1, 14. 6. "Agwpıs u. "Anonıg. 

᾿Αρά, äs, f. Fluch, 1) Name der Erinyen, Aeseb. 
Eum. 417. Sept. 954, bah. ᾽4ρά Ερενός, Aesch. 
Sept. 70, od. Begleiterin der Erinys, Soph. El. 111. 
2) T. des Athamas, St. B.s. Τέως. 

᾿Αράβα, f. Stadt in Aethiopien, Bion b. Plin. 6, 


‚A , Volt am arabifchen Meerbufen, 
Ptol, 4, 5, 27, Marc. Herascl. per. mar. ext. 1, 11. 

" , (@e&, [. Nonn. 21, 186. 156, ὅ., Βατ. 
1.57, A, nur Nicet. Eug. 5, 282 da), dat. pl. 4ραψ, 
aber Nonn. 26, 28. 89, 18 ᾽Αράβεσσι»ν, (ol), bie Araber 
oder Bewohner von Arabien, w. f., fo genannt feit Scyl. 
104, Theophr. h. pl. 9, 4, 2. 20, 5, Pol. 6, 71. 79, ὅ., 
Zen. b. Strab. 1, 41, d., Slgbe. Die Bewohner von Ara- 
bis felix οἱ εὐδ αίµονες 4ραβες, Marc. Heracl per. 
mar. ext. 1.19, St.B.s. Naßatcios, Heliod. 10, 26 
οἱ ᾽4ρ. οἱ εἴδαίμονες. ©. Αραβία, ράβιος u. 
"Aoaıy. 

’ ία, ion. (Her. 2, 8.12, δ., D. Per. 926, Arr. 
Ind. 82, 7.48, 1, Luc, Syr. des 30) #n, (N), (ἄᾶ, doch 
Nicet. Ευρ. 6, 175 &@, u. Dion. Per. 925 ἄδ, ſonſt 
ep. Acou Bla, w.f.), 1) Land u. Halbinſel im ſuͤdweſt⸗ 
δει Aften, begrengt im W. vom arabifhen, im Σ. 
vom perfifchen Meerbuſen, im ©. vom Dean, im N. 
von Paläftine u. Syrien, dab. ebenſowohl das fübliche 
Mefopotamien (Xen, Cyr. 8, 6, 7. Anab. 1,5,1 u.%.) 
als Theile von Aegypten am Nil, Strab. 1, 42, 6., mit 
umfaflend. S. Aesch. Prom. 420, Pol. 5, 71, &late. 
66 Heißt αιώ ἡ ’Apapßla γῆ, Heliod. 10, 26, u. zerfällt 
in ἡ εὐδαίμων ’Ap., D. Sic. 8, 46. 49, Strab. 1, 89, 
δ., Luc. v.h. 2,5, 9., 7 ἔρημος ρ., Polyaen. 7, 11,7, 
Ριοἱ. 6, 16, 7. 8, ὅ., Marc. Her. p. mar. ext. 1, 17,3, ob. 
ᾗ γῆ ἡ Αράβων ἡ ἔρημος, Pause. 8, 22,4, ot. τῆς 
᾽άραβίας τὰ ἔρημα, Arr. Anab. 7,20, 10, ob. ἤ 
ἔρημος τῶν αράθω», Strab. 16.767, u. bei D. Cass. 
68, 21 ἡ πλησιόχωρος, u. endlich in 5 Πεεραία 4ρ., 
von ber Stadt Betra, w. f., fo benannt, Ptol.5, 15, 6. 16, 
1,ö., Marc. Her. p. mar. ext. 1,9.7,a. St. B., dab. ταῖς 
δυσὲν ραβίαις τῇ Πεεραίᾳ καὶ τῇ Ερήμῳ, Ptol 
8, 23, 2. Auch heißt der füdöntlichfle Theil des Landet 
bei δι. B. κ. Ῥαββατάμμανα 7 ὀρεινὴ ‘dp. — Die 
nördlichen wüften Ebenen dagegen zwifchen dem [νι 
[ώεπ Gebirgsiande u. bem Guphrat bis zum perfifchen 
Meerbufen bilden τὴν χερρόνησον τῶν ᾽Αράβων, 
Theophr. h. pl. 9, 4, 2, Arr. An. 7, 10, 7. 2) Αραβίας 
ἐμπόριον, Hanbelöplag an der Eüdfüfte von Arabien, 
j. Aden, Ptol. 8, 22,8. 8) Αραβίας νομός, ein Nomet 
in Unterägypien, Ριο]. 4, 5, 53. 4) die Gattin des Ar 
gyptus, Apd. 2, 1.5. 5) Name εἰπεδ weibl. Schmudes, 
Hesveh. 

’Apaßıavös, ὁ, Eponymus Archon sn Yihen in ten 
Kaifergeiten, att. Infchr. in der 49 ηνᾶ vom 29. Octtr. 
1860. K. 

᾿Αραβίζω, ich bin arabifch gefinnt, Build. 

’Apaßıröa, ή, 0», arabifch, D. Per. 24, κόµε, Arist. 
plant. 1, 3, οἶνος, An. (Arr.) per. mar. erythr. 49, 
ἱματισμός. ebend. 24, ἔθνος, D. Sie. 8,46, βασι- 
λεύς, Plut. comp. Cim. et Luc. 8. Inebeſ. ἡ ᾿Αραβικὴ 
θάλασσα, St.B.s. Βραχία, od. ὁ 4ραβικὸς χόλπος 
([.᾿αράβιος), Arist. mund. 8, Plut. Ant. 69, Ptol. +, 
7,27. 7, 6, δ. δ., D. Coss, 51,7, A., od. 9 "Apaßıxi) 
χώρα od. ἤπεερος, An. (Arr.) p. mar. er. 20.25, aud 
allein 7 ραβική ="Apeßle, An. (Arr.) p. mar. er. 
6,7, u. fo auch ἡ Εὐδαίμων ᾽Αραβεκή, ebend. 27. — 








"Apa.ßros 


Endſich Αραβικά, eine Schrift des Uranins, Trotz. 
bist, 7, 730, δὲ, B.s. Σ1ρες. 
Αράβιος, la, sov, (ἀρᾶ, f. Anth. spp. 806), 
1) Adj. avabiſch, 40. ζώα, Δε]. η. an. 10, 13, κάµη- 
20, Arist.b. an. 2, 1, ἕθνη, Strab. 16, 167, Φόρεος, 
διτὺ, 17, 81δ. Inebeſ. 8) Ag. οὔρος od. ὄρυς, das 
atabiſche Gebirge an der Oſt ſeite des Nils am arabifchen 
Meeibuſen, Her. 2, 8, Strab. 16, 755. b) ὁ ρ. χῶ- 
eos, Landſchaft i im RI. Megupten an der Örengefitabiend, 
Her. 2,19. ο) ὁ Ag. κόλπος, b. Art. An. 7, 20, 8 
κόλπος ὁ 4ρ., δ. Agath.exc.2,9., 6 4ρ. καλούμενος 
κόλπος, Der arabiſche Meerbuſen, in feiner nordweſtl. 
Spitze auch sinus Heroopolitious genannt, welcher, von 
dem indiſchen Ocean ausgehend, Arabien von Aegyp⸗ 
κα trennt, Her. 2, 11. 4, 89, D. Sie. 1, 83. 8, 88, Ael. 
n. an. δ, 18, Ptol. 4, b, 18. 6,7, 1, ö., Dion. Per. 924, 
m Ein Theil deffelben” Ag: µυχός od. nogdusog, Streb. 
2,98, Marc. Herscl. per, mar. ext. 1,9. 15, ὅ., auch 
μυχὸς τοῦ Ag. κόλπου genannt, Strab, 16, 767, 
17, 886. 3) ber ältere Name für 4ραψ., der Ein⸗ 
wohner Arabiens, Her. 1, 196. 8, 8, ὅ., Xen. Cyr. 1, 
1,4 5, 2.6. 10. 7, 4, 16. Bon Epätern Arr. Cyn. 
24, 2 (der aber Ind. 41, 7 "Aoaßss hat), D. Case. 
%, 18.54, 9, ὅ., u, St. Β. 6. v. u. 6. θαμουδα, 
Καμαρηνοί, Σαμηνοί, d., ber aber a. Muw3o auf 
Αράβων hat. — Bi Her. 8, 7 ὁ ᾽αράβνος der König 
ter Araber. 8) ὁ ποταμὸς d’Apapsos, BI. in Gedroſien 
if. 4ρβες), j. vermuthlich der ®ourally, Arr. An. 6, 21, 
3. Ind. 21,8. Bewohner daran "Apdßues, (ων, Arr. 
Ind. 31, 9. 25, 8. 4) άρ. σχολαστικός, ein Dichter, 
wahrſcheinl. aus Zuftiniens Zeit, Anth. 9, 667, ὅ. ©, 
lscobs Anth. XIII, 866. 6) "doußros, ein Slötenfpieler, 
von dem das Sprichw. 4ραάβιος ἄγγελος, ein Schwäher 
ohne Ente, herkommen foll, Menand. u. Canthar.b. 
Suid., Zenob. 2, 58, Hesych. 
ίδος, v. Ptol. 6, 19, 2. 21, 2 άραβες, sog, 
1) mit u. ohne ποταμός, δἰ. in Setroflen, f. Αράβιος, 
* 83, Ptol. a. a. D., Themist. or. 34, e. 20, St. B. 
2) αρ[α]βὶς 9 Aoßois, Et. am linfen Ufer bes vor. 
δι, Ptol. 4, 7, 19. 
Αραβίσκοε, die Aravisci, ein pannoniſches Volt, 
Pol. 2,15 (16), 8, Tecit. Germ. 28. 
σσα, f. die Nraberin, St. B. ο. Αραβία, 
Τεείκ. 
᾿Αραβῖται, indifhes Voll am Arabios, Arr. An. 
6,.21,4, Marc. Her. per. mar. ext. 1,82. ©. "άρβιες a 


u. dopi ταν. 

Ἀραβίων, έωνος, (6), ein afeitanifiher König, D. 
Cass. 48, 22. — ©. Des Maftniffa, 8. der Sittianen, 
App- b. civ. 4, 54. 98. 

rap, Bein. von Ehagos b. Nic. Eug.6, 1. 

κ (- "ου, ep. ου, m. 1) Ew. von Arabien, 

-«Αράβιος, w. [., Hes. δ. Strab. 1, 42 u. Aesch. Pers. 
318, St. B., Ον. Her. 15, 76, von Meinefe in dieſem 
Gebrauche bei den Griechen berwe ffeit indem er mit An⸗ 
tern in Hes. u. Aesch. wahrſch. einen @igennamen ans 
mm. 2) ©. Apollo’, V. der Caſſiepea, Erfinder der 
Iruneitunft, Asclep. in Schol. ΑΡ. Rh. 2, 178, Anton. 
μυ. 40, Plin. 7, 56. 

᾽Αράβρῖγα, St. in Zufitanien, j. Alanquer, Ptol. 
2, ö, 7. 

βνῖα, St. in Kaufonis, Ew. τος ob. 
“los, St. B. u. nad) Meinek, Conj. b. Herod. 
u sol. p. 31, * PR 

᾿Αραβών, f. Ναραβώ». 

᾿Αράγκας ἢ ᾿Αράγγαν ὄρος, Φιδίτρε im Innern 

Yaycd ** d. griech. Cigennomen. 


113 


όψιν, viel. die Belsberge ſüdl. vom j. Fezzan, Ριοἱ. 4, 
‚12 

"Apayos ὁ ποταμός, Klapperbach, BI. Iberiens, 
der ‚dom Kaulaſus berablommt, Strab. 11, 500. 

ν, (*Riapperrothen, [.Hesych., doch viel. 
vrient., ſ. ραδος), St. in Kreta, auch 4νωώπολες ges 
nennt, δω, St.B. 

,„ St. in Medien, Ptol. 6, 2, 16. 

"Apados, Ῥ (ή), Infel im perfifchen Meerbufen, j. 
Arad, die kleinſte der Bahareininſeln, Ew. ᾿Αράδιον, 
Strab. 16, 766. 784, Ptol. 6, 7, 41, 8t. B. 2) Infel u. 
Et. an ber phönigifen Küfte, 1. Arwad (hebr. Arvad), 
Scyl. 104, Strab. 16, 758-766, los. 1, 6, 2.18, 18,4, 
Arr. An. 2,18,8.20, 1, D. Sic. 88, 6, D. Cases. 47, 80. 
49, 22, Charit. 7, 5 u. ff. 8, 1-14, Ptol. 5, 15, 27. 610. 
᾿Αράδιοα, έα, Ρο]. 5, 68, Strab. 16, 758. 754, Ios. 14, 
12, 6, D. Cass. 48, 24, D. Sic. 88, 6. 7, App. b. civ. 4, 
61.5, 9, D. Chrys. or. 88, p. 406, St. Β. 8) Inſelchen 
bei Kreta, St. Β., Plin. 4, 12. 4) ein Sohn Benias 
mins, Ios. 2, 7,4. Derlelbe erwähnt auch .einen Sohn 
Shanaans ᾿Αράδιος ald Beherrſcher von Arados, 1, 
6, 2. 

᾿Αραδοῦκτα, 1) St. der Kalleifer in Hispan. 
Tarracon., Ptol. 2, 6, 89. 2) Et. in Rufltanien, Ptol. 
2, 6, 7. 

᾿Αραϊάνης,-- Euphrat, Αυγά. b. Euseb. chron. p. 
25. Arm Ρ. 26, in praep. ον. 9,41 Ακράκανος u. in 
einigen Hodſchrr. ᾿Αράκανοφ. 

"Apofos, Knorting, 1) 61. απι Pontus, Ew.’Apt- 
ἴνου, δι. Β. 2) Eigenn., Oründer der vor. Stabt, St. B. 

᾿Αράθα, St. in Margiaua, j. Radechan, Ptol. 6, 
10, 8. 

᾿Αράθης, 6. bes Ariarathes, Neffe des Mithridates 
von Bontus, Memn. in Phbot. bibl. p. 250, 41. 

Dieuchid. b. Ath. 6, 262, e. Αραιαί, Blud» 
infeln, drei Inſeln Soniens geifchen Inivos u. Syme, 
Arist. Miles. b. St.B. δω. t.B. 

6, Sämaler, 1) —ã— Schol. 
ΑΡ. Rh. 2, 498. Auch Αρίανθος genannt, |. Lob. path. 
895. 2) δ[. in Epirus, j. Arta, Lycophr. 408, Callim. 
bei Tzetz. gu Lycophr.u.0.D. ©. 4ρατθος, Liv, 43, 
232 nennt ihn Arethon, f. Lob. 0.0.0. 
"Apaudvpla, (ἄρ), ion. (11.2, δ71) -έη, f. Schmal⸗ 
pforten, 1) 61.1. Gegend in Argolis, nach Strab.8,882 
bat fpätere Phliafla u. Phlius (St.B. s. JAsovg), IL a. 
‚ Paus. 2, 15, 5, Hesych. Em. ’ 
St. B, Adv. ᾿Αραιθυρέηθ ev, Ap. Rh. 1, 116 u. St. B. 
2) T. des Ares, nach welcher Die vorbergehenbe Stadt bes 
nannt fein fol, Paus. 2, 12, 5. 
Αράΐνον χωρίον, ähni.Thoren., Ort in Lalonila, 
Paus. B, 24, 10. 
"Apatvos, m. *Bluchftabe, 1) Apatvov ἀκτή, in 
braten, Pint. qu. graec. 80. 9) ein Fluß, Suid. 
Apatos, m. ©. Kramb, 8. von Armenien, Abyd.b. 


᾿Αράκυνθος 


"Moses Choren. 1, ο, 4. 


"Aptiowos oder ᾿Αράΐσσις, m. ähnl. Thore, 
Mannsın., Inser. 2691, c. 
᾿Αράκη, St. in Syrien, Ptol. 5, 15, 10. 
"Apaxio, f. Snfel bei Berfis, f. ᾽λεξάνδ. ϱου(»ῆσος), 
Ptol. 6,4, 8. 
a, St. in Suflına am Tigrie, Ptol 6, 8,4, 
Amm. Marcell. 28, 6. 
‚m. Walte (f. Hesych.), lacedämoniſcher 
Nauarch, Xen. Hell. 2, 1, 7. 6, 5, 88, ö., Plut. Lys. 7, 
D. Sie. 18, 100, Paus. 10, 9, 9. 
λΑράκυνθοι, 6, Ballenberg, 1)ein Gebirge an der 





114 


Süupküfte Aetoliens, j. Zigos, Streb. 10, 450. 460. 2) 
Gebirge in Böotten, St. Β. Dav. Ew. sos u. 

St. B., u. der Beiname der Athene ’Apa- 
κυνθιάς, Rhian. b. St. Β. 8) Gebirge Attikas, Sext. 
Emp. adv. mathem, 1,257 9). Bahrſch. = d. Vor. 

᾿Αράλοχοες f. ᾽Αρχίλοχος. 

7 FEN τει, αι Lande Gilead in Φετᾶς, 
δν ρα αμα, 1. Salt Ios. 8,16, 8.5. 6. ‚deluavor. 

του, pl., Posid, b. Strab. 1, 42 ᾿Αραμμαῖοι, 
u. nad ασ, 16, 784 audy ᾿Αραμβοί, der einheimi⸗ 
[Φε Name der Syrier, Strab. 18, 627. 11, 184. 186, 
Ios. 1, 6, 4, Abyd. b. Moses Choren. 1, ο. 4. ©. 


Ansyıon 

27 papata, St. im glücklichen Arabien, Ptol. 6, 7, 
"Αραμβυς, f. St. in Mauritan. Tingit., Hann. 

peripl. δ. 


Αράλοχος 


Apapnos, m. 1) 6. des Sem, von weldhem die Ara⸗ 
mäer abftammen follen, Ios. 1, 6, 4. 2) 66. des Harmas, 
K. von Armenien, Abyd. b. Moses Choren. 1, ο. 4. 8) 
᾿Αράμι bebr. Name, N. Τ. Matth. 1, 8. Luc. 8, 88. 

"Apdva, St. in Drangiane, Ptol. 6, 19, 5. 

‘ Αράνδακος, m. V. des Euphrat, Plut. Δαν. 90. 
(Wiell. Rharantufsk.) 

᾿Αρανδίε, St. in Lufitenien, j. Durique, Ptol. 2, 
8, 6. 

᾿Αράνθιος, m. (Munde, f. ἤρανος), Mannen., 
Polemon ſchrieb einen an Ar. gerichteten Brief, Ath. 15, 
696, f. 

"Andnıov, η. 61. in Xethiopien, Bion u. Iub. Maur. 
6. Plin. 6, 85. 

᾿Αράνκιλις, früherer Name f. Aegypten, Hesych. (?). 

’Apsvras, m. Heber, Mannen. aus Gebryfia, Arr. 
b. Eust. ju Dion. 805. 

ντία, u. b. St. B. ο. Φλιοῦς ᾿Αράνταα, 
Hochheim, Ei. u. Gebiet des Peloponnes, nad) Paus. 
R 12, 4 u. St. B. das fpätere Phlius, 60. ’Apavrivor, 
ε. Β. 
᾿Αραντῖνος, Hochſtein, Hügel δεί Phlius, Paus. 


3, 12, 4. 

, St. in Lycien, Ptol. 5, 8, 5, Alex. Polyh. 
6.8t.B. @w. "Apafeis, St. B. (Nach Plut. fluv. 28 be» 
zeichnet ᾽Αράξα eine Pflanze: ‚Sungferndaß.) 

an „Apafon, (Werfer?), Volkin Illyrien, 

Alex. Poiyh. b. St. Β 

᾿Αράξην, gen. ου, ep. (Ap.Rh. 4, 138, Crinag. Anth. 
9,480) εω, Hecat. b.Soymn. 868 "4ραξες, εως, Zonar. 
hist, 18, 25 "Agalıs, dog, acc. ήν, b. Her. 1, 201. 
205 se, (6), meift mit ποταμός, nach griech. Erklärung 
(Strab. 11, 681) Reißert, orient.: Waſſerſtrom, 1) 
Fluß in Armenien, ber fich in das kaspiſche Meer ergießt, 
j. Aras, Her. 8, 86. 4, 11.40, Apd. b. Strab. 1, 61, 
Strab. 11, 491—8527, Plut. Luc. 26. fluv. 28, b., Ptol. 
5,18, 8, 3. D. Cass. 86, 52, B., App. Mithr. 108, Luc. 
d. mort. 27,8, Crinag. Anth. Pian. 4,61,5.,9. Die 
Ebene, welche er unterhalb Artaxata durchftrömt, Heißt 
von ihm τὸ ) vov πεδίο», Streb. 11, 537.681, 
die Landſchaft ἡ άραξηνΥ, Strab. 1 78. 11, 509, En 
Β. ο. 4ράγγαν. Die Ew. ᾿Αραξη 
St.B. s. 4ώρα u. Κύρου ar Adj. ——ãa— εἶνν 
St. B.s.v. 2) Sl. in Berfis, |. Bendemit, Btreb. 18,738. 
Hecat. b. St. Β. ο. Müxos, bei Berfepofis, D. Sic. 17,69. 
8) δι. in Schthien, wahrſch. die jegige Wolga, Her. 1, 
201.208, δ., der Ararcs u. Jaxartes unter einander ver⸗ 
Zeng ſ. D. Sic. 2, 48. Strab. 11,512, Ap.Rh.a.a. 

D., (Metrod. in Βελοι, dazu meint, εδ fei ber Thermo 


m 


"Άρατος 


bon), Arist. meteor. 1, 18, Ephor. 6. Soymn. a. α. Ὁ. 
4) der heutige ἄθαδις in Mefopstamien, Xen. Ansb. 
1,4, 19. 5) ber Beneios in Theffalien, Streb. 11, 531, 
St. B. 6) 6. des Pylos, von welchen der Fluß feinen 
Namen haben foll, Ctesiph. b. Plut. fluv. 28. 7) ein 
8. von Armenien, von welchem ber früher Baltıus ge» 
nannte Fluß Arares benannt fein foll, Piut. fuv. 28. 
8) ein Medier, Nonn. 28, 81. 

"Αραβος, (d), Raufhenberg, 1) Worgebirge in 
Elis, j. Sap Kalogrie, Pol. 4, 59. 65, Strab. 8, 386 - 
837.888. 10, 458, Paus. 6, 26, 10, Ptol. 8, 16,5. 3) 
Diannsn. in Aegypten, Xen. Ephes. 8, 12. 

"Αραπλοε, Ort an der Weſtkuſte des thracifchen Cher⸗ 
—8 μα 67. (Palmer vermuthet ᾿ἀνάπλους, Auf» 

ahrt 

"Apaws, äolifh = "Apayp, Grammat. Meerm. 

1 

. , αρος, ὁ, δ. Herin. π. μον. Ad. p. 80 dat. 
heterokl. Αράρῳ, δ. D. Cases. "Apapıs, w.f. 1) mitm. 
ohne ποταμός, δΙ. in Ballien, j. Saone, Strab. 4, 186. 
192 u. ff., Plut. Caes. 18. 26. flur. 6, Ptol. 2, 10, 4 2) 
ein Geite, bon welchem der früher Brigulus genannte 
dluß rar heißen ſoll, Plut. Βαν. 6. 

τ, Gebirge in Armenien, Ioann. Antioch. 
fr. 2 (hist. fr. ed. Müll. τν, 541). 

᾿Αραρηνή, f. Landfehaft in Arabia felix, Strab. 16, 
781. 
"Apapıs, dos, acc. ıv, ὁ, --4ραρ, w. [., D. Cass 
98, 82. 44, 42. 40, 50. 


‚5,81. im " europaiſchen Sarmatien, Nebenfl. 


des Iſter. Her. 4,4 
eo, n m. 1. Dralle, Athener, S. des Ariflo: 
phanes, Dichter der mittleren Komdbie, Dicseareh. in 
Schol. Plet. p. 881 ed. Bekk., Ath. 8, 128, ο. 6, 287,3, 
δ., Suid., f. Mein. 1, p. 848. 
"Aoas, 


αντος, m. Hebel, Autochthon in BHlins, | 


&rünber von Arantia, Paus. 2, 12,4, St.B.s. 'Agas 


δυρέα u. “4ραντία. 
‚St. in Gappaborien zwiſchen Φά[ατια u. 
Comana, Ptol. 5, 7,8. 


"Ap6oxa, 7, Tempel ber Affyrier, Ios. 10,1, δ.(Αρά- | 


πι ὁ, K. von Affyrien u. Damascus, Ios. 9, 12, 


— ου, (O, b. Xen. Cyr. 6,1, 86. 87.8,14, 
B.aud) ᾿Αράσπας, voc. ſtets α, Meder π. Feennd tet 


Eyrus, Xen. Cyr. 5, 1, 2 u. ff., Plut. de prof. in virt. 
15. curios. 18. 

"Apdra, f. Bunfd, Spartanerin, Inser. 1484. 

, (deut. ), τό, b. Plut. Arat. 58 ᾿Αράτιονι 
en des Aratus in Sicyon, Paus. 2,9, 4, vgl. mit 
‚81 

’Apäraos, m. Wũnſchmann, Kreter, Inscr. 2599. 
— Anderer, Anth. spp. 286. 

᾿Αρᾶτήριον, m. Fluch plat, Ῥΐαῦ in Athen, Pist. 
Thes. 85. ©. Αρητήριο». 

"Αρατθοε ὁ notauos, Fluß in Epirus, Strab. 7, 
825 (Andere ᾽αραχόος, w.f.), Dion. Call. Ηε]]ετ. 49. 
6.  4ραιθος η. —8 


᾿Αρᾶτιος, Wũnſchmann, ein Theſſalier, Pror. 
app. ν 20, f. άρατος. ()Αράτιον f. unter "4pc- 
τειο». 


Apärls, 1. Wunſch, aus Ephefus, Inser. 2995. 
, ᾿Αρᾶτογένην, ους, m. Wünfchling, Ross Inser. 
179. 

"Apäros, (ἄρ), m., ion.”dontog, w. ſ. Wunſch, 
1) Zeteis, ber belannte Dichter, Strab. 14, 671, 8. 





᾿Αράτοῦ 


Freund des Antigonus, Plut. 1, 2, 8, δ., des Theokrit, 
Theoer. 6, 9. 7, 98, δ., ſ. D. L. 1, 4. 8, 8., Long. subl. 
10.26, Plut. qu.symp.5,8,8, ὅ., D. Sic. 4,80, Ath.11, 
489,d, ὅ., Sext. Emp. dogm. 2, 204, 4. 2) ὁ Zıxv- 
ὤνιος, berühmter Feldherr der Griechen, Pol. 1,8. 2,40. 
36, 1, δ., Hermipp. b. Ath. 4, 162, ο, Plut. vit. Arat.4 
u. [., δ., Strab. 8, 882, ὅ., Polyaen. 6,5, auch dzoe- 
εβύτερος genannt, Pol. 4, 67. 5, 1.80, 65. des Kleinias, 
Pans. 2, 8, 2. 6, 12, 8, ο). der Sage nuch des Aefculap, 
Paus. 2, 10, 8. 4, 14, 8. — Berfafler von Dentmürtigs 
keiten, Pol. 1, 8. 2,2. 40. 47, δ., Plut. Cleom. 17. 19, 
d. Phot. bibl. 160, 4. — Seine Bildfäufe, Paus. 2, 7, 
5.6, 13, 5, Piut. Arat. 14. — Seine Leute od. Anhänger 
οἱ περὶ τὸν "Apator, Pol. 4, 76. 82.6, 1.7, δ., Plut. 
Arat.22, Polyaen. 6,5. 8) &. des Borigen, ὁ νεώτερος, 
Ρο. 4, 70. 5, 1, ὅ., Plut.Arat. 49, ὅ., 4) Halllarnaffler, 
Dem. 86, 28. 5) Urgiver, Inser. 217. 6) Schriftfteller 
eus Knidos, der über Aegypten geichrieben, Anon. v. 
Arat. poet. — St. Β. s. Γάργαρα. 7) Anderer, Dem. 
ερ. 5, p. 1489. 

᾿Αρᾶνον τεῖχος, Wünfhenburg, Ort im thra⸗ 
ων Gherfones, Ep. b. Paus. 6, 19, 6 (Anth. app. 
187). 


᾿Αράτριοι, Bolt im (19 δβί. Theile bes perfifchen 
Rede, sanser. Arästräs, pracrit. Aratts, Απο. (Arr.) 
per. mar. erythr. 47. 

᾿Αράτων, ὠνος, m. Bünfhmann, Smyrnäer, 
Inser. 8141. 

"Apavdxas, ol, celtiberifches Volt, Pol. 86, 2. 

᾿Αραν[ῶνα, St. in Liburnien, Pol. 2, 16 (17), 10. 

᾿Αρανηνὴ ἡ στρατηγία, in Kleinarmenien, Prol. 


8,7,11. 
’ als Uce. u. als ©. des Amphithemis if 
neqh Sehrö zu lefen bei Agroet. in Herdn. π. µο». λέξ. 


p. 11,9. 

’ Aus (7 ᾽Αρανκίδει), Volk in Afrika zwi⸗ 
ſchen Marmarika u. Syriica, Ptol. 4, 4, 9. 

® m. Küfenfl. in Gallia Narbon., j. He⸗ 
τε, Ptol. 2, 10, 3. gi. Auraris b. Mel. 2,5, Plin. 
3,4. 

Δρανσίων, ©t. der Gavaren in Gallia Narbon., 
j. Orange, Strab. 4, 185, b. Ptol. 2, 10, 14 4ρανσίων 
πολωνία genannt. 

᾿Αράφοα, f.(Raffeln?), Infel bei Karien, Parthen. 
b.St. B. Ew.’ St.B 


‚St.B. 

Δραφήν, ἥνος, m. (Raufhenplat, f. ἀραβέω, 
Arcad. p. 115 kennt ein Wort ἀράφη), 1) πετ der 
Bundert Heroen (Heros eponymus), Herdn. π. uo». 
ME. p. 11, f. Ross Dem. Att. p. 61 u. 114. 2) attifcher 
Demos der ägeifchen Phyle an der Oſtküſte, j. Raphina, 
δι Β., Bekk. en. 1, 888 (Suid. ἀραφήνιος), Ew. 
f ‚vor, Isae, 9, 18 u. fr. δ. Harp. ο. v., Suid,, 
αμ, Seew. x, n. 1165. 150. 188, Boͤckh Staatsb. χι, 
s.b. tab. 4 u. ὅ, Ross Dem. ΑΕ. η. ὅ. 10, fen. ” 
φηνίε, St. B., davon ᾽4ραφηνίδες "Aus, Callim. 
Dian. 8, 173, f. Mat. Adv. ’Apapiivade, nad Ar., 
Dem. 48, 70, St. B. — ᾿Αραϕηνόθεν, von, ᾿Αραφηνή- 
σιν͵ (2), in Ar., St. Β. 

" θου, m. Reißert, 1) d"4o. ποταμός, BI. in 
Spirus, der in den ambracifähen Meerbuſen mündet, 
j. Iıte, Po1.22,9, Ριοἱ. 8, 14,6. 6.4ρανθος u." 4ρατ- 
Φος. 2) St. in Aetolien, Ptol. 8, 16, 14. 

᾿Αραχναῖον, τό, b. Assch. Ag. 809 "Apayvaior 
αἶπος, "Spinneberg, Grenzgebirge zwiſchen Argolis 
π. Korinth, Paus. 2, 15, 10, Callim. b. 8t. B. 

Αράχνη, 1. Spinne, lydiſche (maͤoniſche, perfifche, 


Άρβθλα, 115 


Bebylonifche) Jungfrau, T. tes Idmon, berühmte Webe⸗ 
rin, Nonn. 18, 215. 40, 808, Luc. Tragoed. 817, Ον. 
Met. 6, I u.ff., Virg. Georg. 4, 246. 

"Apayvos, m. (Spinne), Kreter, Eust. 

᾿Αραχωσία, (7), altperf. Harachwatis, 1) die fuͤd⸗ 
öftlichfte Provinz des perfifchen Reichs, füpl. von Gedro⸗ 
fla, j. Kandahar, u. die ſũdweſtlichſten Theile von Kabus 
liftan, Pol. 11, 84, D. Sie. 17,81. 18,8, Strab. 11, 
516, Piut. Eum. 19, Arr. An. 5, 6, 2, Polyaen.4,6,15, 
App. Syr. 66, Isid. Char. mans. Parth. arg.u.19, Marc. 
Her. per. m,ext.1,81.84, Ptol.6,20,1,d. &w. (οἱ) Αρα 
xwrol, Strab.11,518.15,721-725, Arr.An.8, 8,4.11, 
8, δ., St. B., 6. Arr. 6, 15, bu. St. Β. ο. 4λεξάνδρειαν 
auch "Apdxeror betont, ferner ᾿Αραχῶται, dr, Ariat. 
b.an. 2, 1, D. Per. 1096, Nonn. 26, 148. 90.810, St.B., 
od. endlich ᾿Αραχώσιοι, Plut. Alex. virt. 1,5, Dexipp. 
b. Phot. 82, An. (Arr.) per. mar. rubr. 47, Suid., St.B. 
2) die Stabt daſelbſt. St. B., f. 4ραχωτοί. 
Bun paxerot, (ol), Stadt in Arachoſia, Strab. 11, 

᾿Αράχωτοε, b. Isid. Charac. u. Ptol. ᾿Αραχωτόν, 
1) "Apaymtdg, (6), Il. in Arachofla, |. Aracandab, ber 
πώ in den Hindmend ergießt, St. B. u. Isid. Charac. 
mans. Parth. 19 u. daf. Müll. Er bildet einen See, ver 


᾿ἀράχωτος κρήνη hieß, Ptol. 6, 20, 2. 3) (ἡ), St. in 
ud 


ofla, f. Apaywesa, Ptol. 6, 20, 6, aber 8, 25 
᾿Αραχωτός betont. 

"Αραψ, αβος, 1) Adj. δώρηξ, Nonn. 86, 826 N- 
σιος 4ρ. πυθµή», ebend. 21, 102, ἱπεδε[. λαός, ebend. 
47, 629, ο). ποιµήν, τέχτων, πρόμος, ebend. 21, 
117. 86, 408, δ., 80,280. — Κρόνος (d. i. Sol), ebend. 
40, 598, d. 2) (ὅ), ber Araber, Babr. fab. 8, Manass. 
Const. erot. 9,58, D. Sio. exc. 84 (hist. fr. ed. Müll. 
II, praef. xxıv), Luc. philops. 17, 6. ©. "Agaßes. 8) 
Sclapenn., Orelli Inser. lat. K. 

"AeBa, ης, f. 1) St. auf der Infel Scarbona, j. Arbe, 
vor der Küfte Liburniens, Ptol.2,16(17),18. 2)=='Ageon, 
6ι. in Achaja, Paus. 7, 18, 6. 

᾿Αρβαϊάκιοα, m. Sfaurier, Said. aus Eunap. p. 
117. 

᾿ a, St. in Arachoſia, Ptol. 6, 20, 4. 

8 as, m. Satrap von Medien, Xen. An. 7, 
‚26. 
αν ὁ ‚f eetiberifie Statt, Iub. Maur. 5. St. B. 


Baxatos, St.B. 

Ἀρβέκην, ου, ion. (Nic. Damasc. fr. 10 5. Mall. 
hist. fr. πι, 860) ew, voc.’Aoßaxn (ebend. fr. 9), (0), 
1) Seldberr ber Meder unter Sardanapal, Τεδίε KH. Affy« 
rient, D. Bic. 2, 24 u. ff., Strab. 16, 787, Nic. Damasc. 
fr.8— 10 (hist. fr. ed. Müll. τατ, p. 857 u. ff.), Alex. 
Polyh. b. Agath. 2,25, Ath. 12, 528, f.u. ff., Suid. — 
Seine Leute οἱ περὶ τὸν 'Aoßaxnv, D. Sic. 2, 25. 26. 
2) Feldherr des Artarerres Dinemon, Xen. An. 1, 7, 12, 
Plut. Artax. 14. 8) ein Sunuche, welcher den Arfaces 
töbtet, Lac. Icar. 16. 

᾿Αρβάνδην, ου, m. &. des Augarus, D. Cass. 68, 21. 

’ νιον, π. St. am Bontus, Cw. u. Adj. ᾿Αρβά- 
vos, dab. ᾽αρβάνιος dxon, St.B. 

’ νο, pl. Volteſtamm ber Ligurier, Theop. b. 
St. B. (Derf. Hat nach einer andern Stelle auch Appa- 


Tavol, f. Müll. hist, fr. 1, 815.) 
᾿ pıos, m. Berfer, Ctes. (42, a. 82). 
ἕ u. Philist.d. St. Β. nebft Suid.’ApBAm, f. 


Stäbihen in Sieilien, deren Einw. durch bie Arglofigs 
keit, mit welcher fie fich leicht täufchen ließen, berũchtigt 
waren. Daher das Sprichw. τέ οὗ γενήσῃ Ivy οἷς «ρ- 


8% 


116 


βέλας, Plut.prov. 180 (2% 80), Apost. 16, 75 (vgl. mit 
18,5 58, wo τό nicht dabei fteht), Suid. Ew. ῬΑρβελαϊῖον, 
t. B. 
᾿Αρβέρνοι, die Arverni, galliſches Volk in Aquita- 
nien, Plut. Caes. 26. 6. 4ρουερνοί. 
"Apfßnia, wor, (t«), b. Ρο]. 8, 21, 8 n άρβηλα, 
u. b. St. B. 6. Anuntgsag " , 1) Ὀτι[Φα[ 
(κώμη) im nördlihen Affyrien, |. &rbil, D. Hal. 
de Dem. et Arist. ο. 12, D. Sic. 17, 88, Strab. 16, 
787 u. Π., õ., Piut. Alex. 81, δ., Arr. An. 8, 8, 
7. 16, 8, ὅ., Ael.v.h. 8, 23, Ptol. 6, 1, 5, Lue. 
d. mort. 12, 8. rhbet. pr. 5, Polyaen. 4, ὃ, 6, ὃ., 
D. Cass. 68, 26. 78, 1, 9. δω. ’A ββηλέται, | St. Β., 
ſem. ᾽Αρβηλίτι, ος. Dah. die Lanpfchaffn Yoßn- 
λὲεις χώρα, Ptol. 6, 1, 2, Ar. b. Phot. bibl. 71, 27, od. 
bloß η deßnkitis, D. Sic. 18, 39, Plut. Pomp. 86. 
Adj. ᾿Αρβηλιτικόε, ό», St. B. 2) Ortfchaft (κώμη) in 
@aliläa, los. arch. 12,11, 1.14, 15, 4. b. Ind. 1,16, 2. 
vit. 60. Dah. —2 ᾽σπήλανον, Ios. vit. 87. 
"ΆἈρβηλον, 6, wahrſch. orient., fonft ἁθπί. Kniep, 1) 
©. des Acgpptus, Apd. 9,1, δ. 2) K. von Armenien, ©. 
des Anebus u. 0. des Ninus, Abyd.in Euseb. chron.p.86. 
— V. des Pylos, Örofvater des Arares, Ctes.in Plut.fluv. 
233. — Heerführer der Armenier, οἱ ἀμφὶ ΄Αρβηλο», 
Arr. ad. Alan. 12. 8) Athmoner (Attiter), Gründer von 
Arbela, Strab. 16, 787, Bt.B. 
Ἀρβιόνης, ου, ὁ προσαγορευόµενος, Herrſcher 
in Alten, D. Sic. 2, 8 
"Apßies, pl. Bolt Setroflens, Strab. 15, 720, Nonn. 
"26, 167, b. Plin. 6,25, 95 Arbii. ©. "doßiras. 
"Apßıs, 605, 5. PtoL.8 ‚21,14 ’Apßie, 1) ὁποταμός, 
σί. Gedrofiens, f. "Agaßıs, Strab. 16, 720, Plin. 6, 
26, 109.7, 2. Untere "’Aptaßıs. 3) 4ρβες ο). 4ρβές, 
ἡ, St. am linten Ufer des Arbis, j. Urmara (f. Müller 
Geogr. p. 888), Ptol. 6, 21, 5. 8, 21, 14, Marc. Her. 
per. m. ext. 1, 82, nad Iub. Maurit. b. Plin. 6, 26 von 
Nearch gegründet m. 
"Αρβιτα ὄρη, Öchirge in Gedroſien, b. Amm. Marc, 
28, 6 montes Barbitani, Ptol. 6, 21, 8. 
’Apßiras, Bolt in Gedroſien, D. βίο. 17,104, Ptol. 
6, 21,4, D.Per. 1096. 
"Apßırlav, ίωνοςι m. Feldherr unter Gonftantius IL, 
Zosim. 4 4, 7,5, Eunap. fr. 83 (hist. fr. Iv, p. 27). 
s, 5, ein Franke unter Balentinian, 
Ioann. Antioch. fr. 187 (bist. fr. τν, 609 u. ff.) ©. 
"ABooydarns. 
"Apßote, St. in Perfis, Ptol. 6, 4, δ. 
βονκάλη, f. St. der Barcier in Hisp. Tarrac., 
j. Villa Fasila, Pol. 8, 14, St. B. Bei Liv. 21, 5 Ar- 
bocala. 
᾿Αρβονπάλην, m. &. bes Darius Codomannus, Arr. 
An. 1, 16, 8. donß;, Prol.4,7 
08, —= aßic, Ptol. 4, 7,19. 
ον , νου, ὁ b. St.B. — 2 — St. in Illy⸗ 
tien , Vol.2.11. Ew. Apßovios u. ᾿Αρβωνίτην, St.B. 
s, pl. att. b. Eur. Ion 1580 ᾿Αργαδὴν, 
Bauern, einer deralten vier attifhen Stämme, St. B. 
κ. αἱγικόρεως, Poll. 8, 109, Inscr. δ668---δ666, b. 
Piut. Sol. 23 heißen fie Ἐργάδως 
᾿Αργάδην, gen. cu, m. Θα μετ, 1) ©. des Son, von 
welchem die Moyadeis benannt fein follen, Her. 5, 66. 
2) δι. im perfiichen Sittake, Ael.n. en. 16, 42. 
va, ©t. in Margiane, an ber Wergränge, 
Ρίο]. 6, 10, 8. 
"Apyalov, τό, mit u. ohne ὄρος, BWeiffenberg, 
Gebirge in Cappadocien, hoͤchſter Verg in Kleinaflen, j. 


᾿Αρβέρνοι 


᾿Αργέα 


Ardſchiſch. Strab. 2,78. 12, 638, Prol. 5, 6, 8, διὰ. 
Zweifelh. in Hes. th. 484. 

"Apyaios, m. Weißer, 1) ©. des Temenus, ᾖ. 
Aygaios, w.f., Paus. 2, 28, 3. 2) Könige von Mac 
donien, α) S. bes Brrdillas, B. Bhilipps L, Her. 8, 189, 
D. Sic. 7, 17, Porphyr. Tyr. b. Synceil, 261, d, we 
falſch 4ργεῖος ſteht. Ὁ) 6. des Archelaus, welcher (898 
v. Ghr.) Amyntas IL die Herrſchaft entreißt u, von dieſem 
wieder vertrieben fpäter (859) als Prätendeut auftritt, 
Dem. 23, 121, D. Sie. 14, 92. 16, 2. 8, Theop.b. Harp. 
s. v., Polyaen. 4, 1. — c) Vater des Geralleides, Arr. 
An. 7, 16, 1.— Angeſehener Macetonier unter Antigo⸗ 
nus, D. Sic. 20, 21, — unter Btolemäus Philopator, 
Baus. 1,7, 1. 8) Ntbener, Bambotabe, Ross Dem. 

tt. 6. 

Apyets, f. Beislingen, 1) Inſel bei Lycien, 

Ew Αργαίτην, St. Β. 3) --- ᾽4ργίου νῆσος, w. ſ. 


8ι. B. 
᾿Αργόλειος, m. Härtels (6. eines Argelos), In: 
ſchr. v. Tricca, in Revue archeolog. 1844 p. 817, we 
Keil Inscr. ὑοεοῦ. 65. 76 “Apnaksıos vermuthet. 
"Apyakos, m. Härtel, 6. des Amyelas, K. von 
Sparta, Paus. δ, 1, ὃ. 
᾿Αργανθάν, St. B., gew. ᾿Αργανθώνειον (Ap- 
Rh. 1, 178, Suid.) ot. ᾿Αργανθώνιον ὄρος, Strab. 
12, 564, Weißblüthner, Gebirge in Bithynien, j. 
Katirli. Dav. Adj. "Apyavdäyaos, dab. — 
vesog κρήνη, Suid. (Auch "Apyavdavıaxös, SiL Ital. 
Pun. 8, 896, K. 
᾽Αργανθώνη, f. Weißblüthchen, fhöne Jung⸗ 
frau in Myſien, Simyl. carm. b. Bergk 66, 8, Parthen. 
erot. 86, Eust. ju Dion. 822. 809. Von ihr [οί das 
Gebirge Arganthon feinen Namen haben, St.B. 
νθώνιοφ, m. Weihblüthner, KR. von τει. 
teffus in Spanien, berühmt durch fein Hohes Alter, Her. 
1,168 u. ff, Strab. 8, 151, App. Iber. 2, 68, Phleg. 
Trall. fr. 29, 4 (hist. fr. ed. Müll. Πα, 610), Luc. macr. 
10, Themist. or. 2, p. 88, 2, 9. Suid. nennt ihn fälfch- 
lich ᾽Αγαθώνιος. 
vraßärns, m. ähnl. Schneefuß, Inser. 
2919, b. 16. 
λΑργάντη, f. St. in Indien, Hecat. b. δὲ. Β. Ew. 
5* od. ᾿Αργαντίτην, δι B. 
Αργαραύσδακα, δι. in Mevdien, Ptol. 6, 3, 18. 
pyapıllv, = ὄρος Ὑψίστου, Berg in Ῥαΐά, 
ine, Alex. Polyh. b. Eus. pr. ev. 9, 17, δ. Damaac. 
v. Isid. 141 ögog ’ ον genannt. Suid, Dagegen 
etllärt "doyagıllr für einen Vollsnamen. 
᾿Αργαρικὸᾳ ὁ κόλπος, bie heutige Ballsbay in Ins 
dien, Pol. 1,18, 1. 
οὗ, (), b. Plut. Dem. 4 auch 4ργας betont, 
u. b. Suid. ᾿ἀργάς, Weißling (f. Lob. path. 497), 
1) ein ſchlechter Dichter u. Sänger, Piat. Dem. 4, 
Alex. u. Phan. b. Ath. 4, 181, b. 44, 688, Ὁ. c, 
Hesych., Schol. Acsch. 2, 99. 3) Spottname des De 
moßtbenes, viel. wegen ber modiſchen äußern Haltung 
u. Kleidung des jungen Mannes, παᾧ Andern Schlange 
oder Müßiggänger (Pflaftertreter), Aecschin. 2, 99, 
Plut. Dem. 4, Harp., Suid., Hesych., Schol.gn Asschin. 
2, u. gu Demosth. 18, 180. 
(öns, m. Weißlinger, Bein. des Kriafos, 
Nonn. 32, 187. 
hr Aa f. ion. (Eratosth. ed. Bergk 59,2) £n, 
Weifenborn, Quelle in Bbotitn, Aleiphr. 1, 1; 
Et. Μ. 
’Apyla, dor, —’Aoyela, 1) Adj., Pind. b. D. Hal. 


Αργεαδης 


comp. τοι», 231, 3) Irauenn., Ross U, 1968. K. ©. Ahr. 

Dial. Π, p. 566. 
᾽Αργιάδην, ου, m. Weißlinger, 1) 6. eines Ars 

geas, Xycier, 1.16,417. 2) ᾿Αργεάδαι, ol, dat. pas, 
(orac. Sibyll. b. Paus. 7. 8, 9), berühmtes Herrfcherges 
ſchlecht m Mlacedonien, Strab. 7, 329, fr. 11, App. Syr. 
68, St.B. ϱ.᾽αργέου. 6. ᾽ἀργέας. Im sing. 4ργεάδης 
von Alerander,, Plut. Alex. fort. 1, 10. 

᾿Αργιάθαι, pl. Weißlinger, Boll in Arkabien, 
Paus. 8, 28, 7. 

"Apylas, ου, m. Weiße, 1) K. von Macedonien, St. 
B. Won ihm οἱ ᾽άργεάδαν, 2) ein Anderer, Δε]. b. 
Said. κ. "άμιλλα, wo Anbere 4ργαίου. 8) ᾽Αργέου 
ρῇσος, Weißeiland, kleine ägyptifche Infel bei Kar 
nobul. Ew. ᾽Αργιῶται, von Argeas fo benannt, 

t. B. 

'Apyda, ion. (1. 2, 161, d., Hes. th. 12, Her. 6, 
b2, u. auch Apd. 8, 6, 1, 8.) είη, 1) fem. sn άργεῖος, 
w.ſ. Dah. ἡ ’Apyela als Bein. der Here, Paus. δ, 18, 8, 
Strab. 5, 215, vgl. mit II. 4, 8, ὅ., Hes. th. 12, Buid., 
Palseph. 48, 2, 1,9%. 2) Subst. 9) verfl. χώρα, bie 
Landſchaft Argolie im Peloponnes, Blandenau, 
Thae. 6, 7, Xen. Hell. 4, 7, 4, Arist.h. an. 8, 16, Po]. 
4,36. 5, 20, Strab. 9, 134. 8, 871, δ., D. Sic. 12, 81. 
14, 97, Plut. Cleom. 25, Paus. 2, 16, 2. 20, 1, D. Sic. 
exc.4, Pol. 8, 160, 11. 20,9. b) & ᾽Αργεία, die Ars 
gieerin, Theoer. 15, 91, im plur. '4oyelas, Aesch. 
Suppi. 274, als Ueberfehr. in Plut. mul. virtt. 4, u. 
ε) Eigenn, Blanca, α) T. des Adraftus, Apd. 1, 9, 18. 
8,6, 1, Hellan. u. Mnas. in Schol. Eur. Phoen. 71 u. 
410, Schol. IL. 5, 412. β) T. des Autefion, Gem. des 
Anfodemus, Her. 6, 52, Apd. 2,8, 2, Paus. 8, 1,7. 
4,8,4, Diogen, Vind. 1,88. y) Mutter des Belasgos, 
von weldger Argos benannt fein foll, Schol. Il. 2, 681. 
ϐ) Gem. tes Inachos, M. der Ino, Hyg. f. 146. ε) 
Gem. des Polybos, M. des Argos, Hyg.f. 14. ὃ) eine 
Nymphe, St. B. 5." YAdsis. — ©.’ αργία. d)’deoysims, 
eine Art prachtvoller Irauenſchuhe, Hesych. 

ι v, m. Weißenfels, Name eines Berges, 
Et. M., An. Cram. 2, 268, f. Lob. parall. 1, 190. 

' ‚m. Blante, Mannen. auf einer acyäifche 
Münge, Mion. ıı, 162. 
Apyaswolıs, f. ſpäterer Name für Argos in Gilie 
ten, St. B. s. Aꝑyoc. 

Apycos, 1) Adj. εἴος, εία, ion. είη, εἴον, üol. 
᾿Αργέιος, f. Eust. 28, 88, Greg. C. 605,» u. Ahr. 
Dial 1,p. 105, n. 1, fo wie in Eur. EI. 700 ed. Nauck 
Αργηίων ὀρέων», wo 9. ᾽ἀργείω» Iefen. ---4ργείων 
4αναων, Od. 8, 578, d. b. der in Argos wohnenten, 
ähnl.’4ey. Νεμέα, Pind. fr. ıv,8 (45); vgl. mit Paus. 
10, 10,4 u. D. Sic. 14, 92. Dab. ’Apyeios κόλπος 
Ξ- Αργολικός, w.f., Pind. P. 4, 86, u. γαῖα, χώρα, 
29er u. ἆθπί., = ἡ ᾽αργεία, w. f., Aesch. Ag.506, ὅ., 
-ur. Or. 1508. Fl. 410, Soph. fr. 270 ed. D., Sceyl. 49, 
vgl. mit Pind. N. 10, 86, Eur. ΕΙ. 88, 9. Acht. ᾽4ργ. 
πόλις, Aesch. Choeph. 1046, Eur. Suppl. 808, 
se/yn, Rur. Herc. f. 16, οὐ. ἡ ὁδὸς ἡ "Apyela, Plut. 
mull. virtt. 4. — Berner αΑργείη "Ελένη, Il. 2, 161. 
08.4,184, Arab. in Antb. Plan. 4, 149, d. ϱ. die Pe⸗ 
Isponnefterin, u. Σφὶγξ 7 Aoyela d. h. die vom Cadmus 
sch Hellas gebrachte, Palaeph. 7, 7, od. Aoy. θεα, 
Eur. LA. 789 u. ᾽αργείο δεός, Aesch. Suppl. 298, 

ſ. deysla, audy "Aoyeios 4ρης, Eur. Herc. 275 u. 
4αίμωνς, Leon. ep. ΤΠ, 548. Aehnl. ’Aoy. ἀνήρ, 
Acsch. Rum. 757, Christod. eophr. 260, u. άνδρες 
4ργεῖου, Her. 7, 180, od. παῖς, Theocr.13,49, κόραε, 


117 


Eur. Suppl. 185, Ἱερεία, Plat. Ax. 567,c, πρέσβεις, 
ὄχλος, λεώς, στόλος u. |.w., D. Sic. 11, 8, Eur. Or. 
119. Phoen. 91, ὕ., Aesch. Eum. 290. Suppl. 828, d., 
A. Dah. ſprichw. Aoyelce φορά, von Haͤndelſuchern, 
als welche die Argiver beruͤchtigt waren, Apost. 8, 76, 
Diogen. 2, 79, Paus. b. Eusth. ΠΠ]. 2, 659, Hesych., u. 
’Aoysios pwges, von offenbaren Böfewichtern, Macar. 
2,28, Suid., od. ‘4py. «ὔχημα, Eur. Phoen. 1137, 
ὀνείδη, Eur. Tro. 418. Selten in Brofa, wie αὔλοί, 
Paus. 4, 27, 7, u. θρῆνος, Aristid. or. 19, p. 454. 
II) Subst., 1) der Argiver, a) im sing. τώργείου d.i. 
τοῦ ᾽4ργ., Pind. 1.2, 15, vgl. mit Plut. Ages. 31, Ἡ., 
gew. mit dem Artilel dem Eigenn. angefügt, wie Dem. 
59,88, D.L.1,1,n.8.9, 11, δ. 81, A., doch auch ohne 
denfelben, wie D.L. 1, 1,n. 14. Die Begeihnung galt 
nicht eben als ehrenvoll, dab. Eur. Or. 904 ᾽άργεῖος 
οὖκ ᾿Αργεῖος. b) im plur. dat. oss, ep., ion. u. bei 
Tragg. οισε, vor Bocalen u. am Schluffe (Od. 15, 240) 
οισι», doch b. Qu. Sm. 6, 77,8. am Schlufle osas, acc. 
bor. τὼς ᾽άογείως, Thuc. 6, 77, bei den Attikern gem. 
u. bei Plat., Andoc., Lys. βείδ ohne Artikel, u. fo auch 
meift Xen., Iso., ber nur 16, 1, π. Dem., ber nur 6,9.15 
den Artikel Hat. Die Spätern Haben ihn öfter, obwohl 
auch hier ’Apy. ohne Artikel häufiger als mit bemfelben 
ficht. Sie bezeichnen a) zunaͤchſt die Bewohner der Er. 
Argos, Il. 6, 159, Flgde, gew. aber die Einwohner bes 
argivifchen Staats, u. weil die Argiver das vornehmfte 
Bolt vor Troja waren, wie Ayasod alle Griedhen, Ἡ. 2, 
852. 17, 821, d., Strab. 8, 869. Sprichw. war ργεί- 
ους ὁρᾷς von denn, bie mit Spannung auf etwas 
Schreckenerregendes hinbliden, denn die Argiver waren 
als diebiſch verfehrieen, Soph.in Prov.app.8,85, Macar. 
23, 88, Suid. Ein anderes Sprihw. ὡς την ᾽αργείων 
ἀσπίδα καθελὼ» σεμνύνεταε, nad) Plut. prov. 126 
von einem Elitencorps terfelben, welches dank hieß. β) 
nach Hesych. eine befondere Bürgerflaffe. y) bei ten 
Römern die bölgernen Figuren, welche in den Tiber ges 
worfen wurden, D. Hal. 1, 88, Plut. qu. rom. 82. 2) 
Eigenn. Glank), 9) 6. tes Likymnios, Geführte des 
Seratles, Apd. 2, 7, 7, Andr. in Schol. Il. 1, 52. b) ein 
Sentaur, D. Sic. 4, 12. e) S. des Deiphontes, Paun. 2, 
26,6. d) ©. bes Pelops, Pherec. in Schol. Ambr. u 
04.4, 22. ο) 6. der Niobe, Pherec. in Schol. Eur. 
Phoen. 162. f) ein Agrigentiner, D. Bic. 15, 87. g) ein 
Eleer, Xen. Hell. 7, 1, 88. 4, 15, 6. h) Attiker, a) ein 
attifcher Redner, Ar. Eccl. 201. β) ein Archon, ©. eines 
᾽Αργεῖος, Tritoryfier, Meier ind. schol. 1851, n. 48, 
Ross Hell. 1, 68. i) 8. von Macebonien, 65. des Perdik⸗ 
fas, B. res Philipp (f. "Aoyatos), Porph. Tyr. fr. 1 
(hist. fr. 11, 690). k) ein Sieger im Wettrennen, Paus. 
δ, 11, 10. D ein Erzgießer, Schüler Polytlets, Plin. 34, 
8, 19. m) ein Freigelaffener, welder Galbas Leichnanı 
begräbt, Plut. Gelb. 28, Tacit. hist. 1,49. 8) cin Wurf 
im Würfelfpiel, Hesych. 

᾿Αργείρον πόλις, St. in Intien, Ptol.7, 1, 11. 

"Apyas, Blandenheim, Stadt in Theffalien, 
Hesych. 

"Apyabövrus, συ, voc. ᾽Αργειφόνία, H. bh. in 
Vest. 29,7, Orph. h. 28, 8, Luc. Tim. 82, m. @ilbote, 
nach fpäterer Sage Argostödter (noch andere Erkl. f. 
6. Hesych.), Bein. des Hermes, Il. 2, 108. Od. 1, 84 u, 
daf. Ameis, Hes. op. 77, Orph. Arg. 138, Apd. 2, 1,8. 
6. Lex. 

’Apyelov Aöyos, eın Ὀτί ın Troas, Palaeph. 17, 2. 

᾿Αργείωνει, = ᾽Αργεῖον,, St. Β. ο. Aoyoc, 
Hesych. 


᾿Αρχείωνες 


118 Αργειωνη 


᾿Αργαώνη,:- ᾽ἀργολίς, Antim. b. St. Β. ο. ἄργος. 
2 Αργεῖος, St. Β. ο. 4ργος. Fem. 

"Apyaärıs, Schol. Ap.Bh. 1,40. 
Aman, L. Berta, T. tes Thetpios, Apd 2, 


᾿Αργελία, St. im zweiten Klima Sermaniens (Ges 
biet der Zongobarten), Ptol. 2, 11, 28. 

‚m. Blandarbt, Baumeifer des Aesctie 
lapstempels i in Tralles u. Schriftfteller über Architectur, 
Vitrav. VII, praef. 12. 

ſ. Οὔξαμα. 
᾿Αργένηε, ους, morauog, BI. in Gallia Lugä., Ptol. 
2, 8, 2. 
"Apyaidas, m. Blanchardt, Mannsen., Inser. 


1949. 
"Αργονον, τό, Weißenfels, 1) Vorgebitge ber 
erpthräiichen Halbinfel in Jonien, |. Capo bienco, Pol. 
16, 8, Strab. 14, 644. ©. άργινον u. ργῖνον. 2) 
Aeyt[v]vov ἄχρον, Dorgeb. der Oftlüfte Sieiliens, j. 
Capo Β. Alessio, Ρίο]. 8, 4 
„m. Weißlic, Bein. bee Ban, Nonn. 
14, 76. (Auch eine der brei trogilifchen Infeln, Plin. 5, 
87.) 


, 


1,8 


Αργέννουσα, = Agyırröusee, | Blantenau, 
Infel u. St auf Shios (Plin. 5, 88). Ew 
St. B. (Andr. δ. St. Β. "Agylvvovon.) 

f. αργινοῦσαν, w.f., Thuc. 8, 

101, Plut. prov. 107 (2,7). 
µέσκον, St. ber Gantabrer in Hisp. Tarrac., 

|. Argomedo, Ptol. 2, 6, 51. 

“Apyovov, u. 1) Vorgebirge auf ber Nordfeite von 
2esbos, Ptol. 6, 2,29. 2) ="Apyeyror in Sonien, Ptol. 
ὕ, 5,7. ©. ργεννον. 

᾿Αργεντάριος (Μάρκος), (M.) Argentarius, ein 
αλ, Dichter der Anthologie, [. Iac. ΣΙ, Ρ. 


"Apyeriche, 6ι. Afturiens, Ptol. 2, 6. 28. 
ποταμός, δ[. in Gallis Narb., j. Urs 
gen, Ptol. 2, 10, 8. 
᾿Αργεντόκοξος, m. ein Kaledonier, D. Cass. 76, 16. 
’A όρατον, m. St.in Obergermanien am Rhein, 
j. Strasburg, Ριο]. 2, 9, 17. 
ναρία, {. St. der Raurifer, j. Argenheim 
unterhalb Breifach, Ριο]. 2, 9, 18. 
᾿Αργίον νᾖσος, Inſel bei "Aegypten, Ew. 'Αργιῶ- 
as, St. 
"A {, Blantenheim, alter Rame von Stas 
fien, D. Cass. fr. 4, 1. 
‚A s οὐ. s, m., f. Lex. 
(m; Sänelle, 1 eine Spperboreerin, Her. 
4,85. 2) eine Nymphe in Kreta, Geliebte des Zeus, 
Sosth. in Plut. fluv. 16, 8. 8) eine Jägerin, bie von Sol 
in eine Hirſchkuh verwandelt wurde, Hyg. f. 206. 
"Apyns, gen. ew (Pherec. in Schol. Eur. Alc. 1) u. 
ntos (St. Β. ϱ, Ατρήνη), acc.n», Hes., m. Straßls 
beim, ein Cyclope, Hes. th. 140, Callim. Dian. 68, 
Nonn. 14, 60, Apd. « bit - s 
*xX m. Strehlke, Mannsn., Suid. 
’Apyla, , Muße, Schweſter der Freiheit, Aol. v. h. 
10, 14. 
᾿Αργίβολοε, m. ftatt Τριβίγιλθος, w.f., Eunap. 
Sard. 75 (hist. fr. 17, p. 47). 
‚Apyldava, St. in Darien, Ptol. 8, 8, 9. 
᾿Αργικέραννοε, m. eigtl. Adj., pelbligender, dann 
als Name Hellbliger für Zeus, Nonn. 10, 85, Qu. Sm, 
2,442. 


᾿Αργόλας 


Άργιλα, f. Et. in Karin, ἄν. ᾿Αργιλίτης, Alex. 
Pol. b.St.B. Bol. ργιλος. 
doc, f. Bianka d. I. Blanka, Sparta 
nerin, M. des Brafldas, Plut. Lyc.25. spophth. Læcaen. 
s. v.apophth. Lacon. s. Βρασίδου, Apost. 14, 5b. 
᾿Αργίλια (2), ans, τῆς ᾽Αετικῆς, Hesych. 
Hemferb. verbeflert 
— trabiheim, ein Gyelope, viell. 
= "deyns, Nonn. 28, 174. 
os ὁ λόφος, Weißenberg, Berg am ή 
in Aegypten, Sosth. δ. Plut. fluv. 16, 8. 

"ApyiXos, f. Mäufenheim (f. Ἐανος. δ. St.B.u. 
Heracl. Pont. fr. 42, b. Müll. hist. fr. τα, 224), waredo« 
niſche St. im Bifsltifchen, dem δή. Theile Miygdoniens, 
Her.7,115, Thuc. ὅ, 18, Strab. 7,381. fr. 88, Mnasalc. 
ep. vıı, 194. Em. " , Thuc. 4, 103, St. 8. 
Adj. ᾽Αργίλιος ἀνήρ, Thuc. 1, 182. 

᾿Αργίνη, f. Weißenburg, Stadt, Suid. 
᾿Αργίννουσα vijaog, Suid. ©. 407.»οῦσα u. 4ρ- 
yırodaan. 

’Apyivov, m. =="doyarvov, Thuc. 8,84. ©. Lob. 
peth. p.188,n. 8. &o benannt von: 

᾿Αργίνου, m. Weißer, Mannen., Harp. s. 4ργι- 
yovaus. 

voßs, οὔντος, d — ὁ λόφος, Weißenfels, 

Berg In Kreta, Pherec. in Schol. ΑΡ. Rb. 2, 299. 

᾿Αργινοῦσα (od. 4ργένουσα), f. Weißenburg, 
&t. aufder größten ber arginuflfchen Infeln. Schol. Ar. 
Ran.710. 2) Ort in Afien, wo Alcibiades getödtet wurbt, 
Arist. h.an. 6, 29, Plin. 8, 88. 

᾽Αργινοῦσαε, 5. Strab. 18, 615. 617 ᾿Αργινοῦσ- 
σαιν,(αΏ, Blantenaue, drei (είπε Infeln zwiſchen 
2e6b08 u. Yeolis, Xen. Hell. 1, 6,27, D.Bic. 18, 97, 
Plut. Per. 87, Lys. 7, Polyaen. 1, 44, Paus. 6, 7,7, 
Ath. 5, 218, 8, Harp. ©. "doyevvovoas. 

"Apyıov (τὸ ὄρος), Weißenfels, Berg u. frühere 

Name von Myend, Pint. fluv. 18, 6.7. 

f.“Glanzauge, 1) eine Nymphe, M. des 
Thamyris, Apd. 1,8, 8, Paus. 4, 88,3. 2) T. des Nils, 
M. des Kabmas, Pherec. in Schol. Ap. Rh. 3, 1185, 
Hyg. f. 178. 8) &attin des Orpheus, Hermes. 2, 2 (ed. 
B.). 4) 5. des Teutbras in Myften, Gattin bes Telepbos, 
D. Bio. 4,88, 

χῶρος καλούμενος, "Strahlen: 
bliden, ein Ort in Bdotien am Moleeis mit einem 
Tempel ber Demeter, Her. 8 67. 


ren πι, Weißer, 6. des Aegyptus, Apd. 2, 


" λργιο, böot. β. 4ργεῖος, Inser. 1588. 
᾿Αργιππαῖοι, ν. Ἱ. Ogyseunaio, ein ſcythiſches 
Bolt in der weRlichen Hälfte der großen Mongolei, Her. 
4, 28. 
f. Weißeneck, fpäter Argura genannt 
(Strab. 9, 440 u. St. B.), nad Schol. ΑΡ. Rh. 1, 40 = 
4άρισσα, δι. in Theffalie Pelatgiotis, DL. 8, 788. 
(Bel. αργα, St. in Myſien, Hierocl.) 
"Apylras, gen. a, ποταμός, Küfenfluß im nörtl 
Hibernia, Ptol 2, 2,2. 
s, acc.%, —="Apysiog, ἀργεία, Anth. 
spp- 160. 
, Adv., von Argos, Soph. Ant. 106, Eur. 
Andr.1082. Τ.Α. 1856 (κἀργόθεν). 1. Τ. 894, Theoer. 
Id. 24, 110, ΑΡ. Rh. 1, 118, Damag. ep. Anth. Plan. 
l, 1 u. 96. 
λας, m. 1) Λά]. ='4eyeios, Eur. Bhes. 41, 
fr. Plisth. 5. 2) Subst. a) doy. λόφος, Weifenberg, 


“Αργολικός 


eine Anhbhe in Lois, D. Sio. 16, 80. 8) eine Urt 
E langen aus Argos, Suid. 

᾿Δργολικόᾳ, ή, όν, argolifch, zur Landſchaft Argolis 
gehörig. 1) ὁ 40). λόγος, Agstharch. mar. erythr. 4, 
παροιμία, Zenob. 4, 86, auridgser, Paus. 6, 28, 1, 
αρητήρ, Her. 4, 152, ἁσπές, D. Hal. 1, 21, Plut. Rom. 
2l, Paus, 3, 25, T. 8, 60, l, Ael. n. sn. 16, 18. v.h. 8, 
14, Τὸ γένος ἵππων», Strab. 8, 888, ἀκεστρία, Plut. 
Aem. Paul. 8, ἡ ἥπειρος, Strab. 8, 876, ὁ- κόλπος 
(Merbufen von Argos), Scyl. 49. 50, Dem. 52, ὅ, Pol. 
5,91, Strab. 8, 885. 868, Paus. 8, 1, 1, Ptol. 8, 16, 10. 
3) Subst., a) ἡ ᾽4ργολική, die Landſchaft Argolis, St. 
Β. ο. αλιεῖς, Plut. Cleom. 4. 28, Strab. 8, 876. b) eine 
Ausgabe des Homer, Schol. 11. 1, 208, 8. 

’ (doc, 1.="Aeyela, 1) Adj. ἐσθής, Assch. 
Suppl. 286, γυνή, Polyaen. 8,68, {4ημώ, ep. Philod. v, 
115, Adojetera, Nonn. 48,463, Jaluo»,"Hon, Nonn. 
30,196. 31, 809, d., Piut. fr. de Daedal. Plat. 10, 
πάτρα, wesen, χώρα, Eur. Herc. f. 1016, Her. 1, 
82, Paus. 8, 1, 2, Plut. Arst, 28, Ακτή, Paus. 2, 8, δ. 
2)Subst., ἡ ᾿άργολές, 9) die Sinwohnerin von Argos, 
Polysen. 8, 68. b) die Küftenebene am Meerbufen von 
Argos, die man früßer ᾿άργος ob. Agyela nannte, dab. 
b.Paus. 2, 16, 4 ἡ vur’Aoy., vgl. mit 2, 24, 7.8, 27,1, 
Piut. Ages. 81, Polyaen. 8, 9, 27, Anon. st. mar. nagn. 
273. 

Αργολιστί, Adv., nad argivifcher Art, Soph. fr. 
411,D. 

'Apydv καλούμενον πεδίο», Wüftefelb, Ebene 
bei Mantinen, Paus. κάν L ji -- 

᾽Αργοναθταε, οἱ, (nur App. Mithr. 108 ohne Artis 
Kl), die Urgoſchiffer, welche unter Jafons Anführung 
auf der ἄτρο nach Kolchis fuhren, um das goldene Vließ 
ju holen, Apd. 1, 9, 18.19, D. Sic, 4, 15 — 56, ὅ., 
Strab. 1, 21, ö., Plut. praec. reip. ger. 26, Polyaen. 
8.11, App. Syr. 68, D. 0958. an 27, er 
(ca) ’ Titel des Geb. von Apollon. Rh. u. 
chat ος von Φετοδοτ. (f. Schol. ΑΡ. Rh. 1, 
11), doch heißt es hier auch ἓν τοῖς ᾿4ργοναύεαες, 
$chol. ΑΡ. Rh. 2, 901. 3, 954. 

" 3, ου, (0), ey. (ΑΡ. Rh. 2, 1268, 8.) auch oso, 
Horfchig, Berto, 1) 6. des Zeus u. der Niobe, V. 
des Jafus u. Π., na Bhoroneus K. u. Heros von Argos, 
uch welchem Argos benannt fein foll, mit einem Haine 
tefıfb, Her. 6. 80, Apd. 2, 1, 1, Paus. 2, 22—26, ὅ., 
Pheree. in Schol. Eur. Phoen. 1128, Acus. in Tzetz. 
Lycophr. 177, Nic. Damasc. fr. 82 (ed. Müll. πα, 
874), Schol. I. 10, 22. 16, 572. 2) 65. des Agenor ot. 
Arcor od. Inachos od. Argos, od. γηγενής u. ähnl., 
Ἡτ Huubertäugige, πα»όπτης od. πολυγληνος, ber 
von Hermes getöbtet wurde, nach Einigen Erbauer ber 
Urgo, (in Schol. Eur. Phoen. 1128), Aesch. Prom. 568. 
δαρρ]. 306, ö., Apd. 2, 1, 2.8, ΑΡ. Rh. 1, 111, ὅ., Luc. 
d, deor. 20, 8, δ., 9. Syprichw. war ὀξύτερον τοῦ 
Ἄργον ὁρᾶν, Luc. hist. 10, od. "4ργου näsloras 
ἴχειν ὀφθαλμούς, Themist. or. 7, Ρ. 92. 8) ©. des 
Phrirde, Erbauer des Argoſchiffes, Apd. 1, 9, 1. 16, 6, 
Pberec. in Schol. ΑΡ. Rh. 1, 4, Herodor. in Schol. ΑΡ. 
Rh.2,582, vgl. mit 2, 1126, D. Sic. 4, 41, Orph. Arg. 
864, 4. A. 4) ©. des Neoptolemus u. der Eeonaffe, 
Lysim. Alex. in Schol. Venet. ju Eur. Andr. 24. 6) 
ener der Banen mit weißen Haaren, Nonn. 14, 86. 6) 
en Künſtler u. Verfertiger eines hölzernen Herabilbes, 
Demetr. b. Clem. Alex. protr. ο. 4. 7) Hundename. 9) 
Hund tes Opyffeus, Od. 17,292, Lucil. ep. Anth. xır, 
77, Ael. n. an. 4, 40. 7, 29. b) Hund des Altäon, Apd. 


᾿Αργουνίς 119 


δ,4, 4 (mo ᾽Αργός betont if). 8) Brrgvete in Kappa⸗ 
dpeien, Strab. 12, 587. 

"Apyos, gen. εος, att. ους (u. [ο auch Philipp. Thess, 
{in Anth, vız, 284, append. 100 u. Simon. 228 ed, 
Bergk), dat. si, fo auch Soph. fr. Them. 5, 2, att. es, u. 
foaud Pind. Ol. 7, 162, 8., ΑΡ. Rb. 1, 1817, Chaerem. 
ep. Anth. vor, 721, (τό), Tergaft d. i. gu der Geeſt 
(dem hoben trockenen Lande), nach ben Alten: bene, 
1) Hauptſtadt fammt Gebiet in Argolis am Inachus, 
j. Argi, Il. 4, 52, 8. Flgade; zu Homere Zeit Herrfchers 
fih des Diomedes, IL. 2,559, ὃ. Es heißt (TO) "Ayel- 
κόνι I. 9, 141, d., D. Hal. 1, 17, Strab. 8, 868, 
d., od. 'Innößorov, IL 6, 153 u. Schol. d., St Β., 
od. Ἴασον, Od. 18, 246 (mo es zunähft den δε. 
Ioponnes und dann ganz Griechenland bezeichnet), 
Streb. 8, 869, d., Eust. zu Dion, Per. 419, Schol, 
11. 8, 76, ob. τὸ Πελοποννήσιον», App. Syr. 68, ob. 
τὸ κοῖλον, weil e8 in einem Bergkeſſel lag, Soph. 
0.C. 878. 1887, Mach. b. Ath. 18, 582, a, aud τὸ 40- 
θεκό», Soph. 0.C. 1881, od. "4oyos"Hgas, Pind. N. 
10, 2, D. Chrys. or. 87, p. 457, Nonn. 8, 258, d., vgl. 
mit Il. 4, 52, ο). Φορωνικὸν ἆστυ ob. 4ἰγιάλεια, ob. 
Φίψιο», δὲ. B. (I. 4, 111 πολυδ(ψιον.) Bei Homer 
u. a. Dichtern bezeichnet es auch das Herrichergebiet 
Agamemnons, der feinen Gig in Mykenä hatte, Od. 1, 
844,3. 111,80, ö., u. dann ben. gangen Peloponnes u. 
gang Sricchenland, da Argos bas mächtigfte Reich in 
demfelben bildete, Od. 1, 844. 24, 87. Il. 6, 456. 9, 
246, d. u. Schol.— Strab. 8, 869-874, Nonn. 47, 499, 
δ., St. Β. ϱ. Πελοπόννησος. Man fagte daher "Apyous 
yaia, Aesch. Suppl. 15, od. πόλες "Apyovs, Ar. Piut. 
601, n.”deyeos µύχος b.i. das Innere des Belopons 
nes, Od. 8, 263. Π. 6, 152. Sprihw. war: ᾿άργους 
λόχος ο). λόφος, von eingm fhlimmen Unfalle wegen 
einer bei ihm ober bort vorgefallenen Megelei, Apost. 8, 
75, Diogen. 8, 10, u. ὡς τὴν dv "Apysı ἀσπίδα καθε- 
λὼν σεµνύνετα», Zenob. 0, 52, u. ähnl. Diogem. 
Vind. 1,58 au bloß τὴν ἐν άργει ἀσπίδα, Macar. 
8,23 u. ähnl. Plut. prov. 44, f. ἀθγεῖος. — "Agyos 
felbR ſteht auch für 4ργεῖοι, I1. 6, 224. 2) Aoy. (τὸ) 
Αμφιλοχικό», in Antip.ep.ıx, 558 au gen. άργεος 
᾽Αμϕιλόχου, Haupiſtadt der atarnanifchen Landſchaft 
Amphilohie am ambracifchen Meerbufen, |. Filoki. 
Thuc. 2,68, vgl. mit 8, 106, Scyl. 84, Scymn. 456, 
Pol. 22, 13, Apd. 8, 7, 7, Streb. 6, 271, d., 9%. 8) 
᾿άργος (τὸ) Πελασγικόν, in 11. 2, 681. 24, 487, ὃ., 
Schol. Il. 9, 141, bie theffalifche Ebene am Peneios, nad 
Strab. 5, 221, 8. u. Apollonius aber gang Theffalien, 
παὤ Eust. zu Dion. Per. 419 das fpätere Lariffa. Er⸗ 
wäbnt in Schol. Dem. 52. 6, St. Β. ο. τ.µ. 8. Οἰχαλία. 
4) Ὀρεστικόν od. To ἐν Ὀρεστείᾳ, St. in der macedo⸗ 
nifhen Landſchaft Ὀτιβία, |. Unafeliga, Strab. 7, 826, 
App. Syr. 68. Bei St. B. gweie, ein Argos in Macedo⸗ 
nien u. Ὀρύστιον ἡ dv Σκνθέᾳ. 5) St. in Gilicien, 
fpäter Argeopolis, δὲ B. 6) Gt. in Tröjene, St. Β. 7) 
6. inKarien, St.B. 8) St. auf Nifyros, einer ber cyela⸗ 
difchen Infeln, St. Β. 9) Ἴππιον od. ἵππιον, = Arpi 
in Apulien, Strab. 5, 215. 6, 288, d., — ἐν τῷ Ἰονίφ, 
App. Syr. 68. 10) St. der Phäaten, -- ᾿Σπέρεια, St. 
B. 11) ein Altar bei Lyſimacheia, App. Syr. 68. 

’ „f. Berferin, DR. des Cyrus, Nic. Damasc. 
fr. 66 (ed. Müll. ızı, 898). 

᾿Αργοῦδα, St. im perfifchen Paropamifadä, j- 
Arghun an den Quellen des Gomul, Ptol. 6, 18, δ. 

Apyouvis, böot. für "Agyuris, δἱ.Β.ε. ἀργύννιο». 
6. Ahr. Dial. 1, 181. 


120 ᾽Αργουνίων 


᾿Αργουνίων, m. Weiste, Böotier, Inser. 1574. 

"Apyovpa, f. Weipened, 1) St. in Belasgiotis am 
Peneus, früher Argiffa, Strab. 9, 440, St. B. 2) Drt in 
&ubda, Dem. 21, 182. 164 u. Sehol. — Arist. Chale. 
b. Harp., Suid. — 61ο. ’ pros, St.B., u. ’Apyov- 
patos, Phil. b. St. B. — Nach Apd. 5. St. Β. auch 40- 


* Αργύννιον, St. B, ε. ᾽Αργύν- 


᾿Αργύννιον,π. Seiligthum der Aphrodite in Böotien, 
Ew. ᾿Αργύννιοα, St. B. ο. v. ed. Mein. 

"Apyuvvts, ίδος, f. Bein. der Aphrobite bei ben Böo- 
tiern, St.B. s.’4oyurvsor. 6. @elder die Aeſchyl. Teil. 
Prometh. p. 866, n. 

"Apyuwvos, (6), Weiste, ©. der Peiflvife aus 
Böotien, Liebling des Agamemnon, weldher ber Aphros 
bite einen Tempel gründete, Plut. Gryli. 7, Ath. 18, 
608, d, Phanocl. b. Clem. Alex. protr. p. 82, St.B.». 
᾿ἀργύνβιον, Propert. 4, 7,22. 

’ ‚&s,f.Silberborn, 1) Quelle u. Nymphe 
in Achaja, Paus.7, 28, 1. 2) St. in Achaja bei Paträ, 
Paus. 7, 18, 6. 28, 1. 8) Landſchaft in Hinterindien 
(Siam), Ριοἱ. , 2, 8.17. 4) Hauptflabt auf Taprobane 
od. der insula Jabadii, Ptol. 7, 2, 29. 8, 27,10, der 
᾿Αργυρῆ fchreibt, δι. Β. Ew. ᾽Αργυρίτης od. Apyv- 
pvös, δι. Β. 5) eine Infel, nach Mel. 8, 7 am Ausfluß 
des Ganges, nach U. an der Mündung des Indus. 

’Apyypla, f. Silberard, St. in Troas, Demetr. 
b. Strab. 18, 098. 

᾿Αργόρια, τά, Silberbergen, Ort am Pontus 
Kappadociens, Arr. per. Pont. 16, δ. 

᾿Αργνυρῖνοι, Erzgraber, epirotifcher Volkaſtamm, 
Lycophr. 1017, Tim. u. Theon b. St. B., Suid. 

᾿Αργύόριππα, (td), 5. Strab. 6, 288 ’Apyvplırıra, 
ijj b. Tzetz. Lycophr. 603 ᾿Αργόριππα, f., b. Ptol. 8, 
1, 72”Aorıos 7 ᾿Αρ(γυρίπ)πη, lat. Argyripa, ze, Virg. 
Aen. 11, 246, SR. It. 18, 80, = "Aoyos Ἴππιον» or. 
άρποι, St. in Aputien, App. Hann. 81, Lycophr. 592, 
Polem. in Schol. vet. Pind. N. 10, 12, D. Hal. exc. 
ναι. 20, 6, St.B.s.v.u.s. ᾽Απαισός, ὃ. (10. ’Apyv- 
ριππανόφ, Pol. 8, 118, St. Β., b. Strab. 6, 288 ’Apyv- 
ριππῖνοι, nach St. B. ’Apyvpumnvös, vulg. Αρ 
ριππηνόφ. Das Gebiet ἡ ᾿Αργυριππανή, Pol. B, 88. 

᾿Αργύόριππος, m. "Silberröffel, adulescens, 
Plaut. asin. 

"Αργύρος, m. Silberard, Stadt, Philist. 5. St. B. 

᾿Αργυρότοξος, m. * Silberbogner, Bein, des 
Apollo, als Subit. TI. 1, 87, δ., Orph. lap. 758, Anacr. 
ep. 4 ed. B. (Anth. vı, 137). ©. Lex. 

᾿Αργυροῖν ὄρος, n. Silberberg, 1) ergreiches Ges 
birge im fpan. Bätifa, Strab. 8, 148. — St.B.s. Τάρ- 
τησσος. 9) in Libyen, Arist. meteor. 1, 18. 

, ὕσκοι, Volt, wahrſch. Augovyxos, Strab. 
6, 281. 

’A ον, Ort in Liburnien, j. Obrovacz, Pol. 
2,16 (17), 8, Plin. 8, 21. 

’A n,f. Silbert, Et. in Elit, H. h.Apoll. 422 
(Πρ. 4μφιγένεια). 

᾽Αργνϕίη, f. Berta, Gem. des Aegyptus, Apd. 2, 
1,6. 

Αργώ, oüs, ot, ὦ (Et.M. 119, 85 4eyo, ebenfo 
Dind. in Sync. chron. 1,296), (ή), Schnelle (f.D. 
Sic. 4,41, Et.M., Hyg. poet. astr. 2,87, Prob. zu Virg. 
Κο]. 4,84; nad Andern vom @rbauer Argos, w. f., fo 
benannt, nach Heges. in Et. M. u. Tzetz. Lycophr. 888 
von ber St. Argos), das Schiff der Argonauten, Od. 1, 


"Αρδηονος 


70 u. Flgde, 81819. ναῦς ᾿Αργώ ob. A ναῦς ἡ ᾽4ργ, 
Pind. Ol. 18, 76, ΑΡ. Rh. 1, 724, Apost. 17, 9, St. B.r, 
"Apsdausov, Hesych., ob. ᾿40γὼ τὸ σκάφος, ep. b. D. 
Chrys, or. 87 p. 457, im gen. Αργοὺς nos Τησορίης, 
Nonn. 18, 87, od. ᾿ἀργοῦς σκάφος, Eur. Med. |, κ. 
᾽Αργοῦς Περὸν ξύλον, ep. b. Phil. quisque prob. lit. 
20, mitbem Bein. Ἰησονές ο). Ἱασονίη, Arat. Phaen. 
848, Theocr. 22, 81, Μαγνήσση, ebend. 79, ΓΤηλιάς, 
ΑΡ. Rh. 1, 886, ὅ., in Inscr.4721 λάλον Αργώ, [.Luc. 
Gall. 2, δ., Orph. Arg. 707,9. — δὲ wurde umter bie 
Sterne verfegt, Erat. Cat. 85, Arat. Phaen. 842 u. 
Schol., 9. Adj. dav. ᾿Αργϕσε, ῥα (ep. gin), Ser, in 
Qu. Sm. 12, 268 ’4eywn, ναὕς ΑΡ. Bh. 1,819, b. 
σχάφος, Eur. Med. 477, δὀρυ, ebend. Andr. 793, 
τρόπις, Antip. ep. vır, 687, ἄχατος, Orph. Arg. 
1270, τοµαί, cbent. 1162. — Berner λιµήν, Et. u. 
Hafen auf der Infel Aethalia (Elba), j. Porto Zertajo, 
ΑΡ. Rh. 4,656, 3., Tim. b. D. Sic. 4, 56, Streb. 5, 934, 
Lycophr. 808. Gndlih ᾿άργϕφα ρα, unter weldem 
Namen ihr Jaſon in Leukania ein Heiligthum grünbete, 
Strab. 6, 252. 2) T. bes Pelope, Ment. proverb. 2, 94. 
8) Hund bes Actäon, Hyg. f. 181. 4) eine Vaumart, 
aus weldher die Argo gebaut fein follte, Hesych., Schol. 
Opp. Cyn. 1, 28. 
ς "Ἀργαδα, St. im taurifchen Cherſones, Ptol. 3, 
4 0. 

'Αρδαβούριοε, m. 1) B. des Aspar, Feldherr unter 
Theodofius, Olymp. Theb. δ. Phot, bibl. 80, Ioann. 
Antioch. fr. 195 (ed. Müller ıv, 612). 2) 65. des Aopar. 
Feldherr unter Marcian, Cand. Isaur. δ. Phot, bibl. 79, 
Prise. Panit, fr. 20 (ed. Müller τν, 100), Suid. 

᾿Αρδαλίδα, ᾿Αρδαλιώτιδες, ’ Name ber 
Mufen in Trögen. von "Άρδαλον, w. [., ot. einem Orte 
fo benannt, St. Β., Plut. sap. conv. 4, Paus. 2, 81, 3, 
Hesych. 

"Άρδαλον, m. Shmuk (lat. ardslio ot. ardelio, f. 
Hesych.s. ἄρδαλος u. ἐρ6 ἆλους), 1) S. des Hepbäftos, 
Trözenier, Erfinder ber δΙδέε, welcher den Mufen in 
Trözen ein Heiligtdum weihte, Paus. 2, 81, 8, Plut. 
masic. 5. conv. sap. 4, St. B. 2) Ῥτίεβετ an dem ger 
nannten Heiligtbum, aulodifchee Dichter, Plut. eonr. 
sap. 4. 

᾿Αρδανὶε (ή) ἄκρα, b.Strab. 1,40 auch ἦ ᾿Αρδανία, 
Φοθεπβεία, Vorgebirge in Marmarika, Greta gegen- 
über, j. Gap Luko, Strab. 17, 838, Ptol, 4, 5, 3. 

᾿Αρδάξανοε ὁποταμός, (Moormwotter?), Fluß in 
Illyrien, Pol. 8, 15. 

"ApSea, n.pl., δ. Strab. 5, 228. 232. 249, St.B. 
᾿Αρδέα, (ή), oft auch (7) Aodentav πόλις, Pint. 
Cam. 23, App. Ital. 8, D, Hal. 2, 72.4, 64. 11, 62, ot. 
᾿Αρδεάται genannt, D. Hal. 5, 61, App. b. civ. 2, 
60, D. Case. fr. 11,18, 1) St. der Rutuler in Latium, 
auch Troja genannt, D. Sic. 12, 84, Ptol. 8, 1, 61, u. 
die oben angef. Stellen. Em. ᾿Αρδεᾶται, Strab. 5, 231. 
282, St. B., Suid., auch ᾿Αρδεάται gefchr., D. Hal. 11, 
64, ὅ., Plut. Cam. 17, δ., vgl. mit Pol. 8, 22.24. 2) St. 
in Perfie, fübwerl. von Perfepolis, Ριο]. 6, 4,5, Amm. 
Marc. 28, 6. 











Αρδείας, ου, πι. Tränfner, ©. des Odyffeus u. der 


Kirke, nach welchem Ardea (1) benannt fein fol, Xenag. 


b. D. Hal. 1,72 u.St. Β. κ. άντεια u. s. 4ρδέα. 
᾿Αρδέρικκα, 1) Flecken oberhalb Babylon, j. Afkerkuf, 


Her. 1,185. 2) Sleden der Giffier in Suftane, [. Aracca. 
Her. 6, 119. 


. σκος, m. (Lob. path.828 ſchreibt richtiger "Ap- 
δησκόκ), Tröntner „Slußgott, 6. des Oleanos u. ker 


᾿Αρδήττης 


Tethye. Neben. des Iſter, Hes. th. 845. Bei D. Per. 
814 ſteht dafür ἀλδησκος, Ρ. Theogn. 60, 22 ᾿4ρ- 
γησκός, b. Arcad. 52, 16 ᾿άρτηκός, [. Lob. α. α. O. 
ου, τα. Trend, ein alter attifcher Heros, 

von welchem Virdeitos benannt fein foll, Harp. s. Ao- 
Φηττός, Suid. 

vrös, *Träntershähb, Anhöhe bei Athen em 
Zliffus, wo der Heliaſteneid gefchworen wurde, Lys. b. 
Harp. s. v., Plut. Thes. 27, Suid., Hesych., B. A. 444. 
183. 207, Poll. 122. Man nannte daher Leute, welche 
kihtinnig ſchwuren, rrovs, Hesych. Hy⸗ 
pertides |. Ὁ. nannte den Ariſtophon fo wegen feiner 
vielen falfhen Schwüre, Schol. Aesch. 1, 64. (Et.M. 
falſch "Apdırros, f. Lob. path. p. 431.) 

Αρδία, ή, (Spigbergen?), Landſchaft in Illyrien 
am adriatiſchen Meere, auch 4ρδιαίων yij genannt, 
Strab. 7,814. Nach St.B. ο. oe ©t. in Süyrien, 
εν.’ fpäter Barbärr, b. Liv. epit. 56 Vardei 
amannt, Theop. b. Ath. 10, 448, a. b falfdh ’4pswios, 
b. D. Cass. fr. 49, 2. 3 Σαρδιαῖου, b. App. Illyr. 10 
auch ᾿Αρδεῖοι. 6. Theop. b. Ath. 6,271,d, Arist, mir. 
aud. 188, Pol. 2, 11. 12, Strab. 7, 818817. 829, fr. 
4, App. Nlyr. 8, Suid., St. B. 

᾿Αρδιαῖος, m. (Pfeil), ein graufamer Tyrann in 
Bampbylien, Flat. Pr 10, 016, ο. 

„m. Köder, Maler aus Korinth, Plin. 
96, δ. δ. Käile an. ep. p. 228 vermuthet "Agsd dung.) 
, (b. Mein. "4dgsov, 19. [., geſchr.), ὄρος, 
Evinberg, Berg in Dalmatien, Strab. 7,815. 
‚St on den Grenzen Kappadoriens u. 
Galatiens, Ptol. 5, 4, 
του, m. * * Armenier, D. Sic. 81, 28 
(Phot. 882, a, 38). 
, St. im nördl. Indien, |. Udſch, Ptol. 7, 


— 1. St. in Dalmatien am Naro, j. Urde, 
D. Cass. 56, 16. 

“Ἀρδονέννα, f. der Arbenner Wald im belg. Gallien, 
Strab. 4, 194 


t. 49. 


„m. ©. des Senecherib, Könige von 
Aſſyrien, Beros. fr. 12 (ed. Müll. ıı, p. 504). 

"Apdves Κελτοί gallifhes Bolt, Pol. B, 47. 

» (τό), St. in Aegypten (Thebais), Char. 
b. ae Β., Nic. Damaso. fr. 49 (ed. Mütl. τα, 584). 
Gw. ᾿Δρδύόνιος, St.B. 

"Anden, σος, υ», (d), 6. u. V. eines Übyatiee, K 
der peter, Nic. Damasc. fr. 49 (ed. Müll. 111, 880), ff. 
2) S. des Gyges. K. von Lydien, Her. 1, 15, Paus. 4, 
24,2. — Nic. Damasc. fr. 49 (ed. Mall. Π1, p. 888). 
δι απ Feldhert des Antiochus, Pol. 5, 68. 60. 

᾿Αρδό, (Αρ. 4ρδα), Brauenn. in Sfaurien, Inser. 
391. 


᾿Αρδώτιον, St. in Liburnien, Ptol.2, 16 (17), 9. 

᾿Αρία, --- ἀρεία. ähul. Hildegard, 1) 5. des 
üthamas in Teos, Pheree. in Schol. Pist, 886, d. 2) 
Yelns möges, Hildesheim, Ότι In Gicilien, Pind. 
N. 9, 96. ᾿Αρεία. 

— * ὄνομα κύριον, Suid. ©. ᾿4ριάδνη. 
u "Apsaxidaı, tin Stamm ber libyfchen Nomaden, App 
ib. 88. 


Αρίησα ἡ (λίμνη), Stein Großarmenien, Ptol. 5, 
13, 8 


᾿Αρίθαε, a, m. 1) arab. Al Hareth, Saracenenfürft, 
Konnos. in Phot. bibl. 8, Theophan. p. 877. 2) 61 
hiäof von Gäfarea (920 n. 601), Berf. von 8 Er 
gtammen in der Anthologie, Iac. Anth. zırı, p. 860. 


121 


ep. (Flom., Nonn.,ep. «d.vr, 51) η, bed 
Qu.8m. «a, b. Pind., Theocr., Mosch. 8,77, 8. Αρίθο 
gen. ης, der. (Eur., Mosch. 8, 10) ας, (A), ®iefewell 
(f. Herod. diot. sol. 12, 5, Schol. zu Theoer. 1, 117, 
Heracl. b. St. B., Et. M.), 1) eing der Hesperiben, Apd. 
2, 5, 11. 2) eine T. des Nereus u. der Doris, Hyg. f. 
praef., od. T. des Dleanos, Artem. in Schol. Pind. Ol. 
6, 2, — überb. Nymphe u. Geliebte des Alpheus, f. weis 
ter unten. 8) T. bes Abas, Ephor. b. St. Β. ο. 4θήναν, 
u. Mutter des Abas, vom Pofeiton, Aristocr. b. St. B. 
». "ABavtis. 4) Mutter des Hyllus in Kreta, Qu. Sm. 
10, 82. 5) Quelle auf der Weftfeite von Sthafa, j. Leba⸗ 
dos, Od. 18, 408 u. die Schol., Piut. philos. ο. prin- 
eip. 1, St.B.— Bei Bchol. Theocr.1d. 1,117 auf Gephal⸗ 
Ἱεπία, weil der Schol. diefelbe nach Samos ὃ. i. nach 
Same auf Gephallenia verlegt. 6) Duelle u. St. bei Chal⸗ 
eis auf Eubba, berũhmt durch das den Megarern ertbeilte 
Dratel, worin Πε vorlommt, Eur. I. A. 170, Ὀϊουθ» 
arch. Hellen. 26, Posid. b.Strab.7,58, vgl.mit10,449, 
Plut. fr. comment. in Hesiod. 84, Ath, 7, 278, e. 8, 
831, ο, Suid., 8. Ew. όσιοι, Meier ind. 
schol. 1851, n. 1. 7) Seile in Έτρος, Schol. Od. 17, 
408, u. wahrfe. aud in Elis, denn bier wurde fie ale 
Nymphe von Alpheus geliebt, u. von bier floh Πε nach 
Ortygia, Paus. ὅ, 7,2, Schol. Pind. Nem. 1 zu Unfg., 
Ον. Met. 5, 575, &. 8) Duelle auf der Drtygiainfel, 
einem Theile der ει Syracus In Sicilien, u. auch hier 
noch ala Nymphe von Alpheus gelicht u. verfolgt, Pol. 
12,4, Strab. 6,270, Luc. d. mar. 8, Ach. Tat. erot. 
18, Themist. or. 11, p. 151. &., bald mit κρήνη od. 
n verb., Pind. P. 8, 123, Arist. mir. ausc. 172,D. 
Sic. 5, 8, bald Zvonxoaln genannt, Nonn. 6, 54. 40, 
860, Leont. ep. ıx, 579, bald Σικολή, Theocr. 16, 
102, ep. dd. ıx, 862, Nonn. 18, 828. 48, 117. 9) Une 
dere Quellen diefes Namens waren e)in Bdotien, in ber 
Nähe von Theben, Plin. 4,7, Solin. 12. b) bei Scylla⸗ 
cum im Bruttiſchen, Cassiod. Var. 8, 82. ο) bei 
Smyrna in Kleinaflen, Didym., Eust., Schol. gu Od. 
18,408. 10) ein Asphaltfee in Oroßarmenien, Plin. 2, 
108. 6,27, u. Αι. 2, 42, ο. 11) St. in Macebonten 
(Thracien). am Bolbefer, fpät. Rentina, Scyl. 66, 
Seymn. 685, Strab. 7, 881, fr. 86, Add. ep. 8 (ντε, 
51), Phut. Lyc. 81. (Rad Ptol. 8, 18, 10 in Ampharie 
tis?), St. Β. 12) St. in Syrien (Gölefyrien, Palaͤſtina), 
Strab. 16, 758, App. Syr. 67, Piut, Ant. 87, Ios. arch. 
14, 4,4. b. Ind. 1, 7,7. @w.’ , St. B. 
Bein. von Syracus, Ör. Fast. 4, 


Αρειανός 


878. κ. 
» 1 ΛΜ]. ὅδωρ, ερ. ad. ıx, 862. 688. 
3) Subst. a) der Einwohner von Urethufa, f.d. Ὁ) Ei⸗ 
genn., (Träntner), Athener, Dem. 58, tit.u. 10. 14, 
— πήληξ, Inser. 102. 
‚m. Trend, 1) Tarentiner, Mion. 1,141. 
2) Steinfchneiber unter Galigula, f. Bracci, T. 1, tab. 


14. 15. 

’Apea, (ή), 1) Hildegard, ο) T. des Kleochus, 
M. des Miletus, Apd. 8, 1, 2, Aristocr. u. Herodor. in 
Schol. ΑΡ. Rh. 1, 186 — ᾽Αρία, 9) Schiffen. Att. 
6:00. ΤΝ, ο, δ. 2) ᾿Αρεία κρήνη, Aresbronnen, 
Duelle bei Theben u. Ort dabei, Apd. 8, 4, 1. Ew. 
"A St.B. ©. "4ons. 8) ein Dorf in Aegypten, 
Xen. Ephes. 5, 5,6. 4) Bein. δα Athene u. Apbrobite, 
f. Ἄρινος. 6). andre Schreibart für’Agfa, w.f. 

vös, m. 1) (b. D. Cass. 69, 15 «λάονιος 
Αρριανός) Statthalter von Kappabocien unter Habrien, 
Themist. or. 17,p. 215. or. 84, ο. 8. 20. 3) =" 4e- 


139 Αρείας 


ριανόε, w. f., Philoſoph. aus Nikomedien, Themist. 
or. 17, 215. or. B4,0.8u.20. 8) ’ vor, ” 
"Apsaonoral u. ᾿Αρενανίζα, |. ἀρειος.. | 
m. 1) Fluß in Aria in Berflen, Ptol. 6, 17, 
2. 2) Mannen. auf einer Drünze bei Mion. πα, 180, == 
Ἂριιος, w.f. 
u te, m, Aresſohn d. ἱ. Hämus, Tzetz. A. 

273. 

αν ο άνταα, ας, f. St. in Indien, Nonn. 26, 
185. 192. 

᾿Αραμάντε, Suid., ᾿Αραμανήε Hesych., u. ’Apsı- 
pärıos, Arist. de anim. proor. 27 u. b. D. L. prooem. 
n. 6, Plut. Is. et Osir. 46, perfifche Gottheit des Böfen, 
nad) Hesych. --- d "Aid. 

"A =="4oıos, Her. ὃ, 93.7, 64 (v.1. "Aosos), 
nad} Her. 7,62 = Midoi. ©. ᾿Αρία. 

᾿ γντην, Dem. argum. ju or. 22, in Suid. 
ed. Bekk. ἀρειοπαγέτης geſcht., lat. Ariopagitse, 
Cic. de Divin. 1, 25. ad Att.5, 11. ©. ᾿ἀρεοπαγίτης. 
Dav. Adj. ᾿Αρειοπα ‚N 4ρ-κἡ βουλή, Sohol. 
Aeschin. 8, $.2. 65. Lob. ju Phryn. 697. 

᾿ yos, fvätere Form für άρειος πάγος, 
Inser. 187.444, bah. Ariopagus, Cic. nat. deor. 2, 29. 
de divin. 1,25, Senec. tranquill. 3. 

"Άρειος, sie, zsor, att. auch ἀρέϊίος, b. Hom. u. 
U. jeht mei ἄρειος od. ἀρέῖος ϱι[ῶτ., f. Lexic., 
&ol. ᾽Αρήϊος, w.f., 1) Adj. u. gwar von Ares herrũh⸗ 
rend, dab. "Apelac κόρας ὃ. i. einer der Amazonen, 
Eur. Hero. {.418. 2) von ἀρέω od. αἴρω (Sühnes 
mord), Bein. der Athene in Athen, Paus. 1, 28, 5, 
Inscr. 4898, der Aphrodite, Paus. 8, 27, 5, — bes Zeus, 
Paue. 5, 14,6.— einanbres Adj. άρειος [. unter "Apla. 
8) Im Beſ. ο) άρειος πάγος, ἆο[. Αρήϊΐος π., Her. 
8,52 (ὁ), »Sühnehügel od. Mordhügel, f. Et. 
M., in Athen der Alzopolis gegenüber, wo ber bes 
tannte atheniſche ΘιτίΦίεθοί feine Sigungen hatte, 
bisweil. getrennt durch Partikeln, wie Aesch. Eum. 
698 πάγος ©’ ᾿Αρειος u. 688 πάγος d’ άρειος, 
od. auch durch ein Berbum, D. L. 2, 8, n. 15 εἷς 
Apssoy ἀναχθῆναι πάγον ob. im Plur. Eur. Or. 
1661 πάγουσιν ἐν ᾿Αρείοισεν u. 1. Τ. 1470 ᾿Αρεί- 
οις ἐν πάγους. In Eur. 1]. Τ. 961 auch 4ρειος ὄχθος 
genannt. Es bezeichnet bisw. den Hügel, Plat. Phaedr. 
229,d, Luc. pisc. 42, Paus. 1, 28, 5, dodh meiſt den 
Gerichtshof oder Rath ſelbſt, Dem. ep. 8, p. 1486. 
Dah. außer dem haufigen als "Apssov πάγο» ava- 
βαίνειν, ἀνιέναι, ἀνελθεῖν (auch bloß ἦκει», Luc. 
bis acc. 12) aud εἷς "Ag. π. προσκαλέσασθαι u. 
ähnl. Dem. 40, 82. 58,29, A., od. ἐν 'Ao.n. κρίνε- 
σθαιε, Aeschin. ep. 11, 8, vgl. mit Din. 1, 47, od. æ 
’Ag.n. φεύγει», And.1,79, Din. 1, 44, µ. Φικασθῆναν, 
And. 1, 78, vgl. mit Plut. Sol. 19. Der Rath felbft heißt 
aber bald ἡ ἐν ’4p. π. βουλή, Xen. mem. 8, 6, 20, 
Lys. 12, 69, 6. Lyc. 52, [Dem.] 59, 81. 88, Piut. 
Sol. 19, ο). ἡ βουλἡ ἡ ἐν Αρ. π., Asschin. 1, 81, ὅ., 
Dem. 20, δ7, δ., bald ἡ ἑξ Ag. π. βουλή, Plat. 
Axioch. 867, a, 19οος, 7, 87, Aoschir. 8, 252, Din. 1, 
1, ὅ., Dem. 25, 28. 40, 88, Pinut. Sol. 19, δ., Luc. 
dom. 18, ö., Inscer. 879. 402. δ., Ross Dem. ΑΔΗ. 
75, U, od. ἢ β. ἡ ἐξ ’Ao. π., And. 1, 84, Asschin. 
1,82, δ., Din. 1, 50, δ., Dem. 18, 183, δ., Inser. in 
Meier ind. schol. 18561 n. 46, aud wohl τὸ ἐν ’Ag. 
π. δικαστήριο», Dem. 28, 25, od. συνέδριο», Lyc. 
13, Din. 1, 112, aud τὸ συνέδρ. τὸ ἐν ’Ap. π., 
Din. 8, 7, 1. τὸ δικαστήριον τὸ ἐξ ᾽ρ. π., Lys. 1, 
50. Die Mitglieder defielben bei Lys. 7, 22, Dem. 54, 


᾿Δρεοπαγίτης 


28 of ἐξ '4o. π., bei Acschin. m. Sigeen of ᾿ρεο. 
neyitas, w.f., Ὁ) Agsor πεδίον .a) eine πι 
Ebene in Thracien, Pol. 18, 10, 8ὲ. Β. f) das Mari⸗ 
feld in Rom, bald τὸ "Ag. πεδίον genannt, D. Can. 
48,28. 24, D. Hal 7, 59. 11, 49, Piut, — 8. Pomp. 
58, St. B., auch getrennt τὸ ᾿4ρ.- πεδέον, Piut 
Caes. 28, bald τὸ π. εὁ "Ag., Plut. Cic. 44, balb τὸ 
πεδίον τοῦ "Apsesc, Plut. Syll. 88. Lue. 43, belt 
wie bei Strab. 5, 286 au d Μάρτεος Κάμπος ο). 
ebend. 249 bloß Κάμπος. .’ νου Ὁ. 
’ vos, St.B. ο) ρεια ὅπλα, die lat. an- 
cilia, D. Cass. 44, 17. ὅ) τὸ καλούμενο» άρειον 
τῶν τελῶ», eine röm. Legion, App. b. eir. 8, 45.66. 
WM)Subst. 1) Eigenn, Mordeifen (f."Aonc). a) Athe- 
ner, Archon, Ross Dem. ΑΕ. 6. b)aus Tarfus, Vit. 
Hippocr. 1, 1. ο) Dyneft in Teuthranie, Pens. 1, 11, 
2. d) alerandrinifcher Gelehrter, Freund des Auguſtut, 
Pint. apophth. reg. Caeser 8. praec. reip. ger. 18. τὴ. 
Anton. 80, Streb. 14, 670, AelLv.b. 12,25, Themist. 
or. 5. 8.10.11. 18. 84, D. Cases. 51, 16., nad) Et.M. 
189 fo genannt, weil er am Wehe des Ares geboren 
wurde. e) ein Dichter u. Sänger, Paus. 8, 18,8, Ath. 
8,852, b. f) einrömifcher Genturie, Ios. arch. 17, 10, 
7. d.Iud.2,4,8.5, 1. g) ein Aegyptet, Lac. v. bist. 
2, 22. h) ®. bes Geſchichtſcht. Asclepiades, Ath. 18, 
567, ἆ. D) 8. von Lacedämon, ---Αρεύς, w. [., los 
12; 4,10. k) Seratleopolite, Schriftſt, Phil. Bybl in 
Euseb. pr. ον. 1,10. 1) Saupt der Arianiſchen Keher 
unter Konflantin, Suid. Seine Anhänger: οἳ "Apes- 
vol u. ἀρειανισταί, feine Anfichten haben ἀρενανίξεν 
Suid. 3) SL in der Landfchaft Aria, j. Hexi, Arr. An. 
4,6, 6. ©. Apelas u."Agsos. 8) Monatsname in Bithy- 
nien (vom 28. Suni an), Lam. Inſchr. b. Steppani, 6. 
45, auch "Apsog (Bt. Craiz Αρράριος), Hemerol. 


Flor. 

᾿Αρωϕράδην, —"Agımpddng, Arist. 9. 
᾿Αρείων, ονος, m. Bader, Roß bes Abraflos, von 
Bofeidon mit der Erinys erzeugt, IL 28, 846 u. Schol., 
Callim. b. St. Β. ο. Απίσας, Antim. b. Paus. 8, 25,9, 
Streb. 9, 404, Fury 8,25,7u.f. , ἐν. 

Ἀρελάτε, τό, 6. Ptol. 2,10, 15 ᾿Αρελάτον κο 
via, b. Olymp. Theb. in Phot. bibl.80 ἡ ᾿ἀρήλατος, 
δ. Suid. ο. Dapupivoc ἡ ° τος, St. in Gal- 
lia Narbon. an der Rhone, ἱ. Urles, Βίου. 4, 
181. 

’ 4, St. in Noricum an der Donau, Pic). 
2,18 (14), 8.8,7, δ. 

’ Χου, m. Hellmwig, Mannen. bei Stoddart 
η. 60 µ. δ1, Κ. 

᾿Αρεμβοίρ, St. in Indien am Baris, j. Ambur, Ριοὶ 
7,1, 86. 

"Apeößıvöos, ©. des Dagalaiphus, Feldhert unter 
Anaſtafius. Eust. Epiph. b. Malal. p. 898. — Suid. 

᾿Αριοπαγίτης, pl. -ἴται, auf Infchr. οἳ Apeoro- 
γεῖται, (Inser. 268. 872. 878. 402. 414. 440, Boss. 
Dem. Att. 75. 188), ber Richter im Gerichtshof des ἅτο- 
page, Asschin. 1, 81, 88, Din. 1, 5, d., [Dem.) 59, 
88 (Dem. wie Lysias fagen οἱ ἐξ ἀρείου πάγου), Phi- 
loch. fr. 17. 68 (ed. Müll. 1, 887. 894), D. Sic. 4, 76, 
Plut. Sol. 19, v. L ἀρειοπαγέτας, ὑοῷ f. 27, δ., ἅ. 
Bei Luc. Scyth. 2 au) ρεοπαγέτης ἀνήρ. Spüiän. 
war Agsonaylıns von einem ernften Manne mit fin« 
firer Mient, Diogen. 2, 91, Suid., ferner σεργανώτε- 
005 Agsonayitov, Diogen. 1,8, vergl. mit Alciphr. 
ep. 1, 18, ο). Apsonayitov aunnaörepog, Themist. 
or. 21, p. 268. Adj. davon ’Apeorayırırds, Titd 








᾿Αρεόπολις 


eine Rebe des Eyflas (or. 7) vor bem Areopag u. 
ktlsocrates (or. 7) über ben Ar, gehalten. 6. Schol, 
bazıt. 

Αροπολιε, ἕως, f. Aresfladt, ©t. in Arabia 
potraes, |. Rabbab, früher Rabathmoba, St. B. ο. Pœu- 


κ ικὰ u. ᾿4δαρούπολις, U. 


, |. 4ρης. . 
Άρως = άρειος, bah. ἡ βουλὴ ἡ ἓξ Αρίου 
zayoy, Inser. 880. 

Ptol. 2, 6,56. 66. ἀρονάκαν. 

„m. Winiger, ὃ. i. dem Speer 
befreundet, Mannen., Inser. Erechthei. K. 6. Keil 
An. Na 108. 

g f. "den. 

᾿Αρίσανδρον, m. Friedemann, Mannsn., Lyfias 
Rede gegen ibn, fr. 18 ed. Bait. Saupp. 11, p. 177. 

'Aptras, ου, m. Briebleben, ein Lufaner, Py⸗ 
thegoteer. lambl. v. Pyth. 86. Yehnl.: 

᾿ vos, ου, m. ein Hirt, Paus. 2, 26, 5. 
‚ou, m. Briedleben, eines der dreißig 
Gemalthaber in Athen, Xen. Hell. 2, 8, 2. — "Ageain- 
nes, Κεραλῆδεν, Att. Seew. zıx, d, 4]. 
- πποε, ou, m. "Leibrod, Mannen. 65. ben 
erigen. 

Αρίσκουσα, Αὐρηλία "Ao., (Blandina), aus 
Φε, Inser. 1626. 


Δρίσκων, οντος, m. Holbefreund. 1) Athener, 
Inser. 275. 2) "do." Ολμώνιος, Böotier, Keil. Inser. 
boeot. XKII, a. 


Δροστοκλῇε, m. ("Agsetoxd.?), Insor. Lam. 1 in 
Cart. A.D, 

’Aperroplöns, ου, ep. (Nonn. 87, 85), 4ο, m. 
Areskorsfohn, a) Argos, ΑΡ. Rh. 1, 825 u. 112. 
b) Oppeltes, Nonn. 87, 101, 8. 

᾿ , ogog, m. Sühnemann, 1) ©. bes 
Elbafes, 8. des Pelatgos, Char. b. St.B. ο. Happa- 
ein. — B. des Ἡτροῦ, Pherec. b. Apd. 2, 1, B, u. in 
Schol. Eur. Phoen. 1128, — ber 3ο, Char. in Anon. de 
ἱβοτεὰ, ec. 5. — Gem. ber Mykene, Paus. 2, 16, 4. 3) 
tm Inder, Nonn. 85, 879. 

"Aperd, {., [. ἀρέτη, Srauenn., Mnssale. 14 (Anth. 
app. 65). — Arist. carın. (μέλη) ed. Bergk. 7. 

” ns, m. Schriftſtell. über Phrygien, ΡΊαε, 
fav.12,2. &.’dontadng. 

᾿ ‚m. Tugendreich, 1) ©. des Dion, 
Tim, b. Piut. Dion. 81. 2) Korinthier, Luc. Tox. 22. 
9) Art aus Rappabocien u. Schrift. Die Ausgaben b. 
Boffnann Lex. bibl. 1, p. 247 ff. 

‚ Δριάν, m. (Sylb. Αρήτην), Guttenbach, BL. 
im Krotoniatiſchen, Philost. in Et. M. 

f , a, ὁ, Name mehrerer arabifcher Fuͤrſten, 
D. Sie. 40,4, Streb.16, 781, Nic. Damasc. b. Ios. 16, 
10,8, Ios. arch. 16, 18, 8. b. Iud. I, 4, 8, d.,— arch. 
16,9.4. b. Ind. 1, 29, 8, — App. Mithr. 106, D. Cass. 
87,15, — St. Β. ο. Auapa. — N.T. ep. Cor. 2, 11,83. 

ι f. Outtwill, Srauenn. aus Cyrene, 
Plat. mull, virtt. 19, Polyaen. 8, 88. 

1 , ovos, m. Tanger, ein Troer, IL. 6, 

Δρίτη, 5, Karoline, 1) T. von Dionpflus d. 
üten, Sem. des Dion, Plut. Tim. 88, Dion. 6—58, 6. 
ξ. ρήτη. 2) atbenifcher Echiffename, Att. Seew. ıv, 
b. 23, 8) "4oscn, die perfonifiziete Tugend, Dem. 
61,21. — Agath. ep. ıx, 658. — Aehnl.: 

᾿ f. Frauenn. aus Rnidus, Απρ. Sid. 
104 u. Heracl. in Anth. vı1, 464. 465. 


᾽Αρήϊος 125 


Αρέτης, m. Karl di. männlich tapfer, 1) Spar⸗ 
taner, D. Bic. 14, 70. 2) Reitergeneral Aleranders 
des Gr., Arr. An. 8, 12, 8. 14, 1—8. 8) Gefchichte 
eier aus Dyrrhachium, Censor, de die nat. 18. 31. 

ehnl.: 


"Aperıs, κος, m. (Krüg. ἀρέτης), ein Macebonier, 
Arr. An. 1, 15,6. 

᾿Αριτό, 1. Karoline, Beloponnieflerin, Inser. 1560. 

’ , m. Karlmann, Spartaner, Inser. 1249. 

“Apevs, 5b. Plut. ἀρεύς betont, gen. έως, (d), 
Mordtmann, 1) fpartanifcher König feit 310 ο. Chr., 
@urpfipenide, ©. des Acrobates, D. Sic. 20, 29, Piut. 
Pyrrh. 26—82,8. Ag. 8, Paus. 1, 18, 5.8, 6,2 u. ff., 
δ., Pbylarch. δ. Ath.4, 149, b. 1) Enfel des vorigen, 
Plut, Ag.B, Paus, 8, 6, 6. 8) ein Spartaner, Pol. 28, 
11 u.ff. 24,4. 4) ©. des Ampys, Entel des Pelias, 
Paus. 7,18,5. 5) ἀοί.---άρης, gen. ενος, dat. evi, 
acc. ενα, voo. U, Sapph. 85, Aloae. 38. 28. 29. 80. 
81, u. Corinn. 8 ed, Ahr., Eust, 857, 40, vgl. Ahr. Dial. 
1,206. 6. άρης. 

᾿Αρεών, m. 31. in Berfien, Arr. Ind. 88, 7. 

᾿Αροωπαγίτηε, bie u. da in Hoſchrr., ſ. Bernhardy 
au Suld. ϱ. Aguonaysıns. 


„ 1. 4ης. 

Αρζανηνή, (9), Landſchaft in Großarmenien, Petr. 
Patric, fr. 14, Menand. Prot. fr. 56. 57, Ioann. Epiph. 
fr. 8 (hist, fr. ıv, 189. 357. 268. 274). — Bei Suid. 
“ot. τόπος. 

"Αρίαθα -- Ιάρξενθα, w. ſ. 

"Αρίος, m. 1) ᾽4ρ[. ποταµός, BI. in Thracien, 
Ptol. 8, 11, 6. 2) St. am obern Laufe deffelben, Ptol. 
8, 11, 12. , 

Αρ[ώϊλος, πι. (D, Name auf einer phrygiſchen 
Dlünze fpäterer Zeit, Mion. ıv, 225. 

"Apn, f. a) "don βασίέλειον, St. in Arabia felix, 
Ριο]. 6, 7,41. b) Infel daſelbſt, Ptol. 6, 7, 44. 

"Ἂρηα, f. Snfel, Et.M. p. 567, f. 4ρεος νῆσος. 

’Apnyebs, m. Helferi, ein Spartaner, Piut. 
apophth. Lac. s. v. Achnl. 

᾿Αρηγονία, f. M. des Diopfus, Orph. Arg. 180. 

’A v, ονος, m. Helferich, Maler aus Kos 
rinth, Strab. 8, 848. 

"Apnıds, adog, f. von Ares abkammend, Bein. der 
Pentheſilea, Qu. Sm, 1, 187.818. 

"Apnidoos, οὐ, ep. 00, m., ähnl, Berlauff, 
d. i. zut Wehr ſchnell, 1) B. des Meneſthios, K. zu Arne 
in Böotien, ὁ κορυνήτης, der Keulenfchwinger, IL 7, 
8 πεθβῇ Schol. u. 187 u. ff., Paus. 8,4, 10. Sein 
mal bei Mantinea, Paus. 8, 11,4. 3) ein Thracier, Il. 
20, 487. 

᾿Αρηίλυκος, ou, ep. auch oso, m. ἁθπί. Warolf, 
d. ἱ. ein abmwehrender Wolf, 1) 8. des Bäotiers Prothoe⸗ 
ποτ, II. 14, 451, Buid. Bei D. Bie. 4, 67 ᾽Αρχίλνκος 
genannt. 2) ein Troer, Il. 16, 808. 

"Aphios, 1) Adj. ος, α, ον, ion., doch auch bei 
Plut. = "Agsıos, w. f., jet meiſt ἀρήιος ρε[ώτ., {. 
Lex., doch Orph. h. 98 u. 89 u. Alcae, fr. 15 ed. Ahr. 
"Agnsos- Dah. 4ρήνος θρίαμβος, Piut. Marcell. 22, 
u. Apnov αἷμα, Adr. ep. ıx, 887. Jnäbef. Αρήνον 
τὸ πεδίο», Eben: in Kolchit, ΑΡ. Rh. 2, 1271.8, 409, 
u. ὄρνεθες ᾽Αρήιαε, ebend. B, 825, vgl. mit 2, 1085. 
2) Subst. a) S. des Bias, Argonaut, ΑΡ. Rh. 1, 118. 
Bei Pherec. in Schol. Od. 11, 289 "4ontos genannt. 
b)’Aonsos, das lat. Martiales, Benennung der Mamer⸗ 
tinex b. Meflene, Plut. Pyrrh. 28. ο) griech. Bezeichnung 
des lat. Marcellus, Plut. Marcell. 1. 


+ 


124 Αρηίς 


"Annie, Moc, {. ---᾽Αρηιάᾶς, Bern. der Pentheſiles, 
Qu. δαι. 1, 206. 

᾿Αρηίϕιλος, m. (ἐθα[. Zipefons, d. i. Bellonse 
pronus, f. Hesych.), Mannen., Αποοτ. ep. 7 (τι, 
140). — Bei Homer als Adj. 

e xos, m.Hilbemann, Lchabeer, Inzer. 16756, 
viell. ἀρείιχος, f. Keil Inser. boeot. p. 47. 206. 

κ όµισκοι, Name der Volcse in Gallia Narbon., 
Strab. 4, 185. 6. Apıxousos. 

Apuxos ἢ ΄4ρῃος στόµα, eine Mündung des Iſter, 
Timag. παῷ Cod. Par. in Schol. ΑΡ. Rh. 4, 806. 

᾿Αρήνη, (ke), f. Gutenäder, f. EL Μ., 1). 
des Tebalos, Gem. des Apbareus, Apd. 8, 10, 8, Phe- 
rec. in Schol. ΑΡ. Rh. 1, 152, Paus. 4, 2, 4. Rad ihr 


my foll benannt fein 2) St. in Elis am δί. Minyeios, 


Φ 


Refideng des Könige Aphareus, Il. 2, 591. 11, 723, 
Strab. 8, 347, ὅ,, Hesych. Nach Strab. 8, 846 das fp&> 
tere Samikon, weiches viel. die Burg von Arene wer. 
St. B. nimmt gweie an, eins in @lis u. eins in Mefs 
fene, f. Strab. 8, 861. 610. ᾿Αρηναῖοε, St. B. Adv. 
’ dev, von Ar.,Ap. Rh. 1, 152.471, Et. Μ., St. 


B. 8) Quelle in @lis Sei Lepreon, Paus. 5, 5, 6, Suid. 
" , m. (PBflüger?), Name auf einer illy⸗ 
riſchen Münge, Mion. 8. 111, 315. 
, 


‚m. Behrig, arlabifher Wahrfager, 
Xen. Hell. 6, 4, 18. 5, 2.8. 

"Apnos, = "Apssog, 1) Adj., tab. "Apnas πάγος, 
Inſcht. der römifchen Zeit, Κ., ἡ BovAn ἡ ἐξ ᾿4ρήον 
πάγου, Inser. 818. 816.410. 2) Subst., Athener, Inser. 
478, Bäanier u. Arion. — In Eur. Phoen. 881 auf 
᾽Αρῄοις στεφάνοισιν. 

Αρης, äol. aud) Apes, Et. Μ. 199 u. Grammatt.b. 
Ahr. Dial. 1, 102,n, u. άρευς, w.f., gen. ρεος, ty. 
auch "Aenog, 11. 2, 512, δ., Hes. sc. 108, δ., ΑΡ. Rh. 2, 
887 u. a. fpätt. Epp. außer Nonnus, der flets ἀρεος hat, 
att."Agewg, Et.M. 140, fo ſtets in Proſa bei Plat., Lys., 
Isoer., Dem., u. von Spätern Paus., andere Spät., wie 
D. Hal., Piut., Strab., Luc., wechſeln zwiſchen Agaos u. 
Αρεως, wieder Andere, wie Aristot., Ael., D. Cass. u. 
St. B. haben ſtets ρεος; in Ep:grr. tommt 4ρεως 
einmal vor, Meleag. ep. v, 180, u. δεί den Tragg. fo wie 
Ar. flieht άρεως nur Aesch. Sept. 64 ed. Dind., Eur. 
EL1258, Ar. Av. 886. Ran. 1021, fonft Πε "4geog. 
Ebenfo ficht ἄρεως in att. Infchr., Ross Dem. Att. 7. 
Nach Et. Μ. las Ἁτίβατώ in II. 18, 100 auch "Apew, wo 
jet ἄρης fleht, u. nach Diec. zu Hes. sc. 88 fügte man 
ὑδοί. auch "Apsos od." Apesos, f. Ahr. Dial. 1, 206, u. 
nad Suid. gab es fogar einen gen. 4ρου u. "Agntog, 
ledteres hat Theop. δ. Bt. B., dat." Ages, ion. u. bisw. 
auch ep. u. poet. "Agsi (Her. 4, 59, ὅ., 11. 2,479, Pind. 
L8(7),81), ed. gew.’4ons, I. 2, 515, ὕ., Theocr. 22, 
114, 4., u. fo auch Plut. de vit. Hom. 101, u. äol. 
Bepph. 44 ed. Ahr., od.” 4op, Alcae. (7)15, acc."Apsa, 
ep., doch nicht bei Hom., fondern b. ΑΡ. Eh. 1, 1024, 
Nonn. 5, 185, d., Qu. Sm. 2, 110, 6. A., u. in Proſa 
Piut. Rom. 29, Luc. philops. 6. 8, Ach. Tat. 4, 7, fowie 
Inser. Cret. 2554, att."Aon, fo ſtets Plet. u. Din. 1, 87 u. 
Inscr. 196 (?), u. meiftens Aesch., Soph. (der aber einmal 
O.R.190 Acec hat), u. Epigr. Pisand. vı1, 304, Simon. 
167 ed. Bergk, Gemin.vı1ı, 78, Antip. 1x, 59, Inser. 811. 
8187, ep. Aone, Il. 2, 881, δ., Hes. th. 922, Bion 2, 
11,4. Selten ’4on», Π. 5, 909, Hes. sc. 59, Orph. fr. 
41, Qu. Sm. 1,189, Phil. ερ. ντ, 237, Lucfl. ep. ΧΙ, 
160, bei den Tragg. Eur. Phoen. 185. Rhes. 446, in 
Profa Pol.8,25, Apd.1,3,1, D. Sic. 5, 72. 74, Plut. 
Amat. 14. de vit. Hom. 101, Luc. Inp. tr. 40, Agath. 


"Ann 


mar. rabr. 7, Themist. or. 15, p. 187, του. "Ages u. 
in arsi "Aoes, dah. ρες ρες, I. 5, 8t, Nonn. 29, 
828, δ., Lucil.ep.xı, 191, in Brofa ὦ ἀρες, Luc.d 
deor. 21,2, doch au "Aons, Aesch. Sept. 105. 196, 
in Schol. m 105 für attiſch erflärt, u. Aen, Lyr. 
carm. fr. dd. 111, ed. Bergk (do u. in arsi ἄρ, 
Hom. |. B. IL 6, 81, 8. u. Figde, doch ſteht zo auch 
in thesi Thall ep. νι, 91, Leon. VII, 449, Theen. ıx, 
491, u. fo ἂρ bei Soph. ΕΙ. 96. Aj. 369. 614. Ant. 
189, (6), (&tymologien f. b. Plat. Cratyl. 407, d, 
Phil. leg. ad Caj. 15, Plut. fr. de Daed. Plat. 5, Et. M. 
Suid., am beten nad Döberl. hom. Gloff. n. 17 «ls 
Mord), 1) lat. Mars, 6. des Zeus u. der Here, Gott 
des Krieges u. wilden Schlachtgetümmels, Symbol ker 
ungefümen, roben Tapferfeit, Hom. u. Flgde. © 
ſchworen warte für gewöhnlich nicht bei ihm. doch wurte 
er im Bürgereite alt Zeuge mit aufgerufen, Stob. 43, 48, 
Poll 8, 106. Spribw. war 9) "Auns γαρ οὔὗδένα τῶν 
κακῶν ληήΐζεται, Schol.Il. 2, 888. b) "Apns τὰ ἔαυ- 
τῶν ὅπλα σαλεύεταε, Plut. Fab. Max. 2, Mantis. 
prov. 1, 27, Liv. 22,1. ο) ΄4ρεως (΄Α0εος) νεοστός 
od. "Agsos παιδίον, (Morbsbrut), von großer Kechheit, 
Ar. Av. 884, Macar. 2, 81. Achnl. "Agsos τρεφύμε- 
vos, Nicet. hist. p. 807, o®. "Apsog αἷμα. vom gras 
famen 2yturgos, Nonn. 20, 149, d., vgl. mit 20, 196. 
21,11, ὃ. d) Aonc τύραννος (North bricht Eifen), 
Timoth. in Piut. Ages. 14, Hesych. — Tapfere Min 
ner hießen ὄζος 4ρπος, IL 2, 540, d., od. Φεράπορτες 
"Aonos (od. άρεος), I1. 8, 79, δ., auch in Profa, Piut. 
comp. Lyc.c. Num. 2. Daher beißt Wleranter Aonc 
Maxedaw, epigr. b. Plut. Dem. 80. u. der Sohn tet 
Marius παῖς ἀρεος, Plut. Mar. 46. Bilrli hi 
dann überhaupt Kriegemuth, Kampf, Mord, Verderben, 
ſelbſt die Per "Aons, [. Lex., wo es aber bei ΑΡ. Rh, 
Nonn. u. 9. gew. ἄρης geſchrieben wirb, während in 
Hom. 3. 8. bie Berfonification nicht gang dabei verloten 
acht. In Proſa ſteht εδ felten in diefem fymbol. Sinne, 
todh f. Porph. abst. 2, 22. So bedeutet es denn auch das 
Kriegsheer, z. B. die Genoffen zur Eee, Eur. L A. 283, 
Aesch. Pers. 951, od. auch tas Eiſen, nad Suid. bie 
eigentliche Beberrtung des Wortes, vergl. Et. M. 194. 
147, wie e0 auch zu verfiehen ift in Maced. ep. v, 238, 
Antip. Thess. ep. vıı, 581 u. ep. ἆδ. ıx, 431, f. Mei- 
neke del. antb. gr. p. 178, n. wie man früher IL. 15, 
569 u. 16, 543 crllärte. Bildlih hieß Apsog φιάλη, 
Arist. rhet. 8, 4, ver Schild, während Antiphan. b. 
Ath. 10, 488, ο u. Anax. 5. Ath. 11, 602,0 Trinige 
[άβε fo nannten. @ine Zange heißt bei Eust. «τοι. 2,3 
γθαφεῖον "Ageos u. in Rom bie heilige: “Aonc, Plut. 
Rom. 29; feld die Hunnen erfrcuten ſich fpäter nod 
eines heiligen Schwertes des Ares, Prisc. Pan. fr. 8 
(ed. Müll. ıv, 91). Es gab aber a) "Apsog ἆλσος ro, 
Hain des Ares in Kolchit, wo das goldene Vließ aufbe⸗ 
wahrt wurde, Apd. 1, 9, 1. b) 4ρεος αὐλή t. i. 
Beroe, Nonn. 41, 148. c) "Apeos (᾿"άρεως) κρήνη, 
eine Duelle bei Theben, Eur. Suppl. 660, Ρας. 9, 10, 5. 
©. ᾿ρεία. d) ρεως νόμος, eine muflfalifche Weiſe. 
Plut. mus. 29. e) "Agsos νῆσος, eine Inſel im ſchwart⸗ 
gen Meere, Ceraſus gegenüber, |. Kerafun- Ada, bei 
ΑΡ. Rh. αιιῷ αρητίας, w. [., genannt, ΑΡ. Rh. 2, 1283, 
Scyl. 86, Scymn. 918, Anon. per. 34, Mel.2,7,2, Hyg- 
f. 80, Plin. 6, 18. Ew. "Άρειος, St.B. Aotoc ὄχδος 
= Αρειος πάγος, Eur. ΕΙ. 1358. g) "Apeog πόλες, 
früherer Name von Amppipolis, Harp. κ. ᾽Αμϕίπολις. 
h) "Αρεως πεδίον, f. Agesos. 1) "Aonog στόµα, ſ. 
"Aonxos. 2) der Plantt Mars, bei Tim. Locr. 97,3, 














᾽Αρήσαρχος 


δω. Epin. 987, ο, Arist, coel. 1, 12 άρεος ("Agsws) 
ἀστήρ, auch πυρόεις u. πυροεεδής genannt, Nonn. 
5,348. 6,241. 18, 240, δ., Orph. fr. 41, Lucil. ep. xı, 
160, Anth. $., Arist. mund. 2, Plut. plac. phil. 8, 32,1, 
8,4. 3) ein ägpptifcher Halbgott, Maneth. b. Syncell. 
18, ec. Bei Her. 2, 63 iſt wahrſch. der ägyptifche Set zu 
verſtehen. 4) Gigenn., Inser. 196, doch zweifelb., f. 
Keil onomast. p. 24, Mars als Eigenn. bei Gruter 197, 
1. 5) ρης, ητος, Caſtell auf Eubda, Theop. b. St. Β. 
δυ.Αρήσιοε, St.B. 


" xos, m. (Apdaapyos?), Weinhold d.i. 
Dienold od. in Breundfchaft waltend, Mannsn. bei 
Stoddart, n. 52. K. 

Αρητάδης, m. Wünfdling, 1) ®rammatiker, 
Schol. 11. 24, 110. 6. Αριτάσδης u. viell. Schol. Od. 8, 
344, wo ᾿Αρχτιάδης βεδι. 2) Geſchichtſchreiber aus 


: Xuidos, Plat. parall, min. 11.27 u. viell. fluv. 12, 2, 
| vo Αρετάδης ficht. 


τη, f. Süßfind, eigfl. die erflchte od. er⸗ 
wünſchte, 1) T. des Rhexenor, Gem. des Phäalenkönigt 
Alfinoos, Od. 7, 54, ὅ., ΑΡ. Rh. 4, 1011, 6., Orph. Arg. 
1827, Apd. 1, 9, 25, Luc. Imagg. 19. pro imagg, 7, 
Ath. 1,17,b. In Et. M. Αρέτα geſchr. 2) T. des Dios 
μού, Gem. des Dion, Ael. v.h. 12, 47. ©. ᾿Αρέτη. 
8) T. des Ariftippos, Philoſophin, Strab. 17,887, D. 
L.2,8,n.7; bei Ael.n. an. 8, 40 Schwefler des Ariſtipp 
(*.L’4efarn). 4) Srauenn. b. Hippon. Ath. 11, 495, d 
u. Hippon. fr. 14, 24 ed. Bergk. 

Αρητήριον, n. inEt.M. u. Phavor. ᾿Αρητήσιον 
(beiweifelt von Lob. patb. 435) *$luchplag, Ort in 
Attila außerhalb, nach Philoch. in Et. M. innerhalb 
Athens, Hesych. 6. ραϊήριον. 

᾿Αρητιάδης, gen. ty. ao, (ἄρ), m. 1) Aresfohn 
ti. Aytnos, 1199. sc. 57. 2) Aretosfohn b.i. Nifos, 
Od. 16, 896 (18, 418). 

’ » ἄδος, (ἄρ), fem. zu "Agesos, daher 1) 

Bein. der Amagonenlönigin Melanippe, ΑΡ. Rh. 2, 968. 
2) χρήνη, ΑΡ. Rh. 8,1179, Schol. II. 2,494, f. "4 oela. 
3) νῇσος, ΑΡ. Rh. 2, 1084 u. Schol,, Arr. per. 16, 4. 
δ. Αριος νῆσος. 
. ‚m. Wünſchling, Spartaner, Inser. 
1180. 
9 A⸗nrtvot, ὄνομα ἕθνους, Suid. ©. 
deentsor. 

"Apuros, ου, ep. 0s0, (ἄρ, doch Callim. u. Leon. auch 
&), m.—="Apatog, w. ſ. 1) 6. des Neftor, Od. 3, 414. 
440, Apd. 1, 9,9. 2) ein Trojaner, Il. 17, 494. 8) 
Sertführer des Bacchus, Nonn. 82, 188. 4) ein Bebry⸗ 
tur, δρ. Rh. 2,65. 114. 5) der Dichter Aratus aus Soli, 
Callim. 28 (1x, 507), Leon. ıx, 25, Antip. 1Σ, δ41. 
6) Chiet. Ross Inser. 147. 

ι m. Stiermann, Dynaft in Illyrien, 
App. Maced. 11. 
i " ‚ou, m. Fügner, Spartaner, Plut. 
}ο. 6. 

Άρθμιος, m. Freund, ©. des Pythonar in Zeleia, 
Ἑτοτεποῦ der Athener, Aeschin. 8, 258, Dem. 9,42. 
19.211, Din. 2, 24, Plut. Them. 6, Aristid. or. 18, p. 
332 u. Schol. dazu, or. 46, p. 857. 504, Harp. Bgl. 
Zeitſchr. d. Alteifumemifl 1841, n. 91. 

Αρθριδί νομός, in Aegypten, Arist. oec. 2. 

"Apla, (do). εδ ἡ ᾿4ρία χώρα, Theophr. h. pl. 
4,4,12, ion. ᾽Αρίη (Antip. ıx, 557), 6. D. Sic. 17, 
105. 18, 39. 19, 48, Ριοἱ. 6, 5, 1. 17,1-4, δ., Arr. An, 
3,25, 1, Isid. Char. mens. Parth. 15, fem., nad) St. Β. 
auch m. pl, 1) dl. Landſchaft des perſiſchen Reiche, 


᾿Αρανζαέη 125 


altperſ. Hatiwa, ber Öff. Theil des heutigen Ghoraſan, 


Strab. 2, 72—74. 11,511, ὃ., Ios. 1,6,4, Paus. 2, 8, 
8, Hellan. in St. B. u. die oben angef. St. &w. “Apıor, 
Streb. 11, 511.514. 15, 723 - 724, St.B., b. D. Sic, 
17, 81, Arr. An. ὃν 8, 4, ὅ. 25, 1, 8., Ptol. 6, 19, 1, 
Luc. macr. 4. Isid. Char. mans. parth. 15, Hesych, 
"Aosıor,, nad) St. B. αιώ ᾽αρνεύς. Φαν. ἀρείας, = 
πωλους Περσεκάς (auch ἀριῆνες genannt), Hesych. 
2) ᾿Αρεία, St. in Arie, Ptol. 6, 17, 7.8, 25, 8, Suid. 
8) alter Name von Thracien (?), St. B.s. Yogxn. 4) 
Srauenn. in Aegypten, Inser. (Cyzic.) 8692. 

" Lyvas, m. S. δε Darius, Anführer der pers 
ſiſchen Flotte, Her. 7,97. 8, 89. 

᾿Αριάγνη, 1. ="4osadyn, w. ſ. Brauenn., D. Jahn 
Bafenbild. p. 28. 

’Apıdöyn, dor. (Theocr. 2, 46, ep. in Απ. Plan, 
4,146) -va, (9), Ehrhardine d. i. bie fireng ihre junge 
fräulihe Ehre wahrende (Hes. ἆδνόν — ayvor), «ο 
ders Ahr. Disl. ız, 109, 1) T. des Minos u. der Bafiphae 
od. Krete, Od. 11,821, Hes. th. 947, Apd.8,1, 2, Blade. 
Nach Piut. Thes. 20 gab εδ zweie. Sie wurde mehrfach 
abgebildet, Paus. 10, 29, 8, Pitture d’Ercolano T.ı1, t. 
14, u. mit ihrem Kranze als στέφανος unter bie Sterne 
verfeht, D. Sic. 6, 4, Luc. deor. conc. 5, Nonn. 1, 201. 
8, 98.47, 704, 6., alt σῆμα Κυδωναίης, Nonn. 83, 
974, Hyg. poet. astr. 2, 5, 9.— Man opferte u. feierte 
Bere ihr zu Ehren ald’Agsadvn"Apeodirn, Piut.Thes. 
20, wie fie denn auch auf dem Theater u. in Bantomimen 
mannichfach dargeftellt wurde, Xen. Conv. 9,2, Luc. 
Hermot. 47. salt. 49. Einen Tanzplag der Ariadne 
[αῦ Paus. bei den Knofiern, Paus. 9, 40, 8, f. I. 18,592, 
Luc. salt. 18, u. ein Öcbirge ἀριάδνης ὄρος erwähn: 
D.Sio. 81,45, einen Demos in Aleranbrien "Apuadvis, 
Satyr. b. Theophil, ad Autol. 2, p. 94, ein Feſt 7 
’Apıdövea, weiches ihr in Lokris gefeiert wurde, 'Hesd- 
Φου καὶ Ὁμήρου aya» in Westerm. βνόγρ. Ρ. 41, 
97. — Adj. dan.” νειος, Agath. ep. v, 222. 2) T. 
des Kaifers Leon, Sem. tes Zenon τι. fpäter des Anaſtaſius, 
Cand. Isaur. in Phot. bibl. 79, Eust. Epiph. δ. Euagr. 
2,15. 8) eine Zitberfpielerin, Agath. ep. v, 222, tit. 

᾿Αρίαιθοε, m. Hidig, Geſchichtſchr. ans Tegea, 
Schol. Il. 4, 819, Hyg. poet. astr. 11, 1, fr. δ. Müll, 
IV, p. 818. 

᾿Αριαῖοι, f. 4ρδιαῖον, 

᾿Αριαῖοα, (ὁ), 1) 8. von Arabien, D. Bic. 2, 1. 2) 
Freund u. Zruppenführer Cyrus des Jüngern, Xen. oec, 
4,19. Anab. 1,8, ὃ, 6., Plut. Artox. 11, Polysen. 7, 
16. Seine Truppen οἱ περὶ ᾽Αριαῖον, Xen. Anab. 2, 
4,2. — ©, "Agıdaieg. 

᾿Δριάκα, St. in Margiane, Ptol. 6, 10, 8. 

᾿Αριάκαε, ein ſcythiſcher Stamm am Sarartes, Prol. 
6, 14, 14, Plin. 6, 19. 

"Apıanh, (ἡ), Σαδινῶν, au ἡ Ap. χώρα, An. 
(Arr.) per. mar. erythr. 41 (nad) Conj.), Landſchaft 
an der Weftfüfte der indifchen Halbinfel, Ptol. 7, 1, 6.82. 
Bei An. (Arr.) per. m, erythr. 14.41.54 = «αρίκη. 

᾿Αριάκης, m. K. der Kappadocier, Arr. An. 8, 8, δ. 

’Apranälov πέτρα in Sogdiana, Streb. 11, 517. 

᾿Αριαμένηε, ου, m. ältefter ©. des Darius Hyſtaſpie, 
Plut, fretr. am. 18. — Nauarch bes Zerres, Plut. Them, 
14. — Sn Plut, apuphth, regg. 5. Xerxzes Αριμένης 
geſchr. — Suid, 

᾿Αριάμνης, m. 1) Gallier, Phylarch. 6. Ath. 4, 
150, d, 2) zwei Könige von Armenien, D. Sıc. 81, 
28. 8) Häuptling der Araber, Plut. Orass. 21. 

᾿Αρανίαίη χΦώ», Anth. 8, 165. 


126 ᾿Αριανή 


᾽ νή, ἡ, Landſchaft des δβί. Perſien, j. Iran, oft 
mit Aria verwechſelt, Btrab. 2, 78—84. 11, 492. 516. 
15, 688— 725. Ew. Apart, ton. u. ερ. ᾿Αριηνοί, 
oft mit "4gsos berwechfelt, Megasth. b. D. Sic. 2, 87, 
vgl. mit Strab. 1, 42. 2, 180. 11, 528, Dion. Per. 1098, 
Apd. b. St. Β., Ael.n. an. 16, 16 οἳ ᾽4ρ. ol 1νδι- 
χού. 

Αριάνθη, f. Blumenfeld, St. der Oenotrer, 
BHerdn. b. St.B,. 

’Apıdvöns, ου, m. Bluͤt hrich, ein Argiver, Diegor. 
b. Phaedr. Epicur. de nat. deor. 28, ed. Bergk = Ἔρί- 
ανδος, w.f. 

, νθίδηφ,ου, m. Blthrichs, ©. des Lyfima⸗ 
us, Böotier, Thuc. 4, 91. 

᾿Αρίανθος, m. Blüthenreidh, Abydener, Mion. 
1, 684. 

’Apavss, (6), Eichner, 1) Kıeier, Pol. 8, 18. 2) 
Srammatiler, den Andere Ῥνανός nennen, Schol. Il. 
19, 119. 

Αριαντάς, οὗ, m. K. der Scythen, Her. 4, 81. 

᾿Αριαπάθηε, eos, m. K. der Scythen, Her. 4, 
76—78. 

’ Ina, f. δε in Kappadocien, gegründet von 

t. B. 

Αριαράθης, ου, acc. ην, einmal (D. Sic. 81, 89) 
auch η, δ. Memn. fr. 15, 80 (ed. Müll. 111, 541) ’Apıd- 
paßos, (6), 1) Ur. I., Fürft von Kappadorien, ὁ πρῶ- 
τος genannt, Strab. 12, 584. 588. 18, 624, D. Sic. 81, 
28, welcher fünf verfähiedene nennt. 6. die Flgoͤn. 2) 
Ar. IL, 6. des Vorigen. den Perdillas ans Kreuz ſchlagen 
ließ, App. Mithr. 8, Piat. Eum. 8, Luc. macr. 18. 8) 
αι. IU., ©. des Borigen, u. Ar. IV., Entel des Vorigen, 
©. des Ariamnes, D. Sio. α. α. D., Porph. Tyr. fr. 6, 6 
(ed. Mull. 111, p. 707). 4) Ar. V., 6. des Vorigen, 
Schwiegerſohn des Antiochus IL, Pol. 8, 8, d. — 82, 
28, ὅ., App. Syr. 5, d. Maced. 11, D. Sic. exe. 12. 
14. 15, St. Β. ο. 4ριαράθεια. 5) Ar. VI, 6. des 
Vorigen, mit dem Bein. φιλοπάτωρ, Pol. 8, 5. B1, 14, 
ὅ., D. Sic. 81, 81. 82, App. Syr.47, D.L.4,9,n. 8. 
6) Ur. VIL—X., 6. u. Entel des Vorigen, App. Mithr. 
10. 16, Plut. Syll. 14, Memn. fr.«.«.D. 7) ein Sohn 
des Ariobarganes, zur Zeit Caſars u. des Antonius, App. 
b. civ. 2,71. 5,7, D. Cass. 49, 89. 

᾿ » St. ver Landſchaft Sargaraufene in 
Bahnen, Ptol. 5, 6, F . 

vos, m. ein Perſer, Her. 8, 90. 
’Aplapros, = "Allapros, Armen. b. St. Β. s."AAL- 


αρτος. 

’ 5 Reitervolt in Arte, wohnhaft im fühl. 
Drangiana an der Grenze von Gedroſia, zur Auszeichnung 
Εὐεργέται genannt, Arr. An. 8, 27, 4. Ihre Hauptſt. 
Αρ Ptol. 6, 19, 5.8, 25, 9. 

Αριάστσην, ου, (6), 1) ©. bes perl. Könige Arta⸗ 
zerses II., Plut. Artox. 80. 2) ®. der Atoſſa, Hellan. 
fr. 168, b (ed. Müll. 1, 68). 

᾿ , St. im Innern von Pamphplien, Ptol. 
5, 5,6. Münzen aus ber Zeit der Antonine u. des Se 
verus. 

‚sog, f. (Adel gunde, eigtl. Vollbür- 
gern), Frauenn., Inser. im Rhein. Mufeum 21. δ. 2, 
2. 202. 

᾿Αρίβαῖοε, (6), 1) Statthalter von Sarbdes, Pol. 7, 
17. Seine Leute οἳ περὶ τὸν ᾽ρ., ebend. 18.— Pol. 
8, 28 ieht ᾿Αριόβαξος. 2) Hyrtanier, Δε], ν. h. 9, 14. 
8) Knidier, Anth. 12,61. 4) Perſer, Anth. 12, 62. 

’ b. Polyaen. 7, 80 'ApıBaios, m. K. ber 


Ariarathes IV, 


KRappabocien, 


᾽Αριχία 


Kappadotier, Xen. Oyr. 2,1, 5. —- Gerrführer vor Diem: 
pfie Amber Yen. 0.0.0, ͵ Bald. 

’ t ὄνομα κόριον, 

"Abıyalor, m. takt in Indien, Ar. An. 4,24, 6. 

Ἂρι ‚f. T. nad) A. Schülerin des Pythagoras, 
aus Samos, Schriftſtellerin, Porph. v. Pyth. 4, Suid., 
Harp. ο. εὐοίμ. νεβρέζω». Fem. gu: 

’Aplyveros, d, Bollmar, 1) ©. des Automenes, 
ein Githaröde, Ar. Equ.1278, Ath. 5, 220.b. 2) Athene, 
Sphettier, Aeschin. 1, 102. 104. 8) Pythagoreer, Luc. 
Philops. 29. 4) PBarier, Bildhaner, Paus. 2, 27, 2. 

’ tos, ου, in Plut. vitt. ed. Sint. ὅ. ’ 

efchr., böot. ’ os, ω, Inser. 1571, (6), Θτίπις 
ντι, 1) 6. Amyntas’ IL, Enkel Alexanders 1., Porph. 
Tyr. fr. 1 (ed. Mall. ın, 691), Inser.a.a.D. 1) 6. 
Philipps, Halbbruder Alexanders, Paus. 1, 6, 3, 3. 
App. Syr. 52, ὅ., Ptolem. 5. Ath. 18, 578, a, vgl. mit 
Ath. 18, 557,0, D. Sic. 18, 2, δ., Strab. 17, 794, Plat. 
Alex. 10. 77. fort. Alex. 2, 8, 8. an seni ger. resp. 15, 
Porph. Tyr. fr. 1—5 (ed. Müll. πα, 698 u. ff.), Dexipp. 
b. Phot, 82. 8) Reichtverweſer von Macebonien u. 
Statthalter in Phrygien, D. Sic. 18, 89. 51—72, οἱ 
περὶ τὸν 'Ag., Porph. Tyr. fr.4, 7 (ed. Mall. ΠΠ, Ρ. 
699). — Begünftigter des Timolaos in Kyzilus, Ath. 
11, 509, a. 4) Satrap des Cyrus, D. Sic. 14, 24. 

᾿Αρίδεοι, Boll in Palaͤſtina, Ios. 5, 1, 28. 

“Αριδήλαν τήν Αριάδνη». Κρῆτες. Hesych. 

»Αρίδηλοε, m. Bartmer Berahtmar d. 1. fams 
splendens, Diannen., D.L.4, 6, n. 17. 

’ bens, ου, (6), Kummer, = Kundmtr, f. dat 
Borige, (0. SEIKS2), 1) Geſandter der Rhodier, Pol. 4, 
52. 2) Philoſoph, Plut. symp. 2,1, 12. 8) Bekk. An. 
8, 1488, b. 6. 4ρδίκης. Uehnl. 

᾿Αρίδικος, m. Diannsn., Ath. 10, 420, b. 

Αρίδωλια, m. Schall, Herrſcher von Alabanda in 
Karien, Her. 7,195. 

’ ‚ov, m. ©. bes Darius J., Themist. 
or. —8 74. (U. Αριαμένους, nach Petav. ρτεμί- 
νους. 

᾿Αριεύς, έως, m.—"Apesog, 1) Korinthier, Ῥαυς. 2, 
4, 4. 2) Tarfier, D.L. 9, 12,n.7. 

A Lavrol, einer der feche mediſchen Stämme, Her. 
1,101. 

"AplinAos, ου, ep. oso, m., (ἄρῖ)ι Bartmer, Ἱ. 
Αρίδηλος u. Hesych. ϱ. ἀρίζηλο», V. des Harpalion, 
Böotier, Qu. Sm. 10, 75. 2) Athener, Sphettier, 5. bei 
Timarchot, Aeschin. 1, 68. 202, 8. Arg. gur Rebe. 9) 
Sehiätfähr.(?), Lysim. in Schol, Soph. 0.C. 91. 4) 
auf fardifchen u. fmprnäifchen Diüngen, Mion. σν, 125. 
8. vı, 846. 8. νι, 420. 

“Apıfos, m. Berfer, Her. 7, 82. 

’ „= Αριάδνη, bei Zensdot zu DI. 18, 592. 

’Apınvol, (ἄρ), indifches Volt, Nonn. 26, 165. 90, 
818, Dionys. b. St. B. s. Kdanespog, vgl. mit St. B. ». 
Ῥοιτία u. Σώτειρα. ©. Αρνανή. 

saapllens, m. Eric (πα, lex), Kreter, Inser. 

2562. 

᾿Αρικάδα, St. in Drangiana, Ptol. 6, 19, 4. 

% εκαῖος, m. Smyrnäer, Mion. 1, 192.) 

Apıxdxa, St. in Arachoſia, Ptol. 6,20, 4. 

᾿Αρικία, f. b. D. Hal. 6, 82.7,6 6 Arieia, 
St. Latiums an ber appifchen Straße, Streb. 5, 281.239, 
App. b. civ. 1, 69, Ptol. 8, 1, 61, auch 9 ᾿Αρικηνὼν 
πόλις genannt, D. Hal. 5, 86. 61. Ew.“ D. 
Hal. ὅ, 86, 51.7, 6, δ., b. St. Β. ᾿Αρικῖνος, 
87,4 "Apıxusde. 


ο. Paus. g, 








᾿Αριωμῆσος 


ρικμῆσον, m. Sattwerk, früherer Name des Kai⸗ 
[μὲ Zenou, Eust. Epiph. ϐ. Euagr. 2, 16. 

᾿Αρικόμιοι,--- "Aonxoufexos, Ptol. 2, 10, 10. 

"Αρίμα, (opn), (&pi), pl. Affenberg (f. Hosych.), 
Berg in Gilicien, πα 8. in Myflen, Lydien od. Syrien, 
11.2,788 κ. Schol,, Pind.fr.98, Nonn. 1,821, Hesych., 
Buid,; alle dieſe nur in der Borm εἰν od. ἐν Αρίµοις, od. 
b. Nonn. 1, 140 u. 84, 184 ἀρίμων, was auch bei den 
Arimern heißen kann, wie e6 Strab. 12, 565 u. 579. 18, 
626. 16, 760 bei Homer zu erflären fheint, wogegen 
Callim. b. Strab. 18, 627 ὄρη "Apıua annahm. Ew. 
Apypalos π. "Apıpos, w.f., δὲ. Β. 

Αριμαθαία, ας, {. St. in Palaͤſtina, au Rama ο. 
Ramathaim Zophim genannt, j. Nebi Sahamuil, N. T. 
Matth. 27, 57. Luc. 28, 51. @w. 5. Suid. aud 
Apıpardatos. . 

Αριμαῖοι, = 4ραμαῖοι u. "Apsper, w.f., Strab. 
16, 186. 

Αριμάνιοε, ὁ, --ρειμάνεος, w. ſ., Plat. Them. 
28, Buid. 

Αρίμανος, 1) Et. in Ῥετᾶα, dem Lande der Balabener, 
los. 4, 7, 4. 2) Mannen. (Hager), Rhodier, Frans 
Epigr. Inser. 4. 

Αρίμαντος, m. Sieden in Cyrenaita, Ptol. 4, 4, 


Ἀριμάρα, Gt. in Syrien am weſtl. Ufer bes @uphrat, 
Pal, 5,18, 14, n j Her 

Αριμασποί, (of), ſeythiſchet u. wie Her. 4, 37 εἰ» 
ΜΗ, einäugiges Bolt im Norboften der Welt (Sibirien), 
Her. 3, 116. 4, 18, nad) Assch. in Afrita. 6. D. Bic. 2, 
48.17, 81, Streb. 1, 21. 11,507, Pause. 1, 24, 6. 81, 2, 
Callim. h. 4, 290, 9. Adj. ᾿Αριμαστκόᾳ, Assch. Prom. 
805, Orph. Arg. 1067, od. ’ «os, Strab. 1, 
21, St. B., Suid., δ. Her. 4, 14 ᾿Αριμάσπεα ἔπεα, 
μι des Arifteas über die Arimaspen, vgl. mit Strab, 
‚al. 

ρίμαχος, m. Hartwig, DMannen., Phalar. ep. 

᾿ τω. Br. bes Zerzes, Plut. apophth. regg. 
a. Xerzes. ©. ᾽Αριαμένης. 

"Aplawvov, (τό), 1) St. u. 1. in Umbrien, j. St. 
Rimini u. der Fi. Marcochia, Ptol. 2,21. 39. 8, 6188, 
Strab. 5, 210-240, Plut. Marcell.4.Pomp. 80. Caes, 
32,8., App. Hannib. 12.b. civ. 1, 67, 8., D. Cass. 4, 
* Ptol. 8, 1, 22, St. Β., A. Ew. ’Apsuivos, 

᾿Αρίμμας, a, m. 1) Satrap in Syrien, Arr. An. 3, 
6, 8. 2) Gprenäer, Callim. 58 (να, 524), (v. |. 


va). 
Αριμναῖος, m. Br. des Datames aus Kappadocien, 
D. Sic, 31, 28. 
Αρίμναφ,αιτο, Wohlgebent, 1) ein Maler, Varro 
«1.18, p. 120 ed. Bip. 2) ein Gyrenäer, Callim. ep. 


11, f. ᾽άρίμμας. 

Αρίμναστουα, m. --- ἀρέμνηστος, auf einer Münze 
ant Dyrrhachium, Mion. 8. 11, 336. 

Δριμνήστη, £. Schwefter des Ariftoteles, Anon. v. 
Arit. Π. ed. Westerm. Fem. zu: 

Δρίμνησνος,τι. Wittmer d. i. weithin ob. fehr 
klınat od. erwähnt, 1) Athener, a) Archon Ol. 91, 1, 
ie. 6,14, b. D. Βίο.᾽ ἀριστόμνηστος, w. f., genannt. 
9) S.des Cleobulus, D.L. 5, 2,n. 14. ο) ᾿Ελανούσεος, 
UtEcm.x,d, 114. 2) ©. des Pythagoras, Dur. b. 
Preph. ν. Pyth. 3. 8) Spartaner, Her. 9, 64, Piut. Arist. 
13. 4) Blatäer, Her. 9, 72, Plut. Arist. 11, Paus. 9, 4, 
2. 5) Tprehener, Paus. 5, 12, 5, ν.]. “Αριμνος, 6) 


127 


Br. bes Ariſtotelets, Anon. ν. Arist. IL. ed. Westerm, 
—D.L.85,1,n.9. 

"Apıpor, (oT), ein mythiſches Volt in Aflen, welches 
nach Gilicien od. Lydien, auch nach Syrien gefeht wird, 
Posid. b. Strab. 16, 784. 785. ©. "άριμα. 

' , 800. οὔν, m. 8. von Ratalelaumene in 
Kleinaflen, Xanth. b. Strab. 18, 628. 

’Aplva, St. in Afrios propria, Ptol. 4, 2, 28. 

"Aplvön (viell. verdorben aus Agsardn, alfo Blu 
menfeld), f. St. der Denotrer, Hecat. 5. St.B. 

᾿Αρίνδηλα, Stadt, παᾧ Glaue. b. St. Β. Zleden in 
Arabis petraea (Paläftina), Ew. ᾿Αρινδηληνόν, St.B. 
8. v.u.8. βέλη. 

᾿Αρίξσοε, m. Θαβ[ἱῷ, Mannen., Insor. 1704. 
6. Keil an. ep. p. 198. 

Αριόβαῖος, m. Mannen., Pol. 8, 28. 

—— gen. ου, doch bei Xen. Hell. 6, 1, 
28.7,1,27 auch ους, während Ages. 2, 26 ου flcht, 
dat. ῃ, b. Xen. Hell. 1,4, 7. 5, 1, 28 a5, acc. 7», U. nur 
bei Dem. 16, 9 nad Zn, während 23, 141 ebenfalle η» 
ſteht, (6), 1) Satrap von Phrygien zur Zeit des korin⸗ 
tbifchen Krieges, Xen. Hell. u. Ages. a. a. O., Cyr.8, 
8,4, Dem. 15, 9. 28, 141. 202, D. 8ἱ9.16, 90. 16, 90. 
17, 17. — Harp. — Ath. 10, 418, b. — ©. des Darius, 
Aretad. b. Plut. parall. min, 11.— ©. des Artabayus, 
©atrap von Perſfis, Arr. An. 8, 8, 5.— 8, 28, 7.— Seine 
Leute ol περὶ τὸν 4ριοβ., D. Sic. 17, 68. 2) in Kappas 
docien u. Bontus, a) B. des Mithribates, Plut. Demetr. 
4, u. ©. bes Mitbridates, Themist. or. 83, p 862. 
Insbef. (Philoromäos) K. von Kappadscien, Plut. Syll. 
5.22, 6., App. Syr.48 Mithr. 15—105, 8. b. eiv. 1, 
108, D. Cass. 41, 68. fr. 99.105, Memn. fr. 24. 45. 56 
(ed. Mall. τι, 588—553). b) Ar. II. (Rbilopator) u. 
Ar. ΠΙ., 8. von Kappadocien, App.b.civ.4,68, D. Cass. 
43, 46. 47, 88,9. 


’ 


„. Ἀριόβυστου, (d), Arlovistus, Plut. Caes. 19. ©. 
4ριούνστος. 


"Apız 


m „m. K. der Quaden, D. Cass. 71,13, 
_/ 3 ν 
Άρνοι, f. ᾽Αρία u. "Apesos, 
᾿Αριομάζηφ 8* —**— ber Sogdianer, Polynen. 
4, 8, 29. 

᾿Αριομάνδην, πι. 65. des Gobryas, Perfer, Callisth. 
b. Plut. Cim. 12. 

᾿Αριόμαρδος, m. 1) Anführer der Aegppter, Aesch. 
Pers. 38. 321. 2) 6. des Darius, Anführer der Tibarener 
u.Moscher, Her. 7,78. 3) Anführer der Kaspier, Her. 
7, 67. 

᾿Αριοπαγῖται, v. 1. δ. Ath. 6, 255, f. 
"Άριου, 1) Adj. “4ρ. κόµµος,Ξ- "ρειος, Aesch. 
Choeph. 423. — ἡ ἐξ ᾿Αρίου πάγου βουλή, Inscr. 
872. 2) δΙ. a) in Aria, --- ἀρειος, w. f., mit u. 
A ὁ ποταμός, Pol. 10, 49, Strab. 11, 515. 518. 
b) in Koldis, den Ptolem. Ghariaftos, w. f., nennt, 
Scyl. 81. 8) Gigenname, ein röm. Maler, f. Welcker 
Kunftbl. 1827, n. 64. K. 

"Apwotuorros, m. Ariovistus, App. Celt.1. 16.17, 
D. Cass. 38, 34. 6. "Apsößvarog. 

᾿Αριουσία, ἡ χώρα, Rehrberg (von doassw?), 
eine wüfte Gegend auf Chios, Strab. 14, 645. Iht 
Bein: ὁ ᾿Αρνούσιος οἶνος, Plut. Epic. 11, Ath. 1, 
32, f. 

"Apıwa (7) Ῥετία), ©t. in Africa propria, Ptol. 4, 

23. 


"Apıs, m. Deger d. i. tüchtig, fehr, 1)Nebenfl. des 
Bamifus in Mefjenien, Paus.4,31,2. 2) Ort in Mer 


128 Αρισάβιον 


τοῦ, Seyl. 39 (viel. «ἴγειρος, f. Müll. geogr. p. 59). 
8) DMannen., oft auf Minen aus Athen, Tarent, Am⸗ 
bracia u. a., Mion. Π, 126. 1, 149. 11, 51. 

᾿Αρισάβιον, St. in Indien, Ptol. 7, 2, 28. 

AploBas, αντος, (ἄρ), m. Raufer, 1) ®. bes 
Leiokritos, ein Grieche, U. 17, 345. 2) V. bes Moluros 
in Argos, Paus. 9, 86, 6. 

’AptePn, (ἄρ), f., δ. Her. 1,151, Ροἱ.δ, 111, D.Sic. 
14, 38, Strab. 13, 590, Eust. Hom. p. 357,  ᾿ἀρίσβα, 
b.Strab. 14,635 "Apsoßa (mas Meinek. zu St. B. votre 
giebt), 1) Lauferſtein, Stabt a) in Troas, unweit Aby⸗ 
dos, beim j. Dorf Muffe, 11.2, 886, 8., Arr. An. 1,12, 
6, Anth.ıx, 381 u. die oben angef. Stell. aus Pol.u.D. 
Sic. Ew. ᾿Αρισβαῖος, αία,͵ u. ’Apıoßausbs, St. B. ο. 
v.u.s. Τρέτεινα. Auf Kaifermüngen von Trajan auch 
’Apıoßebs, έως, Eckel d. num. 2, p. 482, U. Adr. 
’Aptafßndev (bei Hesych. einmal Agsoßijder), von 
πι., Π. ο, 888. 12,96, Strab. 13, 590. | in Lesbos, 
Her. 1, 151, Strab. 13, 590, Hesych., St.B. ο) in Bbo- 
tien (?), Suid. 2) Lichtfuß d. i. leicht od. ſchnell dahin 
gehend. a) T. des Merops, Gem. bes Priamos, Apd. 8, 
12,5, Ephor. δ. St.B., Schol. Il. 24, 497. Ὁ) T. des 
Teukros aus Kreta, Gem. bes Darbanus, au Βάτεια 
genannt, von welcher die St. in Troas benannt fein foll, 
Cephal. b. St. B., Lycophr. 1908 u. Tzetz. zur St., 
Eust. Hom. 894, 30, Et. M. ᾿άρίσβα. 3) T. des Matar 
auf Lesbos, von welcher die Et. auf Lesbos benannt fein 
fol, St. B.u. Eust.a.a.O. 

"Apcßos, m. Duidborn, Nebenfl. des Hebrus 
in Thracien, Streb. 13, 590, St.B. 

’ » δι. in Syria Kyrrheſtike, j. Arril, Ptol. 
6,15, 13, 

” m. Zilmar Ὁ. ἱ. fehr berühmt ober her⸗ 
vorftehend, Mannen., Att. Inſchr. im Philhiſt. Heft 9, 
n.4.K. 

᾿Αρίσπαι, dat. αισιν, Boll in Indien, Megasth. 
in Arr. Ind. 4, 9. 

᾿Αρίσπαρα, 61. im nörblidhen Indien, j. Hurrepoor, 
Ptol. 7, 1, «8. 

᾿Αρισστία, [. Αριστέα. 

᾿Αρισστογέτοαν, [. ἀρεστογείτω». 

νΑρισστόδαμον, f. Αρισιόδαμος. 

᾿Αρισστοκλῆε, [. Αριστοκλῆς. 

᾿Αρισστοφάνηε, [. Αριστοφάνης. 
᾽Αρίσστων, -- ᾽Αρίστων, Inscr. 1576. 

᾿Αρίστα, [. ἀρίστη. 

᾿Αριστάγγελον, m. Mirbt, abd. Meripoto, Pytha⸗ 
goreer aus Cyrene, Iambl. v. Pyth. 36. 

᾿Αρισταγόρα, tp. (Phaed. ep. v11, 739) -ρη, {. 1) 
Hetäre aus Korinth, Geliebte eines Demetrius, Hoges. b. 
Ath. 4,167,d. — bes Hyperides, Idomen. b. Ath. 13, 
590, c, Plut. X oratt. 9, 18, gegen tie er fpiter vor Ges 
richt als Redner auftrat, Harp. ©. Bait. Saupp. fr. 
or.p. 278. 2) Milefierin, Inser. 2852. 3) Srauenn., 
Phaed. a. a. O. Fem. zu: 

yöpas, ου, ion. u. ep. (Her., Απρ. ν11, 
659, Edyl. x1,123, Diosc. ΧΙ, 195, Meleag. Χ11, 122) 
ns, gen. 8ω (Her. 5, 30. 9, 90, Diosc. ep. IX, 568), (0), 
Menrad, ahd. Meginrath d. i. πιά ΦΗρ im Rath, 1) 6. 
bes Herafleides, Tyraun von Kyme, Her. 4, 138. 5, 37. 
2) Tyrann von Kyyitus, Her. 4,138. — Schreiber da« 
felbft, Plut. Luc. 10. 3) ©. bes Molpagoras, Tyranıf 
von Milet, Her. 5, 90---126, Thuc. 4, 102, D. Hal. de 
vi Dem. 41,D. Sic. 12, 68, Plut. Lacaen. apophth. s. 
Γοργώ, prov. 1, Polyaen. 1, 24, Zenob. 5, 57. — 
Sprichw. hieß es von binterliftigen Anfchlägen: τοῦτο 


᾿Αρίστανδρος 


τὸ ὑπόδημα ἔρθαψο μὲν “Ἱστωος, ὃπεδήσατυ 
Φὲ ᾽ἀρισταγόρας, Diogen. 8, 4Θ, Apost. 17, 81, Liban. 
ep. 59, A. — Eben daher ein Schiftfteller über Aegypten 
n. f.w., (etwa) zu Platos Seit, D. L. prooem. n. 7. 1,3, 
n.5, Plut. Is. et Os. 5, St.B. ὅ., 9., f. Müll. hist. fr. 
I, 98---100. 4) 6. des Hegefiftratus aus Samos, Her. 
9, 90. 5) 6. des Knidiers Qudorus, V. des Chryſipp, D. 
L.8,8,n.4. 6) ©. des Arkeſilaus in Tenebus, Pind. N. 
11. 7) Dichter der alten Komödie, Ath. 8,355, a. ΙΙ, 
871,b. ©. Mein. 1, p. 218, f. u. Fragm. ibid. 11, p. 781, 
{, — Utbener aus Kolonos, Meier ind. schol. 1851,n. 
10. — Inser. 164. — einer, ‚gegen weldhen Lyſias ein: 
Rede ſchrieb, Harp. s. ἁμωσγέπως. 8) Ambrakiote, 
Damag. ep. ΤΠ, 231. 9) auf Müngen aus Epheſus u. 
Enyria, Mion. Π1, 85.192. — Andere in ber Authol, 
f. am Anfang. 

᾿Δρισταϊάνηα, ου, m. Perſer, D. Sic. 16,47. 

᾿Αρισταίνετοα, m. Bartmer, αθὺ. Perahtmar d. I. 
von glängendem (beftem) Lobe, 1) Dymäcr, Pol. 11,11. 
2) Ricäer, Plut. qu. symp. 8, 7,2. — Verfaſſet von 
Briefen u. Freund des Libanius, ed. Boisson. 1822. — 
Philoſoph, Luc. de mer. 2, 4. 10, 1. — conr. 1. 
— Rhetor, Eudoc. Viol. p. 67. — Schriftfteller 
über Phafelis, St. Β. ο. Σέλα, U. ©. Müll. bist. fr. τν, 
819, Fabr. bibl. gr. I, p. 697. 3) Rhetor aus Bysanz, 
Philostr. v.soph. 2,11. 4) Uthener, Gbolargeer, Ross 
Dem. Att. 5. 5) auf Müngen aus Epheſus u. Smpyrna, 
Mion. 111,85. 192. Webnl.: 

᾿Αρίσταινοε, (6), 1) Achäer (Megalopolitaner), Pol. 
17,1—13. 23, 7—10. 25, 9, Paus. 8, 51,4, Suid. — 
Bei Plut. Αρισταῖος genanıt. 2) aus Hermione, 
Inser. 1204. 

Apradot, ου, ep. auch 080, (6), Befte, 1) 6. it 
Apollo u. der Eyrene, Segensgottbeit (nach Suid. Gi⸗ 
gant) des alten Gricchenlande, welcher Heerden, Acker⸗ 
bau, Bienenzucht, Weine u. Olivenbau u. Jagd ſchützte 
u. zum Theil lehrte, daher er auch bei der Jagd angerufen 
wurde u. Gelübde erhielt, (Plut. Amat. 14). Er war zus 
gleich Abwender von Hitze u. Peſt, Hes. th. 977, Pind. 
P.9,115, ΑΡ. Rh. 2,508, ὅ., Arist. mir. aud. 100, D. 
Bic. 4, 81, 5,0. Man ſchwor οὐ μὰ τὸν "Apsoteior 
καὶ τὸν “πόλλω αὐτόν, Δεὶ. ep. rust. 5. Sein Dienſt 
Bing fpäter μα Theil in den des Apollo über, dah. Inser. 
2364 τῷ Απόλλωνι Agıotalp. Nad) lust. 13, 7 
früherer Name des Battus. 2) S. des Damophon, Schuͤler 
u. Nachfolger des Pythagoras, aus Kroton, Iambl. v. 
Pyth. c. 36 u.23 (wo ἀρέσταιος βεθ!). 3) Sreundies 
Btolem. Philop., f. Αριστέας, Ios. 12,2, 2 u. ff. #) 
auf Münzen aus Smyrua u. Kos, Mion. 111, 192. 403. 
5) Athener, Inser. 286. 301. 6) = ᾿ρίσταννος vn 
Achäer, Plut. Philop. 13.17. 7) = Αριστέας, w [., 
Profonnefter, D. Hal. de Thuc. 23, Paus. 5, 7, 9. 

᾿Αρίσταῖς, d.i. άρεσταῖος, m. auf koiſchen Min 
jen, Mion. 111, 402. 8. v1, 566. 

᾿Αρισταίχμη, Brauenn., Ephem. archaeo!l. n. 400. 
K. Fem. u: 

᾿Αρίσταιχμον, m. Germar ὃ. I. hasta clarus, 1) 
Eleer, Dem. 18,295. 2) ätolifcher guter Speerwerfei. 
Luc. d. mer. 19, 2. 3) Wthener, Dem. 38, 13. 15. — 
D. eines Archiat. Paus. 2, 26,8. — Att. Serw. m, s, 
19. — Inscr. 196. 

’Aploranos, m. Beft, Rhodier, Mion. S. σα, 59. 
— Auch bei Stoddart n. 53. K. 

’ ναξ, m. ein Rhobier, Stoddart n. 55 u. 86. 
Κ. Achnl. Αρίσταρχος, w. [. 

"Aploravöpos, (voc. ἀρίστανδρε, Const. Man. 3, 














Ἀριστανωρ 


16), m. Beſtermann, 1) aus Telmeſſos, Wahrſager 
Ultsandere d. Ot. Piut. Alex. 2— 52, ὅ., Arr. Απ. 1, 
11,2—4. 15, 8, δ., Luc. pbilopatr. 21 u. ff. Ael. v. h. 
14, 64, App. Syr. 64, Artemid. 4, 26; D. Sic. 17, 11 
nennt ihn Φλέξανδρος (0). 3) ein Erzgießer aus Baros, 
Paus.8, 18,8. — ein jüngerer, R. Rochettel.&M.Schorn 
p. 62. 8) ein Baumeifter aus Megalopolis, Paus. 8, 80, 
10. 4) 8, eines Theodeltes aus Phafelis. St. B.s. Puan- 
ds. 5) Orchomenier, Inser. 1569, b. 6) auf lacedãmo⸗ 
rifhen u. dyrrhachiſchen Münzen, Mion. 11, 220. 8. 111, 
849. Aebnl.: r 

Αριστάναωρ, m. Athener, Inscr. 164, 

Αρισταρέτη, 8. Befiherz, Malerin, T. u. Schũ⸗ 
lerin des Near), Plin. 85, 11, 40. 

᾿ «ον, Tempel ber Artemis ἐπίσκοπος in 
Elis, Plut. qu. graec. 47. (Wegen Αριστάρχειος [- 
Αρίσταρχος.) 

᾿ η, (ἡ), Prieſterin in Moffalia, Streb. 4, 
179. Fem. ju ρίσταρχος. 
„ Ἄρωτερχίδαν,α ετ patbfen, Delpbier, Curt. 

66. 

᾿Αρίσταρχον, ου, voe. ὦ Aplosapye, Xen. mem. 
9, 1, 1. (ὁ), Bert held v.i. glängend (δι gut) waltend, 
1) Athener, 2 Archon Eponymus, Philhiſt. Heft 1— 2, 
2.1. K. — Bhalerer, Luc. iud. voc. 1.8. b) einer ber 
eifrigſten Oligarchen gur Zeit des peloponnefifchen Kries 
Δι, Thuc. 8, 90— 98, Xen. Hell. 1, 7,28, Lyc. 115. 
Εάπε Partei ol ἀμφὶ ᾽Αρίσταρχο», Xen, Hell. 2, 8, 
46. — Feldherr, Eupol. in Schol I}. 18, 853. c) Freund 
des Sokrates, Xen. mem. 2, 7. d) Sypalcttier, Isae. 
ος. 10, δε[.4 u.8. e)S. des Kyronides, Isae.10,2.3.5.8. 
16. ſ) S. des Mo6hos, Liebling des Demofthenes, Aeschin. 
1,171 u. ff. u. Schol. — 2,148 u, Schol. — 166, Din. 
1,80.47, Dem. 21,104-121,8., Ath.18,592, f, Zosiın. 
v.Dem. g) ein Athener zur Zeit des Cyrus. der Später in 
Eyheſus berrfchte u. hier wegen feiner trefflichen Regies 
tung den Namen Ariftarch belam, Suid, h) Ross Dem. 
Art. 81. 2) Lacedämonier u. Harmoſt zu Byzanz, Xen. 
An,7,2,5,d. 6, 18. 34. 8) Eleer, Paus. 6, 16,7. 4) 
Böctier, a) Orchomenier, Keil Inscr. boeot. 11, 40. 
b) Drepier, ebent.xL,c. 5) B. des Theodeltes aus Pha⸗ 
feli6, [. Αρίσεανδρος, Plut. frat.am. 1 6) Pholäcr, 
Pol 21,4. 7) Ambrafiote, D. Sic, 17,8. 8) Kolchier, 
App. Mithbr. 114. 9) Macebonier, Mitgefangener des 
Apoftels Baulus, N. Τ. act. apost. 19, 29, 8. 27, 2. ep. 
Coloas, 4, 10. 10) tragifher Dichter aus Tegea, Zeitges 
noffe tes Euripides, Απ. 18, 612, {, Schol. Soph.O.C. 
1820, Suid,, 9. 11) Ἀῄτοποπι u. Matbhematiler aus 
Samos, Zeitgenofle des Aratus, Plut. Pyth. or. 18. fac. 
lun. 10. 19, δ. Dah. οἱ περὶ "Aploragyov τὸν µαθη- 
µατικόν, 8. Emp. adv. math. 4, 174. 12) Gramma⸗ 
tifer aus Samotbrace, berühmter alerandrinifher Gram⸗ 
matiter, bald ὁ γραμματικός genannt, Ath. 2, 89, d. 
71,b, δ., bald ὁ Ὁμηρικός, Schol. 11. 8, 125,8. ©. 
Strab. 1, 80. 88, ὅ., Sext. Emp. adv. math. 8, 110, ὅ., 
Plot. aud. poet. 8, δ., Anth. 11, 140. 847,9. Ecine 
ΕΔΙΙά οἱ an’ Αριστάρχου, Schol. II. 8, 2, feine 
Resnflon des Homer 7 Αρισεάρχου, Schol. Il. 2, 447, 
ϱ). ἡ κατά Αρίόζαρχο», ebend. 4, 385, δ., er u. feines 
Gleichen, ol περὶ ο). ἀμφὶ (τὸν) Αρίσταρχο», Luc. 
v. hist. 2, 20, Ath. 5, 180, ο, Ῥ]αι. vit. Hom. 2, 8. 
Adj. davon ” aos, ο», dab. τἀριστάρχεια 
yeauuara, Ath. 8, 118, d, ᾽4ρ. γραφή, Strab. 2, 
109. (Na Et.M.775 jedoch πὶε.ἀριστάρχειος πατὴρ 
7 φίλος.) — Subst. 9) ἡ "Agsatapyessog, feine Recen⸗ 
fion des Homer, Schol. ΠΠ. 2, 447, u. im Blur. chend. 1, 

Yaye’s Wörterb. d. griech. Eigennamen. 


Αριστείδης 129 


91,5. b) (of) 4ριστάρχεεον, Schüler ob. Anhänger des 
Ariſtarch, überh. Grammatiker, Herod. b. Ath. 5, 222, a, 
Schol. D. 1, 591 u. Schol. — Ap. Rh. 1, 769, b. Et. M. 
196 aud) οἱ Αρ xıor — ein Sohn beffelben, 
Philod. ep. xı, 85. 18) ein Schriftfteller uber Olympia, 
Paus. 5, 20, 4. — andere Schriftſteller, Scymn. 21, 9. 
©. Fabr. bibl. gr. νι, p. 858. 14) ein Arzt der Berenice, 
Polyaen. 8, 50. 15) auf Münzen aus Paträ, Apollonia, 
u. Pholäa, Mion. 11, 190, 29. 8. vı, 285. 16) Bein. des 
Zeus, Ath. 8, 99, b. 

’Aploras, α, m. Belt, 6. des Parthaon, Θτᾶπδετ 
von-Pfophis, Paus. 8, 24, 1.— Emyrnäer, Mion. S. 
vı, 813, 

, ‚ 1.Befte, Srauenn. in Orchomenos, Inser. 
1668. — Koronea, Keil Inscer. bocet, LIV, ο. — Auf 
einer rhobifhen Inſcht. in Ross Hollen. 1, 2, p. 85 
ἵ geſchr. 

Apıorlas, ου, body auch α (Theop., Ios.), (Inser. 
1569 έαο nad) Conj.), ion. —— (Her. 4, 18, 
doch 7, 187 ᾿Αριστέας), gen. έεω, Her. 4, 15, (0), 
Bee, [. Et. M. 795, 1) alter Dihter aus Prolonnefus 
580 ν. Chr. (doch [. Stein. zu Her. a. a. D), der cin Ges 
dicht über die Arimaspen ſchrieb, Her. 4, 18 u. ff., Theop. 
δ. Ath. 18, 604, f, Plut. Rom. 28, Strab. 1, 21. 18, 
689. 14, 689, Pans. 1, 24, 6 (5, 7, 9 ficht ᾽Αρεσταῖος), 
Iambl. v. Pyth. 28, Hesych. Miles. fr. 7. 2) Gier, 
Xen. An, 4, 1, 28. 6,20. 8) ©. des Adeimantos, Korins 
thier, Her. 7, 187. (Thuc. nennt ihn Agsoteus.) — ein 
reicher Korinthier, Luc. d. deor. 11, 1. 4) Argiver, Plut, 
Pyrrb. 80. — Geſchichtſcht. Clem. Alex. str. 1, 199. ©. 
Μι]. hist. fr. ıv, 827. 5) aus Stratoniee, Olympionite, 
Paus. 5, 21, 10. 6) Ιούλιος "4g., Böntier, Keil Inser. 
boeot. xxıı. 7) Befehlshaber der Keibtrabanten von 
Ptolem. Vhilop., Ίο». ο. ΑΡ. 2,4. — angebl. Schriftſt. 
8) Bildhauer aus Aphrodiſias, f. Hirt Geſch. d. bilt. 
Künfte, p. 824. 9) auf Müngen aus Corcyra, Athen, 
Epheſus, Erythrä u. α., Mion. 11, 72. 128. 111, 87. 127. 
— Inser. 2892. — Echriftſt. über Githaröden, Ath. 14, 
623, d. 

Αρίσταα,/. Beſte, Athenerin, Inser.155. 2) Name 
gewifler Befänge der Ilias, f. Lex. 

Αριστείαφ,πι. Beſte, ein Rhodier, Inedirte Inſcht. 
von Amphorenbenleln, K. 

’Apıorelßas, ao, —’Apsotiding, m. Rhodier, Mion. 
111,420.— Delphier, Curt. A. D. 44. — Athener, Timocr. 
b. Plut. Them. 21. — Maler aus Theben, [ d. Ilgde. 
— Inser. 1577. 

"Apıoreöns, ου, voc. ὦ Αριστείδη (Plut. Arist, 8, 
Olymp. v.Plat.)von ἀριστεύς, f.Eust. ρ. 1498, 68, alfo 
Berthesd.i. des Ölängenden od. Ausgezeichneten Sproß, 
(6), 1) Athener, a) Archon 489 v. Ch. 01.72,4, Marm. Par. 
Plut. Arist. 5. ©. des Lyſimachus aus Alopefe u. der ats 
tiochiſchen Phyle, Her. 8,79, d., Thuc. 1, 91 Figte, bef. 
Plut. Arist. 1 u. Π., mit dem Bein. ὁ ΦίΧχαιος, Aeschin. 
1,25. 2,23. 3, 181, 8., vgl. mit And. 4, 12, Iso. 8, 7, 
A. Ὁ) 6. des Euphiletos, Kephifter, Aesch. 2, 155, vgl. 
Rh. Muſ. N. J. 11, 8, p. 387. c) aus der dneifchen Phyle, 
Demosth. 21,60. d) Enkel des Gerechten, B. der Myrto, 
Pist. Lach. 179, a. Theaet. 151, a. Theag. 180, b, 
Ath. 18, δδδὅ, d, vgl. mit D.L. 2, δ, π. 10. e) ©. εἶπεν 
Zenophilos in der antioch. Phylt, Simon. ep. Anth. app. 
79, Plut. Arist. 1. f) &. des Arhippos, Thuc. 4, 50. — 
Strateg im peloponnefifhen Kriege, Thuc. 4, 75, D. Sic. 
12,72. g) Hefliäer, Ross Dem. Att. 14. h)andere Athe⸗ 
ner, Plut. x oratt. s. Andocides. — Hriftl. Philoſoph 
zur Seit Sabrians, Fabric. bibl. gr. vi, p. 88 u, ff. 2) 


130 


Zacehämonier, Ross Dem. Att. 71. 8) leer, Olympio⸗ 
nite, Paus. 6, 16, 4. 4) 2ofrer, Put. Timol. 6, Λε]. v. 
b.14, 4. 5) Lukaner (@leate), Polyaen. 6, 11. 6) Ge⸗ 
fandter des Antiohus Epiphanes (οἳ περὶ τὸν ᾽Ρι- 
oreidnv), Pol. 28, 17. 7) aus Rhegium, Pythago⸗ 
teer, Iambl. v. Pyth. 86. 8) Teftamentsvollftredder des 
Stilps, D.L. 5, 8,n.7. 9) Tenier, ©. des Ariſtomenes, 
Inser. Bödhs Staatsh. vır, a. b, tab. 8. 10) Milefier, 
Geſchichtſchr. u. Schriftfl., Plut. Crass. 82. parall. min. 
1—40, Atb. 14, 641,8, A. & Müll. hist. fr. ıv, 820, 
Schneidewin praef. gu Paroemiogr. xıı. 11) Mr. 
Duintilienus, Verf. einer Schrift περὶ μουσικῆς, f. 
Fabric. bibl. gr. III, p. 642. 12) B. Arlius Ar., ©. des 
Eudẽmon aus Adrlani in Myfien (nach A. aus Smyrna), 
berühmter θείος, Anth. Plan. 4, 820. app. 885, Her- 
mog. progymn. 8. 9, ὅ., Suid., Π., ed. Dind. 8 Voll. 
1829. 18) ein Maler aus Theben, 65. des Ariftodemus, 
Pol, 40,76, Strab. 8, 881, Plin. 85, 10, 86, mit dem 
Bein. πορνογράφος (2), Polem. b. Ath. 18, 567, b. 
©. Sillig catal. art. p. 85 u. ff. — ein Schüler des Vor., 
Plin. 85, 10, 86. 14) ein Erzgießer, Echüler Polyelets, 
Plin, 84, 8, 19. 15) ein Verfertiger fünftlicher Maſchi⸗ 
nen, Paus. 6, 20, 14. 16) Andere, Antip. ep. IX, 149. 
150. — ep. Phil. ıx, 255. 

’ Όχος, m. Ehrhold, Rhodier, Snedirte 
Inſchr. von Amphorenhenfeln, K. 

᾿ „Links, ein Infeldden bei Argolis, Pans. 
Plin. 4, 12. 
εόε͵ έως, έα, (6), ---᾿Αριστέας, 1) Korin« 
εδίετ, a) ©. des Pellichos. Anführer der korinthiſchen 
Flotte, Thuc. 1,29. — ©. des Adeimantos, Thuc. 1,60. 
2, 67. Her. nennt ihn ᾿Αριστέας. 2) Lacebämonier, 
Thuc. 4, 182. — Inscr. 1260. 8) Argiver, α) ©. des 
Gheimon, Olympionike, Paus. 6, 9, 8. b) ein Anderer, 
Polyaen. 8,68. 4) Athener, Ross Dem. Att. 11. 5) aus 
Emmaus in βα[άβίπα, Natbefchreiber, Ios. b. Iud. 6, 
18, 1. — Aehnl.: 

᾿Αριστέων, ωνος, m. Üthener, ©. des Polykrates, 
Κολυττεύς, Inscr. 115. 

’Aplorn, f., bor. Αρίστα, Befte, 1) Srauenn., a) 
“ρίστη, ep. Marc. Arg. 10 (v, 16). — Antere, 2561. 
b) ρέστα, aus Milet. Inser. 2891.— 1882. — Sapph. 
ep. vı, 269, nad) Meineke Anth. gr. p. 224 u. Keil 
An. ep. p. 119. 2) Bein. ber Artemis in Athen, Paus. 
1,29, 2. 


"Aptoteroüyos 


2,84, 8, 
» 


ἴδηε, m. = Αριστείδης, Mannsn. auf 
he Θιαθβείε im Beſitz des Sp. Komnos in Athen, K. 
Aehnl.: 

’Apıornvös,m. Name auf einer vyrrhadiſchen Müns 
je, Mion. 5. 111, 880. Bol. ἀρεστῖνος. 

"Aolorns, m. (f. ἀρεστέας), Name auf einer dyr⸗ 
rhachiſchen Dlünze, Mion. 8. ΠΠ, 881. 

’ ‚ov, m. (f. Αριστέας), 1) aus Phlius, 
©. des Bratinas, welcher Ol. 64— 70 das Satyrfpiel eins 
führte, Ath. 15, 686, a, Paus. 2, 18, 6, Apost. 8, 60, 
Chamael. δ. Suid,, 9. — ein Anderer (Sohn beffelben), 
Anth. 2, 60,b. 2) Athener, Inser. 116. 270. 8) The⸗ 
baner,, Inscr. 1577. 

"Apworlöns, ov, — ᾽άρεστείδης, m. 1) Thebaner, 
Inser. 1611, Keil Inser. boeot. vırı, 82. 2) ®ramma= 
titer, Schol. Il. 18, 82. Achnl.: 

᾿ ım., Inscr. 1578. Aehnl.: 

een m. Mannen., Plut. qu. Roman. 5. 
— auf einer vdyrrhachiſchen Münze, Mion. 8. ıı, 
88 


1. 
᾿Αρίστιον, {. Ehrided. 1. reich an Ehre, Frauenn., 


᾿Αριστόβουλος 


Posid. 12 (ν. 198). — Tängerin, Thylll. ep. ντα, 233. 
— Τερτία Avgıdia "Ap., Inscr. 2822, b. 
᾿Αρίστιππον, ου, ep. 050, (6), Bartmer, denn das 
fann aud heißen: glänzendes (ausgezeichnetes) Ro, 
1) ein Theffalier aus Lariffa, Xen. An. 1,1,10.2, 6, 28.— 
Plat. Men. 70, b. 2) Tyrann von Argos, Plut. Pyrrh. 
80. Arat. 25—80. 8) Athencer, B. des Knemon. Heliod. 
1,9. 4) Philoſoph aus Eyrene, Schüler des Sokrates, 
Stifter der cyrenaifchen Schule, Xen. mem. 2, 1.8,8, 
Plat. Phaed. 59,b, A., mebef. D.L. 2, 8. Dah. ὁ Σω- 
κρατικός, Strab. 17, 837, Plut. Alex. fort. 1,8, 3. 
Ath. 12, 544, a, ὁ Κυρηναῖος, Piut. Dion. 19, D.L. 
prooem. 19, Luc. necyom. 18. paras. 88, 'Themist. or. 
28, p. 298, ὁ Κυρηναϊκὸς φιλόσοφος, D.L. 5, 8, n. 
6, ὁ σοφεστής, Alex. b. Ath. 12, δ44, ο, (ὁ Φελόσο- 
Φος, Schol. ΑΡ. Rh. 2, 772.) — Seine Anhänger οἱ ἀπ᾿ 
Αριστίππου, D.L.6, 1,n. 11, οἱ περὶ od. dupi’Api 
orınnoy, D.L.2,7,n.4, Luc. v. bist. 2,18, οἱ τῆς 
Αρ. αἱρέσεως, Ath, 18,565, d. Adj. davon ” * 
πειος, ο», Demetr. eloc. 29. 5) alademiſcher Philoſoph 
er neuern Akademie), D. L. 2, 8. n. 6. 6) d µητροδί- 
αχτος, D. L. 2, 8, n. 6, Themist. or. 21 p. 244. 7) 
Säriftfteller über Arkadien, D. L. 2,8,n.5.7, Ciem. 
Alex. str. 1, p. 189, Schol. Theocr. 1,3. 8) Andere, 
Lue. Charid. 18 u. ff., — Apoll. ep. vıı, 248. 

’ ‚dos, dor. = Αρεστίας, m. Githardte, 
mit dem Wortfpiel μέγ᾽ ἄριστος, Theocr. 1, 99 u. 
Schol. — Inser. 1197. 1288; — Tarentiner, Mion. S. 
1, 284. 

, ‚ wvoc, (6), nad) 8. Emp. adv. mathem. 


1,174 --- 4εσενίω», alſo: Frühſtücker d. i. während 


deffelben geboren, doch wohl mehr = "Aplazer, mit dem 
εδ in den Hoſchrr. oft verwechfelt if, (4), 1) Atbener, a) 
Archon Οἱ. 89, 4, Ath. 5, 216, d. 218, d. (b. D. Sic. 12, 
76 ᾽Αρίστω».) b) Anderer, Antiph. 8, 13---8δ. c) æ 
Ofov, Ross Dem. Att. 4. — Μελτεύς, Meier ind. 
schol. 1851, n. 48. — Onuaxevs, ebent. n. 10. — ἂν» 
dathenäer, Inser. 141, 6. d) Tyrann zu When, Strab. 
9, 898, Piut. Num. 9. Syll. 12 — 28. praec. reip. ger. 
14 (in Lucull. 19 ᾿ἀρίστων genannt), Paus. 1,20, 5. 
7, App. Mithr. 28. 88. 89. ©. ᾽ἀθηνίων. 2) Platüer 
(od. Samier), ©. des Hriftobulus, Liebling des Des 
mofthenes, Aeschin. 8, 162, Hyper., Diyli. u. Mars. b. 
Harp., Suid. 8) ®äotier, a) Orchomenier, Inscr. 1542, 
7.— Keil Inser. boeot. 111, 81. — Ghäroneer, Piut. qu. 
symp. 6, 7.— 1571. 4) Delphier, Curt. A.D.2, 17, & 
— aus Tithoren, Plat. Amat. 2. 5) Epidaurier, Olym⸗ 
pionite, Paus. 6, 18,6. 7) Kreter, aus Gybdonia, Ὦ. 
Cass. 86, 2. 8) Andere, 65. eines Philotles, Ant. Diog. 
erot. 12. — Auf Münzen aus Athen, Knoffus, Tarent. 
©&myrna, Μου. 11, 119. 269. 8. ı, 284. 8. vı, 310. 

κ ρα, f. (*Beflenauffahrt), St. am 
Indus in Indoſcythia, Ptol. 7, 1, 57. 

᾿Αριστόβιος, m. *Beftleben, Rhobier, Mion. 111, 
417. 

"Aploroßıs, m. "Befllamm, Mannsn., Infr 
im Philhiſt. Heft 12. K. 

᾿Αριστοβούλη, f. Hubertine, f. das Flgde, 1) 
Frauenn.. Cod. 5, 82, 1.K. 2) Bein. der Artemis in 
Athen, Plut. Them. 22. — Aud in Rhodus, Porpb. 
abst. 2, 54. 

Ἀριστόβονλον, ου. (6), Hubert, ahd. Hugiberabt 
d. i. von glängendem, ausgegeichnetem Rathe od. Ber» 
ftande, 1) Athener, Inscer. 189 ff. — ἐξ Οἴἵου, Ross Dem. 
Att. 5.— Gargettier, Br. des Epifur, Myron. δ. Ὁ. L. 
x, n. 2.— Freund beffelben, Piut, de lat. viv. 9. Epie. 





Αριστόγειτος 


22.— Pletäer, Kränterhänpfer, Aeschia. 8, 162. 2) 
©Spartaner, Inser. 1256. 8) Deipbier, Inscr. 1099. 1700. 
1705. 4) 8. von Ehalcidice, Ios. b. Iud. 7, 1, 1. 6) 8. 
von Judäc, ©. des Aleranter Jannäus, Br. des Hyrla- 
nus, 199. areh. 14, 1— 7. b. Iud. 1,5—9, D. Cass. 87, 
15. 39, 56, δ., Ὁ. Sie. 40, 2, Strab. 16,762, Plut. Pomp. 
89, 8., App. Mithr. 106.117. Syr.50. — Andere: ©. de& 
Rrikobulus, [ου. arch. 18, 5— 8, b. Ind. 2, 11,6. — ©. 
Heroes d. Gr., Ios. arch. 16,1—11, 8. b. Ind. 1, 28, 1. 
2. — 6. von Herodes, einem Bruder bes Agrippa, los. 
arch.20, 5 —8, >» b. Iud, 3, 1 1, 6. — 6. des Hyrlanus, 
Timag. u. Strab. b. los. 18, 11,1—8, d., Ioe. b. Ind. 
1,2 u. 3. — ©. Aleranders, eines Sohnes von Ariftobul, 
1ου, 15, 2. 8. — ©. bes Amyntas, Ios. 14, 10,22. 6) 
aus Kaſandreia (Potidäa), Begleiter Aleranders d. Br. 

u. Gefchichtfchr., Strab. 15, 6B1— 768, d., Plut. Alex. 

16—75, δ., Luc, bist. 12. maecr. 22, Ath. 2,48, d. 6, 
151, a, d., Arr. An. 2, 12, 6.8, 26, 1, δ., A. — οἳ περ) 
᾽Αρνοτόβουλον, er u. feines leiden, Btrab. 15, 695. 

— Wahrſch. ein Anderer Piut. parall. min. 82. Βαν. 
14,8. 6. Müll. hist. fr. ıv, 828. — Sein Bater gleiche 8 
Namens, Arr. Απ. 6, 28, 2. 7) ein Öläubiger in Rom, 
el ἐκ τῶν ᾽Αριστοβούλου, N. T. ep. Rom. 16, 10.— 
ein alesandrinifcher Jude, Fabric. bibl. gr. 111, p. 469 
uf. 8) Ar. Syrus, ein Maler, Plin. 85,11, 40, [. Billig 
est.art. 9) auf Münzen aus Ko u. Rhobus, Mion. 111, 


408.414. 

᾿ m. Rhodier bei Stoddart n. 71-78. 
Κ. Aehnl. wie 

Α ‚ ovog, (ὁ), etwa: Butgefell, 1) 
Athenet, a) der, welcher mit Harmodius ben Hippard) 
tötete, Her. 5, 55, Thuc. 1, 20. 6, 54, Simon. ep. 187 
ed. B., (Anth. app. 78), Βοο!. b. Atb. 15, 695,0, 4, 
Stein Grab, Paus. 1, 29, 15, eberne Statue, auch bloh 
Ariſtogiton genannt (Ar. Lys. 688), Dem. 20, 70, 
Plut. adul, 27. x vratt. vitt, 1, 18, Arr. An. 8, 16, 7. 
7,19,2,8., Paus. 1,8,5, D. L 6, 2, 50, D. Case. 47,20, 
π., errichtet Ol. 16.4, Marm. Par. — Seine Nachtom⸗ 
men: οἱ 4ρ. ἀπόγονοι, Din. 1, 101, οἱ ἀπὸ — Apı- 
στογείζονος, Dem. 20, 29, δ., A. b) ©. des Kydoma- 
Aus od. Lyfimachus (Said, in einem jweiten Art. haı 
ει des Skydimus). Redner, bald χύων genannt, balt 
συχοφάντης, Begner des Demofthenes, Lycurg, Hyperi: 
teen. Μ., Dem. or. 25. 26. ep. 8, 1488 u. ff., Din. or. 2 
n.8,12, Piut. Phoc. 10. Dem. 18, ὅ., Luc. Dem. enc. 
u ©. Bait. Saupp. fr. oratt. II, p. 809.810. ο) εἶπει 
gegen weichen Sfäus fprach, D. Πα]. de Isae. 15, Poll. 
X. 8. 15, Harp. u. A. ©. Isae. fr. b. Bait. Saupp. 1, p. 
229. d) ein Anderer in 17ο. fr. 1 b. Ath. 18, 611,f. e' 
ein Gefanpter an Darius, Curt. 8, 18,5. 2) leer, Pol. 
5,94. 3) Thebaner, Bildhauer, Paus. 10, 10, 4, in 

nscr. 25 ᾿Αρισστογοίτων 

—* 

ους, ace. , Dem. 41, 18. 19, Plut. 
Her, πια]. 21, u.nv, Xen. Hell. 1, 6, 16. 6, 31. 7, ] 
D. Sie. 18, 74, (6), Adalbert, 1) Athener, a) Strate. 
fi den Arginufen, Xeon. Hell. 1, 5, 16, ὅ., f. oben, D. 
Sie. 18, 74. 101. Ὁ) Undere: Dem. 41, 8-21. — Rham: 
nufler, Inser. 291; Φφυλάσιος, Alt. Sm. Xxvi, e, 182. 
— Aephalter, Ross Dem. Att. 97. — Inser. 166. 2) Sy- 
tatuſaner, Xen. Hell. 1,2,8. 8) Mileſier. Plut. Her. 
mal, 21. 4) Art u. Schiiftſt. aus THafos, Suid. 5) Arzt 
| Seclave des Chryſipp aus Knidos, Suid. Dav.: 

‚m. Mannsn., Inser. 1979. 
‚m. = Αριστογείτων, Lebaberr, 


, 


Inser. 1875. 


geſcht. ©. Sillig cat. art. 


131 


᾿Αριστόγονος, m. Adalbert, Mannen., Αεὶ. b. 
Suid. 8. λαμπαδεύεσθα». — Phil. 1, 166 ed. Aucher. 
οδάµα,ας, f. M. Des Aratıs, Paus. 2, 10, 

8.4, 14,17. Fem. au: 
"A 8, arrog, m. Syrich, Mannen., 

Inser, 799. 1249. 

Bauldas, a, m. Volbrechtſen, 1) B. des 
Karanos, Satyr. b. Theoph. ad Autol. 11, 94. 2) V. des 
Bbeidon, Theop. u. Diod. b. Syacell, 262. (D. Sic. 7, 
16.) 
» 


"Apwotodnp.og 


ου, böot. ω, dor. --- Αριστόδημος, 
πι. 1) @leer, Simon. 64 od. 188 ed. Β. (Anth. app. 86). 
2) Spartaner (?), Alone. 50 (41 ed. Ahr.). Hier auch 
geſchr. Inser. 18. 8) Adler, Pol. 80, 10. 
4) Delphier, Curt A. D.18. 5) Orchomenier, Archon, 
Keil Inser. boeot. 1, 1. — Patron. ” pios 
Keil α. a. O. 11, 19, Rangab& 11, 1804. 6) Name auf 
bechiſchen u. aaifchen Münzen, Mion. 11, 88. 164. 


Aprrobien, f. 7. des Priamus, Apd. 8, 13, δ. 
Fem. au: 

᾿ µοφ, ου, νοο. 6 (Xen. mem. 1, 4, 2), (6), 
Barther, 1) ©. δε Heralles n. der Megara, Eurip. 
in Schol. Pind. 1. 8 (4), 104 u. Boöckh daf. 2) Spartaner, 
a) ©. des Atriſtomachus, Ablömmling des Heraklet (d 
Ἡρακλέους, Xen. Ages. 8,7), 8. des Prolles u. Eu⸗ 
τοβθεπεθ, der Könige von Sparta, Her. 4, 147. 7, 204, 
8., Plat. legg. 8, 692, b, Sigbe. b) ©. des Arihobulus, 
einer der fieben Weifen, Hermipp. u. Dicaearch. b. D.L. 
1, 1,n. 7.14, D.L. 1,7,n.7. Andr. in Schol. Pind. 1. 2, 
17, Zenob. 6, 48. ο) einer von den Dreihundert δεῖ den 
Thermopylen, Her. 7, 229 u. ff. 9,71, Ael.n.an. 4, 1. 
4) Vormund der Kinder des Baufanias, 3. ®. des Agefi⸗ 
polis, Xen. Hell. 4, 2, 9, Paus. 8, 5, 7. e) Harmoft in 
Dreos, Plut. amat. narr. 8, 1. 8) K. der Meffenier, 
Paus. 4, 10, 6—26, 4, 6., Piut. superst. 8. 4) Athener, 
9) Archon Οἱ, 107, 1, D. Sic. 16, 87, D. Hal. de Din. 
9. 18. de Dem, et Arist. 4. b) Kydathenäer, ὁ μιχρός 
genannt, Schüler des Eofrates, Xen. mem. 1, 4, Plat. 
Symp. 178, b. 218,b, 8. Emp. adv. dogm. 1, 92. c) 
einer, gegen den Lyſias eine Rede verfaßte, Harp. 9. 
ἀνάκρισις u. ὅ, ©. Bait. Saupp. fr. or. 11, 177. d) 
Βατῆθε», Plut.x oratt. 1 (Lycurg), 1. e) einer, 
welcher den Kratinus liebte, Ath. 18, 602, d. f) Balle 
ner, Herold im Beiräeus, Dem. 44, 10 u. 4. g) ein Frei⸗ 
beuter, Aeschin. 8, 88. h) ein Thymätade, Meier ind. 
schol. 1851, n. 19. — Unbere, ebend. n. 16 u. Ross 
Dem. Att. 106. 5) Tyrann von Megalopolis, mit bem 
Bein. Χρησεός, Pol. 10, 22 (25), Plut. Philop. 1. Ag. 
8, Paus. 8, 27, 11 — 86, 5. 6) 6. bes Arifofrates, 
Torann von Kyme, mit dem Bein. Μαλακός, D. Hal. 5, 
86. 6, 21. 7, 2— 12, 6., Plut. mull. virtt. 26. 7) Mi 
lefter, D. Sic. 18,47. 19, 57. 66, Plut. Demetr, 9. 17, 
regg. spophth. s. Αντύγ. 11. 8) Eleer, Olympionike, 
Paus. 6, 8,4. — Schrifiſt. Harp. ο. Ελλανοδέκαι. 9) 
@retrier, D.L. 2, 17,n. 17. 10) Macebonier, Truppen» 
führer des Antigonus, Paus. 10, 20, 5. 11) Metapons 
tiner, tragifcher Schaufpieler in Athen, mit dem Bein. 
Stemphylios, Geſandter an Philipp, Aeschin. 2, 15 u. ff. 
u.Schol.—2, 52, Dem. 18, 21. 19, 12 - 8 16, 8.,— Luc. 
apol. 6. lop. trag. 3, Plut. x oratt. VI. (Aeschin.), 1, 
A. — Er u. feines ðGleichen οἱ περὶ "Agıorodnuor, 
Schol. Dem. 19, 17. 184. — Viell. derfelbe, welchen bie 
Komiler ale τὺν πρωκτέν verfpotteten, Hesych. 12) 
Gnprier, Perſon des Geſprächt bei Plut. qu.symp.8, 8, 6. 
18) Aegier, Freund des Plutarch, alademifcher Philoſoph, 


9% 


132 Αριστοδύιη 


Plut.adv. Colot. 1. Epicar.2. 14) Thebaner, 9) Schriftſt., 
Schol. gu Theon 7, 108 u. gu ΑΡ. Rh. 2, 904, Ath. 
11, 495, f, δ., [. Westerm. zu Voss hist. gr. p. 182, 
n. 22, Boeckh C. I. prakf. vi. Ὁ) V. des Ariſti⸗ 
des, Bill. cat. p. 85. 15) Nyfäer, =) ©. des Mene⸗ 
frates, Schriftſt, Strab. 14, 650, weil er in Alexandria 

ſich aufhielt, αιιῷ ὁ ᾽αλεξανδρεῖος genannt, Schol. 
Π. 9,458, Schol. Pind.N.7,1. 1.1, 11, Plut. parall. 
min. 85. b) ein jüngerer Verwandter, von ihm, Erzieher 
der Söhne des Pompejus, Strab. 14, 650. — Said. 
16) Maler aus Karien u. Schriftſt. Pbilostr. imagg. 
prooem. — anterer Maler, Plin. 86, 10, 86. — Bilds 
gießer, Plin. 85, 8, 9. 17) Ephefier, Mion. 8. νι. 411. 
18) ein berüdhtigter u. fprichw. geworbener Böſewicht, 
Luc. Alex. 4. 

"Apıoroßten, f. Erite, Frauenn. aus Kreta, Pankr. 
ep. νι, 866. — Undere, Nicarch. 5 (x1, 828), Leon. vI, 
281, Pers. vı1.539, Phil. ıx, 262. — xıv, 138. — Inser. 
892. Fem. u: 

᾿Αριστόδικοε, (6), Erich (Emwaslex), 1) Kymäer, 
Her. 1, 158 u. ff., Porph. ebst. 8, 16. 2) Athener, 9) 
V. des Aleris, Lys. 82, 24, D. Hal. de Lys. 27. b) Br. 
des Alcris, Lys. 82, 236, D, Bal.a.a. O. c) ein Anderer, 
Lys. 28, 18—15. 8) Tanagräer, Arist. b. Plut. Per. 10. 
4) Rhodier. Dichter, Anth. νι, 189.478. 5) B. des Arkeſi⸗ 
las, Simon. ep. 215ed.B,, Anth. app. 75. 6) Bildgießer, 
ep. ad.xıv.2. 7) Andere, Leon. II, 468, Strat.x17,250. 
.. "Apıorrößoros, m. Goobd rich, Biltgießer, Tat. adv. 

Gr. 52. 

᾿Αριστοδώρα, f. aus Koronta, Keil Inscer. boeot. 
LVII, 9. Fem. gu: 

᾿Αριστόδωρος, m. Goodrich ὃ. h. ein reiches Gut 
od. Gefchent, Plat. ep. 10. — Inser. 206. 

"Apıorrößens, ετος ob. νος (f. Ahr. Dial. 1, p. 584), 
m. Erich, Mannsn., Inser. 1585. 

᾿Αριστόθεος, m. Böppert, == Θοἱοριταδί, Delier, 
Inser. 2266, 8. 

θηρος, m. Thierſch, Matbematiter, Lehrer 
des Aratos, Vit. Arat. ed. Bekk.p. 48. K. 
ae t. — aus Delphi, Curt. 


οκλέας, m. Ruppert, Achäer, Insor. 812. 
253 {, 1) T. des Theophanes aus Haliar⸗ 
tus, Plut. amat. narr. 1. 2) Delphierin, Porph. v.Pyth. 
41, Apost. 15, 88. 8) Hetäre, Dem. 59, 19. — Sclavin 
des Eleers Kafus u. Hetaͤre, Lys. b. Ath. 18, 692, vgl. 
mit ΑΗ, 18, 598, f. Fom. su Αριστοκλῆς. 
ιστοκλαίδας, τι. —bem Slgden, Arginet, Pind, 
N. 8, 24. 118. 
λΑριστοκλείδην, ου, νοο. ὦ᾽ριστοχλείδη (Anacr.), 
m.Robertfon, 1)Athener, 4) V. des Heſtiodot, Thuc. 2, 
70. b) Ioaossvg, Inser. 199. — 165. 2) Maler, Plin. 
85, 11, 40. 8) fonft. @igenn., Anacr. ep. 1 (XIII, 4), — 
Pind. Ν.δ αι. ©. Αριστοκλείδας. 
᾿Αριστοκλᾶῖς, gen. εἶος, bönt. = "Αριστοκλέης, 
ίους, m. 1) ©. eines Arifton, Orhomenie, Keil Inscr. 
boeot. 11,16. 2) Anthedonier, ebend. x, 4 
᾿Αριστόκλειτος, m. Rupprecht, Spartaner, V. 
des betannten Lyſander, Plut. Lys. 2. Vgl. Agsoroxpı- 
τος |. Keil anal. ep. p. 61. 
«Ans, έους, ερ. (Simm. ντι, 60, Leon. 1Σ, 
826, ορ. b. D. L.8, π. 80) έης, doch auch ῆς, Anth. 
app. 808, gen. ος (Anth. Plan. 4, 220), voc. 7, Inser. 
1154, Robert ὃ. i. von glängendem RKuhme, 1) Spars 
taner, Br. des K. Pleiſtvanax, Thuc. 5, 16. 71u.ff. 
2) Athener, a) Archen ΟΙ. 48, 4, Marm. Par. b) Örof- 


᾿Αριστοχράτης 
vater des Platen, D. L. δ, π. ὃ, Olymp. v. Plat., vit. 
Plat. U. ο) früherer Name von Platon, D.L. 8, n. 5, 


Β. Emp. adv. math. 1, 258, der auch auf feinem Grab 
malftand, D.L. 8,n.80. d) Geſandter der Athener an Late⸗ 


dämon, Xen. Hell. 6, δ, 2. e) einer, gegen welchen Iſäus 


eine Rebe ſchrieb, Harp. s. ünsonuepos. f) Οῇδεν, 
Dem. 88, 14— 38, 6. g) Müyırbinufier, Dem. 24, 71. 


h) Päanier, Dem. 21, 168. i) aus Zppete, Rons Dem. 


Att. 185. — Anderer, ebend. 191. 1 Eleufinier, ἄν. 
Seew. ıv, {. 27. 1) Bildhauer, Inser. 150 u. 28. m) 
Beirder, Anth.app. 908. 8) Archon von Tegea, Polyaen. 
2, 26. 4) Karyſtier, Paus. 10, 9, 10. 5) Delphier, Curt. 
Α. Ὁ. 8. 6) Rhodier, Grammatifer u. Geſchichtſcht. 
Schol. Il. 19, 218, Strab. 14, 655, Plut. parall. min. 
25. 41, Ath. 4, 174, b, A. &. Müll. hist. fr, τν, 829.— 


Nach D. Hal. Din. 8 (ol περὶ Αριστοκλέα) Rhetor. 0) 
Meffenier, Beripatetiler u. Schriftft., Cyrill. ο. Iul.2, 


p- 61, Simpl. yu Arist. de coel. p. 84, Suid., Π., f.Mall. 
4. 4. ο, 8) Lampſakener, Stoiter u. Schriftft., Suid. 9) 
Bergamener, Sophift, Philostr. v. soph. 2, 8, Eudoc., 
Suid. 10) ein Dichter, Anth. app. 7. 11) ein Eithardte, 


D. L. 7, l, n. 14, Ath. 18, 608, 6. — Schriftſteller über | 


Mufit, Atb.4, 174, ο, [. Mull. ο. ᾱ. ο). 12) ein Er 
gießer von Cydonia auf Greta, Paus. 5, 26, 11, weil cr 
fpäter in Sicyon lebte, auch Sicyonier genannt, Pans. 6, 


8, 11, Antip. ep. Anth. Plan. 4,220. 18) ein jüngerer 


aus Sicyon, 6. u. Ehüler des Kledtas, Paus. 5, 25, 5. 


— D. des Riedtas, Paus. 6, 20, 14. — ein Maler tır | 


fieyonifhen Schule, Plin. 86. 10, 86. 14) auf Münzen 
aus Tarent, Smyrna u. A., Mion. 8. 1, 286.8. νι, 310. 
8. vır, 460. — Andere f. die Stellen der Anthologie am 
Anf. — Auch ᾿Αρισστοκλῆε ϱε[ώτ., Inser. 1211. 

xAnros, m. ähnl. Ruland d. i. berühmt 
im ante, €. des Philofirstos, ἰξωνεύς, Ephem. 
Archaeol. n. 1705. K. 








κλίδαε, ao, bönt.==Agsotoxicidng, m. 1) 


Drdhomenier,Keillnser.boeot. 11,83. 2)Thebener, Inser. 
1538. 8) Tarentiner, Pytbagoreer, Iambi. v. Pyth. 86. 

‚m. Eßrabe, Barafitenname, Al- 
eiphr. 8, 68. 


488). — Inser. 1568. 1570. Fem. gu: 
᾿Αριστοκράτηε, ους, ion. (Her.) εος, ep. (Leon. ep. 
ντ, 440) u. dor. (Insor. δ. Ahr. Dial. 11, 558 u. 569) 
ευς, cc. η», u. nur Plut. Lyc. 4 auch η, (6), Ri: 
hard, d. i. kraft⸗ od. machtreich, 1) Beherrſcher von Dr 
chomenos, K.von Arlabien, Strab. 8,862, Ῥοἱ. 6, 88, Plut. 
ser. num. vind. 2. Nach Paus. zweie, a) ein ©. dei 
Achmis, 8,5,11.12. Sein®rabmal, 8,18,15. Ὁ) deſſen 
Entel, 6. des Hiketat, Paus.4, 22,7. 8, 5, 18. 2) Aegi⸗ 
net, Her. 6,78. 8) Athener, a) Archon Οἱ. 95, 2, D. 
Sic. 14, 88, D. Hal. de Dem. et Arist. 4, Inser. 150, 
Marm. Par. b) ©. res Stellios, Feldherr der ίδιας, 
Thuc. 5, 19. 8, 89, ὅ., Xen. Hell. 1,4—7, 8., Pist. 
Gorg. 472,a, Lys. 12, 66, Dem. 58, 67, D. Sie. 13, 
74. 101, Polyaen. 6, 40, Philoch. in Schol. Ar. Ran. 
1196. ο) der, gegen welchen Demofth. die Rede 23 
hielt, {. 8. 16—91, Plut. Dem. 18. 16, 4. d) Bhe- 
lerer, Dem. 69, 40. e) 6. des Arikodemos, θίνεές, 
Inser. 106. f) Schiffebaumeiſter in Athen. At. Seew- 
p. 95. — Aauntgevug, ebend. x, ο, 67. g) Andere, Lys- 
fr. b. Harp. 5. ἐρανίξοντες. — Dem. 88, 37. — δὲ, 
89. — Ross Dem. Att. 97. 145. — Rangabe Helen. 
n. 841. 4) Thebaner, ein Githardde zu Alexanders 
des Or. Zeit, Ath. 12, 588, f. 5) Lacedämonier, 9) 
Seldherr, D. Sic. 15, 45. b) S. de⸗ Hipparch, Geſchicht⸗ 


, f. Frauenn., Mnasalc. 19 (στ, 





Αρίστοχρέων 


ſchteibet, Plut. Lyc. 4.81. Philop. 16, Ath. 8, 82, e, 
SchoL in Soph. Trach. 266 u. Ar. Nab. 971, St.B.e. 
Αβαντίς, 6) Beldherr der Mhodier, Pol. 88, 9, Suid. 
7) Rheginer, Pythagoteer, Iambl. v. Pyth. $. 180. 172. 
267. 8) Aymäer, V. tes Ariftobemos, D. Hal. 7, 2. 9) 
Delphier, Curt. A. D. n. 40. — Inser. 1689. 10) auf 
Münzen aus Tarent, Lacedämon, Rhodus, Smoyrna, 
Νίου, 1, 189. 11, 220. 111, 417. 8. ıv, 804. — ein δείς» 
niſchet Rbetor, Plat. Ant. 69. — Andere, Leon. vıI, 
0. 648. Diosc. ΧΙΙ, 169. Aehnl.: 
, gen. wvoc (fo Δε]. n. an. 7, 40 ed. 
Hoerch.), m. Edüler des Chryſipp, Plut. Stoic. τορ. 2. 
Viell. auch der Gergraph, Αα. α. a. Ὁ., Plin. 6, 10. 6, 86. 
36.— €. Müll. hist. fr. 1v, p. 888. 
᾿Αριστόκριτος, m. Bartmer d. ἱ. in glaͤnzender 
Beife befannt, 1) Athener, Lys. 8, 8. — Plat. ep. 8, 
319, 9. — Deiradiote, Ross Dem. Att. 68. — Rhamnue 
Rer, Meier ind. schol. 1851, n. 19, U. 2) Spartaner, 
B. tes Lvſander, Paus. 6, 8, 14. 10, 9, 7, Inser. 150— 
162. Richtiger αἷδ4ριστόκλεντος, w. f. 8) Tragdbe, 
Ath. 14, 538, f. 4) Geſchichtſchr. über Milet u. f. w., 
Schol. zu Parth. 11 u. 26, Clem. Alex. str. b, 289, 
Schol, zu ΑΡ. Eh. 1, 186 u. Ar. Vesp. 846, [. Müll. hist. 
fr.ıv, 334 u. ff. 5) Geſandter von Karien, Plut. Alex. 
0. 6) Rhodier, Mion. 11, 420. 
‚m. Ruppert d. ἱ. rubmglängend, 
1) Infhr. aus Geos. Ephem. archaeolog. n. 8004. K. 
2) Maler bei Plin. 85, 11,146. ©. Keil anal, ep. p. 
307. 
Ἀριστόκνκ m. etwa "Shönblütbhen, ©. 
det ühilelypros, K. in Salumis, Her. 6, 118. 
λα, f. Brigitte di. bie berühmte Schöne, 
Atdenerin. Inser. 155. — 161. — 1211. 
töns, εω, ion., u. «ας, a, bor.ı (ὁ), 
Liebers, [. ὃ. Figde, 1) V. des £ycurg, Her. 1,59. 2) 
δοτωτά:τ, Inser. 1846. 
» m. Liebert d. h. im Volke glängen, 
Rn. ausgegeichnet, Maccbonier, Paus. 6, 17,8. Achnl.: 
Ass, a, m. 1) Ambratiote, Inser. 1799. 
2) &acebämoniet , Inser. 1457 — Ephem. archaeol. 
2.8168. K. 8) Apener u. war Herchitt, Meier ind. 
schol. 1851, n. 10. 
Αριστολέων, οντος, m. ähnl. Löwenhard, Ephes 
Ar, Mion. Iıı, 86. 
‚m. Liebert, Thafier, Dem. 18, 197. 
os, m. Herbart ὃ. ὃ ὃ. heerglängend, 
1) ein Grieche, den Yencas toͤdtet, Qu. Sm. 8, 98. 
2) Athener, a) Acthalive, Isae. 8, 28. b) Olympionite, 
01. 109, D. Sic. 16, 69. ο) Wechsler, Dem. 46, 68. 
d) Herchier, Att. Seew. x, Ὁ, 86. e) Andere: Isae. 6, 83, 
— Inser. 206. 8) Lacedämonier, Xen. Hell. 5, 4, 22. 
4) ία, Olympionite Οἱ. 177, Phleg. Trall. δ. Phot. 
97 ‚9 auf illyriſchen Münzen, Mion. 1, 31. 
µάχαοε, 1) Adj. von Αριστόμαχος, παῖς, 
Theod, ep. ΣΗ1, 8. 2) Subst., οἱ Aq., die Leute des 
Arik. ‚ Polysen. 5, 41. 
xn, f. 1)T. des Priamus, Gem. des Kris 
ttlıos, Stesich. δ. Paus. 10, 26, 1. 2) erpthräifche Dich» 
ἰπίπ, Polem. Ῥ. Plut. απ. symp. 5, 2, 10. 3) T. des 
θινροτίποῦ | in Syracus, SchmweRer des Dion, Gem. von 
Tuonpfius d. ält., D. Sic. 14, 44, Plut. Tim. 33. Dion 
3-58, δ., Λε]. v.h. 12, 47. 18, 10. 4) Athenerin, Ar. 
Th. 808. — T. des Ariſtokles, "Inser. 150. 5) Andere, 
Marc. Arg. ep. vu, 884. Fem. gu: 
‚Apwröpaxos, ου, (ὅ), Wieprecht b.i. im Kampfe 
ausgezeichnet, 1) 6. des Talaos, V. des Hippomedon, 


Αριστομένης 133 


Apd. 8, 6, 8. 1, 9, 18. 2) Freier der Hippobameia, Paus. 
6, 21, 11. 8) ©. des Kieodäos, Anführer der Heralliden 
beim Zuge in den Peloponnes, V. des Temenus, Krebs 
phontes, Ariftobemus, Her. 6, 52. 7, 204, Apd. 2,8, 2, 
D.Sic.7,16, Paus. 2, 7, 6.5, 8,5.5,4,1,8.,4. 8) Ty⸗ 
raun der Argiver, Phylarch. b. Pol. 2, 59, f. 2, 44, Plut. 
Arat. 26. 44, Paus. 2, 8, 6, Agsth. b. Ath. 6, 246, 6, 
Themist. or. 7, Ρ. 90. — ein jüngerer, Plut. Arat. 86, 
dab. οἱ περὶ τὸν νεώτερον Ap., Plut. Arat. 29. 85. 
4) Rorinthier, Pol. 7, 5. 5) Sicyonier, Plut. Arat. 5. 
6), Feldherr der Acäer, Plut. Cleom. 4. 7) Athener, a) 
ὁ ἁλωπεχῆθε», Geſandter des Kerſobleptet, Dem, 28, 
18-- 110. 6. — S. des Kritodemos, Dem. 58, 85. 59, 
25. — At. Seeweſen III. ὃν, δ. b) Κεφραλῇθε», Dem. 
89, 71. ο) Μελιτεύς, Att. Scew. x, d, 87. d) Andere: 
einer, gegen welchen Ifäus eine Rede verfaßte, Poll. 2, 8, 
61. — 6 θεσµοθετήσας, Dem. 59, 65, Ross Dem. 
ΑΕ. 182, Meier ind. schol. 1351, n. 59. e) ὁ ἤρως ὁ 
ἑατρός, Schol. Dem, 19, 249, B.A. 262. 8) Delphier, 
Inser. 1691; Curt. A. D. 48. 51. 9) Kymäüer, Xenoer. 
ep. VII, 291. 10) Strymonier, Θτιρίεβε, Antip. ep. 
τι, 208. 11) auf Münzen aus Dyrrhachium u. Rhodus, 
Mion. 11, 41. 111, 420 u. A. ποώ der fpätern Zeit. 12) 
Andere, Thall. ep. vı, 91.— Anth. app. 209. — Po- 
lyaen. 5, 41. — Erbe des Lykon, D.L. 5,4, n. 9. 
᾿Αριστόμβροτοφ, m. Beftermann, Philofoph, 
Phot. cod. 167. 
Ἀριστομέδα, f. Orchomenierin, Keil Inser. boeot. 
LXVII, b. Fem. au: 
µέδης, m. Mannsn., Inser. 540. 2001. 
Aehnl. 


— ovtog, m. Sigismund d. ἱ. ein 
fiegender Schirmer, 1) V. des Zakynthos, St. Β. =. 
Baoxn. 9) Argiver, Erzgießer, Paus. 10, 1, 10. 

οµάνης, ἐος, οὓς, acc. ην (fo Arist. anal. 
1,83, Inser. 2478, u. a.) felten (nur Pol. 4,83 u.D. 
βίο. 28, 16) η, voc. ὦ ᾿ριστόμενες, Pind. Ῥ. 8, 
116, (6), Sutsleff d. ἱ Butlchen, eigtl. Beſtleben, 
1) Heerführer der Meifenier im 2. meffen. Kriege, 
Pol. 4, 88, D. Sic. 8, 12. 15, 66, Plut. Ag. 21, ὅ., 
Paus. 4, 15—82, d., A. Et wurde ala Heros verehrt, 
Paus. 4, 27,6 u. 82, 8.6. Adj. dav. ὁ Αριστομένειος 
πόλεμος, Pol. 4. 88. 2) Aeginet, Sieger in den pythi⸗ 
fhen Spielen, Pind. P. 8. 8) Athener a) Archon Οἱ. 
52,8, D.L.1,4,n.6. b) Spypalettier, Isae. 10, δ---2δ. 
ο) Anagyrafier, Dem. 42, 28. d) Dichter der alten Ko⸗ 
möbie, Ath. 1,11,c, d.,Harp., Suid. 6. Mein. 1, p.240, 
Ετ.ΙΙ, p. 750 ff. e) Schaufpieler u. Schriftft., Ath. 8, 
116, a. b, — Schol. ΑΡ. Rb. 1, 164. €. Müll. hist. fr. 
ıv, 886. f)Underer, And. 1, 18. 4) Böotier, a) Orcho⸗ 
menier (-» εἷς)ι KeilInser. boeot. 11, 16, nad) Conj. 
b) Ehäroneer, Keil Inser. boeot. xLvı, nad Con). ο) 
Dropier, Inser. 1542. 5) Lacetämonier, Polysen. 2, 
81. 6) Alamananier, Pol. 15, 31, D. Sic. 28,15, Plut. 


adul. et am. 82, οἱ περὶ τὸν Αριστομένη», Pol. 18, 


86. 7) Rhodier, Olympionite, Paus. 5, 21, 10.2. des 
Schauſpielers Hippokrates, Bödh Etaateb. xx, tab. 9. 
8) Metapontiner, Pythagoreet, Iambl. ν. Pyth. 86. 9) 
Thefſaler, B. bes Phyrinue, Porph. Tyr. fr. 5 (ed. 
Müll. πι, 704). 10) Korcyräer, Prytane, Boͤckh 
Staatsh. XXI, tab. 10. 11) Maler aus Thafos, Vitr. 
111, prooem. p. 2. 12) Bormund des Nitanor, D.L. 5, 
1,n.9. 18) Schüler Blatons, Freund des Dion, D.L. 
8, n.14. 14) auf alarnanifhen u. achäiſchen Münzen, 
Mion. 8. Il, 462, 8. IV, 184. Aud Anth. vu, 
161. --- 


134 


»Αριστοµήδηςε, ους, voc. Αριστόμηδες, Den., (6) 
Rathſam d.i. der immer guten Rath weiß, 1) Herr⸗ 
fer in Korinth, D. Sie. 7,7. 2) Theffaler, Piut. Her. 
mal. 21.— Ῥδετᾶιτ, Feldherr des Darius, Arr. An. 2, 
18, 2. 8) Thebaner, Bildhauer, Paus. 9, 25, B. ©. 
Sillig catsli. art. 96. 4) Athener Sphettier, Ross, 
Dem. Att. 6. — Andere: Dem. 10, 70. — Inser. 
169. 171. 

᾿Δριστομηλίδας, m. Ehaffmeifter, Tyrann im 
arkadiſchen Orchomenos, Paus. 8, 47,6. 

᾿Αριστομηνίδας, m. Spartaner, Großv. bes Ages 
filaos mütt. Eeits, Paus. 8, 9,8. (Bei Plut. Ages. 1 heißt 
er Μελησιππίδας, Keil an. ep. p. 236 vermuthet 
᾿Αριστομηλίδας.) 

᾿ µνηστος, πι.--- ᾽ἀρίμνησιτος, 19. [., Are 
Kon in Athen, D. Sic. 12, 82. 

᾿Αριστοναῦται, Meerheim, Hafenort von Pel⸗ 
ἴειε in Adyaja, nach Paus. 7, 26, 14 fo benannt, weil 
die Argonauten hier Anker warfen, Paus. 2, 12, 2. 

᾿Αριστοναύτηςα, ου, m. Meerheim (b. i. der 
auf dem Meer zu Haufe iſt), Atbener, Boss Dem. 
Αι. 17. 

’Apwrrovexldas, m. d. ἱ. ᾽Αριστογικίδης, Site 
berts, Spartaner, Inser. 1241, vgl. 1246. 

νεικος,--- 4ρεστόνῖκος, m. Müller Archaͤol. 
Mitth. a. Griech. 1, p. 128, Roß Kunftbl. 1840 π. 66. 
f. Keil Inscr. boeot. p. 284. 

’Apıerovixa, f. Frauenn., 1) aus Koronea, Keil 
Insor. boeot. xxxix, b. 8. 2) $lötenbläferin aus Sas 
mos, Plut. Amat. 9. Gleich: 

λΑριστονίκη, f., 1) Prieſterin, in Delphi, Her. 7, 
140, Piut.Pyth. or. 28. 2) Athenerin, Inser. 486. — 
Ross Dem. Att. 185. Fem. ju: 

᾿Αριστόνῖκοα, (6), Siebert d. ἱ. fiegglänzend, 
1) Athener, a) Morathonier, Redner u. Zeitgenoffe des 
Demofthenes, Plut. Dem. 28, Luc. Dem. enc. 81. b) 
Anagprafter od. [nad Dem. 18,84] Phrearrhier, S. dee 
Nikophanes, Anhänger des Demofthenes, Dem. 18, 88, 
228. 812, Plut. x oratt. s. Demosth. 84. 72. Biel. 
derfelbe, gegen welchen es eine Rede Dinarchs gab, 
D. Hal. Din. 10. ο) ein Andrer, Alex. b. Ath. 6, 226, a, 
b. Alt. Seew.xvı.a, 151. 2) Tyrann in Methymna, 
Arr. an. 8, 2, 4. 8) Racebämonier, Inser. 1260. 4) 
Böotier, a) Orchomenier, Keil Inser. boeot. xLv,2. b) 
Ehäroncer, Inscr. 1608. 5) Argiver, Zitherfpieler zur 
Zeit des Archilochus, Menaechm. δ. Ath. 14, 697, f. 
6) Olynthier, Zitherfpieler bei Philipp u. Alexander d. 
Φι., Theop. b. Ath. 10, 485, Ὁ, Polyaen. 5, 44, Plut. 
Alex. fort. 2, 2, Arr. An. 4, 16 u. ff. 7) Karyſtier, 
Ballfpieler bei Alerander d. Gr. Ath. 1,19, a. 8) ©. 
eines Eithardten od. unehliher&ohn von FumenesIl von 
Bergamus, Strab. 14, 646, Plut. Tit. 21. Tib. Gracch. 
20, App. Mithr. 19. 62. b. civ. 1, 17, 9. 9) Nauarch 
bes Mithridates, Plut. Luc. 11. 10) Aegyptier, Eunuch 
des Königs Ptolemäus, Pol. 28, 16 u. 
tiner, Schriftft., Ptol. Heph. n. hist. 1, 183, Hyg. 
poet. astr. 2, 84. 12) alerandrinifäher Grammatiker, 
Zeitgenoffe des Strabo, Strab. 1, 38, Schol.Tl. 1, 828, 
δ., FEt.M., 9. — Ὁρι. Lehrs Stud. Arist. p.2 ff, Biel. 
αιώ Ath. 1,20,d. 

’ νόα, f. Brauenn. aus Koronta, Keil Inzer. 
boeot. Lv. Gleich: 

᾿Αριστονόη, f. Bubertine, Brauenn., Athenerin, 
Dem. 42, 27. — Untere, Diosc. 8 (v, 53); Inser. 752. 

"Apıorövonos, m. Ebrecht d. ἱ. glänzender Brauch, 
Nhodier, Mion. 111, 417. 


᾿Αριστομήδης 


. 11) Tarens ΄ 


Αριστοτέλης 


᾿Αριστόνουε, ου, ερ. Heges. ep. vır, 545), 905, 
(ὁ), Qubert ο. ἱ. durch Verftand glänzend, 1) Lariſ⸗ 
fäer, Thuc. 2, 22. 2) Sitilier, a) aus Bela, welcher 
Agrigent colonifirt, Thuc. 6, 4. b) Berwanbter Φε 
Ion, Tim. in Schol. Pind. N. 9, 95. 8) Macetoniet, 
Belläer, ©. des Peifäos, einer der Leibwächter Aleran⸗ 
bers, Arr. An. 6, 28, 4, nach Ind. 18,5 Gorbäer, fpäs 
ter Feldhert der Olympias, D. Bic. 19, 85, 50 π. #. 4) 
Attiler, Detelier, Dem. 52, 8. 11 — Athener, Mion. 1, 
118. 5) Aeginet, Biltgießer, Paus. 5, 22, 6. 6) ein 
Githardbe, Dur. b. Plut. Lys. 18. 7) 6. des Chaͤreſtta⸗ 
ἐ98, Heges. ᾱ. 4. O. 
‚A ‚—'4gıotaavunog, w. f., m. Vrieſter 
in 3lium, Inscr. 8597. 

Αριστόξανοε, -- Αριστόξενος, w. f., m. ber Mu: 
fiter, Agath. 68 (χι, 852). 

᾿Αριστοξένη, f. Srauenn., mit welchem Petta, T. des 
K. Nanus in Maffalia umgenannt wurbe, Arist, b. Ath. 
18, 576, a. Fem. zu: 

’Apıoröfevos, (0), Gaſtlich, 1) Athener, Archon. 
Inser. 255. 2) Tarentiner, 6. des Spintharos, Schüler 
des Ariftoteles (320 v. Ehr.), der unter vielem andern 
auch über Muſik geſchrieben hat u. dah. den Bein. ὁ µου- 
σικός führt, D. Hal. comp. verb. 14, 8. Emp. adv. 
math. 6,1, D.L. 5,6, 7, d., Streb. 1, 16, Plut. Tim. 
15, ὅ., Luc. paras. 85, ὅ., Suid., 4. Er u. feine An« 
bänger οἱ περὶ Apıotofevov, D. Hal. de ad. vi Dem. 
48. Adj.bav. ᾿Αριστοξένειος, Plut.Alex.5. &. Mall. 
hist. fr. τι, 269— 292. 2) Eyrenäifcher Philofoph, Ath. 
1,7, ο, Suid. 8) aus Eelinus, Dichter, Hepbaest. ench. 
45, Schol. Ar. Nub. 487. 4) ein Arzt, Schüler bes 
Alexander Philalerhes, Galen. u. Coel. Aurel 8. 5) 
Smoyrnder, Inser. 8141. — auf fmyrnäifchen Münzen, 
Mion. Πτ, 192. 6) ein Anderer, Schol. Ar. Plat. 175. 

’ wos, m. Guttenahn, Delier, Inser. 
2266, 2. 

Αριστοπάτειρα, f. Tzetz. Chil. 1, 598 --- Καλλ- 
πάτειρα. Achnl.: 

’Apıoröwarpa, f. Beftvaters, M. des Kraterot, 
Strab. 16, 702. 

᾿Αριστοπείθης, m. Billig, ein Bilthauer. In: 
fr. aus Eleuſis. Eph. arch. n. 8799, K. 

᾿Αριστόπολια, gen. sog (f. Taurom. δ. Torremus. 
VIII, 6), m. Guttſtadt, Knidier, Mion. 8. να, 484. 

"Αριστος, πι. Beſt, 1) 2acedämonier, D. Sie. 14, 
10 (70 ᾿άρέτης genannt). 2) Syprier, a) aus Sala⸗ 
mis, Gefchichtfehr., Strab. 14, 682. 15, 780, Arr. An. 
7,15, 5, Zenob. 6, 50. b) Freund bes Antiochos, Ael. 
v.h. 2,41, Phylerch. b. Ath. 10, 488, d. 3) Astalo 


nite, atadem. Philofoph, Plut. Brut. 2. 4) auf Münzen 
aus Magnefia, Samos u. Athen, Mion. 111, 144. 282. | 


8. τα, 659. Vgl. auch Agiores. 

᾿Αριστοτείχην, m. Mauermann, ein Steinfäneis 
der, R. Rochettel.& M. Schorn p. 82. 

” ns, ου, ep. auch eo, (Arch. ep. τι, 
207), acc. η» (fo flets Xen.), feltner η, wie Plat. 
Parm. 186, e. 187, c, D. Hal, de Dem. et. Ar.2. 11. 12, 
Strab. 2,94. 8, 158, Ael. v. h. 8, 10. 4, 20 (Pol., D. 
Sic,, Plut. fhmwanfen), (0), eigtl. zu den Angeſehenſten 
zablend u. zählend, dab. Reicholdt d. i. als Reicher 
(Mächtiger) waltend, 1) früherer Name des Battus, Er⸗ 
bauers von Cyrene, Pind. Ῥ. 5, 117, Call. h. Apoll.76, 
D. Sic. 8,88, Heracl. Pont. fr.4 (ed. Müll. ı1, 212), 
Aces. in Schol. ju ΑΡ. Rh, 4,1750 u. gu Pind.P. 4, 1. 
2) Athener, 9) 6. des Timolrates, Thuc. 8,105. b) einer 
ber dreißig Gewalthaber, Xen. Hell. 2, 3, 18. 8, 2, D. 





᾿Αριστότιμος 


L. δι 1, 5. 14, dab. οἱ ἁμφὶ ἀρεστοτέλην, Xen. Hell, 
3,8, 46. ©) Ὀε[άςτ, Ross Dem. Att. 68. ἆ) Ὦ. des Char⸗ 
πι, And. 1, 4. e) Schiffsbaumeifter, Att. Seew.xıv, 
ο, 219. 8) Sacebämonier, D. Sic. 14, 78. 4) Rhodier, 
Pol. 81, 1.— Ar. oec. 2, 6. 5) Ballener, Dem. 44, 10. 
6) Argiver, Pol. 2,58. 7) Κλειτόριος, Künfller, Anyt. 
2 (νι, 158). 8) ©. des Nikomachus aus Stagira, 
Säuler des Platon, Gründer der peripatetifchen Phis 
Iofopbie, berühmter Schriftſt. aud Dichter, Perſon des 
Geſprächs in Plat, Parm., Timae. b. Pol. 12,8, Flgde. 
E heißt bald ὁ φιλόσοφος, D.Sic. 16, 76, Strab. 1, 
29, ö., Piut. Thes. 8, d., A., ed. ὁ σοφιστής, Luc. d. 
mort. 13, 8, ὁ σοφός, Plut. garr. 2, 6 σεµνόζατος, 
Ath.18, 566, e, Φίος, Anth. app. 878, od. 6 Σεαγει- 
ρίτης, Ὦ. L. provem.n. 18, Ath. 18, 589, ο, d., Ael, 
v h. 8, 10, 9., ὁ περιπατητικός, 8. Emp. Pyrrh. 8, 
81, ὅ., Lac. vit. auct. 26, 6 Πλάτωνος, Plut. mua. 28, 
ὁ παλαιός, Piut. fac. lun. 19. Er u. feine Anhänger 
(nit felten bloß er) οἱ περὶ (τὸν) ᾽Αριστοτέλην, 
Εμ. def. or. 44. placit, pbil. 1, 2. vit. Hom. 182, 
Theon. prog. ed. Sp. 11, 61. Meift heißen feine Ans 
binger οἱ φιλόσοφου οἱ ᾿Αριστοτέλαοι, D. Cass. 


71,7, od. οἳ ᾿Αριστοτελικοί, 8. Emp. adv. dogm. 1, 
44, Luc. Demon. 656. — Adj. ’ ο, 


dab. Ag. λόγος, Suid., mos, Cic. ad Att. 18, 19, ταῖς 
--λείοις τέχναις, D. Hal. de Dem. et Ar. 12. Im 
Neutr. τὰ Apsstoriissn (— τὰ τοῦ 4ριστοτέλους, 
Plut, def. er. 25. qu. symp. 6, 4), Strab. 16, 757, od. 
va’ , Plut. qu. symp. 6, 8, 8. — Doch 
bieß τα ’ aud das Feft, das ihm zu 
Ehren von den Stagiriten gefeiert wurde, Ammon. vit, 
Arist. 8) Sieyonier, mis d. Bein. ὁ Φιαλεκτικός, Plut. 
Arst.8 10) Philofoph aus ὄντεπε zur Zeit des Antigos 
nus, DL, 2,11,n.2. 5, 1,n. 14, Ael. v. h. 10, 8, 
Ist. 6. Clem. Alex. str. 8, 447, c. 11) andere Philos 
[οφθεπ, Schriftft. u. Gelehrte, a) Entel des Stagiriten, 
ξ. des Shryfippos, S. Emp. adv. math. 1, 258. b) 
Schüler des Sotratifers Aeſchines mit d. Bein. Ἀέδθος, 
D. L. 2, 7,n.7.5,1,n.14. ο) ©. des Metrodoros, Ὁ. 
LBb, 2, n. 14. d) aus Sicilien. Rhetor, D.L. 5, 1, n. 
14. e) Grammatifer, u. ein Schuflehrer, ebend. f) ein 
Stviter, Berfon des Geſpraͤcht in Plut. ſao. lun. 16, ϱ) 
Chalcidier, Schriftſt. über Euböde, Harp. ». άργουρα. 
12) Gin Nauarch, D. Sic. 19, 68. — Untere, ep. Pers, 
γα, 780. — Theocr. ep. 88. 

’ inos, m. Ehrenreich, 1) 6. bes Dama⸗ 
tetus, Tyraun in 416, Paus. ὅ, 5, 1. 6, 14, 11, Plut. 
mall. virtt.xv. 2) Delphier, ©. eines Dionyflus, Plut. 
sol. an. 8, 2. 3) Spartaner, Inser. 1260. 4) Athener, 
Πλωθεύς, Inscr. 82. 

’ vera, f. Athenerin, Inser. 886. Fem. zu: 

, νηε, ους, böut. u. auch ep. (Pind. N. ὃ, 
34, Diod. ορ. VII, 88, Antip. ep. ıx, 186), ευς neben 
ους (Plat.ep. 27 u. Agath. ΧΙ, 865), acc. η (Piat. 
Symp. 176, b.—212, ο, δ., Piut. Demetr. 12, Ath. 5, 
187, b. 192, ο, Schol. Il f. unten 1), doch meift η» 
(Asschin. 2, 155 n. den beſt. Hoſchrt., Arist., A.), 
vor. ὦ ᾿4ριστόφανες, Pist. conv. 221, b, doch auch 
.vs, Greg. Cor.617,u. 97, Choerob. 1190, Plur.— aras, 
Schol. in Dion. Hier. Eccl. p. 2, ο, acc. ayas, Plat. 
conv. 218, d. (6), Böppert = Got⸗pert d. h. als 
Guter glängend, 1) Athener, a) Archon Οἱ. 112, 2, D. 
Sie. 17,49, Art. An. 3, 7,1. 16, 7, D. Hal. Din. 9. 
b) Χολλέδης, Lys. 18, 58—60. ο) Murrhinufier, 
Ross. Dem. Att. 181. d) 4ευχονυεύς, Att. Seew. XVII, 
a, 102. 8) (Kydathenärr), der bekaunte Romöbiendichter, 


155 


Berfon in Platons Sympeos., Piat. ap. 19, b, Blgbe., 
gew. ὁ κωμικός, Plut. Them. 19, Schol ΑΡ. ΕΙ. 4, 
280, 8. Emp. adv. math. 1, 228, 9., ο). 6 κωμφδο- 
πονός, Ath. 6, 228, ο. 10, 429, a, ὁραματοπονός, Luc. 
philops. 18, ποιητής, Luc.v.h. 1, 29, Ath. 5,187, b 
genannt. Er u. feines @leichen οἱ περὶ ᾽Αριστοφά- 
vn», D.L.2,5,n. 18, u. im plur. ρίστοφάνας, f. 
Plat.a.a.D. Adj. bav. Αριστοφάνειος, |. B. μέτρο», 
Diogen. praef.— Χωμεκό», D. Hal. rhet. 11, 10, dab. 
τὸ ᾽ρ. ein Ausſpruch od. Ausdrud deſſelben, D. Hal. 
comp. verb. 25, Piut. Ρατ. 26, u. feine Dichtungen τὰ 
᾿Αριστοφάνεια, Plut. qu. symp. 7, 8, 4. f) andere 
Arhener, 6. des Nitophemos, Lys. 19 tit.u.8.7 — 
Harp. a. ydroos.— Inscr. 102. 115. 2) Asginet, V. des 
Ariftolleides, Pind. a. a. D. 8) Bootier, a) Geſchicht⸗ 
fehteiber, Piut. Her. mal. 81. 88, St.B. s. Χαιρώ- 
vesc, ὃ., Schol. Hes.th. 126, u. vicll. Sehol. Ar. Vesp. 
500, u. Ios. 9. ΑΡ..1, 28. 6. Müll. hist. fr. 1ν, 887. b) 


᾿Αριστοφῶσα 


. Dxchomenier, Inser. 1688 (bier 4ρισφτοφ). 4) Olyn⸗ 


thier, Aeschin. 2, 164 — 168. 5) Bylantiner, aleran« 
drinifcher Grammatiker, Lehrer des Ariſtarchus, bald ὁ 
Ηυζάντνος, Αεὶ. n. an. 1, 38. v. h. 12, 5, bald ὁ 
γραμματικός genannt, Anth. app. 286, Plut. sol. an. 
18. Epic, 18,.D.L.8,n. 87. 10,n. 8, Ath. 6, 241, f. 
v,884,d,8.,%. Seine Ausgabe des Hamer ἡ ᾿4ρεστο- 
φάνους ot. 7 κατὰ ᾿Αριστοφάνη, Schol..Il. 1 91. 4, 
17, eu. feine Schüler οἱ περὶ Αριστοφάνη, Sehol. 11. 8, 
990, Apoll.de synt. 809, 15. Adj.davon ὅ, ”. 

d. i. Ausgabe dea Somer, Βοἱιο]. 11.1, 438. 6) 
Malleotes, Schriftſi. über Acketbau, Varr. de τθ ταδε. 1, 
1,8. 7) auf einer Münze aus Kyme, Mion. 1Η, δ. 8) 
Andere: ein Aftrolog, Agath. ep. xı, 865.— ein Soldat 
Alczanders, ‚Plut, Alez. 51. — Βεθπῖ. 

᾿ m. 1). Delphier, Her: 6, 66. 2) 
Kerinthier, Paus. 10, 9, 10. 8) Alarnanier,. Pol. 6, 6. 

᾿Δριστοφίλη, f. ὕταμεπη., Infchr. aus Beiräcus, 
Epbem. aschaeol..n. 869, K. Fem. μι. 4ριστόφιλος. 

’ ε,. Πω. Trautweins, Herrſchet in 
Tarent zu Darius Hyftaspis Zeit, Her. 8, 196. 

’ ιλοε, m. Trautwein, Athener, 'Eoys- 
εύς, B. eines Solles, Insor. 115. — Platäer, Kräutere 
händler, Theoph. h. pl. 9, 18, 4. 

> λοι, Bolt in ber Broving Paropamifabs, 
Ptol. 6, 18,8. Aehnl.: 

’ Φυλαα,. πι. Kummer, — Kundmar b. i. 
geſchlechtderuͤhmt, Athener, Archon Ol. 92,. 1, D. Sic, 
12, 77, fonft 4στύφιλος.. 


441), (0), ®dppert.(f.’Agsatoparns),. Athener, a) 
Archon Οἱ. 112, 8, D. Sic. 17, 62, Piut. Dem. 24, 
Arr. An. 8,22,2, D. Hal. Din. 9. de Dem. et Ar. 13. 
b) einer der Vierhunbdert, Thuc. 8, 86. c) aus Ajenia, 
S. des Demoftratos, Staatsm. u. Rebner. Xen. Hell. 6, 
8,2, Dem. or. 8. 18 u. 19, 20. 21.24. 50 Bi. 57, 
Aeschin. 1.8, Din. 1.8 (D. Hal. Din. 12). fe 54, Lye. 
fr. 65, Hyper. fr. 7, A. ἆ) Kolytter. Dem. 18, 75. e) 
©. des Lyſinos, Pankratiaſt u. DOiympionife, Paus. 6, 
18, 11, ΜΗ. Infchr. 5. δἱ9β. Kunſtbl. 1840, n.18. ϱ 6. 
u. Schüler des Aglaophon, Maler, Plat. Gorg. 448, b, 
Plut. Alc. 16. aud. poet. 3. g) ein komiſcher Dichker, 
Ath. 6, 288, b, δ., D.L.8, 1, n. 20. 6. Mein. 1, p. 
410. h)ein Handelsagent im Beiräeus, Dem. 82,11 — 24. 
i) Ereflate, Ross Dem. Att.70, K. — Untere, Inser. 
90. — Archil. a. a. O. — Im Lat. Aristophontes, Plaut. 
Capt. u. Fulgent. myth. 8, 6. Fem. dazu: 
᾿Αριστοφῶσα, Brauenn., Inscr. 921. 


, ὤντος. ep. day, Archil.ep.16 (τη, 


136 ᾿Αρίστοχος 


κ plorexos, m. Treffer, aus Ghiot, Rose Inser. 
148. 

᾿Αρίστρατος, (5), Berther, ahd. Berabtheri, 
1) Sicyonier, Dem. 18, 48. 295. — Tyrann von Si⸗ 
cyon, Plut. Arat. 18. 9) Starier, Dem. 18, 197. 

"Αρίστνλλα, f. Frauenn., Schweiter des Ariftogiten, 
Harp. — Andere, Plut. praec. conj. 48. — Insor. 922. 
Fem, au: 

’Aploruikos, m. Robertel, f. Et. Μ. ρ. 144 u. 
487, a) Athener, Ar. Plut. 814. Eccl. 647, Suid., 
Inser. 169; Ross. Dem, Att. 5, db. b) Aſtrolog, Piut. 
Pyth. or. 18. 

Αριστώ, ὥς, der. οὓς (Inser. 1709, b, f. Ahr. 
Dial. ı1, 288), dat. 05, (Inser. 1808), f. Befte, 1) 
Athenerin, Inser. 168. 2) Böotierin, Inser. 1570, b. 
3) aus Delpbi, Inser. 1709, b,4. — Name einerSclavin 
dafelbfi, Curt. A.D. 84, 7. 4) aus Ambralia, Inser. 
1808. 65) aus Kreta, Inser. 2621. 6) eine Bantomimin, 
Crinsg. 2 (1x, 429), wo Geist ἀρίστων ſchreibt, doch 
f. Tzschirner: Graee. nom. in w exeunt., Bresl. 
1851. 7) T. des Ariftobilos, Leon. Tar. 85 (vIL, 468). 
8) Briefterin der Artemis, Anth. να 269, ὑοῷ f. 
᾿Αρίστα. 

Αρίστωκον, m. (ieh. gen. Αρίσστωνος), Korcy- 
τᾶετ, Mion. 8. 111, 440. 

»Αρίστων, ωνος, (6), pl. πολλοὶ ol ᾿Αρίστωνες, 
Luc. lexiph. 1, ähnl. το ᾿Αρίστωνος γένος θεζον 
(durch Platons Vater), Arist.or.45,p.128, Befte, 1) Ars 
on, Athener, a) Archon Ol.81,8, D.Sic.11,86. b) OL. 
89,4, D- Sic. 12,75, Schol. Aeschin. 2, 175. ο) δε. 
fandter an die Sinopeer, Xen. An. 5, 6, 14. d) einer, 
gegen welchen Lyſias eine Rede verfaßte, Lys.fr.17 ed.Bait, 
Saupp.II, p.178. ο) Gehulfe des Peiflftratus, Plut. Sol. 
30. 06. bes Ariftoltes, V. des Ploton, Plat.ap.84, a. de 
τοῦ. 1, 827,0.,2, 868, 4., ep. &d.v11,61,D.L.8.n.1,%. 
g) Αλωπεχῆθε», Dem. 25, 71 u. ff., h) Beiräer, Meier 
ind. schol. 1881, 1. 16. i) Athmoner, Ross Dem. ΑΕ. 
58. k) Rhalerer, Ross Dem, Att. 14. 1) 6. ber Neära, 
Dem. 59, 88. 121, d. m) Muſiker, D.L.7,2,n. 9. n) 
tragifcher Dichter, S. des Sopholles, D.L. 7,2, n.9, 
Suid. ». Σοφοκλῆς. ο) epikureifcher Philoſoph u. Ty⸗ 
tann zu Ἀίθεπ, --᾽αρεστέων, w.f.,Plut.Luc. 19. deser. 
num. vind. 18. — οἳ κατ’ Αρίστωνα, Strab. 1, 16. p) 
Haläer, Rhetoriler, D.L. 7,2,n.9. q) Andere: Dem. 
54, 81 u. arg. dazu. — Boss Dem. Att. 100. — Boͤckh 
Staatsh. xx, tab. 9. 2) Laccbämonier, 9) 6. des Aga⸗ 
fitles, K. von Sparta (15. Prollide), um 500 v. Ehr. 
Her. 1, 67. 6, 61 — 69, Plut. apopbth. Lac. =. ν., 
Paus. 8, 4, 4. b) Ersgießer, Br. des Teleſtet, ep. b. 
Paus. 5, 28, 7. 8) Bpyantier, ο) Tyrann in Vyzanz, 
Her. 4, 188. b) Xen. Hell. 1, 8, 18. 4) Korinthier, ©. 
des Pyrrhichos, ausgezeichnet als Seemann, Thuc. 7, 89, 
D. Sic. 18, 10, Piat. Nic. 20. 25, Polyaen. 5, 18. 6) 
Aetolier, Pol. 4, 5.9. 17. 6) Diegalopelitaner, Pol. 29, 
10. 7) Rhobier, Aeschin. ep. 6. — Pol. 28, 14. 8) Pas 
rier, S. des Sarpedon, Thierſch par. Inſchr. p. 682. 
9) Argiver, a) Lehrer dee Gymnaſtik. D. L. 3, n. 5, 
Olymp. u. Anon. v. Plst. b) Aulode, Simon. ep. 206 
(z111, 28). 10) Rheginer. Eitharöte,Strab. 6,260, Timae. 
in Antig. Caryst. h.mir. 1. 11) Bäonier, 6. des Autos 
Icon, Plut. Alex, 89, Arr. An. 2, 9, 2. 8, 12, 3, Po- 
lyaen. 4. 12,8. 12) Detäer, Anführer von Miethstrupe 
pen, Plut. ser. num. vind. 8, Phylerch in Parthen. 
erot. 25. 18) @yrenärr, D. Sio. 14, 84. — Theset, 
5 (vır, 499). 14) Syrakuſer, V. des ἀθάτεαξ, Charit, 
1,1. 15) aus Judäa, Ios. 19, 8, 8. — Gölefprier, 6. 


Apioruroę 


des Jamblich, Porph. v. Plotin. 9. 16) Tyriex, App. 
Byr. 8. 17) Shier, 6. eines Miltiedes, d «λάλανθος, 
mit tem Bein. Σειρήν, ſtoiſcher Plilofoph, Piut. Dem. 
10. 80. curios,. B,d., D.L. 7, 2, δ., Tim. δ. Ath. 6, 
461 Ὁ, Ath. 7, 281,0, 8. Emp. adv. dogm, 1, 12. 5. 
64,4. Seine Anhänger hießen ’ D.L. 7, 
2,0. 5. 18) Beripatetifcher Philoſoph aus Keos, auch 
als Alerandriner u. ξοσλιήτης bezeichnet, Strab. 10, 
486. 17, 790,Plut. Them. 8 u. def. Sinten. — Arist. 2, 
D.L.7,2°n.9, d., Ath. 2, 38, f, d., 9. &. Mall. hist. 
fr. ΠΠ. p. 824. Oft mit ὁ Χίος verwedhfelt, f. Sinten. 
a. a. O., Strab. 14,758 macht ihn gu einen Koer. Woahr⸗ 
ſch. aud der Anth. v1, 308.806. ντ, 457 genannte Dich» 
ter, f. Iscobs Anth. ΣΙΤΙ, p. 861. 19) Böotler (Curt. 
A.D.42, 4), 9) Thebaner, Keil Inscer. beeot. ΧΣΣΥΙ, 
4,5.— Maler, Plin. 85, 10, 96. b) Orchomenier, Inser. 
1569. 15838. ο) Lebadeer, Inser. 1575. d) Ihespier, 
Inser. 1598. e) Ghärsneer, Inscr. 1596. f) Goronkrr, 


Vater u. Sohn, KeilInscer.boeot.xvT11l,b.2.xxxıx,e.b. 


α) Acräphier, ebend.e.— Andere: 20) Delier, Inser. 158. 
21) aus Φετα[α, Rhetor, Phil. Bybl. δ. St.B. s. Γέρασα. 
22) Toreute aus Mytilene, Plin. 88, 12, 55. 84, 8, 19. 
28) Belläer, Schriftfl., Euseb. Ἡ. eccl.4,6, 4. &. Müll 
hist. fr. Iv, 828. 24) Ephefier: ᾿Αρίσεων ᾿Αριστώνν- 
µος (?), Plut. parall. min. 29. 25) Undere. 9) ein 
Truppenführer unter Alerander d. ®r., Arr. An. 8, 11. 
6. b) unter Btolemäus, D. Sie. 8, 42. ο) unter Eume⸗ 
nes, D. Sic. 19, 59. ἆ) Verwandter des Autobulos, 
Pfut. sol. an. 8, 2. — Perſon des Geſpraͤche in Piut. αυ. 
symp. 1,1. e) ein komiſcher Schaufpieler unter Alerans 
derd. Or., Ath. 12, 589, a. f) ein &ravcur, R. Rochette 
l. à M. Schorn 82. g) ein Art, Schriftſt. f. Fabr. 
bibl. gr. ı1, p- 287 u. Qubmann in Jahns Jahrb. f. 
Philol. 1885, 1, p. 102 u. ff. Ὦ) Lehrer Eäfars, Ael. v. 
h. 7, 21. i) Anth. ντι, 646. — xı, 368. — App. 98. — 
fragm. ad. ed. Bergk.n.7. 36) oft auf Münzen, |. 8. 
aus Tarent, Dyrrhachium, Korcyra, Athen, ΦῬῆοίάα, 
Smyma, Mion. 1, 145. 1, 58.72. 118. m, 176, 
193. 

᾿Αριστῶναξ, axtos, m. (Wolbert) b. i. durch 
Herrſchen glängend, Mannsn., Insor. 2888. 

"Aporruvidas, dat. ᾳ, m. Befllings, 1) The“ 
pier, Keil Inser. boeot. ΧΣΣΙΣ. f. p. 44. 155. 2) Vater 
eines Bildhauers Ophelion, Clear. Mus. d. Louvre, 
n.150, K. 

᾿Αριστωννμίδας, m. Rohmers, Kor, Olym⸗ 
pionife, (ΟΙ. 177), Phleg. Trall. b. Phot. cod. 97. Bon: 

᾿Αριστώνυμος, m, Rohmer, abd. Ruadmar ὃ. 
i. rũhmlich befannt od. genannt, 1) Arkadier, u. zwar 
Methydrier, Xen. An.4, 1 (27), 6—7. 2) Sicyonier, V. 
des Klifthenes, Her. 6, 126, Paus. 2, 8, 1. 3) Korins 
tbier, B. des Quphamidas, Thuc. 2, 83. 4, 119. 4) 
Athener, a) ©. des Symmachus, Entel des Eolrates, 
Plut. x oratt. Aeschin. 80 (Andere ° όδημος.) 
b) Githerfpieler, Clearch. δ. Ath. 10, 46, {., vgl. mit 12, 
588,8. ο) V. bes Klitopbon, Plat. de τορ. 1, 828, b- 
d) ein Anderer, Thuc. 4, 122. '5) Ephefler, €. des Des 
moftratos, Arist. 5. Plut. parall. min. 29, vgl. mıt Stob. 
flor. 64, 87. 6) Tyrann von Metbymne, Polysen. 5, 
44, 8 (viell. ᾿Αρεστόνεχος). 7) Dichter, nach Meinek. 
1,196, f. fr. τ, p- 698 ff. Dichter der alten Komoͤdie. 
Ath. 8, 87,8. 7,284, f. 287, ο, Apost. 18, 78, b, Stob 
for. 88, 86. 1060, 14, Suid. — Schrififteller, Piut. Aur. 
24,1. S. Fabr. bibl. gr. ıı, p. 288. νι, p. 481. 8) ein 
Schuler Ῥίαίοτδ, Ρας. adv. Colot. 83. 

᾿Αρίστωτον, verb. Ξεδατί b. Hesych. nd 





᾽Αρώχειμος 


Αρίσχαμος, m. (0) Name auf einer Münze bei 
Mien. ὃ, vr, 81. 

Δριτάθην, ου, m. Brehtl d. i. glänzend, Kyre⸗ 
πετ, V. des Arcikon, Suid. s.’deletsunog. 

Αρίτιον, 651. in Luſitanien, j.Benavente od. Salva⸗ 
tirra, Ptol. 3, ὃ, 7. 


᾿Αρίτονοι, indifches Bolt nad Bohlen (d. alte In⸗ 


dien), od. Arhatas d. i. die verebrungswürbigen (Bud⸗ 


Ἠβιπ), NicoL Dam. fr. 144 (ed. Müll, T. ıız, p. 464). 
Αρίτων, wrog, m. (Brehtl), Mannen., Anth. 


app. 207. 
᾿ 4, ου, (ὁ), Schaffmeifler, 8. in 


Thracien, D. Bie. 20, 22. Seine Leute: οἱ περὶ rer 


Αριφάρνην, ebend. 98. 

Αριϕοίτης, πι. (Rarxı?), Phalar.op. 95. 
ου, του. 4ρίφραδες (Ar. Bcol. 139), 
(6), Harprecht, ahd. Hariperaht d. i. deutlich hervor⸗ 
ſtechend, Athener, ο) 6. des Automenus, Citharöde, 
Ar. Pax, 888, Lac. pseudol. 8, Ath. 5, 230, b, Buid. 
b) Sphibnäer, Ross Dem. Att. 56. 

Δρίϕρων, ονος, m. Θα τὸ db. i. yon vielem 
Verſtandt, 1) Athener, a) B. des Zanthippos, Großva⸗ 
τη Berilles, Her. 6, 181 8., D. δίο, 11, 27, Λο. 
2.30. 12,85, Paus. 3, 7, 9.8, 52,3. b)Br. des Peris 
lt, 6. des Zanthippos, Plat. Prot. 820, a, Plut. Alc. 
1,8. c) 6. des FJeldherrn Hippokrates, Thno. 4, 66, 
Paus. 9, 6, 8, 2) Rhodier, 65. des Damagetos, Aeschin. 
Ep. 4,1. 8) Sicyonier, Dichter, Atb. 15, 703, α. 

Άριχοι, --᾿4ρρηχοί, w. [., Ptol. 5, 9, 18. 

, (v, Ἡ. ἀρείω», w. [.). gen. ονος, doch 

Io. 12,4, 7, Scyl. 24, D. Chrys. or. 19. 260 u. 87, 
455, fo wie Theon. progymn. 6, auch «νος, (ö), 
Bader, 1) Lyrifcher Dichter (nach Aristid. on 45, p. 
140 Mufiter), aus Metbymne, Her. 1,28 u.ff., Strab. 
18,618, Plut. 11, sapp. conv. 18, Ael.n.an. 2, 6, ὅ., 
κας. 8, 25,7, Luc.v.h.2, 15. d. mar. 8,9. 2) ein 
Xhetot, Theon. a. a. D. 8) aus Judäͤa, Sefchäftsführer 
tes Sofephus, eines Sohnes von Tobias, Ios. a. a. O. 
4) Epartaner, Insor. 1285. 5) Auf einer erpthräifchen 
Nünge, Mion. 8. v1, 217. 6) ein Roß, welches Bofeidon 
mitter Demeter od. einer Harpye, od. Zephyrus mit einer 
Harpyt od. die Erde zeugte. Es Sam von Kopreus, Ontos, 
u. Herallet an Andraſtos, Qu. Sun. 4, 569, Apd. 8, 6,8, 
Hesych., f. ἀρείω». 7) Sluß in Dalmatien, j. Ombla. 
SeyL 24, 8) 81. im Lande der Byzeres im Pontus Cap- 
pedocieus viel. Odſcha, Scyl. 82. 
᾿ , [. Αρκάς. 

ion. u. ep. An (11. 2, 608, or, b. Her. 1, 
66, Ἀ., doch hat Callisth. b. Pol. 4, 88, u. Nioan. op. 
u,82 auch da), (ή), Bern, nad Einigen von Aoxcic, 
mf., benennt. 1) das Mittelland des Peloponnes, Pind. 
01.8, 48 u. Flgte., eigtl. Adj. verfl. χώρα. dab. ἐξ 
Αρκαδίας παερέδος, Anton. Diogen. erot. 4. 
Sprigw. von einem, ber zu großes, aber ihm nichts 
Nügendes verlangt, ᾽Αρκαδίην μαἰτεῖς, µέγα al 
tig‘ οὗ τοι Φασω, Her. 1,66, Suid. Die ἄω.4ρ- 
zadas, w.f., doch δεί Theophr. auch ol ἐν ’Apxadig, 
h.pl.8, 12, 4, ob. noch Öfterer οἱ περὶ ᾽Αρκαδίαν, 
h.pl.8,4, 6. ο. pl. 5, 17,1, 8. 2) 61. des Ἁτίαῦ, Nom. 
18,295. 8) &t. auf Kreta, Demetr. b. St. B., ο. ᾿4ρ- 
καδες. 4) Gaftell auf Jakynthos, D. Sic, 15, 4b. 5) her 
frätere Name von Mittelägypten, nad) dem Kaiſer Ärka⸗ 
sus fo benannt, St. Β. u. Eust. zu Dion, 251 6) 
Ftanenn, Bernfwind, a) Mutter der Bhylonome, 
Zopyr. b. Plut. parall. min. 86. b) zweite Gemahlin 
δὲ Kaiſer Zenon, Suid. 


, 


197 


᾿Αρκάδια, τά, Arkadiſches Feſt, St. B. ο. ᾿ρκαδία. 
᾿Δρκαδιαναί, al, Ort in Φοπβαπήπορεί, Suid. a. 
Αρναδία. 


᾽Αρχάς 


‚„ 1) Adj. ός, n, όν, arladiſch, |. B. 
πόλεις, Xen. Hell. 7, 4,88, Pol. 6, 21, ἔθνος, Strab. 
8,845. 868, φῦλον, Xen. Hell. 7, 1, 88, δ., γένος, 
D. Hal, 1, 11, στρατός, Apd. 2, 7, 2, ἡ ἀποικία, 


Βίταυ. 5,280, Πύλος, Eben. 8, 897.850, Ὀρχομενός, 


D. Sic. 16, 62, γένος τῶν ἵππων», Btrab. 8, 888, 
ὄρος, Strab. 8, 848. 867, Polyaen. 4, 7, 9, ἀχρέ 
µονες, ep. dd.Ix, 21, χωρία, Strab. 8, 857, αὖλος, 
Callim.h. 8, 88, -xa νόμιμα, D. Hal.1,88, deinvor, 
Ath.4, 148, f., duxase, Plut. Cass. 61, ui9og, Pol. 
7,18, ἄ., insbef. πῖλος, Ammian. ep. Χ1, 150, Po- 
lyaen. 4, 14, Arr. taot. 8, 5, D. L. 6, 9, n. 2, od. 
µάντις, Pilut. frat. am. 8, γυνή, Plut. Per. 29, 
παΐδας, Theocr. 7,107, σερατεώεαν, Them. or. 24, 
805, do—xd θεός, Anth. Plan. 4, 156, II) Subst. 
a) τὸ ᾿4ρκαδικόν, α) τὸ ἄλλο ᾽4ρ — κόν, bas 
übrige art. Land, Paus. 8, 1, 1.8, 12. β) ol κατὰ τὸ 
᾿Αρκαδικὸν πελεασταί--- τῶν 4ρχάδων, Xen. An. 
4. 8, 189, ähnl. Xen. Hell. 7, 1, 28. 9) das arladifche 
Gtättebündniß, Xen. Hell..6, 5, 11—22, auch τὸ 
κοινὺν τῶν Αρχάδω»ν genamnt, Plut. x oratt. De- 
mosth. 88, Anton. Diog. erot. 4, oder die Bundeslaſſe, 
Xen. Hell. 7, 4, 12, der Bundesrat (f. οὗ Mugsos), 
Xen. Hell. 6, 56, 6, Φ) 4ρκαδυοκό», eine artadifche Ge» 
wohnheit,D.Hal. 1,18. Ὁ) 6’Apxzadızdc, Bärenbad), 
δι, bei Vylos, auch Diameos genannt, Strab. 8, 344. 

‚Apnähen, f.Bernfwind, Spattanerin, Inser.1490, 

᾿Αρκάδιος, 1) Adj. Aqæ. τὸ γένος von Actäon, 
Palaeph. 8, 4. 2) Subst. Benno, a) ein Soldat, Plut. 
Galb. 37. b) 6. von Theodoflus ο. ©r., feit 895 n. Chr., 
oftrömifcher Kaifer, Iosan. Antioch. fr.188 u. ff. (od. Mall. 
ıv, 610 u. ff.), Inser. 4850, 9. ο) Örammatiler aus 
Antiochia, Buid., δὲ. B. 5. Auyiadera, ὃ., 9. 

᾿Αρκαδιούπολια, ob. ’ αόλις, f. Bern» 
burg, St. in Thratien, Maich. Philad, fr.2 u. 4 (dd. 
Mall. ıv, 114. 115). 
εν a * sos, m. Barenbach, BL. in Kappadotien, 

ol. h. 6. 6. 

᾿Αρκάδισσα, f. De Urlabierin, Iambl. v. Pyib, 86, 
St.B. 

᾿Ἀρκαδίων, ever, (8), Bensier, 1) Adher. Plut. 
coh.ir. 9,Ael ν. h. 2, 41, Theop. u. Dur. b. Am. G, 249. 
ο, 10,486,c d. 2) Andere, Anth, epp. 861. 

᾿Αρκαδιώνδης, ου, m. Ew. von Azlariem, δὲ. B- 
s. 4ρχαδία. 

᾿Αρκαθίας, ον, m. 6. des Mithridates, App- 
Mithr. 17.85. 41, Inser. 964. 

’Apraios, m. 1) Bein. des Mijv, w. {. 1) ὄνομα 
χύριο», Suid. 

"Apräs, ἆδος, 1) Ad). m. u. f. Αταλάντη, Eur. 
fr. ed. D. p. 101, K., λόγχη, Nonn. 18, 298, ἁμάξη, 
(pas Sternbild), Nonn. 42, 290. — «υνῆ — 'dozadı- 
κὸς πΊΏλος, Soph. b. Hesyoh. — #ica, Nonn. 86, 70, 
ἵππος, Callim. carm. 82 od. Bergk, ἔππου, Nonn. 87, 
180, ἀνήρ u. ἄνδρος, Ἡ. 8, 611, Pind, Οἱ. 6, δ6, 
Plut. Phil. 18, 15, άνθρωπος, Plut. Tit. 18, παῖς, 
Polysen. 6, 86, ἁλήτης, Nonn. 41, 876 (verbädtig), 
λαυς, Nonn. 18.287, ἄποικου, Strab. 6, 288, Aoyd- 
δες, Polyaen. 7,16, ᾽Αζἄνες, Paus. 8, 42, 6; inshef. 
ἀρχτός (das Eternbilb), Nonn. 2, 182. 527. 8, 75. 
47,252, xangog, Nonn. 25, 194. II) Subst. 1) ö, 
der Arfadier, Xen. An. 7, 6,8, 9. Im Plur. Αρκάδες, 
dat. «χκάσε, bei Sspph. 100 ed. Ahr. od. 57 ed. B. auch 


138 ᾿Αρχασίδης 


᾽Αρκάδεσσι, 0.7,184 2. Figde. Sprichw. war ’doxddags 
wunoouasod. A Οχάδας μιμούμενος, von denen, wel⸗ 
che ih nurfür Andre mühen, Plat.b.Suid.,Liban.ep. 540, 
Zenob. 2,59, Diogen. 1,29, Macar.2,41, Hesyoh., Suid. 
2) Eigenn., Bähring, a) 6. des Zeus u. ber Kal⸗ 
ifo, nah U. 6. des Orchomenos, od. des Zeus u. 
ber Themiſto, K. in Arladien, von welchen Arkadien 
benannt fein fol, u. der fpäter unter die Geſtirne ver⸗ 
fegt wurde, Pol.4, 77, Apd. 8,8,2, Paus. 8, 4, 1 u. 
ff., d., Strab. 8, 878, Nonn. 18, 295, Bacchil. ντ, 
816, Ist. 6. St.B. κα. deoxadia, 9. Ὁ) Bein. bes 
Apollo, Arist. b. Clom. protr.p. 8, Lucan. 9, 661, Rt. 
ϱ) Name einer Sybaritiſchen Phyle, D. Sic. 12, 11. d) 
ein Hund des Actäon, Hyg. f. 181. e) Yoxddec, Et. 
auf Krete, Xen. δ. St.B. Ew. "Agnadsg, St.B. 
᾿Αρκασίδηε, vo, m. Arltasfohn d.i. Safus, Cal- 
lim. Dian. 216. Plur. ᾿Αρκασίδαι, δὲ. Β. s.’Aoxadia. 
«Ἄρκατοῦ βασίλειο» 2ῶρα, Prol. 7, 1, 68. ©. 


Ἀρκίας, m. Berndt (Bährend), Pythagoreiſcher 
Philoſoph aus Tarent, Iambl. v. Pyth. 86. 
ιᾶδηῃν, co, τη. Arteifiasfohn d.i. Eaertes, 
Od. 4, 755. 24, 270. 
lorıon, m. nad) Ariet. b. Et. M. u. Eust. Hom. 
1796, 84, Bäbrmann, nad Herdn b. Et. M. Web 
tig, 6. bes Zeus u. der Euryodeia, od. ©. des Φε, 
pbalos u. der Prokris od. einer Bärin, DB. des Laertes, 
Od..14, 182. 16, 118, u. Eust. dazu, Apd. 1, 9, 16, 
Ὃ αν Pont, fr. 38 (ed. Müll. 11, 228), Hyg. f. 189. 
Aehn 
Apudous, αντος, m. Athener, Pambotade, Dem. 
68, 19. 
f. Wernigerode, eine St. auf der Ins 


fel Karpathos, Inſchr. der Tributverzeichniffe der Athener 


μια. NRangabe 1, ρ. 290. 
ov,m. Wernide, Öründer von Epipha⸗ 
nea, St. Β. 8. Ἐπεφάνεια. 
** os, m. Werner, Athener, Inser. 276. 
Wernthal, früherer Name von 
πω ε. Β. s. Επιφάνεια. 
᾿Αρκεσίλᾶοε, ου, voc. 4ρχεσίλαε, Anth, ντι, 104, 
ion. (Her. 4, 159, ὅ., doch auch Nicol. Dam. fr. 82), 
, έω, dor. Pind. u. Inser. Astyp. 2488 
u. Arg. Inser. 2, doch auch Pol. 10, 33, Ath. στὸ 
f., Crit. 4 ed. Β., ferner Simon. δ. D. 6 
n. 21 u. Inser. Att. b. Meier ind. sch. ση n. 
11 ’ Das, a, νου. Αρχεσίλα, (Pind. P.6, 6 u. 
. 0 ρχεσίλα, ebend. 4, 444) (6), Werner, d. i. Volles 
fhirmer, 1) 6. bes Βψιού, Anführer der Böotier vor 
Troja, Il. 2, 495. 15, 829, D. Bic. 4, 67, 9. Sein 
> Dentmal bei Lebadea, Paus. 9, 89, 3. — ein Führer ber 
Griechen. Qu. Sm. 8, 804.— ©. des Odyffeus u. der 
Benelope, Eust. Hom. p. 1796, 50.— ®. tes λεία» 
neus, Großvater de6 Eurytos, Pherec. in Schol. Soph. 
Trach. 864. 2) Name mehrerer Könige von Eyrene aus 
der Familie ber Battiaden, Arc. 1: Her. 4,159, Arc. IL. 
V. des Battus, mit dem Bein. 6 χαλεπός, Her. 4, 
160, Piutt. mull. virtt. 25, D. Sic. 8, 89, Nic. Dam. 
fr. 52 (hist. fr. 111, 3887) — Arc. 111, ©. des Battus, Her. 
4,162—165, Heracl. fr, 4 (hist. fr. 11, 212). — Arc. 
1ν, Pythionite Ol. 78, 8, Pind. P. 4 u. 5, Theot. in 
Schol. Pind. P. 5, 88. &. Vockh zu d. ©t., Heracl. fr. 
4,4. 8) Θγατίαπετ, Pol. 34, 11; — Olympionife, Paus. 
6,2,1, Crit. 4 ed. Bergk. 4) Megalopolitaner, Pol. 
28, 6. 29, 10. — Urgiver, Inser. n. 2. 5) Tenedier, 3. 
det Ariftagoras, Pind. N. 11, 11. 6) Aftypalder, Inscr. 


᾽Αρχοβαδαρα 


2488. 7) Bitander ans Aetolien, Schuͤler des Bolemon, 
Stifter der mittlern Alademie, dab. mit d. Bein. ὁ4κα- 
δηµαϊκός, Plut. Arat. 5, od. ὁ ἐξ Ακαδημίας, Ael. 
v.b. 14, 26, ο). ὃ Zistavaioc, D. L. 5, 2, n. 14. ©. 
D.L.4, 6, Pol. 10, 33, Streb. 1, 15. 18, 614, Put. 
Philop. 1, ὅ., Ath. 5, 186, d, ὅ., Paus. 8, 49, 2, Sext. 
Emp. όποτ. 1, 320. 282, Π. & u. feine Anhänger: of 
περὶ τὸν ορ. S. Emp. adv. math. 1, 150. 8) Athener, 
a) Inser. b. Meier a.a.D. b) Dichter der älteren attiſchen 
Komödie, D.L.4,6,n. 21. S. Mein. 1,270. 9) älterer 
elegifcher Dichter, D. L. 4, 6, 1.21 (τρεῖς Αρχεσίλαοι). 
10) ein Bildgießer, Simon. 215,6, D.L. 4, 6, n. 21. 
11) ein Maler, &. des Tiffrates aus Gicyon, Plin. 85, 
11, 40. 12) ein Bildhauer in Rom, Plin. 85, 12, 45, 
Mus. Borbon, ν11, 61. &. 18) Arkadier aus pcofura, 
Paus. 8, 10, 10. 14) Seldherr der Katanäer, D. Sic. 14, 
16. 15) Statthalter Aleranders in Mefopotamien, D. 
Sic, 18,3. 16) Andere, Anth. vıı, 104. —xu, 112, 
{., Pol. fagte nach St.B. auch τὸν 
᾿Αρχεσίνη», (Warburg, f. Et.M.), ©t. auf me: 
g08, Ptol 6, 2,81, 8ὲ. Β. (810. ᾿Αρκεσινεύς, Andr. b. 


δι. Β. 
᾿Αρκέσιον, m. Werenfels ([. Et. M.), eine Höhle 
auf dem kretiſchen Ida, Χεη. b. Et. M. p. 144, 86. 
—"4oxelasog, |. Schol.I1. 2, 681. 
εσίων, m. Warnede, Mannen auf einer 
Euböifchen Bleiplatte. 'αθηνᾶ vom 10. September 
1860, K. 

"Άρκεσου, (6), Helfer, 1) Italiſcher Pythagorttt, 
Pfat. gen. Soer. 18, ebend. ol περὶ 4ρκεσον. 2) Spar 
tanifcher Harmoſt von Theben, Piut. de gen. Secr. 84. 
6." "άρκισσος. Aehnl. 

‚m. Mannen., A. Rang. Ant. Hel. ı1, n. 
962 u. ſonſt. κ, 

᾿Αρκέτων, ὧνος, τα. Helfert, Mannön., Inser. 
947. 
᾿Αρκεύθη,{. Wach holt, Et. in Haurien = 4έρβη, 
St.B. Hehnl, 


6 — ποταμός, FI. in Eyrien, Strab. 
——e Wertſch, ahd. Ber 

€ ντος, m. ertſch, ahd. rin⸗ 
pert, Athener, Κορυδαλλεύς, Inser. 172. Aehnl. Ari⸗ 
cephon, ©. des Minyrides aus Salamis auf Cypern, 
Anton. Lib, 89. 

"Apıcluv, ωνος, m. Starte, Delier, Insor. 2266. 

Apæni, b. Ptol. "Apxa, παὦ St. B. auch "Άρκαι, 
1) St. Arabiens, Ios. 4, 4, 7. 2) St. auf dem Libanon. 
Ios. 1, 6, 2. 8) St. in Phoͤnizien (Syrien), auch 
Exdinovg genannt, Ios. 5,1,22.8,2,8, Ptol. 5, 15, 
21, D. Cass. 78, 80. Ew. "Apxatos, St. B. 4) 
(Schnelle), T. des Thaumas, Schweſter der Iris, 
Ptol. Heph. b. Phot, bibl. 158, 15. 

’Aprıkauls, au ᾽Αρκίλακις betont, ο) Et. in 
Hisp. Bastica, Ptol. 2,4, 11. b) St. in Hisp. Tarrac- 
re 61. © 8 

& viva, t. in acien, Ptol. 8, 8, 20. 
vn ἁρχίό' {4 aus Hermione, Inser. 1209, Keil 


ίππα. 
— ſ. St. im Zorntue Galllatr. b. δι. B. 
‚8St.B 


N 5** m. Spartanifcher Harmoſt von Theben. 
Plut. Ρε]. 18. &S. Aoxeooc. 

"Άρκλον, richtiger Αἴκλον, f. Zonar. 1, 71, τα. G. det 
Zuthus, Plut. qu. gr. 22. 
; ᾿Αρκοβάδαρα, Bärenfprung, ει. in Dacien, Ριοὶ. 
‚8,6. 








᾿Αρχόβριγα 


Αρκόβριγα, St. der Geltiberier in Hisp. Tarrao., 
|. τοῦ, Prol. 2, 6, 

"Apxövgeos, ἦ, Bäreninfel, 1) Inſel an der 
lariſchen Kuͤſte, deutarneß gegenſiber, Strab. 14, 6ὔ6, 
Apoll. ὃ St. Β. Ew. ᾿Αρκονήσιοε, St.B, 2) Safe 
—S Aonic genannt, Strab. 14, 648, St. B 


& 
Ἀρκτάνα, Seringer, epirotiſcher Volleſtamm, 
Bhisn. 5. St.B. δει. 
"Apırao, Nördliches Volt b. Orph. Arg, 1077. 
„ m. Bens, ein Berfer, Aesch. Pers. 


m. Bährend, alter epifcher Dichter aus 
Milt, Artem. b. Suid., Phan. 5. Clom. Al. 1, 21, Ath. 
122,0, 7,377,d, Procl. cbrestom. f. 2, 4. 

* Aerro⸗ νῆσος, St.B. 

Άρκτος, m. Bir, 1) ein Gentaur, Hes. sc. 186. 
YL.tas Geſtirm. ſ. Lex, u, als Adj. "Apropos, ſ. Lex. 

Ἄρκτον ἄχρα, Bärenflein, oͤſti. Borgebirge in 
Gartinien, PtoL 3, 8,4. _ 

pos, m. Bärenbüter, ein Geftim 
Hoxas, w. f., von welchem Sturmwetter ausgehen, dab. 
sidus frigidum, f. Lex., r dab. 1) der frühere Name 
κά Rhafls, Plut. fuv. 5, 1. 2) 2. der phione, Piut, 
βαν. 5, 3. Aehnl. "Apxrobökaf, ὁ ſ. Le 

— νῆσας, f. Berneck, fruͤherer Fame von 
Ayıilus, St. B. a. v. u. à. Κύζικος. 

“Aperew ὄρος, n. b. ΑΡ. Rh. 1, 1150 auch οὔρεα 
Agxtav, Berenberg, Berg bei Kygitus in Myſien. 
Strab. 12,575, ΑΡ. Rh. 1, 941. 

"Apnva, f. Bänger, Hund des Altäon, Apd. 8, 

4. 


4 
Ἄρκνα, Jäger, Boll am Pontus Qurinus, Orph. 
8 


Arg. 1048, 
m. Red, Mannen. auf e. eubdiſch. Blei» 
platte, ᾿αθηνᾶ vom 10. Spibr. 1860. K. 
dom, τά, das Harzgebirge in Deutſchland, 

Arist. metsor. 1, 18. 
a Meran, m. (P ἀρκεσᾶς). Cpirot, Mion. 8. τι, 

Άρμα, αἴος, (16), Wagenfeld, 1) Wieden bei 
Tenıyra in Böotien, benannt von dem Wagen des Adrafl, 
ber hier brach, I. 2, 499. Strab. 9, 444. 445 u. Philoch, 
daſ., Trism. in Plut, parall. min. 6. Psus. 1, 84, 2. 9, 
19,4, 8ὲ. Β., Hesych., Et. M.; auch ein See daſelbſt, 
Δε]. ν. h. 8, 45. 2) Ort in Altika auf der Höhe des 
Barnes, wo die Pytheiſten 8 Monate lang weiflagend 
auf Blige warteten, dab. ſprichw. von Dingen, die gute 
Beile haben: ὁπόταν ds’ "ρματος datpayın, Strab. 
9,404, Buid., Eust. I. 2, 499. Ew "Apparebs, St. 
Β. 8) das Eternbild : ver Wagen, Nonn. 88, 888. 426. 
4) Harma, se, S. des Gelamius, K. von Armenien, Abyd. 
in Moses ebron. 1, ο. 4. 

"Appa, "Einigung, Name der Aphrodite bei den 
Velphiern, Plut. Amat. 7 

Αρμά. St. der Beiraten i in Indien, Ptol. 7, 1,7. 

Άρμα: 


v, St. in Baläfine, N T. apoc. 16, 16. 

äc, {., aud (los. 8, 12, 8) ᾿αραμαθώ», 

En genannt, (δι. in Baläftina, Ios. 5, 10, 2.6, 4,1. 

‚Apnabalg, τόπος, Herdn. Epimer. p. 106, Suid. 

m. ---4αναός, (Armefls), K. von Aegyp⸗ 

ten, 3 b. Ios. c. Ap- 1, 15. — Bei D. Sic. 1, 64 
heißt ein K. von Aegypten " 


ης, ου, ὁ-- ποταμός, ber Königslanal zur 
Verbindung es ᾽αιωγύται mit dem Tigris, |. Nahr al 


48. 812. 
3 


᾽Αρμενία 159 


Mail, Αυγά, b. Euseb. pr. ev. 9, 41 u. Εποοὺ, 
Arm. p. 26. 
᾿Αρμάκτικα, Et. in Iberien am Gyrus, Ρο. 5, 11, 
8.8, 19, 6. 
pns, m., ©. bes Datis, Heerführer ber 
Perſer. Her. 7, 88. 
‚ St. In Oroßarmenien am Guphrat, 
Ptol. 5, 18, 12.8, 19, 11. 

Ἄρματα, n. pl., dat, Apuarsoos, Wagenfeld, 
1) ein Plat in Korepra, Ioser. XXI, tab. 10 ın Bödhs 
Staatth. 11, 405. 2) 61. in Indien, Ew. 'Apparebs 
od. Αρματηνόν ob. Apparirme rirus. 8ι. 8. 

reis, έως, m agner, d. 5. der mit dem 
Bogen fährt, Athener, Kydatbender, Dem. 45, 8. 

ατήλια, τά, St. der Brachmanen, D. Sic. 17, 
108. 6. άρματα. 

Ἂρ ου, fen. eo, m. Wägener, B. des 

Dithyrambus, Thespier, Her. 1, 337, Ael. v. h. 6, 2. 

τιον, f. Wagelchen, Frauenn., att. Inſchr. 
in Φυλλάδ. . Ἕλλην. insyo. 4Φήνησε, 1860, n. 
68. K. 

᾽Αρμάτιος, ου, m., b. Suid. ᾿Αρμάτιοφ, Wa- 
genmann, Belbherr gegen die Aufonianer zur Beit Als 
tilas, Prise. Pen, fr. 14. 2) Gunſtling der Kaiferin Ze⸗ 
nonis, Berwandter des Bafllistos, Suid. 6. ἁρμάτος. 

= dondteg, Suid., Cand. Issur. b. 
Phot. bibl. 79. 

, οὔντος, m., b. Phot. 81, b. 87 "Appd- 
πων (v. |. mar. Ἑρματοῦς), Wagenrobe, Borges 
birge u. St. in Meolis, Thuc. 8, 101, Strab 13, 622. 

Αρ verd. 8. δ. Hesych. 

Ἁρμεῖωι ἢ ᾿Αρμεῖαι, Bolt im innern Afrika, weft. 
von Meran, Ptol. 4, 6, 31. 

’ 08, m. B. des Aramäus, K. 9. Armenien, 
Moses chron. 1, o. 4. 

αν πι Zuge, 6. des Tyrannen Λάβες, 
Pol: 20, 18, Liv. 84,52. 

m. Phot. lex. p. 178, von @inigen in 
Hapuerldns, von Andern in “Aoueridas geändert. 

’A -- Aoueridag, m. Thebaner, Keil 
Inser. boeot. ΧΧΣ, 8 u. daf. Keilp. 116. 

"Ap πι ©. bes Aspat, unter Kaifer Leon, 
Cand. Isaur. b. Phot. 79, f. Ἐρμενά 00x05. 

Αρμένη, b. Soyl. 89 u. Arr. per. 14,4. Αρμένη, b. 
Xen. An. 6, 1,15 Αρ fen gefähr., , ἁθπί. Blüdkadt, 
Bleden u. Hafen im 6: iete von Sinope, j. Alliman. 
‚Sprihw. war (Strab. 13, 545) ὅστις ἔργον οὐδὲν iger 
᾽αρμένην ἐεείχεσεν. ©. außer den a. St. Ptol. 5, 4, 2, 
Marc. Heracl, ep, per. Men. 9 u. Menipp. b. St. B. 

pavalos u. don 4 ήνη ήνιοε, St.B. 

er (ή), ορ. —ãæ* Anth. Plan. 4, 
61, I) das Land Armenien in Aſien, Xen. Απ. 8, 6, 17, 6., 
diode. Es zerfiel a); in einen öl. Theil, welcher Brofr 
armenien bieß, (ή) κα. η "Aop., Streb. 11, 521. 
12, 556. 16, 742, I Ind. 2,11, 6, Ptol. 5 arg. 8, 
Iambl. dramat. 10, od. ἡ Aou. Mey., Ptol. 8, 6, 1, ὅ., 
ob. Aou. ἡ Mey., Ptol. 5, 12,1, ὅ., od. (ἡ) ᾽ἁρμενία 
(9) µείζω», App. prooem. 2 8, D. Casa. 49, 2d, u. in 
einen weſtlichen, welcher Kleinarmenien hieß, ἡ µικρᾶ 
"Aou., Strab. 11, 521—12, 560, δ., Ios. arch. 20, 8, 
4, db. Iud. 2, 13, 2, Plat. Lac. 19. Pomp 86, 8ὲ. Β. 6. 
μφισσα, δ., Ptol. 6, 7, 1, eb. 4ρμ. μικρά, Ριο]. 
5 arg. 2, ο). Aqu. ) βραχυτέρα, App. prooem. 3, 
Mithr. 15, 105, od. 7 βρα χ. Apu., App. Mithr. 17. 90. 
b. eiv. 2, 4, od. ἡ µικροτέρα "Apu., D. Cass. 49, 88. 
59, 12 (A ἑτέρα, D. Cass. 86, 11). 2) die Gattin bes 


Απ 


140 ᾽Αρμενιαχός 


Zigranes, Xen. Oyr. 8, 1, 41, St.B. 8) eine Nojabe, 
Schol. I1. 8, 189. 6. αρμέννος. 
᾿Αρμενιακόε, ή, 0», armeniſg ἐσθής, Strab. 11, 
680; πόλεμον, Plut. Pomp. 81} ὄρη, Streb. 2, 74. 
11, 580, = αρῤμένια ὅ 
᾿ ‚m. Boges d.i. Buges, von Aquevoc, 
w.f., Schriftſt. über Theben, Ath. 1, 31,5, Schol. ΔΡ. 
Rh, 1, 551, Schol. Pind. ΟΙ. 6, 28 (wo in Hdfchr. ᾿ρ- 
uevsd" ſteht). St. Β. =. “Αλίαρτος. Oft mit andern 
Namen verwechfelt, ſ. Müller hist. fr. ıv, 889. 
᾿Αρμάνιος, 1) Adj. νος, da, κο», ἵππος, Heliod. 7, 
29; naidss, Xen. Απ. 4, 5, 88; insbef. a) 7 4ρμε- 
via γῆ, -- Αρμενία, Ken. Cyr. 8, 2, 18. b) ἁρμί- 
ysoy, gen. ep. oso, οὖρος. Her. 1, 72, Dion. Per. 
694, ot. ὄρος, St. B., Αθμένια don, Strab. 2, 77. 
82, δ., Arr. An. 7. 21, 2, od. τὰ ὄρη τὰ Αρμέννα, 
Strab. 2, 82, Arr. Απ. 7, 21,8, od. τὰ ἁρμενίων ob. 
᾽ἁρμενίας don, Strab. 11,497. 508, Arr. An. 8, 7, 8, 
des Urmenifche Gebirge d. i. das Gebirge Maflos, |. 
Karadſcheh Dag, im gordyäifchen Gebirge, der Taurus, 
f. Dion. Per. 786. ο) ai "Agueriasnukas, ein Baß in 
Armenien an ben Örenzen von Armenien u. Pontus, 
Strab. 2,80. 2) Subst. ) ἁρμένιο» (τό), Boges—= 
Zuges), St. in Theffalien, Streb. 11, 508. 580. b) 
᾽αρμένιον (dat. ion. ουσ», Her. 1, 194), ol, die Armes 
nier, Her. 8, 98, ὅ,, Slgde. ἐξ ρμενίων — ἐξ ’Ao- 
νίας, Arr.Ind. 42,8, ὃ Αρμένιος, Plut. Luc. 81. 
Pomp. 45, a, bisw. — οἳ ἀῤμέννοι, Themist. or. 18, 
Ρ. 166, oft: der K. od. Herricher von Armenien, Xen. 
Cyr. 2, 4, 13. 8, 1,6—42. 2, 14, 19, Strab. 16, 747, 
Plut. Luc. 21. 28. Crase, 19. Und [ο ὦ Aguövse, Xen, 
Cyr. 8, 1,9. 19. 8) @igenn.. ο) ein Argonaut, von wels 
em Armenien benannt fein foll, Iustin. 42, 2. b)®. 
bes Zeurippos, V. bes Er, ein Bampbylier, Plat. rep. 
10, 614, b u. Hellan. in Sehol. dazu. ο) Mannsn. auf 
einer Uazomenifhen Münze, Mion. S.vı, 90. d) Fuͤhrer 
der Eheruster, = ᾽Αρμίνιος, Strab. 7, 291 u. ff. d) 
4entvos, Mannen., Alciphr. 1, 18. 
pevis χώρα -- Apuevia, ep. Arab. Antb. 
Plan. ıv, 89. 
᾽Αρμείτηε, m. Boges — PBuges, Name auf 
einer Weünge aus Kyme, Mion. 8. v1, 6. 
"Appevos, m. Buge, Theflalier, πα dem Armen 
nien benannt fein foll, Streb. 11, 508, nad Antip. 5. 
δι. Β. ο. ἁρμενία, ein Rhodier. 
᾿Αρμενοχάλυβα, St. der Ghalybes gwifchen Groß⸗ 
armenien u. Kolchit, Plin. 6, 4, 11. 
Αρμήνη, fe ρμένη. 
Ἁρμίανα, St. in Bartbien, Ptol. 6, ὅ, 8. 
᾿Αρμιλούστριον, τό, ία in Rom (vicua der 
18ten Region), Plut. Rom. 28. 
᾿Αρμίνιος, m. Anführer der Gheruster, D. Cass. 
56, 19. 6. Αρμένιος. 
Λρμοδία, f. Srauenn., Inser. 868. Fem. zu: 
Αρμόδιος, ὁ, Trautfhold (Build, — ἀρεστός), 
1) Athener, a) Aphibnäer, Mörber des Hipparch, Her. 
b, 55, δ., Figde. Seine Statüc errichtet Ol. 75, 4 
(Marm. Par.), Dem. 20,70, Din. 1,101, Paus. 1, 8, 
b, D. L. 6, 2, 49, D. Cass. 47, 20, Arr. An. 8, 16, 7. 
7,19, 2, Luc. paras. 48, D. Chrys. or. 87, p. 465, A., 
fein Grab, Paus. 1.29, 15, fein Geſchlecht, Din.1,63, Dem. 
20,29, 8., Plut. nobil. 21, A.: — Er u.feines Gleichen, οὗ 
περὶ ἀρμόδιον, Plut. garr. 8. qu. symp.1,10,8, Her- 
mipp. in Marcell. v. Thuc. 8.29, f. Stolien auf ihn, 
Atb. 11,508, e. 15, 692, f. 695, ο. b, dah. ſprichw. 
Αρμοδίου µέλος, Diogen. 2, 68, Macar. 2, 83, 


Ἀρμόστας 


Hesych., Suid., vgl. mit Ar. Ach. 980, jahrliche Begräb» 
nißfeier, Poll. 8, 91. Ὁ) einer feiner Nachlommen, gegen 
welchen Lyſias auftrat, Arist, rhet. 2, 28, δ., Plut. 
x oratt. (Lysias) $.19,9. ©. Bait. Seupp. fr. or. Ἡ, 
p. 178 u. ff. ο) ein ©. des Prosenos, Isse. 5, 11. d)ein 
Anderer, Lys. 1, 41. 23) Ghäroneer, Inser. 1581 3) 
Deiphier, Curt. A. D. 22. 4) Eleer, 9) V. des Kallion, 
Paus. 6,12, 6. b) Lepreat, Geſchichtſchr., Ath. 4, 184, 
f. 10, 442, b. 11, 465, d. (In Schol. Ar. Vesp. 1289 if 
Ἡρόδικος su fchreiben.) 

Iaa, f. Landſchaft in Karmanien am Eingenge 
des perfifhen Mecerbufens, Arr. Ind. 83, 2. 

Appotıxh, 7, St. in Iberien am Gyrus, Strab. 
11, 501. 

"Αρμοΐον, οντος, (ἄκρον), b. Marc. Her. per. πι, 
ext. 1,27 τὸ ’ ων ἀκρωτήρνο», Gatta, bi. 
das gürtende, DBorgebirge am Eingange des perfifgen 
Meerbufense, Eratosth. 5. Strab. 16, 765, Ptol. 6, 8,5. 

‘ f. Schnelle, Amazone, Qu, Sm. 1, 44. 
588, Schol. Od. 19, 518. 

: ὅδης, m. Rudhard, ὃ. ἱ. an Ruhm Ratt, 
Bhoter, Her. 9, 17. 

Αρμόνακος, m. Spartaner, Inser. 1249, 1948, 
d.i. ‘Aguörixog, w. ſ. 

Αρμονία, ep. ζη, (h. ΑΡ. 195, Hes. th. 987, ep. 1Σ, 
216, doch ep. dd. ται, 887 νία), ®arta d. i. die pu⸗ 
fammengürtende, f. Nonn. 8, 875 das Wortfpiel. 1) T 
des Zeus u. ter Aphrodite od. der Elektra, Gem. des Kad⸗ 
mus, nach Euem. δ. Ath. 14, 658, db, eine phoͤniziſcht 
$lötenfpielerin, Hom. u. Hes.a. α. D., Pind. P. 8, 161, 
Aesch. Suppl. 1041, Plat. Phaed. 94, a, Flgde., in 
Libyen Χάρις genannt, Nonn. 18, 889; als Göttin n. 
Allmutter, Νου. 41, 277.888. Ihr Grab in Syrien, 
Phylarch. b. Ath. 11, 462. Ὁ, St. B. s. 4υρράχιον, — 
eine Rajabe, Mutter der Amazonen, Pherec. ın Schol. 
ΑΡ. Rh. 2, 990, St. B. ο. ᾽Αχμονία. 2) (Lnit- 
gard), Frauenn. ans Miegara, ep. ad. vıı, 887. 8) aus 
Syros, Θταθβείε. K. 4) T. des Spyrafufiers Gelon, 
Vsier. Max. 8, 2 u. Liv. 84,24 u.25. K. 

Ἁρμονίας, 5, Winning, d. i. freundſchaftlich 
vereinend, Mannsn. aus Syene, Heliod. 10, 22, 83. 


Aehnl. 

vlöns, ov, ep. 2a, voc. ὦ ᾽ἁρμονίδη (Luc. 
Harm. 2), m. Böges—Buges, 1) Trojaner, B.des Phe⸗ 
reflos, trojanifäher Künftler, Il. 5, 60. — ESchiffebaus 
meifter des Raris, Themist. or. 28, p. 800, or. 26, p- 
816. 2) Hypereſier, V. des Polypheides, Pherec. in 
Scohol. Od. 15,228. 8) Böotier, berühmter Flätenbiäfer, 
Luc. Harm. 1, 2. 

"Αρμόνῖκος, m. Sieghard, Gpartaner, Inser. 
1260.1847. Bol.Apuoreszoc. 

‘ wos, ni. Fuge, 1) V. des Er, Bamıphylier, 
Plat. b. Plut. qu. symp. 9, 5,3. ©. ἁρμένιος. 2) 
DMannsn., Orellin. 2618, K. 

"Apnofiva, f ὁξοτοπεετίη, Keil Inser. boeot. 119, 
£. Fem. zu: 

«Αρμόξενος, m. Wirthlich, Name auf atheniſchen 
Münzen, Mion. 11, 126. 8. 11, 567. — ©. des Theoxe⸗ 
nus, Inscr. Titbor. Rh. Muf. Rt. $. ız, 4, p. 558. 

᾿Αρμοξίδαμοςφ, m. Leutwein, d. i. dem Rolle 
Freund, Inser. 4 (dor. wegen des mangelnden Spir- 
sep. f. Ahr. Dial. ız, 88). 

’ τα, 61. Urmeniens zwifchen Eupbrat u. 
Tigris, |. Schemſchath. Pol. 8,25. ©. ἀρσαμόσατα. 

‘ ‚(0), Richter, eigtl. Gradmachet, Ord⸗ 
ner, 1) ein Rhodier auf einem uncdirten Amphoten⸗ 





"Appoula 


bentel des Muſenms der ατΦἀοῖ. Geſellſch. zm Athen, 
κ. 3) (den µόστης). Lacedämenier, Polyaen. 3 2, 18 
(viell. Hier er — bes ἄπης), f. Lex. 

Marc. Her. per. m. ext. 1, 27 
Άρμονξα, ης, πιο, 6,27 Armuzis, Et. beim Vorgeb. 
Αριόζεια, w.f., Ptol. 6, 8, 5. 8, 22, 21. 

Ἄρμων, ονος, m. Fuge, Trojaner, Qu. Sm. 
10, 86. 

Ἂρνα, Bodum, I)frühererRame von Xanthos. 610. 
᾿Αρναῖον u. doveds. St.B. 3) Gt. in Umbrien bei Peru-⸗ 
fa, j. Givitella d’Arno, Ptol. 8, 1, 54, Plin. 8, 14,9. 

‚m. Mannen,, v. L für 4ρνάδης, Al- 
ciphz. 8, 41. 

"Avon, f. Zämmerfeld, Et. im maced. Chal⸗ 
eibice, Thuc. 4, 108. 

‚Apvala, f. ΄4ρνη. 

m. Bringezu (ἄρνουμαν, andere Etym. 
inEt.M.), 1) eigentlicdher Name des Bettlers Srus, Od. 
18,5, Strab. 12,551. 2) Athener, Pamdotade, Inser. 
196. 

᾿ ου, m Eunuch des Zerres, Plut. Them. 
16. Arist. 9. 

Αργά ους, m. Perſer, Xen. Hell. 1, 8, 12. 

γε . Bockſtedt, Meine St. in Apcien, Ca- 
pit, 5. δὲ. B. Gw. "Apveirne, St. B. 

‚m. Lammermond, Monat, — Καρ- 
νεῖος, Conon. 19, Eust. Hom. 1676, 41, Cyrill. zu 
Hesych. &. Lob. paral. 828,n.28. 

"Apveos, αι. Laämmert, ®. der Megamede, Apd. 
2,4, 10. 

866, έα, m. Mannen., nah Welcker & 
Eydus, ρ.865, n.891 von ἔρνος,ζ. Lob. paral.816,n. 

u. Archem. b. Ath. 6, 264, a ’ 

(ή), θἁπιπιεί, Zämmerfeld (f. Et. M.), κής 
9) eine Nymphe, Amme des Poſeidon, früher Σινό- 
έσσα gerannt, Thes. b. Tzetz. gu Lycophr. 644, Et. 
M. b) Mutter bes Neolus, Asclep. in Schol. Od. 10,2 
ϱ) 1. des Aeolus, M. des Böotus, D. Sic. 4, 67, Paus. 
9, 40,5, Crates inEt.M., Zenob. 3, 87, Euphor. b. 
St.B. =. Ἡοιωτία, u. St.B. ο. Aovn. d) Yrau aus 
Siphnos, Vie in eine Dohle verwandelt wurde, weil fie 
ide Baterland an Minos verrietb, Ον. Met. 7, 466. 
2) Städten. a) in Bbotien, nad Thuc. 1, 12, von dem 
Urfig in Theffalien fo benannt, u. ſchon von den Alten 
bald auf Alräphion (Streb. 9, 413), bald auf Ehäronela 
(Paus. 9,40, 5, Hellan. fr. 87, Tzetz. Lycophr. 644, 
δι Β. ο. Χαιρώνεια), gedeutet, 1. 2,507. 7, 9, u. 
Schol. Lycophr. 644, Nonn. 18, 59. — Die Umgegend 
Αρναία ot. "dovala χώρα, St. B. ο. Φημίαν u. 
Φιληνόρεον. b) Theffalien am malifchen Meerbufen, 
fpät. Gierion genannt, Hes. sc. 475, Thuc. 1, 12, 
Strab. 9, 489, Piut. def. or. 89, Schol. ju Dem.28, 199 

u.jull.16,288, 8t. Β.Π. Audi’ genannt, ſ. Ath. 
6. 6, O., gerade wie die Landieaft umgelehrt auch dern 
bieß, D. Sic. 4, 67. Ew. ’ ‚ala, St.B 
Strab. 9,401. e) 64. in Mefopotamien, St. Β. ἆ) δι 
ber Eraflnier (), bei Thracien, St. Β. e) Quelle in 
Artadien (Lammbach), Paus.8,8,1. Nach Einigen = 
Aeivn in Arladien. 

᾿Αρνηΐδα ἡμέρα», Befttage in Argos, [. ᾽Αρνεῖος, 
Clearch. 5. Ael.n. sn. 12, 84, Conon. 19. &. Lex. 

’Apvios, m. Böding, 9) Theſſalier, Mion. 11, 2. 
b)« aus Tıtborea, Ross Inser. ined.n. 74. 

νππος, m. »Lammroß. Athener aus Kolos 
πιά, Inser. 172. (Keil verm."Aoyınec.) 

᾿Δρνίσκοε, m. Lämmel, @icer, Paus. 8, 16, 7. 


* 


141 


"Apnsea, ſf. ammel, Laämmelfeld, 1) Echwe⸗ 
ſter des Tyndateus, Sehol. 11.2, 581. 2) St. der illy⸗ 
riſchen Taulantier neben Dyrrhadium, Ριοὶ, 8, 18, 20. 
8) St. im macedoniſchen Eordäa, b. j. Oſftrowa. Thac. 
4,128. 

᾿Αρνοκλίν, böot. -<tos, m. Lämmert, Böotier (An⸗ 
thekon.), Insor. 1698. 

‚ov,m. Lamm, mythiſche Perfon, welche ben 
Protogonuß befämpfteu.der&t. Atna in Lyeien den Namen 
gab, Bt.B. ο. ἀρνα. 2) der Bl. Arno in Etrurien, 
Strab. 5, 222. 

"Aprobnen ‚ feht flatt ᾿ἀρούνειος, Piut. ρατα]]. 


min. 


Αροτῆρες 


m. dub. 1. Inser. 840. 
‚6. Buid. 4, acc. 6, m. ägyp⸗ 
ie Magier, D. —* 71.8, Suid. 
, νος, 5, δΙ. in Baläfline, |. Wadi Mud⸗ 
ſcheb Ios. * b6, 1. 
,‚ (Κάρνων), m. Lammer, Ortchomenier, 
Inser. 1569. F μα 
ου, m. Lämmermann, K. ber My⸗ 
fer, * Dam. . 49, 58 (ed. Müll. τη, 384). 
. (7’Apwue), St. in Mefopotamien zwiſchen 
Greffa u. Nifibis, Ptol. 5, 18, 11. 
᾿Αρξάνηε, m. Satrap von Aegypten, Otes. (42, 
a, 88). 
“Apfara, St. in Armenien am Arares, wahrſch. = 
4ρσαράτα, Strab. 11, 529. 
„m. Rottmeißter, Spartaner, Po- 
lysen. 2, 8. 
"ΆἈρξιππος, m. (*Ropwalt), ©. des Akaſtus, 


Tzetz. Schol. Hes. p. 16 
χρῶνταυ Alyuntıes, 


ἀπὸ “Ἀροάνᾶς , Νόμισμα, 
νδον, Hesych. μα 1 ger ud. St. 

wos, m, Erdſieck, (eigtl. nicht fließend, mo⸗ 
fiat 1) Fl. a) im nörbf. Arkadien, welcher fidh unter» 
halb Bheneus in Berghöhlen verliert, Paus. 8, 14, B. 
16, 6. 19, 4, u. Philost. b. Ath. 8, 881, d, wo die 
Hefhrr. "άορνος Yaben. db) Nebenflüßchen bes Ladon, 
Paus. 8, 21, 1. ο) Nebenflũßchen des Erymanthus b. 
nfephic Paus. 8, 24, 8. 2) ᾽Αροάνια don, Gebirge, 
von welchem der Arvanius (ο. b.) berablommt, Paus. 8, 
18, 7. 

A, , bie Arverner, Bolt im aquitaniſchen Gal⸗ 
lien (νερο), Αγά. b. Β.. Β. S. ἀρούερνον, 

‚ft Pflügl, Ort in Achaja, das fpätere Pa- 
{τὰ, Peus. 7, 18, 3--δ, Et.M. 6. ’ St.B. 

Αρόκκαι, 1) Volk im Innern Ἀ(τίίαδ, nördl. von 
dem Arangasgebirge, Ptol. 4, 6,22. 2) ®. in Bätulia, 
en 4, 6, 18. 

Ἂρομα, τά, Adershaim, Ort aufdem Meffogiss 
gebirge bei Nyſa in-Lydien, wo ber οἶνος & ᾿Αρομεύᾳ 
οι, Βιτεὺ. 14, 6δ0. . 

ὁ -- Αρούντας, w. [., 65. des Tarquis 
nius, D. Hal. 6, 15 (Vst.”4opos). 

᾿Αροπάνοι οἱ ἐν ᾽αλεξάνδρον insorolcis, He- 
sych. 

"Αροπος, m. Etandfeß, eigtl. ohne Want (ῥοπή), 
Athener Reiraer. Uzenier), Ross Dem. Att. 14, πα, 18, 
ν. 1. 16. Anf einer atheniſchen Münze, Mion. ız, 118, 
Epbem. srchaeol. n. 706 u Philhiſt. Heft 1-2, n. 
9. Κ. 

"Apos ποταμός. m. Puͤde (Pfuͤde), (f. Hesych.), 
SL. in Gilicien, St.B. ο. 4ρῦς. 

"Aporfipes, pl. Pflüger, a) Volt in Libyen, oberhalb 
Abyli, Hecat. 5. St. B. s. Miyasa, Plin. 6, 84. b) 


142 ᾿Αρότρεβαι 


ſcythiſches Bolt em Ser, Ephor. b. Seymn. 842, 
Bol. Her. 4, 17. 

«Αρότρῳαι, fpäterer Name für ἀρταβροι, Strab. 
8,1 

᾿Αρότρια, f. Udersheim, früherer Name von 
Eretria, Strab. 10, 447. 

"Apoväxoı, (of), δ. App. u. D. Sic. ροκ 
Boll in Geltiberien, Strah. ὃ, 162, App. Iber. 45-—99, 
8, D. Sic. 81, 58, 

λΑρουάλτην, ου, ὅ, ὄρος, Θιθίτρε in Libyen, Pol. 
4, 6, 19. 90. 98. 

᾿Δρούαρνοι, Boll an der Oſtküſte der indifchen Halb⸗ 
infel, Ριο]. 7, 1, 14. 92. 

οι, D. Hal. 6, 82 αιώ “4ροῦγκου geſchr., 
italifcher Bortafamm | in Kampanien, Aurunci, D. Hal. 
6, 82, Inscer. 1626. 

"Apaußls, Et. in Syrien am @upbrat, Ptol 5,15, 14. 

"Apoteda τὰ ὄρη, [. Ὀρούδια. 

Apo ν, (02), b. D. Cass. 40, 83 ᾿Αρονερνοί 
(Plut. Caes. 25,5. ρβέρνοε), galifihes Bolt in Aquis 
tenien, in ber | Auvergne, Strab. 4, 180---ἱ96, δ., 
Ptol. 2, 8, 17. Ihr Land ἡ  Αρονορνίε, έδος, D. 0998. 
40, BB. 

’Apovfls, f. St. in Medien am Gyrus, j. Aruzengf, 
Ptol. 6, 2, 16. 

"Apoimpis, ὁ 6, acc. a», ägyptiſche Gottheit, von Ei⸗ 
nigen Apollo, von Anderen der ältere Horus genannt, 
Piut. Is. et Os. 12. 

"Apotior, die Arvii, Boll in Galli Lugdun., Ptol. 
2, 8, 7. 

᾿Αρονκαῖοι, V. in Baläftine, Ion. 5, 1, 28. (Ἄρου- 
καῖοα, ein Sohn Chanaans, 1ο8. 1, 6, 2.) 

᾿Αροΐκι, Ort in Hisp. Baet., j. Moura od. Gampo be 
Durique, Ptol. 3, 4, 15. 

‚Apowexia, f. Et.in Liburnicn, Ptol. 2, 16 (17), 9. 

λῆνοε (Ῥούσειχος 6 4ρ.), Rusticus Arulenus, 
römifcher Staatsmann u. Philoſoph unter Domitien, D. 
Caas. 67, 18. 
’ a, m, ©. des Tarquinius, Aruns, Feb. 
b. D. Hal. 4,80 u. eben. 4, 28. 
όντιος Πα τέρκουλλος, m. ein Künftler in Siti⸗ 
lien, Arist. MiLb. Plut. per. min. 89. (6. ἀρρούντειος. 
ἴνοι, St. ter Japoden in Illyricum, j. Auers⸗ 
perg od. Mungava, * 4. 207. αν 814. 

"Apoupa, ης, f. ein Play in Iupäg, Ios. 6, 19, 4. 

’Apoypala don — Ὁ — w. [.. Ptol. 7, 1,79. 

᾿Αρονραῖοι, ol, Boll in Indien, Ptol. 7, 1, 75. 

’Apovs, m, Sleden in Φα[ἁᾗίπα (Samaria), Jos, 
arch. 17, 10,9. b. Iud. 2, ὅ, 1 

αΑρπάγιον, n., ὃ. Btrab. 18, 587 u. St.B. 
πάγια, np in Schol. Il. 20, 284 — 2* 
Raubingen, wie: Räuberſchante. 1) Ort (u. Hafen) 
in Myſien bei Sidene, wo Sanymed getaubt fein ſoll, 
Thuc. 8, 107 u. die ob. &t. Ew. γιανοί. 2) Ort 
bei Ehalcis in Euböa, wo gleichfalls Ganymed geraubt 
fein fol, Ath. 18, 601, {. 

m. (ähnl. Griepenkerl), ein Brei 
Dpter, Sulpic. Sever. dial.8. K. 
yos, m. 1) Meder od. Berfer, a) Minifter des 
Könige Aſtyages von Medien u. Feldherr des 60τιθ, 
Her. 1, 80—176, D. Sic. 9, 61, 4. Ὁ) Seldherr des Das 
riue Huflafpis, Her. 6, 28. 30. 2) Riſch, 9) eins von 
den beiden Roſſen der Dioskuren, von der Podarga ab⸗ 
Kammend, Stesichor. 1 (in Et. M. 544). Ὁ) $luß, = 
"Agnauos, w. {[., D. Sic. 14, 29. 
Ἀρπάδην, m. Grammatiter, Aleiphr. 8,56. Aehnl. 


Ἀρπήνουσα 


Αρπαϊάκιος, m. Greifzu, Spottn. des Ifanıerö 
Arbazatios, w. ſ. "Boid, 
j Fe ‚cos, m. Alwin, ©. des Lylaon. Αγά. 
‚8, 1. 
η, f. Alwine d. i. alle gewinnend, M. dus 
Kytnoe von Bofeidon, Schol. Pind. Οἱ. 2. K. 
ηξ (nach Lob. path. 832 ἁρπάλνξ zu [ώτ., 
annen., Suid, 
Αρπαλίων, wvos, m. Alwins, 1) Paphlage⸗ 
snier, Ας bes Rplämenes, IL 18, 644. 2) 2emnier, 8. 
der Alkimacheia, Nonn. 80, 194. 8) Boͤotier, ©. dee 
Arizelus, Qu. Sm. 10, 74. 4) ein Zijcher, Antip. Sid. 
18 ‚rn 98). Von: 
αι. Alwin, 1) S. des Amyclas, Ente 
des Lacedämon, Paus.7, 18,5. 2) Gefährte des Odyffeus, 
Qu. Sm. 8, 118. 8) Theffalier, B. des Rallas, D. Sie. 17, 
17. 4) Macebonier, a) Br. des Machetat, Dem. 28, 149. 
b) 6. des Machetas, Statthalter Alcranders des 6. in 
Babylon, Din. 1, 1—112. 2, 4. 6. 3, 1. 2, fr.b. D. Hal. 
Din. 11, Dem, ep. 2, 1470. 8, 1484, fr. 6. D. Hal. devi 
Dem. 57, Hyper. b. Ροῇ. 10. 158, Theop. u. 9. 5. Ath. 
18, 586, ο.--- 695,d, 3., D.Sic. 17, 108. 18, 9, Plut. Alex. 
8—41, Arr. Απ. 8, 6, 4, A. Adj. davon τὰ Ἀρπάλ 
δ. Ριαὲ, Phoc. 22. comp. Dem. etCic. 8. u. * 
die Harpaliſchen Gelder, D. Hal. de Din. 10. ο) ein Ge⸗ 
fandter u. Feldherr des Perſeus, D. Sic. 29, 87, Plut. 
Aem. Paul, 15, App. Maced. 11. 5) ein griech. Aſtro⸗ 
nom, Plin. 16, 84, 82, Consor. de die nat. 18. 19. 


Αρπαλύκαα, f. Bolferfest,” St. in Phrygien. 
Ew. vccos, 8 
Ἀρπαλύκη, f. Bulfilde, 1) T. des Harpalyket, 
Königs der Amyımnäer, die in den Wältern von Raub 
lebte, ΒΥΕ. 198, Serv. Virg. 1, 821. 2) T. des Klyme- 
nos u. ber Epikaſte in Argos, welde dem Bater feinen 
Sohn (ihren Bruder) zum Mahle vorfegte u. in einen 
Vogel verwantelt wurde, Nonn, 12, 72, Euphor. u. 
Dieuch. δ. Parth. erot. ο. 18.— Die Schol. Π. 14, 391 
nennen Harp. ale Mutter des Presbon, alfo Großmutter 
bes Klymenos. 5) eine Jungfrau, welche den Iphikloe 
Tiebte u. weil Πε [είπε Gegenliche fand, ſtarb. Nach ihr 
dich ein von Jungfrauen angeftellter Wettgefang Apre- 
λύκη, Aristox. b. Ath. 14, 619, ο. Fem. gu: 
“Ἀρπάλυκοε, m. dor. (Apoll. synt. 885, b) ‘Apnö- 
Auxos, Gangloff d. i. reißenden (fhnellen) Bangıs 
wie ein Wolf, 1) 6. des Εφίαοπ, Apd. 8, 8, 1. 2) Lehrer 
bes Heralles im Fauftlampfe (Φανοπεύς), Theoer. 24, 
115, alt. Dichtet b. Apoll. a. a. O. 8) V. ber Harpalyte. 
ſ. A παλύχη. 
"Άρπαξ, m. ®ierig, 1) Mannsn., Plaut. Pseud. 
2) Name einer Legion bes Bitellius, Plut. Oth. 19. (Aut 
bei ven Zateinern.) 
Apravol, die Ew. der St. Arpi in Italien, Münge 
bei Gräfe Numismatil, ©. 98. 
“Αρπᾶσα, Riſchen, St. in Karien am Fl. Harpa⸗ 
fus, Ptol. 5, 2, 19. Ew. Aprocse, δι. Β. 
ποταμός), Riſch (f. Et. Μ.), 1) Ne 
benfluß tes Mäander in Karien, Qu. Sm. 10, 144, St. 
B. 8. “Aonesa, Apoll. Aphr. in Et. M. 2) $1. in Ir 
menien, |. armen. Dſchoroch, τί. Tfchorufsfu, Ken. 
An.4,7,18. 6. "donayog. 8) ©. des Rieinis, ber in 
einen ΜΗ verwandelt wurde, Anton. Lib. 20. 
j οὐ, m. ©. des Teribayus, Plot. Artox. 
0. 
ἍἌρπη, f. Faltin, eine thracifche Bacdhantin, Nonn. 
4, 224, 
Αρπήνουσα, f. Sallenhagen, eine Infel, Suid 








Αρπησσὸς 


ΆἈρτησσὺε ποταμός, θε [επ bach, Nebenfl.deo 
Hehrus in Söracden, App. b. eiv. 4, 108. 

, ὃς, L, b. Strab. 8, 866 "Aozıva u. 
in Lycophr. 167 u Et. M. aud "Aonıyva, in 
SchoL ΑΡ. Rh. ἄρπιννα, 1) ähnl. Ramnichilde, 
Z. 1a Afopus, M. tes Oenomaus, D. Sic. 4, 78, Paus. 
6, 22, 6. 6, 21, 8, Nican. 4. St. Β. ο. Ὀλνμπέα, 
δι. Β. α. ν. Bon ib: fol benannt fein 2) 6ι. in 
Bifstis, oberhalb Olympia, Streb. a. a. D., Paus. 6, 
21, 8, Luc. Peregr. 85. Gw. 'Αρπιναῖος u. Adv. 

„ St. B. 8) die St. Aryinum in Latium, 
D. Sic. 20, ο, [. 4enos. 4) ἡ ᾽Αρπίνη, das Gebiet 
von Arpinum, Plut. Mar.8. 5) Galle, Stute des Deno⸗ 
maus, Lycophr. 167, Schol, ΑΡ. Rh. 1, 752, Et. M. 


27, 12. 

"Apwwärns, m. Falkenbach, #1. bei Harpina in 
Elit, Paus. 6, 21, 8. 

1%. ΄Δρπιοι, Bolt am Sfter in Möflen, Ptol 8, 10, 

΄Άρπνε, Et. in Möflen, Ptol. 8,10, 14. 

λεια, n. pL (Winningen d. i. gewinnenb, teis 
send?), ſpartaniſcher Flecken am Abhanz des Taygetus, 

Άρποι, Et. in Apulien, ="deytonna u."doyos 
Innıov, w. f., Strab. 6, 288, D. Cass. fr. 2, 8, Ptol. 8, 
1,72, δι. B. a. ᾽Αργύριππα. 3) Arpinum in Ratium, 
Plut. Cie. 8. &. ᾽Αρπένη unter" άρπινα. 

Ἀρποκρᾶε, m. Grammatiler aus Ae — unter 
dem Kaiſer Fenen. 8αἱἀ. ο. ν. u.s. Fa re? 

᾿Αρποκράτην, (ους), acc. η», 6, ©. der «Πε 8 u. des 
εβρ νοκ) Oſiris, Sort des Stillſchweigens bei den 

Aegypten, LucilL 89 (χι, 115), Plat. Is. et Os. 19. 
65.68, Gruter Insor. 82 u. Neapol. Infchr. bei Marto- 
rell. etc. p. 475 u. 644. Dap. 

Ἀρποκρατίων, ὤνος, m. 1) Orammatiler mit bem 
Bein. Valerius, aus Alerandria, BVerf. einer Schrift 
λέξεις Önrepszal, ed. Bekk. 1888 u. A., f. Buid., Apost. 
2,1. 2) ὁ 4ἴλιος, Geſchichtſchr. u. Sophik, viel. derſelbe 
mit ὁ Γάνος "Aen. Said. 8) ein Blatoniler aus Argos, 
Gemmentetor Platos, Ath. 14, 648, o, Suid., U. 4) 
aus Mendes, ſchrieb über Kuchen, Ath. 14, 648, b. 5) 
ein ägyptifcher Aryt, Blin. Br.10,4.5. 6) andere od. einer 
von tiefen, Anth. spp. 820, Schol. Il. 9, 458. — Anon, 
rhet. ed. Sp. 1,428—459, 3. 

Αρπόλνκος, f. Αρπάλυκος. 

᾿Αρπόξαϊε, ἴος, m. ©. des Targitaus, Ecythe, 
Ber. 4, οῄ. 

(9. Hom. u. Αρά. als pellat. auch ἅρποια 
geſcht., gew. im plur. άρποιας, dat. ερ. έησιν ob. έῃσιν, 
ΑΡ. Rh. 2, 264, (Ju. Sm. 1, 169, B., acc. "Aonvuag, 
Βου, th. 267, Andere, wie ΑΡ. Rb. 2, 252, δ., Plut. Luc. 
7, Paus, 8, 18, 15, ὅ., ἁρπνοίας, f. Abr. Dial. 11, 80, 
die Raffende, ähnl. Sreif, 1) a) sing., Mutter des 
Zanthus u.Pobarfes von Boreas, ΣιΦδορίη 4ρπ., Nonn. 
87, 169, ο). ber Acthe, der Stute Achilles, Schol. Π. 28, 
346, od. von Zephyr des Arion, Qu. Sm. 4, 570, u. ter 
Bferde des Achill, ebend. 8, 155, die Il. 16, 150 ἅρπυια 
Ποδάργη kißt. Ὁ) plur., Töchter des Thaumas u. der 
Electra, Etummgättinnen, Od. 1, 241. 20,77, Hes. th. 
e.0.D..Apd.1,2,6.9,21, Theogn. 715, ΑΡ. Rh.2, 188, 
su. Als Airafende, fnelle Botinnen bes Zeus heißen 
ft ΑΡ. Rh. 2, 289 u. Hesych. 4εὸς κύνες. 3) (Greif⸗ 
fenhagen), St. Illvriens, St. B. Ew. 'Apwwärns, 
für “ἁρπυιήτης, Pol.5.St.B. — Dur.: 

Ἀρπύραα, 1. T. des Phineus, Tzetz. Chil. 1, 
220. 


᾿Αρριβαῖος 143 


Aprvr, vos, m. Greif, 1) fabelhafter SI. im Per 
loponnes, Apd. 1, 9, 21. 2) äol. = ἔρως, Parth. in Et. 
Μ. 148, Hesyob. 


"Αρρα, f. Pfand, Gt. in Illyrien, Ew. ’Appatos, 


St. B. Dav.: 
Baıos, m. (Andere 4ρραβαῖος). Bürfk ber 
Zynteften, Arist. pol. 5, 8, 11, Strab. 7, 886, — Hit. 
Inſchr. b. Rangebe Hellen. n. 251. 252, Saupp. Inser. 
quat. Vim. 1847, &. 16. — Ασε An. 1, 12, 7. 26, 1. 

6. ᾽αρριβαῖος u. Αριβαῖος. 
᾿Αρραβία, ep. in, ="Aoaßla, Theoer. 17,86, Nonn. 

17, 892, δ. @w. "Appaßes, = "Apaßag, Taets. P. H. 

252, 8. Adj. ᾿Αρράβιο, (η, 3.8. φλόξ, Nonn. 20,287, 

Φαλάσση, Nonn. 27, 42. 

“ "Appaßdv, m. Bleden in Bannonien, |. Raab, Marc. 

Heracl, per. mar. ext. 2, 86. &. Ναραβώ». 

* "Adbäßn, f. Et. In Arabis deserte, Ptol. 5, 19, 6. 
"Appama, St. in Uffyrien, Ptol. 6, 4, 6. 
"Appawayirıs, f. aſſyriſche Ranpfchaft geilen 

rmenien u. Adiabene, Ptol. 6, 1, 2. 

"Apparos, m. Sartung bi i. ὁ un ῥαιόμενος, 

—— Mannsn., Et. Μ. 14 

Αρραχίων, ὧνος, m. Surf, en). Olpmpismite (οι. 

54) aus Phigalia, Pan 8, 40, 1 u. ff. — Suid. 
line. m annfen, Athener, Bäanier, V 

des Kallilies, Att. Seew. XIII, c, 72, xvı, d, 12. 

ov, m. Athener, 1) Archon zur Zeit des Phi⸗ 

[ο[ορθεπ Zeno aus KRittion, D.L. 7, 1,n. 9. 2) ®. eines 

Kallities. Piut. Dem. 25; vgl. den Borig επ. . 
᾿Αρρένιος, m. Mannfen, lat. Infär. b. Millin 

—— ned. ei Ei Stellen (= y N 
” f. Stadt in Stalien ( ="Apentiov?), 

Em. λΑρρεντίνου 

ον Ἀρρίσται, 3* * Aſien (Armenien), Menand. 


ie ος Flecken in Arabia felix, Ptol. 6, 7, 80. 

’ σιος, m. Schweickart, ein Mind, Suld. 
τιον, n. 64. in Etrurien, j. Arezzo, Strab. 5, 

m 936, Ριο]. 8, 1, 48, App. b. eiv. 1, 91. 8,42. @w. 
"Appnrivor, Pol. 2,16, D. δίο. 20, 86, D. Hal. 8, 51, 


St. Β, 

‚m.S&ubert d. i. furchtbar, eigtl. unfäg- 
id, 1)6. des Priamus, Apd.8, 12, 5. 2) Genoſſe des 
Deriades, Nonn. 26, 250. 266. 

. φόρο, f., f. Lex. 

Αρρηχοί, Volt an ber Oftfüfte des Palus Miäotis, 
Strab. 11, 495, St, B. (Weber die Betonung ορ]. Lob. 
path. Ρ. 838. ) . 

‚f Arria, Gattin bes Gäcina Pätus unter 
Eleubius, ρ. Cass. 60, 16. 

vol ο). ᾿Αρριανά, Voll od. Gegend im thracie 
ſchen Cherſones, Thuc. 8, 104. 

‚avös, 1) Φλάουιος AR. Philoſoph u. Φε. 
fhichtfehreiber aus Nitomedien in Bithynien, Schüler 
bes Epiktet u. Statthalter von Kappadocien, Berfafler 
mehrerer vorhandener Schriften, Luc. Alex. 2, D. Cass. 
69, 16, Suid., Phot. bibl. 68.98, Eust.D1.8, 275, δ. u. gu 
Dion. 140, δ., St. B. ο. 4βρηττηνή, d.,%. 2) ein Dichter 
u. Ueberfeer des Virgil, Suid. 8) ein Grammatilker, 
Ath. 8, 113, a. 4) ein Profcribixter, App. b. oiv. 4, 41. 
6) Antere: Anth. spp. 145. — Voss de hist. Gr. p. 
288 u. ff. ed. Westerm. 

᾿Αρρίας ου, m. Unführer der Leibwache Aleranders 
db. ®r., Ael. v. h. 19, 16, bei Plut. Ταρρίας, w. ſ. 
ον Aepıßaten, (d) = 4ρράβανος, 1ο. [., Thuc. 4, 79, 








144 ᾿Αρριβάντιον 
«Δρριβάντιον, n, Stadt in Obermöflen, Ptol. 8, 


9, 6 

A ppıBatog, m. riätiger "Agsdasos, w.f., S. Phi⸗ 
lipps, Plut. ΑΙ. 10. 77. 

᾿Δρρίλεως, m. Hatrter d. 1. mit ſtarkem od. tͤchti⸗ 
gem Bolte, Atpener, ᾽ἀλανεύς, Inser. 198. ©. ° 4ρσί- 

ως. 

“Appıos, m. Arrius, 1) Κόξντος Αρρ., römifcher 
Britor 72 v. Chr. Plut. Οία. 15. 2) Andere: Crinag. 
ep. vıI, 741. — Automed. ep. xı, 824. — Anth. app. 
170. 

"Αρρικπος, m. Hartroß, Mannen., Inser. Tau- 
rom. b. Dorvill. Bicul. p. 529, & 11. ©. Keil. anal. 
185. 

᾿Αρρίστων, -- Αρίστων, m. Inser., [. Iahns 
Sahrb. 1840 p. 886 u. Keil anal. 164, η. 4. 

‚arros, m. Harpreät d. ἱ. ſtark hervor⸗ 
glänzend, Aetolier (Trilonier), Paus. 2, 87, 8. 
"Appos,.m. ©. des Borfena, D. Hal. ὅ, 86.7, 5. ©. 
᾽αρόνίας, 
όντιος, m. Arrauntius, 1) 4ούχιος ορ. σοι». 
782, D. Cass. 54, 1.— der Sohn teffelben Cons. 759, 
D. Cass. 55,25. 58, 27. Ὁ) Παῦλος 4ρ0., 1ο». 19, 1, 
14. Bol. ΑΡΡ. b. eiv. 4,21.46.— οἱ περὶ τὸν 4ρρούν- 
τιο», Plut. Ant. 66. -- ©. des Appius aus Konimbris 
gefla, Phleg. Trall. fr. 29 (ed. Mull. πχ, 609). 
‚a, m. Macedonier, Arr. An. 8, 5, 5, gleich 
᾿4ρύβας. 

„Appudos, 6ι. in Bifaltia, Ptol. 8, 18, 86. — Buid. 

‚gen. δ. Paus. u Plut. Cam. 15 ὧνος, Ὁ. 
D.Hal. u. "Plut. Popl. 18 ovzog, m., Mann, 1) Or⸗ 
Φοπιεπίες, ©. des Klymenos, Paus. 9, 87, 1. 2) Ἁτία» 
dier, ©. des Erymanthus, Paus. 8, 24, 1. 8) Athener, 
Sphettier, Inser. 158, 8. 4) ©. des Demaratus, D. 
Hal. 8,46. 6) ©. des Porſena, D. Hal.5,80, Piut. Popl. 
18. 19.— ein Tyrrhener. Plut. Cam. 16. 6) ©. dei Tar⸗ 
guinius (Aruns), Plut. Popl 9. ©. ᾽ρόντας u. 

ρος. 

κ να, f. Et. in Hisp. Βαοίίσα, j. Azunga od. nach 
Reich. Üraema, App. Iber. 70, Ptol. 2,4, 14, Ohar.b, 
"StB. Em.’ το, St. B. 2) n —2— χώρα, Land⸗ 
ſchaft zwiſchen Indus u. Hydaspes. Ptol. 7, 1. 46. 

η, pl. St. in Lycien. Die 6ο. Apoabete, 
Inser. 4278, i. K. 
"Anadxı, f. Schweſter des Königs ber Berfer, Heliod. 
7, 1 u. ff. Nicet. Eugen. 6, 888. 

᾿Αρσάκης, m. altperf. Name, [. Ctes. Pers. 58, gen. 
ου, doch Posid. δ. Ath. 4, 158, a auch οὓς, acc. m», 
pl. "Agodxas, == 4 saxidas, Βίου. 15, 702, 1) 
ein Baltrier od. Scythe od. Perſer (Strab. 11, 519. 
‚515, Ctes. a. a. O. A.), weldher 250 v. Chr. die Familie 
ter Arfafiden gründete, die lange Parthien beherrſchten 
(οἱ ᾿Αρσακίδαι, gen. wr, ep. in Adr. ep. VI, 882 έων, 
f. Ios. 18, 2,4, D. Cass. 40, 14, Plut. Crass. 82, Luc. 
dom. 5, Arr. b. Phot. bibl. 8 u. Syneell. 284,b, ob. auch 

᾿Αρσάκιον γένος genannt, Strab. 16, 749). ©. Isid. 
Char. mans. Parth. 11 u. die oben angef. St. — Ban ihm 
Rammte Urfac. III, Artabanus, Pol. 10, 28, U. ©. 
Paus. 5, 12, 6, D. Case. 86, 8, ὅ., ein S. bes Artabanus, 
D. Cass, 58,26. V. des Phraates, D. Cass. 86, 45. €. 
des Phranteh, Strab. 12, 560. Ihr Kampf mit 60» 
rien u. den Seleuciden D. Sic. 88, 28. 84, 87,8. exc.c. 
34, Ath. 10, 489, d. e, mit den Römern, Ίου. 18, 6, 11, 
d., Plut. Syll. δ. "Cross, 18. 8. Pomp. 76,9. 2) Berfer, 
Aesch. Pers. 996. — Thue. 8, 108. — pericher Cunuch, 
Polyaen. 1. 80, 4. — Satrap der Meder, Luc. ἆ, mort. 


᾿Αρσίας 


27, 8. Icarom.15. 3) Statthalter eines Theiles von Ins 
dien, Arr. An. 5, 29, 4. 

᾿Αρσακία, (ή), b. Bt. Β. α. Ῥάγα auch "4gsaxı, 
St. in Medien, von Seleucus Nicanor erbaut, auch Paya 


. genannt, j. Teheran, Apd. δ. Btrab. 11, 524, Ptol. 6, 


2, 16. 8, 21, 10. ἄν. ᾿Αρσοκίδαε, fem, Apoucke, 
St.B. 

‚Apoäxuog, m., Phot. 19,a. 86. 

Murn,f. Saljfee in Armenien, j. Se 
Ban, Pint. fluv. 24, 1. 

"Apraxönas, a, m. Seythe, Luc. Tox. 44 u ff. 

"ΆἌρσαλοα, m. mythiſcher Fürft der Eoipmer, Phut. 
def. or. 21. 

᾿Αρσάλτη, .(Epringerin), Danaide u. Mörderin 
des ‚Spbialtes, Hyg. 170. 

‚m. 1) ©. des Darius Hyftaspis, Her. 
7, 68. 2) ein perfifher Satrap, D. Sic. 17, 19. 
η, fa T. des Darius, Ael. b. Suid. ». Gio- 
χλυτήσαντες. 

Αρσάμης, εος, (Her.),aoc. ή», Xou. nom. ας, τος, ὢ 
᾽ἀρσάμα, (ὁ), 1) Heerführer der Aegypter aus Memphit. 
Aesch. Pers. 87. 808. 2) ®. des Hyſtaspis, Her. |, 
209. 7, 11. 8) ©. des Darius, Heerführer der Nethiopen, 
Her. 7, 68, 4) Seerführer der Berfer, Xen. 7, 1,8. 8.— 
am Granikus, Arr. An. 1, 12,8, 8. 5) unehelicher Eohn 
des Artax. Mnem., Plut. Artox. 80. 6) 6. des Arte 
bayus, Arr. An. 8, 28, 7. 7) Satrap der Arier, Arr. An. 
8, 26, 7,8. 8) R. von Armenien (A. Αρσάβης), Po- 
Iynen. 4, 17. 9) zwei Andere, Polysen. 7, 28, 1.2. 

, m. ein Gaftell in der Nähe von Adiabene, 
Ios. 20,4, 1. 
τα, n. pl. δι. in Armenien, = "Apus- 
σατα, w.f., Ptol. δ, 18, 19. 
vias d— ποταμός, 1) der fübliche Arm tet 
Euphrat, j. Stat od. Murad, Piut. Luc. 81. 2) Rebenfl 
bes Cuphrat, |. Arfen, D. Cass. 62, 21. 

᾿Αρσανίη, f. Et. in Indien, Nonn. 26, 170. 9Η. 
4αρσανία. 

"Apcavos, wm. V. des Darius, D. Sic. 17,6. 

᾿Αρσαράτα, 6ι. in Oroßarmenien, Prol. ὅ, 18, 1]. 

᾿Αρσαφήε, m. —= Dionyfos bei den Aegyptetn. 
6. des geus u. der Iſie, Plut. Is. et Os. 87. 

᾿Αρσέαε, ου, m. Manfo, Matedonier, B. 9 
@pimencs, Arr. An. 4, 18, 4. . 

’A κολωνία, f. römifche Golenie in Meure- 
tanis Cassariensis, j. Argew, Ptol. 4, 2,8. 

; m. Mannfen, Phot. bibl. 480, 5. 
88. 

Αρνινοίτηε, ---Αρσενοίτης, Muneth. b. Syae. 
60, c. 

"Apon ἢ ᾿άρσι, St. der Edetaner in Hisp. Tarrsc, 
Ptol. 2, 6, 68. 

Aponls, m. 8. der Myleer in Karien, Plut. qu 
graec. 46. 

Ἄρσην, m. Mans, Fluß in Arkadien, Paus ὃ, 
25,1 

᾽Αρσηνή, fe Eee in Armenien, j. Ergen, Strab. 11, 
629. 

“"Apens, b. D. Sic. 17, 5 ’Apete, ὃ. Sync. 77,4 
᾿Αρσήε betont, m. ©. des Artarerres Dhus, 4 υο δες 
fien, Strab. 15, 786, Arr. An. 2, 14, 2, Euseb. chror. 
107 u. bie oben angef. 6ι. 

Αρσία, ἡ, die Umgegend am See ἄρσησα (j. Et 
Wan), Ptol. 5, 18, 18. 

"Apctas, ου, m.,lat, Ατοΐα, Brengfluß on Oberitalien 
u. Illyricum, Schol, Ptol. 8, 1, 27. 








᾿Αρσιῆται 


Αρσιῆται, Bolt im europäifcgen Sarmatien, Ptol. 
85,20. 
j ‚(6), feüßerer Name des Artarerres, Din. 
b. Plut. Artoz. 1 u. ff. 
: ΛΑρσικούα, {. Ort der Quaden in Germanien, Ptol. 
‚11,29. 
— AſeOas, m. Herrſcher ver Turken, Menand. Prot. 
48. 
m., conj. für ᾽Αρτιυσέλεως, [. Corp. 
Inser, l, Ρ. 258, b. 
f dat. g, m. Geſandter des Darius an Ales 
runder, Arr. An. 2, 14, 8. 
Apoı ἄκρον, n. Vorgebirge an der Weſtküſte 
von Afrika, j. Gap Corveiro, Ptol. 4, 6, 6. 
Ἀρσινόη, dor. (Pind., Theocr, u. aud) Antip. ep. 
τι, 171 u. Damag. ep. σι, 277) -Sa, (ή), Hochmut h 
(Lob. path. 205 n. 10), nach Et. M. Tränknern, 1) 
Gigenn., 1) eine Hyabe, Hyg. f. 182. 2) T. des Phegeus 
in Stadien, Apd. 8, 7, 5. 8) T. des Leufippos, M. des 
Aeſculap, auch Koronis genannt, Apd. 8,10, 8, Paus. 
3, 96, 7. 4, 8, 3. 81, 12, Arist. u. Socr. in Schol. Pind. 
Ρ. 8, 14, mit einem Tempel in Sparta, Paus. 8, 13, 8. 
4) die Umme des Dreftes, die diefen rettete, Pind. P. 11, 
26. 6) T. des Miinyas, Plut. qu. graec. 88. 6) M. vet 
Vtolemäus L, Theoph. ad Autol. 2, 7, Suid. 8». Adyog, 
Porph. Tyr. fr. 7. 7) T. des Btolemäus I. u. der Bere 
nt, Gem. des Lyfimachos u. fpätere Gem. ihres Bruders 
Stolemäus Philadelphus, Theocr. 15, 111, Damsg. ep. 
v1,277, los. 12, 2,5, Plut. ed. puer. 14, δ., Paus. 1, 
7,1,8.,Ath. 14, 621,8, 8..9. Ihr Bild, Paus. 1, 8, 6. 
9,31,1. Statue. Iub. Maur, b. Plin. 87. 82, 121, Ath. 
11,497, e. Obelisk ihr zu Ehren,. Callix. b. Plin. 86, 
9,14. Tempel od. Grabmal in Metandrien, To ᾿Αρσι- 
Plin.a.a.D., ein anterer, Lyc.in Schol. Theoer. 
19,128 (fr. 15). — Als Aphrodite Zephyritis verehrt, 
Callim, ep. δ. Ath. 7, 8318, b. 11, 497,d, Anth. app. 
6, 8. Β. δ. Zegvgser. 7) T. des Lyfimachut. frühere 
Guttin des Brolemäus Philadelphus, Ῥους. 1, 7, Schol. 
Theoer. α, α. DO. 8) I. des Ptolemäus ΠΠ., Schweſter 
κό Bol. Philopatox, Pol. 5, 88. 15, 25,8. 9) Gem. 
det Magas won Gyrene, Inst. 26, 9. 10) T. des Ῥίος 
lemäns Aulttes, Schweſter der Cleopatra, Ios. 15, 4, 1, 
D.Cass, 42, 365 — 48, 19, d., App.b.civ. 5,9. 11) eine 
Häre des Sofipatros, Diosc. ep. v, 52. — eine Floͤten⸗ 
fpielerin, Heliod. 1, 15. 2, 8. — Andere, Antip. ep. VI, 
174, — Meiftens nach der Arf. s. 7 od. andern benannt: 
II) E&täpte, 1) Safenftadt in Cilicien, j. SoftasKaleffi, 
Strab. 14, 670, Ptol. 5, 8, 8, St. B. 2) zwei Städte auf 
Enpern, eine, das frühere Marion, auf der Nordküſte, die 
antere im Hafen auf der Weftfüfte, u. ein Vorgebirge da⸗ 
ſcloſt, Strab, 14, 882 ff., Ptol. 5. 14, 4, St.B.s.v.u.s. 
Μάριον, Anon. st. mar. m. 809. 8) 61. in Xctolien, 
hüber Kaveina „ Strab. 10, 460. Em. ’ volrms 
u. Αρσινοεύα, Pol. 17, 190 u. b. St. B. Die Umgegend 
2 Ἀρσινοῖα, Pol. 80, 14. 4) eine Zeitlang ber Name 
ven Epheſus, Strab. 14, 640, St. Β. s. Ἔφεσος. 6) 
Er. in Syrien, in Aulon, St. B.u. Et. Μ., u. in Göles 
fyrien. St. B. 6) Et. in 2ycien, —= Batara, Strab. 14, 
666, St. Β. 7) Hauptſtadt des νομὸς ’ volrgs 
(Strab. 17, 789. 812, Ptol. 4, 5, 57, Paus. 5, 21, 15) in 
Nineligypten, früher Κροκος είλω» πόλις, |. Al Bejum, 
Strab. 11, 811, D. Sic. 1,83. 8, 89, St. B., Ptol. 6, 
s 57. ἄν. ᾿Αρσινοίτηε, Strab. 17,812, Ael.n. an. 
10,24. Adj. davon ᾿Αρσινοητικόᾳ, σξολαέ, Anon. per. 
mar. erythr. 6, u. σόγου, ebend. 8. — eine andere in 
Unterägppten am arabiſchen Meerbufen, Strab. 17, 


Pape's Wörterbuch d. griech. Eigennamen. 


᾿Αρτάβανος 145 


804, Ριο]. 4, 5, 14, St. B. 6) St. in Troglodptile an ber 
Weſtküſte des arabiſchen Mecrbufens, Strab. 16, 769. 
778, St. B., Iub. Manrit, b. Plin. 6, 88, Ptol. 4, 7, 8. 
— &t. in Syrenaifa, auch Taucheira genannt, Strab, 17, 
886, Ptol. 4, 4, 4, ὅ., Anon. st. mar. mago. 56, St.B. ο. 
v.u.s. Tadyesoa. — eine Andere, St. B. u. Agath. de 
mar. rubr. 5. Phot. 80. III) eine Quelle in Meffenien, 
Paus, 4, 81, 6. 

᾿Αρσίνοοφ,πι. Hoch mut h d.i. Hoher Muth (f.Lob. 
path, 5, n. 10), Tenedier, B. der Hekamede. DL. 11, 626. 
ο Iner. 1570.— δι Sclavenname, Orelli Inscr. 
river, -- ᾿Ερασΐνος, (Schol. zu) Strab, 8, 

Ἀρσίππη, f. T. det Minyas, Aol. v.b. 8.42, Ant, 
110. 10. Fem. zu: 

κ os, m. (Hohroß), V. bes Aeſculap von 
der Arfinoe, Cic. nat. deor. 8, 22, 57. 

’A ἡ Αλκηστις, Hesych. f. 2. 

"Apcw ὁ — ποξαµός, Bl. in Italien, Plut, Pomp. 


᾿Αρσίσακα, St. in Medien, Ptol. 6, 3, 11. 
᾿Αρσίτην, ου, πι. Satrap von Phrygien. Strab. 16, 
166, Arr. An, 1,12, 8.16, 8, ὃ., Pans. 1, 29,10. — D 
Sie, 17, 19. — Ctes. (42, a. 8). 
᾿Αρσῖτιε ἡ (χώρα), Landſchaft in Sprlanien, Ριοἱ. 
6, 9, ὃ. 
᾿Αρσόνιον, Ort in @ermanien (j. Oflatow), Ριο]. 


2, 11, 28. . 

, f. CWürzheim?), Gegend in Chiot, mit 
vortrefflichem Wein, welcher davon ’ οἶνος 
(bei Galen. 6, 276 falfh ᾿Αρσνῖνόε, ud. 10, 488 u. 486 
᾿Αρσύνιοε, u. 12, 517 ᾿Αρσνήνιοε) heißt, indem 
᾿Αρσυηνός aus "Apavasmwög abyctürgt ik. Ew. ’Ap- 
aunvös od. ᾿Αρσνανόε, St. Β. u. Meineke zu ὃ. ©t. 

"Apcrawes, pl." Hohaugen), noͤrdliches Bolt in der 
Nähe der Arimaspen, Orph. Arg. 1067. 

’ vos, οῦ, m. 1) Dynaft am Bontus, Pol 
6,55. 2) ν.|. von Αρτοβαζάνης, w. ſ. 

"Apraßäins, ου, (6), I) K. von Armenien, u. zwar 
1) Art. L, ©. des Tigranes L, 8. von Oroßarmenien, 
Plut. Crass. 19,. Ios. 15, 4, 8, ὃ., D. Cass. 40, 16. ©. 
᾿Αριουάσδης. 2) Art. Π., 6. des Borigen, D. Cass. 54, 
9, f. Αρτάξης. 8) Art. TIL, D. Case. 55, 11 (ed. Bekk. | 
11, 87,n.). I) 8. von Media Atropatene, D. Cass. 69, 
9. 6. Αρτονάσδης. 

’ ο8,ου, (nad St.B.s. Αρταίαι ἀρτάβαξου 
perfiſch = ἥρωες), (6), 1) Perſer, a) S. des Pharnates, 
Heerführer der Parther u. Ghorasmier unter Zeus, 
Her. 7, 66. 9, 89, d., Thuc. 1,129, D. Sic. 11, 81,8. | 
Plut. Arist. 19, Polysen. 7, 88, 1, δ., Themist. or. 5, p. 
67. b) einer von den Feldherren, welche Artas. L gegen 
Aegypten fandte, D. Sic. 11, 14, 8. c) Beldherr u. Sa⸗ 
trap des untern Aftens unter Artar. Dinemon u. Ochus, 
Dem. 4, 24. 23, 154 u.ff., D. Sio. 15, 91 — 16, 52, ὅ., 

Plut. Eum. 1. Alex. 21, ὅ., Clearch. b. Ath, 6, 255, ο, 
Arr. An. 8,21 —4, 17, ö., Polyaen. 7, 88,2.— Strab, 
12, 578. 2) ein Meder, Xen. Cyr. 5, 8, 88. 8) 8. der 
Barther, Luc. Macr. 16. , 

’ ävos, od, (ό), 1) 6. des Hyflaspis, Br. von 
Darius L, Her. 4, 88. 7, 7ὅ, 8., Plut, frat. am. 18. 2) 
Φυτίαπία, Anführer ber Leibwache des Zerret, D. Sie. 
11, 69, Cteos. b. Phot. 89, Phen. in Plut. Them. 27. — 
Herrſcher in Perſien, Srncell. 75, d. 8) Könige von 
Parthien, a) Urt. I. (eigtl. III), D. Cass. 58, 86.59, 
27, Petr. Patr. fr. 2 (ed. Mull.ıv, 184), Τον. 18, 2— 


10 


7 


146 ᾿Αρταβάριος 


20, 3, 9) Art. I. (IV.), D. Casa.’ 78, 1 —80,8, Herän. 
8, 9, 10 — 6,2, 8. 

m. Berfer, Otes. (48, b. 88). 
τας, m., b. Her. 7,65 -ηε, eo, Berfer, Xen. 
8, 3, 18. 6,7. "Her. a.a. O. 

“Apraßıs, ος, d— ποῖαμός, -- "Apapıs, w.f., 
Fl. In Gecdroften, j. Arabah, Marc. Heracl. per. mar. 
ext. 1, 82. Gei Amm. Marc. 28, 6 heißt er Arta- 
bius.) 


„ Bolt in Spanien, fpäter Arotrebse ges 
nannt, Strab. 2,120. 8, 176, d., Ptol. 2,6, 22, Ant. 
Diogen. erot. 5; mit dem Sechafen Αρταβρῶ» (?) 
αμήν, Ptol. 3, 6, 

yapa, y Feſtung im ſuüdlichen Armenien, 
Strab. 11, 529. 2) Stadt im innern Afrika, Ριοἱ. 4, 
6, 82. 

’ ‚ov,nv, b. Xen. Cyr. 7, 1,22 auch αν 
u. voc. & (6, 8,81), (6), 1) PBerfer, Xen. Cyr. 7, 1, 27 
uff. u. die angef. St. 2) Feldherr des Artarerres, Xen. 
An. 1,7,11. 8,24. 8) Anführer der Kabufler, Plut. 
Artox. 9---1δ. 

dor, f. T. ben Darius Syflaspis, Gem. 
des Mardonius, er. 6,4 

᾿Αρταῖοι, Name der Derfer bei ihren Nachbaren, 
Her. 7,61, nach St.B. =Newes (arta, Sanskr. rta 
d. i. wahr, gut, edel, mäßig). Das Land ᾿Αρταία, 
Hellan. b. St. Β. 

᾿Αρταῖος, m. 1) K. der Meder (781-692 v. Ehr.), 
Ctes. b. D. Sic. 2, 82 u. ff., Nic. Damasec. fr. 4 (ed. 
Mull. πι, 259). 2) Berfer, ®. des Artachdes, Her. 7, 
22. — B. bee Atanes, Her. 7, 66. 

τεῖχος, Etädthen am #1. Rhyndalos, 
—* b.St.B. Ew.A Χίτηε, δι. Β. 
άμα, f. T. des Artabazus, Sem. des Ptoles 
mäuß, Arr. An. 7,4, 6. 
m. Satrap von Großphrygien, Xen. 
Cyr.8,6,7.— An. 7,8, 96. 

᾿Αρτακάηνα, Hauptftadt in Aria, Strab. 11,816. 
6. Αριακόανα. 

᾿Αρτάκᾶνα, St. im füblichen Barthien, j. Ardekoun, 
Ptol. 6, 5, 4. 

"Apraxatay, St. in Barthien, --Αρεακόανα, Isid. 
Charsc. mans. Per 1b. 

"Nah (ἀρτάω), 1) Hafen, Berg, 

Stadt — auf der Snfel (Selbinfel) von Kyzikus, 

j. Artali, fo wie auch eine Infel vor demſelben, Her. 4, 

14. 6,88, Scyl. 94, Strab. 12,046. 14,635, 6., Demetr. 

u. Timosth. δ. St. B., Hesych. Ew. ’Apraxebs, plur. 

A Taxis, Soph. b. Αι. Β., ο). ‚StB. 

ιος, Demosth. b. St. B., fem. λΑρτακία͵ 

—* der Aphrodite dort, ebend. 9) ein Caſtell in Bi⸗ 

thynien, Ptol. 6, 1, 5. 8) κρήνη ὑπὸ ᾽ἁρμενίω», 
Hesych. 

᾿Αρτακηνή ἡ χώρα, Landſchaft bei Arbela, Strab. 
16, 788. 

‚A έοςνπι. Geſell —* ein alter Held, 
den Meleager tödtet, ΑΡ. Rh. 1 . 

’Apraxin (bei Hes. u" x een, (nad Eust. 
Syrmabröngen, richtiger wohl" von ἀρτάω, "Nahe 
bronnen, 1) Quelle bei den Läftrygonen, Od. 10, 
108. 2) Quelle bei Kyyilus, ΑΡ. Rh. 1, 957, Orph. 


Arg. 496. 

ινα, f. Mahndorf; U. "Yoraxivn), Ort 
auf Kreta, Ptol. 8, 17,10. 

vo u. b. St. Β. ’Apraxol, (Nabern), ein 
thraciſchet Volt, D. Cass. 51, 27. 


᾿Αρταξέρξης 


᾿Αρτακόανα, n. pl. Hauptſtadt von Aria, viel. j. 

Bufbendy, Arr. An. 8, 25,5. 
Apröpas, m. Herrfäer in Großphrygien, Xen. 
er kurs, m. Batti a. Pers. ϐ 
m. er, Aesch. Pers. 818. 
ce ace. ην, m. Megler, Rhetor in Rho⸗ 
bus, ol περὶ Αρταμίνην, D. Hal. de Din. 8. 
τιος, * —4 erauitıog, m., Inacr. Rhod. 
n. 1, f. Ahr. Dial. ıı, 558. 

’A ‚gen. ω,͵ dor. = Αρτεμ., m. ein The⸗ 
Baner, Keil Inser. boeot. LXI. . (nah conj.) Π. 6. 

"Aprapıs, ὁ, 81. in Baltrien, Ptol. 6, 11, 2.8. 

"Aprayıs, stog (Inser. 1688), ers (Inser. 1849), f 
1) dor. ="Aoreusg, Inser. 1172. 1595—1597, Herdn., 
Et. M., A. ©. Ahr. Dial. 11, 118, 8. 2) Flecken in Cyre⸗ 
naica, Ptol. 4,4, 11. 

μτηνόε, = ᾽Αρτεμιτηνός, Apd. 6. δι. Β... 
Αρειμίτα. 

Αρταμίτιον, dor. = Αρτεμίσιο», n., ΑΣ. Lyr. 

1251. 

aulrıos, --- Αρτεμίσιος, w. Γ., Inser. von Kol 
b. ΑΗ 176. 5. Rhod. . 12, f. Ahr. Dial. U. 558, 
ferner Cret. Inser. 8052 u. a. δ. Ahr. Dial. τα, 114, ſo 
wie auf Amphorenhenkeln von Rhodus und auf Stein⸗ 
πιό ἴδια von Kos u. Nifyros, K., auch 

u. ’Aprapldros. 

'"Apräpvns, m. ©. des Smerbis, D. Sic. 81, 28. 
Aprapoviia, ſeythiſch ausgefprochen, — "Joreur- 
σία, f. Ar. Thesm. 1201. 

"Aprapus, vros, = Apreusg , f., Inser. 1172, be 
gweifelt von Ahr. Dial. τα, 123 u. 240. 

᾿Αρτάμων, m. Scähläcdhter, servus, Plant. Bacch. 


‚m. Hohmann, Mannen., Schol. 


vs, ου, ion. (Her.) εω, m. 1) &. des Hyſtei⸗ 
pes, Br. des Darius, Her. 7,224. 2) ein Sopbentt, 
Streb. ὃς 682. 8) "4or. ποταμός, 8. Bithynient, 
1. Kabatoz, Scyl. 92, Arr. per. mer. eux. 12,8, Marc. 
Heracl. ep. per. Menipp. 8. 4) Strang, NRebenfl. xt 
Sfrusi in Thracten, Her. 4, 49. 

nova, St. in Iberien (. Telawi), Ptol. 5, 


11,8. 
᾿Αρταξάνηφ, ου, m. Gatrap des Bryares, Theod. 
prodr. —8 ff. | 
„b. D. Cass. 4, ου, (6), Kim 
Armenien, “Plat. Luc. 81, D. Cass. 49, 39 — 51, 16, ὁ. 
58, 26. 


ατα, τά, b. Ptol. 6, 18, 12 u. 8, 19, 10 ᾿Αρ- 
ταξάτα, 7, nad Strab. 11, 528 auch "Aprafısrers 
genannt, Hauptſtadt Sroßarmeniens, armen. Artafhıt, 
Strab. 11, 627 u. ff., Plut. Luc. 81, App. Mithr. 104, | 
D. Cass. 86, 51. 49, 89. 619. "Aprafarn vös, St.B. 
"Apraft 9, ου, η ην, (ὅ), (nad H Her. 6, 18, du 
aber Αρτ färeibt, w.f., µέγας does, —* 
Arta-Kbshaträ d. i. bie machtige Herrſchaft. ſ. Stein 
d. St. nach St. Β. Αρταξέρξαι = ἤρωες), 1) M.]. 
Μακρόχειρ (Poll. * 4), ©. des Zerres, K. von P. 1 | 
flen (466—424 v. Er), Thuc. 1, 104, 187. 4, 150, | 
Ctes. δ. Phot.40, D. Sic. 11,69, 8., Ios. 11, 6, 1,3. 
Paus. 1,8, 2, 6. A. 2)Att.IL, ©. dee Darius, mit tem 
Beinamen Μνήµων (del. ν. h. 1, 89, Luc. Macr. 15, 
Themist.or.8,p. 109), K. von Rerflen, 405-862 v.Chr. 
Zen. An. 1, 1, 1, δ., D. Sic. 18, 108, ὅ. 8) Art. IL, mi 
dem Bein. d η] xoc (D. Sic. 15, 98, δ., Ael.v.h.6,8),8 4. 
von Perfien 309-338 v. Ehr., Arr. Απ. 1, 16, 5. 2 


᾿Αρταξίας 


14, 3, D. Sie. 16, 40—52, 8.. &. 4) Bein. des Beffus, 
Arr, An. 8,25, 8. 5) ein fpäterer Berjer u. Wicderhete 
ſteller des altperfifchen Reiche, Stifter der Saffanidens 
dynaſtie, Herdn. 6,2, 1, ὅ., D. Cases. 80,8. — Luc. Macr. 
15. 6) 6. des Medus, Piut. βαν. 20, 1. 

᾿Αρταξίας, m. Statthalter des Antiochus d. Gr. in 
Orodarmenien, dann König des Landes u. Name feiner 
Nahfolger, Pol. 26, 6. 81,15, D. Sie. 81, 82, App. 
8yr. 45.66, Ios. 14, 4, 8.— ol περὶ Αρταξία», Strab. 
11, 528 u. ff. 

"Apraftpas, m. Berfer, Ctes. (87, a. 80). 

κ os, m. Freund des jüngern Eyrus, Xen. An. 
2,4,16.— 5, 8δ. 

᾿ δη9, ου, m. 1) ©. des Tigranes I., K. von 
Oroharmenien, αμ Schriftſt. Streb. 11, 524—582, 
Plut. Crass. 31 ---δδ. Ant. 87 — 50. ©. Artabazes. 2) 
geitgenoffe des Borigen u. K. von Media Atropatene, 
D. Cass. 49, 26. 

᾿Αρταπάνης, m. Berfer, Artist. pol. 5,8, 14, vgl. 
Ctes. (88, b. 88). 

᾿Αρταπάτης, ου, m. 1) Freund (Eunudh) des jün- 
gem Cyrus, Xen. Απ, 1,6, 11. 8, 28, Ael.n. an. 6, 25. 
2) K. von Armenien, App. b. civ. 2, 71. 

᾿Αρτάριος, m. Berfer, Ctes. (41,8. 14). 

"Apras,ov, m. Rnüpfer, ein Sappgier, Thuc. 7, 
83. (Hesych. hat tin ᾽Αρτάς.) Eben [υ {ᾷ "Agras von 
Eiton zu Iefen auf dem Hentel eines Gefäüßes von Glas 
δή Panofka Mus. Bartold. p. 157. 6. "άρτος. 


Αρτασήρας, ὄνομα κύριο», Suid. &. Αρτασύρας. 
Ἄρτασί τί in Armenien, Schol. zu Ptol. ὅ, 
13,19. Biel. = 4oraysipa. 


. ,ov, voe.-vga (Plut. Artox. 12), (6), 
Gunfling von Artarerzcs IL, Plat. Artox. 12— 14. — 
ap der Hyrkanier, ber von Artar. abfällt, Nic. Dam. 
ft. 66 (ed. Mall. ττ, 406). 
"Apraßrns, ου, m. Berfer, Her.7,88.9,116—120, 
Phan. b. Plut. Them. 18, Psus. 3, 4, 6. 
Ἄρταννον, n. St. in Öermanien, Ptol. 2, 11, 29. 
᾿Αρταύντη, f. Berferin, Her. 9, 108. 
. 
Άρτα ὄντης, 0, m. Perſer, Her. 8, 180. 9, 102 
u. 107. 
᾿Αρταφίρ ους (Paus. 1, 82,7 u. App. Mithr. 
108), doch ano (D.L. 2, 8, $. 79 u. Diogen. prov. 8, 
49), acc. η» (Thuc. 4, 50 u. Plut. Her. mal. 24), (b. 
Ber. Αρταφρένης, w.f., mit ν. Ἱ. Αρταφέρνης). (6), 
1) δι. des Darius, Etatthalter von Sardes, Plut. u. 
Diogen. 0.0. D. 2) ©. des Vorigen, Feldherr ber Perſer 
kei Marathon, D. Sic. 10, 59, Paus. 1, 83, 7. 8) andere 
Berfer, ein Geſandter derfelben, Thuc. a. α. O.— ein 
Eatrap in Aften, D.L. 0.0. D. 4) 6. des Mithridates, 
App. Mithr. 108. 117. ας 
plvns, --- Αρταφέρνης (aus dem per. Arta 
fra), gen. sog, dat. si ac0. en (6), Aesch. Pers. 21. 
776, Her. 5, 25—123. 6, 1---θ4. 7, 10—74 (wo bie 
län. auch -φέρνης haben, f. Stein Vind. Her. p. 8 
u. 9). 


Αρταχαίης, ου, ion. 20, 7, m. &. des Arbäus, Ge⸗ 
nerel bes XZerres, Her. 7, 22. 117. — Scin ®rab, Ael. 
2.an. 18, 20. 

᾿Αρτάχαιος, τι. Chaldäer, V. des Dtaspes, Her. 7, 
68. 2) Berfer, V. des Attayntes, Her. 8, 180. 
᾿ eine (edle) perfifche Familie, δὲ. Β. ο. v. 
1. 4ρταία u. Μάσπιον. 

j yöpas, m. Hartrat b. i. tüchtiger od. ges 
funder Rathgeber, Name auf einer lydiſchen Drünze, 
Mion. ıv, 178. Aehnl.: 


Άρτεμις 147 
᾿Αρτεμάγορον, m., Inscr. 3498. 

᾿Αρτέμαγοε, m. (nad Letronne viell. Αρτεμᾶτος ale 
genit. zum Flgden), Name auf cinee Münze, Mion. 
τν, 81. 

’Aprenäs, d, m. Srifch, Athener, Inser. 268.— M.- 
λήσιος, 694. — Spartanır, 1486, f. Keil onom. 38. — 
Auf einer leuladifchen Drünge, Mion. 8. τπτ, 467. — ein 
Gefährte des Apoftels Paulus, N. T. Tit. 8, 12. 

᾿Αρτεμβάρηε, gen. εω (Nic. Damase. fr. 66, cod. 
έως) u. ου (Nic. Dam. a. a. O.), acc. ea, Her, 1, 116, 
doch Nic. Dam. a. a. O. nv, m. 1) Anführer der Berfer, 
Aesch. Pers. 29. 971. — ein Berfer, Her. 9, 122. 2) 
ein Meder u. Beamter am Hofe bes Aftyages, Her. 1, 
114—116, Nic. Dam. a. a. O. 

᾿Αρτέμας, f. für ρτεεμις, Inser. 2806 u. Franz 
4867. 

᾿Αρτεκασιάς, 7, Name einer Phyle in Thracien, 

Inser. 2048. K. 
’ s oder ᾿Αρτεμέσιε, m. Friſchlin, 
Mannsn., Beuld Trois inscriptions d’Olympie. K. 
„. Apreuivns, m. 6. des Darius I., Tust. 2,10. ©. 
Αριέμενος. 

᾽Αρτεμεών, ὦνος, m. Friſchlin, Mannen., Anth. 
xV, 2. 

᾿ ήδορος, für Αρτεμίδωρος auf einer Münze 
aus Magneſia, Mion. zıı, 145, au ᾿Αρτεμήδωρος, 


Αρτεμία, f. *Geilyne, Frauenn., Ood. 6, 20, 
1. K. 
᾿Αρτεμιδώρα, f. Frauenn., Luelll. 67 (xı, 101). 
Fem. u: 

’Aprenlbupos, m-Artemisgabe, 1) Syracufaner, 
Pol. 1,8. 2) Knidier, 6. des Theopomp, Strab. 11, 
656, Plut. Caes. 65, App. b. civ. 9, 116. 8) Athener 
(Meliter), Ross Dem, Att. 68. 4) Tberäer, Inser. 
2919, b. 4. 5) Klagomenicr, Inser. 8183. 6) Delpbier, 
Curt. A.D.6.16.20. 7) Antere, Plut. Luc. 15.— Antip. 
ep.v11,467.— x1,897.— Geſandter des Zenon an Thco> 
derich, Malch. Philad. fr. 18. 8) auf Münzen, z. B. aus 
Milet, Smyrne, Chios, Aphrodifias, Mion. 111, 165. 
198. 268. 822. 9) Liympionife aus Tralles, Paus. 6, 
14,2. 10) Schaufpieler, Anth. xıı, 198. 11) Ephefier, 
ὁ γεωγράφος, D. Βία. 8, 11, Streb. 8, 187, 5., Luo. 
philopstr. 21. 22, Ath. δ, 111, d, Schol. ΔΡ. Rh. 8, 
859, 6., A. 12) Alcrandriner, Grammatiler u. Dichter, 
Anth. ıx, 205. xı, 3b, ὁ ᾿Αρισεοφάνειος, Ath. 4, 
182, d, ὅ., od. 6 Weudonpiotoparesog genannt, Ath. 
1,5,b, δ., Suid. 18) aus Daldia (mütterliher Seite), 
Schriftfteller unter Hadrian, fhrich Ὄνειροχρετικα, 
Suid. ©. Fabric. bibl. gr. v,p. 260, 14) aus Ascalon, 
Schriftſt. über Bithynien, St. B. 5. 'doxdiwv. 15) 
aus Tarfos, Gelehrter, Strab. 14, 675. 16) d διαλεκτι- 
χός, fihrich gegen Ehrufippos, D. L. 9, 8, π. 4. 17) 
Künftler aus Tyrus, 6. Des Dienodorus, Inſchr. im Phi⸗ 
fologus 1854 ©. 542. 18) Maler, Martial. 5, 40. 

᾿Αρτέμιον, f. Btauenn. (f. Aorsusc), Inser. 696. 

’ mos, m. Heiling, auch Anaftaflus genannt, 
fpäterer töm. Kaifer, Suid. | 

"Aprepıs, dor. Apranıc, w.f., doch ſteht Aoreuog auch 
auf neuern dor. Inser. od. zweifelhaften wie Inser. Cret. 
2554-2556 u. Anaph. 2481 u. b. Pind. N. 8, 86, ὅ. u. 
Theocr. 2,88, ὅ., gen. «dos, dor. au) seos, Choerob. 
Bekk. 1188 u. Alcm. b. Eust. 1618, 29 u. nad) Ioenn. 
Gr. 245, ıt. Meerm. 662 auch τος, was jedoch Ahrens 
Dial. ı, 118 u. 119 mit Recht bezweifelt, dat. δε (au 
Lesb. Inser. 2172. 2178, doch Inser, Zacynth. 1984 u. 

10* 


148 ᾿Αρτέμιδος 


Anaph. 2481 ετσι), eoc. sv, nur Hom. h. Ven. 16 einmal 
da, in Insor. 1698 4ρτέμιεσιν, νοο."άρτεμε, Od. 20, 
61,8.,0., biaw. auch άρίεμις, Theod. ep.v1,157 u. Phil. 
ep. VI, 240, ρ]ατ. Αρτέμιδες, Phil. Bybl. fr.2,20, (ή), 
wenn nicht etwa orient., wohl wie basahd. Maged, Magd 
d. 1. Die unverlegte Jungfrau, od. Frifch (f. Plat. Cratyl. 
406, b, Et. Μ., Eust, Hom. 1782,28, andere Ableitun⸗ 
gen oder Erklärungen f. in Et. M., Eust. Hom. 82, 88. 
877,44 u.Streb. 14,685), (ή), 1) T. des Zeus u. der Leto, 
Schweſter des Apollo, nad Andern T. der Demeter (Paus. 
8, 8,6) od. bes Dionyfos u. der Sfis (Her. 2, 166), bie 
ewig jungfräuliche (Soph. ΕΙ. 1288) Göttin der Jagd 
(dad. ihr Jagende Gelũbde u. Opfer brachten, Xen. cyn. 
6, 18, Arr. oyn. 88, 2), aud Mondgoͤttin, mit Hekate 
vermiſcht, u.f.w., IL 6. 206, δ., Βου. th. 14, Ilgde. Nach 
Her. 2, 187 --- ὃετ ägypt. Bubaflis d. i. Baſta, δεῖ den 
BHönigiern aber gab es nach Phil. Bybl. fr. 2,20 fleben 
Töchter der Aftarte diefes Namens. — Den Schwur bei 
ihr ſchwuren namentlih die Sungfrauen u. die Jüngs 
linge diefen gegenüber, f. µά τὴν Αρτεμιν ob. δεοὶ 
καὶ Aptsus πατρφα, bei Achill. Tat. 8, 5. 7, Xen. 
Eph. 2, 7, vgl. mit 8, 5 u. Parthen. erot. 9, Theocr. 
Id. 27, 61, Piut. superst. 10. — Einmal braucht jedoch 
auch Ael. n. αυ. 7, 15 ben Schwur ὦ πατρφοι Jeoi καὶ 
᾽άρτεμι λοχεία u. [. w. — Eprichw. wat 9) 7 Περγαία 
᾿άρτέμιες, von Herumfchweifenden, weil die Priefter 
derfelben herumzogen, Diogen. 5, 6 u. die Anmerf. b) 
}αυροπόλας Αρτέμιδος ταχύτερος, Apost. 16, 22. 
2) Srauenn., 9) Sclavin des Plato, D.L. 8, n. 30. Ὁ) 
Inser. 4. 8. 2569. 

, ‚ 1) Ἱερόν, 9) in Attiea, Ptol. 8, 16, 8. 
b) am @ingange des thracifhen Bosporus, Ptol. 5, 1, 
2.5. c)in Euböa, Ptol. 8,15,25. 2) λεµήν, in Korfila, 
Ptol. 8, 2,5. 8) µαντεῖον ᾿Αρίέμιδος, in Arabien, 
Ptol. 6,7, 11. 4) ναός, in Gilicien, Anon. st. mar. m. 
212. 5) πηγή, worin bewahrte Jungfräulichkeit von 
Jungftauen geprüft wurde, Eust. erot. 8, 7. 

᾿ τά, Feſt der Artemis, Heges. 6. Ath. 
7,825,c. 6. ρτεμίεια. 

’ σία (uib. Ar. Lys. 676), ion. in, (ἡ), 1) T. 
des Lygdamis, Königin von Karien, aus Halikarnaß, 
Her. 7, 99. 8, 68—108, d., Ar. a.a.O., Plut. Them. 
14, de Her. mal. 88, Paus. 8, 11, 8, Polyaen. 8, 58, 
1-8. 5. 2) T. des Hekatomnos, Schwefler u. Gem. des 
Könige Maufolus in Karien (852-850 ο, Ehr.). Dem. 
15,11. 27, D. Sie. 16, 86. 45, Strab. 14, 656, Plut. 
x oratt. Isocr. 20, Polyaen. 8, 58, 4, Theop. b. Harp., 
Luc. d. mort. 24, 8, 4. 8) ein erbichteter Name, Ar. 
Thesm. 1200. 

"Apreulesov, (τό), (μῖ, Choerob, 178, f. Lob. path. 
434), Philist. b. St. Β. ᾽Αρτεμίτιον, 1) das Artemit⸗ 
bild, Hyper. 4. Harp. α. v. u. Ath. 4, 168,c. 2) der Are 
temistempel, dab. τὰ Αρτεμίσια, Heges. b. Ath. 7, 
825,c, Plut.qu. rom. 4, Strab. 8, 848, u. zwar ο) zu 
Ephefus, Luc. Icarom, 34, App- Mithr. 28, D. Cass. 
48, 24, Öfter τὸ (τῆς) Αρτέμιδος ἱερόν genannt. Ὁ) 
in Rom, ΑΡΡ. Ὀ. civ. 1, 26. ο) in Deles, Her. 4, 86. d) 
auf dem latonifhen Berge Ifforion, Plut. Ages. 84. 
9) Tempel u. Hain bei Aricia in Latium, Streb. 5, 289. 
240, 6. ns, St. B. f) Landfpige, Kuͤſten⸗ 
Fri u. St. mit Tempel in ἄυΐδα, Magnefta gegenüber, 
berühmt dur das Geetreffen zwiſchen Zerres u. den 
riechen, Her. 7,175 u. ff. δ., Thuc. 8, 54, Plat. legg. 
4,707, ο. Menex. 241,3, Lys. 2, 89, Iso. 4, 90, Dem. 
18, 208. 59, 95, Aeschin. 2,75,4. g) St. u. Tempel 
unweit Mylä in Sieilien, D. Cass. 49, 8, App. b. civ, 


᾿Αρτέμων 


5, 116. h) Berg Arkadiens mit einem Tempel, Paus. 2, 
25, 8. I) Vorgebirge mit Tempel an der kariſchen Seite 
des Meerbufens Glaufus, Βίτοὺ. 15, 661. k) St. u. 
Tempel bei Balfe in Lufitanien, Strab. 8, 159, Inser. 
Acr. b. Goettl,n. 8, f. Abr. Dial. π, 205. 1) Berg u. 
Tempel bei Denoe in Argolis, Apd. 2,5, 2. m) Seſtung 
in Macedonien, Procop. sedif. 4, 8. 

᾿Αρτεμίσιοε, m. (μὲ, Anecd. Craın. 1, 172 u. Lob. 
paral. 168 dazu). dor. au "Apzauizsos, 19. [., u. Ap 
reulrsos, Inscr. Calaur. (Abr. Dial. n, p. 555), Corcyr. 
(1845) u. in Sicilien (Toremuse. xv, 10), fo wie Ap- 
raedv in Ephefus, Kyzitus, Insor. Τ.Π, p. 914— 
924), Lampſakus (ποστ. 8641, b. 49), NRarus (Rhein. 
Muf. N. %. πα, p. 1079), Tenos (Insor. 2888), ja auf 
‘ µισιών (Inser. 2954) mit u.ohne µή»ν, Monat 
(April) in Sparta, Thuc. 5, 19, in Thera, Inser. T. Ἡ, 
p. 1086, in os, Ross Inser. ined. T. 11, p. 60, Eoreyra, 
Inser. 1845, Rhodus, Jenaer Litztg 1842, n. 180, in 
Allen (Plut. Alex. 16) u. [. 19. 6. Hermann bb. über 
griech. Monatsk. in Gätt. Gef. d. Wiſſenſch. S. 149. 

’ τα (wi, Rhisn. δ. St. B.), gen. (ber perſ. 
6ι.) as, f. Streb. 11, 519, ſonſt ης, b. Ptol. ” 
Bra (7), 1) 6ι. in Aſſyrien, nad Ritter |. Kaſt. ned 

nbern Liſſa u. a., Strab. 11,519. 16, 744, Ptol. 6, 1, 
0, leid, Char. mans, Parth. 2. Ew. ᾿Αρτομιτηνόα, 
Strab. 11, 516, St. B. (Apd. b. St. Β. ᾿Αρταμιτηνόε) 
3) St. im ſüdsſtlichen Armenien, Ptol. 5, 18, 21. 8, 
19, 8. 8) St. im wüften Arabien, Ptol. 5, 19, 7. 4) eine 
A επ δε Snfeln, —8 1, 69, Phil. u. re 

.St.B. ἄν. Aprepi od. ᾿Αρτεμιταίοε, St. B. 

᾿Αρτοίτια, n.pl. Artemisfer in Gyrene, Posid. 3. 
Ath. 12,549, f. 


᾿Αρτεμίτιον u, -ο8, ſ. en u. -08. 

’Apreulav, ὠ»ος, m. (Brifchlin od. überh. von 
"4oreuss), Anführer der Juden, D. Cası. 68, 82. 

1. (wie Damer db. δ. mit Hülfe einer 
Gottheit, alfo der Artemis Ruhm erlangend), Ftranenn. 
Inser. 1887. 

“Αρτεμά, οὕς, οἳ, oör, f. (f. Αρτεμις), Brauenn., 
1) Atbenerin, Inscer. 606. 2) aus Teos, Insor. δ141. 
8) aus Smyrna, Inscer. 8228. 8300. 

, νὠνος, τα. Άτα δι, 1) Athener, 9) Dichter 
ber Tragödie, ©. eines Artemon, Bödh Staatsh. 11, 
xx,tab. 9.— ein Dichter u. Zeitgenofle des Ariſtophanes. 
mit dem Bein. d περιπόνηρος, Ar. Ach. 850 u. Schol., 
fon περιφέρητος genannt. — Dichter der Anthologie. 
Anth. 12, 55. 124. b) ®hafelite, Dem. 85, 2---δ0. e) 
PBäanier, Ross Dem. Att. 14. d) ‘Adussus, Inser. 124. 
9) Σβάδης, Inser. 780. 2) Abderit, B. des Protagotas. 
Apd. u. Din. b. Ὀ.1. 9,8, 2.1. 8) Koroneer, Keil Inser. 
boeot. 17119. 4) Klagomenier, 8) Mafehinenbauer 
unter Berikles, ebenfalls mit dem Bein. ὁ περιφόρητος, 
D. Sic. 13, 28, Epbor. b, Piut. Per. 37. Spribw. wat 
"ἀρτέίμω» ὁ περιφόρητος von Leuten, die großen Eifer 
für etwas geigen; denn Artemon war lahm u. lich fi 
zur Beſichtigung der Maſchinen Herumtragen, App- 
prov. 4, 83, Liban, ep. 225. Ὁ) Geſchichtſche. Λε]. n. 
so. 12, 88, Suid. a. ἀρκεῖνος. 5) aus Kaflandıa, 
©rammatiler u. Kritiler, Ath. 12, 515, ο. 15, 694, αν. &., 
Demetr. eloo. 223, Harp. ο. Heldyrostoc. 6) 
mener, Geſchichtſchr. Sohol. Pind. Ol. 3, 16. P. 1,1. 
1. 3, 1, ὃ. 7) Milefter, welcher ὄνεεροκρεσικά ſchrieb, 
Artemid, onirocr. 1, 2. 2, 44, Lust. Τ]. p. 1119, A. 8) 
Prytane von Ephefus, Ίου. 14, 10, 13. 9) Art, Plin. 
28, 1, Galen. — NRhetor, Senec. contr. 1,6. suss. 1, p- 
8,8. — Bildhauer, Plin. 86, 54. — Maler, Plin. 86, 





᾽Αρτεμώνη 


11,40.— Keher, Phot. cod. 158, Theodor. haer. 2, 4. 
- "Zeitgnoffe des Anatreon u. Nebenbubler beffeiben u. 
daher auch d περιφόρητος Dart Anacr, b. Ath. 12, 
Fem. dazu: 
Αρτμάνη, f. uxor, Plaut. Asin, 
,„ m. Name einer Maus, Batrach. 
a. Aehnl.: 


m. »Suchbrod, komiſcher Name 
eines — 8, 6. 
‚fe “Qungleben, wie unfer Jungblut, 


T. dei Amphidamas, M. des Eurpfiheus, = Αντιβία, 
Schol. Π. 19, 116. 


Αρτιβόλην, m. Berfer, 6. des Mazius, --- Αντίβη- 4 


λος, Arr. An. 7, 6, 4. 

‚Aprıyls, Sk in Hisp, dacties, Ptol. 2, 4, 11. 
ὀῦνα, 61. in Aria, Ptol. 6, 17, 6. 
AprucuAtiios Παΐτος, Römer, D. Cass. 64, 14. 

—— m. perfifcher Satrap in Lydien, Xen. An. 


7, 28, 25 
ware, Hesyeh. falſch —— f. Name 
kr Aphrodite Une Urania bei deu Schtben, Her. 4, 59. 
1. Riemen, das ſpaͤtere Rebedos, Streb. 


ds, m. Miemel?), Nebenfl. des Hebros in 
ud Her. 4 
h νι in Indofenthien, Ptol. 7, 1, 56. 
2), St. in der Provinz Paropamifadä, Ptol. 6, 18, 4. 
vos, m. ©. des Darius von deſſen ετβες 
$tau, Her. 7,2 u fl, ="Agsauävns, w.f. 
Αρτόβρῖγα, St. in Bindelicien, Ptol. 2, 18, 2. 
ου, ion. eo, m. 1) B. bes Bagäos, "Ber. 
ν 128. 2) &. des Marbonius, Her. 9, 84, Paus. 9, 
᾿Αρτοξάρης, m. Paphlagonier, Otes. (41, a. 24). 

’ ‚ov,p, nv, b. Her. gen.se, acc. 20, (6), 
1) Μακρόχεερ, ©. des Zerres, Her. 6, 98 (wo manche 
Susg. Aotaf. haben), 7, 106. 151, Plat. Alc. 121, ὃν, 
128 νὰ, Piut. reg. apophth. prooem. u. δ. v., [9 wie Alc. 
81. 3) ἀρτοξέρξης Μεήµω», Plat. vit. 180, doch 
Tg. apophth. =. v., fo wie Pelop. 80 u. frat. am. 5 ſteht 
Αρταξέρξης, w. [., Marm. Par. 

. ο, (ὁ). (f. ρτας), Knäpfer οὐ. "τοῦ, 
θα]. deut * —B6 i. Brepel, 1) K. der Meſſapier, 
Polem. b. Ath. 8, 108, f. u. ff. (Wortſpiel mit ἄρτος. 
Brot), Suid. 2) Vorgebirge von Marmarile, |. Mirſa 
Beret, Anon. st. mar. m. 19. 

N ‚„ m. ©. der Baryfatis, Ctes. (42, b. 
10 


em 


11, να 


. *Brobnager, Paraſit, Plaut. 


as, ev, m. Anführer der Hyrkanier, Xen. 

ον. 5, 8, 88. >_ Führer ber perſiſchen Miethätruppen, 
Xen. An. 4 8,4 

"Aprobäyos, m. ?Brodfreffer, Name einer 
Maus, Batrach. 210. 

"Apröxums, m. Schwiegerfohn bes Darius, Her. 
7,78. 

᾿Αρτύβιος „ 90, m. perfifcher General des Darius 
HyRatpis, Her. 5, 108. 110. 

᾿Αρτύκας, m. R. ber Meber, D. Sic. 2, 82. 

” zes, sdoc,ır, 1. (Wurzen?), St. mit einem 
vun u. einer Quelle der Artemis bei Eust. erot. 8, 6 
u. ff. 


Αρτόλαφ,α, m. (Bolquarb), Phigaler DB. des 
Ariſtodemos, Paus. 8, 27, 11. 


149 


m. Sildemund d. i. Vorſteher od. 
Po der —— Mannsn., Inser. 2888. 
Αρτόρνηρος, Rihtbefen. Et. in Lycien, Ew 


᾿Αρτυμνησεύν 
‚Aprövms, m. K.der Meder, D. Sic. 2, 84. 
’Apruvia ἡ λίμνη, See bei Kygitus, ſpaͤter Ayla 
genannt, St.B.s. ᾽Αϕνεῖον. 
’Aprövrns, ου, m, Heerführer der Paltyer, Her. 


7, 67. 
᾿Αρτυσίλεως, m. Wurzer b. t. ber Speifewürger 
fürs Bolt (f. Ath, 4, 178,0), Deliee, Insor. 158. 
ΛΑ yos, m. Bödmann d. h. der die Böde 
bereitet (jum Opfer), Mannsn. bei den Deliem, Ath, 


’ 178, 8. 
όνη, f. T. des Cyrus, Gem. des Darius 
Boſtaepis Her. 8, 88. 7, 69. 
en ου, m. Heerführer der @Banbarier, Her. 
7,66. u 
‚Apröos, St.in afen, Agasthocl. b, Ath. 1, 80, e. 
᾿Αρτώκης, ου, (6), 8. ver Iberer, App. Mlthr. 103, 
D. ‚Cass. 87, 1u. ff. 
, fe T. des Artabazus, Gem. des Cumenes, 
Arr. An. 7,4, 6. 
"Aorapıos Μάρκος, $reund Gäfars, Plut. Brut, 41, 
— Arzt, Smyrnder, aber römifcher Bürger, Μ. 4ρτ. 
“Ασκληπιάδης, Ίπεςτ. 8285, doch auch bloß Aor. 2108 
u. M. 4ρτ. 867. 
υάνδην, ου, ion. so, (ὁ), perfifcher Statthalter in 
Aegypten unter Rambufes, Her. 4, 166 — 200 u. ff., ὅ., 
Polysen. 7, 2,7 (ν. Ἱ. Ὀρνάνδρου). 84. 8, 47, Anon. 
de mull. bello clar. 10. Ad). davon Αρνανθικός, Her. 


4, 166. 
νε, m. (?), Name auf einer larifchen Muͤnze, 
Mion. 8. νι, 606. 
"Aotßas, αντος, (ἄρῦ), m. Kennen), VPhonicier 
aus Eidon, Od. 16, 426. ©. d. Flgde 
ου, ᾳ, τ. Paus. 1, 11,1 u. Curt. Inser. Att, 
1ν͵ p.13 ἀρύββας, vol. ἀρύμβας, αι. KR. von Epirus, 
6. Aleetae I., Plut. Pyrrh. 1 u. Pans. a. a. O. Harp., 
Sui 


—* τὸ ἐθνικὸν ᾿Αρόββας, Alem. b. St. B. 
’Aptuvis, acc. , {. T. de6 iydifchen Königs Alys 
attee, Her. 1, 74. 
ανδα, et in Lycien, Schol. Pind. Ol. 7, 88, 
Capit. ὃ. St. B. Gw. 'Αρνκανδεύς, Agatharch. b. Ath. 
rapie € im Orbiete Karth 
’ t. im Orbiete Karthagos, Scyl. 111. 
"Apönaybos ἡ Ὀρύμαγδος, m. δή. in Gilicien, |. 
Direl⸗Ondaſi, —* 6,8, 8 - 
— ov, m., ſ. A Bas, K. der Moloffer, ©. 
Alcetas L., D. Sic. 16, 72. 1, 88. — Oheim, nach Plut. 
Alex. 2. Bruder ber Oiympiae— der Gemahlin Philipps. 
Dem. 1, 18 u. Schol. 
λΑρύμνιον, τό, — hneweg?), Gebirge in Achaja, 
Schol. Od. 6, 96. 
--Ρύπες, ο. 4ρυψ, Volkeſtamm in Achaja, 
Pherec. in "Et, M. 150, Theogn. Cram. A. Ο. 2, 98, 
Herdn. b. St. B.— Ihre Stadt ’Aptern, St.B., wo falſch 
iv ‚Alyunıp dabei ſteht. 
verratos,m.(ähnl.2öffler. = dungen ol dvap- 
ῥοφοῦντες, Hesych.), Moloffer, οἱ περὶ A —— 
D. Sic. 18, u 


᾿Αρόσης 


f. Schlepp, ἄρνονς- εἷἶλκον, Hesych., 
f. Lob. rhem. p. 206), Schiffsname, Att. Seew. 11, d, 
16. 
"Apdons, m. ©. des Holophernes, D. Βίο. δΙ, 38. 





150 ᾿Αρύστας 


’Aptoras, m. Kelle, ein Arkadier, Xen. Απ. 7, 8, 
98, Ath. 4, 151, b. | 

Ἂρντος, m. Ziche. Pythagorter aus Metapont, 
Iambl. v. Pyth. 86. (Bon Lob. path. 888 begweifelt.) 
zo pubon, m. (Löffler, Schlürfer), Thespier, Inscer. 


᾿Αρνώτης, ὄνομα κύριον, Suid. 

λα ας, {. Flecken in Judãa, Ios. b. [αἆ. 8, 8, ὅ. 
Αρ αξάδ ‚ b.Ios, 1, 6, 4 ᾿Αρφαξάδηε, m. ©. des 
Sem, loann. Antäoch. fr. 2, 16, N. T. Luc. 8,86. Nach 
ihm δίεβεα bie ράσα Ghaldärr ᾿Αρφαξαδαῖοι, Ios. 
1,6, 4. 

7 Apxapı, sac, u Küftenfl. in Kolchis, Arr. per. 

9 “ 

"Apxäyabos, (0), ="Ayadapyor, "Waltgut, 
Gottwald, 1) ©. des Agatholles in Eyracus, D. 8ίο, 
20, 11---68. Seine Leute οἱ περὶ τὸν ’Aoy., ebend. 61. 
2) ©. des Ῥοτ., Entel des Agatbolles, D. Sic, 21, 28. 
8) ein Haluntier, Οἷς, Verr. 4, 28, bl. 4) 6. des Lyſa⸗ 
nias, Arzıin Rom, Plin. 29, 6. 

᾿Αρχάγγελος, m. Erzengel, ein Epigr. auf feinen 
Tempel in Vothreptos, Anth. 1,9, Ueberfchr. 

᾿Αρχαγέτας, m. (*Stautsgründer), 1) Bein, 
des Acsculap gu Tithorea, Faus. 10, 82, 13. 2) Heroon 
befielben ὁ ᾽Αρχαγέτης, Inser. 1782. 

᾿Αρχαγόραφ,ου, m. Mebold d.i, in der Mahal 
(eoncio) waltend, 1) ©. der Niobe, Hellan. in Schol, 
Eur. Phoen. 162. 2) ein Argiver, Xen. An. 4, 2,18. 
17. 8) 6. des Theobotus, Schuler des Protagoras, D. L. 
9, 8,n. 5. 4) Delphier, ‚Inser. 1840. 

"Apxdöns, f. Aroud'n. 

᾿Αρχάης, m, ber bzitte Hirtenfönig in Aegypten, 
Schol. Plat. Tim. 12, 8. 

᾿Αρχαιάναξ, ακτος, m. Ulrich d. i. von Alters 
(Erbſchaft) Her reich οὗ. gewaltig, Mitylenäer, Strah. 
18, 699, Draco 18 u. 51. (Richtiger ἀρχεάναξ, f. Lob. 
Ραγα]. 276.) 

"Apxatxapos, m. Oldmann, Name der Wahrſager 


16 


bei ben Wosporanern, Strab. 16, 762. 


Apxalveros, m. Eimer = Altmar, Philoſoph bei 
Phot. cod. 167. 

’Apxassyovos, m. Ahn, Mannan., Suid. 

᾿Αρχαιόπολις,{. Altſtadt, 1) Hauptfladt der Lagier 
in Kolchit, Agsath. hist, 3, 5.8, d., Procop. b. Goth. 4, 
13. — (Nov. 28. K.) 2) &t. in Lydien, Plin. 5, 81. 

᾿Αρχαλεύς, το. Walther, 6. des Phoͤnix, Gründer 
don Gadetira, Claud. Iul. in Et. M. 219. 

"Apxalka, St.in Kappadocien. Ptol. 5, 6, 15. 

"Apxavöpis, f. Srauenname aus Kopä, Keil Inser. 
hoeot. ıx, 1, u. böot. Inſcht. in Ephem. archseol. N. 
805. K. Fem. gu: 

"Apxavöpos, m. Woltmann, 1) ©. (od. Ente) 
des Ahaus aus Ῥδίδία, Schwirgerfohn des Danaos, 
Her. 2,98, Paus. 2, 6,5. 7,1,6. 2) 6. des Ataflos, 
Schol. Il, 24, 488. 8) Athener (Eleufinier), Inser. 10 
in Meier ind. schol. 1851. 4) Eorcyräer, In«cr. 1846. 

᾿Αρχάνδρον πόλις, f., b. St. B. "Apxavbpoimwoius, 
*Moltmannftadt, Et. in Unterägypten am Ril, Her. 
2,97 u. ff. Ew. Αρχανδροπολίτης, St. Β. 

’Apxdmeros, m. Brätorianerhauptmann unter Nar⸗ 
fäus, Petr, Patr. fr. 14 (ed. Müll. ıv,189). 

"ΆἈρχας, m. Walte, Athener, Mion. 11, 125. Bol. 
άρχης. 

Αρχεάδηε, m. Walz (0. i. Waltes), Mannsname, 
Asclepiad. 11 (χ11, 153). 
᾿Αρχεανακτίδης, m. Ulriche, f. Aorasuvaf, 


᾿Αρχελάα 


Mannsn., Schol. Nic. Th. 618; — Αθχεανακτίδαι, 
Name der Könige im eimmerifchen Bosporus, D. Sic. 12, 
81, ν.]. Apyasar. Uchnl.: 

᾿Αρχαάνασσα, f. Ulrike, Hetite des Plato aus Kole⸗ 
phon, Plat. ep. (28) δ. Ath.13, 589,0 u. D.L.R,n.23. 

᾿Αρχέαε, m. Walte, Tanagrier, Inser. 1842, 

᾿Αρχεβάτης, m. (Vorreiter, eigtl. erſter Beſteiger), 
6. des Xyfaon, Apd. 8, 8, 1. 

᾿Ἀρχεβιάδηε, ου, (6), Erftlings, Athener, 1) δι. 
ποῇε des jüngern Alcibiades, And. 1, 18, Lys. 14, 27 u. 
fr. b. D. Hal. de Isae. 10. 2) Haläcr, Dem. δ4,7. 81.84. 
8) Lamptrer, Dem. 52, 8—29. 

᾿Αρχέβιος, m. Erftling, εἰρή. Erſtleben. 1) Athe⸗ 
ner, 9) Dem. 24, 11. b) Peirder, Inser. 418. c) Lamp: 
trer, Att. Seew. 1,0. 10. 2) Jeldhert von Heraklea, Po- 
Iyaen. 5, 89. 8) Bysantiner, Dem. 20, 60. 38, 189. 
4) Eretrier, Inser. 3266. 
. ᾿Αρχεβούλα, f. Waldrats, Frautun., Inscr. 1744. 

em. ju: 

᾿Αρχέβουλον, ου, (6), Wallroth, ahd. Waltrat 
d. i. im Mathe waltend, 1) Mannsn., Ath. 11, 502,d. 
2) Dichter aus Theben od. nad Suid. ο. Εὐφορέων aut 
Iherä, Hephaest. ©. Meineke Euphor. 10 u. Anal. 
Alex. p. 7.— Adj. davon ᾿Αρχεβούλαον μέτρο», Dio- 
gen. prov. prooem. p. 179. 

Αρχ. 5, αντος, m. Siebold, ahd. Silamalt, 
Athener, Inscer. 169. Unagyrafter, Dem. 9δ, 14. 

᾿ ‚m. Leuthold d.i im Volle waltent, 
1) Xetolier, Pol. 20, 9, Plut. Aem. Paul. 28; οἳ περὶ 
τὸν Apy., Pol. 18, 4. 2) @leer, Olympionife, Paus. 
6, 1, 3. 8) Uthener, Isae. 7, 7.18. 4) ein Truppen 
führer Philipps, Αα]. v.h. 14,48. 5) Phokeer, Bödh 
©taatsh. 1, XX, tab. 9. Dor. —"4o πό nuog. 

᾿Αρχεδημίδηε, ου, m. Leutholds, Athener, Ur 
&on Οἱ. 79, 1, B. Hal. 9, 61,D. Sie. 11, 70. Bon: 

᾿Αρχέδημοε, m.=="Aoytdanoc, 1) Athener, «) 
atbenifcher Stastemann mit dem Bein. ὁ γλάµω», 
Xen. Heli. 1, 7,2, Ar. Ren. 417. 588, Ly». 14,25. b) 
ὁ Πήληξ, Thebanerfteund, Aeschin.8, 189, Ken. Mem. 
2,9. ο) Anaphlyſtier, Dem. 60, 17. — Athmoner, Inscr. 
555. — Pittheus, Att. Seew. x,d. 45. — “«ὕρίδης, 
11, 28. — Acherdufier, Ross Dem. Att. 5. — Xegilier. 
83. — Anderer, Dem. 46, 70. 2) Xetolier. ſ. Αρχέδαµος 
u.’Aoxldauos, Plut. Philop. et Tit. comp. 2. 8) Stoi- 
ter aus Tarfos, Strab. 14, 674, 8.Emp. οὖν. dogm. 
6,78, Plut. comm. not. 41, D.L. 7, 1,n.38—68; ol 
περὶ 4ρχ., D.L.7, 1, π. 468. 51. 4) ein Rhetor, Demetr. 
eloc. 84. 5) einer, den Archytas an Plato abfendet. Plut. 
Dion. 18, Plat. ep. 2, 810, b. 8, 819, a. (ep. 7, 389, 8 
u. 849, ο ᾿Αρχίδ.), 6) ein Epheſier, Mion. 8. νι, 120. 

᾿Αρχεδίκη, f. Ottilie, f.d. Blgbe, 1) T. det Do 
haus, Marm. Par. 2) T. des Hippias in Athen, Simon. 
b. Thuc. 6, 59. 3) M. des Alcuas, Königs von Theſſa⸗ 
Yien, Plut. frat. am. 21. 4) Setäre aus Naufratis, Ael. 
w.h. 12, 68, Ath. 18,596, d. Fem. zu: 

᾿Αρχέδικοα, πι. Dttofar. — Otgar 8, I. Erbbefiket, 
f. ἀρχεδίκης im Lex., 1) ©. des Herafles, Apd. 2,7, 
8. 2) Athener, Athmoneus, Inser. 555. — ein Dicker 
der neuern Komödie, Pol.12, . Ath.7, 292, κ —* 

εκ Φ, ους, m. Wöltert, ahd. Walthart, 
—8 oT 4, 6,n. 18. — Knidier, Mion. 9. VI. 
481. 

AAXOG, as, m. Walther, Thespler, Keil Inser. 
boeot. xIx, 1. Dazu: 

’Apycda, f. Frauenn. aus Gorones, Keil Inser. 
boeot. ΣΧΣΙΣ, b. 





᾿Αρχε[λ]άδης 


Αρχάλ]άδης, ου, (Walters), Athener, 4λω- 
πίχευς, Insor. 19 in Meier ind. schol. 1851. 

"Apxekate, έδος, f. 1) Brauenn., fem. zu Αρχέλαος, 
(tuitgarb), Parthen. b. Hephaest. 1, 8, p-.9. 2) ein 
Dt (κώμη) in Baläftina, Ptol. 5, 16, 7, Ios. 17,13, 1. 
18, 2,2. 8) Ort in Kappadocien, Ptol. 5, 6, 14, |. 


Alſerai. 

Ἀρχέλαοι, m. Dietriche d. i. Volleherren, eine ber 
fichoniſchen Phylen, Her. 5, 68. 

᾿Αρχέλαον, ου, dor. ©, (6), Dietrich d. i. im Volle 
mädtig, 1) ein Herallide, 6. bes Temenus, ber nad 
Nacedonien Ποῦ, Hyg- f. 219. — Drama des Euripides 
mil feinem Namen, Strab. 5, 221, Agath. de mar. τοὺς. 
8. 2) 6. des Aegyptue, Apd. 2,1, 5. 8) ©. des myceni⸗ 
[hen Königs Elektrvon, Apd. 2,4, 5. 4) 6. des Mäane 
berin Aften, Piut. βαν. 9, 1. 5) ©. des Benthilos, Enkel 
μὴ Oreſt, Strab. 18, 582. 6) ©. des Agefilaos, K. von 
Eyarts, D. Sio. 7,6, Plut. Lyc. 5, Paus. 3, 2,6. 7) 
6. des Perdiflas, K. von Macebonien, ald Freund ber 
Gelehrten belannt, Thuc. 2, 100, And. 2, 11, Plat. Alc. 
2,141,d. Gorg. 470, d, ö., Arist. pol. 5, 8,11. 18,9. 
— Antiſthence ſchrieb einen Dialog unter feinem Nas 
men, Ath. 5, 220,d. 8) Bormund des Orefled, — Aerd⸗ 
pus, cod. δ. Porph. Tyr. fr. 1. 9) ©. des Theoborus, 
Etruteg von Sufa, Satrap von Mefopotamien, Arr. An. 
8,16, 9, Dexipp. in Phot, cod. 82. 10) ©. des Andros 
Mus, Befehlshaber über Aornus, Arr. An. 8, 29,1, — 
über Tyrus (Mocebonier), D. Sie. 18, 87. 11) Selbberr 
des Demetrius, D. Sic, 19,.100, — des Antigonus, 
Plut. Arat. 22 u. ff., Polysen. 6, 5. 12) $eldherr des 
Mithridates, Kappadocier. Plut. Mar. 84. SylL 11—24. 
Lue. 9, δ., Paus. 1, 20, 5, D. Case. fr. 105, Polyaen. 8, 
9,2, App. Mithr. 17, δ., X. 18) ©. des Vor., Priefter 
ία ΘδΗίπ in Romana, Strab. 17, 796, App. Mithr. 
114, D. Cass. 89, 67. 14) 6. des Bor., cbenfalle Prie⸗ 
Rergu Romana, Strab. 12, 568, App. Mithr. 121. 15) 
6. des Ῥοτ., K. von Kappadecien, u. f. w., Strab. 12, 
584-565. 14, 671, Ios, 16. 1---10, Plut. Anton. 61, 
D. Cass. 49, 82. 51, 2. 16) Gemahl der Berenice in 
Argypten, Großvater des Vor. Piut. Anton. ὃ, los. 
14,6, 2. 17) &. des Könige Herodes von Jubäe u. 
Cohn von biefem wieder, Nic. Damasc. fr. 95, b, 
los. arch. 17, 1—18. b. Ind. 1, 28— 88. 2, 1—7, 
D. Case. δ4, 9, N. T. Μαι. 2, 22. 18) 66. bes Maga⸗- 
tatus, Ios. b. Iud. 6, 4, 2. —’lovAsos, ©. des Ghalcias, 
Ios. arch. 19, 9,1. 90, 7, u.ff. c.Ap. 1,9. — Gefchäftes 
führer des Archelaus in Rom, Ios. 17, 8, 2. 19) Rho⸗ 
tier, App. b. civ. 4, 67. 20) Dymäer, Befehlshaber 
über die Miethstruppen in Syracus, Theop. b. St. B. ο. 
4ύμη. 21) Feldhert ber Herakleoten, Mas. von Parthen. 
erot. 7. 22) Kaufmann aus Delos, Plut. Syll. 22. 28) 
Athener, Kydatbenäer, Dem. 59, 128. 24) Orchome⸗ 
nur. Keil Inser. boeot. 111, 82. 25) Deiphier, Inser. 
1695, Cart. A.D. 7. 20, d. 26) ὁ φυσικός, Philoſoph 
aus Athen ad. Milet, Lehrer des Sokrates, Arist. rhet. 
2,23, Strab. 14, 645, Plut. plac. phil.1,8, 12. de prim. 
frigid. 21, δ., Luc. macr. 20, D,L.2,4, ὅ., S. Emp. 
siv. dogm. 1, 14. 8, 860, 9. 27) Gherfonefite, ein 
Tibter der Anthologie, Απ, Plan. 4, 120. app. 12, 
f. Iecobs Antb. 18,856, u. ber Naturerfcheinungen, D. 
L. 2, 4, n. 4, Plut. Cim. 4, Ath.9, 409, c, ὅ., A. 28) 
Schriftſt. d χωρογράφος, D.L. 2,4,n.4, Αθ]. η. an. 
2,7, Plot. duv. 1, 5, 6. A. 29) ein Rhetor, τεχ»ογρά- 
σος, D.L. 2, 4,n.4. 80) ein tragifcher Schaufpieler, 
Lue. hist. 1. 81) ein Kithariſtes aus Milet, Ath. 1, 19, 
b, — Vater des jüngeın Kadmus aus Mile, Suid. s. 


151 


Kaduos. 82) ein Tänzer bei Antiochus, Heges. 6. 
Ath. 1,19,c. 83) Künftler aus Priene, der die Apotheofe 
Homers gebildet bat, Müller Dentm. d. K. Th. 1, R. 
742.K. Bol. uod) Fabric. bibl. gr. 11, 662. 84) Ort in 
Bhotis, Plut. Syll. 17. 

᾿Αρχέλαν, ab, bot. = ᾿Αρχίλαος, Leske n. 87, 
bezweifelt von Ahr. Dial. 11, 522. ©. Inscer. 106. 

᾿ Χάλεως, gen. εὼ, voc. 806 (Antiph. ep. x, 17), 
ion. = άρχέλαος, m. 1)R. von Lacedãmon, Her.7,204. 
2) K. von Macebonien, Hermes. b. Ath. 18, 598,d, 
ep. ἀδ.σαι,δι. 8) Andere, Diosc. ερ. VII, 167, Antiph. 
ep. 4. a. O., Soph. eleg. ed. Bergk. 

᾿Αρχελίδηε, d— λόφος, Hügel bei Haliartus, Piut, 
Pyth. orao. 27. 6. Ὀρχαλίδης. 

᾿Αρχέλοχοε, m. Hauptmann, 1) 6. des Antenor, 
ein Troer, 11.2, 828. 12, 100, 5. &. ᾽Αρχίλοχος. 2) 
ein Anderer, ep. ἆδ. Anth. Plan. 4, 256. 

᾿Αρχεμάνηε, ους, m., [. Μάνης, Dannen., Nicet. 
Eugen. 6, 889. 

’Apxipaxos, m. Baldbott (patu = Kampf), 1) 
6. des Heralles, Apd.2,7,8. 2) 6. des Briamus, Apd. 
8, 12,5. 8) Athener, Ross Dem. Att, 188, wie im Rh. 
Muſ. N. J. 11, p.205. 4) Böotier, Inser. 1570. 5) Ge⸗ 
fhichtfchreiber aus Gubda, Strab. 10, 466, Piut. Is. et 
Os. 27, Ath. 6, 264,9, u. Örammatiler, Schol. ΑΡ. Rh. 
4,262, 9. ©. Müll. hist. fr. τν, 814 u. ff. 6) Pythago⸗ 
τες aus Tarent, Iambl. v. Pyth. 86. 

᾿Αρχέμβροτοε, m. Leuthold, B. des Tyrtäus, 
Buid. s. Τυρταῖος. 

᾿Αρχεμηνίδας, m. Grimwalt (Grimaldo), Aſty⸗ 
paläer, Inser. 2490. 

᾿Αρχόμοροε, ου, ep. 00, m. Borbote (f. Αρά. 6, 
6,4), S. des Lycurg u. der Eurydice in Arkadien, dem 
zu Ehren die nemeifhen Spiele eingefegt wurben, Apd. 
1, 9, 14, ep. &d. τα, 857 u. 111, 10, Luc. salt. 44, Paus. 
8,48, 2,9. 

᾿Αρχενανίδαν, m. Böotier, Iaser. 1571 (Keil Inser. 
boeot, 41 möchte lieber ἀρχιδαµέδας). Achn.: 

᾿Αρχεαύτης, εω, m Booimann, Mannen., 
Simonid. 86 (XII, 26). 

"Apxtveus, co, m. Rheber,. Athener, Schifförheber, 
Lys. 12, 16. — @elbverleiber. Dem. 29, 58. 50. 18. 28. 
— Inscr. 22. — Schiffsbaumeifter, Att. Scew. p. 96. 

᾿Αρχενηΐδηε, m. Rheders, Schiffsbaumeifter in 
Athen, At. Scew. p. 95.. 

"Apxivıxos, m. Siebolb,. athen. Schiffsbaumeifter, 
ση. Seew. p. 96. 

"Apxevvos, m. V. bes Bubalos, Künftler, ber zuerſt 
die Nite beflügelt bildete, Caryst. in Schol. Ar. Av. 574. 
(Richtiger Aprsouos, Hauptftüße.) 

"Apxevoulöns, m. Ewalds, Athener, ©. des Ar⸗ 
dhetamas, Anagyrafter, Dem. 85, 14. — Thriafier, ©. 
bes Straton, ebend. 84. 

᾿Αρχένομοε, m. Ewald, Uthener, Ar. Ran. 1507. 

᾿Αρχέπολια,ιδος, m. Burmeifter (f. Plat. Cratyl. 
894, ο), Athener, Beiräer, Dem. 58, 20.— aus ber ετεώ. 
theiſchen Bhyle, Insor. 165. — Ifäus Mede über bie Erb⸗ 
fchaft des Archep., Isae. fr. 8 ed. Bait. Saupp. IL, p. 229. 

’Apxewrökepos, ov, m. Weigold, 1) 6. des Iphi⸗ 
tus, Wagenlentler des Sektor, II. 8,128. 812. 2) Lace⸗ 
bämonier, Ar. Equ. 794. 8) Athener (Αγρυλῆθε»), 
6. bes Sippodamos, Parteigenofle bes Antiphon, Lys. 
12, 67, Plut. x oratt. Antiph. 10 u. 24. — Er u. feine 
Bartei: οἱ περὶ ᾽Αθχεπτόλεμον, Antiph. vit. 

᾿Αρχέπτολια, m. = Aoyrinoiss, ©. des Themiſto⸗ 
les, Plut. Them. 32. 


΄ 


᾿Αρχέπτολις 





152 Apxepuoc 


Apxeppos, ſ. 4ρχεννος u. vgl. Meineke poet. 
ολο]. Ρ. 98 u.%. 

᾿Αρχεσίλαν, a (ν.]. ᾿Αρκεσίλας), m. Dietri, 
Mannen., Inser. 2. 166. 206. ©. Keilonom. p. 48. 

"Apyerıs, f. * Beginnern, Thracierin, Inser. 
854. 

’ , Adj. von ᾽Αργέστρατος, Buid. 

᾽Αρχοστράτη, f. Srauenn., Insor. 156 wie im Rh. 
Muf. δὲ. 5.11, p. 204. Fem. zu ᾽Αρχέστρατος. 

Αρχεστρατίδης, ου, ion.ew, m. Walthers, 1) 
Samier, Her.9,90. 2) Uthener, Archon (577 v. Chr.), D. 
Hal. 4, 1. — Antläger von Alcibiades d. j. Lys. 14, 8. 
16, 12. — Einer, gegen welchen Syperibes eine Rebe ge⸗ 
balten, Harp., δ., A., f. Hyp. fr. 9 ed. Bait. Saupp. 
1, 288. 

’Apytorparos, m. Walther, 1) Lolser, V. bes 
Agefidamus, Pind. OL 11 (10), 2. 120. 2) Athener, ©. 
des Lykomedes, Phrearrhier, Feldherr der Athener im 
peloponn. Kriege, Thuc. 1,657, Xen. Hell. 1,5, 16. 2, 
2,15, Lys. 21, 8. — Erbe tes Plate, D.L. 8, n.80.— 
B. des Shärcas, Thuc. 8, 74. — dramatifcher Dichter u. 
Einüber eines Chors in Athen zur Zeit bes peloponn. 
Kriegs, Plut. Arist. 1. Αἷο, 16, Tbeophr. δ. Piut. 
Lys. 19, Eupol. in Schal. Il. 10, 252. — Staatsmann 
zur Zeit des Demofthenes, Plut. Phoc. 88. — Wechsler, 
Iso. 17,48, Dem. 86, 4848. — Einer, gegen welchen 
Dinar eine Rede ſchrieb, D. Hal. de Din. 12, Harp. 9. 
ἀποψηφίζονταν. — Wahrfager, den bie Komiler ver⸗ 
fpottet, Ael.v.h.10,6, Pol. δ. Ath. 12, 652, ο, Eust. 
1288, 44. — Kritons Sohn, Αλωπεκῆθεν, At. Seew. 
Iv, h, 27. — "Augpstgonäsev, XVII, a, 98. — Γαρ- 
γήττεος, II, 16. — Andere: Ross Dem. Att. 9. - B. des 
Korybeus, Zenob. 4, 59. 2) Sicilier (Syracyfaner ob. 
Geloer), Dichter, 6 ὀψοδαίσδαλος, Ath. 8, 101, b. 105, 
e, od. ὁ Φειπνολόγος, Ath. 1, 29.0, auch 5 πυθα- 
yopıxös di ἐγκράτεια», Ath. 7,288, a, fihrieb ein 
Bericht γαστρολογία, ἡδυπάθενα ob. δευπνολογία, 
ὀψοποεῖα, γαστρονομία, Ath. 1, 4, ο. 7, 278, 8, 
Clearch. δ. Ath. 10, 467, ο. ὅ. 8) Dichter, der nad 
Alexander d. Gr. lebte, Plut. Alex. fort. 2, 1. 4) 
Schriftt. über Flötenfpieler, Ath. 14, 684, d. 5) Andere, 
Anth. τι, 178. — αι, 86. — xıı, 140. — Inser. 110. 
169. 172. 211. 289. 

᾿Αρχέτῖμοε, m. Ehrhold, 1) Korinthier, ©. des 
Eurytimus, Feldherr, Thuc. 1, 29. 2) Syrakufaner, 
Geſchichtſcht. D. L. 1, 1, 5. 14. 

Apxdrios, m. Walter, ein Rutuler, Virg. Aen. 
12,459. Dav. ähnl.: 

᾿Αρχετίων, m. Athener, Dem. 21, 184. (6. Lob. 
path. 890. n. 16.) 

Ἀρχεφῶν, ὤντος, m. Dtbert d. {, von Erbe (Ans 
fange an) glängend, 1) Athener, über deſſen Erbſchaft 
Dinarch eine Rede gehalten, D. Hal. de Din. 12. 2) Pas 
taftt, Mach. u. Cratin. b. Ath. 6, 244, b. 11, 469, ο. 

"Αρχη, f. (Erſtling), Brauenn., Inscr. Orelli n. 
4861 u. 4882, K. Bel Orph. h. prooem. 42 ift ᾽αρχή, 
Beginn, u. beiHyg. 148 if Archia eine Tochter des 
Dieanus u. Sem. des Inachus. 

ηγένηε, m. Adelung, Mannön., Ross Inser. 
ined.n. 147, 10. ) 

᾿Αρχηγέτης, dor. (Pind. u. Paus. 10, 82, 12 
᾿Αρχαγέταε, ın. ahd. Kunimund d. i der Geſchlechte⸗ 
sorftand od. Yührer, 1) Bein. des Apollo, Pind. P. 6, 
80, Thuc. 6,8, Paus. 1,42,5. 2) Bein. des Aeſculap 
in Phocis, Paus. 10, 82, 12. 8) Bein, der Könige von 
Sparta, Plut. Ly c. 6. 


Apxioc 


᾿Αρχήδιος, πι. (?) S. bes Tegeates, Paus. 8, 58,4. 

᾿Αρχήλενκοε, m. (?) Name auf einer Münze aus 
Kyyitus, Mion. Ir, 589. 

᾿ΑἈρχῆνοε, m. Rame auf einer dyrrhachiſchen Müng, 
Mion. 11,43. Bgl.’Aezivoc. 

᾿Αρχήνωρ, epos, m. Dbermann, ©. der 911981, 
Hellan. in Schol. Eur. Phoen. 162, Hyg.f. 11. 

"Apxns, m. Athener, Mion. 9. 11, 561. δή 
4 [ 

Αρ . "don. " 

hen, 0a), Walters, 1) Ὁδοιίε, Enkel 
des Blutarh, Marin. Procl, 13 -- 29, δ. 2) Name auf 
einer ambracifchen Dlünze, Mion. 8. 111, 805. 8) Spar: 
taner, Inser. 1248. 4) Delphier, Curt. A. D. 57, 5) 
Anderer, Damasc. v. Isid. 222, Suid. Aehnl. 

᾿Αρχιάδης, ου, (d), Athener, Ὀτρυνεύς, ©. ii 
Euthymachus, Dem. 44, 23—18. 

᾿Αρχιάλας, m. (Sewalb?), Erzieher des Baris, 
Porph. in Sehol. IL 8, 825. 

᾿Αρχιάναξ, axsoc,m. Ulrich, d. i. von Erbe (An 
fange) an mächtig, Mannen., Posidip. 18 (ντι, 170). 

"Apxıävarea, f. Ulrike, Brauenn. auf einer Grab» 
elle aus Athen, in der A9nva vom 11. Auguſt 1860, Κ. 

’Apxlapos, m. (d. i. -Fspog), eigtl."Dberprieker, 
ihn. Brobft, Orchomenier, Insor. 1569, f. Κεῖ οι. 
p. 76 u. ‚247. . 

᾿Αρχίας, (b. Theoer. 28, 17 gweifolbig), οὐ, q, 
voo. ὦ Αρχία (Plut. Dem. 29), (6), ion. (Her. 8, 
65, Arr. Ind. 27. 28. 84) ᾿Αρχίηε, ἴεω, ῃ, 
u. f.w., (6), Walter, 1) ein Knabe (Kalydonier). 
den Herkules töbtete, Hellan. b. Ath. 9, 410, f. 2) 
Korinthier, a) Heraflive aus Korinth, Gründer von 
Spyracus, Thuc. 6, 8, D. Sic. 8, 10, Antioch. & 
Strab. 6, 262, Arist. b. Strab. 8, 880, Paus. 5, 7, 3, 
Theoct. a. 4. D., Scymn. 279, Ath. 4, 167, d, Pit. 
amat. narr. 2, 9. db) Säiffsbaumeifter des Hier, 
Ath. 6, 206, f. 8) Spartaner, Her. 8, 55. — Enkel def» 
felben, ebenb. 4) Athener, a) ἄτόοι Ol. 90, 2, D. Sie. 
12,78. b) Archon Οἱ. 108, 8 (846), D. Sic. 16, 59, D. 
Hal. de Din. 11. de Dem. et Arist. 10, Harp. s, dıa- 
vos. ο) ein Hierophant, Dem. 59, 116 ı fi. 
Plut. Ρο]. 10. gen. Socr. 80. d) Gholarger, Dem. 33, 
40. e) ©. eines Kriton. Ἑστιανόθεν, Inser. 105. N) 
ερηγαύς, Inser. 122. g) Toreute, Inser. 150. b) 
Priefter des Serapis, Meier ind. schol. 1861, n. 29. — 
ebend. n. 48. i) Herr der Φειᾶτε Nais, Lys. b. Ath. 18, 
592, c. 5) Bbotier, a) thebanifcher Polemarch, Xen. 
Hell. 5, 4, 2, Plut. qu. symp. 1, 8, 5. Pel. 5—11, ὃ. 
Ages. 24. — Berfon des Gefprächs in Piut. gen. Soer. 
11. 60, Κ. Er u. die andern Polemarchen, deren Haupt 
er war, ol περὶ Αρχίαν πολέμαρχοι, Xen. Hell 5, 
4,2, dab. οἳ περὶ Aeylar, Xen. Hell.7, 8,7, Επι. 
Pel. 6. 7. 9. de gen. Soer. I. b) anderer Thebaner, 
Arist. polit. 5, 5, 10. ο) Tanagräer, Inser. 902. 1570. 
4) Kopäer, 1574. e) Thespier, 1604. f) Koroneer, Keil 
Inser. boeot. 171, h. g) Έεβαδεετ, xıır, Ὁ (ο Αγίας). 
6) Arkadier, D.L. 4, 6, n. 12. 7) Sicilier, ο) SHpblär, 
Anth. app. 872. b) Kamariner, Thuc. 4, 25. 8) Maus 
donier, Befehlshaber zur See unter Alerander t. &r. 
Arr. An. 7, 20, 7. Ind. 18, 8 (hier ᾽Αρχίας, font 
Αρχίης, f. die Stellen oben). 9) Thurier, Feldhen 
unter Demetrius u. Antipatrus, mit d. Bein. ὁ Φυγαδο- 
Φήρας, Schüler des Lakritos, nad} Plut. Dem. 29 früßer 
Schaufpieler, Strab. 8,874, Plut. Dem. 23. 39. 38. x 
oratt. s. Demosth. 42 u. Hyper. 11, Ρασα. 1, 8, 5. 
Luc. Dem. enc. 28, u. viell auch Pol. 88, 8. — οἳ περὶ 





᾿Αρχίατρος 


τὸν Αρχίαν, D. Sic. 81,26, Piut. Dem. 80. 10) ©. 
det Hrikähmus in Pergamum, Paus. 3, 26, 8. 11) 
Dichter aus Antiodhia in Syrien, Cio, pro Archis, Is- 
cobs Anth. xırı, 858. — Bpzantier, Anth. γι, 278. — 
Nitylender, Υπ, 696. 1x, 19. 880. — ὁ weustepog, IX, 
91.x, 10. 12) Vater eines Periklet, ep. ad. vır, 838. 
19) Aetolier, Inser. 2919, b. 14) auf Münzen ans 
Swyrna, Knidus, Kos u. Rthodus, Mion. σα, 198. 
842.402. 8. νι, 591. 

᾿Αρχίατρος, m. Oberarzt, Name auf einer 
Münge aus Serallea, Mion. Π1, 188. 

᾿Αρχιβιάδης, ο6, νος. ὦ Αρχιβιάδη, (Plut Phoc. 
10), [.4ρχεβιάδης, m. 1) Athener, mitd. Bein. ὁ{αχω- 
νιστής, Plut. Phoc.10. 2) Byzantier, Polyaen.5,44,1. 

᾿Αρχίβιος, m. == "Apyößıec, 1) Athener gur Zeit 
Blatos, Arist. rhet. 1, 15. 3) ein Freund der Kleopatra, 
Ρα, Anton. 86. 8) ein Arjt, Luc. Gail. 10. 4) Leuta- 
der od. Aleranbriner, ©. des Btolemäus, Grammatiker, 
Suid. — ein Anderer, Bater u. 6. dee Upollonius, Suid. 
».Et.M. 605. 5) Pythagoreer, Alciphr. 8, 55. 

f RA m. -- ἀρχηγίνης, Amt (in Rom 
unter Trajan) aus Apamea in Syrien, Schüler des Aga⸗ 


— Buid. 
b. Paus. 4, 17, 1 ‚f 
Εκανα των, 9) ——— 
Paus. a. a. O. b) Großmutter des Agis, Plut. Ag. 4. 
20. ο) eine Andre, Plut. Pyrrh. 27. 

"ApxıBäulßas, οὐ, m. Dieterici, Gpartaner, 
Plut. Lyc. 20. spophth. lacon. Φ. v. 

8 πα Apxıdaula (ε: 6), Polysen. 8, 48. 

Αρχιδάμιος (Et. Μ. 264, 40 ’ ιδάµειος) πό- 
λεμος, Bejeichnung der erften ο θα Bere des yelo« 
yonn. Kriegs, Lys. (u. Din.) b. Harp., Suid. Et ward 
ſprichw. von erbitterten Kriegen gefagt, Apost. 8, 78. 

Αρχίδάμοε, ον, (6), Leuthold, [. ᾽Αρχέδαμος, 
ed. Dietrich d. 3. im Volke mächtig. 1) Spartaner, 
9) ein Sohn des Theopompus, Paus. B, 7, 5. 4, 16, B. 
b) Archid. I., ©. des Anaridamus (18. Proklide), Paus. 
8,7,6. e) Archid. IL, ©. des Zeuritemus, V. des Agis, 
Rachfolger des Leotychidet (18. Proklide, zu Anfang bes 
ploponnefifchen Kriege), Τάσος, 1, 79. 2, 10-72, Xen. 
Bell. 5, 8,18, Plat Alc. 124, ae, Dem. 59, 98,9. Dav. 


Adj. ᾿Αρχιδάμιος, wo. f. d) Archiv. ΠΙ., 6. des Age⸗ 
flaus, Br. —* (21. Proklide), ὁ —22 od. 


ὁ µιχρές (Isocr. 6 arg.), Xen. Hell. ὅ, 4. 6, 4. 7, 
1—5, Aeschin. 2, 188, Iso. ep. 9, 1, U. Iſokr. Rebe 6 
trägt feinen Namen. 9) Archid. ıv., ©. des Cudamidat, 
Entel des Borigen, Plut. Αρ.δ. 0 6. von Cudamidat Π., 
Br. von Agis TII., Plut. Cleom. 1,5, Pol. 4, 85. 5, 87. 
8, 1. 2) Athener, And. 1, 85. — Berfon des Befprächs 
in Plut. gen. Socr. Ueberſchr. u. 1.— S. des Archiklei⸗ 


des, ein Päanier, Inser. 199. — Anagyrafier, Ross - 


Dem. Att. 5. — Brospaltier, ebend. 8) Delphier, Curt. 
A.D. 57. 4) Thespier, Piut. Amat. 2. 5) Eleer, Xen. 
Hell. 1, 1, 88. — Olympionife, Paus. 6, 17,5. 6) Yeto» 
Iter, ©. des Bantaleon, Pol. 4, 57. 58. 28, 4. 
᾿Αρχίδας, m. (?) Archon 3 Athen, D. Hal. Din.9. 
᾿Αρχίδημος, m. Αρχέόηµος, ion. u.att. 1) 
—8 α) ©. des Zeuridemus, Her. 6, 71. db) ©. 
des Ἐπαχατποτίδαδ, Her. 8, 181. 2) Wthener, Reifcher 
VPhiloſoph, Plut. commun. not. 41. — Inscr. 206. 
᾽Αρχιδίκη, f. Ottilie, 1) berühmte Hetäre aus 
Naukratis in Aegypten, Her. 4, 185. 2) 
(Uftynern), Dem. 44, 9. Fem. gu: 
᾿Αρχίδικος, m. == Αρχέόικος, 9. ſ., Athener, 
Inser. 205, cf.add. 


Athenerin 


166 Rcht’doyoxodengs. 


158 


"Apyılmms, m. (Gangbeginner?), 6. des δι. 
fiod, Procl. zu Hes. Ο. 268. 

λΑρχίκαλον, m. vermuthet Ourt, A.D. 18. 

"Aoyır „m. Woltmerfon, Paanier, ®. 
eines Archivamus, Inser. 199. 

᾿Αρχικλῆε, έους, m. Wolbemar, Mannen,, 
Philip. 5 (σι, 90). — Athener, Inser. 169. «ακκιάδης, 
258. — ein Anderer, Inser. 1984. — Inser. Lam. 2 bei 
Curt. A. D. p. 16. 

—— ae, m. (1 dexımistdng), Orchome⸗ 


᾿Αρχῖνος 


nier, Kell Inser. boeot. 11, 85. 
’ της, vos, m. Walthard, Achäer, Pol. 
40,4.— Name auf einer Münze aus Baträ, Mon. 11, 


181. — Auf einer Inſchrift Rh. Muf. N. 8. τν, 2, p. 


‚m. Balthards, Mannsn. auf 
—X b. Rangabe 11, 1804. K. 

“Αρχιλλα, f. Frauenn., Inſchr. in der Ephem. 
arehaeol. n. 768. K. Fem. gu: 

"Αρχιλλον, m. (nad) Hosych. ἀργιλλόν ([ῷτ. ἆρ- 
zur) ας ἁρχιποίμενα, Kontss), alfo "Oberpirt, 
wenn niit bloß: O berlin, aus Hermione, Inser. 1208. 

᾽Αρχίλοχον, ον, εφ. auch οι (Mosch. Id. 8, 91), 
(6), |. 4θχέλοχος, 1) ein Troes, den Menelaus töbtet, 
Qu. Sm. 11, 91. 2) der berühmte Jambendichter aus Bas 
τοῦ, Her. 1, 13, woyeods, Pind. P. 2, 100, δ., Slgte. 
(Phot. cod. 167 falſch ἀράλοχος.) Sprichw. fagte man 
von fhmähfüchtigem Gebahren: ᾿4ρχίλοχο» πατε]ν, 
od. πατεῖς, nenaınzac, Eust. Od. 11, 277, Diogen. 
2, 95, Suid., od. 4ρχιλύχου πατρίς, Apost. 4, 102.— 
ol ᾽Αρχίλοχοι, Komödie des Rratinus, Plut. Cim, 10, 
f. Mein. 11, p. 15 ff. 8) Athener, 6. des Sharibemus, 
Dem. 86, 50. — Anderer, Dem. 48, 87.— Bol. übrigens 
Fabr. bibl. gr. 11, 110. 

᾿Αρχίλνκος, m. Wolffeldt, εδ. Wolfolt d. |. 
wie ein Wolf waltend, S. det Böotus, D. Bic. 4, 67. 

᾿Αρχίμαχος, m. == ᾽ἀρχέμαχος, Athener, Dem. 
48, 45. 

’Apxındöns, ους, einmal(Polyaen. 8, 1) auch ον, 
dat. &, acc. ην (Piut. Marc. 14. 15. Epie. 11, Lac. 
Hipp. 2, Ath. 14, 684, b), ſeltner η (Piut. Marco. 14. 
17), (6), Hubert d.i. an Einficht glänzend (ob. der 
ετβε), 1) berügmter Mathematiker in Syrafus, Pol. 
8, 5.9, D. Βία. 1, 84. 6, 87.36, 28, Strab. 1,54 u.ff., 
Plut. Mare. 14-—19, 8., S.Emp. adv. math. 1,801, Ath. 
δ, 206208, δ., U. Adj. davon "Apxındöaos, or; 
σφαῖρα, 8. Emp. adv. dogm. 8, 115 (πρόβλημα, Cie. 
ad Ati. 18,28. K.). 2) Athener, ἈτΦοι, Paus. 4, 24, 5, 
=’4oyıdnuldnc, Paus. 4, 24, 5. 8) Philoſoph aus 
Iralles, Suid. 4) auf einer Münge aus Dyrrhachium, 
Mion. 8. rıı, 888. 

"Apxiunkos, m. Scheffmeifter, Epigrammen⸗ 
dichter, Ath. 5, 209. b, Anth. 11, 50. app. 10. 

᾿ wäpa, St. in Indien. Ptol. 7, 2, 22. 

on, m. Seyboldt, aus There, Boss 


Inser. 219. 

, ‚m. Ewald, 1) 8. des Empedollet 
aus Agrigent, D.L. 8, 2,n. 1. 2) Rhodier, Mion. Π1, 
421. 8) Samier, Inser. 2547. 

’Apxtvos, ου, (8), (v. 1. dertvow, Αρχῶνος, 
Αρχίας, 4ρχιππος), Walter, 1) Atbener, a) aus 
Köle, Redner u. Staatsmann, Genoffe bes Thrafpbul in 
Athen, Plat. Menex. 284, b, Iso. 18, 2, Din. 1, 76, 
Asschin. 2, 176. 8, 187. 195, Dem. 24, 185. ορ. 8, 
Plut. x oratt. Lysias 8. 11. gen. Soor. 1, D. Hal.devi 
Dem. 28.--- Fragm. ed. Bait. Seupp. 11,166. b) Anderer, 


154 


Din.1,68. 2) Tyrann von Argos, Polyaen. 8,8. 8)" 
Geſchichtſcht. über Thefſalien, Schol. Pind, P. 8, 59, 
St. B. s. 4ώτιον. 4) Kreter, Callim. ep. 85 (Anth. 6, 
861). 5) Rhobdier, Mion. 8. νι, 586. 591. 6) Andere, 
Callim. ep. 48 (χα, 118). — Rbian. b. Ath. 11, 499, d. 
Aehnl.: 
vos, m. Diannen., Ross Inscr. ined. III, n. 228. 
"Ayla, (HD Arbenerin, a) T. des Lyſander aus 
Φίορεῖς, Frau des Themiftolles. Plut.Tbem.82. Ὁ) Gattin 
des Baflon, M. des Apollodorus u Paſikles, Dem. 86. 
(arg.)45,28.74 ο) Grau d. Kalleae, Ross Dem.Att.161. 
d) Hetäre bes Sopholles u. Anderer, Heges. b. Ath. 18, 
692, b. 2) aus Sermione, Inser. 1211. 8) Jungfrau 
aus Lydien. Piut. Βαν, 7, 5. Fem. zu”doymnoc. 


"Apxıos 


’Apxurwlöns, m. Roßᷣwalde, Mannen., Insor. 
1570, ο. 
"Apxızeos, m. eKoßwald, 1) Athener, a) Ar 


chon Ol. 114, 4 u. 115, 8, D. Sic. 18, 58, Theophr. 
h. pl. 4,14, 11, D. Hal, Din. 9 (beide), Bödh Staatsh. 
11, Χγι, teb. 6. b) V. des Ariftides, Tbuc. 4, 50. c) 
athen. Demagog, Plut. qu. symp. 2, 1,9. d) Anderer, 
And. 1,18. e) Lys, 6, 11 (codd, ᾿Αρίστιππο»). 9 Beind 
des <ife, Lys, b. D. Hal.de viDem. 11. g) einer, ge» 
gen welchen Iſäus eine Rede fihrieb, D. Hal. de Isae. 
15, Harp. s. ἐνεσκευασμένη». b) Myrchinufier, Dem. 
88, 15. 22. i) Otryner, Dem. 44, 9. &) Beirder, Att. 
Seew. xıv, 174.—Inser. 108. 1) Dichter der alten Kor 
möbie, Plut. Alec. 1, Zenob, 6, 28, Ath. 8, 86, c,8.,9. 
©.Mein. ı, p 205 ff.. frg. ibid. 11, p.715 ff. 2) ιν. 
Ienäer. Olympionife, Paus. 6, 15,1. 8) Samier, Pythagos 
τεετ, Iambl. v. Pyth. 86. 4) Tarentiner, Pythagoreer, 
Aristox. b.Iambl.v.Pyth. ο. 35, vgl. c.86, Neanth. δ. 
Porpb.v.Pyth. 5, vgl.57. — οἱ περὶ “deynnov, Plat. 
ep.9,857,d. 5) Achäer, Pol.40,5. 6) Spartaner, Inser. 
1461. 7) Kopäer, Insor. 1574. 8) auf dyrrhachiſchen 
Münzen, Mion. 11, 40. 111, 840. 9) Andere, Antip. ep. 
ΣΣ, 28. — Gefährte des Apoſtels Paulus, N.T. Coloss, 
4, 17, Philem. v. 2. 

λΑρχίπολι», dos, m. ([. Αρχέπολις), Mannsn., 
D.L. 2, 17,n. 18. 

Αρχ: —* m. ſ. Αρχεπτύλεµος, Mannen., 
An. ΟΧ. 1, 172, 

Αρχιρόη, EP Stromgarb d. 1. den Strom in 
ihrer Gewalt habend, Nympbe, Paus. 8, 81,4. 

᾿Αρχιστράτη, {», |. Αρχεστράτη, Titel einer Ro» 
möbie des Antiphanes, Ath. 7,822 ο. 

’Apyırlas, a, m. (f. αρχύτας), Mannsn. aufeiner 
Snfchr von Barores, Vischer inser. Spart. Bas. 1858, 
n.7, 

᾿Αρχιτέληε, ους, acc. ην (Paus, 2, 6, 5), m. Ober» 
bürg b.i. gu ben eg (Bürgern) zahlend ob. zaͤh⸗ 
lend, 1) ©. bes Achäus aus Phihiotis, Paus. 7, 1, 6 u.a. 
α. O. 2) V. des Eunomut, Apd, 2, 7, 6. 8) V. des Eu⸗ 
rynomus, D. Sic. 4, 86, 4) veicher Rorintbier, Theop. b. 
Ath. 6,282, b. 5) Athener, a) Trierarch in Athen, Phan. 
6. Plat. Them. 7. b) Areopagit, Luo. Scyth. 2. 
Bildhauer, BR. Rochette 1.3 M. Schorn 61, 7) Andere: 
Luc. d. mer. 10, 8. — Philipp. 78 (ντα, 554). 

"Apyiriuos, m., f. ἀρχέτιμος, 1) Geſchichtſchr. 
über Arkadien, Plut. απ. graec. 89. 2) Atbener, Mion. 
τν 118. 

ίων, ωνος, m. Walters, 1) SKorchräer, 

Inser. 1848. 2) Delphier, 1702 ff. 8) ein Steinfchneiber, 
R. Rochette La M. Schorn 81. 

"ApyAns, m. 8. in Aegypten. Syncell. 61, se. 

᾿Αρχοκράτην, m., [. Αρχιαράτης 


᾿Αρωματίνη 
m. Waleleben, V. bes Phi- 


οµενίδης, 
liſtu⸗ Paus. b, 28, 6. 
ovixa, f. Srauenn. Inser. „2566, aus Kreta, 
Fem. su Αρχίνιχος. 
xväls, έδος, f. sorva, Plaut. Trucul. 2, 8, 26. 
Fem. * 
γω m. Oberlin, Thurier, D. βίο, 14, 52. 
b. Plat. ep. 7, 888, ο au) -πε, gen. ου 
Me polit. 8,6, 1, Plat. ep. 7,889, ἆ, Ath. 1, 5, f, 
Iambl v. Pytb.$. 261, Diogen., Apost. u. Suid.), doch 
auch α (Xen. Hell. 2, 1,10, D.L. 8, 8, n.2, Ath. 12, 
545, 9), ep. auch εω (einfyltig), Eratosth. epp. Anth. 
app. 25, dat.g, in Plat. ep. 7, 888, c ,p, acc. av, b. 
Plat. ep. 7,850, α auch η», voc. Αρχύτα b. D. L. 4, 
7. n. 6, (6), Walter, 1) ſpartaniſcher Ephor, Xen. 
Hell. 2, 1, 10. 3, 10. 2) Bythagoreer aus Tarent, Plat. 
ep.7, 388, ο, d., 9. 12. 14, Dem. 61, 46, Arist. rhet. 
8,11, Ὀ. 1.98, 4, ὃ., A.—olnegi Yoyiter, Plut. Marc. 
14. Dion. 18. 90. qu. symp. 8, 2, 1. music. 44, Un⸗ 
terfähicden davon wird von D.L. a) ein Schriftſt. über 
Agticultur, D.L.8,4,n.5 (f. Varr. r.r. 1,1, Colum. 
1, 1). b) über Kochlunft, Ath. 12,516,c. ο) ein Archi⸗ 
teet, ὁ τέκτων, D.L. 8, 4, n. 6, — Erfinder ber Kinter= 
Uapper, Arist. polit. 8,6,1. Dah. das Sprichw. Αρχύ- 
του πλαταγή, wenn Leute nicht ruhig fein ἴδαπει, 
Diogen. 2, 98, Apost. 14, 87, Suid. 8) Mitylenäer, 
Muſiker. ὁ ἁρμονικός, D.L.8,4,n. 5, Atb. 18, 600, 
f. 4) Dichter aus Amphiffa, Plut, qu. graec. 15. fr. 22. 
Epigrammendichter, D. L. 8, 4, n. 5, od. Euphorion, 
Ath. 8, 82,a. 5) Anderer, Ath. 1, 6 {. — Vgl. Fabric. 
bibl. gr. 1, 885. 

Αρχ: 6, οὕς, {. ἁθπί. Waltraba, 9) Böntierin, 
Inscr. 7b. b) Delphierin, 1707, Curt. A. D. 27.28. 
ο) von Tithorea, Curt. A. D. p. 20. 34, N. Rh Muf. 2, 
p. 554, η. 1. d) Atbenerin, Ross Dem. Att. 159. 

"Apxev, ωνος, (fo Pol. u. D. Sio.), m. Walte, 
1) 6. eines Kleiniad (Maccbonier), Arr. Ind. 18,8,D. 
Sic. 18,8. 2) Uchäer (Argirate), Pol. 28, 10. 99, 10. 
8) Delphier, Curt. A.D. 8.29 u. ὅ., --- Inser. Lan. 6. 
4) Athener, Ross Dem. Att, 14. 5) Thebuner, Inscr. 


1577. 
᾿Αρχώνδαν, a, m. Anapbäer, Insor. 2408. — 2608, 
Aehnl. Αρχωνίδης. 
s, m. »Oberpächter, Dannen., Meier 
ind. schol. 186 1, n.85 (Conj.). 
᾿Αρχωνίδην, ου, tor. ag, Sophr, fr. 25 (ed. Ahr. 
99), Inser. Anaph. 2479 u. Cic. Verr. 8, 56, m. 
Walz, nad) Hesych. Kid, 1) Sicilier, Tprann in 
Sicilien (Erbitäer), Thuc. 7,1, D.Sic. 12, 8. 14, 16. 
— Sprafufaner, Plut. Dion. 42. — Anderer, Cio. Verr. 
4,26 (8, 56). 2) Spartaner, Ael.v.h. 12,8. 8) Argie 
ver, Arist. b, Ath. 2, 44. 0. 4) Athener, x Κεραμέω», 
Meier ind. schol. 1851, n. 43. — Anderer, Isse. 1, 15. 
6) Anaphärr, f.obenInsor.Anaph. 6) Ter. Heaut.5,5,21. 
Wurzen, 1) St. in Mefopstamien — = 


μα, 
6) Agbane, I Ptol. 1 8,11. 2) = Αρώματα, w.f. Em. 


Paheyara, εἰ τά, ob. Anon. per. mar, erythr. 12. 80 
τὸ τῶν ᾽Αρωμάτων ἐμπόριον καὶ ἀκρωτήριο», 
Burgen, Hantelsplag u. Borgebirge an der Oſtküſte 
Afrikas, |. Jard Afoun u. Cap Guardafui, Ptol 1, 9, 
1—17,6,3., 4, 7,40, d., Αποπ. per πι. erytbr. 67. — 
Die Umgegend ἡ λΑρωματοφόρον, St.B. ϱ. Ἡλιού- 
πολις. 

᾿Αρωματίνη, f. Bürk, aus Kos, Boss Inser. 
171. 


"Apwv 
‚ae οντος, Aruns, D. Hal. 4, 68. 5, 80, f. 


powv. 

Ἀσαάκ, Et. in der Landſchaft Aſtabene, nad Ham⸗ 
nr j. Aſterabad, Isid. Char. mans. Partb. 11. 

’ v, a) ἄκρον ϱ). ἀκρωτήριον, Morbofle 
(ίμ ber ereb. Küfte, |. Cap Muffendom, Ptol. 6, 7, 
13, Marc. Heracl. per. m. ext. 1, 19 (cod. ᾿4σαβωώ). 
ti. b) µέλανα ὄρη od. ὄρος, Gebirge auf der Oſt⸗ 
[έδε des glüdlichen Arabien, nach dem Bolte der Beni 
Afab benannt, Pol. 6, 7, 12. 20. 24, Anon. per. m. 
erstbr. 35, Marc. Herscl. per. m. ext. 1, 27. 

᾿Ασάγκα, Ort in Großgermanien, j. Alt-Sanbel, 
PL 2, 11,29. 

Aral, Vollborth d.i. Vollhaufen od. Mooren, 
!Aleden von Korinth, Theop. b. St.B. Ew. "Acatos, 
StB. 2) Fleden in Thracien, Ew.’Acalog, St. B. 

Ασοία, ὄνομα öpovs, Sud. 

Ασαῖοι, fermatifches Volt an der Wolge, Ptol. 5, 
116 


'Aratos, m. (ἄσ), (Bollert, ob. vgl.’Aaavdoog), 
nifber Held, IL. 11, 801, Snid. 

πάρα, a, ποταμός, m. 3. in Mauritanie Tingie 
us, |. Ommitabib, Ptol. 4. 1, 8. 

Ασαμών, Berg in Buliläa, Ios. b. Iud.2, 18, 11. 
᾿Ἀσάμων, auvos, m. (f. 4σανδρος), Eleer, Olym- 
ꝛcalt, Paus. 6,16, 5. 

J tos, m. Mannen., Ios. 14, 16, 14, u. / 
4εαμωνα(ων γενεά, ebend. — Buid. 

Arare, ᾿Ασᾶναι, u. ſ. w. bor. == ᾿ἀθήνα, 
4φ]ναι, Ar. Lys. 1300, πᾶ τὰν ᾿Ασανᾶν, Ar. 17ο. 
x, ᾿Ασαναῖοι, ἐς τὼς ᾽Ασαναίως, Ar. Lys. 170. 
14. 1360, Besych. ᾿Ασαναία, fr. (nad Abr. 
DaLı,p.88 Alcmans) b. Apoll. de synt. p. 835. 

'Aca &t. in Indien, Ptol. 7, 2, 22. 
‚Asavöpos, ου, (6), (Σάσανδρος--- Ἡσάνδρος, 
ὧν Siebmann), 1) König der Bosyoraner, Strab, 
311. 11.498. 18, 625, App. Mithr. 120, D. Cass. 
641.46 3, ff. 64, 24, Luc. Macr. 17. 2) ©. des Phi⸗ 
at, Statthalter von Lydien u. Karien, D. Sic. 18, 8. 
2.63—-75, Arr. An. 1,17, 7.2, ὅ, 1. 4, 7, 2, Dexipp. 
I.Pbet. 82. 3) Kreter, Plut. Amat. 20. 4) Athener, 
be Dem. Att. 61. 5) Orchomenier. Keil Inscr. boeot. 
’, 6) Delpbier, Curt. Α. Ρ. 17, 19, 8. 7) Name auf 
rar thefalifhen Drünge, Mion. 8. ı11, 270. 8) Anderer, 
ο. οφ. 10 (στι, 88). 

Ἄσαρ, St. in Aeibiopien, Bion b. Plin. 6, 85. 

— Ares, ὁκαλούμενος-- ποταμός, Sl. in Acthiopien, 
te. 3, 28. 

Aranıs, m. Numidier, App. Lib. 70. 

Ἀσασόβας, ου, d, Bi. bei Meroe, Heliod. 10, 6. 

Ἀσαφαδάμα, St. in Ghalcidict, Pol. ὅ, 16, 18, 

Ασαχαῖοι, Volk in Abyffinien, viell. die j. Agaazi, 
=b Maarit. b. Plin. 8,18, 18. 

Ἀσβαμαῖον ὕδωρ, Wunderquelle bei Thyane in 
Bssatecien, Arist. mir. mund. 158, Philostr. v. ΔΡ. 
ri Jaid. Dev. ᾿Ασβαμαῖοι, Bein. des Zeus ὄρχιος, 

η. 


Ἄσβετοι, m. Sigubrend db. i. hier über ben 
a fiegend, unauslöfhlih, ein Dämon, Hom. ep. 
49 


— m. Ruf, Mannen., Ammian. Marcell. 


Ἄσβολος, m. Ruß (Schwarze), 1) ein Gentaur 
b Ἑομί[ώαιετ, Hes. sc. 185, Philostr. ber. 19, 17, 
her. Chi. δ 22. 2) = hebr. Χούμ, Alex. 
hiyı fr. 8, 17 (ed. Mull. τα, 212). 8) Mannen., 





155 


Anth. app. 129. 4) Hund des Altäon, Ον. met. 
8, 219. 

᾿ΣΑσβολάμενοι, "Ruffige, Geſchlecht in VPhocis 
Plut. Cim. 1. 

᾽Ασβόστα (viell. ᾿ἀσβύσταν, f. Mein. zu St. B.), 
St. in Cyrenaica. Ew. ᾿Ασβύστηε, St. B. 6. das 


Figde. 
Bora, gen. ion. έων (b. Her. gew. "Aaßuras 
betont, f. Stein Vind. Herod. p. 11), od. ᾿Ασβόσταν 
(Cod. 8. u. Ald. δ. Her., Lycophr. 895 u. Schol., Dion. 
Per. 211 u. Schol., Prisc. Per. 196, Plin. 5, 84), b.i. 
Unverbrannte, alfo Weißlinger (f. Schol. gu Call. 
Apoll. 76), Volk in Cyrenaita. Her. 4,170 u. ff., Ptol. 
4, 4, 10. Sg. Asbyte, Virg. Aen. 12, 862, Sil. It, 3, 
66, u.’Aaßuras, als Etammvater berfelben. Herdn. π. 
por. λέξ. p. 11 nach Conj. Das Land ᾿Ασβνυστία, (dos, 
yaln, Call.h. 2,76. Dav. ᾿Ασβυστήε, do, 9) Bein. 
des Zeus, Nonn. 8, 299. 18, 870. b) εἶπεν der beiben 
Tritonen, Callim. b. St. Β., Lycophr. 848 u. Schol. 
"A , St. in Theffalin. Ew. ᾿Ασβώτιος, 
St. B. u. Adj. 4σβωτιοι ἵππου, Euphor. b. St. B. 
᾿Ασγιλία, f. Inſel im perf. Meerbufen, Iub. Maur. 
b. Plin. 82, 4. 
᾿Ασδρούβας, gen. b. D. Sic. (26. 85) u. Pol. (8.) 
ου, b. Piut. (Tim. 25 u. parall, min. 1) u. Strab. (8, 
158. 17, 882), App. u. Ael. b. Suid. s. αὐτόχρημα 
α, (6), Hasbrubal, Larthagifcher Name, dual. ddo 
"Asdoovße, App. Iber. 24, 1) 66. eines Hanno, Pol. 1, 
80, δ., D. 819. 28, 85. — ol περὶ τὸν 4σδρούβα», Pol. 
1,80. 2) @idam des Hamilfar Barcas, Pol.2.1—86, ö., 
D.Sic. 25,14, App.Iber. 4,ö.— οἱ περὶ τὸν 4σδρ.. D. 
Sic. 25, 14, d. 8) ©. des Hamilkar Barcas, Bruter 
Hannibals, Pol. 8, 88-95, ὅ., D. Sic. 26. 85, ΑΡΡ. 
Iber. 18, δ. Hann, 16, 3., οἱ περὶ τὸν "Aado., Ρο]. 3, 
96. 4) 6. Gistos, Pol. 10, 7—88, ὅ., App. Iber. 16. 
Lib. 9—88, δ., D. Case. fr. 57, 67. 69. ϐ) «σδρ. ὁ 
Eoepog, App. Lib. 84. 49. 6) FJeldherr im dritten pu⸗ 
nifhen Kriege, Pol. 89, 1---4, App.Lib. 98—111. 7) 
anbere Belbheren, Pol. 8, 66—114, App. Hannib. 58. 
Lib. 84, οἱ περὶ τὸν σδρ., Pol. 8, 116.— βοήθαρ- 
xoc. App. Lib. 70,9. 8) früherer Name des Karthagers 
Rlitomahus, Piut, Alex. fort. 1, 5, D.L. 4,10, n. 3, 
St. B.s. Καρχηδών. 
"Ασδννιε, dat. es, f. Inſel im Mörisfee, Eudox. b. 
δι Β. Ew. ᾿Αοθυνίτης, St, Β. 
᾿Ασέα,ας, (ἡ), (Mooren?). Ort unweit Megalo⸗ 
polis in Artabien, |. ΠΠ οὐ. Ufeo, Xen. Hell. 6, 5, 11, 
Strab. 6, 275. 8, 848, Paus. 8, 44, 8. 54, 2, 8., (v.1. 
"Acala), St.B. 61ο, ’Arsärns, -ἄταν, Xen. Hell. 7, 
5, 5, St. B., auch als Bein. des Fluſſe ἀλφειός, St. 
B. Gegründet von 
᾿Ασιάταε, a, m.(Morus), S. tes Lylaon, Paur. 
8,8, 4. 
᾿Ασέληνον, n. *Monplos, ein Berg in Lokris, 
dgl. Schol. 
= let. Asellio, ein Bein. der Sempro⸗ 
nier in Rom 4ούχιος 4σ., D. Cass. 49, 48 (nad Conj., 
die Höfer. ᾿Ασύόλλιοε, w. [.). Ahn!. ᾿Ασελλίων, m. 
App. b. civ. 1, 54, u. Κλαύδιος Ἀσελλοε, App. 
Hamnib. 37. 
᾿Ασαέθ, b. Ιου, 2, 6, 1 ᾿Ασενέθη, Gattin Joſephe, 
Alex, Polyh.fr. 8 u. 10 (ed. Müll. 111, 216. 219). 
᾿Ασερίνα, Drt in Tenebos, Apost. 16, 26. ©. 
ἁστέριον. 
᾿Ασέρυμοε, m. 8. von Tyrus, Menand. Fphes. ὃ. 
Ion. 9. ΑΡ. }, 18. 


᾿Ασέρυμος 


Νίο, Tber. 215 
. 


166 Achd 
'᾿Ασήθ, König von Aegypten, Maneth. b. Aynoell. 
p. 104 


'Ασημοῦς, ὄτρεπ 6. 1. dunkel, unbelannt, fefle 
Stadt in Thracien in der Nähe von Illyricum. Ew. (of) 
'᾿Ασημοθντοι, Prisc. Pan. fr. 5 (ed. Müll. ıv, 76). 

᾿Ασήρ, 5. los. 9, 7, 4 au einmal "Armpos (nad 
Phil. somn. 2,5 — µακαρεσμός), ein Sohn Jacobs, 
Alex. Polyh. fr. 8, Ios. 1, 19, 8. Eein Stomm ἡ φυλὴ 
᾿Ασήρ, N.T. Luc. 2, 88, ὅ., od. ᾿Ασηρῖται, Ios. 5, 1, 

"Αστρος, ſ. 4σσηρος. 

᾿Ασηρώθ, ὄνομα κύριον, Build 

᾿Ασθάγονρα, St. ber Mandaler in Indien, Pol. 


7,1,72. 

᾿Ασθαία, Inſel bei @edreflen, Ptol. 6, 21, 6. 

"Ar ‚ep. ἆδ. 122 (Anth. spp. 280), richtiger 
αθμονεύς, w.f. 

'Ασία, (ἄσὶ, ion. u. ep. -έη (Mimn. 13, Archil. 89, 
ΑΡ. Rh. 4,278, X., aber Simon. ep. 107 ο). Anth. vrı, 
296 ſteht Ασίας (»), δοῷ 192 'Ασίης), A, fo Reis 
in att. Proſa b. Xen., Plat,, Lys., Iso., Lyc., Asschin., 
Dem. u. von Spätern Theophr., Pol., Arr., App. u. 
faft ſtets Arist., wogegen es Plut. (Pyrrh. 12. Lyc. 4. 
Crass. 7. Phoo. 18. Brut. 19) u. ebenfo Polysen., 
Ptol., D.L. u. auch Inser. Spart. b. Vischer progr. 
1858, n. 8, 9. bisweilen auch ohne Artikel ficht, 
More, Morland, f. Awsog, 1) T. des Okeanus u. 
der Thetys ob. ber Pampholyge, Gem. des Japetus 
od. Prometheus, nach welcher Aften benannt fein foll, 
Hes.th. 859, Her. 4,45, Apd. 1, 2, 2.8, Hipp. b. Eust. 
Dion. 270, Andr. δ. Tzetz. Lycophr. 894, 5., Et. M., 
Bekk. An. 451. 2) T. des Nereus u. ber Doris, Hyg. 
f, praef. 2. 8) T. des Themiftofles, Plut. Them. 82; 
auch Inscr, 1207. 4) Bein. der Athene bei ven Kolchiern 
u. als ſolche zu Las in Lalonien verehrt, Paus. 8, 24, 6. 
5) der Erdtheil Aften, früher Ἔπειρος genannt (Schol. 
Il. 6,811), guerft Pind. Οἱ. 7, 88, Aesch. Prom. 411, B., 
Her. 1, 4, b., Blgde; bei att. Dichten bisw. Acta 

θΦώ», y&, χώρα, Aesch. Pers. 484. 929, Soph. Ο. 
C. 694 (wo e6 den Oſten ũberh. bezeichnet), Simon. 192. 
Bei Attikern u. A. bezeichnet εε nicht felten bloß Klein⸗ 
aflen, Xen. Cyr. 1,1,4. flell. 4, 8,27, δ., Lyc. 42, 8,4. 
od. das perſiſche Reich, Lys. 2,21, ὅ., Iso. 4,82— 187, 8., 
A., d. 1. ungefähr baflelbe, was 7) ἐντὸς τοῦ Ταύρον 
’Aala, Strab. 12, 584,9. Bisw.für des Voll, Xen. Hell. 
2,1, 18,85. Später nannte man auch die römiſche Έτος 
vinz Asia in dem weltlichen Theile Kleinaflens fo, 
Strab. 18, 624, Plus. Brut. 19, D. Cass. 58, 14, Απ. 
vır, 564, auch wohl ἡ ἱδίως Αάία genannt, Ριο. 5, 
18. 8, 17, 8, δ. Ober man theilte es in Öberaflen, ἦ 
ἄνω od. ἡ AAvos ποταμοῦ Acta, ὃ. ἱ. das vom ägäls 
ſchen Meere nad) Oſten gelegene Aften, Her. 1, 95, ὅ., ob. 
ἡ Ασία ἡ ἄνω, App. Syr. 12, δ., u.in ἤ κάτω ᾽Ασία, 
Arr. An. 1, 20, 8, ο). Ασία ἡ κάτω, App. b. oiv. 2,89, 
während man daB Ganze ἡ µεγάλη ᾿Ασία nannte, 
Charit. erot. 1, 11, Ptol. 5, 8, 9, δ., Anth. χι, 8, u. 
feine Grenzen durch den Tanais, Bhafls od. Nil bilden 
ließ, Her. 4, 46, Pol. 8, 87, Arr.An. 8, 80, 9, Soyi. 70, 
Scymn. 874, Arist. de mund. 6. Ew. ’Acıdrus, 
’Acıatos or. Ασιανόᾳ (att. meiſt ὁ dx τῆς Ασίας), 
u. fem. ’Arıarıs, ᾿Ασιανή, w.f. 6) eine Stadt am 
Tmolus in Lydien, von der Aflen benannt fein foll (?), 
St. B. 7) Name für'Hosovia, einer Landſchaft von Gars 
des, St. Β. 5. Ἡσιονία. 8) eine St. in Suftene, {. Ha⸗ 
wifah, Ptol.6,8,4. 9) eine feſte 651. bei Ktefipbon, 
Eutych. δ. Malal. chron. 828. 10) eine Infel Aethiv⸗ 


᾿Ασιδάρης 


yins, Ew. ᾿Ασιάτηε, Adi. Aevis, 8 B. 11) 
Name für Mäonien, Callin. b. Strab. 18, 627. 12)ein | 
Berg bei Las in Lafonien, Paus. 8, 24,6. | 

᾿Ασιαδάταν, νοο.α, τα, perſiſcher Reitergeneral, Xen. 
Cyr. 6, 8, 32. α --- 

᾿Ασιάδηε, ου, m. (ᾶσ), 1) Patron., Wfiosfohn, 
d.t. a) Adamas, DL. 12, 140. 18, 661, δ. Ὁ) Ῥθάπορι, 
DL 17, 588. 2) Eigenn., Mofer, a) Genoſſe it 
Memnon, Qu. Sm. 2, 864. Ὁ) Mannon. aus Hermient, 
Inser. 1207. 

᾿Ασιαῖου, ſ. Ασία. 

᾿Ασιάκη, 61. in ἄταφοβα, Βιοἳ. 6, 30, 5. 

"Acıävös, aflatifh, 1) Ad). ds, ἡ, av, garıı, 
Heracı. δ. Eust. 1769, 86, συγγραφή, App. b. dir. 
2, 92, συµφοραύ Eun. Sard. fr. 75 (ed. Mall. ıv, AT), 
πόλες, D. Hal, de oratt. ant. 2, od. Ἀδαγνησία ἡ de, 
Thuc. 1,188, βάρβαρος, Arr. Απ. 4, 4, 3, γυναῖχες, 
ehend. 4, 19, 5, ποταμοί, ὅ, 4, 2. 6,8; insbef. ol 45. 
ῥήτορες, Plut. Οἱ6, 4, Theon prog. 169. 2) δαὺη, ϱ) 
(05) Ασιανοί, die Uflaten, Thuc. 1, 6, Streb. 10, 495, 
Ael. n. an. 10,16, Arr. Ind. 21,1, N. T. act. apott. 
30,4. b) ᾽Ασνανή, St. in θα, St. Β. ο. Ασία. 

᾿Ασιάρχαι, (οἱ), die oberſten Prieſter in der βτοδίη 
Aften, die auf ihre Koften Sffentliche Spiele gu geben 
batten, Strab. 14, 049, N. T. act. apost. 19, 81, Inser. 
[Ihre Würde ἡ ᾿Ασιαρχία, Digest. 37, 1,6. Κ.] 
‚Asia, άδος, (&o), 1) Adj. φωνή, Bar. Or. 1897, 
Badxyas, Eur. Bacch. 1168, κ,δάρα, Eur. Cyol. 448, 
Plut. music. 6, πόλεις, Piut. Bert, 24, ᾖπερο, 
Aosch. Prom. 785, γή, Aeseh. Pers. 249, Eur. Ion 1586 
χΦώ», Eur. Ion 74. 2) Bubet. a) ᾿Ασιάς, verſt. ar 
Φάρα, fo benannt, weil fie in Lydien erfunden fein fohte, 
Ar. Thesm. 120, Dur. u. Arist. in Bekk. An. 451, δὲ. 
B., Suid., Hesych., Et.M. b) υετβ. χώρα, = Ασία, 
Eur. Troa. 748 u. viell. 927, Bian: ep. 1Σ, 428, ep. ad. 
v1,842, St. Β. ο) eine Phyle in Sardes, Her. 4,45. 

'Ασίαν, ου, ien. (su D. Hal. 1, 27) ᾿Ασίηι ϱεῦ. 
so, Her. 4,45, u. Ασίω nach Strab. 10, 650, Et.N. 
u. St.B. auch 1. 2, 461 fo gu leſen, wie man bit ή 
Wolf auch allgemein las, .[. Sohol. u. Gramm., wähund 
man jest Ασίῳ Tief, Liebe, 1) S. des Kotye, Enlel 
des Manes, 8. in Lydien, Her. a. a. O., D. Hal.a...D. 
δι. B. ς.άωλος n. Acta. b) Εασίας, Lebabeer, 1575, 
f. Kell Inscr. boeot. p. 48. 

᾿Ασιάτηε, (de), ion. (Eur. I. T. 180) ᾿Ασιήτης, 
n. fem. ᾿Ασιᾶτια, fon. (Eur. I. T. 896) ᾿Ασιῆπε 
«dos, 1) Adj. aftatif, ᾿Ασιήταν ὄμνον, Eur.1.T. 
180, insbef. yj, Eur. Andr. 1. I. T. 896, ob. 957, 
Aesch. Pers. 61. 2) Subst. ᾿Ασράτιδες, Bur. Tre. 
1219, u. fo 'Ασιάτην u. ᾿Ασιάτιε, Uflaten, δι. B. 

᾿Ασιατικόε, (ἄσ), 1) Adj. ός, ή, όν, Poren 
Ῥ]αὲ, comm. in Nic. ther. 1, ῥήτωρ, Ammian. ep ΧΙΙ 
147. 2) Subst. a) -κός, a) Sieger in Olympia 197, 
Euseb. β) Sreigelaffener des Φαΐδα, Piut. Gall. 20. 
b) -κή, Srauenn., Orelli 4847. K. 

, ‚ec, aus Afen ftammend, Days, Asch. 
Pers. 12, χεέρ, Crates ed. Bergk 2. 

"Ασιβα, 6, im Pontus Kappadecicus, Ptol ὃι 
6, 11. 

᾿Ασιγένης, ου, m. Mosheim, Name auf int 
Münze aus Proconnefus, Mion. 1, 680. 

’Acıyls, St. ber Turditaner in Hisp. Baet., Piel 
2, 4, 14. . 

"Actypappa, ©t. im nörbl. Theile von Indoſchihia. 
Ptol. 7, 1, 67. 

᾿Ασιδάρηςε, m., Inser. 2007, dub. 





᾿Ασιδάτης 


Ασιδότηεου, m. Berfer, Xen. Απ. 7, 8, 9—21. 

Ασιναῖος, m. Mannen. in Jubäa, Ion. 18.9, 1. 
€. Ασίνη. 

Ασιναριόε, ὁ- ποταμός, b. Paus. 7, 16, 5 d ποτα- 
pi ὁ ἀσινάρεος, Mosbach, SI. in Eicilien, j. Fiume 
di Note, D. Sic. 18,19, Plut. Nic. 27. Bon ibm hieß 
ca Beh ” , Piut. Nio. 38. &. 4σσινάριος. 

Ασίνδα, Et. in Indien, Ptol. 7, 1, 60. 

—8 Et. ber Turditaner in Hisp. Βαοί., Ptol. 

18. 

'Arıwebs, = ᾽ἀσιναῖος, ſ. Ασίνη, Eudox. b. St. 
B., Callim, in Et. M. 154. 

Δοίνη, L Briedheim (f.Et.M.), 1) T. des La⸗ 
ledimon, von welcher die Start in Lalcbämon bes 
nennt fein fell, St. B. 2) St. in Argolis, werl. von 
Hermione, j. Phurnos, 11. 2, 560, D. Bio. 4, 87, Strab. 
8,378, Ptol. 8, 16, 20, Paus. 4,84, 9—12. Ew. Ασν- 
mio, Paus. 2, 28, 2, d., Nic. Damasc. fr. 88 (ed. Müll. 
11,376). 8) St. in Lakonien, Thuc. 4, 18, d., Xen. 
Beil 7,1,25, Pol. 5, 19, Strab. 8, 868, Scyl. 46, St. 
BR Gm. ᾿Ασιναῖοφ, Xen. An. 5, 6, 86. Heil. 7, 1,25, 
1) SL in Meffenien, Her. 8, 78, Pol. 18, 25, Strab. 
8,3859 u. ff., Ptol. 8, 16, 9, Paus. 2, 86, 4, d., St. Β. 
in. Ασιναῖοι, Paus. 4, 8, 8, 8. Das Gebiet ἡ ’Acı- 
nie, Pau. 2, 86, 4. Der Meerbufen zwiſchen bem 
Bergedirge Afritas u. Tänarum, auch der Meſſeniſche 
kunt, χόλπος ᾿Ασιναῖος, Strab. 8,859. 4) St. in 
(mem, δι. Β. 5) ©t. in Gilicien, St.B. 

Ασίνος, ου, m., b. Plut. Cases. 82. 46. 52. Pomp. 
12. Cat. 58 aud) ᾿Ασίννιον geſchr., doch Ant. 9 ᾽Ασί- 
rg, Asinius, 1) Ἔριος 4σ., Anführer ber Marruci⸗ 
ur, App ὃ. civ.1, 40. 2) Γάΐος As. Πολλίω», ob. 
Ne ᾿Ασίννος Πολλίω» ober Πωλίων, angefehener 
Amer u. Geſchichtſchr., Ion. 14. 14, 5, D. Cass. 45, 10, 
yl.mit App. b. eiv. 2, 40, ὅ., Plut. Pomp. 72, b., doch 
us Πολλίων ο). Πωλίων '4σ., Plut. Cases. 82, B., 
App. ὃ, eiv. 8,97. 4, 84. Eeine Partei οἱ περὶ '4σ., 
Εν Ant, 9, 8) '4σ. Γάλλος, gew. durch Partikeln ges 
kennt, ©. des Vorigen, D. Cass. 57, 3, u. Sohn defs 
hiben, 60,27. 4) 4a. Κονδρᾶτος, Dichter der Uns 
—* τα, 812.— Geſchichtſchreiber, Euagr. h. eccL 


‚Ara [ωιθί[Φει Voll, Strab. 11,511. ©. 'Aaı- 
& 


‚Aruovyda Ξ- Ἡσιονεῖς, Strab. 18, 627. 

Ἄσιοι (ασ), Moos d. i. Moor, doch nah Ei. Μ. 

Ξταἶσιος od. von ἀΐσσω), Ὦ Adj. 1) '4σ. λέµων, 
“gl. Marshfield , fruchtbare Gegend am Kayflrus in 
tin, 1.2, 461, Strab. 18, 637. 14,650, f. Ασίας. 
2) von Asos, w.f., dab. Bein. des Zeus, poet. fr. b. 
δε. Β.ε. 4σος. IT) Subst. 1) Verfertiger des Palladion 
in Troja, Buid. s. Παλλάδιον, Ioann. Antioch. fr. 
1, 6, δολοὶ, 11. 6, 811, Tzetz. Lycophr. 855, 9. 2) 
E. des Dymas, Br. der Helabe, Phrygier, II. 16,717, 
8trab. 14, 690, Dict. 4, 13, Eust. p. 1088. 8) 6. deo 
Oyrtelus aus Ariabe, Ii. 2, 888. 12, 95, 6., Streb. 18, 
85, δ., D. Chrys. or. 55, p. 562. 4) &. des Imbrafus, 
en Gefährte des Mencas, Virg. Aen. 10,128. 5) ©. 
ki Ampbiptolemus' aus Samos, alter griech. Dichter, 
Ah, 12, 525,, ὅ., Pans. 7, 4,1, 8., Apd.B, 8, 2, Strab. 
6,26. 6)=='4efac, Schol. IL 2, 461. 
„Acts, (dos, f. (ἄσ), = Ασία, Morland, ο) 
Ίπμρος, γαίη, yais, Aesab. Pers. 549, ΑΡ. Rh. 1, 
444, δ., Nonn. 18, 41, Anth. app. 106. b) ohne Beifag, 
Arsch. Pers. 768, Nonn. 18, 4, δ., Απρ. ep. στ, 692, 
L Nie. b. Ath, 18, 688, b. 


Ptol. 


᾿Ασχανία 151 


᾿Ασισάραῦ 5 Ασίο)λαράθ, 61. am numidiſchen 
Bufen, Ptol. 4,2, 11. 

’A (Κασ.--- ἡσίε), Ehrhold, Orchome⸗ 
nier, Keil Inser. boeot. 11, 18 nad) Con). 

'Ασίχ, Gebirge im Süden der Oftfüfle von Arabia 
felix, |. Subahn, ein Ort daſelbſt Haſel, Anon. per. 
mar. erythr. 88. 

᾿Ασίχα, Sieden in Mefopetsmien, j. Zaitha, Isid. 
Char. maus. Parth, 1. 

Ασιχίνη, = ἡσεχ., alfo Zeiza, die liebe, δοῖνε, 
Frauenn., Suid., Zonar, 

Ασίων,ωνος, πι, Mofen, einer, gegen welchen Ly⸗ 
flas eine Rede verfaßt haben foll, Harp. s. ἀμφιγνοεῖν. 

’ ν τὸ ὄρος, Buid. 

᾿Ασιῶται, Morländer, ſevthiſches Voll, Prol. 
6, 4,10. ©. "Aasos. (Hesych. hat aud ein ᾿Ασιά. 


rag.) 
᾿Ασκᾶ, St. 
Lib. 24. 


in Arabia felix, Strab. 16, 782. 
=’ 4σχάλαφος, 65. der Misme, Anton. 


ου, m. Eule (anders Et. M.), 1) ©. 
des Ares u. der Aſtyoche, K. der Minyer, IL 2, 512.9, 
82,5.,Apd. 1, 9, 16. ἃ, 10, 8, Paus. 9, 87, 7, Arist. ep. 
Anth. app- 9, Luc. astr. 20. 2) ©. des Acheron u. ber 
Gorgyra, ſpäter in eine @ule verwandelt, Apd. 1, 5, δ. 
Im Plur. ᾿Ασκάλαφοι, Leute wie Asc., Plut.c. Epic. 
36. Das von Demeter auf ihn geſchleuderte Feleſtück, 
ὁ "Aoxaldpov πότρος, Apd. 1, 5,8. 

"Aoxdiys,— "doxaloc, St. B.s. ἀσκάλω», 

᾿Ασκαλίγγιον, Ort ber Ampfivarier in Germanien, 
2, 11, 28. 
Ασκάλιοε, grieh. = ᾿Ασκάνιος, 6. des ἄεπεαθ, , 
δι. Μ. 154. 

"Ασκαλιε, (ό), Raub, S. des Jphihas. Maurufler, 
ετ u. feine Leute οἱ περὶ τὸν "Aaxakır, Plut. Sert. 9. 

“"Agxalos,m.(Reuh), 66. des Hymenaͤut, Iydifcher 
VFeldherr u. Gründer von Ascalon, Xanth. u. Niool. δ. 
St. Β. ο. ἀσκάλων. — Et.M. 154. 6. das Algde. 

᾿Ασκάλων, ωνος, (ή), b. Ptol. 5, 16,2 u. 8, 20, 15 
᾿Ασκαλών, (Nauheneck, doch nach Scyl. 104 von 
Tpriern gegründet), Gt. in Syrien zwiſchen Gaga u. 
Φιρίοῦ am Meere, j. Ascalan, Her. 1,105, D. Sic. 2, 
4, Paus. 1, 14, 7,8. Ew. ᾿Ασκαλωνίτης, Strab. 16, 
759, Ios. b. Iud. 1, 21,11, δ. Dub. ὁ Ασκαλωνέτης 
in Βοἱιο]. 11.8. 155 vom Ptolemäus. u. bisw. ohne Zufap 
als ὄνομα κύριο», wit Suid. fagt, Ἱ. B. ὁ σκαλ., 
Schol. I. 20, 857. Adj. ᾿Ασκαλώνιοε u. fem. ’Acxa- 
λωνίε, dab. ἀσκαλώνια, vine Beigenart, Ath. 8, 78,2, 
u.dora\dnov vonciner Gattunagwiebeln Schalotten), 
Ath. 2, 68,0. — Eudox. b. St. B. fagte au ᾿Ασκαλω- 
ναῖοι, dab. Ασκαλωναῖα κεράµια, St.B. 

᾿Ασκανία, εφ. in (doch Anth.xv,7 auch da), (ή), 
(σκανός --- σκαιός u. dies = σκληθός, alfo Rauen« 
ed, *Rauenfer), 1) Landſchaft in Diyflen od. Bis 
thynien bei Nicäa, Il. 18, 798, Strab. 12, 564. 14, 
681, Diod. ep. Υ11, 701. xv, 6.7. 2) die üblichen Theile 
ber vorigen in Phrygien, Il. 2, 868, Btrab. 12, 564. 
14, 681, Nonn. 14, 286. 297, Nicod. ep. τα, 820. — 
6η. ᾿Ασκάνιοε, w. [., δι. B. 8) (λίμνη) Ασχ., Salje 
fee von Nicda in Bithynien, Strab. 13, 664 - 666. 14, 
681. 4) Galzfee in Phrygien od. Piſidien, j. Chardal 
©bieul, Arr. An, 1, 29, 1, Arist. mir. mund. 54, Ρίο]. 
6,1,4, D. Hal 1,47, Strab. 12,566 5) Ott in My 
fien (Troas), Strab. 14,681. Ew. ᾿Ασκάνιος, St. Β. 
6) Ascanise insulse an ber Küfle von Troas, Plin. 
5,88 


158 


'Ασνά ου, td. ud) οιο (Euphor. b. Strab, 12, 
566, 6.), (O. (nach Et. M. lat. —"Aaxadsog, alſo Rauh, 
nad Strab. 12,565 von der Gegend fo benannt), 1) ©. 
bes Briamus, Apd. 8,12, 5. 2) ein phrygiſcher Bundes« 
genoſſe der Troer, Ἡ. 2, 862, Strab. 12,865. 8) ©. bes 
Hippotion, myſiſcher Bunbesgenoffe der Troer, Π. 18, 
792. — Unterer, Qu. Sm. 9, 192. 4) ©. des Acncas u. 
der Kreufa, D. Hal Ί, 9778, d., D. Sie. 7, 8, ö.. 
Strab. 5, 229. 18, 607 u. ff., Plat. Rom. 2, ὅ., a. 6) 
Schriftſteller aus Abdera, D.L. 9, 11, 8 (Mull. hist, fr. 
1, 884 vermuthet Hecataeus). 6) άσε. ποταμός, 
Ausfluß des Sees in Bithynien in die Bai von Modania, 
Strab. 12,666. 14, 681, Ptol.5,1,4. Adj. dav. ᾿Ασκά- 
vos, Alex. Aetol. b. Strab. 14, 681. 7) Ascanius 
portus an der füdl. Küfte von Aeolis, Plin. ὅ, 82. 

"Aoxeyros, m. Name auf einer. tretifchen Muͤnze, 
Mion. 11, 283; man vermuthet ἁβάσκαντος. 

‚m. Wurm od. Klapper(bein) (f. 
Hesych.), Bildhauer aus Theben, Paus, 5, 24, 1, ſ. 
Sillig cat. art. 99. 

᾿Ασκατάγκαι, Bolt in Seytbim, Ptol. 6, 14, 18. 
"Asxardyas, a, (6), Gebirge daſelbſt, chend. u. 6, 6, 
18, 1. 8. 

/Ασκανκαλίε, Ort der Burgunbionen, j. Bromberg, 
Ptol. 2, 11, 27. 

"Anden, ἡ N, Hartenflein, Ort in Sicilim, D 
Sic. 28, 8 

"Ασκεκτος, m. Kleinforge, Mannen., Rh. Muf. 
N. δ. 6, 1, p. 86. 

ἠΑσκερρίν, Et. in Hisp. Tarrac., Ptol. 2, 6, 72. 

τάδηε, m. *Kempens?, Athener, Paus. 1, 


᾿Λοχάνιος 


85, 2. 

᾿Ασκιβούργιον, π. St.ermaniens, am inten Rhein« 
ufer, viel. j. Asburg. Marc. Herscl. per. mar. ext. 
2, 86. Nach Ptol. 2, 11, 28 Gtadt am rechten Rheine 


ufer. 

’ 2Schlauchſchiffer, arabiſches Küften- 
volt am Votgebirge Syagros, Ptol. 6, 7, 26, Marc. 
Herscl. per. mar. ext. 1,18, Inb. Maurit. b. Plin. 6, 
84, St.B. 

᾿Ασκλαῖοι, f. '4σκλο». 

Ασκλᾶπιάδαν (Ἀσκληπιάδης)ι m. auf einer 
Münze aus Apollonie, Mion. 11, 29. — Inser. 1678 
ἀσσχλ., w.f. 

"Arrkärudtov (Aazınnısiov), Theffal. Inser. 6. 
Leake 111, 4, 1, f. Ahr. Dial. 11, 5239, 

᾽Ασκλᾶπιογένης, ους, m. Aftlepiosfproß, Inser. 
1588. Patron. ᾿4σχλαπεογέννος, von einem Actolier, 
Inſchr. in böot. Dial. d. Bockh Staatsh. τι ΣΣ, tab. 9. 

ἄπιόδω πι, (Ασκληπιόδωρος), Taten⸗ 
tiner, Inſchr. in οδοί. Dial. b. Bockh Staatsh. 11, xx, 
tab. 9. 

᾿Ασκλᾶπιόε, od, dor. ὤ, m. Spartaner, Vater u. 
Sohn, Leake 17. — Inser. 219. (2 Ασκληπιός.) 

᾿Ασκλᾶπίχιοςφ, Patron. des Ariſtarchos aus Orchos 
meno®, Keil Inser. boeot. 11, 40. Demin. von 4σχλη- 
πιός, w.f. 

᾿Ασκλᾶπίων, m. Mannen., Inscr.1110, 2.— Davb. 
Patron, Ασκλάπιώνιοε, Bezeihnun ng eines Orcho⸗ 
meniere, Keil Inser, boeot. 11, 80. E. Ασκληπιός. 

ἄπων, ωνος, m. 1) Athener, Αῑξωνεύς, 
Inscr. 669; auf einer atbenifchen Münze, Mion. 11, 
127. 2) Spartaner, Inser. 1260. 1295. 6. ’AaxAnnsog- 
Aehnl.: 
‚AcxAnwäs, m . Athener, Inser. 200. 
ασκλήκεις, —"Aozinnusi, Inscer. 1124. 1186. 


᾿Ασκληπίδης 


᾿Ασκληπιάδαοσε, Adj. von ἀσκληπιάδης, Εἰ. Ν. 
189, 

Ασκλ ‚09, ep. auch εω (Ελίκη. ep. Τι, 
278), νου. ἄδη (IL 4, 204, ep. xrı, 50), (ὁ), Hatt: 
winfon (di. Afkiepiosfohn), D 1) 6. des Asclepin 
d. {. a) Machaon, D. 11, 614.14, 2, δ., Arist, ep. 34 
(Anth. app. 9). b) Robalirius, Ἡ. 2, 782, Aristid. or. 
7,80 u.ff. 2) οἱ Ασκληπιάδαν, eine berühmte δὲ 
milie von Yerzten, Paus. 4, 8, 2, Arist. vit. (Amınon.) 
1. etvit.ı2,1, Phvlarch.b. 8. Emp. adv. math. 1, 15 (6, 
a) in Kos (Hippoktatet), Plat. Phaedr. 270, e. Prot. 
811,b,d., Arr. An. 6, 11, 1. b) in Knidos, Theop. in 
Phot. bibl. 176, p. 202. ο) in Theffalien, Strab. 9, 
484. 488. d) Aerite überh., Theogn. 432, Anth. ıx, 
675. app. 878, Plat. resp. 8, 406, d, Aristid. or.7, 
Suid., au παῖδες ᾽Ασκληπναδῶν d. i. die Arne, 
Ael.n.an. 6, 14 u. fr. b. Suid. s. 4σχληπίειον. 9). 
Bezeichnung des PBaufanias, Simon. δ. D.L. 8, 2,n.6 
(v11, 508), u. anderer Wergte, Empedocl, 2. IT) Eigenz., 
1) Ythener, a) ©. eines Hipparchus, Plot. Phoc. 53 
b) drei Sphettier, ein &. des Ariftides, ein S. des Proste: 
timos u. der ®. eines Abaslantos, Inser. 192. ο) Sunitt, 
Ross Dem. Att. 6. d) Deneer, Ross Dem. Att. 7. 16. 
9) Bhylafier, Meier ind. schol. 1851, n. 10. 2) Baritr, 
Thierſch par. Inſchr. 7.9. 8) Diyrleaner, Grammatitr 
u. Geſchichtſchr., Strab. 8, 157, Ath. 2, 50, d, ὅ., Suid., 
A., [. Müll. bist. fr. τι, 298 u. ff. — Andere Stamm 
tifer: Plut. Sol. 1,9. 4) Gyprier, Geſchichtſchr., Hieron. 
adv. Ιου. 2, 14, Porph. abstin. 4, 15, u. viel. Arr. An. 
7,15, 5. 5) Mendeſier, Geſchichtſchr. über Aegypien. 
Suet. Oct. 94, Ath. 8, 88,0. 6) Tragiler, Schüler tel 
Sfotrates, Geſchichiſcht. u. Grammatiker, Plut. x oratt. 
Isoer. 10. tranguill. vit. 17, ὅ., St. Β. ». Τράγιλος, 9. 
&. Müll. hist. fr. 111, 801. 7) Phliaſi τετ, Orates οὐ. B. 
8, D. L 2, 9, 3. 11, 2- 14, 8., Cic. Tuse. 5, 39, Atb. 
4, 168. 8) Birhynier, Aut u. Bhilofoph, 8. Enp. air. 
dogm. 8, 364. ὅποτ. 8, 82. 9) Unazarber, St. B. s. 
"Avala ρβά. 10) Nicker, St. B.s. Nöxaua. 11) Bro 
Πες, Au, Strab. 12, 586. — Diefer n. andere Werks 
Piut. qu. symp. 8, 8, 1. placit. phil. 4, 2.— 5, 30, 6,5, 
St.B. 5. 4υρράχιον, Β. Emp. adv. dogm. 1, 903, 3. 
ol περὲ τὸν ᾿Ασκλ., ebend. 1, 380. — M. ’Apreipıos 
᾿Ασκλ., Art Augufls, Inser. 3285. 12) Freund ir 
Sfltorus, Damase. v. Isid. 98-107, Suid. s.'Honlox«. 
18) Geſchichtſche., 6. des Areios, Ath. 18, 567,4. — 
Aelius Ascl,, Ath. 15,676, f. 14) Dichter, a) Φεπία, 
Lehrer dee Theofrit, Anth. oft, f. Iacobs Anth. xııı. Ρ. 
864, u. b) Adrampttener, XII, 86, {. Meineke del. poel. 
Anth. Gr.n. 110. 15) Antere, Anth. Τσ, 761. σι, 218. 
πι, 891. xıı, 256. — Inser. 1279. 1451. — Auf Muͤn⸗ 
zen aus Kozilus, Pergamus, Erythrä u. a., Mion. Il. 
684. 691. 8. νι, 214. — Uchnl.: 

- ᾿Ασκλησιακόφ, m. Mannename, Orelli Inser. 


᾿Ασκληκιάν, ados, (N), Hartwine, 1) Grauen. 
a) ᾿Ασχλ. Ιουνία, Wthenerin, Ross Dem. Att. 104. 
b) Andere, Mel. 69 (ν, 156). 2) Schiffen., At. Stew. 
IV, b, 80. 8) ber Lorbeer, Et. Μ. 

‚Aechurias, m. Rhobier, Mion. 8. νι, 59. 

Arriymyivaa, f. Aftlepiosfpros, 1) T. ii 

Archiades u. der Piutarche, Marin. Procl. 29. 2) T. ti 
Plutarch, ebend. 28. 

᾿Ασκληπίδαα, --᾽ασχληπηῖα, n. pl. das δή 1 
A⸗tlepios. Inscr. 1068. 

’Acorinelör, m. 1) -έδαε, = ᾽Ασκληπικάδα» 
Soph. Phil. 18338. 2) @igenn., Athener, Adassıs, 





᾿Λσχληπιεῖα 


Melerind, schol. 1861, n. 81, Wer ᾿ἀσχληπιάδης vers 
muthet, f. Lob. path. 480. 

᾿Ασκλησιάα, n. pl. Feſt des Asclepios in Epidaurus, 
Plet. Ion. 580, in Zampfalus, Inser. 11, p. 118, Athen, 
Böch Staatoh. τα, 6. 248. 

Ασκλ ; Τό, b. Strab. 18, 608 u. Plut. qu. 
rom. 94 'dazAnniesoy betont, f. Lob. parall. 28, Tem» 
pel des Asclepios in Pantilapäum, Strab. 1, 74, Anth. 
spp. 162, zu Meländ in Troas, Demetr. b. Strab. 18, 
605, ın Res, Streb. 14, 667, in Athen, D.L. 4, 5,n. 4, 
Loe. pisc. 42, Marin. Proc}. 29, in Agrigent, Pol. 1, 
18, Ambracla, 22, 10, Epidaurus, Plut. qu. rom. 94, 
Pergamum, App. Mithr. 28, Paus. Β, 26, 10, Urgoe, 
Paus.2,28,4, beilfopos, Paus. 8, 39, 10, in Abia, Paus. 
4,30, 1, in Karthago, Strab. 16, 832, App. Lib. 180. 
— Bgl. Luc. Hermot. 87. Demon. 27. Icarom. 16, 

. Ἀσκληπιοδότη, f. δτεμιηπ., Cod. 4, 12,1. Κ. 
em. zu: 

Ασκληπιόδοτον, (6), Asclepiosgabe, 1) Leebier, 
App. Mithr. 48. 2) aus Alexrandrien, neuplatonifcher 
Ehilofoph, ὁ μέγας, Suid., Damasc. v. Isid. 116—270, 
d. — ein jüng.rer, ebend. 160. 8) Dichter, Anth. app. 
16. 4) Geſchichtſchr. Vopisc. Aurel. 14. — Anberer, ep. 
ad. ıx, 704. 

* Ασκληπιοδώρα, f. Jtauenname, Inser. 2016. 
em. zu: 

Ασκλ , ου, böot. ω͵ (ὅ), Astlepios- 
gabe, 1) Macedonier, a) ©. des Timandros, Trierarch 
unter Alerander d. Gr., Arr. Ind, 18, 8.— ©. tes Euni⸗ 
!u6, Anführer der Thracier, Statthalter in Syrien, Arr. 
4n.8,6,1. 6,8, 6. — S. des Bhilon, Eteuereinnehmer in 
Babylon, Arr. An. 8, 16, 4. — Statthalter von Pers, 
D. Sie. 19, 48. — Befehlshaber in Kappadotien, D. Sic. 
19, 60, feine Leute ol περὲ Tor’daxä., ebend. 2) Athe⸗ 
ner, Maler, Piut. glor. Ath. 2, Plin. 85, 10, 86. 8) 
Roroneer, Inser. 1542. 4) auf einer Münge aus Smyr⸗ 
κε, Mion. 111, 198. — aus Kyzikus, τι, 586. 5) ein 
Bildgießtr, Plin. 84, 8, 19. — Unberer, Anth. app. 
8312. — ©, ᾿4σσκλ. 

Ασκληπιοκλείδης, ou, m. Aselepiosmar, Name 
ehe Komödie des Alexis, Ath.4,160,d. &. Meineke 

‚394. 
᾿Ασκληκιόᾳ, οὔ, (bei Hom. nach Herm. de επι, rat. 
gr. Gr. 61 viel. früher daxAnnsog betont, f. 4σκλη- 
πϊοῦ, 11,2, 781, ähnl. hat Thierſch par. Infchr. 7.8 1. 9 
Ασχληκίφ, doch wurde Demofth., der fo ſprach, εἰπβ 
dethalb getadelt, f. Pass. zu Dion. perieg. 1089, u. 
ni. Eust. 463.860. 1447, Arcad. 40, 25, bor.’Acxka- 
πιό, Pind. P. 8, 11. Nem. 8,94, was Ahrens Dial. 
1,198 mißbilligt. f. oben 4σχλαπιός, (6), nach Et. M. 
484 u. 154 früher Ἠπιος, u. vom Tyrannen gu Cpidau⸗ 
[δὲ Ασχεληπεός genannt, b. ἱ. ἀσχελὲς ήπνος, ber fort 
u fort freundlich waltende od. heilende, alfo Hartwin, 
1) 8.9.4 Podaleirios u. Machaon, heilkundiger Fürft von 
ἑή[α u. Ithome in Theffalien, IL 2,731. 4, 194. 11, 
b18, vgl. Piut. curios. 7. ser. num. vind.7, Paus. 8, 
26.9.4, 81,12, Luc. Ιαρ. tr. 21, Hermipp. b.D.L. 5, 
l,n.1. Alo aber dann zugleich mit Herafics ſeine Apo⸗ 
Ikofe erfolgt wer, Apd. b. Clem. ΑΙ. str. 1, 21, ale S. 
der Apoſlo u, der Koronis od. Arfinoe verchrt, Pind. a. a. 
Et. Apd. 8,10, 8, D. Sic. 4, 78, ö., Paus. 2, 26, 6. 4, 
3,2, δ., Arist. in Schol. Pind. P. 8, 14, 9. (bei den Pho- 
sijiern — Ἔσμοννος, Damasc. v. Isid. 302, vgl. mit 
Phil. Bybl. fr. 2, 22, Paus. 7, 28, 7), wo er nun Opfer 
und Weihgefchente erhielt, Plat. Phaed. 118,2, Aeschin. 
8, 67, Arr. An. 2, 5,8. 7, 14, 6, 8. Emp. ὑποτ. 8, 220, 


᾿Ασαχώνδας 169 


8ι. Β. ο. Ἐπίδαυρος, u. Statuen od. Bilbniffe, Strab. 
8, 887, Paus. 2, 11, 8, ö., Pol. 82,26, u. heilige Gaine 
u. Bäder, Paus. 2, 27,1 u. 6,8., Tempel (f. 4σκλη- 
πμµῖον), dab. dv Ασχληπιοῦ, Xen. mem. 8, 18, 8, 
YPolyaen. 6, 2, 18 (19), Ael.n. an. 16, 89, ob. eis 'A- 
σκληπιοῦ, Ael.n.an. 7,18, ὅ., u. mit βασιλεύς od 
Φεσπόζης angeredet wurbe, Ael.n. an. 9, 88, Aristid. 
or. 6, p. 71, vgl. mit Οτρᾶ. h. prooem. 87 (βασιλεὺς 
μέγας ----ἦἠπιοδώσης), f. ΟτρΗ. h. 67, od. bald Ζευς 
4σκλ. hieß, Aristid. or. 6, 67. 28, Bil, Inser. 1198, 
ob. Acxd. Σωτήρ, Keil Inser. boeot. xxı1,a, Inser. 
3056, Grater Inscr. LX, 19, 8, fo wie tn Gron. Antiqu. 
gr. T. 11, p. 2842, ο). Ιητήρ, Inser. 8159, ob. Φεὸς 
᾿Ασκλ., Oſann Zeit. d. Alt. 1848, 215. 216. — Die 
Aerzte hießen nun, außer Aoxännsadas, w. f., 4σκλη- 
πιοῦ παῖδες, Plat. rep. 8, 408, ο, ud. οἳ περὶ το» 
᾿Ασκλ., Iambl. ν. Pyth. 208. 2) Wie ſich aber Olylon 
bei Luc. Alex. 14 ᾿4σχλ. νέος nannte, fo führte fpäter 
a) ein Sophift ven Samen’ 4σχλ., Schol. Dem. 4, 1. 19, 
114.122. b) ein Güterverwalter Konftantins in Sicilien, 
Olympiod. 9. Phot. bibl. 58, a, 80. ο) ein Anderer aus 
Anagarba, Kuyotartsvadıng, ep. ἆδ'. Ix, 195. d) ein 
Beripatetiler aus Tralles; er fchrieb Comment. zu Atiſt., 
f.Sohol. Arist. ed. Brandis T.1,p.518ff. e) ein Schüler 
des Hermes, Schriftfl.. f. Fabric. bibl. gr. 1, p. 62. f) 
6. ’daxdanıöc. — Seinen Namen führten ferner eo) 
Komödien bes Antiphanes u. des Philetärus, Mein. 1, 
p. 824. 849. b) eine Art Infel bei Rom, »ῆσος 4σκλη- 
πιοῦ ἱερά, D. Hal. 5, 18. ο) ᾿Ασκληπιοῦ πέτρα, 
Asclepiosfelfen auf dem Iſthmos, Eur. Hipp. 1209. 

ad.: 

᾿Ασκληπίων, m. Hartwins, Gonful des παμε 
499 n. &hr., Cod. ὅ, 62, 25. K. 

"Ασκλον, (τό), D. Hal. b. St. B. "Ασκλος, b. Ptol. 
8, 1, 52 u. Procop. b. Goth. 5, 11 "Ἀσκουλον, bat lat. 
Asculum, 1) 61. in Apulien, j. Ascoli di Satriano, 
Piut. Pyrrh. 21. 2) Hauptitadt ver Picener, j. Ascoli, 
Strab. 5, 241, D. Sic. 87, 26, Plut. Pomp. 4, App.b. 
eiv. 1, 88—48. &w. ᾿Ασκολανοί, D. Sie. 87, 3, ot. 
᾿Ασκλαῖοι, App. b. civ. 1, 48, οὐ. ᾿Ασκλιτηε, 
8ι. Β. 

"Ασκόε, οὔ, m. »Schlauch, ähnl. deutſch: Kiepe, 
einer ber Oiganten, von welchem Damascus benannt 
fein fol, St. B.s. {4αμασχός, Damasc. v. laid. 200. 

"Ασκουρα, St. in Großarmenien, Ptol. 5, 18, 10. 

᾿Ασκονρίν 7) λίμνη, *Shlauhfhwanz, See 
auf dem Diymp im Lande der theffal. Perrhäber, Liv, 
44, * (66 gab dort auch einen Sluß Ascordus, Liv. 
44,7. ' 

’Acxodea,f.Rüdelt d.i.thätig ſich rührend, athen. 
Söiffen., Ephem. archaeol. 8123. 

uf „ felten (Mosch. 8, 87 u. Strab. 8, 409) 
" r Eich holz, f. Hesych. s. ἄσκρα, 1) eine 
Nymphe des Seliton, Mutter des Deoflos, Hegesand. 
b. Paus. 9, 29, 1 2) thespifher Ort am Helikon, bie 
Heimath Heflods, der davon 4σκραϊος od. 6 Ασκραῖος 
ποιυµήν (Ageth. ep. ıx, 658, D. Hal. ars rhet.1) heißt, 
f. Hes. op. 638, Nonn. 18, 75, Zenod. b. Strab. 9, 412, 
Strab. 9, 428.18, 622, d., Plut. de vit.Hom. 1,2. comm, 
in Hesiod. 85, Paus. 9, 29, 1— 4,4. Em. ’Aorkpatos, 
Hermes. b. Ath. 18, 597, d, Anth. πα, 87. vı1, 52, Ath. 
1,4, d, A. Adj. ᾿Ασκραικός, ή, öv, Hermes. b. Ath. 
18, 597,d. Adv. an’ '"Ασκ ‚St.B. 

᾿Α(σ)κρούιο, Eihfädt, Et. in Dalmatien, j. 
Antris od. Cattara, Ptol. 2, 16 (17), 6, 


Acxdydas, m. SE hlauhmann, wie unfer Faß⸗ 


160 ᾽Ασχώνιος 


mann, 1) Ὀδοίει, a) Thebaner, V. des Krates, D.L. 6, 


6,n.1. b) (Γασκώνδας) Lebadeer, älterer u. jüngerer, 
beide ®. eines Neon, Keil Inser. booot. ΣΙ (wo Andere 
Τάσκων, ωνος, lefen). ©) anderer Böotier, οἱ περὶ τὸν 
᾿Ασκ., Pol. 20, δ. 2) Anderer (Athener?), Ar. Vesp. 
1192. 
"Aexävıos Παιδιανός, m. der römifche Orammatiker 
Asoonius Pedisnus, Suld. s. ᾽Απίκιος Μάρκος. 
'Ασμανοί, ſcythiſches Volt, Ριοἱ. 6, 14, 9. 
᾿Ασμάχ, eingewanberter Bollsflamm in Aethiopien, 
erllärt von Her. 2, 80. 
* „m Zeiß d. ἱ. heiter, Chier, Mion. zıı, 
7. vros, m. Willlomm, Barier, Inser. 


Ασμίραια don, τά, Bebirge in Serica, j. der Altai, 
Ptol. 6, 16, 2.8. 
͵ (πόλις), St. 


Ἠιραία χώρα, #, u. 
u. Gebiet der Asmiräi in Serifa, j. Shamil in der Heinen 
Buderei, Ptol. 6, 16, 5 u. 6. 

. St. in Hyrfanien, nach Reichardt jeht 
Murbsjan, Ριοἱ. 6, 9, 7. 

"Aros, (Breudenfeld?), Heine St. auf Kreta, mit 
einem alten Tempel des Zeus. ECw. u. Adj."Arrıog, dab. 
Bein. des Zeus, St.B. 

"Arovpos, ου, m. S. bes Suſos, von welchem Aſſy⸗ 
rien benannt fein [οἳ, Xenocr. in Et. M. 157. 

"Acwa, St. in Barthien, nach Reicharbt j. Jopahan, 
Ptol. 6, 5, 8. 

'᾿Ασπαβώτα πόλεις, St. in Scythien, noͤrdl. von der 
Mündung des Orus, Ptol. 6, 14, 2. 

᾿Ασπάδανα, St. in Perfis, nach Reicharbt Abadeh, 
nad) 9. Ispahan, Ptol. 6, 4, 4. 

"Aowaßärns, m. Perſer, Ctes. (87, a. 81). 

. Acrwaßlyns, gen. ion. εω, m. ®erfer, Her. 8, 70. 
78. 7,97. 
᾿Ασπαθίᾳ, f. St. in Indien, Ptol.7, 1,71. 
 '"Acwaxdpa ἢ ᾿Ασπακαία, St. der "Arwaxäpas in 
Serica, viel. in der Kofchotei, Ptol. 6, 16, 5. 6. 

Α , fr Dornheim, St. der Taphier, 

Nicand. b. St. Β. &w. 'AowaAadets, St. B. 


᾿Ασπαλαθία, f. Dornfeld (f. d. Erklärung b. St. 
Β.). Infel bei Lycien, Ew. —E od. — 
λαθίτηε, St.B. 

’Acsälıos, m. Fiſcher, fpät. Mannsn., loann. 
Antioch, fr. 211 (ed. Mull. ıv, 619). 
 'Aowalls, f. Fiſch. Sprotte, T. des Argäus aus 
Melite in Phthia, Anton. Lib. 18. 

᾿Ασπαμίτρης, m. Perfer, Ctes. (89, Ὁ. 40). 
 "Acwäydas, mebircher Name des ’Aaruayng, D. βίο. 
5, 84. 

"Acwaveis,ö, Buſchfeld d. i. wo das Holy nicht 
eingeln ſteht. Ort im Walde des Ida, Strab. 18, 606. 

αχος, ὁ, Herrſcher über die Nositer, D. Casa. 


Ross 148. 
. 


76, 9. 
"Ασπαρ,αρος, πα. 6.1. εἶπεν Arbaburius, Feldherr 
egen bie Sarazenen u. ſ. w. unter Marcian u. Xeon, 
uid. a. ν. u. 5. Ζέρχων, Prisc. Pan. fr. 20. 85.89, 
Cand. Isaur. in Phot. bibl. 79. 
᾿Ασπαράγιον, n."Spargelfeld, Ὀτήδαῃ in der 
Umgebung von Dyrrhadhium, j. Iscarpar, Caos. Ὁ. civ. 
111, 80.41.76. K. 
ragen, m. Zappler, Ghier, Mion. 8. vı, 
"Acwas, m. (?), Ghier, Mion. 1, 268 für ᾽ἀσπά- 
σιος, w. ſ. 


᾽Ασπίς 


ολοσπασία, ep. (Hermes. 5. Ath. 18, 699, b) in. (A), 
Alwine, 1) — — 9) Geliebte des Perilles (nad 
Heracl. Pont. b. Ath. 12, 638, d aus Megara), Xen. 
mern. 2, 6, 86. oecon. B, 14, Plat. Menex. 256, ο, ὁ., 
Arist, Ach. 527 u. Schol., Lys. b. Harp. κ. v., Plut.Per. 
34---δ3, Luc. imag. 7. salt. 25, 5.,%., au 7 σωκχρα- 
τυκή genannt, Ath. 18, 6569, f, od. "Hoa ᾿Ασπασίᾳ, 
Cratin. b. Piut. Per. 24. b) eine jüngere, Geliebte 
Gyrus des jüngern, Ath. 18, 576,d. 589,d. 2) aus 
Pholda, früher Milto genannt, T. des Germotimus, 
Beliebte des jüngern Gyrus u. fpäter des Urtarcıree, 
Plut. Artox. 26—28. Per. 24, Ael. 12,1, Ath. 18,576. 1. 
8) Athenerin, Ross Dem. ΑΕ. 162. 4) Name εἶπο 
Dialogs des Sokratikers Aeſchines, Harp. 

’ οἳ, nomabifches Volk pwiſchen Orus 
u. Tanais, Pol. 10,48. ©. ᾿Ασπίσιον. 

᾿Ασπασιανόε, m. Wieder, Pol. 5, 79. 

'Ασπάσιοι, (ol), ind. Asvaca, indiſches Boll am 
Choes im heutigen Kabul, Arr. An. 4, 33, 1. 24, 1. 

"Aorwäeıos, (6), Willtomm, 1) Athener, Ross 
Dem. Att. 162. 2) Eleer, Pol. 5, 94. 8) Θπιφινάα, 
Inser. 8140. 4) Byblier, σοφιστής, Suid., Schol. zu 
Aeschin. 1,83 u. Dem. Lept. p. 11, Herm. in Bekk. 
An. 1468, n, Phot. 265, %. 4) Tyrier, viell. derfelbe mit 
dem Bor., Suid. 5) Ravennöer, Pbilöstr. v. sopb. 2, 
88, Suid. 6) Beripatetifer, Iambl. v. Plot. 14. 7) Stein: 
[Φπείδετ, R. Rochette 1. & M. Schorn p. 82. 8) auf 
einer dhiifchen Münze, Mion. 11, 269. 9) Andere: 
Alc. Mess. 30 (ν11, 495). — Crinag. ep. x, 24. 

᾿Ασπενδία, f. (viell. mit der Stadt unverbunden, 
alfo: Ausfeld), ein Stabttheil od. eine Gegend in Ale⸗ 
xandria, Ath. 4, 174. ἆ, 

"Άσπενδον, 1) (ή), Breiftadt, eigtl. nicht im Bunde 
mit den Hellenen, ©t. in Bamphylien am @urymebon, 
der Sage nad) (Streb. 14, 667) eine Colonie der Atgiver, 
fonft aber unabhängig u. in ven Hänten der Barbaren, 
Thuc, 8, 81—108, Xen. Hell. 4, 8, 80, Isocr. 16, 18, 
Scyl. 101, Arr. An. 1,26.27, 9. &w. 'Ασπένδιοι ία, 
Xen. An. 1, 2, 12, δ., Pol. 5, 78, δ., St. B. A. Ewa 
Bein. des Antiochus Φτοροῦ, Porph. Tyr. fr. 6, 21 (ed. 
Müll. τα, 714) u. als fprichw. galt 4σπένδιος κιθα- 
ριστής, von Beijigen, welche die Hand bloß nach fid zu 
ausftreden, wie Died die Aspendier bei ihrem CTitherſpielt 
thaten, indem fie bier bloß fich der Rinken bedienten, Put. 
prov. 120, Zenob. 2, 80 u. Zeno daf., Cic. Π. Τεττ. |, 
20,58 u. Ascon. dazu. Als Adi, βεθὶ ᾿4σπένδιον ne 
δίον Polyaen. 7, 21,4.’ γαῖα. Dichterũ. 
ὃ Fr B. 2) m., der Gründer der vorigen Stadt, Hellan. 

‚St. B, 

"Aowep, 2005, m. Asper, 1) Anführer der Gothen. 
Demasc. v. 1εὰ, 69. 290. 2) Athener, Boss Dem. 

tt, 6. 

"Agweros, m. Riefe, 1) Anführer der Uatocdten, 
Nonn. 26,96. 3) Name, unter weldhem Adillens in Er!« 
rus verehrt wurde, Arist.b. Hesych., Aristox.b. Ptolem. 
Hephasst. n. hist. 1, 188 ed. Westerm., Put. Pyrrb.1. 

᾿Ασπιδοχάρμη, f. "Rantolfine d. i. Heldin mit 
dem Schilde, Amezone, Tzetz. P. H. 180. 

᾿Ασπίθρα, St. im Gebiete ber ᾿Αστίθραι Im Lande 
ber Sinae; nebft einem δίυβ ᾿Ασπίθρας, a, Ἁοῖς” 
µός, viell. der Gambodsja, Ptol. 7, 8, 2. 8. 4. 

᾽Ασπίᾳ, (dos, (ή), Schilda, Schil dberg, 1) Zuſel 
bei den Cycladen, im faronifchen Meerbufen, Plin. 4, 
12, St. B. 2) Infel bei Biyra, St. B. 8) Infel wilden 
Lebedos u. Teos, auch Areonnefos genannt, Strab. 14, 
648, St. B. 4) Infel bei θφείει, Plin. 5, 86, δὲ. B 5) 











’Aorloac 


Juſel jenfeits Bifa, St.B. 6) Ort in Argos, Pint. Pyrrh. 
82. Cleom. 17. 21. 7) Ort in Macebonien mit dem 
Bein. Περικεφαλαία, δι. Β. 8) Borgebirge u. St. in 
Bpzacitum, fpäter Clypea, j. Kalibia, Pol. 1, 29, 
διταὺ. 6, 277. 17,884, Ptol. 4, 8, 8.7, 6, D. Cass. 87, 
7.41, 41.48, 62, App. Lib. 8. 110, Anon. st. mar. m. 
117, Phil 6. St.B. Ew. ᾿Ασπιδίτης, Ὀοῷ aud ᾿Ασπί- 
Jos π. Ασπιδεύε,5:.Β. 9) Ort in der großen Syrte, bei 
vem j. Terid roches, Strab. 17, 886, Ptol. 4,8,14, Anon. 
st. mar. m. 90. 91. 10) Berg in Libyen, Ptol. 4, 5, 18. 
11) Benennung eines argivifchen Lochos, Zenab. 6, 52. 
12) Titel einea Gedichte von Heflod. 

’ m. &uflaner, D. Sic. 19, 55. 

᾿Αστίσιοι, o|— Σχύθαε, ſcythiſches Volt zwiſchen 
cal u Role, tbendort ra ᾿Ασπίσια ὄρη, Ptol. 6, 
nen, m. Rando, Manısı., Strab. 11, 

᾿Ασπληδάν, Asclep. b. Et. M. αιῶ Σπληζών, 
tgl. Strab.9, 415, 1) m. Stieber, ©. des Pofciton od 
Srdomenos od. Bresbon u. der Mideia ο). Sterope, 


u welchem die folgente Stadt benannt fein foll (He- 


siod. b. St. B.), Chers. δ. Paus. 9, 88, 9, Schol. Il. 2, 
511, Eust. p. 272, Et.M. 9) (n), Stövenfand (eigil. 
Shebafche, ſ. Et. M. u. Hesych. s. σπληδω)ι St. im 
Gebiete der Diinyer, fpäter zu Böotien gehörig, am Sl. 
Nelas, U.2, δ11, Strab. α. a. DO. Hesych,, b. Nonn. 
18, 94 ᾿4σπληδόνος ἄστυ genannt, fonft auch“ Υηττός, 
δι B. 2. Υηττός. Ew. ᾿Ασπληδόνιον, St. B. 

” νὸν ob. '᾿Ασπορδηνὸν ὄρος, n. Düren 
berg, rauher u. unfruchtbarer Berg bei Bergamum mit 
ήπεπι Heiligthum der Gybele, welche davon ΄Ασπορηνή 
hieß, Strab. 18, 619, 

᾿Ασπούκκα, Ort in NRumidien, Ptol. 4, 8, 29. 

᾿ vol, ol, Boll am mäotifchen See, Strab. 
11,495. 12,556, St. Β. ©. Αστουρικανοί. 

’ , ου, (6), Römer, Ios. 19, 1, 15.— App. 
ὃ. εἶν. 8, 7.— D. Cass. 56, 22. 

Ἂσπυ 18, ὁ — ποταμός, 3. in Medien, Petr. 
Ρατ. fr. 14 (Müll. ıv, 189). 

Ασπά,/. Schilde, Frauenn. aus Melos, Boss 
laser. 1, III, 286. 

λσσα, Mooren, I) St. im macebonifchen Chal⸗ 
cidite, Her. 7,122. Ew. 'Ασσαῖου, St. B. (6. 4σσηρα. 
2) Fleden in Schtbien, St. Β. 

᾿Ασσαγέτηε, m. inbifher Siuf, Αι. Απ. 4, 
18, 6. 

᾽Ασσακανόε, ou, m. inbifcher Für, Strab. 15,691. 
698, Arr. An. 4, 80, 5. Sein Land 7 ᾽ασσακηνοῦ 
χώρα, Strab. a. a. D., ot. ἡ nn ᾿Ασσακίη, Arr. Ind. 
1, 8. Geine Unterthfanen ᾿Ασσάκανοι, Plut. Alex. 
ort, 1, 2. 2, 9. 

’ dat. οἵσε b. Arr. Ind. 1,8 (f. d. vor.), 
Bolt ins mördlihen Indien, Arr. An. 4, 23—-80. 5, 20, 
7. Ind. 1, 1. 

, (ποῦΐ---᾿Ασάλακτος, alfe: Staub» 
ΠΛ), m. Bildhauer, Name auf dem Sodel einer Askle⸗ 
nosſtatue, Windelm. Geſch. d. Kunſt, 8, 4, δ. 

'Ασσάρα (ἢ ᾿Ασ(σ)αρὰθ) ποταμοῦ ἐκβολαίέ, Fl. 
ia Mauritanien, Ptol 4, 2,2. 
᾿ Bolt in ἂν Αν Ὃ 
'Ασσάρακον, οὐ, ty. auch o⸗o (Qu. Sm, 6, 14 m. 
Εξ. des Troe, Φιοβυαίετ des Andhifes, TI. 20, 282, δ., 
Δρά. 8, 13, 2, D. Hal. 1,62, D. Sic. 4, 75. Sein Grab» 
mal, Qu. Sn. a.0.D8.— Herrſcher der Affyrier, nad 
welchem fie benannt fein follen, Et.M. s. Ασσυρία. 


Φ aye’d Wörterbuch d. griech. Cigennamen. 


161 
Bei — 1, 6 Heißt ein König von Armeen Ἄσσα- 


8 
— ονος, πι. Ὁ Uhl ig d. ἱ. elend, 8. der Niobe, 
Xanth., Neanth. u. Simmias b. Parthen. erot. 88. 

᾿Ασσεσία, f. St. in Ziburnien, Ptol, 2, 16 (17), 
10. 

"Ar „D.pl, =—"4asa, Theop. δ. St.B. Ew. 
᾿Ασσηρίτης, St. B., Inscr. in Franz ep. gr. 49, Ren. 
gabe p.291. 6. Bockh Staatsh. 11, 678. 

"Ασσηροε, [.΄4σσορος u. Ασσώριο». 

ἹΑσσησόε, (n), Morheim, Drt im Gebiete ven 
Milet, mit einem Tempel der Athene, hie davon 7 Ἄσστη- 
ots, ion..-iq (Her. 1, 19, Polysen. 6, 47) hieß, Her. 1, 
19.22, Theop. b. St. B., Alez..Aet. 5 Parth. 14, Nic. 
Damasc. fr. 54 (ed. Mull. 111, 888). 6. ᾿Ασσήσιοε, 
Nico. Damasc. a. a. O., St.B. : 

"Ασσια τὰ λεγόμενα, Gegend am TSluß Affus, 
w.f., in Böotien, Plut. Sxll. 17. 

’ , ὁ nosauog, Thuc. 7, 84, [. ᾽Ασί- 


᾽Ασσυρία 


” ος. 

Άσσιοες, [. σσος. 

"Ασσια, πι, (Bunfen σσης, U. Asis, Assethus, 
᾽Αρχλης)ν X. von Aegypten, Maneth. b. Ios. ο. Αρ. 
1, 14. 

’ τα.-- ἀσκληπιάδης, Inscr.1571, 
von Keil begweifelt, vgl. 1688. 

᾿Ασσκληπιόδωρος,-- Ασκλ., Inser. 979. 1865. 

"Άσσοροες ἢ ᾿άσσηρος, (alfo δὲ οτ [ία ὃ 12), St. in 
Dipgbonien, Ptol. 8, 18, 86. 

Άσσον, nach Aroad. 76, 12 u. Mein, zu St. B. rich- 
tiger ᾿Ασσόη, b. Ptol. 5, 2,4 "Ασσον, Theephr. fr. 8, 
p.46 ” Altona db. i. allzunah, dah. das Wortfpiel 
des Githariiten Stratonifos bei Eust. Il. 6, 148 ᾿4σσὸν 
(od.”Acao») 39°, ὥς κεν θᾷσσον ὀλέθραν πεέραθ᾽ 
ἵκηαι, indem die Stadt s. 1 auf einem fleilen, ungugäng« 
lichen Selfen lag, woraus Apost. 6, 70, e kenn baB 
Sprihwort gebiltet hat: εἰ θέλεις Φᾷᾶσσο»ν Φανεῖν 
πρὸς νῆσον σσον 94, 1) (1), Et. m Myſien 
(nad) Ptol.a. a. D. in Troas, nad St. B. in Lydien. οὗ. 
Aeolis), am adramyttiſchen Meerbufen, j. Beirgm οὐ. 
Behrem Kaleſi, Xen. Ages. 2, 26, Strab. 18, 581-616. 
15, 785, Paus. 6,4,9,9. Sm. Ασσιος, Prel b. ΑΙ”. 
9,875,d, Plut. exil. 14, Ael n. an. 6,50, A. auch Ασ- 
che, δὲ. Β. Als Αά]."Ασσιον λίθος, berühmt wegen 
feiner fleifchvergehrenden Kraft, Tim. ep 6. D.L. 7,5, 
n. 8, (Anth. xı, 296), Luc. tragadop. 162, W.. u. 
’Acala ληνός, Poll. 10, 150. 2) Stäptchen in Epinus, 
8t.B. 8) d’Agcog, δΙ. in Bholis, Plut. Syll. 16. 17. 
Davon die Umgegend τὰ καλούμενα "4ασνα, f. 
oben. 4) Aeınadv (hier, wie εδ [Φείπί, Moorſtrich), 
Wieſe in Lydien am Kapftıus, St. Β. 

"Ἄσσονρια, f. T. des Dadanet, Alex. Polyh. b. Ios. 
1,15. (Jos. 1, 6, 4 führt auch einen Mannsn. 'Areet- 
pas an.) 

"Ἄσσουρος, St. an der Grenze von Bvzacium u. 
Numidien, Ptol. 4, 8,80, b. Plin. 5, 4 Assurae. 

᾿Ασστύόοχοι (Εασστ.) --Αστύοχος, Inser. 1520. 

Ar ‚dor. ---Αστυτ., Inscr. 2670. 

. u. Ξ- 4σαύρεος, -sos, Eratosth. 
δ. St.B., Eust, Dion. 492, von Lob, paralipp. 317 u. 
808 bezweifelt. 

’Acovpla, ep. n.ton. -ίη (Her. 1, 178, δ., Nonn. 
84,189, d.), (N), im engern Sinme die Ranpfchaft gwi- 
fen Medien, Mefopotamien u. Babylon, mit ber 
Hauptſtadt Niniveh (Ninos), j. Kurdiſtan, Xen. Cyr. 2, 
1,5, δ., vgl. Her. 1, 102, im weitern das ganze aſſyri⸗ 


11 





162 ᾿Ασσυρίηῦδεν 


ſche Reich, welches Affyrien, Diefopotamien, Syrien u. 
f. w. umfaßte, od. Babylon (Her. 1, 188), auch wohl 
Kappabocien (Arr. b. Eust. ju Dion. Per. 772), dah. 
bei Xen. Cyr. 6, 1, 17 = Syrien, ebenfo bei Arr. An. 
2,5,1.6,8, od. die Gegend bis zum Iris u. Φίπορε, = 
Leukoſyrien, Scyl. 89 (ΑΡ. Rh. u. Dion. Per. s. ’Acav- 
gr05),0d.=Phönisien, Nonn. 8,299. Benanntfollca fein 
von Σονρξίµ, Alex. Polyh. b. Ios. 1, 16, od. von’Acovpog, 
Xenocr. in Et. M., wo al® früherer Namen Εὐφράτοες, 
als fpäterer Χαλδαία angegeben if. S.’Acavpsos. 

8 Fr mdev, adv. von Affyrien, ΟτρΗ, lapid. 689, 

uid, 


᾿Ασσνρικοί, --᾿ Ασσύριοι, St.B. 

᾿Ασσύριοε, ία, ep. u. ion. In (f. oben), το», gen. 
ep. οιο, Nonn. δ, 9, 8., A., tor. & (Theocr. 2, 162), 
dat. pl. ep. u. ion. auch osas, Her. 1, 96, ὅ., Nonn. 6, 
214, Arr. Ind. 1, B, 1) Adj. aſſyriſch, oft = ſyriſch, 
‘doc. Ζευς --- Bol, Nonn. 40, 898, Φαέθων — Μί- 
Sons, Nonn. 21, 249, Αφροδίτη, Nonn. 4, 244, B., 
κούρη, ὃ. i. Europa, Nonn. 41,287, ποϊαμµός, Call. 
h. 2, 108, κύματα, Nonn. 6, 214, πέτρη, d. 1. der 
Libanon, Nonn. 32, 9. 48, 12, πύλαε, Arr. An. 2, 6, 
1, δρίαµβος, ep. ἆδ. ıx, 810, τέχνη, Nonn. 40, 
302, ὑφ σµατα, Paus. 5, 12, 4, έλος, Themist. or. 
24, 801, vouog, Heliod. 4, 17, λόγοι, Her. 1, 184, 
b. 3. die über Affyrien, γράμματα, Her. 4, 87, Strab. 
14.672, Arr. An. 2. 5, 8, Phil. vit. Mos. 1, 5, Themist. 
or. 7, 89. 11, 147, Ath. 12, 580, b, Υθώ», yij od. 
γαΐῖα, χωρα, πατρές, Her. 1,192, ΑΡ. Rh. 2, 948. 
966, Nonn. 4, 86. 18, 47. 825, Dion. Per. 772, Arr. 
An. 2, 6, 8, auh ἤ yñ ἡ Ασσ., Arr. An. 7, 21, 2, u. 
Acc. οἱ ἔμποροι, D. Cass. 62, 6, Ασσύριοι άνδρες, 
Nonn. 86, 481, vgl. mit Orph. Arg. 757, ale Anrede 
άνδρες Ασσ., Xen. Cyr.8, 8,4. 2) Subst. (6) Ασσύ- 
θεος, ber Uffyrer, Her. 1, 102, δ., Flgde., insbef. a) 
ὁ Ασσ., der König der Affyrier, Xen. Cyr. 2, 1, 5.8, 8, 
45, ὅ., los 10, 1, 1. b) der Verfafler der Sprüche Sar 
ἴοπιοδ, Themist. or. 19, p. 229. — Die Ableitung von 
᾿Ασσούρας, Ασσοῦρ od. Ἄσσυρος, f. b. Ios. 1,6, 4, 


Suid., nad Phil. leg. alleg. 1, 21 dagegen ſteht et —' 


εὐθύνοντες, andre Etym. ſ. Et.M. u. s. 4σσυρία. 
᾿Ασσυρῖτυ, sdos, ἡ, = Ασσυρία, Arist. h. an. 


8, 12, 
(ων n παρεμβολή, ein Ort beim Eedron, 


Ar 
Ios. b. Iud. 5, 7, 8. 12, 2. 
'Ασσά (ν. Ἱ. Ασσώ), St. ber Baftitaner in Hisp. 
Tarraoon., Ptol. 2, 6, 61. 
᾿Ασσόριον, n. (b. Ptol. 8, 14, 18 ᾿4(σ)σηρος, Apd. 
b. St. B.Aocuopos), (Moosberg), St. in Sicilien, |. 
Afaro, St. B., Cio, Verr. 4, 44. Ew. ᾿Ασσωρῖνοι, D. 
Sic. 14, 58. 78, St.B. 
’ ‚n.Moosberg, ein Berg inSamos, St.B. 
'Άστα, ης, (ἡ), St. in Hispan. Baet., unweit Babes, 
j. Mefa de Afta, Streb. 8, 140 u. ff., Ptol. 2, 4, 12, 
Marc. Her. per. m. ext. 2,9. 2) 4στα κωλωνία, Tat. 
Asti, St. in Ligurien, j. Aſti in Piemont, Prol. 8, 1, 
45. 8) St. im Drangtane, Ptol. 6, 19, 5. 
᾿Αστάβαροι, atabiſche Wölterfchaft, Ios. 1, 6, 3. 
"Aoraßnvol, 1) Bolt in Hyrkanien, Ptol. 6, 9, 6. 
2) Bolt in Areia, f. AJotaunvok, 
’ pas, a, (Strad. u. Ptol. ftets du. meift mit 
Binzugef, ποταμός), Ael. u. Heliod. 10, 4.5 6 Ἄστα- 
pas (ποταμός), Fl. in Uethiopien, j. Tacazze οὗ. 
ατα, Strab. 16, 770 u. ff. 17, 786.821, Ptol. 4,7, 
20.22, Heliod.a. a.D., b. Ael. n. an. 17, 40 $1. in 
Indien. 


᾿Αστάρτη 


“"Acras, m. (Burger od. Wittige, wo nicht 
Oberländer, thraciſches Volt am Hämus, Strab. 7, 
819—881, fr. 48, Artemid. b. St.B. Adj. dav. Αστικός 
od. Αστική, w.f., St. B., vgl. Inser. 2058, b. 

᾿Αστακάνα, 1) 61. in Bactriana, nach Reichardt |, 
Atchunnoo, Ptol 6, 11, 8. 2) St. in Großarmenien, 
Ptol. 5, 18, 17. 

"Aordxumpa, or, n.pl., b. Ptol. 7, 1,60 ΄Άστα- 
κάπρα, St. in Indoſtythien, An, (Arr.) per. m. erythr. 
41. 48. 

'Αστάκεος, adj. von "Aotaxog, naic d.i. Mele⸗ 
nippns, Soph. 5. Herdn. in Villois. Απ, 2, Ρ. 9, f.Isc 
animadv. In Ath. p. 68. 

᾿Αστακηνοί, Boltin Bactrien, Strab. 16, 698, Arr. 
Ind. 1, 1. 2) &."4oraxog. | 

’Acraxlöns, m. 1) Patron. Aftalusfohn ὃ. ἱ. 
Melanippus, Pisand. b. St. B. u. Ov. Ib. 518. 8) 
Eigenn., wie bas poln. Rakowiecki, von rak (Krebi), 
Kreter, Cellim. ep. 28 od. 46 (ντι, 518). 

᾿Αστακίη u. ᾿Αστακίᾳα, |. Αστακος. 

᾿Αστακιλ(ικ)(ᾳ, f. St. in Mauritanien, Ptol. 4.2, 39. 

’Acraxds, oft au "Αστακον betont, Krabbe, 
Grabb, f. Phot. 6, ὁσίαχός, wie die Atiler ten 
Seektebs u. die Stadt nannten, 1) m. 6. des Bofeidon 
u. der Nymphe Ofbie, Arr. b. St. B., ®rünter von 
Aftatus in Bithynien. 2) 8. des Melanippus, Jamaros, 
Leades u. Asphoditos, ber tapfere Vertheidiger Thebens 
gegen die Argiver, Aesch. Sept. 407, Ber. 5, 67, 
Apd.8,6,8, Pherec. in Schol. Ἡ. 5, 126, vgl. Schol. 
IL. 6, 896. Nad) Memn. fr, 20 (ed. Müll 8, 636) cin 
Sparte u. Gründer von Aſtacus in Bithynien. 8) f. St. 
in Alarnanien, Thuc. 2, 80. 102, Scyl. 34, Strab. 10, 
459, Ptol. 8, 14, 10. 4) Et. in Bithynien, fpäter mit 
Nikomedien vereinigt, |. Juvadſchik od. Ovadſchil, Pans. 
5,12,7, Polyaen. 2,80, 8, Ptol. 5, 1, 8, St. Β. u.Arr. 
Ρ. St. B. ο. Μεγαρικόν, Memn. fr. 20. Ew. 'Άστα- 
κηνόε, ή, D.Sio. 19, 60, St. B., od. 'Αστάκιον, ία, 
ep. in, Polyaen. 2, 80, 8, St. B. Wis Adj. "4er. 
ἐρύπνη, Nonn. 16, 166, vgl. mit Diod. Sard. ep. 9 
(τα, 627) u. "Act. νύμφη,ς-- Νίκαια, Nonn. 16, 405 
od. ᾿Αστακίᾳ, (dos, »ύμφη, Nonn. 15, 879. 48, 667, 
Ἠωὼς ἄλλη d. i. Νίκαια, Nonn. 16, 46, vgl. mit 125. 
Im ῬΊατ, ᾽Αστακίδεσσιν ὁμότροφος — Νύμφαις, 
Nonn. 15, 170. — Nach ber Stadt wurbe auch der Meer⸗ 
buſen, ein Theil der Propontis, in deffen ſüddſtlichſtem 


Winkel Πε Tag, d ᾿Αστρακηνὸς κόλπος genannt, Strab. 


10, 459. 12, 568, Marc. Her. ep. per. Menipp. 9, St.B. 
8. 4ρεπάνη u. d., od. Ασιρακὶς λίμνη, Nonn. 14, 
827. 886. 409. — Bei App. Syr. 67 eine St. Sytient 
5) Landſchaft der Byzantier, Theop. b. St. B. 
᾿Αστάκονρε, afritanifches Volt im Innern ber 
Syrte, Ptol. 4, 8, 27. Etwas füdlicher ſeht Prol. 4, 6. 
21 die Αστακοθροι. 
᾿Αστάλη, f. Wormsborf (f. Hesych. s. ν.), Dr 
in Kreta, j. Aftali, Anon. st. mar. magn. 847. 
᾿Ασταπᾶ, Tarthag. Et. in Hisp. Baet., j. Eſtepa, 
App. Iber. 88, Liv. 28, 22. BeiSt.B. "Acrasaioı, 
4AıBüng ἔθνος, mit Berufung auf App. a. a. O. 
᾿Ασταπηνοί, Bolt in Arab. felix, Ptol. 6, 7, 22. 
’Aardwovs, που (los. 2, 10, 2, Strab. 16, 771), 
u ποδος (Ptol. 4,7, 81. 84, Strab. 17, 821), ὁ ποῖα- 
ός, ägypt. Wort, welches nad) Diod. 1,87 Finſter⸗ 
εά, dx τοῦ σκότους Όδωρ bedeutet, ein Niların, |. 
Bahr el Aırek, Strab. 17,786, δ., Ptol, 4, 7, 24, Iul. 
Maur. b. Plin. 5, 10. 


Αστάρτη, (#), (griech. Deutungen ſ. δ. Er M.u 








Aotoptoc 


Suid.), 1) ſyriſch⸗phoniziſche Gottheit, 4 μεγίστη, T. 
des Utanus od. Gem. bes Malcandrus, Könige von By⸗ 
blos, mit der griech. Aphrodite verglichen οὐ. als 49η- 
ναῖς od. Σεληναίη u. ala Schmwehter der Europe ber 
jeichnet, Plut. Is. et Os. 15, Luc. de des Syr. 4, Achill. 
Tat. 1, 1, Phil. Bybl. fr. 1, 19—24. Ihr Tempel zu 
Tprus, Menand. Ephes. b. Ios. ο. ΑΡ. 1, 18, vgl. mit 
areh. 8, 5, δ. 2) Αστάρτη ἢ ᾽Αστάρτης νῆσος, In⸗ 
[εί im arabifhen Meerbufen an der Küſte von Aethios 
yien, Ptol. 4, 7, 86, Marc. b. St.B. Ew.“ 
ralog 7] ehrt s, St.B. 8) ©t. in Syrien, das 
fpärere Philadelphia, „St. Β. 6. ΕΙ λαδέλφεια. 
"Ασταρτον, m. K. der Tprier, Menand. Ephes. b. 
los. e. ΑΡ. 1, 18. 


᾿Αστασάνα, St. in Ἠτεία, Ptol, 6, 17, 8. 

ΑἌστασ ‚a, ἆ, = ᾿Αστάπους, Ὁ. [., Strab. 
17, 786, vgl. mit 822 u. 16, 771. 

’ , m. Berfer, Aesch. Pers. 22. 

᾿Ασταίδα, f. 61. in Ἀτεία, Ptol. 6, 17, 6. 

᾿Αστανηνή, f., b. Ptol. 5, 18, 18 ᾽᾿Ασταννῖτιε, 
Landſchaft zwifhen Bartdien, Syrlanien u. Arie, Isid. 
Char. mans, Parth. arg. u. 11. 

᾿Αστάφιον, { "διο[ἰπΦεπ, serva, Plaut. Trucul. 

᾿Ασταχόων, m. Achrenfeld, ein Bauer, Theo- 


pbyl. ep. 28. 

. m. 1) Pythagoreer aus Tarent, Iambl. v. 
Pyth. 86. 2) griedh. Bafenmaler, Millin peint. des vases 
T. 1, tab. 10. Aehnl.: 

. m. Wittig, ath. Archon ΟΙ. 101,4,D. 
Sic. 15,48, Marm. Par., Dem. 49, 22—62. 59, 85 n. 
f. Paus. 7, 25, 4. 9, 1,8. 

"Acrıctros, m. Blügge d. i. roher, unerträglicher 
Menſch, Mannen., Inser. 2427. 

ag f. "Leder, St. in Lydien, Xanth. 5. 
δι. Β. Em. ᾿Αστελεβαῖοι, St.B. Achnl.: 

᾿Αστέλεφοι, πι. gaus ([. Hesych. ἀστέλεφος u. 
tgl. Lob. patb. 293), Küftenfl. in Kolchis, Arr. per. 11,5. 

ἕ , ion. u. ep. έη (Hes. th. 409, doch αιιώ 

Heges. inB. A. 877,25 u. Apost. 2,20), f. "Sterns 
hits, wie abb. Sunnihilt, 1) T. des Kdos, Schweſter 
ver Zeio, Hen. a. a. D., Apd. 1, 2, 3, 4στ. νύμφη, 
Konn. 2, 125. 28, 236. 88, 887. Sie wurbe in eine In⸗ 
{εί (Delos) verwandelt, Nonn. 42, 410, Eudox. b. Ath. 
9,392, d, A. 2)T. des Danaus, Apd. 2, 1, 5. 8) 1. 
tes Atlas, Hyg. f. 250 (wo aber Afterope zu leſen if). 
4) 4. des Ulcyoneus, Heges, u. Apost. 0.0.0. 5) T. 
des Koronus, M. des Idmon, Pherec. in Schol. ΑΡ. 
Rh. 1, 189. 6) T. des Hydeas, M. des Hydiffus, Apoll. 
Aphr. b. St.B.s."Ydıasdg. 7) eine Ἡπιαίοπε, D. Sic. 4, 
16. 8) eine Salaminierin, Piut. Cim. 4. 9) Gattin bes 
Sfaurer Illus, Ioann. Antioch. fr. 214 (ed. Müll. ıv, 
650). 10) (Ster nau), erbichtete Infel== Α. 
». f.. Strab. 1, 59. 10,456. 11) älterer Name der Infel 
Delos (weil Πε ἀστέρι ἴση Callim. Del. 83), Callim. 
Dei. 197 —816, Apd. 1, 4, 1 (ber fie πόλες nennt), Me- 
necr. b. Ant. Lib. 85, St.B. s. 4ijdog, Plin. 19, 22, 
Hesych., N. 12) früberer Name von Kreta, Hesych. 
13) St. in Lydien, nad) Eust. Hom. 882, 19 in Sprien, 
welche auch Αστερές dich. Em. ᾿Αστοριώτηε µ.4στί- 
θεος, St.B. 

*Aoreplas, ου, m. Sterne. alter. Herot, St.B.s. 
4ώτεον u. Actigsor. (Auch Name eines Vogels, Ael. 
n. an. 5, 86.) 

»Αστέριοι, Sternauer, 1) die erften Bewohner 

von Zenebos, Hesych. 2) älterer Name der Koldier, 
Nonn. 13, 249. 


163 


Acripiov, (τό), Sternberg (St. B.: or ἐφ᾽ 
ὀψηλοῦ ὄρους κειµένη τοῖς πόρρωθεν ὡς ἀστὴρ 
φαίνεται), 1) Ότι bei Magneſia in Theffalien, N. 2, 
786, Strab. 9,438 u. ff. Ew. ᾿Αστεριώτης u. ΄Αστε- 

‚ fem. Aorepuia, St.B. 2) Ότι in Tenedos, Plut. 

yth. or. 12. 8) früherer Name des Gitbäron, Leo Byr. 

b. Plut. Βαν. 2, 3 (wo aud die Beranluffung zu diefem 
Namen angegeben ift). 

” νος, ου, εν. (Nonn. 87, 749) auch ονο, m. 
Sterne, *Sternig, 1) der eigentliche Name des Mis 
notaurus, Apd. 8, 1, 4. 3) ©. des Teltamos, V. des 
Minos, Herrſcher von Kreta, D. Sic. 4, 60, f. 'Aore- 
ῥίων. --- nad) Ascl. 5. Apd.B, 1,2 V. ber Krete. 8) 6. 
bes Hypareſios aus Pallene, ein Argonaut, Αρ. Rh. 1, 
176, Orph. Arg. 217. 4) 6. des Neleus, Br. bes Ne⸗ 
ftor, Apd. 1,9, 9, Pherec. in Schol. ΑΡ. Rh. 1, 156, 
St.B. ο. 4ώτιον. 5) Act. dıxtaiog, ©. des Minos, 
Anführer der Kreter, Nonn. 18, 228. 85, 885. 87, 82, 0. 
6) S. des Kometes, Argonaut, Apd. 1, 9, 16, f.’dare- 
odwy, 7 6. des Anar in Mile, nach welchem eine kleine 
Infel dort’ άστερίου νῆσος hieß, Paus. 1, 85, 6. 7, 2, 6. 
8) Bein. eines Rufinus, ορ. ἀό. 724 (Anth. app. 818). 
9) Αὖλος στ. Φοντίνεος, röm. Conſul 447 v. Chi. 
Φ., D.Sic. 12,6. 10) Oft in der fpätern Zeit, Fabric. 
bibl. gr. ıx,518. Bgl.nod ᾽Αστερίων. 

"Acrtepls, idog, {. -- Αστερία, 1) (erbichtete) Ins 
[εί des ionifchen Mecrs zwiſchen Same u. Ithaka, Od.4, 
846, vgl. mit Strab. 1,59. 10,456. u. ff. 2) St. in Ly⸗ 
bien, St.B. s. ἀσεερία. δω. ᾿Αστερίτης, ſ. δι. Β. ». 
Πάστερις, 


᾿Αστερωδία 


, ωνος, Ἱη.Ξ- Αστέριος, 1) 6. des Tek⸗ 
tamos, K.von Kreta, Apd. 8, 1, 3, Schol. I. 12, 292. 
9) 6. des Kometes, cin Argonaut, ΑΡ. Rh. 1,865, Orph. 
Arg.164,Paus. 5, 17,9. 8) S. des Minos, Paus. 1,31,1. 
— Act. dıxraiog, Beberrfcher nom korpbantifchen Ida, 
Nonn. 1, 864. 2, 695. 6, 66. — Unterer, 47, 498. 4) 
©. eines Aeſchylus, Bildhauer, Paus, 6, 8, 1. 5) 
Sternbach, Fluß u. Slußgott in Argolis, V. von Eu⸗ 
böa, Proſymne u. Akräa, Paus. 2, 16, 6. 17, 1—2. — 
Ebenſo hieß eine dort wachſende Pflanze. Paus. 2, 17, 2. 

"A δεις, δ. Paus. 5, 1, 4 -δία, f. "Sterns 
bilde, 1) T. des Okeanus u. bes Tethys, DR. des Apſyr⸗ 
to6, ΑΡ. Rh. 8, 242 u. Schol. dag. 2) T. des Deionens, 
M. des Krifos, Schol, 1. 2,52, &. στερόπεια. 8) 
Φαµία des Endymion, Paus. a. a. 0. ©. Αστε- 
ρωδσία. 

Ἄστ αἴοα, ου, m. Blitz. Pionier, 6. des 
Belagon, Entel des Arios, H. 12, 102. 91, 140, δ., Qu. 
Sm. 8, 609, ὅ., Nonn. 22, 382, Strab. 7, 831, fr. 88. 
89, Luo. adv. ind. 7, Liban. v. Dem. — Fem. dayu: 

” f. 1) T. des Deion in Phokis, Schwefter 
bes Kephalus, Αγά. 1, 9, 4. 6. Αστερόδεια. 3) T. 
des Beliss, Paus. 8, 11.8. Aehnl.: 

’Acr ‚f 1) T. des Oteanos, f. "Aerspödse, 
St. B. 2. Axgayartes. 2) T. der Kirke u. bes Hyperion, 
Orph. Arg. 1222. 8) T. des Kebren, Gem. des Ἰε[α[υθ, 
Apd. 8, 12,5. 4) T. des Kephrus, Apost. 14, 88, Suid. 
8. πλόχιο». 

Ἄστιρο Sternberg, 1) Berg in Kreta, St. 
B. 2) Σινδίκη Αστ., {. St. am Kautafus, Kolonie ber 
Kretet. Cw. 'Αστ vol, ’ ts u. 
’A | St. Β. — Nach Eust. Honı. 832, 20 St. 
am indifhen Kaukaſus. 8) St. der Doer in Arabien, 
D. Sic. b, 44. 

᾿Αστερωδία, f., f. ᾿Αστερόδεια, Mutter der Bene 
lope, Pherec. in Schol. Od. 15, 16. 


11* 


164 


Actepomwös, m. Blig, od. Fleckig, Fled, ſ. 
Hesych. Maunsn., Plut. Cleom. 10. 

"Arm, {, ähnl. Adele, Frauenn., Welder syli. 
n. 69. 

᾿Αστήρ, έρος, ala voc.’darno (Plat. ep. γπι, 669), 
m. Stern, (f.d. Bertfpiel Plat.ep.a. a. O.u. Υ11, 670), 
1) ein Gigante, Ariat. in Aristid. schol. 106 ed. Fromm. 
2) ein Syartaner, Her. 5, 68. 8) ein Olynthier od. nach 
Luc. hist. 88 Amppipolitaner, der Philipp mit feinem 
Pfeile traf, Piut. parall. 8, Themist. or. 28, p. 284, 
Luc. α. α. ©. 4) Mannen., Plat. in Anth. a. a. D. 
(Auch Name εἶπεν Fifches, Plut. sol.an. 27, einerBlume, 
Ath. 16,684, d, eines Eteins, Hermes, b. Piut. luv.12,4.) 

στη, ου, m. Fürſt von Peukelaotis, Arr. Απ. 
4, 99, 8. 

Ἄστι ‚a, b. Alex. Polyh. fr. 24 (ed. Mull. 
171, 229) -ης, ου, m. K. ber Meder, D. Sic. 2, 84, 
Nic. Dam. fr. 12 (ed. Mull. ııı, 864). 

"Acrıyyar, (ol), Boll der Bandalen, D. Cass. 71, 
12, Petr. Patr. fr. 7 (ed. Müll. ıv, 186). 

"Aorıyıs, St. in Bätica, j. Alhama, Strab. 8, 141. 

᾿Αστικὴ ἡ Θράκη, b. Ptol. 8, 11, 10 ἡ στ. orpa- 
τηγία, Burgau, Landſchaft am Himus in Thracien, 
Scymn. 729, Plin. 4,18, St, Β.ο. 4σταί, w.f. 

᾿Αστίκοσον, m. Burgbaus, Macedonier aus Phi⸗ 
[ψνὶ, Phleg. Trall. fr. 29, ed. Mull. 11, 609. 

᾿Αστίνιος, m. (Εαστίννος -- ἀστικός, ο. Lob. 
patb. 840), Burgt, Curt. 8 ob. Keil Inscr. boeot. 11, 
18, von Keil bezweifelt ebend. 10, der Faorursoc von 
.{σ Evvog vermuthet. 

Acriæris, f. Name einer theffalifhen Trierarchie, Et. 
Μ. 754, richtiger Εσειαεῶτες, w. ſ. 

"Aorkıxla, f. (9) Schweſter des Titan u. Japetoſthed, 
Beros. Chald. b. Μου. Choren. b. Arm. 1, 5. 

"Acröda, Slecken der Sadhalitä in Arab. felix, Ptol. 
6, 7, 11. 

᾿Αστοδάμαν, = Ασενόάμας, w.f., R. Roehettel. 
& M. Schorn p. 07. 

᾿Αστόλπαν, 6, Iberer, D. Sio. 83, 10. 

᾿Αστόμαχοε, m. Wiburg d. b. ein Kämpfer ber 
Burg, Theffaler, Insor. Crannon. b. Leake T.111,n. 150. 
Dav. ᾿Αστομαχείοι, Insor. Leake n.149, f. Ahr, Dial. 
11, 580 u. 581. 

"Acropor, ol, Stumme, eigtl. Mundlofe, fabel« 
haftes indifches Volt, Megasth. b. Strab. 2, 70. 15, 
a, Plut. face. lun. 24, Plin. 7,2, 18, 

vos, m. "Burgefl, "Delpbier, Inser. 1710, 
bi Curt. A.D. 7.8.25. 
Ort bei den Varinern (in Medienburg), 
Ptol. 3, 11, 27. 
f. ſpaniſche Landſchaft, j. Afturten, Ptol. 
2, 6,28. Die Ew. (of) "Αστουραε, Strab. 8, 163. 166, 
f. Astvpes. Ihre Hauptſtadt Aorobpxa αὐγούστα, 

. Aforga, Ριο]. 2, 6, 28. Gin andrer Ort daſelbſt 
᾿Αστουρῶν (άετούρων )) Αοὔκος, Ptol. 2, 6, 28. 

᾿Αστουρικανοί, Bolt im aflatifyen Sarmatien, Ptol. 
B, 9, 17. 

"Άστρα, Sterne, Sternhilde, 1) n. pl. die Ge⸗ 
ſtirne. —* ber Eos u. des Afträos, Apd.1,2,4. 2) f. 
eine Hetäre in Athen, Gorg. Ath. b. Ath. 18, 85, 6, 

Ἄστ ος, ου, m. Sattler ὃ. 1. bier: auf 
einem ultbierfattel zeitend (f. die Anfpielung auf 
ὀνοφορβός, Her, 6, 68), ©. des Ichos, Heros in 
Sparta, Her, 6.69, Paus. 8, 16, 6. 9. 

’Acrpäßas, m. "Sabeln, Ort bei Delphi, Inser. 
1711. Uchnl. : 


Aotepwrös 


᾿Αστροχίτων 


᾿Αστράβη, f. Sattel, früherer Name der Infel 
Kaſos, St. B.s. Κάσος. 
᾿Αστράγαλοε, m. Anode (Würfel), Bildgie⸗ 
βετ, ſ. Vöockh 6Ο. 1. Ρ. 43, a. (Ueberh. Mannen. auf Am⸗ 
a u. Steininfär. K.) 
"Αστρα η. Gradaus, eigtl. ungelrümmt, 
Caſtell in οτί, Liv. 86, 1 cn 
"Ἄστρααε, εντος, νου. ——** onn. 14,810), 
m. Sterne (?Sternig), Indier, Nonn. 14, 808. — 
29, 257, 5. 6. "Aorpasog. 
or ep. (Nonn. 6, 102), -αίη, f. 1) Sterns 
Hilde, T. des Zeus od. Aſträoe u. der Thenis ob. Eos, 
welche unter die Geftirne verfegt das Sternbild der Jung⸗ 
frau bildet, Arat. phaen. 96 u. ff., Erstosth. cat.9, Hyg. 
p.astr. 2,26, Ov.met. 1,150. 2) Amme ber Beroe, Nonn. 
41, 214. 6, 102. 8) Sternhauſen, St. in Illyrien, 
Adr. b. St. B. 
᾿Αστραιοίσιοι (D, Verbuͤndet Athens, Meier ind. 
schol. 1661, n. 1. 
η. Sternbach, Et. in Macedonien am 
obern Theile ve Afträus, {. Stoumiga, Liv. 40, 24, f. 
Αἴστραιο». 
᾿Αστραῖοε, ου, gen. ‘ep. auch oso (Nonn. 6, 16, 
8.), m. Sternhaufer, 1) 6. des Krios, Sem. der@us, 
V. der Winde, Hes. th. 876, Nonn. 2, 572. 6,80, ὅ., 
Apd. 1, 2,2, Ioann. Antioch. fr. 1 (wo im Cod. falfch 
᾿Αστρέου Acht). 3) ©. des Pofeidon, Pint. βαν. 21, 1. 
8) ©. des Sifenus, Nonn. 14, 99. 2», 260. 4) ein Ins 
bier, 6. des Brongus, f. Ασεράεις Nonn. 26, 220. 
5) einer, ben Euryalus töbtet, Qu. Sm.8,807. 6) Sclave 
(?) des Pythagor. Dinefardyus, Porph.v. Pyth. 80, Ant. 
Diogen. erot. 4. 7) (St ern bach), BI. in Macedonien 
(?), Ael.n. an. 15,1. 8) 81. in Myflen, der fpät. Kallus, 
Ῥ]αε, fluv. 21, 1. 


᾿Αστραλίαν rövy θρᾷχα (Steruheim?), He- 


sych. 

Ψνχοες, m. (Hartmut?), 1) Schriftſt. 
über Auslegung der Teäume u. über die Heilung der Eifel, 
8uid., f. Fabr. bibl. gr. ıv, 152. v, 265. 2) ’ 
ya perfifche Dragier, D.L. prooem. 2 (v.1. Yerod. 


Ψυχοι). 
*Bliger, Mannen., Orelli 


1616. K, 
&t. in Indien, Ptol. 7,1, 48. 
᾿Αστρατέα, f. Serifwind, Bein. der Artemis 
in Lalonien, weil fie den Heeresgug der Amazonen gehin⸗ 
dert hatte, Paus. 8, 25, 8. 
„m Sterne, Mannen., Όν. met. 5, 
144. K. 


᾿Αστρί, ἴδος, f. Sternhilde, T. tes Helios, 
Nonn. 17, 282. 26, 853, 5. 

"Aerpoäpyn, ſ. Sictawaldin— yhönyifhe Bes 
nennung der Selene, ="4otaetn, Herdn. 5, 6, 4. 

"Αστρον, n. Sternberg, 1) fpäterer Name bes Pho⸗ 
loegebirges zwifchen Arkadien u. @lis, Schol. Ptol. 8, 16, 
14. 2) St. in Wrgeia, Ῥισ]. 8, 16, 11. 

᾿Αστρονόη, f. *Sternengeiß, phönizifche Gottin, 


Damasc. v. Isid. 802. 
Name eines dem Heflod zugeſchrie⸗ 

benen nd 11,491, 5 ο, 
᾿Αστροχίτων, ὠνος, του. (Nonn. 40, 869, δ.), 
stay, m . "Sternumgürteter (ἐννόχιον γὰρ οἱ- 
ανὸν ἁστερόεντες ‚Inaoyatovos χιτῶνες, Nonn. 
40, 408) als 9eöc Τύρου πολιοῦχος, Nonn. 40, 579, 
= Belus, Ammon, Apis, Kronos, Zeus, ebend. 893, od. 

Ἡρακλέης, 577,8. 


πτων, m. 





᾿Αστρόχονδα 


᾿Αστρόχονδα, ὁ, (d.1.), Ort in der großen Syrte, 
j. ἀθίδαῦ, An. st. mar. magn. 76.77. 

Ἄστ dat. ass, indifches Voll, Arr. Ind. 4,8. 

"Aory, η. Oberfladt, Burg, 1) Sleden in Aegyp⸗ 
ten bei Sanobus. Ew. ᾿Αστόε, η, St. Β. 2) Name für 
Athen, Plut. Thes. 24, St. B. ο. Αλεξάνδρεια. 8) 
Name von Rom, Ῥιο]. 8, 1, 61. 

᾿Αατυάγης, (ὁ), Beros. b. Euseb. Arm. 19 ſchreibt 
Asdahages, gen. ion. sw, Her. 4, 46—130, ὅ., einmal 
auch Nico. Dam, fr. 66, fouft hat Nic. Dam. ebend. meift 
ου, (einmal ους), ebenſo haben ου Strab. 11, 534, 
Piut. mul. virt. 8, dagegen D. Sic. 2, 82. 9, 82, Dio 
Chrys. or. 64, p. 592, Din. b. Ath. 14, 688, ο ους, dat. 
b. Her. 4, 74—129, 8. ei, aber b. Arist. polit. 5, 8, 15 
u. Nic. Daın. fr. 66, 8. pn, acc. b. Her. 4, 107. 180 η, 
ebenfo Syncell. 205, d, dagegen η» D. Hal. de viDem. 
41, D. Sic. 2, 34, Strab. 15, 780, Paus, 5, 10, 8, Din. 
δ. Ath. 14, 688, ο, Nic. Dam. fr. 66, St.B. s. Πασ- 
sapyadas, voc.w ᾽στυάγη, Nic. Dam. fr. 66 (ed. 
Müll. τα, 404). 1) 6. des Gyarares, mütterlicher Große 
vater des Cyrus, K. von Medien, Her. 4, 46—130, ὃ., 
Scymn.749, A. f. die angef. Stellen. 2) B. des Darius, 
Ios. 10, 11, 4. 8) = Darius, Syncell. 205, ἆ., --- 
Cyarares, Satrap von Medien, Beros. a. a. D. 4) Ge⸗ 
ποῇε bes Phineus, Ον. met. 5, 209 u. ff. 5) ein Gram⸗ 
matifer, Suid., Eudoc. 64. ’ 

᾿ f. »Burweg, ähnl. Stadthagen, 1. 
des Hypfeus, Frau des Periphus, D. Sic. 4, 69. 

᾿Αστόᾶλος, m. Seeburg, ein Tıver, Ἡ. 6, 29. 

᾿Αστνάναξ, ακῖος, (0), Wuldenburg (f. Ἡ. 6, 
403. 23, δ06 u. Plat. Cratyl. 892, b), 1) ©. bes Heltor, 
der fpäter von ben Griechen zum Thurme herabgeſtürzt 
wurde, außer ΠΠ]. α. a. DO. Qu. Sm. 18, 251, D. Chrys. 
or. 11, 193, Ath. 2, 66, a, Luc. sscr. 6, »gl. mit 
Luc. salt. 76, u. mit Aufpielung auf jenes Unglũck Anth. 
ΧΙΙ, 11. Dav, Adj. ᾿Αστνανάκτειοε, Suid., bah. 
᾿Ασευανακτείη δυσµορίη, Leon. Al. 29 (ıx, 851). 
9) S-det Herakles, Apd. 2,7,8. 8) Arladier, Paus. 8, 
58, 5. 4) B. des Bhilofophen Lykon, D. L. 5, 6, π. 1,1 
Bruker beffelben, 5, 4, 9. 5) Milefier, Schol. Thooer. 4, 
34. — Pankratiaſt, Ath. 10, 418, a, wo U. «στν- 
δάµας, w.f., Iefen. 6) Athener, Meier ind. schol, 
1851,n.59. (Auch Name eines Bifches, Hesych.) Fem. 


dazu: 
; f. Dienerin ber Selena, Suid., He- 
aych. ®gl. Ptolem. Hepbaest. b.Phot. bibl. p.149, 28. 
’Acrußins, ου, m. Burkhard, 6. des Heralies, 
Apd. 3, 7, 8. 
᾿ f. Mutter des Tiepolemos, Pheroo. in 
Schol. Pind. 01.7, 42. Fem. ju: 
” von, m, Abalburg, Athener, Ephem. 
archaeol. 725. K. Diderb bi 
᾿Δστυγίτην, m. "Biberburg, d. ei d. Burg, 
S. bei Kraus, Br. der Aöpalis, Anton. Lib. 18. 
A ‚m. Übalburg, 6. des Briemus, 


Apd.8, 12, 5. , 

, , αντος, ὅ, [. Αστυδάμεια, 1) 39. 
Donier, Gaetul. 7 (ντ, 275). 2) Athener, a) ©. des 
Morfimos, Tragdbiendidster, Arist. poet. 1, D. Sic. 14, 
43, Plut. glor. Ath.7, D. L. 2, 5, n. 28, Marm. Par. 
s. O1.101,4, ΑΕ. 1, 40, b, δ., Suid,, A. Weil er fi 
auf feine Ehrenftatüe ſelbſt das Epigramm (Apost. 15, 
86, od. Anth. app. 15) [εβίε, hieß es ſprichw. von Reuten, 
die πώ felbft loben, nach einem Berfe des Philemon 
(σαστὴν ἐπαινεῖς, woneg Actudduns, γύναι, ſ. 29- 
ποὺ. 5, 100,2.) nun σαυτὸν ἐπαινεῖς, ὥσπερ Αστυ- 


105 


δἁάµας, ποτέ, Apost. 15, 86. ©. Libsn. ep. 45 u. 
Schol. gu Liban. ep. 948, Eust. Il. 1, 896. 7, 75, δ., 
Ath. 1,88, f., Said. b) ©. tes Vorigen, gleichfalls Tra⸗ 
gödiendichter, Buid. ο) ein Anderer, Meier ind. schol. 
1851,n.59. 8) Milefier, [. Ασενάναξι vgl. Eust. 11. 
23,91. 4) B. der Artibia, Hesiod. in Schol. IL 19, 16. 
Fem. dazu: 


᾿Αστυνόμη 


Αστυδάµαα, ας, f., ahd. Frauenn. Sigburg, 
HT. bes Amyntor, Mutter des Tlepolemus, Pind. Ol. 
7, 48 u. Schol., Apd. 2, 7, 8. (65. Αστυόχεια. 2) Gem. 
bes Alaftus, Apd.8, 18, 8. 7, Hesych. 8) T. des Pe⸗ 
leus od. Belops, Mutter des Amphitryon, Apd. 2, 4, 5, 
Schol 11. 19, 116. 4) T. des Ormenies, D. Sic. 4, 87. 
5) T. des Phorbas, Gem. tes Glaukon od. Kaufon, Ael. 
v.h. 1,24, Ath. 10, 412, a. 

᾿Αστνῖγας, m. ---᾽Αστνάγης, Cresias (66, a. 10). 

᾿Αστυκλῆε, έους, m. Ruburg, ahd. Hruotpirs, 
Lokrer, V. eines Cuthymus, Paus. 6, 6, 4. 

᾿Αστνκόᾳ, ὁ--ποταμός, Burbach, Nebenfl. des 
Arius in Bäonien, |. Vtaonida, Polyaen. 4, 12, 2. 

᾿Αστυκράτεια, f. 1) T. der Niobe, Hellan. in Schol. 
Eur. Phoen. 162, Apd. 8, 5, 6. 2) T. des Polyides, ihr 
Grab zu Megara, Paus. 1,43, 5. 8) T. des Acolus u. 
der Telepora, Apost. 1, 88. Fem. gu: 

’ ‚m. Burkhardt d. 1. mächtig in der 
Burg (Stadt), Spartaner, Paus. 10, 9, 9. — Inser. 

1588 aus dem Beloponnes. 
. Αστυκρατίδας, m. Burlerts, Spartaner, Plut. 
apophth. Lac. s. v. 

A ν, ovtos, m. Walbemburg, Mennen., 
Heges. b. Ath. 7, 269, ο. ---- D.L. δι 2,n. 18. 

"ὝΑστυλλος, m. Bürgel, 1) Syrafufer, Olym⸗ 
pionife, D. Hal. 8, 77. 2) Krutoniate, Olympio⸗ 
nife, Schol. Plat. legg. 8, 889, ο. &.’AotuAog. 

᾿Αστύλον, m. (bei D. Hal. 8, 77 "αστυλος betont, 
#2, [. Lob. path. 122, n. 5), Bürgel, 1) Heerführer 
der Arkadier, Din. 1,20. 2) Krotoniate, Olympionike 
ΟΙ. 78, 1, Plat. legg. 8, 840, α, u. Schol. daf. (είδε 
᾿άστυλλος haben), D. Hal. 8, 1, Paus. 6, 18, 1, Simon. 
b. Apost. 14, 18. 8) Syrafufier, Olympionife, D. Sic. 
11, 1, [.άσευλλος. 4) Pythagoreer aus Metapont, 
Iambl. v. Pyth. 86. 5) ein Gentaur, ΟΥ. met. 12, 808. 
6) Anderer, Long. past. 4, 10. 

’ Χου, m. Wiburg (ehr. Frauenn. Εώς 
6. bes Afopolaus, Thuc. 8, 52. 

a, {. T. des Sthenelus, zweite Frau 
bes Debipus, Schol. Π. 4, 872 (876), Pherec. in Schol, 
ju Eur. Phoen. 55 u. Eust. p. 869, 40. K. Fem. 
ju: 

᾿Αστυμέ[δων], m. Wardenburg, Athener. Boss 
Dem. Att. 5. Day. 

᾿Αστυμεδόντιος, gen. m, patron. Name a) des 
Koroneer Hippotion, Keil Inser. boeot. x, 8. b) anf 
einer Inſchr. v. Pioon, Ulrichs p. 247, wo Ahr. Dial. 11, 
518 Πεθιτ Αστυμεδόντιος leſen will. 

᾿ „aeo. qy, m. Ratburg, ahd. Frauenn. 
Ratperga, 1) Rhodier, Pol. 37, 6. 88,14, δ., D. Sic. 
81,5. — ol περὶ τὸν Αστυμήδη», Pol. 80, 4. 19. 81, 
6. 2) Mannen., Inser. 2406. — Thierſch Par. Infchr. 
29 hat ein ᾿Αστυμήδ [ovros). 

A „ Suid., f. "Aativsog. 

’A „TJ. »Burg hild wie Landhilt, Dies 
nerin ber Harmonie, Nonn. 41, 291. Aehnl.: 

’ µη, f. 1) die Tochter bes Chryſes, Xov- 
σηῖς, Schol. Π. 1, 892, Hesych. 9) T. des Kalyton, 
Plut. βαν. 22, 4. ϐ) T. des Talaus, Schweſter des Adra- 


burg), Blatäer, 





166 


ftus, Hyg. fab. 70. 4) Srauenn., Arithm. probl. 18 
(zıv, 119). 

᾿Αστύνομος, m. Burgwart, 1) 6. des Priamus, 
Hyg. f. 90. 118. 2) Athener, ἐξ Ofov, Curt. Inser. att. 
7, Ross. Dem. Att. 18. 8) Gefchichtfchr. über Cypern, 
St. B.s. Κύπρος, Plin. 5, 81, 85. 4) Underer, Inser. 
2562. 

’Acrivoos, πι. Willburg, ahd. Willibirg, 1) 
©. des Phaethon, V. des Sandakos, Apd.8, 14,8. 2) 
ein Führer der Troer, DL. 5, 144. 8) 6. bes Brotiaon, 
ein Troer, Il. 15,455; Paus, 10, 26, 4. 

Acrötewos, m. Ludegaſt, ahd. Liudegaſt, Manns» 
name, Inser. 1822. 

᾿Αστνόχεια, {. Warburg, 1)T. des Phylas von 
Ephyre, M. des Tiepolemus, Il. 2, 658, f. Aarıda- 
µεια. 2) ὄνομα πόλεως, Suid. Aehnl.: 

᾿Αστυόχη, f. 1) T. des Altor, M. des Kalaphus u. 
Salmenus, 11.2, 518, Paus. 9, 87,7, Schol. Pind. Ol. 
7,42. 2) T. tes Phylas, M. des Tiepolemus, Apd. 2, 
7,6, St.B.s.’Epvon. &.’Actvöyse. 8) T. des Si⸗ 
moeis, Battin des Erichthonius, Apd. 8, 12, 2. 9 T. 
tes Laomebon, Gattin bes Telephus, Apd. 8, 12, 8, 
Λουκ. in Schol. Od. 11, 619, Diet. 2,5, nad Qu. Sm. 
6, 186 Schweſter des Priamus, 5) T. der Niobe, Apd. 
8, 5,6. 6) Schwefter Agamemnons, Gattin des 60: 
phius, γρ. f. 117. 7) Antere, Metrod. ep. ΣΙΤΥ. 116. 

᾿Αστύοχος, (6), Warburg, 1) 6. des Aeolus, 
D. Sic. 5, 8. 9) Nauarch der Lacedämonier, Thuc. 8, 
20—85, ὅ., Xen. Hell. 1, 1, 81, Piut. Alc. 96. 8) 
Athener, V. eines Kriton, Aeschin. 1, 81. ©. Εάσ- 
σεύοχος. ’ . 

ἅλαια, (ή), nach Lob. parall. 801 από 
’Acrvrakala betont, Altftädt (ſ. Et. Μ. Αα. ν.), 1) 
T. des Phoͤnix, M. des Ankäos u. Eurypylos, ΑΡ. Rh. 
2,869 u. Schol., Apd.2, 7,1, Paus. 7, 4, 1, Arist. in 
Schol, ΑΡ. Rh. 1, 488 u. Tzetz. Lycophr. 488, St.B. 
s.v. 2) eine der Sporaden (od. Cycladen) mit einerStabt 
gleiches Namens, j. Etampalia, Strab. 10, 488, Heges. 
b. Ath. 9, 400, d, Paus. 6, 9, 6, Scyl. 48 (wo bie 
Φυ[ώτ. ᾿Ασιυπάλη), Scymn. 551, Anon. st. mar. 
magn. 275, Ptol. 5, 2, 31, St. B. (der gwei Infeln ane 
führt), Eust. zu Dion. Per. 580. Ew. A 
sic, Arist. δ. Ael.n. an. 5, 8, Heges. b. Ath. a. a. O., 
D.L. 6, 4, n. 1, Paus. 6, 9, 6, Plut. Rom. 28. In 
Inser. Ross 1, n. 161 Αστυπαλανέων, wie Arist. b. 
Ael.n.en. 5, 8, doc) Inscr. 2488 Αστυπαλανῶ», nad 
St. B. au ᾿Αστνπαλαιάτηα. (Δά]. ᾿Αστυπαλήϊος, 
Ον, met, 7, 461. K.) 8) Landſpitze von Attila, unweit 
Sunium, Strab. 9, 398, St.B. 4) Vorgebirge Kariens 
unweit Myndus, Strab. 14, 658. 5) alte Stadt auf Kos, 
Strab. 14,657, St, Β. 6) die eine Hälfte der St. Samos, 
nach Polyaen. 1, 28, 2 die Ulropolis von Samos, The- 
mist. in Et.M.s. v., St.B. Dav. 

᾿Αστυπαλαινεύφ, ὄνομα κύριον, Suid. Im Plar. 
᾿Αστυπαλαιεῖε, die alten Binwohner ven Rhoͤteion. 
Strab. 18, 601. 

» 

A 


᾿Αστύνομος 


» m. »Burgthor, wie Burghaus, 
ein Bäonier, 1. 21, 209. 

. , 2», (za), nach St. Β. αμώ "Αστυρον, 
6ιᾶδεί, 1) κώμη, früher πολίχνη in Myfien zwiſchen 
Antandrus u. Adrampttium, Scyl. 98, Streb. 19. 606. 
618, Paus. 4, 8ὔ, 10, Schol. Ptol. 5, 2, 5, mit einem 
Tempel ber Artemis, die bavon ᾽Αστυρηνή bieß, Xen. 
Hell. 4, 1,41, Strab. a. a. O.. St.B. Ew. ᾿Αστνρη- 
vös, δι. B. 2) St. in Troas bei Abptos, Strab. 18, 591. 
3) St. in Phönizien, Arabus gegenüber, wo bie Athene 


᾿Ασφοδελώδεις 


᾿Αστυρίς verehrt wurde, St. Β., Müngen b. Mion. 
rıı, p. 429, Sestimi p. 91, Eckhel-d. num. I, p. 606. 
4) St. in Ὁδοίίει (?), Char. δ. St.B. 5) Et. in Latium, 
Astora, |. torre d’Asture, 190 Cicero ein Landgut hatte, 
Put. Cio. 47 (Cie. ep. ad. div. 6, 19. Att, 12, 40, δ.). 

" , Astures, —="Aotovosg, w.f., Strab. 8, 
161. 163. 167, D. Cass. 51, 20. 58, 29. 54, 4. (Anton. 
Diog. erot. 5 erwähnt τοὺς ᾿Αστύρουκ.) 

’A ο, m. Winneburgs, f. db. Ilgde, 
Delphier, ἵπεοτ. 1690. 

’ „m. Binneburg d. i. Freund der 
Burg od. Stadt, wie Winnefeld, 1) Athener, a) Ar⸗ 
&on Οἱ. 90, 1, D. Sic. 12, 77, Ath. 5, 218, ο. b) 6. 
des Euthykrates, über deſſen Erbſchaft Isse.or. 9 handelt. 
ο) zwei Andere, Meier ind. schol. 1851, n.'59, Inser. 
89. 2) Bofeidoniat, Plut. Cim. 18. 

A 4, m. »Stadtholde, Mannsn. auf 
einer bleiernen Platte aus Eubda in der Adnva vom 
10. Sept. 1860. K. 

"Acruy, wvog, m. Bürger, Krotoniate, Schriftſt 
Heracl. 6. D.L.8, 1,n. 5. 

"Act „m. *Ungeil, Mannen., Lyſtas ſchrieb 
einen Brief an ihn, Suid. s. Πώμαλα. 

᾿Ασύγκριτος, m. Ohnegleichen, ein Glaͤubiger 
in Rom, Ν. Τ. Rom. 16, 14. 

"ΆἌσνλα, (τά), ἄτείβά δε, 1) Name der Goldgru⸗ 
ben bei PHtlippi, App. b. civ. 4, 106. 2) St. in Hisp. 
baetic., Ptol.2,4, 14. 

’AoruAatos θεός, ſ. Lex. 

"Ασνλον, m. Friedrich d. ἱ. reich an Sicherheit, 
1) Atdener, Arzt aus Steirta, Ross Dem. Att. 165. 2) 
Eclave bei Orelli n. 1581. S. auch Iuvenal Sat. vı, 


ν. 268. κ. 

Ασόριοι (0), «-'᾿σσύριον, Hesych. 

" , τὸ---ὄρος, Gebirge in Libyen, j. Dſchebel 
Dſchebir od. die füblichern Berbobabberge, Ptol. 4,5,17. 

: ία, bönt. = Ἡσυχία, Ruhe, perfonifiziet 
Pind. fr. 189. 

Ἄσυχι, τος, m. (ägypt. Asuchu), K. von Aegyp⸗ 
ten, Her. 2, 186, u. δα], Stein. 

"Ar ‚m. --Ασφοθικός, Theognost. p. 60. 
6. Lob, path, 8285. 

᾿Ασφάλην, ους, m. Fer, Mannen. aufeiner chii⸗ 
fen Mürnge, Mion. 8. 111, 268. 

Ἀσφάλιος, ου, dor. ω, m. Standfeft, 1) Bein. 
bes Pofridon, Strab. I, 57, Paus. 8, 11, 9. 7, 21, 7, 
Plut. Thes. 86. 2) Mannan., Inscr. 24 (wo Herm. 
Ασφαλτω leſen will). 6. Welcker Syll. 120 (22), 
Franz el. ep. p. 51. 

᾿Ασφαλίων, m. Sicheter, 1) Diener des Mene- 
Iaos, Od. 4, 216, Schol. Ἡ. 2, 96. 2) Andere, Al- 
is 8,68.— Name eines Bifchers, Theocr. 21, 26 

V. L.). 

, "Arbalrins, — λίμνη, gen. dog, acc. -Tirer 
(los. b. Iud. 1,85, 5.8, 10, 7. sarch. 4, ὅ, 1), ὃ. St. B. 
8. Ζοαρα einmal aud 7 4σφ. θαλάσση, der Asphalt 
fee, d. i. das todte Mecr in Baläflina, D. Sic. 19, 89, 
Ios. b. Ind. 4, 8,4. arch. 9; 10,1, Ptol. 5, 16, 3, St. 


B. 8. Σόδο 6. 

"Ασφαξ, m. Volk in Eyprus, St.B. 

Α , ein See in Judäa, Ios. 18, 1, 9. 

Ar 68, λειμών, παράδεισος, Hesych, f. Od. 
11, 589. 24, 18, δ., wo man ἆσφ. jedoch jegt überall ala 
Adj. nimmt, f. Lex. 


᾿Ασφοδελώδαα, pl. Asphodeloseffer, Volk i 
Libyen, D. Sic. 20, 67. ” eſſ r, Bolt in 





res Didymachus, Suid., Schol. Ar. Av. 17. 4) 


᾿Ασφόδιχος 


᾿Ασφόδικος,τα.ς- ᾽Αμϕίδιχος, alfo: Erich (ewa 
Ξξ lex), Thebaner, Paus. 9, 18,6. (v.L) 

᾿Ασχάναῖοι, früherer Name der Ρηγῖνες, von ’A- 
oxdvatos fo benannt, Ios. 1, ϐ, 1. 

"Ασχαον, n.(= ᾽ΑσχεῖονΏ, alle Schlauch ſtädt 
wie Cannſtadt), St. in Achaja. Ew. ᾿Ασχειεύς, St.B. 

"Ἄσχολος, m. Rob d. i. curiosus, Athener,. In- 
scr. 275. 

Ἀσώ, f. Königin von Aethiopien, Plut. Is. et Os. 
13. ©. 4σσις. 

"Arevlöns, m. (Stäntel, [. Hesych. s. σῶν), 
Nauarch aus Aegina, Her. 7, 181. Schol. Π. 24, 602 
mit v.1. Adrorldng. 

᾿Ασωπὰ ta εἰρημένα, Moorſtrich, Gegend am 
Afopus in Phthiotis, Strab. 9, 428. 

᾿Ασωπία f.Morland, 1) alter ame für Sichon, 
Moero b. Ath. 11,491, c, gew. ἡ Ασωπία χώρα, eine 
Landſchaft in Sicyon am Afopus, Strab. 8, 382. 9, 408. 
2) 4σωπία γῆ.-- Böotien, Eur. Suppl. 571. 

᾿Ασωπιάᾳ, ados, f. Afopostocter, f. Ασωπές, 
Plut. Sol. 9 orac.— Acamsadss xöpas, Eur. H.f. 785. 

᾿Ασώπιοι, ol, die Mortländer d. i. Bewohner ber 
Gegend am Afopus in Bäotien, Her. 9, 15. 

᾿Ασώπιον, π. Mör d.i. Hefe, Orundfuppe, Ort 
in Athen, Hesych. (9. ἀσωτεῖον.) . 

"Ardmıos,m.Mofen, DAdj. 4σ.ὕδωρ-- 4σω- 
πος, Pind. Nem. 8, 6. II) Subst., 7 Athener, 9) V. 
des Bhormion, Thue. 1, 64. Ὁ) 65. des Phormion, Thuo. 
3, 7. 2) Mannen. auf einer Münze aus Barium, Mion. 
8. v,891. 

᾿Ασωτίε, (dos, f. Afopostodter, More,. 1) 
Yin. a) von Theben u. Aegina, Pind. 1. 7 (8), 39, The⸗ 
ben, Strab. 8, 887. b) Aegina. Nonn. 18, 202, Scyma. 
555. ο) der Antiope. ΑΡ. Rh. 1, 785. d) von Kerlyra, 
ΑΡ. Rh. 4, 666. ο) von Sinope, Plat. Luc. 28. f) tez 
Deroe, Her. 9, 51. 2) cine Toter des Afopus, D. Βία. 
4,72. 8) T. det Thespios, Apd. 2, 7, 8, nad) Hellan. 
b.St.B. ο. balaf Mutter der Kerlyra. 4) eine Phyle 
in Milet, Inser. 2856. K. 5) eine Quelle, Onest. ep. 
ıx, 225. , 

᾿Ασώπιχον, ου, böot.o, m. Mödrlen, 1) Böotier, 
α) Orchomenier, Pind. Ol. 14 Ueberſchr. u. 25. b) Lieb⸗ 
fing des Epaminondas, Plut. Amat. 17, 15, Ath. 18, 
605, a. ο) Βεδαδεετ, Inser. 1575. 2) Athener, V. bes 
Bhermion, Paus. 1, 28,10. 10,11, 6, vgl. 4σωώπιος. 

»Ασωκόδωροε, ου, m. Ufopusgabe, 1) Bäotier, 
9) Thebaner, 6. des Timander, Her. 9, 69. — Sieger 
in den ifibmifchen Spielen, Pind.L 1, 50. b) Patron. 
, , von einem Gopäer Klion, Inser. 1574, 
2) Phliafler, Dichter, Ath. 10, 445,b. 14, 681, {. 639, a. 
3) Athener, ) einer, gegen welchen Lyflas eine Rede 
f&rieb, Harp., }. Bait. Saupp- or. fr. 11, 181. b) Bruber 


elphier, 
Inser. 1692. .- 

᾿Ασωποκλἢῆν, έους, m. Afoposchr, Athener, Ross 
Dem. Att. 14. — (Kydathenäer, Ephem. archaeol. 
«06. K. ι 

—E m. Afsposheim, Platäer, DB. des 
Ainmachus, Thuc. 8, 52. 

’Arwsös, (5), gen. οὔ, ep. (Od. 11, 260, A.), 
meift οεο, (d, mit u. ohne ποταμός, [εί bei Her. 6,108. 
1199, δ., u. in att. Profa Thuc. 2, 5, Plat. Criti. 110, 
e, Dem. 59, 99, ebenfo bei ΡΊυι. Arist. 11. 15 u. D. 
Sic. 11, 30, Apd.8, 12, 6, A.) Moßbach (1. Et.M. 
n.vgi. ΠΠ. 4, 888, Paus. 5, 14, 8), 1) 6. d:s Ofcanos 
u. der Thetys, Od. 11,260, D. Sic. 4, 72, Nonn. 23, 


167 


289, od. des Pofeidon u. der Pero od. Eurynome, Apd. 
8, 19, 6, od. Kelufa, Paus. 2,12, 4, V. der Einoye, ΑΡ. 
Rh. 2, 949, Arist. in Schol. Ap. Rhod. 2, 946, ber 
Aegina, Her. 5, 80, Eur. LA. 697, 9., ber Thebe, Her. 
5, 80, Paus. 2, 5, 2. 5, 22, 6. 8, der Dexoe, Her. 9, 
51, Paus. 9, 4, 4, der Antiope, Paus. 1, 6, 1, der Tas 
nagra, Corin, b. Paus. 9, 20,1, der Korkyra, Paus. 6, 
22,6. 2,5, 2, ber Thespia, Paus 9, 26, 6, der Kleone, 
Paus. 2, 15, 1, der Harpina, St. Β. e.domiva, Paus. 
5, 22, 6, ber Nemea, Paus. 5, 22, 6, der Salamis, Paus. 
1,85, 2, der Thisbe, St. Β. 5. Θέσβη, der Kombe, St. 
B. κ. Χαλκίς, der @uböa, Schol. Π. 2, 585, ber Pronge, 
Schol. IL. 2, 517, der Beirene, Ufopis, Ornie u. Chalkis, 
fowie des Pelasgos u. Ismenos, D. Sic. 4, 72. Nach 
Paus. 9, 1,2 war er Xönigvon Platäs, nach D. Sic, 4, 72 
wohnte er in Phlius, wie ihn die Phliaſier auch auf 
Standbildern abgebilbet hatten, Paus. 5, 22, 6. 2) Fl.. 
in Böotien (Platäa, Attila), j. Afopo, Π. 10, 287, 8., 
Flgde. 8) Fl. im Peloponnes (Phlius, Sicyon, Korinth), 
j. Baſilikot, Strab. 8, 882. 9, 408, Ael. v. b. 2, 83, 
Ptol. 8, 16, 8, Paus. 2, 5, 2. 15, 1, ö. 4) Bluß in 
Phihiothie, Her. 7, 200, Strab, 8,882. 9, 408, d. 5) 
δΙ. auf Paros, Strab. 8, 882. 6) Al. in Aegina, Pind. 
Nem. 8. ?) 7) 8l.in Phrygien, Plin. 5, 29. 8) St. am 
latonifchen Meerbufen, j. Efapo, Strab. 8, 864, Ptol. 
8,16, 9, Paus. 8, 21, 7. 23.9. 

᾿Ασωπά, f. *"Moorgard, nah Epicharmus eine 
bon den 7 Mufen, Tzetz. zu Hes. op. 1, Eudoc. 294, 
Cram. An. Ox. 1Υ, 425. 

Άσωρος, Et.in Shanaan, Ios. 5, ὅ, 1. 8, 6, 1. 

λΑσωφών, St. am Jordan, Ios. 18, 13, 5. 

"Araxatos, m. K. von Aegypten, Ios, Ὁ. Iud.6, 10. 


aid. 
, 7 ὄνομα πόλεως; Suid. Wahrſcheinl. gleich 
.Flgdn. 

"Aruxıs, so, ſ., Suid. ᾿Ασωχίν, 1) &t. in Ga» 
filäa, Ios. arch. 18, 12,4. b. Iud. 1, 4, 2. vit. 41. 68. 
2) Acayk, ὄνομα κύρνο», Suid. 

᾿Αταβνρία, alter Name von Rhodus, Hesych., Plin. 
6. 65. das Flgde. 

᾿Αταβύριον, (τό), b. St. B. s. Kontiwta, τὰ ’Ara- 
βόρια όρη, Rhian. b. St. B. u. Zen. Rhod. b. D. Sic. 5, 
59 ᾿Ατάβνρον, b. Strab. 10, 454. 14,655 ᾿Ατάβνρια, 
wos, (0), Schabehaufen, βύριον nad) Hesych. == 
olxnua u.’Araß. nad) Hesych. ἔνθα θηρία συνάγον- 
Tas, alfo ähnl. Shadehasbergen, doch waährſch. 
orient., fe Araßvgsog, 1) der höchfte Berg auf Rhodus u. 
zwar der Südweſtſpitze der Infel, Pind. OL 7,160 u. 
Schol., Αρά. ὃ, 2,1, Gemin. elem.astr. u. die obig. Stel. 
Em. u. Adj. ᾿Αταβόριος, dah. Bein. des Zeus, der ſo⸗ 
wohl Bier einen Tempel hatte, Pol. 9, 27, Strab. 14, 
655; Zenon. Rhod. 5. D. Sic. a. a. D., St. B., ala nahe 
ber Statt Rhobus, App. Mithr. 96. 2) St. u. Berg in 
Eicilien, Timae. b. St. B., ebenfalls mit einem Tempel 
bes Ζεὺς Araßdgsog, Pol. 9, 27. 8) St. in Berflen, 
St.B. 4) Berg u. 61. in Paläftine (Phonizien), altteſt. 
Thabor. Pol. 6,70, St. B. Vgl. Iraßupsov. (ἀταβυρί- 
της hieß auch eine Art Brod, Sopat. b. Ath. 8, 109, 9.) 

᾿Αταβύριος, m. ein Telchine, von dem Atabyrion 
benannt fein fol, St. B. 

"Arayıs, τος, m. Sl. in Rhätien, j. Gifadh, Strab. 
4, 207. 

"Arala, f. Schabeleben, 61. in Lakonien. 619. 
’Araudrns, St.B. 

᾽Ατακάμ, cin Scythe aus [δπίρί. Geſchlecht, Prisc. 
Pan. fr. 1 (ed. Müll. ıv, 72). 


"Artaxdıe 








164 


"Acrepewös, m. Blig, od. Fledig, Fed, f. 
Hesych., Mannsn., Piut. Cleom. 10. 

"Arm, f, &hnl. Adele, Frauenn., Welder syli. 
n. 69. 

᾿Αστήρ, does, ala τοο. Αστήρ (Plat. ep. von, 669), 
m. Stern, (f. d. Wortſpiel Plat. op. a. a. O.u. v71,670), 
1) ein Gigante, Arint. in Aristid. schol. 105 ed. Fromm. 
2) ein Spartaner, Her. 5, 68. 8) ein Olynthier od. nad 
Luc. hist, 88 Amphipolitaner, ber Bhilipp mit feinem 
Pfeile traf, Piut. parall. 8, Themist. or. 28, p. 284, 
Luc. a. a.O. 4) Mannen., Plat. in Anth. a. a. O. 
(Au Name eines Fifches, Piut. sol.an. 37, einer Blume, 
Ath. 15,684, ἆ, eines Eteins, Hermes, b. Plut. fluv. 12,4.) 

"Ἄστης, ου, m. Fürft von Peukelaotis, Arr. An. 
4,22, 8 


᾿Αστερωπός 


‚8. 

Acrıßäpas, a, b. Alex. Polyh. fr. 24 (ed. Mall. 
111, 229) -ης, ου, m. K. ber Meder, D. Sic. 2, 84, 
Nic. Dam. fr. 12 (ed. Müll. 111, 864). 

"Αστι (of), Volt der Bandalen, D. Cass. 71, 
12, Petr. Patr. fr. 7 (ed. Müll. ıv, 186). 

"Acrıyıs, St. in Bätica, |. Alhama, Strab. 8, 141. 

᾿Αστικὴ ἡ θρ6κη, b. Ptol. 8, 11, 10 ἡ 'Αστ.στρα- 
τηγία, Burgau, Landſchaft am Hämus in Tpracien, 
Scymn. 729, Plin. 4, 18, St, B.s. 4orat, w.f. 

᾿Αστίκοσου, m. Burghaus, Macebonier aus Phi⸗ 
lippi. Phleg. Trall. fr. 29, ed. Müll. ırı, 609. 

᾿Αστίνιοε, m. (Faotivsog = .dorıxög, ο. Lob. 
path. 840), Burg, Curt. 8 od. Keil Inscr. boeot. 1, 
18, von Keil bezweifelt ebend. 10, ber Εαστύνεος von 
"Aatvvos vermuthet. 

᾿Αστιῶτια, f. Name einer theffalifchen Trierarchie, Et. 
M. 754, ritlger Εστιανώτες, w. f. 

᾿Αστλικία, f. (?) Schwefter bes Titan u. Japetofthes, 
Beros. Chald. 5. Mos. Choren. b. Arm. 1, δ. 

᾿Αστόα, Slecken der Sachalitä in Arab. felix, Ptol. 
6, 7, 11. 

’Acroßduas, = Actudduag, w.f., R. Roehettel. 
aM. Schorn p. 67. 

᾿Αστόλπας, ὁ, Sberer, D. Sic. 83, 10. 

᾿Αστόμαχος, m. Wiburg d. h. ein Kämpfer der 
Burg, Theflaler, Inscr.Crannon. b. Leake T.ı11,n. 150. 
Dav. ᾿Αστομαχείοι, Inser. Leske n.149, f. Ahr. Dial. 
11, 580 u. 531. 

. 6, οἱ Stumme, eigtl. Mundloſe, fabel⸗ 
haftes indifhes Voll, Megasth. b. Strab. 2, 70. 15, 
711, Put. fac. lun, 24, Plin. 7,2, 18. 

᾿Αστόξενοε, m. *Burgaft, Delphier, Inser. 1710, 
b; Curt. A.D. 7. 8. 25. : 

᾿Αστονία, Ort bei den Varinern (in Mecklenburg) 


Ptol. 2, 11, 27. 

κ f. foanifche Landſchaft, j. Afturien, Ριοἱ. 
2, 6,28. Die Ew. (08) „Aaroypen, Strab. 8, 152. 156, 
f. Aarvoss. Ihre Hauptftadt ᾿Αστούρικα 4ὐγούστα, 
. Aſtorga, Ptol. 2, 6, 28. Ein audrer Ort daſelbſt 
Αστουρῶν (᾿Αστούρω»Ώ) Aoüxog, Ptol. 3, 6, 28. 

Ac rovpixavol, Bolt im aflatifyen Sarmatien, Ptol. 
6,9, 17. 

"Ἄστρα, Sterne, Sternhilbe, 1) n. pl. die Ge⸗ 
ſtirne, Söhne ber Eos u. bes Afträos, Apd.1,2,4. 2) f. 
eine Hetäre in Athen, Gorg. Ath. b. Ath. 18, 888, ο. 

᾿Αστράβακοςφ, ov, m. Sattler d. i. hier: auf 
einem ulthierfattel reitend (ſ. die Unfpielung auf 
ὀνοφορβός, Her. 6, 68), ©. bes Irbos, Keros in 
Sparta, Her. 6.69, Pans. 8, 16, 6.9. 

’Acrtpäßas, m."Sadeln, Ort bei Delphi, Inser. 
1711. Aehnl.: 


᾿Αστροχίτων 


᾿Αστράβη, f. Sattel, früherer Name der Sufıl 
Kafos, St. B. a. Κάσος. 

’Acr m. Anode (Würfel), Biltgie 
Ber, [. Βδά8 C. J. p. 43, a. (Ueberh. Mannen. auf Am⸗ 
phorenhenteln u. Steininſchr. K.) 

"Δστραγον, π. *Gradaus, eigtl. ungefrümmt, 
Gaftell in Karien, Liv. 88, 18. 

’ εντος, voc. Αστράεις (Nonn. 14, 810), 
m. Sterne(*Sternig), Indier, Nonn. 14, δ05. --- 
29, 257, ὃ. ©. ᾿Αστραῖΐος. 

’Acr ερ. (Nonn. 6, 102), -αίη, f. 1) Stern» 
bilde, T. des Zeus od. Aträos u. der Themis od. Eot, 
welche unter die Geſtirne verfegt das Sternbild der Jung⸗ 
frau bittet, Arat. phaen. 96 u. ff., Eratosth. cat.9, Hyg. 
p.astr. 2,25, Ov.met. 1,150. 2) Amme ber Beroe, Nonn. 
41, 214. 6, 102. 8) Sternbaufen, St. in Illyrien. 
Adr.5. St. B. 9 

᾿Αστραιοίσιοι (0), Berbündete Hihens, Meier ind. 
schol. 1851, n. 1. 

"Acrpatoy, n. Stern bach, St. in Macedonien am 
obern Theile des Afträus, j. Stoumiga, Liv. 40, 24, f. 
Αἴστρανο», 

᾿Αστραῖος, ου, gen. εφ. auch oso (Nonn. 6, 10, 
δι) τι. Sternhaufer, 1) S. tes Krios, Gem. der &os, 
V. der Winde, Hes. th. 876, Nonn. 2, 572. 6, 80, ὅ., 
Apd. 1, 2,2, Ioann. Antioch. fr. 1 (wo im Cod. falſch 
᾿Αστρέον ſteht). 9) ©. des Pofeidon, Piat. fluv. 21, 1. 
8) 6. des Silenus, Nonn. 14, 99. 29, 260. 4) ein In⸗ 
dier, 6. des Brongus, f. ἀστράεις Nonn. 26, 220. 
B) einer, den Euryalus tödtet, Qu. Bm.8,807. 6) Selave 
(?) des Pythagor. Mneſarchus, Porph.v.Pyth. 80, Ant. 
Diogen. erot. 4. 7) (Stern bach), δί. in Macebonten 
(0), Δε]. η. an. 15,1. 8) 81. in Myften, ber fpät. Kaikus, 
Plut. fluv. 21,1. 


Αστραλίαν τὸν Bogxa (Sternheim?), He 


sych. 

᾿Αστράμφνχοε, m. (Hartmut?), 1) Schrift. 
über Auslegung der Träume u. über die Heilung der Eſel. 
Suid., f. Fabr. bibl. gr. ıv, 152. v, 265. 2) ᾿Αστράμ- 
Yuxor, perfifche Magier, D.L. prooem. 2 (v.1. 'Αστρά- 
yuyo). 

“ru, m. "Bliger, Mannen., Orelli 
1515. K, 

᾿ St. in Indien, Ptol. 7, 1, 48. 

Ἄστ tea, f. Serifwind, Bein. der Artemit 
in Lakonien, weil fie den Heeretzug der Amazonen gehin« 
dert hatte, Paus. 8, 25, 8. 

᾿ „m. Sterne, Mannön., Όν. met. ὅ, 


Αστρίε, (δος, f. Sternhilde, T. des Helios, 
Nonn. 17, 282. 26, 858, 3. 

’ 4, f. Sternwaldin, phoniziſche Bes 
nennung ber Selene, --- Αστάρτη, Herdn. 5, 6,4. 

"Ἄστρον, n.Sternberg, 1) fpätcrer Name des Phe⸗ 
Ioegebirge® zwiſchen Arkadien u. 6118, Schoi. Ptol. 3, 16, 
14. 2) ©t. in Argeia, Ptol.8, 18, 11. 

᾿Αστρονόη, f.’Sternengeift, phönizifche Böttin, 
Damasc. v. Isid. 802. 

’ µία, ἡ, Name eines dem Hefiod zugeſchrie⸗ 
benen Gedichts. Αι. 11,491, c. 

’ ἔτων, avos, voc. (Nonn. 40, 869, ö.), 
έτωνι m. "Sternumgürteter (ἐννύχιοι γὰρ οἱ- 
θανὸν ἀστερόεντες ἐπανγάζουσι χιτῶνες, Nonn. 
40, 408) ala Φεὸς Τύρου πολιοῦχος, Nonn. 40, 579. 
= Belus, Ammon, Apis, Kronos, Zeus, ebend. 893, ot- 
Ἡρακλέης, 577,8. 


144. κ. 


᾿Αστρόχονδα 


᾿Λστρόχονδα, d, (d.1.), Ort in der großen Syrte, 
|. Ghibab, An. st. mar. magn. 76. 77. 

στ dst. ass, indifches Voll, Arr. Ind. 4,8. 

Ἄστν πι Oberftadt, Burg, 1) Bleden in Aegyp⸗ 
ten bei Sanobus. Ew. ᾿Αστόε, ή, St. Β. 2) Name für 
Athen, Plut. Thes. 24, δι. B. ». Αλεξάνδρεια. 8) 
Name von Rom, Ptol. B, 1, 61. 

᾿Αστυάγης, (6), Beros. b. Euseb. Arm, 19 ſchreibt 
Asdahages, gen. ion. so, Her. 4, 46—180, d., einmal 
ειώ Nic. Dam. fr. 66, [οιιῇ hat Nic. Dam. ebend. meift 
oo, (einmal ους), ebenfo haben ου Βίου. 11, 524, 
Plat. mul. virt. 8, dagegen D. Sic. 2, 82. 9, 82, Dio 
Chrys. or. 64, p. 592, Din. b. Ath. 14, 688, ο ους, dat. 
b. Her. 4, 74— 129, 8. ei, aber 6. Ατὶοι, polit. 5, 8, 15 
u, Nic. Daın. fr. 66, 8. ῃ, acc, b. Her.4, 107. 180 η, 
cbenſo Synoell. 206, d, dagegen ην D. Hal. de vi Dem. 
41, D. Sie. 2, 84, Strab. 15, 780, Paus. 5, 10, 8, Din. 
b. Ath. 14, 688, ο, Nic. Dam. fr. 66, St.B. =. Πασ- 
sooyadas, γοο. ὦ ‘Aatvdyn, Nic. Dam. fr. 66 (ed. 
Müll. ı, 404). 1) 6. des Gyarares, mütterlicher Groß⸗ 
vater det Cyrus, K. von Medien, Her. 4, 46—180, 8., 
8cymn. 749, U., |. die angef. Etellen. 2) B. des Darius, 
los. 10, 11, 4. 8) = Darius, Synoell. 306, d., — 
6ουτατεβ, Satrap von Medien, Beros. 4. a.D. 4) Ge⸗ 
noffe des Phineus, Ον. met. 5, 200 u. ff. 5) ein Gram⸗ 
matifer, Suid., Eudoc. 64. 

᾿Αστνάγνια, f. *Burweg, ähnl. Stabthagen, T. 
des Hypſeus, Όταν des Periphas, D. Bio. 4, 69. 

᾿Αστόἅλον, m. Geeburg, ein Troer, 1. 6, 29. 

᾿Αστνάναξ, axtog, (6), Waldenburg (f. IL 6, 
403. 22,506 u. Plat. Cratyl. 892, b), 1) ©. bes Hektor, 
der fpäter von den Griechen zum Thurme herabgeſtürzt 
wurde, außer II. a. OÖ. Qu. Sm. 18, 251, D. Chrys. 
or. 11, 199, Αν. 2, 66, a, Luc. sacr, 6, vgl. mit 
Luc. salt. 76, u. mit Anfpielung auf jenes Unglüd Antb. 
x, 11. Dav. Ad]. ᾿Αστνανάκτειος, Suid., daß. 
Ασινανακτείη Φυσμορίη, Leon. ΑΙ. 39 (1x, 851). 
3) S. des Gezalles, Αρά. 2, 7,8. 8) Arkadier, Pans. 8, 
88,5. 4) 3. des Bhilofopben Lyton, D. L. 5, 4, η. 1, u. 
Bruder deſſelben. 5, 4, 9. 5) Milefie, Schol. Theoer. 4, 
34. — Banfratiaft, Ath. 10, 418, a, wo A. Jorv- 
dauag, w.f., leſen. 6) Athener, Meier ind. schol. 
Ni 1,n.59. (Auch Name eines Fifches, Ηεογοῦ.) Fem. 

u: 


Ἀστνάνασσα, 1. Dienerin δει Helena, Suid, Ἡο- 
sych. Vgl. Prolem. Hephasst. b. Phot. bibl. p.149, 28. 

᾿ 4, ου, m. Burkhard, ©. des Heralles, 
Apd. 2,7,8. | 

" f. Mutter des Ziepolemos, Pherec. in 
Schol. Pind. Οἱ. 7, 42. Fem. gu: 

; vos, πι, Adal bürg, Athener, Ephem. 
srchseol. 725. K. 

᾿ της, m. "Biderburg, d. b. bei d. Burg, 


©. des Argäus, Br. der Aspalis, Anton. Lid, 18. 
’ ‚m, Adalburg, 6. des PBriamus, 


Apd. 8, 12,5. 

’ αντος, 6, f. Αστοδάμεια, 1) Ky⸗ 
tenier, Gaetul. 7 (ντ, 275). 2) Athener, a) ©. des 
Morſimot, Tragödiendichter, Arist. poet. 1, D. Sic. 14, 
4, Plat. glor. Ath.7, D.L. 3, 5, n. 28, Marın. Par. 
s.01,101,4, Atb. 1, 40, b, δ., Suid., U. Weil er fi 
auf feine Ehrenſtatüe feld das Apigramm (Apost. 15, 
36, od. Anth. app. 15) fehte, hieß es ſprichw. von Leuten, 
tie βώ feld loben, nach einem Verſe des Philemon 
(σαυτὴν ἐπαινεῖς, ὥσπερ Αστυδάμας, γύνα», [. 29. 
ποὺ. 5, 100,9.) nun σαυτὸν ἐπαενεῖς, ὥσπερ Αστν- 


105 


Φάµας, ποτέ, Apost. 15, 86. ©. Liban. ep. 45 u. 
Schol. gu Liban. ep. 948, Eust. Π. 1, 896. 7, 75, ὅ., 
Ath. 1,88, f., Said. b) ©. des Vorigen, gleihfalld Tta⸗ 
gödientichter, Suid. ο) ein Anderer, Meier ind. schol, 
1851,n. 59. 8) Mitefler, f. "Aorvarak; vgl. Eust. IL 
23, 91. 4) B. der Artibia, Hesiod, in Schol. IL 19, 16. 
Fem. dazu: 


᾿Αστυνόμη 


Αστυδάμαα, ας, ſ., ahd. Brauenn. Sigburg, 
1) T. des Amyntor, Mutter des Tlepolemus, Pind. OL 
7, 48 u.Schol., Apd. 2, 7,8. &.’4ctvoyea. 2) Gem. 
des Alaftus, Apd.8, 18, 8. 7, Hesych. 8) T. bes Pe⸗ 
leus od. Pelops, Mutter des Amphitryon, Apd. 2,4, 5, 
Schol.11. 19, 116. 4) T. des Ormenies, D. Sic. 4, 97. 
5) T. des Phorbas, Gem. bes Glaukon 08. Kaufon, Ael. 
v.h. 1,24, Ath. 10, 412, a. 

’Aorutyas, m. = ᾽Αστνάγης, Ctesise (86, a. 10). 

—— — έους, m. Ruburg, ahd. Hruotpire, 
Lokrer, V. eines @utbymus, Paus. 6, 6, 4. 

όε, ὁ-- ποῖαµός, Burbach, Nebenfl. bes 
Arius in Bäonien, j. Braonika, Polyaen. 4, 12, 2. 

"Aorwpärea, f. 1) T. der Niobe, Hellan. in Schol. 
Eur. Phoen. 162, Apd. 8, 5, 6. 2) T. des Polyides, ihr 
Grab gu Megara, Paus. 1, 43, 5. 8) T. bes Aeolus u. 
der Telepora, Apost. 1, 88. Fem: gu: 

᾿ ‚m. Burkhardt d. i. mächtig in ber 
Burg (Stadt), Spartaner, Paus. 10, 9, 9. — Inser. 
1588 aus dem Peloponnes. 

"Acrwparldas, m. Burlerts, Spartaner, Plut. 
apoplth. Lac. s, v. 

᾿Αστυκρέων, ovros, m. Waldenburg, Mannen., 
Heges. b. Ath. 7, 269, ο. ---- D.L. 5, 2,n. 18. 

"Αστυλλος, m. Bürgel, 1) Syrafufer, Olym⸗ 
pionife, D. Hal. 8, 77. 3) Krotoniate, Olympio⸗ 
nite, Schol. Plat. legg. 8, 889, ο. (Β. 4στύλος. 

” Aos, m. (bei D. Hal. 8, 77 4στυλος betont, 
ὅλ, f. Lob. path. 122, n. 5), Bürgel, 1) Hectführer 
der Arkabier, Din. 1,20. 2) Krotoniate, Olympionife 
01.78, 1, Plat. legg. 8, 840, a, u. Schol. daf. (melde 
᾿άστυλλος haben), D. Hal. 8, 1, Paus. 6, 18, 1, Simon. 
b. Apost. 14, 18. 8) Syrakuſier, Olympionife, D. Sic. 
11, 1, fe Aszvidog. 4) Pythagoreer aus Metapont, 
Iambl v. Pyth. 86. δ) ein Gentaur, ΟΥ. met. 12, 508. 
6) Anderer, Long. past.4, 10. 

’ os, m. Wiburg (ahd. Frauenn. Wich⸗ 
©. des Afopolaus, Thuc. 8, 52. 

„fi T. des Sthenelus, zweite Frau 
bes Debipus, Schol.11.4, 872 (876), Phherec. in Schol, 
gu Eur. Phoen. 55 u. Eust. p. 869, 46. K. Fem. 
au: 

’A δων], m. Wardenburg, Athener, Ross 
Dem. Att.5. Day. 

᾿Αστυμειδόντιοα, gen. ©, patron. Name a) bed 
Koreneer Hippotion, Keil Inser. boeot. x, 8. b) auf 
einer Inſchr. v. Btoon, Ulricht p. 247, wo Ahr. Dial. ız, 
518 lieber Aazuuedortzsog Icfen will. 

’ ήδηα, acc. ην, m. Ratburg, ahd. Frauenn. 
Ratperga, 1) Rhodier, Pol. 27, 6. 88,14, ὅ., D. Sic. 
81, 5. — ol περὶ τὸν Αστυµήδην, Pol. 80,4. 19. 81, 
6. 2) Mannen., Inser. 2406. — Thierſch Bar. Inſchr. 
29 bat ein ᾿Αστνμήδ [ovros). 

᾿Αστύνιον, Suid., f. Αστίνοος. 

᾿Αστυνόμεια, T. *Burgpild wie Landhilt, Dies 
nerin der Sarmonia, Nonn. 41, 291. Achnl.: 

᾿Αστννόμη, f. 1) die Tochter bes Chryſes, Χρυ- 
ent;, Schol. Il. 1, 892, Hesych. 2) T. des Kalyton, 
Plut, Βαν. 22,4. 8) T. des Talaus, Schwefter des Adra⸗ 


X 
Burg) , Blatäer, 


166 


ftus, Hyg. fab. 70. 4) Frauenn., Arithm. probL 18 
(σαν, 119). 

᾿Αστύνομος, m. Burgwart, 1) 6. des Prismus, 
Hyg. f. 90. 118. 2) Athener, ἐξ Ofow, Curt. Inser. ait. 
7, Ross. Dem. Att. 18. 8) Gefchichtfihr. über Cypern, 
St. B.s. Κύπρος, Plin, 5, 81, 85. 4) Underer, Inser. 


2562. 

᾿Αστύνοους, m. Willburg, ahd. Willibirg, 1) 
©. des Phaethon, B. des Sandales, Αρά. 8, 14,3. 2) 
ein Führer der Troer, IL. 5, 144. 8) 6. des Protiaon, 
ein Troer, IL 15,455; Paus. 10, 26, 4. 

᾿Αστύξενος, m. Ludegaft, ah. Liudegaft, Mannes 
name, Inscr. 1822, 

᾿Αστνόχεια, {. Warburg, 1)T. des Phulat von 
Ephyre, M. tes Tiepolemus, Il. 2, 658, f. 4στιδά- 
µεια. 2) ὄνομα πόλεως, Suid. Achnl.: 

’ η, f 1) T: des Altor, M. des Kalaphus u. 
Salmenus, U. 2, 518, Paus. 9, 87, 7, Schol. Pind. Ol. 
7,42. 2) T. tes Phylas, M. des Tiepolemus, Apd. 2, 
7,6, 8t.B.2.’Epvga. 6. Αστυόχεια. 8) T. des Sis 
πιφείδ, Gattin des Erihtbonius, Apd. 8, 12, 2. 4) 1. 
tes Laomedon, Gattin des Telepyhus, Apd. 8, 12, 8, 
Acus. in Schol. Od. 11,519, Diet. 2, 5, nad Qu. Sm. 
6,186 Schweſter des Briemus, 5) T. der Niobe, Apd. 
8, 5,6. 6) Schwefler Agamemnons, Gattin des Stro⸗ 
phius, Byg. f. 117. 7) Untere, Metrod. ep. xıv, 116. 

A os, (6), Warburg, 1) 6. des Neolus, 
D. Sic, 5, 8. 9) Nauarch ber Lacepämonier, Thuc. 8, 
20—85, d. Xen. Hell. 1, 1, 81, Pint. Alc. 26. 8) 
Athener, V. eines Kriton, Aeschin. 1, Bl. 6. Κάσ- 
στύοχος. 

»Ἀστύπᾶλαια, (ή), nad) Lob. parall. 801 auch 
᾽Αστυπαλαία betont, Altſtäͤdt (ſ. Et. Μ. ο. ν.), 1) 
T. des Phonix, DI. des Antios u. Eurypylos, ΑΡ. Rh, 
9, 869 u. Schol., Apd.2, 7,1, Paus. 7, 4,1, Arist. in 
Schol, ΑΡ. Rh. 1, 488 u. Tzetz. Lycophr. 488, 8t.B. 
s.v. 2) eine der Sporaden (ob. Cycladen) mit einer Stadt 
gleiches Namens, |. Stampalia, Strab. 10,488, Hegen. 
b. Ath. 9, 400, d, Paus, 6, 9, 6, Scyl. 48 (wo die 
Φυ[ώτ. ᾽Αστυπάλη), Scymn. 551, Anon. st. mar. 
magn. 275, Ptol. 5, 2, 81, St. B. (ber zwei Infeln ans 
führt), Eust. zu Dion. Per. 580. Ew. ᾿Αστνπαλαιεύε 
sic, Arist. b. Ael.n. an. 5,8, Heges. b. Ath. a. a. O., 
D.L. 6, 4, n. 1, Paus. 6, 9, 6, Piut. Rom. 28. In 
Inser. Ross 11, n. 161 ᾽Αστυπαλαιέω», wie Arist. b. 
Ael.n.an. 5, 8, doc) Inser. 2488 Αστυπαλαινῶ», nad 
δι. Β. auh ᾿Αστνπαλαιάτης. (Αά]. ᾿Αστυπαλήϊος, 
Ον, met. 7, 461. K.) 8) Landſpitze von Attika, unweit 


᾿Αστύνομος 


Sunium, Strab. 9, 398, St.B, 4) Vorgebirge Kariens 


unweit Diyndus, Strab. 14, 658. 5) alte Stadt auf Stoß, 
Strab. 14, 657, St. Β. 6) bie eine Hälfte der St. Samos, 
nach Polyaen. 1, 28, 2 die Attopolis von Samos, The- 
mist. in Et.M.s. v., St.B. Dav. 

’Acrvrakauis, ὄνομα κύριον, Suid. Im Plur. 
’Aorwrakaudis, bie alten Sinwohner von Rhoͤteion, 
Strab. 18, 601. 

’A ,„ m. *Burgtihor, wie Burghaus, 
ein Bäonier, Π. 21, 209. 

"Αστνρα, ω», (ta), nach St. B. au) "Άστυρον, 
Städel, 1) κώμη, früher πολίχνη in Myfien zwiſchen 
Antaudrus u, Adrampttium, Scyl. 98, Strab. 13, 606. 
618, Paus. 4, 85, 10, Schol. Ptol. 5, 2, 5, mit einem 
Tempel der Artemis, die davon ᾽Αστυρηνή bieß, Xen. 
Hell. 4, 1, 41, Strab. a. a. O. St.B. &w. ᾿Αστνρη- 
vös, St. B. 2) 61. in Troas δεί Abytos, Strab. 18, 691. 
3) St. in Phönigien, Aradus gegenüber, wo bie Athene 


᾿Ασφοδελώδεις 


᾿Αστορίς verehrt wurte, St. Β., Müngen db. Mion. 
II, p. 439, Sestini p. 91, Eckhel d. num. II, p. 606. 
4) St. in Botien (?), Char. δ. St.B. 5) Et. in Latium, 
Asturs, f. torre d’Asturs, wo Gicero rin Landgut hatte, 
Piat. Cic. 47 (Cic. ep. ad. div. 6, 19. Att. 12, 40, 3.). 

"Aorupes, Astures, —="Aotovoes, w.f., Strab. 8, 
161. 162. 167, D.Cass. 51, 20. 58, 29. δὲ, 4. (Anton. 
Diog. erot. 5 erwähnt τοὺς ’Aarbpous.) 

Α ‚m. ®inneburgs, f. δ. Flgde, 
Delphier, Inser. 1690. 

Auröhihos, m. Winneburg d. i. Freund ber 
Burg od. Stadt, wie Winnefeld, 1) Athener, a) Ur⸗ 
don OL 90,1, D. Sic. 12, 77, Ath. 5, 218, ο. b) €. 
des Euthykrates, über deſſen Erbfchaft Isse.or. 9 handelt. 
ο) gwei Andere, Meier ind. schol. 1851, n. 59, Inser. 
89. 2) Bofeidoniat, Piut. Cim. 18. 

— m. Stadtholde, Mannen. auf 
einer bleiernen Platte aus Eubda in der A9nva vom 
10. Sept. 1860. K. 

"Αστων, vos, m. Bürger, Krotoniate, Schriftſi 
Heracl.6.D.L. 8, 1,n. 8. 

’ ‚m. Ungeil, Mannen., Ένας ſchricb 
einen Brief an ibn, Suld. s. Honda. 
᾿Ασύγκριτος, m. "Dhnegleih en, ein Bläubiger 
in Rom, N. Τ. Rom. 16, 14. | 

"Ασνλα, (Fa), Jreiftädt, 1) Name der Golbgru⸗ 
ben bei Philippi, App. b. civ. 4, 106. 2) St. in Hisp. 
baetic., Ptol.2,4, 14. 

’AorvAatos Φεός, f. Lex. 

"ΆἌσνλονς, m, Friedrich d. i. τῷ an Sicherheit, 
1) Athener, Art aus Steirta, Ross Dem. ΑΕ. 165. 3) 
Sclave bei Orelli n. 1581. 6. auch Iuvenal Sat. vı, 


ν. ον κ. 

᾿Ασόριοι (),ς-'Ασσύριου, Hesych. 

"Ασνφος, τὸ-- ὄρος, Gebirge in Libyen, j. Dſchebel 
Dſchebir od. die füblichern Gerdobahberge, Pol. 4,5,17. 

“Ασυχία, böot. = Ἡσυχία, Ruhe, petfonifigict 
Pind. fr. 189. 

"Ασυχια, ος, m. (ägypt. Asuchu), 4. von Aegyp⸗ 
ten. Her. 2, 186, u. daf. Stein. 

᾿Ασφαδικόᾳ, m. ---᾿Ασφοδικός, Theognost. p. 60. 
6. Lob, path. 825. 

᾿Ασφάλην, ους, m. Beh, Mannen. aufeiner chii⸗ 
ſchen Münge, Mion. 8. 111, 268. 

Ασφάλιος͵ ου, dor. o, m. Standfeft, 1) Bein. 
des Ῥο[είτοπ, Strab. 1, 57, Paus. 8, 11, 9. 7, 21, 7, 
Plut. Thes. 86. 2) Mannen., Inser. 24 (wo Herm. 
4σφαλτώ leſen will). 6. Welcker Syll. 120 (22), 
Franz el. ep. p. 51. 

᾿Ασφαλίων, m. Sicherer, 1) Diener des Mene⸗ 
laos, Od. 4, 216, Schol. 1. 2, 96. 2) Andere, Al- 
aan. 8,68.— Name eines Fifchere, Theoer. 21, 26 

v. 1.). 

.. Ασφαλτῖπα, ἡ-- λίμνη, gen. dog, acc. -εἶτον 
(los. b. Ind. 1,885, 5.8, 10, 7. arch. 4,6, 1), b. St. B. 
5. Ζδαρα einmal auch ἡ AcQ. Φαλάσση, der Asphalt 
fee, d.i. das tobte Mecr in Paläſtina, D. Sic. 19, 89, 
Ios. b. Ind. £, 8,4. atch. 9, 10,1, Ptol. 5, 16, 8, δι. 


B. s. Zodo 6. 
—8— m. Vollk in Eyprus, St. B. 
’A , ein See in Judäa, Ion. 18,1, 2. 
Ασφ 


68, λειμώ», παράδεισος, Hesych, ſ. Od. 
11, 589. 24, 18, δ., wo man ἆσφ. jedoch {ΕΝ überall ala 
Ad). nimmt, f. Lex. 


Ασφοδελώδεια, pi. Aphodeloseſſer, Volk i 
κ ολ, Tier, δν in 








᾿Ασφόδιχος 


᾿Ασφόδικος,τη.--- Αμϕίδικος, allo: Eric (οπα 
lex), Thehaner, Paus. 9, 18, 6. (v.1.) 

᾿Ασχάνατοι, früherer Name ber Ῥηγῖνες, von ’A- 
exdvafos fo benannt, Ios. 1,6, 1. 

΄Ἄσχαον, n.(= ᾽Ασκεῖον ο, alfo Schlauch ſtaͤdt 
wie Cannſtadt), St. in Achaja. Ew. ᾿Ασχειεύε, St.B. 

"ArxoAos, m. Roh d. i. curiosus, Athener, In- 
κ, 970. 

Ara, f. Königin von Aethiopien. Piut. Is. et Os. 
18. 6. 46σις. 

Ἀσονίδης, m. (Rräntel, [. Hesych. s. σῶν), 
Rauch aus Aegina, Her. 7, 181. Schol. U. 24, 602 
mit ν.|. 4 ὁτονίδης. 

Ασυτὰ τὰ εἰρημένα, Moorſtrich, Gegend am 
Morus in Phthiotis, Βιταῦ. 9, 428. 

Ασωπία, f.Morland, 1) alter Name für Sicyon, 
Moero b. Ath. 11, 491, ο, gew. ἡ Acwnia« χώρα, eine 
Landſchaft in Sieyon am Afopus, Strab. 8, 382. 9, 408. 
}) Ασωπία ya. = Ἑδοίίεα, Eur. Suppl. 571. 

Acuriâs, adog, f. Afopostocter, f. Ασωπίς, 
Pat. Sol. 9 orac. — Acwnsades xögas, Eur. H.f.785. 

Ασώτιοι, ol, die Morländer d. i. Bewohner der 
Orgent am Afopus in Bäotien, Her. 9, 15. 

‚ Ardrov, n. Mor d. i. Hefe, Grundſuppe, Ort 
in Uhen, Hesych. (N. ἀσωτεῖο». ’ 

Ασώτιος, τι. Mofen, I)Ad. 4σ.ὕδωρ-- 4σω- 
πος, Pind. Nem. 8, 6. ΙΓ) Subst., 1) Athener, a) V. 
kt Phormion, Thuc. 1, 64. b) 65. des Phornion, Thuo. 
31. 9 Mannen. auf einer Münze aus Barium, Mion. 

.v,891, 

Ἀσυπία, os, f. Afopostodgter, More, 1) 
Erin. a) von Theben u. Aegina, Pind. 1. 7 (8), 89, The⸗ 
kn, Strab. 8, 887. 5) Argina, Nonn. 18, 202, Soymn. 
555. ο) der Antiope. ΑΡ. Rh. 1, 785. d) von Kerlyra, 
Ap.Rh. 4, 666. e) von Einope, Plut. Luc. 28. f) ber 
Ce, Her. 9,51. 2) cine Tochter des Afopus, D. Sic. 
4,72. 8) 4. des Thespios, Apd. 2, 7, 8, nach Hellan. 
SB. 5. Φαίαξ Mutter der Kerlyra. 4) eine Phyle 
in Rilet, Inser. 2855. K. 5) eine Quelle, Onest. ep. 
ἵχ, 226. 

Ασόπιχον, ου, böot.o, m. Möhren, 1) Böotier, 
) Crhomenicr, Pind. Ol. 14 Ueberſchr. u. 25. b) Lieb: 
ing tes Epaminondas, Plut. Amat. 17, 15, Ath. 18, 
605,0. e) &edadeer, Inser. 1575. 2) Atdener, DB. de 
Phermion, Paus. 1, 23, 10. 10, 11, 6, vgl. 4σώπιος. 

Ασωπό ου, m. Afopusgabe, 1) Böotier, 
ϱ) Thebaner, ©. des Timander, Her. 9, 89. — Sieger 
in den iſthmiſchen Spielen, Pind.L. I, 50. b) Patron. 
᾿ von einem Gopäer Rlion, Inser. 1574. 
2) Bhliafier, Dichrer, Ath. 10, 443,b. 14, 681, f. 639, a. 
8) ίδιας, a) einer. gegen welchen Lyfias eine Rebe 
rieb. Harp., f. Bait. Saupp- or. fr. 11, 181. b) Bruder 
kt Didymachus, Suid., Schol. Ar. Av. 17. 4) Delphier, 
μα, 1692. 

Arwror\fis, έους, m. Afoposchr, Athener, Ross 
ER 14. — (Kydathenäer, Ephem. archaeol. 
ıd6, 

᾿Ασωπόλᾶος, m. Afoposheim, Platäer, V. des 
Remahus, Thuc. B, 52. 

Ararös, (do), gen. οὔ, ep. (Od. 11, 260, A.), 
neſt οιο, (ὁ, mit u. ohne ποταμός, flets bei Her. 6,108. 
199, ὃ., u. in att. Proſa Thuc. 2, 5, Pist. Criti. 110, 
‚ Dem. 69, 99, ebenfo bei Plut. Arist. 11. 15 u. D. 
ἄς. 11.80, Apd. 8, 12, 6, 9), Moßbach (f.Et.M. 
Εδ)ί. Π. 4, 988, Pans. 5, 14,8), 1) ©. dis Okeanos 
εντ Thetys, Od. 11,260, D. Sic. 4, 72, Nonn. 28, 


167 


289, od. des Poſeidon u. der Pero od. Surynome, Apd. 
8, 12, 6, od. Kelufa, Paus. 2,12, 4, V. der Sinope, ΑΡ. 
Rh. 2, 949, Arist. in Schol. ΑΡ. Rbod. 2, 946, ber 
Aegina, Her. 5, 80, Eur. LA. 697, A., ver Thebe, Her. 
5, 50, Paus. 2, 5, 2. 5, 22, 6. 8, ber Deroe, Her. 9, 
51, Paus. 9,4, 4, ber Antiope, Paus. 1, 6, 1, der Tas 
nagre, Corin, b. Paus. 9, 20,1, der Korlyra, Paus. 6, 
22,6. 2, 5,2, der Thespia, Paus 9, 26, 6, der Kleone, 
Paus. 2, 15, 1, ber Harpina, St. Β. 8. ἄρπινα, Paus. 
5, 22, 6, der Nemea, Paus. 5, 22, 6, ber Salamıis, Paus. 
1,85, 2, der Thisbe, St. Β. ο. Θέσβη, der Rombe, St. 
B. 5. Χαλχίς, der Eubda, Schol. Ἡ. 2, 585, der Pronee, 


᾿Αταχάμ, 


.Schol. N. 2, 517, der Beirene, Afopis, Ornia u. Challie, 


fowie des Pelssgos u. Jamenos, D. Sic. 4, 72. Nach 
Paus. 9, 1,2 war er König von Platäs, nah D. Bio. 4, 72 
wohnte er in Phlius, wie ihn die Phliaſier auch auf 
Standbildern abgebildet Hatten, Paus. 5, 22, 6. 2) Bl.. 
in Böotien (Platäa, Attila), j. Afopo, Ii. 10, 287, ὃ., 
Ilgde. 8) Bl. im Peloponnes (Phlius, Sicyon, Korinth), 
j. Bafllitos, Strab. 8, 882. 9, 408, Ael. ν. b. 2, 98, 
Ptol. 8, 16, 8, Paus, 2, 6, 2. 15, 1, δ. 4) Fluß In 
Phthiothis, Her. 7, 200, Strab, 8, 882. 9, 408, δ. 5) 
81. auf Paros, Strab. 8, 882. 6) δ[. in Aegina, Pind. 
Nem. 8. ?) 7) 81. in Bergen, Plin. 5, 29. 8) &t. am 
latonifchen Mecrbufen, |. Efapo, Strab. 8, 864, Ptol. 
8, 16, 9, Paua. 8, 21, 7. 22, 9: 

᾿Ασωπό, f. "Moorgard, nah Epiharmus eine 
bon ben 7 Mufen, Tzetz. zu Hes. op. 1, Eudoc. 294, 
Cram. An. Ox. Iv, 425. 

"Ασαρον, Et.in Chanaan, Ios. 5, 5, 1.8, 6,1, 

᾿ » St. am Jordan, Ios. 18, 12, ö. 

u er, m. 8. von Aegypten, Ios. b. Iud.6, 10. 
, 77 ὄνομα πόλεως, Suid. Wahrſcheinl. gleich 
SFSlgdn. 

Acoxer, εως, f., Suid, ᾿Ασωχίν, 1) δι. in Θα» 
filäa, Ios. arch. 18, 12,4. b. Iud. 1,4, 2. vit. 41. 68. 
2) Acdayks, ὄνομα κύριο», Guid. 

Αταδνρία, alter Name von Rhobus, Hesych., Plin, 
5,86. ©. das δρ). 

’Araßtpwov, (το), b.8t.B. ο. Κρητι»ία, τὰ ’Ara- 
βόρια όρη, Rhlan. b. St. B. u. Zen. Rhod. δ. D. Sic. ὃ, 
59 ᾿Ατάβνρον, b. Strab. 10, 454. 14,655 ’Ar 
τος, (6), Schabeheufen, βύριον nad) Hesych. = 
olxnua u. Araß. nach Hesych. ἔνθα δηρία auvayor- 
Tas, alfo ähnl. Shabehasbergen, doch wahrſch. 
srient., [. ἀταβύριος, 1) der höchfte Berg auf Rhodus u. 
zwar ber Südweſtſpitze der Infel, Pind. OL 7,160 u. 
Schol., Apd.8, 2,1, Gemin. elem.astr. u. die obig. Stell. 
Ew. u. Adj. "Araßöpıos, dah. Bein. des Zeus, der ſo⸗ 
wohl Hier einen Tempel hatte, Pol. 9, 27, Strab. 14, 
655; Zenon. Rhod. b. D. Sic.a. a. D., St. Β., als nahe 
ber Statt Rhodus, App. Mithr. 26. 2) St. u. Berg in 
Sicilien, Timae. δ. St. B., ebenfalls mit einem Tempel 
bes Ζεὺς ᾽Αταβύριος, Pol. 9, 27. 8) St. in Berfien, 
St.B. 4) Berg u. St. in Paläflina (Phönizien), altteſt. 
Ihabor, Pol. 5,70, St. B. Vgl. Ιεαβύρνον. (ἀξαβυρέ- 
της hieß auch eine Art Brod, Sopat. δ. Ath. 8, 109, ο.) 

᾿Αταβύριος, m. ein Telchine, von dem Atabyrion 
benannt fein foll, St. B. 

"Arayıs, τος, m. δί. in Rhätien, |. Ciſach, Strab. 
4, 207. 

Αταία, f. Schabeleben, St. in Lakonien. 61ο. 
᾿Αταιάτηε, St.B. 

’ μ, ein Scythe aus [δπίρί. Geſchlecht, Prisc. 
Pan. fr. 1 (ed. Müll. ıv, 72). 


΄ 





- 


170 


des Sellanicus, Schol. Eur. Phoen, 162, Scohol. Il, 18, 
486 


"Ατλα ου, m. Hartfrid d. ἱ. ſchwer οὐ. kaum 
ſich (etwas) gefallen laflend, einer ber gwei Kerlopen, 
Aeschin, Sard. 5. Harp. 8. Κέρχκωψ, u. Apostol. 9, 
64. , 

“Άτλας, α»τος, nad) Lob. parall, 1,172 auch α, acc. 
άτλαντα, aber Aesch. Prom. 427 auch “Arkar, (6), 
(er, doch Qu. Sm. 11,419 au ar), Hartfrid (He- 
eych. ἁπαθής) od. Träger (f. Et. Μ.), 1) Sohn bes 
Japetos (Uranos, D. Sic. 8, 60, Phil. Bybl. fr. 2, 14, 
Poſeidon, Plat.Criti. 114, a, Xether, Hyg. f. praef. 1, 
Serv. Virg. Aen. 4, 247) u. der Klymene (Ge. Hyg. 
a. a. O., Aſia, Αρά. 1, 1, 8, Kleito, Plat. a. a, Ὀ., He 
mera, Serv.a.a,D., Acthera, Schol. Il. 18, 486, Hes. 
th. 509, 9.), nad Agatharch. de mar. erythr. 1 Gcns 
taur, nad) Schol. Π. 18, 486 ein Gigant, nad D. Hal 
1,61 R. von Arkadien am Kaufafus, nach Palseph. 4 
8. von Mauritanien, nad) Polyidos in Et. M. ein Hirt, 
D. der Hetperiden, Pherec. in Schol, Caes, German. v. 
49, der. Hyaden, Pherec. in Schol. 11. 8, 486, ber Bleiaden, 
Mnasalc. in Hyg. f.astr. 2, 21, der Mala, Hom. b. 18, 
4, Eur, Ion 1, der Kalypfo, Od.1, 52. 7, 245, Strab.1, 
26, der Elektra, Nonn. 8,849, Scymn. 683, der Alcypne, 
Paus, 9, 22, 5, St. B..». ἀνθηδώ», U,, der Keläne, 
Aces. in Schol. Pind. P. 4,57, des Auſon, St. Β. =. 
«ὔσων, u. anderer, f. Apd. 8, 10, 1, der die Säulen des 
Himmels haltende Bott, der in den Berg Atlas verwans 
belt wurde, u. zugleich ala viellundiger. Weifer Erfinter 
ber Aſtronomie, bes Schiffsbaues u. |. w. if u. bier oft 
ber Libyer od. Phrygier heißt, Herodor. u. Scammon 
in Alex. str. 1.15. 74, Ioann. Antigch. fr. 19, Alex. 
Polyh. fr. 8, D. L. prooem. 1, Eust. Od, 1, 1890, daß. 
οἱ περὶ vor άτλαντα σοφισταί, Plut.de esap. Delph. 
6, ein Bild der Duldfamteit, Plat. Phaed, 99, ο, Antip. 
ep. vII, 692, u. dab. fprichw. von Leuten, die Großes 
verfuchen u. dabei Unheil erfahren, "Ardag τὸν obon- 
νό», Diogen. 2, 67, Apost. 4, 28, Macar. 2, 57, Suid. 
Abgcbilvet Paus. 5, 11, 5, Luc. Syr. des 88. 2) das 
Gebirge im Nordoften Afrifas (b. Που, 4, 184 ſüdweſtl. 
von ber Meinen Syrte), j. Nderen, von den Eingebo⸗ 
renen Dyris genannt, Strab. 17, 836, D. Sic. 8, 60, 
Paus. 1,83, 6, ὅ., Apd, 2, 5, 11, App. Nomad. 5, Ael. 
o.an. 7, 2, Arr. An. 7, 1, 2, Iub. Maur. 5. Plin. 5, 1, A., 
von Ptolemäus gefchieden in erw» u. einen nörblichen 
Gebirgezug ἐλάττων, Ptol. 4, 1, 2. 4. 8) des atlan⸗ 
tifche Meer, D. Per. 80. 4) Nebenfl. bes IRros in Thra⸗ 
cien, Her. 4, 49. Aehnl.: 

, Ατλίτηε, m. einer δει Söhne bes Aegyptus. Hyg. 

. 170. 

’Arpaviedn κώμη, f. im Lande der Someriten im 
glüdi. Arabien, Ptol. 6, 7, 9. | 
πι. Volk ber Baſtarner, Strab. 7, 806. 6.8. 

gde. 

Arp«obv, m. Name eines Barbaren, Et. Μ. 715. 

’Arolas, m., Clem. Al, strom. 5, p. 240 für’Ariag, 

"Aros, m. (?) Mannan. auf einer Münze aus Smyr⸗ 
na, Mion. 8. v, 809. 

""Arocca,ns, f. T. des Cyrus, Gem. des Kam⸗ 
byſes u. Darius Hyſtatpie, Her. 8, 68—184. 7, 2. 8, 
Plut. frat. am. 18. Alex. ſort. 2, 8, Λε]. n. an. 11, 27, 
Ath. 12, 622, b, A. 2) Schweſter des Kambyſes, Gem. 
des Ῥθατπαίεξ, D. Sic. 31,28. 3) T. u. Gem. des Arta⸗ 
zerres, Plut, Artox. 23—80. 4) T. des Ariaspes, Απο. 
de mulier. — Hellan u. Scamm. in Clem. Al. strom. 1, 
74. 807. j 


"Ατλαντος 


᾽Ατρείδης 


᾿Ατονατικοί, Aduatici, Bolt in Belgien, D. Case. 
89, 4. 

᾿Ατονάτοντον, n. 6 ber Tungri, j. Tongern, Ptol. 
23,9, 9. ' 

, 3 ⸗ 

(a, ἡ, b. Arr. An. 8, 1, 7 At. χώρα, Lands 
Fhaft den πδιδί Theil von Aflyrien, welche nach D.Cass. 
68, 29 davon benannt fein fol, umfaflend, j. Athur, 
Strab. 16, 786 u. β., St. B. s. Νένος, f. Ατορία. 

"Areupıs, so, (d— ποζαρός), δί. in Aquitanien, 
j. Adour, Ptol.2,7,2, Marc. Heracl. per. mar. ext. 
2, 21. 

"Arpa, τά, Arr.6.8t.B. u. Herdn.8,9, 8 αἲ "Arpaı, 
Stadt in Mefopotsmien (nad St, B. ο. 4ίβαρα in Sy 
zien), j. Habt, D. Cass. 74, 11. 75, 10. 80, 8. @w. 
"Ar D. Cases. 68, 81, Herdn. 8, 1, 8. 9, 8. 

"Arpaßärns, ου, m. ®. des Eyrus, Nico. Damase. 
fr. 66 (ed. Müll. ız1, 899) von eben bemfelben angebl. 
auch Τοσατραδάεης genannt, wo wahrſch. Ratt Τος--- 
του, τοῦ ᾽Ατραδάτου zu ſchreiben if. 

"Arpaxute, ἴδος, λένη, £."GHülfenfee, Orph.Arg. 
161. 

᾿Ατράκην, m. (== ἀβράκης, Sülfemann), barba⸗ 
riſcher Sclevenn., Eust. erot, θ, 18. 

"Arpaxiöns, m. Atrarſohn, Name ber in einen 
Mann verwaubelten Gänis, Ου. Met. 12, 209. K. 
Anton. Lib. 16. F A 

᾿Ατραμῖται, Artemid. 6. St. Β. ᾿ΑτραμωτΏται, 
Bolt im DR. glüdlichen Arabien, j. Hadramaut, Uran. 


b. St.B. 
᾿Απτράμουε, m. Holbein (τράµις, ὁ ὄθρος, — 
ἔντερο», - loxiov), ein Pelatger, B. der Thebe. Sruu⸗ 
ber von Adramyttion, Schol, 1]. 6, 896. S. Adoe- 
ως. 
µ ᾿Ατραμύτταον u. -τιον, f. ᾿Αδραμύτιον, auch 
᾿Ατραμύτιον, Schol. ΠΠ. 1, 867. 
ντραξ, ακος, Eupol.b. St. Β.αιιῷ -αγος u. ’Arpa- 
κία (= ἀξραξία, Sülfen), 1) &t. in der theffzlifchen 
LZaudſchaft Heitiäoti®, Strab. 9, 488-441, Ptol. 8, 
18,42. Ew. ’Arpäcıos, ία, Potph. Tyr. in Euseb. 
chron. Armen. 180, St. Β., u. "Ατραξ, Lycophr. 
1809, wo man falfh ἅρπαγας R."Arpaxas, wie St.B. 
Bat, lieft, Plin. 41, 3. ἃ, fem. ’Arpaxis, Ovid. Her. 
17, 248, St.B. Als Adj. Atracius für theſſaliſch, Stat. 
Theb. 1,10, Val. ΕΙ. 1, 447. Prop. 1, 8,25. 2) SI. in 
Aetolien, der in das ionifche Meer fällt, Plin. 4, 2, 8. 8) 
©. des Bencios u. der Bura, Grunder der obigen Statt, 
St.B. 4) 8. der Damafippe in Thracien, Plut. ur. 3,1. 
5) 8. der Hippodameta u. der Känis, Anton. 140. 17. 
᾿Ατραπιτοί, {. Wegele, Ort b. Nonn. 18, 405. 
"Arpartvos, m. das röm. Atratinus, 1) Bein. des 
Sempronius, Σεμπρ. Aro., D. Cass. 49, 89, ob. 
Αὖλος Zeune. ’Aro., D. Hal. ὅ, 77, δ., u. 4εύχιος 
Zeung.’Ato., D. Hal. 11, 62, vgl. mit Ios.arch. 14, 14, 
4. b.Iud. 1, 14, 4. 2) Mannen. auf einer lacedämonis 
[ώει Münze, Mion. 8. ıv, 221. 
’Arplas, = Aroevc. m. Mannen. auf einer epheſi⸗ 
fyen Münze, Mion. 8. vı, 121: 
’Arpfßas, m. Κόμμνος Aro., Belgier, D. Casa. 
40, 42. 
᾿Ατρεβάτιοι, gallifches Volt in Belgica (d. j. Wrtois), 
Si 4, 194, Pr ( 8,26. ©. pen 
rpslöns, ἁδί. (Κω, 28, 83) ᾿Ατρείδηα, bor. 
’Arpelöas, Choerob. 1866, od. ᾿Ατρεΐδας, Pind. P. 
11,47, gen. οὐ, ion. (Et.M. 155) eo, (dreifffbig), 1. 
2,185. 16, 76, Aristot. ep. 5, 1. 8, ton. at. ᾶο, Ἡ. 
18, 878, δ., Qu. Sm. 4, 99, Dichter in Arist. rhet. 8, 11, 





Ατρείων 


aee. qy, dot. α», Mosch. 9,79, του. ᾽Αιρείδη., Π. 3, 
364, ὅ., Soph. A). 1840, dual. τρείδα, 11. 19, 810, 
genit. Ατριέδαιν, nad den Analogitern bei Suid. 
Ατριιδαῖν, doch f. Goettl. Acc. 114, dat. ᾿τρεί- 
ῥαιν, Suid., gen. ρ|. «δώ», dor. uhTäar, Agath. ep. 
τα, 152, Aesch, Ag. 400. Choeph. 407, Soph. Aj. 948, 
irn. (Her. 7, 20) έων, dat -δαες, port. au -δαισιν, 
Soph. Α/. 97, Et.M. 166, bor. Ατ „ Pind.T. 
(8), 111, ep. pas (ησε), Od. 8,186, Hes. fr. 48, Qu. 
Sm. 5, 257, 8., Dichter b. Asschin. 8, 185, Plut. Gim. 
τν ᾱ., feltener ῃς, II. 7, 878. 470. 17, 249, acc. “Argsl- 
das u. Aesch. Ag. 128 αιώ ᾽άτρεΐδας (ἄς, dad in 
thesi ἅς bei Soph., f. Ellendt Lex. Soph. s. v.), 
Atreusfohn, nady Taetz. Exeg. Il. 6, 820 Atreus⸗ 
enkel, vom Agamemnon, D. 1,7, δ., Χ., u. Menelaoß, 
1.3, 850, 8.9. 

᾿Ατρείων, ωνος, -- Ατρείδης, Ἱ]. 1,387. 445. 

Ar ‚oo, m. Hartmuts, Arkadier, Dem. 
19, 305 u. Schol,— Mantincer, Theophil, com. b. Ath. 
10,417, a. 

᾿Ατρεύε, dol. auch Arpeus (f. Choerob. Bekk. 
1203, Herdn. in An. Ox. 4,422), gen. att. έως (Aesch. 
Ag. 60, ὅ., Soph. Phil. 1028, 3.), ep. (U. 5, 38, 3., ., 
u. euch Pind. Ol. 18, 81, Theocr. 18,6, Luc. astrol. 12) 
έος, dat. ei (Thuc. 1, 9). ep. 4 (Il. 2, 105), acc. (I. 
Suid.) da (Soph. Aj. 1298, Thuc. 1, 9, Pol. 84, 2), acc. 
pl. Ατρέας ἐκείνους, Ael.v.h. 2, 11, (@F, dach ein» 
mal Soph. El. 1508 auf az), Hartmut d.i. der Un⸗ 
erfärodene, auders Plat. Cratyl. 806, b, (6), S. des 
Telops u. ber Hippodameia, Br. bes Thyeſtes, Apd. 2, 
4, 6, ὃ., A. |. B. Strab. 1, 28, wo die Sage aſtrenomiſch 
zedeutet wird, dab. Atreus als Aſtronom, Luc. astr. 12. 
Das goldene Lamm, welches ihm die Herrſchaft ficherte 
(Lac. salt. 48, Ath. 6, 242, f.), wurbe ald Becher gedeu⸗ 
ttt von Herodor. ὃ. Ath. 6, 231, e. — Sein Scepter aber 
(D. 2, 105) genoß bei den Shäroneern Verehrung, Pause. 
9,40, 11, u. fein Schaghaus in Mycenä, Paus. 2, 16,6, 
Kcht noch. Sprichw. waren ᾽4τρίως ὄμματα, von den 
twbigen Augen eines groben Verbrecher, Zenob. 2, 
34, Diogen. 2, 42, Apost. 4, 15, Suid. A. Es gab 
Theaterſtũcke diefes Namens, fo von Aemilius Scaus 

us, D. Case. 58, 24, u. Tänze, Luc. salt. 67. ἳ 

᾽Ατρήνη, f. Sorgenfrei (Sansfouci), 1) T. des 
Eyclopen Ärges u. der Phrygia, Philosteph. ῥ. δὲ B. 
Davon benannt 2) St. (in Theffalien), Sw. ’Arpuvebs, 
᾽Ατρηνΐτης u. ᾿Ἀτρηναῖου, St. B. 

᾽Ατρία, f. (nad) Et. Μ. = αἱθρία, doch wabrſcheinl. 
tuſciſch). 1) St. am linfen Ufer des Po, j. Adria, von 
weiber das adriatifche Meer feinen Namen baben fol, 
Strab. 5, 214, Ptol. 8, 1, 80, St. B. Ebendort der Fluß 
'Armavds ποταμός, Ptol. 8, 1,25. 2) St. in Picee 
num. Ew. ᾿Ανριανόε u. ᾿Ατριεύε, St. B., ber 4τρια- 
νός vorzieht. 

᾿Ατριβάτιοι, galliſches Bolt, f. ᾿ἀερεβάτιον, Ριο]. 
2,9.7. 

Ατρόμητος, ου, m. Ohneſorge (f. Suid.), 1) 
9. να πίτα, Kotholide, γθαμμµατεστής, früher 
Tpouns (Sorge) genannt, Dem. 18,129 u. ff. 19,281, 
€, Aeschin. 2, 78. 147, ὅ., Λεὶ. ν. Ἱ. 8, 12, Luc. praec. 
rbet. 10, Plut. x oratt. ντ, 1, vit. Aeschin., U. 2) 
ξώτιῃβεῖετ (7), Schol. ΑΡ. Rh. 8, 1179. 

"Arpopos, m. Hartmut, 6. bes Heralles, Apd. 
2,7,8. 

᾿Ατροπατηνή, 7, δ. Strab. 11,506. 522. 529 m. 
δι. Β. ιά ᾗ A: τιοφ u. ᾿Ατροπατία Μηόία, 
ker nördliche Theil von Metien, Strab, 11, 528-527, 


121 


Piut. Anton. 88, St. B. s. Πράασπα. 619. οἳ "Arpe- 
πατηνοίν Pint. Luc. Bl, ὁ τρ. für das ganze Bell, 
Strab. 11, 582; fem. -κῄ, St.B. Doc hießen fie auch 
οἱ Ατροπάτιοι, Strab.11,524,u. v.1. b. Po1.5, 44.55 
τοῖς 4ιροπατείος. Nach Strab. 11,528 benannt nad: 

᾿Ατροπάτης, ου, m. Satrap von Medien, D. Sic. 
18,8, Arr. An. 8,8,4 — 7, 18, 6, 8., Strab. 11, 528, 


8ι. Β. 
,f. δα τα d. ἱ. feſten, mabaͤnderlichen 


Ἀτταλιανός 


"Ar 
Entſchluſſes (dab. Nonn. 12, 141 ἐμπεδύμνθος ger 
nannt, f. Plat. legg. 12, 960, co, Arist. de mund, 7, 8. 


Emp. adv..dogm. 1, 149, Plut. Stolo. rep. 47, Lac. 


Iup. conf. 11), eine der drei Bergen, Hos. sc. 259, Apd. 
1,83, 1, Plet. rep.10, 617,0, Plut. fat. 2, Lao. Iup. 
conf. 2. " 
Ατρῦνώνη, f. Sigitrnd d. 1. die treue unermüds 
liche Siegerin (anders Et. M.), 5. Hom. u. Hos. nur als 
Beiwort zu Athene, dab. dzo. gefährieben, f. Lex., boch 
fpäter auch allem Begeihnung der Athene, Qu. Sm. 1, 


‚614, ὅ., Orph. lapid. 542, 5., Diöter b. D. Hal. comp. 


verb. 5. Ihr Tempelin Troja, Qu. Sm. 14, 826. 


᾿Ατρόν, ὤνος, ın. Unperzagt, 8) ©. des Arges, 


‚Bi. B. a. Ατρήνη. b) (Ατρων), Insor. 864, b. 


Άντα, 1) Ort an der Ofktüfte von Arabien, Ptol. 
6,7,18. 2) Arte, plur."Arses, Göttin (0), Piut. amat. 


18. 

Α ‚a, (ποταμός), πα, Bi. auf der Halbluſel 
Malacca, Ptol. 7, 2, 5. 12. 

’A -- ἀθάρη, viel. ᾿Ατταγάθ, fyriſche 
ον ‚ Hesych. -”--- — 

"Arrays, m. Haſelthuhn, ein wegen feiner 
Schlechtigkeit verrufener Theffalier, dah. ſprichwörtl. 
᾽Ατιαγᾶς Νουμηνίῳ ewrilds, Diogen. Vindob. 1, 
06, Macar. 7,90, D.L. 9, 12,6, auch ἀτεαγᾶς geſchr. 
Diogen. 8, 18, Suid. 

"Arrayivos, m. Haftihuhn, ©. des Phrynon, 
Thebaner, der Theben an Zerres verrietb, Her. 9, 16. 
86. 88, Paus. 7, 10,2, Piut. malign. Her. Bi, Ath.4, 
148, c. 

"Ατταια λίμνη, (f. Ares), 1. Salzfee In Phrygien 
bei Botiorum, St. Β. ο. Βοει όειον. — Auch eine Siadt 
diefes Namens gab ϱ6, tern auf Münzen bei Mion. ıv, 
289 fommen ᾿Ατταχτῶν ο). ’Arrasraw bot. 
"Arrasoı, Bolt in Arabia felix, f. στα, Ptol.6, 
7,18. 

"Arraxoy, n. 68. ver Geltiberier in Hlisp. Tarrac.. {. 
Ateca, Ριοἱ. 2, 6, 58. 

Α. f. Spielberg od. Zurka d. i. Ausge⸗ 
laflenbeit, 1) St. in Lydien od. Mäonien, Ew.’Arre- 
λεύε, St. B. ob. ’A: ,„ auf Münzen. Adj. 
᾿Ατταλικόε, m.u.f., St.B. 2) St. am der Küfle von 
Namphylſen, Gründung von Attalus IL, j. Adalia, 
Strab. 14, 667, Plut. Pomp. 76, Ptol. 6, 6, 3, Anon. 
ot. mar. magn. 215. 228, N. T. act. apoet. 14, 25. Ew. 
᾿Ατταλόε, auf Müngen. 8) Na St. B. fälfchlicher 
Aufibt aud Name von Korykos in Gilicien. 

᾿Αττάληα, τά, Kampfſpiele in Aphrodiſia, Inser. 
im Philhiſt. Heft 8, ο. 12.K. — ©. Franz elem. ep. gr. 
p- 247. 

’Arrölns, ου, ien. b. Hippon. se, m. Scherz 
(nach Tzetz. Chil. 5, 791 war ἄτταλος bei den Lydiern 
-- παῦσις), ©. des Sadyattes, Königs von Lydien. 
Nic. Damasc. fr. 68 (ed. Müll. ης, 396), Hippon. 15 
ed. Bergk. 

᾿Ατταλιᾶνός, m. Zurlas, fpäter Name auf einer 
Inpifhen Münze, Mion. ıv, 118. 


172 ᾽Ατταλίς 


᾿Ατταλίν f. (φυλή), eine attifche Tribus der fpätern 
Zeit zu Ehren von Wttalus (Pol. 16,25) fo benannt, 
Inser. 375.194, Ross Dem. Att. 6, ὃ., — ber Stamnıs 
genoffe "Ατταλεύε, St.B. 

᾿Ατταλίωψ, ωνος, m. Bnıla, ein τμ, Oribas. 

"Άτταλος, m. Zutla (d. i. ausgelaffen, Iuftig), 
1) Obeim (nicht Bruder) der Kleopatra u. Verwandter 
Bhilipps, D. Sic. 16, 98. 17, 25, Piut. Alex. 9. 10.66, 
Satyr. b. Ath. 13, 557,d.— οἳ περὶ άτεαλον, Arist. 
pol. 5, 8,10. 2) ©. des Andromenes, Stumphäer, Pha⸗ 
langenführer Alesanders d. ®r., Arr. An. B, 27, 1. 7, 
26, 2, 6. Ind. 18, 6. 8) andere macetonifche Heerführer, 
4. 8. der Agrianen, Ασε An. 2,9, 2— 8, 21,8. — Po- 
Iynen. 4, 6,7. — 5,44, 4. — 4) Atalus, Br. des Phile- 
tärus, Stifter des pergameniſchen Fürſtenthums, Streb. 
18, 624. 5) Nttalus, 6. des Vorigen (Myſier). K. von 
Pergamum, Pol. 4, 48 -28, 18, δ., D.8ic. 29,88, Btrab. 
18, 603-624, Plut. Tit. 6, Polyaen. 4, 18, 2.20, Ath. 6, 
252,c.15,697,d, D.L.4,6-8,5. Eponymus Heros von 
Atben, Paus.1,5,5.8,1,8.. der hier einen Porticus hatte, 
Ath. ö, 212, f, ταυροχέρως genannt von Phaenn.b. 
Paus. 10, 15, 8; οἱ μεερὶ τὸν άτταλο» βασιλεῖς, D. 
Sic. 29, 25, ol dugi τὸν άτταλον, Polyaen. 4, 18, 2. 


6) Attal. Π., Philadelphus, ©. des Vorigen u. Br. des. 


Gumenes, Pol. 3, 5—38, 11,8., Strab. 18, 624. 14, 
641 — 648, Plut. Anton. 60. apopbhth. reg. s. Eumen., 
App: Syr. 5-45. Mithr. 8, Scymn. 48, Luc. macr. 12. 
Icearom. 15, Themist. or. 6, p. 74, St. B.s.’Arıdisıe, 
d., ei περὶ (τὸν) άεταλον, Pol. 10, 41, δ., D.L. 5, 4, 
0.4. 7) Attal. III, Philopator, 6. von Cumenes IL, Pol. 
88, 16, D. Sic. 84, 21, Strab. 18, 624. 14, 646, Plut. 
Tib. Grecch. 14. Demetr. 20, d., App. Mithr. 62. b. 
eiv. 5,4. 8) ein Nauarch, D. Sic. 18, 87.19, 16. 9) Tes 
trarch von Pamphylien, App. Mithr. 114. 10) Athes 
ner, a) Sunier, Ross Dem. Att. 6. b) Bilthauer, Paus. 
2,19, 8. — Insor. 1146. ο) Schaufpieler, ©. eines Πίο 
talus, Bödh Staateh. xx, tab. 9. 11) Thebaner, Inser. 
1681. --Γάΐος 4ττ., 8288. 12) ein Athlet, Asschin. 
ep. 10, 8. 18) ©. eines Athenagoras aus Antiochia, 
Inscr. 2919, b.5. 14) Κλαύδιος Arsadog, ein roͤmi⸗ 
ſcher Befehlshaber in Thracten, D. Cass. 79, 8. 15) 
ftoifcher Philoſoph unter Tiberius, Schriftſt. Hesych. s. 
Κορίνθιος. — Örammatifer, Schol. 11.15, 444. — ein 
Sophift, Philostr. v. Soph. 2, 25. — andere Schriftſt., 
Fabric. bibL gr. ΤΠ, p. 544. vı, 124. 16) Bräfect vom 
Rom, duch Alarich gum xömiichen Katfer erhoben, 
Olymp. Theb. in Phot. bibl.80, Zosim. 6,4. 12, 8. 17) 
Andere, ep. dd. ντι, 671. — Adj. davon ᾿Ανταλικός, 
dab. von den pergamenifhen Königen Arzadıxoi βα- 
σιλεῖς, Streb. 13, 548.18, 623, u. auch blef ol’Arze- 
λικοί Strab. 12, 568. 18, 583. 

᾽Αιτάλιδα, "Spielberg ({. ἀεεάλης), St. in Ly⸗ 
dien, Ew. Ατταλνδεόε, St.B. 

Άττας, m. Traus (f. Döberl. hom. Gloff. 887), 
Mannsn., Ephem. archseol, 2807. K. 

ῬΑττάσιοι, Stumm ber Maffageten in Margiana, 
Strab, 11, δ18. N 

"Arren, f. (Attesftadt), St. in Troas, Strab. 
18, 607. 

’Arrtyova, ας, {. ©t. in Hispan. Baet., D. Cass. 
43, 88. 

᾿Αττήλαφ,α, σ, αν, (6), Attila, 8. der Hunnen 
(Scythen), Prise. Pan. fr.1—88 (ed. Mall. ıv, 72 u.ff.), 
Suid., f. Αττίλας. 

"Arrns, eo, fo ftets, [. Plut. Num. 4, Nic. Alexiph. 
8, Luc. de dea Syr. 15, (d), ⸗ Artic, 6. des Phrygiere 


’Artıxöc 


Ralans, Dem. 18, 260, Arr. tact. 38,8, Pens. 7, 17,9 
u.ff.20, 8, Luc. Icarom. 27. d. deer. 14, 1, Damax. 
v. lsid. 181, Harp., Hesych. Sein Grab in Beffinu, 
Paus. 1, 4, 5. 

’Arrla, f. 1) Mutter des Gäfer Oticdianut. Pist. 
Cie. 44, D. Case. 45, 1. 47, 17 (Pat. Anton. 51’4rie? 
sefhr.). 2) Si. in Arabia felix, Ptol. 6, 7, 83. 

"Armavds, ὁ, Römer, D. Cass. 69, 1. 

'Arriöaa, τὰ, Geh des Attis in Attila, Inser.in 
y ze Bir. ἀνεκδ. φυλλάδ. 4. n. b. K. 

. ‚m. Römer, App. Mithr. 90. 

᾿Αττιενίτην, —8 St. der Liburner, Scyl. 21. 

᾿Αττική, f., [. Artızdc. 

"Arrumavol, ol, die Handſchriften des Kiticus in 
Athen, f. diefen unter 3,b. Harp. ο. ἀνελοῦσα (v.L), 
ἀργᾶς, ἐκπολεμῶσαν, Θὐστιον, νανκραρικά, |. 
Dobrae., Phot. p. 740. 

’Arrııavds, m. Σαλούιος "drr. ἀρχίατρος, ὃν 
ſchrift, Oſann. in Zeitſchr. für Alterth. 1843, p. 215. 
216. 

᾿Αντικίη, f. Srauenn., ep. dd. 690 (ντι, 343). 

᾿Αττικισμόε, m. Anhänglichleit an Athen, D. Hal 
de Lys. 1, f. Lex. 

᾿Απηικιστήν, 06, m. Rachahmer ber Attiler, IambL 
Pythag. $. 80, f. Lex. 

’Arrıxıort, Piat. Cratyl.410,c, f. Lex. 

’Arrıxirms, ου, ποταμός, m. BI. im aſiatiſchen 
Sarmatien, j. Kuban, Ptol.5,9,4. ©. ᾽Αντικείτης. 

Αττικίων, πι., dim. von Αττικός, Athenerlein, 
Ar. Pax 214. — Auch Mannsn., Inser. 269. 

Αττικό, nad Et. M. = dxtsxoc, alſo Dünı: 
mann, denn ᾽Αχτή war ber frühere Name von Αττική, 
nad) Strab. 9, 897, Paus. 1, 2,6 benannt nad Ardic, 
1) Adj. og, ή, όν, 7 — χώρα, yr, Her. 5, 64, Dem. 18, 
141, Dieaesrch. Hellen. 184, Xen. rep. Ath. 2, 16, 8. 

ωρίον, Ar. Nub. 209, dunogsov, Dem. 84, 36 u. fi. 

ουκέα, Scymn. 645. 707, ὄρη, Strab. 9, 405, 
λίθος, Plut. qu.symp. 1, δ, ἀργυρεῖα, Strab. 8, 147, 
µέλε, Pallad. ep. xı, 841, Strab. 9, 899, ὃ., Ath. 3, 
66, a, Ael.n.an. 1,42, ἔρτα, Ath. 5, 219,«, ζλαιν, 
Paus. 10, 82, 19, ἰσχάδες, Din. δ. Ath. 14, 652%,b, 
ἑργαστήρνον, ἐργασία, Paus. 5, 25, 18. 10, 37,8, 
χοἴνιξ, Plut. Anton. 45, Polysen. 4, 8, 82, xortin, 
Streb. 15, 785, µέδεμνου, Piut. Cat. ma). 6. Caes. 5, 
Polysen. 4, 8, 82, χόες, ebend.; ἀργύριον, Bidh 
Staatsh. 11, xv, tab. 7, τάλαντον, Luc. Alex. 49, 
decyual, Dem. 84, 28, Plut. Syll.1, u. fo aud bl) 
πέντε καὶ οἴχοσ, ᾽Αττικῶν, Luc. asin. 46, vait, 
Xen. Hell. 1, 1, 36, 8., Plut. Sol. 9, ὅ., πόλεμος (μήν 
ponnef.), Plut. Tim. 85. Lys. 2, Φαἱραξ, Ael.n.an.3, 
24, ἆορ, Nonn. 44, 272, χκρηπές, Luc. rhet. pr. 15, 


πύλιξ, Leon. ep. vır, 455, χῶμος, Nonn. 19, δὲ, 


Φεῖπνον, Ath. 4, 184, d, ερόπος, Ath. 11, 463, & 
συνήθεια (bef. ſprachliche), Plut. v. Hom. 18. 28, %. 
ähn!. ἔθος, ἰδίωμα, φράσεις, Schol. Dem. 6, 24. 19. 
150. 22, 17. 50, 24, ὅ., u. fo Αττικόν allein als attiſche 
Sprechweife, Plut. v. Hom. 12, Schol. Dem. 22, 11, 8. 
ὀνόματα, Luc. hist. 15, yoduuare, Dem, 59, 76, 
Paus.6,19, 6, Theop. 5.Harp., Hesych., Suid., Dioger. 


Vind. 1, 86: εὐεέλεια, D. Chrys. or. 64, p. 595, neria, 


Charit. erot. 8, 6, Luc. fugit. 24, ῥᾳδυμέα, Luc. Dem. 


enc. 7, θυμός, Id. hist. 16, χάρις, yapıras, Loc. 


Imagg. 15. Demon. 6, µυχτήρ (Ironie), Luc. Prom. 
in verb. 1; ſprichw. war Arr. βλέπος, Ar. Nub. 1176. 
Apost. 4,17 (don nachdenklicher Miene), πίστες (di 


Lob), Apostol. 4, 25, Suid,, µάρτος, Apostol. 4, 26) 





"Arttxwvwol 


Buid, Art. πάροικος (alt unficher vor Vertseibung), 
Dur. δ. Zenob. 2, 128, Arist. rhet. 2, 21, Plut. prev. 
69. — Eben fo fagte man Arz. λεώς ob. ζθνος, Acsch. 
Eum. 681, Her. 1,59, &rng, ep. b. D. L. 1, 2, n. 2, 
Yganawal, Ael. n. an. 11,27, ἑξαῖρας, Alex. Sam. 
b. Ath. 18, 572, f, ποιηταέ, Plut. Per. 8 (θέατρα, 
Id. Thes, 16, (ῥήτορες, Ασία. rhet. 8, 11, Luc, Dem. 
enc. 32), Φδέχκας, Id. Scyth. 10), πολίτης, Schol, 
Asschin. 2, 87, ξένος, Theoer. 12,28. II) Subst., 1) 
ϱ) (6) Δετιχός, D. L. 1, 8, n. 5, Porphyr. abst. 8, 5, u. 
οἱ Αττικού, Sinwohner von Attila, Alcae. carm. 24, 
Ar. Vesp. 1076, 3., Strab. 8, 147, ὅ., Plut. Dem. 1, ὅ., 
dech weniger ehrenvolle Benennung gegen Adnvaies, 
Ῥω, legg. 1, 626, d, vgl. Diosearch. Hallen. 8, 4, aber 
threnvoller al Asrexsatai, lambl. v. Pyth. 80, insbef. 
kıben fo die attiſchen Schriftſteller u. die, welche den 
atiihen Dialect fprachen od. ſchrieben, Plut. v. Hom. 
42,5. D.L.5,6,n.8, Zenob.4, 68, Apost. 4,78, Βογπίη. 
18,4. Sprichw. war von Geizigen Ατεικὸς Urziyes 
τὴν χερα ἀποθνήσκω», Apost. 4, 27, «ττοκὸς εἲς 
μένα, von denen, bie Πώ im Angeſicht ihrer Landeleute 
un eifrigften regen, Zenob. 2, 10, Macar. 2, 55, Apost. 
4, %, Diogen. 1, 66, ᾽Αετικοὶ τὰ Ἑλευσένια, von 
traten, Me ihre Feſte für ſich allein feiern (od, für fich 
Ws Ihre ihun), Plut. prov. 50, Ζεποῦ. 3, 26, Macar. 
2,54. b) Αττικός, Titel einer angeblichen Rebe des 
dinatch, D. Hal. de Dinerch, 11. 2) a) Arroxij, 
δει. aus Attila, Eust. 84, 11, vgl. mit Plut. Alex. 
83, Artıxaf ald trige Ar. Lys. 56. b) ἡ ᾽Ατεική, die 
Lundſchaft Attila in ιδίαν, Her. 6, 76, 6. Thuc. 
1,2, ὃν, Blgde. Die Ew. Artoxol, f. oben, au ol κατὰ 
τν ἀττικήν, Ael.n.an. 7,28. 111) Gigenn., N "Astızn, 
frauran., Curt. Inser. att. 9. 2) Αττικός a) aus Bere 
gemum, Schüler Apollodors, Sophiſt u. Geſchichtſchr., 
&trsb. 19, 636. b) ein platonifcher Philoſoph, Euseb, 
κ. εν. 15,4-—18, Porph. v. Plot. 14. c) (Tiberius 
Osudius) Att. Sophif aus Marathon, Philostr. ν. 
soph. 2.1, Anth.app. 188, γλῶσσα A9nvtwrgenannt, 
Inser. Triop. 11, v. 87, Ατε.τοὶ 'Howdov, Insor. 1256, 
Kiapdiog "Art. Μαραθ., Inscr. 882. 888., TB. KA 
Atti. Keil Inser. boeot. ΧΧΣ11, auch Βρωδιανος hins 
isgcfügt, Inser. 2871.— ein Buͤcherabſchreiber in Athen, 
Lac. adv. ind. 2. 24, οἱ περὶ Αττικόν, Piut. fr. 84, 
93. ἆ) andere Athener, Deneer, Ross Dem. Att. 67. 
Ephettier, Inser. 899. Gargettier (Marc. Licin, Att.), 
Ross Dem. Att. 66. ὁἆξ Οἵου (Publ. Licin.), chen». 
163. e) Römer (Tit. Pomp.) Att., römifcher Ritter u. 
Freund Giceros, Piut. Οἱο, 45. Brut. 29, 9. — Ιούλιος 
dıt., Plut. Galb. 26. — Νουμέριος "Art., D. Casa. 
%,46. f) ‘Art. Νεαπολίτης, παιδοτρέβης, Ath. 1, 
14, f. ϱ) aus Schaftia in Armenien, Bilchof von Kon⸗ 
Runtinopel, Socr. h. οοο]. 8, 27, δ., Suid. h) ©. des Eu» 
dorus, Bildhauer, Inacr. 899. i) Andere, ep. Paul, Sil. 
Τη, 609. — Anthb, app. 68. 

Αττικωνικοί, tomifche Ableitung von ᾿Αξεικός, 
tkihfam Athenerling, Ar. Pax 215, 

Αττικῶς, in attifher Diundart, Dem. 16, 3, Plut. 
v,Hom. 12, Schol. Asschin. 3, 41, δ., Hesyoh., 4. 

Αττίλας, (6), 1) Attila, f. Φετήλας, Damasc, v. 
lid. 68, ol περὶ Αττίλα», ebend. 64. 2) BI. (Volga, 
hl), Menand. Prot. fr. 31 (ed. Müll. ıv, 329). 

Απγγλιος, Ξ--Αείλιος, w.f., D. Sic. 28, 25. 

'Arrıy@e, m. (von Artocꝰ od. töm. Attinius?), 
Ude, ©. eines Herallites, «Ῥλοεύς, Inser. 180. — 
ταν με auf επι Münze aus Kyme, Mion. 8, 


Adagızdv 173 


"Arrıos, m. 1) das röm. Attius, a) Τόλλεος "Art, 
X. der Bolster, D. Hal. 8, 167, δ., Plat. Cie. 1. b) 
Νέβιος, D. Hal, 8, 70. ο) Πούπλιος ᾽άεε. Οὑᾶρος, 
D. Cass, 41, 41. — "Art. Obapos οὐ. Οὐᾶρος, Piut. 
Cat. min. 56, App. b. eiv. 2,44. 2) "Artlov ἄκρα, 
Borgebirge u. Stadt auf Gorflca, j. Ajaetio, Ptol. 8, 
2, 

"Αττιροι 7 ᾽Απεροί, Boltan ber äthiopifchen Küfte 
des arab. Meerbufens, Prol. 4, 7, 29. 

“Arrıs, oc (Pol. 22, 20), dat. ss (Anth.app. 289), 
acc. ſtets sv, .wie ſchon Suld. bemerkte, (6), ©. eines 
Ahrpgiers Kalaus, Geliebter der Cybele, b. Nonn. 25, 
851 Lydier genannt, nach Mat. Sert. 1 gab es einen 
fyrifchen u. einen arladifchen A., Theop. δ. Suid., D. Sic. 
8, 58 u. ff., Luc. secr. 7. Alex. 58. Iup. trag. 8. Deor. 
cono, 9, Orph. h. prooem. 40, Prool. h. 1,25, Anscr. 
carm. 11 (18) ed. Bergk, Nonn, 20, 89. 25, 811.— 
Nero verfaßte ein Gericht biefes Namens. D. Case. 61 
20. 2) αειίς ---᾿4θῆναι, Hesych., ribtiger ἀτθίς, 

’Arröka, 1. Kleine (nad) Hesych. ἀενλόν --- µι- 
κρόν), theflaliicher Brauenn., Insor. bei Leske north 
Gr. n 209. 

"Artus, Arvc, St. B. ο. ’Artdivda, u. ᾿Ατνά- 
vas, m. (von "Azus?), 6. eines Hippokrates, Olympio⸗ 
nite aus Adrampitium, Phleg. Trall. 6. Phot. cod. 97. 

"Aruundöns, m. Atymniusfohn, Mybon, ein 
TIroer, 11. 5, 581. 

’Arte m. Schred (der Beinde), 1) ©. des Zeus 
od. BHönir uw. der Kafflcpeis, Apd. 8, 1,2, Schol. ΑΡ. 
Rh. 3, 178 (bier v.1. Ατύμινος). Nach Nonn. 11, 181 
Lenker des Sonnenwagens u. δαθ. Boißos’Ar. genannt, 
11,268, den Apollo bei den Kretern betrauerte (At. wurde 
hier vereßrt), 19, 183. 29, 28. 2) 6. des Emathion u. 
der Bebafis, Qu. Sm. 8, 800. 8) 6. des Amifodarus, ein 
Troer, Ἡ. 16, 817. 4) Thebaner, Loll, ep. vız, 872. 

’Arypla, δατδατί[ὦ,ς--᾿ἀσσυρία, f., D. Cass. 68, 
6 . 


"Ατόριοι λόφος, m., D. Case. fr. 49, 7. 
"Ars, vos, vr, (6), (ἄτ), 1) =="Artıg, w. f., Diose. 
ep. τι, 220, röm. Dichter. 3) S. des Manes, B. des Ly⸗ 
dus, Tyrchenus u. Κ., Her. 1, 7.94. 7, 27. 74, Boymn. 
220, D. Hal. 1,27 u. ff. Strab. ὅ, 219 u. ff., St. B. s. 
Togenßoc. 8) ©. bes Kıöfus, Her. 1, 84, D. Sic. 9, 
89, Schol. Lac. Inp. conf. 12. 4) ©. des Alba, K. von 
Alba, Liv. 1, δ. 5) Stammpater der Atier in Rom, 
Virg. Aen. 5, 568. 

’Arka, St. in Maurit. Caesar., Ptol. 4, 2, 22. 

A η. pl. Ort in Yrabien, Uran. b. St. Β. Ew. 
Αὐαθηνοί, St.B. ©. 4ὔαρα. 

Αόαινοε, m. Troduer, dab. d 4ὐαένου Aldog, 
als in her Unterwelt befindlich fingirt von Ar. Ren. 


194. 

A (6), «) κόλπος, Meerbufen an der Oſt⸗ 
tũſte von Afrika, Ptol. 4, 7, 27. 89, An. (Arr.) per. m. 
erythr. 7 (v.1."ABakfıng), Marc. Her. per. m. ext. 1, 
11. b) 4ὐαλ. d, Santelsplag daran, j. Zeila, An.(Arr.) 
0.0.0. (ν.]. 4ὐαλείτης) u. 30. Ew. Αφαλίται ᾖ 4βα- 
Alta, St.B., Ptol. 4, 7, 27. 80, Maro. Heracl. per. m. 
ext. 1, 11 (v.1. 4λίεαν). ©. unter ’ABdiec. 

Αὐαλόε, m. Dürer, Bein. des Dionyfos, Hesych. 
6. 4ὐαλος. 

Αδαντικόν, n. Ortſchaft der Avantiei (Plin. 8,4) in 
Gallia Narb., Ptol. 2, 9, 21. 


A = άὐαθα, w.f., nah St.B. Weißenau, 
vgl. Ριοὶ, 5,17, 5. Ew. A St.B.s.v.u.B. 


Adapınöy, δ. Ptol. 2,7, 19 Atdpıxov, b. D. Cass, 


174 Adapıs. 


40, 84 ᾿Αοναρικόν, n. Sauptflatt ber Bitariges Cubl 
in Aquitanien, j. Bourges, Marc. Heracl. per. m. ext. 


‚22. 

Αόαρις, (ή), ägpptifche Stadt im νομὸς Σαΐνης, 
Ios. c. ΑΡ. 1, 14. 26, Apion b. Tat. or. ad Greec. o. 59 
(v.1. Jöagla). 

Άαρον ἄκρο», n. Vorgebirge in Hisp. Tarrao., viel. 
beim |. ®iros, Piel. 2, 6,1, 

Άδαρον, (6), das röm. Avarus, Heerführet der Rus 
mantiner, App. Iber. 95. 

Ἀδαρποι, ein deutſches Volt, nach Mannert im Lauen⸗ 
burgifchen, Ptol. 2, 11, 17, 

Αὔασιε,͵ f.,—=0Oaox, nach St.B. Bunte, Dafe u. 
Et. in Oberägypten, j. Wah el Kebiz, Cw. Αὐασίτην 
u. Atarirıs, St.B. 

‚Adarwol, gallifches Boll am Ser Maſtrameta, Ptol. 
6.10, 8, Mel. 2, 5,9. 

Αὐγαί, ὧν, Strahlheim, Ortin Eilicien, Anon. 
st. mar. m. 209. 210. 

Adyola 1 Berchtesgaden, Ort inGhaleidice, Ptol. 
8, 18, 87. | 

Adyatos, m. Bert, Athener, V. eines Zoflmus, 
Inser. 276. 2) = «ὑγέας (1), Plut. prov. 51. 

Αὐγάλα (v.1. 4ὔγαλα), Ort in Maurit. Caesar., 
Ptol. 2, 2, 88. 

Αὐγαλοί, Bolt in Sogtiana am Jarartes, Ptol. 6, 
19, 4. 

Αὔγαρα, St. in Aria, J. Afıtlan, Ρίο]. 6, 17, 4. 

A „ m. Ösroener, 9) Zeitgenoffe des Graffus, 
D. Cass. 40, 20. b) K. von Edeſſa, Zeitgenoſſe des Tras 
jan, D. Case. 68, 18. 21, Suid. ο, v.u. 2. Φυλάρχης, b. 
Buid. au) “AyBapog genannt. ο) KR. der Ostoener, Zeite 
genofle des Garacalla, D. 0988. 77,12. 79,1, Herdn. 


8, 8, 9. 

Αὐγάσιοι, Bolt der Maflageten, δι. Β. ©. "4rra- 
0,08, ’ 

Αὐγέας, fo meift in Brofa, doch auch Pind. Οἱ. 10, 84, 
gen. ου, einmal Pherer. in Schol..Victor. 11. 18, 668 
auch a; 101. Α.ὀγῆε, Arcad.28,25, poet. verl. Adyelas, 
N. 11, 701, Phil. ep. Anth. Plan. 4, 98, doch auch bisw. 
in Profa, Pause. 10, 25, 5, Luc. fugit. 28, Charax in 
Schol. Ar. Nub, 508, ion. au Adyelys, ΑΡ. Rh. δ, 
197—440, Anth. xıv, 4, gen. ου, Anth. Plan. 4, 92, 
ep. gew. &o, 11. 11, 789, Qu. Sm. 6, 281, Theocr. 26, 
7.29, Anth. Plan. 4, 91, einmal vor. 4ὐγείω, Theecr. 
25, 160, (0), Bruno b. i. von brennendem Glanze, 
1) ©. des Bhorbas od. des Helios ob. Poſeidon, K. von 
Elis, Argonaur, IL, Piod. u. 9. a.a. O.,Apd. 2, 5,5, ὅ., 
D. Sic. 4, 18. 88, Strab. 8, 338—856, Paus. 5, 1,9 — 
8, 8, ὅ., D. Chrys. 8, p. 187, 4. Sprichw. war ven fehr 
beſchwerlichen Arbeiten εἷς τὴν 4ὐγέου κόπρον ἐμπί- 
πῖωκας, Apost. 6, 70, c, od. τὴν 4ὐγέου βουστασίαν 
ἀνακαθῇρασθαε, Luc. Alex. 1, vgl. mit Luo. fagit. 
28, Theophyl. ep. 64. 2) V. des Admenis, Paus. 10, 
25, 5. 8) Athener, Komdöbdiendichter, Said. ©. Mein. ı, 
Ρ. 416. 4) Geſchichtſchreiber über Argolis, Schol. Il. 11, 
690, wo Müll. hist. fr. 1v, 845 4εινίας vermutßet. 6) 
Elcufinier, Ael. n.an. 10, 41. 6) Hund bes Cupolis, 
παώ dem Vorhergehenden benannt,. Ael. a. a. O. 

(al), b. St. B. Αὔγεια, Braunfhweig, 
f. Auyiag, 1) St. in Lokris, Ii. 2, 582, Strab. 8, 864. 
9,426. 23) St. in Lakonika, D. 2, 583, das fpätere 4i- 
γεναί od. Alyasai, Paus. 3, 21, 5, Strab. 8, 864. Ew. 
Αὐγεάτηε, St.B. 8) (Brigitte), eine Nymphe, von 
Welcher die Stadt den Namen haben fol, Schol. Il. 2, 
632. 


Adyousrtatov 


Alyapaı ( Ανδειρα), St.in Aſſen bei &drampition, 
Βολοὶ. zu Ptol. 5, 2, 5. 

Αὔγη, acc. dern f. Lebrs Arist. 297, (A), Sunn⸗ 
hilt ο. i. die wie Die Sonne ftrahlende, 1) eine der Horen. 
Hyg.f. 188. 2) T. des Alcos u. ber Neaͤra, M. des Tele⸗ 
phos von Heraffes, in Tegea geboren, Apd. 2,7,4. 8, 


-8,2, Eur. 5. D. Hal. comp. verb. 26, Strab. 18, 615, 


Hecst. b. Paus. 8, 47, 4, ὃ., D. Sic. 4, 88, Qu. Sm. 6, 
188, Ael.v.h. 12,42, 9. Sie wurde verehrt, das. Ihr 
Monument gu Pergamum, Paus. 8,4, 9, ihr Bild in 
Tegea, Paus. 8, 47,2, u. ihr Name oft auf Gräbern, 
Leake Mor. 111, n. 41. Das Gebirge Parthenon in Ars 
favien war ibr heilig, Paus. 8, 48, 7, dah. ὄρος Ἱερὸν 
Aöyns genannt, Callim. h. 4, 70. — Romöbientitel des 
Eubulus u. Philhyllius, Mein. 1, p. 859. 860. 8) 
“γή αἰθεμί[ώει Schiffename, ΜΗ. Seew. xvrı, b. 19. 
ὄγηε, m. Oſtrobert, ©. des Helios, Nonn. 14, 
44. 
Αὐγηϊάδηε, gen. ἄο, voc. (Theocr. 25,198) 4ύγηι- 
adn, ep. flatt 4«ὑγενάδης, m. Yugeasfohn d. |. |) 
Agaſthenes, Π. 2, 624. b) Phyleus, Theoer. 4. ᾱ. O. 
Αὐγίλα, (τα), Tafe im Innern von Marmarila, j. 
Audejclah, Her. 4, 172. 182, [Strab. 17, 838], Ptol. 4, 
5,80, Apd.5. St.B. Ew. Αὐγίλαι od. Αὐγῦλαι, ein 
— der Naſamonen, Ptol. 4, 5, 21. 80, nach St. Β. 


A: tvos, m., 5. D. Hal. 1, 20 u. nad Οοπ]. ὃ. 
D. Sic. 11, 88 Αὐγονρῖνον, tömifcher Name Augurinns, 
Bein. der Minucierz auf Düngen bei Mion.ıı, 282 u. fi. 
8. ıv, 828. Bon: 
΄.Αὔγονρ, ες, b. D. Hal. 2, 64 αὖγόρες, die römie 
fen Augures, Plut. Aem. Paul. 8. Marcell. 2, 3. 

Adyoterra, b. Ptol. 4ὐγούστα, b. St. Β. Adyor- 
στα, u. als plur. Auyovaras, Name mehrerer Stäktt, 
welche Auguſtus od. andere Kaifer angelegt, 1) Αστοῦ- 
oıxa Abyovora in Hisp. Tarrac., |. Aftorga, Ptol. 2, 
6,86.8,4,5. 2) döy. 4ὐσκίω», in Aquitanien, j. Auch, 
PtoL 2,7,18. 8) 4ὐγ. Βαγιεννῶ», Stadt jwilden 
Turin u. den Scealpen (Monte Vasco), Ptol. 8, 1, 85. 
4) Avy.’Huselta, b. Strab. Aöy. Ημέριτα, b.D. 
Cass, Ady. ἡμέριτα ρε[ῶτ., am Anas in Luſitanien, |. 
Meride, Ptol. 2, 5,8, Strab. 8, 151. 166, D. Cass. 58, 
26. 5) Καισάρεια Ady., St. der Edetaner in Hisp- 
Tarrec., Ptol. 2, 6, 68. 6) St. im innern Gilicien, Ptol. 
5, 8,6, St.B.s.v.u.8.'A2al ()). Ew. Αὐγονστανοί, 
auf Müngen. 7) Ady. Οὐενδελικῶ», |. Augsburg 
Pol. 2, 18, 8. 8,7,4. 8) 4ὐγ. θὐερομανδύων, Et. in 
Belgica, j. St. Quentin, Ptol. 2, 9, 11. 9) Aöy. Οὔεσ- 
σόνων, ebendort, Pol. 2, 9. 11. 10) Aöy. Πάφος, 
auf Enpern, das unter Auguftus wiederhergeſtellte Ba 
phot. j. Kufla, D. Cass. 54, 28. 11) Πύρτα Ady., 8. 
der Baccäer in Hisp. Tarrac., Ptol. 2, 6, 50. 12) Αὐγ. 
πραιξωριανῶ», db. Ptol. δ, 8, 7 Πραιτωρία Α0γ. 
St. der Ealafler im Duriathal, j. ἄοῄα, Strab. 4, 206, 
D: Cass. 58, 25. 18) Ῥαυρικῶν Αὐγ., j. Augſt bi 
Bafel, Ptol. 2,9, 18. 14) Ady. Ταυρινὼ», |. Turin, 
Ptol. 8, 1, 85. 15) Ady. Τριβηρῶ», j. Trier, Ptol. 2, 
9, 12. 16) Ὕδατα Ady., Ort der Tarbeler in Aquita⸗ 
nien. Ptol. 2,7,9. — &w. Αὐγονστανοί, Phleg. Ρ. 

t.B. 

Αὐγοῦστα, {. zömifcher u. gunächf kaiſetl. Srauenn., 
D. Cass. 56, 46. 

Αὐγουσταῖον, 5. Suid. A. vn. Plat in By⸗ 
ganz, wo Eonftantin feiner Mutter Helene eine Statue er: 
richtet, Hesych: Miles. fr. 4, 40 (ed. Müll. ıv, 154), 
Suid. 

















Αὐγουστάλια 


Αἰγονστάλια (δ. Bell.ady.), π.ΡΙ. Feſt mit Kampf 
fpielen gu Chren Auguſte, Ὀ. Cass. 54, 10.84. 56,461 
auf Inſchr. auch Σέβαστα od. Σεβάσμια genannt. 

Δἰγούσταιοι (b. Belt. ady.), eine befondere aus 5000 
Denn beſtehende Abtheilung von zömifhen Soldaten, 
Berteigänger für Auguſt unter Nero, D. Case. 61,20. 

8. : 


68,8. 1 

Αὐγουστάῖον,π. Ort, wo die feſtlichen Tänze zu Chren 
det Tiberius Statt fanden, Suld, Auch Name einer roͤmi⸗ 
fhen Legion, f. Wennowski de rat., qua Graeol num. 
propr. Roman. sorips. p. 20. Vgl. 4 ὐγουσταῖον. 

A f. Σοφία diy., — 5— auf ige Bild, 
Anth. ıx, 808. 6. Aöyoseta. 


Αὐγονστάβονα, &t. in Gallia Lugd., j. Troyes, Ptol. 


2,8, 18. 

tyovorößpıya, 1) ©t.in Hisp. Tarrac., Ptol. 2, 

6,54. 2) St. in Zufltanien, Ptol. 2, 5, 9. 

A » (τό), &t. der Aeduer (früher Bi⸗ 
bracte ?), j. Autun, Ptol. 3, 8, 17. 8, 5, b. 

A , 2. Ort in Seugitana, j. Kairwan, Ptol. 
4, 8,88. ° 

A n. Et. der Arverner, j. Clermont, 
Ptol.2, 7,19. 

A «τον, n. Et. der Lemovicer in Aquitanien, 

j- Ximoges , Ptol. 2, 7, 10. 

Αὄγουστοε, (6), das röm. Augustus, == dem griech. 
Σεβαστός (f. D. Cass. 58, 16. 18, Βου». 8, 11, 4; Plut. 
Num. 9), 1) Ehrenname des Gäfar Octanianus, Paus. 
8,21,6 — 10, 8, 8, 3., D. Cass. 55, 6 — 57, 1,8.,Nonn. 
41,389, N. T. Luc. 2,1, von Plut., App., Herdn., Phil, 
Ath., Luc., Μ. ὁ Σεβαστός genannt; fein Tempel, Paus. 
8, 11,11; Statuen, Paus, 2,17, 8. 5, 12; 7. 3) der 
Monat Auguſt, = Sextilis, Plut. Rom. 16. 19. Mar. 
26, Polyaen. 8, 10, 8, D. Cass. 55, 6. 8) 4ὕγουστου, 
sis Benennung bon Gefehen, D. Cass. 54, 10. 

A wouäos, m. tömilcher Kaifır, ben Odoacer 
fünt, Candid. Issur. ed. Müll. ıv, 186. 

Αὐγά, (f.) Brehtl, Sundename, Xen. Cyn.7, 5. 

Αὐγῶοι, ου, == 4ὐγέας, Andere 4ἰγώου, Nott. 1 
Zenob. 3, 61. 

Αὔδαξ, axoc, m. d. tûm. Audax, b. D. Sic. exo. 
24 Αὔδαα, einer ber Mörder des Biriathus, App. Iver. 
71. 

A m. Röper d.i. Ruſer, ein Breigelaffener, 
Suet. Octav. 19. K. 

Αὐἰδάτα, f. (Laut?), Illyrierin, Gem. Philipps, 
Satyr. δ. Ath. 18, 557, c. 

Αὐδάτθα, arabifiher Ort am Cuphrat, Ptol. 5, 
19, 3. 

Attac 3 4νδία, 61. von Saffiotis in Syrien, Ptol. 
δ, 16, 16. 

Αὔδαιρα, f. "4βδειρα. 

At&npos, τόπος, Et. Μ. 660. 

Αὐδολέων, οντος, ım., b. Polyaen. 4, 12 ὐτολέω», 
köwenfkimm?, 8. ber Bäonier, D. Bio, 20, 19, Tzetz. 
Chil. 6, 58. -. 

Αδον άχρον, n. 1) Borgebirge in Mauritanien, j. 
&:p Gazbeon, Ptol. 4, 2, 10. 2) Add. ὄρος, Gebirge ἐπ 
Rumibien Ptol.4, 8,16. . 


ὑδονέοε, Inser. 4672, fett des ſonſt gebräud. 


Δἰδοναῖος, b. Tzetz. Αὐδωναῖου, Buid. Αὐδηναῖσε, 
Andere —— Atövaios, Adrvalos, macedoni⸗- 
ſcher Monat, = December, ſ. Hermann griech. Monatek. 
48.53, 

Atos πεοϊαμός,το, Fluß in Dauritanien, j. Sum⸗ 
περι Ὀμρία ob. Aboufe, Ptol. 4,2, 11. 


Αὐλίς 175 


Αὐθόμων,ονος,:- 4βόδήμω», w.f., m. aus Citium, 
Hertfber in &ypern, Theop. b. Phot. 176, p. 202. 

At848, m. Hebrier, Suid. 

Aberpo, f. Αὐερία. 

Atwöeire:, Einw. der Stadt Overdor, w. f., j. 
Windiſchgrät in Illyrien, App. Illyr. 16. 

devudy, ὤνος, (ἡ), b. Ptol. 2,10, 14 Αὖεν. κολω- 
vie, Avenio, ©t. in Gallia Narbon., j. Avignon, Strab. 
4,185. Ew. nach einheimiſchem Brauch Αφενιωνήσιος, 
nach helleniſchem Aderwwvirns, St. B. 

Atdevrivos, (ὁ), mit u. ohne λόφος, —='"Aßevtivor, 
w. ſ. D. Hal. 1, 82.86. 2, 86. 8, 68. 10,81, d., aud) 
τὸ Alsyrivor όρος, D. Hal. 1, 79, ο). ὁ 4ονεντῖνος, 
mit u. ohne λόφος, D. Hal. 8,43, Piut. Rom. 20. 28, 
D. Osss. 44, 25. 80, D. Sic. 12, 24, App. b. civ. 1, 26; 
b. D. Sie. 7, 4 αμῶ Aventius, mit u. one collis, Aven- 
tinus, Berg m Rom, benannt nach ᾽4ουεντῖνος, Herr⸗ 
fcher von Alba, D. Hal. 1, 71, 6. des Amulius, D. Cass. 
fr. 4, 10, od. des Romulus, App. reg. 1. 

Adepla 7 άδειρα, Et. in Palmyrene, viel. |. Awir, 
Ptol. ὅ, 15, 24. 

“ Alta, as, ©t. in Libyen, Menand. Epbes. b. 108. 
8, 13,2. 6. Αὐζξία. 

Αὕζαρα, St. in Arabia deserta, Ptol. 5, 19, 8. 

Α ζην, ενος, fo wurde nach Et.M. 171 von den Eins 
heimiſchen Stalien benannt, f. Auconeg. 

Adtı(v)a, 61. in Maurit. Caesar., |. Sur Ouslan bei 
Samya, Ptol. 4,2, 84. 

Αύη, f. Landſchaft (Dafe) zwiſchen dem Staate der 
Aurumiten u. Aruliten in Aethiopien, Nonnos. b. Phot. 
eod. ὃ. 

᾿Αὐθητανοί, Bolt in Περ. Tarracon., Ptol, 2, 
6, 7. 

Ἄθωκος, m. "Neufaffe, wie Neumann, S. des 
Apollo u. ver Eyrene, aug Eyra in Afrita, Herrſcher in 
Theffalien, Iust. 18, 7. 

Adıcros, der röm. Name Auctus. K. 

Adladls, Ότι in Mefopotamicn, Ptol. 5, 18, 11. 

Αὐλαί, Hof, 1) Hafenfladt in Cilicien. Die Ew. hie⸗ 
Pen bei den Bingeborenen Αὐλεῶται, St.B. 2) St. in 
Lycien, St.B. 

AdAalov τεῖχος, π. Hofftädt, fehler Ort in Thra⸗ 
tien am Pontus, j. Kurudere, Arr. per. 24, 6. 

Αὐλάνιοφ,τῃ. Hofmann, Aul. Evander, Bildhauer 
u. Toreute aus Athen, Plin. 85, 5, 4, Schol. Cruqu. ju 
Hor. sat. 1, 8, 80. 

Αὐλέστης, m. Meier, ein Tyrchener, Bundesgenoffe 
des Acneas, Virg. Aen. 12, 290, 8. 

Adi, f. Hof, Ort in Arkadien mit einem Hellige 
tum des Ban, Ael.n.an. 11, 6. 

Αὔληρος, m. Zäuner, Mannsn., Tzetz. H. 876. 

Adılkopıs, f. Hoffweiler, fingister Ort, Eust. 
erot. 1, 2. 

Αὐλίον, 8Ιδίθε, nah St.B. s. 4 ὐλή, eine Grotte 
nordweſtlich vom δίαΠε Phaſis, ΑΡ. Rb.2, 912, ſ. auch 
Ammian. Marcell. 22,8. K. 

Αὔλιοφ, 1) das röm. Aulus, Κόνντος Αὔλ., D. Sic. 
19, 72. 2) nad St. Β. κ. Αὐλή auh Ruhe, der Abends 


ern. 

Aöllpxıor, gallifches Volt, theils ſeßhaft im heutigen 
le Mans, οἱ Κενομανοί, Ριο]. 2, 8, 9, theils im Mais 
ländifchen, οἱ Ἐβουραϊκοέ, ebend. 11, thcils viel. im 
1. Zubleins, 4ιαυλῖταν, chend. 7. 

Αλία, (dos, acc. Aöilda, 11.2, 808, δ., App. Rh. 
4, 1777, Qu. Im. 8, 804, Scymn. 495, Strab. 9, 400, 
8, 9., aber auch «4ὖλιν (Eur. Τ.Α. 14, Plut. Her. mal. 


116. Αὐλίσχος 


21), doch nom. nie Α4ὖλες, f. Schol. Ἡ. 3, 496, Eust. 
265,12, St B. ο. 4ανλίς, Herberge, Herbergen, 
(f. Nonn. 18, 112, Eust. Hom. 265, 8, Et. M., 
anders Tryph. b. St.B.), 1) (9), a) Hafenſtadt in Όδου 
tien, j. Batbi, Il. a. a. O., Hes. op. 659, Flgde. b) Ge⸗ 
gend von Lydien, Apd. 2, 6,8. ο) T. des Dgygos, von 
welcher Aulis benannt fein [οἳ, Paus. 9, 19, 6, Dion. 
Chalc. in Phot. lex. s. Πραξιδίχη, Suid, ο. Hogakı- 
dien. M T. des Euonymus, eine der brei @idgättinnen, 
St.B., Eust. Hom. 265, 8, Schol. Il. 2, 496. ο) ein 
Doppelwürfel, Hesych. 2) (d), a) Tyrann von Phocis, 
Plut.Her. mal. 21. b)8ein. bes Apollo u.3eus, Hesych. 

Aö\loxos, m.Röhrele, Mannen., Paus. 2, 81, 6. 

Αὖλονς, m. Flöte, voc. 4ὖλε, Lucil. ep. zı, 10, 
od. das räm. Aulus, 1) Athener. Athmoner. Ross Dem. 
Att. 6. 9) Römer, ο) 431. Ποστόμνος, Pol. 40, 6, 
Suid. b) ABA. Πομπήϊος, Plut. Mar. 18. 9) Γαβίνεος 
δλ., Plut. Cat. min. 88. d) ὁ Πευχέσενος, Arist. mir. 
ausc. 78. e) ABA. Σολπίκνος, ©. eines Aulus, Inser. 
2416. f) 4ὐλ.Ἴρτνος, D. Cass. 45, 17. 8) Undere, ein 
Aftrolog, Lucil. ep. xı, 164. — Soldat, ebend. 210. — 
ὁ πύκτης, ebend. 258. — ὁ χνιπός, chend. Kı, 172.— 
ein Steinfchneider, AvA. Alexa, Brecci t.1, p. 40.— A402. 
Pantulejus, ein Bildhauer, Inscr.889.—Inser. 206, 10. 
4) eine Pflanze im δ[. Marfyas, Deroyll.b. Plut.fl.10, 8, 

ὁἁλοσθένης, ους, πι͵ Röbricht, nad Böcdhs Con). 
für 4ὐλουξένης, Diannen., Inser. 2064. 

Αὐλάν, ὤνος, (d,f. Ath. 5,189, ο), Dahl, Dah⸗ 
len, 1) Thal u. Et. an der Grenze von Elis u. Meſſe⸗ 
nien, j. Sidero Caſtro, Xen. Hell. 8, 2, 25, d., b. Paus. 
4,86, 7 ὁ καλούμενος 4ζλών», b. Btrab. 8, 860 d αὖ- 
Ar geſchr. Ew. ol Αὐλωνῖται, Xen. Hell. 8, 8, 8. 2) 
macedonifhe St. in Ghalcidice am ſtrymoniſchen Meers 
bufen, Tbuc. 4, 108, Procop. de aedif. 4,4. 8) St. in 
Ratonien. Polysen, 2, 14. Ew. Αδλωνίτηςε, St.B. 4) 
St. am Alpheus in @lis, Plin. 4, 5. 5) St. in Illyris 
graeca, |. Bolona, Ριο]. 8, 18 (12), δ. 4) Gegend 
nördl. von Tarent, Hor. od. 2, 6, 18, Mart. 18, 125. 
5) eine Grũndung der Krotoniaten, — Κανλωνία, St.B. 
8 St. in Arlabien, St.B. 7) δι. od. Ort auf Kreta, St. 
B. 8) Ότι in dem Bergmerlsbenirk von Attila, Asschin. 
1, 101, wie es überhaupt mehrere ἱεροὶ αὐλῶνες in At⸗ 
tifa gab, Philoch. b. ΑΕ. 5, 189, ο u. Lex. gr. b.Herm. 
de em. rat. gr. gr. p. 828. 9) Ort in Arabia petraes, 
Βι. Β. 10) αὖλ. ὁ βασιλικός, ein Thal in Gölefyrien, 
Strab. 16,756, 8t. B. ο.᾿ 4ρσινόη. 11) Anberein Aflen, 
2. B. οἱ Μεγάλοι Αυλῶνες, Memnon. fr. 58 (ed, 
Μα]. τ1, 567), fo zwiſchen Libanon u. Antilibanon, 
Pol. 5,45, ob. beim Austritt aus den faspifchen Päſſen, 
Isid. Char. mans, Parth., f. Orelli gu Memn. fr. 19) die 
Meerenge zwiſchen der Infel Cypris u. Gilicien, Luc. 
navig. 7, Plin. 5, 25. 18) die Meerenge zwifchen Ans» 
dros u. Tenos, Seyl. 118. 14) &. bes Tleſimenus, ein 
Arkadier, derin Sparta ein Heroon hatte, Paus. 8, 12, 9. 

Adluvla, f. Thalheim, ſ. Et. M., fpäter Καυλωνία 
genannt, w. f.. Hecat, b. St. B. ο. Καυλωνία, Char. ϐ. 
Eust. Hom.Il.9, 48, Strab. 6, 361, App. Hannib. 49. 

Adıdvıos, m. Dalmer, Bein. bes Nesculap im 
meſſeniſchen Aulon, Paus. 4, 86, 7. 

Αὐξακία, 3 St. in Scythien, j. Autſch, Ptol. 6,15, 
4. 8, 24, 4. 2) τὰ Αὐξάκια (don), Gebitge in jener 
Gegend, Ptol. 6, 16,2. 8.4, ſ. Ώξεια. 

ὀξάνονσα, f. Mehring, Frauenn. Cod. 8, 88, 
Φ.Κ. Fem. gu: 

Attavav, m, Edward (die Habe pflegend ob. meh⸗ 

end), Mannsn., Cod. 8, 29,8.C. K. 


Δὐρηλιανός 
9 Αὐἐξωτιάθηε, m. Batron. von 4ὐξένειος, Et. M. 
10, 8. 
A: voo. se, m. Wachs, fpät. Manuen.. 9) 
Biſchof von oueftis, Philostorg. 5, 2, 8. 18, Suid. 


b) Anverer, ep. ἆδ. 401 (App. 270). Bel. Εὐξάντιος. 

Αὀξημίε, |. ὐξιμίς. ) 

Α ion. in, (9), Ed wine d.i.berGebe ob. des 
Bahstyums Freundin, Göttin in Cpidauros u. Megina, 
Her. 5, 82, Paus. 2, 80, 4, Themist. or. 4, p. δέ, u. 
in Trögene, Paus. 8, 82, 2. 

Αὔξησιε 1. Ed wine, Frauenn. Orelli 2611. K. 

A m. Etwin, Mannen. Orelli 8013. K. 

A m. Diotwin d.i. dem Bolle Freund, 
Bein. des Hermes, Hesych. 

Adöfißenıs, m. Sri (Ewaz=iex), Mannen., St.B. 
s. Γαλλήσνο». 

— (η «ὐξημίς), St. in Maurit. Caesar., Ptol. 

‚2, 28. 
Αὔξιμον, f. 4ὔξουμον. 
Αξιμοας, m. Etwarb d.i. die Habe ob. das Wachs⸗ 
thum pilegend, Dannen., Ephemer. archacol. 8261, K. 

ἈΑὐξοαμίε, f. St.in Indien, Ptol. 7, 1, 60. 

AL εως, ο», (ἡ), b. Ριοὶ. 4, 7,25 A 
Procop. b. Per. 1, 19 "άξωμες, οὔος, Haupifladt von 
Acthiepien, Nonnos. b. Phot. cod. 8. — Bewohner ol 
Αὐξουμῖτας, b. Anon. (Arr.) per. mar. erythr. A0- 
Fouites, Cosm. Indopl. p. 140 ᾽αξωμῖεαι, Nonnos. 
0.a.D., Ptol. 4, 7, 29. 

Attovporv, b. Plut. Pomp. 6 Αὔξιμον, n. lat. Au- 
zimum , St. ber Picentiner. 1. Oſimo, Strab. 5, 241. 

Αξοννοε, ό-- ποξαµός, Axons, Bl. in Gallia 
Belg., |. Uisne, D. Case. 89, 1. 

ὀξό, ace. ὦ, f. Winiperga db. i. die freundlich 
[Φἴδειιδε (u. fördernde), 1) eine von den Horen. Hyg. 
f. 188. 2) eine ber Ehariten bei ben Athenern, Paus. 9, 
85, 3, Clem. Al. protz. 2, 26, die im Schwur der athın. 
Zünglinge mit angerufen wurde, Poll. 8, 106. 
‚m. Mehrer, cin Freund bes Severus. Erz⸗ 
biſchofs von Antiochia, Bibl. Coisl. 44. 55. 

Altes (nesaudc), m. Dürsbad, 1) Bl. in Thes- 
protien, St. Β. κ. Hagnvaios. 2) Si. in Galläjien, {. 
Dave, Ptol.2, 6, 1. 

Alpe,ion,-gn,voc.Aöen.Nonn.48,814,1.,Breege, 
Wind, 1)Sing.a)T. des Titauen Relantus u. der Berie 
ba, Bhrygierin, Nonn. 48, 426, 8. b) Name ber Stute 
des Korinthiers Pheivolas, Paus. 6, 18, 9. ο) athenifcher 
Shiffename, Kit. Seew. χι, b, 14 u. ὅ. 2) Plur., bie 
Winde, Töchter des Boreas, Qn. Sm. 1, 684, Orph. 
Αιρ. 842. 

Αὁραδίε, 1. St. in Medien, Ptol. 6, 2, 15. 

Alpava, St.in Arab. deserta, Ptol. 6, 19, 5. 

Αὐρανῖτιε, acc. ον. f. Landſchaft in Paläfine auf ter 
Oftfeite des Jordan, Ios. arch. 16, 10, 1. 11, 11,4, b. 
Iud. 2, 6, 8, mit χώρα, ebend. 1, 20, 4. 

4 Alpes, m. ἱποδιά, Nebenfluß des Iſtrus, Her. 
9 49. 

Αρίολον, m. ber ſp. τδπιί[ώε Name Aureolus, ep. 
ἆδ. 682 (App. 228). — Zonar. 12, 36. 

Αὐρηλία (ή), d. zöm. Aurelia, ) Mutter Gäfers, 
Plut. Caos. 9 u. ff. Oic. 28. b) 4ὐρ. Mavardot;, 
Insor. 2848. ο) Asg. Ὀρεστίλλη, App. b. eiv. 2, 2. 
d) Adg. Σεουῇρα, D. Cass. 77, 16. 

Αὑρηλιανόε, (6), 1) tömiſcher Kaifer 270-275 n. 
Gbr., D. Cass. 78, 12. 19, Io. Antioch. fr. 155 
w Π., 9, feine Statue χρύσεος Ανδρ., Anth. 
Plan. 4, 78. 2) cin römifcher Gonfular unter ἅτια« 


Αὐρήλιος 


Yius, Io. Antioch, fr. 190. Bol. αβρηλιανός u. 
Αὐριλανός. 

A 6), 1) 9) ein wichtiges plebejifches Ge⸗ 
ſchlecht in Rom, dab. ἡ οἰκία ἡ τῶν Adoniler, D. 
(με, 72, 22, u.gwar Auge. Κόττας, App. b. civ. 1,22, 
Memn. fr. 87 (ed. Müll. 1, 545), auch bloß Aue., D. 
Cass. ſr. 67, 81.— 4εύκνος Aüo. (Orestes), Pol. 81, 
18, οἱ περὶ τὸν Αὖρ., Pol. 88, 1.— Ὀνάσιος 4ὀρ., 
Ρα Crass. 12.— Tæoc εις 4ὐρ., Plut. Pomp. 28.— 
Köivtos Αὖρ., Plut. Syll. 81. Ὁ) Μάρκος Τίτος 
Αὐρήλεος «Ροῦλβος Βοιώνιος Αντωνίνος Ifiog, der 
tönifche Kaifer, Io. Antioch, fr. 117. c) Μάρκος Aug. 
Οὐῆρος, römifcher Kaifer, Theoph. ad Autol. 8, 26. 
d) 4ὐρ. AbA4E, ein Athlet, D. Cass. 79, 10. 9) Abo. 
Κέλσος, ein Genturio, D. Cass. 78, 89. f) ἀδελφοὶ 
ἀὐρήλνοι Νεμεσνανὸς καὶ Απολλινάριος, D. Case. 
78,5. 2) εἰπ Smyrnäer, Avp. Ζωτικός, D. Cass. 79, 
16. 8) ein &mefener, Ado. Kößovios, D. Case. 79, 
21. 4) Barier, Μάρκος 4ὐρ. Αφδόνητος, Archon, 
Νείκων Aödo. Χρήσιμος, ein Polemarch, Thierſch 
par. Inſcht. 6.— Mapxog 4ὐρ. θρασύξενος, chend. 
19. 5) Athener, «4ὐρ. Ἰουλιανός, Marathonier, Ross 
Dem. Att. 1324. — 4ὐρ. Μάρκος ᾽Αντωνεῖνος, Ross 
Dem. Att. 66. 6) Avp, bilßoc (Φοῖβος), Spon. mi- 
sell. aut.gr. n.22. 7) ein Monatename unter Sommos 
bus, D. Cass. 72, 160. 

Alyıyda ἡ Avcıyda, Küftenort in Eyrenaica, Ptol. 
4,4, 4. 

Α „ m. (Hafenfueß, denn nad Hosych. 
find αὐροίς- λαγοὶ ἔσανροι, b.i. oelerigradi), ein atti= 
(her Demos (nach Grotef. p. 19 ſt. det Ayoacidce⸗ zur. Hips 
yethoontis gehörig), Inser. 594. 595, Mit. Seew. 11, 28. 

Alpııayds, — 4ὐρηλιανός, Zonar, 12, 26. 

Αὐρίτιγα 7 όρυτήνα, 4 61. in Cyrenaica, Pol. 
4,4, 12. 

Αΐρονγκοι, οὗ, die Aurunker in Gampanien, D. 
Cass. fr. 2 (Tzets. Lycophr. 44 u. 615), Taetz, Chil. 5, 
680. Bei D. Hal. 6, 82 ‘Agovyxos u. b. Schol. Strab. 
ὃ, 281 4ργύρουσχον, m. [. 6. 4ὐρώνισσοι. 

Δ Aros Γαΐος, der τπι, Aurunculejus, 
Pol. 38, 1. 

Αὐροντῖναι, ein Stamm der Sapyden, einer illyriſch⸗ 
teltiſchen Bölterfchaft, App. Ulyr. 16. 

ı Αὐράνισσοι,͵ Bollin Kampanien (Aurunci), D. Hal. 

‚21. 

Αύὖσα, f. St. der Authetaner in Hisp. Tarrac,, |. 
Vique, Ptol. 2, 6, 70, Plin. 8, 8. 

Αἐσαγκαλή, f. Ort in Liburnia, j. Ruinen bei Sit⸗ 
tar, Ptol. 2,16 (17), 9. 

A αρος, m. BI. Etruriens, Strab. 5, 222. 

A a) St. an der Oftlüfte Arabiens, nach Reis 
Gerd j. Sur, Ριο]. 6, 7, 11. b) &t. im Innern von 
Arab, felix, Ptol. 6, 7, 80. 

Δόσεῖα, ion. des, gen. έων, Bolt in Libyen, am 
Sluffe Triton, Her. 4, 180.191, Apd.b. St. B, 

Αὔσιγδα, ο. pl., ὃ. Lycophr. 885 4ὐσίγδα, ϱ) Küs 
ſtenott in Syrenaica, Callim. b. St. Β., Ptol. 4, 4, 4 (ſ. 
ἀὐρνγδα). Cu. Αὔσιγδοι, St.B. (viell. Avasydicas, 
ſ. Rein. gu ο. St.). Ὁ) Ort am Cinype, Lycophr.a.a.D. 
e) Inſel. Hecat. 5. St.B. 

Αὐσίνῖα, gen. or, Küftenftabt in Berfis, mach Rei⸗ 
dard j. Aſto bei Nabend, Ptol. 6,4, 2, Marc. Heracl. 
per. m. ext. 1, 24. 

Atetrıs, ıdog, f. das Land Uz (Alt. Teſt.) im wüften 
Srebien, Alex. Polyh. fr. 13 (ed. Müll. ırı, 220). Nach 


Et. M. 171 Αὐσίτης, einer aus Iſaua (?). 6. Alseitas. 


Zaye'd Börterbud d. gried. Cigennamen. 


177 


Αὔσκιοι, (ol), Bolt in Aquitenien-(b. j. Au), | 
Strab. 4, 190 u. ff., Ptol. 2,7, 18. 

Αὐσόβας, a, ποῖαμός, πι, BL in Hibernien, Ptol. 

Adcöysıos, m. = 4ὐασόνιος, Lycophr. 1047. 

Αὔσονεε, |. 4ὔσων. 

Αὐσονία, ερ. -έη, (ἡ), urfnrünglih das Land der 
Aurunker, fp. für Stalien überh., D. Cass. fr. 2, 1. 4, D. 
Hal. 1,85, Apd. 1, 9, 24, App. b. civ. 5, 56, Anth. 
Σχ, 884, xıv, 121, St. Β. ο. Ιταλία, Et.M. 

Αὐσονμύε, α. pl. ep. jec (D. Per. 78), gen. no», 
Nonn. 8, 199, = 4ὔσω», St. Β. ο. Ιταλία. 

Αὁσονικόε, ή, ό», ---4ὐσόνοος, St. Β.Α. Καλησία, 
Μαμάρκινα, Πέδα. 

Αὐσόνιοε, ία, ep. in, sov, voc. (Anth. IV, 8, 78) 
Αὐαόννε, dat. eh. ίουσι», cp. dd. vı1, 868, 6.. 1) Adj. 
aufonifch, d. ἱ. italifch, römifch, meiſt bei fpät. Dichteen 
4.8. Abo. Ζεύς, Nonn.41,890, Βάκχος, Apoll. ep.xI, 
408, µουσα, Anth.Plan. v,850, ὕπατος, Anth.Ix,280, 
στρατίη, ebend. vI1,288, ot. θεσμοί, vouzum, ἐλευθε- 
ein, τάλαντα, Anth. Ψ11, 589. 1ıx,660. Plan. v, 850, 

nth. IV, 8, 62, doch beißt auch in Profa b. D. Cass. 77, 
28 der Kaifer Caracalla wegen feiner Grauſamkeit d Avco- 
vos Hip. — Berner 4ὖσ. δάπεδον, κρύξαφο», Anth. 
app. 180, Antip.ep. v1,335,od.vijgos, Orph. Arg. 1266, 
γαἴα, ΑΡ. Rh.4, 551, Anth. ıx, 556, insbif. 4ὐσονίη 
Σκύλλη (näml. b. Sicilien), ΔΡ. Rh. 4,826, u. 4ὖσ. ἅλς, 
ΑΡ. Bh. 4, 588. 658. 844, in Brofa τὸ 4ὐσόνιον 
(πέλαγος), d. ἱ. das flcilifche od. tyrrheniſche Meer, 
Strab. 2, 123. 128. 5, 288. 7, 834, ot. dus. πόνιος, 
Suid, 2) Subst. (of) Adoovıos, = 4ὔσονες, Arist. 
polit. 7, 8, 2, ὅ., Pol. 84, 11, D. Hal.exc. 1. ed. Müll. 
1, p- ΧΧΧΥΙΙ, nad) Antioch. b. Strab. 5, 242 Dpi⸗ 
fer, nach Αοἱ. v.h. 9, 16 αὐτόχθονες. ©. Scymn. 228, 
δ., Nonn. 41, 866, Jul. ep. ντ, 591. ad. ıx, 580. 
808, d., U. 8) Eigenn. Avaorıog, σοφιστής, lat. 
αλλά u. Dichter aus Borbeaur um 809 n. 60τ., 

nid, 

Αὐσονίε, (dos, f. 1) Adj. αἰχμή, Anth. app. 812. 
2) Subst. a) ἡ 4ὐσονίς,--- 4ὐσονία, das Land Auf., 
App. b. αἰν. 5, 57. 59, Christod. ecphr. 808. b) die Au- 
fonierin, Anth. app. 259, Bt. B. 

ἵτης, = 4ὔσω», Lycophr. 598. 

Αὐσονῖτιε, dog, {. θαλάσση, —= 4ὐσονία, Ly- 
oophr. 44. 

Αὐσοριανοί, Bolt in Libyen, Prisc. Panit. fr. 15, 
(ed. Müll. ıv, 98). 

τση m. ein Paraͤtakener, Arr. An. 4, 22, 
1 u. ff. 

Αὐσχῖται, (Stein b. Her. Αὐσχέτανι), gen. ὧν, 
Her. day, b. Ptol. 4, 5, 21 Αὐχῖται 7 4ὔ(σ)χῖταν, 
Volk in Gyrenaica, fühl. von Baıfa, Her. 4, 171, D. 
Sic. 8, 49, Nonn. 13, 876 (ν. 1. Aöyüras), Apd. b. 
δι 8. 

Αὔσων, ονος, plur. 4ὔσονες, nad Et. Μ. = 
Αὐζενες, nach Suid. ol βασιλεῖς, αὔσω --- τολμῶ, 
alfo: Balde, 1) Adj. = 4ὐσόνιος, aufonifch ob. ita» 
If, |. B. Βάκχος, Antip. ep. χι, 24, vgl. mit VII, 
867. 2) Subst. a) der(die) Aufonier, Volt in Sampanien, 
dann überh. die Staler, Hellan. b. St. Β. s. IraAta, Ὀ. 

‚Hal. 1, 11.22, Strab. 6, 232 ff. 6, 256, Lycophr. 922, 
St.B.s.v.u.d. 8) Eigenn., ©. des Atlas od. Odyſſeut 
u. der Kalypfo vd. ὀξίτίε, Scyma. 229, Eust.zu D. 
Per. 78, D. Uass. fr. 4, 1, Tzetz. Lycophr. 44. 696, 
Schol. ΑΡ. Rh. 4, 535, Suid., Et.M. 171. 4) 4ὐσὼν 
‚4 Αὖσον, Ort in Maurit. Cacsar., Ptol. 4, 2, 82. 


12 


Alcwv 





178 


Αὐσώνειος, m. Name auf einer Münze aus Teme⸗ 
nus, Mion. 8. vı, 40. 

Αὐσάνιοι, Adj. u. Subst. = Adaövsog, Hesych. 

Αὐταῖοι, Bolt in Troglodytice, Agatharch. de mar. 
erythr. 81 (ed. Müll. p. 180), Iub. Maurit. δ. Plin. 6, 
88 nennt Autei cin Volk im innern Arabien. 

Atrauvos, ν. |. δ. Ath. 4, 148, ο für’ 4rrayüvog, 
w. ſ. 

Abravdpos, m. "Selbmann, ®. ber Taucheira, 
St. Β.Α. Ταύχειρα. 

Αὐταριᾶται, (ol), δ. App. Illxr. 3 u. f. A: y 
έων., illyriſches — Boll am dalmatiſchen 
Gebirge, Scyl. 24, Arist. mir. ausc. 188, D. Sic. 8, 30. 
20, 19, Strab. 7, 8318—829, Arr. An. 1, 5, 1, Polysen. 
4,12.7,42, Ael.n.an.17,41,9. 6. das Flgde. 

A » acc. da, m, Selbert d. i. ſeübſt ſtark 
od. ausgezeichnet, S. des Illyrios, App. Illyr. 2. 

Adräpıros, ου, (ὁ), ein Ballier, Pol. 1, 77 u. ff., 
οἱ περὶ τὸν 4ὐτάριτο», Pol. 1, 77. 85. 

A: m. "Selwin, Theſſalier, Inser. 1717. 

Αὐτέας, m. Selbo, Athener, V. u. 6. des Autos 
lies, Inscr. 98. 

Αὀτεινοί, Voll in Hibernien, Ptol. 2, 2, 5. 

Αὐτεσίων, ὤνος, (6), Selbrich, 1) 6. des Tifas 
menus, V. des Theras u. der Argeia, aus Theben, Her. 4, 
147. 6,52, Apd. 2,8, 2, Strab. 8, 847, Paus. B, 1. 15. 
4, 8.9, 5, ΑΡ. Rh. 4, 1760. 2) ein Geſchichtſchr., Schol. 
Pind, OL 1, 87. (v. 1. "Avyteolwy, u. Schol. Pind. Ol. 
6, 15 ſteht Anector.) 

Αὐτίας, m. Selbo, Athener, Adyarner, Meier ind. 
schol. 1851, n. 10. 

Αὐτόβα, Ort in Aethiopien, |. Soleb, Ptol. 4, 7, 
15 (— Attevs b. Plin.). 

A ‚m. ein Berfer, Arr. An. 7, 6, b. 

Atroßowänns,m. Schwefterfohn des Darius Nothus, 
Xen, Hell. 2, 1, 8. 

Αὐτοβορέαε, m. »Echternord, leibhafter Boreas, 
Luo. Tim. 64. 

Αὐτόβονλος, m. "Selbrath, 1) 6. des Plutarch 
aus Shäronca, Plut. qu. symp. 4, B, 1, an weldden Pius 
tarchs Schrift de anim. procr.in Timaeo mit gerichtet iſt, 
Perſon des Geſprächs in amator., de sol. anim. u. des 
fr. de venat. — Zifr. Κλαύδ. Avr., Nachlomme bes 
Plutarch, Inser. 1627. 2) Athener, Ross Dem. ΑΙ9. 
149—183. 8) auf einer Mũnze aus Apollonie, Mion. 
11, 80. 4) 4. Μέστριος Avr., neuplatonifcher Philo⸗ 
foph, Inscer. 1628, f. Keil Inser. boeot. 147. 5) ein 
Maler, Echüler der Oiympiss, Plin. 85, 11, 40. 

Αὐτόδικος, m. Breimann, 1) Blatärr, Her. 9, 
85. 2) Athener, ἐξ Oiov, Ross Dem. Att. 6. 

A m. Gebel d. t. (feibft) eine Gabe, 1) 
ein Epitureer (viell.’Avridespos), D.L. 5, 6, n.7. 2) 
Grammatiker aus Xyme, Dion. Thrax. 

Αὐτοθαῖς, έδος, f. Echtethait, Yraucnn., Luc, 
rhet. pr. 12. 

ὄνηε όρος, ähnl. Koberſtein (eigtl. Nas 
turfgber), Vorgebirge in Aeolit bei Phocäa in Aſien, H. 
h.Apoll.86. (Ilgen will’ 4xgoxavng lefen, ſ. αν η.) 

A s, ov,m. "Selmars, 1) ein Athener, 
Aeschin. 1, 52, Harp. 2) Echriftſt. Piut. Nic. 28, 
Harp. ο. ὀξυθύμια, παλαρμναῖος u. προκώνια. ©. 
auch Αντικλείδης. 

Αὐτοκλῆν, έους, (6), m. Selmar δ.ἱ. durch fi 
berühmt, Arhener u. gwar a) ©. tes Tolmäus, Thuc. 
4, 53.119. db) ©. bes Strombichides, Xen. Hell. 6, 8, 
2. 7, Arist. rhet. 2, 23, Maxim. Plan. 5,407, ed. Walz, 


Λὐὀσώνειος 


Λὐτομάδης 


Felbherr der ἄίδιπετ, D. Sic. 15,71, Dem. 18, 104. 16. 
58. δ0, 12. — Hyperides Rede gegen ihn, ſ. fr. ed. Bait. 
Saupp. 11, p. 284—285. ο) Sagnufler, Aeschin.2, 155. 
d) Prospaltier, Boss. Dem. Att. 167. ϱ) Andere: ein 
Belannter des Simon, Lys. 8, 12. — einer, gegen wel: 
hen Lyſias eine Rede fhrieb, Poll. 7, 200. — ein µου 
Autofl., gegen den Hyperides fprach, Harp. ο. ἐπὶ 
κόρρης. — ein Eohn des Auteas, Inser. 98. — ein An 
berer, Theoph. u. Heracl. Pont. δ. Ath. 11, 272, d. 13, 
686, f. | 

Αὐτόκλητος, πι, "Selbfigelenen, Barafitenname, 
Alciphr. 8, 55. 

Αὐτοκράτην, ους, m. Freiwald, 1) Arhener. ο) 
Lys. 8, 15. — einer, gegen welchen Lyfias eine Rede 
frieb, Poll. 7, 44. 9, 56, Phryn. ep. 858, B. A. 81. 
110. — b) Dichter ber alten Komödie, Ael. n. an. 13, 
9, Suid. S. Meinele 1, p. 170. 11, p. 891. 2) (Adi) 
Geſchichtſchr. über Achaja, Ath. 9, 895, f. 11, 460, d. 
8) auf Drüngen aus Milet u. Knidoe, Mion. ILL, 167.889. 

Αὐτοκράτωρ,ορος, m. "Selwald, Selbfk herr, 
1) Atbener ss And. 1, 18. d) Isocr. ep. 7, 10 ff. 12) 
Titel von römiſchen Kaifern, Ross Dem. Att. 66, Inser. 
2264, 6. Dav. Αὐτοκρα kaiſerlich, Monaten. in 
Cypern (ο. 28. Märan). 6. Hermann griech. Monattt. 

Atr n Αὐτο δ. Ptol. 8, 16, 8 Αὐτο- 
λάλαι, St. in Libyen, παώ Reichard j. Aquilen, Ptol. 
4, 6, 24. Hierzu Αὐτολάται 7 Αὐτολάλαι, gätulifhen 
Volk an der Weſtküſte von Afrika, Ptol. 4, 6, 17; Piol. 
b. Plin. 5, 9 nennt Πε Autololes, u. Iub. Maur. 6. Plin. 
5, 86 den Ort Autololus. — Αὐτολάλα νῆσος, die 
Inſel Madeira, Ptol. 4, 6, 88. 

Αὐτόλᾶον, m. Bollgard d. 9. das Voll mit um 
fließend, ©. des Arlas, Paus. 8, 4, 2. 26, 11. | 

A „ οντος, m. "Ehterleu, 1) K. ber 
Bäonier, Plut. Pyrrh. 9, Polyaen. 4, 12, 8. 2) rotes 
niate, Con. Narr. 18. 

Atrö\txos, ου, ep. (Od. 21,220) 0s0, (6), Heides 
loff. ahd. Heidolf d. 5. duch feine Eigenſchaften 
ein Wolf, 1) 6. des Erichthonius, Schol. Soph. Ο. C. 
891. 2) 6. des Hermes, V. der Antilleia und Polymede 
(nad Herodor. in Schol. ΑΡ. Rh. 2, 1120 Polypheme), 
Großvater des Odyſſeus, vom Ῥατπαβ, berũhmt durch 
Verftellung, Od. 19, 894, δ., Π. 10, 267 u. Schol., Plat. 
rep. 1,884,a, Apd. 1,9, 16 3., Paus. 8, 4, 6, 8., Po- 
lyaen. 6, 52, ὅ., Luc. sstr. 20, Ath. 11, 459, Themist. 
or. 7, p. 97,8.,9. 8) S. des Deimachus aus Theffalien, 
Argonauts u. Erbauer von Sinope, ΑΡ. Rh. 2, 958, 
Scymn. 945, Plut. Lac. 28, App. Mithr. 88, Strab.9, 
439, feine Etatue d Αὐτόλυκος genannt. Strab. 13, 
646. 4) 6. ded Agathokles, Arr. in Phot. bibl. p. 72, 
15. 5) Athener, a) 6. des Lykon, Athlet (Pankratiaſt). 
Θορέχιος, Geliebter des Kallias, Χου. conv. 1, 2, ὅ., 
D. Sic. 14, 5, Plut. Lys. 15. ο. princ. philos. 8, Paus. 
1,18, 8, 8., Ath. 5, 187, f. u. ff. Schol. Ar. Lys. 270, 
9. b) Areopagit, welchen Lylurg vor Gericht ο, 
Aeschin. 1, 81 u. ff. nebfl Schol., Lyc. 52, Plut. x oratt. 
Lyeurg. 88, d., Schol. Dem. 54, 1, Harp. 6. oratt. fr. 
11 ed. Bait. Sanpp. p. 261. 6) Rhotier, Pol. 16, 5. 7) 
Mathematiker aus Pitane in Aeolien, D. L, 4, 8, n. 8. 
gl. Fabric. bibl gr. ıv, 18. — Komoͤdie bes Eupelie. 
Mein. τι, p. 440 ff. 

Αὐτολύτη, f. Koppel?, Gattin des Metapontius, 
D. Sio. 4, 67. | 

Αὐτομάθης, ers, m. Hugleilz d. 6. (von feihn) 
mit Einficht begabt, Athener aus der alamantifchen Phyle 
nser. 169. 





Λὀτόμαλα 


Αὐόμαλα, n. Ρ]., δ. Ρὲο]. 4,4, 8 Αὐτομάλαξ, ὃ. 
Alex. Polyh. Φ. St. Β. u. Anon. st. m. megn. 83 Αὐτο- 
ar, n. pl., viell. acc. vom vorigen (cod. Anon. eis 
Avteualaxag), (ait malach, ait = tribus, gens), 
Orenzfehung in Sprenaica im innerften Bufen der großen 
Eyrte, 2 * ΗΕ 886, Eratosth.B. je 
1,138, Apd.b.St.B. Ew. Adronalax nach οτε 
Bildung Adro St.B. m 

Αἰτομάτη, f. *Unverfehen, 1) T. des Danaus, 
Δρά. 2, 1, 5, Paus. 7, 1, 6. 2) Bein. der Aphrodite, 
berr. Virg. Aen. 1, 724. 

Αίτοματία, 1. @lüdsfall, Fors Fortuna, Plut. 
πιο]. 86. 

Αὐτομίδουσα, f. T. bes Altathoos, Gem. des Iphi⸗ 
fie, Apd. 2,4, 11. Fem. gu: 

Α , οντος, νου, Αὐτόμεδον (Ἠ. 17, 4698, 
Anth. ΣΙ, 2) πι, Freiwald, 1) Freier der Hippodameia. 
debol. Pind. Ol. 1, 114. 2) ©. des Diores aus Ekyros, 
Bagenienler des Achilles u. fpäter des Neoptolemus, Il. 
9,209.17, 429, δ., Aristot. ep. 5, 49 (Anth. app. 9), 
Qu. Sm. 9, 226, 5. 8) Tyrann in Eretria, Dem. 9, 58. 
4) Dichter aus Kpzikus, Anth. xı, 46. — Netolier, VII, 
34, 3., Philipp. coron. (IV, 2) v. Ἱ. Αντιμέδων. ©. 
lscobs Anth. XIII, p. 866. 5) Athener, Dem. 58, 85, 
weicht aus 2 Ανειμέδων ſteht. 

og, gen. o, böot. Patron. == Adroun- 
dac. Inser. Acraeph. b. Ulricht. p. 247, 8, f. Ahr. 
Dal π, p. 519 u. 527. 

Α »{. Echtemelinna ὃ. ἱ. leibhafte 
Nelinna, Noss. 7 (v1, 858). 

Α voc. 4ὐτόμενες (Ar. Vesp. 1275), m. 
Breislehen, 1) alter Herrfcher von Korinth, D. Sic. 7,7. 
NVUthener, Ar.a.a.O.— aus dem Piräeus, Inser. 172. 

Αὐτομήδης, m. Ratmut d.i. aus eignem Sinne 
tuhend, ein Sänger, Behol. Od. 8, 267. 6. Αὐτο- 


μίας, 
πάλης Weberläu fer, ägyptiſcher Volleſtamm 
im j.@ejam, St. B. vgl. mit 11οτ. 3, 80 (wo τοῖσν auro- 

—8 ſ. Acuvid 

. Ασωνίδης. 

Αὐτονόη, der. Αὐτονόα (Theocr. 26, 1 καὔὐτονία), 
που. 4ὐτονόη, Nonn. 44, 288, d., {. ahd. Hugi⸗ 
ſéewind, fem. gu ἀὐτόνους, 1) T. des Nereus u. ber 
Derit, Hes. th. 258, Αγά. 1, 3, 7. 2) T. des Kadmus 
u der Harmonie, Gem. des Ariſtäus, M. des Bolyborus, 
Bes. ch. 977, Nonn.5, 195. 217, δ., Theocr. a. a. O., 
Auth.xıv, 117, Paus, 1,44, 5, nach Apd. 8, 4, 2 al. 
nit D. Sie. 4, 81 (8.), Schwefter des Polydoros u. M. 
ke Kctäon. Dep. Ον. Met. 8, 198 Autonelus heros ὃ. i. 
Atien. 3) T. des Deneus, Schweſter des Meleager, 
&chol.11. 9, 584. 4) T. des Danaos, Apd. 2,1,5. 5)T. 
des Peittus, Apd. 2, 7,8. 6) Dienerin der Penelope, Od. 
νι 1) 5. des Kepheui, ν. ἱ. für Αντινόη, Paus, 
‚8,4. 9, δ. 

Αὐτονόμα, f. Srauenn., Leon. Τατ. 9 (v1, 289). 
Pem. ju: 
Atrövopos, m. $reisieben, 1) Schreiber des Ans 
Ἠπούας in Ahen. Dem. 49,.7 u. ff. 2) Eretrier, Paus. 
nr 10. 8) auf erpihräifchen Münzen, Mion. IIL, 

Αὐτόνους, ev, b. Pol. 7,5 A m. Hugo 
ki (eignen) Berfanıdes, 1) ein Troer, IL. 16, 694. 2) 
δη Grieche, den Sektor töäbtet, 11. 11, 801. 8) Delphier, 
Ber. 8,39. 4) Theffalier, Ρο]. α. a. D. 

A ,„ οὓς, m. Sartleb, αθὺ. Hartleib, 
en. Archon (Οἱ. 28,1), Paus. 4, 28,4. Dav. 


Apototoc 179 
Adroederlöns, m. Hart (Dim. v. Hartleb), Athe⸗ 


ner, Zunistdov, Inscer. 251, conj. | 

Αὐτόσντος, m. Freigang, Böotier, Inser. 1571, 
f. Keil Inser. boeot. p. 40. 

A os, m. Selbrich, ©. der Cyrene, Phy- 
larch. u. Acest. in Schol. ΑΡ. Rh. 2, 498 (Inst. 18, 6 
nennt ihn faͤlſchlich Authocus). 

Αὐτόφονος, οιο, m. Mordtmann d.t. der (ſelbſt) 
Undere tödtet, Thebaner, Il. 4, 895. 

as, ου, m. Name mehrerer Perſer, 
4. B. eines Sutrapen von Lydien, D. Sio, 15, 90, Po- 
Iynen. 7, 27, 5., Theop. b. Phot. 176, p. 202, vgl. mit 
Xen. Ages, ?, 26, Dem. 23, 154 u. ff., Arist. polit. 2, 
4,10. b) Satrap der Tapurer, Arr. An, 8, 28,7 u. ff. 
4, 18, 2. ο) Admiral der Berfer, Arr. An. 2, 1,20. 8, 2, 
8. — Vgl. Plut. AL. fort. 2,7. 

A: ὤντος, m. Selbert d. i. felbft gläne 
gend, Marathonier, ©. eines Bolycletus, Inser. 172. 

Αὐτοχαρίδαςφ, m. Zeigmann Pd. ἱ, ein lieber, 
holter Mann, Epartaner, Thuc. 5, 12. — Pythagoreer 
aus Zacetämon, Iambl. v. Pyth. ο. 86. 

Αὐτόχαριε, m. Zeigo, [. d. Vorherghde, Geſchicht⸗ 
ſchr., Schol. ΑΡ. Rh, 4, 1470 (cod. αὐτὸ Χάρις), Eu- 
doo. 841. 

Αὐτόχθων, ονος, (d), Erdmann, 1) einer von 
den Herrfchern auf der Atlantis, Plat. Criti. 114,0. 2) 
©. des Eliun u. der Berud bei den Phönigiern, der fpät. 
Uranus, Phyl. Bybl. fr. 2, 12. 8) Orammatifer, Schol. 
Q. 4, 182, 3. 

Adrplyoves, ſpan. Bolt am obern Ebro, Ptol. 2, 6, 
7. 58. 

Abrpixov, n. St. in Gallis Lugd., j. Shartres, Ptol. 
2,8, 18. 

A Haitog, der Römer P. Autronius Paetus, 
Gonf. 66 v. Chr.. App. Illyr. 28. 

Αὐνρήδ, Ότι in Mefopotamien, Isid. Charac. mans, 
Parth. 1 (v. 1. 4ὐνρήρ). 

Αὐφιδήνα, f. St. in Samnium, j. Alfidena, Ptol, 
8, 1, 66. | 

Αὐφιδία, f. lat. Aufidia, Τερτία Aup. Αρίστνο», 
Inser. 2822, b. 

Αὐφίδιος, (ὁ), der röm. Aufidius, 1) @igenn. 9) 
einer der Verfchworenen des Berpenna, Piut. Sert. 26 
uff. b) Ada. Μόδεστος, Zeitgenoffe des Plutarch, 
Piut. απ. symp. 2, 1,5. ϱ) Asp. <boövtov, D. Cass, 
78, 22. d) Cn. Anf., Gefchichtfchreiber, Cie. Tuso. 5, 
88, Plin. 6, 9, 9. 6. Müller hist. fr. 111, 199. e) T/- 
τος Asp. Σιχελός, Arjt, Suid. s. Suppaysor,. 3) ὁ . 
Avp. ποταμός, Bl. Apuliens, j. Ofanto, Plut. Fab. 
Max. 15, Ptol. 8, 1, 15. 6. Aögıdos. 

Αὔφιδον ὁ (ποταμός), EL, —= Αὐφίδιος, Pol, 
8, 110. 4, 1, App. Hannib. 16. 

Adxayirıs ἡ χώρα, Landſchaft Babylonient am 
Euphrat, Ptol. 4, 20, 8. 

n Adydras, ſcythiſches Volk an der Duelle des Bog, 

er. 4, 6. 

Αὐχένιον, m. Nacken, Mannen., Alciphr. 1, 13. 

Adxis, £. St. im aflat. Sarmatien am Pfathisfuffe, 
Ptol. 5, 9, 27. 

“Αὐχίται, [. 4ὐσχῖτα». 

Αὐχμίων, m. Durer, Mannen. Inſchr. δ. Ross 
fasc. 1, n. 74. K. 

Adds, äol. für Ἠώς, Sapph. ed. Ahr. 11 (12). 

’ f. Sturz, in Aegina verehrte Gottheit, 
Dictynna, Paus. 2, 30, 3, Hesych. 

8, gen. ου, port. (Pind. u. Theocr.) auch 


12* 


Artemis u. 





180 


ουο, b. Sapph. 35 (ed. Ahr.), ob. 88 ed. Neue "Adaı- 
στοε, ἁοί. u. dor. ="Hyasatog, Pind. Οἱ. 7, 65.P. 1, 
41, 6., Theocr. 2, 184, Meleag. ep. v, 180, f. Ahr. 1, 
87.11, 188. 

"Adaxa, 5. St. Β. -Axy, f. (nach Et. M. ſyriſch u. bed. 
Umarmung), 1) Et. in Coͤleſyrien mit einem berüßmten 
Tempel der Aphrodite, die davon ᾿Αφακῖτιο hirh, } 
Afta, Zosim. 1, 58, Soor. 1, 4, Et. M. ἄ., 2) St. in 
Libyen, δω. ᾿Αϕφακίτης, St.B. 

IA ‚ol, Ente vd. i. Ackerknechte, Land⸗ 
bauer (f. Hesych. s. v.), Streb. 15, 701, Ath. 6, 268, 
ο, f. Lex. 

᾿Αφάναι, b. Hesych. u. Zenot. (v. 1.) ᾿Αφάνναι, 
Erfurt, von @rbo, tunlel, Ort (χωρίον ἄσημον) 
in Apulien (St. B. Sicilien), lat. Apinse, nach Hesych. 
χωρίον τῆς 4αμάρτιδος (er meint Συβαρίειδος) 
φυλῆς. Sprichw. war εἷς Αϕάνας, ὃ. ἱ. in dunkle, uns 
fihre Saden, δι. Β., Zenob. 8, 92 vgl. mit Plin. 8, 
11, 104. 

ΑΔ. 
(eorrupt?). 

Α 


"Ayaxa 


ντα, libyſches Volt, Nic. Dam. frg. p. 152 


‚gen. έως, ep. (Theocr, 22, 159) Nos, 
Dosith. in Plut. parall. 40 au ᾽Αφάρητος, acc. da, 
ep. (Η. 9, 88, 3.) 7a, (6), Ohnemantel od. nah 
Crates in Et.M. urzweg, doch nad Herdn.inEt.M, 
--Αφάρης von άρης, 1) 6. des Perieres, B. des Lyn⸗ 
keus, Idas u. Pifos, K. von Mieffene, Theoer. 22, 188, 
d., Apd. 1,9, 5, ὅ., Paus. B, 1, 4, ὅ., fein Denfmal u. 
Bild, Paus. 8, 11,11. 4, 81, 11, A. Adj. dav. ’Ada- 
pfıos, wie von ’A (f. Et. M.), |. 8. Ἴδας, 
ΑΡ. Rh. 1, 485, ὅ., τύμβος, Theocr. 22, 206. 2) 6. 
des Kaletor, ein Grieche vor Troja, 11. 18, 478, 8. 8) ein 
Gentaur, Ον. Met. 12, 841. 4) 6. des Hippias, Adop⸗ 
tiofohn des Ifokrates, Redner in Athen, Isocr. op. 8,1, 
Dem. 52, 14. 47, 81, Piut. x oratt, Isocr. 10 — 41, δ., 
D.Hal.Isocr. 18. Din. 18, Harp., Suid., U. 
Α ε, b. Pind. N. 10, 121 ’A, 

AUpbareusfproffe, insb. Spas u. Lynkeus, ΑΡ. Rh. 
1, 161, nad) St. B. s. Papal, Familie aus Ῥθατά in 


Meflenien. 

’A λόφος, m. Shredenftein, Ort der 
Kalchedonier, Polyaen. 7, 11, 5. 

’A. αντος, m. Hartleben d. 5. der fih 


nicht fhont ({. Et. Μ. 779), 1) ©. des Ἀτίας, nad Ans 
dern des Breuthalion (wo er auch Aupedauas heißt), 
B. des Uleos, Apd. 8, 9, 1, Paus. 10, 9, 5,8., Char. b. 
Taetz. Lycophr. 480, Ariaeth. in Schol. Il. 4, 819. 
Bon ihm hieß Tegea: ᾿Αφειδάντειος κλήρος, ΑΡ. Rh. 
1, 162, Paus. 8, 4, 8, u. eine ®hyle in Tegea ᾿Αφάί» 
Savres, Paus. 8, 45, 1. @benfo hieß von ihm ein Theil 
der Moloſſer Apeldarres, St.B. 9) ©. des Dryntas, 
K. von Athen, Demon. b. Ath. 8, 96, d, Paus. 7, 25, 
1. — Bon ihm hieß ein Gefchlecht in Athen ᾿Αϕφαδαντί- 
δαι, Ross Dem. Att. 15 (von Meier bezweifelt). 8) ©. 
des Bolypemon, für den fi Odyſſeus ausgiebt, Od. 24, 
805. 4) ein Gentaur, ΟΥ. met. 12, 341. 

᾿ ‚d. röm. Aufldius, Inser. 1625. 

᾽Αφωιά, iftaclitifche Stadt, Ios. 5, 11, 1. 8, 14, 4. 

᾿Αφακοῦ πύργος, Ort in Jubäa, Ios.b.Iud.2,19,1. 

᾿Αφέληα, f. Brauenn., Ephem. arch, 2564. K. 
Fem. u: 

᾽Αφίληε, m. Schlecht d. i. ſchlicht, Water eines 
Krates, Ephem. arch. 8251. K. 

"Adeva,f. Reiche, Irauenn., Cyr. Inser 5168, c.f. 
' "A ‚a, m. &. Abrahams, Alex. Polyh. 8, Σο». 

‚16. 


"Ayıöva 


"Abesand, Difirict von Samaria, fpäter zu Judie 
geſchlagen, Jos. 18, 4, 8. 

κ. } αντος, m. Löfer, K. in Remte, vos 
bem das dortige Gebirge Απίσας benannt fein foll, St. 
B. s. Απέσας. 

’ , m. Eridfer, Bein. des Zeusin Megarı 
u. ἄτροῦ, Paus. 1,42, 9, Et.M. 

“ „m. Hephäfosgebe, Thebanıt, 
Keil Inscr. boeot. 11, 1. 17. 

᾿ f. Αϕιταϊς. 

"Aderal, (al), b. Ap. Rh. 1, 591, Strab. 9, 486, 
Phen. in Piut. Them. 7’Apsras betont, *Leffort wie 
Zaffan (f. Her. 7, 198, Hellan. b. St. B.), Borg» 
birge n. St. in Theffelien in Magnefla (b.Suid. intbüns 
Πῶ «9ήνησεν), mit einem Hafen, Her. 8, 4, d., Phe- 
rec. b.Apd. 1, 9, 19, D. Bie. 11, 12, 4. Ew. Αφ 
* St. B. (2) ’Apöras, Freigelaſſene in Eparia, 


. ) 

’"Aderatos, m. Laßfort, ein Heros in Sparta, 
Paus. 8, 18, 6. 

"Aderate, ἡ (ὁδός), »Laßfort, eine Etraße in 
Sparta, au ᾽Αϕέτα genannt, Paus. δ, 12, 1.5. 

’ wov, τό, "Ausfarth, Worgebirge von 
Mäfolia in Indien, Marc. Her. per. m. ext. 1,37 u.f. 
Ptol. 7, 1, 1δ. 

Α , m. Dem. 20, 144 v.1. u. Piut, Cim. 8 
für’Aunoter, w. [. . 

Ἂφη, f. Stumme (f. Hesych. 5, ἄφεος, αφεῦς 
u. ἀφῆς), Frauenn., Inser. 4148, 8. 

“Abba, ας, f. Dorfin Judäa, Ios. b. Ind. 4, 8,2. 

"Abbala, f. 6ι. (Theogn. in Cram. A. Ο. 2,p. 109 
falfh Αφαία) wahrſch. in Hegppten, auch Bein. der He⸗ 
Tate, St. B. Bon ihr hieß ein Nomos im δβί. Theile von 
Unterägppten’4PIFeng νομός (wie von 4φδι), Her. 
2,166, St.B. 

'Αφθάε, 6, = ὠθάς, Name bes Heyhäfet (ob. 
Dionyfos) bei den Memphiten in Aegypten, welde 
Orakel ertheilte, dab. das Sprichw. (ὁ) "Aytas ο. 
ερθάς σον λελάληκεν, Buid. s. ᾽αφθδάς u. Dias, 
Apost. 4, 54, a. 

“Αφθιος, m. (?) Mannen. auf einer Müng auf 
Dfbiopolis, Mion. 8, IT, 28. 
“Αφθήρ, ἥρος, ὁ, Afrikaner, Pol. 82, 2, vgl. 111. 


84, 62. 

᾿Αφθίτηςε, [. "Aysafe. 

Α ‚m.*Neiplos, 1) Mecebonier, Ael.Y. 
h. 14,48. 2) Parier u. gwar Md κ. Αὐρήλ. αρὺ- 
Thierfä par. Infchr.n. 6, u. Ῥλάβιος «4Φ9., ebent.n. 7. 
8) Spartaner, Inser. 1241. 4) Tıheffalier, Inser. 1769. 
5) ein Koch, Euphor. b. Ath. 9, 879, ο. Andere Inser. 
1241. 1248. Ἠευπί.: in 

"Addönos, m. ein griech. Rhetor aus Antiochien. 
Buid. Vgl. Fabric. bibl. gr. νι, 94. 

᾽Αϕία, f. ähnl. Kohl, Salat u. f. w. (f. Theophr- 
b. pl. 7,7, 8), Srauenn., Inser. 3826. 

᾽Αφιανόε, m.d.i. ’Anpsavds, auf Münzen, Mio 
8. vı, 589. 

"Adıös, ἁθπ[. Wagenbret, eigtl. Untergeſtell dei 
Wagens, |. Hesych. s.v. 1) f. Srauenn., Inser. 8979, 
b,3. 2) ᾽Αφίας, Euphor. fr. 141 (wo 4. ᾽Απρίας, 
"ἀφείδας Iefen). 

"Adıöva, ep. (Nonn. 19, 187, ep. 5. Plut. The 
82) «νη, (ἡ), häufig (Her. 9,78, Apd. 8, 10,7, Plot. 
Thes. 82, ὃ., Luc. Gall. 7, Dur. in Tzetz. Lycopbr. 
143,Qu. Sm. 18, 519) "Adıdyas, al, f. Strab. 9, 397 
u.St.B., Reihfkäpt, die alte Zwöl fſtadt, b.j. Kapen⸗ 


"Αφιᾶνος 


dreiti, ettifcher Demos zur Aeantiſchen Phyle (f. Plut. 
qu.symp. 1,10, 8, Harp., Att. Seew. x, Inscr. 172, 
Ross Dem. Att. 6, "Meier ind. schol. 1851. η. 21, Ἡ., 
(δε Β. faifch zur Reontis), fpäter zurPtolemais, Hesych., 
julegt put Adrianis, Inser. 276. &. Isocr. 10, 19, Dem. 
18, 88, D. Sic. 4, 68, Strab. 9, 396, Paus. 1, 17, 5. 
41,8, ὅ., Hellan. in 8chol. Il. 8, 144 u. Polem. in 
ScheL Π. 8, 242, Luc. Charid, 16. Em. "Adıövatog, 
Ber. 6, 109 u. Bigte,, Ross Dem. Att. 56, 5. Bisw. fl. 
Andva, |. B. Paus. 8, 17,2 ἐξ upıdvalor. Adr. 
ασε neh Anh. Dem. 59, 9, Αφίδνησιν,ίπ Aph., 
‚von Aph., St.B. 2) 61. in Laconica, St.B. 
ε ) η. Reilgert, Freund des Thefeus, He⸗ 
τοῦ des vorhaben Demos, Piut. Thes. 81 u. ff., St. Β., 
Sehol. Il. 8, 242. 


"Advals, 1. (2) Richinza, eine Nymphe, St. B. 


ndgvuor. 
Reiche, Voll in Troas, Btrab. 16, 586 
Uf. in 11. 2, 825 ſteht jegt Apwesos. 
"Advaov, π. Reihenau, 3) 5ὲ in Phrygien, db) 
in Lydien. Em. ’A ‚BB 

"Advads, m. Reich, ber, von welchem "Agvasor 
Knennt fein fol, δι. Β. 

᾽Αϕνηίε, (dos, 1. RKichlint, Kappabocierin, Strad. 
14, 657. 

Abtris ἡ λίμνη, Reiche uſee, der See von 
Datcylium | in Bithynien, Strab. 1, 69. 18, 587, St.B. 
u. ἀφνεῖον. ; 

m., voo. ᾿4φόβητε, Dem. 19, 287, 

BT αμα[διοδαν, Athener, Br. bes Refehinen, 

Dem. 19, 285, Aeschin. 2, 149, vit. Aeschin., b. Plut. 
Xoratt. Aeschin. 15 άφοβος genannt. Achnl.: 

m. Himer. δ. Phot. 108, b, 9. Webnl.: 

“ΑΦό ‚m. Mannen., Cod. 2, 26, ı.K. 

s, od. άφωφις, 6, K. von Aegypten, Sym- 
cell. 61, a. 62, a. 

, m. Balde, Athener, a) einer der Vor⸗ 
münder bes Demoftbenes, Dem. Reden 27 u. 28 gegen 
ihn, vgl. mit Reben 80 u. 81, Plut. x oratt, Demosth. 
6. b) Anderer (?), Dem. 29, 8. ce) Br. des Aeſchines, f. 
Αφόβητος. 

᾿Αϕόρμιον, π. Yusfarth, οι ur Thespier, 
Aphrod. b. St.B. Em. 'Adoppuebs, 8 

τὸ φρούριο», ah in Ermenten, Me- 
nand. Prot. ft. 54. 56 (cd. Müll. τν, 255. 257). 

„ % eine Infel (Sühneiland?), von 
welder Theophane⸗ verbannt wurde, Suid. 

St. in Libyen, Ios. 1, 15. 

’Adpäros, (6), Afranius, zöm. Plebejer, a) 4εό- 
πιος 4 >. Anbänger des Bompejus, Plut. Pomp. 67, 
gew. bloß dee., Strab. 8, 161, App.b.civ. 2, 42, 3. 
Piut. Caes. 41, 8., D. Case, 41, 20, ὅ., ver aber auch ö 
Agodysos ὁ Aodzıos hat, 87, 49: — οἱ περὶ (τὸν) 
-4φρ., Phut. Caes. 86, D. Cass. 4, 20. b) Πούπλιος 
‚App. Horitog, unter Galigule, D. Cass. 59, 8. c) 
Ayo. εες Σίλω», Luc. bist. 26. 

"Adpas, a, -- Αφέρας, w f., Alex. Polyh. b. Ios. 
1,15. 

. του, (= ἄφραστος, alfo Unſaͤglich), 
Rame ver Hekate beiden Tarentinern, Hesych. 

1) 9) ᾽φρικανὸν (τὸ πέλαγος), Ριο]. 
6,9, 5. 14, 2, ſ. Αφρική. b) τὰ ἀφρικανά, eine 
απ eigen, Ath. 8, 75, e. 2) Dein. gweier Scipionen 
εἰφ Begwinger Karthagns, D. Cass. 61, 17, Piut. Mar. 
1, Said., okeia ἡ ᾽Αϕρικανῶ», Pint. Caes. 52. 8) 
Gigenn., ο) (Gertienus), Herdn. 7, 5, 8. b) Age. ὁ 


181 


Σέξτος, Philoſoph aus Afrika, der in Nom zur Kaiſer⸗ 
geit lebte, Buid. — S. auch Phot. cod. 84. 

᾿Αφρικέρωνες, οὗ, Bolt in Kibyen, Ptol. 4, 6, 28. 

.Α. » (N), Africa propria, röm. Provinz, weiche 
das ganze ehemalige Gebiet von Karthago nebft dem Lande 
gwifchen ben beiden Syrien umfaßte u. daher vom andern 
Afrita, welches die Griechen «ιβύη, 19. f., nannten, uns 
terfchteden wird, D. Cass. 42, 9. 58, 12 — 59, 20, ὅ., An. 
(Arr.) per. m. erythr. 18, Ptol. 4, 8. 8, 18—16, d., 
voch Alex. Polyh, b. Ios. 1, 15 tan unter 9 ige. 
χώρα Libyen verflanden haben. 2) αφρικὴ ἡ (näml.) 
Φάλασσα, dab an Afr. proprie grenzende Meer, Ptol. 
4, B, 21. 

As ion. auch -είη (Nonn. 6, 859 — 42, 
490, 8.,Proci.h.4, 1,Maced. ep.V, 240), u.einmal Anth. 
Plan. 4, 211 ΑΦ ‚ods, f. Shaumgeborne, 
Beim. der Aphrodite u. für diefe ſelbſt geſeßgt, Bion. 9, 1, 
Mosch. 2, 71, Antip. vıı, 218, Mnas. rx, 824, A., au 
mit Kußnak verb., Nonn. 48, 699, n. von der Beroe 
Nonn. 42, 804. ©. Lex. 

᾿Αϕροδάς, m. (Bromwin?), Mannen., Beule 
Trois inser. d’Olympie etc. pag. 28. K. 

Α f. ähnl. Frouwa, δτεία, Frauenn., 
Inser. 744. 

a ροδεισιεῖε͵ έω», ---'ἀφροδεσεεῖς, Inser. 2748. 

Αφροδεῖσιν, f., ὃ. ἱ. ᾿4φροδείσιον, Όταιεππ., 
Inser. 1781. (8. auch Β. Rochette etc. 91.) 

"Adpodeloios, ου, m. Srowin, 1) Athener, In- 
scr. 184, Ross Dem. Att. 11. — doAvsdc, Inscr. 272. 
2) Thespier, Keil Inser. boeot. v, 14. 

’ -- Αφροδίτη, 1) ἡ, die Göttin, Inser. 
481. 2) Srauenn., Frouwa, Frau, fpät. Inser. 2749. 

᾿Αϕρόδειτοι, — 4poodesauog, Inscr. 1957. 
᾿Αφροδίσια, (τά), δε der Aphrodite, Eust. erot. 
8,2, Ath. 18,579, ο, in Athen, Ath. 8, 101,f.4, 128, 
d, Luc. d. mer. 14, 8, in Korinth, Ath. 13,674, b. * 
in Theben, Xen. Hell. 5, 4, 4, in Aegina, Plut. qu. 
graec. 44. 

᾿Αφροδισία, f., δ. 8t.B.’Apgodırla, Paus. 3, 22, 
11. 8, 12,8 ᾽4θροδισιάς, 1) St. in Lakonien, Thuc. 
4,561. vie obigen Stellen. 2) Frau aus Koronea, Keil 
Inser. boeot. 8) atheniſcher Schiffen., Att. Scew. 1, 
b, 80. 

BER Name fpäterer Zeit. 

poßwwräs, άδος, (7), 1) Ort bei Darne in 
Eprenaica, Her. 4, 169. — Scyl. 108. — St.B. (Ptol. 
Acid). — mehrere Inſeln Libyens, Anon. st.m. magn, 
49.--- δι. Β. 2) St. an der Grenze von Phrygien u. Ka⸗ 
rien, dab. bald zu Phrygien, bald zu Karien gerechnet, j. 
Beirah od. Keicch, Strab. 12, 576. 18, 680, App. b. 
civ. 1,97, Damase. v. Isid. 117. 181. 264, St.B. s. 
v. u. s. Μεγάλη πόλις, Pol. ὅ, 2, 18. Ew. 'Αϕροδν- 
σιεύ, Oharit. erot. 1,1. 8, 8, "Suid. s. Απολλώνιος, 
Καρσὶν φροδισεδόιν, Paus. 1, 26, 5. — ein Borges 
birge Kariens, Plin. 5, 29. — &t. auf Knidos an ber 
Küfte von Karien, St.B. 8) Vorgebirge u. Hafenſtadt in 
Gilicien, j. Porto Eavaliere, D. Sic. 19, 64, Ptol. ὅ, 8, 
8, Anon. st. m. magn. 184—189, Alex. Polyh.u.2.6. 
St. B. 4) Infel bei Cadix, = Erytheia. Tim. u. Sil. 9. 
Plin. 4, 86, St. B. — St. in Ihberien, St.B. 5) 61. in 
Tpracien, Ptol. 8, 11,18. — in Ecytbien, St. B. 6) ©t. 
in Safonien, f. Apoodsata, St. Β.--- Trögen, St.B. s. 
Τροιζήν. 7) St. auf@ypern, St.B. 8) Straße in Thus 
τοπ, D. Sic. 12, 10. 9) Shiffename, Att. Seew. Ix, 
b, 84. e. {ρροδίσεον u. ᾿ἀφροδίσιος. 
νΑϕροδίσιον, (τό), 1) Bild der Aphrodite, Plut. 


᾿Αφροδίαιον 


184 


nölsoua, πόλες, Eur. Her. 198, Streb. 8, 887, Paus, 
7,17, 5, πολιτεία, παιδεία, μῦθος, Plut. Philop. 
16, Nonn, 47, 256, ργος, Il. 9, 141, d., Strab. 8, 
865, ᾽Ακροκόρινθος, Polyatr. ep Τ11, 297, Alyal, 
Strab. 8, 886, «εραέ, Plut. Cleom. 14, ὁ κόλπος, 
Ael.n.an.], 12, Asuımw in Troas, Arist. rhet. 8, 6, auch 
τὸ Ax. στρατὀπεΦον καὶ ἡ στοµαλίµνη genannt, 
Strab. 18, 595, ὄρη (in Theflalien), Xen. Hell. 4, 8, 
9. 2) Bein. des Mummius ‚ Piot, Mar. 1. B) a) τὰ 
"Aycisa, eine Särift des Strabo, Strab. 8, 865. b) 
Eigenn. α) philoſoph. Schriftſteller, D.L. 6,8, n.1. 
β) ein belehrter Ghrift, N. T. 1. Όος. 16, 7. y) Anderer, 
Clem. Al. str. 4, 8. 

’Axardv, (τό), St. in Troas bei Sigeum, Strab. 
18, 596.608 u.ff &. Αχαινῶν κρατῆρες. 

"Ayxäte, poet. u. auch n. Proſa (Hecat. b. Strab. 8, 
841, Isocr. 12, 42, St. B.». Masonda, dody in FEusth. 
erot. 2, 58 ift e8 Reminifceng; Suid.) ᾿Αχαιῖε, έδος, 
(N), = ᾽Αχανάς, 1) Adj., προσβολή, Acsch. Sept. 
28, vaüc, Callim. Apoll. 281, Eur. Hel. 1544, γαῖα 
u. ἁθπ[., IL. 1, 254, 8., Aesch. Pers. 488, Eur. El. 1286, 
St. B. a. a. O. A., πόλεις, Xen. Hell. 7, 1, «8, Isocr, 
a. 0. D., ΠΠελλήνη, ΑΡ. Rh. 1, 177, 4ύμη, Plut. Pomp, 
28, Hecat. b. Strab. a. a. D., Θῆβαι, Dicaearch. Hell. 
8, 2, κούρη, Ap. Rh. 8, 639, µήτηρ, Antip. ep. ıx, 96, 
Ηρη, Nonn. 48, 468. 2) Subst., a) poet. die Landſchaft 
Achaja, —"Ayasa (insbef. Theffalien, der Peloponnes 
od. Griechenland überhaupt), IL 8, 75, ὅ., ΑΡ. Rh. 8, 
1080, ὅ., Nonn. 4,285, ὅ., 0α. Sn. 5,564, ep. ad. Tıt, 
47, inProfa vom eigentlichen Adhaja im Beloponnes nur 
Theophr, h. pl. 9, 1,8 u. als poet. Reminifcenz Eust. a. 
a. O. b) eine Phyle in Thurium, D. Bie. 12, 11. ο) nur 
poet. die Achäerin, überh. Griechin, Il. 2, 285, 6., Nonn. 
47,483, Suid., Et.M. d) St. in Syrlanien, Plin. 6, 
16. 

᾿Αχαΐῖμαι 7 ᾽Αχάμαν, äthiopifher Stamm ber 
Ddrangiden, Ptol. 4, 6, 20. 

᾿Αχαιμενεῖ, Bolt in Afrife, Pol 4, 8, 27. 

᾿Αχαιμένης, ους, ion. εος, b. Heliod. 9, 20 auch ου, 
acc.n», D. Sic. 11,74, u.n, Αθ]. n. an, 12, 21, του, 
“Αχαίμενες (Her. 7,237), auf der Infchr. zu Bifitun 
Hatpämanifh, nad) Nicol. in Et. M. von Αχαΐα bes 
nannt), m. 1) &. des Perſeus, nach St.B. 5. Αχαιμενία 
irtthümlich des Hegeus, alter König von Berfien, Stamm« 
vater des Königshaufes dafelbft (Öropvater des Kamby⸗ 
fe), Her.7, 11, Plat. Ale. 120, e, Ael.a.a.D. 2) ©. 
des Darius Hyſtatpit, Her. 8, 12.7, 7. 0., D. Blo. 11, 
74. 8) ©. der Gpbele, Heliod. 7, 14, 8, 

8 "Αχαιμοία u ᾿Αχαιμένιον, ein Theil Berfleng, 
t. B. 

᾿Αχαιμενίδηε, ου, poet. (Christod, ecphr. 884) auch 
co, m. 1) Nachtomme des Achämenes, Iambl. dramat., 
10, vom Br. des Artarerresl., Ctes. (40,9. 82), Christod. 
a.a.D., dab. ’Axarperlda:, ὧν, ion. dor, ein Geſchlecht 
der Paſargaden, aus welchem die perfifchen Könige here 
vorgingen, Her. 1, 125. 8, 65, Strab. 15, 727, Et. M. 
789; dann überb. für Perfer, Themist. or. 18,179. 4, 
67, Et.M. 2) Gigenn., ep. dd. τσ, 74. 

᾿Αχαιμένιος, 1) .1dj., perfifh, Ayasuerinv δῆρι», 
Adr. ep. v1, 882. 2) Subst., Ayasusvsos, Berfer, ερ. 
Paul. Silent. Anth. Plan. 4, 118. 

"Axamevirs, {., Adj. der St. Babylon b. Epiphan. 
T. II, p. 229,d. K. 

"Axauös, (über den Accent f. Et. M. u. Arcad. 48), 
achäiſch (ahnl. got hiſch, f.s. Ayafe), 1) Adj., ’Ay. 
χύων, Babr.f.85, ἀνήρ, Pind.N. 7,94, ἄνδρες, eben. 


"Ayariöv 


᾿Αχαιῶν 


1,88, ὦ ἄνδρ. Αχ., Plut. ΤΙ 17, ἤρωας, D. 16, 219, 
δ., ἰπδθε[, Αχ. Ὠθιώταν, θεγΙ. 68, Ὀ.δίο. 11, ὃ ----16, 
29, ö., Strab. 8, 888, od. θιῶταυ ᾿Αχανοί, Plut. 
Per.17 Pelop. 81.85 (vulg. 59. καὶ ’4y.), f. d. δίρδὲ. 
II) Subst. 1) 9) ᾿Αχανός, of, dat. eis u. auch οἵσεν. 
Od. 21, 428, u. als fem. (Od. 2, 119. 19, 542) -a/, bie 
Achãer, Achäerinnen (Bothen d. i. Buten, {[.5. 4χαία), 
eigti. eine Bölferfchaft in Nordgriechenland e<pefatien) 
u. Beloponnes, die ſich aber auch auf Ithala (Od. 1, 894, 
5.) u. Kreta (Od. 19, 175) fand u. fo bei Hom. u. Hes. 
allgemeine Begeihnung der Griechen wurbe , 11.1, 17, 
δ. 2, 684, Hes. op. 649. In der Folge gew. a) bie Grie⸗ 
hen vor Troja, Plat. legg. 8, 682,d, d., Btrab. 1, 61, 
Polyaen. 1, prooem., Luc. diss. Hes. 8, u. die Dichter 
Soph. Phil. 695,83., Nona. 1, 886, ὅ., ἄ. Sprihw. war 
von ihnen a) τέ τοὺς ᾽Μχαιοὺς ἀπὸ τοῦ πύργου 
κρίνετε. d.h. wie Briamus n.oberflählich, Apost. 16.71, 
vgl. mit Aristid. or. 46, p. 888 u. Schol. dazu. β) avr’ 
εὐεργεσίης "Ayauluvova Φῇῆσαν ᾽Αχαιοί b.i. Un» 
dant iſt der Welt Lohn, Macar. 2, 4, Apost. 2, 85, Harp. 
ο. Ἑρμαϊ, b) die Ew. von Αχαΐα im Beloponnes, Her. 
1,145, Thuc, 1, 111, δίβδε, auf) "Ay. οἳ iv Πελο- 
ποννήσῳ genannı, Dem. 17, 20, inöbef. fpäter bie zum 
achäifchen Bunde gehörigen, Pol. 2, 41, Strab. 8, 885, 
δ., Plut. Philop. 2. Ag. 8, δ., Paus.7,8, 8, App. Maced, 
6, δ., dab. ἔπεισε τοὺς Κορινθίους Αχγανοὺς γενέ- 
σθαι, Piut. Arst. 28, u. fo überhaupt alle Beloponne= 
fier, Pol. 2,88. ο) ’ Ay. οἱ D9swras, Thuc. 8, 8, Plut. 
Tit. 10, Strab. 8, 865 — 11, 495, ὅ., ion. ’4y. ol 
$BYıhtas,Her.7, 182, auch Ay. Εδεωτικού Soymn. 
606, f. oben, d. t. die Ew. von Achaja Phthiotie in Theſ⸗ 
falien, oft bloß “4yases genannt, Her. 7, 197, Xen. 
Hell. 1, 2, 18, d., Strab. 9, 488. d) in Lafonien, 'Ay. 
οἱ Παρακυπαρισσιοί, Paus. 8, 22,9, vgl. mit D. Sic. 
5, 80. ϱ) in Stalien, Strab. 6, 262. f) in Bontus, Seyl. 
75, D. Sic. 20, 96, Strab. 2, 129. 9, 416, D. Hal. 1,88, 
Arr. per. 18,8, Ptol. 5, 9, 25;— ol ὑπὲρ Κόλχους, 
App. Mithr. 67—102; im Bosporus, Strab. 2, 129. 
18, 492—497. 2) Gigenn., ‘Ayasog, (6), a) ©. des 
Zuthus, Stammpvater der Uchäer, Eur. Ιου 64, Apd. 1, 
7,8, Strab. 8, 888, Paus. 7, 1, 2-7, nad D. Hal. 1, 17 
©. des Bofeidon u. der Larifa, od. S. bes Ammon, Schol. 
ll. 2, 681; imEt.M. V. des Phthios. bD) (Goͤthe — 
Gothe?), Eretrier, tragifcher Didier, Ath. 6, 270, ο. 
10, 414,9 11, 480, 6, ὁ τραγικός genannt, ebend. 11, 
466, 6, ὅ., Luc. laps. 6, D.L. 2, 17,n. 10, Ael.n. an. 
7,47, Plut. consol. ad Apoll. 21, Suid,, A. ο) Syratu- 
faner, jüngerer Tragsdiendichter, Suid. — ein fehöner 
Knabe, Geliebter des Syracufaner Hipparmus, Parthen. 
erot. 24. d) Atbener, Archon, Inser. aft. Curt. 8 — 
Sphettier, Ross Dem. Att.6. e) & bes Andromachu« 
u. Neffe der Aaodice, der Mutter von Antiodhus ΤΠ. 

Pol. 5, 74 u.f. 8,17 u.f. — V. der Antiodis, Βου. 
18, 624. — Feldherr des Seleucus, Polyaen. 4, 17. — 
Val. noch Fabric. bibl. gr. 11, 279. 

'᾿Αχαιοῦε, οὕντος, m. (Buttenbadh?), FI. im 
Dften des Pont. Eurin., Arr. per. 18,8. 

Αχαιών a) ἀκτή, Drt auf der Nordkuͤſte Cyperns, 
Strab, 14, 682, Ptol. 5, 14,4, Anon. st. mar. magn, 
185. Ὁ) κρατῆρες.-- Αχαίιον in Troas bei Sigeum, 
Sceyl. 95. ο) Asun», (6), α) Hafen in Troas, |. Karan⸗ 
lil«%imon, Scyl. 98, Strab. 18. 5965-598, Piut, Luc. 
12, Arr. An. 1, 11, 6, App. Syr. 28. Mithr. 77. b. eiv. 
65, 187. β) in Μεο[ϊδ, Streb. 18, 622. y) in Meffenicn, 
Paus. 4, 34,6. ) Ax. τεῖχος, bie Mauer ber Griechen 
vor Troja, Strab. 2, 102. coron. ıx, 885. 


᾿Αχαλήτιδες 
᾿Αχαλήτιδα Νύμφαι, Panyasis in Schol. Il. 94, 


Αχ. f ᾿4χαῖμαν 
Αχ = ᾿Αχαιμενίδης, Et.M. 166. 
, «Αχωνοί ο). Αχαρνοί, Bolt in Seythien, Theop. 
δὲ. B. 


"Άχαοσν,--- Αχανός, Eusth. 28, 82. 

᾿Αχάρακα, (ta), Offenburg ὃ. i. unbefefligt, St. 
in Bhrygien, Strab. 12, 579. 14, 649 u. ff. 

Α »(ὁ), (Dorner, von ἄχερδος), BI. des 
Kautafus, der fi in die Maotis ergießt, j. Egorlit, 
Strab. 11, 506. 

’Axapebs, m. Pankratiaſt, mit welchem Gerafles in 
Olympia fämpfte, Hyg. 1. 278. Aehnl.: 

Αχ. ‚vos, m. Wrede ὃ. 1. fauer, unlieb⸗ 
ſam, servus, Com. b. Nonn. 157, ὃς Plin. 14, 18, 15. 

’Axapval, b. Pind. N. 2,25 [α[[ῷ ’Ayapvas, al, 
nad) Hesych. u. viell. Herdn. b. St. B. auch Ax 
ähni. Heringsdorf (denn ἄχαρνος if ein Sechifch, 
f.Ath. 7, 286, b), volkreichſter attifcher Demos der oͤnei⸗ 
fügen Phyle zwiſchen d. j. Menidi u. Kamaderon, Thuc. 
2, 19 u. ff., I Bie. 12,52, Piut. Per. 88, uns. 1, 31, 
6, A. Adv. ᾿Αχαρνήθαω, von Ach. St.B., Αχ 
in Ad, Luc. Icarom. 18. (Auch Aragwnte, one 
Accent. 968.) Ew. ’Axapvebs, έως, mit u. ohne ddem 
Nomen nachgefegt, Lys. 81,16, Isae. 2, 8, ὅ., Lye. 
238, Asschin. 1, 56, d., Dem. 20, 146, ὅ., Ross Dem. 
Att. 14. 58. 59, ©. Plur. ’Ayaprsis Οἰνηήίδος, Alt. 
Seew. 1, a, Inscer. 160. 151. 186. 275, Ross Dem, Att. 
6. 7, od. «νέες Οἱν., Ross Dem. ΑΕ. 5. 5, Ὁ, att. auch 
vñc, Thuc. 2, 30.— Titel des Stüds von Aritephanes, 
f. Piut. Per. 80, Schol. Aeschin. 1, 28. — Bisw. für 
"Artızög, Theocr. 7, 71 u. Schol., ob. ale Adj. "Ayap- 
νούς (— drumös) Φόναξ, κισσόὀς, Nonn. 47, 28, 
Antip. ep. ıx, 186. Man fagte aber and) ’Axapvalos, 
St. B., ..Αχαρνίτηε (Suid. Ax ), St. B, u. 
als Adj. "Ay. χισσός, Bimm. Του. 1 (στι, 21), od. 
Αχαρνικόν, ὠγαρρικοί, Ar. Ach. 824, τοῖς ᾽4χαρ- 
vsxolcıy, Ar. Ach. 829, u. im fen. ἁχαρνική, Ar. 
Tbesm. 568, als Adj. ᾿4χαρνικαὶ πύλαε, in Athen, 
Hesych., "Ayagyızı) Μοῦσα, Ar. Ach. 665, b. ἱ. derb, 
τοῦ, denn die Acharner galten ala ἄγριον, Et. Μ. 7868. 
Dab. fpriäw. χορίσκος Αχαρνικός, Lac. d. meretr. 
7, 8, Ay. ὄνοι, von befonders greßen, Diogen. 1, 
26, Hesych. Είπε befondere Jorm ift ἁχαρνηίδαι bei 
Ar. Ach. 822. 

'Ayü m. Nothen (Hesych. ἀχητεῖς = ἄπο- 
eos), 1) ber bekannte Befährte des Aeneas, Schol. Π. 2, 
702, Virg. Aen. 1, 120, δ., ΟΥ. Fast. 8, 608. 2) ein 
Sicilier (Τυρσηνός) im Gefolge des Bacchus nad) In⸗ 
bien, οσα. 18, 309. 87, 850,8. 8) 31. im ſũbl. Sici⸗ 
lien, j. Drillo, von welchem der Achat feinen Namen has 
ben [οἳ, Plin. 87, 10, 8il. It. 14, 229, Theophr. lepid. 
4) $l.in Medien, D. Per. 1075. 

’Ayehs, verborben β. "Ayak, yoyn, Hesych. 

᾽Αχάριστοε, m. Nichtũbel, Athener, Eupyride, 
ep. as. 170 (App. 828). 

᾽Αχάληε, ητος, (6), au ᾿Αχελήσιος, 1) ©. des 
Heratles u. der Ompbale, Schol. 11. 24, 616. 2) 81. bei 
Smyme, ebend. — ©. ᾽Αχαλήείδες u. vergl. "Aye- 


λῷος. 
αν Αχολοϊόδωρος, m. Adbelousgabe, Mannen. auf 
einer megarifhen Infchr., [. Rhilhiſt. Heft 8,n.7. K. 
Bol.’ * —XRXX 
᾽Αχελοῖος, böot. ="4yeAwios, Et. M. 770, 18. 
"Axdute, dos, f. acheloifch, |- Θ. αἱ 4χελωΐδες 


185 


vicaı), am ſtrymoniſchen Dleerbufen gelegen d. :. 
töygos, Assch. Pers. 867 u. Schol. — Inebeſ. a) die 
Sirenen ale Töchter des Achelous, Ap. Rh. 4, 891, bei 
Ον. Met, 14,87 au) ᾿Αχελωϊάδα (K.). Ὁ) die Naja⸗ 
ben bes Achelous, Virg. Cop. 15. ο) Quellnymphen 
überh., Colum. 10, 268. 

᾿Αχελωδόδωροε, m. (f. "Ayslolödwgos), B. der Kos 
riana in Tanagra, Suld. s. Κόριννα. 

᾿Αχελφοε, (αχ), b.Callim., Ptol. u. Strab. AxcAnor 
geſchr., doch ſ. Et. M. 26, Aread. 43, ep. ”. xadıos, 
Ἡ. 21, 194, ö., Hes. th. 840 (valg. ᾿Αχελφος), ΑΡ. 
Rh. 4, 298, aber bei Nonn. 18, 818, δ. lebt 4χελφος, 
voc. Ayla, Callim. ep. 80 (χα, 51) u. ep. ad. xıv, 
188, (6), Tofenan, ἀχέω --- ἠχέω (f. Buttm. Lezil. 
117) u. ἕλος, nad Plut. Βαν. 32 u. Ἡ. Klagenen. 
1) ala Steomgott älteſter ©. des Okeanos u. der 11908, 
Repräfentant des füßen Waſſers überhaupt u. daher 
2. der Sirenen, Kallirrhoe, Kaſtalia, Dirke, Eryſiche 
(des Sippodamas u. Oreſtes), Hes.th. 840, Soph. Trach. 
9, 5.. Eur. Bacch, 519, ΑΡ. Rh. 4, 885, Nenn. 17, 288, 
ö., Apd.1, 7,8, δ., D. Bic. 4, 85, Paus. 8, 24,9. 9, 
24, 8. 10, 8, 9, δ., Strab. 10, 458, Aeus. b. Macr. Sat. 
5,18, A., Genoſſe des Alfmäon, St. Β. Ex hatte Altäre 
u. wurde bei Eidſchwũren. Gebeten u. Opfern angerufen 
in Athen, Rhodus, Sicilien u. Alarmanien, Plat. Phaedr. 
280, b. 268, d, Ephor. b. Maer. Bat. 5, 18, Schol. Il. 
21, 194. 24, 616, Paus. 1, 84,8, u. war abgebilbet zu 
Amytiä, Paus. 8, 18, 16, zu Megara, Paus. 6, 19, 12, 
u. auf alarnanifhen Muͤnzen, Philostr. imag. 4. 1) 
Name mehrerer Flüſſe, Paus. 8, 68, 9 u. ff. Schol. IL 
34, 616, nämlich a) ber größte Strom (χρείων, Il. 21, 
κ) Griechenlands zwifchen Aetolien u. Alarnanien, 
j. Afpropotamo, Il.a.0.D., Her. 2, 10, Thuo. 2, 102 
u. Bigbe, oft d ᾽4χ. nerauds, Strab. 10,450, Ptol. 
8,14, 8, ö., Pol. 4, 68, δ., Scyl. 84, D. Sie. 1, 89, δ., 
St. B. s. Αριεμέια, Eyivas, Orenifluß von Europa n. 
fo mit tem Nil verglichen, Arist. h. an. 8, 28, 8. b) 81. 
in Achaja, Strab, 8, 842, ὁ "Ay. nereuös, 10, 450. 
9) BL in Theffalien, Strab. 9, 484 u. 450. d) Bach in 
Phrygien, der von Sipylss neh Smyrna binabfließt, 
IL. 94. 616 u. Schet., Paus, 8, 88,10. 6. Αχόλης. f) 
Waſſer überhaupt, ba. 4χελφον φέρευν, Eur. Bacch. 
625, vgl, mit Andr. 167. Αχ. πολύς, Achae. b. Ath. 
10, 427, b, ὧχελφε, Ar. Lys. 881, Ephor. b. Macr. 
Sat. 5, 18, Hesych., Et. M.— Adj. 'Αχελφον, — fem. 
φα, u. ᾽άχελφές (9, f.), St. B. — Titel einer Komödie 
des Demonikus, Ath. 9, 410, d, f. Mein. 1. p. 492. 

"AxepSo0s, οὔντος, m. Hagedorn, att. Demos 
der PER era St. Pen Απ. 1, — 
— Adv. € εν, von Ach. St. B.— Ew. 
"Axepetrun, Asschin. 1, 110, Dem. 21, 168, Ross 
Dem. Att.5. 66. 6. ’Aypadoss.— Nach Ei. M. ἄχερ- 
δούσιος komiſch gebildete Wert, ſtachlig, == σκλη- 


0%. 

Axepovria, f. Klagenfurth, a) Städtähen in 
pulien, |. Averenja, Horat. od. 8, 4, 14. b) in Bruts 
tien, Plin. 8,5. 

κ κά, ade, ἤ---νύξ, ep. Paul. Sil. v, 241. 
ehnl.: 

᾿Αχερόντιοε, b. St. Β. u. Const. Man. 4,8 Axæ- 
pövrwos, acherontiſch, in der Unterwelt, φλοϊσῆος, 
Const. Men. a.a. O. πήµατα, ep. Paul. Sil. v, 286, 
σχόπελος, Ar. Ran. 471, λεµήν, Eur. Here. f. 770, 
Aluva, Eur. Alc. 448. 

"Axtpovris, sdos, ὁ ποταμός, δΙ. in Bruttium, f. 
Αχίρω», Acl. b. Suid.s. Τόνον. 


"Aydpovuc 


186 


"Ay ‚ddos, f., u. 5. Ap.Rb. 2, 780. 808. 
946, ὅ., fowieMeleag.op.v,204 auch Ax ος, 
bef. fem. gum vorigen, a) ἄκρη, ΑΡ. Rh. 2,8564 u. Βολο). 
780 u. Schol,, od. au Χερρόνησος, Xen. An. 6, 2, 
2, 'Klagenfels wie Klagenfurth, od. Bleichenfele 
wie Bleichrobe, das Borgebirge od. bie Halbinſel bei 
Herallea in Bithynien mit einer mephitiſchen Höhle, 
wo Herakles in die Unterwelt hinabgefiegen fein foll, 
j. Aratali od. Pendarachi. [.᾽Αχερούσιος. Ὁ) ἡ λίμνη 
7 Αχ., Klagenfee, der See in ber Unterwelt, Plat. 
Phaed. 118,3, Melcag. a. a. O. Nach Apd. b. Purph. 
in Stob. ecl. phys. 1, 52 u. St, Β. --Αχέρω». 

᾿Αχερούσιοι, fa, sov, 1) acherontiſch, unterweltlich, 
ὕδωρ, Nonn. 11, 460. 17, 801, ep Leon. va, 726, 
Drafel Ael b. Buid. ο. Τόνον: ὄχθοι, Acsch. ΑΡ. 

1160, λίμνη, Lac de luct. 8, Theod. prodr. 6. 482, 
n6gos (Rlagenfurtb), Eur. Hero. f. 888, πεδίο», 
Luc. Necyom. i5. 2) λίµνη, auch ἡ λ. ἡ Ax. "δ[ἐ[. 
ferfee op." Klagenſee, a) See in Thesprotien, nach 
Leske North. Gr. 1, p. 185. 282 j. Borto Tanari, Thuc. 
1, «6, Scyl. 80, Paus. 1, 17, 5. Ὁ) bei Sermione in Are 
golis, durch welchen Heralles den Gerberus ans Licht zo 
Paus. 2, 85, 10. ο) &ce in Gampanien bei GEumä. j. 
Lago di Fusaro, Strab. 1, 26. 5, 248— 245. d) in Epir 
rus, δίταὺ. 7, 934. e) in Aegypten bei Memphis, D 
Sic. 1, 96. 3) ἡ 4χερ. χεβρρὀνησος, f. Ayspovesds, 
D. Sie. 14, 81. 

Αχ ὧν, (αξ), das röm. Acerrae, 1) St. der 
Sufubrer in Oberitalien, j. Gerrha, Pol. 2, 84, Strab. 

5,247. Ew. Αχ St. B. 2) St. am Blanis in 
Gompenien, Strab. 5, 247. 249, App. b. olv. 1, 42-45. 
@w. "Axeppavol, App. Iber. 68. 

Axdpur, ovtog, (6), nad) Plut. de prim. frig. 9 η. 
Döderl. dom. Gloſſ. 807 Bleicha ch (ἄχροος, ἄχρω- 
στος), nach Boph., Licymn., Melanipp. in Stob. θε]. 
phys. 1,52, Et. M. u. A. *Klagenbad, 1) Il. ber 
Unterwelt, Od. 10, 518 u. Ilgde, bisw. mit ποταμός, 
Anyt. ep. ν11, 486, Plat. Axioch, 871, b, für Kocytos, 
Theoer. 17, 47, vgl. mit 16, 41 u. Nonn. 14, 148, 
überh. für bie Unterwelt, dah. ὁόμον — εἷς Arigortos, 
Andr. ep. ΤΙ, 181, vgl. mit app. 269, od. µέλαθρα, 
Magn. ep. Anth. Plan. 4, 270, πο Open Pind. b. 
Pinut. superst. 6, u. fo fagte man ans ν᾿ἀχέροντος, 
Antip. ep. ΤΗ, 80. eis 4χέροντος, Αρείῦ. ep. VII, 
568. 2) 81. in Theeprotien, j. Deliti, fa immer (0) 
"Ay. aerauög, Her. 5, 92.'7, 8, Scyl. 80, Thuc. 1,46, 
Strab. 7, 824, Paus. 1, 17,5. 8, 14, 5, nur 5, 14, 2, 
10, 28, 1 ohne ποταμός. Als Slußgott V. des Ascala« 
phus, Apd. 1, 5,8. 8) #1. in Triphylien, j. Sacuto, 
Streb. 8, 844. 4) 31. in Bruttien, j. Leſe, Strab. 6, 256. 
5) Fl. im äußerfien Norden aus den rhipäifchen @ebirgen, 
Orpb. Arg. 1186. 1145. 6) 81. in Bithynien bei Hera⸗ 
tea, ſ. Αχεροέσιος, ΑΡ. Rh 9, 7485. 

᾿Αχτόε, Όδοι. -- Αχειός, Et.M. 82. J 

᾽Αχηρὰ Ay. καὶ Ὠπὶς καὶ Ἑλλήγηρις καὶ ΤΗ 
καὶ 4ημήτηρ ἡ αὐτή, Hesych. 

A xhda 7 4ημήτηρ, μυστικὼς, Hesych., Bere 

weihslung mit Αχαία, S. Boͤckh zu Inser. n. 484. 

"Axlas, a, (0), hebräifäger Prophet, Suid., Ios. 8, 7, 

8, 8. — ein Hoherprieſter, Ios. 6, 6, 2. 

"Ayxıßävas, a, Rozapog, m. 81. in Karamanien, 

Marc. Heracl. per. m. ext. 1,27. &. ᾿Αχινδάνας. 

᾿Αχίλεος,-- άχίλλειος, ῥγχη. Ἐατ. Heo. 128. 

᾿Αχιλεύε, gen. 105, [. 44 ς. 

᾿Αχιλήιος, —= ᾽Αχιλλήνος, υἱός, Qu. Sm. 6, 
377. 


Αχερουσιάς 


Αχιλλεύς 


"Ayers, oder, ἡ χωρα, bie Gegend bon Achilleion 
in Troas, w. ſ., D.L. 1,4, n.1. 

’Axı&löes (cod. ᾽Αχιτίδες), Dirt in Cyrenaila, 
Soyl. 108. 

᾿Αχιλλάν, ἅ, (ὁ), Feldherr bes ägpptifhen Königs 
Btolemäus XIL, Piut. Pomp. 77-—80. Caes. 49, App. 
b.civ. 2,84—101, D.Cass. 42, 4—40. — Phot, 470, 
b, 11. 

Αχιλλεία, ἡ, athen. Schiffename, 8Η. Seew. χνι, 
a, 117. 

Αχιλλάδηες, m Uchilles Sohn od. Nachlkomme. 
Schmergers, Et. M.,dah. οἱ 4 χιλλεϊδα», Heliod. 2, 
84, insbef. J—Neoptolemns od. Byrchus, Diod. Sard. 
6 (1x,219), Christed.ecphr. 57. b) ein Aeniane, Heliod. 
2,34 0) Eigenn. eines Atbeners, für welchen Lyſias eine 
δε ſchrieb, Apsio. 9, 591 ed. Walz, Pollux 9, 50. 


154, 

Audios ο», b. Thooor. 29, 84 au Αχιλλέϊοε (f. 
Ahr. Dial. 1, 101), (in Schol. IL 19, 936 4χολλεῖος bes 
tont), ion. (Her. 4, 55, ὃ., zweifelb. in Soph. fr. 164 D.) 
᾿Αχιλλήΐος, 1) Adj, den Achilles betreffend, von ihm 
berrubrend, εύµβος, τάφρς, Eur. Hec. 126, 221, 
ὅπλα, Soph. Phil. 62. Aj. 41, 6. Φ6ρν, Soph. fr. 164, 
D., πῶλοι Antip. ep. VII, 2, σερατός, Eur. 1. A. 241, 
φίλοι, Theocr. a. a. D., Φκύμινος (Sohn), Eur. Andr. 
1169, insbef. a) sale, φυστή, xzeidal, eine Art 
Brod aus feinem Gerkenmehl, infofern "Ay. alles in 
feiner Art Ausgegeicänete bezeichnet, in Ar. Equ.819 auf 
Ρίοβ Αχίλλειο» Achillesbrod, genannt, Ath. 8, 114, 4. 
6, 269, d, Suld., Hesych. (der hinzufügs, daß man 
"Arliässes au von einem Schwamme erflärt habe, 
wie denn diefen ᾿4χγίλλειος σπόγγος ı ol ᾽Αχίλλειουν 
Arlist.h.an. 5,16 erwähnt). S. Bekk. An. 474, U. Bgl. 
“Axılnlc. Ὁ) ᾿Αχίλλενος εὐχή, mit Beyug auf IL. 1, 
240 fprihw., App. Ital. 8, Suid., vgl. mit Plut. Arist, 
7. ο) δρόμος (au Αχιλλέως δρόμος, w.f.), Achil⸗ 
lesbahn, eine lange, ſchmale Erdzunge unweis ber 
Mündung bes Borpfihenes, wo Achilles cinen Wettlauf 
gehalten Haben foll, Her. 4, 56. 76, Scymn. 820, 
Strab. 7, 807. Ew. '᾿Αχιλλειοδρομίτηε, St. B. d) 
᾿Αχίλλειος κρήνη in Dilet, Ath. 2,43,d. e) ἡ Ay&- 
Asse; κώμη, α) Ort auf der äußerften Nordweſtſpitze des 
aflatifhen Sarmatien, Ptol. 5, 9,5, Strab. 7, 810. 11, 
494, 8ι. B. M) Ort in Sicilien, St. B. f) Asuunv, α) Θα. 
fin in Meflenien (Lakonien), j. Vathy od. Ciſternes, 
Paus. 8, 25, 4, Boyl. 46, St.B. β) Hafen von Stiyros 
bei Euböa, Schol. Ἡ. 19, 826. 8) nAdE ». i. νῆσος, b. 
St, B. νῆσος Αχιλλεία, bie Infel «ευκή, w. f., an ber 
Müntung des Boryſthenet, Hesyoh. h) d’Ay. χάραξ, 
in Muflen, Streb. 18,618. 2) Subst. a) αἱ ᾽Αχλειον, 
[.Αχίλ. κριθαέ u.f.w. b) ᾿Αχίλλαον, ion. -ήἵο», 
(26), feſter Ort bei dem Borgebirge Sigeum, mit einem 
Heiligtum (Grabe) des Adilles, Her. 5, 94, Beyl. 
96, Streb. 18, 600. 604. — ein anderer bei Smyrna, 
St. B. n. wahtſch. Xen. Hell. 8, 2, 17. 4, 8, 17. — ἄν. 
᾿Αχιλλαύτηε u. ᾽Αχιλλείτηε, St. B. — ein Plat vor 
Tanagra mit einem Heiligthum bes Ucilles, Plut. qu. 
graec. 87. c) Achillea, Infel bei Samos im ägäifcgen 
Meere, Plin. ὅ, 87. 

᾿Αχιλλεύα, ἁοῖ. ᾿Αχίάλενε, f. Choerob. Bekk. 
1285, Et.M. 189, 46, Schol. Thoocr. 7, 4, A., äol. u. 
ber. "Axıkets, f. Tzets. Ex. Il. 98,28, κ. fo nad 
Meßgabe des Verſet Hom. Il. 1,199, 3. u. bie andern 
Epiker u. Bukol. u. Epigremmat., εδεπ[ο Pind. P. 8, 
75, 8.,scol. b.Ath. 15, 696.4, au Eur. I. T. 486, gen. 
att. χολλέως, bei den attiſchen Dichtern biew. dreiflibig 








Αχιλλέως 


m kfen, Soph. Phil. 57, δ., Eur. Hec. 24, ion. u. b. 
Hom. letö Αχιλλῆος ob. ᾿Αχιλῆος, 11. 1,1 0. 240, ὃ., 
με]. 4χίλληος, Choerob. Bekk. 1194, Et. Μ. 189, 29, 
aber bei ſpätern Epitern auch mit 4χιλλῆος ob. «λλῆος, 
ebwechfelnd ᾽Αχιλλίος, Qu. Sm. 3, 14, ὅ., Anth. ep. 
Y,18. τα, 146. 147. Τα 192. 462. Plan. 4, 800, 
κ. Pind. 1. 7 (8), 106. Nem. 7, 40 ᾽Αχιλίος, neuion. 
Αχιλλεῖος u. Anl. ᾽Αγίλλειος, f. Boeckh Ο. Inser. 1, 
731, b, {δυι. "Ay 6, Choerob. Bekk. 1194, f. 
Ahr. Dial. 1, 117, η. 9. τα, 522, dat. ei, u. fo auch bei 
fpät. Gpileen, Qu. Sm. 5, 658, Adr. ep. ıx, 887 u. b. 
Piod. Οἱ. 9,109. 11. (10), 22. ὅ., bei Hom. fetö ἦν, 11.1, 
288.819, ὅ., u. fo auch Anth. app. 157, sec. da, bei 
den Tregg.4ä, Soph, Phil. 881.858, bloß bei den Cpilern 
(Hom. IL. 1, 228. 9, 224, δ.. fo wie Hes. th. 1007) aber 
hier Reis ae, u.fo auch die fpätern @piler, Ap.Rh.1,558 
».Blgde, νου. 4χιλλεῦ, ey. auch Αχιλεῦ, aber Aloae. 
49 Ayllsv, (6), Schmerzer d. i Echmerz des. Heert 
(f.Schol. IL. 1, 1, u. in Et. M. diefe u. andre Etymol.), 1) 
€. der @da, Ptolem. Heph. 6, 883. 3) ©. des Zeus u. der 
temia, Ptolem. Hepb. 6, 888. 8) Lehrer des Cheiron, 
Ptolem. Heph. 6, 888. 4) 6. des Beleus u. der THetis, 
8. der Myrmidonen u. Hellenen in Theflalien, ver 
vielgefeierte Held vor Troja, IL 20, 206, d., Ilgde. Er 
genoß ala ἡμέθεος, D. Chrys. or. 69, Anf. — 74, p- 
646, göttliche Verehrung theils auf 4ευχή im fernen 
Expthien, Alcae. b. Eust. zu D. Per. 806, Paus. B, 19, 
11, Pbilostr. her. 19,16, Π., theils zu Sigeum in Troas, 
Philostr.ber.19,14, wo fein®rab, mit Statuen geſchmuͤckt. 
hech verehrt wurbe, fo von Alerander, Arr. An. 1,12, 1, 
Piat. Alex. 16, D. Sie. 17, 17, Ael. ν. h. 12, 7, u. auch 
ſpater noch vom Kaiſer Garacalla, Herdn. 4, 8, 8, D. Cass. 
77, 16, vgl. Anth. vır, 142, Luc. Char. 28, ἄ., in Epie 
rat, Plut. Pyrrh. 1, in Olympia, Paus. 6, 28, 8. auf 
kı Stxaße von Sparta nad Arkadien. Paus. 8, 20, 8, 
— u βια[α, ebend. 24, 5, am Boryſthenes, D. Chrys. 
02.86,p.489, u. hatte Statuen u. Bilder, eine Reiter« 
Batue in Iheffalien, Paus. 10, 18, 5, u. eine Statue in 
Olpmpia, Paus. 5, 22, 2, u.a. f. Paus. 8,18, 12. ὃ, 
19,1, D. Chrys. 81, p. 888, Achill. Tat. 6, 1. Daß. 
ὁ Αχιλλεὺς χαλκοῦς von feiner ehernen Gtatue, D. 
Cass. 77, 16. — Sein Ruhm wurde von Verfchiedenen 
gepriefen, fo von Gorgias, Arist. rhet. 8, 18, u. ala höch« 
Mt Lob galt εὔ, ein anderer od. zweiter Achill zu fein, ορ. 
dd.ıx, 528, Strat. ep. xı1, 217, Piut. Alc.28, Nic. 
Eugen. 8,,251, dab. es ein ehrenvoller Bein. des Ale 
Sander, Plut. Alex. 5, u. des Pyrrhus war, Plut. Pyrrh. 
2. Berühmt waren feine Waffen, Anth. von, 146. 147, 
Antisth. Ajax p. 664, ἱπόδε[. ἆσπές, ep. ad. ΙΧ, 116, 
Paus. 9,29, 7, Aristid, or. 43, p. 805, dopu, Ρος. 8, 
8,8, Sprichw. war 9) Αχιλλέως μῆνες, von der 
Jliat, Anth. ıx, 169, 9. b) von unbegteiflichen Dingen 
Βίβληκε ᾿Αχιλλεὺς Φύο κύβω καὶ τέτταρα, Zenob. 
2,85, Schol. Ar. Ran. 1447, u. bei den Philoſophen 
führte eine befondere fpipfindige Frage den Namen 
ὁ Αχιλλεύς, D.L.9,8,n.4.5,0.7. 5) ein Atbener, 
Απ. An. 8, 6, 2. 6) Αχιλλεὺς Σεάτιος, gew. Ay. Τά- 
Bas genannt, aus Alerandıia, Schriftſt. u. Verf. eines 
Romans, Buid., f. Fabric. bibl. gr. ναι, p. 180. — 
Komötie des Philetärus u. Unarandrites, Mein. I, p. 
349. 869. 

Ayılllas a) Φρόμος, au vijaes genannt, = 
diven, mit einem Tempel des Achill, Scymn. 791, 
Pol 8, 10, 17, Paus. 8, 19, 11, Arr. per. 21, f. AyQ- 
λος. b) am Borpfihenes, j. Abaſſii, Scyl. 68, Ptol. 8, 
5,25, D. Chrys. or. 86, p. 489. 


"Abap 187 


Αχιλληίε, έφος, f. '4χιλληέδες κρεθαέ ({. 4χΙλ- 
λειος), Galen. 8 de morb. p. 821 u. 833, t. 11. (ν. !, 
'αχιλληνάδερ), Erotian. 96. 

Αχίλλητος, m. *Shmergers, DMannen. auf 
einer Fnpınäifeen Münze, Mion. 8. v1,804. Aehnl.: 

᾿Αχίλλιοςφ, m. fpäterer Mannen., Phot. 65, b, 


᾿Αχινδάνας, a, ποϊαµός, m. Bl. in Karamanicn, 
Ptol. 6,8, 4. 
Αχιρόη, f. tichtiger 4γχινόη, w. f., T. des Neilos, 
Tzets. Lycophr. 1155. . 
᾿Αχλαδαῖος, m. Blade d. 5. durchaus nicht unflätig, 
Anführer der Korinthier im zweiten meſſeniſchen Kriege, 
Paus. 4, 19, 2. 
Αχλόε, f. Trübfal, Verfonification der tiefften 
Betrübniß, Hes. sc. 264. 
8. , m. richtiger Axuovidac, w. f., Tatan- 
πετ, Iambl. v. Pyth. o. 86. 
rn © tieben, 6ἱ. ο) in Theffalien. b) in Θδο, 
tien, Cw. Nralon, St.B. c)in Macedonien. Ixvus, 
Erstosth. b. δὲ. B. 6. Ίχναι. Uchnl.: 
j "Άχνη, f. alter Rame für Cafes, w. f., Plin. 5, 
1,86. 
᾿Αχόλιος, m. Friedlied, fpäterer Mannen., Phot. 
477,8, 24. 
᾿Αχόλλα,ης, 5.St.B.u.Anon. st. mar. magn. 109— 
110 * θλλα, b. Ptol. 4, 8, 10 "Άχολα, pun. δώμα 
u. Kir, b. Hirt. b. Afr.88 Achilla, PR Muüngen b. Eckh. 
4, p. 188 Aquilla, Ründerath d. i. Runde, f. Diss 
haufen im Rh. Muf. 1852, p. 388 u. Müll. Geogr. p. 
468, ©t. in Π[εία, Eolonie der Melitäer, Streb. 17, 
881, App. Lib. 94. (1ο. ᾿Αχολλαῖος, St. B. 
"Axopas u. Αχομηνοί, Boll im glüdlichen Arabien, 
Uran. b. St. Β. 
᾿Αχράδηε, m. Birnbaum, Athener (ΚΦειπεῦ, 
Dem. 85,20. 
᾿Αχραδινή, ἡ, nad) Lob. path. 218 richtiger "Ayoa- 
Φένη zufchreiben, Pirna, wofernesnicht oriental.if, ein 
Statitheil von Syracus, Pol. 8,6, D. Sic. 11, 67. 78. 
14, 68, Plut. Tim. 18. 21. Dion. 28—42, ὃ., Αι. ὅ, 
207, f, Charax b. δὲ. Β. &w.’Axpaßıyatos u. Axpe- 
Btvos, St.B. 
͵ ‚m. -- Αχερόοὔς, bei δὲ. B., beruht nur 
auf der fom. Verdrehung von άχερδούσιος in ’A. 
bei Ar. EccL 862 mit Anfpielung auf &yeas, 
vgl. Β.Α. 478. 
’Axpä&deos, m. ein perſiſcher Cunuch, Ios. 11, 6, 7. 
᾿Αχριανή, f. St. in Hyrkanien, Pol. 10, 81. 60. 
’Axpıavös, St. B. 
χρούα, J. 61. im glüdlichen Arabien, Ῥιοὶ. 6, 7, 
2 


8 . 
A „L. phrpgifche Dienerin, Rhien. 9 (τι, 
178), Suid. 

᾽Αχά, dor. für Ηχώ, f. Mosch. 6, 1, Anth. Plan. 4, 
152. 158, gen. ὥς, Mosch. 6, 1, u. οὓς, Theset. ep. 
Plan. 4, 288, acc. ὦ, Mosch. 6, 8, voc. Axoĩ, Pind. 
ΟΙ. 14, 29, Eur. fr. p. 45 Matth. 

Α m.Trautgefell, eigtl. ungertrennlich, 
Athener, 6. eines Heralleides aus der antiochiſchen Phyle, 
Inser. 189. — S. eines Achoriſtos, Cupyride, Inser. 
248, nad Bödh für ᾿Αχήριστος. 

"ΑἈψαλοε, St. der Almoper in Macctonien, Ptol. 8, 
18, 24. (Biel. Freiberg d. i. ohne Feſſel, doch iR z. B. 
en ein oft vorlommender hebr. Name, 1ος. 
14, 4,4, 8. 

Αψαρ,αρος, m. Breund bes Jugurtba, App. Num. 5. 


188 "Adapos 


“ ıyapos, (d), Staprembad od. Öranır, 1) (0) 
"Ay. (ποταμός), SL. in Kolchis, j. Chappa⸗Su, Seyl. 
81, Arr. per.7,4.11,4, Plin. 6,4; von Ptol. ([.4νψορ- 
«ρσς), App. Mithr. 101 u. Plin. 6, 9 mit dem Acampſes 
derwechſelt. 2) Kaftell am vorigen, nad) Arr. per. 6, 8, 
‚Mare. Heracl. ep. Artemid. 11, Απο. per. pont. Eux. 
40 barbarifch für Ayvoprog, f. Artemid. δ. St. B. s, 
Avvoridaec, Plin. 6,4, 8. (Bei Agath. 8, 16, Procop. 
ib. Goth. 4, 2 "Ayagoög.) 

᾽Αψενδήν, οὓς, Ohnefalſch, 1) f. eine Nereide, 
1. 18, 46. 2) m. athen. Archon OL 86,4, D. Bic. 12, 
«96 j 


᾽Αψίφης, m. (fall "Ayjons), Kleinforge (f. 
B. A. 476), Athener aus ber erechtheifchen Phyle. Inser. 
1656. 

᾿Αψεφίων, ωνος, m. Kleinforges, athen. Archon 
01.77, 4, Piat.Cim.8, D. L. 3, ὅ, n. 38. — andere Athe⸗ 
ner: And. 1, 48 (vulg. falfch ’Aperpior). — Dem. 20, 
144 u.Arg. (50 richtig Dindorf mit Σ u. a. Hpfchrr., 
vulg. ᾽Αϕεψίων.) 

"Aylas, a, m. $l.in Stalien, D. Sie. 8, 29. 

᾿Αψϕίλαι, ein ſcythiſches Bolt in Kolchie, Arr. per. 
11, 8, St.B. — (Eine Landfhaft ᾿Αψιλία, Menand. 
Prot. fr. 33 (ed. Mall. ıv, 280.) 

’Aytvns, m. (viel. Knüpfer, äol. == '4ψένης), 
1) sttifher Sophiſt u. deffen Entel, ©. des Onaſimus ( La⸗ 
eedämonier), Suld., Eudoc, 67. 2) Schriftiteller aus 
Gadara in Phonizien, der nachher zu Athen lebte, Suid., 
Verf. einer Rhetoril. — S. Weſterm. Geſch. d. griech. Ber 
rebtfamteit 8. 57. 96. 98. 100 u. Fabric. bibl. gr. vı, 
107. 

"Adıydor, f. Wermuth, Et. in Thracien, das fpätere 
Αἶνος, St. B. α. 4ἶνος, von St. B. ο. v. au) άψυνθος 
gefchrieben, Dazu ᾿Αψίνθιοι, b. St. B. u. Lycophr.418 
au ᾿Αφόνθιοι, Wermuz, ein thraciſches Volk nörkl. 
vom Gherfones, Her. 6, 84.9, 119, Schol. Aeschin. 2, 
90, Hecat. &. St. B. α. Χερθόνησας im dat. 4ψι»δί- 
os0. Die Laubfhaft 'Αφννθίε, Strab. 7, 881. fr. 68, 
St.B. — Ad. auch ᾽Αϕννθιάε, St. B. 
᾽Αψίχ, ὁ, Anführer dee Avaren, Menand. Prot. fr. 
38. 06. 

"Ayoppos, Biederbad, doch viel. richtiger Ayya- 
θος, w.f., 3) FL u. St. ber Kiffler in Kappabocicn, 
Prol. ὅ, 6, 7. 2) Infel u. St. bei Dalınatien, Piol. 2, 16 
(17), 18. — 6. "Aypvotic. 

Apos, ὁ (ποταμός), Banbel (im Itin. Hieros. 
Hapsus), δί. in Jüyrien, j. Krevaſta, Strab. 7, 816, 
Piut. Tit.8, D. Caas. 41, 47, Ptol, 8, 18, 8. (Caes. b. 


civ. 8,18. K.) 

‚A ‚m. Kloßfelder, ſ.d. Figde, Mannes 
name, Orelli 2864. K. 

᾿Αψυρτίδα al νῆσοι, (Kloßfeld, f. Hesych. s. 


- 


9 


Βαάρας 


φυρίς), zwei Infeln im abriatifchen Dieere an ber πρι] 
[ει Küſte, Strab. 2, 128.7, 815, Orph. Arg. 1088, 
Scymn. 878, Apd. 1, 9, 24 u. 25, Marc. Heracl, epit. 
Artemid. 11, δι. Β. Die Stadt auf einer derſelben 9 
"Ayvotog, ebenfo Name ber Infel, Marc. Heracl. α. a. 
D.u. 10, Plin. 8,24, 140. — Ew. A 9, St. B., 
Marc. Ἠετασ]. 0. a. D. u. Et.M., Αϕυρτεῖς ἄνδρες, 
Δρ. Rh. 4, 481, doch auch "Ayyupros, Marc. Heracl. 4. 
«. D.,St. B., Et.M. Benannt von: 

"a ‚00, ep. (ΑΡ. Eh. 8, 604, Orph. Arg. 
1088, 8.) auch os0, m. Kloßfelp, von Pherec. in 
Schol. Eur. Med. "άξυρτος βε[ῶτ., alfo Stümpfel, 
1) ©. des Πεείεδ, Br. der Medea, Apd. 1, 9, 28, Strab. 
7,815, ΑΡ. Rh. 8, 241, 6., Orph. Arg. 800, δ., Pherec., 
Diophant. u. Dion. Miles. in Schol. ΑΡ. Rh. 8, 228. 
228.242, Zenob. 4, 93, U. 2) ein Hänber, Xen. Ephes. 
1,14. 8) Pruſaer od. Nilomedier, Soldat unter Conſtan⸗ 
tin, Suid. 4) früherer Name des Bluffes ᾿άψαρος, 
Arr. per. 6,8. 5) Stadt u. Infel, f. ᾽αϕυρτίδες. 

"Άψωρον, f. *"Unräubdig, St. in Illyrien, Herdn. 
b. δι. B., vgl. Arcad. 72,10. — ©. "Αψορρος. 
Be Sruhe, ARame des Adonis Et. Μ. 117, 38. 

nl.: 

Aaae, f. a) M. des Theias, Zoil. b. Et. M.117, 35 
u. b) Name von Gilicien (Ofterloh), Et. M. a. 
4. O. 
’Adioy ὄρος, π. Ofterhorn, Gebirge in Eypern, 
Et. M. 117. 

"Αων,ονος, 1)=="Aönios, w. f., αὖλοί, Nonn. 5, 
286, λαός, ebend. 87. 2) Ufer, ©. des Bofeidon, ein 
alter böntifcher Heros, von welchem bie "Aoves, w. f., 
ihren Namen haben follen, Stat. Theb. 1, 84 u. Schol. 

Auos, (&), Strab., od. 'Αφοε, Pol., ob. Aaor, 
St.B.s. 4υρράχιο», (ὁ--- ποταμός), Dfte, 1) δΙ. in 
Syrien (od. Epirus), j. Bojuffe od. Lao. Pol. 5, 110. 
37,74, Strab. 7, 816, Plut. Caes. 88, Ptol. 8, 19, 8, 
Antisth. ep. vı1,866, Hecat. b. Strab. nannte ihn Alas, 
D. Cass. 41,45 "Ava. 2) Fl. in Thesprotien, Paus. 4, 
84, 8. 8) Fl. in Gilicien, Et. M. 117. 4) Sl. in Eypern, 
Parthen. in Et. M. 117. 5) ©. des Kevhalus u. der Eos, 
K. von Eypern, Hesych. u. Et. Μ. 117. 

"Λωοι, Dften, 1) die aus Dromos nad) Samothrake 
od. Lemnos verpflanzten Bötter, Hesych. 2) die Cili⸗ 
eier von Aous, w. [., fo benannt, Hesych. 8) bie Könige 
in Cypern, Et. Μ. 117. 

’Adpa, f. Ublig d. i. häpfih, εἶπε Nympbe, von 
—* Aoros benannt fein fol, St. B. s. Acooc. 

ehnt.: 

"Aupos, Stadt auf Kreta, fpäter Eleuthera umge 
nannt, (619. ’Adpıos od. ᾿Δαρίτης, St. B. 

"Ads, gen. οὕς, acc. &, bor. für Ἠώς, Mosch. 8, 
192, Dionys. carm. fr. 2 ed Bergk, Eur. Or. 1004. 


B. 


Βαάλ, in Et. Μ. 194 Βάαλ, (6), 1) Bott der Tyrier, 
— hebr. Βήλ, griech. BijAos, Ios. 9, 6, 6, Suid., nad 
Et. Gud. 108 Βάαλ, perf. 6 Aons. (In Reg. 8,6,88 ein 
Monat.) 2) K. der Tyrier, Menand. Ephes. δ. Ios.c.Ap. 
1, 21. Ios. arch. 10, 9,2 u.ff. erwähnt auch einen 8. ber 
Ammoniten ἙῬααλείμ u. Βαάλιμος, u. Phil. Bybl. fr. 


2,25 (ed. Müll, 1, 569), fow!e Sanchun. in East. pr. 
εν. 1,10 eine phoͤniziſche Bättin Ἑααλτίε, (dos, -- 
Dione, dab. N. T. Roman. 11,4 auf) τῇ Βάαλ ſteht. 
Vgl. ποῶ Βεελφεγώς. 

Ἡαάρας, m. ein Thal in Judda, an ber arabifchen 
©renge, Ios. b. Iud. 7, 6, 8. 





Βααρσάρης 


Βακρσάρης, |. Μααρσάρης. 

Baat, f. ρῤδκἰµ[ώ, = der griech. Νύξ, Gem. det 
Kolpiad, M. des Aeon u. Protogonos, Phil, Bybl. ſx. 2, 
5 (ed. Mall. τα, 565). — Sanchun. u. Kus. pr. ev.1,10. 

„a, m. R. ber Babylenier, Beros. b. Ios. 


b. Ριο]. 4, 1,15 Bäßa, b. St. B. =.“ Ῥάβα 
auch ſ. Plin. 6. 1, Stadt in Mauritan. Tingit. 
atl. vom Lixus, viell. j. Bani Teude, Marc. b. St. Β., 
Nünzen b. Mion. 1Υ, p. 594, &w. Baßßatos, St. B. u. 
u" Paßa auch Baßpaiog. 

vopov, τὸ, St. in Bontus, Strab. 12, 561. 
va n Καβαρσάνα, St. in ἄτεία, Ptol. 


una, f. Sunnipilt (ἀβελέη b. Hesych. sb. 
nach Ἡοταε]. Eust, 1564 richtiger βαβελίη, bei den 
Vdanphyliern = ἡλιακή), eine Bythagoreerin aus Ars 
got, Iambl. v. Pyth. ο, 86. 

ὁ ἀρης, Hesych. 

ϱ, m. Marr?, — ἀβής u. dies bei Hesyeh. 
— ἀσύνετος), Sclavenname, Pisand. ep. 
(rı1, 804), Poll. 5, 47. — (ei Ios. 15, 7, 10 beißt ein 
&örier Βάβας, a.) 

Baßla, ας, (ή), eine ſyriſche Odttin, Damasc. v. Isid, 
16. — Phot. bibl. cod. 242. 
Baßlas, ου, m. Titel einer Komödie des Ariflopbanes, 
un 8, p. 224, viell. Mannen., Mein. ı, p. 410. S 
αβης. 
n Βάβιγα, St. an der Wertlüfte von Afrika, 
ProL 4, 6, 6. 
Βαβίλα, Et. in Großarmenien, Ptol. 5, 18, 17. 
f. "Paßsos. 
m. ©. bes Belus, V. des Anebus, K. von 
Afiyrien, Abyd. b. Euseb, chron. p. 86 u. Moses Cho- 
ren. 1,14. 


Βαβίων, 
€. Βάβων. 


10, 2,2. 


6,11, 6. 


m. Mannen., Diilefier, Inscr. 2852-2888. 


ſ. Βαλισβίγα. 
pava, St. der Paropamifaben, Ptol. 6, 18, 4. 
ντιον, (nad St. Β. ὑποκορεστικόν von 
Baßoaz, alfo Kleinfhönau), τόπος περὶ Χίο», 
Polyb, 5. 8ὲ. Β. &w. Βαβράντιοε, St. B. 
„gem. αντος, u. nad St. Β. auch α od. ov 
(Biel. von ἀβρός, alfo Schoneck), Städtchen in Acolis 
ia der Nühe von Chios. Ew. Βαβράντιον, St. Β. 
m., ob. vos, Et. M. 625. 662, Snid. 
Βαβρίας ἢ Βάβρεος (dies wohl irethüml. aus dem meift 
bloß vortommenden gen. Βαβρίου geſchloſſen), Bolls 
mean, (nach Lob. patb. 491 von βάρος od. βαρύς, lat. 
Bares), Schrift. unter Auguſt, welcher die äfopifchen 
dabeln in Gholiamben bearbeitete, Τποἱ». hist. 8, 6515.18, 
257, Suid, Bei Apost. 5, 92 full Χαβρέας genannt. 
, wahrfch. Βαβυλώνιος, Galen. gloss, 
p 446. 


Βαβύη, Wallbed, eine Stadt, Hesych. (Man vers 

unthet Baßvzn.) 
ας, (7), Brüde (f.Arist. 6. Plut,Lye.6 u. 

Besych,), der Vollaverſammlung in Sparta, Plut. 
Lye. 6. Pelop. 17. 

Βαβνλᾶν, (ὁ), Schmu (f. Suid. a. βαβύλας), Bis 
[Φοί von Antiechien, Suid. 

Βαβόλη, f. Moßdorf, St. im Gebiet ber Odryſer, 
&.B. (pweifelh.) 

Βιβελλήνιοι 7 Βαβυλλάνεθι, äthiopifches Bolt, 


PuL 4, 7,29. 
. Βαβάλον, m. Mosheim, [. Βαβολᾶς, Manusn., 


Βάβυς 189 


1702 w..1086, wo falſch «βύλος ſteht, Delphler. Cust. 
A. D. 82. 86,8. | 

Ῥαβνλών, ὤνος, m. 1) ©. des Belus, angebliche 
Oründer von Babylon, St. Β., Eust.zu D. Per. 1006. 
2) servus, Ter. Adelph, 5, 7,15. 

Ἑαβυλόν, ὤνος, (ή), oriental. u. gwar nad Et. M. 
Schönftätt, nach Ios. 1, 4, 8, Syneell, 44, ο, vgl. mit 
Et, M. 828 vom θεῦτ. βαβέλ d.i σύγχυσιες, na Phil. 
de gigant. 15 = µεταθεσιες, 1) St. am Euphret, |. 
Ruinen bei Hillch, Her. 1, 178, ὅ., Figde. Sie war 
fprihw. duch ihre Pracht u, ihren Reichthum, daher 
Βαβυλῶνα εἴληφας, Luc. de merc. cond. 18, u. vgl. 
mit Aesch, Pers. 52, Xen. Cyr. 6, 2,8. 7, 2,11, Herod. 
ep. Autb. app. 85, u. fo im plur. Βαβυλῶνας εἴκοσο 
pt. µυρίας Βαβυλώνας, Her. 8, 160, Piut. regg. 
spophth. Derius 4, Luo.Iup.trag. 58. Nicht felten ſteht 
Βαβυλών-- n Βαβυλωνία, Xen. An.b, 5,4. 7,8, 28, 
Theophr. h. pl. 2, 6, 2. 8, 6, 6, ὅ., D. Hal. 1,36, D.Sic. 
17, 64, Plut. Luc. 26, Arr, An, 5, 25, 5, App. Syr. 58, 
Ath, 9, 42, 6, Nonn. 40, 401, N. — Im N. T. 1. Peträ 
6,18 uneigentlih für Rom. — 81ο. ὁ Βαβνλώνιος, son, 
ſ. unten. — Die Srauen αἲ Ἠαβνλωνίαι, Sıreb. 16. 
745, παὤ St. B. au) Βαβνλωνεύς, u. im femı. Baßo- 
Auvis, [. Nonn. 40, 808. Adj. Βαβυλάνιον, Ir, sov, 
δ. Arr. An. 8,29, 6 auch Βαβυλώννος ἐργασία; δα). 
Βαβ. σκηνή, πετάσµατα, ἐπέβλημα, dayires, ὅφα-- 
σµα, Plut. Cat.ma). 4, Xen. Ephes. 1, 8. 2,7, Oharit. 
ϐ, 6. 8, 1. ὅ, od. «vom, Posid. b. Ath. 15, 693, ο, κα-- 
vos, Suid., τάλανζο», Her. 8, 89, ferner ποταµοῦ, 
tsöyos, Dexipp. Ath, b. Phot, 82, D. Hal, 4,25, or. 
παΐδες, ἀνήρ, Luc. Philops. 11, Suid., endlich % 
Βαβυλωνία, ion. (Her, 1, 198, Arr. Ind, 41, 6) -έη,- 

ὧρα (χώρη), Xen. An. 2, 2, 18, 8. Ios. 1, 4, 8. Auch 
&s, Poll. 6, 104. Eine Schrift des Jambli⸗ 
Hus hieß Βαβιλωνιακά, Suid. 9. Ἰάμβλιχος. αυ. 
N ion. (Arr. Ind. 48, 1) -έη, bie gange Lanb- 
{haft um die Stadt, fowie die ganze Landſchaft zwiſchen 
Mefopotamien, dem Tigris u. dem perfifchen Meerbuſen, 
Xen. An. 1,7,1, D. Bie. 1, 56. 2, 7.9, 9. 2) St. in. 
Unterägppten, j. Ruinen Babul, D. Sic. 1,66, Streb.. 
17, 807, Ptol. 4, 5, δέ, St.B. Ew. οἱ Βαβυλώνιοι, 
Strab. 17, 812. 
λώνιοι, dat, ion. (Her. 8, 157, 8.) osas, (of), 
1) Ew. von Babylon, Her. 1,77, δ., Strab.16, 748, U. 
Sie galten als φιλόσοφο», Strab. 2, 108, u. beſondert 
«ld σοφοὲ τὰ οὔράνια (Uhaldärr), Acl.n.an. 1,22, 
Arist.de coel. 2,12, Lac. astr. 9, Π. Dab. τὰ Βαβυ- 
λωνίων Ἱἱερά, Iambl. v. Pyth. ο. 84. Doch gelten fie 
nad Hesych. den Attilern —= οἳ βάρβαρο», wahrſch. 
weil viele Sclaven dorthet waren, Theophr. nennt Πε oft 
τοὺς ἐν Βαβνλῶνν od. τοὺς περὶ Βαβυλῶνα, Theophr. 
b. pl. 8, 6, 4. 6, δ.--- ὁ Βαβυλώνιος ifl ο) b. Ion. 6, 
1. L 10, 7, 6, ὅ. der König von Babylon. b) der Bein. 
des Seleucus, D.L. 6, 2,n.18. 6. Βαβυλών 2) eine 
Phyle in Chararmoba, St. Β. ». ᾽Αδαρούπολες, 8) 
Titel eines. Stud des Ariftophanes, f. Ar. fr. 

ἙῬάβνρσα, Bergfeſte Armeniens, Strab. 11, 529. 

B » voc. Βαβύρία, m. Scherner d. i. 
scurra, [. Hesych. (wo U. jedoch Βαβύρρας vorſchla- 
gen), ein Meſſenier, Pol. 4, 4. 

B&ßvs, vos, m. viel. Bapel, wo nicht orient., 1) 8. 
von Argppten, == Typhen, Hellan, b. Ath, 16, 680, a. 
2) 6. des Mäandros, Br. des Marfyas, ale [Φίεφίες 
Flötenbläfer berüchtigt, dab. das Sprihw. κάχιον ἢ 
Böpee aväsi, Αν 14, 624, b, od. zumsor Βάβυς 
αὐλεῖ d.h. zu ſchlecht, als daß ihn Apollo ſtrafen ſollte 





190 


wie den Marfyıs, Ζεποὺ. 4, 81, Plut. prov. 26. Aehnl. 
Ἠάβυος χορός von fchlechien Muſikanten, Append. 
prov.1,46. &.Baöv. 8) B. des Pherecyder aus Syros, 
Strab. 10, 487, Andr. u. Alex. Polyh. 6. D.L. 1, 11, 
n. 1 µ. 6, Suid. ο. Βερεκύδης. 

- St. in ofen, nach Reichard j. Waſith, 


‚3 

ροὔς, {. θε ο), di. Ba Ba fagen, ſ. Techirner 
graec. nom. in & exeunt. p. 22), 1) ein @efpenft, Mich. 
Psellus de daem. p. 39, {. Lub. Agl. p. 828. 2) Stauen« 
name auf einer galatifchen Insor. 4142. 8) — Βαυβώ, 
w. [., Suid.s. Βαβοῦς, Ans, u. v. 1. in Harp. s. Av- 
σαύλης, u. Mich. Psellus de daem. p. 89 Boisson. 
©. Βαυβώ, Achnl.: 

Ἑάβων, ὠνος, m. Mannen. in Milet, auf einer miles 
fiſchen Münze, Mion. 8. να, 264. — Inscr. 2588. ©. 

Βαβίων, 

Ῥάγα, lat. Ύδρα, 61. in Rumidien, j. Bayjah in 
Tunis, Plut. Mar. 8, Procop. de aed. 6; 5. 

Βάγαδα, St. in Aethiopien, Bion 6. Plin. 6, 86. 


Βαβυτάχη 


Βαγαδανία, ἡ, b. St. Β. Βαγαδαονία, der fünfte 
* von Rappabocien, Strab. 2, 78. 12, 589. &w. 
‚StB. 
5 F Ger. 


. Ctes. Megabuzus), Berfer. Din. b. 
fx 18, PER Derfeibe beißt bei Ios. 11, 6, 4 u. 10 


Βαγαί, ὧν, fefter Play in Sogbiana, Arr. An. 4, 
17,4. 

Ῥάγαω, Stättdhen in 2ybien, Hierocl. 671. Ew. 
Ba Münzen b. Eckheld.n. 8, 94. 

x Βαγαῖοι, Volt (Cw. von Bagais) in Numibien, App. 
um.8. 

Bayatos, m. 1) Berfer, a) ©. des Atroates, Her. 8, 
128. V. des Mardontes, ebend. 7, 80, Suid. b) Andere: 
Νορ. Alc. 10, b. Plut. Magäus genannt, w. f. — Xen. 
Hell, 8,4, 18. 2) Name bes phrygifchen Zeus, Hesych. 
6. Ahr, Disl. ‚u, Ρ. 567. 

Bö.yavov ij Βάγακον, n. Hauptort der Nervier in 
Gallia Belg,, 1. Bavai, Ptol. 2, 9, 11. 

Βαγαπαῖου, m. ®erfer, Ctes. (41, a, 5). 

Bayawdrns, m. Berfer, Ctes. (87, a, 81). 

Baydpda, St. der Paropamiſaden. Ptol. 6, 18, 5. 

Bäyas, m. ein paphlagonifcher Name, Btreb. 14, 


658. 
Βαγασάκηε, m, (v. I. Βασσάκης), Herrſcher über 
die aftatifchen Thracler. Her. 7,75. 

Ἑάγηε, nros, m. Mannen., Inser. 2180, 

Bayla ἄκρα, b. Arr.Ind.28, 9 ἡ Βάγεια ἄκρη, 
Vorgebirge in —SùY ‚Mare. Her. per. mar. ext. 
1, 28, Ptol. 6, 8, 8 (Bayla 7 Βασία ἄκρα). 

Ba das röm. Vagienni, italifches Bolt zwi⸗ 
fen Turin u. den Scealpen, Ptol. 8, 1, 85. 

Βαγσαρα, ων, Ort der Ichthyophagen, Arr. Ind, 


26, 2. 
Baylerava, &t. in Medien, Cw. Bayırrayıvds, 
δι. B. Die Landſchaft ἡ Βαγιστάνη Jon Ῥ. Β D. Bie. 17, 


110, |. Shamabatan. Das Gebirge τὸ Ώαγίστανον ὄρος, 
|. Tat Boftan, ter Gipfel Siffatun jwifchen Hamadan 
u. Kermanſchah, D. Sic. 2, 15. δὲ. Β. — ©. Βάπία- 
va. 

Βαγιστάνης, m. Babylonier, Arr. Απ. 8, 21, 1.8. 

Bayverla, f. Beiname des einen Ephyre, Schol. Od. 
1,259. 

Βαγόραίον, 
42, 22. 


m, Berfer, Ctes. b. Phot, 41, 41. 


Βαδρομιών 


Ῥαγράδας, α, (6) ποταμός, 1) 81. in Ἠπίῖα bei 
Ἠβία, j. Megierda, Strab. 17,882, App. b. eiv. 2,45, 
Ριο]. 4, 8,6. 18. 81.6,10. 2) ®rengfluß zwiſchen Karo 
manien u. Derfis, Pol. 6,4,2. 8,8, Marc. Her. per. 
men * I 30-27, 8. 

δανηνή, ἤ, 5 Καγρανδανηνή, Gegend in 
in an ανω Due en des Tigris, Ptol. 5, 18, 20. 

Baydas, ου, b. Ael. v. h. 8,28 auch α, u. b. Strab. 
16, 186 nom. Baysos, (6), Name mehrerer perſfiſcher 
caunuchen (ned Plin. 18,4 überh. Eunuch) u. zwar 
unter Artaxerres Ochus, D. Sic. 16, 47 - 61. 17, 6, 
Ael. ν. h. 6, 8, Suid. s. λαβαῖς, ürſen u. Darius Codo⸗ 
mannus, Arr. An.2, 14, 5, Joann. Antloch. fr. 88, Plut. 
Alex, 89. — Schmeichler tes Alerander, Plut. Alex. 67, 
Dicaearch. b. Ath.18, 608, Ὁ, vgl. mit Plut, Alex. fort 
9,5.8, Ael.v.h. 8, 28, dab. im plur. Βαγώαες, Leuten 
wie Bag. . Piut. adul. et am. 24. — Andere: ein peripas 
tetifcher Bhilofoph, Luc. Enn. 4 u. ff. — Heliod. 8, 12, 
8. — Ios. 17, 2, 4. — Arr. Ind. 18, 8.— Βαγώου xn- 
πος, bei Babylon, Theophr. h. pl. 2, 6, 7. — (los. 11, 
7, I nennt einen Feldherrn des Artarerres Βαγώσης, u. 
in LXX. Esdr. 1, 8,40 heißt ein Mann Bay.) 

Bayuddpas, m. Breund bes Beſſus, D. Sic. 17, 
88. 

Bay&ov ὄρος, τό, Gebirge in Arcia u. Drangiana, 
Ptol. 6, 17, 1. 19, 1. 

Baßals, Et. in Arabia fellx, Ptol. 6, 7, 80. 

em πόλις, Et. in Suflana, D. Sic. 19, 19. 

s, m. (viel. Batarich, denn βόδης iR ahd. 
Batu, das Treffen), Olbier, Inser. 2074. 

ω», b. Ριο]. 1) Küftenort in Kara⸗ 
manien beim |. Ras Ehemaul Bunter, Marc. Heracl. 
per. mer. ext. 1, 29, Ptol. 6, 8, 9. &. Βάρνα u. Βάλα- 
ρα. 2) St. in Gedroffen, Ptol. 6, 21,5. 

Βαδᾶε ποταµός, m. Il. in Syrien, Strab. 15, 728. 

Ἑαδάτιον, n. ähnl. Wegeleben, Et. im taurifdhen 
μὴ Ptol. 8, 6,6 

f. 4d avon. 
—E&d Badta n Bid, Et. in Maurit. 
m: Pecl. 4, Eile 28. 


‚m 6. des Eithobolus, R. der Tyrier, 
Menand, hes, 6. Ios. ο. ΑΡ. 1, 18. 

Ῥαδιεά ὡ δ.Β:.Β.Βάδεωας πόλιν, Et. der Kaffaniten 
an der Weftüfte bes glüclichen Arabiens, wahre. |. 
zajlbe, Ptol. 6,7, 6. 8, 22,4. &w. Badewwollrns, 

t. B 

Ἑαδία, f. Badia. 

Ἑαδιάθ, Ort in Libyen, Pol. 4, 6, 82. 

Βαδιαμαῖοι, Volk in Intien, Ptol. 7,1,75. 

Ἑαδιανή, ij, lat. Vadiana, Gegend in Armenien, 
Menand. Prot. fr. 41 (ed. Mull. ıv, 243). 

—— eine διὼς F νο αίμα, Pol. (18. 10) δ. St. 
Β. Ew. BaßıLatos, 6 

Ἑάδιλλον, Bräunel τὰ βάδιος b. Suid.), Mannes 
name, Suid. 

Bößıs, εος, Ort in Karamanien, beim j. Jatk, Arr. 
Ind. 32, 

Βαδο m. 1) ein angefehener Germane, Eunsp. 
Sard. fr. 18 (ed. Müll. τν, 19). 2) = Chnodomarius, 


Zosim. 8, 4 

Βάδρης, m. vornehmer Ῥετ[ετ, Her. 4, 167. 208 (v. 
1. Baong). — ©. des Hyſtanet, Her. 7, 77. 

Ἑαδρόμ. μιος, m. elfert, 9) Smyrmäer, Inser. 8155, 
nach Keil für ἀὀρόμνος. Ὁ) auf einer epheſiſchen Müns 
κ, Mion. 8. v1, 115. 

„in Katana u. beiden Mbobiern (Inser. aus. 


Βαδύ 


ΑΕ]. X) Ῥαδρόμιος, Monatename in Lampfalus,—t. 
ati. Βοηδρομιών, Inser. 1180. 8641, b. 

9. Breudenfeld, Süffenbah (AHV), 
Ort u. Fluß in Elis, Paus. ὅ, 8, 2. 

Ῥάδνε, ν. |. 6. D. L für Βάβυς, w. f. 

Ἑα[ακάτα, Inſel bei der Indifchen Halbinfel Malacca, 
Ptol. 7, 2,26. 

Batıypäßen, Zollſtätte im obern Medien, Iaid. Char. 
mans. P 

Bälıov & άκρο», n. Borgebirge Aethiopient, Ptol. 4, 
5, 15, Marc. Heracl. b. St. B. ο. «στάρτη. 

Ῥάΐιρα, (za), Etatt wel. vom Indus u. nordl. vom 
Kophenim im Gebiete der Affukener, j. Bajore, Arr. An. 4, 
37,5.28, 1. 

Balls, f. St. Kappatociens im Gebiete von Tyana, 
Ρεοὶ, 5, 6, 18. 

Ba4\, Suid. 

7 1. Hardwell, Beieichnung einer Quelle, 
Hesych. NMach Buid. ὄνομα κύριον. 

Beßdvaros, m. ein Herrführer der Ballier, die in 
Griechenland einflelen, Ath. 6, 284, b. Von ihm hatten 
A dc u. die Ῥαθάνατοι am Ifter ihren 
Namen, ebent. 

Βαθεῖα, (3), Hohlweg, Tiefenfeld, 1) Straße 
bei Tarent, Pol. 8, 81. 85. 2) St. in Zufitanien, lat. Ba- 
die, j. viell. Badajoij. Plut.regg. apophth. Scipio 4. 8) 
Ort bei Memphis, Epiph. ad haer. 1, δ. 

ἘΒάθη, f. Et. in Acthiopien, Iub. Maur. b. Plin. 6, 84 
(Batha), 

Βαθιᾶταν (Tiefenauer?), Volt im röm. Illyrien, 
Arr. Ilyr. 16. 

Bährwewor, m. Hardroß d. i. ein tüchtiges, Athener, 
Bater eines Apfephion, Dem. 20, 144 u. arg. gu der Rebe. 
— Hephaest, p. 88. 

Bäbor, n Ziefenthet, Ort in Arladien, Paus. 8, 
29, 

— m. Tiefner, Mannsen., Insor. 1846. 

Ῥαθυκλίων, m., conj. Inser. 8064. Aehnl.: 

Ῥαθνκλῆς, ους, ep. (IL) ᾗος u. dog (Leon. ορ.), (6), 
Nudhard d.i. von derbem, tüchtigem Rubme, 1) 65. des 
Olaufon, Myrmidone, I. 16, 594. 3) Bildhauer aus 
Magnefla, Paus. 8, 18, 9. 8) Arkadier, ter feine koſtbare 
Zrintfchale dem Weifeften vermachte, Plut. Sol. 4. sept, 
sapp. conv. 18, Eleus. u. 9.6.D.L. 1,1,n.7, Ath.11, 
781,d. 4) ®. des Phinton aus Hermione, Leon. ep. 
vıı, 508. 

Βαθυκόμηε, m. Grofhupf, Eigenn., Inser. 1, p. 
831. 

ἙΒαθόλαον,--- Βάδυλλος, m. Mannen., Ebert p.95, 
f. Keil onom. 68. 

f. Srauenn., Ephem. archasol. 8796. K. 
Fem. zu Βάθνλλος. 

BaßiAAros, m. Ricchers, f. d. Flgde, ein Bhofeer, 

Ῥ]αε. mul. virtt. 2. 

ου, m., b. Iambl. v. Pyth.c. 86 falſch Ba- 
θύλλον, Rieder d. |. mit vollem Heer, nad Et. M. 98, 
52. 148, 1 dim. von Βαθυκλῆς, 1) Athener, 6. eines 
Bolparatoe, Gholargeer, Dem. 40, ea Beirier, 
Liebling des Anakton, Anscr. carın. 12. 31. 29, 6., 
Antip., Diose., Leon. epp. Υ11, 80.81. Anth. Plan. 7, 
806. 2) ein Krotoniate, D. L: 8, 5, 2. 8) Pofeivoniute, 
Bythagorerr, Iambl. v. Pyth. c.86. 4) Sreigelaffner des 
Untipater, Sohnes von Herodes dem Ör., Jos.arch. 17 ,4, 
8.b. Iud.1,81,1. 5) Steigelaffner des Mäcenas, Zänjer 
aus Alerandria in Rom, D. Cass. 54, 17, Ath. 1, 20, d. 


Βαικόρ 191 


Bon Ihm hieß ein Tanz ἡ Ῥαθόλλαοε, Ath. 1, 20,6, 
Plat. qu.symp. 7, 8,8. Ueber feine Bilvfäule f. Sryfar 
Rhein. Muſ. 2, 1, S. 77. 6) eine Duelle in Urkabien, 
Paus. 8, * 9. Aehnl.: 

ου, (0). Βαθ ύλας), m. (; Κεῖϊ απ. op. Ρ. 
240), 1) eh Inser. 1278, 4. 2) Mannsn,, 
Alciphr. 8, 68. 

Babunda, nach Lob. Aglaoph. 983 u. Keil onom. 
für Badsundddas 8 Βαθυμηδεῖδα», alſo Hugi⸗ 
hartes, doch nach Mein. , wie Inser. 888, 
alfo Hartrichs, denn µίδας-- πλούσιος nach Hesych., 
ein Geſchlecht beiden Lydiern. Hesych. 

‚09, ποταμός, Mm. Liefenbad, Fl. In 
Thracien, deri in die Propontis mũndet, Ptol.8, 11, 6. 
(od. Βάδυς, ος ἳ, {. Βαθέας)., m. Manns⸗- 
name auf αἰατπαπί[ώεν Diüngen, Mion. 11, 78. 82. 

Baßypä&, ἄς, {. feſtet Plat in Batanaa, Ios. 17, 2, 2. 

Ἑαθόε, 6ου, (6), Tief, Tiefenbad, 1) λιµήν, 
a) Hafen Böotiens bei Aulis, Strab. 9, 408, D.Sie. 19, 
77. Ὁ) Hafen in Aethiopien, j. Arelea, Ptol. 4,7,5. 2) 
Β. (ποταμός), a) SI. in Gieilien, j. Trimefteri od. Jati, 
Ptol. 8, 4, 4. b) Küftenfluß im Pontus Gappatocicus, |. 
Tzulchuda⸗Su, Arr. per. mar, Eux. 7, 5, Plin. 6, 4. 

ro, Srofhupfe, Voll am Miäotis, Orph. 
Arg. 1064. 

Ἑάθων, wrog, m. Dichter, Stob. flor. 98, 18. 105, 
80, Apost. 2,100,b. 6. Βάζω». 

Bale, Balmenzweig, ſ. — ». βαίς, Berg 
in Gephallenia. Ew. Βαιά t.B. 

Βαιάγιε, (Balmenfe), Tr bei den Aſſyriern, 
Leo Alab, b. Hesych. (zweifelh.) 

Bataı, od. Strab. 5, 248—248, D. Case. 46, Bf. 
49, 1 Βαται, in Et.M. Ἐαια:, die Stadt Baja in Cam⸗ 
panien, Streb. 5, 227, Ios. 18, 7, 1, D. Cass. 61, 17, 
Plut. Mar. 84, app- ο. eiv. ὅ, 69, Ath. 2,48,b. Na 
Lepterem ιό Βαΐον λιµήν genannt. 619. Βαιάνης, 


ει. Μ 
f. (Rleinfpig?), St.in Shaonien, He- 
oat. 6. St. B. En. — ꝓeolicher Weiſe, doch 
nicht fo gut, auch Baraxtvos, 8 
Ἑαϊανόε, (6), Haupt να) dir Avaren, Menand. 
Prot. fr. 9—66 (ed. Müll, τν, 205—268). 
pe ἢ Ῥαΐέβα, 6. in Arabia felix, Ptol. 6, 7, 


Βαΐβαι, (Rleinant vgl. — βαιός), Städte 
chen in Karien. Cw 
Βαΐβιου, τη. Baebius, pleb *  Orfälcht in Roni, 
dab. 4εύχιος Β., Pol. 15, 1, Μάρκος Β., Pol. 28, 6, 
Plut. Ναι. 23, App. b. eir. 1,72; Tdiog Β., App. Ὁ. 
eiv. 1, 48; Βαίβιος Μαρκελλῖνος, D. Casa. 76,8. 
πιό Βαέβνος obne weitern Zufag, Pol. 16, 4, App. 
Syr. 16. IAlyr. 18. ᾽ 
Βαΐδιον, n. Ort in Indien am Fluß Cmbelos, Nonn. 
26, 49. 
Bolt in Hisp. Terre. in der Gegend bes 
heutigen Zuge, Ptol. 2, 6,2 
(9) indifche Ein im nörbl. Theile der 
Bräfidentfhaft Bombay, Ptol.7, 1, 82. 8,26, 14. 
A, ἡ, Et. in Baläfins, Alex. Polyh. fe. 8, 
|. Βηδηλ. 
ο. ὦ, u. Baı N, 6ι. in Palaͤſtina 
bei Serufalem, αἱ —8 Ios. b. Iud. 2, 12,2. 19, 8. 
€. Βήθωρα. 
Βαικολικὸν τὸ ὄρος, Gebirge in Eyrenaila, Ριο!. 


44,8 
Βαικόρ, Ort in Hispen. Baet., App. Iber. 66, 








192 Βαιιούλα 

Βαικούλα, St. ber Auſetaner in Hisp. Tarrac., Ptol. 
2, 6, 70. 

Balxvia, wr, St. der Oretaner in Hisp. Baet., Pol. 
10, 38. 11,20. @w. Βαικυλεύν, St. Β. 


‚m. Schaaf (ſ. Hesych.), Vater eines 
Kydrotles aus Ko), Ephem. arch. 589. K. 
‚wvog, m., b. Strab. Beier, 1) I. in 
Hisp. Baet., j. Barbatt, Ptol. 2, 4, 5. 3) St. ebenta- 
μία, |. Trümmer Namens Bellonia, ebend. 
, ol, großes Volt in Germanien, wahrſch. vie 
Marcomannen, PtoL 2, 11, 26. 

Ῥαΐνα, (PBalma?), St. in Syrien, Ptol. 5, 15, 
13. 

Balvaxos ἡ λίμνη, Ptol. 8, 1,24, f. Βήνακος. 

βαν „m. δί. in Zufltanien, — = Mivıoc, Strab. 
8, 158. 

Βαινοῦν, |. Βαρνοῦν. 

Βαινοχαῖμαι, germanifhes Bolt an der Elbe, Ptol. 
3, 11, 20. 

Bates, m. f. St. B., die Mebr. Βάΐος, Balmblad 
(f. Et. M. ο. Baioy), Steuermann des Odyſſeus, nach 
welchem Βαίαι u. Βαία benannt fein follen, Strab. 1, 
26.5, 245, St,B.s. Bafa, Lycophr. 694 u. dazu Tzeta., 
Eust. Hom. 1967, 24, dab. Βαίαι au Balov Anunv 
hieß, [. Balas, 
ea er. in Dpgbonien, Ptol. 8, 18, 86. 

(nah St. B. Sonnenheim), St. am 
Ew. St.B, 
(v, L Βαισιππῶ), Kafenort in Hisp. 
Baet., en Bor Porte barbato, Ptol. 2, 4, 14. 

Βαΐσων, früherer Φατθατ. Name für Σχυθόπολες, 
w.f., St. B. s. Σχυθύόπολις. 

b. Strab. 4, 182 
Βήταρρα, St. in Gallis Narbon., }. 
St.B. 


arabif: ae 


auf Drüngen 
jiert. ECw. Baı- 


οὔὕντος, große Ortſchaft in Palsestina 
tern, viel. das j. Meddaura. Ew. ἙΒαιταρροέσιοε, 

t.B 

Balrıa don, τά, Gebirge in Dranglana, Gedrofia u. 
Arachoſia, Ριο]. 6,19, 1. 21, 8, f. Βαίτνον. 

Βαιτική, ἡ, 6. St.B. ο. Ῥαΐτις, Βελγίκη, Βελών, 
"εβηρίαι, 4ουσετανία {β mit Aread. 107 u. Schol. 
Il. 14, 709 Βαντίκη betont, doch =. Υουρδηταρνία 
auch Βαιτική, wie fonfl, f. Lob. path. 820, eigtl. das 
Wlußgebiet des Bätis (Strab. 8, 189, St. B. a. Bal- 
τις), bezeichnete es Tpäter das von den Nömern eroberte 
{Φε Spanien, aber feit Auguſt nur den ſüdweſtlichen 
Theil deffelben, j. Sevilla, das ὁβ[. Alemtejo, das ſpan. 
Eſtremadura füdl. an der Guadiana, ganz Cordova u. 
Oranada mit Ausnahme der δβ[. Spige, die weſtl. Hälfte 
von Iaen u. den wel. Auslauf der Mandha, Strab. 8, 
160---166, Plut. Sert. 12, D. Cass. 48, 81. 45, 10. 
‚58, 12, Marc. Heracl. per. m. ext. 2, 8—1B, Ptol. 2, 
4,2. 8,4,4. Man fagte aud (N) Ἱσπανία Ἠαντική, 
Ριοὶ. * arg. 3.1, 11.4, 1, Marc. Herscl. per. m. ext. 
2, 8, od. τὸ ἔθνος τὸ Βαιτικόν, D. Cass, 48,29. Dav.: 

Βαιτικοὶ Κιελτικοέ, b. Ptol. 2, 4, 16. 

Βαΐτιον, η "Reigen, 1) δι. in Macebonien, 
Theop. b. St. Β. Ew. Βαντιςόᾳ, δι. Β. 2) τὸ Baltıov 
ὄρος,Ξξ Baltıa, w. [., Ptol. 6, 20, 1. 

Balrios ποταμός, m. Bl. in Arab. felix, Ptol. 6, 7, 
8. 18. 

Bairıs, sog, 1) (6 — ποταμός), δί. in Spanien, 
nach St. B. von den Eingebornen Πέρχης genannt, |. 
Guadalquivir, Strab. 8, 189—174, d., Plut. Sert. 8. 
Cat. τικ). 10, δ., App. Iber. 72 u. fl, Ptol. 1, 13, 11. 


Baxtpa 


14,9, #., Paus. 6, 10, 8, Marc. Heraci. per 
2,9, 9. 2) ἡ, St. in Spanien, Strab, 8, 141. 
Baı Beuroyaßpd, Et. in Jubda, j. 
Beit-dsjibrim, Ptol. 5, 16, 6. 
ἙΒαντόριξ, ος, m. ein Sugambrer, Strab. 7, 292. 
BaurovAidy, m. σι. in Spanien, j. Befos, Ptol. 2, 6, 
19, auch Stadt. Ew. Βαντουλοί», ebent. 
(AH), der nordweſtl. Theil von Bälice zwi⸗ 
fen dem Bätıs u. Anas, Streb. 8, 142, App. Iber. 68. 
Βαιτύκη, (9), St. in Hisp. Baet., viel. = Βαί- 
χυλα, App. Iber. 24. 
Aos, m. Ziegenbalg, Sclavenn., Chion. 


m. ext. 


ep. 4. 

Βαΐτυλος, m. 1) 6. des Uranus bei den Phoͤniziern, 
Phil. Bybl. fr. 2, 14 (ed. Mall. ται, 567). 2) der bem 
Kronos flatt des Zeus gegebene Stein. Hesych. (Bei ten 
Vböniziern find Βαετύλια belchte Steine bes Uranus, 
ΡΕ. Bybl. fr. 2, 19, [. Lex.) 

Βαΐτων, m. Belz, 1) Ingenieur b. Alexander ὃ. 
Großen, ΔΑ. 10, 442, b. 2) ein Landmann, Ael. ep. 
rust. 5. 8) Mannen,, Iul. Aeg. ορ. vı, 28. 29. 
οὖν Ῥαέτωρ, ges, ın. ber röm. Prätor Vetus, Plut. 

Ῥ ιόν, f. Βοιών. 

Βαιώνη, 17, Heine Infelin Indien bei Guzerate, An. 
(Arr.) per. m. erythr. 42. 

, Name der Apbrobite bei den Gyrakufern, 
Hesych. 


Bäxabos, f. St. in Arlabien, K. 8. 

Ἑάκαλας, Bolt in Libyen, Nonn. 18, 876 (v. 1. 
Κάβαλες). -- Dazu ἡ Baxaktrıs, Gegend in Acthios 
pien, 'Ptol. 4, 7,85. 

Baxapt, (N), 5. Ptol. 7, 1, 8 Baxapet, Ort in In⸗ 
dien, j. Marlari, An. (Arr.) per. m. erytbr. 55. 58. 

, St. der SIalfetaner in Hisp. Tarrac., j. 
Maureſa, Ptol. 2, 6, 72. 

ee Tara im innern Marmarite, Ριοὶ 4, 5, 21. 

Baxara ſ. —— 

Baxebras, m. (Mofen, 
Drhomenier, Inscr. 1689. Achnk.: 

Βακήνωρ, m. Moormann, Mannen., LXXL 

Bäxıs, — ey, νου. (Ar. Equ. 128) & Bdxı, (6), 
Künbiger (βάζω), Wahrfager, 1) Böotier aus Eleon. 
Paus. 10, 12,11, Ael.v. h. 12, 85, Tbeop. b. Schol. 
Ar. Av. 962, Philet. in Schol, Ar. Pax 1071, Suid, 
3) ein Arkadier aus Kaphye, Suid. Er hieß auch Κύδος 

μ. λήξης, Bcbol. Ar. Pax 1071. 8) Athener, Suid. 
. Schol. Lycophr. 1278. — Seine Orakel (bef. die des 
Böotiers, f. Her. 8, 20, ὅ., Piat. Theag. 124,d, Arist, 
Ἐαα. 124, 8., Anth. xıv, 98, 9.; ein fingirtes, Luc. de 
mort, Peregr. 80. — Im Plar. οἱ Βάχιδες, Arist. 
probl. 80,1, Plut.dePyth.or.10. Dav. βακίδει», wahr 
fagen Ar. Pax 1072. 4) Bein. des Pifiſtratus. Buid. 

—— Vaccaei, Volkerſchaft in Hisp. Tarrac. 
(im |. Samen, Toro, Balencia, Burgos u. Ballabolid), 
Plut. Sert. 21, Ael.n. en. 10, 22, St. B Suid. 

Baxoväraı, ſ. Odaxovüras. 

Βακταϊαλλὴ 7 Βακαταϊἱλλοί, St. i in Syrien, Ptol. 
5, 15,16. 


1. Paxlag in Et. M.), 


Bäxrpa, ων, τά, u. wenn εξ von ber Etabt, bie 
eigtl. Bariaspa bieß, Recht, auch (7) Βάκτρα, ας (Streb, 
11,514, 8t.B.s. Ζαρίασπα, Ptol. 8, 28, 9), urfpr. 
eine Gegend oder Provinz des perſiſchen Reichs, das j. 
Balth, altperf. Bachdhi, wie ed dies autdrücklich πού 
bedeutet, D. Sic. 11, 69, Plut. Sert.4, Theophr. h. pl. 
4,4,7.8,4,5.8,6, Arr. An. 7,9,8.16,8, Ael, n.an. 


Βακτρία 


4 ὅδ. 15, 8, Ath, ὅ, 919, a, 8ὲ. Ὦ. α. Εὐχρατιδία, Ἱ. 
Dann die Stadt, |. Balkh, eigtl. Zariaspa, Βιταὺ. 11, δ16 
1, Απ. An. 8, 29, 1, 8., D.3ic.2,8, Ptol, 6, 11, 9, 5. 
Charit. 5, 1, δ., vgl. Her. 9, 118 u.%9. Bei Plut. Alex. 
fort. 1, δ. 3, 10 — Βάκτρεον. 

Βακτρία, (3), 1) die Einwohnerin von Θαΐίτα, Bt. 
B. 2) die Landſchaft, Strab, nur 11, 516, Polyaen. 1, 
1,8UB. κ. 4άἄραψα. 

Βακτριανή, (ἡ), 1) die Einwohnerin von Baltra, St. 
B. 3) gew. Ausprud für die Landfchaft,— Βάκτρα, Pol. 
10,48u.f., D. Sie. 2, 6,8.,Arr. Απ. 4, 16,4, Streb. 1,14, 
1„Ael.v.h. 12, 87, Ptol. 6, 11, 8., St. B. s. Σογδιανή. 

Baxrpıavds, ή, όν, 1) Adj.xdundog, Arist.h.an. 2, 
l. Luc. Prom. in verb.4, ἵππος (b. i. Reiterei), Plut. 
Alex. 82, πόλος, St.B.s. Ζαρίασπα, χώρα, D. Bie. 
3,6. 2) Subst. (of) Β., die &w.von Baltra,. Her. 8, 92, 
Xen. Cyr. 5, 1,8, 9. 

Βάκτριον, n. eine Statt b. St. B. 

Βάκτριοε, ία, ion. (Her.) in, sov, 1) Adj. τείχη. Eur. 
Bacch. 16, οὖδας, Nonn. 6, 218, ὅ., χώρη, Her. 4, 204, 
Bveg,Her.1,158, T’lyas, Agath,ep. Iv,8,v. 78, Ατρά- 
ung, Aesch. Pers. 818. 2) Subst. ὁ B., gewöhnt. οἱ Β., 
kt, die Einw. von Baltra, Her.9, 118,8., Aesch. Pers. 
306, 3., Xen, Cyr. 1. 1, 4, 5.,9. 

Böxrpos, 1) Adj. ἄρης, Nonn. 28, 80. 2) Subst. der 
ϐν. von Baktra (feltmere Form), Pol. 10,48, D. Per. 
186, δ., Polyaen. 4,24, Noun. 25,874, ὅ., Luc. macr.4 
B.B.s.‘duaozpıc u. Avoßaios, Strab. 11,517. 8) ὁ 
ποταμός, D der Fluß bei Baltra, Arist. meteor. 1, 
18, Polyaen. 7,12. Ὁ) früh. Rame d.Arares, Plut.fluv.28. 

Βακύλα, {. Inser. 64, wahrfcheinlih Βακχύλα. 


καὶ Baxypıavol, Voll in Mittelaflen, 


. $&B 


Sopb. fr. 289, ed. 


Βάκχαιον, verborbene Lesart fl. Βάκχες b. Heracl. 
Pont, Wegen Βακχᾶς in Soph. fr., [. Lex. 

Baxxos, m. nad) Hesych. Name des Dionys 
fes beiden Opfern, dah. Βακχέβακχον σαν b. Ar. Equ. 
408, Suid. u. Lex. 

Βακχεία, nach Hesych. das Backhusfeft, richtiger wohl 
Parysia, f. Lex. 

«das, v.1. für Βακχιάδας, 19. [. 

Βακχεῖοφ, εία (Nonn. ein), &Tov, T) Ad). bacdhifch, 
ken Vacchus betreffend, oft — Baxyov, bah. πόλεμος, 
α1άρμη, ἐννώ, µόθος, στρατιή, φάλαγξ u.f.w., Nonn. 
15, 224. 25, 6. 82, 240. 268. 86, 141. 87, 2, ὃ., od. 
λαθος, ὅπωρη, αλῆμα, βότρυς, ποτόν, κύπελλα, 
D., Eur. Bacch, 808, Nonn. 19,891. 
19, 60. 48, 6823, Anacr. 89, χορείη, ἠχώ, σεόµατα, 
Nonn. 12,354. 18, 208. 21, 84, ὃ., insbef. Öu9uos, D. 
Hal, comp. verb. 17, 9. vom Wersfuß, [. Lex., ob. εὐνὴ 
Ευπάρθενος von Bachus’ Beilager mit der Nicäe, 
Nonn. 16, 811, πηγή, Nonn.48, 594, od. {9 ών d.i. Ce- 


‚ “fi, Nonn, 18, 468, endlich als Bein, des Dionyfos, 


Hom. h.19,46, Her. 4,79, dah. ὁ Βαχχεῖος Θεός, Soph. 
0 Β. 1106, od. ἄναξ, Orph. 1.90, 9, . Lex. IT) Subst, 


: 1) ὁ Βακχεῖος, = 4ιόνυσος, Her. 4, 79, bef. in 


Kotinth u. Sicyon, Paus. 2, 2, 6. 7,6. 2) (τὸ) Βαχ- 
χίον, Tempel des Bacchus, Ar. Lys. 1, insbef. ein Ort 


on Lesbos, wo das Haupt des Orpheus begraben fein follte, 


Lee. adr. indoot. 11. (Nah Et. Μ. 453 au --- θία- 


: σμος)) 3) (i) Βακχεία, 9) der feſtlich geſchmuͤckte Zug 


I Dionyfos nach Indien, Arr. An. 6, 28, 1, eigtl. bie 
Srier des Bacchusfeſtes. b) Βακχεία, Titel einer Comö⸗ 
tie det Gpigenes, Ath. 11, 498, e, ὅ. III) Βακχεῖος, 
Gigenn. a) Mannsn., Plat. epist. 1,809, ο, b) Arzt in 
Ienagıa, Gloss. Erot. u. Galen. 


Yaye's Worterbuch d. griech. Tigennamen 


Βαχχικός 193 


Ῥακχείριοι, ſcythiſches Voll,— Βέχειρες, w. f., 
Zenob. 5, 25 u. baf. Leutsch. 

Ἑακχείων, wyog, m. Theogn. can. 108. 

Ῥακχεύς, έως, (6), 1) po. — Βακχός (au) βακχ, 
gefehrichen), Eur. Baoch. 146. Ion. 218, in ebeſ. Βακχεῦ, 
Soph. Ant. 112}, Anth. Plan. 4, 156, Orph. h. 45, 2. 
52, 1. — Bei den Nariern ὁ B. 4ιόννσος, Andr.5.Ath. 
8,78, b.c. 2) ein Priefter od. Diener des Dionyfos, ein 
Bacchant, Eur. Bacch. 145. 

Ῥακχευτὴςᾳ θεός, d. i. Dionyfos, Antip. ep. Plan. 4, 
290, auch βαχχευτάς ρε[ώτ., Ath. 11, 466, a, f. Lex. 

Baxxixopos, 0s0, Bein. des Dionyſos, Orph. Ἡ. 
67,8. 75,4, f. Lex. 

Βάκχη, (ἡ), dor. Βάκχα, Eur. Bacch. 169, Glauc, 
ep. vı1, 774, Sim. ep. 185 (Plan. 4, 60), gen. plur. 
dor. ar, f. Soph. Ant. 1131, Eur. Bacch. 129, Ar. 1178. 
1812, dat. cp. außer ass auch nos, Nonn. 83, 168, 
deutfch ähnl. Geila d. i. von übtrmüthiger Fröhlichkeit, 
eine von Bacchus Begeifterte, ihm Geweihte, {. Paus. 2,7, 
δι dab. im Allgem. eine Verzückte, 4. B. Baxyar’Aıdov, 
Eur. Heo, 1077, vergl. mit Phoen. 1489, u. [ο σκευἠν 
γυναῖχος µαινδος Βάκχης, Eur. Bacch. 915, vol. 
mit Hec. 121, und deshalb auch βάχχη gefchrichen, f. 
Lex., insbef. aber eine Dienerin u. Priefterin od. Beglei⸗ 
terin des Bachus, Backhantin, Aesch. Eum. 25 u. Flgde, 
von Nonnus oft afs Stellvertreterin der Backhantinnen 
u. als beftimmte Berfon dargeſtellt, Nonn. 14, 894. 17, 
801. 18,54, 8. Sprichw. war Βάκχης τρόπον d. i. in 
ernftem Schweigen, Diogen. 8, 48, Apost. 4, 71, Suid. 
8. v..U.3. oteyavoy. — Unter dem Titel Baxyas ſchrieb 
nicht nur Euripides (Strab. 1, 27, d., Polyaen. 7, 41), 
fontern audy Zenockes ein Stück (Ael. v. h. 2,8) u. Nero 
ein ©cdicht, D. Cass. 61, 20. Aehnl.: 

Baxyxtios, poet. = Βακχεῖος, Orph. h. 58, 4. 

Baxxıdöas, m. (ν.]. Βακχείδας), ein Tänzer aus 
Sieyon, Amph. δ. Ath. 14, 629, a. Aehnl.: 

Baxxıdöns, plur. δαν, δ. Her. gen. fo», dat. Her. 
por in daktyliſcher Form gewöhnt. für Βακχίδαι, was 

.8Sic.7, 7 u. Paus. 2, 1, 1. 2,4, 4. 6, 17,5 haben, 
Bachisfproß, ein Herrfchergefchlecht in Korinth, wel⸗ 
ches in 200 Familien zerflel und Korinth 90 Jahre lang 
regierte, Her. 5, 92, Arist. pol. 2, 9, 6, Ap. Rh. 4, 1210 
u. Schol., Alex. Aetol. 1, 10, D. Hal. 8, 46, Strab. 7, 
826, Plut. Lys. 1. amat.narrat. 2, Ael. v. h. 1, 19, 
Polyaen. 5, 91, Nic. Damasc. fr. 58, Heracl. fr. 5. — 
Nach Hesych. auch bei den Mileſiern. 

Baryıaxös, ή, όν, buchifh, θέραψ, νύχτες, χά- 
ostec, Leon. ep. Plan. 4, 306, Phil. ep. ıx, 232, Orph. 
b.79,9. 

ιά8, dog, f., dat. plur. Βακχιάδεσσιν, Nonn. 
89, 203, 1) Adj. bacchiſch, αἰχμή, ἀσπίς, φάλαγξ, 
ἑννώ u. ähnl., Nonn. 17, 266, 819. 25, 564. 84, 271, 
δ., φλόξ d. i. der Vlit. Nonn. 48, 58, od. πεύκη, zauaf, 
σταφυλή, dipan, οδµή, Nonn. 12,296. 18, 125. 19, 
162. 25, 77. 45, 146, od. χορείη, σύρνγξ, Nonn. 20, 
89. 25, 268, ὃ. ©. Lex. 2) Subst. = Baxyn, Nonn. 
17, 29. 84,294. 44, 227. 

ῬΒακχίδας, α, m. Mannen., Ath. 8, 886, d. Achnl.: 

Βακχίδηε, ου, (ὁ), Bachusfohn(f. Suid.), 1) Feld⸗ 
here der Sinoper, Strab. 12, 546. 2) Freund u. Belbherr 
des Antiohus Epipbanes, fo wiedes Demetrius, Ios. b. 
Iud. 1,1, 2 ff. arch. 12, 10—18. 8) Eunuch bei Mithris 
ates, Plut. Luc. 18. 4) auf einer Münze aus Apollonia, 
Mion. 1, 81 (παὤ Conj. für Βαρχίδου). 5) Βακχίδαν, 
f. unter Βακχιεάδης. 

Βακχικόᾳ, ή, 0», bachifeh, ὄρχησες, Luc. salt. 79, 


13 


194 


ἐπίφθεγμα, Paus. 4, 81,4, doc, Orph. lapid. 742, 
πέτηλα, Nonn. 21, 184, ὄργια, Polyaen. 1, 1, μῦθος, 
Luc, Bacch, 1, ἔπη, des @umolpus, D. Sic. 1, 11.Subst. 
a) τὸ Βακχικόν, das Bachhifche, leidenſchaftlich Erregte 
der Igdifchen Weife, Luc. harmon. 1, Strab. 10, 468. 
b) (τὰ) Βακχικά, dat. ion. οἵσε, ber bacchiſche Geheim⸗ 
dienft (Orgien), die bachhifchen Gebräuche, Tänze, Her. 
2, 81, Harp. s. λεύχη, Ath. 14, 659, f., Luc. salt. 22, 
Bei Ath. u. anderwärts auch Baxysxog geſchr., f. Lex. 

Ἑάκχιοα, ία, νο», 1) Adj.bachifh, ὠλένες, Luc. 
Ocyp. 171, χόρευµα, Eur.Phoen.655, ἄεθλου, Bacch. 
6ρ.ΧΠΠ1, 28, ἄμπελος, Soph. Trach. Τ04 (ν.]. Βακχεῖ- 
ος), ὄργνα, Eur. Bacch. 998, Θήβη (meil Bacchus hier 
geboren), Soph. Trach. 510 (ν.]. Βακχεία). Dah. oft 
βάκχιος gefhr. u. metonym. für Wein gebraucht, Ath. 
16, 6606, ο, f. Lex. IT) Subst. 1) (6) Baxyıos b. i. 
θεός, = Βάχχος, Soph. Antig. 154 (ν.]. Baxyeiog), 
Eur. Bacch, 67— 1187, 8. Cycl. 429—519, B., Ar. 
Lys. 1182. Acharn. 208. 2) Berfonenn. (Zurlo ὃ. ἱ. 
ausgelaffen luftig, Tuftig fhwärmend), a) S. d. Dionyfos 
in Korinth, Schol.Ap. Bh. 4, 1212. — andrer Rorinthier 
mit einem Bacchiaden verwechlelt, Zenob. 5, 8 u. daf. die 
Anm. b) Athener, Dem. 54, 89. — einer, welchen Lyſias 
vertheibigte, Harp. a. χύπασσις. Πύγελα. Σχυθικαί. 
— Andere: Ross Dem. Att. 189, Inscr. 188. 98. 281. 
285. 800. — ο) Ἑδοιίετ, Inser. 1570. — Arzt aus Tas 
nagra, Sommentat. des Hippofratcs, Erot,u.Gal. d) Bes 
τἰπιθίε, 2919, b, 3. ο) Delphier, Curt. A.D.6. f) aus 
Tarfos, Inser. 169. g) aus Mile, Schriftſt., Plin. |. 
8—18, ὅ., Varr. de rerust. 1, 1, 8.h) Lehrer tes Kais 
fers M. Antoninus, deff. Comment, 1, 6. i) Schriftit. 
über Muſik. — ©. Fabr. bibl. gr. 111, 846. k) Andere, 
Inser. 697. 1759. 8142. — Phil. ep. ıx, 413. 8) Bex- 
Χία, Ort in Albanien, Ptol. 5, 12, 8. 4) Βάκχιον, In⸗ 
{εί an der Küſte von Kleinaflen, Liv. 87, 21, (b. Plin. 5, 
88 Bachine). 

Ἑάκχια, ος, m. (= Βάκχνος, [. Coraes ju Heracl. 
Pont. p. 209), 1) ©. des Prumnis, vom Heralliten Ales 
tes ffammend, fünfter KR. von Korinth, Stammvater der 
Bachhiaden, D. Sic.7, 7, Paus. 2, 4, 4, Heracl. Pont. fr. 
5 (codd. Baxaiog). 2) Athener, Inser. 266. 

la, (dog, acc. έδα (N), 1) eigtl. die Bachantin,f. 
Βάκχη, Soph. Ant. 1180. 2) @igenn. 9) Hetäre aus 
Mitet, Plut. amat. 9, od. Samos, Sclavin der Sinope, 
Menet. δ. Ath. 18, 694, Ὁ, vgl. mit 595, a. b) Frauenn., 
Inscer. 8099, wo falſch Βαρχές ſteht. 8) Städtchen am 
Mörisfee in Acgypten, Ptol, 4, 5, 86. 

ος, ov, ey. auch οιο (Orph. Arg. 9, 6., A.), voc. 
Βάκχε (Dion. Per. 704, ὅ., 9.), (6), 1) Adj. ὄμλλος, 
Nonn. 25, 27. 84, 842, ὅ., στρατός (ν.]Ἱ. Baxyov), 
Nonn. 82, 161. Dab. als Bein. des Dionyfos Βάχχος 
dıövvaog, Orph. h. 48, 2. 2) der Priefter od. Diener 
u. Genoſſe des Dionyfos, = Σαβοί, Βάχχοι δεράπον- 
τες 4ιονύσου, Nonn. 17, 888, Baxyosas, ebent. 27, 
177,u. Βάκχοις, 34, 888, ὅ., ἀβαχκχεύτων στίχα 
Βάκχω», ebend. 28, 254, d., Pisid. b. Suid., Themist. 
or. 21,p.254, a,Arr.An.5, 1,5, Harp. s., ZaBoi, Et.M., 
nach Einigen, f. Hesych., in Baxyovdıesung aud) fem., 
-- Βαχευτρία. 8) (Zurlo d. 1. luſtig ſchwärmend, f. 
Et. Μ.) = 4ιόνυσος, junãchſt in den Orgien gebraucht, 
Strab. 10, 470, dann auch fonft, wiewol früher felten, 


Βάχχιος 


Soph. O.R. 211, Eur. Bacch. 491. 628, (Orac.b. Dem. 


21,52), Anacr.18,8., Theocr.ep. 17, 8, Sim.ep.180, 
Callim.ep. 8, Orph. h. 44, 2, ὅ., Nonn. 7, 186, 8., Dion, 
Per. 700, d..u.a. fpät. Dichter, auch ale Schwur, ur 
τὸν ἀληθέα Βάκχο», Iul. ep. ıx, 368. Nicht felten Rcht 


Ἡαλανέαι 


es bei dieſen fpäten Dichtern gerabegu für Wein, wie 
Αὔσονα Βάκχο», Antip.ep. xı, 24, vgl. mit Antip. 
ερ. v, 110, Diogen. ep. ΥΙ1, 706, Marc. Arg. ıx, 240. 
— ıx, 884. 772, ὅ., während bei den früheren die Per⸗ 
fonification nicht gang verloren gebt, |. Eur. J. A. 1061. 
1. T. 164, 9. Hier u. da auch βάκχος geſchrieben. f- 
Lex. 4) 6. der Aure, Nonn. 1, 28. 36, 116. 48, 952. 
5) Rephifier, Inser. 657 (800 will Bödh Βάκχιος 
Iefen). — V. eines Theodorus unter Kaifer Tiberius, 
Menand. Prot, fr. 41 (ed. Müll. ıv, 242). 6) Bezeidy» 
nung des heiligen Zweiges und Kranzes, welchen die Ein» 
geweibten trugen, Schol. Ar Equ, 406, Ει. Μ., Suid., 
auch eines Scerfifches, Ath.8, 118, ο, ὅ., B. A. 224, 82, 
Hesych,, 4. 

Ῥάκχου vijcog καὶ ᾿Αντιβάκχον, Infeln im aras 
bifchen Meerbufen unweit Λουίς, Ptol. 4,7, 88. 610. 

ονησίτης, St. B. 

ῬΒακχυλᾶς, m. (Geiler oder Zurler, [. Βάχχος), 
Mannen. auf einer attifchen inedirten Inſchrift. K. 

Βακχνλίδας, m. Thebaner, Perſon des Geſpraͤchs bei 
Plut. gen. Socr. Ueberſcht. u. 80. Achnl.: 

Ἑακχυλίδηε, ου, poct. au) εω (Melesg. coron. IV, 
1,84), m. Geilers,f. Βάκχυλᾶς, 1) Athlet aus Julis 
in Geos, Großvater des Dichters Simonides, Suid. 2) 
Dichter ebendaher, um 470 v. Chr., Neffe des Simonides, 
Strab. 10, 486, Plut. exil. 14, ὅ., Ael.v.h. 4, 15, ep. 
Bacch. v1,813, d., Ath. 1, 20, c, d., Long.subl. 88, D. 
Hal.comp. verb. 25, Suid., A. 3) Opuntier, Dichter, Suid. 
8. σοφιστής. 4) Böotardh in Theben, Paus. 9,18,7 (ν.]. 
ῥαγχνλολίδης, βραγχυλλέδης, [. Βραχυλλίδας). 

xuAls, f. (Zurla od. Θεία, f. Βαχχος u. 
Βάκχη), Srauenn. (ή Βάκχου κυλέχων anod os), Ant. 
ep. VI, 291 u. 174. Hebnl.: 

Ῥακχύλοε, m. Atbencr, Inser. 270. 275. 

νρις, m. R. 5. Aegypten, ſprichw. wegen feiner 
Gerechtigkeit, Suid.u. v.1. b. Ζεποῦ. 2, 60, [.Βόχχορες. 

Bäxxav, ωνος, (6), nach Eust. Od. 1068, 83 Abs 
fürzung von Βακχυλέδης, Thespier, Plut. amat. 2. 
10. — Blatäer, Keil Inser. boeot. vun, 2. — Nu 
Meinek. Del. anth. Gr. p. 107 aud in ep. Ascl. ν, 
181 zu lefen. 

,wvos, m.(viell = µάχων von µακώ», alfo 
Blöder), Athener aus der erchtheifchen Phyle, Inser. 
165. j 

BäAa, St. in Galiläa, Ios. b. St. B. (6, 6 ?), Ew. 
BaXaios, Bt. B. 

Βαλάγαλα (7 Βαλάγαια), St. in Arab. deserta, 
Ptol. 5, 19, 9. 

BäAaypaı, St. in Eyrenaica, Paus. 2. 26, 9. 

άλαγροε, m. = Βάλακρος, w. f.. Truppenführer 
Ulerander des Großen, Anton. Diogen, 12. 

Ἑαλάκα, Infel bei Taprobane, Ptol. 7, 4, 12. 

pos, m. Kahle (macebon. = φάλακρος, von 
φαλακρός, [. Et.M.179, St.B.s. Βέροια), Macedonier. 
1) ©. des Nicanor, 8. eines Philippus, Θε[εθίέθαδες une 
ter Alerander ὃ. Er. in Aegypten, Satrap von Gilicien, 
D. Sic. 17, 57. 18,22, Arr. Απ. 2, 12,2, Harp.s. Ne- 
κάνωρ. 2) 6. des Umyntas, Anführer der Hulfsvölfer 
unter Alex. M., Arr. Απ. 1, 29, 3. 3,5,5. 3) Ὀε[εδίε- 
baber der leichten Truppen unter Alex. M., Arr. An. 3, 
12,3. 4,4,6. 24,10. 4) B. des Pantauchus, Pol. 27, 
8. 5) Geſchichtſcht. Macedoniens, St. Β. s. AuoAßog, 
4υρράχιο»ν. Ὄλβηλος (v. 1. Βάλαγρος). 

avdaı, 5. Strab. 16, 753 Ἡαλαναία, f. Gichel» 
berg, St. in Eyrien (Bhönizien), Später Leukat genaunt, 
j. Banias, Ptol. 5,15, 8 (v. 1, Balavalaı), Anon. st. 


” 








Βαλάμερος 


mar. magn. 139—187, δ., δὲ. Β., A. Ew. Βαλανιώτης, 
-as, Ios. b. Iud. 1, 21, 12, St. B. 

BaAdpepos, m. der Gothe Balamir, Prisc. Panit. fr. 
28, b. Maich. Philad. fr.15 u. 18 Ἑαλάμηρος genannt. 
: Bädavon, m. @idhelbaum, eine Baumnymphbe, Ath. 

’ 9 we 

Balavrt „n. St. in Indien, Ptol. 7, 1, 71. 
Et.inKaramanien,=Badapa,w.f.,Philostr. 
V. Apoll. 8, 66. 

Flüchtlinge (οοτΠ[ὦ-- φυγάδες, [.Ῥααθ. 
10, 17, 9.), Gebirgsvolt in Sardinien, Strab. 5, 225, 
Paus. 0.0.0. 

BaXapds 6 πορθµός, Δαπυμπρδρίας in Bruttium 
am ficil. Sunde, App. b. civ. 1, 85. 

Ἑάλαν, m. Bein. eines ſyriſchen Könige Alerander, 
Strab.16,751 (wahrſch. orient. von Baal, Bel, wieBaid- 
Bas, a, Königder Babylonier b. Ios. 10, 2, 2,u. Βαλάτο- 
θος, w. f., Βάλ auch ägypt. Wort, — σµύρνα, Piut. Is. 
et. O5, 79). 

pos, m. K. der Tprier, Menand. Ephes. 
b. Ios. ο, ΑΡ. 1, 21. 

Ἑ(α)λατωνοί, Bolt in Gorſica, Ptol. 8, 2, 6. 

Ἑάλαυχοε, m. (Berthold, denn βαλός wohl 
macedon. = φαλός), Macedonier, Pol. 29, 8. 

f. Frauenn., epigr. 19 u. 24 b. Ahr. Dial, 
π, 578 u. 580. Fem. zu: 

Βάλβ , m. angefehener Römer in Aegypten, 

ep. 24. 6. Ahr. Dial. 11, 580. 

vos, m. Balbinus, Römer (L. Saenius). App. 
b. civ. 4,50, Πόβλιος, Anth. app. 892, insbef. (D.Coe- 
lias) römifcher Kaifer mit Masimus Papienus, 237—88 
a. ὧδι., Herdn. 7, 10, 8. 8, 6—8, Io. Antioch. fr. 142, 


12 Fu. 
Ἑάλβος, (6), d. röm. Balbus: B. Tadırarög, 
Strab. 8, 169, Κορνήλιος B., Plut. Caes. 60, ITo- 
στούµιος Β., Plut. Popi.22, Νώνιος Β.. D. Cass. 60, 
2, u. bloß Βάλβος, Piut. Syll. 29, App. b. civ. 4, 21. 
pa, ω», pl. St. in Gabalia, fpäter mit Lycien 
vereinigt, Strab. 18, 681, Ptol. 5, 8, 8. 610. Βαλβον- 
pebs, St.B. 
ου, m. Räuber u. Gründer von Bals 
burs, St.B. s. Βονβωών. 
Ἑάλγος, m. d.xröm, Valgus, Valgius, Römer, Ios. 
14, 10, 18. 
Ἑάλδα, St. in Hispan. Baet.,Ptol. 2, 4, 11. 
ἘἙαλδάδ, Herrfcher der Φαμώᾶετ, Alex. Polyh. fr. 12. 
Bios, St. in Phönieien’Ew. Βαλδαῖοε, St.B. 
BaAsdfapos, m. S. des Heiromos, K. von Tyrus, 
Menand. Eph. 6. Ios. ο. ΔΡ. 1, 18. 
(δει al νῆσοι, = Barsapldeg,w.f.,Philet. 
b. Tzetz. Lycophr. 688. 9αυ. 
Balsapındy (τὸ) πέλαγος, das Meier daſelbſt, 
Marc. Heracl. per. m. ext. 2, 8, f. Βαλιαρικό». 
68, ὁ, Bein. des Metellus (Κόϊντος), Plut. 
fort. Kom.4, f. Βαλιαρικός, 
BaiW, St. in Baläftina, Ios. 8, 6, 1. 
Ἐάλανος, m. (Weiße, mace. für «άλευνος), 
Mannen.. Plut. Alex. 49. 
wavös, m.Valentinianus, 1) Kaifer, Eunap. 
Serd. fr. 29 (ed. Müll. ıv, 26), Suid.s. Σαλούστιος. 
— «Ρλ. Βαλ., ἵπκογ. 1558. 2) (Ε]αν. Placidus) Valen- 
tinianus III, S. des GSonfantius u. der Placide, Olymp. 
Theb. fr. 1, 46, Prise. Panit, fr. 16. 24. 30, Ioann. 
Antioch. fr. 201,2 u. ff. 
Ἑαλεντῖνος, rôm. Valentinus, fpäterer angefchene 
Römer a) unter Kailer Balien, Απο. fr. 5 (ed. Mull. 


Βάλλα 19ὔ 


τν, 194). Ὁ) unter Seflinian, Menand. Prot. fr. 5 (ed. 
Mall. τν, 208). 
Ἑαλεόκονρος, m. K. in Indien, Ρο]. 7, 1, 88. 
ιαγός, m. der röm. Kuifer Valerianus, Petr. 
Patr. fr. 9, Anon. fr. B (ed. Müll. τν, 193); auf Mũn⸗ 
jen, Mion. Iv, 22. 

BuXlpıos, der röm. Name Valerius, Ἡαλ. Τουρ- 
χουάτος, Theophil, b Plut. parall. min. 18, 4ovxsos 
B. Ποπλικόλας, Ioann. Antioch. fr. 48, Βαλ. (Cor- 
vinus), Suid. ο. Κελτοί, Tasog B., Keil Inser. boeot. 
v, 16. 

BaAnwol, eine Phyle der Eodomiten, Ios. 1, 9. 

laı, = Βαλιαρεῖς, w. f., D. Cass. 57,49. 

Ἑάληε, εντος, (6), der röm. Rame Valens, ber Kaifer 
Valens, Bruder Valentiniane, ep. in Anth. app. 822, 
Inser. 1558. — Liban. 

ἙΒαλητία, f. 1) T. des Βαΐμοῦ, M. des Tyrrhener 
Brettus, St. B.s. Βρέττος. 2) v.1. [ᾷτ Αλητέα, w. f. 

Ἑάλητοε, m. — Βάλης, V. der Baletia, Tyrrhener, 
St. B. s. Βρέστος. . 

B , fat. Name für Togvnalas, w. ſ., nach 
D. Sie. 5, 17 Sähleuderereilands, a) die Infeln, 
D. Sic. 0.0. O. b) die @w., Pol. 1, 67. 8, 88. 118, St. 
B. 8. Γυµνησίαν. 

Ἑαλιαρίδε (af) νῆσοι, bei D. Sic. 18, 80, ΒἰταὈ. 
8, 167, St. Β. s. Fuuvnalas, Hesych., Suid., röm. 
Name für Γυμνησίαε, w. ſ. — Bol. Βαλλιάριδες u. 
Βαλεαρίδες. 

ἉἙαλιαρικὸν (τὸ) πέλαγος, Meerbeiden balcarifchen 
Inſeln, Marc. Heracl. per. m. ext. 2, 18. 

BaXıapırös, d, Bein, des Metellus, Strab. 8, 167. 

Ἑαλίθων, wroc, (ᾖ) μμωνος ἄκρα (ägypt. Wort, 
Mein. gu 8ὲ. Β.Α. Bass), Borgebirge bei Thapfus, Strab. 
17, 884, 

BaAlpepıs, ὁ, Ὁ. des Theoderidh, Damasc. v. Isid. 

64 . 


Βαλίνα, f. θὐάλεινα. 

Ἑαλίον, m. voc. (Il. 19, 401) Βαλίε, inEt.M.nom. 
Βαλίας, Bläffe (f. Schol, Theocr. 8, 26, Et. M. 186, 
Lob. path. 266), Andere Schecke od. Horſch, 1) Titane, 
D.Sie. 6,8, f Eust. Il. 19, p. 1190. 2) Pferden. a) Rob 
bes Peleus u. Achilles, von der Podarge u. dem Zephy⸗ 
tus erzeugt, ΤΠ. 16, 149 u. 19, 401, Apd. 8, 18, 5. b) 
Roß des Stelmis, ebenfalls vom Zephyrus erzeugt, 
Nonn. 87, 835. 8) Hund des Altäon, Anth. Iyr. ed, 
Bergk, fr. ἆδ. 84— 838.4) Βαλεός (Βαλιά) (Bunte). 
Name des Dionys beiden Thraciern, Et. Μ. 186. 

Βαλιπάτνα, Et. in Indien in der Gegend von Bom⸗ 
bay, Ptol. 7, 1,6. 

Balıs, εως, 1) m. -- Βάλ od. Βῆλος (f. Meln. gu 
d. St.), Gottheit in Libyen, St. B. 2) St. in Libyen 
bei Cyrene, nach dem Vorigen benannt. Ew. Βαλίτης 
St. B. (8) ein heiffräftiger Kraut, Xanth. 6. Plin. 25, δ.] 

Βαλισβίγα 7 Ααβλιστίτα, St. in Großarmenien, 
Ῥιο]. 5, 18, 17. 

d, SI. ın Mefopotamien , Plut. Crass. 
98. 6. Βάλιχα. 

Βαλίτα, Seerlag in Indien, = Βάμμαλα, w. Τ., 
Anon. (Arr.) per. mar. erythr. 58. 

Βάλιχα, norauog, indecl., Nebenfl. des Euphrat 
in Mefopotamien, 1. Balich od. Belige, Isid. Char. mans. 
Parth. 1. 6. Βάλισσος u. Βίέληχα. 

Ἑάλκεια (viell. von φάλκης, αν "N landen), Stan 
der Propontis, Em. Βαλκειάτης u. Βαλκείτης, St. Β. 

Ἑάλλα, f. Beiffenburg, 1) St. in Macebonien, 
St. Β. Ew. Βαλλαῖον, Theag. 5. St. B. 2) hebr. Sraucnn. 


195 





196 Βαλλάδη 


Alex. Polyh. fr. 8 (ed. Müll. τη, 215), Ins. 1, 19, 8, 
nad) Phil.leg. alleg. 2, 24. 8,50 u. de congr. erud. 
6 = κατάποσις. 

Ἑαλλάδη, f. Quelle in Indien, Ctes. 

Ἑάλλαθα, St.in Mefopotamien, Ptol. 5, 18, 11. 


Βαλλαντᾶν, m. od. Βάλλαν, m. Monnsn., Synes. — 


K. der Sodomiten, Ios. 1, 9. . 
Ἑαλλα Birnwerfer, f. Lex. 
Βαλλεντινιανόε, (Ady.), = Βαλεντ., Keil Inser. 

boeot. XXVII, b. 

v08, = Βαλέριος, vertheidigt Wannowski b. 

Appian. (4,10,?)in disp. de rationequa Graeci in serib. 

n. propr. Rom. usi fuerint p. 2 u. 11. 
Βαλλήναδε (Werfen), Wortfpielb. Ατ. Ach. 28 

mit Παλληνάδε (nad dem Demos Pallene) u. βάλλειν. 

Βαλληναῖον ὄρος, n. Königsberg, Berg in Phry⸗ 
gien, Plut. fluv. 12, 8, benannt von: 

BaAAnvatos, 9) m. König (f. Plut. fluv. 12,4), 
Mannen., S. des Ganymed u. der Mebefigifte, Plut. fun 
12,8. Dav. b) f. Βαλληναϊός ἑορτή, Königsfef, 
Fe in Phrygien, welches noch in fpätern Zeiten fo bie, 
Plut. a. a. 

Βαλλητύε, vos, {. Werferei, ein διβ in Athen 
u. Gleufls, zu Ehren des Demopbon, des Sohnes von 
Kıleus, Ath. 9, 406, d, Herych. 

Βαλλ. 


des al νῆσοι — Βαλιαρίδες, w. [., 
Ptol. 2, 6, 78. 
Βαλλιαρικὸν τὸ πέλαγος, -- Βαλιαρεκό», 19. f., 


Ptol, 9, 4, 8. 8. 6, 77. 8, 4, 9. 
Bailey, ὁ, (Tänzer?), Bein. des Pythobelos, 
Axion. b. Ath. 4, 166, ο. 
BaAXopäpios, m. R. der Markomannen zur Zeit 
Mare Aurıis, Petr. Patric. fr. 6 (ed. Müll. ıv, 186). 
‚m. 8. von Tyrus, D. Sic. 17, 46, 
(.ἀβδαλώνυμος (Βαλλήν phrygiſch der König, fr die 
Stelle unter Βαλληναἴος). 
Ἑαλόγγα, Hauptſtadt in Indis intra Gangem, 
Ptol. 7. 2,7. 
ἈἙαλόγκα, St. auf der Halbinfel Malacca, Ptol. 7, 
2, 25. 
ο. Ῥάλοιον, zo, Lichtened (von φαλός), 61. in Mar 
eebonien, Ew. BaXouets, St.B. 
Ἑόλσα, av, St. in Eufitanien, j. Tavira, Ptol. 2, 
6, 8, Marc. Herac!. per. m. ext, 2, 18. 14, 
nov,wvos,ım."Balfam, fpätcrer Name, vgl. 
Fabric. bibl. x, 878. 


Ῥάλτην f. (Springern?), Nympbe, M. des Epi⸗ 
menibes, Suid. Βλάστη. 
Ἑαλτάσαρ, b. Ios. Βαλ , 1) Name des Bros 
pheten Daniel in Babylon, Suid., Ios. 10, 10, 1.2) K. 
von Babylon, bei den Babyl. Ναβοάνδηλος, Ios. 10, 
11.2 u. 4. 

Ἑαλόρα, ἡ, Leierbach (ſ. Paus, 4, 33, 8), Nebenfl. 
des Pamifus in Meffenien, Paus. α. a. O. 

Ἑάλωμον, π. Ort der Ichthyophagen. Arr. Ind. 27, 9. 

ων, ωνος, (6), Stammiler (f. Lob. path. 
98, n. 88), Spottname für M. Zulvius, den Bater der 
Yulvia, Cic. Phil. 2, 86, D. Cass. 45, 47. 46,7. 
, m. indifcher König, B. A. 1852. 
, (5). früherer Name von Hierapolis οὗ. 

Edeſſa, Strab, 16, 748. 751, Plut. Anton. 87, Ael.n. 
an. 12, 2. 

Ἑάμιοα, τι. (viel. —Prnusog, ahd. Mar o). Mannen. 
auf einer dyrrhachiſchen Deünge, Mion. 8. 111, 852. 

Bäy „ δι. in India intra Gengem, Ptol, 7, 
1,9, f. Βαλίτα. 


Βάραζα 


ἙῬανάβη, Ort im fühl. Mefopotamien am Euphrat, 
1. Beniabe, Ptol. 5, 18, 6. 
Bavdyapa, St. in India intra Gangem, Ptol. 7, 1, 


66. 

Bayddarwos, d, K. ber Iayygen, D. Cass. 71,16. 

BavafißovAog, m. Meinrat, ahd. Meginret ὃ. ϐ. 
mächtig im Rath, Kreter, neuere Inser. 2572. 2577, f. 
Ahr. Dial. 11, 45. 

Bavaovard, ©t. in Indis πίτα Gangem, Ptol. 7, 
1, 88. . 

Ῥάνασσα, St. in Mauritan. Tingitana am j. Eebu, 
Ptol. 4, 1, 18. 

Bavarla, &t. Caledoniens am Loch Erne, Pol. 2, 
8, 18. 

Bavavpides, Infeln im tyrrheniſchen Meere, Ew. 
Bavaypeis, St. Β. (Nah «Φοίβει verdorben aus 
Βαλιαρίδες.) “ 

Bävavpos, m. ©. bes Head, von welchem die Βα- 
ναυρίδες benannt fein follen, St.B.s. Βαναυρίδες 
(viel. ="Avavpos, Gießbach). 

Bävaya, Ort in Arabia deserta, Ptol. 5, 19, 7. 

ῬΒανδῆλοι, (08), b. Zosim. 6, 2 u. Procop. Βανδίλοι, 
die Bandalen, Prisc. Panit. fr. 24, Menand. Prot. 
fr. 4 (ed, Müll. ıv, 208), Dexipp. Ath. fr. 24 (ed. 
Müll. τν, 685). 6. 0ὐάνδηλον. 

Βάνδιοα, (6), (4εύχιος Β.)ι Mannen. aus Nola, 
Plut. Marcell. 10 u. ff. 

Βανδοβηνή, ἡ, Landſchaft am |. Kaimeh in Indien, 
Strab. 15, 697, |. θὐὑανδαάβανδα. 

Baylava, 61. in Hisp. Baet,, |. Bannos, PtoL 2, 
4,10. 

ἙΒανιζομενεῖε, Bolt auf der Weſtkũſte von Arabia felix, 
D. Sic. 8, 44. 6. Βαϊμιεζομανεῖς. 

Bawioüßaı, Volt in Maurit. Tingit., Ptol. 4, 1, 10. 

Bawlovpoı, Bolt in Maurit, Caesar., Ptol. 4, 2, 20. 

ἙῬανίσαν, v.1. für Bacarlaaı, w. f. (βανοί nad 
Hesych. όρη στρογγύλα). 

— mit dem Bein. Τεγάλας, ein Libyer, App. 

b. 82. 

Bävos, gund des Actäon, Apd. 8, 4, 4, wahrſch. 
Βάλιος, w. |. 

Bavosßapoı, Volt in Arabia felix, Ptol. 6, 7, 4, 

Bavrla, ας, f. 1) 6ι. Upuliens, |. 8. Maria di 
Vanze, Plut. Marcell. 29. &w. Bavrıavot u. Barrı- 
@raı, St. B. 2) St. der Koldtiner in Illyrien, Pol. 
6, 108. 

Ἑάντιοι, (viel. = Märzsos, Froſchauer), Bolt 
in Thracien, Hecat. b. St. B. 

Βαντουράροι, Bolt in Maurit. Caesar., Ptol. 4, 8, 
19. 

Bävay, vos, m. ein Dolmetfcher im Heere Hanni⸗ 
bals, Piut. mul. virt. 10. 

ο ὀδολα ἢ Βάαλα, 61. in Mefopotamien, Ptol. 5, 
| y 11. 

Bärras, ol, Wäſcher, ein Stück des Eupolis, 
Luce. adv. ind. 27, f. Lex. 

Bärrava, St. in Cambadene, im j. Shamabatanı, 
Is. Char. mans. Parth. 5. 

ΒῬάπνρον ὄρος, Gebirge in Aſien, Arist. de vent. 1. 

βᾶν, in Et. M. 715 v, (O, indecl, 
nn N. T. Mstth. 27, 16 ff. 
, St. in Syrlanien, Ptol 6, 9, 6. 

Βαράς, (Gemein, nach Phil. = dv xowoig), D. 
in Baläftina, Phil. de profugg. 88. 

Βαραδάτον, σι. Mannon. Phot. 248, 42. 

Bäpate, St. in Großarmenien, Ptol. 5, 18, 10. 





Βαράδηνα 


Ἑαράθηνα, Et. in Arabia deserta, Ptol. 8, 19, 5. 
Ἑαραθία, 61. in Afrika, Ριοἱ. 4,8, 18. 
τά, Moorſtrich (f. Et. M.), fumpfige 
Segend zwiſchen Peluſium u. dem mons Casius, Pol. 5, 
80, D.Sic. 1,80. 16, 46, Strab. 16, 741. 760. 17, 
808. Ew. Βαραθρεύε, St. B. 

Bäpadpov, Moorſtrich, Brube(f.Et.M.),1)(r0) 
Der Abgrund, in welchen zu Athen die Verbrecher geftürzt 
wurben, f. Lex. 2) (τό) Gegend in Libyen, App. 
Lib. 109. 8) 1. Sctäre, Theopb. b. Ath. 18, 587, f. 

Ἑαράκη, f Infel im Meerbufen von Cutſch (b. St. 
B. fätfhlih von Gedroſien), Ptol. 7, 1, 94. Ew. Βα- 
ῥρακαῖοε, St. B. 

, ου, (6), 1) Meerbufen von Eutfch, dabei 
Bagaxov χοιλία (Guzerate), An. (Arr.) per. mar. 
erythr. 40. 2) δίπβ auf Taprobane, Ριοἱ. 7, 4, 5.8. 
ουρα, Handelsplat der Airrhaden in Indien 

intra Gangenm, Ptol. 7, 2,2. 

Ἑαραμάνην, ου, m. Heerführer des Perſerloͤnigs Chos⸗ 
τοςδ, losnn. Epiph. fr. 8 (ed. Müll. ıv, 874). Bei 
Phot. p. 26, 85 

, [. Κάραρος. 

Bäpa St. in Lykaonien, }. Bore, Ptol. 5, 6, 16. 

Ἑαραχιήλ, hebr. Eigenn., Vater des Elius, Zobite, 
Alex. Polyh. fr. 12. (Achni. hebr. Eigenn. Βαράκ, N. 
T. Hebr. 11, 82, 5. Ios. Bdpaxos, d. h. B lid nach os. 
5,5, 2 u. ff. u. xles, ου, Vater des Zachariae, 
N.T. Με. 28, 85. — Anderer, Ios. 9, 12, 2.) 

Kaftell am rechten Ufer des Euphrat, 
j- Balıt. Ew. Βαρβαλισσηνόε, St. Β. 6. Βαρβα- 
θισσός. 

Ἑαρβάνισσα 7, Σαρβάνισσα, St. im mittlern 
Theile von PBontus, Ptol. 5, 6, 10. 

f. $rauenn., K. 8. Fem. zu Βάρβαρος. 

B 6ι. auf einer Indusinfel, Ptol. 7, 1, 59. 
8,26, 11. 

Bapßäpıov ἄχρο», "Brembdenfels, Vorgebirge 
Lufltaniens, j. Gap. Eſpichel, Strab. 8, 151, Ptol. 2, ὅ, 
4, Marc. Heracl. per. mar. ext. 2, 18. 

—= Ἡαρβαλισσός, Ptol. 5, 18, 17. 
m. 1) *Gremdling, Wilde, f. Lex. 
Doch im Befondern (of) Bäpßapor, die Berbern, Bewoh⸗ 
πετ rer Oftfüfle von Afrika, ſüdl. von Garbafui, |. Ajan, 
An. (Arr.)per. mar. orythr. 2. Ihr Land ἡ Βαρβαρία, 
Srempland, j. die Berberei, Ptol. 1, 17,6. 4,7, 28, 
St.B. s. Βάρβαρος u. s. Ῥάπτα, An. (Arr.) per. mar. 
erythr. 5. Bon Βάρβαρος als Adj. Βαρβαρικόα: Ed vos, 
Marc. Heracl. per. mar. ext.1, 18, Zunögse, An, (Arr.) 
per. m. erythr. 7. Insbef. a) (τὸ) B. πέλαγος, das 
viefe Küfte befyülende Meer, Marc. Heracl. per. mar. 
ext. 1,18, 8t.B. ο. v.,Ptol. 8, 16, 2. Auch µυχός, δὲ. 
B. s. "Anoxona od. bloß τὸ Βαρβαρικό», An. (Arr.)per. 
m. erythr. 41. b) (5) Bapßagıxn χώρα, An. (Arr.) 
per. mar. erythr. 2. 25, ἤπειρος, 12, u. bloß ἡ Βαρ- 
Bagsxı, ebend. 89. 2) Eigenn. "Uusländer, Mannen. 
fpäterer Zeit, |. B. Spartaner, Inser. 1862. 
der röm. Name Barbs, App. Mithr. 77, 
Memaoon. fr. 41 (ed. Mull. 111, 547). 
τιος, m. Barbatius, Römer u. Quäftor des 
Antonius, App. b. civ. 5, 81, Cic. Philipp. 18,2. 
os, πι. Barbstus, Bein. der Horatier, d. h. 
BMdgxog‘Opatsog 6 Β., D. Hal. 11,5. Dav.: 
τίων, πι. Mannen., Liban. ep. 82. 
» (9), od. Βαρβηρώ, indecl. eine Gottheit 
Ber Gnoſtiker, M. des Saldabaoih od. Sabaoth, Epiphan. 
Panar. 1,56,d.p 77,b. 78, b, δ., A. 


197 


ήσολα, ω», 61. in Hisp. Baet. nördl. von Calpe, 
Ptol. 2, 4,6, Marc. Heracl. per. mar. ext. 2, 9 (ν. |. 
Βαρβίσολα), Tzetz. Chil. 8, 711,9. 
Nas, a, ποταμός, 81. in Hisp. Baet., 
j. 2 ee 4,7. 
na, |. Franz el.ep. gr. p. 247. 

Ἑάρβιλλον, m. (»Pfirſchbaum od. alo lat. Bärtel), 
Afttonom zu Kaifer Vefpafians Zeit in Rom, D. Cass. 
66, 9. 

Bapßtvos οἶνος, d, Ath. 1,27, 4. 

Bäpßıos, m. Barbius, 1) Unhänger des Otho, Plut. 
Gelb. 24. 2) Β. Φιελιππιχός, Freund des Antonius, 
Ael. b. Suid. ο. v. Doch neunt Ulpien 1. 8 de off. 
praet. ihn Barbarius, Cic. u. Appian. Βαρβάτεος, w. f. 

Bapßırloy, ωνος, m. Leier, Dannen., Nicet. 
Eugen. 8, 257, 3. 

βοράνα, &t. in India intra Gangem, Ptol. 7, 


Bapyökıa 


Βαρβοσθένην, m. Meinhard, ein Berg oͤſtl. von 
Sparta, Liv. 85, 27. 80. 
βούκαλλοε, ου (6), Ἰωάννης, Schönläffel? 
(f. Hesych. 9. βαρβός), Verfafler von 11 Epigrammen, 
Anth. Plan. 4, 88, ὅ., f. Iac. Anth. gr. XIII, p. 867. 
βούλαν, «, m. Bein. der Aemilii, App. b. civ. 4, 
49, dab. Aluıklov Βαρβούλα (ν. ]. Βαρβόλα), D. Hal. 
exc.c.4. N 
Ῥαρβύσηε, b. Suid. ϱ. Ἡράκλειος, Βαρύβυσσος 
ποταμός, alfo *Harbticf, Fl. bei Byzanz. Hesych. 
Miles. fr.4, 8 (ed. Müll. ıv, 147). (Bet Niceph. Broviar. 
p. 18 heißt er Βαρ»ύσσης.) Φαῦ.. 
ἙΒαρβύσιον, B. der Phibdalia, Chron. Paschal. p. 498 
ed. Bonn. 
ῬΒαργαδόθ, οἷὸς λύπης, Suid. (1 Sam. 4, 21), f. 
Bapyoc. 
Βάργαλα, n. pl. (viell. = Μάργαλα, Geilenau), 
6ι. in Macedonien, Hierocl. Achnt.: 
©&t. in Karien, Strab. 14, 656, Ptol. 5, 
2, 19, Apoll. b. St. Β. Ew. Bapyacnvös. St. Β. 
Benannt nach: 
Ῥάργασοε, m. 65. der Barge, u. des Herlulee, Bt. B. 
„ſ. Geila ὃ. ἱ. glänzende, folge, M. des Bars 
gafos, Apoll. b. St. B. ο. Βάργασα. 
Bapyyvol, Bolt in Troglodytice, Iub. Maurit. b. Plin. 
6, 84. 
Ἑαργιακίᾳ, Ort der Baccäer in Hisp. Tarrac., Ptol.2, 


60. 
Bapyıopäs, ö, ein jũdifcher Befehlehaber, D. Cass, 
66, 7. 


m. der röm. Varguntinus, Plut. Crass. 
nah Conj. Ῥαργοντήϊος). 

Bäpyos, m. = Μάργος (f. Strab.), Wutach, 
Geiler, 1) 81. Ilyriens, Strab. 7, 818, f. Μάργος. 
2) Mannon., Eunap. Sard. fr. 71. 

Βαργόσα, ης, f. St. in Indien, viel. = Barygaza, j. 
Baroatſch, Nic. Damasc. b. Strab. 15, 720. 

Βαργούσιοι, Bolt im j. Gatalonien (Hisp. Tarrac.), 
Pol. 8, 85, St. B. 

Βαργόλια, fav,(ta),(b. Mel. 1, 17 Bargylos) Sils 
berberg, St.inKarien, Trümmerb. j. Geverdchinlik, Pol. 
16, 24 — 18, 88, 8.,Strab, 18, 611. 14,658, Ptol. 5, 2, 
9, Anon. st. mar. magn. 286 ff. (v. 1. Βαρβυλία). Ew. 
BapyvAıtras, ταν, (of), Pol.16, 12, D.L. 5,6, n. 8, 
Piut. Tit. 12, St. Β. ο. Alyıyas, Inscr. 2670, 6. St. B. 
s. v.: Βαργυλιάτηκ. Λά/.χόλπος Βαργνλιητικός, Ρο]. 
16, 12, u. Βαργυλιακόαε, St. B. Bei Mel. 1, 16 
Sinus Iasius genannt. 


28 (v. 


198 Βαάργυλος | 


Ῥάργυλος, m. Silbermann, Breund bes δεί, 
Terophontet, Erbauer von Bargylia, St. B. δ. Βαρ- 
γύλια. 

Ῥάργνσοι, Bolt in Indien, An. (Arr.) per. mar. 
erythr. 62. 

Ῥαρδά, St. in Sacaflane, dem nörbl. u. oͤſtl. Theile 
des j. Sedichiftan, viell. j. Zungera, Isid. Char. mans, 
Ρατ, 18. 


Ἡαρδαμάνα, St. der Mäfoler in Indie intra Gangem, 
Ptol. 7,1, 98. 

ΒῬαρδάξημα, St. in India intra Gangem, Ρίο]. 7, 
1, 8. 

m. —="4Essög ποταμός, Schol. ju Ptol. 
8, 13, 14. 
, St. in Indien, norböflih von Indo⸗ 
feythien, Ptol. 7, 1, 69. 

s,m., od.Bapduräyns,in.fyrifcherÖnoftis 
feru.Opmnenbiähter, Porph. abst. 4, 17; fragm.ed. Orelli. 
Ueber Andere deffelben Namens vgl. Pabr. bibl, gr. 1v,247- 

Ἑαρδίνης,ου, ὁ----ποϊῖαμός, nahEt. M.188 Harte 
rand, δί. in Syrien, = Chrysorrhoas, |. Barrada, 
St.B. s. dauaoxog. 

Ἡάρδιτον ὄρος, n. Θεδίτρε in Wethlopien, Ptol. 4, 
9 (8), 6. 

Ἑάρδοι, ol, b. Hesych. βαρδοί, die geheiligten 
Sänger der Ballier, D. Sic. 5, 81, Strab. 4, 197, Ath. 6, 
246, d, Timag. b. Ammian. Marcell. 15, 9. 

Βαρδυαῖοι, die Sclaven, welche das Gefolge det Mas 
rue — Plut. Mar. 48 * ff. F 

νῄται (v. 1. Bapdvica), ob. Ῥάρδουλοι, 
Iufitanifchee Volt, ſüdl. am Durius, Strab. B, 155. 


162. 
Ἑαρδόληνς, εω (Arr. An. 1, 5, 1), ῬΒάρδυλιε (D. 
Sic. 16, 4, Luc.macr. 10, Tbeop. b.Cic. οϐ. 2, 11), ob. 
λλια, sog, 1η. (Plut. Pyrrh.9), Zocher d. i. lang» 
fam einbergebend, K.von Illyrien zu Philipps Zeit. 
Βαρεία πόλις, f. St. in Hisp. Baet., j. Bera, Ptol. 2, 
4, 8. 
Βάριτα, aud Bäperra, St. in Borberaften, 
Hierocl. 
Βαρευκόρα 7) Βαρενάθρα, St. in Indis extra Gan- 
gem, Ptol. 7, 2, 24. 
Βαρίαλά, f. St.in Kleinarmenien am Euphrat, Pol. 
8, 7,11. 
Ἰάνηε, ου, m. 1) K. von Armenien gu Ninus 
Zeit, D. Sic. 2,1. 2) ein Ῥετε u. Satrap von Pars 
tbien, Arr. An. 4,7, 1. (Bei los.arch. 14, 18, δ. b. 
Iud. 1,18, 1 tommt ein Βαρζαφάρνης als Satrap von 
Parthien vor.) 
Baplatpa, St. der Baropanifaben, Ρίο]. 6, 18, 4. 
Bäplos, ου, St. in Aften, Ew. Bapliraı, Nicet. 
Eugen. 1, 7. 14. 
Ἑαρήνη, f. St. in Medien bei Echatana, Ctes. 86, 
b. 17. Ew. (, St.B. 
Bäpns, m. ν. 1. für Bad ons, w. [., Her. 4, 208. 
Βαρήτιον, n. Ort am abriatifchen Meere, Theop. b. St. 
B. Ew. Bapyrivos, St.B. Viell. = Βάριο». 
Βαρθολομαῖος, m. eigtl. 6. des Tholmai (nad 
Hesych. υἷὸς κρεµάσας ὕδατα), hebt. Eigenn., N. 
T. Matth. 10, 18, Suid. 
Baplava, Et. in Mefopotamien, Ptol. 5, 18, 18. 
Bapivosg, m. der röm. Varinus, Πούπλιος B., 
Plut. Crass, 19, f. θὐαρίνεος. 
Βάριον, n. St. in Apulien, j. Bari,Strab. 6,283, Ptol. 
δ, 1,15. 
Bäpis, Nic. Damasc. b. Ios. Bagıs, gen. εδος, u. 


Βαρούχα 

sos (nad) St. B.s. ν. u. Suid. Sausburg, Haufen, 
nah Andern Rabnadorf, Sloßberg, f. Nic. Dam.), 
1)(ἡ), ο) weibl. Gottheit mit einem Tempel auf der Straße 
nach Echatana, Strab. 11,581. b) 6. in Pifidien, j- 
Jebarteh, Ριοἱ. 5, 5, 5, Hierocl. 678 ed. Wessel. Cw. 
Bapirns, St.B. ο) Städtchen in Japygien, = Beretum, 
od. vielmehr Hafen von Veretum, mw. }., Strab. 6, 281. 
d) früherer Name der Burg von Serufalem, fpäter Anto⸗ 
nia genannt, Ios. 15, 11,4. 2) m., a) Berg in Armes 
nien, wo die Arche fi in der Sündfluth rettete (Ararat), 
Nic. Damasc. b. 198. 1, 8,6. b) δί. in der Landſchaft 
Limyrita in Indien (f. Βαράκη), Ptol. 7,1, 8.84.86. 
ο) hebr. Eigenn., S. des Aferos, Το. 2, 7, 4. 

Baploons, m. Perfer, Cten. 88, a, 22. 

Βαριωνᾶν, @, nad) Et.M. 715 im nom. Βαριωνᾶ», 
eigentl. Sonasfohn, väterlicder Name vom Apoſtel 
Simon Petrus, N. Τ. Matth. 16, 17. 

Ἑαρκαία (über die Betonung f. Theogn. 5. Cram, 
9, 109), -- Βάρχη, Ew. ‚St.B. 

Ἑαρκάνιοι, Boll an ber Örenze Hyrfaniens, St.B., 
Ctes. 86, ὑ. 22. &. Bogxavsoı. 

Bäpxas, a, ὁ, 1) punifcher Geſchlechtename des Has 
miltar, Pol. 1,56, App. Iber. 4. Hannib. 2, ter auch 
bloß ὁ Βάρκας heißt, Strab. 8, 151. 158. 2) (Barca) 
Freund des Gato minor, Plut. Cat. min. 87. 

ἙΒαρκέλλων, ωνος, fpäterer Name für Βαρκινώ», 
Olymp. Theb. fr. 26 (ed. Müll. ıv, 62). 

κέτια, acc. 59, {. T. des Könige Leulanor im Bot« 
rorus, Luc. Tox. 50. 

‚f. 1) Berg in Eyrenaica, Polyb. 6. Plin. 5, 

40. 2) St. in Eyrenaica, das fpät. Ptolcmais, j. Merdsjch, 
Her. 8, 91. 4,160. 200, D.Sic. 1, 68, Scyl.108, Strab, 
17,887, Ptol. 4, 4, 11,9. (81ο. δ. Ptol. 4,4, 9 Bapxei- 
ται, gew. aber Βαρκαῖοι, Her. 8, 18. 4, 164—204, ὅ., 
D. Sic. 18, 20, Scyl. 108, Ath. 4,184, b, A. Adj. 
xatog, überh. — libyfch, αἶπο, St. B., öyos, Soph. El. 
727. Denn εδ war berühmt durch feine Pferdezucht, Schol. 
gu Soph. a. a. O. Hesych., 9. 8) Dorf in Baltrien, 
Her. 4, 204. 

ἙῬαρκινών, ©t. der Räctaner in Hisp. Tarrac., j. 
Barcelona, Ρίο]. 2, 6,18. &. Βαρχέλλω». 

Ἑαρμόκαρος, m. Karthager, Pol. 7, 9. 

Ῥάρνα, ω», pl. Dorf der Ichthyophagen beim j. Ras 
Shemaul Bunber, Arr. Ind. 27,2. 6. Badaga u. Bd- 

αρα. 

Bapvaxis, Drt ber Karpetaner in Hisp. Tarrac., 
Ptol. 2, 6, 57. 

Bapvalos, m. Tyrier, Inser. 
Ῥάρνη υἱὸς ἀλλόμενος, Suid. (Bapvaßäs, ἅ, u. 
Βαρνάβαῖος, δεῦτ. Eigenn., N. T. act. apost. 4, 86, ö., 
Ios. 11, 6, 4.) 

vixıos, m. Lammbed (βάρνες für ἄρνες, ſ. 
Ahr. Dial. 2, 45), fpäterer Name des Enipeus, w. f., 
Strab. 8, 857 Schol. 

Βαρνοῦν fi Βαινοῦν, St. in Arabia felix, Ptol. 6, 
7,41. 

Bapvo®s, οὔντος, Widdern (f. Βαρνίχιος). 61. 
in Diacedonien, Pol. 84, 12, Strab. 7, 828. 

4, [. Baepßvans. 

Βαρξάεντον, m. Perſer, D. Sic, 17, 74. 

Βάρος, m. --Ἔμβαρος, Hardt, Athener, Pausen. 
6. Eust. Il. 2, 831. 

„ das lat. Varus, Hesych., Herdn. 73. u. λέξ. 
p. 85, 28, — auf einer Münze aus Klagomenä, Mion. 
8. vı, 87. 
Ἑαρούκα, St. in Albanien, Ptol. 5, 12, 5. 


Βαροῦσαι 


7 Ἑαροῦσαι, fünf Infeln im indifchen Meere, Ptol. 
2, 28. 

} os, b. Hesych. Βαρούχ — εὔλογημένος, 
bebr. 


igenname, los. 10, 6, 2, u. Bapo®xos, εδιιὸ. 


9,1. 

Βάρραι, Volt in Indien, jenfeit des Ganges, Ptol. 
7,2, 20. 

Ῥάρρων, ωνος, (ö), der röm. Name Varro, insbef. 
Treivtsos B., Plut. Fab. Maxim. 14, od. ὁ B. Τερέν- 
zsog, D. Hal. 1, 14, gew. bloß (ὁ) Βάρρων genannt, 
Piut. Fab. Mux. 16. qu. rom. 2---106, ὅ., od. B. ὁ φι- 
λόσοφος, Pint. Rom. 19. 16. Er u. die ihm Gleichen 
οἱ περὶ Βάρῥωνα, Plut. qu. rom. 101. — einen Kıy- 
γώνιος B. [. Plut. Gelb. 14. — Bergl. Suid. u. 
Οὐὑάρρω». 

Bapraßäs, m. 8. von Thracien, D. Sic. 1. 160 (ed. 
Muli. τα, p. 18). , 

, m. Perſer, Petr. Patr. fr. 14 (ed. 
Müll. ıv, 189). 
, m. perfifcher Satrap von ἉταΦοῇα u. 
Drangiane, Arr. An.8,8,4— 25,8. 
ψη, f. St. in Mefopotamien am Euphrat, 
Ptol. 8, 18,5. 

Bopo qpuos, m. R. ter Atrener, Herdn. 8,1, 8u.9, 1. 

Bapotvn, f. 1) T. des Artabazus, DM. des Herakles, 
Sattin Aleranders, fpäter des Bumenes, D. Sic. 20, 20, 
Piut. Eum. 1. ®attin des Memnon, Piut. Alex. 21. 
Nah Porph. Tyr. fr. 8, 2. 4, 2 (ed. Müll. 111, 694. 697) 
T. des Pharnabazus, v.1. Φαρσίνη. 2) T. des Darius, 
Arr. An. 7, 4, 6, welche Phot. 68 Αρσινόη, Andere 
Στάτειρα nennen. 

Βάρσιτα, (ἡ), St. in Babylonien am Euphrat, Prol. 
δ, 20, 6. 8, 20, 28. 

, indecl. St. in Baläftina, Ios. 6, 8, 2. 

Bapräs, Infel u. Hafen im Bufen von Karthago, vicll. 
j- ile Plane, Scyl. per. 111. 

s, m. Meder, Arr. An. 6, 29, 8. 
. f. Βαρβύσης. 

Βαρόγαζα, (τά), b. Ptol. 8,26, 12 ἡ, Et. in Indien 
(hei St. B. falſch in Gedroſien), j. Baroach, Ptol. 7,1, 62, 
An. (Arr.) per. mar. erythr. 14—64, 5. (v.1. Bugv- 
yala, ης). 61. Ῥαρυγαζηνοί, St. B., u. der Buſen 
dabei, j.Bai von Cambay, χόλπος Βαρυγαζηνός, Ptol. 
7, 1. 6. 

‚m. ©. bes Titius. Schol. ΑΡ. Rh. 2, 780 
(Lob. path. 227 fchlägt Βώριμος ot. Βώρμος bafür 
vor). 

Bapylov, τοῦ, (faum für ᾿Αρχίου, wahrfcheinlich 
Βακχίου), Inser. 841 aus Bompejanopolis. Uehnt.: 

ıs, f. Grau aus Teos, Inser. 8099 (wo Keil 
Βακχίς vermuthet). 
Βάρχουσα, Stäpthen in Phönigien, 61. Bapxov- 
t. B 


wxeßäs, m. Anführer der Juden zur Zeit Ha⸗ 
drians, Arist. Pell. b. Euseb. h. eccl. 4, 6. 

Ἑαρώ, verborbene Lesart für Βαυβώ, b. Suid. ο. 
Baüveg. 

‚— Βάρρων», das τδπι. Varro, Themist. or. 
34, c.8 u. ν. ]. δ. Plut. Caes. 86, wo Wannowski de ra- 
tione etc. p. 12 gleihfalld Βάρω» vertheitigt. 

Bäs, m. (Schreiter), a) δὲ. in Bontus, Β. A. 1181. 
2) ©. des Boteiras, K. von Bithynien, Memnon. fr. 20 
(ed. Mall. ıv, 587). 

Bacaväpaı, indiſche Bölferfihaft, Prol. 7, 2, 20. 

Ἡασανίσαι, (viel. = Βησανίσαε, Bergfiräßer, 
denn βήσης = βασίµου τόπου τῶν ὀρῶ», gloss. b. 


199 


Schmidt Hosych. 1,p.875), eine thraciſche Voͤlkerſchaft, 
in einigen Büchern au) Βανίσαι genannt, St. B. 

Bawavirns, ö-Al9os, Prüfſt ein, Gebirge an ber 
füdl. Grenze von Tberägypten, Ptol. 4, 5, 27 (nad 
ρα if βασανίτης άνδικὸς λίθος viel. 4.βυ- 
κός). 

Ἑασανῖτι χώρα, Landſchaft Palaͤſtinat, — Bata- 
να (Βασάνης ala hebt. Eigenname Ios. 8, 
11,4. 

Barapsvayos βασίλειο» d.i. Μάλαγγα ἐπ Indien, 
w.f., Ptol. 7, 1, 92. 

δαρίῖζα, Caſtell in Kleinarmenien, Strab. 
12, 555. 

Ῥάσελοα, m. ein GSebirgoſtrom in Judäa, Ios. 6, 
14, 0. 

Ἡάσηρα, St. Phönizins, 6. Βασηρεός, St. B. 
6. Βησαρα. 

Ῥάσθηε, ὁ, ein Ecythe, Luc. Tox. 48. 

Ἑάσι, Ort der Kaftellaner in Hisp. Tarrac., Ptol. 2, 
6,71. 

"Basta, f. Βαγία. 

ἙΒασίας, m. Füßli, 1) ein Arfadier, Xen. An. 4, 
1,18. 2) ein @Icer, Xen. An. 7,8, 10. 8) nad Keil 
An. ep. vieleicht auch Inser. 1575, wo Beckh Πασίας 
lieſt 


Baoflewe 


BacrtAas, ol, ähııl. Probſte, Priefter des Kronos 
bei den Eleern, Paus. 6, 20, 1. &. Lob. path. 45. 

ἩΒασιλάφ,πι, König, ©. εἶπιδ Tryphon aus Athen, 
Inser. 268. 

ἩῬασίλεια, 7, (über die Betonung f. Lob. path. p. 42. 
47), Königin, Königsinfel, 1) T. des Uranos u, der 
Titäa, D, Sic. 8, 57; perfonif. Königthum, D. Chrya. 1, 
p- 15, — [Φετιδα[ ale Jungfrau, Ar. Av. 1536 u. ff. 
2) Königsinfel, Infel des noͤrdl. Oceans, wahrſch. 
die preußifche Küfte von Pillau bis zur kurifchen Nehrung, 
D. Sic. 5, 29, vgl. Metrod. Sceps. b. Plin. 37, 11 (u. 
4, 27). 8) Königshofen, Stadt, wahrlich. Baſel, 
Pbleg. Trail. fr. 29 (ed. Müll. 111, 608 u. 609). 

Ἡασίλεια, τά, Königsfefte, Spieledes Zeus Βασι- 
λεύς zu Lebadea, Keil Inscer. boeot. xı, Inser. 1616. 
©. Poll. 10, 87. 

BarıAstöns, Inser. 1971 8. Arist. u. Suid. au) Βασι- 
Möns, ου, dor. ευς (Inser. 2518, 8.),(6), Rönide, 1) 
Athener, a) B. eines Diogenes, Inser. 204. — Anderer, 
Ross Dem. Att. 105. 2) Koer, Inser. 2518. 8) Rho⸗ 
bier (gen. ευς), Inser. 2546. 4) Philofophen u. Schrifts 
βεῖει, 9) Epifureer, Nachfolger des Dionyſtus aus He⸗ 
taflea, D.L. 10, n. 15. db) Stoifer aus Stythopolis, od 
περὶ τὸν B., 8. Emp. adv. dogm. 2, 258. Bol. Fabr. 
bibl. gr. 111, 545. c) Orammatiker aus Alesandıea, 
Et. Μ. κ. ἀρίζηλος. 5) οἱ Βασ., ein Geſchlecht, welches 
an der Spitze der (oligarchifchen) Regierung a) zu Ery⸗ 
thrã ftand, Arist. pol. 5, 5,4.Suid.s. Πυθαγέρας Ἀφέ- 
0s06.b)aufbder Atlantis, —of του βασιλέως, Plat.Criti. 
116, c., Suid.s.v. 6. Βασιληίδης. 

Βασιλειδιανόε, m. von ter Secte des Vafllites, Cl. 


Ἑασίλειον, f. ᾿Εχατόμπυλο». 

Ἑασίλεοι, οἱ, 1) Königmänner, fauromatifches 

Boll, App. Mithr. 69. 2) Name der 1000 jungen Krie⸗ 

ger, welche im Auftrag Nleranders in Acgypien dienten, 
uid. 

BartAeos, in Anth. vırı, 2—168, 6. Βασίλιοε ges 
fhrieben, doch f. Suid. s. v. u. Et.M. 746, gen. ου, ep. 
(Απ. vı11, 8, 8.) auch 0so, τος. Βασίλειε (Anth. νΙπ, 
9, d.), 1) Αά]. ἡ Βασέ λειος στοά, die Königs- 


Al 


200 Ἡασιλεόδωρος 


halle, Eäulenhalle dcs Archon Baflleus in Athen, 
Dem. 25, 28, Paus. 1, 8, 1.14, 6, Harp., Suid., 9. 2) 
ὁ Βασ. ποταμός, Königswaffer, SL in Meſopo⸗ 
tamien, Strab. 16, 747, Ptol. 5, 18, 8. 9. 20, 2. 8) X d« 
nigemond, fpäterer Dionatöname (28. Auguf bis 22. 
Sept.) vom Feſte des Zeug Βασιλεύς, Schol. Pind. Ol. 
7,168, Inser. t. 1, p.708. 4) Könide, männl. @igenn. 
a) aus Gäfaren in Kappadorien, mo er 879 als Biſchof 
ftarb, ὁ µέγας genannt od. ἄγνος, ©. eines Bafllcios, 
Anth. vııı, 161. 168, 6., Gregor. Cypr. Leid. 2, 58, 
Apost. 6,44, 6, Suid., Schol. Dem. 2,1, Ὁ) V. deo ο 
tigen, Anth. vıu, 6, Suid. c) B. ᾽άγχυρανός, Bis 
ſchof von Ancyra, Suid. d) ein Biſchof von Eirenupolis 
in Gilicien, Suid. ϱ) B. Πατρίκιος, unter Conſtantinus 
Porphyrogenetus Praefectus Cubiculi u. Schriftſteller, 
Auth. app. 184, tit. — Qgl. Fabrio. bibl. gr. ıx, 6. f) 
Β. Macedo, griech. Kaiſer (867 — 886), Keil Inser. 
boeot. LXvIII, 9. 

Βασιλεόδωροςφ, m. "Königsgabe, Mannsname, 
προς. 276. 

Βασιλεύι, έως, ep. (ΑΡ. Rh.) ος, m. König, 1) 
Ἡασιλεὺς ἄρχων, |. Lex. 2) Bein. des Zeus, meift 
Ζευς B., doch Inscr. beeot.r. «τοῦ Βασιλεῖ, ἰπδῦς[. 
zu Lebadea u. Baros, Xen. An. 8, 1, 12, Paus. 9, 89, 4. 
5, D. Sic. 15, 53, Empedocl. b. Ath. 13, 540, d, Keil 
Inser. boeot. ΧΙ. ΧΧΥ, ο, Inser. 2885, Thierſch par. 
Inſchr. n. 18. 8) Eigenn. a) ΑΡ. Eh. 1, 1048. b) 
Sährififteller, Nicand. Ther. 715, f. Βασελίς. 

BarıAntöns, έω, m. V. des Herodot, cin Sonier, Her. 
8,182. 6. Βασιλείδης. 

ἙῬασιλιᾶνός, ὁ, Königmann, Präfect von Aegyp⸗ 
tcn, D. 0898. 78, 85. 

Bawı\löns, f. Βασιλείδης. 

Βασιλική, ἤ, 1) Königsbau, ein pracdhtvolles ὃ[- 
fentliches Gebäude zu Gerichtsverhandlungen u. zum 
Öffentlichen Verkehr, a)in Rom, α) das von Cato Cen- 
sorinus (568) am Forum erbaute u. daher Πορχία 
Βασιλική genannte, Piut.Cat. mej. 5.19. β) das von 
Aemilius Paulus (704) aufter Nordfeite des Forums ες. 
baute, App. b. civ.2, 26. b) das gu Byzanz, Hesych. 
Miles. fr. 4, 15. 84 (ed. Mull.111, 149.152). 2) Basilica 
Amyntse, Konigoſtuhl, in Macebonien, Procop. de 
acdif. 4, 4. (8) Könide, Name ciner Freigelaffenen, 
Dig. 84, 1,16. K.) 

Βασιλικός, (6), Könide, Rhetor aus Nitomedien, 
Suid., Apsin. rhet. 1. 

p Barı\iva, f. Königin, M. tes Kaifers Julian, 
hot. 

Ἑασιλινόπολις, 1. Königinhof, Städten in 
Bitbynien, Hierocl. p. 692. 

Βασιλία, (dos, (ἡ), 1) Königsftädl, Städtchen in 
Artadien am Alpheus, Paus. 8, 29, 5. Ew. BaoıAirng, 
δι. Β. 2) Königin, Bein. der Aphrodite bei den Tarans 
tinern, Hesych. 8) Königsſchuh, Name einer Art 
von Schuhen, f. Lex. 

Bäcıkıs, acc. 2), m. König, Kreter. Ael. n. an. 
11, 85. 2) Schriftfteller, Ath. 9, 390, b, Agatharch, 
mar. erythr. 64 (Beller Βασιλεύς), Plin. 6, 86. 

Ἑασιλισηνή, 7, Landſchaft in Großarmenien om 
linfen Ufer tes Euphrat, Ptol. 5,18 18 (f. ᾽Ακχιλισηνή). 

Ἡασιλίσκος, m. Könife, 1) Bruder der Kaiferin 
Berina, Beldherr unter Kaifer Xeon, Prise. Panit. fr. 
89.42, Cand. Isaur. fr. 1, Malch. Philad. fr. 8 u. Π., 
Suid. Αα. v. u. 5. Apuarsog. 2) ©. tes Harmatus, öfls 
römischer Kaifer, Suid. δ. v. u. 8. ἁρμάτος. --- Anth. 
1, 11, tit, 


Ἡάσσαρος 


Βασίλισσα ἡ, Kunigunde, Königin, Ftauenn., 
Anth. 8, 160. 154 (Cod. 5, 13. 14 u. ff. K.). . 

Ῥάσιλλον, m. der röm. Basilus, 4εύχνος od. dev- 
χιος B., Plut. Syll. 9.— D. Cass. 48, 47. — Auch bloß 
Βάσιλλος, App. Mithr. 50. — ol περὶ Βάσιλλο», 
Plut. Syll. 19. 

Ἑασιλοδίκα, 1. *Ewalbine, Brauenname, Inser. 
2448, 8. 

Ἑασιλοκλῆα, έους, Του. ὦ Βασιλόκλεις, m. 
ähnl. Ehrenkönig, Berfon des Geſprächs in Piut. 
de Pyth. orac. 1. 

Βασίλος, m. König, S. der Hemithea u. des Lyrlus, 
K. von Kaunia, Apoll. Aphr. b. Parthen, erot. 1. 

Ἑασιλό, f. ähnl. Kunigunde, T. des Eyrenaiters 
Ariftipp, Callim, ep. 21 (να, 517). 

Βασιννοί, arabiſches Volt, Glauc. b. St. B. 

ἙΒασίχ, m. Anführer der Hunnen, Prise. Panit. fr. 
8 (ed. Müll. ıv, 90). 

Baoxd, 61. in Peräa, los. 18, 6, 5. 

Ἡασκάνου τάφος, m. "Neidmal, Name eines 
Orabmals in Naros, Plut. mul. virt. 17. 

Ἑασκατίε, m. 31 in Sogdiana, j. Bentfch, Peol. 
6,12, 8. 

Baoxla, f. Bändel(Hesych. βάσκιοι--- δεσμαὶ 
φρυγάνων) od. ᾧαάε, denn βάσκα — µάκελλα, 
Hesych., Brauenn. aus Philippi in Macetonien, Phleg. 
Trail. fr. 29 (ed. Müll. 111, 609). ' 

Bäcxıra τὰ don, Θεδίτρε in Darmarice, Prol. 4, 
6,17. 

Bäcxovroy ἢ Κάσκοντον, Gt. der Vasconen in 


"Hisp. Taırac., Ptol. 2, 6, 67. 


Bäckayos, ου, m. Tyrier, Menand. Ερ]νος. b. Ios. 
c. Ap. 1, 21. 

Ἑασοροπέδα, Landihaft Armeniens, Strab. 11, 528. 

BarovAusis, οἱ, libyſches Boll, Nic. Damasc. p. 
150, corrupt. 

ἙῬάσσα, Inſel bei Taprobane, Piol. 7, 4, 19. 

Barca, f. Schluchten, Ort bei Phigalia in Arka⸗ 
dien, Paus. 8, 80,4. 41,7. 

to, d, Ροῦφος ὁ B., (Combes), Römer, D. 
Cass. 71, 5. 

Ἡασσάκηςε, m. Perfer, Her. 7,75. 

Baccräpa, 1)f. ὅται des Efau, Alex. Ρο]. fr.2 (ed. 
Müll. ΤΠ, 220). 2) Baooapas, oriental. od. nah An⸗ 
dbeenBüchfeln, weil fie früher Suchafelle trugen u. ihre 
Kleiver nun Baooapas hießen, Hesych., andere Erfl. 
δ. Eust. Hom. 982, 80. a) Bacchantinnen, Ath. 5, 198, 
6, f. Lex. b) die Erzieherinnen des Dionyfos, Eust. a. a. 
O. — Porph, abst. 2, 8 erwähnt auch Ἡάσσαρες, Βασ- 
gie, welde die Opfer der Taurier nachahmten. 

ehnl.: 

Baco optos, έως, m. Bein. des Dionyfos, Orph. h. 
45, tit., f.Lex. Davon Ἡασσαρικόε, = —— 
Φίασος, Anth. vi, 166. — Βασσαρικά hieß ein Schri fi 
des Soterichos, Suid. 

Ῥασσαρίᾳ, έδος, dat. έδεσσι, Nonn.11, 809, ὅ., f. 
1) = Βασσαρα, im sing. nad) Suid. ἑταίρα, πόρνη, 
f. Agath. ep. v1, 74, bei Nonn. 20, 289 Φεράπαινα 
4ιονύσου, ber eh wie Βάκχη ſcheinbat als Eigenname, 
nämli als Repräfentantin der Bachhantinnen braucht. 
Nonn. 14,895. 15,152. 20, 808. 28,197, d. ®ew. 
im plur., Anacr. 54, Nona, 8,1147, 275, 6. 2) die 
Erzieherinnen (Ammen) des Dionyfos, Nonn. 14, 219. 
8) Adj. bei στρατιή, Nonn. δδ, 225. 

„E “σον, voc. Βάσσαρε,Ξ- Βασσαρεύς, Orph. 
.4ὔ, 2. 


Βασσαχεῖται 
ἙῬασσαχεῖται, Bolt in Marmarika, Ptol. 4, 5, 


21. 
PR uud L. Schlucht, eine Nymphe, ep. dd. ıx, 

6. . 

Ἑασσίανα, St. in Nicderpannonien, |. Alfo Baltcy, 
Prol. 2, 15 (16), 8. 

Ἡασσιᾶνόε, ὁ, früherer Name bes röm. Kaifers Her 

liogabul, Herdn. 5, 8,8. 
dat. aıcıy, Dalberge, ein äginetifches 
GSeſchlecht, Pind. Nem. 6, 58. ©. Βάσσος. 

Ἑάσσιλα υ).Βασσίλα, f. Dalbergin, Brauenn., 
Inser. 6760. 

Bärcos, ov, m. Dalberg u. der röm. Name Bassus, 
1) 4oälsog B., aus Smyrna, Dichter der Anthologie, 
Anth. 7,248. 872, au B. Moidsıog, 7, 886. 891, od. 
B. Zuvgvaicg, xı, 72, od. Bloß B., v, 125. ©. Iacobs 
Anth. gr. ΧΙΙ, p. 867. — Ein anderer Smyrnäer, Ari- 
stid. 28, p. 488. 26, p. 581. 2) Korinthier. Philostr. v. 

Apoll. 4, 26, Suid. 8) ein Eophift, Luc. adv. ind. 28, 
— einer, an weldhen Briefe von Libanius gerichtet find, 
Liben. ep. 862. 869. 1207. 1268. 4) griech. Schrifte 
ſteller über mediciniſche Gegenflände, bei Plin. 20—R8, 
ö., f-Fabric. bibl. gr. XIII, 101. 5) Cassianus Β. mit 
Dem Bein. Scholasticus, aus Dlaratonymus, Verf. von 
Grrerpten über ven Aderbau,f. Fabrie. a. a. O. ΥΙ11, 16. 
6) Bein. a)derGäcilierin Rom, Β. Κανκέλιος, Ios.14.11, 
1, auch B.reK., Strab.16,752, od. Κ. Β., App.b.eiv.8, 
77.4, 58, od. Κ. μὲν Β., Jos. b. Iud. 1, 10,10, auch bloß 
Baseog, los. arch. 14, 11, 2. b. Iud. 1, 10, 11, Strab. 
16, 758. b) der Luciliet, 4ουχίλιος Β., Ios. b. Iud. 7, 
6. 1, aud bloß B., Ioa. b. Iud. 8, 1, ö., «ουχιός τέ τις 
B., D.Cası. 86, 2.— ein röm. Genturio, Phil, in Flacc. 
11.138. 

Ἑαστάγαῖα, f. Σταγάβαξα. 

ναι, b. Piut. Aom. Paul. 9. 12 u. Memnon. 
fr. 89 (ed. Mul. ται, 545) var, b. Ptol. 8, 6, 
19 Βαστάρναι 7 Βαστέρναε, germanifches Bolt an 
der untern Donau, Pol. 26, 9, Strab. 2,93 — 7,806, 
δ.. App. Iber. 4. Mithr. 15, δ., D. Cass. 88, 10 — 51, 
25, ὅ., Scymn. 797, Anon. per. mar. eux. 68, Dion. 
Per. 804, St. B., ein Βαστάρνης, Ath. 5, 213, b. Adj. 
Davon Bacrapyızda, οἱ — nüdsuos, Plut. fort. Rom. 
11, — ἔθνη, Strab. 7, 296. 

m. Prüf er, Mannsname aus Ghios, Luc. 
pseudol. 8, Bein. eines Democtit, Eupol. b. Hesych. 
S. Βάτας. 

(wohl = Μάστενρα, alfo Rathen, f. 
Suid. s. µαστῆρες), ©t. in Thracien, Anaxim. ὃ. 
Schol. Dem. 8, 44, Suid. u. Harp. ο. Μάστειρα. 

Βαστητανοί, ol, b. App. Iber. 66, Ptol. 2, 6,18.61 
Ἑαστιτανοί, Volt im fürlihften Spanien, Strab. 8, 
189—168, d. Das Land Βαστητανία, Strab. 8, 156. 

Ἑαστοῦλοι, (ol), b. Marc. Heracl. per. mar. ext. 
2,9 BasrovAol, Volt in Spanien, nad) Strab. 8, 189. 
156 = Βαστητανού, doch Ptol. 2, 4, 6.9 u. Marc. 4. 
α. D. fegen fie in Hisp. Βαοῖ., die Baotstavol dagegen 
fegt Ptol. in Hisp. Tarrac. 

Bar6, τά, b. Ptol. Bära, Banghofen od. Groß» 
beeren, Dornfetten, 1) Dorf u. Hafen in Sarına» 
tim am Bontus, Strab. 11,496 u. ff., Ptol. 5, 9, 8. 
9) Et. im fürlichen Theile der indifchen Halbinfel, viell. 
Bettycotta, Ptol. 7, 1, 90. 

ἙῬάταβοι, ol, die Batavi, ein ceeltifches Volt, Plut. 
Oth. 19. 6. Βατάονα. 

ἙΒαταγκαίσσαρα, Et. in India intra Gangem, Ρο]. 
7,1, 81. 


Bart, 201 


Bäras, (ol), Volt in Serica Ptol.G, 16, 5. 2) Boll 
in Indien (f. Buza), Ptol. 7, 1, 12. 74. 90. 

Bardxns, ου, (6), Beffinuntier, Briefer der Magna 
Don Ῥ]υι. Mar. 17. &. Βαττάχης. Achnl.: 
m Dornauer? (f. Βάτας), Mannen. 
auf —— — chen Münzen, Mion. ız, 181. 8. vı, 216. 

Βάταλου, m. Knips,—Rnirps, [.βατύλη im Lex., 
παὦ Suid,, Liban. v. Dem., Schol. Dem. 18, 180, 4. 
Büppel, nad Eupol. b. Harp. ., Schol, Aesch. 2, 90 
Aerſchling. Buhle, f. Mein. fr. com. 111, 82, 1) 
ein Slötenfpieler, Luc. adv. indoct. 28, Piut. Dem. 4, 
Schol. gu Aeseh. 1, 126 u. zu Dem. 18, 180. 2) ein 
Dichter, Plut. Dem. 4, Schol. Aesch. 1, 126. 8) Bein. 
des Demoſthenes, Acschin. 1, 126— 164. 2, 99 |. 
Schol., Piut. Dem. 4. x oratt. Demosth. 59, U. ©. 
Barttarog. 
at Barävaßos, Raftort ın Arabien, Cw. Ἑαταναβηνός, 

.B. 

Barävaypa, St. der Kaspeiräer in Intien, Ῥιο]. 7, 


’ 

Berarala, (9), b. Ptol. 5, 15, 25 u. Suid. mit χώρα, 
b. Ios. 4, 7, 4 auch Βατανειδε (γῇ), u. b. Isid. Char. 1 
ἙΒατάνη, ein Landſtrich in Palaͤſtina jenfeit des Jordans, 
Pol. 16, 88, Ios. arch. 9,8, 1— 11, 4, 8. b. Iud. 1, 20, 
4. 2, 6, 8. vit. 11. Ew. Βαταναῖοι, bon Ptol. 5, 19,2 
nad Arabien an die ſyriſche Grenze verſeht. 

Bärava, ω», fo Isid. Char. 1, b. St. B. Βατάνα 
(St.am Euphrat), b. δὲ. Β. ο. ν. μ.ς. 4γβάτανα Bard- 
vaa u. Βατανέα, 1) Ort in Paläftina, 15 Meilen oͤſtlich 
von Gäfarea. Cw. Βατανεώτης, St.B. 2) Stadt am 
@upbrat, St.B. 

ἙῬατάνωχον, ου, m. Perſer, Aesch. Pers. 982. 

Bäros,a, m. Dörner, ein Gamier, den bie Inſchrift 
auf dem Heräon zu Samoı: Bdra Κάρας d.i. Batas’ 
Sohn Karas u. f. w., die man irrthüũmlich Baraxapac 
las, fprihwörtlich machte, indem man behäbige u. ver⸗ 
mögende Leute Βατακάρας (Hesych.hat fall Bacte- 
χας) nannte, Apost. 4, 75, app. prov. 1,50, loenn. 
Sio. ed. Walz 6, 95, Suid., Hesych. (wo falſch Βάστα 
Κάρας fiebt). — Inser. 2247 u. daf. Θδάθ. 

Ἑαταούα, ας, Inſel im Rhein, D. Cass, 55, 24, δὲο 
wohnt von Bardovo:, b. Ptol. 2, 9, 4 u. 14 Baravol 
d. i. Bataver, ein eeltifches Voll, D. Cass. δε, 82-69, 
9. (6. Baraßes.) 

Βατανόδωρον, n. St. zwiſchen Maas u. Waal, |. 
Wyd Durfeh, Ptol. 2,9, 14. 

Βάτεα, 1. Wegeleben (f. Epaphrod. δ. Et. M. u. 
St. B. s. Βατίεια), 1) T. des Teutros, Sem. des Dardas 
nus, Apd. 8,12, 1, D. Hal. 1,50, D. Sic. 4, 76, St. B. 
s. Aapdanyog, Hellan. b. St. B.». Βατίενα, Mnas. 
b. Eust. Il. 2, 814, Sehol. Lycophr. 1806, Et. Μ. Bon 
ihr fol Βατίεια benannt fein. S. Βατίεια u. Βατία. 
9) Najate, Gem. des Debalus, Apd. 8, 10,4. 8) Ort 
bei Troja, — Βατίεια, w.f., Arrian b. Eust. 11.2, 814, 
Et. M. 

ἙΒατανοί, ein Bolt in Böhmen am Riefengebirge, 
Ptol. 2, 11, 20. 

Βατετάρα, {. ©. ber Ligyer, Em. Barerapalog, 
St.B. 

Bart, Φτοβῥεετεα, attifcher Demos der ägeifchen 
Boyle, St. B., Arcad. 118, 26, Ross Dom. Att. 1, meift 
bloß im Adv. —XR welches die Stelle des nicht üb⸗ 
lichen Adj. vertritt, Isoer. 18, 10, D. L. 10, n. 10, Plut 
x oratt. Lycurg. 27, Att. Serw. x, f, 89. xıv, b, d. 
110, Inser. 183. 141, 295, ö., Ross Dem. Att, 8 12, 
16, d. Bei Hesych. tommt auch Ἑατιήθεν vor. 


1,4 


202 Βάτης 


ἙΒάτηε, m. Dörner, Athener aus Kolonos, Inser. 
188. 

Βάτθινα, &t. in PBerfis, Ptol. 6, 4, 6. 

Βατία, f. 1) T. des Teufros, fehlerhafte Schreibart 
für Βιέτενα, w. f., Schol. Il. 21, 286, f. Lob. parall. 29. 
2) (Dornfeld), Et. der Aboriginer in Stalien, D. Hal. 


1,14. 

Barlaı, 1. Dornbeim, St. der Gaffopäer in Epirus, 
Strab. 7, 824. 

Barlaros, ου, m Bein. des Römers Lentulus, 
Plut. Crass. 8. 

Bärlea, (ή), Dörnberg (f. St. B. δ. ν., Et. M. nad 
Antern b. St. B. u. Et. M. Roßtrappe, das ο ift nad 
Lob. paralipp. 1,29 u.Et.M. bie u. da ausgefallen, 
nicht aber wie Fust. 861, 86 will, pleonaſtiſch hinzuge⸗ 
fügt), Hügel, nad Et. M., Hesych. u. N. Stadt vor 
dem ftäifchen Thore bei Troja, I. 2, 818, Plat. Cratyl. 
892, a, Strab. 12, 578. 18, 597.628. &w. Βατιεύφ u. 
ἙΒατιεάτηε, St. B., b. Et. M. Βατιά 

ἙΒατίνα, Stadt in Metien, Ptol. 6, 2, 12. 

Bartyyrov, ου, τό, Dornfelden, ein Stüd Land 
bei Briene, Inser. 2254, f. Boeckh C. I. 11, p. 214. 

Barlyıos, m. der Römer Vatinius, Plut. Pomp. 52. 
Cat. min. 42. Cic. 26. Brut. 25, doch Cic.9 Odazivsog, 
wie D. Cass. hat, f. Ovativsog. 

Bärıvva, Er. in Öroßarmenien, Pol. 5, 18, 11. 

Barts, (dog, f. Strauch, Schweſter des Metroporus 
aus Lampfalus, D.L. 10,n. 11. 

Bärıs, m. Eunud u. Beherrfcher von Gaza, Arr. An. 


2,25, 4. 
Βατμιζομανεῖε,--- Βανιξομενεῖς, w. [., arabifches 


Bolt beim j. Moilah, Agatharch,. de mar, erythr. 90. 
Bärvaı, (ai), 1) St. in Oorhoene (in Mefopotamien) 
bei Edeſſa, arabifh Batan, D. Cass. 68, 28, 4. Ew. 
wvatos u. Barvıvös, St.B. s. ν. u. δ. Χωχή. 2) 
Ort in Cyrrheſtica (Syrien) zwifchen Berda u. Hierar 
polis, Iulien. ep. 27,4. — 6. Baiya. 

Bäros, το. als Schiiftſteller erwähnt Schol. Pind.L8 

(4), 104, doch wahrfh. Βάτων zu leſen. 
are s, m. *Trapperfon, Dannöname, 
Archil. Ρ. Hephaest. 129. 

Βατρασαββή, ns, f. St. in Arabien, Iub. Maurit. 6. 
Plin. 6, 81. 

Barpaxdpra, St. in Babylonien, Ptol. 5, 20, 4. 

ἙῬατραχή, f. Froſchburg, St. in Sarmatien am 
Theflyris, Ptol. ὅ, 9, 80. 

Barpayda ἡ Φαλάσση, Sroſch ſee, ein Theil des 
füdöftlichen Oceans, Ptol.7, 4, 6. 

ῬΒατραχιοῦν, Srofhgrün (f. Paus.), cin Gerichtohof 
in Athen, Paus. 1, 28, 8. 

Barpaxlev, ὠνος, m. Koch aus Lariſſa, Luc. adv. 
ind. 21. Webnl.: 

Börpaxos, (6), ἄτο[ὦ, 1) Mannen., =) Arhener, 
Lys. 6, 45. 12, 48, u. wahrſch. auch derfelbe, über deffen 
Ermordung Lyſias eine Rebe hielt, Harp. κ. Φηγούσιο». 
— aus Kolonos, Ross Dem. Att. 188. b) Gubder aus 
ὤτεοθ, Ath. 7, 829, ο. ο) Berfon in Luffpielen, Huren⸗ 
wirth, Plut.aud. poet.8. 2) Froſchbai, innerfler Win⸗ 
tel des Golfe de Bomba im ägyptifchen Meere, ιο. 4, 
6, 2, Anon. st. mar. magn. 40. 41. 

Barräxys, m., = Βατάκης, D. Sic. 86, 6, Pol. 22, 


0. 

Bärrakos, ὁ, 1) Stammellied, ein Lied, Hedyl. 
11 (app. 34) od. Ath. 4, 176,d. 2) Stämmiler, Bein. 
des Demoftbenes, cod. Σ u.BS., Dind. in Dem. 18, 
180. (6. Βάταλος. 


Baba 


Barrägıos, m. Pannoniet, D. Case. 71, 11. 

Bärrea, f., = Βάτεια, Ort bei Troja, D. Chrys. 
or. 11 p.157 ed, Reisk. 

Barrıdöns, gen. cp. ἄο (ep. dd. vI1,42) u. εω (Call. 
ep. vır, 415), Bartusfproß, Nachkomme des Battus, 
im plur., Her. 4, 202, Hesych. (cod. Βαττάδω»). 

Barriöns, gen. pl. dor. ἄν, = Βαττιάδης, von 
Arkeſilaos u. ſ. w. Pind. P. 5, 87. 

Barrts, (dog, f. Stammlern, Gelichte bes Phi⸗ 
letas, Hermes. b. Ath. 18, 598, f (b. Bergk carın. 2, 
v.77), v.1. Bereits, vertheitigt von Tzſchirner de nom. 
in & exeunt. p. 25. Doch f. Ov. Trist, 1, 5, 2. Pont. 8, 
1, 58. | 

Bärros, ου, (d), libyſch König (f. Her. 4, 155, He- 
sych., 9.), grieh. Stammiler (orac. b. Her. a. a. O., 
D. Sie. 8, 88, Plut. Pyth. or. 22, Aces. in Schal. Pind. 
P.4, 1, Aristid. or. 46, p. 516, B. A. 224, Π.), 1) 6. 
des Polymneſtos aus There (Batt. J.), welcher Cyrene 
gründete u. nad) Arist. in Schol. Ar. Plut. 925 u. Schol. 
Pind. P. 4, 1, Heracl. fr. 4 (ed. Mull. 111,212) erfi Ari» 
fioteles hieß, hier aber Βάστος, d. i. König, genannt 
wurte, Her. 4, 150-159, Pind. P. 4, 16, ὅ. 5, 72, ὅ., 
Strab. 17,887,Callim.Apoll.66,9. Scine Statue, Paus. 
10, 15, 6. Sprichw. war Barrov σέλφιον von großen 
u.wertbvollen Geſchenken, weil das afrilanifche Silphion 
(thapsia gummifera) als eine hoͤchſt ſchägbare Pflanze 
galt (anders Suid. an ber einen Stelle), Ar. Plut. 925 u. 
Arist. im Schol. daju, Macar. 2, 71, Prov..app. 1, 51, 
Hesych,, 9. 2) Batt. II. ὁ εὐδαίμω», Entel des Boris 
gen, ὁ δεύτερος τῶν Βάττω», Plut. Coriol.11, 65. dı# 
Artefilaos, Her. 2, 181. 4, 159, Plut. mul, virt. 25. 
praec.reip. ger. 28, Nic. Damasec. fr, 52, Polyaen. 8, 
47, 5.,9. 8) Batt. III, ὁ χωλός, Her. 4, 161, Plut. 
mul. virt, 25, Nic. Damase. fr. 52. 4) Batt. IV., ὁ 
χαλός, Heracl. fr. 4 (ed. Müll. πα, 218). 5) ein Heer⸗ 
führer der Korinthier, Thuc. 4, 48. 6) ein Hirt, weldher 
in einen Stein verwandelt wurbe, Anton. Lib. 22, Ον. 
met. 2, 688.— ein Hirt u. Perſon des Gefpräcdhe in 
Theoecr. Id. 4 (ν. 41, 5.). 7) ein Luftfpieldichter ({. Βαά- 
τω»), Plut.adal. etamic. 11. 8) ein Epaßmacher 64. 
fars, Plut. qu. symp.8, 6.1. 9) auf Diünzen aus Samos 
u. Milet, Mion. 111, 168. 280. 

Bärrov σκοπιά, f. cin Ort in Libyen, Anton. Lid. 28 
p. 108. 

Bärrey, var. |. für Βάτων b. Ath. u. Plin., f. 
Βάτω». 

Βάτωνιωνος, m. Dorner, Wagenlenker des Am⸗ 
pbiaraos, Apd. 3, 6, 8, St. Β. »."dorzvsa. Ei hatte in 
Argos ein Heiligthum, Paus, 2, 28, 2, u. wurde mehr 
fach mit Ππιρθίαταοῦ zugleich abgebildet, Paus. 5, 17, 8. 
10, 10, 8. 2) ein alter Herrfcher, von welchem Βαάτενα, 
ο, f., benannt fein foll, Et. Μ. 8) Herr des Menippus. 
aus Bontus, D.L.6,8,n.1. 4) Pannonier, a) Dälls 
biate, Strab. 7, 814, D. Case. 55, 29. b) Breufer, D. 
Cass. 55, 29. 5) Gladiator, D. Cass. 77,6. 6) ein Ge⸗ 
fchichtfchreiber u. Rhetor aus Sinope, Strab. 12, 546, 
Plut. Agis 15, Ath.14, 689,d, ὅ., Ael.b.Suid. s. Zu9«- 
γόρας Ἐφέσνος, bisw. in Κάτων verfährichen, Ath. 
6, 251, e, St. B. 8. 4ιόσπολις, ol περὶ Β άτωνα (cod. 
Pal. Κάτωνα), D.L.8,8,n.8. 7) ὁ κωμικός, Ath. 
4, 168, b, ὅ., Suid., bisw. Β άθων, το. f., geſchrieben. — 
©. Mein. 1, p. 480 u. vgl. Fabric. bibl. gr. IL, p. 426. 
8) ein Bilbgießer, Plin. 84, 8 (mo man Batton lieſt). — 
ein Kunkter aus Heralleia, Att. Inſchr. im Philhiſt. Heft 

‚n.2. 


Bata, $t.in Arabia felix, Ptol. 6, 7, 49. 





Βαυβώ 


Βανβώ, οὓς, f. *Stillern Ε. 1. die einfäpläfernde, f. 
Lob. rbem. 826, 1) Umme der Demeter, Hesyoh. (codd. 
Bayuö). 3) Gem. des Dyfaules aus Epheius, welche 
Hier die Demeter bewirtbete u. durch einen unzüchtigen 
Scherz exrheiterte, Clem. Alex. protr. 2,20. Arnob, adv. 
gent. 5, p. 165, Eus. pr. ev. 2, 8, Palseph. u. Αφοι. δ. 
Harp. s. 4νσαύλης. — ©. Baßo). 

Batday, wyog, m. Mannen. gur Zeit des Theodofius 
L. Suid. e. 4βρογάστης u. loann. Antioch, fr. 199. 

Βαύκαλον, ὁ, Bent d. i. junger Menſch, Geck (f. Er. 
M.), Dieunen., Pallad. 64 (ντι, 686). 

Βανκιδεύν, m. Blade ὃ. i. der zierliche, Mannen., 
B. eines Zenodotus aus Athen, Inscr. 106. 

f. Flatow (d. i. die gierliche), eine Infel 
bei Trögene, Plin.b.n.4, 19. K. 

Bawxis, (dos, f. Zeige d. i. die holde, liebliche (f- 
Hesych.s. Bavux«), 1) Srauenn. aus Tenos, Erinn. ed. 
Bergk 4. 5, Απ, ντι, 710. 712. 2) Gattin des Phile⸗ 
mon, die in einen Baum verwandelt wurde, Ον. met. 8, 
620. 

Βαθκιε, dos, m. Flathe (f. Bevadeig), Oldm⸗ 
pionite aus Trögene, Paus. 6, 8,4. Aehnl. 

Batxos, m. ein Tänger, Poll. 4, 14, 100. 

Ῥαυκώ, οὓς, f., = Βαυκές, Erinn. 4 (Anth. vıı, 
412). 

Βαθλοι, ol, eine Anlage mehrerer Billen bei Baji in 
Kampanien, D. Cass. 59, 17. 61, 18. 

Βαθμα, Stadt Arabiens, Botr. u. Iub. Maurit. b. 
Plin. 6,85. — Bei Ptol. 5, 18,5 it Mavßas (v. 1. Bav- 
pas) eine Stadt Mefopotamiens. 

Bäty, ὁ, richtiger Βάβυς, w. 1er ein ſchlechter Chor⸗ 
lehrer, μάθε das Sprihw. τοῦ Baüyog χοροῦ, Apost. 


17,18. 

Βανότα n Batera, 61. der Salentiner in Italien, 
Ptol. 3, 1, 76. 

Βαύτισος, ὁ ποταμός, BI. in Serica, j. Hoangho, 
Ptol. 6, 16, 8. 

ου (Ptol.) u. α (Archestr.), m. —— 

(f. Paus. 9, 80, 8), 1) 81. in Mygbonien (Bierien), Ar- 
chestr. b. Ath. 7, 826,d. Bei Ptol. 8, 18, 15 Da ρύβου 
Ἰ Βαφύρου. 2) 81.Böotiens, Ratt des Mamens Seliton, 
Paus. a. a. O. — ©. Βηφύρας 

Βαχονρής, Dorf ın der Nähe Serufalems, Ios. 7, 

2. 


᾿Εάχχων, m.? Mannsname, Philhiſt. Heft 10, n. 8. 
κ. 


Βδελυκλέων, ωνος, m . "Sheudrüpel, erdichte⸗ 
ter Name in Ar. Vesp. (βδελύσσω), als Feind des 
Kleon. 

Biava 5 Βίανα, δι. in Babylonien an der Grenze 
von Arabien, Ptol. 5, 20, 7. 

Ῥέανα, tömifher Name für Αίακαρία, St. Β. = 
Ἀίακαρέα». 

f. Hartwell, indem Sinne: eine aushal⸗ 
tende, nicht leicht verſiegende Quelle (f. Teuer. in Et.M.), 
eine Duelle in Cubba. Et. M. 

nos ὁ Ἠριδανὸς ὑπὸ τῶν Ενετών», Hesych. 

Φ. Βόδυγκος. 

Ἀαρκίέλλα, Frauenn. aus Ortifla, Phleg. 
Trail. fr. 39 (ed. Müll. m. 609). 

τὰ don, Grenzgebirge von Dalmatien, Ptol. 2, 
14 (15), 1.— Aber Βέβιος b. Procop. b. Goth. 4, 85 
' —— Σεβ 

οὓς. 

eek: ὄνομα ἔθνους, Theogn. 1, 40. ©. 

Bio 


Βεόμη 208 


ben, T. des Danaos, von welder die Bebryfen, 
19. f., bena:ınt fein follen, St. B. u. Eust. gu Dion. Per. 
900. 
pl.uxsg, (ol), (ubalblang, wieAp. Rh. 3, 3, ὅ., 
D.Per. 805, bald turg, ApRh. 2,98, Theocr. 22, 29, δ., 
Scymn. 201), Tofer, εἰφίῖ. wohl vom Meer umbruͤllte 
(f. Et. M.). 1) mythiſchet Volt in Bithynien, welches 
bald dicfleite bald jenfcits des Bosporus angenommen 
wird u.nady Charon inSchol. ΑΡ. Rh. 2,2 auch in Lydien 
u. Lampfalus früher anfälfig war - Αρ. Ευ. 2, 800, ὅ., 
Apd. 1, 9, 20, ὅ., Strab. 12, 541—554, ὅ., ιο]. 5, 1, 
18. Pint. mul. virt. 18, Luc. d. deor. 26, 1, %. Adi. 
von Βεβρύκιον, έα, u. auch νσσα,͵ St. Β., auch 
Bipeei Bi fteht adj. (Βέβρυχες aydoss, ΑΡ. Bh. 3 98). 
and (ἡ) Beßpixia,cp. (ΑΡ. Rh. 2, 128)-In, f. App- 
Mithr. 1. Nach Charon in Schol ΑΡ. Rb. 2, 3 früherer 
Name von Lampfalus. 2) altes iberifches Volt an der 
Küfte des Diittelmeeres, b. D. Cass. fr. 56, 2 (Tzetz. 
Lycophr. 516) mit dem Bein. οἱ Ναρβωνήσεοει 
Scymn.201, Tzets. Lycophr. 1805, St. B. 
, m. ein Heros, nach welchem die Bebrpfen, 
w. ſ., benannt fein follen, St. B. u. East. zu Dion. Per. 
808. 


Bollfad (f- βεβνλλῶσθ αν κ. ῥυλλά), 
— Me ei us steh u 


ἙΒέβων, wwog (einmal Piut. Is. et Osir. 49 auch 
Βιβόν, ὤνος), m. (nad Piut.a.a.D. Hemme), 1) 
1) Senoffe des Typhon, Piut. a. a. O. 2) Typbon felbit, 
Maneth. δ. Plut. a. a. D. u. ebenb. 62. 

Beyalet 7) Βάγαζα, St. in Libya interior, Ptal. 
4, 6,6. 

Ῥεγέδα μικρά, f. Alein begeda, St. in Geltiberien, 
D. Sic. B1, 80. 

Βεγιαλίε, f. Infel u. Etadt im myrtoiſchen Meere, 
Ptol. 5, 2, Bl. 

Βέδακον, n. St.in Noricum, j. Burghaufen, Ptol. 2, 
18 (14), 3. 

, n. Ortin Libya interior, Ptol. 4, 6, 50. 
©&t. in Hisp. Τασταο., j. Baneja, Pol. 2, 
* 81. Dazu: Βεδοννίσιοι, aſturiſche Völkerſchaft. 
ebenb. 

Ῥεδόντια, n. pl. "Ruftingen ( (βέδυ mar. = 
@ne, Neanth. δ. Clem. Alex. str. 5, p. 248), 64. in 
Bifalfia, D. Sic. 19, 50. 

uns, ου, = Ζεύς, d. ἱ. Herr des Himmels bei 

den Bhöniziern, Phil. Bybl. fr. 2, 5 (ed. Müll. 111, 666). 

(Im N. T. Βεελζεβούλ. = der Satan, Matth. 10, 25.) 

ἙΒαλφεγόε, b. Phil. Βαλφαγώε (Etymol. b. Phil. 

de conf. lingu. 18 u. de mut. nom. 18, nach Suid. u. 

Et. Μ. von Βέελ d. i. ὁ Κρόνος in Phegor), Gottheit, 
— Baal, Et.M. 

BB, Gaftell δεί Ascalon, Ios. b. Ind. 8, 2, 8. 

Betedß, ῆς, ἡ, (598 Ios. b.Iud. 2,15, b au indecl. }, 
Neuſtadt (f. Ios. b. Ind. ὅ, 4, 2), ein Stadttheil Jeru⸗ 
falems, los. b. Ind. 2,19, 5. 5, 5, 8. 

1. St. in Balilän, Em. Ios. arch. 
8,2,2. ©. Zeilen. (Bi Hesych. Βε[έκ: ἀστραπή τες, 
Ezech. 1, 14.) 

Ῥέθανα, St. in Babylonien, ιο]. 5, 20, 8. 

Βέθαννα, St. in Mefopotamien, Ptol. ὅ, 18, 6. 

ἙΒεθζαχαρίας, Ort in Jubäa, Ios. arch. 12, 9, 4. b. 
Iud. 1, 1,5. 

u. Βεθήλη, [. Bn9n dm 

Βεθλεπτηφῶν n τολαρχία, danpfafti in Baläflina 
füdlih von Emmaus, Ios. b. Iud. 4, 8, 1. 

Beddun, St. in Ῥα[άβίμα, Ios. 18, 14, 2. 





204 Βέῦσουρα 


Ἑέθδσουρα, or, {. Βηθδσούρ. 

Beißos, f. Bidoc. e 

m. (= Βΐθυς, το. ſ., viell. von Ic, alfo 
Sri Im er, eigtl. grade drauf los), Athener, Boss Dem. 

ἙΒαταλίων, wohl vom Iat. Vitellius, Mannsname, 
Spon miscell. erud. antiqu.n. 22. 

ἙΒάτυλον, die Etadt Οἵευλος in Lakonien, Inser. 
1828. ©. Βίτυλα. . 

Βελάτηε, m. Schühe, ein Lapithe aus Pelle, Ον. 
met. 12, 306, 

Ἑέλβινα, f. (über die Betonung f. Theognost. 2, 100, 
81), nach Lob. path. 222 — Midsva, alfo Honig» 
bergen, 1) $leden od. St. in Lakonien, Plut. Cleom. 
4, Hesych., St.B. Ew. ἧτην, δι. Β. 6. Βελε- 
µίνα. 2) Infel im Eingange des faronifchen Meere 
bufens, j. 8. Gregorio d’Arbori, Scyl. 51, Strab. 8, 
875. 9, 898, Artemid. b. St.B. Ew. BeAßıvirns, Her. 
8, 196. 

Ἑέλγαι, (of), δ. D. Cass. 89, 1. 40, 42 u. 8ὲ. Β. οἱ 
Βελγικοί, Belgae, ein Theil (nach Gäfar der dritte) der 
Bevolletung Salliens, Strab. 4, 176—196, δ., Plut. 
Pomp. 51. Caes. 20, App. Celt.1. (Bei Ptol. 2, 8, 28 
aud in Albion.) Das Land 7 Βελγικὴ Γαλλία, Ptol. 
2,9, 1.8, 6,6, Marc. Heracl. per. mar. ext. 2, 19, od. 
ἐπαρχία, ebend. 24, od. bloß ἡ Βελγική, D. Cass. 89, 
60, Marc. Heracl. per. mar. ext. 2, arg. u. 2ὅ---41, ὅ., 
nad St. B. au Βελγαία, wie denn Hesych. auch ein 
Bea\yatos ἀπὸ πόλεως Βέλγης ()) bat, viel. Ort in 
Gallis Belgica, |. Gemũnd. 

ἙΒελγήδη, f. Ort der Geltiberier, App. Iber. 100. 

Ἑέλγονλα 7 Βέργουλ(δ)α, St. in Hisp. Tarrao., 
Be 6, 61. & 

|. in Arabia deserta, Ptol. 5, 19, 8. 

BerlBarer Hi bei den Babyloniern ὁ τοῦ πυρὸς 
αστήρ (Venus), Hesych. ©. 4ελέφατ. 

. ἙῬέαα, b.St.B. Βελέα, b. Phleg. Trall. bald BE- 
λεια, bald Βελία, 1) St.in Hisp. Tarrac., j. Belchite, 
Ptol. 2, 6, 68. 2) das röm. Velis, Stadt Lukaniens, 
früher έλη, j. Ruinen bei Castell’ a Maredella Bruoca, 
Phleg. Trall. fr. 29 (ed. Müll. πα, 608 u. ff.), δ., St. B. 
a.“ Υέλη. 

να, ης, (5), St. Laloniens, = Βέλβενα, w.f., 
j. Belemia ‚ Paus. 8, 21,8. 8, 85,8 u. ff. Vgl. Βελµι- 
νᾶτις. 

Βελεοῦν, (ὁ), ©. des Delcetabes, K. der Affyrier, Bion 
b. Syncell. 889, c, Alex. Polyh. b. Agath. 2, 25. 

Ῥελέριον τὸ ἀκρωτήρια», Borgebirge bes nördlichen 
Britanniens, D. βίο, 5, 21. 22. 

Βελεστίχη, η, Plut.amst. 9 u. Suid. 6. Βελιστίχη. 

Ἐέλεσυε, vos, (6), 1) Babylonier, D.Sic. 2, 24 u. ff., 
Nic. Damase. fr. 9 (ed. Müll. ıız, 868), Alex. Polyh. 
b. Agath. 2, 25. 2) Satrap von, Syrien u. Affyrien, 
Xen. An. 1, 4, 10. 7, 8, 25, D. Sic. 16, 49. 

s, m. ein Shaldäer, D. Sic. 17, 112. 

Bankaneı Bolt am Ocean, Parthen. b. St. Β. 

y indecl,, nach Hesych. δράκων ὃ. i. Satan, 
N.T. 2. Cor. 6, 1ὅ (v. 1. Βελίαλ). 
έλιµοε, m. K. ber Affyrier, Cephal. δ. Syncell. 
167,8. 

Βάλια, m. Rante (f. ἔλενος). 1)= Ganymed, Theo- 
dat. b. Serv. zu Virg. Aen. 1, 28. 2) der Apollo bei 
den Aquilejern, Herdn, 8,8,8. (Auf aquilejifchen Inſcht. 


Βελίσαμα sicyvass, tie Mündung des Merfeyfluffes 
in England, Ptol, 2, 8, 2. 


BeAAoöpos 
κλισάριοε 


, m. Feldherr des Kaiſert Juſtinian, Suid,, 
Procop. b. Goth. 8, 1, 8. 

Βελιστίχη, f. "Sontgfeim, f. Keilonom. p. 28, 
1) aus Macrkonien, Olympionikin, Paus. 5, 8, 11. 2) 
andere Lesart für Βελεστίχη, w. f., u. Βιλεστίχη, 
Fremde u. Hetäre von Ptolemäus IL, welche in Aleran 
dria ale Aphrodite Bel. einen Tempel hatte. 6. Βιλι- 


"R 
τανᾶε, m. Perſer, Ctes. 89, a, 6. 
Ἑελιτανοί, == 4υσεεανοί, Artemid. b. St. B. 
Bauräpas, Bion u, Alex. Polyh. b. Syncell. 859, e 
Bauırapäs, 1) Gärtner u. dann K. der Affyrier, Bion 
u. Alex. Polyh. a. a. O. 2) ®erfer, Plut. Artox. 19. 
Böurpa, d. töm. Velitrse, &t. in Latium, j. Veiletri, 
Phleg. b. St. B. u.v. 1. für Οὔὐέλεερας, w.f. Eiw. Βελι- 
rpavös, St.B. 
Βελίττας, (6), Scythe, Luc. Tox. 48. 
Βελιών, ὤνος,--- Asuala, EI. in Galläcie, j. Lima, 
Strab. B, 158. 
Βελκανία, St. in Großarmenien, Ptol. 5, 18, 19. 
Ἑελκίανα, &t. in Affyrieu, Ptol. 6, 1, 8. 
Ἑελλερίδης, m. ein Diener des Gothen Sarus, Olymp. 
Theb. fr. 17 (ed. Mull. ıv, 61), 
‚m. Böfe (Et.M. βέλλερα --- τὰ κακό, 
Hesych. βέλλεον — ἀτυχές, u. ἕλλερα --- ἐχδρά, πο- 
Asa, adıza), Fürft der Korinthier, welchen Hipponoos 
ellerophontes) töbtete, Asclep. in Schol. Ἡ. 6, 155, 
vgl. mit Eust. Hom. 632, 2, Zenob. 2, 87, Taetz. Ly- 
cophr. 17. 3) = Βελλεροφόντης, Hesych., Eust. 
Hom. 682, 8. 
, ov, ion. (Luc. astr. 18) εω, dert. 
(Pind. Ol. 18, 118, 8.) „ Theocr. 15, 
92 φῶν, wrtog, (6), Boſenmord, [. Ft. Μ., 
©. des Φίαιι[οῦ (πα Aristid. or. 8, Ρ. 44 u. A. des Pos 
feidon) aus Korinth, der eigtl. Sipponoos hieß u. feit der 
Tödtung des Belleros nun Bellerostöbter genannt 
wurde u. ſich durch feine Rechtlichkeit u. Tapferkeit aud- 
geichnete, dab. cr bei Korinth ſowohl als in Lycien heilige 
Haine hatte, Paus.2,2,4, Qu.Sm. 10,162, u. ald Grün: 
ber von Bargylia (St. B. ο. Βαργύλοα) wie von Tarfob 
(St. B. s. Ταρσος, Eust, gu Dion. Per. 871) galt. Auch 
einen χάραξ Βελλεροφύντου bei Solymi erwähnt 
Strab.18,680. Seine Tugend (Synes. Calv. enc. init.) 
noch mehr aber das Ueble, welches ihn durch den von ihm 
ſelbſt überbrachten Brief traf, machte ihn ſprichworilich. 
Denn man ſagte: Γράµµατα Βελλεροφόντης διεκθ» 
µεσε, Mant. prov. 1, 44. vgl. mit Plut. curios. 9, Luc. 
apol. δ. adv. ind. 18 (Uriasbrief), od. καθ’ ἑαντοῦ 
Ἠελλεροφόντης, er bat ſich felbf ins Unglüd geftürgt, 
Apost. 9, 84, Diogen. 5, 45, Βυ]ὰ., Niceph. Greg. 
hist. Byz. 22, 4,9. — 6. Π. 6, 155 u. Schol., Hes. th. 
825, Αγά. 1, 9, 8, D. Sic. 6, 79, Plut. mul. virt. 9, A. 
— Es gab unter diefem Titel ein Stud des Euripideh, 
Ar. Ach. 427, Ael.n. an. 5, 84, Ath. 10, 427,e, 4, 
u, eine Komödie des @ubulus, Mein. 1, p. 860. 
xös, m. der röm. Name Bellicus, auf Münzen, 
Mion. 1, 886. 
ἘἙελλίῖνος, m. ein Römer, Plut. Pomp. 24. 
οι, b. Ptol. 2, 9, 7 Βελλονακοί, die Bello- 
vaci, das größte beigifche Boll, Strab. 4, 194---20δ, 
ὔ 


Βελλοί, (of), celtiberifches Volt in Hisp. Tarrsc., 
Pol. 85, 2, App. Iber. 44---δ6, 5. 
v, f. Βέλουνο». 
ἘΒελλοῦροε, m. *Hehtshaufen, Flecken in Thra⸗ 
cien, Procop. de aedif. 4, 11. 


% 





Βέλλουτος 


Ἠάέλλοντοι, m. der τόν. Bein. Vellutus, Σκκίνννος 
B., Plut, Corlol, 7. 

Βελμινᾶτι χώρα, ἡ, die Landſchaft um Βελεμένα, 
Pol. 2, 54, 
r ο λόνη „ f Nadel, Erfinderin der Nabel, Hyg. 


Βελοῦνον 7 Βιλλοῦνον, n. Et. in Venetien (Gall. - 


Cissip.), j. Belluno, Ptol. 8, 1, 30. 
‚ürteg, 1) Ort in Aegypten, Ion. 2, 15, 
1. 2) Ort in Jupäa, Ios. 7, 8,2. (Tos. 11, 2, 3 erwähnt 
αμῶ einen Berfer Βέλσεμος.) 
vov, n, &t. der Geltiberer in Hisp. Tarrao., |. 
Bin in —— Ptol. 2, 6, 58. 
τη, χωρίον Φρυγικόν, Hesych. 
Ῥολφοί Ir 4ελφοί, τε M. 196. 200. 
» ὤνος, m. a) Fluß in Hiap. Baet., j. Barbate. 
db) Et. ebendaſelbſt, |. die Trümmer Belonia, Strab. 8, 
140, Marc. Herscl. per. mar. ezt.2,9 u.ff. Ew. Βελό- 
νιον, St. B. (Ptol. 3, 4, 5 Βαίλων mit v.1. Βέλων.) 
ἙΒέμβίνα, f.,b. Hellan. Βέμβινοες, Drebberg, Dorf, 
πιό Heilen. Stadt in Argolis bei Nemen, a 8, 377. 
. von Βέμβινος Bepßivirns, St. B., fonft Beußi- 
νάτης, Rhian. b. St. Β., od. Ἑεμβιναῖος, Theocr. 25, 
203, u. ές Ad). x 4, ao, λέω», u. ähnl. 
anyas. b. St. B. Adv. Βεμβίνηθεν, von B., u. Βεμβι- 
νάδε, πα 99. Sen. ” ’ 
ἙΒωμέσελανς, Etadt bei los. b. Ind.1, 4, 6. 
Ῥένδαα, = Βένδες, Palaeph. 82, 6. 
f. Βένδινα. 
τα, 8εβ der Bendis, w. f., in Thracien, 
Strab, 10, 470, in Athen, Plat. τορ. 1, 854, a, Strab. 
10, 471, Hesych. (wo cod. Βενδίδια). 


‚E06, Tempel der Benbis (Artemis) in Thra⸗ 
cien, Luc. Icar. 34, Liv. 88,41, im Ῥεἰτάειιδ, Xen. Hell. 
2,4, 11. 

mm. fo richtiger ald Βενδιαῖου ο). Βενδιδαῖος 
εε[ώτ., 1) Monatsname bei den Bitbyniern (24. Mär 


bis 22. April), Hemerol. Flor. &. Berdic. 2) ver Rös 
wer Ventidius, Zonar. Annal. 5, 10, f. Οὐεντίδιος. 
Βενδιδώρα, f. Ἠιθεπιτίη, Inser. 496. Fem. gu: 
Bevölßupos, m. Byjantiner, Inser. 2084. 
Ἠένδινα 7 Βένδηνα, St. in Afrika, Ριοὶ. 4, 8, 
2 


Ῥένδιξ, der τδπι. Name Vindex, Philostr. v. Apoll. 
5, 10. 

Βενδίε, ἴδος, ἡ (über die Betonung f. Arcad. 86), 
Lie thracifche Diondgättin Artemis, Luc. Iup. tr.8 u. 
Schol., Hesych. ο. v. u. ο. #/Aoyyo» (εοᾶ. falid Βέν- 
dc, f. Goetti. *8 p. 278). ©. = is. f 

Beveßevrös, b. Strab. 5, 249 u. ff. 6, 282 u. ff., Plut. 
Pyrrb. 26 Beveoverröv, b. Ptol. 8, 1, 67 Βενεοόεντον 
ἡγουνθὐενέβεντος, w. [., b.App.b.civ.4,8 Βενεονεν- 
σόᾳ, b. Ὀ. Cass. 66, 9 Βενούεντον, 1) d. röm. Beneven- 
tam, St. in Samnium, früher Aoyvossan, j. Benevento, 
App. Pun. 86, rw 1,81,0,8t.B., —— 
et St. Β., b. App. Hannib. 86 ‚tor, 
ws cn für die Stadt ſeibſt ſteht, b. Pol. 8, 90 Adj. Odevo- 
aytavog,w.f. 2) Ort in Gallia Cisalp., |. 8. Giorgio, 
Itin. Hier., nad) St. B., der wohl beide Orte verwechfelt 
bat, Stadt in Sampanien u. Beveßevöss geſchr, Ew. 

St. 


Βενετία, ἡ, Venetia, Rand Oberitaliens, St. Β. ο. 
Τροία. 6). Anth. 16, 40. 49: auch ala Adj. 
Biveros τράπεζα, Anth. xı, 844, tit., u. Βενέτιος 
drng, ep- @d. 1X, 670. 

Beversavös, Venetisnus, Eigenn., Suid. 


B£pyopov 205 


Έενεφρανδε ὁ οἶνος, vinum Venafrum, Ath. 1, 
47.9. 

η, ης, .Tieſfenwell, T. des Bofeidon 
u. der Amppitrite, Apd. 8, 15, 4. 

v, (6), indecl. (nad Phil. mut. nom. 15 u. 
somn. 2, 5 Eshn der Tage, beffer Cohn der Rechte), ©. 
Jacobs, Ios. 1, 21, 8, d., Alex. Polyh. fr. 8, Suid. — 
Sein Stamm ἡ φυλή Βενιαμαίν, N. T. act. apost. 18, 
31, δ., od. (ο traı, los. 5, 1, 23 — 2,12, 6. 
Sin Eingelner daraus Bevsaufsns, mit u. ohne ἀνήρ, 
1ου. 5, 2, 10. 12. 

BevAadvar, Bolt in Vinbelicien, Ptol. 2, 18, 1. 

Ἀέννα, auch Βένα u. Beiva nad) St. Β., (Alten, von 
ἕνη-- ἔνη). f. 1) 61. in Tbracien, j. Benli, Ew. Bev- 
valos u. Adj. Βεννικόε, ή, |. Ῥ. κόλπος, 
δε Β. Der Diftrict σερατηγία, Ptol. 8. 11, 
9. 2) eine der fünf Phylen in Ephefus, St.B., ein Glied 
verfelben Βενναῖος, Ephor. δ. St. B., Inser. 2956 
Buvatos. 

Βεονλεία u. Βενονλέίος, das rûm. Venuleja u. Ve- 
nulejus, Inser. 1994. 

Bevoteros, d. röm. Venustus, Inscor. Vat. Syn. p. 
481 ed. Osann. ©. Βενύστος. 

Ἑέντα [7 Κένεα], Et. in Manrit. Tingit., Ptol. 4, 
1, 14. 

Bevvela, ας, d. röm. Venusia, Plut. Marcell. 29, ſ. 
Οὐενονσία. 

Bevberos, das τόπι. Venustus, Inser. 266 (Keil An. 
ορ. 241 vermutet Βενοῦστος, doch ficht nicht bloß 
Bivyuarog, fondern nad) K. auch Βεννστεῖνοι, röm. Το- 
nustinus, auf Infchriften.) 

Beööns, m. Berfer, Phot. bibl. p. 28, 38. 

Biorris, m. (viel. Blorrig, [. Βίοττος), Mannen. 
auf einer hiifchen Münze, Mion. 8. vı, 889. 

Βεραρίνδα, f. Βηράνση. 

Eripb. com. δ. Ath. 8, 84, οι viell. eorrum- 
pirter Name einer Goͤttin. 

„os (Hate, Nagel?, f. Hesych.), ein 
arkadifches Geſchlecht, Hesyeh. 

Bepßls, Et. im unten Pannonien, Ptol.2, 15(16),6. 

b. Strab. 7, 881, fr. 86 u. St. B. Βέργη, nach 
δι. B. au) Βέργιον, Feldhain, St. in Macebonien, 
in der Nähe des Praflasfee, Scymn. 654, Ptol. B, 18, 
81. ζω. St. B., Hesych., ἰπδθε[, war Antie 
phanes von dort gebürtig, der durch feine Lügenhaftigkeit 
fprichwörtlih wurde, Marc. Ἡογαο]. ep. per. Menipp. 
prooem., vgl. mit Strab. 1, 47, Pol. b. Strab. 2, 104, 
dahır τὸ Βεργαῖον διήγημα, Strab. 2, 100. Nach 
St. Β. hieß nun Bepyallav fo viel ala fein wahres Wort 
reden. 

Bipyav, Et. in Euflane, Ptol. 6, 8, δ. 

ίων ᾽Ατίλλιος, ber τδπι. Atillus Vergilio, 
Plut. Geb: 2 —X 

Bepytrokıs, ſ. Feldhuſen, Et. der Abderiten. Ew. 
B λίτηε, St. B. 

1) π. St. der Slergeten in Hisp. Tarrac., 
Ptol. 2, 6, 68. 2) Β. Φλαούνο», 61. in Afturien (Hisp. 
Tarrac.\, |. Castro de ia Ventosa, Ptol. 2, 6, 29. 

ῬΒεργίλιος u. Anth. 2, 410 , der rim. 
Dichter Vergilius (Virgilius), St. B. s. Μάνενα. 

, 2. Et. in Germanien, viel. Bamberg, Ptol. 
2, 11,29. 

ου, m. 1) 8. in Libyen, Hesych. 2) ©. dı# 
BVofeidon (celtifh: Berger), Mel. 2, 5, 4. 
Μον, Gt. in Gallia Cisalp., j. Bergamo, Ptol. 
8, 1,81, Alex. Polyh. δ. Plin, 8, 16. 


Ῥέργουλδα 


206 
Ῥέ ſ. Βέλγονλα. 
γούλη, Mulde (f. Hesych. ο. ἑργύλον, u. 
daſ. Schmidt), St. in Thratien, j. Dejatals Borgas, 
Ptol. 8, 11, 12. 

Bepryovela, St. der Slergeten in Hisp. Tarrac., Ptol. 

2, 6, 68. 
f. Βέρετρα. 
u. Ερεκύνδαν, gewifle Öottheiten bei ven 

Bhrygiern, Hesych. 

vos νομός, Gegend am berefynthifchen 
Berge, Callim. Dian. 246, Der Berg ſelbſt hieß Bepe- 
κύνθιον ὄρος, Piut. fur. 10, 4, Arist. mir. mund. 178. 
Benannt nad: 

Bepkxuvdos,, d, 1) ein Briefter, der Göttermutter, 
Plut. fluv. 10, 4. 2) Berg auf Kreta, D. Sic. 5, 64. 

[Βερέκυνε], im nom. sing. ungebräudhli, Adj. 
beretyntifch, uberh. phrygifch, χῶρος, Aeschyl.b. Strab. 
19, 580, insbef. αὐλός, πάταγος, Nonn. 18, 508. 40, 
140. 227, βρόµος = αὐλός, Sophocl. b. Hesych. 

‚5. Strab. 10, 469 οἱ , ein 
Volkeſtamm (γένος) in Großphrygien, Hesych., St. B. 
u 4, m. Heros. von welchem Berefyntia bes 
nannt fein foll, St. B. 

1) ἡ χώρα, Landſchaft oder Stadt Beres 
tyntos, St. B., Strab. 10, 472. überd.—=n Povyia, 
Hesych. 2) Nach Agathocl. b. Fest. p. 269 die Stadt 
felbft. 8) Beim. der Kybele, Serv. Virg. Aen. 9, 82. 

6, der Wind ἀπελιώτης bei den Sino⸗ 
pern, Arist. vent., Hesych., Niceph. Blemm. epit. 
phys. 27. 

Βεραιύντιος, 1) Adj. berefyuthifh, S phrygiſch, 
ῥόμβος, αὐλοί, Hesych., Strab. 10, 471. 2) der Beres 
Ipntier d. 1. Midas, Ov. met. 11, 106. 

Be , Adj. fem., ἡχώ, Nonn. 20, 805, ITiev- 
Te), ebend. 48, 730. 

6, 05, = Βερεχύνταε, Xanth. 5. Strab. 
14,680, vgl. mit 681. 
Be m. ein Gafell Phrygiens, Serv. Virg. 


1) = Βερενίκη, w. ſ. 2) Δά]. Βερενι- 

χεία θυγάτηρ d. ἱ. Arfinoe, Theoer. 15, 110. 
Bepevixaoy, τό, Tempel der Bexenice, Battin Ptole⸗ 

mäus I., Ath. 5, 202, d. 

Bepevıxebe, ein Einwohner von Berenice, St. Β. 

η, td. (Callim. ep. 52 od. v, 146, Theocr.17, 
84, ὅ., Anth. Plan. 4, 68) Βερείκα, als Etättename 
auch Bepwixaa, St.B. s.v. u. 5.’ 4γάθη, ο. Βερονέκη, 
Hesych., u. Βερονεκές, Plut.Pyrrh. 6, od. Βερνίχη, w. 
f., u. Beovıxic, w.f.,u. als Srauenn. Βερρονέχη, Plut. 
adv. Colot.4, od. Βερονίχη, Callim., Polysen. u. Snid. 
s. Σαλούστιος, (N), Siegburg, abt. Frauenn. b.i. 
Siegwahrerin, eigtl. Siegbringerin (f. Et. M. 86, 20 u, 
195), 1) 3. des Zagus u. der Antigone aus Kos, Gem. 
eines Macedoniers Namens Bhilippus u. DR. des Dias 
a8, fpäter Gem. des Ptolemäus u. M. der Arfinoe u. bes 
Btolemäus PHiladelphus, die göttliche Ehren erhielt, 
Theocer. 17,34—57, δ., Ath. 5,202, d, u. nach welcher 
eine Stadt in Libyen am arabifchen Meerbufen u. eine 
in Epirus benannt ift, Iub. Maur. b. Plin. 6, 88. 87, 82, 
Plut. Pyrrh. 6. ©. Piut, Pyrrh. 4, Ath, 5, 208, a, Ael. 
v.h.14,48, 9. 2) T. des Btolemäus Philadelphus u. der 
Arfinoe, Gem. Antiohus Π., Pol. 5, 58, Ath. 2,45, ο, 
App. 87τ. 65, Polyaen. 8, 50. 8) T. tes Magas von 
Cyrene, Gem. bes Ptolemäus ΠΠ. (Euergetes), Pol. 5, 
86. 15, 25, Ath. 15, 689,2. Ihr Haupthaar, ὁ Βερενί- 
ang πλύκαμος ο). βόστριχος, gab einem Eternbilde 


Aen, 6, 785. 


Βέριχος 


am nörblichen Simmel den Namen, Strab. 1,8, Hesyeh., 
Eratosth. Catast. 12, Callim. fr. 462. Auch erhielt die 
Stade Berenice Panchryſos ihren Ramen, Plin. 6, 88, 
fowie ein Demos in Athen, Paus.1,6, 8, St.B. 4) T. des 
Btolemäus Philometor, der eine Statue in Athen gefeht | 
wurde, Paus. 1, 9, 8. 5) T. des Ptolcmäus Auletes, 
D. Cass. 89, 18. 57, Porpb. Tyr. fr. 7,6. 6) T. des jür 
difchen Königs Agrippa J. Gem. des Herodes, Geliebte 
des Titus. Iom. 18, 5, 4, ὅ., D. Cass. 68, 18. 7) 
T ver Salome, einer Schwefter des Herodes, Gem. des 
Ariftobulus, Strab. 16, 765, Ios. 16, 1, 2—18, 6, 8,8. 
8) Battin des Alerender Gyrenäus, los. b. Iud. 7, 11,2. 
9) T. des Julius Ardyelaos, Tos. 20, 7,1. 10) T. des 
Deitaurus (Dejotarus), Plut. adv. Colot. 4. 11) Gem. 
des Mithridates aus Ehios, Piut. Luc. 18. 12) fpäterer 
Srauenname, Suid. s. Σαλούστιος. 18) &t. in Cilicien, 
unweit Galenteris, St. B. 14) St. in Epirus, Plat. 
Pyrrh. 6, St.B. 15) Et. in Thratien, St.B. 9. ἀδράνη. 
16) St. in Arabien am sinus Aelanites, Ios. 8, 6, 4. 17) 
6ι. am arabifhen Meerbufen, am innerſten Wintel der 
Foul Bay, j. Ruinen unweit des Ras Bernos, Strab. 
17, 815, St. B., Ptol.4, 5, 15.8, 15, 19. 18) &t. in 
Teoglobytice bei Sabä, Strab. 16, 771, St. B., Plin. 6, 
84 (Panchrysos). 19) Stadt an der Straße Bad el 
Mandeb, mit dem Bein. Eyidires, Iub. Maur. 6. Plin. 6, 
84. 20) St. in Gyrenaica, früher Hesperis genannt, 
Streb. 17, 886 u. ff., Ptol. 4,4, 4. 8, 15,8, Ath.2,71,b. 
St.B. ο. v.u.. Ἑσπερές. 21) vorübergehend hieß auch 
das frühere ἄδίοι u. Bella in Syrien fo, St. B. 22) ein 
Wurf im Würfelfpiel, Hesych. 

ιάδαι, Bereniccsfproffe, Patron. 5. Be- 
oevixn,St.B. 

‚tn Inser. aud s u. Βερνει- 
xidas, genannt, Siegburger, fpäterer att. Demos jur 
ptolemäifchen Phyle. f. Βερενίκη ο. ὃ, Hesych., St. Β., 
Inser. 194. 275. 808, Ross Dem. Att. 7, ἄ., Βερενι- 
χίδης, Ross Dem. Att. 14.61.62, A. Dan fagte εἰς 
Βιρενικιδῶ», nah B., u. dv Βερενικοδῶν, in B. 
St.B. 

Bepsveriöes, eine Art Jrauenſchuhe, Hesyeh. 

Βερενικιανόη, m. S. der Berenice, Schweftertochter dei 
Hexodes, Ios. arch. 20, 5, 2. db. Ind. 2, 11, 6. 

Bepıyixsov, m. Name einer Pflanzenart, Hesych. 

Βέρά, Volt zwiſchen Indien u. Aethiopien, Timoer. 
6. St.B. = Βέβρεξ, w. ſ. . 

εθοι, pl (Tummermuthii?), fingirte 

Name, Ar. Equ. 685. € 8.1.58 

Biperpa ἢ Bipeypa, Et. in Bicenum, Ptol. 8, 1,58. 

Βέρ anna, εί τη der füdl. Grenze von Baläfina, 1. 
&jabea, Ptot. 5, 16, 10. 

1) St. in Arabia deserta, Ptol. δ. 19, 7. 9) 
6ι, an der Küfte ter Goreten in Indie intra Gangem, 
Ριοἱ. 7,1, 91. 

Βερηθίε, ſ. Βεριδές. 

κοῦνδος, m. der röm. Name Verecundus auf 

einer Münze aus Tees, Mien. πι, 261. . 

Ἑερηνία, f. die röm. Veftalin Verenia od. Veranis, 
Plut. Num. 10. &. Οὑερανία 

Bipys, nros, m. Biede (mac. = Plonsı ι 
Et. M. u. Βέροια), 1) ©. des Macedon, St. B. 8. 
v. u. 8. Μίεζα. 2) 6ι. Thraciens, Ew. Βερήσιοι, 
St.B. 

Βεριθὶφ ἢ Βερηθίς, Bleden Aethiopiens, RI. vom 
Nil, Peol. 4,7, 18. 

Bipixos, m. Diannsname aus Britannien, D. Cass. 
60, 19. 





Βόριός 


Βέριος, m. Bäbler (f βέρµιον), Diennen., Piut. 
fr. de anim. 10. 
Bipixos, (6), ein vornehmer Hunne am Hofe Atulae, 
Prise. Panit. fr. 8 (ed. Müll. ıv, 91. 94. 
ἈΒερκέλλαε, das röm. Vercellae in Gallia Cisalp., . 
Vercelli. Plut. Mar. 25. 
; f Κερκετήσιον. 

(τὸ 0g05), Bacon —pÄgener von φέρνη, 
φέρω, [.Βέρνον, alfo®abelaberg, Babe (von Babe, 
geben, darbringen), Gebirge von Macedonien, Her. 8, 
158, Strab. 7,880, fr. 25. 36. 14, 680, Ptol. 8, 18, 
19. 

9 Bipvaßa, St. der Edetaner in Hisp. Tarrac., Ptol 
6, 68. 

ἡμτς Βερεν (κη, w.f., 1)8t.in@pirus, App. 
Mithr.4. }) B. Panchrysos, 64. in Troglodytice, An. 
(Arr.) per. mar. rubr.1—21, 3. 8) ©&t. in Gilicien, 
Anon. st. mar. magn. 191. Auch Βερνίκης κόλπος, 
ebend. 190. 

τὸ ὄρος, Ξ: Βέθμιον, D.Bic. 81, 18. 

Ἑερνικία, (dos, fpätere Borm für Βερνίκη, --- Βερε- 
νέκην το. [., St. in Cyrenaika, früher Εὔεσπερίς ob. 
Ἑσπερές genannt, Anon. st. mar. magn. 57. 58. 84. 

Βέροια, εφ. (Antip. ep. vır, 890) Βεροίη u. b. 
Ronn. u. Anth. 1x, 426 Spätere (ΑΡΡ.. Aeschin. 
ep. 12, 8, Schol. Demosth.) (η), Waterich, 
Wate ricke d. i Waſſer in Fülle barbietend, wie es auch 
die Neugriechen exrlläzen, = Bigora, wohl eigtl. Dip- 
eosa, f. Et. M.u.8t. B.s. v., überh. Gebhardine, 1) 
T. des Okeanos u. der 111008, = Amymone, Nonn. 41, 
151, Virg. Georg. 4, 841, nach Andern bed Abonis u. 
der Aphrodite, Nonn. 41,155. 2) Amme. der Semele, 
Hyg. {. 167. 8) Tıojanerin, Begleiterin des Aeneas, 
Virg. Aen. 5,620 u.ff. 4) 1. des Beres, des Sohnes von 
Macedon, St.B. u. v.u. Μίεζα. 5) alte, in gefegnets 
fer Gegend liegende ([. Nonn. 41, 14. 88, 5.) Statt 
Macevoniens (Tmathia), j. Berre, nach Nonn. 41, 864 
von den Römern Berytus genannt, Thuc. 1, 61, D. Βία. 
81, 18, Strab. 7, 880, fr. 26, Plut. Demetr. 44, ὅ., 
Ael.n.an. 15, 1, Seymn. 625, Luc. eein. 84, 9. (81ο. 

‚Arr. An. 8, 6, 4. Ind. 18,6, N. T. act. ap. 
20,4, St. B. δ., A., doch auch ‚ Pol. 27,8, u. 

St B. 6) fpäterer Name für Ῥομδάα, Schol, 
Dem. 1, 9.18,69. 7)&t. in Syrien, j. Aleppo od. Halch, 
Arr. Syr. 57, Strab. 16, 751, Ios. 12,9, 7, δ., St.B. 
8) Buß beim macebon. Βέροια, |. Veroj, St. B. ο. 
Müla, 

Ἑερονίκη, == Βερενίκη, w. {. 

Lande, — Βερωνκιανός, w.f., Sophiſt aus 
Sardes, Eunap. p. 120. 454 ed. Boiss. ; Inser. 2818, 7 
Reht Βερονεικιανόα, Mannsname aus Aphrodifias. 

Βερονικίε, {. 61. in Epirus, [. Βερενίκη. 

Bepowvol, |. Κερονινοέ, 

Ἑερούκωσοε, d, ber röm. Bein. des Fab. Maximus — 
Verrucosus, D: Cass. fr. 47, Plut. Fab. Max. 1. 

8 „ δι. in Noricum, Ew. Ἑεροννήσιος, 
t. B. 


Biopms, ου, (6), der Römer Vorres, Plut. Cic.7. 6. 
Οδέρρης. 

Bippnou, Stadt Aethiopient. Botr. b. Plin. 6, 86. 

Ἠέρσιμα, Et. in Mefopotamien am Guphrat, Ptol. 
5, 18,8. 

τὸ door, Buttenberg (—Fepricxor), 

Bergin Dacedonien, Strab. 7,329, fr.10, Ptol.8,18,19. 

Βέρτα (οἱ. Βέργα), St. in Macebonien (Bifaltia), 
Ptol. 8, 18, 36, 


207 


‚f. viel. = Βάρυτις, Baumholder, denn 

βαρύες --- δένδρα, Hesych. (vergl. βέρεθρον u. 

βάραθρο»), Etadt in Troja, 61ο. Βερυτίτης, St. B. 

‚1. (Gebhardine wie Βέροια vd. Begun?), 

1) Athenerin aus Kerameis, Inser. 648. 2) = Βαρβη- 

ν f. Coteler. ορο]. gr. monum. I, p. 286, ο. 

wos, f. nach Agathocl. b. St.B., ber den Drt mıys 

thiſch als denjenigen, wo die Ichten Giganten ausgerottet 

wurden, erflärt, Rotweil. HeineInfelin der Propontie, 

j. μάς ed 8 Strab. 12, 576, Diog. 6. 8t. 
B. . Berßicnvös, St.B. 

Ῥέσβιον τὸ ὄρος, δ. D. Cass. 66, 21 τὸ ὄρος τὸ 
Βέσβιον u. 76, 2 bloſs τὸ Βέσβιον, d. lat. Vesuvius, 
Strab. 1, 26. Plut. ser. num. vind. 22, App. b. civ. 1; 
116. ©. Οὐεσοδονιος u. Οὐεσούιο». 

Bionda, St. der Caſtellaner in Hisp. Tarrac., |. 
8. Juan de las Besadas, Ptol. 2, 6,71 u. Münzen bei 
Sestini p. 188, 

Bertyxava, St. in Babylonien, j. Vegas, Isid. Char: 
mans. Parth. 1. 

« Berxia, Stadt Vescia in Latium, Ew. Βεσκιάτης u. 

Βεσοντίων, ωνος, 6, b. lat. Vesontio, Haupiſtadt ber 
Erquaner, j. Befancon, D. Cass. 88, 54. 

Berwarävös, d, ber röm. Verpasisnus, Ioanın. 
Antioch. fr 99 u. 100, Suid, 

Ῥίσσαρα, Etadt Afiyriens am Tigris, Ptol. 6, 


Βέχειρ 


1, δ. 
Ῥίέσσοι, δ. App. Π1ἱγτ. 16, Antip. ep. ıx, 428, St. B. 
s. Tergaywoltas — viell. β. Μέσσοι, Mits 


tenwalder, body b. Her. 7, 111, D. Cass. 47, 25. 54, 
84 ἙΒησσοί, αἴ[ο Dahlinger?, ob. orient., f. Βῆσσος, 
bau thracifche Sentralvolt, welches wir baher vom Hämus 
bis zum Pontus Gurinus, weſtl. bis zu den illyriſchen 
Autariaten u. ſũdl. u. ſũdweſtl. bis gu den Päoniern ſich 
erſtreckend finden, Pol. 24, 6, Strab. 7, 818. 881. fr. 48. 
Sie bildeten fpäter im engern Sinne eine Πείπε römie 
ſche Statthalterfhaft (σερατηγία) Ἑασσική, Ptol. 8, 
11,9. 

Βέσσου, m. (= Miocog? od. Βῆσσος”, αί[ο Mitt» 
lerod.Shludt), ein Bäonier, Plut. ser. num. vind. 8. 

Ῥεστῖνοι, d. röm. Vestini, Voll in Italien, Et. M. 

Birepa, (Vetera?), Et. in Hisp. Tarrac., j. Bidres 
ras, Strab. 8, 160. 

Berpavlay, wvog,m. Vetranio, fpäterer Mannsname, | 
———— dt Ios, 7, B 

tadt Syrien, Ios. 7, B, 8. 

Βεττιλῖνοε, m. Bein. eines Gaffius, Β. δὲ Κάσσιο», 
D. Cass. 59, 20. 

Βέττιος, d. lat. Vettius, Plut. Luc.42. C. Gracch. 1. 
©. Οὐέτετιος. 

Birros, m. tin Sranle, Phot. bibl. p. 30, 20. 

Ἐεῦδος (nad) Didym. b. Et. M. zufammenbängend 
mit εὔδιος, alfo Zeig ὃ. ἱ. heiter, anders Herdn. u, Dio- 
gen.b.Et.M.), Stadt, bei den Sermionern auch ein Bild, 
bei Selimadus fojtbarcs Weibertleid, Et. M., Hosych. 
Aehnl.: 

Βεύη, f. (Gutſtadt ), St. in Obermacedonien, Ew. 
Bevatos, St.B. 

Betos, m. (Buttenbady?), Fluß bei Beue, ein Zus 
fuß des Erigon, St. Β., Liv. 81, 88. 

Βέχαρ, St.B., b. Orph. Arg. 744 Bixapes, eb. nſo 
ΒογΙ. 85, doch 84 Βέχαροι, wie Schol. ΑΡ. Rh. 2, 896, 
barbarifches Wort u. appellative Bezeichnung (f. St. B. 
u. Et. M.) cines feythifchen Volles im Pontue Cappado⸗ 
eiens in der Gegend von Trapezus, f. ΔΡ. Rh. 2, 890. 


6 
208 


1245, D. Per. 765, Hecat. in Schol. ΑΡ. Rh. 1, 1024. 

Ihr Land 4 Βεχκαρική, Scyl. 84 u. Hecat. b. St. B. ο. 

Kol. Scyl. erwähnt 84 auch einen Βεχειρικὸς λιµήν 

* eine (griehifche) Bexapıäs πόλις, Ἱοαῦτ[ώ. das |. 
ieh. 

Bayıs, Buchholz (φηγός), St. der Traller in Illy⸗ 
zien, Ew. St.B. 

Ἑηδριακόν, Ort zwiſchen Gremona u. Verona, |. 
Deverara nach Reichardt, Ion. b. Ind. 4,9,9. ©. Βη- 
τριακόν. 

Ἑηδωρά, f. Et. ın Jubäe, Ptol. 5, 16,8. &. Bas- 
dape. 

Βήθαβα ἡ Βίθαβα, St. im nördl. Theil von Aſſy⸗ 
rien, Ptol. 6, 1, 4. 

Ort am Jordan vier Meilen von Jeruſa⸗ 
Iem, Suid.s. Βηθανία. 

Ἑηθαμαοί, Fleden in Paläfiina, Ios. vit. 12. 

Βηθαμί(μλαρία 7 Βηθαμανία, Ort in Syria Cyr- 
rhertica am @uphrat, Ptol. 5, 15, 14. 

Ἑηθανία, Flecken in der Nähe von Serufalem, |. El 
Afarije, Suid., N. T. 1. Ioann. 1, 28. 6. BısYarta. 

v, n. Ort am Sordan in Sutäa, Ios. Ὁ. 


Βῆγις 


Iud. 2, 4, 2. 
Ῥηθαφμαρθᾶ, Et. in Ῥαϊάβίπα, Ios. 18, 2, 1. 
„f. Dorf bei Cãſarea, Ios. Ὁ. Ind. 4, 7, 4. 
Ἠηθ[ηθά, f. Slecken bei Serufalem, Ios. 12, 10, 2. 
ἙῬηθήλ, Ios.arch. 1, 19, 8, od. Βήθηλα, ων, arch. 1, 
21, 2,00. Βηθηλᾶ, ὑ. Ind. 4,9, 9, ferner Βεθήλη, ης, ἡ, 
arch. 8, 8, 4. 11, 8, acc. aud) Ἑεθήλαν, 18, 1, 3, endlich 
BiönXa, ω», 5, 2, 6. 10, Stedt Baläflinas. 6. Bas9njA, 
Ἑηθλαίμ, (τό), od. Βηθλέμα, ων (Ios. 5, 2, 8, Anth: 
8, 21), od. Βη0 ‚av, Ion. 5, 7, 18, gen. auch 
Ῥηθ , 198. b. St. B., ferner ace. {ην Ἑηθλοαίμων, 
Ios. 5, 9, 2, u. Ῥηθλαίμη, ης, Jos. 6, 8,1. 7, 1, 8, ob. 
Βήθ St. B., früher Ephrada, Flecken im Stamme 
Juda, j. Beit el Lahm, Του. 8. 10, 1, Alex. Polyh. fr. 8, 
—*88 Aut. 1, 49, tit., N. T. Matih. 2, 1, d. Ew. 
.suD. 
7 1os.5, 1,17, od. Βηθωρόν, Ios. 12, 10, 6. 18, 
1,8, ο). Bndupav(gen.),Ios. 12, 7, 1, Ξ- Βαιθωρώ,ο.[. 
θσαῖϊδά, ag, f. auch indeel., N. T. Ioann. 1,45. 12, 
21, b. Suid. Βηθσαῖϊδᾶ, 1). in Baliläc, fpäter Sulias, 
j. Ruinen im Diſtrict Jaulan. Ios. 18, 2, 1, N. T. Matth. 
11, 21. Marc. 6, 45, δ. 2) Name eines Teichs bei Jeru⸗ 
ι falem, N. T. Ioann, δ, 2. 
ö Ῥηθσόμη ης, (ή), Sieden in Judäa (Stamm Juba), 
08. 6, 1, 3. 4. 
v, indecl., Ios. 6, 14, 8, od. Βηθσά ς 
2, 8, 2 18, : 1, 9). Βήθσανα, wr, 5, κ ή, a 
όπολες, w.f. 
Ῥηθσέμηρα, ω», (?) Ort in Baläflina, Ios. 9, 9, 1. 
Ῥηθσούρ, los. arch. 8, 10, 1, od. Βηθσουρά, ἄς, 
1ος. b. Ind. 1, 1, 5, doch aud) Ῥέθσουρα, ar, Ios,arch. 12, 
7,5, u. acc. Ῥεθσοόραν, 12, 9, 4. 5. 18, 5, 6, St. auf 
dem Bebirge Suda, Ew. Βοθσουραῖοι, Ion. 13,9, 5. 
Βηθσά, βίας von Ierufalem, Ios. b. Ind. 5, 4, 2. 
θφαγθ, Meiner Ort am norböfl. Abhange des 
Delb ed κα N. T. Μαι, 21, 1, 6. — 
uid. . 
Ἑήΐοι, ei, töm. Veji, Plut. Cam. 2---δ1, 8. 6. 
Ovnios 
Βήλ, (6), indecl., = Ἡἡλος u. Bau, w.f., Paus. 
1, 16, 8, Damasc. v. Isid. 115, Et. Μ. 119. 
B m. 1) Kiftenfluß in Phönigien, = Βῆλος, 
w.f., Ios. 2, 10, 2. 2) (Schäfer), Mannen., Plut. Mar. 
40. — Liban. ep. 77. 


Βήριδρος 


Ἑήλαυρον, π. das röm.Velabrum, Ort in Rem, Diocl. 

b. Plut. Rom. δ. 
Βιβλάδα, Drt in Mefopotamien, beim |. 
Gaſtell Bulat, Isid. Char. mans. Parth. 1 (v.1. Βηλεσι- 


βιβλάδα). 
Βηλεδε, dor. -- Ηλεύς, der Eleer, Leand. in Et.M. 
426, 12. 
Βήλθηε ἡ Ἡρα ἢ ἀφροδίτη, Hesych. 6. Βααλ- 
τίς. Βαάλ. 
Βηλίδης, Belosfproß, Patron. von Βῆλος, f. Et. 
M. 165, 3. B. Balamedes, Virg. Aen. 2, 82. 
Als, (dog, f. 1) Βηλίδες, die Danaiden, Entelin⸗ 
nen des Belus, ΟΥ. met. 4, 468. Inv. sat, 6, 666. 2) 
Βηλίδες πύλαν ein Thor von Babylon, Her. 8, 166. 168. 
Aos, ου, gen. ep. (Hes. fr. 9) auch eso, m. nad) 
Crat. in Schol. I. 1, 591 Galdälfh, wo et Herr heißt, 
nad Parmen. in B. A, 225 aber nannten bie Adhäcr u. 
Dryoper βηλός den Himmel (wohl εἰφίί. die Schwelle 
bes Himmelthors, f. U. 1,591), f. Hesych. u. Et. M., 
noch andere Etymol. b. Ioann. Antioch. fr.5, 4, 1) ©. 
des Ktonos, Herr des Himmels u. der Erde, bei den Aſſy⸗ 
riern = Zeus, od. Ammon, δαθ. Ζεὺς B., Her. 1, 181, 
D. Sic. 2, 8 u. ff., Beros. b. Agath. de τοῦ. Iustin. 2, 62, 
Phil. Bybl. fr. 2,22, Alex. Polyh. fr. 8, Nonn. 8, 291, 
8.,9., mit einem Tempel (ed. Grab) zu Babylon, Ios. 
10,11, 1, 8., Arr. An. 8,16, 4, d., Strab. 16, 758, D. Sic. 
17, 112, Paus. 8, 88, 8, Dion. Per. 1007, Δε]. ν. h. 18, 
8, ., bei den Eiymäcrn. Strab. 16, 744, bei den Hebrä« 
ern, Ios. 8, 18, 1. Den Schwur ua τὸν Bijkov f. Erotic. 
ed. Herch. Addend. p. 1x1. 2) ©. des Bofeidon u. der 
Libya, V. des Aegyptus u. Danaus, u. vieler Anderer, 
Apd. 9, 1, 4, D. Sic. 1, 28, Paus. 7, 21,13. 4, 28, 10, 
Nonn. 8, 295, 4. 8) D. des Rinus, 8. von Lydien, Her. 
1, 7, Aesch. Suppl. 818, Babr. Fab. M. prooem., 9. 4) 
V. der Dido, Herr von Cypern, Alex. Ephes. b. St. B. 
s. 4άπηθος, Virg. Aen. 1, 633. 5) Küfenfluß Phö⸗- 
nisiens, Arist. ep. Anth. app. 9, 55, Ptol. 6, 15, 16, 
δι. B. 2." 4x. 
BiiAovpus, εὗος, m. Berfer, Pint. Artox. 22. 
BArıs, f. Königin von Babylon, Abyd. 5. Euseb. 
PT Bapdeguos, m. Thingelt d.1.im Zhinge Der 8 
‚os, m. προ «πι Thinge (der Ge⸗ 
eiätererfmmlung u. f.w.) waltend, Sophift u. Geſchicht⸗ 
fhreiberaus Säfarea in Sappadorien, Suid., Ζοπατ. 886, 
Liban. vit. Tit. p. 24 u. 80 ed. R. 
Buvdyoypov, Et. der Salakener in Indien, Pol. 
7, 1, 79. 
Βήνακο, ἡ, See in Oberitalien, j. Lago di Garda, 
Pol. 84, 10, Strab. 4, 209. 
Biivdas, a, (6), (ποταμός), BI. in India intra 
Gangem, Ptoi. 7, 1, 6. 82. 88. 
Βήνη, f. (viel. «Ῥήνη, αἷ[ο Aarweiler), St. in 
Kreta, Ew. Buvates, ſ. St. Β. 
Buoväv, St.in Babylonien beim j. Deir, Is. Char. 
mans, Parth. 1. 
BnwoArravös, ein Galatier, Plut. mul. virt. 28. 
B ν τὸ ögos, Gebirge in India extra Gan- 
gem, Ptol. 7, 2, 8—18, ὅ. 
Bipaßaı, St. am j. Merrbufen von Martaban, 
Ptol. 7, 2, 4. 
B Et. in India extra Gangem an ber Oſt⸗ 
küſte des gangetifhen Meerbufene, Ptol. 7, 2, 8. 
vn ἢ Βεραρίνδα), St. in Babylonia (od. 
ιν Ptol. 5, 20, 7. Ra m, δεί 
ἤριθρον, (= Βάριθρος, Kahnsporf?), St. in 
Troas. Ew. —* ία, St.B. 


Βηρῖνα 


Βηρῖνα, 5. Malch. Philad. fr. 10 Βηρίνα, {. Ἠετδτι. 
Verina, Kaiferin u. Gem. des Kaiſers Xeon, Suid. κ. v. 
u. » Ἡασυλίσκος. Παμπρέπιος, Cand. Is. b. Phot. 
79, Ioa. Antioch. fr. 211, 2, δ., Euagr. h. ecel. 3, 27, 
Theopham: chron. 178. 

8,2006, aotauds,m.Brunnenbacd (f.Hesych. 
s. Aue), Bl. in Pontus, j. Melitſch. Arr. per. p. eux. 
16, Anon. (Arr.) per. p. eux. 29, 
s, m. Brunner (f. das Vorbergehente), 
4. von Bontus, Dem, 23, 8—174, 3., Strab. 7, 381, 
fr. 48, Mach. δ. Ath. 8, 849, ἆ, 6. Βιρισάδης, Πα- 
θεισάδης u. Παιρισάδης (denn fo heißt er auf Mũn⸗ 
zen απ. Inſchr., [. Böockh C. I. 1, p 92). 
verſchiedene Zesart zu IL. 11, 101, ſ. ολο], 
zu d. Et. 

Ἠήρισσα, Bornſtedt, St. in Pontns, It. Ant. 
p- 205. 

Βήροε, m. der röm. Verus, Κάτλος B, D. Sic. 
14, 97, Μάρκος B., Suid. ο. ἀποπληξία, vol. mit 
Arr. Alan. B, Anth.app. 174, Suid. s. ν. 

B4poros, m. Hebräer od. Babylonier, V. ter Sabbe, 
Paus. 10, 12, 9, f. Βηρωσσός. 

Βηρούθ, (βηρούτ, Macht, St. B. α. Βηρυτός), f. in 
ter phönig. Mythol. M. des Uranos, Phil. Bybl. fr. 2,12. 

,n. das lat. Verunlum, 61. in Noricum, 
Said. 

ῬΒηρσαβαί, b. Ios. b. Iud. 8, 8, 1 u. vit.87 Βηρσά. 
βη, ης, 1) Όχι in Galiläa, Ios.b. Ind. 9, 20, 6, Hesych, 
2) MR. Ealomos, Hesych. 

» ein Brunnen in Baläftina, Ios. 1, 
15, 1. 

Βηρσουβά, St. in Judäa (im Stamme Juda), Ios. 

8,18, 7. 


Βηρόλλον, od. Βήρυλλος, ähnl. ber beutfche Name. 


Rarfuntelfein, Diannsname, Inser. ©. Ptol.7, 1, 


β6 
ἙῬηρῦτόε, οὗ, εφ. (Nonn. 48, 180) auch οἵο, mit 
langem ο, f. St. Β., Dion. Per. 911 u. 9., tit. in 
Anth. ıx, 500. 501, xıv, 75 falfd Bnovzos betont 
(f.St. B.), ſom. (Antl.ıx, 426, Nonn. 41, 896), Born« 
Red (πώ St. Β., weil Bro phön.==pefap), nad) Hellad. 
u. Hist. b. St. B. Meiningen, d. h. die mächtige, denn 
βηρούς ſei phönig. — ἰσχύς, St. mit Hafen an ber 
pbönigtfen Küfte, Pol. 5, 61, ὅ., Scyl. 104, Ios. b. Iud. 
1, 21,11, δ., Pint. Ant. 61, 9. Ew. Βηρύτιοι, Ios, 
b. Iud. 2, 5, 1, δ., Herdn. 8, 8,8, Achill. Tat. 2, 81, 
u 
f. Et. in Qallläa, 1ο». 5, 1, 18. 
celtifches Volt in Hisp. Tarrac., Strab. 8, 
158. 162, Ptol.2, 6, 55. 
b. Iust. Mart. οοἩ. ad. Gr. 80, Syncell, 
28, Ὁ, d., Clem. Alex. protr. 1, 5, 8. u. X. Βήρωσσον, 
ο. Zonar. u. A. ‚ b.Ath. 14, 689,c, Theoph. 
ad Antol. 8, 189 Βήρωσοε, b. Paus. Bjpowos, w. f., 
m. Fichte (ſ. Müll. hist. fr. 11,495, wo auch die anderen 
Ertlãrungen ſtehen), 1) V. des Tanais, Piat. duv.14, 1. 
Bon ihm hieß ein Del Βηρωσσοῦ ἔλανον, ebend. 8. 
2) Ὁ. der Sibylle, od. Eabde, Iust. Mart.a. a. O. u. 
Paus. 10, 12, 9. 8) ein Ghaldäer oder Babylonier, 
Briefter des Belus, Geſchichtſchr, Ios. ο. ΑΡ. 1, 19, 
ö., Plat, plecit. phil. 2, 29, δ., Stob. ecl. phys. p. 562, 
π., f. oben. 
od., wie IL 2, 582 (v. 1.) u. Heliod. fteht, 
Dahlen od. Hain (f. Strab., Hesych.), 1) 
Et. der Ξοίΐτε, Il. a.0.D., wo Herän. vu. Dind. Boa 
heben, Apd., Epaphr., Heracl. guSt.B.u.Strabo,9, 426 


Maves Wörterbuch d. gried. Eigennamen. 


209 


Bioon. @w. Ῥησσαῖος, St. B. 2) attiſcher Demos 
zur antiochifchen, fpäter zur adrianifchen Phyle, Strab. 9, 
426, Harp., Suid. (wo Βῆσσα fteht). Adv. Ῥήσατε, nach 
®., Isae. 8,22. Em. Ἑησαιεύς, eis, 1586. 4, 9, Strab. 
a. a. O., mit Αντιοχ. Inscr. 172, mit ’Adgıav. Inser. 
275, Ross Dem. Att. 7, vgl. mit 14. 63 (Inser. auch 
Bnosevc). Fem. in 1/78. fr. b. Harp. Βησσηίς, tod lieſt 
Saupp. fr. or. 17, 208 richtiger Βησαιῆς. 3) Etadt in 
Argypten, das fp. Antinoopolis, w. f., nach einer Local⸗ 
gottheit Βησᾶς, w.f., benannt, Heliod. 8, 6—12. δω. 
σσαεῖε, Heliod.7,8 24, 
Ῥησαλτία, f. Β,σαλτία. 

ἙῬησαντῖνου, v. 1 Βισαντῖνος, m. Dahlmann, 
erigrammat. Dihter aus Rhodus, Anth. 15, 27. ©. Iac. 
Anth. ΧΙΠ, 867. 

ἙῬησαρά, 7,— Βασηρά, Et. in Baliläa, Ios. vit. 24: 

Βησᾶς, f. weibliche Localgottheitin Acaypten miteinem 
Orakel ( Bnaaiov), über welches der Byzantiner Leon 
[ώτίεῦ, f Suid. s. {έων, wenn dert die Lesart richtig it 
v. 1. περὶ Βησάλου. ©. Val. gu Amm. Marc. 19, 
12. Eprichw. hieß es von einem albernen Menfchen: 
Broäs ἕστηκας ob. ἕστηχε», Suid., Apost. 4, 90, 
ar. proverb, 1, 54, etwa: bu flandeft da wie ein 

log. 

Bias, m. ein ägppt. Tänzer, Anth. app. 80. 

Βησεῖδαι, (Buſchmänner, f. Ptol.), indiſches Voft 
zwifhen Imaus u. Bapyrrhusgebirge, Ptol. 7, 2,15. 
6. Ῥησυγγεῖται 

Ῥησιμώθ, Et. in Goͤleſyrien, Ios. Ὁ. Iud. 4, 7, 6. 

ἙῬησιρᾶς, Ortin Paläftina, Ios. 7, 1, 5. 

ἙῬῆσσα, f. Βῆσα. 


Βητχώρα 


BAocos, b. Strab. 15, 724 einmal au Ῥησσός, 
(6), perfifcher Satrap von Baltriane u. Feldhert, D. Sic. 
17, 74—88, Plut. Alex. 42 u. ff., Arr. Απ. 8, 8, 3. 
4,80,4,8., Δε]. n. an. 6, 25, ö., Strab. 11, 513, 8., 
οἱ @upi od. περὶ Bijooov, Arr. An. 4, 8, 8, Strab. 
15, 724. 

Ἡήσσνγα, b. Ptol.7,2, 4 Ῥήσνγγα, Handelsſtadt 
in India extra Gangem, St. B. 

Burotyas, a, ποταμός, m., b. Ptol. 7, 2, 4 Bno- 

s, δΙ. in Indien, an deſſen Mündung (in die 1» 
Bai von Martaban) Beffyga lag. St. R. 

Βησσυγῖται, (of), b. Ptol. 7,2, 14. 17 Ῥησυγ- 
yeras, indifches Volt (Menſchenfreſſer), mit der Haupt⸗ 
ſtadt Beffyga, St. Β. 6. Βησεῖδαν. 

ἙῬηστίας, m. d.röm. Bestia, ein Bein. der Calpur⸗ 
nier, Το des L. Calpurnius, Plut. Mar. 9. — Ein Ans 
derer, Plut. Cic. 28, App. b. civ. 1, 87. 

BAra, ber zweite Buchftabe des griech. Alphabets 
(Arat. ep. x1,437), tab. Bein. des Sratofthenes, d. h. 
der zweitein ber gelehrten Zelt, Marc. Heracl. ep. per. 
Menipp. 9. 

Byräyov, — Kronos bei den Phöniziern, Et.M. 

Ῥήταρια, Fleden in Idumäa, Ios. ὑ. Iud. 4, 8, 1. 

ητίων, ὧνος, m. Schreiter, Freund des Bory⸗ 
ſtheniden Bion, D. L. 4, 7,n. 9 (v. L Βεττίω»). 

Ἑητόουν 7 Βητόουσα, St. am Tigris in Mefopor 
tamien, Ptol. 5, 18, 9. 

Βητριακόν, (τό), das röm. Bedriscum, w. ſ., Plut. 
Oth. 8—18, 8. 

Byrriyol, (of), Volk in Vorberindien, Ptol. 7, 1, 66. 

ττιγώ, τό, (0005), indeel. Gebirge in Borberine 
dien, j. ©ats, ιο. 7, 1. 22— 74,8. (ν. 1. Bırtuyou. 
Βίττνγον, f. Forbig. A. G. 2, 481.) 
ἙῬητχόρα, Et. in Baläftina, Ios. 8, 6, 1. 


14 


210 


Βηφύραι, -- Βαφύρας, Lycophr. 274. 

Baxıs, Stadt in Aegypten, das frühere ΑΕέσηλες, 
St.B.s. Μέτηλις. 

ἙΒηόν, R. von Agypten. Maneth. b. Ios. ο. ΔΡ. 1, 14. 
(Andere nennen ihn Βνῶν ob. Banon.) 

Ῥία, ep. (Hes. th. 885, Call. b. 1, 67) Bin, f. 
Macht, T des Ballas u. der 6192, Hes. a.a. O., Apd. 
1, 2, 4, mit einem Altar in Korinth, Paus. 2,4,6. ©. 
Aesch. Prom. 12, Piut. Them. 21. 

— Et. in Arabia felix, Ptol 6, 7, 82. 

B ,„ m. Meinel, DMannen. bei Sp., Inser. 
1249. 


Βηφύρας 


Starlenburg, St.in 8a 
tonita, Ptol. 8, 16,9 (Dlanuerten verdächtig). 

Ῥίαννα, f. Starke, eine Tretifche Jungfrau, St. Β. =. 
Blevvoc. 

Βία ‚ao, Blasfohn d. 1. Talaus, ΑΡ. 
Rh. 2, 68. 111. 

Βιάνωρ, ορος, (6), ep. Βιήνωρ: Π. 11, 92 (doch wollte 
Ariſtarch au Hier Βιάνωρ, ſchreiben, f. Loh. parall. 
1,p- 219), m. Sartmann, 1) ein Troer. ΠΠ. α. a. O. 
2) ein Gentaur, ΟΥ, Mot. 12, 845. 8) 6. bes Tiberis u. 
der Manto, Φετοῦ 5. Mantua, Serv. Virg. ecl. 9, 60. 4) 
Schwager des Fürſten Amadokus in Thracien, atben. 
Bürger, Dem, 28, 10—189, 8. 5) ein Alarnane, 
Arr. Απ. 9, 18, 2. 6) ein epigrammatifcher Dichter 
aus Bithynien zur Zeit des Auguftus u. Tiberius, 
Philipp. cor. ıv, 2, Anth. νχι, 896, tit., δ., auch 6 
γραμματικός genannt, ΤΠ, 644, f. Iac. Anth. xiu, 
868. 7) Andere: ep. Dict. ντ, 261 — Leon. vıı, 547. 

Bias, αρτος, voc. Plut- sept. sap. conv. 6) ὦ Βία, 
nom. (Hippon.6.D.L. 1,5n.6)aud) Bine, (6), Meine. 
{δες mächtige, 1) 6. das Amythaon, V. des Talaos, Br.des 
Melampus, Her. 9, 34, ΑΡ. Rh. 1, 118, Theocr. 8, 44 
u. Schol., Apd. 1, 9, 11, d., Paus. 2,6,6— 4, 86, 3, 
d., Pherec. in Schol. Il. 11, 289. 2) des Berialfis, 
Großvater des Talaos, Βο]ιο]. 1. 2, 565. 8) 6. tes 
Melampus, D. Sic. 4, 68. 4) V. bes Kinyras in Cy⸗ 
pern, Schol. Il. 11, 20. 5) 6. bes PBriamus, Apd.B, 
12, 5. 6) K. von Megara, Br. des Ktefon, Apd. 8, 
15,5. 7) ein Athener vor Troja, IL 8, 691. 8) ein Uns 
terfeldherr des Neftor, Il. 4, 296. 9) ©. des Teutas 
πιοῦ aus Priene, einer der fieben Weiſen, Her. 1, 27, 
Plat, Protag. 843, a, d., D.L. 1, 5, 9. Perfon bes 
Geſprächs in Plut. sept. sap. conv.; ein Ausfpruch von 
ibm τὸ τοῦ Βίαντος, Pilut. ser. num. vind. 2 u. 
Ausfprüde τὰ Βίανιος, Plut. aud. poet. 14. Er war 
auch ale Redner vor Gericht berühmt, in welchem δε. 
zufe er flarb (D. L. a. a. O.). Dah. fprihw. Βία»- 
τος Πριηνέως δίκη, Suid., Apost.4, 92, od. Βίαντος 
Τευταμµέδου Πριηνέως δίχη, Apost, 4, 92, a, od. d- 
κάσσασθαι Blavtog τοῦ Πριηνέος αχρέσσω», 
Hippon. 70 ed. Bergk, f. Suid. — @in anderes Sprich⸗ 
wort wat: τοὺς Πλέονας χαχίους δὲ Βίας ἀπέ- 
Φηνε Πριηνεύς, Apost. 16, 96, f. Demetr. in 
Stob. 8ος, 8, 79, ζ. 10) ein Spartaner, Plut. apophth. 
Lac. s. v. 11) Andere. Plut, vit. pud. 7. — Plut. 
adul. et amic. 18. 12) B. ποταμός, δΙ. in Meſſe⸗ 
nien nach Bias ο. 1 benannt, Paus. 4, 84,4. 

ἙῬιάσας, m. Zwinger, paphlagonifher Name, 
Strab, 12, 558. 


Βίβουλος 


Βιατία, St. ber Dretaner am Bätis in Aisp. Tarrac., 
j. Banza. PtoL 2, 6, 59. 
Ἑίβακον, n. St.in Oroßgermanicn, Ptol. 2, 11,80. 
Ἑίβακτα, Iufel in Indien, nach Βίας, j. Chilney. 
b. Plin. Bibaga, Arr. Ind. 21, 11. &. Βέβλος. 
galläciſches Volt in Hisp. Tarrac., Ptol. 
2,6,48. 
‚og (ποξαμός), m. Nebenfl. des Indus in 
Andien, Ptol. 7, 1,26. 27. 42. 
Bi os, Schellenberg (von Scelo, der Bes 
(φαΐ, βεβαστής), St. in Thracien, Cw. Βιβάστιος, 
t, B. 


m. δ. röm. Virianus, B. det Adamans 
tius, Malch. Philad. fr. 18, Cand. Issur. in Phot. bibl. 
79 (ὅδ, a, 36), Anth. 9, 692. 

Βίβιος, αι. d. i. Vibius, Iusor. 886. 


B Abe, {. Βηλεσί. 
Ἑίβλη, &t. in Babylonien, Ptol.5, 20, 4. 


B (ἡ) χώρα, Rebentifch ([. Schel. Theoor. 
14, 15 u. Π., ο. phoͤniziſch), Gegend in Thracien, Armen. 
b. Ath. 1, 81,0. 6. Bsßälyn. 

»δαβτίώ, Bleden im vosos «ι- 
βύης, Ptol. 4, 5, 81. 

B ‚vr. L für Βάθος, w. f. 

Bı t. 1) (oriental, od. Bat heim οὗ. Weins 
land) füpl. Gegend in Thracien, St. Β. Dav. ὁ Βί- 
βλινοε οἶνος, Hee.op. 587 u. Moschop. in Schol. da« 
ju,Ath. 1,81,8, Et.M. 197, Suid,, St.B., od. B. πώμα, 
Eur. Ion. 1195, auch bloß BißAswo», Theocr. 14, 15 
(τ. 1. Βύβλενον), das Gebirge darin Βίβλινα ὄρη, 
Et.M. a. a. O. 2) B. ἄμπελος, eine Urt Weinreben 
en, Ach, Tat. 2, 2, f. Βιβλία u. Βίμ- 

»ος. 

Ἑιβλίνηε ποταμός, m., Et.M. 197, b. λοβο]ιορ. in 
Schol. Hes. op. 569 ῬἙίβλινος, [. Βίβλος, 81. in 
Naxos, von welchem ber olvog B. nad Einigen benannt 
fein follte. 

Βιβλιοθήκη, Titel eines Werks von Upolloder, Anth. 
app. 109. ©. Lex. 

Ἑιβλιολάθας, πι. "Büchervergeffer, Bein. des 
Grammatiker Didymus, Demetr. δ. Ath. 4, 189, ο. 

έδος, f. (viell. orient- od. = Εκελές ot. 
Ηιμπλίς, f. Πίπλεναε, u. vgl. βυγή = πηγή ot. 
παώ Mein. = nuyn b. Hesych., alfo Vollborn), 
1) Quelle bei Milet, Paus. 7, 5, 10. 24, 5, Aristoer. 
b. Parthen. 11, a, wo Herch. j. Βυβλές aufgenommen 
bat. 2) Schwefler des Kaunos In Dlilet, von welcher 
die Duelle ihren Ramen baben foll, Paus. 7, 5, 10, 
Aristoer. a.0.D. 6. Βυβλές, 8) St. in Melos, Arist. 
Miles, b. Plin. 4, 28. 

Ἑίβλον, (6), Reichen bach f. Βεβλές, od.orient., 1) 
FI. in Narus. Sem. b. St. B. 2) (orient.) Infel in Ins 
din = Βέβακτα, w. f., Philostr. v. Apoll. 8. 12. 3) 
B. der Cyprot, Philostr. u, Ist. in Const. Porphyrog. 
de themat, 1, p. 18. 4) d. röm. Bibulus, Πουβλίχιος 
B., Plut. Marcell. 18. — Aristid. or. 26, p. 575. €. 
Βυβλος. 

εβολανός, πι. ὃ. röm. Vibulanus, baßıs Βοβολανὲ 
Koivte, D. Hal. 11, 4, 

Bißos, m. viell. Βέβλος, 
17, p. 215. 

Βιβουλλία, Vibullie, M. εἶπεν Herodian, Inser. 
2371. 

Βιβούλλιος, m. Vibullius, Inser. 196. 

B ‚m. Bibulus, röm. Bein. der Calpurnii, Pu- 
blicii, da. Magxog B.,D. Cass. 87,8, od. bloß R. 


Bibulus, Themist. or. 





Βίβραχτα 


chend. 88, 4— 41, 48, 8. einmal auf App. b. οἶν. 4, 
58, der ſonſt immer Β ύβλος, w. f., fchreibt. 
Bißpaxra, Gaftell der Aeduer (in Galk Lugd.), |. 
Rutun, Strab. 4, 192. 
ο Πάνα, ον, ὁ, ein Berfer, Menand. Prot. fr. 
Βιγελάντιος, der röm. Vigilantius, Zosim. 5, 86. 
Βέγφρα, Et.in Hisp. Tarrac., Bererre od. Bogara, 
Ptol. 2, 6, 61. 
Βιγίλα», (5), derröm. Vigilans, Dolimerfäher unter 
Theodoſius, Prise. Pan. fr. 7 u. ff. 
μα τν ξι. in Drangiane (Areia), Ptol. 6, 19, 6. ©. 
6. 
ἢ Βοήδα, Et. in Maurit, Caesar., 


Βιδάσπηε, (ὁ ποταμός), «“Ὑδάσπης, w. f., Ptol. 
{1 26486, 6. 

ίδιοι od. Hidvo⸗, b. Eust. Hom. 1458 Resdıos, 
bPaus. 8, 11, 2. 12,4 Βιδιαῖοι, Wiffer, eine Obrig⸗ 
kit bei den Spartanern, Inser. 1271. 1864, ὃ., [. Boekh 
Inser. 1, Ρ. 609 u. ff. 

Βιδορίε, St. im Innern von Limyrica, }. Biber, 
Piol. 7, 1, 86. κ ο 

Βιδήριος, m. Heerführer der Galater, Polyaen.4, 17. 

Βίδι, os, u. Btöos, n., auch Beißos, π. Holzheim 
(!dn = ὅλη Hesyeh.), ©t. in Sieilien, wo |. die Kirche 
$. Giovanni di Bidini Λεβί, St. B., Cie. Verr. 2, 22. 
ϐν. Bıdivog, 8ι. Β. 

Blevva, (ἡ), lat. Vienna, Et.in GalliaNarb., j. Vien- 
πε, Plut. απ. symp. 5, 8, 1, Euseb. δ. St. B., Em. 
Buvvatog, ο). auch Buevvieros, St. B. 6. Bievvoc. 

, b. Anon. st. mar, magn. 820. 821 Bilevos, 
u. $.Hierool. 649 Blevra, Zwinger, Zwingenberg 
(. δι, B.s. v.), 1) einer der Kurcten, von welchem die 
Etatt in Kreta ihren Namen haben fol, St.B. 2) St. 
in Kreta, |. Bianos, Anon. st. mar. magn. 820. 821, 
Bierocl. a. a. O. &w. u. Adj. Bulynnos, Bein. des Zeus, 
$t.B. — Undere Stadt ebend., Anon. st. mar. magn. 
15. 886. 8) St. in Gallia Narb. — Βέεννα, St. B. 
m. »GSottheilig (βιερ. --- Ἱερ.), Name 
euf einer Münze aus Olbiopolis, Mion. 8. 11, 28. 
Bott in Sarmat. Europ. unweit der Kar 
dethen. Ptol. 8, 5, 20. 

Bien, f. viell. Seimsheim (f. Βεζῆαν, —=xoitee, 
Hesrch.), ©t. der Aſti in Thracien, Strab. 7, 881, fr. 
48, Prol. 8, 11, 11. &w. Bılunvös, St. B., Phot. bibl. 
Ρ. 466, 29. — Doch auch ἈΒιτηνόα, auf Müngen b. 
Edhel d. n. 2, p. 25. 

Βιόνη, ης, in An. (Arr.) per. mar, eux. 77 Ῥιζόν, 
ὧνος, Ochſenheim (Hesych. ἱζοῦνα---βοόστασις, 
nad Seymn. jedoch barbariſch), Et. in Thracien (Mö- 
fin) am Pontus, |. Kavama, Strab. 1, 54. 7, 819, 
δεγιπα. 758. St. B., Arr. per. mar. eux. 75 (ν.]. Bi. 
ζον). Ew. Βιζώνιον, St. Β. 

Ἑνηνεχής, πι. ©. des Semempfes, K. von Aegypten, 
Maneth. b. Syncell. 58, ο. 

Βι fe Βμάνωρ. 

Βι m. röm. Mannen. 1) GHeerführer, App. 
Iber. 47. 2) @ponymer Archon zu Athen in den röm. Kai⸗ 
ſerzeiten. Unebirte att. Inſchrift. K. ' 

Binder, Belt in Dacien, Ptol. δ, 8, 5. 

f. Μήδαβα. 
= Βηθανία, w. ſ., Anth. XV. 40. 

Bibappats, St. in Perſien, Menand. Prot. fr. 11 
(ed. Mall. ıv, 214). 

Eigenn., = Βιθύας, w. f.. Suid. 


Βιδυνοί 211 


Ῥίθθηρα, pl., St. in Paläftina, Arist. in Euseb, 
h. eccl. 4, 6. 

Bißla, St. in Medien, Ptol. 6,2, 13. 

Βιθιάς u. Bldiya, Städte in Mefopotamien, Pol, 
6,18, 10. 11. 

ἙΒιθόαι (nad St. Β, benannt von Ῥέθυς, w. f.), thra⸗ 
eifches Volt, St. B. 

Ῥιθόας, m. 1) B. ποταμός, viell. "Θταῦυο (och f. 
Βιθυνοί), Bl. in Bithynien, App. Mithr. 1. 2) Perfos 
nenn., Rumidier, App. Lib. 111— 120, 8. — Suid. s, 
Φιέπεσεν. s 

Βιθννή, eine Bithynerin, St.B. 

Βιθύνηϊν, (doc, Adj. fem., yaln, = Βιθυνίς, Cyr. 
ep. Ix, 808 (# verkürzt, weil das Wort um eine Eyibe 
gewarhfen ift, f. Lob. path. 468, n. 67). 

Bidövla, (ή), (über © f. δι. Μ. 476), Land der Bis 
thyner, w. [. (nach St. B. von Βέθυνος benannt), urſpr. 
das Land an der Propontis, dem thraciſchen Bosporus 
u. dem Bontus Burinus, fpäter (Ptol. 8, 4, 2) bis nad 
Cytorus fich erftreddend, da Bithynien u. der weſtl. Theil 
von Baphlagonien dur die Römer damit vereinigt wor⸗ 
ben war, Strab. 12, 541 — 17, 840, 8., Arist. mir. 
mund. 88, Ios. b. Ind. 2, 16,4, D. Sic. 14, 88, ö., Plut. 
Luc. 6— 88, ὅ., App. Syr. 11, 5., D. Cass. 86, 40, 
8.,%. Βιθυνίας ἄκρα, Vorgebirge am Pontus, Ptol. 
8, 1,5. . 

Ἑιθυνιακδᾳ, η, or, Adj. bithynifch, Βεθυνιακά, Wr, 
ein Wert Arrians, Eusth. 11.5, 408, 3., St. B. 2.’Aua- 
ύμνοι ὃν ein Wert des Demofthenes, St. B. s. αλεξά»- 

θεια. ὃ. 

Βιθννιαρχία, f. eine Priefterwürbe, Dig. 27, 1, 6. K. 

Bibvvis fer. = Βιθυνή, St.B. 

Βιθυνικόε, ή, όν, 1) Adj. bithyniſch, βασιλεύς, 
ἄρχω», Strab. 12,568, App. b. civ. 4, 84. 2) Subst. 
a) Bı9vrıxa, ὤν, —= Bıdursaxd, Werl des Arrian, 
Phot. 98, Tzetz. Chil.8, 977. b) Berfonenn., Cic.ad div. 
6, 16u. 8. Κ. 

Ἑιθύνιον, (τό), St. im Gebiete der Mariandynen 
unweit Tios, fpätcr Slaudiopolis genannt, Strab. 12,565, 
Paus. 8,9,7,D. Cass. 69, 11. Ew. Βιθυνιεύα, pl. εἲς, 
έων, Paus. a. a. D., Münzen b. Mion. ız, 417, doch 
αιώ Βιθυνιάτης, St.B. 

Ἐϊθονίᾳ, έδος, {. 1) Adj. γαίη, χώρα, πάτρη, ΔΡ. 
Rh. 2, 177. 621, Quint. ep. νι, 250, Anth. app. 807, 
B. ἡ Θράκη, Xen. Hell. 8, 2,2, πόλις, D. Cass. 69, 
11, &%<, ΑΡ. Rh. 2, 782, ναὖς, Δε]. η an. 14, 28, 
Κυδέρη, Antip. cp. σι, 209, Μελίη, ΑΡ. Rh. 2, 4. 2) 
Subst. a) ἡ Β.--- Βιθυνία, Xen. Hell.8, 2,2.b) Perſo⸗ 
nenn., die Mutter des Amycos, Apd. 1, 9, 20, Schol. Plat. 

Βϊθύνοί (über Z, ὃ ügl. Ap. Rh. 2, 847, ὃ., Orph. 
Arg. 671, D. Per. 798, Ἱ., do ſteht Anth. στα, 98 
fehlerhaft au Βὲ9ὔνοῦ, nad Strab. 12, 541 Name. 
welchen die Eingeborenen ben vom Strymon cingewans 
derten Thraciern gaben, nach App. Mithr. 1 vom SI. 
Βιθύας fo benannt, alfo Stürmer, eigtl. Gerade⸗ 
drauflosgeber, nach Arr. b. Eusth. zu D. Per. 798 von 
Β,θυνός [ο benannt, (of), die Bithyner, b. Her, 1, 28. 
7,75, Eusth. zu D. Per. 822. 793, Name für die Thra⸗ 
eier in Aften überhaupt, die früher am Etrymon anfäfflg 
waren, fpäter tie Bewohner Bithyniens, Xen. Hell, 
1,2, 8,5. Flgde.; biew. fürs Land, Xen. An. 7,8, 25; 
auch (ol) Βιθυνοὶ θρᾷχες genannt, Thuc. 4, 75, 
Xen. Hell. 1,2, 2, ob. θρᾷχες ol Βιθυνοὶ Asyduevos, 
App. Mithr. 1, Θρ. οἱ B., Arr. An. 1,29. 5, per. mar, 


αχ. 18, 6, u: Θρῴᾷχες Βιθυνοί, Xen. An. 6, 4, 2, 


Scyl. 92 
14* 


212 Βιδυνός 


Bidüyds, ή, όν, 1) Adj. μῦθος, Luc. salt. 24 [ca- 
rina, Hor. od. 1, 86, 7. K.], d., ὃ Όλυμπος ὁ Βιθυκός, 
St.B. 3. Φ4αφνοῦς, vgl. Βιθυνοὶ θρᾷχες unter Βι- 
Φυνοί. 2) Subst. a) der Bithynier, Strab. 12, 562, A., 
bef. die Sclaven, die von hier aus in Hellas bezogen 
wurden, Luc. de merc. cond. 28. b) Berfonenn., &. bes 
Zeus und der Thrake, nach St. B., od. (6. des Phineus, 
nach Arr. 5. Eusth. D.Per 798, nach welchem Bithynien 
benannt fein fol. 

Βιθυόπολιε, 1. 61. des Bitbys, St. B Ew. Βιθυνια- 
πολίτης, Arr. δ. St. B., welcher binzufügt, es müßte 
eigtl. Β,δυοπολέζης beißen. 

Blövs, vos, m. Stürmer (eigtl. Geradedrauflos⸗ 
geher, von Zug, f. Boeckh C. 1. πα, p. 440, b), 1) ©. 
des Zeus und der 1δταῖε,-- Βνθυνός, w. f., von welchen 
die Bithyner benannt fein follen, App. Mithr. 1. 2) 
&. des Ares und der Sete, von welddem die Bithyä u. 
Bithyopolis benannt fein follen, St. Β. s. Bıdvas u. 
Ηιθυόπολις. 8) 6. des Dizaßes aus Pardlopolis in 
Macedonien, Phleg. Trail. fr. 29 (ed. Müll. ıır, 609). 4) 
Feldherr des Demetrius, Plut. Arat. 84. 5) Parafit beim 
K. Lyſimachus. Aristod. b. Ath. 6, 246, d u. Phylarch. 
b. Ath. 14, 614, f. 6) Gladiator, Hor.serm. 1, 7, 20 
u. Porphyr. dazu. 7) Andere, Inser. 2623 u. Boss. Π. 
74. 6. Keil An. ep. p. 84. 

Bixa, — Σφύγξ, Hesych. (wahrſch. macedoniſch.) 

Βίκιλια, m. (lat. Vicilis ?), Freund des Decebalus, 
D. Cass. 68, 14. ' 

Ἑίκτας, m. Ellend (Ίκτης nad) Hesych. --- ἱχέτης; 
πτωχός, ἔπηλυς), Sclave bes Plato, D.L. 8, π. 90. 

Βικτορῖνος, (Β,κτωρῖνος), der röın. Victorinüs, 
Phot. cod. 101. &. Odsxtweirvog. 

ἙῬίκτωρ, ορος, m. der töm. Victor, ein Feldherr 
des Kaifers Iulian, Magn. Carrh. b. Malal. chron. p. 
828. — 4.’Eyvarıog B. AoAlsavoc, Keil Inser.boeot, 
xxxv,b. — Andere, Ζοποῦ. ep. Ix, 711 — Liban, ep. 
1544 — Inser. 877 — 1624 — 2509. 

Βικτωρείνη, bie röm. Victorins, Inscr. 8882. 8665. 
4008. 4175. 

Βίλαιου, -- Βιλλαῖος, w.f., St. B. s. Τίος. 

Βίλβανα, Et.der ®errhäerin Arab. felix, Ptol.6,7, 16. 

Βίλβιλια, Stadt der Geltiberer in Hisp. Tarrac,, j. 
Baubola, Strab. 8, 163. | 

Bi\Bıva, perfifche Statt, Ew. Βιλβινάτης, St. B. 

Βίλριε, St. der Geltiberer, wahrjch. = BlAßıXıs, 
Ptol. 2, 6, 58. 

Βίληχα. = Βάληχα, w.f., Is. Char. mans. Parth. 1. 

Ἠέλιθος, m. Zocher (d. i. mit ſchleppendem Gange, 
(τοῦ des . = εἶλιθος u. dab. auch εἷλιπόδης genannt), 
Mannsn.b. Nonn. 82, 220 (v.}. Βέβλεθος). 

- BOvos, m.d.röm.Duilius, 3.8. Γάνος B.,Pol.1, 22 u.ff. 

Ἑίλιππος, macebon. für DAszrog, St.B. s Βέ- 
θοια, Et. M. 179. 

χα, f, Rante (εἱλίσσω, v.1. Βελιστίχη), 
Argiverin u. Öeliebte von Ptolomäus IL, Ath. 18,576, 
1. 596, ο. 

Ἑίλλα, St. in Marmarifa, Ptol. 4, 15, 29, 

ἙΒιλλαῖοε, (fo betont nach Herdn. in Schol. ΑΡ. Rh. 2, 
791, Andere Βίλλαιος), ου, ep. ΑΡ. Rh. 2, 793 oso, 
Scheele d. i. krumm or. ſchielend (von AAdog), 1) 6. des 
Sippalmos, Nonn. 26, 217.2) (6) Β. ποταμός, Greni- 
flug in Bithynien u. Baphlagonien. j. Filijas, ΑΡ. Rh. a. 
a. D., Arr. per. mar, eux. 18, 5, An. per. mar. eux. 18, 
Marc. Herscl. ep. per. Menipp. 8 (v. Ἱ, Βίλαιος u. 
Βέβλανος), Münzen 6. Eckheld. n. 2, 439, 5. Plin. 6, 
1 Billis. ©. BiAasog, 


Βίρ]ος 


Ἑίλλαρον, (,(Blider — Blitferd. iv heiter, von 
Rap0c?), Künftler in Siuope, Strab. 12, 546. 

Ἑίλλιος, d. röm. Villius, Name eines plebejifchen 
Geſchlechts zu Rom, dad. Tiaiog Βίλλιος, Plut. T. 
Gracch. 20. 6. OußRAsoc. 

ἙΒιμάτρα, St. in Mefopotamien, Ptol. 5, 18, 13. 

B νου, = Βέβλινος, 1) οἶνος. Hesych., Et. M. 
197. 2) ὄρη, Gebirge in Thracien, Epich. b..Hesych., 
f. Βέβλινος. 

Βιμινάκιον, τὸ, Viminacium, St. in Mossis zu- 
perior, viell. j. Koftolacg, Prisc. Pan fr.2. 8 (ed. Müll. 
τν, 72. 86). &. θὐμενάκιον. 

Bwväyapa, St. in Indofcythia. am Indus, Ptol. 7, 
1, 61. 

Ἑίναι, in Et. M. 197 Bivn, Geila (f. Heroth. 
in Et. M,), Stadt, welche Bhilipp gründete, Thoophr. 
lith. 12. 

Bivöaf, ακος, m. der röm. Vindex, Lac. Ner. 5. ©. 
BirdiE. 

Βίνδας, 6, δίµβατπι des Nanaguna (j. wahrſch. Tapty) 
in Indie intra Gangem, Ptol. 7, 1, 82. 

Bivöcıxla, d. röm. Vindelicis, Ptol. 9, arg. ı. 
1, 12, f. Οὐενδελικία. 

Βίνδιξ, sxog. m, Vindex, ein töm. Vein., Petr. Patr. 
fr. 6. 6. Οὔὐένδιξ u. Βίνδαξ. 

Βινδόης, m. Perſer, Phot. 29, db 17 

Ἑίνθα, [. Βύνθα. 

Bivlaya, St. der Turbuler in Hisp, Tarrac., Ptol. 2, 
‚10 

Ἑιγίκιος, das röm. Vinicius, eine gens oppidana 
aus Sales in Gampanien, dad. Mapxog B., Phleg. Trall. 
fr. 85. ' 

Βινσίττα ἡ Βρινσέττα, St.in Maurit. Caes., Ptol. 
4, 2, 26. 

Bivoßpıs, od. b. Ioann. Antioch, fr, 1,21 Blvepıs, 
og, K. von Aegypten, Syncell. p. 54,d. 6. Βιόφες. 
‚m. Detleff, Spartaner, Inser. 1260. 

Βίοια, Bogendorf, ein Hafen an der Sũdküſte Sar⸗ 
diniens, j. Torre Budolo, Ptol. 8, 8, 8. 

Ῥιόλας, m. Detlefsen (ahd. Dietleip), Spartaner, 
Ephemer. archaeol. 8168. K. ’ 

ἘἙιοναύα, m. Boguer, ©, eines Eleers Menedemos, 
Zeitgenoffe des. Herakles, Ptol. Hephaest. in Phot. bib!. 
Ρ. 151,80. 

Blovov, f. Βοιόν. 

Blos,m.2ep 6, ein Wahrſager, Inser. 1798.— Hebnt.: 

ns, ου, »Ganzleb, Athener, ®. eines Pau⸗ 
fanias, Περιθοίδης, Inser. 122. 

Βιότη, f. Frauenn. Οἶῇθεν, Curt. Inser. att. 9. 
Fem. zu: 

Blorros, ου, böot. ω͵ πι. --- Bloros, Lepfius, 1) 
Athener, Oln$ev, Inser. 222. 621. 2) Väotier, a) Tana⸗ 
gräer, Keil Insor. Ὀοδοξ. XLI, b. Ὁ) Ordomenier, ebent. 
II, 20. Achnl.: 

Bıo0s, Inser. 2160 aus Abybus, wo aber Keil Βί- 
vs vermuthet. 

Ἐιόφιε, πι. K.von Aegypten, Syacell. p. 55, d. 

Βίπποςε, (6), Roß (= ἵππος), 1) επ Satyr Taoc) 
in I. de Witte descr. etc. Par. 1886 n. 145, ſ. KeilAn. 
p. 172. 2) ein Krieger, in Gerhard u. Panofla Neap. 
ant. Bildw.n. 145. 8) ein Argiver, Pol. 25, 2 u. ff. 

Βιράκελλον, St. der Tusler in Italien, Ptol.8, 1,47. 

Βιργίλιος, foso, m. ber ròm. Virgilius, Auth. app. 
158. 6. Βεργίλλιος. 

Bipyos ποῖαμός, m. Fluß in Hibernien, j. Barrom,- 
Ptol. 2, 2, 6. 





Βίρβα 


ο ρθει 681. in Arab, deserta am @uphrat, Ptol. 5, 
19,8. 

Βΐριε, ıdog, f. wehl=—"Joss, derm Statue auf dem 
Altar zu Amytlä ſtand, Paus. 8, 19, 8. 

Βιρισάδηε, m. = Βηρισάδης, w. f., Din. 1, 48 
(r. 1. ΒηρισάΦης). 

Βιρκέννα, ης, f. (wohl Hitſchel, von βείο»ξ, βέρ- 
προς), T. de Bartyllis in Illyrien, Plut. Pyrrh. 9. 

Bis, &t. in Ἠτεία, |. Bit od. Boſt in Afghaniſtan 
am Sirmend, Is. Char. mans. Parth. 16. ©. Βεγές. 

Biea,f. Reihentrant, f. Strab. 8, 856, 1) fpätes 
rer Name einer Quelle in GSlis, welche früher Πῖσα 
hie, Strab. a. a. O. 2) Et. in Thracien. Ew. Biratos, 
en δν. Baer Bene Re 

t. Bithyniens, verborbene Lesart in St. 
B. ε. Ἑλληνόπολιες. 

Βισάλτας, m. (wohl = Βησάλτης, [. unter Βησαλ- 
τία, αἰίο Hupfeld, eigtl. Huptahl), 1) S. tes Helios 
u. der Ge, St.B. ο. Βισαλτία. 2) B. der Theophane, 
Hyg.f.188. 8) 6. des Apollpphanes aus Abydos, Her. 
6, 26.4) Βισάλτης u. Βεσάλταν, gen. ion. (Her. 8, 
116, Cbar. δ. Atth. 12, 520, d, e) έων, οὗ, thraciſches 
Bolt amSteymon, weiches zwei Sprachen ſprach, Her.a. 
a. O. Strab. 7,829, fr. 11. 881. fr. 86, Plut. Per. 11, 
St.B. Yu --- Βεσαλτία, Ael. n. an. 5, 27. Adj. davon 
Ἠεσάλτιος, Βισαλτία ᾖών», Lycophr. 417. Φαυ. 
Βισαλτία, ion. (Her.7, 116) «η, b. Ptol. 8, 18, 
35 Βισαλτία ἢ Βησαλτία, (7), a) χώρα, thraciſch⸗ma⸗ 
cedoniſche Landfchaft zwifchen Kreftonite u. dem Gercis 
neſee, Thuc. 2, 99, D. Sic. 19, 50, 6., Theop. b. Ath. 8, 
77,4, 8., Arist. mir. mund, 122, Ael.n.an. 11,40, St. 
B. b) Tochter des Königs ber Maffilier, Hegen. 5. Plut. 
parall. min. 28. 

Birairıxds, ή, όν, biſaltiſch, daher Β,σαλτικὸν 
£$ vos, Thuc. 4, 109, u. Βεσαλτικοί, — Βισάλταν, 
D. Sic. 12, 68. . 

Βισάνθη, f. Blumenthal, St απ ber Bropontis 
(Hellesyont) in Thracien (Macedonien), fpäter Ραιδε- 
oror (Ptol.8, 11,6) genannt, |. Rodoftfhig (Rodoſto), 
Her. 7, 187, Xen. An.7, 2,38, δ., Piut. Αἱο. 86. Ew. 
Ἐισανθηνόε, St.B. 

Birerov od. ΒῬίσεστον, Name des Schalttags bei 
den Römern, Sobol. Hippocr. T. Ε, p. 789, f. Lob. 
parall. 1, 18. . . 

Ῥισθάνης, m. ©. des perfifchen Königs Ochus, Arr. 
An. 8, 19,4. 

ῬΒισκαργίε, St. der Ilerlavnen in Hisp. Tarrac., |. 
Berruß, Ριο]. 2,6, 64. 

B ποταμός, m. lat. Visurgis, der Weſerfluß 
in Germaonien, Strab. 7, 291. 

ῬΒίσυαιος (0), πι. Name (eines Kriegers) in Ilium, 
Hesych. 

Ῥίσσων, [. Aıßlocer. 

B (== Πέστιρος, w. f., f. Mein. zu St. 
B. p- 524),&t. in Thrarien. Em. Πιστιρίτης, St. Β. 

Bierove, (ol), Auricher, f. Βίστων, thratiſchet 
Bolt. dab. au (οἱ) Ἡέστονες ΘρᾷΧες (Bcymn. 674, 
Strab. 7, 331, fr. 44) genannt, am ägäifchen Meere um 
Abdera u. Dicaca, Ἠος. 7, 110, Eur. Alc. 484, d., Apd. 
2, 6, 8. Dav.: . 

Βισπτονία, ep. (Orpb. Arg.78, 5.) -ίη, (N), das 
Sand ter Biftonen, b. St. Β. πόλις, d. i. Landfchaft 
zenamnt, |. B . 

Βιστονικόε, ή, ό», biltenifch, — Βεστόνιος od. Βι- 
σεονές, ἤ Β. λίμνη, Δε] π. an. 15, 25. (65. das Bigde. 

ία, (ερ. mei -ίη, tod) Antip. ep. VII, 


Βιτούριγες 213 


172 auch «-ία), sow, gen. cp. (Flacc. ep. vır, 542) 0so, 
biftonifch, meilt= Θρᾳκικός ([. Schol. ΑΡ. Rh.2, 706), 
dab. Zyyos, Nonn.22, 170, Φόρμιγξ, ΑΡ. Rh. 2, 706, 
δ., γέρανος, Antip. epa.a.D., Νύμφαι, Mosch. 8, 
18, ποταμός, dei. der Koffinites, Flacc. ep. a. a. O., 
ἀρούρη, Nonn. 18, 429, 8. 

Βιστονία,έδος,{. 1) Λά].--"Θρᾳχές, Hesych.,yapıs, 
Nonn. 18, 840, insbef. (7) Β. λέµνη, großer thracis 
[Φε See, eigtl. Bloß eine siefe, engmündige Mieeresbucht 
b. Dicäa, |. Lagos Buru δεί Kumulfbina, Her. 7,109, 
Strab. 1, ὅθ. 7, 831, fr. 44. 47, Scymn. 675, Ptol. 8, 
11, 7, Schol ΑΡ. Rh. 2,706. 2) Subst. ἡ Β., vie Eins 
wohnerin von Βἰβοπία, D. Per. 576, Phanocl. 1,7 ed, 
Bergk, ep. dd. ντι, 10, St. Β. 

Βίστρας, (= Πίστρας, alfo Tränfner), thracifcher 
Name, Hesych. (Biell. Β,σύρας.) 

Ῥίστων, ονος, b. St. B. Βνστων, ὄνος, wahrſch. 
= Πίστω», wie Βέστιρος = Ιίστιρος u. Bosav- 
τική u.Priantse (Plin. 4, 41), alfo Aurich d. i. mit 
Auen od. wafferreichen Fluten begabt, 1) Adj. Βίστων 
αὐλός, Nonn. 8, 248. 2) Subst. ©. des Ares u. der Kal⸗ 
lirrhoe, St. B. od. S. des Kikon, Philost. in Schol. Αρ. 
Rh. 2, 706, oder des Terpſichorus, Et. M., Stammvater 
ber Biſtonen. 

B 09, = Βιστόνιος, Πνερίη, ΑΡ. Eh. 1, 34 
(v. 1, Βιότώνετες), St. B. 

Βιστωνίο, έδος, = Βεστονές, κούρη, Nonn. 8, 65, 
Aluyn, Arist. Ὦ. an. 8, 18. — St. B. u. daſ. Mein. 
Ῥλσύρας, m. (wohl = Βέστρας, w. [.), thracifcher 
Heros, nad) Theop. ein Gherfonnefite, Hesych. (verd. 


Stelle). 
Βίτα, ı. (Vits?), Srauenn., Inser. 2014. 
Βιτάλη, (ἡ), (wohl von ὀταλός, alfe Schülbe 


od. Kalbe). Pythagoreerin, T. der Damo, Iambl. v. 
Pyth. 6. 146. 

Βιταλιανός, (6), ter röm. Vitellianus, Dolmetfcher 
des K. Suftin, Menand. Prot. fr. 26. 28. 

Βιτάλιος, m. Kalfs (wenn nit von ἴταλός, dann 
— Bitellius, f. das Vorhergehende), Mannsn., Herdn. 
epitn. p. 6, Liban. ep. 60. 

Βίταξα, (7), St. in Aria. Nach Reich. j. Badkij. Ptol. 
6, 17, 4, 8, 25,4. 

Ῥίτελλα, St. Italiens. Ew. BıreAkivos, St. Β. 

ἙΒντέλλιον, der röm. Vitellius, Suid. 

Birla, ep. Βιτίη, 1) Frauenn., Kunftwirterin, Leon. 
(20) u.Antip.(28) epp.vı,286-287.Fom.ju:2) (Weide, 
von ἐτέαθ) 61. der Euffopäer, Theop. b. Harp. ». Ελά- 
τεια, zweifelh. (Strab. nennt fie Barsas, w.f.) Βιτίας. 

Bırlas, m. Ked od. Kluge, von ἔτης, denn ἔσης 
= Irauög ἢ ἵστωρ, nach Hesych., u. fo au BF- 
Φεοι, — ἴδνου od. εἴδυοι u. βέτολος ς-- Κέευλος, ſ. 
Ahr.Dial.ıı, 46, 1) ©. des Lyſikratet, aus dem Demos 
Konthyle, Θταθβείε in Athen im Haufe des Kiefarites, 
K. 2) €. des Alkanor, Gefährte des Aeneas, Virg. Aen. 
9,6. 12,788. Aehnl.: 

Birwva, f. $rauenn., Antip. u. Arch, (5) Anth. vı, 
206. 207, Iuid. (6. Lob. path. 224. 

Ἑίτοιτον, ὁ, u. App. Celt. 12 Bstoirog ([. Lob. path. 
885), Ballier, &) K. der Allobrogen, App. a. a. O. b) 
Mörder des Mithridates, App. Mithr. 111. 6. Βιτύιτος. 

Βιτουργία, St. in Etrurien zwiſchen Florenz u. 
Arretium, Ptol. 8, 1, 48. 

Berodpiyes, ein celtifches Volk in Aquitanien, D. 
Cass. 40, δ8, unterfchieben in οἱ Κοῦβο, Β., Strab. 4, 
191, od. B. οἱ K., Ptol. 2, 7, 18, am iger mit ker 
Hauptſtadt Avaricum, u. B. οἱ Ουὐϊβέσχοι, Ptol. 2, 7. 


214 Βιτουρίς 


δν em Ausflug der Barumma mit der Hauptſtadt Burs 

igafa. 

9 Ῥιτουρίε 1. St. der Basconen in Hisp. Tarrac., Ptol. 
me. 

Βιττιγό, f. Βηττνγώ. 

Ἑίττιον, Suid. Βιττίον, £.Red οὗ. Alnge(f. Βιτίας 
u. Βιετία)λι Brauenn., Leon. Tar, (20) u. Aatip. 28, 
in τι, 286. 287. Achnl.: 

FE ade έδος, {. Ftauenn., Απρ. Sid. ep. 89 (vır, 

Ἑιττίων, f. Βητίων. 

Ῥιττώ, οὔς, f. ([. Βέτενον), Srauenn. 9) aus Kos. 
Inser. 2286 (Απ. app. 181). b) aus Samos, Hetaͤre. 
Ascl. ep. 22 (v, 207). ο) Salilarnafflerin, Insor. 2661, 
b. d) andere Brauen (Hetärcn), Antip. Sid 9 (αν. 47), 
vgl. mit να, 48 (ep. ad. 106, b). 

Βιτόιτος, m. (Posid. 5. Ath. 4, 162,d Blrus,stes), 
K. der Arverner, Strab. 4, 191. 

Βίτνλα % Οἴτυλος, Jungnis (denn ἔσυλος -- 
wos, ἁπαλος, Hesych.), Gt. in Latonifa, Ptol. 8, 26, 
22. — ©. Βείτυλος. 

Birus, vos, (6), m. Rando (ſ. ἵτος), tin Argiver; 
feine Statue ὁ B., Arist. mir. mund. 156. 

τό, — Βιτώ, f. Frauenn., Lucil. 86 (χι, 196). 

Blrav, ὠνος, (6), (Ked,=iton, [. Jung, ob. 2008, 
= οἶτος, über die Betonung f. St. B. se. 4ἰσων), 1) 
Argiver, 65. ber Kybippe. Br. des Kleobis, Her. 1, 81, 
Pol. 28, 18, Plut. Sel. 27. epigr. in fr. de mulier, 7, 
(app. 264), ὅ., Paus. 2, 20, 8, Luc. Char. 10, D.L. 
1, 2, η. 4 — anderer Argiver, Paus. 2, 19, 5. 2) Syralu⸗ 
fer, D. Sic. 14, 58. 8) Arladier, Leon. ep. vI, 154. 4) 
Macedonier aus Torone, Nicsen. ep. ντι, 502. 5) auf 
einer loifchen Mũnze, Mion. 111, 408. 6) Schrift. über 
ben Bau von Kriegsmafchinen (um 289 v. Chr.), Ath. 
14, 684, a, 7) Andere, Xen. An. 7, 8,6. — Seb. op. 
VI, 158. 

Βιθρηε, m. K. von Aegypten, Byncell. 96, ο. 

Βιότ, St. in Arachoſia, Is. Char. m. Parth. 19. 

Bixepıs, m. K. von Aegypten, Syncell. 56, d. 

Βιψανία παστάς, d. röm. porticus Vipsania, Plut. 
Galb, 26. 

Ῥιό, f. Srauenn., Dioso. 27, ντι, 484. Fem, au: 

Ἑίων, wvos, voc. Bio», Mosch. 8, 86, (6), Leps, 
1) Uthener, Archon Οἱ. 80, 8, D.Sic. 11, 79. 2) Böos 
tier, Inser. 1870. 8) Gepballenier, Inser. 1929. 4) che 
enäifeher Philoſoph, ὁ Βορυσδενέτης, Ὀ. 1.. 4, 7, ὅ., 
Strab. 10, 486, δ., Ath. 4, 162, d, B., ὁ σοφιστής, 
Piut. smat. 24, od. ὁ φιλόσοφος, Plut. ed. puer. 10, 
d., dah. ὁ Βορυσθενίτης YıAöcompaz, Ath. 18, 591, f. 
Ausfprücde vonibmra τοῦ Βέωνος, Piut. ad. etam, 
16, ὅ., od. τὸ τοῦ B., Plut. aud. poet. 4,4. 5) griech. 
Idyllendichter aus Smyrna (Οἱ. 125), Mosch. id. 8, 6 
βουκόλος, Mosch. 8, 11, ὅ., μελεκὸς πονητής, D. L. 
4, 7, η. 11. 6) Geſchichtſcht. aus Soli, Ath. 18,566, e, 
D.L.4,7, n. 11, Plin. 6, 85, 6.. A. 7) Abberit, Demos» 
friteer u. Matbematiler, D. L. 4, 7, n. 11, Hesych. 
Miles. fr. ed. Müll. ıv, 160. 8) Brotonnefier, Geſchicht⸗ 
ſchr. u. eitgenoffe des Pherechdes, D. L.4,7,n.11 u. 
οἱεΠ. Ath.2, 46, ο 9) aus Syrafus, Rhetoriker, D. L. 
4,7,n. 11. 10) aus Tarfus, tragifcher Dichter, D. L. 4, 
7,n.11. 11) ὁ ἀστρολόγος, Strab. 1, 29, — Öyzogı- 
#ög, D.L. 4, 7,n.11.— Bgl. Fabric. bibl. gr. 111, 805. 
12) Bildhauer aus Milet, Polem. b. D. L. 4,7,n.11. 
13) Bildhauer aus Klagomen& od. Ebios, Hippon. b. 
D.L.4,7,n.11.14) auf Muͤnzen aus Slagomenä, Smyr⸗ 
ua, Teos, Miva 111, 67. 199. 260. 


Βλέμμυες 


Βιονία, ESt., Phieg. Trail. fr.29 ed. Müll τα, 609 
(viell. Βονωνία). 

* m. Leyfius, Sacebämenier, Pol. 4, 22. 
επί. : 

Ῥιώτης, m. Athener, gegen welchen Dinarch eine Rebe 
gehalten, D. Hal. de Din. 12 (Reiste Beswrdg). 

B St. Iberiens, ="Ivdsan, w. [., Bi. Bes. 
Ινδική 

Ἑλαηνή, ἡ, Landſchaft in Paphlagonien am Olgaſſye, 
Strab. 12, 862. 

BAatros, m. Krumfuß. 1) ein komiſcher Dichter 
von Saprei, St.B.s Καπρίη, Δι, 8,111, 96, δ. 2) bef. 
som, Bein ber Junii, dab. Ιούνιος Βλ., D. Cass, 

7,4. 

in Et. M. Ἀλοχία, Dummerwiß (T. 
Et. M. u. Suid.), Ort bei Kyme, Arist. in Et. Μ., Suid., 
Apost. 5, 89, Sebol. 

ἘἙλάνδα, das lat. Blands, 1) St. in Lulanien, |. ©. 
ΦΔὶαβο, Pol. 8, 1, 70. 2) St. der Bätuler in Hisp. 
Tarrac., j. Blanes, Ptol. 2, 6, 19. 

Ἑλάνιοι, Bolt in Sibernien, Ptol. 2, 2, 9. 

Ἑλάννων, d,ein Karthager, D. Sic. 82, 6. 

Ἑλανῶνα, St. Liburniens, Ptol. 2, 16 (17), 10. 

Ἑλασίων, m. röm. Bein. der Gornelier u. Helvier, dab. 
Ελουιός τες Βλ., D. Cass. 46, 58. 

Biäcxey, wvog, ἡ νῆσος, b. Ptol.2, 10,21 Βλα- 
σκών, Infel im gallifchen Meerbuien, j. Bxescon, Strab. 
4. 181. ' 

ἘἙλάστα, ας, {. Triebel, M. des Epimenides, Suid. 
s. Επιμενίδης. 6. Βάλτη. 2) b. Hesych. Βλαστα, 
Ἡλαστή, Κύπριους, wo Schmitt Ἑλάττα vermutbet, 
der Name dee Aphrodite bei δει Phöniziern, Laur. Lyd. 
Ρ. 24. 

Bideros, m. Triebel, a) Kämmerer des Herodes 
Agrippa, N. T. ect. apost. 12, 30. b) Anterer, Inser. 
268. ©. auch ἈΒλόστος. 

B vıxes, m. Neupbhönizier, Boll im 
füblihften Spanien, App. Iber. 56. 6. Βασειεανούό. 

λάτιος, m. Mannan. 3apyge, App. Hannib. 46. 

Ἑλάττα, f. Bidota. 

Βλαῦδοε, m., Βλάδος b. Hierool., viel. Schade, 
Schadeberg. 1) Maunnen., Menecr. 5. St. B. 3) von 
dem Vorigen, als dem erfien Auffinder des Orte, benannte 
Stadt Phrygiens, Strab. 12, 567. ECw. Ἑλανδηνόε, 

.B 


Sı.B. 

Ἑλαῦνδοε, St.in ydien. Mũnzen 5. Sestin. class. 
gener. p. 106. 

Bla (viell von λάω, wie γλαύξ u. ähnL, alfo 
Helle), in Athen, Hesych., Poll. 7, 87. 

Biayxtpvaı, or, al, Ort in Byzanz, Cand. Isaur. in 
ος 79, κ Christian. fer I,2 u. 120. tit. 

vöpor, Tittmannsborf, St. in Phrygien, 

ν 1. Βλαίανδρος, Ptol. 5, 2,25. » 

Ἑλασσήνη od. B b. Eust. 1468, 88 Βλισσήν 
(Andere 4ισσή», 4έσσος), f. Blatt (f. d. Schol.), Bars 
gebirge (Gortynias) auf Kreta, Schol. Od. 8, 298. 

Bil[pjpwa 7 Βλέμινα, = Βέλβινα, 1ο. [.. Ptol. 
8, 16, 22. Ihr Bebiet ἙΒλακινᾶτιε, ıdog, A, Strab. 8, 
348. 


Ἑλέμυε, vos, in Et. M. Βλέμμυς, ©. des Deriabes, 
K. der Aethiopen, Stammpater der Blemyer od. Bleme 
myer. Nonn. 17, 885 u. ff., St. B. 

Ἑλέμμυα, dat. ep. (Nonn. 17, 897), deses, 5. St, 
Β., Nonn. (26, 841, ὅ.), Theocr. 7, 114, Dion. Per. 
220 BMpver, (ol), ätbiopifches Volt, {. Barabras, nach 
Schol. Tbeoer. 7, 114 Troglodyten, dah Strab. 17, 








Ἑλένινα 


519 Τρωγλοδύται [καὶ] Βλέμμοες. 6. Strab. 17, 
186, Ptol.4, 7,81, Heiiod. 9,16-10, 26, Olymp. Theb. 
ft. 87, Prise. Panit. fr. 21, Et. M. 

„Biere, Morungen, St. in Arkadien. Pans. 8, 

Βλεκαῖοι, m. Shan, 1) reicher Wechsler in Athen, 
Dem, 21,205. 40, 52, Alex. δ. Ath. 6, 241, ο. 2) ein 
Sandmann in Ael. ep. rust. 1. Achnl.: 
σον, m. Ütbener (Mthmoneer), Ross Dem. ΑΕ. 

Ἑλέπνρος, m. Hülfemann, Athener, Ar. Eccl. 
520, Inser. 169 u. viel. 188, f. Keilan. p. 184. 

Βλίσος, τα. (?) Bothagoreer, Lyd. mag. 1, 41. 

ι, ol, eine barbarifche VBölterfchaft, Plut. 
qu. rom. 88. 

Βλεφάρων, m. Lieder (von Augenlid”), Mannen., 
Plant. Amphitr. 

Ἑλφιάδαι, Shauers, ein Etamm in Aegina, 
Pind. Ol, 8, 99, Bon: 

Ῥλεφίας, (6), Schauer (f. Ath. 8, 118, 9), 1) 
Bußerer aus Bife, Luc. d. mort. 97, 7. 9) ein Schmeich⸗ 
ία, Luc. Tim. 58. ϐ) ein Sandmann, Ael. ep. ταδε. 18. 
, Deiname des Grammatikers Arrian, Ath. 8, 114, 


δημο, m. Schaumann, Athener, Ar. Plut. 
392. 


Bityyos, m. Sen, Bhocder, Kobride, Char. b. Plut. 
de mul. virt, 

Bikdas, ὅ, δε (Hunne), Br. des Attila, Prisc. 
Pan. fr. ? u. 8, δ., Suid. =. v. u. 5. Ζέρχων. 
Biſchof (der Vandalen), Prise. Pan. fr. 24. 

Ἑλήρα, Drt in Gtrurien, j. Bieda, Strab. 5, 226, 
| Ptol.8, 1, 60. 

Ελησίνων, Zeideln If. βλέσαε n. δ. Schmidt in 
Hesych, Bu = — βλίετε), St. auf Corflca, j. Vesco⸗ 
F ** b, 224. Berfer, Ph 

ους, Mm. er, Phot. p. 80, 9. 

—* St.B.s. Μεμβλίαρος -- Μεμβλία- 


Βλιδε (2), f. Arladierin, Hyg. f. 258. 

BiovAotor, Volt in Arab. felix, Ptol. 4, 7, 24. 

Ἑλίσκοι u. 5. Hesych. B Zeidler (nad 
m M. von βλέσαν), früherer Name der Böotier, Et. 


Bilenyıs, f. = Βελισιίχη, Clem. Alex. protr. 
κ 14 (42.) 
Bilrep, ορος, m. Zeidler, Befehlehaber von Dias 
tedonien unter Antigonus, App. Syr. 58. 
‚„ d. röm. Blossius, "Reife Philoſoph 
ad Kyme, Plot. Tib. Gracch. 8 — 20, 
m. Starde (paolu, — Mannen., 
loser. 2919, b, 16. 
‚= Βλύσων, w. [., 


‚Betr (verbädht.), Caſtell ber Toliſtodogier, Strab, 
Ἁλοντία, f. (Reihe?), Srauenn., Inser. 2082. 
Βλίσαων, m. aller d.i. Quellen, ®. des Heras 

ft aus Aphefus, Ὀ. L 9,1,n.1. Πρι. Βλόσων, u. f. 

franz C. I. 111, p. 888 v. 8066, 
νῶν, m. der zweite Sirtentönig in Aegypten, Maneth. 

ia Schol, Plat. Tim. 12, 8. 

Βία, f. Schallern, Setäre aus Paphlagonien, 

Caryst. b. Ath. 18, 577, 

Boaylöus, m. in Et. M. ιό Βοατίδας, Ochſen⸗ 

aber, Bein. des Derafles, I.vcophr. 652, 


Suid. ο. Ἡράκλει- 


215 


Bodypıos (ὁ ποταμός), in Et. Μ. Βόαγρος, "Wild« 
brüller, ein Waldſtrom bei Thronium in Lofris, fpäter 
Manes, j. Terremotto genannt, Π. 2, 588, Strab.9, 426, 
Demetr. b. Strab. 1, 60, Ptol. 8, 1b, 11, Paus. b, 


22, 4. 
Ἡοάθοιος, Φεἰίδπιοπὸ, delphiſcher Monat (Suni), 
Curt. A 26, 16, in der Borm ahnl. wie Βοηδρομιών. 
= Borat, Dr in Zaconica, Ptol. 8, 16, 9. 
Boatos, ala, [. Βοό». 
Ἑοάκτης, ου, ποταμός, m.Kühbach, Fl. in Ligurien, 
|. Vara, Ptol. 8, 1,8 
Boaulixas, ου, m. Bomilcar, Feldherr von Kar» 
thago, Pol. 8,42. 6. Βου ίλκας. 
Boden ἡ Άέμνη, Och enpohl, See bei Nilomes 
bien, Prisc. Pan. b. Eua eccl. 2, 14. 
, bei —* —e Chebr. = Don 
nersföhne), N. T. Μοτο. 8, 17. 
dyood, @ı Och fenmartt, Zorum in Ron, 
D. Hal. 1,40. 4,2 
Boapula, f. Etierwalbin. Bein. der Athene bei den 
Bdotiern, Tzetz. Lycophr. 520. 
no Ἑοαύλεια, Ochſenhof, St. in Scythien, Pisand. b. 


Ῥοβήλων, ὠνος, Truppenführer bes Darius, Ios. 
11,4,9 

Beßovta, St. in Italien, Ew. Ῥοβωνιάτης, StB. 

ἙῬογαδία, Et.in Areia, Ptol. 6, 17,5. 

Βογάδιον, n. St. der Marfen in Germenien, viell. 
Münfier, Ptol. 2, 11, 28. 

BoySonavis, ἡ, Randfchaft in Bithynien, Ptol. 5, 
1, 12. 

Bot ὁ, Perfer, Srrrfger in ion, Her.7,107. 118, 
Paus. 8 8,9, Polyaen. 7,2 

διάτορος, m. —8 Keil Βρογίταρος), Gala⸗ 
ter, Strab. 12, 567. 

Ἑόγοε, ου, (4), b. D. Cass. 41, 42—58, 26, ὅ., ὁ 
Boyotas, ου, R. in Mauruflen, Strab. 2, 100— 17,828, 
d., Porphyr. abstin. 1, 25. 

ar, Boll am Euphrat, Quaär. 6. St. B. 
m. u. Metrod. Sceps. 5. Lactant. zu 
Stst. Theb. 8, 20 Ἑόδιγκοε, ein heimifcher Name des 
Bo, Pol. 2, 16. 

Ἑοδερία εἴσχυσις, Einbucht im die Oſtküſte Bris 

tennis, j. Birth of δοτιθ in Schottland, Ptol. 2, 


ὃ Βοθόστορ, ορος, ὃν Karthaget, D. Sic. 24, 18. 
Ῥοδοῦνοι, Bolt in Britannien, D. Cass. 60, 20. 
μα ον άτα ἢ ἢ Μοζιατα, St. in Albanien, Ptol. ὅ, 


Βοηδρομιών 


κ» f. Bid 
Bene, % D äf fen heim, Ort in®dotien, Theophr. 


b. pl. 4, 11, 9. 

δρόμια, τά, b. Et. M. auch βοηδροµία, ἡ, Heils- 
Reh Philcch. b. Harp., Bondgousiv aber iR = 
ἐπὶ μάχη» doaueiv, Et. M., Suid.), δεᾷ in When, zum 
—** des Siegs über die Amazonen, Dem. 8, 81, 
Plut. Thes. 27. 

ἙῬοηδρόμιος, m. Helfo, Bein. des Apollo, Callim. 
Ap. 70, Et. M. 

Ἡοηδρομιάν, ὤνος, (5 μή»), κ ber 
Name des dritten Monats (September) bei den Athe⸗ 
nern, Dem. 42, 1, d., Plut. Tbes. 27, d.. Meier ind, 
schol. 1851, n. 19, Et. Μ., ἄ., auch in Priene, Inser. 
2906, Dibie, Inser. 2059, u. als Βαδρομιών u Lam⸗ 
pfafuß, Inser.ıı, p. 1180. Im Bocdromion wird gew. 
durch (τοῦ) Βοηδρομεῶνος (unvus) ob. μηνὸς B. 


216 


ausgehrüdt, Plut. Camill. 19. Demetr. 26, nur Ath. 
8, 860, b ficht τῷ Βοηδρομεῶνν µηνί. 

Botdea, ſ. Hilff, atheniſcher Echiffsname, Alt. 
Seew. ıv, b. 14, 8. 

Ῥοήθιος, m. Helfers, 1) ein Praefectus Praetorio 
zu Nom unter Valentinian 1Π., Ioann. Antioch. fr. 201, 
4. tel beffelben der bekannte röm. Echriftfteller im 
6. Jahrh. 

Ῥοηθοίδης, m., voc. (Od. 4, 81), Βοηθοίδη, Boe+ 
thoosſohn (Helfert), — Eteoneus, Od. 15, 95, au 
allein, ebend. 140: 

Bönbos, (6), αμώ Βοηθόᾳ (Andoc. 1, 96, Paus. 5, 
17, 4, Nicom. ep Anth. app, 56, Syncell, 54, d.), 
voc, Βοηδέ, Nicom. ep. Antb. app. 55, Helfer, 1) 
Atbener, Andoe. a. a. D., Anaphlyſtier, Ross Dem. Att. 
52, [. 21. Inser. 172. 196. 2) 8. von Aegypten (* 
Bochuß), Syncell. a. a. D. 8) Tarfier, Dichter, Strab. 
14, 674, Anth. 9, 248.4) Eibonier, Peripatetifer, Strab, 
16,757. 5) aus Ptolemais, ein Begünftiger ber peris 
patetifchen Philoſophie, Gal. f. Fabric.bibl.gr. ILL, 480. 
6) ein Epifurcer, Zeitgenoffe des Plutarch, mit dem Bein. 
ὃ yewustons, Berlon des Geſprächs in Plut. απ. symp. 
5, 1, f. Plut. Pyth, or. 5. 7) ein Etvifer, D.L. 7, 1, n. 
87, ö., Pbil. incorr. mund. 10, 3., Plut. plac. phil. 8, 
2,7, οἱ περὶ τὸν Bondov, Phil.mund. 14. 8)ein Gram- 
mutifer. Phot. cod. 154. 9) ein Toreut aus Karthago 
(nah Muͤller aus Ghalceton), Paus, 5, 17, 4, Plin. 88, 
12, Nicom. ep. 9.0.0. 

"Ῥόθρεπτος, Ochſenhof. Ort, ep. Christ. Anth. 
1, 9, tit. 

᾿.Ῥόθυνος, m. Grube, Ort an der Ἱερά ὁδός in 
Attila, Lys. in Bekk. An. 178, 26, Isae. b.Harp. 6. v. 

Bola, Scyl.46 Buie, Kuh, Kuhftedt, 1) Frauenn., 
Inser. 1. 2) Ort in Xafonien, Strab. 8, 864, Scyl. a. a. 
D. 6. Borat. 

Βοιαί, wr, (al), 1) = Βοία, Pol. ὃν 19, Paus. 
1, 27,5. 8, 21,7, Schol. Aeschin. 2, 75. Daran lag 
Ἑοιατικὸφ xuAnos, Paus. ὃ, 22, 11. 2) St. auf Kıeta, 
Ew. Bowirns, St. Β.. 

ΒῬοϊαλανοί (richtiger Ἠοϊλλανοι, [. Wannowski p. 
8), Ew. von Βυΐλλαι d. i. Bovillae, D. Hal. 6, 61. 

* Boravöy, das Bovianum der Samniter (Ochſen⸗ 
heim),Strab. 5,250, St.B. ©. Βουίανον, 

Ῥοίβη, f. 1) Stralfund (= φοίβη), St. in Thefe 
falia Belasgiotis, fpäter Nebenſtadt von Demetrias, IL 2, 
712, Strab. 9, 486 — 488. 11,580, nad St. B. irriger 
Anſicht bei Hom. --- Βοιόν. Ew. Ἡοιβεύς, fem. Bor. 
βηίς, viell. au) Ἡοιβαῖοα, St.B. Sie lag am j. Kar⸗ 
laßiee, (5) Βοιβηὶς λίμνη genannt, doch hat Hes. b. 
Strab. 9, 442, Pinı. P. 8, 60 u. Archin. in Schol. dagu 
u. St. B. s. Zuvia auch Ἑοιβιά, u. Eur. Alc. 590 
Ἑοιβία Aluva. S. 11.2, 711, Her. 7, 129, Strab. 9, 
430—441, d., Scymn. 618, Orph. Arg. 167, 9. @r 
hieß nach St. B. auch Ἐυνιαάς. 2) Et. auf Kreta, Nonn. 
13, 236, St. B. 3) Nach St. Β. irrthümlich auch ein Eee 
Maccdoniens, ter hieß aber Βόλβη. 

Boißnts, f. eine Nymphe, von welcher der See Βοεβιάς 
feinen Namen haben foll, Schol. Pind. P. 3, 59. 2) Βοι- 
βηές alleinfürn B. λίμνη, Strab. 9, 443. €. Boißı,. 

Βοΐβος, m. Strahl, ©. des Glaphyros, Erbaucı von 
Böbe, St. B. s. Polßn (Schol. Π. 2,711. K.) 

Bofdas, u. Inscr. 3064 Botöns, m. Stierling (= 
Boidag, |. Keilan. 213), 1) Sicyoner, S. des Lyfipp, 
Plin. 34, 8, 19 (v.1. Bedas). 2) Byjantier, Künftler, 
Vitruv. 8, praef. 2 (v.1. Bedas). 3) Philoſoph, Schol. 
Ar. Nub. 97. Maunsn. Inser. a. u. O 


Border 


Bolwv 


Ἑοΐδιον, f.ep. ad. vır, 169 Βοιίδιον, Rindel (f. 
Anth. 9, 718), 1) $rau des Ehares, ep. ad. a. a. O. 
od St.B.s. Βόσπορος. 2) Ir. des Menemachus, Inser. 
Intellig. d. allg. Litt. 1887, n. 17 8) eine Epilureerin, 
Piut. Epicur. 16. 4) Slötenbläferin, Sim. ep. 178 (v, 
159). 5) Andere, Edyl. ep. v, 161. Aehnl.: 

Ἑοιδίων, m. Oechsle aus Athen, ein Koch, Sosip. 
b. Ath. 9,878, a. 

BotAnvös, m.(?) auf einer dyrrhachiſchen Münze, 
Mion. S. 111, 384, 

Βοΐλλαι, das lat. Borillse, Etädtchen in Latium, 
App. b. iv. 2,21,St.B. @w. Βοϊλλανόε, St. B. €. 
Ἀοιαλανός u. Βολαί. 

Ῥοΐλοα, = Βώλα, w.f., D. Sic. 7, 4. 

Ῥοίνασα, Weinsberg, St. am Pontus Galaticus 
in Kappadocien, Ptol. 5, 6, 9. 

Ἡοινόβιος, m. ähnl. Weinzierl, ein Kreter, Inscr. 
2576. (Nah Böckh. ift 26554 ähnl. Ῥοΐνοπα βαιί 
Ῥοένοπα herauftellen, doch f. Ahr. Dial. 11, 48.) 

Βοινώα, Weinsberg (== Olvon, f. Strab. 8, 838), 
St. in Elis, Strab, a. a. O. 

Ἡοιόδονρον, n. St. in Vindelicien, j. Innſtadt. Ptol. 
2,13, 2. 

Βοῖοι, b. Simyl. (Plut. Rom, 17) u. Strab. 4, 195—7, 
296, d. Böior, b. App. Celt. 1. Hannib, 5. 8, Ptol. u. 
St. B. Borol, (οἳ), 1) celtiiches Volt in Oberitalien (im 
Pothale), Bosos Γαλλοέ b. Ptol.8, 1, 28, u. απ der 
Donau in Böhmen (Bannonien, Ptol. 2, 15, 2), wo 
ihre Macht jedoch vollfländig vernichtet wurde, dab. ἡ 
Bolwy ἑρημία b. Strab. 7,298. ©. Pol. 2, 17—31.8, 
40—67, Strab. 7, 804— 315. 2) Bosod, Dhfenheim, 
έξι. in Illyrien, Pol. 5, 108. Aehnl.: 

Ἡοιόν, 5. D. Sic. 4, 67. 11, 79, Scyl. 62 u. Strab. 9, 
427 auch Boiov, b. Ptol. 8, 15, 15 Βοιῶ ἢ Βίονο» 
(τ. 1. Βοιόν), Ochſenhauſen, 1) Et. der borifchen 
Tetrapolis, j. Aftafo, Thuc. 1, 107, Scymn, 583, Strab. 
10, 476. &w. Βοιίτης, Herdn. b. St, Β., od. Ἡοιαῖος, 
Epbor. b. St. B., u. Βοιάτης, St. Β. ©. Βοιαέ. 2) 
Boiov τὸ ὄρος (Kühberg), in Moloffis (Difr. 
Dreftis), Strab. 7, 829, fr. 6. 

Botos, m., b. Paus. Βοιός, Stier, 1) Herallide u. 
Gründer vom laton. Bosaf, Paus. 8, 22, 11 2) alter 
Dichter, Ath.9, 898, ο. S. Bosw. — (Βοίου ὁ πύργος, 
Ochſenthurm, Inscr. 3064.) 

Βοιρεβίστας, a, (ὅ), Strab. 7,298 u. 16, 762, auch 
Βνυρεβίστας, (0), ein Gete, Strab. 7, 808 u. ff 

Botoxa, {. Srauenn. aus Korinth, Antip.Sid 84 (vıı, 
493). Achnl.: 

Ἑοΐσκιον, f. Rindel, Frauenn. aus Kıeta, Leon. 
Tar. 9 (vı, 289). 

Botoxor, Bolt an ber Donau, Prisc. Pan. fr. 1. 

Botoxos, m. Stierling. 1) Theffalier, Fauftläms 
pfer, Xen. An. 5, 8, 25. — Anderer, Polyaen. 4, 2, 11. 
9) Böotier, Inser. 1570 8) Dodonäer, Bildhauer, Tat. 
adv. Graec. 52, f. Β. Ruchette Ἱ. & M.Schorn 86. 4) 
Andere, Inser. 1840, ö., — Welcker syli.n. 182. 

Βοιτηνόα, m. (viell. = Φοντηνός, alfo Suthard 
d. i. der oft aufſucht), Mannsn., Inser. 21896. 

Βοίτυλον, — Οἴευλος, w. f., Streb. 8, 860. 

Bow“, οὔς, f. 1) Kuh, delphiſche Dichterin, u. nach 
Suid. 8. Haialparos M. des epifchen Dichters Bala- 
phatus, Paus. 10, 5, 7, Philoch. b. Ath. 9, 893, ο. 2) 
€&t., = Boy, w. f. 

Boloy, ωνος, m. Ochs, Ütbener, gegen welchen 
Lyſias eine Rede fchrich, Lys. 6. Harp. s. ἀνάγεον» (vl. 
Βοιωζςό»). ©. Bait. Saupp. fr. or. II, p. 182. 








ΡΒοιὼν 


Βοιὼν ἠ Βαιώ», (Och ſen ha uſenꝰ), Et, im tauri⸗ 
{hen Gherfonnes, Ptol. 8, 6, 6. 
Βοιωγάα, ν. |. b.Strab. für Βοιρώα, w. f. 
Bong, m. F der Cimbern, Plut. Mar. 26. * 
οιωτάρχηρ, b. Xen. Hell. 8, 4, 4 u. Ephor. fr. 
168 (ed Kan 1,274) Ἑοιώταρχος, in bot. Infähr. 
(840 Staatsh. τι, 400), δ. auch prapylovres, 
= Βοιωξαρχοῦντες (Thuc.2, ὃς δ., Plut, Ρε]. 28, 
ὃ., Paus. 9, 18, 6, A.), (ol), böotifche Bunteshaupts 
leute, {. Her. 9, 15, Thuc. 4, 91, ö. u. Flgde. Es 
gabihrer 11 ο). 7, dab. rar περὶ Πελονδαν καὶ Μέ- 
λωνα βοιωταρχῶ», b. Plut. Ages. 24 u. b. Polysen. 
4,7,11 τοῖς Boswtapyass τοῦ πολέµον. Das Amtfelbft 
hieß ἡ Βοιωταρχία, Plut. Pel. 84, ὅ., Αα]. ν. h. 18,42, 
gm plur. Βονωταρχία», Plut. praec. reip. ger. 17. 


Βοιωτία, ton. (Bes. in Eust. I. 2, p. 265, wo jedoch 
Andere richtiger Boswrig ale Adj. (ῶτείδεα, Her. 2, 49. 
8, 57, Anth. 111, 16) -έη, (ἡ), "Rindeln (f. Ephor. in 
Schol. 11. 2, 894, Castor ϐ. Bt. Β., Ἡ., vgl. Βοιωτός), 
1) Vöotten, Landfchaft in Mittelgriehenland, Thuc. 1, 
12, δ., Flgde. Gin Theil derfelben Β. ἡ Ταναγρι- 
27,St.B.s. "άρμα. 2) Landfchaft in Thracien, Ew. 
Bowrös, St.B. 8) eine Phyle in Thurii, D. Sic. 12, 
11. 4) die Böotierin, ep. Lecon. b. Dicaearch. desor. 
Gr. 22, ebend. 20. u. St. B. 5) Name ber zweiten Hälfte 
des zweiten Gefangs der Ilias von 494 an, Grammat. 

, fih wieein Böotier benchmen, Com. b. 
δι Β. α) τῇ φωνῇ, wie ein Böotier ſprechen. Xen. An. 
8,1,26. b) böosifch gefinnt fein, Xen. Hell 5, 4. 84, 
Aeschin. 2, 106. 8, 189. 

Bowriax6s, ή, ο», böntifh, "Agua, Kuna, Ὕδη, 
Μεδεώ», Σκὠλος, Streb. 9, 404. 406. 408. 410, Ath. 
10, 416, Ὁ, od. παραλία, Streb. 9, 404, ἔθνος, 
Strab. 9, 414. Dad. Βοιωτιαχό» nad böotifcher Spreche 
wtife, Herdn. δ. St. B. 5. Τροία, u. Schrift 
über Böotien, Ephor. in Schol. U. 2, 894. ©. St. B. ο. 
Παμφυλία u. Schol. 11. 2, 511. 

Βοιωτίδιον, Rindelchen, komiſches Diminutiv von 
Βοιωτός, Ar. Ach. 872. 

Bowrwxös, ή, ar, böotiſch, πόλος, St. Β... Κώπαι, 
Μεδεών, Schol. Aeschin. 2, 104, ἀποικία, Strab. 9, 
402, πόλεμος, Plut. Lys. 27, D. Sie. 14, 81, u. Βοιω- 
τιχά, eine Schrift des Uriftophanes, St. Β. ο. Χαιρώ- 
γεια. Adv. Bowwrixäs, Grammat. 

ία, ion. (Her. 9, 68) Sg, so», auch og, 
ον, in Schol. 1]. 19, 1, 1) Adj. böotifch ἐγχέλεις, Eubul. 
u. Antip.b. Ath. 1,27, ο, 7, 800, c, ἑἐμβάδες, Her. 1, 
196, αὐλοέ, Paus. 4, 27,7, σχύφου, Bacchyl. b. Ath. 
11,500, b,vgl.mit 500,8, χυνέαν ο). χυναῖ, Dem.59, 94 
(eodd. χύνες), Theophr. b. pl.8, 9, 6, [. Βομωξεουργές, 
ἀγῶνες, Pind. Ol. 7, 156, πύλεμος, Plut. comp. 
Ages. et Ρε]. 1, »όµος, Plut. mus. 4, ſprichwörtlich 
von denen, welche ruhig anfangen u.leidenfchaftlich enden, 
Soph. b. Zenob. 2, 65, Apost. 5, 4, Greg. Cypr. 1, 92, 
Mosgu. 2, 47, Suid., dah. b. Ar. Ach. 14 Βοιώτιο» 
ἀσόμενος: ferner vüjes u. ähnl., Dem. 49, 16, δ., 
ναύαρχος, ἡγεμονεύς, Dem. 49, 21, δ., Nonn. 27, 
509,στράτευμα, Xen. Hell. 6, 4, 9, έθνος, Pind. fr. 
52, χώρα, Scyl. 59, πεδίο» 08. πεδία. Plut. Marcell. 
21, 6. Syll. 20, Simon. 167, πόλεις, Xen. Hell. 5, 
1, 83, ὅ,, ὅροι, Scyl. 57, überh. dung, Ar. Ach. 920, 
Strab. 9,408, Lacon. ep. b. Dicsearch. 22, orac. b. St. 
Β.ε, Άρνη u. Eust. Hom. 270, 88, Arist. ep. Anth. 
app. 9, 41, u. im verächtlichen Sinne Demon. δ. Ath. 9, 
410, d, παρθένος, Eubul. 5. ΔΕΗ. 1,27, e. Sprichw. 


217 


war Βοιωτία ds, von dem ungefihlachten, nad) Einigen 
auch unreinlichen Weſen derBdotier, Pind. Ol. 6, 152 u. 
Schol., Macar, 2, 79, Suid., Schol, ΑΡ. Rb. 8, 1242, 
Schol. Lue. Iup.tr. 82, Eust. su Dion. Per. 426, Et. M. 
ο. Εγκτῆνες, St.B. 2. Βοιωτία, Themist. or. 27, p. 
884. 6 haben fich deſſelben Cratinus u. wahrſch, auch 
Menander bedient, f. Mein. com, gr. 2, 1, Ρ. 234 u. 4, 
p. 297. Achnl. Βοιώτιον οὓς, von fumpffinnigen u. ge⸗ 
fuhllofen Zuhörern, Diogen. 8, 46 u. Diogen. Vind. 2, 1, 
denn Untagoras rief den Böotiern bei einer Borlefung 
m: Boov wra ἔχετε, [. die Anm. gu d. St. Ober 
Bowtsog νοῦς im ähnl. Einne, Greg. Cypr. 1, 92, 
Mosqu. 2, 45. Daß. b. Luc. Iup.tr. 82 ἄγροικον» xul 
Boswisoy. Dagegen find Boswria αἰνέγματα ſchwet 
[δείιῴε, wie das der Sphinx, Diogen. 8, 47, Zenob. 
2, 68, Apost. 2, 12, 9. 2) der Einwohner Böotiens, 
meift im sing., fo Πρόμαχος, Πηνέλεως, Πρόξενος, 
Σωκράτης, U. 14, 476. 17,597, D. L. 2, 6, n. 5, 
Pol. 5, 68, 8.,4. Dah. Boswtie Κάβεερε, Diod, ep. VI, 
245. &.Luc. iud. νοο. 7 u. Mnesim. δ. Ath. 10, 417, 
eu. vgl. Inser. 26, 1591, Stephsni 48. Ein Stüd des 
Diphilus hieß Boswrsos, Ath. 10, 417, e. — Im plur. 
ſteht et Ar. Ach. 624. Lys. Bd u. Alex. 6. Ath. 10,417, 
e (hier im verächtlichen Einne, ὃ. b. im Betragen Böntier), 
in Brofa nur b. Plut. prov. 77 in Βονωτίων νόμος, = 
Bowwrsog νόμος, w.f. ὃ) Βαμώτεοι hieß aber auch 
eine Phyle in Athen, Philostr. v. soph. 2, 1, 7. Ale 
Demos jedoch wird es mit Recht bezweifelt, denn daß es 
Ross Dem. Att.64u. Dem. 35, 14 fo vorzulommen fcheint, 
beweift nichte, indem bies ja wohl auch wirkliche Böotier 

eweſen fein Lönnen, ἁθπί. wie wohlaud das Boswzsog 
ἐξ Ἐλενθερὼν vom Lycius, Sohne des Myron, b. Ath. 
11, 486, ἆ zu erklären ift. 4) Eigenn. a) ein Spartaner, 
Xen. Hell. 1, 4,2. b) auf einer pholäifhen Muͤnze, 
Mion. S. vı, 287. 

Bowriovpyis κράνος, δ. Ael.v. h. B, 24 Βοιω- 
τονργέε, ein Helm od. eine Muͤnze von böotifcher Arbeit, 
Xen. dere equ. 12, 3, Poll. 1, 10. 

Βοιωτία, έδος, fem. 1) Adj. πὔλεις Xen. Hell, 
4, 8,15,"YAas, Mosch. 8, 88. 2) die Böpticrin, δι. Β. 

Bowerds, ἡ, ό», 1) Adj. χλέτας, Ελκών, πέδο», 
µέλαθρο», Nonn. 4,887. 5, 59, Herınes, 2, Antip. ερ. 
ΧΙ, 24, Chistod. 11, 879, άνδρες, Nonn. 18, 120. 2) 
Bein. des Dionyfos, ep. ad. ıx, 524. 8) Subst. Βοιω- 
τός od. Βοιωτοί, (of), der od. die Böptier, gen. ep. 
auch οἵο, Nonn. 18, 539, dat. plur. ion, u. ep. οἶσεν οὗ. 
oios, Her. 5, 77, ΔΡ. Rh. 2, 848, Callim. b. 5, 125, m. 
böot. Boswrös, Keil Inscr. n. 8,9. S. Il. 2, 494, ὅ., |. 
Πεν. sc. 24, Slgde. Daher zur Angabe der Herkunft 
Βοιωτὸς av τὸ γένος, Nic. Damasc. fr. 118, vgl. 
Schol. 11. 7, 9, St. B. s.’Aoßvora. Es fteht uber Βοιω- 
τοέ bisweilen —= Βοιωτία, Xen. An. 5, 8, 6, Plat, 
conv. 182,b, Pbaed. 99, a, Andoc. 8, 18, Isocr. 18, 49, 
od. Βοιωτέ -- Boswrof, ep. Anth. 1, 16, vergl. mit 
Ath. 7, 297, d, Nonn. 18, 589, od. παῖδες Βοιωςὼῶν 
— Βοιωτοί, Arist. ep, Anth, app. 9, 2. Nicht Selten im 
verächtlichen Sinne, dab. ὡς Boswzos, Babr. fab. 16, 
ſ. St. Β. ο. Βοιωτία. Έλλην Βοιωτὸς εὐήθης, D. 
Hal. rhet. 11, 5, 49ηναῖοί εἶσε Βοιωτοί, Dicsearch. 
descr. Gr. 7, vgl. mis Ath.9,410,d. 10,418,a. Epridhs 
wörtl. war von leichtfinnigen Ueberfchreitungen des rech⸗ 
ten Maaßes: ‘P&ov ἢ τὸ ὄρενον (App. prov. 4,64 u. 
Suid.Ovssor) ὑπερέβησαν οἱ Βοκωτούέ: Apost.15,18, 
u. ale Berwünfhung Βοιωτοῖς µαντεύσειας, weil 
die Böotier einkt ihre Wahrſagerin od. ihren Wahrſager 
gtauſam getödter haben follten, Plut. prov. 9, Zenob. 


. Bowrde 


218 Box(x)avöv 


2.84. — Ein Ort an der attiſchen Srenze hieß nach ihnen 
τεῖχος Βοιωτῶν, Boyl.88. 4) ol νῦν καλούμενου 
Βοιωτοί das frühere θάλαμοι in Lalonien, Strab. 8, 
860. 5) Eigenn., Rindel, Rindermann (f. Euphor., 
Burip. u. Castorb. St.B. u. Et. M.), α) 6. des Rofeidon 
u. der Arne (denn in Arne waren früher die Böotier ſeß⸗ 
haft, Thuc. 1, 12,8., A.), nad) Et. M. au) Βοωτός ges 
ſchrieben, ſ. D. Sic. 4, 67, Plut. flur. 2; 2, Schol. Il, 2, 
494, Euph. u. Nicostr. b. St. Β., Et. M., od. der Mela⸗ 
nippe, D. ic. 19, 58, Strab. 6, 265, od. des Itonus u. 
der Dielanippe, Paus. 9, 1, 1, St. B., von weldhem Böos 
tien benannt fein follte u. der Daher hier auch ſpäter noch 
Verehrung genoß, Et. M., Corinn. 2 ed. Ahr., Schol. Il. 
2, 494. b) ein Dichter aus Sicilien, Ath. 15, 698, b u. 
Alex. Aetol, b. Ath. 15, 690, c. c) Archon der Delier, 
1ος. 14, 10,14. d) Athener α) Dem. 21, 71 u. ff. β) 
6. des Pamphilos, Br. des Plangon, Dem. 89, 82. 40, 
28. y) 6. tes Mantia, Br. des Mantitheos, Thoricier; 
gegen ihn fchrieb Dem. die Reden 89 u. 40, [. 89, 4—B2. 
40, 11—18, vgl. mit D. Hal. de Din. 18 u. adm. Dem, 
18. Φ) einer, gegen den Lyſias eine Rede gefchrieben has 
ben foll, Harp. s. νά 
einer, gegen welchen Sfäus eine Rede ſchrieb, Harp. 6. 
Κειριάδης u. λῆξις, [. Beit. Saupp. or. fr. p. 229. ὃ) 
ein Freund des Antigonus, D. Sic. 10, 85. 

Box(x)aydy ἥμερο», St. in Maurit. Tingit., Ptol. 
4, 1, 16. 

Börxopıs, εὅος (Plut. vitios. pud. 8, D. Sic. 1, 4δ. 
79) u.ews (Lysim. b. Ios. ο: ΔΡ. 1, 84, Plut, Is. et 
Os. 8), aco. ο’ (D. Sic. 95, Ath. 10, 418, 6, Αα. 
n. an. 12, 8), b. Piut. Demetr. 27 Böxxupıs, 
εως, (6), ©. des Neochabis, V. des Tnephachtos, 
ein K. in Aegypten, deffen Weisheit u. Gerechtigkeit 
fpeihwörtlich wurde, dah. (Zenob. 2, 60) Böxyooss (ν. 
1. Βοκχχυρες) von einem weifen Richter, f. D. Sic. 1, 65, 
Ael.n.an. 11, 11 u. die obigen Stellen. 

Boxxos, (6), 1) K. von Mauritanien, bald Sreund 
ber Römer, bald des Jugurtha, Plut. Mar. 10, d. Byli. 
8—6, App. Numid. 4 u. ff., D. Cans. fr. 89, 6, Ioann. 
Antioch. fr. 64, A. 2) K. von Mauritanien, wahrſch. 
6. de8 Borigen, Plut. Anton. 61, App. b. oliv. 2, 96 — 
5,26, D. Cass. 41,42 — 58,26, δ. ol περὶ Böxyor 
βασιλεῖς, Strab. 17,828. 

Βοκχνρὶε 7 Μοκχυρές, Flecken in Marmarile, Ptol. 
4, 6, 28. ©. Βόχχορις. 

ώνιον, m. ὃ. τδπι. Vooonius, Plut. Luc. 18. ©. 
Οὔοχώνειος u. Βωκώνιεος. 

BoXal, -- Βώλαν, w.f., D. Hal. 8, 20. 

Βόλβαι, St. in Karien, auch Herakleia — απ. 
ein Fluß Βολβαιώτης ebend., St. B. (wo Mein. jedoch 
flatt ποταμός lieber πολίεης u. ὃαππ Βολβαιάτης leſen 
will). Aehnl.: 

Βόλβη, (ή), Zippel(= let. cepa), 1) M. des Olyn⸗ 
thus vom Herafles, Heges. δ. Ath. 8, 884, 9. 2) St. in 
Mygdonien (Macedonien), Ew. BoAßatos, St. B. 8) 
B. λίμνη, b. Strab. 7, 881, fr. 86 ἡ λίμνη ἡ Βόλβη, 
ein See daſelbſt, der in den firgmonifhen Meerbufen 
mündet, j. See Beſchik od Konios, Thuc. 1,58. 4, 108, 
Scyl. 66, Archestr. b. Ath. 7, 811,a, St.B. Bei Assch. 
Pers. 494 Βόλβης Eisıos Φόναξ genannt. 

ετίνη, f. St.in Aegypten, j. Baſchid oder Roſette, 
Hecat.b.St.B. Ew. Ἑολβιτινίτης, St.B.‚inAnth.6, 58, 
tit. auch BoA . Adj. davon Ῥολβίτινος. Dav. 
τὸ Βολβίτενο» στόμα, b. Strab. 17, 801 u. Scyl. ed. 
Müll. p. 80 (τὸ) στόµα τὸ Β., b. Ath. 2, 90, ο u. Scyl. 
ed. Müll. p. 80 auch Βολβιτικὸν στόµα yenannt, bie 


Βόνζης 


bolbitiniſche Mündung des Ril, Her. 3, 17, D.Sic.1, 88, 
Ptol. 4, 5, 10.48, St. B. 
BoAß6s, m. Zippel(f. Βόλβη), 1) ein Tänzer, Ath. 
1, 22,0. 2) Βάλβος, d.röm. Bulbus, Ios. 14, 10, 18. 
Βόλγιος, m. ein gallifcher Heerführer, Paus. 10, 


19,7. 

BoAsol, Shodern (Schoch Miſt⸗ od. Abwurfe⸗ 
haufen), Ort bei Korinth, Paus. 2, 86, 8. 
κ, (ἄχρον)ι n. Vorbirge in Albion, Ptol. 


BoMpey Πόπλιος, d. röm. Volero, D. Hal. 9, 
89. 

BöAyros, m. "Bürfling, Mannen. auf einer 
δημ von Sparta im Philologus 9. Jahrg. ©. 188. 


Βολίνη, b. Paus.7,28,4 Ῥολίνα, in Et.M. BöAıvor, 
Sterzingen (f. EU M. u. Paus. a. 0. O.), St. in Acha⸗ 
a, Paus, 7, 18,69. d. α. ©t., Rhian. b. St. Β. &w. Bo- 
vatos, St. B. Davon ber Bach ἙΒολιναῖος, Sturz» 
bach, bei der vorigen Stadt, Paus. 7, 28.4. 2) (Sturz), 
eine Geliebte des Apollo, die fi ins Meer ſtürzte u. 


ὤγειν (v.1. Ἡοέων, w. f.). €). dem vorigen Orte den Namen gab, Paus. 7, 28, 4 u. 


Et. M. 

ἙῬόλισσον, b. Andr. b. St. Β. Ἑόλισος, Werfen, 
St. auf der Weflfeite der Infel Chios (St. B. fälfchlich 
in Aeolis), Thuc. 8, 24 (St. B. las hier Βολίσκος), 
Ephor. b. St. Β., Herod. v.Hom. 24. &w. außer Bo- 

u. BoAweirns nad St. B. am richtigſten 
Ῥολίσσιοφ. 

ἙΒόλκων, m. Ziehe (von fixe, od. -- Φόλκω», 
K8tummfuß, f. Buttm. Lexil. 1, 242), Syracufaner, 
D. Sic. 11, 91. 

Ῥό = Βῶλα, w. [., Plut. Coriol. 29. 

BoXo (richtiger nach Mein. Βολογεσσίφο- 

ce), perfifche Stadt, Ew. nach perfifcher Art Ῥολογεσι- 
Sognrdn, doch τά βρει Bo pebs, St. B. 
ολογεσσιάς, f. Vologesis, Stadt Babyloniens am 
Euphrat, i. Kuba, 6. Βολογεσσιηνόε (eigtl. Βολο- 
γεσσιεύς), St.B. Gegrundet von: 

Ἑολογισσόα, b. 1ο». b. Iud. 7, 5, 2, St. B. Βολόγε- 
eos, b. Iambl. dramat. 10 Bo „m. K. der Bars 
(δει, St. B., ol περὶ τὸν Βολόγεσο», Aristid, or. 28, p. 
498. 6. Οὐλόγεσος. 

Ἠολούμνιον, (6), d.röm. Volumnins, 1) ein Mime, 
Plut. Brut. 45. 2) Bhilofoph u. Sugendfreund des Brus 
tus, Πόπλιος δὲ B., Plut. Brut. 48—52. 

BöAoupos, (viel. *Glüdswurf), St. der Trallier 
in Syrien (Thesprotien), St. B. 

ἙῬολονσιανός, ber römifähe Kaifer Volusianus (251 
— 254 π. 60τ.), Joann. Antioch. fr. 150, Dexipp. b. 
Synoell. 876, ο. 

Βομβομαχίδηε, m. "Braufewald, Plaut. mil. gl. 
1,1, 14. 

Ῥόμβος, 5 Plut.prov. 9 Ῥόμβροε, Braufe, ein 
böotifcher Wabıf ager, Zenob. 2, 84. ’ 

Ῥομβύκη, νου. Βομβύκα, f. Hummel (nad Lob. 
path. 59 Flöthe), Srauenn., Theocr. 10, 26, 3. 

βυλία,{. Sprudel, eine Quelle in Böotien, 
Hesych., nebfl Ort, wonach απ Athene benannt ift, 
Tzetz. Όπως (ὦ) 786, Hesych. 

Bopläxas, (6), δ. App. Num. 1 Βομίλ kartha⸗ 
giſcher Feldherr, D. Sic. 10—48. ©, —* 

ΒῬονδελία, St. der Tusker in Italien, Ptol. 8, 1, 47. 

Ῥονδίτῖα, ſpaterer Name für Βωδώνη, w. ſ. Sohol. 
Il. 16, 238. 

- Bövins, m. (viel. Morbtmann, = φόντης), 











Βονιφάτιος 


Pannen. aus Macctonien (Bardlopolite), Phieg. Trall. 
fr. 29. 

Βονιφάπιον, b. Olymp. Theb. fr. 21—43, 3. Bevy- 
φάτιος, d. röm. Bonifacius, Feldhert unter dem Kaifer 
Honorius, Procop. b. Vand. 1,8, Io. Antioch. fr. 196. 

Böyva, 1) germanifhe Stadt am linten Rheinufer, 
j. Bonn, Ptol. 2,9, 15. 2) (Bello = φῶνα), Hundes 
name, Arr. Cyn. 18, 1. 

Βονόνης, αι. lat. Vonones, S. des Phraates, Partber, 
Strab. 16, 748. los. 18, 2, 4. 

Bovevla, (ή), 1) St. in Oberitalien, j. Bologna, 
Streb. 5, 316, Plut. Οἷς, 46, App. b. civ. 8, 69. 78, D. 
Cars. 46, 86—50, 6, ὅ., Ptol. 8, 1, 46. 2) Et. in Ober 
pannonien an der Donau, Ptol. 2, 14 (15), 4 

Βόξοε, m., nach Theogn. can. 878 Ῥοξόᾳφ (wenn 
grieh., viell.— φοξός, Spiglopf), ein Berfer, der aber 
griechiſch ſprach u. in Athen lebte, Schriftl., Agatharch. 
de mar. erythr. 5, Strab. 16, 779. 

Ἡοόν, οὔ, --- Βοιό», Kuhhof. ein Städtchen, Ew. 
Boatos, alfa, Curt. Inscr., verdächtig, [. Ahr. Dial. πε, p. 
566. 

Bode αὔλαέ u. ἁθη[. fe Βοῦς. 

Kuhſchwanz, St. in Eyprus, Strab. 
14, 688. 

Ἑοούιοι d. i. Boll, Ζοπατ. S. Wannowski antigu. 
Roman. graece expl. spec. p. 19, n. 19 
: Βοούτα, Et. an der Sprientüfle in Afrika, Βιο]. 4, 

‚90. 
Βοπόε, 1. &t. der Thebait, Agatharch. de mar. rubr. 
22. (Müll, Geogr. 1, p. 122 vermuthet Χηνοβοσκός.) 
sm. Nordner, Mannsn., Phot. 24, b, 14. 

Ἡόραιτα, Et. der Diarunder im weſtlichſten Theile 
ton Indis οχίτα Gangem, Ptol. 7, 2, 14. 
np „= Βορέας, Acus. in Schol. Hes. th. 870, 

Βορβητόμαγος, St. der Bangionen am linten Rheins 
Μα, j. Worms, Ptol. 2, 9, 17. 

ῥοκοίτης, m. Moorhaufner, Name εἶπεν 
Froſches, Batrach. 280. 

Böpßopos, m. Mörach, Fluß in Macedonien bei 
Vella. Piut. ee u. Theocr. Chii ep. Anth. app. 88. 

Böpyns, v. |. für Βόγης, w.f. 

Böpyor, Volt in — * Ptol. 6, 17, 8. 

Böpyus, υος, (6), Il im afiatiſchen Sarmatien, |. 
Siapipfla, Arr. per. pont. eux. 18,2. &. Βούρκας. 

„ Boreasfähne od. Normänner (f. 
EL. Μ. 210, δ.), 1) drei Herrſcher der Hpperboreer 
Hecat. 6. D. Sio. 2, 47 (ægl. Aol. u. an. 11, 1). 
2) Zetes u. Kalais, Argonauten, D. Ρίο, 4, 44, Sem. 
ir Schol. ΑΡ. Rh. 1, 1804. Sie waren ſprichwoͤrtlich ob 
ihrer Schnelligleit, Alex. b. Ath. 6, 244, ο, vergl. mit 
Theogn. 715, u. wurden auch bemgemäß abgebildet, 
D. Chrys. or. 4, p 78. 
, in Ῥτοία u. Pind. P. 4, 828, (einmal 
auch ερ., doch auf einer angef. Inſcht. Anth. ix, 617), 
[οαβ ion. u. ep. (Her. 1, 198, 11. 20, 228, δ., ΑΡ. 
Rb. 1, 212, D. Per. 425, 9.; im Anfang bes Berjes 
auch zweifgibig zu lefen = Βορρᾶς, I. 9, 5. 28, 
196) Βδρέης, bor. att. auch (gen. &), Thuc. 6, 
2 u. Flgde, vom Winde u. vom Gotte, Δε]. v. h. 12, 61, 
Lac. Icarom. 26, ὅ., Soph. ep. Anth. app. 90, Porpb. 
autr. Nymph. 26, Et. M. 486, gen. ου, fo att. u. fpäter 
m Brofe u. b. fpätern Epp. (Orph. Arg. 310, ep. dd. 
x1,244), ep. theils Βορέᾶο, N. 5,524, ὅ., Hes. op. 
δ04. Callim. b. 4.26, A., theils, doch b. Hom. feltener, 
δορίω, 11.23, 692, Theogn. 716, ΔΡ. Rh. 2, 288, ὅ., 


219 


A. bei fpät. Epill. auch Βορῇῆος., Nonn,7,442,8., Anth. 
ıv, 8, 90, ion. Boptew, Her. 7, 189, tor. Bopta, Pind. 
ΟΙ. 8, 56 u. b. Soph. Trach, (chor.) 118, dat. Βορέᾳ, 
Hesych., ep. Βορέῃ, ΑΡ. Rh. 1, 212, Babr. f. 18, 
Qu. Sm. 8, 248, Q., felten Bopns, Nonn. 12, 816, 
acc. ep. u. ion. Βορέη», Hes. th. 879, Nonn, 1, 181,8., 
Her. 7, 189 u. auch T 8 u. b. Plat. legg- 2, 
661,2, doch b. Nonn. nicht felten Βορῇα, Nomn.1, 228. 
2,688, d., voc. Βορέα, Orph. h. 80, 2, b. Nonn. 89, 
174, vgl. mit 1, 184, Βορέης, (6), (viel. Raff von 
Φέρω, anders, nämlih von βοράτς-- τροφή, Porph. 
antr. nymph. 28, noch andere Erkl. in Et. M., nach Lob, 
path. 489 etymon latet), 1) ©. des Afträus u. der Eos, 
Hes. th. 879, Nonn. 6, 41, d., Philoch. in Synoell. 
chron. 161, u, wohnhaft in Thracien in einer Höhle, 
Call Deal. 65, dab. oft ὁ 6ρηέκνος ob. ὁ Bpnif genannt, 
ΑΡ. ΕΕ. 2, 429, Antip. ep. vır, 808, a, od. ὁ Σερυµό” 
vsog, Call. Del. 36, ®. des Zetes ü. Kalais von der 
Dritbya, Her. 7, 189, Pind. P. 4,828, ΑΡ. Rh. 1, 212 
u. Schol., Apd. 1,9, 16.8,15,2, D. Sic.4, 48, Paus. 
1, 19, 5. δ., 9., fo wie bes Butes u. Lykurgot, D. Sic. 5, 
50, u. der Stuten des Erichthonios, 11. 20, 228, Nonn. 
87, 158, od. des Hämos, St. B. 5. 4ἷμος, der Lüfte, Qu. 
Sm. 1. 664. Er wurde als Gott (deus, ΟΥ. met. 6, 688) 
u. zwar der Winte, Zenob. 8,85 (b. Pind.P. 4, 828 
βασιλεὺς avdumy), bef. in Athen verehrt, theils ale 
Eidam des Erechtheue, theils wegen der Hülfe, die er 
ihnen gegen die Perfer geleiftet, wie er denn den Hellenen 

ch überh. günflig zeigte (Paus. 8, 27, 14), f. Her. 7, 
189, Plat. Phaedr. 229, c, Nonn. 89, 211, ferner in 
Thurii, Αα, v.h. 12, 61, u. Megalopolis, Ael. a. a. O., 
Paus. 8, 86, 6, d., — u. oft abgebildet, Paus. 5, 19, 1, 
u. fd auch auf dem Windthurme in Athen, Stuart Antigu. 
of Athens 1, p, 28, u. durch Tänze dargeftellt, Luc. 
salt. 40, u. angerufen, Orph. h. 80, Nonn. 87, 689, wie 
denn auch ein Stolion feinen Namen führte, Hesych, 
Eben fo gab c# ein Βορέου ἄντρον in Scythien, Plut. 
Βαν. 14, ὅ, [. Call. Dei.65, u. Βορέου xofrn(Kaulafuß), 
Plut.Auv.5,8. Ergalt auch als Bott der Liebenden, Porpb. 
entr. nymph. 26, Sophocl. sp. Anth. app. 90, u. als 
Symbol der Schnelligkeit, Tyrtae. 9,4. Er ficht dann 
ο ald Wind Mord⸗Nord⸗Oſt) überh. u. wird bier βο- 
ρέας, βορέης od. βορρᾶς βε[ώτ., f. Lex. 2) Hund des 
Addon, Hyg. f. 181. &. Βορῆς. — ein anderer, ebend. 
Borar b. i. Freffer. 

Bopeäs, ados, f. Boreastocdhter d.i. Cleopatta, 

Soph. Ant, 985. 

pol, nad} Hesych. die, welche das δε bes 
Boreas in Athen feierten, Hesych. (Man vermuthet 
Βορεασταί.) 

adog, f., Leon. ep. Anth. Plan. 4.250 auch 

Bopwaln, u. Alc. ep. vıı, 495 Βορείη λαῖλαψ, 
Βορέου, od. überh. nördlich, ἄρκτος, vucen, avon, 
Orph. Arg. 741, Nonn. 88, 406. 87, 121, 6. 

ἙῬοράγονοι, Ἀοτπιάππες, dic Aborigines, Lycophr. 
1258. 

Βοραιόθεν, von Norden ber, = βορέηθεν, | Lex., 
Nonn. 6, 127. 

Ῥόρειον τὸ 1) ἄχρον ο). ἀκρωτήριο», Nordeap, 
9) Vorgebirge u. Θα [επρίαβ in Gprenaile am Gingang 
der großen Eyrte, nach Binigen |. Ras Tayonas, Ptol. 
4, 4,3, Strab. 17, 886, Marc. Her. per. mar. ext. 1, 
85.86, Anon. et. mar. magn. 62. 68, Plin. 5, 4. b) Ort 
in der großen Syrte, füdlich vom vorigen, j. Tabilba or. 
Tebelbe, Anon. st. mar. magn. 78. 79, Procop. de 
acdif. 6, 3. ο) Vorgebirge von Taprobane (Ceylon), 


Βόρειον 


220 


ΡΙοἱ. 7, 4, 2. d) das Nordeap von Irland, Ptol. 2, 2, 2. 
2) τὸ ὄρος, Norberg, Gebirge auf der Grenze gwifchen 
Arladien u. Lakonien, Paus. 8, 44, 4. 

Ἑορειόνεος παῖς, des Boreas Sohn, Opp. 0. 2, 
623. 

Ῥδρειος λιµή», ὁ, Nordbay, Hafen auf der Infel 
Tenedos, Arr. An. 2, 2, 2. 

Βορεοντῖνοι, dielat. Frentani in Samnium, Scyl. 15. 

Βορ[ά, acc. ὦ, ἡ, St.am Libanon, Leon. Disc. hist. 
5,4. (Wegen BöoLos |. Ὀβόρζος.) 
ε, d. i. Kalais, Phanocl. ed. Bergk. Im 
plur. Βορηϊάδαι, Zetes u. Ralais, Antip. Th. 86 (1X, 
550). 6. Βορεάδης. 

los, 1) = Βρθέου, ταρσά, Nonn. 25, 216, 

οἷες, ΔΡ. Rh. 1,211, Et.M. 2) nordlich. ρῶτα θαλάσ- 
ans, Nonn. 6, 221, αὐλών (Morthuna) bei Beroe, 


Βορειόνεος 


Nonn, 41, 87. &. Βόρενος. 
te, (dos, {,, Λά].-- Βορείη, αὔρη, Nonn. 
83, 211. ©. Βορειάς. 
Ῥορῆς, Raff (f- Βορέας), Hund des Actäon, fr. ad. 
87 ed Bergk (Apd. 8, 4, 4). 
Ῥορθαγόραςφ, m. Guthrath (= Ὀρθαγόρας), 


Argiver, Insor, 2 u. Böckh dazu. 
οριάδην, m. (Nordmann?), Mannsn. aus Aeto⸗ 
lien, Tbuc. 8, 100. 

Βορίανθος, ὁ, griech. cortumpirt aus Βιερίαθος od. 
Βυρίατθος, Viriethus, Suid. u. lo. Antioch. fr. 60 
(ed. Müll. ıv, 559). 

Bopivös, (Nördlingen), St. in Syrien, Soyl. 104. 
(Salm. conj. Βορεινός.) 

ἙῬορκάνιοι, eine Bölterfchaft in Aften, D. Sic. 2, 2. 

κέωφ ἀνουάδ, St. an der nördlichen Grenze von 
Judãa, 1ος. b. Iud. 8, 8, 5.— Dazu Βορκαῖος, Manns⸗ 
name, .ebend. 2, 19, 8. ’ 

Böppavov (od. Βοθμαν όν 3), (τό), St. der Zapygen 
In Dacien, j. Borszod, Ptol. 8, 11, ὃ u. 8, 7,2 (Γόρμα- 
νο» (ἢ (Β)ύρμανο»). 

Βορμίσκος, Ort in Macebonien, Ew. Βορμίσκισε, 
St.B. Bol. Βρομίσκυς. 

Bopodexor, Volk im europäifchen Sarmatien, Ptol. 
8, 5, 22. (Preußen?) 

Boppaios, «in (Β.λαῖλαψ: Died. ep. v1,245),aior, 
auch Boppatos, ο» (Βορραίου Σχνθίης, Phil. ep. ıx, 
661), = Βόρενος, nörblid. i 

Ῥορραμά, fefler Ort auf dem Libanon, Strab. 16, 
755. . 
Böppeos, Βορρέαις πύλαες, (Nordtihor) in Thes 
ben, = Βόρειος, Aesch. Sept. 527. 

Ἡδόρσιππα, (τά), Beros. b. Ios. ο. ΑΡ. 1,20 Böp- 
σιπποε, St. Babyloniens, j. Kufa, Strab. 16, 789, St. 
Β. Ew. Ῥορσυππηνοί, Strab. 4. 4. O. u. St. Β., Arr. b. 
St. B. Βορσιππεῖς. 

Ῥόρυϊα, perfiihe St. in Bontus, Hecat. δ. Herdn. 
π. µο».λέξ. p. Bl. Ew. Bopvfaios, St. B. 

Böpvs, m. (Öräber? von ὀρύσσω), Mannen. in 
Teuthrania, Inser. 2086. 

. Bopverdtuns, ους, ion. u. cp. (Her. 4, 17, Dion. Per. 
811, ὕ.) εος, acc. η, ion. (Her.4, 18, d.) sa, bisweilen 
(Pause. 8, 28, 2, Anon. per. mar. ουχ. 49. 60, Scymn. 
804. 844) auch η», viel. Bohrharb (f. Βόρυς), 1) 
(6), mit u. ohne ποταμός, Sluß im europäifchen Sarmas 
tien, fpäter Danaprei (Anon. per. mar. eux. 60. 91),j. 
Dniepr, Her. 4, 17---ὔδ, d., Dem. 85, 10, Arist. de vat. 
in somn. 1, Strab. 2, 71—1Bb, ö., Arr. per. p. eux. 
90, 2, A. 2) alter Name des Hellespont, Hesych., St, Β. 
3) Name eines Pferdes, D. Cass. 69, 10. 4) V. tes 


Ἡόσπορος 


Thoas, zu welchem Iphigenia gebracht wurbe, Ant. 
Lid. 27. 5) (9), Stadt, = Βορυσθενίς, Strab. 7, 806, 
D. Chrys. or. 86, p. 487, Favor. b. Ὃι 1.. 4, 7,n.10, 
Scymn. 807, Anon. per. mar. ουχ. 60. Ew. 

νίτης, fem. Bopvedeviris, Luc. Tox. 61, D.L. 4, 5, n. 
4, 1, 1, St. Β., b. Her. 4, 17—79, ὃ. Bopvoferitrun, 


έω» (ol). 
evis, {. 1) Stadt am rechten Ufer bes Hypanis, 

ber oft mit dem Boryftbenes verwechfelt wurde (Strab. 7, 
806, Ptol. 3, 5, A.), auch Olbia genannt, j. Ruinen δεί 
Slinsty, Ptol. 8, 5, 28. 8,10,8. ©. Βορυσθένης n. 
5. 2) Infel im Pontus, Ptol. 8, 10,17, veigl. Strab. 7, 
806. 
Böpxos, m. Barten (== ὄρχος), Mannen., Anti- 
phil. 80 (στι, 622). 

os, d. röm. Vosegus, Metaphr. Gr. Caes. b. 
Gall. 4, 10. 
8 Ἠοσίραρα, Stadt Aegyptens, Ew. Ἡοσιραρίτης, 

ι. B. 

ἙῬοσκεθί, Stadt bei Ios. 10, 4, 1. 

Ῥοσκύπται m. *Obfenduderfpies, Name 
eincs Mannes, der ſich fpäter Cutyches nannte, Aristid. 
or, 46, p. 517. 

Bocmopavol, (ο) (Strab. 7, 812. 11,495, Ios. b. 
Iud. 2, 16, 4, Arr. Alan. 8, Luc. Tox. 44, Ptol. 5, 9, 
24) od. Ἑοσποριανοί (Strab. 7, 809, App. Mithr. 64, 
Luc. Alex. 67, D. L. 2, 11,n. 2. 7,6,n..1) u. Boewo- 
ρηνοί (Strab. 16, 762), Ἑοσπόριοι, Strab. 7, 811, 
endlih Ἡοσπορίτης, Soph. b. Ath. 7, 819,b, Anwoh« 
ner des Bosporus (ol Evpwnaios, Strab. 11, 495), 
boch bef. des cimmerifchen, Strab. 7, 312. 11,495, Ptol. 
6, 9, 24. Als Λά/. Ἡοσπορικόε, St. B., 1. Boowöptos, 
ία, ty. In, sov, 3. B. πέλαγος, ep. b. St. B. (να, 169), 
ποταμοί, Soph. Aj. 885, ἀκταί, Soph, Ant. 696, 
ἠϊών», Agsth. ep. Ψ11, 569, xövsg, Agath. ep. vor, 551. 
652, Soph. nad} St. B. au Ἡοσπόρεον ὕδωρ, nicht 
minber Bowwopiavds, 4.8. Β. βασιλεύς, Phleg. b. St. 
B. Subst. ro Έοσα , Dem. 16, 91, (codd. Βοσ- 
πορίχφ od. Βοσπορείχῳ), nad δὲ. B. Βυζαντίου 
λιµήν, bei den Eingeburenen Φωσφόριον genannt. 

Ἑοσπόριχος, gen. w, m. Örforber, ein Byzan⸗ 
tier, Dem. 18, 90. 

Ἡόσπορος, Ochſenfurth (f. Et. M. Nymph. in 
Schol. ΑΡ. Rh. 2, 168, Eust. zu Dion. Per. 140, andere, 
bef. mythologifche Deutungen des Namens f. App. 
Mithr. 101, Agatharch. de mar. rubr. 7, Aesch. Prom. 
788, Apd. 2, 1, 8, Ephor. b. Schol. ΑΡ. Eh. 2, 168, 
Long. past. 1, 80, Phylarch. in Et. Μ.), 1) Adj. Βόσ- 
πορος ἀκτή, Nonn. 8,368. 2) Subst.(6), Rame mehre= 
rer Meerengen (παᾧ Et. M. Bezeichnung von Meerengen 
überhaupt) u. zwar a) (ὁ) θρῴκιος, Θρηέχιος, Her. 
4, 88—88, Pol. 4, 89, Strab. 2, 125, 6.. D. Per. 140, 
A., au bloß ()  Ἡόσπορος, Assch. Pers. 738, ὅ., 
1ος. 16, 2, 2, Arr. An. 5, 7, 1, Hes. 5. Ath. 8, 116.80, A., 
auch ὁ κατὰ Βόσπορο» πορθμµός, Λο. n. an. 15, 18, 
früher ὁ πόρος Bpgxsog genannt, Αρά. 9, 1, 8, od. ὁ 
Μύσιος, Strab. 12, 566, Eust. gu D. Per. 140, Favor. 
b. St. B. ὁ Βυξαντίων λιµή», j. die Meerenge von Kons 
ftantinopel, auch überb. das tonifche Meer, Aesch. Prom. 
788, dab. in Schol. Soph. Α). 884 u. Suid. ein Β. an der 
Propontis u. der thracifche gefchieden wirt. Ebendort 
beißt B. πόλις περὶ τὸν Ἑλλήσποντον. ©. das Flgte. 
b) Κιμµέριος od. Kıuuepıxog Β., die Meerenge, wels 
che das azowſche Meer (Maeotis) mit bem ſchwatzen (P. 
Euxinus).verbindet, j. Straße von Senitafe, Her. 4, 10 
—100, Ap. Rh. 1, 1114, b., Arist, b. un. b, 19, 8., D. 





Ῥόσσος . 


Sic. 4, 38. 22,22, δ., Strab. 1,6. 7,298, ὅ., Seymn. 
878, Plut. Thes. 27, A., auch d Σχυθικός genannt. 
Hesych., od. ὁ τῆς Ασίας, St. Β. κ. Ζυγοί, häufig je» 
doch ohne allen Zufag bloß (d) Β., Strab. 2, 78, ὅ., Plut. 
Sgyll. 11, 8, Luc. Tox. 4, 9. 8) die Stadt Bosporus, 
auch Panticapäum, j. Keriſch, auf der europäifchen Seite 
terMeerenge, Phil. 6. St. Β. s.v. u. St.B. α. Παρθένου 
Ἱερόν, Menand. Prot. fr. 48, Plin. 4, 24, Procop. de 
sed. ὃ, 7, Boeckh Insor. 11, 98, u. fo überb. das bospos 
raniſche Reich nebft der Stadt, Acoschin. 8, 171, Dem. 
90, 29—86. 84, 541, ὅ., ΑΡΡ. b. civ. 2, 92, D. Case. 
87,14,8., Scymn. 887. 898, Plut. Pomp. 88, ὅ., 9. 
4) Meerenge in Indien, St. B. 
Böreos, m. ein Branfe, Phot. bibl. p. 80, 20. 
Ἡόστρα, τά, nad) St. B. αιιώ fem. u. 9. Ptol. 5, 17, 
7 Βοστρα Asylow, KHauptfladt der Provinz Arabis 
(der |. Lanbfhaft Hauran). Damasc. v. Isid. 196, Ptol. 
8, 20, 21. Ew. Ἡοστρηνόςε, 7, St. B., od. Ἡοστρανόε, 
st. B.s. άγκυρα, nad) St. Β. aud) Ἡοστραῖοφ. 
vös, οἵο, m. Fluß in Bhönicien, D. Per. 918, 
Bl. Βύτρυς. 
‚mn. Hirt, 8. von Bithynien, Memn. fr. 20 
(ed. Mull. ıız, 586). 
Βοτιάκιον, (v.1. Borlesov), Beide, St. in Phry⸗ 
tin, @w. Βοτιασύε, St. B. 
sen, m. (?) ©. des Eumelos in Thebä, Anton. 
Ib, 18, 
‚Borpixs, m. (Krauſe?), Heralleot, Inser. 
4. 


Borptas, m. Träubler, Myndier, Ptol. Hephaest. 
b. Phot. ο. 690. 

Ber od. Βοτρυλίων, wvog, m. Träubel, 
Titel einer Komddie des Anarilas, Mein. 1, p. 407. 

Βότρυε, vos, 1) m. Träubler(f. Nonn.19, 58), 9) 
ξ. des Staphylus. Begleiter des Dionyios, Nonn. 18, 
‘—20, 121, d. b) Athener, Inser. 264. ο) Schrift. 
(u. Dichter) aus Meifene in Sieilien, Tim. b. Pol, 12, 
18, Alcim. 5. Ath. 7, 831,0. d) Mannsn., Ascl. ep. 
211,28. 2) f. *Traubenheim, St. in Phönice am 
Neere (nady Strab. 16, 755 in Syrien), Pol. δ, 68, Me- 
παπά, 6. Ios. 8, 18, 2, Ptol. 5, 15,4. Ew. 
Paus. 6. St. Β. u. St. B. 5. 4γχυρα, auf Kaifermünsen 
Βοτρηνῶν. 

Βοττιαία, (7), δ. Thuc. 3, 99, Pol. 5, 97 u. Et.M. 
Borria, 2 —8* Et. Μ., b. Her. 7, 128. 127 
Βοττιαιίᾳ γῆ od. χώρη, in Et.M. Borrals, 5. Thuc. 
2,79, D. Sic. 12, 47, Et. M. ἡ Borruch, in Et.M. auch 

π.δ. D.Sic.7, 18 [αί[ὦ Βοντηίε für Βοετηίς 
({. Welcker syll. ep. 268), Herdtfeld (ſ. Et. M.), eine 
Landſchaft u. Stadt Mecedoniens am rechten Ufer des 
Arius u. am thermaiſchen Meerbufen, Thuc. 2, 100, 
Strab, 6, 282, Arr. An. 1, 2,5, 9. Ihre Bewohner wers 
Χη gew. Borriator genannt, Her. 7,185. 8,127, Arist. 
in Plat. Thes. 16, Strab. 6, 279. 7, 880, fr. 30, D. Sic. 
12,47, Plut. qu. graec. Bd, A., doch au Borreiras, 
ὄεγαιη, 638. St. Β.Α. 4ζωρος, Et. M., u. waren fpäter 


8 


in Epalcitice feßhaft. Adj. davon Βοτταϊκή, u. Boͤr- 


ney näml. ζφνος, Et. Μ. . 
„m. Herbmann, Führer der Kreter, von weis 
dm die Votsiäer ihren Namen baden follen, Strab. 
fr. 329, 17, 11 (Et. M.). 
Βότνε͵ νος, (Borovs?), Arist. metaph. δι 10. 
„wwog, m. Herder, Athener, Lehrer des Xe⸗ 
Nophanes, D.L. 9, 2, n. 2. — Titel einer rhetoriſchen 
Shrift des Theramenes, Plut. x oratt. Isocr. 8. 
Bowiya, St. in Großarmenien. Ptol. 5, 18,21. 


221 


’ Bovävev, das lat. Bovianum, in App. b. fr. 1, 51. 
©. Βαιανόν. 

Botßa, 1) 6ι. ber Brentamer in Italien, Ptol. 8, 1, 
18. 2) St. in Gölefyrien, Ptol. 5, 16, 18. 

Bovßäxys, m. Perfer, Arr. An. 2, 12, 8. 

, ὠνος, m. Bollmanı, Mannsname, 
Theoph. ep. 65. 

Bot ‚m. Boller (eigtl. Büffel), V. des Ar⸗ 
Φεπποξ (Thafler), Caryst. in Schol. Ar. Αν. 574. 2) ein 
Räuber, Luc. Alex. 52, 8) Mannen., Inser, 1859, 
emend. für Βούκαλος, u. auf lat. Inser., Iahn spec. 
epigr. ρ. 90 u. 146. 

Bovßäpns, ου, m. S. bes Megabazus, Perſer, Her. 
6, 21.7, 22,8. 


Βούδαρὸν 


us, gen. Her. τς, s, b. Ios. mg, in Et. Μ αιιΦ 
Botßarıs, f. Agyptifche Gottheit, T. des Dfirie u. der 
Iſia, nad) Her. 2, 187. 156 — ber griedhifchen Artemis, 
nad St. Β. ägppt. die Hape, nach Et. M. griech. (?) Kubs 
fuß, ſ. Nio. ep. xı, 18. Nach Ios. 18, 8, 3 gab es andh eine 
ἀγρία (ländliche) B., weldhe einen Tempel bei Leonto« 
polis hatte. 2) Tempel od. Wohnung derYubaftis, ägypt. 
Baſta, tab. ἡ dv Βουβάσει πόλις, Her. 2, 187. 8) 
die 61. Bubaflis, = Βούβαστος, w.f., Her. 2,59 — 
Kon Br Et. M. b 
όβαστοε, b. Pol. 15, 27 u. D. Sic. 5.62 Ῥονβα- 
στόν, b. Her. Βούβαστιε, w. [., bei Et. M. auch Dee 
Bartrıs πόλιν, (N), 1) 61. in Aegypten am äftlichen Ufer 
des pelufifhen Nilarms, j. Tel Baſta, D. Sic. 1, 37.16, 
49, Btrab. 17,805, Ael.n. an. 12, 29, Ptol. 4, 5, 58: 
Ew. Bo της, fem. ir, St.B., u. ſo 
heißt auch die 82. Dynaſtie der ägyptifchen Könige die 
τῶν Bovßaotırav, Syncell. 78,d. Sie war benannt 
nach dem Tempel der Bubaflis, w. f., u. Hauptfladt des 
νομὸς Βουβαστέεης, Her. 2, 166, Strab. 17, 805, 
Ptol. 4, 5, 58; Theop. b. St. B. nannte ihn Ῥουβάστιος, 
— Der Nilerm, an dem fie lag, hieß ὁ Βουβαστίτης 
(Maneth, ϐ. los. ο. ΑΡ. 1, 14) od. Βουβαστιακός, Ptol. 
4,5, 40. 44, u. Ptol. 4, 5, 52 au) Βουβαστικὸς ποτα- 
uös od. Βουβαστιαχὸν στόµα, Ptol. 4, 5, 89. 2) 
&t. in Karien, D. Sic. 5, 62, die b. St. B. 5. Ὕγασσος 
heißt, bei Andern Βύβασσος, w.f. Em. 

Bei Ον. met. 9, 644 Bubasides nurus. 
p Bovßevravot, Ew. der Stadt Bubentum in Latium, 

. Hal. 5, 61. 


Ἑούβια, St. In der Nähe von Kieſiphon in Chalonitis, 
Magn. et Eutych. fr. b. Malel. chron. p. 828 (fr. bist. 


IV, 5). 

Ῥονβολκοί, 5. Plut. Popl. 11 Βονβοθλκοι, d. röm. 
Bubulcas, Mein. der Junii. Plut. qa. rom. 41. 

Bot ‚so, {. Rindverſchlingern (ſ. auch 
andere Erklärungen in Et. M.), als Gottheit in Smyrna 
verehrt, Plut. αα. symp. 6, 8, 1, Schol. Il. 24, 582. 

) ὦνος, (Ochſenbein d. i. Großbein, ſ. Et. 
Μ., od. @ule, &ulenburg, vgl. lat. Bubo), 1) m. ein 
Räuber u. Gründer der folgenden Stadt, Et.M. 2) 61. 
in 2yeien an der Grenze von Piftvien, Strab. 18, 681, 
Ptol. 5, 8, 8, Hierocl. Synecd. p. 895, Plin. 85, 17.. 
Ew. ‚ D. Sic. 6χο. 22 (ed. Müll. Π, praef. 
p. 18), St. Β., Et.M. 

Βούγελοε, m. Scherner, = scurra, eigtl. Φτοβ. 
ſcherzer, ©. des Pythokles, Athener, D. L. 4, 6,0. 37. 
v.1. Βούσελος. 

Bovyooyres, οἱ, Volt in Germanien, Ptol. 2. 11, 
15. 18. 6. Βουργουνειῶνες. 

Ἑούδαια, indifche Statt am Indus, Ῥεο. 7, 1, 61. 

Ἡοόδαρον, = Βούδορο», w. [., Ephor. b. St. B. 


Βούδεια 


f. Stierwalden (Stieranfpannerin), 1) 

Bein. der Athene, Lycophr. 859, St, Β. 2) eine Όδος 
tierin, Gem. des Kiymenos, M. des Erginos, nach weis 
Ger Budeion benannt fein fol, Eust. Hom.p. 1076, 26, 
fe Βουξόγη. . 

, b. St.B. u. Nonn. b. Hesych. 
u. Et. M. Ἡοόδιον, n. Barrenhagen, Stadt, nah St. 
B. in Megnefle, nach den Schol.zu N. 16,572 in Phthio⸗ 
tis, nad Et. Μ, in Epirus N. 16, 572 u. Schol. 2) 
(Βούδεια), Ct. in Phrygien. Nonn. 18, 512, St. B. . 
v. u. 8. 4ρεσία. &w. Ἑουδιεύς, St. B. s. Φίχειο». 

„ b. Her. Βοόδιοι, Vollsiftamm der Meder, 
Her.1, 101, St. Β., Eust. Hom 1078, 26. 

Ῥούδεος, Lysipp. 6. Hesych. Ἡούδιος, Stier» 
wald (eigti. Stierenfpanner, nach Seleuc. 5. Hesych. 
== ἀνόητος), m. ©. des Argos, Gründer von Budeion, 
Eust. Hom. 1076 u. Schol. Il 16, 572, 8t.B. 

Ῥουδίδαι, Stierlinger, ein Geflecht auf Ae⸗ 
gina, Didym. in Schol. Pind, N. 6, 68. &. Βουδίω», 

Ῥουδίνοι, dat. ion. 00, (Stierwalder, nach Parm, 
b. St.B auf Etiergefvannen eflend d. i. lebend), farmatis 
ſches (ſeythiſches) Volk in d. j. Gouvernements von Benfa, 
Simbirst, Kaſan bie nach Perm u. in die Nähe des ſüdl. 
Ural, Her.4,21—109, Ael.n. en. 16, 88, Eust. D. 
Per. 810, St. B. 5. v. u. s. Γελωνός. — Βονδινὸν ἢ 
Budıvöy τὸ ὄρος, Stiernberg, Gebirge in Sarma⸗ 
tin um die Quellen bes Borpfihenes, Ptol. 8, 5, 15. 

Ῥουδίων, m. Stierling, V. der Denone auf Aegi⸗ 
na, Stammpeater der Bubiden, w. f., Didym. u. Pytbaen. 
in Schol. Pind. N. 6, 68. 

Ἑονδοργίε, Ort in Oroßgermanien, wie man glaubt, 
j. Ratiber, Ptol,. 2, 11, 29. 

Βονδόριγον, n. St. in Germanien, Ptol. 2, 11, 28. 

Botöopov, b. D. Sic. 13, 49 τὸ Ῥουδόριον, Strab. 
Ἑούδοροε, Ptol. Βούδωρον 7 Ἡούδορον, Eph. b. St. B. 
Botöaper,n.Rindsfhlaub(Kühbed), Ohfenkod 
(f. Hesych. u. Diogen. 8, 66), 1) δ[. bei Gerinth in Eu⸗ 
böa, Strab. 10, 446, Ptol. 8, 1, 15. 25. 2) Vorgebitge 
u. Gaftell auf Salamis, Megara gegenüber, Thuc. 2, 94. 
8,51, D. Βία. a. a. D., Strab. 10, 446, Ephor. b. St. B. 
Ew. ‚St. B. 8) (Βούδορος), Mannen. So 
lieft man nämlich auf einer alterthümlichen Bafe, Müller 
Dentm.d.a.8.n.98, wo aber eher Εὔδωρος zu lefen 
it (BF40ROZ). K. 

Bovdsas,m. 8. von Indien, 6. u. Rachfolgerbes Spa⸗ 
tembas, Megasth. in Arr. Ind. 8, 1. 

Bovfäpas, a, τὸ ὄρος, Θεθίτρε in Maurit. Caesar. 
u. Aftita, Ptol. 4, 3, 16 u. 8, 16. 

Bovfeie, Voll im »ομὸς 4ιβύης in Aegypten, Pol. 
4, 5,22. 

Botins, m. Feldhert des Kaifers Sufinian, Phot. 
bibL 28, 11. 

Bovföyn, f. T. des 90108, Sem. des Kiymenos, Schol, 
ΑΡ. Rh. 1,185. = Βούδεια, Το. ſ. 

όγηε, ou, m. Gtierwald (eigtl. Stieranfpans 
ner), 1) attifcher Φετοῦ, der früher Epimenides hieß u. 
zuerſt Stiere an den Aderpflug angefpannt haben fol, 
Arist. b. Serv. gu Virg. Georg. 1,19, Schol. 1.18,488, 
Et. Μ., Hesych. 2) ber Priefter, welcher beim eleufinis 
ſchen Aderfefte vie Heiligen Stiere an den Pflug fpannte 
u. gegen die Nichitheilnehmer vielerlei böfe Verwün⸗ 
ſchungen ausfließ, Inscr. 491 u. Bödh dazu, Hesyeh. 
Schol. Aristid, 46, p. 180,1, dab. hieß einer, der Jeman⸗ 
dem viel Böfes anwünfcht, ſprichwoͤrtlich Βουίζ όγης, 
Proverb. app. 1, 61, dgl. mit Eupol. b. Aristid. 46, p. 
1b, wo εδ nach den Schol. Eupolis vom Perilles drauchte, 


222 


Βουχελλάριος 


der zu dem Befchlechte deffelben gehörte. 8) ein anterer 
Athenet od. der ο. 1, zur Zeit des Demopbon, Polyaen. 
1,5. 4) B. des Demänetos aus Athen, Aeschin, 2, 78. 
6) Bein. des Herafies, Buid. 

Bovtvyla, n, eine Jamilie in Athen, die ihre Abkunft 
vom Heros Buzyges ableitete u. das im vorigen Art. 
erwähnte Briefteramt beim eleufinifchen Aderfefte hatte, 
Hesych., B. A. 221, Et.M. 

Ῥον[ύγιον, τό, das Aderfeft, Piut. preec. con). 42. 

pas, m., b. Endoc. 284 Βουθύρας, Bein. des 
Lycos aus Rhegium, Suid.s. 4ύχος. Achnl.: 
‚„ m. Barrenbagen, Pythagoreer aus 
Kyzilus, Iambl, ν. Pyth. ο, 36. 

Ῥονθία, f. Helfersborn (f. Et. M.), Stadt, nad 

277 b. St. B. Ort in Jonien. Ew. Βονθιαῖο, St. B., 
ι. M. 

Ἑούθιοα, m. Helfert, Pythagoreer aus Kroton, 
lambı. ν. Pytb, 86. 

Ῥουθόη, Soph. (?) in Et. Μ. Bowboln, f., nach Et. 
M. Helfersbern ([. Et. M), nad) Andern (Et. M. u. 
Phil b. St. B.) VBarrentrapp, St. in Illyrien. bei 
Plin. Butus, |. Bubua, Scyl. 34 u. ff. &w. Βουθοαῖος, 
δι. Β. u. Et.M. 

Bo0ßes, m. Helferich ob. Ochſenbein (f. Bor- 
Fön), Pythionike, von deffen Albernheit ſprichwoͤrtlich 
wurde: Βοῦδος περιφοιτᾷ, Arist. b. Hesych., Cratin. 
δ. Zenob. 2, 66, Herdn. π. µον. λέξ. 42, 8, Piut. prov. 
83, Macar. 2, 81, Suid, 

Ῥονθονρὶε ἢ „Stadt am Oberlauf dee 
Bagradas in Libyen, Ptol. 4, 6, 29. 

ρωτόε, 5. Ptol. 3, 14, 4 Bowdperby κόλπος, 
D. Hal. 1, 51 Bot@peros, Et.M. auch Βουτρωτός, 
*Stadhelrotb (fo Teucer b. Et. M.u. St. B., doch bes 
zweifelt von Lob. path. 891, viell. Ochfenfprung), 
Etadt an einer Bucht u. auf einer Kleinen Halbinſel der 
thesprotifhen Küfte (Epiruß), j. Butrinto, Strab. 7, 324, 
Piut. Brut. 26. Hecat. b. St. B. ο. Ὄριχος mw. 


* 5 St. Β. u. Lepid. b. St.B ſowie Er. Μ. 
auch Βοντρώτιο 


4. 

Bo „Reſidenzſtadt des Marobod im bercynis 
ſchen Walde, Βίτου. 7, 290. 

Ῥονίανον, d. lat. Bovienum, Ptol. 8, 1, 67, ſ. Bosa- 
vor. 

Bovila 7 Kovila κολωνία, Ort in Maurit. Caes,, 
Ptol. 4, 2,8. 

ης, {. St. der Irentaner in Semnium, wahrs 

fein. |. Termoli, Strab. 5, 242. 6, 285. 

ἙῬούκαωια, Rinderhagen, Et. in Phofis am Varnaß. 


‚) ο ο . 
, α, m. Fluß, Suid,, der Ptol. 1,75 Βου- 
κάρα für Μαχκαρα, Το. [., lat. 6. Βώκαρος. 
„m. "Stierharb, Berg in Aflen, 
Nic. th. 217. 


Ῥονκάτην, m. Vocher (d. i.buccarius), Orchome⸗ 
nier, Keil Inser. boeot. XLIX. 

Bovrära, Bocherfeſt (d. ἱ. Stierſchlachter⸗ oder 
Etieropferfei), Fer der Böotier u. Delphier. [. Inser. 1, 
p. 788, a. Dav. benannt: 

Bowarla, f. Srau aus Ghäronca, Inser. 1608, 0. 

Ἑουκάτνος, m. Bochermond (βοῦς καίνεσθαν), 
Monaten. u. zwar a) als böntifcher der ετ[ες im Jahr, eni⸗ 
fprecdenb dem att. Gamelion (Januar), Pilut. Pelop. 
25. fr.. comment. in Hesiod. 29, Inscer. 1608, 6 u. 6, 
db) als delphiſcher entſprechend tem att. Boedromion 
(Sxptember), Inser. 1688. 1702, Curt. A.D. 7, 11. 

‚ das lat. Bucellarius, Benennung rd- 





Βούχερα 


milder Soldaten u. gewiſſer Gothen zur Zeit des Honor 
rius, Olymp. Theb. in Phot. bibl. 80. 

Βούκορα, cin 6εε, Et. M. Achnl.: 

Boweepats, έδος, f. Och ſen horn (f.Et-M.), Quelle 
Bei Blatää, Theon u. Serenus b. Et, M. 

, ης. m. Ξ- Βούκχετα, ſ. Βουχέσιο», Harp. 
1. Ελάτεια. 

Βονκέφαλα, wr, τα, δ. D. Sic, 17, 96, Ptol. 8, 96, 
8, δὲ B. s. Boög κεφαλαέ: Βουκεφάλα, ης, (ή). b. 
Streb. 15, 698, Plut. Alex. 61. Alex. fort. 1, 5 Bov- 
κεφαλία, b. St. B.s. v.: Bov u. b. An. (Arr.) 
per. mar. erythr. 47 Bovk αλιξάνδρεια, 
Ochſenkopf. 1) Etadt am Hydaspes, von Alcrander 
nad feinem Pferde benannt, j. Dielim, Arr. An, 5, 19, 
4. 29, 5, Ptol. 7, 1, 46, Ael.n.an. 16, 8 u. die oben an» 
geführten Stellen. Ew. St. B ο. Βοὸς 
χεφαλαί, u. Ῥονκεφαλῖται, St. Β. s. v. 3) Vorge⸗ 
birge am Sceyllium im Trögenifchen, Paus. 2, 84, 8. 

ρα, (ὁ), Dbfentopf (Bovxipaios 
hießen in Theffalien die Pferde, denen ein Ochſenkopf 
ingebrannt war, Aristoph. δ. Et. M., Et.M. u.He 
sych.), das belannte Pferd Alexanders ο. Gr., Strab. 
17,698, Pilut. Alex. 6 — 61, ö.sol. an. 14, Arr. An. 5, 
14,4, δ., Ael.n, an. 6, 44, St. B. s. Βοὺς χεφαλαί. 

Ραλῖται, Dffentöppe, Einwohnerſchaft in 

Theflalonidy, St, B. 2. Βουκεφάλεια. 

„Ochſenköpfe, erbichtetes Volk mit 
Ochſenhörnern, Luc. v.h. 2, 44. 

Βουκέφαλοες, m. Ochſenkopf, 1) = Bovxspd- 
ας, Hesych. 2) Β. λιµή», Bucht in Korintbia am für 
roniſchen Meerbufen, Ptol. 8, 16, 12, St. Β. (wo falſch 
τῆς Artsxüc Λεβ!). 

ννα, Sennefeld, St. in Sicilien, Dionys, 

b. St. B. Ew. Βονκινναῖος u. Βονκιννάτηε, St. B. 
Βονκίων, m. Sennert, Mannsn., Alcipbr. 8, 48. 
m. Bollert d. i. durch feine Bollen od, 

Bullen ausgezeichnet, Mannsn-, Osann. Syli. p. 871. 

Βουκόλια, 1) Hirtenland, Gegend in Aegypten, 
Heliod. 1,5. 2) Sirtenplag, Ort in Byzanz, Hesych. 
Miles. fr. 4, 4 (ed. Müll. ıv, 147). 

Βουκολιανόᾳ, röm. Name, App. b. civ. 2, 118. 


Βουκ s,ao, m. Bulolosfohn d.i. 1) Sphelos, 
in Athener, U. 18, 888. 2) Euphocbos, Orph. lepid. 
457. 


Ῥουκολικά, τὰ πονήµατα od. µέλη (ἀθη[. Βουκο- 
ὠκχαὶ Μούσα», Artemid. ep.Ix,206), Hirttenlieder, 
eine befondere Gattung von Ῥοιῇε, welche Stefihorus 
eingeführt bat, Ael. ν. h. 10, 18, Plut. de metr. 1, dab. 
Bions Bucolica als Titel feiner Idyllen. t 

Βουκολικὴ ἡ τοµή, die bei den Bukolikern übliche 
Esfur des vierten Dersfußes, Plut. de metr. 2. 

λικὸν τὸ 1) στόµα, eine Nilmündung bei 
Her. 2, 17, welche anderwärts Phatnicum ob. Pathme- 
tieum heißt. 2) μέτρο», das bulolifche Vermaaß, Plut. 
de metr. 1. . 

Βουκολιοί, Och ſen hirten, ein Geſchlecht auf Itha⸗ 
la, welches vom Philötios abſtammte, Ariat. b. Plut. qu. 
ἔτασο, 14. 

Βονκολίων, ὧνος, Ochſenhirt, 1) m. a) ©. des 
Laomedon, Gem. der Abarbarca, Trojaner, Il. 6, 21, 
Nonn. 15, 876, Apd. 3, 12,8. b) ©. des Eylaon, Apd. 
8,8,1. e) 6. des Ban, Begründer des βουκολεῖν, Mnas. 
in Schol, Theocr. 1, 64. d) Öriche, den Eurypyloe 
tödtet, Qu. Sm. 6, 615. e) S. des Holdas, in Arkadien, 
Pans.8,5,7. 2) f. (Herdfeld), St. in Arfadien, Thuc. 
4 


‚134, 


Βοῦλις 


Bow , Magier, Phot. bibl. 27, 19. 

ἙΒουκόλοι, ol, Hirten, 1) ägpptifche Küftenbetwohner 
u. Räuber, D. Case. 71, 4, vgl. mit Strab. 17, 792, 6., 
Ach. Tat. 8, 9. 2) Βουχόλων nodsg, Hirtenhaufen, 
St. in Judäa, Strab. 16, 758. 

Bowölos, m Ochſenhirt, 1) ©. des Herafles, 
Apd. 2, 7,8. 2) &. des Hippofoon, Apd. 3, 10, 5. 8) 
S. des Tanagräers Kolonus, Diocl. in Piut.qu. graeo. 40. 

ἙῬουκόλω «Ῥαρσαλνάς, f. Herbfeld, eine St. Thra⸗ 
ciens, Hesych. (Nach Is. Voss zu Catull, p. 195 früher 
Name von Theffalien.) 

Bow s, m. Sirtenwärger, kom. Name 
eines Baraflten, Alciphr. 8, 60. 

Ῥούκρα ἄχρα, pl. Ochſenhorner, Vorgebirge auf 
der Supfüfte Siciliens, j. Bunte Scalambri, Ptol. 8, 4, 7. 

Βου „m Ratmund, a) Athener, aus Alo⸗ 
pele, Dem. 18, 164 (psephism). Ὁ) Pyihagoreer, Nach⸗ 
folger des Dinefarchus, Iambl. ν. Pyth. 86. 

ουλαία, 3, Rathern, 1) Bein. der Heſtia. Dinarch. 
b. Harp. 2) ver Demeter, Αα. fr, 11 ed. Herch.,b.Suid. 
5. Jaduvysi τῇ βονλῇ. 
Aatos, m. Ratker, Bein. des Zeus, Ὀ]ρίευ. 
Demosth. 197, 4. 

Ἑονλακλῆς, m. Ratmar, Mannen., f. Schneidew. 

Pbilol. ıv, S. 786, 
ούλανει (7 Σούλωνες), Bolt im entopäifhen Eare 
matien, Ptol. 8, 5, 20. 

Ἑονλάρχη, f. Srauenname aus Drepus, Keil Insor. 
boeot. XL, o u. Wordéeworth Athen u. Attila p. 18. 
Fem. ju: 

BotAapyxos, m. Thingold d. i. in der βουλή wals 
tend, Dianntn., Inser. 919. — Auf einer fmyrnäifchen 
Münge, Mion. 11, 198. 

Βούλγαροι, in Mantiss. proverb. 2,26 Βουλγαροί, 
die Qulgaren, Ioann. Antioch, fr. 211, 4, Suid, 

Ῥούλεα, f. Thiengen ὃ. i. Ort bes Things d. i. der 
Berfammlung, Stadt in Pholis, Ριο]. 8, 15, 18. 

Βονλεύε, m. Nathgeber, S. des Heralles, Apd. 
2,7,8. 

BovAevrivos, m. Rathmann, aus Aftypaläa, Ross 
Inser. 11, η. 157. 

Ἑουληκλῆε, = Βουλακλῆς, Mannen., Roß Königes 
reife ır, 6. 27 in einer Infchr. von Karyſtos. K. 

Ῥουλήκριτος, m. Rappert (ahd. Ratperabt, eigtl. 
im Rothe glänzend), Mannsen. auf einem thafifchen Ams 
phorenhenkel im Muſeum der archäolog. Geſellſch. zu 
Atben. K. 

BotAns, = Βοῦλες, w. f., Tbeseus in Stob. Βογ. 
7. 70. 

BovAfrn, f. Wille, Frauenn. auf einer maratho⸗ 
nifchen Grabſtee, von mir gelefen im Sahre 1860. K. 

BovAndöpon, m. Rathgeber, Mannen., Cod. 111, 
268,7 K. 

BovAlas, m. Rathen, ein Athener, Sophr. b. De- 
metr. οἷοο. 158. Sprichw. war von einem Richter, der 
die Entfheidung auf die lange Bank fhiebt, Βουλίας 
Φικαάζει, Zenob. 2, 86, Macar. 2, 82, Αροεί, 5, 11, a, 

ἙῬονλιμεῖκ,έων, Bolt in Illyrien. D. Per. 887 u. Eust. 
gu d. Et. (v.1. Βουλήμω», Βουλημαέων od. αιῶν, 
Βουλίνω», Βουλινέων). — Wahrſcheinlich diefelben 


wie: 

Βονλινοί, b. St. B. Βουλίῖνοι, Boll in Illyrien, πα 
Artemid. b. St. Ἑ. Ew. der Stadt Βονλίνη (Thien⸗ 
gen) in Illyrien, Scyl. 22. 27, Seymno. 404. €. 
Βνλλίονες. 

Ῥοῦλιᾳ, sog, (6), Rathen, Spartaner, Her. 7, 184. 


223 


224 Βουλίς 


137, Ῥ]αέ, praec. reip. ger. 19, 12, Lue. Dem. enc. 82, 
Said. Andere nennen ihn Βούλης, w. f., od. Ῥοῦρνε, u. 
Ahr. Dial. 11, 564 bezweifelt, daß Βοῦλες die lakoni⸗ 
ſche Form iſt. 

Βουλία, oc, ἡ, Rathen, 1) St. in Rhokis, Paus. 
10, 87,2 u. ff., δὲ B. Ew. (ol) BobMot, Paus. 10, 
87, 3, od. Βουλίδιοι, St. B. 2) Srauenn., Hesych. 
(Schmidt will hier lieber Βοῦνες u. γῆ ftatt γυνή leſen.) 
— Mutter des Acgnpios, Anton. Lib. δ. 

BovAxd, ſ. Ἡφαίστου νῆσος. 

Βούλλα Ῥηγία, b. Ptol. 4, 8, 80 Ἠουλλαρία mit 
ὃν Schol. Βουλλαρία n Βούλλα ῥηγία, lat. Bulls re- 
εἷα, Et. in Africa procons., j. Bebsja, Ptol. 8, 14, 10. 

ἙῬούλλαιον, n. Et.derSiluren in Britannia romana, 
beim j. Use, Ptol. 2, 8, 24. 

νσα ἡ Βονλλαμίνσα, Statt ſüdlich von 
Karthago, Ptol. 4, 8,36. 

Ῥούλλας, m. tin Italiener, D. Cass. 76, 10. 

Βουλλίᾳ, -- Βυλλές, w. f., 6ι. der Elymioten in 
Macedonien, Pol. 8, 18 (12), 4. 

Ῥονλόθεμις, m. »Willrecht, ©. eines Kleinen, 
Naxier, Inser. Rh. Muf. NR. 8. τα, 1, 95. 

BovXorsppaior, d. lat. Volaterrani, Agath. hist. 1, 
9. 1]. 

Ῥουλούα 7 Bovtova, St. in Dalmatien, Ptol. 2, 
16 (17), 5. &. Βονθ όη. 

Ῥούλων, ὠνος, m. Rathſam d. i. der immer Rath 
weiß, 1) aus Doris, Grünter von Bulis, Paus. 10, 87, 
2, St.B. 2) Delier, Meier ind. schol. 1851 n. 41. — 
Phlyaſier, Inser. 805. — Siphnier, 2847, c. 8) Schü⸗ 
ἵα des Philoſophen Lycon, D.L. 5, 4,1. 9. 4) auf einer 
Igvifdhen Münze, Mion. ıv, 86. 

Ῥουμάσανοι, Volk in Taprobanc, Ptol. 7, 4, 9. 

ἨΒουμίλκας, m. ber Karthager Bomilcar, Pol. 9, 9. 

Botyweos, m. *Brüllodfe, einer, weldher vorgab, 
daß Schiffe, die den Eyrenäern gehörten, die feinen wä⸗ 
zen, fo daß es nun ſprichw. von falfchen Vorfpiegelungen 
hieß: Βουμύκου visc, App. prov. 1, 62. 

Ῥούμωδοε ποταμός, m. Fluß in Affyrien bei Gauga⸗ 
mela, j. Ghaſir, Arr. Απ. 8,8,7. 6,11,5 (v.1. Bov- 
μηλος). 

, ὤν, τϊπίοτί, Küftenort bei Piut. sol. 
an. Bl. 

Bowvala,n, Brinte, Bein. der Here in Korinth, weil 
ihr Tempel auf einem Hügel fand, Paus. 2, 4,7, der ϱἳ 
aber anders ertlärt. 

s Bobvaprıs „St. in Libyen, Ew. Βουναρτίτης, 
t.B. 


Botvas, πι. falfche Lesart für Βουλίας, w. f., Plut. 


prov. 38, Zenob. 2, 67. 
BovvBovixa, f. britannifche Königin, D. Case. 62, 2, 
Bovvias, m. Brintmann, Eleer, Phot. 151, a, 80. 
κα. Ochſenhain (f.St.B.), St. in Epirus, 


Βούνθων ἢ Βοῦνθον, Stadt in ber Provinz Afrika, 
Ptol. 4, 8, 86. 

Botvinos, m. Bollert = Bollhard d. i. die Bullen 
überwältigend, ©. der Helena u. des Paris, Tzetz. H. 
441. ' 


Botyıpa, — Bovvesua, St, Β. δ. Τραμπύα. 


Ἑουνίτιον, n. St.in Großgermanien, viel. Luͤzow in 


Medienburg, Ptol. 2, 11, 27. 
Boovvos, Hũmpel ὃ. i. Hügel, St. in Illyrien, St, 
Β. &w. Βούννιος, Artemid. b. St. B. 
Βουνοβόρα, St. in Maurit. Caes,, Ptol. 4, 2, 24. 
Ῥουνόμαα. f., aud Bobvonös, Ochfenbaufen, 


Βουργουντιῶνες 
der δι Name von Pella in Macedonien, St. B. =. 
Πέλλα. 


Boövos, m. Hügel, S. des Hermes u. der Alcida⸗ 
meia, in Korinth, Pans. 2, 8, 10. 4,7. 2) = Βῶνος, 
Ίο, [., Menand. Prot. fr. 8. | 

Βοέξιντον, ὃ. τόπι. Buxentum, griech. Πουξοῦς, w.f., 
Ptol. 8, 1, 8. 

Ῥούδα,--- Βουσόα, w. [., Et. Μ. 208 u. 891. 

BovoAoderror, die Volsci in Italien, Suid, 

Bovovöpar, Sennen, Volk am Phafis, Orph. Arg. 
1048. 

Bovovlvdas, a, ποταμός, m. Fl. in Hibernia, Ptol. 
2, 2,8. | 

BotraXos, m. eigtl. Barrentrapp d. i. fliermäßig 
fi tummelnd, dann aber nach Hesych. ũberh. Φτοβς, 
1) Architect u. Künftler aus Chios, Paus. 4, 80, 6. 9, 85, 
6, f. Sillig cat. art. 112. Weil er πό mit Hipponar ver: 
feindet hatte, wurde er von biefem vielfach verfpottet, 
Hippon. fr. 4. 6. 12. 14. 58, Ar. Lys. 861, Luc. preu- 
dol. 2,9. Und fa fprihmörtl. war Bovnadssog μάχη. 
Callim. 90, u. Βουπάλειον στύγος, Phil. ep. vii. 400. 
2) in Korkyra, Inser. 1869. 

, m. Berfer, Arr. Απ. 3, 8,8. 

Ἡούπλαγος, m. cigtl. Ochfenftächler, daher wie 
unfer: Beitf de, Mannen, Reiteranführer der Syrer 
unter Antiohus dem Gr., Phleg. Trall, fr. 82. 

Ῥούπορθμοες, m. Oxford, ein hoher Kuſtenvor⸗ 
ſprung (E05) unweit Hermione in Argolis, Paus, 2, 

4,8. 

Βουπ , ου, ep. (Π. 11, 760) auch 0s0, τύ, 
Ochſenmarkt, Stadt, Landſchaft u. Fluß (f. St. B. u. 
Et. M.) in Coele Elis, Il. 2, 615—28, 681, ὅ., Theocr. 
25, 11, Strab. 8, 840 — 10, 458, ὅ., Hesych. Die 
Zantfchaft bei Strab. 8, 845 ἡ Bovr }έδος, u. in 
Schol. Plat. p. 880 τῆς Βουπράσιδος (nad Siebent. 
Βουπρασίας), b. St. B. s. {ύμη ij Βονει . Die 
Ew. (of) Bovr ig, Strab. 8, 840, St. B. s. v. u. a. 
᾿Ελευθέριον, Et. Μ., ob. (0i) Βουπράσιοι, Strab. 8, 
840—852, d., St. B., Et. M. ſem. Βουπρασία, St.B., 


nad St. B. aud —— 
ῬΒουπράσιος, πι. "Φεἰετιᾶμ[ῷ ετ, wie Roßtaͤuſcher. 


der Grũndet von Buprafium, St. Β. 

Ῥοῦρα, ας, ἤ, b. Ptol. 8, 16,15 u. Schol. zu Luc. 
deor. conc. p. 578 Βούρα, Schol. Ptol. a. a. O. Βούρα 
η Κέρνιτα, Ochſenhof (f. Et. Μ. u. Callim. Del. 
102 Βοῦρα — βούστασις), St. Achajas am korinthi⸗ 
ſchen Meerbufen, Her. 1,145, Pol.2,41, D. Sic. 15, 
48, 6., Strab. 1,54 — 8, 886, δ., Bian. ep. X, 428, A, 
@w. (ol) Βούριοι, Pol. 2,41, u. Ῥονραῖοι, fem. αἴα, 
Paus. 7, 25, 8, Lycophr. 591, St, B. Adj. Ἡουραϊκός, 
St. Β.. Dah. Bein. des Heralles, der hier ein Dralel hatte, 
Paus. 7, 25, 10. Davon der Fluß unweit davon, j. Ka⸗ 
lavryta Bovpaixde, Paus. 7,25,10,8t.B.2) Ochſen⸗ 
birtin, T. des Ion u. der Helice, von welcher Bura ge⸗ 
gründet fein foll, Paus. 7, 25,8, St.B.s.v. (nad Et. 
Μ. war der Gründer Hexadios). Bei St. B. 5. ArgaE 
fteht ein gen. Βουρᾶς. 

Bov Ort in Venetia bei Altinnum, |. Burano, 
Ei. Βουραῖος, St. B. 

Bovpatos, πι. 1) Gründer von Buräa, St. B. 2) Em. 
von Bura u. Burda, Το. f. 

Ῥουργαών, weſtliches Gebirge, wo Belifar Krieg 
führte, Suid., Proc. Vand. 2, 12. 

Bovpyloves, Volt im europäifchen Sarmatien, Ptol. 
8,5, 21, viel. = dem Ilgon. 

Bovpyovvriaves, gothifches Bolt, cin Zweig der 





Βουρδίγαλα 


Vandalen, Olymp. Theb. fr. 17. 6. Βουγοῦντες, 
Βονργίωνες. Zosim. hat Βουργοῦνδοι, Agath. 1, ὃ 
Βονργουζιῶνα, Andere anders. 

Βονρδίγαλα, Hundelsplap in Aquitanien, j. Bours 
deaur, Strab. 4, 190, Ptol.2,7,8, Marc. Heracl. per. 
mar. ext. 2, 21 (v. 1. Βουράταλα). 

Βούρδουα, Ort in Lufitanien, Ptol. 2, 5, 8. 
͵ Βουρία p Avyvasvks, ὅταν aus Barma, Phleg. Trall. 

. 9, . 

Βονριδ(ε)ήνσιοι 7 Βον(ῤῥηδαιήνσιοι, ein altbacie 
ſches Volt, Ptol. 8,8, 5. 

Βοόρινα, πα den Schol. gu Theocr. 7,5 auch Βούρ- 
Ρινα ob. Ῥούρεια genannt, Rindanaſe (f. Schol. 
— 9, Quelle auf der Infel Kos, Theocr. 7,5 u. 

ο 
Ῥοθριε,:-- Βοῦλις, ο. [., Plut. apophth. Lac, 60. 
xos, m. Boller (f. Βοῦρα), Sünflling u. 
Schmeichler des Demetrius Polioreetes, D. Sie, 20, 52, 
Democh, δ. Ath. 6, 258, a. 
St. in Maurit. Caes., Ptol. 4, 2, 25. 

Βούρκαα, ὁ ποταμός, Sluß im aſiatiſchen Sarma⸗ 
tin, Ptol. 5, 9, 29. 

Ῥοθρνον, &t. der Liburner, |. in Trümmern am Kerla, 
Ptol. 2, 16 (17), 10. 

por, Aevy(s)os ol B., Bolt nördlid bis an die 
Veichſel, Ptol. 2, 11, 20. ©. Βοῦρρον. 

Ῥοθρον, Ort der Kallaiter, Ptol. 2, 6, 23. 

Βονρρηδαιήνσιοι, f. Βουριδεήνσιον. 

—— germaniſches Bolt (f. Βοῦρου), D. Cass. 

4 8 — 72, 8, δ. . 

Ῥοῦρρος m. (Afranius B.), Römer unter Claudius, 
108,20, 8, 2. 9, D. Cass. 68.8 — 72,8, 3. 

Βοέρσαδα, (δι. der Geltiberier in Hisp. Tarrac., 
Ριο!, 2, 6, 58. 

Βονρτίνα, Ort der Slergeten in Hisp. Tarrao., Ptol. 
2,6, 68. 

avıs, f.== Βυρχανές, το. [., Infel in Germas 
rien, j. Borfum, St. B. 

Bots, 1) m. Ochs, Bein. eines Githaräben. Mach. δ. 
Ath. 8,849, 0. 2) f. ἡ B., Kuhſtedt, Ort in Alien 
am thraciihen Bosporus, Pol. 4, 48 u. ff. 8) βοὺς 
ἵβδομος, Stierhörncen, ein Backwerk mit Hörnern, 
welches in Athen bei den Opfern gebräudlich war, 
Clitod. 9. Hesych., Eust. Il. 18, 575, A. 6. Anm. zu 
Diogen, 8, 50. 4) Boos a) αὐλή, Kuhſtall, eine 
GSroite in Eubda, Strab. 10, 445. b) Βοὸς Κεφαλαί, 
Ochſentopf, Ort in Aſien, Eratosth. b. St. Β. ο) 
Boos πὀρος, Döhfenfurt, = Βόσπορος, Orph. 
Arg. 1059. 

Βουσαί, b. St. B. Βοῦσαωι, Bolteftumm der Meder, 
Her. 1, 101. ! j ſches Bolt 

Boveäxrepor οἳ μικροί, germanifches Bolt am 
Rhein, u. B. οἱ —** Stamm ter Sueven, Piol. 2, 
11.8. 10. 

Ἡούσαλβος, πι., 5. Ioann. Antioch. fr. 211. 8 

, "Mannsn. zur Zeit bes Kaifers Zeno, 
Malch. Philad. fr. 19. Beh 

Bevoas, & m. Schall (venn βουσή = δουλή, He- 

sych.), Name, Phot. bibl. p. 28, 12. 
του, Name ber Artemis bei deu Thraciern, 
Besych, 

Βονσελίδαι, ol, Harptechte b. ἱ. Bufelosfippe, 
Dem. 48, 79 u. ff. 

Beteelos, (6), Harprecht, ahd. Hartperaht d. |. 
Berk od. tuũchiig glãnzend, Athener aus Deon. Dem. 43, 
19—79, 3. 

Φαγε᾽ὁ Wörterbn d. griech. Cigennamen. 


225 


Boteipis, εδος, ton. (Her. 2, 89) sog, s, acc. sw, 
ägypt. Wort, nach griech. Deutungen Kuhſtedt, Stier 
wald(f.Et.M.,D.Sic. 1, 85, St. B.), I) (ό) 1) ©. des 
Bofeidon u. der Lyſianaſſe od. der Libye, Isocr. or. 11, 
Apd.2,5,11, Pherec. in Schol.Ap. Rh. 4, 1896, Agath. 
in Plut. parall. 88, Arr. Απ. 8, 8,1.— Nah Andern 
Statthalter des Ofir's, D. Sic. 1, 17, St. B., od. 6. des 
Aegyptus. Apd. 2, 1,5, überb. K. von Aegypten u. zwar 
der erfte nad) den 52 Nachfolgern des DMienas, D. Sic. 1, 
45, auf welchen acht feiner Nachkommen folgten, unter 
ihnen der, welcher Thebä (u. Bufleis) grimdete, u. die 
Fremden ſchlachtete, D. Sic. 1, 45. 4, 27, Plut. Thes. 11, 
ö., D. Chrya. 8, 186. Auch im plur. Βουσίριδες, 
Grauſame wie Bufiris, Luc. bis acc. 8. 9) ὁ Β., Nume 
der 1lten Rede des Sfolrates, Schol. Isocr. ed. Balt. 
Saupp. p. 8 u. Schol. Dem. 2, 16. — eine Rebe des 
Bolykrates, Isocr. 11,32. — Komödie des Antiphanes, 
Mein.1,325, u. des Cratinus, ı1,p.81, fo wie anderer Kos 
mifer. ID) ἡ Β., b. Ptol. 4. 5,51 Ἠουσιρὴς ἢ Ῥουσιρίε, 
St. im Delta, |. Abufir (eigtl. Haus des Oftris\, Her. 2, 
69, Strab. 17,802, Plut. Is. et Os. 21, A., Hauptſtadi 
bes vouög Ἡουσιρίτης, Her. 2, 165, Strab. 17, 802, 
Ptol. 4,5, 51, Hermipp. b. D. L. 5,5, n.8, 9. Einw. 
Βουσιρίτης, itas, (of). Plut. Is. et Os. 80, ὅ., Ael,n. 
an. 10, 28, Porph. abst. 2,9, X. Adj.B rucde, 
dah. B. ποταμός, der Nilarm, an welchem B. lag, Ptol. 
4,5, 40-52, 5. (Bine andere ägppt. Stadt diefes Na» 
mens, Plin. 36, 16.) 

Botepaßıs, St. in Ifaurien, Ew. Βονσμαδιώτην, 
B 


St.B. 
Bovröa, f., u. fat. Bovda, Naſch, viel. eine Argis 
verin, Et. M. 208 u. 891, f. Ahr. Dial. 11, 4. . 

Ῥοῦσον, -- Ἔβονσος, D.Per.457 u. Eust. zu d. St., 
Niceph. Blemmid. 8, b. St. B. Βυσσός genannt. 

Bovowoyplrios Zeus, [. Βούσερις, Inser. 4102. 

Ῥοντάδαι, (Stierwalde, Rindermänner, f. Et. 
Μ.) 1) Nachkommen des Butes, alte angefehene Familie 
in Athen, aus welcher die Priefter des Poſeidon u. der 
Athene gewählt wurden, die die Opferftiere zu beforgen 
hatten (Et. M.) u. aud) Ετεοβουτάδαν hießen, Paus, 1, 
26, 5, Et.M., Hesych., Inscer. 666, 2) attifcher Demos 
zur dneifhen (Harp., Suid., Et. M., Att. Scew.x.(d.70. 
f. 88), fpäter zur ägeifchen (St. B.) u. ptolemäifchen (Ross 
Dem. Att.7) Phyle gehörig (Βουτεία: Harp., Βουσία: 
Suid.). ©. Plut. x oratt. Lyc. 1 u. decr. 8, Inser. in 
Bockh Staatsh. 11, 1, η. 1. XII, α. Ὁ. 4 μι. 5. — Achnl.: 

Ῥοντακίδης, εω, m. Rtotoniat, Her. 5, 47. 

Βονταλίων, m. Kinkel, lat. rusticus, f. Lob. path. 
97, wo nicht von βωταλίς, einem Singvogel, wie unfer 
®impel, ein Mann, der oft wegen Dummheit durchge: 
bechelt wurde, Suid. Es hieß fo ein Etüd des Antipha⸗ 
nes, Mein, 1, p. 381, u. des Xenarchus, p. 484. 

Bovrela u. Burla, f. Bovrddai. 

BovreAtvos, m. Anführer der Franken, ep. ἆδ. 400 
(App. 812). 

Bovrtrios, tin βάρβαρος (Bletoncfler?), Plut. αυ. 
rom. 88. 

Ἑοντέων, ωνος, b. Ῥ]αι. Fab. Max. 9 Bovreay, 
ὤνος (doch [. Wannowski de ratione etc. p. 28), m. d. 
τπι. Buteo, ein Bein. der Fabii, App. Iber. 8, 4, 

Botrn, f. Boviw. 

Ἑούτης, ου, b. Plut. Rom. 21. Cat. min. 70, D. Sic, 
4, 23. 88. 5, 59, Paus. 6,17, 8 Bobras, α, ᾳ, (6), 
Rindermann (f. Et.M. u. Hesych.), 1) ©. des Bos 
teas, Stiefbruder des Lylıngos, Thracier, D. Sic. 4, 70, 
5,650. 2) 6. des Teleon ob. Pandion od. Ampkos, b. 


15 


Βούτης 


226 


Eust. Hom. 18, 48 u.Et.M. aud tes Bofeiton, Arge⸗ 
naut u. athenifcher Heros, welcher hier das Prieſterthum 
der Athene u. des erechtheiſchen Poſeidon verwaltet hatte, 
Etummvater der Butaden, ΑΡ. Rh. 1, 96 u.Schol, — 4, 
912, Orph. Arg. 141, wo er fälfhlih Αἰνειάδης heißt, 
Apd. 1, 9, 16. 26, u. αἶδ (6. des Pandion 8, 14, 8. 15, 1 
u. 8, St. Β., Plut.x oratt. Lycurg. 87, Paus. 1, 26, δ. 
4, 2, 1, ὅ., Harp., 9. Sprichw. war von ihm od. viele 
mehr einem Bilde des Melon in der Stoa, wo nur fein 
Helm u. Auge fihtbar war, Yarros ἢ Βούτης, von 
Leuten, die ſchnell mit etwas fertig find, Zenob. 4, 28, 
Suid., Hesych. — Auch feine Briefter hießen fo, Boeckh 
Inser. n. 468. — Bei D. Sic, 4, 23. 83 K. von Sicilien. 
8) Argiver, Begleiter des Tlepolemus u. fpäter Herrſcher 
in Rhodus, Zen. b. D. Sic. 5, 59. 4) ©. des Pallas, Ον. 
met. 7, 500. 5) ein Teufter, Virg. Aen. 11, 690. 6) 
der Waffenträger des Anchifes, τρ. Aen. 9, 647. 7) ein 
Milefier, Olympionife, Paus. 6, 17, 8. 8) ein alerandris 
niſcher (?) Dichter u. Geſchichtſchreiber, Plut. Rom. 21.— 
ein Sreigelaffener von Eato minor, Plut. Cat. min. 70. 
9) ein Berfer, Plut. Cim. 7. 

s u. Βοντίτης, 1) = Bowtädng, Et.M. 
9) Ew. von Βοῦτος, αλ) 

Ἑοντικόᾳ, [. Βοντάώ. 

ἙῬοῦτιεή, Ochſenhauſen, = Bella in Eälefyrien, 
st B. s. Πέλλα. Die Landſchaft ἡ Bovruls, οτας. b. D. 

ic. 7, 18. 

Ἑοντορίδην, m. Sähriftfteller über die ägypt. Pyra⸗ 
miden, Plin. 86, 12. 

Boöros, (7), nach Arcad. 78, 11 richtiger Bovrös, f. 
Goettl. Accent. p. 224, aud) Bovza genannt, w.f., 1) 
©t. in Unterägppten, Hauptſtadt εἶπεν Nomos an der 
febennptifchen (butifchen) Mündung des Nil, Strab. 17, 
802, Pilut. Is. et Os. 18. 88, Ptol. 4, 5.48. Ew. Bot- 
rıos, St. B., u. Βοντίτην, St. B. 5. Κύβος. Adj. davon 
ἙῬοντικόᾳ, daher a) Βουτικὴ (λέμνη), der Eee, der 
jegt See Burlos heißt, in der Nähe der St. Butos, Strab. 
17, 802, b. Scyl. ed. Mull. p. 80 Boörog Aduvn gt» 
nannt. b) Βοντικὸς ποταμός, eine Nilmündung, f. 
oben. 2) St. in Gedrofien, Si. B. 

Bovr [. Βουλούα. 


Βουτίδης 


Ἑούτριον, St. der Umbrier, j. Buttio, Strab. 5, 214. 


Ew. Bourpivos, St. B. 

Bovrpwrös, -- Βουθρωτός, w. ſ. 

Ῥούττα, Ort in der Provinz Afrita, Ριοἱ. 4, 8, 42, 

ἙῬοντύποι, Ochſenhauer, ein Geſchlecht in Athen, 
welches von Sopatros abflammte, Porph. abst, 2, 90. 
6. unter Βουφόνας. 

Ῥοντά, οὔς, οἳ, οὔ», (N), 1) 6ι. in Unterägypten, f. 
Βοῦτος, eigtl. Wohnung der Mut (9. i. der Nacht, nad 
Her, 2, 155, d., = Antw), Her. 2, 59—156, ὅ., Λε]. v. 
h. 2, 41 (codd. Ἡούτη), St. B.s. Βοῦτος, Epiph. adv. 
haer. 8, p. 1092. Ew. Bowdotrns 7 Βονθοίτης, St. Β. 
3) andere ägypt. Stadt in der Nähe von Bubaſtis, Her. 2, 
75. 8) die Göttin Mutter Argppter, = Anto, ſ. s.1u. 
St. B. s. Βουθόη. 

‚v.l für Γούτωνες, w. ſ. 

Bovpäyov, Kehlheim, Ort in Arkadien am Bus 
phagus, Paus. 8, 26, 8. 

Ῥουφάγοε, (0), Kehle (d. i. gewaltiger Echlinger), 
1) 6. des Japetus, Heros aus Phencos in Arkadien, 
Paus, 8, 14, 9. 27,17, von welchem ter folgende Fluß 
feinen Namen hatte. 3) Grenzfluß gwifchen dem Gebiet 
von Megalopolis u. von Heräa, Paus. 8, 26, 8. 27, 
17. 8) Beiname des Herafles, Eust. Hom. p. 1528, 
8—10. 


Βραγχίδαι 


Ῥουφία, f. Ohſenhauſen, Flecken in Eicyon, 
Euphor. b. St. B. @w. Βουφιεόε, St. Β. 

Bovbövas, m. Bocher, Anführer der Sicaner in my⸗ 
thifcher Zeit, D. Bic. 4,28. (βουφόνος, Name von Price 
βετα in Athen, Pans. 1, 24, 4. 28, 10.) 

Ῥουφόνια, (ων, Bocherfeſt (f. Et. M.), ein Theil 
ber Diipolien gu Athen in der Mitte des Skirophorion, 
Ar.Nub. 986 ı1.Schol., Ael.v.h.8,8, Hyperid.b.Harp., 
Androt. b. Suid., B. A. 288. 

ἙῬουφονιών, ὤνος, m. Bochermond, Monatsname, 
a) in Delus, Inser., f. Θδάθε Abh. in Berl. Atad. 1884, 
6. 86. db) in Tenus, Inseor. 2838. 

ἨῬονφράν, ados, 5, Och ſenfurt, Ort bei Pylos in 
Meſſenien, Thuc. 4, 118. 

ἨῬουχάμβαροι, f. Ζουχάββαρε. 

bene, b. Strab. 7, 824 u. Et. M. Βουχέτιον, b. 
Pol. 22,9 erös, b. Mnas. in Schol, Od. 18, 86 
ἙῬούχετος, Kuhvöorth (fo παώ Philoch. in Et.M. u. 
Philist. od. Philoch. 6. Harp., nad Schol. jur Od. a. 
a. D. aber Herdtrich), St. der Kaffopäer in Epirus, 
Dem. 7, 82, Harp., Et.M., Suid., Strab, u. Pol. a. a. 
D. Em. u. Adj. Βονχέτιος, Callim. in Et.M., Polyaen. 
erg. gu B. 6, p. 214 ed.Woelfflin. 2) St. in Sicilien (?), 
Mnas, in Schol. Οά. α. α. O. gegründet von 8) Bov- 
χετος, m. D. des Echetos, Μπας. in Schol. Od. a. a. D. 

Böyar, Voll in Oroßarmenien, Ptol. 5, 18, 9. 

Böxopos, m. tin Syrier, Iambl. dram. 8. 

Ἑοώδην, εος, acc. n,ms(Stier), ein Karthager, Pol. 
2,21. 

Ἑοών, ὤνος, b. Roß Béuv, ωνος, m. Kuhſtall, 
Kuhſtäller, 1) Mannsn. a) Athener, gegen welchen 
Lyflaß eine Rede verfaßte, Harp. ο. ἐπιτρέπει». Ὁ) Ans 
derer, Ross Dem. Att. 50. 2) Statt a) Hafen u. Caſtell 
im Bontus, |. Bona od. Bona, Arr. per. pont. eux. 16, 
8, Anon. per. Ρ. eux. 82. b) (Βόω» n Bowv?), St. in 
Yethiopien, Ptol. 4, 7, 16. 

Ῥούνετα, τά, Kuhtauſch (f. Paus. 8, 12, 8), ein 
Gebäude in Sparta, Paus. 8, 12, 1. 15, 10. 

Boris, dog, νου. Βοῶπι, f. Stierauge, Bein. 
ber Bere, (11. 1,551, 8.) Ruph.ep. v, 22. S. Lex. 

Ἑοώτην, (6), Stiermann, ©. des Zeus u. der Kalr 
liſto, welcher früher Arcas od. Icarios hieß, u. fpäter, 
unter die Sterne verſetzt, daffelbe Sternbild wie Arctos 
phylar (b. Hes. wie Drion) ift, Od. 6, 272, Nonn. 18, 
297.47, 251, d., Antip. ep. ΧΙ, 87, Anacr. 8, 17, Paus. 
8, 8, 7, Suid., Schol. 1]. 18, 489. 22, 29, Eratosth. Cat. 
18, Arat. phaen. 92, 9. 

Bowrös, — Βονωτός, Et.M. 208. 

Bpäyyas, m. Heyfe, 66. des Etrymon, Gründer von 
Dipnth, Conon. 4. 

Ἡραγόδονρον, St. in Rhätien am füblichen Ufer der 
obern Donau, viel. j. Altheim bei Möftird, Ptol. 2, 
12, 4. 

Ἡραγχησία παρθένος, Lycophr. 1879, Kaeira, 
T. des Branchus. 

Βραγχιάδης, m. Bein. des Apollo von feinem Lieb⸗ 
ling Branchus, Metrod. b. Lactent. zu Stat. Theb. 8, 
478. 

Βραγχίδαι, gen. cp. (ep. δ. Luc. Alex. 29) ζων, dat. 
ion. (Her.1, 92,8.) pas, (08), Nachtommen des Brandyus, 
doch eigtl. ein nicht helleniſches Prieftergefchlecht, welches 
dem Tempel u. Orakel des Apollo Ditymens in der Nähe 
von Milet vorfland, Her. 1,46 — 2,159, δ., Paus. 1,- 
16,8, D.L. 8,1, n.4, Zenob. 5, 80, Suid. — Bon ihnen 
hieß nun auch der Ort felbR Βραγχίδαν (6. Her. 1, 92 
leſen Einige, weil vom Orte die Rede iR, 750 Μ,λησίων 





Βράγχιος 


β. τοῖσι), f. Her. 1, 157. 5, 86, D. Sic. 19, 90, Strab. 
14,684. 17, 814, Pans. 7, 5, 4, vgl. mit 5, 7,5, D. 1.1, 
8, π. ὄ, Luc. Alex. 8. — Eie gründeten τὸ τῶν Bo«yyı- 
do» ἄστυ in Sogdiana, Strab. 11, 518, Piut. ser. 
num. vind. 12, Suid. 

Βράγχιοςε, Bein. des. Mpolle, = Βραγχιάδης, 
Orph. h. 84, 7. 

Βράγχοε, (&), Heifer. 1) 6. des Upollo od. be# 
ESmilros aus Delphi, nach Lactant. gu Stat. Theb. 3, 
478 Theffalier, Vorſteher des Tempels bei Milet, Strab. 
9, 121. 14, 634, D. L. 1,8, n. 5, Luc.d. deor. 2, 2, Conon 
88, Long. past. 4, 17,4. Sein Bild, Luc. dom. 24. — 
Dah. der Ort felbft Βράγχον ἄγχεα, Qu. Sm. 1, 283, 
ἔρονρα, Orph. Arg. 158. 2) Mannen. überb., Babr. 
fab. prooem, v. 2 u, fab. 74. 

νθνε, äol, = Ῥαδάμανθυς, Ioann. Gr. 
244,b. 6. Ahr. Dial. 1, 84. 

Βραδούαε, m. (nicht griech. f. Lob. path. 187), Br. 
der Xegilla, Philostr. v. Soph. 2, 1, 8, Apost. 16, 81, b. 

ἩΒράδυλλιαφ,ιος,πι. Zoch er d. i. langſam, illyrifiher 
Hterführer. Hellad. b. Phot. bibl. Ρ. 580, 86. 

Bpdlns, m. Perſer, Phot. bibl. p. 248, 12. 

ἩΒραθό, zo, Cypreſſenhöh, Berg in Phönizien, 
von Brathy, 65. des Ῥρίος, benannt, Phleg. Trall.fr.2,7. 

αρ 4ὐγούστα, St. der Ballicier in Hispan. 
Tarrac., j. Braga, Ptol. 2, 6, 89. 

Βραικάριοι, Volt in Balläcien, noͤrdl. vom Durlus, 
Ριοἱ. 2,6, 89. ©. Βράκαροι. 

Βραισία (?),1. 3, tes Kinpras u. der Metharme, Apd. 
8, 14,8. (v.1. Βρασία.) 

Βραισιοί, Völferfhaft in Macedonien, St B. 

Βραιτόλαιον, ©t. in Lufitanien, Ptol. 9. 5, 6. 

Ἀράκαροι, ol, Volt in Lufitanien, App. Iber. 74. 

B ©&t. in Ind. intra Gangem, Ptol.7,1,8. 

Bpäupa, Et. der Sind, Ptol. 7, 8, 2. 

Βραμμόγονρα, St. in India intre Gangem, Ptol. 
7,1, 68. 

Ἡραννογένιον, St. in Britannia romans, |. Worcefter, 
Ptol. 2, 8, 18. 

Bpäcldas, ου, (6), Reden, 1) S. des Tellis, Spar⸗ 
tancr u. ausgezeichneter Feldherr im preloponneflfchen 
Kriege, Thuc. 2, 26 — 5, 11. ὅ., Plat. conv. 221,6, Ar. 
Vesp. 475, 8., Isoor.6, 58, D. Sic. 12,45—74 ὅ., Ἡ.--- 
Ephox, Xen. Hell. 2, 8, 10. — τά Βρασίδου φρονεῖ», 
von der Bartei des Br. d. i. lacchämonifch geiinnt fein, Ar. 
Pax 640, Suid. — Sein Denkmal u. das ihm zu Ehren 
eingeführte Feſt in Sparta, Paus. 8,14, 1, in Amphipolis, 
wo er als Heros u. Retter verehrt wurde, Thuc. 5, 11. 
Beine Schagtammer in Delphi, Plut. Lys. 18. Pyth. or. 
14. Sprichw. war a) Mög ἴδηξε Βρασίδαν iv ioy«- 
σεν, von Heinen Feinden, die auch ſchaden koͤnner, Apost. 
11, 82, vgl. mit Plut. pro£. virt. 8. Lacon. apophth. s.v. 
b) Βρασίδας μὲν ἀνῆρ ἀγαθός' a δὲ 4ακεδαίμων 
πολλὼς ἔχει τήνου κάρρονας, Arußerung feiner 
Mutter, aldihr der Ton des Sohnes hinterbracht wurde, 
Apost. &, 16, f. Piut. Lyo. 25. apophtb. regg. Lac. 
Lacon. spophth. s. v. u. Lacaen. spophth. 1. Seine 
Eolvaten οἱ s στρατιῶταν, Thuo. b, 67, 
auch bloß οἱ Βρασίδενον genannt, Thuc. 5, 72. 2) Res 
baderr, Inser. 1575 (gweifelbaft). 

a, m. Räder, ahd. Ratberi d. i. Volles 
rather od. Redner, ein Koer, Theoer. 7, 11 u. Schol, (v. 
l, Βρασίδας). 

Βραθ(ν)ον, St. der Murboger in Hisp. Tarracon., 
Ptol. 2, 6, 52. Ba 

Ἡραυρά, oög, f. (viel, zufammenhängent mit ῥᾷρος, 


227 


ῥωρός u.dooös—layupus, Hesych.,alfo Mathilde), 
rau des Pittalus, Königs der Edoner, Thuc. 4, 107. 
Bpavpsv, ὤνος, b. Nonn. 18, 186 u. Schol, Luc. 
catapl.1 Βραύρων, ὠνος, viel. Dieinau (f. Βραυρο)), 
eine der Zwoͤlf⸗Städte in Attila, an der Oſtküſte gelegen, 
j. Braona od. Brana, ale Demos (wie εδ Paus. 1, 28, 7 


Βραχύλη 


. 0. St. Β. ſteht) zweifelhaft, nach Suid. s. ἄρκτος, Plut. 


Sol. 10, Schol. Ar. Av. 878 zum Demos ber Philaiden 
gehörig, beruhmt duch den Cultus der Brauronifchen 
Artemis, Her. 4, 145, Strab. 8, 871.9, 897, Piut. qu. 
graec. 21, Paus. 1, 88, 1, ὅ., Ross Dem. Att.8. Adj.. 
daven Ἡραυρώνιοφ, ία, τον, Eur. I. T.1463, daher 
hieß die Artemis Βρανρωνίαι, Din. 2, 12, Paus. 8, 46, 
8, Strab..9, 899, Lys. 6. Harp. s. ἀρχτεῦσα», St. Β., 
u. das Φεβ, welches alle fünf Jahre begangen wurde, τὰ 
Bpavp6via, Ar. Lys. 646, Schol. Luc. catapl. 1, 
Harp., Hesych., Inser. in Böchs Staatsh. 1, XII, a. b. 
tab. 4 u.5, 9. Beſ. fem. Ἡρανρωνίς, (ος, = Αττική, 
3.8. νηός, Antip.ep.vı1,705. Adv. Βραυρωνόθεν, von 
δτ., Plut. mul. virt. 8, 8, St. B., mit dem Artikel == dem 
Adj., Dem, 54, 25; Ἡρανρωνάδε, nad) Br., Ar. Pax 
874, St.B., u. Bpavpavı, in Br., δὲ. Β,, Iuser.b. Bödh 
a. a. D,, öfter ἐν Bo., Her. 6, 188, Plut. Sol. 10, Paus. 
8, 16,7, Poll 8, 107. 

Ἡραύρων, ω»ος, m. 1) ber. Heros, von welchem Βραν- 
go», w.f., den Namen haben foll, St. B. (wo Mein. 
Εραυρῶνος hat). 2) Athener aus der Hippothoontifchen 
Bhyle, Ιποστ. 272. 

Bpaxäs, m. Kurz, fpäterer Mannen. aus Thiebe, 
M. Οὔλπεος Βρ., Inser. 1618, zwei andere, 1626. — 
Keil Inser. boeot.xxxv, 1. 

Ἡραχέα, Burttenberg, Vorgebirge in Eprenaica, 
Anon. at. m. magn. 57, vgl. mit 177. 

Ἡραχεῖα Φάλασσα, b. St. B. Βραχία, Burtenfee 
(f. St. B.), das Meer an den Küften von Zanguebar u. 
Dlojambique, Marc. Heracl. per. mar. ext. 18. Απο. 
(Agath.) geogr. compend. χι, 83 (ed. Mull.), Ptol. 4, 
8, 1 (mo falfh (Βατραχεία fteht). Anwohner Bpa- 
χιάτης, St. B., u. Βραχιηνοί, Uran. 5. St. Β. 

ἩΒραχείων νῆσος, "Burtteneiland, Infel dem 
Bufen von Karthago gegenüber, Scyt. 110. 

Ἡράχιλλα Οὐλπία, Kurze, Brauenn, aus Thiebe, 
1618 (v. ]. Βρόχιλλα). 

Bpayivas, m. Kurz, Mannen., Liben. ep. 788 (v.1. 
Bapayivog). 

Ἡραχίων ἀκρωτήρεον (viell.—= Βραχέω», [. Βρα- 
χέα)« Απο. st. mar. magn. 181. Byl. Ηραχωώόης. 

Βραχμᾶνα, (ol), sing. Βραχμάν, b. Ptol. 7, 1, 74 
Βραχμάναι, b. Clem. Al. str. 8, 7 Βραχμᾶναι, b. 
Nonn. Bpaxypfives, sing. Ἡραχμήν, ἤνος, Nonn. 89, 
858, im dat, audy τοῖς Βραχμάνοις, Damasc. v. Isid. 
67, Caes. dial. 2, 611, ο, nad} St. B. auch Βράχμαι, die 
Braminen, die erfte der fieben Kaften in Indien, d. i. Prie⸗ 
fter u. Gelehrte (σοφοί, Nonn. 24, 162, od. σοφισταί, 
Arr. An. 6,16, 5), = Fuuvocogpsoral, Hesych., Luc. 
füg. 7, daher γυμνοί, Nonn. 86, 244. ©. Megasth. 
δ. Strab. 15, 712 — 719, Ael.n. δη. 18, 18. 16, 5. 20, 
App. b. eiv. 2, 154, Luc, Tox. 84, 6., A., bisw. als Bolt 
ἔφνος, u. als mit Städten verfehen begeichnet, D. Sic. 17, 
102 u. ff.. Luo. fugit. 6, Arr. An. 6, 7, 4, Ptol. a. a. O.; 
Boayuuv = Βραχμᾶνες, Porph. abst. 4, 17, nad 
Suid. aber ein König, welcher der Gegend den Namen u. 
den Braminen ihre Geſetze gab. 

ἩΒράχμη, St. der Braminen am Buße des Bettiguss 
gebirges, Ptol. 7, 1, 74. 

Βραχύόλη, (Kleinrode), St. der Kereten, ber 


15* 


228 Ὡραχύλλης 
Grennaäbarn der Iherer, Cinwohner Ἡραχυλαῖσε 
t. 


ἩΒραχόλλην, ου, (6), Kürdel, Bdotarch, Pol. 17, 
1 --- 36, 2, ὅ., Plot. Tit. 6 

Bpayxv s, m. Kurzer, Mannen. auf einer fari« 
[δια Münze, Mion. 9. v1,543 u. viell. Paus. 9, 18,7 für 
Βακχυλλίόης, f. Keil An. 286. 

ράχυλλοε, m. Kurze, Schwager, nach Piut. Bru« 
der des Lyfias, Dem. 59, 22, Piut.x oratt. Lys. 8. 15 
(v.1. Βραγχύλος). 

Βραχάδηε ἄχρα, Furtenhöh, Vorgebirge in By⸗ 
zacium am Eingange ber kleinen Syrte, lat. Caput Vada, 
j. Capudia, Ptol. 4, 8, 10. 

B (über die Betonung f. Theogn. can. 102, 20), 
viel. Kleinforge, St. in Thracien, Creatin. b.Hesych,., 
St.B. Ew. Bpeatos, Theop.b. St. B., eigtl. Bpeärns, 
St.B. 6. Ephem. arch. 1102, bis. K. 

B ,„ m. Mannen., Inser. 8064. 

Bpeyalrıov, 61. in Pannonien an ber Donau, j. 
Trümmer bei Szoͤny, Ptol. 2, 14 (15), 8. 

Βρεκύνδαι,--- Βερεκύνδαν, δαίμονες beiden Phry⸗ 
giern, Hesych. , 

Βρέκυε, υντος, 6, = Βρίξ d.i. ὥρυξ, Hesych. 

Bpepiviov, St. in Britannia barbara, Ptol. 2, 8, 
10. 
Ῥρέμιον όρος, Rauſchenberg. Berg in Phrygien, 
Conon. 1. 

ἙῬρέμονσα, Raufd, eine Amazone, Qu. Sm. 1, 48. 
247. 


Ἑρέμων,οντος, m. Braufe, 1) Kreter, Qu. Bm. 11, 
41. 2) Hundename, Xen. ven. 7, δ. 

Βρέναι, St. in Thracien am Hebrus, Strab. 7, 881, 
fr. 48. 


Ἡροδίσνον, f. Βρεντέσιο». 

Βρενθεάτην, m., b. St. B. Ἡρεδιάτης, Wurzach 
(βρίνθον = dvdıwör μύρο», Hesych.), Il. in Ars 
fadien, Paus. 6,7, 1. 8, 28, 7. 

Ἀρένθη, f. Wurzen (f. das vorige), Et. in Arkadien, 
— 8, 28, 7. Gu. Βρενθαῖοι od. Βρενθιεύα, St.B. 
Aehnl.: 

Ἐρένθιε, f. Ort in Troja, Schol. II. 4, 88. 

Bptwvos, ου, (6), König u. Heerführer der Gallier, Pol. 
9, 50, ö., D. Sic. 22, 18 u. ff., Strab. 4, 187, Piut. Ca- 
mil). 17— 29, δ., Callim. fr. 448, 4. Seine Soldaten 
οἱ περὶ (τὸν) ἨἩρέ»νο», Pol. 4, 46, ὅ., Paus. 10, 28, 6. 

B »σου, bie britanniſchen Snfeln im Ocean, 


Ew. * (Bperravot), Et.M., Pol. b. Et. M. auch 


Βρεντέσνον, (ου, (τό), b. Pol. 22, 7, Polyaen. 8, 24, 
I |] ’ 
7, Κι. M. Βρεντήσιον, doch Ρο]. 2, 11.22, 1, ο. 80, 17 
auch Βρενιέσιο», b. Ptol. 8, 1, 14 νον, doch 
Ptol. 6, 8, 4 auch ΒΗρενιέσιον, Hirſchhorn (fo nad 
Et. Μ. u. 8ί. Β. ο. ν. u. δ. Τρινακρία), die Stadt Bruns 
duſium in Kalabrien, j. Brinvifl, Her. 4, 99 u. Flgde. 
Em. tvor, (0), Pol. 10, 1, Strab. 6, 281, Et. 
α., δι. Β., b. Plat. Pomp. 62. Ant. 86 Βρεντεσινοί, b. 
App.b. civ. 1,79. 5, 26. 56 u. Heraol. Pont. 27 Bpewv- 
rise. — Uls Adi. Bpevrertvos ἀνήρ, Pol. 8, 69 
(oodd. Boeyysosvög). 
6, Bpwvrriavös, |. Βρέσειοι. 
Ἀρέντιον, m. Hirſchbach, Fl. in Brettia, w. f., Et. 
M., [. Βρέττιο». 
‚m. Hirſch, 6. des Heralles, Grunder von 
περ μα, y: B. * =“. 
ρέξελλον, f. Βρ/ξελλον. 
ρεπό, arınenifche Stadt am Cuphrat, Prol. 5, 18, 19. 


Bpsüxor 
Bptruva, Ort ver Bechuner in Oberitalien, Ptol. 8, 
82. 


Βρεττανοί, b. D. Per. 284, Polyaen. 6 prooem. u.8, 
28, 5, Themist. or. 6, p.75 Βρετανοί, die Britannen, 
D. Sie. 5, 21, δ., Strab. 2, 75—4, 201, 3., Plut. Pomp. 
81, ὅ., App. Iber. 1, ὅ., Ios. b. Iud. 2, 16, 4, Paus. 1,83. 
4, Arr. An. 7,1, 4, Herdn. 8, 7,2,8.,4. Bei D. Cass. 
62,6 auf) Βρειτανοὶ ἄνδρες. Ihr Rand ἡ Βρετνανι- 
κή, Pol. 84, 5, δ., Ὀ. Sic. 5, 21, Strab. 1, 68—4, 201, 
δ., οὗ. ἡ B via, Piut. Caes. 16. def. 9/89. 18. fac. 
lun. 26, δ., Herdn. 8, 8, 2, δ., D. Casa, 80, 50-76, 12, 
ὅ., Π., b. Pane. 8,28,4 Βρεττανία, b. Ptol. 1, 16, 6 
Βρετανία u. 5. Plut. comment. in Hesiod. 2 Bperav- 
via. Adj. Bperrävios, dab. al Βρετεανίαε, Olymp. 
Theb. fr. 12, gew. Bperranxss, ή, öv, dab. Βρ.»σου 
Pol. 8, 67, D. Sic. 1, 4, 8trab. 2, 129, 8., Arr. tact. 19, 
2, od. πόλεμος, συμφορά, D.Cass. 63, 8. 72,8, in&bef- 
Bein. des Claudius Tiberius, Sohnes des Kaifers Clau⸗ 
dius, D. Cass. 60, 12 — 61,7, δ., Ion. 20, 8, 1, Ael.n. 
ου. ὅ, 29 (v.1. Βρεταννικός). Wis Subst. τὰ Bperra- 
νικά, die Erzählung über Britannien, Geſchichte Britane 
niend, Strab. 2,98, D. Cass. 62, 13. Doc fagte man 
aud) Βρετανικὴ νήσος, Ptol. 2, 1, 1. 8,1, od. Βρετα- 
»εκαὲ νῆσοι, ebend. 7, 5, 2. 11, Arist. mund. 8, u. 
Βρετανικὸς ὠκεανός, das an Br. grenzende Meer, Ptol. 
2,8, 4. 8,8,2. 6,2. Beſ. Fem. ift Bperravis, |. 8. 
γυνή, D.Case.62, 2, od. νῆσος, App. prooem. 5 u. Celt. 
1, od. Bperravides (νῇσου), Strab. 2, 114, auch Bpe- 
raylöss, D. Per. 666. 569. (Ueber Βρεντανίδες u. 
Πρετανίδες [. ὃ.) Β 

pfrravos, m., b. Parthen. 80 V. der 
Kelto od. Keltine, von welchem bie nn Na⸗ 
men haben ſollen, Et. M. 

Bperria, (ή), b. Ptol. 1,56 ἡ Ἡρεττιανὴ γώρα u. 

9,27 ohne χωρα, ἡ Ἀρετιιανή, nach δι. Β. auch ἡ 

vie, έδος, u. ki den Griechen Βλαφοῦσσα, b. 
δι. Β. auch Βρονετία genannt, Girſchau). die Lande 
ſchaft der Bruttier in Unteritalien, Ροι. 9, 7--- 11, 1, 
Strab. 6, 256— 261, Plut. Fab. Max. 22, D. Cass. 42, 
25, Ath. 5, 208, e, nad} Antioch. b. St. B. früßerer Name 
für Stallen. Davon: Adj. B ‚ta, sov, b. Luc. 
Alex. 21 au Bovrsla ndcın(v. i.fchwarje), Hesych., 
u. Βρέττιος ἀνήρ, Piut. Fab, Max. 21, Polyaen. 8, 
14, 8, u. ἄνόρες, Νους. ep. v1, 182. — Dah. (οἳ) Βρέτ- 
τνοι, b. App. Hannib. 44 — 61. Lib. 47. 58 u. Procop. 
b. Goth. 8, 6 auch Βρύτενον, od. App. b.civ. 5,19, Ptol. 
8,1,9.74 Boovttsos, St. Β. u. Procop. b. Goth. 1, 8 
Βρούτιοι (Hesych. wahrſcheinl. falſch Βρετταϊου), b. 
D. Per. 868, Schol. Ptol. 8,1,9, Hesych., Et.M. Botv- 
tsos, 08. nah Et.M. auch Boevtaridas u. Βρενενανός 
(fo las er in Pol. ftatt Bostrsavdg) u. Bperlav, ωνος, 
bie Bruttier (nach Strab. 6, 266 ---οἱ ἁποστάται), Pol. 
10, 1, D. Hal. 1, 89, ὅ., D. Sic. 12, 22, 3., App. Samn. 
10.b. οἱ. 4, 48.4. Dah. ὁ Βρέτενος, Plut. Feb. Max. 
21, δ., u. fem. Boereia, ebend. 21, doch iſt 2) Βρεττία 
au eine Nymphe, St. B. ο. 4βρειτηνή. — Biew. 
ſteht Βρέσειοι auch für das Land, Plut. Tim. 19. 
θε pero, b. EL. Μ. Βρέντιον. BI. in Bruttium, 


Bptrrios, ὃ. App. Mithr. 39 Βρύτειος, Bo. Σούρ- 
oas, röm. Legat, Piat. Syll. 11. 

Bpfrros, in Et. Μ. Βρέντος, 1)m. ©, des Heraklet 
u. der Boletia, Gründer der Πρυν Stadt. 2) f. Gt. der 
Tyrrhener, deren Ginwohner Βρέσειοι u. deren Land⸗ 
fhaft 7 Βρεττία war, St.B. 

Ῥρεῦκοι, (05), Bolt in Bannonten, Strab. 7, 814, D. 


1, 








Ἡρευχόμαγος 


αμ». 55, 29, Ptol. 2, 16 (16), 8: Βρεῦχος, ein Breuer, 
D. Cass, 55, 84. 

‚ Bpemöpayos, &t. der Triborcer in Obergermanien, 
j. Brumat. Ptol, 2, 9, 18. 

— rhätiſches Bolt am Brenner u. im ſüdweſtl. 
Theil vomn Oberbaiem (nad) Strab. in Illyrien), Strab.4, 
206, Ptol, 2, 18, 1. 

Bpfivvos, ὁ, der Gallier Brennus, Buid. s. Deßgova- 
gocu.e.v. 6. Βρέννος. 

Ἀρήση, { Stauff od. Roquefort (f. Ahr. Dial.ı, 
84), Vorgebirge in Lesbos, Androt. in Et. M. Davon 

ρησεύς οὐ. ‚ b. Hesych. Βρησσαῖος, als 
Bein. des Dionyfos, == Βρισαῖος, Inser. 8160. — 
Fem. Bpncats, Inser. 2042. 

Βριάκας,α, m. Hartdegen, ©. des Aeginetes, V. 
des Aechmis, in Megina, Paus. 8, 5, 10. 

Βρίανα, or, pl. Stadthagen (βρέα thracifh—nd- 
lic, [.8t.B.s. Βρουτοβρία u. Σηλυµβρία, Hesych.), 
Eradt in Phrygien, Hierool. u. auf Münzen. Aehni.: 

Βριαντική, Burgau, b. Liv. 88, 41 Priaticos cam- 
pus, Landſchaft in Thracien, weldhe früher Γαλαϊκή 
hieß, Her. 7, 108. 

Βριάρεωα (ερ. dreifylbig vu), 6. εω, b. Zenob, 5,48 
έω, d. ea, acc. εω», att. nach Et.M. έως, doch 
braucht nur ber Dichter Timocl. b. Ath. 6, 224, a biefe 
δοτπι, während Posid. b. Ath. 9,876, f Βριάρεως hat, u. 
die Profa (Plag. Euthyd. 299, ο, δ., Apd. 1, 1, 1, Plut. 
amic. mult. 1,6, δ., Paus.2, 1,6, d., Luc. d. deor. 21,2, 
d. A.) lets Βριάρεως, fpätere Dichter haben auch εύς, 
nos, [0 Nonn. 89, 291. 48, 861, Callim. Del. 148, u. Et. 
M. führt auch eine Sorm Bosdonoc, ου, theil.0s0, abge. 
no, an, (6), Hart Iun och (f. Et. M.; Buttm. Lexil. 1, 281 
überfegt Startwucht), 1) älterer Name (Name der Göte 
ter) für Aegäon, ©. des Uranos u. der Θέα, einer ber hun⸗ 
dertarmigen Riefen, Il. 1, 408, Hes. th. 149, Slgte, f. 
oben. Er wurbe fprichw. von Allem, was befonders [ατί ift, 
dab. Κόετυυ ἰσχυρόεερος καὶ Βρεάρεω, Apost. 9, 
98, vgl. mit Posid. u. Timocl. a.a. St. u. Greg. Nas, 
or. 18, p. 290, a. Daher nannte Marcellus den Archi⸗ 
medes τὸν γεωμετρικὸν Ἡριάρεων, Plut. Marcell. 
17. — Nach ihn Hießen die 100 Quellen des Berges Ae⸗ 
gäon am Fluß Rhyndacus παλάµα, Bosigsw, Arr. in 
East. Il, p.128, 85, u. da unfer Titane mit den Giganten 
dermechfelt wurde, die Säulen bes Herlules Βρ,αρεω 
στῆλαι, Arist. b. Ael. ν. h. 5,3, Eupbor. in Schol. D. 
Per. 64, Hesych. 2) cin Centaur, ®. des Silanos u. 
Aetna, Demetr. in Schol. Theocr. 1, 64. — Auch V. des 
Herafies, Zenob. 5, 48. 

Bplaxos, = Ηρίακχος (Soph. in Et. M., Hesych.), 
Schreier, Satyıname, Muͤll. H. d.A.d. K.5. 8386.7. K. 

Βριγαικιναί, Bolt am Aſtura in Hisp. Tarrac. mit 
der Etadt Βριγαίκιον, Ptol.2,6,800. 

Βρίγαντες, 1) Bolt in Britannien (Hibernien, Albion), 
Paus, 8, 48, 4, Ptol. 2, 2, 7. 8, 16, St. B. 2)== Βρίγες, 
w.f., Herdn. 9. St.B, 

Ἡριγάντιοι, Bolt der Binbelicier, Strab. 4, 206. 

Βριγάντιον, τό, 1) Flecken der Brigantier am Boden⸗ 
fer, j. Bregenz, Strab. 2, 179. 206, Ptol. 2, 12, 5. 8,7, 
8. 2) Flecken der Segufianer in Ballien, j. Briangon, Pol. 
8,1,40. 8) Stadt Gallaͤciens am Meer, j. Sorunna, D. 
Cass, 87,68. }, Herän. b. St. B 

#, f. Lob. parall. 104), .b . 
—— (of), nach Iub. Maur. b. Hesych. lydiſches 
Bot Franken d.i. Freie, 1) tbhracifches Volt ander 
Grenze von Macedonien, nach welchen die Rouyec bes 
nannt fein follen, Her. 7, 78, Strab. 7, 295. 830, fr. 25, 


229 


StB. s.v.u..Fovyla, Et.M. 2) phrygifches Bolt im 
griechiſchen Illyrien (bei Dyrrhachium), App. b. civ. 2, 
89. 8) Name ber Eclaven, die mit im Heere bei Brutus u. 
Gaffius dienten, Piut. Brut. 45. 

Bplyos, m. ein Phrygier, der fich in Mactdonien nie» 
berließ, St. Β. s. Bolyec. 

A Ἡρίγονλοε, m. früherer Name des Sluffes Acar, Plut. 
uv.6,1. 

Βρίδαμα, St. ber Boruaren in India intra Gangem, 
Ptol. 7, 1, 70. ‘ 

Βρίζακα, St. in Armenien, Ptol. 5, 18, 14. 

Bpllava, Fluß in Berfien, viell. j. Bender Dellim, 
Arr. Ind. 89,7. ©. Βριζοάνας. 

Βριζά, οὓς, ἡ, Ruhtũhre (f. δι. Μ., Eust. Od, 
12, 252), Goͤttin ber Delicr u. zwar Traumbeuterin u. 
Befhügerin der Schiffe, Sem. b. Ath. 8, 835, a. 

Ἡριήτης, m. Starte, Maler aus Sicyon. V. des 
Paufias, Müller H. d. A. 0.8.5. 187,4. K. 

Bpidayöpas, ου, m. Hartrat, Hcrallcote, Memn. 
fr. 51. 60 (ed. Müll. 111, 658. 557). 

Βριθώ, ſ. Hartine, eine der melifchen Nympben, 
Tzetz. zu Hes. op. 144, Theogn. 101. 

Βρικιννίαι, al, Lattich, Caſtell in Sicifien, {. Li 
Brizzi, 610. Βρικιννιάτην, δε Β. 

Βριλησσὸν ὄρος, b. Strab. 9, 898 Βριλησσόε, Et. 
M, u. 8. Emp. sdv. math. 1, 257 Ἡριλησόε, Tbeogn. 
Ἀρίλησοε, Simon. u. Schol. ΑΡ. Eh. 1, 212 Βριλισ- 
σόε, was etwa Spiegelberg wäre, m., viell. von 807 
—Aac,Harsenftein, nahWelck.Cycl.ep. 244 jig-aus 
ἐρνλισσός, [. Lob. path. 412, cin hohes Belsgcbirge, 
nordwehtlich von Lycabettus, j. Turco Buna, Tbuc. 9, 18. 

Βριλητιάδης, m. (?), Mannen., Ephem. archaeo], 
1105. 

Βριμίας, m. Schnauffer, Olymvionite aus Elis, 
Paus. 6, 16, 6. 

Βριμά, oös, (ή), Schnaubern, Scheud (Et. M., 
Schol. ΑΡ. Rh. u. Eust. Od. 1, 102) od. ähnl. Irmin⸗ 
fwind (d. 1. ἰσχυρά, Hesych.), anders Welck. Syll. p. 
157, 1) Bein. der Helate u. = Selate,Ap. Rh. 8, 1210. 
860 u. ff. nebſt Schol. dazu u.3u Clem. Alex. protr. 2,15, 
gu Lycophr. 1176, Eudoc. p. 88. 2) Bein. der Proſer⸗ 
pina u. == Περσεφόνη, Tzetz. Lycophr. 698 u. zu 
Hes. opp. 144, u. [ο --- Helate u. Proſerpina, Tzetz. 
Lycophr. 1176, Et. M., vergl. mit Luc. necyom. 20, 
Orph. Arg. 17.481, U. 8) Bein. der Seres, Clem. Alex. 
protr. 2, 15, Arnob. adv. gent. 5, p. 170. 4) Bein. ber 
Όρια, Theodor. therap. serm. 1, 699. ©. Tschirner 
graec. nom. in @ exeunt. p. 80. 

Βρινσίττα, f. Βενσέττα. 

Ἡριζάβα, Widderkopf ([. Plut.), Gebirge am Tas 
nais, Plut. Βαν. 14, 4. 

Βριξάνται, Bolt in Rhätien (Briren), Ptol. 2, 12, 8. 

B. Plat. Oth. 5. 10. 18 Βρίξιλλον (v.1. 
Βριξ(λα»), los. b. lud. 4,9,9 Βρέξελλο», Stittchen am 
rechten Bo-Ufer in Gallie Cisalp., j. Brefello od. Bregella, 


Bpica 


: Ptol. 8, 1,46. Ew. Βριξέλλων, Phleg. Ττα]]. fr. 29, 5. 


Bpicia, St. in Oberitalien, j. Brescia, Streb. 5, 213, 
Ptol. 8, 1,81. 

Bpovärns λιµή», Schafen δες Namneten, j. Bay 
de Pinnebe, Ptol. 2,8, 1. 

Βρῖσα, f. 1) Hartenflein, = Berjen, Et. M. 
Schol. I. 1, 866, St. B. Davon Βρισαῖοε, der Bein. tes 
Dionyfos, Et. M., St. B.— Fem. B , Inser. 
2042. 2) Ellentrud, eine Nympbe, weiche den Diony- 
fos erzogen haben foll, gew. im plur. Βρίσαι (tichtia:t 
Beicas), Et.M. Sie follen den Ariſtaͤot die Bienenzucht 


230 Βρισεύς 
gelehrt Haben, dab. Πε in Et.M. durch βλίσα», alfo 5 eit« 
lern ertlärt werben, Heracl. Pont. fr. 9, 2, Hesych. 

Ἡρϊσεύς, έως, ey. 705, (6), Hartmann (f. Et.M.), 
6. des Ardys, K. der Leleger in Pedafos od. Priefter in 
Lyrneſſos, V. der Hippodameia od. Aſtynomeia u. des 
&etion, I. 1, 892.9, 182. 274, Luc. imag. 8, Schol.Il. 
19, 291, Diet. 2, 17. Davon: 

Βρϊσηία, dog, (7), BrifeussTochter, nah den 
Schol. zu. 1, 892 u. Eust. Hom. 77, 80 Hippodameia 
od. Aftynome mit Namen, doch ftet θίοβ 7 Bo. genannt, 
1. 1, 184 — 24, 676, 5., Qu. Sm. 8, 552 — 14, 216, 6., 
D. Hal. rhet. 9, 13, Strab. 13, 688, Luc. pr. imag. 24, 
A. oder auch ἡ Be. κούρη, M. 1, 336 — 9, 106, δ. Ihre 
Abbiltung, Pans. 10, 25,4. Auch im plur. Βριστηίδεε, 
sig. ΒΏριστδες, Et. Μ. 604. 

Ἠρίσων, m. Hartung, Macedonier, Arr. An. 8, 
12,2. 

Bpwroävas, a, norauös, = Ἡρίζανα, w.f., Marc. 
Heracl. per. mar. ext. 1, 24, Ptol. 6, 4, 2. 

Ἡριτολάγαι, Völterfchaft im europäifchen Sarmatien 
(Beffarabien), Ptol. 8, 10, 18. 

Ἡριτόμαρια, b. Plut. Rom. 16 Bprröpapros u. b. 
Piut. Marcell. 6.8 Βριτόματος, der Gelte Vırdomarns, 
App. Samn, 6. Ceit. 11. 

Bplröpaprıs, (ή), Trude od. Sartwine(f.Neanth. 
δ. Phavor. s. v. u. Et.M.), nad @inigen T. der Hefate 
(f. Neanth. b. Phevor.), nach Andern T. des Zeus u. der 
Karme, auch Φίκτυννα u.’Arala genannt, w. f., (το. 
(Φε Göttin, Strab. 10, 479, D. Sic. 5, 76, Paus. 2, 80, 
8, d., Callim. h. 8,190 u. Schol., Schol. Ar. Ran. 1358; 
ihr Bild, Paus. 9,40, 2; b. Nonn. 88, 848 heißt Challko⸗ 
mede ὁπλοτέρη Bo. od. ven, 888. Auch — Artemis 
in Kreta, Paus. 3, 14, 2.— Daß Πε auch in Aegina dere 
ehrt wurde, lehrt Anton. Lib. 40. 

Ἡριτόρην, Acduer, App. Celt. 21. 

Βριττανία, f. Βρεττανοί. 

Bpöyyos, ου, (6), Strote (Kehle), ital. Strozzi, 
1) Eigenname, Nonn. 17, 40 u. ff. 26, 221. 2) Bluß in 
Dbermöfien, nach gew. Anſicht die Morava, nach Niebuhr 
röm. Geſch. 11, 578 die Sau, Her. 4, 49. 

Ἡροδεντία, Ort in derj. Oberpfalz, Ptol. 2, 11, 90. 

Bpöxxos, d. röm. Brocchus, Zuname der Labeones, 
Ios. 19, 3, 4. — Auf einer phrygifchen Mũnze, Mion. 8. 
11, 607. 

Βρόμβιος, m. Waffermann (nad Nonn. für 
ὄμβριος), Mannen., Nonn. 18, 844. 

po ‚od,m, Schaller, Brapler, Macebonier, 
Thuc. 4, 88. 

Βρομία, tp. -έη, f. 1) serva, Plaut.Amphitr. 2) eine 
Bacchantin, Nonn. 21, 64. 88. Achnl.: 

Βρομιδία, f. (jweifelh. Lesart), "Schallerin, eine 
Flötenbläſerin, Theop. b. Ath. 18, 505, Ὁ. 

Ἠρόμιο, ία, sov, 1) Adj. = Baxyov od. bacchan- 
tifh, Bo. Νύμφαε, Scol. 5 ed. Bergk, χάρες, Ar. 
Nub. 811, auch sos, «ο», dab. Βρόμνος χοροιτυπίη, 
Anth. ıx, 98. 2) Subst. Βρόμιος, ου, ep. auch 050, voc. 
Βρόμεε (Ar. Thesm. 991, 9.), (6), Schaller, Prab⸗ 
Lex (j. D. Sic. 4, 5, Et. M. u. Pratin. fr. ἐμύς, ἐμὸς ὁ 
Βρόμιος, ἐμὲ dei κελαδεῖν, ἐμὲ δεῖ narayeiv, u. 
dab. βρομιάξεσθαν, bacchiſch od. Taut jubeln, f. Lex., 
andere Erklärung — Bopsuog, Suid.), a) Bein. des Dior 
nyſos u. dieſer ſelbſt, Aesch. Eum. 24, Pind. b. D. Hal. 
comp. verb. 22, orac. b. Dem. 91, 52, Orph. h. 40, 10, 
d., Nonn. 5, 560— 48, 968, 6., Anaer. 87, Inser. 1177, 
A., dab. abwechfelnd mit Β άχχος, Anth. Plan. 4, 184, 
u. θεὺς Bodusos, Matr. b. Ath. 4, 137, b. Es fleht dah. 


Βροῦτος 


auch, wie Βάκχος, für Wein, Anth. ıx, 246. 247.409. 
ΧΙ, 54, 8. b) Bein. des Ares, fr. ad. 111.ed. Bergk. ο) 
= Σάτνρος, Telecl. ὃ. Hesych., während εδ in ep. ıx, 
826 Booulov Σάτυρος, wie 1x, 745 Βρομίου τρά- 
γος heißt. d) ὁπλότερος Βρόμνος, vom Zagreus, Nonn. 
24,45. e) ©. des Aegyptus, Apd. 2.1.5. Ο Mannsn. auf 
einem rhodiſchen Amphorenhenkel des Muſeumse d. archaͤol. 
Geſellſch. zu Athen. K. 

Bpoploxos, Rauſchenberg, St. in Macedonien am 
Abfluß des Bolbefees, Thuc. 4, 108. Vgl. Βορμίσχος. 

Bpöpos, 1) = Boöuseg d. i. Dionyfos, Et.M.4. 
2) Haber, ſcherzh. Wortfpiel mit Βρόμιος, Iul. ep. 
ΙΧ, 868. 8) ein Centaut, Ον. met. 12,459. 

Bpovrias, — Βροτέας, Tzets. exeg. p. 68. 

Ἑροντή, f. Donner, 1) perfonific. Donner, Orph.h. 
prooem, 89. 2) Name eines Sonnentofles, Hyg.f.183. 

Ἑρόντης, ου, Pherec. #0, (6), Donner, 6. des Ura⸗ 
nos u. ber ὤε, Syelop, Hes. th. 140, Nonn. 14, 59, ὅ., 
Apd.1,1,2, Pherec. in Schol. Eur. Alc. 1,8chol.11.8,89. 

povrivos, m. Donner, 1) Krotoniate, Vater, nach 
Andern Batte der Theano, Philofoph, D. L. 8, 1,n. 22. 
2,n.2. 5,n.2. 2) Metapontiner, Pythagoreer, Iambl. 
v. Pyth. 8. 182. 167. Mehnl.: 

Bpövrav, ὠνος, m. Böotier, V. des Theobous, 
Cephal. b. Malal. p. 45. — Tzetz. exeg. 182. 

ὩἩρόταχοε, m. Mannhardt, Gortynier aus Kreta, 
Simon. 182 ed. Bergk. 

Bportas, ου, m. Menf&ing. 1) 6. des Hephäftos 
u. der Ballas, Ον. Ib. 517 u. die Anslegg. 2) ein Eäfluss 
fämpfer auf der Hochzeit des Perſeuts, Ον. met. 5, 106. 
8) ein ξαρίίθε, Ον. met. 12, 262. 4) ®. des Tantalus, 
Peus. 2, 22, 8. 5) ©. des Tantalus, Paus. 3, 22, 45 
Mentiss. prov. 2, 94. S. Βροντέας. 

Bportvos, m. Philoſoph, Phot. ood. 167, vielleicht 
Boovtivoc. 

podyes, Volt in Gallia Belgica, Ptol. 2, 9, 8. 

B , die Bructeri in. Deutfhland an ber ἄπιδ, 
Strab. 7, 291 u. ff. 

Bpovots, f., b. Con. amat. 46 Bpoveräs yi, Roth 
ader, ein Theil Macedoniens, der feinen Namen von 
Bpoderos, (Rothe), einem Sohne des Emathios. Haben 
follte, &w. Bpoderor, auch Βρύσοι gefhrieben, St. B. 

Ἡρούτιδες γυναῖχες οὕξω καλούµεναν οἶονεὶ 
Σίβυλλαν καὶ προφήτιδες, Suid. 

Επ ρούτιοι -- Βρέττνου, w. ſ. 

Ἑροντοβρία, Et. in Bätica, Ew. Βροντοβριανόε, 

Bpodros, (6), voc. Ἡροῦτε, Plut. Brut. 9, ὅ., A., 
Brutus, der röm. Bein. der Iunli (ale unſer Dumme 
bart erflärt von D. Hal. 4, 67, D. Gass. fr. 10,10); Ῥαθ. 
Boovtos, D. Hal. 5, 18, Plut. Caes, 61, u. gwar gab es 
a) zwei Aeuxsog Ἰούνιος Βρ., einen Batricier u. Pleber 
jer, Ὁ. Hal. 1, 74-7, 86, ὃ., n. bef. 6, 70, uch bloß 1. Βρ. 
genannt, D. Hal. 5,48, Piut. Brut. 1, App. b. civ.1, 
60, d., od. Βρούτος Ιούνιος, Piut. Cor. 7, αμῶ ὁ 
πἆλαν od. παλαιὸς Βρ., App. b. civ. 2, 112. 120, Ὀ. 
Cass. 44, 12, ob. Be. ὁ πάλαν», App. b. civ. 2, 119, od. 
ὁ πάνυ Bo., D. Cass. 44, 12. — Er u. feine Partei of 
περὶ A. I. Βρ., D. Hal. 6, 89; D. Hal. 7, 26 βεθὶ auch 
einmal Τῖτος Ἰ. Βρ., wo man Asvxsog zu leſen hat. b) 
mehrere Decimus (Tunius) Br., daher 4έχιμος Βρ., 
Strab. 4, 205, Plut. Caes. 64. απ. rom. 84, D. Cass. 
89, 40, auch ὅ τε Bo. ὁ Akxsuog geſcht. D. Cass. 41, 
19. 44, 14, od. 4Φέκμος Bo. 4λβίνος, App. b. civ. 2, 
111.115. 8,27, auch Ὀ[οβ Bo. ἀλβίνος, Plut. Caes. 
66. Anton. 11, ὅ., od. 4έχμος Bo., App. Illyr. 19. b. 


Βρουττία 


eiv. 2,48, u. getrennt ζέχμος τε Βρ., Nic. Dam. fr. 19, 
Jixuos ὁ Bo.,App. b. civ. 2, 148, u. Βροῦτος ὁ 4έκ- 
µος, App.b.civ.8,2, od. ὁ Ἡρ. ὁ 4., D.Cass. 44, 18.45, 
9. 14. ϱ) Σέξτος δὲ Ιούν. Βρ., App- Iber. 78, ot. Be. 
ὁ Καλλαϊκός, Strab. 8,152. d) ὁ Καμπίω» ὁ Bo. ὁ 
Μάρκος, D. Cass. 41, 60, od. Bo. Kaınlav, App. 
Ulyr. 18, Μάρκος Βροῦτος, Plut. Caes. 62, Nic. Dam. 
19, auch getrennt M. δὲ Βρ., Plut. Brut. 1, od. Bo. M., 
Zopar. ann. 10, 10, u. getrennt Bo. δὲ M., Plut. Pomp. 
80, Bo. ὁ M., App. b. civ.2,122.8,2, ὁ Βρ. ὁ Μ., D. 
Cass. 48, 45—46, 51, 3., auch 5 τε Bo. ὁ Μ., D. Cass. 
40, 80. Seine Partei od. auch feine Soldaten heißen od 
περὶ od. ἀμφὶ (τὸν) Βρ., Piut. Brut. 11, δ., App. b. 
eiv. 8,28, δ., doch au) οἱ Βρούτειοι, App. b. eiv. 4,1 268. 
Den Namen Βροῦτος führte außer einer Schrift Ciceros 
eine von Gäfar, Plut. Brut. 2. 
ία u. Ἡρούττιοι, [. Βρειτσία. 

Ἡρόχιλλα, [. Ηράχιλλα. 

Bpöxor, of fefter Blay in Gölefyrien, Pol.5, 46. 61. 

Bpba, f. (Eule), Name einer Eclavin, Theod. prodr. 
1, 178. 

Bpväiıxos, m. Geila, Erfinter eines Rriegstanges, 
weiher Bevakıya heißt, Poll.4, 104 (v.1. Βαρύλλι- 
χος u. Βπρβύλλιχος). 

Bpvävıov, τό, Beilnau (βρυανιῶν -- — 
ζόμενος καὶ κορωνιῶν, Hesych.), St. der Deuriepen 
in Daccdonien, Strab. 7,827, nach St.B. in Thesprotien, 
Ew. Bpvävıos, St.B. 

B s, ιόος, m. Bollmann, 1) Bildhauer aus 
Athen, Paus. 1,40, 6. 2) anderer Bildhauer in Aegypten, 
Athenod. δ. Clem. Alex. protr. 14. 8) $eltherr, Long. 
past. 2, 28. 

Bptas, αντος, m. Geila od. Uhle, ein argiviſcher 
Heerführer, Paus. 2, 20, 2. 2) Pythagoreer aus Kroton, 
lambl. v. Pyth. ο, 86. 8) Bythagoreer aus Tarent, 
lambl. v. Pyth.c. 86. 4) Qundenume, Xen. ven. 7,5. 
Aehnl.: 

Ἀρύασσια, m. S. eines Bitton, Roß in Jahns Archiv 
1833, p. 438, att. Inser. n. 23, 2. 

Bpwyntdes νῆσου, zwei Infeln im adriatifchen Bufen 
b.Ap.Rh.4,380. Sing. Βρυγηία, fem. von Βρύξ, Boö- 
yo, w. ſ., SB --- Ein. Βρό 

Bpvylas u. Βρύγιον, 61. in Macebonien, Ew. Bpt- 
vo u. Βρνγιεύε, δι. Β. Wahrſch. Städte der Brygen, 
m f. 

Βρθγοι, b. Her. Ἐρύγοι (tod ſ. Βρῦγηίς), ferner 
auch Bpfyes, b. Strab. 12, 550 u. Et. M. Ῥρθγα:, Bpt6£ 
b. St. B., cin thracifches u. nach Scymn. 484 barbati» 
ſches Bolt, welches Her. 6, 45 den Macedoniern benach⸗ 
bart fein Lißt u. 7, 186 in die Gegend gwifchen Chalcidice 
u. die Ariosmündung ſetzt, nad) St. B. iſt es cin macetos 
nifches, nach Strab. 7, 826 u. 827, Scymn. a. a. D. u. 
Procl. chrest.4 ein illyrifches, in Epirus u. an den Quel⸗ 
len tes Erigon feßhaftes Volk, u., wie Strab. 12,560 u. 
Εε Μ. angeben. — Ερύγες. Fem. dazu ift Βρνγίε, St.B., 
u. Bpvynls, τν. f. 

Ἀρυέννιος, m. fpäter Mannen., vgl. Fabric. bibl. 
gr. 1Π, 649. 

ητος, m. Maler ausSichon, Plin. 85,11,128, 
vgl. mit Arcad. ρ. 28, 8. €. Keilan. p. 224, [. Βρύας. 

Ἀρύθακες, al χιτῶνες Βομβύχενου ἢ γένος ἴδα- 
γενῶ», Hesych. (Mein. vermutbet Βρυθ ακίδα.) 

Βρύκη, f. Schreiern (nad) Hesych. bei den Doriern 
Bovza — al ἱεραί, d. i. nah Mein. ὀλολύζονσαι), 
T. des Danaus, Apd. 2,1, 5, Marm. par. Ρ. 448 ed. 
MulL 6, Βεβρύκη. 


be} 


Βυβασσός 231 


Bptxns χαὶ Βρύκαι (wich. Ηρῦκχαι), thraciſchet 
Volt. Man ſagte αμώ Βρυκεῖε u. Βρυκήιοι, St.B. ©. 


Βέβρυξ. 

Βρυκλίκη, f. (viell. Rauſchingen), Landſchaft in 
Eilicien mit der Stadt Augufta, ιο. ὅ, 8, 6. 

Bpöxav, m. Ruffmann (f. Hesych. s. βρύχος), 
Mannsn. auf einer bleiernen Blatte aus Eubda. ©. 
"AInva vom 10. Eptbr. 1860. K. 

ov, τό, (viel.— Πρύλλιο», alſo Walburg), 
St. in Myjien an der Propontis, nach Epbor. 6. St. B. 
Κίος. Ew.BpvAksavös. Die tundfchaft Βρυλλία, St.B. 

ἨῬρύονσα, f. Schrei, 1) eine DMänade, Nonn. 14, 
222. 2) Andere, Inser. 1818, 

Βρυσάκιον, Ri chenburg), illyriſche Stadt b. Dyr⸗ 
rhachium. Ew. ol, St.B. 

Bpveral, ep. αι 2, 583) Bpveraal, b. Paus. 8, 20, 3 
Bpveaı, b. Hesych. Βρύσια, Reihenfhwand, St. 
I Lakonika am Tagyetusgchirge, St. B. (der fie παᾧ Elis 

ett). 
πα νσκίδηε, m. (Reihlin), Mannen., Inscr.8064. 
εθη[.: 

Βρυσμόε, m. Name eines Rönigs, Et. Μ. 249. 

: ΒῬρύσσων,-- Βρύσω», Bythagoreer, Iambl. v. Pyth. 
.104, 

Bptoras, Stauffen (ua Hesych. = κρημ»οί), 
πόλις χρηµνώδης, Hesych. Viel. — Βρύσναί. 

8 Ἡρυστακία, 61. δες Denotrer, Ew. Βρυστακιάτης, 
t.B. 

Βρύσων, ωνος, m. Reichelt, 1) Herakleot, B. tes 
Serodor, Plat. ep. 18, 860, ο, Arist. elench. soph. ο, 11 
u. Alex. Aphrod. daju — anal. post. 1,9 u. Philopon. 
dazu — rhet. 8, 2 u. Schol. in Cram. an, 2, 804 dazu, 
Theop. δ. Ath. 11, 508. d, vgl. mit 509, ο (βρυσωνο- 
Φρασυμαχεινοληψικερμάτῳ), A. 2) 6. des Stilvon, 
Lehrer des Pyrrhus, D. 1..9, 11, n. 1. 8) Achäer, Lehrer 
des Kratet, D.L. 6,5, π. 1. 4) Mannsn., Simon. 68 
(αχ, 20). 

B ‚ol, b. Harp. B (v.1. Βρυττάδαν 
u. Bovridas), Trefter, ein atheniſches Befchlecht, Dem. 
69, 59 u. ff., Hesych., Suid. 

B u. Βρύττιοι, [. Βρεττία. 

Bpvra, f. Trefter, T. des Agathopus, Infchr. von 
Minva auf Amorgos in ter Πανδώρα vom 15. Decbr. 
1860. K. 

Bp6xuy, m. Braufe, 1) Platäer, Inscer. 1542. 2) 
81. des Pelion im macebonifchen Pallene, Lycophr. 1408, 
Dicaearch. fr. 60, 7, Hesych. 

Bpvs,f.Ridyinza, Pyihagoreerin aus Argos, Iambl. 
v.Pyth. ο. 86, 

Βρύων αἰγιαλός, "Reichenwerbe, Gegend in Sys 
renaila, Ptol. 4,4, 8. 

Bpwrivos, m., Suid. s. Θεανώ, falfche Letart für 
Boovrivog. 

Βρώτιον, m. wahrfh. —= Ἡρότνον, Mannsfeld, 
Et. in Samothrace, Nonn. 18, 404. 

Btaor, libyſches Volt, Nic, Dam. fr. 188. 

Ἑόβαι, (of), Richizos, St. u. Volk in Thracien, 
Ew. der St. Bußatos, St.B. (Nach Berfel verdorben aus 
Foßat d. i. Rufae.) 

σόᾳ, b. Parthen. 3 Ῥόβασσος, Ephor. 5. 
St. Β. Βύβαστοε u. Βνβάστιον, b. D. Sic. auch Bov- 
Baatög, w.f., u. b. St. B. s. Ὑγασσός auch Βουβασ- 
σός, Reichenau, 1) St. in Karien, öfl. von Knidos, 
Ew Ῥνβάσσιον, St. Β. s.v. u.s. Σύρνα. Der Theil der 
Landzunge, weldyer der Stadt gehörte, bieß davon 7 Χερ- 
σόνησος ἡ Βνβασσίη, Her. 1,174. 2) ein Hirt, wel» 


232 Bößin 


her den Bobalitius aus dem Meere rettete u. ber Stadt 
den Namen gab, St. B. a. a. O. 

Βόβλη, f. T. des Milet, nach welcher Byblos benannt 
fein foll, St. B. α. Βύβλος. ©. Βυῤλίς. 

ἙΒνβλία, f. Βύβλος. 

ἨΒνβλιανός, m. Milefter, Insor. 2878. 

Ἑνβλιάς, άδος, dat. pl. Nonn. 8, 108 Βυβλιάδεσ- 
σ.», d. i. Einwohnerin von Byblos in Phönizien, Nonn. 
29, 844, Et.M., St. B. 

ἙῬύβλινος, η, ον, adj. von Βύβλος, dah. 7 Βυβλίνη 
κεφαλή, Luc. des Syr. 7, ΒΕύβλινος οἶνος ὃ. h. aus der 
phönizifchen Stadt Βύβλος, Et. Μ., [. Βύβλιος, od. 7 
χώρη ἡ Βυβλίνη (in Bhönizien), Luc, des Syr. 8; as 
gegen Βύβλινα ορη bei Aesch. Prom. 811, Gebirge in 
Acgypten. Sprihw. war Bußkıyor Toduor µέθυ, di. 
phoͤniziſcher Balınwein, f. Βύβλιος, 9οῷ viel, auch von 
βύβλος, Baft, gebildet, wie im Sprichw. Zenob. 2, 73 
u. nad) Aesch. suppl. 761. ©. App. prov. 1, 66, wo am 
Anfang Εύβλος νῆσος ficht (?). 

ἙΒόβλιον, ία, ιο», 1) Adj., 3.8. οἶνος d. i. phönisis 
ſcher Balmmein, Archestr. b. Ath, 1, 29, b, od. BußAln, 
als Bein. der Aphrodite, Luc. Syr.dea 6, u. Βύβλιος 
ἀνήρ, ein Mann aus Byblos, Ael. v. h. 4, 1, Luc. Syr. 
dea 6. 2) Subst. der &inw. von Yyblos in Phönigien, 
Apd. 2, 1, 8, Luc. Syr. dea 6, 5., St. Β., 4. — in Aegyp⸗ 
ten, Plut. Is. et Os. 15. 8) Βύβλεοι, ein feythifches 
Voll, δι. Β. 

Ἠνβλίε, ίδος, ἡ, 1) T. des Milet u. Schweſter bes 
Kaunos, Arist. u. Neantb. b. Parthen. 11, a, Nonn. 13, 
557, St.B.s. Καῦνος, Suid., Schol, Theocr. 7, 115, 
Conon 2, A., f. Βιβλίς, 2) die aus ihren Thränen ent⸗ 
ftandene Quelle in Milet, Parthen. a. a. O., Nonn. a. a. 
D., Theocr. 7, 116 u. Schol. 8) ein Berg in Milet, 
Schol. Theoer. 7, 115. 4) Name der Infel Melos, den 
ihr früher phönizifche Byblier gaben, St. Β. ο. Μήλος. 

BößAos, 1) als Adj. Βύβλος ἀγχίαλος, D. Per. 
912, u. Βύβλος χωρα (hier in Acgypten), Plut. Is. et 
Os. 16. II) als Subst. 1) (ή) δ. D. Sic. 19, 58 Βνβλία, 
a) St. in Phönizien, j. Dijebeil, Strab. 16, 755, 199. b. 
Iud. 1, 21, 11, Nonn. 8, 108, ὅ., Arr. An. 2,15,6, Ptol, 
6,14, 4, Luc. dea Syr. 7, 5.,4. 60. Βύβλιον, w. f. b) 
St. im ägpptifchen Delta, Ctes. c. 33, St.B. u. oben 
unter BußAsog u, beim Adj. Ew. Ῥύβλιος, f. oben, u, 
Ῥνβλέτης, St.B. 2) (ὁ) a) V. der Eyprus, St.B. 5. 
Κύπρος. b) d. τόπι. Bibulus, Bein. der Calpurnii u. 
Publicii (f. Βίβουλος), dah. 4εύχιος B., App. b. civ. 2, 
9—5, 182, ὅ., u. Μάρκος B., App. b. civ. 2, 49, Κάλ- 
πούρνιος B., Plut. Caes. 14, u. bloß B., ὅ., 3. B. ber 
Schriftfteller L. Calp. Bib., Plut. Brut. 28. 

Bobis, ägyptifcher Halbgott, K. von Acgypten, Ma- 
neth. b. Euseb. Arm. chron. p. 98. 

Bifavres, b. Her. u. A. Γύζαντες, aud) Β υξ ἄντνου 
genannt παῷ St. Β., od. Bulaxsos, Strab. 2, 131, ein 
libyſches Volk in der Umgegend von Karthago, Eust.D. 
Per. 808. Die Landfhaft 7 Bufarts χωρα, Pol. b. 
St. B., Et.M., b. Pol. 8, 28 ἡ Ὥνσσᾶτιε, ıdog, ιν, b. 
Ptol. 4, 3, 26 7 Βν[ακῖτι χωρα, der auch 4, 8, 89 eine 
Stadt Bufaxiva anführt. Na St. B. aber hießen bie 
Bewohner der Gegend Ἑνζακηνοί u. zerfielen in gwei 
Stämme. Bon ihnen hatten die Βυζακηνὰ ἵματια 
ihren Namen, St. B. Bei Phot, 14,8, 2 heißt auch bie 
Landſchaft feibft Βνζακηνη. 

Bufäyraa, f. -- Βυζάντιο», Simon. 161 od. 104 
ed.B., St. B. s. Kavxwvea, Et.M. als Adj. 

Bufävraoy, Statt an der Weſtküſte von Iudien, |. 
Baflein, Ῥιο]. 7, 1,7, 


Βύκης 


Ἑν[αντιακὸν τὸ σσόµα, Strab. 1, 21. 2, 125, auch 
τὸ Βυζάντιον στύµα genannt: Strab. 1, 49, ot. To 
στ. τὸ κατὰ τὸ Βυζάντιον: Strab. 2, 71—12, 563, ὅ. 
©. Βυζ άντιον. 

Βνζαντιάα, ἆδος, {. Adj.— Βυζαντία, |. 'δ. Ρόμη, 
Anth.xv,15. Plan.4,56. 72, Μονρώ, Christod. ecphr. 
11, 405; die Ginwohnerin, Anth. Plan, 4, 284. 

Bufavrivos, fpäteres Adj. = Βυζάντιος, zuerſt ges 
braucht von Claudian in Eutrop. 2,186, f. Lob. path. 
p. 244, n. 14, dann Bezeichnung einer Klaffe von fpätern 
Geſchichtſchreibern. 

Βνζάντιον, (τό), Reichen heim, 1) St. in Thra⸗ 
eien am Bosporus, ber Sage παΦ von Βύζας, 19. f., ges 
gründet, fpäter Κωρσταντινούπολες genannt (Hesych. 
Miles fr. 4, ὅ---δ9). 6. Her. 4, 87, 8., Flgde., bısw. 
ald Fem. betrachtet, wie Polyaen. 4, 6, 8, vgl. mit Hes. 
b. Ath. 3, 116,b u. Ath. 8, 851,c. Ew. (03) Βνζάντιοι, 
Her. 4, 87, $Igde, biew.— Βυζάντιον, Her. 5, 26, 
Plat. Cat. min. 86, Polyaen. 4, 2, 21. Fem. Βνζαντία, 
Ach, Tat. 1, 3, Anth. νι, 119,tit. Adj. Bufävrıos, dab. 
Bulartia παρθένος, Plut.Cim.6, Bulavrıov οὔδας, 
D. Per. 804, στόμα, f. unter Βυζαντιακός, A, 2) St. 
in Libyen, St. B. u. Eust. D. Per. 803. 

Butavris, έδος, fem. u. adj., πάτρη, Christod. 
ecphr. Anth. 2, 408, “Ρώμη, Agath. in Anth. Plan. 
4, 80. 

Bitas, αντος, m. au Γύζας (St. B.s. Γυναικό- 
πολις), u, auf byzant. Münzen IIvlag geſchr. (f. Ahr. 
Dial. ıı, 584), Rico, ©. der Karoeſſa (einer Tochter 
der Io) des Bofeidon, K. des Landes, wo nad der Sage 
von ihm Byzanz gegründet wurde, nach Einigen Führer 
einer argivifchen Colonie, D. Sic. 4, 49, Hesych. Miles. 
fr. 4, ὅ---δ4, Eust. D. Per. 803, Nonn. 8, 866, Anth. 
Plan. 4, 67, St.B. 6. v., mit einer Etatue in der Bafllica 
zu Byzanz, Hesych. Miles. fr. 4, 84 u. epigr. bafelbft, 
Anth. Plan. 4, 66. , 

Butfävrioı, — Βυξάντιοε, Rangab6 Inser.n. 184. 

Βότη, ſ. Richlint, T. des Erafinos, Anton. Lib.40. 

"Βνζηνοί, Volt in Aylaonien, Ptol. 5, 4, 10. 

Ἐόζηρεε, b. Plin. 6,4 Buzeri, von Hecat. 4ίζηθῤες ge- 
nannt, nach Strab. 12, 549 cin barbarifches Volt im 
Pontus Cappadoecicus, ΑΡ. Rh. 2, 898. 1247, Orph. 
Arg. 749, D. Per. 765, Soyl. 82 u. ff., St. B.s.v.u.s, 
Entexwunres. Einen Hafen Ἑνζηρικὸς λεµήν ετς 
wähnt St. B. 

Ἑότης, ov,ep.(Anth.app.254) ew,m. 1)Narier, wel⸗ 
ches um DI. 50 die Kunft ben Marmor in Ziegeln zu fägen 
erfand, Paus. 5,10, 3. 2) Bührer der Megarer nah By⸗ 
zanz, bier mit ΒΕύξας, w. f., vermengt, Eust. D. Per. 
808, St.B. 8) K. von Babylon, Όοπου. 12, wo viel. 
Ἠύσνου ftatt Βύζου zu leſen ifl. 

Βνῖία, ἡ, "Richwell, eine Quellnymphe, welche 
den Byzas in Thracien aufjog, Hesych. Miles. fr. 4, 9. 

Btfıvos, πι. S. des Pofeidon, Zenob. 2, 68 u.Diogen. 
Vind. 1, 99 (ν.]. Βυζηνός), wohl= Βύζας u. viel. f. 
2. Von ihm wird dad von einem großen Freimuthe ſprich⸗ 
wörtlich gewordene Buflvn παρρησία abgeleitet. 

Ἑν[ωνοί, wahrſch. Βυξηνοί, ein perfifches Bolt, 
Zenob. 5, 25. 

Bußnpaveis, έων, plur. arabifches Volt am rothen 
Meere, viel. die j. Qutchmi, Agatharch, fr. 89 (Phot. 
bibl. 457, 4). 

Βύκελος, (6), (wahrſch. Πύκελος, alfo Fauſt⸗ 
mann), Sauftlämpfer aus Sicyon, Paus. 6, 18, 7. 

Ἠύκης,ου, Reichenfee, Reihenbadh, 1) ἡ λίµνη, 
See in der Nähe des afowfchen Meeres, viell. d. jegige 





Βύχχων 


RounusEee, Marc. Heracl. per. m. ext. 2,88, Ptol. 
8, 5,9. 3) B. ποταμός, ein Fluß, der Πώ in den Byles⸗ 
fte ergießt, Ptol. 8, 5, 12. 

Βίκκων, ωνος, m. ein Diener bes Homer nach Tzetz. 
Er urX48) Splifcher Name für Βάκχις, Schreier, 


Βυλάζωρ, ωρος, (viel. Scheidt, Ξ- φυλάζωρ), 
δι, Bäoniens, |. Bilias, Pol. δ, 97. 

Βυλλιακή, [. Βύλλις. 

Βνλλίοναι,, Bolt in Illyrien, Strab. 7, 826. Bol. 
Βουλινοί u. Βουλιµεῖς. 

Βόλλια, νόος, (m), δ. Plut. Brut. 26 Βυλλίᾳ, ίδος, 
taubenheim, Küftinitabt von Illyrien, der Sage nach 
von Neoptolemus u. den Myrmitonen gegründet, Ew. 
Βυλλιδεύε, St. B. Die Landichaft Βνλλιακή, Strab. 7, 
816.— 6. Βουλλίς. 

Βόλλος, ähn!. Fettbad, eigtl. Vollwamms, ein 
ἐπιορκὸς καὲ ἀργός, Cram. Anecd. 111, 413. 
σου Boll der Saufen am Imausgebirge, Ptol. 6, 

. 4. 


Βύμαῖος, St. der βάθπίει, Ephor. b. 8ὲ. Β. 

Βννδακίς, f. Pythagorectin aus Rulanien, τ. Ἱ. δ. 
Ismbl. ν. Pyth. ο. 36. 

Βόνη, f. Meertrud (ſ. Et. M.), Name ber Leucothea 
od. Ino, Et. M., Lycophr. 107, Dac.p. 82, vgl. Theogn. 
can. 106, 

Bivda ἢ Βίνθα, Et. in Ribyen, Ptol. 4, 6, 25. 

Bufevrivos οἶνος, d, aus Italien, Ath. 1, 27, 

Bupeßloras, m. f. Bosgeßlarag. 

Βυρίννη µελάμπετρος, — Μυρίνα, Philet. carm. 
ft. 19 ed. Bergk. 

Βόρι(νον) 7 Böpwr 7) "Hour ὄρος, Gebirge in 
Maurit. Caesar., Ptol. 4, 2, 15. 

Bippora, -- Βέρροια, f. Βέροια, in Schol. Dem. 
19. 

Böpea, (ή), 1) (wahrſch. phoͤnijiſch, dod nad) App. 
Lid. 1 &ellin), die Burg von Karthago, Strab. 17, 882 
uf, App. Lib. 1—135, 8. 2) Βύρσαν θεῶν nannte 
Aristoph. Athen, Hesych. 

,„f. ähnl. Weißleder, komiſcher Srauenn. 
nit Anſpielung auf Kleon. für Λζυρσίνη, Stau des Hip⸗ 
pias, Ar. Equ. 449, Hesych. 

—— ἡ, Inſel, welche Druſus einnahm, Strab. 
291. 


Bios ὁ μή», Fragmond (ſ. Alexendr. in Plut. 
qu. graec. 9), deiphifher Monat = ᾿Ελαφηβολνων 
d.i. März Plut. a. a. O. Inscr. 1688. 

Βνσναῖοι, Stamm ber Bebryler von ihrem König 
Βύσνος (Tiefner?) fo genannt, St. Β. 

ΒἙνσσᾶτιε, {. [. unter Β ύζαντες. 

Βνσσόε, [. Βοῦσος. 

Βνταίαφ, m. wahrſch. zufammenhängend mit Βού- 
tag, w. [., Heros in Sieilien, D. Sic. 4, 28. 

Biros, m. ἁθπ[. Baum (= φύτος), 1) V. des 
Etyrx, St. Β. ο. Ἔρυξ. 2) cin Philoſoph. Luc. ep. 42 
(x1, 435). 

Birraxos, m. Stabr (βύτθαν = τὸν ψᾶρα, He- 
sych., vgl.mit σέττας, ψέεῖαχος, u.a.), 1) Macedonier, 
P01.5, 79.82. 2) Athener, Lamptrer, Inser. 125, vgl. mit 
Keil an. 142.— Auf einer athen, Münze. Mion. 11, 117. 

Bußs,Shmettern, früherer Name für Μάχρες, 
d. h. entweder Eubda od. eine der Cycladen, Hesych. 

Βῶγχιε, Stabt Aethiopiens beim dritten Katarract, 
δω, Βωγχίτηε, St. B. 

ne ου, m. Theräer, Inser. 2448; Keil 
vermuthet Βωλακράτης. 


> 
, 


». Βωρθία 233 


Ἑωδινοί, pl. Rindermänner, Volk im europäifegen 
&armaticn, Ptol. 8, 5, 24. 

Ἑωδινὸν ὄρος, f. Βουδινόν. 

Bo ‚ f., Schol. Il. 16, 288 Ῥωδών genannt, 
Kuhſtedt, St. in Theffalien, ſpäter Βονδίτξα ge» 
nannt, St. B. Ew. u. Adj. Βωδωναῖος, dab. Bein. dee 
Zeus, Schol. IL 16, 258, St. Β. ο. 4ωδωώνη.--- Benannt 
von: 

Ῥωδωνόε, m. *Stiertäufcher, wie Roßtäufcher, 
Heros u. Gruͤnder von Bodone, St. Β. 

Ῥωκανοί, Bolt in Taprabane mit der Stadt Βώκανα, 
Ptol.7,4,ö.9. 

Ῥώκαροε u. fpäter Βωκαλίαε, m. Φὥ δπεθεά (Bw 
—ßov ὃ. ἱ. fehru. χαρος == χαρος, [. Et.M.), Sl. in 
Ealamis, Strab. 9,394, Lycophr. 451, Et.M., Hesych. 
(Bei den Trögenern hieß der Frühling Βώχαρος, alfo 
etwa *Schönding.) 

Ῥῶκρος, m. Diannsn., Mion. 11, 228. 

Ἑωκώνιοε, d. tom. Voconius, Plut. Cic. 17, S. Bo- 
χώνυος. 

Έθλα, b. D. Sic. 18, 42. 14, 117 Βθδλαι, lat. auch 
Volae, die Et. der Aequer, j. Poli, D. Sic. 7, 4. 20, 90. 
Ew. Βωλανοί, D. Hal. 8, 18, ὅ., St. B., b. Plut. Coriol. 
28 Βώλανοι. 6. Βόλλα», 

Ῥωαλᾶνόε, πι. (Volanus?), Mannen. auf Münzen 
bei Mion. ııı, 228. S. vı, 884. 

BöXaf, axog, "Scholle, (Seldheim), Städtchen 
in Triphylia, Pol. 4, 77. 

Ἑωλέντιον, Stadt in Oberpannenien, Ptol. 2, 14 
(15), 6. 

Bölıyyes, dat. pl. yeoos, Dionys. δ. St.B. Βωλίγ- 
xp0r, von Βωλίγχαι, indifche Volkerſchaft, Nonn. 26, 
148. 80, 816. 

Βῶλιᾳ, (6), Rothgeber, = Βουλίας, Mannen. aus 
Kreta, Pol. 8, 17. 18, Suid. 

Ῥωλῖται, Bölterfhaft der Patropaniſaden, Ptol. 6, 


18, 8. 
ἙἩωαλόναι, Feldberg, Name des killäiſchen Gebirget, 
Hesych. 
BäöXos, m. Damm (f. Hesych. s. Βωλόναι), 1) 2. 
bes Epimenides, Theop. δ. ΑΡ. Dysc. comm. hist.1. 2) 
Medefier, Schüler des Democrit, Schriftfteller, St. Β.α. 


᾿ἀψυνδος, Suid. (Ber fälfchlich zweie annimmt), Schol. 


Nic. Ther. 764, Colum. 7,5. 8) Ort bei Caſſandrea. Po- 
lysen. 4, 4, 18. 

‚m. Altarmond, Monsten,, Insor. Lam. 
16, Curt. A. D. u. Stephani n. 90, 

Ῥωμοί, (ο, Stufenberg (f.Et.M.), im weſtlichen 
Theile des Detagebirges in Yetolien, St. B., Hesych. Die 
Anwohner Ῥωμιῆε, έω», Thuc. 8, 96, Strab. 10, 451, 
St. B., Hesych. 

Ῥωμὸε ᾽αθηνᾶς, Athenensaltar, Infel in Aca 
thiopien, Ptol. 4, 7, 86. 

Bayıs, Et. am Indus, PtoL 7,1, 58. 

Bävos, 6, d. lat. Bonus, Feldherr unter Juflinian, 
Suid. s. v.u. s. ἐπιδουπῆσαν, Menand. Prot. fr. 9. 27 
(fr.8 βιδι Βοὔνος), Agath. 1, 19. 

σκος, d. τόπι. Vopiscus, Ioann. Lyd. de mag. 
1,23. 6. Οὐὑοπίσχος. 

Ῥώρακος, m. Schaue (f. Hesych. 5. Βῶρος), 
Mannen., Inser. 

Ἑωρεῖε, Name einer Phyle in Kyyifus, Inser. 8068, 
— 8666. K. ©. Inser. Cyzic. b. Cayl. Becueil d’An- 
tiqu. Egypt. 1, 2, pl. 60. 

Ἑωρθία, — Ὀρθία, Hesych. Doch f. Abrens Dial. 
11, 48. 


234 


Böppos u. b. Poll. 4, 54 ἉΒάριμος, m. viel. 
Schaue (f. Βώρακος), Mariandpnee, ©. bes Titias, 
über deflen Tod ein Klagelied gefungen wurbe, weldyes 
ε;ῶρμον hieß (Hesych.). 6. Nymph.b. Ath. 14, 619, 
ſ. In Schol. Ap.Rh. 2, 780 fteht in Handſchr. Βάρυνος 
od. Βαρένος. 

Bapos, ου, Schaue (f. Hesych. u. wegen der Betv⸗ 
nung Et.M. 742), 1) m. S. bes Berieres, Sem. der Bo» 
Igvora, IL. 16, 177, Apd. 8,18, 1. 2) m. V. des Phäftos 
ausTarne in Lycien, 11. ὃ, 44. 8) m. S., nad) Hellan. in 
Schol. Plat. 876 B. des Penthilos u. S. des Periklyme⸗ 
ποῦ, Oreflide, Paus. 2,18,8.4)1.(Shaumburg), Et. 
in Lydien, nach Lex. sept. vir. |. Sardia. Bion. b. Plin. 
6,85 führt Boron als eine Stadt Actbiopiens an. 

Ἑώσταρος, m. Punier, Ptol. 1, 80. 79. 


Bõppoc 


Τά, tor. = Taie, In, w. ſ., dah. das Sedicht des 
Syiharmus, Γὰ καὶ θάλασσα (Ath. 3, 106, e), u. fo b. 
Pind. P. 9, 177 u.in den epp. Bian., Simm., Archel. 
vo, 888. xv, 24. Plan, 120 u. in den Choͤr. ber Tragg. 
Assch. Suppl. 890—901. Pers. 640, Soph. Phil. 891. 


Antig. 888. O.C. 1574, Eur. 1. T. 1259. 


Ταβά, &s, (1), b.Ior. 15, 8, 5 u. St. B. auch Τάβα u. 
Ios. 6, 8, 1 Γαβᾶ betont (Brint, nach Ios. 6, 6, 1. 
8, 1), 1) St. in Judäa, im Stamme Benjamin, j. Dfjebe, 
Ios. ὅ, 2, 8. 6,8,1. 8,12,4. Ew. Γαβαηνοί, Ios. 5, 
2,8. 2) St.in Galiläa am Berge Carmel, Ios. b. Iud. 
8,8, 1. vit. 24. arch. 15,8, 5. 

Ταβαθή, ἧς, (n), b. S.B.T' ‚ Ios. 5, 1, 29 
Ταβαθά, ἄς, ο). Σαβαθά, theile (18, 1, 4) indecl, 
theils gen. or, τά (8. 19, 4), ferner 1 αβαθώνη, ης, ἡ, 
(8, 12, 5), u. Γαβαθό, indecl. 8, 11,4, od. Ταβαθσα- 
οὔλη, ης, Ios. b. Ind. 5, 2, 1, 1) St. in Judäa,—=Taße, 
j. Dejcba, Ios. arch. 6, 4, 6, b. Ind. 5, 2, 1 (Γαβαθσα- 
ούλη). Einw. Ταβαθηνός, St. B. 2) Ort der Phili⸗ 
fter in Paläfina, los. 5, 1, 29. 8, 11,4. 12,4, 5. 18, 
1,4. 

Τάβαι, b. Ios. Ταβαί, 1) St. (Refidenzſchloß) im 
innern Perfien, i. Darablerd od. nach Reichard: Ka⸗ 
batan, Strab. 15, 728, Ptol. 6.4,7. 619, od. Volt in 
Perſien Ταβαῖοι, Ptol. 6, 4, 8, u. Ταβηνοί b. Plut. 
Eum. 15, obwohl Plin. 5, 19, wie es fiheint die Em. 
von Gabbula (Proc. b. Pers. 1, 18. aedif. 2, 9) Ga- 
beni nennt. 6. Γαβεηνή. 2) = Γαβά in Jubäa, Ios. 
6, 6, 1. 

Τάβαιον τὸ ἀκρωτήριον,--- Γόβαιον, w.f.. Bote 
gebirge im Weften von Gallia Lugd. in der Nähe von 
Breſt, Marc. Heracli. p. mar. ext. 2,25. 

9 Ταβαῖος, m. Regent von Kleinphrygien, Xen. Cyr. 

‚1,5. 

Τάβαλα, ω», (τά), Hecat. δ. St. B., fem. Plin. 5, 
18 Gabale, St. an der Küfte von Syria Seleucis, j. 
Diebili, Strab. 16, 758, Τομ. 18, 15, 4, Ptol. 5, 15, 8. 
21, Anon.st.nı. magni 196 u. ff., Peus. 2, 1, 8, Hierocl. 
711, Socr. h. eccl. 6,11. Theodor. h. rel. ο. 28, Malal. 
878, 12.448, 12. Ew. TaßaAlrns, Ios.9, 9, 1u. nach 
St.B. auch αβαλεύε, fem. 7 I’aßaAtrıs, St.B. (Γαβα- 
Alens hieß von diefer Stadt auch der Styrax, Diose. 1,79.) 


Γάβιοι 


Ἑώστωρ, ορος, ὁ, Punier, Pol. 8, 98. 
Ἑωσφόρος, m. Lichten ſtern, Mannsn., Con. 7. 
Boräs, &, = Βώσταρος, App. Hannib. 48. 
Böraxos, ov, m. Ochſen hirt (f. Lob. path. 986), 
E. des Jocritos, Enkel vom Lycurgos. Von ihm hieß ein 
Demos in Tegea Βωταχίδαι, Nicol. b. St.B. ©. Πω- 


tayldaı. 
Burbator, m. Schriftft.6. Marc. Heracl. ep. per. 
Menipp.2 (verdorben, Müll. vermuthet Bovdneug). 
Bäaruv, n. Hittenplas, nah Et.M. Helfere⸗ 
born, Ort b. Slion, Suid., Et. M. 
s Böxavos, m. Anführer der Türken unter Juftinian, 
uid. 
Ἑωχίανα, St. Aethiopiens, Bion b. Plin. 6, 86. 
Baxos, = Βοηθός, K. von Aegypten, Syncell.55, d. 


T. 


Γαβάλαικα, St. der Barbuler in Hisp. Tarrac., Ptol. 
2, 6, 66. 

Ταβαλεῖε, (of), b. Ptol. 2, 7, 16, Τάβαλοι, Volt 
in Aquitanien (im j. Depart. Lojere), Strab. 4, 191. 

άλη, St. an den weftlichen Grenzen von Medien, 
j. Khoi, Ptol. 6, 2, 8. 

Ταβαούπολις, f. St. in Galiläa, = Γαβαω, w. f. 
Em. T’aßaovroAlrns, St. B. 

T' ω», τά, St.in ©aliläe, Ios. vit. 25—46. 
Em. vol, ebend. 10. 

„naßap , indecl., Sleden in Galiläa, Ios. vit. 45. 
47. 

Taßas, dat. ᾧ, acc. ὦ, Ios. b. Iud. 2, 19. 1, u. u» 
arch. 6, 6,2, auch Γαβαούπολις genannt, w. f., Et. 
in Paläftina, etwa 50 Studien von Serufalem, j. el 
Dejib, Ios. b. Ind. 2, 19, 1. arch. 7, 1, 3, Said. Ew. 
Ταβαωνῖται, of, Ίου. arch. 5, 1, 16. 7, 12, 1, Suid, 
6. Teßewritas. 

Taßßa, = Taßa, (61. in Galiläa (Syrien), Iub. 
Maur. b. Plin. 12, 40, St. Β. Ew. ῶαββηνός, Paus. 
Dam. b. δι. Β. . 

ῶάβηνα, St. in Medien, Ptol. 6, 2, 18. 

Ταβήνιος, ter röm. Gabinius, Zonar. ann. 5, 6. 

Ταβηνοί, f. Γάβαε. 

Ταβιηνή, ἡ, δ. Strab. 16, 745 ἡ Ταβιανή, Lande 
ſchaft in Perſien (Elymais). D.Sic. 19, 26. 84, Polyaen. 
4, 6, 13. Die Ew. Γαβηνοί, f. unter Tapas. 

Γαβινία 5 ὁδός, vie vie Gabina, weldye von der 
porta Esquilina aus nad) Gabii führte, Plut. Camill. 
29. 

Ταβίνιος, (6), eine plebejiſche Gens in Rom, aus wel⸗ 
cher befonders erwähnt werden: a) 4ὔλος Taßlvıog, App. 
Mithr. 66. b. civ. 2, 14, auch AdAcg τις Γαβ., Ὁ. Cass. 
86, 28, od. Γαβίνιος ὖλος, Plut. Cat. min. 88, od. 6 
Γαβίνιος 6 4ὖλος, D.Cass. 88, 9, meift bloß durch Γαβ. 
bezeichnet, Strab. 12, 558, 6., A. Adj. davon ὁ Γαβινι- 
ards πόλεμος, Ath. 5, 206, d. b) Πούπλιος Γαβ., 
Feldherr zur Zeit des K. Claudius. D. Cass. 60, 8. ο) ein 
τόπι. Geſchichtſchr., Strab. 17, 829. 

Τάβιοι, 1). lat. Gabi, St. in Latium, j. Trümmer 
bei Gallicano, Diocl. b. Plut. Rom. 6, ὅ., D. Hal. 1, 84, 
ö., Strab. 5, 288, App. b. civ. 5, 23,%.; bei Ὀ. Hal.s, 


Γάβιος 


Μι Γαβίων πόλες genannt. Denn die Ew. hießen 
ο) Taßıos, D. Hal. 4, 58. 658, App. reg. 6; St. B. 
hltetdagu ein Ταβῖται. 2) == Aßsos, w. [., Aesch. δ. 
δι Β.Α. βίον. 

Γάβιος, m., 1) Anführer der Lydier. Nonn. 18, 500. 
9) Μάρχος Γάβιος ᾽Απίχιος, der Römer Apicius, D. 
Cass. 67, 19. 

Γαβοκλῆς, έους, m. (?) Mannen. auf eines Münze 
u Kolophon, Mion. 111, 82. 

Γάβρα, St. in Perfie, viell. |. Kawar, Ptol. 6, 4, 6. 

Taßpayrovixev ὁ καὶ λεγόμενος Εὐλέμενος (1ο. f.) 
zeinos in Albion, Ptol. 2, 8, 6. 

b. Marc. Heracl. p. m. ext.2,86 Γα- 
Berta; ebenſo codd. in Ptol. 2, 11,5, d., wo man |. 
Γαμβρήτα, w. [., liet, ἡ ὕλη, großer Wald Bermaniens 
Böhmerwald), Strab. 7, 292. 

Γαβριήλ, hebr. (». i. Sottesfraft), 1) der Erzengel 
‚&ıbriel, N. T. Luc. 1, 19. 2) ὄνομα κύριον, |. Fabr. 
d.gr.x1, p- 624, Achnl.: 

TaßanAds, — Γαβριήλ, Suid. Aehnl.: 

Γαβριήλιος, νου. -ndse, m. Ptolisch in Byzanz 
1. Tidter der Anthol., Anth. Plan. 82 u. 208. 

Toßpls, St. in Medien a) am Kambyfes, Ptol. 6, 2, 
& b)am Amerdoe, ebent. 10. 

Γάγαι, b. Scyl. 100 Tayala πόλες, Hierocl. p. 
33 Τάγα, Diosc. 5, 146 Τάγαφ, Plin. 86, 84 Gages 
nad ξε Μ. *Landland), Stadt in Lycien, πα ᾧ Diosc. 
ed, St. n. FI. in Lycien, |. Ruinen von Altaſh, An. 
t.mar. magni 285 u. ff., Alex. Pol. δ. St. Β., Ew. Ta- 

wiet, St. B., Adj. Γαγάτηε, dab. Γαγάτης λίθος, 
Use. a. 4. D., Galen. vol. 18, p. 257. 
| ——— St. der Kaspeiräer in Indien, j. Adejmir, 
7,1,50. 

'_Tayyavol, 1) Volterſchaft (an der Wertüfte) Irlands, 
hol. 2,2, 5, u. Γαγγανῶν ἄχρον in Albion, ebend. 2, 
33. 2) Bolt in Indien, Ptol. 7,2, 18. 

| ‚ Taryapa ἢ Γαίταρα, St. in Albanien, Ptol. 5, 12, 

‚19.7. 

Te Than, b. D. Sie. Taydapidas, w. f., indifches 

dell en Mündungen bes Genaet, Ptol. 7, 1, 81. 
},14, Plin. 6, 22, U. 

Täyyas, m. 81. Indiens, = Γάγγης, App- b οἱτ. 

‚106. 

Τάγγη, f., b. An. (Arr.) per. mar. erythr. 68 6 Tay- 
Yis genannt, 1) Sandelsplag an der Mündung des Φος. 
4, Ptol. 7, 1, 81, An. (Arr.) per. mar. er.0.a.D. 3) 
eu im Innern Indiens am Ganges, etwa bei Allahabad, 
'xtrab. 15, 719. 

T&yyns, ου, δ. Arr. Iud.2, 9---10. ὅ, δ. gen. Γάγ- 
‚Yu, (dat. Tayyn, δ.), aoc. Γάγγέα, Art. Ind. 4, 2. 
15, in An. as per. mar. erythr. 47 gen. Tey- 
λος, doch 64 u. δ. Γάγγου, in App. b.civ.4,106 Tay- 
Yrms, (6), 1) mit u. ohne ποταμός, der indiſche 3. 
Omges, nach Ion. 1, 1,8 d. hebr. Φνυσών, griech. früher 
&hliaros genannt, Pint. Βαν. 4, nach welchem Indien 
αηἐντὸς u. ἑκτὸς Γάγγου eingetheilt wurde, Marc. 
Heracl. per. mar. ext. 1, 96---δ1, ὅ., Ptol. 7, 1u.2, 
Β.Α. Γέντα, δ. ©. D. Sic. 2, 11—17,98, δ., Strab. 
ἵ, 686-719, ö., Plut. Alex. 62, Arr. An. 5,4, 1—9, 
4.3., D, Per. 57711852, δ., Nonn. 21, 242—42, 494, 
1,4. Adj.dav. α)Γαγγητικόε, j.B.osrdunsc, vaodos. 
33, (Arr.) per. mar. erythr. 56. 68, insbef. κόλπος, 
RL 7,1, is — 8,27, 2, ö., Marc. Heracl. per. mar. 
at. ),arg. — 89, d. auch ὁ κόλπος d ΓαγΥ., Ῥιοἱ. 
113,7. Ὁ) Tayyfirıs, sdog, χώρη, D. Per. 1147 (v.1. 
yayyluda). 2) die Stadt, fe Γάγγη. 8) 6. tis Indus 


Γάδειρα 255 


u. der Kalauria, welcher fi in den Shliaros fürzte, wo⸗ 
von diefer den Namen Ganges erbicht, Plut. Βαν. 4, 
1. 4) 8. der Wethiopen, Philostr. ν. Apoll. B, 20, 
Suid. 

Γάγγρα, ω», (τά), Alex. Polyhist. b. St. B. auch 
Γάγγρα, av, f. (nach Alex. a. a. D. nach einer Ziege 
mit Namen Γάγγρ« benannt, alfo etwa: Bretten or. 
Biere.) 1) St. im innern Papblagonien, j. Ehangreb, 
Strab. 12, 502, Ath. 8, 82, ο, Eratosth. b. St.B., St. B. 
s. Kaydapa,u. δ., &w. Tayypnvös, St.B. s.v.u.s. 
"άγκυρα u. ὃ. 2) Et. in Arab.felix, St. Β. τω. auch 
Γαγγραῖοι, δι. Β. 

αγιανόε, m. Mhetor ans Smyrna, Phryn. 418; 
foll wohl Τατιανός heißen. 

Τάδ, (ertlärt b. Phil. somn. 2, 5), b. Το. 1,19, 8 
Γάδαε, 2,7, 4 Γάδης, ©. des Erpvatere Jacob, Alex. 
Polyh. fr. 8, N. T. apoc. 7,5. (@in Prophet Γάδος, 
Ios. 7, 18, 2.) 

Ταδαβιτανοί, Bölterfhaft in der regio Syrtica, 
Proc. aed. 6, 4. 

Ταδαγάλη, Et.in Aethiopien, Iub. Maur. b. Plin.6,84. 

T' or, od. (D. Sic. 19, 87) Γαδάµαρλα 
oder (Pholyaen. 4, 6, 11) Γαδάµαρτα, ων, 
ſchaft im fübl. Mebien, D. Bic. 19, 82. 

Ταθανώκνδρα, Volt in Karmanien, Ptol. 6, 6. 2. 

Τάδαρα, wr, (td), (vn), Et.in Ῥειᾶα (Coeleſy⸗ 
rien), welde nad St. B. auch Antiochia u. Seleucia 
hieß, j. Om-Keis, Pol. 5, 71. 16, 89, Strab. 16, 760, 
los. 12,8,8— 17, 11, 4, ö., Ptol. 5, 15, 22, Maleag. 
in Anth. vır, 417. 419, 9. Die Landſchaft 7 Ta- 
Sapls, (dos, Strab. 16, 164, St.B. Der Einw. (0) 
Ταδαρεύε, pl. eig, (οἳ), Ios. arch. 15, 10, 2. b. Iud. 2, 
18, b. 8, 7, 1 (fem. Ταδαρίς St. B.), od. Γαδαρίτης, 
1ος. b. Iud. 1, 7, 7, u. 1αδαρηνόε, Ios. vit. 10, 
Suid., dab. 7 χώρα ἡ Γαδαρηνών, N. T. Matth. 8, 
283. &. Γάζαρα. 2) Ort in Macetonien, St. B. 

‚9 1) St. an der Küfte von Baläftina, 
Strab. 16, 700. πρ]. —8 2) f. Γάδαρα. 
αδάση t. in Kappadorien, ιο]. 5, 6, 12. 

Tobias," ου, q, αν, νου. Tadata, (6), 6: 
nuch des Könige von Affyrien, Xen. Cyr. ὅ, 8, 1---θ, 
4,2, 6. Bel. Ted, 

Τάδδα, fem. u.n. pl. Ort in Arabien (Südgrenze 
von QJudäa), Glauc. b. St.B. ανν, T vös, δι. B. 

T ὧν, (τά), Eratosth. b. St. B. u. Plat. 
Criti. 114, b Τάδειροε, (ή), ion. (Her. 4, 8) Tidsıpa, 
dat. οισε, nad) Hesych. u. St. B. griech. Landehoͤh, 
eigtl. Landeshuals, nah Et.M. u. Hesych. phöniz. 
Garta d. 9. das umſchlireßende, nad Plin.4, ο. 22 
Siebened, nad Plat. Crit. 114, b Schaafhaufen, 
== grieh. Εύμηλος, Infel u. St. in Hisp. Baetics, 
j. Gadir. Als Infel (die Infel von Bates, j. Leon) b. 
Ptol. 2, 4, 16, ὅ., Strab. 2, 129 — 8, 175, 8., Marc. 
Heracl. per. mar. ext. 2, 4, ὅ., D. Per. 451, d., = 
Erytheia, Pherec. 5. Strab. 8, 169, Apd. 2,5, 10, u. 
als zwei Infeln, είπε libyſche u. eine europäifche, Seyl. 
111, ale Stadt, Strab. 1,88. 8, 169, Marc. Heracl. 
per. mar. ext. 2, 9, vgl. mit Pol. 84, ὅ---θ, D. Sic. 
4, 18, δ., Arr. An. 8,30. 9, δ., App. Ib. 565, 6., 
Paus. 1, 85, 8, ®., Scymn. 161, D. Cass. 87, 52 — 41, 
24, ὅ., A. Sie galt als äußerſte Grenze der Erde in 
jener Richtung, Pind. Nem. 4, 112, Ios.arch. 1,6, 1. 
b. Iud. 2, 16, 4, D. Sic. 5, 20, Aristid. or. 48, p. 600, 
u. man fagte daher fprihwörtlih τὰ γὰρ Γαδείρων 
οὗ περατα von unmöglihen Dingen, Apost. 16, 19, 
vgl. mit Greg. Naz. or. 20, p. 338, d, Const. Man. 


Land» 


«9, χώρα, Plat. Crit. 114, b. b) Tabapatos 


236 Tadsıpda 


2, 91, Anaer. 18 (82). &w. a) T’adepebs, έως, pl. 
εἲς, έων, D. Cass. 41, 24, St. B., bah. ἡ Γαδειρέων 
= Γάδειρα, Palaeph. 82, 10. b) Taßepirns, Alex. 
Pol. b. St. B., St. B.s.’4oonea, Strab. 2, 99. 8, 157. 
c) Σαδιιρανοί u. Taßapatos, St. B. d) (ol) Ταδι- 
ravot, Strab. 8, 169; dab. als röm. Bein. BaAßos 
Γαδιτανός, Strab. 8, 169, u. Innıxei Γκδ., ebend., 
[ο wie 7 εὼν Γαδετανῶν πόλις == Γάδειρα, Streb. 
8, 141. 34 Adj. a) Ταδερικός, |. B. τάριχος, 
Eupol. δ. St. Β. u. Hesych., Nicostr. b. Ath. 8, 118, 
πορῦ- 
µός, Plut. Sert. 8, vgl. mit Et. M. 9δ4.-9) Σαδαρίᾳ, 
ίδος, f. πύλαι (die Säulen des Herafles, Strab. 8, 
170.172. — Adv. Γαδειρόθεν, aus Gades. Hes. b. Ath. 
8, 116, ο, D, Per. 176, Anth. xıv, 121. 

Γάδερθα 7 Γάθειρθα, Ort in Arabia deserta am 
Euphrat, Ptol. 5, 18, 8. 

Ταδηνοί, Völterfchaft in Britannien, Ptol. 2, 8, 10. 

Ταδίας, Bein. eines Antipater, Ios. 16, 7, 8. 

Σαδικαὶ τριήρεις, verd. Letart b. D. Hal. Dem. et 
Arist. 4. 

Τάδρα, St. in Paläftina, Porphyr. b. St. Β. Ew. 
Ταδρηνόε, St.B. 

Γαδρώσιοι, (of), sg. -ρος, b. Arr. An.B, 28, 1---6, 
24, 1 auch Ταδρωσοί, Bewohner der Landſchaft Ga⸗ 
droſia im j. Belutfchiftan, Arr. Απ. 6, 27, 1-28, δ. 
Ind. 98, ὅ--- 83, 1, δ., Dex. Ath. b. Phot. 82. Die 
Landſchaft ἡ Γαδρωσία, Arr. An. 6, 28, 4, f. Te- 
dewola. 

Γαδάρα, Et. in Ῥετάα (Coͤleſyrien), Ptol. 5, 15, 28. 

Ταέτη, f. Plidhilt d. {. die Grohe, Granenname, 
Inscr. 698. 

Γάΐα, ης, (#), 66 α4 (f. Hesych. u. StB), 1) 
St. in Paläftina (Syrien, dab. τῆς Συρίας, D. Sic. 
19, 84, 8.), |. Θθαμα, Pol. 5, 68, δ., Figde, auch ἡ 
παλαιὰ T. (Altſtadt ©.) genannt, D. Sic. 19, 80, u. 
"Ale,’Iovn, Μίνφα, δι. Β. ο. v.u. ϱ. Ἰόνιον πέλαγος 
u. Μίνφα. Ew. (ol) Ταλαΐοι, Pol. 16, 40, Arr. An. 2, 
26, 4. 27, 7, Strab. 16, 749. 759, A. Deb. ἡ τῶν 
Γαζαίων πόλις -- Γάζα, Pol. 16, 40, u. Γαζαίων 
Asunv, Ptol. 5, 16, 2. Doc fagte men auch Ταζη- 
vol, Paus. Damasc. δ. St. B., u. Γαζΐται, wie insbef. 
οἱ κέραµοι hießen, St. B., fo aud) T’afäraı, Alex. Pol. 
b. St. B. 2) &t. in Thratien, St. Β. 8) St. Aethio⸗ 
piens am rothen Meere (die Bai Gazim), Ιαῦ. Maar. 
b. Plin. 6, 84. 4) St. in Sogdiana δεῖ der Wüfte 
ὤδαι, Arr. An. 4, 2, 1. 8. 5) T. eines Timon aus 
Tios in Bithynien, Phleg. Trall. fr. 29, 1. 

Tölaxa, 1) Sommertefideng, St. od. Dorf in 
Media Atropatene, Strab. 11, 528, Quadr. u. Arr. 6. 
St. B., b. Ptol. Ζάξπχα, w. [. Ew ΤΓαζακηνόε, St. 
B. 2) St. im Gebiete der Paropanifadä, |. Ohazna, 
Ptol. 6, 18, 4 (Tdlax« 7 Tavlaxa). 

Ῥαζακηνή, ἡ, Reiche nau, Lundfchaft im Pontus 
Galaticus, Strab. 12,558, Plin. 6, 3. 

Ταζακουπάδα 7 Ζαγακούποδα, St. in ber Bros 
vinz Afrika, Ptol. 4, 8, 80. 

Ταζαλίνη, [. Γοζαλήνη. 

Γάΐαρα, ω», Ios. 8, δ, 1 Talapd, u.7, 192, 1 Τα- 
άρα, ας, --- Γάδαρα, w. [., 108. arch. 7, 4, 1---1δ, 9, 
2, ὅ., b. Iud. 1, 2, 2. 

Ταζηλών, ὤνος, 7, Et. im Pontus, Strab. 12, 
547, Plin. 6, 2. Die Landfchaft ἡ Γαζηλωνῖτια, εδος, 
Strab. 12, 546-560. Aehnl.: 

ΣάΤηνα, Reiche nau, St. in Großphrygien, Ptol. 
δ, 2,26. Mehnl.: 


Γαϊος ' 


Ταζίονρα, ο», alte Refitensftabt im Pontus Galati- 
ου», Strab. 12, 547, D. Cass. 36, 14. 

Τάΐζον, n., Dionys. δ. St. Β. I’dLos, m., 64. in 
Indien, Nonn. 26, 56. Ew. ΓάΤιος, St.B. 

Τάζωρος, 1) 61. in Macevonien, Ew. Γαζώρισς, 
hab. Artemis, die dort verehrt wurde, Γαζωρία hieß, 
St. B. Wahrſch. Adoooc, w. f. 9) St. in Palä- 
ftina. Ptol. ὅ, 16, 9. 
Τάθαρ, St. in Hyıfanien, Isid. Char. m. Partkı. 
2. 


Ταθέαι, ar, b. St. B. Tladeat, Brobburg, Er. 
in Arfadien, Paus. 8, 84,5. @w. Ταθιᾶταε, St. Β. 

‚ det, ᾳ, ὁ (ποταμός), Sröhling, 
Nebenfl. des Alpbeus in Arkadien, Paus. 8, 84, 5. 

Γάθερθα, f. Γάδειρθα. 

Γαθιάδας, m. Frowin, Name eines Geros, wels 
her die zu ihm Blüchtenden rettete, felbR vom Tode, 
Heeyoh. 

Tata, ης, ᾗ. av, α, 1) poet. bef. ep. (doch nicht in 
IL. u. Od. u, nit b. Soph.), = Γή, w. f., Hes. th. 
117, Hom. h. 80, Aesch, Prom. 210. Eum. 2, Pind. 
Οἱ. 7, 70. P. 9, 105 u. fpätere Dichter, Nonn. 2, 710 
—48, 7, d., Orph. Arg. 586. h. 37, 1, d., Callim. h. 1, 
29, epp. in Anth. vır, 879 — App. 882,5. A. €. 

ia im Lex. 2) (Kandanu), Infel der Provinz Afrika, 

tol. 4, 8, 86 (Γαζα η Tata νῆσος). 8) Γαία, St. in 
Arab. felix, Ptol. 6, 7, 29. ©. Ida. 

Tale, töm. Vorname der Frauen, Caja, |. Θ. Γαΐα 
Καικιλία, u, in ber Formel, welche die Braut bei ber 
Einführung ins Haus des Bräutigams [ριαῷ, Ὅπου 
σὺ Γάϊος, ἐγὼ Talea, Plut. qu. rom. 80. 

Taiavös, m. (Landauer). arabifcher Gelehrter, 
Schüler des Apfines, Suid. 

T 0, etwa Erdgard ὃ. {. die Erbe umgür- 
tend (nah Χ. Wagenfroh), Bein. des Pofriton, ber 
unter diefem Namen in Sparta verehrt wurde, Xen. 
Hell. 6, 5, 80, Paus. 8, 20, 2. 21, 8. &. Γανήοχος u. 
ba8 Lex. 

Toalaos, m. Erbmenn, ὄνομα χύρνο», Suid. 

Ταιζῆται, u. b. Strab. δι 216 Ται[ᾶται, nach Et. 
M. u. Lex. Coisl. p. 282 Sudeländer, bob f. Γαε- 
oaras, gallifches Belt, Euphor. in Et. Μ., vgl. Eust. 
ju IL 2, 140. 

Γαι[ότορια, ος, m. ein Gallier, Pol. 25, 4, 

Γαιήϊος, m Erdenſohn, Name des Tityos, 
Hesych., f. 04. 7,824.— T. κοῦρος, Nonn. 27, 822. 
Fem. dazu: 

Ταιηίε, (dog, -- Phöbe, Antimach. δ. Hesych. 

Ταιήοχος, = Γαιαόχος, w. [., Bein. des Ῥο[εῖς 
don, Plut. Thes. 86, Hesych. Ft. M. ©. Lex. 

Tatvas, (6), b. Suid. a. ἑλλανοδίχαι u. nolv- 
ὄνδριο» Γαἴνᾶα, b. Ioann. Antioch. fr. 190 Ταινάς, 
fpäteree Dannsn., Eunap. fr. 75, 6. — Wahrſch. 
— Καινᾶς. 

Γαϊοβόμαρος, m. K. der Quaben, D. Caes. 77, 20. 

Γάΐος, ου, (6), (—»», ſ. Apoll.ep.x, 19 Tase, 
vol. mit Luc. ep. xı, 92.100), in ep. Antip. ıx, 59 
auch }Γαΐῖος, der roͤmiſche Cajus, einer der gebräuch“ 
lichſten röm. Vornamen, deſſen ſich die τδπι. Juriſten 
im Allgemeinen bedienten u. ebenfo die Braut (f. Tata), 
Plut. Qu. rom. 80. Rom. 28. Er fommt nit bloß 
in Verbindung mit anderen Namen vor u. dies bisw. 
durch δέ, τις getsennt, wie Piut. Brut. 26. Pomp. 10. 
283. Coriol. 1. Cic. 19. Cat. min. 43. Phleg. Trall. fr. 
12, fondern er kommt auch allein vor, u. dide (δείς fo. 
daß ber Name der Gens oder auch das Cognomen µε 


1 








Γαἵος 


ſuppliren it, wie in Γ, ντο νιος, Τ. Γράκχος, T. 
Φλαμίνιος, ΓΣ. Ατίλνος, wo Plut. Ant. 15. 22. Brut. 
25.26 — 0. Gracch. 1—17, δ. — Plut. Fab, Max. 2 
— Pol. 2, 237. 28 bloß Γαΐος ficht, od. Γάΐος für 0. 
Atilius Regulus, Polyaen. 8, 20; vgl. mit D. Sic. B1, 
10, od. wie bei dem Kaifer Kaligula, der bisweilen F. 
Καΐσαρ (Plut. Galb. 9. Oth. 4, Jos. 18, 6,11), od. 
Triog Καΐσαρ Γερμανικός, Inser. 1801, ποῷ δή, 
terer aber bloß (ὁ) Γαϊος heißt, Piat. Anton. 87. 
Gslb.9. superst.11,8.,Ios.18,6— 19,2, ὅ., D. Cass. 59, 
1-16, 8., Suid., dab. ein Ort nach ihm Ταϊανόν genannt 
wurde, D.Cass. 59, 14, 8. Als alleinige Bezeichnung einer 
Perſon (wie unfer Morik u.f.w.) ſteht er 4.8. von einem 
Jugentgenoffen des Diitbridates, Piut. Pomp. 42, einem 


| Edwager tes Flotus, Plut. οι. symp. 5,7, 6, einem 


Eohuc des Agrippa, Ios. b. Iud. 2,2, 4, einem Tribu⸗ 
nen, D, Sie, 15, 2 — Ios. db. Ind. 2,5, 1 — einem töm. 
Ilpmpionifen (Ol. 177), Phleg. Trall. b. Phot. 97, 
unm Philpſophen. Porph. v. Plot. 14, Apost. 8,7, b. 
16, 87, ο, διοὺ. for. 8, 64, 5., Galen. vı, 582, einem 
Brgleiter des Apofel Paulus aus Derbe, N. T. act. 
ερ. 20,4, aus Macetonien, ebend. 19, 29, einem Kos 
ıntbier, ep. Roman. 16, 28, 1. Cor. 1, 15, u. von Ans 


_ ken, Polysen. 8, 18 — Inser. 8288. 


Taios, ὁ, 1) Tempel der Be (Erde) in @lis und 


‚ Sheja, Paus. 5, 14, 10. 7, 25, 18. 2) f. Taiog. 


Tatra, &t. in Arab, felix, Ptol. 6, 7, 29. 
Γαισάται, ol, acc. b. Ρο]. 2, 22. 28 au Tas- 
έτους, Germanen d. δ. Specrmänner (f. γαῖσος), 


| ein gallifches Volt am Norbabhange der Alpen gegen 


den Rhodanus Hin, dab. ol περὶ τὸ» Ροδανὸν Tas- 
εάται Γαλάτα», Pol. 2, 84, vol. mit 28. 80. ©. 


' Ταζῆται u. Γεσάται. 


Γείσνλον, ὁ, Gero (γαῖσος), Epattaner, Plut. Dion. 
4. 
Γαΐσων, ωνος, (6), b. Hesych. u. Mel.1, 7 Tatrog, 


: Plin.5,29 Gessus, Öernsbadh. Küſſenbach an der Süds 

ſeite von Miylale beim Vorgebirge Trogilios, Her. 9, 97, 

ı Archestr. u. Ephor. b. Ath. 7, BII, 2, e, nach Neanth. 
),Ath. 7, 311, 9 heißtein Eee ἡ Γαισωνὶς λίμνη. 


προ f. Εάγγαρα. 
Γαιτιᾶνός, πι. Mannen., Phot. ood. 151, vulg. 
Γεντανός, 

Γαιτονλικός, οὔ, πι. a) Tastoviszog 4έντουλος, 
D. Cass. 59, 22. Ὁ) Dichter der Anthologie, 19ο. Anth. 
ΣΠ, 896, 

Γαΐτονλοι, (fo nach Herdn. b. Emst, gu D. Per. 
255), aber Jos. 1, 6, 2, D. Cass. 48, 4. 56,28, St.B. 
u, Eust, D. Per. 215 Γαιτοῦλοι, Artemid. 5. St. B. u. 
Eust. a. a. D. Γαιτούλιοι, (05), Boll im nordweſtl. 
Afrite, Strab. 2, 181. 17, 826. 888, D. Per. 215, App. 


‚ Nom. 5, 8. Emp. ὑποτ. 8, 218. Ihr Land 4 Ται- 


Ptol. 4, 6,15. 8, 18,2, D. Οδ... 48,3. 58, 
26, Ath, 5, 62, 6ι St B. 
Γαιών, m. ein δ{β, nach Hesych.== Νεῖλος, Genes. 


218 (ν.]. Γηών), Buid. 


Taumyäs, äros,m(Brintmann?), Mannen., Inser. 

Γακεῖαι, = Γλυκοῖαι, Süffenwell, Quellen in 
dellene, Hesych. 

Γαλαάδ, b.Ios.1,19,11 Ταλάδηςε, Gebirge, nad} He- 


' tyeh. Et. in Beräs, Hos.6,8, Phil.leg. alleg. 8, 5, durch 


µεφιχία μαρτυρίας ebend. 6 erllärt. 6. Γαλαδηνή. 
Γαλάβαθα, St. in Mefopotamien am Euphrat, Isid. 
Cbar. mans. Parth. 1. 
r αντος, 6, Ort bei Karthago, Anon. st. 
War, πο. 198. 124. x 


237 


Γαλάβρισι, ol, illyriſche Voiterſchaft, Strab. 7, 816. 
Στ ηνή, (n), u.Ios. 8, 18,2. 9, 6, 1, 18, 13, € 
Lalaaötrıs, sdos, εν, 7, mit u. ohne χώρα, od. St. 
Β.0. Ίαβις u. Alex. Pol. fr.24 ἡ Tealadirıs, b. St. B. 
aud) Τάλαδα, ein Theil von Peräa, vom Gchirge Γαλά- 
6ης od. Γαλαάδ, πο. [., fo genannt, 198. 1, 19, 11—9, 
11, 1, δ., Alex. Pol. fr. 18. Die @w. (οϐ) Γαλαδηνοί, 
Ioa.4, 7, 4. 8, 6, 1. 2, ob. I'aAaartöaı, Ios. arch. 18, 
18, 5. Ὁ. Ind. 1, 4, δ. 6. Tadarıc. 

Γαλάδραι, viel. Seitersheim(f. γάλα b. Hesyoh. 
u. Et, Μ. vgl. mit γαλήνη), Et. in Dlacctonien, Ly- 
cophr. 1444. Ew. u. Adj. Ταλαδραῖοα, St. B. u. Ly- 
oophr. 1842. Adj.aud) Ταλαδρικός, Pol. b. Bt. B. 

Σάλαδρος, m. Briedbberg, 1) Gebirge in Mace⸗ 
donien, St. B. 2) S. des Emathius, Gründer von Ga» 
Ιαυτᾶ, w. fa, Ot. R 

Ταλαϊκή, f. 7 χώρα, Friedland (f. γάλα b. Hes. 
u. Et. M. u. γαλήνη), Landſchaft in Thracien, das 
fpätere Βριανεική, Her. 7,108. Ew. Γαλαῖοι, att. 
Tributliften n. 68. 97. 

T ου, ὁ, Bruder des Sardanapallos, D. 
δίο. 2, 26. 


Γαλαῖσοε, ὁ, Stil lach, Fluß b. Tarent, Pol. 8, 86. 

Σάλαισοε, m. Του, Σάλαισε, Stiller, Freige⸗ 
laſſener des Gamillus, D. Cass. 60,16. Aehnl.: 

TaXalerns, ου, m. ein Athamane, ©. des 8. Amy 
nandrus, D. Sic. exc, c.28 in fr. hist. ed. Mull. 11, 
preef. xvııı u. D. Sic. 88, 26, ed, Bekk. 

Ταλακτίων, m. Mil, Mannsn., Suid. 

T „ Milcheffer, Bolt im aflatifhen 
Seythien, Strab. 7, 296 — 811,8. 12, 558, Nic. Da- 
masc. fr. 158 — vgl. mit Il. 18, 5. 

Ταλακώ, Weiffenborn, cigentl. Milchwell 
(Paus.), Quelle im Gebiet der Eleutherolatonen, Paus. 
B, 24,7. 

᾿Ταλολά, = Γαλγάλα, Hesych. 

Γαλαξαύρη, . Weißluft, eine Nymphe, T. des 
Dteanos u. der Thetis, Hes.th. 858, Begleiterin der Per⸗ 
fepbone, Hom. h. Cer. 424, 

Τάλαξίδωροε, m. (Nilchapollogabe, f. das 
Flgde, u. vgl. Lob. path. 144. 518), Thebaner, a) 
Xen. Hell. 8, 5, 1. b) ein theban. Berbannter, Perſon 
bes Geſprächt in Plut. gen. Socr., f.c. 9. 11. 

Ταλάδιον, τό, (Mildhapolls), Heiligthum dee 
Apollo Γαλάδιος in Qöotien, Plat, Pyth. or. 29, Proel. 
b. Phot. p. 889, fo benannt, wie es ſcheint, nach einer 
milchweißen Quelle daſelbſt. 

T b. δι. B. Γαλαρίνα (Dorfhenheim 
od. *Kabeljauen, ähnl. Heringen, Döbeln, f. γα- 
λαρίας b. Hersych.), Et. in Sicilien weſtlich vom Aetna, 
j. Gagliano. D. Sio. 16, 67. 19, 104. Ew. Γαλαρῖνος, 
«ivn, D. Sic. 16, 67, St.B. od. Ταλαριναῖου, St. B, 
Die Landſchaft ἡ Γαλαρία, St. Β. 

Γάλαν, πι. Erdmann (yalac=yij, Hesych.), ©. 
des Bolyphem u. der Balatere, Stamnivater der Gala⸗ 
ter, App- Ulyr. 2. 

as, (ἡ), voc. Γαλάτεια Nonn. 6, 802, 
Luc. d. mar. 1, d.; Hermes, 5. Ath. 13, 598, ο Ώαλα- 
sea, in E. M. falfh Talarle, Weißling, eigtl. 
Milchweiß, f. Lob. path. 869 u. Eust. Hom. 1181, 5, 
nach Dur. in Theocr.1d.6. arg. über. Milchnern nach 
Anderen, wie Eust. Hom. 1181, 5 Plidhilt ο, 6. die 
Seitere, 1) T.des Nereus u. der Doris, Geliebte bes Roly⸗ 
phemus u. 8118, M. des Keltos, von welcher Galatien δε. 
nannt fein fol, Il. 18, 45, Ἠεε, th. 250, Nonn. 1, 
58—48, 196, d., Theocr. Id. 6, 6, Bion 2,8. 12, 8, 


Γαλατεία 


238 Γαλάτη 


Mosch. 8, 87 u. ff., Nicet. Eug. 6,502, Ov.met.18, 750 
u.ff,, App. 111.2, Timae.in Et.M. Sie heißt θεά b. Suid. 
u. batte ein Heiligthum auf dem Aetna, Dur. in Theocr. 
Id. 6, arg. vgl. mit Luo. v. h. 2,8. Philorenus ſchrieb 
ein®edicht, Theoer. Id. 6,arg., Hermes. b. Ath. 18,598, 
ο, u. Aleris u. Pofldippus eine Komödie diefes Namens, 
Mein. 1,467. 488. Eprihw. war: ed δύνασαι θέ- 
τιδος καὶ Γαλατείας ἐρᾶν, d.h. du tannſt nicht zus 
glei Ungleiches lieben, Apost. 13, 64, Theoph. Sim. 
ep. 89. 2) 1. des Eurytios. Gem. bes fampros auf Kreta, 
Ant.Lib. 17. 3) eine Flötenfpielerin, Geliebte des Dips 
npflos des jüngeren, Phan. b. Ath. 1, 6, f, Hermes. a. 
a. D. 4) Anterc, ep. Paul.SiL v, 244. 256. 5) Schiffen., 
Att.Scew. 11,65. b) = Γαλατία, w. ſ., Ath.2, 59, a. 

Τᾶλάτη, ης, f. poet. = Γαλατία, dab. Γαλάτης 


6005 = Γαλατικὸς κόλπος, w.f., D. Per. 74 u. Eust. ° 


u ter ©t. 

Τἄλᾶτης, ου, acc. ην, im ep. b. Paus. 10, 21,5 
(Anth. app. 202) auch TaArrav, gen. pl. ὧν, im ep. 
b. Paus. 1,18,8, Plut. Pyrrh. 26 (Anth. vı, 180) (wo 
D. Sic. 22, 22 Γαλατῶὼν ftebt) τι. Anyt. in Anth. ή, 
492 Γαλατᾶν, dat. ass, poet. in Call.h. 4, 184 nos, 
(6), Milchner od. Weißenfels od. Weißlingen, 
1) Berg in Phocis, früher ᾽Ακρούριον ὄρος genannt, 
Plut. Phoc. 88. 2) 6. des Herakles, D. Sie. 5, 24, od. 
des Bolyphem u. der Salatia, Timae. in Et.M., od. 
bes Apollo, Eust. zu D. Per. 74, Stammvater ber Gala⸗ 
ter. 8) der 610. von Galatia, e) mehr adjectivifch Γαλ. 
ἀνήρ, App. b. ον. 1,50, Μεπιη. fr. 28, ἱππεύς, Plut. 
Mar. 89, im pl. Plut. Luc. 38, αὐτόμολος, Plut. Cat. 
ma). 17. Tit. 18, od, ἄηεόταρος, Plut. Cat. min. 12; ὁ 
"Aoscurng, Phylarch. δ. Ath.4, 160, d, Βρέννος, 
Porph. Tyr. fr. 4, 6. b) fubflantivifh (0) Γαλ. Piut. 
Camill. 17, 8., insbefontere der Heerführer der Gallier, 
Plut. Brut. 16, ο). -- οἱ Γαλάταε, Ael. n.an. 17, 19, 
D. Cass. fr. 47, Nonn. 46, 62. 28, 91, Anth. app. 202. 
c) Γαλάται, of, α) urfpr. Bewohner bes ganzen nord⸗ 
wel. Europas, fpäter die Galliens, dah. bald als ἐσπέ- 
E05 bezeichnet, Luc. de mort. 12, 2, St.B.s. Τολιστό- 
βνοι od. Γαλ. ἀπὸ Κελτικῆς, ol ἐν τῇ Κελτιχῇ, 
St. B. 5. v. µ. δ. Ayxvoa, od. im Beſ. οἱ περὶ τὸν 
Ἴστρο», Plut. Aem. Paul. 9, περὶ τὸν Πάδο», Strab. 
8, 885, οἱ Γ. ol ἐντὸς τῶν αλπεω» (die cisalpinis 
ſchen), D. Cass. 41, 86, οἱ ἐχ τῶν λπεων, Pol. 2, 21, 
ol κατὰ τὰς "Alnsıs καὶ τὸν 'Podavoy ποταμὸν 
χατοικοῦντες, Pol. 2,22, od. οἱ περὶ τὸν Ῥοδανον 
Γανσάταν Γαλάσαν, Pol. 2, 84, vgl. mit 2, 28, οἱ 
Σχορδέσκον Γ., Streb. 7, 293. 818, ol Σένωνες T., 
Pol. 2, 21, od. als γνήσιοι, Strab. 7, 290, überh. — 
Γάλλο», Κελτοί, App. Ib. 1. β) in Aſien u. Thracien, 
dah. durch dos bezeichnet, Ael. n. an. 17, 19, auch wohl 
ol πρόσβορρο», St.B. ο. 4οροκόττορος, od. οἱ ὑπὲρ 
τὸν Πόντον, Memn. fr.28, οἱ ἐπὶ Πόντῳ, Themist. οτ. 
16, p.211, od. überh. οἱ ἐν Ασίᾳ, App. Syr. 50. Mithr. 
17. b. οἷν. 1, 88, οἱ ἐκ τῆς ᾿Ασίας, Pol. 81,2, od. im 
Allg. als βάρβαρο,, D. Sic. 31,20, Themist. or. 16, 
p- 214. 6. Γαλλόγραικους. 4) Komdbdie des Apolloder, 
Mein. 1, 467, u. des Bofibippus, p. 488. 

Γαλατία, (7), nad Timae. in Et. M. von Galates 
benannt, nach St.B. aus Γάλλος entftanden, f. Pol. 25, 
4, 8. Flade, 1) Landſchaft in Kleinafien (Bhrygien), = 
Γαλλογραικία, Strab. 12, 566, vgl. mit 2, 180, au 
ἡ Ελληνές genannt, Themist. or. 28, p. 299, od. 4 
τφα, App. b. civ. 2, 49. 2) Gallien, im Allgem. ἡ Κελ- 
ἑικὴ Γαλ. genannt, St. B. ο. Aldovasos, bald ale ἡ ὁπὸ 
Ῥωμιαίους Γαλατία bezeichnet, Plut. Caes. 18, od. 


Γάλβας 


als ἡ ἐντὸς (τῶν) αλπεων (οἴκα]ρίπα), Piut. Pomp. 
16. 48. Caes. 82, ö., App.b, οἶν. 2,82, D. Cass. 38, 
8—48, 8, δ., ἡ περὶ Πάδον, Piut. Caes. 9. 20. 
Sert. 4, od. aldın περὶ τὸν 'Hosdaror Γ., Plut. Brut. 
19, od. ald Γαλ. τογᾶτα, D. Cass. 48, 12, vgl. mit 
46,55, 7 κάτω γα παρὰ row Αδρίαν, Plut. Aem. 
Paul. 9, ot. alt χομᾶτα, D. Casa. 46, 55,7 ἐκτὸς "Al- 
πεω», Plat. Mar.11.Pomp. 48, ο). ἡ ὑπὲρ τὰς Alrıasc, 
D. Cass. 48, 10, ἡ ἐπέκεινα τῶν ὁρῶ», D. Case. 58, 8, 
ἡ ἀντιπέρας Γαλ., Plut. Caes. 23, u. im Bef. als 7 


Napßwynata, D. Cass. 46, 55. 86,87, ἤ περὶ Ναρ- 


βῶνα, Plut. Sert. 12, D. Cass. 48, 51—58, 12, δ., 7 
4αυγδουνίς, D. Cass. 54, 36. Dah. im Piur. ai Γα- 
λατίαι,͵ D. Cass. 58, 22. 

Γαλατίαε, ὄνομα xvoso», Suid. 


ἀθεσία, περίστασις, Pol. 2, 82. 88. 80, 1, κενή- 
µατα, Plut. Aem. Paul. 6, ἡμέονοι, Plut. cup. div. 
3, πλοῦτος, Plut. Caes. 29, Jenwuara καὶ axnvai, 
Plut. Cars. 37, πέρναε, Ath. 14, 657, e, σίσυρα. Poly- 
aen. 8, 16,2, ὅπλα, Plut. Arat. 88,8., udyaspe, Pol. 
8, 114,$vosds, Pol. 2,80, A. στράτευµα, πλῆθος, 
µέρος, Φρουρά, Φρούρνο», Memn. fr. 28. 19. 14, 
Plut. Pyrrh. 26, φῦλον, ἔθνος, γένος, Pol. 2, 83, 
Strab. 4, 190. 195, Polyaen. 8, 28, 8, D. Casa. fr. 57, 
6, δι. B. 3. 4λλόβρογες, Τροκμόί, ὃ., χώρα, N.T. 
sct.ap. 16, 6, πόλις, Plut. Galb. 11. Ματοο]]. 7, ἔτα- 
λία, App. Hannib. 8, χύλπος, πέλαγος, das daran 
grenzende Meer, Strab. 2, 106 — 128., ὅ., Eust. zu D. 
Per. 74, in gweie gerfallent, Streb. 8, 187. 190. Endlich 
ἀνδρόγυνον, D. Cası. fr. 57, πόλεμος, ἀγῶνες, Plut. 
Cam. 41. Galb. 10, 6. Marcell. 8. 2) Subst. a) Γαλα- 
τοχού, gallifche Völler, Strab. 4, 176. db) 7 Γαλατικηή, 
-- Γαλατία, Arr, An. 2,4, I. ο) τὸ Γαλατικόν, der 
galliſche Hcerhaufe, Ios. 17,8,8. ἆ) τὰ Γαλατικα α) 
die Begebenheiten in Gallien, Pint. Caes. 15. P) Titel 
einer Schrift des Eratoſthenes, St. Ἡ. s. Τολιστοβεου, ö. 
TaXarıxas, Adv. auf gallifhe Art, Plut. Oth. 6. 


Ταλατικό, ή, όν, 1) Adj. galatifch, galliſch, χρεία, 


Γαλάτια, f., a00- ον, —= Γαλκαδῖτες, ο, w. ſ. 


Pol. 5,71. 

Ταλατονίκηε, d, Balaterbefieger, Bein. des 
Attalus, Suid. s. Νέχανδρος. K. 

TäAgros, m. 8. ber Boier, Pol. 2, 21. 

Τάλέτον, m. Mil, Maler der alerandrinifchen 
Periode, Ael.v.h.18, 22. In Schol.Luc, 1, p. 289 ftebt 
in Codd. faiſch Γελάτω. 

Τάλαυρος, m. (Stiller?), K.der Taulantier, Poly- 
sen.4, 1. 

Ἰαλαφά, St. in Maurit. Tingitana, Ptol. 4,1, 15. 

1αλβαάθ, Ort in Jubäa, Ios. 6, 11, 5. 

Ῥάλβας, α, (fo Plut. Galb. δ---28, ὅ., D. Cass. 68, 
27. 64,4 u. Inser. im Rhein. Muf. 1828 ı1,p. 147), 
doch αιιώ ου, D. Casa. 51, 8, dat. Γαλβᾳ, voc. Γάλβα, 
Plut. Galb. 4, plur. Zrpovious Γάλβας, Plut. comp. 
Arist. et Cat. maj.1,(6), d. röm. Galba, ἱπέδε[. a) der 
töm. Kaifer Σέρονιος Σουλπίκιος Γάλβας, Ὁ. Cass, 
66, 29, auch ὁ Γάλβας ὁ Σέρουνος ὁ Σουλπίχεος, D. 
Cass. 68, 28, ot. Γάέλβας Σουλπίκεος, Plut. Galb. 
8, od. (6) Γάλβας ὁ Σέρονιος, D. Cass. 89, 5. 65. 
58, 20, ο). 6 Γάλβας ὁ Zoväntxsog genannt,D. Cass, 
60, 8 ; öfterer jedoch bloß Γάλβας, Ios. 18, 6, 9, ὅ., Plut. 
Galb. 2 — 29, 3., D. Cass. 51, 8—64, 7, Ioann. 
Antioch.fr.92. b) Andere: Σέρβιος ot. Σέρουεος ΓΣ {λ-- 
Pag, Plut. Aem. Paul. 80. Cat. maj. 15, App. b. οἷν. 2, 
119 — Iber. 58. 99, D. Cass. 97, 48, auch bloß ΓΣ λ- 
Pas, Plut. Asm. Paul. 81, d. ο) ein Geſaudter des Sylla 


Γάλγαλα 


bloß Γώλβως, Plut. 8511, 17, u. ol περὶ Γάλβα», 
App. Mithr. 48. d) Anderer, D. Cass. 89, 1. 

Σάλγαλα, or, Ort in Judäa, in der Nähe von Jericho, 
Ios. 6, 1,11— 7,11, 5, 8. 

Γοαλοεοί, Hai, ähnl. Delphino (f. St. B.s. Γαλεῶ- 
ται), cin Geſchlecht in Sicilien, Wahrfager, Phaned. u. 
Bhinth. δ. Hesych. 6. Γαλεώταν. 

Γαλερία, die röm. Galeria Fundana, Gattin des Vie 
telliut. D. Cass. 66, 4. 

m. derröm, Kaifer C. Galerins Maximis- 
nus (1 811), Petr. Patr. fr. 18.14, To. Antioch. fr. 169. 
ξ. Γαλλέριος. 

Γαλέτης, m. (Wiefeler), Mannen.. Liebling des K. 

Stelemäus, Ael. v. h. 1, 80 (Keil vermuthet days- 


της). 

— ov, m. Bunte, eigtl. Hai οὗ. Eidechſe, 
f.St.B.s. Γαλεώξαι, (über die Eidechſe als Symbol 
der Wahrſagekunſt, Paus. 6, 2, 4). ©. des Apollo u. ber 
Themiſto, St. B. a. a. O., Suid. Bon ihm follen (of) 
Γαλεῶται, ein Wahrſagergeſchlecht inSicilien(od. Attila), 
abftammen, St. Ἑ. α. ν. 1.8. "YßAcs, Ael.v.b. 12,46, 
Cie. divin. 1, 90. 65. Γαλεοί. Die Statt Hybla. wo fit 
verzugsweife ihren Sig hatten, hieß tavon η Ταλεῶτις, 
Suid. κ. ἀχέσασθαν (5. Thuc. Γελεᾶτες, b, Paus. Te- 
pe@tss, w, f., viell. beides für Γαλεώτες). 

ἅλήνη, ης, f., voc. Luo.d. mar. 5 Γαλήνη, Plide 
hiltd.i.die Heitere, od. Bredegunde, die den Frieden 
od. die Ruhe Ticbenbe, 1) T. des Nereus u. der Doris, 
Hes. th. 244, Anacr. 56, Meleag. ep. 156, Leon. Υ11, 
668 — ıx, 544, Luc. 3.4.0. Ihr Bild, Paus. 2, 1, 9. 
2 eine athenifche Hetire, Philet. b. Ath. 18, 587, f. (plur. 
anvas). 8) Schriftftellerin aus Smyrna, Ath. 16, 

19, ο. 

Γάληνόα, οὔ, m. Heiter, 1) Troer, den Neoptolee 
mus todiet, Qu.Sm.10, 89. 2) Arzt aus Pergamum, geb. 
181 n. Ghr., Atb. 1, 1,e, Suid., Damasec. v. Isid. 275, 
Anth. σι, 659, &pigr. auf fein Bild, Anth. Plan. 270 
— Opp. ed. Kühn. 


Γαλ , Ortöname, Buid. 
Γαλήσσιος (Erbmann, von γάλας b. Hesych.?), 


Daunen. aus Eyros, Inscr. 158, 8. 

Γαληψόν, oö, f., Antipb. u. Philost. δ. Harp. s. v. 
us. Στρύµη: D&Anyos (tod f. St. B. u. Et.M.), viell. 
= Γάμψηλον (f. Hesych.), alfo Krumbübel, nad 
Eapol. (b. Hesych., vgl. mitB.A.280), *Oreifsland 
(viel, auch nach einer Pflanze, εἶδος βοτάνης, Hesych. 
1.B.A.280), 1) St, Thraciens am Buße des Pangäon. 
nicht weit vom Strymon, Thauc. 4, 107. 5, 6, Scyl. 67, 
D. Sie. 19, 68. 90, 56, Strab. 7, 881, fr. 88. 35. 41, 
Plat. Aem. Paul. 28, Antiph.u. Philost.a.0. O. A. Ew. 
Γαλήψιοε, St. B. u. Et.M. 9) Et. bei Thorone, Her. 
7,122, Hecat. 6. St.B. 8) 6. des Thafos u. der Tes 
lepha, Grünter ver Stadt ο. 1, Mars. b. Harp. s. v., 
Et. M. St. B., Suid. 

T a) ἄκρα, Vorgebirge von Taprobane, Ptol, 
1,4, 8. b) don, Gebirge in Taprobane, Ptol. 7,4, 8. 
—6 τ 2 — 4,9. 

αλιδανοί, f. Γαλίνδαν. 

7 (6), b. Porph. v. Plot.8— 12, d. Ταλιῇ- 

vr, H νός, w. ſ. Auon. fr. δ. 6 (ed. Mull. ıv, 


194). 

—X (ή), (nad) Hesych. — κατακολιστή), 
ndrdliche Ranpfchaft Baläfinas zwiſchen dem Jordan u. 
dem Mittelmeere, welche in zwei Theile gerfiel u. zwar =) 
Ἰ ἄνω Γαλ. (Ίου, b. Iud. 2, 20, 6. 8, 8, 1, auch ἡ 
Γαλ. τῶν ἐθνῶν genannt, N. T. Matth. 4, 15). b) ἡ 


Γάλλοι 239 


χάτω Γαλ., Ios. Ὁ. Iud. 8,8,1, meift bloß durch 7 Γαλ. 
begeichnet, Ios. arch. 9, 11, 1, δ., Strab. 16. 760, δ., 
Ptol. 5, 18,4,9. 68 fland im Ruf großer Einfelt, f. N. 
T.Ioa. 7,42. &w. Γαλιλαῖος, aloı, St.B., Ιου. vit. 
7—47, 6., N. T. Marc. 14, 70, im verädtlichen Eiune 
Metth. 26, 69, fo viel wie hriftlich, ein Ehrift, Luc. Phi- 
lopatr. 19. — Adj. Γαλιλαῖος, |. B. Sadaoan, der 
See von Tiberias, N. T. Ioann. 6, 1. Tu Γαλιλαῖον — 
n Γαλιλαία, Ιου. 17,11,4. 

Γαλίνδαι ἡ Γαλεδανοί, Bölterfchaft im europ. Sam 
matien, Ptol. 8, 5, 21. 

Ταλίνη, Name einer Hetäre, Hesych. Wahrſcheinl. 
Tarınvn,w.f. 

Γαλινθιάς, f. (Ον. met. 9, 806 Galanthis), Wiefel 
(f, Lob. paral. 244), T. des Proͤtus in Theben, welche 
in ein Wiefel verwandelt wurde. Ihr zu Ehren wurbe 
in Theben ein Yet Γαλινθιάδια gefeiert, Ant. Lib. 29. 

T f. 1) St. in Medien, Ptol.6, 2, 11. 2) Gem. 
von Theodoſius I., Zosim. 4, 57. 

Ῥάλλαν, St.in Acthiopien, Iub. Maurit. b. Plin.6, 34. 

Τάλλατνε, m. für Γαλλάτιος, Ghäroneer, Inser. 
1656, b (viel. Milch οὗ. 19 εἰ [[ε). 

Τ' ‚=Taitgıos, Zosim. 2,8. 

Γαλλήσιον, ὄρος, zo(Weiffenfels?), Berg an 
der ionifchen Küfte unweit Epheſus, Strab. 14, 642, 
Niceph.h. Byz. 4,8. Nach Parthen. b. 8t. B. cine St. 
im Gebiete von Ephefus. Ew. Ταλλήσιον, St. B. 

T f. = Γαλατία, Marc. Heracl. per. mar. 
ext. 2,44, Ptol. 8, 7,2, δ., St. Β. s.v. u. s. Βίεννος 
u. Νέμανσος, im Plur. al Γαλλία, Ῥιο]. 8, 6, 1, 
Olymp. Theb. b. Phot. 80. Denn man unterſchied ein 
Γαλλία ᾽Ακχουνανία, Βελγική, «ουγδουνησία, 
Ναρβωνησία, τογᾶτα, M. Heracl. per mar. ext. 3, 
19, Ptol. 2,1,11. 19. 8, 1, 46, 8. 

TaAXınvös, (6), der röm. Kaiſer Gallienun (259 
— 268), Zosim. 1, 88, Io. Ant. fr. 152. 6. Ta- 
λιῆνος. 

Ῥάλλικα, 1) St. in Bithynien, Ptol. 5, 1, 15. 2) 
Γάλλικα «λαονία, Et. der Slergeten inHisp. Tarrac., 
viell. j. Braga, Ptol. 2, 6, 68. 

Γαλλικανόε, (6), der röm. Gallicenus, Militaits 
tribun, Ios. 8, 8, 1.— ein röm. Senator aus Karthago, 
Herdn.7, 11,8 u. ff. 

αλλικός, ή, όν, galliſch. 9) θάλασσα, --- Ταλα- 
τιχὸς κόλπος, w. ſ. Ptol. 9, 10,2. 8, ὅ, 2. b) σερα- . 
τόπιεδο», D. Cass. 79, 7. 

Γάλλικοε, (Ἰούλιος) Γαλλ., der röm. Gallicus, ein 
Nedner in Rom, D. Case. 60, 88. 

Ταλλίμ (nad Hesych. κεχριωμένο»), Θεβίτρε in 
Moabis, Hesych. u. Basil. zu Iesal. 15, 8. 

Ταλλιναρία ὅλη, ein Bichtenwalb bei Gumä in Sam» 
panien, Strab. 5, 248. 

T'&A\ıos, m. ber röm. Gallius, ein plebefifches Ge⸗ 
fhlcht, Κόνντος ΓΣ. u. Μάρκος T., App. b. civ. 
8, 96. 

Γαλλίων, ὠνος, m. berröm. Gallio, 1) «4ούκιος 
Ἰούνιος Γαλλίων, Br. des Seneca, D. Cass. 60, 85. 
2) röm, Broconful in Achaja, N.T. act. ap. 18, 12. 
8) Mannen. auf einer athen. Diünge, Mion. S.ırı, 549. 

Τ ία, f. = dem aflat. Γαλατία, Strab. 
12, 566, Suid. 

Tr ol, — den afiat. Γαλάταν Strab. 2, 
180, App. Mithr. 114. 

άλλοι, -- turop. Γαλάταν, App. Iber. 1, Arist. 
Miles. ὃ. Plut. parall. min. 80, Ael.b.Suid.s. ὄπιμα,]ο. 
Antioch. fr. 152. — Bosoi Γάλλο, Ptol, 8, 1, 28. 


πω -΄ — — 


240 Γάλλος 


Ῥάλλοε, T) als Adj, = Γαλατικός, ὁ T. στρατιω. 
της, Olymp. Theb. 6, Pbot. 80. — II) Subst. 1) f. 
Tarloı, 2 T&AXos, m. Stillach d. ἱ. ἠσύχως 
6fw» (fo Cod. Coisl. in App. prov. 1, 67, alfo von 
γάλα, f. γαλήνη), a) Nebenfl. des Sangarius in Bir 
töynien, j. Fl. von Lefle, Strab. 12, 548. b) Fl. in Phry⸗ 
gien u. Salatien, von welchem die Priefter ber Cybele 
ihren Namen haben follen, Herdn. 1, 11,2, Macar. 3, 
92, Et.M.,4.3) Sämling,ahb. bamel, = mutilus, f. 
Suid., Et M., Hesych., Macar. 2, 92, App. prov. 1, 67, 
A., Briefter der Cybele, welcher fi entmannte u. am 81. 
Tyras, nach ihm Gallus benannt, mohnte. Dab. οἱ Γάλ- 
λου, Name ftir die entmannten Ῥτίεβετ der Eybele, Alex. 
Pol. b. St. B., Pol. 22, 20, Strab. 18, 680, Plut. fluv. 
12,1. adv. Colot. 88, Simon. Diosc, Antist. in Anth. 
σι, 317.220. 287, Luc. dea 8yr. 22—52,9. 65. Lex. 
Adj. davon Ταλλαῖοε, Suid,, Anth. vı, 178. Sprichw. 
von Leuten, die unbefonnen Aenderungen vornehmen, war 

ἱτεμεῖν, Macar. 2, 92, App. prov. 1, 07. 4) 

der röm. Name Gallus, dab. 4ἴλεος T',Strab. 2, 118, 
8.,n.audh Γαάλλνος Αἴλιος, Strab. 17,816. 820, ges 
trennt durch τε, 819, bloß Γάλλος, Strab. 2, 118. 17, 
819, ννιος T. Plut. Oth.7, getrennt 8.18.— Γάλλος 
μέν ya Κορνήλιος, Strab.17, 819, — Kopr. Γάλὰ., 
Parthen. erot. dedicat., bloß Γ., Plut. Anton, 79. — 
Κέστιος Γἆάλλνος, 1ος. b.Iud. 2, 14, 8.— Κανίνιος T., 
1ος. 14, 16, 4. — «Βλαούνος T. Plut. Ant. 42, blo$ Γ., 
ebend. u.48.— Γάϊος μὲν Γ., D. Cass. 58, 25. Andere: 
ein S\des Pharnaces, D. Bio. 81,28. — 6. des Zufius 
Gonftaktius, Ioann. Antioch. fr. 150. — röm. Eonfuln, 
Heerfũhrer u. f.w., Ios. b. Iud. 2, 18, 11. 19, 1—4, 1,5 
— Piut.Oth. 5, 8., Dexipp. b.Syncell. 876, 2 — Paus. 
7,11, 1. — ein Dichter der Anthologie, Iacobs IT, 
p. 897. 

Ταλλωνιανόε, m. Inser. 4645. 

Ταλύβη, St. in der Provinz Afrika, Ptol. 4, 8, 43. 


Tr , Et. im aflat. Galatien, Ptol. 5, 4, δ. 
T wor, germanifches Boll, Strab. 7, 291. 
T ᾗ, oft auch inbecl. (Ios. arch, 18, 15, 8. 18, 


1,1.b. Iud.1,4,8. 8, 4. vit. los. 11), feſte St. in Sy» 
rien am See Geneſareth, Του. b. Iud. 2, 20.6. 4,1. Ew. 
Ta „Bt. B. 
‚m.(?Rameel,tenn bald. γαµάλη = 
χάµηλος, Hesych.), Mannen. auf einer Münze aus Pets 


gamus, Mion 9. v, 437. 


Γαμαλίβα, St. in India intra Gangem, Ptol. 7, 


82. 
Ταμαλιήλ, indeel., ein jüdifher Geſetzlehret, N. T. 
act. ap. 22,8, 5. 

—* m. Fürſt in Syrien, Strab. 16, 708. 

Tap Ἶ Γαμμαοῦσα, (Φ απιπια), St. in Phry⸗ 
gien Pool 6,2, vr F 

peov, n.Schaale (γάµβριο» nach Hesych. 

— 73 Et. in Non (nad Se. B. in Jonien), 

Xen. Hell, 3, 1, 6, $ranz fünf Infchr. x. S. 14 ff. Ew. 

Taußpeebs, St. Β. Adj. davon poet. Ταμβρήϊον, St. B. 

αμβρήτα ὕλη, ἡ, großer Wald in Germanien, Ptol. 
2,11, 6. 7. 24. 

Ταμηλιών, ὤνος, (ὁ μήν), Ehemond, der flebente, 
ber Sera γαμήλνος (f. Plat.pr. conj. 27) geweihte Monat 
9) in Attila (Januar), Lys. 17, 15, Dem. 18, 84, Plut. 
x oratt. v.s. Hyper. 29. fr. comment. inHesiod. 29, 
D.L. 10.1, 9. 10, Hesych. b) in Delus, Inscr. 2270. 

Ταμίνιος, m. 4ούκιος T. aus Velia, Phleg. Trall. 
fr. 29. 

Ταμμάκη, St.in Arachofia, ιο]. 6, 20, 5. 


1, 


Γανυμήδης 


Ταμμάονσα, f. Ράμβονα. 

Τάμος, m. ähnl. Eh beto, 1) 6. tes τοῦ, Nonn.40, 
402. 3) Mannen., Luc. in Anth. χι, 207. 8) Athener, 
«) Bambotade, Inser.285. b) Μελετεύς, 278. 4) Γάμου, 
Titel einer Komdbie des Antiphanes, Bekk. Antiattic. p. 
84, 15, f. Mein. 111, 89. 

apoy: ‚m. »Hochzeiter, eigentl. Hoczeits- 
freund, Parafltenname,, Aleiphr. 8, 66. 

Τάµψηλοι, = Γαληψός, Hesych. 

Τανδάριοι, (Stierwalde, denn Tavdopog indiſch 
== ὁ ταυροκράτης, Hesych.), Her.8, 91. 7, 66, Hecat. 
b. St. B., od. Γανδάραι, Hecat. b. δὲ. Β., Ptol.7, 1, 44, 
indifches Volk gwifchen Euaflus u. Intus. Die Landſchaft 
ἡ Γανδαρῖτια, acc. ο», Strab. 15,697, od. Γανδαρική, 
St. Β. Adj. Ta όε, ἤ, πόλις, St.B. s. Κα- 
σπάπυρος, Σχυθία, Ῥώ». Verſchieden davon find bie 
Γανδαρῖται, Plut. Alex. 62, od. Γανδαρίδαι, D. Sic. 
2, 87. 11, 91— 98. 18, 6, od. Γανδρίδαι, Plut. Alex. 
fort. 1,2, ein intifches Volk mitten im Pendſchab. Die 
Landſchaft 7 Τανδαρίε, έδος, Strab. 15, 699. ©. Γαρ- 
γαρίδαι. — Hecat, ὃ. St. B. braußt Γαδάραε, — 
Taydgos, von einem Volke der Parther. 

Γάνδειρον, Ortsname, Suid. 

Τάνδροι, ein parthifchee Volt, Dionys. b. St. B. 

Ταγνίαι u. Tavis, f. Γάνος. 

T’&vva, f. celtifche Jungfrau, D. Cass. 67, 5. 

Tavvapla dxpa, Vorgebirge an der Weftlüfte von 
Afrika, Ριοἱ. 4,6, 5. 

Ταννίκιος, m. fo nad Sintenis für Καννίχνος in 
Plut. Nio. 11 zu ſchreiben, f. Frontin. 2,4, 7. 5, 84. 

Tavyvöcrup, m. 65. des Amphidamos, Könige von Eu⸗ 
böda, Certamen Hesiod. et Homer. Κ. 6. Γανύκτωρ. 

Γάνννε, gen. ὃ, d,(Brdhlich), Erzieher des Helio« 
sabal, D. Cass. 78, 88. 89. 79, 6. 

arsdouor, helvetifcher Ort; wie man glaubt, j. 
Burg bei Stein am Rhein, Prol. 2, 9, 20. . 

Τάνος, b. Scyl. 67 (1. 4.) audy Τανίαε, Branden- 
Rein, 1) Ρ., ἡ, Gebirge in Thracien, |. Θαποξῦας, Suid, 
2) b. Xen. acc. ον, b. Aesch. neutr., St. in Thracien an 
der Propontis, j. Φαπιοῦ, Xen, An. 7, 5, 8, Aschin. 8, 82, 
Scyl.67, Artemid, b. Harp., Suid, 8) die Gegent ἡ Τα- 
vis, (dog, Aeschin. 8, 82, od. Γανιάε͵ άδος, Suid. 

Tüvöcrep, ορος, m. Froebel, 6. des Phrgeus aus 
Nuupactos, Plut. κο]. an. 18, Paus. 9, 81, 6, Tzetz. ad 
Hesiod. prooem. 7. 2) ein Sänger, Nonn. 40, 226. 

Ῥανυμήδα, f. Plidrat d. h. die heiter waltende, 
Name der Hebe bei ven Phliaflern, Paus.2, 18, 8. 

Täyöuföns, gen. ους, Plot. Phaedr. 255, c, Paus, 
5, 24, 6, Hellen. in Schol. Il. 20, 146, Plut.fluv. 12, 3, 
Apd. 2, 5, 9, Herdn. 1,11, 2, Clem. str. 1, 145, auch 
poet. Theogn. 1845, Nic. Eugen. 6, 682, Ar. Pax 724, 
ep. &og, Ἡ. 5, 266, Nonn. 10, 817, δ., Qu. Sm. 8, 443, 
δ., Antip., Meleag., Callim. in Anth. ıx, 77. XII, 65. 
230, u. fo auch Eur.Or. 1892, einmal auch ευς, Mel. ep. 
ΧΙΙ, 188, u. ου, Diosc. ep. ΧΙ1, 87, dat, sı,Pind. Ol. 10 
(11), 124, Schol. Theocr. 12, 85, ep. ei, Nonn. 81, 254. 
89, 55, ep. ad. XII, 69, acc.n, Piat.legg. 1,686, c, Ath. 
18, 566, d, ep. εα, Hom. h. Ven. 202, ΑΡ. Rh. 8, 115, 
Nonn. 8, 94, Theocr. Id. 12, 85, Strat. ep. xıı, 221, 
meiftene ην, Xen. conv. 8, 80, Dem. 61, 80, Αρά. 8. 
12,2, D. Hal. rhet, 6, 5, Strab. 18, 587, Pans, 5, 26, 
2, Ath. 18, 601, f., Herdn. 1, 11,2, 9., auch port. Eur. 
Cycl, 582 u, ep. ep. dd. v, 85, Strat. inAnth.xıı, 220, 
Nicarch. in Anth. χι, 830. 881, voo. (ὦ) Γανύμηδες, 
Luc. d. mort.4, 1 — 5, 5, ὅ., (ὁ Freudenreich d. b. 
heiter geſinnt od. auch Freude bereitend, [.Et.M.,wo auch 





8 ἡ Γαργαρηχή, — 


Γάος 


neh) eine andere Erklärung (τοῖς µήδεσι γάννυσθαν) 
frht, 1) 6. des Tros od. Dardanus, den die Bdtter od. 
Zeus ed. Tantalus od. Minos-raudten, Mımdfchent u. 
Geliebter des Zeus, Tat. (Serv. zu Virg. Aen. 1, 28) Ca- 
tanitus, f. Π. 30, 283, ὅ., Pind.O1.1, 70, 6., Nonn. 25, 
488, d., D. Sic. 4, 75, Luc. Charid. 7, Schol. Il. 20, 
14. Er galt fpäter ala Vorſteher der Nilquellen, Phil. 
v. Apoll.6, 36, Β., u. als Gehirn unter dem Bilte des 
Befleruiannns, Lue. d.deor. 4,8, Eratosth.cat.26, Hyg. 
f. 324, poet. astr. 29, 9. Abgebildet auf Biltern u. Stas 
tun, Nonn. 13, 105, Paus. 5, 24, 5. 26, 2, u. im 
Zange, Nonn. 19, 214. — Tidel einer Komödie des Als 
cius, Antiphanes u. @ubulus, Mein. ı, Ρ. 246. 825. 860. 
Adj. davon Τανυμηδάη, Marcell. Anth. app. 61, 89. 
2) ein Eunuch der Arſinoe, D. Cass. 42, 89. 40. 8) ein 
Uthener, Inscr. 284. 

Γάοε, ου, f. Γαώ. 

Γάπαχοι, Bolt im Innern Afritas. Ptol. 4, 7, 84. 

Σαραίτιον, n. fefter Blag der Dafiylier, Hegesian. 
b. Piut. parall. min. 28. 

Ταραμαῖοι, Bolt in Affyrien, Ptol. 1, 12, δ. 6, 1, 2. 

Ιἁρᾶμαντος, (05), Boll im Innern Afrilas (Jetzan). 
Her. 4, 174. 188 u. Π., Strab. 17, 835, δ., Ptol. 4, 6, 
16,8., D. Per. 217 u. Eust. bagu, Luc. dips. 2, St. B., 
N. Ad). davon ἡ Γπρκμανεικὴ φάραγξ, Ptol. 6, 6, 
14. 13. 

Täpkums, αυτος, m. (in Et. M. Γαρίμας u. als 
Bipßagor bejeichnet), 6. tes Apollo u. der Matallis, 
kibyer u. Stammvater der Garamanten, ΑΡ. Rh. 4,1494 
u. Agroet, in Schol. baf., fr. dd. 88 ed. Bergk, Eust. 
iu D. Per. 217. 

Γαράμη, (9), Hauptſtadt der Gatamantes in Fetzan, 
}-Sherma, Ptol.4, 6, 80.1, 8, δ. 8, 16, 7. 

Tapayraxös, m. (?) Mannen. auf einer thradifähen 
Nünge, Mion. 1, 408. 

Γάραε ὁ ---ὄρος, Gebirge im öflichen Mauritanien, 
a 4,2, 16. ; u k 

αράτηε (ὁ- ποταμός, viel. = Γαρεότης, m [., 
dio: θοόβιδ τα), Hin Arkadlen, Pace. 8, 54,4. 

τὰ den, @ebirge in Maurit. Caece., Ptol. 

4,2.14, u. Γάραφα ἢ Γράφαρα λεµήν, Φα[επρίαῦ im 

alien Mermarita, Ptol. 4, δ, 13. 6. Γάφαρα u. 


ράφαρα. 

and f. Γόρβαθα, 

T 3 Täpßara ὄρος, Gebirge In Aethiopien, 
| Gamengebirge in Habeſch, Ptol. 4, 7 (8), 26. B1. 

Τάργαῖα, ης, 8 ähnl. Espenheim (eigtl. Rappel⸗ 
kim, denn γάργα :-- elyespog, Hesyoh.), Gradi der 
Mini am cimmerifhen Bosporus, D. Bic. 20, 34. &, 
ΓΠέρουσα. 

Γάργᾶνον (τὸ Spas), Gebirge von Apulien, j. Monte 
Gargano, Streb. 8,284 u. ff., ΑΡΡ. b. civ. 1, 117, Ptol. 
81,1.18, 9. 

Tapyapets, έω», mythiſches Voll am Kaukaſus, Me- 
tod. Scope. b. Strab. 11, 504, fom. I'apyapls. Die 
or. 

=Turd αρίό αν wi D. Per. 1144. 

1άργᾶρον (üxgor), a. Epaphr. b, St. B. u. Sobol. 
Pol. 5, 2,5 au ΤΙ n. pl., Hellan. b. St.B. 
fehlerhaft Τά , Ptol. Ίάργανο», w.f. gewöhnl. 
Edludenau επἰδτ, doch wahrſch. Mengebe, von 
ter Menge ber Quellen, 1) eine Spitze des Berges Ida 


in Troas mit einem Tempel bes Zeus, j. Kaz⸗dag, nach 
Pint. av. 18, 8 früherer Name des Ida, 1]. 8, 48 --- 15, 


152, ὃ., Strab, 18,588, Luc. Charid. 7. d. door. 4,2. 
%,1.8, Hesych. 2) I'äpyäpes, (ἡ), Qu. Sm. 10, 90, 
Baye’a Wörterbud, d. ariech. Gigennauen. 


241 


Alcman b. St.B., Schol. Il. 14, 292, fonft Τάργαρα, 
τά (nad) Epaphr. b. St. Β. ἡ), Strab. 18, 588-610, 
ὕ., Ephor. in Macr. sat. 5, 20, St. B. s. v.u.3."Adavo, 
b. Hesych. Τάργαρον, Stadt am Buße dieſer Berg⸗ 
fpige, denn das frühere auf der Höhe gelegene (ἡ πα- 
λανά) war fpätır verlaffen. Ew. Dapyapsis, έω», (of), 
Strab..18, 606, Arat. in Anth. xı, 487, St.B. ο. "Ada- 
να, Et.M. Fem. Γαργαρίς, St.B. Die Gegend ἡ Tap- 
yapfs, Strab. 18, 610. — Schol. Π. 14, 292, 8) Γάρ- 

ϱο», Städtchen a) in Lampfalus, b) in Epirus, ο) 

n Stalien (in Arist. mir. mund. 108 Γαργαρία χαλον- 
µένη ἡ Ἱταλία), St.B. 4) Γάργαρος, m. Gurgel 
od. Menges, S.des eus ans Theffalten, Gründer ber 
Statt Tapyapos in Troas, Nymph. in Et. M., St. B. 

Lap ‚ ion. (Her.) Γαργαφίη, (N), Gopen⸗ 
well (γάργα = αἴγειρος, Hesych., wenn nit = 
ἀργαφίη, alfo Weißenborn, fo γαργαέρει» ---λάμ- 
πειν b. Hesych.), Quelle am Nordfuße des Kithäron, eine 
balbe Meile δΗΙ. von Piatäi, Her. 9, 26 - 61, δ., Paus. 
9, 4, 8, Alciphr. 8, 1. 

1 ἄργη, St. in Libyen, Alex. Polyh. δ. St, Β. Ew. 
Tlapyatog u. Γαργίτης, St. B. 

αργήττιος, m. Espenberg, Athener, ©. bes 
Euphiletus (Acharner), Inser. 275. , 

Ταργηττόε, m. ähnl. Espenberg (yapya = 
αἴγερρος, Hesych.) od. Blantenheim(— ἁρχηστός, 
[. Tapyapsia), 1) B. des Son, Paus. 6, 22,7, od. des 
Aleſios, St. Β. ο. ᾽ἀλήσιον, Heros des Demos, 2) atti⸗ 
fher Demos auf einer Höhe füdweſtlich von Wrileflos, 
zur ägäifchen Phyle gehörig, j. bas Kioſtergut Παρηττός: ' 
St, Β., Hesych. Adv. Τ ot, in Garg., Streb. 8, 
877, Plut. Thes. 19. 85, Iapynrrößev, von ©., Ar. 
Theam. 898 u. Schol., Ταργηττόνδε, nach G., 8t.B. 
Ew. T rrıos, Ael.v.h. 4, 18, Ὁ. 1.. 10, πα. 1, Inser. 
b. Ath. 6, 284, f, Ross Dem. Att. 65. 66, Alt. Seew. 11, 
16. 17, Γαργήσεεοι Aly., Inser. 227.275. 284, Ross 
Dem. Att.4. δ. A 

ο, m. (viel. Brintort, denn γηραέ für 
Me N [ώτ. γεώλοφον, Heeych.), Demos 
in Tegea, Paus. 8,45, 1. 6. Γαράξης. 

.T » Ptol. 8, 1, 25 Ταρήσκος (sio!) η Τα- 
ρίσκο», viell. Stadelberg (denn γάρρα od γάρχας 
ift mateton.— Öaßdor, Hesych., vgl. quch παράµβας), 
St. in Macedonien am obern Laufe des Strymon, Strab. 
7, 880. fr. 21. 86. 

Ταρί, St. in Aria, j. Shore, Isid. Charac. mans. 
Parth. 16. 


Γαρίσχος 


Γαρίεννοε, m. δί. auf der Oftfeite Britannien, |. 
Date, Ptol.2, 8,6. 

Tapıtiv (τὸ ὄρος), Ios.arch. 4,8,44.5,1,19. b. Iud. 
1,2, 6, od. (τὸ) Ταριζεὶν (6005), Ios.11, 8, 2. 18, 9, 1, 
Buid., od. τὸ ὄρος τὸ Γαριζεέν, Ioa. 12, 1, 1, od. zö dv 
Γαριζεὶν ὄρος, Ios. 18, 8, 4, auch Γαριζαῖον ὄρος, 
1ου. 4, 8, 44, Berg bei Siem in Samaria. 

T vre, — Γαράμαντες, Bipßagos, Hesych. 
E Topinas, = Γαρᾶμας (βάρβαρον τὸ ὄνομα), 

t. M. 


1 αριναῖοι, Bolt im nördlichen Serica, Ptol. 6, 18, 6. 

Ταρινθδαῖοι, Voll an der Weftlüfte von Wrabien, 
Strab. 16, 776. 6. Γαρυνδανεῖς. 

Τάριος ὁ-- τόπος, Ort an ber paphlagoniſchen Kuͤſte. 
Απο. per. pont. eux. 19, Mare. Horaol. ep. per. Me- 
nipp. 9. 

Täpıs κώμη, Drtin Subda, Ios. vit. 71. 

Tupls, scc. έν, Et.in Jubäa, Ios. b. Iud. B, 6, 8. 
Ταρίσκοε, |. Tapnaxos. 


16 


242 


Ταρμαθάνη, (Argantbo?), Königin von Aegypten, 
M. des Chryſochoas od. Nil, Pint. Βαν. 16, 1. 

Tuppäves, (ο), indiſche Weifen, Strab. 15, 712. 
718. &. Σαμαναϊον. 

Τάρµοε, m. 8. von Babylon, Iambl. b. Phet. 74, a, 
Suid. s.v.u.8. φάσμα. 

Ταρνάνη, St. in Kleinarmenien, Ptol. 5, 7, 8. 

Γάροε, m. (ἀθπί. Stör). Mannen. auf fpäteren 
Münzen, Mion, τι, 516. ıv, 831. 

Tapotvyas, α, ὁ (ποταμός), b. Marc. Heracl.per. m. 
ext. 2, 21 (6) I'apobvvas, α, ποταμός, b. Ptol. 2,7, 2 
Tuptvas, ciner der Hauptſtroͤme Gallient, j. Saronne, 
Strab. 4, 177—199, 3. 

Täppa, St. in Maurit. Caesar., Ptol. 4, 2, 25. 

Ταρροίας, m. Ncbenfluß des Eophen in Indien, jeht 
Bendsjlora, Arr. Ind. 4, 11, |. Γουραῖος. 

Tapratıpa, ω», (τά), Landſtaͤbtchen in Kappado⸗ 
den, Strab. 12, δ87--- 668, ö. 14, 668. — Die Präfertur, 
in welcher eu Tag, (7) Taprraupirig, Strab. 12, 584, od. 
Ταρσαουρία, Ptol. 5, 6, 14. 

Ταρσίε, indecl. St. in Galiläa, Jos. b. Iud. 5, 
11, δ. 

Γαρσύηριε, (ος, m. Seldherr des Achäns, Pol. ὅ, 
57—74, ol περὶ Γαρσύηρ.», er u. feine Leute, Pol. 
5, 78. 

Ταρτύδας, m. (ποῦί-- Καρτύδας, alle Meiners), 
Pythagoreer aus Kroton, Tambl. ν. Pyth. 86. 

Ταρόνας, a, f. Γαρούνας. 

Ταρυνδανεῖς, (of), Volt an der Wertküfte von Aras 
bien, D. Sic. 8, 48. 6. Tagıydaios. 

Γασάνδαι, Bolt an der Weſtküſte von Arabia felix 
(in Hebejas), D. Sie. 8, 45. 

Τάσηπτον, (= Γάσεπτον, alfo veutfh "Ners 
tbuswi), Tempel der Φε bei den Racebämoniern, Paus. 
8,12, 8. 

Τασιωνγαβέλὶ, Schiffswerfte Salomons am rothen 
Meere, Ios. 8, 6, 4. 

Τάσμαρα, St. in Maurit. Caesar., Ptol. 4, 2, 28. 

Ταστ ρη, {. Bauchgabe, "Magengift, 
Frauenname bei Anacr. fr. 90 (Ath. 10, 447, 8). 

Γάστρων, m. Schmerbaud, Lacedämonier, Po- 
lyaen. 2, 16. 

; Tarrpuvia, verd. Lesart für Γραστωνία, Theop. 
.St.B, 

Τάσνα, paphlagonifher Name, Strab. 12, 558. 

Τάσωρος, Landsberg, St. in Macedonien, j. Ale⸗ 
βοτο[οτί, Ptol. 2, 18, 81. 

TäraXos, m. Sarmate, Pol. 26, 6. 

Τάτια, sdos, f. Königin von Syrien, Ath. 8, 846, d. 

Taväyıs, m. Stiermann (γανός, ber Ackerſtier, 
Et. M., Skrt gö — βοῦς), Ablömmling bes Temenos 
aus Argos, Her. 8, 187. 

Γανανόδουρον 7 Γαβανόδουρο», St. in Roricum, 
Ptol. 2, 18 (14), B. 

Ταύαρα, St.in Arabia deserta, Ptol. 5, 19, δ. 

Tatas, αντος, m. Geila, Bein. des Abonis bei den 
Eypriern, Lycophr. 831. 

Tavys ηλα ω», (τα), Ort in Affyrien, wo Alexan⸗ 
der den Darius ſchlug, Strab. 2, 79. 16,787, Plut. Alex. 
81, Arr. An. 8,8,7.6,11, 5 u.ff., D. Cass. 68, 26, Ptol. 
6, 1,5, Apd. 6. St. B. 

Ταύδαε, ὁ, Entel des Maftnifla, D. Cass. fr. 89, 4. 

Tavötvrıos, d. Tat. Gaudentius, fpäterer griech. 
EC hriftfteller über Muſit, f. Fabric. bibl. gr. 111, p. 
647. 

Γαὔδοι, f. (Freudenfeld?), Infel bei Greta, nach 


Γαρμαδώνη 


Γεγάνιοι 
Callim. die Infel der Kalypfo, Strab. 1, 44. 6, 277.7, 
299. 


Tatfaxa, f. Talaxa, 

Tavfavia, &t.in Diebien, Ριοἳ. 6, 2,10. 

Ταυζανῖτιο, 7, Landſchaft in Mefopotamien, Ptol. 
5, 18, 4. 

Γαυλάνη, (5), auch TavAavav (1ος. arch. 4, 7, 4) 
u.im gen. τοῦ Γανλανᾶ (1ος. b. Iud. 4, 1,1), St. im 
nörbl. Peräa, Ios. arch. 18, 15, 8. b. Ind. 1, 4, 4. 8. 
Die Landſchaft 7 TavAaytrıs, sdos, εν, {. Dejolan, 
Ios. arch. 4,5,8—18. 4,15, 4, 5. b. Iud. 2, 20,6—4, 1, 
1, δ., αιῷ 5 Γαυλ. χώρα, Ios. vit.37. Gw. οἳ Ταν- 
λανῖται, Ios. b. Iud. 8, 10, 10. 

Γαυλίτης, m. Huld (d. i. navie oneraria), 4) Karier, 
Tbuc. 8, 85. b) Samier, Xen. An. 1,7, 85. 

TaoXos, f. Koberſtein, Inſel bei Malta im ſicili⸗ 
fhen Meere, j. Gozzo, D. Sic. 5, 12, Hecat. 5. 8t.B., 
Scyl. 111. @w.Tau\irms, St.B. 6. Γαῦδος. 

Ταὐμελλον (od. 4Φαύμελλο»), St. in Gallis Cis- 


‘ alpina, Ptol. 8, 1, 86. 


Γαῦνα, St. in Suflana, Ptol. 6, 2, 16. 

Tavpddus, a, m. Sröhling, Dichter der Anthologie, 
Anth. Plan. 152. 

Ταόραινα, St. in Kappadocien, Ptol. 5, 6, 16. 

Γαόρανον ὄρος, n. Gebirge am Tigris, Plut. 8αν. 24, 
8, viel. = Carbanus b. Plin. 6, 81. 

Tavpavös, ὁ, näml. οἶνος, Wein von dem Gebirge 
Sauranus in Campanien zwifchen Gumä u. Neapel, 
Ath. 1, 26, f. 

Tatpavos, m. 1) Satrap des Roranes, Piut. βαν. 
94, 8. 2) Steinfihneiter bei Bracci t. 1, tab. 18. 

Ταυράται, Infeln im perflichen Meerbufen, Iub. 
Maurit. δ. Plin. 6, 26. 

Ταόρισν, 5. Xen. Hell. 1,4, 22 Taöpaoy, n. ὅτοῦ» 
burg, fefter Plat auf Andros mit dem Hafen Baureleon 
(Liv. 81,45), j. Gaurio, D. Sic. 18, 6@, Anon. st. mar. 
magn. 288. 

Tovplis, f. Freudenheim, Infel, wovon ber Rord> 
wind in Pamphylien Τανρεύᾳε hieß, Arist. vent. 

Γαθρον ὄρος, Gebirge in Aethiopien, Pol. 4, 6, 6- 

Γαὐύσαφνα, St. in Numidien, ιο. 4, 8, 29. 

Τάφαρα, av, pl. 1) Slecken im Innern von Mar- 
maria, Ptol. 4, 5, 28. 2) Βοτρεδίτρε in der regio Syr- 
tica, |. Ras Espharra, Anon. st. mar. magn. 95. 96 (τ. 
|. φορα). 6. Γάραφα. 

Γαψίας, m. (ρἱεΠ.--Καψίας, αἴ[ο: Schlemmer), 
Mannen., Inser. 1120. 

Tas u. D. Sie. 16, 18 Γαόε, gen. Τάου (D.Sic. 14, 
85), Anführer der Perfer gegen Buagoras, D. Sic. 15, 8. 
6. Γλὼς, Γλοῦς, Γλώης. 

Ta, St. in Arabia petrees, Glauc. b. St.B. Ew. 
T&os, St.B. &. Γαία. 

Τεβάδεοι, arabifche Volkerſchaft, Iub. Maurit. b. 
Plin. 5, 88. 

Τέβαλα, 1) Ort der Varbuler in Hlisp. Tarrac., Ptol. 
2,6, 66. 2) Landſchaft in Arabia Petraea, j. Dsjebal. 
Em. Γεβαληνόε, St.B. Die Landſchaft au ἡ Teßa- 
Kart ώρα, St. Β. 5. ν. µ.5. Γάβαλα. 66. Γοβολῖτι. 

te, acc. ο», ein Dämon ber Geten (Thracier), 
Her. 4, 94. 

Γεβεωνῖται, = Γαβαωνῖταε, w.f., St.B. 

Teyavta, f. röm. Frauenn., 1) Frau des Targninius, 
D. Hol. 4, 7. 2) eine Beftalin unter Numa, Plut. Num. 
10. ©. Tıravia. 

Γεγάνιοι, ein römifches Patrielergeſchlecht. welches 
unter Tullus Softilius von Alba nah Rom verpflangt 





Γεδέοντες 


werten fein fol, Ὁ. Hal.8,29.. Dab. a) Tiroc Fey. (Ma- 
eezinus), D. Hul. 7, 1. b) 4εύκιος ΓΕΥ., D. Hal. 7,1, 
auch bloß Fey., D. Hal. 7, 1 κ. 10. c) Μάρχος Tey., D. 
Sic. 12,29..88, Di Hal. 11,68. d) Πόπλιος Tey. Μα- 
χερῖνος, D. Sic. 12, 86. 

Γεδέοντα, Bauern, nach Piut. Sol. 285 richtiger 
wohl Udalrichs d. i. Orundbeflger, f. Γελέοντες. 

Τιδεών, ὤνος, (6), N. T. Hebr. 11, 82 auch indecl,, 
der δι. Eigenname Gideon, ein Richter der Juden, 
las. 5,6 u. ff, Ioann. Antioch. fr. 15, 5, Suid. 

Töym, St. der Broving Afrika, Ptol. 4, 8, 80. 

Γιδρωσία, (ἡ), Landſchaft in Afien, j. Mefran in 
Belutſchiſtan, Strab. 2, 180— 15, 726, &, Pint. Alex. 
66 u. ff. hun. Διο. 25, Ptol. 6. 8, 2-— 8,26, 2, ὅ., ΑΚα- 
tharch. fe. 47, Marc. Heracl. per. mar. ext. 1, 16---51, 
ὁ., 8ἱ.Β. ο. ν. u 8., aud ἡ Εεδρωσία χώρα, Theophr. 
h. pl. 4,4, 18, u. ἡ Γεδρωσίω» χώρα, Αε]. π. an.17,6. 
En. ‚ Αρά. δ. 8ὲ. Β. κ. ΧὝρίταν, Strab. 15, 
128, Plut. Alex. fort. 1,5, Ael. n. en. 15,25, Marc. 
Herael. per. mar. ext. 1, 88. 51, St. B., od. T 
D. Per. 1086, u. Γιδρωσηνοί, Strab. 15, 724. 6. Γα- 
ὀρωσία u. Κεδρωσία. 

Σζατόριβ, ϱγος, m. δήτβ in Baphlagonien, Strab. 
12, 562. 

Τζέριχοε, (d), Benferih, K. der Karthager, Dam. 
v.Isid.91, od. Anführer der Vandalen, Prisc. Pen. fr. 
440,8. ©. Γιζέριχος u. Γενξίριχος. 

T vet, hebt. indecl. (Delkeller), Landgut 
om Fuße des Delberges, N. Τ. Matth. 26,86. Marc. 
14, 32. 

Γσούρα, Ort bei Ios. 7, 8, 8. 

Γάρ, ος, ö—norauds, au Γίρ, Bi. in Bätulia, j. 
kin Dsjitdi in Zab, Prol. 4, 6, 18—81, δ., Agath. 3, 
19, tab. Maur. b. Plin 5, 1 (Ger). 

Γάρα, ἡ, St. am Geir, w. f., Ptol. 4, 6, 81. 8, 16, 6. 
: Τάτας, m. Mannen. auf einer Münze, Mion. 1,5831. 

δη. 


Γάτων, m.. (f. St.B. =. Alochy u. Arcad. 16, 28), 

Naber, Athener, Inser. 205. 
Qa, ac, &, a», ion. (Her. 8, 28— 7, 156) Τέλη, 

x, b. Plut. Cim. 8 TAaı (?), (ή), "Retffenbad (fo 
Κάῑ. nah dem δί. Γέλας, w. [., Epaphrod. in Schol, 
Thuc. 6,4, St.B., nach Andern. 5. 8. Aristaen. b. St.B., 
Et. M. Lache rach (doch viel. Strehlen, denn γέλαν 
--αὐγὴν ἡλίου, Hesych.), St. auf der Südküſte Sici⸗ 
lient, Thuc. 6, 4, Ar. Ach. 606, Empedocl. ep. b.D.L. 
 82,n.5 (Anth. ντι, 508), Aeschyl. ep. (4) b.Piut.exil. 
18 (Anth. app. 8), Xen. Hell. 2, 8,5, Arist. pol 5,10, 
4, Slate. @w. Γελφος (in Ant. ıx, 96, Polyaen. 5, 6, 
Schol.Pind. N.9, 96. P.1,89 Ρελῶος), f. Her. 7,158, ὅ., 
Thac. 6, 4— 7, 58, ὃ., Blgbe, nach St. B. viel. ἀπὸ τοῦ 
γίλως, Habr. 5. St. B.u.Et.M. haben auch I'xAaios. 
Tue andſchaft ἡ Τελφα, D. ic. 18,75. 6. Γέλλα. 

TAdöas, m. Bildhauer, Buid. für Aysradas. 

Γέλαι, Plut. Pomp. 85, f. Trias. 

Γιλάµιος, m. ©. des Amaflos, K. von Armenien, 
Abyden. in Moses Choren. 1, c. 4. 

Γελανίων, ωνος. m. Lachmann, Mannen., Schol. 
. 04.4, 22. 
Γέλανοες, Et. in Libyen, Prol. 4, 6, 80. 
Γιλᾶνωρ, ορος, m. (laf. A für o, alfe = Γεράνωρ, 


».f.), 6. des Sthenelos, K. von Argos, Apd. 2, 1,4, 


Pens. 2, 16, 1. 19, 8. 

7 os, m. Brunold (d. i. hellleuchtend wal⸗ 
um), Atheuer. Dem. 20, 149. 

TOas, α, (ὁ---ποταµός), nach St.B.Reiffenbad, 


Γέλων 243 


doch viel. Streblte, f. Γέλα, ST. bei Bela, j. Finm do 
ı di Terra Nuova, von welchem die Statt ihren Namen has 
ben foll, Τόμο. 6, 4, D. Sic. 8,28. 13, 108, Artem. u. 
Callim. in Schol. Pind. O1.2, 16, Diod. in Anth. vır, 
40, St.B.s.v.u.8."Axgayavtıs, Et.M. 
g Teldorıpos, m. Scherner (scurra), Barafit, Plaut. 
tich. 

Tadrıos, m. Lachmann, fpäterer Ὑλαππέπαιιε, 
Phot. p. 66, 86. u. d. ®gl. Fabric. bibl. gr. ıx, 290. 

Τελβουέ, Bergin Baläftina, Ios. 6, 14, 2. 

T » St. in Albanien, Ptol. 6, 12,2. 

Γελέας, m. Strehle, Tegeat; Inser. 1986, 

Τελέοντα, Bertlinger d. h. die Strablenden (von 
yelsiv— γελᾶν, splendere, Hesych., nach Böch von 
yerkewmg, Bauern), eine u. zwar dic erſte ber vier aften 
ionifchen Phylen, 4) in Attila, St. Β. α. ἰγικόρεως, 
[. Γεδέοντες u. Τελέοντες. db) in Teos u. Kyzikus, 
Inser. 3078. 8664. 8665. ©. das Fligde. 

Γελέων, οντος, m. Berto, a) ©. des Jon, Stamm⸗ 
vater der Geleonten, Her. 6,66, Eur. Ion 1579. b) Bein. 
des Zeus in Athen, Inser. in Ross Dem. p. 171. 

Σελίας, m. (Bruno? d. i. der brennende οὗ. ſtrah⸗ 
Iente, f.unter Γέλα u. Ρελέοντες), Ῥβοῖᾶςτ, Pol. 21,4. 

Tellgepis, ὄνομα κύριο», Suid., Menand. Prot. 
fr. 4 nennt einen Bandalen Τελίµερα. 

Τέλλα, 1) Γέλλα ἢ Πέλλα, Ort ver Baccäer in Hisp. 
Tarrac., Ptol. 2, 6, 50. 9) --- Γέλα, w. f., Ptol. 3, 4,15, 
Artem. in Schol. Pind. Ol. 2,16. ᾿ 

Γέλλας, d— ποταμός, = Γέλας, Artem. in Schol. 
Pind. ΟΙ. 2, 16. 

FAMAvés, (6), d. röm. Gellianus, ein Freund bes 
Rymphidius, Piut. Gelb. 9. 12. 

ToXlas, (6), Bladert (γέλλαι = τἴλαι, Hesych., 
eigtl. = εἶλαν), Agrigentiner, D. Sic. 18, 88. 90, Ath. 
1,4,8, f. Τελλίας. 

Ῥέλλιος, ein famnitifches Gefchlecht, welchen ſich nach 
Rom übergefiedelt Hatte, 4. ®. I. Ποπλικόλας, D. 0894. 
47,24, IT. Μάξιμος, D. Cass. 79,7, Μάρκος δὲ T., 
Pint. Cic. 27, Γέλλιος Faioc, D. Sic. 20, 90, douxsog 
FT‘, App. Mithr. 96, 4. δὲ Γέλλ. u. ἁθι]., Plut. Cic. 26, 
D. Cass. 49, 1, öfter bloß FEAAsos genannt, Plut. Crass. 
9. Cic. 26. Cat. min. 8. Pomp. 22, d., Ρούφος Μεμμι- 
άδης F., Anth. νι, 86, in&bef. der Schriftftefler Τέλλιος 
Fyaiog, D. Hal. 2,76, od. Γναῖος δὲ Γ., D.Hal.2, 31, 
oft bloß Γέλλιος genannt, D. Hal 2,72. 4, 6. 7, 1, od. 
οἱ περὶ Γέλλιο», D. Hal. 6, 11. 

Ῥελλά, gen. ους, δ. Sapph. ὥς, Bergt Γέλλως, f. 
Rapp d. i. Rafferin, f. Schneidew. delect. p. 806, nach 
Hesych. γελλίξαι — συνενλῆσαι, alfo Zufammens 
tteiberin, 1) bei den Lesbiern eine Jungfrau, die in 
Kindesnöthen farb u. nun als Kobold ΠΗείπε Kinder 
taubte, Hesych., dad. das Sprichw. Γελλοὺς (Ζεποὺ. 8, 
8 Γελλώ) nawdopılwtspe, Sapph. in bibl. Coisl. p. 
608, Zenob. 8, 8, Suid. 2) — {άμεια, Schol. Theocr. 
15,40, wo Πε Γελώ heißt. 8) — Εμπούση, Hes. (wo 
codd. Γελώ haben). 

Τελµάν, ὤνος, Drt in Paläftina, Ion. 7, 9,8. 610. 
ὁ Γελμωναῖοε, Ios. 7,9, 2. 

Γέλοιοε, m. Lachmann, Mannen., Inser. 

Τελχάνοε, m. oriental,. Benennung (gütiger Gott) 
bei den Kretern, Hesych. — Münze in bulletin del instit. 
archeol. 1841, p. 61. 

Tas, f. Γελλώ. 

Ῥέλων, ωνος, (6), Strahlheim, 1) 6. des Actna 
u. der Hymeros, St. Β. 5. Γέλα. 2) 6. des Deinomenes, 
Tyrann von Syracus, Her. 7, 145 — 168, δ., Ilgde, 


16* 


244 Γελωνοί 


auch d παλαιός genannt, Athan. b. Plut. Tim. 28, ber 
als Heros verehrt wurde, D. Sie. 11, 88, u. eine Statue 
hatte, Plut. Timol. 28. — Pans. ſcheint 6,9, 4 u. 5, 28, 
6 noch einen andern anzunehmen, doch if wahrfch. bloß 
feine Zeitrechnung eine irrige. 8) ©. des jüngern Hiero 
von Eyracus, Pol. 5,88. 7, 7 u. Π., D. Bie. 26, 94, Paus. 
6, 12, 8, Strab. 2, 98, d. 4) ein &pirot, Plut. Pyrrh. δ. 
6) Seldderr der Phocenfer, Paus. 10, 1,5. 6) Pellener, 
Inscer. 7) Mannen, Phil, in Anth. vı, 107. 

Τελωνοί, Anon. per. pont. eux. 49 Τέλωνοι (bo) |. 
Βι.Β. ο. v.), b. Scyl. 80 Τέλωνεε, nach Her. 4, 108 grie⸗ 
chiſches Volt (alfo wohl Baumänner? d. i. agricolae), 
im europäifhen Sarmatien, οὔτε beflimmte Grenzen, 
f. Her. 4, 102—186, 6. Ephor. b. Scymn. 868, Arist, 
mir. mund. 29, D. Per. 810 u. Eust, ud. St. — Bei 
Her. 4, 119 ὁ Γελωνός für ol Γελωνοέ, Orph. Arg. 
1064 nennt fit Γελωνὸν ἔθνος, 

ελωνόε, 1) m. Baumann, ©. des Heralled, 
Stammovater der Belonen, Her. 4, 10, Eust. zu D. Per. 
810, St.B. 9) ©t. der Bupinen, Her. 4, 108, St. Β. 

Τελφος, f. Γέλα. 

TOus, ωτος, m. Lache, Lader, 1) ale Gottheit in 
Sparta verehrt, Plut.Cleom. 9, u. fo will Keil onom. 
71 auch Plut. Lyc. 25 Γέλωτος für γέλωτος ſchreiben, 
lat. Risus, als Gottheit, Appul. met. 2,41. 2) Mannen. 
auf einer Φταθβείε des Mufeums der archäol. Geſellſch. 
in Athen u. öfter. K. 

Τέµελλα, d. lat. Gemella, 1) Frauenn., Orinag. ὃν 
(9,119). 2) St. in Hisp. Baetics, App. Iber. 68. 

T νον, ſ. Kaszılie. 

T ‚ der röm. Mannen. Gemellus, Leont. 
Schol. 28 (στα, 575). — ein Freund des Herobes, Ios. 
16, 8,8. 

Teeutvıon, d. röm. Name Geminius, 1) einer aus Ter⸗ 
racina, Plut. Mar. 86, 88. 2) ein Freund des Pompejut, 
Plut. Pomp. 2. 16. 8) ein Anhänger bes Antonius, Plut. 
Anton. 659 (νοο. ὦ Γεµένιε). 4) Γαάϊος Ῥοῦφος Teu., 
Senator unter Tiberius, D. Cass. 58, 4. — Suid, 

Γέμινοε, (6), 1) lat. Bein. des Janus, D. Cass. 54, 
86. 2) röm. Bein. a) Tiicog Οδετούριος Γ., D. Hal. 6, 
84. 9, 69. b) ein griech. Afttonom, wahrſch. aus Rhodus. 
— Schriftfieller aus Tyrus (Artem. 2,44). — Dichter 
der Anthologie, f. Fabric. bibl. gr. Iv,p. 81—84 ; 498. 

Teplorıos, m. Füllner, fpäterer Name; belannt if 
Gemistius Pletho, 

Τεμµαρουρίε, St. in Idumaa, Ptol. 5, 16, 10. 

Τέµων,αι. Bollfad, einer der Satyrn, welche dem 
Dionyfos nad) Indien folgten, Nonn. 14, 108. 

Γέναυνοι, rhätifches Alpenvolt, Strab. 4, 206. 

Teves, f. Kunihilde, 1) T. des Aeon bei den Phö⸗ 
nigiern, Phil. Bybl. fr. 2, 5. 2) Γενέα, Flecken im korins 
thifchen Gebiet, richtiger Τενέα, w. {. Ew. Γενάδης, 
Partben. b. St B. T ο. Sprichw. war: a) εὐδαί- 
µων ὁ Κόρινθος, ἐγὼ ὃ εἴην Γενεάτης, St.B. ©. 
Τενεάτης. b) Εὐορκότερος Τενεάτου # Γενεάτου, 
App. proverb. 2,88. 

Γενέθλιον, n. Gunewalbe (KAuni= Geſchlecht). 
Ort in Argolis, wo Thefeus geboren fein fell, Paus 2, 
82.9.8,7, 2. 

Teviöiros, (6), Kunimund, Bein. a) des Bofeidon 
der unter dieſem Namen in Sparta ein Heiligtum hatte, 
Paus. 8, 15, 10. — Ap. Rh. 2, 8 u. Schol. b) dafuer 

ενέθλιος d.i. der Schupgeift der Geburteſtunde, Pind. 
1,18, 148. c) bes Zeus ale Stamm» u. Familiengottes, 
Pind. P. 4, 296. Ol. 8,19. u. fo überd. θεοί, Aesch. 
Bept. 689. 2) Eigenn. α) Athener, α) ©. eines Protus, 


Γεννοί 


Ὅαθεν», Insor. 164. β) B. eines Dienpfuß aus Beiräeus, 
Inser. 275. b) RYetor aus Beträ in Baläftina, ©. eines 
Genethlios, Said. Hesych. Miles. 18, Sahol. Dem, 
18, 51. 19, 148, οἱ περὶ Γενέθλνον, Schol. Dem. 
18, 8. 

Tr „f Kuhnheim, St. in Lakonien, Eiw. Γενε- 
σαῖοε od, StB. 

Teverta, f. Runigunde, Brauenn., Dig. 82, 78.K. 
(Ueber Γενέσνα, das (Öffentliche) Todtenfeſt im Athen, f. 
Philoch, in Bekk. An. 86, Poll. 8,9 u. Ammon.s. v., 
über die Privatfeier, Aleiphr. 8, 18 u. 55. Βρ/. Lex.) 

Tevirıov, n. Mustersparf, Ort am Meere bei Lerne, 
Paus. 2, 88, 4. 

Teovieıos, m. Schöpfer, a) Bein. des Vofeidon, der 
als folcher bei Kerne ein Heiligthum hatte, Ῥαπε. 2, 88, 
4. 3) ein Sefchichtfchreiber zur Zeit des Gonftantin Por⸗ 
phyrogenctes, f. Fabric. bibl. gr. ν11, p. 529. 

αν έδος, f., Et.M. u. ood. in Hesych. Te- 
veruäls, KRunibolde d. i. das Geſchlecht (ot. Die Ger 
burt) fhüsend, Bein. dee Aphrodite, Δε, Nub. 52 n. 
Schol.— Lys. 2, Hesyeh., Suid, Im plur. Γενοσνλλί- 
Seg, befondere Gottheiten u. Borficherinnen der Erzeu⸗ 
ung, welchen gu Ehren die Weiber in Athen ein Wen 
feierten u. Opfer brachten, Ar. Thesm. 180, Paus. 1, 1, 
&, Lac. amor. 43. pseudol. 11, Suid. 
9 Σενέτωρ, 6ρος, m. Ahn, 6. des Ἀφίανα, Apd. 8, 

1. 

Τενήτην, ου, (6), in Anon. per. pont. eux.82 Τέ 
vos, ov, Soph. b. St. B. u. Schol. ΑΡ. Rh. 2,878 Τένης, 
ητος, Ahna, Fluß, Hafen u. Vorgebirge im PBontus, 
Strab. 12, 548, Scyl. 88, δὲ. B. Adj. bavon Tewgraios, 
ala, dab. Γενηταίη ἄκρη, das Vorgebirge, ΑΡ. Rh. 2, 
878 u. Schol., u. Γενηταῖος alß Bein. des Zeus, der bier 
ein Heiligthum hatte, ΑΡ. Rh. 2, 1011. — Plia. 6,4 er- 
wähnt als Volk die Genetae in diefer Gegend. 

Γένθιοε, Pol. b. Ath. 10, 440, auch L'ewOluy, ωὤνος, 
(6), X. der Illyrier, Pol. 28, 8—80, 18, 6., Plut. Aem. 
Paul. 9. 18, App. Maoed. 18. Illyr.®, Atlı. 14, 616, a. 
6. Γέντιος. . 

Τενναδία, f.Adela, Brauenn., Cod. 8, 69, 2. Κ. 

Teovväßsos,m. Edelmann, Mannen. bei Spätern, a) 
ein Chirurg. Pallad. 51 (x1, 280). b) ein Batrlar von 
Gonftantinopel, Suid. — Bol. Fabrio. bibl. gr. χ1, 849. 

Tevv6ß, ein Thor in Serufalem, Ios.b. Ind. 4, 2. 

Tevvala, f. Adelaide, atben. Schiffen., Att. Seew. 
1, 68. 

Tevvoldes Φεαί Kunihilden, weibl. Bottbeiten, 
welche ter Fortpflanzung des Geſchlechte vorſtanden, 
Paus. 1,1,5. 6. Γενετυλλίς. 

Tevvatos, m., gen. theflal. Σε»νάοι, 1) Kunis 
mund d. i. Geſchlechtsvorſtand, eine Gottheit der Heliv⸗ 
politen in Zöwengeftalt, welche Πε im Tempel des Zeus 
verehrten, Damaso. v. Isid. 208. 2) Edler, Mannen., 
Inser. 1249. Delphier, 1709; vgl. Curt. A. D. 17, 20. 
Theffalier, Ahr. Dial. ıı, 529, n. 2. 

trıs, «des, ἡ, b. Ion. Ὁ. Ind. 2, 20, 6. 8, 


10, 7.85T in N. T. (Luc. 5, 1) ἡ Γεν- 
νησαρίτ, h. Henn Damaupke BärhensartT 


Hesych.),meift mit, doch auch ohne λέµνη, der See Gene» 
gareth, auch Sec Tiberias oder galifäifches Meer genannt, 
in ®aliläa, Ios. 5, 1,22. 18,2, 1, Ptol.5, 16. 9, Strab. 
16, 755 u. bie oben angef. Stellen. 2) mit u. ohne γη, 
die Landichaft an dem See, Ios. b. Iud. 8, 10, 8, N.T. 
Matth. 14, 84. Marc. 6, 68, Said. 

Towvol οἱ ΓΠυμνοσοφισταί, Hesyoh. (wahrſcheinl. 
verborben). 


Γενοαῖοι 


Γωοσῖοι, Etamm der Moloffer, von T'evöds, m. 
(Adalo od. Beil?), einem König derfelben, fo benannt, 
Bbian. $. St. B. 

Γωόδοχοες, m. (viel. Kevodsyeg;, alfo Wirth), 
Dennineme anf einer phrygiſchen Muͤnge, Mion. 1Υ. 

Ilvos, ους, 1. Stamm, S. des Aeon, Ὁ. des Bios, 
Dr, Τρίο in der phön. Mythologie, Phil. Bybl. fr. 

r Artem. b. St. B. Τενόα, (N), bie St. ber 
tigurier, {. Oenua, Streb. 4, 201208. 5, 311—217, 
3, PtoL 8, 1,8. Ew. T a, Sc. B. 

Σωούκιοε, ein röm. patriciiches Geſchlecht, daher 
Tyaloc Tıy., D. Sic. 14, 54. 90, Μάρκος ΓΕ»., Ὀ. 
δίο, 12, 81, «4εύχιος Γεν., D. Sic. 15, 90. 16,4. 20, 
102. ©. Γενύχιος. 

Σένουκλα, n. pl. (8 εἰ βεἰ τι), Gaſtell in Thraden 
an der Donau, D. Cass. 51, 26. 
νά. ἡ µοῖρα, Theil von Britannien, Paus. 8, 
Γαουσόε, 5 ποταμός, (Albeck — Adelebach, 
vgl.yevoro taiic), Fluß in Jilyrien, j. Jokumi, D. Caas. 
41,52, Caes. b. Gall. δὴ 75, 4. 

— f. St. in India extra Gangem. Ew. Γενταῖος, 


Τωτιᾶνόα, m. (*&nzian?), Mannen., Inser. 

Σωτιλιανόφ, m. Sreund u. Schuler des Plotin aus 
Tuſcia, Porph. v. Plot. 7. 

T m. Trautmann, Trautmannsdorf 
(γέντινον = elxsios, Hesych.), 1) ein ©. des Aeneas, 
re runder von: 2) St. in Troas. Ew, T'vrivıc, 


Ttvruos, m. ähnl. Serg od. Trautmann (γέντα--- 
enlayyva, Hesych.), 8. der Sliyrier, D. 8ἱο. 80,9, Αα]. 
v.h. 2, 41, D. Cass. fr. 66. ©. Γένθιος u. Γεείων. 

Γέντων, ονος, m. ein Gothe, Malch. Philad. fr. 18 
(ed. Müll. ıv, 180). 

Γωύκιος, =: Γενούκεος, w. f., dab. Ivaioc Ter., 
D. Hal. 9, 37, auch Taioc-T'sv., ebend. 10, 88, u. wie 
kts bei Liv. Τέτος Γεν. genannt, ebend. 9, 17, u. bloß 
Tırunıog, D. Hal. 9, 88, Plut. C. Gracoh. 8, ferner 
νο. Magxe Γενύχιε, D. Hal. 11, 56, u. Μάρκου 
di Γενυκίου, D. Hal. 11, 52, deffen Bruder Tieos 
Γεν., D. Hal, 11, 56. 60, bisw. mit binzugefügtern 
vertächtigen «4εύχιος, D. Hal. 10, 54. 56. 

r7 νοο. οὗ, f. Frau aus Beron«, Osann Syll. 
κ. 550,0. 18 (1. d.). 

Γαοῦχον, -- Γαικόχος, Suid. 

Γεάδαςε, a, (δ), δ. Plut. apophth. Lac. 20T' 
rag, α, Altmann, ein Spartaner, Plut. Ίο. 15. 6. 


Ἱεροδας. 

έραι, (6. Thuo. Εραέ, 19. f., alfo Erding, od. nach 
Hesych. κα. ἔρα, Schönfeld), St. u. Hafen in Ly⸗ 
tien, nörbf. von Teos, |. Sighafit, Soyl. 98 u.daf. Mull. 
ξ. Γερρανίδαι." 

Γέρια, Ort in Lufitanien, Ptol. 2, 5, 8. 

ΤΙ τα, Feſt des Poſcidon (Geraestios), 
Sehol. Pind. ΟΙ. 18,159. Davon in Trögene Name eines 
Φοπαμ (μὴν γεραίστιος), Ath. 14, 839, b. ©. 
Γεραάσειος. 

Γεραιστιάδοε, Ehrholdinen, Nymphen zu Gor⸗ 
μη, in Kreta, welche den Zeus pflegten u. [ο ehrten, 


„Tunlorıor, 2. Ehrenhauſen, Ort in Arladien, 
Tepuusrös, οὗ, (6), einmal u. jwar Απο. st. mar. 


245 


magn, 288 auch ἡ, nach Et. M.mit der Nebenform Τε- 

, Ehrenberg (f. Et.M.), Cap u. Safenort an 
der Suͤdweſtſpitze von Eubba miteinem Hain u. Tempel der 
BVofeidon, dus Cap j. Gap Mantili, die St. ®erefto, Od. 
8, 177, Her. 8, 7, ὅ., Flgde. Die &w. Γεραίστιοι, fenı, 
-ία u. -Is, δι. Β. Adj.I'epalarıos, Im, εο», 4. B. ᾖόνες, 
od. καζαφυγαί, Eur. Ur. 998. Cycl. 295, od. φῦκος, 
Call. Del. 199, u. παῖς Asög v. i. Hermes, Ar. Equ. 
561. (Bei Liv. 87,27 kommt au portus Geraesticus, 
alfo Γερανστικός, vor. K.). Aehnl.: 

ΤΙ ‚m. 1) ©. bes Zeus, welcher die Stadt Gr» 
räftoß gegründet haben foll, St.B. s.v. — Bruder δι 
Tänaros, St. Β. ο. Ταίναρος. 2) ein Cytlop u. fein 
Grab in Athen, Apd. 8, 10, 8. 

Γεράνα, ης, f. Kranich, Königin der Bygmaen, 
Ael. n.an. 15, 29, Ath, 9, 892, Ὁ, Ant. Lib. 16, Eust, 
Hom. 1822, 50. Bon ihr hieß es furihw. Τιμή Γερά- 
νης, wenn Leute über Verdienſt geehrt wurden, Apost. 
16, 62. 

Tepävbas, m. ein Spartaner, Plut. Ρε]. 25, wahrs 
ſcheinl. —2*R w. ſ. 

Tepävaa, (ή), ep. (Euphor. in Et. Μ.) Γερανείη, 
(οὗ Call. ep. 64 in ν1τ, 496 auch Γεράνεια), in Paus, 
(f. unten) u. Dieuch. b. Harp. Τερανία, Kranichfeld 
(f. Et. M.), 1) Et. in Megaris beim j. Porto Germano, 
am Kranichberge in Megaris, einem Berge des Kra⸗ 
nichgebirges (τὰ ἄκρα τῆς Γερανείας, Thac. 1,108, 
Paus. {, 40, 1, od. τὸ ὄρος 7 Γεράνεια, Thuc, 4, 
70, Paus. 1, 48,8, auch bloß ch) Γεράνεια genannt, 
Thuc. 1, 108, Callim. ep. a. a. D., D. Sie. 11, 80, Plut. 
Cleom. 90. Arat. 81, Luc. Icar. 11, Dieuch. δ. Harp., 
St. B., Suid., .), welches fih vom fübweftl. Abhange dc# 
Cithäron an His zum Borgebirge Dimid im Korinthifchen 
erſireckt. ©. 1». 2,49, D. Sio. 19, 54, Scyl. 89, Suid. 
&w. Γερανεύε u. Γερανειάτης, St. B. 2) St. in Phry⸗ 
gien, St.B.— Bei Plin. 4, 11 ©t. in Scythis minor, |. 
Karangatſch. 

Γερανεῖδαι, pl. Kran ichfelder, Ew. von VPhotile, 
ἐπ uchtiget Γερόνθραν, w.f., Baus, 8, 3 

iger Γερόνδρα», w. f., Paus. 8, 2, 6, 
St. ee Ἱραθράται Paus. ebendaf. (cod. Lugd, 
Γερονθράται), St. B. 

ΤΓεράννοε, m. = Γερήνιος, w. f., alfo: Ehren 
βιδπι, δί. in lie, Strab. 8, 840. 

Τέραντα, wahrſch. vertorben aus Γέρβαντες d. i. Γα- 
ρίµαντες, w.f., Uethiopier, Hesych. 

ερᾶνωρ, ορος, ὁ, Didermann, fpartanifiher Pos 
[επιατώ, Xen. Hell. 7, 1, 25. Vgl. Γελάνωρ. 

Τέραρα, ω», n. pl. Et. im fürlichiten Theile von Ju⸗ 
dän, los. 1, 12,1. 18, 1, δ., die Landfchaft 7 T'epaptrıs, 
δος, χώρα (im [. Wady Eheriah), cbend: 8, 12, 2. 

T ης, f., 6. Ios.b. Iud. 4, 9, 1 auch ἰπδεῖ., 
1) Et. in Gölefyrien (Peräa), j. Dſcheraſch, Ios. b. Ind. 
1,4,8. 2,18, 1, Ptol. 6, 15, 23, St.B. Ew. Tepacy- 
vol, (of), los. b. Iud. 2, 18, 6, δὲ. Β., Et. Μ., dab. τὸ 
Γερασηνῶν don, 198. arsch. 18, 15, 5, u. ἡ χώρα 
τῶν Γερασηνῶν, N. T. Marc. 5, 1. Luc, 8, 26. 2) 
Du, in Arabis Petraea, Ρο]. Wr 8 

εράσι m. Ehrenteich, Mannen., Sp. 

—— * Ehrenhaus, Mannen. auf einer do⸗ 
rifchen Inschrift in der Hadriansfloa zu Athen. K. 

r µήν, Monat in Lacedämon, = @lapfes 
bolion, Thuc. * 119. ©. Γεραίστια. 

Γεραστόε, f. Γεραιστός. 

Ῥεράστρατος, m. Richter der Tyrier, Menand. Ephes, 
b. Ios. ο. ΔΡ. 1, 21. 


Γεράστρατος 


246 Γερβώ 


Ῥερβά, (cod. Mediol. Σερβώ), Flecken in Aethiopien 
an dem Oftufer des Nils, Ptel.4, 7, 18. 

Σεργεσαῖος, m. €. des Chanaan, Ios. 1, 6, 2, Stamms 
vater der Γεργεσαῖον, eins der Urvoͤlker Ehanaans, 
Procop. b. Vand. 2, 10. Nach Suid, jeboch wird Γερ- 
γεσαῖος u. Tepyaenvös von Ew. eines Dries (Γέργε- 
σα) gelegt, f. Euseb. onom, 

Tipyides, ων», (05) (megen tes Z f.orac. 5. Ath. 12, 
524, b), Würker (0. ἱ. Handwerker, [. Suid. 5. v. u. 
vgl. Heracl, Pont. δ. Ath. a. a. D. 1) Stamm von Bes 
wohnern in Troas, der feinen Urfprung von den Teukrern 
ableitete, dad. Γέργ. Teuxgof b. Her. 7, 43,u. fih au 
der Weftfüfte bis Miler u. ſuͤdlich bis Kyme ausdehnte, 
Her. 5, 122. 7, 43. Ihre Sauptorte wuren T’lpyıs, 
305, (5), Xen. Hell. 8, 1, 15.19, St. Β. s.v. u. 5. Μάρ- 
χαιον, od. Γεργίθιον, Strab. 18, 589, od. Γέργῖθοε, 
St. B. u. Plut. Ῥμος, 18, od. Τέργῖθα, Strab. a. a. O., 
Ath, 6, 256, ο, od. αἶ Τέργῖθεε, Sb. a. a. O. Hesych., 
b. Suid. Τέργηθεε, Werkheim, 9) St. in Troat, nicht 
weit von Zampfalus, Strab, 18, 589 u. die oben angef. 
Etellen; Ew. Γεργίθιος, Strab. a. 4. D., fem.-ia, St.B., 
plur. οἱ Γεργίθιου, Xen. Hell, 8, 1, 22, od. aud) Τερ- 
yırms, fem, Γεργῖτις, od. Τεργιθεύε, St. B., daher 
Γεργέθιος als Bein. des Apollo u. Γεργιδέα als der 
der Sybille dafelbf, St. B. Die Umgegend Τεργίθιον, 
Strab.a.a. Ὁ. b) Ott im Kymäifcen (Tepyidıor), 
Strab. a.0.D. 9) (Γέργιδα), Flecken am Gailus, Strab, 
18. 616. 2) Τέργιθε, die niebere u. unterworfene 
Voltstlaffe in Milet, Heracl. Pont. δ. Ath. 12, 524, a. 
3) Γέργις, έως, (b. Procop. ned. 6,4 Tiipyis), Ort an 
der Küfte Der Kleinen Syrte, j. Dcherchis, Anon. st. mar. 
ınagn. 102— 105. 4) Tepylfios, m. Würtlert, cin 
Schmeichler Aleranders des Großen u. Titel einer Schrift 
tes Klearch, Ath. 6, 255, ο. 5) Τέργιε, m. ©. des Ἁτία, 
je, ein Perfer, Her. 7, 82. 

Γέργινα, früherer Name von Γέργιθα, w. f., von 
den —2 in Cypern, d. h. den Werkgenoſſen 
(oder ven Schmeichlern des Fürſten u. Denuncianten des 
Volks, ſ. Hesych. s. γεργῖνος), in Berbindung mit den 
gefangenen Troern des Teukros gegründet, f. Clearch. 

. Ath. 6, 256, ο, 

Τεργοονία, f., 6. Polyaen. 8, 28, 9.10 Γεργοβίη, 
Gergovia, Et. der Arverner, beim j. Clermont. Strab. 4, 
191,D. Cass. 40, 35. 

Τερεᾶτινε, 4, rihtiger Γαλεῶτις, w. ſ- Bein. ber 
Stadt Hybla in Sicilien, Paus. 5, 28, 6. 

Τέρεσα, Et. in Afrika, füdweftl.von dergroßen Syrte, 
Ptol. 4, 8, 41. 

Τέρεπα, St. in Medien, Ptol. 6, 2, 17. 

Τέρεστος, — Γεραιστές (d.1,), Hesych. 

Τέρην, vos, Ehring (f. Hesych. s. ν.), 1)m. ©. des 
Pofeidon u. Gründer der folgenden Etadt, St. B. 2) ©t. 
auf Lesbos, Ew. Γέρην, fem. ΓΠερηνές, St. Β. 

Τερηνία, f., b. Hes. fr. 22 aud) Γέρηνον, n. ο).Γ έρη- 
vos, ἡ, (Hes. b. St. B. s. Γερηνία)ι od. (Schol. Il. 2, 
886, Suid., Et. M.) Γερήνη, (ή), od. Γέρηνα, ων,͵ (τα) 
(Strab. 7, 999. 8, 340 — 860, δ., Schol. Il. 2, 336), 
Ehrenhaufen (f. Hesych., Suid., Et. M., vgl. mit 
Paus. 4, 8, 2. 9), 1) St. in Lalonien am meſſeniſchen 
Meerbufen, nad Paus. 8, 2, 6 das homeriſche Enope, j. 
Λατπαία oder nach Anderen Paſova, Strab. 8, 853. 860, 
Paus. 8, 21,7—4, 8, 3, δ., Ptol 8, 16, 22. Ei. Γερή- 
νιοφ, Apd. 1, 9, 9. 2,7, 8, u. fo auch Bein. bes Neſtor, 
weiler hier geboren war ober doch Πώ hierher geflüchtet 
hatte, Π. 2,386. Od. 8, 68, 8., Hes. fr. 22, Eur. 1. A.274, 
Strab. 8, 360, ep. «ad. vu, 678, A., ober auch Γέρηνοι, 


Γερμανικός 


Hes. δ. Eust. U, 2, p. 281, St. B,inSt.B.s. Τάβαι 
auch Γερηνοί, endlidy Γερηνεύε, St. Β. 2) Γέρηνος, 
eine Ortfehaft (τόπος) in Elis, von welcher Neftor deu 
Beinamen Σερήνιος Haben follte, Strab. 8,.840. 

Τέρηε, böot. (Inser.) Tdpas, gen. ἠξος, m. Alter 
(f.Suid.), 1) Shaonier, ein armer Kahlkopf in Athen, Arr. 
Ecel. 982, Suid. 2) Böntier, Strab. 11, 688, Paus. 7, 
8, 6.— Rebadeer, Inser. 1675. 

Τερητοθιόδωροι, Alt⸗Gottſchede, komiſch gebil⸗ 
den Menſchen wie Φετεθ u. Theoboros, alſo ver⸗ 
ächtliche Subjecte, Ar. Ach. 605, Et. M. 226. 

Τέρμα (7) 7 Θέρμα κολωνέα (viel. = ἕρμα, f. 
Hesych, alfo Stauffen d.i.saxum ingens), St. in 
Galaten, 4. Derma, Ptol. 5, 4, 7. 8, 17, 29, Mün⸗ 
gen. U. 

Teppävla, ep. (Crinag. in Anth. ıx, 291. Plan. 61) 
-In, (η), Sermanien, Strab. 1, 14, ὅ., Ios. b. lud. 7, 4, 
2, Plut. Cases. 58, b., Luc. Alex. 48, 4., wovon man 
eine Γερμανία µογάλη unterfhied, d. 5. das alte u. 
eigentliche Germanien mit Ausfhluß ber röm. Provinz 
am linken Rheinufer u. des Landes füblih ber Donau, 
Ptol. 2, 11, d., Marc. Heracl, per mar. ext. 2, 27—41, 
δ., ferner ein röm. Germanien am weſtl. Ufer des Rheins. 
welches wieder in ἡ ἄνω u. κάτω zerfiel, gefchieben 
durch die Nahe, Pol. 2, 9, 14. 17, D. Cases. 43, 12, 
Marc, Heracl. per mar. ext. 2, 28. 80. Das Ichtere hieß 
wohl auch 7 δευτέρα T.. Ptol.2,40,18.11,1. Dan 
ſprach daher von ταῖς Γερµανίαις, D.Cass. 56, 28, 
St.B. ο. Βελγική, Μ. Heracl. per. mer. ext. 2,29, u. 
genauer ταῖς dvo Γεβµανίαις, ebend. 2,27. 29 — 
(Orell, Inser. 8574). 

Teppavixea, 1) f. Et. in Commagene (Ephraten- 
sis) an den Grenzen Stappabociens, Ptol. 5, 15, 10, 
Quadr. δ. St.B. Ew. T'eppavyımeis, St. B. (auf Münzen 
Καισαρεία Γερμανική). 1) (τά), Spiele zu Ehren 
des Germanicus (viell. des Trajan), Insor. 382. 283 
u. 246, Ross Dem. Att. 8. 

Τερμᾶνικόε, ή, όν, 1) Adj. germanifch, d-i. 9) ben 
Germanen zugehörig, ἔθνη, Strab. 4, 198 — 7,291, 
δ., Plut. Mar. 11. Caes. 22, ἄχρα, ἄρη, Strab. 7, 289. 
9,71, ὠκεανός, Ptol.2, 8,5. 11, 1, δ., Marc. Heracl. 
per. mar. οχι. 2,81. Ὁ) die Germanen betreffend, πό- 
λέµος, Strab. 4, 194, Plut. Pomp. 70, σεράτευµα, 
tayuaza,Plut. Galb. 6. 18.11) Subst. 1) Γερμανικός, 
urfprünglidh. Beiname des Drufus ει. feiner Kinder, D. 
Cass. 55, 2, dab. ὁ ἀροῦσος ὁ Γερμανεχός, Streb, 
7,291, ο. auch des Tiberius, D. Cass. 57, 8, insbeſon- 
dere aber a) ausichließkicher Name des Sohnes von 
Drufus, Bruders des Claudius, Plut. Anton. 87. inv. et 
od. 8, Το. 18, 2, 5,D.Cass. 55, 81 -- 59, 8, ὅ., Strab. 
6,288, Bass. in Anth. vıı, 891, Crinag. ıx, 383, auch 
T. ὁ Kaicag, D. Cass. 55, 27, Ael.n.an.2, 11, ge- 
nannt, od. ὁ νεώτερος, Strab. 7,291, u. auch als Dich 
τες befannt, Anth. 9, 887. Ὁ) beffen Bruder, der Kai⸗ 
fer Elautius, Κλαύδιος Tepuavızög Καΐσαρ, Phil. 
ad Caj. 30. ο) deſſen Aboptivfohn Γερμανικὸς Νέρων», 
Plut. Ant. 87. d) Kaifer Gommobus, Herdn. 1, 16, 9. 
e) Bitellius, welcher Γερμανικὸν ὄνομα cıhielt, Plut. 
Galb. 22. 0) Galigula, Καΐσαρ Γερμανικὸς Σεβαστός, 
Keil Inscr. boeot.xxx1ı, (f. Keil p.120), vgl.mit 1801, 
u. Rhod. Inſchr. in Ross Hellen. 1, 2, p. 94. g) Bein. 
des Vertinar, D. Cass. 71,8. 2) Γερμανικός u. -οί, — 
Γερμανοί, Phil. leg. Caj. 2, Hesych.,Suid. 8) 7 Γερ- 
µανική, — Γερμανία, Plut. Caes. 28. 4) a) τὸ Γερ- 
µανικόν͵ bed Heer ob. Volt der Germanen, Plut. Crase. 
9. Caos. 28. Ὁ) τὰ Γερμανικά, bie germaniſchen 








Γερμάνιοι 


Berbältniffe, Unruben u. f. w., Strab. 2, 98, Plut. 
Gelb. 22. 

Teppävıes, die ſpätern Kaeguarıos, Bolt in Pers 
fien, im |. Kerman, Her. 1, 128. 

Teppävol, ol, (wegen des & f. D. Per. 285. 804), 
bie Oermanen, Strab. 1, 10, d., Ios. b. Iud. 2, 88, 9, ὅ., 
Plut. Mar. 11, δ., Posid. b. Ath. 4, 158, ο, A., of ἐπέ- 
χενα ([. Γαρµανία μεγάλη), Herdn.4,7, 3, vgl. mit 
D. Cass. 71,8. Βἱ8 App. u. adjectiviſch Zouyaußpos 
Teouevef, Btrab. 4,194, Γερμανοί Ἰππεῖς, Herdn. 
4,18, 6. 

Teoppavöy, n. *Zwilltngeheim, wie Zwillinge⸗ 
müble, Ότι bei Alba, der fpäter Κερμαλόν hieß, Plut. 

m. 8. 

Toppanswoiıs, St. in Raphlagonien unmeit Gan⸗ 
gta, Ptol. 5, 4, 6. 

Teppavss, m. V. des Juſtin, Menand. Prot. fr. 4. 

Töppapa, (viell. Γερμέραν), ein celtifches Volt, 
Arist. b. St. Β. 

ΓΤέρµη, f., au) Ἱερὰ ΓΤέρµη genannt (ἱε. ----ἔρμη, 
d. i. nach Hssyeh. ἔξοδος, alfo etwa Ausiee), St.in 
Mysia minor, fpäter im SHellespont, Ruinen beim |. 
@rrmastu, Ptol. 5,2, 14, Herdn. b. St.B. &w.Teppy- 
vos u. Τερµηνή, St. Β. u. Arcad. 111, 17. 

Teppnvös, Παῦλος Γ., der röom. Germinus, Soppift 
2. Eommentator der Reben bes Lyflas, Suid. s. Παῦ. 
dog u. Eudoc. p. 258. 

Tepu(p)lava, St. in Maurit. Caesar., Ptol. 4, 2, 84. 

Τερόνθραι, (Altenburg), St.in Lakonien, Paus. 
8,21,7. 22,6, Inser. 1884. 6. Fegavdoas. 

Γερονίων, m. Altmann, Mannen auf einer las 
tetämonifhen Würze, Mion. 11, 220. 

Γωόντειον, τό, Altenberg, Berg in Arkadien, 
δει», 8, 16,1. 22, 1 

T m, Alters, Mannen., Inser. 

Γερόντιος, m. Alten, Feldherr unter Honorius, 
Olymp. Theb. fr. 16. 

Ῥερόντων Λυμήν, *Altenbafen, Hafen in Chioe, 
Δεὶ n.an. 12,30. 

Γεροῦνδα, St. der Authetoner in Hisp. Tarrac., 
beim j. ®erona, Ptol. 9, 6, 70. 

7 rò (xalovusvor), Quadr. b. St. Β. 
Γερνία, St. der Sanmiten, Pol.8, 100—107, d. Ew. 
Tgpowyivos, St.B. 

οὔντος, Alsleben, St. in Daffaretis (im 
grieb. Illyrien), Pol. 5, 108. 

T. ‚= Γάργαζα, w. ſ., Ptol. 5, 9, 4. 

Γέρρα, Köthen t. i. Hütten, f. Schol. Luc. 111, 
Ρ. 154 ed. Iacob., 1) (N), St. der Ghalbäer an ber 
Ofüfte von Arabien, Strab. 16, 766, Ptol. 6, 7, 16. 
8,22, 10, St.B. 619. Γερραῖος, Strab. 16, 766. 778, 
PtoL 6, 7, 16, D. Sic. 8, 42, Agatharch. fr. 87. 102 
ed. Müll, fem. Γερραία u. Γερραεῖς, St. Β. 9) St. 
in Batanäa, Ptol. 5, 15,26. 8) (τά), St. in ᾷδΙευ» 
tim, PoL 5, 46. 61. 4) T. τὰ καλούμενα, St. in 
Aegypten gwifchen Belufium u. dem Berge Gaflus, 
Strab. 1, 50. 56. 16,760, Schol. Luc. a. a. O. 5) 61. 
an der kleinen Syrte in Afrita, Ptol. 4, 8, 45 (wo 
viel. Γέρβα zu [ε[επ if). | 

Γέρραι, Rındos d. i. Schildmaͤnner, Voll an ber 
©uttenan, D. Per, 821 (d.1.). 

Γερραιίδαι, Köthen (f. Γέρρα), Hafen dir Tejer, 
Ötrab. 14, 644. 

Tippn, St. in Gölefyrien am Euphrat, f. Γέρρα, 
Ριοὶ. 5, 15, 14. 

Γέρροι, 1) = Tiegos ο. 2. Her. 4, 11. 2)Ran« 


Γέτας 247 


dos d. i. Schiipmänner, Volk im aſiatiſchen Sarma⸗ 
nen. Ptol. . 9, 28. 
έρρον ὅὄριο»ν, Γέρρα ». 4, Ρίο]. 4, 5,11. 

Τέρροε, ου, 1)(ὁ ποταμός), Kotach (f. Γέρρα), a) 
5]. im europ. Sarmatien, nach Völder der Molocnas 
fluß, Her. 4, 19—56, St. B., Ptol. 8, 5, 12. b) Küften- 
fluß an der Grenze von Albanien, viel. j. Shulat 
(Schilde), Ptol. 5, 12,2. 7. 2) ὁ Γέρρος χῶρος, Ge⸗ 
gend im europ. Sarmatien am obern Bnieper, Her. 
4,58. 56, St. B., Ew. Ῥέρριοι, St.B. 

Τερτσθε, οὔρτος, — }ιεροῦς, Pol. δ, 108. 

Γέρτνλλος, m. (viel. Τέρτυλλος), Ῥαππέπ. auf 
fpäteren Münzen, Mion. 8. 11, 104. 

Γέρνλλος, m. Elterlein, Argiver, Inser. 

Γερυνία, [. Γερούνιο». 

Τέρων, ovros, m. Altwaffer, Altmann, 1) 
81. in Elis, Strab, 8, 940. 2) Athener, ©. cines Ari⸗ 
fon, γκυλῆθεν, Inser. 6549. 3) bei den Gytheaten 
Ξ- Νηρεύς, Paus. B, 21, 9. Ueber γέροντες u. Ye- 
ῥουσία f. Lex. 

Τερωνία, f. Altmannftein, St. in Japygia, App. 
Hannib. 15 u. ff. 

Γεσάται, οἳ, b. Suid. Γεσᾶται--- Farsatzas, w. [., 
Plut. Marcell. 8—7. . 

Γέσιοε, (6), Sermann d. ἱ. Epeermann (γεσός--- 
γαῖσος, Suid.), peträifcher Eigenname. (94. B. s. Γέα). 
Insbeſ. berühmter Arzt aus Ῥειτά unter Zeno, Suid. 
Damasc. v. Isid. 299, St.B.s. Γέα. ---6. ΓΠσσιος. 

Γέσκων, ωνος, (6), Punier, 1) &. Hamilkars, D. Sic. 
18, 49. 9) 6. Hannos, D.Sic. 16,81, Piut. Tim. 30.84, 
Polyaen. 5,2. 8)larthagifcher Befehlshaber von Lilybãum 
u. f. w., Pol. 1, 66—80, er u. feine Leute, οἳ περὶ τὸν 
Γέσχωνα, Pol. 1, 80.— D. Sic. 24, 20. 6. Γίσκων. 

Γέσσιοε, ου, (6), = Γέσνος, w. f., 1) Γέσσιος 
«ρλώρος, Glagomenier , Procurator von Indäa, Ios. 
arch. 18, 1, 6. b. Iud. 2, 14, 2, u. getrennt durch σέ, 
Ios. arch. 20, 11,7, aud bloß Γέσσνος, Tom b. Ind. 2, 
14, 2. 2) Γέσσιὺς τε Μαρκικνός, Syrier aus Arce, 
D. Cass. 78, 30. 3) Mannen., Pall imAnth. VII, 681 
—688, Pal. 817. 

Γεσσιρεῖε, ör, cin den Juden benachbanes Bolt 
b. Ios. 7, 1, 4. - 

Τέτα (?), Zeh der Siteler, Thuc.7, 2 (ἀ, |.). 

Τέται, gen. ὧν, ep. u. ion. (Adr. inAnth, vı, 882, 
Her. 5,8) έω», dat. ass, ion. (Her. 4, 96) ᾖσι, ag. 
Γέτης, St. B.,Arr.b. St. Β. Ῥετηνοί, f. Lob. path. p. 
194, 5, (οἳ), bie Beten, wahrſch. = Δάχοι (f. D. 
Cass. 51, 22. 67, 6, Plin 4, 36, vgl. mit Strab 7, 806, 
der fie jedoch 304 unterfcheibet), ein thrasifches Ποίί 
am Sfter, Her. 4, 98 — 5, 4, d., Thuc. 2, 96, FIlgde, 
biew. als Appof. adjectiviſch, z. B. ol Τέται θρᾷ- 
κες, Strab. 7, 295, u. ὃ Σέτης Φδυνάστης, d.h. Atha⸗ 
πατιώ, Themist. or. 11, 146, vgl. mit 15, 190; ebenb. 
or. 18, p. 166 ſteht ὁ Γέτης für οἱ Γέταε. Die Wüfe 
(n ἐρημία Γετῶν) erwähnt Strab. 7, 305. 806. — 
Ihr Land hieß ἡ Γετία, St. B., u.9 Γετική (γῇ), 
Luc. Icar. 16, Scymn. 740. Adj. Terıxös, ή, όν, j. B 
Innos, Αα]. n. an. 15,24, ἀλαλαγμοί, Arr. tact. 44, 
1. Davon als Subst. τὸ Γετικὸν ar, die ganze ges 
tifche Vollsmafle, Strab. 2, 128, u. τὰ Γετικά, eine 
Schrift Gritons, St. B. s. Γετία. — ©. Τέτης. 

Teravla, f. Gattin des Servius Tullius, Plut. fort. 
Rom. 10. Lyc. et Num. comp. 8. 6. T'eyavia. 

Τέταε, a, (6), m. der röm. Name Gets, App. b. eiv. 
4, 41, inöbefondere (Antoninus) Geta, der jüngere Brus 
ber des Garacalla, Ioann. Antioch. fr. 181, 2, ferner 


, \ 
248 Γέτης 


(5. Septimius) G., 6. des Severus, Herdn. 3, 14, 9. 
4,8, ot. Traiog Ὁσίδιος Γέτας, D. Cass. 60, 20, 
mit εἰπρι[ώ. Partileln, D.Cuss. 47, 10.60, 9. 

Terns, m. der Ste, f. Γέταε, befonders gebräude 
lich als Sclavennume, St. B. δ. Jaxta, Strab. 7, 904. 
Fem, dazu: \ 

Γέτια, wie die Brau Philipps, des Sohnes von Amyn⸗ 
tat, hieß, St. B. 8. Γετία. 

. Τετίων, tovog, m. K. der Illyrier, D. Sic. 81, 18. 
€. Γέντιος. 

Terra, &t. in _Samaria, Ios. 5, 1, 22. 6. Γίστη. 

Γεῦδια (— Εὖθες, alfo Stillah), BI. ὃ. Alybe 
in Kleinaflen, Nonn, 11, 87. 17, 85. 48, 417. 

Γευσιστ ο Koſthilde, Srauenname, Ar. 
Ecel. 49. 
: Κενστόε, m. ο). Γεύστης, Insor. Lam. 4," Koft- 
mond, lamiſcher Monaten. nuch dem Koften des jun 
gen Weins benannt, f. Curt. A. D. p. 14, Stephan. 
Ρ. 40. 

Γεφροῦς, St. in Perda, Pol. 5, 70. 

Γέφῖρα, f. Brud (f.Et.M.), 1) St. in Böotien, 
am Afopos, d. fpätere Tanagra, Hacat. b. St. Β. Daher 
(οὗ) Τεφυραῖοι, die Tanagıeer, Strab. 9, 404, auch 
Γεφυραῖος ἀνήρ, orac. b. Diogen. 6, 88, vgl. mit 
Zenob. 8, 26 u. Anm., Eust. Π. 8, 222. ©. Her. 5, 55, 
.57.61 (Plut. Her. mal. 23), wonad Πε aus Syrien 
nad Böotien (u. Eretria) u. von ba nach Attila 30% 
gen. 2) ©t. in Syria Selencis, |. Gatar, Ptol. 6, 
15, 16. 

Tebüpets, Brügge (f. Et. M.), attifcher Demos auf 
dem heiligen Wege nach Eleuſis, wo bie Myſten die 
Brüde über den Gephiffus unter Spöttereien ber γε- 
φυρισεαέ, f. Hesych., paſſirten, Et. Μ. 68 hieß dies 
fer Theil des Feſtes davon γεφυρισµοί, Ael.n. an. 
4, 43, Strab. 9, 400, u. ein dort figendes Weib γεφυ- 
θές (Hesych.), nad Suid. jedoch eine Fremde, weil 
die Γεφυραῖοι Eingewanderte in Athen waren; bie 
Demeter od. Deo hieß eben davon: 7 Ῥεφνραία, It. 
B.Et M., eben fo Athene, Serv. Virg. Aen. 2, 166. 

Te Όρος, m. Brud, Mannen., ΑΡ. Bh. I, 1042. 

Tesr ‚ f Brügge, St. in Libyen. Em. Te 
&uperatos ob. Γεφνρωτίτης, St. B. 

Γεώγονε ὁ Ηρακλῆς, Hesych. (1.d.). &. Tıyr. 

Teapöpor, ol, Ddalsbauern (ModalsCtammgut), 
eine befondere Einwohnerllafle in Athen, Plut. Thes. 
25, Poll. 8, 111, in Syrafus, Suid. δ. καλλιχύρεο», 
D.8ic. 8, 11, Plut. qu. gr. 57. &. Lex. 

Τεώργια, wr, τα, Bauernfeld, Ort 40 Stadien 
von Seleucia in Cöleſyrien, An. st. mar. magn. 149. 

Γεώργιον, οὐ, ev. (Anth. γ111, 154) o⸗o, m. Bauer⸗ 
mann, ſpäterer Mannsn., Plat. ep.17 — Anth. Plan. 
812 — Menand. Prot.fr. 21. — Insbef. Γιώργιος 
aus Pifldien, Diacon u. Archivar in Gonftuntinopel 
(um 680 n. Ghr.), Suid. Γεώργιος Χοιροβοσχός, 
Örammatiter, St. Β. ο. Ταµίαδις. Andere Schriftſt. 
f. bei Leo Allatius in Fabr. bibl.xur, 2 ff. 

Γεωργοί, Boer (f. Strab. 7, 311), ſcythiſches Volt 
am Sfter, Ephor. δ. Seymn. 846, An. per. mar. Eux.49. 

Ta, ns, (N), (161. aus γέα, St. B.), Grde, ahd. 
Midgard, 1) eine alte Gottheit (es. th. 117), welche 
mit Uranos viele Kinder erzeugte, Apd. 1, 1, Lu. ff. 
— 8,8, 1, δ., vgl. mit Soph. 0.0. 40, Eur. Ion 989, 
Sol. fr. 25, Orph. b. Suid. s. Ἐριτοπάτορες u. in Et. 
Μ. 231, Simon. in Anth. ΧΙ, 20, dd. spp. 832, 
Isocr. 12, 126, Plat. Tim. 40, e,d., 4. Sie wurbe bei 
ben. Scythen (Her. 4, 59), Perſern (Xen. Cyr. 8, 8, 


Γηρυόνης 


99. 8, 8,24), ten Phönislen (Phil. Bybl.3,7, 14 u.f) 


verehrt u. hatte Tempel u. Altäre in Attica, Thuc. 2, 
16, Plut. Syll. 9, Paus, 1,23, 8. 81,4, #, in Sparta, 
Paus. 8, 1 l, 9. 12, 8 in Elis. Paus. 7, 28, 18, Tegea, 
Paus. 8, 48, 8, Delphi, Plut. Pyth. or. 17, in Rom, 
Plut. Brut. 19, D. Hal. 8, 79, Orakel gu Delphi, Paus. 
10, 55,6, Ael,v.h.8, 1,u. in Olympia, Paus. 5, 14, 
10, u. Bildfäulen bei Paträ, Paus, 7, 31, 11, u. in 
Athen, Paus. 1, 24,8. Dan opferte ihr wie zur Zeit 
Homers (11. 8, 104), fo auch noch fpäter wie es |. ©. 
von Alerander geſchah, Arr. An. 8, 7, 6, u. Πε wurde 
vorzugsweife bei Schwüren angerufen (ſchon bei ll. 8, 
278 µ. δ.). Daher Heißt es bald ὦ Zu τε χαὶ Τη, 
Aesch. Sept. 69, ο). Γῇ τε καὶ Ερμή, Aesch. Pers. 
629, bald in Profa: ὦ Γῇ µῆτορ, Ετος, erot.11,21, 
ὦ γῇ καὶ ἥλιε, Luc. Peregr. 4,u. bei Dewosth. ſeht 
häufig ὦ γή καὶ Φεοί(ο Himmel u. Erde), Dem. 19, 287 
—55, 38, ὃ. 9) Name einer ®reigelaffenen, Oralli 2746.K. 

Γηγάσιοε, m. (Erdmann?, viel 1ηδάσιος), 
Uran des Borus, Dercyli. 5. Plut. fluv. 1, 6. 

Ἰ πηγε, (u έες, gen. έω», (05), Erdenſoͤhne, 
insbef. die Giganten, Orph. Arg. 18, Nonn. 42, 202, 
Anth.xıv, 148, Ar. Av. 824, Arist, poet. 16, D. Bie. 
4, 21, doch auch die Pelasger in Theffalien, Deiloch. in 
Schol. Αρ. Rh. 1, 989, Herod. ebend. 948. Bei Ar. 
Nub. 858 werben ſcherzhaft die Philoſophen als οἱ 
γηγενεῖς begeichnet (Suid. u. die Schol. u. Anm. gu 
Ar.) 6. Lex, 4 

Thöapa, f. Γαάδειρα. 

Tndets, m. Frohbein, Qunden., Xen. cyn. 7, b. 

Tr η, ſ. Wunne (Wonne), Rame eine 
Freundin der Beronice, Polyaen. 8, 50. 

T „ S. Breudenftavt, St. in Libyen, 
Em. ηθονσσαῖος, Γηθούσσιος od. Γηθανσσίτης, 

ι. Β. 


Τήνου für Γάιος, Curt. in Inser, Thesp. im Rhein. 
Muf. 1848, 0.0.. 

TaAaı, ol, b. D. Per. 1019 Γηλοί, Quadr. b. St. 
B. Γηλόε, Bolt in Medien, (Caduſier), Theoph. b- 
Strab. 11, 508, vgl, mit 508 u. 510, Ptol. 6, 2, 5. 

Γήλακα 7 Σήλακα, 61. in Salatien, Ptol. 5, 4, δ. 

Tnpd, ἡ, Flecken in Samaria, Ios. b. Iad. 2, 12,8. 

Γηµήτηρ u. Γήµητρα, nah ven Grammauilern 
(Greg. Cor. p. 878, cod. Voss. u. Tzetz. gu Hes. op. 
82) tor. für «ημήτηρ, doch f. Ahr. Dial. 11, 80. 

Τηούα, St. in Gaͤtulia, Ptol. 4, 6, 82. 

Τηονινοί, Volt im europ. Sarmatien am Tanais. 
Ptal. 8, 5, 24. 

Γήπαιδεε, wer, (of), ein gothiſches Volt, in Et. M. 
inthümlih = 4ογγίβαρδον, Menand. Prot. fr. 21. 
29, d., Suid. 

Γήραα, St. in Indien, Nonn. 26, 82 u. Dion. b. 
St. B.s. Γάξος. Ew. Γηρείτης, St. B. 

Γήρεον, τόπος, Suid., viell. — Γήρεια. 

Γηρόστρατοε, (6), ahnl. Altfhüg, NR. der Are 
bier. Arr. 2,18, 7. 20, 1. 

Γηρῦόνης, ου. ion. (Her. 4, 8) εω, 5. Pind.L. 1, 15. 
fr. 50. 184, Aesch. Ag. 870, D. Per. 561, Stesich. b. 
Strab. 8, 148 ΤΓηρζών, όνος, ty. I'npvovess, ijoc. 1% 
ü, Hes. th. 287. 809. 982, Nonn. 25, 236, Qu. Im. 
6, 249 (f. über die verfchiedenen Formen Et. M. u. Eust. 
μι D. Per. 558), (6), Schaller (Et. M.), 6. is 
Chryſaor u. der Kalirchoe, Rieſe mit drei Zeibern, det 
in @rytheia in Spanien wohnte, u dab. auch Vater det 
Erytheia beißt, fo mit Hes. u. Her. a. a. O., Paus. 10, 
17, 6, St. B. ». Ερύδεια, Apd. 2, 8, 10, ö. wie denn 


Γηρυτάὰης 


auch die Inſel τνίβεία 7 εοῦ Γηρυύρου νῆσος genannt 
wird, Eust. D. Per. 588, St, Β. α. Ερύθεια, während 
Andere ihn in die Gegend von Ambrafia u. Ampbilochia 
verfegen, Hecat. δ. Arr. An. 2, 16, 5, Eust.D. Per. 568, 
Lycus in Schel. Ar. Pax 925, Suid. ο, 4agswoi Bösg, 
Scyl. 26, Arist. mir. mund. 145, Paus, 1,85, 7 u. ff., 
Heralles beflegte ihn, den Themist. or. 28, 298 τὸν 
σοφιστήν nennt, u. führte ihm feine Rinderheerden fort, 
Plat. legg. 7, 796, c. Gorg. 484, b, ὅ., D. Hal. 1, 89. 
41, D. Sic, 4,17, Ael. n.an, 12, 11, Plut. qu. Rom. 18, 
$.Anth. Plan. 91-98, Strab. 1, 22 — 5, 245, ὅ., 
Parthen. erot. 80, %. Er δε[εβ als Heros in Agyrium 
einen Halligen Hain, D. Sic. 4, 24, fand πώ auf dem 
Schilde des Eurypylos u. antermwärts abgebildet, Qu. Sm. 
εε.Ὁ., Luc. Tox. 62, u.diente dagu, um einen Schwerbes 
zwinglidhen gu bezeichnen, Ar. Ach. 1081. Sprichw. war 
ud: GeloTsuouvres ὡς Μεμφίταν τοῖς τῆς Ἴσι- 
dos πλοκάµοιὶς καὶ Θηβαϊΐον τοῖς τοῦ Γηρυύνου 
intel; καὶ Τεγεᾶσαι τῷ τοῦ Καλνάωνίον dig- 
ματ», Apost. 17, 82, vgl. mit Luc. adv: ind. 14. Ad). 
davon if Τηρ 0, 9/ 0. ος, ο», |. 8. δένδρα, 
Philostr. v. ΔΡ. b, 5, ν»ἦμα, Build, Γηρνονείους βοῦς, 
Εκει. |.Ὁ Per. 588, u. Γηρυονεία ἀγέλη, Arist. mir, 
mund. 188. Steſichorus ſchrieb ein Gedicht Τη is, 
(dos, Paus. 8, 8,2, Ath. 11, 499, ο, u. Ephippus eine 
Kemoͤdie T „Ath. 8, 846, f, Mein. 1, p. 851, wie 
erdenn auch von Bantomimen u. Tängern (Luc. salt.56) 
dargeſtellt wurde. 

T ‚m. Schaller, Titel einer Komödie bes 
Urfopbanes, ©. Ar. fr. 9. 

}ήσα m. Erdmann, Mannsn., Valer. Flacc. 
Argon. 6, 322. 365. 871 (Gesander). 

Σησόδοννον, St. in Rorisum, |. Obergäfing, Ptol. 


2, 13 (14). 8. 

Et. der Moriner, u. (το) ὃν 
ὑτίνειον, Geehafen ber DMoriner in Gellia Belgica, 
j, Boulogne für Mer, Ptol. 2, 9,8. 8. 8, 5, 6, leid. 
Charsc. b. Plin. 4, 80. 

T οὗ, Volt im Aftita, Ptol. 4, 8, 26. 

Γ „a. (Bruhtmond), Monaten. in Ja⸗ 
[μ0, Inser. 2679. Zweifelhaft. 

Τηόν, 1) BL des Barabiefes, — Nelkog, Ιου. 1,1, 8. 
— Suid. 2) Quelle in Zubäa, Ιου. 7, 14,5. 

Tiddey, ν. 1. für Γλδων, Zosim. 5, 11. 
Γίβαλον, τό, Berg in Samatie, Ios. 4, 8, 44. 5, 
‚, 19. 

Τιγάνεσν, f. Zuyorsor. 

Γιγάνταοα, 169, &sov, Adj. = Γιγάντων, daher 
χερες, πρόσωπο», «άρηνα, µορφή, Phil ep. IX, 
708, Nonn. 3, 437. 25, 509. 34, 181, ob. βέλεµνα, 
χάρµη u. ähnl., Nonn. 2,68. 4,402,5. 65. Lex. 

Tiyayres, (ol), dat. Γ/γᾶσιν, Od. 10, 120, A., tod 
επ Teydrısacıy, Od.7, 59. 206, Pind. N. 1,101, 
tigtl. Sartländer (von γές, --- vis, u. γῆ, f. Lob. par. 
83, antere Et. M. u. δ.), dann überh. Riefen, 1) 
ein wildes Dienfchengefchlecht im Weſten, Od. a. a. O. 
1) die Sparten, Nonn. 4, 427—5,86, 8. 8) Söhne bes 
Uranus u. der Gie, Rieſen mit Schlangentöpien, ο». 
16.185, Apd. 1, 6, 1, %., befannt durch ihren Rumpf 
gegen die Götter u. Heralles, Hom. Batr.7, Pind.N. 
1, 101, δ., Sopb. Trach. 1069. Eur. Η. f. 1272, Iso. 10, 
68, Ilgde, deffen Schauplatz meiſt nach den macedoni⸗ 
ſchen oder thraziichen Pellene verlegt wird, Ephor. ϐ. 
progvm. 6,p. 60, Paus. 1, 25, 2, Scymn. 687, 
8trab. 7,880, fr. 25.27, St. B.s. IfeAAnjvn, boch auch 
πιό Kampanien bei Rumä, Epbor. b. D. Sic. 4, 21, Strab, 


249 


5,248. 245, 6, 381, D. Cass. 66, 22 u. ᾗ., oder nach 
Artadien, Paus. 8, 29, 1. 47, 1. Begraben wurden fie 
sum Theil unter vullanifchen Infeln, wieunser Myconos, 
St. B. 5. Μύχονος, Strab. 10,487, u. Telfen u Ge⸗ 
birge (Riefengebirge) in Aften führten thren Namen, 
Paus. Dam. b. Malal. p. 198, Ptol. 5, 4,4 (v.1.), denn 
auch in Koidis u. Baltrien gıb es Giganten. Anth. IV, 
8,67, 78. Eprichw. von unbedachtem Beginnen war 
Γιγάντων Anövosa, Apost. 5, 44. Als Τίγας, αντος, 
angegeben wird ab.r a) Athos, St. B. s. 4θως. db) Als 
ehoneus, Nonn. 48, 46, 8. c) Alpus, Nonn. 45, 176— 
208, 4. d) Astus, St. B. s. 4αμασκός. e) Damafen, 
Nonn. 25, 245. f) Eneelabus, Qu. Sm. 14, 584,9. ϱ) 
Hispanus, St. Β. s. Ἱσπακία.. (h) Gepanens, Acsch. 
Sept. 428). i) Orien, Nonn. 18, 98. k) Ragras in 60. 
tin, Paus. Daın. b. Malal. p. 198. 1) Bolybotes, Streb, 
10,489. m) Typbon, Nonn. 1, 415 — 18, 486, 3. n) 


Γεαῶν 


. Anders, [. Nonn. 48, 21 u.ff. Sie waren abgebildet in 


ber Öigantomadhie, |. Feyarrouaytı, n.vonrden in Tän⸗ 
in dargeftellt, Luc. salt. 48. ©. Lex. 4) ein SL in Bels 
επε (?), Et. M. 281, 29. 

Γιγα ἡ, Riefau, = 4«υκία, Et. Μ., Hesych. 
(Hier 1.d.). &. Lex, 

Tiyavris, (dos, f. Riefau, altes Rame von Arka⸗ 
bien, St. B. s. 4ρχαδία. 
Tıyavro u. Γιγαντολότιᾳ, f. Biganten» 

verderberin, Bein. der Athene. Suid, 

TıyavroAtrup u.Tıyayroövos, ου, tp.auch 0,0, m. 
Bigantenverberber, Bein.ves Zeus, Nonn. 1, 516. 
4, 894, u. de8 Dionyfos, Nonn. 17, 10. ©. Lex. 

Τιγαντοµαχία, ἡ, die Gigantenſchlacht, Pint. 
qu. symp. 8, 9, 2.βαν. 19,8, d.,f. Lex. Insbef. 1) em 
Gedicht (Parodie) des Segemon, Ath, 15, 699,8. 2) ein 
Semälte a) in Athen, Plot. Ant. 60, vgl. nit Paus, 1, 
25, 2, Eur. Ion 207, Plin. 86, 5. b) in Zonflaxtinopel, 
Themist. or. 18, p. 176. 

Γίγαρτον, *Traubentern, St. in Phönisien, 
Streb. 16, 755. 

Γιγαρτά, f. Traubentern, 1) eine Bacchantin, 
Nonn. 21, 77 — 88,52, d. 2) eine Quelle in Samos, 
PUn. 5, 81 

Τίγγη, f. Brauenn., Ctes. b. Phot. p. 44,11. 

ΓΣιγγλυκώτη, St. in. Shönigien, Hocat, b. St. B. 

Ti ου, Ὁ. Eust. Hom. 1157, 42 T’{yypis, m. 
Flöthe, Name bes Adonis bei ten Phöniziern, Demock. 
R. Ath. 4, 174, f, gl. nach 14, 618, ο, wo Γύγγραις eine 
gewifle Floͤtenweiſe bezeichnet. 

Γιγγρών, [. Γεγὼν. 

λα. ©t. der Lankiaten in Hisp. Tarrac., Ptol. 2, 
6, 29. 

Τίγιον, τὸ όρος, Gebirge in Afrika, Ptol. 6, 8, 20, 

Τίγιε, ıdos, »v, (ή), Dienerin der Parpfatis, Din. 
b. Plut. Artox. 19, Suid. 

Γιγλούη ἤ Γιγλοθι, St. in Maurit. Caesar., Ptol. 
4,2, 24. 

Τίγχλων, m. Eginharb d. h. harte Spike od. Sta⸗ 
Φεί (yovonyl, ---ἴς, u. γλῶς, f. Γλῶς u. vgl. γλὠξ 
u. γλὠσσα), Führer der Arachoten, Nonn. 26, 146. 

ιγῶν, in Et. Μ. Γιγών, b.St.B. Γίγων», Hesych. u. 
Eust, Hom. 1589, 1 auch Τίγγρων ob. (Eust, 1880, 62) 
Ἐιγρών (χῶ», vrient. Wort, [. Schmitt u Hesych.), 1) 
der tyrifche Patäfus od.ägypt. Heralles, Hesych, 2) Dio⸗ 
npfos, Et. M. S. Κύων u. Γεώγους. Dber δαέμων τις 
περὶ την Apoodienv, Anm. ju Hesych,, Eust. 8) ein 
König der Actbiopen, der von Dionys beflegt wurbe, St. 
B. ο. Tfywvog, vll. = Γύγλω», w. ſ. 


250 


Γιγωνία πέτρα, f. Belfen (in Acthiopien) am Occan, 
Ptol. b. Phot. 148, 88. 

Γίγωνος, Et.M. u. Artem. b. St. B., Ptol. 8, 18, 13 
Γιγωνίᾳ (Ptol, ναὶρ. ᾿Εγωνές w. f.), "Φατιεᾶ (γι 
von γές -- IK), St. u. Borgebirge in Macedonien am 
thermäifchen Meerbufen, Her. 7, 123, Thuc. 1, 61. Ew. 
Σιγάνιοε, St, B 

δδάν, St. in Mefopotamien, j. El Erzi, Is. Char, 
mans. Parth. 1. 

Σιδίκα, f. Stau bes Gomminius, Dosith. b. Plut. 
purall. min. 84. 

Γιζὴ, ὄνομα κύριο», Suid, ©. Regg. 4, 4. 

Τιζάµα, Et. in Mefopotamien, Ptol. 5, 18, 11. 

Ἐιέριχοε, m. der Bandale Genſerich in Afrika, Prisc. 
Pan. fr, 42, Ioann. Antioch. fr. 201. 204. ©. Γεζε- 


Γ ιχωνία 


οχως. 
dis, {. Γιχδές. 

T ‚m. K. von Babylonien, Ael.n.an.12, 21. 

Tüydıs, f. St. in Mauritanien, Agathem. 

Ta, 61. in Meuret. Tingit., St.B. ᾷυ. Γιλδίτης, 
Alex. Pol. 6. St. Β. 

1Ἄλδων, ωνος, (6), Befehlehaber in Afrika unter 
Honorius, Zosim. 5, il, var. Ἱ. Γιάδων, Oros. 7, 
86, 9. 

TiArydpas, b. Her.4, 169 Γιλιγάµµαι (5. L Ts 
λιγάµβαν, τιλιγάµµαν u.yıyduaı), Bolt in Mars 
marifa u. Cyrenaika, St. B. 

Γιλλίκας, m. ein Bunier, Pol. 86, 1. 

1Ώλλος, πι, (nach Mein. Del. Anth. p. 189 I7AAoc 
su ſchteiben, denn cod. Pal. in Anth. hat ἐπιγείλλῳ), 
Séieler (f. Hesych. 5. ysAds u. daf. die Anm.), 1) 
ein Jerentinen. Her. 8, 188. 2) Mannen., Nic. 4 (1x, 
815). 

TAAs, im neueren Griechiſch — Γελλω, Coteler. 
occl. gr.Mon. T. 1, p. 744. 

Τιναία, 7, Dorf in 6απιατία, 198. arch. 20, 6, 1. b. 
Iud, 8, 8, 4. 

Tivöäves, b. St. B. Tıvöäves, Volt in dir Syrtioa 
regio Afritas, Her. 4, 176. 

TiySapos, (7), 8. St. B. a. ν. Γίνδαρα, Bleden in 
Cyrrheſtica, nad St. B.s. Κύρρος Burg od. Oberftabt 
von Eyırhus, Strab. 16, 751, Ptol. 5, 15, 15. Einw. 
——— u. —8 St. B. αιῷ Γίνδαρον. 

wilpıxos, -- Γιζέριχος u. Γεζέριχος, m f., 
Maich, Phänd’ fr. 18. 7 κα 

Σινναβρίε, Dorf in βα[ἁβίπα, Ios. b. Ind. 4, 8, 2. 

Tip, f. Γεέρ. 

Γίργιρι 7 Γίργυριε τὸ ὄρος, Gebirge in ibyen, [49]. 
von den Syrten, Ptol. 4, 6, 11. 17. 

Τίργια, [. unter Γέργεθες, 

Τίσιρα, ©t. in Africa propris, Ptol. 4, 8, 87. 

Γίσκων, arog, voc. ὦ Γίσκων, Plut. Fab. Max. 15, 
m. = Γέσχων, 19. [., App. Iber. 16. 

Γίσχαλα, ω», (τά), St. in Galiläa, j. Gistalaat, 
Ios. vit. 10. b. Ind. 2, 20, 6 — 4, 2, 2, 3., Suid. 

Εντάναι, (Weide, yırda = ἔτέα, ἱταία, Hesych.), 
St. in Epirus, Liv.42,88. K. 

T Saftell in Galiläa, Ios. b. Iud. 1, 17, 2. 

Tr ‚a, (6), viel. Balding (von irns,==Ipa- 
σύς, vgl. γιτέα, = Irka 6. Hesych.), Erzgießer, Baus 
meifter u. Hymnendichter aus Lacedämon, Paus. 8, 17, 2. 
18, 8. 

Tirra, b. Ios. 6, 1,2 — 18,8 oft Tirn, ης, einmal 
auch Υέετη, w. ſ., f. 1) Hauptſtadt der Philifter, Pol. 16, 
41 (fr. b. St. B.), los. 6, 12, 2. 9,8,4. 10,8. (819. Γιτ- 
ταῖοφ, St.B., b. Ios. 6, 12,2 ſteht aud τῶν Lırrav. 


Γλαυχίας 


9) Stadt, fpäter Dorf in Samaria, Epipl. adv. haer. 
21,9. (Auch ein Dorf am Carmel, Plin. 5, 17.) 

Γιχθὶε 7 Πνθίε, St. an Ber Suͤdküſte der Heinen Sprie, 
Ptol. 4, 8, 11. | 

Γιώραφ, (wohl = γειώρας, Brembling), ὄνομα 
κύριο», Guid. 

TAapplay, earog, m. der rõm. Name Glabrio, Herän. 
2,8,8, ὁ πάνυ, Aristid. or. 26, p.612, insbef. Αχίλιος 
Mävsog Γλ., App. Syr. 17, auch Μάννος TA, Plut. 
Syll. 88, od. bloß Γλ, genannt, Plut. Pomp. 80. 

Γλάβροε, m. der röm. Name Glaber, Ὀναρίνιος 
Γλάβρος, App. b. civ. 1,116. 

Τλαµία, Meufel (λαμάς --- uös, Gl. b. Hesych. 
s.yAauvkıar, Schmidt vgl. 4αμπία), πόλες, Κρ]- 
τες, Hesych. 

Γλανδόμµιρον, St. in Galläcien (Hisp. Tarrsc.), |. 
Muros, Pol. 2, 6, 28. 

Τλάνιε, sdog, νοσ. ὦ Γλάνι (Ar. Equ. 1085), anch 
TAävıos b. Hesych. u. Gl. b. St. B. ed. Mein., Wels 
(f. St. B.e. v.), 1) Bruder bes Balls, Prophet (viell. er⸗ 
dichteter Name), Ar. Ἐαα. 1004 u. Schol.— 1097, ὃ., 
Suid. 2) Fl. in Campanien (lat. Siturus), j. Garigliano, 
D. Hal. 7, 8, Lycophr. 718, St. B. 8) (T. d TA. ποτα- 
µός), SL. in Etturien, |. Chiano, App. b. civ. 1,89. 
4) 81. Iheriens, St. Β. 6. Κλάνις. 

:Idavöv, St. der Salyer in Gallie Narbon., Ptol. 2, 
10, 15. Ew. Τλανικοί, Münze bei Lagoy. K. 

Τλαυγανῖκαι, Bolt in Indien zwiſchen d. Hydaspet 
u. Atefined, Arr. An. 5, 90, 2. |. Γλαῦσαι, 

TNasceos, d. röm. Glaucius, = Glaueia, Jovxsos 
TI. Ovngos, Manntname aus PBlacentia, Phileg. Trall. 
fr. 29. 

TAaweerns, ου, (6), Bruns d.i. Sohn Brunos, tet 
Slammenden, ©längenden, 1) Athener a) Schagmeifter 
u. Gefandter, Dem. 24,12— 187 u. Schol. zum Argum. 
— Ar. Pax 1008. Tbesm. 1083. b) Kepbifier, Dem. 
59, 40. — Inser. 90. 2) Delier, Inser. 196. 8) Chaltci⸗ 
deer, Aeschin. 8, 91. 

Γλαύκη, (5), dor. (Theoer. 4, 81) ΤΓλαύκα, ας, 
Braungarb (f. Γλαῦκος), 1) eine der Nereiden, Ἱ]. 
18, 89, Hes. tb. 244. 2) eine Nymphe in Artadien, 
Paus. 8, 47, 8. 8) DM. der dritten Artemis, Gem. (8 
Upis, Cio, Nat. deor. 3, 23. 4) eine Danaide, Apd. 2, 1, 
5. 5) T. des Königs Kreon in Korinth, Gem. Iafone, 
Αρά. 1, 9, 28, D. Sic. 4, 54, Anaxicr. in Schol. Eur. 
Med.19, Ath. 18, 556,c. 560,d, Luc. salt.42.80, Anth. 
v, 288. vıı, 854. xı, 411. Plan. 187. Von ibr bieß 
eine Quelle in Korinth Γλαύκης κρήνη, Paus. 2,8, 6. 
6) 3. des Kychreus auf Salamis, nad) Pherec. b. Apd. 
8, 12,6 Diutter, nad D. Sic. 4,72 Gemahlin des Tela⸗ 
mon. 7) T. bes Cycnus, fpäter Sclavin des Telamonicrt 
Ajur, Diet. Cret. 2, 12,18. 8) eine Amagone, Schol. 
11.8,189. 9) Githerfpielerin aus Chios, Theocr. 4, 31 
u. Schol., Hedyl. δ. Δι. 4, 176,d (Anth. app. 34), 
Ael.n. an. 1,6—8,11.v.h. 9,89, ὅ., Plut. Pyth. or. 
6. sol.an. 18. 10) Athenerin aus Erchia, Boss Dem. 
Att. 188. 11) andere rauen, Theocr. in Anth. στ, | 
262, Metrod. xıv, 116, Anacr. ep. (vI, 194). 12) He 
fenftadt in Ionien am Vorgebirge Miyrale, 'Thuc. 8, 79. 
Achnl.: 

Τλανκία, (ἡ), 1) T. des Stamantros, nach welder 
ein Bad) in Böotien Γλαυνκία (ο). Γλαυχίας) genannt 
wurde, Plut. gu. gr.41. 2) ein Staͤdtchen in Jonien, 610. 
Γλαυκιεύε, Γλαυκιώτην, od. nad) St. B. beffer Γλαύ- 
xıos, St.B. ©. Γλαύκη. 

TAaurlas, ου, einmal auch α, Anth. app. 140, (0), 


Γλαυχίδης 


Braune (d.i, der brennend ſtrahlende οὐ. glänzende), 1) 
Athenet a) Eleufinier, Hhetor u. Berfon des Geſprächs in 
Plut. qu. symp. 1, 10, 8, ö. 2, 2, 1, d. b) Krioer, Inser. in 
Meier ind. schol. 1851,n.42. 2) ©. eines Aleritles, Luc. 
Philops.14. 8) Ersgieher aus Aegina (DI. 60-70), Paus. 
6, 9, 5. 4) Krotoniate, Olympionite (DI. 48), Pous. 
10,7, 4. 5) Rheginer, Paus. 5, 27, 8. 6) Geſandtet des 
Perfeus, Pol. 28, 8. 7) ein Betreuer bes Φα[απυτοῦ, D. 
Sie. 19, 52. 105. 8) K. der Illyrier, D. Sic. 19, 67— 
78, 8., Plut. Pyrrh. 8.4. 9) 8. der Taulantier, Arr. An. 
1,5,1—6, 11, 8., er u. feine Leute οἱ ἁμφὶ τὸν Γλαυ- 
χίαν, ebend. 1, 6, 8. 9. 10) Anführer einer Reiterabe 
theilung in Wlerandere Όεετε, Arr. An. 8, 11,8. 11) 
Art des Hepbäftion, Arr. An. 7,14, 4. — ein anderer, 
ber Hippolrates Werte auslegte, Ath. 2,69, f. 12) d.röm. 
Glaucie, insbrf. (Servilius) Γλαυκχίας, Plut. Mar. 
28, D. Casa. fr. 95, 8, App. b.civ. 1, 28, Leute wie die» 
fi, Γλαυκίαι, Plut. comp. Lys. et Syli.1. 18) ein 
Bad in Böotien, |. Γλαυκία. 

TAawelöns, ου, (6), Brandes, 1) Athener, Archon 
D1.85, 2, D. Bic. 12, 80 ; παῷ Schol, Ar. Ach. 67 auch 
Τλανκῖνος, conj. 2) Abyvener, Pol. 16, 88. 8) &xj« 
gießer, Plin. 84, 8, 10. 4) Arzt u. Schriftfleller, viel. = 
:Σ}λασχίαςι Ath. B, 81,0, d. 

Σλαυκίσπη, f. T. des Danaos, Apd. 2,1,5. Fem.ju: 

Γλαύκιαππος, m. "Brantmer, mie Btandfuche, 
1) Athener α) And. 1, 85. b) Archon DIE. 92, 8, Lya. 21, 
1,D. Sic. 18, 48, D. Hal. de Lys. 21, Philoch. inSchol 
Ar. Plut. 972, Inser. 1 tab. 1 in.Bödh Staatsh. 1. ο) 
B. des Hypereides, ©. eines Dionyfios, Plut.x oratt. 
Hyper. 1. d) ©. tes Hppereides, Redner, Idomen. in 
Plut. Phoc. 4 u. b. Ath. 18, 590,c, Plut.x oratt. Hy- 
per. 1. e) ©. eines Alphinoos, Verwandter des Hyperei⸗ 
tee, Plut, x oratt. Hyper. 18. 2) Deliex, Inser. 158. 
8) Mileſier, Arr. An. 1, 19, 1u. ff. 4) Rhetor aus Kaps 
yatocien, Sense. controv. 4,25. 5) Geſchichtſchreiber. 
Macrob. Sat. l, 18. 

Γλαυκία, έδος, f. Brigitte, M. des Redners Aeſchi⸗ 
πιδ, Apoll. v.Aesch.u.Anon. v. Aesch. 6. Γλαυχοθέα. 

welov, m. Brauns, Maler aus Korinth, Lehrer 
bes Anthenion, Plin. 85, 11. 

Τλα $. Brunbilde, was auch die ſtrahlende 
bedeuten Tann, Böttin, 1) nad Et. Μ. 169, 11 = 4ευ. 
χοδέα, 2) DM. des Aeſchintes, eine Bautenfchlägerin, — 
Γλασχις, w.f., Dem. 18, 180. 284. 19, 281, Αποὴ. v. 
Aesch. u. Apoll. v. Aesch., Plut. x oratt. Aeschin. 1. 

TAaweöy (ricbtiger Γλαῦκο», [. Eust. Hom. p. 906, 
42), 1) ἄκρον, Braunfels, Vorgebirge in Aegypten, 
j. Lamaid, Ptol. 4, 5, 7. 2) Stadt weiter im Innern Ace 
gyptens nach Weften, |. Ruinen bei Erab Kulliu, viel. 
= 4εύχασπος λοµήν, Anon. st. mar. magn. 6.7, Ριο]. 
4, δ. 82 (Γλαύκω» 7 Γλαυκόν). 

Γλαυκονόμη, f. *Brunoldine (d. I. die glänzend 
waltente), eine Nereide, Hes.th. 206, Apd. 1, 2,7. 

Γλανκόπιον, [. Γλαυκώπιον. 

Γλαῦκοα, ου, ep. auch 0s0, böot.w, (6), Bruno b.b. 
Rrehlend od. brennenden Blids (ſ. Et.M., vgl. mit Nonn. 
14, 84), I) Berfonenname, 1) Fiſcher aus Anthedon 
(au bloß ὁ ᾿ἀνθηδόνιος ἁλιευτής genannt, Ath. 
16,679, a), der durch Genuß εἶπεῦ Krautes unfterblich 
und zum weiffagenden Meergotte wurte, ὁ θαλάσσιος 
ῥαίμων, Ath.7,296,a, od. d Φαλάττιος, Plat. rep. 
10, 611, d, D. Sic. 4,48, Palaeph. 28, od. ὁ προφήτης, 
Eur.Or. 864 u. Schol., vgl. mit Arist. b. Ath.7, 296,0. 
Er hieß wohl auch Πόντιος u. wird bald als Sohn des 
Bofeidon, Anthedon, gemeinigl. aber des Polybos u. X. 


261 


angegeben, f. Euanih., Mnassic., Promath. b. Ath. 7, 
296, Ὁ, u. von Nican. b. Ath. 7,296, ἆ mit Melitertes 
identificirt u. ale Gründer der Iſthmien angegeben, 
Thrasyll. in Clem. str. 1, 145, fo wie als Exbauer bee 
Arzo, Poss. b. Ath.7,296,d. 6. ΔΡ. Rh. 1,1810 u. 
Schol.—2, 769, Strab. 9, 405, Paus. 6, 10,1. 10, 4,7, 
Luc. ep. 84, Parthen. fr. 88, Archil. ep. 85 ed. Bergk, 
Nonn. 1, 111 — 48, 889, 5., Schol. 11. 6, 155. 2, 508, 
N. Sprihw. war α) Γλαῦχκος φαγὼν πόαν olxei 
ἐν θαλάττῃ, Apost. 5, 49. Ὁ) ἔξω Γλαῦκε; Build. 
.. ἔξω, weiber binzufügt: χειμῶνα γὰρ σηµαίνεν 
ὁ Φαλάτσμος. Es gab ein Stud dee Aeſchylus uns 
ter feinem Namen (ὁ Πόνινος Γλαῦκος), Strab. 10, 
447, Paus. 9, 22,7, Prob. gu Virg. Georg. 8, 255, u. 
Hymnen des Quanthes, Ath. 7, 296, ο, u. des Binder, 
Paus. 9, 22,7. Nach ihm hieß bei Anthedon cin Ort 
Σλαύχου πήδημα, Brunosfprung, Paus. 9, 22, 6. 
3) einer von den Panen, Nonn. 14, 88. 8) ©. des Siſy⸗ 
phus ıL der Merope, B. des Bellerophontes, welchen bie 
eigenen Pferde gerriffen (nach Einigen beim böotifhen 
Potniã, dah. Ποτνκεύς, Strab. 9, 409), u. der nun ale 
Geſpenſt die Ropfcheuche (Ταράξιππος, Paus. 6, 20, 
19) war, welche die Pferde ſcheu machte, 1. 6, 114, 
Nonn. 11, 148, Anth. 111, 15, Apd. 1, 8, 8, Paus. 2, 4, 
8, Palseph. 26, Hellan. in Schol, Il. 18, 486. Nach 
ihm heißt Korinth Γλαύκοιο πόλις, Simon. eleg. 5% 
ed. B. Eben fo entftend von ipm das Sprichw. von Ver⸗ 
ffwendern Γλαῦκος ἄλλος ἱππόβρωτος, Apost. b. 
47. 4) 6. des Hippolohus, πεί des Bellerophontes, 
Heerführer des Eycier im trojanifchen Kriege, I. 2, 876- 
— 17,216, 8., Nonn. 15, 165. 22, 147, Qu. Sm. 3, 
214— 14, 186, ὅ., Arist. ep. 54 (9 in Anth.app.), Her. 
1,147, Piut. Dion 1, Lyc. u. Pherec. b. Tzetz. Ly- 
cophr. 615. Er galt in Iycien ale Heros, St. Β. 5. v. u. 
d., u. fein χρυσῆ ἁσπές fügte den Diomebes gegen. 
den Dradyen, Timae. b. Tzetz. Lycophr. 615. Nach ihm 
war die Gemeinde Γλαύκὸν ημος in Lycien benannt, 
Alex. Pol. δ. St. B., ein Mitglied derfelben hie Σλαν- 
κοδήµιοε, St.B. Sprichw. wurde: Γλαῦκ ἐπέκουρος 
ἀνὴρ τὸν Φίλο», ἔσκε µαχηταί, Arist. Eth. Eud. 
8, 2, gleichmie auch die Gefähente, welche er u. Diomebes 
als Gaftfreunde gewechfelt hatten, fprichwöärtlich waren, 
Strat. in Anth. ΧΙΙ, 204 u. Callim, ep. Υ1, 810. 5) ©. 
des Diinos u. der Bafiphae, welcher in cin Honigfaß fiel 
u. farb, aber durch Polyeidos oder nach Andern durch 
Aeſculap wieder belebt wurde, Ameles. δ. Apd. 8, 1, 2, 
vgl. mit 8, 1. 10, 8, Palaeph. 27, Ael.n.an. 5, 2, Ags- 
tharch. fr. 7, Suid. s. ἀναβεώναι, Zenob. 1, 47. 
Sprichw. war daher von Leuten, die für todt ausgegeben 
worden waren u. wieder erfehienen: Γλαῦκος πιὼν μέ» 
ἀνέστη, Apost. 4, 45, u. Euripides ſchrieb unter feis 
nem Namm ein Stüd, f. Valcken. diatr. de ἀορετὰ. 
Eur. fabb. p. 200 Π., u. Eubulus u. Antiphanes Komd« 
dien, Mein. 1, 826. 860, gleichwie er aud in Tängen 
dargeftellt wurde, Luc. salt. 49. 6) ©. des Priemus, 
Apd.8, 12,5. 7) 6. des Antenor, Paus. 10, 27,8. 8) 
©. des Arretos, Genoſſe des Deriades, Nonn. 26, 207. 
9) ein Hirt, Hom. ep. 11. 10) ©. des Aepytus, K. der 
Meffenier, Paus. 4, 8, 9. 11) Erzgießer aus Chios (nach 
Plut., Zenob., Suid. u. 9. ein Samier), welder bie 
Kunſt des Löthens der Metalle erfand, Her. 1, 25, Paus, 
10,16,1, Ath. 5, 210,b, Schol. Ar. Equ. 1091, A. Von 
ibm fam das Sprihwort δει: (οὔχ) 7 Γλαύκη τέχνη. 
d. b. auch eine große Kunftgefhidlichkeit vermag das 
niät, Ρ]αι. Phaed. 108, d u. Schol., Plut. prov. 135, 
Macar. 2,100, Apost. 5, 45, Suid., Hesych, Nach den 


Γλαῦχος 


252 «Γλαυχώ 
Schol. zu Plat. wurte dem famifchen Glaukos auch eine 
Aunſt der Echrift od. Buchſtaben (τέχνη γραμμάτων) 
suigefchrieben, u. bei Ach. Tat. 2,8 kommt ein Γλαῦκος 
ὁ Χϊος Φεύτερος als Küufler vor. 12) Bildgießer aus 
Zemnos, St. B.a, 4ἰθάλη. 15) Bildzießer aus Argos 
(DL. 71), Paus. 5, 26, 2. — Anderer, V. des Floͤtenſpie⸗ 
ers Damenetos, Inser. b. Böckh Staateh. xx, tab. 9. 
14) Karyſtier, S. des Demvlos, ein berühmter Agonif 
(O1. 74. 76), Dem. 18, 819, Aeschin. 8, 189, Paus. 6, 
10, 1—8, Suid., Harp., Quinctil. 10, 2, Luc. pro 
imagg. 19, Herod. 8, Themist. 1, p. 7. Bon ihm hieß 
eine Infel im ägäifchen Meere Γλαύκου vreog(Braus 
nau), Paus. 6, 10, 8. 15) Athener, a) Autochthon, von 
weldhen das Γλανχώπιον auf der Burg zu Athen ſei⸗ 
nen Namen baben follte, Et.M. b) Ucharner, V. des 
Kleobulus, Aeschin. 2, 78. ο) aus Dean, Dem. 48, 4.7. 
d) Peirãer, Ross Dem. Att. 14. e) ©. des Polymedes, 
Plut. Phoc. 18. f) Dichter, Anth. ıx, 774, tit. 66. Isc. 
Anth. ΧΙΙ, p. 898. g) Hietophant. Philostr. v. Soph. 
2,20. (1) ©. cines Septines, Piut. nobil. 21, D. 1. 9, 
11,n.8.) 1) Mannsn., Luc. pseudol, 26.) 16) Spar⸗ 
taner, S. des Epikydes, Her. 6,86, Paus. 2, 18,2. 8, 
7,8, Plut. ser. num. vind. 11. 17) Orchomenier, Keil 
Inser. boeot. π, 20. 18) Delphier, Curt. A.D.4 ff. 
19) Atarnanier. Pol. 28, 5. 20) Lokrer, welder ὀψαρ- 
Έυτικά fchrieb, Ath. 7, 824,0. 12,516,c. 14, 661, 9, 
8. 21) Rheginer. Schriftſteller, Plut. x oratt. Antiph. 
19. de mus. 4—10, D.L. 9, 7, n. 6. — andere Schrifls 
filier, Apd. b. D. L. 8,2, π. 1, Harp. s. Μουσαῖος, 
Βι. B. ο. 4ζλανον — Χαράκμωβα, 5. — Grammati⸗ 
ter, Schol. Il. 11, 686, 8. — Bater des Grammatilers 
Seralleon, St. Β. ο. ρέθουσα u. Κροκύλειον. 22) 
Arzt des Hephäftion, Plut. Alex. 72, [. Γλαυχίας. 28) 
Arzt des Antonius, Plut. Anton. 59. — ein anderer 
Ant, Plut. de sanit. pr. 1. 24) aus Nifopolis, Dichter, 
Anth. ντ, 285, f. Isc. Anth. zııı, p.898. 25) Sinoper, 
Simen. in Απ. vız, 509. 26) Thaſier, Antiphil. ep. 
ıx, 149. 27) Kertyräer, Simon. b. Paus. 6, 9, 9. 28) 
Mannen., Νίσαα. xı, 169. — ein Haarfräusler, Archil, 
fr. 148. 29) ein Netofier, Arr. An. 8, 16,2. 80) auf 
Münzen aus Athen u. Dyrrhachium, Mion. Π, 88. 124. 
11) Brenz, 1) Rebenfl. des Phafis in Kolchis, Strab. 
11,498. 500. 2) Sl. in Pontus Cappedocius, Ptol. δι 
6,7. 3) BL. in Lycien, nach dem Lyeier Glaukus benannt, 
Qu. Sm. 4,11. Bon ihm Heißt der telmiffifche Meerbufen 
auch χόλπος Γλαῦκος, j. Golf von Makri, Strab. 
14,651. 4) 81. bei Baträ, Paus. 7, 18,3. III) Braus 
ner, Pferd des Pofeibon, Schol. Π. 18, 28. 

Σλαυκώ, f. Braungard d. i. die Glanz in ſich ber» 
gende, Name des Monde, Schol. Pind. Ol. 6, 76. 

Γλαύκων, ωνος, νου. Γλαύχων (Theod. prodr. 2, 
89,4.), (6), Brand, 1) Athener, a) B. des Leager, Bes 
fehlsgaber der Atbener, Her. 9, 75, Thuc. 1, 51, Plat. 
b. Ath. 2, 68, d. b) anterer Befehlshaber, Plut. x oratt. 
Andoc. 1. ο) Schwiegervater des Kallias, And. 1, 126. 
4) Sohn Ariftons, Bruder Blatond, (angeblicher) Vers 
faffer von Dialogen, Xen. mem. 8,6,1, D.L. 2, ὅ, 
n. 12. 2, 14. 8,n. 1. 4, D. Hal. comp. verb. 25, Plut. 
frat. am. 12. ο) DB. bes Eharmibes, Plat. symp. 222, b. 
Charm. 158, a. Prot. 815, a, 6., Xen. mem. 8, 6, 1, Ael. 
v.b.8,1,4. f) Berfon des Geſprächt in Blatos Parme⸗ 
nites, Sympofton, de republica. g) einer, gegen wel⸗ 
hen Lyſias eine Rebe fehrieb, Harp. δ. ἡλιαία, Suid, ϱ. 
προῦκειτο. h) einer der 80 Tyrannen, Pytherm. δ. 
Ath. 2, 44,0. — anderer Sitaatenann, Dem. 28, 172. 
i) Gholarger, Aeschin. 1, 62. 65.66. k) aus Deon, Br. 


Γληνώ 


bes Sagnies, Isae. 11, 8-—80, Dem. 49, 4.7. 1) 6. det 
Gteofles, Olympionife, Paus. 6, 16, 9. m) Anberer, 
Teles 5. Stob..40, 8. 2) LXesbier, Inser. δ. Ahr. Dial. 
11, 496. 8) Hirt in Arkadien, Ἐτγο. in Anth. ντ, 96. 
4) aus Teos, Schriftſteller, Arist. rhet. 8, 1. poet. 25. 
— Pist. Ion 580, d. 5) aus Terfus, Gloſſogravh, Ath. 
11, 480,5, Schol. 1.1, 1. 6) ®. des Herafleon, = Γλαδ. 
κος (was St. B. viell. gefihrieben hat), St. B. a. "Ayvod. 
7) ein geehrter Art, Plin. 22,85. 8) ein römifcher 
Batricter, «εύκιος Γλαύκων, Plut. parall. min. 1. 9) 
St. in Aegypten, f. Γλαυκόν. 10) Γλαύκωνος νῆσος 
xai nölsg in Africa propria, Ptol. 4, 8, 47. 

Γλανκωνιᾶνόαφ, m. Brandner, Mannen. auf 

Münzen aus Pergamus, Mion. 8. 11, 606. 3. v, 446. 

νκωνίδηςφ,ου, m. Brandis, Athene, a) Ky⸗ 
dantide, ®. eines Atefippus, Dem. 59, 24 u. ff. b) 
Kollyter, Ross Dem, Att. 5. ο) Anderer, D. L. 2, ὅ, 
n. 12. 

Τλανκῶπιε, dog, voc. Γλαυκῶπι (Nonn. 12,262), 
8.,1.Brunpilde, eigtl. "SO langaug (f. Hesych.), urs 
ſprünglich Beiname, dann Subst. = 4δηνᾶ, Π. 8,873. 
406. Od, 8, 186, Pind, N. 10, 18, Nonn. 1,469 — 48, 
21,8. ©. Lex, — Ihr Tempel auf der Burg in Athen 
hieß daher au τὸ Γλαυκώπιον, Ale. δ. Strab, 18, 
600, wo man gewöhnl. Γλαυκωποῦ Ἱερόν lie, Ἡθτεπθ 
(Dial. 11, 588) aber Γλαυκώπιον vorſchlägt, vergl. 
Strab. 7,299, St. B.s. ἁλαλκομένιον u.Et.M., wo 
Γλαυκόπιον ſteht. — Nach Et. kr. narinte man Joxa- 
βηττός au Γλαυκόπιον (dir. Γλαυκώπιο») ὄρος. 
— BSt. B. a. a. O. leitet Γλαυχκώπιον von einem Τλαύκ- 
«Όπου ab, wie Et. Μ. von Γλαὔῦκος. — Es erhellt Hier» 
aus, baf der Name Γλαυχώπνον für ten Athenetempel in 
Athen, wenn er je gebraucht worden, jedenfalls ein uns 
gewöhnlicher war. 

Γλαῦσαι, --- IRavyarixar, w. [., Ptol. b. Arr. 6, 
20, 2. 

Γλᾶφίρα, ας, (ἡ), Bein, Brauenn., befonders in 
Kappadocien, a) M. des Archelaos, Könige von Kappa⸗ 
boeien, Hetäre, D. Case. 49, 82. b) T. des Archelaos aus 
Kappadocien, Schwiegertocdter des Herodet, Ios. 16, 1, 
2— 17,18, 4. b. Ind. 1, 24, 2—2, 7,4, 8. ο) M. des 
Kappaboriers Sifinnas, App. b. civ. 5, 7. d) Frauen⸗ 
re en 

pas (fo nach Eust. Il. 027, 28), Andere (f. 
Arcad, 101, 14) Τλαφνραί, Holleben, 1) St. in 
Theffalien, 2.2, 712, Ew. Γλαφνρεύν, 8. Β. 2) Or 
in Gilicien, weftl. von Tarfus, St. Β. 

1λάφίροε, ου, 5. Eust. 11.827,35 αι m. 
Holleben, Bein, 1) ©. des Magnes, ®. des Bibus, 
Thefizlier u. Gründer von ΦΙαρθυτά, St. B.s.v.u. 5 
Βοίβη, Eust.a.a.D. 2) Ylötenbläfer, Antip. Th. 29 
(1x, 266). 

Τλευκίτας, m. Mofter, ein Cyprier, Inſchrift aus 
ιν, Ephem. archaeol. 2649. K. 

Anveös, έως, m. Zier, 1) Yührer der Gentauren, 
Nonn. 14, 187. 2) 6. bes Herakles u. der Deianeira, D. 
Sie. 4, 87. 6. Γλῆνος. Fem. baıu. 

nn f. τ. des Lytomedes, Leon. Ταν. 8 (v1, 
288). 

—8 m. Puppe, Mannen., Apolld. 26 (vır, 

8 


TAquos, b. Apd. Τληνόε, m. Bier od. Stern, ©. 
des Herafles, Paus. 4,30, 1, Apd. 2,7,8, Pherec. in 
Schol. Pind. I. 4, 104. &. Γληνεύς. 

ΕΣληνώ, = Γληνίς, vermuthet Mein. in Delect, 
Anth. p. 144 gu Diotim, ep. 5 (ντι, 788) für Κληνώ. 





Γλῆτες 


Ἑλήνα, ideriſches Bell, Tlerodor. 5 8ί. Ὦ. ο. ν. u. 
δι, B. s. Ἐβηρίαι, 

Τλιντιδίωνα, balmatifches Boll, App. Ulyr. 14. 
€. Plin. 8, 22. 

Τλισας, αντος, (ſ. Epipn. gu Hom.), b. Streb, 9, 
412 u. Eust. Hom. 269, 18 Γλίσσαν, b. Pens. u. Β.Α. 

1180, Choerob. Oz. 11, 270 Γλισᾶς, ἄντος, b. St.B, 
Γλισάς, in Et. M. Γλισσᾶᾳε, ἄντος, f. Starten» 
burg (ᾗ, EL. M. 0. γλίον), Gi. in Böotien. nerböfl. 
von Theben am Hypatongebirge, zu Pauſanias Zeit in 
Trümmern, Il. 2, 504, Her. 9, 48. Hellan. in Schol. 
Pind. P. 8, 68, Paus. 1, 44,4. 9, 5,18— 9,19, 2 u.» 
ö. 61ο. Γλισάντιοε, St.B. €. Γλίσων. 

Γλίσµα, δι. in Öroßermenien, Pol. δ, 18, 11. 

Ἑλίσων od. Γλίσαε, αντεος, b. East. Hom. 269, 18 
Σλίσσω», m. Starle, Bründer von Γλίσας, w. Τ., 
Ot. BR. 

Γλίχων (== Βλήχω», ſ. Suid.), Boley, ὄνομα 
πύόριον, Suid. 

λοῦε, od, (6), 1) S. des Tamos aus Wegypien, Kon. 
An. 1,4, 16. 3, 1, ὃ---δ,7. 6. Γλὠς. 9) Karier, Ath. 
6,258, ο. 

Τλύκ6άα, f. Süß, Süftedt, 1) Srauenn., Inser. 
8445, b. ©. TAvxic. 2) Ort bei Slium, Buid. ο. 1Το- 
λέμων, 

Did, *Süßenbronnen, wie Süßenbach, 
Quellen bei Bellene in Achaja. Paus. 7, 27, 4. 

IAüipe, f, Süßlind, Frauenn. 1)in Athen. Ross 
Dem. Att. 176. — Inser. 155. 2) Andere, Antb, Plan, 
249. — Loc. rbet, pr. 13. 8) in Sicyon, Geliebte des 


Bauflas, Plin. 85, 11. 4) bef. von Geären, a) Thee⸗ 


pierin, Hetäre des Praxiteles, θέα». 8,410. b) Athe- 
nerin, T. der Thalaffis, Hetäre des Menander, Ath. 18, 
5886, ο. 594, d. — Agath, ep. 7, 218, des Harpalus; D. 
Sie. 17,108, Satyr., Theop., Hyper., Clearch. b. At. 
18, 584, a —- 605, d. — Luc. d. mer. 1. — Harp., Buid, 
Aehnl.: 

IAtesple, Märtyrerin der chriſtl. Kirche im Calenda⸗ 
sium unterm 18. Mai. K. Aehnl.: 

IiUxipov, ἡ, Hetine des Diegapenthes, Luc. catapl. 


19. — Unvere, Mach. b. At. 582, ἆ, ο, Luc.d. mer. 1° 


= Γλυκέρα. 

Γλύκέριος, m. auf kurze Zeit weſtroͤmiſcher Kaifen, 

Ioann. Antioch. fr. 309,9. Achnl.: 
seos, m. Süße, Atbener, Inaer. 272. 

}Γλῦκη, νου. ὦ Γλύκη, {. Süßtind, Brauenn. in 
then, Ar. Ran. 1843. Ecc!. 48, Pherecr. δ. Atk. 10, 
430, ο. — Ross Dem. Att. 74, b. Achnl.: 

Ἑλύκία, f. Srauenn., Insor. 8440. Aehnl.: 

Τὸ λδκιννα, f. Steiunn., Ross Insor. 178, f. 

Σλδαῖνοι, m. Süße, Pythagorter aus Metapont, 
Ismbl. v. Pyth. ο. 86. 

Γλόκος, m. Dannsname auf einem Thongefäße in 
Kramer: über Styl u, Herkunft der Thomgefäht, &. 57, 
we Lob. path. 202, n. 6 Γλαῦχος vorſchlagt. 

Ἑλδαὸε λιµή», Tape Bei (f. Stzab.), Hafen in Epi⸗ 
us. Serab, 7, 824. 

Γλύκων, ωνος, (6), voc. ὦ Γλύκων, Trut, Treut 
(ο. i. Trauier, Süßer), 1) ein Drade u. neuer Gott bei 
ten Abonoteichiten mit einem Oralel, der fich ſelbſt ben 
neuen Aeſculap nennt u. dem zu Ehren Feſte gefeiert u. 
Drüngen geflogen worden, Lue. Alex. 18. 88. 48. 58. 
2) eim lyriſcher Dichter. Erfinder des zlyloniſchen Mer 
εταπιθ, Hephsest. ench. p. 88. — Epigrammenbichter, 
Anth. X, 124. 8) ein Pergamener, Antp. Th. 69 (var, 
692). 4) Peripatetiler aus ουδ, Plut. ex. 14. 5) 


253 


Athener a) zur Beit bes Beritfee, Plut. Per. 81. 8) Bllte 

bauer, R. Rochette ]. ὃ M. Schorn p. 75. ο) Mennen., 

Boss Dem. Att.7. 6) Thespier, Insor. 1586. Τ) ein 

τί, Suet. Aug. 11. — ein Rhetor (Glycon Spiridion), 

Quinct. 6,1,41, A. — ein Steinſchneider, Clarac deser. 

des antiques du musde Royal p. 420. — Andere, Febr. 

bibl. gr. 1, 123. 

Ἑλυκωνία, f. Trute, Srauenn., Ood. 8, 36,1. K. 

Diwsros,m. Treuttel (ahd. Trutilo), Orchome⸗ 
nier, Keil Inser. booot. 11, 85. 

Tiyprde, b. Pol. 4, 86 ed. Bekk. dat. Γλύμπεσ», 
(= Γλυππεῖς, alfo etwa Grottendorf, f. Γλύηνον), 
Gafkell an der Grenze von Argolis m. Rafonien, Pol. ὅ, 
20. Uchnl.: 

: TAuwwla, f. Flecken in Lakonien, Paus. 8, 32, 8. 
TAtures, m. Schnier, Mannen., Inser. 807. 
Τλντόε, m. == Γλύπτος, Mannsn., Galen. 
Τλυφαί, Grotten, Gegend in Arkadien, Hesych. ο. 

Νυμφαῖον. 

λἈόφιον, b. Hesyoh. Γλυφεῖον, Höhle, ἄνερον 
vo ὄρος, woron Die Nymphen γλυφίαν hieken, 

Dido, m. Schnitzer, Mannen., Eust. Hom. 
p. 1665, 55. 

j Ῥλνχάτα, m. (Mofer?), ficilifcher Heros, D. βία. 

Γλάννε, m. ὄνομα κύριον, Sul. (Hweifeihafte 


Lesart.) 
Σλώρικπου, m. Schimmel (γλωρύς = βλωρός 
b.i. ὑπολεσχος, Arcad. 69, 12), RPythagoreer aus Sa⸗ 
mus, lIambl. v. Pyth. ο. 06. 
TAds. m, ein Wegyptier, Pohraen. 7,20, Hesych. 
Nach Et. M. 741, 68 ein Hetot. ©. Γλοὺς u. Γαώ. 
. Discos, Titel grammatifcher Schriften ber Alten, 
welche Worterllärungen enthielten, z. B. von Clitarch, 
Bamphilus u. A. Et.M. 111,9. 521, 88,4 


—— — m. VTiſchhandezunge, ko⸗ 
miſcher Para tenname, Alciphr. 8, 69. nr 
va,.ns, (9), Mangeline, ahnl. Rofamıme, 


T. der Sinope, Hetäre in Athen, welche auch einen νόμος 
avsaltıaz gefährieben dat, Ael v. h. 13, 8, Ath. 9, 384, 
f. 18, 558,5 — 585, b, Said. Wehnl.: 

Tyabalnıov, (ή), 1) Entelin der Onathäna, Hetäre in 
Athen, Ath.9,871,f. 18, 581,2. 588,0. 2) Näberin aus 
Argos, M. des Berfeus, Piut. Aem. Paul. 8. Arat. 54, 
— Amat. 16. — Suid. 

Tvaßlos, m. Bangemann, en Keriyzäer, Infchr. 
b. iſcer Epigr. u. archäch Beiträge aus Griechenl. 
n. 22. K. 


Tyäßıs, m. Scharfe, ein Thefſalier, Paus. 5, 24, 6. 

Tvads, f. T. des Laflus, dienende Jungfrau im Tem⸗ 
δεί des amplleifhen Apollo, Inser. 44, 6.8, Franz el. 
ep. n. 86. Fem. zu: 

Τνάθων, ωνος, voc. Γνάθω»ν, Nicet. Eug., (6), 
ahnl. Kehle (οὐδὲν ἆλλο ὤν ἢ γνάθος, Long. past. 
4,11), 1) Artadier aus Dipda, Olympionite, Paus. 6, 
7,9. 2) Athener, Sholleide, Ross Dem. Att. δ. 8) aus 
Eicilien, leckerhafter Menſch auf fremte Untoften. οἱ 
περὶ Γνάθωνα, Plut. lat. viv. 1. Davon Τναθώνειον, 
gemein, fehmaroperbaft, Plut. qu. symp. 7, 6, 6. 4) 
Anderer, Nicet. Eug. 8, 255. — Name von Bareflten, 
Long. past. 4, 10 u. ff., Alciphr. 8, 84, Hesych. 

Γγαθωνάριον, ͵ Bausebackchen, ſchmeichelndes 
Diminutiv von Σνάθω», Long. past. 4, 16. 

ῶναθωνίθην, (6), "Rehles, ein Schmaroper, Plut. 
Tim. 45 u. ff. — Luc. fügit. 19. — Suid. 


Εναδωνίδης 


254 


T’vatos, ου. b. Pol. in den erften Büchern 1,21 — 8, 
117, d. au) Γγάνος, do 8, 1 — 81,27 Γναῖος, (6), 
d. röm. praenom. Cnejus, welchet δίθιο. burch Partikeln 
vom folgenden Nomen getrennt it, wie Γνάιος δὲ 
Zsoovfäsog, Pol. 8, 75, d., Γναῖος δὲ Μερύλας, Pol. 
81,27, Tv. δὲ Γενύκνος, D. Hal. 10, 88, I'v. τε Hou- 
πήνος, App. b. civ. 1, 40, 6. Tv. δέ Γέλλιος, D. Hal. 
2,81, Iv. re Kadovivog, Ὁ. Cass, 40, 17, vgl. mit 42, 
46. 60,80, Tv. δὲ Ὀκτάβιος, Plut. Aem. Paul. 26, 
Ty. τέ τις Ὀκτάουνος, D. Cass. fr. 102, 5, Ivy. δὲ 40- 
ultsog Κορβούλω», D.Cass. 60,80, ob. fo ficht, daß 
das Nomen mit dem Artikel folgt, οἱ περὶ Γναῖον τὸν 
Κορνήλιο», Pol. 18, 81, Σναῖος ὁ λερόλας, Pol. 
81, 27, od. auch felbft mit u. ohne Artikel nachfolgt, 
&bovißsos I'vasos, Plut. Marcell. 24, ὃ (τε) 4ομίτιος 
ὁ Tyaiog, D. Cass. 50,2. 18, Γέλλιος Tvaiog, D. Hal. 
2, 76, Πομπήιος δὲ 6 Γναῖος, Ὦ. 09.9. 42, 12, ὁ 
Πομπ. ὁ Γ»., D.Cass. 48, 29, od. auch allein ſteht, fo 
οἱ περὶ τὸν I’yasoy (d.i.Cn. Servilius Geminus), Pol. 
8,106, vgl. mit 3,88— 1186, δ., od. οἱ περὶ τὸν Γναῖον 
(0. 1. Cn. Cornelius), Pol. 18, 81, vgl. mit Pol. 1,21 — 
10, 86, ὅ.; ähnl. Acht Γναῖος fiir Οπ. Manlius Vulso, 
Pol. 22, 7—27, ö., od. für Cn. Merula, Ρο]. 81, 26, für 
Cn. Octavius, ol περὶ τὸν Γναῖον, Pol. 81, 12. 18, 
ορ]. mit 81,19, Plut. Aem. Paul. 26, für Cn. Pompe- 
jus, D, Hal. de Plat.2, D.Sic. 40,4, Strab. 8,141, App. 
b. οἷν. 1, 68, Plut. Pomp. 62, D. Cass. fr. 42, 5, für 
Cn. Cornelius Scipio, App. Iber. 14. 15. — Später 
wurde Γγαῖος audy bei Atbenern üblich, f. Ross Dem. 
Att. 14, tgl. mit 66. 

Τναφίσκος, m. Walder, Mannen., Inser. 

Tvqt, ητός, pl. Γνῆτες, m. Altbeimer (b. i. Eins 

eborene, f. Ἴγνητες od. Ἵγνητες u. Lob. path. 275), 
olt in Rhobus, St. Β. δ. v. u. ο. Ἴγνητες, Choerob, 
in B. A. 1188. 

Τνησίθεος, m. »Echtergott (och viel, Μνησί- 
Φιος, ſ. Phot. 206, 21), Bein. eines 4άμνος, Hesych. 
: 8. daufar. 

Σνησίοχοε, m. Echtermayer (b. i. vollbürtiger 
Snbaber), ein Megarer, Ephor.in Schol. ΑΡ. Rh. 2, 861. 

Γνήσιπποε, (6), Boliblut, 1) Athener. Xen. An, 
1, 8, 28, Ath. 4, 151, c. 2) borifcher Licbesdichter, Δε. 
14, 688, ο. ἆ. 

Ὦνίφων, ωνος, m. Klönelorn ὃ. ἱ. Knicker, a) ein 
Barafit, Luc. Tim. 58. b) ein Wudherer, Luc. vit. απού. 
28. catapl. 17. Gall. 80. 

Τνιφωνίδης, τα. Kargs, Athener, And. 1, 16. 

Tvotpos, m., b. Suid. s. ᾽ἀνάχαρσις T'v6pos, 
Scythe, B. des Anacharfie, Her. 4,76, D.L.1,8,9. 

Tvoblas, m. Expo d. i. finfter, ein Wind, Lyd. de 
mensib. p. 280. 

Πἱνωδίας,ου, m. Mann, gegen ben Dinarch eine Rebe 

efchrieben, D. Hal. iud. de Din. 10, falſche Lesart, f. 
Αγνωνέδης.] 
νώµη, {. Regina (d.i. die flug ratbende od. wals 
tende), 1) Hetäre, Ath. 6, 245, d. 2) Hundename, Xen. 
cyn.7,8. 8) atbenifcher Schiffename, Att. Scew. IV, 
4, 81. . 

Τνάώριµοςφ, m. Schüler, Mannsname, Orelli 
2608. K. 

T’vüs, = Γλῶς, Bekk. An. 1196, f. Lob. parall. 87. 

Tyoctas, α, m. Regino b. 5. der einfichtsroll 
vatdende, Syracufaner, Xen. Hell. 1, 1. 29. 


[ναῖος 


‚m. Rainer (ragan d. i. Hug u. Heer- 


oder Voll), Euböer aus Oreos, ©. des Charigenes 
Aeschin. B, 108. 104. 


Γολόη 


Γνωσίδικον, m. Reinwald, Arzt in Kos, Watır 
eines Hippokrates, des Großvaters vom berühmten Hipp. 
St. B.s. Kar, Gal. 

Γνωσίλαοα, m. Frotſcher ([τοῦθ, klug u. Heer od. 
Volk), Mannen., Curt. A. D. 14. 

Γνωσίπποας, m. Reimer (denn dies Tann auch hei⸗ 
Ben: klug Roß), Spertaner, Agatharch. b. Ath. 4, 

.d. 

Tyaoıs, m. = Γνωσίας, Mannen. auf einer chii⸗ 
ſchen Münze, Mion. 111, 269. 

Τνωστή, {. Trude, atheniſcher Schiffename, Alt. 
Seew. XVII, Ὁ, 58. 

Tvaros, m. Trautmann, Mannen. auf erythraͤi⸗ 
fhen Münzen, Mion. 111, 129. 8, vı, 218. 

Töauros, m. K. der Dmanen, Isid. Char. b. Luc. 
macr. 17. 

T'safıs, sog, m. (Wehling?), Edoner, Thuc. 4,107. 

rT vl: T Landſchaft in Palmyrene, nord⸗ 
oſtlich von Damascus, St. B., mit der Stadt Toapla, 
Ptol. 5, 15, 24: 

Γόαριᾳ, sog (ὁ — ποταμός), δί, auf der Weſtkuͤſte 
von India intra Gangem, viell. j. Tapty, Ptol. 7,1, 
6. 82. 

Τόβαιον ἄκρο», n. Borgebirge im Weften von Gallia 
Lugd. in der Nähe von Breft, Ptol. 2, 8, 1. 

Γοβολῖτια, ἡ, Landfhaft in Idumãa, Ion. 2, 1,2. 
8, 2,1. 6. Γέβαλα, η. 2, u. Γομολῖταν, 

Τογγάλαι, Belt im innern Libyen, viel. im jehigen 
Gondsjara, Ptol. 4, 6, 20. 

Γογγόλα, f. Srauenname aus Kolophon, Suid. s. 
Zange. Fem. u: 

ToyyöXos, (6), b. Thuc. 1όγγνλος, doch f. über den 
Accent Arcad. p. 56, 25, Runde, 1) Eretrier, Thuc. 1, 
128; vgl. mit Xen. Hell. 8,1, 6. An. 7, 8,8. 11, D. Sic. 
11,44. 2) Korintbier, Thuo. 7, 2; Hut. Nic. 19. 8) 
Toyyvros, Dannsn. bei den Deliern, Ath. 4, 172, 1. 

Γοδάνα, Et. in Aria, Ptol. 6, 17. δ. . 
p Tébaoc, St. in Kleinarmenien, oſtlich von Sehaftia, 

tol. 5, 7, 4. 

ToSoAlas, ου, (d), 1) Statthalter des Nebujar⸗ 
danes über Jubäa, Ios. 10,9, 1-4. 2) Monaten., Suid. 

Γοζαλήνη 7 Γαζαλίνη, St.im Pontus Polemonia- 
ens, Ptol. 5, 6, 10. 

TodovihA, m. Richter der Suden, Io. Antioch. fr. 
15, 5. | 

Γοιράθα, Et. im Innern von Arabia felix, Ptol. 
6 Ἶ 7, 32. 

Torröevpos, m. Name des Apollo bei den Schtöen, 
Hesych., vgl. mit Inser. 6013. 

Γολγοθᾶ, b. Suid. ToAyoßd, indecl., Schädel» 
Rätte, die nordweſtlich von Jerufalem liegende erhöhte 
Ebene, N. T. Matth. 27, 88. Marc. 15, 22. Ioann. 
19, 17. 

Γολγοί, ὤ», acc. dor. ὥς, pl., nach St. B. auch Γόλ- 
γιον, St. in Eypern, Sit des Apbroditecultus, Theocr. 
Id. 16, 100 u. Schol., Lycophr. Alex. 589, Paus. 8, 
b,2. Ew. Γόλγιοε, fa u. nic, dab. der Bein. der Aphro⸗ 
dite Γολγία,͵ St.B. 

Γόλγοε, m. Führer ber ficyonifhen Kolonie u. Grün 
ber von Γολγοέ, St. B.; nach Schol. zu Theocr. Id. 15, 
100 Sohn des Adonis u. der Aphrodite. 

Γολιάθηε, ου. (6), b. Io. Antioch. fr. 17 Γολιάθ, 
niefenhafter Kämpfer aus Bitte in Baläftin«, Ios. 6, 9, 

ud. 

Γολόη, od. auch Γολόν (f. Anm. zu Hesych.), viell. 
wie Schaded, ὄνομα τόπου, Suid. 


Γολόσσης 


Τολόσστης, ου, (6), δ. Ροὶ. 59, 1.2 Γολοσσἢςν, b. 
Io. Antioch, fr. 64 Σολαύσσαν, Gulusss, ©. det De 
finiffa von Numibdien, D. Sic. 82, 22, App. Lib. 70— 
126. 8. 

Τοµαδαίων (7 Γοµαδέων) νῆσοι Φύο, zwei Infeln 
im arabifchen Mecrbufen, viel. das j. Daratata u. 
Deltsfeller, Pol. 4, 7, 86. 

Γόµαρα, St. in Affyrien, Ptol. 6, 1,5. 

Topapsis, die griechiſchen Γαλάται in Mfien, nad) 
Touaons , einem Sohne Japhetho benannt, Ios. 1, 
6,1 


Γομολῖται, Ew. von T'oßolitss, w.f., St. B. 

Töpoppa, ας, b. Suid. Topopa, (mach Hesych. 
Waage), untergegangene St. in Paläftine, Phil. somn. 
2,29, Io. Antioch. fr. 11, N. T. Roman. 9, 29. 2. Petr. 
2, 6. 

Γοµφεύε, έως, m. Nägler οὗ. Nägelftebter, ein 
Exsieher, Tatian. ο. Graee. 52. 

]όμφοι,ω», Nägelfiedt, 1) St. in Theffalia He⸗ 
Riäotis, Grenzfeftung gegen Epirus, Strab. 9, 487, 
Piut. Cases. 41, App. b. ον. 2,64, D. Cass. 41,51, Ptol. 
8,18, 44. Ew. Τόμφοι od. Γομϕφεύᾳ 


‚St. B., u. auf eis 
ner Münze bei Mion. 8. 111, p. 281 Τομφιτοῦν für 
Ρομφιτάουν d.1. Γομφιτάω». 3) das fpätere Philippi 
in Ehespeotien, St. Β. 5. PfAszn os, 

τ ‚m. Mannen., Meurufier, D. Sic. 86, 1. 

Tovaräs, οἳ, (ὁ), (f. über d. Betonung Goettl. Accent. 
117m St. Β. ο. Tovvos), Knie (fo L. Dind. in Steph. 
thes. 2, p. 709, a; anders, näml. Knieſtedter, Porph. 


Tyr. fr. 8. 8. 4, 8), Bein. des Königs Antigonus von. 


Matedonien. ©. Atovoc. 

Γονδούβανδοε, ου, Br. des Relimer, Io. Antioch. 
ft. 209. 

Γόνδραν, thracifähes Volt, bei Herodn auch Kivdor 
u. Ῥόνδα (?) genannt, 8ὲ. Β. ©. Ῥονδαῖον, 

Toyeis, b. Eust. Hom. p. 291, 42 Toowveis, (Elter⸗ 
leln?), St. in Thracien, &w. Tovete, fpäter ἄδρια- 
vonolitas genannt, St.B. 

Γονεύφ, m. Ahn, Mannsn. auf einer cyrenäifchen 
Pünge, Mion. 8. ıx, 191. 

Γονναπαῖος, m. (Bittrich ὃ. h. dem man die Kniee 
Kchend faßt). Bein. des Apollo bei den Resbiern, Schol. 
Ar. Nub. 145. 

Toovvox (EKniegelenk), St in Theffalien, 
auf welche die Perrhäber Anfprüche hatten, Liv. 89, 
25. κ. 


Töyvor, 5. Pol. 18, 10 u. St. B. auch Téorvot, b. 
Porph. Tyr.fr. 8,8. 4,8 Τόνοι, nad) St.B.audh Τόννον, 
RKnichedt (fo St.B.) od. Reichenau (von Γουνεύς), 
ξι der Berrhäber am Beneus, Schlüffel zum Tempepaß, 
Her. 7, 128. 178, Strab, 9, 440, Ptol. 3, 18,42. 610. 
Totyıos, ία, Thrios, Γονατᾶε u. I'6ynıos, St. Β. 

Γοννοθσσα, Ὁ. Tzets. Lycophr. 906 Lovodeca, 
©. der Berrhäber in Theflalien, Ew. Τοννουσσφαῖος. 
Diefelbe Stadt wie Γόννος, f. Tzetz. a. a. O. 

Γονομάνοι, (0), die Centomani, ein gallifches Bolt, 
Ρο]. 2, 17—82, d. ©. Fre —E 

Τονοῦθσσα, ης, ep. (11. 2,578 u.Hesyc 
(Paus. 7,26, 18 las hier 4ονόεσσα),θε{ίΦεπδετᾳ, 
Etadt an der ſichoniſchen Grenze in Achaja, Paus. 2,4,4. 
5,18, 7. 

Τοντίανα, (64. tm Innern von Maur. Tingit., Ptol. 
4,1,18. 

Γόραμα, Gegend in Arabien, Sim. Τοραμηνοί, St. B. 
(lab. Meur. b. lin. 6,85 hat eine Statt Gora, se, in 
Lethiopien auf einer Infel des Nil.) 


| 255 


j 1'όρβαθα ἢ Γάρβαδα, Et. in Mefopstamien, Ptol. 
‚18,12. 
„Topßaote, (οὔνεος), m. Flecken in Phrygien, Strab. 

13, 568. 

1όρβορα, ein Ortsname, Suid, 

Ἰόργα,ας, α, Ort im perfifchen Gebiete, Prisc. Pan. 
fr. 88. ©. Γοργώ. | 

Topyädes, 1. Grimm bilden (f. Γοργώ) od. Meer⸗ 
bilden nad Hesych. S. Soph. 5. Hesych. (fr. 167), 
sing. Toopyds, a) b. Lycophr. 1849 Juno od. Athene. 
b)im Sprihw. Πλόκνον Γοργάδος, b. Suid. die Mes 
bufa, f. Γοργώ. 

T ‚m. Willebrand (f. Γοργώ), 6. des 
Mahaon u. der Antikleia, der in Pharä cin Heiligthum 


Γοργίας 


‚hatte, Paus. 4, 8, 10. 10, 8.— Ar, Ach. 1181 nennt 


Lamachus im Schers τὸν Γοργάσου. (Dal. 567 γοργο- 
λόφης d.i. Helmert od. im Helme tuchtig od. tapfer.) 

T'öpyaos, ein, &s0», 1) zur Gorgo gehörig, |. B. xs- 
φαλή, κάρηνα, χαίτη, πλόκαµοι, öuue, Orph. lap. 
534, Nonn.4,391.25,44. 81. 32. 168, 8., überh. τύπου, 
Aesch. Eum. 49. Es befand ſich, um die Feinde zu 
fhreden, das Gorgohaupt 3. B. auf dem Schilde bes 
Zeus, welchen Athene trug, Ἡ. 5, 741, vgl. mit Schol. 
Germ. Arat. Phasen. 156, u. auf dem des Herakles, 
Hes. sc. 287. Doc ſteht Γοργείη κεφαλή auch für 
Γοργώ ale Schredbild, Od. 11, 684. 2) von Georgias 
herruͤhrend, 1. ®, σχήματα, D. Hal. de Plat. 2, wo 
man wohl richtiger Γοργίενα (1. Γοργίας) ſchreibt, ob- 
wobl Lob. Ρατε]. 36 Γόργεια vertheidigt. 8) Γόργενα 
ob. Γοργεῖα hießen bei den Doriern u. fonft die tragie 
{hen Masten, Schol. Plat. p.464, Et. M.288, 46, Poll. 
10, 167, Hesych. 

Τοργένης, ους, m. Anführer der Iherer, Theoph. 
Byz. b. Phot. 64. 

Τόργη, b. Et. Μ. Τοργή, f. Srimmpilbe (f. He- 
sych.), 1) T. des Deneus, M. des Tydeus u. Ihoas, 
Apd. 1,8, 1, Paus. 10, 88, 5, Arist. ep. Anth. app. 9, 
22, Nonn. 35, 84, Lyoophr. 1018, Schol. Il. 9, 584. 
14,114. 2) T. des Danaos, Apd.2,1,5. 8) T. des Mega 
veus, ὅταν des Korinthus, von welcher der See Γοργώ- 
πες, w. f., feinen Namen hatte, Et. M. 884, 88, Hesych. 

Σ. vos, m. δα [Φίε, Mannen. aufeiner dyrtha⸗ 
chiſchen Münze, Mion. 8. 111, 882. 

Topyıddas, m. Raſchig, 1) Spartaner, Inser. 1360. 
2) pythagoreiſcher Philofoph, Cleudien. Mam. de stat. 
anim. 2,7. 

Τοργίαε, ou, voc. Γοργία (Plut, sept. conv. 17,%.), 
(6), Raſche, 1) Atbener ο) Archon DI. 196, 1 (280), 
Plut. x oratt. Demosth. 55, D. Hal. de Lys. 8. b) 
Eähriftfleller, περὶ ἑταιρῶ», Ath. 18,567, — 596, f, 
5. ϱ) Rhetor u. Lehrer des Sohnes von Gicero, Plut.Cic. 
24. Cic,ad div. 16, 21, Verf. der Schrift περὶ σχη- 
pator u.f.w.. Quinct. ıx, 2, A. d) Sunier, Att. Stew. 
x, 8,65; ©. eines Heralleides, ebenbaher, Inner, 275. e) 
aus ber erechtbeifchen Phyle, Inser. 165. 2) Sicilier aus 
Keontini, ©. des Karmantides, bald ὁ σοφιστής, Plut. 
def, or. 20. qu. symp. 8, 7, 2, Luc. macr. 28, D.Chrys. 
87,p.462, A., bald ὁ ῥήτωρ, D.L. 6, 1,n. 2, Ath. 5, 
320, d, A. genannt, dem Statuen u. fogar eine goldene 
in Delphi gefegt worden find, Paus. 6, 17, 6.10, 18,7, 
D. Chrys. 87, p. 462, dab. ὁ καλός τε καὶ χρυσοῦς, 
Ath. 11, 505, d. e; unter beflen Namen Biato einen 
Dialeg fchrieb, Plat. Gorg., Arist.soph. αἱ. 12, Aristid. 
or.46, p.198, Ath. 11,505,e, u. Sermippus eine Schrift 
über fein Leden. Ath. 11, 505,d. ©. Plat.ap. 19, ο, ὅ., 
Xen. An. 4, 6, 16, ὅ., Ar. Vesp. 421, δ., Isocr. 10, 8, 


256 Γοργίδας. 


5,4. — Ausfprüde od Austrüde von ihm το od. τὰ 
(τοῦ) Γοργίου, Arlst. rhet.8, 8, Long. subl. 8, er u. 
feines Gleichen Γοργίας, Ar. Av. 1701, od. ol περὶ 
Σοργίαν, D. Hal. Plat. 2, Hermog. Id. 2,862. Ad). 


davon if Τοργίεος, dah. T Önuate, Xen. 
conv. 2, 26, Αι. 11, 504, e, σχήµαταν D. Hal. de 
Dem. grav. 28, od T'opyıatos, Synes. b. Lob. Phryn. 


P. 871, doch iſt dies Iehtere zweifelhaft. Nach ihm hieß 
bei den Theffaliern γοργιάζαιν fo viel als Önsopesew, 
Philontr. ep. ad Iul.Aug. p.919. 8) Bruter des Perian« 
der u. Perfon bes Geſprächs in Pint. κορί. sap. conv. 


tit.u. 17. 18, richtiger Τόργος, w.f. 4) Feldhett des 


@umenes, Plut. Eum. 7. — des Antiodnus, Ion. 12,7, 
8. 4. — Befehlshaber unter Alerander d. Gr., Art. 
An.4,16,1— 5, 12,1. 5) ein Erzgießer (Lacedaͤmo⸗ 
nier), Plin. 84, 8. 6) Andere, 1λιο. d. mer. 8, 1.— Ach, 
Tat. 4,15.— ορ. dd. ντι, 184. 7) auf theffalifchen u. 
atheniſchen Mũnzen, Mion. 11, 2. 118. 

Topyidas, 00,(0), Raſchig, Thebaner, D. Sic. 15, 
89, Piut. Ρε]. 12— 19, Polyaen. 2, 1. δ, Aristid. or. 
89, p. 258, Perſon des Geſpräͤcht in Flut. gen. Socr. 
tit. u. I.6. 84. — οἳ περὶ Γοργίδα», er u. fein Anhang, 
Pist. Pel. 12. 4 _ 

Γοργίδεε,-τ- Γοργάδες, w.f., Hesych. 

Τόργιον τὸ καλού ever, Zorndorf (f. Γόργος), 
Drt in Sidlien, D. δία, 20, 89. 


Topyimran, b. Strab. 11,495 Τοργιπία u. b. St. 
B. s. Σύνδικος Τοργίσπη, —RB (f. Töpyın- 
og, ber οὗ wahrfcheinlich 850 5. Chr. 6. gründete), 
61. an der Oſtkuͤſte des Pontus Eurinus In Sindica, Ew. 
Topyrwehe, St. B. 

ο 


ππίδας, m. Hor ſchig ({. Γόργιππος), Spar⸗ 


πα, Inser. 1248. Aehnl.: 

Topyırrlöns, m. Mannsname, Ehryfippus ſchrieb 
mehreie Schriften πρὸς Toeyunidnv, D.1.7,7,n. 
18 (0, 199. 200). 

Töpymwos, m. Hotſch (d. i. muthig, frurig, bef. 
vom Roß, vgl. engl.horse), 1) 6. des Satyrus im Boe⸗ 
porus, Din. 1,48, Polyaen. 8, 55, 2) Tragode aus Ghal⸗ 
is, Keil Inser. boeot. vırı (Inser. 1584). 8) Untere, 
Inser. 1251. 1857. — Simon. in Anth. ντ, 507. 

Topylev, ὤνος, m. Raſchle, 1) Exetrier, Xen. 
Hell. 8, 1,6. Απ. 7,8,8. 2) Spartaner, Inser. 1249. 

T'öpyowot, m. Schubert (d.i. furchtbar), ©. tes 
Οἰνείδης aus dem Demos Ikaria, Eponymus Archon 
von Athen, Ephem. archaeol. 1204. K. 

Γοργολόων, οντος, m. Lenbard (Löwenherb 0. |. 
ein tüchtiger od. feuriger, muthiger Löwe), Spartaner, 
Hut. Ρε]. 17. 

Γοργολόφα, ἡ, Helmfwind, bie Athene (5 Ex 
τῆς κεφαλῆς τῆς Γοργοῦς τὴν περικεφαλαία» 
ἔχουσα, Suid.), Ar. Equ. 1181. (Ueber Γοργολόφης 
f. unter Γόργασος.) 

Topyöva, ης, (9), Hitig, Helärenname, Lac. d. 


mer. 1,1. 

‚= Γόργενος, w.f.,1.®. πεδία Κεσθή- 
vs, Aesch. Prom. 794. --- Subst. davon τὸ Τοργό- 
νειον, a) die Aegis mit bem Gorgonenhaupte (f. Luc. 
Philop. 8), welche die Athene des Phidias auf der Burg 
zu Athen trug. Isocr. 18, 57, Piu£. Themist. 10, Suid. 
s. ὅμοιον u. Φιλοῦργος, Bynes. 88. b) Die tragiſche 
Maste, Build. 

Γοργόνη, ης, (ἡ), 1) aͤhnl. Schredenfels, eine 
Inſel im ligurifchen Meere bei Italien, Ptol. 8, 1, 78. 
2) ſpäter = Γοργώ, Zenob. 1, 18, Suid. ο. v. u. ὃ., 
Schal, Od, 11. 684, Sohol, Eur. Phoen, 458, D. Chrys, 


Γοργόρα 


66, Ρ. 610, codd., we Reisk. Τοργόνος ſchrieb, U., 
u. im plar. αἱ Σνργόναε, Sobol. zu Luc.dom. 19. Dab. 
fprihw. war Zfioxsov Γοργόνης, Apost. 14,88. ©. 
Γοργώ u. vgl. Lob. paral. p. 146. 

opyovia, ας, f. M. eines Amphilochus, Greger. 
ep: ντ, 196. Vgl. Γοργύννον. 

Τοργονιάε, ἡ βοιάνη, Shredenshaupt, eine 
Pflanze, Damaso. v. Isid. 68. 

r , f. X. des Gregorius, Gregor. epp. vılı, 
78. 101—108. Fem. gu: 

Topyövıos, m. Schreck, Mannsn., Liban. 

Topysras, [. Topyanız. 

ΥΣ όργοε, ου, arlat. (Leake Insor.n. 1) e, ep. 0x0, 
(6), b. D. Sie. u. Ρίο]. Topyös betont, Zorn (f. Ei. M.), 
1) 6. des Sherfls, K. von Salamis in Eypern, Her. ὅ, 
104 — 8,11, δ. 2) Sicilier, a) B. des Kypfelus, Nic. 
Damsse, fr. 60. Ὁ) Br. (rihtiger Sohn) des Kypfelus, 
Athan. b. Anton. Lib. ο. 4 (eod. Τόργος). ο) ©. tes 
Kypſelus, Erbauer Ambraliae, Strab. 7, 825. 10, 452, 
Scymn. 458 (Piut. sept. sap. conv. 7, 17 hat Γορφίας, 
w. ſ., u. Aridt. pol. 5, 9, 22 Γορδίας). Γόργος hrißt er 
aber auf zwei Münzen, f. Β. Bochatte Annal. instit. 
arch. 1, p. 812. d) 6. bes Theron in Agrigent, Polyaen. 
6,51. e) Beter u. Sohn aus Morgantine, D. Sic. 84, 
88. 8) Meffenier, a) 6. des Ariftomenes, Paus, 4, 19, 6 
— 28, 5, d. b) 6. des Eukletus, Oiympionike, Paus. 6, 
15, 11. ο) anderer Meffenier, Pol. 7, 10, Suid. — ol 
περὶ τὸν Γόργον, Pol. 5,5. 4) aus Keot, οἱ περὶ Γόρ- 
yor, Plut. Timol. 86. 5) Thespier, Keil Inser. boeot. 
v, 14. 6) Knitier, D. Sie. 5, 9. 7) Arladier, Leake a. a. 
D. 8) Ὁπλοφύλαξ bei Alerander d. Gr., Ath.12,588,d, 
— ein µεταλλευτής, Strab. 15, 700. 9) ein @ieer, 
Dlympionife, Paus. 6, 15,9. 10) ©. eines Asclepiades, 
Rkien. in Απ, vı1,278. 11) Andere, r. in Anth. 
τι, 157. — Insor. 1986. 2099. 8140. 12) auf einer 
rhodifhen Munze, Mion. 111, 480. 18) Nebeufiuß des 
Tigris, Ptol. 6, 1, 7. Aehnl.: 

opyor@s, m. Mannen., Inscr. 

Τοργοσθένης, ους, m. ähnl. Wildermusrb, Tperäer, 
Inser. 2469. r 

Τοργοφόνη, port. Ῥοργοφόνα, f. 1) T. 80 Danaos, 
Apd. 8, en T. des Berfcus, {θε Grab wurde zu 
Argos neben dem Denkmal der Gorgo gegeigt, Apd. 1,9, 
δ. 2,4,5. 8, 190, 8, δ., Paus. 3, 11,7. 8, 1, 4. 434. 
8) Gorgot Odtern, Bein. der Athene, ἴότω Fopye- 
φόνα, wer Ion 1478. Fon. gu: - 

vos, m. 1) Gorgotbdter ο. i. ους, 
None 18. 806 — 47, I 3. Kur, fr. 188, Cieon. Sie. 
fr. 47 ed. Bergk, uud) T. δρεπάνη, Nonn. 47, 822. 
2) Srimmeifen (eigentl. grimmer Diörder), S. des 
Elektryon, Apd. 2,4, 5.— 8. der Epibaurier, Chryserm. 
b. Piut. Βαν. 18, 7. 

Γοργῦθ ww, wrog, m. Zürner (f. Et. M.), feiner 
Endung wach aftatifch, f. Mein. hist. com. 827, ©. des 
Priamus, Il, 8, 802, Apd. 8,12, 5. ANehnl.: . 

, m. Mannen., Komödie des Untiphanes, 
Ath. 8,840, ο, vgl. Mein. 1, 897. 
λος, πι. (über ven Accent f. Arcad. p. 50), 1) 
Zürner, Sreund bes Bhilofophen Straton, D. L. 5, 8, 
2.7. 2) Jachen au, d’Topyöfos ποταμός, Mebenfl. 
des Eurotase, Pol. 2, 66. 

Σοργόρα, ας, θ. Β8ε. Β. ed. Mein. T κι M. 
auch Σόργνυρον, franz. Maupertuis d. ἱ. fchlimme 
Durchfabra (denn nach Et. M. bejeichnen γοργύραε--- 
τὰς Φυσεξιεήτους κατασκενάς), beutflh: Grube 
(ὑπόνομος βορώδης), 1) Gemahlin des Acheron, DR. 





Γοργώ 


Des Utlalaphus, Apd, 1, 5,8. 2) Ort (unterirbifähes 
Grfängniß) In Samos, Εὰ Μ., Dur. b. St.B. (ν.]. Γάρ- 
ya), vgl. mit Her. 8, 145. Da ſich daneben eine Star 
Sue od. ein Seiligthum des Dionyſos befand, hieß Dios 
nnfos davon T St. B., od. nach Et. M. Τόρ- 


vom (Brübner). 
οργά, οὓς, ei, ὦ, νου. (Theocr. 15, 1,8.) ol, (A), 
als die ältere u. bei Hom., Hes., Her. u. unter den Spaͤ⸗ 
tern bei Plut. eingige Form bes sing. (f. Eust. Il. 11, 86, 
Sohol.l1.8,349). Sie wird von Eur., Paus. Luo. u. in der 
Auth. abwechfelnd mit der endern, Γοργών, gebraucht, 
wibten T' »όνος, eva, die bei Pind., Asschyl., 
Apd. allein ubliche, bei Nonn. aber die vorherrichende {β, 
Cf. Eust. 11. 5, 741), Sspph. b. Ahr. 78 bat äol. im gen. 
To u. Schol. Theocr. 15, 1.50 im του. Σοργώ. 
3m plor., den zuerſt Hes. κο. 280 gebraucht hat, fügte 
man faſt nie anders wie T'opyöven u. f. w., u. nur Hes. 
the. 274 ſteht Γοργοῦς (Topyovs); abd. Suanalouc 
vd. ῥ. die von göttlihen od. herrlichem Blammenblide, 
dann aber auhb Grimmhilde in dem Sinne als die 
grimmig od. furchtbar blickende (f. Et. M., anders Io. 
Antioch. fr, 6, 8, ber ſie als die ſchnell wirkende, u. Fulg. 
myth. 1,26, der Γοργών gar aus γεωργόν entfichen 
148), 1) I. der Erde (Eur. Ion. 989) oder die brei 
Zöchter des Phorkys u. der Keto, Stheno, Euryale u. 
Meduſea, mit Schlangen in den Haaren u. f. w. (Luc. 
dom. 19 u. Schol., Io. Antioch. fr. 1, 8), doch nach 6]: 
nigen von bezaubernder Schönheit, u. wohnhaft im ἆπ. 
Gerfien Beten am Dctan (in Libyen), Hes. th. 274 u. 
Ψ.. Pind.P. 13, 18, Pheree, in Schol. ΑΡ. Rb. 4, 1815, 
Plat. Pbaedr. 329, d, Xen. conv. 4, 34, Apd. 1, 2, 6— 
2,4, 2, d., Btrab.1, 23. 7,299, Palaeph. 82, 12, Luo. d. 
mear.i4,%. (Rah D. Sic. 8,54 ein Weibernolt in Libyen.) 
Sie heißen daher bald Γ,θράσεαν (von einem Bluffe in 
Libyen), Ar. Ran. 477, Suid., βα[ν 4ίβνσσαν, Kur. 
Baceh. 990, u. wurden bisweilen auf Schilden abge⸗ 
dildet, fo auf dem des Achilles, Qu. Sm. 6, 88, dab. af 
x ες wohl auch den Schild ſelbſt bedeutet, Ar. Pax 
561, od. in ihrem Kampfe mit Berfeus mimifch dar⸗ 
t, Luc. salt. 44, wie denn al Γοργόνες auch der 
Titel einer Komödie bes Heniochus war, Mein. 1, p. 422, 
u. Merfimos u. Melantbios in Ar. Pax 810 fcherzhaft 
}οργόνες ὀψοφάγου heißen. Während aber Homer 
überhaupt nur eine fennt (1. 8, 849), if e8 fpäter die 
von Berfeus erlegte, durch ihren Anblid Alles verſtei⸗ 
nernbe Meduſa, Γοργὼν Midevsc, Pind. Nem. 10, 
7, Nonn. 8, 101 — 44, 275, δ., Paus. 1, 21, 3— 9, 84, 
3, δ., die vorzugsmweife unter Γοργώ verſtanden wird, 
Pind. OL 18, 90, δ., Aesch. Prom. 799. Eum. 48, B., 
Eear. Here. f.990. I0n.1054, 5., ΑΡ. Rh.4,1518, 9. ‚Ihr 
Θα γε. ἡ τῆς Γοργοῦς κεφαλή, in Io. Antioch. fr. 6, 18 
auch bloß 7 ΓοργωνβεβαμΒ!, welches ſowohl in Athen (u. 
ἔτοατ bier vergoldet) gegeigt wurde, Paus. 1, 21, 8, als in 
Ὠϊφαιρία, Paus. 5, 10, 4.12, 4, od. auch in Argos legen 
feüle:, Paus, 2, 21,5. 7, oder in Böntien, Paus, 9, 84, 2, 
Befinver ih als Schre£bild für die Feinde im Schilde ver 
Athene. Luc. Philopatr. 8, des Berfeus, Ach. Tat. 8, 7, 
D. Chrys. 66, p. 610, bes Geralles, Hes. sc. 224, des 
Bgamemnon, Ὦ. 11,86, u. ε hieß nun oft ber Schild 
wer then: fowohl, Luc. Philopatr. 8, Apd. 2, 4,8, «ls 
Ser des Berfeus, Luc. d. ınar. 14, 8, m. anderer Feldherrn 
(Lae. hist.19), felb ἡ Γοργώ», Ar. Lys.560. Ach.1098, 
Act. b. Buid. ». Γοργόνη. Uuch ihre Loden brachten 
deinde zum Weichen, Apd. 2,7, 8, f. Γοργόνη u. Γορ- 
γάς, u. wie aus ihrem Blute alle beißenden Thiere ent» 
hdanden waren, Alex. Pol. in Schol. ΑΡ. Rh. 4, 1515, 


Yaye'd Wörterbuch d. griech. Eigennamen. 


. 257 


Apoll. Ascal. in Sehol. Nio. Ther. 11, diente e8 dem 
Cheiron zum Heil u. zum Berberben der Menfchen, Apd. 
8,10,8. 3) ein vierfüßiges Thierungeheuer in Libyen, 
Alex. Mynd. b. Ath. 5, 31, Ὁ, Schol. Il. 8, 349, Et. M. 
8) das Schiff, auf welchem Berfeus fuhr, Palaeph. 83, 
14. 4) das Bild der Athene od. auch die Athene [εἰδὴ bei 
ven Kernäcrn, wohin Baläphatus überh. die Gorgonen 
verfeht, Palaeph. 82, 6. 8, Eur. in Lyc.or. 100. 5) eine 
Kreterin, welche in Stein verwandelt wurde, Plut. 
amst, 20, wie denn Γοργώ überhaupt poetiſch für 
Berfteinerung ober Stein fleht, Anth. χι, 14. 6) eine 
μεθί[Φε Dichterin, Nebenbuplerin der Gappho, Max. 
Tyr. diss,. 24, 9. 7) Spartanerin, a) T. des Kleo⸗ 
menes, Gattin des Ξερπίδαδ, Her. 5, 48.51. 7,289, 
Plut. Lyc. 14. 905}. praec. 48, Lacon. apophth. 6. v. 
b) Andere, Inser. 1497. 8) Wtbenerin, Ross Dem. 
Att. 185. 9) GSpracufanerin, Berfon in Theoer. Id. 
15. 10) Undere, Simon. in Simm. ep. 68 (vır, 647, 
vgl. mit Atb. 11,491, ο). — Antip. Th. 109. ıx, 809. 
— auf einer aſtypaläiſchen Inſchrift Rose 11, n. 156. 
11) Name einer tretifhen Hündin. Antp. Th. 88 (1x, 
268). — eines Hundes des Mltion, Hyg. f. 181. 1%) 
Drt in Berflen (Sogbiana), Lyd. de mens. Aug. c. 2, 
Procop. b. Pers. 1,8, f. Topya. 

Σόργων, ωνος, m. Brand (d.i. feurig od. lebhaft), 
1) 6. der ΑΦίυπε u. des Typhon, Hyg. f. praef. 1) 
a her: 165. — Gtaatsfchreiber, Ar. Ach. 1162, 
wo der Scythe Γοργὸς πέρι τὸ αἴέο fagt. 8 
Geſchichtſchr. — *8 Ath. — 8, Hesych. ) 
"Enınolseiog u. καταραπείτης. 

Γοργώπας, a, (6), Blider d. i. mit glängendem 
Augenſtrahl, Spartaner, Xen. Hell, 5, 1, 5. u. ff., Dem. 
20, 76. — Insor. 2448. — Mannen. auf theſſaliſchen 
u. ephefiſchen Münzen, Mion. 1, 2. 8. ντ, 111 (wo 
falſch Topyonac ſteht). 

Toproris, oc, acc.ıv, (A), Grimmhilde, 1) 
Bein. der Athene, Eur. Hel. 1816. 2) Stiefmutter des 
Phrixus. Hipp. in Schol. Ρἰπά. P. 4, 288. 8) Schiffen., 
At. Seew. 1v,b, 19. 4) ἡ---λίμνη, *"&rimmelfee, 
Ser am Iſthmus, früher Εσχατνῶειως, von der Gorgo 
(w. [.) [ο benannt, Aesch. Ag. 803, Et. M. 884, 8», 
Hesych. 

Τόρδα, St. in Arabia felix a) bei Bätion, Pol. 6, 
7, 81. b) bei Brion, 6, 7, 89. 

Τορδηνία 7 Γο(υ)ρδουνία, [. Γορδυνία, Ptol. 8, 
8.89. 


Τορδία, ©t. in Gypern, Alex. Pol. b. St. B.s. Χύ- 
zoos, Mein. vermuthet Γολγία. 

T vos, m. töm. Kaifer u. zwar 9) der Vater(M. 
Antonius Gordianus Africanus), röm. Kaiſer 288 n. 
Cht.. Herdn. 7, 5, 2— 7,9, 9, δ., Io. Antioch. fr. 146. 
b) der Sohn des Vorigen (M. Antoninus Gordianus 
Africanus), Herdn. 7, 7,2. 9, 7, Zos. 1, 14,4. 8) ©. 
des Borigen (M. Ant. Gord. Pius Felix), röm. Kaifer, 
Herdn. 7, 10, 7 --- 8,8, 8, ὅ., Zos. 1, 16 u. ff, Porph. 
v. Plot, 8, Io. Antioch. fr. 147. Kampffpiele ibm zu 
Ehren τὰ Τορθνάνοια, auf Münzen der Stadt Aphro⸗ 
diſias in Karien, Eckhel d. num. u. C. L Gr. K. In 
Franz el. ep. gr. p. 347 Γορδιάνηα. 

Γορδίειον, (τό), b. Ρο]. 22.20 Σορθιεῖον, b. Strab. 
14, 068. 574, Piut. Alex. 18, Arr. An. 1, 20, ὃ ---ᾱ, 8, 
1, ὃ. Γόρδιον, St. in Großphrygien am Sangarius, 
eine Gründung des Gorbios, fpäter Tuliopolis, Xen, 


Γορδιηνός 


1 


Hell. 1, 4, 1, Snid., 8t.B. @w.T , St. B. 
Τορδιηνόε, ὄνομα κύριον, Bald, ©. Γορδοᾶ- 


wog. 
17 


258 Γόρδιοι 


Τ όρθιοι, Bolt in Media Atropstene, Ζεποῦ. 5, 25, 
St B. 2. "Yonn. 

Τορδιοπριλάριοε, m. Mannsname, Pall. in Anth. 
vı, 85. 

Τόρδιον, ου, od. auf Müngen Γορδίας, m., δ. Her. 
gen. Γορδίεω (Γορδέης), fo weit et nicht oriental. ift, 
viell. von Μέρα, opfern, alſo Oppermann, f. Arr. 
An. 2, ὃ, 4, (ὁ), 1) ®. des Pfammetihus in Korinth, 
Arist. pol. 5, 9, 22. 2) V. 99 Midas, K. in Großphry⸗ 
gien, Gründer von Gordieum, Her. 8, 188, Strab. 12, 
668, Arr. An. 2, 8, 1. Ael.n.an. 18, 1.v.h. 4, 17, St. 
Β.ο. Γορδίειον u. Γορδίου τεῖχος. 8) 65. des Midas, 
4. von Phrygien, Her. 1, 14. 85. 45." 4) Kappadocier, 
Truppenführer des Mithridates, Plut. Syll. 5, App. 
Mithr. 65. 5) Mannen., D.Cass. 79, 15. 6) (Γορδίας) 
auf theffalifchen u. chiiſchen Munzen, Mion. 8. 11Η, 262. 
ΠΠ. 274. 

Τορδιτανὸν ἄκρον, weſtliches Vorgebirge Sardini⸗ 
ens, 1. Capo di Monte Falcone, Ptol. 8, 8, 2. 

Τορδίον reixos, n. Ort in Karien an der Grenze von 
Vhrygien. Gründung bes Gordios, Ew. Γορδιοταχζ- 
ans, St. Β. s. v.u.0. ἁρπαλύκεια. 

&p8os, 1) St. in Troas, Strab. 18, 608. 2) St. in 
Lydien. j. Gördiz, Bocr. h. eccl. 7, 86, Müngen, 9. 
Τορδυηνή, (N), ober wie δ. Strab. 16, 789. 750 u. 
t. Β. Γορθναία, b. Ptol. 5, 18, 20 Topdunen (N Γορ- 
u. ebend. 22 ἡ Γορδννη[σία] 5 Γορδνηνή, 
Landſchaft in Armenien, Strab. 11, 527. 16, 747, Plut. 
Luc. 21—84. Pomp. 86, App. Mithr. 105. Die 61ο. 
(of) Τορδυηνοί, Plut. Luc. 26. 29, ob. Τ του, 
Strab. 11,529. 16,756. 747, ſem. -αία͵ St. Β., im sing. 
ὁ Γορδυαῖος, der Anführer der Gorbyäer, Strab. 11 
682, Doc fagte man nad St. B. auch 1όρδοχοι 3 
1όρδοι,. Das Gebirge, welches Armenien von Meſopo⸗ 
tamien trennt, die |. Dfehubiberge, hießen τὰ Γορδυαῖα 
son, Strab. 11, 522, Ptol. 6, 18, 5, St. Β., od. τὰ τῶν 
Γορθσαίων don, Strab. 2, 80, Piut. Alex. 81, Arr. 
Απ. 8,7,7, f. co Κάρδονο» ὄρος. 

Γ {, St. in Macedonien, Ew. Γορδυνιάτηε, 
St.B. 6. Γορτυνία u. Γορδηνία. 

4, vos, m. (Oppermann?, f. Γόρδιος), 
6. des Tiepolemos, der nach Armenien wanderte, Strab. 
16, 747.750, St. Β. s. Γορδυαία. 
ρ Τόρῖα, ης, ἡ καλουµένη, St. in Bygacene in Afrile, 
‚Pol. 1,74. 

Γορίλλαι, haarige Weiber in Libyen, nad Einigen 
Drangelltangs, Affen, weldhe die Manbingoneger For 
orallas nennen, Hanno per. 18. 

Töppavav n[B]oguavor, St. in Dacien, j. Borszod, 

„I, De : 

r tos d un, Schmausmonat (von Φόρπενα, 
der erſte Tag der Apaturien, Suid., Hesych.), Monaten. 
(Auguſt, September) in Eypern, Paeon b. Plut. Thes. 
20, In Macedonien, Suid., im Bosporus Gimmerius, 
wem 2109 u. Inser. Bosp. n. 2 in Jahns Jahrb. 1861, 

. 528. 

Τορσιάδαν, a, m. (viel. = Ὁρσιάδας, alfo: Φε, 
ber). ®. des Leophantus aus Lebedos od. Ephbefus, 
Leand. b. D. L. 1, 1,n. 14. 

Γόρτυν, ὄνος, acc. Γόρεῦνα, doch nach St. Β. auch 
Γόρτυ», (über den Accent 1 Arcad. p.10), (ή), nach St. 
B. auch T u. ὀρτῦνα, ſ. unten, Meiningen (d. 
i. die mächtige, große, denn es hieß auch Κόρτυς, wie 
Hesych. Ichrt u. man fagte κορτερά, nach Hesych. — 
φαρτερά, αἶ[ο Κόρτος — xdgrug ob. κράτος), 1) 
(dorifhe) St. auf Kreta, |. Trümmer bei Hagios Dhefa, 


Γούρας 


N. 2, 648. Od. 8,394, Plat. Ίορᾳ. 4, 708, ο, Strab. 10, 
478 u. ff., Paus. 8, 58, 4. Ath. 2, 48, d, Nonn. 13, 284, 
D.Per. 88 u. Eust. daju. Ew.T' 5.090, Pol. 4,63 
—31,1,8., Strab. 10,478 u.ff., Plut. Philop. 18. Pyrrh. 
27, Paus. 8, δ0, 6, Simon, ep. 182 od. 180 ed. Bergk, 
Suid,, Inser. 1654. Bein. bes Usclepios, Paus. 2, 11,8. 
Fem. Topruvis, 1. Ὁ. νύμφη, Callim. Dei. 189. Ad. 
Toprüvwös, |. Ὁ. γένος, Plat. legg. 4, 708, a. Iht 
Gebiet ἡ Toprvvla, Strab. 10, 476, od. Γορτυνές, 
St. B.s. Boißn, od. Γορτυναία, w. f. 2) ©t. in Arka⸗ 
bien, Paus. 8,4,8.7,4. 38, 1. 

T ns,1.= Γόρεν», w. f., b. Suid. Ῥορτύνη, 
1) St. auf Kreta, Pol. 28, 15, Strab. 10, 476. 14, 647, 
Ael. v.h. 12,12, Seyl. 47, Dionys. Cell. Hell, 124, 
Ptol. 8, 17, 10, St. B., Hesych., Et. M. 227, 89, auch n 
τῶν To ν πόλις genannt, Strab. 10, 478. 2) 
61. in Arkadien, Pol. 4, 60, Paus. 5,7, 1. 

ἡ, 1) δι, in Tyrrbenien, Theop. b. Tzetz. 
Lyoophr. 806. 2) das ®ebiet in Gottyn in Kreta (κο. [.), 
Theophr. h. pl.1, 9, 5. 

Toprwia, f. Meiningen (f. Γόρευν), Et. in Mo» 
cebonien im obern Axioſthale, Thuc. 2, 100. 6. Γορδη- 
via u. Γορδυνία. 

To ‚(6), Main, Rebenfluß bes Alpheus in 
Urkadien bei Gordyn, Paus. 5, 7, 1. 8, 4, ὃ. 28,1. 

όρτυν, gen. ὄνος, b. Bt.B. auch TSorvoc u. Πόρευ 
(Inser. b. Ahr. Dial, 1, 288),m. Meino u. Meinen, 
1) = Γόρτον, w.f. 2) ©. des Tegeates in Arkadien od. 
nach kretiſcher Sage des Rhadamanthys, Gründer von 
Gortyn in Kreta, kretifcher Heros, Paus, 8, 58, 4. 5, 
St. B.s. Γόρτυν. (Eust. zu D. Per. 88 nennt Taures 
als Sründer.) 8) 6. tes Etymphelus, Grumder von 
Sortyn in Arkudien, Paus. 8, 4, 8. 4) ὄνομα νήσου, 

uid. 

Γορύανδι, sog, f. Et. in Indien, Nonn. 26, 294. 

Γόσανδροε (?), m. Dannsn. auf einer phrygifchen 
Münze, Mion. 8. ντι, 614. 

Toroppins, m. K. von Aegypten nach Eratosth. b. 
Βγποε]]. 96, ο. (Bunf. lieſt Σεσόρτασες.) 

Γότθοι, ey, (01), b. Suid. Γοτθοί u. Iul. ερ. 77T'ör- 
ror, bie Gothen. oft auch οἱ ΣχύόΦαν genannt, Parthen. 
b.St.B., Themist. or. 10, p. 140, ep. ἆδ. 849 (IX, 805), 
Damasc. v. Isid. 69,9. Ihr Land (ή) Torffa, Tzetz. 
— Adj. Γοτθικόᾳ, Olymp. Theb. fr. 26.816 Beiname, 
Themist. or. 10, p. 140. &, Γοῦτθοι. 

TotßBa, St. in Arabia Petraes, Ptol. 5, 17, 4. 

T , m. Befehlshaber der Gothen, Et.M. 

Γοῦλοφ zotauög, m. BI. in Maurit. Caes., j. Wed» 
elsDaab od. Wed-Kammeil, Ptol. 4,2, 11. 

Τ. Et. in Taprobane, Ptol. 7, 4, 12. 

Τούναν, Reichenau (f.8t.B.), (R. DintorfI’o@vas), 
Anfledlung in Syrien, 610. Γουναΐτης, St. B. 

* Γουνδονβάλης, m. Neffe des Relimer, Io. Antioch. 

T'ovvebs, έως, ep. nos, m. Outenäder, 1) Unfühs 
τετ ber Enienen u. Berrhäber vor Troja, Π. 2, 748, Eur. 
LA. 378, Paus. 8, 18, 2, Arist. ep. Anth. app. 9, 82. 
2) V. der Laonome, der Mutter des Amphitrvor. Apd. 2, 
4,5, Paus. 8, 14,2, δὲ, Β. ο. Γόννου u. Alvog. 8) ein 
Araber, Lycophr. 128. 

Tovpatos, ein indifches Volt am Gurkusfluffe, Arr. 
An. 4, 258, 1. 36, 6. ©. Γωρναῖα. 

Τουραῖος, ὁ, Nebenfluß des Indus, j. Ῥεποδ[ίοτα, 
Arr. An. 4,25,7. 6. Γαρροίας. 

Tovpävıos, Bolt Armeniens, Strab. 11,581. 

Τούρας, m. Bruder des Tigranes, Plut. Luc. 82. 


Γουράσιον 


—w88 2. Gaſtell der Volſinier in Etrurien, D. 
ο. 14, 109. 
Todpyos, m. (οἱεΠ. --- Τόργος, w. f.), Goldſchmied 
aus Athen, Inser. 930 (580). 
Γονρδουνία, {. Γορδηνία. 
Τουρζούβανθον, ου, η. Ort in Paphlagonien, Anon. 
per. pont. Eux. 24, 
Τονρίαµνα, 61. in Medien, Ptol. 6, 2, 14. 
Γονριᾶνή. f. Et. in Margiane, Ptol. 6, 10, 4. 
Toupov(A)Als παλανα, f. St. im Innern Sardiniens, 
|. Ogrellen, u. Tlovpov(A’Ats νέα, |. Orroli, Ptol. 8, 


‚2; 

Τοθται, Bolt in Standia, w.f., Ptol. 2,11, 85 (viel. 
bie Gothen). 

οῦτθοι, = Γότ8ου, Et. Μ. 

Γοῦντα, m. Diannen. aus Gapua, App. b. civ. 1, 90. 

Γούτωνεα, pl. Bolt Germaniens, viell. die Gothen, 
Strab. 7, 290 (v.1. Βούτονες). 

Γόφνα, ης, {., ὃ. Ios. b. Iud. 5, 2, 1 auch ei; Γοφνά 
(indecl.), u. δ. Ptol. 5, 16,7 Τοῦψνα, St. in Judaͤa, 
|. Dsiifna, Ios. arch. 14, 11, 2. b. Ind. 1, 11, 2. 6, 2, 2. 
Bon ihr hatte die Toparchie 7 Tobvyırıch ihren Namen, 
los. b. Iud. 2, 20, 4. 4, 9,9, einmal los. b. Iud. 8, 8,5 
auch Γόφνα genannt. (Botr. δ. Plin. 6, 85 hat auch eine 
Stadt Gophoa in Aethiopien.) 

Tpaator, (viel. Holländer, vgl. γραβά u. γραῖα 
.i. yoasFia, — axaplov, βόθρος, κάρδοπος b. 
Hesych.), päonifches Volt am Strymon, Thuc. 2, 96. 

Γραάν, St. in Suflana, Ptol. 6,8, 5. 

Γράγχος, f. Γράκχος. 

Tpaia, b. Nonn. 18, 77 Γραίηε ἄστυ, Altmut⸗ 
terädorf (f. Schol. 11. 2,498 u.9., 1) mit πόλις, γή, 
Er. in Böotien zwiſchen Oropus u. Tanagra an ber 
ξαΐπβε, Il. 2, 498, Streb. 9, 410, Hesych., daher 
nach Paus. 9, 20,2 u. Callim. b. St. B. ο. Τάναγρα --- 
Tanagta, nad) Arist. b. St. B. 5. Ὠρωπός u. ὃ. Eust. I: 
1,498, fo wie nach Strab. 9, 404 = Dropus, doch kom⸗ 
zen, um die ver. L Γραϊκή b. Thuc.2,28 gu übergeben, 
Γραίας στηθος, Altmuttersbrint, noch bei Xen. 
Bell. δ, 4, 50, u. Γραίας ἔδος, Altmuttersbild, bei 
Polyaen, 2, 1, 12, vgl. mit St. B.s. Τάναγρα, fowie 

Havdsosidos als Demoten der pandionifchen 
Boyle, wonach es fpäter ein attifcher Demos war, für 
Dropus bei Ross Dem. Att. 1 vor. — Ew. nach St.B. 
Tpaios. 1) Γραΐα, Altmuiter, T. des Meteon, nad 
Corinne 5. Paus. 9, 20, 2 bes Afopus, von welder 
Toaie benannt fein foll, Βοἱιο]. 1]. α. α. DO. 3) Bein. 
ter Demeter, Hesych. 4) Γραίας γόνο, "AUltmuttere- 
bug, Ξαπυ[ρίθε u. Hafen in Marmarika an der Küfte 
dei Marentes Nomos, Ptol. 4, 5,7, Anon. st. mar. m. 
19. 5) Γραὸς γάλα, »Altmutterebruſt, Ort in 
Phrngien, Nicet. Cbon. 6, 8. , 

Εραΐαι, f. Altmütter, Töchter des Phorkys u. der 
Keio. Schweſtern der Borgonen (Pamphrido, Eate, 
Jino od. Deino), Hes. th. 270, Pherec. in Schol. ΔΡ. 
Rh.4, 1815, Tzetz. Lycophr. 888, Hyg. f. praef. ©. 
bepzidsc. 

Tpaixes, οἳ u. al, sing. Γραίξ (Et. M. St. Β., 
Theoga. Cram. τε, 182,9), b. Suid. Γραϊΐξ, Altmũt⸗ 
ter, 1) {. die Deütter des Hellenen, Alem. u. Soph. b. 
δι. Β. 2) m. die änlifchen Bewohner von Parion, St. Β. 

Adaxey, ein Römer, D. Cass. 58, 9. 

Γραικοί, (über den Accent |. St. Β. s. v. u. Arcad. 
50, 6), Srimmer ὃ. |. mit wildem, zerſtoͤrendem ειτε, 
u ΕΕ. Μ. —="Pasxol, wie die Barbaren fagten (f. Eust. 
Hom.890, 14, Phot.480,15,%.), od. Srantend.i.&reie, 


259 


nach Heaych. s. Pã xoc, urfpr. Bewohner von Epirus (bei 
Dovona), alfo viell Holländer d. δ. Die Bewohner ker 
Tbalmulden des Landes (gl.ygafd, γραῖα b.Heaych.), 
f. Arist. meteor. 1, 14, dann überh. Name ber Sellenen 
nach Marm, Par. u. Apd. 1, 7, 8, St. B., Suid., bef. nad 
Aleranbers d. Gr. Zeit, fo bei den Alerandrinern, Callim. 
5. Streb. 1, 46. 5, 216 (fr. 160), Lyoophr. 605, Alex. 
Aetol. fr. 2, u. bei den Römern (Hesych. 8. Ῥανκός), 
wo es im verächtlihen Sinne fteht, 3.8. Plut.Caj.maj. 9 
περὶ γεροντίων Γρανκῶν u. ald Spotiname des Gi: 
cero. Piut. Cie. 5. Als Adj. b. πέπλα, Lyeophr. 606. 
— Man ſagte nah St. Β. auch Γραικίτης, u. im fam. 
Tpuxis, dos. Davon Γραικίζω, griechiſch ſprechen, 
Herdn, Epim. p. 12, γραικιστί, auf griechifch, Hesych., 
Et.M., u. ypaixäs, Schol. 

Τραΐκος, m. (f. Toasxol). Sohn des Theffalus, St. 
B., od. nach Euseb. (p. 98) V. des Theffalus, von wel⸗ 
dem die Γραιχοί benannt fein follen, f. Hesiod.b. Lyd. 
d. mens. p. 5, Suid., Et. M. 

Γραιστωνία, ἤ, -- Γρηστωνία, w. [., Theop.b. Ath. 
8, 77,69. 

Tpaxivos, m. ein Römer, Plut. Sert. 26. Bergl. 
Toasxivog. 


Γράνιχος 


, St. der Basconen in Hisp. Tarrac., Ptol. 

2,6, 67. (Ein anderes nördlicher beim |. Gorella gelegenes 
Plin. 8, 4,4.) 

Tp&xxos, (d), pl. (of) Toaxyssos (App. b. air. 1. 


15. 16), b. D. Hal. 10, 22 u. ff. cod. u. Piut.ed.Sinten. - 


Σράγγος, das rm. Pränomen Grecchus des Gefchlechts 
ber Eempronier u. Glölier. Dah. Τιβέρεος Σεμπρα-- 
νιος Γρακχος, App.Iber.48. b.civ.1,9,0d. Σεµμπρό- 
νεος Γράκχος, App. Iber. 44. Hannib. 85, u. Γράκ- 
χος (ood. Γράγχος) Κοέλνος, D. Hal. 10, 22, body 
meift mit Hinweglaffung des Namens Sempronius 75- 
βέριος Γρκχος, D. Sic. 29, 29, od. Tıß. Γράγχος, 
Plut. Tib. Gracch. 1, auch Τιβέριος ὁ Toaxyog, D. 
Bic. 84, 24. 48.49, od. ὁ Γράκχος ὁ Τιβέριος, D. 
Cass. fr. 88, u. getrennt Τιβέριο» αὐτῇ Γράγχον, 
Plut. Tib. Gracch. 4. Ebenfo Γάϊος Γράκχος, D. Hal. 
2,11, App. b. ον. 1,21 u.f. Lib. 196, Plut. praec. 
reip. ger. 2. regg. spophth. 8. Scip. min. 22 u. in 
Vitis ed. Sint. Taiog Γράγχος, Plut. C. Gracch. 2.18. 
Tib. Gracch. 18.21, getrennt durch δέ, Plut.C. Graech. 
1, durd) μὲν οὗ», Plut. de coh. ir. 6, doch oft if bloß 
Γράκχος geiähr.. D. Hal. 10, 28, ὅ., D. Sic. 84, 27, ὅ., 
App. b. civ. 1, 10—84, ὅ., D. Casa. 46,49, 3., u. Tody- 
Χος, Plut. Tib. Gracch. 21. C. Graoch. 1 u. ff.. δ., im 
plur. ol Tea@yxos, Plut. C.Gracch. 4.18. Tib.Gracch. 
4,5. Adj. Ipdxxaog νόμος, App. b. civ.1, 27, τὰ 
Todzyua (έργα), ebend. 1, 84. 
papparıcös, m. Meifter, Mannsuame, Inscr., 

Mannsn. od. Titel, Anth. app. 323, Titel, Anth. ΧΙ, 
821.822. Ebenfo it Γραμματική, {[. Lex., perfonie 
fieirt, Anth. ντ, 588, u. angeredet, Anth. XI, 400, u. 
im Bilde dargeftellt, Anth. ıx, 711. 
.T τς η. Martihcidungen, 6ι. in Kreta, 
Ew. Tpapptirar u. ΠΓραμμµίσιοι, St. Β. 

T'papuis, νοο. Toauus, f. Martofeva, Φείδτεπη., 
Luc. d. mer, 13, 4. 

Τραμμῖται, pl. (Marlomanen), celtifches Volt, 
St..B. s. Γράµµεον. 

T'pavıaxdy ἄκρο», n. Naſſaberg wie Naffafeld, 
(ῥαίνω), Borgebirge im füblichen Gorfita, Ptol. 8, 2, 4. 

I'pavıavös, m. (ῥανίές)ν ähn!. Benchtersleben, 
Dlompionike aus Sicyen, Paus. 2, 11,8. 

Τράνῖκος, (d—noreuog), bei Plut. Alex, 16. pa- 


17* 


260 Γράνιος 


rall. 11, ὅ., Arr. An 1, 18, 1, ὅ., Luc. d. mort, 12,4 
T'pavınds, inlL,12,21,Hes.,Qu. Sm. 8, 802, Suid., Hes., 
Et. M. Γρήνικος, b. Ptol. 52, 2 Γρήνιος ĩ Σρήνικος, 
nach Et. M. flatt χρήνικος, alfo Brunnenbadh, nad 
Strab. 18, 582 von Γρᾶς, Sieg, nach Heges. 6. St.B. 
» Γραικοέ ΘτἰεΦεπ[ίερ, viel. von ῥήνεκες, αἶίοι 
Lammbach, wie man ja nad) Choerob. auch γρῆνος 
für γρῖνος od. ῥῖνος fagte, od. von γρήνη,Ξ- ἄνθη 
eduuszta hei Hesych., alfo Blumenbad, 1) BI. 
in Troas, der in die Propontis mündet, j. Kodſcha, D. 
Sio. 17,18 u. ff., Strab. 18, 581 — 602, Ios. 11,8, 1, 
Ael.v.b.8,28, App. Syr.29, Polyaen.4,8,16, Themist. 
or. 4, p. 57. 2) der Flußgott Ερ., E. der Tethys u. bes 
Dteanos, Hes. th. 842. 8) Velasger, V. derThebe, Grün⸗ 
der von Adramyttion, Dicaearch. in Schol, 11.6, 896. 

Τράνιοε, ὁ, das röm. plebejifche Geſchlecht derGranii, 
dab. Ivalog καὶ Koivrog Γράνεος, App. b. civ. 1,60, 
Σράνιος Πέτρων, Piut. Caes. 16, bloß Γράνεος, Plut. 
Mar. 85. 40. Syll. 87, οἱ περὶ τὸν Te-, Plut. Mar. 87. 

Τράνιε, ıdos, ποταμός, m. 8. in Berfien, j. Kieht, 
Nearch. in Arr. Ind. 89, 8, Plin. 6, 26. 

TpA@vos, (Naßber g?, vgl. ΓΣρανιακόν), Borges 
birge vom öftl. Kreta, Scyl 47. , 

T'pavodas, 6, Il. ter Quaden in Großgermanien, j. 
Gran, Marc. Aurel. comment. 1. 

Tpads γσλα, f. Γραῖα. 

Τραονίσκοι,͵ ω»,͵ b. Ptol. 8, 1, 4 Τρανίσκαι, t. töm. 
Graviscae, St. in Etrurien, Strab. 6, 226 u. ff. 

Tpärros,m.(Schreiber?), Mannen., Orelli 4610. 
K. (Bei los. b. Jud. 4, 9, 11 Τραπτή, Branennamte aus 
Adiabene.) 

Τρᾶ8, m. (viell. Haupt, für xocic, wegen bes Accents 
ſ. Arcad. 126, 15), Sohn, nach Paus. 8, 2,1 Enkel des 
Penthilus, Gründer von Lesbos, Strab. 18, 582. 

os, m. *Stintfeld wie Etintberg, δεν bei 
Troja, Nic. Th. 669. 

Γράσση, f. Ort 860 Etadien von Karthago, nad 
Mannert j. δαταξί[ε, Procop. b. Vand. 1, 17. 

Τ λλον, τι. Örashoff, aud Πράστιλλος ges 
ſchrieben, 6. in Macetonien, 8ὲ. Β. 

Σράστος, m. GOräſer, Mannen., St. Β. ο. Γρη- 
σεωνία. 

Τραστῶνα, f. Γρηστωνία. 

Τρατιανό», m. röm. Raifer (von 875 n.Chr. — 888), 
Themist. or. 18, p. 169---176, δ., Io. Antioch. fr. 184, 
(Suid.), Olymp. Theb. fr. 12. 

Tporiov, ωνος, m. Starfe (= κρατίων), ein Bis 
gant, Apd. 1,6, 2, 

1ρ8τοε, (d), d. lat. Gratus, Römer, Prätorianr, 
Ios. 19, 8, 1. — Unführer der Juden. Ios. arch. 17, 10, 
8—9. b. Ind. 3, 8, 4 --- 5,2. 

Τρανιονάριον, fräntifcher Ort beim |. Kiffingen, 
Ptol. 2, 11, 29. 

Ipavtoxas, f. Γραουΐσκον. 

Τρανυκένιοι, Bolt am Sfiros, ΔΡ. Rh. 4, 821. 

Ἱραυκώμη, f. St. Aethiopiens, Iub. Maur. b. Plin. 
6, 85. 

Γράφαρα, ω», pl. &t. im fühl. Marmarila, Seyl. 
110. 6. Γάραφα. 

Τραφικός, m. Schreiber od. Maler, Athener (Ἱού- 
νιος Γρ.), Kephiſier, Ross Dem. Att. 104. — Unbere, 
Strat. ep. XII, 15. — Inscr. 1998. 

a Tpapis, {, »Nadel, Srauenn., Ephem. archaeol. 
98. 9 

Τρηγορᾶν, m. Mannen., Sp., u. Τρηγορία, Srauen» 

name, Sp. Achn!.: 


Γρύνειον 


Πρηγόριοε, ev, ep. auch oso, νου. Γρηγόρεε, (d), 
Bader d. i. wach, munter, 1) Bruder des Vhiloſophen 
Hermeias, Dam. v. Isid. 75, Suid. 2) von Nazianz, mit 
dem Bein. ὁ Φεόλογος, Sohn u. Bater eines Bregorius 
(Anth. v111, 80,84, ὅ.), Anth. ®. Υπ, An. περὶ σχημ. 
b ed. Speng. 11T, p.118,20,8.. Keil Inser. boeot. LXVIII. 
6. Fabric. bibl. gr. vo, p. 883. 8) von Niffe, Br. des 
Bafllius, Schriftfteller, Suid., Fabrie. bibl. gr. vim, p. 
148, 8. 4) von Nevcäfarea in Bontus, auch Θεόδωρος 
u. 6 Φαυματουργός genannt, Suid. 5) von Korinth, 
Theolog u. Grammatiker, Fabric. bibl. gr. τι, 196. 6) 
von Cypern, Sammler von griechiſchen Spriwörtern, 
[. Schneidewin. paroem. gr. XXXVI. 

Tpfvıxos u. Τρήνιοε, [. Γράνικος. 

Tpneivos, in Zon. Lex. p. 464 Τρησίνη, (Stink⸗ 
berg”), Er. im Eherfones, Ew. Τρησίνιος, Andr. b. 


Tpnarunia, ſ. Graſowa (|. St. Β.), Landſchaft im 
nördlihen Mygbonien (Dlacetonien), Thuc. 3, 99 u. ff. 
6. Κρηστωνία u. ΓΠραιστωνία. 

Tpivos, m. Hauz od. Belz, K, in Thera, Her. 4, 
150. — Aehnl. Ὀρίννος, Mannen., Inser. 2448, 

Tplov, n. Epigberg, Gebirge in Ionien u. Karien, 
Strab. 14, 686. 

T'plos, m. Koppe, Mannen., Suid. — Auf einer 
fmyrndifhen Münze, Mion. 111, 196. 

Τρῖπος, m. Netz, Fiſcher, Plaut. Rud. 

Tplouv, m. Eber (Hesych. — ͤc), Olympionike, 
Hesych. 6. Κρίσω». 

Τρόνθων, ὠνος, m. Yäuftle, Name eines Barafiten, 
Alciphr. 8, 52. 

Tpotıo, Volt am Minius in Hisp. Tarrac., Ptol. 
4 6,46. 

T'potpevrov, b.Strab. 6, 254 I'povnevröv, π. St. in 
Zucanien, j. il Palazzo, App. b, civ. 1, 41, Ptol. 8, 
1, 70. 

Tpvyxfis, pl. Schnabel, Einwohner einer Statt 
auf Syros | Safen Maria della Grasia auf der Süd⸗ 
weftfüfte der Infel, Roß Reifen auf d. griech. Infeln 1, 
6. 8. 11, 26. 

Πρυλλίων, ωνος, m. (richtiger Γρυλίων), 1) Athes 
ner, Areopagit u. Paraflt der Phryne, Ath. 18, 691,d, 
Axion. u. Lynk. δ. Ath. 6, 244, f. 245, a. 2) Böotier 
ϱ) Platärr, Keil Inser. boeot. x, 8. b) ptoeifche Inser. 
Leske.n.8. 8) Maler od. Erigießer, D.L.5, 1,9, f. Sillig 
cat. art..od. R. Rochette 1,4 M. Schorn p. 75. Aehnl.: 

Τρόλλον, ov, (ὁ), b. Paus. richtiger j. TobAos gefchr., 
Bertel (f. Suid.), 1) Atbener a) ®. des Zenopbon, 
Ἐρχιεύς, Arr. An. 2,8, 11, Ael.n.an. 6, 26, D.L. 2, 
6,n.1. Ὁ) 6. des Zenopbon, Hyper. b. Harp.e.v., Piut. 
cons. ad Apoll. 88, Ael,v.h.8,8, D.L.2,6,n. 8.10, 
Paus, 1, 8, 4. 8, 9,5— 15, 5, ὅ.. Suid., Harp. s. Κηφι- 
σόδωρος. 8) Ghalcideer, D. Sic. 17, 40. 4) Untere: 
€ äriftfteller, Philosteph. δ. Herdn. 11,26. — Berfon 
des Geſprächt in Plut. brut. anim. rat. tit.u.c.5 ᾖ. --- 
Herodas fr. οἆ. Β. 

Tpypala, ſ. Taſche, Sedel, Sctärenname, Gorg. 
δ. Athen. 18, 588, ο. 

Τρυναῖοι, richtiger v.1. Tgsvatosd.i.Schafbäntl, 
Zxvdas, Boll im Lande der Safen, Ptol. 6, 18, 8. 

Τρῦνειον, n., b. Her.1,149 u. Hecst. b. St.B. Tps- 

b. Strab. 18, 622 Τρόννον, b. St. B. I'püvor 
Kienholz, Stadt u. Φα[επρίαθ in Aeolis 40 Stadien 
von Myrina, mit einem Tempel des Apollo, Xen. Hell. 
8, 1, 6, Scyl. 98, Paus. 1, 21.7, D. Sie. 17, 7, Aristid. 
or. 37, p. 620. Euw. a) I'puve6s, pl. Γρυνεῖς, St. B. s. 


ΓΣρυνεύς 


ν.µ.δ. Καρήνη, (οτι. Tpuvnis, St.B., dab. Τρυνεύς als 

Brin.des Upollo, Strab. 18,618, St.B.s, Ἐκακόννησον. 

b) Σρόνειον, auch als Adj. τὰ Πρύνεια, δι. Β. Dab. 

Apollo au Γρύνειος heißt, Orph. b. 84, 4, Herm. b. 

— 149, d. ο) Τρννήιον u. als Adj. au) Γρυνεκόςι 
t. 

Τρννεύε, m. Kiene, Mannen., Tall. Leur. 2 (VII, 
294). Achnl.: . 

Πρννίων, m. Athener, 65. des Kallipides aus Kephi⸗ 
fs, Ephem. archaeol. 2066. K. 

Tpvass, ὁ, Habicht, eiatl. Habichtenaſe wie 
Spispnafe, 1) Beiname des Antiohus, Ath. 4, 153, b. 
13, 540,0. Bgl. Piut. Fab.Max. 11. Mar. 1. 2) b. Suid. 
Σρῦπος, in Inser. Γρύπος, Dannsn., Inser. 2770, 
b. Suid. ale v.1. für Γρύστος, w.f. 

Tpérros, ὁ, Rümpler, Athener, Ar. Equ. 877, 
Suid., f. Γρυπός. 

8 Tpdvan, f. Holſtein, Et. in Bhocis, Ew. Γρωνεύε, 
% 5. 

Τᾶρου, (5), Hollen berg (vgl. χύαρ u. γύαλος), 
Meine unfruchtbare Infel in der Cycladengruppe, ein 
Berbannungsort, j. Jura od. Jurna, Arist. b. Ael.n. an. 
5, 14, Strab. 10, 485 u. Arat. ebend. 486, Plut, οκ]. 8, 
Luc. Tox. 17 u. ff. @w. Γναρεύν, St.B. 

T'tas, ατος, d, (Sint. τὸν od. τὸ Γύαρτα), Bflug- 
felder, fruchtbarer Landftrich des fpracufanifchen Φε, 
biete, Piut. Dion. 87. 

Tuyß, f£. Altmutter, 49nv& ἐγχώριος (in The- 
ben), Hesych. €. Γύρα u. Γύγη. 

Tvyddas (niml. ὁ χρυσός), Schat des Gyges in 
la 1,14. f 

ep. u. ion. Τνγαίη, (ή), 1) λίμνη, See (des 
Gyges w. |.) in Lydien am Tmolus πίΦι ωμή von Kay⸗ 
βτοῦ, fpäter Koloe genannt, IL. 20, 891, Qu. Sm. 11,68, 
Her. 1,98, Strab. 18,626, Hesych. 2) Nymphe des vor. 
Ser, M. des Meſthlee u. Antipbos, Il.2, 865. 8) T. 
Des Amyntas in Macedonien, Her. 5, 21. 8, 186. 

Τόγαε, m. Borgehirge in του, Strab. 18, 590. 
Benannt nach: 

T’oyns, (6 in Leon. ep. vı1, 740, Anacr. u. Arohil., 
doch in Alex. ep. vrı, 709 u u. ebenfo Hes. th. 149 v.1., 
5. bei den röm. Dichtern), gen. ου (auch Bien. ep. Ισ, 
438), ſouſt ερ. u. poet. (Alex.ep. νΙ1, 709, Leon. ep. 
ντε, 740, Απαστ., Archil,, Hippon. fr. 15, Char. in 
Arist. rhet. 8,17), u.ion.Her.1, 18, δ., fo wie b. Suid., 
ja felb Bei Nic. Damasc. fr. 49 εω, während man chen» 
tort fr. 68 ου lief, dat. 7, ace. ήν, doch Her. 1, 8. 1ὔ 
da, νου. Γόγη (Her. 1, 8, δ.), (6), Altvater (υγαί 
— rndanoı, Hesych., vgl. mit Suid. ο. τρετοπάτορες 
u.Et.M.768), 1) ®. des Dascylos, Nic. Damasc. fr. 
49,2. 3) 6. des Dascylos (nach Schol. ΤΙ. 90, 891 des 
Kandaules), Sünftling des Kandaules, dann K. von Ly⸗ 
wien, Her. 1, 8--15, Plat. resp. 2, 869, d, Strab. 9, 
421 — 14,680, 3., Plut. qu. graec. 45, ὅ., Paus, 4, 21, 
5.9, 29, 4, Phan. b. Ath, 6, 281,e, Clearch. b. Ath. 18, 
578, a, Nic. Damasc. a. a. D., Euphor. in Clem. Alex. 
str. 1. 889, Xanth. δ. Hesych. Miles. fr. 7, 47, Aristid. 
or.45, p. 94. Sprihwörtl. war a) ὁ Γύγου δακτὺ- 
λος von künfllihen Dingen, denn er machte unſichtbar. 
Plat. resp. 10, 612, b, Luc. bis ace. 21. Nav. 42, Phi- 
lostr. ber. 28, Liban. or. 15, 435, Diogen. 8, 99, b., 
Suid., 4., u. weil man ibn bei der Anwendung drehen 
mußte, hieß es au σφενδόνη Γύγου, Apost. 15, 86. 
b) fein Reihtfum, τὰ Γύγεω ob. τὸ Γύγου χρυσίο», 
Anacr. 15 (χι, 41), Απο, 2 (24), Char. δ. Arist. a. 
α. D., Luc. paras. 58. Denn feine reichen Weihgefchente 


Γυμνάσιος 261 


in Delphi waren berühmt, f. Γυγάδας, ebenfo fein 
Denkmal in 2ydien, Hippon. fr. 15 ed. Bergk. 8) ®, 
des Myrfos in Lydien, Her.3, 122. 5, 121. 4) = Ρύης, 
6. der Baia u. des Uranos, Hes. th. 149 (τν. 1.), Orph. δ. 
Suid. u. Et.M.a.0. O., Palseph. 20, 2. 

T’öfavres, pl., nach St. B. ». Bölavres au Βύζαν- 
τες genannt, Boll im weftlicden Libyen, Her. 4, 194, 
Herdn. 6. St. B. 

Τύῇαε, avtog, m. viell. Landolt, Mannen., Br. des 
Eträbus, St B. ο. Γυνανκόπολις. 

Potis ἢ Ζυγὶς λιμήν, Hafenplah in Marmarila, 
Ptol. 4, ὃ, 6. 

Tvnvös, Landau, 1) St. auf Kolis,— Τυῆνες, w. 
f., eyl. 81. 2) 81. auf Kolhis, = Κυάνεος, Scyl. 81. 

Tone, m. viell. Hohe d. i. eine Hufe Landes groß, 
einer der bundertarmigen Söhne des Uranos u. der Ge, 
Apd. 1,1,1u.v.Lb.Hes.th. 149, f. Τύγης, 

Γ6θειον, (τό), b. Pol. 2, 69. 5, 19, Plut. Philop. 14. 
Cleom, 29, Ptol. 8, 16, 9, Polyaen. 2. 9, Paus. 8, 21, 
4-22, 8. ὅ., Luc. d. mer. 14,4, A. Γόθιον, nad) St. Β. 
and) Huseov, Anfurt(yda für γη, Et. M., Hesych., 
u. Φείω — θέω), Küftenftadt u. Blottenflation der Spar« 
taner im Bufen zwifchen Malen u. Tänsrum (Schol. zu 
Ptol.a.a. O.), j. Baldopolis od. Bafabos, Xen. Hell. 
1,4, 11. 6, 5, 82, D. Sic. 11, 84, Strab. 8, 848. 868, 
Scyl.46, Lycophr. 98, St.B. Ew. Γυθιᾶτης, Τνθοᾶ- 

gen. av, Insor. 1892, u. ἄν, Inser. 1825, Pans. 
8, 21,8.9, St. Β. Adj. Γνθιακόφ, |. ®. τυρός, Luc. d. 
mer. 14, 4. Adv. Γνθάίηθεν, St. B. (alfo gab es auch bie 
Form Γύθεια). 

Τνθίτηα, f. Γουψῖεις. 

Τυθυµία, f. falfche Resart für Εὐθυμία In einem @ins 
föhtebfel bei Parthen. erot. 8. 

T’tdoves, = Γότθοι, w.f., Ptol. 8, 5, 20. 

Ῥυλάκεια, f. Breinershbeim (ſ. St. Β.), Name von 
Apollonia in Ilyrien, Ew. Γυλακεύν, St.B.s.v.u.5. 
"Απολλωνία. Benannt nad: 

Τόλαξ, axos, m. Greiner d.t. Knurrer (= ὅλαξ, 
vgl. γυλάρεα, mugiles in Schol. Oppian. hal. 1, 111), 
ein Korinthier, St. B. κ. Γυλάκενα u. ᾽απολλωνία, 
Draco p. 18, Et. Gnd. p. 290, 18. 

T'vAldas, m. Buſchmann (grade wie γύλλινα-- 
ἐρείσματα fteht, d. 5. Nushöljer, in Et. Μ. γύλιος — 
χοῖρος, λέω», wohl ale im Walde {εδεπος), Delphier, 
Schol. Pind, prol. Pyth. 

Γόλιοφ,π. Kober (2. h. Eßlober od. Freffer), Bein. 
tes Heratles, Hesych., Et.M., Theogn. van. 108, 4, 

Ἑλιπποε, (ὁ), *Waldroß ([. Γυλίόας), Spars 
taner a) ©. des Kleandridas, Feldherr, Thuc. 6, 98 — 
8, 18, ὅ., Isocr. 6, 58, D. Sic. 18,7 — 1086, δ., Plut. 
Nic. 18. Lys. 16. ed. puer. 14, 6., Λε]. v. b. 12, 48, Po- 


lysen. 1, 42, d., Luc. hist. 88, Ath. 6, 284, a, Nican.. 


ep. ντι, 49δ, A. b) V. ber Agiatis, Plut. Cleom. 1. 
Γ0λιε, m. in Damag. (vır, 482) Γόλλιε, Wäldner, 
Spartaner, Xen. Hell. 4, 5, 21. 28. Ages. 2, 15. 
Γόλων, ωνος, m. Buſch, a) Athener aus Kerameis, 
Großvater des Demoſthenes, Aeschin. 8, 171 u. ff. 
Dem. 28, 8, Plut. Dem. 4. x oratt. Dem. 1, Suid., 
Liban. vit. Dem., A. b) Samict, TThemist. or. 28, p. 
280. 
Ἠνμναῖοι, Schüpen d. i. Leichtbewaffnete, Volt am 
Mäovtis, Orph. Arg. 1066. 
Τυµνασία, f. = Γυμνίας, w.f., D. Bic. 14, 29. 
Τυµνάσιον, f. ähni.Ringleben, Srauenn., Inser. 
1211; Plaut. Cistell. 
Tupvärıcs, m. Ringwald, Mannename, fitonis 


262 Γυμνήσιαι 
fiber Sophiſt zur Zeit Conſtantine, Suid., Liban. cp. 
408 


Τυµνήσιαι, b. App. u. St. B. Tup (vergl. 
Goettl. Accent. 114), (aĩ — 700), Nadeneilands 
(ſo nach D. Sic., St. Β., Eust. zu D. Per. 457), richtiger 
wahrſch. Shüpeninfeln, von den Eingeborenen u. 
Römern Βαλλιάριδες genannt, f. Ptol. 2, 6, 78 (D. 
Cass. fr. 67, 49 laßt Πε fälfchlich αιιώ bei den Nömern 
Tvuvnalag heißen). die zwei balcarifchen Infeln, die 
einige Alten fälfchlich zu fieben machten (f. Eust. zu D. 
PerA457), näml. Mallorca u. Minorca, Timae. b.Strab. 
14, 654, Arist. mir. mund. 88, D. Sic. b, 17, Βιταὺ. 2, 
129. 3, 144 —167, δ., Lycophr. 688 u. Tzetz. dazu, D. 
Per.457 u. Eust, daju, App. preoem. ὅ, D. Cass. 48, 29 
u. fr. a. a. O. Ptol.a. a. D.— Ew. u. Adj. Ἐνμνήσιοε, 
App. Lib. 40, fem. Γυµνησία u. Γυµνησίε, St. B., 
als Adj. Γυωνησία νῆσος, Strab. 2, 123, gebildet von 
Τύμνης, ητος, δὲ. Be — Bei Strab, 16, 771 werben yv- 

νήταν ἄνθρωπον d.i. Schutzen alsein Boll Acthiopiens 
zeichnet u. ein anderes nennt Plin. 5, 8 Gymnetos. 

Συµνήσιοι, pl. Schũhen, Leibeigene in Argos, δὲ. 
B. 8. Χέος, Eust. zu D. Per. 533. 6. Kuryosos. 

Ρυµνιάς͵ ἡ, v.1.I'vuvlas, Et. der Scythiner in πει, 
j. Komafur, Xen. An. 4,7,19. 6. Γυμνασία. 

Topvis, sdog, m. (Naden od."Yurıs?, w. f.), Ovo- 
µα κύριο», Suid. 

T'vpvol, pl. Nacken, Bell am Pont Euxinus, Orph. 
Arg. 1048. 
νοπαιδία ο). Γυμµνοπαιδίαι, 9. Γυµνοπκαιδιά, 
Οχ. 

ΤΓνµνοσοφισταί, οὗ, ἀθπῖ. "Barfüßerweife, 1) 
bie οὗετβς Kafte der Indier, = Βραχμᾶνες, w. [., Plut. 
Lyc. 4. Alex. 64, D. L. prooem. 1—6.9,7,n.2.11,n.2, 
Phil. Abraham. 88. omn. lib. prob. 11, Heliod. 9, 25. 
10, 2—6, δ., Porpb. abst. 4, 17, audj οἱ γυμνοί σοφοί, 
Heliod. 2,81, od. σοφεσταί, Arr. Ind. 11,1, genannt. 
2) als befonderes Volf in Indien, Ptol. 7, 1, Bl. 

Twvaıxea, {. abb. Frouwa, ὄτεφα, griech. Name 
ber röm. Bona des, Plut. Cic. 19. 

Tvvawxodolvas, m. »Frauenwirth, Bein. bes 
Ares beiten Tegeaten, Paus. 8, 48, 4. 

1 νναικοκρατούµενοι, pl. ähnl. Weibeler, Name 
eines faurometifchen Volles, Scymn. 885, Anon. per. 
pont, eux. 45. 

Γυναικῶν a) Kur», Srauenwörth (f. St. B.), 
Hafenplag in ®cdrofien, Marc. Hoeracl. per. m, ext. 1, 
82, Ptol. 6, 21,2. &w. Τνναικολιμενίτηε, St.B.s. 
Tvvarzwy πόλις. 2) Γνναικών πόλες, b. St. Β. auch 
Συναικόπολες, Rrauenburg (f. Aristog. b. St. Β.), 
a) Hauptflabt des Nomos Öynälopolites am Nil, Strab. 
17,808, St.B. b) Et. in Bhönicien, Ew. Γνναικοπολί- 
τηε, St.B. 

Tovaf „ m. viel, "Weibchen, Herdn. auecd. p. 
1438. 

Γννδάνης, ου, m. Scythe, Luc. Tox. 61. 

T'tvöns, ου, ion. εω, ὁ (ποταμός), Nebenfluß des 
Tigris, j. Dijäla, Her. 1, 189—202. 5, 52. 

wor 
Olymp. Tbeb. fr. 17. 

όπτιος, m. Höhlemann, Pythagoreer aus Lokri, 
Frei v. Pyth. 86, nach Pape corrupt, doch f. das 

N Co 

T’verris, 1. Zimmer (wenn gricdh., von γύπη--- κοί- 
λωμα γῆς, θαλάμη, Hesych.), $tauenn., T. bes Nas 
nus, Königs der Segobrigier, Iustin. 48, 8. (Bei Ios. b. 
Ind. 6, 1,8. 2,6 heißt ein Jude Τυφθαῖοφ.) 


Tv 
η, 1. 


s, m. Befehlshaber der Burgunbionen, . 


Γωβρύας 


Τ4ρα, Untere Γνρά, spa ὀἐγχώριος dv. ἱ. in 
Theben, = Ὄγχα, w.f., u. Γυγᾶ, Theogn. can. 180. 

Γυραί, al, dat. ᾖσεν, (πέτρα), Edenberge db. b. 
Krummenberge, Zelfen beim Vorgebirge Kaphareus in 
ECubda, nach Hesych. u. Eust. bri Mykonos, Od. 
500. Dav. Adj. Tu alfo Γυραίη πέτρη, Γνρή 
(was δι. Β. ο. Hyo£ u. Eust. Hom. 1007, 7 haben), Od. 
4, 507, Qu. Sm. 14, 570, St. B. u. Eust. Hom. a. a. O. 

Τύραε,τα., δ. Roß Infelreifen 1,p.20 Thpos, EEen« 
berg, Berg auf Tenoe, Hesych. Dav. Tvpauds, pl 
Phyle in Tenos, Inscr. Ross fasc. 11, 108. Fem. Tv- 
pats, Inser. 2888. 

Tupytra:, Hordn. b. δὲ. Β. ο. Λέυργέται fall für 
λευργέται. 

Tüpldas, m. Kreyſſig, Spattaner, οἱ περὶ Γυρί- 
όα», Pol. 4, 3b. 

Τνριννά, wc, b. Maxim. Tyr. dies. 24, 9 ΤΓόριννα 
(fo auch cod. Par. in Sapph. fr. Duebo. Γυριννώ), vulg- 
Tveivos, Zomar., 1. ð roſch (ſ. Et.M.), Lesbierin, Sreune 
din der Sappho, Sapph. b. Long. fr. 111,4, u. Hephaest. 
p. 64 (fr. 42). 

Τνρισοινοί,ω», Bölterfchaft od. Gemeinde bei Kaſtlon 
in Uisp. Tarrec., Plut. Sert. 8. 

στ ns, m. Bürtiosfohn, --Ἔρτνος, I. 14, 
612. 

Tvprös, adog, f. Spertanerin, Piut. Lacaen. 
apophth, s. v. Fem. zu: 

Τόρτιον, m. Sälefer (= κύρτεος, bel. γυρόν --- 
κυρτό» u. γυρτόν --- σκύφον od. κυρτόν b. Hesych., 
u, das mit Γυρτώρη verwandte Kupteivn, Lob. paral. 
p. 147), B. des Hyttios. Eust. zu D. 14, 512. 

Τυρτών, ὤνος, (A), ἵπ Π. 2, 788, Strab. 9, 448, 
Ptol. 8, 18,48, Hesych. T'upravn, Ecendahl. ©t. 
in Theffalia Belasgiotis am Beneus, j. Salambria, ΑΡ. 
Rh. 1, 57 u. Schol., Strab. 7, 829, fr. 14. 16. 9, «99. 
441, St.B. Ew.T' pi. Tuotesvses, Thuc. 2, 
22, Pol. 18, 5, Streb. 7, 880, fr. 16,6. Na δι. Ὦ. a. 
Κραννών fichen 11. 18, 801 Φλογύαε =.Tvptansor. 
Begründet a) von Γνρτών, ὤνος, dem Bruder tes Phle⸗ 
gyas, St.B. Daher in Orph. Arg. 146 Γυρτών felbft 
Σύρτωνος (fol) dazu Keift. b) Γυρτώνη, f. T. des 
Phlegyas. Suid. in Schol, ΑΡ. Rh. 1, 57. 

Σνστάότη, f. St. in Aethiopien. Botr. b. Plin. 6, 85. 

Σόττη, f. St. an δες Weſttüſte von Libyen. Hann. 
per.b. 

Τνψάρα 7 Γνψαρία λιµή», ©t. im weſtl. Maurit. 
Caesar., Ptol. 4,2, 2. 
ee f. Et. in Arabia Potraes, Ptol. 5, 17,4. 
Τνψηίε, f., b. Ptol. 4, 7, 86 Tine 5 Γνθέτης 
snoos, Inſel an der Weſtküſte des sinus Arabicas, 
Berdn. b. St. Β. Ew. T δι 8. 

Τωάρ, m. indech, ein Alane, Olymp. Theb. fr. 17. 

Τωβάζηε, ου, (0), 8. der Έαμετ, Priso. Panit. fr. 
26. 84. 

Τωβάρηε, ου, (6), ©. des Oryartes, Berfer, Luc. ca- 
tapl 6. Aehnl. od. daſſelbe: 

Γάβαριε, ὄνομα κύριον, Suid. 

Toßlas, m. Mannen., Herdn. Epim. p. 17. 

Toßptas, ου, (6), voc. Γωβρύα, Xen. Cyr. 4, 6, 8, 
δ., ion. Γωβρόης (gen. ew), Her., doch auch Plut. adul. 
etam. 4 u. Plat. Axioch. 871,2, perfifh: Gaubrume 
(verf. Infähr. f. Stein Vindie. Herod. p. 8), Berfer, a) 
ein aflyrifcher Häuptling, der zu Cyrus übertrat, Xen. 
Οστ. 4,6,1— 8,4,25, ὅ., Plut. qu. symp. 2, 1,1, οἱ 
ἀμφὶ τὸν Γωβρύα», Xen.Cyr. 7, 5,26, ol σὺν τῷ 
Γωβρύς, tbend. 7,5, 27. 80. 3) cin Magier, Plat. ο. ο. 





Γῶβρυς 


D. D. L. provem. n. 2. 8) V. bes Marbonius, Her. 8, 
70— 9,41, 8., Piut. adul. et am. 4, Paus. 1,1,5— 9, 
1, ὃ, ὃ. 4) ein Feldherr des Artarerres, Xen. An. 1,7, 
12. — B. des Ariomandes, Plut. Cim. 12. 5) ein Räu- 
ber, Theodor. Prodr. 1, 62. Aehnl.: 
τον νου, Γώβρν, m. Mannen., Anth. x, 18. 
Τά Ώ. pl. Dit an der Küfte von Perfis, j. Bender 
Kontün, Arr. Ind. 88, 7. (In N. T. apoc. 20, 8 beißt 
ein Aürfk in Meſech u. Thubal ΤώΥ, indecl.) 
}Σωγαρηνή, ſ. Landſchaft in Großarmenien am Nord⸗ 
ufer des Cyrus, Strab 11, 528. Ew. Γωγαρηνόε, 
St. B. 
Ley: m. Dennsn., Zen. 
Teoyıölexos, m. Mannen., Ζοα. 
Γάδας, m. Mannsn., Zon, 


263 


Γωννᾶται, pl. Wintelbaufner, Boll im Innern 
bes Marcates Nomos, Po). 4, 5, 24. 

Ῥώνιαπος, m. *Brintenroß (γῶνος = γουνός, 
ἔδος, Hesych.), Meffenier aus Ändania, Pans. 4, 
27,1. . 

Topva, 61. in Paropamifus, Ptol. 7, 1, 48. 

; Ταρναιᾶ, ἡ, das Gebiet der Guraei in Indien, ιο. 
‚1,42. 
Pe vdoc, f. St. am Choaſpes, Βίτοῦ. 15, 697 
l.) 

Topvuröcea, f. Bognern, Umazone, Tzetz. Post- 
hom. 178. 

Töpvros, m. Sad (f. Hesych.), Mannsname aus 
Paros, Inser. 2378. 

Tuoiöpns, ου, τα. Berfer, Br. des Actareızes, Loc. 
macr, 15. 


Δαδόχερτα 


N. 


Δᾶ, dor.—yü, Et.M. 60.244, Eust. 486, 41, Schol. 
su Tbeocr. u. Aesch. Bloß in dem Ausruf ἅλευ dA, 
Aesch. Prom. 568 u. Schol., özororoi τοτοῖ da, 
Aesch. Agam. 1072. 1076, οἷοῖ da, φεῦ, Aesch. Eum. 
841 u. Schol.— 874, u. od 4ᾶν, Theocr. 4, 17. 7, 89 
u. Schol,, gebräudli u. von Ahrens Dial. 11, 80 als 
®ottl überhaupt erflärt. (Suid. bat ein Ada?) 

Ada, b. Arr. u. St. Β. Adas, ſcythiſches Nomabden- 
volt im j. Dahiſtan u. bef. an der Oſtküſte des kaspifchen 
Mieeres, doch αιιώ am Sarartes, Pol. 6, 79, Strab. 11, 
608 — 515, δ., Ion. 18, 4, 4, 3., App. Syr. 82, Arr. An. 
8, 11,8— 5, 12, 2, ὅ., Ρίο]. 6, 10, 2, Suid.s, ἀγαδός. 
6. {46ου nach St. Β. aub --- Adam. 

Δάβαινα, Dit in Mefopatamien, Procop. aed. 2, 4. 
&w. Δαβαιγίτης, δυἱἀ, 

Δ ττα, ων, n. Bleden in Baliläa, Ios. vit. 62. 
b. Iud. 2, 21,8. &w. Aaßapırruvol, los. vit. 26. 

Δαβάσαι (7 Aauuoca?), Ort in India extra 
Gaugem, Ptol. 7, 2, 18. 

Δόβανσα ἢ Βάδαυσα, St.in Mefopotamien, Ptol. 
5, 18, 18. 

Αάβαρα, Levitenſtadt in Baläflina, j. Dubora, Euseb. 
On., losua 19, 12, 4. 

Δαβία, St. in Africa propris, Ptol. 4, ὃ, 82. 

Δαβίδ, hebr. indecl., König u. Prophet von Jerael, 
Arist. phys. 1, Alex. Polyh. fr. 18, Suid. Adj. davon 


Δαβίδαος, |. B. σόρος, µέλος, Suid. &. 4ανείδ. 
Aehnl.: 


Δαβίδης, ὄνομα κύριο», Suid. 
Δαβλενς, pl. in Bithynien am Sangarius, Ptol. 
6, 1. 14. 


Δαβρώναν, a, ποταμός, m. BI. in Hibernien (0. 
land), viell. j. Bladwater, Ptol. 2, 2, 6. 

Δαγαλάϊφον, ου, Bührer der Truppen unter Julian, 
Magn. b. Malal. p. 828, Eust. Epiph. b. Malal. 898. 

Adyava, ©t. auf Taprobane, Ptol. 7,4, 5. 

Δαγάναι, Boll, Bundögenoflen der Berfer, Theoph. 
Bye. b. Phot. 64. 

Δαγάσερα, pl. Ort an ber Grenze von Karamanien, 
j. Θἰτίθθί, Arr. Ind, 29, 6. 


Auylodaros, m. ὄνομα κύριο», Suid, Biel, = 
dem Slgdın. 
Δαγίσθιοα, m. Truppenführer unter Theuderich, 
Malch. Philad, fr. 17, 
Adyxpıyar, ol, Boll in Hispan, Baetios, D. Case. 
71, 12. 
; Δάγονσα, Ort in Kleinarmenien am ECuphrat, Ριο]. 
‚7,5. 
Δάγοντα, St. in Bhrygien, j. Seguta, Ptol. 5, 2, 14. 
Δαγών, ὦνος, (0), 1) ©. des Uranus u. der Ge bei 
den Phöniziern, fpäter Ζεὺς "Agösgsog genannt, Phil, 
Bybl. fr. 2,8, 14 —20, vgl. mit 1. Sam. 5, 2, Suid. 2) 
Ort in Baläftina, los. arch. 6, 1,1. b. lud. 5, 9,4. — 
ein anderer, 199. arch. 18, 8, 1. 
Δαγῶνα, Oct in Kleinarmenien, Ptol. 5, 7, 8. 
‚ (Sorge, viel. dada?), Battin des Kreters 
Samon, Nic. Damase. fr. 21 ed. Mull, Aehnl. viell.: 
Δάδαγοες, πι. Mannsn, Inser. 
Δαδάκης, m. Perfer, Aesch. Pers. 804. 
Δαδαλεῖε (?), St. in Mionien, Ptol. 5, 2, 21. 
Δαδαμᾶται, pl., παΦ B.A. 240 Demos ber keltopi⸗ 
fen Phyle, 1. d., vgl. 4ανδαλίδα». 
αδάν, m. S. des Jezan, Entel Abrahams, Alex. 
Pol. fr. 16. Achnl.: 
an, m. 6. bes Suos, Alex, Pol. b. Ios, 1, 
y 1. 
Δάδαρα, Et.in Arabia deserts, Ptol. 5, 19, 3. 
Δάδας, m. Θτήπὺετ von Themiffos in Karien, St.. B. 
6. θεµισσός. Bol. 4άδος. 
Δ (ta), Gaftell im Pontus Galaticns, D. Case. 
86, 14. 
Δαδαστάνα, Drt in Bithynien, Ptol. 5, 1, 14. 
A pros, m. f. 4αιδαφόριος. 
Addes ἄχρα, Kienberg, Borgebirge an der Suͤdkuͤſte 
von Eypern, Ptol. 5, 14, 2. 
Δαδίκαι, gen. ion. έω», perfifcher Vollsſtamm an 
der Grenze von Eogdiana, Her. ὃ, 91. 7, 66, St. B. 
Δαδίε, S. Badelfeh, Luc. Alex. 89. 
Aadöxepra, δεβε in Urmenien an ber mebifchen 
Grenzt, Ew. Δαδοκερτηνόε, St. Β. 


264 Δάδος 


Δάδοε, m. (viell. Brand, wie δάλος), Mannen., 
Inger. 855. | 

Aubotxos,"Badelhelter, 1) m. Uthener, Inser. 
185, (benannt nach den Daduchen als Brieftern bei den 
eufinien, [. Lex.). 2) f. a) Bein. der Artemis, Orph. 
h.86, 8. b) der Selene, Orph.h. 9, 8. 

n. pl. St. in Baphlagonien, Const. Porph. 
de them. p. 80, Hierocl., X. 
f. Hugifwind (von dans, f. Hesych. u. 
Lob. path. 268), 1) T. des Ocean, M. des Eleuſie, 
Paus, 1, 38,7. — Schwehter ver Styr, Pherec. in Eust. 
Ἡ. 6, p. 648, 87, nad) Phanod. ebend. die Aphrodite u. 
== 4ημήτηρ. 2) ὄνομα κύριον, Harp., Suid. ©. 
4αἴρα. 

Δαζημωνίτιε, δος, ἡ, Gegend im Bontus, Strab. 
12, 547. 

Adfıos, m. (viel. datsos d. ἱ. Baila, f. λάξειν b. 
Hesych.), Manntn. auf Münzen aus Dyrrhachium— 
Mion. 9, 111, 884. 

Δαήλης, m. Name eines Prieſtert der Artemis, He- 
eych. 

Δαήμων, ονος, m. Kunde, V. des Homer, ein Kauf⸗ 
mann, Democr. in Hom. et Hes. cert. p. δέ (Bsoyg. 
od. Westerm.). Πεθπί.ι 

Ads, m. Athener aus Kolonos, Strab. 13, 612. 

Δάθα, f. 4άρδα. 
aftell in Giltad, 1ομ. 13, 8, 1, 1 Maoc. 
b, 9. 

. Δάθνννος, m. etwa ꝰGroßthuner, Mannen. Ar- 
cad. p. 68, 2. 

Sieden in Mefopotamien, wo j. Khan Tapeh 
liegt, Isid. Char. mans. Parth. 1. 

Δαιδάλα, 5. St. B. Δαίδαλα, Et. in India intra 
Gangem, nad Reid. j. Deedastot, Ptol.7,1, 49. 

A ur, (τά), ähnl."Kunftenberg, wie Kun» 
fienbadh (f. Alex. Pol. b. St. Β.), 1) St. auf ber Infel 
Kreta, Ew. Δαιδαλεύᾳ, fem. Δαιδαλίε, St. B. 2) 
St. im ehodifchen Gebiete in Karien od. Lycien, δ. Ptol. 
ὃ, 1, 2 4αιδάλων τόπος genannt, Strab. 14, 651. 
664, Alex. Pol. u. Demosth. δ. St. Β. 6. v. u. Μαύσωλον, 
δι. Β. κ. Τελμησσός, Anon, st. mar. magn. 256. 207. 
(Zwei Infelden an der Küfte nennt Plin. 5,85 Daeda- 
lese.) 8) Berg in Lycien, viel, ein Arm des Taurus, 
Strab. 14, 664, St.B. 4) Bil derfeſt (f. Paus. u. Plut.), 
ein Heft u. zwar a) ber Blatäer (die kleinen) u. b) ein 
pamböotifches (Die großen), Paus. 9, 8, 2. 8, Piut. fr. de 
Daedal. Plat.6. 

Δαιδάλαα, 1) Runftlendorf(f.St.B.), St. in Ita⸗ 
lien, das fpätere Julia, Ew. Δαιδαλεύς, St. Β. 2) 
Kunſtwerke, nah Dädalus benannt, D. Sie. 4,80. 
Daber fprihw. {ανδάλεια ποιήματα, Zenob. 8, 7, 
Aristoph. b.Hesych. 6. 4αιδάλου ποίηµα unter Jal- 
darog. Et.M. hat auch den sing. JasddAsıor. 

Δαιδάλη, f. a) M. der Metis, Schol. Il. 16, 222, 
Eust. p. 1066, 53, Et. M. 250. b) eine Baumnymphe, 
Plut. Daed. Plat. 6. Fem. zu {αίδαλος. 

Δαιδαλίδαι, pl. *Kunftendorf, wie Kunſtenbach, 
att. Demos der ketropiichen Bhyle, nad Däpdalus, wahre 
fheinl. dem Heros berfelben (f. Meier gentil. Ath. p.40), 
fo benannt, D. Sic. 4, 76, Pherec. in Schol, Soph. Ο. Ο. 
468. Em. A s u. ἐκ (ἐν, εἷς) 4αιδαλιδῶ», 
aus (in, nach) dem Demos, St. B— ©. 4αδαμᾶταν, 

v,wvog, m. Kunſtmann, V. des Autolye 
tus, Paus. 8, 4,6. — ©. des Zucifer, Ον. met. 11, 295. 

Δαίδαλον, ου, (ὁ), Kunft (ſ. Ρααν. 9, 8,2), 1) 6. 

bes Metion, Enkel des Cupalamos in Athen, Plat. Ion 


λαίμων 


588, a, D. 8ίο. 4, 76, Phereo. In Schol. Soph. Ο.0. 468, 
od. 6. des Eupalamot, Enkel des Metion, Apd.8,15,8, 
Suid. s. Πέρδικος Ἱερόν, od. ©. bes Polamaon, Paus. 
9, 8,2, B. des Ikarus, Künſtler befunders in Holz⸗ 
bildnerei u. Urchitectur, nach welchem eine Reihe Künfte- 
lerfamilien in Athen u. Kreis diefen Namen führten, 
11. 18, 592, Her. 7,170, Xen. mem. 4,2, 88 u. Sigbe. 
Er wird alg Heros bezeichnet, Et. M. u.ep. in Anth. Plan. 
4,86, [. 4ανδαλίδας, u. hatte in Κεβορίει auf einer 
Snfel bei Memphis ein Heiligthum, D. Sie. 1, 97, u. 
auf den elektrifchen Infeln cin Standbild, St. B. s. Ἠλεκ- 
τρίδες. Seine Werte Acad ἆλου ἔργα (Ath.7, 801, b, 
Themist, or. 28, 296. 38, 842), od. τεχνήµατα, Luc. 
Philops. 19, 4αιδάλου χείρ, Eust. erot. 1, ὃ, Plat. 
Hipp. maj. 282, a. min. 97,d, ob. πονήµατα u. ποί- 
ημα, V. Diogen. 2, 87, Apost. 5, 80, D. Chrys. 87, p. 
458, Harp., Hesych., Suid., vgl. mit Ρα. Euthyphr. 
11, b, Arist. anim. 1, 8. polit. 1,4, waren fprihmörtlich, 
ebenfo als zum Unbeil ausfchlagend 4αιδάλον πτερα, 
Suid., V. Diogen. 2, 87, u. cbenfo fagte man dr παν εὲ 
µύθφ καὶ τὸ 4αιδάλου μµύσος von denen, die bei 
fremdem Unglüd ihr eigenes erzählen, Macar. 8, 92, 
Zenob. 4, 6. 2) ficyonifcher Künſtletr (Ol. 95), Paus. 
6,2,9— 6, 1. 10,9, 6. 8) ein bithyniſcher Künſtler 
(nad) Alexander tem Gr.), Arr. 5. Eust. in D. Per. 798. 
4) ein knidiſcher Metöle u. Beſider einer Töpferwerkitatt 
in Athen, f. Thierfch über Sentel irdener Gefäße x. Abb. 
d. Mind. Alad. 2, 8, 6. 789. 5) ein Schrififteller mit’ 
dem Bein. d Πλατωνικός, D.L.1,1,n.7 (viell. 4αἴ- 
kuxos, v. 1 Aaldayocs). 6) Begeichnung eines Kocht. 

hilost. 5. Ath. 7, 298, a. 7) Titel einer Komödie bes 
Ariſtophanes wie auch des Platon, Mein. 1, 169. 

„m. b.i. Agdapögsos, Badılmond, 

Monatsname in Delphi von den bachifchen Schwärmen 
bei Badelfchein (Decbr.== Januar) fo genannt, Cart. 
Δ. Ὀ. 2. 1δ. 

Δάϊθοφ, m. Hille d. i. Kriegemann, Gpartaner, 
Thuc, 5, 19. 24. 

Δαϊκλῆς, m. Kummer d.i. Oundmar, alfo ſchlach⸗ 
tenberühmt, 1) Meffenier, Olympionite, D. Hal 1, 71, 
Phleg. Trail. fr. 1. 2) Athenet, Inser. 166. ©. eines 
Dailles, Ταρσεύς, 774. Achnl.: 

Adinkos, m. ©. bes Philäus in Athen, Phoreo. in 
Marcell. vit. Thuc. $. 2. 

Δαίλοχοφ,πι. Günther (d. i. mit einem Kriegeheer). 
a) Liebling des Giero, Xen. Hier. 1,31. b) S. eines Leon⸗ 
tiades, Pers. Theb. 1 (ντ, 112). 

Δαῖμαχον, (6), Hilliger d. i. Kriegslanze, Kriege 
fämpfer, 1) Syracufaner, Polysen. 1, 48. 2) Blatäer, 
a) Seloberr, Thuc. 8, 20. b) Φε[ΦιΦιώτέδετ, Ρ]αι. 
comp. Sol. et Ρορί. 4. Lys. 12 (v.L 4άμαχος), Ath. 
9, 894,6, Schol.Ap. Rh. 1,558, Harp. ». Ἐ)γυθήπη, 
St. B. a. {ακεδαίμων, 8) Tarentiner, Mion. 8. 1, 285. 
©. 4ηἴμαχος. 

Δαϊμένην, gen. ους, δ. Phülp. 21 (τι, 2359) nad Mei« 
πεῖε -ευς (v. 1. {αρμονέωςι οοἆ. P. dainon Zug), 
acc.b.D.Sic. nv, m. Wiegleb δ. h. für den Kampf 
lebend, 1) Achäer, S. des Tifamenes, Paus. 7, 6, 2. 2) 
Antiochier, Philp. a. a. D. 8) Mannsname, D. Sie. 
14, 58. 

[Δαιμοκράτης, f. Sauoxpdins.] 

[Aarpoveis, [. Jaiutrng. 

Δαίμων,ονος, m. Beift, insbeſ. goͤttliches Weſen, 
Schickung, f. Lex., 8) 4αιμόνων vjaos, Beifterinfel, 
Inſel am arabifchen Meerbufen, Ptol. 6, 7, 48. Ὁ) Argi⸗ 
ver, Leon. Al. 48 (vır, 548). 








Δαΐνης 


Δαίνης, m. Kiene (fo na Hosych, datvöy zus. 
sıuor, von Schmidt begweifelf), Atbener, Inser. 8875: 

AdıE, «χος, (ὁ ---Ἡοταμός), bei Menand. hist.p.801 
Aatx, 81. in Scythie intra Imaum, j. Ural, Ptol, 6, 

Adiewos, m. "Etreittoß. wie Etreithorſt. 1) Bild⸗ 
bauer ans Sicyon (DI. 120), Paus. 6, 13, 6. 16, b. (In 
Plin. 84, 8 u. ff. fhwantt die Ξεδετί gwifchen Dahippus 
».Laippus). 3) Olympionife (O1.7) aus Kroton, Pbleg. 
Trall. 6. St. B.s. Avanortıov. 8) Diennen, D. L. 5, 
8,n.7. — 6. Inscer. Cayli. Antiqu. tab. 66, in Kefl 
Anal. p. 186. 

Δαῖρα, f., nach Hesyeh. u. Ael. Dion. b. Eust,. D. 6, 
456, 12. 648,87 — 4άενρα, w. ſ., b. i. Berfephone, 
Aesch. fr. 271 (262), Schol, ΑΡ. Rh. 8, 847 (wo flatt 
Δ4αίραν v. 1. 4αἴραν u. Κούρην, wie man 1448 in 
ΑΡ. Rh. lieh, angegeben wird). Thets. Lycophr. 710. 

Δαῖροι, nach Hesych. — Θάσιο. Der alte Name 
von Thaſot war aber 4ερία, daher wohl diefe Βπροῦς, 
f. Schmidt |. d. St. 

Aule, f. "Malgeit, perfonificitt ale Gbttin, Boph. 
b. Hesych. (Soph, fr. 589, ed. D.), nach Hesych,, der. 
es mit δαής verwechfelt, auch die Muſe. 

vos, m. "Shmeaufer, ein in der Komödie 
ob feiner Langſamkeit u. Aermlichkeit verfpofteter Läu⸗ 
fer, Hesych, (Mein. ıv, p. 683 ließ Φαισίας.) 

Δαισίαρ, oo, m. (ob. 4αίσιος), Schmeaufer, 
Mannen., Archipp. com. 5. Ath. 10, 424, d. 

‚oo, ὑδοι. w,(unv), m. Shmausmond 
(Et, M. 2528), WMonatsn. a) In Sicyon, — ’Ar$e- 
σεηρεώ», Plut. Arat.58. b) in Macedonien (--Θαργη- 
* ‚ Plut. Alex. 16—76, δ., (vgl. mit Plut. Cam. 19). 
e) in Syrien, Ios. b. Iud. 8, 7, 82. d) in 2esbos, Inser. 
Lebas, fasc, 5,n. 191 u. b. Ahr. Dial. 11, 496. Später 
wird er Φέσνος geiährieben, f. Osann. auct, lex. gr. 
p. 111 u. Inser. 74 in Cimmer. Inser. 
‚, pannonifhes Bolt, Streb. 7, 814, 
App. Olyr. 17. 

Δαΐσκοι, m. (Etreit?), Mannen., Phalar. ep. 81. 

Δαιταλαε, pl. Shmaufer, Name εἶπεν Stüde 
des Ariftophanes, Et. Μ., Suld. : 

Aalras, a, ὁ, "Schmaufer, V. bes Machäreus, 
Asclep. in Schol. Pind. 7, 62. Aehnl.: 

, ου, m.trojanifcher Heros, Demetr. Ώοερθι 
b. Ath. 4, 174,0 0 
: Δαντίο, 1. Eſſen (ſ. Et M.), Ort in Epheſut, Et. Μ. 

Aurixas, pl. indifches Volk am obern Ganges, Ptol. 
7,1,51. 

a — m, Wirth, ©. des Kepbalos, Paus. 1, 87, 6. 
eh. : 

Δαιτώνδας, α, m. Erjgießer ans Sicyon, Paus.6, 17, δ. 

Δαίτωρ, opos, m. Wirth (eigtl. Vertheiler bes 
Epeiſe, f. Ei. M.), ein Troer, I. 8, 276. 

Aatbavres, ου, (6), δ. Paus. Δαϊφάντης, Hil⸗ 
bert d. δ. im Kriege glängent, 1) ©. des Baihyllioe, 
eus Hyampolis, Heros in Bhocis, dem Feſte gefeiert wur⸗ 
den, Paus. 10, 1, 8, Pint, Epic. 18. mul. virt. 2. ser. 
num. vind.18. 2) Thebaner, a) B. des Pindar, St. Β. 
ε.Κονὸς κεφαλαί, Eust. vit.Pind.,Suid. s. Πίνδαρος. 
b) ©. des Binder, Eust. v. Pind. ο) Thebaner zur Zeit 
des Epaminondas, Ael.v.h. 12,8, Plut. apophth. reg. 
Epsminond. 24. 

Δα , m. Berfer, Xen. Cyr. 8, 8, 21. 

Aa „ ovog, m. Wehmuth, ahd. Wimon d. 
h. Kampfesmuth. Name von zwei Söhnen des Aegyp⸗ 
tus, Apd. 3, 1,6. 


Δαλίς 


Δακάμας, m. Rumibier, App. Lib. 41. 

Δακασύη, St. in Papblagenien, Ptol. δ, 4,6. 
- Δάκηε, m. Satrap von Perſien, Zorim. δ, 27. 

Δᾶκία, (ἡ), (viel. Wildesyaufen), Landfchaft 
jwifchen ber Theiß, ten Karpatben, dem Pruth u. der 
Donau, Ptol. 8, 8,1.8,10,2 — 11, 4, An. per. mar. 
ext. 3, 88, D. Case. 71, 1 — 72, 8, ὅ., St. Β., Sukd., 
Eutrop. 9, 15. Die Ew. Δᾶκοί, D. Per. 805, Strab. 4, 
907 --- 7,818, ὅ., los. b. Iud. 2, 16, 4. arch. 18, 1, B, 
App. prooem. 4. Ἠ]ντ, 22, D. Cass. bi, 22 — 72, 8, 
Potr. Patr. fr. 4, feltiter Adses, App. Illyr. 28, Suld., 


265 


in Lasar. gr. δ. Lob. par. 96 απώ sg. Δάξ. 


Δακίβνῖα, Ort in Bitbynien, j. Ghiviſa, Georg. 
Aorop Annal, ο. 87, Zonar. 18,16, Soor, h. ecel. 4, 
16, 

Δάκιρα, n. pl., Ort im fübl. Mefopotamien an ter 
πο tes Euphrats, Zosim, 8, 15. (Bel Amm. 
Marcell. 24,2 Discire.) 

Δάκορα, Ort in Kappadocien, Bozom. h. ους]. 7, 
27. 

Δακτόνιον, n. Ort in Hisp. Terrac., Ptol. 2, 6, 96. 

Δάκτῦλοι, Nonn. 8, 288, Et. M., gew. (08) Ἰδαῖον 
4άκτνλοι, b. Strab. 8, 855 — 10,478 οἳ Ἴδαῖοι Φά- 
πτυλοι geſchrieben, 6.Ap. Rh. 1, 1128 4άκτυλοι ’Idalos 
Κρητανες genannt, Bingerlinge (f. Et. M. 465, 
Schol. ΑΡ. Rh. 1, 1128, Cie.nat. deor. 8, 16, D. Sic. 5, 
64,8. u. beſ. Poll. 2, 156, als kunſtreiche Werkmeiſter, 
u. nad Et.M. 246 Helfer od. Lehrer des Dactylus u. 
few.), Söhne der Ida u. des Aegiſthios (Piut. Βαν. 18, 8) 
od. bes Zeus (Stesimbr. in Et.M. 465, ob. des Dactylo®, 
Μπας. in Schol, ΔΡ. Rh. a. a. O.), alte zauberhafte Di» 
monen in Phrygien, dann im Kreta u. Samothrake, 
Erfinder der Bearbeitung des Gifens, im Dienfte der 
Kybele, Sophool. in Schol. Αρ. Rh. a. α. Ὁ., D. Sie, ὃ, 
64. 65, Strab. 7,888, fr.51, Plut. Num.15, Nonn. 14, 
34, Lue. salt. 21, Marm. Par, Nach Paus. 5, 7,6 
Κούρητες, nach Et. Μ. ol Kupvßarreg. Sprichw. von 
einem ſchweren Unternehmen war algsıy τοὺς Ἴδαί. 
ους Φακτύλους, D. Chrys. or. 47, p. 525. 

Δάκτνλος, ου, m. Finger, Pr der Daltylen, 
Mnase. in Schol. ΑΡ. Rh. 1,1129. 3) d Ἱδαλος 4. Ὁ. i. 
Htraflee, Din. b. Suid. s. οὐδὲ Πρακλῆς ete. Begrün« 
der der olympifchen Spiele, Euseb. Arm. p. 184. Sein 
Bild, eine Elle Hoc, fand Paus. 8, 81,8 im Heilig⸗ 
thum ber Demeter. S. Ιδαῖος. 8) angebl. ein Athener, 
von deflen Θἱβά es fprichw. hieß: 4ακτύλον ἡμέρα, 
Zenob.8, 10, Diogen.4, 18, Apost. 5, 86, Hesych.,Suid., 
νο nur aus Mißverſtändniß einer Stelle des Alcaens 
fe.88 δάκτυλος ἡμέρα, d. h. eine Spanne Zeit, επί. 
flanden. 4) Name eines Tanzes, Ath. 14, 629, d. 

Δαλασίφ, έδος, f. (viel, ΦἰβαϐετὮ), Landſchaft 
in Gilicien, Ptol. 5, 8, 6. 

‚ auch «4άλλη genannt, alfo wohl von HdAdes,- 
Orünhagen, f. &t. in Lydien (Diäonien), Said, 
Artemid, 8,66. &w. Δαλλιανοί, Münsen. 

Aaksäyds, m. Brendel, Mannon. aufeiner Münze 
aus Megnefia, Mion. ııı, 149. 

| f. hebr. Indeel., δ. Ιου. 5, 8,11 (ή) Δαλί- 
An, Geliebte des Sampfon, Io. Antioch. fr. 16. 

Δάλιος, 1) Adj. or. = 4ήλιος, w.f., Pind. Ρ. 9, 
17, Theoor. ep. 19 (Anth. vıı, 66,4), Soph. Aj. 704. 
O.R.154, Eur. Rhes. 224. 2) Subst. Dionatan. (Herbſt⸗ 
monat), von der Beier der Delien, w.f.. fo benannt, 
a) in Sicilien, Torremuszza p. 78. b) in Rhodus, Stod- 
dart. K. 

Aakls, (dos, f. Ὀταπδίδ, 1) St. auf Bandhad, 


266 Δαλίαανδος 


einer fabelhaften Inſel. D. Sie. 5, 46. 2) Name eines 
Stüdes des Apollophaues, Atb. 11, 467, f. 

Δαλίσανδου, ου, b. Ptol. 5, 7,7 Δαλισανδόε, 5. 
δι. Β. ε. Aadloarde: νδα, 61. in Gataos 
wien, fpäter zu Sfaurien gerechnet, Io. Antioch, fr. 211, 
u. die obigen Stellen. Ew. nad St. B. 4, a. O. Δα- 
arm, was eine Yorm Jalsadvdaa vor 
ausfcht. 

Δαλίων, (6), Brenz, 1) Nebenfl. des Alpheios in 
Eiis, Strab. 8, 844. 2) Steinfchneiber, Inſchrift auf 
einem Amethyſt des Haager Mufeums bei Jonge, Νο. 
tice οἱο. π. 18,1,d. 8) Schriftſt. u. Arzt, Plin. 6, 80. 
20, 17, 8. 

Δαλμανονθά, hebr. Indecl., Meiner Flecken am See 
Tiberiad, nahe bei Magdala, N. T. Marc. 8, 10. 

Aal έω», ol, b. Ioe. b. Iud. 2, 16,4, App. 
Ill. 11, 24, δ., Eust. ju D. Per. 97 auch Δαλμάται, b. 
Damaso. ν. Isid, 91 Δάλματοι, b. Pol. 82,18. 19, App. 
Πγτ. 11 Φελματεῖς, b.D. Cass. 49, 88—54, 84, St.B. 
5. 4ἆλμνον u. Ἴσσαι: 4ελμάταν, "fem. N 
Sp., die Dalmatier, Boll in Suiprien, Pol, 1, 5, Strab. 
7,815. 817, St.B.s. 4ώλμιο», Eust. gu D. Per. 97. 
Ahr Land 7 Δαλματία, Strab. 7,814, Ios. b. Iud. 3, 
16,4. Ptol 9, 16 (17), 1.4. 8, 11, 2, 3., Posid, b.Ath. 
9, 809, d, St. B. ο. Adiusor, Menand, Prot. fr. 27, b. 
D.Per. 97 Δαλματίη, b. D. Cass. 49, 86 ---δ4, 34, δ., 
Eu s. Σάλωνα: ἡ 4ελματία, b. Strab. 7, 815 au 

κή ο). ἡ τῶν «αλματέων παραλία, 
δια». 7, 815,0. ἡ Φαλμάτων χώρα, Damasc. a. a. O. 
u. bei D. Cass. 58, 12 τὸ 4ελματικό», die —*8*— 
beit des illyriſchen Volta. Ad). Δαλματικόν, |. B. 5 
4αλματικά, näml. στρατεύματα, Plut. Oth. 4. 
Δάλμιον, η. [. 4έλμνον. 
ενήε, voc. 4αλογενίές, = 
poet. fr. b. Arist. rhet. 8, 8. 
(&), dor. = 4ἤλος, w. f., Pind. I. 1, 4. 
N. 1,4. 01.6, 101. Ῥ. 1, 74, Theocr. 17, 67. Χους. ep. 
vı, 278, Eur. Ion. 919. 
yas, sos, m. Mannen. aus Dyrrhachium, 
Μου, 8. 111, 885. Aebnl.: 

Δαμά m. Lippert, f. {ημάγητος, N Ah 
bier, a) Herrſcher in Salyfos, Paus. 4, 24, 2. 
des Diogoras,) Pind, Οἱ. 7, 88 u.Schol. zu 7, 1, δη 
ep. 4, 1. 4. ο) &. des Diagoras, Olympionike, Paus. 
6, 7, 1, Schol. Pind. 01.7, 1. 2) Zacedämonier, a) ®. 
des Spion, D.L.1,8,n.1, Apost. 4, 43. Ὁ) Underer, 
Thuo. 5, 19. 24. 8) Bpsantier, Dem. 18, 90. 4) Dichter 
der Anthologie, f. Isc. Anth. zırı, p. 879, f. 5) Schriftſt. 
aus Hrrefles, Suid. ϱ. {ηµοσθένης Θρ6ὲ. 6. dr 


μάγητος. 

Δαμαγόρας, ου, (6), Mebold ὃ i. in der Volle⸗ 
verfammlung waltend, 1) Rhodier, Plut. Luc. 8, App. 
Mithr. * I Fannen., ep. dd. 85 (χι, 834). 6. 
Anuaydg 

λαμάγων, m. Dietfold, Spartaner, Thuo. 8, 92. 

, m. (ridhtiger 4άμαεδος, f..Lob. path. 

864), Boltmann, K.don Karien, St. Β. ο. Zvova. 
m. Dietmar, Mannen., Inser. 1868. 
2487, wie auf einer Grabſchrift, Rhein. Muf. neue 
Bolge 2, p. 205. — Patron. davon: Δαμωνέταοα, 
θεα]. Sufirift bei Leake Norbgriedh. 11, n. 8, vgl. 

Ahr. Dial. ıı, 580. 585. 6. 4η alaras, 


Δαμαῖοςφ, m. Zwinger, bes Bofeidon als 
Reflebändigers, Pind. OL 18,98. δαν Volt ber 
Ichthyophagen, Apd. b. St.B. U l.: Aapalay, κύ» 


gsov, Said, 


Δαμασάνδρα 


Δδμακίων, ovos, m. == dauarızlay, w. [., Gpar- 
taner, Inscr. 1249. 1263. 
‚um. Kalb, Mannen., Liban. ep. 895. 
Aehnl.: 


Δάμαλνε, 1)f.Mofche (d. i. Juvenca, f. Hes. Mil.), 
9) Bemahlin des Shares aus Athen, mit einem Grabe 
male, Hesych. Miles. fr.4, 29. b) Andere, Hor. Od. 1, 
96, 18. K. 2) m. Mofhwig. Ort am Besporus, 
Eust. ju D. Per. 140 (v.1. 4Jaualsoy), Tzets. Chil 
1, 829, Leo grammat. p. 490, a, 9. Pol. nennt ihn 
—*2 ὅ 8 
. της, πι. ὄνομα κύριο», Suid, 
—8B m. Kalb, Mannen., Tbeophyl ep. 

A „ardplins, m,Siegmann, Mannsı. 
A —— VI, 2 

» f St. ber vuͤaner in Hisp. Tarrac., 
Ptol. 2, 6, 68. 
νικίων, θνος, m. Lutfrid, Spartaner, Inser. 
1288. ©. 4αμακίων. 

Δάματοε, (?) m. aus Dyrrhachium. Μίου, πι, 38 
(Keil vermuthet Jaudrgsog ob. 4άμωπος). 

A ‚„f. Landtrut d. i. dem Lande (Bolte) 
traut od. erwünfdt, 1) Frau des Syrakuſere Gelon. 
D. Sio. 11, 26. Nach ihr hieß eine Müngt Δαμαρέ- 
raoy, D. Sic. a. a. D., dab. Δαμαρέτιοι χρυσός 
b. Simon. 196. — ©. Annagken, Fem. au: 

‚m. Dietwin d. i. dem Volle lieb od. 
erfleht, 1) Heräer, Diympionile, Paus. ὅ, 8, 10. 6, 10, 
4.8,26,2. 10,7,7. Der Bater deffelben, Paus. 6, 10, 
4.2) Meffenier, Ölympionite, Paus. 6, 14, 11. 8) Eleer, 
Paus. 5,5, 1. 4) Phigalier, Paus. 6,6, 1. 5) Andere, 
Heges. in Anth. vı, 266. (6. 4ημάρετος. 

Δαμάρην, ους, m. Dietlieb (d. ὃ. dem Volle ers 
flieht, f. Lob. path. 270), Spartaner, Insor. 1241. 
Fem. dazu: 

Δάμαριε, sdog, f. ayenerin, N. T. act. ap. 17, 84. 

Aapäpıotos, m. Dietrich (d. h. vielvermögend im 
Volle), Spartaner, Inser. 1820. 

ν —— ος 6, Mannen., Insor. 3999. 

, ους, m. = SJaudpusvos, 9. f., Phi⸗ 
tofopb, Phot. cod. 167. μ.ο " 
νο δε, πι. Leutweins, Spartaner, Insor. 


Δᾶ prevos, m. Leutwein d. h. dem Volle ſich 
anpaflend, ihm befreundet, 1) @reixier, Paus. 5, 18, 
δ. 3) Boihagorert aus Metapont, Iambi, vit. Pyth. 


ο. 86. ©. 4ημµάρµενος. 
Δάμαρχουι, ου, böut. &, m. Theobald, 1) Par- 
thafler, Olympionife, Paus. 6, 8,2 (Antb. app. 874). 


‚Bei Plin. 7,22. 84 heißt ex Demaeinetus. 2) Spartis 
"ner, Loser. 1260. 1377. 8) Thebaner, Insor. 1670. — 
V. eines Platon, Inser. 1576. 4) ans Apollonia in 
Jllyrien, Mion. 8.111, 815. Vgl. Inser. 745, 2 u. Keil 
An. ep. p.76. 6. 4ήμαρχος. 

Δᾶμαν, gen. αντος, Iambl. “άμα, Ίπεος. Kret. u. 
Et. Μ. Δαμᾶε, ᾱ, (ὁ), Sieg, 1) B. tes Dichters 
Altman, Suid. ». "Adzudv. 3) Syralufaner, D. Sic. 
19, 8. 8) aus Aulis, Qu. Sm. 8, 308. 4) Utbener, Inser. 
284. 5) Eunuch von Babylon, Iambl,. dramat, 2. 6) 
Kreter (4αμᾶς, &), Inser. 2562, vgl. 2869. 

4 L. Sieghardine, Indierin. Plut, 
Auv. 26, 1. 

Δαμασάνδρα, f. Sigburg, eigentl. Siegmannin. 
M. der Lois aus Korinth, Ath, 18, 574, ο, 6. Tiu- 
ανδρα. 





Δαμασήν 


Δᾶμᾶσήν, ἦνος, m. Sigo. ein Θἰβαπίε, Nonn. 
3ὔ, 463—506, 8. 

Δᾶμᾶσήνωρ, ορος, m. Siegmann, Tyrann von 
Milet, Plut. qu. graec. 82. 

όν, m. Rhetor, = 4άμασος, Senec 
suas. 1, p. 10. 

Δᾶμᾶσία, f. Zwinger, Burgſtadt ber Licatier in 

Qindelicien, Strab. 4, 206. 

ἄσίας, ου, (0), Sievers b. ἱ. Siegfriebs, f. 
Δάμµμασος, 1) Athener, a) Arhon 586 v. Chr. 6., 
Demetr. Phal.5. D.L. 1, 1,n. 1, D. Hal. 3, 36, Marm. 
Par. b) ®. eines Ghrypflppus, Inser. 269. 2) Adhäer, 
©. des Benthilus, Paus. 5, 4, B. 7, 6, 2. 8) Athlet, 
Lac. ἆ, mort. 10,5. 12. 4) oft auf Münzen |. ®. aus 
Milet, Mion. 111, 168. 168, aus Rhodus, S. νι, 595, 
aus Patrd, ıı, 190, aus Pergamus, 11, 617. 

A ου, m. Seybold d.i. ſiegemuthig, 
6. des Kandaules, Herrſcher von Kalydnä, Her. 7, 
98. 8, 87, Polyaen. 8, 58. 

‚„ m Sigmar d. ἱ. flegsberühmt, 
DMannsn., Pherec. in Schol, ΑΡ. Bh. 1, 109. 

Δᾶμάσικόνδυλοες, m. "Siegfauft, Lomifche Be 
nennung des Ringers Damafifiratos, Eupol. b. Hesych. 
sv. 

Δᾶμᾶσίλᾶς, m. Seeger d.i. Eigiher, Meffenier 
Inser. 1295. 

Δᾶμάᾶσιον, f. ähnl. Sigitrud, Frauenn., Inſchr. 
aus Ῥατοῦ in der . Φιλοµ. vom 9. Mai 1859. K. 

ππη, f. Battin des Kafandres, Plut. Βαν. 


" Aöpdeurwen, ου, (ὁ), 8) m 

ου, (6), Marbold, wie Marhward, 
1) ©. des Ikarios, ον 8, 10, 6. 2) V. des Democrit 
aus Abdera, Ael.v.h. 4, 20, D.L.9, 7,n. 1. 8) Maces 
tonier, Pol. 81, 25. — Truppenführer des Philipp, 
Polysen. 4, 2, 8. 4) Römer, a) Brutus, App. b. eiv. 
1,92 — D. Cass. fr. 109,4. Ὁ) Zunius, Kunfthändler, 
Cie. ad. Div. 7, 28. Att. 12, 29.88, Hor. Sat. 2,8. c) 
Andere: Vellej. 2, 26. Cic. ad Div. 9, 21 — Iuven, 
Sat. 8, 147. 151. 167. 

Δᾶ τη, {. Stau, Inser., Rom. bullet. 

1840 p. 58. Fem. ju: 

ros, ου, m. Seeger — Eigiheri, 1) 
4. der Bletäer. Apd. 8, 5,8, Paus. 10, 5,4. 2) Ghier, 
DB. des Sefhichtfhr. Theopompos, Paus. 8, 10, 8. 
ὁ 18, 5, Suid.s. Θεόπομπος Xio-. 6. 4αμόστρατος. 
») ein Ringer, Hesych. ο. Φαμασικόνδυλος. 

Δᾶμᾶσίχθων, ονος, m. Siegfeld, 1) Thebaner, 
ϱ) 6. des Amphion u. der Niobe, Apd. 8, 5, 6. b) 
&. des Opbeltes, K. von Theben, Paus. 9, 5, 16. 2) 
5. des Kodrus aus Athen, Gründer von Kolophon, 
Ρανς. 7,8, 8. 

Δαμάσκιοφ, m. Damaster, ein Syrer aus Da⸗ 
westus. philoſophiſcher Schriftfieller, dem auch ein 
Epigr. ντι, 558 beigelegt wird, f. Damasc. vit. Isid. 
ed. Westerm. u. baf. $. 88, Suid. ο. v., der ihn fälfche 
lih einen Stoifer nennt. 

Δαμασκόν, od, hebt. Damarfel, überhaupt orient., 
f. Phil. quis rer. div. beres 9, griech. Etymol. ſ. Da- 
masc. v. Isid. $.200, Hesych., Et.M.,St.B.,Phot.348, 
1) m.©. des Hermes u. der Halimede aus Arkadien, 
angebl. Grüũnder der folgenden Stadt, St. B. (Ios. 1. 6, 
4 nennt Obaog als Grũnder.) 2) (1) Hauptſiadt Sy⸗ 
riens, |. Timefchk, Theophr. b. pl. 8,15, 8, D. Sic. 17, 
82, 8., Ioe. 9, 12, 8—14, 2, 8, 3., Plut. Alex. 20—48, 
à. Ασε. An. 2, 11, 9, 3., Ptol. 5, 15, 22, 8. 
A. Gw. Δαμασκηνόε, -οί, Strab. 16, 756, los. b, 


, Δαμάτριος 267 


Ind. 1,4,8—7,8,7,8., Ath. 3, 49, d,8t.B., 9. Ihr 
Gebiet ἡ Δαμασκ ώρα), Strab. 16, 755. 756, 
Ios. 1, 7, 2, St. B.; nad St. B. hieß wohl auch die Stadt 
ſelbſt fo, welche bei Strab. 16, 755, N. T. act. ap. 11, 82 
ἡ 4αμασκηνὼν πόλες beißt. — Eine Art Bflaumen 
dich ebendaher τὰ A ‚Et. Μ. 211, 4. 10. 
os, 00, m. Seifert (Siegfried) d. h. 
durch Eieg den Frieden herbeiführend, alfo: vollſtän⸗ 
dig bezwingend (f. Et. M.u. vgl. 4αμασίας), 1) Tro⸗ 
janer, 1]. 12, 188. 2) 8. eines Telekorides, Callim. 
fr. 154. 8) ©. des Amyris aus Siris, Her. 6, 127. 
4) ©. des Kotrus, Paus. 7, 8,6. — Atbener, Strab, 
14,688. 5) Bruter des Democrit aus Abdera, D. L. 
9, 7,n.78.89. 6) Rhetor aus Tralles, ὁ σχόµβρος 
genannt, Strab. 14, 649. 7) Spanier, Bifchof zu Rom 
(1 884 n. 60τ. 6.), Dichter, Suid. 
„ f Sem. bes Artaserres I., Otes. (41, 
b, 89). 

Δάμασσα ἡ 4όβασσα τᾶ, Gebirge in India extra 
Gangem, Ptol. 7,2, 8—19, 8.— Die Bewohner 
σαι, Conj. für Jaßdoas, w. ſ. Ptol. 7,2, 18. 

Adudorns, ου, (6), b. Hesych. 4αμαστής, Siege 
fried, 1) Jan. 6 Προκρούστης, w. f., Plut. Thes. 
11,Hesych. 2) ὁ Σεγενεύς, Geſchichtſchr., Zeitgenofle 
des Serodot, D. Hal. 1,12. de Thuc. 6, Strab. 1, 47 
— 14, 684, 3., Plut. Cam. 19, Suid., St, B.».'Yneg- 
βόρεοε, 4. 6. Mull. hist, fr. 11, p. 64 u. ff. 

‚m. Ecifersdorf, Ort in Epirus mit 
einem Eilberbergwert, Strab. 7, 826. 

Adparropiöm, ου, m. Damaftrosfobn, alſo 
Sievers d. i. Siegfriedsfohn (f. Er. Μ.), 1) = Tle⸗ 
polemo®, ein Ἐνείος, IL 16, 416. 2) — Wgelaos, Od. 
20, 821, δ., auch bloß 4«αμαστορέδης genannt, Od. 22, 
298. 8) ein Troer, Qu. Sm. 18, 211. 

A p, ορος, m. Siegfried (f. Et. Μ. u. ορ]. 
4άμασος), 1) ©. des Nauplios, DB. des Perifihenes, 
Pberec. in Scbol. ΑΡ. Rh. 4, 1091. 2) B. des Tlepolemus 
u. Agelaos, f. Jauaozepldng. 8) ein Gigant, Olaud. 
Gigantom. 101 .T € Ei 

aparenifs, () m. Simmer d. i. Gigimar, 
ſtegberühmt, Mannen. auf einer famifhen Infehr. in 
der Πανδώρα, Heft 179, vom Spibr. 1857.K. (Men 
erwartete wenigſtens «αμασοχλῆς). 

Δᾶμᾶάτηρ, (A), dor. = 4nuneng, Call. Cer. 42, 
δ., Eur. Phoen. 685, gen. 4αµατρος. Philpp. Cor. 
vır, 894, Melinn, fr., Eur. Hipp. 188. Ion. 1048, orac, 
in Plut.Arist. 11, inöbef. 4άματρος ἄλσος d.i. Eleu- 
Πε, Pind. 1. 1,81, Callim. er. 87, oder 4αμάτερος, 
Pind. L 7 (6), 4, Anth. app. 235, dat. Jauargs, Callim. 
Cer.71,u. 4«αμάτερε, Theoor. 7, 82, acc. 4άματρα, 
Pind. 01.6, 160, Callim. Cer. 72, Las. fr., Insor. 2567, 
u. Jaudtepa, Callim. Cer. 8, voc. Jauazee, Callim. 
Cer. 2. 117. 120,ep. ad. νι, 258, Aristocl. in Anth. 
app- 7 (Ael. n. an. 11, 4), im Ausruf ὦ «άµατερ 
au in gewöhnt. PBrofa, Luc. d. mar. 12, 4. 

Δᾶμᾶτρία, dor. = Anuntele, Spartanerin, Plut. 
Lecsen. apophth. s. v., Apost. 18,21 — Inser. 1671. 

ρίζειν τὸ συνάγει» τὸν Anuntgsaxovy καρ- 
πύν, Κύπριοι Hesych. 

Δαμάτριον΄ ἄνθος ὅμοιον ναρχίσσψ, Hesych. 

Aöpkrpos,m. =4nuntgrog,w.f., 1) Spartancı, Plut. 
Lecaen. spophth. s. dJauarpfa, Anth. vı1, 280. 488. 
681. 2) Meffenier, Inser. 1295. 8) Tegeat, Inser. 1518. 
4) Böootier, 9) Orchomeniet, Keil Inser. boeot. 11, 82. 
b) Koroner, ebend. LVI. d. c) Thebaucr, LxvI., b. 5) 
Eleer, Paus. 6, 20, 9. 6) Aeolier von Myrina, Bödh 


268 


Staatkh. zuteb. 9. (Inser. 1628 gweifelh.) 7) = 4η- 
µήτριος IL, 66. des Untigonus Oonatas, Anth. Plan. 
6. 8) Monatsname in Bbotien — Pyanepfion (No⸗ 
vember), Plut. Is. et Os. 69, in Bithynien 4ημήτριος 
vom δεβε Anunrera fo benannt. Achnl.: 

A xos, @, m. Orihomenier, Keil Inscr. boeot. 
XLIX, d. ım, 11. Stephani n. 54. Patron. bapon 
Δαματρίχιος, ὁ, Keil Inser. boeot. 11, 8. (Rang. II, 

) 


Δαμάτριχος 


1804. κ. 

Δαματρθε, πι. Berg bei Ehryfopolis, j. Bulgurlu. 
Georg. Cedr. 1, p. 788, Const. Manass. comp.hist.4078 
Nicet. Chon. p. 718, 9. 

» 00, Inser. 1571 sudo, m. Volke, 1) 
Erzgießer aus Kroton (OL. 62), Paus. 6, 14, 5. 2) Schũ⸗ 
ler Bolyclets aus Klitor in Arkadien (OT, 98), Paus. 
10, 8, 8 (Plin. 84, 8 bat Demeas). 8) Megareer, Inser. 
1053. — Auf Müngen, Mion. πι, 156, 8. vı, 252. 
4) Tenier, Inser, 1571. — Eben hierher gehört nach Keil 
wahrſch. auch das Δαμέσαν, Inser. 1518, während «4 
Ahr. Dial. 1,282 nicht bezweifelt. — ©. 4ημέας. 

Δάμαα, n. pl. Ber bei den Tarentinem, Hesych. 
6. Jaula. 

Δαμέων, vos, m. Dütfääte, 6. des Phlius, Paus. 
6, 20,16. Aehnl.: 

Δαμήν, ἤνος, m. Mannen., Arcad. 9, 21; B. A. 
1860; An. Cram. 1, 866, vgl. Ἠδπ. π. u. λ. p. 82,9. 
— Auf Münzen aus Dyrrhachium, Mion. 11. 39. 

Δαμήνιτος, = Anualvsros, Blötenfpieler aus Ars 
608 Ch Beh Staatsh. 11, 6.859). Inser. 1598. 

Δαμήνσιοι, Volt in Afrika, Ptol. 4, B, 27. 

Δάμητος, m. (Ented.i. Knecht, eigtl. unterworfen?), 
Mennen., Arcad. 81, 24. 

Δαμία, ion. -έη, (N), viel. =Anula,d.i. Diet hilte, 
die dem ganzen Bolte zugehörige, fegnende Göttin des 
Aderbaus (Stein von day, δαµάω, subigere, Andere 
benfen an Ja μᾶ, Untere an Tamia), Gottheit in αγ. 
bauros u. Aegina, Her. 5, 82. 88, Paus. 2, 80,4. Trö« 
gene, Paus. 2, 82, 2. Bel. Sdusse u. das lat, Da» 
mis, — Bons des. 

Δαμιάδας, m. Dietſch, Spartaner, Inscer. 1271, 
u. es auch Plut. spophth. Lacon. s.v.s. fl. Aa» 
pt (τ.Ι. 4αμίδας, 4αμώνδας). 

Δαμιᾶνή, 7, Luitgard, Gattin des Acklepiv⸗ 
dotos, Damasc. v. Isid, 180. — Aus Milet, Inser. 
2887. 

Δαμιᾶνόε, m. Tittmann, 1) Sophift aus Ephe⸗ 
fus, Philootr. v.soph. 2, 28, Suld. 2) Hauptmann 
Fa me, zur Zeit Juſtins, Menard. Prot. fr. 84, 

ΕΠΙ. 1 

Δαμίας, ao, m. Lebadter. Inser. 1575. Achnl.: 

‘ Δαμιάντεν, εως, m. (?) Mannsn. aus Athen, 
Bbockh Etaatsh. 11, 66. 391 (Inser. 150). 

Δαμιθάληε, m. Detleff, Arkadier (Phencate), 
Paus. 8, 15, 4. 

Δαμίνδας, f. δαμιάδας. 

Δαμινὸν seigos, τό, (Deug?, Müll. vermuthet 
Δαὐνιον), Ort in Thracien, Boyl. 67. 

Aautyos, m. Diegmann, Mannen. aus Paträ 
in Achaja, Mion. 11, 190. 

Adpıos, m. f. 4ἅμεις, Rolophonier, Biton u. fonft. 
— Aus Hiler, Mion. 8. vı, 264. 

Δάμιπτοι, m. = 4αμάσιππος, w.f., 1) Sparta⸗ 
ner, Pol.7, 5 — Piut. Marcell. 18, Polyaen. 8,2 — 
Inser. 1860. 2) Ampfipoliter, Theop. b. Ath. 18, 605, 
ο. 8) Atbener, einer, gegen welchen Hypereides eine 
Rede verfaßte, Harp. ο. πρόσκλησες. ----εἶπετ mit kem 


Δαμοίτας 


Bein. ὁ κεραυνός, Anaxipp. 5. Ath. 10, 411, a. 4) 
Aträphier, Keil Inser. boeot. vı, 11. 

Adyuıs, doc, in Inser. Cyren. (Ahr. Disl. ız, 288) 
auch ἄιέμνιος, acc. 29, voc. 4ᾶμι (Anth. xır, 72. 
202, Luo.), (6), Suid. u. Et.M. m -- düpig, 
Anusog, f.Et.M., alfo: Tige, 1) Meflenier, Paus. 
4, 10, 5. 13, 5. 2) Spartaner, Piut. apophth. 
Lac. s. v. 8) Arkadier (Megalopofiter), D. Sic. 18, 
Τι. 19, 64. 4) Thebaner, Suid. ο. Ἡρακλείδης. 
5) Korinthier, Luc. d. mort. 27, 7. 6) Athener. 
Pol. 22, 14. 7) Philoſoph ans Ninive, daher der Afſy⸗ 
tier genannt, Philostr. v. Apoll. 1, 8. 19, Suid. 8) 
&pitureer, Berfon des Gefprächs in Luc. Iup.tr., vgl. 
daf. 16-52. 9) Npfäer, Anth. vır, 498. 10) Anderes 
Anth. ΧΙ, 124 — xıı, 106, bef. Fifcher u. Jäger, Απ. 
τι, 11— 281, 3.,1x, 167. ©. 4ἥμις. 

Δαμίσκος, m. Diegel, Meflenier, Paus. 6, 2, 10. 

, wrog, m. Teupel, 1) Spartanet, Inser. 

1279. 1289, Rhein. Muf. 51. δ. τν, p. 159. 2) Am 

brafiote, Vischer Inscr. Spart. n. 1. 8) Meffenier, Inser. 
1208; vgl. Mion. τν nt ß — 
αμμάνα, St.in Arachoſia, Ptol. 6, 20, 5. 

να, 1) St. in Serica, in ihrer Nähe die Adpaı, 

Ptol.6, 16, 4.6. 2) Levitenſtadt im Stamme Zebulon, 


Euseb. Onom. 

Δαμνα ‚m. Menrab d. h. gewaltig (dezwin⸗ 

gend) im Nath, Mannen., Hippoer. 

vänevebs, έως, ep. (Nonn.) og, m. Siebolb 
(victorie eonfisus), einer der Inäifchen Daltylen, poet. 
fr. in Schol, ΑΡ. Rh. 1, 1129, Nonn. 14, 89 — 87, 475, 
d., Strab. 10, 478, Scam, θ. Clem. Alex. str. 1. 74, 
Marm. Par. (22). 

AauvarvAlls, ίδος, {. Sitgilint, M. des Sos 
phron, Buid.s. Σώφρων. 

Δαμνεύς, m. Sieghard, ein Corybante, Nonn. 18, 
144. 28, 271. 

virwos, m. »Marh bold, wie ähni. Marh⸗ 
wart, a) Verwandter bes Lyfiat, Lys. 12, 12 — 15. 
b) Berfon des Geſprächt in Luc. d. mort. 8. 

Δαμνόνιοι, Bolt im röm. Britannien, Ptol. 2, 8, 
9. 11. Bon ihnen hatte τὸ Δαμνόνιον ἄκρο», wel⸗ 
des au Ὄκριον hieß, |. Gap λατ od. Dead Man, 
feinen Namen, Ptol. 2, 8, 8, Marc. Heracl. per. mar. 
ext. 2,45 (cod. 4άμνιον). 

᾿Δαμνώ, acc. 0, f. Sigitrud, T. des Belus, Bat» 
fin des Agenor, Pherec. in Schol. ΑΡ. Eh. 8, 1186, 
Fudoc. p. 28. 288. 874. Ant. wi 

er m. (för. ον), ähnl. Kltermann, 
Schriftſt. über Landbau, Geopon. 11,80 (v.}. 4αμη- 
γέρο»), Fragm. in Geopon. 

A ‚m. Liutward, Mannen. ans Stotuffe, 
Inscr. 1986. Patron. davon Aa » ©, von Zois 
Ins aus Metbymme, Lesb. Inscr. b. Ahr. Dial. τα, 496. 
6. 4ημόδικος. 

Δ 4, m. Leopold d. I. Volkekühn od. im 
Volke waltend (f. Hesych. ο. Θετήρ), Cyprier, Inser. 
2617. 


Aapobotdas, ov, m. ein Lepteate, Paus. 4,24,1. Bon: 
A 90, m. Liutfhwind (im Abd, Frau⸗ 
enname), Mannsn. aus Pherä, Porph. Tyr. inEuseb, 
chron. Arm. 2 ( r. d, 2) (wo falſch Damotbon, onis, 
ſteht). 
Δαμοιτάδηε, ao, m. Dörfflinger, Orchomenier, 
—e ὃ), Said, Δαμοίτην, ähnt. Dörffli 
anolras, (0), Suid, της, äh. Dörffling, 
ein Hirt, Theoor. 1d. 6, 1,tin Bifder, Flacc. 4 (σε, 198), 





Δαμόχλεα 


Δαμόκλοα, f. Atgiverin. Inser. 13411. G. {ημέ- 
αλεια. Fem. zu 4αμοκλῆς. 

Δαμοκλίας, a, -- 6αμοκλῆς, Inser. Titor. n. 8. 
Rhein. Muf. 1848 χα, p. 554. 

„ Insor. Δαμοκλίδας, ao, m. Ditt⸗ 
marfen, Böotier, a) thebanifcher Böotarch, Paus. 9, 
18, 6, Plut. Ρο]. 8. 11. gen. Socr. 26. 80. b) Lebadeer, 
Inser. 1575. 6. 4ημοχλείδης. 

Δαμοκλῆε, έους, m. Dittmar, 1) Spartaner, Pol. 
13, 5, 2) Pythagoreer aus Kroton, Iambl. ν. Pyth. 86. 
8) Syracufaner, ſ. Φημοχλῆς. 4) Arladier, Inser. 
1512. 1518. Petron. κλεῖος, Yon einem Tana⸗ 
gräer Pyrrhandros Inser. 1563. &. Anuoxdic. 

Δαμοκλήτα, f. (= 4αμόκλεα), Srauenn., Inser. 
Cyren. 2, f. Ahr, Dial. 11, 202. 

Δᾶμδκρἄταα, f. ahni. Dietburg, 1) T. bes Zeus 
u. der Aegina, Gem. des Πίος, Pythaen. in Schol, 


Pind. ΟΙ. 9, 107. 2) Frauenn., Andronic, ep.(vı1,181); _ 


sub Δαμοκρατία, Inscer. 1882. 1488. ©. 4ημο- 
χρατία. 

ä „ οὓς, auf τοῦ. Infchr. εως, του. 
Gtrat. in Anth.xı, 19) 4ἁμόκρᾶτες, m. Dietrich, 
1) ein Heros in Platäa, Piut. Arist. 11. 3) Spartaner, 
Plut. Cleom. 4.— Inser. 1249 ff. 3) Rhodier, a) ein 
Toreute, Ath. 11, 500, b. b) thodiſche Inſchr. no. 2, f. 
Ahr. Dial. ıı, 558, vgl. mit p. 584. 4) 2eufadier, Mion. 
8.1π. 467, u. auf farent, Münzen, Mion. 8. 1, 286, 
wo falfib sasuoxgarng ficht. 6. 4ημοκράτης. 

Δαμοκ 4, α, m. Ῥἰεὐτὶὤ[εα, 1) KR. in Ar⸗ 
908, Paus. 4,35, 1. 2) Spartaner, Inser. 1868 (64). 
6. Anpoxparidng. 

Δδμόκρατνε, dos, {. ἁθπί, Liuthilt. Argiverin, 
Inser. 1211. 6. Anuoxgark. 

Δᾶμοκρέων, οντος, m. Leupold, Mannen., Inser. 
2434. 

Δᾶμοκρίνηε, ους, botifche Inſchr. (f. Ahr. 11, 569) 
ευς, m. Zuitward, Mannsen., Inser. 2466, b; vgl. 
Mion. 1,582. ©. 4ημοκρίνης. 

änoxplra, f. Theoderada, Spartanerin, Gemah⸗ 
Iin des Altippos, Piut. amat. narr. 5. 

Δᾶ του, οὐ, m. Volbrecht d. δ. im Volke 
glänzend, alſo auscrlefen, 1) Rorinthier, Pol, 40, 4. 2) Ras 
ĩydoniet. Pol. 17, 20. 22, 14. 8) Bildgießer aus Sicyon, 
Paus. 6, 8, 5. 4) Achäcr, Paus. 7, 18, 1.5. 5) Actolier, 
App. Syr. 20. 6) Thebaner, Inser. 1577. 7) Tarentiner, 
Mion. 8. 1, 285. 8) Θι[ΦίδΦι[ώτ., Suid. Eudoc. 9) 
Anderer, Phaen. in Απ. ντ, 197. 10) Töpfer; auf 
einer Scherbe im Kerameikoe, δ. Thierſch Abh. der Muͤnchn. 
πι. Bo xx. Abh.8, p. 796. &. 4ημόκριτος. 

Δαμόλαςφ, m. Deter d. i. mit des Volls Geere, 
Mannen., Inſchrift aus Sparta, Ephem. archaeol. 
8165. K. 

ä ‚m. Detleff, Mannsu., Theocr. ep. 11 
(νι, 339). 

Δαμονάκηκ,ους, m. Mannen., Inscr. 1878. ©. 4α- 
µονίχης. 

, m. Mannsn., 1) Thespier, Inscr. 1585, 
— Keil Inscr. boeot. v, 4. 2) Spartaner, Inser. 1245. 
©. {αμόνικος. 

Δαμόνῖκα, f. ähnl. Fredegunde d. h. den Frieden 
τῷ Kampf dringend, Frauenname, Inser. 1492. 
€. «ημονίκη. , 

Δᾶμονίκης, m, = 4αμόνικος, Epastaner, Inser. 
1246. 

Asuovixldas, m. Liutfrids, Gpartaner, Inser. 
1271. 


"Δαμούρας 269 
Δᾶμόνίκος, m. == Anpiörizeos, Gier, Paus. 5, 


21, 16. 

„ 1. Zanberade, Batiin des Kabys, Kö⸗ 
nigs der Rydier, Nic, Damasc. fr. 49, in Müll. hist. fr. 
ım, 880, v.1. 4αμονώ. 

f. Zandtrut, Srauenn., Inser. 1921. 
s, m. Leutweins, Mänalier, Olym⸗ 
pionife, Paus. 6, 6, 8, 
Eevos, m. Leutwein d. i. dem Volle Freund, 
1) aus Syracus, ein Ringer, Paus. 8, 40, 8. @in ande⸗ 
rer Ringer, Luo.d. mort, 1, 8. 2) Argiver, Sefandter, οἳ 
περὶ Δαμόξενον, Ρο], 18, 25. 8) Mhodier, ein Koch, 
Anax. 5. Ath. 9, 408, ο, 4) Dichter der neuen Komöbiz, 
Ath. 1, 16, b— 11, 468, f. 8., Suid. 
Δάμοι, πι. ὁ σχόµβρος, Bolte, Rhetor, Senee. 
controv. 2, 14. 
ã „ f. Spartanerin, Inser. 1445. Fem. 


ους, m. Volthardt, Argiver, Inser. 
1126; vgl. Mion.ız, 280; Delphier, Cart. Α. Ὦ. 6. ©. 
4ημοσύένης. 
ἆ Ῥάτα, f. Sicyensrin, Insor. 1169. Aehnl.: 
Δᾶμοστρατίία, f. Brauenm., ep, ad. 724 (App. 
818). Fem. au: 
ἄτης, m. Völler, Spartaner, Architect, 
Büllet. 1844 p. 146. 
Aa; » f Contubine des Commodus, D. 
Cass. 72,12. Fem. zu: 
paros, ου, (6), Völker d. 5. mit einem 
ganzen Volle als Heere. 1) Athener, Meistsvc, Dem. 
67,87 (68 Heißt er Anuoazpazeg, w.f.).— ©. des Amy- 
theon, Dem. 57, 88. 2) Einoper, Pbilp. ep. 88 (Plan. 
25). 8) Ghier, 18. des Theopompos, Said. ο. Θεόπομ- 
πος, Phot. bibl. cod, 176. 4) Argiver, Inscr. 1186. 5) 
aus Apamea, Verfaſſer von Halieutila, — Dichter der 
Anthologie, — Geſchichtſchreiber, — Geber eines Weihe 
geſchents, Buid., Anth. ıx, 828, f. Inc. Anth. xııı, 881. 
6) aus Korcyra, Mion. 8, 111, 489. Patron. 
rıos (nah Ahr. Dial. u, p. 518 4αμοσιρόσιος) auf 
έθιδεπ. Infchr. 1578. 
Aöporäyns, m. Dietbold, Pythagorerr aus Dies 
tapont, Ismbl.v. Pyth. 86. , 
Δᾶμοτέλης, böot. (Inser. 1569) εις, gen. ους, böot. 
boeot.111, 18) sog, acc. η od. (Inscr.1569) eur, 
6), Gemeiner (communis), 1) Aetolier, Poll. 22, 8, 
ebend. 12.18 οἱ περὶ (τὸν) δαμοτέλη. 2) Rhodier, 
D.Sic. 20, 98. 8) Spartaner, Phylarch. b. Piut, Cleom. 
28. 4) Tyrann von Samos, Piut. qu. graec. 57. 6) 
Boͤotier, Inser. 1569, Orchomenier, Keil Inser. boeot, 
111, 18. 6) Atbener, Inser. 408. 7) Anderer, Lucil, (χι, 
81). — ©. Anuorlänc 
Δᾶμοτική, 1. Tpooda, Scauenn., Insor. 14. 6. 
«ημοτική. 
Δδμότῖμος, m. Diebl, ahd. Thiotperaht d. ἱ. im 
Volke glänzend od. geehrt, 1) Sichonier, Thuc. 4. 119. 
2) Atbener (Aphidnäcr), Dem. 85, 84. 8) aus Ῥαϊτά 
in Achaja, Mion. 8.1Υ, 138. &, 4ημόειμος. 
Δᾶμότια, f. (f. 4αμοτική), Fraueun. aus Lebadea, 
Inscr. 1602, 
Δᾶμοτοίδας, ao, m. Archon von Orchomenos, Inser, 
15868 (Keil Inser. boeot, p, 81 vermuthet 4αμο- 
xildao), 


Bäporplixuon, m, falfhe Lesart für 4«αματρίέχιος, 
w. 


Δᾶμού ὁ ποταμός, (March?), FI. Bhönisiens, 
|- Damour, Pol b. 3. x Τωμόος, Bon 


270 Δαμουχίδας 
“Δδμονχίδας, ου, m. ahnl. Landyoigt, Korkyräer, 
Inser. 1850. 


Δάμοφάνης, ους, m. Lieb ert, ahd. Liutperaht d.h. 

im Bolte glängend, Athener, Inser. 166. — Deipbier, 
1700. &. 4ηµοφάνης. Uchnl.: 

Δᾶμόφαντον, (6), άἴειτ, Plut. Philop. 7. ©. 4n- 
µόφαντος. 

Δδᾶμοφίλη, f. ähnl. Landtrut, Frauenn., Alciphr. 
1, 6. 

Δᾶμόφιλον, (6), Leutwein, ahd. Liutwin, 1) Dich» 
ter aus Cyrene, Pind. P.4, 500. 2) Geſchichtſchreiber 
u. Sophift aus Bithynien, Suid., St. B. s. wsrtaxn, 
‚Eusgr. h. eccl. 6, 1. 8) WBöotier, Ὡδοίατώ, Paus. 9, 18, 
6. — Keil Inser. boeot. Lxır. — Curt. A, Ὁ. 40, 4. 4) 
tbener, Ross Dem. Att, 114, Bödh Staatöh, XVI, tab. 
6. 5) Rhotier, D. Sic. 20, 98. 6) Sieilier (Ennäer), 
‚Posid. b. Ath. xır, 542, b, D. Sio. 84, 2. — Maler aus 
Simera, Plin. 86, 9, 86. 7) Maler u. Thonbildner, Plin. 
85, 12, 45. — Ein Architect, Vitruv. praef. τι, 14. 8) 
aus Apollonia in Syrien, Mion. 8. ΤΠ, 819. — aus 
Kyme in Acolis, 8. νι, 0. 6. Anuopedoc. 

Δᾶμοφόων, m. -- 4«αμοφώ», Mannen., Inser. 
4198, d. 6. 4ημοφέων. 

όλη, f Liutgund, Frauenn., Philostr. v. 
„Apoll. 1, 80 (viel. {4αμοφίλη). 

Δᾶμοφῶν, ὤὥντος, m. Lambert d. 1. im Lande 
(Bolte) glängend, 1) Bildhauer aus Dicffene, Paus, 4, 
δι, 6—8,87,4,8. 2) ©. des Thoad, K. von Korinth, 
Paus. 2, 4,8. 8) ©. des Pantaleon, KR. von Piſa, Paus. 
6, 22, 8. 4) Pythagoreer aus Kroton, Iambl. v. Pyth. 
56. 6.265. 5) Auf Deüngen aus Apollonia in 310: 
rien, Mion. Β.Π, 80, desgl. aus Eardes, 8. σαι, 417. 
6. Anuogdr. 

——— (6), Willer, Spartaner, Plut. Ag. 
18.19. ©. Φημοχάρης. Uchnt.: 

Δᾶμόχαριε, sdos, voc. (Plan. 48) Jauöyapı, m. 
1) Smyrnser, Anth, Plan. a. ᾱ. DO. 2) Grammatiker 
aus Kos, Dichter der Anthologie, Anth. vı, 68 — ıx, 
688, 8. Bol. Iac. Anth. xırı, p. 881. ©. dnuöyagıc. 

Δᾶμύλας, m. Völtel, Korkyräer, Inser. 1846. 
6. 4ημύλας. Aehnl.: 

Δάμνλλον, m. Lambert (f. Lob. path. p. 187), 
Mannen., Lac. d, mer. 71,2. 

Δᾶμόλοι, m. Reufadier, Mion. 1, 82. ©. Anuv- 


ς. 
7 Δαμυρίαε, d, (Reichenbach), SI. in Sicilien, Put. 
im. 81. 

Aduvaos, m. »Grotefeind wie Grotefend, ein 
@igant, Ptol. Hephaest. 5. Phot. p. 152, 6. 

Δᾶμά, gen. οὔς, Inser. Ithac. ὥς, scc.w, Sol. (Inscr. 
1569) er, voc. os, Del. Inser. a, f. Theubdelinbe, 1) 
T. des Pythagoras, D.L.8,1,n.22, Iambl.v. Pyth. 
6.146. 3) Stau aus Delos, Inser. 2822, b. — nis 
dos, Io. Kenned Bail. Inser. gr. 11, n. 90, Ὁ. — 
Daulis, Ross Inser.gr. 1, n.81 (Cart. A.D. 28). — 
Tanagra, Keil Inser. boeot. XLI, a. — Goronea, Keil 
Inser. boeot, 1151, Ἱ. — Theben, ebend.Lx,b. — Elutca, 
Cart. A.D.p. 101. — Dropus, 1570, Conj.— Sthafa, 
Inser, 1936, b, ız. — Andere, Aristod. 1 (στι, 478) — 
Inser. 1715. 1569. 6. Anus. 

Δάμων, ωνος, (6), Tiede, 1) Athener, 9) Mufls 
ter u. Sophiſt, Lehrer des Perikles u. Sokrates, Plat. 
Lech. 180, ἆ --- 200, a.rep. 8, 400 Ὁ — 424,0. Alec. 
118,0, d., Isocr. 15, 285, Arist. b. Plut. Per. 4, vgl. 
mit Plut. Arist, 1. Nic, 6. mus. 16, D.L.2,5,n. 8,9. 
— er u. feines Gleichen ol περὶ «άμωνα, Ath. 14, 628, 


Δανάη 


e. b) aus Ds, St. B. ο. Ὅα. ο) άθμονοεος, Inser. 556. 
d) Andere, ©, eines Cuktemon, Paus.7, 2,4. 8, 10. — 
And. 1,16. — Dissrch. b. Harp. s. neplorasıy. — 
Mion. 111, 542. 2) Gyrenäer, Schrift, D. L. 1, 1,n. 
14 — Ael.v.h. 8, 14, Ath. 10,442, 0. 8) Thurier, der 
DI. 101 u.102 den Sieg davon trug, Paus. 4, 27,9 — 
8, 271, 8, δ. — D: Sic. 15, 86. 50. 4) Pyıhagoreer aus 
Syracus, Freund des Phintias, D. Sic. 10, 6, Plut. am. 
malt. 2, Aristox. b. Iambl. ν. Pyth. 284 — 286, vgl. mit 
127. 267, Porph. ν. Pyth,60. 5) Spartaner, Inser. 1907. 
6) Böorier: Thebaner. Inser. 1670, Thespier, Inser. 
1585, aus Ghäronea mit bem Bein. Περιπόλτας, Piut. 
Cim. 1.2; of περὶ τὸν 4άμωνα, εθεπὸ. 1. 7) Rho⸗ 
dier, Pol. 29, 4. 8) Ehalcideer, Luc. Tox. 19. 9) Mace- 
donier, Plut. Alex. 22. 10) Epirot aus Ambracie, Mion. 
8. 111, 865. 11) Serefcher der Genturipiner, D. Sic. 14, 
78. 12) Unbere: ein Gefandter des Btolemäus Philo⸗ 
metor, Pol. 28, 1.— ein Schmeichler des Eufrates, Luc. 
d. mort. 5. — ein Turnlehret, Theon. progymn. p- 208. 
— Anth. ΣΙ, 125 — xıı, 85 — v1, 102. ©. 4ήμων. 
Δαμῶναξ, axtoc, m, Diet ſchold, Eyrenäer, Mion. 


8. σι, 558. 6. {ημώναξ. Fem. bay: 


Δαμώνασσα, f. (ähnl. Liutgund), Srauenn. aus 
Thera, Inser, 2476,h. Κ. &. 4ημώνασσα. 
17 f. Sigitrud, eine der Danaiden, Hyg.f. 

0. 

Δαμωνίδαφ,ουμπι, Diesel, 1) Athener, Arist. 8.Plut. 
Per.9 (ν.]. 4ημ.), St.B.s.’0a. 2) Epartaner, Plut. reg. 


opophth. s. v. apophth. Lacon. s. v. ©. Anuwridng. 


Δαμωπίδαε, m. ähni. Liutprand d. ὃ. des Volkes 
Strahlender, Dannsn., Ross Inser. ined. 111, 274, 7. 

Δαμωφέληε, ους, πι. ähnl. Landward, Herakleot 
Memn. fr. 51 (v. 1. δαμοφιλής). 

Δάν, (6), hebr. indecL δ. Ios. 2,7,4 αιιᾧ 4άνος, 1) 
(nad) los. 1,19,8 Gotwin, nad Phil. leg. alleg. 2, 
24. agric. 21 Urtel), S. Sacobe, Phil. somn. 2, 5, 
Alex, Pol. fr. 8. 2) 4άν, ds, f. St. im noͤrdlichſten 
Palaſtina, b. Ios. 5, 8, 1. 8,8,4 Δάνα genannt, 108. 
8, 12, 4, Io. Antioch. fr. 10, Hesych. 8) = Zar, ſ. 
Ahr. Dial, πχ, 80. 

Δάνα, 1) pl. δι. in Kappadocien, j. Ruinen Kilisse 
Hissar, Xen. An. 1, 2, 20 (v. 1. Τύανα). 2) f. sing. — 
4άν, w.f. u.v.. für 4άγανα ο. [. 

Δανᾶ, ἡ, Hecat. b. Herdn. περὶ 9». λέξ. 1, p. 8 
für Javan. 

Aavaal, bie Töchter bes Danaus, Hes. fr. 5. Strab, 
8, 970. 871. 6. dJarakk. 

Δάν Ort in Palmyrene, Ptol. 5, 15, 24. 

Aa f. St.im füpliden Mefopotamien am Ti⸗ 
rise, Zosim. 8, 27. 

Δάνη, ns, f., dor. (Pind. P. 10, 70.Nem, 10, 19, 
5. u. Sopb. Ant. 944, ohor.) Δανάα, ac, fo wie Java, 
w. f., fem. zu 4αναός (über die Betonung f. Et. M. 
742, 56, Arcad. 108, 9, Schol. Il. 1, 44. A.). 1) T. dcs 
Ateifius, DR. des Perfeus, Π. 14, 819, Hes. sc. 216, Her. 
2,91 — 7, 150, δ.,Ιεο. 10, 59. 11, 97, Apd. 9, 2, 2, 
Flgde. Sie wurde oft Bichterifch behandelt, fo von Simo⸗ 
nides, D. Hal. comp. verb. 26, Ath. 9, 896, ο, u. von 
Sophotles, Euripides, fo wie in Komödien von Sanny⸗ 
rion u. Apollophanes, Mein. 1, 264. 267, in Tängen, 

πο, salt. 44, u. abgebildet von Prariteles, Anth. vI. 
817. Plan. 262. Sprihw. war 4) κρίθητι καὶ σύ. 
οὖκ el 4ανάη ἡ ᾿Ακριεσίου, Luc. Demon, 47, Suid., 
b) ber goldene Regen, der fie begwang, dab. vom Oolde 
καὶ 4ανάας ἑλύγωσεν ὅδε φρένα, SBuid., Paul. 
8Η. v, 217, vgl. mit χτι, 20. 289. 9) T. δὲ Neo 








Aavatiioc 
tolemus u. der Leonafle, Lysim. in Schol. Venet. Eur. 
Andr. 24. 8) Schwiegermutter des Ziepolcmus in Ale⸗ 


sandrie, Pol. 15,27. 4) T. ber Leontion, Getäre, Phy- 
larch. 5. Ath. 18,598, b. 5) eine andere, Luc. Demon. 


‚47. 6) St. im Bontus Bolemoniacns, f. davarı, 


Δαναήΐϊος, πι, (Dana&ius heros) d. i. Berfens, Ον. 
me. δ, 1. K, 

Δᾶνᾶίδης, or, m. 1) ©. ter Danae (f. Et. M. 
166, 9) d. i. Berfeus, Hes. sc. 229. 2) Machkomme 
des Denaos, Senec. Troad. 757. Im Plur. Δαναῖΐδαι, 
ὤν, dat. a0, die (819. von Argos (f. δὲ. B. s. "4Eyoc), 
Eur. Phoen. 466 — 1895, 5. LA.1415. 1470. Hec. 
8608. Suppl. 1151. Or. 876. 

Adväte, ίδος, f. 1) eine Nymphe, die dem Pelops 
den Chryſippus gebar, Dosith. b. Plut. parall.88, Porph. 
abst. 8,27. 3) eine Tochter bes Danaos, |. B. Amys 
mone, ΑΡ. Rh. 1, 187. Im Plur. (ad) Φαναΐδες, die 
Töchter des Danaus, Eur. Phoen. 1676, Strab.8, 871. 
12, 579. 14, 665, Marm. Par., &. Eprichw. wurde dureh 
ihre Strafe. in der Unterwelt (Wafler in ein durch⸗ 
löchertes Faß zu fehöpfen) von mühfamer vergeblicher 
Arbeit «{«αναΐδων πίθος, Macar. 8, 6, Luc. Tim. 18. 
Hermot. 61, Alciphr. ep. 1, 3, vgl. mit Piat. Axioob. 
871, ο, Zenob. 2, 6, Plut. sept. sap. conv. 16,9. — 
Aeſchylus ſchrieb ein Stück unter ihrem Namen, Strab, 
5,221. Ebenfo gab εἰ Komödien tes Ariſtophanes u. 
Diphilns unter diefem Titel, Mein. 1, p. 489. 

Δανάλα, Ort in Oalatien, Strab. 12, 567 (Mein. 
vermutbet Πωδανάλα). 

Δᾶνᾶοί ar, dat. oic u. ep. auch οἷσε (eben fo bei 
Aesch.Ag. 66), od. vor Vocal. (Qu. Sm. 1, 280. 5, 180, 
Απ, ıx, 885) οἵσεν, (über den Acetent [. Arcad. 88, 
14), (of), Geeftländer (f. Et.M. 247,41, nach wele 


chem aud bie Todten davaaf hießen, als bie trodnen, 4 


vgl. mit Mu. Geſch. Hell. St. 1, p. 169), eigtl. die 
Untertbanen des Danaos, dann insbef. die Ew. von Ar⸗ 
80% (Strab. 8, 809. 871. 12,574, Paus.7, 1, 7). u. fo 
wie ἀργεῖοι, w.f., die Hellenen überhaupt (Hesych.). 
6. Π. 1, 43, δ. Od. 5,806, d., u. in ter Anrede ἤρωες 
4αναοί, 11.2, 110. 16, 788. 19,78, u. fo die folgen⸗ 
den Dichter (Pind., Tragg., ΑΡ. Rh., Callim., Nonn,, 
Qu. Sm., Orph, lap., Anth.), insbef. wenn von den 
Griechen in der trofanifchen Zeit die Rede if. 

Δαναός, οὗ, dor. ὦ (Callim. h. 5, 48), ep. aud) οἵο 
(ΑΡ. Rh. 1, 188. Nonn. 4, 258, Anth. Plan. 295. app. 
850), (d) Dürr (f. 4αναοβ), 6. des Belos, Br. des 
Aegyptos, Gründer u. Heros von Argos, Hes. in Fust, 
Ἡ. 4, 461, Pind. N. 10, 1. P. 9, 196, Eur. Or. 872, Her. 
2,91 —7,94, δ., Isecr. 10, 68. 12, 80, Apd. 2, 1,4, 
Flgde. Er u. feines Gleichen: 4αναοί Plat. Menex. 
345, d, ο). οἱ περὶ τὸν 4αναόν͵ D.Sic. 1,28. Man feierte 
ihm zu Ehren in Argos ein Fehl, Piut. mus, 26, wie 
man benn feinen Thron (Paus. 2,18, 5) u. fein Grab⸗ 
dentmal zeigte, Paus. 2, 20,6, u. In Delphi feine Sta⸗ 
tue ftand, Paus. 10, 10, 5. Nach Maneth. b.Ios. c. ΑΡ. 
1, 15 iſt er der Agypt. ἁρμαῖς, ο). --- Ἕρμανος, Ios. 
ο. ΑΡ. 1, 26, vgl. mit D. Sic. 40, 8. 2) Ephefler, Mion. 
8. v1, 116. 

Advampıs, εως, m. fpäterer Name des Boryſthenes, 
An. per. p. Euxin. 58, Anon. de ambit. p. Eux. 8. 

Δάνατι ἢ 4ανάη, Ort im Bontus Polemoniakos, 
Ptol.4, 6, 10. 

Δανδαῖτι, f. (7) Eratosth. in Et. Μ. 47%. 

Δανδάκη, 1. Wildhagen, Ort im taurifhen Cher⸗ 
fones, Ptol. 8, 2, 6. 

AdySapıs, «ος, (ὁ), 1) ein indiſcher Weiſer (Brach⸗ 


Δᾶοι οτι 


mare), Pius. Alex. 8.66, Arr. An. 7, 3, 25 er π. feines 
leihen: οἱ περὶ 4άνδαμεν Ἴνδοί, Porph. abst. 4, 
17, bei Strab. Μάνδανις, w.f. 2) ein Seythe, Luc. 
Τοκ. 69 u. ff. 

Δανδάριοι, pl. Bolt an den Küften des maͤotiſchen 
Sees u. am Kaulafus, Streb. 11, 495, Pint. Luc. 16, 
Hecat. 6. δι. Β. Ihr Häuptling ὁ 4ανδάρεος, Plut. 
Luc. 16. 

Δάνδην, m. Brand, Dlympionike (1.77) aus Ars 
908, Simon. 65 (xırı, 14), D. Sic. 11,58 (ν.]|. 4αἴδης), 
δ. D. Hal. Jans, w. - 

Her: , Boͤlkerſchaft in Germanien, Pol. 2, 

‚22. 


Δαγέων portus, Hafen in der nörblichften Spike des 
arabifchen Dieerbufens, Iub. Maur. b. Plin. 6, 38. 

Δάνην, m,, and) d Aavirms ποταμός, u. Ios. 1, 10, 1 
Advos, Nebenfluß des Sordan, Το. Antioch. fr. 10. 65. 
4άν. 

Δανθηλῆται, Theop. 6. St. Β. Δανθαλῆται, Reis 
Genauer, thraciſche Volkerſchaft am Hämus, Strab. 
7,818. Ihr Land στραζηγία Δανθηλητιή, Ptol. 8, 
11,8. ©. Jr eintan. 

Δάνθων, vos, m. ein Siülyrier, Alex. Pol. b. Val. 
Max. 8, 18, 7, bei Plin. 7, 49 Dandon genannt. 

Δανίηλον, (6), δ. Ios. 10,c. 101.11 αμῶ Δανιῆλος, 
a. N. T., Suid. n. Anth. als hebr. Indeel. Δανιήλ, 
(Sottesgericht, [. Hesych.), 1) Hebräer, a) ein Schn 
Davids, Ios. 7, 1, 4. db) ein Prophet zur Zeit bes Erile, 
Ios. 10, 10 u. 11, Anth. 1, 99,tit., N. T. Mstth. 24, 15. 
2) ein Eunud unter Bufllisfus, Suid, =. "Apudrog. 
8) Mannsname unter Theodofius, Io. Antioch. fr. 199. 

Δανῖτις ἡ φυλή, ein Stamm der Hebräer, Jos. 5, 8, 
1. Die Blieder (oJ) Aavirar, Το. 5, 1,22. δ, 1. ©. 

άν. 

Δάνκλη, dor. = Ζάγκλη, auf Münzen, Mion.S. 1, 
400. 
Δανοκράτης, ους, m. Mannön. (für 4Φαμοκρά- 
της»), Ξεμίαδίετ, Mion. 8. ΠΠ, 467. 

Advos, m. f. Φάνης u. dar. 

Δανούβιον, π. Et. bei Rom, Ew. Δανούβιος u, Aa- 
vovßiebs, St. Β. (Verdorben aus Aavovßsor.) 

Δανούβιος (ὁ ποταμός), b. Strab. 7, 804. 814 
Aavotios, in Marc. Heracl. par. m. ext. 2, 81, Enst. 
gu D. Per. 494, St. Β., Schol. Pind. OL. 8, 25 u. Anon, 
per. p. Eux. 57 Δάνουβιε, έως (in Anon. per. p. Eux. 
οοἆ. 4ανάπρεως), 5. St.B. u. Eust. zu D. Per. 494 au 
Δάνουσιε,πι. Täufer (fo von Eust. a. a. O. u. St.B. 
erflärt), der Donaufluß in Germanien, der obere Theil 
des Iftros (wie früher der Strom überb. hieß) bis Ario⸗ 
polis in Möflen, D. Sic. 5, 25, ΑΡ). Π]στ. 22, Ptol. 8, 
8,8.10, 1.8, 7,2, Marc. Heracl. per. m. ext. 2, 81. 

Δαζξάτα, St. in Cerica, Ptol. 6, 16, 8. 

Adfıpos, m. Seemann (data -- θάλασσα, 
Ἠπειρῶται, Hesych.), Mannsname, Inser. 1798, b, 
8774. Aehnl.: 

Adtos or. Adkas, m. Apulier, Mion. 8. 1, 129. 
268. 
Δᾶοι, pl., b. Her. u. Luo. Δάοι, nach Hesych. "δα. 
tals οὐ. Wölfe, denn 4άος it—=4A«Fog, lat. davur, 
u. dies macedon. u. phrygiſch — θώς, f. Schmidt gu He- 
sych., 1) Nomabdenftamm im mitttern Iran, = 4αδί- 
xas, Her. 1,125. 2) =4üxos, Strab. 7, 804, St.B. 8) 
Name von Sclaven bei den Athenern, bef. in ber Komd⸗ 
die, Loc. salt. 29, Hesych., St.B. 5. Jaxte. Dah. Anth. 
zIV, 128 Name eines Schaven. Doch hießen nah Hesych. 
auch Freie fo; dab. 4) Δον, in Anth. 4άος, ähnl. Wolf 


272 Δάονες 


od. Buchs, einer, gegen weldden Dinarch eine Rebe ver⸗ 
faßte, D. Hal. Din. 12. 6. 4άων. 

Adoves, pl. indifches Voll ἀπὸ Adoveg, St. Β. 

Δαορθώ, f. Lieler d. i. Berade, T.. des Ilyrins, 
App. Ulyr. 3. 
en, pl, Volterſchaft Dalmatims, Strab, 7, 
a open, οἳ, illyriſches Volt, [. 4άρσιον, Pol. 

9 © 

Δαούρσιοε, pl. dalmatiſchee Volt, Ptol. 2, 16 (17), 
8. ©. Jaöpislos u. ddopoas, 

5 — va, St. in.Untermöfien an der Donau, Ptol. 
„iu, τν 

Δαοῦχος, m. Berfer, Xen. Cyr. 6,8, 39. 

Adoxos, m. Buhler (f. Hesych. s. v.), Theflalier, 
Dem. 18, 295, Plut. Dem. 18, Harp., Suid., ef περὶ 
4άοχον, Pol. 17, 14. 

πνξ, υγος, (d), Fürſt eines Getenſtammes, D. 
Cass 51, 26. 

Δάρα, 1) 4άρα d ποταμός, (indecl.), 81. in Ka⸗ 
ramanien, j. Derje, Marc. Heracl. per. m. ext. 1,27. 
2) der Tpätere barbarifche Name des Flufſet 4άρος, 
1. f., Schol. zu Ptol. 2, 15 (16), 2. 8) f. 4agac. 

Δαραανῶν rorauos, 81. in Koldie, Scyl. 82, ver⸗ 
dorben, Müller vermuthet Αρχαβών, |. Archawak. 

St. an der Oftlüfte Afrikas, nach Reich. j. 
der Hafen Turhoba, Strab. 16, 771. 
„oe ὦ», Bollim Innern Yethiopiens, Ptol. 4, 
9 ρ 
αχος, f. 4άρθης. _ 

Δάραδον (ὁ ποξαμόρ), od. 4άρας, αδος (Ptol.4, 
6, 6), δ. Οτος. 1, 3 4άρα, Sluß im innen Afrika, Ptol. 
ὃν αμάδρωι Bolt ben Quellen des Indus, Pto 

olt an ben Quellen bes Indus, .7, 
1, 42. ©. 2 ρδαν, 

Δάραι, Gaetuli, afritanifches Volt am Daras, (Pol.) 
b. Plin. 5, 9. 

Δάρανδον, = Τάραντος, w.f., St. Β. 9. Τάρας. 

Δαράνισσα, Statt in Großarmenien, Ptol. ὅ, 18, 


14. 

1) τό, indeol,, auch 4άρα genannt, od. 5. 
δι B. Δαραί, u. fpäter ναστασιούπολες, Gt. in 
Mefopotamien, j. Karas ατα zwiſchen Mardin u. Nifibis, 
nach Et. Μ. nach Darius fo benannt, Io. Epiph. fr. 8. ὅ, 
Menand. prot. fr. 11 ---ὅὅ, 6., Theoph. Bye. b. Phot. 
64, N. Ew. Βε. Β. ο. ν. . κ. Γέβαλα, ob. auch 
Aapatos, St. Β. 2) άρας, a, ὁ ποταμός, Bl. in Kar 
tamanien, f. 4άρα., 

—8* Fl. an der Weſtküſte von Afrika, Pol. b. 
Plin. 5, 9. 

Aanpartras, Boll an der Weſtküũſte Afriles, in ber 
Gegend des Saps Bojador, Pol θ. Plin. 5, 9, Agathem, 
2,5, [. dapadas. 

ψα, wr, n. ©t. in Baftriane, |. Anderab, Streb, 
11, 516. 15, 725, wo jeht "Adgawe ſteht, doch f. St. B. 
Ew. Δαραφηνόφ u. Δαραφιανόε, St. Β. Vgl. 4ρά- 
yaxa u. ἀρέψα. 

Aapyapdyns, ὁ (ποταμός), BL in Baltriane, Ῥιοὶ. 
6,11, 2.4. 18,2. 

„ô, δί. in Baltriane, Ptol. 6, 11, 2. 
οἱ. indiſch: Darads, Boll in den Sitlichen, 
nad) Plin. 6, 22.9, 86 in den nördlichen Gebirgen In⸗ 
diens, |. Dordu , Nonn. 26, 61, δὲ Β. S. {4αράδραι 
u. 4αρδανέες u. 4έρδαν. 

Δαρδαναί, έων, pl. Gchirgsvolt im j. Kurdiſtan. 

Her. 1, 189. 


Δαρδάνιος 

Δαρδάνειὸν, τό, Moos berg (f. «άρδανος), 8ἱοι. 
gebitge bei Dardanos, D. Bio. 18, 45. 

/ u, ou, == 4αρδάνιος, adj. µέλαθρα, 
Eur. Tro. 840. 

ναός, m. Moosbach, Fluß, Arvad. 44, 2a. 
6. Japdarog, ο. 11. 

Aapbäyeds, ep. (D. Per.) das, acc. dag (App.) u. εἲς 
(Plut.), (οἱ), Schmude (Φαρφαίνω = uolurw b. 
Hosych.), 1) Bolt in Obermöften u. Süiyrien, Pol. 2, 
6.4, 66, Agatharch. b. Ath. 6, 272,d, Antip. in Anth. 
τι, 115, Plat. Aem. Paul. 9, App. Mithr. 56. b. οἷν. 


‚8, 75. Ulyr, 5, Polyaen. 4, 12, 4. Es galt als ſehr 


unteinlic (Nic. Damasc. in Stob. Flor. 5, 51, Δε]. ν. 
h. 4, 1), daher das Sprichw. Τρὶς τοῦ βίου λέλονταν 


«ὥσπερ ol 4αρδανεῖς, Mant. prov. 8, 37. (6. Japdd- 


vıo u. dapdaysäteı. 2) invifches Volt, — Japdas, 
w. ſ. D. Per. 1188 u. Eust. dazu. 

Δαρδᾶνεύε, έως, m. Unrein (f. Φ4αρδανεῖς), 1) 
Ῥνίθαροτεετ aus Zufanien, Iambl. v. Pyth. 86. 9) Ew. 
von 4αρόανος, w.f., Xen, Hell. 8, 1, 10. 

Δαρδᾶνία, ep. (Hom., Nonn., Qu. Sm., Hermes.) 
in, ſ. Moringen οὐ. Schmutzheim, 1) Landſchaft 
in Troas am Hellcspont, von Zeleia bis Stepfis, wo 
Areas herrichte, ΑΡ. Rh. 1, 981, Apd. 8, 13, 1, Hermes. 
fr. 4, 48, Btrab. 12, 665. 18, 606, Hesych., St. B., 
nad) St. Β. ο. Topas Name für Troas, f. Eur. Hel. 
884. 2) 6ι. in Kleinaſien am Hellespyont am Buße res 
Spa, Königeflg des Darbanus, 11.20,216, Eur.Or.1891. 
Tro. 585. 818, Scymn. 689, Strab. 7, 880, fr. 50. 18, 
592 — 596, Qu. Sm. 12, 98-— 14, 650, δ., Nonn. 8, 
191. 8) alter Name der Iufel Samothrake, Paus. 7, 4, 
8, St. B.s. Σαμοθρόκη. 4) das Reich der «αρθανεῖς, 
w.f., in Illyrien, Heracl. b. Ath. 8, 388, a. 

Δαρδανιᾶται, pl. illyriſche Bölkirfcheft, = 4αρδα- 
φεῖς, Strab., 7, 816. 

Δαρδᾶνίδης, (ὁ), inEur.I.A. 1049 Δαρδανίδαν, 
gen. οὐ (Anth. Σ11, 64), εφ. (Il. 5, 159, 5.) auch ἅο, 
voo. 4αρδανίδη, Il. 24, 171, δ., h. Ven., plur. gen. 
ὧν (Antim.), dor. äv, Pind. fr. u. Simm., dat. ass, 
Eur. Rhes., ep. ᾖσε, Qu. Sm. 12, 520, I) Sing., Dar= 
banosfproß, 1) Briamos, 11.8, 808—24, 681, d., Qu. 
Sm. 10, 98, αμῶ ohne hinzugef. Πρίαμος, Il. 24, 854. 
2) Ilue, Π. 11, 166. 872. 8) Anchiſes (ohne Ayxconc), 
h. Ven. 178. 4) Ganymed, u. zwar allein Alo. in Anth. 
ΧΙΙ, 64, Eur. LA. 0.0. D., over ὁ Φρύγιος 4αρύῦ., 
Strat. in Anth. Σ11, 194. II) Plar. =) Nachlommen des 
Dardanus, 4. B. Alerander, S. des Amyntas. Pind. fr. 
86. Ὁ) die Troer, Qu. 8m. 12, 520, Simm. in Anth.xv, 
22, Ale. in Anth. Plan. 7. Eur. Rhes. 280, Antimach. 
b. Plut. vit. Hom. 4, St.B. 

νικόε, ή, όν, 1) Adj. poet. troiſch, σκῆπτρα, 
Agath. in Anth. ΙΧ, 155, πεδίο», Antip. ντι, 2. 2) 
Bubst. ἡ Δαρδανική, = Φαρδανία, a) in Troas, 
Strab. 18, 602, St. B. b) in Sflyrien, Strab. 7, 818, 
Pol. 5, 97. 

Δαρδάνιοε, ia, ep. in, sov, in Strab. 18, 587 u. Schol. 
D. 22, 194 auch zweier Enden. 1) Adj. meift == troifch, 
γενέθλη, γένος, Nonn. 28, 60, Anth.app. bl, τεθήνι;, 
Ant, 2, 1,168, intbefond. 9) άκρα ς- 4αρδάνενον, 
Strab.18,587. b) πόλαι:-- Σχαναί, II. δ, 789 u.Schol. 
— 22, 194 u.Schol.—1. 22, 618, Schol. gu I. 8, 145, 
Et.M.716,22, Hesych., auch πύλη, Qu. Sm.4, 8.9, 44. 
2) Subst. 9) (οἳ) Japdanıcı= 4άρδανου, Bewohner 
der troifchen Landſchaft Dardania, welche ben gweiten 
Rang zunächſt den Troern einnabhmen, ΠΠ. 2, 819, Strab. 
18, 585. 592. 606, überfaupt Troer, Anth. Plan. 








Δαρδανίς 


292. Ὁ) illpriſches Voll, -- ἀαρδανεῖς, w. [., 
Bar 5, 97. 26,9. 28,8, Strab. 7,815 — 829, d. 8, 

Δαρθᾶνίᾳ, (dos, fem. u 4αρδάνιος, 1) Adj. 9) -- 
troiſch, χόρᾳα, Pind. P. 11, 29, 7 ἄχρα-- dapdarsıov, 
Strab. 18,595. b) in Illyrien, Phil. omn. prob. lib. 17. 
2) Subst. a) Jagdanides, die Srauen von Dardania 
in Troas, Il. 18, 122. 889, im sing. ἡ 4., 319. aus Dar⸗ 
δαπία in Troas, Xen. Πο]. 8, 1, 10. b) 7 4αρδανίς, 
eine Siötenfpielerin, Ar. Τουρ. 1871. ο) T. des Acheron, 
M. des Pömenes von Heralles, Andr. in Schol. ΑΡ. Rh. 
2,854. d) Θιρεπὺ bei Heratlea, bie nach der Borigen 
benannt worden war, Andr. in Schol. ΑΡ. Rh. 2, 854. 
e) Et. in Eyrenaica, = {αρνές, Ptol. 4, 4, 2. 

Δαρδᾶνίωνεα, pl. Nachkommen des Dardanos, = 
düodavya, 11. 7, 414. 8, 154, Qu. Sm. 11, 425. 
Aehnl.: 

Δάρδανοι, (of), 1), 4αρδάννον, Ew. von Dardania 
in Troas, 11. 8,456 — 15, 425, δ., Pind. N. 8,106, Qu. 
Sm.8, 167, D. Sic. 4,75, Strab. 10,458. 14, 662, St.B. 
2) = 4αρδανεῖς, w. [., D. Sic. 5, 48. 33, 18. 28, 2, 
App. lliyr. 2. 5, Ptol. 8, 9, 2, D. Case. 38, 10. 51, 
23. 27. 

Adpdavos, ο» (über ben Accent f. Arcad. 64, 20), I) 

Adj. {άρδανος ἀνήρ, Dardanier, 11. 2, 701, Troer, 
U. 16, 807, vgl. mit 11, 80. II) Subst. 1) (6), Mofer 
ο). Schmus (δαρδαίνεις- μολύνει, Hesych.), wenn 
nicht orientalifb, a) S. des Zeus u. der Eleltra, der aus 
Artadien (od, Kreta) nad Samothrake u. von dort nach 
Troas wanderte u. Ὀατδαπία gründete, I1. 20, 215. 804, 
Plat. Hipp. πιο). 298, b, Apd, 8, 12,1, D. Hal. 1,50 — 
69. 2, 66, D. Sic. 6, 75. 5, 48. Strab. 7, 880, fr. 50, ὅ., 
Pint. Cam, 20, Paus. 7,19, 6,4. Nach ihm wird Troja 
oft dur Japduvou πόλις, τείχεα, Eur. Hel. 1498. 
El.5, Pind.01.13,78, πέδον. ὑπαώρενα, Soph.Phil.69, 
Plat. legg. 8, 702,0, ot. dwuate, Eur. LA. 881, u. die 
Troer ald Jagd άνου αἷμα, Qu. Sm.1,196 bezeichnet. Er 
ſelbſt Heiße K. der Kabiren, Nonn. 8, 195. b) Pſophidier, 
B. des Zakynthue, Paus. 8,24,8, als welcher freilich auch 
der ετβετε Darbanus gilt, St. B. a. Ζάχυνθος. ο) ©. 
bes Illyrius, App. lilyr. 2. — 8. der Seythen, D. Sic. 
4, 48. d) 6. des Paris u. ber Helena, Dion. Mytil. in 
Schol. 11. 8, 40, Eust, Hom. 380, 81. e) ©. dee Bias, 
ein Troer, U. 20,460. f) ©. des tuslifchen Könige Kos 
τφιθοῦ aus Eortona in Italien od. des Zeus u. der Ge⸗ 
mahlin des Korythos, Serv. Virg. Αοπ. 8, 15— 9, 10, 
d. Er wurde unter die Otter verſetzt, ebend. gu: 7,210. 
g) ein Theffalier, Begleiter bes Proteſilaos, Eust. Od. 
11, 622. h) phönizifcher Magier, Demoer. Abd. b. Plin. 
80, 2. i) ©. des Emaon, Hebräer, Ios. 8, 2,5. κ) Schilde 
träger des Brutus, Plut. Brut. 51.52. 1) Statthalter 
unter Honoriue, Olymp. Theb. fr. 19. — Komodie des 
Menander, f. Mein. — Bol. Fabric, bibl. gr. 1,21. 
9) 31. in Myfien (Troas), —=*Podsog, Schol. Il. 12, 
20. ©. 4αδρανειός. 8) 4άρδανος, (7), felten 
(Ptol. 5, 2,3, Memn. fr. 85, u. wie εδ ſcheint Parthen, 
erot. 16, υ) Δάρδανον, (Moosburg), St. in Troas, 
110 Statien ſüdlicher als das alte Dardania, Her. ὅ, 
117. 7,43, Thuc. 8, 104, Apd. 8,12, 1, D. Hal. 1,46 
— 69, δ., D. Sie. 4,75— 18, 46, B., Strab. 18, 587 — 
600, δ., Βογ]. 96, Plut. Syll. 24, D. Cass. fr. 105, Qu. 
Sm. 8, 97,9. Ew. f. unter 4αρδανεύς. 

Δάρδης, ıjtos, ὁ ποταμός, BI. bei Bar⸗Valaſch, j. 
Balis, Xen. An. 1, 4, 10, v.1. δαράδαξ, αχος. 

„R Hilde, f. 4αρεῖος, 5.2, Mättyrin ber 
chriſtl. Kirche unterm 18. Mär. K. 
Pape's Wörterbud d. griech. Eigennamen, 


273 
Aapsatos, -- 4αριῖος, (Nothus), Xen. Hell. 9, 
9. 

Δαρειάν, nur im voe. b. Aesch. Pers. 662. 671, 
nad) den Schol, gu 650 — 4αρεῖος. 

Aapeıxös, m., mit u. ohne στατήρ, u. Inser. 1511 
(wie es fheint) Δαρικόᾳ, eine Goldmuͤnze, Her. 7, 28, 
Thuo. 8,28, Lys. 12, 11 u. $lgte, f. Lex., nad Plut. 
πι. 10 auch filberne benannt von 4αρεῖος. 

Δαρεινὴ ἡ (ἀτραπός), Gegend an der Oftküfte des 
Pontus Euxinus, Menand. Prot, fr. 22. 

Aapuoyevis, m. Dareiosentfammier d. i. 
Xexxte, Aesch. Pers. 6. 145. 

Δαρεῖον, f. Japlsıor. 

Δᾶρεῖοε, voo. Japeis (Aeseh, Pers. 787, Plat. legg. 
8, 695, d), apoftr. 4αρεῖ, Aesch. Pers. 718, I) Ad]. 
perfiſch (f. 4αρεικός), 4αρεῖον χρυσίον, Pint. fuv. 
7, 2. IF) Subst. (ὁ), 1). oriental. (nuch Ἠθογολι perſiſch: 
Kluge, phrygiſch: ἕκτωρ, d. i. perfilch: Darayawus, 
alfo: Otto d. h. der Beſitzer; nach einer verbächtigen 
Stelle des Herod. 6, 98 ἑρξέης, richtiger wohl ἐρξέης 
d. i. Würker, f. Et.M. 876), α) ©. des Aftyages, K. 
der Dieder, Ios. 10, 11,2—7, daher d Μῆδος genannt, 
App. Mithr. 106, od. au "Aozuayns, Syncell. 205; d, 
b) Dar. 1., ©. tes Hyflsspes, K. von Berfien, ber Gries 
chenland befricgte, Her. 1, 188—9, 111, δ., Acsch. 
Pers. 156 — 856, ὅ., Thuc. 1, 14, &, Βίβδε, mit bem 
Bein. Μακρόχειρ, Polycl. in Poll..2, 4, 161 u. Strab. 
15,7861.d. Sprichw. war von ihm a) τὸ Φαρείου χρυ- 
σίον, Plat. Lys. 211,e, Themist. or. 22, Ρ. 260. β) 
οὐδ' ἂν τὴν ἀαρείου στρατιὰν ἔχῃς, Aristid. 45, 
p. 178. ο) Dar. IL, früber (Piat. Artox. 26) Ochus 
genannt, ©. des Artarerres Longimanus u. V. δε Artas 
rerres u. Cyrus, Thuc. 8, 5. 87, Xen. An. 1, 1, 1. Hell, 
1, 2, 19, δ., Paus. 6, 5, 7, D. Sio. 12, 7118, 108, 8., 
Arr. An. 1, 16, 8, Ael.v.h. 9, 42, Plut. Artox. 1-29, 
ö. Alex. fort. 2, 8. Im arg. zu Isocr. 5 verwechfelt mit 
Dar. III. d) Dar. IIL, ©. bes Arfames, den Alexander 
flürzte, bald & νέος, Plut. curios. 16, ὅ νεώτερος, 
Schol. Aesch. 8, 156, ὁ κάτω, Ael.n.an. 6, 48, gew. 
ὁ τελευταῖος (βασιλεύς) genannt, Ael. n. an. 6, 26, 
v. b. 12,48, Herdn. 6, 2,2, wohl auch ὁ μέγας βα- 
σιλεύς, Arr. An. 5, 18, 4, wie Anyt. in Anth. ντ, 588 
auch Dar. I. nennt. — ©. Aeschin. 8, 164, Pol. 12, 17. 
17, 8, Ὀ. Sic. 17,6 — 107, Strab. 2, 79— 15, 697, δ., 
199, 11,8, 1— 8, Piut. Alex. 16 — 10, δ., Arr.An.1, 
12,9— 4,20, 8,5.,4. e) ©. des Zerreh) Her. 9, 108, 
Arist. pol. 6, 8, 14, D.Sic. 11, 69, Synael. 75,d. f) 
©. des Artarerres L, Plut. Artox. 26—80, A. g) Br. 
des Oxyadres, St. Β. ο. άμαστερις. h) = Artarerzes IL 
u. mit dieſem verwechſelt, Arr. An. 2,1,4.2,2. i) ©. 
eines Artabanus, Ios. 18, 4,5. k) Feldherr des Agrip⸗ 
ya, Ios. b. Iud. 2, 17,4. 1) 6. des Mithridates, App. 
Mithr. 108. 117. m) ©. tes Bharnaces, Entel des Mis 
thritates, App. b. civ. 5, 75. n) ἀνὴρ ’Ageaxidin, 
ein Parther, D. Cass. 59, 17. 2) Griechen, neh Et. M. 
-- 4ngeiog, alfo: Streit, a) Athener α) ein Wechsler, 
argum. zu Dein. 56. 8) ein Stambonibe, Att. Seew. 
xvı, ο, 89. b) aufeiner fardeifchen Münze fpäterer Zeit, 
Mion. ıv, 127. 8) ein Wurf im Würfelfpiel, Hesych. 
©. 4άριος u. 4αριήκης. 

Δαρεῖται, pl. perſiſches Volt am kaspifhen Meere, 
Her. 8, 92. Die Landfhaft 7 Δαραῖτιφ χώρα, Ptol. 
6,2,6. 6. 4αρῖταν. 

Δαρέμαι, Bollsftamm ber Ichtbyophagen, Iub. Maur. 
b. Plin. 6, 84. 

Δάρεμμα, St. in Mefopotamien, Ptol. 5, 18, 18, 
19 


Δάρεμμα 


274 Δάρεος 


„m. == 4αρεῖος, w. f., Mauntn., Inser. 
4810. — Auf einer milefifden Münze, Mion. 8. ντα, 
376. 

Δαρέτιος,--- 4αρεῖος, adj., w. ſ. χρυσός, Simon. 
in Anth. 6, 214, Suid. 

apebs, [. Japfeor. 

Aapuvös, [. 6«άρας. 

Δᾶρηνε, Aros, m. Seller (d. h. Sellabzieher, ein Ge⸗ 
ſchäft ber Prieſter, f. Et. Μ.), Troer, a) ein Prieſter des 
Hephäftos, aus Troja, I. 5, 9 u.ff. b) Erzieher des Hek⸗ 
tor, Ptol. Hephaest. 1, p.14 u. Antip. b. Eust. Hom. 
1697, 58. ο) απρεδί. Dichter einer Ilias vor Homer, 
Ael.v.h. 11,2, u. Berfaffer der noch vorhandenen Schrift 
de excidio Trojae, ed. Dederich, Bonn 1885, d) ein 
Gefährte des Aeneas, Christod. ecphr. 2, 1, 221. 224, 
Virg. Aen. 5,867 u. ff. 

‚m. Daresfobn, Schol.N1. 5, 89. 

Δάρθα, v.1.4ada, St. in Aſſyrien, nad Reich. j. 
Tadſchir, Ptol. 6, 1, 4. 

Δαριαύσα, J. St. in Meblen, nach Reich. j. Darom, 
PtoL. 6, 2, 19. 

Δάριδνα, St. in Paphlagonien, Alex. Pol. b. St.B, 

alas, St.B. 

Δαρίαον, n. Dttenflein ſ. Δαρεῖος, St. in Phry⸗ 
gien, ἄω. Δαριεύς, St. B. (codd. Jagsioy u. 4αρεύς, 
was Lob. parall. 29 billigt). 

Δαριήκης, ö, = 4αρείος, Strab. 16, 785. " 

‚m. Spanniger (f. ddoer b. Hesych.), 
Thracier, Liban. ep. 281. 

Δαρικώ, [αἴ[ῶε Letart ſt. 4άρνη 6. Nil. Doxopatr. 
p. 228, [. Wessel. zu Hierocl. p. 784. 

9 Δαρῖνοι, Volk an der Ofttüfte von Hibernien, Ptol. 

ο. 

Δαριόρῖγον, π. St. der Veneti in Gallis Lugd., j. 
Bannes, Ptol. 2,8, 6. 

Δαριστάνη, f. St. in Perfien, St. B. 

Δαρῖται, == dageitas, St. Β. 

Δαρκάμα, St. in Ἠτεία, Ptol, 6, 17,8. 

‚ Aappacxös, m. viell. 4ερμασκός, Schund, Name 
eines Geſchundenen, nah dem Damasceus benannt fein 
fol, St. B. s. {αμασκός. 

Δάρνα, St. in Affyrien, Ptol. 6, 1,2. 
vn, b. Synes. ep. 67, Amm. Marc. 22, 16, Hie- 
τος], 784 (cod. 4άρνης) Adpyıs, b. Ptol. 4, 4, 9. 5. 6 
Aupvis, ob. {αρδανίς, äftliäfte St. in Eyrenalca, j. 
Drrna, Anon, st. mar. magn. 47. 48 (cod.Zapıyn), οι 
Mosch. in Prato Spirit. ο. 119. 

Δαροακάνα, St. im Lande der Paropanifadä, nad 
Heid. j. Tarkany, Ptol. 6, 18, 6. 

Adpos, m. Bl. in Pannonien, ſpaͤer «άρα genannt, 
Ptol, 2, 16 (16), 2. 

‚no. St. der Kantier in Albion, Ptol, 


Δάρραν, arabifcher Volkaſtamm am arabifchen Meer⸗ 
bufen, Ptol. 6, 7,4, Plin. 6, 82. 
‚ Adppuv, m. (maced. = Θάρρω»), Troft, mactdo« 
nifher Damon, welchen bie Kranken anflehten, Hesych. 
A via, ep. (Dionys. b. St. B.) -έη, indifche Stadt, 
Ge nam St. ὃς 
νου, Baltben (ός-- ), thraciſches Volt, Hecat. 
b. δι. Β., App. Ilyr. 2“ ) threiſch e 
η 64ωρων κώμη, Ott auf ber Inſel Dieroe, 
Ptol. 4, 7 (8), 21, Aristocr. u. Botr. b. Plin. 6, 85. 
‚Ads, &, m. (viell. Reichen bach, ſ. δ ας b. Hesych,), 
Fluß, Β.Α. 1181. 
= 4das, w.f., StB. ο. 4άαι. 


2, 8, 27. 


Δασσαρήτιοι 


Δάσανα η dodva, 61. in Hinterindien, Ptol. 7, 
2,22. 

Δασαρήτιοι, f. 4ασσαρήτιον. 

Δ Wr, 6) Paus. 8, 5. δ. 37,4 ειῷ Δασία, f. 
Rauened (benannt neh 4ασεάτης, w. f.. Paus. 8, 
8, 8), Städtchen in Arkadien, Paus. 8,86, 9. 69. Aa- 
σεάτηε, St.B. 

Δασιάταε, m. Rau, ©. des Lytaon in Arladien, 
Paus. 8, 8, 2. 

Δασσα, f. Rauened, das von Eſau nach feiner be⸗ 
baarten Haut fo benannte Saeira, Ios. 1, 20, 3. 

Δασεῖος, m. Raub, Mannen., Inser. 

Δασηλίε, f. (Daselis), St. in Acthiopien, Iub. Maur. 
b. Plin. 6, 84. 

Adoıos, m. Rau, 1) Ablöümmling von Diome- 
bes aus Argyrippa, App. Hannib, 81. 2) Mannsn. aus 
@alapia, App. Hannib. 45. 

Δασκοῦσα, St. in Kleinarmenien am Euphrat, PtoL 
b, 7, 2, ‚Plin. 5,20, Oros. 1, 2. 

Δασκύλην, 20, m. DB. des Gyget, Alex. ep. vı1,709. 
6. {4άσχυλος. 

Δασκῦλιον, τό, Her. 8, 120. 1268. 6, 88, Eudaem. 
b. δι. Β. u. St.B. ο. Βρύλλιον: Δασκόλειον, Finfler- 
walde, 1) Reſidenz der Satrapen von Bithynien u. Kleine 
phrygien an der Propontis, j. Diaslili, Her. a. a. D., 
Xen. Hell. 8, 4, 18. 4, 1, 15, Strab. 12, 575. 18, 582, 
Arr. An. 1,17, 2, Ptol. 5, 1, 4, Νίο. Damasc. fr. 68, 
St.B. Em. Δασκυλίτης u. Δασκύλιος, fem. Δασπυ- 
Ms, δι. B. Die Landſchaft hieß ἡ Δασκνλῖτια, τος, 
yn, D. Hal. 1,47, u. bie Satrapie ἡ «ασκυλῖτες σατρα- 
πείαι Thuc. 1, 129. — Un ihr lag (N) 4ασκυλίτεις 
λίμνη οἳ. ἡ λ. ἤ 4ασκ., Hecat. b. Strab. 13, 680, dgl. 
mit 575 u. ff., Plut. Luc. 9, St. Β., ber erwähnt, daß er 
auch ἡ Δασκυλία geheißen habe. 2) St. in Sonien, mit 
bem Bein. τὸ µέγα, St.B. 8) = 4αμάσκον κώμη, 
ο [..δἱ.Β. 4) St. in Aeolis u. Phrygien u. eine andere, 

t. B. 

Δάσκῦλον, ου, (6), wenn griechiſch u. nicht Iybifch: 
Nuge d. ἱ. ταμώ, 1) 6. des Tantalus, V. des Lylos, K 
von Myflen, ΑΡ. Rh. 2, 778, Apd. 2,5, 9, Herodor. in 
Schol. ΑΡ. Rh. 2,762. 2) ©. bes 2yfos, ΑΡ. Rh. 2, 806. 
8) D. des Oyges, Her. 1,8, Pans. 4, 21, 5. 4) S-des 
Gyges, Nic. Damasc. fr. 49. 5) ©. biefes Dascylus, 
Enkel des Gyges, Νίο, Dam. a. a. O. 6) ©. des Periau⸗ 
des (?), nach welchem {ασκύλιον in Karien benannt 
fein foll, St. B. s. 4ασκύλιον. 7) B. des Natelos, St. 
B. s. Naxdisse, 

Δασκύλου κώμη, Ort in Karien an der Grenze bes 
epheflfchen Gebietes, Paus. 4, 85, 11, Ath. 2,48,a. €. 
4ασκύλιον. 

Δάσκων, ωνος, als Ort flets mit ὅ, Finfterbufch, 
1) Spracufaner, Gründer von Gamarina, Τὴπο. 6, 5. 
3) Gaftell bei Syracus, Thuc. 6, 66, D. Sio. 14, 72, 
Philist. 6. St. B. Ew. Aaoxömos u. Δασκωνίτην, St. 
B., am Deerbufen gleiches Namens (ὁ κόλπος 6 4ά- 
σκων καλούμενος), D.Bic. 18, 18. 

Δάσληρα, (Ihr. 4ασλήρα, f. Lob. path. 264), f. 
(viel. Groß waſſer, λῆρος = λαρός, λάβρος), ein 
See, Et.M. 

Δασμένδα, Gaftell im nordweſtlichen Kappadotien, 
Strab. 12, 540. 

Δάσμων, m. Zöller, Olympionite (DI. 14) aus 
Korinth, Paus. 4, 18, 7. : 

Δασσαρήτιοι, b. Strab. 7, 816. 818 4ασαρήτεοε, 
nad St. B.b. Pol. (8, 88) auch A u. auch 
Δασσαρηνοί u. Δασσαρητῖνος, Raturiche das ijt 





Δασσαρώ 


Kriegägewaltige, Volt im griech. IUyrien, App. Illyr. 
2, Ptol. 8, 18, 82, wo Φα(σ)σαρήτιου fieht, St. B. Die 
— ἡ Aawwapfiris, τος, Pol.5, 108, Plut. 


„J. Paturicke, T. des Illyrius, von welcher 

die Dassaretii abſtammen ſollen, App. Ulyr. 2. 
Δάσσοε, m. Buſch, Steinfchneider, Infchrift bei 

Fabrettip. 11, 1. 7δ. Bei Ios. vit. 26 heißt ein Hebräer 

4ασσίων. 

ως αρκον, τό, Caſtell in Katsonien, Strab. 13, 


Δάσταρα, n. 6Φαβιῇ in Heilefene unweit bes Eu⸗ 
phrate, Strab. 12, 5585. 

Δασύόλλιος, m. Ruge d. i. rauch, behaart, Mannen. 
aus Amyclä, Nonn. 80, 188. 2) Bein. des Dionyfos, 
2aubel nad Et. Μ., f. Paus. 1, 48, 5. Bei Cyrill. 
Δασύλιος, b. Arcad. 44, 16 4ασάλιος (1. 4ασύλιος). 

Δατᾶμας, m. 1) Anführer der Kabufler, Xen. Cyr. 
6, 8, 28. 2) Berfer, Unterbefehlshaber des Eyrus, Xen. 
Cyr. 8, 8, 17. 

Δατᾶμην, ου, (6), 1) Karier, Satrap von Kappadoe 
cin, D. Sio. 15, 91.— Polyaen, 7, 21. 7, 29, 1 u. viell. 
7,28, wo Apcaung ſteht. — 6. des Anaphas, D. Bie. 
δι 28. 2) Berfer, Arr. An. 9, 2, 2.8. R 

ταφέρνην, ου, m. Berfer, Arr. An. 8, 29, 6 u. ff. 

Aarnvös, |. dator. 

Abras, m. Thelle, Olympionike (DT. 77) aus Urs 
geh D. Hal. 9, 87 (v.1. 4άτις, 6. D. Sic. 4άνδης, w. 

) Aehnl. ε 

Aanäyds, m. Mannsn., Liben. 

Δάτιοι, Voltin Gallie Aquitan., Ptol. 2, 7, 17. 

Δάτι, ıdoc, ο», δ. Her. 7,88 sog, dat. ε (7, 10, β. 
74),(6), Wieder, Heerführer der PVerfer, Her. 6, 94 — 
7,88, δ., Plat. Menex. 240, a. legg. 8, 698,e, Dem. 
59,94, D. Sie. 10,61. 11,2, Plut. Arist. 5, 8., Luc. 
bis acc. 9, Ἡ. — Er wurde durch das ſchlechte Griechiſch, 
welches er fprach, berüchtigt, dab. τὸ 4άειδος µέλος bei 
Ar. Pax 289 u. die Benennung Φαξεσµός von Barbas 
rismen, Buid. 

Δάτον, (0), [ο D. Cass. 78, 75, öAarös, Theop. ὃ. 
Harp., od. ἡ Δατόε, Ephor. b. Harp. n. Apost. 5, 88, 
endlih (τὸ) Δάτον, Strab., Scyl. 67, Eust. zu D. Por, 
517 (b. St. Β. AArov), vgl. mit Iso. 8, 86, Babel d. 
h. Sabenvertheilem (von daso, date, Φαστός, ἄδα- 
στος u. ἄδατος, nad) Et.M.s. dara, u. fo auch nach 
Ηεεγολ.--- τρυγητός), od. Suchen heim, denn Φατέν 
Reht = δητεῖν, Hesych., u. 4ατός αἶ[ο = ξητητός, 
wie ζητέρω» -- ζηξητόρω», Hesych., vgl. mit Lob, 
par. 18, (tft doch dazoig --- HoRosg bei Suid. d. h. durch 
kũnſtlich Geſuchtes oder Ausgedachtes) thracifche Stadt 
am ſtrymoniſchen Meerbuſen mit Goldgruben, j. Esci- 
eavallo, wohl eigtl. die Hafenſtadt von Philippi, dab. 
von App. b. civ. 4, 105 4άτος als der frühere Name von 
Ρ/λιππου angegeben wird, bel. mit Ephor. u. Pbilist. 
b, Harp. — Sprihw. war 4άτος (Zen., Suid., Eust., 
Hesych.) ob. Jatöc (Apost. 5, 88, Aarp.) od. 4άτον 
(Strab.) ἀγαθῶν, Baben heim ‚alfo ein Ernteplat von 
Gütern, Zenob. 8, 11, Apost. 5, 83, Strab. 7, 881, fr. 
33, Harp., Suid., Eust. zu D. Per. 517. 610. Δατηνόε, 
ο Strab. 7, 881, fr. 86, Harp., St.B. ο. αὐραμύ- 
τε» u. ᾽Αντισάρα, während s. v. falfch fieht: οἱ οἕ- 
κοῦνεες «ατήνιον. To ἐθνικὸν Jatnvöc, u. et wahre 
(heinlich heißen muß, wie ſchon Mein. ſah: οἱ οἶκοῦν- 
τες Jatnvol, τὸ κτητικὸν Aarhvros. 

Δατόᾶ, { (Walded?), Stäbtename, Arcad. p. 
00,21. 


275 


Δατόλοστοι, (vlefl. = Δασόλεπτοι, "Engewäls 
ber), ein thraciſches Bolt, Hecat. $. St. Β. 

Δατύλλον u. b. Zenob. 8, 10 vulg. Δατόλον ἡμέ- 
θα für 4ακτύλου ἡμέρα, Hesych. ©. 4ἄκτνλος. 

Δαύαβα, (N), 61. in Soythia intra Imaum, Ptol. 6, 
14,14. 8, 28, 16. 

; Δαυδυᾶνα, St. in Großarmenien, j. Taduan, Ptol. 
‚18,21. 

Δανείδ, hebr. indecl, = 4αβίὃ, w.f., οἷὸς d.= 
Meiflas, N. T. Matth. 1, 1— 20, 81, ὃ., ahnl. ἡ Öle 
4.,apoc. 5, 5, u. ἡ κλεῖς τοῦ Javsld — Haus Davibs 
d. i. Reich Gottes, apoo. 8, 7, enhlidh dv davustd d. 1. im 
Buche der davidiſchen Bfalmen, Hebr.4, 7. Bel. Javid. 

Δαύη, f. St. in Arabien, Ew. Δανηνόε, St. B. ο. ν. 
μ.ο. Adpauvrssor u. Σάβαλα, od. aud) Δαναῖος u. 
möglicher weite Aaufrns, St. Β. 

Δανίδ,(ό), θεὺτ. indeol., Io. Antioch. fr. 17, u. Δανί- 
δης, ον, (0), Ios. 6, 8— 7, 15, Nic. Damm. fr.81. 1 
Hapid, Sein Φταῦ, Ios. 18, 8, 4. 16.7, 1. f.davsdd. 2) 
ein Neuplatoniter aus Armenien, f-Fabric. bibl, gr. 111, 
p. 209. 486, 6. 

Δαυκίωνος, Voll im Süden Stanbinaviens, Ptol. 2, 
11, 35. 

Δανλάντιον ἕθνος, (Voll der Buſchmaänner, f. 
d. Sigde), Volt in Syrien, Nonn. 44, Ε. 

Δαύλεια, f. = 64ανλίς, Β]αϊ, def. or. 50, St.B, 

Δανλία, (A), Buſchfeld (ſ. 4αυλίς), 1) fpäterer 
Name für 4Φανλίς, Strab. 9, 428, Apd. 8, 14,8, Et. M., 
(Inser. K.) 2) Die Landſchaft von Daulis, Paus. 10, 
4, 10, Thuo. 2, 29, Soph. O. R. 784.. 8) JavAla zope- 
vn, Buſchkrähe, ſpoöttiſch für Nachtigall, mit Anſpie⸗ 
lung auf die Sage von der Profne u. Philomele, Arist. ο. 
Et.M., f. Zenob. 8, 14, Hesych, 4) St. der Eordäer in 
Macebonien, Ptol. 8, 18, 26. 

Aavdıds, ados, f. die Daulierin, St. Β., od. Buſch⸗ 
nern, Beiname a) der Philomele, weil Πε Königin von 
Daulis war, Thuc. 2, 29, Et.M. b) Bein. ber Prokne. 
Ον. Her. 15, 154. Beide zuſammen puellae Dauliades, 
Virg. Cir. 200. 

Δανλίδιοα, adj. von 4ανλίς, St.B. 

Δανλιεύα, έως, (6), Bufhmann, 8) 6. des Συ. 
rannos u. der Ghreftene, nah welchem Daulis benennt 
fein foll, Schol. Il. 2, 690. 2) Ew. von Daulis, Paus. 
10, 4, 9, St. B., daher auch Oreſt fo: Heißt, weil ες in 
Daulis erzogen wurde, Assch. Choeph. 674. 

Δαθλιον, n. = 4αυλές, Pol.4, 25. 

Δαόλιος, m. Buſchner, 1) K. von Kriſa. Gründer 
von Metapontium, Ephor. 5. Strab. 6, 266. 2) 619. von 
Daulis, ---4ασλνεύς, Her. 8, 85. 

Δανλίᾳ, έδος, (A), Buſchhauſen (ſ. Paus.10, 4, 7, 
Et.M,,St.B.), 1) eine Nymphe, T. des Kepbifos, nach 
welcher die flgde Stadt benannt fein [οἳ, Paus, 10, 4, 
7,8t.B. 2) St. in Phocis auf einer Auhbhe bei Delphi, 
Eid des Könige Tereus (u. der Vhilomele u. Prokne), 
j. das Dorf Daulia, 1]. 2,510, Strab. 7, 3221 - 9, 438, 
δ., Paus. 1,41, 8. 10, 8, 1--- δ, 1, 8., Dion. Call. Hell, 
81, Nonn. 4, 820. 18, 128, Piel. 8, 16, 18, Ephor. in 
Schol. Τοπ. Il. 18, 801 u. Herodor. in Schel. ΑΡ. Eh. 
1,911, Π. 8) 4αυλίδες, auch fpäter noch Name ber 
Schwalben, Plat.qu. symp.8,7,2.4) = Daulias, Senec. 
Thyest. 275. 5) ιβ in Argos zum Andenten an den 
Kampf des Prötos mit Akriſiot, Hesych. (we falſch Jad- 
λες β. Aavilc ficht) wahrfh. = Θαυλίς, [. Θαύλια. 

Δαθλον, m. Bufb. Mannen., Arcad. 58,7. 

Aaweds, = 4αννιεῖς ὃ. ἱ. Φαύνιου, w. ſ., Epiphan. 
An. Ρ. 117. 


Δαυνεῖς 


18" 


276 Δαυνία 


Δανυνία, (ἡ), Düren od: troden Land, früherer Name 
von Apulien, deflen Πῷ die Griechen auch fpäter πού 
bedienten, indem fie ganz Apulien u. Galabrien mit Ja⸗ 
pygia u. die Landſchaft von Frento bis an ten Aufldus 
mit 4«αυνία bezeichneten, Pol. 8, 88—9, 7, ὅ., Strab. 
6,279 — 284, Arist. mir. aud, 109, App. Hannib. 31, 
Ael.n.en. 11,5, St. Β, 4. Απαισός, δ., u. 4αυρία τῆς 
᾽Απουλίας, D. Sic. 19, 10. Die Einw. (οΏ  Δαόνιον, 
Ρο]. 8, 88 --- 10, 1, Strab. 5, 215. 242. 0, 272 — 285, 
App. Samn. 4. 10, D. Hal. 1, 37.7, δι D. Cass. fr. 2, 8, 
Lycophr, 592, Timae. in Arist. mir. ausc. 119, Tzetz. 
Lycophr. 1550. 1187, 8:. Β. ὅ., |. B. ἐν Δαυνίοις fl. 
iv {αννίᾳ, δι. Β. 8. Ἐλπία, A., ein Einzelner 4αύνιος, 
Parthen. erot. 12,4, u. Δαυνίτην, Lycophr. 1068, St. 
Β. 2. Ἰάμνια,-- 4αυνιάζης, St.B. s. v.; fem. davvie, 
St.B., u. Δαννίς, (dos, Arcad. 82, 16 1. Adj. Δαύνιος, 
2. DB. στρατός, Parthen. erot. 12,a, ἐθνος, Tzetz. Ly- 
eyphr. 608, 7 4αυνία ἄρκτος, Iambl. v. Pyth. 60, 
Porph. v. Pyth. 23, od. Δαυνιακόᾳ, ή, ov, St.B., u. 
im Lat. au Dauniss, Hor. Od. 1, 22, 14. 

Aatmoy,n. Dürrhaufen, 1)4. Teiyos, Ott in Thra⸗ 
ει, Ew. Δαυνιοτειχίτης, St. Β. 2) 61, in Italien, 
Lycophr. 1254, St.B. Ew. Δαύνιος, [. davvia. 

Aatvos, ὁ (αμ Aauvös betont), Dürr, 1) K. von 
Kulabrien, V. des Turnus, Timae, u. Lyc. in Tzetz. 
Lycophr. 608. 615, Polyaen. 8, 18, Schol. Il. 5, 412, 
Serv. ju Virg. Aen. 10,888, Plin. δι 11, A. 2) ©. bes 
Pilumnus, Serv. Virg. Aen. 9, 148. 3) ©. des Ly⸗ 
foon, Br. des Japyr u. Peucetius, ein Arkadier, Anton. 
Lib. 81. 

Aaupfvrios u. Aavplras, m. Anführer der Siubener, 
Menand. Prot. fr. 48. 

Δανυρίσηε, ου, (6), Schwiegerfohn des Darius Hy⸗ 
flaspce, Her. ὅ, 116-122. 

s — Gaſtell bei Edeſſa, Ew. Δανσαρηνός, 
t. B. 

Ausxis ὄρος, Gebirge im innern Aethiopien, Ptol. 
4, 8, 6. Dazu: Δανχῖται, Bolt in Aethiopien, Ptol. 4, 
6, 18. 

Δάφα, Δάφνα, Σάφα, St.in Arabia deserts, Ptol. 
6,19, 6. 

Δαφέρνης, ου, m. -- Αρταφέρνης, Hellan. in 
Schol. Aesch., Pers. 778. 
ἴται, f. Japritas. 

Δαφίταν, gen.böot. @o, m. Öroßmann, b.Hesych. 
Miles. fr. 7, 14 u. Suid. Aabldas (das wäre: Spar⸗ 
mann) βε[ώτ., 1) mit dem Bein. ὁ γραμματικός, 
Grammatiker aus Telmeffus in Kleinafien, Streb. 14, 
647, (Anth. app. 18), Suid., Cic. de fat. ο.δ, Ταἱ. Μας, 
1.8, 8, f. Jac. Anth. XIII, p.881. 2) Drchomenier, Inscr. 


1564. , 
‚N, ſ. Εδάφθα. 

Δαφναγόρας, m. Laurentius, eigtl. ber feſtlich mit 
Lorber gefchmüdte (od. Schllerherträger, wie in The⸗ 
ben der jugendliche, mit einem Lorberfrange geſchmuͤckte 
Priefter des Apollo δαφ»ναφόρος hieß, Paus, 9, 10, 4), 
ein Myfler, Xen. An. 7,8, 9. 

Δαφναῖου, Lorbern, Έοτδετ, 1) Adj. αἴος, ala, 
typ. αίη, αἴον, Bein. a) des Apollo, Philostr. ν. ΑΡ. 16. 
v. Soph. init., Nonn. 24, 99. 38, 60, Anth. ıx, 477, 
mit einem Tempel im heiligen Haine Daphne bei Apol⸗ 
lonie, Eutrop. 6, 14. b) der Artemis in Lakonien, Paus. 
8, 24,8. ο) der Hamadryas (dapvasn), Nonn. 2, 98, 
u. Nymphen, ebend. 24, 99. 2) Subst. a) Eyracufaner, 
Arist, pol. 5, 4, 6, D. Sic. 18, 86--96, ὅ., Polyaen. 5, 
7. b) Thespier, Plut. amat. 2. 


Δάγνις 


Δάφνη, ἡ, του. 4άφνη, Nonn. 15,299, Laura, 39, 
tetto, 1) T. bes Stromgottes Ladon u. der Erde in Are 
fadien, welche von Apollo liebend verfolgt u.in einen 
Zorberbaum verwandelt wurte, Paus. 8, 20, 1, Lue. d. 
deor. 2. 14. 15, Eust. erot. 8, 18. 11, 21, Nonn. 2, 100 
— 48, 295, ö., Palaeph. 50, Anth. ıx, 124, Phil. in τσ, 
807, Eust. zu D. Per. 916. Eie wurde in Oefängen bes 
fungen, Ach. Tat. 1,5, in Tängen hefonders als flie- 
hende bargeftellt, Luc. salt. 48, Pall. inxı, 255, u. abs 
gebildet Luc.v.h. 1, 8, u. fo auf Eiegelringen getragen, 
Plot. ep. 1x, 751. &s gab einen heiligen Hain derfeiben 
bei Antiochia in Syrien, Nonn. 40, 186, D. Per. 916 
u. Eust. dazu, ein 4άφνης κλέτας, Agath. 1Σ, 665, 
λοετρό», Anth. ıx, 685. ©. unten. 2) T. des Amytlas 
in Lakonien, mit gleichem Schickſale wie die Vorige, 
Philarch, b. Plut. Ag. 9 u. Parthen. erot. 15. 8) Bin. 
der Manto, der Tochter des Teirefias, einer weiflagenden 
Sibylle, D. Sie. 4, 66. 4) eine Infel bei Vithynien, auch 
᾿Απολλωνία genannt, Anon. per. pont. Eux. 6. 5) ein 
Caſtell in Lycien, Eust. zu D. Per. 916, δὲ. Β., u. en 
λιαὴν 4άφνης τῆς Μαινομένης, welder au '4μν- 
κος hieß, ebend., andy Σέρ)νον u. Ανάπλους genannt, 
Anon. per. mar. Eux. 90, Eust. zu D. Per. 916, Arr. 
per. pont. Eux. 25, 4, St. B. 6) ein Ort in Galilaea su- 
perior am See Semedonitis, Ios. b. Iud, 4, 1,1. 7) 
eine Vorſtadt von Antiochie in Syrien, Antiochia weehalb 
häufig ἡ ἐπὶ {άφνῃ (Αντιόχεια) heißt, διταὺ. 15, 
119. 16, 149, los. 17, 2, 1, od. 7 περὶ 4άφνη» 'Art., 
St. B. s. 4χρα. u. Μερόη, während {«άφνη bald 4. τῆς 
"Αντιοχείας, los. 14, 15, 11, od. ἡ πρὸς ᾽αντιόχειαν 
4άφνη, 199. b. lud. 1, 12, 5. 17,8, Eust. gu D. Per. 
916, genannt wir, mit einem heiligen Haine des Apollo 
u. der Artemis u. Feftfpielen. S. Pol 81, 8, Strab. 15, 
750, Ios. 14, 18, 1, Posid. b. Ath. 12, 540, a, vgl. mit 
5, 194, c, Nonn, 40, 149, Ptol. 5, 15, 16, D. Case. 51, 
7. &w. Δαφνίτης, adj. Δαφνιτικόε, St.B. 8) Δάφναι 
(dat. ion. po») ai Πελούσιαε, ©t. in Unterägupten am 
Dfufer eines Nilarms bei Pelufium, im Alt. Teſt. 
Tachpanches, Her. 2, 80.107, Eust. zu D. Per. 916. 
Ew. Δαφναῖοι, St. B. 

Δαφνήπολια, εως, f. Lauringen, Stabt bei Eust. 
erot.8,9— 11, 9, ὅ. 

Δάφνης, m. Lorber, 1) Korinthier, Arr. ο. Alan. 1. 
2) aus Diagnefla, Mion. 11, 144. 

Δαφνηφορεῖον, τό, Tempel des Apollo {«αφνηφό- 
005 in Phiyus, Ath. 10, 424, f. ©. Lex. 

Δαφνία, ἡ, 2orbern, 1) Bein. ber Artemis in Olym⸗ 
pie, Strab. 8, 848. 2) ein @belftein, Plin. 87, 10. 

6. {4αφναῖος. 

Δαφνιακαὶ βέβλοεθ.ὶ. Φε[ᾶπρι über Daphnis, Agath. 
ep. VI. 90. 

Δαφνιᾶνός, το. Lorinfer, Inſchr. d. Muf. der arch. 
Geſellſch. zu Athen. K. 

Δαφνίνη νῆσος, f. Lauresham, Infelan ber Weil» 
küſte des arabifhen Dieerbufens, j. Dalley, Ptol.4,7, 
87. Bei Plin. 6, 84 Daphnidis insula. 

Δάφνιοε, m. νου. 4άφνι "Anoldoy, Eust. erot. 
10.10, Zorbern, Bein. des Apollo, der auch allein ὁ 
4άφνιος heißt, Eust. erot. 10, 6.15. 6. Aapvaiog. 

Δάφνια, νδος, ıv, voc. Φῷνε, Auth. vI, 78, 
Theoer., gewöhnl. &, doch Theocr.id. 1, 111. 114 u. 
ep. in ıx, 888. 487 auch &, (6), Lorenz (f. D. Sic. 4, 
84, Et. M.), 1) Sieilier (Spracufaner), oder der in 
einem Lorberhaine der heräifchen Berge ausgefehte ©. 
des Hermes u. einer Nymphe, ein Hirt, deſſen Schickſale 
Gegenſtand der erſten Hirtengedichte von Stefihorus 





Aarvirar 


wurden, oder der wohl auch ſelbſt ala Erfinder der buko⸗ 
liſchen Poeſie gilt, u. deſſen Namen eine Quelle führte, 
(Serv. Virg. Ecl. δ. 20), bei welcher die Sicilier jähr⸗ 
lich ein Opfer brachten, D. Sio. 4, 84, Timse. in Par- 
then, erot.29,b, Ael.v.h.10,18.n.an. 11,18, Theocr. 
id. 1.8, Nonn, 15, 807. Er wurbe dadurch um Hirten⸗ 
namen überhaupt (Long. past. 1,8 u. ff.). Val. Anth. 
σι, 78 — ΧΙΙ, 128, ö., Nicst. Eug. 6, 489, Virg. ocl. 
5,4. 2) ein Gentaur, D. Sic.4,12. 8) Tyrann von Aby⸗ 
tus, Her. 4, 138. 4) Diener in Gyrenaice, Plut. mul. 
virtt. 19, Polyaen. 8, 88. 5) ein griechifäher Rhetor. 
Rut. Lup, 1, 15. 6) milefifcher Architect, Vitr. precr. 
LvII, 8.16. 7) 4αφνές, ίδος, f. Laurentia, Berg⸗ 
npmpbe u. weiflfagende Prieflerin zu Deiphi, Pans. 

syyWe 

Aadyiras 7 {αφθῖεαε, Volk im innen Libyen, 
Ptol. 4, 6, 18, 

Δαφνίτης, m., in Et. M. Δαφνίτας, Lorbern, 
Bein. des Apollo bei den Eyracufern (wich. Syrern). 
Hesych., Et. Μ. 250. Achnlicde Beinamen des Apollo 
find: Φαφνογηθής, in Anth. ıx, 525, u. Φαφνοπώ- 
Ans, Ar. b. Hesych. (fr. 154). 

Δάφνοες, m. Zorenz, 1) Art aus Epheſus, Deipno⸗ 
foppift, Ath. 1, 1,9. 2) Wihener, ©. eines Dapbnus, 
Inser. 276. 8) Gpattaner, 1278. 4) ὁ 4άφνος nose- 
µός, Bl. in Zoktie, Plut. VII sap. conr. 19. 

Audvoßs, οὔντος, (6), Lauringen, 1) St. u. Ha⸗ 
fen in Rofris, früher zu Pholis gehörig, Strab. 9, 416 
— 426, δ., St. B.».’Ayyoüs. Zuxal. Ew. Δαφνούν- 
rws oder Δαφνούσιοα, fem. Δαφνονσίε, St. B. 2) 
Ort bei Klagomenä in Ionien, Thuc. 8, 28. 81. — Anter« 
plat bei Trapegunt, Anon. per. pont. Eux. 86. 8) 4a- 
φ»οῦς ὁ λιµή», Hafen an der Oflüfte von Afrika, Strab. 
16, 774. 4) ein Demos bei Kos, ein Mitglied deffeiben 
Aa os, St.B. 5) Lorenz, ein Fluß in Karien, 
= ἁρπασος, Et.M. 147,57. Achnl.: 

Δάφνουσα, f. 1) St. in Lokrit, = 4αφνοῦς ο. 1, 
Eupbor. δ. St. Β. Ew. Του od. Δαφνού- 
σιοφ, St. B. 2) Inſel bei Ionien, die αμώ Θάλλουσα 
dieß, Plin. 5, 81,88. K. Aehnl.: 

Aadvoverla, (ῷ, 1) Inſel an der Küfte von Bithy⸗ 
nien, au Θννιας od. Apollonia genannt, Ptol. 6, 1, 
15, Anon, per. pont. Eux. 6. 2) = Japravasor bei 
Rhegium, Niceph. Brev. p. 76, 12. Achnl.: 

Δαφνοέσιον, n. 1) Ort bei Rbegium, πλησίον τῆς 
θρᾳκὼ» γῆς, St. Bt. 2) Ort in Aegypten, Sı.B. 

λίµνη, f.See in Bithynien, nicht weit von 
Olympus, Se. B. 

Aal m. £orging, Mannen., Theophylact. 

A νεύα, m. Shreder d. i. Pan, Nonn. 14, 80. 

Δαχαρηνοί, (nad) St.B. Karolinger d. i. ἆρσε- 
yıxos), arabifcher Vollsſtamm der Nabatäer, Ptol. 6, 
1,23, St.B.s.v.u.3. 4ουσαρή u. Ὄβοδα. 

Δαχιναβάδης, ους, ἡ, Sũbland (f. Arr.), (fanser. 
Dakshinäpathas d. i. Süd, pracrit. dakhinäbadha), 
Randfchaft in Vorderindien, j. Delhan, An. (Arr.) per. 
mar, erythr. 50. 51. 

Δαψολίβνες, (viell. wie Drelli vorſchlägt Θαψο- 
λίβνες, von Thapſos, der Seeſtadt in Nirita gwifchen 
Rhuspina αι. Rhuspä), Volt bei Nic. Damasc. fr. 135. 

Δάων, ωνος, m. = 4ἄος, w. ſ., einer, gegen welchen 
Dinar eine Rebe hielt, Galen. in Hippocr. progn. 18, 

‚pP. 237. 

Δαώς, m. Hirt aus Baatibibla, K. der Chaldäer vor 
der Sündflutb, Abyd. b. Syncell. 38,b. Ju Euseb. 
ehron, p. 5 heißt er Davonus, 


277 


AckAuns, m. Mannsn., Hippocr. p. 1066. (Au 
Steph. Par. wird Ελεάλκεος, von Keil Εχεάλκης bere 
mutbet.) 

Δαάναξ, axos, m. Pythagoreer aus Sybaris, Iambl. 
v.Pyth. 86. (Keil vermuthet 4εάναξ od. Εχεάναξ.) 

Δίβαι, (of), Volteftamm an der Weſtkuͤſte von Ara⸗ 
bien, der Stamm Zebeyde in Dembo u. Leith, D. Sic. 8, 
45, Strab. 16,777, Agatharch. fr. $. 96 (Phot. codd. 
ἄεδεβα(). 

Δεβαλακία, f. Ότι in Phrygien, Hierocl. 

Δίέβαλλος, ? m. ©. des Lachares, B. des Curybiadet, 
D- Su (7, 16) b. Sync. 261 ob. 499 (οοἆ, B. {αίβαλ- 

ος). 
βάρα, 7, b. Ios. 5, 5 Δεβάρα, (nach 1ου. Biene), 
hebr. Brophetin, Suid. 

Δεβελτός, f. Stadt in Thracien, Suid. (?). 

Acyyıllx, m. indecl. ©. des Attila, Prisc. Pan. fr. 
86. 88. 

Δέγμενοε, m. Haltaus, Elcer, Paus. 5,4, 2. Speer, 
Ephor. b. Strab. 8, 857. (Polyaen. 5, 48 heißt er 
Αἰσχένης.) 

Δόάμασα, (Bollgard?, verd. aus Μέόδμασα), St. 
in Karten, Ew. Δεδμασεύς, δι. Β. 

Δεηρά, f. Landſchaft in Sufiana, wahrſch. b. nom, 
w.f., Ptol. 6, 8, 8. 

Ara, f. Gotelint (= dia), Brauenn., Inser. 
1958. 

Adas, m. Schreder, ein Heros, = 4ίας, w. [., 
t.M 


Δεῖγμα, τό, Schaue, Drt, wo bie Waaren ausges 
ſtellt u. kaufmänniſche Gefchäfte abgemacht wurten, a) 
im Peiräeus, wahrſch. eine der fünf Säulenhallen der 
Μακρὰ Στοά, Ar. Equ. 779 u. Schol, Xen. Hell 5, 
1, 21, Lys. b. Harp. u. D. Hal. de vi Dem. 11, Dem. 96, 
29.50, 24, Hesych., Suid. b) in Rhodus, Pol. 5, 88, 
D. Sic. 19, 45. 

Δείδιοε, m. ὃ. τόπι. Didius, Plut. Sert. 8. Caos. 56, 
Τίτος 4είδιος, App. Iber. 99. b. civ.1,40. S. Aldıog. 
Auch auf einer röm. Münze fteht Deidius. 

Δειδό, f. für Jıdo, in Tunae. fr. 28, hist. fr. ed. 
Mull. 1, p- 197. 

Asxawstrıos (7), m. NRhodier, Mion. 111, 425. 

Adixıpos, m. Inscr. 199 (|. 4εέφιλος). 

Δείλας, αντος, m. Beige. ein Thracier, Schol. 11, 
21,464, Eust. 

Ad *Uebelfeen wie Uebelbach, Kraterfeen in 
Eicilien bei Eryle, Callias b. Macrob. sat. 5, 19. (v.]. 
4έλλοι.) 

Δελοψ, Abendländer (Fan ὀψία b. Hesych.), 
ὄνομα ἔφνους, Suid. 

Δέῖμα, o. (Δεμώ, f.), Schreckbild, Bilbfäule in 
Korinth, Paus. 2, 3, 7. 

Δειμαινέτη, ſ. Luit berta, {ημαννέτη, Sraucns 
nanıe, Luc. Scyth. 2. 

Δειμάλη, f. vicl.—= 4εμάλη, Arcad. p. 108, 23. 

Acipnas, ayros, m. Schred, ©. des Dardanos, K. 
von Arctadien, D. Hal. 1,61. 

Δείμαα, m. Baumeifter, ©. bes Dardanos u. ber 
Chryſe in Arkadien, D. Hal. 1, 61. 

Aapärıos Zeug, Schredenszeus, Name bes Ban 
6. D. Hal. 6, 90. 

Δείμαχος, m. Hilliger, Pythagoreer, Iambl. v. 
Pyth. 85 (6. 257). 5. Jyluayos. 

Δειμήνσιοι, f. Inunvasos, 

Δεῖμις, [. 4εἴνις. 

Acinos, m. Schreden, S. od. Diener u. Wagen⸗ 


Δεῖμος 


E 


278 


führer bes Ares od. Enyalios, ein Dämon (Themist. 15, 
p. 194) des Krieges, Hes. th. 984. sc. 195, 11. 4, 440 — 
15, 119 u. Schol., Nonn. 2, 415—89, 217, δ., Qu. Sm. 
10, 67. 11, 18, Piut. amat. 18, 11, Suid., Hesych., 
Schol. Gregor. Νας, or. 4. Abgebilvet auf dem Echilde 
bes Achilles, Qu. Sm. 6, 29. 

Δάνα, ἡ, nach Phil. migr. Abr. 39 u. mut. nom. 86 
== 4lun ob. Κρίσις, $. Alex. Pol. Δείνα, f. Tochter 
Jacobe, Ios. 1,19, 8. 21,1, Alex. Ρο]. fr. 8, Theodot. 
in Alex. Pol. fr. 9, Phil.a.a.D. 

Δειναγόρας,πι. Redhard, Spartaner, Inser. 1478. 

ey, avos, m. Hartleben, Mannsn., Inser. 


Asiva 


1287. 

Advapxos, (6), Martwald, 1) Korinthier, ©. des 
Softratos, der bekannte attifche Kedner u. Macedonifl, 
Dem. 18, 295. ep. 6, D. Hal. de Din. 2 u.ff., Plut.Dem. 
81. Tim. 21. x oratt. vitt. s.v., Hermog. Id. 1,7, 9. 
6. Weſterm. Φε[ώ. d. Berebfamt. δ. 79 u. fr. ed. Bait. 
Saupp. Τ.Π, p. 821 — 841,4. 2) ein Anderer, Antis 
macebonif, der mit Phocion hingerichtet wurde, Plut. 
Phoc. 88, Arr. δ. Phot. 92. 8) Delier, Dichter u. Ges 
ſchichtſchreiber, Dem. 6.D. Hal. Din. 1, Cyrill. Iul.x, 
841, Tatian.c, Gr. vırı, 251, Syncell. 162,9. 6. Müll 
bist. fr. 1v, 891. 4) Kreter, Dem. 6. D. Hal. Din. 1. 5) 
Barier, Pythagoreer, Iambl. v. Pyth. ο. 85. 86. 6) Ans 
deres ©. eines Nilies, D. Hal. exc. p. 2862. — Dem. 
b. D. Hal. Din. 1.— Bgl. Fabric. bibl. gr. 11, 868. ©. 
4ίναρχος. 
πω. „ Harggerode, Stadt oder Gegend, 

d. 

Δανιάδας, m. Hark (== Harts), Lacedämonier, 
Thue. 8, 22, 

Anvıddes, pl. Hartunger, eine Art Männerfchube, 
Hesych., vgl. δεινιάς in Ath. 11, 471, b, ὅ., Poll. 
1, 89. 

An ου, m. Hark (— Hartet), 1) Vaſen⸗ 
maler, Wase de Carino Catal.n. 1588. 2) ein Anderer, 
Theop. b. Ath. 18, 605, b. 

Auvlas, ov, (6), Hartmann (f.Et.M.u. das Eprich⸗ 
wort 6εινα τα δεινὰ καὶ δεε»ότερα 4εινίου, Macar. 
8, 28, Suid. s. ἔσχατα ἐσχάτων), 1) Athene, 9) 8. 
des Feldherrn Kleippides, Thuc. B, 8. Ὁ) Kytantide, ©. 
des Phormides, Dem. 59, 128. ο) Athmoner, ©. bes 
Theomneſtus, Dem. 45, 55, δ., vgl. mit 86, 17.50, 24— 
27. d) Herchier, α) Redner u. Bertheidiger des Leptineis 
ſchen Geſetzes, Dem. 20, 146. 151. 8) viel. Entel 
beffelben, Meier ind. schol. 1851, n. 8. e) Steirier, ©. 
eines Deinokrates, Inser. 199. — Cholleide, Ross Dem. 
Att.5u.0.— '0asey, ebend. 137.188. — Prospaltier, 
ebend. 157. — Haläer, Att. Seew.x,d, 90; Inscer. 208. 
— aus ber eredhtbeifchen Phyle, Inser. 165. — aus der 
hippothoontiſchen Phyle, Inser. 169. — f) einer der 60 
Witbolde, Teleph. b. Ath. 14, 614,9. g) Baterbruber 
des Sprechers der 1. Rede des Sfäus, Isae. 1, 9— 80. — 
einer, gegen welchen Dinarch ſprach, D. Hal. Din. 10, 
Harp., δ., f. Bait. Saupp. fr. oratt. p. 329, viel. der 
Herchier. — ein Anderer, Plut. x oratt. Lycurg. 6. 2) 
@phefler, Luc. Tox. 12—18.— Luc. d. mort. 7, 1. 8) 
Sicyonier, Gefhichtfähr., Plut. Arat. 29, Agath. fr. 4, 
Schol. gu ΑΡ. Rh. 2, 789 u. zu Pind. ΟΙ. 7, 49, &,, zu 
Theocr. 14,48, zu Soph. ΕΙ. 287,3u Eur. Or. 861,9. ©. 
Müll. fr. hist. 111, 211— 227. — οἳ περὶ dewta», Plut. 
Arat. 8. 4) Aegyptier, Salbenhänpler, Stratt. b. Ath. 
15, 690, f, Heraci. Pont. b. Ath. 12, 552, f. 5) Pheräcr, 
Tyrann von Granon, Polyaen, 2,84. 6) Andere: D. 
Sic. 19, 85. — Ant. Diogen. erot, 2. (Rad K. inCic. 


Δεινόστρατος 


Verr. 2 Ἱ. ν. auf) Diness; in Cic. pro Cluent. 7 giebt c# 
einen Srauennamen aus 2arinum Dinea, v. Ἱ. Di- 
Ώρος.) ©. dıyrdac. Aehnl.: 

Δάνιος, m. Mannen., Hippoer. 

Δείνιππος, m. * Hartroß, Mannen., Att. Seew. 
xıv,d, 41. 

Δεῖνιε, τος, (in Pind. N. 8 tit, 4ε(νιδε), m. dor. für 
4εεινίας, w. [., 1) Ueginete, Pind. N. 8, 26 (ν. Ἱ. 4είνι- 
dos). 2) Eyrenäer, Inser. Cyr. 2 (gen. 4εέννος), ζ. 
Ahr. Dial. 11, 288. 8) Samier, Inscr. 2258, wo falfch 
Jeiuss ſteht. 

ewixa, /. Sartbolbine, Frau des Königs Archi⸗ 
demus, Theop. b. Paus. 8, 10, 8. 

Δανοκλῆν, έους, m. Rudhart, Dyrchachier, Mion. 
11, 41. 

Δεινοκράτης, ους, 8), η», νου, ὦ 4εινοκράτη (Pol. 
24,5), (0), Meinhard, 1) Athener, a) Acharner, B. 
des Kleombrotus, Plut. x oratt. vit. Lycurg. 29. b) 
V. eines Deinias, Zrespssuc, Inser. 199. &) Alluvevc, 
Inser. 565. 2) Dieffenler, Pol. 24, 5, Plut, Pbilop. 18 
— 24. Tit. 17, Paus. 4,28, 11. 8, 51,7. 8, Suld., οἱ 
περὶ Toy 4εινοκράτη», Pol. 24,12. 8) aus Phocis, 
D. Sie. 16, 56. 4) Syracufaner, Gegner des Agathokles, 
D. Sic. 19, 108. 20, 29---90, οἳ περὶ (τὸν) 4εινοκρά- 
την, D. Sic. 19, 104. 20, 89. — Belbberr bes Agatho⸗ 
tes, Polyaen. 5, 8. 5) Andere, a) unter Alexander d. 
6ι., Strab. 14, 641. b) unter Attalus, Pol. 16, 8. 6) 
aus Tarent, Pythagoreer, Iambl. v. Pyth. 86. ©. dıvo- 
πράτης. 

Δανόλοχον, m. Harter d. i. mit fräftigem Heer, 
1) Eleer, Diympionite, Paus. 6, 1,4. 2) tomifcher Dich- 
ter aus Sicilien (Syracus od. Agrigent), Ael.n.an. 6, 
51, Ath. 8, 11l,c, Suid., Zenob. 17, 70, Hesych. s. 
ὀλβάχιον. 

Δεινομάχη, f. Runigunde, aus Athen, 1) T. des 
Megakles, Mutter des Alcibiades, Plat. Alc. 105, d. 
123, c, Plut. Alc, 1, Herodic. b. Ath. 5, 219, ο, Ael. 
v.h.2,1. 2) ®emahlin des Laches, Luc. d. mer. 7, 2. 
— Buid. 

Δεινόμαχοε, (6), Hertwig, 1) Wetolier, Luc. d. 
mer. 15, 1.2. 2) Theffalier, Inser. 1769. 8) ein Stois 
fer, Luc. Philops. 6. — ein anderer Philoſoph, Cic. 
Tusc. 6, 80. off. 8, 88. fin. 6, 8. 

Δεινομένηε, ους, bot. ευς (Pind. P. 1, 154, Simon, 
196 in Anth. νι, 214), ion. εος (Her. 7,145 u. Inscer. 
16), dat. ss, acc. η» (Paus. 6, 12,4), (6), Hertleben, 
1) Rhobier, Gründer von Θεία, Et. Μ. ρ. 225. 2) V. 
des Hieron u. Gelon (Geloer), Pind. P., Simon. u. Her. 
4. ᾱ. Ὁ., D.Hal. 7, 1, Plut. Pyth, or. 19, Ael.v.h. 12, 
25, Polyaen. 1,27, Paus. 6, 12,1, Inscr. 16, Marm. 
Par. Daher Hiero als Δενομένεε παῖ Pind. Ρ. 2, 34 
angeredet wird. 2) ©. des Hieron, Pind.P. 1,112 u, 
Schol,, Paus. 6, 12, 1, ep. Paus. 8,42,8 (Anth, spp. 
820). 8) Mörder des Hiero, Paus. 6, 12,4. 4) Tenier, 
Inser. 158 od. Bockh Staatsh. vır,a.b, tab. 8. 6) Athe⸗ 
ner, Inser. 470. Khydatbenäer, Alt. Seew. Υ11, 6, 25. 
6) Andere: Bildhauer (DI. 96), Paus. 1, 25, 1.— Anth. 
Pal. 4, 286.— 6. 4ιννοµένης. 

Attvos, m. == divos, Dreher, a) ein Trinfgefäß, 
Ath. 11,467 u. ff. b) ein Taug, ebend. c) ein Bußbeden 
u. die Drefchtenne, ebend. 

Δανοσθένην, ους, m. Richard ὃ. i. reichlich ſtack, 
Spartaner, Olympionike, Paus. 6, 16, 8. 

Auvöorparos, m. Harter, f. Jewödoyoc, Athen 
πετ, 4λωπεκῆθεν, Inser. 172. ᾿Αγκολεύς, 183; Geo- 
meter, Br. des Menahmus, Procl. ad Euclid. 


Δεινόφιλος 


Δεινόφιλοφ,πι. Hardonin ahb. Hartwin, Athener, 
Archon (49 n. Chr.), Phleg. Trall. fr. 61. 
Δανό, f. Baltdilde, T. der Phorkus u. ber Keto, 
eine ber drei Orden, Apd. 2,4, 2, Zenob. 1, 41. Hyg. f. 
praef. heißt fie Chersis, in Schol. Αρ. Rh. 4, 1515 Ἴαι- 
vo, in Schol. Aesch. Prom. 798 Aıvw, was Herm. 
eonjicirte, nämlih Wirbel; Heracl. de’iner. 18 hat 
Περσω.) 

ı _ Δείνων, vos, (d), Sartung (ſ. Et. Μ.), 1) Lacte⸗ 
bämenier, Xen. Hell. ὅ, 4, 98. 6,4, 14. 2) Rhobier, 
Pol. 80, 7.8. ol περὶ τὸν 4είνωνα, Pol. 27,6—29, 
5, d. 8) Athener, a) Herchier, ©. des Rednert Deinias, 
At. Seew.xvı,a, 128, Meier ind. schol. 1851, n. 8. 3 
Br. des Nikoſtratus u. Arethuſius, Dem. 68, 6.7. 4 
aus Ἡροϊ[οπία, Mion. 11, 81. 5) Geſchichtſchr., Plut. 
Them. 27, 8., Ael.n. an. 17,10,8.,D.L. 9, 8, n. 1, ö., 
Luc. maecr. 15, Ath. 2, 67,a— 14, 688,d, 5.,4. ©. 
Müll. hist. fr. 11, 88—95. οἳ περὶ 4Φείνωνα, Plut. 
Artox. 18. 6) Bildhauer, Plin. 84, 19. 7) Andere, a) 
6. eines Deinon, Pol. 15, 36,4. b) 6. bes @ufrates, 
Luc. Philops. 17. ©. 4ίνων. 

Auvavd, acc, δ. Westerm. -vo, {. Theuertanf, 
Sattin des Pythagoreers Brontinus, Iambl. ν, Pyth. 
7. 


Δα m. *Blidert, Mannen. auf einem Am⸗ 
phorenhentel des Muſeums der archäol. Geſellſch. zu 
Biden. K. 

‚ Δαοκλβν, του. -λή, m. Godemar, Mannen., Insor. 

156. 

m. (== άτος), Gottlich, 1) Mannen., Inser. 
190.198. 2) Monaten., = 4ῑος, w. f., Inscr. bes Bosp. 
Cimm.22, f. Insor.2114,b. 8) Name einer muſilaliſchen 
Weiſe des Fldtenfpiels, Plut. mus. 4. Aehnl.: 
„m. Mannsn., auf Müngen aus Aemonia in 
Phrygien, Mion. ıv, 196. 

Δαπνάτνροε, m. ein Φος bei den Tymphärn, He- 
sych. 1.d. Man vergleicht Diespiter. 

Δειπνεύε,π. Shmaufer (f.Ath.), Heros in Achaja, 
Ath. 2, 89, d. 

Δειπνιάε, f. Baftborf(f. St. B.) Ort in Theffalien 
bel βατίῇα, Callim, b. St. B. (fr. 82). Ew. Δαπννύς, 

t. B. 

Δεν ισταί, Gelehrtengaſtmahl, Titel der 
πού vorhandenen Schrift des Athenäus, Suid. α. ν. u. 8. 
Kestovxestog. (Wegen al desnvopogos f. Lex.) 

Δε ‚fe Hals, attifcher Demos zur leontifchen 
Phyle. Harp., Suid., St. B. s. ν. u. 5. 4έρα, B. A. 240: 
δω. (6) Δαραδιώτης, Plut. Alc. 25, St.B. a. a. O., 
Suid., Harp., Att.Stew. ΧΙ, b, 68 u. d., Ross Dem. Att. 
67.68, auch 4εραδεώτης, Inser. 181. 621. 

Δαράδης, m. Halfen, Heros des vorhergehenden 
Demos, St.B. 9. Jeıpadecu.s. 4έρα. 

Δειράε, üdos, f. Hals, Ortin Argolis, von bem ein 
Thor von Argos avlas πρὸς τῇ dssgads heißt u. Apol⸗ 
lo, welder dort einen Tempel hatte, den Beinamen ὁ 

führt, Paus. 2, 24, 1.25, 1. 

Δαρή, ῆς, (N), Eust. p. 1967, 80 u. Lob. path. 65 
4είρη, b. Ptol. 4, 7,9 Anen ñ Jeion, u.ebend. 1,15, 
11. 8, 16, 12 bloß (ἡ) Inon, Hals, 1) ſuͤdlichſte Land⸗ 
fpise an der Weftlüfte des arab. Meerbufens (Straße 
Babselsmanbeh), nebſt Stadt ebendaſelbſt, Streb. 16, 
769 — 774, ὃ., δι. Β. 2) eine Athen verbündete Stadt, 
δε Β. ζω. Auıpatos, ebend. ἳ 

Δασήνωρ, ορος, m. Schreckmann ([. Et. M.), Ly⸗ 
der, Il. 17, 217. 

[Δείσοῖοε, πι, falſchlich ale Mannsn. gefihr., Leon. 


Δεχέλεια 279 


Τατ. 14 inAnth. v1, 805, es {fl Appellat. miftftinfend, 
f. Mein. in Del. poet. Anth. Gr. p. 116.] 

Δείτατος, m. b.röm. Ditatus, Führer ber Römer in 
Suania (562 n. Epr.), Menand. Prot. fr. 11. Er heißt 
ebendaf. au ᾿Εξίσατος. 

Asldıkos, m. = άέφιλος, w. f., Inser. 194. 

Δέκα, οἱ (ἄνδρες), Zehner, 1) in Athen, a) von 
Peifandros eingefegte Verfaffungscommiffion, Thuc. 8, 
67.— Andere, 8,1.—D. Sic. 12, 75. b) die zehn Diigare 
hen, welche an die Stelle ber dreißig traten, Isocr. 18, 5.6, 
Harp.,Suid., 9. 2) in Rom. a) die decemviri agris divi- 
dundis, D. Hal. 8,76. b) die dee. legibus scribendis, 
D.Hal. 2, 27— 7, 57, ὃ., D.8i0.12,28 u. ff. Ihre Hert⸗ 
[Φα[ι ἡ τῶν δέκα ἀρχή, D. Hal. 11, 1, od. δεκαρχία, 
10, 58. 11, 40. Sie felbf werben auch οἱ δεκάδαρχον 
genannt, D. Hal. 10, 60. c) die Dec. sacrorum, App. 
Hannib. 56, 6, D. Cass. fr. 74, 1 οἱ δέχα Isgsic. d)Dec. 
IHtibus iudicendis, ol δέχα ol ἐπὶ τῶν δικαστηρίων, 
D. Casa, δ4, 26. lieber δεκαδαρχίαν [. Lex. u. Herm. 
Staatsalterth. 178. 

Δεκάδαρχος, m. "Zehner, a) Bezeichnung eines 
Böllners (Zehntner) u. anderer obrigkeitlicher u. milis 
tärifcher Perfonen in Athen, Theflalien, Rom u. anders 
wärts, [. δέκα u. Lex. 2) Όνομα, Heaych. 

Amcalveos, (6), Mannen., Wahrfager bei den Beten, 
Strab. 7, 298. 804. 16, 762. 

Δεκάμνιχοε, m. Zehner (f. Lob. path. 848), Dias 
cebonier, Arist. pol. 5, 8,18. 

Δαιάνται, pl. Bolt in Norden bes freien Britanniens, 
Ptol. 2, 8, 12. 

Δεκάπολια, έως, ἡ, Zehnftäbten, Gegend in Cöle⸗ 
fyrien (Iubäs) am obern Jordan, Jos. b. Iud, 8, 9, 7, 
Ptol. 5, 15, 22, N. T. Matth. 4, 25. Marc. 5,20. 7, 81, 
St. B.». Γέρασα. Ew. Δεκαπολίτης, K. 

Δεαατηφόροε, ὁ, Zehndner d. h. der, welchem ber 
Zehnte ber Kriegsbeute geweiht wird, Bein. des Apollon 
ju Megara, Paus. 1,42, 5. 

Δακέβαλοε, (6), K. der Dacier (Geten) zur Zeit Dos 
mitiens u. Trajans, D. Cass. 67, 6 u. ff. 68, 6—14, 
Thomist. or. 8, p. 110, Petr. Patr. fr.4, 5, Suid,, Sobol. 
Luc. Icarom. p. Bl, 7. 

Asus, (N), ton. (Her. 9, 15, 8.) 4εκελέη, Hordn. 
ſchrieb nach St. B. ed. Mein. 4εχελιᾶ, Meldegg (6ει- 
χνύναι, [. Her. 9, 73 u. baf. Stein), attifcher Demos an 
der Grenze Böotiens zur hippothoontiſchen Phyle, |. 
Zatoy (f. Schol. Aeschin. 2,76, Β. A. 240, St. B., Inser. 
172). Er wurde berühmt burch feine Einnahme u. Be⸗ 
fefligung von Seiten ber Lacedämonier, Thuc. 6, 93. 
7, 27, ö., Andoc. 1, 101, Lys. 14, 80, Isocr. 16, 10, 
Dem. 21, 146. 24, 128 u. Schol., Xen. Hell. 1, 1, 33 — 
3, 8,8, Flgde, fo wie dadurch, daß fpäter von bier aus 
die Dreißigmänner geflürzt wurden, daher οἱ ἐκ 4εκε- 
λείας, Isocr. 16, 17, Aristid. 29, p. 16, vd. al ἐς 4εχέ- 
λειαν ustrotavtes, Lyc. 120, von den Urhebern ber 
wieder hergeftellten Demofratie, vgl. mit Lys. 18, 9. 
Ew. Δεκελειεύε, St. B., ο. Asxekeeös, Insor. 224 — 
226. 2806, Ross Dem. Att. 14, gew. Δεκελεύε, Her. 
9, 78, Lys. 28, 8.4, Dem. 52, 8, Inser. 150. 172. 224. 
(f. Lob. par. 26. 27). Adv. Δεκελειάθεν, St. B. (ion. 
Δεκελειῆθεν, Her. 9, 78), od. Δεκελειόθεν, Lys. 28, 
2. 8, Callim. ep. 284. 472, von D., Δεκελειᾶσι(ν), 
Isoer. 8, 84, St. B., in D., Δεκελειᾶζε, St. B., nah D. 
Adj. Δεκελεικός (Et. M. 80), insbejondere ὁ 4εχελει- 
κὸς πόλεμος ala Name der zweiten Hälfte des pelopon⸗ 
nefifchen Krieges, vom 19. Jahre (ter Befefligung Dece⸗ 
leas durch den fpartanifchen König Agis) an, Isocr. 8, 37. 


280 Δέχελος 


14, 81, Dem. 18, 06. 22, 15. 57,18, D. Sic. 18, 9, 
Strab. 9,897, Ael.v.h. 18, 88, Aristid. 86, p. 188, 9. 
Mean nannte diefe Zeit au τὰ 4εκχελεικά, D. Hal. 
Isocr. 8, oder εὰ ἐν 4εκελείᾳ, Xen. vect. 4,25. Dech 
ab «6 au ein adj. Δεκελικός, |. B. τὸ Φεκελικὸν 
ος, Alex. b. Ath.2, 67, e u. Ath. ebenb., fo wie Δεκε- 
λειακόε, Et.M. 

Δέκελοα, m. Künbdiger (f. Her. 9, 78 u. Stein daf.), 
Heros von Decelca, Her. α. a. O., St.B. 

Aut ὁ (unv), Zehner (f. Piut. Nam. 19), 
der rm. December, D. Hal. 8, 56. 11, 68, Plut. qu. 
rom. 84, D. Cass. 54, 21. ls adj. zweier Endungen, 
εἶδῶν 4εκεμβρίω», D. Hal. 6, 69. 

Δοιέννιος, ın. der röm. Decennius, dah. ΓΤόπλιος 
dex. Φημοσθένης, ein Breigelaffener aus Ariminum, 
Phleg. Trall. fr. 29. 

Δακέντιοι, Bolt Bennoniens, fem. Δεκεντιάς, St. B. 
Benannt nad: 

Δικίντιος, m. d. rim. Decentius, ©. des Magnus, 
St. B., Verwandter des Magnentius u. von ihm zum 
Gäfar ernannt (8511. Ehr.), Zosim. 2, 45. 54. 

Δακᾶνα, St. der Entigeten in Hisp. Tarrac., |. 
Junquerta, Ptol. 2, 6, 73. 

Astävds, m. :d. τδπι. Deeianus, dab. 4εκ. Κάτος, 
Procurator in Britannien unter Nero, D. Cass. 62, 2. 

Amıfras, ol, b. Ptol. 2, 10, 8 Δεχιάτιοι, ein ligu⸗ 
riſches Volt, Pol. 88, 7 u. ff., Strab. 4, 202, St. B. 
Ihre Stadt hieß Δαίητον, n. St.B. 

Δακίδιοε, (6), d. τδπι. Decidius, daher 4εκίδιος 
Zafas, ein geborner Geltibere, D. 0889. 47, 85, u. bloß 
dex., App. b. civ. 4, 87—108. 

Δέκιμον, (O, d. τὅπι. Decimus, baher 4έκ. Σερονῖ- 
Άνος, Anth. app. 888, u. 4έχ. Βροῦτος (Albinus), 
Strab. 4, 206, Piut. Caes. 64, D. Cass. 89, 40, aud) 
ὁ Booöros ὁ 4έκ., D. Case. 44, 18.49, 9. 14, od. 6 τε 
Βρ. ὁ 4έχ., D. Case. 41, 19. 44, 14, od. ὁ dx. allein, 
D. Cass. 44, 14—46, 35, ὅ., endlich 4έχ. 4αίλιος, 
D. Cass. 48, 21, u. 4έκ. Ιούνιος, D. Sic. 18, 2. 6. 
dixuog. 

Δέκισε, ὁ, voc. dixıe, D. Hal. 7,58, pl. οἳ 4έχνου, 
D. Cass. 58, 8, ber römijche Name Decius, ein plebeji⸗ 
ſches Geſchlecht, a) Μαάρχος 4., D. Hal. 6, 88, aud) 
Δέχιος allein, D. Hal. 7, 68. 8, 81. b) Πόπλιος ober 
Πούπλ. 4. (Muse), D. Sic. 16, 89.—19,105.— 20, 87, 
Plut. par. min. 10, 18, auch bloß 4&xs05, Piut. an vi- 
tios. ad infelic. suffic. 8, App. Samn. 1.9, D. Cass. fr. 
85, 5—8. 40, 48, App.b. civ.8, 80. c) D. (Iubellius), 
δ. Pol. 1, 7 4. Καμπανός, b. D. Sic. 22,8 4έχιος τὸ 
γένος Καμπανδς, meift bloß ὁ A., D. Sic. 22, 2.8, D. 
Cass. fr. 40,7, D.Hal.exc. ed. Müll. fr. hist. 11, XL u. ff., 
ol περὶ τὸν A., D. Sic. 22, 8. d) romiſcher Kaifer 
(249— 251 π. 60τ.), eigtl. C. Messius Quintus Traja- 
nus D., Dexipp. fr. 16. 19, Io. Antioch. fr. 149, Suid. 
e) ᾽Ακύλιος 4., D. Sic. 15, 28. {) 4. Ἐρεκκιανός, 
D. Cass. 78, 18. 

Δέκμος, 6, der röm. Name Decimus, f. Φέκεμος, 
daher 4έκμος Βροῦτος (Αλβῖνος), App. lllyr. 19. 
b. οἷν. 2,48—115. 8,27, Nic. Dam. fr. 22, audy Boov- 
τος μὲν ὁ 4., App. b. elv. 8, 2—98, δ., ober bloß 4έ- 
χμος, App. b. civ. 2,118—146. Dal. Inser. 686. 

Δειούμιος, m. Mannsn., Inscr. 1126. 

Δεκουρίων, ὠνος, m. als Titel (Municipalfenas 
tor), Θεόδωρος 4εκουρίων ὁ Κοσμᾶ, Agath. in 
Anth. 4, 8, tit. Sonft ber Vorfteher einer Decurie (ους 
Reiter), Pol. 6, 25. 

Aucpiavs, οὗ, m. (viel. Φειρνανός), Hügel, 1) 


Δελφῖνες 


Sophiſt aus Baträ, Luc. arin. 2. 2) Architect unter Ha⸗ 
drian, Spart. Hadr. 19 (v. 1. Detrianus, Dextrianus, 
Demetrianus). 

Δοιτίων, m. (Öabtens d.i. Mann der Gaben, alle 
wohl auch Gabenempfänger?), Grammatiker, Et. Μ. 
481,19. 

Δέλα, Ort in Arsbis felix, Ptol. 6, 7, 42. 

A ‚m. ©. des Aftartus, Königs der 
Tyrier, Menand. Ephes. b. Ioe. ο. ΑΡ. 1, 18. 

ια, f. Wachholz, eigtl. Wachholder (fo in der 
Era der Lykaonen). St. in Ifaurien, St. B. 3.48pPn, 


w. f. 

Δέλδων, ure;, m. K. der Baftarner, D. Oass. 51. 
24. 
Δελαμῖται, f. 4λλιμνῖτας, 

Δελέφατ, der Planet Benus δεῖ den Ehaldärn, He- 
sych. ©. Βελέβατος. 

s,0v, m. DB. des Belens, Königs der Aſſy⸗ 
tier, Syncell. p. 359, ο. S. deoxstadng. 

Δέλκος, m. ("Wunnfee, wie Wunſiedel, wenn 
fl. θέλκος, vgl. {4έλκω»), β[Φαϊώετ See bei Thracien, 
Hesych. (Schmidt vermuthet Πάλ,κος, vgl. mit Firmic. 
astr. 1, praef.) 

Δέλκων, ωνος, m. Wunnenbach, δΙ. in Thras 
cien, von welchem ter Fiſch δελκανός feinen Namen 
hatte, Ath. 8, 118, ο. ©. 4έλκος. 

AMMos, m. vollftäindig (D. Cass. 49, 89) Κύνντός 
τις άέλλιος, od. (D. Casa. 50, 18) ὁ 4έλλιος ὁ Κόιντος, 
τόπιϊ[ώετ Ritter u. Günſtling des Antonius, Geſchicht⸗ 
fchreiber, Strab. 11, 528, Ion. arch. 14, 15, 1. 15, 2, 6. 
b. Iud. 1, 16, 8, Plut. Ant. 26. 59. 

Δέλλοι, = 4εἵλλοι, το. [. 

Δελματεῖ, έων, έας, = 4αλματεῖς, 9. [., Ρο]. δ3, 
18. 19, App. Illyr. 11, δι. B. Ihr Land Δελματία, 
St.B.s.v.u.s. ἴσσα u. Σάλωνα, f. Φαλματία. 

Δελμίνιον, τό, b. Strab. 7,815 , b. Buid. 
4άλμιο», Hauptſtadt von Dalmatien, App. Ulyr. 11, 
Ptol. 2,17, 11. Ew. 4αλιωεύς St.B. 

Δέλτα, indecL u. faft flets mit τό, das Delta, Drei⸗ 
ed (f. D. Sie. 8, 88, Strab. 17, 788, Anth. 1, 108), 
1) ein Theil von Unterägypten groifchen dem kanopifchen 
u. pelufifchen Nilarme, ägypt. Ptimgris (Eph. δ. St. B.), 
welcher nad) Ptol. 4, 5, 89-42 wieder in Μέγα 4. 
Mıxgoy A. u. τρίτον A. zerfiel u. zum Unterfähieb von 
den übrigen aud τὸ xar’ 4ἴγυπτον 4. (Strab. ID, 
701,8.) hieß, f. Her. 2,18— 179, Plat. Timae. 21, d, 
Ρο]. 8, 49, Ios. b. Iud. 2, 18, 8, Paus. 6, 26, 9,4. Ew. 
Adrtems, St. B. 2) Dorf oder Stadt in Aegypten, 
Strab. 17, 788, nad} St. B. Etart b. Syrien, Ew. Δελ- 
τηνό», St. B. 8) Delta von Indien (Pattalene d.i. Nie⸗ 
derung), ba wo fidh ber Indus in feine zwei Hauptarmt 
tbeilt, Strab. 15, 701, Arr. An. 6, 14, 5. 17, 2. Ind. 2, 
6. 4) bie dreieckig zulaufende Halbinfel Thraciens in det 
Nähe des Bosporus, Xen. An. 7. 1, 89. ὅ, 1. 5) Ort in 
Argos, Pause. 2. 21,1. 6) der Buchflabe, f. Lex. 

Δελτωτόν, n. Dreied, ein Sternbild in der nördl. 
Halbkugel nicht weit vom Wendefreife bes Krebſes— 
Eratosth. catast. 20, Arat. phscn. 234, A. 

Δελφίδιον, m. *Tummler, ein Rhetor, Sidon. epist. 
8,10. K. j 

Δελφινία,{. Delfina, 1) Bein. der Artemis in Athen, 
Poll. 8, 10, 119. 2) attifcher Schiffename, Ephem. ar 
chaeol. 3176. K. 

Δελφῖνεε, f. pl. Deiphininfeln, zwei Infeln bed 
ägyptifchen Meeres vor der Kuͤſte Darmarilas, Anon. 
δὲ. m. magn. 20. 21. = Bwxaucas b. Ptol. 








Δελφίνιον 


Δελφίνιον, τό, Deiphinshagen, 1) Tempel tes 
Apollo Delphinius in Athen, u. Ert bes Gerichtshofes 
für erlaubten Mord, And. 1,78, Isne. 12, 9, (D. Hal. 
Isae. 17), Dem. 23, 74 u. Schol. — 40, 41, Paus.1,28, 
10, Plut. Thes. 12. 18. Tit. 16, Λε]. v. h. 5,15, Harp., 
Poll, 8, 119, Β.Α. 255, Suid., 9. 2) Hafen ber Oropier, 
Xen.Hell. 1,5, 15, Strab.9,408. 8) 61. auf der Oftfüfte 
der Infel Chios, j. Delphino, Thuc. 8, 88, D.Sic.18,76, 
lisrp.. Schol, zu Dem. 28, 74 u. au Ar. Equ. 772, Suid. 
πο. Δελφίνιοφ over Δελφινιεός, St. B. 4) eine Pflanze 
(b. Hesych. Δελφίνιοφ), Deiphinstraut, Geop- 20, 
2,2, Diosc. Noth, 8, 84. 

Δελφίνιοε, (6), Tummlers (f. Et.M.), 1) Bein. 
bes Apollo, weil er in einen Delphin verwandelt (h. 
Apoll. 400) der Kreterfolonie vorangog, welche nad 
Delphi wanterte, Hom. h. Apoll. 495, Tzetz. Lycophr. 
208. Er hatte als folcher einen Tempel in Athen, Paus. 
1,19, 1, [. 4ελφίνιο», u. in Maffalia, Strab. 4, 179, 
fo wie auf Kreta, Müll, Aeg.p. 154, voc. 4ελφίνεεν 
Rbian. ep. ντ, 278. 2) Monatsename (Apollos bes 
Tunmilers od. οἰχεστής), --- Munydion, a) in Aegie 
na, Pytbaen. in Schol. Pind. N. 5, 81. b) in Thera, 
Inser. 3448. 

Δίφιον, 1) n. Delphinehoh, ein Berg, Arist. 
mir. ausc. 111. 2) f. »Meerſchweinel, meretrix, 
Plsut. mostell. 

Δέλφιος, adj. delphiſch, βωμός, Hom. h. Apoll. 
496, 1.d. 

—8 εδος, m. Delfino, ein Myndier, Theocr. id. 
2,21 u. fi. 

Δελφίε, έδος, f. Delfina, 1) eine Sibylle aus Delphi, 
Chrys. in Schol. Plat. Phsedr. 244, b. 2) eine T. des 
Guborus aus Knitos, D.L.8,8,n.8. 8) Schiffename, 
Art. Seew.xıv, ο, 114. 4) adj. gu 4ελφοί, w. f. 

Δελφίᾳ, ivos, m. 1) der Delphin, Kind der Amphi⸗ 
tryte (Arion b. Ael. sol. an. 12,45), ein heiliger Eee» 
πώ (Ath.7, 282, e), weicher außer andern Beweifen 
feiner Liebe zu den Menſchen u. zur Mufit (Arion, Dio⸗ 
nyflus in Jaſus u. A.) die Kreter nach Kriffe geleitete, 
Plut. sol. an. 86. Er war mehrfach in Erg bargeftellt, 
Paus. 2, 2, 8. 6, 20, 10, u.fo aud auf dem Schilde des 
Odyſſeus abgebildet, Piut. sol. an. 86, ber davon bei 
Lycophr. Cass. 6657 Φελφινόσηµος heißt. — Er iſt dus 
Symbol der ſtillen See u. alfo einer glüdlichen Baht, 
fo wie der Herrſchaft zut See, u. daher mehrfach auf 
Münzen befindlich, |. B. auf denen von Tarent (Poll. 9, 
6, 80), Meffina (Mion. 252. 258) u. Brundiftum, So» 
rinth, Delphi, Pifaurien, f- Spanh. praest. num. 1, p. 
327. 2) ein Sternbild von 18 Etemen, nabe an der 
Milchſtraße, d. οὐράνιος oder αἱθέριος, Nonn. 48, 
191. 28, 297. &. Hyg. poet. astr. 2, 17, Arst. 816. 8) 
= 4ελφύνης, Et. M. 822. 

Δελφίων, ωνος, m. »Meerſchwein, aͤhnl. Meer⸗ 
8, 9) Phliafler, Xen. Hell. 5, 8, 22. b) Ruupattier, 
Inscer. 1756. 

ὤν, dat. ion. u. meift auch poet. οἵσι, (ol), 
Delpbinsberg, nah Et.M. Reiben, eigtl. Mutter 
[είδει od. *Brudersberg, St. in Pholis am Parnaf 
mit dem berühmten Tempelu. Orafel des Apollo, früber 
Pytho (Paus. 10, 6,5), od. Παρνάσσια νάπη genannt, 
Schol. I. 2, 519, od. Δελφίᾳ, ddos, (wenn die Lands 
ſchaft mit eingefähloffen ift), Et. M. 571, Nonn. 9, 251, 
Ptol. 8, 15, 18, ob. 4ελφῶν πόλις, Dionys. Hell. 74, 


j. Saflri. — ©. Hom. h. 27, 14, Pind. P. 9, 182, 3.,- 


Her. 1, 18, d., Flgde. Nicht Selten für das Orakel, Ar. 
Av. 618.716, Thuc. 1,25, 9., oder für die pythiſchen 


Δελφός 281 


Epiele. Pind. Ol. 18, 61, Simon. ep. 218 (ατα, 19); 
tab. 4ελφοῖς bei den pytbifchen Epielen, Thuc. 1, 
148, Themist. or. 8, p.41. Ueblich wurde es von Sachen, 
wo ſichs eigentlich um nichts handelt, zu fagen: περὶ τῆς 
ἐν 4ελφοῖς axsäs, wit Dem. 5, 25, (Harp.) flait περὶ 
ὄνου σκιᾶς, wie edeigtl. hieß, ſagte. — Ew. Δελφοί, (οἳ), 
Her. 1, 14, δ., Eur. Andr. 1124, Thuc. 1, 112, ὅ., 
Flgde, dah. ὦ «4Φελφοέ, Luc. Phalar. 1, 1, Heliod. 4, 
19, u. 4ελφός, And. 1, 193. Lyc. 87, A., urfprünglich 
die Bewohner von Pytho, Schol. Il. 1, 4065, u. nad 
Μπαρ. in Schol. ΑΡ. Rh, 2, 675 ὑπερβόρειοι. Sie 
waren durch ihre Habfucht u. Gefräßigkeit berüchtigt 
(Ath. 4, 178, cu. ᾖ.), dab. das Eprihw. Jeigpoias Sı- 
σας αὐτὸς οὗ φαγῇ κρέας, App. prov. 1,95. Auf 
ihre Grauſamkeit gegen Aeſop dagegen fpielt das Sprich⸗ 
wort an: 4ἴσωπον οἱ 4ελφοίποτ) b. Ar. Vesp. 1446. 
— Fem. dazu it Addis, St. B. — Adj. 1) Δελφικόε, 
ή, ov, dah. 4ελφικὸν µαντεῖαν, D. Hal. 4, 69, 8ὲ. Β. 
s."Axn, weldyeö gewöhnt. ὁ Θεὸς ob. Απόλλων» ἐν 
4ελφοῖς, wit Lyc. 98, Dem. 25, 54, ot. ἡ μαντεία 
n ἐκ 4ελφῶ», Dem. 59,97, u. ähnl. heißt, ähnl. 4. 
χθήσµοί, Μπας. in Schol. Hes. th. 117, ἑσεία, Soph. 
0. C. 418, nög, Nonn. 27, 262, ἄντρον, Nenn. 9, 
274, κευθµώ», Orph. h. 19, 4, γράμματα od. γρά 
ua, von der belannten — Pie Phacdr. De 
Plut. consol. Apoll. 28, andert 4. »όμος, Λο. v.h. 11, 
5, u. ἀπολογία, Luc. Alex. 48, od. ἆθλα, von ben 
Preifen in den pythiſchen Epielen, Soph. El. 682, wo⸗ 
gegen Jeimsxoi τρίποδες d. h. goldne als Ehrenpreife 
überhaupt ftchen bei Ath. 5, 198, ο. 4ελφικὰ µῆλα 
endlich fagten Einige für Aepfel überhaupt, Ath. 8, 
80,0, u. 4. χύλπος bei Scyl. 35 if ein fonft unbefannter 
Bufen in Actolien. Als Bein. des Apollon ſteht JeApsxe 
Orph. h. 84,4, u. als subst. τὸ 4ελανκόν vom KHeis 
ligthum, App. Ulyr.5. Eprichw. war s) τὰ dx τοῦ 4ελ- 
Φιχου τρίποδος, d.h. wie untrüglid, Luo. Pseudol. 
10, od. ταῦτά του ἐκ τρέποδος τοῦ JeApsxon ἔφρασε 
«boißog, Zenob. 6, 8. Ὁ) 4ελφικὴ µάχανρα, von ber 
Begehrlichleit der Delphier, App. prov. I, 94, Arist. 
polit. 1,2, Hesych. (anders ficht 4. ξίφος Eur. Or. 
1656). 2) Δελφόε, als adj. nur poet., in Profa bloß mit 
Gyno; daher 4ελφὸς ἄξων Ιυθδοῦς, Nonn. 4, 290, 
τρίπος, Anth. 8, 6, ᾽Απόλλων, Nonn. 19, 821. 40, 
401, λαός, Callim.h. 2,98, ἀνήρ u. ἄνόρες, Eur. 
Andr. 1076. 1151, Strab. 9, 421, Nonn. 9, 263, ob. 
ὦ ἄνδρες Δελφοί, Luc, Phalar. 2, 10, u. ähnl. ὦ 
Dolßov 4ελφοὶ θέραπες in Eur. Ion 94. Sprichw. 
wer von einem Dürftigen: 4ελφὸς ἀνὴρ στέφανον 
μὲν ἔχει, δίψεν δ' ἀπόλωλεν, Diogen. 4,26, Schol. in 
Ar. Equ. 531, Suid., vgl. mit Ar. Equ. a.a.D., Luc. 
merc. cond. 28, Liban. ep. 208. Fem. Δελφίᾳε, ;. B. 

υνή, Eur. Ion 92, Πνθώ, Nonn.2, 698, u. in dems 
είδει Sinne μέλισσα, Pind.P. 4, 107, ober φάµα, 
Anth. ΤΙ, 154. app. 272, πόλις, Eur. Ion 665 (f. oben), 
πέτρα, πέτρα», vom Dralel (εδ lag auf einem fleilen 
Selfen), Soph. O.R. 468, Eur. Andr. 998, vergl. mit 
Bacch. 806, Nonn. 18, 123, Theoer. ep. 1 (σι, 886), 
ἁθπ[. &xoas, Callim. h.4, 177,1.d., yn ob. ya, Eur. 
Andr. 1167, Ath. vr, 342, πεύχη, Nonn. 86, 85, Boöc, 
Nonn. 5,5, yafınd. i. Lorbeer, Nic. Alex. 200 u.Schol. 
Adv. Δελφόσε, Theod. Prodr. 9, 191, u. Δελφόθεν, 
Theod. Prodr. 9. 282, u. 4eA@ois, [. oben. 

Δελφόᾳ, οὔ, m. Dülher d. i. Unhold (δελφοέ --- 
πονηροί, Et. Gud.), &. des Pofeidon u. der Melantho 
od. Dieläna, nach welchem Delphi benannt fein foll, 
Aesch. Eum. 16 u. Schol., Tzetz. Lycophr. 208, oter 


282 


©. bes Apollo u. ber Thyia, Paus. 10, 6, 4, Schol. ΑΡ. 
Rh. 4, 1405. Bührer der Kreter nad) Delphi, Phylarch. 
fr. 78 (hist. fr. ed. Müll. 1, p. 356). 

Δελφουσία, f. 61. in Arkatien, Andr. b. St. Β. Ew. 
Δελφουσιάτηε, St.B. &. Θέλπουσα. 

Δελφοῦσσα, Sf. Delpbinsbrunnen, Duelle bei 
Delphi, St. Β., f. Τελφοῦσα. 

Δελ ου, m., b. Apd. u. Callim. u. Leandr. in 
Schol. ΑΡ. Rh, 2, 708, fo wie Dion. Per. 442 aub Δελ- 
Φύνη, f. Delphinsbrunner (f. Φελφοῦσσα), 1) ein 
weiblicher Drache, Halb Schlange, halb Jungfrau, wel⸗ 
her den Zeus in der koryciſchen Höhle bewachte, Αγά. 1, 
6,3. 2) die Schlange Pytho, welche Apolio tödtete u. 
mit ihrer Haut den Dreifuß feines deiphifchen Tempels 
ummidelte, ΑΡ. Rh. 2, 708 u. Schol., Nonn. 18, 28, 
Apost. 15, 10, Dion. Per. a. a. O. (ν.]. 4Φελφίνης) u. 
Eust. dayu, Tzetz. Lycophr. 208 u. Exeg. 11.117, Hyg- 
f.110, Serv. Virg. Aen. 6,817. 

Δεμεναί, pl. Kettembeil(v. i. Kettenbũhl), Ort in 
Sicilien, wo Typhon gefeffclt worden fein follte, Et. Μ. 

ενδρῖται, pl. Bäumler, fingirtes Volt bei Luc, 
v.h. 1, 22. 
‚ Awöptris, doc, f. Baumgart, Bein. der Helena, 
bie em ſolche in Rhodus ein Heiligthum hatte, Paus. 8, 

‚10. 

A n. pl. Ort ber Ichthyophagen, wahre 
fein. = 4εράνη Βίλλα, welches Ptol. nad Karamas 
nien fest, j. Daram, Arr, Ind. 27,8 (v. 1. 4ενδρώ- 
βοσα). 

Δενθάλιοι, pl. Blumenau(derdaridas ἄνθος τι 
u. ff. Hesych.), Stadt, deren Befig zwiſchen Meffeniern 
u. Lacedãmoniern ftreitig war. Ew. wie die Statt, St. B. 
(νι 1, 4ελΦάννου u. 4ελθἆνιου). 

Δινθελήται, ur, οὗ, b. Pol, 24, 6 Δενθήλητοι, thra- 
ciſches Boll, = Adaysnajtaı, w. ſ. D. Cass. 41, 23. 25. 
64, 20. 

Δοενθιάδαε, pl. Koften (= Τενθιάδες), Ort in 
Lakonien, woher ber οἶνος 4ένθες flammte, Ath. 1, 
- 81,c, Hesych. Uehnl.: 

Alvdıs, m. Köflin, Mannen. Nonn. 82, 222 (v.1. 
4έτθις). 

Δέννα, n.pl. St. in Aethiopien, Iub. Maur. b. Plin. 
6, 84. 


Δελφουσία 


„m. b. Ὁ. Πα]. 4εντάτος, daß lat. cogn. 
Dentatus, 1) (Curius) 4εντᾶτος, Suid. s. ζῆλος u. 
8. v. 3) dsuxsog Zixxsos 4εντάτος ἐπικαλούμενος, 
D. Hal. 10, 86. 

Διζαγορίδας, m. Madal win (madal = conoio, 
win = gratus, scceptus), ein Cytheade, Liv. 84, 28. K. 

Δεάδιος, m. = Ἐξάδιος, nad) Et. M. ähnl. wie 
Hartbold, Et. M. 846. 

„fe Pudig (pute = Pfütze, Zichbrunnen), 
ein Theil von Ambracen, St. Β. Ew. Δεξαμεναῖον, 
Arist.b. St. B. 

Δεξάμένη, f. Bütte (lat. puteus), eine Nereide, D. 
18, 44. Aehnl.: 

Goũ, ep. οἵο, τα. Buhe (f. 4εξαμεναθ), 1) 
ein Gentaur zu Dura in Achaja, Schol. zu Call. Del. 
102. 2) 8. von Dienos, nad) Call. Del. 4, 102 Diniade, 
Apd. 2, 5,5, D. Sic. 4, 88, Paus. 5, 8, 8. 7,18,1. 8) ©. 
bes Heralles, V. des Ambrax, D. Hal, 1, 50. 4) ©. des 
Mefolas u. der Anıbracia, von welchem Desamenä δε» 
nannt fein foll, 8t. Β. ο. 4εξαμεναί. 5) ein Athener, 
Insor. 141. 

Astavöplöns, m. Luitwarbs, Acharner, 8Η. Seew. 
11, 8, U 


Δεξίππα 


Δίβανδροε, (ὁ), Lnitward, Sorinthier, Plut. am. 
narr.2.— Anderer, Anth. ΧΙΙ, 69. 

Δέξαροε, pl. Bütter (vgl. ἄρος 5. Hesych.), ein 
θα Boltsflamm am Fuße des Anıpros, Hecat. 

.St.B. 

Astıköns,m. Deriosfohn d. i. Ivhinoos, Ni. 7, 15. 
(Nach Andern cin Eigenname ober ein Adverb, [.Hesych. 
n.Et.M.) Aehnl.: 

Adıävös, m. Mannsn, in fpäter Zeit. 

Adlas, m. Glud (= Ölüd), Tegeat, Inser. 1518. 
Barianer, 2919, b. Meffenier, Mion. 11, 209. 

Ne nlöns, m. Wirz = MWirthe, Mannsname, 
Titel einer Komödie bes Amphis, Mein. 1, p.40b. 

Δεξιερόε, m. (— Φεξεός, Et. Μ.), Glüd, Athener, 
Ross Dem. Att. 40. 

Δειθέα, f. 1) eine Nymphe, Apd. 8, 1, 2. ) T 
des Phorbäs, Di. des Romulus von Aeneas, Phut. 
Rom. 2. 8) eine Hetäre, Mach, b. Ath. 18, 580, b. 
Fem. zu: 

Adldsos, m. Dankegott, 1) Athener, a) Archon 
Οἱ. 98, 4, D. Sie. 15, 8, Plut. x oratt. Demosth. 26. b) 
6. des Amptheon, Dem. 57, 87. ο) Eithardbe, Ar. Ach. 
14. d) Anderer, Ross Dem. Att. 167. 2) Ampbifläer, 
Inser. 1707. 8) aus Paros, Pytbhagoreer, Iambl. v. 
Pyth. 86. 

Adıxparaa, 1. Wilhelmine, Brauenn., Inser. 
2152. 

Δεξικράτης, ους, acc. (D. Hal.) ή», m. Wilhelm, 
1) Athener, a) Kombdiendichter, Ath. 8, 124, b, Suid.; 
f. Mein. 1, p.492. b) αἰγιλνεύς, Inser. 1417. 2) Dels 
phier, Inser. 1708. 8) Tegeat, Insor.1707. 4) Rhodier, 
Mion. 111, 414. 5) Arzt aus Rhegium, D. Ηλ]. εχο. 
11 (Müll. hist. fr. πι, p. LI). 

Δεξίκλεια, f. Frauenn. aus Keos, Ephem. archaco!. 
2999. K. Fem. au: 

Aduins, m. Gilbert (d. i. Willebert od. gern 
glänzend), Mannen. aus Keos, Ephem. archaeol. 
8000. K. 

Δεξικρέων, οντος, (0), m. Willibald, Eamier, 
Plut.qu. graee. 54. 

Δεξίλασε, m. Luitward, Mannen., Infhrift aus 
Achaia, Ephem. archaeol. 2088. K. 

Δέξιλλα, f. Butglüd, Athenerin, Inser. 150. 

Aslpaxos, m. Hilwert, abb. Hildiward d. i. gern 
fämpfend, Mannen., Inser. 1261 u. dfter. 

ναύτας, m. *Matrofenfreund, Mannen., 
Ross Insor. gr. ined. ııı, n. 276,6. K. 

Astlvixos, m. Siegwart, Mannen., Ar. Piut. 800. 

Adtivous, ου, m. Willradt, V. des Zenophanes, 
Luc. maer. 20. ©. 4εξνός. 

Δειόνῖκος, m. *Beifieger, Bbien. 6 (Σ11, 

142). 
Δεξιός, od, m., b. D. L. 4έξιος geſcht, Glũck, 1) 
Atbener, einer, welchen Lyſias vertheidigte, B. A. 129, 
Harp. s. Σερομβεχίδης. --- Inser. 171. 2) Kolopho- 
nier, DB. des Zenophanes, Ὀ. 1», 9, 2, n.1. S. Φεξίνους. 
8) ein Arzt, Cels. 5, 18. 4) Anderer, Cic.ad Div. 7, 
28. 


Δεξίοχοε, ου, ep. auch oso, m. Seitler (. δ. zur 
(rechten) Seite weilend, 1) Grieche im Heere bes Vac⸗ 
dos, Nonn. 28, 56—82. 2) Athener, Inser. 801. 8) 
—A S. des Killoe, Thierſch par. Juſchr. 6. 600. 
u. ff. 
Adiera, f. Ftauenn. aus Ghäronca, ϱ) T. bes 
Athanias u. b) des Eubulos, Inscr. 1806 (wo Bödh 
Δεζξίππα hat). Fem. gu: 





Δέξιππος 


Δέξιπποι, ου, (6), *Beitoß od. "Willemer, 1) 
Koer, gelehrter Arzt u. Schüler des Hippofrates, Suid., 
u. Kühn Add. gu Fabric. bibl. ΧΙΙ, p. Σ1Ι, p. 6. 2) 
Lacedämonier, — Beriöte, Xen. An. 5, 1, 15. 6, 1.82— 
6, 25. — Anderer, D. Sic. 18, 85 — 96, ὕ. 8) Rebabeer, 
Inser. 1575. 1588. — Thebaner, Inser. 1578. — Las 
riffäer, Inser. 1575. 4) Athener, 9) Publius Herennius 
D., 6. eines Ptolemäus (Inser. 880), nach Suid. eines 
Derippus Archon, Beltherr u. Geſchichtſchr., Suid,, 
Phot. 82, f. Müll. hist. fr. 111, 666—687. — Anth. 
app: 111, Intelligenbl. 1888, n. 40. b) einer, ge⸗ 
gen welchen Lyflas eine Rede fhrieb, Harp. s. σύνδι- 
Χου, wo jeboch 4υκοῦργος ſteht, f. Saupp. or. fr. II, 
188. c) Ross Dem. Att. 40 (Con).). 5) ein Schuler be& 
Zambtiäus, Echriftſt. ſ. Fabric. bibl. gr. 111, p. 254. 
486, 

Δεξίστρατοε, m. Willer, ahd. Willihert, Argie 
der, Inscr. 1142. 

Adıbäyns, ους, m. Willebert, Knidier, ®. des 
Soſtratos, St. B. ο. Φάρος, u. Schol. u. Strab. 17. 
791. 
upon r , m. ähnl. Willedant, Mannen., Inser. 

Adısar, m. Willebert, Mannen., Et. M. 684. 

Δείων, m. Weinhold d. i. freundlich waltenter 
od. aufnehmender, 1) Name des Sopbofles, ale man 
ibm in Athen nach feinem Tode ein Heroon errichtet 
hatte, Et.M. 2) Dannen., Tpnbaritaner, Cic. in Verr. 
Ar 1. Ἱ. ὃ, 43 (v.1. Dexo). E 

9), m. Mannen., Piut, Pyrrh. 17. 

Ada ή Sedel d. ϐ. bier (die Geſchenke) einſa⸗ 
ckend, von Kratin komiſch gebildete Θδμίιι der Sylo⸗ 
phanten, Hesyeh. 

Δέξων, ωνος, m. Willig, Bdotier. Orchomenier, 
Inser. 1689. &osoneer, 1587. — Anderer, 1070. 

Δεζώνδας, m. Willigs, ein Delphier, Inser. 1702. 

Asößpiya, 1) 61. ber Vettonen in Lufitanien, Ptol. 
2,5, 9. 3) St. in Hisp. Tarrac., |. Brinnos, Ptol. 2, 
6,58. 

Δεοβριγούλα, f. Et. der Murbogen in Πιερ. Tar- 
rac.,j. Burgoß, Ptol. 2, 6, 52. 

Asolrns, m. (viell. = daFtıns, αἴ[οι Wölfet, ſ. 
4ᾶοι), 6δουτίδε, Paus. 7,8, 10. 

Δεομένεια, f. 41ο ἔνενα. J 

Asovrioxos, m. Mannsn., Inser. Hypet, n. 195 b. 
Curt. Inser. ΑΕ. 12, p. 82. (Keil vermuthet Aeertt- 
σχος, w.f.) 

Δεόπαλι 3 Δεόπαλα, St. in Ariate, Ptol. 7, 1, 82. 

Δεούελτοφ κολωνία, daß lat. Deultum, St. im Ins 
nem von Thracdien am Panyfus, Ptol. 8, 11, 11, Plin. 
4, 11. 

᾿Δίραι, ὤν, 5.St.B. Δίρα (libr. 4έρρα), Grund 
(f. Hesych. s.v.), Ort in Dieffenien (Lakonika), Paus. 4, 
15,4. Ew. Δεραῖος u. Δε drns, St.B. Fem.: 

&rıs, εδος, ale Bein.der Artemis, die hier ein Heigijum 
batte, Paus. 8, 20, 7, St. B. (v. ]. 4ερρεᾶτις). ©. 4έ- 
θειο». Achnl.: 

Δέραια, f. St.in Arkadien, Ew. Δερανεύε, St. B. (v. 
1. 4έρεα u. 4ερεεύς, doch [. Lob. paral. 27). 

Δεράνη Βίλλα, τί an der Küfte von Karamanien, 
Ptol. 6, 8,9. S. 4ενδρόβοσα u. 4ερενόβελλα. 

Alpes, n. Hals, Eaftell in Sieyonien, Xen. Hell. 
7,1,22 (τ.]. Γέρας). 

Δερβανοί, illyrifches Volt, App. Iliyr. 28. 

‚ nad St. B. auch u. Capit.b. St.B. 
fo wie Suid. auch 4έρμη, St.in Lycaonien, an den Gran⸗ 


283 


gen von Iſaurien, j. Ruinen bei Karadagh, Strab, 12, 
686. 569, Ptol. 65, 6, 17, N. T. act. apost. 14, 6 — 16, 
1, d. αυ. Δερβίτης, Strab. 19, δ60, u. ὁ 4. für ben 
Serie von Derbe, εθεπὺ., St. Β., od. Δερβέί 
.,0d. Δερβαῖος, N. T. act. ap. 20, 4, δι. Β. 6. ρα. 

— ixes, or, (03), od. Δερβίκκαι:, ὤν, 5. Ael.v. 
h. 4, 1, Apoll. b. St. B., Ptol. 6,10, 2, od. Δερβισσοί 
(v.1. 4έρβιοι) od. Τερβισσοί, Cten. b. St. B., 1) ſey⸗ 
tifches Volt in Hyrkanien u. Margiana, Utes. fr. 2 u. 29 
(wo Atoßsxes ſteht), D. Sic. 3, 2, Strab. 11, 514. 520, 
Porph. abst. 4, 21, Nonn. 26, 889 (als indifches Volt), 
St. B. u. bie übrigen Stellen, f. Φερκέβνον. 2) Volt im 
innern Afrita, Prol. 4, 6, 16 (4ερβίκκαι). 

Δέρδαι, ὧν, inpifhes Bolt, f. Sdodas, Megasth. b. 
Strab. 15, 706. 

Δέρδαε, ου (fo Thuc. u. Theop.), 08. α (fo Xen., Arist., 
Satyr.), Su ‚(viel, = 4άρδας, alſo: Mofen, [.4αρ- 

ανεῖς), Für von Elima, 1) gur Zeit bes macedon. 
Könige Berdiecas IL, Thuc. 1,87. 59. 2) zur Zeit des 
Amyntas, Xen. Hall. 6,2, 38 —8, 1 u.ff., Arist. pol. 
6, 8, 10. 8) zur Zeit des Könige Philipp Π., Br. ber 
Bhile, Theop. 5. Ath. 10,486, ο, Satyr. b. Ath. 12, 587, 
ο, Aehnl.: 
p Δέρδενιε, εος, m. V. des Terpander aus Lesbos, Marm. 

er. 49. 
τ Δίρδιον, n. Moßdorf, Ortin Macebonien, Porph. 

στ. 0. 6, 1. 

Δίρασν, (τό), Grund, = Aiqus, 19. ſ., Paus.3, 
20,7. 

Δερενόβιλλα, ης, {.--- 4εράνη Βίλλα, w. [., Marc. 
Heracl. per. mar. ext. 1, 39. 

dev , wwog, (N), = «ερτών, w.f., Strab. 5, 
317. 

ανα pi. Hälfer, Bolt in Alarnanien, D. ‚Sic. 


— ſ. Hals, δι. In Thracien, Scyl. 67. 

Δερκέβιοι, pl. = 4έρβικες, w. f.. D. Per. 784 
(cod. 4Φερχεβέω»). 188 u. Eust. zu Avien. 911, Prisc. 
718. Bei Ptol. 6, 10, 2 ſteht Δερβίκκαϊι ei καὶ Δερ- 
κέβοι. 

νά s, ου, m. D.des affyrifchen Königs Beleus, 
Alex. Pol. b. Agath. 2, 25, f. Φελκετάδης, 

οσον m. Bliders, ein —* Pat. Ant. 


Δερκέτης, ου, m. Blicker, Athener (Phlyafier), Ar. 
Ach. 028 Inser. 166. 

Δερ (A), ους, acc. οὔν od. ὦ (Et. Μ. 498, Schol. 
Il. 5, 461, Cram. An. Ox. 1, 286, 27), ſyriſche Gättin, 
Halb Frau, Halb Fifch, DL. der Semiramis, nach Tzetz 11. 
exeg. 834, 23 u. Chil. 9, 502 eine aſſyriſche Frau, lat. 
Dercetis, f. Ctes, 5. Strab. 16, 785, D. Sic. 2, 4, 
Luc. Syr. 14, Erstosth. catast. 88. Bol. Ατάργατις. 
Aehnl.: 

„ f. T. der Aphrodite u. Göttin bei den Syriern, 
Theon. gu Arat. Phaen. 259. 

Δέρκιππου, m. *Munterroß, Mannen., Menand. 
— Κόπρειος, Att. Seew. XIV, 8, 0. 

Δερκυλίδας, b. Plut., D. Sic. ‚ Polyaen., u. A. Δερ- 
κυλλίδας gefchr., gen. ou, voc. ὦ 4ερ κυλίδα (Xen, 
Bell. 8, 1, 25. 28), (6), Blie er®, 1) — 8*— der Spar⸗ 
taner, mit dem Bein. Σέσυφος (Xen. Hell.8, 1,8) or. 
Σχύθος, Ephor.b.Ath.11, 500, ο, wegen feiner Schlaus 
heit, [. Thuc. 8, 61 u. ff., Xen. An. 5, 6, 24. Hell.8, 1, 8 
—8, 8, 3, Isocr. 4, 144, Plut. Artox. 20. Lyc. 16. 
spophth. Lycurg. 14, D. Sic. 14, 88, Polyaen. 2, 6. — 
Ein anderer Spartaner, Plut. spophth. Lac. s.v. 2) 


Δερχυλίδας 


284 Δερχυλίς 


ein Philofoph u. Schrift. über Platos Philoſophie, Sim- 
plic. in Arist. phys. p. 54. 56. 8) ein Bildhauer, Plin, 
86, 5,4 (v. 1. Dactylides). 

Aepuväls, έδος, {. Biantaot. Blanka d. |. gläns 
genden Bid, ‚ Stauenn., ep. ad. 51 (v,95). — 59. 
rierin, Pbot. bibl. p. 109, 26. 

Δερκῦλος, b. Plut., Δε]. u. v.1. δ. Aeschin. 4έρχυλ- 
λος, v. |. Δέρκνλοε, wie Et. Μ. 1164 ſchreibt (f. Lob. 
path. 137 u. vgl. Arcad. 56, 28, (0), Blider, 1) Athe⸗ 
ner, s) ©. des Autolles, Haguuſiet, Aeschin. 2, 155 
(ν. |. 4έρχυλλος u. 4έρκυλος). db) ein Geſandter an 
Vhilipp, Aeschin. 2, 47. 140 (ν. L wie oben), Dem. 19, 
60 — 175, 8. Andere: Ar. Vesp. 78. — Dichter b. Ath. 
10,458, b. 2) Seldberr des Polyfperchon, Plut. Phoc. 
82. 8) Argiver, Befchichtfchr., Plut. parall. 17. 88. fluv. 
1—22,., Ath. 8, 86, f.,Bchol.zu Ρἰπά. O1.7,49, zu Eur. 
Troad. 14. Phoen. 7, Clem. Alex. str. 1, 188,9. ©. 
Müll. hist. fr. ıv, 386—888. 4) ein Landmann, Δε]. ep. 
rust. 7. 8. 17. 5) Erfinder der Netze, Grat. Cyneg. v. 
103. 6) Chiet, Mion. 111, 268. 

Alpxvvos, m. ©. des Pofeiton, Ligurier, von Uns 
dern Bergion genannt, Apd. 2, 5, 10. 

Δέρμη, 1. [. 4έρβη. 

Δερμονάς, Bolt im innern Libyen, Ptol. 4, 6, 22. 

Δέρνης, m. Satrap von Phönizien u. Arabien, Xen. 
An. 7,8, 25. 

Δερξίας, m. Blider, Mannen. ep. ad. ν11, 544. 

Δερραῖοι, f. 4ερσαϊον. 

Δέρρῖμα, Et. in Syrien, in der Landſchaft Chaly⸗ 
bonis, Ptol. 5, 16, 17. 

Δέρριοι u. ähnl Δερρίοπεε, pl. Seller, zwei Böls 
ter in Sftrien, Ptol. 2, 16 (17), 8. 

Alppıs, εως, (7 ἀκρα), in An. st. mar. magn. 8. 
9 Δέρρα, (n), Halfen, 1) Borgebirge Maceboniens 
am tornäifhen Meerbufen, j. Gap Trapani, Strab. 7, 
880, fr. 81. 82, Ptol. 8, 18 (12), 12, St. B. s. Τορώνη. 
2) 4. ἄκρα, u. b. Strab. 17,799 ὁ 4έρρες λιµή», 
Vorgebirge u. Hafen an der Küfte von Marmarila, j. 
Drefich, Ptol.4, 5,7, Απ. st. mar. magn.a.a. DO 

tor, b. St. B. Asppaios, pl. Beller (9. ἱ. 
Belltragenve), thracifchre Volt am Bangäus, Her. 7, 
110, Tbuc. 2,101. Bei Nonn. 26, 149 ein indifchesZolf, 

Δερτών, ὤνος, (N), b. Ptol. 8, 1, 86 Δερτῶνα (ν. 
1. Δέρτονα u. 4ήρτονα), lat. (Plin. 8,7. 9.) Dertons, 
Et. in Ligurien, j. Tortona, Artem. b. St. Β. (v. ]. 
4έρτουνα). &w. Δερτώνιος, St.B. ©. 4έρθω»ν. 

Δερτῶσα 7 Δέρτωσα, b. Strab. 8,159. 160 Δέρ- 
τωσσα, f. St. in Hisp. Tarrac., j. Tertofa, Ptol. 2, 
6, 64, Suet. Galb. 10, 4. 

Asstkaos, m. Vollgard d. 5. das Volk zuſam⸗ 
mengürtend, Bildhauer, Plin. 84, 8, 19. S. Noß Kunſt⸗ 
blatt 1840, n. 19. 

Δεσιλοί, pl. wahrfh. = 4ασιλοί, alfo Buſch⸗ 
männer, thracifihes Volt, Hecat. δ. St. B. (v. 1. 4ά- 
σιλον od. 4ασιλοί u. Aelıdof). 

Δόέσιοα, m. f. 4αίΐσνιος. 

Δεσμόώντηε, m. Schliefer, ®. der Melanippa, 
Hye. f. 186. . 

Alros, m. (viel. — 4άσος, alfo: Rau), 6. tes 
Kyklopen Arges u. der Phrvgia, St. Β. ο. "Arenvn. 

Δέσποινα, f. Herrin, 1) Bein. mebterer Öättins 
nen, f. Lex. 2) T. des Bofeidon u. der Demeter, de⸗ 
ren Kult mit dem der Kallito (Artemis) (tab. 45- 
σποίναις, Paus. 5, 15, 4 u. 10) u. des Rofeidon in Ars 
tadien herrſchte, Paus. 8, 10, 10 — 42, 1, bef. 87, 
1-- 10. 


Δευτέριος 


= of Σήέοι, w.f., beiten Illyriern, nach 
Ginigen = Zarvoos, Hesych, 

Actas τοὺς dxdxovc θεούς, Μάγοι, Hesych. 

Δευδόριξ, m, Sugambrer, Strab. 7, 292. 

Asurä\:öns, gen. ep. ao, νοο, (Il. 18, 807) έδη, 
dat. pl. ᾖσεν, m: Deulaliunsfproß (nah Ft. M. 
109, 9 von 4εύχαλος, — «4ευχαλίων, [. Lob. el. 
path. 1, p.892, nach Antern syne. aus Φευχαλιωνίέδης, 
vgl. Eust. Hom. 988, 57), d. i. Stomencus, ©. Τε 
Deulalion, Königs von Kreta, Π. 12, 117. 17, 608. 
Im plur. ο) die Nahtommen des Deulalion, welde 
über Theffalien herrſchten, dab. die Grieben überh., 
ΑΡ. Rb. 4. 266 u. Hes.u. Hecat. in Schol. dazu. b) οὗ 
Zirugor, Hesych., vgl. 4ευάδαι. 

Δευκαλίων, ὠνος, (6), entw. Gleich (Ebenbild). 
δευκές---δεεχές u. δε(κηλος od. δείχελος, οὓ. Alcuin 
(Φευ-διο u. καλιά) d. i. Sotteshüttner, denn cr war 
vorzugsmeife Tempelbauer, f.Ap. Rh. 8, 1086 u, Hellen. 
in Schol., Luc. dea Syr. 12. 18. 28, Et.M. ο. ᾿ΑΦέσιος, 
Plut. adv. Colot, 81, Paus. 1, 18, 8, A. 1) ©. des Pros 
metbeus, Sem. der Pyrrha, V. tes Hellen u. Amphitryon, 
über. Stammvater vieler ter älteſten Hersen, Callim. 
fr. 764, Thuc. 1,8, D. Sic.4, 60, Strab. 8, 383 — 4, 
444, B., Paus. 10, 88 1, Scymn. 589, St. Β. s. Φύσκος, 
8., Hecat.b.Ath.2, 85, b, Plut.nobil. 11. Pyrrb. 11, A., 
u. Repräfentant ber Urgefchichte, Luc. rhet. pr. 20, Dio- 
gen. 15, 100, 9., δε[. befannt durch die nad) ihm ber 
nannte gioße Ueberſchwemmung, Plat. Tim. 22, a, Apd. 
8,8, 2. 14, 6, D. Sic. 5,81, Paus. 1, 18, 7 — 10, 6, 2, 
ö., Qu. Sm. 14, 608, Luc. Tim. 8, Ephor. δ. Ath. 3,105, 
d, Merm Par. 6, vgl. mit Απ. x1. 19. 71. xı,13], 
dah. Segenitand von Gedichten, wie des Epicharmos, B. 
4.90, 8, Abbildungen, Lucil. ep. xı, 214, Tänıen, Luc. 
selt. 39, u. Titel einer Comodie, Mein. 1, p. 325. 860. 
Zuerſt erwähnt von Hes. b. Strab. 7, 822, u. in Schol, 
ΑΡ. Rh. 8, 1086, ferner Her. 1,56, Pind. OL 9, 66 ı. 
Schol., Flgde. Dah. deuxailwveg, a) Leute wie Deulas 
Ποπ, Luc. Tim, 4. b) Nachkommen des Deufalion, 
Theoer. 15, 141 u. Schol, 2) 6. des Minos u. der Bus 
ſiphae, B. des Idomeneus, K. von Kreta, Il. 19, 451. Od. 
19, 180, Apd. 8, 1, 2,D. Sic. 4, 60. 62. 5, 79, Clitod. 
b. Plut. Thes. 19, Paus. 1, 17, 6. Pherec.inSchol.Ap, Rh. 
8, 1086, A. 8) ein Troer, Il. 20, 478. 4) ©. des Abas, 
Aristipp. in Schol. ΑΡ. Rh.a.a.D. 5) ©. des Hyperaftos 
u. ber Hypfo aus Pellaod. Ballene, Val. Fl. 1, 866. 6) ©. 
des Heralles u. einer T. des Thespios, Hyg.f. 162. 7) J. eine 
Inſel bei Theſſalien beim Vorgebirge Pyrrha,Strab.9,485. 

Δευκαλιώνεα, f. ein Werk über Deukalion, von Hel⸗ 
446, b. 


lanitus, Ath. 10, 
Δευκ λίθος, ἱ. ἆ. in Strab. 9, 487. ©. 4o- 


αλλία 7 
κιμία. 

Δεύνυσοι, = 4νόνυσος, Anacr. 2, nad) Et. M. 277, 
98 hieß Dionvfos als K. von Nyfie fo, denn δεῦνο» heiße 
indiſch der König. 

Δείξιππου, -- Ζεύξιππος, το. [., Orchomenier, Keil 
Inser. bocot. 1, 17. 

Δενρίοπος, 7, Landſchaft in Obermacebonien, Streb. 
7,326 (Liv. 89,53. Κ.). Ew. Δευρίοπες, ων͵ Strab. 
7,827, St.B.s. Kudons. 6. 4ουρίοπος. 

Arts, böot. u. laced. = Ζεύς, Choerob. Bekk. 1194, 
Herdn. π. u. 4 6,16, Hesych., Ann. Ox. 4,825, u. 
fo Ar. Ach. 911 ἔττω 4εύς ο cod. Βαν. 

Δευτέρα, f. Neue, eigtl. Nachgeborene, Frauenn., 
Orelli 8929. K. 

Δεντέρεος, πι. Zwirmann, 1) Hofbeamterdes Stalis 
chon, Zosim.5, 86. 2) Mannen., Insor. 9671. K. 


Δεχάς 


Δεχάᾳ, (7), Danklint d. i. dankbar empfangent, f. 
Et.M. 268, 50, $tauenn., ep. ἆδ. 698 (App. 831). 2) 
ähnl. Willkomm d. h. Ort in Sparta, wo man die 
zum Tode Beflimmten empfing, Plut. Ag. 19. 

» ντος, m. (Beßler? Keil vermuthet 4έων), 

1) B. des Dropion, Königs der Pionier, Paus, 10, 18,1. 

2) Wetolier, Inser. 1570, b. 8) Karier, Mion. 8. vı, 
479. 4) Dieffenier, Mion. 8. ıv, 207. 

Ba, f. 1) Et. in Syrien (Kommagene). Ptol. 5, 

15, 10. 2) Et. in Diefopotamien am Zigris, viel. j. 

Esti-Moful, Ριοἱ. 5,18, 9. 
Δηβελτόο 3, ſ. thraciſche Stadt, Suid. Viel. ähni. mit: 


Δή ή —* (wahrſch. = 9168., alſo Wun⸗ 
b rg), St. in Matedonien (Cordäa), Ptol. 2, 18, 26. 
ehnl.: 


Δή ἢ «όβηρος (m. {.), (Wunderberg?), 
©t. in Dlaccdonien (Bäonien), Ptol. 2, 18, 28. 

een St. in Affyrien (Arbelitis), Ptol. 6, 1,5. 

Δηγλάνη, f. St. in Albanien, Το]. 5, 12,8. 

Δηδάκαι ἡ Aıdaszas, Bolt in Πεθίορίει, Pol. 
4,7,81. 

Δηδάκανα, (viel. Dfterbingen?) Gt. der Bebry⸗ 
ter, Ptol.5, 1, 18. 

Andos, bäot. = Zi9og, Choerob. Bekk, 1194, f. 
Ahr. Dial. 1, 175. 

Δηϊάνειρα, ης, b. Soph. nur im Chor (Trach. 104) 
fo, font lets Δῃάνειρα (Trach. 49— 874, ὅ.), in Apost. 
1, 81 Hıiarsıpa (τ. L Aniav.), (N), Diethilt d. i. 
Volle (Manns) Belämpferin u. Vernichterin, 1) eine 
Nereide. Apd. 1,2, 7. 2) eine Amazone, D. Sic. 4, 16. 
8) T. des ίαση, D. Hal. 1, 11. 4) M. des jüngern 
Lytaon, Pherec.in D.Hal. 1. 18. 5) T. des Deneus (ο. 
Dionyfos) u. der Althäa, Gem. des Herakles, abgebils 
det, Paus. 6, 19, 12, u. in Tanzen bargeitellt, Luc. salt. 
50, diente fie oft gu Vergleichungen, Nonn. 88,89. 48, 
12, w. fpöttifäyen Benennungen, wie der Aspafla, Plut. 
Per. 24. &. Soph. a. 4. O., Apd. 1,8,1, D. Sic. 4, 84 
—38, ö., Streb. 8, 881 — 10,458, Plut. qu. rom. 60, 
d., Paus.2, 28, 5. Bon ihr als einer Tochter des Dio- 
nyſos hieß ein Demos in Alerandria Aytavapls (cod. 
Aniawelong), Satyr. b. Theoph. ad Autol. 2, 21. 

Antäpns, m. Hellwig, angenommener Mannsn. 
eines — von Ἐν νετ, Aeschin. 2, 71. ; 

A ας, b. Qu. Sm. 7, 249 dat. ein, (ή), 
Sigihilt, 1) T. des Bellerophontes, M. den δει. 
pedon, D.8ic. ὅ, Τ9, [. 4«αοδάμεια. 2) Gemahlin des 
Beirithoos, Plut. Thes. 80, f. Ἱπποδάμεια. 8) T. des 
Lykomedes in Scyros, von Adyilles —* des Pyrrhus, 
Αγά, 8, 18,8, Bion 2, 22, Qu. Sm. 7, 184 — 849, 6., 
Ῥο]γασπ. 8, 52, A. 4) T. des Nealides, Königs der 
Molofier, Ehwefter dcs Pyrrhus, Gem. des Demetrius, 
D. Sie. 19, 86, Plut. Pyrrh. 1—7. Demetr. 2558, 5. 
5) T. diefes Pyrthus, Paus. 4, 85, 8. : 

Δηκκόων, ωντος, m. Diordtimann (χόων--- γάων 
p.i. ατείνων), 1) ©. δε Heralles von der Megara, 
Αγά. 2,4, 11. 7, 8, Dein. u. Dion. Rhod. inSchol. Pind. 
Nem. 8, 104, Schol. Od. 9, 268. 2) ©. bes Pergafus, 
ein Troer, I. 5, 534. 

Anixpärns, ους, m. Wevrich d. I. tm Kampfe 
mädtig, Mannsn., Paus. 6, 17, T. 

Δηϊλέων, οντος, m. ähnl. deutſch: Balfe d. |. 
Barolf od. Schlachtenwolf, 1) 6. des Deimachus, Ἆτ, 
gonaut, ΑΡ. Eh. 2, 958 u. Schol., Scymn.946, An. per. 
pont. eux. 22. 2) ein Diener des Gpeius, Qu. Sm. 
10, 111. 

Anl\oxos, m. Günther d.i. mit einem Schlacht⸗ 


285 


Ῥεετε, 1) ein Krieger, Stat. Theb. vırı. K. 2) Geſchicht⸗ 
[ώτ. aus Kvzikus, Schol. Αρ. Ru. 1, 96, 1 — 2,98, 6. 
mit ν. ἱ. Auloyoc, [. «πίοχος. 

Δηιλύκη, {. Wulfbilde, eine Amazone, Schal. 
ΑΡ. Eh. 2, 778 (vulg. dusAuxn). 

Antuaxos, οὐ, ep. oso, (0), Hilliger, 1) ©. bes 
Gleon, B. des Autolylos, ΑΡ. Rh.2, 957, Plut. Lyc. 28. 
qu. graec. 41, Eudoc. 838, Schol. Od. 11, 286. In 
Schol Ἡ. 11,691 heißt ετ wie es fiheint {υσίμαχος. 
2) V. der Snarete, Schwiegervater des Acolus, Apd. 
1,7, 8. 8) ©. des Neleus, Apd. 1, 9,9, Ακοιερ. in Schol. 
ΑΡ. Rh. 1,156. 4) Geſchichtſchr. ans Platdä, Strab. 2, 
68— 77,8. — 15, 690, Schol ΑΡ. Rh. 1,558 u.1l. 18, 
218, ern. feines Bleichen: ol περὶ Anluayor, Strab, 
2,75. — &. Müll, hist. fr. 11, 440 u. ff. 5) Mannen,, 
Antip. ep.IX, 215. €. Aıluayos u. 4αἴμαχος. 

Δηϊνόμη, f. Hildegard, Troerin, Paus. 10,26, 2. 

Δηιόκης, ου, gen. ion. Her. 1, 16, δ. so, u. fo auch, 
Themist. or. 26, p. 819, acc. nv, b. Her. 1,96, 8. ea, 
(6), K. der Meter, Her. 1, 16 — 108, ὅ., D. Sic. 8, 
19, Polyaen. 7, 1, Plut. nobil.4. Her. mal. 18, D. Chrys. 
or. 2, P.35-—64, 598, 3. 

Δηϊολέων, ονξος, m., ähnl. Bitterwolf ὃ. ἱ. mor- 
dax, Munnsn., Tzetz. 

Δηΐϊονεύςε, έως, acc. da, ep. Aa, m. Böfel (böfe 
dem Feng. 1) 6. des Qurytus in Dedalia, B. dee 
Kephalus, Strab. 10, 452 — 459, ὃ., Piut. These. 
8, Hellan. in Schol. Eur. Or. 1648. 6. Antuv. 3) 
Großvater des Iphiklos in Phylake, Schol, Od. 11, 
287. 8) ein Troer, Qu. Sm. 10, 167. 4) ®. ber 
Dia, der Gemahlin des Srion, f. Schol. u. Anm. zu 
Pind. P. 2, 89 u. gu Il. 1, 268. 5) V. der Aſterodia, 
Schol.. Il. 2, 620. 

Δηϊογίδης, ἆο, m. Deioneusfproß d. i.a) Ke⸗ 
pbalus, Callim. Dian. 209. Ὁ) Miletus, Ον. met. 9, 
442. 

Δηϊόσαα, f. eine lydiſche Nymphe im Gefolge der 
uno, Virg. Aen. 1, 72. (Bei Virg. Georg. 4, 248 eine 
der 14 Nymphen δα Juno, K.) Nehnl.: 

Δηΐϊόπη, f. Haduloue d. i. Iriegsfeurigen Blicke, 
T, nad Anderen M. des Triptolemus, Paus. 1, 14, 
1, Schol. Soph. ©. C. 1108, Arist. mirab. 131 ο). 
148. 291. 

Aniowirns, ου, m. Hildebrand d. 1. kriegeriſch 
fenrigen Blids, 1) 6. des Priemus. Il. 11,420, Apd. 
8, 12, 5, Suid. 2) ein anderer Troer, Qu. Sm. 18, 212. 

Atos, m. Feind, Mannsn., Suid. 

An Ου, (6), 1) einer der galatifchen Te⸗ 
trarchen, Strab. 12, 647—568, ὅ., Plut. Crass. 17, 8. 
Cat. min. 12, 8. mul. virt. 21. Stoic. rep. 82, App. 
Mithr. 75. 114.b.civ. 2, 71, D. Case. 41, 68 — 49,32. 
2) ©. des Caſtor, Dynaſt von βαρθίαβοπίει, Strab.- 
12, 562, Plut. Ant. 68; von Plut. u. D. Cases. auch 
Φιλάδελφος genannt, w. f. 

An s, m. Hauthal d. ἱ. (den Beind) nie 
derbauend, ein Troer, Qu. Sm. 8, 817. 

Anloxos, m. ἁθπί. Haubold ».i.im Hauen kũhn 
(u. ausgezeichnet), 1) ein Grieche, Il. 15, 341. 2) ein 
Troer, Qu. Sm. 1, 529. 8) aus Profonnefos, Geſchicht⸗ 
(ώτ., D. Hal. Thuc. 5; ein Kyzitener, St. Β. ». Aciu- 
ψαχος, wahrſch. derſelbe; u. viel. auch derfelbe mit 
4Πίλοχος, w.f., Schol. ΑΡ. Rh. 1, 189. S. SEchnei⸗ 
ber in Zeitichrift f. Alterth. 1848, ©. 918. 

Aniwöln, f., in Schol. Il. 14, 120 4εἰπύλη gefchr., 
Walburg, eigtl. Echlachtenthor u. «Thurm, T. des 
Adraſtus, Gem. des Tydeus, Apd. 1, 8,5.8,6,1, ὅ., 


Δηϊπόλη 


286 


D. Sie. 4, 65, Mnas. in Schol. Eur. Phoem. 410. (Bei 
Serv. ju Virg. Aen. 1, 101 u. Hyg. f. 69 heißt Πε Dei- 
phile). Fem. u: 

Δηϊπῦλος, ου, m. ähnl. Guſtaf d. i. Kriege- 
Rab, eigtl. Kämpferthor od. «Thurm, 1) ©. des Ja⸗ 
fon u. der Hypfipyle. Hyg. f. 15. 2) 6. des Tiepo- 
lemos, Φε[άθτίε des Stbenelos, Il. 5, 325, Arist. ep. 5, 
40 (Anth. app.9, 25). 

Aytwöpos, m. Hildebrand ὃ. ἱ. Kriegeflamnte, 1) 
ein Θτίεῴε vor Troja, Il. 9, 88— 18, 576, ὅ., Et. 
M.175, Suid. = IIvgalyung, Schol. Il. 18, 92. 2) 
angenommener Name eines Führers von Miethatruppen, 
Asschin. 2, 71. 

Δηίφιλοι, m. Ildefons, ©. des Bolymneflor u. 
der Sliona, Hyg.f. 109. K. 

Δηιφόβη, f. tumanifche Sibylle, Schol. Plat. Pbaedr. 
244, b; vgl. Virg. Aen. 6, 86. Fem. zu: 

Au ου, ep. 080, voc. 4ηέφοβ’ a. 22, 288), 
m. Edrestter, 1) 6. des Hippolyt. K. der Artavier, 
Apd. 2, 6,8, D. Sic. 4, 81, Schol. Il. ὅ, 892. 2) ©. des 
Friamus, erſt Schwager, nach fpäterer Sage (Eur. Tros. 
960, Qu. Sm, 10, 846, St. B. α. Alyoc) fodann Ge 
mahl der Helena, Π. 9 88 — 24, 251,5. Od.4, 276, 
5.,.Qu. Sm. 6,818 — 18, 855, d., Apd. 3, 12, 5, Chri- 
stod, ecphr. (11, 1). Zu Olympia βαπὸ fein Standbild, 
Paus. b, 22,2. 

A: ‚„ ov, (6), Mordtmann, Apolloniat, 
Her. 9, 92. 96. Aehnl.: 

η ‚ov, m. ©. des Antimachus, K. von 
Argolis, Apd. 2, 8, 5, Ephor. b. Strab.8,889, Paus. 8, 
19, 1—7,4,2,8d., Polysen.2,12, Scymn. 584, Nic. 
Damssc. fr. 88, D. Sic. εχο. ο. 4 (ed. Müll. 11, p. 
VIII.). 

Απιώ, f. ὄνομα κύριον, Buid., |. Ana. 

Δηΐων, ovog, m. Bofe ὃ. i. böfe für ben Beind, 
1) bed Φετα[[εδ, Dein. in Schol. Pind. N. 8, 104, 
{. ηικόων. 2) ©. des Aeolus, V. des Gephalus u 
Phplatus, Apd. 1, 7, δ. 9, 4, Pous. 1, 87,6. 10, 29, 
6, Pherec. in Schol, Od. 19, 482, Aristod, in Suid. u. 
Phot. Lex. a. Tevunsla, St. B.s. Φυλάχη. 6. An- 
οονεύς, b. Apost. 19, 42 heißt Κέφαλος d Anivog. 
3) ©. des Eurytus u. ber Antiope, Aristoor. (Hes.) 
in Schol. Soph. Trach. 266. ©. Μολίων. 

Δηιώνη, f. Hauland, T. der And (w. [.), od. 
Demeter, de ἱ. BPerfephone, Callim, fr. Spanh. p. 
317, 2. 

Δηλᾶς, m. Burner, welder das Erzgießen erfand, 
Theophr. b. Plin. 7 

Δύλια, (τά), heile ein jährl. Feſt in Athen 
zum Andenken an den Zug bes Theſeus nah Kıeta, 
Thuc. 1, 104, Xen. mem.4,8, 2, theils fünfjährig, Suid., 
bel. Plat. Phaed, 58. Evrichw. war: Ταῦτά σου zei 
Πύθια καὶ die, aͤhnl.: es Toll für dich Oſtern u. 
Pfingſten an einem Tage fallen, d. h. aus mit dir fein, 
Menmand. b. Zeneb. 6, 15, Diogen. 8, 35, Suid. 

Δηλία, f- Offenburg, 1) St. in Katien, In. 
Ansseög, St. B. 2) die Sinwohnerin von Delos u 
ſ. w., [. 4ήλνος. 

Δηλιάδην, m. Leudert. 1) ©. des Ölaulus, Br. 
des Belleropbontes, Αγά. 2, 8,1. 2) Athener ans Pha» 
ieven, Inser. n. 19 in Meier ind. schoL 1851. 8) ein 
Toreunte u. Bildgicher, Plin. 84, 25 (8, 19). K. 

7— ij. ὁν, deliſch, a) τὸ πλοῖον das heilige 
Schiff, welches jährlich von Athen nad Delos seihict 
wurde, Plut. an seni sit ger. resp. 6, vgl. mit Plat. 

Phaed. 58, a u. SchoL, Paus. 1, 29, 9. b) βωμός, ber 


Δηΐπυλος 


Afikos 


Alter in Delos, welden man zu umlaufen u. au ſchla⸗ 
gen pflegte, Hesych., vgl. mit Schol. Callim. Del. 821. 
ϱ) χορὸς τῶν γυναλκων, Thuo. 8, 104, vgl. mit 
Luc. salt. 76, &. d) ὁ 4. (λόγος), a) Rebe bes Hype 
xides, Plut. x oratt. Hyper. 25, Harp. s. ἀποικία. 
"Aotsulosor. σύνταξες, Hermog. 3, p. 219 Walz, 9. 
6. Bait. Saupp. fr. or. Π, p. 285 — 287. β) angebl. 
Rede des Aefchines, Apoll v. Aesch. 16, Phil, ν, soph. 
1,19, Phot.bibl.p. 20.6, 9. ©. Sup. © or. fr. 11, p 
809. 4) angebl. Rebe bes Dinar, D. Hal. Din. 11. 
— Außerdem: unoooc, Plut. Sylt. 22. 

Δηλιάε, ἄδος, fem. gu «ήλιος, dab. 1) Adj. zu 
νόμφη, κοῦραι h. Apoll. 167, Eur, Hec. 462, Call. 
Del. 256. 828, κιθάρη, Agath. ep. v, 292, Aluve, Eur. 
Ion. 167, wo 2eto den Apollo geboren haben Kofler, vol. 
Theogn. (3 auch zum neutr.: yvakoss, Eur. LT. 1285. 
2) Subst. 9) 4ηλιάδες, sc. κοῦραι ο). vuupes, Eur. 
Ἡετο. fur. 687, Call. Del. 296, überb. die Einwohnerins 
nen von Delos, St. Β. b) ein Gedicht auf Delos, Arist. 
poet. 2. e) eine Schrift von Semos, Ath. 8, 109, { 4, 
178, e, [. Müll. bist. fr. ıv, 492 u. ff. d) Beiname der 
Demeter, Suid. e) Schiffsname, Att. Seew. τα, 29, ö., 
Buid. f) Eigenname, Suid. 

Δηλιασταί, ol, die Abgeordneten der Athener zum 
Feſt nach Delus, Ath. 6, 234, e, Lyeurg. b. Harp. s. 
γ., Suid., Hesych. 

Δήλιον, το, Tempel des belifchen Apollo, f. 4ἤλος, 
dab. 1) Städtchen auf der Küfte Böotiens, mit einem 
Tempel des Apollo, wie der zu Delos (Strab. 9, 408, 
Paus. 9, 20, 1, ὅ.), j. Delis, Her. 6, 118, Thuc. 4, 76 
—102,d., Xen. mem. 8, 5, 4, Plat. αρο]. 28, e, Ö.. 
And. 4, 18, Figde, αἷδ Geimath des Apollo bezeichnet 
D. 1. 6, 2,1. 1. @w. οἱ Δήλιοι, D. Sic. 12, 70, Paus. 
10, 28. 6, nach St.B. auch 8W 2) Ort der Lako⸗ 
nen an ber Oſtklüſte füblich don Epidaurus, |. Agivs 
lindi, Strab. 8, 868, f. ’Krssd'nisov. 8) Tempel u. ein 
Theil der Borkadt von Naros, Arist, δ. Plut. mul. 
virt. 17, Parthen. 9. 

Δήλιοφ,ου,τη. Litenftein, ans Ephefus, Freund 
des Vlato, Plut. adv. Colot. 53. 

Δηλίτης, ὁ, verſt. χορός, die nach Delos giebenbe 
Sehaelanetiänft, St.B.s. dikos. 

ηλόδατο, m. (viell. 4ηλιόδοτος, Deliergabe,— 
—— ein Keier (aus Keot). Ephem. archaeol. 
1105 

Δῆλον, n. nad) Hesych. τὸ τοῦ ᾽Απόλλωνος Ispor, 
doch |. Arlsev, 

Anköarıyos,m., ähn!. Licht ha td, Mannan., Inser. 

Αῄλον, ου, (fo περὶ τῆς 4ήλου Φυσίας, über das 
Opfer in Delos, Rebe des Dinarch, D. Hal. Din. 11) ep. 
(Call. b. 4, 8u. Apoll. ep. vun, 642) auch oso,dat. Φήλῳ, 
in Delos, Plut. sol. an. 85, voc. 4ἤλε, Call.h.4,260, doch 
auch 47205, Hom. h. Apoll. 61, (9), giötenfein (κ 
Arist. b. Plin. 4,12, Phil. incorr. mund. 28, δὲ.Β., Et. 
M., Eust. zu D. Per. 825), 1) eine der cycladiſchen In⸗ 
ſeln nebft Stadt darauf (f. Ptol. 8, 15, 28) u. bem 
berühmten Tempel der Leto u. des Apollo, welche ber 
Sage nach (f.Her. 6, 98, Anth. vır, 4, Luc. d. mar.10. 
salt. 88, Aristid. or. 7, p. 77 u. ff., 3.) früber auf dem 
Meere unfit herumtrich, aber dadurch, daß Leto hier 
eine Zuflucht fand u. den Apollo und bie Artemis gebar, 
zur heiligen (ἱερά) wurde, Ar. Thesm. 816, Dion. Call. 
Hellen. 140, Plut. def. or. 5, ὅ., Eust. gu D. Per. 525, 
A. Sie hieß früßer Kynthos, Aferia, Pelasgia, Chla⸗ 
mydia, Ortygia u. Anaphe, St. B., Et. M., Ath. 9, 
892, d, Phil. incorr. mund. 28, j. Dill. ©. Od. 9, 162, 


Anpdyntos 


bh, Apoli. 16, Her. 1, 64 — 9,96, δ., Thuc. 1, 8 --- 86, 
108, δίβδε. Sprichw. von forglofen Leuten war: 40. 
ders ὥσπερ εἷς 4ᾖλον πλέων», entweder wie Zenob. 
2, 87 meint, wegen der leichten Schifffahrt dahin, od. 
wie Neuere annehmen, mit Bezug auf ben Beflyug da» 
hin, Apost.1, 85, Diogen. 1, 33, Suid., 9. Die Einw. 
hießen Δήλιος, Δήλιοι, (of), dat.ion. (Her. 6, 97— 
118, d.) u. ep. (Scymn. 827) ουσι, f. Her. 4, 38 — 6, 
97, Ar. Thesm. 838, Thue. 5, 1—8,108, δ., $lgbe; fem. 
Δηλία, St. B,u.fo wohl auch Ath. 9, 878, a (εἴρηκεν 
"Avyuparng iv Anke), wo εδ freilich auch Eigenn. 
fein lann. dat. plur. ταΐσι 4ηλίαισε, Ar. Thesm. 884, 
d. 5. den auf Delos verehrten Böttinnen, Artemis, Des 
meter, Aphrodite. Die Ew. wurden wegen ihrer großen 
Bebülflichleit bei der Zubereitung des Opferfhmaufes 
perfpottet, u. baber Ἐλεοδύτα,, παράσιτοι τοῦ 9εοῦ 
od. χαρυχοποιοί genannt, Polyer., Crit. u. Achae. b. 
Ath.4, 178, b—d, Adj. ift Δήλιος, ία, το», bab. 4{ή- 
Asoc Aöyog, Ael. v. h. 5,4, χοιράς, d.i. der Berg Kyn⸗ 
1908, Aesch. Eum. 9, ἁλνεύς, D. L. 8, 1,n. 4, u. dvng, 
Isocr. 17,42, u. ſprichw. Aydsog xoAugßntng, vonguten 
Schwimmern u. Tauchern. D.L. 2,5,n.7. 9, 1, π. 7, 
Suid., vgl. Arist.b. Ath. 7, 296, ο. Insbef. aber hieß 
Απόλλων: ὁ ἀ4ήλιος, Callim. 4, 269, Dionys. fr. 1 
(4άτους γόνε 4ήλνε), Thuc. 8, 104, Ath. 10, 424, f, 
D.L. 2,5, n. 22, Et. Μ., Inser. 158,9, der nun auf) 
bloß durch (6) 4ήλιος begeihnet wird, Callim. h. 2, 
4, Antb.xıı, 37, Plan. 817. ©. 4ηλιακός, 4ηλίτης, 
4ήλια, 4ηλκάς, 4ἅλος u. άλλος. 

‚m. Lippert, ahd. Liutperaht d. 1. 
im Volke glänzend od. bewundert, 1) ©. des Diago⸗ 
τα, Diympionike aus Rhodus, mit einer Statue zu 
Olympia, Arist. in Schol. Pind. Οἱ, 7,1. 2) Geſchicht⸗ 
ſchrtibet, Schol. ΑΡ. Rh. 1,324, St. Β. ο. Ακτη. 8) 
Anpäyeros, Zeufabier, Mion. 8. 111, 469. ©. 4αμα- 

τος. 

I kuayven, m. ähnl. Luitfrid, Mannen., Inser. 
Gruteri p. 807. Κ. 

Δημα ου, πι, Mebold ὃ. i. in der Ποίζδο 
verfammlung waltend, 1) Geſchichtſchr. aus Samos, D. 
Hal. 1, 72, Schel. Eur. Phoen. 7, Suid. .’AAxvorideg, 
Apost. 2, 20, Β.Α. 877,9. 6. Müll. hist. fr. ıv, 878. 
2) Smöyrnäcr, Mion. S. vı, 805. 8) Mannen., Anth. 
vo, 5. ©. 4αμαγόρας. 

Anpäßns, aus Ζηµέας, dab. & (f. Prisc. 2, 7, 87, Et. 
M.), gen.ov, ᾗ, ην (b.Plut. x oratt. Lyc. 88 Anuadn), 
(ό), Därffling od. Bollmann Athener, a) S. des Des 
wmeas (in Demad. fr. ed. Bait. Saupp. 7 flieht des De» 
mades), attifcher Redner κ. Päanier, Din. 1, Τ---104. 
2,15, Dem. 18, 285. 25, 47, Arist. rhet. 2, 24, Att. 
Secw. XI, b, 49, A., vgl. Lhardy deDemade, nad) Suid. 
u. Schel. Hes. tb. 918 auch Schriftft., body f.Saupp. Bait. 
or. fr. 11, p. 812 u. Müll. hist. fr. ıv, 877. Αά]. davon 
τὰ Δημάδαα, Demetr. eloo. 282. b) «4ακιάδης, ans 
genommener Sohn des Borigen u. V. des Demeas, 
Suid.,boch verwechfelt mis Demeas. Daffelbe gilt ο) in 
Demad. fr. 7 vom Bater des Demabes, f. oben. Aehnl.: 

m. Mannsn.auf einer erpthräifgen Münze, 
Mion. 8. IV, 214. . 

Δημαινέτη, (N), Srauenn., 1) Athenerin, Heliod. 
1,9. 27. 23) Andere: Hippocr. — Luc. Philops. 27. — 
Diose. 84 (ντι, 484). Fem. gu: 

Anpalveros, m. Dietmar, 1) Athener, a) ©. bes 
Bujzyges, Staatsmann u. Selbherr, Xen. Hell. 5, 1, 
10, Aeschin. 2, 78, Harp., Suid., οἳ περὶ 4ηµμαίνετο», 
Xen. Hell. 5, 1, 20. b) Anderer: Meicr ind. schol. 1851, 


287 


n.20. 2) Syracnfaner, Plut. Timol, 87. 8) Theſſalier 
(Barrhafler), Olympionife, Agriop. δ. Plin. 7, 22, 84. 
©. /άμαρχος. 4) Ptolemser, Ios. 18, 12, 3. 5) Ar⸗ 
chitect, Paus. 6, 21,4. 6) Bein. des Asklepios, Paus. 
6, 21,4. ©. 4αμαίνετος. 

Δημακίδιον, m. dim. von 4ἥμος, Titel, Ar. Equ. 
B. 


82 

Δημάν ους, m. Lübbrecht d. i. im Volle 
glänzend ee Marathonier, Att. Gew. X, ο, 
86. 


Δημάρατος, ου, (d), ion. (Her.) Δημάρητος, bor. 
4αµμαάρετος, Billlomm d. i. (dem Volke) erficht od. 
erwũnſcht (f. Her. 6, 68 u. ff.), 1) 6. des Arifton, Kös 
nig in Sparta, welcher vertrieben nach Ῥετίει ging, 
Her. 56,75 — 8, 66. 0., Xen. Hell. 8, 1,6. An. 2, 1,8, 
D. Sie. 11, 6, Plut. Lyc. 29. Them. 29. mul. virt. 4, d., 
Polyaen. 2, 20, d., Paus. 8, 4, 4 — 7, 7, D.1L.1,8,n. 
4, Ath. 1, 29, f., Suid., 9., ſ. Jeuaparos. 2) Athener, 
9) Archon, Thuc. 6, 105. b) Πλωθειεύς, Isae. ὅ, 83. 
12,6, D. Hal Isae. 17. ο) Kepbifter, Ross Dem. Att.5. 
d) Θε[απδίες an Antiochus, Pol. 28, 16. 17. ϐ) ein Ans 
derer, Lyn. 5. Harp. s. Xvroos. 8) Korinthier, a) 8. 
des Aucumo (od. nach Pol 6, 2 des Lucius) d. i. des Tar⸗ 
quinius Priecus, D.Hal. 8, 46 u. ff., Strab. 5, 219. 8, 
878, Plut. Rom. 16. Popl. 14. b) ein Freund Philipps 
u. Aleranders (ἑταῖρος), Dem. 18, 295, — Piut. Ages. 
15. Alex. 9—56. adul, etam. 80. Alex. fort. 1,7, ὅ., 
D. Sie. 17, 76, Arr. An. 1, 16, 6. 4) Rhodier, Phut. 
Phoe. 18, Ael. v.h. 1,25. 5) Philoſophen u. Schrifte 
Keller, a) Erbe des Theophraſt, D. L.5, 2,n. 14. — 
Zuhörer des Timäus, Arist. phys. 178. — Entel des 
NAriftoteles, 8. Emp. math. 1, 258. — Geſchichtſchr., 
Apd. 1, 9, 19, Piut. Ant. 2. parall. 16. duv. 9, 8. 6, 
Schol. Αρ. Rh. 1, 45. 1290, Clem. Alex. protr. c. 
8,9. 

Δημαρέτη, f.Landtrut, 1) T. des Theron, Frau 
des Gelon in Syracus, D. Sic. 14, 68, Timae. in Schol. 
Pind. Οἱ. 9, 99. Bon ihr bieß eine Münze Δημ 
τιον, Hesych., od. A ον, Schol.Pind. Ol. 2, 
inser. &. 4αμαρέτη. 2) Atbenerin, Inser. 681. ὃ) 
Diterin, Ath. 15, 685, b. 4) Srauenn., Anth. vII, 
167. 

Anpäperos, (d), Dietwin b. i. bem Volke befteuns 
det, 1) Athener, Dem. 88, 10—14. 2) Korinthier u. 
Φειιοῇε des Timoleon, Plut. Tim. 21. 27, οἱ περὸ 
Anuaperor, ebend. 24. 8) Ῥεμίαδίε, Mion. 8. 1Π, 
468. 6. dJaudperoc. 

Δημάριον, ου, f. dim. von Ana, w. f., Anth. 

Δημαρίστη, f.ähnl.-Landtrut, M. des Timoleon, 
Korinthierin, Plut. Tim. 8. 

Δημάρμενοε, m. Zuitfrid, Spartaner, a) V. des 
Ghilon, Her. 6, 65. b) V. bes Prinetades, wahrſch. ©. 
des Chilon, Her. 5, 41. 

npapoüs, οὔντος, (6), 6. des Uranos, B. des 
Melcathrus bei den Phönizierm, Phil. Bybl fr. 1, 16. 
22, 

Δημάρχη, f. Frauenn., Inser. 8101. Fem. zu: 

Δήμαρχος, m. Theobald od. Schulze (in Athen 
Vorſteher eines Demos, f. Harp. s. v., Poll. 8, 108, 
Schol. Ar. Nub. 87,%9.), 1) ©. des Aegyptus, Hyg. f. 
170. 2) Syracufaner, Thuc. 8, 85, Xen. Hell. 1, 1, 29. 
— D. Sic. 18,96. 8) Athener, Παιανιεύς, Inser. 745. 
Κήτενος, Ross Inser. 8. 4) Bäotier, Inser. 1570. 5) 
Milefter, Mion. 8. vı, 264. 6) Monaten. in Gypern 
(28. April — 25. Mai), cigtl. u. richtiger Anucoxe- 


Δήμαρχος 


288 . 


ξούσιας, mit Bezug auf die kaiſerliche tribun. potest., 
Hemerol, Flor. 

Anpäs, &, m. -- 4ημέας, (B.A.714), 1) Die 
garer, Inser. 1085. 2) Gefährte des Apoftel Paulus, 
N. T. 0901988. 4, 14. Philem, 24. Tim. 2, 4, 10. 8) Ans 
berer, Nicarch. 16 (xı, 110). 

Δημέας, ov,m. Bollmann od. Doͤrffer, 1) Ather 
ner, a) V. εἶπεν Philofrates, Thuc. ö, 116. b) Kolly⸗ 
ter, Kleitermacher, Xen. mem. 2, 7,6. c) 6. deö Las 
es, Eteobutade, Alex. δ. Ath. 6, 244, e. d) ®. des 
Demabes, Plat. x oratt. Lycurg. 88, Suid. s. 4ημάδης, 
f. Anuciduc. e) ©. tes Demades, Redner. D.Sic. 18, 
48, Plut. Phoc. 80, Ath, 18, 591, f., Luc. Tim. 49, Suid. 
ο, 4ημάδης, w. f. Hyperides hielt zwei Reben gegen 
ihn, Philem. lex. techn. p. 191, Harp. δ. χυρία ἐκ- 
χλησία. δειπνοφόρος. 4ουσνεύς, Poll. 10, 15, [. 
Bait, Saupp. or. fr 11, 289 u. ff. f) Σουνιεύς, Dem. 21, 
121. g) Εέωνυμεύς, Inscr.200. h) Halier, Ross Dem. 
Att. 41. i)aufMüngen, Mion. 11. 119. 8. 111, 548. — 
u. Inser. η. 82 in Meier ind. schol. 1851. 2) Mantineer, 
Bechtmeifter, Ephor. b. ΑΙ. 4, 154,d. 8) V. des Zenon 
aus Gitium in Eypern, D.L. 7, 1. 1, 1. d. 

Δημήνσιοι 7 Assunvamı, Bolt in Niedermöſien, 
Ptol. 8, 10, 9. 

Δημῆς, m. —= 4ημέας, Inser. 2096. 

Δημήται, Völkerfhaft in Britannien, im j. Wales, 
Ptol. 2, 8, 28. 

Δημήτηρ, tor. Sauazne, w.f., nah Et.M. 218, 
49 gab εὐ auch ein Δημήτερα, über Arumten f. 
unten, gen. Anunzous, cp. auch τερος (Il. 18, 822, ὅ., 
h. Cer. 489, Nonn. 1. 108. ὕ., Orph.h. 18, 12, ὑ., OrAC. 
b. Her. 7, 141, Anth. 1x, 586. XII, 225. app. 50, D. 
Per. 528), dat. zes, ep. auch reps (lı.Cer.297, δ., Nonn. 
45, 101, Orph. lap. 588), acc. toa, ep. auch Tep« 
(h. Cer. 819, 5.), voc. 4’ unteg (h. Cer. 75. 821, Orph. 
h. 40, 2, Phil. ep.ıx, 49, Eur.Suppl. 1, Ar. Thesm. 286. 
Ran. 884, b. Nonn. 6, 90 u. Aesch. fr. 410 4ημήτερ ὃς. 
tont, doch fleht h. Cer. 54 u. Orph. h. prooem. 6 auch 
Anuitno, (ἡ), 1) *Erdmutter, deutfhs Nerthus 
(fo D. Sic. 1, 12, 8. Emp. dogm. 8, 189, Suid., Et. M., 
Tzetz. Hes. op. 82, Phil. vit. contempl. 1, A., vgl. Eur. 
Bacch. 275), nach Plet. Cratyl. 404, bu. einigen Neus 
eren: gebente Mutter oder Nchrungsgchern, ot. 4ή- 
µου µήτηρ, |. Bast. Greg.p. 752, 1) τδπι. Ceren, 
T. des Kronos u. der Gäa, Echwefter des Zeus, M. 
der Perſephone, Symbol der ergeugenden Naturfcaft, 
dab. δε[. Schutzgoͤttin des Aderbaues u. damit auch 
ter bürgerlichen Ordnung u. der Befehe, 1.5, 500, ö., 
Od. 5, 125, h. Cer. 1, d., Hes. th. 298, 3., Ilgde. 
Das Getreide Heißt deshalb Anumregos ἀκτή, IL 18, 
822. 21, 76, Hesych., Et. M., ο). 4ήμητρος καρπός, 
Her. 1, 198. 4, 198, Xen. Hell. 6, 3, 6, Arist. in Schol. 
Aristid. p. 105, πυρὸς Jrumtoog, Babr. 129, u. das 
Dichl 4ήμητρος κόρη. Eubul. b. Ath. 8, 108, ο, ja 
4ημήτηρ ſteht meton. felbR für Getreide, orac. b. 
Her. 7, 141, für ἄρτος, Opp. hal. 8, 468, u. in 
der Form 4ήμητρα 8. Emp. dogm. 8, 18. Dah. das 
Eprihw. Νεχρὸν ᾿Αφροδθίτη dıovvcov ὄίχα καὶ 
4ήμητρος, Αροεί. 132, 2, vgl. mit Anth. ντ, 257. Sie 
war ΠΕΠ Apollo u. Zeus eine Schwurgottheit, Schol. 
Aeschin. 1, 114, u. follte nad Schol. Dem. 8, 82 die 
Hörer mild flinmen, dab. εὔχομαν τῇ Anumtgs xud 
τῇ Κόρῃ. Psendodin. δ. D. Hal. Din. 11, 08. μὰ ob. 
vn τὴν 4ήμητρα, Ar.Equ. 698. 812. Plut. 64. Thesm. 


Δημᾶς 


225. Ach. 708, Dem. 8, 82. 19, 262, u. μὰ ο). νὴ 


τὖν Jia παὶ τὸν Απόλλω καὶ τὴν diunten, Dem. 


Δημητριάς 


62, 9, Ar. Egu. 941, vgl. mit [Dem.] 24, 151, ἑπόμνυ- 
µε dia Ποσείδωνα 4ήμητρα. Es gab αιιῶ eine Aue. 
Αἰγυπτίη, Nonn. 8, 382, nämlich tie Ἴσες, Her. 2, 
69. 122, Apd.2,1,8, Leon. in Clom. Alex. str. 1, 21, 
u. eine 4ιβύσση, Polen. in Schol. Aristid. Panath. p. 
821, Festus p. 90, wie es denn an der Weſtküſte des 
arabifchen Mecrbufens cin Vorgebirge Jyunzoog oxe- 
πιᾶς (ἢ σκοπιὰς) ἄκρα gab, nah Reich. j. Doorv⸗ 
Bai, Ριο]. 4, 7,5. So u. ähnl. heißt Anunrepos ἀκτή, 
das getreidereiche Thafos, D. Per. 528, Et. M. 820, 41, 
welches auch eine Demeter auf feinen Münzen hatte, 
Eckhel d.n. 1,2, p. 54, glei wie Byrafos {ήμητρος 
τέµενος, Ἡ. 2, 696 genannt wird. Τὸ 4ήμητρος 
dagegen iſt ein Tempel der Dem., Her. 7,200, f. 4- 
µήτριον, vgl. mit ἡ 4ήμητρος, verft. χώρα, Plut. 
fac. οτΏ. iun. 28. 2) 4ημήτηρ νέα, Name der Iulia 
Domna Faustins, Inscer. 1, 458, b. 

Δήμητρα, f. fpätere Form (meift im accus.) für 
Anunıne, welde in der Voefte fat gar nicht, niml. 
nur im ep. b. Paus. 1, 87, 2 (Anth. app. 169), ebenfo 
wenig in der alten Proſa (nur Plat. Cradyl. 404, b) 
vorkommt, u. auch in Arist. nur einmal (Arist. 96ο. 
2), u. ebenfo wenig in Paus. u. Strab., wohl aber öfte- 
rer in D. Sic. u.gwar 1,18 (Hier als Site), 6,4. 49. 
68. 77. 6, 1, u. in Plut. Αἱο. 22. Eum. 6. Her. mal. 13, 
place. phil. 1, 6, 12. fsc.lun, 27. es. carn. 1, 2. Is, et 
Os. 40, u. im dat. τῇ 4ημήτρᾳα, quaest. de Arat. 
sign. 7. Diefer Dativ kommt fon nur πο Et. M. 
442, 14 u. in Ueberfchr. vor, wie ter nom. nur Apd, 1, 
5, 1 (der accus. ficht 1, 1, 5), Iustin. Paraen. p. 88, 
Schol. Tzetz. 162, Et. Μ. 96, 80. Suid., Diogen. 5, 17, 
app. prov. 4, 20 ſteht, u. ber gen. in Schol. Pind. Οἱ. 
6, 160. In manden anderen Stellen der Glaffiker 
fhwanten tie Handſchr. da bie Grammatiker u. Erklä⸗ 
τες diefe δοτπι oft brauchten, f. St. Β. s. Ἔρχιά u. 
Σχερία, Et. M. 18, Bu. 268, 44. 468, 24. 625, 45. 
820, 41 u. Schol. zu 11. 9,542. 685, µιι Thever. 1,65, 
ju Dem. 8, 32, uAeschin. 1, 114, Harp. s. δυσάθλης. 
Bol. Lob. paral. 142. 

Δημήτρειοφ, ο», 1) Adj. ἄρτος, Plut. plac. phil. 
1, 8, 8, u. καρπός, Suid. = 4ήμητρος καρπός u. 
&hnl., w.f. 2) Subst. of 4ημήτρειοι für ol νεκρού 
bei den Alten, Piut. fac. lun. 28. 8) rò 4ημήτρενον. f. 
St.B.s. Auuwvta, Tempet der Geres in Rom, Strab. 
8,881. ©. 4ημήτριον. 

Δημήτρια, n. pl. 1) atbenifches δε zu Ehren des 
Demetrius Poliorceted an der Stelle der 4ινονύσια, 
Plut. Demetr. 12, Dur. b. Ath. 12,586, a. 2) Feſt ber 
Demeter in Eleufis, Poll. 

Δημητρία, f. Srauenn., Athencrin, Ar. Nub. 684. 
— Hyperibes b. Harp. s. ἀποστασίου dien. — Inser. 
487 u.d. — Böotierin, Inser. 1670. Fem. ju {ημή- 
τρεος. , 

Anunrpaxds, ή, όν, Χαρποέ, = Jiumteag κ. 
w. f., Geopon. 1, 12, 36, Prov. app. 4,20, Hesych. s. 
4ημήτερος ἁκτή, Et.M. 618, 29. 625,48, nach Et. 
Μ. 167, 24 = τρυγη. 

Anpyrpuävds, m. Mannen. auf einer phrugifchen 
Miünge, Mion. ıv, 269, vgl.8.v, 455. — ein Rhetor, 
Philostr. 

Δημητριάα, ados, (7), 1) St. in Magnefla (Theſ⸗ 
falien), an ber innerſten Bucht der Bai von Pagaſä, 
von Demetrius Volioreetes gegründet (4ημητρεὰς πό- 
λες), hie u. da wohl auch zu Macebonien gerechnet, D. Sie. 
81, 13, dab. St. B. zwei verfchiedene Städte darans macht. 
&.Pol.8, 6—29, 1, ο, ὅ., D. Sic.29, 2, Strab. 9,428 — 


Δημήτριον 


445, &., ΡΊαι. Tit. 10. Demetr. 58. Brut. 9ὔ, App. 
Maced. 8. Syr. 29. Mithr. 29. b. civ. 8,68, Ptol. 3, 
18, 17, D. Casa, fr. 57, 57, Dicasarch, Messen. fr. 60, 
Dicaearch, Ath. 2, 12. 6. Δηµητ St, B.s.v. 
u.s. 4ἴσων, aco. plur. τοὺς 4ημητρνεῖς, Ρο]. 5, 99. 
Die Landſchaft 7 τῶν Anungitov χώρα, Pol. 5, 
99. 2) St. in Affyrien unweit ἄτδεία, St. B., b. Strab. 
16, 788 Anuntgsag πόλες genannt. 8) St. in Aras 
Φοβει, wahrſch. von Demetrius, dem Sohne des Eus 
thydemus, benannt, j. Sourumzi Sidani, Isid. mans. 
Parth. 19. 4) &t. in Bhönice oder Gölefyrien, auf 
Münzen Anumtoatur της ssgac, [. Ekbel d. n. 11, 
136 — 187. p. 268, b, u. Sestin. class. gen. p. 145. 5) 
Name für Sicyon, nach Demetr. Poliorc. benannt, D. 
Sic. 20, 102, Plut.Demetr. 25. 6) Name der Infel Bas 
τοῦ, Nican, b.St.B.s. Πάρος. 7) eine fpäter hinzu⸗ 
gelommene heilige Triere der Athener, Philoch. in Lex. 
rhet. p. 676, app. Phot. Porson. 676, 7, Suid. s. IId- 
θαλον, Et. M. 469, 20. 699, 15, Schol. Dem. 8, 29. 
8) eine Phyle in Athen, die DI. 118, 2 zu Ehren des 
Dem. Bol. zu den’ zehn Mifthenifchen Hinzugefügt wurde; 
en ihre Stelle [Φείπι fpäter bie Attalis getreten zu 
fein, D. Sic. 20, 46, Plut.Demetr. 10, St. Β. 5 ἀγνοῦς, 
Meier ind. schol. 1861 n. 2. 9) der dreißigfle Tag (ἔνη 
καὶ νέα) des Munychion (Demetriss) zu Ehren des 
Demett. Poliore. fo benannt, Plut. Demetr. 13, 
Polem. b. Harp. s. ἕνη καὶ νέα, Schol. Ar. Nub. 1134. 

Δημήτριον, τό, Tempel der Demeter, 1) im Plas 
säifchen, Her. 9, 101. 2) in Tpeffalien, — Pyraſos ob. 
Anpntigog τέμενος b. Homer, |. unter 4ημητηρ, Scyl. 
68, Strab.9, 485, Schol.ll. 2, 696, St.B. 8) in Samos 
εδταῖε, Phat, Aem. Paul. 26. 4) St. in Aeolit, Ew. 
4ημητριεύς, St. B. (Tab. Peut. kennt eine St. diefes 
Namens in Bitdynien, |. Shandat.) 

Δημήτριον, f. Srauenn., f. Boͤckh lit. Intelligenzbl. 
der Allg. fitt.-3. 1885, p. 268. 

Δημήτριος, ία, ο», Adj., καρπός, Ael. n. an. 
17, 16, [. 4ημήτηρ, βίος, Aesch. Dan. (fr. 88, ed. 
Dind.). 

Δημήτριος, οὐ, voc. Anuitose (Anth. v, 185. ΧΙ, 
380, D. Sic. 19, 97), plur. εἴκοσι 4ημήτριον, D. L. 
8,5,n. 11(6), »Nertho d. i. der Nerthus (Demeter) 
zugehörig (f. das Wortfpiel mit 4s6vvcog, Auth.ıx, 868 
u. mit 4{ημήτηρ, Dur. δ. Ath.4, 258, d), 1) Athener, 
9) 17ο. 7, 10.b) ὁ Φαληρεύς, auch bloß d Pad. genannt 
(Strab.8, 147, Plut. Arist. 27. Demetr. 9. 10. Dem. 9, 
Poll.8, 102, A.), ©. des Phanoftratus, Archon 809 v. Chr. 
(D. Sic. 90, 27,D.Hal. Din. 9, D. L. 5,5,n. 8, Ath. 12, 
542, ο), u. berühmter Staatsmann, der 800 Statuen ers 
bielt(Plut. praec. reip. ger. 27) fowie bedeutender Schrifts 
fteller, Redner u. ſ. w. Pol. 10, 24, 8.,D. Hal. Din, 2. grav. 
Dem. 5. 53, D.Sic, 18,74. 19, 68, ὅ., Strab. 9, 898, 
Ios. arch. 12,2, 1. ο. ΑΡ. 1,28. 2,4, Plut. Demetr. 
4. Thes. 28. Lyc. 28. Arist. 1, ὅ., Ael.v.h. 8, 17, b., 
Paus. 1, 25,6, D.L. 5, 5, δ., Polyaen. 7, 6, ὅ., Ἆ., bald 
ὁ σοφός genannt, Anth. vII, 118, bald 4αμππεώ od. 
Χαριτοβλέφαρος, Diyll. b. Ath. 18, 598, {., D. L. 
5,5, n. 6, Hesych. Miles. fr. 4, 17. Angebl. Schrift von 
ihm περὶ ἑρμηνείας, ed. Walz u. Spengel, [. fragm. 
or. ed. Baitt. Saupp. or. 11, 844 u. ff. u. fr. hist. ed. 
Müller π, 562 — 568. ο) Entel deſſelben, Heges. b. 
Ath.4, 167,d. d) Sunier, Eynifer, Luc. Tim, 27 (uns 
ter Vespaſian), D. Cass. 66, 18, Themist, or. 84, ο. 15. 
— Loc, adv. ind. 19. salt, 68. ο) 6 ἁλωπεχῆθεν, 
Grigießer, (DI. 90 — 85), Luc. Philops. 18. 20. — 
D.L.5,5, n. 11, Quint, 12, 10, Plin. 84,8, 19 f. (Ein 


Pape's Wörterbuch d. grieh. Eigennamen. 


Δημήτριος 289 


Bildhauer Ang. Inser. 1,1880. 1409). f) 6. des Ki⸗ 
neas, Polyaen, 2, 32. ϱ) Geſandter des Ptolemäus, 
Pol. 28, 1. b) Zuftfpieldichter, Ath. 8, 108, f., D.L. 5, 5, 
n.il. — ein fpäterer (1. 118), Ath.9, 405, ο. 6. Mein. 
1, 264, fr. 11, p. 876 u. ff. i) Saläer u. ein Anderer, 
Meier ind. schol. 1861,n. 81.25. k) Bteleafier u. Ans 
dere, Ross Dem. Att.5. — 58. — 185. I) B. eines Ti⸗ 
moftates, Botamier, D. L. 10, n. 9. 2) ὁ Aaxwr, ein Epie 
fureer,Strab,. 14, 658, D.L. 10, n. 15,8. Emp. dogm, 2, 
848. 8) Ὀδοίε, Inser. 1591. — Orchomenier, Keil 
Inser. boeot, ΧΥ, a.— Thebaner, ebend., L,e. 4) Theſſa⸗ 
tier aus Magneſia, Zeitgenoffe des Cicero, Schriftſt., 
def. Verfaffer einer vielfach angeführten Schrift περὶ 
ὁμωνύμων od. συνωνύµων, biöw. bloß (D.L, 10, 
n. 7,9.) ὁ Μάγνης genannt, Plut. Dem. 15—28,3., D. 
L. 1,1,n.11,8.,Ath. 18,611, Ὁ, Βατρ... Αχή, 8.,St.B.s, 
"Ayßarava,5.,Q., — zwei andere Theflalier, Inscr. 1961. 
5) Kreter, Charit. erot. 8, 7. 6) aus Kition, V. des Pers 
fäus, D.L.7,1,n.81, Suid.s. Περσαῖος. 7) Parier, 
Thierſch par. Inſchr. n.1u.17. 8) Trögenies, Gram⸗ 
matiler u. Geſchichtſchr. Ath. 1,29, 2.4, 189,0, D.L. 
8, 2, n. 11, Clem. Alex. protr. ο, 4. 9) Knidier, 
Schriftſt. Schol. ΑΡ. Rh, 1, 1165. 10) Galaminier, 
Schriftſt. S8t. B. s. Καρπασία. 11) Sicilier, α) D. Mas 
ges, Cic. fam. 18, 86. b) Syracufer, ein Serold, Plut. 
Tim. 89. 12) Maccdonier, a) ©., nad Anderen Neffe 
oder Stieffohbn des Antigonus, mit dem Beinamen ὁ 
Πολιορκητής, od. ὁ Αντιγόνου, ob. ὁ Μακεδών» 
(Harp. s. ἕνη καὶ νέα), od. ὁ τῆς Φιαδοχῆς τελευ- 
ταΐος, Ath. 18, 698, 2, K. von Dlacedonien u. in Grie⸗ 
chenland, bef. in Athen als Gott (Plut. Demetr. 10, Ath. 
6, 258, ο.) u. durch viele Statuen geehrt, Paus. 6, 16, 7. 
16,8. 10,10, 2, fpött. ὁ Mödog genannt, Plut. De- 
metr. 27.— S. Pol.2,41 —9, 84, D.8ic. 18,28 — 20, 
111, ὅ., Strab. 1,54 — 9,846, ὅ., Plut. Demetr. 1—58, 
δ., Ael.v.h.9,9,8., App. b.civ.4,66 u. ff, D.L.2, 11,n. 
4, d., A., er u. feine Leute od. Leute wie er, οἱ περὲ 
4ημήεριον βασυνλεῖς, σερατηγοί, D. Hal. Din, 2, 
Plut. Pyrrh. 7, ähnl. ol περὶ τὸν 4., Ὀ. Sic. 19, 80. 
98, Plut. Pyrrh. 4, ol ἀμφὶ 4., Polyaen, 4, 7, 9. 
b) Demett. Π., Entel des rigen, 6. des Antigonus 

onatas, K. von Maccdonien (240 — 280 v. Chr.). 
Pol. 1, 9---20, 5, ö., Strab, 8, 861—12, 568, ö., App. 
Syr. 54, Polyaen. 4, 6, 18, Ios.c. ΑΡ. 1, 22, Porph. 
Tyr. fr.8, 10 u. ὅ., ὁ Altwäsxög genannt, Strab. 10, 
451. ο) 4. ὁ καλός, ©. des Demetr. Boliore. u. der 
Ptolemais, Herrſcher von Eyrene, Porph. Tyr. fr. 4, 
10. 14, Plut. Demetr. 58, D. L. 4,6, n.14,9. d) 4. 
ἀεπτός, ebenfalls ein Sohn des Demeter. Ῥοΐίοτς., 
Plut. Demetr. 58. e) ein Sobn Philipps ΙΠ. von Ma⸗ 
cedonien, Pol. 18, 22—24, 7, ὅ., D. Sic. 28, 16. 29, 28, 
Plut, Aem. Paul. 8. Tit. 9, App. Mithr. 9, Syr. 20, 
Paus. 4, 29, 1 1 — 2,9, 5, 8., Porph. Tyr. fr. 4, 11, Io, 
Antioch. fr. 56. {) Anunsgsog beide, ©. des Pytho⸗ 
πας, ein Hetäre u. Schmeichler Aleranders d. Gr., Plut, 
Alex. 54, Arr. An. 4, 12, 5, Leute feines Gleichen: 
4ημήτριοε, Plut. adul. et am. 24. g) ©. des Al- 
thämenes, Neiterbefehlahaber unter Alexander d. Gr., 
Arr. An. 8, 11, 8 — 5,21, 5. h) einer von der Leib⸗ 
wadhe Aleranders d. Or., Arr. An. 8, 27, 5. i) Ampbis 
politaner, Schüler des Platon, D. L. 8,n.30, 81. k) 
Byzantier, a) Peripatetiter u. Geſchichtſcht, D.L. 5, 
δι n. 11. 3, B,.n. 5. 6, Ath. 15, 660, =. 9. 18) 
aus Pharos in Illyrien, dah. ὁ Dagsas, Statthalter 
der illyr. Königin Teuta in Korkyra. Ρο]. 2, 10 — 9, 
19, 8., Strab.7, 815, 8, 861, Plut, Arat. 50, App. Illyr. 


19 


290 Δημήτριος 


7.8, D. Cass. fr. 49,7. 58, er u. feine Leute οἳ περὶ 
τὸν Anu., Pol. 8, 19. 14) 6 Καλλατνανός od. Καλα- 
τιανός, Geſchichtſchr. aus Kalatia in Möften, D. Hal. 
comp. verb. 4, Strab.1, 60, D.L. 5,5,n. 11, Luc.maer. 
10, Sceymn. 117 — 879, ὅ., Agath. fr. 64, An. per. 
pont. Eux. 45. 65, St. B. s. ᾽Αντεικόρα,, Schol. 
Theoer. 1, 64. 15) Obeffeer, Schriftfl., St. B. s. Ὄδησ- 
σός. 16) ὁ Zxnıpsos, Schüler tes Krates, Geſchichtſchr., 
Strab.1, 45 — 18,611, 8. Ath. 2,44,e — 15, 697, 
ο, δ., D. L. 5, 5,n. 11, Schol. ΑΡ. Rh. 1, 230 — 3, 184, 
δ., Schol. Π. 11, 767 — 20, 58, δ., Apost. 1, 81. 8, 95, 
Et. Μ. ρ. 808, Suid., Harp. St. B., 9., f. Müll. bist. fr. 
ıv,882,n. (πα δτ[ώ. --- ὁ Ἰλιεύς b. Eudoc. p. 128 u. 
Eust. Od. 11,634), auch bloß ὁ Σχήψιος genunnt, 
Strab. 1,46 — 18, 626, St.B. ». Κάλυμνα, Schol. 
Ap.Rh. 1,238, Er u. feines leihen οἳ περὶ τὸν Zx., 
Strab. 18, 627. 14, 680. 17) Milefier, Ross Dem. Att. 
78. 18) Ephefter, Goldſchmied, N. T. act. apost. 19, 
24. 88. — ἀργυροπόκος, R. Rochette Ἱ. ὰ Μ. Schorn 
p. 66. — Ein Architect, der mit Päonius aus Ephefus 
den Tempel der Artemis dafelbft vollendete, Vitruv. 
praef.1. vor, $. 16. — ein Anderer, der einen Tempel 
der Tyche herſtellte, S. des Hierios, Anth. ıx, 698. 
19) Halifarnaffter, Zenob. 6, 22. 20) Smyrnäer, Rhe⸗ 
tor, D.L.6,5,n. 11. 21) Erythräer, Grammatiker, D. 
L. 5, 5, n. 11, Suid. s. Τυρανγίων. Ein anderer 
Schriftſt. D.L.5,5,n. 11. 22) Ghalcedonier, Rhetor, 
D. L. b, 61, n. 11. — Ritharöbe, Böcdh Staatsh. xx, tab. 
9. 23) Adramyitener, Grammatiker mit dem Bein. 
Ἰξίων, Ὦ. L. ὅ, 6, π. 11, Hesych. Miles. fr. 4, 18, 
Suid., Schol. Ἡ. 6, 171, auch bioß ὁ Ἰξίων genannt, 
Schol.11. 6, 487, d. 24) Tarfler, Verf. von Satyrftüden, 
D. L. b, 5, n. 11. — Grammatiker u. Berfon bes Ges 
fprähs de def. orac.tit. u. 2. — viel. au) Tzetz. Lyc. 
440. 25) Bithynier, a) Dichter der Anthologie, Anth. 
1x, 730, f. Iac. Anth. XIII, 882. — Lehrer des Banätius, 
Stoiker, D.L. 5,5.n.11. — ®. eines Alexander, Tianer, 
Phleg. Trall. fr. 29. 26) Sagalaffer, Geſchichtſchr., 
Luc. hist. 82. 27) Amifener, ὁ Ῥαθη»οῦ, Mathematie 
ter, Strab. 12, 6548, Tzetz. Lyc. 580. 28) Aspenvicr, 
Veripatetifer, Schüler des Apollonius von Soli, D.L. 
6,5,n. 11. — viell. derfelbe, der Plut.. Cat. min. 65, 
69 u. plsc. phil. 1, 18, 8 erwähnt wird. Er u. feines 
Gleichen οἱ περὶ τὸν Anu., Plut. Cat. min. 70. 29) 
©. des Arlarathes in Kappadocien, Pol. 83, 10. 80) 
Syrier, a) D. Syrus, Lehrer der Rhetorik gu Athen, Οἷο, 
Brut. 91.b) Apamcer, ein Arzt, Coel. Aur. c) ©. des 
Eeleucus Philopator, K. von Sprien, mit dem Bein. 
Σωτήρ (Plut.Demetr. 19), f. Pol. ὃ, ὃ---δ8, 16, ὅ., Ios. 
12, 10—18, Ath. 6, 210, ᾱ--- 10, 4490, b, ὅ., Strab. 18, 
624, D. Sic. 81, 26 - 45, App. Syr. 45 — 67, Porph. 
αντ. fr. 6,17. 18, A., er u. feine Leute, οἱ περὶ τὸν 
Anuntosov, Pol. 81,22. d) Dem.II., mit dem Bein. ὁ 
Νικάτωρ (198. 18, 4, 9), od. Νικάνωρ ob. Σιδηρίτης 
(Porph. Tyr. fr. 6, 17. 18), K. von Syrien, D. Sic. 88, 
6.34, 87, Ios. 18, 4,8 — 9, 8, App. Syr. 67, Ath. 8, 
889, b. e) 4. Εὔχαιρος ([. 108. arch.18, 18, 4. b. Iud. 
1, 4, 4), auf Dlüngen B. Anu. Φιλομήτωρ Evsg- 
γέτης Καλλένικος (f. Froehlich p. 118), 6. Antiohus 
dee vrıı, 108. arch. 18, 18, 4. 14, 1, ὃ. b. Iud, 1, 4,4— 
6, 81) 6. tes Euthydemos, Königs von Baktria, Strab. 
11,616. 12,551, Pol. 11,84. 82) Eprenäer, Gram⸗ 
matiker, mit dem Bein. d Στάµνος, D. L. 5, b, n. 11. 
88) Γαδαρνύς, Sieigelaffener des Pompejus, Ios. 14, 
4,4, Plut, Pomp. 2. 40. Cat. min. 18, D, Cass. 89, 
188, 84) Jude, Dalabarcha in Altrandrien, Ios. 20,7, 


Δημοδάμας 


8. — ein Ehriſt, N. Τ. 8. Io.v.12. 85) Ucaypfter.=) 
Philoſoph, Charit. erot. 8, 3. b) Aierandriner, α) So- 
phiſt, Verfaffer einer Rhetorik, D. L. 6, 5, n. 11. 9) 
Epniter, Schüler des Theombrotus, D. L. 6,6,n.5. — 
Anderer, mit dem Bein. Ehytrad, Amm. Marcell. 29, 
12. y) Sreund des Ptolemäus Philometor, Pol. 80, 9- 
84) inRom: ein Freigelaffener Gaefars, D. Cass. 46, 
40, — ein Anderer, Cic. ad Att.4, 11. — D. Bellienaas, 
Ole. fam. 18, 15. 16, 22, d. — Diener bes Baffius, Plut. 
Brut. 45. — ὁ ᾽Αντικοττύρας () Anu., Ath. 15,673, 
ο. — ein Schaufpieler u. Dichter, Schol. Hor.Sat. 1,20, 
18. 79. — (einen tragifhen Schaufpieler führt au Hie- 
sych. auf.) 85) Andere: ©. eines Moschos, Arg. ju Orph. 
lap. — Anderer: Anth. v, 185 — x1,101. 109.app. 234. 
Simm. ep. 217. — Plut. fr. de anim. 11.— ein Βι[εδίφ« 
haber, Arr. ο, Alan. 1. — ein Philoſoph, Anth. ΧΙ, 124. 
— ein Schulmeifter, Anth. zıı, 84. — ein Gramma- 
tifer, ὁ πυκτής, Et. Μ. — ein Anderer, ὁ Χλωρός, 
Schol. Ther. 377.585 (Plut. comment. in Nic. ther. 2), 
S.Emp. math. 1,84. — ὁ γονύπεσος, Schol. Π. 8. 
282, 5. — ein Freund des Dionys von Halifarnaß, 
D. Hal. de histor. 8. — Breigelaffener des Lyon, D. 
L.5,4,0.9. — ein Maler, ὁ τοπογράφος, D. Sic. 
81, 27,6 Γραφικός, D. L. 5, δ, n. 11. — ein Epiter, D. 
L. 5,5,n.11.— ein Philoſoph. ὁ Πλατωνικός, Luc. 
cal. 16. — Oft auf Münzen. Vgl. noch Febr. bibL gr. 
ΧΙ, 405. 6. Aaudrosos. 

Δημητρίου axonsal, Ort am arabiſchen Meerbufen, 
Strab. 16, 771. 6. 4ημήτηρ. 

Anpfyrpıs, m. = Anuntosog, Manntn., Inser. 187. 
284. 


Δημητριών, ὤνος, ö, nannten bie Athener ben Monat 
Munycion gu Ehren des Demetrius Poliorcetes u. erllär⸗ 
ten den gungen Monat für eine Ἱερομηνία οἵον ὃλον 
ἑορτήν, Plut. Demetr. 12, Philoch. in Schol. Pind. 
N.8, 4. 

Δημήτρονλοι, Sefänge auf die Demeter, Ath. 14, 

18, e. 3 


Δημιάδαν, -- 4αμιάδας, m. Platäer, Keil Inser. 
boeot. ν11, b, f. p. 66. 

Δημίαι πύλα,, Semeinthor, nach Einigen — 
al Κεραμεικαὶ πύλαε, weil dort die Öffentlichen Dir⸗ 
nen flanden, nach Hesych. viel. — 4ιομεῖς πύλαν, 
Hesych., Alciphr. 8, 8, 51. 

Δημίδιον, m. dem. von 4ñuoc, Tittel, Mannen., 
Ar. Equ. 726. 1199. 

Δημιονργόε, m. 1) 9) Schöpfer, Orph. b. Procl. 
in Tim. 5, p. 808. 823. b) Dietmaier, obrigkeitliche 
Perfon, nah Hesych. befonders bei den Doriern, 
Thuc. 5, 47, Pol. 24, 5, Hesych., Eust. Od. 17, 1825, 
Inser. 4, f. Lex. 9) Handwerker, tie britte Klaſſe der 
Athener, Plut. Thes. 25, Arist. in Schol. Plat. p. 465 ed 
B., Poil. 8, 111,9. f. Lex. d) als fem. Hochzeitern, 
Kuchenmeiſtern, f. Suid., Et. M., Hesych., dab. Titel 
einer Komödie des Menander, Suid. 2) @igenname, 
Handwerk, ein Dichter der Anthologie, Anth. 7, 52, 
tit., f. Jacobs Anth. 18, p. 882. 

Δῆμιε, = 4ἅμις, Et.M. 247, 83. 

Δημιφῶν, -- 4ημοφώ», Herrſcher von Eläuffa im 
Cherſones, Phylarch. in Hygin, poet. astr. IT, 40. 

np 4, ους, m. Detleff, athen. Archvn DI. 
115, 4,D. Hal. Din. 9, D. Sic. 19, 2. Aebnl.: 

An vos, m. Geſchichtſcht. von Knidos, Herdn. 
π, μον. Alk. Ρ. 11,28. 

ἀημοδάμᾶν, ανιος, m. Volkhard, Geſchichtſchr. 
ϱ) aus Halikarnaß od. Mile, Ath. 15, 682, ο. 





Δημοδίχη 
» a Mile, St. Β. ο, άντισσα, Solin. Polyh. 
ο . 


Δημοδίκη, {. ahni. Theoderada, 1) T. bes Tegea⸗ 
ten Reximachus. Demarst. in Plut. parall. min. 16. 2) 
Schweſter des Paktolus in Lydien, Plut. fluv. 7, 2. 
8) Gattin des Korybas, M. des Stamander, Plut. fluv. 
18, 1. 4) ὕταμεππ., Callim. 22 (vı, 147). Fem. zu: 

Δημόδικος, m. Liutward, 1) S. des Pheneaten 
Demoftratus, Plut. parall. min. 16. 2) der Lerier, Dich 
ter, D.L.1,5,n.8. ©. 4ημόδοκος. 

Δημοδόκη, f. T. des Agenor, Hes. in Schol. TI. 14, 
200. Fem. au: 

Δημόδοκοε, ου, (6), Lambrecht d. 1. im Lande 
(Bolte) glänzend vder gern aufgenommen n. geehrt 
(λαοῖσε τετεµένος, Od. 8, 472. 18, 28), 1) blinder 
phäckifcher Sänger auf Scheria, Od. 8, 44 — 254, Paus. 
1, 8,5.8, 18, 11, Luc. de dom. 8, nach Aristid. or. 48, 
P. 88 ein Citharod, nach Plut. mus. Bein alter corcyräifcher 
Mufltus, Verfaſſer einer Herakleia, Ῥ]αι. Βαν. 18, 4. 
2) ein Arzt aus Kroton, D. Chrys. or. 77, p. 658, f. 
4ημοκήδης. 8) ein fpäterer Dichter von Leros aus 
Filet, Arist. eth. Nicom. 7, 9, Anth. xı, 285, d., fr. ed. 
Bergk. &. Anuödıxos. 4) Athener, a) Thuc. 4, 75. 
b) V. des Paralos, Br. des Theages, ein Landmann, 
Plat. apol. 88, e, Berfon im Theages; Titel eines uns 
ächten Dialogs PBlatos, [. D. Hal.ars rhet. 11, 6, Ael. 
v.b.8,1. ο) Schiffsbaumeifter in Athen, Att. Seew. 
xv1,c,158. 5) ein Adhäer, οἳ περὶ 4ημόδοκο», Pol. 
* 98. 6) ein Geführte des Aeneas, Virg. Aen. 10, 
Δημοκήδης, ους, ion. (auch Suid.) εος, acc. em, 
bei Iambl. u. Suid. η», (6), Ziutward, 1) kroto⸗ 
niatiſcher Arzt auf Aegina, Her. 8, 125— 187, Ael.v.h. 
8,17, D. Cass. 88, 18, Suid. Nach Iambl. ν. Pyth.$. 
207. 261 Pythagoreer. 2) Spartaner, Inser. 1462. 
8) Athener, 4αμπτρεύς, Ross Dem. Att. 117. 

Δημόκλαα, f. $rauenn., Ephem.archaeol. 1666. K. 
— Athenerin (aus Kedä), Ross Dem. Att.5. ©. 4α- 
µόκλεια. Fem.zu 4ημοκλῆς. 

Δημοκλείδης, ου, m. Dittmarfen, 1) Atbener, 
9) Archon Ol. 116, 1, D. Hal.Din. 9, D. Sic. 19, 17. 
b) Rebner, D. Hal. Din. 11, of περὶ 4ημοκλείδη», 
wohl = 4ημοκλῆς, Timae. in Suid. s. ὢ τὸ Ἱερὸν 
πῦρ etc. — Bon ihm hießen ausländifche MWollüfte 
Ηπρε Δημοκλεῖδαι, wie Τέμαρχοι, Hesych., Suid., 
f. Bergk com. Att.p. 184, Mein. ıv,p. 699, fr. 1. 
2) Geſchichtſchr. Ath. 4, 174,1. 

Anpöxkaros, m. Mannen., Pol. 10,45. Aehnl.: 

Δημοκλῆε, έους, ep. (Anth. app. 855) dog, νου, 
b. Theogn. 923 4ημόκλεις (vom nom. -έης), (6), 
Dittmar, 1) Athener, a) Archon DI. 125,8, Paus. 
10,28, 14, f. 4ημοκλείδης. Ὁ) ὁ Φρεάρριος, Isae. 
5,5. 9. ο) Kydantide, Inser. 115. d) ᾽Αϕιδναῖος, ΠΗ. 
Ecew. XvII, b, 22. e) Μελετεύς, ebend. xıv, a, 79. f) 
Τειθράσιος, ebend. xııı,a,42. g) ἐκ Κηδῶν, Ross 
Dem. Att. 5. h) einer, gegen ben Anbrotion auftrat, 
Dem. 25, 47. i) einer, gegen weldhen Dinarch eine Rebe 
gehalten Haben [οἳ, Antiattic. in B. A. 118, 7. k) cin 
fhöner Knabe in Athen, Piut. Demetr. 24. }) ein Ans 
derer, Inser. 880. 2) d Φυγελεύς (Φνγαλεύς), Ge- 
[Φιῶ η ὥτ., D. Hal. de Thuc. 5, Strab. 1, 58. 8) Syra⸗ 
eufaner, Geſandter u. Schmeichler bes Dionyftos. Ti- 
mae. in ΑΙ, 6, 260, a, Polyaen. 5,46. (In Cic. Tusc. 
5, 21 beißt er Damocles). 4) zwei Thebaner, Inser. 
1584. 5) Epheſier, Mion. 111.86. 6) Andere in Anth. 
u. Theogn., f. oben. Bgl. {4αμοκλῆς. Achnl.: 


Δημόχριτος 291 


Δήμοκλος, m. Mannen., Con. narr. 88, 

Δημόκοποε, m. Schleicher, eigtl. Vollegunſt⸗ 
haſcher, Architect in Syracus mit dem Bein. Μύ- 
0.λλα, Sophron. u. Eudaem. b. Eust. Hom. 1457, 
24. 


Δημοκόων, ὥντος, m. Volkrath, 1) unehelicher 
Sohn des Priamus, 1]. 4, 499, Apd. 8, 12, 5, Strab. 18, 
685. 2) 6. des Herafles, = 4πιχόω», Schol. Luc. 1, 


p. 120. 

Anpo ſ. ahnl. Dietburg, Srauenn., ShöU, 
Mittheil. aus Griedenlan, Tafel 6. K. ©. 4αμο- 
κράτεια. 

Δημοκράτηε, ους, acc. b. Xen, u. D. Hal. ην, 6. 
Plut. Alc. 8 n, m. Dietrich, 1) Heros in Platäg, 
Clem. Alex. ad gent.p. 26, a. ©. 4αμοκράτης. 2) 
Athener, a) Aydsdvaiog, attifcher Redner u. Voltsführer 
auf der Seite des Demofthenes, Isac. 6, 22, Aeschin. 2, 
17, Arist. rhet. 8, 4, Plut. praec. reip. ger. 7, Stob. 
flor. 18, 30. 22, 48, Curt. 6, 5,9, viell. derfelbe, gegen 
welchen Menefähmos (Dinarch) eine Rebe hielt, D. Hal. 
Din. 11. b) BAvsöc, ©. des Sophilus, Dem, 18, 29. 
187. ο) Αἰξωνεύς, DB. des Lyiis, Plat. Lys, 204,9. d) 
᾽Αλωπεκῆθε», Inser. 172. ϱ) Eltealos, At. ευ. XI, 
a, 18, d. f) Kephiſier, Ross Dem. Att.6. g) auf Müns 
gen, Mion. 11, 125. 1) Plut. Alc. 8. 2) Temenite, Xen. 
An.4,4,15. 8) Tenedier, Olympionife, Paus. 6,17,1. — 
Ringer, Λο. ν. Ὦ. 4, 15. 4) Nauarch Philipps, Pol. 16, 
8. 5) Anderer, Anth. app. 240. 6) ein angeblicher pytha⸗ 
goreifcher Philofoph, Apost. 2, 59. 15, 87, Sentent, 
aur. ed. Orelli in Opusc. Graee. vet. sentent. 1819. 
7) ein Art unter Auguft, Plin. 24, 7, 49. 8) ein θείος, 
Lehrer des Auguftin, August. princ.rhet. B. 9) Philoſoph 
zur Zeit des Commodus, vgl. Fabric. bibl. gr. 1, 8668. 
10) Architekt, Infchr. δ. Muratori Nov. Thes. vol. 11, p. 
949,b. 6. Jauoxgdins. 

Δημοκρατία, f. ähııl. Dietburg, athen. Schiffsname, 
Att. Seew. τν, Ὁ, 24, u. öfter. 

Anpoxpariöns, ου, m. Diedrichſen, 1) Athener, 
V. eines Dionpfius, Χολλίδης, Dem. 85, 20. 2) Ephe- 
fier, Mion. 111, 86. ©. Φαμοχρατίδας. 

Anpoxparis, έδος, {. ähnl. Dietburg, Frau, Inser. 
1211 


Δημοκρίνηε, πι. Richter, Sqhriftfteller, Schol IN. 2, 
1744 


Δημδκρῖτον, ου, ep. (Anth. vır, 56) auch 000, voc. 
4ημόκριτε in Anth. ıx, 148 (pl. Anudxgstos, D. L. 9, 
7,n.14, (6), Volbrecht d.i. im Volle glängenb, eigtl. 
Bollserlefener, 1) Narier, Her. 8,46, Simon. 198 ob. 
Anth. app. 76, u. b. Piut. Her. mal. 36. 2) Athener, a) 
6. d. Demophon, Anagyrafier, Dem. 18, 75. 77, Inser. 
576. b) Aphidnäer, Att. Scew. xvI,c,8. ο) Balder, 
Ross Dem. Att. 5. — ein Anderer ebend. 6. 8) Nilomedier, 
Philoſoph, Ath. 1, 1, d. 4) Abberit, ©. des Hegefiftratus, 
der berühmte Philofoph (494 v. Chr.), der bald ὁ σοφός, 
Piut. qu. symp. 8, 9, 3, ob. σοφία, Suid.,od. ὁ φιλόσο- 
φος, D. Sic. 14, 11, St. Β. s."Aßd'noa, od. Φιλοσοφία, 
Ael. v.h. 4,20, od. ὁ φυσικός, Schol. ΑΡ. Rh. 4,269, 
d., Apost. 14, 8 (mo ες jedoch mit Anaragoras vertaufcht 
ift), od. ὁ Γελασῖνος, Ael, v. h. 4,20, Suld., u. ἀθπ[, 
δ. Luc. vit. auct. 18 ὁ γελῶν ὁ 4βδηρόδεν heißt, biew. 
auch bloß ὁ ᾽αβδηρέτης, Λο. π. an. 12, 17, vgl. mit 
D. Chrys. or.54,p. 556, od. fcherghaft Anpoxgstos, d.1. 
Narrbrecht für Volbreht,D.L.10,n.4.— ©. Arist. de 
coel. 1, 7, ὅ., Theophr. ο, pl. 1, 8, 2, δ., 8. Emp. ὑποτ. 
1, 218, D.L. 9,7, 8., Strab. 1, 61, δ., D. Hal. comp. 
verb, 24, D. Sic. 1, 89—98, δ., Plut. Tim. 1, ὅ., Luc. 


19? 


292 


philops. 32, ὅ., X. Seine Anhänger heißen οἳ ἀπὸ 
4ημοκρέτου, Plut.qu.symp.1,9,8, ol περὶ 4ημό- 
Χριῖο», Plut. plac. pbil. 1, 17, 2. qn. natur. 1, 1, 3, 
8. Emp. dogm. 1, 969, ο). οἱ Δημοκρίτειοι, Plut. qu. 
symp. 8, 9,8, Ael, ν. h.12, 25, u. fo4nuoxpitesog, 
D.L.4,7, n. 11, Plut. adv. Colot. 3, Suid. s. BöAos, 
St.B.s. 4ψυνθος. Als adj. ſteht es in Anpoxplraos 
φιλοσοφία δ. S. Emp. ὑποτ. 1,218, u. 4ημοκρίτδια 
εἴδωλα, Plut.qu.symp. 5,7, 6. — 5) Mufiter aus Chios, 
Arist, rbet, 8, 9, D.L. 9,7,n.14. 9, 10, 2.1. 6) 
Epheſier, Schriftfteller, D.L. 9, 7,n. 14, Ath. 12, 525,e. 
7) Bergamener, ein Rhetor, D.L. 9,7,n. 14. 8) Trözes 
nier, Hom, et Hesiod.certam. p. 84 ed. Westerm. 9) 
ein Dichter, D.L. 9, 7,n.14, Anth. Plan, 4,180. 10) ein 
Bildhauer, D.L. 9, 7,n. 14. — Inſchr. b. Spon miscell. 
erud. antiq. p. 188. 11) ein Blatonifer, Porph. v. Plo- 
tin. $. 20. 12) Tyndaritaner, Gymnaſiarch, Cic. Verr. 
4, 49. 18) Sicyonier, ein Gaſtfreund Ciceros, Cic.ad fam. 
13,78. 14) ein Sklav bes Attilus, Cio. ad Att. 6, 1, 18. 
15) Andere: Anth. ıx, 6568 — vır, 194. — Bgl. Schol. 
1.7,890. Fabric. bibl. gr. 1, 648. (6. 4αμόκριτος. 

Δημοκύδην, m. Bollmar, 1) Athenet, «αμ- 
zro80s, Inser. 670 (f. {ημοκήδης). 2) Schriftfteller, 
Phot. bibl. 161, 26. 

Δημολέων, owrog, m. "Molkleu, ähnl. Ludolf 
d. i. Voltowolf, 1) ein Gentaur, ΟΥ. met. 12, 356. 2) Ge⸗ 
noffe, nad) γρ. f. 14 Vruder des Argonauten Autolyfus 
aus Theſſalien, Plut. Luc. 28. 8) ein -2acedämonier, ©. 
des Sippafos, Qu. Sm. 10, 119. 4) ein Argiver, D. Sic. 
5, 54. 5) ein Trojaner, 6. d. Antenor, 11.20, 895. (Virg. 
Aen. 5,258 nennt einen von Aeneas erlegten Griechen auch 
Demoleus.) 

Λημολογοκλέων, ὁ, Vollsredenrühle, fcherzhafte 
Bezeichnung bes Kleon, Ar, Vesp. 842. 

Ἀημομέλης, ους, acc. (Aeschin.) η», (Dem.) η, (6), 
Liutward, Athener, ©. bed Demon, Pianier, Vers 
wanbter des Demofthenes, Dem. 18, 228. 27,11, Aeschin. 
2, 98. u. Scholl. — 8, 51, Plut. x oratt. Demosth. 84; 
— Inser, 457. 

Anpövas, m.,f. Anuwväs. 

Anpöverxos, m. ὃ. ἱ. Anuörkxoc, auf einer Münze 
aus 2emnus, Mion, 8. vı, 45 u. auf andern. 

Anpöyneos, f. Deidesheim, Inſel in der Propon⸗ 
tie, Chalcedon gegenüber, j. Ehalfi (f. Χαλκῖτις) ober 
Hebeli abaffi, eine der Brinzeninfeln, nach St. B. von einem 
Heros 4ημόνησος fo benannt, Arist. mir. ansc. 59, 
Antig. Caryst. 146, Plin. 5, 44. Nach Hesych. hießen 
beide Brinzeninfeln Xadxizıg u. Πιτυοῦσα gufammen 
4ημό»[»]ησον. Das adj. ift Δημον[ν]ήσιος, insbef. 
χαλκός, Hesych. 

An δηε, m. Ditges, ὄνομα χύριο», Suid. 

Δημονίκη, (ή), ähnl. Fredegunde, f. Φαμονίκη, 
1) T. des Agenor, Apd. 1, 7,7, vgl. Anuodöxn. 2) Ephe⸗ 
fierin, Clitopli. in Stob. dor. 10, 71 (Plut. parall. 15 
ficht δημοτική). 8) Athenerin, Inser. 165. 

Δημόνῖκος,ου,πι. Theodefrid, 1) Athener, a) angebl. 
Archon, Ὀλυεύς, Dem. 18,115. b) Marathonier, Dem. 18, 
185. e) Μυῤῥενούσιος, Alt. Seew. xııı, d, 164. d) 
Alopeker, ein Staatsfchreiber, Plut.x oratt. Antiph. 28. 2) 
Cyprier, 6. des Hipponilus, an welchen Iſokrates Rede 1 
gerichtet ift, f. argum. dazu. 8) Macedonier (Belläer), ©. 
des Athenäus, Arr. Ind. 18,8. 4) Luftfpielvichter, Ath. 
9, 410, d. ©. Mein. 1, p. 492. Vgl. 4αμόνιχος. 

Δημόνομον, m. ἁβη[. Ewe (ewa— lex), Mannsn. 
auf att. Infchr. im Muſcum ber ärchäol. Geſellſchaft zu 
Athen, K. 


Δημοχύδης 


. Δημοσδένης 


ο. Δημόνουφ, ου, m. Voltwitz, Papier, V. des Pen⸗ 
thylos, Her. 7,195. 

Ay ους (Inser. 1842) u. ev.(par. Inſcht.), 
m. Bollrat, Mannen., Inser. 1842; Barier, Vater 
u. Sohn, Thierſch par. Infchr. n. 27. 

A olıg, acc. sy, m. Vollftädt, 66. des Themi⸗ 
ftofles, Phylarch. in Plut. Themist. 82. 

A λεμον, m. Ludwig, ein Freier ber Penelope, 
Od. 22, 242. 266. 

Δήμοι, ου, τη. 1) οἱ ἅ, Athener, a) ©. bes Pyrilam⸗ 
pes, Trierarch, Ar. Vesp. 98, Lys. 19, 25.26, Antiph. 
δ. Ath. 9, 897,0, Hesych. b) ἀρχηγέτης, Plat. Lys. 
306, d. ο) Perfon in Ar. Ἐαα., f. v. 42, u. 8. (Vertaufcht 
mit Zijuog, St. B. s. Ββλένη, mit 4ημήτριος aus Mer 
guefla, D. Hal. Din. 1.) 2) Voltſe, a) Ort in Ithafa, 
== Κροκύλερο», Strab. 7, 299, Schol. IL 8, 201, St. 
B. b) Nebenfl. des Jarartes in Sogbiana, Ptol. 6, 12, 8. 

Δημοσάτυροι, Vollsfatyen, Titel einer Komoͤdie 
des Timofles, Ath, 4, 165, f. 

Anpocdäs, m. Mannen., Insor. 8846, K. (Aehnlich 
bem folgenden ?) 

Δημοσθένηε, gen. ους, εδ. sos (Anth.app. 815) (ου 
ald Barbarismus angeführt b. Polyb. de barb. in Boiss. 
an. 111, 280), dat. &s, äol. aber y, f- Prisc. 1, p. 50, acc. 
nv, fo nah Et.M. 152,20 attifch, doch hat Thno. gwar 
meift η», einmal aber (8, 107) η, ebenfo ftcht bei Aeschin. 
jegt überall n»,bodh in ed. Bekk. 2, 88. 8, 140.202. 241. 
245 mit guten Handſchr. η, f. Franke zu Aeschin. 1,100; 
ebenfo dat Din. u. Dem. überall η», doch hat Bell.in Dem. 
18, 79 mit fhlechten Handſchr. η, u. 21, 82 im eingefche- 
benen Zeugniffe haben Alle η, ebenfo ift bei D. Sic. nur an 
einer Stelle (12, 60) m, bei Strab. ficht es 8, 874, bei 
Plut. u. D. Hal. ift ην häufiger ale η, doch biefes nicht fo 
felten, wogegen Ael. (ν. h. 9, 19), App.Iber. 89. b. civ. 
9, 1ὅ nurn, u. Pol, Paus. (1, 29, 12), D. L., gleichwie 
Locian. nebft Long., D. Chrys., Themist., 8. Emp. nur 
ην haben, voc. 4ημόσθενες (f. Et. Μ. 152, 81) Anth. 
νι, 860, δ., Dem. 19, 171, ὅ., Aeschin. 1, 121, 8., Din. 
1, 8, δ., doch fagte man nach Greg. Cor. 617 u. J. Greg. 
245 u. A. auch Φημόσφενε, παῷ Choerob. 1190 auch 
Δημοσθένη; nom. plar. el 4ημοσθέναν u. acc. τοὺς 
4ημοσθένας führt Choerob. 1191 u. Moer. Attic. als 
attifch für das hellen. Φημοσθένεις an. (6), Bollartd.i. 
Voltsfraft (f. Et. M. 579, 41,u. Eust. Anu. πωνύμως 
ἐχλήθη οὕτω, ἐπεὶ σθένος τοῦ τῶν 4θηναίων δήμου 
γέγονεν ὕστερον), I) Athener, 1) S. des Alciſthenes 
(Them. 10, Ρ. 188 falfch des Alcichrous), Feldhert im pelo⸗ 
ponneſiſchen Kriege, Thuc. 8, 91 — 7, 86, d., Απρ]. b. 
Harp. 2.’ ἁλκιβιάδης u. d., ſ. Saupp. fr. 11, 189, D. Hal. 
Thuc. 18. 26, D. Sic. 12,60 — 18, 19, ὅ., Plut. Nic. 
6—28,8., Polyaen.8, 1, Paus. 1,18,5.29,12,Luc.hist, 
88.49. Er und feine Leute οἱ περὶ τὸν 4ημοσθένην, 
Thuc. 4, 67, D. Sic. 18, 12. Achnl. οἱ μετὰ Anuo- 
σθένους (die Truppen unter Demofthenes), Thuc. 7, 82. 
88, D. Hal. Thuc. 18.— Ἰωρίδης, Inser. 115. 2) Bio» 
nier, V. des Redners Demoftbenes, Aeschin. 2, 93. 8. 
171. 172, Dem, 27, 4. 18, 54—187, d., Theop. in 
Plut. Dem. 4. x oratt. Demosth. 1, Liban. vit. Dem., 
Ael.v.h.7,7, Suid. 8) Sohn bes Borigen, ber berühmte 
Redner u. Staatsmann, ὁ ῥήτωρ, D. Sic. 16, 54, Plut. 
Pyrrh. 14 u. bisw. auch bloß ὁ ήτωρ genannt, Ath. 6, 
970, Ὁ, Hermog. id. 1,4, ober ὁ Παιαννεύς, D. Hal. 
rhet. 6, 1, Themist, 4, p. 60, Luc. bis aco. 81, f&erzhaft 
"Aeyäs u. Βάταλος, w. ſ. — 6. Aeschin. 1, 119—181, 
ö., Din. 1,15, δ., Arist. rhet. 2, 24. 8, 4, Pint. Dem., 
A. Er wurde in Athen nach feinem Tode verehrt, Paus. 2, 





Δημοσῦενιανός 


38, 8 κ. erhielt eine Statue, u. fein Altefter Sohn Sffentliche 
Speifung Im Prytaneon, Plut. Dem. 80 (Anth. app. 
159). In Rom aber wurde fein Name der Ehrenname 
des Cato major, Plut. Cat. πια]. 4, App. Ib. 89. — Er 
u. feines Gleichen oder feine Partei heißen οἱ περὶ Anuo- 
σδένη, D. Hal.Din. 4, Plut.x oratt. Aeschin. 8, oter 
οἳ περὶ (τὸν) 4ημοσθένη», D. Sic. 17, 16, Piut.Phoc. 
26, ol aupi 4ημοσθένην, Arr. An. 1, 10, 4. Aus⸗ 
ſprũche von ihm τὸ od. τὰ (τοῦ) 4ημοσθένους, Plut. 
" prasc. reip. ger. 22. de se ips. laud. 8. Plat. quaest. 
10,4, Luc. Dem. enc. 5. 20. Adj. davon iſt a) Δημο- 
σθενικός, Et. Μ. 29, 89, |. 8. βία, γαρακτήρ, τύπος, 
εἶδος, Schol. Dem.24,79, D. Hel.Din. 5, Dem. 7 arg., 
Hermog. id. 1, 1, od. Όψος, Long. subl. 12, λόγος u. 
λόγου, Plut. comp. Dem. etCic. 1, Theon. progymn. 
20, dab. τὸ 4ημοσθενικόν (πλάσμα) D. Hal. grav. 
Dem. 84, vgl. mit ars rhet, 11, 10, u. ὁ Anuo- 
σθενικχός, seil.Adyos, D. Hal. cens. vet. scriptt. 5, 4, 
mährend anberwärts οἱ 4ημοσθένους fieht, ver. Ad- 
yos, App. b. civ. 4, 20; ὁ κατὰ 4{ημοσθένην aber ber 
deutet einen Nachahmer deffelben, D. L. 2, 7,n.9. Als 
subst. fleht τὰ 4ημοσθενικά, Schol. Aeschin. 8, 124. 

— Adv. day ift Δημοσθενικῶε, D. Hal. ars rhet. 10, 
. 19, Schol. Aeschin. 8, 17. b) Δημοσθένεον, |. Θ. τό- 
wos, Themist. or. 27, p. 886, u. als subst. Τὰ Anuo- 
σθένεια, Long. subl. 84. 4) einer, gegen den Lyſias πε 
Here fchrich, Harp. ο. ζλεοχόπω». καρποῦ δίκη. ado- 
χίµαστος, [. Saupp. or. fr. rı, 183. 5) ein Berwandter 
des Nilofttatus, Isae. 4, 8. II) Lacedämonier, Plut. 
praec. reip. ger. 4. III) Thracier, Srammatiter, Suid., 
f. Fabric. bibl. gr. 1, p. 510. IV) Mytilender, Plut. qu. 
symp. 2, 1,8. V) Bithynier, 1) D. Philalethes, ein 
Augenarzt unter Nero u. f. w., aus der Schule der Herophi⸗ 
leer, Galen. T. ırı, p. 46 ed. Bas. 2) ein Gefchichtfchrei= 
ber, St.B. ο. Ἡραία. Αλεξάνδρενα, δ., u. viel. B. A. 
1888, f. Müller hist. fr. ıv, 884—886. ΥΓ) «us Rhe- 

tum, ein Bythagoreer, Iaınbl. v. Pytb. ο. 86. ΙΤ) aus 
ilet (2), Crinag. νι, 850. VIIE) aus Thisbe, Οὖλπιος 
4., Inser. 1618. IX) auf einer Münze aus Ancyra zur 
Zeit Marc Aurels, Mion. 8. ντι, 504. X) Andere: 1) ein 
Schreiber Philipps, Pol. 17, 1.8. 18. 17. 2) ein Schrift⸗ 
fteller περὶ κτίσεω», Pol. 12,1, St. B. s. Χάλκεια. 
Ολιζών. 8) ein Rebner, ὁ μικρός, B. A. 1, 185—172, 
5. Bol. Fabric. bibl. gr. 11, 850. (Mit Timofthenes ver« 
2 Schol. ΑΡ. Rh. 2, 297, mit Sokrates Apost.13, 
15,0. “ 

Δημοσθενια vos, m. Böltertfen, Mannen., Orelli 
8119, K. 

Δημοσθενία, (dos, f. (Volthardine), Srauenn., 
Lacil. 38 (χι, 266). 

Δημόστατον, m. (Φημόστρατος) auf einer Münze 
bet Mion. ırı, 157. 

Δημοστράτη, {. Frauenn., Inser. 867. 986. Fem. zu 
Anuoo t oct oc. 

Δημοστρατίδης,πι, Bölters, Kythertier, Att. Seew 
xvu,a, 119. 

Δημοστρατίε, έδος, 1. Ftauenn., Lucil.89 (x1, 240). 
Fem. gu: 

Annberparos, ου (6), Völker d. h. mit einem Bolle 
als Ger, 1) Athener, 9) Archon DI. 96, 4 (898 ο. Ehr.), 
D. Sic. 14, 90. b) Archon DI. 97, 8 (890 v. Chr.), D. 
δίο. 14, 99. ο) Archon 65 π. Shr., Phleg. Trali. fr. 62. 
d) Redner u. Staatömann, Plut. Alc. 18. — Ar. Lys. 
891.898. — Berfon in Eupol. Autolycus, Ath. 5, 216,d. 
— ο) Entel veffelben, Xen. Hell. 6,8, 2.— f) Μελκεύς, 
Dem. 57, 68, f. Janöctparos. — g) Βοπετανώνι 


Δημόφιλος 995. 
D.L. 8, n. 80; Insor. 172.— h) Kytherrhier, πΗ. Seew. 
XIV, ο, 70. — i) Komödiendichtet, Mein. 1, 110. 500. 
2) Pheneate, Demarat. b. Plut. parall. min. 16. 8) 
Epheſier, 8. des Ariftonymus, Aristocl. in Plut. parall. 
min. 29, Stob. flor. 64, 87, Apost. 12, 91,b. 4) Apa⸗ 
meer, Geſchichtſcht., Plut. Βαν. 9, 2. 18,2, f. 4αμό- 
σερατος. 5) tömifcher Senator u. Schriftſt. Ael.n. an. 
18, 21. 16, 4. 9. 19, epilog. 6) Philoſoph, Porph. v. 
Plot. 16. 7) V. der Philinnion, Gem. der@harito, Phleg. 
Trall. fr. 80. 8) aus Bontus, Luc. Alex. 45. 9) Manns⸗ 
name, Nican. ep. ΧΙ, 112. 10) vertauſcht mit Eraſiſtra⸗ 
tus aus Gorchra, Plut. Ages. 15. 

Anporläns, ους, acc. (Xen.) η», (6), f. {αμοτέλης, 
1) Anführer der Lokrer, Thuc. 4, 25. 2) Lacedämonier, 
a) Gerold, Xen. Hell. 7, 1, 82. b) anderer, los. 18, 6, 8. 
x Athener, 9) Haläer, V. des Archebiades, Dem. 54, 81. 
b) Πανανκεύς, B. eines Demon, Inzer. 213. ο) Anderer, 
Inser. 248. 4) Chier, Ath. 1, 14, ο. 5) Geſchichtſchr., 
Plin. 86, 13, 

Δημοτική, f. [. {αμοτική, Stiefmutter bes Phrixos, 
Schul. Pind. P. 4, 288. 

Anpörinos, m. f. Φαμότεμος, Athener, ©. des ältern 
Karlinos, Schol. Ar. Nubb. 1268 ; — Schüler des Theo» 
phraft, D.L.5, 2,n. 14. Yehnl.: 

Δημοτίων, ωνος, (6), Leubert, (ahd. Liutperaht 
d. i. im Volle glängend od. geehrt), Athener, Archon DL 
77,8, D. Sie. 11, 60. — Xen. Hell. 7, 4,4. — Timocl. 
p. Ath. 6, 248, b. 

Δημοτννδάρεωε, dat. εῷ, m. Bollstyndareus, 
Titel einer Komödie des Rolyzelus, Schol. Luc. Tim. 80, 
f. Mein. 1, 261, f. 

Anpo0xos, m. Diethold d. i. Volkeherrſcher, 1) 
Trojaner, 6. des Philetor, N. 20, 457. 2) Name einer 
Obrigteit bei den Thespiern, D. Sic. 4, 29: Bein. der Goͤt⸗ 
ter u. [. w., f. Lex. 

Auynobäynes, ους, acc. (Lys.) nv, m. Liebert, ahd. 
Ziutperaht d. h. im Volle hervorleuchtend, 1) Athener, a) 
Staatömann, Lys. 25, 25, Harp., Suid. b) einer, gegen 
welchen Ifäus eine Rebe verfaßte, Harp. s. Apaprivsos. 
ἐπωνία, 3., A., f. Saupp. fr. or. 11, p. 288. 284. c) 
Φαΐξες, Ross Dem. Att. 14. d) Rhamnufier, att. Seew. 
x, e,116. 0) 4λωπεκῆθεν, chend. x,c, 75. 2) Diegalos 
politaner, Pol. 10, 22 (25). 6. δαμοφάνης. Achnl. 

Δημόφαντον, m. 1) Athener, 9) Staatsmann, Andoc. 
1,96, Lyc. 127, Dem. 20,169. b) IWucherer, Luc.d. 
mer. 8,2. 2) Achäer, Paus. 8, 49, 7. 6. Jauöpartos. 

Ay η, {. T. des Danaos, Hyg.f. 170. Fem. zu: 

An ‚ov, m. Leutwein, [. Jauopsdoc, 1) 
Thespier, Her. 7, 222. 2) Wtbener, a) Archon DI. 99, 4, 
D. Sic. 10, 22. b) Staatsmann u. (wahrfch.) Ankläger bes 
Phocion u. Ariftoteles, Aeschin. 1, 86 u. Schol. zu 
Aeschin.1, 77, Plut. Phoc. 88, Ath, 15, 696,b, D.L. 
5, 1, π. 7. e) Zucherer, Dem. 41, 11.d) ἁλωπεκῆθεν», 
att. Seew. x, d, 44. ο) ἐξ 0ἵου, Meier ind.schol. n.10. 
f) Φρεάρρνος, ebend. n. 10. g) aus ber Phyle Ῥεπιείτίαδ, 
Meier a. a. D.n. 8. h) Dichter der neuce Komödie, 
Plaut. Asin. prol.10. &. Mein. 1,p. 491. 8) Sicilier, 
Feldherr des Agathofles, D. Sic. 19, 104, er u. feine Trupe 
pen ol περὶ 64ημόφιλον, D. Sic. 20, 56. 4) aus Kyme 
in Aeolie B. des Geſchichtſchr. Ephorus, Βαἱἀ.». Ἓφορος. 
5) 6. des Ephorus, Geſchichtſchr. D. Sic. 16, 14, Ath.6, 
289, d. ο, Schol. Il. 18, 301. 6) ein angebl. pythago⸗ 
reifcher Philoſoph. Seine Denkſprüche ed. Orell. in sen- 
tent. Τ. 1. 7) = 4αμόφελος, Geſchichtſchr. über Bi⸗ 
thynien, Io. Lyd. de mens. 4, 2. 8) Bifchof von Konſtan⸗ 
tinopel, Suid. Vgl. ποῷ Fabric. bibl. gr. 1, 868. 9) ein 


294 Δημοφῶν 


ſchlechter Dichter oder Sänger, Nicarch. ep. ΧΙ, 186. 
10) ein Anderer, Diosc. Χ11, 14. 

Δημοφῶν, ὥντος, (6), sfgg. aus Δημοφόων, ωντος 
(fo h. Cer., Qu. Sm. u. Anth, v, 265), auf einem Drei« 
[ιβ von Byzanz InuopoFwr, f. Prisc. 1,22, Lams 
breit ([. Jauopwr), 1) 6. des Keleos u. der Meta> 
neira, h. Cer. 234, Apd. 1, 5, 1. 2) Athener, a) ©. des 
Theſeus, Held vor Troja u. 8. von Athen, Eur. Herc. 116. 
218, D. Sic. 4,62, Plut. Thes. 28. 84. 801.26, Qu. 
Sm. 19, 825 — 18, 526, Phanod. b. Ath. 10, 487, ο, 
Nicol. Dam. fr. 50, Marm. Par., A. Stein Bild, Paus. 
10, 25, 7,3. Er u. feine Krieger οἱ ἀμφὶ 4ημοφῶντα, 
Polysen. 1,5. b) V. des Menerenus, Plat. Lvs. 207,b. 
c) Ontel des Demofthenes (= {ημέας), Dem. 27, 4----49. 
98, 14---19. 29, 6.48.45, Plut. x oratt. Dem. 6. d) 
Anagyraſier, V. eines Democrit, Dem. 18, 75. e) Achar⸗ 
net, Boss Dem. Att. 14. f) ein geliebter Knabe des 650: 
photles, Mach. b. Ath. 18, 582, ο. f. (g) dramatifcher 
Dichter, Ephipp. δ. Ath. 11, 482, d.) 8) ein Gefährte 
des Aeneas, Virg. Aen. 11,675 (Demophoonts). 4) Ty⸗ 
rann von Pifa, Paus. 5, 16,5. 5) Tafeldecker Alexanders 
d. Gr., D. L. 9,11,n.9, 8. Emp. ὑποτ. 1,82. — Wahre 
fager befjelben, D. Sic. 17, 98, Curt. 9, 4,28, Arr. An. 
7,26, 2. 6) ein Goldarbeiter, Phil. These. in Anth. νι, 
92. 7) Ephefier, Mion. 8. νι, 118. 8) Myndier, ebend. 
111, 859. 9) aus Bergamum, ebent. 11, 595. 8. v, 428. 

Δημοφωντίδαι, οἱ, Demophons Söhne (Enkel 
bes Thefeus), Plut. qu. symp. 2, 10,1. 

Δημοχάρην, gen. ους, in Inser. in Meier ind. schol. 
n.59 u. 16 auch ον, dat. &s, b. Anton. Diogen. erot. 2 y, 
a0c. gem. ην (fo Dem., Pol., ΑΡΡ.. D. Cass.), einmal in 
Plut. x oratt, Aeschin. 15 η, (6), Willer, ahd. 
Williheri d. ἱ. willig, günftig dem Heere (der Menge), 
1) Athener, 9) Räanier, S. des Demon (wahrfch. Vers 
wanbter des Demofthenes), Dem. 47, 22—82. 59, 80. 
b) 4ευκονοεύς, α) Oheim des Demofthenes, Dem. 27, 
14—16.28.8.4. β) ©. des Laches, Neffe des Demoſthenes, 
ὁ ῥήτωρ (Ath. 11,508, ο), Staatsmann u. Geſchichtſchr., 
feine Statue Plut. x oratt. Dem. 57. — ©, Pol. 12, 18. 
14,Plut. Dem. 80. Demetr. 24. x oratt. Dem. 58—57. 
Aeschin. 12, Ael. v. h. 8, 7. 8, 17, Ath. 5, 187, ἆ --- 
18, 610,f., ὅ., Luc. macr. 10, D. L. 4, 6, π. 17. 7, 1, 
n. 16, A. ©. Müll. hist, fr. 11, 445 — 449, Baupp. 
oratt. fr. 11, 841. (In Phut.x oratt.decret. A ſteht faljch 
Tsuoydons für Anuoydens.) ο) Sypallettier, ©. eines 
Ariſtarchus, Isae. 10, 4— 26, 8. d) Kephifier, att. Seew. 
x, ο, 58. 6) Bruder des Aefchines (Kothokide), Plut. x 
oratt. Aesch. 15. 0 Gargettier, B. eines Charinus, Ath. 
6, 284, f. g) Andere, Dem. 58, 29. — Senec. de ira 1, 
8. — Meier ind. schol. 1861, n. 59. — n. 16. 2) Ey⸗ 
prier aus Soli, Plut. Demetr. 27. 8) 6. bes Menekrates, 
eines Freigelaffenen des Bompejus, App. b. civ. 5, 88— 
106, õ. — Gefandter des Sertus Pompejus, D. Cass. 49, 
2—10, 8. 4) Andere: Anth. xıv, 127. — Anton. Dio- 
gen. erot. 2. — Apulej. met. 4, 18. &. Jauoyaons. 
Achnl.: 

Δημόχαρι, dos, m. 1) Profonnefier, B. des Arifteas, 
Buid. 5. ριστέας. 2) Uthener, Keramecr, Meier ind. 
schol. 1851, n. 28 (conj.). 8) Anderer, Inser. 2911. 4) 
m. oder {. Dichter oder Dichterin der Anthologie, Anth. 
Plan. 810, tit. 

Δημόλας, m. Mannsname, Inser. 269. Δημνλᾶν, 
1098. Aehnl.: 

Δημύόλον, m. Tittel (f. Lob. path. p. 137), 1) Ka- 
ryſtier, Paus. 6, 10,1. 2) ein Tyrann zur Zeit Zenos des 
GStoifers (viel. aus Kition), Plut. Stoic. rep. 87. adv. 


Δημώνασσα 


Colot. 82. — ein ®utfchmeder, Ath. 8, 845, c. — Perſon 
in einem Stüde des Softpater, Ath. 9, 877, f. — Luc. 
philops, 25. 8) ein Landmann, Δε]. ep. rust. 18. 

Δημά, οὓς, ol, w u. od», voc. (Inscr. Smyrn. b. 
Tschirn. de nom. in ® exeunt. p. 47, Απ. v, 160) 
Anus, (A), Theda (nah Et. Μ. 264 — 4ημήτηρν 
vgl. Lob. Agl. p. 822), 1) T. des Keleos u. der Meta⸗ 
neita, h. Cer. 109 (1.d.). 2) Name der kumãiſchen Si⸗ 
bylle, Hyperoch. δ. Paus. 10, 12, 8.9. 8) eine Philo- 
fophin, ἡ γραμματική genannt, Cram. An. Οκ. Im, 
189, Eust. Il. 5, 887 u. 18, 480, Schol. Il. 2, 205. 7, 
722. 4) Name verſchiedener Hetären (b. Hesych. δήμω 
= δημοσία, viel. δηµώ, |. Tschirner de nom. in ὦ 
exeunt. p. 46), a) in Athen, die des Antigonus u. Deme⸗ 
trius Boliorcetes, mit dem Bein. Maria, Plut. Demetr. 
24.27, Ptolem. u. Heracl. b. Ath. 13, 578,e.b. b) 
vier andere aus Baphos, Samos, (Jonien) u. Argolis, Ge⸗ 
liebte des Philodemus, Philod. ep. v, 115, vgl. mit χι, 
178. ο) Geliebte des Dieleager, Meleag. ep. v, 160. 172. 
178. 197. d) Gelichte des Paulus Silentiarius, Paul. 
Silent. v, 244. 5) aus Dropus, Inser. 1570. 6) drei aus 
Smyrna, zwei Inser. 8141, eine britte auf einem Denkm. 
von Smyrna, b. Tschirner de nom. in & exeunt. p. 47. 
7) Sreigelaffene aus Theſſalonich, Bonn. Infchr., [. Wel- 
ker Syli. n. 101, weldyer jeboch für 4ημιοῖ Ὕλλη os 
lief. 8) Andere: eine Weberin, Antip. Sid. in νι, 
174.— Andere, Antip. vVII, 711.— Inser. in Kenned. 
Bail. Inscr. gr. fasc. ıı, n. 181, i. 9) = Anunıne, 
Βπίά., f. Anw u. daute. 

Δημώδηςε, m. Vollmann, Mannen., in Hom. et 
Hes. certam. K. 

Δήμων, ὠνος. (Ö),Tiede,ahd. Theodo, 1) Athener, 
a) Bäanier, α) Oheim bes Demoftbenes, Dem. 27, 4. 11. 
28, 15—56. β) ein anderer Oheim des Demofthenes, Inser. 
218, u. viel. att. Seew. 1, a, 26, wo e8 aber auch ber Neffe 
fein ἵαππ. y) Neffe des Demofthenes, V. des Phrynion, 
Redner u. Staatsmann, Dem. 59,80, Dur. b. Plut. Dem. 
28, vgl. mit 27.— x oratt. Demosth. 89, Timocl. 5. ΑΕ. 
8, 841, f, vgl. mit 13, 593, f, u. viel. Inser. 459. b) ein 
Anderer, Aeschin. 1, 125. ο) Gefchichtfehr., Verf. der 
Atthis u. einer Sprihwörterfammlung (OL 118), Plut. 
Thes. 19. 28, St. B.s. 4ωδώνη, Harp. s. Μυσῶὼν 
λεία» u. nooxwwie, Ath. 3, 96, d,Apost. 6, 48. 17, 87, 
prov. app. 2,85. 4,88, Macar. 1, 9, ö., Suid. 5. τρι- 
τοπάτορες, A. 6. Schneidewin paroem. praef. VIIL 
— 2) Pythagoreer aus Sicyon, Iambl. v. Pyth. 86. — 
8) ein Erzgießer, Plin. 84, 8, 19. — 4) Anderer, Anth. 
XII, 87. 

Anpävaf, ακτος, voc. 4ημῶναξ (Luc. Dem. 12— 
27, ὅ.), in Anth. χι, 329 4{ημώναξ, (6), Diesgſchold, 
1) Mantineer, Her.4,161 u.ff., D. Sic. 8, 40, Hermipp. 
b. Ath. 4,154,d. ©. 4ημέας. 2) Ephefier, Luc. Tox. 
18, 17. 8) Eyprier, Philoſoph u. Freund Lucians, Luc. 
Demon. 1—50, d. 4) Schriftfteller, Stob. flor. 22, 16, 
Apost. 7, 7,8. 16, 9. 8, 91, c. 12, 87, b, verwechfelt 
mit 4ημόφιλος, Apost. 1, 60, c,0d. Ιππῶναξ, Apost. 
18, 41, d, vgl. mit Stob. flor. 29, 42. 5) Ghier, Curt. 
A.D. 48. 6) Anderer, Nicarch. ep. ΧΙ, 829. ©. 4α- 
μῶναξ. Aehnl.: 

Δημωνᾶνς, m. Mannsn. aus Σερδ, Mion. 111, 259 (mo 
falſch Anuövas fteht). 

Δημώνασσα, ης, (ή), b. D. Chrys. ed. Reisk. falſch 
4ημόνασσα gefchr., ähnl. Liutgund, 1) T.des Amphia⸗ 
taos, Gem. des Terpander, Paus, 8, 15, 8. 9, 5, 15, 
abgebildet Paus. 5, 17, 7. — 2) Gem. des Iros, M. des 
Eurydamas u. Eurytion, Hyg.f. 14. 8) M. des Aegia⸗ 





Δημωνίδης 


leus, Hyg. f. 71. — M. ves Glaulus, Schol. Il. 6, 206. 
4) aus Gypern, Gefeßgeberin, mit einem Dentmal, D. 

s. or. 64, p. 592. 5) aus Korinth, Hetäre, Luc. d. 
mer. 5, 2.8. 6. 6«αμώνασσα. 

Anpevlöns, ου, m. Diesel, Mannen., Plut. aud. 
poet. 3. — Inser. &. 4αμωνίδης. 

Δήν,--- Ζή», Herdn. π. u. λέξ. 6,15. 

Δήνικου, (0) m. (Lange Hann. auf einer Muͤnze 
aus &hios, Mion. 111, 269. 

A της (άηµοκράτης 9), m. Name auf Müns 
jen, Mion. 8. νι, 252. 

28 8 m. d. töm. Densus, Σεμπρώνιος 4ἢν- 
σος, D. Cass. 64, 6, u. getrennt Plut. Galb. 26. 

Δήονα, St. in Arabia felix, Ptol. 6, 7, 42. 

Δηούανα, St. im freien Britannien, wahrfheinlic am 
4πούας, Ptol. 2, 8, 19. 

Ayotas, gen. a, ποζαµός, m. 1) eines ber brittifchen 
Aeſtuarien, j. Dee in Schottland, Ptol.2, 8, 2.5. 2) Kü- 
ftenfluß in Hisp. Tarrac., j. Deba, weftl. von St. Seba⸗ 
βία, Ptol. 2, 6,8, Mel. 8, 1. 

Δηούονα, Ort im innern Germanien, nach Einigen j. 
Schweinfurt, Ptol. 2, 11, 29. 

Anpe, St. in Sufiana, j. Dur, Ptol. 6, 8, 5. ©. 
4εηρά. 

Δηρά, Hals, St. in Iberien, Einw. 4ηραΐος, St. B., 
vol. Pind. fr. 86. Bon ihr fol Apollo den Beinamen Δή- 
pawvos haben, Lycophr. 440 u. Schol. 

Δηρείτην, ov,m. Kämpfe, ©. des Harpalus, Paus. 
7,18, 6. 

Δήρη ἢ Asien, (ἡ), Hals (ο. Rüdingen, Angds 
in Kreta Inser. 2554, 184. 169 — despds, [. Ahr. Dial. 
1, 159), St. Aethiopiens auf dem Vorgebirge am rothen 
Meere, Ptol.4,7,9. 1,15, 11. 8,16, 12. 

Δηριᾶδηε, gen. ου, St.B. s. Βλαῦδος. Eapss, ὅ., 
ep. ῆος (Nonn. 14, 279— 40,191, ὅ.) od. ão (Nonn. 28, 
46—40, 158, 3.), dat. ἣν (Nonn. 17, 273—89, 184, 5.) 
ο). ῃ (Nonn. 31, 214—86, 486, 6., St. B. s. Γήρενα. 
Adodas, 5.), acc. je (Nonn. 17, 281 — 44, 287, ὅ.) ob. 
ην (Nonn. 18, 6—46, 28, ὃ.), voc.n (Nonn. 21, 231— 
40, 11, ὅ.), m. Kämpe (f. Nonn. 24, 70, vgl. mit 
23, 78), ©. des Hybaspes (Nonn. 21, 223. 24, 15. 
26 852) u. der Aftris (Nonn. 17, 281), alter König 
von Indien, Nonn. 18, 6—47, 625, d., St. B. s. 
ZlBan ὅ. 

Anplnäyaa,ns,f. Hildegund, eine Amazone, Qu. 
Sm. 1, 45. 260. 

Anplvon, ſ. Hathumud, eine Amazone, Qu. Sm. 1, 
42— 258, δ. 

Δηριχίδαε, m. falſche Zesart in Schol. ΑΡ. Bh. 1, 
118 


Δηρουσιαῖοι, ein perfifcher Vollsſtamm, Her. 1, 
125, wo St. Β. Δηρούσιοι las, f. Stein vind. Her. 
9 


p- 19. 

Δηρά, f. Weidnern (= Θηρώ, f. Lob. parall. 
p. 483, π. 54), T. des Nereus und der Doris, Apd. 1, 
2,7. 

Δητοῦνδα, St. in Hisp. Baet., Ptol. 2, 4, 11. Biel. 
— Decums b. Plin. 8, 5. 

At St. bei Iofephus, Suid. 

Δηά, (i), Suid., in Inscr. 484 u. orac.b. Paus. 8, 42, 
6 4nw, als v. |. auch Anth. ντ, 209. τα, 19. 21, f. Et. 
M. u. vgl. 4πιώ, gen. οὕς, dat. 02, acc. ώ, voc. οἳ (fo 
b. Cer. 492, Orph. b. 40, 1, Απ. νι, 86. 40), doch 
αιώ ώ in Nonn. 12, 210. 254, entweder Suckard 
(f. Et.M.263, Eust ır. Schol. Il. 9,418 u. Eust.Od. 11, 
114) oder Mitgard, von γῇ (f. δ. Et. M., Zonar., Opp. 


Διαβατὴ 296 


hal. 2,19, u. vgl. Lob. rh. p. 825), andere Etym. [. b. 
Et. M. u. bei Creuzer, Roethe, N., Namen der dnuntno 
(Suid., Hesycb.,9.). 6. h. Cer. 47. 211, Soph. Ant. 
1121 (4ηοῦς Ἐλευσενίας κόλποες, d. h. in der Ebene, 
die fich vom Paſſe Panalton ὑμτῷ das thriafifche Gefilde 
zum Meere binabzicht), Eur. Suppl. 290. Hel. 1348, 
ΑΡ. Rh. 4, 894—986, Nonn. 2, 91—47, 108, ὅ,, Orph. 
h. 29, 5—51, 15, 3., Callim. h. 2, 110. 6, 18. 183, 
Theocer. 7,8, Anth. v1, 81 — app. 246, ὅ., dah. 4ηοὺς 
καρπός, αὖλαξ, ἀκτή (f. Φημήτηρ), Ar. Plut. 515, 
Anth. VII, 209. ıx, 19. 21. Plan. 20, ΑΡ. Rh. 8,418, 
u. eine Anw νέη u. παλαιή, Anth. app. 5l, Ev 4ελ- 
pots,t.i.in ihrem Heiligthum, Diosc. vır,81. In Profa 
nur Pint. fr. inc. 84 u. St. B. s. Γέφυρα. 

Απωΐνη, f. T. der Deo d. i. Broferyina, Callim. frg. 
48. (Ον. met. 6, 114 nennt Πε Anots, K.) 

Δηφοε, ᾧη, von ber Deo; θέαινα, ὃ. 1. Proferping, 
Nonn. 6, 8. 

Ata, as, (ἡ), (D.Sic.,Schol.Ap. Rh.,Schol. Luc. u. St. 
B. Jia, doch f. Goettl. Acc. p.292), cp. (Hom., Ap.Rh., 
Nonn., Qu. Sm., Callim., 9.) Aln, ης, Dsburg (b.i. 
Gottsburg, [. Et. M., b.den Berfern Sta der Simmel nad) 
Hesych.), 1) @igenn., a) T. des Edoneus (Dioneus oder 
Deioneus), Gem. des Srion, M. des Peirithoos, D. Sic, 
4,69, Nonn. 7,125, Pherec. in Schol. zu ΑΡ. Rh. 3, 
62, zu Luc. d. deor. 6, 1, gu Ἡ. 1,268. 14,817 u. zu 
Pind.P. 2,89, Et.M.,%. b) eine Nymphe, mit welcher 
Velops den Pittheus zeugte, Schol. Pind. Ol. 1, 144. ο) 
T. des Lykaon, M. des Dryops, Tzetz. Lycophr.480. 
— nad) Schol. Αρ. Bh. 2, 178 Stiefmutter des Phineus, 
wo Müll. gu Arr. per. pont. Eux. $. 18 Ἰδαίας vermus 
thet. A) T. des Aeolus u. der Telepora, Apost. 1,88. e) 
M. des Therfites, Schol. Il. 2, 212. f) Bein. der Hebe, 
welche unter diefem Namen in Bhlius u. Sicyon ein Hei⸗ 
ligthum hatte, Strab. 8, 382. 2) Ortename, 8) Infel bei 
Kreta, der Stadt Malium gegenüber: j. Scandia, nad} beit 
Alten — Naros (Od. 11,825 u. Schiol., ΑΡ. Rh. 4, 425 
u.Schol., Callim. in Schol. zu Ap. Rh. 4, 425 u. in Et. 
Μ., Qu. Sm. 4, 889, Theocr. 2, 46 τι. Schol., D. Sic. 4, 
61, Hesych.). &. Strab. 10, 484, Ptol. 8, 17,11, St. 
B., Procl. b. Phot. 822. Sie hieß auch Jia od. Aln »ῆ- 
σος, ΑΡ. Rh. 4, 484, Pherec. in Schol. Od. 11, 320, 
Ath. 7, 296, a, over yIw» Ale, Orph.h. 55, 22. Die 
Stadt darauf hieß gleichfalls Dia, Plin. 4, 22. b) Infel 
bei Amorgos, Schol. Theocr. 2, 46, St.B. ο) Infel bei 
Melos, Schol. Theocr. 2, 46, St. Β. d) Infel im ara⸗ 
bifchen Meerbuſen an ter Weftlüfte Arabiens, j. Soboe, 
Strab. 16, 777. e) Inſel, Stadt u. Landzunge des Pelo⸗ 
ponnes bei Scilläum, -Schol. Theocr. 2, 46, St.B. f) 
Landzunge von Keos, Schol. Theocr. 2, 46. g) 4ία πό- 
Ass, St. in Bithynien am Pontus Eurinus, δ. Ptol. 4ιὸς 
πόλις, auf Münzen bei Sestin. class. gen. p. 67 414, 
{. Anon. per. pont. Eux. 9, Marc. Heracl, ep. per. 
Menipp. 8, St.B. h) St. in der römischen Provinz Ἆτα- 
bien, viel. = 4ἴον, Damasc. ν. Isid. $. 199. i) St. in 
Karien od. Lydien, St. Β., Syncell. p. 603; nad Et.M. 
3839, 55 früherer Name von Tralles in Lydien od. Karien. 
κ) 61. in d.Chersonesus Taurica (nad) St.B. in Schthien 
am Phafis), Plin.4, 26. 1) St.in Theffalien, wohl — 4ἴον, 
δι. Β. m) St. in Thracien am Athos, St.B. n) St. in 
Eubða, St. B. ο) St. in Stalien an den Alpen, St.B. ϱ) 
St. in Lufitanien, St. B. — Einw. Διεύς, fem. Διάς, dah. 
4νάδες 4θῆναν (f. 49ῆναε), St.B. 3) Schiffename, 
att. Seew. ıv, h, 87 

Δία, τά, bei den Teiern = 4ιάσεα, [. Lex. 

Διαβατὴ νῆσος, f. Barewell, in tem Sinne: gut 


296 Διαβηνός 


gu pafficen, Inſel an ber Weſtküſte Sardiniens, Ptol. 8, 

8,8. 6. 4ιαβήτη. 

8 Anapıvön, (viel. "Adıaßnvdc), ὄνομα κύριο», 
u 

Διαβήται, ὕατδετ, (f. JsaBarı), Infeln in der Nahe 
von Syme an der Küfte von Karien, St. B., Plin. 5, 66. 
Ew. Διαβαταῖον, St. B. 

8 — τη, {. τ- 4ναβατή, w. ſ. Ew. Διαβαταῖος, 
t. 9 

Διαβούλιον, {. Rat berga, Frauenn., Inser. 4294. 
4296. 4500. Κ. 

Διάβολος, πι. Krädler, miles, Plaut. Asin. 

Διαγησβεῖ, Lanpftreicher, Gebirgebewohner von 
Sardinien, Strab. 5, 225. 

Διαγόρας, ου, voc. Jıeydpa (Pat. Pel. 84), (ὅ), 
Alfred (Alf = genius), ή Hhobier, aus Yalyfos, ©. 
des Damagetus, berühmter Fauftlämpfer, mit einer Statue 
des Kallifles aus Megara, Pind. Ol. 7, Ueberfär. u. v. 
24.145, u. Schol. gu v.1., Paus. 4, 24,8. 6,7,1. 2, Plut. 
Pel. δὲ. — Unterer, Xen. Hell. 1, 1,2, Thuc. 8, 85.— 
Paus. 10, 9, 9. Ihr Geſchlecht o Διαγορίδαι, ὤ», Paus. 
4, 24,8. 6, 6, 2, oder οἳ Διαγόρειοι, Aeschin. ep. 4, 4. 
2) aus Melos, S.des Telekleives, mit dem Bein. d ἄθεος, 
D. Sic. 18,6, Hesych. Miles. fr. 15, Philoſoph u. Dis 
thyrambenbichter, u. guter Gefehgeber, dem man in Eretria 
eine Statue fegte (Heracl. Pont. fr. 12, vgl. mit Arist. 
pol. 5, 5. 10]. &. Ar. Ran. 820 (wo jebodh Diod. ber 
Tarfier, wie Hesych. berichtet, ds’ ἀγορᾶς las) u. Schol. 
— Av. 1072 u. Schol., Ios. ο. ΑΡ. 2, 87, Piut. superst. 
18. plac, philos. 1, 7, 1, S. Emp. dogm. 8, 52, Λο. 
n.20.6,10.v.h. 2,2. 8,81, D. L. 6, 2,n. 6, $.59, 
Ath. 18, 611, b, Aristid. or.45, p. 101, A. Bon feinem 
Atheismus entftand das Sprichwort 4ιαγόρας ὁ Μήλιος, 
Suid., Apost. 6, 4 (wo falſch ὁ Μ,λήσνος fteht), vgl. mit 
Lys. 6, 17. 3m plur. οἱ 4ιαγόραε, Bhilofophen wie 
Diagoras, Piut. comm. not. 31, ähnl. οὗ περὶ Jıayo- 
ga» τὸν Μήλιο», 8. Emp. ὁποτ. 8, 218. 8) Athener, 
V. des Sfäus, vit. 1999. in. 4) Schriftft. über die Pflanzen, 
Diose. 4, 65. Bgl. Fabric. bibl. gr. 11, 656. 

Αιάγων,πι. Scheider (f. Paus.), Grenzflũßchen zwi⸗ 
(δει Elis u. Arkadien, Paus. 6, 21, 4. 

Διαγώνδας,πι. Weile, Thebaner, Cic.legg. 2,15, wo 
ον) πας einer Conj. es Meurfius Pagondas ſchrieb. 

A ‚f. Slor. 

Λιάδηλος, ın. ähnl. Dagobert, Mannen., Inser. 
Del. 2266, a. 

Διαδημάτας, α, m. das röm. Diadematus ober Vitta- 
tus, 4εύχιος 4., Plut. fort. Rom. 4, ο). Διαδήματος, 
als Bein. der Meteller, Plut, Coriol. 11. 

Διάδηε, m. Afimann, 1) Lyeifher Heros, Erbauer 
von Dias, Bt.B. ο. Ass. 2) Schriftft. über Diafchinen, 
Vitrurv. praef. lib. 7. 

Arsdovpemiavds, ὁ, Krone, ©. des Kaiferd Macri⸗ 
nus u. von biefem gum Gäfer ernannt, Herdn. 5, 4, 12, 
D. Oass. 78, 4— 88. 

Ausdobpevos, m. Bindemonn, d. 5. mit einerBinve 
(einem Diadem) ummunben, 1) Perfon des Gefprächs in 
Piut, de commun.not. 1. 2) Bildhauer, aufeinem Bass 
telief in Turin. Viscont. Pioclem. t. 8, tav. 41. t.7, 
tav. agg. 18. 

ου (πόλις), {. Erbſtein, St. in Per⸗ 
fen mict weit von Kteſiphon. Einw. Aradoxnvös, 

Αιάδοχοε,τα. Erbe, Mannen., Phot. cod. 201. 

Διαδρόμην, ου, ion. ew, m. Laufer, DB. des Demo⸗ 
philus, Thespier, Her. 7, 222. 


8 


Διάνιον 


Δίαιθοε, m. Brand, Eommentator des Somer, Scheo!. 
D. 8, 175 (auch 4(εθος geſchr.) 

Διαίνη, f. viell. 4νώνη, (ſ. Lob. path. 82, n. 27), 
Bein. ber Hera bei den Dobonaern, Schol. Od. B, 91. 

AlasEıs, m. Rerfer, Aesch. Pers. 996. 

Alasos, (ό), ahnl. Ermeling (von Irmino) Achser 
(Megalopolit.), Pol. 88, 2 — 40, 9, δ., Paus. 7, 12, 
8--16, 6, D. Cass. fr. 72, 1.— ein Anderer aus Me⸗ 
galopolis, Paus. 8, 51, 1. 

A ‚m. Vollbering Ὁ. ἱ. Mann des 
Voltsgerichts, 6. des Paramyihos, Infchr. aus Euböa, 
Ephem. archaeo!. 8560. K. 

Alauros, m. Shöppe, Mannen., Athener, aus Zypete, 
Boss Dem. Att. 188. — Bosdopsos, att. 61119. XIV, 


cd. 

Δίακον, n. ähnl. Thorenburg, Ort in Ntiedermöften 
an der Donau, Ptol. 8, 10, 10. Wegen 40æoc {. 
Io. 

Διακοπηνή, ἡ, Bruhhbaufen, Landſchaft im füb- 
weftlichen Theile von Bontus, Strab. 12, 561. 

Διακρία, in B. A. 242 Διάκρια, b. Poll. 8, 189 
Arawpls, f. Godeſsberg, 1) eine Gebirgagegend in At⸗ 
tita, vom Barnes bis Brauron, Hesych., nad St.B. u. 
Poll. α. a. D. eine Phyle; die Einw. οἱ A St. 
B. Bon Ihr hieß die demolratifche Partei zur Zeit Solons 
(ο) Διάκριοι, Ar. Vesp. 1228, Plut. Sol. 18. 29. reip. 
ger. praec. 10, Schol. Dem. 9, 29. 2) ein Berg auf Eu⸗ 
böa, Et.M.; bei Lycophr. 875 τὰ dıdzosa. — Einw. 
Διακριεῖς, Et. M. 

Διάκριτος, m. Bercht d. 1. glänzend, auögegeichnet, 
1) V. des Meleftppos aus Sparta, Thuc. 2, 12. 2) Athe⸗ 
ner, And. 1, 52. 67. 8) Kerlyräer, Insor. 1846. 4) Leu- 
tabier, Mion. 11, 88. 

Δ [öns, οὐ, ion. εω, m. Bleitsmann, {. 
διάκτορος im Lex., 1) Spartaner, Her. 6, 71. 2) Thef- 
faller aus Krannon, Her. 6, 127, St. B. ο. Κραννώ». 

Διαλαντική, ἡ, ein befonderes philoſophiſches Syſtem. 
D.L. prooem. n. 18. Die Anhänger defielben ol dsa- 
λεκτικοί, αιῶ ἐρεστικοί, Μεγαρεκοί genannt, von 
Euflid aus Megara fo benannt, D.L. 2, 10, 18. 1. 2, 11, 
π. 2. 10, Π. 4, Plut. Plat. quaest. 6, 9. 

Διάλιε Φλάμε», der τδπι. flamen Dialis, Plut. qu. 
rom. 109, von den Griechen gew. ὁ τοῦ 4εὸς ἑερεύς ges 
nannt, Plut. qu. rom. 40—112, ὅ., D. Cass. 54, 24— 
59, 18, ὅ., doch fieht bel D. Casa. 44, 6 auch ἱερεὺς ὁ 
BiAos. 

Διάλκης, οὓς, m. Hartmut, Mantineer, Pans. 

Διαλλαγή, (A), Suͤhnewerk, perfonifigirt als mit 
der Kypris u. den Sharitinnen Auferzogene, Ar. Ach. 989. 
Lys. 1114. 

Δίαλλον, m. (viel. Renner), aus Smyrna. Olym⸗ 
pionife, Paus. 6, 18, 6. 

, ov, εφ. oso,m. Würdtwein, ahb. Worte 
win, Mannen., Anth.’app. 171. 

Aranotvas, α, (6), weft. Nebenfluß bes Banges, |. 

Dfeyumna, Ptol. 7, 1, 29.42. (6. Ἰωβάρης. 
Διαμπερές,. Durch, ein Thor in Argos, Plut. Pyrrb. 
2 


Διαναδάς, m. ein Engel, welcher David erſchienen, 
Alex, Pol, fr. 18. 
Διάνασσα, f., Lycophr. 2, f. 4νώνασσα. 
Διανεῖε, Bolt in Galatien, Eratosth. b. Bt. B. 
Διάνιον, n. das lat. Dienium = Αρτεμίσιο», 61. 
in Hisp. Tarrac., αμῶ Hemeroscopium genannt, j. 
Albufera, Strab. 8,159, Ptol. 2, 6, 15. 





Διάνιος 


Διάνιον, πι, vom lat. Dians, Mannen., 8Ρ., |. B.Li- 
ban. ep. 878, 

Διάνταα 7, viell. Feuchtwange, von διαίνεσθαν, 
Srauenn., Enst, erot. 8, 9. 

Alasxos, m.(?) Mannön. auf einer lariſchen Muͤnze, 

Mion. ııı, 892. 

Διαπρεκής, m. Hartprecht (d. h. tüchtig glängend), 
Herrſchet von Atlantis, Plat. Criti. 114, c. 

Adoms, όν, m. Beuchte, fingirtes Wefen, ®. τοῦ 
λευκοῦ, Arist. de anim. 2,6. 

Ar” , Τόπος ἐν Πάρνηδ, τῆς ᾽Αττικῆς, 
Hesych. 6. άρμα. 

sa, f., b. Anon. st. mar, magn. 68. 69 Διαρ- 
ῥοιάε, ados, f. (v.1. 4καρροίας ob. -οἵος u. Φιαροι- 
εἰς), Duräfluß, Safen an der Oſtſeite der großen Syrte, 
Ptol. 4, 4, 8. 

Διάς, άδος, f. Affe, St. in Lyeien, Gründung bes 
Aıad'ns. (610. Διαδεύε, St. B. 2) nach Poll. 8, 109 eine 
altattifche Tribus. 

Alas, αντος, m. Thorgils od, Schreck nach Et. 
M., 1) einer der Titanen, Et. M. 2) ©. tes Abas, V. der 
Kleola, Großvater des Agamemnon, Gründer von ᾽αθῆ- 
vas auf Eubda, welches davon den Beinamen 4ιάδες 
führte, f. 4ΐον, Hes. u. Aeschyl. in Tzetz. exeg. in L. p. 
68, Ephor. b. St. B. s.’A$üyas, Ment. prov. 2, 
94, Et. M. 3) Eyheſier, Sopbift, Philostr. v. soph. 
1, 3. 4) Pferd des Ampbhiaraus, Schol. Pind. Ol. 7, 
21. 

Διάσια, (ta), in Et.M. u. cod. Hesyoh. Διασία, 
Zeusfühne (f. Et. M. u. Suid., u. wegen ber Form 
Lob. path. 426, n. 16), Feſt bes Zeug Αζειλέχεος in 
Athen, Jsaaloıs (Ar. Ναδ. 864 u, Schol.) u. 4νασίοι- 
os» (Ar. Nub. 408 u. Schol,), bei der Zensfühne, in 
[Lue. Charid. 1 aber ἐν 4νασίοις. — ©. Thue. 1, 126, 

c.Icar. 24. Tim. 7, Eust. erot, 1,1—8, 18, δ., Bachm. 
An. 1, 829. 

Διασταί, ol, f. Mov. 

Διαυλῖται, ein Zweig der Αὐλέρχιοι, w.f., Pol. 
2,8,7. 

AlavAog, m. Renner, 1) aus @leufts, Pind. fr. 169, 
od. fr. dd. 88 ed. Bergk. 2) Mannen., Asclep. 6 
(χι, 162). — Inser. 981, 

Διαφάναα,{. Berta, Frauenn., Cod. 4, 48,8. K. 
Fem. gu: 

vos, ους, m. Berth ob. Barth (. i. glän⸗ 
gend), Spartaner, Inser. 1262. 

Διάχερσιε, Wüfenfeld, Caſtell an der Oſtſeite der 
großen Syrte, nach Maunert j. der Hafen Katlora, 
Ptol. 4, 4, 8. 

Διβικτόε, οὗ, m.(?), Br. des Artabazoe, Polyaen. 


7, an ; 

Al . InBoun. 

A * ‚m. N mann, eigtl. Doppelkiermenn, 
Sicyonier, Plin. 85, 12. 

Alyypa 7 «ίσιμα, St. in Arabia felix, Ptol. 6, 
7,80. 

Al Sperlinger (δίγηρες u. δηγῆρες = 
στροσθ οί, Hesych.), δι A ilferfüeft, Pol. (18, 
10) 6. δι. B. 

Διγλάθ, Name des Tigris bei Του. 1, 1, 8. 

A ‚m. “Kerner, Athener, Inser. 802. 

Διδάληε, m. Ῥετ[ετ, Arist. oecon. 2. 

Δίδας, m. Aegypter aus Arſinde, der als Fauftlämpfer 
D1. 226 fiegte, Paus. δι 21,16, 

Adkoxas, |. Andaxaı. 

Διδασκαλίας, al, Harp., f. Lex. 


Διδόμη 297 


Διδασκαλώνδακ, ov, m. Shulmeifer, ein 
Kutter, Pol. 16, 87. 

Διδιᾶνόε, m. (töm. Didius), Mannsn., Sp. 

8 Διδίας, m. viell. vom röm. Didius, ὄνομα κύρεο». 
υἱὰ, 

Διδιγούα, St. in Babylonien, Ptol. 5, 90, 4. 

Δίδιος, m. das plebejifche Sefchlecht der Didii in 
Rom, daher Τέτος 4., App. b.civ. 1, 40, Γάΐος 4έδιος, 
D. Cases. 48, 14, auch bloß 46διος genannt, D. Cass. 
48, 29—40, Κόνντος od. Κύεντος 4ίδιος, Statthalter 
in Syrien, Ios. arch. 15, 5, 7. b. Ind. 1, 20, 2, D. Cass. 
51,7, ZovAravög ὁ Aldsoc (vol. M. Did. Salvius 
Iulienus), der Kaifer Severus Gommodus, D. Casa. 73, 

11. ©. 4είδιος. 

Διδνᾶσίδης, τα. Dibnafusfproß, ὃ. i. Morcheus, 
Nonn. 26, 78. 

Αίδνᾶσος, m. Doppelbeufen, Indier, Nonn. 
26, 79. 

Διδότη, f. "Doppelgabe, ὄταμεππ., Theophil. 

Δίδουροι, Bolt in Sarmatia Asiatice, Ptol. 5, 9, 22. 

(τά), *Zwillingshaufen, wie Zwillings⸗ 
müßle (nach Luc. Astr. 28 von dem Geſtirne fo benannt), 
1) Ort im Gebiete von Milet, daher bei Paus. 2, 10,5. 6, 
18, 11 mit binzugef. τῶν Μιλησίων, belannt durch 
den alten Tempel u. das Orakel des Apollo, dah. 4ιδύ- 
µοες, im Dralel zu Dibyma, orac. b. Her. 6, 19, ſonſt 
ἐν 4ιδύμοις (Her. a. 4. D. dv 4νδύμοισε), Paus. 7, 
2,4,8., Luc. Alex. 29, Λε]. n. an. 18,21.— ©. Strab.9, 
421. 11, 647, Callim. fr. in Et. M., Luc. d. deor. 16, 1. 
2) 4ίδυμα, Awillingsinfeln, a) zwei Inſelchen im 
ägpptifchen Meere, Ptol. 4, 5, 76. b) zwei Infeln bei 
Syros, Artemid. b. St.B. &w. s. Adj. Διδν- 
μαῖοε, St.B. ο) bei Phönicus in Marmarila, Anon. 
st. mar. magn. 12. 8) Ort in 8ibyen, St. B. 4) (τὰ) 
4idvua don, Zwillingsberge, a) Bebirge in Theſ⸗ 
falien, von Hes. b. Strab. 14, 647 46. Ispoi κολωνου 

enannt, f. Strab. a. a. O. u. 8ὲ. Β. b) Gebirge an der 
tũſte Arabiens, Ptol. 6, 7, 11. ο) Gebirge von Laos 
dicea, St.B. 5) (στά) 4ίδυμα τείχη, Doppelburg, 
Drt in Myften, viel. j. DemirnKapt, Pol. 5, 77. 6) ein 
Fluß in Kreta, St. B., f. Aldyuos. 

Αιδυµαί, Doppelhaufen, 1) Ort in Gilicien, 
St. B., f. Sid uuos, 2) Infeln an der Küfte von Troas, 
Plio. 5, 88. 8) Infeln an der Küfte von Εφείεπ, Plin. 5, 
3b. 4) ädlifche Infeln, Antioch. 5. Paus. 10, 11,4, f. 


Jıdvun. 

Αιδυμαῖον, τό, Tempel des Apollo gu Dibyma, Plut. 
Pomp. 24, Clem. Alex. protz. 8, p. 13. — Apollo ſelbſt 
aber hieß davon ὁ Διδν „D. L. 1, 1, n. 7, Et. M., 
denn 4ιδυμαῖος iſt adj. von 4έδυμα, St. B. 

os, m. *Doppelmwalte, Manntname, 
Hippoecr. 

Δϊδύμαων, ονος, m. Zwilling, ein Torcute bei 

Virg. Aen. 5, 869. 

τά, Feſtſpiele des Apollo Divymäus, Inser. 
8208, u. fo: τῶν μεγάλων» Jıdvusliar Κομµοδείων, 
Inser. 2882. 

Αἴδύμεύε, έως, acc. (Seymn. 59) 4ιδυμῆ, του. 
(Orph- h. 84, 7) 4ιδυμεῦ, ὁ, 1) Ew. von Alduua, St. 
B. 2) Bein. des Apollo von Didyma, Strab, 14, 684, 
App. Syr. 56, Apoll. Aphr. 6. Parthen. erot. 1, Et. M., 
u. die oben angef. Stellen. 

Adten, f. 1) Zwilling, Scauenn., a) Selichte des 
Btolemäus Philadelphus, Ptolem. Euerg. b. Ath. 18, 
670,9. b) Andere, Ascl. 5 (v, 210). 2) Ortsname, 
Doppelhaufen (von der Geſtalt fo benannt, [. Strab. 


298 


6,276, Bt.B.u. Et. M.), a) eine der doliſchen (Iiparis 
fen) Infeln, Thuc. 8, 88, D. Sic. 5, 7, Strab. 6, 276 
u. ff., Callim, ep. 18 (ντι, 521), St. B., bei Ptol. 8, 4, 
16 Aıdaum  4έδυμος νῆσος. Ὁ) Ort in Oberägypten, 
Ew. 4ιδυμαῖος, St. Β. ο) Ort in Spanien (Gabes), 
— 3, 109. (Auch ein Ort in Armenien, in Geogr. 

v.) . 

Διδυμίαφ, ου, m. Zwilling, Mannen., Atbener, 
8) S. eines Kallias, Andoc. 4, 82. b) Anderer, Eupol. 
Ir 14, 658,d. c) 2eufonoer, Ross Dem, Att.n. 5. 

ehnl.: 

Διδ ‚m. Mannsn., Inſchr. im Diufeum ber 
archaͤol. Geſellſch. zu Athen. K. 

Δίδυμοι, 1) Aid. ἠέρεοε, die Zwillinge, ein Oe⸗ 
firn, Luc. astr. 28. 2) Doppelbaufen, Ort der Drys 
oper in Argolis, Paus. 2, 86,8. 8) al 4ίδυμοι νῆσον, 
Zwillingseilande, SInfeln bei Eilicien, Anon. st. 
mar. magn. 161.162, [. 4ίδυμαν. 4) »Doppelach, 
Su auf Kreta, Dionys. Call. Hellen. 127. ©. 4ΐ- 

vua. 

Δίδυμον, (τό), Swillingshöb. Doppelburg, 1) 
Berg in Balatien, Ptol. 5, 9, 18. 5,4, 4. ©. 4ένδυμον. 
3) 4ίδυμον τεῖχος, St. in Karien, Ew. Διδυμοτειχῖ- 
ται, St.B. 

Δίδυμος, ου, (6), Zwilling, 1) Athener, Dinarch. 
in fr. 85 b. Bait. Saupp. or. fr. 2) Alerandriner, a) ©. 
eines Didymos, wegen feiner vielen Schriften mit dem 
Bein. ὁ βιβλιολάθας, Ath. 4, 189, ο, gew. aber d 
γθαμμµατικός zubenannt, ein Zeitgenoffe Eiceros, Plut. 
Sol. 1, Ath. 11, 481,f, Harp. ο. ἀπὸ µισθωμάτω», ὅ., 
Apost. 16, 40,8. S. D. L. 5, 5, n. 6, Suid., A., u. vgl. 
Schneidewin praef. paroem. xıv. b) ein Schriftſteller 
über Landbau, Suid. ο) Aid. »έος, ebenfalls Gramma- 
tiler, der in Rom Ichte, Suid. 8) andere Grammatiker, a) 
©. des Herakleides, der unter Nero in Rom [εδίε, Suid. 
b) 4δ. ὁ Κλαύδιος, der über Thucyd. zc. fehrich, Suid. 
4) Philoſophen, a) ὁ κυνικός, mit dem Bein. Πἴλανη- 
τιάδης, Berfon des Gefprächs in Plut. de def. orac. tit. 
u.7. b) atademifcher Bhilofoph, 46. ἀιτήνος ἢ άττνος, 
Suid. 5) Hlötenfpieler, Theon progymn. 5.&. 4ιδύμων. 
6) Künſtler (Toreute od. Maler), Martial. χτι, 48. 7) 
griech. Eigenname bes Apoſtels Thomas, N. T. Io. 11, 
16, d., Suid. — (Ein fpäterer Theolog bei Fabric. bibl. 
gr. IX, p. 269). 8) Gorchräer, Mion. S. 111, 485. 9) ein 
Kreter, Simon. fr. 216. 10) Andere: Agath. ep. VII, 
668.— Apost. 7, 60, α. 18, 100, b. Achni.: 

Διδύμων, ὠνος, m. 1) ein Slötenbläfer, D.L. 6, 2, 
n.6 N 51), [.4δυμος. 2) ein Anderer, Diose. 27 (ντι, 
484). 

Δἴδό, οὔὕς, (7), phönig. (entweder als Irrfahrerin 
erllärt, wie in Et. M. u.%., oder ale Mörderin, wie 
von Eust. zu D. Per. 195), 1) T. des Tyriers Karchedon 
(Euseb. chron. 1,86), oder de8 Belus oder Agenor, Gem. 
des Sichäus, Eust. D. Per. 195, Gründerin von Kare 
έδαρο, Strab. 17,832, App.Lib. 1; fie hieß aud) Ελίσσα, 
Ἔλισσα, Ἑλίσσας, θΘειοσσω (?) ο). ννα, Eust. a. 
«.D.,Et. M., Timae. fr. 28, u. wurde auf Bildern (Anth. 
Plan. 151) u. in Tängen dargefiellt, Luc. salt. 46, u. von 
den Libyern als Οὐρανία, von den Phöniziern als’4erpo- 
άρχη, überhaupt ale Mondgottin verehrt, Herdn. ὅ, 6, 
5. 2) Frau auf einer galat. Inſchr. n. 4124. 8) Freige⸗ 
lafjene, Inscer. Perusin. in Orelli syll. 8009. 

‚m. = 4νόδωρος, ©. bes Herufles, Alex. 
Pol. δ. Ios. 1, 15 u. in Eus, pr. ev. 9, 20, wo jedoch 4s0- 
6ωρος ſteht. 

Δίεθοε, Schol. Il. 8, 175, |. 4ίαμδος. 


Διδυμίας 


Δισωτήρια 


Διειτρέφην, ους, m. --- 4μερέφης, Athener, Inser. 
169 u. in Boss Kritios ete. 1889, n.8. ©. Lob. psrall. 
28. 

Διέμπορος, πι. Rehſe, Boͤotarch (Thebaner), Thuc. 


ı 2. 

Αίγα, Srünhagen, Stadt in Darien, Ptol. 3, 
8, 10. 

Alspfıs, m. (Würter?), Marathonier, Inser. 682. 

Aura, macebonifhes Voll, St. B. s. Π,άσταο. 
6. Jior. 

Buche, έως, m. Gottlich, Mannen. aus Athen, 
Ath. 5, 212,d. 

Διεντυχίδαφ, m. Glüdfelig, Seſchichtſchreiber, 
Plut. Lyc. 1. ©. dusuyidar, 

Διεύχηκφ, ους, m. Wünfd, ein Art, Ath.1,5, a, 
Galen. 

Διευχίδας, m. Bünfhmann, aus Megara, Ge⸗ 
ſchichtſchreibet, Clem. Alex. str. 6, p. 267, vgl. mit 1. 
141,D.L. 1,2,n.9, Ath. 6, 262, 6, Harp. s. Γερανία, 
St. B. 8. Σχέρφαε, bald mit Jıevruyldac in Hoſchr. 
vertaufcht, wie außer Plut. Lyc. 1 ([. oben) in Schol. 
Ar. Vesp. 875, Schol. Pind. N. 9, 30, bald mit 4ευχέ- 
das, Harp. κ. ἀγυνᾶς, ober 4ιρηχίδας u. 4νρυχίας, 
Schol. Ap. Rh. 1, 118. 517. 

Διζάβουλος, (5), Anführer der Türken zur Zeit bes 
K. Suftin, Menand. Prot. fr. 18.20. ©. 4ιλζίβουλος 
u. Σιλζέβονλος. 

Allas,a,m. Sudard, aus Barölopolis in Macedo⸗ 
nien, Phleg. Trall. fr. 29, 1. Achnl.: 

Αιζάστηε, ου, m. Mannsn. aus Barölopolis in Dia» 
cebonien, Phleg. Trail. fr. 29, 1. 

Δίηρε, (Suder?), aflatifhes Volt, Hecat. b. St. 
Β. 8. Χοί. (v.1. 4νζηνές u. Βύζηρες.) 

Altnpos, m., b. Lycophr. Διζηρόα, Suchach (fo 
nad) St. B.), Fluß in Syrien, Lycophr. 1026. Uns 
wohner Διζήριος u. Διζηρίτην, St. B. 

Δίη, f. 6ία. 

Διήγι, εδος, ὁ, Geſandter des Decebalus, Königs der 
Dacier, D. Cass. 67, 7. 

Λιήγυλες, sog, ο», (6), Mehring d.i. Mann der 
Mäbhre od. Dieris, alfo: Erzähler, K. der Kainer in Thra⸗ 
cien, D. Sic. 33, 17. 18. 84, 84, Strab. 18, 624, App. 
Mithr. 6. 

Διηνέκηε, 206, m. Streder od. Zange, Spartaner, 
Her. 7, 226 u. ff.. 

Aınvös u. Διῆς, [. dior. 

Διθύραμβοε, m., nach Et. Μ., Schol. Pind. Ol. 13, 
26, Olymp. v. Piat., u. wie es [Φείπί, auch Plat. legg. 
8, 700, b Doppelthorer, nad) Pind. fr. 585 (4ε9ν- 
gauße) Ξ- λυθέραμµα b.i. δαδεπ[ὅΓες, aber wahr⸗ 
ſcheinl. mit θρίαμβος zufammenbängend u. vom Liebe 
(f. Lex.) fo benannt, 1) Bein. des Bacchus, ΑΕ. 1,80, b. 
11, 465,a, Et.M., u. fo für Bacchus felbft, Eur. Bacch. - 
626. 2) Eigenn., Thespier, Her. 7, 227. 

Aufas, ου, m. == 4ΐας, αντος, w.f., Et. Μ. 271,4. 

Δίιος, Adj.: von Zeus, ὀργή, βωμός, Suid., dual. 
dslosw, Them. 18, p. 165, vergl. Piut. def. or. 21, wo 
Keil Sios lefen will, wie {εδ bei Plat. Phacdr. 252, e 
ftcht. 

Διιπετήε, ές, Zeus entfallen od. entſtroͤmt, f. Lex. 

Διιπόλια, (td), b. Hesych. Διιπόλεα, nad Et.M. 
auch Διιπολεῖου, = Jınodse, w.f., Antiph. or. 2, d, 
8, Ael.v.h. 8, 8, Porph. abst. 2, 10.30, Harp., Et.M. 

Διιπόλη, f. [. 4πιπύλη. 

Διισωτήρια, τα, ein Feſt des Ζεὺς Σωτήρ in Athen, 
Inſchr. im Philhiſt. Heft 3, S.90. Beim Antiatticista 





Διτρέφης 


‚aber ©. 9, 6 ed. Bekk. heißt es: Διϊσωτήριον καλοῦσιν 
Asıyno τὸν vaoy τοῦ Σωτῆρος Ανός. K. 
Διζτρίφηε, ους, (6), (über Z |. Lob. parall. 28, über 
Den Accent Goettl. Acc. 328, auf Infchr. 4εειτρέφης, 
ww. f., u. fo wahrſch. auch in Böckh Staatsh. ΧΙΙ, tab, 6, 
wo Bild Astospns ſchrieb), ähn!. Bottlieb, ab. 
&Sotleip, 1) Athener, Thuc. 7, 39, der ein Standbild 
erhalten hatte, Paus. 1, 28, 8.4. — ein Töpfer u. zu⸗ 
gleich Hipparch, Phylarch u. reicher Dann, nad Plato in 
ven Κορταῖς ein Kreter u. kein Achter Athener, welcher 
wiclfah von den Komilern verfpottet wurde, baber es 
ſprichw. war a) von denen, welche zu etwas rathen, zu 
fagen: Asstgäpns ἀνεπτέρωκεν, Suid., denn fo ſteht 
in Ar.Av.798. Apost. 6,6 macht daraus 4. ἀναπέπτω- 
zer. b) 4ωτρέφης πυτιναῖα ἔχων πτερά von viel⸗ 
geſchaͤftigen u. aufdringlichen Keuten, Suid., denn fo 
ftcht in Ar. Αν. 1442. — V. des Nitoftratus, Tbuc. 3, 
75. 4,119. 129. 2) Perſon des Gafmahls vom Kyzi⸗ 
ἴεπετ Gches, Ath. 4, 156,1. (6. dıosgspng. 

Δίκα, f. 4ίχη. 

Δικααγόρα, f. Echterdingen, Frau, nad em. 
Curt. A. D. 23. 

Δίκαια (πόλες), (über die Betonung f. St. B.s. Πλα- 
Ταεαέ), (ή), Tegern (nad St. B. fo benannt nach Al- 
χαιος, 19. [.), 1) St. der Bifonier an ber thracifchen 
Küfte, bei Abtera, Her.7,109, Scyl. 67, St. B., b. Strab. 
7,331 fr. 44.47 mit πόλες. Eiw. Δικαιοπολῖται, Iuscr. 
1 in Meier ind. schol., St. B., f. Jıxasönoäsc, nad) St. 
B. wohl auch Δικαῖον, αία, u. Auccucos. 2) Stadt am 
tyrrhenifhen Merrbufen, Βἱ. Β. 6. 4ικαιάρχεια u. No- 
τίολοι. 8) Deger, Brauenn., Inser. 1707. 4) Deger, 
Name eines Pferdes in Pharfalus, Arist. b. an. 7,6. 
polit. 2, 1. 

A au, voo. dıxascoyssa, Antiph. 16 (Υ11, 

879), (9), nom. b. Paus. (4, 80, 12. 8, 7, 8), Ael. (η. 
an. 2, 56. 6, 15. 18, 6) u. einmal bei Plut. Pyth. or. 9 
auch A ία, ἁθπί. Friedewald (f. Suid.), Sees 
βαδί Kampanicns, ital. (f. Ios. vit. 8 u. St. B.) Puteoli, 
j. Boyuoli, D. Sic. 5, 18, Strab. 1, 26 — 17,798, B., 
Ios. arch. 17,12, 1. b. Iud. 2,7, 1, Piut. Syll. 87. de 
ser. num. vind. 20, Ath. 9, 401,4, Phil. ep. ıx, 708. 
6η. Δικαιαρχάε, έω», D.Sic. 4, 32, St.B., od. Δικαι- 
αρχῖταν, Ρο]. 8, 91, u. Δικ δι. Β. 

Awalapxos, (ὁ), Rectowalb od. Friedewald, 
1) Athener (Thriafler), Ross Dem. Att. 88. 2) Platäcr, 
Liv. 88, 2. 8) Deiphier, Insor. 1689, Curt. A. D.8. 4) 
aus Paträ, Mion. 1, 191. 5) Βαιεδάπιοπίες, Gramma⸗ 
tifer, Suid., viel. —= dem Meffenier. 6) ©. des Pheidias, 
Schüler des Arifioteles aus Meflana od. Meflene in 
Eicilien (bad. ὁ Μεσσήνιος, Ath. 14, 641, f, Zenob. 
2, 15, δ., 8. Emp. ὑποτ. 2, 81, δ.), Geſchichtſchr. Geo» 
graph u. Philoſoph, Pol. 84, 5, Strab.1,2—8, 170, ὅ., 
Put. Thes. 21. Epic. 12. plac. phil. 4, 2, ὅ., D.L.1, 
1,0. 14— 6, 1,n. 21, d., Demetr. eloc. 182, Sud. — 
ἀικαίαρχοε, Philoſophen wie Dicäardh, Themist. 28, 
p. 266. 6. Mull. bist. fr. 11,225-258. Adj. bav. Δικαι- 

unöy (εἶδος πολιτείας), d.h. eine aus den Princi⸗ 

pien der Monarchie, Arikofratie u. Demokratie gemifchte, 
Phot. bibl. 87. 7) Pythagoreer aus Tarent, Iambl. ν. 
Pyth. 86. 8) Metolier, Schiffsbefchlehaber Philipps, 
Ρο]. 17, 10. 18, 37, D. Sic. 28, 1, Liv. 85, 12. 9) Trie 
&onier, Pol 17, 10. 22, 14. 10) Anderer (Schriftft.), 
Ptolem, nov. hist. 4, p. 190 ed. Westerm. — Bl. übri» 
gens Fabric. bibl. gr. 111, 490. 

Δικαιῖδης, m. Brig, Athener (Ahamnufier), Ross 
Dem. Att. 160. — Inscr. 8140 u d. 





Δίκη 999 


Δικαιογένην, gen. ους, dat. 8, acc. ην (Ίεαε, ὅ, 1 
—85 an 6 Stellen), aber 6, 12.88 auch n(verbäd;tig), voc. 
ὦ 4ικαιόγενες, Isae. 5, 48—47, (6), ähnl. Friedrichs 
fen. 1) Atbener, a) einer, über beflen Erbſchaft Lyſias 
eine Rede verfaßte, Buid. s. προύκειτο u. τέως. b) V. 
bes Dienesenos, Isae. 5, 42. ο) ©. des Menerenos, über 
deſſen Erbſchaft Ifäus die Rebe 5 verfaßte, [. Isae. 5, 5— 
42. d) ©. des Prorenos, Atoptivfohn des Vorigen, 
Isae. 56, 6.4847. e) Att. Seew. xvı,b, 188. 2) Dich⸗ 
ter von Tragddien u. Ditbyramben, Arist. poet. 16, 
Harp., Suid., Apost. 5, 80,2 —13, 18, g, d., Stob. flor. 
79, 6.88, mit Diogenes verwechfelt, Stob. flor. 64, 1. 

Δικαιοκλβν, m, ἁθπί. Ehrenfried, Kuidier, Gram⸗ 
matifer, Ath. 11, 508, f. 

Δικαιομένην, ου (fo Inscer.), m. Friedleben, Athes 
ner, Ross Dem. Att. 80. 

Awardwolıg,f.1)*Tegernburg, wie Tegernfee, 1) 
= 4ίχανα, Lys. b. Harp. s. v., Suid. 2) St. im thermäis 
ſchen Meerbuſen, Ew. Δικαιοπολῖται, Meier ind. 
schol. 1851, p. 15 u. Harp. 8) fpäterer Name von Ege⸗ 
βα (Segefla) in Sicilien, D. Sic. 20, 7 1. 

Δικαιόπολιε, ος, sv, voc. 4ιχπιόπολε, Ar. Ach. 
749. 959, ὅ.,(ὁ), Tegernburg, Atbener, a) Χολλεί- 
Inc, Berfon in Ar. Acharnern, vgl. mit 406 — 1196. 3. 
b) Anagprafier, Att. Seew. x, e, 125. 

Δίκαιος, m. Deger, 1) S.des Pofeibon, nad wel⸗ 
chem Dicäa benannt fein fol, St. B. s. 4ίκαια. 2) Athe⸗ 
ner, ©. eines Theotybes, Her. 8, 65. — Inscr. 198. 

Ai vn, f. voc. dsxasosvyn, Orph. h. 68, 3, 
Anth. ΙΧ, 164, ähnl. Fridihilde, 1) perfonif, Ge⸗ 
rechtigteit, Orph. h. prooem. 14.1. 68,tit. u. 3, Chri- 
stod. ep. Υ11, 698 u. die obigen Stellen. 2) Bein. ber 
Sfis, Inscr. 2295. K. 8) Srauenname bei Orelli 720.K. 
4)athenifcher Schlfsname, Att. Seew.xıv, d,43 u. öfter. 

Δικαιοτέληκ,ους, m. Friedolt d. i. fo waltend, daß 
—* u. Sicherheit da iſt, Argiver, Leon. Al.48 (vıı, 
548). 

Award, f. Friederada, Theffalierin, Leake trav. 
in north. Gr. n. 191. 

[Δικάτας, m. Delphier, Inser. 1706. — Hesych. 
dat x Φικάτωρ, als ὁ διπλασίαν τὴν ἀρχὴν 

ω». 

X Aundras, m. Werferod. Richter, Thebaner, Pol. 
27, 1. 2. 

Alk, ns, voc. Afxn (Orph. h. 10, 18, ὅ., ἄ.), bor. 
Δίκα, ας (Pind.Ol.13, 7, δ., Bacchyl. fr. 80, Antip. ep. 
ναι, 81, Tragg. in Choer. Assch. Choeph. 461, ö, 
Soph. El. 885, ö., Eur. Heracl. 104, δ.), νου. 4ίχοι 
Sapph. fr. 44, Recht, T. des Zeus u. eine der Horen, 
Hes. th. 902, Aesch. Sept. 662, Apd. 1, ὃ, 1, D.Sic. 
5,72, dab. Ζηνὸς Alan, Bian. ep. ıx, 228, u. batın 
überh. die perfonificirte Gerechtigkeit, Soph. EL 528, 
δ., Aesch. Choeph. 811, d., Eur. Suppl. 564, Ar. Αν. 
1240, orac. b. Her. 8, 77, überhaupt bisw. --- Νέμεσις 
od. Αδράστεια, Nonn, 48, 489, während Νέμεσις 
bei Plat.legg.4,717,d 4ΐκης ἄγγελος, u.bei Mesomed. 
fr. 1 Tochter der Aben iſt. Gefürchtet war Alx ncç ὄμμα, 
Orph. b. 62, 1, Procl. 1, 88, Anth. vu, 857, Ath. 12, 
546, b, Themist. or. 14, p. 181, Const. Man, 2, 84, u. 
au wohl 4ίχης µάχαιρα, Theod. prodr. 5, 228, 
Nonn. 18, 152, u. fie wurbe baher namentlich bei Vers 
fiberungen u. Slüchen angerufen, entweder allein, ud 
τὴν Alxnv, Theod. prodr. 3, 226, vgl. mit 9, 74, u. µά 
τὴν Τέλειον τῆς ἐμῆς παιδὸς άίχην, Aesch. Ag. 
1482, oder in Verbindung mit Andern, dab, ur ποτε 
τοῦτο γένοιτο Jixn καὶ Tuia καὶ "Ydmg, Nonn. 


800 Δυωρίδης 


81,288, od. 4ίκην όμνυμ, καὶ φθιµένους, Anth. 


νι, 117, ὦ δίκα ὦ θρόνοι 7’ Ἐρινύω», Aesch. Eum. 
δ11. vgl. mit 816 u. Choeph. 148. 244, Eur. El. 771, 
u. fo in der Verwünſchung: a’ Ἐρενὺς ὀλέσενε τέκνων 
φονία τε Alxzn, Eur. Med. 1890. Cie wurde aber nicht 
nur abgebildet (Paus. 5, 18, 2), fondern hatte auch 
Tempel, Altäre u. erhielt Opfer, Ath. 12, 546, b, Anth. 
Ix, 658. 669. 812. 818. app. 151. 168.169, Aesch. Ag. 
884. Eum. 589, wird jedoch in Profa felten als Gott⸗ 
heit aufgeführt, f. außer orac. b. Her. 8, 77, Plut. Alex. 
52, Arr. An. 4,9, 7, Ael.n. an. 10, 81.48. 11,19, ὅ., 
u. als Berfon in Luc. bis acc. 5 u. ff. 
Δικηρίδης, m. Räch lin, ©. des Δικήρης, ους, 
Et. M. 165, Philem. Lex. $. 42, 80. 
Δικκό, 1. Spalding (mie Μικκώ von μικρός, f. 
Σι. Μ. fo ἀοῖ. --- Φικρόα), Srauenn., Alarnan. Juſchr. 
1194]. 
Δικόμης, m. K. ber Geten, Plut. Ant. 68, 
Δικταῖοα, [. έκτη. 
νονήΔ τα. viel. Geyer, f. 4ἴκτη, 
Et. an der Nordlüfte von Kreta, Ptol. 8, 17,8. 6. A. 
κιυννα. Aehnl. 4έχτη. 
Δικτάταρ, ορος, m. u. Διυκταταρία, ἤ, [. Lex. 
Δίκτη, (ή), f., b. Arat. Phaen. 83 u. Schol. Δίκτον, 
viel. Geyersberg, denn Φέκτυς hieß bei den Laces 
bämoniern ὁ ἴκεῖνος (d. i. der Stößer, f. Lob. path. 
212), nahEt.M. Seburtsberg, weil Zeus da geboren, 
nad) Strab. 10, 479 Werfen, weil ſich von ihm die Bri⸗ 
tomartys (Dictynna) Herabflürgte, 1) ein dem Zeus heis 
liges Gebirge im öftlihen Theile der Infel Kreta, j. Laſthi, 
Apd.1,1,6,D. Sic. 5, 70, Strab. 10, 472—-479, Ptol. 
8, 17, 9, Nonn. 13, 24, Agathocl. δ. Ath. 9, 875, f, 
St. B. Adj. davon Δικταῖοε, αίη, aior, in Et.M. Δί- 
Kraus, gen. ep. auch oso, dat. pl. (Callim.ep. 28 in vıı, 
518u.Hesych.)fem. yosv; dab. 4. πέτρη, ὄρος, Nonn. 
8,114, Callim. h. 8, 199, D. Hal. 2, 61, ähnl. ἐρίπνη 
u. ἐπιωγή, ΑΡ. Rh. 2, 486 u.Schol.— 1488, Nonn. 8, 
178. 16, 14, od. σπέος, ävtpov, σπήλαιο», in wels 
cher Zeus geboren fein follte, ΑΡ. Rh. 1, 509. 1180, Luc. 
d. mar. 15, 4, Suid., dann überh. für fretifch, fo ἠϊώ»ν, 
Nonn. 1, 822, u. als Bein. des ᾿Ασιέρνος ob. στε- 
θίων, Nonn. 2, 695. 87, 47, ö., od. ber Padauäneg, 
Nonn. 86, 401, od. auch ohne Zufag für Otythous, 
Nonn. 87, 621, insbef. aber der Κορύβαντες, Nonn. 
28,270. 29,216, u. des Zeus, Nonn. 18,286, Agathocl. 
b. Strab. 10, 478, auch allein, Callim. h. 1, 4, u. τὸ 
δικταῖον, ein Tempel deſſelben, Strab. 10, 479. 2) 
Drt bei Stepfis in Kleinaften, Strab. 10, 472. 8) eine 
Nymphe, von welcher Dikte in Kreta benannt fein fol, 
Serv. Virg. Aen. 8, 171. S. 4ίχτυννα. 
Δικτιδιῇν, codd. in Thuc. 5, 85 für 4ιῆς, w. ſ. 
Aueris, f. Werfen od. Beyer, Dit in Balatien, 
Ptol. 5,4, 8. 3 
Δίκτυννα, ης, voc. 4έχτονν᾽ οὐρεία, Eur. I.T.127, 
δ. Callim. h. 8, 198 u. Palaeph. 82, 6 Alkıruva, Her. 
8,59 Δικτύνη, f. Nedoldine (ſ. D.Sic. 6,76, Strab. 
10, 479, vgl. mit Ar. Vesp. 868, A., wenn Πε nicht viele 
mebr den Namen von 4ίχτη hat, alfo die Geieraber⸗ 
ern), Bein. der Artemis oder ber Britomartis (kreti⸗ 
hen Monbpättin, D. Sic. 5, 76), entweder mit "dors- 
sverbunten, Ar. Ran. 1359, Plut. sol. au. 86, wie fie 
befonders in Kreta, wo fie einen Tempel hatte (Anth. 
Plan. 258), doch auch in Sparta (Paus. 8, 12, 8. 24, 9) 
u. in Phocis (Paus, 10, 86, 5) u. bei Unticyra verehrt 
wurde; ober allein, Eur. Hipp. 146. 1180, Plut, sol. 
an. 8, Paus. 2, 80, 8, Dion. Call. Hellen. 133, Orph. 


Δίνδυμον 


h. 86,8. ΑΦ. davon Δι ale Bein. der Arte⸗ 
mis in Phocis, Paus. 10, 86, 5, die auch allein ἡ 4. hieß, 
ebend., u. TO Δικτύγναιον, b. Scyl. 47 Δικτυνναῖον, 
der Tempel derfelben in Kreta, Strab, 10, 479, wovon 
nun auch a) ber Berg Tityros, wo der ἴεδίτε Tempel 
ftand, τὸ 4ικτύννανον (in Dion. Call. Hellen. 129 
dırtuyvaior) hieß, Strab. 10, 484, Plin. 4,20, Solin. 
0.17,u.b) die Stadt 4ύαταμο». w.f., τὸ dızrunvaior, 
Anon. st. mar. magn. 841. 842 (v.1. 4έκτυνον u. Ir- 
κτύννον), od. Δικτυννία, Geogr.Rav. 5,21, b. Meleag. 
2, 7 Ὀιοίγαρα genannt wurde. 

Δίκτνε, vos, (6), Net (f. Strab. 10, 487), 1) 65. bes 
Magnes, Br. des Polydektes in Seriphus, Apd. 1, 9. 
6. 2, 4, 1. 8, Pherec. in Schol. ΑΡ. Rb. 4, 1091, Zenob. 
1, 41, Strab. a. a. D., Schol. Il. 14, 819, 9., mit einem 
Altar in Seriphus, Paus. 2, 18,1. 2) ©. des Periſthe⸗ 
nes u. der Androthoe, Pheree. in Schol. ΑΡ. Rh. 4, 1091. 
8) einer der Tyrrhener, weldse Dionyfos in Delpbine 
verwandelte, ΟΥ. met. 8, 614. 4) ein Centaur, Ον. met. 
12, 835. 5) Pflegefohn ber Iſis, Plut. Is. et Os. 8. 6) 
Geſchichtſchreiber aus επεῇοῦ auf Kreta, Suid., Tzetz. 
Chil. 6, 80, Schol.I1.1, 108. 7) Titel eines Werkes von 
Orpheus. Suid.s. Innos Νισαῖος (?). 

Δίκων, m. Werfer, 1) 6. des Kallimbrotus aus Sy⸗ 
racus, Olympionite u. Pythionike, D. Βία. 15, 14, Paus. 
6, 8, 11, ep. dd. χττι, 15. 2) Atanthier. Callim. ep. 10 
(49) in Anth. VI, 451. 8) Pythagoreer aus Kaulonia, 
Iambl. v. Pytb. 86. 

Διλζίβουλοε, m. = 4νζάβουλας, Menand. Prot. 
fr. 48. 

Arkıpnviras, perfifhes Volt jenfeit des Tigris, Agath. 
8, 17, Theoph. Simoc. 4, 8, 4, Suid. Bei Theoph. Byz. 
in Phot. bibl. 64 Διλμαϊνὸν ἔθνος u. bei Leon. Disc. 
2, p- 428 4ελεμῖταυ. 

Διλουρὼν ή Αἰἱλουρώ», Drt der Bätufer in Hisp. 
Tarrec., Ptol. 2, 6, 19. 

Διμάλη, 7, ahnl. Zwiefalten, eigtl. Zwiebugen. 
6ι. in Sfiyrien, viell. j. Tepellene, Pol. 8, 18. 7, 9. (Bel 
Liv. Dimalum.) 

Δίμαστον, £.*Sweiwargen, eine Infel bei Rhodue, 
Plin. 5, 36. (@benbort 5, 35, 129 ſteht vulg. Dinare- 
tum od. Dimaretum, en Sill. Didas lieſt für 
Clidas, auf Cypern, w. f. 

νε, ου, m. 1) Freund Alexanders bes Großen, 
D. Sic. 17, 79 (bei Plut. Alex. 49 fleht richtiger 4ἱ- 
µνος). 2) 8. ber Ameriten od. Homeriten, ten aber 
Theophanes Δαμιανός nennt, Malal. 438, Theophan. 
436 ß., A. 

Διμοίτην, (6), Br. des Teögen, Phylarch. u. Par- 
then. erot. 81. (Keil vermuthet Φημοέτης, vgl. Lob. 
path. 384.) 

Δίμυλον, m. falfche Resart in D. L. 4, 8, n. 8. 

Διναῖοφ, m. Kreisler, Athener aus der erechthei⸗ 
ſchen Phyle, Inser. 165. Aehnl.: 

Δινάκιον, puer, Plaut. Stich. 

Alvapxos, m. DMannsn., Nicarch. 18 (IX, 169), 
= 4είναρχος. 

Δινδάριοι, Bolt in Süyrien, Ptol. 2, 16 (17), 8. 

Δινδρύμη, f. *Zweiwälder, St. in Macedonien, 
Ew. Δινδρυμαῖον, St. B. 

Δινδύμη, f. Zwilling, Gem. bes Meon, DR. der Cy⸗ 
bele, D. Sic. 3, 58. 

Δίνδυμον, τό, b. Nonn. 15, 378. 48,855, ep. ad. 
σι, 51, Zosim. 2, 31 τὸ 4. ὄρος ob. ἄκρο», b. Orph. 
Arg. 627 ἀπὸ Asydüuou ἄκρης, δ. Leon. ep. VI, 281 
u. δὲ. B. Δίνδνμα Babel, eigtl. Zweigad (f. Philost. 


Alvewe 


in Schol. ΑΡ. Rh. 1, 985 u. Et. Μ.) od. "Zwillinge. 

(950 (Nonn. 48, 865, denn nad Strab. 12, 575 war 
er µονοφνές) nach Undern Drepberg (f. Et. M.), 1) 
der hoͤchſte Gipfel des Gedirges auf Kyzitus, mit einem 
Heiligtbume der Eybele, Αρ. Rh. 1, 986 u. Schol. — 
1093. 1147, Schol. Alexiph. 7, App. Mithr. 76, u. 
die Stellen aus Orph. Arg., Strab., Zosim. oben. 2) 
Gebirge an der Grenze von Phrygien u. Balatien ober» 
halb Beffinus mit einem Heiligihum der Gpbele, |. 
Murad Dagh, Strab. 12, 567, St. B., Anth. an den 
oben angef. ©t., Luc. tragod. 80, Hesych., Et. M. (δ. 
Ριοὶ. 4ίΦυμον, w.f., gerade wie umgelehrt, Buid. ο. 
Boayyidas ein Αίνδυμα in Mile β. 4ίδυμα vore 
tommt). 8) Adj. dav. u. 610. a) Δινδυμηνόε, ή, dr, 
4ırduunen (über den Accent f. Lob. path. 196), ber 
Bein. der Rhra (Gybele), (7), Strab. 10, 469. 470. 18, 
626. 14, 647, Hesych., Callim. ep. 41 (ντι, 728), Plut. 
Them. 80 (mit einem Tempel in Magnefla), einmal bei 
διταῦ. 12, 567 auch Δινδνμηνή gefär. u. Inser. 5866 
nach dem Latein. Δινθνμάνα, gew. µήτηρ 4ινδυµήνη, 
Her. 1,80, Arr. An. 5, 6, 4, Paus. 7,20, 8.8, 46,4. 9, 
25, B, oder 4ινδυμήνη µήτηρ, Strab. 12, 575, 
Paus. 7,17,9. b) Δινδόμιος u. Δι ep. In, aber 
Mirue 4ινθυμίη von der Rbea, ΑΡ. Rh. 1, 1125 u. 
Schol. ce) Δινδυμναῖος, St. B. d) Δινθυμὶε ΄Ῥείη, 
Nonn. 16, 886. e) Al ‚in 4ίνδυμα σφυρὰ 
πέτρης, Nonn. 48, 241, u. in 4ίνδυμον Din ἶδος, 
Orpb. Arg. 555. — Adv. Adv ‚SB. 

Alyens, se, (d), Dreher, Megarer u. Toparch von 
Ghalseden, Hesych. Miles. fr. 4, 20-—26. 

Δίνη, ἡ, Strudel, ein fühes aus dem Meer hervor» 
quellendee Wafler bei Trögene in Argolis, Paus. 8, 
7,2. 

Ayla, f. St. der Sentier in Gall. Narbon., j. Digne, 
Ptol. 2,10, 19, Plin. 3, 5. 

Alytas, ου, Ὀδοι. ao, m. Dreher, od. = 4εονίας, 
1) Athener, Philaide, Insor. 115. 23) Thespier, Inser. 
1598. 

Ar ου, m. "Wendelsichen, wie Wan⸗ 
dersichen,, wahrſch. ein Genoſſe des Pittalus, Alcee. 
48 (60, b. Ath. 11,460,d) u. 78 (70), f. Ahr. Dial. 1, 8. 
8,n. 86u.p.25%, der annimmt, daß berfelbe eigtl. 4ssvo- 

ένης ( Harileben) geheißen Habe u. von Wlcäus ſpoͤttiſch 
n Wandeleleben umgeändert worden fei. 

Δίνννενος, m. Hartung od. Tänzer, Mannen., 
Inscr. 2220. - 

Διννόταν, |. Awvttag. 

Δι f. *Bidertenn b.i. bei ber Tenne, wie 
Bidenfeld, St. in Kleinſchthien, Ptol. ὃ, 10, 2. 11. 

Δινοκράτης, ους, πι. == 4εινοκράτης, |. B. auf 
Müngen aus Apollonie, Mion. IL, 80, S. 11, 817. 

m. 1) Kreisler, fpöttifch ale Himmelsregent 
Ratt Zeus, Ar. Nub. 827. 2) Tennfläbt, Hafen u. 
Ortſchaft in Lycien, Ath. 8, 384, a. 

Δἰνύτταφ,α, b. Paus. 6, 8, 3 ed. Schub. Διννύταε, 
cold. Assurtag, Jevurta;, Alvbras (das Lehtere 
zieht Lob. path, 888 vor, während Bergl Φερνύτας od. 
ἀάιννύτας vorziebt), Hark, — Hartes ο). Hartlefts, 
von Asivıg,w. f., Arladier aus Barrhafla, ep. dd. 178 
(Ant. app. 874) od. Paus. 4.0.0. 

Ab, {., f. Servo. 

Δίνων, m. = 4είνω», ο). Dreher, 1) ein Tarentis 
ner, Plut. qu. graec. 42. 2) Delphier, Curt, A. D. 24, 
8) Mannen,, Theocr. 15, 11 (v. 1 4salva). 


u. äbnl. f. im Lex. 
Aobesluen, n, Gotrathe, Etädtchen am Ῥοπίμό, 


301 


Gm. Διοβουλιεύα, St. B.u. Mein. dam, der 4ιοβού- 
λειον u. 4νοβονλεύς vermutbet. 

Ausyerros, ου, m. Safler, Inser. 2677,b (f.Lob. peth. 
878), Aehnl.: 

, ονος, (6), Gotthard d.i. Bott nahe, 
1) Athener, a) einer, gegen welchen Lyſias die Rede 8% 
verfaßte, ſ. Lys. 82,2—6, D. Hal. Lys. 21. b) Achar⸗ 
πετ, Dem. 59, 46. 47. Insor.150. ο) ein reicher Schlem« 
mer, Antiph. δ. Ath. 8, 848, a. 3) Thebaner, Plut. Ρε]. 
85. — Keil Inser. boeot, LXIII, 4. 

Aloylvea, f. Albertine (f. Διογένης), 1) τ. des 
Kepbifus, Apd. 8, 15, 1. 2) T. des Keleos, Paus. 1, 88, 
8. 8) I. des Phorbas, Eust. 4) eine Libertine, Orelli 
Inser. K. 5) &em. bes Seliodorus, Apoll. ep. Υ11, 878. 
6) Ar τά, Albertsfer, Feſt zu Athen, Inſchr. 
im Philhiſt. Heft 8. K. 

Διογεαανόε, |. Asoyarsands. 

Ai , τό, Albertinum, a) ein Oymnafium 
gu Athen, Inser. 427 u. Philhiſt. Heft 1—2, n. iu. 8. 
b) 4νογ. ἀναλογεῖον, Poll. 10, 60. Bl. Gurtius in 
Odtting. gel. Anz. 1860, n. 28. 

Ai ‚m. Atbener, Inser. ©. 4νογένιος. 

Δἴογένηε, ους, δοτ.ευς, Antip. ep. VII, 66. 66. χι, 
158, f. OGrammat. in Ahr. Dial. 11, 214; in Inscr. n. 29 
in Meier ind. schol. 1851 aud) ου, dat, &s, acc. att., 
4. Ὁ. And. 1, 18, Lys. fr. δ. Saupp. p. 184, u. b. Ροἱ., 
D.L., Paus., Arr., Aol. D. Chrys. Retö η», b. Strab. 
aber (12, 546. 16, 744), App. (Lib. 136) flets η, Plut., 
Luc. u. Ios. bald ην bald η, voc. 4ιόγενες, Ὀ. L 6, 
2, 8.78.79, Plut. Tim. 15, δ., 4, (6), Albert d. i. 
von glängendem (göttlichen) Adel, f. Et. M., u, wegen 
Φιογενής die Lex., 1) Athener, a) mit dem Bein. Olvo- 
µαος, tragifcher Dichter, Suid., Ath. 14, 686, a. b) 
And. 1, 18. c) einer, über deſſen Erbſchaft Lyfias eine 
Nede verfaßte, Prisc. 18, 25, Harp. s. Moänsc. d) einer, 
gegen welchen Ένα eine Rebe abfaßte, B. A. 120. 145, 
Harp. s. Σθένελος. ἐπιτιμητάς, ὅ., [. Bait. Saupp. 
oratt. fr. p. 184. e) Phyleſier. Inser. 791, b. f) Kyda= 
thenäer, Att. Φε. xvı, a, 197. ϱ) Ampbitropäer, 
Ross Dem. Att. 16. h) Bildhauer, Plin. 86, 5, 4. i) 
Andere: Meier ind. schol. n. 25. — 29. — Vielleicht 
auch der Ael. n. an. 6, 1 u.v. h. 8, 80 erwähnte tragifche 
Schaufpieler. 2) Böotier, a) Böotarch, Paus. 10, 20, 3. 
b) Thebaner, 6. des Theodotos, tragiſcher Dichter, 
Keil Inser. boeot. 111, 26. ο) Theepier, Perfon des 
Geſprächt in Plut. Amat. 26. d) Orchomenier, Keil 
Inaer. boeot. XII, a. 8) Afarnanier, Pol. 28, 5. 4) Sie 
eponier, Geſchichtſcht. D.L.6,2,n. 18, 5) Milejter, 
Apollon. ep. ΥΠ, 631. 6) Teer, Mion. δ. νι, 877. 7) 
Macedonier, Befehlshaber in Athen, Plut. Arat. 84, 
Paus. 2, 8,6. 8) Kreter aus Apollonia, dab. ὁ 4«πολλω- 
νράτης vd. ὁ Φυσικός genannt, Arist. h.an. 8, 2, ὅ., 
Tbeophr. b.pl.8, 1,4, 8. Emp. dogm. 8,860, ὅ., Plat.fr. 
(strom, exc.) 8, 12, D.L. 6, 2, η. 18, Hesych. Miles. 
fr. 4, 39, St. Β. η. Απολλωνία, Schol. ΑΡ. Rh. 4, 269. 
9) aus Sinope, ©. des Hikefios, der bekannte cyniſche 
Philofoph, der dab. bald ὁ Σινωπεύς (Plut. Alex. 14, 
ö., Luc. bis scc. 24, 6., D. Chrys, or. 6,86, Themiast. 
or. 2, 80, Ael, v. h. 8, 29—18, 26, ὅ., Paus, 2, 2, 4,9.) 
ob, ὁ dx Σινώπης, Arr. An. 7, 2,1 (u. fo auch bisweilen 
allein, wie D.L. 6, 2, $. 76) heißt, bald ὁ χυνικὸς φιλό- 
σοφος od. dxuvsxog, Theon. progymn, 5, Plut, Alex. 
68,5. D.L.7,1,n.66, Phil, num. prob, lib. 18, Strab. 
12,546, 9, od. bloß ὁ κύω», Anth. ντι, 63.68. 1x, 145, 
Piut, ezil.7. qu. symp. 8, 1,1, ὅ., D.L. prooem. n, 
10. 6, 2, $. 60, Ath. 8, 841, 6, ὃν ein Name, deſſen Bere 


Διογένης 


302 


anlaffung D. Chrys, or. 9, p. 138 erflärt, vgl. mit 64, 
p. 697, doch heißt er D.L. 6, 2, 8. 77 auch χύων οὐρά- 
vsos, od. auch bloß ὁ φ,λόσοφος, Zenob. 4, 14, Theon. 
progymn, ὅ, oder ὁ σοφός, Plut. Εαὺ. Max. 10, oder 
endlich ὁ βέλειστος, Luc. necyom. 18. Bekannt durch 
feinen Stod, ῥόπαλο», βακτηρία u.f.w., Απ. ΧΙ, 
158, Ath.2,49, a, Luc. pisc. 1, Οοτοῖά, b. D. L. 6, 2, 
2.76, u. durch fein Faß, welches fprichw. wurde (Zenob. 
4, 14, Luc. hist, 8. fugit. 20), wird er oft von Lutian als 
rebende Perfon eingeführt, bis acc. 24, vit. auet. 8. pise. 
25. d. mort. 1.16.27. Seine Statue erwähnt D.L. 6, 
2,n. 11, während Luc. d. mort. 24, 8. Demon. 58 ihm 
jede ſolche Auszeichnung abſpricht. Ein Autſpruch von 
ihm τὸ (τοῦ) Asoy&vovs, Ῥ]πέ. and, poet. 4. coh. ir. 
12, d., Demetr. eloc. 260. 10) aus Tarfos, Epitureer, 
Dichter u. Grammatifer, Strab. 14, 676, D.L. 6, 2,n. 
18, bisw. ὁ Ταρσεύς, D.L. 10, n. 16, öfter ὁ Επικού- 
θεος genannt, D. L. 10, 4. 97. 118. 188. — anderer 
Tarfier, Ross Dem, Att. 170. 11) aus Seleucia in Bas 
bylon, a) ein Epikureer, Ath. 5, 211, a. b) ©. des Apol⸗ 
lothemis, ein Stoifer u. Schüler bes Chryſipp aus Se⸗ 
Ieucia, der bald ὁ Zrwixog bald ὁ Βαβυλώννος or. 
6 Baßviuvıos φιλόσοφος heißt, Strab. 16, 744, 
Plat. Cat. πια]. 22. Alex. fort. 1, 5. exil. 14, d., D. L. 
9, 8, ὅ., Seymn. 20, Ath, 4, 168, 9. 12, 526, d, Luc. 
macr. 20, 3. Emp. dogm. 8, 184, 4. 12) Kyjikener, 
Geſchichtſchr, St. B. ». Αδράστεια. Βέσβικος. ZE- 
λενα, Clem. Alex, protr. 1, p. 19, Suid., der irrthũml. 
ἢ Atoyersovös hinzufügt. 18) Ptolemäer, ſtoiſcher 
—* D.L.7,1,n.88. 14) Phrygier, ein Atheiſt, 
Λε]. ν. h. 2, 81. 16) ὁ Aatorıog od. (St. Β. ». Χολλεζ- 
dus) anch ὁ 4αερτιεύς, von Laerie in Gilicien, Scheifts 
ſteller (wahrſch. unter Septim. Sever.) u. Epigrammens 
dichter, St. Β. s. 4ρυίδαι. Ἐνετοί, Apoet. 8,42, 1. ο, 
11, 97, a.— &. Klippel de Diogen. vit. 1881. 16) aus 
Abila, ein Sophift, St. Β. ο. ’AßlAn u. Suid. 5. "ABıle. 
17) aus Phönizien, Peripatetifer, Suid. s. πρέσβεις. 
18) Rhodier, Grammatiker, Suet. vit. Tib. 82. 19) 
Smyrnäer, Philoſoph u. Lehrer des Anaxarchus, D.L. 
9, 10, 1 (v.1. Ssousyng). 20) Biſchof von Amifa, 6): 
gramm in ber Anth, ντι, 618. 21) ein Stieffohn des Ars 
chelaus, Plut. Syll. 21, App. Mithr. 49. 22) ein Genoſſe 
des Alerander Sannäus, Ios. arch. 18, 16, 2. b. Ind. 1, 
6,8. 23) Eparch von Suflane, Pol. 5, 46—54, 5. 10, 
29. — er u. feine Leute ol περὶ τὸν 4νογένη», Pol. 10, 
80. 24) Geſandter des Olophernes (οἳ περὶ 4νογένην), 
Pol. 82,20. 25) Statthalter in Nepheris, App. Lib. 126. 
26) Andere: erot. Schriftfteller: ᾽Αντώνιος 4ιογένης 
b. Phot. 166.— ®. eines Dionyfius, Marc. Heracl, 
per. m. ext.1,4.— tin Maler, Plin. 85, 11, 40. — Gem. 
der @ubocia, Diogenes Romanus, Zonar. 2, p. 276. — 
ein Arzt, Galen.— ein Sclave, Cic. Cluent, 16.— Suid. 
— Freund desM. Coelius Rufus, Cic. ad fam. 2, 12. 8, 8. 
— Diod. ep. να, 245. — Υπ, 618. — Iıx, 422. — Auf 
Münzen aus Dyrrhachium, Mion. IT, 88 u. X., noch aus 
fpäter Zeit, vgl. 111, 247. 1ν, 280. 6. übrigens Fabr. 
bibl. gr. 11, 595. 818. 

Διογενιανόε u. A savös, (6), Alberti, 1) 
Bergamener, afabemifcher Philoſoph, Plut. απ. symp. 
7,1,1. 8,1,1. — ®erfon bes Gefprääs in Piut. de 
Pyth. orac. 2) 4νογεννανός u, δ. Suid. 4νογενεια- 
νός, Srammatiker aus Herallea in Pontus, unter Ha⸗ 
drian, Sammler von Sprichwörtern, Suid., Hesych. 
ad Eulog., Apost.2, 9. 14,46, ὅ., Schol.H. 5, 576, 
Et.M.84, 5, f.Schneidewin Paroemiogr. praeſ. p. xxVII 
— XXIX. ϐ) 4ιογενένανός a)ein Arzt, Galen. b) Prö- 


Διογενιανός 


Διόδοτος 


tor auf einer eruihräifäsen Düne, Mion. σα. 192. — 
gl. Fabric. bibl. gr. v, 109. 

Διογενίδαι, Albertiner, γένος ᾿4θήνησιν ἴθα- 
φενῶν. Hesych. 

Διογένιοςφ,πι. Alberti, ein Zeitgenoffe des Plutarch. 
Plut. qu. symp. 9, 1,1. 

A ‚Albertianer, Bhilofophen u. Anhäns 
ger des Diogenes, Ath. 5, 186, a. 

Διογίτων, ovos, m. Böotier, Insor. 1579. ©. A20- 
γείτων. 

Δ τη, f. Adelheid, Frauenn., Inſchr. aus Pi« 
räeus in Ἕλλη». ἐπυγρ. avsxd. φυλλάδ. 4., n. 18. K. 
Fem. gu: 

Διόγνητου, (6), Ade lbert d. i. von glängendem Adel. 
1) Athener, a) Archon 180 vor OL 1,Marm. Par. p. 546. 
b) Archon DI. 77, 1, D. Hal. 6,49. ο) verfchiedene Athe⸗ 
ner, And. 1,14.—1, 15. — Lys. 18, 9 u.ff.— Dem. 88, 
27. — Polysen. 5, 88. — Ross Dem. ΔΙ. 58. — Meier 
ind. schol. n. 40. d) Anaphlyſtier, Aeschin. 8, 115. e) 
Shorilier, Dem. 21, 82. f) ἐξ Olov, ἵπαστ, 124. ϱ) 
Rhamnufier, Inser. 761. 2) Anführer der Megater, 
Polyaen. 1, 27, 8. 8) Anführer der Erythräͤer, Arist. in 
Plut. mul. virt. 17, Polyaen. 8, 86. — ex u. feine Leute 
οἳ ἀμφὶ 4., Andr. in Parthen. erot.9. 4) Olympionite, 
(DI. 58) aus Kroton. Paus. 10, 5,8. 5) Architect aus 
Rhodus, Vitruv. 10, 16, 8. 6) Karthager, B. res Philo⸗ 
fophen Kleitomachus, St. B. s. Καρχηδών. 7) Nauarch 
von Antiohus dem Θτ., Pol. 5, 48 —70, ὅ., er u. feine 
Leute, οἳ περὶ τὸν 4ιόγνητο», Pol. 5, 69. 8) Andere: 
ein Dialer, Capitolin. Anton. ο. 4, vgl. Sillig cat. artif. 
Ρ. 189. — Auf einer Drünge, Mion. 1, 523. — einer von 
den Wegmeffern Aleranders des Großen, zugleich mit Bä⸗ 
ton, f. diefen. — ein ftoifcher Philoſoph, Lehrer des Marc. 
Antoninus, Anton. 1,6. — ®gl. Fabric. bibL gr. 111, 
40. 

Δίογνια, m. = Θέογνες. w.f., 1) ein Bublfnabe 
von Demetrius Phalereus, Ath. 12, 542, f. 2) Mannen. 
a) Ephem. archaeol. 2164. K. b) Bangabe Antiqu. 
Hellen. 101 u. 102. 

Διόγνωστοε, m. Oswin od. Gotwin, Bott bes 
freundet, Dannen., Artemid. 4, 88. 

A „m. Gotthold d.i. Bott engverbunden, 
Athener, ἁλωπεκῆθεν, Meier ind. schol. n. 10. 

vos, f. dıözovog. - 

μου, m. Irmer, ahd. Irminheri, (Irmins — 
Wodan, u. Heer = Mafle, Volt) Rhamnufler, Inser. 
761. 

Διόδοτος, ου, poet. (Pind.) oso, (6), ähnıl. Φο tt= 
ſched d.i.von Gott befchieden, [τ]. Dieude od. Dien- 
donne, 1) Thebaner, Pind. I.7 (6), 44. 2) Uthener, 9) 
6. des Eufrates, Thuc. 8, 41—49, D. Hal. Thuc. 48. 
b) ein Ghoreute, Antiph. 6, 16. ο) Bruder des Diogeiton. 
Lys. 82,4.7, D. Hal. Lys. 25. d) einer, gegen welchen 
Lyflas eine Rede fchrieb, Harp. s. αὔλια. e) Parteigenoſſe 
des Aefchines, Gegner des Demofthenes, Plut.x oratt. Dem. 
84. f) Anderer: Ross Dem. Att.6. 8) Schuler des Iſokratet, 
der fich in Aften aufbielt, Isocr.ep. 4,1.7.10. 4) Vefchle- 
haber in Syrien, D. Sic. 88,4. 5) 4.6 Τρύφων, Apamcer 
(eigtl. aus Kaflana), Itrab. 14, 668. 16, 752, Ios. 18. 
5,1, D. Sic. exc. ο. 21. 25, er u. feine Leute, οἱ περὶ 
(τὸν) 4ιόδοτο», Strab. 11,515, D. Sic. οχο. 19 (hist. 
fr. ed Müll. 11.Ρ. xvı u. ff.). 6) Erythrãer, Schriftft. über 
Alerander d. ®r., Ath. 10, 484, b. 7) Sibonier, peripates 
tiſcher Philoſoph zur Zelt Strabos, Strab. 16, 757. 8) 
ein ſtoiſcher Philoſoph, Lehrer des Cicero, Cic. Brut. 90, 
d., ep. ad fam. 18, 16, ὅ. Diefer od. der Vorhergehende 


Διοδώρα 


5. ΡΊαε. fr. de libid. 6, — Asödoros, Philoſophen wie 
D., Plut. ο. Epic. 18. 9) ein Grammatifer, D.L.9, 1,n. 
7. 11. 10) ein Bilbhauer, Strab. 9, 396. 11) ein Bild⸗ 
Hauer aus Nifomedien, Winkelmann Werke, 80. νι, τὸ. 
1,p. 88. 12) ein Freigelaffener des Lucullus, Cic. ep. 
ad Qu. fr. 1,44. 18) ein Sclave am forifchen Hofe, 
App. 8yr. 68, 14) D. Petronius, Schriftfl., Plin.20, 8.24, 
16. 15) Auf Dlüngen, Mion.1, 526. ıv, 168,8. vm, 452. 

Διοδόρα, f. Athenerin, Inscr. Fem. gu Asodwpoc. 

Αἰοδώραοφ, ο», den Dichter Diotor betreffend, 4νο- 
depslov σοφίης, Diod. ep. νι, 848. 

Διοδωρίδην, m. Gottſcheds, Arhener, Aphidnaͤer, 
Inser. 172. — Ephefier, Mion. 111, 86. 

ΔΙόδωροε, (d), eigt!. Bottesgab (im Deutfchen ein 
Drtöname), ἁθπ[. Gottſched oder auch Dankegott, 
1) Athener, a) ©. des Zenopbon, D.L. 9, 6, π. 8. 10, 
Harp. u. Suid. s. Πρύλλος. b) Anhänger bes Sokratee, 
Xen. mem. 2, 10, 1—6. ο) Antläger des Androtion, 
Dem. 24,64, D. Hal. de Dem. et Arist. 4, arg. gu Dem. 
or. 221.24, Schol. Dem. 24, 8. 128. d) Haläcr, ®. 
eines Ktefibios, Dem. 57, 88. — (6. des Theophilus, 
Insor. 124. e) Πειρανεύς, Inser. 101. f) 6. des Olym- 
pioborus, Stambonide, Inser. 158, a. g) D. eines Phili⸗ 
fiades, Ὀτρονεύς, Inser. 115. h) 6 des Simos, 
Πανανιεύς, Att. Seew. XIV, ο, 82. 1) S. des Typbon, 
ὁ περνηγητής, Schrift. (808 v. Chr. Φ.), Plut. Thes. 
86. Them. 82. Cim. 16. Stoic. repugn. 46 (u. viel. x 
oratt. Hyper. 14, wo Ἡλιόδωρος ſteht, f. unten bei 
Κρόνος), Ath. 18, 591, ο, St. Β. ο. Ελαιοῦς, d., Harp. 
s. Ἕρμος, B., f. Müll. hist. fr. τα, p. 858 — 866. κ) 
Anführer im Hellespont, D. Sic. 18, 68. 1) Andere: 
Lys. 8, 10. 14.— Dem. 54, 81. — Ross Dem. Att. 5. 
6, 3. 2) Thebaner, Slötenbläfer, Poll. 4, 80. 8) Delphier, 
Curt. A.D.6.—Inser. 1708. 4) Shalfidier, Schnellläufer, 
Aeschin. 8, 91. 5) Sicyonier, Olympionife (DI. 160), 
Pause. 7, 16, 10. 6) Megalopolite, 4ιόδ. ἢ Θεόδωρος, 
Ath. 1, 16.9. 7) Korintdier, Infchr. b. Plut. Her. mal, 
89.8) Olynthier. Antip. Sid. ep. Υτ1, 626. 9) Krotoniate, 
Bytbagoreer, Iambl. ν. Pyth. 6. 257. 10) aus Dyrrhae 
chium. Mion. 11, 42. 11) Sicilier, a) ὁ Σικελιώτης, aus 
Argyrium, Geſchichtſchr. zur Zeit Augufts, Ath. 19, 541, 
e, Plut. fr. inc. 86, D, Cass, fr. 102, 1, Suid,, Schol. gu 
Aeschin. 2, 75, 3u Dem. 8, 24.8. u.gu ll. 2, 865, 8. b) 
Meliter, Qu. Lutatius D., röm. Bürger, Cic. Verr. 
4, 17. 18. 12) Xeolier, 4. ὁ Ἐλαΐτης, elegifcher Dich⸗ 
ter, Parthen. erot. 15. 18) ®tythräer, Dichter, Schol. 
Eur. Troad. 722. 14) aus Sinope, ὁ Σινωπεύς, Dich⸗ 
ter der mittlern Komödie, Ath. 6, 286, d. 10, 481, οι B., 
Apost. 6, 48, g, Stob. flor. 72, 1, Suid., f. Mein. 1,p. 
418. 15) Rarieraus Yafus, 6. des Aminios, als Philo⸗ 
foph ὁ δεαλεκτικός genannt, Strab. 17, 888, Hesych. 
Miles. 4, 16, doch meift ὁ Κρόνος (auch allein D.L. 2, 
10, n. 7, S. Emp. dogm. 4, 847), f. Strab. 14, 658, 
D.L. 7, 1, n.20, Aristid. u. Tim. b. D.L.4,6,n. 9, 
8. Emp. ὑποτ. 8, 82. 71, d., Tbemist. 2, 30 (τν. ]. 
Ἡλιόδωρος, f. s. 1) Cic. fat. 6, d. 16) Syrier, a) Edeſ⸗ 
fäer, Inscr. 888. b) Erzieher des Demetrius Soter, Pol. 31, 
20. 17) Sarbier, a) der ältere mit dem Bein. Ζωνᾶς, 
Dichter der Anthologie u. Rhetor, Anth. ντε, 865, tit., 
Strab. 18, 627. b) ber jüngere, Zeitgenoffe des Strabo, 
gleihfalle Dichter der Anthologie u. Rhetor, Strab. 18, 
628, vgl. Philip. coron. 1v,2, 12 u. Iac. Anth. xXII, p. 
888 u. 12 18) Tarfier, a) Grammatiker u. Dichter der 
Anthologie, Anth. γι, 285 u. 700, tit., Btrab. 14, 675, 
St. B. s. ᾽αγχιάλη. u. viell. ὁ ᾿Αριστοφάνειος δ. Ath. 
6, 180, 6, byl. mit 11, 478, b. 501, d. 14, 649, ο, 


Διοχλείδης 803 


Herdn,. π. u. λέξ. p. 82, Schol. Il. 6, 576, Snid. =. 
τάλαντο». b) Bifchof zur Zeit Juliane, Suid. 19) Prie⸗ 
ner, Schriftft. über Aderbau, Varr. de re rust. 1, 1. 20) 
Ephefler, a) ©. des Echtanax, Polyaen. 6, 49. b) 
Schriftſt. Ὀ.1..8, 2,π. 11 u. viell. 4, 1,n.6. 21) Abs 
penbier, Pythagorter, D.L. 6,1, π. 7, Timse., Hermipp. 
u. Sosior. δ. Ath. 4, 168, d. ο. f, Iambl. v. Pyth. 6. 
266. 22) Adramyttener, alademifcher Philoſoph, Rhe⸗ 
tor u. Anführer der Adramyttener, Strab. 18, 614, 
Nicol, Soph.progymn. Im, p. 151 ed.Speng., Anth. χι, 
876. 28) Judäer, ©. des Jaſon, Ios. 18, 9, 2. 24) 
Tyrier, peripatetifcher Philofopb in Athen, Cic. de fin. 
2, 6. de orat. 1, 11, d. 25) Pergamener, Mion. IT, 
691. 26) Libyer, ©. des Sophar, Plut. Sert. 9. 27) 
Alerandriner, a) Mathematiker, Achill. Tat. Isag. in 
Arat. 1. b) mit dem Bein. ὁ θὐαλέριος, Bhilofoph zur 
Zeit Hadriane, Suid. 28) Andere: a) ein Toreute, Plat. 
ep. 26 in Anth. Plan. 948. b) ein Maler, Leon. ep. ΧΙ. 
218. ο) ein Citharode unter Nero, D. Cases. 68, 8. 20. 
d) Θποπιοπίξετ, Anth.xıv, 189. e) einer, gegen wel⸗ 
hen Phanias ſchrieb, Phan. fr. 24 in’MAll. fr. hist, 11, 
800. f) ein Verſchwender, Alex. b. Ath. 4, 168, d. g) 
ein Anführer der Miethötruppen des Demetrius Vollore., 
Polysen. 4, 7, 8.4. h) Simon. ep. Υ1, 215. — Meleag. 
ep. Χ1Ι, 68. 94. 95. 109. 256. — Nicarch. ep. Χ1, 
241.242. — Ammian. ep. ΧΙ, 102. — Apoll,ep: xr, 
86. — Strat. ep. xı1, 8.9. 9. 

Διοδώρον νῆσος, f. Sottfchedseiland, 1) Intel 
in der Mündung des arabifchen Meerbufens, j. Perim, 
Iub. b. Plin. 6, 84 u, viell. Ptol. 4, 7, 88. 2) eine andere 
Sinfel im rothen Deere, Anon. per. mar. erythr. 4. 

Alödev, Adv. von Zeus, nach Zeus Willen, vom Him⸗ 
mel ber, II. 15, 489 — 24, 561, 8., Pind. fr. 45, Aesch. 
Prom. 1089. Sept. 161, 5., Eur. L T. 854. Ehes. 456, 
δ., ΑΡ. Rh. 9, 468 — 4, 370, Antip. ep. vrı, 890, 
Theogn. 197, epigr. in Inser. 1654 u. fo αμώ Aesch. 
Ag. 48 Φιθρύνου 4ιόθεν---τεμῆς--- ζεὔγος, od. ὁ ἐκ 
4νόθεν θεμιετὸς νόος, Anth. app. 10: vgl. wegen 
ἐκ 4ιόθεν noch Hes. op. 768, ΑΡ. Rh. 2, 996. 

Δίοι, |. Miov. 

Διοίτας, (6), Armin (von Irmino), anführender 
Achãer, Polysen. 2, 86 (f. Lob. path. 888). 

a, f. ähnl. Kaifersmart, 1) St. im 
ſüdlichen Phrygien, Ptol. 5, 2,26. Ew. Διοκ ig, 
auf Münzen mit dem Zufag Κερεταπεῖς. 2) St. in 
Gappabocien, Plin. 6, 8. 8) St. in Cilicia aspera, 
das fpätere ᾿4νάζαρβα, früher Kuda, Suid., Ptol. 
6,8, 5. Ew. Arorarapeis, έων», Anth. 8, 184.185, 
od. 'Adpsavyos Hsox., auf Münzen. 4) St. in Gali- 
läa, — Σεπφωρές, w. ſ., Socr. in h. eccl. 2, 88, N. 

Α f. 1) Frauenn. ähnl. Deberta, Athens 
nerin, Inser. 759. Andere, M. Argent. 11, (v, 102). 2) 
Städten, Dömershaufen, a) St.in Großphrygien, 
Ptol. 5, 2, 28. Ὁ) Et. in Dalmatien bei Salona, Geburtes 
ort des Kaifers Diocletianus, Aurel. Vict. Epit. 89. 
©. 4οκλέα. 

AloxAdöns, ου, (Theocr.), Plut. u. Phryn. b. Plut. 
-as, 09,0, (0), Dsmers, 1) Athener, a) Angeber des 
Alcibiades im Germenprogeß, And. 1, 87—67, Phryn. 
b. Pint. Ale. 20. b) Φρεαρρνος, At. Seew. ΧΙν, α, 67. 
ο) Kytberier, Ross Dem, Att. 118. d) Anderer, Inser. 
169. 2) Syracufaner, Theoor. 16, 18. 8) Abderit, 
Schriftſt, Mosch. δ. Ath. 6, 206, d, nad Brüdner 
(Zeitfchr. f. Altherth. 1842 p. 254) derfelbe mit Asoxdrjs 
dem Rhodier. 4) Andere, Callim. ep. 57 (18) in vıı, 
271. 


804 Διόκληρος 


Διόκληροςε, m. Gotifähall, ein der Getikeit 

zuertheilter (Diener), Toparch von Bethlehem, los. 8, 
‚8. 

Δἴοκλῆν, gen. έους, ep. ῆος (I. 5, 548, 3. 6. Hom.) 
u. έος (Callim. ep. 80. Leon. ep. στι, 255), u. [9 au 
auf (τά. u. a. Inser. (Ahr. Dial 11, p. 285), od. dor. 
edg (Inscr, 2580 u. Thietſch, f. unten), böot. εἷος 
(Inser. 1584. 1698), u. von einem nom. Aloxieg 
auch Asöxiew, h. Cer. 158 (Tat. ahul. Diocli, f.Zumpt 
u Cic.Verr. p. 655), dat. ei, acc. da (att. lets, doch auch 
Theocr. 12. 29), ep. 3a, Il. 5, 547, felten ἤ, Demetr. 
Sceps. 5. Ath. 2,44, e, u. nv, böot. Inser. 1600 u. D. 
Sie. 18, 61, Schol. Theoer. 12, 29, (d), Dsmer, 1) 
6. des Orfllohos, Fürſt von Pherä im meflenifchen 
Golfe, Π. 5, 547 u. ff., Od. 8, 488. 16, 186, Ῥαπο. 4, 1, 
4. 80, 2. 2) Sürſt in Gteufle, h.Cer.158, 474, Paus. 
2, 14,8. 8) atbenifcher Flüchtling u. dann Heros ber 
Megarer, Theoer. 13, 29 u. Schol., Plut. Thes. 10, 
Shwur bei ihm yal τὸν 4ıoxida, Ar. Ach. 774. 
Ein Fer ihm zu Ehren: τὰ 4Φεόκλενα, Schol. zuAr. Ach. 
a. a. D., vgl. mit Schol. zu Theoer. a. a. D. 4) Athener, 
5) Archon DI. 93, 4 (409 v. 60τ.), D. Sic. 18, 54, Lys. 
21,2, Plut. x oratt. deer, 2. b) 6. des Sierophanten 
Zaloros, Lye. 6, 54. ο) Anderer, Lys. 4,4. d) einer, 
gegen den Lyfias eine Rede fehrieb, Theon. progymn. 
ο, 2. ϐ) d «λυκύς, mit dem Bein. d Ὀρέστης (au 
bloß fo genannt, Isae. 8, 44), f. Isae.8, ὃ ---40, d. Ifäus 
verfaßte eine Rede gegen ihn, Theon. progymn. p. 155, 
Harp. s. διαγορεύων u. δ., f. Beit, Saupp. oratt. fr. 
11, p. 380. 81. InB.A.178, 26 fleht fall Avalac 
fl. Ισαΐος. f) ὃ Πιτθεύς, Inne. 8, 19 u. ff.. Dem. 21, 
62. — Ait. Serw.rm, 91. g) Anderer, Isse. 1, 14. 28. 
h) ein Staatsmann, Dem. 24, 42. i) einer der 80 Ges 
walthaber, Xen. Hell. 2, 8, 2. k) 8. des Eutbnbemus, 
Plat, symp. 2232, b. I) ὁ λωπο ύτης, Themist. or. 26, 
p.880. m) Πεερανεύς, Att. Seew. x, ο, B4. — Meier 
iud.schol.n. 8. n) ἐκ Κεραµέων. At. Serw. x, f, 26. 
ο) Erchier, Ross Dem. Att. 14. p) Anderer, ebend. 177 
u. auf einer Münze, Mion. ıı, 125. q) 6. des The⸗ 
miftofles, Plut. Them. 32. x oratt. Lycurg. 80. r) 
& Μελεττεύς, Plut.x oratt. Lycurg. 80. 5) ©. deffelben, 
athen. Beldherr, Plut. x oratt. Lycurg. 80. — Belbherr 
gegen Theben, Dem. 21, 174 u. Ulpian dazu, Polysen. 
6, 29. 5) Phliaſier, a) Phliafier od. Athener, Dichter 
ber älteren Komödie, Suld., Ath. 4, 140, e — 15, 667, 
d, ., Suid, ©. Mein. 1, Ρ. 251. frg. 11, p. 288 ff. b) Py⸗ 
thagoreex, Aristox. b. D.L. 8, i,n. 24 u. Iambl. ν. 
Pyth. 6. 251, vgl. $. 267. 6) Böotier, a) Thebaner, α) 
Inser. 1600, β) Slötenbläfer, Inser. 1684. b) Blatäer, 
Insor. 1593. ο) Ehäroneer, Inser. 1608, b. 7) Delpbier, 
Curt. A.D. 9. 8) Korintbier, ©. der Hallyone, Olym⸗ 
pionife, Arist. polit. 2, 9, 6, Euseb. Olvmp. Ol. 18 u. 
178. 9) Θυπιάετ, Pol. 5, 17. 10) Befehlehaber in Para⸗ 
potam'a, Pol. 5, 69. 11) Magnefler, Schriftfteller, 
D.L.7,1,n.86. 2,n.6. 10,2. 6u.aud 2, 6,n. 10. 8, 
n. 4 u. 8. 19) Karyſtier, a) berühmter Arzt u. Schrifift. 
über mebicin. Gegenſtände, Ath. 1, 82,d. 15, 681, b, 
b., Plut. plac. phil. ὅ, 9, 1 — 80,8, d., Themist, or. 
20, p. 238, u. fo aud) Ath. 12, 516, ο. Sin mebicin. In⸗ 
ffrument hieß von ihm 4ιόχλειος χναθέσχος, Cels. 
med. 8,24 K. b) Ἰούλνος A., Dichter der Anthologie, 
Anth, 4, 1, 8, Melcag. ep. Χ1, 257, Anth. ΤΗ. δ9δ. vı, 
186, 8. ο) Mhetor, Senee. controv. 1,8 — 111,16, 8. 
18) Kynäther, Citharöde, Aristox. b. Ath. 14, 688, b. 
14) Peparethiet, Sefhichtfchr., Plut, Rom. 8. 8. qu. 
graec. 40. Βαν. 22, 2, Ath. 2, 44, e, Festus p. 209, 


Διομέδων 


Sehol, Thever. 8, 113. 15) Sicilier, a) Spyracufaner, 
α) Seldherr u. Befehgeber von Syracus (DI. 92), fpäter 
als Heros verehrt (D. Sic. 18, 84), f. D. Βία. 13, 19.18, 
19 ---θδ, 16, 82. β) anderer Beldherr der Syracuſa⸗ 
ner, D. Sic. 18, 59—75, er u. feine Leute οἳ περὶ Tor 
Αινοκλῆν, D.Sic.18, 61. y) Seldhert des Agathokles. 
Polysen. 5,8, 8, er u. feine Leute οὗ περὶ Φιοχλέα, 
Polyaen. a. a. O. u. D. Sie. 19, 6. db) Lilibätener, ge» 
nennt Popillius, Cie. Verr. 4, 16. ο) Banormitaner, 
genannt Phimes, Cie. Verr. 8,40. 16) Gpbarite. Py⸗ 
tbagoreer, Iambl. v. Pyth. Φ. 267. 17) Architect aus 
Ahegium, Schol. Il 14, 229. 18) Snidier, a) Plato- 
niter, f. Fabric. bibl. gr. Im, p. να. b) Metöle in 
Athen, Beſitzer einer Töpferfabrit, Thierſch über Hen⸗ 
τή irdener Geſchirre in Abh. ter Münchn. Akad. 1, 
Abth. 8, ρ. 787. 19) Samier, B. des Banyafis, Dur. 
b. Suid. s. Πανύασις. 20) Aeolier aus Elda, Shriftk. 
über Mufll, Suid. ο. ᾽αλκιδάμας, 21) Rhodier, 
Schriftſt. Piut. Βαν. 22, 3 u. viell. Ios. 10, 11,1. 22) 
Sprier, Plut. Arat. 18. 20, Polyaen. 6, 5. 28) Ges 
fandter des Mithridates, App. Mithr. 78. 24) Dynaft 
son Wrabien, D. Sio. δὲ, 11. exc. Diod. 20 in hist. fr. 
ed. Mull. 11, p.xvı. 25) Stflärer des Homer, Schol. 
Od. 14, 183. 19, 457, Schol.Il. 18, 108. 22, 208. 26) 
Vhilofoph, ὁ ἐριστικός, Luc. Eun. 4. 27) Berfon 
im Geſprach bei Plut. sept. sap. conv. 28) Teflaments« 
vollfireder des Straton, D.L.5,8,n.7. 29) Ότείρε. 
laffener des Straton, D. L. 6, 8, n. 7. 80) ein Stein« 
fhneiber, Bracoi T. 11, p.285, f. Rochette Là M.Schorn 
p- 89. 81) ein fhöner Knabe, Callim. ep. 80. Strat. 
ep. , 204. 207. 82) ein Agenift, Phil. ep. zııı, 6. 
88) ein Schlemmer, Thescr. Chius b. Ath. 8, 344, b. 
84) ein Räuber, Luc. Alex. 52, 85) Anderer, Leon. ep. 
vır, 266. 86) Name des Dioeletian, w. [., Victor. Epit. 
54 


Auoriyriävds, d, Dsmers,töm. Kalfer, 284— 805 
n. Ehr. (er flarb 818 απ. 60τ.), Zosim. 2, 7 — 84, 
Suid. s.v. u. ϱ. ἐσχατιά, Praxag. b. Phot. 62, Petr. 
Patr. fr. 14.9. Dab. Διοκλητιανόπολις, f. * Demeres 
haufen, 1) St. in Wacrdonien, Procop. 2) St.in Balä- 
ftina, Hierocl. 

νόκλια, — Hiöxdese, {. Spartenerin, Vischer 
Inscr. Spart. 1858, n. . 

νοκ ‚m. Anshelm ὃ. ἱ. Gotteshelm, ©. 
des Agyptus, Apd. 2, 1, 5. 

AloAxos, (6), b. Strab. d διολκός, Zug, Straße, 
eigtl. Durchzug. 1) mit dem Zufag Ψευδόστοµον, eine 
Nilmünbung, Ptol.4, 5, 10, St.B. α.4βδηρα u. 4ρεός. 
Der Anwohner 4νολκέτης, St.B.a.a.D. 2) Straße an 
der fhmalften Stelle der korinthifchen Landenge, auf 
welcher die Echiffe vermittelt Wagen aus dem faronis 
fhen in den forinthifchen Mecbufen Bezogen wurden, 
Hesych., Strab. 8, 886. 

Aropds, m. Affmenn, Mannen., Inser. 8827, 
Διομίδηε, ους, m. — 4ιομέδων u. 4ιομήδης, 
Sottfhald, Mannen., Inser. 2948. 

Διομέδων, οντος, (6), Gottwald, 1) Athener, a) 
Hecrführer im peloponneflfchen Kriege, Thuc. 8, 19—54, 
Xen. Hell. 1,5, 16 — 7, 16, ὅ., D. Sic, 18, 74. 102, 
Philochor. in Schol, Ar. Ran. 1196, Themist. or. 20, p, 
2839. b) Zollpädhter, Ariat. rhet. 2, 28, D. Hal de Dem. 
et Arist. 12. 2) Eleate. D.L. 9, 5,n.5. 8) Koer, Pol. 80, 
7. 4) aus Gygilus, Plut. reg. apophth. Epam. 14, Cor- 
nel. Epam. 4. 5) Statthalter von Θε[εμεία, Pol 5, 
48, 


Διόμεια 


ων, Ὦ. Ρ]., in Et, Μ. Διομίία, ας, 7,5. Plut. 
exil. 6 (des, f., häufig Aropets, έων genannt, 
f. Hoges. b. Ath. 6, 260, a, 14, 614, d, Suid., Hesych., 
Aßmannthauſen (f. Shoes), attiſcher Demos der 
ägeifhen Bhyle mit einem Tempel u. Feſte des Herakies, 
Ar. Ban. 651 u. Schol., Hyper. b. Harp. iv 4{ιομείους, 
St. B.s.v.u.5. Κυνόσαργες, Ross Dem. Att. 1. Ew. 
‚St. B., Plut. x oratt. decret. 8, Schol, Ar. 
Ach. 606, od. A ‚, Boss 'Dem. ΑΕ. 5, gew. Διο- 
nees, [. oben ο. 4νομεῖς, u. Ross Dem. Att. 5, od. Διο- 
Ross Dem. Att. 69, u. auch Aropauebs, Inſchr. 
auf der Akropolis in Athen, K. — Uls adj. 4νομῇσι 
πύλαις, Hesych. 8. Anufascı. Bei Ar. Ach. 606 in 
tomifher Zufammenfegung Aropaakalöves d.i. Aß⸗ 
mannswinphäufner, Buid., Et. M. 

A „F. Sottliebe, Mantineerin mit einem 
ehernen Standbilde daſelbſt, Paus. 8, 9,9. Fem. zu: 

A „m. Gottlieb, ahd. Botleip, Athener, 
©. eines Arhelaus, Kydathenäer, Dem. 59, 128. — 
(0.1.9, 10, 1 ſteht jegt 4ιογένης, 19. f.) 

Διομεύς, έως, m. Bein. des Zeus, Eust. Hom. p. 444, 
20. ©. Jıdusse. 

Buntes, f. 1) = Houndn, a) T. bes Phorbas, 
Eust. Hom. p. 596, 2%, Diot. 2, 19. b) Diomedea, GOe- 
mahlin des Spbillos, Hyg. f. 108. 3) "OÖotratshaue 
fen ([. 4ιομήδης), a) Et. der Daunier, Gründung des 
Diomedes, Bt. B. 9) Sıoundssa (νῆσος), f., Lye. in An- 
tigon. mirab. 172 (188 ed. W.) au ἡ 4νομήδεια 
ἡ νῇῆσος, Infel im adriatifhen Meer, |. Tremilt, wo 
Diomedes ale Bott verehrt wurde, Schol. Pind. N. 10, 
19, Ael.n.en. 1, 1, Arist. mir. ausc. 79, St. B., Suid,, 
Tzets. Lycophr. 602. 608, Eust. D. Per. 483, Anton. 
Lib.87; Strabo nimmt weile an, Jsoundesas δύο νῆσου, 
Strab. 6, 284 (dal. mit Eust. a. a. D.), u. nennt Πε auch 
al Jseundssos, Strab. 2, 124. 5, 215, u. nad Ptol. 8, 
1,80 find es fünf, f. Jsoundns. ο) eine andere an 
der Küfte Süyriens, Soymn. 488. d) eine Gegend bei 
Argyrippa, St. B., Strab. 6, 284. — Ew. Διομηδεύς, 
od. nach St. B. beſſer Διομήδειοε, St. B., dab. Diomedes 
avis, lub. b. Plin. 10, 61 (von den in Reiher verwant« 
delten Gefährten bes Diomebes fo benennt). 

Διομ εια (doch auch 2 Endgen, f. unten), 
sıor, adj. diomedifch, ven Diomedes betreffend, a) 460- 
µήόδεα (u. b. Hesych., Zenob. Apost. u. Suid. Aıogn- 
δειος) ἀνάγκη, nach Binigen von Diomedes, dem Sohne 
des Tydeus, der den Odyſſeus beim Raube des Palladium 
zwang doranzugeben, weil er fürdhtete, von ihm getöbtet 
ju werben, nach Anderen von Diomebes dem Thracier, 
Ar. Ἐοο]. 1029 u. Sohol., Plat, rep. 4, 498, d u. Schol., 
Themist, or. 21, p. 261, Zenob. 8, 8, Apost. 6, 15, He- 
sych., Suid., Con. narr. 84, Eust. Il. 10, 581. db) 
Jıoundssev ἔπος, Buid. 

Διομήδη, /. ähnl. ahd. Alberat d. i. von Elfen, alfo 
goͤttlich Ὀεταίθει, 1) T. des Phorbas aus Lesbos, Scla⸗ 
vin des Adhill, Π. 9, 665 u. Schol., Themist. or. 22, 
p. 271, abgebildet Paus. 10, 25, 4. Als Raͤthſel fagte 
man: Ἔχτορα τὸν Πριάμου ἀιομήδης ἔκτανεν 
ἀνήρ, ὃ. i. Adilles, f. Apost. 12, 88, Anth.xıv, 18. 
(Plan. 19). 6. ἄνομήδεια. 2) T. des Zuthus, Gen. 
des Deion, Apd. 1,9, 8. 8) T. des Lapitbes, Gem. des 
Ampflas, Apd. 8, 10, 8. 4) Gem. des Ῥαΐαδ, Hyg. 
{ 97. 

Δϊομήδης, ους, ep. lets eos, T1. 5,415, 5, Oallim. 
h. 5, 88, Theocr. 1, 112, Χ., eben fo ion., Her.2, 116 u. 
Trag. im Ghor, Eur. H. f. 882, nad} Greg. Cor. 617 n. 
A. auch ου, ſ. Ahr. Dial. 1, 116, dat. ει, ep. ſtett ĩ 01. 5, 1, 


Pape's Wörterbuch d. griech. Cigennamen. 


305 


δ., Qu. Sm. 7, 448, 8.), acc. poet. sa, Π.4, 864, ὅ., Pind, 
N. 10, 12, Scol.10, Eur. 1. A. 199 (chor.), att. nv, Eur. 
Suppl, 1218, Arist. ep. 14 (8) ed. Bergk, (in Anth. 
app. 9 ſteht η), u. [9 in Arist. rhet. 2,22 u. jebt auch 
eth. Nicom. 8, 8, 2, wo früher η fland, u. eben fo haben 
Apd., D. Hal., D.Sic, Ael. Paus., Luc., A. ftetö nv, u fo 
auch dor. in Marm. Farn., f. Ahr. Dial. 11, 235, η ſteht 
δίοβ Strab. 6, 284. 9,462, Plut. Alc. 12 (parall, 28 
βεθί ην), App. b. civ. 2, 20 (Syr.68 flehtn»), D. Chrys. 
2, 28. 8, 186, νοο. 4νόμηδες, Il. 5, 826, ὅ., Eur. Rhes. 
665, nad) Choerob. 1190 fagte man auch Houn- 
6η, (6), ®otrat (f.Et.M.), 1) 6. des Are, KR. der 
thracifchen Biftoner, gew. ὁ Θρᾷξ genannt, befannt durch 
feine Menſchenfleiſch freffenden Stuten, Eur. H. f. 889, 
Alc. 488, Qu. Sm. 6, 246, Apd.2, 5,8, D.Sic. 4, 16, 
Strab. 7.881, fr. 44, Paus. 8, 18, 12. 5, 10, 9, Ael.n. 
an. 15,25, Luc. ν. h. 2, 28, 9. 2) ©. des Tydeus, 
K. von Argos u. berühmter Held vor Troja, beffen 
Thaten ἡ 4ιομήδους ἀριστεία (eigtl. das fünfte Buch 
der Ilias, doch aud) ein großer Theil bes fechften u. 
fo its b. Her. 2, 116 gu verſtehen) umfaßte. Er war nicht 
nur in Standbildern u. auf Gemälden dargeſtellt (Paus. 
10, 10,4. 1, 22, 6, Timae. u. Lyc. in Tzetz. Lyc. 615, 
Polem. in Schol. Pind. N. 10, 12), fondern genoß auch 
örtliche Ehren (f. Pind. Nem. 10, 12) u. wurde durch 

mpel, durch Opfer u. δεβε u. ſ. w. geehrt, zunaͤchft 
u. vor allen in Italien u. zwar auf Diomedea u. in 
Argyrippa, Strab. ὅ, 214, Theophr. h. pl. 4, 5, 6, fowie 
in Metapont u. Thurii,8chol. Pind. N. 10, 12, überh. in 
Umbrien, Scyl. 16, dann aber auch auf Sorcyra, Herael. 
Pont. 27, auf Salamis, Porph. abst. 2, 54, u. in Argos, 
wo man mit dem von ihm geraubten Balladion zugleich 
feinen Schild in Proceſſion herumtrug u. fein Bild im 
Inachos abwuſch, Callim. h. 5, 85 u. Schol. gu v. 1, 
6. 11. 2, 867, 6., Plat. Alc. 150, d, d., Xen. Cyn. 1, 2, 
5T. lade. δι u. feine Leute od. auch bloß er heißen 
ol περὶ ο). ἁμφὶ (τὸν) Aroundnv od. dıoundn, 
Strab. 9, 462, Λε]. n. an. 10, 87. Er iſt Berfon in Eur. 
Rhesus, f. argum., u. gilt den Spätern ale Muſter von 
Freimuth, Themist. or. 5, p. 67, u. εἰ hieß nicht nur 
eine Infel im adriatifhen Meere nach ihm 4ιομήδεος 
νῆσος, D. Per. 488, [. 4ιοµήδεια, fondern aud bie 
Srgend um Dauna in Apulien 4ιομήδους πεδίο», 
D. Case. fr. 2, 8, u. ein Thor in Athen 4ιομήδους 
πύλη, Alciphr. 8, 51, wofür Alciphr. B, B 4ιομῆτες 
febt, |. Anplacı πύλαις oben. 8) ©. des Diomedes 
u. der Euippe, Anton. Lib. 87. 4) Atbener, a) ein Freund 
des Nlcibiates, Andoc. 4, 26, D. Sic. 18. 74, Plut. Alo, 
12. Ὁ) Παλληνεύς, ®. eines Päon, Inser. 270. ο) 
Koliyter, Ross Dem. Att. 4. 5) cin Schreiber der Klev⸗ 
patra, Plut. Anton. 76. 6) ein Arzt, Galen., f. Fabric. 
bibl. gr. III, p. 142. 7) μοεὶ Örammatiker, ein griedhifcher, 
f. Fabr. bibL gr. νι, 888, u. ein fateinifcher. 8) ein 
eselator, Inser. b. Gruter p. 689, 11. 9) Andere: Edyl. 
ep. v, 161 — Diod. ep. να, 701. 

Διομηδιᾶνόᾳε, m. Θοἱταίδ. Mannsn. auf einer 
tarifhen Münze, Mion. 8. vı, 519. 

Διομηνία, f. f. Lex. 

Διομιάα, f. Afmannsfeier, Et.M. 

Διόμιλον, (6), Sefell, ein Andrier, Thuc. 6, 96. 97. 

Διόμνηστον, (6), Bottgetreu, 1) Athener, 8) Trie⸗ 
tarch,Lys. 18,21. b) Bruder des Redners Iſokrates, Plut. 
x oratt.Isocr. 1. ο) Adharner, V. eines Diotimus, Inser. 
604. 2) Bbotier, Inscr. 1591. 8) @retrier, Heracl. Pont. 
b. Ath. 12, 586, f. u. ff. 

Alouos, m. Amann (f.Et. M.) 1) Seros von Athen, 


20 


Δίομος 





308 


garvos övsurrepos, D. Cass. 16, 45, od. ὁ ὅσύτερος, 
el.v.h. 6, 12, Schol. Arist. Panath. 1, p. 510, 6 
νέος, Ael. v. h. 4, 18 (ν. ].), ὁ ὕστερος, Arist. polit. ὅ, 
8, 14, genannt. ©. Xen. Hell. 7, 4, 12, Plat. ερ. 1. 2. 
δ. 7, 827, b, 8., Isocr. 6, 68, Dem. 20, 162, Folgde. 
- Briefe von ihm, Ath. 12, 546, d. — Durch feine Verban⸗ 
nung, wo erin Korinth ale Schullehrer lebte, hieß es nun 
fprihw. 4ιόννσος Ev Κορίνθῳ, Luc. Gall. 28, Cic. 
ad Att.9, 9, Aristid,. 12, p. 155, D. Chrys. 87, 460, 
Schol. Dem. 20, 162. Auch gab es ein Theaterftüd feines 
Namens von Eubulus, Ath. 6, 260, ο, u. einen befonbern 
Namen für feine Schmeichler 4ιονυσοκόλακες, Ath.10, 
485e, D. L.10,n. 4 (richtiger 4νονυσιοκόλακες). --- 
Beide gufammen heißen 4ο» ύσνον ol ἐν Σικελίᾳ, Ael. n. 
an. ὅ, 15, ob. ol ἀμφότερου 4νονύσνον, Ath. 6, 250, d. 
— c) ©. des Letzteren, Plat. op. 9,856, b. 12) Thracier, a) 
Feldhert unter Ptolemäus Philopator, Pol. 5,65. b) Gons 
ful unter Theodofius, Prise. Pan. fr. 1. 18) Byzantier, a) 
geogr. Schriftſt. ἐποποιός, Suid., St. Β. α. Χρυσό- 
πολες, [. Müll. Geogr. 1, praef. p. 1—12. 14) Olyn⸗ 
tier (?), Tat. adv. Gr.c.49. 15) Macebonier, 3) Meier 
ind. schol. n. 56. b) aus Aegà, ὁ δναλεκτικός. Phot. 186 
u. 3111 viel. D.L. 2, 8,n. 12. (ο) B. des Dienes, Arr. 
An. 2, 12, 2.) 16) Andrier, Dichter ber Anthologie, Υ11, 
633. 17) Rhodier, Dichter der Anthologie, VII, 716. 
18) Milefier, a) Geſchichtſchr., Zeitgenoffe des Helatäus, 
Suid. s. Εχαταῖος, u. s. ν. &. Μυτιληναῖος. b) 
Arzt, Galen. ıv, 7, Plin. lib. 13. 14. ο) Rhetor zur Zeit 
Sadrians, gew. ὁ σοφεστής genannt, Philostr. v. soph. 
1, 22, D. Cass. 69, 8, Suid. s. v., Eudoc. p. 180 (Anth, 
5, 87, tit.), Ar. physiogn. 8. d) auf Dünen, Mion. 8. 
γι, 267. 19) aus Kyzikus, Dichter der Anthologie, Anth. 
vıı, 78. 20) Tarfier, Anth. ν11, 809. 21) Koer, Inser. 
2512. 22) aus Kyme, Mion. S.vı,10. 28) Chier, Inser. 
2214. 2224. 24) Ephefter, auf Münzen, 8. vı, 118. 25) 
Kolophonier, a) Maler, Plut, Tim. 86, feine Werle τά 
τοῦ 4ιονυσίον, Ael.v.h.4,8, vgl. Simon. ep. 219 
(vo, 758). b) ®hilofoph, D. L. 6, 8, n. 4. ο) auf Müns 
jen: Mion. 111, 76. 8. vı, 97. 26) aus Smyrna, Mion. 
rıı, 198. Β. νι, 802. 27) aus Erythraͤ, Mion. 8. νι, 
216. 28) aus Priene, Mion 111, 187. 29) Moytilenäer, 
Häufig irrthümlich ὁ MsAnasog genannt, mit d. Bein. ὁ 
σκυτοβραχίων od. oxureus, ὁ κυκλογράφος, Suid. s. 
V., D. Sic. 8, 62.66, Apd. 1,9, 19, Schol. zu Il. 8, 40 u. 
zu ΑΡ. Rh. 1, 1116. 8, 200. 4, 1153, δ., Ath. 12,515,d, 
B. A. 783. 80) Knidier, ©. des Archagoras, Töpfer, 
Thierfch über Henkel irdener Gefäße in Abb. dv. Münchn. 
Alad., Bd. 2, Abth. 8, p. 787. — ein anderer Töpfer, 
6. des Sokrates, ebend. n. 16. 81) aus Sinope, Verf. von 
Komödien, Ath. 9, 881,c. 404,e. 11, 464,d. 467,d. 
497,0. 14, 615,e, Schol. Il. 11, 618, f. Mein. 1,419. 
82) Barier, Τέτος --- 4ιο»., Thierfch par. Infchr. n. 19. 
88) Herafleot, a) ©. des Klearchos, Tyrann von Heraflea 
in ®ontus, D. Sic. 16, 80. 20, 77, Strab. 12, 544, 
Ael, v. h. 9, 18, Pall. ep. x, 54, Ath. 12, 549,a, 
Memn. fr. 2. 8. 4, (ed. Müll. 111, Ρ. 527), Scymn. 966, 


Διονύσιος 


Anon. per. pont, Eux. 16, 8ἱ.Β.κ. άμαστρες. b) Phi⸗ 


Iofoph, erft Stoifer, dann Epikureer, dab. ὁ µεταθέμµενος 
genannt, D.L. 7,n.19. 37. 5,6, π. 7.7, 4, Luc. bis acc. 
18—21, d. Ath. 7, 281,d. 10, 487, e. ο) Gtanımu= 
tifer, Plat. Erast. 182, a. d) Aulöve, zu Alerander des 
Gr. Zeit, Ath. 12, 588, ο. 84) Bithynier, Schriftfteller, 
Strab. 12, 566, St.B. ο. Ὡδονες. 85) Halikarnaffier, 
9) &. eines Alexander (um 80 v. οὐ, Geſchichtſchr., 
D. Hal. 1, 8, Strab. 14, 656, Plut. Rom. 16. Pyrrh. 
17. 21. qu. rom. 28, ὅ., Suid,Andoc. 3. arg., St. Β. =. 


Διονύσιος 


᾿Αβορυ]ῖνες, δ., Harp. ο. ἐνεπίσκηµµα, . Er u. die ihm 
folgen: οἱ περὶ 4ινονύσιον, Plut.x oratt. Lys. 10. b) 
Aelius D., ein Zeitgenoffe ber Suid., Phot.132,8t. 
Β.». Ὑδρέα. 86) Samier (od. Rhodier), S. des Mufonios, 
von feinem Vater Teres her ὁ θρᾷξ genannt, Sonnenpries 
fler u. Grammatiker, Suid., Strab, 14, 655, Plut. v. 
Hom. 22, Ath. 11, 477,d — 501, b, ὅ., Schol. Eur. 
Phoen. 670. 1116. Orest. 988, Schol. Pind. N. 8, 
104, Schol. Od, 18, 85, Ἡ. 9, 464, Tzetz. Lycophr. 
912. Chil. 12, 179, St.B. s. Τάρσος, Zenob. 5, 71, 
Clem. Alex. protr. ο. 4, 3. Emp. math. 1,57. 250, 
Suid. s. Νύμφαι, Socr. h. eccl. 8, 28. 87) aus Stione 
(v. 1. Σχυμναῖος), Schriftſt. Tzetz. Lycophr. 1247. 
88) ὁ Χαλκηδόννος, D.L. 2,10, n.1. 89) aus Seleu⸗ 
εἷα, Olvmpionile (DOT. 232), Atr. δ. Eus. chron. 1,p.44. 
40) Magnefler, afianifcher Rhetor, Plut. Οἱο, 4, Οἱο. Brut. 
91. 41) ὁ Φασηλίτης, Schriftft., vit. Nicandr. p. 61, 
u. viell. vit. Arat, 42) Eharacener, Plin. 6, 81. 48) Ja- 
Πετ, Ath. 18, 606, d. 44) Medier, Herrfcher über Meſo⸗ 
potamien, D. Sic. exc. 25 (hist. fr. ed. Müll.ız, p.xıx). 
45) Sibonier, Schol. Il. 2, 262. 46) aus Tripolis, Ίο. 
4,8, 2. 47) Pergamener, Schriftſt. zur Zeit des Auguft, 
mit dem Bein. ὁ ττικός, Strab. 18, 625. 48) Bhila- 
delphier, f. Fabr.bibl.gr.ıv,p.411. 49) Sonier, Charit. 
erot. 1,12. 8, 4. 7. 60) Syrier, ὁ Πρακλέων», Strab.16, 
751. — V. der zwei Syrier, Plut. Arat. 20. 51) Cunuch 
unter Mithridates, App. Mithr. 76. 52) (ὁ) Avosun- 
χεὺς, Polyaen. 4,17. 53) Sefretär des Antiochue Epi⸗ 
phanes, Pol.81,8. Ath. 5, 195,b. 54) Truppenführer 
unter Antiochus d. Gr. Pol. 7, 16. 17. 55) auf lydiſchen 
u. phrygifchen Münzen, Mion. Iv, 28. 169. 848. 56) 
Alerandriner, a) 6. des Glaukus, Schüler des Ehäremon, 
Suid,, Leon. ep. ıx, 850. b) ein Erklärer Salomos, 
Suid. c) Br. des Dion, ὁ Wsöwsog, Zenob. 5, 54, nott. 
d) nad Müll. Geogr. p. ΧΥ — ΧΧΣΙΧ ber περιηγη- 
τής (20 π. Ehr.?), ©. eines Dionyſios, f. Schol.D. Per. 
p. 427, Eust. p. 215, b, --- Bithynier. e) Schüler des 
Origines, mit d. Bein. der Große, viel. 6 &ysog in Anth. 
1,88, tit. 67) aus Utila(’IruxaZog) ; Schriftft. über Lande 
bau, St. B. s. Ἱτύκη, Schol. Nic. ther. 520, Ath. 14, 
648, f, Plin. 20, 8, 9. 58) Libyer, Eust. Per. p. 81. 59) 
Ἡλιουπολίτης, Artemid. oneirocr. 2, 66. 60) d Kug- 
τός (au) Κύρτος), aus Κύρτος in Aegypten, St. Β. s, 
Κύρτος, Oribas. in Mai coll. ant. ıv, p.11. 61) ὁ 
ΗΠετοσάραπις (2άραπις -- 4ινόννσος), Breund bes 
Ptolemäus, Exc. D. Sic. in Müll. hist. fr. II, p. IX. 
62) Freund bes Btolemäus Soter, Plut. sol. an. 86. Is. 
et Os. 28. 68) einer, der unter Ptolemäus Philadelphus 
nach Indien geſchickt wurde, Plin. 6, 17. 64) ὁ άλβια- 
vög, Schol. ΑΡ. Rh. 2, 658. 65) Andere: Luc. ep. Σ1, 
90. Nicarch, ΧΙ, 115. — ΧΙ, 205. 206. 246. 247. — 
νι, 166 — ad. xı1, 67. — Meleng. ΧΙ, 81. ad. 107. 
— xıı, 195. — 255. — 6. bes Protarchos, Theod. ep. 
vi, 224. — v, 142. — Anth. Plan. 249. — app. 128. 
— 148. — 817. — νὰ, 866. — ein aufmann, Ael. b. 
Suid, s. Κούφη. — Anderer, Cratin. b. Hesych. s. 410- 
Ψυσοκ(ρ)ουρυπρώνω». 66) Lehrer des Pluto, Plat. 
Erast. 182,a, D. L. 3, 4, Olymp. u. Anon. v. Plat, 
67) Lehrer, Strat. ep. xı1, 187. 68) ein ὑδραγωγός, 
Plut. qu. natur. 9. 69) Philoſoph, Erklärer des Herallit, 
D.L.9,1,n.11. 70) &pitureer, Nachfolger des Her⸗ 
mardyos, D. L. 10. η. 15. 71) ὁ Σπίνθαρος, D.L. 6, 
6,n.7. 72) ὁ στωεκός, D.L.6,2, π. 6. 78) ὁ τοῦ 
Τρύφωνος, Grammatiler. Ath. 6, 255,c. 11, 508, ο. 
14, 641, a, Harp. ». Ἑρμος, u. δ., St. Β. 5, Χολαργός, 
ud. 74) ὁ λεπτός, Örammatiler, Ath. 11, 476, {. 76) 








Διονυσόδοτος 


ὁ Οψαρτυτικός, Ath. 7, 826, {, u. zwei (?) ber Art, Ath. 
ıx1, 516, ο. 76), 6 Ίαμβος, Dichter u. Grammatiker, 
Plut. mus. 15, Ath. 7, 284, b, Suid. 77) ®. des Antigee 
nidas, Lys. 5.Harp.s. Avtıysridas,St.B. 78) Befeh 
haber der Truppen in Munychion, D. Sic. 19, 68. 79) 
ΗΠαπίριος 4ιονύσνος, aud) bloß Jıov. genannt, unter 
Gommobus, D. Cass. 72, 18.14. 80) cin Geſandter an 
Gobazes nach Kolchit, unter Marcian, Ῥτίκο. Pan. fr. 26. 
34. 81) ein Hofbeamter bei Zenon, Io. Ant. fr. 911, 4. 
82) ein Geometer, S. eines Diogenes, Marc. Heracl. per. 
p. ext. 1,4. 88) ein Maler in Rom, Plin. 88, 11. 84) 
ein Bildhauer in Rom, Plin. 86, 4. 85) ein Architeki. 
Welcker syli.n. 85, R. Rochette |. à Μ. Schorn. p.66. 
86) Dion. Cato, lat. Schriftſt, Disticha, ed. Zell, 
Stuttg. 1829. 87) ein Sclave des Blato, D. L. 8, n. 80. 
— andere Sclaven, Inser. 8104. — Giceros: Cic. ad 
Att. 9,12. ad fam. 5, 10. 18, 77. — Sclave od. Frei⸗ 
delaffener des Attilus (M. Pomponius D.), Cic. adAtt. 
4, 11. 16, 8. — 2gl. Fabric. bibl. gr. IV, 405 u. ff. νι, 
129. — I) Dionatsname, a) in Naupaltos, Insor. 1756. 
b) in Ghaleedon (April— Mai), Inser. 8794, Franz Ann. 
del Inst. di Corresp. archeol. 1838, p. 75. ο) in Bithy- 
nien (März), Hemerol. Flor. d) in Seleucia (März), 
Ηειπετο]. Leid. — III) 4ιονύσνου, Bezeichnung der ὅη- 
µοσκόποι in Aegypten, Phil. in Flacc. 4. 
Avvsorödoros,m.Divnyfosgabe,1) Bein.tes Apollo 
beiden Phlyern in Attila, Paus. 1,81, 4. 2) aus Lacedaͤmon, 
Dichter, Ath. 15, 678, ο. 8) Athener, Inscr.187. 192 ff. 
Διονῦσοδώρα, f. Frau, Inser. 2007, 9. Fem. zu: 
Auovieößupos, (d), Dionpfosgabe, 1) Athener, 9) 
Archon DI. 208, 1, Phleg. Trall. fr. 86. b) Schwager des 
Lyſias, Lys.13,1 — 41,8. ο) der,gegen welchen Demost. 
or. 56 gerichtet {β, [. δ. 7. d) Φλυεύς, Inser. 266. e)S. 
eines Diofhus aus ber alamantifchen Phyle, Inser. 276. 
0 Pheguſier, Ross Dem. Att. 5. g) Parier, Ross Dem. 
Att. 6. Ὦ) Anderer, ebend. 40. i) Bildhauer, Inser. auf 
der Inſel Delos, Windelm. Gef. d. KR. 185. 9, c. — Del. 
Inser. 9. k) Serold, Meier ind. schol. n.84. Andere: f. 
Inser. 114. 187. 192. 198. 196. 200. 277. 278. 280. 
286. 294. 802. 868. 875. 466. 566. 794. 2) Boͤotier, 
a) Lebabeer, Inscr. 1575. b) Thebaner, α) Olympionike 
u. Geſandter, Arr. An. 2, 16, 2. 8) Geſchichtſchr., D. 
Sie. 15, 95,u. viell. Schol. ΑΡ. Rh. 1, 917.—D.L. 2, δν 
0.22, Schol. Eur. Hippol. 122. Rhes. 504, Schol. II. 
2,111, f. Westerm. zu Voss. dehist. gr. p. 488. 8) Chier, 
Sophift, Br. des Euthydemus, Perfon in Platons 61190. 
demus p. 278, a, ὅ., Xen. mem. 8, 1, Ath. 11,506, b. 
4) Spartaner, Inser. 1279. 5) Trögenier, Gefchichtfchr., 
Piut. Arat. 1, Hesych. s. Γλαύχου τέχνη, u. viel. 
einer od. der andere ber 8. 2, β genannten, f. Schneidewin 
praef. ad paroem. p. vII. 6) aus Kyme, Inser. 8640. 
7) Zarentiner, Olympionife (DI. 100, 1), D. Sic. 1, 
28. 8) Amifener, Mathematiker, Strab. 12,548. 9) Dies 
Tier, Mathematiker, Strab. 12, 548. — ©. Vitruv. 9, 9. 
10) KRolophonier, Maler, Plin. 85, 11,146. 11) Aleran» 
driner, Schüler des Ariſtarch, Grammatiket, Schol. Il. 2, 
111. 12) ein Slötenbläfer, D. L. 4, 4, π. 2, Hosych. 
Miles. fr. K, 88. 18) ein Bhilofoph, S. Emp. dogm. 
1. 48, ol περὶ τὸν A., ebent. 64. 14) Rhetor, Luc. conv. 
6. 40. 15) Sammler der Briefe des Ptolemäus Lagus, 
Luc. laps. 10. 16) Nauarch des Attalus, Pol. 16, 3. 6. 
17, 1. 17) Gefanbter der beiden Piolemäer, Pol. 29, 8. 
18) ein Erzgießer u. Toreut, Plin. 34, 8, 19. (Sillig 
ſchreibt Hier u. oben falfch Dionysiodorus.) 19) auf einer 
Münze aus Ayollonia, Mion. 11, 81. 
Αἴονῦσοκλβε, dovs, m." Dionyfoschr, 1) Redner 


309 


aus Tralles, Strab. 14, 649. 2) Athener, 4«αμπτρεύς, 
Inser. 200. 66. Jsovvosoxdns. 

Διονύσοκόλακεν, [. 4ιονύσιος. 

Διοννσοκ(ρ)ουροπυρώνων, d. i. 4ιονύσιος χου- 
ρεύς Πυρῶν, Cratin. b. Hesych. (ν. ].). 6. Mein. 
con. gr. II, 1, p. 154. 

Διονυσόπολιε,δως, f. * Dionyfoshaufen, St. im Pon⸗ 
tus, j. Baldejih, Arr. per. pont. Eux. 24, 4, Scymn. 
751. 755, Anon. per. p. Eux. 77—79, Ptol. ὃ, 10, 8, 
App. Illyr. 80. ©. 4ιονύσου πόλις. 

Atövücos, (f. Od. 11, 836, h. 7, 56. 26,1, Pind. 
1. 6 (7), 5, Flghe.) gen. ου, einmal auch Alc. ep. Απ. 
Plan. 7 4ιδνύσοεο, dat. ψ, böot. (Tangr. Inser. 1599) 
auch Aıovuaos, voc. ὦ 4ιόνυσε (Hom. h. 26, 11, 
Flgde.), (6), παΦ Pherecr. in Schol. Panath. 185, 8 
(p. 818 ed.D.) Thorwald d. i. göttlicher Wald ober 
Baum, denn νύσας (v.1. »ύσσας) habe man τὰ δένδρα 
genannt, wofür allervings der Umſtand, daß man fo viele 
Waldgebirge Ἀύσα nannte, zu fprechen fcheint, od. der 
nyfäifhe Gott, D. Sic. 8, 64, A., nach Plat. Cratyl. 
406,9, D. Sic. 8, 62 — 4νδοίνυσος, alfo: Wein: 
fhent, andere Srflärungen bei Orph. in Macr. Sat. 1, 
18 (4κώνυσος), Nonn. 9,20, Suid. u. Et. M., DS. 
des Zeus (od. des Ammon, D. Sic. 8, 7, od. des Helios 
Procl. h. 1,24) u. der Semele (ob. der Demeter, Iſis u. A., 
Plut. Is. et Os. 87, D. Sic. 3, 62. 64, 7,4), Gott des 
MWeinbaues u. überh. der vegetativen Kraft der Erbe, beſon⸗ 
ders infofern ſich diefelbe in der Hervorbringung feftiger 
Früchte zeigt, Pind. fr. 5. Plut. Is. et Os. 85, vgl. mit 
40, Philet. fr. 16, Ath. 8, 82, ο, Ael. v. h. 8, 40,9. Er 
wurbe auch in Aegypten u. Aethiopien (4νό». 4]γύπτνος, 
Nonn. 4, 269) als Ofiris oder Sonnengott verehrt, D. Sic. 
1,11.28, Plut. Is. et Os. 85, Her. 2, 29 — 156, ὃ. 
8, 97, vgl. mit Char. in Απο. iner. ο. 16, od. als Sara⸗ 
pis, Plut. Is. et Os. 28, in Arabien als Ὀροτάλ, Her. 3, 
8, in Phrygien als Σαβάδιος, Schol. zu Ar. Av. 874, zu 
Dem. 18, 260, Harp.s. Σαβοί, (während Andere den 2α- 
βάξεος αἷθ Sohn des Dionyſos nennen) u. hat feine Macht 
bis an die äußerften Grenzen Indiens ausgebreitet, wo feine 
Säulen βεθεπ, D. Per. 623 u. Eust., Luc. v.h. 1,7. Er 
wird deshalb ala Beifpiel einer Alles bezwingenden Gewalt 
wie Herafles gebraucht, Luc. rhet. praec. 7. In riechen» 
Iand anfänglich bei Opfern (diefelben [ος nad) D. Sic. 3, 
71 Ἀτίβᾶοδ eingeführt Haben) durch rohes Fleiſch u. ſelbſt 
durch Menſchenopfer gechrt u. daher ὠμηστής genannt, 
(Phan. 5. Plut. Them. 13 u. baf. Sinten., vgl. mit Plut. 
Arist. 9. Pelop. 21. Anton. 24. de coh. ir. 18, Paus. 
7, 31, 8. 4) od. ὠμάδιος in Lesbos u. ἄβίοῦ, Dosod. 
b. Clem. Alex. Protr. ο. ὃ, Euelp. δ. Porph. abst. 2, 
65, Eus. pr. ev. 4, 16) hieß es fpäter ſprichw. von einem 
ausgefucht Sraufamen Sunrns 4ιόνυσος, Apost. 18, 
59. Später war «6 außer Thieropfern (Long. past. 8, 10, 
A., u. dies bef. von Landleuten, Art. cyn. 35) Sitte, ihm 
als gutem Bott bei Gaftmählern ven erften οὐ. wohl aud) 
zweiten Trank zu weiben, Long. past. 8, 1, Panyas. δ. 
Ath. 2, 36,d. Ath. 11, 466, a. 15, 6756, b, und ihm 
beim Mifchen Gelübbe barzubringen, Plat. Phileb. 61, ο, 
conv. 175,e. Seine Feſte mit ihren Schmaufereien, Tän⸗ 
zen u. Schaufpielen waren Griechenlands höchfte Freuden⸗ 
fefte, wo namentlich fpäter auf dem Theater u. ſonſt auch 
manches nicht auf ben Dionyfos Bezuͤgliche dargeboten 
wurde, dab. das Sprichw. (τά) under od. οὐδὲν προς τὸν 
4ιόνυσο», Apost. 18, 42, Zenob. 5, 40, app. prov. 
4, 82, Diogen. 7, 18, Arist. 5. Strab. 8, 381, Luc. 
Hermot. 55, Heliod, Aeth. 2, 24, Suid., 9., od. τί 
ταῦτα πρὸς τὸν dsovucoy; Macar. 8, 30, Piut, qu. 


Διόνυσος 





310 


symp. 1,1, 5, u. οὗ κ ἄνευ τοῦ 4., Liban. ep. 881, or. 
weil Meine Inſeln fie nicht mit fo Loftfpieliger Pracht 
begeben Tonnten, das Eprichw. von bürftigen Dingen 
Yon τὸν dıövvoov, Suid., Eust. Od. 8, 171, app. 
prov. 5, 89, Greg. Cypr. Leid. 3,40. Da aber fein Tems 
pel zugleich das Theater enthielt u. bier auch Volksverſamm⸗ 
Iungen gehalten wurten (f. Aeschin. 2, 61, Dem. 21, 
8—10), fo hieß nun ἐν 4ιονύσου nicht bloß im Tem 
pel des Dionys (Irae. 5, 41, Plut. Arist. 1. Νίο, 8, Paus. 
8, 28, 1, Aristid. or. 44, p. 399), fondern aud) im Thea⸗ 
ter (Dem. 5, 7, Luc. pisc. 25) u. in der VBollsuerfamms 
lung, Aeschin. 3, 52, u. Echaufpieler, Tänzer, Muftter 
wurden bezeichnet durch oĩ περὶ τὸν 4ιόνυσο» τεχνῖταν, 
Plut. Syll. 26. Luc. 29. Ό]θοπι. 12. Anton. 56. 57. 
Brut. 21. Arat. 53. qu.rom. 107, Ael. n. an. 11,19, 
Ath. 5, 198,0, Inscr. 8067. 4051, während die dab 
Bacchusfeſt Begehenten bloß οἱ περὶ τὸν 4ιόνυσον heis 
gen, Strab. 10, 470, D, Sic. 8, 78, od. οἱ τοῦ 4., Dio- 
gen. 7,18, u. ol ἀμφὶ 4ιόνυσον, Paus. 1, 2, 5, u. daß 
auf feine Beier u. Myfterien Begügliche τὰ τοῦ 4ιονύσου, 
Strab. 10, 470, Diogen. 7, 18, ob. τὰ περὶ τὸν 4., St. 
Β. s. Αγρα. Er wurte auf Gemmen, Anth. IX, 748, 
Qiechern, Theod. prodr. 4, 365, Gemälden, Ath. 10, 428, 
e,Polem. δ. Ath. 11,484, ο, Pol. 40,7, Paus. 1, 20, 3, u. 
befonders in Statuen mannigfach dargeftellt, Ath. 5, 198, 
ο, Anth. Plan. 184. 185, u. feine Statue hieß nun ſelbſt ὁ 
dıövvoog, Ar. Equ. 536, St.B.s. Βρΐσα, Luc. lup. tr. 
12, Plut.Cim.2. Anton.60, Paus. 2, 28, 8. 87, 2. 5,19, 
6, u. fo auch tm plur. 4ιόννσοε, Paus. 1,20, 8, dad. von 
einer wohlfeilen Sache das Sprichw. 'Eosßiv 440g or. Ερε- 
βίνῶινος 4ιόννυσος, Zenob. 8, 83, Suid., Hesych., 
n. ebendah. die Redentart: ἐς «4ιόνυσον φοιτᾶν u. 
f. w., Agath. ep. vı, 172, Antip. ep. ΙΧ, 406, benn 
auch fein Tempel ſelbſt hieß zuweilen ὁ ἀ4ιόνυσος, 
Inser. 1845, während Leont. ep. νΙ1, 579 ἐν 4ιωνύσου 
bat. Bon ter Gewohnheit, Laß dieſe Statuen gew. vor dem 
Tempel ftanten, Teitet man das Sprihwort ab: Μωρότε- 
g0g El 4ιονύσου, ὃς τῶνδον ἀφεὶς ἔξω τῆς olxias 
κιέθηταε, ob. auch bloß (τοῦ) Μωρύχου «4νοννσίου, 
Plut. proy. 40, mant. prov. 8,25, vgl. mit Μωρότε- 
ϱος Μωρύχου b. Zenob. 5, 18, A. — In πιφβετίδ[ετ 
Beier, wo er gleichfalls eine große Rolle fpielte, wurde die 
Frau des Yon Baflleus mit ihm vermählt, Dem. 59, 
73.110, dah. 4ιονύσου γάμος bei Hesych. — Dan 
unterfchieb hier drei Dionyfe (D. Sic. 8, 63) u. nahm au» 
Ber dem Sohne des Zeus u. der Semele einen älteren 4εύν. 
Ζαγρεύς in Etiergeftalt an als ©. tes Zeus u. der Perfes 
phone, Callim. fr. 171, Harp. s. λεύκη: dah. ἀρχέγο- 
vos, πρύτερος dd. παλαιότερος ο). παλανγενής ges 
nannt, Nonn. 5, 564.27, 841. 89, 72. 48, 29, ὅ., od. ὁ 
x9$övsog=—"Adns u.f.w., Heracl. b. Plut. Is. et 05.28, 
während ver vorige »έος heißt, Nonn. 5, 568. 81, 66, Eu- 
phor.1, 1. es auch noch einen jüngeren ὀψίγονον gab, als 
Sohn des Dionyfos u. der Adlon, Nonn. 47,29. 48, 30. 
964. — Dochblichtroßterhohen Verehrung, dieergenoß, ein 
Schwur bei ihm etwas Seltenes, Nonn. 88, 380 (Callim. 
ep. 45, Anth.xı1, 139 val ur 4ιώνυσον), Aeschin. 
1, 52, vgl. mit Ar. Vesp. 1047, u. in Rom durfte man 
bloß unter freiem Himmel bei ihm ſchwören, Pint. qn. rom. 
28. Da man ihn aber als ſchönen, unbärtigen Jüngling 
darſtellte, D. Sic. 3, 64, war er eine ſchmeichelhafte Venen⸗ 
nung für junge 2eute, Schol. Dem. 19, 259, vie fich daher 
auch felbft gern mit ihm verglichen, Long. past. 1,16, u. 
es ließ fchon Pififtratus tie Statue des Dionyſos in Athen 
παὦ feinem Bilde machen, Ath. 12, 534, ο, wie man dann 
fpäter Alerandern, D. L. 6, 2,n. 6, fowohl ale Mühridas 


Διόνυσος 


Διοπείῦης 


tes Eupator, App. Mithr. 10. 113 als Jıöwdcog u, Anz 
tenius in @phefus u. andermärts, Ath. 4, 148,c, Plut. 
Anton. 60, D. Case. 48, 89, vgl. mit Paus. 8, 9, 8, fo« 
wie KRaligula, D. Cass. 59,26, Ath. 4, 148, d, als 4νό-- 
φυσος νέος zu ehren fuchte. Ptolemäus Philopator leitete 
ſelbſt fein Geſchlecht von ihm ab, Satyr. b. Theopb. ad 
Autol. 2, p. 94. Später wurte 4ιόνυσος ber Weingeber 
nicht felten auch für den Mein felbft gebraucht, D. Sic. 8, 
62, u. dab. b. Nonn. 45, 147 διόνυσος geſchr. ©. Anth. 
vıı, 105, Luc. ep. xı, 295—409,Iul. ep. 9, 868, vgl. 
mit 827 (u. in der Zorm 4ιώνυσος Antiph. ep. v1,257), 
Anacr. 5, Fur. Cycl. 436, 8. Emp. dogm. 8, 18, dab. 
das Sprichwort: Nexgöv Αφροδίτη 4ιονύσου δέχα 
καὶ 4ήμητρος, Apost. 12,2, u. ἀφροδίτη καὶ 4ιό- 
νυσος uer' ἀλλήλων εἶσί, Apost. 4, 58, f. ἀφροδίτη. 
IT) Kein Wunder daher, daß man fpäter auch Dienfchen 
fo benannte, a) auf Münzen aus Pergamus u. Karien, 
Mion. S. v, 428. 111,325, vgl. 8. νι, 589. b) Atbener, 
Inser. 198, — Chier, 4. άκταῖος, Inser. 2214. III) Ortes 
name, 1) ὁ 4ιόνυσος, Drt in Marmarila, Απ. st. m. 
magn. 44. 45. 2) 4ιονύσου a) ἄκρον», Borgebirge 
auf Taprobane, Ptol. 7, 4, 5. b) ἄντρον, auf Naxos, 
Porph. antr. Nymph. 20. c) χῆπος, in Laconica bei 
Brafiä, Paus. 3, 24, 4. d)nödss, α) St. in Phrygien, 
St.B. β) St. im Pontus, St. B. y) St. in Indien, St. 
Β., f. 4ιον. ἄκρον. ὅ) St. in Libyen, St. B., f. 4νόνυ- 
σος. 8) Et. in Thracien, St. B. Cw. Διονυσοπολίτης. 
©. 4νιονυσόπολες. 9) σπήλαιο», Ortin Argos, Paus. 
8, 28, 1.— ©. 4νώνυσος (4ινόνυξος u. a.). 

Διονυσοφάνης, ous, m." Dionpsbert, 1) Epheſier, 
Her. 9, 84, Paus. 9, 2, 2. 2) Mileſier, Clem. Ath. 1, 
p. 509. 8) Schriftſt. Schol. ΑΡ. Rh. 1, 826 (v.1. N 
χοφάνης). — Porph. ν. Pyth. 15. 4) Mannsn., Long. 
past. 4,13. 5) τὰ Jıowvaopivovg, Drt in Gilicien, 
Anon. st. mar. magn. 194.195 (v. 1. Φιοννσεφάνης). 

Διονυσοφόροι, ἀρχή Tıs ἐν Συρακούσαες, Hesych. 

Διοννσώ, {, Weinede, Frauenn. aus Chaltis in Cu⸗ 
bõa, Inscr. 2151. 

Auovvräs, m. Weined, Mannen., Smyrmäer, Inser. 
8137, u. Inscr. 8141 (nach Lob. path. 888, ber daher 
αιώ Asövuras ſchreibt, viel. von «ιονὺῦς, Pape vgl. 
dıovvaäg). 

Διόπαις,πανδος, m. Zeusfohn, Bein. des Apollo, 
Anth. ıx, 525. 

Διόπαν,ανος, m. Zeuspan, Inser. 4588. 

Διοπάτρα, f. Zeustocdhter, eine Nymphe, Anton. 
Lib. 22. 

Διοπείθηε, gen. ους (f.Suid.), acc. ή», fo ſtets Dem., 
u. auch Luc., aber Plut. abwechfelnd mit η, welches leg» 
tere Plut. Lys. 22 fteht, während er Phoc. 7 u. comp. 
Dem. et Cie. 8 ην hut, b. Pol. 28, 7 fteht η, (6), Gott⸗ 
getreu (f. Et.M. 277,80), 1) Athener, a) Ar. Τουρ. 
880. Ἐαα. 1085, ὁ µέγας, Ar. Av. 988. — Staatsmann: 
Plut. Per. 82. Lys. 22. b) Truppenführer, Dem. 8, 
2—80, nebſt arg. 9.—9, 15. 12,8. 18, 70, Arist.rhet. 
2,8, Plut. Phoc. 7. comp. Dem. et Cic. 8, D. Hal. 
Din. 13. Dem. et Ar. 10, Luc. Dem. enc. 35. 87, 
Schol. Aeschin. 1, 119. V. des Dienanber, arg. gu Dem. 
or.8, Suid. s. Μένανδρος, Diod. σα, 870. V. tes 
Diotimus, Plut. x oratt. Lycurg. 42. ο) Sunier, 
Aeschin. 1, 68 u.Schol. d) Schwager des Leocharet, Iezc. 
ὅ, 88. ο) Μελιτεύς, Dem. 59,48. f) Myrrhinuſier, 
Att. Scew. 1, a, 4. g) Phrearrhier, Att. Seew. XIV, 8,67. 
h) Rephifier, Ross Dem. Att. 5. i) Blothier, Ross Dem. 
Att. 152. k) Bhlyafler, Meier ind. schol. n. 10. 1) Ans 
terer, Philetaer. b. Ath. 13, 587, ο. 2) Spartaner, Xen. 





Διόπη 


Hell. 8, 8, 8. — ein Wahrſager, Plut. Αρα. δ. ϐ) Rho- 
bier, Pol. 28, 7. 4) 2ofrer, Phanod. δ. Ath. 1, 20, α. 
65) aus Erythrä, Mion. 111, 127. 6) aus Magnefia, Mion, 
8. vı, 282. 

„ft. Zwiefalten, eigil. Doppeläßr, denn 
dıönas εἶδος ἐνωτίων nach Hesych., Et. in Arladien, 
Pherec. 5. St. Β. Ew. Auowebs oder Διοπί St.B. 

Διοπίθης, gen. böot. εις, = 4ιοπείδης, Mannen., 
Lebadeer, Inser. 1576. 

η Διοπλήθης, ους, m„ahd.Osric, Myrmidone, Schol. 
. 16, 177. 

Διοκολίτηε νομός in Aegypten, Ptol. 4, 5, 67. ©. 
dıös πόλες. 

Auswonwos, m. Botthilf d. |. mit Gottes Hilfe u. 
Geleit, 1) aus Theffalien, Wettläufer, Plat. legg. 8, 
840,a u. Schol. 2) Milefler, Mion. S. vı, 264. 

Διόρδονλοι, Bolt auf Taprobane, Ptol. 7, 4, 9. 

Auspweros, ὁ, Graben, Sanalim Peloponnes, wels 
her Leulas zur Infel (oder Halbinfel) machte, D. Hal. 
1, 50, Pol. 5, 5, Scyl. 84. 

„n. Berg in Armenien am Ἀταχεθ, Plut. fluv. 
88, 4. Benannt von: 
‚m. ©. des Mithras, Plut. fluv. 83, 4. 

Ados, m. Gõttlich (ſ. Et.M.u. vgl. Moc als adj. δ. 
Plat. Phaedr. 282, e, u.Lex.), 1) S. des Apollo, Harp. s. 
Μελίτη. 2) 6. des Anthus, Enkel des Bofeidon, St.B.s. 
’Aysndov. 8) S. des PBriamus, Tl. 24, 251 u. Schol., 
Pherec. in Eust. p. 1848, 18. 4) ©. des PBandoros, 
Schol. Il. 2, 588. 5) 66. des Ampbimachus, Paus. ὅ, 4, 
1. 6) 8. ter Dielanippe, der Diutter des Böotos, Anti- 
och. 5. Strab. 6, 265. 7) B. des Heflod, Kymäer, Strab. 
18, 622, Epbor. b. Piut. v. Hom. 1, 3, Hellan, u. Da- 
mast.in Procl. v. Hom.,b. Hes. op. 297 Jiov γένος. 8) 
Geſchichtſchr. über Phönizien, Ios. arch. 8, 5, 8. c.Ap.1, 
17. 9) Grammaliker u. Schüler des Harpokration. Schol. 
π. 2, 588. 10) pythagoreiſcher Bhilofoph, Stob. 65, 
16. 17. 11) Andere: Inser. 800. — 1690. 12) 41ος n. 
Hios, Statt, [. 41ο», Schol.N1. 2, 588. 18) Infel bei 
Kreta, = dla, Anon. st. m. magn. 848. 14) Dionaten. 
(f. 49ετος) in Macebonien = Ηυανεψιών, in Eyrien 
== November, in Sidon u. Lycien = Januar, in Bithy⸗ 
nien (21. Febr. bis 23. Märy), Galen. gloss., A., [. Her⸗ 
manns Monatsl. 

Ads 9) ἄχρα, Sodesberg, Vorgebirge auf Tapro⸗ 
bane, Ptol. 7,4, 4. Ὁ) ἄνθος, Simmelsblume, eine 
ſtachliche Pflanze, Hesych., Buid., b. Theophr. διόσαν- 
Φος, Theophr. h. pl. v1, 1,1. 6, 3. 11. 8, 8. c) αὐγαί, 
Simmelshelle d. ἱ. Tageslicht, Π. 18, 887, Henych., 
Et. Μ. 277.409. d) βαλανοί, Simmelseidheln d. i. 
Kaftanien, Hermipp. b. Hesych. Sie hießen auch Γζοντι- 
χα ο). Ἡρακχλεωτικά. e) βοῦς, Gotteeſtier, ὁ τῷ 
dit ἄνετος βοῦς. ὁ Ἱερός. ἔστιν δὲ ἑορτὴ Μιλησίω», 
Hesych. f) yovat, ähnl. *Zeuswiege, Ort in Theben, 
Schol. Π. 18.1. g) &yxdparos, Botteshirn od. Him⸗ 
melsmart, ſprichw. von einer lieblichen Epeife bei den 
Berfern, auch βασιλέως ἐγκέφαλος genannt, Clearch. 
b. Ath. 12, 514, e. 529, d, Paus. b. Eust. Il. 1, 757, 52, 
Hesycb., Suid., Zenob. 8, 42, Apost. 6, 19, Archestr. 
b. Apulej. Apol. 489, nad) Diogen. 4, 24 aber von de⸗ 
nen gebraucht, die über etwas fehr unwillig find (?). h) 
ἔδρα», von Zeus Altiren, Ar. Av. 216. i) Iaxos καὶ 
πεσ(σ)οί() = ψῆφοι, w. f., Crat. 5. Suid., u. Apost. 
6,20, Hesych. k)lepov, Ἀίαθβα δε ὃ, i. Gottestempel⸗ 
Radt, a) δι. an der Küfte von Jonien zwifchen Lebedus 
u. KRolophon, Thuc. 8, 19, St. B. 619. Auorıepirns, 
Phieg. b. δὲ. Β. β) δι. in Lydien an der Sübfeite des 


all 


Tmolus, Ptol. 5, 2, 17. I) (6) Jsös Κόρινθος od. παῖε 
τὸν 4νὸς Κόρινθο», fprihw. von denen, bie auf ihre 
Macht pochend drohen, aber übel anlaufen, Ar. Eccl.828. 
Ban. 489 u. Ephor., Pind. in Schol, dazu, Plat. Euthyd. 
292, 9 u. Schol., Schol. Pind. N. 7 am Echluſſe, Liban. 
ep.565, Zenob. 8,21 u. nott. nebft praef. p. xXVII, Apost. 
6, 17, Macar. 7, 46, Hesych., Phot., Suid., 9. m) 
xuBos, Zeuswürfel d. ἱ. Glückewürfel, ſprichw. del 
ao sd nintovasv οἳ dıög κύβου, Sophocl. in Schol, 
ur. Or. 592 (fr. 768). Zenob. 2, 44, Diogen. 1, 
568, Greg. Cypr. 1, 18, Macar. 1, 87, Apost. 1, 
40, Eust. Od. 1, 107, Suid. n) κώδιον, Zeusfelt, 
als worauf die Opfernden in Eleuſis mit dem linten 
Fuße landen, dann überh. von etwas Großem u. Vollen« 
detem, Hesych., Apost. 6, 10, Suid., in B.A.242 u. Eust, 
Hom. 1985 4ἴον κώδιον. ο) µάκελλα, Zeusfpaten 
d. i.der Vlit, Aesch. Ag. 526, Ar. Αν. 1240. Wehnl. 4νὸς 
µάστιγε, mit Zeus Beißel, II. 12, 87. 18, 812, Hosych. 
p) 4ιὸς πόλις, fo getrennt bei Ptol., Strab. 17, 802. 
814.815, die Uebrigen u. auch Strab. anderwärts 4ιόσπο- 
Ass, Thorenburg, a) St. in Lydien, St. B. ϱ) St. in 
Palãſtina, früher Lydda, j. Lydd, St. B. (b. 1ο8. b. Ind. 1, 
6 ἀπὸ 4ίου πόλεως). Ew. Διοσπολίτηςε, St. Β. y) 
St. in Aegypten, früher Θῆβα», ἡ µεγάλη 4ιὸς πόλις 
b. Ptol. genannt, Arr. per. mar. erythr. 6, D. Sic. 1, 
15. 97. 17,806. 815, Iambl. ν. Pyth. 2, D.L.5,5,n. 
8, Schol.Il.9, 883, St. B., Ptol.4,5,78.8,15,4, Strab. 
17,805. &w. Διοσπολίτης, Porph. v. Pyth. 7, fem. 
al 4ιοσπολίειδες, D. Sic. 1, 97. d) St. in Thebais, 
in tem Nomos 4ιοπολέτης, w. [. (auf Münzen Διο- 
woAdrns), b. St.B. (s. Χηνοβοσχία) 4ινοσπολίτης, 
zum Unterfchied von der vorigen 4εὸς πόλες µικρά ge- 
nannt, früher Tentyra, viell. j. Hou. Ptol. 4, ὅ, 67, 
Strab. 17, 814. ε) drei andere Meine Städte, St. B., fo 
eine bei Sebennytus, Hierocl., im Delta, j. Lydda, 
Strab. 17, 802. ϐ) St. in Bontus, [ρᾶίετ Sebafte, früher 
Sabira, Strab. 12,557. η) St. in Arabien, db. fpätere 
Βηρυτός, St. Β. s. Βηρυτός. q) Asög Σωτῆρος λιµή», 
Sottheils, Talonifher Hafen im argolifhen Meer⸗ 
bufen, Ptol. 8, 16. 10. r) φήμη, — ἡ uarrela, Suid., 
Schol. Soph. Ο, R. 151. s) ψῆφος, "&odesding, 
der Ort in Athen, wo der Streit zwifchen Athene u. Por 
feidon entſchieden wurde, dann überh. frrihwörtl. von 
heiligen, unberührbaren Gegenſtänden, Suid., Diogen. 
4, 86, Apost. 6, 20, = 4νὸς Jüxos, w. ſ. — Vergl. 
Zeig. 
Διοσαλλόσιος, m. (?), Monatename der Et. Latus 
in Kreta, [. Θειλούῦιος. 
Διοσαταβνριασταί, ol, die Verehrer des Zeus "Ara- 
βόρια, Inser. K. 
ιόσθνοφ,τι. Oppermend, Dionatsname in Rho⸗ 
dus, Inser. 2525 (u. δ. Stoddart. K.), in Thera, Insor. 
2448. ©. Callim. in Et.M. 278 (wo falſch Φυόσθυος 
cht). 
ἳ anno (öns, ου, b. Ptol. ους, od. Διοσκουρίδην 
(fo Plut. Ages. 35, Ath., D.L., St. Β., Din. b. D. Hal., 
Inser. 281, Mion). Inser. boeot. Arooxoupldas, no, m. 
Ermengers (von Irmino u. Ger d. i. Lanze), 1) Athe⸗ 
ποτ, a) eıner, gegen welchen Dinarch eine Rede verfaßte, 
D. Hal. Din. 12. db) @pitepbifter, D.L. 5,2, n. 14. c) 
Μελιτεύς, Inser. 281. 2) Cyprier, Bhilofoph u. Schüs 
ler Timons, D.L. 9, 12,n.7. 8) Ephefier, Mion. 8. vı, 
118. 4) Samier, Berfertiger von Mofailgemälden in 
Rompeji, Windelm. Geſch.d. K., Bd. 12.9. 1, Mus. Borb. 
ıv, 34. 5) aus Anagarbe bei Tarfos, Arzt zu Neros Zeit, 
Suid., St. B, δ. Ανάζαββα, A. 6) Alerantriner, a) D. 


Διοσχορίδης 


812 


Cass. 42, 41. b) Inscr. boeot. n. 1662, Gurt. Rhein. 
Muſ. 1842, p. 106,n.7. 7) Brubersfohn bes Antigos 
nus, D. Sic. 19, 62. 8) Dichter der Anthologie (unter 
Ptolemaͤus Euergetes), Anth. 5, 52, ὃ., f. Isc. Anth. 
xııı, p. 887. 9) ein Schuler des Iſokrates u. Schriftſt., 
Plut. Lyc. 11. Ages. 85, Ath. 1, 11,a. 4, 140, b.f. 11, 
507,d, Schol. ΑΡ. Rb. 1, 741, D.L. 1, 2, n. 16. 7, 7, n. 
18, Suid. ο. Σχυτάλη. Ὅμηρος, Phot. ο. Σκυτάλη. 10) 
Steinfchneider zur Zeit des Auguſtus, Plin. 87, 1, Suet. 
Aug. 50. 11) Arzt zur Zeit Habrians, Galen. comment. 
1 in libr. de nat. hum. p. 21,5. ®gi. noch Fabric. bibl, 
gr. Iv, 676 unter Asooxoveldng, u. auf Drüngen, 
Mion, 111,148. 1v,821 (wo falfc) 4ιοσκούριδος fteht), 
S. νι, 588. 12) 4ιοσκορίδου (v.1. δ. Arr. 4ιοσχορί- 
da), b. Ptol. 8, 22, 17 4ινοσκορίδους wncog u. Ptol. 
6, 7, 46 4νοσκορίδους πόλις, b. St. B. 5. 4ιοσκουρι- 
ag: νῆσος 4ιοσκουρίδου, Infel auf der Suüdoſtluͤſte 
der arabifchen Halbinfel, j. Socotora, Ptol. a. a. O., An. 
(Arr.) per. m. ταὺς. 80. 18) οἱ Διοσκουρίδαι, Tber. 
82 — 4ιόσκουρον. 

Διοσκορίνθιος,πι. Monaten. (Edyaltmonat) in Dias 
eedonien, 2. Maccab. 11, 21 (zweifelhaft). 

Διοσκόριον, [. 4ιοσκούριον. 

Αιοσκόριος, m. Srminfons, Μυραῖος, Orammas 
tifer unter dem Kaifer Xeon, Suid. 

Auseropos, m. Ermenger (f. 4ιόσκουροι). fpie 
terer Mannen., 1) Ulerandriner, Prise. Pan. fr. 22. 2) 
Anderer, Anth. app. 256. 8) Prooem. Cod. Iustin.K. 
4) 4ιόσκορος, αἷδ einer der beiden Dioskuren, Et. 
M. 


Διόσκορίνδιος 


Αιοσκούρεια, td, Ermengerfeft. Schol. Pind. 
P. δι 6. 

Διοσκούρειον, in Et. Μ. 98 u. 278 Διοσκορεῖον, u. 
in D. Cass. 59, 28 διοσχόρειον, dody 88,6 διοσκού- 
θειον, Ptol. Auooxöpıov," &rmengeröwig(f.Et-.M.), 
1) Tempel (u. Ort) bei Torone in Ehalcis, Thuc. 4, 
110. 2) bei Bherä, Dem. 19, 108. 8) in Phliafla, Pol. 4, 
67. 68. 78. 4) bei Seleucia, Pol. 5, 60. 5) 4νοσκόρων 
ἢ 4ιοσχόριο», Ort in Darmarifa, Ptol. 4, 5, 29. 6) 
Tempel in Rom, Plut. Syll. 88, D. Cass.a. .0.— Ew. 
Dioscuriadae, Plut, fr. de nobil. 20, 8. 

Διοσκουριάε, ados, (3), b. Scyl. 81 Διοσκονρὶε 
πόλεις, b. App. Mithr. 101 Διόσκονρα, "&rmengers 
τοῦε (f. App. Mithr. a. a. O.), 1) St. u. Infel von 
Kolchis, früher Ale, fpäter Σεβαστόπολις, beim j. 
Isgaur, Strab. 11,497—506. 1, 47. 2, 125 u. Π., An. 
(Arr.) per. pont. Eux. 10—18, 6., Ptol. 5, 10, 2. 8, 
19, 8, Char. δ. Eust. Dion. Per. 697, App. a. a. O. 
Ginw. Διοσκονριεύα, St. B. Die Landſchaft ἡ 4ι- 
οσκουριὰς χώρα, Eust. µι D. Per. 687. 2) 4. ἄχκρα, 
Vorgebirge von Italien (Bruttium), D. Sic. 18, 8. 8) 
eine ber weißen Infeln in Libyen, Ew. Διοσκουρίτην, 
St. B. 

Διόσκουροι, fo nach Herdn. Piers. p. 445 im plur. 
richtiger, u. fo ſteht es Her. 2, 48. 50. 6, 127, Eur. I. A. 
769, in Plat., Demad. in Lex. Seg. 51, Apd., D. Sic., 
Strab., Plut., Paus., 8, Emp., Inser, 4042, A., doch 
meint Herdn. a. a. O. im Dual fei (τῶ) Διοσκόρω, gen. 
ουν, richtiger, u. biefes ficht Eur. Or. 466. I. Τ. 272. 
Hel 284. 720, Ar. Pax 285. Eccl. 1069, Xen. Hell. 6, 
8, 6, Themist. or. 21, p. 252, wogegen 4ιοσκούροι» 
bloß Luc. Char. 8 u. Arr. An. 4, 8, 2 vorlommt. Wenn 
aber Phryn. p. 285 auch im plur. Διόσκοροι ale die 
beffere Form erklärt, fo ſteht diefe allerdings Eur. Hel. 
1167. EL 1289, Xen. conv. 8, 29, Epicharm. δ. Ath. 
4, 184, f, Arist. eth. Eud. 8, 12, D. Casa. 59, 28. 60, 6, 


Διοτίμα 


Ptol., Inser. 2374, Thierfch par. Iufchr. n- 1. Gekreuni 
heißt εἰ Διδε κοθροι, Hom. h. 88, 1. 9, Hesych. Miles. 
fr. 4, 87, Pherec. in Schol. Od. 19, 528 (vgl. über die 
EC hreibung in einem Worte Eust. Hom. p. 1823, 57), 
(ol), Ermenger d. h. Irmins od. Wodans (Zeus) Lan 
jen od. junge Selbe (fo Apd. 8, 11,2),nah Et. Μ Ir: | 
minolde d. i. mit u. für Irmin (Zeus) waltend, 1) Zeus 
oder des Tyndareos Söhne, daher αιῶ Τυνδαρέδαι 
genannt, w. ſ., in ber phöniziſchen Mythologie Eöhne 
des Zudvux od. Zadwxog, Phil, Bybl. fr. 2, 11, Ds- 
masc. v. Isid. $. 802, Kaftor u. Bollur, Brüder der 
Helena, Hom. h., Her., f. oben u. Flgde; ſpartaniſche 
Heldenjünglinge, welche gunächf in Sparta u. dann in 
Griechenland überhaupt u. in Stalien, ja ſelbſt bei den 
Selten (Timae. b. D. Bic. 4, 56) ald σωτῆρες, Ρα. 
Alex. 4, Ael.v. h. 1, 50, Strab. 5, 282, Inser. 4042, 
od. ald οἳ µεγάλον θεοί, Paus. 8, 21,4, u. daoazer- | 
θου νέοε, Inser. 1816, durch Opfer, Plut. Alex. 50, 
Arr. An. 4, 8,2, Polyaen. 2, 81,2, App. b. civ. 1, 54, 
Ath. 4, 157,6, Libationen bei Tifche, Iambl. v. Pytk. 
8.155, Gelũbde, Polyaen. 6, 1, 8, Feſte (bef.in Sparta). 
Plat. legg. 7, 796, b, Paus. 4, 27,2: Tänge, Plut. salt. 
20, verehrt wurden u. an vielen Orten Altäre, Tem 
pel u. Statuen hatten, fo in Eparta u. Meſſenien. Paus. 
8,18,3. 14,6. 20,2. 26,8. 4,81,9, Luc. conv. 82, 
St. B.s. Bepanvas, in Ῥθετά, Paus. 7,22, 5, ἄτροῦ, 
Paus. 2, 22, 5. 86, 6, Charadra, Paus. 10, 88, 6, Athen, 
Paus. 1, 18,1. 81, 1, Mantinea, Paus. 8, 9, 2, bei den 
Kleitoriern, Paus. 8, 21,4. am Sagras, Strab. 6, 261, 
in Rom, Plut. Syli. 8. Pomp. 2. Cat. min. 27 u. ff., 
App. b.civ. 1,25, Strab. 5, 282, D.Cass. 60, 6, in Dy- 
janz, Hesych. Miles. fr. 4, 15, wo ihnen der Hippo⸗ 
drom geweiht war, ebend., u. in Samothrafe, Piut, 
Aem, Paul. 28 (wo «6 heißt: διαφεύγων ἐπὲ τοὺς 
Asoaxovgovg Ἱκέτενεν), denn ihre Statuen beißen 
auch felbft (08) 4s00xovgos, Paus, B,14,7 (iu Sparta 
Jöxava, Plut. fr. am. 1). Eie erfihienen oft helfen? in 
der Schlacht, Plut.Cor. B, d., doch beſondere den Schiffern 
(D.Cbrys.or. 64, 594) galten fie als ἆγαῦ οἱ δαίμονες 
μ.σωτῆρες εὐσέλμων νεῶν, 8. Emp.dogm.8, 86, Paus. 
4,16,5,Arr. per. 28,1, wenn ihr Geſtirn (die Zwillinge) 
erglängt, Plut. Lys.12. 18. placit. phil. 2,18, Polem. in 
Schol. Eur. Or. 1682, Luc. πιοτο. cond. 1. nav. 9, He- 
sych., dab. Πε zu Schiffsemblemen u. Schiffsnemen 
dienten, N. T. act. apost. 28, 11. Bildlich galten- Re 
überh. al Retter, dah. Διόσκουροι yardlusde, Δε. 
v.h. 1, 80, u. τοῖν ξένοι» ὥσπερ 4Φνοσκούρω», Plat. 
Euthyd. 298, a, u. ale Sinnbild der Bruderliebe, Eust. 
erot.11,21, wie denn auch die beiden Gracchen fo genannt 
wurben, Plut. Tib. Gracch. 2. 2) EGöhne des Zeus, 
Zethus u. Amphion (λευκόπωλοι), Pherec. in Schol. 
Od. 19, 528, Et. M., Hesych. 8) a) 4ιοσκούρων κώ- 
un, Ermengerrode, Ort in Libyen, Ew. A 
xoufrne, St. Β. b) 4ιοσκόρων Asumv, Hafen an ber 
äthiopifhen Küfte des arabifhen Meerbufens,j. Jun⸗ 
fhaa, Ptol. 4, 7,5. ο) ἀνοσκόρων #j dsoaxögser, m. 
[., Ort in Marmarils, viel = Jıoazevpev κώμη, 
Ptol.4, 5,29. 4) Διόσκονροε, Monat in Kreta (21. 
δεξι. — 28. Märı), Hemerol. Flor. 
Διοσξα ol, die Verehrer des Ζεὺς ξείνιος, 
Hermann telig. Alterth. 4. 7. K. 
Auormolırıxös, ή, 0», ὄμφαξ d.i. aus 4Φιόσπολες, 
f. 406, An. per. m. rubr. 7. 
νοτέληε, acc. nv, Dswald, Teſtamentsvollſtre⸗ 
der des Ariftoteles, D. L. 5, 1,0. 9, 
Διοτίμα, f. ähnl. Dsherta d.h. von der Gottheit 





Διότιμος 


(den Afen) lang (Ehre) empfangend, Prieſterin ans 
Mantinea, Plat, conv. 301, d, Luc. imag. 18. Eun. 7, 
Aristid, or. 46, p. 212, Themist, or. 18, p. 165, vgl. 
mit 162, Apost. 7, 86, Maxim. Tyr. diss. 24, 9. — 
Fem, wı 

Διότῖμον, (6), Dabert d. h. mit Hülfe der Afen (ber 
Gottheit) glänzend od. geehrt, 1) Atbener, 9) Archon 
DL 88, 1, D. Sic. 12, 49. — DL 106, δ, D. Sie. 16, 28, 
f. D. Hal. Din. 9. 18. Dem. et Alc. 4. b) 6. des Strom- 
Bios, Flottenführer, Thuc. 1, 45, Strab. 1, 47. 0) 
Nauarch. Xen. Hell.5, 1,25, Lys. 19,50 u. ff., Polyaen. 
5, 22, Timae. in Tzets. Lycophr. 782, Harp. d) ®. des 
Strombichides, Thuc. 8, 15. e) Sefanbter, Xen. Hell. 
1,8, 13. f) Adyarner, Lys. 81,16. g) Κὐωνυμεύς, 6. 
des Diopeithes, Redner u. Varteigenoffe des Demoſthe⸗ 
nes, Dem. 21, 208. 18, 114. 116. epist, 8, p. 1482, 
Plut. x oratt. Lycurg. 42. Demosth. 15, Arr. An, 1, 
10, 4. bh) Acharner, ©. eines Diomneftos, Lys. 81, 16. 
— Inser. 604. i) Ἱκαρνεύς, Bater u. Sohn, Dem. 54, 
81.84. k) Kobolide, Dem. 18,187. 1) Anaphlyſtier, 
Ross Dem. Att. 51. m) Phylaide, ©. eines Melanthioe. 
Inscr. 115. n) ein Dichter der Anthologie, Anth. νι, 
420, tit. ο) ein großer Trinter, mit d. Bein. Χώνη, d. h. 
Trichter, Polem. δ. Atb. 10, 486,e, Ael. ν. h. 3, 41. 
p) Andere, Isae. 5, 82. — Ross Dem. Att, 146. — auf 
einer atbenifchen Drünge, Mion. 11, 120. 2) Böotier, 
a) Thebaner, Plin. h.n. 26. 28. b) Orchomenier, Keil 
Inser. boeot. 11, 87. 8) Milefier, Dichter der Antho⸗ 
logie, Anth. ıv, 1, v. 27, u. ofı in Ueberfchr., ν, 106, vı, 
267. — Plan. 158, f. Iac. Anth. zııı, p. 888. — ein 
anderer Dichter, Ath. 18, 608, d, Apost. 8, 12. 4) 
Adramyttener, Orammatiter u. Schulmeifter in Gargara, 
Arat. ορ. xı1, 487, St. B.s. Γάργαρα. — tin anderer 
Säulmeifter, Luc. d. mer. 10. 5) Karyſtier, Ael.v.h. 
4,237. 6) Krotoniat, ®. des Milon, Paus, 6, 14, 5. 7) 
Myrleaner (Bithynier), V. des Asklepiades, Suid. ο. 
᾿Ασκληπιάδης. 8) Megarer, Lac. Charid. 3. 9) Olyms 
pioner, Sreund des Aemilian, Ath. 10, 448,b. 10) Stoi⸗ 
ία, D.L.10,n.8, Ath. 18, 611, Ὁ, 8. Emp. dogm. 1, 
140. — Säriftfl., St. Β. ο. Πασσαργάδαι. 11) ein 
Fiſcher, ep. dd. ντι, 805. 12) Anderer, Anth. 1, 108. 
— Bol. Fabric., bibl, gr. V, 478. 

Α m. Gott hardt d. h. mit Bott (Zeus) fräfs 
tig, Thebaner, Berfon des Geſprächt Plut. de gen. Socr., 
f. 28. (Reil vermutbet 4ιόγονος.) 

Διοτρέφην, ους, acc. (Thuc. 8, 64) η, πι. @ottlich, 
ahd. Gotleip (f. 4ιοτρεφής im Lex.), 1) Athener, a) Ar⸗ 
&on DI. 99, 1, D. Sic. 15, 14, D. Hal. Dem, et Arist. 5. 
b) Anführer der Athener, Thuc. 4, 58. 8,64. 2) aus Au⸗ 
tiochia, ein Sophiſt, Strab. 18, 680. 14, 659. 8) ein 
αὐάβ, N. Τ. Io. ep. 8, ν. 9. ©. 4μτρέφης. 

Διονμήδηε, m. = 4νομήσης, f. Keil Ίπεοτ, 16. 

Διονόδνυρον, n. [päter Mediomatrici u. Metis, Haupt- 
ſtadt der Mebiomatriler in Gallis Belg., ij. Meg, Ριοὶ. 
2,9, 12. 

Διοὺρ ποταμός, m. Ylußin Maurit, Tingit., Ptol. 
41,8. 

a, Mannsname, Ίπεογ. 1562. (Keil 
verwitft e8 u. will 4,οσχουρέδας.) ' 
m. Thebaner, Inser. 1577. Aehnl.: 

Διοφάνηε, ους, ep. (Anth. ντε, θ42) sog, dat. es, acc. 
nv (Pol.,Harp. u. meift Plut.) doch auch 7,(Plut. Philop. 
16, Aristid.), (6), Gottlob d. 5. mit Bott (Zeus) Lob 
erwerbend od. glänzend, 1) Athener, a) Alopeker, Vater 
u. &ohn, Dem. 59, 128. — Underer, Meier ind. schol. 
n.19. b) einer, ben Zyflas vor Gericht verfolgte, Marcell, 


313 


in Hermog. στάσεις, t. 4, p. 324 ed.W. ο) einer, gegen 
den Ifäus eins Rede verfaßte, Harp. ο. παρηγγύησιν 
π. Ἱερὰ ὀδός, f. Bait. Saupp. or. fr. p. 282. 283. d) 
QAntere: Insor. 169. — Meier ind. schol. 89 (oonj.). 
9) Megalopolitaner, ©. des Diäus, Anführer der Achäer, 
Pol. 21, 7.25, 1, App. Syr. 26, Piut. Philop. 16. Tit. 
17. comp. Philop. et Tit. 8, Paus. 8, 51, 1, Suid. Gein 
Bild, Paus. 8, 80,5. Er u. feine Leute, οἱ περὶ τὸν 
4ιοφάνη», Pol. 29, 8. 8) Mpytilender, Rhetor, Strab. 
18, 617, Plut. Tib. Gracch. 8,20, Porph. v. Plot. 15. 
4) Eamier, Apoll.ep. ΥΠ, 642. 5) aus Myrina, Dich⸗ 
ter der Anthologie, Anth. 5, 809, tit. 6) aus Nicäe, 
Scriftſt. Varr. de re rust. 1, 1 u. 9. — ein Anderer (0), 
Plut. fr. de nobil. 20 in lat. vers., u. Schol. ΑΡ. Rh. 8, 
242, wo Müll, hist. fr.1v, P.896 4νόφαντος vermuthet. 
7) Sefandier des Berfeus, Pol. 27,6. 11. 8) Freund 
des Redners Ariftides, Aristid. or. 28, p. 499. Aehnl.: 

Διόφαντος, (d), 1) Athener, a) Archon DI. 96, 1, 
D. Sie. 14, 82, Paus. 8, 45, 4. b) Aupisgonijder, An« 
Nläger des Ariflides, Crater. b. Piut. Arist. 26. ο) Stra» 
teg, ἶοουτ. ep. 8,8, D. Sic. 16, 48. d) Staatömann u. 
Rebner, Dem. 19, 86. 198. 297. 20, 187.— Vielleicht 
Zenob. B, 17, Hesych. s. doayun.— Arist. pol. 2, 4, 
18. — Geſandter an Alexander d. Θτ., Arr. An. 3, 6, 2. 
e) Sphettier, Isae. 8, 22.— Dem. 85,6. f) mit bem 
Bein. ὁ ὀρφανός, Aeschin. 1,158. g) ®. des Nike⸗ 
machus, Dem. 18, 187. h) einer, ben Lyſias vertheibigte, 
Poll. 7, 17. i) Marathonier, Meier ind. schol. n. 48. 1) 
Myrrhinufier, Att. Seew. xıv, ο, 62. 1) aus der hippo⸗ 
thoontifchen Phyle, Inser. 284. m) ©. des Themiſto⸗ 
tles, Plut. educ. puer. 2. 6. Κλεόφαντος. n) auf einer 
atbenifhen Münze, Mion. 8. 111, 546. ο) Komiler, 
Βοκκ. Antistt. p. 115, 21, f. Mein. ı, p. 792. 3) Lace⸗- 
dämonier, Schriftſt. Fulgent, myth. 1, 1. voo. antiqu, 
interpr. s. nefrendes. 8) Platäer, Inscr. 1598, f. Keil 
Insor. boeot. p. 108. 4) aus Syracus, Pythagoreer, 
Theodoret. therap. 4, p. 795. 5) Alerandriner, Mathe» 
matiter, Suid. s. Yras/a. — Anth. app. 19, Nicarch. 
ep. ΣΙ, 114, Lucil, ep. xı, 257.— xıv, 126. 6) Trup⸗ 
penführer des Mithridates, Strab.7, 806. 812, Memnon. 
fr. 84. 87. 48. 7) Seeretär von Herodes dem ©r., Ίου. 
arch. 16, 10, 4. b. Ind. 1, 26, 8. 8) Araber, Rhetor, 
Eunap. Dioph. p. 127.— Luc. d. deor. 10, 12. 9) Tys 
tier, Ach. Tat. erot. 5, 10. 10) ein Slötenbläfer, Atu. 
12,588, f. 11) Schriftfteller, Agatharch. de mar. rubr. 
64 (Phot. 260), St. B. ο. Aßses u. 4ιβυστῖνοι, u. viel. 
Schol. Αρ. Rh. 8, 242, f. 4ιοφάνης. 12) ein Freige⸗ 
laffener des Strato, D.L.5,8,n.7. 18) Macedonier, 
Vater u. Sohn, D. Sic. 32, 11. 14) einer, an welchen 
Thoocr. Id. 21 gerichtet iR, f. ν. 1. (ὦ 4ιόφαντε). 15) 
ein Ehirurg, Galen. 16) aus Lycien, ein Arzt, Galen., |. 
Fabrio. bibl. gr. xııı, Ρ. 144 u. v,645. 17) Anbere: 
Luc. ep. ΧΙ, 108, Nicarch. ep. xt, 111.— Luc. ep. Σ1, 
2348. 404. _— Meleng. ep. III. 126. 206.— Inser. 2509. 

Διόφιλος, m. ahd. Botwin, engl. Godwin, franz. 
Goudoin, Mannsn., Brief des Bolemon an ihn, Zenob. 
δ, 18. 

Διοφῶν, νου. (Anth. zıı, 175) 4ιοφώῶ», m. Gott⸗ 
lob, f. 4νοφάνης, Mannen., Pythionite u.f.w., Simon. 
ep. 67 od. 211 (Plan. 8). — Andere: Lucil, ep. 196 (x1, 


195). 

Διοχαίτηε, m. ἁδπί. Woltenhaar od. Hohn» 
f&op?, Pythagoreer, D.L. 9, 8, n.1. 

Διοχάρης, ους, acc. η, m. Gotthold, Aihener, 
einer, gegen welchen Lyflas eine Rede verfaßt haben follse, 
Harp. 5. μειαλλεῖς — 4ιοχάρους nular, Thor iR 


Διοχάρης 








314 


Athen im Weften der Stadt, Strab. 9,897, f. Phot. lex. 
ο. Ἠρεδανός. ---- Bol. Inser. att. Curt. 8. 
Διοχθώνδης, m. Zürners?, Br. des Ordhomenus, 
Schol. ΑΡ. Rh. 1,280. (ν. |. 4ιογθώνας.) 
5 Αιοχίτην ‚, Bleden in Aegypten, Einw. Διοχίτης, 
3 


Διοχθδώνδης 


Δίπαια, f. Starlenburg, denn παῖον nad He- 
sych.— ἀσφαλές, βέβαιο», dody gew. Auaude, St. B., 
dab. von der Schlacht der Lacedämonier vafelbfi ἐν dınas- 
εὔσκν), Her. 9, 85, Paus. 8, 11, 7. 8,8,6.45,2, Etädts 
hen in Arkadien unweit der Quellen des Haliffon, Isoer. 
6,99, Paus. 8, 27, 8 610. Arwasebs, eis, St. Β. ο. v. u. 
8. Ἐταιεῖς. Ὁδυσσεῖς. 

Δίποινα, f. Krautbeim(tenn nova --πονά bei 
den Zacedämoniern nach Hesych., f. Schmidt daſelbſt), od. 
Bufendorf, Städtchen in Arladien, Paus. 8, 27,4, u. 
Δίποιναι͵, ebend. 7. Achnl.: 

Δίποινον, (6), Buffe, S. des Dädalus, Bildhauer 
aus Kreta (DL 60), Paus. 2, 15,1 — 6, 19, 14, ὅ., 
Plin. 86, 4. 

Διπόλαα, b. Hosych. u. in Lex. Sangerm. 91, 7 (v. 
1. Asnodssig) Διπόλια, zigggn aus Aumolsa, w. {., 
altes Fer in Athen, Όεπι Zeus Πολιευύς im Monat Ski⸗ 
ropborion gefeiert, Ar. Pax 420, Theodos. grammat. 
69, 21. Dav. Διπολιώδη, pl.altfräntifh, Ar. Nub. 
984. 

Δίπολις, f. *Zweiburgen, wie Zmweibrüden, Ber 
nennung von Lemnos mit feinen gwei Städten Hephäſtia 
u. Myrina, Et. M. 

Δίπυλον, zo, "Doppeltbor, Ort bei Athen, nad 
Piut. Per. 30 fpäterer Name der πύλα, Θριάσια». 
Bergl. Pol. 16, 25, Plut. Syll. 14, Luc. Scyth. 2. παν. 


17. 24. 

Διραδιώτηα, für Jespadiwseng, Insor. 188. ©. 
4ειράδες. 

Διρίδωτι, f. Bleden in Babylonien,— Τερηδών, 
w. ſ., Arr. Ind. 41, 6. (Bion b. Plin. 6, 85 fennt auch eine 
äthiopifche Stadt Direa.) 

Δίρκη, [.. dor. (Pind.n.5.Tragg. in Choren (Eur.Herc. 
f. 784, 8.) Δίρκα,τοο. dioxa (Eur. Bacch. 530), Bogel, 
Vogelbeck, denn ΦέρηΥες, b. Hesych.u. δρίξ b.Cyr.fo 
wiedosxnak, dlonyesfind—argovsol od. ὄρνεα ποιά, 
1) T. des Ismenos (Nonn. 44, 10, vgl. mit 27, 278, 
Call. h. 4.76) Gem. bes 2yfos, Anth. 8, 7, v. 1, Eur. 
Herc. f.27, Apd. 8, 5, 5, Paus. 9, 25,8, Cephal. 5. 
Malal. p. 45 u. ff., Nic. Damasc. fr. 14, Luc. asin, 28, 
Ast. δ. Suid. ». ῥαγέντος, iht Grab, Piat. gen. Socr. 
5. Eie wurde in die folgende Duelle verwantelt. 2) eine 
Duelle (b. Paus. 9, 25,8 u. Nic. Damasc. fr. 14 ein 
Fluß) bei Theben, Pind. Οἱ. 11 (10), 101, ὅ., Eur. 
Phocn. 288, δ., Strab. 9,408, δ., Δοα. v. h. 12, 57, 
Palacph. 6, 1, Hesych., gew. durch ««έρχης πηγαί, 
ῥέεθρα, ῥεύματα, νᾶμα od. vauata, ὄδωρ, στ 

a, πύρος u. ſ. w. bejeichnet, Aesch. Sept. 278, Eur, 

. T. 401. Phoen. 102. 183. 826. 932. Hippol. 556, 
Nonn. 46, 25. 142, d., Plut. cup. div. 7. Adj. davon 
Διρκαῖος, ὕδωρ, ὕδατα, ῥέεθρα, κρῆναι, ῥεῦμα, 
Aesch. Sept. 809, Pind. P. 9, 158, Soph. Antig. 105. 
844, Eur. Suppl. 687, od. πόρος, Eur. Phoen. 780, 
u. von ber Gegend, röros, Eur. Phoen. 1026; Θῆβα», 
Strab. 8, 887, St. B. ο. 4ύμη, od. 4ρης, Nonn. 2, 
671. 8) eine Duelle bei Bhars in Achaja, Strab. 8, 
888. 

Δίρφυφιυος, f.*WBagenftupt, wie Kaiſerſtuhl (von 
Φίφρος), Berg in Cubba, Eur. Here. f. 185, Simon. 
ep. 148 (Απ, Plan. 26), Euphor. b. St. B. (fr. 88). 


Δίφιλος 


Adj. Δίρφυσε, dab. Μρα, St. B., bie dort dere 
ehrte Sera, δεί Lycophr. 876 A: 

Als, m. ungebr. nomin. von Ζεύς (vgl. Tat. Dis), 
gebraucht nach Choerobosc. Bekk. 1194 von Rhinton, 
ſ. Herdn. π. uor. λέξ. 6, 15, Theognost. Ox. 2, 185, 
Arcad. p. 125, 2, u. vgl. Ahr. Dial. 11, 241, Lob. parall. 
88 u. 84. 

Δισέφοροα, m. äbnl. Doppelmair, (Mair d. i. 
eigtl. major villae, alfo auch Auffeher) Name, den Iſo⸗ 
krates [herzhaft dem Ephorus gab, weil er das zweitemal 
bei ihm Hörte u. fein Honorar zahlte, alfo mit Anfpielung 
auf 4έίφορος, w. f., Anon. v. Isocr. 

Δισιδέριος, m. db. röm. Desiderius, Zonar. annal. 
18, 9. 

Δίσιμα (diysua?), == 4θημα, w.f. 

Δίσκος, are Φείδε, καν auf zwei τοῦ. 
Amphorenhenkeln des Mufeums d. archiol. Geſellſch. µι 
Atben. K. 

Δισοραί (nach Mein. 4ισόραι oter Aıaopmios zu 
(ride), Zwieberger, ein thraciſchee Volt, Hecat, 
. St. B. 


Δίστα, Stadt im nordweſtl. Areia, |. Robat-Def, 
Ptol. 6, 17, δ. 

Blrxndos, m. falſche Zesart in Schol. ΑΡ. Rh. 1, 
105. 

Διτάλκων, ωνος, m.,in D.Sic. exc. b. Müll. fr. hist. 
nn p. 19 Διτάλκης, v. |. 4ντάγκης, ein Spanier, App. 

er. 71. 

Διτιζήλη,/. Phrygierin, Frau des Königs Nikome⸗ 
des, Arr. in Tzetz. Chil. 8, 959. 

Aırloves, m. ein Volt Bannoniens, Strab. 7, 814, 
Ptol. 2, 16 (17), 8. 

Διττάπιον, m. ©t. ter Sequaner in Galli Lugd,, 
Ptol. 2,9, 21. 

Διτόλας, 6, "KRamerlrügge, wie Hunsrügge, 
Edlavenn., Ar. Ran. 608, 

Δίνλλοε, m. Oöttel, 1) Korinthier, Erggießer, Paus. 
10, 18,7. 2) Athener, 9) Geſchichtſchr. (DI. 112 —122), 
D. Sic. 16, 14. 76. 21,12, Ath. 4, 155,2. 18, 593, f, 
Harp. s. "4osotioov, Piut. Her. mal. 26; in Plut. glor. 


‚Ath. 1 lebt Δίνλοι (ſcht. 4έολλοι), d. h. Geſchichtſchr 


wie Diyflus. Ὁ) ὁ Ερχεεύς, Inser. 147. 

Διφίλη, f. Irmendrut, Frauenn., Rangabe τε, n. 
1857. — in Athen: Priefterin der Athene in Ballen. 
Polem. δ. Ath. 6, 284, f. 

ο Διφιλίδηε,τ. Sotwinsob. Gottholde, Atbener, 
Prospaltier, Ross Dem. ΑΗ. 157. — ν. 1. in Ρἶαι. 
Them. 5. 

Aibtkos, ου, voo. AlpsAs (Anth. χ1Ι, 186, 9.), (8), 
Sotwin, ἁθπί. Gott hold (f. Plat. Cratyl. 399, b, Et. 
M., Lob. par. 28), 1) Athener, a) Archon Of. 84, 8, 
D. Hal. 11,62, D. Sic. 12, 26, Marm. Par. db) Heer 
führer, Tbue. 7, 84. ce) Staatömann, für welchen Des 
moſthenes ein Ehrendecret erwirkte, D. Hal. Din. 11, 
Din. 1, 48, Plut. x oratt. Lycurg. 84. d) ©. des Saty- 
τοῦ, Μελιτεύς, Dem. 59, 58. ο) Ἑ. des Hegeſander, 
Στειριεύς, Αθκολίπ. 1,68. f) Πιεθεύς, At. Seew. 
ΧΙΠΙ, 8,65. g) Sunier, ebend. xıv,d, 54. h) aus ber 
öncifchen Phyle, Insor. 284. i) Priefter der Σωτῆρες, 
Plot. Demetr. 46. 23) Arzt aus Siphnos jur Zeit bes 
Königs Lyſimachos, Ath. 2, 5l,a. 9, 869, d. — 14, 
650;b, ὅ., Galen. T. vı, p. 498. 3) tomijcher Dichter 
aus Sinope, Zeitgenoffe des Menander, Strab,. 12, 
546, Piut. Nic. 1, Ath. 2,85, c— 16, 700, ο, d., Mach. 
b. Ath. 6, 248,e. 13,679, ο. { Anth.xr, 439, A., f. 
Mein. ı,p. 446. Oft mit φίλος vertaufäht, [. Mein. fr. 1, 


Διφρέων 


p. 426, Suid. ». 4θηναίας. 4) R. von Eypern zur Zeit 
tes Seleucus, Porph. abst, 3, 55. ὃ) aus Laobicea, 
Grammatiker, Ath. 7, 814, d. 6) Bosporaner, Philos 
ſoph, D.L. 2,11,n.2. 8, 5,n. 11, Hesych. Miles, fr. 9. 
Σ, 61. 7) aus Milet, Vater u. Sohn, Apoll. ep. vıs, 
681. 8) Thracier, Simon, ep. 176 (υπ, 514) 9) Bes 
fehlshaber der Truppen in Babylon unter Antigonus, 
D. Sic. 19, 91. 10) ein Philoſoph, mit d. Bein. ὁ 6αβύ- 
θµνθος, wie er auch (Luc. conv. 28) allein heißt, ὁ κο- 
σµιώτατος genannt, Luc. conv. 86, f. Luc, conv. 6— 
45, d., er u. feines Gleichen, οἱ ἁμφὶ τὸν 4ίφιλον, 
Luc. eonv. 29. 11) ein anderer Philofoph., ᾿ἀριστν- 
vesos, D.L.7,2,n. 5. 12) ein Dichter, Verf. von einer 
Theſeit u. von Spottgedidhten, Schol. Pind, Ol. 10, 88, 
Schot. Ar. Nub. 97. 18) ein tragifcher Schaufpiceler zur 
Zeit Eiceros, Cie. ad Att. 2,19. 14) ein Schreiber u. 
Vorleſer des Graffus, Cic. de orat. 1, 30. 15) ein Ardhis 
tect, Cio. ad Quint, fr. 8, 1. — Vitruv. praef. I. 7.— 
ein Anderer, Corsin. not. Graec. p. 04. 16) ein Stein- 
ſchneider, Raspe tab. 40, n. 5518, od. nad) R. Rochette 
|. ἃ M. Schorn p. 40 der Beſitzer des Steins u. Slegels. 
17) Andere: Luc. d. meretr. 12, 1. — Strat. ep. XII, 
185. — 209. 224. 251. 

Διφρέων, ωνος, m. Wagner d. 5. der mit einem 
Wagen Fahrende, Mannsn. auf einer Ipdifchen Dlünze, 
Mion. 8. ıv, 65. Aehnl.: 

Arbpidas, gen. (Plut. apophth.) a, (d), Wagen» 
mann, Anführer der Lacedämonier, Xen. Hell. 4, 8, 21, 
D. Sic. 14, 97, Ephor, Plut. Ages. 17. apophth, lacon. 
Ages. 47. 

Δίφροι, Wagenrode, Stadt der Phönizier, Cinw. 
4φΦρο, St.B. 

AldwAXa, f.*Zweiblättrig(viell. 4Φεφίλα), JFrau- 
enname, Theognost. 100, 26. 

Δίψακος, m. Durf od. Difteli, 6. des Phyllis in 
Koldis, ΑΡ. Rh. 2,655 u. Schol. 

Διψάᾳ, ſ. Natter, Name einer Zauberin. Ον. amor. 
1, 8,2. K. 

Διψοφαπανσίλυπος, m. (?), Barafitenname, Alci- 
phr. 3, 67. 

Asöns,m. Bottfähling, Kephiſier, Inser. 160, 1. 

Διωμίᾳ, (dog, f. = 4νόμεια, w. |. 

Δίων, wog, Του. 4έων, Anth. v11,99, d, Armin. 1) 
Athener, a) Befandter ber Athener, Xen. Hell. 4, 8, 18. — 
Redner, Plat. Menez.284,b, D. Hal. grav. Dem. 28. — 
einer, welchen Aeſchines der Solratiler vertheidigte, D. L. 
2,8, π. 7. Ὁ) einer, gegen welchen Lyſias auftrat, Harp, 6. 
φάσκωλον, ſ. Bait, Saupp. fr. or. II, 185. c) Φρεάρ- 
θιος, Dem. 18, 129. d) ein Schifferheber, Dem. 34,6. 
10. e) Bäanier, @a)D.L. 7, 1,n.9. β) V. des Theomnes 
Aus, Inscr. 199. f) Κολυττεύς, Inser. 115. g) ®. des 
Nitoftratus, 4γχυλῆθεν,Ιποςτ. 115.2)Bdotier, S. eines 
Sokrates, Keil Inser. boeot. XV, b, 1. — Ropäer, Inscr. 
1574. — Patron. Διώνιος Kayıalay, Orchomenier, 
Keil Inser. boeot. 11, 40. 8) Epartaner, S. eines Timo⸗ 
phanes, Vischer Inscr. Spart.n.7. 4) Epidaurier, Paus. 
10, 9, 10.5) Barier, Thierſch par. Inſchr. n. 17. 6) Sici⸗ 
tier, a) Spracufaner, 6. des Hipparinus, Freund des 
Plate, Plat. ep. 1. 8.4.7.8. 13, Plat. ep. 7,b.D.L. 8, 
οἱ w. in Anth. ντ, 99, Dem. 20, 162, Arist. polit. 5, 
8, 19. rhet. 1, 12, 8.. D. Sic. 16, 6—31, 8., Plut. Dion 
1—58,3.,9,, eru. feine Pariti od. Leute, οἱ περὶ τὸν dler- 
να, Piut. Dion 5. 24, ol uera τοῦ 4έωνος, Plut. Dion 
57. Adj. davon Außveros, ol — Φέλουι Plat. ep. 7, 884, 
ο, b) Salefiner, Cic. Verr. 1. 10. 7) aus Ghios, Eithere 
fpieler, Ath. 14, 688,a, 8) Bithynier, a) aus Brufa in 


315 


Bithynien, 6. tes Paſikrates, Alor ὁ Χρυσόστομος, 
Menand. epid. 4, vgl. mit 1, auch bloß ὁ Χρυσόστομος 
genannt, Anon. de fig. 40, od. Προυσανεύς, ὁ χρυσοὺς 
τὴν γλὠτταν, Themist. or. 5, 68, od. Πεισωννανόςι 
Apost. 18, 10,h, Rebner unter Domitian u.f.w., Apost. 
18,18, ο, D. Chrys. or. 48, p. 507, Luc. Peregr. 18. 
Paras. 2, Themist. or, 11, 145. 18, 173, Suid. b) aus 
Nicka, S. des Gaſſius Apronianus, Enkel des VBorigen, 
gew. ὁ Ῥωμαῖος genannt, Apost. 1,84, ο, 8, 20. 12, 
53, €, voll. 4έων ὁ Kiaasoc ὁ Κοχχήνος od. Κοχ- 
χηιανός, Buid., Geſchichtſchr. unter Septimius Severus, 
Diacrinus u.f.w., D. Cass. fr. 1,1. 18.8. 10, 9. 9) Ulce 
xandriner, afademifcher Philoſoph u. Θε[απδίετ in Rom, 
Ath. 1, 84, a, Strab, 17, 796, Plut. qu. aymp. prooem. 
— fr. Hes. comment. 2, Suid. s. οὐδὲ Ἡρακλῆς, D. 
Cass, 89, 14, Cie. Acad. 4, 4. Coel. 10, u. viel. Schol. 
11. 5, 688. — Bon einer Antwort von ihm rührte das 
Sprichwort her: οὐδὲ εὸ 4ίωνος γρῦ οὐ. γρῦ τὸ 4ίω- 
νος, Zenob. 6, 54, Apost. 5, 64. 17, 8, Suid. s. γρῦ, 
Stob. flor. 19, 17. 10) Bergamener, Cio. Flacc. 80. 11) 
geratient ein Ῥθίίο[ορθ, Luc. Hermot. 9. 12) Ephe- 

er, Philoſoph, Inser. in Spon Miscell. p. 126. 13) 
Neapolitaner, Mathematiker, Varr. fragm. p. 285 ed. 
Bip. 14) ein Yeltherr des Ptolemäus, Tolyaen. 4, 15. 
15) ein Sreigelaffener des Lycon, D. L. 15, 4,n.9.— cin 
andrer Breigelaffener, Isae. 6, 20. 16) ein Kaufmann, 
Αροϊ. ep. ıx, 228. 17) ein römifcher Bürger, Qu. Cae- 
cilius Dio, Cie. Verr. 2, 7.8. 18) ein Spilureer, Freund 
des Bapirius Pätus, Cic. ad fam. 9, 26, 19) aus Kolv⸗ 
phon, Schrift. über Landbau, Varr. de re rust. 1, 1,8. 
20) Dio Istroliptes u. ein Anderer, zwei Aerzte, Galen., 
f. Fabric. bibl. gr. xırı, p. 142, ält. Yusg., vgl. mit ν, 
151,f. 21) einer mit dem Bein. ὁ dsanvoos, Timocl. 
δ. Ath. 9, 407, f. 22) auf Münzen aus Leukas u. Kos, 
Mion. 11, 84. 111, 402. — ein Architect, Inser. b. Donat. 
Supplem. vet. Inscr. Murat, p. 818. 28) Anderes ein 
Dieb, Lucil, ep. ΧΙ, 174. 179. — ein ®eliebter, Meleag. 
ep. ΧΠ, 95. 128. 256. — Untere: Marc. Argent. 1Σ, 
246. — Nicarch. ep. Χ1, 112. 24) überb. bei ten Phi⸗ 
Iofophen ale Name, wie bei den Lateinern Cajus uw. {. w.. 
8. Enp. ὑποτ. 1, 189, 6. D.L. 7, 1,0. 48. 49. 

Διώνασσα, f. ähnl. Irmengard od. Oewaldine, 
M. det Lykurg, Plat. Lyc. 1, Schol, Plat. p. 419. — 
Suid, 

Asvöag, gen. bei Dem. ου, b. Pint. a, m. Anfila ob. 
Gottsleben, Athener, Dem. 18, 222. 249, Plut. x 
oratt. Demosth. 72. Hyper. 6. 

Διώνη, dor. (Theocr.) Διώνα, voo. Φνώνα (Bion), 
ſ. Srmina (bies von Irmino d. i. Wodan, wie Swen 
von Srös, gleichfam Tova ob. Jovina, [. Et.M. u. Lob. 
path. p. 82, n. 27, andere Erfl. in Et. M.), 1) urfpr.—= 


Διώνη 


"ρα, nad) Hes. th. 858 T. des Oleanus u. der Thetys, od. 


nach Apd. 1, 1, 8 u. Orph. b. Procl. in Tim. 5, p. 295 
des Uranus u. der Ge, Mutter ber Aphrodite von Zeus, 
D. 5, 870. h. Apoll, 98, Eur. Πε]. 1098, Theocr. 17, 
86, M. des Dionyfos, Eur. in Schol. Pind. P. 8, 177, u. 
des Brianus, Schol. Luc,p. 148, 7, od. auch M. des Pothos 
u. Erose in ber phänig. Myth., Phil. Bybl. fr. 2, 19. 20. 
&.Nonn. 5, 619, Orph. h. prooem. 19, Theocr. 7, 
116 u. Schol., Plat. conv. 180, d, Dem. 19, 299, Ael. 
n.an. 10, 1. Sie wurde mit Zeus in einem Terapel zu 
Dobone verehrt, Strab. 7, 859, u. bef. in Orakeln ihr zu 
opfern anbefohlen, Dem. 21, 58. ep. 4, p. 1487. Ad), 
davon ift Διωναία, ep. Διωναίη, wie von ihr nun die 
Aphrodite heißt, Theocr. 15, 106. Orph. Arg. 1881, D. 
Per. 509, die nun auch allein Διωναία, Suid., ο. Aus- 








316 Διωνία 

ναίη, D. Par. 858, je bei Theocr.7, 116, Bion 1, 98, 
Ov. Fast. 2, 461, Serv. Virg. Ecl. 9, 47, Suid. aud 
4νώνα ο). 4νώνη ſelbſt heißt. 2) T. des Nereus u. ber 
Doris, Αρά. 1, 2, 7. 8)T. des Atlas, Gem. des Tantalos, 
Hyeg. f. 88. 4) eine dodondiſche Nymphe (Hyate), Phercc. 
in Schol.: Il. 18, 486. 5) $rauenn., ep. ad. In vız, 
888. 

Διωνία, f. Erinsleben, St. in Eyprus, Theop. δ. 
St.B. Ew. Διωνιᾶται, St. B. 

Διωνιούσιος, m. KeilInscer. boeot. 11, 18, f. daf. 
©. 10. Aehnl. 4νωνούσεος. 

Asvoverds, άδος, f. nad Boͤkhe Conj. in Inser. 
1569 für JIOYZI4dA02. 

Διωνούσιοε, m. böot. = 4ιονύσνος, Orchomenier, 
Inser. 1578, b. Keil Inser. boeot, III, 26. 

Διωνονσίχιον, m. Weinmanns,böot. Infchr. 1574, 
f. Ahr. Dial. 1, 201. 

Διώννμος, m. Lambert d. i. im Lande, alfo weit u. 
breit glängend od. berühmt (ſ. Suid.), ZI. Aldsos 4., 
Koroneer, Inser. 1616 u. viell. Keil Inser. boeot. 
Lv, f. 

Διωννσί[ει]οε, böot. = Asowvo., Bein. des Simmias 
aus Theben, Inscr. 1577 (Ahr. Dial. 1, 215 Διωννσῖου 
als zfafet aus Jsmwvadios). 

Διωνύσιον, 1.(Weinede,f. 4νονύσεος), Frauenn. 
a) aus Shäronea, Inser. 1569. b) aus Theben, Inser. 
1577. 

Διώνῦσοε, ου, ep. meift 00, νου. ὦ 4νώνῦσ’, Hom. 
h. 84, ν. 290, ep. u. zwar δ. Hom. faft fiete, nach Herdn. 
u. Et. M. ſtets = 4ιόνυσος (11. 6, 182. 185), ebenfo die 
anderen @piter (Hes. op. 400 u. 5. Ath.10, 428, ο, Flgde, 
4-8. ΑΡ. Rh., Orph., Nonn., Qu. Sm., D. Per., Anth., 
d., auch Theocr. 17, 112, Theogn. 976, Call. h. 6, 72, 
4.) abwechfelnd mit 4νόννσος, f. aber auch Pind. ΟΙ. 18, 
25. fr. 5. 104, u. 4νωνύσοε, böot. ale gen., Inscr.1580, 
dat. dıwvöce, Inscr. 1601. 

Διωξίσπη, f. (f. Et.M. 426, 48), 1) T. des Sol u. 
der Klymene od. Merope, Schwefter des Phatton, Hyg. 
praef. f. 151. 2)T. des Danaus, Apd. 2,1, 5. 3) Gattin 
des Agenor, DM. des Sipylos, Demarat. b. Plut. fluv. 9, 
4. 4) eine Amajone, Hyg. f. 168. 5) Hund tes Altäon, 
Hyg.f. 181. Fem. zu: 

Διώξιππος, (6), Roßtreiber, ähnl. Marquardt, 
αθὺ. Marahwart, 1) Athener, 9) komiſcher Dichter, Suid., 
Ath. 8, 100,e— 11, 502,d, ὅ., f. Mein. 1, Ρ. 485. b) 
Olympionike im Fauſtkampf, Begleiter Aleranders des ©r., 
D. Sic. 17,100, Plut. garr. 12, Ael.v.h. 10, 22. 12, 
58, D.L.6,2,n.6, Ath.6, 251,2. 2) Art, ὁ Ίππο- 
κράτειος, Plut. qu. symp. 7, 1, 8. Stoic. rep. 29. 
8) D. des Damafles aus Sigeum in Troas, Suid. 8. 
4αμάστης. 4) Gefährte des Aeneas, Virg. Aen. 9, 
674. 

Ausons, ου (Anth.app.), ep. 805 (11.17, 429), acc. 
nv (Paus.), ep. (11. 4, 517)sa,m. Schaue od. Gott⸗ 
mann (f. Et. M., Choerob. 2, 192, Enst. 808, 25, Lob. 
path. 275), 1) ©. des Amarynleus, GHeerführer der Epei⸗ 
er vor Troja, 11. 2, 622. 4, 517, Arist. 17 in Anth.app. 
9, Pans. 5, 8,4. 2) 3. des Mutometon, 11. 17, 429. 8) 
6. des Aeolus, Br. der Polymele, Parthen. erot. 2. 4) 
66. des Priamus, Virg. Aen. 5, 229. 12, 509. 

νους, (Stob. flor. 5, 69) εος, m. Oehr⸗ 
Iingfon, pythagoreifcher Philoſoph, Stob. flor. 5, 69. 
48, 95. 180. 

Δμασαγόρας,πι. Men rad d. i. im Rathe mächtig ob. 
bezwingend. V. des Homer, Callicl. in Hom. et Hes. 
oortum. p. 84 ed. Westerm, 


Δοχιμία 


Δμήτερα, f. Sigilint (vgl. I. 14, 259), -- A Ir 
µήτηρ, Et. M., Hesych. 

Δμήταρ, opos, m. Sigfrid ὃ. i. bur Sieg zum Fric⸗ 
den führend, alfo vollftändig bezwingend, ©. des Jaſus, er: 
dichteter König von Eyprus, Od. 17, 448. 

Δμῖα, Ὠκεανοῦ δυγάτηρ καὶ {4ήμητρος, Hesych. 
(mo Schmidt ἁλία θυγάτηρ u. ἁμαία. 4ημήτηρ ver 
mutbet, [. Lob. Aglaoph. 1, Ρ. 154). 

Andts, ἴδος, f. Enthaufen (d. I. wo Hoͤrige oter 
Knechte wohnen), St. in Aegypten, Cram. Anecd. 

Avchs, nad) Et.M. 189,42 u.B. A. 1865 St. in ἓν- 
eien, wo die Ghimära aufgegogen wurbe, nach Lob. paral 
p. 92 ein nomen gentilitium u. aus einem alten Sprid- 
wort entflanden: µὴ «4νεὺς Χίμαιραν ἐκτρέφων 
ὄφλῃς βλάβη», d. h. ziehe das Unheil die nicht ſelbſi heran, 
wie Deus, f. Herdn. π. µ. λέξ. p. 6. 

Aodya, ſ. ddoava. 

Δοᾶναι, Bolt in Hinterindien, Ptol. 7, 2, 20. &. das 

de. 


Aodyas, α, ποταμός, (6), 31. in Hinterindien, j. Ste: 
wabby, Ptol. 7, 2,7. 11. 
A pl. (Doppelburg?) Ortin Karien, Inser. 
27 


Adaxos, m. (Ylauber?), Mannen., Liban. 

As a, f. Jduaoca. 

Αόβηρα, pl. St. in Illyrien, Adr. b. St. B. s. Aotgaza, 
Suid. Aehnl.: 

A paoniſches Volt zwiſchen dem ſpätern Philippi 
u. Amphipolie, Her. 7, 118. (5, 16), Itin. Hieros. 104. 
(Arcad. p. 20 hat Jöune, f. Lob. par. 211,n.5.) &. 
das Folge. 

Δόβηροε, (6), viel. *Zweibrunner, Berg in Ma⸗ 
eedonien (Päonien), Strab. 7, 881, fr. 86. Aehni.: 

Δόβηροε, (ἡ), b. Zosim. 1, 48 AoßApos, Et. in PRär- 
nien zwifchen d. obern Arios u. Strymon, Thuc. 2, 98— 
100, Add. 2 (1x, 800). Ew. Δόβηρα, St. B. ©. {ή- 
βορος. 

οβουννοὶ Βέλγα», Volt in römifc Britannien, tem 
j. Gloceſterſhire, Ptol. 2, 8, 25. 28. 

A ,„ m. ber röm. Duellius, 3. Θ. Μάκρος 4. 
D. Hal. 11,46. ©. 4ουέλιος. 

Δόθθα, St. in Mebien, Ptol. 6, 2, 17. 

Δοιάντιον πεδίο», n.,b. St.B. Δοιάντειον, Dop: 
pelbaufen, "Zwillingshain (nad) 4οίας benannt, 
Schol. ΑΡ. Rh., Et. M.), Ebene des Thermodon in Phry⸗ 
gien, nad) St. B. Gain des Doeas, ΑΡ. Rh. 990 u. Schol. 
©. das Flgde. 

Aolas, αντος, m. Zwilling, Heros, Br. des Alınon, 
Pherec. in Schol. ΑΡ. Rh. 2, 873, Et.M., St.B. Bat. 
4οίαντος πεδίο» u. bei Nonn. 18, 576 Jolavrog de- 
πεδο» = 4ομάντιο» πεδίον, ΑΡ. Rh. 12, 378 u 
Schol., St. Β. s. v.u.2.’Axuorla. 

Δοιδαλσόε, od,m. "Doppelbrand, K. von Bithy⸗ 
nien, Gründer von Aftalus, Strab. 12, 563, Inscr. 3779 
u. wahrfch. auch Memn. fr. 20 (ed. Müll. ıız, p. 536), 
wo 4υδαλσός fteht. 

Aorldeos, m. Athener, Bambotabe, Inser. 196, f. 4ο- 
σίθεος. 

Aoxınla, {., b. St.B. 2. Σύνναδα-Δοκίμεια, 9. δι. Β. 
s.v.u.in Cram. Απ. 2, 197 Δοκίμιον, δ. Ptol. ὅ, 2, 
24 Δοκίμαιον, n. Tegernfels, wie Tegernfee, Ort 
in Phrygien, j. Ruinen zu Seidsel-Ar, berühmt durch jeis 
nen Marmor, Strab. 12, 577. Adj. davon Δοκιμίτης 
od. Δοκυμαῖοε λίθος, Strab. a. a. O. Doch auch Δοκι- 
puvös, ή, St. B.,3. 39. σορός, Inscr. 3915. Ew. Δοκι- 
peös, St. B. u. auf Dlüngen. 


88 


Δόχιμος 


Δόκιμοι, (ὁ), Deger ὃ. i. tühtig, 1) Tarentiner, 
Zruppenführer unter Philipp, Polyaen. 4, 2. 2) Macs» 
bonier, Belbherr des Antigonus, D. Sic. 19, 75. 20, 107, 
Paus. 1, 8, 1. 8) ®eltherr des Micetas, D. Sic. 18, 4b. 
19, 16, er u. feine Leute οἱ περὶ τὸ» 4όχιμον, Phut. 
Eum. 8. 4) Delphier, Porph. abst. 2, 17. 5) Athener, 
Eoyseüs, Alt. Setw. x, ο, 60. 6) auf einer Münze aus 
Philadelphia in Lydien, Mion. 8. vır, 899. 7) Degern, 
Hafen von Milet, Charit. erot. 8, 2. 

j Αοκίρανα ἢ Δοκίδανα, Stadt in Dacien, Ptol. 8, 
‚6. 

Δοκκού m. ©. eines Aluccius aus Aeburobiſygge⸗ 
fla, Phleg, Trell. fr, 29, 1. κ, 

Δοκλέα, Et. in Dalmatien, Ptol. 2, 16 (17), 12. 619. 
N. Volt dafelbft Δοκλαᾶται, Ptol. 2,16 (17),8, App- 

yr. 16. 

Δοκούριοε, m. Rufitanier, V. eines Ambatos, Phleg. 


Trail, fr. 29,1. 

Ao f. 4ολοβέλλας. 

Δό 61. von Adiabene, Arr. b. δι. Β, Ew. Λολ- 
βαῖος u. Δολβηνόν, St. Β. Bol. 4ολομηνή. 

Δόλεσοε, m. Mannen. von Gadara in Beräa, Ios. b. 
Iud. 4,7,8. Achnl.: 

:Δολίος, ου (Od. 24,409), ep. (Od. 11, 313) auch 
00, m.Lift (f. Et. Μ.) Sclave des Laertesin Ithala, Od. 
4,785. 18, 822. 24, 222—498, 6. 

Δολιχάων, ovos, m. Langeleben, Mannen., Virg. 
Aen. 10, 606. K. | 

Δολίχα, f. alter Name für Φουλέχιο», 9. f., Strab. 
10, 458, S8t.B. ο. 4ουλέχιον, Eust. Π. p. 805, 46. 
Aehnl.: 

Δολίχη, f. Längefeld, Lang, 1) eine ber ſporadi⸗ 
[Φε (cycladiſchen) Infeln, das fpätere Slaros, Apd. 2, 6, 
8, Call. Dian. 187, Plin. 4, 28, St. Β. ο. Ἴκαρος. 2) 
Snfel an der Küfte von Lycien, von Alex. Pol. 6. St. B. 

ολιχίστη genannt, Callim. b. St. B., Ev. Δολιχεύν, 
St.B. 8) alter Name für Kreta, St. B. s. 4ερία. 4) ©t. 
in Kommagene, Ptol. 5, 15, 10, St. Β., Münzen u. In» 
ſchriften. Ew. Δολιχηνοί u. adj. Aokıyaios, |. 8. 
Ζεύς, St.B, 5) St. in Theffalien (Perrhäbia) am Weſt⸗ 
abhange des Olympus, Pol. 28, 11, Ptol. B, 18, 42, Liv. 
42,53. 6) Brauenn., Inser. b. Orelli 2440. K. 


Δολίχιος, m. Langen, ©. des Triptolemos, nah λοκη 


welchem Dulichium benannt fein [οἳ, Eust. Hom. p. 
806, 2. 

Δολι f. Inſel bei Lycien, Ptol. δι 8,9, Plin, 
6, 85. —— St. Β. [. 4ολίχη. 

Δδλίχος, ου, m., Andere Δολιχόφ u. AoAlxos, 
N ange, Bürf von Gleufis, H. h.Cer. 158, Herdn. π. µ. 

10,11. 

Δολίων, uvoc, m. Lifting (f.Et.M.), ©. des Seile⸗ 
nus u. d. Melie, Alex. Aet, fr. 4 b. Stob. 14, 681. --- 
Suid. — Davon Aoktoves, Liftinger, thracifches Volt 
in der Umgegend von Kyzikus pwifchen dem Wefepud und 
Rhyndacus, ΑΡ. Bh. 1, 952 — 1022, ὅ., Apd. 1, 9, 
18. Strab. 12, 564. 575. 14,678, Herodor., Ephor. u. 
Deioch, in Schol. ΑΡ. Rh. 1, 948. 1087, St.B.s.v. u. 
ϱ. Kölsxog, und mit avioes, Δρ. Rh. 1, 947, u. λαοί, 
ΔΡ. Rh. 1, 1068. Man nannte Πε auch Δολζεῖς, έω», 
έας, Orph. Arg. 504, Heca:. 5. 8ἱ. Β. 4ολίῇσι γυναι- 
ξέν, Αγ. Rh. 1, 1070, 4. Κύδικος, ΑΡ. Rh. 2, 767 
Adj. bavon Δολῖόνιον, fa, ep. in, dab. 4ολ. δῆμος, ΑΡ. 
Rb. 1, 1029. Die Landfchaft hieß ſowohl (ή) Δολιονία, 
St. B. u. Schol. ΑΡ. Rh. 1, 966, als ἡ Δολιονίε, dag, 
Strab. 12, 576. 14, 681, St. Β. s. v. u. 8. Σχύρ- 
μος. 


Δομανῖτις 817 


Δολόασπσια, m. äbnl.Ratger d. h. eine Rathes οὗ. 
Muge Zange, im griech. kluger Schild, ein Aegypter, nach 
Petiſis Tode Statthalter von ganz Aegypten, Arr. An. 8, 
6,2. 

A „gen. bei D. Caas. fr. 99, 2. 47, 28 -ου 
u. δ. Plut.(f. unten)u.App.b.civ. 8, 24,-@,(6), b.Strab. 
16, 752 einmal Φολαβέλλας (14, 646 hat er wie die An⸗ 
deren 4Φολοβέλλας), eine alte Familie der gens Cornelia ; 
insbef. Πόπλεος Κορνήλιος 4ολ., Ὁ. Cass. 42, 29, od. 
Κορνήλνιος 4., Plut. Anton. 84, App. b. οἷν. 1, 100, 
D. Coss. 41, 40, u. Πόπλιος 4., Ios. 14, 10, 9 - 18, 
meift bloß 4ολοβέλλας, Plut. Syll. 29. Caes. 51. 62. 
Anton. 9,8. Brut. 8. Galb. 28 (wo überall der genit. α 
ſteht), δ., D. Cass. 48, 51. 47, 80, 8., App. b. civ. 2,41 
— 4, 68, δ., Suid. 

A os, m. Liftemann, ©. des Kronos und der 
Thrale, Br. des Bithynos, K. von Thracien, Arr. b. Eust. 
D. Per. 822, St. B. ο. Βιθυνίας. θρῴχη u. 4όλογκον. 
Don ihm follen οἱ Δόλογκοι, ein thracifches Volt, benann 
fein, Her. 6, 84.86.40, St. Β. Adj. Δολόγκιος, Δο- 

μάς u. särns, St. B. 
ολομηνή, f. Landfchaft in Affyrien, Strab. 16, 786. 
- Δολοπιονίδης, m. Liftemanns, heißt Philoklet bei 
uphor. 

Δολοπίων,θνος, m. Liftemann (f. Et. Μ.), Troer, 
V. des Hypſenor, Priefter bes Stamanpdros, Il. 5, 77. 

ὀλοψ, οπος, m. Lifting (f. Et. M. u. ορ]. Ρίο, 
Cim. 8), 1) ©. des Saturnus u. der Philyra, Hyg. praef. 
3) ©. des Hermes, Heros mit einem Grabmale bei Beirefiä 
u. Magnefla, Gleon in Schol. ΑΡ. Rh. 1,587, 4όλοπος 
σῆμα: Orpb. Arg. 464, u. mit adj. Δολοπήΐος, τύμ- 
βος, ΑΡ. Rh. 1, 585. Nach ihm waren bie Doloper 
nannt, St.B. 8) S. des Klytios, cin Grieche vor Troja, 
IL ı1, 302. 4) 6. des Lampos, Enkel des Laomebon, 
Troex, Ἡ. 15, 526. 555. 5) Δόλοπες, dat. 4όλοψι», 
ep. 4ολόπεσσεν od. «σε, D. 9, 484, Qu. Sm. 8, 469, 
Orph. Arg. 182, Hesych., Liftinger, a) theſſaliſcher 
Volksaſtamm auf beiden Seiten des Pindus, fpäter (Ptol. 
8, 14, 8) zu Epirus gerechnet, Il. a. a. D., Pind. δ. Strab. 
9,481, Her. 7, 182. 186, Thuc. 1, 98, δε. Ihr Land 
(ἡ) Δολοπία, Thuc. 2,102, Pol 22, 8. 27, a, Strab. 
9,430. 487, Βι. Β. ϱ. v. u. δ. Ελλοπία. Ad). fem. Ao- 
te, St. B., dah. 404. Κτιμένη, ΔΡ. Rh. 1,68 u. 
Schol., od. audh Δολοπικὴ στρατιά, Strab. 9, 481. b) 
Volk in der Provinz Afrika, Ptol, 4,8, 27. ο) Volks⸗ 
flanım im innern Libyen, οἱ. 4, 6, 21. 

Δόλων, ωνος, νου. (11. 10, 447) «4όλων», m. Lift 
((.Et.M.), 1) 6. des Priamos, Hyg.1. 90. 2) ©. bes 
Eumedes, ein Troer u. Kunbfchafter, Π. 10, 814570, 
Eur. Khes. 159—864, 8., Arist.ep. 5,51 (Anth. app. 
8, 51). poet. 25, Ath. 18, 568, f., D. Chrys. or. 55, p. 
561, bei den Stoifern ale Beifyiel von Feigheit gebraucht, 
Pint, prof. virt. 2. — Titel einer Komödie des Cubulus, 
Mein. 1, 868. (Auch Name eines weiblichen Thiaſos zu 
Ehren der Artemis in Kpzilus, Acl. δ. Suid.) 

b. Eust. 786, 19 Δο b. 
Philem. lex. $. 62 Δολωφονία, (ή), Liſtemord, 
Name des zehnten Buche der Ilias, Ael.v.h. 13,14. 

Δο f. Lifingen, Ort in Delphi, Plut. def. 
orac. 15. Nach Suid. Name einer Stadt. 

Δόμαι, Infel an der Küfte von Gebrofien, b. Plin. To- 
ralliba, Arr. Ind. 22, 2. 

va, 1) St. in Kleinarmenien, Ptol. 5, 7,8. 2) 
©t. in Arabia felix, Ptol. 6, 7, 88. 

Aopayirıs, oc, ἡ, Landſchaft Paphlagoniene, Strab. 

12, 562. 


318 


Aopärpuos, m. Baumeifter, Wannen. auf einer 
Münze au ἅγι , Mion. 111, 8. Vgl. {4ωμάτριος. 

Δομεστικόε, τα. das röm. Domesticus (f. Suid.), 
Anth. app. 845, u. fo wahrfch. auf einer Larifchen 
Dlünge, Mion. 8. vı, 550, wo angebl. Δομέστιχου 


ſteht 
A . 4ομιτία, w. f., Gattin des Domitian, 
Ios. vit. 76, Io. Antioch. fr. 107. 

νή, f. das tõm. Domitiana, Name des ägypt- 
Ulesandria, St. Β. ο. AAsEdvdgssas. 

Δομετιανόε, (6), b. D. Cass. 58, 18 — 72, 14 8. 
Aopırayös, b. Zosim. 1, 6 falich Δομητιανόε, bisw. 
mit Καΐσαρ, los. b. Iud. 7,4, 2, Phleg. Trall. fr. 58, 
doch gew. bloß 4ομ., der ıbmifche Kaiſer Titus Flavius 
Dom. Augustus, Br. des Titus, Ios. b. Iud.4, 11, 4, ὅ., 
Plut. Num. 19, 6., Herdn. 1,8, 4, ὅ., Themist. or. 6, 
74, 5, Suid., A. Sein Bilt, D. Cass. 67, 12, ein Aus⸗ 
fprud) od. Befehl von ihm τὸ τοῦ 4ομωτιανοῦ, D. Cass. 
69, 6. 

Δομότιον, m. f. Jouftsog. 

Δομετιούπολιε, f. St. in Ifaurien. Ew. Δομετιοπο- 
Arm, St.B. 

Δομιτία, (ή), dierdm. Domitis, 1) T. des Domitius 
Go:bulo, ΘαΗΐπ des Domitian, --- 4ομετία, w.f., D. 
Cass. 66, 8. 26. 67,8. 15. 2) Bafe bes Nero, D. Case. 
61,17. — Suid, 

Δομι Φλαουία dou., ὃ. τδτι. Domitilla, Frau 
des Blavius Glemens, D. Cass. 67, 14. 

Aopari roM, f. Stadt in Gilicien, Ptol. 5, 8, 5. 

Aopirwos, (6), fo ftets D. Case. u. par. Infchr. n. 20, 
doc mit Joustsos abwechſelnd bei Pol., Plut., D. Bic., 
Strab., los., St. B., ΑΡΡ., bagegen bei Suid. u. Ael. bloß 
4outzsos, das plebejifche Geſchlecht der Domitii in Rom, 
welches in zwei Zweige, den ber Calvini u. der Atheno- 
barbi, gerficl, dab.: a) Γάνος 4ομέτιος Καλουῖνος, 
Ios. 14, 14, 5,u. Γναῖος {ομίτιος Καλουΐῖνος, D.Cass. 
41,51, ed. getrennt durch δέ: Tv. δὲ Jou. Καλουῖνος, 
D. Cass. 42, 46, u. bloß 4ομίτιος Καλουῖνος, App. 
b. οἷν. 4, 116, dod auch Καλβῖνος 4ομίτνος, Plut. 
Caes. 44, u. oft bloß 4ομέτιος, Plut. Ones. 50, App. 
Saımn. 6, ὅ., 4ομέτιος δὲ Καλουίσνος, Plut. Sert. 12, 
U. b) Γγαῖος {ομίτνος  4ηνόβαρβος, D. Cass. 48, 7, 
ob. 4ομέτιος ΗἩνόβαρβος, los. 20, 8, 1, «4Φομίτιος 
Αηνόβαρβος, Plat. Anton. 87, App. b. div. 4, 86. ὅ, 


Δομάτριος 


2, vgl. mit b. eiv. 2,17, od. 4ομέτιος ὁ 4ηνόβαρβος,. 


Strab. 14, 649. u. 4ομέτιος δὲ αὐτὸν 4ηνόβαρβος, 
Plut.Pomp. 67. 4«ομίινος d’ ὡσαύτως 4ηνόβ., Strab. 
4, 191, vgl. mit Plut. Anton. 40. — Er heißt auch bloß 
Joustsog, wie App. Celt. 12, A., oft Γναῖος 4ομέτιος, 
Pul. 22, 1, D. Cass. 58, 17, 6., Plut. reg. apopth. se. v. 
Pomp. 4, δ., App. öyr. 80, ob. Γναῖος Joustsos, Pol. 
80, 10, App. Celt. 12, od. 5 τε 4ομίτιος ὁ Tyalog, 
D. Casa. 50, 2. 18, öfterer bloß 4ομέτιος, Δε]. n. an. 8, 
4, Plut. Pomp. 10, ὅ., od. 4«ομίειος, D. Sic. 87, 19, 
Plut. Caes, 43, 5., D.Cass. 87,87 — 61,2, 8.,u. Γάνος 
«ομέειος, D. Bic. 17,62, ῄετπετ «εύχιος Joustsog, 
Plut. Pomp. 69. Anton. 87, oft bloß 4ομ., Plut. Pomp. 
41, ὅ., ο). 4εύχιος od. 4ούκιος Joustsos, Plut. Cat. 
min. 41, App.b. εἶν. 1, 88. 2, 82—82, 6., D. Cass. 89, 
81.41, 10, Nic. Damasc. fr. 4, od. auch ὅ Te 4ομίτιος 
ὁ doöxsog, D. Case. 89, 60, u. Aodxiös τε 4υμι., D. 
Cass. 54,19, audy bloß Aou., D. Cass. 89, 60, &.— ο) 
Auvere(Neubürger) waren: Γναῖος 4ομίτιος Κορβού- 
λω», D. Cass. 59, 15, u. ΕΥ. δὲ dou. Κορ., D. Cass. 
60, 80, 4«ομέτιος Σβΐνος, los. Ὁ. Iud. 8, 7, 84. 5, 8, 
1, «ομέτιός τες PAwpos, D. Cass. 78,22, Joustsag 


Δόξξ 


Καλλίσερατος, St. Ἑ. ο. ᾽ρκιρόεσσα. Ylisor, ὃ., 
einmal au «ομέτιος Κάλλ., δι. Β. ο. Μόκατα, ὁ 


ν προς ὁ 4ομίτνος, D. 0849. 69, 19, u. ὁ 4ομ. ὁ Άφρος, 


4 
D. . 60, 88. 

Δόμνα, (7), d. röm. Domina, Frauenn., Gattin tes 
Sfivorus, Damasc. v. Isid. 801. 

Δομνέκλαον, m. galatifcher Vierfürſt, Streb. 12, 543. 

Δομνίκον, ın. d. röm. Dominicus, Procop. b. Goth. 
2, ο. 29. 

Δομνῖνοι, ου, νου, (Paul, Bil. in Auth. ıx, 658) 
douvivs, m. d. τδπι. Dominus, 1) Philoſoph aus Lao- 
dieea ob. Lariſſa in Syrien, Mitſchüũler des Proclus, Suid., 
Marin.v.Procl.26. 2) ein Architect, Paul. 811. u. Theaet. 
ep. in Anth. ıx, 658. 659. 8) ein Ghorograph, Mala, |. 
Voss. de hist. gr. p. 485 ed. Westerm. 4) Juriſt, Lch- 
zer de6 Theoborus, f. Bach hist. jurispr. Rom. 1. 3, ο. 4, 
ο. δ, 6. 8 u. 9. 

Δομνίων,τα. Herrig, Jurift, Zeitgenoffe des Libanins, 
Libau. ep. 86. 

Δόμνο, m.d. röm. Dominus, 1) außGacfarea in Kap⸗ 
patocien, 3. des Sophiften Julian, Suid. ε. Ἰουλκανός. 
2) ein Jude, Lehrer des Sefios, Suid. ο. 1 έσιος u. Phot. 
249, 8, 41. 

Aonölaves, Bolt in Troglobytiee, Iub. Maurit. b. Plin. 
84 


Δόμορ (?), Suid. 

Aovaxeis, pl. Röhrmänner, Name einer Phyle anf 
Tenos, Inser. 2888. K. 

Aordan, 1. Riedel, Frauenname, Nemesian. Id. 2, 
1.8. 

Δονάκτας, m., v. 1. Δοναστάν, Sähüttler (vom 
Φονάω ο). δονάξω, dor. == δονέω), Name des Apollo, 
Theop. b. Hesych. u. Schmidt zu d. St. 

Δονακών, ὤνος, m. Röhricht, ein Etrich Landes bei 
Ihespiä, Paus. 9, 81, 6. 

Δόναξ, axos, m. Rohr, Mannen. auf einer Münze 
aus Apollonia, Mion. 11, 29. — Sclabe des Φβεορθταῇ, 
D.L.5, 2, n. 14. — Ter. Eun. 4, 7, 2. 

Δονᾶτον, b. Olymp. Aovdros, m. d. röm. Donatus, 
K. der Hunnen, Olymp. Theb. fr. 18. — Suid. 

όννοε, m. Fürft in den Alpen, Strab. 4, 204. 

Δονονσία, (7), in An. st. m. magn. 278. 281. 284 
Δονούσα, nad) St. B. u. Eust. gu D. Per. aus 4ιονυσία 
entftanden, wie fie in Mel. 2, 7, 11 u. Gr. Bar. 5, 21 
beißt, alfo Dionyfoseiland, nach Anderen aus «ό- 
νουσα (4ονοῦσσα), alfo Wankum, verdorben (f. Lob. 
path. p.417 u. n. 17, u. Mein. zu St. B.), eine ven Rhodiern 
gehörige Infel im ägaifchen Meere, oͤſtl von Naros, |. He⸗ 
tallia, Eust. D. Per. 580. (1ο. Δονούσιος, St. Β. (bei 
ben Lateinern beißt fie Donusa, ſ. Virg. Aen. 8, 125, 3. 
u. Tac. Ann. 4, 30). 

Δονοῦσσα, ep. (nad Paus.) Δονόισσα, St. in Ei: 
cyon, = Γονοῦσα u. Γονύεσσα, w. ſ. Paus. 7, 26, 13. 

Δόντας, m. Geber (f. Lob. par. 142), aus Lacedã- 
mon, Bildgiefer, Paus. 6, 19, 14. 

Adfa, f.Romilde, 1) Frauenn. Ephemer. archaeol. 
2246.K. 2) athen. Schiffen, Att. Seew. ıv,b, 29. €. 
Höfke. 

Aofatos, m. Roder ich, Mannen. auf einem [πί- 
difchen Amphorenhenlel d. Muf. d. arch. Geſellſch. zu 
Athen, K. 

j Adfavöpon, m. Ehrmann, Mytilenäer, Arist. polit. 
Δοξάρενε, εως, m. indiſcher Nomarch, Arr. An. 5, 


8. 
Adita, = 4όξα, Ross Dem. Att.n. 198. 





Δοράῦ 


j Δοράθ, Et. in Maurit. Tingitane am Fl. Diur, Ptol. 
„1,15. 

Δόρβητα ἢ dovefnza, Et. in Mefopotamien am Tie 
gris, Ptol. 5, 18 9. 

p Δόρδαλοε, m. (= Ὄρύαλος, Weber?),leno, Plaut. 
ern, 

Δορδομάνα, St. in Parthien, Ριοἱ. 6, 6, 2. 
—5 ο. Gern, Et. in Rhrygien. Ew. Δοριεόε, 

Aopucklos, m. Germar d. i. lanzenberühmt, Manne⸗ 
Name, an 1885 (ν. Ἱ. Φωρεχλέος, f. Ahr. Dial. 2, 
Ρ. 171). 

Δόριλλοες, m. Bernlein, von Gero d. ἱ. Speer⸗ 
mann, Mannsn., Arcad. p. 54, 14. 

Δορίμαχοε, (ό), Gerlach, ahd. Gerloh d. h. mit tem 
Epeer Wunden πιαΦεπὸ, 1) Trichoner, ©. des Niloftratuß, 
Heerführer der Wetolier, Pol.4, 8 — 18, 87, 6., D. Sie. 
26, 10. Er u. feine Leute: οἱ περὲ τὸν dopluayor, 
Pol. 4,16 — 9, 42, ὅ., 2) Inser. 941. &. Jwpk- 
µαγος. 

Spion, (ὁ), ποταμός, —= 4ούρεος, w. f., Marc. 
Heracl. per. m. ext. 2, 18. 15. 18, App. Iber. 55. 
91. 

Aopiwen, f. Frauenn. Plaut. merc. u. Schol. ΔΡ. 
Eh. 1, 118. ©. 4ωρίππη. 

Δορίσκοε,(ό), Eſchenau (Eſche = Speer), Ebene 
mit einer feften Stadt in Thracien an der Mündung bes 
Hebrus, die Ebene j. Romigil, die Stadt Tusla, Her. 7, 
59, vgl. mit 5, 98. 7, 25 — 121, δ., Aeschin. 8, 82, 
Dem. 8, 64 — 19, 884, 8., D.Sic. 11, 3, Strab. 7, 881. 
fr. 48, App. b. civ. 4, 101, U. Ew. Δορίσκιοε, St. B. 
5.7.1.8 Βορμίσκος, d. ©. 4«ουρίσχος. 

Aopıeäs, ddos, voc. 4θρχάς (Luc. d. mer. 9, 8, ὅ., 
9.), (ή), Reb, Srauenn.. 1) Eclavin, Meleag. ep. 61. 
62 (v,182.187). 2) Hetäre, Berfon in Luc. d. mer. 9, 
vgl. mit. 3 u.4. 8) eine Gläubige, welche hebr. Tabitha 
hieß, N. T. act. apost. 9, 86. 89. 4) Andere: Polyaen. 
ep. Ix,1. 

Aopısia, f. Rehbeck, Quelle in Sparta, benannt 
nad) Dorceus, dem S. des Hippoloon, Paus. 8, 16, 1. 

Δορκεύε, έως, (6), Rehbock, 1) 6. des Hippoloon, 
mit einem Hervon zu Eparta, Apd. 8, 10, 5 (ν.]. 4ορυ- 
xAevs), Paus. B, 15,1. 2. 2) Athener, B. eines Polyſtra⸗ 
tus, Titbrafter, Inser. 115. 8) aus Neapel, Roß Reiſ. 
auf grieh. Infeln, 111, n. 9, ο. 4) Hund des Actäon, ΟΥ. 
met. 8, 210. 

la, f. Reh, T.des Phalanıhus auf Rhotus, Polyz. 
b. Ath. 8, 961,9. Aehnl.: 

Δόρκιον, f. Mädchenn., Ascl. 12 (χ11, 161). — Te- 
rent. Phorm. 1, 2, 102, Prisc. p. 178 u. 285. Aehnl.: 

Δορκίε, έδος, 1. Srauenn., Komödie tes Aleris, Ath. 
8, 104,c, f. Mein. Com. 111, 407. 

Adpxıs, soc, 2, m. Rehbock, 1) ein Satyr, D. Zahn 
Bafenbilter p. 26. 2) ein Lacedämonier, Thuc. 1, 95. 
Achnl.: 

Δορκίων, vos, m. Breigelaffener, Inscr. Lam. 6. 

Δόρκοε,το. Reh od. Plinke (d. i. mit den Augen 
plinfend), 1) ein Kreter, Inaer. 3567. 2) Athener, ©. 
des Aloygan, Πδιρανεύς, Ephom. arch. n. 2066. K. 
Aehnl.: 

Aopxs, f. Frauenn., b. Sturz opp. 106, ſ. Tschirner 
gr. nom, in w exountia p. 50. 

Δόρκαων, ωνος, (6), Reh, Rehfeld, 1) ©. des Are 
tadion. Polem. δ. Ath. 10, 486, d (Απ, app. 361). 
2) ein Hirt, Long. past. 1, 15—21, 3. 8) ein Argiver, 
Inser. 1120 (nad) Keil An. ep. vicll. auch 944, wo 4ορ- 


819 


αλ u. Keil «όρχωνος vermutbet). 4) Ortename, 
uid. 


Δορυφόρος 


f., viel. Φοροδέα, —= 4ωροθέα, M. des 


Stymphbalos, Plut. Βαν. 19, 1. 
opos, St. der nördl. Salater. Ew. Δορο- 
κ ‚St.B. (ν.]. 4οροκόζωρος u. 4ωρωκοττό- 


θεος ob. 4οροσεόριος). 

Δορπία, f., b. Suid. felfh Δόρπεια, Feſtſchmaus, 
erfter Tag der Apaturien in Athen, Philyli. δ. Ath. 4, 
11,0 Apost. 8,81, Β.Δ. 1, 417, Schol. Plat. 424 

.B. 


Aofpleävns, m. Name bes Heralles δεί den Indiern, 
Hesych. 66. Gerhard Myth. $. 915, 2. 

—8 m. ὃ. röm. Dorso, Zuname der Fabier, App. 
t. 6. 

Δορτικόν, n. St. in Obermöfien, Ptol. 8, 9, 4. (Bei 
Ios. 20, 6, 2 Heißt ein Jude Adpros.) 

Δόρν, n. Holzheim, eine von tetrapitifchen Gothen 
bewohnte Gegend in d. Chersonesus taurica, Procop. ao- 
dif. 8,7. 

A ου, m. Sermarfen, Bildhauer aus 
gacedämon (DI. 58), Paus. 5, 17, 1. 

A 6, Germars, Berbannte aus Megaris, 
Pens. 1, 40, 5. 

Δόρυκλοε, m. Germar d. i. fpecrberühmt, 1) ©. 
des Priamus, IL 11, 489, Apd. 8,12, 5. 2) ©. 98 
Odyſſeus u. ber @uippe, Lysim. in Eust. Od. p. 1796, 
10, Eudoc. p. 74 u.894. 8) &. des Bhönir u. der Caſ⸗ 
flepeia, Asclep. in Sobol. ΑΡ. Rb. 2,178. 4) ein Beglei⸗ 
ter des Aencas, Virg. Aen. 5, 620. 5) Führer der Uato⸗ 
eöten, Nonn. 26, 97. 29, 268 (v. Ἱ. 4άνοκλος). 6) 
ein Tirvnthier, Pind. Ol. 11 (10), 81. 

Δορυλάειον, n., δ. D. Sic. 20, 108, Atb. 2, 48, b, 

Suid., Eust. D. Per. 815 u. Demosth. Bith. in St. B. 
(hier wahrfch. des Metrums wegen AopuAdiov) au 
Δορύλαιον, δ. Eust. D. Per. 815 Δορόλλειον, b. 
Ριο]. 5, 2,22 A ν ἢ «4ορυλάενο», ϐ [ῷ ετδ- 
hauſen (f. Mein. zu δὲ. B.), Et. in Phrygia Epictetos, 
je &stisfhehr, Strab. 12, 676, Eust. D. Per. 876, St. 
Β. ο. v.u.. Γορδίειο». θέρµα, δ., Em. Δορυλαεύε, 
St B. ο. v. u. 5. ᾽ἁμαζόνειον. ᾽Αμόριον. Βοειά- 
ειον, ὅ. 
Δορύλᾶον, (ὁ), Eſcher d.h. mit einem Speerheer, 
1) Tattiter u. Freund des Piolemäus Guergetes, Strab,. 
10, 477. 12,557. 2) ©. tes Bhiletäros, Strab. 10, 
477. 12, 557. — Üeldberr des Mithrivates, Plut. 
8yll. 20. Luc. 17, App. Mithr. 17. 49, Memnon. fr. 
88. Aehnl.: 

Δορόλᾶν, m. Et.M. 579, 20, Apoll. de adv. 585, 

Δορυμέδων, m. Gerold, Märtyrer der chriſtlichen 
Kiche im Galendarium, K. — Munnsn., Buid. 

Ao 9, acc. nv, m. Barlieh ὃ. 1. bei der Lanze 
ausdauernd, Aetolier, Pol. 5, 61. 

Δορύνᾶμα, n. Eſche nbach, eine Quelle, wo εἶπβ 
die Fuͤrſten ihre Epeere (Eſchen) u. Helme ablegten, 
Anth. app. 828. θοι er Sames, H 

Δόρνσσα, f. Holgen, alter Rame von Samoe, He- 
aych., [. 4ρύουσα. 

, m. Garibalp d. i. ſpeerſchwingend, 
od. fpeerlühn (f. Lob. path.417), ©. tes Lobotas, K. 
von Sparta, Her. 7, 204, Paus. 8, 2, 4. Bei D. 8ic. 7, 
6, (in Eus. chron. p. 166) heißt er Doryſthos. 
wos, m. Lanzenträgerd, Mannsn., 
Ammian. Marcell. 28, 1. 
Δορυφόρος, m. Lanzenträger, 1) Athene, ©. 


320 Δόσα 


eines Dorpphorus aus der aiantifchen Phyle, Inser. 
284. 2) Eecretär des Nero, D. Cass. 61, 5. 
Δύσα, St. in Aſſyrien, Ptol. 6, 1, δ. j 

Δοσιάδαν, a, m. Gchel, 1) 8. des Spimenibes, 
Suid.s. Ἐπιμενίδης. 2) Dichter der Anthologie aus 
Rhodus, Anth. xv, 26, tit., f. Iacoba Anth. Animadv. 
vn, 211. — ein Srommatiter In den bom. Schol., vgl. 
Villois. prolegg. p. 80. 6. «ωσιάδης, dorddns u. 
4ωσίδας. 

Δοσίθεοε, m. (f. über dieſe Form f. Mein. zu St.B. p. 
252), Sottfched d.i. von Gott beſchieden, eigtl. Gotte⸗ 
gabe, 1) aus Judäa, a) Heerführer der Aegyptier, Ιου. ο. 
ΔΡ. 2, 6. b) einer, den Herodes töbten ließ, Ios. arch. 
15, 6,8. 7,8. 2) B. des Hegeflanar, Plut. ο, Epic. 20. 
8) Shriftft., Plut. perall. 19---40. 4) Underer, Inser. 
2598. Suld. ©. 4ωσίθεος. 

Δοσικλήςε „ gen. έους, ep. (Theod. Prodr.) έος, 
dat. si, acc. da (Theod.Pr.62) u. ην (Theod. Pr.801), 
voo. 4Φοσέκλεις, Theod. Pr. 74, b. m. Gieberich 
d. i. im Geben ausgezeichnet, Mennen,, Theod. Pr. 
2, 62—477. 

Δόσκοι, Boll am mäotifchen Eee, Strab. 11, 496. 

α, m. Gevers, Mannsn., Et. M. 210, 8, 
in Bekk. An. p. 783, 14 = 4ωσιάδης, 6. de- 
τάδης. 

Aoräpas, m. Perſer, Aesch. Bept. 969. 


ον, m. Gabkens, Mannen., Phot. bibl. p. 


ο λούβιον, (ὁ), ein Φοίδε, Olymp. Theb. fr. 26, 5. 


Phot. 80. 
τό, Landſchaft u. Städtchen in Armenien, 

j. Gegend um Eriwan, Tbeophan. Byz. b. Phot. 64 (26, 
25), Procop. Ὁ. Pers. 2, 25 u. 80. 
Δοθβιε, ος, ὃ (ποταμός), Nebenfl. des rar in 
er Lugd., j. Doubs, Strab. 4, 196---191, 8., Ptol. 

10, 8. 

Δοθγγα, 61. an der Küfle von eiriaca, nach geichardi 
j. Bombay na A. Bernalla), Ptol, 7,1, 6 

Δονδοὺμ ἡ Δουθούμ, St. in Libyen, fühl. vom 
Niger, Ριοἱ. 4, 6, 28. 

Αοΐδουσα, δι. der Trocmi in Galatien, ιο. 6, 
4, 9. 
Δονέλιοες, m. der Römer Dallas Καίσων «ου- 
έλιος, D. Hal, 11,28 (v.1. Δονέλλιοφ). ©. 4ουίλιος 


u. Βίλιος. 

Δ ὁ ὠχεανός, b. Ptol. 7, 5, 2 Δονε- 
καλνδόνιοα, das nördliche Meer bei Albion, Marc. 
Heracl. per. mar. ext. 2,44 (v. 1. 4ουηχολιεδόνιος), 
Ptol. 2, 8,1. 8, 8, 2. 

Δονήονα ἢ doixova, St. der Cadurker in Gall. 
Aquitania, Ptol. 2, 7, 11. 

Δονίλιοα, m. ber Römer Duilius, Taseg 4., D. Sic. 
Mn * 64. 6. Βίέλνος, «θέλιος, «ουέλιος u. das 

gbe. 

Δονίλλιοα, m. der Römer Duilius, Λέάρκος 4.,D. 
Sic. 11, 28. 

Δοῦκαι ἡ Τουδοῦχα, 7 Τοδούχωνες, Voll au 

den —* des Ampfagas Im Maurit. Cassar., Ptol. 


4,2. 21. 

Aowineos, (6), K. u. Anführer der Sicilier, aus 
Aomä in Sicilien, D. Sic. 11, 76. 12, 29, d.; ern. feine 
Leute, ol μετὰ «4ουχετίου, D. Sic. 11, 91, 

A pl., Anth. app. 886. 

Δονυλγούμνιοι, lat. Dulgibini, ein germanifches Volt 
Im |. Lippe⸗Detmoldſchen, Paderbornſchen u. Pyrmont, 
Pol. 2, 11, 17. 


Δοῦρα 


Δουλία, ίδος, L. Dirne, Mutter der Centauren. 
Schol. Il. 1, 266. 

Δονλίχιον, gen. ου (Od. 16, 896), εφ. (TI. 3, 615, 
ὅ., Qu. Sm. 1, 275) auch oso, (τό), gangenau, Infel 
(Suid.) u. Statt (Hesych.) im ioniſchen Meere, nad) 
Hom. eine der Echinaden u. größer als Ithafa, von dem 
fle ſüdöſtlich lag, fpäter Παλεῖς (Strab. 10, 456, vgl. 
mit Paus.), nad Streb. 10, 458, Eust. Il. 806, 46 u. 
St.B. = 4ολίχα, nah Hellan. b. Streb. 10,456 — 
Κεφαλληνία, zu deſſen Gebiet fie aber nur gebötte, 
ned den Neugriechen die untergegangene Infel Kalabe, 
indem Dal. vich. {. ein Theil des Feſtlandes iR, Od. 
1,246 — 19,181, 8., Strab. 8, 885 — 10,455 u. ff. 
Em. Aoukıxıebs, Od. 18, 434, gen. ep. ἥος, Od. 18, 
895, acc. ja, Od. 18, 127, pl. Jovisyseic, Paus. 6, 
16, 7, od. Aovälxsor, Arist. ep. 19 (Anth. app. 9) aud 
Δουλιχιῶται, Schol. Il, 18, 882, St. B., u. Δουλι- 
Χιήτης, fem. Δονλιχίε (Mein. will lieber „Jovss- 
379 St. Β. Adv. Δονλίχιόνδε, nach Dul., Π.2, 629. 

14,897, doch ſagt Hom. Od. 19, 292 auch ὃς 4ουλ/- 
Χο», "wie "Apd. 2,5, 5. 

Δονλίχιος, m. Langen, 6. des Tiepolemos, nad 

weichem Bulision benannt fein foll, St. B. =. 4ου- 


λέχιον. 

Δουλκίτιος, m. Dulcitius, ſpäterer Dannen., Ep. 
dd. 682 (var, 570) 

Δούλων πόλις u. Δουλόπολιε, f. Enthaufen 


(Ente: der Auch), 1) St. in Zibyen, Hocat. b. St. B., 
Ephor. (Euphor.) δ. Apost. 6, 85 u. Suid., Mnas. in 
App. prov. 3, 84. 8, 91, Hesych. Man feitete davon 
die fprichwörtliche Rebe: ‚or καὶ δούλων πόλις, er. 
nad Plut. prov, 1,22 οὐκ ἔστι δούλων πόλις ab, f. 
die obigen Stellen aus Suid. App. prov.u. ſ. w. 2) ει. 
in Rarien, Plin.5, 29. 8) (hier mei 4ουλόπολες geſchr.) 
St. auf Kreta, Sosicret. b. Apost. 5, 86, Hesych., Suid., 
δι. B. 4) St. in Aegypten (dovidmois), Olymp. b. St. 
Β. — Ew. Δονλοπολίτης. 

Δούλων,ωνος, m. & Fr alt, Name bes Muflters Shi 
lorenos aus Kytbera, nachdem er Sclave geworden war, 


— (Ab. Ptol. 8, 22, 8 Δούμαθα u. ebendaſ. 
6, 19,7 Δούμεθα 7 Δο 6ι, in Arabia deserta, 
arab. Dumat el Dfäantel, in Vet. Test. Duma, St. B. 
Ew. A ‚ Porph. abst. 2, 56, Giauc. ὃ. 


' Hesych 


δι. B. 
2*5 St. in Aethiopien, Bion b. Plin. 6, 85. 
va, Inſel von Albion, wahrſch. eine ver Shei⸗ 
beine Ptol. 2, 3, 81. 8,8, 10. 

Δονμνόνιοι, Volt in Abion, Ptol. 9, 8, 80. 

Δοῦναξ, ακος, m. Robrlopf, Berg in Thraden, 
Pol. (34, 10), 5. Strab. 4, 208. - 

,n. 61. auf Afbion, Ptol.2, 8, 29. 

Δοθνον, π. (nach Clitoph. b. Put: βαν. 6,4 Brint» 
um, benn doövog ſei celtifh εόπος flyer), 1) 
Ort in Hibernien, viell. j. Clonard, Ptol. 9, 2, 10. 2) 
eine Bucht der Oſtkuͤſte Britanniens, die Mündung dcs 
$l. Tee, Ptol, 2, 8, 6. 

Aodos ἢ 4ύος ποταμός, m. Fl. in Maurit. Tingit., 
Ptol. 4, 1, 2. 

Δούπων, ὤνος, πι. Schaller, ein Gentaur, D. Sic. 
4,12, B. A. 1864. — Buid. 

Δούρ (indecl.), ποταμός, m. ΒΙ. in Hibernien, Ptol. 

| 

Δοθρα or, pl. St. in Mefopotemien am Euphrat., 
gu Sulians Zeiten jerſtört, wich. |. El Haib. Pol. 5, 48, 
Isid, Char, mans, Parth. 1, Zosim. 8, 14. Ew. Aopqu- 


Δούραβα 


von ἂν Β. — &t. in Aſſyrien am Tigris, |. Der, Pol, 


᾿Δούραβα, ©t. in Babylonien am Cuphrat, Ptol. 4, 


0, 6. 
Δούραν, (d), 1) Lang, K. der Dacier, Schol. u D. 
Cass. ὅτι 6. 2) Fluß in Norkcum, j. Traun, Strab. 
4, 207. 

Δούρβητα, [. 6όρβητα, 

Δούργα n 4ούρτα, Dit in der Broving Africa, Ptol. 
4,8, 48. 

Δοθρδον τὸ ἢ Δούρδονον ὄρος, Gebirge in Mau- 
rit. Cassar., Ptel.4, 2, 14. 17. 

A (Ath. u. D. Hal, δούριος) ἵππος, d, 1) 
das belannte hölzerne Pferd vor Troja, Paus. 2, 29, 4, 
δ., Plut. Sert. 1, Eur. Tro. 14, D. Hal. 1, 46, Ath. 14, 
810, 0, Et. M. 716, 31, abgebilbet, Paus. 10, 26, 2. 686 
wurde fprihw. zu fagen: πονήσω τὴν οἰχίαν σου 
4ούρειον ἵππον, d. h. hohl, alfo veräbet, Apost. 14, 56, 
Plut. Them. 5, vgl. mit Plat. Tbeaet. 184, d, Cic. pro 
Muren. 87, Ath. 9,888, {, 2) ἵππος Φούρεος, Name des 
ehernen Pferdes auf νετ Burg zu Athen, Paus. 1, 28, 8, 
Ar. Av. 1128, 

Δουρίαε, ὁ (ποταμός), Nebenfl. des Padus in Ober⸗ 
italien, j- Dorie Baltea, Strab. 4, 208. 906. 5, 217. 
(Ein anderer minor, j. Doria Riperia, Plin. 8, 16.) ©. 
4ωρίας. 

Δοόριῖα, f. (Waldfee?), See am δ[. Lizas in Aften, 
Hecat. b. Herdn. π. µον. λέξ. p. Bl, 24. 

Δονρικ b. Ptol. 2, 9, 13 u.8,5, 6 Δουροκότ- 
ropov, (τό), Haupift. der Remi in Gall. Belg., |. Rheims, 
Strab. 4, 194. 

Δουρίνη, f. St. In Perſien, Iul. Maur. b. Plin. 6. 


37. 

ähnl. Holzminden, St. u. Landſchaft 
in Obermacedonien, St. Β. ©. Jsvodorog. 

(ὁ — notrauog), Bl. Spaniens, j. Όντο, 
Strab. 8, 152— 162,8. ©. 4όριος, 4ωρίας u. 4ώ- 


ος. 
δουν sdos (fo ſtets im gen., 1. ®. 5. Ath. 8, 887, 
d, St. B.s. Ἔφεσος, Harp. s. Ασπασία, Phot. lex. s. 
Σαμίων, nur Paus. 6,18, 5 ſteht nad) Con). 4ούριος, 
in codd. 4οὔρις), acc, εν, (6), Lanz, 1) Samier, Ge⸗ 
ſchichtſcht. (824 v. Chr.), nad) Ath. 8, 887, d auch Herr⸗ 
ſcher von Samos, fo wie παὤ Ath. 4, 128, Schuler des 
Theophraſt, f. D. Hal. comp. verb. 4, D.Sic. 15, 60, 8., 
Streb. 1, 211 — 4, 164, ὅ., Plut. Per. 28. Eum. 1, B., 
D.L.1,1,n.1,8., Ath.1, 17, f— 15, 696, ο. — Paus. 
6, 18, 5, 4. 2) Dichter aus Elea in Aeolis, St. B.a 
Έφεσος (Anth. IX, 424), Buid. 8) Schriftſt. περὶ 
τραγφδίας, Ath, 14, 686, f. 4) Anderer, B. A. 451. 
ορίσει n. Il u. Ind. zu —8* 88. 
os, = 4ορίσχος, w. f., Scyl. 67. 
η 4 ‚n. Holzflößen, 
©t. in Nievermöflen, Ptol. 8, 10, 10. 
pryes, britannifche Bölterfchaft, im j. Dorfete 
ſhire u. Somerfetfhire, Ptol. 2, 8, 29. 
Xen, n. = 4υρράχιο», Ptol.2, 18 (13), 8. 
Ao . 4ούργα. 
* μή; ε, Name nach Ἡοτάν. περὶ µον. 
λ. p. 18, 12. (In Geogr. Rev. p. 94 lommt eine Stadt 
Δοῦσαι in Bithynien, j. Ruinen b. Dufcheh, vor.) 
u. b. St. Β. 6. 6αραί aud) A 
Selfentlippe u. hoher Gipfel in Arab. felix. Das Vol 
daſelbſt Δονσαρηνοί, St. Β., Plin. 12,85. Sie hutten 
ihren Namen von Aoverdens, dem arabifchen 4ιόνυσος, 
St. B. u. Hesych, 


Pape's Wörterbud dv. griech. Eigennamen. 


Δραχόντιὸς 


321 

σκος, {., b. D. Sic. 12, 68 A 4, nad 
Mein. zu St. B. viel. Δραβησκόε, wie bie meiften Hoſchr. 
in Thuc. 4, 103 haben, vgl. mit Aread. 52, 15, Schaus 
enburg (= 4ραμῆσκος, ihr jehiger Name ift Drama, 
von ὁράω, dor. -- ὁράω), 1) St. in Thracien (Mas 
eedonien), weftl. vom Neftus, b. Thuc. 1, 100 7 Ἠδω- 
vıxn genannt. App. b. civ. 4, 106, Paus. 1, 29, 4, 
Strab. 7,381, fr. 88, u. die oben angeführten Stellen. 
Ew. Δραβήσκιοε, St.B. Aehnl.: 

Δράβον, (6), Φό αμ δα, Nebenfl. des Noarus in 
Bannonien, j. Drau, Strab. 7,814. 6. 4ράος. 2) &. 
in Thracien, Strab. 7, 881. fr. 52. 

Δράγα, Ott in Arab. felix, Ptol. 6, 7, 40, 

Δράγγαι, or, in einer verbächtigen Stelle bei Arr. 
An. 6, 15, 5 auch) Δράγγα, (03), perfifches Volt noͤrdl. 
von Gadroſia, öfl. von Karamania, im j. Sedſchiſtan, 
Βιτοὺ. 15, 721—724, Ὀ. Sic. 2, 2, Arr. An. 8, 21,1 — 
28, 1, St. B., au fürs Rand, ἐν 4ράγγαις, Char. 
b. St. B. ο. Φάδρα. Fem. Apayyıls, St. B. ©. 
Ζαράγγαν u. Ζαραγγαῖοι, d.i. Seeländer (denn 
Zaranga heißt im Zend die Ser). Ihr Land heißt gew. 
(ή) Δραγγιανή, Pol. 11, 84, Strab. 11, 516. 15, 728, 
Marc..Heracl. per. mar. ext. 1, 31, Ptol. 6, arg. δ. 17, 
1— 21,2. 8,25, 1. 8, doch auch (ή) Δραγγηνή, D. δίο. 
17, 78.105. 18, 8.89, St. B., u. Αραγγή, Strab. 11, 


δ14. 

Δραγμόε, Schaub d. ἱ. Buͤndel od. Barben, Er. 
auf Kreta, Xen. b. St. B. Ew. Δράγμιοα u. beffer Apa- 
γμίτηε. StB. 

v, ωνος, m. Handile (doaxds --- τῆς 
παλάμης, τῆς χειρός, Hesych.), Athener aus ber 
ägeifchen Phyle, Inser. 168. Aehnl.: 

Δράκαλος, m. Fäuſtel, Athener aus der ereihthei« 
fen Phyle, Inser. 165. 

Δράκᾶνον, n., b. Hesych. Δρακάνιον, b. Euphor. 
2% (vı1, 651) Apdxavos, οιο, f., wahrſch. —= 4ρέπα- 
νο», Vorgebirge u. St. auf der Inſel Jearia, neugr. 
4βεπάνι, [. 4ρέπανο», Hom.h. 84,1, Theoor. Id. 
26,88, Strab. 14, 689, D. Sic. 8, 66. 

Δράκην, ητος, ın., voc. 4ράκης, Ar. Lys. 254. Eccl. 
294, Wurler, 1) Athener. Ar. a. a. O. 2) ein Land» 
mann, Ael, ep. rust. 4. 

wAos, f., ital, del Drago, Bein. ber Athene, 
weil Πε mit dem Drachen υετεῦτίε, Soph. b. Hesych. 
u. Suid.u. Et. M, 

Δράκιος, m. Wũrker od. Greifer (f. Et. M.), 
Führer der Eyeier vor Troja, Il. 18, 692. 

Δρᾶκόνον, ου, ep. οιο, n.eigtl. Drachenfels, doch 
wahrfch. = 4ρέπανον, w.f., Nonn. 9, 16, St. B. Ew. 
Δρακόνιος u. Δρακονεύε, St. Β. 

οντιᾶδης, ου, m. Mannsn., Matr. b. Ath. 4, 
186, b. Achnl.: 

Apüxovriöns, ου, voc. (Ar. Vesp.488) 4ρακον- 
τίδη, m. DDRindes(f. 4ράκων), 1) Athener, a) einer 
der dreißig Sewalthaber, Ar. Vesp. 157 u. Arist. in 
Schol., Xen. Hell. 2, 8, 2, Lys. 12, 78,Hyper.b.Harp., 
Buid. b) Βατῆδεν, Inser. 141. ο) Andere: Dem. 
29, 68. — Plut. Per. 82. — Meier ind. schol.n. 20. 
2) Zafter, Inser. 2671. I) *Lindenbein d. i. Drachen⸗ 
fuß, Bein. des Gecrops, Ar. Vesp. 488. 

Δρακόντιον, 1) Drabentraut, eine Pflanze, 
Phan. b. Ath. 9, 871,d. 2) Komöbie des Timolles, Ath. 
6,287, ἆ (bier viell. Frauenn.) 

m. Linz, — Linds (f. 4ράκων u, 
dgl. Choerob. In Cram. An. 1. 285), 1) Spartaner, 
Xen. An. 4, 8, 25. 6,6, 80. 2) Infel an der Küfte von 


21 


822 Δράχοντις 


Afrita, |. Cani, Prol. 4, 8, 44, f. 4ράκορτος νῇσος 
unter 4ράκω». Nebnl.: 

Δράκοντις, m. aus Baläftina, Insor. 4687. 

Δρακοντογένηφ od. Δρακοντομένης, m. "Rindbs 
fon, Mannsn. auf einem Ampborenbentel der archaä⸗ 
logiſchen Geſellſchaft zu Athen. K. 

Δρακοντά, 1.2ind, Frauenn., Curt.Insor. Att.n.195. 

Δρακούινα, Ort in Rhätien, Ptol. 2, 12, 4. 

Apdruidos,m."Lindlein, Mannen., Ar. Ach. 612. 

Δράκων, οντος, ἆο]. nad) Choer. in ed. Ox. 887 
vos, in ed. Bekker. 1199 viel. richtiger ονος, f. 
Ahr. Dial. 1, 119. (6), Lind (0 i. Lindwurm), f. das 
Wortfpiel in Anth. αι, 22 (nad) Et. Μ. jedoch Blicker, 
denn ὁραχεῖν if -- βλέπειν, Porph. abst. B, 8), 
1) ©. des Ares, K. von Theben, V. der Harmonia, 
Palaeph. 6, 8. 7,5, Dercyli. in Schol, Eur. Phoen. 7. 
Sonſt als Drache u. Wächter der Duelle in Theben, den 
Gadmus töbtet, dargeſtellt, Apd. 1. 9, 28. 8,4, 1, Paus. 
9,10, 1. 5, Plut. fluv. 2, 1, Hellan, in Schol. Eur. 
Phoen. 660, 9. 2) Hirt im Lande der Hesperiden, 
Palaeph. 19, 4, nad} Agroet. in Schol.Ap. Rh. 4, 1896, 
Eundoc. p. 216 u.485 wegen feiner Öraufamtfeit fo ge» 
nannt , ſonſt ale ©. des Tryphon u. als der die goldenen 
Aepfel bewachende Drache bargeftellt, D. Sic. 4, 26, Luc. 
salt. 56, Apd.2,5, 11,u. als foldher abgebildet, Paus. 
6, 19,8. War doch Tryphon ſelbſt ein Φράχων, Strab. 
16, 751, u. wird in Wegypten heilig verehrt, D. 1. 
prooem. η. 7, Δε]. n. en. 11, 17,1. in@pirus, Ael.n, an. 
11, 2, fo wie in Lavinium, Ael.n.an. 11, 16, vgl. mit 
Luc. Alex. 6, Paun. 6, 20, 5. Wie aber bier die goltes 
nen Aepfel, bewachte ein Lindwurm auch das goldene 
Vließ in Kolchis, D. Sic. 4, 47, D. Chrys. or. 28, p. 
276, Pherecyd. in Schol. ΑΡ. Rh. 4, 156. 8) Arzt tes 
Glaukos, Palaeph. 27, 8. Denn die Lindwürmer ken⸗ 
nen die Heilträfte der Natur, Ael. soll.an.6, 4, Plut.soll. 
an. 20, u. find überhaupt oft Tiebreich gegen bie Menſchen, 
ja hängen bisweilen zärtlich an ihnen, Plut. soll. an, 18, 
Ael.n. an. 3, 47. 6, 17.68. 8,11. 10, 48. 12,89. v.h. 
18, 46, Paus. 10, 88, 9. 4) Name des Python in Delphi, 
Strab. 9, 422, welcher weiffagt, Luc. astr. 28, mie der 
δράχων denn audy den Menfchen die Babe ver Meiffagung 
verleiht, Porph. abst. 8, 4. 5) ein Gefährte des Odyffeus 
u. Heros in Zucanien, der dort ein Heiligthum Batte, 
Strab. 6, 258. 6) €. des Penthilus, D. L. 1, 4, n. 8. 
7) Athener, a) Archon u. Geſetgeber, DI. 89, 4, Plat. 
Axioch. 865, d, Andoc. 1, 81 — 88, Aeschin, 1, 6, 
Dem. 20, 198 — 47, 71, 3., Demed. in Tzetz. Chil. 6, 
v.16, Cratin. in Plut. Sol. 25, Arist. polit. 2, 9, 9, 
Flgde. Dav. adj. Δρακόνταος, »όμον Xenarch. b. 
Ath. 18, 569, d. b) ein Muſiker, Lehrer des Plato, 
Plut. mus. 27, Olymp. et Απ. v. Plat. f. duo. 8) 
Bellener, Zen. Heil. 8,2, 11. Isocr. 4, 144, Harp. 9) 
Koer, ein Enkel des Gippofrates u. V. eines Hippokra⸗ 
te8, Arzt, welcher 3. B. die Rorane heilte, Suid. 10) ein 
Corcyraͤer, Schriftfl., Δία. 15, 692, d. 11) aus Stra⸗ 
tonice in Karien, Orammatiler, Suid. — Harp. ο. 'Erso- 
Bovradas. 12) Anderer, Strat. ep. 1, 22. 18) ein 
Sternbild in der nördlichen Halblugel, Luc. astr. 28, 
dah. Nonn. 2, 678 οὐράνιος u. 88. 875 άρχτφος ges 
nannt, vgl. mit 1, 252 — 88,866, δ. 68 foll nad 
Eratostb, catast. 8, vgl. mit Schol. Germanici Caes. 
ν. 49. der Drache der Hesperiden fein, während Nonn. 
25, 402 den Dionyfos ihn in feinem Schilde führen 
n. von ba an ben Himmel verfegen läßt, f. Nonn. 88, 870, 
wie denn auch Wienelaos, Paus. 10, 26, 8, u. @paminone 
48,8, 11,8, den Lindwurm ale Emblem in ihrem Schilde 


Δρέπανον 


führten u. die Seyrhen (Arr. tact. 85,8) u. Ῥατῖπ 
(Luc. hist. 29), fo wie fpäter bie Römer (Veget. 1, 23) 
ihn zu ihrem FJeldzeichen hatten u. fein Bid auf Όταβ. 
barnifchen, nicht minder auch, Posid. b. Ath. 9, 876,1, 
auf Geweben vorfam, Themist. or. 1, p. 2. 18, p. 219. 
S. Lex. Bar er ja doch auch der Athene heilig. Ar. 
Piut. 788, Plut. Is. et Os. 71, u. als foldher von Phi⸗ 
dias an Ihrem Tempel dargeftellt, Plut. Is. et Os. 75, 
ferner dem Dionyfos, Plut. qu. symp. B, 5, 2, tem 
Aesculap, Paus. 2, 11,8. 28, 1, u. bem Tropboniut, 
Paus. 9, 89, δ. — Sn N. T. apoe. 12, 8, δ. iſt cr 
ein Bild des Satans. 14) (Limbach) früherer Aamı 
des Orontes, Paus. Damasc. b. Malal. 87, 17. 15) 
4ράκοντος ο) axın, früherer Name von ᾿4ραΐγος, 
Plut. απ. graec. 80. b) λεµήν, erwähnt bei Nicet. Ev- 
gen. 8,401. ο) vijaog, f. Apaxörrsog, Alex. Pol. ϐ. 
St.B. Em. Δρακοντονήσιοε u.Apax erus,St.B. 

Apdos, πι. -- 4ράβος, Menand. Proi. fr. 25, 
Suid. 

Δράπων, m. Reifert, eigtl. Reißaus, Mannen. 


Suid, 
a, 1) St. in Indien, Ptol. 7, 1,48. 2) Ει 
der Baropanifaten, Ptol. 6, 18, 4. 


ται, ἁθπ[. viel. Holca od. Solenz, vom poln. 


goly, böhm. holina d. i. fahler δΊιά, Blöße, Ort in 
Kappadocien, Ptol. 5, 6, 18. 

Δραῦκοε, m. Buhle (f.Martiel. 1, 96), 1) Bhila- 
belpbier, Keil Syll. Inser. boeot.n. 5. 2) auf einer bithy⸗ 
niſchen Münze, Mion. 11, 482. 8. v, 45. 

Δραχάμαι, St. in Areia, Ptol. 6, 17,8. 

Δραχυλλίῥης, m. Mannsname auf einer Larifchen 
Münze, Mion. 11, 888. Vgl. 4ράκυλλος. 

Δράψακα, pl., St. in Baltrien, j. Kunbus, Αστ. An. 
8,29, 1, f. 4άραψα u. 4ρέψα. 

vos ὁ notauds, Bl. in Dalmatien, Ριο]. 2, 16 
(17),7. ©. 4ρίλω». 

Δρέκανον, τό, -- άρέπανον, alfo Sichelberg, 
Vorgebirge an ber Weitfeite der Infel Kos, Strab. 14, 
661, Agathem. geogr. 1, 4. 

Δρέγκων, ὁ, Bl.im Rande der Scythen. nahe dem Iſter, 
Prisc. Pan. fr. 14. (6. 4βήκων u. ἀρίκκας. 

va, ω»,͵ (ta), Sihelburg (f. Et. M.), 1) 
Seehafen u. Stadt auf einer fihelförmigen Landzunge 
der Nordweſtſpitze Siciliens, |. Trapani, Pol. 1, 41. 46 
(v.1.do&ravov), D. Πα]. 1, 52, D. Sic. 23, 81, St. B. 
Adj. davon 


vnts, (dos, 1. B. Ζάγκλη, δε Β.« . 


2Ζάγκλῃ. 2) St. !yeiens, Ew. Δρεκανεύε, δι. Β. 6. 


ἀρέπανον. Achnl.: 

Δρεπάνη, f.Sichelburg (f. Schol. ΑΡ. Rh. 4, 988, 
Et.M.), 1) Name von Ῥθάα[α, Scheria, Eorcyra, ΑΡ. 
Rh. 4, 988, Hell.b. St. Β. ο. ν. 11. δ. Dafaf, Timae. in 
Schol. ΑΡ. Rh.4. 988, 8t. Β. ο. ν. u.s. Σχερία, Em. 


Aperavebs, δι. Β. 2) Ort in Bithynien an der Eürfei: 


des sinus Astacenus, j. Herfel, St. Β. s. v. u. s. Πρό- 
νεχτος, Et. Μ. Ew. Aperavets, fem. Δροκανηϊς, 
St. B. 8) ein Berg in ethiopien, St. B., f. 4er 
πανον. 


νιος, m. Sichel, Mannen. (Latinus Paca- 


tus) Dr., ein gallifcher Rhetor im 4. Jahrh. n. Ehe. gu 
Zugdunum, Bäbr, Geſch. der Röm. Lit. 9. 278, n. 8. 
Δρέπανον, (τό), Sichelburg, »Sichelhorn (f. 
Et.M.), 1) St. in Sicilien, f. 4ρέπανα, D.Bic. 23, 14, 
Ptol.8, 4,4, Et. M. 2) eine Landfpige Achajas, Strab. 8, 


886, Paus. 7,28, 4. 8) Vorgebirge auf Scaria, f. Joa- 
xavor u. 4ράχονο», Strab. 14, 687. 4) Vorgebirge 


auf der Suüdweſtſeite der Infel Eypern, |. Capo Bianco, 





Δρεσία 


Pol. 5, 14,. 1. 2, f. Βοὺς οὗρά, 5) Vorgebirge an der 
Weftfeite des arab. Meerbufens, nach Plin. Lepteacron, 
Iub. Maur. b. Plin. 6, 84. 6) Vorgeb. in Marmarika, 
nabe ber Agypi. Grenze. Strab. 17, 799, Ptol. 4, 5, 14. 
7) Vorgeb. απ΄ der großen Syrte in Cyrenaika, j. Ras u. 
Mirſa Karlora, Soyl. 109, An. st. mar. magn. 66. 67, 
Ptol. 4,4, 8, nah St. B. eine Stadt. ©. 4ρέπανα. 8) 
Vorgeb. von Noricum, Ptol. 8, 17, 7. 9) 2 Infeln bei Les 
binthos, St.B. 

‚ ty. 4ρεσίη, {. (viel. = 4ρισία, d. 1. 
Da en), Er in Phrygien, Nonn. 18, 514. Ew. 

t 


Δρίψα ἢ Ῥέψα, (ή), St. in Sogdiana (wahrſch. 
Qactriane, [. 4ράψακα), Ptol.4, 12, 6. 8, 28, 18, u. 
Δρεψιανοί, Bolt in Sogdiana (wahrſch. Baltriane), 
Ptol. 4, 12, 4. 

Δρήκων, (ὅ), Iluß im Lande der Scythen, Prisc. Pan. 
4. 8. ©. 4ρέγκων u. ἀρίκκας. 

f. (viel. Brünn) St. in Kreta, Theognost, 
69, 29 (u. auf einer kretiſchen Infehr. K.). 
gen. (Et.M. 635) 4eij, b. Suld. Sons (do 
f. Choerob. p. 1188), Zaufer, ©. des Orpheus, Ὁ. 
des Eullces, Charax b. Suid. s. Ὅμηρος. 
‚m. ®ürler, Troer, Qu. Sm. 1, 291. 
ᾖσοε, m. Würter (f. Et.M.), 1) ein Troer, D. 
6,20. 2) Name eines Fluffes, Said. 

Δρίβνκας, Bolt in Medien, Ptol. 6, 2, 5. 

Δρίκκας, m. BL. in Schthien, = 4ρήκων u. 4ρέγ- 
χω», Prisc. Pan. b. Iornand. de του. Get. ο. 84. 

Δρῖλαι, av, Stamm des Gebirgsvolte der Saunen od. 
Tianen (|. Dchanik). im hoben pontifhen Gebirge, an 
der Grenze von Kolchis, Xen. An. 5, 2, 1, Arr. por. pont. 
Eux. 11,1 (ν.]. ἀρίλλαι), St.B. 

Δριλοφνλλίται, Volt in Indie intra Gangem, Ptol. 
7, 1, 76. 

) ὧνος (d— norauoc), Würms, 81. in 
Dalmatien u. Illyris barbare, |. Drino Bianco, Soph. 
(od. Callim.) in Et.M.207, Strab. 7, 816, PtoL 2, 
16 (17), 5. 6, St. B. ο, Jvpgdysov, Nic. th. 607. 
6. «ρεΐνος. 
» St. der Kelten, St. B. Ew. 4ριλώννος, 

Tbeop. b. St. Β. 

os, d, Scherffig, Anführer der Sclaven 
in Chioe, nach feinem Tode als Heros verehrt, Nym- 
phod. δ. Ath. 6, 265, e — 266, d. 

Δρίμύλον (ὅρος), (viel. 4ρυμ., Eichenberg), ein 
Berg am Euphrat, Plut. Βαν. 20, 4. 

Δρῖμόλος, m. Scharfe, Mannsn., Luc. Gall. 14. 

Δριμά, f. Scharf, 1) T. des Biganten Alcyoneus, 
Heges. b. Suid. ο. ἀλκνο»έδες, u. B. A. 877, 25 (v.1. 
dossuo, äbnl. in Bachm. An. 1, 68 δρειµώ, u. δ. Eu- 
doc. Ρ. 36 4ρυμ). 2) eine Nereide, Hyg. f. praef. 2. 

Δρίναυπα, Infel bei Karthago, viel. |. Alboran, 
Scyl. 111. 

Δρίον, n. Waldt ſtein, Anhöhe in Daunien, Streb. 
6, 284. 

Aplos, τὸ (ὅρος), Bufhberg, ο) Gebirge in 
Adala, D. Sic. 5,50. b) in Locris, au Φρίχειον ges 
nannt, Bt. B. ο. Φρίξιον. ο) auf Naros, D. Sic, 6, 
B1. ω 

n., Hesych. u. Theop. b. St. B. Δρόγ- 
γιλον (1. Lob. path.p. 116), Ort in Thracien, in ber Φε» 
gend vom Iſtros u. von Amphipolis, Dem. 8, 44. 10, 


15 u. Schol., Harp., Suid. Ew. λα δι. Ὀ. 
Δρόκτων, ὧνος, ın. (?) fpäter Mannen., Phot. bibl. 
28, 24. 


323 


Δροκύλος, m, — «4ορχύλος, Rehbödel, aus 
Sermione, Inscr. 1207. 
saraldns, m. Monaten. in Olbia, R. Rochette 
Antiqu. du Bosp. Cimm.p. 24, von Bd Ο.1.1, ρ. 
137 zurüdgewiefen. 
näs, f. Trabert, Name eines weiblichen Hun⸗ 
des des Action, Ον. met. 38,217 (u. Hyg. f.181). K. 
4, m. Löpert, Mannen., Hippoer. 

Apoplas, ου, m. Loeper d. ἱ. Laufer, 1) Athener, 
e) Barafit, Heges. 6. Ath. 4, 182, ο. b) aus ber erechtheis 
(hen Phyle, Ross Dem. Att. 14. 2) Koer, Clearch. b. 
Δι 10, 452, f. 

Apopebs, m. Renner, 1) Mantineer, Olympionike 
(81.75), Paus. 6, 11,4. 2) Etymphalier, Beriodonite, 
Paus. 6,7, 10. 

Δρομήΐῖοα, m. Rennermond, Monat zu Prianfus 
auf Kreta, Inser. 2558, f. Frenz. elem. epigr. gr. η. 77. 

ος, m. Trabert, Hunden., Orell. Inser. 
4780, |. Tschirn. de nom. in & exeunt, 1, p. 51. 

Δρομίσκοε, m. Läuffers, Mannen., Att. Inſchr. 
in Ephem. archaeol. n. 1898. K. A 

Δρομιχαίτης, ου, m. Blatter (0. ἱ. mit im 66, 
den —** Haate), K. der Odryſer, Beten, Thra⸗ 
cier, Pol.p. 1176 ed. Bekk., D. Sic. 21,20, Strab. 7, 
805, Plut. Demetr. 89. 52. reg. apophth. s. Lysim., 
Polyaen. 4, 16. 7, 25, Paus. 1, 9, 6, Suid. — $elbherr 
des Mühritutes, App. Mithr. 82. 41. 

κλείδηφ,ου, ὁ, "Rennerg,f.d. Blgbe, 1) Athen 
ner, a) Archon DL. 76,2, D. δίο. 11, 50. b) Sphettier, 
Pint. Demetr. 18. — Redner, Plut. Demetr. 84. praec. 
reip. ger. 2. — Plat. ep. 18. 2) Delphier, Inscr. 1695. 
Curt. A. D. 8. 8) Verf. einer Theogonie, Fulgent. myth. 
3,17 (v.1. Dromocrides). 

Δρομοκλῇς, m. Rennert ὃ. i. im Laufe tüchtig od. 

glängend, Dannen., Ἕλλην. ἔπιγρ. ἀρχαιολ. Συλ- 
όγου Φυλλάδ. Β’. K. 
Δρόμος, ἀχίλλειος, {. ᾽Αχίλλειος. 

µων, ω»ος, νου, 4ρόμω», Ath, 9, 644, ο, (ὁ), 
Läufer, 1) Athener, Euphor. b. Ath. 9, 877, d. — 
Luc demerc. cond.25.— Luc. Tim. 22.2) Romifer, Ath. 
6, 240, d. 9, 409, ο, [. Mein. 1, p.418. 8) aus Hermione, 
Inser. 1207. 4) Eclavenn., Luc. d. mer. 10, 4. — 
Euang. δ. Ath. 14, 644,e. — Rod, Dionys. δ. Ath. 9. 
881, d. 


Δρόσος ᾽ 


Δροπίδηε, ου, m., wohl = 4ρωπίδης, w. f. (fonft 
Blüder, denn deönıg = rowyntöc, Hesych.), Athe- 
ner, Archon DI. 88, 4—84, 1, Marm. Par. 85. 2) Ephe⸗- 
fier, Mion. 111, 86. 

Δροπῖκοί, nomadifcher Volkeflamm ber Berfer, Her. 
1, 125. 

Aporepd, ep. 4ροσερή, ne, {. Nee d. i. benetend, 
bethauend, Name einer —W u. Quelle, Nonn. 
40, 366. er ἅ (dav. Beudtexaiehen) 

Αρόσεροε, m. Feuchter, (dav. Beuchtersieden), 
Mannen., At. Inſchrift in Philopatris vom 8. Novbr. 
1858. K. 

Δροσικὴ στρατηγία. {. Feuchteroleben, Land⸗ 
[haft in Thracien (an Mactonien u. das ägäifche Meer 
grenzend), Ptol.8, 11, 9. 

oda, (7), Feuchtwangen, Ftauenn., Nicet. 
Eugen. 1, 74—858, d. Wehnl.: 

Δρόσιον, f. Frau, Inser. 4880. Aehnl.: 

Δροσίᾳ, έδος, voc.(Luc.) dgoah, f. Srauenn., 1) 
Φείάτε, Luc. d. mer, 10. 2) Sclavin, Dem. 59, 120.124. 
Aehnl.: 

Apsros, m. Mannen., Orelli 1260. K. 


213 











324 Δρόσυλα 


Δρόσυλα, --- 4ρόσιλλα, Frauenn. auf einer Vaſe 
in Umbrien, R. Rochettel.% Μ. Schorn. 16. 

Δρονεντίαε, a, (ὁ — ποταμός), δ. Ptol, 2, 10, 6 
ὁ Δρουέντιοφ (ποταμός), Nebenfl. des Rhodanus, 
j. Durance, Strab. 4, 179 — 5, 217, 8. 

Δροθῖον, n., auf Müngen Βροῦξος, b. Hierocl. 
Βροῦξος, &. in Phrygia salutaris, Ptol. 5, 2, 25. 

Apoverds, f. St. in Jubäa, Ptol. 5, 16, 6. 

Δρούσιλλα, ης, (7), die röm. Drusille, 1) T. des 
Germanicus. Schwefter des Galigula, fpäter Gemahlin 
des Aem. Lepidus, D. Cass. 59, 10. 11. 25. 2) T. des 
Saligula, D. Cass. 59, 28. 8) T. des K. Herodes 
Agrippa des Aclteren, Gem. des Könige Aziz u. fpäter 
des röm. Procurators Felix, Ios. arch. 18,5, 4 — 20, 
7, 2,8. b. Iud. 2, 11, 6, Phil. in Flacc. 8, N. T. Φοξ, 
apost. 24, 24. 

νσιπάρα, f. »Ambuſch, St. in Thracien am 
Melas, j. Kaviftrtan, Ptol. 8, 11, 18. 

Δρουσόμᾶγος, St. in Bindelicien, j. Druisheim, 
Ptol. 2, 12, 5. 

Δροῦσοε, ου, voc. 4ροῦσε, Diod. ep. Ix,405, D. 
Cass. 55, 1, (d), Bein. eines Zweige der gens Livia 
u. einiger Glaudier, dad. 7 τῶν 4ρούσων olxia, D. 
Sic. 97, 14, u. dvosv 4ρούσων ebend. 1) Alßıog od. 
Alovsos 4ροῦσος, Plut. Cat. min. 1. Caj. Gracch. 8, 
D.Cass, 48, 44, App. b.civ. 1, 8δ, αιιῶ 4ίουνός τε άρ.͵ 
App.b.civ. 1,28, genauer Μάρκος Alovsog 4ροῦσος, 
D. Sic. 87, 15, od. Μάρκος ὁ 4ροῦσος, D. Cass. fr. 88, 
oft bloß (ὁ) 4ροῦσος genannt, D. Sic. 87, 16 u. ff., 
D. Cass. fr. 96, Plut. C.Gracch. 10, δ., App. Lib. 112, 
d. Er u. die ihm folgen als Schriftfteller, ol περὶ 4ροῦ- 
σον, Plut. Tib. Gracch. 2. 2) 6. des Tiberius Clau⸗ 
bins Nero u. der Livia, Stieffohn des Auguftus, vollſt. 
Κλαύδιος 4ροῦσος Νέρω», D. Cass. 48, 44, Br. des 
Tiberius mit dem Bein. ὁ Γερμανικός, Strab. 7, 
291, ο. ὁ µέγας, Ios. 18, 6, 1, meift bloß (6) 4ροῦσος 
genannt, Strab. 4, 206, δ., Ios. 15, 9,6, Plut. Anton. 
87, ὅ., D. Cass. 54, 10, ὅ. Nach ihm hieß ein Ort in Gere 
manien Τρόπαια 4ρούσου, Ptol. 2, 11, 28. — Ein 
Anderer iR der Sohn des Tiberius, mit dem Beinamen 
Καΐσαρ, dab. 4ροῦσός Te Καἴσαρ, Ὀ. 0.85, 56, 26, 
f. Strab. 6,288, Ios. 18, 6, 1, δ., Ath. 2, 52, ἆ, Plut. qu. 
symp.1,6,4, D. Cass. 56, 17 — 58, 11, δ. Bon ihm 
hieß eine Art ſpißer Schwerter υσιανά,͵ D. Cass. 
57,18. — ein dritter zu der Familie gehöriger iſt der 
Sohn bes Bermanicus u. der Agrippina, D. Cass. 58, 
22,8. 8) ©. des Agrippa des Br. in Judäa, Ios. 18, 
b, 4. 

Δρουφηγίε, f. Buchholz, Ort in Dacien, Ptol. 8, 
8, 10. 

Apvädne, m. Einer, Mannsn., Alciphr. 8, 41, 
γε]. αρνάσης. 

Δρύαινα, f. Eihsfeld, 61. in Bilicien, das umge 
nannte Ghryfopolis, Ein. Apvawirms. Benannt nach 
dem Gründer Aptawvos, St.B. 

Aptäkos, m. Waldrich, 6. des Peufeus, ein Gen⸗ 
taur, Hes. sc. 187. 

ναντιᾶδηςφ, m. Dryasfproß d. i. Lycurgos, 
Nonn, 20, 187, der auch allein fo heißt, Nonn. 21,1. 


66. 
Δρναντιᾶνόε, m. Eihheimer, ©. eines Kallai⸗ 
ſchros, Marathonier, Inser. 261. 
vrißas, m. Eichetts, Mannsn., Alciphr. 8, 
11. 
Αρναντίδηε, m. Dryasfproß, ©. bes Diyas d. i. 
Zylurgos, Ον. Ib. 845. ? 


Δρύοπες 


Aptäs, αντος, (6), (f. üb. die Form Et.M. 668, 44), 
Eichert, 1) S. des Ares ein kalydonifcherSäger, Apd.], 
8,2, Hyg.f.45.2) S. des Japetus, cin kalydoniſcher Fäger, 
Hyg.f. 178. 8) ©. des Aegyptos, Apd. 2,1,5. 4) B. tes 
Lycutgot in Thracien, Il. 6, 180, Soph. Abt. 955, 
Apd. 8,5, 1, Nonn. 21, 157. 5) 6. bes Lycurgos, Einfel 
bes Vorigen, Apd. 8, 5,1. 6) ein Lapithe aus Zarifla iu 
Theffalien, Freund bes Peirithoot, TI. 1,288, Hes. sc. 
179, D. Chrys, or. 57, p. 569. 7) ein Grieche vor Troja, 
Qu. Sm, 11, 86. 8) ein Breier der Ῥαΐεπε, Parthen. 
erot.6. 9) V. des Amphicholus, Parthen. erot. 27. 
10) 6. des Olaufon, Theod. Prodr. 2, 89 u. ff. 11) ein 
Hirte, Long. past. 1,41. ff. 

bis, άδος, voc. (Nonn. 5,440) 4ρζάς, f. Baum: 
fee, eine Baumnymphe, im sg. bald mit balb ohne 
νύμφη, Paus. 8, 4, 2, Plut. Caes. 9, Nonn.a.a. D., im 
pl. (af) 4ρυάδες, Paus. 8, 89, 2, Nonn. 8, 70. 46, 22, 
Maced. ep. νι, 176, Plut. amat. 15, Long. past. 2, 38. 
3, 28. 

Δρυᾶχαρνεύφ, voc. 4ρυαχαρνεῦ, m. Klot⸗- 
heringer, einvon Ar. tomife gebildetes Wort, Suid, 
Et.M., Hesych. . 

βάκταε, Bolfin Sogdiana, Ptol. 6, 12, 4. 

Δρνῖδαν, (οἳ), lat. Druidae, die Weifen (Briefter 
u.ſ. w.) in Gallien, Strab. 4, 197 u. ff., D.L.prooem. η. 
1. 5, St. B., Suid. 

Δρυῖται, Voll in Maurit. Caesar., Ptol. 4, 2, 17. 

Δρύμαι, Holthaufen, είπε St. in Doris, Liv. 28, 
7. K 


Δρύμαία, ſ. Cich holz, St. in Vhotis am Kephiffus. 
Paus. 10,8, 2. 10, 88, 12. &w. Apvpalos, Paus. 10, 
88, 12. 6. Δρυμία u. 4ρὺμός. 

Δρύμας, πι., nad Tzetz. zu Lyeophr. 522 — doo- 
pwios,alfo Renner, nad Strab.7, 821 barbarifcher Na⸗ 
me, Bein. des Apollo bei den Milefiern, Lycophr. 522. 

Δρύμη, f. Holtebüttel, St.in Libyen, Ew. Δρυ- 
patos, St.B. ©. "Adovun. 

Δρυμία, or, St. in Phocis, = 4ρυμαία, Em. Apv- 
μιεός͵ St. B. 

Δρύμνιοα, m. Bäumler, Bein. bes Zeus bei den 
Ramphyliern, Tzetz. Lycophr. 586. 

Δρῦμόᾳ, (ὁ), (fo nach Arcad. 60, παῷ Eust. 1967, 
80 u. 688, 57 Δρύμοε, f. Lob. path. p. 66), Arist. δ. 
Harp. Δρυμόν, Ios. arch. 14,18, 8 Δρυμοί, Φ1ῷ δοίῃ, 
1) = 4ρυμαία u. Aovulae, St. in Phocis, Her. 8, 
88. 2) Ort an der Grenze zwifchen Attila u, Böotien, 
nad) Arist. b. Harp. ἓν Artıxöy καὶ ἕτερον Bosw- 
τιον, fo daß viell. ein Theil gu Attila, ein anderer zu 
Böotien gehörte, f. Dem. 19, 826 u. Schol, Ἠκτρ., 
Suid., Hesych. 8) eine Gegend in Eubda, Strab. 10, 
445. 4) Drtin Judäa am Karmel, Ios. b. Iad.1, 18, 2, 
in yon 14, 181, s agunol hen Φ 

µουσσα,͵ b. Β. ἡ), Holt⸗ 
βοτῇ, Infel Joniens im hermäifchen Mecerbufen, Thuc. 
8, 81, Pol, 22,27. 61ο. Δρυμουσσαῖοε, St. B. 

Δρῦμά, f., T. des Nereus u. der Doris, Virg. Georg. 

4, 886 (v. 1. Drimo, Demo, Drumo). Vgl. 4ριμώ. Fem. 


u: 

Αρύμων, ωνος, m. Hort, 1) Pythagoreer aus Kau⸗ 
Ionia, Iambi. v. Pyth. ο. 86. 2) alter vorhomerifäher (7) 
Sähriftft., Euseb. pr. ον. 10, 11. 

Apwwiperos, ὁ, Eichsfeld, Ort in Galatien, Strab. 
12, 567. 

Apvomes, (of), dat. ep. (ΑΡ. Rh. 1218. 1218, Nonn. 
85,91) 4ρὔόπεσσιν οὐ. σε, Bäumer d. i. von An⸗ 
ſehen wie Bäume, ein altes Voll, welches urfpr. auf 


Δρυόπη 


beiden Seiten des Deta u. füblih am Rarnaß hinauf 
feßhaft war, aber von ven Maliern u. fpäter den Doriern 
nach bem Peloponnes verdrängt wurde, wo es nun in 
Sermione u. ſ. w. von den Argivern wieder verdrängt 
im meflenifchen Afine, fd wie auf Eubda (Karyflo), 
der ionifchen Infel Kythnos, in Sonien um Abybos, 
u. in @pirus fi niebergelaffen hatte, Her. 1, 146. 
8,48 — 78, Thuc. 7, 57, D. Sic. 4, 87, Apd. 2, 7,7, 
Strab.7, 821. 8, 878. 9, 484. 18, 586, Paus. 4, 8, 
8.84, 9. 11, 5, 1,2, Nic. Dam. fr, 88, ΑΡ. Rh. 1, 1218 
u.1218 nebſt Schol., Euphor. ep. 11, 651, Piut. aud. 
poet. 6, Nonn. 81, 92, Suid., St.B.s. 4ρυόπη u. Ne- 
µέα, Scymn. 577, Anton. Lib. ο. 4, Es foll bald 
von 4ρύοψ, bald von der 4ρυόπη benannt fein, w.f. 

Δρνόπη, f, auch A ned δι. B., Eiche, Eis 
hen (f. 4ρύοψ), 1) eine Nymphe, Geliebte des Baus 
nus, Virg. Aen. 10, 551. 2) T. des Dryops od. Eury⸗ 
pylos, Gem. des Anträmon, M. des Amphiſſos, von 
welcher die Dryopen benannt fein follen, Anton. Lib. 
82, Ovid. met.-9, 831, St. B. 8) St. bei Sermione, 
St.B. Ew. Apvorratos, Herodor. b. St. B. 4) St.in Dos 
τίδ, Schol. Ar. Plut. 886. 

Δρνυοπητία, f. = Apvonk, w.f., St.B. 

Δρυοπία, ἡ, Eichsfeld, Gegend bei Train, St. 
B.s. 4ρυόπη, Schol. ΑΡ. Rh. 1, 1218. 

Δρνοπικὸν τὸ ὄρος, Sihwald, Gebirge am Sper⸗ 
cheios, Strab. 9, 488. 

‚dos, {., in Anton. Lib. 9.4 mit γῆ, Eich a⸗ 
feld, 1) die Landſchaft am Deta, welche fpäter Doris 
hieß, Her. 1, 56. 8,81, Strab. 9, 484, St. B. ο. 4ρυό- 
πη. 2) früherer Name von Kythnos, St. Β. 8. Κύθνος, 
8) Gagend in Epirus, Dion. Call, Hell. 80, Anton. Lib. 
ο. 4, vgl. mit Plin. 4, 1. 

Apuds κεφαλαί, Aichhorner, αἰθεπί[ώε Benen⸗ 
nung vom Gngpafle bes Kithäron zwiſchen Athen u. 
Platää, wegen ter bewaldeten Kuppen darüber, Her. 
9, 39, Thuc. 8, 24. ©. Τρεῖς κεφαλαί. 

Δρῦον, m. Θμώπες, Mannsn., Theognost. 48, 82. 

A, St. in Galabrien, = Ὑάροῦς, w. [., 
Procop. b.g. 1. 15. 6. 4ρῦς. 

Δρνοῦσα, f. (0. St. Β. b. Hesych. Apv- 
οὔ(σ)σα, ig aus Φρυόεσσα, f. Ahr. Dial.ız, p. 207), 
Bockau d. 1. Buchau, alter Name von Samos, Arist, b. 
Plin. 5, 87, Heracl. Pont. fr. 10,1, St.B.s. Σάµος. Ge- 
gend auf Samos, nad) Maeandr. inInser. Rhod. 2906. 

vo, οπος, m., (in Paſſow's Ler. Δρόωψ, f. Lob. 
parall. 292) Baum d.i. wieein Baum ausfehend, fo 
ſtatk, hoch, gerade u. f. w., nach Curt. Etym. 1, 240, ter 
bie Endung οπ mit lat. op-us, Skt. ap-as zufammenftellt, 
Baumhauer(?) 1) 6. des Apollo u. ber Dia, V. der 
Dryope, des Kragaleus (Anton, Lib. ο. 4) u. Theios 
damas (Schol. ΑΡ. Rh. 1, 181), [. Hom.h. Pan. (19), 
84, Et. M. 288, am Parnaß ala Heros verehrt, mit 
einem Heiligthum, Paus. 4, 84, 11. Nach Pherec. in 
Schol. ΑΡ. Rh. 1,1218 ©. des Ῥεπείοῦ u. der Poly⸗ 
dora, nach Arist. b. Strab.8, 878, Tzets.Lycophr. 480, 
Schol. ΑΡ. Rh. 1, 1283 (6. bes Artas, nach Schol. ΑΡ. 
Rhod. 1, 1218 65. des Lycaon u. der Dia, von welchem 
die Dryoper benannt fein follen, f. Strab., Schol. ΑΡ. Rh. 
0.4.2) S. des Priamus, Π. 20, 455, Apd.8,12,5, Dict. 
4,7.8) ein Gefährte des Aeneas, Virg. Aen. 10, 846. 
ετίνα, f. T. des K. Mithridates, Ammian. 
Marcell. 16, 7. K, 

Apvearus, f.; b. Arr. An. 7,4, 5 Δρύπητιε, T. tes 
Darius, B. Sic. 17, 107. 

Δρον, 4ρυός, 1. Eichen, 1) St. in Thracien unweit 


Δύμη 825 


Meflembria, Dem. 28, 182, Scyl. 67, Polyaen. 2, 22, 
8, Theop, b. Harp., Hecat. b. St. B. 2) St. in Epirus, 
Harp., Buid. 8) St. der Denotter, viell. = 4ρυοῦς, w. |. 
— Ev. Αρνσός u. Apunls, St. B. 4) Flecken in Gilicien 
beim δί. Aros, St.B. 5) Srt in Sonien, wo die Priener 
eine große Niederlage von den Samicrn erlitten, Inser. 
2905, dab. in Priene die Weiber noch fpäter bei τὸ 
περὶ «ρῦν σκότος ob. ὁ παρὰ τῇ ὅρυῖ σκότος 
ſchworen, Ζεποῦ. 6, 12, Plut. qu. graec. 20. 

Δρνά, οὓς, f. Eiche, M. des Herodot, Suid. ϱ, 
Ἡρόδοτος. Fem. zu: 

Δρόων, ωνος, ὅ, Eich mann, Panlratiaft aus Pel⸗ 
Iene, Paus. 6, 8,5. 7, 27,5. 

Δρῶοι, (viel. Stromerd. h. Flußanwohner, wie Et. 
M. auch Τροία von Öosd ὃ. i. ῥοά ableitet), thraci⸗ 
[Φεβ Bolt, Thac. 2, 101. 

Δρωπαῖος, m. Schaue, Mannen., Ael.ep. rust. 2. 

Δρωπίδαε, m. Deiphier, Inser. 1707. Achnl.: 

Δρωπίδην, ov,m. Shanmann (f. Lob. par. 119), 
1) Athener, a) Br. des Solon, D. L. 8, n. 1, Plat. 
Timae. 20, ο. b) ®. bes Kritias, Plat. Charm. 157, 
ο. ο) Anderer, Arr. An. 8, 24, 4. 9) ®. von Kleitos, 
dem Feldheren Mleranders d. Gr., Arr. Απ. 1, 25, 8— 4, 
9, 8, δ. (Komödie des Alexis, Mein. 1, p. 899.) Achnl.: 

Δρωπίων, m. Schau, RK. der Päonier, Paus. 10, 
18, 1. --- Inser. 1880, ο, 

Δρωπιλίων, m. Schaumann, Atbener, Inser. 167. 

Δρωσαχή, (N), 7 Ῥοσάκλα, St. in Serica, Ptol, 6, 
16, 7. 8, 24, 6. 

νάλιος, m. der τπι. Duellius, Καίσων 4., D. Hal, 
10, 568. ©. 4ουίλιος, 4οέλλιος u. Βίέλιος. 

Δόαλοε, m. Name des Dionyfos bei den Päoniern, 
Hesych. Nach Gerhards Mythol. 1, p. 488 ἀρύαλος, 
doch f. 4ὔαλος, was viel. ebenfalls 4ύαλος heißen fol 
u. dgl. θάλεκος b. Hesych., wonach es Beierlich (von 
ὃς, m) heißen würde. S. Schmidt zur lehtern 
Stelle. 

Δνδαλσόε, f. 4οιδαλσός. 

Δύμαλαςε, πι. (2) auf einer αΦάί[Φει Dlünge, Mion. 
Β. ıv, 12. 

Δύμάν, ävos,m. Weſthover, 1) 6. des Argimius, 
— 4ύμας, Ephor. b. St. Β. s. ν. 2) nad ihm waren bie 
— eine der drei doriſchen Phylen benannt, Ephor. 
δ. St.B.; Her. 5, 68 nennt Πε in Sicyon Δυμανᾶται, 
Callim. δ. St. B. s. ‘Alsxapvacoog in Trögen At- 
µαινα (verfl. φυλή), wie das fem. heißt, dab. Ayuar- 
vas, Ephor. b. St. B.,u. als ein Etüd des Pratin, Ath. 
9, 392, f. Gin anderes fem. war Δυμανίε, έδος, St. B., 
Schol. Pind. P. 1, 121. 

Avpas, avrog, (6), Weftermann, nah Et. M. 
δεβίει, 1) Phrygier, B. der Heluba, des Afios u. 
A., Il. 16, 718, Apd.8, 12, 5, Pherec. in Tzetz. Exeg. 
1. 88, 11, Schol. Il. 2, 718 u. 8, 189. Bon ihm 
heißt dab. Hecuba bei Ον. met. 18 620 Avpavris, 
K. 2) ein Troer, Qu. Sm. 7, 607. — Virg, Aen. 2, 540. 
428. 8) ein Phaͤake. Od. 6, 22. 4) ©. des Aegimius. 
nad weldem der dorifhe Stamm ber Dymanen δε, 
nannt fein fol, = 4υμά», w.f., Apd. 2,8, 8, Paus. 
7, 17, 6. Δά]. Auudvraos, Lycophr. 1888. 5) Pp⸗ 
thagoreer aus Kıoton, Iambl. v. Pyth. 86. 

Δύμβριοε u. Δνμβριεύε, Bein. bes Apollo, = Θύμ- 
βριος u. θυμβρνιεύς, [. θύμβρα, Hellan. b.St.B., u. 
Schol. D 10, 480. 

Δύμη, (ἡ), Plut. Cleom. 14, Apd. b. 8ὲ. Β. u Et. 
Μ. 4öuas, Et.M. auch Δυμαῖαι, Weſten de, Wer 
(f. Et. M., St. B.u. Strab. 8, 887, Lob. paral. 800), 1) 


326 Aöundos 


frühere Landſchaft im Weiten Achajas, dah. dann bie 
Stadt ſelbſt, welche Früher Σερατός hieß (Ephor. δ. 
St. B.), |. Raminiga, Hom. h. ΑΡ. 425 (2, 247), 
Her. 1,145, Thuc. 2, 84, Flgde. Ew. Δυμαῖοε, αἴον, 
Pol, 2, 41, d., D.Sic. 19, 66, App. Mithr. 96, Plut. 
Arat. 11, ὅ., Anth. ντι, 445, Strab. 8, 841, δ., Paus. 
7, 17, 6, ὅ., U., daher die Stadt felbf auch ἡ τῶν 
4υμαίω» nöäss heißt, Plut. Cleom. 14, Pol. 5, 8. 
Antim. b. St. B. nannte den Einw. Δόμιοφ. Fem. 
heißt Δυμαία, Euphor. b. St. B. Dah. das Gebiet ber 
Stadt 7 4υμαία mit u. ohne χώρα, Pol. 2, 51. ὅ, 
17, Strab. 8, 857. 888, Paus.7, 17, 18. Doch ſteht auch 
4ύμη bisweilen für die Landſchaft, St.B. 2) Ort an 
der egnatifchen Straße in Thracien, j. Percdejik, Ptol. 
8,11,18. 8) eine Heroine, von welcher Dymes. 1 benannt 
fein [οἳ, Et.M. 

Atymdos, Weſterburg, Et. in Sicilien, Ptol. 3, 
13. 


Δναμένη, f. Richinza d. i. die mächtige, eine Nereite, 
11.18, 48, Αρά. 1, 2,7. 

Δυνάμιοε, πι, Meino d.i. der mächtige, Mannen., 
Ammian. Marcell. 15, 5.K. 

Abvanıs, f. Mathilde, 1) Brausın., D. Cass. 54, 
24. 2) atben. Schiffename, Att. Scew. IV, b, 81. 

A f. Richinza, T. des Thespios, Apd. 2, 7, 
8. Aehnl.: 


Δννατή, f. athen. Schiffename, At. Seew. 11, 97. 

Δύνδασον, π. (viel. Zweibüfhen), St. in Karien, 
Alex. Pol. δ. St.B. Ew. Auvßanets, St. B. 

Δυνναγόρας, m. (?) Mannen. auf einer fmyrnäifchen 
—* Mion. 8. vI, 814. (Keil vermuthet Anua- 
γόρας. 

Δννά, {. Tauchern, ein von den Grammatikern zur 
Erflärung von’ Ivw gebildeter Name, Et. M. 471. 

Δύο κοράκων Λιµήν, *Zweirabenbai, Hafen eines 
oceaniſchen Landes, Strab. 4, 198. 

Atos, [. 4οὔος. 

Atpas, (ό), (wohl — 4ούρας, alfo Holzbach), 81. 
in Phthiotis (Theffalten), der in den malifchen Meerbufen, 
j. inden Spercheios, müntet, Her. 7, 198, Strab. 9, 428. 

Δνράχιον, η. ({.4υρράχεο»), Vebelbrandungen, 
6ι. in Lakonike, St. B. 5. 4υρράχιο». 

Δνρβαῖοι, feythifches Volt, welches fih bis Baltrien u. 
Indien erftredite, Ctes. b. St. B. s. v. u. s. Τέως. 

Δόρζηλα, St. in Bifidien, Ptol. 5, 5, 8. 

Atpıs, m. 1) einheimifcher Name des Atlas, Strab. 
17, 825. 2) ein Wind bei den Pampbyliern, Theophr. 

Δυρράχιον, (τό), Alex. Pol. b. St. 4υσράχιο», vgl. 
4ουρράχιον u. «4υράχνον, Webelbrandungen, 
ähnl. franz. Maupertuis (f. D. Cass. 41, 49, Et. Μ.), 
St. in griech. Syrien (Macevonien) am adriatifchen 
Meere, früher Epidamnus, w. f., j. Durazzo, Strab. 7, 
816. 329, fr. 10, Plut. Cat. min. 58—55. Syll. 27, ὅ., 
App. b. civ. 2,89—55, ὅ., Paus. 6, 10, 8, Ptol. 8, 18 
(12),2.8,12,8, D. Cass. 41, 14—51, 5, b. X. Ew. 
Δνυρράχνοε, App. b. civ. 2, 89, fem. Auppäxls, έδος, 
Antip. ep. in Anth. ΣΣ, 215, u. Avppaxnvös, Balacr. 
u. Phil b. St. B., wofür Mein. Tieber Δυρραχῖνος will, 
wie bei Cic. ad Att. 8, 22 u. Plin. 14,2,27, doch haben 
Plin. 88, 7,28 u. Censor. de die nat. ο. 18 ebenfalls 
Dyrrachenus. Die Umgegend Δυρραχία, εφ. in, Eu- 
phor. b. St.B. 

Atppaxos, m., Phil. b. St. Β. Δυρράχιος, Meu- 
pertuis, ©. des Pofeidon u. der Meliffe, Gründer von 
Dyrrhachium u. Heros dafelbfl, App. b. civ. 2,89, D. 
Cass. 41, 49. 


Δωδεχάσχοινος 


Δύρτα, pl. St. der Aſſacener dieſſeits des Indus, j- 
Dir, Arr. An. 4, 80, 5. 

Δνσαύλην, ου, m. Ellendt, eigtl. Vebelhaufner, 
V. des Triptolemus, Br. des. Belcus, Autochfhon aus 
@leufis, Paus. 1,14, 8. 2,14, 2. 4, Dinarch., Asclep. 
u. Palaeph. 5. Harp., Suid., Clem. Alex. p. 18, Arnob. 
adv. gent. 5,p. 175, u. nad) Herm.: Orph. b. 40. Sein 
Dentmal. Paus, 2, 12, 4. Kor LA 

υσελένα, f. Unglüdshelene, Eur. 1516. 

Δύσηρια, dos, {. Krethe (Kreth hamb.: Zänker), 
$rauenn., 1) Anacr. 8 (v1, 186). 2) Theflalterin, Ari- 
stid. or. 11, p. 135 (wo aber bei Dind. Φύσηρες ftebt). 

Aderıpos, m. (ähnl. Bitterfeld), Stabt bei Ei. M 
8 


Δύσιε, f. We, Amme ber Selene, Nonn. 41, 284 
(47, 624). 

Δυσκέλᾶδος, m. Tofenau, Infel im abriatiſchen 
Meere, Ap. Rh. 4, 568. 

Δνσκίνητος,πι. Standfef, doch richtiger Jvortzn- 
206, w.f., Archon OL 102, 8, Peus. 4,27,9, Marm. 

ar. 78. 

Δυσμαί, fchlech. Lesart in Απο st. mar. magn. 2. 3, 
Müller vermuthet 4ιδύμαι, w. f. 

Δύσμαιναι, Vuthricke, Benennung der Bacdhan- 
tinnen bei den Spartanern, Hesych., Philarg. zu Virg. 
Georg. 2, 487. : ι 

Δυσμαίδαι, Unfride, Benennung Uebelwollender, 
Demochar. b. Ael. v.h. 8, 7. 

Δνσνίκητος, m. ähnl. Sartdegen, Athener, Archon 
O1. 102, 8, Dem. 46,18, D.Sic. 18, 57. 6.4 υσχένητος. 

4, sog, Του. 4ύσπαρ, (11.8, 89. 18, 769, 
Luc.d. mort. 19, 1), m. Unglüdsparis (f. Hesych., 
Yuid.), d. δ. Unheil bringenver Paris, Alcman. fr. 50 u. 
die pbigen St. 


4. Aehnl.: 

Δύσπόντιον, (τό), "Uebelfee, wie Uebelbach, St. in 
Piſatis, Strab. 8, 867, Phleg. b. St. B. Ew. Ava 
πόντιοι Paus. 6, 22,4, u. A St. B., nach 
Tryph. b. St. B. aud) Avswoyreös von 4ύσποντος, 
w. } Achnl.: 


4 


, έως, m. (5. des Denomaus, Paus. 6, 22, 


ὀσποντοε, m. 65. des Belops, Gründer von Dyspon» 
Kon, — b. αν 
υσράχιογν, π. |. 4ὐρράχιον. 

—— indifches Soll Nonn. 26, 90. 

Δύστος, Weſtenhauſen, St. in Eubda, Theop. b. 
St. B. @w. Δόστιον, St. Β. 

Δύστρος (unv), m. ("Weftermond), = "Arde- 
στηριώ», dab. in Macedonien u. Syrien Mär, Said. 
— Hesych., Nicarch. ıx, 248. — Inscr. 2108. 2182. 

Avsddns, m. Stin!, YUnrein (f. Hesych.), 
Dannsn., Hippoer. 

Δύσωπον, ὁ, Ort in Libyen (eyrenaiſche Syrte), An. 
st. mar. magn. 89. 90. 

Δόσαρον, οὖρος,π. Sturmhaube, Böfewetter, 
goldreicher Berg in Macebonien in der Nähe des Strymon, 
Her. 5, 17, Snid. 

Abrevros, (ό), 6. des Adiatorix im Bontus, Strab. 12, 
658. 560. 

Δνύρτα, (δι. ber Liburner, Soyl. 21. 

Δψα, ἡ, St. in Arabien. Das Volt ol Δφοι, D. Sie. 
b, 44. 

Δωδεκάκρουνοφ, "Zwölfquellen, Name einer 
Duelle in Athen, welche au ᾿Εννεάκρουνος u. Kal- 
λιρόη hieß, Suid,, Hesych. ©. Cratin. b. Suid. ο. v. 

Δωδεκάσχοινοε, f. ("Zwölfmeilenland), ein 





Δωδαχάτη 


Landſtrich an den Ufern des Nils oberhalb Syene bis Tas 
chompſo, ιο]. 4, 5, 74. 
τη, f. Zwölfter, Ger in Athen, = χοαύ, 
Hesych., Schol. Ar. Ach. 960. 1075. 
as, m. (?) Athener, Mion. 1, 121. 
„= 4ωδώνη, Simmias 5. Strab. 8, 864 u. 
St.B. ο. Audurn. . 

Δώδων, wros, m. u. alt fem. Juday, ὤνος, (über die 
Betonung f. Choerobosc. ed. B. 1228), "Geber, Ge⸗ 
bersbeim (f. Apd. b. St. B.), *Therfiröm, ob. 
Thorn, f. 4ωδώνη, 1) m. Sl. in Epirus, St. Β., 
Eust. gu D. Per. 428 u. Hom. 885, 46, Schol. Il. 
16, 238. Won ihm foll nad St. Β. {4ωδώνη benannt 
fein, vgl. Lob. par. 116. 2) ©. des Zeus u. der Europe, 
von welchem Dobone benannt fein foll, Acest. b. St.B. 
8) f. = Jwdarn, nad) St. Β. nurin ben cass. obliqu., 
doch vgl. Lob. par. 171. 6. Soph. u. Eupbor. b. St. B., 
Callıın. fr. 107 ἐν Jadörs, auch bloß Judas als Los 
cativ, Soph. Trach. 172. ©. Eust. Hom. 1286, 48. 
165, 18 u. zu D. Per. 428. @in adj. davon, wildes {ω- 
Φώνιος heißen würbe, war παὦ St. B. nicht gebräuchlich. 

Δωδωνεύν, m. Bein. des Zeus, Hesych. 

Δωδώνη, (7), Bebersheim (f. {ωδών u. Brellers 
Myth. 1, 80), nach Anderen Schütteln (von Φονεῖν), 
παᾧ Curt. Etym. 11, 69 von Js F, διξω,διω,δω, alfo: 
Thorn 1) eine Okeanide, von welcher die folgende Statt ber 
nannt fein fol, Epephrod. b. St.B., Eust. ji D. Per. 828, 
Et.M.,Schol. IL 16,283. 2) Titel einer Komoͤdie des Anti⸗ 
phenes, Ath. 12, 526. 8) St. u. Landſchaft (fo Eust. gu 
D. Per. 328, 8t.B. s. v. u. s. Töuagos, u. Et. M., doch 


nach Hes. in Schol. Sopb. Trach. 1174 u. bei Strab. 7.. 


828, fowie nach St. B. 5. Ἑλλοπία hieß die Gegend früher 
Ελλοπία) in Thesprotien, fpäter gu Epirus gerechnet 
(nad Philox. u. Mnas. b. St. B. gab et auch eins in Theſ⸗ 
falien, welches in der Ilias 2, 750. 16, 284 gemeint fein 
foll, dah. 5. 8t. B. das διτταὶ {4ωδῶναν), mit dem bes 
rühmten Oralel des Zeus, Od. 14, 827. 19, 296, Hes. b. 
Strab. 7, 827, Aesch. Prom. 658, Her. 1, 46. 2, 52, ὅ., 
Eur. Phoen. 982, Xen. vect. 6, 2, Zlgve. &# ſteht bisw. 
αιώ für das Orakel ſelbſt, Ar. Av. 716, Scymn. 449, 
Luc. Gall. 2, während man fonf von dem Oratel ἐν 4ω- 
δώ» od. dx 4«ωδώνης ſpricht, Plat. Pheedr. 244, b. 
legg. 5, 788,c, Din.1, 78, Dem. 21, 51, δ., δἱ00ε, od. 
es τὸ περὶ ob. χατὰ 4ωδώνην μαντεῖον nennt, wie D. 
Sic. 26, 10, Piut. apophth. Lacon. Agesil. 10, u. den 
Tempel zb περὶ «ωδώνη» Ἱερόν, Pol. 4, 67, Plat. 
Pyrrk. 1, vgl. mit Aesch. Prom. 880 u. Strab. 1, 28. 
Spriäw. war τὸ ἐν 4ωδώ»ῃ χαλκίον od. τὸ 4ωδω- 
ναΐον χαλκόν od. γαλχεῖον von einem Schwäher, weil 
das Beden bier felten gu gellen aufbörte, Strab. 7, 829, 
fr. 8, Callim. fr. 107, St. B., Themist. 21, p.259, 
Suid., Eust. zu Hom. p. 885, 46. 1760, 55 u. gu D. Per. 
428, Schol. Il. 16, 288, Monand. db, Zenob. 6, 5, Dio- 
gen. 8, 82, Eudoc. p. 127, aud τὸ ἐν 4ωδώνῃ χαλ- 
κεῖον ὑπερηχοαῖς, Cram. An. 8,225, 11. Kleine golvene 
Tempelchen von Dodone (τεμένη ἐν Judy) dienten 
fpäter gu Breifen, Ath. 5, 208... Adr. νηθε, von 
D., Callim. h. Del. 284, u. Δωδώναθεν, Pind. Nem. 4, 
86. Em. % ad). Δαωθδωναῖον, (6), Her. 2, 55 — 4, 88, 
d., D.Hal 1,14, Paus. 10, 12,10, nah St. Β. a. Σελ- 
λοές-- Σελλοέίι dab. Zeus {4ωδωναῖος, U. 16, 288, 
Pind, fr. 29, Plet. Phaedr. 275, b, Plut. Them, 28, A., 
u. als adj. don, Aesch. Suppl. 258, vgl. mit Cratin, 
b.St.B.; dods, Btrab. 7, 529, fr.2, μµαντεῖα, Eur. 
Audr. 886. Fem. Δωδωγίε, έδος, 9) φηγός, Apd. 1,9, 
16. b) ἱερεῖαι οὐ. ἱέραι, Her. 2, 58, 1). Sic. 15, 72, 


327 


auch bloß αἱ 4ωδωνίδες genannt, Plut. Lys. 25. Fhoo. 
28. c) Νύμφα, (Hyaben), als Pflegerinnen des Diony⸗ 
fos, Pherec. in Schol. U. 14, 486, Hyg. f. astr. 21, 
Schol. Germanici in Taur. v. 178. Bei Arist. rhet. 2, 
23 fleht der sing. ἡ 4ωδωνίς, wofür Speng. 4αδμονίές 


) bat. 

Ace, b. Ios. Δώηκοε, ein fyrifcher Sclabe, Ios. 6, 
12, 1. 4, Buid. 

Δωθαῖμ, bei Phil. profug. 28, Δωθαῖν, u. in quod 
det. potiori insid.9 Δωθαείμ, indecl., (nach Phil ἔχλει- 
ss ἱκανή), Ort in Palaͤſtina im Gebirge Gilboa, 1ου. 9, 
4,8. 

Δωμάτριον, m. Mannön. auf einer Munze aus Kyme, 
Mion. 8. v1, 10. ©. oben Jouadtgsos. 

Δωνεττῖνοι, (viell. = 4ονεττῖνου, Rittler?), πιο. 
loffifcher Bolteftamm, Rhian. δ. St. B. 

Δάρ, indeol, = 4öga, St. B. ο. Jöpa u. V.T. Iosu. 
17,11. 

Δάρα, ω», (τά), b. Ios. arch. 18, 12, 2 Δωρά, τά, 
b. Ios. ο. ΑΡ. 2, 9. arch. 18, 7, 3, Ptol. 5, 16, 5 Δάρα, 
(ή), Andere 4ώρ, 4ῶρος, 4ὤρο», w.f., 1) Steflabt am 
Fuße des Karmel in PBaläfiina, j. Torture οὗ. Tantura, 
Pol. 5, 66, Ios. b. Iud. 1,2, 2. 7,7. 21,5. arch. 5, 1, 
22. 14, 4, 4. 5, 8. vit. Ios. 8, Claud. Ιοἱ. 5. St.B. 
Ew. (05) Δωρῖται, Ios. 19, 6,8, St.B., Paus. b. St. 
B. auch Aupıeis, von Adooc, w. f. 2) Inſel im perftfchen 
Meerbufen. Ew. Δωρίτης, möglicher Weife auch Δωρη- 
vös, St.B. 6. Ὀάρακτα. 

ta,f. Babe, Eigenn., Cret. Inſcht. 2554. 
x, indecl. ὄνομα κύριον, Suid. 

Δόρημα, im neutro, Babe, als Srauenn., Ephem. 
archaeol. 1555. K. 

Δωρηνοί, Bolt in Arab. felix, Ptol. 6, 7, 28. 

ο, ſich wie die Dorier Beiden, Ael. Dion. u. 
Pau». b. Eust. 975, 87, Suid., Et. M., Anacr., fr. 58 ed. 
B. Ueber den angebl. Unterſchied von 4ωρίέζειν, borifch 
reden, f. Lob. path. 482 u. vgl. Philostr. v. Soph. 1,24. 

Δαριακόε, borifch, πόλεμος, Thuc. 2, 54 im Orafel. 

Δωριάν, = 6«ωρκόύς, St. Β. 5. 4ώρνο», u. nad) Lob. 
paral. 190 auch in Arcad. p. 8, wo δωρεάν feht. 

Δωρίαε, ου, (ὁ ποταμός), 1) BL in Hispanien, |. 
Duero, Ptol. 2, 5, 2—4. &. 4όριος u. 4ούρνιος. 2) II. 
in Oberitalien, Nebenfl. des Po, j. Doria Baltea, Ptol. 8, 
1, 24. ©. 4ουρίας. 8) 8. in India extra gem, 
wahrſch. Küftenfluß der Halbinfel Malarra, Ptol 7, 

7.11 


2, 7.11. 

Δωριάν, άδος, f. Babe, εἶπε Sclavin, Antiph. b. 
Ath. 8, 888, e. — Ter. Eun. &. aud) «ωρίς. 

Δωρίδας, m. Gehring, S. des Propodas in Korinth, 
Paus. 2, 4, 8. 

Δ , έως, et, acc. έα, Xen. Hell. 1, 5, 19, A., 
einmal auch «ωριᾶ, Plat.legg. 8, 682, e. Plur. Δω- 
piets, att. (Thuc. 1,12, Plat. legg. 8, 688, 9) aud) da- 
ριῆς, ep. (Od. 19,177, Call.h. 2,89) u. ion. (Her. 1, 
189, 8.) Jwgs£es, gen. έω», dat. εἶσε, ep. (Theocr.15, 
94. 17, 67) 4ωρυεσσήν], acc. 4ωρνέας, ion. (Her. 
1,6) u. att. (Dem. 9, 82, Aeschin. 2, 116, Paus. 4, 8, 
6, Strab. 8, 888, A.); fpäter au) Awpseis, D. Hal. de 
Thuc. 9, D.Sic.4,67.11, 49. 79, Plut. Per. 17, Paus. 2, 
8, 1. 8, 6,1, 8t. B. a. Καστωλίου πεδίο», εἰππιαί αΗ. auch 
4ωριᾶς, Thue. 1, 107, (Gie belin von Göbel, Gabe, 
wo nichtGSerman d. i. Speermann, 1) Adj. χῶμος, d. i. 
ber Aegineten, Pind. P. 8, 29, στρατός, Pind. fr. 4, λαός, 
Pind, Ol. 8, 89, οἰχήτορες, Scymn, 275, Επιδαύρεον, 
Her.1,146.11) (d, 08), der, vie Dorier, eingrichifher Boltss 
ſtamm (Strab. 1, 61), ber nach Dorus benannt fein fol 


Δωριεύς 








328 Δωρίζω 


(Apd. 1, 7, δ, Dicaearch. deser. Graec. 8, 1, St.B. ο. 
Αἱολία) u. fpäter πού den Namen der Bewohner von Do⸗ 
risin Hellas mit feinen vier Städten bildete, Her. 8, 66, 
Thuc. 3,92, D.Sie. 11,79, Dem. 9, 82, Aeschin. 2,116, 
Strab. 9, 425. 10, 476, welches deshalb ἡ τῶν 4ωριέων 
ώρα, D.Sic. 11, 14, oder aud) bloß Awosels heißt, 
ac. 1,107.8,92,D.Sic. 16,88, u.ebenfo ben von Doris 
in Kleinafien mit feinen ſechs Stäbten (ol dv τῇ ᾽άσίῃ, 
Her. 1, 6, Paus. 10, 24, 1, Plut. Per. 17, od. οἱ dx τῆς 
“Ασίης, Her. 7, 98) f. Her. 1, 28, 8., Thue. 2, 9, 
D. Sie. 11,8, d., Scymn. 582, Ael.v.h.8, 1,4. Dod 
beißen auch die Lacedämonier, Her. 8, 56, Thuc. 1, 18, 
Plat. legg. 8, 682, e, Isoor. 6, 16 u. ff. 12, 177. 258, 
D.Sic. 4, 28, Plut. Lyc. 11. Ages. 91, u. überb. die 
Peloponneſier, Her. 8, 81, Plut. Lys. 24. Agis 21, fers 
ner die Sicilier u. insbef. Syracufer (οἱ ἐν Σιχελίᾳ, 
Plot. qu. symp. prooem.), fo, Thuc. 6,80, Cherit. erot. 
7,8, D. Hal. de Thuc. 48, nebft denen in Stalien, Ar- 
temid. δ. Ath. 4, 182, d, ferner die auf Kreta, Od. 19, 
177, St.B., D. Sic. 5, 80, Staphyl. δ. Streb. 10, 476, 
die Epibaurier, Her. 1, 146. 8, 46, bie in Geftiäetis, D. 
Sic. 4, 87, Pelasgiotis, St. B. ο. 4ωρίον, u. Andere, 
4 Ῥ. Καστωλοί, St. Β. s. Καστωλοῦ πεδίο», fowie 
alle, welche den doxiſchen Dialekt ſprachen u. doriſche Sit⸗ 
ten hatten, f. Theophr. h. pl. 8, 16, 8, Piut. vit. Hom. 
8.10, Ath. 14, 624,d, Π., dab. ol παλαιότεροι τῶν 
4ωρ., An. Ox. 1, 171. III) &igenn., 1) 6. des Neopto⸗ 
lemo8 u. der Zeonaffa, Lysim. in Schol. Eur. Andr. 24. 
2) Lacedämonier, 65. bes Anaxandrides, Her. 5,41—48, 
Paus. 10, 8, 10. 16, 4. 6, D. Sie. 4, 28. 8) Rhodier, 
a) ©. u. V. des Damagetos, Paus. 4, 24, 8. b) ©. 
des Diagoras, Olympionife, Thuc. 8, 8. 8, 85.84, Xen. 
Hell. 1, 1,4. 5, 19, Arist. rhet. 1, 2, Androt. in Schol. 
Pind.OL7,1, Paus. 6, 7, 1.5. 6, D.Sic. 18,88. Sim. ep. 
in Anth. xımı, 11; οἱ μετὰ τοῦ 4ωριέως, D.Sie. 18, 
45. — Banfratiaft, Harp. 4) ein Dichter, Phylarch. b. 
Ath. 10, 412,£.(Anth. app. 20). 

Auplfe, b. Theocr. 15, 98 δωρίσδω, b. Anacr. fr. 
58 ed. B. u. Eust. 975, 87, Suid., Et. M. auch δω- 
ριάζω, a) dorifch fprechen, Theocr. a. a. O. u. Schol, 
Strab. 8, 888, Hermog. id. p. 288, Piut. vit. Hom. 
13, A., auch mit τῇ φωνῇ, Dicaearch. desor. Graec. 
8,1, Et. M. 219, 8. b) auch wohl fich dorifch Fleiden, 
= Φωρνάζςδε», w.f. ο) wie ein Dorier fingen, Hesych. 
Im pass. Eust. 1576, 56, f. Apoll. desynt. 8, p. 277 
u. Lex. 

Aupideos, m. Öottögabe, Marmen. auf einer Münze 
aus Dyrrhachium, Mion. 8. πι, 852. 

Δωρικλέον, m. f. Φορικλέος. 

Δωρικός, ή, όν, borifch, I) Adj. γένος od.E9vog, Her. 
1, 56. 7,99, ὅ., D. Hal. ars rhet. 6, 2, Scymn. 988, 
4, ergeimohss, Strab. 9, 417, St. Β. ο. ᾽Αχύφας, 
πόλις, Scymn. 291—629, 8., Isoer. ep. 9, 8, A., 
ἀποικία, Scymn. 262, "doyos, Soph. Ο. C. 1872, 
Eust. zu D. Per. 419, νόµιµα, Thuc. 6, 4, ἄρεστο- 
χρατία, Plut. Arat. 2, ἄρτος, eine Art geringern Brobes, 
Tbeocr. 24, 187, Schol. ΑΡ. Rh. 1, 1077, πέπλοι 
(ũberh. griechiſch), Aesch. Sept. 188, χοπές, Eur. El. 
806, προσχεφάλατα, Ath. 6, 255,e, τρέγλυφος, Eur. 
Or. 1872, ὄνομα, Plat. Cratyl. 409, e, πρόθεσες, 
Tponn, µετάθεσιες, Et. M. 124, 22, ὅ., Apoll. con). 
429, 24, An. Ox. 1, 171, διάλεκτος, Iambl. v. Pyth. 
$. 56.242, Et. Μ. 891,15, Choerob. Bekk. 1198, U. 
Berner ἀνήρ, Damag. ep. 11, 201, σκαπτοῦχος, d. ἱ. 

iero, Archim. b. Ath, 5, 209, e (Anth. app. 15). 

omp. Jwpıxütspor, Bchol. Il. 6, 414. Adv. Δωρι- 


Δωρίς 


ade, in doriſchem Dialekt, St. Β. s. Ἀθῆλος, Schol. ya 
Theoer. 1, 1, δ., 9. f. Lex. II) Subst. a) 6ωρυικό», 
α) doriſcher Stamm, Paus. 2, 18, 1. 10, 8,2, Strab. 8, 
838. β) dorifche Sprechweife, EL. Μ. 119,45, Schal 
Theoer. 1, 12, 4. — τὰ 64ωρικά, Apoll. synt. 213, 15, 
δ., U. f.Lex. b) {ωρική, eine Art Bewaffnung, Hesych. 
UI) Eigenn., Gebel, Sicilier, D. Sie. 14, 7. 

Δωρίμαχου, m. bot. = 4ορίμαχος, Inser. 1793, b. 
u. 2458, von Ahr. Dial. rı, 171 begweifelt. 

Δ ο», Pind.,Pratin. u. Simmias haben andy ein 
fem. Δωρία, I) Adj. borifh, ὕδωρ, Mosch. Id. 8, 1, 


Ἰσθμός, Pind. 1. 5, 69, κέλενθος, Pind. fr. 168, σον- 


τάγματα, Arist.pol. 4, 8, νόμος, Plut.Cleom. 16, dse- 
κοσμος, Orph. h. 84, 18, ἐργασία (4ώρεος), Paus. 
5, 10, 2. 16, 1. 6, 24, 2, κατασκευή (4ώριος), Paus. 
6, 24, 5, οἴκονομία, Suid., πέδελον, Pind. Ol. 8. 9. 
σέλενα, Pind.1. 9, 29, δ., µελέτα (4ώρνος), Hegern. 
ep. VII, 486, ἠχώ (4ώριος), Nonn. 25, 21, Yard 
(4ώρεος), Theoer. ep. in ıx, 600, αὖλοί, Sim. ep. 
205 in Antd. ΧΙ1Ι, 28, αὔλησις, Suid., adinue, Pans. 
9, 12, 5, µέλη, Arist. eth. Eud. 8, 7 (Suid.), ἁρμονία 
(4wgsos), Luc. Harm. 1, δὲ. B. s. 4ώρνον, τόνος, 
Plut. mus. 8.19.38, χορδία, Pratin. fr. δ. Ath. 14, 
617,46 µελφδία, Posid. b. Ath. 14, 635, d, ἁγών, 
Aristid.inSchel. Theocr. 17,69, µδλοποιού, Plut. mus. 
83, vgl. mit D. Hal. Dem. grav. 22. comp. verb. 19, 
φόρμιγξ (4ωρία d. i. doriſch geftimmt), Pind. OL |, 
26, ἀηδών (4ωρία), Simm. ep. xv, 27, Ὀρφεύς, 
Mosch. Id. 8, 18, endlich διάλεκτος (4ώρεος), Tem). 
v.Pyth. ο. 84. II) Subst. a) τὰ 4ώρνα, d. 5. die de: 


riſchen Weifen, Plut. mus. 17. 19; dah. das Spridm. 


ano 4ωρίου ἐπὶ Φρύγνον, aus einer ſtrengern Tonatt in 
die fanftere, Synes. ep. 67, a, Suid., Apost. 8, 61. Ὁ) 
(τὸ) «ώριον u. τὰ 4ώρια, doriſche Rebeweife. An. B. 
662, Et. M. 443, 27, ὅ., Phryn. p. 108, Schol. IL 
2,898, δ., Apoll. desynt. 288,9, An. Ox. 1,147, 31. 
ο) 4ώριόν τε, doriſches (einfaches) Weſen. Plut. Lys. 5. 
II) Eigenn. 1) ὁ 4ώριος --- ὁ 4ούριος, w. f., D. 
Cass. 87, 52. 2) Δόριον, (τό), Giebelhauſen, ot. 
Gerlingen 9) Ort im Gebiete des Neftor, Il. 2, 594, 
nad) Paus. 4, 88, 7 zwifchen Andania u. Kypariffia, beim 
j. Sidero Kaftro, nad) Anderen (f. Strab. 8,860) eine 
Randfchaft od. ein Gebirge, Hesych. b) St. in Deris, = 
Erineus, Asschin. 2, 116 u. Schol. 619. ts, St. B. 
c) ein Berg in Elis, Paus. 6, 8, 16. d) eine Ebene bar 
Karien, St.B.s. Χρύση. 8) Δόριον, {. (6 α5ε), T. des 
Danaos, Apd. 2,1,6. 

Δωρίππη, ſ. Schenkroß (f. Er. M.), a) DR. des 
Hellen von Zeus, Dieuch. in Schol. ΑΡ. Rh. 1,118 (f. 
doofann). b) Sem. des Anios, M. der Dens, Sperme 
u. Elais, Et.M. ο) Frauenn., Inser. 

Aupis, έδος, aco. έα, νου. (Anth. 1X, 151,Diphil b. 
Ath., Lue. d. mar. I, 1, δ., Suid.) 4ωρέ, Simmias fr. 4 
ed. Bergk Adpı, (1), Gaabe, Gablau, od. Gertrup, 
Bernsheim, 1)Adj. xdom,d.i.einelaredämonifde, Eur. 
Hec. 984, νᾶσος, ὃ. ἱ. Aegina, Pind. Nem.B, 5, od. ber βε- 
Ioponnes, Soph. Ο. 0. 696, ähnl. ale, Eur. Hec. 450, oter 

ώρα, γῆ, ala, ὃ. i. Doris in Gelles, Her. 8, 31.48, D. 

ic. 4, 87, Aesch. Pers. 486, dann ἀποιχία, Pind.L 6 
(7), 18, πόλις, Eur. Ion 1590, f.Eust. Od. 11, p. 1696, 
89, γενέθλη, Nonn. 14, 117, φυλή, D. Sie. 12, 11, 
Ῥόδος, Anth. v1, 171, Scymn. 538, Κόρινθος, Anth. 
epp. Ix, 151, ferner: ἰσθής d. i. ber alte hellenifche 
Chiton aus Wolle ohne Aermel u. mit einer Spange über 
ber Schulter befeftigt, Her. 5,87, λόγχη, Aesch. Pers. 
817 (b. i. —8— πέλτα d. i. atrgiviſch, Diosc. ep. 


Δωριαμός 


να, 480, ναῦς, Anth. app. 76, Bine, b. ἱ. lotin- 
thiſch, Theocr. Id. 2, 156 u. Schol., µολπή, ἀοιδά, 
Nonn. 12, 149, Mosch. Id. 8, 12, Μοῦσα, ep. ad. 
ντι, 82. 707, Telest. fr. 2,(b. Ath. 14, 617, b), inöbef. 
dıdäsxtog, Paus. 4, 27, 11, St. Β. s. Τν ία, 
lambl. v. Pyth.c.84, Porph. v. Pyth. $. 63. ke M. 
84, 49, Eust. 8, 40, A., od. φωνή, Thue. 6, 5. 11) 
Subst. 1) ἡ 4., die Dorierin, Bewohnerin von Doris, 
Anth. ντι, 464, dab. Ben. ver Me Boph. Ο. T. 
775. 2) (ἡ 4ωρές), der borifche Dielelt, Strab. 8, 888, 
lo. Gramm. 286, 6, d., A., gefchleben in mehrere, dab- 
4ωρίδες πολλαί, Β. Emp. adv. mathem. 1, 89, inöbef. 
παλανά u. νέα, Schol. Theocr. Id. 1, argum., ob. χθα- 
µαλή, ebend., ἡ παλαιοτάτη, Eust. 844,7. 8) 4. εὐ- 
χρότητος (verft. µάχαερα), eine Art Opfermeffer, Eur. 
EI. 819. 4) (N) 4ωρές, die Landſchaft Doris, =) In Hel⸗ 
las, Her. 8, 81 u. f., Strab. 8, 878, 8., Pint. Them. 9, 
Ptol. 8, 15,15. b) in Kleinafien en der kariſchen Kuͤſte 
mit den benachbarten Infeln, Ptol. 5, 2, 10, f. 4«ωρνεύς. 
ϱ) alter Name vom theffalifchen Heftiäotis, Streb. 9, 487. 
10, 477 u. Π., St. Β. s. 4ώριον, υβί. ἡ ἀρχαία 4, 
Paus. 10, 87, 2. d) das doriſ —— 4ωρί- 
dos διάλεκτος, Απ. Ox. 1, 60, 20. II) @igenn. 1) T. 
bes Okeanos, Gem. des Nereus, M. der Nereiden, Hes. 
tbeog. 241, Apd. 1,2,2, Nonn. 1, 64 — 48, 167, ὅ., 
Simm. fr. 4, Ael. n. an. 14,28, Luc. d.mar. 1,1. 12, 
1, Iambl. ν. Pyth. $. 242, Mnas. 5. Ammon. s. Nnost- 
δες. 2) eine der Nereiten, Ἡ. 18,45. 8) T. des Zenetos 
aus Locris, Gem. von Dionyflos d. Aeltern, M. von Dio⸗ 
nyfios d. Süngern, Plat. epist. 2, 818,a, D.Sic. 14, 
44, Clearch. b. Ath. 12, 541,d, Ael. v. h. 9, 8, Plut. 
Dion 8. 4) Gattin vom Gerodes d. Er. in JZudäa, M. det 
Antipateos, Ios.erch. 14,12,1. 17, 4, 2. b.Iud.1, 80, 4. 
65) Andere: Inser. 1670.--- Diosc. ep. v, 55.—Paul.Sil. 
v, 280. 344. — eine Sklavin, Diphil. δ. Ath. 8, 
124, d. 

j Δωρισμόε, 5, der doriſche Dialect, Demetr. eloc. 

.177,8. 

Δαριστί, adv. 1) nach dorifcher Art d. i. einfach 
u.f.w. ζῆν, Plat. ορ. 7,886, c. 2) tomifch verdreht: 
gabenartig d. i. durch Beftehung, Ar. Equ. 989, Suid. 
— ähnl. δωροδοκησεί, Ar. Equ. 996. 8) in borifcher 
Sarmonie, Plat. Lach. 188, d. rep. 8, 899, a, Plut. mus, 
δ. — u. adjettiviſch, 7 4ωριστὶ ἁρμονία, Plut. mus. 
17, D.L. 4, 8, n. 6, vgl. mit Plat. legg. 2, 670,b. 4) in 
doriſchem Dialect, Paus. 2, 87, 8, An. Ox. 1, 148, 22. 

Auptris, dos, {. Gebhardine d. i. gern gebende, 
Bein. der Athene, Paus. 1, 1, 8. 

Δωρίχα, f. Giebecke, TIhracierin, Hetäre bes Cha⸗ 
τοροδ, des Bruders der Sappho, welche fonft auch Rho⸗ 
dopis heißt, Strab. 17, 808, Ath. 18, 596, b. ο (Anth. 
app. 64), Suid.2. Ῥοδώπιεδος ἀνάθδημα. Aehnl.: 

Χου, m. Sicilier, D. Sic. 14, 7. 
, ὠνος, voc. (Luc.) 4ωρίων, (d), Gewe, 
1) 6. des Orpheus, Hellan. in Procl. v. Hom. p. 25 ed, 
Westerm. (Andere nennen benfelben Sons od. Ὄρτης.) 
2) Athener, Inser. 701. — Meier ind. schol. n. 10. — 
Phlyer, Ross Dem. Att. p. vir. — PBäanier, Inser. 448, 
Ross Dem. Att. 6. 8) Mufiter, Aristod. b. Ath. 8, 887,9. 
—888,b. 4) Slötenbläfer, Ath. 10,488, b. 5) Schrifts 
Reller über Landbau, Ath. 8, 79, a. — über File, Ath. 
8, 118,b.— 880, a. 6) Rhetor, Βεποο. controv. 1, 8 — 
6, 24, 8. 7) ὁ χρετικός, Philostr. v. Soph.1,22. 8) ein 
Shiffer, Luc. d. mer. 14. 9) auf einer Münze aus Apple 
lonie, Mion. π, 81. 10) Anderer, Inscr. 1846. (11) 

Nach Plin. 5, 81 eine Stabt bei Erythrä.) 


Δώς 829 


Δωριάνοοι, ol, Muſiler mit ber Spielweiſe des Dor 
tion (w. f.), Plut. mus. 21. 

A ba, f. Giebericke d. i. επ (erhaltenen) Ge⸗ 
[Φεπίει τεώ, M. der Penelspe, Schol. Od. 16. 16. 

Δωροθαία, fpät. = 4«ωροδία., Koxxsla 4., Keil 
Inser. boeot. zLıv, 9, f. Keil An. epigr. 86, 1. 

Δωροθία, {. »Gott ag abe, Yrauenn., Meleag. (V, 


198). 
Aupößeos, (d), ähnl. Gottſched d. ἱ. von Gott bes 
ſchieden, eigtl. Babegotis, 3) Athener, 9) Gefandter, 
Xen. Hell. 1, 8,18, b) Erchier, Proedros in Athen, Ios- 
14,8,5. ο) @ieufinier, Isee. 8, 22, Dem, 59, 89. — 
(Rede) gegen einen D. von Ifäus, Suid. ο. ὀπιτηθη |. 
ὁμοῦ ἐγγύς, |. Bait. Saupp. fr.or. 11, p. 288. d) einer, 
egen welchen Hyperides (ου. Bhilinus) eine Rede abe 
akt. Horp. s. ἐπὲ κόρρης, Poll. 8, 74, f. Bait. Saupp. 
fr.p. 291 u. 819. e) Schriftfi., Plin. index zu Lib. 12 
u. 18. f) Andere: Inser. 169. — (Anth. app. 866.) 2) 
Leufadier, Polysen. 5, 86. 8) Thebaner, Blötenbläfer, 
Alc. ep. in Antb. Plan. 7. 4) Iheffalier aus Ῥθίθία, 
7Theod. ep. vır, 529. 5) Örammatiler aus Ascalon, 
St. Β. ο. ἀσχόλων», Schol. Tl. 9, 96, Ath. 5, 829,4. — 
14,662,1,8. 6) Grammatiter aus Sivpn, Ath.11,497,e, 
Cram. An. 111, p. 167 u. 185.7) &halbäer, Plut. fluv.23, 
8.8) Tarantiner. Schaufpieler, S. eines Dorotheus, Inser. 
1584. 9) Milefter, Mion. & ΣΥ, 265. 10) Smyrnäer, 
Mion. 8. τν, 805. 11) Rechtelehrer zu Berytus in Sy⸗ 
rien, [. Bach hist. jnrispr. Rom. τν, 1,2, 6. δ. 12) Rhe⸗ 
tor, Berfon in Plut. qu. symp. 4, 2, tit. u. 8. — Schrift« 
fteller, Plot. parall. 20. 25. — Ath. 7,276, f, 4. Bol. 
Febric. bibl. gr. ur, 452. 18) cin Arzt, Phleg. Trall. 
fr. 55. 14) Beamter unser Nicanor, Ios. 12, 2, 11. 15) 
ein Maler zur Zeit Neros, Plin.85, 10, 86. 16) Andere, 
Anth. ıx, 175. — XII, 66. 95. 

Δωροθία,{. ὕταμεππ. aus Koronea, Keil Inscr. boeot. 
LV,c.&. 4ωροδέα. 

Δωρόθιος, gen.böot. m, — Awgo9eog, 1) Tanagräer, 
Inser. 1562. 2) Diomeer aus Athen, Boss Dem. Att. 6. 

— m. Gippert d. i in Beben ausgezeich⸗ 
net, Mannan., Inser. 2448, 8. . 

Δᾶροε, (ό), (über die Betonung f. Et. Μ. 742, 27), 
Φααδε, ο). German [. ά4ωριεύς. 1) ©. bes Hel⸗ 
len, Stammpater der Φοτίετ, Hes. b. Tzetz. Ly- 
cophr. 284, 5. Plut. qu. symp. 9, 15, 3, Her. I, 
66, Αρά. 1, 7, 8, D. Sie. 4, 58. 60. 5, 80, Streb 
8, 883, Iambl. v. Pyth. 242, Seymn. 595, Nonn. 14, 
115,94. — ©. des Zuthus, Eur. Ion 1590. 2) 6. des 
Pofeidon, Gründer von 4«ὥρα in Phönisien, St. Β. s. 
Jupos. — V. der Nymphen, Leon. ep.Ix, 829, doch [. 
Mein. del. Anth. gr. p. 188, welcher 4ώτον ſtatt 4ώρου 
vermutet. 8) ©. des Ayollon, Apd. 1, 7, 6. 4) S. des 
Epaphus, St. B.s. Πυγµαῖοε 5) Theffelier, Thuc. 4, 
78. 6) Weolier, Anth. app. 884. 7) Athener, ΔΕΝ. 18, 
568, f. 8) Araber, griech. Philoſoph, Suid., Damasc. ν. 
Isid. Φ. 181. 

Aöpos, (7), = 4ῶρα, w.f. (µ. Δδρον, Plin. 5, 19, 
17), 1) St. in Phönigien, Ios., Apd., Alex. Polyh., 
Char. b. St. B.s. v., Scyl. 104. Ew. Δωρίτηε, St. Β. 
2) St. in Karien, Crater. b. St. B. 

Δωρά, voc. Δωροῖ, {. Gebertine d. i. die Spenberin, 
f. Hes. s. Ἐμβλώ u. Mein. Com. fr. 11, 1, p.58, komiſch 
erbichtete Göttin der Sykophanten u. ihrer Beſtechungen, 
Ar. Equ. 529, Cratin. b. Hesych. s. v. 

Adpev, f. Φάρων. 

Ads, ſ. Gaabe, Name, den ſich Ceres beilegt, H. h. in 
Cer.122.(Herm. Aufs od. Jwas,Lob. 4ωσώο). {ωρώ.) 





830 Δώσαρα 


: Δάσαρα, 7 St. in Indien, weRli vom Ganges, Ptol. 
DR BE 

Δωσάρων, ὠνος, ποταμός, I. in Indien, weſtlich 
vom Banges, |. Subunteela, Ῥιοἱ. 7,1, 17.40. 

Δωσνάδαε, gen. a (fo Luc.), in Schol. Ἡ. 20, 334 
Δωσιάδης,ου, m. Gebel, 1) Rhodier, Dichter der An⸗ 
thologie, Anth. xv, 25. 26, Luc. Lexiph. 25. 2) Ge⸗- 
ſchichtſcht., D. Sic. 5,60, Ath. 4, 148,a. 6, 264,2. — 
Schol, II. α. a. D.— Vgl. noch Fabric. bibl. gr. 111, 812. 
6. «οσιάδης. Achnl.: 

s, m. Mannen., Suid., Zonar.p. 587; = 
4ωσιάδας, Clem. Alex, protr. 8. 

m. Gottſched, ſ. 4οσίδεος, 1) Athener, 
a) Diyrehinufler, Meier ind, schol. 1851 n. 87. b) aus 
Kolonos, Afttonom (200 9. Ehr.), Censor. ο. 18, Plin. 
18, 81, Gemin. Rhod. p. 245, Io. Lyd. de mens. 4, 84, 
vit. Arat. ed. Westerm. p. 58. ο) Andere: Meier ind, 
sohol. n. 82, — Inser. 261. — auf einer Münze, Mion. 
1, 120. 3) ®tammatiter, Zeitgenofle bes Ulpian, ſ. 
Fabric. bibl. gr. ντι, p. 59. xıız, p. 514. 8) einer, an 
welchen Sulians Brief 88 gerichtet if. 4) Mannsname, 
Anth, xı1, 150. — Suid. — Bgl. noch Fabric. bibl. gr. 
ıv, 16. 

ſ.Gebhardine, eigtl. Giebſchnell, Frauen⸗ 
name, Ov. Ib. 472. K. 

, ωνος, m. Gebert d.i. im Geben tüchtig, 
eigtl. zum Geben bereit, f. Et. M., Bein. bes Antigonus, 
Plut. Aem, Paul, 11. — Eigenn., Suid, 

Asräßas, a, Hesych. A ‚m. Gevers, 1) 
S. des Iſthmiot, K. der Meffenier, Pans, 4,8, 10. 2) Bein. 
des Lycambas, als Dotosfohn, Archil. fr. 92, f. Hesych. 


'Δωτώ 


Δωτία,{.Θεδε[, T. des Clatus, von welcher {«ώτιον 
benannt fein foll, St. B. =. 4ώειον. 

Δώτιον (Tönedlor), Giebel hauſen, Ebene füb- 
ih vom Offe in Theflalien (b. St. B. u. Plin. 4,9, 16 
Stabt genannt), Ἡ. bh. 16 (15), 8, Hos. b. Strab. 9, 442, 
Call. h, Cer. 26, Simon. fr. 44, D. Sic. 5, 61, 
Strab. 1, 61. 9, 442, Plut. qu. graec. 18, Dieuch. 
b. Ath. 6, 262, e, Herdn. b. St. B. Ew. Asrıets, 
mit u. ohne ἀνήρ, Soph. b. St. Β., {ει Awruis, 
έδος, Rhien. b. St. B., u. Awrıds, ddog, bei χώρες, 
γαίη, Sopb., ΑΡ. Rh., u. Antim. b. St. B., neutr. Δώ- 
Tu, dah. 4ώεια τέµπεα u. 4ώτεον 4ργος, Dionys. 

. δι. B. 

Aæris, dos, {. Gaabe, a) M. des Phlegyas. Apd. 
8,5, 5. Ὁ) Gem. des Jalyfos, M. der Syme, Mnas. b. 
Ath. 7,296, ο. 

Adrıs, sog, m. = 4ὥτος, ©. des Afterios u. der πι: 
philtyone, St. Β.ο. 4ώτνον. Mein. vermuthet 4Φαοτέδος 
β. «ώτιος. 

Adros, m. Gabo, 1) ©. des Neonos, Enkel des Hel⸗ 
len, Archin. 5. 8t.B. 2) ©. des Pelasgos, Mnas. u 
Herdn. b. St. B. Bon ihm oder dem Borigen [οἳ 4 ώσιον 
benannt fein. 8) ®. des Lycambas, Hosych. 4) cin 
Perſer. Her. 7,72. 

Δωτώ, oõc, 1. Gebhardine d.i. die bereite Geberin. 
f. Eust. 1190 u. 1181 (nad) Movers u.Röth oriental.), 
eine Nereide, welche nad) Paus. 2, 1, 8 zu Gabala in Sy⸗ 
rien ein Heiligthum hatte, U. 18, 48, Hos. th. 248, Apd. 
1,2, 7, Virg. Aen. 9, 103 (v. L), Val. Flacc. 1, 184, 


Βαἱᾶ., U. Von einer Abbildung berfelben [. Hase in 
Steph. thes. s.v. 








E. 


Frans, gen. böot. "Eau, (Φε), Wrladier, 
Inser. 1518. 
Ἐαμερίε, = Εόαμερές, f. Milde, Brauenn. aus 
©tiris, Boss Insor. ined,. 1 η. 74, b. 
ἄρες, ων, indiſches Voll, Nonn, 26, 166 (Grasfe: 


Tagan), t. B. 
pvos, ın. Lenz, ein Eunuch, D. Caas. 67, 2, 
Inser. 2, 8774 (Bentlei in Hor. od. 2, 8,2 nimmt auch 
eine "Eaplyy an 

Ἐάσων, = Ἰάσω», Inscr. b. de Witte n. 257, f. 
Keilan. ep. p. 178. 

Eav.o.. Inscr. 4, 8665, B, 18, Sp. 

Ἐβάγηνα 7) Σεβάγηνα, Bleden im innerſten Theile 
von Kappubocien (Cilicia), Ptol. 5, 6, 15. 

‚acan, m. Gitbentager, Bein. 

des Apollo, Plut. qu.symp, 8, 1,2. ©. Ἑβόόμη. 

Ἑβδομηκοντακωμῆται, Giebzigdörfler (wie 
Siebenhöfen), Bolt in Aethiopien, Iub. Maur. δ. Plin. 


6, 84. 
Ἓβόδόμη, J. Sie bner, 1) ter dem Apollo geheiligte 
fiebente da im Mondmonat, Hes. op. 768 . Procl. 
dam, Plut. qu. symp. 8,1, 2. 2) Der fiebente Tag nad 
der Geburt eimes Kindes, welcher in der Familie gefeiert 
wurte, Hesych. 
Ἑβόδομίσκον, m. Siebner, Mannen. aus Androt, 
Inner. Boss fasc. 2, 87, 91.— Insor. 2, 2849, ο, 8, 
"EßSonovy, τό, Ort vor Gonftantinopel, Sozom. 8, 14, 
Bp. Achal.: 
; m. Siebeneck, St. im Garthagifchen, 


"EBßevos, m. "@benholz, Ark. Ang. 1858,0.118. 
119. p. 230, M. ͵ ση 
"EBßepos, ον, m., b. Suid. u. Luc. Ἔβορ, b. Io. Ant, 
Fre als δεῦτ. indecl. a) 65. des Salas, von weichem die 
täer abffammen follen, Ios. 1, 6, 4. b) S. ves Phalek, 
N. T. Loc. 8, 85, Io. Ant. fr. 6, 18, 
Ἔβεσον, ὧν δι auf Pithyuſſa, f. Ἔρεσος u. Ἔβν- 


Βατ]. 111. 


σος, D. Cass, 
EBlaros, m. Heil, Mannen., Inser. 3, 1896, Sp. 
Ἐβιδάς, m. ©. des Medianes, Gebräer, Alex. Pol, 
b. Ios. 1, 15 u. Eus. pr. ev. 9, 20. : 
να, ©t auf der Oftküfte Hiberniens beim j. 
Dun alk, Pia. 2,8, en > 
βόδα, 6ι. an der Norbgrenge von Arabia Ῥοέτοσα, 
j. Abde, Ρεο]. 5, 17, 12. — 
, St. in Rhätien, Ptol. 2, 12, 6. 
b. St. B. "Eßopa, 1) Gaftell der Edetaner in 


Hiap. Tarrac., Ptol. 2, 6, 68. 2) ©t. in Hisp. Bastica, 
Fri Bpodga, w. f., Ptol.2, 4,11, 8ί. Β. Cw. "Eßopebe, 
ι ο 


Ἐβόρακον, (τό), St. im römifchen Britannien, jetzt 

Hort, Ptol. 2,8, 16. 8, 8,7. 
ὄοννον, (δι. ber Raturgider in den Grafifchen 
Ulpen, Ptol. 8, 1, 89. ©. Ἡβονρόδουνον, 

Juſeln des wer. us, die |. θε είδε, 
mit der Hauptinfel "EBovßa, Ptol. 2, 2, 11. (Bei Plin. 
4, 80 Hebudae.) 

Ἐβονδίκη, Stadtename. Zon. 

Ἔλβοθρα u. δ. Prol. Ἔβουρα, 1) 64. in Hisp. Bae- 
tioa am Bätis, |. 8. Lucar de Barrameda, Strab. 8, 
140, f. Ἔβόρα,. 2) ©t. in Luſitanien (Liberalitss 
Iulie),.j. Evora, Ptol. 2, 5, 8, Infchriften u. Münzen. 
8) Ebura Cerealis in Hisp. Baetica, Plin. 8, 8. 

ὶ οἳ Addsoxıes, Stamm ber Aulerlen, 
Ptol. 2, 8, 11. 


"E ‚ Stäbtename, Zon. 
Ῥ ρόδουνον͵ (τό), δι. Sermaniens an der Donau— 
Ptol. 2, 11, 80. 8, 6, 8. 


, δι. der Quaden In Großgermanien, viell. 
. Gran Pal, 11,20 ὃν Insert . 
n önberg?), Inser. 8, 4595, Sp. 
peves, b. D. Cass. 4 (οἱ), deutſches 
Bolt, fpäter gwifchen Rhein u. Maas, Strob. 4, 194, D. 
Cass. 40, 5. Ihr Land ἡ "Eßovpevia, D. Cass. a. 6.0. 
. Ἓβουσα, = Ἔβεσος u. Eßvaog, Proc. b. . 1,1, 
p- 


Ἠβονσμονάνασσα 7] Τοσµονάνασσα, 61. in Bal« 
triana, Ptol. 6, 11, 8. 

E m. ber röm. Aobutius, 19.. b. Iud, 8, 7, 
4. 4.1, δ. ©. 4ἱβούτιος. 

Ἡβραοστίν, Adv. hebräiſch, Inaer. 4, 9060, δρ. 
κ —— wie ein Hebraͤer ſprechen ob. denken, Ios. 

9 n “ 6, 2, 1. 
ἴκός, ή, dv, hebrätfch, γράμματα, v.l.inN. 

T. Luc. 28, 88, ἔθνος, St. B.s. ἁμαληκῖταν- 

Eßpatos, (ὁ), pl. alos, b. Hesych. Ἓβρεί, f. Ge- 
nes. 14, 18, (nach Pbil. migr. Abr. 5 u. Hesych. = 6 
παράτης), ber oder die Hebraͤer, bei Paus. 1, 5, 5 οἳ 
Ἓρρ. ol ὑπὲρ Σύρι» u. 10, 13, 9 οἱ ὑπὲρ τῆς Παλαι- 
στίνης, b. App. b.civ. 2,71 τὸ Εβραίων γένος, u. 
Paus, 6, 24,8 ἡ Εβραίων χώρα, ſ. Plut. Ant. 27, 
Luc. Alez. 18, Paus, 6, 5, 2, Porph. ebst. 2, 63 u. v. 
Pyth. 11, Dem. v. Isid. 141, Char, b. St. B., u. ὃ., 
Phil. ν. Mos. 1, 1. 36. 8., Suid., 9. (Dam. v. Isid. 56 
ὁ Εβραίων θεός). In N. Τ. δοῖ. apost. 6, 1 von ben 
hebraiſch οὗ. aremälfch rebenden Judenchriſten. 








832 "EBpaip 
"Eßpatp, Stammvater der Gebräer, Sync. p. 85, 17, 


έδος, fem. des Ad). 'Εβραῖος, dab. ἡ ud- 
λεκχτος, N. T. act. ap. 22, 2.26, 14, γλῶττα, Suid. ο. 


4ουχιανός. 
„Adr., in hebräifcher Sprache, N. T. 
Ioann. 5, 2. 19, 18, ὅ. 

"Eßpasrros od. βριττος, Wessel. Hier. Ρ. 686. 8p. 

Ἔβρίοι, —= ‘Eßgales, Inser. 4, 9922. Auch Al- 
βρὲοι, Inser. 4, 9909, Sp. 

, Ort im aflatifchen Sarmatien am Fluß 
Vardanes, Ptol, 5, 9, 28. 
ννον, $leden in Gall. Narbon., j. Embrun, 
Strab. 4, 179. 

"Eßpos, (6), Hesych. "Έβρος, Bold, Bodwa 
(Hesych. ἔβρος -- τράγος βάτης καὶ ποταμὸς 
θρῴχης). 1) ©. des thraciichen Königs Gafander u. ber 
Crotonice, von weldem ber Fluß feinen Namen baben 
fol, Plut. 8αν. 8, 1. 2) [Φδπε Mann von Lipara, 
Hor. Od. 8, 12, 5. 8) der Hauptſtrom Thrarciens, welcher 
frũher Ῥόμβος oder Στρόμµβος geheißen haben [οἳἳ, Plut. 
Βαν. 8, 1, Arist. met. 1, 18, |. Mariga, gew. mit 
den Artilel, Her. 4, 90, Thuc. 2, 96, Theophr. ο. 
pl. 5, 14, 8, Ael. n. an. 2, 1, App. b. civ.4,108, 
Strab. 7, 881, fr. 48, 52. 18, 696, Themist. or. 
84, c.24, Luc. adv. ind. 11, Bt.B. ο. bulsnndnodsg, 
od. mit zerauds, Pol. 84, 12 (Strab. 7,822), Strab, 
7, 829, fr. 9. 10, Arr. An. 1, 11,4, Ptol. 8, 11, 2, 
Soyl. 67, St. Β. ο. Κύψελα, Theocr. 7, 112. Bgl. 
Her.7,59, Eur. H. f.886, Anth. ντι, 542. 642. ıx, 
56, Alcae. 94 (86) ed. Ahr., U. ©. Εὗρος. 

Ἔβρόάν, St. in Baläftina, |. el-Khulil. Ew. TEßpe- 
νηνόε, δι. Β. 6. Χεβρώ». 

"Eßvros, (ἡ), b. Ptol. 3, 6, 77 "E eine Ins 
[εί der Balearen mit einer gleihnamigen Stabt, j. Iviza, 
fat. Ebusua, Strab. 2,128. 8,109. 167. 6. Ἔβεσος 
u. Βνσός. 

Ἐβωαλία, [. Εὐωρία. 

» fem. u. n., δ. Ptol, 5, 16, 8 Ἡ 
Φ. Ιου. arch. 9, 1,2 u. b. Ind. 4, 1, 1 E (‚u 
1ος. b. Ind. 8, 8,5 'Ἐγγαδδαί, 61. in Paläftine, 800 
Stadien von Serufalem, j. En-Dschiddi. Em. Ἔγγα- 
δηνόε, St.B. ©. ’Erysdalv. 
vos, = Εγχελέαι, Mnas.b.8t.B. 
) Όρος, m. Heim, ahd. Heimo (vgl. 
Heimath), Mannen., Insor. 2749. Aehnl. 
Eyrtew, (HSeimath), ἡ γῆ παρὰ ᾿Αετικοῖς, 


Hesyc 

‚ Posid. 6. Piut. Marc. 20 nach 
D. 8io. 4,79 Wellhauſen, alſo ſtatt Eyxvoy, ober 
Sicherreuth, St. im Junern Siciliens, j. Gangi, 
D. Sic. 4, 79. 16, 73, Ptol. 8, 4, 14, 8t. Β. w. Ἐγ- 
yoivor (ol), D. Sio. 16, 72, St. Β., Posid. b. Plut. 
Marc. 20 Ἐγγόϊοι. 

Ἔνγδηλοι, —= Ἐκόηλος, m. Bercht d. i. clarus, 
Mannsn., Insor. 2140 (aus Yegina bei A. Rang. I,n. 
4. K). 

Ἐγαρίχα, 1. Weckherline (von Waccar d. |. 
munter), Frauenn. aus Tanagta, Inscr. 1672. 

as, {. St. der Geltiberier in Hisp. Tar- 
rac., j. Yniesta, Strab. 8, 160, Plin. 80, 89, MW. 
Ξ- ΗἩγερία, το. f., Plut. fort. Rom. 9, Do- 
eitb. b. Plut. par. min, 84. 

Ἠγέρτιος, m. Wahler, Gründer von Chios, 

' Strab. 14, 683. 


Eyerra,ns, (N), = Alyeoro,w.f., alfo Ziegen» 


Ἔγρα 


dein, (wie denn auch eine Kriegsmafchine von ihrer 
giegenhärenen Bededung ἔγεστα hieß, f. Suid.). 1) St. 
der Elymer in Sicilien, Thuc. 6, 3. 46, D. Sic. 18, 6. 
48. 14,48. 20, 71, 8. (28, 5 fleft Αἴγεστα), Phil. b. 
St, B., ειώ ἡ τῶν Ἐγεσταίων πόλις nt bei D. 
βίο. 4, 28. A ‚D. Sic. 4,28. ἄν. "Eye 
σταῖοι (ol), Her. 5, 46. 7,158, Τπαο. 6,6.46, An- 
doc. 8, 80. Paus. 8, 16, 5, D. Sic. 5, 9 — 22, 21, 5, 
(28, 8 ficht Alyscrados), St. B. 2) eine Troerin — Se- 
gesta, w. f. 
Eytorns, ου, m. Ziegner. ©. des Tros, Grünter 
von Eysata, St.B. ©. * Aehnl. 
S. 
Αγ. 


"Eyerros, m. ©. bes 
yrapos, m. Untizeit, Mannen. Inser. 41. 

E ου, ep. onch oo, Tobert (f. He- 
sych. u. Et.M. 810,85), 1) 6. bes Tartaros u. der Ge. 
einer ber hundertarmigen Giganten, Batr. 284, Eur. 
H.f. 908. Ion. 209. Cyel. 7, Nonn. 25, 90. 48, 22. 70, 
Qu. Sm. 5, 642. 14,582, Call. fr. 28 ed. Β., Opp. C. 
1,278, Αρά, 1, 6,2, Paus. 8,47, 1, Arist.or. 2,p 
20, Const, Man. 8, 16,9. 2) 6. des Aegyptus, Apd. 
2,1,5. 8) ein reigelaffener Auguſts, Suet. Oct. 67. 
4) eins der Roffe des Pofeidon, Schol. IL 18, 28, Eust. 
Hem.p 918, 14. 

Ἐγκόλπιος, m. Bufing, 1) Uthener Βησσανεύς, 
Inscr. 805. 2) ein dem röm. Kaifer Alexander Seve- 
raus befreundeten Geſchichtſchreiber, Ael. Lamprid. ν. 
Alex. Severi 17. 8) ein junger Menſch in Petron. Sat, 
Auch Ἐνκόλκιοι, Inser. 8, 4718. Achnl. 

"Eyro\wos, m. Mannen., Inſchrift b. Orelli n. 


umitor, App. reg. 1. 


1176. 
’E ‚dos, f. Maht gunde d. 1. mächtige, 
eine ttyrerin der chriftlichen Kirche, Prudentius Pe- 


risteph. 4, 109. al. Obbar.ad Prudentium ©. 111. K. 
γκρηςε, — ’Ersöxons (nad) Lob. par. ρ. 81 fo gun 
ſchreiben). Choerob. in B. A. 1188. 
ἜἘγκνρων, ovos, m. Wellhaus, Ehiffemame, 
Alciphr. 1, 14. 
vos, m. Dörfler, Phllafier, Build, ο. Nou- 
τίνας. 


Ἔγλαιτοε, f. Ἔχλεκτος. 

᾿Ἰογλόν, ὤνος, 1) (ὁ) NR. der Mocbiter, 1ου. 5, 4, 1. 
2. 2) alse tanaanitifche Königsftabt, Eus. onom. 

γνα (ἡ), lat. Ignatia, 1) St. u. Seehafen in 

Apulien, j. Torre d’Agnazzo oder d’Egnasia, Strab. 6, 
282.288, Ptol. 8, 1,16. 3) (ὁδός) ein Theil der via 
Appia von Dyrthachium Bis Theffalonike u. Byzanz, Pol. 
b. Strab. 7, 822 vgl. mit Strab. 7, 828—880, fr. 21, 3. 
8) Frauenn., Inser. 2, 2944, b, 4, Add. of. 2849, 1, A, 
2, Add. 8, 4194. 6297. 

TEryvarıavds, m. Mannen., Inser. 8, 8867, Sp. 

"Eyvärıos, pl. ’Eyvütiıos, (App. b. civ. 4, 31, v.L 
Ἰγνάςιος), ein famnitifhes Geſchlecht in Rom, daher 
Migsos ΕΥ». App. b. οἷν. 1, 40 (v. 1. 1γνάτεος), 
Ἀϊάρκος Eyv. Ῥοῦψος. D. Cass. 53, 24 u. ber Bhile 
[ου Πούπλιος ’Byv. Κέλερ, D. Cası. 62, 26, end» 
lich 4. Ἐγν. Βίκτωρ «ολλιανός, Keil Inser. bosot. 
XXXV, b. Andere: Inscr. 877. 2, 8616. Auch auf einer 
elsifgen Münze, Mion. 111, 16. 

Ἐγοισοκωμῆταε, pl. Volt in Balatien, Imscr. 8, 
4121, Sp. 

Eyoboras κύνες, Hunde von einem keltiſchen Stam⸗ 
me fo benannt, Arr. Cyn. 8, 4. 

"Eypa, ας, (ή), b. Strab. ᾿Εγρᾶ, ἃς, 1) St. am 
Bufen bar, viell. {. el Hedsjer, Arub. 16, 782. 





"Eypspoc 


Ew. "Eiypnvös, St.B. 2)6t. im Innern von Arabia 
Felix, Ptol.6, 7,29, St. B.e. Ἰάθριπτα. 
"Eypepos, m. Weder, ©. des Eurynomos, Schol. 
Ἡ. 18, 483. 
perios, 90, ϱ 000, m. Munter, Ualocbte, 
Nonn. 80, 806. Webnt. 
pebe, m. Führer der Uatocdten, Nonn. 26, 98 


By 
(v.1.). 
wos, f. οτε τα (von ἔγχος), Name der Aphro⸗ 
dite bei ten Sypriern, Hesych. 
έλαα, {., Malal. p. 10 Ἐγχιλία, Halen, 
Fleden in DBöotien, am ber Eile des fpäteren Theben, 
ae, (08), b. App. Ill. 2 "Eryx@äces, gen. ἕ 
οὗ), Ρ 2 or, 
dat. ep. (ΑΡ. Rh. 4, 518) —* acc. dag (Her. 
ὃν Paus. 9, 5, 8, Apd. ὃ, 5, 4) od. εἷς, Ὁ. 8io. 19, 
58, Ἐγγέλαιοι, Strab, 7, 826, Scymn. 487, ob. 
* Hecat. 5. Βε, Β. ο. Hkagen, δι B. s, 
Ἅρπνια, od. Ἔγχελθναι, Pol. 5,108, od. 'Εγχέλνεν 
(2), Sohol. ΑΡ. Rh. 4,507. Fem. Ἐγχελίε,δί.Β., Yals 
männer, Fiſcher . Müller zu Scyl. u. Et.M.), ein 
Bolt def. im füpliden Illyrien, welches man aber ebenſo⸗ 
wobl am Drilon ale am Aous u. den Geraunifchen Ber» 
gen u. am Lychnidſee trifft, 6. Her. 9, 48, Scyl. 25, 
t.B.u. die ob. a. St. Ihr Land hieß ἡ Εγχάλη, Et. M. 
Acts, έως, od. Ons, m. Aalmann, 
Bifher, 6. des νήμα, eremmbaker der Ἐγ χελεῖς, 
App. lliyr. 2, δι. Β., 
ἨἘγχοσίμαργος, * Sfenpitt, Umazjone, Tzetz. 
Ρ. HL 180. 
Ἐγχό, f. Ὀτηία, Name der Semele, Hesych. 
Ἐνγᾶσα, ©t. der Gaftellaner in Hisp. Tarrac., Ptol. 


9, 6, 71. 
od. Ἡδαωνκταόν, attiſcher Demos, 1. d., 
Inser. 628. Bol Bockh zu ο. St. 
Eee, m. @uttgeber (fo ned Et. M.), Bein. 
des es bei den Gortyniern, Et. Μ. 
, m. Grundig, Mannen., Phot. bibl. p. 
18, 16. 


"Esiäva, ©t. in Arabia deserta, am well. Ufer bes 
Euphrat, 7 Ei-Daer. @w. "EBßavebe, St. Β. ©. 4ά- 
ὅαρα ıv. 1. Ἔδδαρα). 

vös, m. ein 1 Phöniger, Gruͤnder von "Eddara, 
St.B. 


5886 für ᾿αὐδώ, w. f., Theod. Mopsuest. in 
Zachar. prophet. 1, 1. 
» (6. Hieroc!. synecd. p. 895, 21 ν. Ἱ. 


od. 689 alfo Mofenthal?), St. in 80: 
dien, Gapit. b. St. B. Ew. 'Ἐδιβησσεόε, Insor. 8, 4821, 
St. B., od. 'Ἠδφβή St. Β. 


Ἐδοιόν, ὤνος, (6), Senfan der adetanen in Spa⸗ 
ulen Pol. 10, 84. 85.40. 6. Εδήκω 
Elta, indeol., (®reudentpal, ſ. Phi, plant. Noe 
οι. Hesych. ) Ort bes Paradiſet, Phil. leg. elleg. 1, 
19, Syno. 6, 19 ed. Benn. Inser. 4, 9544. 
“bevor, m.Zempeltei?(Hesych. ἐδεοῖν = Is 
u. die Anm. daſelbſt), Mannen. auf einer lydiſchen Muͤn * 
Mion. 19, 142, auf einer erpthräifchen, 8. νι, 224, 
, ὧνος, Τα. (viel. ---Εκδερίω», alfo Fels 
ler), K. von Achaja, Tzetz. ad Lycophr. 86. 
f.= Esther, Bync. 440, 1, Sp. 
—— ἥνη, Insor. 888. 
—— ης, N: © Seiligenſtadt (= 4ἴδεσσα, 
b. Ptol. 8, 18,89 Αἴδεσσα ἡ Ἔδεσσα, von ver St. 
in Macevonien und die St. in Cyrrhestioa hieß nad 
Strad. 16, 748 wirklich ſowohl Ἔδοσσα als’Ispi πόλις, 


Ἐθάνος 333 


nad St. B. aber iſt die St. in Syrien = unferem: 
Wafferburg, doch f. App. Syr. 67), 1) &t. in Ma⸗ 
eebonien, j. Edissa ob. Moglena, Pol. 5, 97: 84, 12, 
Euph. fr. 24, D. Sic. 81,18, Strab.7, 828. 10,449, 
Plut, Pyreh. 10.12. Demetr. 48, App. Syr. 57, Ptol. 


8, 12, 7, Polysen. 2, 29, 2, Hieroel. p. 638. Ew. 
τον, 8ι. Β. ο. αἰανή, od. Ἐδεσσηνόν, St.B. 
ο. Πέλλα. — Nach Mal. Philad. fr. 18 61. in Epirus. 


3) St. in Oschotne (Syrien, Mefopotumien), D. Case, 
68, 21.80. 78, 5, Ptol. 5, 18, 10. 8, 20, 22, Luc. 
hist. 22, Suid., St. Β., Hierocl. 714 u. Wessel. Ew. 
Ἐδισσαῖου, Luc. hist. 24, fr. hist. ed. Müll. rır, ο 
652, St. Β. ο. v. u. "Ayosoa, ὅ., ο). "Eder 
Suid., St.B. ». v. u. s. Bdtvos, i. 2° Et. in yr- 
rhestica — Bambyke, Strab. 16, 748. Day. a) Ἔδισ- 
watog, Bein. des Heralles, Hesych. b) "ESereala, 
Frau in Inser. 888. 

Ederavot, Bolt in Hisp. Tarr., Pol. 10, 84. ©. 
Ἐδητανοί, r Liv. Sedetani. 

Ἐδετζιώ, f. Caſtell in Dardanlen, Procop. aedif. 4, 
4 (mo falfh ᾿Εδετζίω fteht). 

Ἐδήκων, wog, ein Seythe (Hunne) unter Atti⸗ 
le, Prisc. Pan. fr 

Ἔδηνῶν — Paläftina, Inser. 8, 4624, Sp. 

κ vol, == Βδετανοί, Strab. 8, 156. 163. 
168. 
5 Ἐδόβιχος, m. Truppenführer, Sozom. 5, 14, 8, 


Ρ. 

Ἴδδον (0), τοῦ Μάννου γυνή, Amensa, Inser. 8, 
«670, Sp. 

Ebovla, ας, Eparchie in Kibyen, Episcopp. Not. Leo 
Imp. ed. Migne, p. 846, c, Sp. 

Ἐδούλιον, τό, Gebirge in Hisp. Tarrec., Ptol. 2, 
6, 21. 

'Ἠδουμαῖοι, au ——— . geſchrieben, ein ara» 
bifcber —8 Uran. b. St. B 

Zon. "E8o0or, die Acduf, ein gallifches 

Bolt, Plut. Coon 36, Said. &. Aldovon, 

OZ, m. Stüler, Bein. des Heralles auf 
einer Veſe mit Dreifußraub, Layn. choix de τας. pl, 
IV, bull. arch. ap. an. 1. p. 59. 2, p. 110. 122, M. 

Ἔδρον ἔρημος, Drt im fl. Hibernien, Ptol. 8, 2, 


13. 

(6), Indecl. (na Phil, = Erdmann), 
Mannen., Phil. deus immut. 80. 81 u. ff., Build. — 
Syne. Ρ. 261, 10. 

Eöuca, ει. in Wethiopien, Iub. Maur. u. Βίου ϐ. 
Plin. 4, 86. 

Ἐ]οιίαν, ου, (ὁ), inN.T. Ἐταείας, ὁ, Beros. b. 
Euseb. Arm. p. 17 u. Inser. 4, 8618 Ἐεχίαν, 1) 4. 
von Yudäa, Ios. 9, 12, s—10, 8,1, 8., Beros., N.T. 
Matth. 1, 9, Suid, 2) ein Hoberpriefter der Juden, 100, 
6, ΑΡ. 1, 22. 8) ©. des Chobari, Ios. b. Iud. ὅ, 1, 3. 
4) 8ι. des Ananias, Ios. b. Iud. 2, 17, 0. 5) ein Räuber, 
Ιου, arch. 14,9, 2. 17,10, 5. Ὁ. "Ind. 1,10,5. 2,4,1. 
— Syne. 573, 8. 

κα , m. Großvater des Eera, Bync. 479, 18, 


” tepon in Thessalis 11, Episcpp. Not. p. 880, Sp. 

"Efepos, m. ber Gründer Sarthagos, Philist. in Eus. 
Can. Chron. n, 804 (f. fr. hist. 1, p. 190). 

Ebad\ (ν. |. Ἰεθεβαάλ), KR. v. Siton, Sync. 8586, 
1, Sp. 

' Ἐθάνος, m. (Trautmann, od. orient.), ©. bed 
Emeon in Judaa, los, 8, 2, 5. ahnt. Tbatos, Ios. 7, 
10, 1, anders "Eövatog, 8, 15, 2. 





334 Ἐθελάνδρος 

Ἰθθιλάνδρος, m. Willer d. ἱ. Dillheer, εἰ. 
Willmann, Mannsa., Philhiſt. Vd. τας, Hft. 2,K. 

Ἐθελήσαε, αντας, m. Wille, Uber (4νγο- 
λὴδεν) Meier ind. schol. 1861, m. 24 (neh Gonj.). 
Uchnl.: 

Ἐθελούσιον, m. Willig, Athener, Inser. 167. 

Ἠθήμων, vos, m. Trautgefell, Genofle des 
Phineus aus Nabatäa in Arabien, Ov. met, 5, 168. 
(In ver Gage von Merops kommt au eine Npmphe 
16) (Trude?) vor, [. Hyg. p. astr. 3, 16, Ant, 

b. 15. 

θνίσται, Boll in Iheffallen, benannt ned ᾿Ἐθνέ- 
στης, m. Sunzito (Stammgenoffe), 6. des Reoptoles 
mus, Rhian. ὃ. 8 

ἸἨθοδαία, f. Sittig, T. ver Niobe, bei Andern 
Neãra genannt, Apd. 8, 5,6. 

El, 1) Name des fünften Buchftabene im Alphabet u. 
ver Zahl Fünf. Dah. 9) Bezeichnung des fünften Buchs 
der Zlias, Steph. ep. in 1Σ. 885. b) das goldene Ὃ ως 
Livis), das εδετπε (der Athene), und bes hölzerne (der 
fünf Weiſen) in Delphi, über welches eine Schrift Plus 
tarche handelt, f. Plus. de a} delph. 8—21. 

Eta, dat. g? Ruf? μα 2, 8723, b, Add. 

Ἐιακόβ, f. Ιακώβ, Sp. 

Ἡιάρινος, m. Lenp, Macebonier, Inser. 2, 1667, 
b, Add. 
== Ἱατρίνη, Ίπεστ. 2, 8786, 5, Sp. 

Eißınos, m. „Zräufler, DMannen., Lex. 

en = — Ιδαῖος, m. Bufhmenn, Mennen. 
auf einer Lampe des Diufeums der arch. Geſellſch. zu 
Athen. K. 

—— Tages: 8* 4225, Bp. 
et 
als ΜΑ δεί Paus. 4, 19, 2 u. Ὠΐδιος 
als Monaten. (März) in Vyjzanz in Gloss, Port. 8 find 


felfche — 
E uid., ερ. Εἱδοθέη u. in D. Per. Eldobeel 
1. Alpheit * elfen⸗ or. göttlichgeftaltet, f. Et. Μ. N 
T. des Proteus, welche zu Pharos οὐ. Antipharos ihren 
Eis u. ihr Grab (f. D. Per. 259 u. Eust. zu d. St.) hatte, 
Od. 4,866, Nonn. 1, 87. 48, 102, Anth. ıx, 474, 8, 
Emp. dogm. 8, 5. Sie hieß fpäter au Θεονόη, w. ſ. 
2) eine Dfeanide, Hyg. f. 188. 8) Schweſter des Kıdmos, 
Schol. zu Soph. Ant, 980. 4) 3. des @urptos in Karten, 
Anton. Lib. 80. 5) $rauenn., Gastul. 1 (v, 17). 

Ἠϊδόθουε, m, Schöne, Mannen., Schol, Ap. Rh, 1, 
1209. 

Ειδομενεύε, πι. = Ἰδομενεύς, w. f., Insor. 3184, 
rom, 24, boch nach Hesych. Mil. in Taetz. Chil. 8, 876 
wurden fie nach einem δὶδαιετ Tlamens ὁ Fidoc benannt, 
die Idus der Römer, D. Hal. 10,59, Piut. Caes. 68, 
Popl. 14, aud εἶδοί gefähr., Plut, Cor. 8. qu. rom. 25 
—100, 5., App. b. civ. 2, 149. 108. 

ἱδομένη, f., δ. δὲ, B. richtiger Eldopevfi, Glei⸗ 
hen, 1) T. des Theres ob. nach Apd. 2, 2, 2 des Abas, 
Gem. bes Amythaon, Apd. 1,9, 11. 2) δι, in απιειθία 
in Macebonien am ἄΣίοῦ, Thuc. 2, 100, Strab. 7, 881, 
fr. 86. — Strab. 8, 889. Ew. St. B. ©. 
1δομόένη. 

Ἠιδονμανίας, ου, ποταμός, BI. in Π[δίοι, Ριοἱ. 2, 
8, 6. 

Ἠδνία, f. 1) Gem. des Uealus, Lycophr. 1024. 
3) 7 des Dfeenos n. ber Tethye Ap. Rh, 8, 343. ©. 
᾿Ιδοῖα. 

EiSb, f. Schöne, od. Kluge (f. Lob. Ru. p. 817, 


Εἰείδυια 


der zuglei die Grammatiler wie Be. M. 505, 84, 
Schol. Ar. Equ. 1068, Suid. s. κερθώ, Et. G. 816, 80, 
Porph. Schol. in Dion. Thr. Gr. in Bekk. A. ıt, 857 
widerlegt, die es für eine Deminutivfotm von ΣΙΦοθέα 
efläven), T. des Proteus = Εἰδοδέα, Assch. u. Ar- 
ohil. in cod. Par, det Et.M. a. a. D., Eur. Hel, 11, 
Nonn. 48, 268 (wo Gr. Γνώ hat). 

(v. 1. Εξηλός, [. Lob. path. 110), viel. 
Outglüd. denn nach Hesych. iR Kila= ἀγαθηὴ τύχη 
bei den Macedoniern, —8 in Sicilien, viell. jen 
Isnello. 61ο. EllyAtvos, St. 

Ἐτηδοε, m. viel. = Inden alfo Fröhlich, dem 
Indöres=aupgeaden, χαραίέ, nayHesych, Manz 
name. Arcad.p. 48, 1 

Eldap, St. in Arabia: Felix, Ptol. 6, 7,17. 

Εἴθαροε (2) Κλ., Inscer. 2, 2685, δρ. 

Eu m. = Ιθώβαλος, w. ελ 48.0. Zyrie, 
Prieſter der Afarte, Menand. Eph, b. Ios.c. Ap. 1, IR, 
31. Bei Ios. Ἰθώβαλος, b. Syne. 845, 12 E 

Elueös (Kiep. ᾿Εαγεύς), Inser. 8, 4248, Sp. 

E ‚„ m. Zwanziger, Heros ἄροποπεοῦ ber 
Eixaßeis, dat. söcsv, eines religidien Vereins im Athen. 
Inscr. b. Ross Dem, Att. p. v, f. Inser. 2, 1125, b, 
8064. Aehnl.: 


Ῥλκαδικόᾳ, m. Mannen., Philhiſt. T. ıv, Hft- 4, α. 4, 


κ. Aehnl. 
Εἰκάδιον, m. Mennen., Buid., Inser. 8089. 65574. 
uff mprnälfägen Diängen, Mion. ıız, 212. 218. Webnl. 
Itadı m. Beiname eines Gpilureers, Ath. 7, 
298,d. 6. Lex. 

Ἐκκανδροε, m. Gle ichmann, Mannen., Nicarch. 
Anth. χι, 382. 

Eixapıebs, d, = Ἰκαρισύς, Inser. 117. 

Eixärıos, m. Blei, ©. des Sylinos, Diympienife 
aus Kolophon, Paus. 6, 17, 4. 

Ἱδικονικός (?), Inser. 8, 4881, C, Sp. 

Εἰκόνιον, f. Gleich, ἁρί. Bilden, Sraumm, 
Zaſcht. aus Melot in meinen Heften u. bei Orelli 4688. 
Κ. — Inser. 4, 7016 (1. ino.). 6. Ικόνιο». Wchnl. 

Ἑλκόνιου, m. Mannen., Inser. 942. 

Ἠϊκούρ, ©t. der Soreten in India intra Gangem, 
Ptol. 7, 1, 91. 

Datos, m. ed. dates, w.f., SEhmausmenrt, 
delphiſcher Monet (Zuli), Inser. 1708. 1710. &. Cart. 
ΔΑ. Ὀ. 10. 21. 89, 

Ελλακιναστήε, οὗ, m. Shmaufer, Bein. bes 
νο bei ben Gypriern, Heges. b. Ath. 4, 174, a, 


„f. N. | 

Ἠλλαριάδηε, m. Slarasfproß, d. ἱ. Tiryos, Hes. 
in Et. M. 60, 6 X 

ἨἙϊλάριτας (Hilaritas), f. Inser. 4, 9611. 
Ellariöns, ου, b. Pind. Eilaridas, a, Elates» 
[ρτοῦ d. ἱ. a) Mepptios, Pind. Ol. 6,54. b) fps, 
Pind. P. 8, 55, Hes. in Schol. gu Pind. P. 14 u. «8. 
9) Rolyphem, ΑΡ. Rh. 1, 41—4, 1468, δ., Orph. Arg. 
657, Ei, Μ. 

„ Όρος, m. Tanner, Theffeler, Ίο. 

salt. 14. 


Εἰλεβίη, f. Balthilde ὃ. {. bie Fühn ob. mädrig 
bebrängende, I. des Kaunus in Wegielos, Αρ. Rh. ir 
Parth. erot. 1, 

[ο gew. bei Epilern u. Attilern, wie außer 
Il. 16, 187. 19, 108, wo εἰλείθυνα βιθί, b. Apoli. Del. 
97, Ap. Rb. 1, 289, Call. ep. 54, Nonn, Orph.h. 2,2, 
ὕ., Tbeocr. 17, 60, Eur. h. D. Hal. comp. νου. 26, 
Ar, u. in attifcher Proſa (Plet. aymp. 206, d), Theo- 


Εἰλενία 


pbrast, b. pl. 8, 9, 8, fowie Bei Paus, u. Strab, meiſt, 
b. Δεὶ. u. D. Sic. flets (über den Accent ſ. Et. M. 
14, 34), ton. und ep. au Ελλαθνίη (fo Od. 19, 188. 
Call. h. 1, 12, Theoer. 27, 27 (codd, auch ΕἰληΘ.σίη), 
Luc. dea 8yr. 89, Inser. 2889, doch au ΕἙἰλήθνια, 
Call. b. 4, 182, ep. Anth. νι, 146, Leon. ep. VI, 
200, Nic. νι, 270. 274, Maced. vız, 566, Isae. 6, 
89, Paus. 2, 22, 6, Luc. d. deor. 8, 1, Strab. 5, 
226, Ptol., St. B., Hesych., ferner Ἐλεύθνια, Pind. 
N. 7, 1. P. 8, 1δ. OL 6, 72 (v. 1. Ἐλευθώ), Eust., 
Ἔλευθά, οὕς. Paul. Bil. ep. vrı, 604, Antp. Th, ıx, 
288, f. Ἐλιυθώ, in Inser. Cret. 8058 ἘἨλεύθνα, u. 
in Boss Dem. Att. 164 Ἑϊλύθαα, b. Bödh Inser. 
1597 Εἰλαθίη (für Ελουθεία), u. Ἑἰλήθεια nad Ross 
Dem. Att. n, 164, p. 95, fowie ‚,Calt. b. 
4, 257, od. Ἠλάθνια, Call. h. 6, 193, "EAnduln, 
Crin, ορ.1Σ, 288, ᾿Ἰδλήθνια (Schaef. zu Greg. Cor. 
p. 911 n.), und enrlih ᾿λείθοια, Inser. 4, 7402. 
7408, f. Kreifern (von ελέω, f. Cornut, 84, vgl. 
mit Preller Myth. 1, 819, nah Et. M. Kommende, 
nah Wefleling zu D. 81ο, 5, 78 u. Roth Φι(Φ. une 
ferer abendl. Phil. 1, n. 99 u. A. orient. Geburts» 
beifern), T. des Zeus u. ber Gere, Βου. th. 923, 
D. Sic. 5, Τὰ, Apd. 1, 8, 1, Call. bh. 1, 12, Paus. 
1, 18, 5, A. fpäter au In der Mehrzahl in Π. 11, 
270 u. Schol. — 19, 119 als ὠδῖνες u. daber επ 
gefchrieben. Doc Αε]. n. κα. 7, 15. 10, 47 als Eüsk 
Θυιαο u. in Nicom. ep. Anth, spp. 56 u. 5. Hesych. 
ale Εἰλήθυιαε, δ. Crinag. ep. v1, 244 ᾿Βλοίθνιαν 
auch ale Goͤttinnen in der Mebrgahl, in welcher Πε nad 
Paus. 1, 44, 2 in Diegara einen Tempel hatten. In 
Argos » Hesych., b. Nonn. 88, 150, Plut. Daed. 
ΡΙει. 5 ίθνια Σελήνη, in Orph. h. 2, 12 = "Ap- 
Έδμες, mit der u. Apollo zufammen fie in Sparta ei» 
nen ἵ hatte, Paus. 8, 14, 6. u. ſelbſt θέµμις 
släsf$ va, Nonn. 41, 162. Sie wurde faft aflentbalben 
in Tempeln u. durch Opfer verehrt, fo im ben, Plat. 
logg. 6, 784,0, Isse. 5,89, Paus. 1, 18, 5, in Delos, 
Her. α. 4. Ὁ., Paus. 1, 18. 6, in Sparta, Paus. 8, 17, 
1, zu Kleitor in Mieffene, Tegea, ἄεβίοι, Germione, 
Argos, Bellene, Bura, 6168, Paus. 2,22,6, 86, 11, 
4,81,9. 6,20, 2. 7, 28, 5. 25,9. 27,8. 8,21,8, 
48,7, Plut. qu. rom. 52, in Umnifos, Caere u. Ae⸗ 
appten (bier —= Bubaſtis), Strab. 5, 226. 10, 476. 
17, 817, auf Kreta zu Ginatos, St. B. ο. Eivarog. 
Sie wurde gewöhnli von Kreifenden (D. Sic. 5, 78) 
u. überb. von Frauen angerufm: dadını? Εἰλείθυνα, 
Ar.Lys. 742, tod; au von Männern, Ar. Εοοὶ. 869, 
Call, ep. 54 (vır, 146) un. 8. in der Auth.; im Ρίαν, 
Ael.n.an. 7, 165. 2) Φοπιδοἰε des Nikomachus, Mein. 
1, P-496. 8) Ελληθνίας, 5. Strab. 17,817, D. Sic, 
1,12 Ελλαθνίαν πόλος, St. in Oberägypten, Ριοἱ. 4, 
5,78, Maneth. b. Porph. abst. 2, 55, Eus. pr. ev. 8, 
12, Piut. Is. et Os. 75. Ew. Ελλ ἔτηε, St. Β. 
©. Εἰλιόνευια. 

ἨἙλκία, f. Engern (f. Et. M.), St. in Stalien, 
Grüntung des Philoctet n. darnach Bein. der Athene, 
Arist, mir. ausc. 108, Et. M., Suid. 

Ἑλλεοί, pl. Wildeshaufen (f. Hesych, εἶλεός), 
Ort nordlich über Sermione in Urgolis, j. @leo od. Ili, 
Peaus. 2, 84, 6, , 

Ἠ]ϊλέσιον, n, b. Βἰταὺ. 9, 406 Elkdowoy, Mornn« 
gen, ©t. in Böotien bei Tanagra, Π. 2,499 (D. Hal, 
comp. verb. 16), Nonn. 18, 61, Said. &w. , 
Βι. Β. ©. Εἱρίσιὀ» u. Ερέσιον. 


Eip 


En vn, [. Σδιλήνη, ΄ 

Ἠλλήτι, (οἱεί. Εἰλήσεος), Bein. des Zeus in Ey 
pern. Hosyeh. Bol. Εἰαπιναστής. 

‚ die Tat. Lueins, Plut. σα. rom. 52, 

είθυια, m f. 
(d), 1) Rreisier, ein Grieche, Qu. Sm. 
1,228. 2) Wendeborn, — Ἰλεσσός, το. [., Bl. in At⸗ 
Hilfe, Paus. 1,19, 5, Luc. dom. 4, 5. 

Ἠλίκα, ©t. in Africa propria, Ptol. 4, 8, 82. 

Eiluredy, όντος, το.Ξ-- Ελ,σσών, w. [., SL in 618, 
Theoer. 25, 9 (ν. 1. Ελνσοῦς). 

Ἐλλοῦ, hebr. Monat, Sync. p. 13, 4. Sp. 

EQus, ωτες, ol, nah St. Β. auch u. bet 
Her. im gen. pl, gew. εἰλωτέω» (Her. 6, 58. 75. 80. 
9, 28, nur 9, 10 hat er auch einmal εἰλώτω»), nach den 
Alten (Hellan.5.Harp, ο. ελωτεύθεν, Theop. b. Ath.6, 
373, a, Ephor. δ. Strab. 8, 865. St. Β. ο, Ἔλος, 
Paus, 8, 20, 6, Et. M.) von Heloe, alfo Mößler, 
doch nach Schol. zu Dem. 28, 199, zu Plat. p. 888, u. 
Apost. 6, 59 richtiger von αρίω, alfo Ente v. &. 
Knete, eigtl. Unterworfne, denn dic Einwohner von 
Selos hießen Ελεῖοι Ελεῖτα,  Ἐλεᾶτα,, St. B. u. 
Theop, a. 4. D., u. ber größte Theil der fpartanifchen 
ιά beftand nach Thac. 1, 104 aus unterworfenen 

effeniern, den Staatsftlaven u. Leibeigenen der Lace⸗ 
daämonier. Gie wurden daher in den Sutge- oft auch 
εἴλωτες gefchrieben, u. im Sg. τὸ» εἵλωτα, Her. 7, 229, 
fe Her. 6, 81 u. 8., Thuc. 4,180—5, 84, δ., Xen. Hell. 
1, 2, 18—7, ἃ, 2, ὃ., Isocr. 4, 111 — 18, 104, ὃ., 
Arist. pol. 2, 6, 2, ὅ., Ilgde. Spridw. war: Εἰλώτων 
ἀτιμότερος, Apost. 6, 59. Das Fem. hieß εἰλωτίφ, 
Suid. Des Λά]. Eilerıxds od. εἑλωτεκός, |. V. πό- 
λεµος, Polyaen. 7, 49, πλῆθος, Plut. Bol. 22, ἂν. 
ὀράποδα, Plat. Aloib. 122, d, u. als Bubst. τὸ Ἐν 
λωτωκόν, ber Helotenftand, Paus. 4, 28, 1 --- ἡ οἶλω- 

Plat. Legg. 6, 776, ο, Et. M. Dah. ελωτεύεν 
= dovisdar, Streb. 13, 542, Et. M., Suid, 

Eieria, f. f. Ἕλος. 

Einaputvn, ἡ, das Schickſal, perfonifisiet, f. Plut. 
πορὲ Εᾖμαρμένης, bef. ο, 4, vgl. mit Luc. Iup. conf. 
1,8 u. Phil. Bybl. fr. 4, 19. 

Eluepiry iv, St. in Spanien, Inser. 4,9726, Sp. 

Elswväxovr) Κδαιμινάξιον, St. in Dalmatien, Ptol. 
2,16(17), 12. 

Eiuev, ονος, m. Sflavenn., Inser. 1608 (Keil ser» 
muthet Σέµων ο). Ἑρμων). 

Ἠϊναλία, poet. flat Εναλία, Bein. ber Kyprie, 
Mnas, in Anth. ıx, 688, d. i. die Meergöttin. 

Etvaros, b. Hesych. Elvaroy, "Neunhäfen, wie 
Neunkirchen od. Sichenhöfen, 1) St. auf Kreta, Xen. b. 
St. B., Hesych. 61ο. Ἠϊνάτιος, St. B., dab. die bier 
verehrte Gileithyia "Evarin hieß, St. B., Call. fr. 168 
Et. Μ. 808, 12. ©. Ἵνατος. 2) 61. in &yeien, Hesych. 

Eivoöla, ep. (Anth, νι, 199) auch Elvoöln, 1. Wer 
geleben, Bein. ver Helate, Soph. fr. 480 ed. D., u. der 
Verſephone, Eur. Ion. 1040, vgl. mit Anth. Plan. 6 u. 
νι, 199. 6. Ἑνοδία. 

[Βινά, f. Inser. 6047, falſche Letart für "Ines, ein 
Stüd des Euripides.) 

Ἐλόνιος, [. Ἰόνιο. - 

"Eros, Inser. 8, 5858, Sp. 

Elo6Aus, f. Ιούλιος. 

Etp, das lat. hir od. ir, Name eines Sluffes, Β.Α. 
1200 (Herdn, epim. p. 220, Arcad. Ρ. 20), [. Lob. par. 
75. Vei Phil, leg. alleg. 3, 53 wird ber hebr. @igenname 
(ό) Ep durch Haug (= KHautt) nllärt. 


835 


ολ, f. L für 

















536 Eipa 


Eipa, ἡ (τὸ ὄροςλ, Φίπρδοτα, Bergfefte in Meſſe⸗ 
nien, Paus. 4, 17,18 — 20, 8,3. 6. Ἱρή. 

Ἡρακλείδας, m.u. Patron. Eigaxisıdales, Inser. 
b. Leake n. 8. =z Ερακλ., [. Ahr. Dial. τα, 580 u. 
685. 

Elpanos u. EL ſ. Βἴρωμος. 

Ἑλράνα, vor. * w. ra 1) $riede ala Gott» 
beit, fr. dd. 144 ed. Β,, Ant. ep. Τι, 46. 4) rede, 
Frauenn., Insor. Lam, 4. Inser. 2, 1980. 8, 5220. b, 1. 

a, m. Friedemann, Dieunen., Inser. 
4, 8518 ı1, 10. 

Ἱρανίων, ωνος, m, Friedemann, Spartaner, 
Inscr. 1289. 1279. Dor. für Εἱρηνίων, w.f. 

(5), Wol ltopf, Hearträusierin der Kleopatra, 
Put. Ant. 50. 85, von Andern Νάηρα ο). Νάεερα ges 

———— (Hom. h. 84, 2) Εἱραφιῶτ 
ου, νοε, m. h. 84, αφιῶτα, 
wohl Bodler (f. Callim. fr. 46 ed. Bergk, vgl. mit 
Nonn. 21,81 u. Wieseler Philol. x fasc. 4), nah He- 
sych.u.9. Süftner ob. der in die Hüften Gingenähte, 
neh Schol. Il, 1, 89 u. Doederl. om. Gloss. n. 888 
Kränzler, m., Bein. des Bacchus und dann für Bachus 
ſelbſt, Hom. a. α. O., Nonn. 9, 28 — 42,815, ὅ., u. 
biea. St, bef. ale folder in Abſynthus verehrt, D. Per. 
ρω νὰ "Auderfein, bei Galamis 
πέτρα, "Rupderfein, amis, 

Rn 8 u. —* 
ı, ſ. Πειρεσίαν. 

ı f —— (f. Εἱρέσεον), att., 
Demos der alamantifchen Phyle, St. B., Boss Dem. Att, 
1, ein Mitglied deſſelben Eiperiöns, Boss Dem. Att. 
70, Meier ind. schol. 1851 n. 10, dab. ἕξ Εἱρεσιδῶ», 
ven 6ἡτ., St. B., u. τὸ ἐν Βἱρεσιδῶν χωρίο», D.L. 

8,n.80. ©. Ἡρεσίδαι, "Eosaldasn. Eoearddas. 

Eiptorov, n. Ruderſtadt (fo nad Er. Μ.), ©t. in 
Bdotien == Εἰλίσιο», w.f., Et. M., Suid. 

Ἐλροσιώνη, {. "Wollentrany, Kranzlied, f. Buld., 
Plut. Thes, 32; Titel des 1δίει Cpigramme von Homer 
(Bettlerlieb), ſ. Lex. 

δι ep. ftatt Ερέτρια, 1ο. f., I. 4, 587, Strab, 
10, 458. (Spitzn, vers. ber. p. 80 vermutbet mit Steph. 
χαλκίδ' Ἐρείερειάν τα.) Ebenſo Elperpla, = "Hops- 
τρία, w. |. 

Ἑλρήνα, = Εἱρήνη, Inser. 8, 5148. 5199, Sp. 

vatos, m. Sriedemann, 1) Athener, a) Stams 
bonide, Insor. 180, Ross Dem. Art. 14, vgl. mit 61, 0. 
3) Milefier, Inser. 2885. 8) Rebuer n. Beamter des He⸗ 
rodes Antipus, Jos. arch. 17,9, 4. b. Iud.2,2,8. 4) 
©rammatiter in Alerandrie, in Et. M. 527, 54. 780,49 
ὁ ἀττικιστής genannt, lat. (Minucius) Pacatus, Suid,, 
St. B. 0. Χαπετώλιον, Schol. ΔΡ. Rh. 1, 1299 
— 2,1015, 5. Et.M.696,6. 5) mit dem Bein. Refe- 
"rendarius (Anth, v,251, 258 tit.), Dichter ber Antho⸗ 
logie, f. Jac. Anth. xııt, p. 9056. In Inser. 4, 9548 
auch Ηἱρηνὲος. Aehnl.: 
η, m. d. 1. Εἱρηναῖος, Uthener, Insor. 269, 
πί.: 
Ἠλρηναίων, πι. Name auf einer chiiſchen Muͤnge, Mion. 


8. vı, 899. 

Fipqvn, (H,) in fr. dd. 88 ed, B. Hipdva, I) 
Friede, a) T. Des Zeus u. der Themis, eine der Horen, 
Hes, th. 902, Apd. 1, 8, 1, D. Βία, 8, 72, Orph. h. 48, 
2; fpäter Sriedensgättin ο) mit Altar u. Standbild zu 
hen feit 449 υ. Ghr., Piut. Cim. 18, Paus. 1, 8,2 
u. ff. 9, 16, 4, Inser. 150 u. 5b. Boͤckh Gtaatsh. 1, 
vırı, tab, 2. b) mit einem Tempel Γι Rom, Pans. 


Εἰρώδας 


ϐ, 9, 8, Herdn. 1, 14, 2. — Bgl. Eur. Basch. 419. Or. 
1688, Ar. Pax 975. 1019 u. ff. 4. II) ἄτεδε, 
Sraumn., 1) T. des Bofelden u. der Melanthia, nach 
welcher Kalauria auch Citene foll genannt worben fein, 
Arist, in Piut, απ. graec. 19. 2) Hetäre eines ver 
Ῥιοίεπιᾶετ (des Phyecon), D. Sic. 88, 16, Ath. 13, 
598, a. b, Ios. 6. ΑΡ. 2, 5 (Ilirene). 8) T. bes 
Btolemäus Ἱ., Gem. des Cunoſtos, ΔΙ. 18, 576,0. 4) 
Malerin, Plin. 96, 11, Clem. Al. str. 4, p. 528. 5) M. 
ber Aeſchylis, Call ep. 58 (νι, 160). 6) ’Edssase, 
Inser. 888. 7) ®öotierin, Insor. 1570. 8) andere 
rauen, Piut. mul, virt. prooem. — Inser. 1881. III) 
Friedland, 1) eine Infel bei Taprobane, Ptol. 7, 4, 12. 
2) früherer Name von Kalauria, Arist. in Pint: qu. 
Graec.19, St.B. ο. Καλανρία. IV) Sreda, ἄίδε: 
niſcher Schiffename, Hit. Seew. ıv, 6, 4 u. ὃ. 

Φόρο», Briedensmarlt in Rom, Proc. 
b. Goth. 4, 21, Sp. 

Elpyvia, f. Friedeburg, Stäbtename, Luc. hist. 81. 

B ‚a, m. Friedlein, Mannen., Inser. 
vol. 8,p. xv,n. 79, Sp. . 

104) ijj Dreda, Frauenn., Posidipp 7 (τ, 
94). 
νιπποε, m. "Briedmer, Athener, V. eines 
Sufitles, Inser. 99. 

E „Adoc, {. Ireda, Φάτε bes Leocrates, Lyc. 
17, Ath. 18, 586, ο. 

Eionvioy, m. Sriedemann, 1) Dennen., 9) auf 
einem Enid. Amphorenhentel des Diuf. der arch. Geſellſch. 
gu Siben, Κ. b) Inser. 2, 8797—6220. 3) Bifchoff. 

er.h.e.8, 25, 16, Sp. 

5 Bien νόδικσε, m. Frie de wald, ὄνομα κύριο», 
aid. 

Ἠλρηνοκλῆς, m. Sriebemer, Diennen. auf einem 
nid. Ampborenpentel des Muſ. der-arch. Gefellfch. zu 


Atben, K. 
(!), m. Friedner, ein Jude, Inser. 
4,9897, Sp. 

Ἠλρηνόπολις, f. Briedeburg, 1) St. im Cilicien. 
Ptol. 5, 8, 6, 8oz. 8, 10, Hierocl. p. 705 u. Wess., 9. 
9) St. in SIfaurien, Hierocl. p. 710, u. Wessel. ©. 
"Ionvön. 

Ἑλρία, Ὁ. röm. Iris, St. in Gallia Cispsdans, j. 
Voghera, Ptol, 8, 1, 86. 

Eiptvn, — Εἱρήνη, Inser. 4, 9840, Sp. Webnl. 

Elelven, f. ποστ. 8, 6710, Sp. 

Eipwvöv, n. (im gen. ειώ Εἱρίνον (?) betont) 
u. jwar μικρόν u. μέγα, großer Bufen u. Landſtrich 
in Indien, |. Rin eb. Run, der in den Buſen von Cutſch 
ausläuft, An. (Arr.) p. m. erythr. 40. 

ίσκοε, m. Wolle (Wollenhaupt), Pytbagerär 
aus Dietapont, Iambl. v. Pythag. 86. 

Elpıs, gen. Ἴρεος, f. Θατία, bie gürtende, bin⸗ 
dende, Frauenn. Wesch. u. Fouc. Delph. 108, K. 

Etpiras, ſ. Zespltas. 

Ἠίρκταί, ai, Bardelegen, Ortin Wrgos, Xen. Hell. 


4, 7,7. 
Βήρκτή, ἡ, Schloß hof, Feſte in Eicilien, Pol. 1, 
56. 6. Ἑρατή. 


» m., böot. gen. α, -- Ἡρόδοτος, Co- 
roneer, Inscr, 1588. 
Epos τὸ καλούμενο», Boos, Gebirge in Indien bei 
Grocale, Art. Ind. 21,9. 
Εἰρῴδαν, m. Held, ="Houid'ns, von 6, Böotier, 
9) Thespier, Insor. 1588. b) Gopaeer, Inser. 1574, 
f. Abr. Dial, 1, p. 184 u. 194, Keil Insor. boeot. p. 58. 


Eipwpos 


Ἐτἴρωμουι, (0), Ios. meift Εἴραμος (nur ο, ΑΡ. 2, 2 
Elowuog) u. Menand. Eph. 5. Clem. Alex. str. 1, 140 
Εἴραμος, 1) 6. des Abibalus, K. von Tyrus zur Zeit 
Salomos, Menend. Ephes. 5. Ios. ο, ΑΡ. 1, 18 u. Ael. 
Dius $. Ios. ο. ΑΡ. 1,17, los. arch. 7,8, 2. 8, 2,7. 
6, 8. ο. ΔΡ. 2, 2. u. d. 0. angef. St. u. U 2) 8. 
ter Tyrier zur Zeit bes Cyrus, Menand. Ephes. b. los. 
ο. ΑΡ. 1, 21,9. 

Ἐϊσαγένηε, für Εἰσιγένης, Meier im ind. schol. 
n. 18. 

Elrayöpas, m. = Ἰσαγόρας, w. f., Inser. 1787. 
Eloddıro, Duaden d. 1. ſchlechte, eigtl. gleiche 
ſchlechte, V. am Kaulafus, Strab. 11, 506. 

FBlods, m. Gleich, Athener, Inser. 275, öfter. 

Eteeös, m. ---᾿Ισσεύς, Insor. 8, 6880. 

Eirias, m. Megarer, Insor. 1098. Masc. gu: 

Eloräs, άδος, f. Frauenn., Inser. 789 für Ισνάς. 

Eleiyäs, m. (Ifisfproß?), Mannaen. Att. Inſchr. 
im Philhiſt. Seft 10,n.3, K. Aehnl. 

Εϊσιγένωα, {. Frauenn. Uncdirte Inſchr. in meinen 
Heften, K. Fem. zu: 

Ἐϊσιγένης, ου, αοο. ην, m. Ξ- Ἰσογένης, Athener, 
Ross Dem. Att, 68. Inser. 186 u. viell. Meier ind. schol. 
n. 18, [, Εἰσαγένης. 

Εσίδια, τά, Ifisfer, Ephem. archaeol. n. 2629, 


Ἑϊσιδότη, f.= Ἰσιδότη, Ade. Ἴσ., Frauenn. aus 
Lebadea, Inser. 1598. Fem. zu: 

Eleidoros, m. ---Ἰσίδοτος, Inser, 266. Aehnl.: 

Ῥισιδώρα, u. andere auf Eis- [. unter’Ig. 

Εἰσιδωρία, ας, [.--- Ἴσ., Inser. 8, 6588. 

Ἑλσίδωρον, αι. --Ισέδωρος, Το. [., Inser. 268. öft. 

Ἠϊσιόδειον, δδοί. -- Ἡσιόδενος, Εἰσιοδείων Mov- 
σῶ», Keil Inser. boeot. XXIII. 

Floipios, m., Br. tes Ehnas, Erfinder dreier Vuchſta⸗ 
ben in Phönizien, Phil. Bybl. fr. 2, 27 (ν. L Ἴσερες). 

Eleıs, ıdog, dat, Elasds (ψαρέᾳ), Letronn. Recu. 
n. 45 u. Eios (τῇ), Keil Inser. boesot. ΧΧΣΥΙ, acc, 
Eloıy, Welck. syll. ep. n. 196, (ή) = Ἴσες, Att. In⸗ 
fchrift. δ. Ross Dem. Att. 127. 

Ἐϊσίων, ωνος, m. ähnl. Albuin, d. h. Elfenfreund, 
eigtl. der Iſis μιρεθδςίᾳ, ---Ισέων, Mannsn. a) aus Epi⸗ 
dauros, Insor. 1184. b) Auberer, Inser. 286. 

Eioxadia, f. 61. in Περ. Baet., nad) Ud. in ber 
Nähe des jehigen Martos, App. Ib. 68. 

Ἐϊσκογνιανοὶ οἱ Ἐφέσνοι, ὡς Avılaayog, Hesych. 

.d.) 
0 Eirorpärns, [. Ἰσοκράτ. 

Ῥϊσόνη n Ισονόη, St. in Affvrien, Ptol. 6, 1, 6. 

Ἑλσπέλλον, St. in Umbrien, lat. Hispellum, j. δρεὶ- 
lo, Strab. 5, 227. ©. Ἴσπελον. 

EiraXla, -λικόᾳ etc., f. Ἴταλ- 

Eirta, = Ἱτέα, w.f., Inser. 172. 275. Ew. El- 
τεαῖος, alor, Att. Seew. XI, 5. 18, Boss Dem. Att. 71. 

Ἠ]τωνία Αθηνᾶ, = 'Iwrla, w. f., Keil Inscr. 
boeot. xxXL 

Eis, —= Ἰώ, f.,Et.M. 206, 84. 

'Ἔκάβη, (N), voc. (Eur. Hec. 98,35) ‘Ex&ßn, nom. 
bei Eur. in ch. (Tro. 136) einmal aud) Εκάβα, wohl wie 
Ἑκάτη, w.f., Winilint d.i. die freundliche oder gnäbige, 
nad Et.M. u. Suid., fonft Wito, die weithin gelom« 
mene, T. des Dymas in Phrygien, Il. 16, 718, δ., Apd. 
8, 12, 5, Pherec. in Tzetz. Exeg.11. 88, 11, Et.M., 
Suid., od. bes Kifjeus, Eur. Hec. 8 u. Schol., Apd. 
a. a. D., vgl. mit Eust. Hom. 1088, 1, A., od. des 6αιι» 
garius, Apd. a. a. D., Gemahlin des Primus, IL. 6, 


Pape's Börterbub d. griech. Eigennamen. 


“ =nöppwder, na 


Exautön 837 


451 — 24, 747,8., Plat. Ion 585, b, &Igbe, welche durch 
ihr Unglüd als Gefangene Gegenſtand von Tragddien, 
3. B. ber Gecabe des Euripides, Arist. rhet, 2, 28, 
Plut, perall. 24, Ath. 2, 66, ο u. in den Troaben, 
wo Πε als Perfon auftritt, u. überh. durch ihre Schick⸗ 
fale (τὰ τῆς Εκάβης) ein Bild des Leidens wurde, 
Plut. comp. Thea. et Rom. 6. Pel. 29, Anth. app. 102. 
Man zeigte bei Abybos ihr Grabdenkmal u. eine Stelle 
des Morgebirges, auf welcher j. das europ. Dardanellen⸗ 
ſchloß liegt, hieß Ἑκάβης σῆμα od. ἄκρα, D. Sic. 
18, 40, Strab. 18, 695, Schol. Ptol, 5, 3, 8, doch auch 
Κυνὸς σῆμα, f. Strab. 7, 881, fr. 56, denn fie foll 
der Sage nad in einen Hund verwandelt worben fein, 
Agath. fr. 7, D. Chrys. 11, 193. 88, 411, Ov. met, 
18, 423 ff.. vgl. mit Luc. ep. ΣΙ, 212, ob. δοῷ bie 
Griechen, die fie töbteten, ετβ gefchimpft haben, fo daß 
diefe ihr Dentmal Κυνὸς σῆμα nannten, Diot. 5, 16 
vgl. mitd, 18. 

Ἑκαδημία, b. Suid. u. 8ὲ. Β. s. v. u. ο. "Axadı). 


pa: Ἑκαδήμαα, Weithaufen, anderer Name für 


Axadnula, w. f., von einem Heros 'Ἑκάδημοα, Weit- 
haus, fo benannt, Eupol. u. Tim. δ. D. L. 8, n.9, 
Schol. Dem. 24, 114, St. B. u. Suid, 3. Axadnuse. 

Ἑκαέργη, (ή) Witoldeod. Winiperga, [. Εκάτη, 
1) T. des Boreas, Hyperboreerin u. Dienerin der Arte⸗ 
mis in Delos, Plet. Axioch. 871, a, Call. h, Del, 
292, Ρας. 1, 48, 4. 5,7,8, Nonn. 5,491. 48,882, _ 
Et.M. 641, 56. 2) Bein. a) der Artemis zu Melite 
in Phthia, Ant. Lib. 18, Clem. str, 5, 8. b) ber 
Aphrodite Kteſylla gu Julis auf Kos, Ant. Lib. 1. 
Fem. zu 

, voc. Εκάεργε, m. Witold (weithin 
waltend, nach Doederl. hom. Gloss. 575 = lat. 
averruncus, ὃ. i. weithin abhaltend), nach Herm. 
Willert, d. ἱ. durch feinen Willen wirfend od. tüchtig. 
1) Bein. d. Apollon, urfpr. Ad}. (Il. 5, 439. Od. 8, 823), 
dann Subst., Π. 1,147, Call.h. 2, 11, Ar. Thesm. 972, 
Plut. Τίς 12 (Anth. app. 852), Qu. Sm. 14,689. 
6. Lex. 2) Erzieher u. Briefter des Apollon u. der 
Artemis, Serv. Virg. Aen. 11, 582. 858. 

Exal al xakovusras, Fernleben, ein Ort, Dion, 
Mil. in Schol. ΑΡ. Rb, 8, 200. 

Ἑκάλαιος, m. Bein. des Zeus, von Ἡοσαίο, w. ſ., 
fo benannt, St. Β. ο. Εχάλη, Hesych. 

Ἑκᾶλη (ή), viel. Winike d. 1. die freundliche, [. 
Doeder!. hom. Gloss. p. 488, od. Wisleben, d.i. von 
Wito, weit, weither, denn nad) Hesych. von Lob. 
path. 100 allerdings bezweifelter Angabe iſt ἐκαλία 
Suid. u. Et. M. Ruff. 1) He 
roine des folgenden Demos, welche den Thefeus einft 
freundlich aufnahm, Philoch. b. Piut. Thes. 14, Call. 
fr, 181 bei Et. M. u. Suid. s. ἐπαύλιον, Crin. ep. 
ΙΧ, 545, Suid. u. Et. M. 2) att. Demos der Zeontinifchen, 
fpäter der Ptolemäiſchen Phyle, bei Marathon. Ew. 
Ἑκάλιος, St. B., gew. als Adv. 'Εκώληθεν, meifl 
Ἑκαλθῆθεν geſchr, Dem. 59, 61, Att. Seew. x, b, 
182, c, 104. 118, Inser. 727. 650, Ross. Dem. Att.7, 
Andere Adv. 'Ἐκαλήνδει ἘἙκαλῆσι, St. B. 

Ἑκαλήσιον, π. Feſt des Zeus Ἐχάλειος, Philoch. 
δ. Plut. Thes, 14 (v. 1. Εχαλήσια). 

Ἑκαλίνη, f., Dim. von Ἐκάλη, Plut. Tbes. 14 
(v. 1. Ἔκαληνη, Ruhnk. Εκάλιννα), Call. fr. 40, ſ. 
Keil ΟΠ. Ρ. 100. 

Ἕκαλος, m. Bein. des Zeus = Ἐχάλειος, Phil. 
b. Plut. Thes. 14. 

Ἑκαμήδη, f. Witrata, (fe Et. M., Suid.) ὃ. i. 


23 





338 Ἐκανοί 


weitrathend, od. Winirat, [. Κκάτη, Tochter des 
Arfinoos aus Tenedos, Sklavin des Neſtor, 11. 11, 
624. 14, 62, Plat. Ion 588, c, Ath. 11,492. ο. 

Ἐκανοί, --- Aequi, Io. Ant. fr. 48 (man vermu⸗ 
thet auch Εχουλανοί). 

"Exas, α. πι. Wito, viel. richtiger Wino (f. Ἑκά- 
zn), 1) Wahrfager des Ariftodemus, Paus. 4, 16, 1. 2) 
Nahtomme deffelben, Wahrfager im zweiten meffe- 
nifchen Kriege, Paus. 4, 16,1. 21, 7.12. Achni.: 

Ἑκάσαων, m. Wittholz, v. ahd. Witold 8. i. weite 
waltend, Mannen. Hippocr. Epid. δι 80, 81 (Mein. 
vermuthet Ἑκότων). 

Ἑκαταία, (η) 1) Brauenn. Inser. 2164. 2) 
ς- Εκάτη, w. f., Soph. fr. 651, D., f. Ellendt in 
Lex. Soph. s. v. 

Ἑκαταῖα, τά, b. Hesych. ἑκάταια, 1) Witolde⸗ 
feſt, f. Εκάτη, Seit u. Opfer der Hefate, Dem. 54, 
89, B. A. 247, 27. Ὁ) Witilins- ob. Hekate⸗ 
fäulen, wie Πε in Athen vor u. in den Häufern u. 
auf den Kreuzwegen ftanden, Hesych., Ar. Ran. 866 
u. Schol. 6. Εχάτενο». 8) Gefpenfter, Schol. ΑΡ. 
Rh. 38, 861. 

Enxaratog, ὁ, Wittholz, ahd. Witold d. i. weithins 
waltend, od. Weinhold d. 1. freundlich waltend, (f. 
Ἑκάτη). 1) Milefier, 6.818 Hegeſandros, Sefchichtfch., 
(6 λογοπονός, Arr, An. 2, 16, 5. 5,6, 5, Ael.n.an. 9, 
2, 8, 8.) u. Geograph (500 ο. 60τ.)., Her. 5, 125 
u. ff., vgl. mit 2, 148 — 6,187, δ., D. Sic. 10,69, 
Strab. 1,1 — 14, 685, B., Ios. 1, 8,9, Paus. 8, 26, δ. 
— 8, 47,4, ὃ., Plut. Lyc.20 (6 σοφιστής) δ., Long. 
subl. 27, Hermog. Id. 3, 8. v., Demetr. eloc. 2,12, 
Ath. 2, 85,a, d., D. Chrys. 58, 555, Agatharch. 64, 
Agath. 1, 1, D.L. prooem. n. 6. u. ff.. ὅ., Harp., St. 
Β., Suid. b) ©. des @umetes, Inser. 2858. Andere; 
2221,21. — 2625. 9) ©. des Artemon, Ίπεοτ. 2855. 
2) aus Abdera, a) Gefchichtfchreiber, Philoſoph u. Oranıs 
matifer zur Zeit des Ptolemäus Lagi, D. Sic. 1, 87 
— 2, 47, d., Plut. Is. et Os. 9. qu. symp. 4, 8, 1, 
Ios.c. ΑΡ. 1,22 — 2, 4, ὅ., arch. 1,7,2,D.L.9, 11, 
n. 7, St. B. s. Ἐλίξοια, Kagpaußvxas, Ael. n. an. 
11, 1. Suid. 9. b) Oft auf Dünen, Mion. 1, 865. 
8) aus Teos, Sefchichtfchreiber, viel. S dem vorigen, 
Strab. 14, 643. 4) aus Eretria, zur Zeit Aleranter 
d. Θτ., Plut. Alex. 46. Is. et Os, 6, An. per. pont, 
Eux. 49. 5) Tyrann von Kardia, Plut. Eum. 8. — 
Mörder des Aitalus, D. Sic. 17, 2,5. 18,4. 6) K. ber 
Sinter oberhalb des Bosporus, Polyaen. 8, 55. 7) 
Thaſier, Anth. 7, 167 tit. 8) Mefembrineer, Meier 
ind. schol. n. 10. 9) Auf Münzen aus Kos, Mion. 
8. νι, 569, Rnidos, S. vi, 485, Samos, 111, 282. 
10) ein Erzgießer u. Toreute, Plin. 88, 12. 84, 8. 
11) νησιώτης od. Νησεώτης, Schriftſt. Ath. 2, 70, 
ο, vol. mit 9, 410, e 

κατέδωροςφ, m. Stratoniceer, Inser. 2727. 28. 
Bol. Ἑκατόδωρος. 

Ἑκάτεον,π.-- Exdteue, w.f., eine Hefatefäule, 
wie Πε vor den Thüren u. f. w. flanden, Ar. Vesp. 
804. Lys. 64, dab. das Eprihw. Θεαγένους ἑκα- 
τειον b. Suid. ϱ. v. 

Ἑκατερός, m., b. Strab. Exdrepog (tod f. Goottl. 
Acc. p. 207). 1) Gemahl einer Tochter des Phoroneus, 
V. der Nymphen u.Satyrn, Hes.b. Strab. 10, 471 (1. ἀ.). 
2) ein Macedonier, Br.des Aumorspög, w.f., Plut. 
apophth. τορρ. 9. ρέλιππος 10., dah. das Eprichw. 
« μὲν 
τερος, Αροεί, 12, 72. 


ατερὸς ἁμφότερος, ὃ δὲ ᾽Αμϕοτερὸς οὐδέ-. 


Ἑχάτη 


Ἑκάτη, voc. Ἑχάτη (Eur. Πε]. 569, %.), plar. 
Ἑκαάταν, Luc. Philops. 39, dor. (Theoer. 2, 12 u. in 
Choer. der Tragg. (Aesch. Suppl. 676, Eur. Hipp. 
142) fo wie Sophr. δ. Ath. 8, 110, ο "Exära, τος. 
Ἓκατα, Eur. Tro. 823. Phoen. 110, Bacchyl. 5. 
Strab. 8, 467, (fr. 40), Theoer. Id. 2, 14, Charicl 5. 
Ath. 7, 825, d. (n) Winilint d. i. die freundliche, 
gräbige (fo Herm. u. Doederl. n. 488, von äxeir, 

κάναν, vgl. mit εἴκειν, ὅκών u. f. w. (u. fo dem 
Einne nad) Et. M., doch nah falſcher Etymologit) 
nad) Et.M. u. Schol, Il. ö, 759. 20, 68, Witolve, 
d. i. die weitwaltende, nach Dion. Myt. in Schol ΑΡ. 
Rh. 8, 200 von Ἔχαί, w.f., T. des Perfäus, auk 
Perfes od. Perſeus genannt, (nad) Anteren δες Zeus‘ 
u. der Afteria, M. der Medea u. [. w., h. Cer. 25. 52, 
Hes. th, 411 (eingefchobene Stelle), Apd. 1, 2, 4,D. 
Sie. 4, 45, Schol. zu ΑΡ. Rh. 8, 200. 242. u. ja 
Theocr. 2,12, παῷ Pherec. in Schol. Αρ. Rh. 8, 467 
T. des Ariftäus, nach Schol. Theocr. 2, 12 T. dit 
Zeus u. der Demeter, ob. der Deo, Orph. in Schol 
ΑΡ. Rh. 8, 467, οὉ. des Zeus u. der Pheräa, Lye. 
Cass, 1181 u. Tzetz. dazu, Schol. Theocr. 2, 36, 
od. der Nacht, Bacchyl. fr. 40 (Schol. Ap. Rh. 3, 
467), nad) Hesiod. b. Paus. 1, 48, 1 die nad) ihrem 
Tode darein verwandelte Ἰφνγένεια, war fie die über: 
all in Erde, Himmel und Meer mächtige und An» 
betung und Opfer mit Segen lohnende, gem auch die 
Seefahrer aus Stürmen errettende Göttin (Schol. zu 
Soph. Ο. T. 160, zu Procl. h. 5, u. zu Lyc. Cass. 
680), die bald als Artemis od. do in enger Ber 
bindung mit ihr erſcheint, Aesch. Suppl. 676, Suid., 
Et. M., bald mit Athene u. Artemis, Diogen. 8, 39, 
Greg. Cypr. Leid. 8, 14, oder = Perfephone, Schol. 
Theoer. 2, 12, od. als Mondgoͤttin, Piut. def. or. 13, 
Mus. in Schol. ΑΡ. Rh. 8, 467, dah.— Μήνη, Nonn. 44, 
198, in Aegypten ="Avovßss, Plut. Is. et Os. 44, u. 
nun befonders mit den Kabeiren u. Kureten gur my⸗ 
ſtiſchen Gottheit wurde, Schol. zu Ar. Pax 277, Nonn. 
8, 74 — 29, 214, d., Eur. Hipp. 142, Strab. 10, 468. 
472, Arist. mir. ausc. 173, Artem. 2, 37, Macar. |, 
61, u. dies auch bei den Schtben, Plut. Βαν. 5, 2. 
Sie hatte Statuen, Tempel u. Feſte in Aegina, Paus. 
2, 80, 2, Argos, Paus. 2, 22, 7, Ὀνιαπῃ, Hes. Mil 
fr. 4, 16. 26, Tarent, Hesych, s. 4φραττος, Bu 
phlagonien, Nymph. in Schol. ΑΡ. Rh. 4, 247, vgl. mit 
ΑΡ. Rh. 4, 827. 8, 841. 914, in Gtratonice, Strah, 
14, 660, Aegypten, D. Sic. 1, 96, in Karien, δὲ B.s 
Ἑκχατησία, u. anderwärts, f. Εχατήσιον u. unten. 
An Atten, von wo man ihr jährlich einen Bezug 
nad Agrä fandte, Plut. Her. πια]. 26, hatte fie allen! 
halben ihre Bilder, f. Ἑκαταῖα u. Plut. apophth. regg. 
Antalc. 19, vgl. mit Ath. 7, 825, d, u. erhielt auf Kreuz 
wegen ihr Opfer (Ἑκάτης deinvor) hingeſett, 
Luc. d. mort. 1, 1, Sophr. b. Ath. 8, 110,9, Ar. Pax 
694. Piut. 594. Da ibr aber außerdem Hunde und 
Fiſche geopfert wurden (Plut. qu. rom. 52.111. ος. 
symp. 7,6, 8, Schol, Theoer. 2, 12, Apd. δ. Ath. 7, 
825, ο, b), fo wurden jene nun nach dem Borgange 
des Ar. (fr. 49) fpriäwörtlihd ἀγάλματα Εκάτης 
genannt, Mac. 1, 18, app. prov. 1, 1, Β.Α. 827. 836, 
Hesych., Ευ, 1467, 85, biefe (bie Fiſche) dagegen 
Ἑκάτης βρώματα, Antiph. δ. Ath. 7, 318, Ὁ. c. 8, 
858,1. Wurde Πε nun aud überhaupt oft angerufen, 
ΑΡ. Eh. 8, 1034. 1910, ö., Eur. Hel. 569. Tro. 323. 
Phoen. 110, u. beföhworen, ΔΡ. Rh. 8, 984, vn τὴν 
᾿Εχάτην, Ar. Thesm. 858, fo doch insbefontere bei 








Ἑκατήϊος 


Baubereien m. f. w., Lue. Necyom. 9. Philops. 14, 
Ach. Tat. 3, 18, vgl. mit ΑΡ. Rh. 8,478 u. Sehol., 3., 
Theoor. © 4. 2. Man nannte fie dabei wohl aud 
ταῦρος, χέω», λέαινα, ἵππος, Porph. abet. 8, 17. 4, 
16. Bon ide hieß im Monde die große Höhle, wo 
nach der Lehre ber Myſterien die zu Genien gewor⸗ 
denen Seelen ihren Lohn erhalten, Εκάτης uvyöc, 
Phut. ſao. lun..29, u. ein DVorgebirge im europäiichen 
Sarmatien: λσος Εκάτης, Binilintshain, Ptol. 
8, 5, 7, An. per.p. Eux. 58, αν ein Inſelchen unweit 
Delss, wo die Delier fie verehrten, Εκάτης νῆσος, 
Winilintsau, Sem. δ. Ath. 14, 645, b., Lyc. b. 
Harp. In Thracien Hatte fie die Höhle von Zerynthoe, 
St.B.s. Znpurdog, h. Cer. 25. — 

Ἐκατήϊος, zur Hecate od. zur Magie, Zauberei 
gehörig, 4. 8. Aulis, Stat. Achil. 1, 447, cermina, 
Ον. met. 14,44. Fem. "Exarnts, herbs, ΟΥ. met. 
ov. 189, K. 

Ἑκατήσιον, τό, 1) Tempel der Φεῖαίε, f. Plut. 
regg. apophth. Antalc. 19. in Epbefus, Strab. 14, 
641, od. Bildfäule ber Helate, Schol. Ar, Vesp. 800. 
Nah Poll. 1, 87 Εκατήησια = Εκαταῖα, d.h das 
Ber der Hekate, f. S.B. sv. 2) Winilindsheim, 
Nameder St. Idrias in Karien, Ew. Ἑκατήσιου, St. R. 

Ἑκατήσιος, ο» — Ἑχατήεος, τέχνη, Zauberei, 
Maneth. 5, 803. 

Exarırds, ή, όν, = Ἑκατήϊος, 1.B. φάσματα, 
Mar. ν. Ῥτος]. 28. 

Ἑκατόγχαρει, οὗ, Qunbertarme, Söhne bes Ura⸗ 
πού u. ber Ge, Apd. 1, 1,1, Et. M. 827, 46. ©. 
"Bxratortaysıpla. 

(6), Wingabe, f. "Exarog, 1) Bilb⸗ 
bauer, Pol, 4, 78, bei Paus. 'Ὑπατόδωρος. 2) Auf 
eine Münze aus Pythopolie in Bithynien, Mion. 
1, 498. 8) Byjantier, οἱ περὶ τὸν 'Ex., Pol. 4,47 
(mo die oodd. u. Bekk. Ἑτατοντόδωρον haben). 

Ἑκατοκαλεόν, Inscer. 2,2897, Sp. 

„Exaron\ns, έους, m. Weimer, db. i. Hecatooruhm, 
|. Exagos, 1) Ephefier, Mion. τὰ, 91; fo if auch 
Inser. 2987 zu lefen, Letroune noms propr. p. 10. 58. 

Ἑκατόμβαια, τά, Opferfeft, Feſt in Argos, Ho- 
sych., in Sparta, Strab. 8, 863, u. mit Kampf» 
fpielen in Aegina, Didym. in Schol. Pind. P. 8, 114. 
— 6. Eust. Il. p. 298, 86 u. Corp. Inser. 1, p. 702. 


Ἑικατόμβαιον, τό(καλούμενον), "Opperhaufen, 7 


Dr im Gebiete von Dyme, Pol. 2, 51, Plut. Cleom. 
14. Arat. 89. 

Exarb in. Et. M. 824, 4 Ἑκατομβαιόε, 
Dpfergott, Bein. des Apollo bei ben Athenern u. des 
Zeus in Gortyne u. bei den Arkadiern u. Kretern 
(cod. Rariern), Hesych. 

Ἕκατομ ‚= Ἑκατομβανώ», w. f., bei den 
Aflanen, Hemer. Fior., f. Not. gu C. Inser. 8664. 

κατοµβαιών, ὤνος(ὁ μή»), Dpfermond, (f. 
Et.M., Harp. u. Suid.) der erſte Dionat des Jahres 
(1 Iult u. Y, Auguf) bei den Ashenern, der frühere 
Kooysog, Antiph. 6, 44, Dem. 2, b. — 24, 26, ὃ., 
Ilyper. b. Harp., Arist. h. an. 5, 11, Plut. Thes. 12. — 
Alex. 8, ὃ., Arr. An. 3, 24, 6. 8, 7, 1, B. Α. 247, 
Inser. 158, 6 

roußebs, m. =" Εκατομβαρώ», Monat bei den 
Lacebömoniern, Heayeh. 

Ἑκατόμνας, m. Inser. 8, 4225, a. b. Sp. Aehnl.: 

Ἑκατόμνων, ονος, Inser. 2, 2824, Sp. Achnl.: 

Exaröpves, w, acc. a» (Theop. fr. 111, δ. Phot. 
176) 1. ο (Strab. 14, 656), b. D. Sio, Schol. Dem. 


339 


16, 11, Harp., Buid. 'Ἐκάτομνος, ον, (6), viell. 
ähnl. Theunerkauf, eigtl. Qundertminer. 1) Dy⸗ 
naft von Karien, Br. der Aspafla, Isocr. 4,162, D. Bie, 
14,98. 15, 2, Arr. An. 1, 28, 7, Inser. 2691 u. bie 
oben angeführten Stellen. 2) Dilefier, Diympionite, 
Οἱ. 177, Phleg. Trali. fs. 12 5. Phot. 97. 
Ἑκατόμπεδον, (τό) "Hundertfäßen, 1) Ort der 
Shaonen in @pirus, Ptol. B, 14, 7. 2) = ὃ Νκατόμ- 
πεδος, w.f., Hyp. δι Harp. Et. M. Aehnl.: 
Ἑκατόμπεδος, ἡ, Ότι in Syracus, Ρίαε, Dion. 


δ. 

Ἑκατόμφεδον, 6, Θτοβίεπιρ εἴ ({. Menecl. u. Cab 
listr. b. Harp.), eigtl. Sundertfuß (Hesych., Et. 
M.), Name des von Berikles erbauten Parihenon in 
Athen, Plut. Cst. 5, Hesych., bei Plut. sol, an. 18 n. 
Suid. 6 ἑκατόμπεδος νεώς, in Inser. 350 (u. Bäche 
Staatah. 11, X, tab. 5) 6 νεὼς 6 Εκατόμπεδος ges 
nannt, 5. Plut. Per. 18 genauer 6 ἑκατόμπιδος 
Παρθενών. In Pint. gler. Ath. 8 ſieht οἱ ἑκατόμ- 
zdos, vielleicht in dem Sinne: Tempel wie der 
Ἑχατόμπεδος., 

Ἑκατόμπνλος, ου, (7), b. Strab. Ἔκα 

Aov, τό, b. Ptol. 6, 5, 2 Ἠκχατόμπολον Βασί- 
λειον, "Sunberttboren (f. Pol. 10, 28, D. Sic. 
4, 18), 1) St. in Paithien, Pol. 10, 38. 29, D. 
Sic. 17, 75, Ptol. 1, 13, 5. 6, 5, 3. 8, 21, 16, App. 
Syr. 57, Strab. 11, 514. 619. 'Εκατομπόλιος, St. B. 
9) 61. in Afrika, viel. = Capss, D. Sic. 4, 18. 24, 
16. 6. Εκατοντάπολος, 

σοι, dat. ion. οἱσε, al, "Winsidsin» 

fein (fo nad Strab. u. St. Β., f. Ἕκατος, aber nad D. 
Sic. u. 8t. Β. ο. Σελήνης πόλες: *Humdertinfeln), 
eine Gruppe Πείπες Inſeln zwiſchen Lebos u. dem 
Sefllande, Her. 1, 151, Ὀ. Sio. 18, 77, Strab. 18, 618, 
Hesych. @w. Ἑκατοννήσιοι, St.B. 

Ἑκατομφόνια, τά, auch ἔκατ. geihriehen, *Hune 
bertmords, Ber, welches die Meſſenier nach hundert 
erlegten Zeinden dem Zeus: in Ithome feierten, Plut. 
qu.symp. 4, 1,1, Paus. 4, 19, 8, Polyaen. 4, 19, 8. 
2) Sch des Ares, a) in Lemnos, Dioph. δ. Ful- 
gent. v. Nefrendes. b) in Kreta, St. Β. s. Bien 


Ἑκατώνυμος 


os, ἡ, = Ἑκατόμπολος, w. f. 9) 
in Barthien, D. Sic, 17, 75 db) in Libyen, Pol. 1, 
Ἑκατονταχειρία, f. * Sunbertarmen, St. im 
epirotifchen Ὀτεβία, die Ew. ᾿Εκανοντάχαρες, Pa- 
laeph. 20. — ſ. Ἑκατόὃ 

‚m ſ. Ἑκατόδωρος. 

"Exäros, ου, ty. 00, νου. (Arist.rbet, 8, 8) Ἔκατε, 
m. Winold,d.i.der freundlich waltente, gnädige (fo nach 
Doederl. om. Glsſſ. n. 488), ob. Witold, d.i. ter 
weitbinwaltende (fo Et. M. 821,9 u. 56), Bein. tes 
Apollen, U. 1,888. 20, 71, u. daher für Apollo ſelbſt 
βε[εδί, ΑΡ. Rh. 1,958 — 4, 1745, ὅ., Qu. Sm. 11, 
136. 14, 4, Alcın. 81 (7), ed. B., Christod. ecphr. 
264, Paus. 10, 19, 86 (Anthol., app. 101), vgl. mit 
Strab. 10, 618, St. 8.0. 'Exazörunaos, . 

Ἑκάτων, (ὁ), Wittholz od. Weinhold (f. Έκα- 
τος), Mannsn. Inser. 2844. — ſtoiſcher Philoſoph u. 
Shriftfl. aus Rhedus, D.L. 7,1. 8— 65,5. 6,n.8. 
6,1,0.4.2,n.6. 6,n. 2, Cie. off. 8, 28, Senee. benef, 
8, 18, 3. 6, Ἑκάσων. 

Ἑκατώννμον,(ὁ), Wittmer, ὃ. i. weitberühmt, 1) 
Einopeer, Xen. An. 5,5,7. 24. 6,8. — 2) Atbener, 
Inser. 296. 2, 8051. 8) Auf Münzen ans Abbere, 


998 











340 ''Ἐκβάσιος 


Gmyrna, Erythrä. Mion. 8. 11, 207. 8. σι, 308. 111, 
181. 133. von Kos, Ross 178. 4) Anderer: I.eon. 
ΑΙ. 45 (IX, 848). 

Ἐκ s, m. Landerer, Bein. bes Apollo in 
Dolion, als Beförderer bed Wusfchiffens, Αρ. Rb. 
1, 966 u. Schol. vgl. mit 1186. 

"Exßaoos, m. Zander, ©. des Argus, Apd. 2, 
1, 2, Char. b.St.B.s. Παρρασία. 

Ἐκκβᾶτᾶνα, gen. wy, dat, οὓς, poet. (Ar. Vesp. 
1148 u. 44) 050%, voo. ὠκβάτανα, Ar. Ach, 64, (τά), 
einmal auch b. Ptol. 8, 21, 9 ἡ Ἐκχβάτανα (doch flieht 
es 1,12, 5 als π. pl. wie fonft überall), b. Ctes., Her. 
u. Aesch, (εί auch Pers. 16 u. 585) flets Ayßarava, 
w. f. 1) Hauptflabt von Medien, Winterreſidenz ber 
perfifhen Könige, |. Hamadan, Ar. Ach, 618 (Tax- 
βάτανα), Plat. ep. 9 (vır, 256), Xen. Cyr. 8, 6, 22. 
An. 2, 4,25. 8, 5, 15, Dem. 10, 84, Bolgende. Adj. 

rayıyds, δι. Β. (Plin, 6,29 erwähnt auch eine 
andere perfifche Stadt biefes Namens, ale Echatana 
Magorum). 2) Stadt in Syrien (Batanda), von 
Demetr. δ. St. B. "Ayßarava, fpäter Batanea ges 
nannt, Ios. vit. 11, Char, δ. St. B. s. ἀγβάτανα. 

Ἐκβα(κτηρία, 1. Landerern (f. Ἐκβάσεος)ι 
Bein. der Artemis in Siphnos, Hesyoh. 

Ἐκδαύμανα, (v. 1. Exdauoda), in Tab. Peut. 
Egilaus, Et. in Lycaonien, Ptoi. 5, 4, 10. 

"Exönkos, (6), Schierbrand d. h. hellglänzend, 
Arkadier (Megalopoliter), Schüler des Wrkefilaos, 
Lehrer des Philopömen, Paus. 8, 49, 2, Plut. Arat. ὅ, 
Buid. 5. «Ριλοπούµη», ex u. feine Leute, οἳ περὶ τὸν 
Εκδηλον, Plut. Arat, 7. Aehnl. "Eydndos, Inser. 2, 
2140. ©. b. Folgde. 

‚m. Neufomm, Slüchtling aus Mega⸗ 
lopolis, Schüler des Arkefilaus, Pol 10, 22 (26), 
Plut. Philop. 1. 

Ἐνκδίκιον, m. Mannen. Suid., Liben., Sozom.9, 14. 
πεθπι.: 

Ἔκδικον, (6), Buffmann, 1) Lacedämonier, Xen. 
Hell. 4, 8, 20 u. ff. 2) ApoHoniat, Inser. 2, 2052. 

Ἔκδιππα, ω», (τά), b. Ptol. 5, 15,5 Ἠκδίππα, 
St. an der Küfte von Paläſtina, hebr. Achſib, |. Zib, 
Ios. b. Iud, 1, 18, 4, Scyl. 104 (Conj.), Plin. 5, 17,9. 

["Exrdopos, m. Schrififtelfer, Stob. 90, 9.] f. Mei- 
nek. Berl. Dionatsber. 1852. 

Ἐκελαοί, οἱ Αττιχοί, Heaych, (Mein, Philol. Xiii, 
p- 538 corrigirt Κεχηναζορ). 

Ἐκελησηνὴ χώρα, mit einem Tempel ber Taur. Ars 
temis, Proc. b. Goth. 1, 17, Sp. 

Ἐκέφνλον, ου, m. &uning. d. i. Geſchlechta⸗ 
mann, Archon in Delphi, Wesch. u. Fouo. n, 804. 
876, Bang. Ant. H. 11, n.911,K. 

Ἐκκεχ. 1. Gottafriede, Bra als perfonifls 
eirter Waffenſtillſtand, Paus. 5, 10,10. 26, 2 (vgl. 5, 
4, 5. 20,1). 

αριεῖε, pl.Gottfriedner, ſcythiſches Volt tn 
Pontus Cappadocicus, Scyl. 83. 84. &. ᾿Εκχειριεῖς. 

Ἐκηβόλιος, m. Ferntreffers, Shüs, Sophifl 
aus Ronflantinopelunter Eonftantius u. Iulian, Suid., 
Soor.h. οσο]. ὃ, 1. 23,8. — Liban. 

Ἐκηβόλος, ον, voc. Εχηβόλε, ΑΡ. Rh. 1, 420, 
Euph. ep. vı, 279, dor. (Soph. Ο. R. 1, 62, chor.) 

(über die Betonung f. Et. M. 865, 6), Fern⸗ 
treffer, Shüß, 1) Adj. a) Bein. des Ayollo, Hes. 
th. 94, Soph. a. a. O., dann für Apollo ſelbſt, ΑΡ. Rh. 
1, 88, Nonn. 4, 96, Suid., Et, M. b) Bein. der Artemis, 
Soph. fr. 867, D. 2) 'Ἠκήβολος, Mannen. Iul. ep. 19. 


Ἕκτωρ 


Ἐκήτορος, u. b. Parth. 19, 6 (ood. χήζορος) 
Ἐκ ) 0ος, m. Willig, Thracier, D. Sie. 6, 50. 
‚m. Dürcbad, Sl. in Cyrenaila, f. ver 
trocknet, Scyl. 108. 
Ἔκκκρυτου, m. Wahl, Epartlat, Thuc. 7, 19. 
arıavös, m. Wahler, Mannen., Orell 
4467. K. 

Ἐκλόκτη, f. Srauenn. Orelli, n. 680. — Inser. 
8, 6579. Fem. zu: 

ἛἜκκλακτος, (6), Wahl, 1) Kammerherr (πρόχοετος) 
bes Sommodus, D. Cass. 72, 4 — 22, 8. Herdn. 1, 
16, 5, Io. Antioch. fr. 121. 2) Anderer, 6. ii 
Taygetus, Anth. app. 289. — 8) Inser. B, 6224. 
Auch "Eykexrog, Inser. 8, 4108. 

Ἐκλέων, m. (?) Athener, auf einer Münge, Mion. 
8. 111, 561. 

Ἐκκλογή, {. Wahl, 
Suet. Ner. 50.K. | 
s Expöyine, m.(Hebel), Thomistocl. 8, 4, Boiss., 


p- 

ExvißBa\os, m. Richter der Tyrier, Menend. Eph. 
Ρ. los. ο. ΑΡ. 1, 21. 

"Exvonos, 6 (λόφος), 5b. Plut. Dion. 26 "Έικνο- 
pov, τό, Zwingenberg, εἰβιί. Willtühr, Berg in 
Sieillen bei Bela mit einer Zwingfefle des Phalaris, 
Pol. 1, 25, D. Sic. 19, 104. 108. 

Ἐκνούαε, m. Inscr. 8, 4829. 

Ἐκοίτιος, m. Consul, Socr. h. e. 4, 81, 6, Sp. 

Enoverrols, [. d. lat. Equegsris (ähni. Ritters» 
feld), 6ι. der Sequaner, Pol. 2,9, 21. 

Ἐικπρέπης,ους m. Vollpracht, ſpartaniſcher Epbor, 
Plut. Ag. 10 u. fo wohl auch Plut. apophth. lac. 8. v., 
β. v. 1. 'Eunperng u. Apost. 11,88. β. Εμµηρεπής. 

[Ἔδκπωλοε, m. Philoſoph, Phot. cod. 167.] 6. 
Meinele Berl. Monatsber. 1852. 

γμα, τό, Münde, Ausfluß δε Ges 
Sirbonis in Unterägppten, D. Sic. 19, 64, Strab. 1, 
66, vgl. mit 16,760. S. Lex. 

Ἐκρηκτικὴ ἡ γώρα, Münden, Lanbfchaft in 
Kolhis, nördiih vom Phafit, Ptol. 5, 10, 10, Mel. 
1, 19, Plin. 6, 4. 

Ἐκτάγ, Soldberg, ein Berg, Menand, Prot. fr. 
20, Sp. Aehnl.: 

„to doos, Gold berg, 619 des Tarbus, εἶπο 
Anführers der Türken, Men. Prot. fr. 48. 

"Exrnve, (ol), Arcad. 9, 9 "Exruves, Said, Ἐκ. 
τῆνα, viell. Odilos, d. i. die Erbbefiger, bie alten 
Ginwohner Böotiens zu Ogyges Beit, Paus. 9, ὅ, 1, 
Nonn, 5, 87, Lycophr. 488 u. 8. 

Eaxerıcds, m. Duid, d. i. behend, (T. Sext.) Hec- 
ticus, Mannen. auf einer Grabftele des Britiſchen 
Mufeume, K. 

Ἑκτοδιώκτης, m., ähnl. Sußenwirth, komiſcher 
Name eines Parafiten, Alciphr. 8, 5. 

Ἐκτόδουρον, n. 1) &t. m Hisp. Tarr., Ptol. 2, 
6, 50. 2) St. in Rhätien, Ptol. 2, 12, 5. 

Exropföns, m.Hcttorsfpro$, Suid. a) Aſtyanar, 
2. 6, 401. b) pl.’Extopidas, die fluͤchtigen Trojaner 
in Stalien, D, Hal. 1, 47. 

Ἕκτωρ, ορος, νοο, Ἔκεορ, Il 2, 802, ὅ,, Ἀ., auf 
einer Thonvaſe Ἔρτορ gefcht., [. Ahr. Dial. 11, 88, 
(6), Otto d. i. Crbbefiger, denn er war der erſtge⸗ 
borene Sohn des Priamus, (Apd. 8,12, 2), nach Suid. 
= ἐχέτωρ, od. Halte, d.i. Halt, Stüge, Schirmer, 
fo Plat. Crat. 893,a, Et. M., andere Etym. b. Et. M. 
u. Doederl. om. ΘΙοῇ. n. 489. 1) ©. des Pria⸗ 


Umme des Kaifers Nero, 


Ἐκφάνης 


mus u. ber Hekabe, nach Idykue, Stefihorus n. U. 
(Schol, 11. 8, 814, Tzeta. Lyc. 265) 6. des Apollon, 
tapferfter Held der Trojaner, Il. 1, 242, 8. Her. 2, 
120, Bolgde, weiche taher Ἔκτορος ἄνδρες heißen 
(Steph. ep. ıx, 885), u. ihn u. fein ®rab zu Ilium 
(Luc. deor. conc. 12) u. Ophryninm durch Todtens 
fpenden, Rampffpiele u. f. w. ehrten, Arist. ep. 60 
ed.B., Arist. in Scbol. Jl. 14, 1, Paus. 8, 18, 16,D. 
Chrys. or. 11, p. 179, Virg. Aen. 5, 871, Philostr. her. 
10. Ebendort befand fidy auch ein ihm geweihter Hain, 
Strab. 18, 595. Näcftvem zeigte man auch in Theben 
fein Grab u, ehrte ibn bier ebenfalls hoch, Arist. in 
Schol. 1]. 14, 1, Arist. ep. 46 ed. Β.. ob. Anth. app, 
9. 41, Paus. 0, 18, 5, Tzetz. Lycophr. 1194. Er war 
Gegenſtand von Gemälden, Paus. 5, 19,1. 10, 81,6, 
vgl. mit Momum. indd. Raoul Boch. 1, 17. 18, 
Zängen, Luc. salt. 76, u. Geſängen, Anth. Plan. 4, 
287, u. tritt als Perfon in Eurip. Rheſus auf, bient 
überhaupt zum Symbol von Helbengröße und Helden⸗ 
ſchönheit, Eur. Or. 1480, Nonn. 25, 256, Qu. Sm. 1, 
105. 8, 258. vgl. mit Plut. Arat. 8. Adj. davon ift 
a) "Eixtöpeos, a, ep. η, or, boch Timee, b. Poll. 2, 29, 
u. Eur. Rhes. 2 auch zweier Eindungen, gen. ep. aud) 
00, u. dat, pl. οισε, deb. χιτών, Il. 2,416, ξέφος, 
θα. Sm. 5, 488, ἵπποι, Qu. Sm. 3, 198. 399, εὖναί, 
Eur. Rhes. 2, αἷμα, Qu. Sm. 5, 120, χεέρ, Antp. ep. 
ıx, 192, κεφαλή = Ἕκτωρ, 11. 24, 276. 579. b) 
Ἑκτόρειος, 4.8. χείρ, Eur. Rhes. 762, u. insbe 
fondere κόμη, als eine eigene Haartur bei den Alten, 
Anax, u. Tim, jn Poli. 2, 29, Hesych, vgl. mit Ly- 
copbr. 1188, Eust. 1776, 36. 2) Naqhkomme bes 
Amphilius, Paus. 7, 4, 9. 8) επ griechiſcher Das 
fenmaler, B. Rochette l. 3 M. Schorn. p. 8. 

f Ἐκφάνηε, ους, m. Bert, Spartaner, Plut, 

κ. 6. 

Exbaviöns, m. (N Bertling, Mannen. auf einem 
bleiernen Leiſten des Muſ. der ατΦἀοίοᾳ. Geſellſchaft 
zu Athen, K. 

Ἐκ ‚ov, m. Bertling, 1) Athener, Diche 
ter ber älteren att. Komödie, Arist, pol. 8, 8. 6. eth. 
4, 2,20, Ath. 8, 96, c., mit dem Bein. Καπνίας, 
Schol. Ar. Vesp. 161, Hesych., f. Mein. 1, p. δδ u. 
1], p. 12 Π. — Einer, gegen den Lyſias aufirat, 
Marcell. gu Hermog. στάσεις, 4, p. 834, 80 ed. W. 

davros, ου, m. Bercht, 1) Thafler, Dem. 
20, 59. 61. 2) Syracufaner, Polyae. 1, 89,2. 8) Py⸗ 
thagoreerr aus Kroton, Iambl.v. Pyth.86, Piut. plac. 
phil. 3, 18, 8tob. flor. 48, 64, Apost. 16,15, a. 4) Inscr. 
2,2347. 5) Auf einer Münze aus Apoflonia, Mion. 
8. 11, 815. 6) Melier, Inser. 8, Melder Syli n. 
113 ſchreibt Ἐχφαντοὶ, als Voc.v. Ἐκφαντώ u. dies 
als Bein. der Artemis. (Iweifelh.) Aehnl.: 

Exbas, αντος, m. Bater der Eurylleia. Epimen. 
in Schol. Eur. Phoen. 18. 

Ἐκφήμιοςφ, m. νου. Ἐκφήμια, Mehring, dit. 
Dann der Mäpre od. Sage, Mennsn. Greg. in Anth. 
γα. 1168. 

Ἐκχαιριεῖς, pl. -- Εχεχειριεῖς, w. f., An. per. p. 
Eux. 42. 

"Ela (Ελλα), Str ehlen (f. Hosych. ο. ἔλα), Tem» 
rel des Zeus — 4ωδώνη, die Prieher Ελλοί, w. ſ. 
Hesych. (v.1.). Doc f. Ελλά. 

A ‚m. d. lat. Flva, verborbene Lesart 
D. Hal. 5, 58 (v.1.'EiasAßag). 
E ‚ Strebler, Inser. 3, 4505. 
Ἐλαγάρενα, f.(?) Di. des Epeus, Schol. UI. 23, 665. 


Ἐλαιοὺς 341 


Ἐλαγκὼν ἡ Ἑλάγχαρ, Gafenfladt au der Weſi⸗ 
füfte der vorderindiſchen Halbinfel, Ptol. 7, 1, 9. 

'Ἐλάδ, Titel eines apottyph. Buchs, Nicoph. Chron. 
7187, 12, Sp. 
en, f. Ἱ., viell. für Aysaddins, Ar. Ran. 

6. 

"Ἔλαῖα, ης, Ort in Phrygia Pecatian. Episc. Not, 
p. 377, c, Sp. 

Ἐλλάθνροε, Tsß. KA. Insor. 2, 2303, Sp. 

[ Eho06s (2), Tempel des Zeus in Gppern, He- 
sych. 

άθων (?), m. Manısn. auf einer Münge aus 
Kos, Mion. S. ıv, 574, 

Ἐλάειρα, = Ἰλάδνρα, eine ber Töchter bes Leu⸗ 
fippus, St. Β. =. "Agpsdvas, vgl. mit Schol. Pind. N, 
10, 112. 

Ἐλαία, (ή), Oliva (f. St.B.s. Zuxal, u. Τρὲ- 
μεδοῦς), 1) eine Amazone, von welcher der Ort Ἠλαία 
bei Nilomedien feinen Namen haben foll, Arr. Νίο, b, 
Eust. zu D. Per. 828. 2) 61. in solis (Mpyflen), 
nicht weit von Kaikus, Hafenplad von Pergamus, Pol, 
21,8, Strab. 18, 607. 615. 622, Plut. Luc. 4. Phoc, 
18, Ael, ν. h. 1, 25, App. Syr. 80. 88, Soyl. 98, 
Ptol. 5, 2, 6, Paus, 9, 5, 14, Hier. 661, X. Gm. 
Ἐλαίΐτης, Strab. 18, 607, Paus. 5, 24, 6, Ath. ıx, 
424, tit., St. B., Suid.s. λέα, Parthen, erot. 16, a, 
Adj. 6 "Eialıns κόλπος, ver durch die Vorgebirge 
Hydra u. Harmatus gebiltete Meerbufen, b. Strab. 18, 
681. 615. 633 auch ὁ Ἐλαϊτικός genennt, u. b. 
Arist, vent, ὁ Ἐλαιατικόφ κόλπος. ©. Strab. 18, 
615, Buid. 5. ᾿Ελέα. — Die Umgegend ἡ Ἐλαῖτιε, 
ιόος, Strab. 12, 571. 18, 615. 616. 8) St. in 
Vhönice zwiſchen Tyrus u. Sidon, Phil. b. δὲ Β. ©. 
Ελαῖϊς. — 4) Drt bei Nilomebien, Arr. b. Ευ, D. 
Per. 828. — 5) Hafen an der Weftlüfte des arabifchen 
Meerbuſeus in Aethiopien, Strab. 16, 770. 771. Na 
St. Β. Hafen nebſt drei Infelm, b. Plin. 6, 84,178 
Alisese u. Elsese. 6) Borgebirge auf der Sübdweſt⸗ 
feite der Inſel Cyptus, Pro). 5, 14, 8. 7) Hafen⸗ 
μίαν in Thesprotien (Episus), Ἐλαίας λιµή», nach 
Pouaquevill j. Port ἀΕἰίο (?), wahrſch. Dome, Βογ]. 
30 (v. 1. Ἔλεδ), Ptol. 8, 14, 5. Die Umgegenb 
ἘΕλαῖτες, εδος, Thuc. 1,46. 8) Vorſt. (προάστειον 
von Konfltantinopel, Soor. h. ο, 7, 16, 3. 9) Eyn⸗ 
agoge in Mom, Inser. 4, 9904, 10) Quelle bei 
Teayra in Böotien, Plut. Ρε]. 16. def. or. 5. Val. 
Elta, mit dem es oft vertauſcht wurde, u. ebenfo 
᾿Ελεοῦσα. Ὁλέαστρον. 

m. (phönizifches Wert, Hdn.) röm. 
Kaifer (218 — 222 n. Ehr.), Han. 5, 8,4. 5,7. 6. 
Ἐλεγάβαλος. 

Ἐλλαῖνοί, ol, Sync. p. 89, 9, Sp. 

Ἔλλαινου, — Ἔλενος, 19. ſ. 

Ἐλλάϊον, τό, Delberg, Berg bei Phigalia, Paus. 
8, 21,7. 42,1—8. 

"EAauos, m. ‚von Herch. in Arr. por.p. Eux. wohl auch 
"Exaios, b. Ῥαπο. 4, 1, 6 "EAasös gef, Diiva 
od. Moshbadh u.Mosheim, (von ἕλος). 1) Klar 
ος (ἐμπόριο» καὶ norauöc), KRüftenfinß u. Handeleplah 
ἐκ Bitbpnien, in Tab. Peut. u. Geogr. Bav. Bileus, 
b. Ptol. Ελάτας genannt, Arr. per. p. Eux. 18, 2, 
An. p. pont. Eux.9, Marc. ep. Menipp. 8. 2) [εβετ 
Plat des calybonifchen Gebiets in Hetolien (in Sümpfen 

elegen). viel. |. Miffolunghi, Pol. 4, 65. 8) Ort in 
Meienien, Paus. 4, 1,6. 
Ἐλλαιοθα, b. Harp. Ελαιούς, ber Demas b. Dion. 





342 Ἐλαίους 


in St. Β. auch Ἠλαιεύφ, έως, d, nach Strab. 7, 881 
fr. 55, Her. 6, 140, Thuc. 8, 107 u. α., doch nach 
Seymn, 707, Ptol. 8, 11, 9 u. Procop. aed. 4, 10 
αιώ 77, Oliva (f. Pythool. b. Plut. parell. 41). 
1) St. auf der Südſpitze des Ihracifchen Gherfones mit 
einem Hafen, j. Kritia am Kap Eles-Burun, Her. 7, 
329, 120, ὅ., Thue. 8, 102. 107, Xen. Holl. 2, 1, 
20, Dem. 28, 158 (ν. Ἱ. Ἐλεοῦς), Strab. 7, 8B1 fr. 
52. 56, δ., D. 8ἱο. 18, 89 (49 flieht Ἠλεοῦς), Arr. 
An. 1, 11, 5. 6, Scyl. 67 {ν. 1. Ελεοῦς), Ptol. 8, 13, 8, 
Plut, Lys.9, Et. Μ. Ew. Ἔϊλαιο σία, 8ι, Β., 
Et. M., Inser. 1 in Meier ind. achol. 1851. 
Litz. 1837. Smntelligenzbl. n.41. ©. ’Eiseds, Ελεού- 
010, Ελαιοῦσσα u. Ἐλεεῖς. 2) St. in Argolis, Apd. 2, 
5,2, St.B. 8) St. in Epirus, Ριο. 8, 14,7. 4) Ort 
auf Tenos, Inser. 2588. 5) -- Ελανῦσσα, w. f., 
Inſel a) an der Küfte von Gilkien, Απ. st. mar. 
magn. 172. db) bei Rhodus, Strab. 14, 656. 
6) att. Demos der Hippothoontifchen Phyle, fpäter ber 
Gadrianis (Inser. 184), Diod. $. St.B., B.A. 1,249, 

oss Dem. Att. 4. Adv. ᾿Ἐλαιοντόθεν, aus El. doch 
αιώ ἐξ Ελαβως, "Eiarotvräde, nah EL, Ἔλαν. 
οὔντι m 6. @w. '᾿Ἠλαιούσιοι, St. Β., Et. Μ., 
Inser. 150. 172, 2,8140, Ross Dem. Att.72, Meier 
ind. schol. n.86, body fpäter audy ᾿Ελεούσοφε, Inser. 
184. 2851, 7. (6. Ελεοὺς. 

Malovꝛ, m. Dliver, Bein. des Zeus in Cypern, 
Hesych. 

Ἐλαιοῦσσα, ης, (ή), δ. Ίου. u. Schol. Ptol. 5, 
2,3 ᾿Ελαιοῦσα, Oliva, 1) Inſel an ber Küfte von 
Gilichen, fpäter Σεβαστή genannt, w. f., j. Halbinfel, 
Strab. 12, 585. 587. 14,671, An. st. m. magn. 178 
(172 ficht ᾿Ελανοὺς), Ios. arch. 16, 4, 6. 10, 7 (b. 
‚ Ind, 1, 28,4 fleht ’Eisodca), Ew. Ἐλαιούσσιου, St. 
B. 2) Infel bei Attika, {. Lagussa ob. Lagonlsi, 
Strab. 9, 898. 8) Inſel bei Rhodus, j. Alessa, Strab. 
14, 631. 652, An. st. m. magn. 270. 271, f. Ελαιοῦς, 
Et.M. hat Ελεοῦσα. 4) St. im thraciſchen Sherfoncs 
= Ελανοὺς, Schol. Ptol, 5, 2,8, Phylarch. b. Hyg. 
poet. aatr. 2, 40 (Gonj., cod. Phlagusa). 

τείχος, n. *Dlivenburg, St. in Lycien, 
δν. ἵτην, 8ὲ. Β. 

Ἐλάερα, f. IAdıpa. 

Ἐλαῖε, έδος, f. Oliva (f. Eust. gu D. Per.), Ort 
in Phönigien, ſ. Ελαία, nach den Schol, eine 61. in 
Arabien, D. Per. 910. Yehnl. 

Ἐλαϊτή, πόλις, Bald. 

Ἐλαιῶν, (τῶν), τὸ ὄρος, N.T. Lue. 19, 29. act. 
ap. 1,12 Gyoc. ὁ, der Delberg, Berg öfl. 
von Serufalem, N. T. Matth, 21, 1—26, 80, 8., Ios. b. 
Ind. 5, 13, 3. 

Eharüves, pi. libyſchet Bolt an der großen Syrte, 


PtoL 4, 8, 28. 

αμῖται, pl., b. Ios. Ἐλυμαῖοι, 61ο. der Provin; 
Elymais im füblichen Medien, N. T. aot. apost. 2, 9, 
Hesych., Imp. ed. Mign. p. 858, c, Boeor. h. 9. 
1 δν 8, ne Ἔλαμος, dem Eohne Sems, fo benannt, 
ος. 1, 6, 4. 

Ἐλάνα, ἡ, Ptol. δ, 17, 1, δ. D. Per. 926 "Ἔλανα, 
ὧν (v. Ἱ. Σελάνων, Ελανῶν, οἱο.), — 4ἴλανα, 
w.f., j. Acaba, Dav. ὁ Ελανίτηφ κόλπος, ο). µυ- 
χός, Ptol, 6, 11, 1. 6, 7,2, Agath. 1, 8, 5. Phot. 89 
4ανανίτης, [. 4ἴλανα. 

in ΑΡ. Bh., Apd. u. Pher. Pind, 
b. Et. M. au Addon, f., Aftlint, ο. ἱ. die mit d. 
Eſchen⸗ on. Speerſchaft, alfo überh. Gertrud, (ἐλά- 


Ἔλατος 


ou -- τὰ iv τῷ αὐλῷ τῶν δοράτων ἅρμαξό- 
µανα, vgl. mit ἄλαρα δ. Hesych, u. Et. Μ. 67, 53). 
des Orchomenos od. Minyas, DI. des Tityos, Αν. Bh. 
1,762 u. Schol., Apd. 1,4, 1, Strab. 9,428, Simon. 
in Et. M. 60, 87, Pherec. in Schol. ΑΡ. Rh. 1, 762, 
Eust. How. 1588, 55, Schol. Od. 7, 824. 

Ἐλάριον, n. Eſchholz, eine Höhle In Eubbe, 
Strab. 9, 428. 

"EAds (?), in Paläftina ιτ: Episc. net. p. 860, c. 
ed. Mign. 856, b, Sp. 

οι, Banner ὃ. δ. die die fallende Sucht ver⸗ 
treibenden, Nachkommen der Wleris, einer Tochter dei 
Umpbiaraus in Argos, Plut. qu. grasc. 28. 

E os, m. Reuter, eigtl. Rofftreiber, 
1) mythiſcher König von Atlantis, Plat. Criti. 114, c. 
2) ein Grieche, den Ῥεπιφεβίεα tödtet, Qu. Sm. 1, 229. 

(6), Spohrer d. i. Treiber, Trojaner, κ) 
einer, den Patroflos erlegt, 1]. 16, 696. b) einer, ben 
Neoptolemus söbtet, auf einem Gemälde im der delphi⸗ 
ſchen Xesche, Paus. 10, 26,4. Wehn!. 

5 Eiderep, m. Ann. Part. ıv,888, 19, Boisson, 
Ρ. 


Ἐλάτας, a, ποταμός, πι. Φαππ bach, Zi. in Bi⸗ 
thynien, = Ἔλανος, w. f., Ptol. ὅ, 1, 7. 

Ἠλάταα, in boöt. Insor. 1660 F ‚5b. He 
sych. Ελάτη (2), (ἡ), Dannenburg (wenn nicht 
viell. das Digamma dagegen fpricht). 1) größte Et. in 
Phocis am Kephiffos, von Elatus geftiftet, j- Ruine 
su Elephtha, Her. 8, 88, Dem. 6, 14. 18, 148 u. Schol 
ö., Aeschin. 8, 140, ®lgbe, b. Paus. 10, 84, 1 aud Τὸ 
Ελατέων ἅστυ genannt. αν. "Ἠλατεύα, pl. εἲς, 
Paus. 10, 84, ὃ---ᾱ, Et. M., St, Β., doch Inser. 1569 
auch im dat. Felarırjv, (Bödh Κελατκῆν), vom Nom. 
Μελατνῇος, n. auf Dünen EAarsıoy, von Ἔλα- 
τομεύς, Rat. (Liv. 82, 24) Elatiensis. Αά]. "ia 
rırds, τὰ πεδία, Plut. Syll. 16. (Nah Harp.. Suid. 
n. 9. auch Ελάτρεια geſchrieben.) 2) 6ι. in Theſſe⸗ 
lien (Belasgiotis), St. B., Liv. 42, 2. 8) 6ι. tıt 
Guffopäer In Epirus (Thesprotien), Dem. 7, 82, St. 
B., f. Ἐλάτρεια. 

‚m. Dannbach, em Fluß, Er. M. 107, 
86, vgl. mit Arcad. 20. S. Eidzac. 
τεύε, m. Tanner, od. Dennenburger, 
Mannen., ἴπεοτ. 189. 

Ἐλάτη,{. Fichte, Srauenn., Insor. 8, 8982. 5706. 

Ἐλάτηςα, m. Ruderer, Name bes Bofeidon is 
ben, Hesych. 

"λατήρ, m. Sporn, Pferbename, Inſchr. bei Fs- 
bretti,K. 

Ἠλάτῖονΐδης, ao, m. Elatiosfproß d. i. Ifäy, 
== Εἱλατίδης, w.f., H. h. ApoN. 210 (2, 82). 

Ἐλατίων, m. Nudermann, Schiffername, Al 
oiphr. 1, 36. 

"Ἐλἄτον, ου, ep. auch ονο, (ὁ), Fichte, 1) ein 
Gentaur, Αρά. 2, 5,4, Dur. in Schol. Plat. p. 880 
ed. B. 2) ©. des Zlarus, Ὁ. des Tänarus, Pherer. 
in Schol. ΔΡ. Rh. 1, 102. 8) 6. bes Arkas, Ger vn 
Kyliene, Gründer vom phocifchen Elateia, Apd. 3,9, 1, 
Char. in Tzeta. Lycophr. 480, Paus. 8, 4, 2—10, 34, 
6, 8., A. Seine Statue gu Elateia u. Tegea, Pau: 
8, 48, 8. 10, 9, 5. 4) Fürſt der Lapithen zu Lariife 
in Iheffalien, V. des Polypbem, Iſchys. Käneus κ. 
der Ränis, Apd. 1, 9, 6, Phleg. Trall. mir. fr. δὲ, 
Orph. Arg. 169, Soph, b. St. B. s. 4ώτιον, Luc. 
Gall. 19, f. Εἰλατίδης. Adj. davon Ἐλατήϊος, (Eis 
teius), Ov. met. 12, 497. 5) Bundegenoſſe te 


Ἐλατρεύς 


Troer, aus Bedafus, Il. 6, 88. 6) Freier der Penelope, Od, 
22,267. 7) Epartaner, &phor, οἱ περὶ Έλατον ἔφοροο, 
Plut. Lyc. 7. — Anderer, Inseor. 8, 4252, 1, 1, Add. 

EAärpebs, έως, τα. Rudermann, Bicdhte 1) ein 
edler Phäuke, Od. 8, 111. 129. 2) cin Cyclope, Nonn. 
14, 59. 28, 240. 

Ἐλάτρια, f., Theop.b. Harp. Ἐλάτραα, -- Ἐλά- 
τενα, w. f., St. in Thesprotien (Epirus), Strab. 7, 824, 
Ew. Ἐλατριεύν, δι. B. 

"EAaruvös, v.L Ἠλαττωνός, m. viell. Tanner, 
Wagenlenker tes Amphiaraus, — Βάτων, Αρά, 8, 6, 8. 

ύνα, f. (Diiva?), 6αβι in Sicilien, viell. j. 
Elato, Philist. δ. St. B. Ew. Ἐλανιάτηε (u. Ἐλανί- 
της, dieß nach Eonj.), St- B. 

Ῥλαφηβόλια, τά, Hirſchfeſt, Beh der Artemis 
(welche ἐλαφηβόλος heißt, Hom. h. 27,2), in Phocis 
(u. Athen), Plut. mul virt. 2. qu. symp. 4, 1,1, τοῖς 
ἐλαφηβολίους, am Hirſchfeſt, Ath. 14, 040,6. Das 
von benannt: 

Ἐλαφηβολιών, ὤνος, (6 -μήν), Hirſchmond (f. 
Et. M.), Monatename in Attila (Y, März u. Y, April), 
a) in Athen, Thuc, 4, 118. 5,19, Aeschin. 2, 90. 92. 
8,67.73, Dem. 9, 57. 18,54. 164. 27, 6, Arist. h. 
an. 6, 17. 80. b) in Delus, Inser. 2271. c) Zafus, 
Inser. 2675, 77. 

f. Zigern, Name der Artemis (f. λα- 
φηβόλος oben), Paus. 6, 22, 10. 
μον, (ή), Του. ὠλάφιο», Ar. Thesm. 1172, 
Hirſchel, Brauenn., a) in Athen, Ar. α. a. D. b) 
in Elis, Paus. 6, 22, 11. c) Ephem. archaeol. n. 
25868. 

Ἐλάφιος, ὁ une, Hirfhmond, -- Ελαφηβο- 
ὠώ»ν, in Elis, Paus. 5, 18, 11. 6, 20, 1, Inser. 2, 1925 
(vocat.), 4, 6974 in lemmate. 

Ἐλαφῖτια, f. Hirſchfeld, Infel an ber Küfle von 
Jonien, zwifchen Chios u. Erythräa, wahrfch. eine ber 
Denuffä, Plin. 5, 88. Φεὐπί.: 
 Eabövuneos, ſ., b. δι. Β. Ἐλαφόνησος, "Οἰτ[ώ» 
infel, εἶπε δες fporadifchen Infeln, = Alan, w.f., 
1. Alonia, Scycl. 94. Ew. Ἐλαφονήσιος, St. B. 

‚ı) Hirſchbach, δΙ. in Arladien, ber 
in ven Alpheus mündet, Paus. 8, 86, 7. 2) Hirſch, 
Mannen. in Kos, Suid. ο, Ἱπποκχράτης, 
‚.Eladöorıwros, m. "Bledhirfh, (wie διά, 
eifen), Athener, Lys. 13, 19. 

Ἐλαφρόε, m. (Hirfhing?), Name bes Zeus in 
Kreta, Hesych. 

Ἐλαφώσιε, d, τὸ ὄρος (tihtiger ᾿Ελαφόεις), 
Hirſchberg, ein Berg auf Arginufa bei Aſien, Arist. 
h. an. 6, 29. 

v‚wvog, m. Hit ſch, Mannen. Theophyl. 
Ep. 74 


λάχαα, L.Rleine, Frauenn. Apd. 2, 7, 8 (ν. l. 


νχεία). 

Ἕλβας, m. der lat. Bein. Ἑ να von L. Aebutius, 
D. Hal. 2,2, f. Ελαάλβας u. vgl. D. Sic. 11, 79, wo 
4λβας flatt Ἔλβας ſteht. ©. Ἐλούας, 
„.Eißloror, Volt in Libyen, Philost. δ. St.B. Bol. 
VABloıos. 


βησσόε, m. (?) ein &luß, Theogn. — Lob. path. 
411 vermutet die Stadt Εδεβησσός od. "Koßno- 
σός. 
Ἐλβήττιοι, δε Helvetii, cin celtifcher Volfsftamm, 
Plut. Caes. 18. (6. Ελουήτεοι. 


ci Ἑλβία, f. d. rõm. Helvis, M. des Cicero, Plut. 
Ic. 1. 


Ἐλέγεια 343 


ἝἙλβίδιος, m. d. röm. Helvidius, Πρέσχος Ἓλρ., 
Plut. Galb. 28. &.'EAovidsog. 

Ἔλλβιος Ἑρμῆς, Inaer. 2, 8664, 11, 24, Sp. 

EAßoxopis, St. in Lufttanien, Ptol. 2, 5, 7. 

ονθις, Et. gwifchen Aegypten u. Cyrene, St. B. 

60. νθίτηε, Phleg. b. St. Β. 

Ἐλβνσίνιοι, Bolt in Iberien, Herodor. 5. Const. 
Porphyr. de adm. Imp. ο, 28, St. B. s. 'Ißnelas. 

Ἐλβάό, f. 1) Inſſel an der Küfte des egyptiſchen 
Deltas, j. eine der Infeln im See Menzaleh, Her. 2, 
140. (τ. |. Ελκώ, Ελπώ), Gw. Ελβφος, St. B. 2) Ins 
[εί im Lyciſchen Meer (Helbo, ſchr. Elbo), Plin. 5, 85, 
181. 


Ἕλγη, πόλις, Suid. (Viell. = Σέλγη, w. f.) 

"Eiyos (viell.= Σέλγος, alſo ξαιώ ᾗἀ 9), Et. in 
Zydien (ν. |. 4υκίας), Xanth. δ. δὲ. δ. ζω. "Eiyıos 
u. "EAyaios, St. Β. 

Ex yodas, f. Σελγοοῦαν. 

Ἐλδά, hebr. Brauenn., Buid. 5. 4άμεχ. 

Ἐλβάδ, m. Gefährte des Mofcs, Sync. p. 257,22, δρ. 

Ἓλδανα, 1) St. der Buccäcr in Hisp. Tarrac., 
Ptol. 2,6, 50. 2) &t. in India extra Gangem, Ρο]. 
7, 2, 22. 

Ἐλλδᾶς, m. Hebräer, ©. des Mandanes, Alex, Pol. 
b. Ius. 1,15 (Eus pr. ev. 9, 20). . 

λλέα, (ή) ([. Ὑέλη, Οὐελία, "Ein, Βελέα, τις 
τι(ώ Felia, nad) Strab. u. St. Β. vom Sluſſe od. einer 
Duelle benannt), nad Suid. Olive, lat. Velis, St. in 
Zucanien, j. Ruinen bei Castell’ a Mare della Bruoca, 
Plat. Soph. 216, a, Scyl. 12, Strab. 6, 252, D. L. 
9, 2, 0.8.5, n.6, ep. (vır, 129) Dicae. in Demetr. 
οἱοο. Φ. 192, Scymn. 250, Plut. Aem. P. 89, Brut, 28, 
Suid. St.B. &w. Ἑλεάτης, Arist. rhet. 3, 28, Pol 
1,20, Polyaen. 6,11, D. L. prooem. n. 10, 18. 9, 8, 
n.1.5, n.1,6, n, 1, Iambl. v. Pyth. 267, St. B. 9. 
Ελαία, u. Ελθάτης ξένος als Perfon in Plat. Soph. 
u. Politic., ᾿Ελθάτης κόλπος, App. b. ο. 5,98. ls 
Adj. Ἐλλεατικόε, Plat. Phaedr. 261, d, Hesych. u. 
mit ἔθνος, Plat. Soph. 242,d. Das Gebiet ἡ Ἐλεᾶ- 
rıs, sd’og, Strab. 6,252, doch auch Ἐλέα von der Ge⸗ 
gend, Plut. Tim. 85. 

ερ, m., orient. Name, nad Lob. par. 209 
—= ᾿Αλάζενρ, [. Alalio, KR. von Barla, St. Β. η. 
Βέχειρ, Arcad. 20, Et. M, 107,86. (ἘἙλεάζαρ, als 
hebr. Name f. Phil. somn. 2,28 u. N. Τ. Matth. 1, 
18, δ. Ios. Ἐλεάζαρος, bald ala 6. des Mofes, Ios. 
arch. 2,18, 1, des Aaron, los. arch. 8, 8, 1—5, 11, 5,0., 
©. des Simon, los. b. Iud, 2, 20, 8—5, 6,1, ὕ., u. 
vieler Anderer, auch ein Peräer, Ios. areh. 20, 1,1. Bol. 
Sync, 261, 18, 880, 18.) ©. Ἑλέαζος. 

Ἐλέαῖος, m. (ιιαῷ Fresnel arab. Ascharides ob. 
Alascharissoun) K. in Arabis Felix, An. (Arr.) per. 
m. erythr. 27. 

Ἐλλεάλκης, ους, ion. 805, πι. (2), Monnen., Hip- 
poer. ep. 7, p. 1240, ο, in Steph. Thes. Par. wir 
“Ελεάλκεος, von Keil Εχεάλκης vermuthet. Vol. 
4θάλκης. 

Ἐλλεαρχία, f. St. in Aegypten, Hierocl. 726 Wessel., 
9 , 


Ρ. 
Ἐλλέαςφ, αντος, m. ὄνομα κύριον, Philost. δ. 
Choerob. in B. A. 1186, υἱε[ί. --- Ἐλέης, το. [. 
Ἑλιάσταρτος, ου, πι. Tyrier, Sync. 845, 10, Sp. 
Ἐλλεᾶται, [. Ελέα µ. Ἔλος. 
Ἐλλεγάβαλον, (ό), = ᾿Ελαγάβαλος, D. Cass. 78, 
81. 79, 11. 
Ἐλέγεα, ας, (N), 1) St. in Kleinarmenien, nicht 


344 Ἐλέγη 


wett von den nörbliden Quellen des Euphrat, j. Elid- 
scha, D. Cass. 68, 18. 19 u. viell. 71,2. 6. Ἠλεγία. 
2) St. am öftlichen Ufer des Euphrat, j. Ilidschah, 
Arr. b. St. B., Plin. 5, 20. Ew. ’EAeysös, δὲ Β. (Auch 
ein ᾿Ελέγειο» als. Dit in UfersNoricum, j. Adleiten, 
wird in Tab. Peut. u. ein Ἐλογοσίνη als Ort in 
Großarmenien erwähnt bei Plin. 6, 81.) 

Ἠλέγη, f. Seile d. ἱ. die ausgelaffene, T. des Pros 
tus, Ael.v.h. 8, 42. 

Eeynts, in Et.M. 827,11 "Eieyals, f. Seile 
(f. Et. M. 827, 11), 7. des Neleus aus Mttile, Et. M. 


152, 50. 57. 

Ἔλλγοι, ein νόμος αὐλῳδιχός, Plut. mus. 4. 

’E ot, pl. Zenker, Name einer philofophi« 
ſchen Sekte, D. L. prooem, η. 12. 

Ἐλεγξικλῆς, dovs, m. "Nügemann, fingirter 
Name in Luc. pisc. 19. 

"EAeytivos, m. Hebenſtreit (d. i. hebe den Streit 
an), Bein. des Philoſophen Alcrinus wegen feiner Streits 
fußt, Ὀ. L. 2, 10,0. 5. 

"Eieyxıs, m. Mannen., Philhiſt. 99. 11, Hfl. 22, K. 
Aehnl.: 

Ἔλλεγχον, m. voc. (Luc.) Ἔλεγχε, Prũfer, 1) 
Manntn., Ross Inser. Gr. fasc. 1, n. 46. 2) als Be⸗ 
weis zur Gottheit perfonifizirt, Luc. Philops. 4, pisc. 17. 

Ἑλέδημοφ. Φε ger, ahd. Sigeher od. Wolf, Inscr. 

Ἐλεοεινούπολιε, |. »όπολις. 

Ἐλκίονυ (Eliae?) Παῦλος, Inser. 4, 9949, Sp. 

Eiests, pl. Moorungen (fo nad Et. M.), attie 
fer Demos, Ει. Μ. 6. Ἐλανοὺς. Unfiher if Ελείῳ, 
Inscr. 188. 

ἘἙλεήμων,{. Milde, Bein. ber Aphrobite in Cypern 
u. Chalcedon, Hesych. 

"Eins, ητος, m. 81. bei Ἐλέα in Lufanien, w. f., 
j. Aleuto, Strab. 6, 252 (St. B.). 

ῬἙλείθνια, [. Εἰλείθυνα. 

Eiaoı, pl. Moorunger, 1) Voll in Indien, 
Strab. 16, 771. 2) Bew. von Ἔλος, w. f. 

, m., in mant. prov. falſch TActos, Mofer, 
1) ©. des Perfeus, Gründer von Helos, Apd. 2, 4, 5. 
7, Paus. 8, 20, 6, Schol. Il. 19, 116. 6. Ἔλιος. 2) 
6. des Pelope, Mant. prov. 2, 94, f. Ἔλιος. 

Ἑλαούλιον, Moorhagen, Ort auf Tenos, Inser. 
2, 2888, 102. 104. 107. 120, u. Ἐλειονλεύς, Name 
since Tribus aufTenos, Inser. 2388. Das Fem. Ἔλειου- 

s. 

Ἐλασινίαρ für Ἐλευσινίας, in ἆθοτ. gegen Tis 
motbeus, do f. Ahr. Dial. 11, 187. 

Ἐλαῖται u. Ἑλεΐτην, [. Έλος. 

8 Ἐλελεύᾳε, m. Schaller, Bein. des Apollo, Macrob. 
at. 1, 17. 

Ἐλελίχθων, ονος, voo. ᾿Ελέλεχθον, Rüttler, 
Bein. νε Mofelbon, Pind, P. 6, 49 (Soph. Ant, 154 
vom Bachus). 

Ἐλλεμοθνδον, K.d. Gepãden, Proc.b. Goth. 4,27, Sp. 

Ἑλέμπορσος, m. "Krämerfeind (wie Bauerns 
feind), Diannsn., Γάιος Ελ., Inscer. 2, 8288. 

Ἐλλένειοςφ, m. Ort bei Canobos in Libyen, Hecat. 
b. St. B. Ew. Ἐλεναεύς, δι. Β. 6. Ελέννο». 

Ἑλλένη, ης, Υοο. Ελένη (Eur. Hel. 109, 8.), (ή), dor. 
(Pind. ΟΙ. 13, 82,8., Theocr. 18, 18, 8., Bion. 2, 10, X. 
u. Tragg. in ch. 5. ®. Aesch. Ag. 686. 1455, Eur. 
Andr. 104. Hec. 686, ὅ.), Ἑλένα (voc. Eur. Hol. 
1120, δ., Ελένα), in Tryph. παθ. λέξ. 11 Κελένα, 
nad Et.M.u.9.Liutfwind, d. i. bie Leute [Φπε bes 
wältigenb od. gewinnen, f. Aesch. Ag. 689 vgl. mit Eur. 


Ἑλένη 


1. A. 488. 1510, richtiger vielleicht Suenalue ven 
Louc d. 1. Έοδε, Licht, ἁθαῖ. Berta, denn ἑλένη et. 
ἑλάνη iſt nad) Hesyeh. — λαμπάς, dern, vgl. Curt. 
τι). d. griech. Etym. τα, S. 129, andere Etym. f. Er 
Μ. 1) T. des Zeus (Tyndareus) u. der Leda, (od. nad 
Paus. 1, 88,7, Emped. b. Ath, 8, 884,c der Nemefis), 
Schwefter der Dioscuren, Gemahlin des Menelaus, Baris, 
Deipbobus, Theſeus u.9., 1. 2,161, ὅ., Od.4, 12,5, 
Hes. op. 164, Her. 1, 8—2, 120, ὅ., Flgde. Sie wurk 
wegen ihrer Schönhelt faft ſprichwoͤrtlich, Theoer. 15. 
110, Lucil). ep. Χ1, 408, u. nit nur in Tragötien 
(Stüde des @uripides, Eur. Helena, vgl. mit Orest. u. 
Troad., f. Strab. 14, 648, u. des Theodertes, Arist. pol. 
1,6) u. in Komöbien, f. Mein. 1, p. 578, u. Gefänger 
(Stesich, fr.26. 27 ed. B., vgl. mit Isocr. 10,64 u. Paus. 
8, 19, 8,9.) u. Reben des Gorgiat, ed. Baiter-Sauppe. 
Iſoerates or. 10, (f. Arist. rhet. 2, 28. 8, 14, 9.), Roly- 
frates u. Anaximenes (Schol. gu Isocr. or. 10, arg.) 
verherrlicht u. in Tanzen (Luc. salt. 40. 45) dargeſtellt. 
wie auf ®emälten, D. Hal. cens. prooem., ΔεΙ. v.b. 
4,12. 14,47, Arab. ep. in Anth. Plan. 149 u. bie 
auch mit dem Bein. "Erasga, Paus. 10, 25, 4, ferne 
in Tempeln (f. Cream. An. 1, p. 129) verehrt, za 
Eparta, Paue. 8, 15, B, in Rhobus als 4ενορῖτες 
Paus. 8, 19, 10, u. in Aegypten, Her. 2, 112. 120, 
Plut. Her. mel. 12, vgl. mit Eur. Hel. Denn fie war 
im Simmel unter die Götter aufgenommen, Luc. Chs- 
rid. 6, Pind. Οἱ. 8, 2, u. ebenfowohl Hülfreiche als übel» 
wollende Gottheit für die Schiffenden, Isocr. 10, 61, 
Eur. Or. erg. u. 1687.1678 u. Sosil. in Schol. Eur. 
Or. 1682. Stand fie do in Zufammenhang mit σε- 
an (Δι, 2, 57, f.). Berühmt wer ihr Haligeſchmeide 
(Eph. δ. Ath. 6, 282, 9), ihr Dreifuß, Piut. Sol. 4, 
D. L. 1,1, 0.7, u. koſibare Speifen hießen: "Ελένης 
βρώματα, Antiph. b. Ath. 8, 858,e, fo wie der Aal 
ſelbſt τῶν Φείπνω» "Ελένη, Ath. 7, 298, d, une 
ein ägyptifches Kraut ἐλένιον, Hesych., Ael.n. a. 9, 21 
od. ἐλένειον, Et. M., auch Ελένης λαθικηδὲς φάρ- 
µακο», Eust. erot. 8,9, Hesych., vgl. mit Theophr. 
b.pl. 9,15, 1. Zu Therapnä zeigte man ihr Grab, 
Paus. 8,19, 9, u. feierte ihr ein Fo, ἐλένια, f. Hesych. 
u. Isocr. 10, 68, Poll. 10, 191. 2) T. tes Banis u 
der Helene, Ptolem, Heph. 4, welcher mehr all 
18 Frauen biefes Namens aufgezählt hatte, Phot bib!. 
149, 22. 8) T. des Wegiftbos u. der Klytämnefira, 
Ptolem. a.0.D. 4) T. des Epidamnios, Dienerin der 
Apbrobite, von den Epidamniern als Aphrodite verehrt, 
Ptolem. a. a. O. 5) T. des Fauftulus, ebend. 6) T 
bes Tityros, ebend. 7) T. des Mitkythos, Geliebte bei 
Stefihorus, ebend. 8) T. des Negyptiers Timon, Mr 
lerin gur Zeit Aleranders d. Or., edend. 9) Königin 
der Artiabener, DM. des Ijzates u. Monobages, Jos. 20, 
2, 1—4, 2, mit einem Grabtentmale (Ἑλένης µνη- 
μεῖα) in Serufalem, Ios.b Iud. 5, 2, 2. 4, 2, val. mit 
Paus. 8, 16, 5, u einem Reſidenzſchlofſe. Ios. b. Iud. 5, 
6, 1. 10) Gattin des Alerander Polyhifter, Suid. s. 
"AMltaydoos. 11) M. Eonftantins des Großen mit 
einer Statue in Byzanz, Hes. Mil. fr. 4,40, Suid, 
Theodor. h. eccl. 1, 18, 9. 12) T. Conſtantint vd. ®r., 
Zosim. 8,2. 18) Andere: Heracl, b. Ath. 10, 414, d. 
— Parm. ep. ΤΗ, 183. 184. — Eutolm. vır, 611. 
14) Inſel bei Attila, auch Μάκρες u. früher Kranae 
genannt, Strab. 9, 899.10,485, Hecat. 5. St. Β., Eur. 
Πε]. 1674, Paus. 1,85, 1. 8, 14,12, Schol. Il, 2, 445, 
δι. B.s. Κρανάη u. Βογε]. 58, ber fie gu den Eycladen 
rechnet. Ew. Ἑλεαῖοα, Ελενιτηε u. Ἑλένεος, 


Ἑλενηφοροῦντες 


St. B. 15) Inſel des lakoniſchen Mieerbufens, Eust. 
Il. 3,448. 16) Ott in Gallie Narb,, j. Eine, Eutr. 
10, 5, Zosim. 2,42, ©. 17) Quelle in Gbies, St. Β. 
18) Ελένης λοντρόν Kenchreä gegenüber, Paus. 3, 
‚8. 

„Korbträger, Stüd des Diphilus, 
Ath. 6, 228, a, von bem Felle der Artemis Brause 
ronta (Ἑλοηφόρια) u. den Körben (ὀλέναις), in 
welchen die Heiligthümer der Göttin in Prozeſſion her» 
umgetragen wurben (Poll. 10, 191), fo benannt. 

Eitwoy, m. Snfel bei Ganobus, Eust. D. Ρατ. 11. 
©. ᾿Ελένειος. 

Ἑλωόπολιε, f., ähnl. St. Helena, 1) Stadt 
in Bithynien, früher 4ρεπάνη, Geburtsort der He⸗ 
lena, der Mutter Gonftentius, Hierocl. 691 Wess., 
Proc. b,arc. p. 86, a, u.9. on ihr fagt Ioh. Curo- 
palste p. 835,d: ἣν ol ἐγχώριον ἀγροινκικώτερον 
asxähazovoy ἘΕλεεινούπολεν, d. i. Elendoſtadt, 
απώ »οὔ πόλεις, weil fie fehr herabgelommen war. 
©. Ελενούπολις. 2) Et. in Baläftina, Hierool. p. 720 
u. Wessel. Aehnl. 

ντου, m. eine confularifche Provinz in 
Kleinaflen, den Bontus Salaticus u. einem Theil von 
Papblagonien umfaffend, u. nach Helena, der Mutter 
Gonftentins des ®r. benannt, Io. Mal. p. 828, 28, Iust. 
Nov. xx, u. befonders XXVIII, Hier. 701 Wessel. Das 
von Eiwowöyruos, K. 

"Eiwos, ου, ep. (11., Qu. Sm. 8, 254—10, 846,) 
u. poet. (Pind. N, 8, 111) aud oso, (d) Leuchte, 
(f- ΑΔένη) 1) 6. det PBriamus, berühmter Wahrſa⸗ 
ger der Troer, IL 6, 76—24, 249, ὅ., Soph. Phil. 
606. 1888, Eur. Andr. 1245. Hec. 87. Hel 751, Apd. 
8,12,5, D. Hal. 1,51, Paus. 1, 11, 1 — 5, 22, 2, δ., 
auch Bin Ελένοιο == Ἔλενος, 11. 18,758 — 781, 6., 
f. die ο. a. St. u. A. Er war Heros in Meacedonien, St. 
B. s. Ἐλιμία, Ἴλνον, u. Diympias leitete ihr @efchlecht 
von ihm ab. Theop. b. Tatz.Lyc. 1489, In Argos dagegen 
zeigte man fein Grab, Paus. 2, 28,5. Seine Statue er⸗ 
wähnt Paus.10, 25, 5. 2). des Denopion, ein Grieche vor 
Troja, Il. 5, 707. 8) ©. bes Eronos, ein thialiſcher Se» 
δει, Eust. 626, 24. 4) 6. des Pyrrhus, Plut. Pyrrh. 9. 
88. 84. 5) ein Athener, Boss Dem. Att.7. 6) Spats 
taner, Inser. 1248. 7) ein Breigelaffener u. Truppen» 
führer Octevians, App. b. ο. 5, 66, D. Cass. 48,80. 
45. 8) Auf einer Iyvifchen Münze, Mion. ıv, 144. 
9) ein Schriftft. über Wahrfagelunft, Suid. ο. v. u. ol- 
ὠνισμα (?). 10) Andere, Insor. 1189. 2,2982. 8665. 
[’Eiasvog, Inser. 4, 9604.] 

Ἑλοούτολιε, f., &t., Phot.18,b. 21 = 4ρεπάνη, 
Socr.b.e. 1, 17, 1.89. 5, 21,5. 6. Ελενόπολις. 

os, m. Inser. 8288, Sp. 
ol, Tafler d. 5. Tafeldecker, Name 
der Delier, Polyer. b. Ath. 4, 178. db, vgl. mite. 

‚m. Mitleid, perfonificitt ale Gottheit des 
Mitleidens mit einem Alter zu Athen, Apd. 2, 8, 1. 
8, 7, 1, Peus. 1, 17, 1, Luc. Tim. 42. Dem, 67, 
Zen. 1, 80. 2,61, Schol. gu Aeschin. 2, 15, au Dem. 
2, 6, u. u Soph. O. C. 258, Buid. 

, οὔντος, St. in Eherfones, --- Ἐλαιοῦς, 
m. f.[Dem.] 18,92, Paus. 1,84, 2. 8,4,6, Qu. Sm. 


7, 408. Aehnl. 

T a) Inſel bei Cilicien, b) Inſel bet 
RNhodus, ο) Inſel bei Athen, ſ. Ἐλαιοῦσσα, [εβίετε 
zur Adrianiſchen Phyle gehörig, Ew. Ελεούσνος, Inser. 
184. 276. 2009. 

Ἑλέπολια f. Swingburg, 1) eine Velagerungs⸗ 


Ἐλευδέριος 345 


maſchine des Demelrius u. Anderer, D. βίο. 20, 48. 
91, Plat. Demetr. 21, App. Mithr. 78, Ath. ὅ, 206,d. 
10, 416, a, Hesych., Suid., Et. M. 2) Bein. ber Helena, 
Aesch. Ag. 689, Eur. Iph. A. 1476. 1511. 8) Bein. 
ber Lamia, Com, b. Plut. Demetr. 27. 

ὁποταμός (2), Mosbad, -- Ἔλωρις 
u. Ἑλλέπορος, Blüßchen, welches in ben tarentinifchen 
Meerbufen münbet, wahrſch. |. Calipari, Polysen. 
5 


‚8. 

Ἐλέρη, Ort in Batanda, Ptol. 5, 15, 26. 

Ἐλεσβόας, 5. Phot. u. Theopban. 261,1 Ἔλεσ- 
Bads, m. 8. der Auxumiten, Nonn. b. Malal. chron, 
456, 34. 

ρων, ονος, m. Knidier, Mion. 111, 889 
(Keil vermuthet Τελεσίφρω»). 

Ἐλεσπία, ίδος, yaln, f. Moorungen, Gegend 
in Bbrypien, Nonn. 19, 519. 

Κιλικία, das Freie Eilicien, einzelne zer⸗ 
ſtreute Theile Giliciens, d. Ew. Ἐλευθεροκέλικες, w. 
f. u. ’Eisvßspitas, St.B. 

Ἐλενθερά, ἄς, f. Brei, eine Nymphe in Lycien, 
nach welcher das lyciſche Eleutberä benannt fein foll, 
δι. B. ο, Ἐλενθεραί u.’ Ερευάτης. 

ἡ πόλις, Freiftädt, ©t. in Kreta, — 
Ἐλευθεραί, Ἠλεύθερνα π. Ἐλενθήρα, w. [., D. Cass, 
86, 1, Απ. δὲ. mer. magn. 846, codd. Ptol. 

Ἐλενθεραί, ὧν, (ad), b. Piut. qu. graec. 89, 
Harp. ο, Olvon falſch „ Breifingen ({. 
Archit. b. Plut. a. a. Ὁ., D.Sio. 4,2, St. Β.), 1) Ότι 
an den Grenzen von Attika u. Böotien, dab. bald zu 
Uttifa bald zu Bdotien gerechnet, Xen. Hell. 5,4, 14 
u. daf. Schneid., Streb, 9, 412 vgl. mit 8, 875, 
Apd. 8. 6, 6, D. Sic. a. a. D., ΤΠ. 8, 66, Piut. These. 
29 u. qu. greec. a. a. O., Arr. An, 1,7,9, Pause. 1, 
88, 8.9, Ath. 11, 496, ἆ, Harp. α. α. Ὁ. Ew. Ἔλεν- 

dat. εὔσεν, Paus. 1, 88, 8, St. Β., nach St.B. 
auch patos. 2) St. in Kreta = Ελευθέρα, 
u. tihtiger Ἐλεύδερνα, w.f., Ptol. 8, 17,10, St. B. 
8) ©t. in Pontus am Iſtrus, St. B. 4) Et. in Ly⸗ 


cien, St. B. 

Eievbepeis, έος, (ὁ) Breisleben, Bein. des 
Dionyfos in Athen, Paus. 1, 20, 8. 29, 2, Clem. Al. 
protr. 4,58. ©. Ελεύθερος. 

(τά), Befreiungsfer, I) Jeſt der Pla⸗ 
täer in Bäotien zum Andenken an bie Befreiung Grie⸗ 
chenlande von den Periern, Strab. 9, 412, Plut. Arist. 
21, Paue. 9, 2, 6, Posid. b. Dicae. fr. 1, 11. Schol. 
Pind. 01.7, Q. 2) Yet des Eros in Samos, Erx. b. 
Ath. 18, 562, a. 8) δει in Smyrna, Dosith. in 
Plut. parall. 80. 4) Feſt in Sieilien zum Andenten an 
die Abſchaffung der Tyrannis, D. Sic. 11, 72. 

Ἐλευθερία/.Ἀτεία, 1) als Bdttin(Libertas)mit Sta- 
tuen u. Tempeln, Hordn. 1,14, 9, D. Casa. 58, 12.88, 
17. 48, 44. 2) $tauenn., Inser. 1080—1589. 8, 4808. 
(248. 266. 287. 1480. 1481. Curt. Inser. att. Σ11, 
n.5). 8) Schiffename, Att. Seew., Iv,c.22 u.d. — 

Ἐλλενθερικέά, ἵπαστ. 2, 8105, Sp. 

Ἐλλευθέριν, für Ελευθέριο», Brauenname, Inscr. 
704. 

Ἐλενθίριον, π. 1) Breienhagen, Stäbtchen in 
Myften, Ew. Ἠλλευθεριεῖε, St.B. 2) 4υσανίου, Inser. 
9, 8108. 8, 4090. 3) Ἐλ. ὕδωρ, Sreiſach, Bach bei 
Mycenä, Paus. 2, 17, 1. ©. Ελεύδερος. 

Ἐλλενθέριος, m. νοο. Ἐλενθέριε Zev, Aol. v. h. 2, 
9. 1) Βείτείετ, Bein. des Zeus, Pind. Ol. 12, 1, 
Luc. Dem. enc. 50, Sim, ep. 144 (Anth. 6, 50). a) in 





346 Ἐλευδερίς 


Athen mit einer von Freigelaflenen errichteten Stoa 
u. Statue, Hyp. b. Harp., Suid., Et. M., Paus. 1,3, 
2. 10, 21,6, Meier ind. schol.n. 1,9. b) in Syra⸗ 
eus, D. Sic. 11,72. Eckh. d.n. 1, p. 248, Hesych. 
ο) in Tarent, Hesych. d) in Karien, Hesych., Schol. Plat. 
Eryx. 541,1. e)in Blatää, Thuc. 2, 71, Strab,9, 412, 
Paus, 9, 2, 5, Inser. 1624, 2, 8448. 9. 2) Bein. des He⸗ 
lios in Trögen, Paus. 2, 81, 5. 8) Bein. ber Goͤtter übers 
haupt, Ael. v. h. 12, 1. 4) δτεῖίετ, Mannen., Calend. 
eccles. orient. unterm 15. Dec. — Bifchoff, Syn. 667, 10. 

Ἐλλευθερίᾳ, f. 1) πέερα, FJreienſtein, Geld am 
Kithäron * Wleuen Eur. Suppl. 769. 2) Frei⸗ 
fingen, 61. in Böotien am Dropus, —EAsvdepaf, 
Theop. b. St, B. &w.-"EAevdepirns, St. Β. 8) Brei, 
$rauenn., Orelli 2499. 

Ἐλενθερίσκος, m, Freiburg, St. in Macebos 
nien, Theag. b. St. Β. B. Em. Ἐλλευθερίσκιος, St.B. 

Ἐλευθερίων, m. Franklin, Koer, Insor. 2, 2501. 

Ἐλεύθ ερναι, b. St. B. s. v. u. s. Όαξος ὃ., Ἠλεύ- 
θερνα (ν. |. —e— Breifingen, Ei. im Innern 
von Kreta, nach St. B.s. Απολλωνία, auch Ἁγοποπία 
u. nach Ebend. s. Σάτρα auch Satra (?) genannt, 
Scyl. 47, Plin. 4, 20, Hier. 650 Wessel, Episc. 
not. Ρ. 302. Ew. Ἐλευθερναῖοι, Pol. 4, 8, 55, St. 
B., od. Ἐλ ‚St.B. 6. Ἐλευθεραί u. Ἔλευ- 
θέρα u. vgl. 206. path. 280. 

Erste por, ὅταπίεα, eine Abtheilung Reiter bei 
den Bartbern, Ios. b. lud. 1, 18, 8. arch. 14, 13, 5. 

Eievdeportäuxes, οὗ, freie Gilicier, D. Sic. 8, 55, 
Cic. ad Att- 5,20. Fam. 15, 4, Bt. B. ο. Ελευθέρα 
Κιλικία, w. f. 

EI λάκωνεε, ol, freie Lakonen, (f. Paus. 8, 
31, 6) die freien @inwohner von Lalonifa zur Zeit 
der Römer, Strab. 8, 866, Inser. 1889. 

Eevbepbrors, f. Freiſtadt, St. im ſüdlichen Pas 
läftina, = Xeßgwv, Georg. Cedr. h. 1, 58, G.Syncell. 
chron. p. 192, Soz. h. eccl. 6, 82, d., Suid, s. Evro- 
xıog, Hier. 718.9. @m. οἳ Ἐλευθεροπολῖται, Eunep. 
116 u. b. Suid. s. Evrtöxsos. 

Ἐλεύθερος 1) (ὁ) ποταμός, Breifadh. a) Bl. an 
den Grenzen von Phönizien u. Syrien, j. Nehr οἱ 
Kebir, Strab. 16, 768, Ios. arch. 18,4, 5. 5, 10. 15, 
4, 1. b. Ind. 1, 18, 5, Aristod. b. Ath. 18, δ8δ, s, 
Ptol. ὅὃ, 16, 4 (ber ihn su noͤrdlich anſebt). gl. in 
Sicilien, Ptol. 8,4,8. 8) Ελεύθερον ὕδωρ-- Ἐλεν- 
Φέριον ὅδωρ, w. f., eine Quelle iu Argos, woraus 
bie freigeworbenen Stlaven tranfen, Hesych. 4) Ἐλεύ- 
Φερος, --- Ελευθέριος, w.f., Bein. des Dionyfos, lat, 
Liber, in Athen und @leutherä, Hesych. 6. Ἔλευ- 
Φερευς. 5) ὄτείει, Mannsn. Uthener, Inser. 188, 
b. 2, 2347. 

Ἐλλευθήρ, 7005, m. Anlauf(Et. Μ.) od. Breifins 
gen, 1) St.in Böotien, Hes. th. 54 u. Schol., Et.M. 
©. Ἐλευθεραί. 2) Frei, (f. Plut.) ©. bes Apollo u. 
der Aethuſa, Apd. 8, 10,1, Paus. 9, 20, 1. 10, 7, 8, 
Hyg. f. 8) 6. des Lycaon, Gründer von Gleutherä, 
Archit, b. Plut. qu. graec. 89. 4) einer von den Kurcten, 
&ründer von Eleutyerä u. Eleutherna, St. B. 5. "Aw- 
005. Ελευθεραίμ. Ἐλεύθερνα. 

Ἐλλευθήρα, wahrſch. verborben ft. Ἐλεύθερνα, St. 
B. 8. 4ωρος. 

Ἐλεύθνια u. Ἐλλεύθνα, |. Εἰλείθυια. 

Ἐλλενθά, οὔς, f. 1) Ξ-- Εἰλείδοια, w. [. 2) Bein. 
det Demeter bei den Tarentinern u. Syracufern, He- 
sych. 8. ἐπιλυσαμένη! u. fo αμῶ bei Nonn. 27, 804 
bon der Demeter in Eleuſis. 


Ἐλευσίς 


yes, &, m. Diannsn., Philhiſt. Τ. ıv, p. 76, K. 
6. Ἐλεσσίς. 
"Ἐλενσάνιος, = — Ἐλευσίνιος, Mannon. in ικα, 
Insor. 189. 8, 8846, [. Ἐλευσίνιος. 
Ἐλεωσίνη, Anuntno (Βἰοπή, Ἐλευσενίης) Antim., 
f. L. Dind. in Bt. Tbes. s. v., Sp. 
νια, (τά), in Plut. comm. Hes. 28 Ἔλευ- 
σενίαν —* u. b. Luc. Dem. 11 ai Ἐλλενσινίας, 
das eleuſiniſche Feſt ber Demeter, welches in gwei, im 
die Heinen im Yebruar u. in bie großen im Septen- 
ber zerfiel, [. Arist. or. 13, p. 829, Hesych., Schol. 
Aeschin. 2, 188, dab. (τοῖς) Ἐλευσινίους, an dem 
Feſt der Eleufinien, Din. 1, 28, u. decr. 6. Ios. 14, 8, 
5, von Myferien Luc. catapl. 22, Piut. b. Theodor. 
Grace. afl, 1,p. 468, a u. vom ἀγώ», ber in Eleuñis ge⸗ 
halten wurbe, za ᾿Ελευσίνια νιχᾶν, Hyp. b. Harp,, 
Schol. Pind. Ol. 9, 150, u. Et. Μ. 748, Arist, in Schol, 
Aristid. p. 105 ed. Fromm., Suid. — Sprihw. war 
von Leuten, die etwas ohne Zuziehung Fremder tbun, 
᾽Αττιχοὶ τὰ Ελευσίνια, Piut. prov. 50, Dur. b. Zen. 
2, 26, Mac. 2, 54, Diogen. 1, 51. 2,38, Apost. 4, 21. 
Ἐλενσιακό, Adj. a) ὁ κόλπος, die eleuſiniſche 
Meeretbucht nördl. über Salamis, Strab. 8, 380, 
ψήῆσταν, Lyok.5.Ath.7,285, L ©.StB. u. Inscr. 160. 
EAsvaivlöns, do, m. (über 5» f.2ob. path. 242) 
Gleufisfohn, d. i. Keleos, H.h. Cer. 108. 
λευσίνιον, 1) τὸ, Tempel der Eleuſiniſchen 
Demeter a) in Athen, Thuc. 2, 17, Xen. Hipp. 8, 2, 
Andoe. 1, 110—182, δ., Lys. 6,4.52, Paus. 1, 14, 
8, Plut, exil. 17, Arist. or. 19, p. 458. b) in Ratonifa, 
Paus. 8,20,7. 2) f. Anbaltina, serva, Plaut. Aul 
2,9, 7. 
Ἐλλευσῖνιος, να cp. (Nonn. u. Antp.) η, vor, 
eigtl. ἓν, doch poet. ὃν [. 2ob. path. 242 u. vgl. Η. . 
Cer., Nonn. u. Soph.) 1) Adj. .χθών, αἷα, Nonn. 13, 
187, Antp. ep. VII, 89, τελείή, Paus. 10, δι, 11 ορ. 
Ἐλευσίνια, νύκτες, Charit. 5,4, Βάκχαις Ἔλευσι- 
vinos, Nonn. 48, 958, Διόνυσος, Nonn. 27, 807.31, 
67, Zeus bei den Soniern, Hesych., Artemis in La⸗ 
tonita u. Sicilien, Hesych., Κόρη, δι. B., 4ημήτηο, 
κόρη, 4ηω, Paus. 8, 20, 5. 8, 15, 1. 9, 4, 8, D 
L. δ 1, πα. 5, Orph. h. 40 tit., Soph. Ant. 1120, 
St. Β., auch n Anm. ἡ Eisvowia, Strab. 9, 395 
oder bloß ἡ Ἐλενσινία, Plat. Ας. 871, ο, Panz. 
8, 15, 1. 25, 8. 29, 5, St. B., in Virg. Georg. 1, 
168 Eleusina, dah. beide Gottinnen Dem. u. Kore αἱ 
᾿Ελευσίνιαι, Suc. Dem. 15 u. mit Jsal, Aleiphr. 
2) Subst. 9) Ελευσέννον die @w. von Eleuſis in Atıika, 
H.b. Cer. 266, Tbuo. 2, 16, Xen. Hell. 2, 4, 9, Dem. 
44, 21—46, z. Epicharm. 71 (1), A. u. Einzelne, 
Isae. 8, 22, Dem. 52, 20. 87,4. 6., Inser. 118. 150. 
172. 624, Ross. Dem. Att. 78, Meier. ind.schol. 10. 12. 
42, U. Auch Ἐλευσείνιος, Inser. 71. 118. b) Me 
natsname (Ian. u. Febr.) gu Dius auf Kreta. Inser. 
2554, Thera, Inser. 2448, am δε der Eleufinifchen 
Demeter. ο) Titel der 19. Rede des Ariſtides. d)An« 
halterf.’EAsvols, Mannsn. in Athen, Insor. 184, ὅ., 
Ross Dem. Att.7. ©. Ἐλευσείνιος. 
Ἐλλευσῖνος, πι. ὄνομα κύριο», Suid., nach Et. N. 
n. Harp. ©. des Hermes, Gründer von Eleufis. 
Ἐλεύσιοφ, m. Anhalter, f. Ἐλευσές, aus Kyıi 
tus, Suid., dsaxovog ὁ φιλόσοφος, Soz. h. 6. 2, 38, 
8. 4. 20. u. 27. 5, 8 b, Codin. do orig. p. 18. 
Ἐλευσία, ἴνος, f., fo Her. 8, 55, Strab. 9, 395. 
897, Seyl. 67, nach Et. M. aud Ἐλενσίν,, δ. Ptul. 
δ, 16, 7 ἘΕλενσὶς ἡ Ἐλλενσίν, od. Ἐλευσὶν (η) Ἐλεα- 


Ἐλευσίς 


σίᾳ, ὃ, 1δ. 36 (wo es eine Infel genaunt’wirb), (ἡ), 


Anlauf, ähnl. Anhalt (ſ. D. Sie. 5,96, Et. Μ.), 
1) St. u. attifcher Demos zur bippothoontifchen Bhyle 
(St. B., Inser. 172 u. Utt. Scew. x, d, 120) gehörig, 
mit dem berühmten Tempel der Demeter, an ben Πώ 


die eleufinifhen Myſterien Inüpfen, (früher "Paola 


genannt, Merm, Par. 25, u. nach Eust. Il. 18, 491 


fon auf Achilles Schilde befindlih, wie denn ihre 


Ginwohner als Autochthonen galten, Acest. in Schol. 
Suph. O.C. 1061, Harp, s. Moveaiog) |, Levsins, h. 
Cer. 97. 490, Pind. Ol. 9, 150. 18, 167. 1. 1, 
#87, Her. 1, 80, ὅ., Thuc. 2,19. d. $olgbe, Adv. a) 

nah El., Xen. Hell. 2, 4, 2%, Lys. 
8, 5. 12, 52, Dem. 18, 177. 184, Plut. Phoc. 28, 
Inser. 118, au ἡ Ελευσίναδε (fol): πενταετηρίς, 
Poll. 8, 107, u. Lys. 25, 9: οἱ 'Eisvolvdde ἄπογρα- 
ψάµενου, gew. jeboch εἷς, ἐς npög’Eisveive, Her. 
6, 79—9, 19,d., Thuc, 1, 114, d., Xen. Hell. 2, 4, 8, 
Apd. 1, 5, 1, 6. Strab. 9, 898, Plut. Arist, 11. Phoc. 
22, App. Mithr. 80, Themist. 28, p. 842, A., auch 
ὑπὲρ τὴ» Ἐλευσῖνα, Plut. Phoc. 87. b) "EAsvrir:, 
in &., Call.h. 6, 81, And. 1, 111, Isae. 11, 41. 42, 
Dem. 21, 153. 55, 28. 59, 116, Porph. abst. 4, 16. 
22, Ath. 4, 177,1. Ελευσῖνι τῇ ἐμῇ, Ath. 9, 406, d, 
od. τὸ ’Eisvoivs Ἱερόν, Lys. 6, 4, u. ol ’Elsvoins 
--οἳ Ἐλευσίνιον, Plat. Menex. 848, e, in Inser. b. 
Ross Dem. Att. vır auch Ἐλευσενι, doch oft auch 
ev (τῇ) Ελευσῖνε, Her. 1, 80—9, 65, ὅ., Lys. 2. 
10, Isae. 5,42 (n ἐν Ἐλ. uayn), D.Sic. 1, 39 u. (τὰ ἔν 
Ἐλ. μυστήρια) D.Sic. 5, 4, — Arist, mir. susc. 181, 
Plut. Thes. 11. Per. 18 u. (5 ἐν Ἐλ. τελετή) Plut. amat. 
17, Arr. An. 8, 16, 8, Ael.n.an. 9,51, App. Mitbr. 
88, Ath. 8, 66, 9, Jambl, v. Pyth. 151, Marm, Par. 
25. 28, Inser. in Böckh Staats, XIX, tab. 8, U, 
ο) Ἐλευσινόθεν, von El., And. 1, 111, Plat. Them. 15. 


Ages. 24, St.B., Inser. 150 u. fo οἱ Ελευσινόθεν, Lys. 


6,45, doch auch ἐξ, πρὸς u. ἀπὸ Ελευσῖνος, Her. 8, 
65. 85, B., Thuc. 4, 68, Lys. 18.44, Plut. Alc. 22, 
Ath. 18, 594, 1... Ew. u. Adj. "EAevotvios u. ΈἘλεν- 
σινιακόα, [. oben. 2) St. in Böotien am Triton, 
Strab. 9, 407, Paus. 9, 24, 2. 8) Ort auf There (u. 
Kreta), ποστ, 2448, Böckh Abh. der Berl. Alad. 1886, 
©. 50. 4) Ort in Aegypten, 4 Milliarien von Alexan⸗ 
dria, Strab. 17,800, D. Sic. exo. 8, Ath. 18, 576, {, 
Suid.s. Καλλίμαχος, Liv, 46, 12. 

s, ivog,m. Anlauf, 1) S. des Sermes od. 
Ogygos. V. des Triptolemos u. KRelcos, Heros (Er⸗ 


bauer) von Eleufis, Apd. 1, 5,2, Ῥαπο. 1, 38, 7, Hyg.- 


f. 147, Serv. Virg. Georg. 1, 19. ©. Ελευσῖνος. 
2) Schrift. über ΠΦίΠες, D. L. 1, 1, n. 7. 
Ἐλλεύτιοι, Volt in Sagygien, Hec. b. St.B. 
Ἐνλεφαντίνη, in Inser. 5126 αιώ ἘἙλεφαντίνα, 
b. Ios. b. Iud. 4, 10, 5 Ἐλεφάντων πόλια, Parth. 
b.St.B., Vitr. 8, 2,6 u. Plin. 5, 10 Ἰλεφαντίε, u. 
Philod. ep, 9 ᾿Ἠλεφαντιάφ, ados, (7) 1) Infel u. 
Stadt (dab. Her. 2, 17.18. 29. 69. 175. 8, 19, Arr. An. 
8,2,7 Ελεφαντίνη πόλεις genannt, u. D. Cass. 54, 
ὃ n πύλες ἡ Ελεφαντίνη ὠνομασμένη) im Nil, 
Syene gegenüber, von Her. 2,28 mit ber Infel Philä 
berwechielt, hierogl. Infel des Bäp, d. i. Elephanten» 
infel, j. Gesiret οἱ Sag, Her. 2, 9—8, 20, 6., D. Sic. 
1,88, Strab. 17, 787—820, δ., Plut. Is, et. Os. 48. 
περί, sep. conv. 6, Ael. n. an. 10, 19, Agath. 22, 
Theophr. h. pl, 1,3, 5. 9, 5, Ptol. 4, 5, 70. Syncell, 
ὅ8, ἆ, Μ. Ew. Ἐλεφαντιγίτης, Inser. 4892 u. St. Β. 
u Ἐλεφαντῖνου, Et. M. u. dab. reges Elephantini, 


Ἐλιάσιβος 347 


Euseb. chron. p. 97. (Ein Ort in Sardinien hieß 
Elephantaria, It. Ant, ebenfo einer in Maurit. Caes. 
Not, Afr. &. u. in Zeugitana, Tab. Peut,) 2) Olifan» 
tine, Schriftſtellerin unter den erfien römifchen Kais 
fern, Suid. ο. Αστυάνασσα. ©. Ελεφαντίς. 

Ἐλλεφαντίᾳ, έδος, f. Dlifanta, 1) Gem. bed Das 
naus, Apd. 2, 1,5. 2) Schriftſtellerin ="ERepartiyn, 
Suet. Τρ. 48, Mart. 13, 48, 4, Plin. 17, 7, [. Fabr. 
bibl, gr. 111, 158. 

Ἐλεφαντομάχοι (D. Sic. 8, 26) u. Ἐλεφαντο- 
φάγοι, Elephantenfreiter u. @lepbanteneffer, 
ein anderer Name für die Asachae in Acthispien, Agath. 
65, Strab. 16, 771. 

"Eidbas, αντος, 6 (τὸ ὄρος ο). ἀχρωτήροεον), Oli- 
fant, 1) Vorgebirge an der Oſtküſte von Afrika, |. 
ποῷ Basel Fil (filäthiop. — Elefant, daraus verdor⸗ 
ben Cap Felix), Artem. δ. Strab. 16, 774, An. (Ar.) 
per. ıf. erythr. 11, Marc. per. m. ext. 1, 18. Ptol. 4, 
7, 10. 26. 27. 2) Berg in Mauritanien, Strab. 17, 
827. 8) Berg in Indien am Hydaspes, Dercyli. δ. 
Plut. Βαν. 1,6. 4) $1. bei Ras el Fil, An. (Arr.) per. m. 
erythr. 11. 5) Bein. des Macedoniers Nicanor, Pol. 
18, 7. 6) Benennung eines Trinkgeſchirres, Damox. 
u. Epin. 6. Ath. 11, 468, f. 497, a, 

Ἐλεφήνωρ, ορος, m. Täufder (fo wie Ἑλπήνωρ 
gebildet mit ἐλεφαίρομαν, |. %ob. par. 219, nad Et. Μ. 
== Εἰληφήνωρ, alfo Siegmann), ©. des Chalkodon, 
Anführer der Abanten aus Euböa, 11.2, 540. 4,463, 
Arist. ep. 4 (Anth,app. 9,5), Apd. 8, 10,8, Plut. Thes. 
85. απ. graec. 87, Paus. 1, 17, 6. 8, 16, 6, Tzetz. 
1ο. 1029, Hyg. f.97, Diet. 1, 17. — Qu, Sm. 8, 
112. Stüd des Lycopbron, Suid. s. 4νχόφρω». 

Ἐλεών, ὤνος, (6), Büfchingen, denn ἐλεών iſt 
nach Hesych. -- Φαμνος, doch nad) Streb. 9, 404. 
406. 489 richtiger Ελεών, wie Belt. in IL. fchreibt, 
von Eros, alfo: Moorungen, 1) Flecken Bäotiens 
nordweſtlich von Tanagra. Nach Anderen (Strab. 9, 489) 
am Ῥατπαβ -- Ἠλώνη (11. 10, 266). ©. 11.2, 500, 
Nonn. 18, 63, D. Hal. comp. verb. 16, Plut. qu, graec. 
41, Schol. Ar. Pax 1071. Av. 962, Suid., Hesych., 
Nah Strab. 9, 407 hieß εἰ audy Ἕλος u. Εἱλέσεο». 
Wegen der Angabe, daß Il. 10, 266 eine theſſaliſche 
Stadt gemeint fei. f. Ptolem. in Schol. Il. 10, 266. — 
Die Umgegend ἡ "Eiewvla, Paus. 1, 29, 6. Ew. 

νιος, St. B. ο. Νεών. 2) DB. des Deimachue, 
Paus. qu. graec. 41. 8) 6. des &teonos, nach welchem 
ῬΕλεών benannt fein fol, Eust. Hom. 265, 87, Schol. 
ll. 2,497. 800. 

EA ‚m. Büſching, Athener, Inser. 414 
(von Keil verworfen, der Kiswy, od. dewy vermu⸗ 
thet). . 

"Ein, = Ελέα, w. [., lat. Velie,Strab. 6, 252. 253. 

EAnduin [. Edstdvsa. 

Einta (7 Ἐλειῖα), Tat. Hileja, St. in Meſopo⸗ 
tamien, Ptol. 5, 18, 12, Amm. Marc. 18, 5, Sext. Ruf. 
brerv. 27. 

"Eitpev, m. (Milde?— ἐλεήμων) Mannsname, 
Inscr. 8, 4709. 

Ἓλλθεμος, m. Anführer der Araber, Ios. Ὦ. Iud. 1, 
19, 5, Suid. 

Ἐιλθυσῖνου, m. Inser. 4, 9784, Sp. 

Ἐλιβόργη,{ St. bei Tartefius, Hec. b. St, Β. 610. 
Ἐλιβόργιοε, St.B. (viell. ᾿Ελιθύργη, denn bei Τατ» 
teffus lag Illiturgis, Liv. 28, 19). 

Ἐλιάβ, m. Hebräer, Sync. p. 255, 21, Sp. 

Ἐλιάσιβον, m. Priefter, Sync. 448,19. — "Eisa- 











348 Eile 


σίβ, 478, 8. Ελιασούβ, 481, 8 ---Ἔ---σούµ, Nicph. 
761. 16, Sp. 

Ela, ας, Sonneburg, 61. in Lakonika, Ρο]. 
6, 19. 90. 

Ἐλιάκιμος, (ό), in N. Τ. Matth. 1, 18. Luc. 8, 30 u. 
Sync. 408, 18 ἘἨλιακάμ, indecl., Φεδτᾶετ, Ios. 10, 
1, 2. 

Elias, Moo8, lat. Velabrum, Stabttheil von Rom, 
D. Hal. 5, 19. 

"Erßos, m. K. von Babylon, Beros. Chald. fr. 
12 b. Eus. Arm.p. 19. (Bei Ios, 8, 6, 1. 8, 4 heißt 
ein Hebräer Ἑλίαβος.) 

ten, m.indecl. (nad Phil. quis rer. div. heres 
12 Gotthilf), Hebr. Gigenn. Gen. 15,2, N. T. Luc, 
8,29, Phil.a.a. D., Sync. p. 246, 17. 

Ἐλιεύς, έως, m. Sonne, 1) 6. des Gephiſus, 
V. des Eunoftos, Diocl. 5. Plut. απ. graec. 40. 
2) Name des Zeus in Theben, Hesych. 

Eilkavöpos,m.Kıoiimann(Srolle= Haarlocke), 
Mannen., Inser. 2, 2266, a. 

Ἑλίκαφ,α, πι. Ringler, ©. bes Lykaon, Gründer 
von Helice, Eust. Hom.p. 293, 26, St. B.s. "Ελίχη, 
Theoecr, 1, 128 (v.1.). 

Ἑλίκάων, ονος (18. δἱεΓ. Genet.f. Et.M.),m. Rings 
ler, od. Weidig, m. 1) ©. des Antenor, Gem. der 
Laodice, einer T. des Priamus, 11.8, 128, ep. b. Ath. 
6, 232, ce (Anth.app. 213), Paus. 10, 26, 7. 2) ©. 
der Metbymne, Br. des Hiketaon in Lesbos, poet. b. 
Parth. erot. 21. 8) ein Strieger unter Bacchus, Nonn. 
48,57. 4) Pytbagoreer aus Rhegium, Jambl. v. Pyth. 
8. 180. 119. 267. 

Ἑλίκαα = ‘Ellen, Et. in Adyaja, port. fr. 6. 
Phil. de incorr. mund. ο, 26., u. Phil. ſelbſt de mund. 
c. 21. 

ἛἝλήτκη, (N), Ringleben od. Weida, 1) T. bes 
Selinus, Gem. des Son, nad welcher das ach. Helife 
benannt fein fol, Paus. 7, 1, 8. 4. 25,8, St.B. s. v. 
u. Boöga. 2) (Ringelftern), T. des Lykaon, oder 
Dienos, Erzieherin des Hermes, u. Zeus, Philost. in 
Schol. Pind. Ol. 6, 144. Sie wurde in eine Bärin vers 
wandelt u. (— Kallifto) unter die Sterne verfegt, wo 
fie fi im Geſtirn des großen Bären befindet, ΑΡ. Rh. 
2, 860. 8, 744. 1194, Nonn. 25, 408, Qu. Sm. 2, 
105, Orpb. Arg. 748. 1109, Serv. Virg. G. 1,188. 
246, Hyeg. poet.astr. 2,2. 18,4. 8) eine Bachantin, 
Nonn. 17, 217. 4) eine Nymphe, T. des Denopion, 
M. der Φαιτο, Parthen. erot. 20. 5) T. des Danaus, 
Marm. Par. 16. 6) Andere (Maopxıavn‘ Ελ.) Anth. 
app. 247.— Inser. 8,6251. 7) St. in Achaja, mit einem 
berühmten Tempel des Pofeidon, welcher davon "EAs- 
χώνιος heißen foll (f. Clitoph. in Schol. Il. 20, 404, 
Strab. 8,884, St. Β., doch wird dieß von Et. M. 547, 
18 bezweifelt, weil dieß KAsxniog heißen müßte, f. s. 
"Ελικώ»). Es wurde 873 v. Chr. in Folge eines Erd⸗ 
bebens vom Meere verfchlungen, Il. 2, 575. 8, 208, 
Call. h. 4, 101, Theocr. 25, 165, Bian. ep. ΙΧ, 423, 
Her. 1, 145, Pol. 2, 41, Folgde Ew. a) Ἑλικάνιος, f. 
via, St.B., doch ſ. oben u. vgl. "Ελικών, Ελικεῖς, 
έων», Strab. 8, 885, 8t.B.b) "EAıxaeis, Paus. 7, 25, 4. 
c) Ἑλικήσιοι, Ael.n.an. 11,19 u.St.B. od. d) Ἑλι- 
Kavirms, St. B. Adv. οὐξ Ἑλίκηθεν, Theocr. 25, 
180. 8) 6ι. in Theffalien, Hes. sc. 475, Strab. 8, 
885. [St. B.]. 9) ©t. in Iberia, D. Sic. 26, 14. 10) 
©t. in Böotien (?), Hesych. 
aa url, m. Kreyſſig, Antiodhier, Ross Dem. Att. 


Ἑλιαωνίς 


Ἐλικοῦς, οὔντος, Weldau, viel. = Ελισσω», 
w. f., St. in Arkadien, Plut. Oleom. 28. 

Ἑλίκρᾶνον, n. Krumſchaäd el od. Wiedenfele? 
Ort in Epirus, Pol. 2, 6. v.1L’EAlxgavor. 

Ἑλικάό, οὓς, f. Ringel od. Rante, Athenerin, 
A. Rang. ıı,n. 1548, K. 

"Ἑλίκόν, övos, νοο. ὦ Ἑλικών (Call.h. 5, 90) (0), 
1) Ringelberg, Wiedenhoeh ([. Doederl. hom. 
Φ/οῇ. 466), Φεδίερε in Bäotiendem Apollo u. den Muſca 
heilig, welde einen Tempel μουσεῖον u. ἀγώ» δια 
batten (Amph. b. Atb. 14, 629, a, Nicostr. in Schol. 
Π. 18, 21 u. Hesych., wo falfch ' Ελεκωνᾶ µουσεῖα fl. 
Ἑλικώνια u. fieht), na Hom. h. 22, 8 Ἡ. ερ. 
6, 2 auch dem Bofeidon, doch vermuthet Meinekrt 
nit ohne rund, daß die St. "Ελίκη viel. anch 
"Ελικών geheißen habe u. Hier gemeint fei. Er Heißt 
jedt noch Heliton od. Paläo⸗Buni, türk. Sagora. ©. 
Batr. 1, Hes. op. 637. th. 2.28, Eur. H. f. 240, Xen. 
Hell. 4, 8, 18. Ages. 2, 9, Folgde. Er flieht als Muſen⸗ 
berg nicht felten für die Dichtkunſt felbft, Gaet. ep. 
vır, 71, Anth. 1Σ, 36. 2) Ἑλ. (ποταμός), Krumms 
bad od. Wiedbach, a) I. in Sieilien, j. Olivers (), 
Ριο]. 8, 4, 2. Ὁ) 81. in Bbotien, fpäter Βαφύρας 
genannt, Paus. 9, 80, 8, Nonn. 18, 72. 8) Ranfe 
od. Weitig, Eigenn. 9) Gründer von Helife, St. B. 
s. Ἑλίκη. b) Br. des Kithäron, der in einen Berg 
verwandelt wurde, Hermes. b. Plut.fluv. 2, 8. ο) Kunſt⸗ 
weber, zur Zeit des Phidias, nach Ath. 2, 48, b (Anth. 
spp. 334) u. Eust. Od. 1, p. 1400 aus Sulamis in 
Gypern, nad Plut. Alex. 82 aus Rhodus, nach Ζεποῦ. 
1,56 aus Karpftus. Sprihw. war bewundernswertbe 
Dinge: ᾽Ακεσέως (10. f.) καὶ "Ελικῶνος ἔργα zu 
nennen, Zen. a. a. D., Diogen. 2,7. Diog. V. 1, 26, 
Apost. 1,99. d) Mathematiker aus Gysieus, Genoſſe 
des Plato, Plat. ep. 18, 860, c, Plut. Dion. 19. coh. 
ir. 16. gen. Boer. 7. vit. pud. 11. e) ein Sklave bes 
Tiberius in Aegypten, Phil. leg. Caj. 26 (Bier "EAr- 
χω» betont), doch 28 'Ελικώνα. f) Andere, Claud. 
ep. IX, 140. — ep. @d. Anth. Plan. 70. — Freige⸗ 
laffener, Inser. 2, 2971. 

Ἑλικωνιάν, ἁδος, f. 1) Adj. helitoniſch d. i. vom 
NRingelberge, insbef. Bezeihnung der Muſen, Hes. th. 
1, Pind. J. 2,50, Theocr. ep. 1, 2. (1x, 572), Antp. 
ep. VII, 14, Strat. ep. XII, 1, Eur. Η. {. 791, Inser. 
8067, die daher auch allein Ελεκωνιάδες heißen, Anth. 
νι, 886. 2) Subst. NRingelbergern, Srauenname 
Anscr. ep. 108 (νι, 184). — Inser. 2, 2426. 

Eiırövios, τα, sov 1) Adj. helikoniſch, d. i. vom 
Berge Helikon, a) Beiname der Mufen, dab. παρῦ ἔνον, 
Pind. J. 7 (8), 127, des Apollon, Antb. ep. ıx, 889, δι9 
Hermes, Nonn. 41, 878, od. überh. von allem, was mit dır 
Poeſie u. den Mufen gufammenhängt, dab. Fa. λύχνος, 
Christ. ep. vr1, 697, ἄνθεα, Phil. cor. IV, 2,1, xv- 
xvog, Christod. 11, 877 u. ähnl. Luc. Jup. tr. 26, ἔρνος 
Movo&o» (von Pythagoras), Soer. ep. Xiv, 1. Wenn 
aber auch Rofeidon avaf Ελ. u. ähnl. genannt wirt. 
11. 20,404 u. Schol., Her. 1, 148, Paus. 7, 24, 5, fo lei⸗ 
teten «6 die alten Grammatiker vom gen. pl. von “Elixn 
ab, f. An. Ox. 1, 182 vgl. mit 4, 829, Et. Μ. 887, 46, 
indeß Mein, gu St. B. richtiger für "Ελίκη aud eine 
Form Ελιχων annimmt, Et. M. 547, 14 aber meint, εὔ 
beiße vichh. überh. ber Wirbler, 2)Ringelberger, 
Mannen. a) ein Aftronem, Suid. b) ein Sophift aus 
Byzanz Suid.s.v.u.5.’Antor u. Αρρνανός. ©) auf 
einer Münze aus Klagomenä. ( Ελικύνεος). 

Ἑλικωνίᾳ, έδος, f. 1) Ad}. fem. zu "Ἑλικόώνιος, 





Eiıpla 


dab. μη ὃ. i. Attra, Herman, b.Atb.13,597,d,xonvn, 
d.i. Aganippe od. Hippoltene, Call.b. 4,71 Asch, 1x, 
64, ἀονδή, Iul, ep. ΙΧ, 865, Moücas, ep. dd. vii, 
53, Alex. vıı, 709, u. äbnl. Nyuges, Soph. O. k. 
1109, u. fo auch allein fiir die Muſen, Agath. ν11, 
612. 2) Srauenn. Ringelbergern, a) T. des Thes⸗ 
yios, Apd.2,7, 8. b) fpät. Srauenn. Tafel de Thessa- 
lon. p. 150. 

Ἐλιμία, (ή), ὃ. Strab. 7,826 Ἑλίμαα, Alex. b. 
St.B. , b. Plut. Aem. Paul. 9 al Ελιμίαι, 
Θτίεβθείαι od. Hierfau (f. ἔλεμος u. ἐλίμαρἧ- 
ἴλυμος, Hitſe b. Hesych.), Landſchaft in der Suͤdweſt⸗ 
ede Macedoniens an der Grenze von Epirus, früher 
zu Illyrien gerechnet, Xen. Hell. 5, 2, 88, Arist. pol. 
6,8 (ν. 1,’ Ελίμεια), St. B. Die Ew. ᾿Ελιμιῶταν, 
Thuc. 2,99 (ν.]. Ελειμεώταν), Strab. 9, 484, St.B., 
b. Ptol. Ἑλυμεῶτας, w. f. Adj. ſem % Ἔλιμν» 
örıs, näml. στρατιά, D. Sic. 17, 57, dab. auch bie 
Landſchaft ſelbſt b. Arr. Απ. 1,7,5 ἡ Ελιμνῶτις heißt. 

,„ ov, m. Mosheim, ein Gentaur, Ον. 
met 12,460. 

Ἓλνοι, b. Rhian, St. B. s. Xaüvos: "EAsvob, (Res 
benter?), 1) ein thesprotifches Voll, Rhian. b. St. Β. 
die Gegend 7 "EAıvia, St. B. 2) St. in Sicilien, Ew. 
Ἐλινῖγο, St. B. 

Ἐλινόμενος, m, Raſter, Bein. des Zeus in Kreta, 
Hesych. 

Ἕλιξ, 2æoc, m. Rante, 1) ©. bes Lycaon, Apd. 
8,8,1. 2) Athener, Inser. 282. 2, 2482. 8) Römer (9) 
Ίο. 14, 11, 7. 4) Έλιχες οὐράννου, ὃ. ἱ. Kreisler, 
Nonn. 1, 225. 

Ἐλίξοια, Nanka, Infel der Spperboreer, die Ew. 
τον Hecet. Abd. b. St.B. 

os, οὐ, (ὁ), b. Strab. Ἔλλιξος, 1) "EA. ποτα- 
µός, Rrumbad, Bl. in Keos, Strab. 10, 487. 
2) Kante, Mannsn,, 8) ein angefehener Megarer, 
Thuc. 8,80, Xen. Hell. 1, 8, 15. 21, Dem. 18, 295, 
Harp., Suid, b) Böotiez, Inser. 1570. c) Ghier, Inser. 
2270. 2214. 

ἝἜλιοι, [. Moc. 

Eros, m. Mofer, ©. bes Perfeus, Gründer von 
Helos, w. f., Btreb. 8, 868, Tzetz. Ex, Il. p. 68. ©. 
Kisog. 
Ἐλιοέδ, Ὁδ[ίετ[ώ., Sync. 21, 10. Sp. 

Ἐλιουν, mit d. Bein." Ὕψεστος, B. des Uranos, 
In der phönig. Mythol., Phil. Bybl. fr. 2, 12. 

Ἐλλιοῦς, m. 6. des Varadheliel, ein Zobite, Alex. 
‚Pol. ft. 12. (Bei Ios. 19, 8, 1 heißt ein Hoherprieſter 
Ελιωναῖος, u. ein Sohn des David Ελνήν, 7, B, 8, 
u. N. Τ. Matth. 1, 14 lommt ein Hebräcr ᾿Ελνοέδ 
dor.) 

Ἐλιπεύε, -- Ἐνιπεὺς ποταμός, w. f., Hesych,, 
f. Strab. 9, 482. 

a, ὁ, ποταµός, ({οῦ. path. 41 hat Ἔλισ- 
σα), Krumbach (ἑλικώτατον ὕδωρ, Parall. 289. 
ſ. Lob. 0.0. O.). Fluß in Elit, Strab. 8, 338, f. Ἐλίσ- 
cur u. Εἱλισσών, 
‚od. Ἐλισαβέτ b. Sync. 880,7. 596, 
N ον von Johannes dem Täufer, N. T. Luc. 
, u. ϱ 

Ἐλίσαρα, άρω», Bolt in Arabia Felix, im j. Ye- 
men, Ptol. 6, 7,7. 

‚m. Stammpvater der Ἐλισαῖοι, der ſpä⸗ 
tern Acolier, Ios. 1, 6,1. 
‚ Diebe, έως, m. Wendeborn, δΙ. in Theſſa⸗ 
lin, = Ἐνιπεύς, w. f.,Schol. gu Strab. 8, 856. 


Ἕλλαν 349 


Suid, 

Ἐλισοῦ (,σσοῦ), Ort in der Eparch. Dyrrhachium, 
Episcopp. not. p. 888, Sp. 

Ἑλίσσα, phönis. Name der Dido, Timae, fr. 23. 

ἘἨλισσά, Stammpvater d. Sileler, Sync. p.91,16. Sp. 

Ἐλισσαῖον, (6), Hebräc, der Prophet Eliſa, ἴσα. 
arch. 8, 18,7 — 9, 8, 6, d. b. Iud.4, 8,8, N. T. 
Lac. 4, 27. — ορ. Christ. Anth. 1, 71. — Sync. 
858, 20.— ein Prieſter, 1ου. 12, 2, 11. — Suid., ber 
auch ein Eisacass wie Sync. 857, 19 erwähnt. 

, οὕντος, m. Rankweil, Städtchen 
in Arfadien, D. Sio. 16, 89. 

Ἑλισσόν, ὦνος, ὁ, Rante, Grumbach. 1) 6. 
des Lykaon, Paus. 8, 8,2. fe Ἔλιξ, Nach ihm benannt 
war 2) ein Städtchen in Arkadien, Paus, 8, 8, 2. 27,7. 
80, 1. 8) δί. in Arkadien, Nebenfl. des Alpheus, Paus, 
2,12,2. 5,7,1. 8,8,2. 29,5. 80,1. 4) 81. in @lis, 
j. Leondari, Strab.8, 888, f. Kiıca. 

Eiloweor, Bolt in Ligurien, viell. die Falisci, 
Her. 7. 166, Hec. b. St. B. 

ἜἘλισ (οἱ), Ginwohnerfbaft in Arkadien, 
bei Mantinea, Pol. 11, 11. [. Monatb. d. Berl. Βίαὺ. 
1855. p. 351. 

Eirev,m.%1. Aliso, D. Cass. 54, 88, 

Ἐλίφας, m. b. Phll. Ῥλιφάν als indecl,, b. 
Ios. ’EAupätne, nah Phil. = ὁ Θεός µε διέσπει- 

ev. 1) K. der Thämaniten, Alex. Pol. fr. 12. 2) 6. 

[αιιδ, Ios. 2, 1,2, Phil. de congr. erud. grat. 11. 

Eiı f. »Goldranke, eine Nymphe, nach 
welcher der ἐλίχρυσος benannt fein fol, Themist. 
b. Ath. 15, 681,0. Aehnl.: 

Ἐλίχρνσον, m. Mannen., Philhiſt. T. σα, Hft. 4, 
n.1,K. 

ἘἙλκέθιον ἢ Ἑλκέθιον, Schloppe, Kaftell in Si⸗ 
cilien. viell. j. Kaſtell Vetrano, Ptol. 8, 4, 15. 

Ἓλλκηβος, St. der Triboller in Gallis Belg., 
Ptol. 2, 9, 18. 

Ἑλκίας, ἀαλεξᾶς d, Ion. 18, ὅ, 4. 

Ἕλλλα, Stüblingen (nad) Hesych, ἑλλά lat. --- 
καθέδρα, lat. sella, Sig, [. Curt. Et. 1, 206). Handele- 
plat in Afien, Pol.(16,41) b. St.B. Ew. Ἑλλαῖοε, 
St.B. Aehnl: 

Ἑλλά, Ala d. ἱ. Gortesfig, das Heiligthum bes 
Zeus in Dodone, Hesych., f. "Ελα u. vgl. Ἑλλοί. 

ns, m. Griechenwalt, eine Würde 
in röm. Zeiten, Inscr. 1124. 1818. 1718. K. 
η, f. Stettnern, Griechin, Brauenn., 
Tängerin aus Byzanz, Leont. Schol, 6. 8. 9 (Pisn. 
284. 286. 287). 
όε, ή, όν, griechi [ῷ, δὲ. Β. |. 8. ἀοιδή, 
Xenoph. 5 (b. Ath. 9, 868, Γ.), Φόρο, Phil. ep. vır, 885, 
Innos, Streb. 11, 525. ἠθη, ep. 6. D.L. 1, 8, π. 4. 
ἄδιος, n. voo. "Eiladıs, Anth., m. Stett⸗ 
ner, Grieche, Alerandrinifcher Grammatiker unter 
Theodofius, Suid. — St. B. 3. "Ayßatara u. Bn- 
eurög, wo er mit Ἑλλάνικος vertaufht gu fein 
fheint, grade wie dies auch Plin. 4, 12 ter Fall if. — 
f. Socr. b. ο. 5, 16, 10. — Phot. Cod. 145. — Ans 
dere: Gregor.ep. VIII, 151 — 158. — Απ, app. 144. 
Inser. 1051. 4, 8885. Aehnl.: 

Ἕλλλαδιε, m. Mannen., Inser. 942. 

f., 6. Parth, ed. Herch, ᾿Ἑλλαμενή, 
eGriechenleben, M. des Antheus, Alex. Ast. fr. 1 
ed. B. f. Parth. erot, 14. 

Ἕλλαν, dor. u. ἀοί. — Ἕλλη», [. Herdn. b. Eust, 
287,11, }. ®. στρατός, Pind. N. 10,46, ὁόμος, Eur. 


350 Ἑλλάνα 


Rhes. (ch.) 910. — Plur. "EAAaves, Pind. Οἱ. 1, 188 
— Pyth. 1, 95, ὅ., Isthm. 8 (4), 62 παίδεσσιν Ἑλλά- 
να» — Ἓλλησι, Sim. ep. 111. 140. 148 (ντι, 254. 
app. 73. v1, 197 u. 50), Timocr. fr. 2, Telest. fr. 4, 
Alc. ep. 1x, 588, Antp. Sid. vır, 6, Agath. ıx, 152, 
Anth, app. 272, decr. ber ®yyantier, Dem. 18, 91, u. 
Tragg. in ch. δ., |. B. Aestb. Pers. 900. Eum. 920, 
Soph. Trach. 685. ΕΙ. 482, ὅ., Eur. Andr. 1087. — 
Tro. 267, 8.u. el. fr. ed. B., doch auch (nicht im ch.) ber 
Megarer 5. Ar. Ach. 778. 

ἛἙλλάνα, etrurifcher Drt, Tab. Peut. 

Ἑλλανία, (n), = Ἑλλάς, mit γαῖα od. χ9ών, 
Eur. Ion 796. Hel. 280. u. ohne diefes (ch.) Eur. 
Bel. 1147. HB. f.411. Hipp. 1121. 

Ἑλλλάνιοε, — Ἑλλήνιος, dab. Ἑλλάννε Zeö, Ar. 
Equ. 1258. u. πατὴρ Ἑλλάνιος d.i. Zeus, Pind.N. 
5, 19. vgl. Lob. Phryn. p. 481. u. [. Ἑλλήνιος. 

vixos, ου, (c nach Theogn. in Cram. An, 
11, 60 1 u.B. A. 1869, u. fo aud in Tzetz. Posth. 
778, doch ebend. 14 u. Avien. or. mar. 48 ifl s auf 
turz gebraucht, f. Xob. par. 49), in Inser. Rhein. Muſ. 
1848 p. 556. Inser. 8,4800. 1. Add. au Ἑλλάνει- 
xos, (6), "Öriechenfieg, [ο An. vit. Eur. p. b οἆ. 
Nauck. u, Et. M., der es aus ΕἙλλανόνῖκος cute 
ftanden fein läßt, was Osann. syli. p. 221 billigt, 
etwas andere Lob. Phryn. 670, ber es von Ἑλλάς 
ableitet u. mit Ὀνομάκρετος, Αρτεμίδωρος u. [. w. 
vergleicht, nach Et. M. auch für gleich mit Ἕλληνι- 
xos erflärt, doch f. Lob. par. 50 u. unten Ἑλλανικός. 
1) Geſchichtſchr. aus Mytilene in Lesbos nor Thucy⸗ 
dides, Thuc. 1, 97, D. Hal, ant. 1, 22 — 48, ὕ. de 
hist. 8. de Thuc. 9, Strab. 1, 48 - 18, 618, ὅ., Ios, 
ο. Ap.1,8.0., Plut. Thes. 17--δ1, ὅ., Paus. 2, 8, 8. 
16,7, 3., Pamph. b. Gell. 15, 28, Luc. maer. 22, Ath. 
1,84, a— 15,680, b, 8. A. Daher οἳ περὶ τὸν 'EI- 
Adyızov, Geſchichtſchreiber wie H., D. Hal. Thuc. 6, 
D. Sic, 1, 87. — Fr. ed. Müller in hist. gr. fr. 1, p. 45 
---θ9. [2) Mitefier, Φε[ΦιὄΦι[ώτ., Suid., verwechfelt mit 
Heostseus] 8) Örammatıler, Zeitgenofle des Ariſtarch, 
Schol. gu Soph. Phil. 201, u. zu Eur. Or. 1847, Schol. 
Ven. u. Eust. Il. 16, 651. 19,90, Schol. Il. 5, 269, 
Suid. 4) Syracufaner zur Zeit Dione, of περὶ "RA- 
Adyıxoy, Plut. Dion. 42, u. viell. Suid. 5. ἄνερρι- 
χῶντο. 5) Eleer, einer, welcher den Tyrannen θείο 
trieb, Plut. mul. virt. 15, Paus. 5, 5,1. — Olympios 
nife, 2epreate, S. des Alcanetus, Paus. 6,7,8. — Phleg. 
Trall. 5. Phot. 97. 6) Ephefier, ®. des Amyntas, Paus. 6, 
4. δ. 7) Vöotier, Curt. A.D. 41,5. 8) Archon gu Tis 
thora, Inser. Tith. 4, 27. Rhein. Muf. 1848 p. 556. 
9) Vefehlshaber unter Alerander d. Gr. οἱ περὶ 'ER- 
λάνικον, Arr,An.1, 21,5. 10) Andere: Inser. 1821. 
1355. 8, 2060, Add. 11) Ἑλλανικόφ, Grieche, ein 
Chriſt, Epiph. adv. Haer. T. 11, p. 731,d. 

Ἑλλανίς, έδος, f. 1) Adj. fem. dor. Ξ- Ἑλληνές, 
w. f., 3. 8. στρατιᾶ, Pind.P, 11,75, Tragg. in ch. 
x9wv od. ya, Aesch. Ag. 429, Soph. Aj. 426, Eur. 
1]. 1195, κόραε, Eur. Ilel. 198. 2) Subst. Stett⸗ 
nern, Oriechin, Frauenn. Agath. 82 (vı1, 614). 

Ἑλλανοδίκης, ου, (6), Griechenrichter, 1) ein 
Kumpfrichter in den olympifchen Spielen, Luc. Her. 
4, 5. Herm. 41, ὁ µέγεστος Ἑλλανοδίχης, Aristid. 
or. 47 p. 544, Eunap. 103, Suid. Im Plar. οἱ Ελ- 
λανοδίκαν, Hipp. u. Arist. b. Harp., u. in Schol. 
Pind. ΟΙ. 8, 22, Aesch. ep. 4,5, Ael. v.h. 9, 81. 10, 
1, Paus. 5, 9,5. 6,2, 2. 6—24, 4. d., D. Cass. 68, 
14, Luc. Herm. 89 u. ff. pro im. 11. Peregr. 31, Et. 


Did 


M., au ol ἑλλανοδικοῦντει genannt, Pans. 6, 1, 
5. 2) ein fpartanifcher Nichter im Herre der peloponne 
fiſchen Symmachie, Xen. rep. Lac, 18, 11. 
γοδικεών, ὤνος, d, Wohnung der Hellano⸗ 
δίζεα in 618, Paus. 6, 24,1. 8. 
Ἑλλανοκράτης, m Griechenſieg, Mannen. aus 
Larifſa. Arist. pol. 5, 8 (10). 
λλάναωρ, ορος, m. "Stettmann, Griedhen» 
mann, alter 8, von Argos, Schol.Il. 1, 42. 
s, adog, I) Adj. meift fem., φήμη, Nonn. 
20, 207, Μοῦσα, Nonn. 41,888, γλὠσσα, Her. 2, 
δ6---9, 16, 6., Arr. Απ. 1, 26, 4, φωνή, Anth. app. 
817, Plut. Crass. 81, Arr. Απ. 1,12,5, Lue. d. mort, 
12,2. v.h. 1, 8.3, 48. Hero. 4, ἔρες, Eur. I. A. 588, 
αἰχμή, Eur. Or. 1485. Tro. 889, στρατηγία οἳ. 
στρατιά, Eur. I. T. 17. Rhes. 284, ναῦς, Eur. Ἱ. 
T. 1845. Cycl. 85, στολή, Soph. Phil. 228, ἤβη, 
Assch. Ag. 109, πόλις, Eur. Απᾶτ. 169, Anth.xv, 
6, Her. 5, 98. 7, 22. 115, Απ. per. p. Eux. Bi, ins 
bef. γή, χώρη, χθώ», ala, Aesch. Suppl. 345, ὅ., 
Soph. Phil. 256, Eur. Hec. 810, ὅ., ΑΡ. Rh, 1, 904 
—4,789, 5., Nonn. 18, 254, Qu. Sm.6, 88, Theogn. 
247, Xenoph. fr. 7, ep. 11, 98. 245 u. D.L. 1, 11, 
2.7. Doch auch masc., f. Lob. Ρατ. 269, u. dah. Ελ- 
λὰς ἀνήρ, Soph. b. Bekk. Antiatt. 97, 4, f. unter 
Subst. π). Bubst. ’"EAAds, 7, νοο. Ἑλλάς, Soph. 
Trach,. 1112, Eur. Hersol, 185. Anth. ντ, 80, 
Stetten, (von ἕλλα, f. Er. M. (Έλλον), 5. Hesych. 
--καθέδρα, vgl.lat. sella, dab. Sid od. Stette), denn 
nach Et. M. 881, 34 bedeutet Ἑλλάς bie Stadt. na 
A. von Ἕλλη οὐ. Ἕλλη». 1) St. in Thessalie Phtbio- 
tis, Gründung des Hellen, Il. 2, 688, Paus. 8, 20, 6, 
Strab. 9, 431. 482, Dicae. fr. 61, Hesych., Et M. 
122%, 19, fammt dem zur Herrſchaft des Achilles ge 
börigen Gebiete zwifchen Afopos u. Enipeus, überh. 
das füdliche Theſſalien, Il. 9, 895. 447. 16, 595. Od. 
1, 344. 4,726. 816. 11, 496. 15, 801, Thue. 1,3, 
Arist. meteor. 1, 14, Qu Sm. 8, 468, Strab. 9, 481 
—444, fr. Dicae. fr 61. Später bas fefte Land von Grie⸗ 
chenland, zuerſt Hes. op. 651, Pind, Οἱ. 18, 161, ὃ., 
Soph. El. 681, Flgde., bei Her. 1, 2 ὅ. u. allg. im enge 
ren Sinne Mittelgriechenland, bef. mit Ausfchluß vom 
Peloponnes, (Ptol. 1, 15.1, Dem. 19, 808) u. Theſſa⸗ 
lien, Vischer Inscr. π. 8., boch auch bei den Red⸗ 
nern oft im Θεριπ[αν zu Athen in dem Sinne: bas 
(übrige) Griechenland, od. das außerathenifche, außer 
latebämonifche, audy wohl außerthebanifche Gebiet von 
Hellas, Aeschin. 2, 60. 8, 58. 158, Dem. 18, 156, 
Isoer. 15, 80. 188, im weiteren Sinne das von Gries 
hen bewohnte Land, alfo mit dem Peloponnes, D. 
Per. 899, Dicae. 8, 1, ja felbft mit Einfluß von 
Kleinafien, Her. 1,92, Xen. Απ. 6, 5,28, dem bann 
ἡ παρ) ἡμῖν Ἑλλάς entgegengefeht if, Xen. Hell 3, 
4,5. vgl. mit Scymn. 130, bei Luc. amor. 7 heißt das 
ganze beflenifche Gebiet 7 παλαιὰ Ἑλλάς, wogegen 
Plut. Tim. 37 7 ἀρχαία Ἑλλάς im Gegenſad zu ἡ 
eydarı Ελλάς d. b. Großgriechenland (Unteritalien) 
ſteht, f. Strab. 6, 258, Scymn. 808, Themist. 84 ο. 10, 
Ptol. 3, 1,75, St. B.s. T£geva, bod Heißt poet. aud 
das eigtl. Griechenland 7 µεγάλη od. µεγέστη ὃ. b. 
das große, mächtige, Eur. Med. 440. Tro. 1115. L. A. 
1378 u. Ελλάς überh. das gebildete od. mächtige 
Land, dab. Thuc. ep. vır, 45 Ἑλλάδος Ἑλλὰς ’A97- 
ναι. Man fagte aber häufig u. zwar nicht bloß poet. 
(Eur. Andr. 1044. — Phoen.27, δ., ΑΡ. Rh. 8, 262. 
4,204, Qu. Sm. 4, 55, Simon. 106, Alc. νι, 412. 





Ἑλλάσποντος 


ıx, 558, Π.), fondern auch in Proſa (Thue. 1,6, Xen. 
Hlell. 4, 8,4, Plat. rep. 5, 470,d, δ., Lys. 2,21, B., 
Isocr. 4, 186, d,, Din. 1, 84, Dem. 9, 86, ὅ., Piut. 
Arist. 16, Aristid. or. 46, 805, 9.) ἡ Ελλάς = οἱ 
Ελληνες, wie e6 denn überh. perfonifigiet Anth. zıı, 
55 u. demgemäß auch abgebildet wurbe, Paus. 5, 11, 
δ. 6, 16, 8. Ελλάδι aber ſteht nicht felten für ἐν 
Ἑλλάδι, Pind. P. 7,7. L7 (8), 28, Antp. vıı, 692, 
Marc. in Anth. app. Bi, Eur. Suppl. 277, auch mit 
zıaon, Ap.Bh. 8, 891, u. Ἑλλάδα für eis Ἑλλάδα 
mit uw. ohne πᾶσα», Eur. Andr. 18. Hel. 846. 929, 
1291. L A. 581. 809, Tro. 490. 888, Xenoph. fr. 
5, Apoll. ıx, 296. 9) 61. in Gölefyrien, St. B. 8) die 
Hellenin, Eur. Ion 1967, Hesych. 4) Schifftname, 
πη, Seew. xıv, b, 224. 5) Ἑλλάς τις, ale masc., 
Eur. Phoen, 1509 u. Soph. Trach. 1060, wo ἄπδετε 
γαΐα ergängen, +f. oben. 111) Gigenn. Stettnern, 
Stettiner, e) f.die Jtau des Gongylus aus Ετεῖτία, 
Xen. An, 7,8,8. b) m. Srgießer aus Athen, Vitr. 111, 
prooem. 2. 

Ἑλλάσποντος, dor. == Ἑλλήσπορτος, w. ſ. 
Theocr. 18, 29. Wegen Ἕλλας πόρος f. Ἕλλη. 

Ἑλλέβιχοε, m. Genoffe des Zovius, Zosim. ὅ, 47. 

opos, d, ποξαµός, -- ᾿Ελίπορος, w. ſ., 
Ρο]. 1. 6. 

‚== Βελλ., Eustath. p. 656,6. ©. 
£ob. Path. 1, 98, δρ. 
η, 7, Asyvü, Hesych. (1. &.) 

Ἕλλη, dor. Pind. fr. 21. 155 b. Strab. 7, 881 fr. 
58 u. Aesch. Pers. 67. 875 "Eike, (n), Streplle 
(denn ἕλλη if nad Et. M. 549, 18 = Nisoc οἳ. 
σελήνη, vgl. ἕἔλη ob. san, doch lann εδ viel. riche 
tiger von ἄλλομαν abgeleitet werben, alfo Sprin⸗ 
ge, vgl. das arlad. ζέλλω = βάλλω u. Et. M. 
881, 58. 1) T. des Athamas, Schwefler bes Ῥθτίχοῦ, 
von welcher der Hellespont ben Namen erhalten haben 
foll, ΑΡ. Rh. 1, 256, Nonn. 10, 98. 25, 441, Antp. 
1Σ, 215, D. Per. 515, Apd. 1, 9,1, D. Sie. 4, 47, 
Palseph, Bi, 10, Ῥ]αε. Βαν. 14, 4, Paus. 9, 84, 5, 
Philost. in Schol. Il. 7, 86, Zenob. 4, 88, 9. Ihr 
Grab wurde bei Pactye gezeigt, Her. 7, 58, Hellan. 
u. Herod, in Schol. ΑΡ. Rh. 2, 1144. Ein Stüd ihres 
Namens erwähnt Arist. poet. 14. Bon ihr hieß 
die Meerenge der Derbanellen Ἕλλης πόντος, [ο fr. 
ἆδ. 12 ed. Bergk. — πόρος, Nonn. 8, 87, Meleag. 
zıı, 53, Aesch. Pers. 876, Pind. a. a. O. — πορ- 
Φµός, Assch. Pers. 67. 722. 799 — «ὕμα, Antp. 
νι, 689 u. ἁθπί. ya», Eryc. in Plan. 242. 2) 
Ediffsname, Att. Seew. xvı, ο, 140. 8) Helles- 
pontus, Tzetz. H. 

Ἕλλλην, Ίνος, 1) Adj. a) mase. λόγος, Diod. 
ep. ΥΙ1, 369. φόνος, Eur. 1. T. 72, πόλεμος, Thuc. 
2, 86, πελτασταί u. Innsig Xen. An. 1, 10,7. 6, 
5, 26.28, όπλῖταν, Polyse. 7, 14, 8, ἡμίθεοι, Anth. 
ıx, 108, βασρλεύς, Ael. n, an. 16, 5, χατάσχο- 
πος, Polyaen. I, 15, 2, γυμνῆται, Xen. An. 8,4, 
26, τακτικός, Gbend. 6, 1, ἑατροέ, Plat. Charm. 166, 
d, οἶκος, Eur. Med. 1331, insbef. ἀνήρ, Acsch. 
Pers. 855, ὅ., Eur. I. T.89. Med. 801, &. Pall.ep. 
x,82.90, Xen. Cyr.6, B, 11, Isocr. 5, 189, Aeschin. 
ep. 4,1. u. fo ὦ άνδρες Ἕλληνες, Aeschin. or. B, 
117, Arist. rhet. 8, 14, ἄνθρωπος, Aeschin. 8, 154, 
Plut, Luc. 41, Luc. Pbal. 1, 6, ξένος, Eur. Πε]. 155, 
Zxudas, Her. 4,17, πατήρ. D. Hal. rhet. 2, 5, N.T. 
art. ap. 16, 1. b) fem. πατρές, Kur. I. Τ. 496, γη, 
Eur. L T.841, πόλεις, Eur. I.A. 65, D.Hal. 1,31. 5, 


Ἕλλην 351 


74, στολη, Eur. Her. 180, γονή, Nonn. 14, 116, 
φύσις, D. Hal. 1,89, φωνή, Xen. Cyn.2, 8, D. Hal. 
1,831—89, pdrss, Acsch. Ag. 1254, θρησκεία, Phot. 
cod. 181, 210. c) neutr. χωρίο» — Ἑλληνικό», 
Themist. or. 27, 882. ©. Ἓλλαν. 2) Subst. 9) 
Ἕλλην, vos, ὁ, plur. (of) Ἕλληνες, dat. "Einer, 
ep. aub Ελλήνεσσι, f. Call. b. 5.172, Luc. op. XI, 
185, dd. Plan. 268, or. δ. Phleg. Trall. fr, 1 u. 
Euseb.p. 141 ed. Mai., voc. ὦ Ἓλληνες, Eur. Ττο. 
764, der Hellene, d. ἱ. Stettiner f. Ἑλλάς, u. Et. 
M., gunähft @inwohner der Stapt Hellas u. Umges 
gend in Thcffalien, 1. 3, 684, Dicae. fr. 61 in Geogr. 
min. 111, 2 u. ff., fpäter überh. der aflgemeine Name 
der Griechen, im Gegenſ. der alten Pelasger, Her. 1, 
56, Thuc. 1,8, auch wohl der Adyäer, Eur. Tro. 298. 
Sie umfaffen nun nicht Ρίο die Bewohner tes 
eigentlichen Hellas, u. Reben häufig im Gegenſat zu 
ben Barbaren, Eur. Andr. 666. Bacch, 18. Hec. 1200. 
I. A. 1275. 1400. Rhes. 404, Thuc. 1, 5, Isocr. 
4, 128. 12, 43, 168. 15, 294, Lyc. 104, Aesch. 8, 
259, Dem. 8, 24. 45. 78, Meleag. ep. ΙΙ, 419, A., fo 
dad die Grammatiker εδ geradezu durch φρόνεμου 
erllären, Suid,, Hesych., vgl. mit Isocr. 4, 50, Plut. 
Epic. 17, u. εξ ein Sprichwort gab: πάντες Ἕλ- 
ληνες ἐπίστανται τὰ καλά, χρῶντοι d’ αὐτοῖς 
µύνοι ἀακεδαιμόνιορ, Apont. 18, 96, ober fie 
umfaffen mit den Barbaren zufammen die Bewohner 
der befannten Welt, Eur. Tro. 771, Xen. νου, 1, 4. 
rep. Atb. 2, 8, Isocr. 4, 108. 10, 52. 12, 67—218, ὅ., 
Isae. 2, 24, Dem. 8, 6. 67. 18, 202. 19, 817, δ., N. 
(Plut. Nic. 29 nennt die Barbaren wohl auch τοὺς ἕ- 
xrös Ἑλλήνων.) Man unterfchied aber von ihnen α) 
bie in Uften d. δ. an der Süd» u. Weſtküſte von 
Kieinafien wohnenden, οἱ Ἕλλ. οἱ ἓν εῇ Acta ο. 
ei τὴ» ᾽Ασίαν κατοικοῦντες, [. Lyc. 78 οὗ µόνον 
τοὺς τὴν Ηὐρώπην ἀλλὰ καὶ τοὺς τὴν ᾿Ασίαν 
κατοικοῦντας, vgl. mit I.yc. 42, Isocr. 4, 162. 12, 
106, Dem. 8, 27. 28, 140, Xen. Cyr.1,1,4. 2,1, 
δ. 6, 2, 10, Piut. apophth. I.ac. s. Agesil. 10, die 
wobl au οἱ Ἕλληνες ol ἐπὶ θΦαλάττη οἶκοῦντες 
beißen, Xen. Cyr. 7, 4, 9, od. bloß οἱ Ἑλλ., Xen. Cyr. 
8,8, 26, Thuc. 1, 18, Dem. 8, 27, Polyaen. 2, 1, 8. 
In einzelnen Fällen fprad man wohl auch von "KA- 
ληνες οἱ ἐπὶ τοῦ Πόντου κατφκρσμένοι, App. 
Mithr. 15, od. οἱ ἐπὶ θρῴκης Ἕλληνες, Plut.apophth. 
Lacon. s. Bras. 4, od. dv τῇ Τανρικῇ, Βογὶ. 
68. β) die in Unteritalien (Großgriehenland) wohnen» 
den, ol τὴν Ἰταλίαν» olxourtes, Ath. 12, 518, db, 
od. οἱ κατὰ tiv Ἰταλίαν Ἓλληνες, Strab. 6, 258, 
insbefondere οἱ Ἕλληνες ἐν Aovxarig, Scyl. 13, dv 
Ἰαπυγίᾳ, 14. Unter den Ἕλληνες felbft aber unter 
fhied man wohl αιιώ οἱ ἔξω u. εἴσω Πυλῶ», Dem. 
18, 304, od. die nicht zu Athen gehörigen, welche im 
befonderen Sinne o Ἕλληνες heißen, Xen. rep. Ath. 
2,8, Lyn. 2,45. 6, 16. 18. 8., Is. 4, 94, Aeschin. 2, 63. 
8,84. 56. 70. 106, Dem. 14, 12. 38. 18, 292. 19, 
272. 807. 24, 94. Ep. 2, 1469, ὅ., Arist. b. D. L. 
3,5,n. 11, Plut. reg. apopbtb. Per. 2; ebenfo bie nicht 
gu Sparta gehörigen, Xen. rep. Lac. 14, 6, Isocr. 
9, 56. 68, Polyaen. 2, 1, 11, od. die nicht zu Theben 
gehörigen, Din. 1, 19, Dem. 14, 33. 84. — Und 
[ο beſonders fpäter auch im fprahlichen Einne die nicht 
attifch fchreibenden, f. Moer. Att. u. Thom. rs 
ner beißen im N. T. auch alle Nichtjuden fo, um 
ihre Glaubenslofigkeit zu bezeichnen, fo daß es bier 
fo viel ale Heiden bezeichnet, Io. 7, 35, d. act. ap. 14, 








352 


1, ὅ., Rom. 1, 14, 8. Dan fegte endlich auch bisw. 
οἳ Ελλήνων» naidss für Ἕλληνες, Aesch. Pers. 
402, Arist. ep. 49, Anth. app. 188, Babr, fab. s.M. 
prooem „ od. 6 Ἕλλην für οἱ Ἕλληνες, Her. 1, 69, 
Dem. 19,819, Luc. luet. 21, u. ähnl. Ἕλλην» ’49r- 
ναΐος, Boswrög ete., D. Hal. rhet. 2,5. ©. Ἕλλαν, 
ϐ) Eigenn. Stettner, a) 6. des Deufalion u. ber 
Pyrrha. nach welchem die Hellenen benannt fein ſol⸗ 
Ien (nad) Hell in Schol. Piat. 876, Dieuch. in Schol, 
ΑΡ. Rh. 1,118, Eur. 5. Dicae. Geogr. 111, 8, Iambl. 
ν. Pytb. 242, Schol. Il, 1, 2, Hesych. 6. des Zeus 
u. der Dorippe). ©. Hes. b. Tzetz. Lyc. 284, Thuc. 
1,8, Arist, mir. ausc. 85, 3., Apd. 1, 7, 2, D. Sic. 
4,60, Strab. 8,888. 9,482, 444, Heliod. 2, 84, Paua. 
7,1,2, Palaeph. 31, 8. 86, 2, d., Marm. Par. 10, Alex. 
Pol. in Const. Porphyr. de them. 2, ö, ΑΦοὶ, inSchol. 
Od. 10, 2, A., auch ὁ παλαιός genannt, Plut. qu. 
symp. 8,8. 9, 15. b) ©. des Phthios u. der Chryſippe. 
©ründer der ©t. Hellas, St. B.s. Ἑλλάς. ο) Steins 
fhneider zur Zeit Hadrians, R. Rochette Ἱ. ἃ M, 
Schoru p. 44, Bracei T. 11, tab. 77. d) Anberer: 
Inser. 2, 1890. 3140. 4) Ἕλληνες, eine St. in Rus 
fitanien, App. Ib. 2, Strab. 3, 107. 

Ἑλλληνάρχηε, ου, m. Griechenwalt, eine 
Würde im Bosporus, Inser. 2182 du.e.K. 

Ἑλληνίζω, a) mit φωνῇ u. φωναῖς, griechifch 
reden, Aeschin. 8, 171, Luc. deor. conc. 9, Diose, 
deser. Graec. 8, 1. 5, body auch ohne biefen Zufap, 
bef. richtig od. gut griechifch fprechen, Plat. Men. 82, 
b. Parm. 827,e. Charm. 159, a. Alc.1, 111,a. οι 
Xen. An. 7, δ, 25, Arist. rhet. 8, 5, Posid. b. 
Dicse. desor. Graec. 3, 7, Luc. philops. 84, Plut. 
Colot, 16, Ath. 6, 231, b., 8. Emp adv. math. 1,175. 
b) etwas griechifch machen, ins Griechiſche übertragen, 
D. Cass. 55, 8, bab. pass. τὴν γλὠσσαν ἕλληνι- 
σθηναν, der Sprache nach bellenifiet werden, Thuc. 2, 
68. ©. Lex. 

Ἑλληνικόα, ή, όν, dat. plur. fem. poet. auch 
aiosy, Eur. I. T. 259. I) Adj. helleniſch, griechiſch, 
fpäter bef. Human, griechifcher Bildung gemäß, f. Pol. 
20, 10 u. unten subst. Früher jedoch bloß gries 
chiſch, dab. ἔθνος, γένος, im Gegenſatz gu dem pe⸗ 
lasgifhen, Her. 1, 56, u. dem barbarifähen, Her. 
1, 60, vgl. Her. 9, 106, D. Hal. rhet. 11, 5. arch. 1, 
17, Plat. rep. 5, 469, b. legg. 3. 698,b. Polit, 262, 
d, Scymn. 932, τόπος, Isocr. 5, 107,4, Φάλασσα, 
d. i. das ägäifche, Her. 5, 54, Thuc. 1. 4, Plut. Luc. 
4. Eum. 19. Ages. 15, Polyaen. 1, 28, Scymn. 548, 
πόλεις, Thuc. 1, 17, Xen. Hell. 4, 1, 84, Scymn. 
270. 805, Plut, apophth. Lac. Ages. 11, πολιτεία, 
αρχη, ἐπεμέλενα, Plut. Phil. 8, Arist. pol. 2, 10, 
Isoer. 5, 154, duyauıs, Xen. An. 1, 1,6, Aeschin. 
2,27, D. Hal. 1.8, στράτευμα, πελεαστιχό», ξε- 
νικό», Eur. Hec. 88, Xen. ΑΠ. 1,2,1. — 8,5, 8. 
Hell. 8, 1, 18, στόλος, Eur. 1. T. 11, D. Hal. 1,81, 
πλοῖα, ναῦς, ναυτιχκόν, Aesch. Pers. 409, ὅ., Po- 
lyaen. 7, 15, 8, Απ. p. m. erythr. 52, Xen. Hell. 
4, 8,4, σημεῖον, Polyaen, 8, 58, 8, ὅπλα, µάχαι- 
ea, δόρυ, πανοπλία u. ähnl.. Her. 2, 41. 4,180. 
7, 91, δ., Eur. Hec. ὅ, ὅ., Xen. Απ. 1, 8, 7, Po- 
lysen. 7,8. 8,68,2,d., πόλεμος, d. i. Krieg Athens 
mit den Hellenen, 3. B. mit Aegina, Lys. 2,48, der 
Peloponneſiſche, Schol. Aeschin. 2, 147, od. ber der 
Griechen gegen Sparta, Plut. Ages. 15, vgl. Isocr. 12, 
1, Dem. 9, 22, ἀγών, Eur. Hipp. 1016, σφαγἡ 
οὐχ Ἑλληνεχή, d. h. eine ben Griechen nicht gejien 


Ἑλληνάρχης 


Ἑλλήνιος 


mende, Arr. An. 1,9, 7, ähnl, D. Chrys. 88, 479, ἃ, 
u. πάθος, ein den Griechen von Griechen bereitetes 
Unglüd, Arr. An. 1, 9, 1, πανηγύρεες, Her. 2, 58, 
suvidgsoy, Acschin. 8, 58, noseßeias, d. h. bie von 
Athen an die übrigen Griechen gefhidten, Aeschin. 
2, 62, Ἱερόν, µαντήϊῖα u. ähnl., Λα. per. m. Fux 
89, Her. 1,46, ἐπιτηδδύματα, ἤθη, »όμοι, δέκατα, 
u. ἁλπί., Isocr. 5, 50, D. Hal. rhet. 11, 5, Seymn. 
188, Eur. Alo. 684, Plat. Legg. 2,659, b, Lya. 2, 5, 
Dem. 2, 34. 15, 29, νόμισμα, »όμαια, τάφος, 
δίαιτα, δώµατα, δεῖπνα, οἶνος, πενία, ἐσθής, 
ἵμάτιο», Aesch. Sept. 269, Eur. Phoen. 279. Baceh. 
1859, Her. 4, 76. 78. 5, 88,8., Plat. Lege. 5, 742, 
a, Luc, bis. acc. 84, Ael. v.h. 12,81, Ath. 4, 180, ο. 
148, d, τρόπος, yoduuara, Aöyas, μῦθου, ὁμολία», 
Φωνή, γλὠσσα, πανάν, παιδεία, Xen. Cyr. 2,2, 
28, Her. 4, 78. 87. 108, Lye. 2, 88, Isocr. 15, 46, 
Plat. Crat. 409, e, D. Hal. 2, 20, Aenchin. 2, 120, 
Luc. v.b. 1,7. 2,4. Tox. 57, D.L.9, 1, n. 8, ἶστο- 
ρία, συγγράµµατα, Plut. cons. ad Apoll. 83, D. L 
9, 1, n. 9, ῥήτορες, Liben. v. Dem., γῆρυς, ar- 
Φρόγυνο», Eur. Bhes, 294, D. Cass. fr. 47, ὄνομα, 
D. Cass. 57, 16, πράγματα, πράξεις, Isoer. 7, 80, 
öd., Dem. 18, 59, ö., D. L, ep. vıı, 97,4. — II) Subst. 
1) ὁ Ἑλληνιχός, Ἕλλην», Eur. Or. 486, dann 
insbef. ein Mann von ächthellenifchem Charalter, ρα 
triotifch gefinnt, od. auch human, Plut. Cleom. 16, 
dah. auch im Comp. ἑλληνεχώτερος, Plut. Crass. 
8, u. Superl. ἑλληνικώξατος, Dem. 18, 808. 2) ἡ 
Ἑλληνιχή, die bellenifhe Sprache, N. Τ. apoc. 9, 11. 
8) τὸ Ἑλληνικόν, 8) das Sellenentbum, oft = "BA- 
λάς, Ἕλληνες, Her. 1,4—8, 144, ὅ., Thuc. 1, 4— 
8,88, ὅ,, Xen. An. 1, 9, ὃ, Luo. Tox. 11, Paus, 7,7, 
6—17,4,&. — b) das hellenifhe Heer, Xen. An. 1, 
4,18. 8,4, & Hell. 8,2, 2. 4, 8, 4, ὅ., Paus. 10, 
20, 1, 2ager, Xen. An. 8, 4, 34 u. vieil. Hell. 8, 2, 4. 
ο) hellenifche Sitte, Sumanität, Bildung. dab. τὸ 
τῆς φύσεως Ἑλληνικόν, Arist. or. 46, 489, vgl. Her. 
4, 78, Plat. spophth. Lac. 80. sud. poet. 10, D. Hal. 
1, 89, u. fo auch Ελληνικόὸν τε Plut. Luc. 41, u. 
Ρίοβ Ἑλληνικόν, d. h. helleniſcher Sci, u. im Ρίατ. 
beflenifches Wefen, Plut. Cat. mai. 12, Ar. Ach. 115, 
Suid. d) τὰ Ελληνικά, helleniſche Verhältniffe, Stao⸗ 
ten, Arist. or. 88 p. 284, Plut. Dem. 27, insbef. b. d. 
atben. Rebnern die Angelegenheiten des nicht athenie 
fen Hella, im Gegenf. gu τὰ κατὰ τὴν πόλ.», οἳ- 
τὰ οἶχεῖα, Dem. 8, 34---26. 18, 108. 811, d., Aw 
schin. 1,64, vol. mit Arist. or. 46, 805 u. im sing. 
802. e) helleniſche Geſchichten, Thuc. 1, 97, Xen. Her 
lenica, vgl. daf. 5, 4. 1, Porph.abst. 4, 2, Cass. 72, 
6,0. f) τὸ Ἑλληνικόν, bellenifche Sprache, 8. Ἐπιρ. 
adv. Math, 1, 181, u. τὰ Ἑλληνιεκά, bie helleniſche 
Literatur, App. b. eiv. 4, 67. III) Ἑλληνικόν, Ort in 
Memphis, dab. die Ελληνομεμφξεαε, Arist, b. St. 
Β. ©. Ἑλλήνιος. 

Ἑλληνικῶε, Adv. ο) in griedhifcher Weiſe, Her. 
4,108, Eur. J. T. 660, Arr. An. 4, 4, 8, dab. mit 
διαχεῖσθαι u. ähnl., Plut. Marc. 8. Arat. 46, bef. 
auch in milder, humaner Weife, Λο. ν. Ἡ. 8,22, Plut. 
s. num. vind. 18. Ὁ) in griechifcher Sprache, Xen. 
An, 1, 8, 1, insbef. gut griechiſch. Poll. 4, 28. 

Ἑλλλήνιοε, a, ο», 1) Adj, = Ἑλληνικός, Ὀοῦ 
felten, |. B. ναύτης, Nonn. 1,125, στρατός, Christ. 
eephr. Anth. 1, 58, δυ]ά., Φεοέ, Her. 5, 49. 92,n, Luc. 
Herc. 2, Heliod. ὅ, 4, Zeug, Her. 9,7, 49 ηνᾶ, Arist. 
mir. ausc. 108, γλῶσσα, Suid. Subst. Ελλήννον, 8) 


Ἑλληνίς 


Name eines τέμενος in Aegypten, Her. 2,178, [. Ελ- 
λανικόν. b) ein Ort in Sparta, Paus. 8, 12, 6. 

"Ἑλληνία, έδος, 1) Adj. fem. zu Ἑλληνικός, gries 
δί[ό, |. . γῆ, Eur. Bacch. 28. Hec. 1260. Her. 806. 
Tro. 878, Aeschin, Ep. 11,8, »ῆσος, 8οΥΙ. 28, πόλις, 
Her. 8,189 — 7,122, d., Thuc. 1, 85, Xen. An. 5,1, 
1, δ., Lys. 2,57. 80, 18, Isocr. 8, 28 — ep.9,9, ὅ., 
Aeschin. 2,59, Dem. 8, 20 — 61,25, ὅ., u. Blgte., |. 
®. D. Hal. 10, 54, Ios. 17, 11,4, Scyl. 2 — 102, ὅ., 
auch ohne πόλις, 2. Θ. Alveıa, Μάριον, Scyl. 66. 
108, Isid. m. Parth. 19, 8., ſeltener Φάλασσα, Her. 
7, 28, fe "Ελληνικός, do auch ναῦς, Aesch, Pers, 
834, Eur. I. Τ. 1425, Her. 7,179—8, 87, 8., u. mit zu 
ergängendem vaug, Eur. Ion 1160, Trarzos, Her. 7, 196, 
στολή, Her. 4, 78, yAücca, 8. Emp. adv. math. 3, 
179, μµοῦσα», Alx. Aet. 7,709, endlich µήτηρ, D. L. 
1, 8, n. 1, u. γυνή, Her. 2, 181, Eur. Hei. 257. 
561. 1. Τ. 64, δ. u. Arg. — Ar. Thesm. 907, Palaeph. 
86, 2, insbeſ. im N. T. act, ap. 17, 12 die Heibin. 
2) Subst, die Griechin, Eur. EI. 1076, vgl. mit Eur. 
Hel. 663, Ar. Thesm, 908, N. T. Marc. 7, 26. ©. 
Ελλανές, 

Ἑλληνισγμόα, d, richtiger Gebrauch der griechifchen 
ESprache. Ath. 9, 867, a, dab. griech. Sprachreinheit, 
D. L. 7, 1, π. 40, Et.M., auch griech. Feinheit, Synes. 
ep. 165, fpäter ἄδιτρ. griechifhe Bildung, Eitte, Lxx, 
u. bei Κ. 5. heidniſche Bildung. 

Ἠλλληνιστής, ὁ, im N. T. Bezeichnung der grie⸗ 
chiſch redenden Juden, act. ap. 6,1. 9,29. 11, 20. 

Ἑλληνιστί, Adv., f. Et. Μ. 319, 29. 1) nad grie⸗ 
chiſcher Art od. Sitte, Plut. Brut, 2, 52. απ. symp. 
δ, 10, 2, D. Cass. 61,8, Luc. Scyth. 8. 2) in griechi⸗ 
fher Sprache, Plat. Tim. 21, 6. Criti. 114, b, Plut. 


Rom. 21. Cat. mal. 12. Pomp. 60. Alex. 27. Caes. 


66. Cie. 4. Brut. 17. reg. apophth. Cat. 29, D. Cass, 
40,9. 51, 16, Isid. m. Parth. 1, Ν. T. Ioa. 19, 20, tab. 
συνµάναι od, γνγνώσκεε», griechiſch verftehen, Xen. 
Απ. 7, 6, 8, Ν. T. sct. ap. 21, 37. 

Ἑλληνογαλάται, griehifhe Gallier, Gallo- 
graeoi in Kleinaſien, D. Sic. 5, 82. 

Ἑλλληνοδίκαι, -- Ἑλλανοδίχαν, w. f., Hesych. 

Ἑλληνοκοπέω, ſ. Lex. 

Ἑλληνόπολιε, {. Griechenburg, St. in Bis 
tönnien, Gründung des Attalus, Apd.in Et M., 619. 
ἛἙλληνοπολιτης, δὲ. Β. 

Ἑλληνοταμία. ‚ (of), sing. Ἑλληνοταμίαε (|. 
Inser. b. Ὀύάθ), Bundsfchagmeiiter, die von den 
Athenern feit 01.76,2 εἰπβε[εθίει Schapmeijter, welche 
für die griehifhen Staaten die Kriegsbeiträge gegen 
Berfien zur Bundestuffe auf Delos u. fpäter in Athen 
zu beflimmen u. gu verwalten hatten, Thuc. 1, 96, 
Antiph. 5, 69, Arist. b, Harp,, B. A. 248, Poll. 8, 
114, Et. M., Hesych., Suid,, Inser. 144. 147, uud 
mit binzugef. Gen. τῶν χοινὦν χρημάτων Ἑλλη- 
νοταµίαν, And. ὃ, 8δ. Ihr Amt felbit hieß ἡ ἔλλη- 
vorapla, Xen. voct. ὅ, 0. 

Ἓλλῆς, m. Sozom. h.e. 6, 28, Sp. 

Ἑλλησθιαῖος, R.d. Aethiopen, Proc. b. G. 1,20, Sp. 

Ἑλλησποντία, 7, d. ϐ. Phrygien am, Hellespont, 
Strab. 12, 584, vgl. mit 2, 129, überh. — Ελλήσπον- 
τος, wo es bas Land bedeutet, St. B. 5. λένο». Πρία- 
πος, au) mit χερθόνησος, B. St ο. ἁλωπεχόννησος. 

newovrias, ion. -Ins, 6, der vom Hellespont 
herwehende, font ἀπελιώτης od. (Plin. 2, 121) Cae- 
cias, od. auch Boreas genannte kalte Nordoſtwind, 
weldher aus den ruffifhen Steppen über ten Bontus 


Pape's Wörterbuch d. griech. Eigennamen. 


"Eidos 353 


u. Thracien ſtreicht, Her. 7, 188, Arist. probl. 26. 56, 
Tbeophr. de vent. $. 62. 

Ἑλλήσποντον, ου, 6, Stralfund od. Spring 
fee, f Ἕλλη, u. vgl. Apd. 1, 9, 1, Lac. d. mar. 9, 
J, Palaeph. 81, 10, Agath. fr. 7, St. B. 1) der lange 
u. theilweife fhmale Sund (b. Hesych. u. St.B. πο- 
tanög genannt) zwifchen Aſien u. der thraciichen Cher⸗ 
fones, der fih bis Sigeum eritredt, u. weil er bier 
breiter ik, πλατύς od. εὐρύς heißt, Ἡ. 7, 86. 9, 68. 
Od. 24, 82, Orph. Arg. 498, Anth. νι, 49, Qu. Sm. 
9,81, früher Boryſthenes, St. B., j. Straße der Dars 
danellen od. Straße von Ballipoli, 11. 2, 846 — 24, 
545, ὅ., Hor.4, 88 — 9, 112, Ilgde, für die Athener 
als Unglücktort bezeichnet wegen ihrer Niederlage bei 
Aegospotumi, And. 8.21, 1.9. 2,58. 16,4, Isocr. 4, 
89. 119. 5,62. 12, 99, vgl. mit Lys.19, 16, Isocr. 
7,64. 8,86. 18,59. 2) die am Hellespont (ἐν Ελ- 
λησπόντῳ (Her. 1, 57. 4,187. 5, 91) gelegene Ge⸗ 
gend, namentlich Aftens (b. Luc. Dem, eno. 85. 87 
τὰ περὶ τὸν Ελλήσποντο»), f. Her.4,95. 188 — 
9, 101, δ., Thuc. 2,9, Xen. Hell. 1, 7, 2. 4, 8, 84,8, 
Plat. legg. 8, 699, a, Lys. 6,6, Isocr. 15, 108, Dem. 
8, 9. 19, 180, ὅ., Inser. n. 3067. 8068, 9. Zur Rate 
fergeit führte eine rämifche Provinz Kleinaſiens, welche 
Troas u. die nördlichen Theile Myfiens umfaßte, dies 
fen Namen, Orell. Inser. n. 8651, Macr. sat. 5, 20, A. 
Em. Ἑλλησπόντισα, 6ο Xen. Hell, 3,4, 11, ὅ. 
Ages. 1, 14, ὅ., D. Sic. 13, 42, Strab. 12, 566, Pans. 
10, 81,6, App. Syr. 1, δ., A. Fem. ία, doch auch ές, 
St.B. — Adj a) Ἑλληστπόντιος, α, ο», dab. Ἑλλησ- 
ποντία πύλες od. πέλεες, Xen. Hell. 4, 8,81, St. B. 
s. Κάπαν, Tipun, Μαΐῖα, Πλάχη. Ὁ) Ἑλλησποντία, 
πηλαμύς, Soph. ὃ. Ath. 7, 819, b (Dind. fr. 446). 
ο) ησποντιάε, adog, f., θάλασσα, Archestr. b. 
Ath. 7,278, c, ἆ) Ἑλλησποντιακόᾳ, ή, όν, πόλεις, 
Zen. An. 1, 1, 9. 

Ἕλλλοι, [. Ἕλλος. 

Ἐλλλόμενον, π. ἁθπί. Keffelsporf (ἑλλόμενα 
nach Hesych. Ξ- περικλειόµενα), alarnanifhe Has 
fenſtadt auf der Infel Leucas, Thuc. 8, 94. 

EiAorla, (ή), ep. u. ion. (Hes., Her.) ’EAXo- 
πίη, od. Hes. b. Strab. 7, 828 Ἑλλοπίη, ähnl. Fiſch⸗ 
haufen, 1) der nörbl. Theil der Inſel Eubda, u. 
fo auch Name der ganzen Inſel, nah Ellops, w. f., 
benannt, Her. 8, 28 (Ἑλλοπίη uolon), Strab. 10, 
445. 446, nad Strab. a. a. O. (445) ein Ort in 
Dreia. Ew. ἨἙλλοπιεύς, Strab. 10, 445.446, St. Β., 
Et.M., Hesych., poet. "EAAomifles, ων, Nonn. 18, 
166, b. Call. Del. 20 ũberh. die Euböer, nach Hesych. 
die fpätern Dreiten, [. Strab. 10, 445. 2) Landfchaft 
in Epirus bei Dodona, Hes. u. Philoch. δ. Strab. 
7, 328, u. in Schol. Soph. Trach. 1174, St. B. 8) 
St. bei Dolopia, St. B. 4) Gegend bei Thespiä, St. B. 

Ἑλλοπίδηε, m. Schalig, Mannsn. aus Syracns. 
Ael.v.h. 4, 8. 

ἘἙλλλόπιον, π. Schaale, St. in Aetolien, Pol. 
(11, 7) b. St. Β., Ew. Ἑλλοπιεύς, St. B. 

Ἑλλοπίων, m. Schupke, Sokratiker aus Pepa⸗ 
rethus, Plut. gen. Socr. 7. 

Ἕλλλον, in Schol. Il. αιῶ "EAAöds, m. Stettner, 
f. Ἑλλάς, 1) Mannsn., a) ein Krieger, den Eurypylus 
täbtet. Qu. Sm. 11, 67. b) ein Holzhauer, nad weldhem 
die Ἑλλοί benannt fein follen, Schol. 11.16, 284. 2) Ελ- 
Aof, in Et.M. Ἕλλος u. Ἑλλοί, --- Σελλοί ο. f., alfo 
Stettiner, nad Et. Μ. 709,80 Moorunger, Pind. 
b. Strab. 7, 828, Alex. Aet. in Schol. Hom. Π. 16, 


23 


9 


354 Ἕλλλουρος 


283, St. Β. δ. Ἑλλοπία u. Σελλοη nach Hesych. 
Ἕλληνες ol ἓν 4ωδώνῃ καὶ ol Ispeic. (Als Priefter 
viel. — δα, Springer, f. Curt. Etym. 2, 125). 

Ἕλλλουρος, E3v1xör, Suid., f. Ἕλουρο». 

"Ἑλλοψ, πος, m. Fiſch, 1) ©. des Ion, nad 
Eust. 280, 81 ©. des Tithonos, nach welchem Ἕλλο- 
πία benannt fein foll, Strab. 10, 445, St. Β. ο. Ἐλ- 
λοπία. 2) Name eines Freigelaffenen, Orell. Inser. K. 

Ἑλλώτιοε, m. Rhein. Muſ. 1866, p. 329. ©. d. Flgde. 

Ἑλλωτίς, έδος, f., b. Hesych. „ entw. 
orient. (f. Et. M., wo auch mehrere griedh. Etym. 
ftehen), oder Plüdern (von λωτίζεσθαν, woher 
denn auch ein Krang ἑλλωπίς heißt, [. Seleuc. b. 
Ath. 16, 678, a, u. Hesych.), 1) Bein. der Athene in 
Korinth, Schol. Pind. O1.18,56, Et.M. Ihr Fein 
Korinth Ἑλλλώτια, Pind. α. a. D. u. Schol., inEt.M. 
Ἑλλωτία. 2) Bein. der Europe in Kreta, Ath. 15, 
678, b, nah Et. M. Ἑλλωτία. Ihr Feſt Ἑλλώτια, 
Hesych. 

Ἐλμαδάμ, indeol. Hebrär, N. T. Luc. 8, 28 u. 
ἘἙλμώδαδος, S. des Juttas, los. 1, 6, 4. 

µαντική, f. St. Iberiens, Pol. b. St. B. Ew. 
vrixos, St. B. 
λμησόςᾳ, Suid, 

Ἐιλμιδαύα, f. Inser. 8, 4815, b, 2, Add., Sp. 

(Ἔλμινθος, Sch. Naz. p. 89, Sp.) 

Ἐλμαδάμ, Stammpat, d. Jeda, Sync. p. 85, 19, Sp. 

"Eivns,m. (2) K. ber Arladicr, Polyae. 1, 8. 

„die Genoſſen des Elot (Kronos) in der phöniz. 
Myth., Phil. Bybl. fr. 2, 18. 

Ἐλόῃμ, Hebräer, Inscr. 4, 9094, 

"Eos, ους, (τό), Moos (f. Strab. 8, 850, St. B., 
Suid. s.’EAsa), 1) Flecken in Lalonien am Meere, j. Ellos 
od. Helles, I1. 2, 584, Thuc. 4, 54, Xen. Hell. 6, 5, 82, 
Ῥαυα. 8, 2,7. 20,6. 22,8, Strab. 8, 848. 863, Hell. 
b. Harp. u. Phav. κα. εἶλωτεύει», Phleg. Trall. fr. 1, 
Apost. 6, 59,4. Nach Strab. 9, 406 auch Ελεών u. 
Εἱλέσεον genannt. Ew. Ἔλειοι, Eph. b. Strab. 8,365, 
St.B., od. Ελεᾶται, Theop. b. Ath. 6, 272, α, St. Β., 
Suid. s.’EAsa, od. Ἑλεῖται, δὲ. Β., u. nach gewöhnl. 
Angabe Kilwrss u. Ε]λῶταν, w. f., fem. Εἱλωτές, Adj. 
Εἰλωτιχός, die Umgegend Εἰλωτία, St.B. 2) Flecken 
ob. Gegend in Elis od. Meſſenien am Alpheus, Il. 2, 594, 
Strab. 8, 849 u. Flgde. 8) Et. in Argolis, Apd. 2, 4,7. 
4) St. in Uegypten, St. B. 5) ein Sleden in Attila zwi⸗ 
ſchen Herafleion u. Peiräeus, St, B. s. Εχελίδα». 6) -- 
lat. Velabrum, f. Lob. par. 811. 

EAotas, nach Wessel. zu D. Sic. 12, 84 u. Wan- 
nowski de rat. qua Graeci Nom. propr. Rom, scrips. 
p. 6 richtigere Schreibart [ὶτ Έλβας, w. f. 

Ἐλονήτιοι, (οὗ), f. Ptol. 2, 9, 20, D. Cass. 88, 81, 
Ath. 6, 288,d, od. "EAovfros, App. Celt. 1. 15, 
EA ı, Strab. 4,192—208, d., "EAovfirrior, 
Strab. 7, 292—818, d., Polyaen. 8, 23,7, b. Plut. 
᾿Ελβήττνου, w. f., die Helvetii, ein eeltifcher Vollsftamm. 

Ἑλλουίδιος, (6), d. röm. Helvidius, bef. EA. Πρί- 
σχος, D. Cass. 06, 12, od. Πρίσκος d Ελ., Ebend., od. 
ὁ Πρίσκος ὁ Βλ., Ebend. 06, 18. ©. Ἑλβίδιος, 

owos, b. Pol. 22, 17, D. Cass. 44, 10. 50 
"EAovsos, πι. d. τόπι. Helvius, ein plebejifches Geſchlecht, 
insbef. "EA. Αγρίππας, D. Cass. 67,8, Ελ. τες Έλα- 
σίων, D. Cass. 46, 58, Ελ. Κίννας, D. Cass. 44, 10. 
60 (45, 6 bloß Kiyvas genannt), u. Μάρχος Ελ., 
App. Ib. 89, ein anderer App. ΠΠ]. 21.— Inser. 8,4548. 

"EAovAatog, m. ein Tyrier, Ios. 9, 14, 2. 

Ἐλλουμαῖοι, οἱ, Volt, Sync. p. 85, 12, Sp. 


Ἐλπινίκης 


Ἐλονοί, die Helvii, ein gallifches Voll am Rhodanus 
im j. Bivareg, Strab. 4, 190. 

Ἕλουροι, nach Et.M. u. Ablab. b. Iorn. τοῦ. Get. 43 
M oorunger, ein germanifches (ſcythiſches) Volk, vie 
Hernli, Dexipp. b. St.B. Vgl. Aroad, 72,27, Moschop. 
sched. p. 194. (6. Ἔρουλοι. 

Ἔλουσα, Ort im Norden von Arabien, fpäter zu Pa- 
laestine tertia gereöhnet, Ptol. 5, 16, 10, Nilus p. 673. 
Ew. Ἐλουσηνός, St. Β., Liban.epp., Βἰοτου]. p.721, 
Proc. ep. 4. 

Ἐλπαγόρας, m. Thingolfb.t. Wolf od. Held (Hoff⸗ 
nung) des Dings ob. der Öffentlichen Verfammlung, Athe⸗ 
πετ, gegen welchen Sfäus eine Rebe hielt, Harp. u. Et. M. 
. aundınon. (θὰ. 11,87) Ἔλπη 

νωρ, οροςι Του. 11, πῆνορ, Mm. 
ähnl. Sn (mi a un d. 1. Heil od. Hoffnung der Männer, 
(denn Hoffmann iſt beutfch: Mann des Hofe). (f- 
Et. Μ. 327,25, Lob. par. 219) ein &efährte bes Odyſ⸗ 
feus, Od. 10,552. 11,51. 12,10, Serv. Aen. 6, 107. 
Sein Grab u. Dentmel im Gebiete der Zateiner, Scyl. 8, 
Theophr. h. pl. 5, 8,8, fein Bild gu Delphi, Paus. 10, 
39, 8. 

Ἐλπία, 5. Strah. 14,654 Ἐλπίαι, Heiloberg. 
Et. in Daunia, eine Gründung berXhobier, Eiw. "EA ma- 
vös, St.B. 

TEArlas, m. Heil, Schulmeifter in Athen, Dom. 18, 
129 u. Schol. Aehnl.: 

Ἐλπιδήμορος, m. Mannen., Inser. 8, 5846, Add, 


Ρ. 

ἘἨλπιδηφόροε, m. = ᾿Ελπιδειφόρος, Mannsn., 
Suid. — Inser. 8087. 8720. 2, 1997. 4,8507. — Auf 
Münzen aus Kyme, Mion. 111, 9. 18. S. νι, 23. 

Ἐλπιδία, f. Heilyne, 1) Amme ber Platidia. 
Olymp. fr. 40. (Phot. cod. 80.) 2) Inser. 2, 2007. 
2040. — Orell. Syll. 2738. 

Ἐλπιδιᾶνόα, m. Heilyn, Inser. 2, 2612. 8424. 
Aehnl.: 

Ἐλπίδιος, m. Heilyn, Mannen., 9) Biſchoff, Socr. 
h. e. 12,20, 8oz. 4,24, Proc. b. Goth. 1, 1extr. b) 
Inser. 8, 4621. 4788. — ο) auf einer Iypifchen Münze, 
Mion. ıv, 86. 

Ἐλπιδιφόροα, m, Heilbringer, Mannen., Inser. 
1829, Artemid. 8, 88. 

Ἐλπιδότη, f. Heilgebern, Frauenname, Orell 
5018. K. 

Ἐλ pos, n. = Ἐλπιεδεφ., Inscr. 8, 6876, Sp. 

Ἐλπιδά, dat. οἳ, {, Heilyne, Frauenn. in Lycien. 
Hall. %. Sntelligengbl. n. 89 p. 816 u. ff. — (Binıda, 
οὔτο, Inser. 8, 4500, Sp.) 

Ἐλπίίουσα, { Hoppe, Frauenn., Inser. 2, 2472. 
8 Ἐλπίζων, m. Hoppe, Presbpter, Inser. 4, 9288, 

pP 


Ἐλπινείκη, f. = Ἐλπενίχη, Inser. 8, 5941. 4, 
9591, Sp. 

Ἐλπίνεικος, m. — 'Eintvixog, Sigeſtap d. i. 
Stab od. Hoffnung des Siege, Athener, Inser. 268. 275. 

ἘἙλπίνης, ου, m. Heilyn, atheniſcher Archon Οἱ. 
106, 1, D. Sic. 16, 15, D. Hal. Din. 9, doch nennt ker 
Iegtere ἴδια Lys. 12 Ἐλπινίχης. — Inser. 2, 2144, b, 
Add. Nehnl.: 

Ἑλπινίκη, ης, νου. Ἐλπινίχκη, (Plut. Per. 10, ö.) 
(ἡ), Sigitrud, Schwefter bes Gimon, Eupol. b. Piut. 
Cim. 15, Stesimbr. 5. Plut, Cim. 4. 14, Plut. Per. 28, 
ὑ. — D. Chrys. or. 78, p.634, Ath. 18.589, e, ſ. — I. 
des Herodes Att., Phil. v. soph. p. 558, Ol, 

Ἀπινίκης, m. |. Ελπίνης, 


Ἐλπίνιχος 
. ἘἙλαίνικοφ, m, Sigeflap, Inser. 2, 8628. 4, 7816, 


p- 

Ἐλτίῖνου, m. Mannsn. auf einer Dlünge aus Milet, 
Mion. ııı, 164. Aehnl.: 

EAete, (dos, νου. 'Ελπές, Pall. IX, 184 vgl. mit 
49 (üb. d. Accent f. Lob. path. 511), Hoffnung, 
Heil, 1) J. Böttin der Hoffnung, Hes. op. 96, Boph. 
OR. 157, Babr. 58, Anth. ıx, 172. Ihr wurde geopfert, 
Thbeogn. 1146, u. fie felbft beim Altar aufgeftellt, Anth. 
1x, 146. (Titel eines Gedichte res Epicharmus, B. A. 105.) 
Sm Plur. Diot. vır, 420, Maced. x, 70. 2) @igenn., 
a) f. a) Athenerin, Ross Dem. Att. 150. β) Gattin bes 
Herobes, M. der Salome, 198. b. Ind. 1,28,8. ) Uns 
dere, Ruf. ep. v, 9. — Inser. 2425. 3519. b) m. Athe⸗ 
ner, Inser. 717. 

Ἐλπιστικοί, ol, Hoffer, Name einer philofophis 
ſchen Selte, Plut. qu. symp. 4, 4, 8. 

ἝἜλπιστος, m. Hoffert, Athener, Anagyraſier, 
Inscr, 582. 

Er , Suid. 

EAvyebs, Bein. des Dionyfos in Samos, Hesych. 


(1. ar 
60pa, χωρίο», Inscr. 4, 8656, Sp. 

Ἐλύκωκοι, Voll in Gall. Narben., Ptol. 2, 10, 18. 

"EAvpa, pl. 1) Grießheim, —= ’Edsule, St. in 
Macetonien, Ptol. 8, 18,31. — 3) Waren (f. Ἔλε- 
Moc u. Ἔλυμου), St. in Sicilien, D. Hal. 1,52, 5. D. 
Hal. 1, 68 Heißt fie au "Έλυμον. 

EAvnäts, (dos, (A), 1) Landfchaft in Suflana im 
perfifchen Meerbufen u. in Großmedien, Pol. 81, 11, 
Strab. 16, 744 u. ff., Ptol. 6, 2, 6. Sie hieß au "EAv- 

Ael.n.an. 12,23, St.B. Ihre Einwohner (ol 

λυμαῖοι) find ein Häubervoll, Pol. 5,44, Strab. 11, 
522. 524. 16, 783. 16, 786744, 8., Plut. Pomp. 
86, App. Syr.82, D.Sic. 28, 8. 29,18, Ptol. 6,8, 8, 
Marc, p. m. ext. 1, 21, Suid. — Adj. "EAvpala, Bein. 
der Aphrodite, App. Syr. 66. 2) St. daſelbſt, 198. 12, 
9,1, Sync, 588, 14. 

Ἐλύμας, α, τι. 1) V. des Heanos, K. der Tyrrhener, 
Gründer von Ἐλεμία, St. Β. ο. Alayı) u. Ἑλομία. 2) 
K. ter Libyer, D. Sic. 20, 17.18. 8) arabifcher Name 
bes Zauberers Berjesus, N. T. act. ep. 18, 8 vgl. mit 6. 
©. Ἔλυμος. 

Ἐλλυμία, f. Warburg (f. Ἔλυμος), St in Arka⸗ 
vien gioifchen Orchomenos u. Mantinea, Xen. Hell. 6, 5, 
18. 


Ἐλυμιᾶβται,--- Ἑλιμιῶταν, w. [., Ptol.8, 18,4. 21. 
Ἐλλόμνιον, n., nad) St. Β. "EAyuuvia, (N), Werens 
fels (ſ. EAuuos), Inſel bei Eubda od. Ort in Eubda, 
παΦ Apoll. in Schol. Ar. Pax 1126 ein Heiligtum in 
@uböa, Ar. Pax 1126 u.Schol., Soph. in diefen Schol. 
(fr. 888). Ew. Ἠλύμνιος u. Ἐλυμνιεύ,, und von 
’Eivuyta "Eivprıärns, δι B. Adj. Ἑλόμνια πέ- 
toas, Soph. in Schol. Ar. Pax a.a.D. u. ἐλύμνναν 
d.1. doxol ὀροφῆναν b. Hesych., viell. vom Tempel 
(Schupballen). , 
EAtpvios, m. Warin d. i. fhüßender (= Epv- 
νιος), Bein. bes Bofeidon in Lesbos, Hosyeh. u. bie 
Anm. dafelbfi. . 
Eiwor, (od), Wariner (wenn es flat Kowuos 
eht u. ariech. Urſprungs iſt, denn nad Scyl. 18 find 
ἕλυμοι Bdoßapos), ficilifcher Bolleftamm, welcher 
nach gew. Angabe von den Trojanern abflammte, f. 
Thue. 6,2, Apd. 2,5, 10, Hellan. b. D.Hal. 1, 22 vgl. 
mit 58, Ant. b. Paus. 10, 11, 8, Lycophr. 968. 964, 
u. Tzeta. gu Lycophr. 1282, Nonn. 18, 811, Serv. 


Ἔμβαρος 355 


Aen. 1,550, Et. M. Die Gegend na Et. Μ. "Eitay 
u.die Ew. flatt Ἔλυμου audı "EAvupator, fem. "EAv- 
pala. Ihre Stadt Έλυμα od. Ἕλυμον, f. δ.Ἔλομα. 

ὝἛλλυμος, m. Marin (wenn es flatt Ἔρυμος ficht, 
[. EAuuos ober Ories, 1) V. des Aeanos, Heros 
von Elimia in Macedenien, St. Β. 5. Ἑλιμία u. Αἰανή. 
9) 6. des Ἁπώί[εδ, Trojanifcher Heros ter Elymer in 
Sicilien, D. Hal, 1, 52. 58, Strab. 18, 608, Tzetz. 
Lycophr. 959, Et.M., Serv..Virg. Aen. 5,72. Er u. 
feine Leute οἱ σὺν Ελύμῳ, D..Hal. 1,52. 

Ἓλνρος, a Auerftädt (denn ἔκλυρον iſt nad 
Hesych. = χλωρό», divyger,.vgl. Av, λού u. lat. 
luo), St. in Kreta, j. Ruinen bei Rhodhovani, Paus, 10, 
16,5, Xen. 5. St.B., Scyl. 47, u. auf Münzen, Mion, 
S.ıv,p. 819. Eckh.an.p. 148. Ew. ᾿Ελύριος, Suld. 
.. θαλήτας, St.B, Hier. p. 660. 

Ἐλύτιος, m. Bein. des Pofeivon auf Lesbos (He- 
sych.), f. Ἐλύμνιος. 

Ἠλνψαμένετοφ (0), m. Mannen. auf einer Düng 
aus Selge in Pifidien, Mion. 111, 521. 

EAuös, m. viel. Brandner (ἔλα nach Hesych. 
== Tisos, αὐγή, zadua), Name des Hephaͤſtos bei den 
Doriern, Hesych. Aehnl.: 

Ἠλωρεύε, m. ©. tes Hephaſtos, Sehol. Il. 5, 609. 
, "Eiepis, sdos, εδε, 25, (6), Sonnenberg (f. 
Ελωός), od. Mosheim (f. Ἔλωρος), 1) Syraeu⸗ 
faner, ϱ) Freund (Pflegevater) des Dionys, D. Sic. 
14,8. b) Feldherr der Syratuſaner, D. Sic. 14, 87. 
90. 108, er u. feine Leute οἱ περὶ τὸ» Ἕλωρν», D. 
Sic. 14, 104. 2) Sicilier, Bafenmaler, αιιῷ «Ώρες ges 
fihrieben, Delamina Catal. n. 1184, f. R. Rochette Ἱ. 
& M.Schorn 6. 8) Samier, Pythagoreer, Jambl. v. 
Pyth. $. 267 (cod. Ἔλωρες). 4) Inseor. 8, 5426. 

b. Pind.,D.8ic., Et.M,, Nymph. "EAe- 


‚gos, ὃ. Βογί. 18 Ἕλωρον (v. 1. Ἔλωρο»), b. Ptol. 


Έλωρος ἢ Ἔλωρος, Sonnenberg (f. Ἕλωρες), 
od. Moſach (vgl. ἑλώριος 3. B. als Name εἶπεῦ 
Waffervogels bei Ath. 8, 882,0), 1) {. St. in Mare 
donien, St.B. 2) f. St. auf der Oftlüfle von Sicilien, 
lat. Elorum, f. Colisseo 8. Filippo, Ael. n. an. 12, 80, 
Sceyl.a.e. D., Ptol. 8, 4, 15, St.B., Et, Μ. Einw. 
ἘἨλωρίτης, St.B. u. Et-M., b. D. Sic. 38, 6 'Ελώ- 
‚gron, |, b. Bekk. Αἱλωροί. 8) (d) ἝἜλωρος ober 
Ἑλωρος (ποταμός), Fi. in Sicilien unterhalb der 
Stadt Gelorus, j. Abiso, Pind. N. 9, 96, Her. 7,184, 
Nymphod. δ. Ath. 8, 881, e, Hesych., St.B. Die 
daran liegende Ebene τὸ 'Ἑλόάριον πεδίον, D. Sic. 
18, 19. Dav. Ἐλώρεος, Inser. 8, 5641, m Ἠλόριοε 
ἁγών, ein daſelbſt gefeiertes Feſt, Hosyoh., fo wie 
n ὁδός, Thuo. 6, 70. 7, 80 eime Straße 
an der Mündung des Elorus. 4) Fl. in Unteritalien, 
D. Sic. 14, 104. 5) m. Gigenn., 6. bes Iftros, Phi- 
lostr. her. p. 688 (ν. Ἓλωρος, ood. Ἔλωρος), Tzets. 
Α. Η. 274, ©. RAfnogos. 
' Ἔλων α. Mofer, Mannsn., Inser. 1, p. 881, 66. 
(D. verm. Ερως). 

Ἕλλωτες, μισθωτοί, οἱ ἐν τῷ ἔλει ἐργαζόμενον, 
Hesych. Alfo: Mösler. 6. Εἴλωτες. 

Ἐμάθ, γῆ, Sync. 408, 16, Sp. 

"Eparos, m. Inser. 8, 5080, Sp. 

"Enavrlav, vos, m. Selbo, Dlympionike aus 
Arfavien, Paus. 6, 17,4 (ν.]. "Euavtlar). 

Eußäpns, m. Diannen., Inser. 2465, Add., Sp. 
Aehnl.: 

"E ‚m. ἁθηί. Wit (ἔμβαρος nad He- 
sych. u. Suid. μµωρὸς η »ουνεχής), ein Athener, 


23* 





356 Ἔμβας 


der flatt der Artemis feine Tochter gu opfern, wie er 
verfprochen, diefe verfledte u. eine angepußte Ziege flatt 
derfelben opferte. Dah. es fprichmw. hieß: ᾶμβαρός οὖἷμν, 
Apost, 7,10, app. prov. 2, 54, Suid., ο). οὐκ Ἔμβα- 
eos el, Hesych. ©. Βᾶρος. 

"Erßas, m. Stiebel (Stiefel), Anführer ber Ar 
menier, Xen. Cyr. 5, 8,88. 

ἘἨμβάσιοε, ου, poet. oo, m. Schifferheil, 
Bein. des Apoello, Ap. Rh. 1, 859. 404. 

Ἐμβασικοίτας, m. Bette, eigtl. Bettfleiger, = 
einsedus, Petron. 24, 26, M. 

Epßartxürpos, m. "Topftriedher, kom. DMäu: 
fename, Batr. 137. 

“Eußarov, (τό), b. Polyaen. 8, 9, 29 "Eußara, 
Pforten, Ortim Gebiet von Erytärä in Sonien, Thuc. 
8, 29, Theop. b. St. Β, 

ν προφήτη», Ιπεοτ. 8, 5899, Sp. 

("EpBlavos άρης, falfche Letart b. Hesych. ©. 
bie Anm. dort.) 

Ἐμβίσαρος, m. K. in Indien, D. Sic. 17, 87. 90 
(1. d. ſ. 4βισάρης). 

EußAs, nach Hesych. Schaudrein, nad Lob. 
path. 86,n.86 *Werfrein, eine kom. gebildete Göttin 
(der Sykophanten), Hesych. 

8, οὔ, poet. οἵο, m. Berg b. Apamea (ber 
mons Casius), ΟΡΡ. Cyn. 2, 116. 

Ἐμβολαία, f. Ort in Ulbanien am I. Albanus, Ptol, 
5, 12,4. Aehnl.: 

Epßöiupa, pl. Keil, St. in Indien, am Einfluß des 
Ron in den Indus, Απ. An. 4,28, 7, Ptol. 7, 1, 57. 
Aehnl.: 

Eußsley κώμη, Ort in Arab. Felix, Pol. 6, 7, 10. 
— Dal. ἔμβολα im Lex. 

Ἐμβρονταῖον, n. Donnersmart, wie Donners⸗ 
berg. d. lat. bidental, Name eines vom Blie getroffenen 
Ortes, D. Sic. 8, 11. 

Ἔμβροτος, m. Menfhing, Dannen. aus Nifyra, 
Ross Inscr. 168. 

"Enua, f. Kogau ([. Et.M.), St. im Peloponnes 
bei Wiycens, Suid., Et. Μ., Eust. 1002, 80. (Iub.Maur. 
δ. Plin. 6, 84 erwähnt auch eine Stabt Emeum in Yes 
tbiopien.) 

Ἐμέλαος, f. Alufäsog 

Ἔγμεσα, ης, (ή), b. Ios. 18, 5,4. 19, 8, 1 auch 
Ἔμεσαι, ὤ», Hädn. 5, 8, 2 Ἔμεσον, ου, n., ferner 
"Εμισα, ης, (7), Zosim. 1, 89. 52, ὃ., St.B., Et. M., 
Buid., 4. od. Ἠμισα, mr, Dion. δ. St. Β. u. Et. 
Μ., ο). Ἡμισσα, Ptol. 5, 15, 19 (f. Wessel. ju Hier. 
p- 717, u. Itin. p. 188), 61. in Syria Apamene, 
früher zu Phönice gehörig, Ios. b. Ind. 7,7, 1, Dam. v. 
Isid. 208, D. Cass. 79, 17, Liban. ep. 766, St.B. u. 
d. ο. angef. St, U. Em. "Epeonvös, of, D. Cass. 
72, 14, St.B.s.v.u.s. Βάργασα, Et. Μ., Inscr. 4, 
9600, od. "Epienvoi, Strab. 16, 758, Heliod. 10,41, 
od. Ἐμισαῖοε, St. B., Et.M., Cram. Απ. 2, p. 199. 

Ἐμισίων, ὠνος, (ὁ), (Kopebue?), Mannen., 
Dam. ν. Isid. 184 (Phot. cod. 242). 

"Euer, [. 4μεδα. 

Ἐμεχωνῖται, Name eines Volle δ. Suid. (Ios. b. 
[ud. 3, 10,7 fiehtein See Σεμεχωνῖτες.) 

—— m. falſche Leiari Apost. 11,88, f. Eu- 
πρεπής. 

rn Δάβουν Oassianus, Inscr. 4, 9787, Sp. 

Epipovros, — Αἱμίμονιος, f. Wessel. Hier. p. 
656 (681 ᾿Εμήμ.), 

Ἔμισσα, [. ἄμεσα. 


Ἐμπεδοχλῆς 


Ἐμμανονήλ, inderl. (Inser. 4, 8967 auch gen. 

— *Sottmituns (ſ. N. T.), hebr. Name, N. T. 
atth. 1,28. — Inser. 4, 8972. 8978, Comnenus, 

Inser. 4, 8788. 

Eppd, indeel. Name einer Stadt in Paläftine, Ios. 

6, 18,6. 6. Εμμαούς. 
„. Ἔμμᾶοθε, in N. T. Luc. 24, 18 ’Eppaots, auf 
Αμμαοῦς, οὔντος, gefchr., bef. in Ios. b. Iud., 1) Fles 
Een in Baläftina, 1%/, Meile nörblih von Serufalem, 
j. Cubeibi, Ios, arch, 18, 1,8. 14, 11,2. 17,10,9. b. 
lud. 2, 5,1, Ν. Τ. 4. α. 9. 2) Ort in der Nähe von 
Tiberias, Ios. 18. 2, 8 (b. Iud. 4, 1, 8 ᾽Αμμαοὺς). 
8) St. im Weften von Serufalem, j. Latrun, Ptol. 5, 
16, 7, Soz. h. eccl. 5, 21, 9. (In Syac. 588, 1 Nicopo- 
lis genannt, f. Sync. 676, 6.) 

Ἐμμαία, f. Rlingsohr d. i. wohl klingen, har 
monifch, οὐ. Tängern (demn ἐμμέλδθια war ein tragifcher 
Zang, f. Lex.), Yrauenn., DM. des Baflline, Anth. vıuı, 
161 tit. 162. tit., Greg. Naz. or. 20. Diefelbe: 

Ἠμμέλιον, f. Απ. vIII, 161—164. 

Ἐμμένης,ους, m. Stehfeſt, Mannen., Inser. 2, 
2266,b, 8. 

"Eppeviöns, od. as, m. Haftolff, 1) ης, 6. eines 
Telemach, GHerricher in Agrigent, Hippostr. in Schol. 
Pind. P. 6, 5. Seine Ntahlommen, ber Stamm tes 
Theron, hießen οἱ Ἐμμπίδαι, Pind. Ol. 8, 68 u. 
Behol. P. 6, 5 u. Schol,. 2) ας, ου, a) Delphier, 
Inscr.11689. b) Anbere: Rengabe Ant. Hell. 1, p. 41, 
n. 50 — Roß Kunftbl. 1840, n. 16, Inser. 1798, ο, 8. 

(Ἐμμοχάρηε, πι, ἄιρίνει, [. 8. bei Gudius 214,7, 
f. Keilan, ep. p. 227 u. R. Rochette l. & M. Schorn 
p. 67. 

Ἐμμάρ, indecl., 5. Ios. 1, 21,1 E u. 
Theod. b. Eus. pr. ev. 9, 22 Ἐμάρ, (6), RK. der 
Sitomiten, V. des Sichem, Alex. Pol. 5. Εαν». pr. ev. 9, 
21.22 (fr.8), N. T. act.ap. 7,16, Syno. 284, 14. 

Ἔμπαιδος, m. f.’Eunedog. 

Ἐμπεδία, f. in Tenos, Ross inser. 102, Inscr. 2, 
23838, b, 5, Add. Fem, zu 

Ἐμπεδίας, m. Steh feſt, Laccdämonier, Thuc. 5, 
19. Aehnl.: 

Ἐμπεδίων, oyos, m. 1) Athener, Inser. 288. 2) δι. 
finuntter, D. Sic. 18, 59. 8) Rangab. 2268, 81. 

Ἐμπεδοκλῆν, έους, b. Theod. Prodr. 9, 425 έος, 
böot. εἴος, Keil Inser. boeot, x, 2, (in Keil Inser. 
boeot. LVI. sis, doch zwiifelh.), dat. 82, acc. έα, in 
D. L. ep. Anth. vıı, 124 (Β. L. 9, 2, n.11) na, 
doch Apost. 11, 97,8 ſteht da, voo. Ἐμπεδύχλεες, D. 
L. ep. να, 128 (D.L.8,2,n.11) u. Anth. ΤΙ11. 28, 
(6), Rudhard d. 1. von feltem, bleibendem δέιδαιε, 
1) Ugrigentiner, a) B. des Meton, Großvater des Phi⸗ 
lofopben, Olympionite Ol. 71, Timse., Arist., Herm. 
u. A. δ. D.L.9,2,n.1, Suid. b) 6. es Meton, Phi⸗ 
[ο[ορῷ u. Dichter (um DI. 84), Plat. Theset. 152, e, 
δ., Isocr. 15, 268, $lade, mit Bein. ὁ φυσικός, D. Hal. 
comp. verb, 29, Plut.cur. 1,Lac.Icar. 18, ο). ὁ 4χρα- 
γαντῖνος, Arist. coel. 2, 18, Asl. ν. Ἡ. 12,82%. n. an, 
0,64, Iambl, v. Pyth. 185, Plut, plac. phil. 1, 8, 88. 
fr. Daed. 10, 8. Emp. dogm. 3, 4, ὅ., vgl.mitD. L. 8, 
%, od. ὁ παλαιός, Themist, or. 5, p. 70, od. ᾿4λε- 
Edveuos, Iambl. v. Pyth. Φ. 136, Porph. v. Pyth. 29, 
od. Κωλυσανέμας, D.L. 8, 2, π.δ. Ein Ausfprud 
von ihm τὸ, τὰ od. τάδε (τοῦ) Εμπεδοκλέους Piut. 
coh, ir. 16. qu. symp. 4, 1, δ. fac. lun. 16, Ath. 10, 
428, f, Porph. abst. 1, 8. Er u. feines Gleichen. οἱ 
περὶ τὸν Ἐμπεςοχλέα, 8. Emp. ὁποτ.δ,δΙ. Sprich. 











Ἐμπεδοχράτης 


war Εμπεδοχλέους ἔχθρα von fortbauernder Feind⸗ 
ſchaft. Lys. b. Diog. 4, 77. Apost. 7, 18, Suid. u. Ναἱ 
μὴν ΕἘμπεδοκλέα nach Apost. 11, 97, f. oben unter 
„a. Adj. τὸ "Ἐμπιδόκλειον, Plut. def. or. 15.©. 
Keil Inser. b. x, 2. ϱ) Tochterfohn des vorigen, ein 
Tragddiendichter, Suid., f. Fabric. bibl. Gr. I, p. 297, 
vgl. überh. mit 1,818. 2) WB öotier, 9) Perſon des Gefprädhe 
bei Plut. qu.symp. 8, 8, 1. b) Tanaarder, Keil Insor. 
boeot. Χ, 2 (ο, Goroneer, Keil Insor. LVI, i, 1.d.). 

Ἐμπεδοκράτηε, m. Hartbold, ein Begleiter des 
Dionyfos. Inſchr. auf einer äginäifchen Vaſe in Ephem. 
Archaeol. n. 1129. Ἐμπεδοκρατες, Gerharbs Ause 
εἰ. 8 89. ıı, t. 238. (Inser. 4, 8184 Ενπεδοκράτης). 

"Epmeßos, m. δε, 1) Uthener, a) V. des Kalliſtra⸗ 
tus, Paus. 7, 16, 4 u. Plut. x oratt. Dem. 2, wo falſch 
"Bunasdog ſteht. b) I,ys. b. Harp. s. ποφοριῶσθα». 
2) Pythagorcer aus Syburis, Iambl. v. Pyth. ο. 36. 
8) Echrifift., Ath. 9, 870, ο (v. 1.’Bunodog). 

Ἐμπεδοτίμην, (m. od. f.?) Hipp. Ερὶρ. 2, 8, 4, vol. 
Φιλοτέµης. 

Ἐμπιδότῖμος, νου. Ἐμπεδότιμε, m. Ehrhard 
d. 1. von Dauernder Ehre, 1) Sährifift., Suid. — Clem. 
Al.str. 1, p. 834. 2) Anderer: Greg. ep. vı1I, 29. — 
6. Lob. ΑΙ. 935. 944. 

Ἐμπεδοντίε, f. Faſtrada (f. Bunedos), Frau 
aus Έέδεδεα, Keil Insor. bocot. Χ111, 4. 

Ἐμπιδά, {. Flottwell Ὁ. h. βατε Quelle (nad 
Lob. rbem, p. 828 immerfließende Quelle, doch wider 
fpricht dem die Befchreibung in Schul. Ar., nach Thſchir⸗ 
ner: Hemme d. h. die unterbrochene), Quelle auf ber 
Burg In Athen, welche ſpäter Klepſydra hieß, f. Schol, 
Ar. 1,ys. 918 u. Hesych. s. Κλεψύδρα, wo N. μὲν 
Πεδώ lefen, f. Πεδώ, Εμποδώ u. Ενπεδώ. — 
Ἐνπεδώ, f. $rauenn., Inscr. 4, 8189. 

Ἐμπίδων, ωνος, m. Φεβ, 1) Epalfidier, Aeschin, 
8, 91. 2) Andere: Inser. 1609, Gerharde Auterl. VB. 
11, t. 286. — (Brntdwros), Θηµακεύς, BiEh 
Staatsh. 11, 65. 82, 3.10. Rangabe Ant, Hell n. 119. 
6. Ἐνπέδων». 

Ἐμπαρία, f. Kunde, Brauenn-, Inscr. 2, 8786, Sp. 

Ἐμπαρικοί, οὗ, Erfahrungsmänner, Bezeidhe 
nung einer medictnifchen Schule um das Jahr 250— 280, 
Plut. plac. phil. 5, 18, 8. 

; Ἐμτέρᾶμος, m. Kluge, Spartaner, Paus. 4, 20, 
. 10. 
Ἐμπηλάθρα, 61. in Indie intra Gengem, Ptol. 7, 


Ἐμπλόκια, Flechtenfeſt, Feſt in Athen, Hesych. 

Ἐμποδά, f. Semme, — Ἐμπεδώ, Phavor. 

Ἐμπολαῖοα, m. Mädler, Bein. des Hermes, Ar. 
Ach. 816. Plut. 1155, Hesych., u. nach Lob. (Soph.Aj. 
832) aub D.L.8, 1,6 82, wo πυλαῖον fleht. 

Ἐμπολάμενος, τι. Mannen., Rhein. Muf. 1832, η. 
7, von Keil An. ep. p. 122 beyweifilt. 

Ἐμπονή, f. nach Plut. ="Howis, alfo Karoline, 
Brau des Sabinus, Plut. amat. 25. 

Ἐμπορικόε, 1) ᾽Εμπορικὸς κόλπος, Marl 
Rädter Buſen, Buſen an der Weſtküſte von Afrika, 
fübl. von Lixus u. dem Vorgebitge Cotes mit phöni« 
ziſchen Pactoreien, Strab. 17,825 u. ff., Ptol. 4, 1, 2, 
Plin. 5,1. 2) @igenn., Kramer, Athener, Inser. 272. 

Ἐμπόριον, (τό), b. Pol. 1, 82. 8, 23. 89. 76 Ἐμ. 
πορεῖον, b. Pol. 82, 2 Ἐμπόρια, (τά). b. Ptol. 2, 6, 
20 Ἐμπορίαι (vgl. Liv. 21,60, δ., Plin. 8, 4, Mel. 
2,6,5), Martshaufen, Kaufbeuren (d. i. Kaufe 
burg), 1) die Umgegend der Leinen Spyrte in Afrika, 


357 


Pol. 1.82. 8. 28. 82,2, Liv. 29, 25. 2) ein Hundele« 
plaß der Katthager, App. Lib. 72.79. 8) Ort an ber 
großen Syrte, Strab. 17, 885. 4) St. u. Hafen in 
Hisp. Tarrac, j. Ampuras, Pol. 8, 89. 76, App. Ib. 
7,40, Soyl. 2. 8, Scymn. 204, Ριο]. 3. 6, 20. Streb, 
8,159, Liv., Plin.u. Mel. a. a. O. Ew. 05 '᾿Ἠμπορί- 
ται, Strab. 8,160. 5) Hantelivlag von Medma an 
der Weftlüfte von Bruttium, Strab. 6, 256. Em. Ἐμ- 
πο ‚St. B. 6) St. der Segeftaner in Sicilien, 
Strab. 6, 266, δι. Β. 7) Et. in Macctonien, St. B. 
vgl. mit Dem. 7, 12. 8) Ort an der Mündung bes 
Mäotis, --- Tdvalc, w.f., Alex. Pol. δ. St. B.s. Τά- 
ναῖς. 9) Play von Wlerandria, Strab. 17, 794. 10) 
Andere in Aegypten u. Aethiopien, An. (Arr.) n. m. 
Erythr. 1 u. ff. 11) τὸ ᾽Ατεικὸν ἐμπόριον, d. ἱ. ber 
Peiräeus, Sig des Großhandels im Deittelmeer, Isocr. 4, 
42, Dem. 18, 80956, 48, ὅ., Harp. s. ἐπιμελητής, 
ορί. mit Dem. 58, 8—26. 12) in Rbobus, Dem. 56, 
47. 18) in Negina, Dem. 28, 211. 14) im Boepo⸗ 
tus u. zu Theudoſia, Dem, 20, 88, 8., 15) in Thafus, 
Dem. 50, 47. 16) im Gherfon«s, Dem. 28, 110. 

Ἐμπορία,{, $rauenn.(Thesp.), Insor. 1662. Fem. gu: 

Ἔμπορον, m. Händler, Athener. Inser. 803 u. 
viel. 2476, [. KeilInscr. booot. p. 190, c. 6. Ἔνπορος, 

Ἓμπουσα, ης, b. Dosith. fr. ed. B. ας, (ἡ), Bam⸗- 
Ρὺτ (fo Doederl. von ἐμπένειν), nad) B. A. 249, Suid,, 
Et. M., Hesych. @infu$ od. Hemme, Spud, ein 
dampprartiges Geſpenſt, welches Hekate ſchickte (doch 
von Ar. fr. 15 nad) Hesych. für Helate felbft gebraucht), 
mit einem Beine von Erz und einem von Eſelemiſt, u. 
welches bef. Nachts ετ[Φίεπ u. die Wandrer ſchreckte, 
Ar. Ran. 298 u. Schol. — Eccl, 1056 (hier Zunovca 
geſchrieben), Luc. salt, 19, Philostr. v. Apoll. 4, 23, 
Harp. Man nannte fpottweife die Mutter des Aefchis 
nes, welche nächtliche Myſterien leitete, fo, Dem. 18, 
130 u. SchoLl, Aesch. vit. 

Ἐμπρετήε, m. Bercht (db. 1. der glänzende, here 
vorftehente), ein Epartener, Plut. apophth. Lac. s. v. 
6. ’Eunoänne. Achnl.: 

Ἐμπρέπων, m. Koer. Mion. 8. 111, 408. 

"Eumukos, (6), Thormann, ein Rhetor aus Rho— 
dus, Cic. δ. Quint. 10, 6, 4; ein Zeitgenoffe des Brutus, 
Plut. Brut. 2. 

Ἐμπυλίη, Amtbor ale Bein. der Artemis, Orph. 
Arg. 906 u. ἡμπολήοι ϱ). ij Ποτειδάωνε, Keil Syll. 
inscr. boeot. XII. 

Epbavhs, m. Bert, kom. Schrifiſt. St. B. ο. 
ΗΠάρνης, wo Mein. "Avytsparng vermutbet. 

Ἔμφρια 


Ἐναχίδας 


rot, fl. ἐν Φρεατοῖ, 19. [., Suid. 
"Euxov (Letr. Πρέμ χου), Inscr. 8, 4856, δρ. 
οι ἤ Νάβασον, Bolt in Maurit. Caes. 
Ptol.4, 2, 20. 
"Evaypos, m. Weidner (nah Hesych. — ἔπα- 
γρος), Bein. des Apollo in Siphnos, Hesych. 6. Evan. 
ος. 
e Ἐνάγκαρος, m. ein König, Iul. African, ed. The- 
venot p. 800, Sp. 
Evayavıos, m Rampffpieler, Bein. des Her⸗ 
mes, Pind. P. 2,18 u. Schol., Hesych., 9. 
Ἐιναίσιμος, m. Schid, 1) Bein. des Zeus in Kos 
τοπία, Hesych., der aud) ἔναιμος als Beinamen anführt. 
2) Rhodier, Hermog. proleg. (2). 3) ©. des Gippoloon, 
Ον. met. 8, 842. 6. Εναραιφόρος. 
Ἐλνάκ, m. indecl. hebr. Eigenn., Suid. 6. Numer. 
18, 23. Deuteron. 2, 11, Sync. p. 276, 19. 
"Evaxidas, m. Inser. 1260. 


358 


Ἐνακωμία, in Arabien, Notit. Episcopp. p. B5l, A, 
Sp. 6. Εξαχωμία. 

"Evakos, (6), Meermann, 1) Aeolier u. Grüns 
der von L2eebos, Myrt. 5. Plut. sol an. 86, Plut. vr 
sep. conv. 20, Ath. 11, 460, ο. ἆ, 2) Name eines hei⸗ 
ligen Selsftüds in Lesbos, Plut. sept. sap. conv. 20. 

Ἐναμυκλαῖος, m. Bein. des Apollo, f. Ausxdas, 
Epilyc. 6. Ahr. Dial. 11, p. 482. 

vapauböpos, ου, m. Beutner, 6. des Hippo⸗ 
foon, Paus. 8, 15,1. S. Εναροφόρας u. Εναρσφό- 
ος. 
e Ἐναρέα, f. M. des Salmoneus, Βολο]. Pind. P. 4, 
268. ©. Εναρέτη. 

"Eväpes, (οὗ), jcyth. Wort, nach Her. 4, 67 Mann⸗ 
weiber, eine Schaar von feytbifchen Kriegern, mit einer 
entmannenben Krankheit behaftet, doch auch zugleich mit 
Sebergabe verfehen, Her. 1, 105. 4, 67. 

E voc. (Et. M. 670, 19) Εναρέτη, f. Zus 
gendreih, T. des Deimachus, M. des Salmoneus, 
Sem. des Aeolus, Apd. 1,7, 8. 

E b. Plut. Thes. 31 Ἐϊναρσφόρον, πι. 
Beutner, S. tes Hippoloon, ſpartaniſcher Heros, 
Apd.8, 10, 5 (v.1.’Evagogpdoos). (In Hes. sc. 192 iſt 
ἐναρφόρος Bein. bes Ares.) 66. Εναρπιεφόρος. 

νανρος, m. Frühe, lat. Matutinus, Bein. des 
Apollo, Hesych. 6. Eyayoos. 
"Evßpopos, m. Braufe, Mannen., Inser. 8, 4832, 


4, Sp. 

Ἐνγεδαῖν, (7), ="Eyyada, w. f., Ios. 6, 18, 1. 
Ahr Gebiet ἡ Ἐνγεδηνή, Ion. 6,18, 4. 

"Evßevöpos, m. Bäumiler, Bein. des Zeus bei den 
Rhodiern u. bes Dionpfos in Böotlen, Hesych. 

Ἐννδέρα, f. St. in Aethiopien, Strab. 16, 771. 

Evönts, doc, dor. (Pind.) "Evdats, f. Hildes 
Hard, T. des Stiron (nach Schol. Il. des Eheiron) u. 
der Chariklo, Gem. des Aealus, M. des Peleus u. Tes 
famon, Pind. N. 5, 21, Apd.8, 12.6, Aret, δ. Plut, 
parall. 27, Plut. Thes. 10, Paus. 2, 29, 10, Schol. Il. 
16, 14. 

Ἔνδηρον, n. Zangeleben, Ort in Dalmatien, 
Ριοὶ. 3, 16 (17,12. 

Ἐνδίαγροε, ‚richtiger Εναγρος b. h. in Aypass, 
w. f., Bein. der Artemis, Flesych. 

Ἐϊνδιανός, m. Inser. 2, 2965, 12.16, Sp. 

Ἐνδιγετῶν (τῶν) παράλιος u. πόλεις in Περ. 
Tarrao., Ptol. 2, 6, 20 u. 78. 

Ἐνδίηλα, τί bei Amida, Ῥτου, b. G. 1, 7, Bp. 

"Ἔνδικος, m. Gerecht, Orchomenier, Keil Inser. 
boeot. 1, 2. 

Ἔνδιος, (6), Mittag, 1) Spartaner, Thuc. ὅ, 
22. 8, 6.12, D.8ic. 13, 52. 2) Athener, ο) Zamptrer, 
Dem. 45, 8. — Att. Seew. ΧΙΥ, a, 3. — lIsae. 8, 
1—70, d. b) aus Agryle, Rosa Inser. 2. 8) Dele 
phier, Inscr. 1690. 

"Evdoros, m. viel, Sinner, Holjſchniter aus 
Alben (um OL 54), Paus. 1, 26, 4. 7, 5, 9. 8, 
46, 5. 

Ἐνδοξιάς, άδος, f. Ehrenberg, in Galatia II, 
Epiecopp. notit. hinter Leo Imp. ed. Migne, p. 336, 

‚SP. 

Ἐνδούβιος, m. Priefter, Proc. b.G. 2, 34, Sp. 

Evöpopf, f. Anlauf, Titel eines Tonflüds von 
Hierax, welches auf der Flöte gum Ringen gefpielt wurde, 
Plut. mus. 26. 

Ἐνδρομό, f. »Imwald (fo nad Mein. für ἐν 
δρυμῷ), Bein. der Demeter in Halilsinaffos, Hesych. 


Tvaxwula 


2 


Ἐνετοί 


Ἠνδύμίων, ωνος, (ὁ), Hiller, wie Güllmann, 
d. . der in Schlaf einhüllende (nah Anden: Schlei⸗ 
her d. h. der fanft befchleichenve), S. des Aethlios u. 
der Kalite aus Elis (Hes., Pisand., Acus., Pherec., 
Nicand. u. Theop. in Schol. ΑΡ. Rh. 4, 57, Apd. 1, 
7,5, Paus. 5, 1,4. 8,8, 1), od, (6. bes Zeus und ber 
PVrotogeneia (Con. 14), ob. ©. des Uetelus (σε. f. 
271), nad) πας. in Schol, ΑΡ. Rh. 4, 264 ein Arka⸗ 
bier, nad) Ar. 5. Hesych., Theoer. 8, 49 u. Schol., Io. 
Ant. fr. 11,8, Diog. Vind. 2, 48 Karier, u. dab. 4ά- 
Tusog genannt, Nonn. 48, 668, ein ſchoͤner Züngling 
(καλός Anth. app. 186, Luc. d. deor. 11), der auch 
ale Aftrolog gepriefen wird, Luc. Astr. 18, Mnass. a. 6. 
D. (nad Luc,v.h. 1,11 8. im Monde) u. der daher 
σοφός heißt, Nonn. 41, 879. — ©. Plat. Phaed, 79, b, 
Arist. in Schol. II. 11, 688, Ephor. b. Strab, 10, 463, 
Ρ]αί, Num. 4. fac. lun. 14, ΑΡ. Rh. 4,58, A. Bil. 
Lob, Agl.1090. Wegen ber Liebe der Selene zu ihm 
dient er ale Beifpiel eines glüdlichen Liebhabers, Me- 
leag. ep. v,165, vgl. mit Nicet. Eug. 8, 116, Leont. 
ep. Anth. Plan. 857 u. 887, u. wegen feines Schlum- 
mers in der latmifchen Höhle (Theocr. 3, 60, Arist. 
Eth. Nic. 10, 8, 7, Cic. Tusc. 1, 88) heißt εδ ſprichw. 
vom langen Schlafe: ᾿Ενδυμίωνος ὕπνος, Schol. 
ΑΡ. Rh. 4, 57, Zen. 8,76, Macar. 8,89, ο). Ενόυ- 
µίωνος ὅπνον καθθύδεις, Suid., Diog. 4, 40, Diog. 
Vind. 2, 48, Macar. 8, 5l, Cic. fin. 5, 20, Lib. ερ. 
1482. Grab u. Dentmäler von ihm wurden zu Lat 
mos u. Elis gezeigt, Strab. 14, 686, Paus. 5, 1, 5. 6, 
20.9. Ebenderſelbe erwähnt 6, 19, 11 auch eine Sta⸗ 
tue von ihm. — Komödie des Alcäus, Mein. 1, p. 246, 

Ἐγδυμιωνιάδαι, Endymionsfproffe, Benen⸗ 
nung ber Epeer (leer), St. Β. s. "Enesof. 

Rybdopos, (1), St. in Paläfine, j. Gonburah, 
Ios, 6, 14, 2. 

"Evta, f. Αναία. 

"Evaös, m. Milde (2), Suid.f. Ἑνῆος, 

"Eiyixas, m. Bifchoff von Serufalem, Sync. 660, 5, 


Ρ. 
Ἐνελνσκίε, f. viel. Ginwidlern, Bein. ber Des 
meter in Samos, Hesych. 
Evepylda- Anuntne, Hesych., d. i. Schaffe⸗ 
n 


rin. 
'Ἐινεστηδών (?), κόλπος, Bufen in Syrien, St. B, 


s. 4γχιάλη. 

Ἐνιτοί, (οΏ), Scyl. 20, Scymn. 193 u. Ars. b. 
Apost. 1, 88 "Everow (gegen die Vorſchrift Herdns in 
Schol.Il, 2, 852), b. Hesych. u. Pol. in Schol. Eur. 
Hipp. 280 "Evkras, da aber das gallifche Volk (N. 2) 
wohl eigtl. Εενετοί hieß u. man beide ibentificirte, fo 
fagte man nun von beiten auch Zverot, wie bei Theop., 
Arist., Eust., Suid. u. Strabo faft ftets mit Auenahme 
von 1, 48. 12, 542—553, viel. Neumänner (d. b. 
neu bereingelaffene), 1) altes Bolt in Papblagonien, 
von weldem man fpäter die Veneti in Stalien ablei- 
tete, II. 2, 862, Strab.1,48. 61. 8,150. 5,212. 13, 
542. 552. 18, 608, Scymn. 386, App. Mithr. 55, Et. 
M., Liv. 1, 1, Eust. gu D. Per. 878, Suid. Adj. bas 
von: "Everhios, |. B. Pelops, ale Paphlagonier, Ap- 
Rb. 2,858 u. Schol., Et. M. Nach Schol. ΑΡ. Rh. 
2, 858 u. Zenob. b. Strab. 12, 543. 558 war ibre 
Stadt Ενετή, Naumburg — dem fpitern άμισος. 
Ihr Land aber hieß ἡ Ἐνετική, Strab. 12, 5438. St. 
B. nimmt bier auch, durch cine falfche Zesart Bei D. 
L. 2,11,n. 8 verleitet, eine Et. Ενετός an u. beziebt 
bie Ενετίδες ἵππου s. 2 hierher. 2) die illyrifſchen 








Ἐνεύβουλος 


Veneti, welche ihren Sig dfll. von der Etſch bis zum 
Timavo hatten, dab. bisweilen mit dem Beiſatz οἱ ἐν 
τῷ ἁδρίῃ, Her. 5,9, od. οἱ περὶ τὸν ᾿Αδρίαν οἳ- 
χοῦντες, Theop. δ. Ael. n. an. 17, 16, vgl. mit Antig. 
Caryst. parad. ο, ult., Arist. mir. susc. ο. 129, Eust. 
ju D. Per. 878, Strab. 1, 61. 8,160. 5, 210—216, 
Scymn. 891, Scyl. 19. Ihr Land hieß ἡ (κατὰ τὸν 
᾿Αδρίαν) Ἑνετική, Strab. 7, 814. 18, 608, oder 7] 
Ἐννετική, Eust.zu D. Per. 858, Schol. gu Eur. Hipp. 
281, au "Everla, fpäter Βενετία, Arr. b. Eust. a. 
a. D., od. ἡ "Everis, (dos, Hesych. Adj. davon ϐ) 
Everwös, |, B. don, Strab. 5, 214, od. πωλεία, denn 
ihre Roſſezucht war berühmt, 5, 212, 5. Eust, gu D. 
Per. a. a. D. Ενετικὰ don. b) ᾿Ἑνέτης, gen. dor. ἂν 
d. h. πῶλοι, Eur. Hipp. 231. 1181. ο) "Evers, (dos, 
f. πῶλος, Hesych. (vgl. ebentort ἐνδίες Innos). ©. 
Οὐένετον. 

Ἐϊννεύβουλοα, m. Buthrath, u. "Evsbyapos, m. 
Gutehlich, mythiſche Gefchöpfe bei ren Affyriern, 
Αυγά. δ. Sync. 38, Ὁ. od. 69, 15, Schlig. ᾿Βνάβου- 
Άος, Euseb. Arm. p. 22: Enebul. 

Ἐνηάτας, Enatsfähne, Hesych., f. V. T. Num. 
12, 34. 

"Erfos, Suid. f. Ἐνειός. 

Ἔνθρνπτος, m. Kühler, Bein. des Apollo bei ben 
Athenern. Hosych. 

En, f. Altine, Schiffename, πε. Sem. 1Υ, e, 
26 


Ἐνίαλον,{, van der Meer, rau in Curt. Α. D. 
η. 9, p. 24 (1. v.). 

Ἐνιαντός, m. Jahr, perfonifigiet ale Gottheit, Orph. 
h. prooem. 18. 

Ἐνιαχείμ, eine hebr. Phyle, Ios. b. Iud. 4, 3, 8. 

"Eyıqves, = Alvsäves, w. m. ſ., 1.2, 749, Her. 7, 
182. 

[ Evıxeis, [. Νιχεύς] 

Ἑνικονίαι, pl. Sandhagen, St. auf Korfila, j. 
Concas, Strab. 5, 224. 

Ἐνίπας, αντος, τη. Shimpf, Meannsn., Inser. 2, 
2556, 2. 

"Evimebs, (ὁ ποταμός), gen. έως, ion. (Her.) έος, 
ep. ῆος, voc. Evınsd, Luc.d.mar. 18, Schelde ob. 
Achenbach, d.h. lärmender Fluß (f. Et. M.), 1) Fluß⸗ 
gott in Theffatien, in welchen ſich Poſeidon verwandelte, 
um in den Beſitz der Tyro zu gelangen, Od. 11, 288, 
Nonn, 1, 124—42, 120, ö., Apd. 1, 9, 8, Luc. a. a. O. 
2) 31. in Theffallen, Nebenfl. bes Apidanos, mit welchem 
er in den Beneios fällt, nach Her. 7, 129 ter j. Sa⸗ 
taltfche Botamos od. Fl. von Pharſala. nach Thuc. 4, 78, 
Strab. 9, 482 u. ciner Inſchr. bei Ufling, Inser. 2,7, 
jedoch iſt es der mweftlichere, alfo der Sophatitilo, f. App. 
b. civ. 2,75. Hesych. Man fihreibt auch Ελιπεύς, το. 
f.. was Mein. zu Strab. vol. IL, praef. v vorzieht u. ebenfo 
Burfion, Sahne Jahrb. 1859.79. 281,1. Ἐγισεύς, Schol, 
Μι Strab. 8, 866. 8) Nebenfl. bes Alpheus in Elise, 
(Pifatis), j. Enipeo, Strab. 8, 856, welcher glaubt, 
diefer fet auch Od. 11,288 gemeint. 4) BI. in Macedo⸗ 
nien, Pol. 5, 99. 29,8. (’Evlwous, schol. Ran. 298, 
Boiss., "Ever. Inscr. 8, 5880.) 

Ἐγιπά, οὓς, f. Schimpf, Sklavin, M. des 
Archilochus, Crit. b. Ael. ν. h. 10, 13. Aehnl. Heißt 
Enipe bie Mutter der 9 Iungfrauen, welde die Mus 
fen zum Wettkampf berausforderten, Mythogr. Vat. 1, 
86. 


Ἠνίσπη, {. Erottenborf, Ort (nach Paus. 8, 
25, 12 νῆσος), in Arkadien, fpäter verſchwunden, 1. 


Ἐνοδία 359 


2,606, Strab. 8, 888, Νοπα. 18,290. Ew. "Eviotat- 
os, Ἐνισπίτης od. Ἐνισπεύς, St. Β. 

Ἔνμνριε, Hippocr. Epid. 4, 51, 52. Mein. vermus 
thet Μύρις. 

Ἓννα, ης, Ἡν ὃ. Call.b. 6, 8 @,(7), in Et.M. 582, 
49 Ἔννη, Altenburg (von ἔνη, ἔννη, Et. Μ. a. a. 
D.), St. im inneren Sicilien, mit einem berühmten 
Tempel ber Demeter, j. Castro Giovanni, Call. b. 6, 15, 
ὅ., fr. 146, Pol. 1, 24, Arist, mir. ausc. 86, D. Sic. 6, 
4. 14,14. exc.c.26, Posid. δ. Strab. 6, 278, vgl. mit 
272, Plut. Marc. 20, Ptol. 8,4,14. &w. Ἐνναῖος, 
os, Phil. b. D. Hal. histor. 6, D. Sic. 14, 14. 20, Bl, 
8. 84,2, d. Polyae. 8, 21, f. «αία, St.B. — Bei Suid, 
Ἔνναιον τόπος. 

"Evvaos, m. (für Ἔνναῖος ὃ alfo: Altenburger?) 
Mannen. auf einer flcilifchen Dünge, Mion. 8. 1, 379. 

"Evveixpovvos, (ἡ), nach Harp. u. Suid. Ἐννιά- 
κρουνον (doch fol es wuhrfh. ᾿Εννεακρούνου heis 
fen), in Luc. Tim. 56 dyvsdxgovvos gefähr., Neuns 
Brunnen, eine Quelle am Hymettus in Athen, welche 
durch neun Röhren In die Stadt geleitet war u. vor den 
Peififtratiden Schönbrunn hich, Her. 6, 187, Thuc. 2, 
15, Isocr. 15,287, Lys.(?) b. Harp. s. v. u. Suid. 
Polyst. δ. Harp. s. Aovrgopögog u. Et. M. 569, 
Paus, 1, 14, 1, Hesych., Et.M. 

Ἐγγία ὁδοί, ad, Neunwegen, (vgl. Nymmwe⸗ 
gen), Ort in Thracien (Macedonien), wo nachher Ams 
pbipolis gegründet wurde, Her. 7, 114, Thuc. 1, 100, 
Aeschin. 2, 81 u. Schol,, Strab. 7, 381, fr. 35, St.B. 
s. ᾽αμϕίπολες, Androt. b. Harp. s. ᾽αμϕίπολες, wie 
δ. Suid., Hesych. 

"Evvas, m. Anführer der Sfaurer, Proc. b. Goth. 1, 
5 in. 10, Sp. 

Evvneiädes, pl.? Ciländerinnen, Bein. ver 
Nymphen beiten Lesbiern, Hesych. 

obbopa, as,f. = “ἱνησίσφυρα, w.f., An. 
st. mar. magn. 28. 29. 

"Evvia, (N), tie töm. Ennia, dah. Ἐννία Θρασύλ- 
λα, Gattin des Macron, D. Cass. 58, 28. 69,10. Fom. 
u: 
"Eyvıos, m. d. töm. Dichter Ennius, Strab. 6, 281, 
Suid. 2) Anterer, Inser. 8, 4718 d. 1. [3) Bein. des 
Hirmes in Ghios, Hesych., wo Schmidt Πελεναῖος 
vermuthet.] 

’Evvlov, m. ein Künftler, Inser. 4, 8485, Sp. 

"Evvaos, m. Reinhard, Dichter, Inser. 3, 5649, 
h, 7. Sp. 

᾿ Ἔννομος, m. Erich, 1) Myſier, Vogelfchauer, 11. 
2,858. 17,218. 2) Trojaner, Il. 11, 422. (= Eövo- 
wos, Schol. Lyc. 50 u. Tzetz. Hist. 2, 456.) 

Ἐννοσίγαιοα, ου, voc.(11.7,455, Nonn. 36, 126, 
Mosch. 2, 149) "Ervoctyase, m., in Il. ἔκνοσ. βε[ώτ., 
dor. (Pind. P. 4, 59. 807), Ἐννοσίδας, α, Erd⸗ 
ſchütterer (f. Nonn. 21, 92), 9) Adj.: Bein. des Po- 
feidon, IL. 18, 48, fonfliger Bein., Nonn. 1, 827. 21, 
103. b) Subst. für Pofeidon, Od. 9, 518, Hes. sc. 104, 
Nonn. 1, 58— 48, 420, ὅ., Qu. Sm. 8, 767—14, 638, 
d., Orph. Αιρ. 204—1875, ὕ., Mosch. 2, 39. 120, 
Anth. ıv, δ, 108. ıx, 425. 674. Abgebildet auf dem 
Schilde des Achilles, Qu. Sm. 14, 848. Aehnl. ’Evoo/- 
χ δω», w. [. 

Ἐϊνοδία, (7), Wegelchben, b. Soph. Ant. 1199 
Ivodia δεός. 1) die Helate, Soph. a. a. O. (mo Erf. 
die Proferpina darunter verfteht), Eur. Hel. 570, Luc. 
παν. 15, Polyacn. 8,43, Herscl. inEt. M. 2) vie Ar⸗ 
temis, Androm. (?) b. Hesych. 


360 ’Evößtoe 


Kvößsos, Wegeleben, 1) (ή) = Ἐνοσία, die δι: 
ζαΐε, Paus. 8, 14,9. 2) Hermes (in Baros), Hesych., 
Phavor. 

Ἐνομίδης, m. viell. Ἠννομίδης, alfo: Erichſon, 
Schrifiſt., Et: M.s. Φέλγδι». 

Ἐϊνόπη, f. Shaumburg (= ᾿Ενώπη, f. Lob. 
path. 67), 61. in Dieffenten, nach @inigen (Strab. 8, 
860, Paus. 8, 26, 8) das fpätere Gerenia, nah Andern 
Bellana od. ein Ort bei Kardamyle, Ἡ. 9, 150. 292, 
Βιταὺ. 4. α. DO. &w. "Evowets, St. B. 

"Evos, (6), Fl. in Noricum, j. Inn, Arr. Ind. 4, 16. 
16 


Ἐνόρχης, m. Tänzer, 1) Bein. des Dionyfos in 
Samos, Hesych., Tzetz. Lycophr. 212. 2) 6. des 
Thyeſtes, Tzetz. Lycophr. 212. 

ίχθων, ονος, m. Erpfchütterer, = Ἔννα- 
olyasog, w. f. (f. Nonn. 21, 95), a) als Adj. (dvo- 
σίχθω») Bein. bes Ῥο[είδοι, Il. 7, 446, Hes. op. 
665, u. fo αιῶ παλμός, Nonn. 1, 288—46, 184, ὅ., 
σίδηρος, Nonn. 2, 67, tagaös, Nonn. 48, 803. Im 
Neutr. ἐνόσιχθο», Et. Μ. 180, 84, . B. Zoorgor, 
Eupbor. fr. 140, b) als Subst. Name des Bofeiden, 1. 
8,208, vgl. mit 11, 751, Od. 8, 6, δ. (hier ἐνοσίχθω»ν 
gefehr.), Nonn. 2, 125—48, 120, ö., Qu. Sm. 9, 800, 
Orph. fr. 28, Antip. ep. v11, 409, Crinag. ep. x, 24, X. 

"Evovdos, m. Amftäg od. Amthor, ©. des An⸗ 
fäus u. der Samia, Paus. 7, 4, 1. 

Ἐνπεδά, ſ. Frauenn. aus Athen, Amphorenh. in Re- 
serve Etrusque p. 18, 1, Bull. 1980 p. 4, de Witte 
Cat. Beugnot. p. 48, Gerhard Auserl. Gr. Vafenbilder, 
223, 111. p. 157. Fem. zu: 

‚= Ἐμπέδω», w. ſ., Archon von Charo⸗ 
nea, Inscr. 1609. 

Ἐνπόριος, m. Inscr. 8, 8988, 2, Sp. Aehnl.: 

"Evropos, m. — Ἔμπορος, Mannen. Inser. 2903. 

Ἐνπούρου, (Letronne: Πρενποήρους), Inscr. 8, 
4856, 2, Sp. 

Ἐνντέλεια, f. St. in Kleinarmenten, PtoL 5,7, 12. 

’E ‚f Vollmanns, T. des Thespios, Apd. 
2, 7.8 (. Εντεδίδη, [. Keil An. ep. p. 256, η. 4). 

Ἔντελλα, ης, (7), δ. Ptol. 8, 4, 16 ’E 
Schaale? alte Et. in Sicilien am Krimiffos, |. En⸗ 
tella, D. Sic. 14, 9. 48. 16, 67, S. Β. Αα. v. u. s. 
Αλικύαν. Ew. Ἐντελλῖνος, St.B. Dav. ἡ Ἐντελ- 
Alva πόλες, D. Sic. 28, 12. 

Ἐντέλλανφ, a, notauds, Schaalfluß?, Küftenfl. 
in Ligurien, j. Sturla, Ptol. 8, 1,3. 

vrekos,m.Schaalig, 1) ficilifcher Heros, nach 
welchem Entella benannt wurde, Serv. Aen. 5, 889. 2) 
Secretär des Domitian, D. Cass, 67,15. 8) Anderer: 
Christod. Anth. 2, 224. 

Ἐιντῖμιανόα, m. Lebadeer, Keil Inscer. boeot, 
XLVI, b. AchnLl: 

Ἔντιμοςφ, m. Ehrmann (beiden Perſern hießen bie 
Edleu od. Adligen fo, Arr. An. 2,11, 8), 1) Kreter a) 
Anführer einer Kolonie nach Gela in Sicilien, Thuc. 6, 
4, Zenob. 1, 54. b) Gortynier, Phan, δ. Ath. 2, 48, 
ᾱ, 2) Anderer: Inscr. 2,2524. Yuch "Evrapos, Inser. 
8, 4805, 9. 

"Eyrp£xıos, m. Rennede d. ἱ. bewandert, Mannsn., 
Liban.ep. 18. 

Ἔντριβαί, pl. Duante ὃ. 1. verfchlagene od. geriebene 
Seute, od. Schminker? ein thraciſchet Volf, Hecat. b. 

. B. 

[ Ἐντά, f. 8. β. Ἐννώ, Eudoc.p. 385 u. früher in 

Schol. Αρ. Rh. 4, 1616.]. 


Ἔλγυδρος 


Ἐντωρία, f. T. eines römifchen Landmanns u. von 
Saturnus M. des Ianus, Hymnus, Fauſtus u. δες, 
Critol. δ. Piut. parall. 9. 

Ἐγύάλιοε, ου, ep. auch οιο, (6), au Ἐννᾶλιοι 
(f. Lehrs Arist. st. Hom, p. 888), Walamund d. i. 
Schlachtenvorſtand (f. Eust. Il. 7,166, Plut. amat. 14, 
Hesych.), 1) Adj. u. meift ἐννάλεος gefähr. = πολεµι- 
κός, als Bein. bes Ares, Il. 17, 211, ΑΡ. Rh. 8, 1865, Ὀ. 
Per. 654, Plut. praec. reip. ger. b, Inscr. in Ross Dem, 
Att, p. vII, u. mit θεός, Archil. b. Plut. Phoc. 7, od. ἄν- 
does, D. Per. 97 u. Schol., vgl. mit Opp. C. 1, 2, γαμ- 
βρός, Nonn. 84, 221, vsperog, Nonn. 27, 15. δὲ, 289, 
σίδηρος, Nonn. 29, 265, auch alt fem. yopsfn, Nonn. 
27,119, doch hier meift ἐνυαλίη od. Ἐνυαλίη, 3. 9. 
ἁσπίς, Nonn. 13, 122, nedxn,Nonn. 84, 186, Ania- 
νδίρη, Nonn. 85, 89, χούρη, Qu. Sm. 1, 402, u. im 
noutr. Ενυάλιόν τε, Et. Μ. 846, 8. 2) Subst. a) = 
Ares, IL 2,651. 7,166. 8,264, Pind. O1.18, 149. 
N. 9, 88. I. 5 (6), 80, Hes. sc. 871, ΑΡ. Rh. $, 
822.560, Nong. 2, 414 —48, 74, ὅ., Orph. Arg. 876. 
lap. 576, Meleag. ep. ΤΙ, 168, Anth. Plan. 214, 
5. b) ©. des Ares u. der Enyo, od, tes Kronos u. der 
Rhea. Hesych., Schol. Ar. Pax 456, ot. ©. der Libya 
u. det Rofeiton, Io. Ant. fr. 6, Malal. p. 175, endlich 
nach Arr. in Eust.1.7,166, Tzetz, Chil. 12,791 cin Ihre» 
eier, ben Ares töbtet, u. der fo dem Ares ten Namen geb, 
dab. Θρᾷξ u. Ἐν. genannt, Anth. Plan. 176. Beiden Athe⸗ 
nern war er von Ares gefchichen, Ar. Pax 457 u. Schol, 
vgl. mit Soph. Ai. 179, Eur. Andr. 1015, Suid,, u. 
wurde im Schwur der Epheben nebſt Ares angerufen, Lyc. 
77, Poll.8, 106. @r hatte hier einen Tempel, Plut. Sol. 
9, u. erhielt vom Polemarchen Opfer, Arist. b. Poll 8, 
91. Andere Tempel werten erwähnt in Argos, Plut. mul. 
virt. 4, in Sparta, Paus. 3, 15, 7, in Megara, Tbuc. 
4,67 (wo der Tempel ſelbſt ὁ "Kvvdäsog beißt fl. τὸ 
ἐννάλνον, Poll. 1,168, od. τέµενος Ἐ -ου, wie Inser. 
8.5984, B, 20, grade wie fein Feſt auch ἡ Ἔν υάλιος 
heißt, u. es begehen: ἐνεηλέζδεν, Hesych., fdhr. ἐν σαλί- 
δεν. Dpfer von Hunden in Sparta werben erwähnt 
Paus. 8, 14,9. Zu ihm wurde nad Abfingung bes Päan 
das Kriegtgeſchrei erhoben, welches man τῷ Ἐν. ἁλαλί- 
ζειν od. ἐλελίζδεν nannte, Xen. Cyr.7,1,26. Anl, 
8,18. 5, 3, 14, Arr. An. 1,14,7. 5,10,8. Ind. 24, 
7. ο, Al. 25, vgl. mit Xen. Hell. 2, 4, 17. — Auch diente 
er als Parole, Luc. παν. 86 u. zum Schwur: μὰ τον 
᾿Ενυάλιον, Luc. bist. 26. In Rom tft er = Duirinus, 
D. Hal. 2,48, Plut. Rom. 29. qu. Rom. 87, dgl. mit 
Pol. 8, 25. Dah. ὁ Ἐννάλιος λόφος b. D. Hal. 9, 60 
entmeber der Quirinalis od. Martialis iR. ο) Er dient 
wie Aons häufig zur Bezeichnung von Krieg okır 
Kampf u. wird bier zum Theil ἐνυάλιος gefchr., IL 
18,519—22, 182, 5., Nonn. 17,98, Antp. ep. IX, 
828, ad. 1Σ, 684, Plan. 29, vgl. mit Anth. vr, 46, 
122. 125. 15i. 178. 195. ıx, 279. 889. Plan. 
180. Dah. die Stelle in Il. 18, 809 u. Eust, dazu: 
Euvöc ἐνυάλνος, xal 18 κτανέοντα κατέχῖα mom 
gemeinfamen Kriegtglück fbrichwörtlihd wurde, Luc. 
Cal. 10, Apost. 12, 28, ıL es abgekürzt nun 
hieß: ξυνὸς ᾿Εννάλιος, Arist. rhet. 2, 21, Macar. 
6, 16. 8) Bein. des Dionpfos, Macrob. Sat. 1, 


19. 
ο ρα, Wafferburg, St. in Syrien, Strab. 16, 
758. 
Ἐγνδρία, f. eine Göttin, Inser. 8, 5968, Sp. 


ννδρος, 1) καλουμµένη Αντιόχεια. Waſſer⸗ 
antiochien, wie Waflerelfingen, St. in Margiane, |- 


’Evusöc 


Der Schah Disdan, nad Andern Mervrud, Isid. m. 
arth, 14. 

Ἐνῦεός, έως, ep. (11.) ῆος, dat. 87, acc. (Qu. Sm.) 
έαρτα, Wal ram, (von Ἑρνώ, f.St.B.s.209w), 1) 
©. des Dionyfos u. der Ariane, K. u. Gründer von Sky⸗ 
τοῦ in Kleinphrygien. IL 9, 668 u. Schol,, D. Sic. 5, 
79. 2) ein Trojaner, Qu. Sm. 1,580. 8) U. der Homo« 
loia, Apost.12, 67, Suid. 8. ὁμολώιος. 

Ἔννλον, αι. Waldmann, KR. von Byblus, Arr. Ar. 


‚20,1. 

ἨἘνῦά, οὓς, 07,0, (N), (na Fust. N. 5, 524 auf 
Ἐνύώ) Walküre (entweder von ἐναύω od. dvavo, 
f. Apd. b. Eust, 11.5, 524, vgl. mit Schol. Ἡ. 5, 888, od. 
von ἔνω = Φένω od. φογδύω, Et. M. 588, 86. 346, 
8, nad) Buttm. Lex. 1, 271,n.2 viell. mit ἔνοσες gu» 
fammenhängend), lat. Bellone, nach Hes. th. 278, Apd. 
2,4,2, Zen. 41 T. des Bhorlos od. Rhorkys, 5. Hom. 
(1.5, 838. 692) Gefährtin des Arc, od. nach Schol. Il. 
b, 833 M. des Ares, f. Aesch. Sept. 45, Call.h. 4, 
276, Qu. Sm. 1, 865—18, 86, 6. Nonn. 2, 419-—48, 
8, ὅ., Crin. ep. ıx, 288, l.eon. Plan, 287, Christod, 
11, 212, Plut. Syll. 9.27, Themist. 8, p. 105—84, ο. 
28, δ., bie meton. dann als Schlacht felb gebraucht 
u. dann auch ἑνυνώ gefchrichen wird, Nonn. 2, 475—47, 
05, ep. dd. vı,171, Them. 5, p. 65, Theod. Prodr. 5, 
119, Hesych., dab. ἐν. Τιτήνω», Nonn. 20,59, Σα- 
τύρω», Nonn. 80, 42, u. ἐνυοῦς ναντιλίη, Nonn. 89, 
862,8. Sie Hatte in Athen ein Stanbbild, Paus. 1,8, 4, 
u. wer mit 4ρης σύνναος, Ross Dem. Att. p. vii. Auch 
batte Πε in Rom als Bellona einen Tempel, Plut. Syll. 7. 
80. Cic. 15, welcher bei D. Case. 42, 26. 50, 4. 71,38 
τὸ ἐννεῖον heißt. Im Komana u. Kappadocien hatte fie 
Ihren Tempel ale Md, Strab. 12, 585. 

Ἔνωσος, ου, m., b. Phil. u. N. Τ. Luc. 8, 88 in- 
decl. "Eyag, (nach Phil. Abr. 2. praem. 2 Menfch, we⸗ 
niger richtig quod. det. pot.ins.38 Hoffnung), ©. 
des Seth, Ios. 1,8, 4, Sync. 17, 16. 

Ἐνωτοκοῖται, pl. Longohren, fabelhaftes Volt 
in Indien, Megasth. 5. Streb. 2, 70. 15, 711, vgl. 
Tzetz. hist. 7, 689. 

"Evexos, ου, m. fo Ios., die Uebt. Ῥνώχ, (6), indecl. 
nad Phil. post. Cain. 11 u. conf. ling. 25. Abr.8— 
χάρις σου, ridtiger der Cingeweihte od. einweis 
bend, παὤ Alex. Ρο]. δ. Eus. pr. ον. 8, 17 — "Arkag, 
m. f. a) V. des Methuſalem, Ὁ) Nachlomme (Sohn) 
des Kain, [. 198. 9, 2,2, Phil. a. a. D., Sync. 15,12, N. 
T. Luc. 8,87. Hebr. 11,5. Iud, 14, Greg. ep. vıll, 
49, Suid. s. 4άμθχ. 

m. (viell. nach Et.M. eigtl. 4εξάδιος, alſo: 
Streder, d. h. die Gegner hinlegend, nach Et.M. u. 
Suid. Hartbold, cigtl. tüchtig verfolgend, Antere woll 
ten nach Eust. zu I. 1, 264 Εξάδιος, d. 1. Schfer, 
Neuere ſchreiben nach Schol. Il. 1,264, Zadsos, nad 
Lob. path. 863, n. 6 deetymo laboratur). Ein Las 
pithe, Il. 1, 264, Hes. sc. 180, Luc. par. 45. 

Ἐκξάθρηςε, m. 1) Perſer, Br. des Darius, Plut. 
dlex. 43. 2) Barther, Polyaen. 7,41. i 

Ἐξαίνετου, m. &oebig, 1) Agrigentiner, a) B. tes 
Smy:toffes, Hermipp. b. D.L.8,2,n.1. b) ©. des 
Empedokles, Olympionike, D.L. 8,2,n. 1. ο) Anderer 
Olymp., D. Sic. 12,82. 18, 84, Ael, v.h, 2,8. 2) 
Athener, a) V. tes Myrmer, D. L. 2, 11,n. 2, Hes. Mil. 
2,61. b)Archon, OL 94,4 — Eevalverog, D.Sic.14,19. 

‚ Ἀκακεστήριος, ο», Heiland, Bein. der Gottheiten, 
Dion. Hal. 10, 2, Poll. 8, 142, insbef. des Zeus u. ber 
Hera, Hesych. 


Einxlas 561 


Efaxtorıs, ου, m. Heilmann, a) Επιώτπᾶετ, 
Inser, n. 8282. b) Thebaner, Tom. Schaufpieler, Inser. 
1584. 

EfaxeororAfis, m. "Scilmar, Mannen., Bdot., 
Inser. b. A. Rang. 11,n. 1308, K. 

Ἐκάκεστοφ, m. Heilmann, 9) Athener, Laklade, 
Ross Dem. 12 (πεῷ Keil. an. ep. 148 Εξακέστης). 
b) Rhodier, Ross Inser. ined. 111,n. 272. ο) Mannsn. 
auf einer Münze aus Dyrthachium, Aion. 8. 111, 886, 
wo fulfch ᾿Εξακέσιος ficht. 

Efaxoula, Fleden in Arabien, Hier. p. 722 u. af. 
Wessel., Sp. &. Ἐνακ. 

Ἐκακῶν, ντος, m. Heller, Athener, Philpift. Heft 
6---7. 

Ἐξάλιθοφ,ου, Welz, Name eines Roſſes, Stesich, 
b. Et. M. 544, 57. 

Ἑκξαμίλιον, τό, *Schsmeil, fyäterer Name von 
Lpfimachia, Ptol. 8, 11, 18, Not, Episc. p. 872, A. 

Ἐκαμπαῖος, m. fepthifcher Name (Hell. Heiligen» 
wege) der Quelle des Hypanis (Bug) u. ber Umgegend, 
Her. 4, 52, 81. 

Ἐλξαμόης, ου, Herm. bi D.L. 1,1,n. 1.11. 2, 2, 
n. 8, vulg. Εξαμίης, m. (phoͤnij. 2) B. des Thales 
aus Milet, phönizifcher Ablunft, D. L. a. a. O., Suid. ». 
Θαλῆς, St.B. 8. Mläntog. — Hermes, fr. 2, v. 88. 
— Inser. 8, 6059. 

Ἑξάπολια, εως, ton. sog, (n), 1) Adj.: ἡ ἑξάπο- 
Ass χώρη, Schufädter Land, die Landſchaft Doris in 
Kleinafien mit ven 6 Städten: Lindus, Zaliffus, Kami⸗ 
rus, Kos, Knidos u. Halilarnaffus, Her. 1, 144. 2) 
Secheſtadt, St. in Earmatien, Ptol. 5,9, 16. 

Ἑκάπνλα, τά, Schsthor wie Schshaus, Thor 
in Syracus, Pol.8,6, D. Sic. 14, 18. 16, 20, Plut. 
Marc. 18, 19, Polyaen. 8, 11. 

Ἐξάρμοδοε, Hippoer. Epid. 7,85, Mein. verm. ὁ 
ἐξ ἁρμοδίου, 

Ἓξερχον, m. Führer, Fürſt, fpartanifcher Ephor, 
Xen. Hell, 2, 8, 10. 

"Eiyvov, m. "Sehsgaffen (f. St. B.), St. Sie 
ων St. Β. κ. ἐς D. Casa. 68.17 

Säpne, ου, ὁ, Armenier, D. Coss. 68, 17. 

Ἐξηκιστιδαλκίδαι, Heilwerninger, d. 5 Ki⸗ 
thardien, wie Execeſtides u. Alklitet, Hesych. ©. Bergk 
rel. com. Att. p. 874. 

Ἐξηκεστίδης, ου, (6), Heilyn, 1) Athener, 9) V. 
des Solon, D, Sic. 9, 1, Plut. Sol. 1, D. L. 1,2, Πο 
1, Schul. Dem. 45, 64. — b) Antere, Adw- 
πεχήθεν, Inser. 172, Αἰξωνεύς, 568. 2) Kitharoöde 
u. Ppihionike, als Sylophant u. Ausländer angegriffen 
von Ar. Av. 11 u. Schol. — 764. 1527, Hesych. Bon 
ihm als vielgereiſten Manne hieß es fprichw. oud? ἂν Εξ. 
εὗροι τὴν εὐθεῖαν ὁδό», Suid., Apost. 7, 55, Greg. 
Cypr. 4, 77, ο. Εξ. ἐγένου, Apost. 7, δῦ ο). Ἐξ. sig 
ὁδόν, Paroem. app. 2, 70. 8) Einen Kitharöden u. Py⸗ 
thioniken aus Phocis erwähnt Paus. 10, 7, 7. 

xeoros, (ὁ), Seiler, 1) Spracufaner, Thuc. 
6,78. 2) Rhodier, D. Sic. 20, 88. 8) Athener, a) ein 
Arst, Dem. 19, 124, Ὁ) ein Künftler (Ol. 106 u. 115), 
att. Inſcht. b. Roff, Kunftbl. 1840, n. 17. ο) ein Buhl⸗ 
knabe, von welchem Buhlfnaben nun Εξήκεστον hießen, 
Hesych. 4) ein Thebaner, Inser. 1584. 5) ein Lamp⸗ 
fatener, Dem. 28, 142. Π., Harp., Suid. 6) Tyrann 
von Phocis, Arist, θ. Clem. Al. str. 1, 884. 7) Macetdo⸗ 
nier, Cic. Pis. 86 (cod. Exegisti). . 

xlas, m. (Heiler?), Mannsn., Inser. 4, 8153. 
8167. (Ein Vafenmalcr Ἔχσεκιας in Mon. dell’ Inst, 


362 Ἐξβισσα 


arch. 11, tab. ΧχΤΙ, Levezjow, Verz ber gemalten Gefäße, 

651, Gerhard, Vafenbilder, 1, 49.) 

j Eilwrca,Wendbelftein, St in Maur. Ting., Ptol. 
‚ı,5. 

Ἐξίσατοφ, m. Römer in Sicanta, = Ditatus (Δεί- 
τατοφ), Men. Prot. fr. 11. 

"Efıravav τῶν ἡ πόλις, St. in Hisp. Baet., j. Mor 
tril, Strab. 8, 166. 170. &. Σέςξ. — Pomp. Mel. 2, 6 
u. A. nennen fle Hexi. 

E£ıbävns, m. Beripatetifer, B. A. 729, 28 (Keil 
vermutbet 4εξεφάνης). 

Ἑξόδωρος, m. (?) Mannen. auf einer Tarifchen 
Münge, Mion. νι, 518. 

Ἐξόλη, {. (*Unpeil?), T. des Thespios, Apd. 2, 

8 


Ἐξορία, unbe. Infel od. Gegend in Propontis, [. Wes- 
‚sel. zu Hier, p. 662, Sp. 

Ἐκονάνους, Igelfuchs (f. St.B.), St. in Phry⸗ 
gien, — "Alavos, Herm. b. St. B. s. "Alavot. 

Ἑξουκοντίου, Sozom. h. e. 4, 29, Sp. 

ἝἜλξοχος, πι. Berting, d. ἱ. glänzend od. hervorſte⸗ 
hend, Mannsn., Orell, n. 2581. Inser. 2, 2052, 

"Ἔξστος, m. ber röm. Sextus, Galen. de praenot. ad 
Postum. 10, 651. ©. Σέξτος. 

Ἐξωβυγῖται, Voll in Sarmat., Eur., Ρίο]. 8, 5, 24. 

Ἐκωμίτης, m. ἁθπί. Kittel (db. 5. mit ärmlichem 
Kleide), Diannen., Curt. 155. 

Ἐξωπιάδης, m. Fernes, Athener, Inser. 171. 

Eiamos,m. Fern, Athener, Ross Dem. Att. 106. 
— Ephem. Archaeol. 1656. 

Ἐξόπολιε, f. (Baufen?), Emporium, Inser. 2, 
2154, Ὁ (f. pg. 98, vol. 2), Sp. 

ı Ἐοέλθων, m. "Willtomm, Epheficr, Mion. S, Υ1, 
22. 

Ἐοπάμων, m. Edward, d. i. das Vermögen (ben 
Befitz) pflegend ob. eriwerbend, —= Εὐχτήμων, Mannen. 
Inser. 2121. ©. Keil Philol. 4. Jahrg. K. 

’Eop6ot, nad) Hesych. au "Eopros od. Ἔορδός 
(üb. die Betonung f. Herdn. in Arcad. 48, 15 u. b. St. 
B.), b. Ptol. 8, 18, 26 Ἔορδαῖον ο). 'Βορδέται, b. 
Arr. An. 6, 28, 4 "Eopdator, δ. Sync. 878, 16 Ἔορδα- 
νοί (Scal. 4άρδανοε), Kiebauer (denn Zopdas find 
nach Hesych. ἀρέσχουσαν, χαλαί, u. ἔορες = προσή- 
χοντεὲς, συγγενεῖς, die Leben), 1) ein Volt, welches 
urfpr. um bas Becken von Oftrovo (den Begorrhilet⸗See) 
wohnte y. dann in Mygdonien zwifchen Arios u. Strymon 
feinen Sit hatte, nad) Suid. δ. St. Β. ο. μυρος, Ξ- 
"Auvoalos, ob. den fpätern Lelegern, Her. 7, 185, Thuc. 
2, 99, Pol. (84, 12) b. Strab, 7, 328, vgl. mit 826. Ihre 
Landfchaft nebft Stadt Hich "Eopdia (Liebau), Thuc. 
2,99 od. Εορδαία, St. B. f. Wessel. zu Hier. 638, 
Arr. An. 1,7,5. Ihre Anhänger dagegen hießen Ἔορ- 
δισταί von ἑορδίξεεν, St. B. Adj. 'Ἐορδαϊκός, |. B. 
ποῖαμός, — Apsos, |. Devol, Αττ. Λη. 1, b, δ. 2) 
Ἐορδαία, Landſchaft in Thracien, St. Β. ϐ) Εορδαία, 
Landſchaft in Iberien, St. Β. 

Eopdös, m. Liebe, Heros von Eordäa in Matedo⸗ 
nien, St. B. 

Eöpra, 1) St. der Storbisfer am Sfter, Strab. 7,318. 
2) St. in Indien am Ganges, Ptol. 7, 2, 13. 

“"Eopräctos, m. Mannen., Philhiſt. Heft, 8, n. 12. 
— Bifhoff, Socr. h.e. 4, 12, 20, Sozoın. 4, 24, Ni- 
liepp. 2,186. Aehnl.: 

Ἑδρτιος, m. Feiertag, Mannsn., Liban. ep. 225. 
— Ephem. Arch. n. 868, — Meier ind, schol. n. 15. 


Ἐπαμεινώνδας 


s Ἐπαγάθη, f. Heil, Srauenn., Inser. 4, 9308, 3, 


Ῥ. 

Ἐπαγαθίων, m. Butglüds, Athener, fpät. αΗ. 
Inſchr. b. Ross Dem. Att. 10. 

Erayadös, (6), Sutglüd, Heil (von Zu’ aya- 
909), 1) Athener, aus Da, Ross Dem. Att. 7. — 2) Dr: 
Φοπιεπίετ, B. u. Sohn, Keil Inser. boeot. xv, a. ©. 
Inser. 2661. 2, 1827. 8298. 8) Erjieher des Ariflides, 
Aristid. or. 26, p. 598. 4) Freigelaſſner des Caracalla, 
D. Cass. 77, 21. 78, 89. 80, 2. 5) Selgite, Inscr. 
4227,b. 6) Auf einer knidiſchen Münze, Mion. S. νι, 
485 (wo Επάγατος ficht, ähnl. heißt cin Theräer Ἐπ- 
άγατος, Inscr. 2, p, 1084, a. Fem. dazu: 

Erayads, f. 1) Frau des Abianius, nachher Rhodo⸗ 
gune Baftlis genannt, Anth. app. 867. 2) Anbeıe, 

nser. 8, 4287, 6. 6789 (Osann. Syll. p. 564,n. 8). 
— Inſchr. δ. Dorv. ad Char. 2, 8, p. 172 (304). 

Ἐπαγά, f.$ührern, Priefterin der Juno, auf Cyten. 
Inser. 5143, 10. 

Ἐπαίνετον, (6), 5. Pol. Ἐπαινετόε, in Inser. 2, 
2698 αμῶ Ἐιπένετος, Löblich, 1) Athener, Archon 
Ol. 46,1, Hipp 5. Antig. hist. mir. c. 121, Inser. 
165.2, 2953, b, 18. 2) Spartaner, Plut. apopbth. Lac. 
s. v. 8) Böotier, Pol, 24, 12. — Larymner, Inser. 
1590. 4) Antrier, Dem. 59, 64—71. 5) Achajer, N. 
T. Rom, 16, 5. 6) Nauarch des Pitolemäus, D. Sic. 19, 
72. 7) Schriftſt. über Kochkunſt u. Fifche, Ath. 2, 58, b. 
14, 662, ο. 

Erawi,f.Srimme,nad Andern: Loͤb liche, ſ. Plut. 
aud. poet. 6, Bein. der Perſephone, 11. 9, 457. 569. Od. 
10, 491.584. 11,47, Hes. th. 768, J,uc. necyom. 9, 
Buttm. u. Döberl. wollen jedoch hier ἐπ᾽ αἴνην ſchreiben. 
8 "Erawos, m. Preis, Mannen. Inser. 4, 7077, 


p. 
Eraxpövıos, m. Keilig, Bein. bes Poſeidon in 
Böotien (viell. in Dianteion), Hesych. 
la, (7), δ. Suid. Ἐπακτρία, Hohen hau⸗ 
fen, eine Gegend, od. nad) Strab, 9, 897 Et. (Gemeinte 
in Attila), welche zu ben 12 alten kekropiſchen Städten 
gehörte u. mehrere Demen umfaßte u. insbef. aus trei 
Orten (Semachidä, Plotbea u. einem unbelannten be 
ftand), St. B. ο. v. u. 8. Znpaxlöu, B. A. 253. 
259. Diefe (8) Städte hießen αἱ —e Et. M. 
Ew. Ἐπακριεύε, St. B., b. Plut. amat. 18 ’Endxgsos 
(wo aber wohl die Jıdxosos gemeint find), in Inser. 83 
"Erraxpeis, ogl. Ross Dem. Att. νι, u. Ρ. 8. 

Ἐνκάκριος, m. Hohenhausner, Bein. des Zeus, 
Et.M,, Hesych., Eust. 1747, 59. 

Ἐπακταῖος, m. Stadler, Bein. des Pofeidon in 
Samos, Hesych. Aebnl.: 

Ἐπάκτιος, m. Bein. a) des Apollon, Orph. Arg. 
1306, ΑΡ. Rh. 1, 408 u. Schol., St. Β. ο. Ακτή. b) 
bes Hermes in Sicyon, Hesych. 

πάλκη, ους, m. Starte, Tegeat, Inser. 1613. 
Achnl.: . 

"EraAxos, m. Tenier, Inser. 204 u. Π., 8, 4700, 
h, 3. vgl. Add. 

Ἐπαλουσία,/. (Alufterin?), Bein. der Athene, 
Hesych. 

Ἐπάλτης, m. Seiner, ein Lycier, DI. 16, 415. 

Erapeivoy, ονος, m. Beffer, Athener, Inser. 
162. 2,2704. 3649. — Archon zu Athen, = Ἔπα- 
µεινώνδας, w. f., ΛΑ. 4, 217, ο, Arg. gu Eur. 
Hipp. 

Ἐπαμεινώνδας, ου, feltner α (Streb. 9, 402, 
Plut. an sen. ger. resp. 8, D. L. 8, 1, n. 5, Aristid. 


"Erapuvößoros 


or. 49, p. 658) in Inscr. 1574 ao, böot. (Inser. 
1574. 1625 u. Keil Inser. boeot. xxx, 8, doch auch 
Aeschin. 2, 105, Din. 1,78 mit ν.]. a», Demad. fr. 
1,18, ferner Ath. 4, 184, d—14, 650, f, D. Chrys. 
or. 22, 274—49, 587, ὅ., Themist. or. 5, p. 66—14, 
182 (v.1, εν), d., App. Syr. 41, Polyaen. 2, 8, Iambl. 
v.Pyth. 250, Porph. v. Pyth. 55, Suid., Schol. Il. 
18,180, Nie. Eug. 5, 868,9.) Ἐπαμινώνδας, wäh- 
τιπὺ mun 5b. Pol. u. Plut. δεν u. εν abwechfelnd findet, 
Xen. dagegen, Paus., Ael, Aristid., Strab., Arrian, 
D. L. ſtets ειν haben, u. ebenfo D. Sic. mit Ausnahme 
von 10,28, (d),Beffermann, 1) Böotier, a) Thebaner, 
6. des Polyınnos (b. Paus. 4, 81, 10 des Kleommis, 
doch flcht Ῥααν. 8, 52, 4 ebenfalls Polymnoe), f. Ael. 
v.h.2,48. 8, 17. 11, 9, berühmter Feldher der The⸗ 
baner, Xen. 7, 1, 29 --δ, 24, 8., Ilgde. u. dah. ὁ µέ- 
γας genannt, Plut. an sen. sit ger. resp. 8, und durch 
Statuen, Bilder u. f- w. geehrt, Paus, 1, 8, 4. 4, Bl, 
10. 82,1. 8, 11, 8. 9,15, 6 (Antb.app. 203), Plin. 
35, 40, Bi. Er u. feine Leute, οἳ πορὲ (τὸν) Eno- 
µεινώνδα», D. Sic. 15, 56. 68, Paus. 9, 18, 7, Plut. 
Pel. 12, u. οἳ περὶ Ἐπαμινώνδαν, Plut. Ages. 84. 
Ein Ausfpruh od. Rath von ihm τὸ τοῦ Ἔπαμει- 
νὠνδον, Plut. Philop. 14. praec. reip. ger. 14. Sein 
Leben von Plutarch erwähnt Plut. Ages. 28. Ὁ) Alräs 
phier, Vater u. Sohn, KeilInser. boeot.xxxı, du. 5. 
— Inser. 1625. c) Gopaer, Inser. 1574. 2) Athener, 9) 
Archon DI. 87,4, D. Sic. 12,46, von Andern Aus 
int od. Ἐπαμείνων genannt. b) Ερχεεύς, Inser. 


Erapuvößoros, m. Heilgabe, Thebaner, Sync. 
495, 19, Sp. 

Ἐπανδρίδης, m. Karlſen, Bhilofoph, Phot. cod. 
167, Stob. ecl. 

Ἔπανδρος, m. Karl, Mannen., Insor. 2838. — 
Smyrnäer, Mion. 111, 198 u. 191, wo falfy Σπάνδρος 

t 


ſteht. 

Ἐπανειμένη, (ἡ), Matte, eine lydiſche Tonweiſe 
Plut. mus. 16. 

"Erapdos, (6), δί. in Dicdien, im Gebiete der Mars 
der, Arr. An. 4, 6, 6. 

Ἐπάρντοι, ol, Eph. u. Andr. b. St. B. Ἔπα- 
ρῖται, Hesych. ᾿Επαρόητοι (viel. Wolferts d. |. 
Leute zur Wohlfahrt, [. ἄρος d. Hesych.), eine an⸗ 
gefehene Abtheilung Krieger in Arkadien, die zur Bes 
wachung des Zandes diente, Xen. Hell. 7, 4, 22—5, 8, 
St. B. nennt fie fälfcplih ἕθνος u. ſucht vergebens eine 
Et. Επαρις. 

Ἐπαρχίδην, m. Gräfe, a) Schriftft., Ath. 1, 80, 
b.d. 3,610. b) Inscr. 2, 2266, a. 

ἛἜπαρχος, m. ähnl. Graf, Diannen., Inser. 8, 
4325, b,4, Add., Sp. 

ος, ου, ep. auch 0s0, m. (πας Aesch. Suppl. 
314 Netter), 1) 6. des Zeus u. der Io, griech. Bes 
nennung des ägypt. Stiergotte® An⸗cç, Her. 2,158. 8, 
27, Ael.n.an. 11, 10. der Libye, Lyflanaffa und 
Thebe, Schol. Π. 9, 883. &. Her. 2, 88, Pind,. P. 4, 
25. N. 10,9, Aesch, Prom, 851. Suppl.47. 689, Eur. 
Phoen. 678, Apd. 2, 1, 8, Isocr. 11, 10, Strab. 10, 445, 
Plut. Is. et Os. 87. Her. mal. 14, Luc. salt. 59, Nonn. 
3,284. 32,70, Anth. app. 388. A., dav. ᾿Ἐπᾶφηία, 
ίδος, παρθένος, d. i. Libya, Nonn. 8, 289. 2) ©. 
des Greboß u. ber Nacht, Hyg. fin. 8) ©. des Pyg⸗ 
mäds, V. des Deros, St. Β. ο. Πυγμαῖον. 4) Ges 
ſchichtſchr., Maer. Sat. 8,6. 5) V. des Decimus Ser- 
Yilius, Inser. 3, 5821, 6. 


Ἐπειός 363 
B 


wabp@s, ἄ, πι. Holder, 1) Koloſſer, N. Τ. Co- 
loss. 1,7. 4,12. Phil. 28. 2) Inser. 268. 2, 1820. 
1963. 2248. 4, 6996. Wehnl.: 

Erabplav, ωνας, m. Gargettier, Inser. 270. — 
Kreter, Inscr. 2, 2562, 81. 

Ἐπαφρόδαωτον, ου, f. Hulda, Brauenn.. Inser. 
1745. — Rangab. Τι, 2118. — Letr. Inser. gr. et 
lat. n.1. 

Ἐπαφρόδετον, d. i. «ὁἵτος, Mannen., Inser. 2, 
1811. 2562. 1895, Keil Inser. boeot. XXII, b. 

Ei Car f. Hulda, Frauem., Inser. 
Ἐπαφροδίτης, m. Mannen. auf einer melifchen 
Münze, Mion. 1, 818 (Ἐπαφρόδιτος 2. w. f.). 
E rıavös, m. Mannen., Orell. 4081. K. 
ντος, ου, voc. (los. v. 76,8.) Επαφρό- 
dste, (6), Holder, 1) Name, mit dem ſich Sylla 
ben Griechen gegenüber benannte, Plut. Syll. 84, App. 
b. civ. 1,97. 2) Chäroneer, Grammatiler unter Nero 
bis Nerva (nad Visc. Icon, gr. 1,266 Marcus Met- 
μπα Epaphroditus), Suid., St. B. Α. 4ἴγωστις — 
Ἄρυσαορές, ὅ., Schol. 11.2,8, 8, 6. Fabr. bibl. gr. 
v,65. 8) Parier, Vater u. Sohn, Bar. Inſchr. 2891, 
Thierſch par. Inſchr. n. 8. 4) Breigelaffener und Sekretaͤr dee 
Nero, Herr des Eplktet, D. Cass. 63, 27. 29. 67, 14, Io. 
Ant. fr. 91, St. B.s. Βιθύννον, Suid. κ. Επίκτητος. 
5) Sreigelaffener bes Octavian, Plut. Ant. 79, D. Cass. 
δ1, 11. 18. 6) Freund des Sofephus, viel. Sreigelafe 
fener des Trajan, Ios. arch. 1 prooem., ο, ΑΡ. 1,1. 2, 
41. vit. 76. 7) Lehrer gu Philippi, N. 8. Phil. 2, 25. 
4, 18. 8) Anderer: Inser. 2, 2822, b, 85, Add, 289. 
Aehnl.: 

Vredpos, m. Athener, Inſchr. im Muſ. d. arch. Ge⸗ 
felifch. gu Athen, K. 

Ἐκπάφρντος, m. (?) Inser. ὃ, 5064, 7, Sp. 

Ἐταφρώ, ὥς, {. Hulda, 1) Spartanerin, Große 
mutter und Enkelin, Insor. 1449. 2) Atbenerin, Curt, 
Inser, ΑΕ. n. 195, 

Erlas, m. Ritter (f. Επειός), Mannen., Inser. 
9, 9968, b, Β, 15, Sp. 

Ἔπεια ἡ νῦν Κορώνη, Episc. notit., Sp. 

Ἐπάακον, St. der Briganten in Albion, Ptol. 2, 
8, 10. 

Ἐπαγεύς, m. Triebel d. 1. treibender ob. draͤn⸗ 
gender, Sohn des Agalles, ein Myrmidone, 1. 16, 
671. 


Ἐπακίδαι, Billigheim, alt. Demos zur kelro- 
piſchen Phyle, Inser. 190. 191. 275. ©. ᾿Επιδιχέ- 
d 


as, 

Ἐπειοί, (of), Hülfner (εἰαέ = ὀσπρίων κα- 
Φάρµατα, Hesych., wo nicht δὲ δβίετ, ſ. Εποιός), bie 
alten Bewohner vom nörblichen @lis, dab. — Ἠλεῖον, 
Il. 2,619—28, 632, 3., Od. 18, 275—24, 431, ö., Pind. 
ΟΙ. 9,86. 11 (10), 48, u. Hes. in Schol. dazu, Eur. 
I.A. 281, Arist, in Schol. ll. 11, 688, D. Hal. 1, 
84—2, 1, ὅ., Strab.8, 336—842, ὅ., Paus. 5, 1,4. 4, 2, 
Theocr. 25, 48. 166, Qu. Sm. 4, 814, St.B., d., 4. 
Davon fem. Ἐπειία, έδος, παρθένος, Hecat. b. Strab. 
8,341, St.B., u. "Ermeäs, St. B. 

"Eraös, οὗ, (6), Roß (nah Pott 11, 260) oder 
Hülfen, 1) 6. des Enbymion, K. von Elis, Paus. 
5, 1, 4. 6, ©. tes Eleios und Enkel des Entymien, 
Arist. in Schol, 11. 11, 688, Et. M., nach welchem bie 
Epeter benannt fein follen, St.B.s.v.u.s. Aayagfı, 
Et.M., vgl. mit Strab. 6, 268. 2) ©. tes Panopens, 
nad) Dict. 1,17 von den cycladiſchen Infeln, nad) Eur. 
Tro. 10 ein Pholer, befannt alt Erbaucr tes trojanie 





364 


ſchen Pferdes, IL 28, 665—888, 04.8.4938. 11,528, 
Plat. ion 588, a, legg. 7, 796, e, Simon. ep. 231 (app. 
88) b. Ath. 10,456,d, Simm. xv, 22, Agath. u. 
Antiph. ıx, 152.156, Paus, 1, 28,8. 2,29,4, Luc. 
Hipp. 2. v.h. 2,22, Polyaen. 1 proovem., 9. Er galt 
als weibifch u. feig (Plat. rep. 10, 620,0, Qu. Sm. 14, 
829), u. insbef. Lyc. Casa. 948, Max. Tyr. Diss. 1, 
7, Hesych., Suid., dab. εδ ſprichw. von einem Beige 
ling u. insbef. von Kratin hieß: Ἐπειοῦ δειλότερος, 
Suid., Zen, 8, 81, Diogen. 4, 61, Apost. 7, 64, U. 
Doch ward er andererfeits überh. als Künftler ermähnt, 
Paus. 2, 19,6, Arist. mir. ausc. 108, und Volygnot 
hatte ihn mit abgebildet, Paus. 10, 26, 2, vgl. mit 
Ath. 10, 456, [. Weil er aber ber Waflerträger der 
Atriden gewefen fein follte, Stes. fr. 13 b. Ach. 10, 
456, f u. Eust. 1328, 56, fo war er 3) Name eines 
Eſels, der das Waffer zutrug, Ath. 10, 456, f. 

Ἐπόφ, ſ. Επεφί. 

Ἐπέλειος, m. Inser. 4, 7898. 7924. 7978 u. ſ. w., 
Sp. ©. Επίλεως. 

Ἐπέραστος, (d), Liebig, 1) Wahrfager aus lie, 
Dlympion., Paus. 6, 17, 5. 6. 2) Athener, ©. εἶπεν 
Menander, Insor. 116. 8) Platäer, Keil Inser. boeot. 
VII. 6. 4) Andere: Inser. 2, 8814. ὃ, 4244, 

Ἐπέτιον, π. Trutenau, St. in Dalmatien beim 
j. Strobnetz, Pol. 82, 18, Ptol. 2, 16 (17), 4, Plin. 2, 
22. 


Ἐπεύκτας, m. Wunſch, Spartaner, Inscer. 1279. 
©. Ἠπιτεύχτας, 

"Ereuvaxral, Theop. δ. Ath. 6, 271, ο. d. Ereb- 
νακτοι, (οὗ, Nobads t. i. Neulinge od. Neuge⸗ 
badene (Böhm. Nowäk), die nach dem zweiten meſſe⸗ 
nifhen Kriege von Heloten nacherzeugten Spartanifchen 
Neubürger, D. Sic. 8, 26, Hesych,, wo ἐπευνα(κ)ταί 

ht. 

Εν πενφραβίτιοι, (οἱ), die Anwohner am Euphrat, 
= das Land am Euphrat, Luc. pisc. 19. 

EathßoAos,m. Treffer, Slüd, Meſſenier, Wahre 
fager, Paus. 4,9, 5. 8. 4,10, δ. 

Erhas, (6), Aegyptier, Hierophant, Phil. Bybl. 
fr. ὃ (cod. ὁ πήῄδες). 

ἘἨπήκοον, m. Obrlig, Bein. der Aphrodite in Karo 
tbago (?), Hesych. 6. Hay Εἴοδος. 

Ἐπηράτη, f. Zeige, Nymphenname, Inser, 4, 
8036. 

Ἐκήρατοε, (6), Zeig (0. h. lieber, Holder), 1) 
Epborus in Sparta, Xen. Hell. 2, 8,10. 2) Tenedier, 
Dem. 50, 566. 8) Pharäer, Feldherr ver Achäer, Pol. 4, 
82—5, 91, ὅ., Plut. Arat. 48, 

Ἐπήρίτοα, m. Streit, angenommener Name bes 
Dtoffeus, Od. 24, 806. 

"Ernpos, (ὁ 9), Hafenplat an ker großen Syrte, |. 
Naim, An. st. m. magn. 86. 87. ©. Οἰσπορίς. 

Ἐπηφί, indecl., ägyptifcher Monat, Anth. ıx,888. 
6. Ἐπεφί. 

Ἐπιάλτης, in Inser. boeot. Ἐπιβ άλτης, -- Ἐφν- 
άλτηε, gen.ion. (Hor. 7, 228) εω, böot.(Inser. boeot.x, 
8) sos (in Inser. Phoc. b.Ult.p. 247 ᾿ΕπιΕάλτεεις body 
zweifelhaft), dat. ῃ (οἱ σὺν Επιάλτῃ. Her.7, 225), acc. 
sa (ol ἀμφὶ Επιάλτεα, Her. 7,218), (6), Springer, 
1) Mylier, Verräther der Griechen bei Thermopylä, 
Her. 7, 218— 225,5. 2) Thebaner, Keil Inser. boeot. 
x, 8. ϐ) ein Dämon, ber Alp, — ἐφιάλτης, gen. 
Ίτος, auch ἐφέλης, ἐπιάλλης, ἐπιάλης, ἐπίαλος, 
ἐπωφέλης genannt, Soph. 41, Alc. b. Eust. 1687, 52, 
Et. Μ. 484, 12, Hesych., Didym. in Schol. Ar. Vesp, 


Ἐπείφ 


Ἐτίχονοι 


της. 


tig od. herrſchend), Mannen., Insor. 2886. 2431. ὃ, 
8630, 2. 

Ἐκίασσα, f. Nahern (= ἐπιοῦσα), Bein. ter 
Demeter, Hesych, 

Enlarpos, m. Hellmann, Mannsı., Inser. 4, 
8644,18. Sp. 

Ἐπιβατήριος, m. Name des Apollo in Trojent. 
-- ’Eußdasag, Paus. 2, 82, 2. 

Ἐπιβήμιος, m. Steiger, Beiname bes Zeus in 
Sipbnos, Hosych. 

Ἐπιβολεύς, m. Packan, Bein. des Heralles beiten 
Thuriern, Hesych. 


1088, Phryn. app. soph. 1,p.42, 1, Suid. 65. Ἐφιάλ- 
Ἐπιάναξ, ακτὸς, m. Beyrich (d. i. daneben mäd- | 





Eriyaos, m. Erdmann, fpäter Οὐρανός βεπαπαί, 


in ter phönig. Myth., Phil, BybL fr. 2, 12. 
Erıytve, Inser, ὃ, 5146, 27, Sp. 


'Ἠπιγένηε, ους, ion. (Hippocr.) 805, 60, nr, τος, | 


ὦ Ἐπέγενες (Xen.), (6), Neugebobren ὃ. i. Zuge | 
bohren, 1) Athener, a) ©. des Antiphon, Κηφισιεύς, 


Schüler bes Sofraiee, Plat. ap. B3,e. Phacd. 59,1, 


Xen. Mem. 8, 12, 1. — ©. des Kriton, Schüler it 


Gofrates, D. L. 2,11, n. 2, viell. irrig flatt des ver 
gen. b) Staatemann in Athen, Lys. 25, 25. — Ar. 
LHeel. 981. e) Trierarh, Lys. b. Suid. 5. ἄνάργορος, 
Bait,-Saupp. fr. 186. d) Schiffebaumeifter, Att. Θα. 
p. 96. e) Medsler, Din. 1, 48. f) Dichter der mitt 
lern attifchen Komödie, Suid., Ath. 8, 75, d—11,502, 
6, ö., Mein. 1, p. 864. ϱ) Lamptrer, B. des Entios, 
Dem. 45,8. 5) Unterer im Prozeſſe bes Eumathet, 
D. Hal. Isae. 5. i) Erchier, ©. eines Epaminondes. 
Inser. 115. — Anderer, Ross Dem. Att,5. k)S. det 


Metagenes aus Köle, Inser. 158, a, 1) B. eines Nie 


Fiss, Kydathenäer, Inscr. 218. m) Diomeier, Ross 
Dem. Att. 69. 198. n) Anderer, Inser. 2, 2450. 0) 
auf einer attifhen Münze, Mion. S. ııı, 547. 2) Dis 
lier, Archon, ©. des Polycratet, Inser. 158. 3) Ihre 
pier, Wahrfager, Clem. Al. p. 888,d. — Patron. ’Er:- 
yivaos, gen. w, Keil Inser. boeot, x, 1. 4) Sic 
nier, Tragödiendichter, Apost. 18,42, Zen. 5, 40, not, 
f. Mein. 1, p. 854. 5) Rhodier, Schriftft. über Land⸗ 
bau u.f.w., Plin.ind zu B. 8. 10. 14. 15. 17. 18, vgl. 
mit 7,50. 81, 21, Plut. plac. phil. 8, 2, 7. nobil 20 
lat. vers, Senec. qu. nat, 7,8, Stob. ecl. 7, 29, Cens. 
die nat. 7,u. wabrfch. Schol. Ap Rh. 8, 1878 (mo Περι- 





γένης ficht). Nach Οεπκ. ο. 7 Byjantier. — Grammati⸗ 


fer, Ath. 11, 868, ο (cod. Ἐπεμένης). — Callin, ὃ. 


Harp. s. "Toy. — Bjl. noch Fabric, bibl. gr. ıv, 10, 


Lob. Agl. 840. 888. — 6) $elbherr bes Antiochus, Pol 


5,41—51, d. 7) Geſaudter an Attila, Prisc. Pan. fr. 
1. 8) Thafier, Hipp. Epid. 1, p. 66. 9) auf eine 
fardifchen Münze, Mion. ıv, 128. 
Ἐπιγήθηε, ους, m. Breuer, Mannsn., Plut. Ar. 
2 


"Erlynpis, m. reis, Mannen. auf e. tor. Juſcht. 
in d. Ephem. archaeol. K 


Ἐπίγνωμος, m. Klügling, Mannsname, Ῥ]αυι 


Stich. 

ἘἨπιγόνα, f. u. Inser. 2, 1957, ο. 8, 4287, 4. 
6433, 4 Ἐπιγόνη, Srauenn., Inser. 706. 943. Fem. 
au Ἐπίγονος. 

Ἐπιγόνιοα, m. Neulomme, eigtl. Nachkommt. 
ein Philoſoph aus Lycien unter Gonftantius, Amm. 
Marc. 14,7. K 


Eriyovon, dat. ion. οισε, (of), auch ἐπέγονου ge- 


Ἐπίγονος 


(Φτίεδειι, Neutommes, 1) die Söhne der fieben im 
Kampfe gegen Theben gebliebenen Helden (Alcndon, 
Argialeus, Diomebes, Promachns, Sthenelus, Therſan⸗ 
der, Euryalus), Pind. P. 8, 60 (Aesch. Sept. 902), 
Eur. Suppl. 1224, Apd. 1, 9, 18. 8, 7, 2, D. 8ic. 4, 
66, Strab. 7, δ25ὅ---10, 462, 6. Paus. 9, 25, 7. 10, 25, δι 
A. Sie und ihr Rachekrieg gegen Theben wurde ſchon 
früh Gegenſtand der Dichtkanſt, fo οἱ Επύγονου det 
Somer als ein Theil der Thebais, Her. 4, 83 u. ans 
dere ep. Gedichte Paus. 9, 4, 5. Ihre Statuen flanten 
in Delphi, Paus. 10, 10, 4, über ihr Grab f. Pause. 9, 
19, 2, 2) die aus den eroberten Ländern dem Alexau⸗ 
der zugeführte u. in macedoniſcher Kriegskunſt ein⸗ 
geübte neue Mannſchaft, Arr. An. 7,6,1. 7,8,2. — 
Auch nannte Hieronymus u. A. die Nachlommen der Dia⸗ 
boten fo, D. Hal. 1,6, D. Bio. 1,8, App. prooem. 10. 

Ertyovos, m. Neukomm, 1) Athener, Ar. Eccl. 
167, Suld. — Anagyreſier, Ross Dem. Att. 6. — Inser. 
192. — Nil. epp. 1, 48. 2)Tyrann von Kolophon, Plut. 
Luc. 8. — Anderer: Mion. S. νι, 98. 8) Diufiteraus Am⸗ 
ὃταίία, Erfinder des nach ihm benannten mufttalifchen In« 
ftuments ἐπιγόνειον, welches 40 Saiten, aber nur 20 Töne 
hatte, Iub. Maur. b. Ath.4, 198, ἀ, Er u. feines GOleichen, 
οἱ περὶ Επέγονο», Philoch. b. Ath. 14, 687, f. 4) 
Dichter aus Theffalonih, Anth. ıx, 261,tit., f. Brunck 
Απ. 2, Ρ. δ06 u. vgl. Fabric. bibl. Gr. ıv, p. 478. 5) 
επ Bildhauer, Plin. 84, 8, 19, u. der Gemmenſchnei⸗ 
der Epitonus in Sill. cat. 201, der nach Keil An. ep. 
p. 227 richtiger Epigonus zu ſchreiben tfl. 6) Andere: 
Inser. 260. 275. 276. 277. 808. 437. 1272. 1296. 
2,2209. 2264, m, 15. 

‚m. ©. des Neleus, Apd. 1, 9, 9, richtiger 
Ἐπίλαος, w. f. 

Ἐπιδάμνιοα, m. Neurode (f. Ἠπίδαμνος), V. 
der Helene, die als Dienerin der Venus von den Epi⸗ 
damniern gleich der Venus verehrt wurde, Ptol. Περί. 
4. — Phot, bibl. 149, 17. 

Ἐπίδαμνος, Neurode d. i. bingubegwungen, neu⸗ 
gewonnen, od. MRoßfeld. denn δάμνος iſt nad He- 
sych. — ἵππος, 1) (ή), St. im griech. Illyrien, nad 
Einigen (Strab. 8, 816, Paus. 6, 10,8, D. Cass. 41, 
49, App. b. eiv. 2, 89, Ptol. 8, 18, 8, St. B., Suid.) 
das fpätere Dyrrhachium, Thue. 1, 24—29, Icyl, 26, 
Aeschin. ep. 10, 9, Arist. pol. 2, 4, 18 — 5, 8,4, 
ö., Hier. p. 658. Ew. (οὗ "Emibdunor, Her. 6, 
117, Thoc. 1, 24—26, ὅ., Flgde. Parthen. 9. St.B, 
auch Ἐπιδάμνενο, /οπι. Ἐπιδαμνιάς, St. B. — St. Β. 
unterfcheidet Irrtbümlich zwei, eine in Zliyrien u. eine 
andere im Sonifchen Meerbufen, viell. zu Επίδαυρος 
gehörig. 2) m. K. u. Gründer der Stadt, App. b. 
eiv. 2, 89, St. Β. s. 4υρράχιον, Const. Porph. de 
them. 2, 9. 

Ἐπιδαύρια, τά, 8εβ des (epidaurifchen) Asklepios 

in Athen, Paus. 2, 26, 8. 

Ἐπιδαόριος, m. Mannen., Inser. 2,2018, B, 47. 

— Επιδαυρίου πύργο» — Olbiae. 
. Ἐτίδανροε, ου, dor. (Thuc. 5, 77) w, (N), δοῷ 
Il. 2,561 fieht ἀμπελοέντ' Ἐπέδανρον, wo bie Alten 
(St. B. u. Eust. 11. p. 287, 81) ἀμπελοέντ) als femin, 
nehmen, Bufchhorn (nah Rott von ἐπιδάσνορος, 
f. Curt. Etym. Zorfch. 1, p. 198), nach Strab. 8, 874, 
Eust. 0.0.D. u. St. B. fagte man auch Ἐπίταυρος, 
dae wäre Stiernberg oder Starkenburg, denn 
ἐπίταυρος ift nah Hesych. auch = ἰσχυρός, 1) ©t. 
in Argolis am dem ſaroniſchen Meerbufen, mit einem 
berihmten Tempel bes Weftulap (Paus. 2, 26, 8), dah. 


Ἐπιεικής 865 


Piut. Per. 85 u. Ariatid. or. 26, p. 646 ἡ Ἱερά ges 
nannt, j- Pitauro, ſ. Il.a.a. D., Her. 8,50 — 8, 46, 
δ., Blgte. Ew. (08) Ἐπιδαόριοι, dat. ion. (Her. 5, 84) 
0:04, Her. 1, 146—9, 31, d., Ilgde., nach Hesych. auch 
Ἐπίδανρον or. nad) St. B. u. Et. Μ. Ἐπιδανριώ- 
ns. Fem. "Erdaypta, Suid. s. Παμφίλη, St. B., 
Er. M., od. Ἐπιδανρίε, St. Β., Et.M. Adj. Ἔπι- 
δαύριοφ, ία, Suid., 5. Ὁ. λόγος, Ael.n.an. 15,9, ἵπ- 
πος, Ael. v. h. 3,24, χώρα, Scyl. 50, doch ſteht ebene 
dort αμώ ἡ Ἐπέδανρος χώρα. Dav. hieß das Ges 
biet der Stadt ἡ Ἐπιδανρία, Thuc. 6, 54. 55, Strab, 
8, 868. 875, Paus. 2,26, 2. 8.: 8, 20, 2, Plut. Then. 
8, od. cd Επιδαύριον, St. Β.Δ. Kopupaloy, Hesych. 
Adv. Ἐπιδανρόθςεν, Pind. N. 8, 147 — ἰξ ἸΕπιδαύ- 
eov, od. dx τῆς Ἐπ., wie et gew. heißt, Thuo. 2, 56, 
Plat. Ion 680, 0, Lye. 42, Plut. Syll. 12. qu. rom. 94, 
Paus. 2, 26,8. 10,9, 10, Ath. 18,589, 1. 2) Ἐπίδ, 
ἡ dıunod ο. (Strab. 8, 868) ή λιμηρὰ Ἐπιδ. ges 
nannt, St. in Lakonien, j. Momembafla ob. Alte Dal» 
vafle, Thuc. 4,56. 6,105. 7, 26, Ραα». 3,28, 6. 27, 
7, Ptol. 8, 16, 10, Seyl. 46. 8) St. in Dalmatien, 
j. Alt⸗Raguſa, Ptol. 2, 17,5. 4) ©. des Argos, nach 
Unveren (f. Paus. 2,26, 1. 2) des Pelops od. Avolle, 
Bründer von Epidaurus in Argolie, Apd. 2, 1,2, Paus. 


4. 6. V. 

Ἐπιδαφνία, Insor. 4, 8698, Sp. 

Ἐπίδει]κτος, m. Prangner, Diannen., Orell. 
4081. K. 

Ἐπίδειξια, f. Brange, Schiffen, Att. Seew. xıv, 
6, 82. 

Ἐπιδήλιον, π. Neulichtenſtein (f. Paus.), Ort 
der Lakonen an der Ofttüfte, |. Agiolindi, Paus. 8, 28, 2. 
©. «ήλιο». 

Ἐπιδήμια, τά, Bet der Heimlehr, Dankfeſt für 
lückliche Heimfehr, Himer. Propempt. — Aehnl. "Errı- 

μυ f. Bert in Delphi, ebend. 

πιθημιονργοί, pl. Beis ober Oberdemiurgen, Co⸗ 
fonialbehörde, 'Thuc. 1, 56. 

Erlöxos, m. Streitig, Mannsn., Stob., Plaut. 
Epid, 

Ἐπείδιον, n. 1) Borgebirge auf der Weſtkũſte von Bri⸗ 
tannien, Ptol. 2, 8, 1. Bewohner dafelbft οἱ Ἐπίδιοι, 
Ptol. 2,8, 11. 2) Inſel Giberniens, Ptol. 2, 2, 11. 

Eidos, m. ber rim. Rhetor Γάϊῑος Ἐπίδιος 
Μάρουλλος, D. Cass. 48, 9, Suet. rhet. 4. 2) Insecr. 
2, 2562, 19 u. p. 844,b. 845,8, 

Eirlövaı (?) πέλεναι ἢ πύλαε, Hesych. Schmidt 
vermuthet: Επιδναί (?) πεδειάτιδες πύλαι. 

Ἐπίδοκος, m. Hoff, Syracufaner, Xen. Hell. 1, 
1, 20. 

Emtöpopos, m. Stürmer, 1) Lariffier, ©. des 
Andromadus, Porph. Tyr. fr. 5, 2. 2) Athener, Inscer. 
169. 4, 7817. 7818. 

Ἐπίδυκοε, πι. (Wiefide d.1.Wiffer, od. Ente 
dıxos?) ©. des Daiklot, V. des Aleſtor, Pherec. in 
Marcell. v. Tue. $. 2. 

Ἐπιδώτης, m., dor. (Hesych.) ᾿Ἐπιδότας, Ges 
ber, Bein. der Götter überh, Paus. 2, 27, 6, und 
insbeſ. a) des Zeus In Mantinea, Paus. 8, 9, 2, in 
Lakedämon, Hesych., vgl. mit Plut. ο. Epic. 22. b) εἰ: 
nes Dämon in Lakedämon, Pause. 8, 17,9. ο) bes ὕπνος 
in Sicyon, Paus, 2, 10, 3. 

Eruixea, (N), d. lat. Clementie als Gottheit mit 
Tempel, Plut. Caes. 57, App. b. civ. 2,106. 

Ἐπιεικήφ, m. Biedermann, Mannsn., Inser. 
Erechth. bei Thierfh 1. Abh. S. 91. Κ. 


2 
366 Επιειχία 

Ἐπιεικία, (ή), Wacker ſtein, Ort bei Sichon, Xen. 
Heil. 4, 2,14. 4, 19. 

Eruuxida, — .Ensseidas, w. ſ., alt. Demos der 
tekrop. Phyle. Sin Mitglied ᾿Επιεικέδης, Insor. 805, 
b, 11, 8, ἐξ Ἐπιδικιδῶν aus Ep. dv Ἐπιικιδῶν in 
Ep. 8ι. Β. 

Ἐπιζεφῦριοι, dat. ion. 9.60, (of), Aoxgos, We ſt⸗ 
beimer Lokrer, St. u. Ew. berfelben in Unteritalien 
am Borgebirge Zephyrium, Her. 6, 28, Thuc. 7, 1, 
Scymn. 818 (οἱ λεγόμενου ’Ensl, 4.), Zen. 4, 20, 
Callim. fr. 446 ed. Ern., Hecat, b. St.B.s. Joxgoi 
"En. u. St. Β. 5. Ζεφύριον, A. Bei Pind. Ol, 10, 16 
4. Ζεφύρνοι genannt, auch allein οἱ Επι. Schol. Π]. 
2,527. Als Adj. Ἐπιζθφύριοι ὀρχήσεις, Aristox. 
δ. Ath. 1,22, b. | 

Ἐπίζηλονς, m. Wunder, Athener, Her. 6, 117, 
Ael.n.an. 7,88. — Inser. 226, b. 

Ἐπιηρείδης, m. Slave d. ἱ zierlich, anmuthig. 
Mannen., Pancr. u. Anth. vıı, 658, 

Ἐππιθαλαμίτης, m. »Hochzeiter, Bein. des Her 
mes (Mein. conj. Eros) in Gubda, Hesych. 

Ἐπιθάλης, m. Blüher, Mannen., Insor. 2, 
22686, a, 26. 

Ἐπίθειρμοε, m. Hikig, Archilekt, Iul. Val. de τ. 
6. Alex. Μ. 1; 21,23. K. 

Ἐπιθέρσης,τι. Gluͤhmann, 1) Erythraͤer, Olym⸗ 
plonikte, Ρατ». 6, 15, 6. 2) Nicäer, Grammatiker 
unter Tiberius, Plut. def. or. 17. — St, B. =. Nt- 
χανα. 

Ἐκιθερσίδηφ,πι. Slühmanns, Knidier, D. Sio. 
6, 9. 

Ἐπιθέτηε, m. Feind, Athener, Zypethäer, Inser. 
172. — Aphidnäer, Boss Dem. Att. 14, — Auf einer 
atheniſchen Muͤnze, Mion. δ. III, 564. 

Ἐϊπιθύμητος, m. Wunſch, Mannsn., Inser, 2, 
8664. 8797. 8, 4245, Orelli 2388, Auch auf einem 


Eieins des Mufeums ter archäol. Gefellfchaft gu Athen, 


j πιθνμία, fe Gterde, als Gottheit, Tzetz. 
Ἐπίκαδοφ, m. Faßmann, ein Breigelaffener bes 

Sylla, der feines Seren Gommentarien berausgab, Suet. 

d.ill, gramm. 12.— (6. Oſann Beltr. zur griech. u. röm. 

Literaturgeich. 2, p. 859.) — Ein Anderer, Suet. Octav. 

19. 6. ποῷ Liv. 44, 80. K. 

j Ewixaupos, ἁθπί. GQuttentag, St. in Judäa, Ptol. 

‚16,9. 

Ἐνπικαρία, {. Kapſtadt, St. in Dalmatien, Ptol. 
2, 16(17), 12. 

irrixapen, v. L für Ἐπίτανυρος in δίταὺ. 8, 
874. 

Erwapwla, f. Nute, Frauenn. Ἕλλην. ἔπεγρ. 
ἀνέκδ. φυλ., A.n.18, K. 

Ἐνπικάρτιος, m. Srucdtbringer, Bein. von 
®öttern, Max. Tyr. 80, 4, Poll. 1, 24, insbef. des Zeus, 
Arist. mund. 7, D. Chrys. or. 1, p. 9. or. 12, p. 216, 
Plut. Stoic. rep. 80, Liban. 1, p. 289, 5, u. 3war auf 
Eubda, Hesych. 

Ἐκπίκαρποφ,τα. Nut, Mannen., Inſchr. im Muf. d. 
archäol. Geſellſch. zu Atben, K. 

"Er fe. Shmüde (Galland), 1) T. des 
Mendleus, Sem. des Laios, M. des Dedipus, = ’Io- 
χάστη, Od. 11, 271, Paus. 9, 5,11. 26, ὃ, Nic. Dam. 
fr. 15, Apd. 8, ὅ, 7, Plut. cur. 2, Hesych. s. Καλή». 
2) T. des Kalyton, Apd. 1,7,7. 3) T. des Nugeas, 
Αρά. 2, 7, 8. 4) Gem. des Agamedes in Arlatien, M. 


Ertxoupos 


des Trophonius, Char. in Schol. Ar. Nub. 504. 5) Grm. 
des Klymenos in Argos, M. der Garpalyle, des des 
u. Theragros, Dieuch. δ. Parth. erot. 18. 

din, (6), Nüger, Cyrenäet, Dem. 20, 


Ἐνικέρνης, Muldenftein, eigtl. Shüffelberg. 


ein Berg, Cotel. 2, p. 892, Boiss,, Sp, 


Ἐπικεχόδως, m. Befheifferling, kom. Vogel⸗ 


name, Ar. Av. 08. 
Ἐπικηφισιά (üb. d. Ace. f. Gosttl. p. 186), (viel. 


Muldenthal, [. Κηφισός) att. Demos der Deneifchen 


Boyle. ἄω. Ἐπικ St. B., Eust. II. p. 275, 11, 
Ross Dem. Att. 10. 14. 74, a. Inscer. 2, 2088, 2, Meier 
ind. schol. n. 80. 84. Adv. "Erw 
St.B. 


2 


Ἐπικιχράδας, m. Leiher, Bein. des Zeus in Kos, 


Hesych,. (zweifelb.). 
Ἐπικλεί 


1. ὃ 


55. 
Ἐπικλβν, έους, έα, ep. ῆα, voc.’Enlxiesg (Antpt. 
χι, 87), m. Rüble, 1) Lykier, ΠΠ. 12, 679. 2) πιο 
ner, a) B. bes Proteas, Tbuc. 1,45. 2, 28—8, 107, & 
b) Archon in Athen, Apost. 16, 82, Inscer. 108. c) 
ein Gegner des Demoftgenes, Plut. x oratt. Demasth. 
68. — einer, gegen welchen Hyperides eine Rebe hielt, 
Harp. s. Γρύλλος. d) Bargettier, Boss Dem. Att. 5. 
— Anderer, Inser. 110. 8) Spartaner, Ephor. b. D. 
Sic. 18, 41. 4) Eitharöte aus Hermione. Plut. Them. 
δ. 5) V. d. Vhryne, Tpespier, Atb. 18, 591,0. 6) An« 
bere: Ath. 12,587, c. — Antpt.ep. ᾱ. a. O. 

Ἐκπίκλητος, m. Rath, Mannename, Orell 
2922. K. 


ἘἨνπικλόπαοσς, m. Diebshort, Bein. Des Zu 


Hesych. 
—— (of), b. Ptol. 8, 16, 11. 17 mit 


od. Leifiner (Lokrer), d. δ. die, welche am Gebirge 
Knemis am melifchen Meerbufen wohnten, Strab, 9, 
416. 424, St.B. ο. 4λπωνος u. Ζωστήρ. ©. «ο- 
χροί, Ει. Μ. 

Ἐπικοίνιος, m. Bemeiner, Bein. bes Zeus auf 
Salamis, Hesych. 

Ἐπικόᾳ, m. Wortmann, Milefier, Mion. ΠΠ, 
166. 

Ἐπικονυριᾶνόᾳ, m. Mannsname, Inser. 275. 
Aehnl.: 

Tæwucouputs, m. Helfert, Mannename, Inser. 
276. 

ἘἨπικούριοφ, πι. Helfer, Bein. des Apollo zu Βεῇέ 
in Arabien, Paus. 8, 80,4. 88,8. 41,7. 

Ἐππίκουροφ,ου, voc. Επέκουρε(Ρἰπε, Col. 6. ο. Epic. 
3. lat. viv. 3, Suid. 5. Φιλήμων), (6). Helfmann 
(daher nannten die Komifer nad Ath. 7, 278, f bie 
Anhänger des Epilur: τῆς ἡδονῆς καὶ ἁκρασίας 
ἐπικούρους καὶ βοηθούς), 1) Athener, a) B. des 
Pachet, Thuc. 8, 18. db) Anderer, Ar. Eccl. 644. — 
Inser. 2, 2561,b, Add. ο) Antläger des Phocion, Piut 
Phoc, 88. d) Gargettier (dah. ὁ Γαργήστιος auf 
ohne weitern Zuſat genannt, Ael.b. Suid. s. Tırarö- 
δες), ©, des Neolles (dab. ὁ Ἀεοκλέους, Them. or. 
20, 286. 28, 287. 26, 824), berühmter Pbilofopb, ver 
bald ὁ φιλόσοφος, Plut. Demetr. 84, bald ὁ σοφός, 
Ath. 8, 101, f, bald ὁ ἀληθὴς φιλαληθέστατος, Luc. 





— von Ep. | 


δας, m. Rühling, ©. des Leonides, Br. | 
bes Kleomenes IIL, Königs von Sparta, Paua. 2,9, 





Ἐνπίκληροε, ου, m. Erbe, Athener. D. Sic. 12, 


danchen, Aoxgoi ol Ἐπ., die Buger 


Ἐπιχράδιος 


bis acc. 3, Ath. 8, 864, b. 18, 588, a, ο). ὁ ἄτεγκτος 
heißt, Luc. Alex. 25, Sründer der cpicureifchen Schule 
(320 v. Ehr.), die bisweilen οἱ xijnos Ἐπιχούρου, 
Plut.c. Epic. 16, Ath. 18, 588, b, vgl. mis Anth. vI, 
807, bald ὄργια Επικούρον, Piut. Col. 17, δοώ 
auch φλυαρίαν, Ael. fr. 111, Heißt u. bisweilen bloß 
durch ὁ ᾿Επέχουρος ausgebrüdt wird, Ath. 7, 281, 9, 
Plut. Cim. et Luc. 1. S. Strab. 14,688, D.L. 10, 
1, Suid., StB. s. Γαργηττός, Plut. plac. phil. 1, 28. 
fr. de Daed. 8, 3., A. Berfon des Geſprächs 5. Luc. 
bisace. 21 u.ff. Im Plur. Επίκονροι d. h. entwe⸗ 
der die verfihiedenen Epikure, D. L. 10, n. 16, oder 
Bhilofopken von der Art des Epilur, Luc. Iup. tr. 22, 
Suid.s. ἔρρ8. Adj. davon {β Ἐπικούρειοα, ο», dab. 
λόγος, Plut. ο. Epic. 38, δόγμα, Plut. Colot. 4, &ro- 
us, Luc, Icar. 18, Lac. ep. 57 (ΧΙ, 98), σοφία, App. 

ithr. 28, αἴρεσες, D.L. prooem. 18, die daher auch 
allein ἡ Ἐπικούρειος heißt, D. L. 4, 6, 18. Geine 
Anhänger heißen οἱ ᾿Ἐπικούρεεον, Ael. v. h. 9, 12, 
Plut, def. or. 20, δ., D.L. 10, 2, Ath. 12, 547, a, ὅ., 
Luc. Icar. 82. Hermot. 16. Alex. 38, ὅ., auch wohl 
ol γνήσνοι Ἔπ., D. L. 2, 10, 15, u. Ἐπεκουρείων 
ncides, S. Emp. math. 6,19, Επικούρειός τες εἶκα- 
διστής, Ath. 7, 298, d, ob. Ἐπικουρείων χορός, 
D. Hal. comp. verb. 24, od. χλευασµοί, Plut. def. or. 
19, od. οἳ περὶ (τὸν) Επίκουρο», Plut. plac. phil. 
6,19, 2. san. pr. 22, ὅ., 8. Emp. dogm. 1, 869, οἱ 
ἀμφὶ Επίκουρο», Luc. v. h. 2, 18, οἳ ἀπὸ τοῦ 
Ἐπιχ., Porph. abst. 1, 7, vgl. mit Ath. 12, 546, ο. 
Lehrfühe od. Ausfprüche von ihm heißen τὰ Ἐπικού- 
ρου, Plut. ο. Epic.7, Theon. prog. 2, body auch τὸ 
’Enixoögssov, Plut. aud, poet. 1. 3) aus Magneſia. 
D.L.10,n.16. 4) ©. des Leonteus, D.L. 10,n. 16. 
5) 6. des Metroborus, D.L. 10,1. 10, 6) ein echter, 
D.L. 10,n. 16.— ®gl. Fabric. bibl, gr. 111, 605. ©, 
᾿Επίχωρος. 

Ἐπικράδιοα, m. »Feiglzweig, wie Feiglfeld, 
aus Mantinea, Olympionike, Paus. 6, 10, 9. (Leber 
ἐπιχρήδιος f. Lex.) 

rea, f. Sigibilt, Athenerin, Ephem. ar- 
chaeol. n. 2689. K. Aehnl.: 

Ἐπικρατήας φίλα, Inser. 2,2148, b, Add., Sp. 

wpärns, ους, ep. (Diot. ep. VII, 738), ion. 
(Hipp.) u. Inser. 5466, 8 δος, dor. εες (Keil Inser. 
boeot. πι, 8), od. us, Inser. 8, 5676, ο, od. ου (ἴπφογ. 
1570. 8,5180, b), dat. δὲ, acc.n» (Dem.19, 280. 61, 
1), u.n (Polyaen. 8, 28), voc. 'Entxpareg (Luc.ep, 
x1,11.12), (0), Meinert d. i. fehr mächtig, 1) Athener, 
) Archon eponym. auf der Bafis einer Statue aus röm. 
Zeit, "Eypen. Ἕλλην. φυλλάδ., A.n. 84. b) Staates 
mann mit dem Bein. σαχεσφόρος, od. nad Βυἱἀ. u. 
Et.M. ἔφορος, ald Demokrat u. beftochener Geſandter 
nah Perfien oft genannt, Ar. Ecel. 71, Lys. or. 27. 
εξ u. 1. 16, Dem, 19, 277. 280, Jane, b. Harp., 
Plat.com. b. Suid., u. Ath. 6,229, b, Plut. Ρε]. 80, 
Paus. 8, 9, 8, vgl. Heges. b. Ath. 6, 261, a. ο) Achar- 
ner, Stesimbr. 5. Plut. Them. 24. — Rh. Muf. N. 
8.11, 8, 887. d) 6. des Philodemus, Schwager bes 
Arfchines, mit dem Bein. Κυρηβίων (Dem. 19, 287), 
ſ. Aeschin. 2, 150—152 u. Schol,, Ath. 6, 242,d, Suid. 
e) Freund des Lyfias, Plat. Phaedr. 227, db. f) ein 
teiher Mann, der eine eherne Bildſäule erhielt, Lyc. 
b. Harp., Suid. g) Pallener, Inser. 168. Ἡ) Garget⸗ 
tier, Att. Seew. 11, 26. i) Sunier, Ross Dem. Att. 12. 
k) Jonide, Ross Dem. Att. 92. 1) Freund des Timos 
ftateö, Dem. 24,27 u. Schol. m) Anderer, Dem. 61, 


Ἐπιύδης 867 


1. n) einer, gegen welchen Lyſias eine Rebe ſchrieb, 
B.A.103, 11. ο) Αἱθαλίδης, Inser. 115. 2) Koe 
mödiendichter aus Ambralia, Αν. 10, 422,1, δ., Suid., 
Λο. η. an. 12, 18. ©. Mein. 1, p. 414. 8) 2ebabier, 
Keil Inser. boeot. Χ111, B. 4) Priefter aus Amphia⸗ 
taos, Inscr. 1570. 5) Truppenführer des Antiochus, 
Ios. 18, 10, 2 u. ff. 6) Teſtamentsvollſtrecker des Stras 
ton, D. L. 5, 8, 0. 7. 7) Arditelt aus Sicilien, Β. 
Rochette 1. 3 Μ. Schorn p. 67. 8) Redner aus Ba⸗ 
laneä in Phönisien, St. B. δ. Βαλανέαι. 9) Sklave 
Gäfers aus Mile, Polysen, 8, 28. 10) Argiver, 
Mion. 11, 280. 11) Adäer, Mion. 11, 168. 12) aus 
Kyme, Mion. 111,8. 18) aus Temnus, Mion. 8. νι, 
41. 14) Andere: Diot. ep. vi, 788. — Luc.xı, 11. 
12. — Hipp. Epid. 1, p. 694. — Inser. 2, 1498. 
Emxpariöns, ου, in Inser. 8, p. ΣΣ, π. 18 a, m. 
Meiners, DMannsn., Inser. 1690. — Amifener, Suid. 
s. Τυραννίων. ©. Κρατίδας. Aehnl.: 
ἘἨπικρατῖνος, m. Argiver, Wesch. u. Fouc. 5, 


Ἐπίκτας, gen. a (Inscr. 1586) u. viell. von Eni- 
χτης, ου (Inscr. 1585), m. Otto d. ἱ. Gutterwerber 
od. sbefiger, f. ᾿Επίκτατος unter Ἐπίκατητος,. boch 
αιώ Ἐπικτᾶφ ρι[ώτ., 1) Atbener, Inser. 284. 2) 
Spartaner, Inser. 1279. 8) Thebaner, Inser. 1586. 
1586. 4) Inser. 8, 4423, 4. 

Ἐπίκτησια, f. Neugart ὃ. i. neuer Beſitz. Frauen⸗ 
name, Inser. 1892. 1977. 2026. 4, 6920, B. A. 
1198, 2. 

Ἐπικτήσων, ωνος, m. Adelſchalk d. ἱ. Guts⸗ 
diener, Stlavenname, Inser. 1715. 

Ἐπικτήτα, f. Srauenname, Insor. 2, 2448. Fem. 


m: 

Ἐνπίκτητος, ου, ep. (anth. 1Σ, 207) auch 0so, 
voc, (Luc, Dem. 55) ᾿Επίέκτητεα, dor. auf einer fpätern 
Phoc. Inser. n. 76,R. "Eirixraros,f.Abr. Dial. 11,181, 
I)CH),Neulant, a) (ἡ Φρυγία), der Theil Phrygiene, 
den@umenes vom Bithynier Prufias erwarb, Strab.2,130. 
12,584. 568. 564. 676. Die@w. οἳ Ἐνπίκτητοι, Strab. 
12, 568. b) (ἡ Αἰτωλία), ein Theil Aetoliens, Strab. 
10, 450. 460. 2) (d) Neumann d. 1. neuerworbes 
πετ, 9) Athener, «αμπτρεύς, ©. eines Zoſimus, Inscr. 
270, 1. b) Korinthier, ἱμίλιος Ἐπ., Dichter, Inser. 
1585. ο) Smyrnäer, Mion. 111, 916. d) Phrygier aus 
Hieropolis, Slave u. floifcher Philofopb unter den An⸗ 
toninen, Verf. des ἔγχιρίδιον, Arr., Luc. Dem. 8. 55. 
Peregr. 18. adv.ind. 18, Themist. 7, p. 60, b, Apost. 
2, 70, 9---18, 67, b, ὅ., Mant. prov. 1,28, Anth, ντ, 
676. 1x, 207. 208, D.L.10,n.8, Dam. v. Isod. 58, 
Suid, Adj. davon ᾿Ἐπικτήτειον, |. B. ὑπομνήμα- 
τα, M. Anton. 1, 7. e) griedhifcher Bafenmaler, Ca- 
binet Durand η. 183 u. 841 u. Gerhard, Denkm. d. 
Berl. Muſ. τα. 1606 u. 1607. f) Andere: V. eines Ni⸗ 
teros, Inser. 192. — παιδαγωγός, Inscr. 3805. — 
Keil Inser. boeot, XXII, b. Phoc. Inscr. f. oben u. 
Inser. 2, 2400. 2667. Sllavenn., Bailie n. 301,c,p. 
73. Philol. v,4, p. 655, n. 27. (Suid. hat auch ein 
Ἐπικτέτης.) 

Ἐπικῦδείδης, voc. Ἐπικυδείδη, m. Epifydess 
fohn dv. i. ©laufos, or. b. Her. 6,86 u. Anth.xıv, 
91. 

4 

Ἐπικύδηε, ους, ion. εος, ace. qy, Plut. Them. 6, 
u.n, Pol. 7, 9 νου. (Call. ερ.) Επίχυδες, (ὁ), Ro⸗- 
bert d. i. ruhmglängend, 1) Spyartaner, B. tes Glau⸗ 
tus, Her. 6, 86, a, Paus, 2, 18, 2, Plut. ser. num. 
vind. 11. 2) Athener, Plut. Them. 6. reg. apophth. 





370 


Ἐπιταλάριος, f. Körbern. Bein. der Aphrodite, 
mit einem Altar in Rom, Plut. fort. Rom. 10. 

Ertravpos, [. Επίδαυρος. 

Ἐιπίτανσα, St. am Indus, Ptol. 7, 1, 61. 

Ἐπίτεγμα, f. Frauenn. auf einer attiſch. Grabſtele, 
K.S. ᾿Επίτευγμα, 

Ἐπιτέλεια, f. Bollgarb, Brauenn., Inser. 2448. 
111, 89. 2480, d, Add, 

Ἐπιτέλης, ους, in Inser. 8, 4702. 6788 auch ου, 
αοο. ην, Bollmann, 1) Argiver, Paua 4, 26,7. 2) 
Athener, Ross Dem. Att. 151, a, — Θορίχιος, Alt. 
Etew. XIV, e, 128. 8) @uböer, Μίου. S. νι, 864. 4) 
Andere: Insor. 165. —1512— 1570. 1798, b, 10, Add. 
3, 4702 u. die Stellen mit d. ®en. in ου oben. 

Ἐπιτελίδης, b. Thuc. u.D. Sic. Ἐπιτελίδας, m. 
Vollmanns, 1) Spartaner, Olymp. (Οἱ. 54, nah D. 
Sic. 5, 9, 01.50), D.Hal.4, 1. — ein anterer Spar⸗ 
taner Thuc. 4, 182 v. 1. für Πασιετελέδας. 2) Athener, 
Inser. 171. 

Ἐνπιτέρπης, m. Liebmann, ©. bes Zoftmos, Br- 
σανδύς, Uned. Infchr. des Muf. der arhäol. Gef. zu 
Athen, K. 

Ἐπιτέρμιος, m. Örenzer, Bein. bes. Hermes, Ἡο- 
sych. 

Errlrevypa, f. (neutr. als ſem.) Glũck, Frauenn. 
A. Rang. 11, η. 148. 1890 K. od. Inser. 6820 (praef. 
p. xx), ephem. arch.1555, vgl. Keill. Β. p. 170. u. 
Jahné Jahrb. Suppi.ız, 3, 1858, p. 358. 875. E.’Ent- 
vr Aehnl.: 

πιτευγµία, f. Irauenn. T. des Altrandros ος. 
Att. Inſchr. in meinen Heften, K. 

Ἐνπιτεύκτας, m. viell. für’Enrevxtas gu lefen, w. f. 

Ἐνπίτενξια, {. Slüd, Brauenn., Inser. 2, 2478. 
8847, ο, Add. 

ἘἨπιτίμαιος, (6), Krädler, Spottname bes Timäos, 
Ath. 6, 272,n.b. | 

Ἐπιτιμίδηε,πι. Eh richt, 1) Philoſoph aus Eyrene, 
D.L. 2,8,n. 7. 2) ein Schriftſt. Ael.v.h. 4, 7, wahrſch. 
= "Enstiuarog, vo. |. 

Emrtmos,m. Ehrmann, fpäter. Dannen., Zosim. 
1, 49 (Vict. Septimus). 

"Ertrıpos, ου, bot. (Inser. 1588) ω, m. Ehrich, 
1) Pharfalier, Stesimbr. b. Plut. Per. 86. 2) Lchateer, 
Inser. 1588. 8) Anderer: Dem.ep. 5, p. 1489.—Inser. 
4,8181. 

Erirovos, m. Stange, Mannen., scalptor, Inser. 
4, 7184, Sp. 

Erlropos, m. Sherffig, Steinfähneider, Sen. 
Littz. 1525, n. 193, p. 100, K. 

"Eros, m. 1) der lat. EpitusSilvius, 8. in Alba, D. 
8ic. 7,4, Ον. met. 14, 618. 3) (Anlauf), Berg in 
Macedonien (Ballene), Pin. 4, 10, 17. 

Erırpayla, f. Böcding, (f. Pat.) Bein. ver Aphro⸗ 
dite, Plut. Thes. 168. - 

Ἐπιτραπέτιος, m. Tafler, Name eines Heinen 
von Lyſipp gegoffenen Heraklesbildes, Stat. 8. 6, 6, 
Mart. ep. 9, 48. \ 

Ἐνπιτρέφης, ovs, m. Wachs, Athener, V. eines Kal⸗ 
litles, Thriaſier, Dem. 50, 47. 

Ἐπιτροπ4θεν, von Voigtsdorf, aus einem ſonſt 
unbefannten attifhen Demos, Inser. 626. 

Ἐπίτροπος, m. Asmund, Bein. obwaltenber Gotte 
heiten, 5. DB. des Hermes. Schol. Pind. Ol. 1, 171. 

Ἐπιτρόφη, f. Koft, Franenn., Inser. 2, 8460, Sp, 

Ἐπιτόγχανος, m. 1) Mannen., M.Anton.R,25. 2) 
Sreigelaffner des Marc. Aurel,, Mus. Capitol. ıv, 54. 8) 


Ἐπιταλάριος 


Ἐπίφρων 


Steinſchneider, Bracel T. n, p. 78 u. Bill. cat.art.p.2201, 
wo Fpitynehanus ſteht. 4) Inser. 4, 7186, not. Aebni.: 

Tmırvyxäverv, οντος, m. Gluck, Mannen., Inscr. 
202.205. 266.298. 1249. 1252. 2411. 3688. Add, 
Thierſch par. Infchr.n. 26. (Ἐπιτννγ. Insor. 8, 5848, 
4256. 5771. 6145. 4, 9609.) 

[Ἐπιτύδης, m. auf einer chodifhen Münge, Mion. 
8. νι, 609, nach Keil wahrf. "Enssernc.) 

ἘἨπιτνμβία, {. Θτάδετπ, die Aphrodite in Delphi, 
die lat. Venus Libitina. Piut. qu. Rom, 28. 

Ἐνπιτύχηε, ους, in Inser. 8, 6480 oo, m. Glũd, 
Narier, Inser. 3426. 

Ἐπιτυχία, f. Glũck, Therderin, Inser. 2472, 1, 
Add., K. Mehnl.: 

ἘἨπίτνχοε, m. Athener, Insor. 272. 1888, 15. 

Erıbävaa,I)f.Beratshaufen (f.Ios.) 1) St. en 
der fübl. Grenze Biliciens, App. Mithr. 96, Ptol. 5, 8, 7, 
δι. B., Cie. ad. div. 16,4, Amm. Marc. 32,11, Hier. 
705. Ew. "Eribaveis, auf Münzen bei Bartbelcny 
Numism. απο. p. 247. 2) St. in Bithynien, St. B. 
8) St. in Eyrien am Orontes —="Aud9n, |. Hamab, 
los. 1, 6, 2, Ptol. 5, 15, 16, Hier. p. 712, Wessel. 
ad Hier. p. 187, A. Ew. Ἐπιφαγεύε, έως, Proc. 
ned. fol. 94, St. B. 4) St. in Syrien am Euphrat, 
Plin. 5, 21. 5) St. in Syrien am Tigrie — "Aorr- 
σίχερτα, δι. B. 6) St. in Medien — Ecbatana. 
Char. b. St. B. s, 4γβάτανα. II) ἐπιφάνεια, τά, 
Feſt bes Wiederſehens, Caryst. b. Ath. 12, 542, e 
IIT) @igenn. Inser. 2, 1559. 

dvaos, m. Inscr. 2, 8607, 12, Sp. 

Ἐπιφάνηα (sic), f. Srauenn., Inser. 6321, K. 

Ἐπιφάνηον, in Insor. 8, 4788 b, Add., Sp. 

Ἐπιφάνης, ους, in Inscer. 8, pg.xv.n. 71 ε.ς. m. 
Bertb — Beraht, Athener, Inser. 412. Adj. Ἔνν- 
φάνειοε, Inser. ὃ, 4922, d, 4, Add. 

a Ἐπιφανιᾶνόφ, m. Berihes, Böotier, Inser. 1618. 
ehnl.: 

Ἐπιφανίδην, m. ſpaterer Mannen. 

Ἐππιφάνιον, ſ. Bertele, Frauenn. Alciphr. 8, 39. 

Ἐπιφάνιος, (6), Bertel, 1) Beträer, ©. des Ul⸗ 
pion, Sophift, Buid., Eudoc. Viol. 165, Eunap. 127. 
— ὁ τεχνικός, Schol. Dem. 8 prooem. Er u. feines 
ΦιάΦει, οἳ περὶ Ἐπιφάνιον, Schol. Dem. 18, 6. 
2) Bifhoff zu Sonflantia auf Cypern, Schriftſt. Suid. 
8) Βι[Φοῇ von Selybria, Suid. 4) Alerandriner, Suid. 
Mol. Fabr. bibl. gr. ντι, 257. 5) Inser. 8, 8833 
K, 6. 4, 8697, 7. 9896, 7. 

"Emubt, indecl. ägpptifer Monat (Zulius), Piut. 
Is. et Os. δὲ, Απ. (Arr.) m. erythr. 14. 89, 49. 
56. Inscer. 8, 4840. 4940. Auch ᾿Ἐπιφεί Inser. 3, 
5019, 4. Ἐπιιφί, 8,4886, 4.4984, 12. 4957, 66, 
Ἐπείφ, 8, 4928, 8. 6042, 15. Ἐπέφ, 8,4716, Add 
6. ᾽Απηφί. 

Ἐπιφόρητος, πι, Neumann, Mannen., Infchr. in 
Marmor. Salon. 125, K. 

Erıbpadtis, b. Suid. =. Ὅμηρος ᾿Ἐπιφράδης, 
ους, m. Aegino, ©. des Ghariphenus, nach Char. 
b. Suid.a.0.0. S. des Euphemos, Ahn der Hemer, 
Proel. chrestom. {. 1. ®on Hellan. in Bibl. d. alten 
81Η. u. Kunfl. p. 1. Ined. p. 8 Ἐπιφ 
έως, genannt, wofür in Procl. vit. Hom. p. 
Westerm. ber genit. Επιφραδέος ſteht. 

Ἐπίφρων, ονος, m.Rein (Ξ- Regino, klug dera⸗ 
then), 1) Athener, DB. eines Polpkrates, Dem. 18, 
165. 2) Pythagoreer aus Metapont, Iambi. ν. Pyth. 
ο, 86. 8) Inser. 2, 2867, b, Add. 


„ KM 
25 ed, 


Ἐπιφυλλίς 


ἨἘἨπιφυλλίε, έδος,{. "τὰ να εἴ, Srauenn., Aloiphr. 
8, 87. 

ἘἨπίχαλκοα, ου, dor. o, m. Ifelin, Mennen., 
Theocr. 14, 56 (ν.]. ἐπεχάλκω). 

Ἐπιχαρεῖνον, m. =’Ersyuplvos, Insor, 8, 5716 
b, 2, Sp. 

ους, aco. (And. 1, 122) ην, νου, 
Ἐπιχάρης (And. 1, 95), (6), Treuth = frau, 1) 
Athenet. a) Samptrer, And. 1, 95, Lys. 12, 5b. b) 
Zeufonoer, Dem. 86, 14. ο) Acharnet. Ross Dem, 
Att. 5. d) Denver, Ross Dem. Att. 5. ο) Hualäer, 
Ross Dem. Att. 89. f) Suonymer, Inscer. 150. ϱ) 
Freund des Undocides, And. 1, 122. h) Olpmpionife, 
Großvater des Demofifenes, Demi. 58, 66. 67. i) einer, 
für den Dinarch eine Rede ſchrieb. D. Hal. Din. 12. 
k) Unterer: Dem. 68, arg. 2) Sicyonier, Dem. 18, 
295, Harp., Suid. 8) Rhodier, Pol. 80, 8. 4) Goro- 
neer, Keil Insor. boeot. LvII, f. 5) Inser. 4, 7892. 

’ m. Treutbs, 1) Delphier, Curt. A, 
D. 8. 2) &ebabeer, Keil Inser. boeot, ΧΣ/Τ11, ο. 1, f. 
Καὶ taf. p. 161. Aehnl. 

Ἐπιχαρίδης, m. Athener, Inser. 167. ---αλανειός, 
115. Pythagoreer, Alex. b. Ath. 4, 161, b. 

Erıyapivos, m. Zigiing (d. δ. θείες, lieb, hold), 
Utbener, Pause. 1,28, 9. — Ross Dem. Att. 56. 

Errixapıs, οἵος (fo D. Cass. 62, 37), acc. εν, 
(ἡ), Zeige, 1) dm. Freigelaffne. Hetäre eines Ότι. 
ders von Seneca, Polyaen. 8, 62, D. Cası. 62, 27, 
Suid., Tee. ann. 15, 51, δ., 2) Stanenn., Keil Inser. 
boeot. L, ο, 2. — Inseor. 8, 6524, 4. 

Erixappos, (6), Breudenteich, «σε, 65. des. He⸗ 
Iotbales, (Heracl. 6. D.L. 8, 1, n. 5. 8, B, Suid.), 
nach Andern ©. des Tityros ο). Ehimaros, Suid,, 
der fpäter in Sicilien unter Hiers Icbte, daher ὁ 2. 
κελός, ep. ad. ντι, 82 ο). ὁ Zupaxdasog ποιητής 
genennt, Ath. 8, 862, d, ob. bloß ὁ Σνρακόσιος, 
Atb. 15, 698, ο, berühmter Dichter der alten griechiſchen 
Komödie, dab. ὁ nesnznc,Demetr. eloc. 24, Marm.Par. 
71, ο). ὁκωμῳφδοποιός, Piut. regg. apopbth. s. Hier. 
6,D.L.8,2. 13 ὁ τῆς κωμφῳδίας πονητης, Luec.macr. 
25, eb. ὁκωμικός, Plut. Num. 8, St. Β. δ. Κραστός, 
der auch unter die fleben Weifen mit gerechnet wurde, D. 
L. 1, 1, n.14, u. für einen Pythagoreer galt, Jambl. 
ν. Pyth. 166. 266, u. eine Statue In Syrakus er⸗ 
bielt. D. L. 8, 8, n. 1 u. Anth. vır, 126. 66. Plat. 
Theaet. 162, e, Xen. Mem. 2, 1, 20, ®olgbe. Adj. 
davon if —— . B. λόγος, Buld., τὸ ob. 
τὰ (τοῦ) ’Ensyapuov, Plat. Gorg. 505, e, D. L. 
8, n. 12. Dah. subst, τὰ Ἐπιχάρμαα, Ausfprüche 
des Erichermus, Plut. ser. num. vind. 15, u. τὰ Pev- 
δεπιχάρµαα, untergefchobene Werke des Ep., Apd. b. 
Ath. 14, 648, d. Fragm. b. Ahr. Dial. 1], 485 — 
468. 2) Rhobler u. Golier, Rh. Muf. R. 8. ıv, 
2, p. 166. 8) Pybnder, DB. des Metten, Arr. Ind. 
18, 6. 4) Insor. 8,4120, 12. 

Ἐπιχθόνιος, ala Bein. des Erechtheus füt Ἔρι- 
χ{9όνιος, Ft. M. 371, 29. 

"Eerıxos, verd. Lesart in Scyl. 110. Müll. vermus 
εδει ἐχεχδίς, ſ. Ριχθίές ἢ DISK. 

Erika, viel, αἶπλα 5. i. 4ἴπολα d.i. Φεἰδθείπι, 
Infel, = Αἴγνλα ob. ἰγιλία, w. |. Ptol. 8, 16, 
28 u. Schol. 

Ἐποικιδία, f. Hausnern, Bein. der Demeter in 
Korinth, Hesyeh. 

oos, m. Reubürger, Atbener, Inſchr. bei A. 
Bang. 11, n. 882,K. 


371 


Ἐκόκιλλον, αι. (viel. 69 βετ), Macebonier, Arr. 
Απ. 8, 19, 6, 4, 7,2. 18,8. 

"Erova, f. d. τδπι. Epona, (Marquard db, |. 
Roſſewärtern, f. Plut.) T. des Pulvius Stellus, als 
Bbttin, welche die Pferde ſchirmt. verehrt, Agesil. 
b. Plut. parall 49. 6. Juv. sat. 8, 157. 

Ἐν s,m. Schauer, 1) Bein. 4) des Zeus, He- 
sych. Ὁ) δε Bofeibon in Megalopolis, Paus. 8,80, 1. (S. 
Lex.) 2) Mennen., Philhiſt. T. τι. Heft2,n. 2. In 
Inscr. 8, 5936, B Ἐρόπτης. 

Ἔ, L Et. in Gallis Ciselp: an der Durla, j. 
Surca, Eoloniederiämer, Btrab. 4,205, Ptol.8,1,84,9. 

Syvaros, (ὁ), ein @ulater, Pot. 22, 20. 

Ἐπονία, f. (viel. Reulunewalde, denn ova/nad 
Hesych. =: φυλαέ u. Kuni heißt deutfh: das Ger 
ſchlecht) St. u. zwar das fpätere Außpaxla u. früs 
δεε Παραλία. vie Ew. Hapdiso:, Bt.B. 

Ἐποφρᾶν, m. Mannen., Philhiſt. T. ıv, Heft 8. 

Ewoxos, m.Auffeh, ©. des Lylurgus in-Arlatien, 
Apd. 8, 9, 3. Seine Abbildung Paus. 8, 45, 7.6. Ἐπίο- 
χος. 

"Ἐποψ, οπος, m. Walde (f. Hosych.% Todter dep 
Nareiffus, Acus. 5. Prob, zu Virg. Bueol. 2:48. 

Ἐπόψιος, m. Schauer, Bein. der Götter, Soph. 
Pbil.1040, insb. a) bes Zeus, ΑΡ. Rh. 2, 1725, Call, 
δον. 82, Orph. Arg. 1089, Hesych, d) bes Apollon, 
Hesych ©. ’Enöntng. 

Ἔπριοε, m. Inser. δ 4258, b, Sp. 

Ἑυτὰ yavlas, pl. *Siebened, Ort bei Sparte, 
Liv. 84,88. K. 

Ἠπητάδελφοι, Siebenbrüter (vg Siebenberge), 
lat. (Mel. 1, 5, 5, Plin. 5,2,2, 9.) Soptem Fratres, 600» 
birge in Maurit. Tingit., |. die Affenberge, Pol. 4, 1,5, 
nach Strab. 17, 837 lagen eben bort die SiebenBrüdergrä» 
ber u. darüber das Gebirge Abile. 

Errä (of) ἐπὶ Θήβας, die Sieben gegen The» 
ben, d. ἱ. Adraſtos (A. Eteofles), Polvneites (U. Meki⸗ 
Κειδ), Tydeus (9. Eteotles), Ampbiasaos (U. Eteotles), 
Kapaneus, Hippomeron, Parthenopaͤoß, welche unter 
Adraſtos Anführung gegen Theben zogen. Asl. ν. h. 4, 6 
Behol, Arist. p. 105 vgl. mit D. 819.4, 66u. . — Titel 
eines Stüdes des Aeſchylus (Eur. Phoen. arg. b). 

Ἱδπτακινοθιανός, Gegend in Afrika. Inser. 8, 4656, 
2, Sp. 

’ Terra τὰ θιάµατα͵ die ſieben Bunderwerte der 
Welt, eine Schrift Philos darüber ed: Hercher.— ber Kos 
[οβ in Rhodus (Strab. 14, 652), das Maufoleum (Strab. 
14, 666), die Mauern von Babylon (Strab. 16, 782), 
die Byramiben, die Zeusftahıe in Olympia, Phil, 4. a. O. 

E ol, Siebendörfler, wilde Voͤlker⸗ 
ſchaft an der Küfte In Bonus, am Stydifasgebirge, 
zum Theil auch Βύξηρες genannt, Strab. 12, 548 
u. ff., St. B. 6. Μοσύνοικον. 

Ἑπταννησία, Siebeninfeln, 1) Infelin Indien 
am tolchifchen Bufen, Ptol. 7,1, 95.2) Ζηνοβίον ind 
νησία, [. Zuvoßlev. (Bei den Griechen bedeuten al 
ἱπεα νῆσου bie fichen großen Infeln, unter ihnen 
Eubda u. Sicilien, f. St. Β. s. Εὔβοια u. Zuxsile, 
vgl. Mein. Com. gr. vol. IV, p. 518.) 

Erra Nopol (fi Ἐττανομίε), Siebenmarten, 
Name für Mittelägypten von feinen ſieben Nomen 
(Meupsens, Ἡρακλεοπολίτης, Αρσινοΐτης, "Apoo- 
Φιτοπολέτης, Ὀξυρυγχίτης, Κυνοπολίτης, Ἕρμο- 
πολίτης), Ptol. 4, 5, 55 u. ff. 

Errö πάγοι, Siebenhagen, Gegend ber Tyrrhe⸗ 
ner, D. Hal. 2, 55. 5, 81. 36. 


Ἑπτιὰ πάγοι 


248 





872 Ἑπτὰ πελάγη 


Errä πελάγη, die Siebenfeen, lat.septem Ma- 
ria (Plin. 8, 16), |. Lagunen von Venedig. Hrdn. 8, 


7, 

Ἑκτάπορος, ου, ed. (Nonn. 8, 198) auch οἱο, 
m. Siebenfurd, 1) Sl. in Myfien, (Troas). Er ent⸗ 
fpringt δεί καλὴ πεύκη u. ergießt ſich in fieben Win» 
dungen in ben adrampttenifchen Meerbufen. Nach Strab. 
18, 603 hieß er au) Πολύπορος. &.U.12,20, Strab, 
12, 554, Hesych., Plin. 5, 83 u. db. ϱ. a. St. 2) 
6. der Tethys u. des Ofeanos, Flußgott, ſ. d. vos 
tigen, Hes. th. 841, 

Ἑπτὰ οἱ σοφοί ob. nach Andre. b. Aristid, or. 
46 p. 517 Ἑπτὰ οἱ σοφισταί, die fieben Weifen 
(Bittaltos, Bias, Thales, Periandros, Kleobulus, Ehi« 
lon, Eelon), D. L. 1, 1, n. 14, App. Mithr. 28,D. 
Chrys. or. 72, p. 681, 9. 

% vov,T0,da6 Siebenſtadion, 1) Bezeich⸗ 
nung des Sellesponts, Strab. 2, 124. 18, 591. 2) 
der Meerenge von Meffina, Streb. 2, 122. B) ber 
Segend zwiſchen Alesanpria und Pharos, Strab. 17, 
792. 795. 

Ἑπτὰ ὅδατα, lat. septemaqune, Siebenwaffter, 
Ort im Gebiete der Sabiner in der Nähe von Heate, 
D. Hal. 1, 14, vgl. mit Cio. Att. 4,15, Orell. Inser. 
106. 8794. 

Errd φρίατα, Siebenbrunnen, Ort in Arabien, 
Strab. 16, 782. 

Ἑπτάφωνος, ἤ, näml. στοά (vgl. Luc, Peregr. 
40) Siebenecho, Name eines Portieus in Olympia, 
Plut, garr. 1. 

Ἑπταχάλκον, τό, Siebeneifen, Ort en ber 
Ningmauer Athens, Plut. Syll. 14. garr. 7. . 

f. Oattin des Syennefis, Königs ber Ci⸗ 
Tier, dab. mus Bloß ἡ Κίλ,σσα genennt, Xen. An. 
1, 2, 12— 25. 

’E ‚m. Nennemann, 1) Athener, Achar⸗ 
net, Isae, 2, 8. 2) ol Επώνυμοι, die gehn, fpäter zwölf 
Heron, in Athen, nad welchen die Phylen benannt 
Waren und an deren Statuen im inneren Kerameifos, 
die num auch ſelbſt οἱ ἐπώνυμον hießen, die öffent» 
lihen Belanntmadungen und alle Geſetzvorſchläge an⸗ 
geichlagen wurden. Ihre Namen f. δ. Paus. 1, 5, 2— 
δ, Schol. Dem. 24, 8, vgl. mit Harp., Suid. &. And. 
1,88, Aeschin. 8, 39, Dem. 20, 94. 21,18-—26. 103. 
24, 8 u, Schol. — 58, 14, Isocr. 18, 61, Iane. 5,88. 
8) Weber die ἐπώνυμοι ἄρχοντες u. [. 19. in den 
eingelnen Staaten und die ἐπώνυμοιν τῶν ἡλεκνῶν, 
welche zur Bejeihnung ber 42 Wufgebote ber dienſt⸗ 
pflihtigen Mannfchaften in Athen dienten, f. Lex. 
werebe, έως, m. Schau, 1) ©. des Poſeidon 
(nach Pens. 2, 1, 1 des Aloeus) u. der Kanale in 
Theffalten, K. von Sicyon, Apd. 1,7, 4. 8, 6, 5, Paus. 
2,6,1. 11,1, D. Sic. 6, 7. — gl. Ριοὶ. Heph. b. 
Phot. 148,9, 13. 2) Fiſcher aus Scarus, Αοὶ. n. an, 
15,28, Ath. 7,288, b. 8) einer ber Tyrrhener, welche 
von Dionyfos in Delphine verwandelt wurben, Ον. 
met. 8, 618. 4) ὁ En. λόφος, Schauen ſtein, Berg 
euf der Infel Pirhefufe, Timas. b. Strab. 5, 248 (ν.|. 
Ἐπωμεός d. i. Hülfen). 

. Ἐτωπετής, m. = ’Enöwsos, Bein. des Beus bei 
den Athenern, Hesych. 

Ἐπόώπη, f. Wartburg (f. St. Β.), Name von 
Alrolorintz Ew. Ἐπωπκεύε u. Ἐπωπέτης, St. B. 
8.7. u. 5. Κόρινδος. 

f. (ὀφρύς), Wartenfels, Ort ber Lo⸗ 
ἔτετ in Italien, Strab. 6, 250. 


Ἐρασϊνος 


Trarts, έδος, {. --- Ἠπόψιος, Bein. ver Dene 
ter in Sicyon, Hesych,, Lycöphr. 1176 (v. Ὅπω- 
πές Ὁ. ἱ. Folgern, f. daſ. Tsets. p. 946 u. Et. M. 
868, 82). 

πε, m f. ᾿Ἐπιάλτης. 

Ἐραγίῖα ἤ Ερρασίγα, Et. in Cyrrhestice am Eu» 
phrat, |. Redsjik, Ptol. 5,15, 14, Tab. Pent., 9. 

Epal, b. Βίου. Ἔραι ὢ», £ Schönefeln(nedh 


Hesych. —= καλή, ποθεινή), Stabt und 
Hafen in Sonien, nörbl. von Teos, Thuc. 8, 19, Strab. 
14, 644. 


"Epava, (N), b. St.B. "Epayva, Shönhaufen, 
1) 61. in Elis Triphylia = Κυπαρισσία, St. B. 
s. Kunapsscia. — ©t. in Meffenien ot. Elis Tri- 
phylia, = ρήνη, w. ſ. Strab. 8, 848. 861. 2) 
Ort der Eleutherocilices im Amanus, Cie. fam. 15, 4. 

Ἱράννιοι, Ew. einer fretifchen Stadt, Inſchr. b. Le- 
bas, voyage archöol en Gr. Sect. 1,n.76,K. 

Epavvoßsas, a, (ὁ — ποταμός), skrt. hiren- 
javähu od. h. javäha d. ἱ. Goldbach, Nebenfl. des 
Ganges, j. Gunduk, Megasth. in Arr. Ind. 4, 8. 10, 
6, Plin. 6, 22. ’ 

wvos, f. Shomburg, St. am Parnaß, — 
Κυπάρισσος, St.B.s. Κυπάρισσος (v.1. ξἔρανος), 
Eust. Il. p. 274, 8 (Mein. iu St. B. vermuthet 
Ἔραννα). 

Epavva,f.Liebgart, Name einer Tängerin, Inſchr. 
in Mus. Burb. vol. v, tab. 39, vgl. NReapels antik: WBilt« 
werte von Gerhard, t. ı, p- 82. — Insor. 4, 6854. 

"Epavos καλός, Inser. 4, 8858, δν. 

Ἐραξάνοε, m. (od. ᾿Ερασεῖνος für Ἔρασξνος), 
Kiebegaft, Mannen. auf einer Münze aus Mag⸗ 
πεῇῄα, Mion. ıv, 78. 

"Epaos, m. Lichmann, ©. des Neoptolemos u. 
der Reomafle, Proxen. Lysim. u. Acanth. in Schel. 
Eur. Andr, 24. 

Ἠράριχος, m. Ru Proc. b. Goth, 8,2, Sp. 

Ἠράσαα, Ts. Chil, 4220: Sp. ©. Ἔρασία. 

Ἠρασία, f. Trude, T. des Phineus, Palseph. 28,2. 

"Epawetvos, m. ς-- Ερασῖνος, Inser. 3, 8785. 8, 
8990, ᾳ, Sp. 

ας, f. Erwine (d. 5. Freundin ber 
Ehre od. des Ruhms), 1) Atbenerin, Luc. d. mer. 
10, 8. 2) von Thera, Ross. 218. — Inser. 2, 2169, c, 
Add. Fem. zu: 

Ἠρᾶσικλῆς, sous, in Inser. 8, 5515 εὓς, doch f. 
praef. p. xııı, m. Erwin, 1) ein Steuermann ir 
Athen, Dem. 85, 88 (20. 84). 2) Rhodier, Mion. 1Π, 
430. 8) Inscer. 2, p. 1084,8. 1087, b. extr. 3 

——— f. Lieblein, Frauenn., Inser. 155. 

E ‚„ nad Lob. path, 211 'Ἡρασίνηε, 61: 
genn., Et. Gud. p. 204, 25. 

νίδηε, ου, bei Suid. Ἐρασινάδης, (6), 
Shönemann. 1) Athener, a) Beldherr in der Schlacht 
beiden arginufifhen Inſeln. Ar. Ran. 1196 n. Schol, 
Lys, 21,8, Xen. Hell. 1, 5, 16. 6, 29. 7,2, D. Sic. 
18, 74; ex u. feine Mitfeldherrn, οἱ περὶ Ἔρασι- 
ν(δην στρατηγοί, Ath. 5, 218, a, ο). ol ἀμεφὶ Ἔρα- 
σιν(δην, Xen. mem. 1, 1, 18, Them. ος. 20, p. 289. 
b) Anderer in Ant. Diog. 10. 2) Korinthier, 1Ἠαο. 7, 7. 

Ἠρασίνιοι, ol, Bolt in Thraden, f. 8. für 
Υρασίννον, St. B. s. "Aovn. 

5 ου, (ὃ--- ποταμός), Shönbad (ahnl. 
Et. Μ. u. Et. Gud, p. 204,25, nad) Lob, path. 205 
viell. von ἕρση u. ἄρδαω, denn nady Schol. Strab. 
8, 871 Hich er αμώ ᾿4ρσΐνος), 1) 8ί. in Argolis, der 


Ἐρασ[ςενος 


aus dem Stymphalusfee entfpringt u. daher auch Stym⸗ 
phalus Heißt, Paus. 8, 22,8, und in den argolifchen 
Meerbufen mündet, j. Kephalari, Her. 6, 76, Aesch, 
Suppl. 1020, Strab. 6, 275. 8, 871. 889, Paus. 8, 
24, 6. 87, 6u. ᾗ, Ael. v. h. 3, 88, Eust, II. 8, 75. 
3) 81. a) In Urkadien, db) In Eretria u. e) in Attila 
bei Brauron, Strab. 8, 871. 8) ein Argiver, Ant. 
Lib. 40. 4) (Ἑρασινός, fir. Epacivog), Hipp. 
Epid. 1, p. 703. 

Ἐρᾶσίξενοα, m. Liebegaft, Mannsn. Call. ορ. 
87 (Anth, VII, 454), Polem. δ. Ath, x, 486, d. ο, 
Αε]. v.h. 2,41. 

Ἠράσικπος, m. "Shönroß, 1) 6. des Heraflce, 
Αγά. 2, 1,8. 2) Dichter aus 2ocri, Heracl. Pont. fr. 
80, 1. 8) Auf Münzen aus Erythrä u. Dlagnefla, 
Mion. zıt, 180. 142. 4) Underer: Glauc. ep. (VII, 
385). S. Ηιτάσιππος. 

Epanıofivns, ους, m. Shönert, Dlannen., 
Rh. M. N. 8. ντ, 1, Ρ. 88. 

Ἠρασιστράτιοα, m. Liebfhersheim, Ort im 
Gebiete von Samot, Scyl. 98. 

Tpärlerparos, ev, voo. Ἐρασέσερατε (Plut. 
Demetr. 88), (6), Liebfcher, 1) Athener, 9) ©. 
des Phaax, Thuo. 5, 4, Plut, Ale. 12. Ages. 16 (v. 
1. Anudoroazsog). — Rebe des Antiphon gegen ihn, 
Pilot. X orstt. Antiph. 21, Ael.n. an. 5, 31, — Berfon 
des Geſprächs in Plat. Eryxies, Plat. Eryx. 892, a. 
b) einer der dreißig Tyrannen, Xen. Hell. 2, 8, 2. 
e) ©. des @raton, Lys. 17, 8 — 6. d) berühmter 
Arzt aus Julis in Kos zur Zeit des Seleueus u. 
Antiochus, Strab. 10, 486, Plut. Demetr, 88. eur. 7. 
am.prol. 8,8., D.L.5,2,n.15. 5, 8, n.6,5., App. 
Syr. 59, Ath. 16, 666, ο, δ., St. B.s. Ἰονλές, ὃ., 8. 
Emp. dogm. 2, 188. math. 1, 258. Sein Grab bei 
Mytale, Samos gegenüber, Suid. Davon "Epacı- 

u. ol Ἐρασιστράτειο», Anhänger deös 
felben od. Werzte feiner Schule, Strab. 12, 580, Ath. 
8,87,b. 4) ein Fleiſcher, Luc. ep. xı, 212, vgl mit 
68. 259. 402. 

Ἐρασιφῶν, ὤὥντος, m. Trutbert (d. i. als 
Trauter glängend), Athenet, 6. des Sraton, Lys. 17, 
3 ---6. 

„ft. Hulda, Frauenn. anf einer ταδε 
Rlele vor dem Thefeum zu Athen, vor Kurzem aufs 
geſtellt, wo eigentlich ᾿Ερασ]μία geſchrieben ſteht, K. 

„m. Hold, Wannen, Theophyl. ep. 
86. Inser. 8, 5408. 5109. N. 18 in. 

"Eparpoviöns, m. Srieblein (Bribilo — amasius), 
Archil, Cratin. (Nach Bergk rel. com. ΑΕ. p. 8ap- 
pellstivam, body f. Lob. path. p. 99, n. 41.) 

Epaspös, πι, Hold, ὁ ἄγνος, Inser. 4, 8858, 


Sp. 
"Eparos, m. (über ben Accent f. Lob. path. p. 408), 
Ziebe, ©. des Triphylue, Paus. 10, 9, 5 u. 6. 
Ἠραστοκλῆς, έους, m. Weimer (b. i. Wins 
mar), Mufiter, Aristoxen., v. I. Κρατοκλῆς, viel. 
’EoatoxA., |. D. Schneider Callim, Alt. p. 8. 
en m. Liebig, 1) Schuler Blatos aus 
Stepfis, Strab. 18, 608, D. L. 8, n. 81, Plat. ep. 18, 
864, b. — An ihn ift Plat. ep. 6 gerichtet. — οἱ περὶ 
Ἕραστο», Poll. 10, 150. 2) K. von Sichom, Syno. 
196, 18. 8) Schagmeifter in Korinth, N. T. ep. Rom. 
16, 28, vgl. mit act. ap. 19, 22. 2 Tim. 4, 20. 4) Inser. 
8, 6878. Aehnl.: 
‚ uvos, m. Mannen., Alciphr. ep. 8, 
10. ι 


873 


Ἐρανά, f. Zetza (d.i. liebe, holde), 1) eine von 
ben Danaiten, Hygin. fab. 170. 2) Delphierin, Curt. 

Ἐρατάν, m. Zeijo, Et. M. 715, 12. 

Eparlöaı, ὤν, dor. ar, pl. Zeiger (von Zeige, 
d. i. liebe, holde), ein edles Geſchlech in Rhodus, Pind. 
Οἱ. 7, 172. 

Eparıös, m. (?) Liebſch, Mannen. auf einer 
farifchen Münze, Mion. 111, 898. 

Ἐρατινοί, (Binninger?), ἕθνος ὑλεράνω΄ 4ρά- 
βω», Hesyeh. 

Ῥράτιον, ſ. Zeige, Yrauenn. Wesch. u. Fouc. 
16, 

Ἐρατοκλέα, £., b. Aristaen. ’E in Inser. 
Thess. nad) Ahr. Οοπ/. 'Ἑρατοκλία, Srauenn. Inser. 
1211. — Arlstsen. 1, 10, Tbeffalierin, Leake North. 
Gr. Vot, 111, πα. 8 (wo ἔρατοχλια fehl), nach Ahr. 
Gonj. Diel. πα, 582 Fem. zu Egaroxdrx. 

s, ου, m. Wimmers, Korinthier, 


Ἐρατοῦς 


Thue. 1, 24. 

EparoxAfs, έους, m. Wimmer (d.i. Winmar), 
1) Samier, Iambl. v. Pyth. $. 25. 2) Anderer: 
Ἔφημ. Αρχαιολ. n. 678. 

Ἠρατοκράτη, f.Lieboldtine, Therderin. Inſchr. 
auf einem Steine des Muf. der ατῷ. Geſellſchaft zu 
ben, K. 

Ἐιρατοκράτηε, ους, m. Lieboldt, d. i. holdwal⸗ 
tend. aus There, Inser. 2, 2469, ο, Add. 

Ἐιρατόλασα, πι. Lieber (9. 5. mit liebem Geere), 
Hipp. Epid. 7, 8.” ' 

Ἔρατοα, m. Zeiz, 1) K. von Argos, Paus. 2, 
86, 4. 2) Pythagoreet aus Kroton, Iambl. v. Pyth. 
ο. 56. 8) ©. des Herafles, [. Ἐρατοῦς. 4) Inser. 
2, 2866. 

Ἠράτοσθένης, ους, in Erat. ep. Anth. app. 25 
έους, (od. έος,), dat. εο, 8ος, η», Lys. 12, 84, Schol. 
ΑΡ. Rh. 1, 565, Streb. 1,7. 11, 529, Plut. απ. symp. 
7, 1,3. Stoic. rep. 29, oder auch n, Pol. 84, 5, Strab. 
1,7. 15. 2,69. 77.88 (bis). 89. 91 (bis). 92. 104 (bis). 
15, 727, 8. Emp. math. 8, 28, Ath. 10, 418, a, voc. 
Ἐρατόσθενες, Dion. Cyz. ep. ντι, 78, Lys. 12, 82, 
Strab. 1, 16, (6), Shönert, δ. i. Schönhard, 1) 
Athener, a) 0ἵη9εν, Lys. Rede gegen ihn, f. $. 16, vgl. 
mit 4—43, 5. b) einer der dreißig Tyrannen, Xeon. Hell. 
2,8, 2, Lys. Rebe 12 gegen ihn (16 — 82, δ.), b. Harp. 
s. αὐθέντης auch eine Rede des Lys. für ihn, doch f. 
Saupp. in Or. fr. p. 186. 2) aus Eyrene (dah. ὁ Κν- 
θηναῖος πονητής, Ath. 2,86, eu. viell. 1, 2,d, ©. 
des Aglaofies, St. Β. ο. Κυρήνη, od. des ἄρῖαοῦ od. 
Ambrofius, Βαἱά., berühmter Grammatiter, Geograph 
u. Dichter in Nlerandria unter Ptolemäus Euergetes, 
der bald ὁ τῶν ἀρχαίων μµαθετικώτατος (An. amb. 
pont. Eux. 1), bald ὁ doxsuoc ἀνήρ, Arr. An. 5,6, 1, 
bald Βῆτα hieß, Hesych. Miles. fr. s. E. 25. ©. Pol. 
84,4 — 18, D. Hal. 1, 74, Strab. 17, 888, δ., Plut, 
Lyc. 1. sol. an. 83, ὅ., D.L. 1, 11,n. 6, d., Scymn. 
114, Ael.n.an. 7,45, Luc. macr. 27, Long. zubl. 88, 
Ath, 7,281, ο, d., Dion. Cyz. ep. VII, 78,9. Anfichten 
von ihm τὰ τοῦ Ερατοσθένους, Strab. 2. 106. Er η. 
feines Bleiben, οἱ περὶ τὸν Ερατοσθίνη, 8. Emp. 
math. 8,28. 8) Später gur Zeit Iuflinians lebender 
Dichter der Anthologie, mit dem Bein. ὁ Ζχολαστικόςι 
Antb. v, 242 — ıx, 444, 5. 65. Ise. Anth. gr. ΣΕΠ, p- 
990. 

Ἐρατοῦα, m. (7) S. des Heralles n. der Dynaſte, 
Apd. 2,7,8 (v.1. Ἔρατος, w. {.). 





376 


ε) Ἐρέννιος 6 Φίλων ὁ Βύβλιος, ὁ Ἠρέννιος yon- 
µατίσας, ὡς αὐτός Φησι», Suid. d) Alhener, Argy⸗ 
tier, Ross Dem. ΑΗ, 29. — Unterer, 65. — Ἔρ. De- 
xippus. 75. — Μητρόδωρος, Insor. 8, 8041, 4. — 
Agathocles, Insor. 2, 1982, 2. 8204. 

os Γάΐος ’Bo., töm. Gonful, 871 v. Ehr., 
D. Sic. 16, 51. 

Ἠρέσ[ε]ιος, m. Ruderhort, 1) Bein. des Apollo, 
Hesych. 2) Bein. des Pofeidon, d. 5. der in Ereſos 
Verehrte, == Μεσοπόντιος, St. B. s, Μεσοπόντενος. 

ίδαι, -- Εἱρεσέδαν, το. f., Roß Kritios xc., 

then 1889, n. 6. 

, Ὁ. Ξξ Εἰρέσιον u. Εἱλέσνο», w.f., Dion. 
Call. 90 (nah Eoni.), Suid. 

ου, lesb. ω, b. Seyl.97 ᾿Ερεσός (οὗ ſ. 
Aroad. 76, 25), Ριοὶ. ὅ, 2,29 u. (Amm.) vit. Arist, 
Ἐριεσσόφ (nad Ahr. Dial. 11, 497 die lesbifche Schreibe 
art, vgl. mit Popp. Prolegg. Thue. χι, p. 488) (in Not. 
episc. p. 384, A Ἐρεσσοῦ), 1) (ή), Ruberſtädt, 
a) St. auf der Weſtküſte von Lesbos, |. Ereſſo, Thuc. 
8, 18—8, 100, 8., Dem. 17,7, Strab. 18, 618, D. Sic. 
14, 94. 17, 29, Plut. exil. 14, Archestr. b. Ath. 8, 
111, f, Nymph. δ. Ath. 18, 596, ο, Diosc. ep. Τ11, 407, 
δι. Β., Inscr. 5. Leb,v, n 191, f. Ahr. Dial. 11, 496, 
we Ahr. nach Conj. Ερέσσω ſchreibt. Ew. Ἠρέσιοε, ον, 
Thuc. 8,28, D. L. 2, 8, n.2. 5,2, π. 1, Meier ind. 
schol. n. 1, St. B., fem. ala, St. B., der auch ein 
Epervebs anführt. Adj. Ἐρέσιος 5. B. πρυτάνεις, 
Phan. 5. Ath. 8, 888, a. b) &t. auf der Infel Pityuſa, 
D. δίο. 6,16. 2) m. Ruder, a) ©. des Macar, von 
welchem die Stadt benannt fein foll, St. Β. b) Mannsn., 
Paus. 10, 27,8. 

’Eperpebs, m. Matros, Phäale, Od.8, 112. 

Ἠρετρία, ας, b. Her. 1, 62—7, 127,8. ῥίης, voc. 
Ερέτρια, Ρ]αι. ορ. 9 (ντα, 256), (N), δ. Ptol. 8, 15, 
24 pla u. 8, 18,46 "Eperpla:, δ. Hom. Εἰρέ- 
τρια, w. f. (f. über bie Betonung Spitzo. Il. 2, 589, 
Schaef. ap. Dem. 2, 128), Ruderfkäds (von ἐρέτης, 
f. Goettl. Acc. 197) od. Reigenftein, vgl. ἐρεεριάζαω 
b. Hesych. = σχώπτω, παίζω, alfo — ἐρεθίζω, nach 
Strab. 10, 447 ς- "Apörgsa, alfo Feldern. 1) St. 
in Eretria u. war ἡ παλαιά u. in einiger Entfernung 
ἡ νῦν, Alte u. Neus Eretria, Btrab. 9, 408 (Hradasd, 
j. Palaoocastro), früher auch Medaunis genannt 
(Strab. 10, 447, St. B.). — &. Her. 1,61—-7, 127, ὅ., 
Thuc. 8, 95, Lys. 20, 14, Dem. 9, 5759, 94, 3., Din. 
2,18, Asschin. 1, 118-—8, 108, δ., Inser. 144, $lgbe. 
6. Ἐρετριεύε, gen. έως, Aeschin. 8,85, Xen, An, 7, 
8,8, Plut. Them. 11, Paus. 5, 27, 9, doch nach St. Β., 
Et. M. 189,52, An.Cram, 4, p. 195,26 auch ὣς, dat. 
6, Ion b. Ath. 18,604,a, acc. da, Aeschin, 2, 116, 
Strab. 9, 898, nach Et. M. 189, 56 u. Arcad. 180,8 
auch A, pl. nom. Fostoaeic, Dem. 9, 57 u. FIlgde, 
ion. Her. 6, 101. 8, 1. 46 έες, b. Thuc. 7, 57 u. 
Meier Ind. schol. n. 1 Ἐρετριῆς, gen. dar, Thuc. 
4,28. 8,95 bei Bell. öv, dat. εὔσο, acc. das (Piat. 
Menex. 240, a. legg. 8, 698, ο, D. L.8, n.28, Plut. 
fr. com, Hes. 86, 9.), doch Dem, 9, 68, D. Sic. 19, 78, 
Plut, amat. 17. Pyth. or. 16. reg. apophth. Themiast, 
14 auch sis. Eretria ſelbſt uennt man daher auch bisw. 
h Ερετρνέων πόλες, Tbuc. 8, 95, Pol, 18, 80, und 
fprihw. war, weil fie das Ῥῶ fehr liebten (Strab. 10, 
448, Plat. Crat. 494, c, Suid, 8. χαλκεςδέζειν), von 
Dingen, die bis zum Ueberbruß angewandt werden, "Eos 
Εριέων ῥῶ, Diogen. 4, 57, Apost. 7, 89, Hesych. 
Fem. Ἔρετ 


pls u. "Eperpiäs, St. B. u. Hipp. -— VDoch 


Ἐρανούχιος 


Ἐρεχθείδης 


fagte man oucdh ᾿Ἐρέτριος, St. B., u. Ἱρεηρικόν, St 
B., u. dies insbef. von einer philoſophiſchen Secte, tra 
Anhängen des Eretriers Menetemos, D. L. prooem. 
n.18. 3, 7, π.δ. 8, n.7.9, 2.3.17, 5. 3. 4, 6, n.9, 
Ath. 2, 66, d, Strab. 9, 898, u. mit φιλόσοφου, Strab. 
10, 446, ferner Ἠρετριάτης, Phot. lex. 18, 12, 


7 u "Eperpiaios, ala, Et. M. u. δὲ. Β. au 
Ad), fahen ο) Beer ‚eds ἀνήρ, Ath. 12,586, f. b) 
Ἠρέτρης, |. 8. sony εαὔρον, Crat. 6. D. L. 
2,17, n. 8 (Bergk Grat. 5 hat Ἔρετρή): K. vgit «α- 
Anjonsin Eph. arch. 678 u. Κηφίσης. c) Ἐρεερικόε, ἡ, 
όν, ἐργον», D. L. 2, 17, n. 18, φάγρος, Antiph. b. 
Ath. 7, 296,6, σχύλακες, κύνες, Ael. n. an. 7,40. 
17, 8, γένος, Plat.5. D.L. 8, n. 28 (Anth. νχε, 269), 
ἀλεούς, Ath. 7, 384, b, sov, Λε]. ν. I. 9, 53, 
γυνή, Plut. Them. 37, αἴρεέσες, D. L. prooem., n. 13, 
χώρη, Her. 6, 101. Dad. subst. ἡ Ἠρετρική, Ἡι 


Landſchaft von Eretria, Streb. 10, 448. Gpridyw. wurte 


Bostgsxös κατάλογος von Reichen, Macar. 4, 16, 
f. Ἔρετριακός. d) 68, |. B. "Epszpsaxei 
πλονσιώτατον b. Phot. κ. Ἔρετρικός, inebeſ. Tpridm. 
von etwas Vorzüglihem: ᾿Ερετρνακὸς χύων, Macar. 
4, 5, vgl. mit Poll. δ, 40, u. Ερετριακὸς κατάλογος 
(f. Ἐρετερικός), Hesych. Subst. ἡ Ἱρετριακή, οιτῇ. 
αἴρεσες, |. Ερετρικός, Hesych, Miles. ο. D, 1. ε) 
Ἔροτριαῖος, ala, f. oben. Dah. die Landſchaft wen 
Erenia ἡ Ερετριαία, Thuc. 8, 96. — 6. Εδρέτ 

2) St. in Theffallen (Ppehioris) bei Pharfelus, Pol. 
18, 8, Strab. 9,484. 10, 447, Ptol. 8, 13,46, St. B. 
8) ehemals ein Ort in Athen, fpäter ein Markt, Strab. 
10, 445. 447. 

Eperpiebs, έως, m. "Rudrer, 1) ©. das Phae⸗ 
tbon, Gründer von Gretria, Strab. 10, 447, St. Β., 
Schol. U. 2,587. 2) Athener, Inscr. 169. [3) ὁ 'Bos- 
Hossös wie unfer Ruderſtädter“, Schulmeiſter. 
Ion ϐ. ΔΕΑ, 19, 604, a.] Ebenſo viell. Inser. 2, 2476, 
p, 52, Add,, wo j. Ἔρετρίου ſteht. 

Ἐρεύα, f. Sudhard, denn ἔρευε ift nad Hesych. 
= ἐρεύνα, Nympbe, παό St.B. = Ἐλευδερά, nach 
Mein, viell. T. der Bleuthera, Gründerin don νά- 
της, δι. Β.ο. Ἐρενάτης. 

Ἐρενάτης, Suchenheim, St. in Lycien, Em. 


Ἐρενάτης, δι. Β. 


ία, f.Rothenburg, St. in Argos, Phe- 
rec. in Schol. Eur. Phoen. 1123. 

ἘἨρευθᾶλίων, ωνος, m. Rothe, 1) 6. des Hip⸗ 
pometon, Apheidas od. Zanthippos, arladiſcher Held u. 
Dorkämpfer, Il. 4, 819 u. Ariaeth. in Schol.—7, 186. 
149. — 2) Gilicter, B. des Oeneus, Nonn. 48, 55. 
8) 6. des Kriafos, Enkel des Argos, Gründer von Creu⸗ 
thalia, Phereo, in Schol, Eur. Phoen. 1128. 

peudos, m. Rothe, Diannen., Qu. Sm. 2, 259. 

Ἐρευθά, f. Rötel, 1) Amme des Bacchus, Nonn. 
14, *. 9) Geliebte des Agathiat, Ageth. 21 (τ, 
287). 

Ἠρεύνικα (?), χάστρον in ber Prov. Annonaria, 
Epise. Not. Leo Imp. 1 Migne p. 848, B, Sp. 

Ἐρέφα, ἡ, Dach, Amme des Bachhus, Et. Μ. 872, 1. 

Ἐιρέχθειον, τό (f. Et. M.), Tempel bes Grechtbeus 
auf der Akropolis zu Athen, zum Theil noch erhalten, 
mit drei Gellen, von benen bie δβίίΦε die Altäre tes 
Hepbäftos, Pofeidon, Erechtheus u. Butes (des Bruder 
von Er.) enthielt, Paus. 1, 26, 5, Plut. x oratt, 
Lyc. 88. 

Epexdeiins, ου, Sohn orer Nahlomme des 
Erechtheus, Paus. 7,17, 7, Suid., νοο. Bosyssidn, 


Ἐρεχὺεύς 


Ar. Equ. 1015. 1080, gew. im Plur. οἳ ᾿Ηρεχθεἴδαν, 
in Eur. Ion 1066, Med. 824 ᾿Ἠρεχθείδαι, b. Plut. These. 
ef Rom. ο, 6 Ἠρεχθηΐδαι, gen. Öv, dor. (Pind., Soph., 
Eur. Hipp. 151. Ion 1056. 1060) ἄν, dat, ας, port. 
(Eur. Suppl. 661 u. orac. b. Dem. 31, 52) auch a0», 
1) die Nachlommen des Erechtheus, D. Sic. 4, 76, Plut, 
1188. 18. Thes. et Rom. ο. 6. 2) überh. die Athener, 
Pind. L 2, 28, Soph. Ant. 982. Ai 202, Eur. 
Suppl. 887. 681. Phoen. 852 u. ο. angef. 6ἱ., ΑΡ. 
Rb. 1, 101, Theset. ep. Plan. 221, Aristocl. ep. $. 
Δε]. n. an. 11,4 (app. 7). 8) vie Genoſſen ber Erech⸗ 
theiſchen Phyle, Dem. 60, 27. 

Ἐϊρεχθεύᾳε, έως (Aesch. Eum.855, Eur. Ion 10-— 
1220, ὅ., 9.), ion. (Her.7, 189—8, 55) u. port. (Pind.P. 
7,9, Nonn. 18, 172—41, 68, 8.) dog, ep. auch ἠος (11. 2, 
547. Od. 7,81, Orph. Arg. 220, Anth. ΧΙ, 442), dat. 
εἶ (Ar. Equ. 1022, Plut. parall. 20, Inser. 171), ion. 
(Her. 5, 82) u. ep. #5 (Nonn. 87, 161—89, 178), ace. 
έα, νου, (Nonn. 88, 58) Ἠρεχθεῦ, (6), Stöffer (f. 
Et. M.). 1) Ποσειδῶν in Athen, = Ἐριχθόνιος, 
Hesych., Pint. x oratt. Lyc. 80, Paus. 1, 26, 5, 
Inser. 171, Bess Dem. Att. 157, a, Athenag. in Schol. 
ju Lycophr. Cass. 158, wo er = Ζεύς ift, auch ald Sohn 
der Φε u. des Hepbäftos, Plut. x oratt, Lyo. 87, St. 
B. ». Μέγαρα, u. alt Sohn der Erde angegeben, 11.2, 547, 
f. Εριχθόνεος, or. ale 66. der Nemefis, Schol. Dem, 
18, 88, von Nonn. 23, 888 πρόεερος genannt, f. Nonn. 
18, 172, Them. 27,887,%. 9) 6. des Pandion, Apd. 
8,14,8, 8. in Athen, Her. 8,44, Thuc. 2, 15, Xen. 
Mem. 8, 5, 10, Isocr. 12, 198, Lyc. 98, $lgbe. Cigent⸗ 
ih mit tem vorigen eine Perfon (doch nad D. Sic. 
1,79 ein Aegypter), iſt er Heros Eponymos in Athen, 
Paus. 1,5, 2, Autom. ΧΙ, 819, Schol. Dem. 24,8 u. 
dies ἱπέθε[. von ber Erechtheiſchen, Dem. 60, 27, u. ter 
Bandionifchen Phyle (?), Schol. Dem. 20, 94, mit einem 

iligthum, welches Ερέχθειον (f. d.) od. Ερθχδέως 

όµοι, δώματα heißt, Od. 7, 81, Αοεοὰ. Eum. 
855, Eur. Ion 568. 810. 1298, wo er Opfer erhielt, 
Paus, 1,26, 5. Seine Statue, Paus. 10, 10, 1, u. Bild, 
Anth. ıx, 590, tit. Ein Stüd nes Guripides unter 
diefem Namen erwähnt Plut. parall. 20. Athens Be⸗ 
wohner heißen von ihm δῆμος Ερεχθέως, 11.2, 547, 
Anth. Χ1, 442, Plat. Alo. 182, a, u. Athen felbft πόλις 
καὶ γἢ Ερ. Eur. Hipp. 1095. Med. 1884, Scymn. 563, 
bg. mit Pind. P. 7, 9, feine Nachlommen οἱ 'Egs- 
χδέως, Eur. Ion 1578, ſ. Ἐρεχθεῖδαν u. Εριχθεύς. 

EpexÖnte, έδος, gen. auch εἴδος, Inser. 200, 232, 
20. 275,1,4. 281,11, 1. 284,1, 5, ſ. Buttm. griech. 
Gramm. Th. 11, $. 119, n. 80 u. Keil progr. 1864, ©. 
12,n.7, {. 1) Erechtheusſproß, d. i. 9) Dreitbya, 
ΔΡ. ΕΝ. 1,212 u. Schol. b) Ῥτοιτίε, welche Ον. met. 7, 
726 Erechthis heißt. 2) Erechtheiſch, .B- θάλασσα, ein 
Brunnen auf der Akropolis zu Athen, angebi. mit ſalzigem 
Wefler, Apd. 8, 14, 1. 8) eine att. Tribus, ohne φυλή, 
Ant.6, 11. 18, Dem. 21, 68. 47,12, Diod. b. Harp. 
5. Εὐωνομεῖς, θημακεῖς, dauntesic, d., Insor. 147. 
298, Meier ind. schol. n. 3, mit φυλή, Dem. 18, 164, 
Luc, Tim. 49, Harp. ο. ᾽Αγρυλή, ’Ayayvodasos, ὃ. 

Ἐρεχθιεύᾳ, —= Ἐρεχθείδης ο. 8, Et. M. 426, 40 
(Ον. met. 8,547 hat auch Erechtheae aroos). 

Ἐρέχθιος, m. Spalters, Mannen., Phot. bibl. 
Ρ. 358, 18. 

Ἱρημήσιος, m. Einfichel, Bein. des Zeus in 
Letbos, Hesych. 

. ‚Epnuin, ἡ, Wüfenel, die Wüfte Gobi, Her. 8, 102. 

Ἔρημος, ἡ, Wüfte, 1) mit u. ohne Αραβία, bie 


“Pıyivta, Strab. 7, 880, fr. 49.2 f. ᾿Εργὶ 


877 


Wüſte Arabiens, Marc. per. m. ext, {, 17, 19, 5, 
Art. An. 7,20, 10 τὰ ἔρημα "Aoaßlac. 2) eine Inſel, 
"Eptpov (Letronne Σερήνου) Κλήμης, Inser. δι 


4601, 1, Sp. 
‚m Stillfried, Mannsn., Philhiſt. 
T.1, p.96, K. 

Ἔρθα, Et. in Berthien, Gisuc. δ. St.B. &w. Vp- 

θηνόε, St. B. 
σι, m. Aegyptier, Inser. 8, 4854, 8, Sp. 

Ἠριάνθης, ους, b. Piut. Lys. 15 "Epiavdos, m, 
Blumpardt, Ὁδοίετ, Phit. gen. Soor. 17, Paus. 10, 
9,9. 6. Εὔανθδος. 

(Bas, a, m. Bertrand (b. i. mit gläns 
gendem Schilde), Tegeat, Anyt. 2 (νι, 158). 

Ἐριαύγη, f. Adallouc für Εὐρυλύτη, Schol. 
Par. ΑΡ. Eh, 8, 242. 

Ἠριαύσας, m., Inser. 8,4518, 1, Sp. 

vos ὁ χαλούμανος λόφος, Anhöhe am 
Bolturno, Pol. 8, 92. 

Ἐριβόας, m. Schallert, 1) Name des Bacchut, 
Pind. fr. δ. D. Hal. com. verb. 22. 2) Bein. des Hermes, 
Anth.xv, 27, 5. 

Ἠρίβοια, {. Barrenhagen, eigtl. Varrenreiche 
(Barre = taurus), 1) T. des Alkathoos in Megara, Gem. 
des Telamon, Pind. J. 6 (5), 65 (fr. 45 Εριβόα), 
Soph. ΔΙ. 569, D. 8ic.4, 72, Schol. Ἡ. 16, 14, f.’Hs- 
θέβοια, Schol. Il. 2, 14, --- Hegffosa. 2) eine Ama⸗ 
gone, D. Sic.4, 16. 8) St. ber Barthyäer In Diacedonien, 
Ptol, 8, 18,41. 4) St. in Bithynien, Ptol. 5, 1, 18. 

εβρεμέτης, ου, m. Schallert, Bein. des Zeus u. 
Bacchhus, f. Lex. 

Ἐρίβωλον, Butenäder od. Reichenau, Hafen 
von Nilomedien, D. Cass. 78,89. 6. Ερέγβωλος. 

Epßörns, m. Schreyer (nad Schol. zu ΑΡ. Rh., 
dann zugleich foviel als βατ, weil laut zu rufen ver» 
mögend), ©. des Teleon, Argonaut, ΑΡ. Rh. 1,71. 78. 
2,1041. (Na den Schol. gu 71 = Εὐρυβάτης bei 
Herodor., [. Quttm. Lexil. 1, 147.) 

Ἐρίγβωλον, gen. ep. os0, m. (--- Ερέβωλος, f. Lob. 
path. p. 198, u.n. 6) Qutenäder, Tänzer, Nonn. 82, 
228. 

Ἐρίγδονπον, m. Krack, ein Sentaur, ΟΥ. met. 12, 
408. 

Ἠρίγνιος, (ό), Hartinod, ©. des Larichos aus 
Motilene, General Alerander des ©r., D. Βία. 17, 81. 
88, Arr. Απ. 8, 6, 5—28, 2, ὃ., Plut. Alex, 10 
(v.1.). 

"Eplyav,uros,(d— noraucs)(fonach Theognost.), 
b. Arr. Ἐριγών, όνος, bei Theop. Ἐριγών, ὤνος, 
δει β, weſti. Nebenfl. des Arius in Matedonien, j. Tzerna, 
Strab. 7,827. 829, fr. 12. 830, fr. 20. 22. 2B, Αττ. 
An.1, 5, 5, Theop. b. Ath. 2, 48, d, Liv. 89, 54 u. 
Erigonus, Liv. 81, 89. — $1. in Thracien, der fpätere 
νος. 

(δάν[αΊταε, m. Zänker, Bein. bes Herallıs 
bei den Tarentinern, Hesych. 

Ἐριδίμιοα, v. 1. Εριδήμιος, (Bolkart), Bein. 
des Zeus auf Rhodus, Hesych, Bol. Bergk Monatsl. 
p. 68 u. f. Ερεθύμνος. 

Epidros, m. Streit, Streizig, 1) ©. des Hä⸗ 
mos, Königs der Scythen, Arr. b. Eust. su D. Per. 783. 
2) 31. in Pontus, welcher fpäter Zoss hieß, nach Obi⸗ 
gem benannt, Arr. a. a.O. 

Ἐριέντην (-- Ἐριέντις d.t. loxvooc κρατοῦσα, 
Mein., alfo: BaltHilde), Bein. des Aphrodite, Hesych. 


Ἐρριάντης 


u 


378 Ἔριξα 


Eptla, f. Streitberg, St. in Kurlen, an den 
Grenzen von Lycien u. Phrygien, Liv. 68, 14, Hierocl. 
not, ecol, Münzen ὃ. Sestin. class. gen. p. 88. ©. ὃ. 


gde. 

ἘἨρίζηλοι, pl. (Streitberger), Volk bei Phry⸗ 
gien iwahrſch. Εριζηνοί, {. Egsle), Ptol. 5, 2,20. 

Ἐριθακίᾳ, {. ähnl. Elfter, Frauenn. nach Schol, 
—— 35. nit ο 

ριθάρσης, m. Hartmut, Milefier, Conon. 

Ἐριθή 
6, 396. 
Ἐρίθινοι οἱ σκόπελοι (νῆσου), viell. ahnl. Papas 
geienfelfen, Infeln an der Mündung tes Thrac. 
Bosporus in den Bontus, Ptol. 6, 1, 16. 

Ἐλρίθιος ᾽ἀπόλλω», Piol. Hoph. vII, Ρ. 198 (Ἔρυ- 
$ißsus, O. Müller), M. 

"Eptdos, m. Froͤhner, wo nicht Rothvogel (ſ. Lob. 
path. p. 811), Mannen., Ον. met. 5, 79. 

ea, f. Heitlamp, attifcher Demos zur ägei⸗ 
[ῴει Phyle, St. B., Ross Dem. Att.1. — 619. 
κειεύε, St. B., ο). Ἠρικοεύα, Ross Dem, Att. 74, b, 
Inser. 295, 6, Ἐρικαεῖς, Inser. 115. Auch Ερεικχεεύς, 
Inser, 198, 41, ἘἨρεικ. u. "Epıxauebs (Inscer. 2701, 
22, 111, ὃ, f. Böckh, Inser. Vol. 1, p. 402). Adr. 
είαθεν, ᾿Ἠρίκειάνδε, Ἐρικέασιν, δι. Β. 
ρίκη, ης, {. 1) Heide, T. des Unauros, Hesych. 
2) Ερίκης κόλπος, Heidebufen, Ort in Ligurien, 
Ptol. 8, 1,8. (Anders Ἠρικάς, m. Statthalter des Koͤ⸗ 
nigs Wchagas, Ios. 9, 12, 1.) 

ἘἨρικίνιον, n. Heithufen, St. in Theffalien, uns 
weit Gomphi, Liv. 86, 18. 89, 25. (6. ᾿Ερυκάννου u. 
wegen "Epixıvov ſ. Ερύκχενο».) 

Ρίκιοφ, m. röm. Militärtribun unter Sulls, Plut. 
Syli. 16. 18. 

Ἐρικόε, f. Ἱερεικοῦς. 

Ἠρικοῦσα, ή νῆσος, Heidland, JInſel bei Corcyra, 
|. Varcufa, Ptol.8, 14,12, Plin. 4, 19. 

Ἐρικούσσα, f. Farenheit (f. Strab.), eine ber 
äolifchen Infeln bei Sicilien, j. Alicudi, Strab. 6, 376. 
Em. Anagaios ἐξ Ερεκούσσης, St.B. Aehnl.: 

Ἐρικώδηε, ους, m. Faren heit, f. St. Β. ο. 4γνοῦς, 
—= Ερικοῦσσα, D. Βία, 5,7, 8trab. 6, 277, Ptol. 8, 
4, 16, Schol, ΑΡ. Rh. 8, 42. 

ἘἨριμήδα, f. Reginfwind, T. des Damafillos, 
Gem. bes @latos, Pherec. in Schol. ΑΡ. Rh. 1, 102. 

Epipvaoros, m. Merkert, Mannsn. auf einer 
Münze aus Apollonia, Mion. 8. 111, 817. 

Ἔριμνος , m. von Megara, Berl. Alad. 1844, 168, 


"Eppov, n. St. der Denstrer, Ἠοο. b. St. Β. 

Ἐριναῖοι, v.1. für Opıvalos, w. f. 

"Epiveös, 5. Plat. Ἐρινοῦὺς, nach St. B. αιῶ "Epı- 
veds, (6), Tyrt. δ. Strab., u. (ή), δ. Strab. 10, 476, u. 
τὸ Ἠρινεόν in Schol. Aesch. 2, 116 u. viell. Thac. 1, 
107 u. Scymn. 598, Feiglfeld (f. Et. M. u. Lob. par. 
816,0. 12), 1) (N), St. in Doriß, zur Tetrapolis gehörig, 
am Pindus, j. Erineo oder Palasocastro, Iler. 8, 48, 
Tyrt, b. Strab. 8, 862, Thuc. a. a. O., Strab. 8, 862. 
8,427 π. d. ob. a. St., Scyl. 62, Scymn. a.a.D., D. 
Sic. 4, 67. 11,79, Ptol. 3, 15,15. @w. Ἐρινεάτης u. 
"Epıveede, δι. Β. 2) ’Eo. λιµήν (m.), alter Sechafen 
in Achaja, |. Lambifta Ambelia. Thuc. 7,84, Paus. 7, 
92, 10, Ptol.8, 16,5. Ew. wie 8.1. 8) 6t. in Their 
falia Phthiotis, Strab. 9, 484, St.B., Et.M. 4) Ότι 
in Attila, Plat. Theaet. 148, Ὁ, Paus. 1, 88, 6. 5) m. 
Ort bei Troja, διταὺ. 18, 598, vgl. mis IL 6, 433. 


‚m Wachs, ©. des Actalus, Schol. Π. 


Ἐρωύς 


22, 145. 6) (ὁ -- ποταμός), δΙ. In Achaja. Tbuc. 7, 
34. 80. 82. 

"Epiven, gen., m. Feige, Knidier, V. eines Chryſipp⸗ 
D.L.8,8,n.8 

"Epwos, = '0gsvos, w. f., Fl. in Sitilien. Pol. 
8, 4. 8. 

Ἐδρνιάτηε, f. κώμη Μεγαρίδος, Paus. 1, 44, ὅ, 
(wo aber ᾿Ερένεια ſteht), 8ὲ. Β. 6. Ερένεια. 

"Epivös, ος, in Plut. vitt., D. Hal, ed. Beisk., 
Nonn. Qu. Sm., Orph, u. fpäter Eust. u. Orammat. 
Epıvvös, ύος (body f. Et. M., Et. Gud. 206, 42, 
Ον. Tbeb. 57, 11, Eust. 768, 81, Tzetz. Chil. 817 
u. Paus. 8, 25, 6), voo. Ἔρενύ, Luc. costspi. 23, 
pl Ερενύες, gen. Ἐρερύω», einmal mit Synizeſe 
Eur. I. Tr. 970, acc. Ερενύας, Il. 21, 412, Hes. 
op. 802, ΑΡ. Rh. 8, 712. 4, 712, Nonn. 8, 404— 
44, 256, ö., Qua. Sm. 1, 29, D. Hal. 2, 75. 8, 28. 
83. 58, Luc. nec. 9, A., u. ’Egıviic, Ἡ. 9, 454. Od, 
2,185, Hes. th. 185. 472, Soph. Ai. 837, Eur.1.T. 
294. 299. Phoen. 624, Pol. 24, 8, Paus. 1, 358, 6, 
Luc. d. mort. 20, 1, νου. Ἐρενύες, 11. 19,259. Soph. 
EL 112, in dreiſylbigen Όσα». 5, in vierfplbigen v; 
einmal » ftatt s Corp. Inser. 1, 916 u. εν Corp. Inser. 
ı1, 858, (7, αἲ, Grimme, (grollende), Unholdin⸗ 
nen (fo nach Et. M., Paus. 8, 20, 6, antere Etymol. 
b. Lob. path. 225 von ὀρένω, u. Et. M. u. Schol, 
11.9, 571, nad Kuhn m. Curt, Griech @tym. 809 vom 
skr. Saranju-s ?) δεί Homer bald in der Ein-, bald 
in der Mehrzahl, kennt Πε Hes. th. 185 nur in ter 
Mehrzahl v. als T. der Gäa aus den Blutstropfen tes 
Uranos, während fie nach Epimenides T. des Kronos u. 
der Euonyme, Tzetz. το. 406, Schol. Soph. Ο. Ο. 45, 
nach Aeſchyles u. Sophofles, die Πε ebenfalls bald in 
der Ein bald in der Mehrzahl brauden, T. der Nacht 
(Aesch. Eum. 822, Lyc. 487, Virg.) ober des Stotos 
(Finſterniß) u. der Φε, Soph. Ο. C. 40. 106, Et. M. 
find, {. Εὐμενίδες. — Eur. Tro. 457, vol. mit LT. 
968, kennt dreie (von zweien fpricht Schol. Soph. O. Ο. 
42) u. Apd. 1,1,4u.Horp. s. Εὐμενίδες nennen Πε 
Alecto, Tifipkone u. Megära, vgl. mit Luc. ostapl. 22. 
Ste erfcheinen bald in Verbindung mit ἀραέ sb. 4ρά, 
Soph. El. 112. ΑΡ. Rh. 8, 712, Orphb. Arg. 1878, 
lap. 688, D. Hal. 8, 653, ja eine beißt wohl auch felbit 
᾽4ρὰ Ἐρινύς, Aesch. Spt. 70, od. mit Iforrad, Lur. 
Nec. 9. 11, Pol. 24, 8, fo daß Πε felbft in Macedonien 
"Aodrudes hießen, Hesych. s. ᾿αράντιεδες, od. mit φό- 
βοε, Luc. Inct. 6, "4rn, Aesch. Ag. 1088, Ἔρις, 
Nonn, 11,9, Qu. Sm. 5, 81, χόλος, Qu. Sm. 10, 303, 
vgl. Ἐρινύας χόλονο, Ap. Rh. 4, 711, bald mit 4έκη, 
Aesch, Eum. 511, Soph. Ai. 1890, Eur. Med. 1839, 
Orph. Αιρ. 854, bald mit Moipaı, 1. 19,87, Aesch. 
Prom. 516. Sept. 977. 989, Anth. ıx, 470, Krloss, 
Mosch. 4, 14, u. Κῆρες Ἐρενύες, Aesch. Sept. 
1055, mit Εἰλείθυια, Nonn. 8, 404, ἆλάστωρ, 
Nicet. Eug. 1, 54. Im Dienfte der Adraſtea erfckeint 
die Erinys Plut. ser. num. vind. 22. Da fie dann 
das Unheil überhaupt begeichnet, fo beißt die Selena fo, 
Aesch. Ag. 749, Eur. Or. 1889, Virg. Aen. 2, 573, 
die Medea, Eur. Med. 1260, nnd Glytämneſtra und 
Aegiſthus διδύµια Ερενύς, Soph. EI. 1081, und ο 
gab nun aud eine Ἐρενὺς φρένων d. h. eine ει» 
blentung ter Sinne, Soph. Ant. 608, ob. man fügte 
Genitive hinzu, wie Aatov τε zai Οἰδιπόδεω, 
ale weiche fie einen Tempel hatte, Her. 4, 149, Pous. 
9, 5, 15, ober τέχνων, Eur. Med. 1889, πατρός, 
Hes. th. 472, Nonn. 81, 262. 88, 46, Asesch. Sept. 


Ἔριος 


721. 887, Eur. Phoon, 624, µητρός, Il. 21, 412. 
04. 11, 280, τοχήω», Orph. in διοὺ. 77, Κλυται- 
µνίστρας, Paus. 8, 84,4, vgl. mit Soph. Ο. Ο. 1431, 
ΕΙ. 276, Aesct. Choe. 288 u. Apd. 8,7,5, u. fo auch 
ἐμαί, cal Ἐρ., Aesch. Prom. 576, Soph. Ο. C. 1299, 
Eur. Or. 264, ΑΡ. Rh. 4, 386, Nonn. 81, 59, wo man 
fit als Appellat. bisw. auch ἐρινύς fchreibt, f. dader 
ξενικαὶ ἐρενύες, die verwünfchten Fremdlinge, Plot. 
ep. 8, 857, a. Gie wurden in Athen (bier ale Ευ- 
µενίδες u. σεμναὶ θδαί vgl. mit Paus. 1, 28, 6, 
w. f.) verehrt, u. zwei von Scopas abgebildet, Schol. 
Aeschiu, Tim. 1, 188, u. außer in Sparta u. Thera, 
f. oben, auch in Rom (Furise), D. Hal. 2,75, wo εθ 
daher auch einen ἄλσος Βριννύων, lat. lucus Furinae 
gab, Plut. C. Gracch. 17. Im Schwur kommen fie Il. 
19, 259, Soph. El. 112 vor. Sprichw. war a) Εἰσὶ 
zal κονῶν ᾿Ερεννύδς, Macar. 8, 54. b) Ἴσως Ἔρι- 
ρύς datıy ἐκ τραγῳδίας, Ar. Plut. 423, Greg. Cypr. 
Leid. 2, 90, app. prov. B, 81, vgl Εριννὺς τραγική, 
b. Piut. Dion. 55. ο) Ἐρινύω» ἀπορρώξ, von zu 
ſtrenger Rache u. nad) Suid. von Gäßlichen, Ar. Lys. 
811, Apost. 8, 88. d) Ἐδείπνησεν δεῖπνον Ἔρι- 
νύων, Ach. Tat, 5, 5, od. Ερενρύω» τράπεζα, Eust. 
erot. 8, 11. Im Cithäron gab ϱ6 einen Ερενύων uv- 
χός, Plut. fuv. 2, 8. — 2) Nach Paus. 8, 25, 4 hieß bei 
den Thelphuflern auch die Ceres, ale fie in Wuhnfinn 
fiel, fo, dab. Ερ. Τολφουσσαίη, Call. fr. 207, vgl. mit 
Ptol, Heph. δ. Phot. bibl. p. 148, und nad) einer verdäche 
tigen Stelle des Hosych. hieß felb ᾿4φροδίτη fo. 

Ἔριος σένιος, [. σένιος, 

Ἐρίονλφον, m. ein Bothe, Eunap- Sard. fr. 60. 

Ἐριούνιος, m. (au ἐριούνιος gefhr.) voc. (Iul. 
ep. VI, 28, app. 282) ᾿Ερεούνιθ, Heilbolt(f. Suid.), 
Bein. des Hermes, I1.20, 72. 24,457, ö. (Od. 8, 822 
ἐριούνης), h. Μοτο. 145, ὃ., f. Lex. vgl. mit Ar. Ban. 
1144, Et.M., Arist. 45, p. 179, dab. auch allein ἐρεού- 
yıog, I. 24, 860. 440, Orph. lap. 69 u. Anth. a. a. St. 

"Eplovpyos, m.(foLetronne, Franz Ἔρωτος) Inser. 
3,4778 c, Add., Sp. 

is, sog, acc. sda (T1.11,8, Qu. Sm. 1, 166) 

u. Εριν (Hes, th., Aesch. Spt. 429, Nonn. 82, 177, 
Paus. 5, 19, 2, Charit. erot, 1, 2), auch Loss ρε[ώτ., 
(A) Streit, Schwerter u. Gefährtin des Ares (11. 4, 
440. 20,48, Qu. Sm. 8,825), nad Hes. th. 225 T. 
der Nacht, b. Aesch. Sept, 429 Fo Aðbc, verb. mit 
Εννώ, Qu. Sm.11,8, ἀλκή, Qu. Sm. 8, 68. S. 11, b, 
bis — 20,48, 8.. Nonn. 2,868 — 89, 885, d., Qu. 
8m. 1,159 — 11, 161, δ., fpäter ala Göttin der Zwie⸗ 
tracht, Aesch. Sept. 726. 1051, Eur. Or. 1001. 
Phoen. 798, Luc. d. mar.5. Charid. 10, Eust. erot. 
2, 7, Charit.a.a.D. Ihre Abbiltung, Paus. 5, 19, 2. 
— Auch im Plural, Plut. Amat. 18. 2) Schiffename, 
Alt. Seew. ıv,c,5. 

Ἐφρισαθεύφ, wahrſch. Ἔριθασεύς, Bein. des Apollo 
in Attifa, Hesych. « 

Ἐρισάνη, f. Ortin Spanien, App- Ib. 69. 

Ἐρισεῖς, pl. (Kreeteler d. 1. Zänter?), Name eines 
Volks, ein Einzelner, Ερισεύς, Suid. Aehnl.: 

Ἐρίσην, m. Mannon., Et, M. 14, 57. 

Ἐρισθένεα, f. Nichmut, T. des Ariſtolrates aus 
Epidanrus, D.L. 1,7,n.1. Fem. gu: 

Ἐρισθένης, m, Inscr. 8, 5642, 26, Sp. 

Ἐρισιάδαι, [. Ηρεσίδαν. 
—8 9 ſ. St. der Adramiten in Arabia felix, 

01.6,7, 10. 


Ἐρισίχθων, ονος, d, (ſtatt Βρυσίχθων), ein 


| 


Ἐριχδόνιος 379 


Theffaler, V. der Metta, Palaeph. 24, 1—5, vgl. mit 
Schol. Lyc. 

φύλοας, m. »Traubenreich, Bein. des 
Bachus, Anth. ıx, 580, und dah. allein für Bachus, 
Nonn. 12, 251. 

ἘἨριστένης, m. = Ερισθένης, Meinhard, 
Mannsn. b. Dorvill. Sicul p. 580. 

Ἐριστῆς, m. Eparch in Bitbpnien, Episcopp. not. 
hinter Leo Imp. ed. Migne p. 885, 4, Sp. 

ἘἨριστοβᾶρεια, f. viel. Laubenheim, St. in Ins 
dien. Nonn. 26, 888. 

Ἠρίτῖμοε, m. Ehrenreich, 1) Korinthier, Pind. 
01.18, 69. 2) Br. des Pinderos, Pind. vit. (v. |. 
Ἐρείτιμος, Ἐρντέμω», Andere Ἔρώτνος). 8) Inser. 
2,2140, a, Add. 

ἘἨρίτιον, n. Ehrenbreitſtein, St. in Theſſalien. 
Liv. 36, 18. 

Ἐρρίφα, (A), ερ. Ἐρίφη, Brife, 1) Amme des 
Bachus, Callim. fr. δ. Et. M.872 — Nonn. 21,81. 
2) Vferbename, Paus. 6, 21, 7. 

,„ m. Ziegner, Bein. des Dionyfos, He- 
sych. 
8 Ἐριφόνα, {. 8αμ4, ς- Diana, Inser. 8, 5778, b, 
p- 


Ἔριφος, m. Häberlin, 1) komiſcher Dichter, daher 
Ath.4, 134,c ὁ κωμικός, f. Ath. 2, 58, a — 15, 698, 
ο, ὅ., Suid., vgl. Mein. 1, p. 420. 3) Inser. 8, 5978, 
8) Βριφοι, Zidel, ein Sternbild, dah. aldsgsas, 
Nonn. 1. 457, f. Theocr. 7, 58, Plin. 18, 28, 9. 

Ἐρίφιλη, tor. (Pind. N. 9, 87) Ἐριφύλα, (ἡ), 
Ardelgunde, 1) T. des Talaos, Gem. deu Ampbiaraos, 
den fie, von Polyneikes durch einen goldenen Schmud 
(has berühmt gewordene ὅρμος, [. Apd. 8, 6,2, Paus. 
56, 17,7. 8, 24, 8. 9, 41, 2, Plut. ser. num. vind. 8, 
Ephor. b. Ath. 6, 282, e, vgl. mit 6, 231,c, Phylarch. 
δ. Parth. erot. 25) beftochen, verrieth, Od. 11, 126 u. 
Ascl. in Schol. dazu, Plat.rep. 9, 6590, e, Arist. poet. 
14, Apd. 1, 9, 18. 8, 7,2, D. Sic. 4, 65, Luc. Cyn. 8, 
M. Ihr Bild, Paus. 5, 17, 7. 10, 28, 7, ihr Meplos, 
Paus. 2, 1,8. 2) T. des Katreus, Gem. des Pleifihenes, 
M. des Agamemnon, Mant. prov. 2, 94, Schol. Or. 5, 
Tzetz. ex. Hom. 68. 8) Name der Erythraͤiſchen Si⸗ 
byſle, Schol. zu Plat. Phaedr. 244, b. 

Ἠριφόλλιοα, m. Hohnſchopf, eigentl. Reich» 
laub, Bein. des Apollo u. Germes, Hesych. (Moin. 
Ἐρίφυλλος), [. Cram. An. 2, 251,28. 

EprpvAXis, f. Großſchupf d. ἱ. reichbehaart, 
Name einer Mänade auf einer Vafe, Müller H. d. 2. 
dv.8.6.388, K. 

Ἐρίφῦλοες, m. Kunibert, Rhetor aus Modus, 
Quintil. 10, 7. 

Epıydeis, έως, —= Ἐρεαχθεύς, K. von Athen, 
Marm. Par. 15. 

Ἠρεχθονίδην, ου, ey. @o, m. Erehthoniosfproß 
(Et. M. 210, 12), 1) = ro, Anth. app. δι. 2) 
Ἐριεχδονίδαν d. ἱ. die Athener, ep. in Inser. 411. 

Ἐϊριχθόνιον, m. -- Ἐρεχθεύς, w. ſ. Stößer 
(f. Et. Μ., nach Curt. Griech. Et. 1, 114 Butland), 1) 
©. bes Hephäflos u. der Erbe, Isocr. 12, 126, Hellan. b. 
Harp., Paus. 1, 2,6, vgl. mit Eur. Ion 21.268, Luc. 
Pbilops. 3, Schol. Isocr. 9, 6, od. des Hephaſtos u. der 
Athene or. Atıhis, Apd. 8, 14, 6, Luc. dom. 27, Ame- 
les. in Antig. bist. mir. 12, Schol I. 2, 547, 
Apost. 14, 6, Harp. s. αὐτόχθονδς u. Παναθήνανα, 
in Drachengeftalt, Paus. 1, 24, 7, V. des Pandion I, 
Paus. 1,5,8, Πατρ. 5. Πανδιονές, vgl. mit Arist. or. 


380 


2, p. 22, R. von Athen. ©. Plat. Criti. 110, a, Soph. 
fr. 280, D., Eur. Ion 999. 1429, Ael. v. h. 8, 88, 
Antpt. ep. ΥΠ, 210. app. 60, Marm. Par. 10. 2) 
6. des Dardanus u. der Bateie, B. des Tros, K. von 
Darbanien, 1. 20, 319, Δρά, ὃ, 12,2, D. Hal. 1, 50. 
62, D.8ie.4,75, Strab. 18, 604, Qu. Sm. 4, 141, 
Schol. II. 2, 814. 3) = Tıos, Inser, 8, 6280, B. 

Epx 06, f. Stößel, Wahrſagerin in Theſſalien, 
11ο, Phars. 5, 506-- 635, δ., überh. für Wahrfagerin, 
Or. ber. 15, 189 (cod. Vrat. ezicto). 

Ἐριχύονοε (?), m. auf einer dyrrhachiſchen Münze, 
Mion. S. 111, 850. 

ἘἨριώλἒη, f. Sturm, Name eines Pferdes des Poſei⸗ 
don, Schol. Il. 18, 28. 

Ἐριώπη, f. M. des Meat, 
Schol. li. 9, 886. Achnl.: 

Ἐριῶπιε, ος, ο, εν, f. Gloge (eigtl. Φτοβαμᾳ, 
Heeych., 1) T. δε Apollon u. der Arſinos, Schol. 
Pind.P.8, 14. 2) Gem. des Anchiſes, Schol. 11. 18, 
439, Hesyoh. 8) Gem. des Doleus, M. des Ajar, 
L. 18, 687 u. Schol.— 15, 886. ©. Ἐριώπη. 4) T. dee 
afon u. der Medea, Ρα». 9, 8, 9. 

m. *Grofopr, wie Deheling, Athener 
aus Del Emsye. ἀνεκδ. τοῦ ἀρχ. Συλλ. Heft 2, 


n. 62, 
7 "Epravov (Haag7), St. im Europ. 
Sarmarien am Karkinites, Pol. 8, 5, 27. 
) ov, tp. au) o⸗o, D. Hal. Din. 8, m,, 
in Et. M. u. hier u. ta in codd. fall Ἕρκιος (f. 
Eust. 1880, 80), m. Hege ner (ſ. Et. M., Βατρ., Suid.), 
Bein. des Zeus als Gottes des Haufes mit Zubehör, Od. 
22, 855 u. Schol., Her. 6,68, Soph. Ant. 487, Eur. 
Tro. 16 u. Schol., Arr. An. 1, 11, 8, Paus. 8, 46, 2, 
bei. in Athen, Plat. Euthyd. 802, d, Dem. 57, 67, 
Din., Hyper. u. Demetr. 5. Harp., Arist. in Lex. rhet. 
p- 670, 1, Poll.8,85, Crat. b. Ath. 11, 460,6 He- 
sych. Φεύ. Zeus "au allein oͤ Ἔκρενος beißt, Paus. 
4,17,4, Qu. Sm. 6, 147. 18, 222.436, 2) ol Ἔρχει- 
05, die röm. Penates, D. Hal, Ἶ, 67. 
Ἑρκήνια, δεβ der Demeter, Hesych., falfche Ξεδατί 
für Ερκύνια. 
"Epos, m. von Megara, Berl. Μία. 1844, 161, M. 
Uehnl.: 
ρκίων, wog, πι. Hagemann, Mannen., Inser. 
1052. 
Ἑκρονλιανοί, Zosim. 2, 48, δ. 8,80,4, Sozom.h. 
6,6. 
Ἑρκούλαιοι, ὄνομα τάξεως, Buld. 9. Ἰόβενον. 
Ἑρκούλιο, m. 1)= ὁ Ἡρακλῆς, Suid.s. Ἰόβειοι. 
9) fpäterer Mannen., Suid,, Hist. Gr. fr. 4, 601, b. 
Inser. 1081 ſteht Ἑρκόλυος, 
Ἑρκονλίων (Ἐρχυλλίων) ἤτοι ᾿Αδαμάροως in 
Tpeffalien, Not. episcopp. p. 875, B, Sp. 
Epxowmära, pl. (Sagner?), pannoniſchet Volt 
an der Donau um das f. Stuhlweißenburg, Ptol. 2, 15 
(16), 3, Plin. 8, 26. 
Ἑρκτή, f. = Εἰρκτή, w. f., D. Bic. 22,21. Em. 
os Ἔρωται, or, D. Sic. 28, 84. 
» (M), bei Lycophr. Cass. 158 u. Tzetz. 
dazu „Sag, Hagenbach, 1) T. des Tro⸗ 
—8 (abgebifber), Paus. 9, 89, 2. 8, Lycophr. a. a. 
D. Ihr wurde geopfert, Liv. 45, 27, u. das hai welches 
der Demeter gefeiert wurde, hieß Ἑρκύνια, f. "Ερχή- 
νια- 2) ein Blüßchen (ὁ ποταμός), nad Plut. eine 
Duelle bei Lebadea, welches nad) der Nymphe benannt 
fein foll, Paus. 9, 2. 5. 7, Piat. am. narr. 1. 


Ἐριχδώ 


Pherec. u. πας. in 


Ἑρμαϊχό 


Ἑρκῦνιος d ὄρυμός, b. Arist. mir. ausc. 105, D, 
Sic. 5, 21, Plut. Mar. 11 oJ dovgos, ὃν 
D. Sic. 5, 82 To‘ Ἠρκύνιον ὄρος, 5. St.B. bes —8 
ννον, u. Αρ. Rh. 4, "588 u. Schol. “Box. σχόπελος, tah 
herchniſche Waldgebirge (der Harz) in Deutichland, > 
Per. 286 u. Eust. dazu, Suid,, Strab. 4, 207. 7, 290— 
295. Die Landſchaft ἡ Ἑρκυνὶε γαίη, Parthen. fr. 23 
In ELM, od. bloß Ἑρκυνές, St. B. Adi. Ἐρκύννος,, 

ε 

Ἑρμαγοράδην, m. Martwarbs (f. Ἑρμαγόρας), 
Mannsn., Inscr. 2168, Add. 

Eppaydpas, voc, (Luc. Iup. tr. 88) Ἑρμαγόρα, 
m. Markwardt, denn εδ if 1) ned) I,uc. Iup. tr. 33 
allerdinge fcherghafter Erklärung — Ἑρμὴς ἀγοραῖος, 
Verfon des Gefpräche b. Luc. 2) Philoſoph aus Amphi⸗ 
polis, Buid. 8) ein Rhetor aus Temnos in Aſien zu Aus 
guſtus Zeit, Strab. 13, 621, Piut. Pomp. 42, Theon., 
prog. 12, 8. Emp. matb. 2, 62, Suid., Senec. contt. 
2,14,5., Quint, 56,8, 59, ὅ., Cic. Brut. 76. inv. 1,6. 
— en Jüngerer, Quint. 8, 1, Aphth. b. Spengel p. 226, 
Eudoc. 164. ©. bie Ἑρμαγορεῖοι δ. Auct. προλ.τ. 
ῥητ. b. Spengel p, 223, Misc. Hafn. 2,157. 4) Smyr 
näer, Mion. 11, 198. 5) Untere, Inser. 2, 1824 
Bun 

ypov auf einer lydiſchen Diünge, 5. Mion. ıv, 
158 —— μαγόρον. | 
on ähnl. Goettel, Dem., Schmeichelw. für 
Ἑρμῆς, Lue. Char. 1, Suid., f. Ἑρμέδιον. | 
Ep , ὠνος, IM. m. (Bhehlanv?), Mannen., 
Inser. 2, 2180, 41. 60, 

Ἑρμάθήνη, f. (Hermathene), eine Bilbfäule ver 
Athene auf einem Hermes oder vieredigen YZußpfeiler, 
Cic. Att.1,1,4. Münzen damit f. b. Tristan. Com. 
hist, t. 1, Ῥ. 47 u. 281. Ueber die nahe Verbindung 
des Hermes u. der Athene f. Arist. or. 2, p. 26. 

ppala, (τά), 1) Hermesfeier, ὃ. Schol Pind. 
Ἕρμαια, dab. "Epualoss, am Srrmesfefte, Nic. ep. ΣΙ, 
1, a) in Athen, Piat. Lys. 206, d. 223, a, Aeschin. 1, 
10 u.Schol. b) in Arkadien bei ven Pheneaten, Paus. 
8,14,10, Polem. in Schol Pind. Ol, 8, 158. ο) bei 
den Pellenem in Achaja, Schol. Pind. Οἱ. 9, 148. d) 
in Sreta. Caryst. b. Ath. 14, 689,b. 2) ſ. Ἕρμαϊον 
en (ή. ᾱ ), in An. st, 13 

Ep , (ἡ-- ἄκρα), In mar. magn. 
τὰ Eppata, u. 94. 65 fo wie Ptol. 8, 8, 2 (τὸ) "Er 
μαῖον (ἄκρο»), Hermeshaufen, (f. Ερμῆς), 1) 
Vorgebirge an ber Sübfüfle von Kreta, Prol. 8, 17, 8. 
2) Vorgebirge in Kibyen, j. Ras Kansis, An. st. mar. 
magn. 18. 14 (Ar. mir. auso. 184). 8) Vorgebirge 
etwa 50 Stadien weil. von Leptis, An. st. mar. magn. 
94.95. 4) Vorgebirge u. Stadt in Zeugitana, j. Cap 
Bon, Pol. 1,29. 86, Strab. 17,882.884, Soyl. 110, 
Prol. 4, 8, 7. 6) Vorgebirge in Mauritania Tingitans, 
beim j. ΔΙ. Jetkem, Scyl. 112, Ptol. 4, 5, 7, Itin. 
Ant.p.4.6. 6) Inſel bei Sardinien, |. Isola Tavolara, 
Ptol. 8, 8,8. 7) $rauenn., a) auf einer Grabſtele auf 
der Akropolis zu Athen, K. db) Sklavin, Inser. 1608. 
8, 4894. 

Eppälle, dem Germes nachahmen. Eust.Il.p. 10, 
"5. 


Ἑρμᾶϊκόε, ή, ό», 1) -- Ερμαῖος, 5. B. σειρά, 
Marin. ν. Ρτος]. 28, Schol. Plat. 64, στόμα, Theod. 
Prodr. 6, 895, Ἱερεύς, Id. 9, 474, “Epuasxol, bet 
Horaz viri Mercuriales' d. h. die unter Hermes Schut 
ſtehenden Dichter u. Gelehrten, Theod. Hyrt. 2, βιβλία 
d. h. von einem Schriftſteller Hermes herrührend, K. 








Ἑρμαῖον 


μαϊχῶς, Ἐποι, ορ. 2) Subst. m. 
Ἑρμάϊῖχος, Insor. 1598 (bezweifelt von Ahr. Dial. 11, 
616). 


p. 

Ἑρμαῖον, (τό), b. Ptol. Ἕρμανον, jenes iſt nach 
Goettl. Acc. 256 die ältere, dieſes die neuere Betonung, 
vgl. Herdn. b. Herm. de em, r. gr. Gr. p. 808, frg. 
lex. gr. &bend. p. 842 vgl. mit Lob. Phryn. p. 871 u. 
Schol. 11.18, 791, f. Ἕρμαιος, nach Schol, Luc. t. 2, 140 
beißt der Bund ἕρμαλον, das was vom Hermes her⸗ 
rührt, Ἑρμαῖο», Hermestempel, Hermeshaus 
fen, 1) Drt u. Tempel des Hermes zu Goronea in 
Qöotien, Thuc. 7, 29, Arist, Nicom. 8, 8 u. Ephor. in 
Schol. 2) Ort an der arkabdiſch⸗ meſſeniſchen Grenze, 
Paus. 8, 84,6. 8) Tempel u. Ort gwifchen Parium 
u. Lampſatus, Ῥοΐγαοπ. 6, 24. 6. Ἕρμωτον. 4) Ort 
u. Tempel am Bosporus, Pol. 4,48. 5) ποεβί. Vor⸗ 
gebirge von Surbinien, j. Capo Malargin, Ptol. 8, 8, 2. 
6) Uebergangspunc von Bbotien nach Cuböa, Liv. 86, 
60. 7) Steinhaufen am Wege von Syene nad 
Philä in Wegypten, Strab. 17,818 (u. fo gab «6 auch 
in @lis viefe ἑρμαῖα an den Wegen, Strab. 8, 


818). 

Eppatos, nach Arcad.p. 48,8 u. Herdn. b. Herm. 
de em. τ. gr. gr. p. 808 "Eppasos (mie es jett in Od. 
16, 741 doch mit v. |. Ἑρμαῖϊος fleht, [. Eust. Ρ. 960, 5. 
1809, 48, Schol. Il. 18, 191, u. Hesych. u. St. Β. 6. 
᾽Αγάδη, u. Lys. b. Ath. u. ορ]. Lob. Phryn. 871 u. Keil 
On. p. 2), gen. ου, dor. ο, nach Ahr. Dial. 1, 188 
"Eoueto (in Inser. 1678), I) Adj., nach Hermes ber 
nannt, dab. 8) Ἕρμανος (v. 1. Ἑρμαῖος) λόφος, der 
Hermeshügel in Sthala am Berge Neton, Od. 16, 471, 
liesych., Et. M., St. B. 5. 4γάθη. b) Ερμαϊῖον λέπας, 
ein Borgebirge auf Lemnos, Acsch. Ag. 288, u. ὄρος, 
Soph. Phil. 1469. II) Subst, von Ἑρμῆς benannt, f. 
Eoualos $. Luc. pro Imagg. 27, Plut. def. or. 21, f. 
Ἑρμῆς, 1) Eigenn. (d). a) ein Feldherr des Mithridates, 
Memn. fr. ο. 40. — ein Prieſter deffelben, Plut. Luc. 17. 
b) ein Kräuterhändler, Lys. b. Ath. 11, 613,9. ο) ein 
Ellave in Negina, Dem. 86, 29. d) Aegyptier α) ber 
ältere Name des Danaos, Los. ο. ΑΡ. 1,26. β) ein Fiſch⸗- 
bändler, Archipp. b. Ath. 7, 811, e vgl. mit 6,227, a, e) 
Delphier, Curt. A.D. 27. f) Orchomenier, Keil Inscr. 
boeot. xv,a, g)ein Schriftfieller über Aeghpten, Plut. 
ls. et Os. 87. 43, Hist. Gr. Fragm. 4, 427. h) Ans 
bere, Inser. 189. 1126. 1211. 1578. 1954. 2656. ὃ, 
4967, 8. D mit ἐποίησεν auf einem Volc. Becher, 
Insor, 4, 8186. 2) Monetöname a) in Argos, ="Yßos- 
στεχά, Plut. mul. virt.4, Ῥοΐγαει. 8, 88 db) in Böor 
tin, = fpiter. Βουκάτιος u. alt. Γαμηλιώ», Plut. fr. 
comm. Hes. 39 (= ᾿Ανθεστηριών, Procl. in Hes. op. 
502), f. Boeckh Inser. 1, p. 782. ο) ἐπ Kreta u. Bithy⸗ 
nien, Inser. K. Dazu als Fen.: 

s, f. 1) Frauenn. Ephem. archaeol. 2821, 
Orelli 2584, Inser. 8, 6279, 2. 5584, 2. 2) Name 
einer Quelle, Hipp. epist. p. 1280, 60. 

Eppatoxos, (ὁ), ähml. Semier, 1) Ππαφθίνβίε, 
Inscr. 180. 8. 3) Andere: Insor. 8881, a, Add. Alex. b. 
Fe 1, 478, d. Voo, 'Eguasisxs, Inser. 4, 9816. 

(4 n .: 

Ἑρμάχχον, m. 1) Zanagräer, Inser. 1598. 2) aus 
Hermiene, Inser. 1220, wo Bädh richtig Ἕρμαρχος 
föricb, f. Ahr. Dial. ı1, 498, Lob. path. p. 522, 9. 
6. Ἕρμαρχος. Aehnl.: 

ων, ὦ»ος, m. δοτώτᾶετ, Inser. 2, 1898. Yn« 
berer, Sosom. h.e. 3,25. Achnl.: 
s, m. Thebaner, Thuc. 8, 5. 


8. — Adv. “Eg 


381 


Ἑρμακότας, a, in Inser. 8,4255, 2 ου, Inser. 8, 
4278, i, Add., Sp. 

Ἑρμακρέων, οντος, m. ähnl. Oswald, ein Nhebier, 
Cie. Inv. 1,80. 6. Ἑρμοκρέων. 

Ἑρμάμμων, ωνος, m. Syne. 706, 5 (w. = ur), 
vgl. 718, 5, Sp. 

Eppäv, ıfgjgn aus Ἑρμάων, w.f., Hymn. Isiad. 
col. 1, v. 10 b. Ahr. ız, 568. 671. Der dat. Ἑρμᾶνε 
in meſſeniſchen Infhr. in Philopatris vom 5. San. 1859, 
von einem Athener, u. Piut. x oratt. Lys. 7, [. Et. M. 
825, 18, wo Ερμᾶν ſteht. 

Ep vos Εὔτακτος, Lyc. Insor. 8, 4208, e, 
1, Add, — Ace. -desv, Inser. 8, 4228, b, 1, Add., Sp. 

"Eppävovßss, πι. in Anth.x1,860 Ἑρμανούβης(ϐ), 
Anubis als Herme, Sohn des frie und ber 
Nephthye, Symbol ter mit Erforfhung der Wahrheit 
beihäftigten Priefterfchaft. Plut. Is. et Os. 61, Greg. 

a2, 


Eppayos 


Ἑρμάου, µοπ. Ερμᾶο (v.1."Epuco), χθόνοος, der 
Hermes Trophonios bei den Iheffaliern, Leake Ίταν. 
in north. Gr. αχ, 2. 150, f. Ahr. Dial. τα, p. 580, n. 8 


vgl. mit p. 584. 
las ober "Eippawlas, m. Grammatiler, 
Schol. Il. 4, 285. 11, 826. 24, 587, 8. ©. Fabric, 
bibl. gr. 1, p. 514 (-απίου, f. Inscr. 3, 4292, 2, Add. 
4908, ο, 2 u. -πέα, Inser. 3, 4308, Add.). | 
Ἑρμαπίων, m. 1) Schriftſteller, Ammian. Mare. 
17,4. 17 u. Eindenbrog daf. 2) Inser. 8, 6979, 2. 
, Ὁ. Hermesfäulden, Dion inEt.M. 
146, 56 zur Erklärung von 4ρμάρεο» gebiltet. 
µαροθδοµ Marcise Aurelise, Inscr. 8, 4224, e, 
8, Add,, Sp. 


os, m., libr. in D. L. u. Ath. meift Ἕρμα- 
χοε,-- Ἑρμάϊχος, w. f., vertheidigt von Ahr. Dial, 11, 
498, ἁθπί[. Oswald, 1) Diptilenäer, Nachfolger des 
Gpifur, D.L. 10, 2. 9-15, δ., Ath. 18, 588, b, Apost. 
8,11, a(Stob. flor. 118, 81), Phot. cod. 167, Cic. 
Acad. pr.2, 80, wo Hermachus flieht, u. fin. 2, 80 
fowie nat. deor. 1, 88, wo Orelli mit den Handſchr. Her- 
marchus hat, andere aber Hermachns Iefen. 2) ein Chier, 
Cic. de har. resp. 16 (ν.]. Hermachus). 66. Ἑρμάῖχος. 
Aehnl. Ερµακρέων. 
μᾶε, ᾱ, ἂν, m. 1) Athener, Inser. 368. 276. 
282. 3) ein Gläubiger zu Rom, N. T. Rom. 16, 14. 
8) Andere, Inser. 6045. 6046. 2, 2114, b, 6, Add, 
2180, 54. — (4)Nic. Dam. 5. Strab. 15,719 τὸν 
ἑρμᾶ»ν von einer Bildfäule). Vgl. ποώ Fabr. bibL gr. 
vii, 8 1. 59) = "Rouns, als Stern, Timae. Locr. 96, ο. 
— ς. 
* m., Inser. 8, 4808, h, Add., Sp. 
Ἡρμάστα, ἡ καὶ "Aula ᾽Ακαλισσίς, Inser. 8, 
4B1b,r, Add., Sp. 
‚ ein Ethnicon (in Aetelien?) Wesch. 
u. Fouc. 178, K. 
Ἑρμάφιλοας, m. ähnl. Gotthold, Mannsn., 
Inser. 2015. 2065, 14. — Auf phrygiſchen Münzen, 
Mion. ıv, 276. 8. vır, 549. 
ppa os, voo. "Kouapesdıre (Anth. ıx, 
817), Hermaphrodit, Zwitter (f. Theophr. char. 16, 
Suid., Et. M., Ath.10,448, ο), 1) 6. des Hermes u. 
der Aphrodite. D. Sic. 4, 6, Christod. ecphr. Απ. 11, 
101, vgl. mit ıx, 788, abgebildet, Plin. 34, 19, 20. 
9) Dichter der Komödie, Apost. 17, 58, a, Stob. flor. 
77,7, f. Mein. 4, 516. 
"Eppayxos, m. f. Ἔρμαρχος. 68 flieht nach Galen. 
hist. phil 11, 228. T. 19, f. 2ob. path. 522. 


380 


2, p. 22, 8. von Athen. ©. Plat. Criti. 110, a, Soph. 
fr. 280, D., Eur. Ion 999. 1429, Αε]. v. h. 3, 88, 
Antpt. ep. vıt, 310. app. 60, Marm. Par. 10. 2) 
©. des Dardanus u. ber Bateie, V. bes Tros, K. von 
Darbanien, 11.20, 319, Αρᾶ, ὃ, 12,2, D. Hal. 1, 50. 
62, Ὀ. Βία, 4, 75, Strab. 18, 604, Qu. δα, 2, 141, 
Schol. IL 2,814. 8)=Txos, Inser. 8, 6280, B. 

Ἠριχθό, f. Stößel, Wahrfagerin in TIheffalien, 
Luc. Phars. 6, 606--- 326, 5., überh. für Wahrſagerin, 
Ον. ber. 15, 189 (cod. Vrat. exicto). 

BpixGovos (?), m. auf einer byrchadhifchen Muͤnze, 
Mion. S. 111, 850. 

Ἠριόλη, f. Sturm, Name eines Pferdes des Poſei⸗ 
don, Schol. Il. 18, 28. 

Ἐριώπη, f. M. des Aeas, Pherec. u. πας. in 
Schol. 11. 9, 886. Arhnl.: 

Ἐριῶπιε, dos, 6, av, {. Θίοβε (eigtl. Brofaug, 
Hesych., 1) T. des Apollon u. der Arfinos, Schol. 
Pind. P. 8, 14. 2) ®em. des Anchifes, Schol. Ἡ. 18, 
429, Hesych. 83) Gem. des Doleus, M. des Ajar, 
Il. 18, 687 u. Schol.— 16, 886. 6. Εριώπη. 4) T. des 
Jaſon u. der Medea, Paus. 2,8, 9. 

"Epleros, m. "Θτοβοῦτ, wie Debrling, Athener 
aus Melite, Ἔπνγρ. ἀνεκδ. τοῦ ἀρχ. Συλλ. Heft 2, 


n.62,K. 
Tpravoy (Haag?), St. im Europ. 


Ἐραὺώ 


Epraßov 7 F 
Sarmatien am Karlinites, Pol. 8, 5, 27. 

"Epxuos, ov, ep. auch 00, D. Hal. Din. 8, m., 
in Et. M. u. bier u. da in codd. falfh "Epxuos (f. 
Eust. 1890, 80), m. Segener (f. Et. M., Harp., Suid.), 
Bein. des Zeus als Gottes des Haufes mit Zubehör, Od. 
22, 855 u.Schol., Her. 6, 68, Soph. Ant. 497, Eur. 
Tro. 16 u. Schol., Arr. An. 1,11, 8, Paus. 8, 46, 2, 
bef. in Athen, Plet. Euthyd. 802, d, Dem. 57, 67, 
Din., Hyper. u. Demetr. 5. Harp., Arist. in Lex. rhet. 
p. 670, 1, Poll.8,85, Crat. b. Ath. 11, 460, f, He- 
sych. Dah. Zeus auch allein d Ἔκρειος heißt, Paus. 
4,17,4, Qu. Sm. 6, 147. 18, 222.486, 2) οἱ Ἔρχει- 
os, die röm. Benates, D. Hal. 1, 67. 

Ἑρκήνια, Feſt der Demeter, Hesych., falfche βεδατί 
für Ερκύνια. 

a Bpꝛios, m. von Megara, Berl. Alad. 1844, 161, Μ. 
ehnl.: 

Ἑρκίων, ὤνος, m. Hagemann, Mannon., Insor. 
1052. 

Ἐκρονλιανοί, Zosim. 2, 48, 8. 8,80,4, Sozom.h. 
6. 6, 6. 

Ἑρκούλαοι, ὄνομα τάξεως, Buid. α. Ἰόβενο». 

Ἑρκούλιον, m. 1)— 6 Ἡρακλῆς, Suid. 9. Ἰόβειου, 
2) fpäterer Mannen., Suid,, Hist. Gr. fr. 4, 601, b. 
Inser, 1081 ſteht Ἑρκόλιος, 

Ἑρκονλίων (Ερκχυλλίων) ἤτου ᾿Αδαμάρεως in 
Thefſalien, Not. episcopp. p. 875, B, Sp. 

, pl. (Hagner?), pannonifhes Volt 
an der Donau um das j. Stublweißenburg, Ριοἱ. 2, 16 
αφ 3, Plin. 8, 25. 
= κτή, w. f., D. Sic. 22, 21. Ew. 
οἱ Ἔρκται, Or, Ὃ μα 34. 

E ‚ (A), bei Lycophr. Cass. 158 u. Tzetz. 
dazu „BSBag, Hagenbach, 1) T. des Tro⸗ 
phonios (abgebiidet), Paus. 9, 89, 2.8, Lycophr. a. a. 
D. Ihr wurde geopfert, Liv. 45, 27, u. das Feſt, welches 
der Demeter gefeiert wurde, hieß Ἑρκύνια, f. Ερκή- 
vıa. 2) ein Blüßchen (ὁ ποταμός), nach Plut. eine 
Duelle bei Xebaben, welches nad der Nymphe benannt 
fein fol, Paus. 9, 2. 5.7, Piut. am. narr. 1. 


Ἑρμαϊχός 


Ἑρκῦνιος d dovuds, δ. Arist. mir. susc. 105, D. 
Sic. 5, 21, Plut. Mar. 11 οἱ Ἠρικύνιοι 6ρυμοί, t. 
D. Sic. 5, 82 τὸ΄ Ἡρκύνιον ὄρος, b. St. B. bloſß Ερχί- 
yıoy, u. ΑΡ. Bh. 4, 688 u. Schol. Ερκ. σκόπελος, tal 
berchnifche Waldgebirge (dev Harz) in Deutichland, D 
Per. 286 u. Eust. dazu, Suid,, Strab. 4, 207. 7, 290— 
295. Die Landfchaft 7 ΕΒιρκννὶα γαίη, Parthen. fr. 23 
in εν Μ., od. bloß Ερκννίς, St. Β. Adj. Ερκύνιος, 

ι 5. 


Ἑρμαγοράδην, m. Martwarde (f. Ἑρμαγόρα:), 


Mannsn., Inscer. 2168, Add. 


Ύδρας, Τοο, (Luc. Iup. tr. 88) Ἑρμαγόρα, 


m. Markwardt, denn es if 1) nad [.αο. Ταρ. tr. 33 
allerdings fcherghafter Erklärung = Ἑρμῆς ἀγοραῖος, 


Perſon des Geſprächs b. Luc. 2) Bhilofoph aus Amrhi 
polis, Buid. 8) ein Rhetor aus Temnos in Πε zu Au | 
guſtus Zeit, Strab. 13, 621, Plut. Pomp. 42, Theon. 
prog. 12, 8. Emp. math. 2, 62, Suid., Senec. contt. 


2,14, ὅ., Quint, 5, 8,59, ὅ., Cie. Brut. 76. inr. 1,6 


— ein Jüngerer, Quint. 8, 1, Aphth. b. Spengel p. 226, | 


Eudoc. 164. ©. die Ἑρμαγορεῖοι b. Auct. προλ.τ. 
ῥητ. 6. Spengel p. 228, Misc. Hafo. 2, 157. 4) Emyı 
näer, Mion. 111, 193. 5) Andere, Inser. 2, 1824 
2187. 

Ἑρμάγρον auf einer Iyrifchen Münge, b. Mion. m, 
158 für Ἑρμαγόρου. . 
. Ἑρμάδιον, ähnl. Goettel, Dem., Schmeichelm. für 
Ἑρμῆς, Luc. Char. 1, Suid,, f. Ἑρμίδιον. 

Ἑρμαδίων, ωνος, m. (Phahland?), Mannin, 
Inser. 2, 2180, 41. 60. 

Ἑρμᾶθήνη, f. (Hermathene), eine Bilbfäule der 

Athene auf einem Hermes oder vieredigen Fuppfeiler, 
Cie. Att.1,1,4. Müngen damit ſ. b. Tristan. Com. 
des Hermes u. der Athene f. Arist. or. 2, p. 26. 
„_ Eppata, (τά), 1) Hermesfeter, b. Schol Pind. 
Eouasa, dab. "Eoualoss, am Hermesfefte, Nic. ep. ΣΙ, 
1, 9) in Athen, Plet. Lys. 206, d. 223, 4, Aeschin. |, 
10 u. Schol. b) in Arladien bei ven Pheneaten, Paus- 
8,14, 10, Polem. in Schol. Pind. ΟΙ. 8, 158. c) bi 
den Pellenern in Achaja, Schol. Ρἰπά, Ol. 9, 148. 4) 
in Greta, Caryst. b. Ath. 14, 689,b. 2) f. Ἑρμαίο 
u. Ἑρμαία, 

Ἑρμαία, (ἡ-- ἄκρα), in An. st. mar. magn. 13 
τὰ Ἑρμαῖα, u. 94, 96 fo wie Ptol. 8,8, 2 (τὸ) Ep 
μαῖον (ἄκρον), Hermeshaufen, (f. Ερμῆς), 1) 
Vorgebirge an der Südküſte von Kreta, Ptol. 3, 17,3. 
2) Vorgebirge in Kibyen, |. Ras Kanais, An. st. mar. 
magn. 18. 14 (Ar. mir. ausc. 184). 8) Vorgebitge 
etwa 50 Stadien weftl. von Xeptis, An. st, mar. magt. 
94.95. 4) Borgebirge u. Stadt in Zeugitang, j. 59 
Bon, Ρο]. 1, 99. 86, Strab. 17,832. 884, Soyl. 110, 
Ριο]. 4, 8,7. 5) Vorgebirge in Mauritania Tingitans, 
beim {. Il. Setlem, Scyl. 112, Ptol. 4, 5, 7, 1, 


Ant.p.4.6. 6) Inſel bei Sardinien. j. Isola Tavoları 
Ptol. 8,8,3. 7) Frauenn., a) auf einer Grabſtele uf 


der Akropolis zu Athen, K. b) Sklavin. Inser. 1608. 
8, 4894. 
Ἑρμδίζα, dem Germes nachahmen. Eust. IL p. 19, 


δ. 

Eppätxös, ή, ό», 1) — Ἑρμαῖος, |. B. σειρά, 
Marin. v. Ρτος]. 28, Schol. Plat. 84, στόμα, Theod. 
Prodr. 6, 895, ἱερεύς, Id. 9, 474, Ἑρμαικοί, hi 
Horag viri Mercariales’ d. h. die unter Hermes Shut 
flehenden Dichter u. Gelehrten, Theod. Hyrt. 2, βιβλία 
d. h. von einem Schriftftellee Hermes herruͤhrend, B- 





bist. t. 1, p.47 u. 281. Ueber die nahe Verbindung 


Ἑρμαῖον 
8. — Δάν. Ἑρμαϊκῶς, Eust. ap. 2) Subst. m. — 
nern Inser. 1698 (bezweifelt von Ahr. Dial. ız, 
p. 516). 

Ἑρμαῖον, (τό), 5. Ptol. Ἕρμανον, jmes iſt nach 
Goettl. Acc. 285 vie ältere, diefes die neuere Betonung, 
vgl. Herdn. δ. Herm. de em, r. gr. Gr. p. 808, frg. 
lex. gr. Ebend. p. 842 vgl. mit Lob. Phryn. p. 871 u. 
Schol. 11.18, 791, [. "Epuasog, nach Schol, Luo. t.2,149 
hist der Bund ἕρμαιον, das was vom Hermes here 
rührt, Ἑρμαῖο», Sermestempel, Hermeshaus 
fen, 1) Ort m. Tempel des Hermes gu Coronea in 
Böotien, Thuc. 7, 29, Arist. Nicom. 8, 8 u. Ephor. in 
Schol, 2) Ort an des arkadiſch⸗ meſſeniſchen Grenze, 
Paus. 8, 84,6. 8) Tempel u. Ort gwifchen Parium 
u. &ampfafus, Polyaen. 6, 24. ©. "Kouwter. 4) Drt 
u. Tempel am Bosporus, Pol. 4,48. 5) weſtl. Bor« 
gebirge von Sarbinien, j. Capo Malargin, Ptol. 8, 8, 2. 
6) Uebergangspunct von Böotien nach Cubda, Liv. 85, 
50. 7) Steinhaufen am Wege von Gyene nad 
Tpilä in Aegypten, Strab. 17,818 (u. fo gab εδ auch 
in Sie viefe ἑρμαῖα an den Wegen, Strab. 8, 

49). 

Ἑρμαῖος, ned) Arcad. p. 48,8 u. Herdn. δ. Herm. 
deem. τ. gr. gr. p. 808 Ἕρμαιος (mie et jeht in Od. 
16, 741 doch mit v. 1. Ἑρμαῖος fieht, [. Eust. Ρ. 960, 5. 
1909, 48, Schol. 11.18, 791, u. Hesych. u. 8ὲ. Β. ». 
Αγάθη, u. 1.γο. b. Ath. u. vgl. Lob. Phryn. 871 u. Keil 
θα. p. 3), gen. ου, dor. 4, nah Ahr. Dial. 1, 188 
Ἑρμαῖω (in Inser. 1678), D Adj., παῷ Hermes ber 
uunnt, dab. a) Ἕρμανος (v. 1. Ἑρμαῖος) λόφος, der 
Hermeshügel in Sthufe am Berge Neton, Od. 16, 471, 
liesych., Et. M., St, Β. s.'Ayd$n. b) Epualor λέπας, 
ein Borgebirge auf Lemnos, Acsch. Ag. 288, u. ὄρος, 
Soph. Phil. 1459. II) Subst, von Ἑρμῆς benannt, f. 
Ἕρμαῖου b. Luc. pro Imagg. 37, Piut. def. or. 21, f. 
Ἑρμῆς, 1) @igenn. (6). a) ein Feldherr des Mithridates, 
Memn. fr. ο. 40. — ein Ῥτίεβετ deffelben, Plut. Luc. 17. 
b) ein Kräuterhändler, Lys. b. Ath. 11, 612,e, ο) ein 
Elfave in Βερίπα, Dem. 86, 20. d) Negyptier a) ber 
ältere Rame des Danaos, Ios. ο. ΔΡ. 1,26. β) ein Fiſch⸗ 
händler, Archipp. b. Ath. 7, 811, ο vgl. mit 6,227, a, ©) 
Delppier, Curt. A.D. 27. f) Orchomenier, Keil Inser. 
boeot. xv, o. g)ein Schriftfieller über Aegypten, Plut. 
14, οἱ Os. 87. 48, Hist. Gr. Fragm. 4, 427. h) An 
dere, Insor. 189. 1126. 1211. 1578. 1954. 2556. B, 
4867, 8. D mit ἐποίησεν auf einem Volc. Becher, 
Inser, 4, 8186. 2) Monatöname a) in Argos, ="Yßos- 
στιχά, Plut. mul. virt.4, Polysen. 8, 88 b) in Böo« 
tin, = fpäter. Βουχάτεος u. att. Γαμηλιώ», Plut. fr. 
comm. Hes. 29 (= ᾽4νθεστηριών, Ῥτουὶ. in Hes. ορ. 
602), f. Boeckh Inser. 1,p. 782. ο) in Kreta u. Bithy⸗ 
nie, Inscr. K. Dapı ala Fem.: 

Eppats, f. 1) Brauenn., Epbem. srchaeol. 2821, 
Orelli 2584, Inser. 8, 5279, 2. 5584, 2. 2) Name 
tiner Quelle, Hipp. epist. p. 1280, 50. 

Eppatoxos, (6), ahnl. Srmiler, 1) Anapbipfier, 
Inser. 180. 8. 2) Indere: Inser. 8881, a, Add. Alex. b. 
ab. 1, 478, d. Voc. Ἡρμαείσκε, Inser. 4, 9816. 

nl.: 

Eppätxes, m. 1) Tanagräer, Inser. 1598. 2) aus 
Sermione, Inser. 1220, wo Boch richtig Ἕρμαρχος 
!örieb, f. Ahr. Dial. 11, 498, Lob. path. p. 522, 4. 
6. Έρμαρχος. Arhnl.: 

„wog, m. Gorcyräer, Inscr. 2, 1898. Uns 
deret, Sozom. h. ο. 2, 25. Achnl.: 
m. Thebaner, Thuc. 8,5. 


Ἕρμαχος 331 


Ἑρμακότας, a, in Inser. 8,4255, 2 ου, Inser. 8, 
4278, i, Λάά., Sp. 

Κακρέων, οντος, m. ähnl. Oswald, ein Rhabier, 
Cie. Inv. 1, 80. &. 'Bpuoxpier. 

Ἑρμάμμαν, ὠνος, m. Sync. 706, 5 (m. = urn), 
vgl. 718,5, Sp. 

Ἕρμάν, iſgzgn aus Ἑρμέάω», w.f., Hymn. Isiad. 
col. 1, v. 10 δ. Ahr. 1, 568. 571. Derdat. Ἑρμᾶνν 
in meſſeniſchen Infchr. in Pbilopatris vom 5. Jan. 1859, 
von einem Athener, u. Piut. x oratt. Lyse. 7, f. Et. M. 
825, 18, wo Ερμᾶ» ſteht. 

ος El'taxtog, Lyc. Inseor. 8,4208, ο, 
1, Add, — Acc. «άσε», Inser. 8, 4228, b, 1, Add., Sp. 

Epp&vovßss, m., in Anth.x1,860 "Eppnavosßns(?), 
Anubis als Herme, Sohn bes eis und ber 
Nephthys, Symbol ter mit Erforfhung der Wahrheit 
seihäftigten Prieſterſchaft, Plut. Is. et Os. 61, Greg. 

a2. 


Ἑρμάου, µου. Ἑρμιᾶο (ν.Ι. Ἕρμαο), 136vs0s, der 
Hermes Trophonios bei den Theffaliern, Leake Ίταν. 
in north. Gr. ııı, n. 150, f. Ahr. Dial. 11, p. 580, n. 8 


vgl. mit p. 584. 

over Ἑρμαπίας, m. Grammatiler, 
Schol. Il. 4, 285. 11, 826. 24, 557, 8. 65. Fabrie. 
bib). gr. ı, p. 514 (-απίου, f. Inscr. 8,4292, 2, Add, 
4908, ο, 2 u. -πία, Inser. 8, 4808, Add.). 

Ἑρμαπίων, m. 1) Schriftſtellet, Ammian. Mare. 
17,4. 17 u. Lindenbrog daſ. 2) Inser. 8, 6879, 2. 

‚m Sermesfäulden, Dion InEt.M. 
146, 56 zur Erklärung von ἁρμάρεον gebiltet. 
Marcise Aurelise, Inscr. 8, 4224, e, 
8, Add, Sp. 
og, m., libr. in D. L. u. Ath. meiſt Ἕρμα» 
x08, = Ἑρμάϊῖχος, w.f., vertheidigt von Ahr. Dial, 11, 
498, äbnl. Otwald, 1) Moytilenäer, Nachfolger bes 
Gpilur, D. L 10, n. 9—185, ὅ., Ath. 18, 588, b, Apost. 
8,11, a (Stob. for. 118, 81), Phot. cod. 167, Cic. 
Acad. pr. 2, 80, wo Hermachus ſteht, u. fin. 2, 80 
fowie nat. deor. 1, 88, wo Orelli mit den Handſchr. Her- 
marchus bat, andere aber Hermachus leſen. 2) ein Chier, 
Cic. de har. resp. 16 (v.1.Hermachus). 6. Ἑρμάϊχος. 
Aehnl. ΒΕρµακρέω». 

Eppäs, ἅ, ἄν», m. 1) Athener, Insor. 268. 276. 
282. 3) ein Gläubiger zu Rom, N. T. Rom. 16, 14. 
8) Andere, Inscer. 6045. 6046. 2, 1114, b, 6, Add. 
2180, 54. — (4)Nic. Dam. b. Strab. 15, 719 τὸν 
ἑρμᾶν von einer Bilbfäule). Vgl. noch Fabr. bibl. gr. 
νι, 21. 6) = "Ερμῆς, als Stern, Timae. Locr. 96, ο. 
— 6. Ερμῆς. 

Ἑρμασάλαςα, m., ἵπεςτ. 8, 4808, h, Add., Sp. 

Ἡρμάστα, 1; καὶ "Aula ᾽Ακαλισσίς, Inser. 8, 
4Bib,r, Add, Sp. 

‚ ein Eıhnicon (in Hetolien?) Wesch. 


u. Fouc. 178. K. 
,„ m. äbnl. Gotthold, Mannen., 
Inser. 2015. 2052, 14. — Auf phrygifchen Άλμα, 
Mion. ıv, 276. 9. vı1, 549. 
ppabpößrros, του. "'Eouampddsre (Anth. ΣΣ, 
817), Hermaphrodit, Zwitter (f. Theophr. char. 16, 
Suid., Et. M., Ath. 10,448, ο), 1) 6. des Hermes u. 
der Uphrobite, D. Sic. 4, 6, Christod. ecphr. Anth. 11, 
101, οί. mit ıx, 788, abgeblltet, Plin. 84, 19, 20. 
3) Dichter der Komödie, Apost. 17, 58, a, Stob. flor. 
77,7, f. Mein. 4, 516. 
paxos, m. f. Ἕρμαρχος. 68 ficht nach Galen. 
hist. phil. 11,228. T. 19, f. ob. path. 522. 


(4 
882 Epp.dwv 
, wwog, m. 1) = Ἑρμῆς, Hos. b. Strab. 
1, 42, Nonn. 5, 74— 48, 410, ὅ., Orph. Arg. 385, 
Bion. 5 (8), 8, Christ. ecphr. Anth. 11, 103. Agath. 
1ν, 8,110, Marc. in Anth. spp. Bi. 2) ein Argiver, 
Char. in Απο. ἰποτεά. ο. 15, 

Ἑρμέας, m. 1) ep. u. ion. Ερμῆς, Et. M., gen. 
Ἑρμέω, jmeifylbig in h. Μοτο, 418 u. Ven. 148, 
Tbeoer. id. 25, 4, Crinag. ep. vı, 259, Marc. ep. app. 
61, Her. 2,51. 5,7, ὃ., Luc. astr. 20, Arr. Ind. 17, 
10, doch aud έου, Inser. 728, dat. Koulg, Il. 5, 
890, acc. Ἑρμέη», Her. 5, 7. 3) Mannen. aus Athen 
(Beitäer), Insor. 728. 

Ἕ os, Varnus, Proc. b. Goth. 4, 20, Sp. 

Eppelas, 1) ep. = Ερμῆς, I. 2, 104 — 34, 694, 
δ. Od. 8, 828 — 24,10, δ., ΑΡ. Rh. 2, 1147 — 4, 
1185, Nonn, 18, 25 — 85, 236, 6., Christod. ecphr. 
χι, 296, Antp. ıx, 72, ep. dd. Plan. 239, ep. b. 
Paus, 5, 19, 5, 9., fpäter αι "Eppelns, Mosch, 2, 
66, Call. Ἡ. 8, 69. 148, Qu. Sm. 10, 189, gen. ey. 
"Βρμείᾶο, Od. 14, 890. 16, 819, h. Pan. 19, 1, Nonn. 
18, 277 — 41,848, Theocr. id. 24, 114, ΑΡ. Rh. 1, 
δι — 8,1174, ö., Orph. Arg. 188. lapid. 18. 54, ep. 
Anth. app. 162. 261, od. "ρμείω, gfaj. aus Ἑρμείεω 
(. Ft. M. 153, 54), 1, 15, 314, 1, felten Ἑρμεία (f. 
Et. M. 552, 54), Leon. ep. vıt, 480, gew. u. att. 
Ἑρμείου, Theoer. ep. app. 88, Ptol. 4, 5,66, Plat. 
epist. 6, 822, d, Arist, oecon., Polyaen. 6, 48 (ftet8 
vom Eigenn. Ἑρμείας), dat. Ἑρμείᾳ., Phan. ep. VI, 
294. ἆδ. x, 12, Ath. 15, 697, a., u.fo flet8 von @igenn., 
Plet. epist. 6, 822,d, Pol.5, 53, D.L. 5, 1,n. 5,%. 
fpät ep. Ἑρμείῃ, Alex. Aet, Φ. Parthen. erot. 18, 
Nonn, 8, 854. 48,858, Call. h. 4, 272, Iul., Paul. 
Sil,, Leon., Aminien., epp. in Anth. vı, 29. 64. 67. 
296. vır, 809. xz, 150. Plan. 137. 254, aco. ‘Ko- 
µεία», Ἱ. 24, 888 — 679, ὅ. Od. 1, 88 — 5, 28, 
Hes. op. 68, Nonn. 1, 387 — 88, 97, δ., ΑΡ. Rb. 8, 
688, Orph. h. prooem. 28, ep. dd‘. Anth. Plan. 229, 
Luc. Philopatr. 7, fpäter auch Βρμείη», Babr. 80. 
127, Qu. Sm, 8, 699, ep. dd. x,12, voc. Ἑρμείᾶ, 
11. 24, 884. Od. 5,29 — 8,835, ὅ., Orph. h. 28, 1, 
Babr. 48. 119, Anth. vı, 23. 63, Arist, ep. 6, 28, 
u. von igenn., Plat. epist. 6,223, a, Hyper. in Zo- 
nar. lex. 1168, fpäter au “Ερμείη, Iul. ep. vı, 68, 
(6), 1)der Gott Hermes, f. Ὁ. ob. a. St. 2) @igenn. 
(ahnl. Aſſmann), ae) Eunuch, Schüler des Plato u. Ty⸗ 
rann zu Atarneus in Kleinaſien, Plat. ep. 6, Strab. 
18, 610. 614, D. Hal. Dem. et Arist. ὅ, D. Sic. 16, 
62, Polyaen. 6, 48, Ath. 15, 696. — 697, a, An. 
vit. Arist, D.L.5, 1, 2.5.7, 6, Arist. or. 27, Ρ. 628. 
6. Ἡρμίας. 2) Athener, Hyperid. in Zonar. lex. 1168, 
8) Magnefler, Plut. prasc. reip ger. 14. 4) Geſchicht⸗ 
fchreiber aus Metbymne, D. Sic. 15, 87, Ath. 10, 488, 
b, St. Β. ο. Χαλχές. 5) Sumier, S. des Hermodor, 
Ath. 18, 606,0, Heges. in Plin. 9,8. 6) Kurier, Ρο]. 
5,41 — 56, 5., 7) Surter, Dichter, Ath. 18, 568, d. 
8) Aegyptier, a) V. des Ammon u. Heliodor. S. des 
Syrien, Suid., Damasc. v. Plot. $. 74. 76. b) Alexan⸗ 
driner, Ahetor, Suid.s. Παμπρέπιος. ο) V. des Nika⸗ 
not, Grammatifer, Seid. α. Νικάνωρ, St. Β.ο. Τί 
βυρις, ἄθλεβες, 4λεξάνδραιαν. — ὁ Κρατήτειος, 
Sehol. 1. 16, 207. d) Sermupolit, Phot. bibl. 279. 
9) Freigelaffener des Lykon, D.L.5,4,n.9. 10) Stiave 
des Cubulus aus Bithynien. D. L. 5, 1,n.5. 11) ein 
Art, Galen., f. Fabr. bibl. gr. xın, 180 ed. pr. 
(114, not.). 12) Pbilofoph aus Phönizien, Agsth. p. 69. 
18) ®cometer, Pint. ος. symp. 9, 2,2. — Berfon des 


Ἑρμῆς 


Geſprächt in Pint. qu.symp. 9, 8, 1u. ff. 14) ein Tal 
titer, Aol. Tact. 1. 15) ein chriſtlicher Schriftſtellet u. 
Berf. der Schrift διασυρμὸς τῶν ἔξω φελοσόφν». 
16) Fou. Σωζόμενος, Kicchengefähicätfähr. (im δ. Jabth 
n. Cht ©.). 17) Stifter einer bebräifchen Secte ber Ser 
minier, August. haeres. 59. 18) auf einer Münje aus 
Kyme, Mion. δ. v1, 14. 19) Andere: Inser. 184. 185. 
187. 188. 189. 194. 275. 276. 742. 1088, 2, 2986, 
12. 8, 4089, 81. 20) Monaten., ποτ. B, 5893, «, 
8, Add. ©, Ἑρμίας. 

Eppein, Inser. 8, 4284, 7, Sp. 

Eppetvos, m. Athener von ver aͤgeiſch. ΡΜ. 

Philhiſt. Sp. 1, p. 484. Andere: Inser. 8,5109, », 
28, 8,n.84. 4716, ἆ, Add., f. Ἑρμῖνος. 
‚n. (Ἠρμεῖος — Ἑρμαῖος, Βολοὶ. Læc. 
p. 294). 1) ἑρμεῖα — ἑρμαῖα, Ὁ. i. Hermabil 
der od. ἀγαλμάτνα, mie Schol. Asschin. 1, 10 ie 
μαῖα erflätt werben, Strab. 8, 848. Ὁ) Ἕρμειον, Cr 
in Attila auf dem Wege von Athen mach Elufs, 
wahrfe. = Ἔρμος, Plut. Phoc. 22 (wo #. "Epps 
Iefen). ©. Hesych. s. Ἕρμενος, u. vgl. "Epuer. 

Ἑῤρμεῖος, m. Inser. 2, 2056, Sp. 

"Epptvöadıs, m. Insor. 8, 4814, f, 2, Add,, Sp. 

Ἑρμενέριχον, δ. Cand. Isaur. im Phot. bibl. 19 
Ἑρμενάρεχος u. ᾽Αρμενάρεχος, m. 66. des Alt 
unter Senon, Damasc. v. Isid. 290 (Phot. 55, ϱ) 
Inser. 4, 9770. 

Ἑρμενέφριδος, m. Heerfuͤhrer der Thüringer, Proc. 
b. Goth, 1, 13, δρ. 

Ἕρμερος, m. äfnl. Oswin db. 1. des Get 
Liebe od. Freund, Mannen., Ep. ad. 721, = (App. 
909). Aehnl.: 

Ἑρμέρως, «τος, m. 1) Mannen., Inser. 1013, 
1972. — Auf einer magneflfägen Deünge, Mion. It, 
156. 2) ἄτοῦ als Herme, Plin. 86, 5, 10. 


B Ἑρμηδίων, πι. Mannsn., Philhiſt. T. τας, p- 556, 
“Ἑρμηϊε, 68ος, f. äpnl. Anfe, Brauenn., Iner. 
2664. : 


Ἑρμήνιος, — Ἑρμίννος, w. f. (6), Piut. Popl 
16, insbef. Τῖτος Epuiwsog, D. Hal, 4, 86. b, 
22 (v. 1. ᾿Ερμίνεος), 28. 36. 6,12 (ν. 1. Γερµή- 
νεος u. Τερµένκος), auch obne Τῖτος, Ebent. 5, 26, 
u. ol περὶ τὸν Ερμήνιο», 4, 88. 

Ώνοι, -- Σειληνοί, Hesych, (Schmitt ver⸗ 
mutbet Ἡρμύλιου = Σερμύλεον, w. f.). 

Eppnpaxifis, έους, m. Heratlesals Herme, Cie. 
Att. 1, 10, vgl. mit Anth. Plan. 284. 

Ἑρμῆε, sigg- aus Ερμέας, w.f., ΕΙ. 20, 72, Bla, 
gen. ου, in Inser. 8. 6280, B, 82 έω u. Inser. 4, 8569 
[οᾷατ ald gen. "Epuntos, dat. 7, Od. 14,485, Flabe,act 
ἢ», voc. i), Aesch. Pers. 629, ὅ. &Igde, pl. ad, dat. auf 
"Eoust, Plut. qu. symp. 9, 8, 2, Inzer. 3, 4682. 16,1. 
"Eouss, Ross Dem. Att. 16, inep. ad. xı1, 145 Ἑρμηϊ, 
u. acc. Ἕρμηα in Franz. el, ep. gr. p. 247, ter. 
Eppäs, Pind. P. 2, 18. I. 1, 86. 4, 816, Theoer. 
id. 1,77 u. Schol., Sapph. 70 u. 78(Ath. 2, 89, a. 10, 
425, d), Simon. b. Ath. 11,490, f, Simm. 2, Corinn. 
8, Call. ep. 149, Anyt. ep. IX, 814. Bes. ΣΥ, 27, & 
fo au) Eur. Hel. 670. I, A. 1802, u. im Spriow- 
Luc. παν, 12, f. Inacr. 268. 275. 28%, gen. ᾿Ἑρμᾶ, 
Pind. O1. 8, 106, Theod., Phan., Leon. {in Antk. τι, 
282. 299. 884. ıx, 316 u. fo auf Ar. Ach. 816. 
Acsch. fr. 401 u. Plat. Tim. Loor. 96,9, dat. ‘Koug, 
Pind. N. 10,98, Leon. ep. ıx, 744, Eur. ΕΙ. 462. 
Inser. in Keil Inscr. boeot. xıır, acc. "Kguär, Piol. 





Ἑρμῆς 


Οἱ. 6, 182, Philox. fr. 18 (Anth. 1x, 819), Lao., Leon., 
Hermocr., Nican. in Απ. ΙΧ, 817. ΧΙ, 176. Plan. 
11. 190. 192 u. fo auch Ar. Ach. 708. 742. 779 u. 
Assch. fr. 258 vgl. mit Et. Μ. 825, 18, @inert (bi. 
Bufammenfüger, f. Et. M.), παῷ Plat. Crat. 407, 
e— 408, a, D. Sic, 1,16, Ath. 1, 16,6, Luc, Hero. 
4, Phil. leg. ad Caj. 18, Plut. vit. Hom. 126, Suid., 
Et. Μ. NRedhard, nah Andern Phahler (f. das 
Borifpiel mit ἵρμα in Philox. ep. ΙΧ, 819), nad 
Welder Goͤtterl. 1, 842 Sturm od. Stürmer, ähnl. 
vergleicht Kuhn d. ind. Sarsmejas, (f. Curt. Gricch. Et. 
1,815), (6), 1) &. des Zeus u. der Maja (nach Cio. 
nat. door. 8, 22 gab «8 fünf, nach Serv. Virg. Aen. 
1,801. 4, 577 vier, vgl. mit Eust. Hom. 661, 84, 
Taetz, Lyc. 674), Bote der Götter u. Führer der ab» 
gefchiedenen Seelen, Geber des Segens, Sedeihens u. 
Wohlſtandes durch Handel u. f. w., u. als folcyer als 
lenthalben verehrt (Luc. Prom. 14). So ο) in Aegyp⸗ 
ten (Thooth), D. Sic. 1, 43. 96, Ael. n. an. 10, 20. 
11,10. v. h. 12,4. 14, 84, Luo. sacr. 14, Io. Aut.fr. 
6,10, D. L. prooem. πι 7, Piut. 19. et Os. 8 — 55, 
d. qu. symp. 9, 8, 2, vgl. mit Heliod. 5, 18, 16, u. 
als Erfinder aller Wiſſenſchaften u. Kuͤnſte angebl. 
Beriaffer der ägnptifden PVriefterfchriften, Plut. Is. et 
Os 61, Iambl. myster. 8, 1, öd. Ihm war hier ber 
19. Tag des erſten Monats geweiht, Plut, Is. et Os. 
68, wie anderwwärts der vierte jedes Monats, Plut. qu. 
symp. 9, 8, 2, u. εδ führten mehrere Städte feinen 
Namen, ſ. Ἑρμούπολις. b) in Phönigien, wo er 
Eou. ὁ τρισμέγιστος heißt, Phil. Bybl. fr. 2, 16. 
ϱ) auf der Infel Katäa, j. Kat, Arr. Ind. 87, 10. 11, 
in Trapezunt u. Bhilefon, Arr. p. m. eux. 2, 1, in 
Epheſus. Hesych. 5. Κηρύκιον, Theogn. p. 129, 8, 
Lpſimachia, Plin. 84, 8, 56, u. in Alychme, St. B. ο. 
ἀλύχμη. d) in Arkadien, Megalapolis, Kyllene u. 
f-w., Paus. 4, 88,8. 5, 27,8. 6, 26, 5. 8, 14, 10 — 
δι, 7,8. 10, 12, 6.82, 5, St. B. ο. Νώναχρες, Lye. 
Alex. 680. ϱ) Korinth u. Lechnion, Sichon, Paus. 2, 
8,4. 9,8, Hesych. s. Ἐπάκτνος, f) Argoe, Trögene, 
Epidaurus, Paus. 2, 19, 7. 81, 10, Plut. qu. graec. 
24, Inscr. 1184. g)in Achaja, Paus. 7, 27, 1, Schol. 
Pind, Ol. 7, 156. h)in Sparta und Meſſenien, Paus. 
8,11,11.18,11. 12.4, 85.4.5, 19, δ. 8, 1, Hesych.s. 
Κύχολος u. παιδοχόρης. i) in Elis u. Olynıpia, 
Paus. 5, 14, 8. 9. 15, 11. 17, 3. 17, 8, Herodor, 
in Schol. Pind. 01.5, 10. 65. ἑρμεῖα. k)in Delphi, 
Paus. 8, 14,10. 10,12,6. 82, 5. I) in Büotien, The⸗ 
ben, Koronea, Tanagra, Paus. 8, 47, 4. 9,5, 8. LO, 2. 
22,1.2. 26, 5. 84, 8, Keil Inser. boeot, 15. m) in 
Zheifalien, Paus, 7, 22, 2. n) in @ubda, Hesych. s. 
Ἐπεθαλαμέτης. --- Rhodus, Hes. ». Ἐπιπολναῖος, 
— Samos, Plut. απ. graec. 55. Imbros, u. gwar 
bier als Ἴμβρασος, St. B. ο. Ἴμβρος, Ruta u. 
Xemnos, f. Ἕρμανον. ο) in Thracien, Her. 5,7, u. 
p) ἐπ Athen, Paus. 1, 15, 1. 17,2. 23, 8. 24, 8. 27, 
1. 4, 88, 8, Plut.x or. att. Dem. 2. qu. symp. 8, 6, 
4, Luc. Iup. tr. 86, Hippon. fr. 81. q) in Rom als 
Mercarius, ΟΥ. Fast. 5, 070, wo ihm der Dat ges 
weiht war, Plut. Num. 19. qu. rom. 86. — Denn er u. 
feine Statuen dienten a) zur Beftimmung der Gren⸗ 
in, [. Paus. 2, 87,7. 8, 1,1. 10,6, u. gu !egmweifern, 
fo dab er Ερεκέφαλος u. mohl and) (Phot. lex. 15, 17) 
Τετραχέφαλος heißt, Lyo. Al. 674 u. Tzeta., Ar. 
b. Hesych., Eust. Hom. 1858, 8 u. ff., fo in Kera⸗ 
meilog, Hesych., vgl. Philuch. 5. Harp., Suid., Et. 
N. 766, 24. &s wurte dies zugl. fprihw. in dem 


Eppfis 883 


Sinm als µέγισε daydss gebraucht, Apost. 17, 28. 
b) zur Hut des Feldes (Anth. Plan. 198. 255), Be⸗ 
fhügung der Quellen, Paus. 8, 16, 1, Antb. app. 177, 
Beſchirmung des Haufes, ald welcher er vor den Thür 
ten fland, Ael. v. h. 2,41 u. unten 6. "Boual. Das 
von rührte denn auch das Sprichwort her: σῦκον dp’ 
Ἑρμῃ, d. h. gu Jedermanns Gebrauch, Zen. 5, 92, 
Eust. Od, 8,116. co) als Hort der Gymnaſien, Paus, 
8, 89,6, fo daß auch ein Gymnaſium in Athen feinen 
Namen führte, Paus. 1, 2, 5. Ebenfo diente "Epu. 
bAsos ale Parole im Krieg, Polyaen. 8, 9, 21, u. 
εδ wurde theils Im Verbindung mit andern Göttern, 
3. 5. Zeus, Lac. Tim. 41, der Erde, Aesch. Pers. 629, 
Ban u. den Nymphen, Ar. Thesm. 977, Bim. in Schol. 
ju Od. 10, BBu. 12,890, Babr. fab. 28, den Mufen 
u. Apoll, Anth. app. 47, Arr. Cyn. 85, 8, vgl. h. 
Μοτο. 525, Paus. 4, 83, 4. 10, 82, 5, ten Gragien, 
Plut. aud. poet. 18, der Aphrodite, Piut. praeo. con). 


.prooem., vgl. mit Ar. Pax 456, ber Utbene, Paus. 9, 


10, 2, der Heſtia, Hom. h. 28, 18, Paus. 5, 8, 8, ber Hr» 
late, Porph. abst. 2, 16, theils allein zu ihm gebetet, 
Ar. Ran. 1126. Pax 648, Porph. abst. 2, 16, Luc. 
αρο]. 8. Tim. 24, u. beim Trinken ibm ver letzte 
Becher libirt, Long. past. 4, 84, Ath. 1,16,b, Plut. 
qu. symp. 7, 9, Hesych. vgl. mit Od. 7, 188, u. «6 
hieß nun ἑρμήὴ» ἑλκεῖ», den legten Zug thun, Stratt. 
δ. Ath. 1, δὲ, b. 11, 478,c, u. “Epuns ſelbſt der 
Schlaftrunk, Philostr. Her. 10, 8, Poll 6, 16 — 100. 
Auch fhwor man bei ihm, vn (vai) od. μὰ τὸν 
Ἑρμῆν ο). Ἡρμᾶ», Ar. Ach. 708. 742. 779. Εαα. 
297, Anth. ΙΣ, 817. ΧΙΙ, 140. 77, Luc. Nigr. 
10. Hermot. 18 u. πρὸς 'Ἡρμοῦ, Luc. Charid. 210 
Das ετ[ε Loos hieß nach ihm Εριοῦ κλήρος, Hesych., 
Eust. 675, 81, Plot. 16, 12, Eur. fr. 11, u. die ἕρ- 
µαια (ἕρμακες), d. ἱ. Steinhaufen an den Wegen, 
"Βρμοῦὺ ψῆφος, Hesych., u. fein Stab (ῥαβόίον) 
galt als Zauberrutfe, Arr. Epict. 8, 20, Anton. 
Lid. 10. 15. 21. 28. Er feldft wurde bald in ιτ. 
fon aufs Theater gebracht (z. B. in Eur. Ion, ΑΣ. 
Pax, Plutus, vgl. mit D. Cass. Τὸ, 17. 19, bald in 
Dialogen redend eingeführt, Luc. d. deor. 9 — 26, ὅ., 
Prom., Tim., fugit,, vit. auct., bis acc., d. mort.4. 
10, 3., od. εδ führten Schriften diefen Namen, |. B. 
ein Gedicht des Eratoſthenet, Plat. fr. 22 od. mul. 
erud. 6. Spribw. war außer "Eau. τρικέφαλος u. 
σῦκον dw’ Ερμῇ, welche oben erwähnt wurden, 9) 
κοινὸς Ἑρμῆς (od. κοινὸν Epuasor) unfer: halb 
Bart bei einem Yunde, Arist. rhet. 2, 24, D. 
Sie. 5, 75, Plut. ο. prince. pbil. 2, Apost. 7. 94, Diogen. 
5, 88, Arist. or. 46, p. 421 u. Schol ed. Fromm. 272, 
Et. M. 876, 17, vgl. mit Tim. lex. s. ἕρμαιον», Lib. 
ep. 672, Aesch. Sept. 508, Luc, παν. 12, Theophr. 
cher. 12, Hesych., Suid., u. Ἡρμοῦ dügor, Them. 
7, Ρ. 97,8, 4. Ὁ) τὸν "Eoufv ἐπεισεληλυθέναν, wenn 
in einer Gefellfchaft yplöglihe Stille eingetreten war 
(unfer: ein Engel flog durch's Zimmer), Plut. garr. 
3. c) τέ πρὸς τὸν Ερμή» (ο). πρὸς τὸν λόγον), 
Diogen. 8,52, Apost. 16, 60, Macar. 8,50. — äbnl. 
οὐδ' ἂν τῷ Ερμῇ πιστεύσαν τις λέγοντ», Strab, 
2,104, ο). οὐδ) οὗτος Ἡρμῆς οὐδ' ἐχεῖνος Ἡρα- 
κλῆς, Macar. 6, 67. u. επ). Ἑρμῆς ἀμύητος d. i. 
ein erfahrener Mann, Apost. 7, 98, Greg. Oypr. Μ. 
8, 19, Ὀϊομεπ. 4, 63, Hesych. d) ζητῶ» Ἑρμῆν» (ο, 
ἱ. einen ſchoͤnen, jugendlichen ®ott, Heliod. ὅ, 15), 
γλύψαι Κέρχοπα ἔγλυψα, Aesop. prov. 4. €) von 
Geisigen od. Habfüchtigen: ᾿Ερμῆν gt’ ἀλείψῃς 


884 Ἕρμης 


ui ἀπαλοίψῃε, Macar. 4, 10. f) λευχὸς "Ἑρμῆς, 
von denen, die Böfes vorhaben und es nicht verbergen 
fönnen, Macar, 5, 58, f. Lye. Alex, 674 u. Tzetz. 
g) Ἑρμοῦ τὸ ἀκόντιον d. ἱ. ἡ τοῦ ζωγράφου 
γραφές, Eust.erot. 4,20. — Seine frühere Abbildung war 
nad) alter pelatg. Art ithyphallifch d. h. mit aufgerichtetem 
Beugungsglied als befruchtender Erdgott u. ohne Hände u. 
Füße, u. birtig, Her.2, bl, D. Cass. 54,9, Plut. sen.ger. 
resp. 28, Luc. 89ος, 11, Ath. 5, 200, c, Paus. 6, 26, 
5, Artem. 1, 44, Them. or. 26, p. 316, dab. hieß fpäter 
jeder Kopf, der in einen vieredigen Sußpfeiler ob. eine 
Säule auslief, Ερμῆς, und es waren biefe Eoual 
bald aus Holy (ξύλενον), Iambl. v. Pyth. Φ. 245, 
Anth. Plan. 187, Theod. Prodr. 8, 69, Babr. 119, 
bald aus Stein, Addsvos, Thuc. 6, 27. 58, Aeschin. 
8,184, Plut. Cim. 7, u. mit Infchriften verfehen, Luc. 
παν. 20, Plat. Hipp. 229, a. Sie fanden vor den Häͤu⸗ 
fern, wo fie gu Seiten befrängt wurten, D. L. 4, 2, η. 
5, befonbers in Athen, And. 1,15 — 89, Lys. 14,43, 
n. es führten hier einzelne befondere Namen, fo ὁ 
μέγας u. ὁ Ανδοκίδον, Piut. Ale. 21. x orait, 
Andoc. 18, Aeschin. 1, 125, Lys. 6, 11, Harp., ob. 
“Inndoyeioı, Harp., vgl. mit Piat. Hipparch. 228, f 
u. fi, 6 ψιθυριστής, Dem. 59, 39, ὁ παρὰ τὸ 
$bopßarteiov, And. 1,62, ὁ πρὸς τῇ πυλίδ», Dem. 
47, 26, Philoch. b. Harp., Suid., Plot. lex. 18, ἐν 
Alyius πύλαες, Plut. Thes. 12, und εδ gab daher 
auf eine Sermunftraße u. Hermenhalle (Βίου Poecile) 
is Athen, Xen. Hipp. 8, 2, Lys. 28, 8, Aeschin. 8, 
188. 184, Dem. 20, 120 u. Schol. 2) Ihm ift aber 
auch ein Planet (lat. Mercurius) heilig, welcher daher 
Βρμῆς, häufiger jedoch ΄Ἑρμοῦ ἀστήρ heißt, Plat. 
Epin. 987, b. Tim. 88, d. Tim. Locr. 96, ο, Arist, 
meteor. 1, 6. mund. 2. 6, Nonn. 6, 248, vgl. mit 
88, 885, Piut. plac. ΡΕ. 2, 81, 1, Tbeon. ep. 
Anth. app. 40. Er bie auch Στίβω», Plut. plac. 
phil. 2, 81,1. def. or. 86. 8) Wie aber in Lebadea bie 
Opferknaben im Dienfte des Zeus Trophonios "Beuel 
hießen, Paus. 9, 99, 7, u. ebenfo Gamillus Germes ger 
wannt wurte, Plut. Num.7, weil die Opfertuaben bei 
den Strustern camilli hießen (Serv. Virg. Aen. 11,548 
u. 558) u. man dies mit dem Namen des Hermes ale 
Kabiren auf Semotbrale, κάσµέλος, zufammenftellte, 
Dion, in Schol. ΑΡ. Rh, 1, 917, u. wie der Apoftel 
Paulus in Lyſtta den Nemen "Eguns erhielt, N. T. 
sct. αρ. 14, 12, fo wurben nun auch Berfonen fo ger 
nannt, und zwar finden wir nicht bloß einen Schrifte 
βεῖε Ἑρμῆς Τρεσμέγιστος, f. oben u. vgl. Βαίά, 
u. Cyrill. Alex. ul. 1, p. 35, u. einen Dichter (2), 
Anth. epp. 40, u. Schriftft. in verb. Lesart bei Apost. 
10, 88, b., f. Fabric. bibl, gr. ΥΠ, p- 18, fondern 
au a) zwei Gläubige zu Rom, Ἑρμῆς u. Ἔρ- 
μᾶς, N. T. Bom. 16, 14. b)einen Rhetor, Herenn. 
1,11 (vr. L Hermetes u. Hermagoras). c) Athe⸗ 
ner, Ross Dem. Att. 7— 10. d) Andere: Inser. 
1280. 1279. 1969. 1972. 2185. 2664. 2826. — 
Osann. Syll. n. 86, Rhein. Muf. 1850. ναι, 4, p. 
618. u. als Ἑρμᾶς, Inser. 368. 275. 282, 

“Eppuws, Inscer. 4, 8480, Sp. 

Ἑρμήσανδρος, m. ähnl. Affmann, Mannen., 
p. 

Ἑρμησιάναξ, ακτος, m. ähnl. Oswald (f. Lob. 
path. 144), 1) Kolophonier, a) Athlet u. Olympioni⸗ 
fe, Paus, 6, 17,4. b) elegifcher Dichter zur Zeit Phi» 
Upps u. Wleranders d. ©r., Ath. 18, 697, ο, Paus. 7, 
18, 1, Parthen. 5 u. 22 marg. ο) ein fypäterer Dichter, 


Ἑρμιόνη 


Sehol, ju Nie. Ther. 8. 2) Gyprier, Eeſchichtſcht. 
Plat. αν. 2,8. 12,4. 24,1, u. viel. Agstbem. 11. 
8) Inscr. 2, 3140,22. 38. 

ppycravds, m. Mannsn., Juſchr. bei Güber 

in Berl. Akad. Dionatsb. San. 1861, 6. 10%, K. 
της, m. 6. des Ερμῃσικράτης au 
Uphidnä, Epbem.arch. 1490, K. Ben ein 
σίλεωφ, 28, m. U „m 
ähnlich Irmler, Ghler, Prexenos von Είδα, 
Ion Ch. 5. Ath. 18, 608, f. — Inser. 2, 2414. 
— Auf einer Münze aus Kyme, Mion. Β. τι 


10. 
ος, m. ähnl. Irmer d. i. Irminheri, 
Klazomenier, Mion. 111, 66. 
Ἁρμιανή, f. (ähnl Ir mengard). Frauenn., Inser. 
‚1970. 

Ἑρμιανόα, m. Mannse., Cod. 8, 86, 14. Inser. 2, 
8810. 8, 6888, 7. 

Ἑρμίας, m. 1)= Ερμείας, w. f., Hertſchet von 
Aitarneus, Aristot. Iamb. fr. 6, Theocr. Chius ed. 
Bergk, Harp., Suid,, Et, Μ. — Diäten, fr. ed. 
Bergk. 2) ein Athener. weldyen Din. ob. Menaech- 
mas verteidigte, D. Hal, Din. 11. 8) Thebanet, 
Inser. 1577. 4) auf Müngen aus Spbefus, Mion. ΤΙ, 
122; aus ®holäc, 111, 176. 8. σι, 498 ift es gleich⸗ 
falls gu Iefen, flatt Ἐρνίας, 5) ein Sklede 6ἰατοί 
(Hermia), Cic. ad fam. 16, 15. ad Qu. fr. 1, 2,4 
6) Andere: Inser. 196. 204. 269. 270. 4, 2922. 
7) Tpeffalier, ein Patron. Ἕρμιαῖος, Leake Inser. |. 
Ahr. Dial. 11, p. 580,n. 8. 

Ἑρμίδιον, n. == 'Epuddsor, w. f., Ar. Pax 924 
(nah D.’Egundser). 

Ἑρμίνιον, τὸ (τὸ ὄρος), ein Iufitanifches Gebirge, 
j. Sierra de ia Εείτοῖ]α, D. Cass. 87,52. 58, Hirt. 
Alex. 48,9, 

Ἑρμίνιος, (d), das lat. Herminius, dah. «4«αρΐνος 
Ἕρμ., D. Bic. 13, 27, u. “άρος Ἑρμέννος v. ν 
’Eoovtvsog), D. Hal. 11, 51. ©. Ερμήνιος. 

Eppivos, m. Bhahlend, ein Etoiler, welcher über 
Ariftoreles fchrieb (dab. ᾽ριστοτελικός), Porph. Y. 
Plot. 20, Luc. Demon. 66, Simpl. zu Arist. coel 
2, 25. 

Ἑρμϊόναα, f. die Stadt Ἑρμιόνη, ο. f., Orpb 
Arg. 1141. 

Eppioveös, (d), Havemann od. Anlaufer, 
Mannen., Ath. 9, 899, a. u. als irgend ein Bürger 
von Sermione, Porph. abst. 2, 15. 66. Ερμεόνη. 

Kpptorn, (ή), voo. (Eur. Or. 111) Ἡρμιόνη, 
Ῥοτ. Ἡρμιόνα, Soph. b. Plut. Lyc. et Num. ο. 3. 
Eur. Andr. 114. 122. 1192, νου. Eopusdya, Eur. Or. 
1490. 1) Φατία d. i. die gufammengürtenbe, einende, 
a)T. des Menelaos, Gem. des Neoptolemos, Orefltd 
u. nad einer Sage in Schol. Pind. N, 10,12 auf 
des Diomebes, f. Od.4, 14, Hes. in Sehol. Soph. EL 
589, Eur. Or. 65 — 1671, d. Hel.688. I A. 1301, 
Qu. Sm. 6,90, Ruf. ep. v,18, Pall.ep.xı, 853, Apd 
8, 11,1, Paus. 1, 11,1 —8,26, 7, d., ἄ., Berfon in 
Eur. Andr., f. arg. u. v. 29 — 889. Ihre Statue ju 
Delphi, Paus. 10, 16, 4. b) Andere: Asel. ορ. v, 158. 
— Inser, 445. 1207. 2, 2004. 2) Name der Demeltt 
u. Kore in Syracut, Hesych,, benannt nach der Statt, 
f. Lob. par. 299. 8) @arbeleben (fo na Et. M.) 
od. Anlauf (nad St.B.), a) Hafenſtadt in Argolis mit 
einem Tempel der Demeter, J. Caſtro, Π. 2, 560, Her. 
8,78, Strab. 8, 869. 878, Arist. ep. app. 7 (Ael.n. 
en. 11, 4), D. Sio. 4, 87, Plut. Thom. 5. Pomp. 3 





Ἑρμιόνης 


Pan. 2, 84,4, Ptol. 8,16, 11, Ath.10,4556,b. ©. 
Ἑρμιών u. Ἑρμιόνεια. Ew. Ἑρμιονεύε, έως, ion. 
έος, Her. 7, 6, acc. da, u. Leon. Τ11, 508 a, pl. 
sig, att. (Thuc. 1, 27) aud Ns ion. (Her. 8, 48.72) έες, 
gen. έω», dat. alas, acc. έας (Her. 9, 51 Plut, Cleom. 
19) u. εἷς, Nic. Dam. fr.88. — ©. Her. 8, 59 — 9, Bl, 
&., Xen. Hell. 4,2, 16. 7, 22, 2, Pol. 2, 44, Bigte. 
Auch ala Adj. Ἔρω. ξένος, Hoges. ep. vır, 446. Fem. 
Ἑρμιονία, (dog, St. Β., dab. τριήρης, Thuc. 1, 128, 
u. γή, Thuo. 2, 56, doch heißt auch ohne Υἡ οἳ. 
χώρα ἡ Εερμεονίς das Gebiet von επι, D. Sio. 
19, 54. Paus. 2, 84, 6. — Ἑρμεονῖτες, Alciphr. — 
Adj. Ἑρμιονικόε, ή, όν, 3. B. πορφύρα, Plut. 
Alex, 36, inebeſ. χόλπος, Strab. 1,59. 8, 885 --- 9, 
390, δ., od. Φάλαστα, Strab. 8, 369. b) St. in By⸗ 
jecium, Proc. b. Vand. 1,14, 17. — Sin Inser. 8, 
6384 Ἑρμεόνη. 

Ἑρμιόνην, οὗ, m. Eigenn. παῷ Et. Μ. 478, 32. 

Ἑρμιούθ, od. (Alex. Pol. fr.4) 'Ἡρμιούθ, Name 


der Juden in Aegypten, Alex. Ρο]. fr. 10. Eus. pr. Kou 


ev. 9,18. 
Ἑρμίππη, f. T. des Böotus, Schol. I. 2, δ11. 
µιππιανόε, m. Inser. 4368, 9, Sp. 
. Ἑρμιππίε, έδος, {. Srauenn., Inscer. 885. 891. 
em. gu: 

"Eppumwos, (6), ahnl. Godemar, wenn dies näme 
lich „göttlich Rod” und nicht vielmehr „mit Gott bes 
‚ruhmt” beißt, 1) Bürger aus Atarneus, Her. 6, 4. 
2) Siötenfpieler aus Lyſimachia, Pol. (80, 18) b. Ath. 
14, 615, b. 8) Atbener, Dichter der alten Komoͤdie, 
u. dah. 6 χωωφδοποιός b. Plut. Per. 82. 88, u. 
Ath. 11, 461, 9. 15,700, d, ο. ὁ τῆς ἀρχαίας κω- 
µφδίας ποιητής, Ath. 16, 699,8. ©. Ar. Ναὺ. 557 
n.Schol., Ath.1,18,c u. ὅ., Suid., St.B.s. Ταένα- 
005, Zeuob. 2, 28. Vgl. Mein. 1,p.91. frg. 11, 880, f. 8) 
Emyrmnäer, a) Geſchichtſcht. (DL 186), Ath. 7,827, b, 
u. wahrſch. derfelbe mit ὁ Καλλιμάχειος, Ath. 2, 
68, f. 6, 218, {, 15, 696, f, f. D. Hal. Isae. 1, Ios, 
c.Ap. 1,22, Plut.Lyc. 5. 23. Sol. 2---11. Alex. 54. 
Dem. 5—80, ὅ., Ael.n.an. 7,40, D. L. prooem. n. 
‘—lb,x, n.9, δ., 9. Fragm. edid. Müller fr. hist. 
ım, 36—54. b) auf fmyrnäifchen Münzen, Mion, 
8. νι, 502 (805), 4) aus Berytus, Sklave u. Echü- 
ker des Philo zur Zeit des Trajan u. Hadrian, Suid, 
».ν.μ.δ.Ἴστρος, Νικάνωρ, Παρθένιος, Σίβυλλα, 
Tertull anim. 46, Clem. Alex. str. 1, 1843. 6, 991, 
Tbeodoret. disp. 12, St. B. s. Ῥάβεννα. 5) ὁ ἆστρο- 
λογικός, Ath. 11, 478, a, Ptolem, fr. in Anth. app, 70 
u. Arat. vit.p. 55 ed, Westerm., Hyg. poet. astr. 2,4, 
d. 6) Berfon in Luc. Charid. 1. 7) ein chriftlicher 
Echriftſt, ed. Bloch, Havn. 1830. 8) ein Gefanbter 
der Temniten, Cic. Flacc. 19. 9) ein Dionpfopolite, 
Cie. ad Qu. fr. 1,2,2. 10) Inser. 728. 2, 2221, b, 
Adi. 2822,b, 85, Add. Ad). dav. Ἑρμίππειος, ο», 
aloscıs, Porph. 

Ἑρμίε, Inser. 2, 2110, b, Add., Sp. 

Ἑρμίσιον (Ἑρμήσεον 3), n. ähnl. Ermséleben, 
Et. auf Chersonesus Taurica, Mel. 2, 1, Plin, 5,38, 
Hierocl. 

Ἑρμιάν, όνος, bei Suid. fieht Ἑρμίωνος (über die 
Betonung f. Choerob. in B. A. 1207), Anlauf, 
1)(M), St. in Argolis, = Ερμιόνη, Eur. H, f. 615, 
Xen. Ilell. 6, 2, 8, Pol. 2, 52, Sceyl. 51. 52, Paus. 2, 84, 
6. 11, Strab. 8, 874. 886, St. B., dab. 7) Ῥρμιόνι {η- 
µήτηρ, Las. b. Ath. 14, 624, ο, u. ſprichw. ’Av9° 
Eousövos von benen, welche Flehende retten, weil das 

Rave's Woͤrterbuch d. griech. Cigennamen. 


385 


Heiligthum der Ceres hier ein Aſyl war, Suid.s. 49) 
“Eou., u. Arist 5. Zen. 2, 22, (fr. 21), Liban. ep. 
85 u. 618. 2) Ἑρμίω», owog, m. a) S. des Gurops, 
Grüuͤnder von Hermione, Paus. 2, 84, 4. b) Inser. 2, 
2150. ο) auf einer Turifchen Münze, Mion. Β. vr, 

76. 

Ἑρμόβιος, m. ἁθπί. Gottleber, Mannen., 1) 
Hermes, δ. Ath. 18, 598,«. 2) ein Temnite, Οἷα, 
Flaco. 168. 


Ἑρμογένης 


Eppoyäs, ἅ, ᾧ, m. Maunen., Inser. 8865, ο, Add. 
8,4876. Aehnl.: 

Ἑρμογένηε, ους, Inser. in Ross Dem. Att. 113 
auch ου, u. auf einer Lesb. Inscer. δ. Lebas Inscr. 
vn.491 auch η, [. Abr. Dial. 11, 510, dat. 6ὲ, acc.n, 
Xen, conv.8,8, Plat, Cratyl. 408,b. 429, ο. 8, Luc. 
ερ. ΧΙ, 257, u. η», Xen.conv. 1,8. Hell, 4,8, 18, 
mem. 2, 10,5. 4, 8, 10, Diose. ep. xıı, 42, Memn. 
fr.15, Suid., Schol. Dem. 7, 10. του, Ερµόγενες, 
Plat, Crat, 884, a, 6., Xen. conv. δ, 14, 6., pl. οἱ 
oyivas, Himer. or. 1, 18, 846, f. Lob. par. 182 
(6), ahnl. Gottlieb, ahd. Gottleip, 1) Athener, a) 
6. des Hipponikus. Br. des Callias, Xen. conv. 8, 
14—8, 12, 5. mem. 2, 10, 8. 4, 8, 4 u. ff., Plat, 
Phaed. 69, b, nad) An. v. Plat. d Παρμενίδενος, f. 
D.L.8,n.8. Perſon des Gefprähs in Plato’s Gratye 
lus. Ὁ) 6. des Criton, D.L. 2,18,n. 12. ce) ein Ge» 
fandter beim Briedensfchluß des Antalcidat, Xen Hell. 
4,8, 18. d) ein Archon Eponymus in d. legten Maced. 
Zeiten, Philhiſt. T. ıv, Heft 4,n. 5. 9) andere Athener, 
Dem. 47, 61. — Ross Dem, Att. η. 112. — Inscr. 758. 
9. 768,04. 2) Tanagräer, Inser. 1568. 8) Antiochier, 
Phil. ep. v1,259. 4) Smyrnäer, Arzt, S. des Sharidemos, 
Inser. 8811—8860 u. viell. Plut. Epio. 22. — Untere: 
Galen. Simpl. medicam, 1, 29. Lucil, ep. ΧΙ, 89, 181. 
190. 257. — Biell. auch der bei Eckhel d.n. 2, p. 554, 
der fpäter nah Trikka in Theffalten gog u. nun durch 
Tolxxag bezeichnet if. — Πιό gebört wiell. hierher 
ter Arzt des Kailers Hadrian, D. Casa. 69, 22. — 
Andere Smymäer, Inscer. 1590. — 8141. 8151. 8161. 
8288. 5) Tarfier, a) Rhetor um 161 v. Ehr., D. 
Cass. 71,1, Phil.v. Soph. 2, 7, Hesych, Mil. 7, 24, 
Suid., Apost. 7, 29, Anon. figur. ed. Sp. 111, 110, 
Plan. proll. ad Hermog. T.v, 222 ed. Walz, Schol, 
Dem. 7, 1— 21,1, d., Schol. Luc. vol. 111, p- 842 ed. 
Iac., auch bloß ὁ τεχνικός genannt, Nic. Soph. prog. 
14. b) Gefchihtfchr., Suet. Domit. 15 u. viel. Schol, 
Ap.Rh. 2, 722, Ios. ο. ΑΡ. 1,28, Zenob, 6, 10, St. 
B.s. Αζανοί, Plut. αν. 17,4. — 6) Aspendier un« 
ter Antiochus Soter, Memn. fr. 15 (Phot. bibl. 227. 
7) ein Släubiger in Afien, N. T. 2 Timotb. 1, 15. 
8) 2esbier, Insor. Lesb. b. Lebas. Inscr. {. V, n. 191. 
9) Kytherier, Erzgießer, Paus. 2, 2, 8. 10) Zanthier 
(Ανοἰετ), Olympionike, mit dem Bein. Ἱππος, Paus, 
6,18,3. 11) Karier, Architelt, Vitr.8, 8,8, vgl. mit 
8, 2, 6. 19) ein Töpfer, Durand n. 1000 u. 1001. 
18) ein Maler (800 n. Ghr.), Tertull. adv. Hermo- 
genem. 14) (M. Tigellius) Hermogenes, ein Gegner 
bes Hoxaz. Hor. sat. 1, 8, 129. — 10, 18. 80, ὅ. 15) 
Sklave in Rom, ein Gelbwechsler, Cio. ad Att. 12,25. 
81, u. wahrfch. derfelbe mit Hermogenes Clodius, Cie. 
Δε. 18, 24. 16) ein Truppenführer bes Antiochus, 
Pol. 5, 60. 17) ein Dichter, Matr. b. Ath. 15, 697, 
f. 18) auf Müngen aus Smyrna, Laodicta, Milet, 
Mion. 111, 194. ıv, 812. S.vı,268 u. 6. 19) Andere: 
Nie. ep.xı, 828.— Diosc, ΧΕΙ, 42. 20) ein Juriſt, 
aus welchem der Codex Hermogenianus in den Pan« 


25 


386 


beiten Auszüge giebt. — Bol. ποῷ Fabric. bibl. gr. τι, 
76. Fom. bazu: 

Eppoywvla, f. (ähnl. Bottliebe, ſ. d. Vorige), 
$tauenn., Lib. ep. 654. 

EppoyAbbas, (of), Bil dhauerſtraße, Straße in 
Athen, Plut. gen. Socr. 10. 
a Ἱδρμογόνον, Inser. 8, 4588, b, 6 Add, (I. inc.), 


p. 
Ep 8, αντος, m. aͤhnl. Ingel frid d. h. mit 
Gott (Inguio) zur Ruhe dringend, Eamier, aus dem 
Gefchlecht des Kreophylos. Lehrer des Pythagoras, D. 
1.6, 1, n.2, Iambl. v. Pyth. $. 11, Porph. v. Pyth. 
n. En ws 

(Ἑρμόδημον, m. f. Ἕρμων.) 

Ἑρμοδίκη, in Inser. ται f. 1) Gattin des Mi» 
dus, Heracl. Pont. 11,3. 2) Inscr. 8,5272,8. Fem. 
gu: 

Ἑρμόδικος, m. Irminold d. i. mit Bott (Irmino) 
born Mion. un 280. 

κου, m. Ross Hell. 1, p. 64, Μ. 

Eppößoros, m. ähnl. Schick, αὐρεῖ. aus Φου. 
ſchick d. h. von Gott gegeben, Dichter unter Antigonus 
©onatas, Piut. Is. et Os. 24. regg. spophth. Antigon. 
7, Stob. flor. 60, 8. 98, 66, Apost. 13, 89, πι. — 
‚Mannen-, Lucil, ep. χι, 154, 

Ἑιρμόδρομος, m. (Xaufer), Inser. 2, 8140, 13. 

Ἑρμόδωρον, (ὁ), Schid(f. Ἑρμόδοτος), 1) Ather 
ner, a) Τωρσεύς, Ross Dem. Att. 171. b) Andere: 
Meier ind. schol. η. 14 u.15. — Inser. 887. 2, 2062. 
8242. 2) aus Salamis, Architekt (viel. 99 ν. Chr.), Vitr. 
8, 2,5, Corn. fr. 11 5. Prise. 8. 792, — Cic. de orat. 1, 
14. 8)Ephefier, ber wegen feiner Beihüffe bei Abfaffung der 
12 Tafeln in Rom eine Statue erhielt, Heracl. b. 
Strab. 11, 642 u. D.L.9, 1, n.2, Cic. Ίππο, 5, 86, 
Plin. 84,5. 4) Glagomenier, Plut. gen. Soer. 22 (Ερ- 
µότιμοςἈ). 5) Macebonier, V. des Sopolis, Arr. 
An.'8, 11,8. 6) Samier, V. des Hermiad, Ath. 18, 
606, ο. 7) ein Dichter, Anth. Plan. 170, lit. 8) ein 
Epikureer, Zeitgenoffe des Lucian, Luc. Icarom. 16. 26. 
9) ein Schüler Plato’s, dah. b. D.L. prooem. n.2 ὁ 
IMutwvyıxög genannt, D. L. prooem. n. 6. 2,10, n.1. 
8, n.8. Durch feinen Verlauf der Platonifchen Dias 
loge wurde es ſprichw. mit einem Komiler zu fagen: 
λόγοισιν ᾿Ερμόδωρος (ἐμπορεύεταν), Zen. 5, 6, 
Bnid. 5. Adyosasy, Cic. ad Att. 18, 21, 4. — Schrifift., 
Piut. nobil. 7. 10) auf einer erythräiſchen Münze, 
Mion. 111, 129. 11) ein Rhapfobe, Schol. Il. 21, 26. 

Eppötvyos, m. ähnl. Gottſchalck, Mannen., 
Hipp. p. 68, f. 

Eppößeotos, m. ähn!. Gott hold d. i. Bott (Here 
mes) geweiht, Mannen., Inner. 2, 8064. 8081. 8089, 
8. (Hierher gehört vicll.aud) "Eipp6Beos, m. aufeiner karie 
fden DMünge, Mion, 6. ıv, 471.) 

Epporäikdfaydos, m. Hermes, Ratlos u.Zan- 
thos, tom. gebilbeter Name, Arist. poet. 21. 

Ἑρμοκαπηλία, f. *Sermesmartt (f. Ἑρμῆς), 
Er in Myſien (fpäter zu Lydien gerechnet), Plin. 5, 
38, Hierocl, p. 894, 20, Leo Imp.p. 884. Auf einer 
Münge bei Barthelemy numism. ancienne p. 256 
Ἑρμοχαπηλισῶ», 

ῥµοκλείδηε, πι. ähul. Gomars, Dannen., Lu- 

cil. ep. xı, 169. 

Ἑρμοκλῆς, έους, (d), ähnl. Gomar, 1) Athener, 
Probalifier, Inser. 788. — Meier ind. schol. 48. — 
Auf einer athenifchen Münge Mion. τα, 119. 2) Dichter 
von Päanen aus 69118, Philoch. 5. Ath. 15, 697, 


Ἑρμογενία 


Ἕρμόλεως 


a. 8) Bildgießer ans Rhodus aus ber Zeit der ές 
leuciten, Luc, des Syr. 26. 4) Antere: Inser. 8, 5831, 
b, Add. 4, 8478. 

Ἑρμοκλείτης, ao, f. 2. für Ἑρμοκλείδης, π. [, 
Maunen., Sapph. ep. 1 (τι, 269). 

Ἑρμοκοπίδαι, (οἱ), Hermenverffümmler bh 
bie, welche beim Beginn des peloponneftfchen Kriegs 
unter dem Archon Arimneſtos vie Germenfäulen ia 
Athen verſtümmelt hatten, Ar. Lys. 1094, Pbiloch, ia 
Schol. ju Ar. Lys, 1094 u. Av. 766, Plut. Alc, 20. 
21, Hesych., Suid. 

Ἑρμοκράταα, f. Srauenn., Antip. Th. 63 (πι, 
743). Fem. zu: 

Eppöxpärns, ους, 8, :60. η» (Thuc. 6, 78. 8, 
85, Xen. Hell. 1, 1, 80, Pol.12, 25, D. Sic. 1. 
4,75, Polysen. 5, 2,4, Isse., Charit. erot. 1, 1, 3.) 
γοο, "Eguöxoareg, Plat. Criti. 108, ο (in Charit, 
erot. 1, 1 fleht fatt deſſen der Nom. Ερμοκράτης), 

6), ἆθαί. Gotthard, 1) Athener, Isae. 5. δαίὰ, ο, 

axaıoy. 2) Böotier, a) Vhilofopb, ZI. DAd. Eon. 
Inser. 8414. b) Thebaner, Paus. 6,15, 3. — Alcae. 
ep.ıx, 588. 8) Spracufaner, a) ©. des Germon, Ar 
führer der Spracufaner im pelopennefifchen Kriegt. 
Schwiegervater des Dionyflus, Thuc. 4, 58. 6, 33—73, 
6. 8, 85, Xen. Hell. 1,1, 27—81.8, 18, Timae. b. 
Pol, 12, 25, D. Hal. Thue. 48. 48, D. Sic. 13, 
4—96, Piut. Nic. 1—28. Dion. 8, Polyaen. 1, 45, 
Luc. hist. 88, Arist. or. 49, p. 651, Charit. erot. |, 
1—2, 6, 8. Sein Grab, Charit. ετοξ. 1, 6. b) 8. 
des Dionyfius, Xen. Hell. 2, 8, 24, Ael.v.h. 12 46. 
ο) Gem. der Schweſter des Dionpfius (viel. Τιμο- 
xodıns), Polyaen. 5, 2,4. 4) Mileſier (für Ἑρμο- 
χάρης), Θτίπδε von Knidia, Schol. Dem. b, 2. 
5) Rhodier. Ipr. Dichter, Zeitzenoffe bes Rednert Ari» 
ftives, Aristid. or. 26, p. 578 u. ff. 6) Sophiſt au 
Phocda, Pbilostr. ν. soph. 2, 26, D. Sic. 16, 94. 7) 
Schüler des Sofrates (viel. "Ερµογένης), Xen. men. 
1,2, 48. — Perſon in Blato’s Timäus (f. 20, a) u. 61 
tias (f. 108, a). 8) Grammatiker aus Jaſus, Lehrer 
tes Kallimachus, Zuid. s. Καλλίμαχος. 9) Truppen⸗ 
führer des Mithridates, App. Mithr. 70. 10) $ıe 
tonnefier, B. eines Phanotikus, Inser. 8. 11) Delier, Inser. 
2,2298. — (Andere: Inscr. 2416, b, 16 Add. 4144,2 
eto.) 12) Adtäcr, Mion. 11, 161. 8. 11, 6. 18) Antere: 
Lucil. ep. ΣΙ, 171. — Theod. ep. xı, 198. 

Ἑρμοκρέων, έοντος, m. ähnl. Oswald, 1) Die 
ter der Anthologie, Anth. ıx, 827. Plan. 11, [. Iac. 
Anth. xıtı, p. 902. 2) Acchitekt u. Bildhauer, Strab. 
18,588. 8) Rhodier, — Ἑρμακρέων, w. [., Vieto- 
rin. 1, p. 98. 4) auf einer DMünge bet Mion. 8. Τι 

09. 


Ἑρμόκριτος, m. ähnl. Dabert, Athener, Inser. 
86,b. 2, 2158. 

Eppökaos, (ό), ähnl. Asher, 1) S. des Sopolie, 
Macedonier, beim Heere Aleranders des Φτ., Plut. su- 
perst. 11, Arr. An. 4, 18, 2—14,1, D.L. 8,1, n. 6, 
ol περὶ 'Eouölaor, Plut. Alex. 55. 2) Athener, 
Inser. 272. 3) ®. eines Pofitonius aus Herallea. 
Inser. 2919, b, 11. 4) auf lydiſchen Münzen, Mion. 
ıv, 58. 8. ΥΙΙ, 866. 5) auf Müngen aus Kyilus 
u. Nikomedia, Mion. 1, 551. 8. v, 218. 868. 6) 
Grammatifer aus Konſtantinopel unter Juftinian, Verf. 
des Auszugs aus Stephanus Εθνικά. 7) ein Bil” 
bauer, Plin. 86, 5,4. 8) Anderer: Luc. d. mort. 8, 1. 
— Inser. 8144. Aehnl.: 

Ἑρμόλεως, m. Inser. 8, 4957, h, 3, Add., Sp. 











Ἕρμολλος 


Ἕρμολλον, πι. Inseor. 2, 8444 u. Keil Philol. 1, 
p. 556, Sp. 

Ἑρμόλοχος, πι. Mannsn., Dichter, Phot. cod.167, 
= Ἡρμόδοτος, w. f. 

Ἑρμόλύκοε, (6), ἁθπῖ. Godolphin (f. das Wort» 
fpil mit "Ερμοπιθηκιάδαν 5. Pallad.), Athener, 
6. des Eutbynos, Her. 9, 105. — Pankratiaſt, Paus. 
|, 28, 10. — Andere: Ρα]. ep. 40 (αι, 858). — 
Ross Krit, ete., th. 1889, n. 8, Inser. 8, 4200. 
6985, 2. 

όλντος, m. ἁγμιί. Godfrey, Schrift. (τα- 
κτιχός), Schol. 11. 18, 180. 

Ἑρμόνδοροι, die Hermunburen in Deutſchland an 
κι Elbe, Strab. 7,290. 6. Ἑρμούνδουρον. 

Ἑρμονιείμ, Gebirge, Sync. p. 20, 18, Sp. 

Ἑμμότᾶν, πᾶνος, Pfablpan, f. Ἑρμαθήνη, u. 
vol. Abyinay, Aıönay, Εὐάπα», B. A. p. 1198, Ar- 
cod. p. 8, 9, Inser. 4588. 

Ἑμοπἴθηκιάδαι, *Godäffel, komiſch gebilbetes 
Wort, die häßlichen Kinder des Hermolylos zu bezeich⸗ 
nen, Pallad, 40 (χι, 858). 

Ἑρμόπολια, f. Epuodmeiss. 

Ἑρμοπτόλεμος, m. DMannen., Hippoer. Epid. 7, 
11 u. 14. 

"Eppos, ου, (6), Stauffach (nach orac. b. Her. 
1,55, Plat.rep. 8, 566,c, Anth. xıv, 112 ift d. Fl. 
in Myſien πολυψήφις), 1) mit u. ohne ὁ ---ποῖα- 
uös, 31. in Phrygien und Myſien, deſſen öfl. Quelle 
in Murad⸗Dagh (Dindymon) entſpringt. Er mündet 
in den fmprnäifhen Meerbufen, ber in Her. v. Hom. 
2 κόλπος Ἕρμειος heißt, Ἱ. Surabad, II. 20, 892, 
Her. 1, 55.80. 5,101, Plat. a. a. O., Strab. 12, 554, 
Paus. 4, 84, 2—10, 4, 6, d., Ptol. 5, 2, 6, Scyl. 
98 (ν.]. Τέςμος), Nic. Dam. fr. 58, Arr. An. 1, 17, 
4. 5,6,7, Nonn. 11, 40—28, 91, 3., Qu. Sm. 1, 296. 
12, 511, Eust. Hom. 866, 24. 1212, 57. — Davon 
Ἕρμου, Ephor. 8. St.B. αιώ Ερμοῦ πεδίο», od. (τὸ) 
πτθ. (τοῦ) "Eouov, bei Mimn. fr. 14 (18) Ἕρμιον 
πεδίο», fruchtbare Ebene unterhalb Sarbes, Strab. 18, 
625. 626. 18, 691. Arr. An. 5, 6, 4, Paus, 8, 9, 6. 
Eben davon Ἕρμειος κόλπος, (Hät.) v. Hom, 2. 
Ew. Ἑρμοπεδιεύᾳ u. Ἑρμοπεδιανόα, St. Β. 2) 
ter Stromgott des obigen Fluſſes, 6. des Dfeanos u. 
ber Tethys, les. th. 858. 8) Bach in Attila, Zopyr. 
b.St.B. 4) Stürmer, a) 6. des Aegyptus, Apd. 
2,1,5. b) Inser. 1184. ο) auf einer myſiſchen 
Münze, Mion. 11, 572. d) = Βρμῆς, doch zweifelb., 
ein Athener, von welchem ein Ort in Bitbynien Ερ- 
μοὺῦ olxia hieß, Menecr. δ. Plut. Thes. 26. 5) "Eo- 
nos, Ἕρμιος ob. Ἡρμοος, Monaten. in Bithynien 
(Drtober), Herm. Monatst. 

"Eppos, ους, &,n. (fo Dion. b. Horp. u. St.B.), nad 
Hesych. αμῶ "Eppor, Stauffenau, att. Demos ber 
alamantiſchen Phyle, am Berge Pölilon, d. heutigen 
Klofter Daphni am Bach Έρμος, w.f., Diod. u. Dion. 
b.Harp., Hesych,, Suid., St.B., Phot. lex. 16, Ross 
Dem. Att.1.— Dah. ἐν Ἕρμεε, Plut, Thes, 11, St. 
B., eis "Eguovs (von Ἔρμοι), Suid. u. St. B., u. 
Ερµάσε, St. B. — Ew. "Epperos, (οι), bei Meier 
ind, καλο]. n. 11. 18 (Inser. 2, 2056), Ἑρμεῖου, f. He- 
‚ych., St.B., Inacr. 158. 181. 191. 192, Ross Dem. 

tt. 18, od. auch Inscr. 626, b, u. «ων, 
26,5. ©. a * 
VToporinos, ου, (6), voc. (Lac. Hermot. 1, 8.) 
Ερμότῖμε, b. 8. Emp. dogm. 8, 7 Ἑρμοτίμων,ωνος, 
(6), ähnl. Ehregott, 1) Pedaſier, Eunuch des Königs 


Ἑρμοχάρης 387 


Zerres, Ber. 8, 103. 2) Phocder, V. der Aapafia, 
Plut. Per. 24, Ael,v.b. 12,1. 8) Klazomenier, Philos 
foph (ποῷ vor Anaragoras), deſſen Scele oftmals ben 
Koͤrper verließ, fo daß nad) Porph. v. Pyth. 6.45 au 
Ppthagoras einft Hermotimos war, Arist, met. 1, 8, 
D.L.8,1,n. 4, Luc. musc. enc. 7, S. Emp. a. a. O. 
4) ©. des Meneckrates, (ſtoiſcher) Philoſoph, Perſon In 
Zucian’s Hermotimus, ſ. &15 u. ff. 5) ein Schiffe⸗ 
theder, Luc.d. mer. 4,2. 6) aus Kolophon, ein 610: 
meter, Procl. zu Eucl. 1, p. 19 ed. Bas. 7) Inser. 2, 
3014, ἆ, Add. Aehnl.: 

Ἑρμοτίων, ωνος, m. Athener, Inser. 167. 

Ἑρμοτρέφης, ου, m. ähnl. Diaf, Name auf εἰ» 
ner erpthräifchen Münze, Mion. S. vı, 217. 

Ἑρμοτρύφης, ου, m. Mannen. auf einer erpthrätfchen 
Münze, Mion. 111, 180. Vgl. das vorige. 

Epyortßues, (ων, Aristeg. b. St. B. "Epporun- 
βιες, Schurz (vom egppt. ſchurzartigen Kleitungsftüde 
ἡμιτύβνον, f. Ar. Piut, 729, Poll. 7, 7), ein Theil der 
egyptiſchen Kriegerlafte, vgl. Καλασέριες, Her. 2, 
164—168. 9, 82. 

Eppo6Aaos, m. ähnl. Botter, Laud. Pant. 8, 
Boiss., Sp. 

Ἑρμούνδιοφ, Αά]., Inser. 8, 4269, d, 2, Add., 


p. 
‚Eppowrdt , Eppovdis u. Ἑρμουθίτης, f. Ἡρ- 
ωνόές. 

f Ἑρμούπολια, εως, f. f. Plut., St.B., Socr.h. e. 

6,7, 14.47, 11 u. Inser. 8,4679, 2, δ. Ael., Strab,, 

Xen. Eph. erot., Alex. Ῥο]., Ptol. "Eguod wöAıs, b. 

Her. 2,67 Ἑρμέω πόλις, b. δὲ. Β. ε. Πυθόπολις: 

Ἡρμόπολις, f. Sermöhaufen, 1) N μικρά, Haupte 

ſtadt des Nomos von Alexandria, an tem Ganale von 

Schabur, j. Damanhur, Strab. 17, 808, Ptol. 4, 5, 46, 

Herdn. b. St.B, 9. 2) ἡ µεγάλη, Hauptſtadt des 

Nomos Ἑρμουπολέτης (fo Acl.n.an. 10, 27, Agath. 

33), od. Ἑρμοπολέτης (Alex. Pol, fr. 18), weſtl. vom 

Nil, j. Ruinen zwiſchen Aſchmunem u. Minyeh, Her. 

9, 67, Ριοἱ. 4, 5, 60, Ael. n. an. 10, 29, Herdn. b. 

St. B., Plut. Is. et Os. 8. 50, Xen. Eph. 4, 1, Alex. Pol. 

fr. 14. Hier lag die Ἑρμοπολιτικὴ φυλακή ὃ. h. bie 

Hollätte gegen Thebais, Strab. 17, 878. 610. Ἕρμο- 

πολῖται, Strab. 17, 812. Nah St. Β. Ἑρμοπολίτης 

u. 'ἨἙρμεοπολίτης. In Inser. 8, 5912. 5918 vgl. mit 

4957, Add. Ερµοπολείτης, Fem. Έτος, Inser. 4, 6923. 

8) St. auf einer Inſel bei Butos, Strab, 17,802. 4) 

Et. unterhalb Thmuis, St. B., u. noch eine od. zwei in 

Aegypten, St. B. 5) Et. in Kos, St. B. 6) St. in 

Arkadien, St.B. 

Eppodxos, f. Sermenträgern, Statue der Dee 
meter in Delphi, Polem. b. Ath. 10,416, b. 

Er ve, ους, m. Mannen. auf einer Münze aus 
Kyme, Mion. 111, 11. Aehnl.: 

pöbarros, m. ähıl. Debert, 1) Πε, 

Her. 5,99. 2) Chier, Paus. 10,9,9. 8) Scaufpieler 

in Alerandrien, las. δ. Ath. 14, 620,d. 4) Inser. 2, 

8091. B,p.xv,n.75. 

Ἑρμοφίλας, m. ähnl. Dewin, Mannen., Bar- 
bucall. 8 (τι, 55). Aehnl.: 

Ἑρμόφιλος, m. 1) Athener, Inser. 278. 284. — 
2) auf fardifchen Münzen oft, 3. ®. Mion. ıv, 198, 
186. 8. ναι, 428. 8) ein Philoſoph. Lehrer des Theo⸗ 
pomp, Claud. Μαπι, de stat. anim. 8, 9. 4) ein 
Art, Galen. remed. loc. comp. 4,7 (viel. Herophi⸗ 
Ius). 

Eppoxäpns, οὓς, m. ähnl. Botthold, 1) Grũn⸗ 


25* 








388 


der von Kardia, St.B. s. Καρδία. 2) Athener, Ant. 
Lib. 1, 1. 8) Argiver, Bildhauer, Inser. 8, 6147. 
Achnl.: 

Eppöxapıs, sos, m. Spartaner, Inser. 1289. 

Ἑρμοχοίνιοα, f. u. b. St. B. s. 4ἴγυπτος "Ep 
μοχύμιος, ſ. Schwarzenfeld (f. Mein, zu St. B.), 
früherer Name von Aegypten, Hesych. 

ἙἩρμύλιοι, δ. Thuc. v. 1. für Σερμύλεοε, m. [. 

ἘἨρμύλος, m. (fir. Ἑρμύλος), ähıl. Anfile, 
Mannsn. in Schol. Theocr. 8, 7. 

Eppton, f. Schiffeftation im Pontus, Απ. per. p. 
Eux. 86, wahrſch. Ἑρμώνασσα, w. [. 

Ἠρμώμ, Gebirge, Sync. p. 62, 14, Sp. 

ppwv, ωνος, in Et. M. ὤνος, (ὁ), Stürmer, 
1) Atbener, a) Anführer der περίπολου, Thuc. 8, 92, 
Plut. Alc. 25. b) einer, gegen den Ifäus eine Rebe 
verfaßte, D. Hal. Isae. 14, Suid. s. ἀνάκανον, Harp. 
3. ἀναγκαῖον dısonsvodunv, d., B. A. 178, 26, ὅ., 
f. Bait.-Saupp. or. fr, p. 284. ϱ) Anderer, Inscr. 144. 
147.2, 1840. 2108. 23) Megarer (od. Argiver), Steuer⸗ 
mann des Lyſander, Xen. Hell. 1, 6, 82, Dem. 28,212, 
Paus. 10, 9,7. 8. 8) Orchomenier, Keil Inscr. boeot. 
ı1, 23. 4) Delier, Schriftftcller (f. Ερμῶναξ u. 
Ερμόδημος), Schol. Ἡ. 10, 274. 2, 558. ©. Mei⸗ 
nefe Zeitfhrift für Alterth. 1844, 6. 11. 5) Her 
ſcher in Lemnos (von Hephäſtia), welcher den Athenern 
nothgedrungen fein Rand fchenkte, fo daß nun unfrei« 
willige Gefihente Ερμώνιου χάρετες (b. Zen. 8, &5 
Ἑρμώνειος χάρις) hießen, D. Sic. 10, 48, Suid., He- 
sych., Apost. 7, 88, Macar. 4,7, Zen. a. a. O., St.B. 
s. Ἡφαιστία (hier conj.). 6) Trögenier, ein Bild⸗ 
bauer, Paus. 2, 81, 6. 7) K. der Lydier, welcher auf 
ivdiſch Adeauvg hieß, St. B. 2. ᾽ἀὐραμύτειον. 8) 
Spracufaner, V. des Hermofrates, Thuc. 4, 58. 6, 82, 
Plut. Nic. 1. 9) Theffalier, Plut. praec. reip. ger, 31. 
10) ein Architekt, ©. des Pyrchus, Paus. 6, 19, 8. 
11) ein Epitureifher Philofoph, Luc. conv. 6,9. 12) 
ein Augenarzt, Cels. 6, 6. — mit dem Bein. Ἱερο- 
γθαμµατεύς, Galen. comp. med. sec. gen. 5,2. 18) 
ein mythifcher Bildhauer, von welchem die Ερμώνεια, 
eine Art komifher Masken, ihren Namen hatten, Et. 
M., vgl. Poll. 4, 184. 14) auf einer erpthräifchen 
Münze, Mion. S.vı, 216. 15) Anführer der Joner 
u. Gründer von Hermonaffa in Pontus, Eust. D. Per. 
549, 16) Andere: Nic. ep. ΣΙ, 110.— Lueil, ep. ΣΙ, 
264. — Lys. b. Ath. 3, 124, d: — Inser. Lam, 5 in 
Curt. A. D. 17) Ἑρμώ», Patriarch, Niceph, Chr. 
766, 16. 18) f. Ἑρμόδημος, 19) Ἑρμόν, dab 
nörbl. Grenggebirge von Judaͤa, Eus. on. 20) Epar⸗ 
hie in Thebais 1, Episc. not. Leo Imp. ed. Migne p. 
846,B, wo A Ἑρμούθης hat. 6. Ερμωνθείτης. 

Ἑρμῶναξ, ακτος, m. ähnl. Dswald, 1) Athener, 
Dem. 38, 12. — Inser. 198. 2) ein Örammatiler 
([. Ἑρμων), Ath. 2, 58, b—11,480,f, δ. 8) Ephes 
fier, Mion. S. νι, 118. 4) Abberit, Mion, Β. 11, 209. 
5) Andere: Antip.ep, v1, 228. — ΙΧ, 302.— Βίαυ. 
ep. IX, 548. 6) Epuwvaxtos xwun, Flecken an ber 
Mündung des Dnicfter, Strab, 7, 806, Ptol, 8, 10, 14, 
[. Eouwvaoca. Fem. dazu: 

Ἑρμώνασσα, ης, (N), "Dsmwalbine, 1) rauen» 
name, Paul. Sil. 29 (v, 281), dal. zu Inser.2,p.99, a, 
2) Sem. des Semantdros aus Diytilene, nad welcher 
die folgende Stadt benannt fein foll, Arr. δ. Eust D. 
Per. 549. 8) Snfel u. Stadt im Simmerifchen Botpo⸗ 
rus, Strab. 11,495, Scymn. 886 (nad) St.B. [οί Πε 
biefer auch "Ἠρμώνεια genannt haben), An. per. p. 


Ἑρμόχαρις 


Ἑροχλῆς 


Eux. 84, 47, D. Per. 552 u. Eust,, Ptol. ὅ, 9, δ. ϐ, 
18, 8, St. B. s. v. u. s. Τανρική u. Ynaool, 3. 
δ. Amm. Marco. 82,8.80 Hermonasa. @w. Ἔρμο- 
varralos od. "Eppuväreios, St. Β., na St.B.= 
Ἑρμώνακτος κώμη. 2) Handeleſtadt an ver Küft 
von Bontus, j. Platana, Strab, 12, 548, Arr. p. pont. 
Eux. 16,6, Menipp. b. St. B., Ptol. 5, 6,4, Hecat.ı. 
Theop. 6. St.B. 

Ἑρμωνθείτης, m. Insor. 4782. 4911. 5077 u. fü 
ftets, |. Ερµωνδές, Sp. 
Ἑρμώνθιος, m. (dxciſylbig), Insor. 8, 4721, 2, 


Ρ 

Ἑρμωνθία, f., b. St. Β. Ἔρμωνθες, b. Ptol 4,5, 
70 αιώ Ερμουθίς, St. in Oberägypten (Thebaib), i- 
Erment, im νομὸς Ἑρμωνθίτης (St. B. u. Ptol.i 
e D.) nad Ptol. a. a. O. aub "Eppovfirms, in 
Arist. or. 48, p. 568 'Ερμουνθίᾳε (indecl.). 6. Strab. 
17,817, St. Β., Ptol.a.a.O. 

Ἡρμωνιανόα, m. Stürmers, Mannen., Οτεῖ. 
1602, K. 

Ἕρμωτον, n. 
Lampfacus u. Golonä, Arr. An. 1, 12, 6. 
Ἑρμαῖον, w.f.) 

Ἐρνάγίνον, π. Stabt der Salyer in Germania 


(Biel. 


oter ος, Ort in Troas wilden 





(Geil. Narb.), j. St. Gabriel bei Et. Remy, Ρεἱ. 


10, 15, Inser., 9. 


(’Epvlas, m. δ. Mion. 8. 71.498, wo Andere Ἐρ 


γίας, Nauck Philol. 11, p. 147 Ἑρμέας verimutke.) 

"Epvıres, av, (ol), bei Strab. 5, 281 vgl. mit 237. 
238 "Ἔρνικοι, nach Festus Belfenberger, ticHe- 
nici, Bolt in Mittelitalien u. zu Latium gerechnet, D. 
Hal, 4,49=-10,20, ὃ., St.B. 


"Eokavöpos, ου, τι. viel, Woldmann, Mpytilenier, 


Her. 4, 97. 5,87. — Qnberer, Inscer. 2, 8140, 28. 
Ἐρξίας, m. Thäter (f. Et. M.), Schrififl., viel. 
= Εργίας vem Rhodier, w. f., Ath. 16, 661, f. 
Ἐρξικλείδης, ου, m. Würkert d. i. ſtark (he 
rübmt) im Wirken od. Schaffen, athenifcher Archon TI 
68, 1, Paus. 10, 5, 18. 


Ἐρξιμένην, ους, m. Wertleben, Athener, Inect. 
165. 


Epklov, wwos, m. Schaffer, Mannen., Anacı. 
94, f. Ath. 11,498, ο. — Ατοι. fr. 74. 

Ἐρόδα 
ub. Keil verm. "Hoddapos, vgl. übr. Ahr. Dial. Il, 
206). 


nos, ω.. m. Mannen., Inser. 1752 (jur 


Ἐρόδιηπος, m. Mannen., Inser. 4308 (von Bel 
p. ο beyweifelt, wenn es nicht — Ῥόδεππος fü 
το. { | 


Ἐρόδοτος, m. Inser. 564 (wo Bödh Ηρόδοτος 
ſchreibt). 

Ἐϊρόθεμις χαλός, Inser. 4, 8205, 

Ἐροιάδαι, (05), inInser. αμ "Epoißar u. "Epe 
ἴδαι, Breitenfelver (wenn ἐρές- εὐρύ, [. Butt. 
Lex. 1, 146, -- Εὐρυάδης, f. Lob. path. 487), alt. 
Demos zur hippothoontiſchen Phyle, fpäter, nach Alt. 
Seew. X, ο, 106. XVII, 2, 1, Ross Dem. Att. 5, Inser. 
2 p. 650, 4. b, zur Antiochifchen, Diod. δ. Harp., Hr 
sych., Suid., Phot,, St. B., Inser. 172. Adv. ἔξ, eh, 
iv Εροιαδῶ», N. der Ew. ᾿Ἡροιάδης, Dem. 59, 40. 
61, St. B., Insor. 116, 4, Ross Dem. Att. 76. ©: 
Ἐρωέύς. 

Ἐροιάδης, πι. Breitenfelder, ©. eines Phormi⸗ 
aus Stolonus, Inscr. 172. _ 

Ἑροκλῆς, acc. fa, m. Mannen., Inser. 158%. 
8140. 3687. (Keil vermuthet Ἱεροχλῆς.) 


"Epos 


"Epos, m. (nur im nomin.) = Ἔρως (nach Eust. 
136, 14 äolifh), Hes. th. 120. 201, Sapph. 87. 81, 
Alcm, 26, Call. ep. 42 (xıı, 78), Anacr. 51, Procl. 
in Tim, 49, Theoor. id. 29, 22. ©. ἔρος in Lex., wo 
auch Zoo u. ἔρον vorfonmt. 

Ἐρούκιος, Clarus, Conſ. 146 n. Shr. ©. Inser. 8, 
6898, 14. Sp. 6. "Eoüxsog. 

"EpovAor, 5. Zos. 1, 42 Ἔρουλον, u. Anon. fr. 9 
(Hist. Gr, 19, p. 196) Ἔρουλλοε, germanifches (ſcythi⸗ 
fhes), mit den Gothen verbündetes Voll, die Heruli, 
Suid. s. v.u.s. Σχύθαν Men. Prot. fr. 9, 4. 6. Ἔλου- 


pos. 
Epotra, Ort in Arabia deserta, Ptol. 5, 19, 5. 
Ἐρούσιος, m. ver röm. Erucius, 7. Ερ. Πολλίων 
aus Bononis, Phleg. Trail. fr. 29 (v.1. Ερούκιος wie 
in D. Casa. es v.1. für Ἐρύκνος, m. f., ifl). 
Ἐροφνλλία, f. Minate, Inser. 4, 8227. 
Ἑρκέσιος, m. Mannsn. auf einer Münze aus Tem» 
nos, Mion. 8. ντ, 40 (viel. Βρχέσοεος, d.i. Hegen). 
Ἐρπιδασή, ἡ καὶ Zupnndorts, Απερλεῖτις, ἆρ- 
χιέρεια, Insor. 8, 4289. 4290. 4800, Add., Sp. 
Eoris n "Epwls, St. in Maur. Ting. am Fluſſe Mo⸗ 
lohath, Ptol. 4, 1, 14. Bon ihr ſcheinen die Ἐρπεδι- 
τανοί in Ptol. 4, 1, 11. 2, 17 benannt zu fein. 
ἩἙρπυλλία, f. ahnl. Jaunſchliffern (eigtl. Cicade, 
ſ. Hesych.), Frauenn., Hetäre des Ariſtoteles, D. L. b, 
1, n. δ. 9. Hermipp. b. Ath. 18, 689, ο, An. ν. Arist, 
— Alciphr. 1, 84. 
een, vor, m. Schleier, Thebaner, Her. 9, 


Ἐρραῖοι, pl, Sync. p. 92, 14, Sp. 

Ἐρρασίγα, f. Ἐραγίξα. 

Ἔρρανοι, (Böller?), Volk in Lycien, Orph. Arg. 
1309, 


,ov, m., b. Alcae. für Εἰραφιώτης, 
w. f., An. Par. 111, 121,7. 
Ἔρρεβάντιον ἄκρο», Θοάφοτπ, Vorgebirge im 
noͤrdl. Sardinien, Ptol. 8, 8, δ. 
Ἐρρόνιος, m. der τόπι. Herennius, Ἠρρ. Καπίτω», 
Zon. ann. 6, 7, falfche Lesart für Ερένννος, w. f. 
Ἐρρέγνσια, m. Nebenfl. des Ganges im Gebiete ber 
Math, Megasth. in Arr. Ind. 4, 5 (v. 1. Ἐρέννεσις, 
Ερινέσης u. α.). 
bei Hesych. m. u. in ἀρρηφόροι ϐ. 
Harp.u. b. Paus. fem,, Naßträger, d.h. die, welche 
im Dienfte der Herfe die Gefäße mit der Libation trugen, 
llesych., Moer. Att. 
Eppibatos, m. (Brimpart) Macebonier, Sauppe 
Inser. Maced. Wim. 1647. K. ©. ᾿ἀριδαῖος. 
g Ἔρριος (?) ᾽Ατείλιος, Inser. 2, 2140, ο, Add., 
p. 


"Eppos, m. (Widder?), Name des Zeus, Hosych. 

Eppowa, f. ©t. der Voltster, das τόπι. Verrugo, 
3 Sic. 14, 11, ſ. gen. Θὐεῤῥουγῖνος bei D. Sic. 14, 

Ἕρση, f., nad Et. M. 149, 16 auch Ἔρσια, f., 
Feuchtleben, 1) Gem. des Danaos, Apd. 2, 1, 5. 2) 
T. des Kekrops, Apd.8,14,2, Paus. 1,2,6. 18, 8, 
Marc. ep. Anth. spp. bi, Anubis in Antig. h. mir. 12, 
Schol, Dem. 19, 308, Moer. Att., Hesych. Nah 
Apost, 17, 89 u. Scam. in Suid.s. Φοινεκήΐα, T. des 
Ation. Man feierte ihr zu Ehren in Athen ein Bet: 
Ερσιφορία, Et.M., f. ’Eoospögpor. 

Epoute, (ος, {. Feuchtwangen, Inser. Att. im 
Rh. Muf. N. $ τα, 2, 284. Achnl.: 

s, m. Diennen., Stat. Thebaid. 1x, 277. K. 


"’Epudpd 389 


ὩἙρσιλία, Suid, "EpomAla, die Satinerin Hersilia, 
Gem. des Hoftilius od. Romulus, D. Πα]. 2,45, Plut. 
Rom. 4. 18. Thes. et Rom. c.6, D. Cass. fr. 5, 5. 

Ἑρσίλιος, m.terröm. Hersilius, Sabiner u. V. ver 
Strfilia, D. Hal. 8, 1. 

"Ἔρσουν Καλιταίου Αὖλος, Inser. 8,4668, a, Sp. 

Ἠρνάδην, = Ερομίδης. Arch. Ang. 1854, p. 477,M. 

Epbäkos, πα, ein Troer, II. 16, 411 (feit Spigner u. 
Bekker nach Heynes, Buttmanns (Lexil. 1, 148) Bors 
gange meift, außer bei Dind., Ερύλᾶος gefchrieben), w. 
f-, vgl. Lob. path. 96, n. 28. 

Wera, In ον, th. 290, ep. ἆδ. Anth, Plan, 92, 
Euphor. δ. Εποι, D. Per. 558 Ἐρνθεέη, b. Arist. mir. 
ausc. 138, St. B.v.u. 5. Wırrdissa Ἐρύθη, f. 
Röthe, 1) eine der Hespetiden, Apd. 2, 5, 11. 9) 5. 
des Geryones, Paus. 10, 17,5, Hellan, in Schol. Hes. 
293, St.B.a.v. 8) Inſel (nad Suid. Stadt) bei Ga⸗ 
deira, od. die Infel Leon, worauf Gadeira (Cadix) lag, 
ſelbſt, Her. 4,8, Apd. 2, 5, 10, vgl. mit 1, 6, 1, Ephor. 
u. Philist, b. Plin. 4, 86, 70. St. B., Pedies. de Herc. 
lab. ο. 10, nad) Stesich. 5. Strab. 8, 148, Panyas. b. 
Strab. 8, 169 das fpätere Aphropiflas, f. St. Β. s. 4φρο- 
δεσιάς, alfo zwiſchen Cadix u. der Küfle von Spanien, 
neh Mel. 8, 6, 2 in Luſitanien, nach Ptol.4,1,16 In Li⸗ 
byen, d. heutige Mogador, vgl. D. Per. 558 u. Eust,, 
Seymn. 158, nach Hecat, b. Arr. An. 2, 16,5 u. Arist. 
mirab. 188 (145) über. nicht vorhanden. ©. Hes. a. a. 
D., Eur. H. f. 424, Isocr. 6, 19. 10, 24, Arist. met. 8, 
8, D.Hal. 1, 89. 2,1, App. b. oiv. 2,89, Paus. 4, 86, 
4. 5,10,9, ScoyL 26, Orph. Arg, 1051, Panyas. u. 
Antim. b. Ath. 11, 469, d. 470, ο, Luc. salt. 56, 
Parthen. erot. 80, Con. Narr. 3, Diogen. 2, 57, u. bie 
oben angef. St. Ew. "Epvbeis u. Ἐρνθείτηςε, St.B. u. 
Et.M., als Adj. (οτι. "Epbdaa, |. B. βοὺς, Apost. 2, 
47. 6. Ἔρυδος. Aehnl: 

Epvönis, f. eine Nymphe, ΑΡ. Rb. 4, 1425, Ον. 
F. 1, 543. 649. 

Epvölßıos, m. Mehlih auer (rhod. = Ἔρυσί- 
βιος), Bein. des Apollo bei den Rhodiern, Strab. 18, 
618, vgl. mit Eusth. 84, 29. 

Ἐρύθίνοι, ar, pl. Rothenfels (Streb., St. Β., 
Schol. ΑΡ. Rh, 2, 941), St. u. Land, doch nach Streb, 
18, 545, An.per.p. Eax. 17, Schol. ΑΡ. Rh. a. a. O. 
bloß zwei Klippen an ber Küfte von Paphlagonien. Il. 
2, 855 u. Eust, ΑΡ. Rh. 2, 943 u. Sohol, Hesyclı. 
Ew. "Epufivos, St.B. 6. Ἐρυδρῖνου. 

"Epvdos, ου, m. Rothe, Mannen. u. Ort in Libyen, 
ep b. Arist. mir. ausc. 138, f. Ερύθεια. 

Ἠσρῦθρά, ion. u. theilw. poct. Ἠρνθρή (Her. 1, 1— 
7,89, Arr.Ind.87,8, Hedyl. fr. 5, Babr. 115, Abyd. 
in Eus. pr. ev. 9, 41), (N), 1) ἡ Ego. Φάλασσα ob. 
Φάλαττα, in poet. fr. b. Eust. D, Per. 606 ᾿Ερνθρὴ 
ἅλς genannt, das rothe Meer (Rotbenfee), nad 
der Barbe des Sandes oder der Umgegend benannt, f. 
Strab. 16, 779, Agatharch. fr. 2. ὃ (Phot. 250), Eust. 
D. Per. 88, Uran. b. St. Β., Et. M., nad Anbern nad) 
Ερύθρας, w. [., benannt, Agath. fr. 4. 5, Eust. D. 
Per. 38. 606, Arr. Ind, 37, 5, St. B., Et.M., Strab, 
16, 779. Es umfaßte früher den indifchen Ocean, for 
weit er fih im Suͤden von Aſien vom arabifchen Meer⸗ 
bufen bis zur Inſel Taprobane im indifhen Ocean er⸗ 
ſtreckt. u. es wurde der arabiſche ſowohl als perſiſche 
Meerbuſen davon unterſchieden (dies [εβίετε jedoch nicht 
bei Her.), Her. 1, 1. 180. 2, 8. 11. 158. 169. 8, 9. 
80. 4, 37.40, Xen. Cyr. 8, 6,20. 8,1, Arist. mund. 
8, Arr. An. 8, 8,5. 11,5, D.L.9,7,n. 2, Philon. b. 


390 Ἐρυῦραί 


Ath. 15,675, a, Απ. (Arr.) p. m. Erythr. 58, ὅ,, Eust. 
D. Per. 88.1088, Marc. p. m. ext. 1, 10. 11.12.15. 
17.51.52. 2,2.46, St. B.s. Βαίσαμψα, während an 
andern Stellen es als Ausläufer veffelben den arabifch.n 
Mecrbufen felbit bezeichnet, Hor. 2, 8. 158. 4, 42, 
u. es dies fpäter allein heißt (von der Straße Bab el 
Mandeb bis an die Süboftfpige Wrabiens), Pol. 5, 
46—18,9.8., Piut. Pomp. 38. Aut. 3, 8., 198. 1, 1, 3. 
19, 4, ὅ., D. Cass. 68, 28, Ptol.6,7,1. 8,45, Alex, 
Pol. fr. 14, N. T. act. ep. 7,86, Eust. D. Per. 38 u. 
viell. D. Sic. 1, 33 u. Theophr. h. pl. 2, 6, 5, oder aud) 
der perfifche Micerbufen, Arr. An. 7, 16,2, Tbeophr. 
c. pl. 2, 6, 6, St.B. ο. μπη, Suld. Bisweilen wird 
εδ auch bloß ἡ Ἔρυδρά genunnt, Theophr. h. pl. 4, 
7,1, Plut. Alex. 88. Ant.69, An. (Arr.) p. m. erythr. 
68, δι. B.s."Auada. Απόλλωνος πόλις. Τερρησών, 
Eust. D. Per. 88. 954, Agath. fr. 7. Seine Anwohner 
beißen οἱ περὶ τὴν ἐρυθρὰν Φάλασσαν», Plut. qu. 
aymp. 8, 9, 16, od. οἱ Ερυδραῖου, w. f., u. die ans 
liegende Provinz 7 ᾿Ερυθρὰ θάλαττα, Pol. 5,46, u. 
fo bloß ἡ Bovson auch für Indien, Babr. f. 115. 
1) Ἐρνθρὰ ἄχρα, b. Ptol, 4,4, 5, An. st. mar. magn. 
50. 51, Synes. 69 u. bi ὁ και Ἐρυθρὸν τόπος, 
Rotbenfele, Ort an ber Küfte von Gyrenalce, jcht 
Wadi Elthroun oder Elttoun, Artemid. δ. St.B. Gm. 
ἘἨρυθρίτηε, u. Adj. fem. Ἠρυθρῖτις, ıdos, Synes. 
ορ. 67, p.209. 8) = Ἐρύθραι ο). Ἔρυθραέ in Böo- 
tien, Harp., Hesych. 4) Ἐρυθρὰ βῶλος (Rothe 
ader), St. in Niederägypten, Her. 2, 111. Ew. "Epv- 
Opoßaälrns, St.B. ©. Ἱερὰ Polos. 5) ’Epvdods 
Au, Nothebai, Hafen an ber Küfte von Sonien, 
Strab. 14, 644. 6) Bovdon πέτρη, Rothenfels, 
Belfen bei Sicilien, Hedyl. fr.ed.B.8. 7) Ἐρυδρή 
(a. Ἐρύθρη), Roshe, T. des Ῥοτρθυτίοιι, Schol. Il. 
2, 499. 

Eptöpal, nad) Schol.T1. 2,499, wenn von der böo» 
tiſchen Stadt die Rede ift, Ἐρύθραν gu betonen, wie jegt 
auch Il. 2,499 (D. Hal. comp. verb. 16 fteht ποῷ Ἔρυ- 
ὁραθ), Thuc. 8, 24 u. Strab. 9, 409 fteht, während bie 
Uebrigen auch diefe Stadt Ἔρυδραί ſchreiben, f. Goettl. 
Acc. 112, gen.öy, ion. (Hes. 9, 15) έω», (af), Ro- 
thbenburg, 1) St. in Böotien unweit Platäs, j. Ruinen 
beim Dorf Pigabia, IL a. a. O. Her. 9, 15. 19. 22, Thuc. 
ε.α. Ὀ., Eur. Bacch. 751, Xen. Hell. 5, 4,49, Nonn. 
18, 58, Paus. 6, 21, 11. 9,2, 1, Strab. 9, 404 u. oben, 
8ι. B. 2) eine der zwölf ioniſchen Städte auf ber 
Küfte Kleinafiens, Kolonie der vorigen, früher Kvo- 
πούπολες, [. Her. 1,142, Thuc. 8, 24, Arist. pol. 5, 
B,4, Scyl. 98, Pol. 16, 6, D. Hal. 1, 55. 4, 62, D. 
Sic. 5, 79, Strab. 9, 404. 14, 688. 645, ὅ., App. 
Mithr. 46, Λοὶ. ν. h. 8, 5, Ptol. 6,2, 7, Polyaen. 8, 
48, Paus. ὅ, 5, 9—9, 27, 1, δ., Hecat. b. St. Β., 
Marm. Par. 27, Hipp. b. Ath.6, 259, b, Archestr. ὃ. 
Ath. 7,825, ο δρ]. mit 8, 119, Ὁ, Hesych. 8) 61. ber 
Lofri Ogol& äftl. von Naupactos, Liv. 28, 8, St. Β., 
Eust. Hom. 267,1. 4) 61. in Libyen, δὲ B., Eust. 
Hom. 267, 1, f. Ἔρνθρά. 5) 6:. in Cypern, das 
fpätere Paphos, St. Β. 

patos, αία, ion. u. ep. an, αἷο», gen. ep. auch 
00, 1) Adj. a) Φάλασσα, D. Per. 958. 1089, Nonn. 
6, 168. 20, 858—88, 822, ὅ., ἄλμη, Nonn. 20, 882. 
40, 268, πόντος,ι D. Per. 697. 711, Nonn. 18, 298— 
81,8, 6., πέλαγος, Schol. 11. 18, 829, Et.M., wxs- 
awdg, Eust. zu D. Per. 1088. 1107, oldua 9α- 
λάσσης u. κύματα, D. Per. 88. 932, Ἐρυθραῖος 
»öAnog, Nonn. 6, 215, -- Ἐρυθρὰ Φάλαττα, w. f. 


Ἐρυδρώ 


Dah. b) alles am rotben Meere Befindliche, alſo: 1ὲ. 
Φου, Luc, am. 41, κάλαμοε, δονακεῖς, λόχµη (= In: 
diſch), D. Per. 1127 u. Eust., Nonn. 24,129. 44, 234, 
σίδηρος, Nonn, 89, 826, ἀχωχή, Nonn. 82, 373, 
λέοντες, Nonn. 28, 11, ποίµνη. βόες, Nonn. 24, 
322, Aci. n.an. 2, 20, ἀνδοί, Nonn. 4, 120—25, 23, 
δ., ᾿άριηνοί, D. Per. 714, Αφροδίτη (Ἰνδφη 
᾿Αφρ.), Nonn. 81, 276 - 26, 190, ö., ᾽Αταλάντι, 
Nonn. 85, 82, u. fo au) χῆπος, Nonn. 83, 4, ἄρουρα, 
Nonn. #1, 2, χόρυµβον, Nonn. 87, 65, Καύχασος, 
Eust. D. Per. 714, u. vom Gebiete der Stadt Erythii 
in Böotien d Ἔρ. χῶρος, Her. 9, 25, οἶνος, vm 
Erythrä in Jonien, Theophr. δ. Ath. 1, 82, b, οὐ. 'Eo. 
ἄνθρωπος, ron einem Sonifchen Eryihräer, Paus. :, 
5, 7, ἁθηί. Ἐρυθραῖοι ol Ίωνες, Paus. 6, 15, 6. 
n. Σιβύλλη (von der Herephile), Streb. 17, 814, Pbleg 
Trall. fr. 29, 6, Clem. Alex. str. 1, p. 189, Philet. in 
Ar, Αν. 962, Ἡ., A9nvals, Strab, 17, 814, ἄαι- 
Φένος, Arist, mir. ausc. 95, πονήτρια (Ariſtomache). 
Polem. in Plut. qu.symp. 5,2. 2) Subst. a) Ἐρι- 
ὁραῖον, (ol), sg. Ἐρυδραῖος, ου, gen. ep. auch οἱ9, 
9) die Anwohner am rothen Meere (Syrer, Bhönüier), D. 
Per. 906 u. Eust., St. Β. b) die Einwohner von Eıytb:ö 
in Sonien, Her. 1, 186,8, Thuc. 8, 14, Dem 8, 34, 
Flade, αιιῷ Inser. 1591, dab. ἡ Ερυθραίων πολες, 
= Ἐρνθραίέ, Polyaen. 8, 48, u. ὁ Ἐρυθραίων Ir 
μήν, ter Hafen der ἄτοίδτᾶει, = Ερνδρᾶς λιµήν, 
w. f., Paus. 7,5,6. c) ὁ Ἐρυθραῖος, als απ: (1) 
Ath. 13, 604, a, u. Ἐρυθραῖος βασιλεύς, = Ἐρί- 
$gas, D. Per. 607 u. lust. 3) Ἐρυδραία, (N), ) 
tie Einwohnerin von Erythraä, St. Β. b) verfl. χώρα, 
das Gchiet von Φτριθτᾶ in Jonien, Tbuc. 8, 33, ὅ, 
24.32, Strab. 18, 589. 14, 644, Tbeop. b. St. B. 
Ἔμβατον u. Ἴππος, St. B.s. Zudoöds, Suid. ο) Et. auf 
Kıcta,Flor.8,7. 4) ᾿Ερυδραῖον Zxgor, Rothenfelt, 
Vorgebirge an der Südküſte von Kreta, Ptol. 8, 17, 4. 

"Eovßpalndev, Adv. von Erythrä, Fust. Hom. 261, 
δε B. (ν.]. Ερνθραιῆθε»). 

Ἠδρύθρας, gen. a (Suid., Strab. 16, 766, poet. ft. 
b. Eust, D. Per. 88. 608, Agstb. 5), doch aud οὐ 
(Et. Μ. u. St. B.), in Arr. Ind. 87, 8 "EptOpys, π. 
Rothe, 1) ©. des Heralles, Apd. 2,7,8. 2) 6. ii 
Leukon, Entel des Perſeus (Paus. 6, 24, 11), nad wel⸗ 
chem Erythrä in Böotien benannt fein foll, od. 6. It 
Berfeus, nach welchem (f. Eust. gu D. Per, 38) tu 
Erythräiſche Meer benannt fein follte. Andere wieder⸗ 
um machen diefen zu einem Perfer (Strab. 16. 779) 
u. König von ODarakta, deſſen Grab man zeigte, ος 
überh. zu einem Heros, ber zuerſt das Meer beſchifft. 
Strab. 16, 766, Uran. in Eust. gu D. Per. 88, θυὔ, 
Arr. Ind. 87,8, Agath. fr. 4.5 (Phot, 250), Et. 3. 
St. B., Buid,, vgl. mit D. Cass. 68, 28. 

Ἐρνθρῖνοι, fpäterer Name der Ἠρνθῖνου, m [» 
Strab. 12, 545. 

Ἐρύθριον, m. Rother, 1) 6. des Mihamas, Apd. 
1, 9, 2, Herodor. in Schol. ΔΡ. Bh, 2, 1144. 2) Weg 
tier, Eparch des Kaiſer Zenon, Suid. =. v. u. s. Παν ο)” 
Bios, Damasc. Phot. p. 848 u. Suid. s, Ἡραΐσκος, 3 

Ἐρνθρόν, f. Ερυδρά. _ 

Ἔρρυθρος, m., ὃ. D. Sio, 'Ἠρνθρός (f. Arcad. p. 74, . 
28), Rothe, 1) 6. tes Rhadamanthys, Gründer ver 
Erythra in Jonien, Paus. 7, δ, 7, D. Sio. 5, 79. 84. 
9) S. des Ῥο[είδοι u. der Amphimeduſa, K., nah wel⸗ 
chem das Erpthräifche Meer benannt fein [οἳ, Schol 
Il. 2, 499. 

Ἐρυθρώ, f., T. Carls des Großen, Vraut Conſlan⸗ 


Ἐρυχάνιοι 


tin τι., Codren. 11, p. 31, 18, griech. Ueberfehung ihres 
teutfchen Namens Hruodrub. 

Ἠρυκάνιοι, pl. Warendorfer, Bewohner εἶπιθ 
Orts in Theſſalien. Sie werden erwähnt mit ben 
Hgosovsos (Prohernii) gufammen in einer latein. Ins 
[Φτίβ aus Lamia, herausgegeben in der 4θηνᾶ vom 
uni 1855. Vielleicht die Bewohner von Erieinium 
bei Liv. 89, 25.K. ©. Ἐρικένιο». 

‚f, Thoocr. "Eptea, Warnow, Wahr 
ren, 1) Il. in Sicilien, nach welchem bie folgende 
Stadt benannt war, Dur. δ. St. Β. s. Axgdyartes. 
2) St. in Siciften, viel. j. Calatagirone, Philist, b. 
St. Β., Theocr. 15, 101 (v. 1. Ἔρυκα), Et.M. Ew. 
Ἐρνκαῖοε, St. B.u. Et.M., od. ᾿Βρνκῖνοε, St. B. ο. 
Παλική. ©. Ἠρυξ. 

Ἐρνκίνη, f., [. Ἔρυξ. 

Ἐρύκινον, n. Warendorf, Et. in Earbinien, 
Ptol. 8,8, 7. 

Ἐρύκιος, m. Wernide, 1) Dichter der Anthologie 
aus Eyjifus (um OL 178), Anth. vır, 230, tit. 2) 
fpäterer (nicht vor Hadrian lebenber) Dichter der Uns 
thologie aus Theffalien, Anth. vır, 897, tit.u.8., Anth. 
vı, 96—Plan. 242, 5. &. Jac. Anth. xııı, p. 891, f. 
Ein Dichter dieſes Namens wird auch erwähnt in Schol. 
Αρ. Rh. 2,127. 8) der röm. Erucius, dab. Ἐρύκιος 
Κλᾶρος, Geſandter des Trajan, D. Cass. 68, 80. u. 
Gonf. 946 παώ R. 6. D. Cass. 72, 22. 

Ἐρῦλᾶοε, m. (Werner d. i. Werinher), Xroer, 
Qu. 8m, 8, 121. Wahrſcheinlich auch U. 16, 411, wie 
[ει Spigner nach Heynes Borgang von Beller u. U. 
fett Ἐρύαλος, w. f., gelefen τοἰτὸ. 

‚m. Wehrmann, Mannen., Wesch. 
u. Foue. 218, K 

Ἐρνμάνθη, ſ. Burclint, Mutter der Sibylle 
Sabba, Paus. 10, 18, 9. 

Ἐρθμανθον, (d), b. Eust. gu D. Per. 414 ber Berg 
ah τὸ ἘἨρόμανθον, Warenfels, Wernig, 1) 
hohes Gebirge in Arlabien an der Grenze von @lis, |. 
Zirla, Od, 6, 108, Αρά. 2, 5,4, Ael.n. an. 8, 27, 
Paus. 5, 7,1. 8, 24,4. 5, Ruf. ep. v, 191, Charit. erot. 
6, 4, Schol. ΑΡ. Rh. 1, 127, St. B., Hesych., Suid. 
(dgl. mit Pol. 4, 70), αιῶ τὸ Ἐρύμανθον genannt 
ua D. Day. Ἐρυμάνθιοε, 5. B. κάπρος, Io, 
σύς, ber Srymanthifche @ber, den Heralles erlegte, Soph. 
Trach, 1097, Apd. 2,5,4, D.Sic.4, 12, Paus. 8, 24, 
5, Polyaen. 1, 3, ep. in Anth, Plan, 93, Favor. b. St, 
B. s. Κρεµµύω», Eust. κ D. Per. 414. Adj. fem. 
Ἔρυμανθίᾳ, St.B, 2) ὁ — ποταμός, a) Nebenfluß 
tes Alpheus an der Weſtgrenze Arkadiens, j. Diminize 
(od. Azitolos), Call. h. 1, 18, Pol. 4,70. 71, Strab, 
8,343. 357, Plut. parall.86, Pans. 5, 7,1. 6, 91, 8. 
8,24, 8.4.12, D. Per. 415, Hesych., St.B. Gr beißt 
ud ὁ νθιοε, Schal. ΑΡ. Eh. 1, 127, od. "Epv- 
µάνθιον ύδωρ, Anth.ep. vi, 111, u. bie Gegend da⸗ 
tan Ερνυμάνὃθεον τεἶφος, ΔΡ. Rh. 1.127. db) δί. in 
Atachoſia, j. Girmend, Pol. 11,84, Plin. 6, 25. 8) 
früherer Name der Stadt Phegia oder Pfophis in Ars 
Iadien, Paus. 8, 24,2, Char. b. St. Β. ο. Ῥήγεια, He- 
sych. 4) Eigenn., a) der Flußgott Erymanthus im 
Arladien, in Pfophis durch Statuen (als Mann) u. durch 
Tempel geehrt, Αα. v. h. 2, 88, Paus. 8, 24, 12. b) 
en Sohn Apollos, welchen Aphrodite biendete, Ptol. 
Heph. 1,806. ο) S. des Arkat, Paus. 8, 24. 1. d) 
Set Arifes, 0. des Arthon, Paus, 8, 24, 1. e) Inser. 

) ‚8. 


Eptpas, αντος, m. Schirmer (f- Et. M.), του 


Ἐρυξίμαχος 391 


janer, ϱ) Il.16, 845. b) IL16,415. e) Qu. Sm. 8, 
281. d)ein Befährte des Aencas. Virg. Aen. 9, 702. 

δρόμμοι, pl. (Wariner), ein ſcythiſchet Volt, 
Ptol. 6, 14, 10. 

Ἠδρυμνά, f. Ἐρύμνη, 

Epvaval, f. Burgftadt, 1) St. im theffallfchen 
Magnefla, Strab. 9,448. 2) St. in Lycien, Alex. Pol. 
b. δι. Β. Em. "Epupvatos, St. B. Aehnl.: 

Ἐρυμνεύα, έως, m. Burg, ein Peripatetiker, Posid. 
δ. Ath. 5, 311,9. Aehnl.: dc: "E 

Ἐρόμνη, {., 5. St. Β.ο. Τράλλες: St. in 
Lydien, = Τράλλις, Et.M. 889, 66. Anl 0 

pas, m. Eparch in Pamphylien, Episcopp. nut. 
hinter Leo Imp. ed. Migne p. 885, A, Sp. Aehnl.: 

Ἐρύμναν, m. ein Aetoler, D. Sic. 20, 16. 

Epvpös, m. Shirmer, 1) Bein. des Zeus, He- 
sych., Tbeogn. 11, 64, 81. 2) @igenn., Val. Flacc. 8, 
194, f. Lob. Path. 170. 

Ἔρνξ, ὅκος, (6), Werenfels, Werin, 1) fleiler 
Berg in Gicilien, j. 6. Siuliano (Pol. 1,55, Strab. 
6, 254. 372), mit einen Tempel ber Aphrodite, welche 
davon den Beinamen ἡ Ἐρυκίνη (Pol. 1, bb. 2, 7, 
Strab. 6, 272, Insor. 8, 5499) führte u. nun audh allein 
ἡ Ερυκίνη heißt (Paus. 8, 24,6), u. mit der Stadt, 
welche gleichfalls (6) Fost hieß, Thuc. 6,2. 46, Pol. 1, 
552, 7, &., Strab. 6, 272 u.ff. 13, 608, ΑΡ. Ru. 
4, 916, D. Sic. 14, 47—24, 17, d., Ath. 9, 894, f. 
15,681, f, Ael.n.an.4,2. 10,50. ν. 1,15, An- 
ton. Diog. erot. 5, St.B., EL. Μ. Sie heißt auch ἡ 
Ερυχίνη, D. Sic. 22, 11, Et.M., od. ἡ πόλις τῶν 


Ἐρυχίνω», D. Sic. 15, 78, u. ber Hafen ὁ τῶν "Ep. As- 


un» ob. ἐμπόριον, D. Sic. 15,78. 24,17. Sie wear 
überhaupt fo bedeutend, daß fie nach Schol. ΑΡ. Rh. 4, 
917 für Sicilien ſelbſt ſteht. Dav. Adj. Ἐρυκῖνος, 
+ 8. έῶα, Ael. n. an. 10, 50, inäbef. ἡ Ερυκίνη 
χώρη, γῆ, Her. 5,45, Paus. 3, 10, 4, fo dad das ὅκ« 
biet nun auch allein ἡ 8303 heißt, Plut. Mar. 40, 
od. ol κατὰ od. περὶ (τὸν) Ἔρυκα τόπον, D. Sic. 
4, 28. 18, 80. 23, 1, Strab. 6, 254. Die Ew. beißen 
(03) "Epvxivor (Ael. v. h. 1, 15 Ἱδρυκινοί), D. Sic. 14, 
48. 15, 78. 28, 14, Ael. no. an. 4, 2, St. Β., Et. M. 
2) ©. des Poſeidon, ΑΡ. 2,5, 10, ob. der Aphrodite u. 
des Butes, D. Sic. 4, 68, St. Β., fichlifcher Geros und 
König der Elymer, D. Sic. 4, 28, D. Cass. fr. 4, 2, 
Paus. 8, 16, 4—8, 24,2, St. B. s. Pool. Bon ihm 
hieß ἡ Ερυκίνη nun au ἡ Bovxos χώρα, Her. ὅ, 
48, Paus. 8, 24, 6. 

fas, voc. (Plet. Eryx. 895, e) Ερυξία, (6), 
Schirmer, Athener, a) Arzt aus dem Peirdeus, Dem, 
88, 18. b) «Σεδεριθὺς, Berfon des platonifchen fo be» 
titelten Dialogs. Plat. Eryx. 892,.0—896, e. c) Kybe 
athenäer, Inser. 216. S. Ἔρυξες. d) K. in Uthen, 
Srne. 899, 19 (v.1.). 

Ἐρνξιδαίθδας, a, m. (Vaick. verm. Ἐρυξιλαῖδας), 
wenn es von Epvksdalog herlommt, f-Lob, par.228,n.10, 
ἱβτε-- Ερυξέμαχος, w.f., Lacebämonier, Thuo. 4, 119, 

Epvfidas, m. Schirmers, Ghalcivenfer, Olym⸗ 
pionife Οἱ. 62,2, lambl. v. Pyth. Φ. 85. 

"Epukipaxos, ου, νου. (Plat. conv. 185, d, e) 
Ἐρυξίμαχε, (6), Hellwing (Helmmig) d. i. ſchu⸗ 
gend im Kampfe, Arhener, 4) 6. des Alumenos, Arzt, 
Berfon in βίαιο Sympofien, Plat. Symp. 176, a— 
228, b, 3. Pbaedr. 268, a. Protag. 815,c, Ath. 6, 
192, a. b) Betheiligter beim Hermenproceſſe, And. 1, 
85. ο) Verwandter des Chabrias, Dem. 40, 24. d) Kyb« 
athenäer, Inser. 215. 


392 Ἔρυξις 
B dos, acc. 2», (6), = Ἠρυξίας, Athener, 


9) Φ. bed Philorenos, Ar. Ban. 984, Plut. απ. aymp. 
4, 4, 2. lat. viv. 1, Atb, 1, 6, b. b) Kephiſier, Boss 
Inser. 2. 

Ἐρνξά, oüg, acc. a, (ή), Willibirg (d. δ. zum 
Schühtgen bereit), Gem. des Arcefilaus II. in Eyzene, 
Her. 4, 160, Nic. Dam. fr. 52 (v. 1. Ἐρυξώ), Plut. 
mul. virt. 26, Polyaen. 8, 41 (v.1. Ερυθρώ ο). ’Epv- 
Ion). 

Eiptwaos τόπος, (Breitenau?), Suid. 

Ἱρόσθαιαι f. Meinertsbagen (= Εὐρύσθεια, 
f. Εὐρυσθευς), 6ἱ. auf Eypern, Nonn. 18, 445, 


Dion. 6. St. Β. 

Ἐρυσίβη, f. Mehlthau, falſche Lesart für 
Ἐρυσιβίη, in Et. Gud., f. Ἠρυθίβνος. b) für Ερύκη, 
it, M. 


Eptelyn, £ Schwaigern (ο. i. Hirtin, Hirten⸗ 
fadt, denn Ερυσίχανος ift nach Schol. Αρ. Rh. 4, 972 
ein Hirt, f. St. Β. ο. ν). 1) T. des Achelous. St.B. 
Nach ihr benannt 2) St. in Alarnanien am Achelous, 
das fpätere Olvsadas, nad Ginigen bie ganze Land⸗ 
[Φα[ι der Deniaden, St. Β. Ew. Kovasyaioc, Alcm. 
b. St. Β. od. fr. 11, St.B.s, ν. π. 5. Olvaadas, dab. 
Eovosyaios die Ew. im Innem von Alarnanien, 
Apd. b. Strab. 10, 460. (Nach) Arcad. 48, 18. 20 if 
᾿Ερυσίχανος zu fihreiben, vgl. Hdn. b. St. Β.) Fem. 
dazu ift Ἠρυσιχίο, wie auch die Landſchaft hieß, St. B. 

Ἠρύσίχθων, ονος, (6), ähni. Harkenroth d. h. 
die Erde aufharkend (aufreißend) u. fo rodend, nad) An⸗ 
dern: Korndrand. 1) ©. des Triopas, Call. h. 6, 88 
— 86, 8., St.B.s. Tosönsory, od. des Myrmidon, mit 
dem Bein. 4ἴθων, wegen feines Heißhungers, Hes. 
b. Tzetz. Lyo. 1896, Ael. ν. h. 1, 27, Hell. 5. Ath. 
10, 416, b, Agath. ep. xı, 879. ©. Ερισίχθων. 
2) ©. des Kekrops, Plat. Criti. 110, a, Αρά, B, 14, 
1,2, Paus. 1,2, 6. 18, 5, Phanod. b. Ath. 9, 892,d. 
Plut. b. Eus. pr. ον. 8, 8. Sein Φταῦ in Ῥταβά, 
Paus. 1, 31, 2. — 8) Oroßvater des Bellerophon, Sohol, 
11. 6, 191. 

Eiptowios φάλακρος, Inser. ὃ, 5542, Sp. 

5 m. Breiting, -- Evpvrog, vgl. Buttm. 
Lex. 1, 146, nad} Lob, path. 888 Hutb, ©. des Her⸗ 
mes, Pind. Ῥ. 4, 819, ΑΡ. Rb. 1, 52, Orph. Arg. 186. 

Ἐρχιά, Diod. b. Harp. [α[[ὦ Ἐρχεία, b. Hesych. 
Epxela (cod. Ἔργεια), in Suid. u. Phot. falfch 
Ἐρχιάδαι, Hagenau, attiſcher Demos zur ägeifchen 
Phyle (fo Harp., Hesych., ΜΗ. Seew., x, c., 160, b, 
86, ο, 88. 60. ıv,f. 25, St. B., doch παώ Schol. Plat. Alc. 
1, 128, ο gur Acantifchen Phyle, Ew. "Epyısus, έως, 
da, pl Ἑρχεες, dur, έας, Att. Serw. a. a. D., 
Meier ind. schol. n. 10 (viermal), n. 18, St. Β. ο. 
Anvsd, in Dem. 40, 16. 59, 84, Isae. 8, 23, Assch. 
2, 67. 68, Din. 1, 88, D. L. 2, 6, n. 1, Plut. x. 
oratt. Isocr. 1, D. Hal. 1599. 14. 16. Isae. or. 12 arg. 
Ερχιεύς βε[ώτ., Inser. 116, 1, 26, 147, 7. 627, 8, 
ebenfo Boss Dem. Att. 5. 5, b. 14. 18. 19. 188, ob. 
Ὀργνεύς, Ross Dem. Att. 77. Adv. νᾶσιν, St, 
Β., od. "Epxlacıy, Plat. Αἱο. 128, ο, ferner Ερχιᾶθεν, 
St.B., od. Ἠρχιάθεν, wieSaupp.in fr. des Din.b. Harp. 
ſchreibt. endlich Ερχιᾶζε, St. Β., ν. 1 Ἐρχιᾶξε, wie 
Ἐρχιαθιν u. Ἐρχιᾶσιν. 6. über den Spiritus 
asper als die ältere att. Schreibart Polem. 5. Suid. 
8. Αξηνιεύς (Polem. ed. Prell. 106), vgl. mit Mein. 
Com. graed, vol. 8, p. 128 u. Saupp. zu Or. fr. 
Ρ. 388. 

Epxtos, b. Call. Ἐρχίος, m. (über den Accent 


Ἔρως 


ſtehe Arcad. p. 41, 80). Sagen, 1) Heros, nad 
welchem ber vorige Demos benannt if, St. B. (v1 
Ἠρχίος). 2) ein gried. Iüngling, Call. fr. 107 8. 
Luc. am. 49. 

Ἐρχόας, Ort in Aethiopien am linken Nilufer 

Ptol. 4, 7, 16. 

xopevös, 5, felten n, alter Name für Ὁρ- 
χόµενος, w. ſ., viel. ſchon Hes. fr. 15 aus Theo ju 
Arat. phaen. 45 berzuftellen, in Pind. Ol. 14, 4 bat 
e8 cod. Vat., f. Insor. 25. 1564. 1569. 1578. 1595. 
b. Curt. n. 8 u. Münzen bei Μίου. S. ııı, p. 516. Em. 
Ἐρχομένιος, Inser. 1698, Keil Ioser. boeot. 1. 2, 
gen. w, &bend. x, dat. v, Inser. in Bödhs Staauih. 
II, p. 880 (Inser. 1569), dat. pl. ος, Inser. 1578. 

Ἐρά,--- ‘How, w. f. Brauenn. aus Athen, Inser. 
558. 

Ἠδρωαροθε, οὔδος, m. Lylier, |. Philol v, 660. 

Ἠρωγή, us, 7, Sieden in Paläftina, Ίσα. 9, 10, 1. 

8, m, Repher, ©. des Antoncos, Ant. 
Lib.7. 

TEpwebs, m. einer aus "Egesddas, το. |. Plut 
glor. Ath. 8. 

E χωρις, Inser. 8, 4708, ο, 3, Sp. 

3, „pen (2), Bifhhoffafig, Episcopp. Not. p. 870, 

ı SP. 

Ἠρωπαῖοι, (Breitinger?), Volk im Mfrila ne 
ben den Lotophagen, Ptol. 4, 8, 27. 

Ἔρως, ωτος, acc. Epwra, fpäter auch Ἔρων, 
Music, ep. 1ΙΣ, 89 vgl. mit Alex. Act. fr. b. Parth, erot. 
14 u.v.l.inAp. Rh, 1, 618, του. Ἔρως, Soph. Ant. 
781, pl. Ἔρωτες, voc. 'Epwreg u. ὥρωτες, Δι). 
V, 162. ΧΙΙ, 46, 8. (6), Minnig (Et M. u. etym. 
Scherze [. b. Plat. Cratyl. 420, a, b. Phaedr. 838, 
ο) 1) Gott der Εἰεδε, lat. Cupido u. Amor, und 
zwar außer in gewöhnlichen Sinne auch im fosno» 
gonifhen, wo er der ἀρχαῖος heißt, Luc. salt. 7, 
dab. Φιπλοῦς, Plat. Symp. 186, b, Luc. amor. 37, 
vgl. mit salt. 88. Als Ichterer iſt er fofort nad tem 
Chaos entftanden, Hes. th. 120, Hes., Parm. u. Acos. 
b. Plat. Symp. 178, b. 180 b. 196, o., Hes. u. Parmen. 
6. Plut. amat. 13, Ar. Av. 696, Arist. met, 1, 4, Paus. 
9, 27, 3, Orph. Arg. 426, Nonn. 7,110. 41, 129, Luc. 
amor. 82. salt. 88. d. deor. 2, 1, Long. past. 2, 7, Stob. 
ecl. phys. 1,22, Nic. Eug. δ, 115, Aristid. or. 1,9. 
Er gilt bald als Sohn der Naht u.des Aether, Orpb. 
Arg. 14, vgl. mit Schol, Theoer. Id, 13 arg. u. Ds- 
masc, περὶ ἀρχῶν ο. 14 in Wolf An. Gr. T. ΠΠ, 
oder der Se u. bes Uranus, Sapph. in Schol. ΑΡ. 
Rh. 8, 26, u. der Gileithyia, Paus. 9, 27,2, des Kım 
nos, Orph. in Schol. ΑΡ. Rh. 8, 26, des Zephyros u. 
der Stis, Plut. amat. 20, Eust. u. Schol. zu Il. 3, 121, 
bes Zeus, Eur. Hipp. 584, Nonn. 7, 198, Eust, erot. 
10, 12, des Hephäſtos, Nonn. 29, 888, des Ars, 
Simon. in Schol. ΑΡ. Rh. 8, 26, Cic. nat. deor. 8, 23, 
u. der Uphrobite, Paus. 9, 27, 2, Luc. d. deor. 11,1, 
Themist. or. 24, p. 804, Nonn. 4, 245 — 41, 188, 6. 
Bion 10 (17), 4, Mosch. 1, 1, Anth. ıx, 784. χι, 807. 
ΧΙ1, 54. 75. xıv, 8, ober bes Φετπιεδ, Οἱο, n, deot. 
8,28, u. des Poros u. der Denia, Plat. symp. 203, 
b, bei den Phöniziern endlich if er ©. des Uranos 
u. ber Aftarte, Phil. Bybl. fr. 2,20. Er hatte überall 
Helligehümer u. Altäre, (Long. past. 4, 39, Xen. Eph. 
1, 1) u. wurde durch Opfer (Piut. amat. 2, Musae. 
Her. 89, Long. past. 1, 18), Weibgefchente u. Feſte 
geehrt in Thespiä, Strab. 9, 410, Luc. amor. Il, 
Paus. 9, 27, 1 — 4, Atb. 18, 561, ο, Beil. Inser. 











Ἔρως 


boeot. zvırı, auf dem Heliton, Plut. amat. 1, Paus. 
9, 81, 8, in ultra, Paus. 8, 26, 8, in Latedämon, 
Ath. 18, 561, ο, Krete, Sosier. b. Ath. 18, 561, 6, 
Anaer. 82, in Athen, wo er einen Altar an dem 61. 
gange in die Akademie hatte u. nach Harp. ο. ψεῦυ- 
ρ,στής: ψέθυρος hieß, Piut. Sol. 1, Paus. 1,80, 1, 
Clitod. δ. Ath. 18, 609, d vgl. mit ὅδ], 9, Anth. app. 
802, in Megara, Paus, 1, 48, 6, Elis u. Olympia, 
Paus. 5, 11, 8. 6, 28, 8. 5, 24,7, Epidauros, Paus. 
2,27, 8, Rhodus, Ath, 18, 561, 6, Samos, Ath. 18, 
561, f, Uegeita, Paus, 7, 26, 8, zu Parion am Helles» 
pont, Paus. 9, 37, 1, in Sibon, Ach. Tat. 1,1, und 
nach feinen Brüdern od. Begleitern, ben Ἔρωτες (Eur. 
Bacch. 405, flgd.), heißt Orchomenos Ἐρώτων ἆλσος, 
Nonn. 18, 95, Gppern Ἔρ. wijaos, Nonn. 18, 485, 
Marathon "Ze. Föuos, Nonn. 47, 409, Beroc Ep. 
οἶκος und όρμος, Nonn, 41, 146. 42, 504. Gr 
wurde bildlich dargeftellt von Prarityles, Lyſippus, 
Scopas u. Andern, Ar. Ach. 991, Anth. xıı, 56. 57. 
162. Plan. 208 — 211, ö., Heliod. 4, 2, Luc. hist. 
28, Ath. 18, 562,8, u. in ΘυπιπαΠει βαπὺ fein Bild 
neben dem bes Hermes, Atb. 18, 561, d. Ebenſo wurden 
auch die Ἔρωτες oft dargenellt u. abgebilbet, Plut. 
Ant. 26, Luc. Herod, 5, Them. or. 11, 157, d, Anth, 
ΙΧ, 585. Plan. 214, aud an Duellen, Anth. ΧΙΥ, 
196. Es geſchah aber diefe Abbildung des Eros bald in 
Silber, Ἔρως ἀργυροῦς, Leon. Τατ. ep. v1,211, baldin 
6τι, Τα]. δρ. Anth. Plan. 208, Pall. ep. ıx, 778, ob. in 
Holy Leon. op. ıx, 179, in Wachs (Ἔρως κηρινός), 
Anscr. 77, Ath. 18, 562, ο, u. auf Bechern, Oen. ep. 
ıx, 749, auf Siegelringen, Arg. ep. ıx, 221, od. Schil⸗ 
ven, Plut. Ale. 16. Nicht minder wurde er buch 
Hymnen u. Gefänge verberrlicht, Orph. h. 58, Paus. 
9,27,2, Anscr. 80 — 62, 3., Eugen. in Antb. Plan. 
308, Pist. Symp. 177, ο u. Olymp. v. Plat., u. bie 
Ερωτες, Απαος. 1,18, fo baß es ſprichwoͤrtlich wurde 
ju fagen: συμβαλεῖν µέλος sig ἔρωτα, Ath. 6, 271, 
b. 15, 692, d. Oder er wird ald handelnde Perſon 
aufgeführt, Luc. d. deor. 2. 11. 19, u. in Gebeten 
feierlich angerufen, Soph. Ant. 781, Eur. Hipp. 525. 
Troa. 840, Ar. Eccl. 957. 966, Eust, erot. 1, 14, 
glei wie in Schwüren, Meleag. ep. zıı, 76, Diosc. 
ερ. v, 52, dah. ναὸ τὸν Ἔρωτα, Meleag. ep. v, 141. 
x11, 59, od. οὐ μὰ (v7) τὸν φοβερὸν Ἔρωτα, Eust. 
erot. 5,9. 8, 15, endlich die Ἔρωτες, Heliod. 4, 18, 
Charit. 8, 2, dah. der Ausruf οὗ µο, Ερώτω», Nonn. 
16,33, od. ἐρώτω», Nonn. 11, 287. 47, 871, 877. 
Er wird als jugendlich fchöner Bott zu Vergleichun« 
gen benust, Anth. Pal. 288, [ο daB es ſprichwoͤrtlich 
wurde, einen [ὥδιεπ Süngling εἴδωλον Ἔρωτος zu 
nennen, Eust. erot. 5, 10, Nic. Eug. 2,85, vgl. mit 
Dem, 61,21. Er verfinnlicht nicht felten bie Liebes⸗ 
glut, die ein Liebender empfindet, Anth. ıx, 826, 
443. 449, χ1Ι, 18. 67. 91. 127. 1832. Plan. 203. 
288. app. 90, u. fo auch die Ἔρωτες, Anacr. 28. 
83, u. es war fprichwärtli von der Liebe zu Freun⸗ 
den oder Eitern, ſobald fie beide noch lebten, zu fagen: 
άμφιθαλῆὴς Ἔρως ἐστὶν ἐν ὑμῖν, Apost. 2, 58, 
Suid. κ. ἀμφνθαλής, Ar. Αν. 1737, u. Schol, Da 
ihm od. den Έρωτες die Blumen befonders geweiht 
waren, wie z. B. die Roſen, Anscr. 5, Iul. ep. Anth. 
Plan. 888, u.der Κρόκος, Nonn. 12, 86, u. er ſelbſt 
ανδος heißt, ep. ad. χιτ, 55, u. ein Beliebter ἄνθος 
Ερώτω», Strat. ep. xı1,4, fo hieß nun 2) ein Blur 
πεπίτεπε für Todte in Nicka Ἔρως, Et. M. 8) Eben⸗ 
10 hieß, da er oft απ Duellen Rand, f. oben, eine 


393 


Quelle fo, Mar. Sohol. ep. τα, 636. u. 4) da er auch 
ein Ἔρως Ποιμήν war u. als folder Altäre hatte, 
Long. past. 4, 89, ein Garten Ἔρως, Anth. ıx, 666, 
u. ein Zandgut, Mar. Schol. in Anth. ıx, 668, des 
gleihen ein WVorgebirge bei Ptolemais βωμὸς Ἔρω- 
τος, Ptol. 4,7,7. 5) Endlich dient fein Name auch 
als Eigenname. So bieß α) cin Freund des Plutarch 
fo, Plut. tranqu. 1. db) ein Schaufpieler, Cic. Rose. 
Comoed. 11. ο) ein Er. Turius, Cic. fam. 132, 
26. d) ein Brocurator des Auguſtus in Aegypten, 
Plut. apophtb. regg. Caes. Aug. 4. e) und befondere 
aber wur es Sklavenname, fo ein Eflave bes Cicero, 
Plut. apophth. reg. 9. Cicer. 21. — des Antonius, Plut. 
Ant. 76, des Philo, Cic. Att. 10, 15, ein Breigelaflencr 
des Sulla, Plut. coh. ira 1, ein Freigelaffener, Ερ. 
᾽Αβιηνανός, in Paros, Thierſch par. Inſchr. n. 81. 
f)ein Gifeleur fllberner ©efäße, Gori Inser. ant. Etrur, 
1, p. 411. g) ein Biſchoff, Sync. 661, 8. Ih) Andere: 
Inser. 189. — 191 — 192. — 198. — 281. — 286. 2, 
1958, b. 1964. 2744. 

"Epusya (?), Inser. 8,4710, 8, Sp. 

Ἐρωτᾶριον, m. Minnerl, Dim. Heiner Liebes⸗ 
gott, Philpp. ep. 86 (x1, 174). 

Ep Νύμφαε, f. Minnigönympben, 
Nymphen des Babes Eros, Mar. Schol. ep. ıx, 627. 

Ἐρωτιανόςφ, m. Minnich, fpäterer Mannen., 
bef. ein griech. Srammatifer zur Zeit bes Nero und 
Berf. eines Leric. zum Hippofrates, ſ. Fabr. bibl, 
gr. 11, p. 517, 1, p. 238. 

Eperlas, m, Minnich, Athener aus ber erech⸗ 
theifchen Phyle, Inser. 165. 

Ἠρωτιδεῖα, pL Minnerl, junge Liebesgötter, 
Anacr. BB. ' 

’E ‚ra, Minnefer, Beh des Eros, bef. 
in Thespiä, Ath. 18, 561, ο, Schol. Pind. ΟΙ. 7, 154, 
Eust, zu Ἡ. 24 extr. Ἡρ. Καισάρηα Ῥωμαῖα, Keil 
Inser. boeot. xxıx. — Auf fpartanifhen Infchriften 
ἐρωτίδαια u. richtiger ᾿Ερωτέδενα, Epbem, arch, 
2558. Aehnl.: 

Ἐρωτικά, ta, Minnefef in Thespiä, Plut. 
amat. 1. 

Ἐρωτική, f.Minna, Όταμεππ., Orell.4722, K. 

Eparıv, f. = Ερώενον, Minna, Frauenname, 
Inſcht. aus Andros in m. Heftn. Doc [Φεπί man 
den Namen auch nach ber dritten Deelination gebraucht 
zu haben. So lieft man bei Orelli 2870 Egnatise 
Erotini matri, K. ’Egwti», Inser. 8, 6482. 

Ἠρώτιον, (ἡ), Minna, Stauenn., Luc. ep. ΣΙ, 
86. — eine Hetäre. D. L. 10,n. 8. — Antere: Eo- 
τιο» ᾽Απολλωνίου ᾽ἁμεσηνήι Inser. 818 — Plaut. 
Bienaechm. 

Ἐρώτιος, m. Minnig, Mannen. Ep. ad. 612, 
a. (App. 140.) — Inser. 406. 

Epwris, f. 1) Adj. Ἐρωτίδες νῆσοι, (Ξἱεθεθ» 
infeln), Crin. ep. vıı, 622. 11) Subst. 1). Minna, 
a) Argiverin, Ἐπιγρ. ἑλλην. φυλλάδ.Α π. 66. Ὁ) Athe⸗ 
nerin, Ross Dem. ΑΕ. n. 60 (wo Tschirn. Εἐρωτῷ 
vermuthet). 2) Ἔρωτες, m. Minnig, Inser. 2521. 

Ἠρωτίων, ὠνος, m. Dinnig, 1) Thebaner, 9) 
Bruder des Pindar, Suid. κ. Πίνδαρος, [. Ἔρεί» 
τιος. b) Andere: Inser. 1577. 2) Ihespier, Inser. 
1593 (Conj.). 

ἘἨρωτοτόκος, ον, Minne erzeugend, Λέχεα, 
Nonn. 84, 1ἱ7. --μῦθοι, Musae. 159. (Achnl. als 
Beiwort der Aphrotite ἐρωτοῖρόφος, Orph. Arg. 480. 
871. 


Ἐρωτοτόχος 


394 


κ s, m. Theffalier, nach einer Conj. Keils 
in Leake trav. n. 219, f. Ερατοκλίας. 

Ἐρωτά, f. T. des Danaos, Αρά. 2, 1, ὅ (τ. L in 
Codd. D. M., Palast. Εὐρωτώ, w. [.). 6. Ερωτίές. 

ἘἨρωφίλη, f. (nad Keil Ἡρωφίλη, vo. f.) nad 
@inigen die kumäiſche Sibylle, Schol. Plat. Phaedr. 
86,4. (Varr. ἐρεφίλην u. ἐριώφυα.) 

os, b. Paus. 10,8, 2 Ἐρωχόφ (Semmins 
gen?), St. in Phocis, Her. 8, 88. 

‚„ St. in Aegypten, Aristoer. u. Bion b. 
Plin. 6, 86. 

Ἐσβάλ, m. Jude, Syne. p. 811, 1, Sp. 

"Eoßovra, Eus. on. u. auf Münzen Eaßods, u. 
Episcop. Not. p. 850 D '"Έσβονε, St. in Ῥετάα, |. 
Hesbän, Ptol. 5, 17, 6. 

Ἐσβών, m. Niceph. 740, 22, f.’Eosßur, Sp. 

"Earönres, pl. cin iberifches Voll, Hecat. b. St. B. 

Ἐσδιλάσαα, m. Bührer der Barbaren, Proc. Ὁ. 
Va. 2,10. 12, Sp. 

"Eröpa, Inser. 4, 861 8, Β. col. 8, Sp. 

"Eröpas, m. gen. a, voc. Ἔσδρα, Jos., ὁ, hebr. 
Miännern., Esra, Jos. 11, 5, 15, Buid., LXX. 

Ἐσεβόν, (βοῦντα, Sync. 558, 18, [. Ἔσβους), 
b. Phil, leg. alleg. 8. 80 indecl.; δ. Ios. 18, 15, 4 
Ἑσσεβών (παΦ Phil, a. a. D. Aoysauos, nad He- 
sych. Φ,αλογεσμιός), St. der Moabiter, Hesych., 
xx. Num. 22,8, Sync. p. 262, 18, vgl. p. 811, 8, X. 
Das Gebiet ἡ ᾿Εσεωνῖτιε, dog 6. Ios. 16, 8, 5, 
od. Ἐσσεβωνῖτιε, los. 12, 4, 11. (los, 1, 18,4 εἴ, 
wähnt auch einen Εσεβέων, ωνος, ala Herrſcher der 
Chananäer). 

0, Ort beim Θεδίτρε Sinai, Ios. 8, 18, 1. 

Eornvös, Suid., [. Ἐσσηνοί. 

Eotp 7 "Eon, St. in Mere, Ptol. 4, 7, 
2 


1. 

'Ἠσθήρ, ἤρος, (N), eine Hebräerin, Ios. 11, 6, 2 
— 11, Suid. 

Ἔγσθιον, v.1. 'Εστίεος u. Αἴσθιος, Dtiasmond 
(f. Ἑστία), Monat in Gypern (24. Juli), Hem. 
Flor. 

Ἐσιμόντου, f. unter Alasu. Sp. 

Ἐσιμφαῖος, Homerita, Proc. b. P. 1,20, Sp. 

| Ἐσίφρων, ονος, m. Knidier, Mion. S. νι, 481, 
Keil: Τελεσίφρω».] . 

Ἐσκά, acc. Εσκάμ, lat. Esca, T. des Attila, 
Prise. Pan. fr. 8. 

Ἐσκαμάνηε, ου, m. (Beldmann, denn καμάν 
nannten die Kreter nach Hesych. τὸν ἀγρόν), Mannes 
name auf einer erythräifchen Münze, Mion. 8, 152. 

Ἔσκον, n. (Streitbrunnen, Ios.), ein Brunnen 
bei ®erara, Ios. 1, 18, 2. 

"Eoxova, St. im Gerichtsbejirte von Gorbuba in 
Hisp. Baet., Ptol. 2,4, 11, Plin. 8, 1. 

Ἠσκυλῖνος 5 λόφος, der collis Esquilinus in Rom, 
D. Hal. 2, 87, u. Εσκυλῖναι πύλαε, die porta Es- 
quilina ebendaf., D. Hal. 9,68 (v.1. Ἰσκυλίναι). ©. 
ἨἩσκυλῖνος u. Ἰσκυλίνος, b. Plut. Syll. 9 ſteht 
Aloxviivog. 

Ἐσλί, m. indecl. hebr. @igenname, N. T. Luc. 
8,25. 

"Erpowvos, (0), (Worms od. Acht, nach Dam.) 
©. des Sadycus, bei den Phöniziern — ᾿ασκλη- 
πιός, Damasc. v. Isid. $. 802. 

Ἑστέρα, εφ. (ΑΡ. Rh.) Ἡσπέρη, f. (über bie 
Betonung f. Et.M. 852,41), ähnl. der deutfche Name 
Abendroth, 1) eine bes Φιδρείδιαπ, ΑΡ. Rb. 4, 


Ἐρωτοχλίας 


Ἑσπερίς 


1425. 2) Inſel ter Amagonen, D. Sic. 8, ὅδ. 3) 
Welten, f. Lex. 9. ἑσπέρα. 

Ἑσπερία, ep. In, f. 1) eine der Hesperiben, = 
Ἑσπέρη, f. Ἑσπέρα, Apd. 2,5, 11. 2) Abend» 
land, StB, Ew. Ἑσπέρις, Ὥσα δι 
Β., insbef. a) Italien, D. Hal. 1, 8δ, Agath. ep. 1, 
641, 1. 11, 8,58, f. Εσπέρειος. b) Spanien, St. Β.ε. 
Ἱσπανία. ο) Libyen, Alex. Pol δ. δὲ. Β. 5. 4ιβύη. 

(κό, ή, όν, die Hesperiden betreffend. zen 
Aoy, Iub. Maur. δ. Ath. 8, 88, b. 

ἩἙσπέριος, 1) Adj. sog, da, ep. In, sow, aud ? 
Endungen, Marc. Her. p. m. ext. I u. 2, tit., St. B. 
s. Anlæ, Et. M. 77, 8, Weſtlich. a) χθώ», übe. 
Abendland, Nonn. 18, 155, vgl. mit 15, 241. 41, 45, 
u. Thall. ep. σι, 285, dab. bei Χλέμα γαίης, Nonn. 
18, 388. 84, 850, insbel. Stalien, Ap. Rh. 8, 8ll 9. 
Schol., Agathyli. δ. D. Hal.1, 49, Anth.epp. 179; 118. 
πόλεμος, Crin. ep. VI, 161, ποξαµός, vom Eribamus, 
Nonn. 11, 85, od. Κελτοί, Nonn, 88, 98, doc auch 
Αἰθίοπες, ala anwohnend am Εσπερέου ἄκρονι 
Nonn. 18, 847, Ptol. 4, 9 (8), 8, Agath. 2, 5, inäbef. 
aber θάλασσα, das atlantifche u. mitteländifche Dierr, 
Et.M., Marc. Her. p. m. ext. tit., St. B. e. "Ania, 
od. Ἀόντος, Nonn. 46, 864. 47, 507, ῥέεθρον, 
Nonn. 89, 5, λίμνη, Nonn. 88, 408, ἅλς, D. Per. 
45 u. Eust., κόλπος, Ptol. 4, 6, 7, dab. Ἑσπέριου, 
ac. πέλαγος, Nonn. 48, 292. n. Ἑσπερ(έ)ου κέρας, 
Weſthorn, Borgebirge an ber weſtlichen Küſte von 
Afrika, j. 6. Verde, Ptol.4,6,7, [. Ἕσπερος. 2) Subet 
Eigenname, ἀθπί. Abendroth, ein Proconful απ: 
fas, 876 π. Ehr. Cod. 11,40, 1. 

Ἡσπερίε, Tdos, (m), in Inser. 4, 8480 Ἓσσς, 
Weſtrata, (f. Schol. Αρ. Rb. 4, 1899), 1) Sg. 9) 
T. des Φεβρετοᾶ,.Ὀ. Sic. 4, 27. b) M. der Kıets, 
Anaxim, b. Plin. 4, 12,20. ο) eine Hesperidin, |. ©. 
Kreta, St.B. 9. Κρήτη. d) Srauenn., Inser. 3, 
6739, 4. 2) St. in Eyrenaila, = Βερενίκη. m. |. 
Ptol. 4, 4,4, St. B.s. v.u.s. Bepevixn, δω. Er 
σπερίτης, ©. dieſes. 2) Ἑσπερίδε, Weſthil den. 
einmal mit Νύμφας  Χουα. 18, 861, (ai), ο) tit 
drei Töchter bes Milefier Hesperus (Stheino, Euryalt 
u. Medufa), (Hes. th. 275), od. fieben (D. Sic. 4, 27), 
od. zwei (Palaeph., Paus). f. Palseph,. 19, 1— δι 
Apost. 11, 57, u. der Nacht, Hes. th. 215, od. des 
Atlas, D. Sic. 4, 27, Pherec, in Schol. Germanic. Cases. 
v. 49, od. des Zeus u. der Themis, Luc. ep. ΧΙ, 184, 
Pherec. in Schol, Eur. Hipp. 742 (wo fie wohl mit 
den Nymphen bes Eridanoa vermechfelt find) od. det 
Phorkys u. der Keto, Schol. ΑΡ. Rh.4, 1849. Eie 
wohnten am äußerſten Rande der Erde (Hıßaxas, 
Crin. ep. ıx, 419), u. bewacdhten hier goldene Wepfel, 
Hes. th. 4. α. O. u. 518, Eur. Hipp. 742, Mimn. fr. 9, 
Isocr. 10, 24, Ap. Rh, 4, 1897. 1404, Qu. Sm, 2, 419. 
6,257, Nonn. 4, 121 — 88, 140, ὅ., Strab, 3, 150 — 7, 
299, ὃ., Luc. salt. 56, Orph. b. Clem. Al, cohort. p. 
16, 8, Paul. Sil. ep. v, 284. Ihre Abbildung, Paus. 
5,7,2. 11,6. 6,19, 8. Berühmt waren ihre (goltenen) 
Ψερ[εί ale etwas Köftlihes, Tbemist. or. 20, 237, 
D.Chrya. or. 8, p. 187, Plin. 19, 4, 49, Poll. 6, 47, 
Hesych., Tim. u. Ascl. b. Ath. 8, 82, ο. 88,c, u. 
es hieß auch ſpäter noch in Sparta eine Wepfelforte 
(ai) ἑσπερίδες, Aristocr. b. ΑΕΠ, 3, 82,9. Sprichw. 
aber war von köſtlichen Geſchenlen: µῆλα Ἔσπε- 
ρίδων uos ἐδωρήσω, Apost. 11, 57. b) a) Ber 
fernhaufen, St. in Cyrenaika, = Βερερίκη und 
‘Eonsgic, w. f., Βίταυ. 8, 128. 10, 458, Inser. $ 








Ἑσπερῖτις 


8480. mit dem λίμνη Ἑσπερέδων, Strab. 17,886. — 
Ptol, 4,4, 9. 10 nennt den Ort ὁ κῆπος τῶν 'E- 
σπερίδων. PB) die Infeln des grünen Vorgebirges, 
Scyl. 108 — 111, ὅ., Her. Pont. ıv, 4, Theot, in 
Schol. Pind.P, 5, 83, Plin. 6, 86, Mel.8, 10, f. Εὖὐ- 
εσπερίδες. Y) bie gehn Inſeln Κασσιτεβίδες, D. 
Per. 568 u. Ἐποι, 

Eosepiris, ıdos, f. 1) Adj. fem. weſtlich, |. Ὁ. 
ypralxes = Εσπερίδες, Apost. xı, 57, ἁθπί, 
ίµνη, Suid. 2) Subst, ἡ Ἑσπερῖτες, die Landſchaft 
von Ἑσπερίδες in Cyrenaica, D. Sic. 4, 37. 

Ἡσπερῖται, ol), 1) Weftarmenier ὃ. I. bie Bes 
wohner von ᾽ἁρμενία πρὸς ἑσπέρα», Xen. An. 4, 4, 
4, od. rihliger --- «Σάπειρες bei Her., die Bewoh⸗ 
ner vom fpätern "Yonepitig, dem j. Ispir, Xen. An. 
7,8, 25. 2) Bewohner von Ἑσπερές ο). Ἑσπερίδες 
in Cyrenaica, b. Strab. 14, 647 οἱ Ἔσπ. 4ίβυες 
genennt, f. Call, ep. 88 (Antb. xı11, 7), D. Sic. 18, 
20. 


Ἕσπερον, 

Ἔσπερδ, Sapph. 68 Εέσπερε, [. Et, Gud. 446, 3, 
m. 1) Abendftern, ©. bes Aſtraäus, Nonn. 6, 26, 
od. des Atlas, D. Sic. 8, 60, in 4, 27 Br. des Utlas, 
nah Hyg. sign. coel. 2 &. der Aurora u. bes Gephalus, 
der vierte Planet, auch Stern ver Benus genannt, u. ſchon 
von Pythagoras ober Parmenides als δετ[είδε mit dem 
Morgenftern erfannt, D.L. 8, 1, n. 14. 9,8, n. 8, vgl. 
mit Plat. legg. 7, 821,c. Plat. ep. 16 (vı1, 670), Me- 
leag.ep. Χ11, 114, Anth. app. 829, Nonn. 1, 205. 42, 
166, ö. Bisw. Ἕσπερος ἀστήρ, Musse. 111, Nonn. 
2, 155. 29, 828, d., u. Ἑσπέρου φάος, Ion 1149, 
genannt, u. in den Ausgg. wohl auch ἔσπερος geſchrie⸗ 
ben, gilt ετ als ſchoͤnſter Stern, 11.22, 818, und fleht 
daher bildlich Meleag. ep. v, 172. — S. Qu. Sm, 5, 
182, Nonn. 6, 47—14, 7, Bion 9 (16), 1, Timac, 
Locr. 96, ϱ, Eratosth. cat. 24, Suld.,9. 2) We, ein 
Milefter, B.der Hesperis, Palaeph. 19,2.4.Doh.a) Εσπέ- 
ρου κῆπος vom arten oder ande der Hreöperiten, 
[ο Babr. 68, f. oben. Ὁ) Ἑσπέρου κέρας, bas Weſt⸗ 
horn, |. 6. Verde, früher ᾽ἁμαλθείας κέρας genannt, 
D. Sic. 8, 68, Pun. 5, 1. 6, 31, 36, Mel. 8, 9, u. Ptol., 
f. Ἑσπέριος. c) Ἑσπέρον xipas, Meerbufen mit 
ter j. Infel Sarang in Libyen, Hann. per. 14. 8) 
Mer, Athener, Insor. 268. 285. 2,1997. ©. ἔσπε- 
eos im Lex. 

Erpav, indecl., b. Ios. 2,7,4 "Eorpevos, m. He- 
aa N. T. Luc, 8,83. u. Matth. 1, 8, wo ἙὭσρώμ 
ſteht. 

Ἔσσα, f. St. in Syrien, Ios. 18, 15, 8, Suid. 

Ἐσσαῖοι, b. Ios. arch. 18, 5, 9—18, 1,5 u. b. 
Ind. 2,8,2 ἸἘσσπηνοί, Sorger (fo Phil, v. cont. 1), 
od. Schauer (Suid.), od. Heilige (Phil. omn. prob. 
lib. 12 u. fr. aus Euseb. ο. 11), (03), eine jübifche 
Philoſophenſekte, Porph. abst. 4, 11 -- 18, Cedren. 11, 
198. In Serufalem hieß auch ein Thor Ἔσσηνῶν 
πύλη, Ios. b. Iud. 5, 4, 2. 

Ἔσσαρχος ποταµός,τα. (Erftling?), ein Fluß, 
An. Ox. 1,160, wahrſch. Corinn. fr., f. Ahr. Dial, 1, 
aig n.8, 

σσιβόν, |. Ἐσεβώ». 

Ἐσσηδόνα, Alcm. b. δὲ. Β. ». Ισσηδόνες für’Ic- 
σηδόνες. 

Ἔσσθνες, (05), Weifel (f. Et. M. u. Buid.), 
Name ber Priefter der Artemis in Epheſus, Paus. 8, 
13,1. Bei Call. Ἡ. 1, 66 bedeutet ἐσσήν König, dgl. 
mit Hdn. 15. µον. A. p. 17, 6. 


ου, του. (Call.ep. 56 in vı, 148,9.) 


Ἑστία 


Ἐσσηνοί, f. Ἑνσαῖοι. 

ἘῬσσινά, Santelsplag an ter Oftfüfle von Afrika 
am Κόλπος Βαρβαρικός, Ptol.4, 7,11, Agathem. 2, 
14. 

Ἑστία, νου, (Pind. Nem. 11, 1) Εστία, (N), b. 
Hesych. ᾿Εστίη (3 in Call.h. 6, 109 u. ὃ., in ἀστία, 
w. f., 7), Oda d. h. die in dem Erbe od. ber Erb» 
ftelle (von ἑστάναν, f. Lob. parel. 450 u. Plut. prim. 
frigid. 21. plac. phil. 7,4,7, Et. M., ähnl. dem Sinne 
nach Plat. Cratyl. 401 von ἐσσία = οὐσίαι nad 
fpäteren Deutungen jedoch die Erde, Hertha, f. D. 
Hal. 2, 66. Plut. Num. 11, oder Welt, Plut. prim. fri- 
gid. 21, Hesych., oter das Feuer, Porph. abst. 1,18, 
Hesych., dah. Ἑστία γελᾷ ſprichw. von kniſterndem 
euer, Arist. meteor, 2, 9, 1) T. der Rhea, Schwefter des 
Seus, Pind. a.0.D. u. Schol., Apd. 1, 1,5, D. Sic. 
5, 68, doch auch 6, 1 Gattin des Uranus u. Mutter 
der Rhea, die jungfräuliche (f. Greg.Cypr. L. 1, 68, u. 
den Austrud yospoxouslor Εστίας von der weibl. 
Schambinde bei Ar. Verp. 844) Göttin des Herdfeuers 
in Haus u. Staat, dab. Schügerin der Häuslichkeit, 
f. Plat. Phaedr. 247, a. legg. 8, 848,d. Sie wurte 
nach Angabe der Griechen von ben Berfern verehrt, 
Xen. Cyr. 1,6, 1. 7,5, 57, außerbem aber in δει, 
Xen, Hell. 2, 8, 52, u. gwar in der βουλή, wo ihr 
Altar mit Bild fland, welcher felbft ἡ βουλαία Εστία 
(nad Anderen ἑστία) hieß, D. Sic. 14, 2, Sohol. Asschin. 
2,45, Paus. 1,18,8, in Elis u. Olympia, Xcn. Hell. 
7,4,31, Ρατ», 5, 14,4. 26, 2, in Adhaja. Pol. 5, 98, 
in Naros, Plut. mul. virt 17, Parthen. erot. 18, in 
Sermione, Paus. 2, 35, 1, Paros, D. Cass. 55, 9, bei 
Naukratis, Herm. 5. Ath. 4, 149, d, bei den Kauniern, 
App. Mithr. 23, u. befonders in Rom, wohin Numa 
den Gult der Veſta von Alba Longs gebracht u. fie 
nun einen Tempel u. die Beftalinnen zu Prieſterinnen 
hatte, D. Hal. 1, 60---3, 65 u. ff. — 6,18, ὅ., Plur. 
Num. 11—14. Rom. 2—17. Cam. 20. 81. Galb. 27, 
App. Celt. 6, Strab. 5, 220. 229, D. Cass. 79, 9, Po- 
lyaen, 8, 1, Herdn. 1,14,4, Zos. 2, 1. Da fie eine 
der älteften Gottheiten war, wurbe ihr bei Opfern zuerft 
geopfert, Paus. 5, 14, 4, Porph. abst, 2, 5, Schol. 
Plat. Euthyphr. 8, vgl. mit ΑΣ, Αν. 865, u. daher 
fprichw. gefagt, wenn man ausdrüden wollte, daß man 
von dem gebührenden Anfeng ausgehe, ἀφ' Ἑστίας 
ἄρχεσθαν, Ar. Vesp. 846 u. Schol., Plat. Euthyphr. 
8 u. Scbol.—Cratyl. 401,b, Plut. prim. frigid. 8, Ari- 
stid. or. 46, p. 246 u. Schul,, Strab. 1,9, Greg. Cypr. 
L. 1, 68, Eust. Hom. 1579, 45, Hesych., Β.Α. 1,469, 
29, Suid., Et. Μ. 116, 8, tod wird das Sprichwort 
αιώ von ἑστία ale dem Herde u. Mittelpuntte ετ- 
Hlärt, u. c8 gehört daher auch das Ay’ Ἑστίας μοεῖ- 
σθα, von einem vollftindig Singeweihten, Isae. b. Harp., 
Arsen. ed. Welz p. 86, A. B. 204, 20, nicht hierher, 
eher das d ap’ ἑστίας λεγόμενος παῖς in Porph. 
abst. 4, 5. Und da man ferner die Opfer der Heftia 
im Stillen brachte u. davon Andern nichts mittheilte, 
fo fagte man fpridw. Εστίᾳ θύθις ο). Φύδεν von 
heimlichen Dingen, von welchen Andere nichts zu ges 
nießen befommen, Plut. prov. 46, Diogen. 2,40. 4, 
68, Apost. 7, 100, Eust. Od. 1579, 43, Suid., vgl. 
mit Diogen. 2,95, Zen. 4,44, Suid. s. Ἱστία. Bel 
ihr und ihrem Altar wurden endlich nicht nur die dfe 
fentlihen @ide abgelegt, z. B. der der Mitglieder des 
Raths in Athen, Aeschin. 2, 45 u. Schol., fonbern 
auch von Privaten geſchworen. Din. δ. Harp. a. τὴ» 
βουλαίαν, vgl. hab. den Schwur πρὸς τῆς Εστίας, 


395 


396 Ἑστιάδες 


Ar. Plut, 895, Luc. Hermot. 86. Philops. δ. conv. δΙ. 
Schwor man doch ſchon zu Homer’s Zeit beim darin, 
f. das Lex. s. ἑστία. 2) eine der Hesperiden, Apd. 
2,5, 11, ν. |. Ἑσπερία, w. f. 8) Name eines Pfer⸗ 
des, D. Chrys. or. 86, p. 450. 4) ein Ort bei Byjanz, 
Hes. Miles. fr. 4, 22, f. Ἡστίαν. 5) ἡ Ἑστία ὁδός 
b. Harp. ο. τρικέφαλος, — τὴν Ἑστιαίαν ὁδόν 
im att. αγκύλη. ©. Ιστία als die ion.⸗or. Form, 
doch βεθέ auf Inscr. Crotens. Inser. 2555 vgl. mit 1198 
au Katie. 

“Eorrıödes, (ad), tie röm. Vestales, bald mit παρ- 
Φένον, Plut. Num. 18. Fab. Max. 18. Crass. 1. Cic. 
19. Ant. 58. praec. reip. ger. 24, bald ohne biefen 
Zufat, D. Hal. 2, 64, Piut. Rom, 8. 22. Num. 8. Popl. 
8. Cam. 20. Cat. Μα]. 20. Ant. 21, Polyaen. 8, 1,D. 
Cass. fr. 20,2, Suid., Synes. p. 48. Sie hießen auch 
παρθένου ἱεραέ ο). ἀδιπαρθένου u. f. w. 

Ἑστίαι, (af), Odenheim, Ort bei Conſtantino⸗ 
pel am thraziſchen Bosporus, Pol. 4, 43, Sozom, h. 
e. 2, 8. Bgl. Gyllius de Bosporo 2, ο. 10. ©. 
Ἑστία. 

Ἑστίαια, (ή), Ottweiler, Ottilie, 1) St. in 
Eubda, das frühere Talantia (Hesych., Schol. Il. 2, 
587) u. fpätere Dreos, welchen Namen es feit 446 n. 
60τ. ©. führte (Paus. 7, 96, 4), [. Thuc. 7,57, Arist. 
pol.5,8,2, Paus.7, 7,9, D. Sic. 15, 80, Plut. Tbem. 
8, Scyl. 58, Scymn. 578 (ν.]. Ἱστίαια), St.B. Ew. 
Ἑστιαιεύα, pl. εἷς, D. Hal. Thuc. 15, D. Sie. 12, 7. 
15,30, Ath. 1, 19, Ὁ, δ. Thuc. 7,57 u. in Meier ind. 
schol. n. 1 Ἑστεανῆς, acc. τοὺς Εστνανεῖς, D. Sie. 12, 
7. 22, b. Thuc. 1, 114 Εστιαιᾶς, ob. "Eorrieis (nom. 
u. acc. pl.), Plut. Per. 23, Suid., St. B., od. Ὥστιαῖος, 
Epbor. b. St.B.s. Ἱστίανα. 2) 61. in Alarnanien, 
Ew. s, δι. B. 8) St. in Theſſalien am 
Olympus, Apd.8,7,8. 4) Ἑστιαία (= Ictsafe, 
w.f.), att. Demos ber ägeifchen Phyle, Ross Dem. Att. 
1, Att. Scew. xvı, b. 108. 118. Ew. Ἡστιαιεῖς, 
Inser. 115. 111, 27. 629, 8, Ross Dem. Att.b. Adv. 
Ἑνστιαιόθεν, Ross Dem. Att. 8. 14. 80, Inser. 281. 
11, 10. 5) a) eine Gelehrte (7 γραμματική) aus 
Alerandria, Strab. 18, 599, Eust. u. Schol. zu Il. 8, 
64. ©. ἹἹστίαια od. Ἱστιαίη. Ὁ) Inser. 2, 2107, 
b, Add. . 

s στιαιαύ, m. Dttweiler, ὄνομα «κύριο», 
uidi. 

Ἑστιαῖον, τό, Tempel der Veſta in Rom, D. Cass. 
fr.6,2. L. 42,81. 

Eeoriatos, (6), Otto, 1) Berinthier, Schüler des 
Ῥίαίο, D. L. 8, π. 81. 2) Tarentiner, Pytbagoräer, 
lambl. v. Pyth. $. 267. — ®. des Archytas, Aristox. 
δ. D. L.8,4, n. 1, Suid. s. ἀρχύτας. 8) Stoiler 
aus Pontus (6 Ποντεκός), Ath. 6,273, d (υρί. Ἴστι- 
αἴος). 4) Herifcher von Milet, Paus. 10, 88, 2, f. 
“Totsalos. 5) Geſchichtſcht, Ios. 1, 8, 9. 4, 8. 6) 
Athener, Ross Dem. Att. 176. — Auf athenifchen u. 
Hagomenifchen Münzen, Mion. 111, 67. 8. 111, 548. — 
Andere: Inser. 2,2085,h. 2214, 17. 4, 6851, 84. 7) 
Ew- von Ἑστίανα, w. f. Aehnl.: 

Ἑστίαϊᾳα, m. Inser. 578. 

Ἑστιαιῶτια, sdos, da, ο», (ἡ), Dttentbal, 
Landſchaft von Theſſalien zwiſchen dem Olympus und 
Oſſa, das frühere Doris, D. Πα]. 1, 18, D. Sic. 4, 37, 
Andr. b. Strab. 10, 476, vgl. mit 9, 580, Hellan, b. 
Harp, s. τετραρχία. πω. "Errats, δι. Β. ©. 
"Ἱστιανῶτες. 

Ἑστιακαί, (al), = Ἑστνάδες, Zosim. 5, 88. 


Ἐτέανδρος 


Ἑστιάς, [. Αστιάς, Sp. 

ἩἙἩστιατόριον, n. *Odenfaal, Name eines Sadı 
des Prytaneion in der heiligen Altis zu Dipmnie, 
Paus. 5, 16, 12, f. Lex. 

Ἑστιόδωρος, m. Dieleben, eigtl. Dbasgake, 
2, des Ariftoflives, Anführer der Athener, Thuc. 2, 

0. 


ἝἜστιοι Φεοέ, das lat. Lares, Heliod. 1, 30. 
Aehnl.: 

Ἔστιος, m. Schriftſt. de machinis in Athen, ed. 
Tbeven. p. 2, 6, Sp. 

στιοΌχος, m., b. Hesych. datiäyog (9. "er 
odyos), Edmund d. 5. das Erbe od. bie Gabe fair 
mend, a) Bein. der Götter, bef. des Zeus, Eust. 755, 
61. 1756, 24. 1814, 5. — Ὁ) Eigenn., f. Inser. 169, 
nach Conj. fl. ΕΣΙΟΧΟΣ, f. Keil An.p. 188, Bödh ver 
mutbete Εστίαρχος. 

Ἐστίωνεν, (05), Bollsflamm ber Vindelicier an ter 
Iller, Strab. 4, 206. 

Ἑστιῶται n Ἑστιαιῶται ([. Ἑστιαιῶτες), Boll 
in Macetonien, Ptol. 8, 18, 44. 

Ἐστόβᾶρα, St. in Baltriana, Ptol. 6, 11, 9. 

Barpfives, f.1. für Σειρῆνες, Hesych., wie’Eor- 
ώριάδεσσε» für Συδριάδεσσι» b. Nonn. 82, 288. 

Ἠστά, {. Wefen, die Pytbagorätfche Zweizahl, Phot. 
bibl. 187, p. 148, b, 14. 

Eoxapos, m. ἅθπί. Stör (denn ἐσχάρα if cin 
Seethier u. ἔσχαρος ein Fiſch, ſ. Ath. 8, 66, ο u. 7, 
880, a. 9,408, ο). Erythräer, Ath. 6, 259, a. 

Ἐσχατιά, f. Lande, 1) Ort auf der InfelEv- 
τοῦ, Inser. 2847, ο. 2) Name für Libyen, Alex 
Pol. 5. St. B. ο. dıßün. 

Ἐσχατίων, ὠνος, m. Edner, Mannen, 11567. 
2, 2853. 

Ἐισχατιῶται, (of), Eckner, ein Tribus in Tenus, 
Inscr. 2838, fem. "Eoxarıarıs, f. Rh. Diuf. 1844, 
©. 204. 

"Eorxiöes, f.1. 5. Scyl. 110, Müller vermuthet Ey- 
χδέως [ῆτ Εσχίδων. 

Ἐταζέτα,ας, (Brüfern?), Gattin des Nikomedts, 
Königs von Bithynien, Memn. fr. ο. 22. 

Ἐταιεῖα, Trautmannsdorf, St. in Lakonika, En. 
ebenfo, St. B. 

Eraipa, ep. (Phil. Tbess.) Ἑταίρη, f. Buble, 
1) Bein. ver Aphrodite in Athen, Apd. b. Ath. 13, 
571,c, Hesych., Clem. Al. protr. p. 83, Phot. lex. 
24,28, u. in Ephefus, Eualc. δ. Ath. 18, 573,8, 2) 
Schiffsname, Phil. Thess. ep. ıx, 416. 

Ἔιταιρεῖοι, m. ton. (Her. u. Perth.) ἑταρήεος 
Trutwin (f. D. Chrys. 1, p. 9), Name des Zeus in 
Kreta, Hesych., in Milet, Parthen. 18, in Magnefia, 
Heges. b. Ath. 18,572, d, u. anderwärts, Her. 1,4% 
D. Chrys. or. 12, p. 216, Diphil. b. Ath. 10, 446, ἆ, 
Sein δε in Magnefia τι. in Macevonien hieß τὰ ἔτα- 
θέδεια, Heges. b. Ath. 18, 572,d. ef. 

Ἑταιρία, f. 1) als lat. Clementia (Iulis) mi 
einem Tempel, D. Cass. 44, 6. 2) Prauenn., Inser. 
4, 3658. 

Ἑταιρίων, avos, m. Trautmann, Manntnamt, 
Inser. 2, 2158. 3660. 

Ἔται.,. φίλη, f. (Εταιροφίληϐϱ) Περσεγόην 
Hesych. 

Ἐτάων, ονος, m. Treut (d. i. traut), Mannen., 
Schol. 11. 6, Bl. 

Ἐτέανδροφ, πι. Wahrmann, Päonier, Inscr. 
199. Achul.: 





Ἐτεάνωρ 


κα ορος, m. Kreter (Hierapyma), Inser. 2, 
63, 

Ἐτεαρχία, dos, f. Spartanerin, Inser. 1412. 
6. Philol. ıx, 8, p. 460. Fem, gu: 

Ἐντέαρχος, m. ἁθπῖ. »Echtermund, Echter⸗ 
mapyer, 1) 8. von Uros in Kreta, Großvater des 
VBattus, nad) der Sage ber Kyrenäer, Her. 4, 154. 2) 
K. ver Ammonier, Her. 2, 82. 8) Atbener, 9) Kyda⸗ 
ἰδεπᾶετ, Inser. 160. b) aus Wgryle, Inser. 298. 4) 
Spartaner, Inser. 1420. 2, 2559, 9. 5) Gyrenäer, 
Inser. 8, 5168. 

Er&eora ἢ Εγελέστα, Ort der Garpetaner in 
Disp. Tarrao., Ptol. 2, 6, 57. 

Ἔντενα, f. 61. in Pamphylien, Not. episcopp. p. 
862,D. ©. Ὕτεννα. Day: 

Erevveis, pl. Bolt in Piſidien, Pol. 6,78, Eckhel 
d. n. 111, p. 11, Mion. Deser. 111, p. 435, f. Kater- 
veic. 

Ἐτιοβοντάδης, οὐ, (d), im pl. ol Ετεοβουτά- 
das, or, Gchterfiierwalo (f. Et. M., Drac. δ. Harp. 
8.v., Schol, Aesoh. 2, 147), berühmses Gefchleht in 
Athen, aus welchem bie Priefler der Athene gewählt 
wurden, Aeschin. 2, 147, Dem. 21, 182, Lye. 5. Harp., 
Plut. x oratt. Lyc. 1, Alex. b. Ath. 6, 244,e, Harp. 
sv. u. 6. σχέρο», Suid., Et. M. 209, 57 u. 6. v., 
Hesych., Phot. 24,18. Es wurde fprichw., von Leu⸗ 
ten guter Abkunft gu fagen: Ἔξ Ετεοβουταδῶν ἕλ- 
χεις τὸ γένος, Apost. 7, 52. 

Tireox νου, (05), Urkarpathier, f. Κάρπα- 
θος. Sie werben öfters erwähnt in den Athenifchen Tris 
dutverzeichniffen im zweiten Bande der Antiqu. Hel- 
len. von U. Raugabe. K. 

Ἐτιοκλῆςε, b. Eur. Pboen. 1587 Ἠτεοκλέης, gen. 
έους, ion. (Ker.) doc, dat. 82, acc. fa, Hellan. in 
Sohol, Eur. Phoen. 71 9, voc. Ἐτεόκλενς, Aesch. 
Sept. 999, π. Ετεόχλαες, Eur. Phoen. 529. 698, (6), 
Rolleb, ahd. Hruotleif, alfo von bleibendem d. i. ech⸗ 
tem Ruhme, 1) ©. des Andreus od. Gephifns, K. vom 
bdot. Orhomenos, der zuerft den Grazien opferte, Strab. 
9,414, Paus. 9, 84,9. 10. 85, 1, Βολο]. gu Theocr. 
ld. 16, 104, Dav. Ἐτιόκλειο,, ον, dab. ὦ Ἐτεό- 
χλειο, Φύγατρες db. i. χάρετες, Theocr. Id. 16, 104 
u. Schol. Es war nad) ihm eine φυλή in Orchome⸗ 
nos benannt, Paus. 9, 84,10. ©. Ἠτέοχλος. 2) ©. 
tes Debipus m. der Socafte od. Epicafte, nach Pherec. 
in Schol, Eur. Phoen. 58 ber Eurygeneia, Aesch. Sept. 
999. 1007, Soph. 060, 1295. Ant. 24. 194, Eur. 
Suppl. 1789, Her. 5, 61, Apd. 8, 5, 8, D. Sic. 4, 64. 
65, Paus, 5,19, 6. 9, ὅ, 19. 18, Zen. 1,80 — 5, 48, 
d., Suid., Perfon in Eur. Phoen., f. arg. u. v. 56— 
1697, ὅ. Dav. "Ereorinein, Bin, IL 4,886, vgl. mit 
Hesych., wo Ἐτε(ρ)οκλ(η)δίης ſteht, u. Suid., welcher 
Κιεοχλείης bat. 8) Lacevämonifcher Ephor, Λα. v. 
h. 11,7, Plut. Lys. 19 u. apophth.Lac. 51. 4) Athe⸗ 
ner, 8) ®. des Slaufon, Paus. 6, 16,9. b) einer, fe 
gen welchen Lyſias eine Rebe fchrieb, Harp. s. ἑβόο- 
µευομένου. ο) ©. des Skaon aus Aixoneus, Inser. 
33. d) Andere: Ross Dem. Att. 18. — 85. 5) Ans 
tere: Isid. ep. τν, 532. — Perfon in der Komödie, 
Plut. and. poet, 8. — Inser. 2, 8140, 8. 88732. 
Aehnl.: 

Ἐέοκλος, m. 1) ©. bes Iphit aus Argos, nach 
Einigen einer der Sieben gegen Theben, Aesch. Suppl. 
457, Soph. OC. 1316, Eur. Suppl. 872. 1037, Apd. 
8, 6,8. In Delphi ſtand ſein Standbild Paus. 10, 
10, 8. 2) ©. des Kıphifus, — Ἐτεοκλῆς, m f., 


897 


8) viel. Inser. 


Ἑτοιμάριστος 


Bes. in Schol. Pind. Οἱ, 14, Arg. 
196, f. Keil Onom. 94, 

Ἐτεοκλυμένη, f. Rottrud d. i. mit treuem db. h. 
wahrem Ruhme, T. des Minyas, Stesich. u. Pherec. 
in Schol. Ap. Eh. 1, 280, 

Ἐντεόκρητας, pl., sg. (Choerob. 1188 nad) Lob. 
Conj.) Ετεόκρης, Urkreter, der ältefte der fünf 
Bollsrämme in Kreta, im Süben ſeßhaft mit der Statt 
Prafos, Od. 19, 176, D. Sic. 5, 64, Andr. u. Staphyl. 
b. Strab. 10, 475, ορ]. mit 5,221 u. 10, 478, Scymn. 
642, Hesych., Apoll. lex. 78, 12, Et M. 

Ἐντιεόνῖκοε, (6), Sielaff, — Siegleip d. i. von 
bleibendem, alfo wahrem Siege, 1) Lacebämonier, Thuc. 
8,28, Xen. An. 7, 1,12. Hell. 1,1, 82—8, 1,1, ὃ., 
Lyc. 70, D.Sic. 18, 97, Polyaen. 1, 44. 2) Athener, 
Phalerer, Dem. 18, 87. 


Ἐτίοπλος, m. auf Amphoren, Inser. 4, 7402. 
8198, 

Ereöhıkos, m. "Echterfreund, Athener, Inser. 
199. 


Erlalos, m. (Eitelfhlamm? ὀλός-ὃολός), 
Name εἶπεῦ Hafens, Cram. Anecd. 11, p. 62. 

) έως, τοο. (Od, 4, 31) ᾿Ετεωνεῦ, m. 
Echt, 1) 6. des Voethoos, Diener bes Dicnelaos, Od. 
4,22. 15,95, nach dem Schal. dazu 6. tes Argelos, 
Enkel des Pelopo. 2) — Ετεωνός, w. f., Orunter 
von ber St. Eteonos in Böotien (@ubda), St.B. 8) 
einer, zu deffen Todtenfeier Aristid, die Rebe IV ver» 
faßte. 4) Inscr. 2, 3644. 

ἨἘτεωνόφ, οὗ, (6), b. Hesych. cod. 'Ἐτιών, |. 
Ἐτεωνός, f. Lob. par. 188, Echzell, 1) St. in Bdo« 
tin am Afopus, mit einem Tempel der Demeter und 
dem Grabe des Debipus, nach Strab. 9, 408 das ſpä⸗ 
tere Σχάρφη, 11.2, 497, (D. Hal. comp. verb. 16), 
Strab.7,298. 9, 409, Lysim. in Βο]ο]. Soph. Ο. C. 91. 
Em. Ἐτεώνιος, u. Adv. Ἐτεωνόθεν, St.B. 2) Nach⸗ 
fomme des Böotos, nach welchem bie Stabt Eteonos 
benannt fein foll, Eust. u. Schol. gu 1. 2, 494. 

Ἑτηράα, f. Breundfähaftsinfel, Inſel, melde 
nebf einer andern, «4εβεία, erwähnt wird als bei Ki⸗ 
πιοῖοῦ gelegen, Snfchr. in Lebas Voyage en Gröce 
ot en Asie min. v pert., Smyrne, n. 1, K. 

Ernelas, ov, pl. "Ernotas, od. ἐτησίαν, (of), gen. 
nad Et.M.e.v. u. 812, 50 vgl. mit Lob. par. 269, 
η. 8 ἐτησέων, doc fagte man auch τῶν ἐτησιῶ», 
Schol. ΔΡ. Rh. 2, δ00 u. ion. (Her. 6, 140) ἐτησιέων, 
wie überh. auch ἐτήσιον ohne ἄνθμον, 4.8. τοῖς ἔτη- 
σίους, zur Zeit der Buaffatwinde, Pol. 4,44, Strab.15, 
691,u. mit ἄνεμου, Arr. An. 6, 21, 1, Ael.n.an. 5, 52, 
Sahreswind, Paffatwind (f. Suid.u Et.M., 1) 8g. 
von ’Ernotas, Et. Μ., Eust.11. 21,846, u. Bein. des 
Antipater, tes Sohnes Philipps in Macebonien, weil 
er in ben Etefien nur 45 Tage regierte, Porph. Tyr. 
fr. 4, 6. 2) Ετήσια adoas als Herolde, Nonn. 
6,278. 6. ἐτησίαι im Lex. 

Ernewrayrös, = Γοσορμίτης, Sync. 180, 17, 
8 


p. 

Ἔτητα, v. 1. Ἔγητα (3), St. in Myſien, Ptol. 
8,9, 4. 

Ἐτηφίλα,ας, Inser. Mityl. 2, 2192, b, Add. 

Erinrros, m. falfche Lesart für Εὔιππος b. D. 
Hal. Din. 12. 

Ἑτοιμαρίδας, m. ἁθμί. Wilhelmi d. 5. fampfe 
bereit, Heraflide in Zaerdämon, D. Sie. 11, 50. 

0% m. »Frühſtücken woller, Pata⸗ 

fitenname, Alciphr. 8, 56. 








398 


Ἑτοίμη, f. Billig, Frauenn. aus Athen. Insen. 
12. 


Ἑτοιμοκλῆς, έους, (6), ahnl. Wilmar, 1) aus 
Sparta, ©. des Hippoſthenes. Diympionike mit einer 
©tatue, Pause. 8, 18,9. 2) ein Etoifer, Luc. Lapith, 
21—32, ö., pl. Ετουμοκλεῖς, Leute wie Het., Luc. 
Lapith.80.— Nach Mein. Εευμοκλῆς, w.f., vgl. Franz 
Inser. 111, Ρ. 880, b zu 1482, 11, u. L. Dind. in Par. 
8t. — Inscr. 4682, 11. 

Ἑτοιμόκοροφ, m. "Gernefatt, Parafitenname, 
Alciphr, 8,7. 

Ἐκρουρία, f. die lat. Benennung von Τυρρηνία 
u. Τυρσηνίς, 59. [., D. Hal. 1, 50. 

Ἐτροθσκοι, die lat. Benennung von Τυρρηνοέ vb. 
Τυρσηνοί, D. Hal. 1,80, Strab. 5, 219. 

Errevns, m. Eparch von Pamphylien,. Episcopp. 
not. hinter Leo Imp. ed. Migne p. 355, B. ’Erafvov p. 
874,B, Sp. 

Ἐτύμα, fe Treu, viel. Brauenname, Inser. 2, 
2568, 8. 

Eröpavdpos, m. Fluß im Gebiete der Dranger 
(Euergeten), j. Hilmend, Arr. An. 4, 6, 6, f. Ἐρύμαν- 
Yos, u.vgl. 4ἰτύμανδρον aus Ptol., weiches wahrſch. 
Eröuardoos heißen fol. 

τυµοκλήδαια, f. u. — «κλήδεα, ἁθπί. Rumes 
trud db. ἱ. mit treuem u. echtem Ruhm, Frauenn., 
Inser. 1860. 1878. 

Ἐτυμοκλῆς, έους, (6), Erhenbert d. δ. echt 
glänzend, von wahrem Ruhme, 1) Epartaner, Xen. Hell, 
6,4,22——6, 5, 88, ö., Plut, Ages. 25. — Suid. 2) 
Inser. 8, 4682, 11. 6. Ετοιμοκλῆς. 

"Ervpos, m. Erken d. 1. echt, wahr, ©. des Co⸗ 
non, Milefier, Inser. aus Athen b. A. Bang. 11, n.1896, 
K. Achnl.: 

Ἐτύμων, ονος, m. V. des Damaratus in Elise, 
Paus. 5, 5, 1. 

Ἐτυμάνδας, m. @rlens, Inser. Delph. Rhein. 
Muſ. N. F. τι, 1, 116. 

Eravla, {. 61. des Pontus Galaticus, Ptol. 6, 


Ἑτοίμη 


6 


6,9. 

Ebe, f. Εὐέα. 

Ἐνα, b. Paus. Ἐΐα, (ἡ), 1) Iubelruf (f. Paus. 
4,81,4), St.in Arlavdien, nach Paus. 2, 88,6 Flecken 
in Argolis, Theop. b. St. Β. (v.1. Εύα). Ew. Eidatos, 
St.B. 2) Berg in Meffenten, Paus. 4, 81,4. 5) Mäs 
näde, Inser. 4, 8880. 4) Κύα ob. richtiger Ένα, & va, 
nah Suid. richtiger Leben (f. 1 Μου 3, 20), 
als nah Phil. agric. 21 = ἔθος, Name des erften Weir 
bes δεί den Hebräern, N. T. 2 Cor. 11, 8. 1 Tim. 2, 
13, Sync. 6, 1, Bonn. S. Εὐέα. 5) Zubelzug, 
== lat. ovatio, Plut, Marc. 22, vgl. mit Hesych. 

Edayydday, m. Wolmer d ἱ. gute Nach⸗ 
richt (gebend), von ποῖα -- Glüd, ὄνομα κύριο», 

uid. 

Εδαγγέλιοφ, m. Wolmertmond, Monatsname 
der Aftanen (24. April — 28. Mai) vom Dankfeſt we⸗ 
gen frober Botfchaft benannt, Hemer. Flor. ©. Not. zu 
C. 1.8664. 

Ἐάγγελος, ου, νου. Εὐάγγελδ (Luc. adv. ind. 10), 
(6), Wolmer d. i. Gluͤckt⸗ (wolas-) Mähre od. Nach 
richt dringend, 1) Bein. des Hermes, Hesych. 2) ko⸗ 
mifcher Dichter, Ath. 14, 644, d, Suid., f. Mein. 1, p. 
492. 8) Githaröde aus Tarent, Luc. adv. ind, 8—10. 
4) Schrift. über Tattit, Piut. Philop. 4, Arr. tact. 
1, Ael.taot.1. 5) Athener, Inser. 171. 6) Sklave 
des Perillet, Plut. Per. 16. 7) Orchomenier, Keil 


Εὔαγρος 


Inser. boeot. 11, 22. 8) Anderer: Con. 44, davon Ei- 
orgAlde, Con. ᾱ. 4. O. Fem. bau: 

da f. Coust. Oecon. 7. τ. γν. προφ. τῆς 
"ER. γλ. p.571. 

Ἐδαγγέλων λιµήν, Vollmirſtädt, Gafen an ter 
äthiopifchen Küſte am sinus Arabicus, nah Reid. j. 
Port Mornington, Ptol. 4, 7, 6. 

Etaytvns, äol. gen.n (f. Ahr. 11, p. 510), m. Abe» 
lung (f. Δυτ. Dial. ıı, 196), Manısn., Leeb. Inſcht. 
b. Lebas Inscor. Gr. et Lat. f.6, n. 191 u. Ahr. Dial 
II, p. 496. 

Εθάγηε, ους, m. Heilig, 1) komiſcher Dichter 
aus Hydrea bei Trögen, St. B. s. 'Ὑόδρέα, von Mein, 
1, p. 528 bezweifelt, tod f. Keil on. p. 61 u. Boss in 
Dem. Att. 2) Athener, Ross Dem. Att.5,b. 8) En- 
hages, die Οὐάτεες des Strab., Priefer od. Gelehrte 
bei den Galliern, Amm. Marc. 15,9. 

Eöäynros, m. Rüdert (d. i. beweglich), Korin⸗ 
εθίετ, ©. des Archias. Marm. Per. 31. 

Edayidns, m. Heilige, Athener, u. zwar Prlal- 
das, α) Ghorag DI. 181, 1, Insor. 222. db) Enlel 
beffelben, Meier ind. schol. n. 10. Aehnl.: 

Edaylev, m. Mannen., Inser. 187; Inſcht. Hall 
Lit. 1885, Sntelligensbl. 6. 262; — auf e. Biräifchen 
Inſchr. in Ἕλλην. ἐπεγρ. Ῥυλλὰάδ. π. 49, auf eine 
att. Diünge, Mion. 8. ırı, 540 (mo falſch Εὐαγόρων 
angegeben wirb). 

daydpa, f. |. Εὐαγόρη. 

Ἡδαγόρας, ου, ep. (Diot. ep. ται, 475) Ἐδαγόρης, 
gen. ton. (Her.) εω, (6), Preifer, 1) 6. des Ne 
leus, Apd.1,9,9, Ascl. in Schol. ΑΡ. Rh. 1, 156 in 
cod.Par. 2) ©. des Priamus, Apd. 8, 12,5. 8) 2a 
cedämonier, Dfympicnife, Her. 6, 108, Ael. n. an. 12, 
40. 4) Eleer, Diympionife OL. 98, Xen. Hell. 1, 12. 
1, Paus. 5,8, 10. 5) a) K. vom cypriſchen Salamis, 
Beitgenoffe des Konon, Xen. Hell. 2, 1, 29 ---δ, 1, 10, 
d., Lys. 6, 28. 19, 20—27, Isocr. 8, 28. 42. 4, 141. 
9, 2--76, d., Dem. 12, 10, Arist. pol. 5, 8, 10. rhet, 
2,28, D. Sic. 18, 106. 14, 98. 16, 2—47, ὅ., Plut. 
Lys. 11. x oratt. Isocr. 17, Luc. pro imagg. 27, Harp. 
Er hatte eine Statue in Athen, Paus. 1,8, 2, vgl. mit 
2, 29, 4, u. Iſoktates Rede 9 führt feinen Namen, Isoer. 
darg.u.arg. zuor. 2. Seine Leute, ol περὶ τὸν Ere- 

όρα», D. Sie. 15, 8. — db) ein jüngerer Eeagoras, 
d. Sic. 16, 42.46. 6) Zanfläer, Paus. 5, 25,11. 7) 
Korinthier, a) ©. des Perianter, Nic. Dam. fr. 60. — 
b) 6. eines Eukleon, Arr. Ind. 18,9. 8) Paraſit bes 
Demetrius Polyorc., mit dem Bein. ὁ χυρτός, Ari- 
stod. b. Ath. 6, 214, f. 9) Befehlshaber des Antigonut, 
D. Sic. 19,48. 10) Aegier, Pol. 38,5. 11) hotier, 
8). des Kasımylos, Simon. ep. 212 (Plan. 28). 12) 
Lindier, V. des Kleobulus, Dur. b. D.L.1,6, n. 1; 
— Geſchichtſchr, Ξαἱᾶ,, Eudoc. p. 168. 18) Andere: 
Diot. ep. VII, 475. — Antpt. IX, 241. — Inser. 
2808. 

Ἐθαγόρη, In Inser. 626 Edayspe, f. 1) eine Re 
reide, Hes.th. 257, Apd. 1,2,7. 2) T. eines Aefchron, 
Inser. 626. Fem. zu: 

Ed&yopos, gen. böot. w, m. Breifer, Thebaner, Keil 
Inser. boeot. LXI, 11,8. ©. Keil An. ep. p. 109. 

[Etdayspev, f. Εὐαγίω», od. Edäypev, Beule.] 

Ἑδάγριοε, m. Beutner, 1) Inser. 3,8998. 2) fpi> 
terer Schhriftft. üb. die Sprichw. Salomos, Buid., f- 
Maxim. in Apost. 1, 84, b, crit. not., vgl. Fabric. 
bibl. gr. vır, 484. Aehnl.: 

Edaypos, m. Maunsn. Aleiphr. 8, 3. 








Eödyoyoc 


Εὐάγωγον, m. Hörig (d-t. auf das Gebot Körend, 
Ienffam), Stlavenn., Orell. 2859, K. 

Εθάγων, m. Wieprecht d.i. im Kampfe glängend, 
1) Lampſakener, Schüler des Ῥίαίο, Euryp., Dicasocl. 
u. Democh. b. Ath. 11,508, {, — 2) Plin. 28, 8, 6. 
— Hippoer. 

Eiäöyn, f. dor. (Pind.) Ἑδάδνα, f. Giebericke 
d.i. an (Braut⸗)geſchenlen reich, ἀθαί- Ulride d. ἱ. an 
Erbgut reich, 1) T. des Pofeiton u. ber Pitane, M. 
des Jamus, Gem. von Apollo, Pind. Οἱ. 1,50 u. Schol. 
zu 46. 2) T. des Etrymon, Gem. des Argos, Apd. 2, 1,2. 
8) T. des Iphis, Gem. des Kapaneus, Berfon in Eur. 
Suppl., f. 985, Nonn. 28, 186, Qu. Sm. 10, 481, Apd. 
8,7,1, Aol. n. an. 1,15, vgl. mit 6,25, Zen. 1,80. 
4) T. des Pelias, D. Sic. 4, 58. 5) T. des Afopos, 
Beliebte τε Nil, Ον. Am, 8, 6, 41. 6) rauenn., 
Anth.xıv, 118. 

Εθαῖα, n. pl. St. in Lydien am Tmolus, fpäter 
jur Provinz Afla gehörig, Hlerool., U. 

Ἐδαθλος, m. Wieprecht d. i. im Kampfe glängent, 
1) Athener, Sykophant, Ar. Vesp. 592 u. fr. b. Suid,, 
pl. Εὔαθλοι, er u. feines Gleichen, Ar. Ach. 710. — 
Schüler des Protagoras, D. L. 9,8, n.8, Gell. N, A, 
6, 10. — Unkläger des Protagoras, Arist. δ. D. L. 9, 8, 
2.5. — ix Κεραμέω», Insor. 150. 2) Wettläufer, Plat. 
Theag. 129, a. 8) Anderer, Aristox. 5b. Ath, 14, 
619. d. 

Εθαιμονίδηφ, 1) @uämonsfohn, Ξ- Eurypyloe, 
1. δ, 76. 11,810, nad} Schol, Il. 5, 76 @igenn. 

Εὐαίµων, owos, m. I) Hubert d. 1. durch Einſicht 
slängend. 1) 65. des Drmenos, Enkel des Aeolus, V. 
des Curypylus aus Theffalien, DI. 2, 786—11, 575,8. 
Arist.ep. 35 ed.B. (app. 9), Apd. 8,10, 8, Strab. 9, 
438, Paus. 7, 19, 10. 10, 27, 2. 2) 6. des Lycaon, 
Apd. 8,8,1. 8) ©. des Poſeidon u. der Klito, Plat, 
Critl. 114, b. Ἡ) QHubertsburg, St. der Orcho⸗ 
menier, Theop. b. St. Β. @w. Εδαιμόνιοε, Bt. B. 

Etaı ἡ, Rotheid d. i. rühmlich belannt, Less 
bierin, Hesych. s. 4έσβιος, ood. δὐενετίδα. 

iveros, m. Chlodomir b. i. rühmlich befannt, 

1) 6. des Karanus, Lacedämonier aus koͤnigl. Geſchlecht, 

Her. 7, 118. 2) Athen. Archon Ol. 111, 2, D. Sic, 

17,2, D. Hal. de Dem. et Arist. 5. — Inser. 221. 4, 

6924. 8077. 8) Anderer: Callim. ep. 57 (νι, 149). 
Fem. dazu: 

Bdalra, [.Rotheib d. h. rühmlich bekannt, Frauenn., 


Inser. 156. 
ua ale, Voll in Kanaan, LXX., Sync. 88, 20 u.2q. 
‚19. 


ΕἘὔαιος, m. 1) Pythagoräerr aus Eybaris, Iambı. 
v. Pyth. $. 387, Dind. vermutbet Ενδνος, Keil Εὐ- 
ναιος. 3) Hebräer, 6. des Ghanaan, los. I, 6, 3, 
f. Kiaios, 

m. Sprer, Arlist. oec. 2 (p. 1852 
Marin. ο, 8, p- 2. ’ by ο. ) 

Εβαΐίσσων, Ort in Cappadoc. Caesar., Epise. not. 
Ρ. 371, A. (v.}. Κὐωϊσσων), Sp. 

‚ Edalrne, m. Herzlieb, Mannen., Inser. 1185, ſ. 
Keil on. p. 61. 
Ἐδαιφνοε, m. ahnl. Geſchwind, Spartaner, Paus. 
4.4,5—7, D. Sie, 8, δ. 
xun, f. Serlint d. i. Speerheltin, ἁθαῖ. Gere 
ud, 1) T. des Hyllus, Gattin des Rolycaon, Paus. 
4, 2, 1. 2) T. des Megareus, Gattin des Alcathooe, 
Pans. 1,48, 4. 
Etalay ωνος, (6), STüdfelig, 1) Athener, Vollo⸗ 


399 


rebner, Ar. Eccol. 408. — Anderer, Dem. 21, 71—74, 

Harp., Suid. 2) Rempfalener, Schüler des Plate, D. 

L. 8, n. 81 (v. 1. Εὐαίμω»). — 8) Anderer, Inser. 

2508, 

: Ἀδάκαι, ol, eine Gattung perfifcher Reiterel, Arr. An. 
.6, 8. 

Ἐθάλας, m. ähnlid Weipmann (Hes εὖα- 
hör = αὐχερῶς Φηρώμενος), Spartener, Thuc. 

‚22. 

Edainvol, Voll in (Arabien), Glauc. b. St. Β. 

s, ους, (6), Meinert d. 5. von tüchtiger 

Stärke, 1) Athener, 9) Liebling des Ageſilaus, Xen. 

Hell. 4, 1,40. b) Φαληρεύς, Dem. 59, 61. 2) Kreter, 

Leon, Ταχ. 6 (v1,262). 8). ves Pyiholaus in Pherä, 

Eon 50. 4) Geſchichtſchr. über Cpheſus, ΔΩ. 18, 
78,4. 

Ἐδαλκίδας, dat. (Paus.) ᾳ, od. Ἡδαλκίδης, gen. 
ion. (Hippoer.) εῶ, acc. (Her.) έα, m. Meiners, 
1) Eretrier, Her. 5, 102. 2) @leer, Olympionike, Paus. 
6, 16, 6. 9) Thafier, Hippocr. Epid. 1, p. 684. 

„m. Meiners, Mannen., Ephem. ar- 
chaeol. 1870, K. 
ὕαλκος, m. Meiner, Lacerämonier, Plut. Pyrrh. 
80 

Etalueta, f. Tennern, Bein. der Demeter, Hesych. 

Edaußebs, έως, τα. ᾱ- Evurdevg, Kıeter, D. Sic. 
5,79. 

Ἐδαμερία, 1 @uttentag, $tauenn., Inser. Lam, 5 
bei Curt, A.D. p. 15. ©. Εὐημερία. 

is, (doc, f. Milde, Sklavin aus Chaͤronea, 
Inser. 1608. ©. Εὐημερίς. 

Ἐδαμερίων, ὤνος, 65), Buttentag, ein Heros 
(Hesculap), der in Titane verehrt wurde, nach Paus. = 
dem Telesphoros bei den Pergameuern u. dem Atefis 
bei den Epidauriern, Paus. 2, 11,7. 

os, m. Milde ο). Quttentag, Spartaner, 
Inser. 1260. Unberer: 2, 2476, p. 86 Add. &. Ευή- 


Εὔανδρος 


ρος. 
—— m. Zubelruf, 1) tor. Name des Dionys, 
Et. M. 891, 15. 2) inbifcher Name des ὤρθευε, He- 
sych. 

Ἠδθάνασσα, f. Gutwalda wie Gottwald, 1) 
Bein. der Demeter, Hesych., nad) Piers. Εὐρυάνασσα. 
3) Srauenn., Inser. aus Anaphe, Inser. 2480, e. 

Etavöpäs, άδος, m. (Shönemenn), Mannen., 
Inser. 8, 6888, 8, Sp. Aehnl.: 

Ed m., Niliep. 1, 117.8Ρ. 

Ἐθάνδρη, f. ἁθη[. Karoline d. h. die ftarle, männ- 
liche, Umazone, Qu. Sm. 1, 48. 254. 

Εδανδρία, f. 1) Männersborf, Ort in Luſita⸗ 
nien, Ptol. 2, 5,8. 2) Edardolas, "Shönemanns- 
tampf, Wettftreit über männliche Schönheit bei den 
Banathenden, Ath. 18, 565, f. 

Edavdplöns, ου, m. Shönemanns, 1) Milcfer, 
Inser. 2869. 2) Eleer, Luc. Hermot. 89. 

Ἐθάνδριον, m. Mannen., Cyrill. ed. Migne, Τ.Σ. 
κ. Uchnl.: 

Etavßpos, (6), Shönemann, 1) 6. des Pria⸗ 
mus, Apd. 8,12,5. 2) 6. des Sarpedon, Herrfcher in 
Lycien, D. Sic. 5, 79. 8) ©. des Hermes u. einer Nymphe 
(Themis, Catmenta), nach Serv. Virg. Aen. 8, 180 
©. des Echemus u. der Timandta, Arkadier u. Gründer 
der St. Ballantium in Stalin (Rom), (woher das ſpä⸗ 
tere Palatium). D. Hal.1,81,8., Strab. 5, 230, Plut. 
Rom. 18.21. αα. rom. 56—90, 3., Paus. 8,48, 2, D. 
Cass, fr. 8. Seine Kolonie, οἱ περὶ Εὔανδρον, D. 


400 


Πε]. 1, 82, Plut. Rom. 21, ob. ol ἀπὸ Εὐάνδρου, 
Plut. qu. rom. 76. @r wurde im erfabifchen Ballantum 
(Paus. 8, 44, 5) u. in Rom (D. Hal. 1,82) als Heros 
verehrt. 4) Athener, a) Archon DI. 99, 8 (ο. Chr. ©. 
882), Dem. 24, 188. b) einer, gegen welden Lys. 
Ride 26 gerichtet if. ο) Sunier, Ross Dem. Att.n. 12. 
d) aufeiner athenifchen Drünge, Mion. 11, 121. 5) 29.4: 
pter, Dem. 21,175 u. ff. 5) Kreter, Plut. Aem. Paul. 
23, D. Cass. fr. 66,8. 7) Zwei ἄθάτοπεε, V. eines 
Agathokles. — V. eines Zoilus, Inser. 1608. 8) Phos 
eenfer, Alabemiler, D.L.4,8,n. 4, Cic. Acad. 3, 6, 16. 
9) Metapontiner, — Tarentiner — Krotoniate, drei Py⸗ 
thagoräer, Iambl. ν. Pyth. $. 267. 10) Delphier, Curt. 
A. D.5. 11) auf einer myflfchen Dünge, Mion. 8. v, 
488. 12) Grammatiler, Zen. 5, 78, Diogen. 7, 28, 
Diog. V. 8, 29, Apost. 12, 49, — einer, der gegen 
die Sophiften gefihrieben, Schol. Isocr. 2arg. 18) Er⸗ 
finder des Schildes, Apost. 8, 60,6. Dah. εἰ fprichw. 
hieß: Εὔανδρος εὗρε (näml. κνημῖδα καὶ ἀσπίδα), 
Apost. 8, 14, a, vgl. Arsen. 25, 14. 14) Antere: Cri- 
παρ. ep. ΥΠ, 643, Insor. 1699. 2, 2888. 15) in 
Meffenien gab et aud einen Εὐάνδρου λόφος, nad 
@inigen = δα, w. ſ. Plut. Philop. 18. 

Eöävepos, m. Gutwind, Bein. des Zeus bei den 
Spartanern, Paus. 8, 18, 8. 

Ἐνάνθη, f. Sraucnn., Phalsec, ep. vı, 165. — Eu- 
anthe Agrippa, Scrififl., Plin. 8, ind. c.d. Fem. 
zu: 

Εάνθης, in Anth. Ἐθάνθενς, gen. ους, ey. (Od.) 
u. bei Satyr. ses, acc. η (Herm. b. Plut. u. Schol, 
ΑΡ. Rh.) u. η» (Paus.), m. Blum hardt (d.i. tüchtig 
biühend), 1) Sohn des Dionyfus u. ber Ariadne, V. 
tes Maron, Od. 9, 197, Theon. ad Arat. 688, Schol, 
ΑΡ. Rh. 8,997, Satyr. δ. Autol. ad Theoph. 2, .p. 94 
(τν. 1. Eiyoos). (Dionyfus führte auch felbft den Bei⸗ 
namen εὐανδής, ΛΙΝ. 11, 408,4.) 2) 6. des Denopion, 
Entel des Bachhus, ein Kreter, Ion Ch. 6. Paus. 7, 4, 8. 
8) 6. des Sarpedon, D. Sic. 5, 79. 4) Thracier in 
Giconia, St. B. s. Κέχονες, Eust. Hom. 359, 18. 5) 
Grũnder von Locri Epizephyrli, Strab. 6, 259. 6) 
Gygikener, Olympionife, Paus. 6, 4, 10. 7) Mileſier, 
Schriftſt, D. L. 1, 1, n. 7. 8) Samier, Schriftit., 
Herm. δ. Plut. Bol. 11, viell. verfelbe wie ber vorige. 
9) Maler (viell. erdichtet), Ach. Tat. 8, 6. 10) ep. 
Dichter, Ath. 7, 296,9. 11) Schriftft., Schol. ΑΡ. Rh. 
1,1063. 1065, Plin. 8, 84, viell. Νεάνθης. 12) An« 
derer, Leon. Τατ. 26 (νι, 129). — Inser. B, 6805. 

Edavdla, ſ. Blumen rode, St. ber ogolifchen Lokrer, 
Ptol. 8, 15, 3, f. Οάνθαμα. 61. Ἐθανθες, Wesch. 
u. Fouc. Inscr. Delph. n. 286. 

Βδανθίδας, m. Blumhard, βοΐτες, 6. des Mikrion, 
Inser. 1571. 

Εδάνθιος, m. Blumbardt, 1) fpäterer lat. Rhetor, 
Schol. Terent. 2) Dannen., Liban. ep. 1110. 

Edaydis, f. Blumenrode, 1) eine Phyle in Alere 
andria, benannt nah Euanthes, dem Sohne tes Dio⸗ 
nyfos, Satyr. δ. Theoph. ad Autol. 2, 94. 2) Edävbıs, 
St. der ozoliſchen Lokter, 5. j. Galoxidhi, Βογ]. 86. ©. 
Oldvdsia od. Οἰάνδη u. Εὐανδία. 8) Εὐανδίδες, 
Titel einer Komödie des Philemon, Plaut, Bacch. Prol, 
87. 4) Eöävbıs, m. --- Εὐάνθιος, Mannen., Inser. 
4,8873. 

Etavdloy, m. Mannsn., Philhiſt. T. ıv, Heft 2, 
n. 8, K. Nebnl.: 

Etdaydos, m. Blumbardt, Thebaner, Schol. Dem. 
19,65, ='Eolavydog, w.f. 


Εὐάνεμος 


Εὔαρχος 


Ἐδανόρια, f. Karoline (f. Εδάνδρη), Frauem. 
Infcht. aus Aftypaläc, A. Rang. 1, n. 1200, K. (Ahr. 
Dial. 11, 566 vermutet in n. 156 Εὐαγόροα.) 

Esävopldas, böot. ao, m. Garoli d.h. des mim: 
lichen Helden Sproß, 1) Eleer, a) Pol. ὅ, 94. — b) 
Dlympionile u. Schriftft.. Paus. 6, 8, 1. 2) Böotier, 


a) Thebaner, Inser. 1652, b) 6ορᾶες, Inser. 1574 (nah 
Keils &onj. in den Inser. boeot. Ρ. 46). & Εύηνο- 


ρέδης. 
: Ἐδαντίδας, m. Willtomm, Ambrafiote, Paus. 10, 

10. 
᾿Ἑδάνωρ, m. Karl, Pythagorker aus Sybarie, Iambl 


v. Pyth. 8. 267. — Inser. 8, p. ıx, n, 14, Sp. 


Εὐάπαν, (f. Πάν), auf einer Amphora, Inser. 4. 


8882, Sp. 


Εδαράτη, f. Srauenn., Insor. 8, 6600, 8, Sp. Κέα, 
u 


Ἐδάρᾶτος, m. Wũnſch, Koer, Ios. b. Ind. 1, 26,5. 
arch. 16, 10, 2.— Mion. III, 406. 

Ἐδαρδια, f. Träntnern, Hetäre, Mach. b. Ath. 13, 
688, ο. 

E ν(-ες), κος, πι, ähnl. Treuttel d.i. ange 
nehm, lieb, Orchomenier, Inscr. 1588 (f. Keil Ins. 
boeot. p. 57). (So fiebt ειῶ EYFAPA auf ein 
Münze, [. Thierſch Abh. d. phil. phil. Kl. d. E. Bair. 
G. d. Wiſſenſch. ıv, 1, tad. IL, p. 44.) 

Ἐιδαρέσιοε, m. aus Thera, Ross inser. 212 (Keil 
verm. Εὐάρεστος, w. f.). 

Ἐδαρέσταα, rd, od. Εδαρέστειοι ἀγῶνος, Kampf 
fpiele in Lycien, Inser. 4888, m, 4,n,4,K. 

Ἐδαρέστη, f. Trude, Frauenn., Inser. 945, viel. 
(6) Εὐαρέστης. 

Εδάρεστοα, m. Treuttel d. i. traut, angenehm, 








1) Kreter, Philoſoph, Aristid. or. 26, p. 578. 2) auf 


einer mileſiſchen Mũnze, Mion. ΣΠ, 174, — aus Berga 
mus, S. v, 4565. — aus Tralles, ıv, 196. — Inser. 
8148. 8162. 8, 4880, m, n. — Sync, 651, 17. 
Ἐδαρότα, f. Balttrud d. I. die traute, kuͤhne οἳ. 
männliche, Inser. 8, 8848, Sp. 
Eö6peros, m. Valderich d. 1. der en Männlid- 
keit od. Kühnheit reiche, Mannen., Inser. 8141, 9, 


p. 
Eö&pios ἤτοι Ἱουστενμανούπολις, ähnl. Balten: 
burg, St. in Phoenic. Libanesia, Episcopp. notit 
p. 850, B, Sp. 


Etapıs, ος, m. (od. Edäpns), 1) Architect, Proe. 


b.G. 2, 11. 2) Mannen., Inser. 1588, Sp. 
Ενάριστοα, m. Befte, Danntn., Orelli 8051 u.3, 
K 


Ἑθάρνη, f. Lämmert, eine Nereide, Hes. th. 259. 
Edapxlöns, m."Shönwalt (d.t. der ſchön od. gut 


waltende), Athener, Κεχυννεύς, Ross Dem. ΑΕ. π. 16. 


— Inser. 2656, b. 11, 2, Add. 

Εάρχιπποφ, m. »Schoͤnroß walt, ſpartaniſche 
Ephorus, Xen. Hell. 1, 2, 1. 2, 8, 10. 

Ebapxos, ου, ep. (Euph.) o⸗o, m. Gutglũck, Wol⸗ 
bed (f. Et.M. 888, 42). 1) Bein. des Kyknos, Ft. M. 
2) Tyrann von Aſtacus, Thuc. 2, 30. 8) Gbhallidier, 
Gründer von Katana, Thuc. 6, δ. 4) Atbener, Kor- 
dvAnsey, Meier ind. schol. π. 2. 5) Soroneer, Dichter, 
Inser. 1588. 6) auf einer laodiceiſchen Münze. Mion. 
ıv, 818. 7) Anderer, Arist. soph. el. 38. — Inser. 2, 
2109, d. 4, 8618, 65, db. 8) Ed. notauös, Kür 
ftenfluß in Kleinaſien, au Εὔηχος genannt, der Far 
phlagonien u. das Kleinere Kappaborien trennte, Fuphor. 
b. Et. Μ., An. per. p. Eux. 28. 24, Marc. ep. Menipp. 





Eöde 


9, 10, Menipp. 5. St.B. 5. Καππαδοκία, Plin. 6,3 
(τ. 1. Varetum), vgl. Στάρχης. 

Ed6s, ἀδος, f. jubelnd, φωνή, Nonn. BB, 261, 

χάρµη, Nonn. 86, 276, auch εὐάς gefchr., [. Lex. 
ὕας, avsoc, m. »Jubler, Bein. des Dionyfos, 
Hesvch., Et. M. 558,46, Draco 62, 6. Achnl.: 

Eias, ὁ, Hügel bei Sellafia, Pol. 2, 65. 5, 24, die 
Em. οἱ χατὰ τὸν Εὔα», Pol. 2, 66. 6. Εὖα. 

Etas, m. --- Εὐαγόρας, Bhilhifl. Heft 10, n. 8. 

Edacxos, m. Bollfad, Mannen., auf einem altere 
thiimlichen Gefäß tes Prof. A. Ruffopulos, K. 

Ἐνάσπλα, d,indeel., d norauds,f.R. für Χοάσπης, 
|. Shonar, Arr. An. 4, 24, 1. 

Εὐβάρερος, m. (ϱ) (Vollwucht?), Spartaner, 
Inser. 1278. 

Eißariöns, ου, (ὁ), Trur, = Traut d. I. um⸗ 
gänglih, Mannsname, Luc. Philops. 30 u. ff. (Εὐ- 
βάτας v. 1. für Εὐβώτας b. asl. ν. b. 10, 2.) 
Aehnl.: 

Eößaros, m. Gyrenäer, D. Sic. 18, 68 (Εὐβάτας 
γ.]. für Εὐβώτας, 1ο. [.) i 

Eößle, f. Wohllebe, Frauenn. Inser. 8990, f, 6. 
5105, 1, Sp. 

Εθβίας, m. Mannsn., Inser. 2, 2850, ο, 2, Add., Sp. 
Achnl.: 

Eößtos, ου, voc. Eößss (Anth.), m. Wohllebe, 
1) ©. der Beriböa, Qu. Sın. 7, 611. 2) Thebaner, Bild⸗ 
hauer, Paus. 9, 11, 4, f. Sill. cat. art. 201. 8) Athener, 
9) ©. eines Gupolemus, Ερχεεύς, Inser. 116. b) 4ξ- 
θάλίδης, Inser. 150. ο) &uonymer. Ross Dem. Att. 5. 
d) Athmoner. ebend. 9) Anderer, Inser. 165. 8, 5902. 
4) Stoiler aus Aslalon, St.B.s. 'Aoxdiwr. 5) An⸗ 
derer, Anth. xıı, 111. 6) auf Muͤnzen aus Rhobus 
u. Kyme, Mion. 111, 418. 8. v1,7. 7) Εδβιοι, ligus 
riſches Volt, St. Β, ». v. u. 5. Ἰψέκουροι. 

Etßiorela, f. Patron. von Εὐβίοτος, Bezeichnung 
einer Phylike aus Iheffalien, Leake trav. bei Ahr. Dial 
11, p. 580, n. 7. 

Eößloros, (6), Wohllebe, 1) K. ber Machlyer, 
Lue. Tox. 51. 54. 2) Beripatetiler, Plut. sol. an. 8, 
8) Theffaler (Phthiote), Leake (ταν. ϱ. 184. — 4) 
Mannsname, Insor. 286. — 1061. — Ascl. 7 (χι, 
163). 

Ἐδβοια, ας, ep. (11. 2, 585. Od. 7,821, Alph. u. 
Crinag. ıx. 90. 428, orac. b. Her. 8,20, wo Anth, 
xıv,97 Eußolng βεθΙ, Hesych. u. Theol, δ. Ath. 7, 
296,b, Plat. ep. 9, 10 od. vıı, 206. 259, Arist. op. 
6,88 od. Anth. app. 9, 5, Theogn. 784) u. ton. (Her. 
1, 146—8, 14, 8.) ης, doch haben Simon. ep. 187, 
orac. in Anth. xıv, 68, Archil. 150 5. Plut. Per. 5 η, 
Andere, f. D.L. 10, n. 29, fo wie die Tragg. (Soph. 
Phil. 489. Trach. 752. 788. fr. 19 ed. D., Eur. HA, f. 
δὲ. I. A. 120) u. die Profa ſtets ας, ebenfo dat. ᾳ, 
ion. (Her. 5, 816, 86, 8.) Π. acc. überall a» (Od. 
3, 174, Hes. op. 649 u. b. St. B.s. ᾽αβαντές, Blade), 
(N), Bullbeim d. ὃ. wo die Rinder zu Kaufe find, 
teih an Nintern (Hes. 5. 8t.B.s. ᾽αβαντές, Et. M., 
dab. auch dpyißosocs genannt, f. Ael. n. an. 12, 36), 
ο. über. Schänheyda od. Schöuweida (f. Et. Μ.), 
nah Andern jedoch von der Herdine Eubda, f. unten, 
benannt (Arist. b. Strab. 10, 445, Seymn. 570, St, B.), 
I, 1) Infel des ägeifchen Meeres, durch den Euripus von 
Vöotlen getrennt, früher ᾽αβαντές, Strab. 10, 445, St. 
B. 2. ᾿Αβαντές, ot. Ἑλλοπία, St.B. ο. Ἑλλοπία ob. 
4ολιχή, Et. Μ., oter Μακρίς genanut, Seymn. 567, 
Schol. Π. 2, 535, Ephor. b. Plin. 4, 12, St. B. 6. ν., 


Vavpe's Mörterkuch d. griech. Eigennamen. 


μὔβοιος 401 


fpäter Εὔριπος. St.B. 5. Qtosoc. Cinnsm.b. 6, 10, 
j. Euripo & Negroponte, Il. 2, 585, 8., Ilgde. Sie 
batte eine Stadt gleiches Namens, Strab. 10, 449, Plin. 
4,12,21, Et.M.76,65, nach Hecat. b. St. B.s. Χαλ- 
χές das fpätere Chalkis, δ. Eur. Ion 294 Heißt die Infel 
Εύβοια (apostr. EöBos’, wie Ar. Nub. 211) felbjt 
πόλις. Adv. Εὐβοίηθεν, aus Gubös, Orph. Arg. 142, 
Call.b. 4, 290, —— Call. h. 4, 197. Ew. (ol) 
Ἐβοςε β. Εὐβοεεὶς (f. Et. M.), b. Her. 8, 4. 20 
Εὐβοέες, gen. έω», dat. εὖσε, Her. 8,5, Dem. 1,8, 
Plut. Sol, 14, App. Maced. 8 u. vor Bolalen od. am 
Ente σε», Lys. 84,8 (D. Hal. Lys. 33), Dom. 4, 87. 
22, 14, D. Hal., aoe. ſteta dag, Xen. Hell. 7, 5, 4. 
Ages. 2,6, Asschin. 2,119. 8, 287. Dem. 8, 74—-19, 
75, δ., Blgte. Sing. Εὐβοεύς = ὁ Παλαμήσης, 
Hesych. Man fagte aber auch οὗ zur Εὔβοιαν κα- 
τουχοῦντες, Αα]. v. h. 6, 1, od. οἱ και) Εύβοια», 
Ath. 16, 681,d. Fem. Ενβοια, έδος, Soph. Trach. 
401, Et.M. Eößois, u. als Ad). Eößolder καµπτή», 
Acsch. fr. Glauc. δ. Strab, 10,447, Εὐβοῖδες µνέαν, 
Her. 8, 89, od. Εὐβοῖδα γῆν», Eur. lon 60, sig. Ki 
Boida χώρα», ἀκτάν, Soph. Trach. 74, Eur. Horol. 
88, u. Εὐβοῖδας ἀκτάς, Eur. El. 442, doch fcht 
Soph. Trach. 287 Βὐβονὶς ἀκτή (v.1. Εὐβοῖς). &o 
hieß auch eine Phyle in Thurii Εὐβοῖς, D. Sio. 12, 11, 
u. die Kaſtanien a5 Εὐβοΐδες, Et. M. u. D. Chrya. 
or. 7,118. Ad). a) Eößoixds, ή, όν, |. B. κόλπος, 
Antiph. ορ. ıx, 78, od. ἡ θάλαστα, Dicae, deser. 
Graec. 86, τὰ ἄκρα, Her.7,192, ὅλη, 119οι Ὡς, h. 
pl. 5, 3, 1, οἶνος, Ath. 1, 50, {., insbef. κάστανα, 
Ath. 3, 54, b, die auch bloß Εὐβοϊ(κ)ά heißen, Theophr. 
h. pl.4,5,4, Hesych., πρόβατα, Her. 8, 19, χρυ- 
σίον, τάλαντο», »όµισµα. Her. 8, 89. 95, D. dic. 
6, 86, Pol. 1, 63---31, 14, 8., Et. M. 888, 54, ἔέφος, 
Aesch. fr. b. Plut. def. or. 48, πυρπολήματα, 
Eur Hel. 767, συνέδριο», Aeschin. 8, 89. 94, 
dab. subet. τὰ Εὐβοϊκά, der Cubdiſche Krieg, Thuc. 
1,87, die Eub. Geſchichte, Beſchreibung u. f. w., ba. 
οἳ τὰ Εὐβ. γράψαντᾶς, Zen. 6, 50, Harp. ο. Tau» 
var. (68 war unter anderen Titel einer Schrift bes 
Archemachus, Ath. 6, 264, a, wie Εὐβοϊχός der Titel 
der 7. Rede des Dio Chrys. ifl. Adv. Eößoixäs, Sy- 
nes. b) Εὐβόειος, α, ο», γῆ, Soph. Thyest. vı, 2, 
p.239, D. α) Eößonra norauos, Strab. 10, 449. 2) 
St. in Sicilien, Gründung der Chalcideuſer u. zunächſt 
der Leontiner, j. @ubali, Strab. 6, 272. 10, 449, Scymn, 
287. Ew. Eößcees, Her. 7, 156. 8) St. in Koıkyra, 
Streb. 10,449. 4) Ort in Lemnos, Strab. 10,449. 5) St. 
in Macebonien, St.B. 6) Infelu. St. in der Nähe der 
Pithekuſen, j. Galite, Scyl. 111. 6. Καλάθη. 7) Berg 
in Argos, Paus. 2, 17, 1, Strab. 10, 449. II, 1) T. 
bes Flußgottes Afterion , Paus. 2, 17, 1. 2) Amme ber 
Hera, Plut. qu. symp. 8, 9,2, Et. M. 688, 56, denn 
Hera fol in Euböda erzogen fein, Plut. fr. Daedal. 8. 
8) T. tes Aſopus, von welcher Cuböa feinen Namen 
haben foll, Geliebte des Boleldon, Nonn. 42, All, 
Eust, Ποπι. 278, 80, St. B., Seymn. 570, Arist. b. 
Strab. 10, 445, DM. des Tychios, Hesych. 4) T. des 
Thespios, Apd.2,7,8. 5) T. des Larymıcs, M. des 
Bolybes, Promath. 5. Ath. 7, 206, ὑ. 6) ans Ghalfis, 
Sem. Antiohus des Or., Pol. 20, 8, App. Syr. 20, 
Ath. 10, 2339, f. 

Eößoidas, m. Spartancr, Plut. apophth. Lec. 2. v. 
Achnl.: 

Ἐύβειος, m. Bullbeim, 1) Parier, Dichter von 
Parodien, Clearch. u. Polom. b. Ath. 15, 697, f. 698, b, 


26 





402 Εὐβόλη 


vol. mit 690,9 u. Alex. Act. chend. 699,6. 2) Ana⸗ 
gyraſier, At. Seew. zısı, ο, 60. 3) Sreigelaffener des 
Tpeophraft, D.L. 5,2, n. 14. 

Εὐβόλη, f. Sranenn., Laudat. Pantal. 6, ed. Bois- 
son., Sp. Fem. au: 

E ‚m. "Treffer, 1) Schriftſt. über Lane 
bau, Verr.d.r.rust. 1,1,9. 2) Inser. 4, 7825 n. auf 
einer athen. Diünge, Mion. 8. 111, 540. 

Bo ſ.Vollweide, als Göttin (Ceret). Inser. 
8, 8906, b. 2, nah rang Eonj. für εὐποσία». — 
©. Inser. 2, 8858, 6. 

Εήβονλεύν, έως, ty. (Orph.) ᾗος, acc. da (D.Sie., 

Paus.), u. ἢ (Plut.), νου. (Orpb.) Εὐβουλεὸ, m. 
1) Bein. a) des Zeus u. Vaters bes Dionyfos, Orph. 
h.42, 2. 72,8, D.Sic. 5, 72, bef. in Cyrene, Hesych. 
b) des Bachus, Orph.h. 29, 8. 52,4, Plut. qu. symp. 
7, 9, 7, Ὀδάθ gu Inser. 1948. ο) des Pluton, Nic. 
al. 14u.Schol., Hesych., Inser. 2,2547, Add., Ross Syr. 
111. d) des Adonis, Orph. h. 56, 8. 6. Εὔβουλος. 2) 
@igenn. 9) 6. des Trochilos od. Dysaules, Br. bes 
Triptolemos, Paus. 1, 14, 2. db) einer der Tritopa= 
toren, ©. des Zeus u. der Perfephone, Cie. n. deor. 
8, 21. ο) 6. des Praritelee, Visoonti Mus. Pio 
Clement. 6, p. 142. d) Künftler, Inscer. 8, 6148. Fem. 
dazu: 
Eißotin, f. Reginfwind, Regina db. δ. bie 
Wohlberathne, Kluge (f. das Wortſp. δ. Ar. Thesm. 
808), 1) eine Danaite, Hyg. f.170. 2) T. δε 8εοῦ in 
Athen, Ael. ν. h.12,28, Suid.s. λεωκόριφ», Apost. 
10,58, Phot., Schol. ad Dem. 54, 7 u. ju Thac. 1, 20. 
8) eine Pythagoräerin, Thean. epist., f. Müll. fragın. 
n.168. 4) Andere: Ar. a. a. DO. — Antiph. 18 
(1x. 268). Achnl.: 

Ἠὐβονλία, f. Srauenn., Inser. 2,2198. 8, 5284. 

EößouA.äy6s, m. Diannön., Inser. 2, 2944, b. Add. 


Aehnl.: 

Εὺ ‚ov, b. Pol. 22,26 Εθβονλίδας, acc. 
av, (ο), Reiners d. 5. des an Rath ο. Klugheit Tüche 
tigen (Sohn), 1) Milefier, ὁ διαλεκτικός u. Schüler des 
Eutlid, Lehrer des Demofthenes, Plut. x oratt. Dem. 
22, D.L. 2,5, n.21.2,10, n.4—7.6,2,n.12. 7,7, 
n. 11, Aristocl. δ. Eus. pr. ev. 15,2, Ath. 8, 854, o, 
Suid. 8. Anuoadtvng, Luc. eno. 12. — Er u. feines 
Gleichen, Εὐβονλίδα», Themist. or. 28, p. 285, ähnl. 
er u. feine Anhänger, οἳ περὶ Εὐβονλίδη»ν, 8. Emp. 
dogm. 1, 18. — Auch komiſcher Dichter, Atb. 10, 
487, d, f. Mein. 1, p. 421. 2) Athener, 9) Archon 
Ol. 96, 8, D. Sic. 14, 85, Arist. or. 46, 47 b u. f. Ὁ) Red⸗ 
ner, Luc. Dem. enc. 12. c) & Olov, α) 6. 98 Bu⸗ 
felos, Dem. 48, 10. 24. 78. β) ©. des Philagros, 
Entel des vorigen, Dem. 48, 12—68, 8., Isae. 11, 
8—21 5. ) ©. des vorigen, Dem. 48, 11—74 u. 
arg. d) Alsuodcseg, ©. eines Antiphilus, gegen 
welchen Dom. Rede 57 gerichtet it, Dem. 57, 1—61, ὅ., 
insbef. 15 u.26, D. Hal. Dem. grav. 18. e) Anderer, 
Dem. 58, 43. {) ECropiden, zwei Bildhauer, Großvater 
u. Enfel, Paus. 1, 2, 5. 8, 14, 10, Plin. 84, 8, 19, 
Inser. n, 666 u. Add. 916. g) Τρεκορύσνος, Inser. 
172. — h) auf einer athenifähen Münze, Mion. 11, 121. 
8. 111, 548. 8) Ghalciveer, Pol, 31, 14. 22, 36. 4) ὁ 
Πυθδαγορικός, Theol. arithm. p. 40. 5) Eubulides 
Grosphus, Geitturipiner, Οἷο, Τεστ. 8, 28. 6) Eubulida, 
Herbitenfer, Cic. Verr, 5,42. 7) Unterer: Inser. 8,5640, 
tab. 1. col. 1, 28. col. 11, 20. col. 111, 17. 

Ἡὐβούλιον, {. Regina. Frauenn., Spaet. 

Etßoviley, ω»ος, m. Rapper, ahd. Ratperaht 


Εὐγάδης 
b. d. dur Math glänzend, Mannen. Nili ep. 1,315, 


p- 
Εβονλοθιόμβροτον, m. Quthrathägottmenfä. 
Titel eines Stüds des Sopater, Ath. 8, 86, a. 
Ἐδβουλος, ου, ep. (Leon. ep. VII, 452, u. Thooer. 
2, 66 wo τῶὐβούλοιο fleft) οἱο, του. Ef’oskı, 
Dem. 19, 290, u. Orph. h. 18, 12, (d), Qutrath, 
ἁδπί. Reinhard, 1) Bein. des Hadet, — Εὐβονλεύς 
Orph.h. 18, 12. 2) 6. der Demeter u. bes Karmann, 
®. ver arme, D. Sie. 6,76, Paus. 2, 80,8. — 8) δ. 
des Dysaules, Orph. ἃ. 41, 8. — Orph. Arg 1. 
4) Athener, a) Archon a) DI. 108, 4 (845 v. Chr.) 
D. Sic. 16, 66, D. Hal. Din. 11. 18. Dem. et Ari 
5. 10 (Din. 9 heißt er ΚΕὐδωρος). β) DI. 96,3 = 
Εὐβουλίδης, I.ys. 19, 28. — Ὁ) Kettier, 6. vi 
Euphranor, Dichter der mittlern αἩ. Komötie (DI 
101), Suid., Et. M. 451, 80, Hyper. b. Harp. 
8. v., vgl. 8. χροσοχοεῖο», Ath. 1,8,b — 1, 
690, e, ὕ., Moer. Att. s. Θηρίχλειο», Zenob. 4, 
66, App. prov. 8, 98. 5, 32, Greg. Cypr. L. 8,39, 
Schol. gu Plat. Αρ. 19, c. τερ. 6, 489, c u n 
IL 16,284, 8. 6. Mein. 1, p. 855, f. ο) παπί» 
ftier (in zweifelh. Stelle bei Dem. 18, 29 u. Ρα 
praec. reip. ger. 10), nad Plut. x oratt. Aeschin. ὁ 
dagegen Probalifier, in welchem Demos wir noch andern 
Eubulois u. Spintharois begegnen, ſ. Schaef. Dem. |, 
p- 190, n. 2, ©. des Spintbares, Din. 1,96, Aeschin. 
2,8. 184. 8, 25, Dem. 18, 21 (insbef. 297) — 161. 
19, 191—804. 20, 187. 21, 206 u. Schol. gu Dem. 
u. Aeschin., Arist. rhet. 1, 15. pol. 2, 7, Theop. b. 
Ath. 4, 166, d, Plut. frat, am. 15. Phoc. 7, Luc. Den. 
one. 41, Hyper. u. Theop. δ. Harp. ο. ν. u.s. ner 
τηκοστή, Suld., U. Sein Grab, Paus. 2, 6, 15. - 
d) 6. des Borigen, Dem. 54,7. e) Probelifier, Dem. 
569,48 — Ross Dem. ΑΕ 156 (Rangabd A. ΠΒ. Π, 
n.1114). — Ult. Seew.xvi, c, 148 zweifelh. — f) Ader 
ner, Schreiber, Ross Dem. Att. 9. ϱ) 6. des Mneſithert 
Koprier, Dem. 18, 78. h) Anführer der Athene im 
peloponnef. Kriege, Thuc. 8, 28, Xen. Hell. 1, 1, 22 
I) einer, beffen Decret gegen Zenopheon Ist. 6. D.L. 2,6, 
n. 15 erwähnt. k) Alademiker. Schriftſt. Porph. τ. 
Plot. 15. 20. — Ehrifift., D. L. 5, 2, n. 5. 5) Bötier, 
Inser. 1680. — Ghäroneer, ®. ber Telemachis u. δει, 


Inser. 1608. 6) Meſſenier, Pythagoräer, Iambl. r. 


Pyth. $. 127. 7) Klagomenier, V. des Anaxagorit, 
D. L. 2, 8, 6. 8) Bithynier, Gert bes Hermeiei. 
D.L. 5, 1, n. 5, An. vit. Arist. 9) Wlerantrinet, 
©. des Supbranor, Stoiker, D. L. 9, 12, n.7. 10) 
Αὐρήλιος Εὐβ., Emefener, D. Case. 79, 21. 11) Kui- 
dier, Mion. 111, 841. 12) Olänbiger in Rom, N.T. 
2 Timoth. 4, 21. 18) Bater der Anaro, Theoer. 8, 
66 u. Schol. 14) Sflave, Theoer. ep. Anth. app. $. 
16) ©. eines Athenagoras, Chaerem. ep. Τ11, 46°. 
16) Andere: Leon. ep. vı1, 452. — xıv, 228. — 12, 
816 tit. — Inser. 1886. — 2270. — Achnl.: 

Ἐδβωλοε, gen. v, böot. -- Εὔβουλος, Pholier, 
Inscer. 1569. 

Εθβώτας, m. (6), Herdmann, Eyrender, Olym 
pionife, Οἱ. 98, Xen. Hell. 1,2, 1(v.1.), Paus. 6, 8,3. 
— Ael. v. Ἡ. 10,3 (v. 1. Εὐβάτας). 6. Εὔβατοι. 
Fem. dazu: 

Es 

Ed 
227. 

Ἐθγάθης, ους, m. Ir ð hlich (= Εὐγήθης), Mann® 
name, Phan. 6 (νι, 807). 


,f. T. des Thespios, Apd. 2.7, 8. 
s, m. Serbmann, MBöotier, Nonn. 82, 


Εὐγαίων 


Εόγαίων, m. Qutenäder, ὄνομα κύριο», Buid. 
Ei yanla, f. Srauenn., Inser. 4, 9075, Sp. Fem. mu: 
m. Ehemann, ein griedh. Rhetor, Capi- 
tol. κ’ Maxim. jun. 1,K. Aehul.: 
γάρ, (= 106), m. 1965. 4, 9568, Sp. Aehnl.: 
Ἑθγάμων, ὤνος, m. Mannen., Clem. Al. Sn Procl. 
chrestom. Ἑθγάμμων, eyklifcher Dichter der Telegonie 
aus Cyrene. — Inser. 8, 6489, 4. 
νεοι, -- Evyirsos, Udalos, — Boll in den 
rhätiſchen Alpen, Plin. 8, 19, Liv. 1, 1. — Plut. nobil. 
20. lat. vers, 
Εὔγαα, f. πεζοί. Ort in Artabten, Theop. 
b. St. B. Ew. Eöyslrns od. Εὐγεώτης, 8 
Maxsdan, Inser. 2, 1957, ὃς Aid. (Ber- 
rhoeaevic.), 8p. 
s του, gen. Inser. 2, 8141, 46 sqq. — 4, 8529. 
p. 


Εὐγάτων, ονος, m. Gutgeſell, Athener, Inser. 
166. 172. 


„oꝑoc, m. Edelmann, Sophiſt., Suid. 
s.v.u.8. Ῥκκάγριος. 


Εθγέναα, {. Adele, Frauenn. Inser. 2, 8142, 111, 
86, Ip. S. Εὐγενία. 

E ‚m. Wopigeboren (für Κὐγένητος), 
Name auf Iybifchen Münzen, Mion. ıv, 104. 8. τα, 
408. 


Eiyeirup, m. Adalrich, Mannen., Inser. 3, 
8424. 

Εὐγένηε, ους, m. Edler, 1) Dichter ber Bintfologie, 
Anth. Plan. 808, tit. 2) Wihener, Adysassuc, Inser. 
140. 8 p.9. xvı. n. 79. — Insor. 189, 

‚ f Adele, Srauenn., Agath. vır, 598. 
Suid, — Inser. 8, 8990. 4800, Add. — Αρα, op. Τ11, 
896 auch Εὐγοίη, ns, ale ‚greuean. — u, Εὐγενήᾳ 
Inser. 4, 6926, Sp. 6. Εὐγένενα. 

Edymarse, m. Mannin., Orelli 2676, K. Uehnl.: 

Eöyevidas, m. “elfon, Manntn., Inser. 86. 

Eödytvıos, m. Edelmann (nach Hesych. — εύγε- 
νής), 1) Gelehrter am Hofe des Urbogaftes unter Theoe 
dofius u. Balentinian u. Gegenlaifer im Drient, Zosim. 
- 4,54—58, lo. Ant. fr. 187. 2) Örammatiler aus Aus 
gußopolis in Phrygien unter Anaſtaſius, Suid., St. B. 
. 4νακτόριον. 8) Ὁ. des Themiftius, Themist. or. 
1, 38, Phot. cod. 74, Anth, 1 (1x, 689). S. Soor. h 
e. 4, 12,20. 4) ein Cunuch am [αἱ [ετί. Hofe in — 
tinopel, Zosim. 4, 5. 5) Inscr. 8857, 2, Add, Bol. Fa- 
brie. bihl. gr. νι, 867. Uehnl.: 

Etyirıs (= -κος), m. Inscr. 8457, 1. 

Etylev, m. Schönfelder, Geſchichtſchr. aus Samos, 
D. Hal. de Thuc. jud. 5 

Εὐγίτα, { Srauenn. aus Ghäronea, Inser. 1608, h. 
Fem. μι; 

„wros, m. = Εὐγείτων, Gutgefell, 
Böotier, Inser. 1575 — Phrearrhier, Inser. 181. 
. λώσσιοε, το. ähnl.Rührmund, Mannen., Li- 
en. 


Εθγνηθά, f. Mutter Homers, Hom. et Hes. oert. 
p. 84, 24 ed. Westerm, (cod. Εὐγναθδώ, wahrfch. verd. 
aus "Yornda). 

Ka μον m. Klügel, Mannen., Cod. 8, 832, 25, 

Εὐγνωμόνιον, m. Mannen., Phot. bibl. p. 19, 10. 
7 Auf einer Grabſtele im l.ouvre unter n. 668. — Inser. 
449, 


— m. Kluge, Mannen., Inser. 384. 2, 
2. 


Εὐδαμίδας 403 


τού m. Wohlbelannt, 6. des Zenopban« 
hub, pain 8 Kriegöfelretär untec Alexander d. Gr. 
mA ’ 
m. Rechtögelehrter, Nili epp. 1, 216, 
Sp. Uchnl.: 
Ey μου, m. Schönmaler, korinthiſcher 
Künftler n Etrurien, Plin. 87, 12. 
xtpe, Insor. 8, 8962, d.7, Nom. Inser. 4, 
9816, Sp. Aehnl.: 
Εὀγ {. ähnl. Shäönding, Frauenn., Sp. 
E ‚m. "Schönmaler, Sommentator bes 


p 
zum , Fabr. bibl. lat, 1, p. 49, K. 

m.Schönding (eigi. ſchoͤn Gemälde), 
Märtyrer d. chriſtl. Kirche im Menologio unterm 10 Des 


cember., K. 

ὁδαιμάκων, ωνος, m. Ritſchl (ehr. wer 
= Richard od. Heichard, über άχων f. Lob. path, 
816), Spartaner, Inser. 1248, 

E wAns, έους, m. Riemer, ahd. KRihmar, 
d.i. als τεᾧ od. glüdlih berühmt, Mannen., Inser. 
1271. 1278. 1279. 1248. 

Ἠήδαιμονία, {. Wola d. i. Glüd, Schiffen, Wk. 
Seew. xvıi, ο, 15. — Inser. 4, 8861. 8444. 

ου, m. Richardé, GSpartaner, 
Inser. 1422. 1438. — Stob. 54, 65, Plut. reg. apophth. 
sv. 

Eißamonxol, ol, *Beglüder, eine philofopb- 
Sekte, D. L, prooem. n. 12, Ath. 12, 548, b, δα). heißt 
Anaraxchos fo, Ath. 6, 250, f. 

Ἐδδαιμον, m. Glũck, Mannen., Inser.4, 8880. Sp. 
ο ης, m. Slüdfelig, E partaner, Inser. 
n 


or): 8164. 
, ονος, του. Εὐδαῖμον, Et.M. 180, 42, 
(du. ἡ), das ‚Slüdlice, Blüd (f. Piut. Cor. 1), 
1)n Eid. Αραβία, ein Theil Arabiens, j. Aden, nach 
Απ. (Arr.) per. m. Erythr. 26 von einer Stadt 
(YlüdRedt) fo benannt, dab. et auch ἡ Εὐδαίμων 
Αραβική, An. (Arr.) p. m. Erythr. 27, heißt, |. 
Ptol. 5, 17,2 — 8, 22, 2, ὅ., Απ. (Ärr.) p. m. Erythr, 
57, Marc. p.m m .ext, 1, 15—27,8, StB. s. 4ἶνος — 
Zaöda, δ., Hesych., auch ἡ Αρ. ἡ Εὐδ., Marc. p. 
m. ext, 1,10, Ptol. 1, 17,6, δὲ. Β. ο. Τάγγρα, od, 
mit mu ergäng. Αραβία, bloß ἡ Εὐδαίμω» genannt, St. 
Β.5. Xapdzumpßa. 2) (6), 8) Bein. von Battus II, 
Plut. Cor. 11. b) @igenn. α) ein Grammatiker aus 
Belufium, Zeitgenoffe des Libanius, Suid. s.v. u. δ., 
St. Β. ο. Alla ρεστία, δ., Eust. 1457, 24, Et. 
M. 158, 14457, 13, 5. 9. P) zwei Megpptier, w. 
Dlympionifen, Philostr. her. 2, 6, African. b. Euseb. 
chron. 1. ὀλυμπ. p. 44. y) Andere: Anth. app. 
817. — Inser. 286. 1271, 2, "1097, 6, Add. 2047, 
10. 6. Εὐδέμων. 
Ἠδύδαιοα, m. ὄνομα κύριο», Suid. Meik v.1. für 
Ellasog, w.f. 
Kößalayives, al Xdpstes, Hesych. (Schmidt 
vermuthet [ου] 4αδογενεῖς). 
, αντος, m. Siegert d. ἱ. tüchtiger 
Gieger, Mannen., Inscer. 2, 2266. — Auf einer ſmyr⸗ 
näifchen Ming, Mion. 111, 200 Eööduns. 
E f. Frauenn, Ephem. Archaeol, 2746, 
Κ. Aehnl.: 


f. Srauenn.. Spurtanerin, Inser. 1486. 

— Meffenierin, Lebas Inser, Gr. etL. f. 1,n. 1. Fem. 
u Κὔδαμος. 
E ου (Xen., Pol.) u. a (Luc, Piut, 
Inser. 128), (6), Ried ers, 1) Epartanır. 9) 6. deb 


26* 


404 Εὐδαμίδης 


Arhitammıs 1, Bruder des Agis, Vater des Archida⸗ 
mus ıv, König von Sparta (830—300 v. Chr.), 
Broclive, Plut. Ag. 8. apophth. Lae. s. v., Paus. 
8, 10, 5. b) 6. des jüngeren Archideamus, V. von 
Agis 11, Pol. 4, 85, Plut. Ag. 8, Paus, 8, 10, 6. 
ο) V. des Nüefilaos, Pol. 4, 85. d) Br. des Phi» 
bidas, ſpattaniſcher Heerführer, Xeon. Hell. 5, 2,241 u. 
Π., D. Sie. 15, 20. 2) Antere, Inser. 1281 — 1210. 
4, 6855, b. 8) Korinthier, Luc. Τος. 22,23. 4) Heer⸗ 
führer des Craterus, Polyaen. 2,29. Aehnl.: 
ὁδαμίδης, m. Inscr. 2, 2148, h, Add., Sp. 
Ἑὐδάμιππος, m. "Schönrofwald, Freund bis 
Theocrit, Theocr. 2, 77 (G. Hermann in Z. A. W. 
1837, p. 227 u. Keil an. ep. p. 188 vermutben tes 
Metrums wegen Εὐδάμνιππος, vgl. Εὐάρχειππος). 
Εύὐδαμίων, ayog, m. Riecher 8, Athener, Insor. 267. 
xAnros, m. Athener, Inser. 285, 1.d. 
Εοαμόλιος, ἐθ»ιχόν (?), Et. M. 38, B6. 
Ἐήδᾶμος, ου, dor. (Ίποςτ. 1676) a, m. (ἄ in 


Anth. spp. 11), dor. = Εὔδημος, Riedher, 1) Ῥία» . 


tier, Inser. 1542. 2) Lebadeer, Inser. 1575, [. Keil 
Insor. b. p. 47. 8) Thisbäer, Inscer. 1576, — Unberer, 
Keil Inser. Ὀοθοί. LIx, i. 4) Bildhauer, Arces. 2 
(App. 11). 5) Kräuterhindler, Ar. Plut, 884. 6) Or. des 
Python, Elephantenführer unter Eumenet, D. Sic. 19, 
14. 15 (44 heißt er Εὐδημος, w.f.), Plut. Eum. 16. 
7) 9. des Menchorus, D. L. 4,6,n. 4. 8) Koer, Mion. 
111, 402. 410. 8. vı, 580. 8) Spartaner, Inser. 1289. 
10) Hertſcher aus der Kamille der Bacchiden in Korinth 
D. Sic. 7,7. 11)Inser. 2, 2775, b,c,d, Add. 8, 5880. 

Ἠήὐδάνεμος, m. (Arr. u. D. Hal. 508.) Wind⸗- 
Killer (f. Ανεμοχοῖταν), Heros mit einem Altar 
in Athen, nach Arr. Απ. 8, 16,8. Sein Geſchlecht in 
Athen war ein beiliges, nah Hesych. (heilige) Boten 
(f. Meier att. Procch p. 868), ὑοῷ wohl eher mit den 
"Aysuoxottas zu vergleichen, Arr. An. 8, 16, 8; eine 
unäcte Mede des Dinarch für Πε erwähnt D. Hal. 

in. 11. . 

Ἡδείελος, f. Sonneburg ([. Strab. 9, 415), ſpä-⸗ 
terer Name der Stadt u. Gegend von ᾿σπληδώ», 
Strab. a. a. O. 

Εὐδεέπνη, f. (Out eſſen? Freudenheim), Inſel 
bei Libyen, Heeat. b. Bt. B. Ew. Εὐδειπναῖον, δι. Β. 

/Ξ- Εὐδαίμων, Inser. 4, 6927. 

Εὐδίρκης, acc. η», m. ähnl. Schoͤukopf, Athe⸗ 
ner, Dem, 23, 208. 

Edönkos, m. Leudharbt, Mannsn., ein Minger, 
Paus. 6, 21, 9. 

Ἐὐδημίδης, m. Rieckhers, Mannen., Insor. 2, 
8140, Sp. 

Edönpos, (d), Rieckher d. i. mit reichen od. mädhe 
tigem Heere od. Volle, 1) Athener, a) Archon Ol. 106, 
4, D. Sic, 16, 82, D. Hal. Din. 9. de Dem. et Arist. 
4, vgl. Θούδημος. db) Kydathenäer, Dem. 24, 198, 
ϱ) 4φιδναῖος, Meier ind. schol. n. 21. d) Χολαρ- 

εύς, Meier n. 60. e) Kunstauw, Inscer. 172. 
f) Schriftſt. περὶ λαχάνω», Ath. 9, 869,e. 871, n. 
9) Mhodier, Schüler des Ariſtoteles, Schriftit. über 
Aftrunomie u. f. w., Strab. 14, 655, D. L. prooem.n. 
6 vgl. mit 7, 1, π. 88 u. 1,1,n.2., Gell.n.att. 13, 
6, Simpl. in Arist. ausc. pbys. Υ1, 246. Bon ihm 
hat Arist. Ηθικά ben Namen Εὐδήμεια HI. — 
Ein Anderer u. gwar er u. feine Partei, οἱ περὶ τὸν 
Eidnuor, Pol. 21,8. — 8) &yprier, an welchen Arie 
itoteles die Schrift περὶ ψυχῆς gerichtet mn. Ködnuos 
genannt hat, Plut. Dion. 22 u. anim. procr. 7. Cons. 


Εὐδόχιμος 


Apol, 27. 4) Mitefler, Pol. 28, 16. 17. 5) Parier, 
Geſchichtſchr, D. Hal. Τῆπο, jud. 5. — Viell. ker, 
welcher Ael. n. an, 8,20 — 5, 7, u. Schol. 1. 5, 339. 
18, 488 ὄ[ισετ erwähnt wird. 6) Pergamener, Plut. 
Tib. Gracch. 14. 7) Ghier, Theophr. h. pl 5, 
17, 3. 8) Samier, V. des Agatharchos, Harp. ε. 
Ayadapyas. 9) Narier, Gefchichtfchr., Clem. Alex. 
str. 6, 2, 26, viell. derfelbe mit dem Parler. 10) Thef⸗ 
faler, Larifäer, Hipp. Epid. 5,20. 11) Rhetor (ricll. 
im sten Jahrh.-n. Ghr.), Suid., Eudoc. p. 165, Β.Δ. 
1067. 12) ein Anatom u. Seitgenoffe bed Erafiſtia⸗ 
tus, Gal., u. ein füngerer Arzt, Echüler des Themiik, 
Tac. ann. 4, 8, Plin, 19, 1. vgl. Fabr. bibl. gr. xııı, 
156. 18) ein Beripatetiter u. Schriftſt, Galen. 111, p 
452. — Scriftfl. Apost. 8,6. 18, 2, viel. auch der s. 
2 od. 3 genannte. 14) Statihalter in Indien, Απ. 
An. 6, 27, 2. 15) der Elephantenführer unter Eume⸗ 
nes, = Bödauos, w. f., D. 8ἱο, 19, 44. 16) Smyr 
näer, Mion. 111,194. 17) ein Kräuterhändler, Theophr. 
h. pl. 8, 17,2. 18) Ankere: Call. ep. 48 (Anth. vi, 
801). — Bacchyl. ep. 29 (Anth. νι, 53). — Απ, 
ep, 8 ed. B. — Moleag. ep. ΧΙΙ, 95. — Inser. 8, 
2266. 2858. 8,4601. ©. Εὔδιχος u. Εὔδαμος. 
δήμων, m. geihr. ΡΙδήμω», --- Εὐδαίπων, 
Gopaer, Inser. 1674, f. Ahr. Diel. 1, p. 170. 

Eööla, f. Shönwetter, 1) Nereide, Inser. 4, 8406, 
2) athen. Schiffäname, Alt. Seew. x, b, 32 u. öfter. 

Edölarros, m. Butsleff, Spartaner, Inser. 1240. 

Ἠδιδος, m. (Scheuchzer?) 1. d., Br. des Lyfia⸗ 
aus Syracus, Plut.x or. Lye. 3. 

Ελὐδίκαιοφ, m. Gerecht, aus Amorgos, Ross 116. 

Ἐθδικος, voc. Εὔδικε, (0), Er ich (ewa = lex 
u. reich), 1) Spartanifcher Beriöfe, Xen. Heil. 5, 4,39. 
2) Theffalier, wahrfch. ein Alenade, Dem. 18, 48, Harp. 
Suid. 8) Athener, a) ©. des Apemantos, Perſon in 
Platos Hipp. min, 893 an. ff., vgl. mit Plat. Hipp. 
maj. 286, d. b) Anderer, Dem. ep. 3, p. 1482 (v. L 
Εὐδημος). ο) Schiffsbaumelfter, Att. Seew. XIV, », 
160. 4) Delphier, Curt. A.D. 4 v. ff. 8) Andere: ein 
Poſſenreißer, Aristox. 8. Ath. 1, 19,b.—ep. dd. ΥΙ1, 
298. (6. EKödsoc. 

Eööshos, (Meinerzhagen, von 2ys, Ic), On 
im Innern des Pontus Polemoniacus, Ptol. 5, 6, 10. 

Eößsos, m. Schönmwetter, 1) fpartanifcher Ephor, 
Xen. Hell. 2,3, 1 (v.1. Κὔδικος u. Ἔνδιος). 2) anf 
einer Iydifchen Münze, Mion. ıv, 162. 

Ἑνδοίξατα, Et. in Armenia minor im Antitauruf, 
Ptol. 5, 7,4 (v.1. Edd Ente). 

Eößorta, ep. (Anth.) Eößorin, f. Rotheit, 
1) T. tes Leontius zu Athen, (49θηναῖς), Gem. von 
Theokoflus 11., Dichterin (um 460 π. Chr. G.), Anth. 
106, tit., vgl. mit 1, 10, 1, Prisc. Pan. fr. 8, Socr. h. ο 
7, 21, 10.. 2) T. Eonftantin ΥΠ, Gem. von Gonſtan⸗ 
tin Ducas u. Romanus, Schriftit., f. Fabr. bibl. gr. 
T. vırı,p. 55 u. ff., ep- Constant Anth:xv, 16. 9)2. 
Balentinians 111. u. der Eudoria, Prisc. j’an. fr. 2). 
4) Inser. 4, 8710. 

EöSomds, άδος, f. Rudenheim (hruod — Ruf), 
1) ©t. in Phrygia Pacatiana, Hieroch. 2) St. is 
Lycien, Hierocl., Episcop. nott. Leo imp. ed. Migr. 
p. 887, A. 8) 61. in Pamphylien bei Termeffus, Hier., 
Episc, nott. etc. p. 389, B. 4) Gt. in Sappatocien, 
Const. Porphyrog. de adm. imp. 50. 5) &t. in Lycao⸗ 
nien, = Γάλβανα, Ἡρίοο, nott. Leo imp. p. 338, ο. Sp. 

Ἐδδόκιμος, m. Roderich (0. i. ruhmreid, ang 
fehn), 1) Spartaner, D. Sic. 14,97 — Andrer oder 





ΓΕ ὔλβοχος 


derfelbe: Polyaon. ὅ, 26. — Inscr. 1252. 9)/. Sruota, 
athenifcher Schiffün., Alt. Seew. ıv, b, 25. 

Eißoros, m. Liebmann, Deiphier, Wesch. u. 
Foue. n. 48. 49. 278,K. 

Ἑλδόλων, m. "Schönfegel, Mannen,, ΚΗ. Seew. 
x, a. 43. 

Ed56prog, m. ähnl. Shönhals, eigtl. Schoͤnge⸗ 
faltet, Mannen., Inser. 2, 8141, Sp. 

Εὐδοξεύα, έως, m. Nuete, Athener, Vater u. 
Sohn, Inser. 194. 

Εὐδοξία, f. Rotheid, 1) T. tes Theoboflus, Gem. 
Valentinians 111, Prise. Pan. fr. 29, Io. Ant. fr. 200, 
Anth. 1. 12. — Socr. h. e. 7,44, 1. 2) T. des Frans 
tenhäuptlinge Bauto, Gem. des Arfabius, Philostorg. 
11,6, 9. 

Eidofuavd, f. (— Eudoxiana), &t. im Pontus 
Galaticus, nach Reich. Tokat, Prol. 5, 6, 9 (Intpp. 68, 
80. 40,15). NRebnt.: 

Εόδοξιάς, f.Nüresheim, Stadt in Galatis Sa- 
lutaris, nach Kiepert Artlankoi, Hierocl., Episc, 
not. p. 864, a. \ 

Ἡήδοξιόπολιω u. Ἠθδοξίου πόλι, f. Ruden⸗ 
baufen, 1) St. in Pifivien, Hiorocl. 2) zeitweiliger 
Name von Gelymbria in Thraeien, w. f., Hierocl. 
p. 682, Socr. h. eccl. 7, 56, Proc. de aed. 4, 9, 


A. 

Εδδόξιος, m. Rũling (ἄγεος), Biſchoff von Ans 
Μοδία aus Arabiſſos in Kleinarmenien, Sud. — Inser. 
4, 8098. 

Εήδοξος, ου, ep. (Eratosth. ep. Anth. app. 25) 
0:0, (6), Ruete, 1) Knidier, 9) Sohn eines Aeſchi⸗ 
nes, Schüler des Archytas (um 360 v. Ghr.), ἄστρο- 
λόγος, γθώµέερης, largös, νομοθέτης ([. D. L. 
8, 8. n. --- 6), gem. ὁ μαθηματικός genannt (Strab. 
16, 656, ὅ., D. Sic. 1,96, δ., od. ὁ Kyidsos, Piut. 
Colot. 32. gen. Soer, 7, ὅ., 8. Emp. ὑποτ., 1,153, 
D.L.1,1,n.7, auch Ἔνδοξος, Fav. δ. D. L.8,8,n. 
6. &.Plat.ep. 13, 860, ο, Arist. eth. 10, 2. mir. ausc. 
173, 8., Pol. 84, 1, Philostr. v. soph. 1, 1, Strab. 
1,1 — 17, 807, 5. Ael.v.b. 7,17. n. an. 10,16 — 
17,19, Iambl. u. Porph. ν. Pyth. 7, Ath. 7, 288, c, 
Suid.,, A. Gr u. feines Gleichen, οἱ περὶ (τὸν) Eb- 
Φοξον, Plut. Merc. 14. qu. symp. 8, 2, 1, ὅ., 8. 
Emp. math. 5, 1, D.L. 1, 1,n. 7. b) ein Ant aus 
Knidus, D.L. 8, 8, π. 5. 2) Epheſier, Arıt, Xen. Ephes. 
erot. 8, 4. 3) Rhodier, Geſchichtſcht. D. L.8,8,n. 5, 
Apolion, mir. ο, 24, Marc. ep. Menipp. 2, Et. M. 
18, 57. 4) Kyzikener, der Libyen umfchiffte, Strab. 2, 
98. Dav. Εὐδόξειος μῦθος, Strab. 2,108. 5) Si⸗ 
cilier, Komöviendichter, D. I. 8, 8, π. 5, f. Mein. 1, p. 
492. 6) Athener, a) Μελιτεύς, Inser. 172, Meier 
ind. schol.n. 42. b) Dem. ep. 8, 1482. 7) Theffalter, 
DB. eines Phrynus, welch lezterer Böddfaos, gen. os, 
beißt, Leake Inscr. 5. Ahr. Dial. 11, Ρ. 529, n.2. 8) 
Andere, Eophor. ep. vı, 27 9. — Arist. or. 27, p. 645. 
— Inser. 2,2663. Dal. noch Fabric. bibl. gr. Iv, 18. 

Eößpäuev, m. Schnehle, Athener, Inser. 81. 

j Eöbpära, St. in Mefopotamien am Euphrat, Ptol. 
‚18,7. 
Eööparros, m. ähnl. Wohlgemuth, Mannen., 
Orelli 3848 u. 4126, K. 
pos, (6), Räufer (f. Long. past. 4,6), 1) 
Steifer, D.L. 7, 1, π. 88, 2) ein Bote, Long. past. 4, 6. 
6. 3) auf einer Herfonefifchen Münze, Mion. I, 946. 
ὕδωνοςφ, m. Stillach (f. Et. M.), 81. bei Tral⸗ 
les in Karlen, Et.M., bei Plin. 5, 29 Eudo. 


Εὐέσιος 405 


Ἑθδάρη, in Inser. u. Suid. gen. 1. dat. ρας, og, f. 
1) T. tes Okeanos u. der Thetis, Hes. tlı. 860. 2) eine 
Nereide, Hes. th. 244, Apd. 1, 2,7. 8) T. tes Atlas 
u. der Pleione Hyade u. Dotonäifhe Nymphe, Hes. 
in Schol. Arst. Phaen. 172, Pherec. in Schol.Il. 
18,486, Hyg. poet. astr. 2,21. f.192. 4) Mutter 
des Barthenios, Suid. κ. Παρθένιος. 5) Inser. 4, 8649. 
Fem zu: 

Ἐδδωροφ, (ὁ), Gieberich, 1) 6. des Hermes 
u. ber Bolymele, einer der Führer der Myrmibonen, 
1]. 16, 179 u. Eust. 1697, 56, D. Chrys. dr. 7. p. 129. 
2) 6. der Niobe, Pherec. in Eur. Phoen. 162. 
8) Athener, a) Plat. Men. 94, ο. virt. 878,a. b) @feu« 
finier, Inser. 172. — Archon, f. 2. für Εὔβονλος, D. 
Hal. Din. 9. — Meier ind. schol. n. 59. 4) Böotier, 
Inser. 1692. 5) Knidier, Mion, 111, 840. 6) Smyrnäer, 
Mion. 111, 194. 7) Rhobier, App. Iyr.27. 8) Atademi⸗ 
[Φις Philoſeph, Plut, anim. procr. 8.16. 9) Pytha⸗ 
geräct, Simpl. — Verivatetifer as Alerandria, Strab. 
17, 790. 10) Erzgleßer, Plin. 86, 11, 40. 11) ein 
Tempelräuber, dab. es fprichw. hieß: Βὐδώρου σέλας 
(σύλας ob. σέβας ϐ). Hesych. 12) soenographus, 
Inser.2, 1092, Ὁ. — Davon Ἡὐδώραος οἶχος, Inscr. 
2,2477. 

Ἑδωσώ, f. Gabenreiche, Bein. der Aphrodite im 
Syracus, Hesych. ©. Lob. rhem. n. 822. 

Ἐθέα, — Εὔα, {. ἄνα, Mutter ver Lebenden, Ios. 
1,1,2—4. 

Ἐδίδωκοφ, m. mytholog. Gefchöpf der Ghaldäer, 
Abyd. 5. Synoell. 88, b.— Euseb. chron. Armen. p. 22 
Iotagus. 

Εδιδώραχοφ, m., Abyd. b. Sync. 88, b Εδώ. 
ρισχοε, König der Ghaldäer vor der Süntfluth, Sync. 
82,5. 71,16, Beros. Chald. 6 (τ. 1. Eöepäßeexos, 
w. f.), in Eus. chron. 5 heißt er Edoranchus ϱ). 
Edoresch. 

Edeöns, m. Schön, T. Fiavius, Inser. 2, 8815, 
auch Philhiſt. T. ıv, Hft 8, n. 2. 

Ἐθελάδ, Μαροδάχ, S. Nebukadnezars, Sync. p. 
893, 12. Bei Beros. in Ios. ο. ΑΡ. 1, 20 heift er EdaX- 
napddouxos, in Eus. Chron. Armen. p. 19 Amilmara- 
duchos, 


Εδέλγαα, f. (?) ©t., Hecat.b. St. B. Ew. Εδελγεύν, 
δι. B. 


Ἐλθέλθων, οντος, (0), "Heiltlomm mie Neus 
tomm, 1) 6. des Siromos. R. im cypriſchen Salar 
mis, Her. 4,162. 5, 104, Polysen. 8, 47. 2) Pytha⸗ 
goräer aus Aegä, Iambl. ν. Pyth. ο. 86. 8) Inser. 
2, 2211.d, Add. 8, 4900, g, 1, Add. 

EdeAldas, f. Εὐκλείδης. 

Ἠθελίδης, m. Bein. des Zeus in Cypern, Hesych. 
der es durch αὐθάδης, alfo: Freiwald erflärt, vgl. 
jedoch Εἰλήτιος u. Ἐλαίους. 

Εθελπίδης, m. Guts⸗Muthe, 1) berühmter Au- 
genarjt, Cels. 6, 6. 2) ertichtete Berfon in Ar. Av. 
8) Inser. 4, 7081, 

Ede\rıs, m. Wohlgemuth, Karpflier, Geſchicht⸗ 
fihr., Porph. abst. 2, 56, Eus. pr.ev.4, 10. 2) 60ἱ. 
rurg in Rom, Cels.7, 1, f. Εευτίο. bibl. gr. T. Χ111, 
p. 186. 8) Inscer. 2, 3404. 

Ἐθέλπιστος, m. Hoppe, Mannen., Inser. 272. 
284. 681. 1877. 1423. 1538. 2, 2344. 

Εθεμετίδης, m. Mannen., f. Zen. 5,9, ann, (v.L 
Εὐμετίδης u. Εὐενετίδης). 

Ἐγέξιος, m. Shönlih, K. der Chaldäer nach der 
Sündfluth, [. Εὐήχοος, Eus. Arm. p. 17. 





406 Εδέπης 


Ἑνέπηε, ους, äbnl. Redwig, 1) 11. ©. bes Mine 
figenee (für. Meleſigenes), Großvater Homers, Char. 
b. Suld. ο. Όμηρος. 2) £. fingirter Frauenn., Alciphr. 
1, 12. Aebnl.: 

ἨἘθέπιος, m. Urgiver, ®. eines Guener, Ephem. 
archaeol. 1455. 

Ἐδεργεσία, f. Wolarat, Bein. der Hera in Ur 
g0%, Hesych. 

(ο), Edelweine d. h. guie Freunde 
(f. Art. An. 8, 27,4, St. Β.). Bein. 9) ber Arimase 
δει ob. Arlaspen, Strab. 15, 724, D. Sic. 17, 81, Arr. 
An. B, 27, 4. 4, 6,6, δι. Β. b) der Btolemäcr, Inser. 
8, 4698. 4895 u. |. w. 

Ἐδεργέτηε, böot. ΕἘθεργέταςφ, m. Gpelwein 
(d. h. guter ober woblverbienter Freund), 1) Eh 
rentitel für Männer, welche fi um deu Staat verdient 
gemacht hatten, f. Lex. 2) Bein. des Dionyfos, Hesych. 
8) Bein. κ. DB. zweier Btolemäer π. Anderer, Plut. Cor. 
11, Ath.4,174,d. ϐ, 203,9. 4) Gigenn., a) Abe 
wer, Inser. 110. (b) Böotler, Insor. 1568). ο) Anderer, 
Hippoer. Epid. v, 97, ber aber vır, 55 Εὔεργος heißt. 

Eödepyeridas, (d), Edelweins, Meſſenier, Paus. 
4,21,2. 28,2. 

4, Βερενίκη, Insor. 8, 4697, 3. Fem. u 
Εὐεργέτης. 

s, m. Öutermans, Athener, Ar. Ὑουρ. 
288. — Insor. 169 — ἀποίησε, Inscr. 4, 8196, b. 

Edepyos, (6), Butermann, 1) Narier mit einer 
Statue, Paus. 5, 10, δ. 2) Athener, ein Wucherer, gegen 
ven Dem, or. 47, [. 84 — 58, gerichtet if, vgl. 87,2 
—47,8., Harp.s. ἐχαλίστρου». 8) Anberer, Hippoer. 
Epid. να], 85 = Εὐεργέτης, ο. f. 

os, |. Ξὐεδώραχος. 
) (ad), Schönwefenhaufen, 9) 
Ort in Cyrenaics, j. Bengasl, -- Ἑσπερίς, w. f., Her. 
4, 171. 204, Theophr. h. pl. 4, 8, 2. 6, 8, 8. 8,6, 6, 
St.B: &w. (οὗ) Fo tras, Her. 4, 198, Thuc. 7, 
50, Timae. δ. D. Sic. 4, 56, Paus, 4,26, 2. Sg. Ei- 
δσπερίτης, St.B. 

Ἐδίστης, m. Wohlfahrt, Mannen., Piraiſche 
Grabſtele, Philhiſt. Seft 8, n. 2, K. 

Eödernpla, f. Richilt, 1) Srauenn., Athen. Grabe 
βεῖε im Muf. der atchäol. Geſellſch. zu Athen, K. 2) 
Shiffen., Att. Seew. xıv,b, 41. 

Mn ,„ m. Mannsname unter Jorian, Suid. 
ebnl.: 


Ἐδέτης, m. Ontjahr, 1) Pythagorder aus Lokri, 
Iambl. v. Pyth. ο. 86. 2) tomifcher Dichter Athens, 
(OL 78), Suid. ε. ᾿Επίχαρμος, pweifelh., [. Mein. 
1, p- 26. 

Ἐδετίων, m. Butjehre, Athener, Feldherr, Thuc. 
7, 9. — Kephifler, Inser. 661. 

Εδέχιοε, πι. Manntn., Inser. 805, 1.4. 

Eötevos, m. d. I. Εὔξενος, w. f., auf einer lydi⸗ 
fügen Münze, Mion. 9. var, 867. 

Eötätos, m. Wohllebe, fpät. Mannen., Suid., 
Chron. Pasch. p, 294, d, Socr. h. e, 1,6, p. 10. 24, 
9, aq., Theodor. h. ο. 4, 21, Sozom. 1, 16. 

‚m. Berthold d. 1. glängend waltend, 
1) Atheniſcher Archan Eponym. bei Lebas Inscr. n. 
460. 2) Bater des Polemon, Stier, Suid. s- Πολί- 


ar. 
πι opos, πι. Preifer, Athener, Dem. 31, 10. 
so) f. Gutherz, Frauenn, Tymn. 6 (τι, 
729). 


Eönfidas, a (f. Ahr. Dial. ı1, 225), m. Gut⸗ 


Eönvos 


herz, Mannen., Inser. 1772. — 8, 5146, 27.— ὃψ. 
Inser. Bhod. b. Ross. Helilen. 2, p. 102. 

Ἰθήθιον, m. Biſchoff, Soer.h, ο, 4, 12, 20, Niliepp 

1,297. — Inser. 4, 9448, Sp. 
Sähiffen., Inser. 2, 8585. — ἄν. Em, 
ıv,h, 56, f. Εὐαμερία. 
m. Buttentag, Knidier, Geſchich⸗ 
f&reiber, Plut. fuv. 10, 2. Aehnl. 

Eön m. Dannen., Inser. 1591. 

Eönpapls, (δος, f. Srauenn.‚Inser. 845. 6. Εέαμι- 
eis. Fem. zu: 

Ἠθήμεροε, (6), Quttentag, äbnl. Gutejeit. διά, 
1) Meflenier aus Sitilien, ob. Tegeate (fo Piut. plac. 
phil. 1,7), ob. Koer, (Ath, 14, 658,0), ſpottiſch wer 
Eratoſthenes d Βεργαῖος db. ὃ. der Lũgenhafte gr 
nennt (Pol. δέ, 5, Plut. Is. et Os. 28), ob. ud ὁ 
ἄθεος, 8. Emp. dogm. 8,17, Verf. einer kei 
Geſchichte um Οἱ. 116, Strab. 1, 47. 2, 102. 104 7, 
299, D. Sic. 6, 1, Ιου, ο. ΔΡ. 1, 38, Ael. ν. h. 2, 31. 
Diogen. 2, 67, not, Et. M. 215,86. 2) R. ver Bar 
ther,‘ D. Sio. 84, 44. 8) Spartaner, Inser. 1244. 1241. 
4) Underer, Inser. 858. 2, 2160. 8, 6868. 4, 7189. 
6. Edduspos. Achnl.: 

‚(Euemeroni im dat.) m. Mennsa., Orell. 
4687. K. 


Eöyv, m. Stammvater ver Gymnoſophiſten, Syoc 
p. 86, 11, Sp. 

Eufvn, {. Freda, Nympbenname, Inser. 4, 8086. 

f. Milde, Gem. des Ῥθτίχου, — Chal 
kiope ο). Iphiosa, Pherec, in Schol. ΑΡ. Β. 3, 
1149 (cod. Par. Nnvia). 
νη, f. Quenostoäter, d. ἱ- Marpeile 1. 
9, 567, Hesych., Suid., Theogn. in An. Ox. IL? 
114,8. i 

Ἐδήνιοςφ, voo. Ediivss, (ὁ), Willig, Wahrſege 

aus Apolionis, Her. 9, 92 — 95. Aehnl.: 
eos,m. Manıen-, Alciphr. 8, 52. 

Eönvoptöns, m. Euenorsfproß. a) Leiobritet, 
Od. 2, 242. 22, 394. b)Ageleos, Qu. Sm. 4, 884. €. 
Εὐανορίδας. 

Eönvos, ου, ep. (U. u. Qu. Sm.) ose (6), (πιό 
Theogn. in Cram. Απ. p. 67, 84 Eönvös, n. fo k: 
tont bei Plat., ep. Socr. 14, 21, Arr. Ep. diss 4, 
9,6, ood. tn Dion. Call desor. Gr. 61, Μ., οι 
Andere, [. Popp. Thuc. prolegg. 2, 160 Εύηνος wer 
sieben, doch ift wohl beides ſtatthaft, ſ. Lob. path. ϱ. 
192), Friedebach, Friedlein, 1) 6. des Of 
u. der Tethos, Stromgott in Wetolien, Hes. tb. 345. 
6. unten. 2) 6. des Ares nm. ber Demanile, 8. Mt 
Marpeffe, Apd. 1,7, 7, Schol. Π. 9, 557, nad} Dosith. 
b. Plut. parall. 40 6. des Ures u. der Sterope, m 
welchen der früher Lycormat genannte BL. in Uetolin 
Eönvog benannt fein foll, vgl. Plut. Βαν. 8, 1, ΑΡὲ. 
1,7,8. 9) 6. des Selepios, K. von Lyrneſſus, 8. du 
Brifeis, Il. 2, 698. 4) Zwei Dichter aus Paros, ii 
ältere nach Eus. chron. um Οἱ. 63, 8; f. Plat, apol. ?ü, 
b. Phaed. 60, d. Phaedr. 267,a, Hyper. u. Erstort. 
b. Harp. s. v., Arist. eth. Nicom, 7,10, ὅ., Ath.9, 
867, ο. 10, 429, f, Plut. qu. symp. 7 prooem. — am 
prol. 4. ο. Ep. 31, Anth. 4, 2., Artem. oneir. 1, 4 
Arr. dies. Epict. a. a.D., fragm. in Bergks Anth. Iyr. 
5) Sicilier, Απ. 9, 62 tit. 6) Askalonite, Antb. 9, 
75 tit. 7) Dichter der Anthologie, d γραµµαταθς, 
Anth. 9, 251 tit. 8) Athener, Dichter, Απ. 1Σ, 
602. — vgl. Iao. Anth. zııı, p. 898. 9) Rlagomenin, 
Mion. S, νι, 90. 10) mit u. ohne ὁ ποταμός, δὲ IR | 














Εὐήνωρ 


Aetolien, j. Fidarit, früher Lycormas genannt, Soph. 
Trach. 669, Thuc. 2,88, Apd.2, 5, 4. 7, 6, Ὀ. Sic.4, 86, 
Streb. 7,827 — 10,460, δ., Ael. v.h. 12,22, Paus. 
8, 18, 12. 10, 88, 2, Ptol.8, 16,2. 5, 3, 6, Qu. Sm, 
6, 288, Dion. Call. deser. Gr. 61, St, Β. s. 4νκόρ- 
µας, 9. 11) Flüßchen in Miyfien, Strab. 18, 614, 
Plin. 5, 82. 

Ενθήναρ, ges, m. Karl Ὁ. 1. von männlicher 
Tapferleit (f. Et. Μ. 268, 10). 1) Dufichier, Qu. Sm. 
1, 374. — [2) ®. d. Leiokritos. ſ. Εὐηνορέδης.] 
8) Trojaner, Qu. Sm, 11, 83. 4) Autochthone, Gem. dir 
Reulippe, Plat. Criti. 118, b. 5) B. des βαττθαβοῦ, 
Gphefler, Ath. 12, 548, d (Anth. App. 59), Ind. b. 
Harp. s. v. 6) ein Arzt, Ath. 2, 46, d. 

E νου. Εὐηρείδα, m. Eueresfproß 
b. i. Teireflas, Theocr. Id. 24, 70, Call. h. 5, 81. 106, 
Et.M. 165, 5%. 

Ἐνήρην, ους, m. Hand lich, 1) 6. des Herafles, 
Apd. 2,7,8. 2) 6. des Pierelaos, Apd. 2,4, 5. 8) ®. 
ed Teirefiaes, Apd. 8, 6, 7, Hes., Dicaearch., Li- 
tarch. (fchr. Clearch.), Callim. 5. Phleg. mirab. 
6, 4. 6. Εὐηρείδης. 

Εδηρίδης, m. Φαπν[ίώε, Maunsn., Hesych. 6. 
Φιλομηλείδι ης. 

Eönpıs, f. Srauenn., Paus. 1, 27, 4, wo j. εὐῆρες 
ſteht. Εδω. an Εὐήρης. 

Eöhbevos, m. Reihe, Pythagoräer aus Paros, 
Polysen. 5, 2, 21 (22). 

φήχιος, m. (Schaller?), erfier K. der Chal⸗ 
däer nach der Süntflutb, Alex. Pol. b. Sync. 78, οι 
6. 147, 17. = Neßowd, p. 149,5. 6. Εὐέξνος. 

Eönxos, m. Schalling, Küftenfluß in Kleinaflen, 
fyäter Κὔαρχος genannt, An. per. p. Eux. 28. 

Εὐθάλήν, οὔς, du, m. "Shönblütbhen, Smyr⸗ 
nier, Anth. app. 296. — Inser. 8, 6228, 2. Aehnl.: 

Εὐθαλία, f. Srauenn., Sp. 

Εθθάλιος, m. Schönblüthchen, Mannen., Li- 
ban.epp. 48, p. 25. — ὁ 4αδικεύς, ep. 127, p. 262, 
Nili epp. 8,40. — Proc, b. Goth. 2,2. Vgl. Fabric, 
bibl, gr. 1Σ, 289. | 

Ei m. Schönlein, eigtl. Schönfproß, Athe⸗ 
πει, Inser. 924, dgl. 2, 2686. 

Εἰθάρσης, m. Kühnert, Diannen., Insor. 3, 
4112, 4, Sp. 

Εὐθέτη, f. Nüge, Frauenn., Biräifhe Grabſtele, 
Ephem. archseol. 561, K. : 

„m. Nüger, Athener (Kybathender), 
Dem. 59, 84. Yebnl.: 

Eößeros, m. Mannen., Inscr. 2, 2408, Sp. 

Ἑθθήμων, ονος, m. Böge (d. 1. Zuge, Büger), 
Mannen., Inser. 88, 89, Meier ind. schol n. 59, nach 
Conj., Ist. Euthemus, f. Franz Spec. ep. p. 39, n. 
124. 125. 

Ἑθθηναί, pl. (Mein. verm. Εὐθῆναν) Reichen⸗ 
heim, St. in Karien, nicht weit von Halitarnaß, St. 
B., Mel. 1, 16, wo Euthanae ſteht, vgl. Plin. 5, 29. 
Ew. Ἐθθηναῖος nach griech, Ἐθθηνεύα nach kariſchem 
Sebtauch, bei Polem. Eößeviran, auf Muͤnzen gen. 
Κὐθηναίωνι. Εὐθηνιτῶν», f. Holst. gu St. B. 

Eöönyos, m. Reich, Mannen., Inser. 2, 2984. 

psos, m. Jagemann, Mannsn., Spätere. B. 
Liban. oft. Aehnl.: 

Eößnpos, ου, νου. Εὔθηρε, m. Jäger, 1) Athe⸗ 
πε, @) Breund des Sokrates, Xen. mem. 2, 8, 1. 
b) Meier ind. schol. 1, 19, Conj. 2) Anverer, Inser. 
3, 4808, i, 21. 


Εὐθύδημος 407 


Ἠὐθίας, m. Liede (ik — glei), 1) Athener, 
9) einer, gegen welchen Lyflas eine Rede ſchrieb, Poll. 
10, 96. db) Rheior u. Antläger der Phryne, Hyp. 6. 
Harp., Hermipp. u. 9. δ. ΔΩ. 18, 690, ἆ. 591, e, 
Quint. 1,5, 61. c) 4αμπτρεύς, Att. Seew. x, ο, 57. 
d) Archon Eponymus zwifchen DI. 120,8 u. 128, 2, 
At. Pſeph. im Philhiſt. Br 8, Heft 5, p. 468. 3) Name 
eines Dialogs des Glauton, D. L. 2, 14. 

Ἐθικλής, έους, m. d. |. Εὐθυκλῆς, w. f., Urs 
giver, Mion. S. ıv, 237. 

Ἐδθιαπου, m. "ᾷ Φίτοβ (f. Keilon. p. 47), Ather 
ner, a) Archon DI.79, 4 D. Sic. 11,75 (v.1. Elın- 
πος). Marm. Par. 59. b) Anaphlyſtier, Plut. Cim. 17. 
6. Elinnoc. 

Ἑλθοίνα, f. Frauenn. aus Goronea, Keil Inser. 
boeot. LVIII, I. (Rang. 11, n. 2180 ). Fem. pu: 

Ἐθοινος, m. Schmaufer, Athener, Inser. 166. 
169. Παλληνεύς, Att. Seew. x, ο, 69. — Insor. 4,8517, 
8. (Nach Pape audy Her. 9, 106 zu leſen, f. Εὔθυνος.) 

Ei000os, gen. (Inscr. 7188) au) -θου, m. Schnell, 
Diannen., Inser. 4, 7877. — 7188, Sp. 

Eööpem, m.? (Shaller?), Mannen., Inser. 2, 


1884, 8. 
Εθθναϊῖους, m. Oppermond, Aetoliſcher Monat, 
entfpr. dem belph. 4μάλνος, Wesch. u. Fouc. 829, K. 
Εν m. Treff, Fiſcher, Aleiphr. 1, 6. — 
Inscr. 4, 8199. 

Εθύὑγένηε, ους, τα, Wohlgeboren, Atbener, den 
Dinarch verteibigt, Cram. An. 1, p. 52, 10, ὅ., — 
Inser. 2, 2888, 54. 

Ἐὐθυδάμαςε, αντος, m. Siebold, Mannen, Inser. 
— Auf einer Dünze, Mion. 1, 524. 

F „m. = Εὐθύδημος, 1) Spartaner, 
Inser. 1260. — Anterer, Inscer.2, 1925. — V. des Nie 
fandros, Plut. sol. an. 8, 2. 

Ἐὐθυδαμία, f. Erkenzweig (0. i. Grlanswig, f. 
das Flgde), St. in Indien am Hydaspes, Grotefend 
die Deüngen der griech. x. Könige von Baltrien, 6. 
95, K. 

Εθύδηµοε, ου, voc. Εὐθύδημε, GErten (ächter) 
od. @&htermeier, (Hosych. εὐθυδήμονα ἁπλοῦν δη- 
µότην, Eur. fr. 228), 1) Atbener, a) Archon DI. 56, 
1, Marm. Par. 42, Sosier. b6.D.L. 1,8, 1.— Ol. 82 
8, D. Sic. 12,8. — Οἱ. 87,2, D. Bio. 12, 88, Ath, 
5,217,a. 218,b. — 01.88, 8, D. Sic. 12,58 (ν.|. 
Εὐθυνος), Ar. Ach. arg. b) Seerführer im pelopon« 
nefifchen Kriege, Thuc. 5, 19. 24. 7,16. 69, D. Hal. 
Thuc. 26, D. Sic. 18, 18, Piut. Nic. 20. ο) ὁ xaddg, 
©. des Diocles, Schüler des Sokrates, Xen. Mem. 4, 
2,1— 2,40, Plat.conv. 222, b, Ath. 5, 187,d, Plut. 
eoh. ira 19. d) 6. des Pamphilus, Dem. 40, 28. 
e) Ῥθίψεβε, Dem. 18, 164. f) Sunier, College des 
Plutarch als Priefter, Plut. qu. symp. 7, 2,2. Bere 
fon des Geſpräche. Ebent. 8, 10, 1. g) Diomier, ©. 
des Stratokles, Dem. 21, 165. Plut. X oratt. deor. B, 
1. b) Scriftfl. Ath. 2, 58, £f — 12, 516, ο, ὅ., f. 
Eödnuos. i) 3. eines Kallitrates, Κολυττεύς, Inser. 
115..k) Sagnufier, Att. Seew. zvı, ο, 88. 1) Ἔρ- 
xısös, Ebend. e, 88. m) Andere, Inser. 2,2698. — 
Meier ind, schol. n. 59 (Conj.). 2) Chier, Sophift aus 
Thurii, der in Athen Ichrte, Plat. Crat. 386, d, Arist. 
thet. 2, 24, Perfon in Biatons Geſpr. diefes Namens 
271, b— 308, c, Ath. 11, 506,b. — Er u. feines 
Gleichen, οἳ περὶ Εὐθύδημον», S. Emp. dogm. 1,18. 
8) S. des Kephalus, Br. des Lyſias aus Syracus, 
Plat. τερ. 1, 828,b. 4) Magnefier, Pol. 10,49. 11, 





408 Εὐδυδίχη 


84. 5) Tyrann von Sicyon, Paus, 2, 8, 3. 6) K. von 
Baktria, Apd. b. Strab. 11, 516. Er n. feine Leute, οἱ 
περὶ Εὐδύδημον, Strab. 11, 515. 7) Rebner aus 
Mylafe, Strab. 14, 669. 8) B. tes Apollonius von 
Tyana aus Tarfos in Cilicien, Suid,, Philostr. v. 
ΑΡ. 17. 9) ®eripatetiler, Luc. Hermot. 11. 6. Εύ- 
θύδαμος. 

Ἑδυὑὐδίκη, {. Ew arda, 5. bes Miltiabes, D. Bic. 
20,40,f. Ergudszn, Inser. Böockh Intlgzbl. A. Litth. 
1886, n. 84. j 

Εθύδικον, (5), Eward d. ἱ. Gefeheshüter, ger 
recht richtend, 1) Athener, a) ein Arzt, Dem. 40,88, 
Acschin, 1, 40. b) Anderer, Din. 1, 88. ο) einer, ge» 
gen den Lyſias eine Rebe fehrieb, Harp. s. ἀμφιδέα». 
d) Κόπρενος, Alt. Seew. x, ο, 101. e) Phegäer, Alt. 
Seew. χνι,α, 112. f) Anderer, Boss Dem. Att.-9B. 
2) Chaleidier, Luc. Tox. 19 u. Π. 8) Inser. 3, 
6311, 4. 

E40080nos, m. Haim, Athener, Μελιτεύς, Insor. 
172; Athmoner, Att. Seew. x, ἆ, 75. 

Ἐθυκλείδης, m. Rudhardé, Athener, Inser. 169. 

Ἐόθυκλθς, dovs, m. Rudhard Ὁ. i. von tüchti⸗ 
gem od. richtigem Ruhme, 1) Racevämonier, Xen. Hell, 
7,1, 83. — ein Anderer: Arr. An. 2, 16, 2. 5. 2) Athe⸗ 
ner, 9) Ἠτώοπ, Pfeudeponymus, Dem. 118, 118. b) 
Anderer, für welchen Demoſthenes die Rebe gegen 
Ariftofrates fchrieb, nach Dem. 28 arg. Θάσιος τὸν 
Φῆμον, alfo viell. Θριάσιος, Sehol. Asschin. 8, 52, 
D. Hal. Dem. et Arist. 4. ο) Helimufler, Inser. 189. 
d) Deiradiot, Ross Dem. Att. 5. — Alt. Seew. ΧΙ, 
b, 68. e) Anderer, Ross Dem. Att. 158. 8) Kos 
rintbier, Thuc. 1, 46. 8, 114. 4) Pythagoräer aus 
Ahegium, Iambl. v. Pyth. 267. 5) Dichter der alten 
Komödie, Ath. 8, 124, b, Suid. 6. Mein. 1, 269. 
frg. II. 

Ενθύκόμας, m. Strobel d. ἱ. birsutus, Athener, 
Inser. 190. 

Εθύκομίδης,τα. Streubels, ein Landmann, Ael. 
ep. rust. 1. ὶ 

Eößurpärns, ους, &, acc. n (Dem., Ar.) u. ην, 
(D. 8ico.,.Aps.), (6), Archenholz, ahd. Erchanolt, 
d. ἱ. echt waltend od. herrſchend, 1) Athener, a) 2. 
eines Aftypbilus, Isae. 9, 17. 19. 86. b) ®. eines 
Euthymachus, Halaͤer, Inser. 115. c) V. u. S., Myr⸗ 
rhinuſtet, Inser. 199. ἆ) Azenier, Ross Dem. Att. 5. 
e)Kudadnvassdc, Att. Seew. xıv,a, 50. f) Anderer, 
Inser. 166. 2) Olynthier, Dem. 8, 40, 19, 265. 843, 
D, Sic. 16,58, Plut, fort. 1. garr. 15, Aps. rhet. ed. 
Sp. 1, 888 (ed. W.9, 547). 8) Korinthier, D.L. 6, 
58,7. 4) Phokeer, 6. des Onomarchus, Arist. pol. 5, 
8,4. 5) Sicyonier, S. u. Schüler des Ergießers Ly⸗ 
fippus, Tat. or. in Graec. 52, Plin. 84, 8, 19. 

Ἠὐθνκρίτη, f. Athenerin, Rangeb. ıı, 1489, K. 
Fem. gu: 

Ἐθθόκριτος, m. Erchenbrecher Ὁ. ἱ. als echter 
glänzend sd. anerkannt, Athener, Archon DI. 118, 1, 
D. Sie. 17, 82, D. Hal, Din, 9., Inser. 222. — Blatier, 
Lys. 28, 5,8. 

Ἐθθνλλος, m. Mannen. Wesch. u. Fouc. 408, K. 

Ἐθῦλοχος, m. Baller d.i. mit fedem, offen 
Timpfendem Heere, Gargettier, Επιεγρ. ἀνέκδ. ἆρ- 
χαιολοχ. Συλλόγ. Hft. 2, π. 66. K. 

Ἐθθυμάχη, f. Balthilde di. offne, fühne Käm⸗ 
pferin, Frauenn. auf einem attifhen Grabflein im 
Berliner Muſeum, π. 888, K. 

Ἐθύμἄάχος, m. Weigolbt d. i. Led od. offen 


Εύδυνος 


fämpfend, m. 1) Athener, a) Ὀτρυνεύς, Dem. 44, 
9. b) Halärr, ©. eines Quthyfrates, Inser. 118. «| 
Unberer, Din. 1, 28. — Inser. 2, 2567. — (Meier ind. 
scho]. n. 10 Conj.). 2) Tenebier, Paus. 10, 14, 1. 

Εθύμένηςα, οὓς, acc. 7, voc. Εὐθύμενες, π. 
Archleb (0. h. Aechtleben), 1) Athener, Archon, Οἱ. 
85, 4, D. Sic. 12, 82, Ar. Ach. 67, Philoch. u. Helios. 
b. Harp. s. προπύλπια, Schol. gu Aeschin. 2,81. 
ju Ar. Ach. 17, Suid. 2) Mänalier, Olympionile, Paas. 
6, 8, 5. 8) Maflaliote, Geograph, Piut. plac. phil 
4,1,2, Ath. 2,87, 9 (p. 181 ed. Mein.), Arist. or. 48, 
p. 596, Io. Lyd. 4, 68, Marc. Heracl. ep. Menipp. Σ(1, 
L Εὐθυμόνης u. Εὐθυμάνης), Senec. qu. nat. 4, 1}, 
vgl. mit Arist. meteor. 1, 18. 4) Geſchichtſcht., Clem. 
45 str. 1, 21. 5) Anderer: Call. ep. 16 (Anth. ΤΗ, 

22). 

Eddvuröns, m. Erchanrath, ein Maler, Plin. 
86, 11, 40. (cod. Bamb. Euthymides, was Keil An. 
ep. p. 208 vorzieht). 

Eöduundla, f. ähnl. Erkenzweig, od. eigtl. 
Erchantathewig, St. am Bipaspes (d. i. Hybaspcı)ız 
Indien, = Σάγαλα, w. |. Ptol. 7,1, 46. 

Εὐθύμία, f. Blidhilt d. i. heitrer, froher Gin. 
1) perfonif. als Gottheit, Pind. fr. ine, 34, p. 683 εἰ. 
B., Memn. fr. 4. in Phot. bibl, ο. 224, p. 224, we cin 
Statue der εὐθυμία (fr. Εὐθυμία) erwähnt wit, 
weiche Φἰοπυβοῦ errichten ließ, f. Keil an. ep. p. 
209. 2) Milefierin (in Athen ?), Inser. 708, 8) Frantn⸗ 
nam in Parth. erot. 8 marg., wo falſch Γυδυµία 
Rebt. 

Eößönläns, ου, m. Wohlgemuths, 1) οί, 
einer ber Minyer ale Sohn δε Euthymos, Her. 
4,150 (ν.]. Εὐφημίδης). 2) Eigenn. a) Ehalitit 
(Euthymidas), Liv. 85, 87. b) Mannsen. Inser. 3, 
1967, b, 18, Add. ο) ein Vaſenmaler. auf Scheren 
von Adria u. Bold, Β. Rochette Ἱ. à M. Schorn Ἰ, 
Müllers Handb. d. Kunftarhäologie, 257, 4. 7. € 


Eösvundng. 


Εθυμίη, f. Mänade, Inser. 4, 8899, [. Ride- 


μία. 

Ἐθθυμιος, m. Wohlgemuth, ſp. Mannen. vl, 
bef. Εαυτίο. bibl. gr. vrıı, 845. 

Ενθυμίε, ίδος, {. Plidhilt, Brauenn., Ins. 
2,1981. 

a Ἐθθύμιχος, m. Mannen., Wesch. u. Fouc. n. 6, K. 
ehnl.: 

Ἐθῦμοας, m. Wohl gemuth, 1) Heros zu Lem 
in Italien mit einer Statue, berühmter Yauftlämpfe 
u. Ölympionife, Strab. 6, 255, Paus. 6, 6, 4 — Il, 
Αα]. v. h. 8, 18, Suid. 2) 2eucadier, Plut. Tim. 30. 
— Anführer des Sicetes, Ebend. 32. 8) Drchomenitt, 
Keil Inser. boeot. IV, b, 1. 4) Underer auf ent 
Vaſe b. Durandin. 421. Inser. 8, 5475,88. 

Eößövixos, m. δ. Nicet. Eug. νὸ, Sie bold d.b 
Περδῖεᾶ, offen flegend, 1) Epbefler, Ach. Tat. erot 
8, 14, Nicet. Eugen. B, 280. 2) adulescens, Plaut. 
Cas. greg. 3. 

3008 ,„ m. Shapald, d. i. gefeßvertraumd, 
Athener, D. eines Antimachus, Marathonier, Inser. 
158, Meier ind. schol. n. 19. 

Ἑνθννοα, Richter, 1) Atbener, a) Archon ΟΙ. 88, 
8, Inscr. 196 u. Philoch. in Schol. Luc, Tim. 80 (1. d.) 
b. D. Sic. heißt er Εὐθύδημος, w. f. Ὁ) S. deu Her⸗ 
molytos, Her. 9, 105 (v.1. Εὔθοινος) ο) Anarhiv 
flier, Inser. 187 (Staatefchreiber Οἱ. 86, 4). ὁ) | 
4αμπτρεύς, At. Seew. x,c,131. e) Ringer, Dem. 





Εωδύνους 


2, 71. f) einer, gegen den Lyſiat eine Rebe ſchrieb, BD. 

. 467, 82, vgl. mit Bachın. an. 1, Ρ. 168, 20. 2) 
Thespier Plut. Ages. 84 (codd. εὐώνου, nach Keil 
viel. Εὔωνύμου). 8) Pythagorder aus Tareut, Iambl. 
v. Pyth. 167. 4) Uindere: Arist. rhet. 2, 19. — Fifch 
händler, Antiph, b. Ath. 8, 120,0 — Ko, Euphr. 
δ. Ath. 9, 879, e. — Underer: Antiph, b. Ath. 8, 842, 
e. — Insor. 8, 4897, b, 14. 

Εθύνουφ, ου, b. Plut. Εὐθύνουος, m. Vriſch⸗ 
muth, geraden ob. Tühnen Geiles, 1) Athener, ges 
gen welchen Iſokratet die Rede 21 ſchrieb, 1 — 21. 2) 
Vythogoräer aus Locri, Iambl.v. Pytb. 267. 8) ein 
Staler, Plat. oons. Apoll 14. 

Εθθύρετος, πι. (?) Bertrand ὃ. 1. mit glängen« 
dem Schilde, —S in der Hadrianſtoa zu Athen, K. 

p(e)v, avos, m. Freimuth (d. h. freie 
mũthig redend), Menven. 9, 8064, 6 (1. d.). 

döus, νος, m. Tanger (di. friſ. derb, gerade), 
Spartaner, Paus. 8, 2, 7 (Euthus, ein Steinſchneider 
bei Vracci, T. τα, tab. 71]. 

Ei36rovos, m. Strad, Mannen., Insor. B, 6747, 
b, 8, 18, Sp. 

E μου, m. Freimund (f. Εὐθυρρήμω»), 
Ütbener, Dem. 58, 8. 

Ἑθθόφρων, ovog, τοε. (Plat.) Εὐθύφρον, m. 
Vohlmuth, ἁθπί. Gutherz. 1) Athener, a) Ώτοῦ. 
yaltier, Wahrfager u. Berfon in Platos Geſpräch 
diefes Namens, Plst. Euthyphr. 2, a — 15, e. Cratyl. 
896, d,— 428, ο, Schiller des Sofrates, ’D.L. 2,5, 
2. 12, Phut. gen. Boor. 10. Er u. feines Gleichen, οἱ 
ἀμσὶ Κὐθύφρονα, Plat. Crat. 899, 9. b) Tithrafier, 
Inser. 115. ο) Lamptrer, Ross Dem. Αε 5. 2) V. 
bes Herallitus aus — D. L. 6, 6, n. 1. — 6. bes 
Herallit u. Schriftſteller, D. L. 1,9, 2.1. 5 5. tes 
Hippafus, des Großvaters von Pythagoras, D. L. 8, 
1, η. 1. 

Ἔθια, ων, n.pl.,b. Ptol. 8, 18, 82 Ἑνία, Rants 
weil (f. Curt, Griech. Etym. 11, 156 u. 189), St. in 
Macedonien. D. 8ίο. 19, 11. 

Έδιος (eig. Eile — = Eiol = Rödaos, f. Et. 
M., andere Herdn. b. Theogn. An. Ox. 2, 158,20, f. 
Ahr. Dial, 11, 74), gen. (Eur. Bacch. 579) ου, Ῥοῷ 
Nicom. ep. v1, 320 Eölkw, voc. Evis (Απ. v1, 
87. Eugen. Plan, 808, Suid.), (8), Rente, (f. 
Eva), nad Andern: Ruff vom Jubelruf εὖα, εὐοξ. 
1) Bein. des Bacchus, Anser. 18, Soph. O.R. 211, 
Plut. Merc. 22. de εἰ ap. Delph. 9, Ath. 8, 868, b, u. 
fo auch allein = Bdxyos, Nonn. 9, 185 — 48, 24, 8., 
Eur. Bacch. 666, Ar. Thesm. 990, » f., Phil. 
Thess. ep. IX, 258, ad. ız, 524, [. eviog in Lex. 
2) @igenn. 9) ein Flötenfpieler aus Shalcie, Ath. 12, 
638, { Inser. 224. 2, 2182,d, 16, Add, 4, 7470., Plut. 
Καπ. 2. regg. apophth. Alex. 20. b) Tanagıder, Cart, 
A. D. 46, 2 (von Keil bezweifelt). ο) Stlave in Dels 
pbi, Cart. A.D, 6. 

Βθιλαῖοι, = Γαετοῦλοι, w. [., Ion. 1, 6, 2, benannt 
von Εδίλας, m. dem Sohne des SHufus, Ios. 1, 6, 
2, der 1, 6, 4 αιῶ einen Εδιλάτης ale Sohn "des 
Yuftas nennt. — Be Sync. 87, 17 it Εδιλάτ 
Etammvater der Sanginen. 

, % 1) Tochter des Danaos von der Ae⸗ 
thiopis ob. der Polvxo, Apd. 2, 1, 5, Tzetz. Lye. 
603. 3) Sem. des Pierus, M. ver Pieriden, Ant. 
Lib. 9, Ov. met. 5, 808. 3) T. tes Torimmas, Ge⸗ 
liebte des Oppfleus, Soph. b. Partben. erot. 8,b. 4) 
= Melanippe, w. f., Erot. cat. 18. 5) T. des Leucon, 


Εὔχλεια 409 


Pans. 9, 84,9. 6) Gem. des Megametes, Xen. Ephes. 
erot, 1, 2. 7) Andere: Maced. ep. v, 228. 8) (äh. 
Ropleben), Gemeinde in Karin, Ew. Βόνππευς, 
St. B. — Fem. au: 

Eiieros, m. Etüttmann, 1) 6. des Theſtios, 
Apd. 1, 7, 10. 2) Tıojaner, 1]. 16, 411. 8) 6. bes 
Diegerent, Paus. 1, 41, 8, fein Brad, 1,48, 23. 4) 

Ghier, Asil.ep. vır, 500. 's) einer, über deſſen Erb⸗ 
fhaft Dinarch eine Rede verfaßte, D. Hal. Din. 12 
(v. e ᾿Ετίηττος). 6) Archon, v. 1. für ΒΕὔθιππος, 
w 


Ἐθίστιοε, m. Heinrich (d. i. heimteich), Mannen. 
Inser. 1574 (von Keil bezweifelt). 

Eöıros, m. Wishard, fr. Guicherd (ob vafritiem, 
vgl. Hesych. ο. ἵτης). Mannsn.. D. Sie. 19, 48. 

Ἐθκαδμος, m. Egbert d. i. in Waffen elängend, 
Vildhaner (Οἱ. 82), Pans. 10, 19, 4. 

Eixaßorleros, 0», m. "Heiliger, 
Inser. 8, 5694, 2, Sp. 

Eixalpıos, m. Öuttieit, ein Gelehrter unter dem 
Kaiſer Valens, Amm. Marcell, 29, 1. Anberer, Iuser. 
8, 5710. 

Ἐθκαιρος, m. Buttzcit, 1) Atbener, Inser. 272. 
3) Tanagräer (Μ. Avp. Eix.), Inscr. 1586, 8) ein 
Schüler des Uriftotel,8, An. rit. Arist. 

Ἐκαμπίδας, m. Beige, Arkadier, Dem. 18, 295, 
Pol. 17, 14. — Dlänalier, Paus. 8, 27, 2. 

: Eönapms, m. Riede, At: ner, Inser. 284. 

Eöxäprea, [ο Eckh. d.n.8, 158 u b. St.B. ed. 
Mein. (f. Mein, daf.), δ. Strab., Ptol. u. Inser. Εὐκαρ- 
wia,,f. Neichenau (f. Metroph, b. St. n.), 1) Et. 
in Phrygien, in fruchtbarer Gegend, öſtlich vom jegigen 
Segiclar, Strab. 12, 876, Ptol. 5. 2, 24, Inser. 8, 4892, ΄ 

6089, Plin. 5, 29, @. @w. Εὐκαρπεύς, St. B, 2) 
Εὐκαρπία, δαβιῖ in Eicilien, von, St. Β. falſch qe⸗ 
Iefen für’Yxxzape, w. f., Ew. Eixaprıavde, Ei. 
κα su.E της, St. B. 3) Rihile, 
Srauenname, Orell. 2466. — Cod. 4, 49, 11. 

Ἐδκαρπίδηε, m. Rieds, Athener, Insor. 196. 
266. Aehnl.: 

Ἑθκάρπιος, m. Viſchoff, Soor. h. e. 4, 12,20, 
Sp. Aehnl.: 

Eöxaprley, m. Mannen., Inscr. 4, 8965, 1. 
Aehnl.: 


Mannen., 


Ἑὔκα ‚m. Neichmann, Athener, Inner. 187. 
᾿4θμονεύς, 244, Denoer, Ross Dem. Att.7. Milefier, 
94, vgl. 189. Inser. 191. 194. 266. 1658. 2, 2445, 
b, "Add. Koer, Mion. 8. vı, 578. Ghier, 11, 409. 

Eöx , m. (?) Mannön. auf einer atheniſchen 
Münze, Mion. S. ııı, 548. 

Ἠὐκατάλλακτος, m. Schlichtegroll, Mannen., 
tt. Infchr. im Muſ. der arch. Geſellſch. zu Athen, K. 

Ὃ αρ m. Schaller, Mannen., Inser. 3, 

άδιοο, m. Shönewald, eigtl. Schängweig, 

Mannen., Liban. ep. 673. — Inser. 3, 8847, 2, Add. 

ὀκλία, f. Sraucnn., At. Inſchr. in der Athena 
vom 25. Augun 1860. Inser. 2, 8816. Aehnl.: 

Εδκλαα, ἤ, Kintilde, 1) Bein. der Artemis mit 
einem Tempel in Athen, Platä& u. Theben, Paus. 
1, 14, δ. 9, 17,2, Plut. Arist. 20, Mimgen auf 6οτ. 
eyra [. Εύκλενος. Inser. 258. 467, u. mit einem Feſte 
gu Korinth, welches davon τὰ Ἑδκλιια hieß, Xen. 
Hell. 4, 4, 2. 3) Frauenn. a cine Hetäre, Gorg. δ. 
Ath. 13, 588, ο. b) Athenerin, Ross Dem. Att. 162. 
ο) Andere, ἴπλος. 1786. 1986. 


410 Εὐχλείδης 
Ex , ου. νου. (Ὁ. 1». 9, 5, π. 12) Εὐχλείδη 
(6), dor. Εθκλείδας (vom Epartaner in ἵπεοτ. u. δ. 


Pol. u. Plut. u. vom Orchom. Inser., bier gen. ao, u. 


vom Delpbier), Roderichs (patron. von Εὐκλῆς, f. - 


Et.M. 165, 58, Lob. par. 5). 1) Santläer, Gründer 
don Φίπιετα, Thuc. 6, 5. 2) Sicilier,a) 65. des Tyrannen 
Hippolkrates von Bela, Her.7,155.b) Graveur aufMüne 
gen von Syracus, R. Rochette Lettre à M. le Duc de 
Luynes. 8) Athener, a) Archon Οἱ. 88, 2, D. Sic. 
12, 58 (nad Ar. Εὐχλῆς), db) Archon DI. 94. 2, 
das Jahr ber Amneftie, weldhes dur die PBrüfung 
u. Wiederherftellung der alten Gefepe u. außerdem 
dadurch merfwürbig wurde, daß man fich hierbei zus 
erſt öffentlich des tonifchen Alphabets bediente, And. 
1,87 — 99, Lys. 11, 4, Isae. 6, 47. 8, 48, Dem. 24, 
42 u. Schol. — 188 u. ff. 43, 51. 57,80, Asschin. 1, 
89 u. Schol., Arist. poet. 22, D. Sic. 14, 12, Andr. b. 
Build. s. Σαμίων u. Apost. 15, 82, Plut. Arist. 1. 
x oratt. Lys. 8, Ath. 13 577,b, vgl. mit 8,au.7, 
829, c, Eust,. 11.7, 185. Es wurde daher fprichw. zu 
fagen: τὰ πρὸ Ευκλείδου ἐξετάξεν», Luo. catapl. 5, 
vgl. mit Hermot. 76 (ὥσπερ τῶν πρὸ Εὐκλείδου 
ἄρχοντος πραχθέντων) ο) einer der dreißig Ges 
walthaber, Xen. Hell. 2, 8, 2. d) ein Gefandter an 
Philipp, Dem, 19, 162. ©) einer, gegen weichen Ifäus 
eine Rede verfoßte, D. Hal. Isae. 14, Poll 8, 48, 
Harp. ». "Ayvlac — ερικέφαλος, 3., [. fr. oratt. ed. 
Bait.-Saupp. 11, p. 385. f) ein Bildhauer (wahrfch. um 
OL 101,4 u. ff.), Paus. 7, 26, 9. 26,4. g) ein As9o- 
τόμος, Schuldner des Plato. D. L. 8,n. 80. bh) Xy⸗ 
petäoner, Ross Dem. Att. 5. i) Andere, Ιπβοτ. 144. — 
Meier ind, schol. 59. — οἱ περὶ Εὐκλείδην», Plut. 
Arat. 41. 4) Wahrfager aus Phlius in Achaja, Xen. 
An. 7, 8, 1— 8, dab. Ἐῤκλεῖδαι, Wahrſager wie 
Eucl., Ael. n. an. 8,5. 5) Korinthier, οἱ περὶ Eö- 
κλείδην, Piut. Tim. 18. 6) Olynthier, Fteund des 
2ycurg, Plut. x oratt. Lyc. 17. 7) Megarer, nah 9. 
Geloer, Sokratiker (6 Σωκρατικὸς ἀνήρ), Strab. 
9, 898, St. B.s. Μέγαρα, οὐ. 6 Μεγαρνκός, Hesych. 
Mil.s. E. 27, Etifter der megarifhen Schule, Plat. 
Phaed. 59, ο, D. L. prooem. n. 18. 2,10 vgl. mit 2, 5, 
n. 12. 6,5,n.6, 8., Plut.coh. ir. 14. frat.am. 18, Suid. 
Sfäusfchrieb eine Rede gegen ihn, Harp. s. ὅτι τὰ ὄπικη: 
θυττόμενα. --- Perſon in Platons Theätetus. — Eeine 
Säule, οἱ ἀπ) Εὐχλείδου, D.L. 2, 11, 1. 8) berühmter 
Mathematiker in Alerandrien gur Zeit des Ptolemäus 
Philadelphus (aus Tyrus, nach Einigen aus Θεία), Plut. 
ο. Epie. 11.— Inser. 2, 2953, 8141. vgl. Fabric. 
bibl. gr. ıv, p.72u. ff. vgl. ıv, 46, not. Er wurde 
als künſtlicher Berechner ſprichwörtlich. Ael. n. an. 6, 
67. dan. Adj. Ebx\clöaos, α, ο», Procl. 9) ein Bas 
tafit mit dem Bein. Σεῦτλος, Heges. b. Ath. 6, 250, 
e, dgl. mit 249, Ὀ. ο. 10) Aeginete, V. des Daeda⸗ 
liden Smilie, Paus. 7, 4, 4, Clem. Alex. protr. p. 
18 (80). 11) ein Platoniker, Porph. v. Plot. 20. 
12) ein Dichter, Anth, app. 26, tit. — ein Gramma⸗ 
tier, Sehol. Il. 1, 4.— Apost. 10, 88, b. — Atst, Eucl. 
Pacatianus (1. d.), Fab. bibl. gr. xırı, p. 155 ältere 
Ausg. 18) Untere: Xen, An. 7,8, 6. — Crinag. ep. 
γι, 142 — Strat. ep. xıı, 281. 14) Εὐκχλείδας, a) 
Spartaner, a) 6. bes Leonidas, Bruder bes Sieomenes, 
Fol. 2,65 u. ff., Plut. Philop. 6. Cleom. 11.28. Ag., 
Cl. et Gracch. ο. ὅ: οἱ περὶ (τὸν) Εὐχλείδαν», Pol. 2, 
67. 68, Plut. Cleom. 28. β) Andere, Plut. Artox. 5. 
— Inscr. 2, 1846. 1850. b) Delphier, Curt. A. D. 
8. Au.ff. ο) Orchomenier, KeilInsor. boeot. 11, 41. 


Εὔχολλα 


6. Εὐκλίδας. 8) Iheffalier, Patr. Εὐκλαδαῖος, 
wie ein Andromachus heißt, Inser. These. δ. Ahr. Dial. 
11, p. 580. 

Ἐδκλαος, m. Alotbildenmond (f. Βὔπκλεια), 
Monaten. auf Corcyra, Inser. 1845, Tauromen., [. 
Franz Ann. dell’ Inst. d. Corr. archaeol. 1888, p. 75. 
— Inscr. 8, 5640 ıv, ool. 11, 9. 

Eöxkaros, m. Ehlodomir, Koer, Juſchr. bei 
Boss Τι, 178. — Inscr. 8, 5557. 5751, 15. 

Eöridey, m. Mannen., Megar., Inser. 5. A. Rang. 
11,n.694,K. Achnt.: 

Εὐκλέων, wros, m. Romarich, 1) DB. des Ko- 
rinthiers Cuagoras, Arr. Ind. 18, 9. 2) Euclio, senex, 
Plaut. Aul. 

Εὐκλῆς, b. Suid. s. Ὅμηρος u. Inser. in Meier 
ind. schol. n. 59 Ἐῤκλέης, gen. οὓς, ep. (Anth. app.) 
u. böot. Keil Inscr. bosot. ıv, b, 19 dos, der. 
(Inser. 2485. 4, 8518, ıv, 42, c) ευς, det. τα, 
Inser. 8, 6628, 6, acc. da u. böot. ἣν, Keil Inscr. boeot. 
ıv,b, 19, voc. (Andoc. 1,112) Εὔκλεις, m. Rode» 
τι (5. δ. ruhmteich), 1) 6. des Dorion, Enkel des 
Orpheus, Hellan. u. 9. in Procl. chrest. f. 1, Char. b. 
Suid, ο. Ὅμηρος. 2) Athener, a) Beldherr Οἱ. 69, 
1, Thuc. 4, 104, Schol, Aeschin. 3, 81. b) Halimufier, 
Staatsfchreiber, Ios. 14, 8, 5. ο) UWeberbringer ter 
Nachricht vom Sieg bei Marathon, den Andere Ther- 
fippos nennen, Plut. glor. Ath.8. d) athenifcher Ur⸗ 
chon O1.88, 2, Arist. meteor. 1,6, Andr. b. Suid. ο. 
Σαμίων, f. Εὐκλείδης. ο) ein Zeuge des Andocides, 
Απάοο. 1, 112. 115. f) einer, gegen welchen Lyfias 
eine Rebe fhrieb, Harp. s. αὐτομαχεῖν. g) ©. εἶπεν 
Bhilolles, Τρενεμεύς, Inscr. 115. h) Zypetäoner, 
Ross Dem. Att. 5. 1) Untere, Meier ind, schol. n. 59 
— Inser. 2, 2822. 2485. auf einer atheniſchen Münze, 
Mion. 11, 128. 8) Sicilier, a) Spracufaner. 6. des 
Hippon, Thuc. 6, 108, Xen. Hell. 1, 2,8. b) Hybläer. 
DB. eines Archiat, Anth.app. 872. 4) Rhodier, Enkel 
bes Diagoras, Olympionike, Paus. 6, 6,2. 7, 2, Arist. 
in Schol. Pind. ΟΙ. 7, 1 (ν.Ι. Εὔκλων). 5) Megarer, 
Bater u. Sohn, Keil Inser. boeot. ıv, b, 19. 6) 
Afypeläer, Inser. 2485. 7) Hermioner, Vater und 
Sohn, Inser. 889. 

ὕκλητος, m. Ehlopimir, 1) Meffenler, Batır 
des Gorgos, Pane. 6, 14, 11. 2) Sparlaner, Inser. 
1247. 8) Athener, Archon — Εὐκλείδης, Schol. Π. 7, 
185. 

EöxAlßas, ου, m. = Εὐκλείδας, 1) aus Her⸗ 
mione, Inscr. 889. 2) Inser. 2476, p, 48, Add, — 8, 
6278. 4886, k,Add. (wo Letronne Εὐελίδας lief). 

Ἐθκλος, ου, m. Roderich, Wahrfager aus Cy⸗ 
pern, Paus. 10, 12, 11. 14, 6. 24, 8, Schol, Plat. 
Hipp. maj. 295, a. 

„ f Romilde, Srauenname, Inser. 2199 
(Con).). 

Ἐδκλων, m. Roderich, Mannen., Tzetz. Chil. 
1, 60%. 

Eöxväpos, m. Pletrich (d. ὃ. mit reicher Rüſtung) 
aus Ampbiffe, Heros der Phofer, Plut. amat. 17. 

Εὐκολίνη, f. Piliza d. ἱ. bie fanfte, gefällige (f. 
Theogn. in Ann. Ox. 114, 8), 1) Bein. der Helare 
als Cuphemismus, Call. fr. 62 u Grammat. bei Ruhnk. 
ep. 2, 181, vgl. Lob. path. 216. 2) Frauenn., Athe⸗ 
nerin, Ross Dem. Att. 185. — Andere: Inser. 781. 
946. 1021. 

Ἐύκολλα, pl. Shönleimen (vgl Leimen), St. 
in Indien, Nonn. 26, 298. 


Εὔχυολον 


Ἐδκολον, f.Pilident, Frauenn. auf ε. att. Grab⸗ 
βείε, Neue Ephem. Arch. n. 80, K. 

Ἐδκολονς,πι. Bila ( d. i. fanft), 1) Bein. des δει» 
mes bei ben Metapontien, Hesych. 2) Gigenn. a) 
Athener, Inser. 188. db) auf einer theffalifchen Muͤnze, 
Mion. 11, 8. 

Ἐθκόλυμβος, m. »Schwimmert db. i. tüdhtiger 
Schwimmer, Fiſchername, Alciphr. 1, 8. 

Ἐὐκομίων, m. (1) Shönherr d. i. Schönhaer, 
Mannen., Inſcht. bet A. Rang. 11, Ρ. 1002, wo auch 
ein Rame Eibxopos angenommen wird. K. 

m.Shmüdert (d. ἱ. wohl geſchmüͤckt), 
©. des Lykurg in Sparte, Paus, 8, 16, 6. 
vn, f., 5. Apd. 1,2, 7 Eönpärn, Ma⸗ 
thilde (0. ἱ. die mächtige Bebleterin od. Echüterin), 
T. des Nereus u. der Doris, Hes. th. 248. Aehnl.: 

Eixpärea u. Inser. (Herm.) 1207 Εὐκρατία, 
Jrauenn., Inser. 1591. 

Einpärns, ους, auf einer att. Infchrift in Ross 
Dem. Att. 115 aud) ου, ep. (Anth. vır , 416 — 419) 
sw, dor. sug (Ότοι, Inser. 8047), dat. 40, acc. η» 
(Ar., Lac., Ath.) u. η, Et. M. 781, 56, του, Εὔχρα- 
τες, Luce. Philops. 24, doch auch Εὐκράτη, Keil 
Inser. boeot.-Lxı1,o, (6), Meinbrecht d. 1. durch 
Macht glängend, 1) Athener, a) Archon. Ol. 47 (592), 
Hermipp. δ. D.L. 1, 8,n. 3. db) Br. des Nicies, And. 
1,47, Lys. 18, 4. ο) ®. des Diobot (Thuc. 8, 41)., 
Meliter, Demagog, mit dem Bein. BMeiszeus κάπρος, 
Ar. b. Phot. u. Hesych. 256, 7. d) deldherr in Thra⸗ 
επ, Ar. Lys. 108, Suid. s. ansote» — Ar. Equ. 254, 
mit dem Bein. σκύππαξ, Et. Μ. 781,56. 9) Peiräer, 
Redner, Luc. Dem. enc. 81. f) PBaraflt mit dem Namen 
Κόροδος, Lynk. 6. Ath. 6, 241,d. g) Andere: Ross 
Dem. Att. 115. — Meier ind. schol.n. 59. — Insor. 171. 
2) Reucadier, Dem. 59, 29 — 86. — Huf Münzen aus 
Leucae u. Rhodus, Mion. 8. 111, 468. 8. νι, 588. — 
Rhodier, Insor. 8047. 3) Eicyonier, Luc. d. mort. 5, 
1. 4) Soroneer, Keil Insor. boeot. LXII, c. 5) Rats 
thager, Paus. 2, 31,6. 6) Trier, Melengers Vater, 
Meleag. ep. VII, 417 — 410. 416. 7) Geſchichtſchrei⸗ 
ber über Rhodus, Ath. 8, 111, b, Hesych. α, ἔλατρον. 
8) 6. des Dinon, ein Philoſoph, Luc. Philope. 
6.40,8. 9) cin Reicher, Luc. Gall. 7 — ὁ πάνν, 
Lue, Hermot. 11. 10) Andere: Insor. 2, 2674. 2859. 
8,4458, 21. Aehnl.: 

v6s, m. Mannön., Liben. ep. 140. 

Eikpariösa, b. Ptol. 6, 11.8 u. δι. Β. τι» 
δία (codd. Εὐκρατίδα, Mein. vermuthet —— 

due), (A), Meinbrechtſen, St. in Baltria. Strab. 

1.516. 

Κὐκρατίδης, ου, ty. (Meleng.) εω (0), Apd. bei 

Strab. 15, 686, Strab. 11, 515 u. St. Β. ο. Εύκρα- 

τοδία, fo wie bbot. (Keil Inser. boeot.) aud Ei- 
Kpa: ao, Meinbrehtfen, 1) ein Sohn von 
Qufretes, Luc. Philops. 27. 2) Gigenn. a) 8. in 
Battrien, Strab. 11,517, Λο, η. an. 15, 8, u. Εὔκρα- 
τίδας, in den Gtellen oben. Er u. feine Leute, οἱ 
περὶ Ευκρατίδαν, Strab. 11, 515. b) Böotier, 
Inser. 1578 — ὈτΦυπιεπίετ, Keil Inscr. boeot. 111, 
6. 8) Rhodier, 6. des Pifidamus, Epikureer, f. Fabr. 
bibl. gr. Τ. 1η, p. 608. 4) Anderer, Mel. 122 (ντι, 
470), Inser. 2, 2199. 8, 5788. 

Eöxpärıyos,m. Meinbrecht ſen, Cythnier, Ross 
Intllaſl. zur Allg. Littz. 1888. n. 40. — Inser. 2878, 
6, Add. Aehnl.: 

Εὐκράτιοε, m. Mannen., Liban. opist. 1441. 


Εὔλαιος 411 


Eixparloy, πι. Meinbrechtſen, Mannen. auf 
einem Amphorenhentel des Muf. der arch. Gefellfchaft 
ju Athen, K. — Insor. 8, pg. XV, n. 85, Sp. 

Eöxparos, m. Simbert d. 5. durch Kraft gläns 
gend, Athener, 6. des Strombichot, Aeschin. 2, 15. 

Eixpivus, m. Hell, 1) Spartaner, Insor. 1241, 
2) Eiöxplvrıos, Batron. zu einem Orchomenier Mne⸗ 
files, Keil Inser. boeot. zLV, B. 

Ἠόκρίτη, f. Klara, Branenn., Cubbdiſche Infchr. 
in Ephem. arch. n. 8569, K. 

Eöxptros, (5), Selling, 1) Athener, für welchen 
Lyſias eine Rede hielt, Harp. ο. ἀδηφάγους, Arsen. 
viol. Ρ. 19, f. fr. oratt. 11, p. 188. 2) Pytbagoräer aus 
Paros, Polyaen. 5, 2, 21 (22). 8) Freund des Theo⸗ 
erit aus Kos, Theocr. 7, 1. 181. 4) Argiver, Inser. 
1120. 5) Ephefier, Mion. 8. νε, 116. 6) Wucherer, 
Luc. conv. 5.9. 7) Unterer, Luc. d. mer. 6, 4. 

Eöxporos, m. Schaller, Mannen,, Inscr. 3, 
2476, Add.,Sp. 

Eöxratos, m. Wunſch, Mannen., 1) Inser. Lam. 
1in Curt. A. D. p. 18. 2) V. des Πίου, Syno. p. 
290, 6. 

Ἐὐκτᾶα, m. Dannsn., Inser. 8085. j 

Εὐκτημονίδης, m. Ulrihs, 6. des Telefandros 
aus Aexonä, Ephem. arch. 2894, K. 

Εὐκτήμων, ονος, (6), Ulri d. h. reich an Erbe 
od. Befis, 1) Athener, a) Archon Οἱ. 98, 1, D. Sic. 
18,68, Marm. Par. 68, Xen. Hell. 1, 2,1.—b) Arts 
&on, Ol. 120, 2, D. Hal. Din. 9. — c) Feldhert, Thuc, 
8,80. d) einer ber von Teufros im Hermenprogeffe 
Denuneirten, And. 1, 85. e) Κηφισιεύς, Isae. 6, 10 
— 65, 5. f) 4ουσεεύς, Dem. 21, 108. 189, Luc. 
Dem. enc. 48. g) Σφήτενος, ©. Uefions, Dem. 21, 
165. 168. h) ®egner tes Androtion, Dem. 22, arg. 
u. Schol, u 1 — 60. 24 arg. U⸗ 7 —⸗ 160, δ. j) 
0ἵου, Dem. 43, 42 — 46. k) Seemann, Dem. 50, 
18. 1) 8. des Damon, Paus. 7, 2, 4. m) Slam⸗ 
bonide, At. Seew. xvıı, a,121. n) einer, den So⸗ 
photles vertheibigte, Ar. rhet. 1, 14. ο) Andere, Ross 
einer dyrrhuchifchen Münze, Mion. 11, 89. 8) Andere: 
Luc. ep. ıx, 867. — χι, 898, Inscr. 2, 2854. 2868. 
©. Muuunwr. "Eonauor. 

Ἐκτίμενου, m. Schöne, Mannen., Insor. 1064. 
Aehnl.: 

—— m. Mannen., Insor. 4, 8667, Sp. 
Aehnl.: 

‚m. Mannen., Inser. 2, 2868. 

Ἠύκτιτος, m. Gphefler, Mion. 6. νὰ, 112. Vgl. 
Εὔκριτος. 

Eöxros, πι. Wunſch, 1) aus Bella, Schahmeiſter 
des Berfeus, Piut. Aem. Paul, 28. adul. et am. 29. 
2) Inser. 2, 8665, 1,50. 

Eöxenätey, Sreudenfeld, Birk, Leo Imp. ed. 
Migne, p. 856, A, Sp. 

„f. Stomberz, ὄνομα xdosor, Suid. 

, db: Pol. u. Απ. Eöiatos (0), Reichene 
bad, f. λαίαν b. Hesych., oder Sail (vgl. Auf 6. 
Hesych. η. Curt. Griech. Etym. 1,828). 1) 6 Evi. 
(ποξεαμός), SL. in Suflana an der Örenze von Ely⸗ 
mais, |. Kuren, D. Sic. 19, 19, Strab. 15, 728. 735, 
Arr. An. 7,7,2 — 7, Ptol.6, 8, 2, Iub, Maur. δ. Plin. 
6,26, 27, Marc. Heracl p. mar. ext. 1, 21. 2) Vater 
des Agräos u. Phlogios, Nonn, 26, 47. 8) Eunuch 
u. Bormund des Ptolemäus Ῥδίίοπεείοι, Pol. 28, 17, 
8, D.Sic. 80, 19, Hieron. ad Dan. c. 11. 4) Schatz⸗ 


412 Εὐλαλία 


meifter des Perfeus, Piut. Aem. Ῥου]. 29. adul. et am, 
29 (ν.]. Εὔδαιος). 

Ἠθλᾶλία, {. eine Heilige, Prudentius ed, Obbar. 
Ρ. 211. K. Fem. gu Εὐλάλιος. 

Ἠνλἄλιανόςε, m. Redslob 0. i. im Reden oder 
Rathen belobt, Patriarch von Antiochien im Sabre 
881 π. 6ὗτ., Cler. Manuel do l’histoire de l’art 
11. p. 764, Κ. Aehnl.: 

Ἠῤλᾶλιοε, m. fpäterer Mannen., Anth, ΥΠ, 161. 
— Phot. 18,8, 1.— Socr. h. e. 2, 48, 1.— Inser. 
2, 2647. 8, 4158. 4, 9189. 

Εόλα μπία, { Mirtyrerin der chriſtl. Kirche in Dies 
nologio unterm 10. Detober. K. Fem. ju: 

Eiidwrios, m. Lichthard, Märtyrer der chrifil. 
Kirche in Menologio unterm 10. Detbr, K. — Ni- 
liepp. 1, 145. 2, 146. 

Etlera, Schäönf eis, Ort in Eappaborien, It. Ant. 

λες, έως, ep. nos (d — ποταμός), Steins 
bad, Fluß en Antim. b. Ath. 7, 800, d. 

Εδλήνη, |. 

Εῤλίμένη, 1. es Hönsußt, 1) T. de6 Nereus 
u. der “Doris, Hes. th. 246, Apd. 1, 2, 7. 2) T. des 
Eydon in Kreta, Geliebte des RpcaRuß, Απο, b. Par- 
tben. erot. 86, a. Achnl.: 

Ελίμενος, m. Hafemann, 1) Κλ. Tıß. Inser. 2, 
3665, 1, 49, 2) ©. eines Oneſimus, Inſchr. in δι, 
hiſt. w, Br. Heft, 8 SIufhr. 8) Ἐλίμενος 
χόλπος, Name in Bufens in Albion, = Γαβρα»- 
tovixwy, Ptol. 2, 8, 6. 

Ἐὐλογία, f. aus Zube, Insor. 4, 9901. 2, 2924, 
9, Sp. 

Εθλόγιος, m. Preyfing, 1) Philoſoph unter ὃ. 
Kaifer Leo, Suid. κα. άέων. 2) Favonius Eul., Schü⸗ 
ler des Auguſtin, Berf. einer Schrift über bas Βο- 
mnium Scipionis, August. de cura pro mort. 11. 8) 
ein Priefler von Pharia, Sophbron. ep. ıx, 787. 4) 

Kba. σχολαστικός, Schriftſi. Et. M. 688, 88. 809, 
* 5) Biſchoff. Nicpb. Chron, 781, 8. — 6) Andes 
ter, Inscr. 4, 8819. — Sozom. 6, 34. 

Ἐθλογοε, m. Hugo (d. h. verfändig), Mannen., 
Inser. 286. 

. Ἑδλύρας, 6, Leyergott, Dein. des Apollo, Ar 
Thesm. 969. 

Eiivela, f. Dppenheim, Gegend in Koldis, Proc. 
b. Goth, 4, 4, Sp. 

Εὐλόσιος, Oppenheimer, Biſchoff von Apamea, 
Sozom,. h. ο. 8, 26, Sp. 

EöAvrlöns, ου R B. des Philoxenus aus Kythera, 
Suid. ο. dsAdkevos, M 

Eödpäyopas, m. (wohl Ἕρμαγόρας), auf einer 
Münze aus Pholda, Mion. 8. vı, 290. 

—— m. (= Equæœsoc?), Flavius Felix con- 
sul, Inser. 8, 5694. 

nal, ' oög, el, acc. ην (Inne. b. Harp, s, ayos), 
m. Wittig (d.h. gelchrig) Athener a) einer der drei⸗ 
Big Sewalthaber. Xen. Hell. 2, 8, 2. b) ein Metöfe 
u. Wechsler in Athen, für welchen Sfaus eine Rede 
ſchrieb, D. Hal. Isae. 5, Harp. s. ἐξαερέσεως dien, 
ἐπεσχήψατο, dfter, Buid. s. ἐμποδών, U. f. or. 
fragm. ed. Bait.-Saupp. 17, p. 286—287. Aehnl.: 

Ἐθμάθιος, m. fpät. Mannsen., Liban. beſ. a) 
ein erotifcher Schriftſt. = Εὐασταθιος, w. ſ., b) Bis 
fol, Socr. h. ο. 4, 12, 20. ce) Mönd, Nil. epp. 
1, 108. 

Ἔθμαιος, ου, του. Εὔμανε, (0) Gutwill (j. Et. 
M., von MAL) 1) ©. des Kteflos, Könige von 


Εὐμέλπης 


Sorien, (f. Od. 15, 400 Π., D. Chrres. or. 15, p. 
239), Sauhirt des Odyfſſeus. Od. 14, 55—22, 210, 
ö., Theocr. 16, 65, Ascl. b. Atb. 11, 477, ο. 498, 
f., D. Hal. 7, 72, Plut. qu. conv. 7, 4 6, JambL 
* Pyth. 255, A. Bon ihm u feinen Seuten "(of περὲ 
Εὔμαιον) follen tie Kolsadas abflammen, Arist. b. 
ut I graec. 14. 2) Trojaner, Qu. Sm. 8, 96. 
ebn 

Ἠῤμαίων, m, Diannsn., Hes. et Hom. certam.K. 

Ἑθμανδρον, m. Schönhoff, Mannen., Inser. 2, 
2264, 2476, Sp. 

Ἑδόμαντιν, ἴδος, m. Heilfeber, Wahrfager aus 
Ei’s, Paus. 4, 16, 1 

y (Theoer. a, gen. «, Αεαὶ. ew, att. 
(Lys.) Eönäpne, m. Rapp b. i. fchneil, bebend, 1) 
Spbarit, Theocr. 5,10. 78. 119. 2) Athener, ®. Des 
Agoratos, Lys. 18, 64. 8) Anderer, Ascl. 88 (ντι, 
284). (4) Eumarus, Monochromenmaler aus Athen. 
Plin. 85, 8, 84.) 

Ἠὐμάρείδης, m. Dannen. auf einer athenifchen 

Rune: Mion. 11, 121. vgl. Εὐμαρέίδας, 
Ἑῤμάρίδας, gen. böot. πα, m. Rapps, Mannsn., 
Thebaner (Böotarch), Inser. 1665. — Andere, Inscr. 
1584. 1730. Bei Jambl. v. Pyth. ο. 86 βεθι Ee- 
µαριδίας αἷδ ein Pythagoräer ans Paros, wo man 
Sunaeldas vermuthet, wohl Βὐμαρίδας zu Iefen. 
ehn 

Eöpäpıxos, m. Inser. 1196 aus Hermione. 

Ednapos, m. Maler aus Athen, Plin. h. n. 35, 
8, 84. Aebnl.: 

ϱ μάρων, m. Rappo, Thespier, Dichter, Inser. 
1685. 

Eöpnäyn, f. Srauenn., Insor. 4, 7788, Sp. Aebnl.: 

Ἑθμαχία, f. Balthilde d ἱ. kuͤhne od. gute 
Kämpferin, Frauenn. in einer Infchr. aus Pompeji. 
Orelli 8291, K. Achul.: 

Ed axuart f. Srauenn., Inser. 2, 2884. 3, 4428 
(wo ὅταπι E τοχκανή). 

χίδης, m. Weidarts, ein Arginete, Grabe 
fiele im Muf. d. arch. Gef. zu Athen, K. 

Einäxos, ου, voc. Εὔμαχε (0) Weidart ὃ. 
δ. tüchtiger Kämpfer, 1) Korintbier, 6. des Ghry> 
Πε, Thuc. 2, 83. 2) Sicilier, D. Sic. 20, 57. 58, 
er und feine "erute, of περὶ τὸν Εὔμαχον, D. Sie. 
20, 60. 8) Seldherr des Mithridates. App. Mithr. 46. 
76. 4) Corcyräer, Schriftſt, Ath. 15, 687, ο. 5) Ge⸗ 
ſchichtſchr. aus Neapel, Ath. 18, 577, 8, Phieg. mirab. 
18, Plin. h. lib. 4 u. 6, arg. 6) Atbener, ἁλωπεκῇ- 
θε», Inser. 579. 7) Andere, ep. ad. 10, xıı, 88. 
Inscr, 8, 4866. 

Ἑδμέδων, m. Berthold b. i. ſchoͤn waltend, 1) 
V. eines Agelaos auf Samothrake, Conze Reife etc. 
6. 65. 3) Inser. 2, 8477. 

ΕἙὐμάδης, m. Zeisfrid d. i. heiter, Kolb, gütig, 
©. des Heralles u. der Lyſe, einer Thespiade, Apd. 
2,7, 8. 

Εὐμαλίδας, ao, m. bist. für Εὐμηλίδας, Dre 
chomenier, Inser. 1598 (Keil in Inser. boeot. p. 103 
will lieber Εὐμενίδαο). 

Ἑδμαλοε, gen. &, m. böot. fir Εὔμηλος, Ὅτ. 
&homenier, Inser. 1569, Keil Inser. boeot. 11, 41. 

Ἑδμέλιος, m. Sänger od. Schöne, Dannin., 
Inser. 8, 6665. 

Εὐμέλισσα, f. Imma od. Emma, Srauenname, 
Inscer. 8,6671, Sp. 

Εὐμέλπηε,η. Sänger, Satyr, Inscr. 4,7688, Sp. 








Εὐμένεια 


Εὐμδεα, f. b. Ptol, δ, 2, 25 Eönevla, Shönhaur 
fen (καλῶς µείνας, St, Β,), od. Gutslefaheim ὃν 
b. benannt nach Eumenes, Bruder des Attalus, St. 
Β., Eutr, 1) St. in Großphrygien, j. Ifhelli, Strab, 
12, 676, Ptol. a. a. D., St, Β., Hierocl., Eutr. 4, 
4. Ew. Ῥόμενεύε, sic, St. Β., Münzen b. Rasche 
T. 11, p. 1, 809 u. ffe Davon benannt war die regio 
Eumenetica, welche der Maͤander durchſtromt, Plin. 
6, δΙ. Ew. Eöpeds, έων, ol, Inscr. B, 8892, 
8901. 2) (Kumenia), St. in Möften, |. Gojemlink, 
Plin. 4, 11, 18. | 

Ἑδμένηςα, ους, 88, acc. n (nut D. L. 5, 4, n. 4 
nv), (6), bei Spätern nad Eust. 588, 32 auch Kö- 
pavhis, u. fo jept bei D. Sic, App. u. Suid. ed. Bekk. 
u.in Apost. 11,86, Qutsleff, Gütig, 1) (Eius- 
νέες), Bein. der Aphrodite, Hesych. (verb. St.) II) Ei» 
genname, 1) Üthener, 4) Anagyraſier. Her. 3, 98. 
b) Spheitier, Ross Dem. Att. 7. 2) Garbianer, Pris 
vatſekretär u. Feldherr Aleranders d. Gr., Statthalter 
von Kappadocien und Geſchichtſchreiber über Alexan⸗ 
der d. Gr. D. Sic. 18, 8— 19, 44, Plut. Eum. 1 — 
19, ὕ., Arr. An. b, 24, 6 — 7, 14, 9, ὕ. Ael, V. h. 8, 233. 
12,48, b. App. Syr. 58. Mithr. 8, Polyaon. 4, 6, 9 — 
19.4, 8, ô. Ath. 10, 434, b, ὅ., Luc. laps. 8, Suid., 
Dexipp. b. Plot. cod, 82, Memn. fr. 16, A., feine Zeute, 
οἱ περὶ (τὸν) ΒΕὐμενὴ, D. Sic. 18,44 — 19,87, ὅ., 
od. auch οἱ µετ Εὐμενοῦς, D. Sie. 19, 42, u. οἱ Ei- 
μενοῦς, ebend., für οἱ περὶ τὸν Εὐμενῆ στρατι- 
wies, D. Sic. 18,40 (ãhnl. οἱ π. 1. Βύμ. σατράπαυ, 
D. Sie. 19, 21, u. mol&usos, Polyaen. 4,6, 19, u. τὰ 
περὶ τὸν Εὐμιενῆ, D. Sie. 18, 42, δ.). Doch fagte 
Polyaon. 4, 6, 18 αιώ οἱ Ἑθμέναοι στρατεῶται. 
8) Bergamener, a) Br. des Philerärus, Strab, 18, 
624. b) S. defielben, Eumenes I., Ctesich. b. Ath. 10, 
445,c, Strab. 18,624, D. L.4,6, n. 12.14. ο) Eus 
menes II. ©. des Attalus, K. von Pergamus, Pol 
3,3 — 40, 1, δ., D. Sic. 29, 14 — 81, 38 (exc. ο. 14), 
Strab. 12,587 — 14, 672, 8., Piut. Cat. 8. Τε 21. 
reg. apophth. 8. v., Paus, 1,6, 7. 8, 1, App. Mac.9. 
ls. Syr. 6 — 45, 6. Mithr. 55, D. Cass. fr. 66, 1, 8, 
Polyaen. 4, 8, 1, Anth, ııı, tit, Them. 6, 74 (valg, 
Ευμενής), Ath. 9, 375,d. u.viell, 16, 689,2. Gr u. 
feine Leute, οἱ περὶ (τὸν) Εὐμένη od. Εὐμενῆ, Pol. 
22,25--81, 6, ὅ., D. Sic. 80, 6. δ1, 28, D.L. 5,4, 
π. 4, feine Schickſale, za πρὺς od. κατὰ τὺν Κὺ- 
usvn, D. Sic. 31, 10. Seine Statuen in Athen, Εὐ- 
µένους χολοσσοί, Plut. Ant. 60. Er war belannt 
durch feine Bruderliebe, Plut. frat, am. 5. 18, u. bie 
dahtr ὁ «Ριλάσελφος, St. B. 5. Εὐμένενα. Εὺὐμέ- 
γης ὁ βασιλεύς war in diefer Θειμίεθμπῃ fprichwörtl., 
Apost, 8, 6,8, Arsen. 24, 91, Π. 4) Parier, Vater u. 
Sohn, Thierſch par. Infchr., n. 1. 5) Andere, Inser. 
2, 2265, b, 7, Add. (Conj.) — 2299. 6) Geſandter 
der PBtolemäer, Pol. 29, 8. 

Eiplvous λιμήν u. τὸ τοῦ Εὐμένους ἄλσος, 
Guteleffähain m. Butsleffshafen, Station an 
ter roglodytiſchen Küſte des arabifhen Meerbuſens, 
Strab. 16, 771. 772. 

Εὐμενιανόα, m. Butsleffs, Mannsn., Orelli 
2934. Inser. 8, 6547, 4. 

„ μοίδας, m. Butig, Mannen., Inser. 8, 5642, 

‚Sp. 

ὑμεαίδαι, dat. έσει cp. Orph. fr. b. Stob. serm, 
7 (79) Weaos, (ah), die Bütigen (f. Soph. O.C. 
456, Harp., Suid., Eust. 765, 25), Name der Erinyen 
Alelto, Megära u Tifiphone, bei. in Athen, wo fie 


413 


auch Σεµναί hießen, Soph. Ο. Ο. 42, Eur. Or. 86 — 
1650, d., Dem. 38, 66, Nonn. 10,88. 44, 259, Orph. 
h. 69. 70, Απάρ. ep. v11, 745, Schol. Aesechin. 1, 188, 
U. Sie Hatten in Athen ein Beh u. Heiligthum, außer 
beim Areopag (Cic. nat. deor. ὃ, 18) bei Kolonos, 
Apd. 8, 5, 9, dab. µέχρι τῶν Εὐμενίδων, Ρα. 
Thes, 27; in Sicyon, Paus. 2, 11, 4, unmeit Mega⸗ 
[οροίίδ (Maria), Paus. 8, 84, 1, in Serynea, Paus, 
7,25, 7. Aeſchylue fchrieb ein Stüd biefes Namens, 
Harp., Suid, 6. Zeuraf u. Ἔρινύες, 

Eödpevlöns, m. Butsleffs, 1) ein Eiceliote aus 
Balicyä, Cie. Verr, 5, 7, K. 2) Εὐμενίδας, ao, 
nah Keil Böotier, f. Εὐμελίδας, 

Edpevldos «Φυλῆς, Insor. 4, 6820 (Keil ραρ. xx Ὁ 


Εὔμηλος 


«Κλυμενίζος), Sp. 


του, m. Gütig, 1) Athener, Inser. 165. 2, 
feteinifcher Rhetor aus Autun in Gallien, f. We⸗ 
ſterm. Geſch. d. τδπι. Berenf. $. 00. 

Eöpepos, m. (Ἔρμερος, Nauck), Mannsn. auf 
einer Dlünge aus Priene, Mion. 8. νι, 207. 

Ἐθμήδηςα, ους, ep. (IL, Arist. ep.) sog, borifch 
(Theoer.) ευς, aoc. (Apd.) η» (0), Wöhlert, ahd. 
MWoiarat, d. h. zum Heil οὗ. Wohl rathend, 1) Φ. 
des Ateliers Melas, Apd. 1, 8, 5. 2) Herold ber 
τος, DB. des Dolen, Il. 10, 814, Arist. ep. in Απ, 
app. 9, 51, ΟΥ. Trist. 8,4, 21. 8)&. des Hippoloon, 
Paus. 8, 14, 6. 4) Priefter der Athene in Argos, Call. 
h. 5, 87 (ν. 1. εὐμήδης). 5) Athenet, Ιπεστ. 265. 
6) Bater eines Helat5us aus Milet, Inser. 2858. 7) 
Erbauer von Ptolemais Spitheras, Strab. 16,770. 8) 
K. der Bosporaner, vgl. Εὔμηλος u. Inser. 2 p. 98, a, 
9) Andere: Theocer. 5, 184. — Thall. 2 (v1, 91). 
Inser. 2, 2266, B. 2388, 66. 

- Ἑδμήκιος, m. Langert d. i. tũchtig laug (f. Lu- 
eill.), Mannen., Lueill.64 (xt, 106). 

Ειμήλειοα, m. Herdreich, Mannen., Naz- 1, p. 
892, Boisson., Sp. 

EöpnAlöne, ου, tor. Εὐμηλίδας, gen. arlat. av, 
m. Herditriche, 1) Athener, Dem.49, 14. 2) Artadier, 
Inser. 1518. 8) Εὐμηλίδαε, Ῥθταίτίε in Neapel, Inser. 
2, P 650, a extr. 5805, 18 (λεῖδαε), 5786, 2. 

Ἐδμηλος, ου, ep. (Il.u. Qu. Sm.) auch ose, (6), 
Herptrich d.i. Heerbenreich, aͤhnl. Schäffermeier (anders 
Welcker von µέλος), 1) Autochthon, eriter König von 
Paträ, Paus. 7, 18, 2, ΟΥ. met. 7, 890. 2) ®. tes 
Agron auf Rob, Anton. Lib, 15. 3) Bootier, a) 
Thebaner, V. des Botres, Anton. Lib. 18. b) Coro- 
neer, Keil Insor, boeot. xxı, 8, Ross Inscer. T. I,n. 
86. 4) Theſſaler, a) ©. des Admet u. der Alkeſtis, 
Heerführer der Theflaler vor Troja, Il, 2,714 — 28, 
481, 3. Od. 4, 798, Qu. Sm. 4,508 — 12, 824, ὅ., 
Eur. LA. 217, Apd. 8, 10, 8, Streb. 1,45 — 9, 489, 
d.. Ath. 10, 488,d, Aristid. ος, 46, p. 428, Hyg. f. 97, 
fein Reich, ἡ ὑπ) Εὐμήλῳ, Strab. 9, 443, feine Untere 
thanen, οἱ un’ Κὐμήλῳ, Strab. 9, 442, Perſon in Eur. 
Alcest, b) Anterer, Hippocr. Epid. 5, 28. 5) Trojaner, 
Virg. Aen. 5, 664, tah. Eöunkis, f. d.i. Eumclus⸗ 
tochter —= Parthenope, Stat. Sylv. 4, 8, 49. 6) alter 
eyelifcher Dichter aus Korinth, ©. des Amphilytos, 
Paus. 2, 1, 1— 5, 19, 10, ὅ., Ath. 7, 277,d., Apd, 
8,8,2— 11,1, ὅ., Schol. ΑΡ. Rh. 1, 146. 4, 1212, ö., 
u. Schol, 11. 6, 181, fein Gedicht, τὰ Εὐμήλουν, Puus. 
2, 2,2. 6. =. 9. 7) K. einer mythifchen Infel, = 
Γάδειρος, Plat. Criti, 114, b. 8) V. des Anakreon 
auf Teos, Suid.s. Avaxgfor. 9) 6. des Paryfades, 
K. von Bosporus, D. Sic. 20, 22 — 26. 100, ö., 10) 





414 Εὀμηλίς 


Geſchichtſchreiber, D.L. 6, 1, 7, Clem. Alex. str. 6, p. 
267, vgl. mit Paus. 2, 4, 1. f. oben ο. 5. 11) ein 
Citharode, aus Clis, Luc. adv. ind. 10. 12) ein Peri⸗ 
patetiter, Schol. Aeschin., 1, 89. 18) 8. des Zenagoras, 
ep. b. Piut. Aem. Paul. 15. 14) ein Arzt, Hipplatr. 
n. 12. 15) ein Maler (in Rom), Philostr. v. soph. 
2, 5. Icon. prooem. p. 4. 16) auf Müngen aus Athen, 
Mion. τα, 121. 8. τα, 549. 17) anf Münzen aus 
Smyrmna, Mion. 111, 198. 964 u. τα, 194, wo falfch 
Εύπελος βεδι. 18) Andere: Isid. ep. vıı, 156. — 
Tymn.ep vıı, 211. — Insor. 2, 2476, Add. 

Eödunäls, 1. Eumelostodter, Stat. Sylv.4,8,K. 

Ἑθμήνιον, n. ein Emporium im Pontus (?), Inser. 
2085. (Viel. nur ein Dannen.) K, 

Ἑδμήνιοα, m. Mannen. auf einer herakleotiſchen (Tufas 
nifden) Münze, Mion. 1, 158, Inser. 2086, d. Aehnl.: 

Eödunvos, *Outmond (wie Εὐέσης u. Εὐήμερος), 
auf Münzen von Syracus, Revue arch, 1848, 5, p. 118, 
f. Letronne n. pr. p. 118. 

Εὐμήτης, m. Hubert d. i. von glängendem Vers 
ftande, ©. des Lytaon, Αρά. 8, 8, 1. 

Es , genit. dos, ace. εν, (#1), Huberta, 
1) Hutter des Homer, Suid, 8. Ὅμηρος. 2) 3. des 
Vindar, Suid.s. Zilvdapos, vit. Pind., vgl. mit Schol, 
Pind. 8, 189. 8) aus Korinth, Berfon in Plut. conv. 
vıısap. tit. vgl. mit 8.4.10. Pyth. or. 14. 

Eöunriev, m. Hubert, Mannen., Insor. 1088. 

Eöndrop, m. ἁθπί. Adelfon, Mannen., Inser. 8, 


Anecç. 
Suyneoros,m.Wohlgedent, Athener, S. des Sofi⸗ 
cratidet, Bildhauer, u. U. Inser. 869. 470. 2, 2158, 6. 
Eituorpos, m. Ottomar b. h. durch feinen Beſitz aus⸗ 
gezeichnet od. berühmt, Pythagotaer aus Baros, Iambl. v. 
Pyth. 267 (v.1. "Apospog, [. Καὶ κα. ορ. p. 280). 

ΕἙθμόλπη,/ Sängern, eine Rereide, Apd. 1,2, 7. 

Ἑδμολπία, f. ähni. Hochgefang, epifches Gedicht, 
angebl. von Mufäus, Paus. 10, 5, 6. 

tuodsıds, f.Sangerbaufen, (Eumolpia vetus), 
die Stadt Bhilippopolis in Thrarien, Amm. Marc.27,4,K. 

Es , ov, m. Sängers, 1) ©. des Dais 
madhus, Heerführer der Platäer, Thuc. 8, 20 (Bekk. 
Εὐπομπίδας). 2) Thebaner, Berfon in Plut. gen. 
Soer. tit. vgl. mit 8. — Im Plur. (of) Edpoirida, 
or, 6. Soph. Ο. Ο. 1052 ἄν, ein vornehmes Geſchlecht 
in Athen, aus welchem die Briefler der Demeter in 
Eleufis gewählt wurden, Soph. a. α. DO. u. Schol,, 
Thuc. 8, 58, Lys. 6, 10, Aeschin. 8, 18 u. Schol., 
Isoer. 4, 157, Dem. 22, 27 u. Schol. — 59, 117, Al- 
eid. Od. 25, Piut. Alc. 32 — 84, d. x oratt. Lyc. 80, 
D.L. prooem. η. 8, Luc. Alex. 89, Max. Tyr. 12, p. 
187, Hesych., Harp. s. ἐπιμεληϊής, Suid., Et. M, 
898, 28. 862, 12, Nep. Alc. 4. 6, Cic. legg. 2, 14. 

Εδμόλπιος, m. ein Bifchoff, Socr. h. e, 4, 12, 20, 
Sp. Aehnl.: 

Ἐδμολπο, ου, ep. auch os0 (6), Sänger, 1) Thra⸗ 
eier, 6. des Vofeidon u. der Ghione, nach Einigen 
Stifter der Eleufinifhen Miyfterien, h. Cer. (6), 154. 
476, Eur. Phoen. 854, Thuc. 2, 16, Plat, Menex. 289, 
b, Isocr. 4, 68. 12, 198, Dem. 60, 8, u. fr. b. Lyc. 
89, Inser. 2814, 27. Apd. 6, 15, 4. vgl. 2, 5, 12, Plut. 
ex.17,9. Sein Dentmaf, Paus. 1,88,2. 2) ©. des Phi⸗ 
lammon, Echter bes Heralles, Theocr. 24,109. 8) ®.des 


Εὐνίη 

Keryr π. 4) ©. deu Keryr, V. des Drufins, Andr. in 
Schel, Soph. Ο. C. 1046, D. L. prooem. n. 8. 5) ©. det 
Miufäus, welder nach Andern bie Myſterien einge 
führt haben fol, Andr. u. %. in Βελοὶ. Soph. Ο. C. 
1046, Marm. Par. 15, Buid, 6) Schriftſteller, Ente 
des Deicrates, Paus. 6,17, 7, Ath. 11, 477,0. 488, a, 
Schol. ΑΡ. Rh. 1,696. 7) ein Gänger? Maced. ep 
vı,88. ϐ) ®. eines Ubaslantos, Κηφεσωύς, Inser. 
270,3. 19) Insor. 2, 2671. 

Eöuopbie, {, Brauenn., tt. Inſchriſt in Philhiß. 
Br. ıv, ΟΠ. 4, Inſchr. 5, K. Fem. gu: 

—X 


m Schönermann, Mannen., Li 
ben. 80. 


Es „m. Shömann, Manntn., Inser. 8, 
6885, 8, Add, (nah Keil, Franz: Μόρφου), Sp. 

Ἐθμουσοε, m. Weismann, Mannen., Aristsen. 
1, 14. 

Eövel, pl. δίδει, d.1. Hütten, Lagerſtetten, Et. 
in Karien, Ew. Eövatos, St. B. Aebnl.: 

Ἐλναία, f. St. in Argos, Cw. Eivator ο). E 
vardrys, St. B. 

ὀναῖοι, m. Kotach u. Käthe (f. Kira), 1) 

Fl. bei Evvat, St.B. 2) ©. des Klytios, ein Kor, 
Virg. Aen. 11, 066. 

Ἐύνάση, f. Srauenn., Alciphr. 8,21. Fem. gu: 

Ἑθνάπιος, m. Schnewald, 1) aus Garde, 
Schriftſteller 347 n. Chr. Φ., Phot. bibl. 77, Suid. 
s. ἀμείλικτον — χαρµστόρους, ὅ., [. Eunap. fr. ed. 
Muell. T. ıv, 7—56 u. dgl. Fabric. bibl. gr. ντι, 
587. 2) Lydier, Geſandter an Julien, Eon. fr. 18, 
Suid.e. Μουσώνιος, 8) Inser. 8, 4706, 6, Add. 

„pl. Schiffner, berühmte Kitharöden⸗ 
familie aus Athen, nach Εὔνεως benannt, Lys. bei 
Harp. . v., Hesych , Suid., Et. M. Eust. Hom. 1827, 
43, Inser. 2, p. 650, Ὁ. ®Bgl. die Infär. im Philhiſt 
Τ. 111, p. 458, n. 22. — Komödie des Kratinus, Mein. 
11, Ρ. 56 ff. 

‚, f., dor. (Theoer.) — Εὐνίκη 
(f. Apd. 1,2, 7 u. Inser. 4, 8189), Sigitrud (anters 
Et.M. 276,2 u.898. 81). 1) Nereide. σα, th. 347, 
f. Εὐνίκη. 2) Nympbe, Theocr. 18, 45. 8) rauen» 
name, Theoor. 20, I. 

m. für Εὔνικος, Diannen., Inser. 268. 
2,2846. 8654. 
Ενας, al (Köthen? {. Εὐναθ, Ort bei Meffana 
in Silicin, D. Bio. 23, ιά - Eder 
Eövkuns, m. aldrid, annön. au 
ahäilhen Münze, Mion. 8. ıv, 18. 
Even, m. Schiffner, Diannen., Inser. 2, 8656, 
Sp. 6. Εύνπος. . 
, m. att. (Streb., Plut., Arist., Hesych., Inser. 
4,8482) auch Εὔνεως, od. Eövebs, έως, Rt. M. 898, 
85, b. Nic. Dam. fr. 18 Ebveos, Säiffner, f. Et. 
M. 82, 9. 1) ©. des Jaſon u. der Hppfipple auf 
gemnos, 11.7,468 u. Schol. — 28. 747, Qu. Sm. 4, 
888, Apd. 1, 9, 27, Suid., Hesyeh., Strab. 1,41 — 46, 
d., Arist. or. 46, 292 u. Nic. Dam. a. a. Ὁ., Et.M. 
898, 85, Mythogr. 1, fab. 99 ed, Bothe, 2) Uthe⸗ 
πει, Plut. Thes. 26. 
[Eövias, m. Inser. 508, nad Keil Ἡρμίας.] 
Eiyixldas, gen. ov, u. (Anth. vır, 880) ao, m. 
Syrichs, Mannen., Inser. 1744. — Crinag. ep. VII, 
880 u. wahrfcheinlich ντι, 401, wo Εὐνῖδίκον feht. 
Ἠνίκη, f. Sigitrud, 1) Rereide, Apd. 1, 2,7. 
9) M. des Timotbeus, N. T. 2, Tim, 1, 5. 8) Ky⸗ 
prifche Infchr. in Sakellarios Κσπριακα, &. 96. 














Εὔνυος 


Eövixos, ου, m. (über die Betonung [. Arcad, 
52, wo Ανιχος u. Theogn. p. 60, we Alvızog ſteht), 
Segrich d. i. flegreih, 1) Aıhener, «) Χολαργεύς, 
Dem. 57,48. 68. Ὁ) Prospaltier, Ross Dem. Att, 157. 
2) Thebaner, Inser. 1584. 8) Macedonier, Arr. An. 
8,5,1. 6,8. 4) Dichter ver alten Komödie (zweifelh.), 
Ath, 8,86,0. 18, 567,c. 586,e, f. Mein. 1, p. 249. 
(τρ. 11, 856. 5) Erzgießer u. Toreut aus Diytilene, Plin. 
88, 12, 55. 84, 8, 19. 6) aufeiner Münze aus Kyme, 
Mion. 8. v1,7. 7) @phefler, Mion.S. vı,118, wo Eönxos 
ſteht. 8) Inser. 2, 2566. 2788. 8,5202, 11. 9) Ort 
im Pontas Polemonliaco,, Episcopp. not. p. 875, O. 

Ἑθνόη, f. dor. (Theoor. u. Inser. 786) voc. 
Κὐνόα, Winilint d. i. freundfchaftliche, 1) Nymphe, 
M. ver Hekuba. Phberec. in Schol. Il. 2, 718. 2) Ge⸗ 
mahlin des maurifchen Königs Bogodes, Suet. Iul. Caes. 
42. 8) Etlavin, Theoer. 15,2 — 76, 3. 4) Inser. 
786. 8, 5321. 6398, 8. Webnl.: 

Eövora, f. 1) Srauenn., Inser. 2, 1972. 8, 5858, 
1,18. 22. 36. — At. Inſchr. im meinen Heften, K. — 
2) EC hifföname, 8Η. Seew. 11, 74, 8. Uehnl.: 

Eövotßas, m. Inser. 2, 2559. 

Eövolm, f. T. des Olbios aus Ancyra, Iufche. In 
ber 'αθηνᾶ vom 25. Aug. 1860, Κ. 

Eivösos, τα. Billig, ein hetor, Damasc. v. Isid. 
81. Aehnl.: 

Ἐθνοικόφ, m. Mannen., Inser. 2, 8564, Sp. 

EivorAns, m. Weimer, ahd. Winmar 5. h. durch 
Freundſchaftlichkeit befannt, Spartaner, Inser. 1806. 

f. Stau aus Chäronea, Insor. 1597. Fom. 


der Themis, eine der Soren, Hes. th. 902, Pind. Οἱ. 
9,26, Orph, h. 48, 2, Alem. 45, Bacchyl. 80, fr. dd. 
144 ed. Bergk, Dem. 25, 11, Αρά. 1, 8, 1, D. Sic. δ, 
73, D. Chrys. or. 1, p. 15, Titel eines Gedichte des 
Tyrtäus, Arist. pol. 5, 6, Strab. 8, 868. 2) Yrauenn., 
Plant. Aul. 1. 

Εὐνομιᾶνόα, m. Erihfon, 1) fpäter Dichter der 
Anthologie, Anth. ıx, 198, tit. 2) Suld. ο. Γρατια- 
νός: Eövopsavol, f. Socr. h. 6. 1, 6 ex. 2,38. 8) 
Inser. 8, 4160. Aehnl.: 

Eivoulöne, m. aus Amorgos, Boss inser. 126. Un 
berer: Inser. 2, 2264, u, 9, Add. 

Eivoruvruygsavol u. Εὀνομιοθεοφρονιανοί, Sites 
ten, Soer.h.o. 5, 24,4, Sp. 

Etvönos, m. Eriche, 1) Mannen., Luc. d. mort. 
11, 2, 2) Bischoff unter Kalfer Valens, Buid., Et. 
Μ. 418, 7. Bol. Suid. ο. 4εόντιος. 8) ©. des VPryta⸗ 
nis, X. von Sparta, = Εὔνομος, D. 8ἱο. 7,6 u. Euseb, 
chron. p. 166. 

Eövonos, (ὁ), Erich ὃ. I. απ Gefeplichkeit reich, 
1) 6. des Arciteles, Αγά, 2, 7,6, Herod. δ. Ath. 9, 
410, f, Andere nennen ihn Ἔννομος, od. Εὐρύνο- 
µος, od. Αρχίας, w. {. 2) Trojaner, Qu. Sm. 10, 
85. — Uinführer der Miyfier, = Evvouog, w.f., Mant. 
prov. 2, 36. 8) S. des Prysanis, des Volydectes od. Lykurg, 
nad) Her. 8, 181 ©. des Polydectet, K. von Sparta 
(6. Proclide). Plut Lyc. 1, Paus. 8,7,2, Ael.n.an, 6, 
61. 4) Athener, a) Nauarch, Xen. 5, 1, 7. 9. db) Thria⸗ 
πε, Schüler des Iſokrates, Lys. 19, 19. 28, Isocr. 15, 
98, Plut. Dem. 6. x oratt. Dem. 17. ο) Anaphlyſtier. 
Dem. 18, 165. d) Br. des Aeſchines, Dem. 19, arg. 
(wahrſch. irrtümlich). ο) Br. tes Ariflogeiton, Dem, 


415 


25, arg. f) Mutalefier, auf einer Statue in Wehen, 
R, Rochette 1. a M. Schorn. 61. g) Anbere: Ross Dem. 
Att. 8.12. 5) Kitbaröde aus Yocri, Sırab. 6, 360, 
Luc. v. h. 2, 15, Paul. SiL ep. vı, 54, ep. ad. ıx, 684. 
6) Br. des Pythagoras (aus Samos), D.L. 8, 1,n.1, 
Schol. Plat.p. 987, B. 7) Εατῇάετ, ©. eines Poly⸗ 
ει, Porph. Tyr. fr. 5, 2. 8) Ihebaner, Inser. 1577, 
Ross Theb. eto. 3, 9) Inser. 2, 2166. 8, 5468, b. 

Eivoos, m. Weinhold, [. Εθνους, ©. der Hype 
fipyle, Br. des Thoat, Anth, 8, 10 tit. 

Ἑννόστα, ας, f. Henriette (f. Εὔνοστος), Nymphe 
u. M. des Eunoſtos in Tanagta, Diocl δ. Plut, qu. 


graee. 40. 

Ἠννοστίδαι, pl. Heinrichs, 1) ein att. Demos der 
Untiohifchen Bhyle, vom Heros Gunoflos benannt, 
Ross Dem. Att. 1, Insor. 2, p. 650, a, extr. 8, 
5818,4. 2) Phratrie u. Gens In Neapel, Inser. Nea- 
pol. in Rh. M. N. $. 111, 2, 254. 

E ns, m. Hinrichs, 1) ©. des Antidoros 
aus Pirieus, Philhdiſt. Heft, κ. 3) Anderer: Boss 


Eövooros, 1) f. Kehrheim, die Mübhlengöttin, 
deren Bild in den Mühlen aufgeftellt wurde. Sie hatte 
die Aufficht über das richtige Maaß tes Mehls, He- 
aych., Eust. Hom. p. 214, 18 u. 1888, 42. 3) (6), 
Heinrich d. i. heimreich od. heimglüdlich, 9) 6. des 
Elieus u. der Skiat. Heros in Tanagra, Dioel. δ. Piut, 
απ. graec. 40. b) ©. des Mneſarchos, Br. des Py⸗ 
tbagoras, ein Tyrrhener, Neanth. b.Porph. v. Pyth, 2. 
10. ο) 8. von Soli in Eypern, Ath. 18, 576,e. 8) 
Kehrein, Hafın (ὁ τοῦ Εὐνόστου λυµήν) von 
Alexrandtien, Strab, 17, 792. 796. 

Eivow, ου, (d), Weinold d. 1. freundlich wal⸗ 
tend, 1) Atbener, Salaminier, Ross Dem. Att. 200. 
— Anderer, Ebend. 7. 2) Sklave aus Syrien, Urhe⸗ 
ber des Sklavenaufſtandes in Sicilien, D. Βία, 84,2. 8 
u. οχκο. 26, Plut. Syll. 86, Ath. 6, 179,α, er u. ıelne 
Leute, ol περὶ Εὔνουν, Strab. 6, 272. 278. 8) auf 
einer dyrrhachiſchen Münze, Mion. 11, 89. 4) Unbere: 
ep. Ad. ıx, 146. — Insor. 1782. 1800. 

Eövovxos, (ὁ), Rämmerling, Hämling (Et. 
M.), Diener u. Auffeher des weiblichen Geſchlechte in 
Aflen u. fpiter auch in Griechenland. Insbeſ. a) ὁ 
Eövouyeor, der Mörder des Euagoras, Arist. pol. 5, 
8. b) Titel einer Schrift des Lucian. — ©. Lex. 

ὑνό, f. Winiberg d. i. die freundlich waltende, 
== Ἴσες, Orig. 5, 14. 

Edta Aöxo;, Inser. 8, 5265, 8, Sp. 

Ἐθξάνθιος,πι.Φαεθί d. i. Gelbhaar, eigtl. Schängähle, 
S. des Minos u. der Dexithea, Apd. 8, 1, 2. S. das Flgde. 

Köfävrios, ου, m. ähnl. Wöllner, eigtl. Schoͤn⸗ 
tfrämpler, ©. des Minos in Milet, Aristocr. in Schol. 
ΑΡ. Rh. 1, 186 (P. #£ 'Axztov, vulg. Εὐξάνθιος), 
Et. M. Davon Εῤξανθιάδηε, em. Kötarrnıds, άδος, 
u Eö£avris, (dos, ein Geſchlecht in Milet, Er M. 

Ἐξανον, ου, ep. (Qu. Sm. 14, 686, D. Per. 21 - 
868, 8.) 0s0, (6), lat. Euxinus, Πόντος od. πόντος, ein« 
mal Eur. Βου, 428 auch Eö£evos πόντος, wirtbliche 
See(f. Et. M.), das fwarze Meer, Her. 1,6— 7,86, Thuc. 
9 97, Xen. Cyr.8,6, 21. 8, 1. An. 4,8, 22. 5, 1,1. 
Oec. 20, 27, $lgde, auch vom daran floßenben Lande, 
St. Β. ο. 4θῆναι. ἀφυρτίδες. Τύρας, ὃ. Dan fagte 
aber au ὁ πόντος ὁ Εὔὐξεινος, Her. 1, 110. 8, 98. 
4, 46, Plut, Thes. 26, Arr. An. 1, 8, 8 — 7, 1, 8, δ. 
Ρ. p. Eux. 4,1, App. Mithr. 47, Marc. Her. p. m. ext. 
1,4, ob. (d) πόντος Köfeswog, Eur. J. Τ. 125, Sim. 


Εὔξεινος 


. Dem. Att, 81. 


416 Εξενιανός 
ep. 176 (ντι, 510), Anth. app. 241, Plut. Demetr. 4, 
D.Per. 635, An. p. p. Kux. 89, od. bloß (0) Εὔξει- 
vos, Arist. meteor, 2, 1, Strab. 1,48. 11,491. 14, 
677, Arr.p.p. Eux. 11,4, Ael.n. an. 14, 28. 15, 8, 
D. Per. 812—768, 8., Eust. zu D. Per. 21, ferner 
Εὺξ. πέλαγος, Pind.N. 4, 79, πόρος, Eur. Andr. 
1262, ό]δμα, Eur. Ἡ. {. 410, θάλασσα, D. Per. 21. 
800. 696. 868, od. auch ἡ θάλασσα ἡ τοῦ Εὐξεί- 
νου, Arr.p. p. Eux. I, 1, od. bloß ὁ Πόντος, w. [., 
od. ἡ νοτίη od. βορέη Φάλασσα, Her. 4,18 u. 4, 37,2. 
als ein Buſen deflelben gew. ὁ Μέλας πόντος, w. ſ. 
Eötenayös,m.(Euxenisnus),Inscr. 2, p.781, b.c,Sp 
Eöfevlöns u. Εὐξενίδας, m, Wirthlich, 1) Εὐξο- 
νίδαει (ol), berühmtes Gefchlecht in Argina, dab. Kife- 
vida Σώγενες, Pind. N.7,108. 2) Εὐξενέδης, m. 
Dichter der alten Komödie, Suid. 5. Επίχαρμος, f. Mein, 
I, Ρ. 26. 8) Κὐξενίδας, m. a) Mannsname, Ep. ad. 
716,a (App. 816). b) Maler (DI. 100), Plin.34,10,86. 
Eöktvirwos, m. Roßwirth, athenifcher Archon DI. 


118,4, D. ic. 20, 81 (v. L Xenippus, w. f.), D. Hal, 


Din. 9. 
Eö£evos, (6), Gaſtlich, 1) Lacebämonier, Xen. 
Hell. 4, 2,5. 2) Thoräer, Arlet. b. ΔΙ, 18, 576,0 


8) aus Heraklea, Lehrer des Apollonius von Tyanı, 
Philostr. ν. Apoll. 1,5 u. ff., διά. 4) Dichter, D. 
Hal. 1, 84. 5) Athener, S. eines @uritheos, Ηρχισύς, 
Inser. 115. 6) Ehier, Mion. 111, 269. 7) Wahrſager. 
Inscer. 1798, b, Add. 8) Anderer, Arist. rhet, ὃ, 4. — 
Inser. 2186. B, 5751,16. Aehnl.: 

Eöflvev, wvos, m, Heratleot, Memn. fr. 1. 

Εὐξήαντος, m. Ross Inser. gr. f. 8. Calymn. 164, 


M. 

Eöfideos, m. Gottlob, 1) Athener, 9) ὁ Χολ- 
λείδης, Dem. 54, 10. — Inscr. 81. b) “αλιμού- 
σεος, ©. des Thoufritos, Dem. 57 arg., für ben Des 
moſthenes Rebe 57 abgefaßt if. ο) 6. des Timoltas 
tet, Meistsüc, Dem. 57,39. d) ®. eined Eurenus, 

χεεύς, Inser. 115. 2) Eleer, Dem. 18, 295, Harp., 
Suid. 3) Pythagoräer, Clearch. b.Ath. 4, 157, ο, viel. = 
«{.εξίθεος. 4) Anterer, Call. ep. 31(xı1, 71). 5) ein Va- 
tenmaler auf οἰτιιδέ. Bafen, wo KIYX SIOEZ fteht, u. 
Ausere Ζευχσίθεος, gelefen haben, R. Kochette 1, & 
M. Schorn 7. 6) Inser. 4,8200. 8201. 

Eötinen, f., viel. Ζευξίππη, alfo Stuttgard 
d. i. Hofe gürtend, 1) Gem. des Alrüpheus, St. B. 
». Axonspla. 3) I. des Stebafss aus Xeufira, Plut. 
am.narr. 8,1. 8) Alciphr. 1, 89. 

Ἠδξίστρατον, m. Inser. 4, 8145, b. 

s, m. Trautgefell, Kreter, Theophr. 
δ. Strab. 10, 478, Plut. Amat. 20. 

Ed£6, f. Wunſch, Frauenn, Bot. Inſcht. 1591. 
6. Keil an. ep. p. 149. 

Ἡδοδεύᾳ, έως, m. Qubereis, Mannen., Xen. An 
7, 4, 18 (v.L Εὐοδέας u. 'Evomsög). Fem. dayu: 

Edoßta, {. Srauenn., 1) aus Philippi, N. T. Phi- 
lipp. 4,2. 2) Athenerin, in meinen Heften, K. 3) 
Anderer, Orelli 1608, K. 4) Οὐλπία Μονδιανή, 
Inser. 2,3002, 1. 5) Aubere: Inser. 3, 6390. 

Ἑδοδιανόφ,π, Wolfahrt, 1) Rhetor aus Smyrna, 
Pbilostr. v. Soph. 2, 16, Ead. p. 164, 39) Athener, 
Inser. 275. 291. 894. 1079. Achnl.: 

Ἐνοδίας, m. ὄνομα κύριο», Buld. 

Ἐδόδιος, m. Wohlfahrt, 1) ein juͤdiſcher Senator, 
Pbil. in Fiaec. 10. 2) Inscer.8, 6284, 9. 4,8508. Nehnl.: 

Etodtoy, m. Tib. Cland., Inser. 2,2195, Add.3. 
6622,7. — Philhiſt. τν, 4, 4, Sp. 


Εὐπατορισταί 


Ώοδον, (6), Ondereis, 1) Πάν, Inser. 8,4836, 
e,8,Add. Heros, Insor. Rhein. DM. 1850, ©. 618. Ebent. 
Εὖοδε Hlüv. 9) Rhodier, eyifcher Dichter zur Beit Nere’s, 
Suid. — Biell. auch der Dichter von Anth. Plan. ep. 
116. 155. 8) Athener, Insor. 345, u. d. 4) βάδαρος dei 
Tiberius, Ios. 18, 6,9. 5) Pabagog des Garacalla, D. 
Cass. 76, 8. 6. 77, 1. 6) Antere: Inser. 194. 245. 
266. 269, 8. 2,1907, b, b, 17, Add. 2264, Add. 8, 
6286. 7) Hunbename, Inscr. 4, 8185, a, 

Edole, f. Mänate, Inser. 4, 7462. 8879, Sp. 

Ἑδοκτίφ τῷ ἀδελφφ, Synes. ep. 8, 92 etc, {. 
Concil. Ephes. p. 11, act. 6, Sp. 

Edorros, m. Schöne, Mannsn. auf einem Am⸗ 
phorenhentel des Muf. d. arch. Geſellſch. gu Atben. K. 

Edöpas, m. Schönberg, eine der hoͤchſten Spiten 
des Taygetus⸗Gebirges in Laconien, Paus. 8, 20, 4. 

ορµίδης, αο, m. Έαπθετ, Diannsn., Infchr. auf 
Thespiä, K.(u- [ο vielleicht 6. A. Bang. 11,939, wo Kuap- 
µέδας, a, fteht). 

Eösren, f. eine Amazone, Inser. 4, 7748, b, Sp. 

Ἐθοφελῖνος, m. Helfrich, eigtl. Nugrih, Co⸗ 
part, Iuscer. 1574 (in einer theifal. Infchr. n. 10 Bei Ahr. 
Dial. 1, 580 fießt Εὐοφιλένενος, wo Ahr. 'Epyogr- 
Afvesos vermuthet). 

dwäyıov, n. Stattenburg, St.in@tis, D. Sic. 14, 
17. 
Ἐὐπάθητος, m. Wohllebe, Mannen. aus ben 
&riftl. Zeiten, Inser. 4, 9502, K. 

Εὐπᾶίδας, α, m. ähnl. Buttenfwager, von 
παός == πηός, [. Ahr. Dial. 11, 559), Gpipaurier, 
Thuc. 4, 119. 

Eitralbeos,m. Kindervater, Mannsn. Inser. 184. 

Εὐκαλᾶμος, m. Hand, eigtl. Schönhand, 1) V. 
oder nah D. Sie. 4, 76 Großvater des Dädalus, Apd. 
8, 15,5u.8. 2) 8. des Simmias (ob. b. Clem. bes 
Stton), Polem. δ. Zen. 5, 18 u. Ciem. ΑΙ. protr. 4, 
47. 3) Untere: Edyl. ep. (App. 84) b. Atb. 4, 176, d. 
— Antip. ep. ΧΙ1, 97. — Inser. 2, 2266, A, 81. 

Edwdxuns,m. Affyrifcher Konig, Sync.p. 801,15, Sp. 

Ἐὐπαλία, f., -- Εὐπάλιον, St. B., Plin. 4, 8. 
Ew. Eöwaiuebs, St. B. 

Εὐπαλίδαφ,α, m. Mannen., Wesch. u. Fonc. 81, 
K. Aehnl.: 

Εὐπαλῖνος, m. Ringert d. i. zum Ringen geeig⸗ 
net, 1) ©. des Nauſtrophos, Megarer, Her. 8,60. 2) 
Inscr. 1097. 1108. 

Εὐπάλιον, n. Ringethal, Et. der ogolifiken Lo⸗ 
krer, j. Ruinen bei S. Giovanni, Thuc. 8, 96. 102, 
Streb. 9, 427. 10, 450, Artem. b. St. Β., Liv. 27, 8. 
©. Κὐπαλία. 

Εὐπαραίτητος, τι. Willtomm, Mannsn., Inser. 
4,8598, Sp. . 

Ἐὐπατέριος, m. Adelung, Beltherr, Inser. 4, 8740, 
8, Sp. — Inser. Bosp. Cimmer. 

Ἠὐκατορία, f. Adelhauſen, 1) St im Pontns, 
= μισός, w. ſ., weldes Mithridates Εὐπάτωρ 
durch neue Anlagen vergrößerte, daher fein Name, ſpa⸗ 
ter nach Pompejus auch λζαγγόπολες genannt, ſ. Strab. 
12,556, App. Mithr. 78. 115, Memn. fr. 45. 3) ©ı. 
auf Chersones. Taurics, yon Diophantus, dem Belbherin 
des Mithridates Εὐπάτωρ, gegründet, Ptol. 8, 4, 2, von 
Strab. 7, 312 Eöwarspoy n. genannt. 

τόριος, m. Adelung, Mannsn., Inser. 3, 
6391, 1, Sp. 

Ειὐπατορισταί, pl. Adelfonsverebrer (ey. Σα- 

gunsactas etc.), Deliſche Infchr. 2278, K. 


Εὐπάτρα 


Εὐκάτρα, f. Adele d. ἱ. die vom edler Herlunft 
(edlem Vater), T.des Mithridates, App. Mithr. 108. 117. 

Eözerple, f. Udelbheim, od. eigti. Adele, ſ. Lob. pa- 
rall. 314. n.9, St. der Lvder. Em. Εδπατρίδαι ob. 
vielmehr Eöwarpeis, St.B., Xaath.b. St. B. 2) Frauenn., 
Petron. 87. 

Etra pl. Adelmänner (p. I. bie von kb⸗ 
niglicdem Geblür, Et. M., nad) Hesych. αὐτόχθονες), 
1) Leute des erften Standes oder vornehmflen Ge» 
ſchlechts in Athen, welche die Prieſterthümer u. früher 
αιῶ vie Gtaatsämter verwalteten, AIsocr. 16, 36, 
Plut. Thes. 25, D. Sic, 1, 28, Poll. 8, 111. 2) bie 
Patricii in Rom, Piut. Aem. Paul. 2, daher im fem. 
εὐπατρές, έδος, D. Casa. 46,45. 6. Lex. 

Eiwärpos, m. Adelung, Mannsname, Cod. 6, 
4.2, K. 

Εὐπκᾶταρ, ορος, m. Adelfon, 1) Bein. des Mithri⸗ 
dates, Sırab. 1, 14. 7,806, App. Mithr. 10.118, Plin. 58, 
12, 54, auch anderer pontifcher, Forifcher u. bosporanifcher 
Könige, Inser. — Liban. — Auch allein gebraucht παρ) 
Κὐπάτορος τοῦ βασιλέως (d.i. vom Bosporus), Luc. 
Alex. 57, 2) Bein. des Btolemäus vı, Inser. 8, 4896, 
A. 5.4897,=, 9, Add, 3) Marous, Inser. 8, 4908, i, 
4. 4) Unpere: Obarin. fr. ed. B. — Inscer. 1876. 

Eöwelöns,cass. obl.cp. 205,85, ca,att.n,m. Willich, 
I) V. des Antinous aufSthale, Od. 1, 888—24, 528, 
d. 2) Athener, 9) Inser. 76. b) einer, gegen welchen 
Lyſias eine Rede verfaßte, Harp. s. δερμηστής. 3) 
Inscr. 2, 2984. 

Eiraliöne, m. Ubener, ὁ Κορνδαλλεύς, Ael. 
ep. rust.8. Achnl.: 

Ἐὐπείθιον, (d), Willie, Athener. Grammatiker, 
Anth. 9, 206, tit. (wo Εὐπιθίου Λιβ). — 6. des 
Hegiat, Philoſoph, Damasc. v. Isid. 228, Suid, — 
Nil, epp. 2, 268. 

Eöwelos, m. Smymäer, Mion. 111, 194 (in Steph. 
Thes. Paris. wird Köundos vermuthet). 

Εὐπερίληκτος, m. (EuperileMptu), Schmal, 
rin Breigelaflener, Orelli 2984, K. 

Εθαινᾶλη, f. Laubell od. Schönwald, eine 
Umme des Bacchus, Nonn. 14, 221—29, 268, ὃ. 

Βόπιθος, m. (Willig?),Inser. 8,4803, 1, 21, Sp. 

Εὐπίνντος, m. Qugibard d. i. mit Ginficht tuͤch⸗ 
tig verſehen. S. der Nivbe, Apd. 8, 5, 6.(v.1.), Tzetz. 
Chil. 4,421. 

Eöwlaoros, m. Schöne, Mannen., Orelli 786. 

Εδπλοία, f. Wohlfahrt d. I. Glüdsfahrt, 1) 
Bin. der Knidiſchen Aphrodite, ale Spenderin glüde 
licher Eeefahrt, Paus. 1, 1, 8, Inscor. 8, 4448. 8, 5796, 
6. 2) Srauenn., Orelli 2547, Insor. 8, 4299, 5. 6466. 
4,7809. 8514. 8) Infel bei Neapel, Stat. silv. 2, 2, 
79. 8,1, 149. 

Eöwkovs, m. Seebold (d. ἱ. zur Ser βατΏ), 1) 
Echiffername, Alciphr, 1, 18. 2) Acharner, Inser. 286. 
3) Underer, Insor. 1211. 3, 2072, 11. 4) Eteinfchnei« 
der, Braoc. tab, 72, νοῦ viel. Εὐπλο(ῖα) zu lefen. 
(Εξτλοε, Insor. 4, 9585.) 

Etelo6ros, m. Hartrich d. ἱ. tüchtig reich, fpäterer 
Dannen., Gefandter unter Honorius, Olymp. Theb, fr. 81. 

m. Shönfätts, Mannen., Suid. 

Εθπολέμα, f. (od. Z102.), Inser. 8,4801, ο, 1, Add., 
Sp. Aehnl.: 

Εδτολέμενα, f. Hedwig ὃ. 1. Kimpferin mit Hadu, 
dem Gott des Kriegezlüde, alfo im Kriege glücklich. 
T. des Myrmidon aus Phthia, M. des Nihalives, 
ΑΡ. Ελ. 1,55, Orph. Arg. 184. 


Vape't Wörterbuch d. griech. Cigennamen. 


417 


Ἡὐπόλεμος, (6), Kriegenhard d. h. tüchtig im 
Kriege (f. Plat. Cratyl. 894, ο), 1) Athener, a) Ars 
Son Eponymus, Inſchr. in der 49ηνᾶ vom 1. Sept. 
1860, K. b) Anverer, Dem. 43,7. ο) Ερχιεύς, V. 
eines @ubius, Inser. 115. d) Br. tes Arizelus, Turn⸗ 
lehrer, Aeschin. 1, 102. e) Myrrhiuuſier, Att. Serw. 
XI, a, 80. 2) Böotier, Curt. A. D. 41, 4. — Theba⸗ 
ner, Keil Inser. boeot. LXII, 11, 14. 8) Wctolier, οἳ 
περὶ Toy Εὐπόλεμον, Pol. 18, 2.4. 28,4. 4) Feld- 
δεις tes Caſſandros, D. Sio. 19, 68. 77. 5) Eleer, 
Dipmpionite, Paus. 6, 8,7. 8, 46, 4, b. D. Sic, Εἰ- 
πολες, w. ſ. 6) Argiver, Baumeifter, Paus. 2, 17, 8. 
7) Sieilier, 9) 6. des Hiketas aus Leontium, Plut. 
Tim. 82. b) @alactiner, Οἱο. Τους, 4, 22. 8) Date 
donier, Inser. 2, 2675. 9) ein Jude, 6. eines Johan⸗ 
nes, Ios. 12, 10,6. 10) Geſchichtſchr. der Juden, Ios. 
ο, ΑΡ. 1, 28. 11) cin Schriftſt. über Krlegstunf, 
Arr.tact, I,1, u. Ael.tact.in. 12) Inser. 3141,49. 
18) auf einer Diünge, Mion. xı, 657, auch Εὐπόλημος, 
8. νι. 405. 

Ἡδπολιφ,ιόος, acc. ϱ», voc. Εὐπολο (Leon. ep. VI, 
825), (6), Schönftätt, 1) Atkener, a) ©. des 6ο. 
fipolis, Dichter der alten Komödie (geb. OL. 84, 8), Ar. 
Nab. 558, Flgde, f. Mein. ı, Ρ. 104 u. ff., frg. 11, Ρ. 
426 un. ff. — Sein Grabmal, Paus. 2, 7, 8. — Worte 
od. Ausfprüdhe von ihm: za Εὐπόλιδος, Plut. Cim. 
15. — Adj. Εδπολίδειος, |. B. ὄνομα, D. Hal. rhet. 
11, 10, vgl. mit δι. Β. Αα. Ἔλες. b) Br. des Thra⸗ 
ſyllos u. Mneſon, Iaae. 7,5—24, 5. ο) Aphinnäer, 
Inser. 144. d) Anterer: Meier ind. κολιο]. n. 59. 2) 
Samier, Diose. ep. vır, 166. 8) @leer, Olympib⸗ 
nife, D. Sic. 14, 54, ſ. Εὐπόλεμος. 4) Milefier, Inser. 
3, 2858. 5) Undere: Leon.ep. vı, 825. — Pers. υπ, 
589— Ad. vii, 298, Inscr. 4. 7820. 

Ἐὐπόμπη, f. Nereide, Hes.th. 261. Fem. zu: 

Ἐθπομπος, m. Faramund, 1) Semier, Hophaest. 
b. Phot. 148,8 (Mythogr. ed. Westerm. p. 192). 2) Orte 
&omenier, Keil Insor. boeot,. 11, 10. — 8) Anderer: 
Inser. 2,2506. 4) Maler aus Sicyon (DI. 94), Plin. 
85, 10, 86. (Wegen Εὐπκομαίδας [. Εὐμολπέδης.) 

Eir f. Regina d. i. leicht Math wiſſend, 
Srauenn., Inſchr. bei Bursian über das Vorgeb. Täs 
naron, K. 

Εὐπορᾶς, m. Lafonier, Inser. 1258. 6. Εὔπορος. 

Ἐδπορία, f. 1) Raſchenberg (f. St. Β.), St. in 
Bifaltia in Macedonien, Ptol. 8, 18,85. Ew. Εδπο- 

‚St. Β. 2) Friederike d. ἱ. reih an Schub, 
od. leicht Fhugbringend, a) Bein. der Artemis in Rho⸗ 
dus, Hesych. (Schmidt will licher Anuntne leſen)- 
b) Schiffen., Att. Serw. ıv,d, 20. 8) Ulride d. i. an 
Vermögen reich, a) Athenerin, 781. 764. 2409. b) 
Stralleotin, Ross Dem. Att. 195. ο) Οὐλπία Eun. 
aus Thiebe, 1613. d) Inser. 2, 8817. 4, 7829, b. 
8656, A. 

Eöwöperos, m. Wohlfeil, Athener, Inser. 184. 
284. 1240. 

Βδπορίων, ayoc,m. Reiniſch, Athener, Inscr.455. 
— ron Tenos, Ross. 108. — Anderer: 2, 2338, 20. 74. 

Eöwopos, m. Hein d. i. Rath wiſſend, Athener, 
Inser. 198. — Milefler, Ross Dom. Att. 94. — Ans 
tere: Nili epp. 8, 84. — Inser. 2, 2585. — Auf einer 
dyrrhachiſchen Münze, Mion. 11, 89 u. fonfl. 

Eöwoota, {. (f. Εὐβοσία), Frauenn. aus Thisbe, Keil 
Inser. boeot. LIx,bh.—Inscr. 2, 8690, 4. Philhiſt. 2 Up. 
18 Hftp. 275. Vgl. mitInser. 8858, 6.8906, b (das Wort 
εὐποσνάρχης wird vom Herausg. vox ignofa genanut). 


27 


Εὐποσία 








418 


Eöwpafia, f. Glũck, Inser. 8, 6618, b, Add., Sp. 

Eidwpaflöns, m. Glüds, Mannen. Inser. 186. 
Aebnl.: 

Εὐπράξιος, m. fpäterer Mannsname, a) Priefter, 
Freund des Bregorius, Gregor. in Anth. vırı, 155, Nili 
ερ. 8, 271. b) ein Magister memorise unter Valen⸗ 
tintan, Amm. Marc. 27, 6. ο) Anderer: Orelli 1116. 

Ἐδπραξιε, ıdos, {. Glũck, Frauenn. aus Theben, 
Inscr. 1664. — Keil Inser. boeot. 11, b, 1. — Inser. 
11561. 709. 

Eömwperts, aco. 9, 1) m. Flathe d. I. Μετί, 
[Φπιιιά, a) Wagenienker in Rom, D. Cass, 77,1. — 
b) Anderer, Orelli 8486. — 2) f. Shönlid, 
Shiffen., η. Seew. ıv,b,8. Achnl.: 

Εὐκρέτιος, m. 1) Mlerandriner, Suid. s. Ἐπεφά- 
vsos. 3) Antere: Cod. 9, 84, 4. — Inser. 2, 2128. 8, 
6606, 5. 

Ἡδπροπος, m.?(Shönbein?), Mannen., geſchn. 
Stein d. Berl. Muf. π. 78, 3. Abth., Ῥαπο[ία ο. e. 
Anzahl ant. Weihw. Berl. Abb. 1850, p. 140. 

ὕπρος, m. (Eönogos?), Halifarnaflier, Mion. 8, 
νι, 498. 

Ἑόκρόσδαιτος, Ποντήνος, m. Gerne, Inner. 2, 
8028. 4,9813, Sp. 

Ἑὐπρόσωπον, n. Schöntopf, Vorgeb. In Syrien, 
Mela 1,12, 8. 

Eöwweros, m. (Drall?) Mannen., Insor.4,9518, Sp. 

Ἐθπυλίδας, m. "Ehönthor, Mannen., Nicand, 
8 (τι, 485). 

Ἐδπὂρίδαι, Dr, Keuerland, nad Et. M., doch 
vielleicht (1τοῦ des 9) Waitzen, att. Ort u. Des 
mos zur Leontifchen Phyle, nah St. B. τρίχωµος 
mit den Κρωπίόδες u. Πήληκες gufammen, He- 
sych. u. d. 4. St., Inser. 248. 249. 275. 650. 2, 
p. 650,a.b, Ross Dem. Att. 1, Meler ind. schol.n. 10, 
Sing. u. Ew. Edwüplöns, Anth. app. 328, St. B. Adv. 
ἐξ, εἷς, dv Εὐποριδᾶ», St.B. 

Ἐῤπώγων, m. Bertling (Barbatus), Mannen., 
Inser. 751. 

Εὐπαλία, f. 1) T. bes Melefippitas, Gem. des Ars 
&idamos, Plut. Ages. 1. 2) T. des Wgeftlaos, Plut. 
Ages. 19. Fem. zu: 

Ἐύπωλοφ, m. Röfler, Theffalier, Paus. 5, 21, 
8. 6. 

ἙἘθράμβιν, χωρίο», Inser. 4, 8666, B, 12, Sp. 

Etpas, m. Athener, Inser. 269. Aebnl.: 

Eöptas, (06), Breiting οὐ. Schoͤnbach, Acer, 
Pol. 81,6, οἱ περὶ τὸν Εὐρέα», Ebend. 81,8. 

Bopeto, ἡ, v.L Εὐρείη, Breitungen, Station u. 
Waflerplad in Marmarila, j. Soliman, An. st. mar. 
magn 82.88. 

Eöpevrtöns, m. Inser. 8, 6049, 8050. 6051. ©. 
Κὐριπίδης. 

ὀρέκτης, m. Dankwart d. i. gu Dank (gut) eine 
Sadıe abwartend od. thuend, Athener, Ephem. arch.n, 
17, 
Ἑθρέσιον, (ὁ), Binder, Bein. des Zeus, D. Hal, 
89 


Ερεσιε, Fund, Inser. 8, 6229, 1, Sp. 

Ἑρήεια, εντος, d. Schoͤnbach, Fluß µ. Flecken 
in Diyfien, Strab. 10, 478. 

Etpfpev,m. Finder (viel. Εὐρήμων», Redhard, 
d. 1. tuͤchtiger Rebner), Mannen. aus Antiochia. 84. Ins 
ſchr. in meinen Heften, K. ©. Inser. 4889, Stephan. tit. 
ıv,p. 28, Eph. arch. 2118. 2290. 

Eöpyetßros, m. (viell. Εὐρ., dann ähnl. Findellee 


Εὐπραξία 


Eöpırlöns 


d. i. finde Glũck od. Lebensunterhalt) Mimmen., Inser. 
2076—77, K. 

Ἑδρήσιαπονς, m. *$undroß, Abberit, Mion. 1,366. 

Ἡόριμάθης, m. (Patr. von Εὔρεμος, f. Er. Μ., alls 
Breitinger?), Mannen., Et. Μ. 265, 17. 

Ἑλδρίνα, f. "Shönnafe, Frau aus Corones. Keil 
Inser. boeot. LVII1,f, vgl. mit xv, 2 u. Keil p. 79. 

Eöpios, ev, εΡ. 909, m. Brelting, Mannsuems, 
Antp. App. 168. 

Eöpiwtöns (in Sidon. carm. 9, 285. 26, 125 
auch ZU), ου, u. ep. auch δω (Arch. ep. vır, 50) 
νοο, Κὐριπίδη, Ar. Ach. 400— 462. 5., A. im Pur. 
Εὐριπίδας σωκρατογόμφους, Mnesim. $. D.L. 4, 
B,n. 2; n. ag. b. Pol.4, 59— 72. 5, 94. 95 vom Mctolier 
auch Edpiwldas, duch Heißt derfelbe Pol. 4, 19 gleich 
falls Εὐριεπέδης, (6), Reiſcher (Patr. von Εξρῖπος, 
w. f., f. Christ. ecphr. 2, 82, Et. M., vgl. mit Lob. par. 
6), 1) Atbener, a) ©. des Mneſarchus, aus Salamil, 
geb. Οἱ. 75,1 (f. Philoch. δ. D. βία. 18,103, D.L. 
2, 5, 24, Plut, gu. symp. 8, 1,1, vgl. mit Marm. Par.), 
der berühmte Tragiler (Redner u. Schrifrkt.. ſ. Ριαι. 
Dem. 1, Arist. rhet. 2, 6. 3, 15 u. vgl. Bait.-Saupp. 
or. fr. 11, 216), der nit nur d τραγφδίας πονητής, 
Ael. v. h. 2, 18, ob. ὁ τραγῳδοπονός, Piut, plac. 
phil. 1,7, 1, od. ὁ τραγικός, Phil. mund. 11, ὅ., π- 
τραγφδός, Phil.omn. prob. lib. 17, fondern auch von 
sugsmwelfe ὁ ποιητής heißt. Arist. rhet. 1,11, Strab. 14. 
645, Arr.An.7, 16,6, Plut. and. 16. ed. puer. 2, 
Ael.v.h. 2,21, Ath. 1, 8,a— 18, 5667, ο, ö., Long 
subl. 40, A., u.d ἄρεστος ποιητής, Menand, ixıd, 
9, oder ὅ σκηνικὸς φιλόσοφος, δ. Emp. mat. 
1,288, Ath. 18,561,a, od. ὁ σοφός, Piut. ed. puer. 
14. eonsol. Apoll, 2, Thbemist. or. 24, p. 807, Lee. 
par. 4, Ath. 6,270,c, ὁ πάνσοφος, Ath. 15, 665, & 
ὁ σοφώτατος, Luc. amor. 88, ob. ὁ καλός, Luc, 
Pseudol, 82, Ael.n.an. 6, 15, au wohl ὁ φιλοπο- 
ρώτατος, Long. subl. 16, od. Φιλογύνης, Αλ. 18 
608,e. Er war in Macebonien begraben, batte aber 
auch in Athen ein Grabventmal, Paus. 2, 2, 3, Piut. 
Lyc. 81, u. eine Statue, Paus. 1, 21,1, Piut. x oratt. 
Lyc. 11, Christ. ecphr. in Anth. 11, 82, Harp. se. θεω- 
κά. Er u. feines Gleichen heißen οὗ περὶ Εὐριπί- 

ην, Ath. 1, 19, 6, u. ein Anhänger von ihm ὁ gel- 
εοριπίδης, Plut. Amat. 11. Wusfprüde von ihm τὸ 
od. τὰ (τοῦ) Εὐριπίδου, Ath. 18, 561, b. 599, f, 
Plut. Nic, 24, praec. reip. ger. 15. ex.16. Stoic. σερ. 
15, 8,, Ael.v.h. 2, 12, Arist. or. 45, p. 27, Strab. 11, 
620. 14, 670, D. Hal. comp. verh. 26, A., od. τὸ Εὺ- 
ῥιπίδειον u. τὰ Εὐριπίδεια, D. Hal. comp. verb. 4, 
Plut. Pyrrh. 14. Cat. min. 52. sol. an. 1. . Soer. 
12, 5., Luc. vit. auct. 10, u. fo als Adj. (9) Kı'pr- 
πίδενος "Ivo, Plut. geır.9, γραῦς, Plut. qu. syıap. 
2,10, 2, (d) Ede. Ἡρακλῆς, Plut. Marc. 21. Cim. 
4, λόγος u. ἔπος, Suid., στίχος, Lac. macr. 28, 9. 
Ebenio fommt Ἡδριπιδικῶε d. i. nah Euripides Art, 
Schol. Ar. Equ. 18, u. (lo, dem Qur. ned 
ahmen, Schol. Ar. Equ. 18, ο). Εὐρεπεδ ἄρεστοφὰ- 
νίζω, .Reyſchergoͤppertſch“ fprechen bei Cratin. vor. 
Als Lieblofung fteht Βδριπίδιον, Ar. Ach. 404. 476, 
Suid., wie ihn denn Ariftophanes nicht nur in den 
ΛοἩ., Tbesm. u. Fröſchen als Perſon eingeführt, ſon⸗ 
dern auch außerdem Eccl. 825-829. Nub. 1871. Pax 
682. Lys. 288. Thesm. 877—1008, 8. erwähnt bat, 
ebenfo Plat. Phaedr. 268, ο. rep. 8, 568,«a, Lyc. 100, 
Aeschin, 1, 128. 152, Dem. 19,245 u. Slgbe. b) ein 
Brutersfohn des Vorigen, gleichfalls Tragifer (2), Buid. 





Εδρίπιος 


ο) 3. eines Zenopbon, Thuc. 2,70, Lya. 19, 14. d) 
Andere: Ephipp. b. Ath. 11, 482,c. — Dem. 50, 68. 
— Heracl. Pont. 10, 7. 2) Anderer: Inser. 2, 
9874, 65. 8) Wetolier, Pol, 4, 19---δ, 95, er u. feine 
&ute, οἱ περὶ τὸν Εὐριπίδαν, Pol. 4,68. 72. ©. 
Εὐρειπίδης. 

Εδρίπιος, m. Reifadher, a) Bein. des Bofeiton, 
Hesych. (Schmidt vermutbet Εύριππος). b) Eiipk- 
πιος, codd, δ. St. Β. s. Zävdoc, wo Mein. Kigs- 
πίδης gefägrichen u. Εὐρέπενος vermutbet hat, als 
von Εὔριπος abftamment. 

ἴπου, ου, ep. (Call.h. 8,188. 4,45) auch 0s0, 
(6), Reiſach (ven rifh S munter, lebhaft, daher 
Röſche, griech. ῥεπή, ῥεπίζω, f. Et. M., od. auch 
von riſch — seirpus paltastris), 1) jede Meerenge mit 
beſonders merkbarem Wechſel zwifchen Ebbe und Sluth, 
daher von der bei Knidos u. Mytilene, Paus. 8, 80, 2, 
vgl. mit Xen. Hell. 1, 6, 22, der der Pyrrhäer, Strab. 
18, 617, in Aegypten, Strab. 17, 804, bei Karthago, 
Strab. 17,882, f. D. Hal. 8, 68, Paun, 8, 14, 8, Cie. 
pro Mur. 17. 2) insbefondere hieß aber der chaltidi⸗ 
[Φε Canal od. Eund zwiſchen @ubda und Wöotien fo, 
j. @uripo, von den Wlten bisweilen ὁ Χαλκιδικὸς 
Εἰρ. genannt, Strab. 1,10, Paus. 1, 28, 8.88, 1, Cie. 
Nat. Deor. 8, 10, Eust. Per. 473, u. äbnl. b. Luc. 
Ner. 2 Εὔρ. ὁ περὶ τὴν Χαλκίδα, od. ὁ Χαλκι- 
δικός (sc. πορθμός), Streb. 1, 55, gewöhnl. jedoch 
bloß (6) Εύριεπος, h.Ap. 222 (2,44), Pind. P. 11, 
85, Her. 5, 77—8, 66, 8., Sigte. Er galt als flürs 
mifh und man ſprach bei ihm von einer Strämung, 
die Hebenmal des Tages wechfele, Strab. 9, 408, Suid., 
Pomp. Mel. 2, 7,9, Plin. 2, 97, Eust, D. Per. 478, u. 
Η war daher fprichw. von einem umbeflänbigen, veräns 
terlihen Menſchen od. Wefen zu fagen: ἄνδρωπος 
Εύριπος ο). ψυχή, διάνοια ο). ερόπος, ob. εὐμε- 
ταβολώτδρος Εὐρίπου Greg. Oypr. M. 1, 76, 
Apost. 2, 88. 8, 18, Macar. 4, 21, vgl. mit Plat. 
Phaed. 90, o, Aeschin. 8, 90 u. Schol., Aristid. or. 
44, p. 880, Liban. ep. 588, Hipparch. θ. Stob. fi. 
108, 81, Ar. Equ. 18 (κομψευριπικῶς), Π.; [. εᾱ- 
θπος im Lex. 

Εὐρίαπα, f. Roßfindern, Bein. der Artemis in 
Bheneos, Paus. 8, 14, 5. Achnl.: 

Εὐρίστη, f. (nach Keil on. p. 46 richtiger Εὐρίππη, 
[. Εὐρίππα), *Breitro$, Srauenn., Inser. 947. Bel 
Theophyl. op. 9 Βθρίπη, Reifhauern. 

E 4, m. *Breitröffel, Myrrhinufier, 
Inser. 218. Nach Keil on. 46 richtiger Βὐριππίδην, 
BindröffelL 

, m. Inser. 4791. 5501, Sp. 

Εδροια, f. Schonbach, St. in Epirus, Sozom. h. 
6, 7, 26 u.daf. Vales., Sp. 

Εὐροκλόδων, m. ein Sturmwind (Nortoftwind), N. 
T. act. ap. 27, 14. 

Εὺ ‚m. Südoft, Wind, Inscr.8,6180.6181, 
Gell, 2,22, Colum. 11, 2,42, Plin. 2,47, 46, Vitr. 1,6. 

Epos, m. 1) Morgenwind (f. Buttm. Lex. 1, 
121), der fürmifche Süboftwind, nad) Nonn. 6, 40 
©. des Afträus, fo wie nach Nonn. 87, 72. 77 ©. 
der Eos. f. J1.2,145. 16, 765. Od. 5, 295—19, 206, 
., Nonn. 1, 208—47, 361, 6., Qu. Sm. 12, 192, 3,, 
Mas. 8315, Leon. Ascl. Crin. u. Sec. epp. in ντ, 379. 
500. 686. ΙΣ, 86, Posid. b. Strab. 1, 29, vgl. mit 2, 
102, Ov. met. 1, 61. trist. 1, 2, Inser. 8, 6180. 6181, 
A. auch als Himmelsgegend, Strab. 10,456. — @r 
wird auch εὖρος gefchrichen, f. Lex. Auf dem Wind 


Εδρυβάτης 419 


thurm zu Athen abgebildet, ſ. über ihn Arist. meteor. 2, 
δ. 2) = ἝἜβρος, Alcm. fr. 90 in Schol. Theoer. 7, 
112, Proc. b. Go. 8, 88, f. Ahr. Dial. 1, 88. 

EöpobAoxos, für Εὐρύλοχος, böot. bei A. Bang. 11, 
1803, K. 

ἙἘδρουφάων, m. Weitbrecht d. I. weit glängend, 
f- Ahr. Dial. τι, 519, Örchomenier, Keil Inser. boeot. 
111. 13 (Leak. 11, n. 87). 

Eöpbädns, m. Breitung (f. Et. M.), ein Freier 
ter Benelope, Od. 22, 267. 

— f. T. bes Adtaſtoe, Schol. Il. 23, 681. 
Achnl.: 

Ἑθρῦᾶλη, ης, tor. (Pind.) δρνάλα, ας, f. 1) eine 
der Öorgonen, Hes.th.276, Nonn. 18, 78—40, 229, 
d., Apd. 2,4, 2, Plut. 8αν. 18,6, Zenob. 1, 41, Ps- 


laoph. 32, 7. 19. 2) T. tes Minos, M. tes Orion, 


Pind. P. 19, 85, Pherec. δ. Apd. 1, 4, 8, Hyx- Ρ. 
astr. 2,34. 8) eine Mmazone, Val. ΕΙ. 5, 618. Fem. 


zu: 

Eöptälos, ου, cp. (Qu. Sm. 11,118) auch oso, m. 
Breitinger — εὐρυάλως, neh Et. M. »Brei⸗ 
tenfee, wie Rangenfee, 1) Bein. des Apollo, Hesych. 
2) ©. des Melifteus, Argonaut (dies nur 6. Apd.1,9,16), 
einer der Epigonen (Paus. 2, 20,4, Apd. 8,7, 2), ein 
Argivifcher Held vor Troja, U. 2, 565—28, 677, ὅ., 
Qu. Sm. 4, 478—12, 824, 8., Arist. ep. app. 9, 9. 
Apd. 1, 9, 18, Paus. 2, 80,10—10, 25, 6, δ., feine 
Etatue gu Delphi, Paus. 10, 10, 4. 8) ein edler 
Phäcke, Od. 8,115—896. 4) ein Cyclope, Nonn. 14, 
59—89, 220, d. 5) 6. tes Mielas, Apd.1,8,5. 6) 
ein Sreier der Hippodameia, Paus. 6. 21, 10, Schol. 
Pind. Οἱ. 4, 127. 7) S. des Odyſſens u. der Guippe, 
Parthen.erot. 8, Ὁ, Eust. Hom. p. 1796, 52. 8) 6. 
des Opheltet, Fieund des Nifus, Virg. Aen. 9, 179. 9) 
ein Spartaner, Paus. 4, 20, 8. 10) Anderer: Ibyc. δ. 
Ath. 18, 564, f. 11) Breidenhorn, eine befeftigte 
Höhe bei Eyracus, Liv. 25, 25. 6. Εὐρύηλος. In 
Inser. 8, 4705, k, 5, Add. EöpbaAAog. 

Ἑδρύαμπος, Großweinheim (f.dupric u. du- 
φίας b. Hesych.), Et. in Magneſia. δι. Β. Ew. Εὺ- 
ρυάµπιοε, Lycophr. 900. 

Eöpvavaxridaı, pl. Witoldiner, ein Gefchlecht 
auf Melos, Infchr. b. A. Bang. 11, 1194, K. 

Eöpvävaf, ακτος. m. Witold d. h. weit hinwal⸗ 
tend, 6. dee Dorieus, Führer der Spartaner bei Pla» 
tää, Her. 9, 11. Fem. dazu: 

Ἠδθρυάνασσα, f. Witolda (f. Hesych.), 1) Bein. 
der Hehe, Hesych. 3) T. des Zanthus, M. des Per 
lope od. Tantalus, Schol. Eur. Or. 5, Tzetz,Lyc. 52. 
8) Εὐρυβάνασσα (β für digamma aeol.), Frauenn., 
Inscr. 1872. 4) nach Plin. 5, 81, 88 auch eine Infel 
des ägäifchen Meeres. 

Ἐδρυβόλινδος, m. ([. Βαλιός), Bein. bes Dionyfos, 
Hesych, 

Ἠθρυβάτης, ου, (6), m. Langbein, eigtl. weitfchreis 
tend, παᾧ Andern: Schaller d. i. Wettrufer, 1) Herold 
des Agamemnon, Il. 1, 820, ΟΥ. her. 8, 9. 2) Gerold tes 
Dbyffeus, 11.2, 184. 9, 170, Od, 19, 247, Alc. Od. 6; 
fein Bild, Paus. 10, 25, 4. 8, nach Dur. δ. Apost. 8, 
12 u. Suid, fpäter ſprichw. als ein Betrüger. 8) ©. 
des Teleon, ein Argonaut, Herod. in Schol, ΑΡ. Rh. 1, 
71, Val. Flacc. 1, 402, Hyg. fab. 14, f. Ερεβώτης. 
4) Feldherr der Urgiver, Her. 6, 92. 9, 75, Paus. 1, 
29,5. 5) Athener. Olympionife, D. Hal. 8, 1. 6) 
Spartaner. Olympionike, f. Εὐρύβατος. 7) ein Ephes 
fir, = Εὐρύβατος, w. f., Eust. Il. 1, 821, Greg. 


275 


420 Εὐρύβατος 


Oor. u. Hermog. ed. Walz T. vır, 2, p. 1277, Hesych., 
Apulej. apol. ο. 81. Aehnl.: 

Eöptßaros, ου, voc. (Amph. δ. Ath. 9, 886, 9) Ev- 
eößars, (6), 1) Bein. bes Zeus, Arist.(fr.258) b. Buid. 
2) ©. des Euphemos, Anton. Lib, 8. 8) Schiffsbefehl- 
haber aus Kerkyra, Thuc. 1,47. 4) Lacebämonier, erfter 
Sieger im Ringlampfe (Οἱ. 16), Paus. 5,8, 7, Afric. 
δ. Eus. chron, 1° öl. Ρ. 89. — einen Undern als 
Dlympioniten, ΟΙ. 99 (od. Εὐρνβάτας) erwähnt Afric. 
a. 0. D. p. 41. ©. Συβαριάδης. 5) Ryder, Bchol. 
Aeschin. 8, 187, od. Ephefier, D. Sic. 9, 45, Suid., 
Apost. 8, 12, Ephor. δ. Harp., od. Gercope aus Ephefus, 
Didt. b. Apost. 8, 12, Luc, Alex. 4 u. Schol. dazu vol. 
11. p. 170, od. Aeginder, Nicand. δ. Apost.8, 12, Schol. 
Dem. 18, 24, welcher Sröfus betrogen u. verrathen δα. 
bin fol u. dab. fpridwörtlid wurde, Plat. Prot. 827, 
d, Dem. 18, 24 u. Schol., Aeschin. 8, 187 u. Schol., 
Alciphr. 8, 20, Liban. ep. 49. orat. 1, p. 128, Tzetz. 
in Cram. An. Ox. 4, 140, Schol. Arist. T. 111, p. 781 
ed. Dind., B. A. 1, 188. 257, Eust. Hom. 1864, Plur. 
οἳ Evoößaros, Hesych. κ. Anuoxieidas u. Harp., 
Ὑπερεύβατος, Β.Α. 1, 67, 28, u. εὐρυβατεύεσθα, 
für betrügen, Diogen. 4, 76, Suid., Zon. 921. 

Etpvßia, ton. (Hes.) Εὐρυβίη, f. Wittbolda, 1) 
T. des Bontusu. der Gäa, Gem. des Titanen Keios, Hes. 
th. 875, Αρά. 1, 3, 2.6. 2) 3. bes Thespios, Αρ. 2,7, 
8. 8) eine Amazone, D. Sic. 4, 16. 

Eöpvßıäöns, dor. (Inser. 1262) Ἐδρνβιάδαν, gen. 
ου, ion. (Her. 8,4—-50)ew,bor. α (D. Bic.7,16, Porph. 
Tyr. fr. 1), dat. g, acc. ην, ion. (Her. 8, 2—62, d.) sa, 
(6), Wittbolds, 1) Spartaner, a) S. des Eurpfleides, 
Oberbefehlshaber der griechifchen Flotte bei Artemiſium, 
Her. 8,2—124, 8., Isoer. 12,81, D.Sic.11,4—17, B., 
Plut, Them. 7—17, δ. regg. spophth. Them. 5. 6, 
Paus. 8, 16,6, Ael.v.h.18,40, Apost. 7,85, Arist. 
or. 46, p. 812 u. ff. Er u. die Seinen: οἳ περὶ τὸν 
Κὐρυῤβιάδην, D. Sie. 11,18, Plut. Them. 7. Arist. 9. 
b) Anderer, Inscer. 1262. 2) ©. des Deballus, 8. des 
Kleodäus, D. Sic. 7, 16 od. Porph. Tyr. fr. 1. 

Ἐδρύβιος, m. Witbold d. I. weithin Fühn ober 
. Gewalt übend, 1) Führer der Gentauren, Nonn. 14, 188. 
3) 6. des Neleus u. der Chloris, Αρά. 1, 9, 9. 8) 65. bes 
Eurpfiheus, Apd. 2,8, 1, Ath. 4,158, a. 4) Anderer, 
Freund des Plato, Plat. ep. 8, 818. ο. 

Eöptßoros, m. Langwedel, Atbener, Olympionife, 
Paus. 2, 24, 7. — Anterer, Inscr. 2, 2148, i, Add. 

Ἠδρυβότας, m. ähnl. Großgebauer, eigt. Groß⸗ 
Hirt, 1) Kreter, Anführer der Vogenſchühen, Arr. Απ. 
1,8,4. 2) berühmter Discuswerfer, Paus. 5, 17, 10. 
8) ©. des Teleon, cod. Par. in Schol. ΑΡ. Rh. 1, 71, 
f. Εὐρυβάτης. 

δρυγάνεια, f. Witberta, T. des Hyperphas (Phe- 
rec. nennt ihn Periphas), M., nad Andern Schwefter 
der Jokaſte von Debipus, Apd.8, 5,8, Paus. 9, 5, 11, 
Pherec. in Schol. Eur. Phoen. 58. Aehnl.: 

Ἑδρυγάνη, f. Gattin des Dedipus, — Ἔι »8ια, 
Epim. in Schal. Eur. Phoen. 18. κά 

Ἑδρυγένης, m. Kunibert d. 1. durch feln Gefchlecht 
glänzend u. weithin reichend, Inser. 8, 8990, g, 98, Sp. 

Eödpvyons, m. Breitefeld, wonidt *Breitwir« 
bel, wie Breitlopf, Name des Androgeon, Sohnes 
don Minos, unter welchem er zu Athen in Kerameitos 
eine Todtenfeicz hatte, Hes. fr. 876, Hesych. s. ἐπ) 
Böovyin ἁγών. 

Εδρόγισς, m., b. Suld. κ. Σαπφώ f. 1. für Ερί- 
γνιος. 


Εὐρυδίχη 


Ἐδρυδᾶμας, αντος, voc. (Alcae. δ. Choerob. Beki. 
1188) Eöpvdaua», πι. 6ἱερθατὸ b. 1. tüchtiger Ei 
ger, od. Witold d. ἱ. weithin herrſchend. 1) 6. te 
Aegyptue, Αρά. 2, 1, δ. 2) 6. des Krimenos, Argonnt 
ΑΡ. Rh. 1, 67, Orph. Arg. 167. — Anderer Iheflelie. 
Leake Trav. in north. Gr. n. 220. Anderer Argonent 
S. des Zeus (Irus) u. der Demonaffe, Hyg. f. 14. 8) Trer:, 
Ἡ. 5, 149. — Qu. Sm. 18, 178. 4) Freier der πάει 
aus Ithaka, Od. 18,297. 22,288. 5) Athlet aus 2 
tene, Ael.v.h. 10, 19. 6) Athener, 9) And. 1,85. }; 
* des Meidiat, Dem. 59, 108. 7) Bein. des Heltor, Or. 
b. BB1. 

Ἐνρυδᾶμεια, f. T. des Phyleus, Gem. des Bolyiit, 
Pheree. in Schol. Il. 18, 668. Achnl.: 

Ἠόρυδάμη, f. Weyers, ahd. Witheri d. (. μα 
ob. mit weit reichendem od. großem Heere ob. Volke, Gen. 
des K. Leotychibes von Sparta, Her. 6, 71. 

Ed ‚m. Wiers d. i. Witheri, ©. bes ἄν 
1Υ., K. von Sparta (27. Proklide), Paus.8, 10,51u.2,91. 

Ἐδρύδαμνος,-- Εὐρυδάμας, m. Meffenier, Erfinte 
bes Thorar, Apost. 8, 60,c. 6. Εὐρύδαμος. 

Ἠθρύδᾶμος, ου, m. Breyther, 1) Anführer du 
Attolier, Paus. 6, 16, 1, feine Statue, Paus. 10, 16,4. 
2) auf Drüngen, Mion. vı, 688. 8. 11, 2. 8) @rfinter ke 
Ihorar, Apost. 8, 14,b. &. Εὐρύδαμνος. Aehnl.: 

Ἑδρύδημος, m. V. des Epialtes, Melier, Her. 7,213. 

Eöpuölkaa, f. 1) Gem. des Orpheus, — Εὐρυδί, 
w.f.. Mosch.8, 124. 2) f. Ullersdorf (f. Εὐρε- 
Itxn), St. in Dlacedonien. Münzen von ihr bei Sestii 
im 1. Bd. K. 8) n. pl. Ulrikenefeſt, δε ὃς 
Kaffandrer zu Ehren der Εὐρυδίέκη, der Tochter ii 
Ampntas, Polyaen. 6, 7. 

Ερύδίκη, (1), dor. (Sim. fr. 26, Anth. 8, 10) E 
ρνδίκα, cigtl. Witerife d. h. reichlich, alfo ποια 
(erbe)bereihtigte, [. ᾿Αρχεδίκης, ähnl. Ulrite |. Ε 
bie an Erbbeſitz reiche od. weithin berechtigte, 1) Nym⸗ 
phe u. Semahlin des Drpheus, Apd. 1,8,2, Paus. 9, 30, 
6, Plut. amat. 17, Luc. d. mort. 28, 8, Con. n. 40, 
Ov.met. 10,81 u. ff, A. 2) T. des Φαπαυδ, Apd. 2, 1,5, 
Hyg.f. 170. 8) T. des Abraftos, Apd. 3, 12, 8, Schol 
Il. 20, 286. 4) T. des Lakedämon, Gem. des Aftifio, 
M. ver Danar, Apd.2, 2,2. 8, 10, 8, Paus. 8, 13,8 
Pherec. in Schol. ΑΡ. Rh. 4, 1091. 5) Gem. bes Eyfur- 
408, M. des Archemorod, Apd. 1, 9, 14. 8,6,4, Ant. 
8, 10,Hyg.f. 273. 6) T. des Klymenos, Gem. des Neften 
Od. 8,452. 7) T. des Amphiaros, Schweiter des Alcmaron, 
Pause. 5, 17, 7. 8) T. des Belops, M. der Allmen 
D. Sic. 4,9. 9) Gem. des Arcneas, Lesch. 5. Paus. 10, 
26,1. 10) Gem. des K. Kreon in Theben, Perſon in 
Soph. Antig., vgl. 1180. 11) T. des Alter, M. va 
Polydora, Staphyl. in Schol. Il. 16, 175. 12) em 
welcher Plutarch die Schrift praec. conj., f. tit., wil 
mete, viell. Plutarchs Tochter aus Shäronee. 18) Ur 
rierin, Gem. des K. Amyntas 11. in Macebonien, R. 
von Alexander, Philipp u. Perdillas, Aeschin. 2, 26 
u. Schol.—28 u. Schol. au 29, Liban. v. Dem., Strab. 
7, 826, Plut. aud. poet. 20 (Anth. app. 182). Ihre 
Statue, Paus. 5, 20,10. 14) T. des Amyntas u. der 
Kynane, Enkelin des 8. Philipp (nach Arr. δ. Phot, 70, 
6 auch Adea genannt), Ael.v.h.18, 86 (wo fie falld 
eine T. Philipps heißt), Gem. des Artbäus, D. Bic. 18, 
89. 19, 11.52, Polyaen. 6, 7. 8, 60, Dur. b. Atb. 18, 
660, f, Diyli. δ. Ath. 4, 155,0, 15) T. des Antipater, 
Gem. des Ptolemäus Lagi, Paus. 1,6,8. 7,1, δὲ 
Demetr. 46, Hermipp. b. D.L. 5,5, n.8, App. Syst. 
62, Porph, Tyr. fr. 8, 6. 4, 5. 16) aus Athen, Witwe 











Εδρόηλος 


des Opheltes, Gem. des Demetrius Boliorcetes, Plut. 
Demetr. 14. 53. 17) Gemahlin Philipps von Macedonien 
nach Verfioßung ber Olympiat, Arr. An. 8, 6, 6, Paus. 
5, 20, 10, hoch zweifelh., wahrfh. == 138. Denn Philippe 
fpätere Gemahlin hieß Kleopatra. 18) Gem. des Bentius, 
Liv. 44, 90. 19) Andere, Inscer. 8, 6582. 4, 6696, 5. 

Ἐδρύηλοε, (d),ähnl. Brebenhorn (wenn von ἦλος, 
der Nagel, alfo eigtl. Breisennagel, nad einer zwei» 
felpafsen Stelle b. Hesych. heißt aber ἦλος auch τόπος 
ἐν ᾧ οὐδὲν φύδταν, alfo: Dederan?) Stabttheil u. 
Caſtell von Epipolä in Syracus, j. Mongebellifl, Thac. 
6,97. 7,43, D.Sic. 20, 29. Ew. Βδθρνήλιος, St. B. 
©. Εὐρύαλος. 

Ἑδθρυθεία, f.ıau, Phalar. ep. 1, f. Εὐρνδίω». 

Ἑδρύθεμις, ος, f. Erita (0. ἱ. gefehreih od. mit 
ihrem Gebrauche oder Geſehe weit reichend), 1) Gem. 
des Theſtios Apd. 1, 7, 10. 2) T. des Timanpreus, Hip- 
postr. in Schol. Theoer. 6, 49. Aehnl.: 

Ἠδὐρυθιμίστη, 1. Gem. bes Böotus, Leo Β7:. b. Plut. 
fluv. 2, 2. 

Ἑδρυθίων, ωνος, m. Witilino, τάφος ἐπ) Eiipv- 
Φίων» za ἑορτὴ 4ήμητρος καὶ πανγµάεια ἐν τοῖς 
σκοτοζαρίους, Hesych. 

Eöpvßnos, m. Sein, Dannen., Inscr. 2, 2436. 

Eöpwdön, f. Baltfwind, T. des Danaus, Schol. 
Ap. Rh. 1,752. 

Ερύκαπνε, m. Schnaubert d. t. rüchtig (meithin) 
fhnaufend, S. des Heraklet, And. 2,7, 8. 

Eöpv.. (v.1. Εὐρύκη), T.des Threpios, Apd. 2,7,8. 

Εδρύκλεια, νου. (Od. 21,837) Εὐρύκλεια, (N), 
ähnl. Notswitha d. 1. bie flarf (weit) berühmte, 1) T. 
des Ope, Amme bes Otyffeus, Od. 1,429 —23, 177, ὅ., 
Ath.11,460,8, Hyg. f. 126. Ihre Statue, Strab. 14, 641. 
2) T. des Athamas und der Themiflo, Gem. des Melas, 
Menecr. b. Zon. 4,88, Pherec. in Schol. Pind.P. 4, 
320. 8) T. des Elpbas, Gem. des Laios, M. des Oedi⸗ 
yus, Epim. in Schol. Eur. Phoen. 19. 4) Εὐρύκλενα, 
τά, Widmersfeier, Kampffpiele in Sparta, Inser. 
1428. 3, 5918, 84. 

EöpuxAcldas, α. m. 1) Athener, Pol. 5, 106. 2) 
Spartaner, Plut. Cleom. 8. Achnl.: 

EöpurAslöns, ου, ion. (Her.) δω, voc. (D.L. 2,8, 
η. 14) Εὐρυχλοίδη, m. Widmers d. I. des Weithin⸗ 
berühmten, 1) Spattaner, Her. 8, 42. 2) Athener, 9) 
Reiner, Paus. 2, 9,4. db) Hierophant. D.L. 2, 8,n. 14. 
ο) Anderer, Ath. 1,19,e. d) Kepbifier, Ross Dem. Att, 
14. ©. Gätt. gel. Any. 1848, St. 125, p. 1242. Aehnl.: 

Εὺ εαν, m. Mannsn. von Megera, Berl. Alab. 
1844, 158, M. Aehnl.: 

Εδρυκλέων, m. Spartaner, Inner. 1241. 

Εδρυκλῆς, έους, da, (0), Wittmer db. 1. weithin 
berühmt, 1) Athener, Bauchredner u. Wahrfager, Ar. 
Vesp. 1019 u. Schol., Plat. Soph. 866,9 u. Schol., 
Suid. s. ἐγγαστρίμυθδας. Er wurde fprichwörtlic von 
denen, wie fich fchlimmes weiffagen, Piut. prov. 122 
(2,22), vgl. mit Arist. ου. 4, p. 55, Phot. epist. 151, 
u. man nannte nach ihm jeden Bauchrebiier Εὐρυκλῆς, 
Suid. s. v., Iambl. dram. 10, u. im pl. Εὐρυχλέας, 
Plut. def. or. 9, π. Εὐρυκλεῖς, Hesych., od. Εὐρυκλεϊ- 
ται, Schol. gu Ar. Vesp. a. a. ©. 2) Sparianer, a) 
Feldhetr, Strab.8, 863. 366, Plut. Ant. 67. — los. 16, 
10, 1. b.Iud. 1, 26,1. b) Ärchitett, Paus. 8, 14, 6. ο) 
Antere: Inser. 1255: auf einer laccdämonifchen Münze, 
Mion. ı1, 218 u. ff. 3) Syracufaner, Piut. Nic. 28, b. 
D. Sic. 4νοκλῆς. 4) Aphrodifter (in Karien), Inser. 
2741. 5) Antere: T’aiog Ιούλιος Εὺρ. Leaken. 23, 


421 


f. Keilan. ερ. 95. — M. Οὔλπιος Eve. Inscr. 2741— 
8881. 8832. 8884. Fem. dazu: 

Ἑδρυκλήτα, f. Briefterin der Hera, Inser. 8, 5148, 
8, Sp. 

Ερύκόων, όωντος, πι. Witerich b. 1. weithin maͤch⸗ 
84 (Et. M. 896,28), od. Hugihard, von tüchtigem 
Verſtande ([. Hesych. s. εὐρυκόας), ©. des Perim⸗ 
πεβοδ, Trojaner, Qu. Sm. 18, 210. 

Eöpwx 4, ους (fo Paus.) u. εος (Her. u. Plut.), 
m. Witolpd d. i. weithin waltend, Spartaner, 9) ©. des 
Bolydor, K. von Sparta (709 bis gegen 685 v. Ghr.), Her. 
7, 204. b) Ente deſſ. 6. des Unarandeos, K. von Sparta 
(648 bis gegen 600), Paus. 8, 8, 5, f. Εὀρυκρατίδης. 
ο) V. eines Anarandros, Plut, apophth. lsc, ο. "Ard- 
ξανδρος. d) ein Ῥφιθαβοτάες, Iambl. v. Pyth. ο. 86. 

Eiöpveparlöns, gen. ion. (Her.) em, u. Ἑδρνκρατί- 
δας (Plut.), m. Witt holz, 1) 6. bes Anarandıos, 8. 
von Sparta (14. Agide), Her. 7, 204. 2) ©. des Anarans 
drides, Plut. apophth, Lac. a. v. 

Ἑδρυκόδα, $.?Motswithe (d. |. die Rark ob. weithin 
berühmte), T. des Endymion, Paus. 5,1,4. Nach Schnei⸗ 
dew. Egsxud'n, nad) Herm. de Iterst. p. 15 Εὐρυπύφ. 

Ειδρυκύδειον, τό, "Wittmershain, wie Wil 
ππετθθοῇ, ein Hain in Elis Triphylia, Strab. 8, 846. 

Βδρύκωμις, /. ähnl.Langenftrafe, erdichtete St., 
Eust. erot. 1,1. 

Ἠθρυλέων, οντος, (6), Lehnhardt d. i. Lowenhardt 
od. tüchtiger Ἔδιοε, 1) Spartaner, Her. 5, 46, Paus. 4, 
7,8. 8,14. 2) Beldhere der Achder, Poll. 10, 21 (24). 
8) ein Sohn des Aeneas, Ceph. b. D. Hal. 1,72. Nach 
Andern früherer Name des Ascanius, D. Hal. 1, 66, 
App. reg. 1. Fem. dazu: 

Εδρυλεωνίε, (dos, f. Spartanerin, Dlympionilin, 
Paus. 8, 17, 6. 

Εδρυλόφη, f. Breitebuſch (ο, δ. bier mis breitem 
Helmbuſch), eine Amazone, Tzetz. P. H. 181. 

Ἐδρύλοχοε, ου, cp. (Od. 10, 207)aud 050, voc.(Plut. 
Alex. 41) Eöpvkoys, (0), Weidermann, (ahd. Withert 
d. 1. Diann des weitreichenden Heeres), 1) S. des Acgyptus, 
Apd.2,1,5. 2) Geführte u. Berwanbter des Odyffeus, Od. 
10, 205— 12,889, 5.,Ov. met. 14, 287, Hyg. { 125; 
abgebildet, Paus. 10, 29, 1. 8) Attiker (Kychreier d. i. Sa⸗ 
Iaminier), Strab. 9, 898, Eust. zu D. Per. 511, St. B. 
8. Κυχρεῖος. 4) Feldherr der Spartaner bei Naupaltus, 
Thuc. 3, 101—109, 8. 5) Arkadier (Zufter), Xeon. An. 
4, 2, 11----7, 6, 40, ὃ. 6) Truppenführer u. Gefandier 
Philipps von Macevonien, Dem. 9, 58. 19, arg. 7) 
Hegler, Arr. An. 4,18,7, Pint. Alex. 41. 8) Thefs 
falier, ο) Magnefier, Pol. 5, 63. 65. b) Rariffäer, 
D.L.2,5, n. 9. ο) Anderer, Strab. 9, 418. 491, Ρο. 
lyaen. 6, 18, Euphor, fr. 58, Hellad. b. Phot. 538, 88. 
9) Anführer der Kreter: οἱ ger’ Εὐρυλόχαυ, Pol, 
6,79. 10) Gaſandrer, D.L.2,17,n.9, Hes. Miles, 
M. 42. 11) Schüler Pyrrhos u. fleptifcher Philoſoph, 
D. L. 9, 11, π. 7. 12) einer, an welden Apollodor 
einen Brief richtete, D.L. 10, n.7. 18) Orchomenier, 
Κὺρ. Γαστίνιος, Keil Inser. boeot. 11, 18. — Εὐρ. 
Εὐφάμος, Ebend. 

Ἑδρύλότη, f. Branlieben d. ἱ. (weithin) freie, 
Gattin des Acctes, Schol. ΑΡ, Rh. 1, 86. 

Eöptpas, m. Dfenier, welcher vom Polydeules aus 
dem Mege geräumt wurte, Pherec. δ. Hesych, ©. Ki- 
ovuos u. Κὔρυμνος. 

Ἐνρυμαχίδαι, ähnl. Weyerburger, Bewohner 
einer Stadt von Thracien, Attifche Tributliften bei A. 
Rang. 1, n. 148.155. 205. 210, K. 


Εδρυμαχίδαι 





422 


Ἑνρύμᾶἄχοε, ου, ep. (Qu.Sm. 11, 180) auch oso, 
voc, Εὐρύμαχ(ε), Qu. Sm. 11, 187, (6), Weyrich 
d. I. im Kampfe weirhin reichend οὗ. gewaltig, 1) ©. 
des Hermes, K. von Phlegyi, Pherec. in Schol. Od. 
11,268, Eust. Hom. 988, 14, Schol. Il. 5, 885. 18, 
801. 2) Freier ber Φἱρροδαπιεία, Paus. 6, 21,10. 8) 
6. des Polybos, Breier der Penelope, Od. 1, 899— 
22,69, ö., Ath.1,17,a, D.Chrys. or. 14, p. 284. or. 
71,p. 625. 4) ein Troer, Qu. Sm. 11, 180. 165. 14, 
823. 5) ein Grieche vor Troja, Qu. Sm. 11, 60. — ein 
Anderer, Qu. Sm. 12, 821. 7) 6. des Antenor, Paus. 
10, 27, 8. 8) 6. des Neoptolemus u. der Ξεσπαῇα, 
Lysim. in Schol, Eur. Andr. 24. 9) 8. des Andros, 
des Gründer von Andros, St. B. s. ἀνδρος. 10) 
Thebaner, a) V. des Leontiades, Her. 7,205. b) ©. 
des Leentiadet, Böotarh, Her. 7, 288, Thuc. 2, 2.5, 
Dem. 59, 99. 11) Darbaner, Xen. An. 5, 6, 21. 12) 
Athener, And. 1,85. 13) einer, den Aeſchylus erwähnt 
bat, Aesch. δ. Ath. 15, 667, ο. 

Εδρυμέδη, f. Witolda, Gem. des Glaukos, M. des 
Bellerophontes, Apd. 1,9, 8. 

Εδρυμεδοντιάδευς, εως, m. Wittholg, Mannen., 
Hippon. 56 (85) ed. B. : 

Ἐρυμέδουσα, f. Witolta, 1) Wärterin ber Nau⸗ 
ſikaa aus Spirus, Od. 7,8. 2) T. des Aetolus, Schol. 
Eur. Phoen.,K. 

Ἐρυμέδων, οντος, voc. Εὐρύμεδον (Theoer.), 
(ὁ), Witold db. 1. weithin waltend, 1) Bein. a) des 
Pofeidon, Pind. Οἱ. 8, 41, Hesych. b) des Hermes, 
Hesych,. c) des Eheiron, Pind. P. 8, 6. ἆ) des Perſeus, 
ΑΡ. Rh. 4, 1512, Hesych., Et. Μ. 687, 85. Bon ihm 
hieß ΄άργος ἡ Εὐρυμέδοντος πόλις, Et. M. a. a. O. 
2) 6. des Hephäftes, einer ber Kabiren, Nonn. 14, 22— 
89, 891, 8. 3) B. der βετίθδα, K. der@iganten in@pirus, 


Eöpöpaxos 


Od. 7, 53. 4) S. des Diinos, Apd. 2, 5, 9. 8, 1, 2. 6) ©. 


des Faunus, Stat. Theb. 11,82. 6) ©. des Ptolemäos, Was 

enlenter des Agamemnon, IL4,228. 7) Diener des Neftor, 

1. 8, 114. 11, 620, Schol. Il. 4, 228. 18, 648. 8) Athes 
ner, a) ©. bes Thulles, Feldherr bei Kerlyra u. Sicilien 
Thuc.8,80—7,52,8.,Pol. 12,25, x, D. δία, 19, 54.18, 8, 
—18,5., Strab. 8, 859, ΒΙπι. Nic. 20. 24,9. b) Myts 
rhinufier, D. L. 8, n. 80. — V. des Speufippos, D.L. 4, 
1,n.2. c) Anfläger des Ariftoteles, Favor. b. D. L. 
5,1,n.7, Ath. 15, 696, b. 9) Pythagoräer aus Tarent, 
Iambl. v. Pyth. 267. 10) Mannen., Theocr. ep. vII, 
658.659. — anderer, Anth. vı1, 107. 11) (6 — no- 
tauds) FI. in Pampbylien, j. KöprüeSu, Thuc. 1, 100, 
Plat. Menex. 241,e, Xen. Hell.4,8, 80, Lyc. 72 u. 
Ἡατρ., D.Sic. 11, 61. 14,99, Strab. 12,571. 14, 
667, Soyl.101, Plut.Cim. 19, Arr. An. 1,27,1, D. 
Per. 852 u. Eust., Simon. ep. 167 (vı1, 258), Paus. 
10, 15,4, Au. st. mar. magn. 217 u. ff., Ptol. 5,5, 2, 
Polyaen. 1, 84,9. 12) Ort bei Tarfos, 61ο. Eöpvpe- 
µεδόντνοε u. von ΕΣὐρυµήδους Ἑνθρυμηδούντιος, 
St.B. 

Etpt (v. 1. Edovutvas), pl. Breitungen, 
1) St. in Eyirus, D. Bic. 19, 88. 2) Küſtenſtadt in 
Magneſia (Iheffalien), Seyl. 65 (v. 1, Eipvusves), 
ΔΡ. Rh. 1,597, Hecat. b. 5ὲ Β., Liv. 89,25, Plin. 
81, 2, 20, Val. Flaco. 2, 14. Ew. Eöpuutvios, 
St.B. 

Eöpupivns, ους, acc. nv, m. Wipleben (0. i. 
Witileben), 1) S. des Neleus u. der ἄδίοτίδ, Apd. 1, 
9, 9, ber beim Schol. Δρ. Rh. 1,156 ᾽Αντιμένης heißt. 
2) Geneſſe tes Aencas, Qu. Sm. 10, 98. 8) Athener, 
Inser. 212. 4) Syracufer, Br. des Dion, Noanth, 6. 


Ερυόπη 


Iamb!. ν. Pyth. 189. 5) Samier, Athlet, Fav.b.D.L 
8, 1, π. 12, Porph. v. Pyth. 15. 

Eödp s, m. Biplebens, Meunsn., Thafiſoͤe 
Zufer. pi Conze Reife auf den Iuf. des Thral Die, 

.20,K. 

Ερνμήδη, f. Reginfwind d. i. von großer τν 
heit (großem Rathe), T. des Deneus, Anton. Lib. 2. 

Ἑδρυμήδης, ους, m. Reinhard ὃ. i. von (πάλι: 
Klugheit, 1) Athener, Onder, Inſcht. auf der Ale 
polis von Athen, K. 2) St. = Εὐρυμέδων, Er. 
Ἑδρυμηδούντιοε, St. B. (?). 

Eöpupneroplöns, as, Witold ο. i. weithin we 
tend od. rathend, Teer, Inser. 2, 8064, 12, Sp. 

Eöplutöns,m. Breitinger (f. Et. M.), od. Eur: 
mosf ohn d. d. Telemos, Od. 9, 509, ΟΥ. met. Ii, 
771. 

Ἐρυμνο, αι. (viel. = Εὔρυμος, alfe Breitinz) 
einer, welcher ten Kaftor bei Polydeukes zu verläumden 
fuchte, dafür büßte u. deshalb ſprichwörtlich wurde, Ρἰαι, 
prov. 74 (1,74), Liban. ep. 889, 

Ἠδρυμοα, m. Breiting (f. Et. M.), 8. des Tele 
Et. M. 897, 6, Hyg.f. 125. 128. 

Εδρυνόη, f. Hugiſwind d. I. von ſtarkem Ckik, 
Gem. des Königs der Chyträer, Alex. Pol. b. St. B.ı 
Χύτροι. 

Ἑνδρύνόμη, ης, voc. Εὐρυνόμη (Od. 18, 164), R. 
nom. b. Ioann. Barb. ep. vı, 55 — — (n), Bir 
tolda d. δ. die weithin waltende (f. Et. M.), 1) 1 
des Okeanos u. der Thetis, Τι. 18, 898, Hes. th. 358, 
Αρά. 1, 2, 2, nach Hes. th. 907, Orph. h. 60, 2, Pau. 
9, 85,5, Hyg. f. praef. vom Zeus M. der Sharitinnen, v. 
ber Zeufothea, Ον. met.4, 310 u. 219, fo wie des Afoput, 
Apd.3,12,6,nah ΑΡ. Rh. 1,508, Nonn. 2,578, Tzet:. 
Lyc. 1191, Et.M. mit Ophion im Olymp vor ber Aka 
bie Herrſchaft (über die Titanen) führend, auch mel 
ſelbſt Τιτηνιάς genannt, Callim. fr. 66. Sie hate 
in Arkadien (Phigalia) ein Heiligthum. wo Πε Antet 
für die Artemis erflärten, Paun. 8, 41, 4---δ. 2) T 
bes Afopus, von Zeus Mutter der Ogygias, Clem. re 
cogn. 10, 28. 8) eine Dienerin der Harmonia, Νο. 
41,312. 4) eine ΒαιΦαπῆπ, Agath. ep. νι, 74. 5) 
Gem. des Lycurg, Apd.8,9,2. 6) DM. des Agenet. 
Hyg. 1. 178. 7) DM. des Adraſtos Hiyg. f. 69. 9) 
Schaffnerin des Obypffeus, Od. 17,495 — 22, 154, 3. 
9) Andere, Απ. xıv, 120. — Ioann. Barb. v1, bb. 

Ἑρόνομος, m. Witold d. i. weithin maltene, 1) 
ein Dämon ber Unterwelt, abgebildet auf dem Gemilk 
tes Polygnetos in Delvhi, Paus. 10, 28,7. 2) 6. N 
Architeles, Diener des Deneus, D. Sic. 4,86. 8) 6. 
des Aegyptus von Ithaka, Freier der Benelope, Od. 
22. 22,242. 4) Trojaner, Qu. Sm. 1,580. 5) 8 
der Drfinome, Großvater des Phorbas, D. Sic. 4, 69. 
6) ein Gefährte des Phorbas, Schol. IL 18, 488. 7) 
ein Gentaur, Ον. met, 12,810. 

Edpivoos, m. Hugibarbt d. ἱ. vom tüchtigem 


(großem) Geiſte, 1) Eıfinter der Bogenfchügentund, 


Apost. 8, 60, ο. 
790. 


2) ein Athener, «ΦὨλνεύς, Insc. 


Etpvößna, f. Breitenauern, 1) Bein. vr dr 


meter in Skarphia, Hesych., vgl. mit Et. M. 896, 24. 
2) M. des Arkeiflos von Zeus, Arist. in Schol. Od, 16, 
118, Eust. Hom. 1796, 84. 

Eö 








‚f. Schallern od. Blickern ob. Brei⸗ 
tenauern(f. Et. M.s. εὐρύοψ u. vgl. εὐρύοπα all 
Bein. des Zeus im Lex.), 1) T. des Teapios, And 
2,7,8. 2) T. dee Nil, Gem. des Aegyptus, Hippoett. 





Εὐρυπτόλεμος 
bet Phieg. mirab. fr. 59 (wo jedoch Εὐρώπη zu ἷε 


fen iR). 

E „ m. Ghilderih od. Hilderich 
d. ἱ. im Kriege mächtig od. weithin wirkend, Athener, 
1) ©. des Ἠίείβοιας, Xen. Hell. 1, 8, 12. 4, 10. 7,16. 
3) 65. des Megafles, Plut. Ροτ. Τ. Alec. 82. Cim. 4. 16. 
3) Andere: Plat. Axioch, 869, .— Lys. 8, 15.— Xen. 
Bell. 1, 8, 18. 

Ἠδρνποντίδης od. Εὐρνκοῖδην, m. Schol. Eur. Hec. 
8, = Εὐρυπωντέδαε, w. ſ., Sp. 

Εὐρύπδλη, f. 1) T. des Thespiot, Apd. 2, 7, 8. 
23) T. des Endymion, Arist, in Schol, 1. 11, 688, 
Con. 14, Et.M. 426,29. 8) eine Amajone, Arr. b. 
Eust. gu D. Per. 772. 4) eine Dönete, Nonn. δ0, 
222. 5) Geliebte tes Anacreon, Anaer. 19 (24), Autp, 
Sid. 73 (vır, 27), Diose. ep. Υ11, 82. Fem. ju: 

EöptwuXos, ου, εφ. (Π. 2, 677, δ., Qu. Sm. 6, 298, 
δ., 9.) οιο, του. Εὐρύπολε (ll. 11, 819, Qu. Sm. 6, 
436, ö.), m. Weithaus od. Θτοβν(δτίπει (f. Et. 


M.), 1) Theffalier, a) 6. des @uämon u. nach Hyg- f.87 . 


der ψθ, Heres von Ormenion In Theffalien, Ἡ. 2, 786— 
16, 27, ὅ., Arist. ep. App. 9, 85, Piet. rep. 8, 406, d. 
408,8, Apd. 8, 10, 8, Paus. 10, 27,2, Strab. 9,482, 
Ath. 2, 41, b, Ael. n. an. 18, 7, Hyg. { 97, 9. 
Er hatte in Paträ ein Heiligthum und erhielt Opfer, 
Paus. 7, 19, 1. 6. 21,7.9,41,3 Tragiſche Perfon bei 
Sophokles, Plut. coh. ira 10, f. Arist. poet.2:. B.ell. 
auch ter Bt.B.s. Sovörnu. Πέλη genannte Theffaler. 
b) ©. des Hyperochos, V. des Drmenos, Acus, in Schol. 
Pind. Οἱ. 7,42. 2) S. des Poſtidon u. der Atypaläa, Heros 
von Koe, V. der Ehalliope, 11. 2,677, Pherec.in Schol. IL 
14,255, Apd.2,7,2, Prop. 4,5,23, Ov.met.7,868, mit 
einem Standbilde daſelbſt, Hermes. b. Ath. 18,598, ο. 8) 
S. des Heralles u. der Cubote, einer Thespiade, Apd. 2, 7, 
8. 4) 6. des Heralles u. der Chalkiope, Schol. Il. 2, 677, 
Eust. Hom. 818, 24. 5) 6. des Telephus u. der Aſty⸗ 
οόε, K. von Myfien, Bunbeszenoffe der Troer, Od. 11, 
520, Qu. Sm. 6, 161—8, 211, δ., Paus. ὃ, 26, 10. 9, 
5,15, Diet. 4, 14, Hyg.f. 112, Acus. in Schol. 11. 11, 
519, Eust, Ποπ. 1697, 14, Strab, 18, 584. 6) ©. 
des Pofeidon u. der Kelino, K. von Libyen, Br. des 
Triton, Pind. P. 4, 57 u. Schol., ΑΡ. Rh. 4, 1559 u. 
Schol, Callim. h. 2, 92, Tzetz. Lyo. 886. 902, Acest. 
(nad Müll. Acesandros) in Schol. ΑΡ. Rh. 2, 498. 
Nah Andern Εὔρντος genannt. 1) 6. des Deramenos, 
X. von Olenos, Paus. 7,19,9. 8) 6. des Teleftor, 
Pherec. in Sohol. Od. 15, 16. 9) 65. des Theſtiot, Apd. 
1,7,10, Schol. Il. 9, 567. 10) 6. bes Temenos. Apd. 
2,8,5. 11) ein Grieche vor Troja, Qu. Sm. 4, 502. 
588. 11,67. 12,819. 12) 6. des @urpfiheus, Theop. 
b. Ath. 4, 158, a. 18) ein Aleuade aus Lariſa, Her. 9, 
58. 14) επ Schrififteller, Ath. 11, 508, f. 

Eöpvrydns, m. Weiperj, von Εὐρυπῶν, Et. Μ., 
Schol. Eur. Hec. 8. 

Εὐρυπῶν, ὥντος, m. Wipprecht (d. 1. meithine 
glänzend, = Εὐρυφῶν), Sohn des Soos, Entel des 
Procies, nach Her. 8, 181 Sohn des Procles, K. von 
Sparta, Stammpvater der Eurypontiden, Ephor. b. 
Streb. 8,866, Plut. Lyc. 1. 2, Polyaen. 2, 19, Paus. 
2,86, 4.8,7,1.4,4, 4, Phleg. Trail. fr. 1, Schol. Eur. 
Heo. B. 

δαι, ὤν, pl Wipprechts, die eine 
Königsfamilie in Sparta, von @urppon, w. f., benannt, 
Eph. b. Strab. 8, 866 (τ. 1.), Plut. Lyc. 2. Lys. 24. 80 
(f. 1. Εὐρυτνιωνέδαν ο). Εὐρυτεωντίδαν). Ages. et 
Pomp, 6, 2, Paus. 8, 7, l, ihre &räber, Paus. 8, 12, 6. 


423 


Sing. Εὐρυπωντίδης, Plut.Ag.8, Tbem.or. 21, p. 250 
(v.1. Εὐρυποντίδης). 

Ἑδρυρρόη, f.Bredenborn, T.vesNilus, Gem. dee 
Aegyptus, Hippostr. in Tzetz. hist, 7, 868. 

Eöpteräxns, ους, scc. η» (Qu. Sm. 5,527, Plut, 
Alc. 1)u.n(Plat.Alc. 121, 8), voc. Εὐρύσακες (Soph. 
AL 840, 8.), m. ꝰVBreitſchild wie Breltfchwert (f. 
Suid. u. Soph. ΑΙ. 875), ©. des Telamonier Ajas u. der 
Tetmefla, Soph. u. Plat. a. a. D., Plut. Sol. 10 u. ο. Si., 
Paus. 1, 35, 2. Er hatte ein Heiligtum in Athen, 
Paus. 1, 85,8, im Demos Melite, Namens Εὐρυσά- 
Χδιον, Hyper. b. Harp. ο. v., Philoch. b. Harp. s. 
Κολωναίτας, Poll. 7,182, Suid., Arg. 8 zu Soph. Ai. 

Ἐρύσθειοε, m., Greg. Να». p. 902, Boiss., Sp. Als 
Adj. Stat. Theb. 6, 711. 

Fo , οὓς, ion. (Her. 5, 89—7, 204, 6.) 
sog, dat. &s, ion. (Her. 4,147) si, acc. η (Δρά. 2, 8, 
2, Ephor. 5. Strab. 8, 864.889, KHellan. 5. Strab. 8, 
866), ton. sa (Her. 6, 52), fonft auch ην (Ael.n. an. 
12, 81, Scyımn. 581), m. Witerich, fig. Vitry d. 1. 
weithin mächtig, 1) 6. des Nriflodemus, Bruder bes 
Procles, Stammvater der Agiden, Her. 4, 147 —7, 204, 
8., Plat. legg. 8, 688,d, Paus. ὃ, 1, 7. 2,1, Porph. 
abst, 1,25, Νορ. Ag. I, u. bieo. a. St. 2) Herrfcher von 
Teuthrania. Xen. Hell. 8, 1,6. 8) ©. des Negyptus, Hyg. 
f. 170. Aehnl.: 

Ἐδρνσθεύα, έως, ep. u. audh port. ἥος (Il. 8, 868 
—19, 198, δ., ΑΡ. Rh. 1, 180. 1847, Pind. P. 9, 189), 
poet. u. ion. doc, Pind.Ol.8, 50. fr. 184, Her. 9, 26. 
27, dat. sd, ep. 17. ΑΡ. Rh. 1, 1817, Anth. app. 254, 
acc. da, ep. ja, Hes. sc. 91, Qu. Sm. 6, 222, Mosch. 
4, 128, (6), 1) 6. des Sthenelns u. Enkel des Per⸗ 
feus, K. in Mylenä, ver dem Herakles bie befannten 
12 Arbeiten auferlegte, 1. a a. O. u. 3. Flgde ({. 
Inser. 8, 5984). Tragifche Perſon in Eur. leracl. 
Sein Grabmal, Paus. I, 44, 10, Luc. deor. conc. 7, 
St.B.s. Γαργηττός, feine Rachkommen ol Εὐρυσδέως, 
Eur. Horacl. 105. 2) = Εὐρυσθένης, w, ſ.. K. von 
Sparta, D. Sic. 7, 6 (Euseb. Chron. 166), Diogen. 
Vind. 1, 88. Seine Nachkommen: Ἑδρυσ sn, 
Suid. pl. Εὐρυσθεῖδαν, Polyaen. 1, 10. 

Eipvaos, m. Pythageräer, Phot. ood. 167, Stob. 
ου]. phys. 1, p. 210, richtiger Εὔρντος, f. Lob. path. 417. 

Ἑδρνστέρνα,!., gew. Bop „Breitenbruſt, 
1) Bein. der®&ia, Hes. th. 117. Sie hatteunter dieſem Na⸗ 
men unweit Negäa u. Aegeira in Achaja einen Tempel, Paus. 
7,25, 18, Mnas. in Schol. Hes. th. 117. 2) Brin. der 
Athene, Theocr. 18, 86, Orph.lith. 542. 8) des Ura⸗ 
nos, ep. &d.495 in Anth. Plan. 808, Orph. lith. 689, 
4) des Poſeidon, Christod. ecphr. 66. 

Eöpterparos, m. Wier d. i. Wither, alfo mit weite 
binreihendem Heere, V. des Anarimenes aus Milet, 
D.L. 2, 2,n. 1. 

Eöpöraves, (ol), sg. Lycophr. 799 Etpvräv λεώς, 
Breitunger (f. Arist. b. Tzetz. Lyc. 799), Aetos 
lifcher Bollsftamm in den Gebirgen des N. u. N. 
—A Aetolien, Thuc. 8, 94, Strab. 10, 448—465, 
8.,St.B. 

Ελρύτειαί, b. Soph. Trach. 260 ἡ Εὐρυτεία πόλις 
d. i Εὐρύτου πόλις, Breitungen, = Oichalia. 
Paus. 7, 18, 1. 6. Eöovros u. Εὐρύτιον. 

Ἑρυτέλη,{. Witoldine, T. des Thespios, Apd. 
2, 7. *. 

Eöptrn, Fem. zu Εὔρυτος, 1) T. des Hippodamas, 
Gem. des Portbaon, M. des Oeneus. Apd. 1, 7, 10. 2) 
Nymphe, M. des Hulicchorhios, Apd. 8, 14, 2. Aehnl 


Eöpörn 


424 Εδρυτία 
Eöpvria, f. Gem. des Phincus, Ascl. in Schol. Od. 


12, 69. 
Ἑθρῦτίδης, in Philhiſt. au as, m. Eurytosfohn, 
1) Ipbitus, Od. 21, 14. 2) Kiytios, ΑΡ. Rh. 2, 1045.— 
Im Plur. Εὐρυτίδαν, Bchol. Soph. Trach. 268. 
Ερύτῖμον, m. Wipprecht b. i. weithin glänzend od. 
geehrt, 1) Korintbier, B. des Archetimos, Thuc. 1, 29. 
2) Goroneer, Keil Inscr. boeot. LVT, a. 
Βρύτιον, τό, = Εὐρυτειαί, Pans. 4, 2, 8. 
Εὐρύτιοφ, m. Breitinger, 6. des Sparton, V. ber 
Galateia. Ant. Lib. 17. 
Eöpvris, (dos, f. Eurptostochter b. i. Jole, Ον. 
met. 9, 895. her. 9, 138. ' 
Εδρύτίων, wog, (6), Breitinger (ſ. Et. M., u. 
das Wortfpiel in D.L. 6,2, n. 59), 1) ein Gentaur. 
Od. 21, 295, Apd.2,5,4. 6, D. Βία, 4,85, Paus, 5, 
-10, 8, Schol. Luc. conv. 1, Ath.1, 10, ο. 14, 618, 8, 
ein Gedicht des Germeflanar auf ihn, Paus. 7, 18, 1. 
Bei Ον. met. 13, 220 ff. heißt er Curytus. Ein Gene 
taur auf Pirithous Hochzeit, Ον. Art. 1, 593. 2) Rinder« 
birt des Geryones, nach Hellan. in Schol. Hes. th, 298 
©. des Ares u. der Etytheia, f. Hes. th. 293, Αρᾶ. 
2, 5, 10, Qu. Sm. 6,255. 8) 6. des Iros, Enkel des 
Aktor, Argonaut, ΑΡ. Rh. 1,71—74 u. Schol., Orph. 
Arg. 180, Schol. Il. 28,88, Hyg.f. 14. — 6. des Als 
tor, Argonaut, Αρά. 1, 8, 2. 8, 18, 1, der au Εὔρυ- 
τος heißt, w. ſ., Vater der Antigene, der Gem. det 
Peleus, Phierec. in Schol. Il. 16, 175, Aristid. or. 46, 
p- 209. — ein falybonifcher Jäger, Ον. met. 8, 811. 4) 
©. des Lykaon, Begleiter des Aeneas, Virg. Aen. ὅ, 495 
—541, 5. 5) Serafleot, Arist. polit, 5, 5, 10. 
Eöptros, ον, (6), Breiting (f. Et. Μ. ο. νου. u. 87, 
82, nah Andern Schönborn), 1) 65. des Poſtidon u. 
der KRelino, = Εὐρύπυλος, w.f., Phylarch. in Schol. 
ΑΡ. Rh, 4,1561. 2) ©. des Hermes u. der Antianira, 
Argonaut, = Εὐρντίων, w. f., Αρἀ. 1, 9, 6, Hyg. 
f. 14.160, Val Fl. 1,439. gl. auch Ἔρυτος. 8) ein 
Gigant, Apd. 1, 6, 2. 4) ein Eentaur, — Εὐρυτίων, 
Ον. met. 12, 220 u. ff. 5) 6. bes Altor u. (παᾧ Pherec. 
in Schol. 11. 11, 709) 6. des Pofcidon u. der Molione 
aus Elis, Π. 2, 621, Pind. Οἱ. 10 (11), 84, Apd. 2, 7, 
2, Paus. 5, 3, 8, Zen. 5,49, Diog. Vind. 8,44, Phe- 
rec. in Tzetz. Lyc.175 u. in Schol. Plat.p. 880 ed. 
Β., Schol. Ar. Nub. 1064, fein Dentmal gu Kleona, 
Paus, 2, 15, 1. ©. Εὐρυτίω». 6) 6. des Melaneus 
u. der Stretonile, f. Schol. Seph. Trach. 268 u. Ant, 
Lib. 4, od. der des Melas. Pherec. in Schol. Soph. 
Trach. 854, Veherrſcher der Epeier, Eur. I. A. 282, u. 
Oechalias, welches davon Εὐρύτου πόλες (Soph. Trach. 
74—750, d.) heißt, u. welches man bald nah Meffenien 
an die Grenze von Arkadien verlegt (Strab. 8, 889. 
350), wo man fein Grab zeigte, Paus. 4, 2, 8. 83,5, 
u. ihn als Heros verehrte, Paus. 4, 8, 10, bald nach 
Euböa, Βίτοὺ. 9, 488, Schol. Soph, Trach. 266, St. B. 
5. Eo£rosa, bald nach Theffalien, 1. 2, 596. 780 u. 
Schol. Od. 8,224. Er war ®. der Iole (Edptraos 
παρθένος, Soph. Trach. 1919 vgl. mit 816.420) u. 
des Iphitos, der daher Εὐρυτέσης, w. f., heißt, fowie des 
Klytios, Molion u.9., Hes. in Schol. Soph. Trach. 
268, Eur. LA. 282, ΑΡ. Rh. 1, 87 u. Schol. — 2, 114, 
Callim. ep. 6 (App. 46), Theocr. 24, 106, Apd.2, 6, 
1.7,7, D. Sic. 4,81. 37, Plut. Thes. 8, Herod. in 
Schol. Eur. Hipp. 545, D. Chrys. 36, p. 445, Luc. 
Pisc. 6, Ath. 11,461, f. 18, 560,c, Ον. met. 9, 856. 
— S. Εὐρντεαί. 7) ein Grieche vor Troja, Qu. Im. 
8,111. 8) ©. des Augcas, D. Sic. 4, 85. 9) ©. des 


Εὐρώπη 


Stippofoen, Apd. 8,10, δ. 10) K. von LAetolien. nad 
welchem die Eurptanen benannt fein follen, Nic. κ. 
Arist, δ. Tzetz. Lyc.799, 11) ein Syertener,. Her. , 
229. 12) ein Pytbageräer, nah D. L. 8,1, n.24 u 
Iambl. v. Pyth. 267 ein Zarentiner, nach Iambl. v. 
Pyth.$. 266 Dietapontiner u. nad $. 148 Arotoniate, 
ſ. ebend. Φ. 104. 189, D.L.8,n.8. S. Εὔρυσος. 

Ἐόρύφδισσα,!. Witberta d. 5. bie weithin glän- 
jende, Schw. u. Gem. des Hyperion, M. des Heliss, 
der Selene u. der (608, H.b. 81, 2.4. 

Ἑδρύφᾶμος, (d), Wittmar b. i. weithin bekannt, 
Syracufer, Pythagoräer, Iambl. v. Pyth. $. 185. — 
Phot. cod. 107. 

Ἑδρυφάων, m. Witbert d. 1. weithin glängent, 
Drhomenier, 6. des Eutbymos, Ephem, arob. 1857. 
— Keil Inscer. boeot. ıv,b, 1. 

Ἑδρύφημος, m. Wittmar, Metspontiner, Pythe⸗ 
goräer, Iambl. v. Pytb. $. 207. 

Ἑρύφρων, m. Huard d. h. von tüchtigem Ber 
ftande, Arıt aus Knidos, Gelen. Comment. in Hipp. 
de viet. acut. Τ. v, p. 18. 

Εδρνφῶν, öytog,m.1) = Εὐρνπῶν, Arist. pol. 
2,5.8. 2)= Εὐρύφρων, Phot. cod. 167. 

Ἑρῦχόρη, f.Tänzern, Srauenname, Probl.arithm. 
18 (zıv, 119). 

Ἑδύρωμος, Meinbrehtfen d. 5. durch Stärke 
länzgend, nah Vöckh Staatähh. 11, 741 jedoch früher 
Yomuog, d.i. Schweinsheim genannt, f. Ὑρωμῆς. 
1) Stäbchen in Karien, am Fuße des Grion, 1. Rui⸗ 
nen bei Jackly, Pol. 18, 27, u. ai ἐν Εὐρώμῳ πό- 
λεις, Pol. 80, 50, Strab. 14, 686. 658, St. B., Liv. 
88,80, 5. Plin. 5.109 Eurome. Ew. Εὐρωμεύς, έως, 
pl. εἴς, έων, acc, δἷς, Pol. 17, 2. 30, 5, Apoll. 5 
St. B., Eckhel d. n. II. 581 u. nach Stein Her. 8, 
188, 185, mo 9. Εὐρωπεύς, w. ſ., Iefen. 6. Stein 
vind. Herod. p. 20. 2) Meinhard, ©. des Sprieus, nad 
welchem die vorhergehende Stadt benannt fein fol. St. B. 

Ἐνρώπα, Aur. f., Inscr.2, 2163, b, 7, Sp. 

Ἑὐρώπαςα, m. Erb (0. i. dunkel) od. Waͤrilinc 
(ber Weithinteichende), Spartaner, Paus. 8, 15, 8. 

Böpdraa,ns.n. ar, f., fpitere Form (f. Lob. par. 
821) für Εὐρώπη u. zwar a) ber Tochter des Phoͤ⸗ 
nie, Mosch. Id. 2, 7—129, ὅ., Et. M. Inser. 4, 7747. 
b) der Erdtheil mit γαίη, D. Per. 152 u. Eust. bag, (v.L 
Εὐρωπαίης), u. ohne γῆ, D. Per. 280. 663. 615, St. B. 
ο) Gedicht des Stefihorus, Schol. Eur. Phoen. 684. 

Ἐδρώπη, ης, dor. (Pind., Alc. ep. Plan. 5, ep. 
ἆδ. ebent. 6, Eur. in chor. Andr. 801. Hec. 489. |. 
T. 185. 897. Rhes. 29) Ἠὐρώπα, pl. Εὐρῶπαι, 
Schol. Eur. Rhes. 28, (7) Erpen d. ἱ. die dunkle, 
(ſ. Hesych. Εὐρώπη-χώρα τῆς φύσεως ἢ σκοτει- 
vn d. 1. Weſtland) od. Weitenau (f. Herm. zu b. 
ΑΡ. 251), Andere: Blidert, 1) Beiname der Deme 
ter ala Erzieherin des Trophonios, Paus. 9, 89,4. 5. 
2) T.des Dfeanos u. der Tethys, Has. th. 857, Tzetz. 
Lyc. 894. 1288. Ex. U. 185, Schol. Aesch. Pers. 
185, Hipp. b.Eust. gu D. Per. 270 u. Sohol., Schol. 
ju Eur. Rhes. 28, Endoc. p. 489, nad Apost. 16, 
19 T. des Dfcanos u. ter Parthenope. 3) T. des Phör 
nie, Palacph. 16, 1, Paus. 7, 4, 1, Eur. in Porph. 
abst. 4,19, Hellan. in Schol. Il. 2,494, vgl. mitll. 
14, 821, Her. 1, 2, od. T. des Agenor u. ber Tel 
phaeffa, Schwefter des Kadmos, M. des Sarpeton, Mir 
nos, Rhadamanthys von Afterion (Her. 1, 2. 178, 
Plat. Min. 818, d, Nonn. 47, 697, Batr. 79, Luc. 
Syr. 4, Et. M. 588, 24. 848, 84, X.) mit dem Beina⸗ 








Εδρώπιος 


men ἡ καλή, Arist. or. 9, Ρ. 86. ©. Apd. 8, 1, 1, D. 
Sic. 5,78, δ., Arr. δ. Eust. µη D. Per. 370, δ., Luc. 
d. mar. 15, 1 uw. ff., Lye. 1398, Schol. Ear. Ehes. 
29, Io. Aut. fr. 5. 15, St. Β. s.v., Nenn. 47, 697, Ον. 
met. 2,886, Hor. Od. 8, 27,25, Hyg. f.155 u. 178. Bon 
ihr {οἳ der Erdtheil Europa benannt fein. Sie hieß in Ko⸗ 
rinth Ελλωτές ο). Ἑλλωτία, wo man ihr als folcher ein 
Feſt feierte, Ath. 16,678, Ὁ, Et. Μ. 884, 40, u. wurde in 
Gefängen (Paus. 9, 5,8, Moseh. Id. 3) befungen x. in Ge⸗ 
mälden dargeftellt, Ach. Tat. 1, 1, Mart. 2, 14, 8. 8, 20, 
12.4) T. des Tityos, M. des Cuphemos, Pind. P. 4, 81, 
ΑΡ. Rh. 1,181, Hyg. f. 14. 5) T. 8 Nilos. Gem. bes 
Danaos, Apd. 2, 1,5, Phleg. Έτα]]. fr. 59, Tzetz. hist. 
7, 871. 6) eine Thracierin, von welcher der Erdtheil 
u. zwar junächſt das nördliche Europa benannt fein fol, 
Schol. Vat. in Eur. Rhes. 28. 7) 5. Philipps u. der 
Kieopatra, Dicasarch. 5. Ath. 18, 557, e. 8) Frauenn. 
aus Uthen, Antp. ep. v,109. 9) Schiffen., At. Seew. 
1ν, b, 21 u. 8. 10) der Erdtheil Europa, bisweilen Ei- 
θώπα χέρσος, Pind. Ν. 6, 114, χδώ», Assch.Prom. 
sol. 177, od. Εὐρώπης πέδον, Aesch. Prom. 7δ4 ges 
nennt, zunächſt bei H.h. Αρ. 351. 491 (2, 78. 118) 
von Griechenland außerhalb des Peloponnes u. etwa 
noch Macedonien gebraucht, bezeichnete es ſpäter zwar 
oft noch bloß Griechenland (Lye. 2,47, Isoer. 4, 68. 
176, δ.), doch im weitern Sinne auch die Hälfte der 
Erde, Isoor. 4, 179, intem es als bei weitem größer als 
Afen u. Libyen galt, Her. 4, 42, ba |. Ὁ. Her. ποῦ 
das ganze nördl. Aflen (Sibirien) zu ἄντορα rechnet, 
Her. 8, 116, u. e6 wobl auch als Inſel angegeben wurde, 
Asl.v.h. 8, 18, bis man dann gewöhnt. im Norden u- 
Weiten den Tanais, Mäotis, Pontus Eurinus u. Hel⸗ 
leepont als Grenze annahm, u. im Dften die Säulen 
des Herafies u.f.w., f. Her. 7, 126, Pol. 8, 87. 84, 
7, Ασε. Απ. B, 80, 8. 9, Soyl. 68, D. Per. 14 u. 
Eust. — 19. 661.70. 78, Ptol. 2, 1, 6, Marc. Herscl.p. 
m. ext. 1,4.5, %., u. Arist. h. an. 8, 28 ben Ache⸗ 
lous u. Neffus zu Grenzflüffen macht. Er galt nun als 
kleinſter Erdtheil, Marc. Herscl. p. m. ezt. 1, 6. Die 
Em. heißen ion. (Her. 7,78) Εὐρωπήνοι, [υπῇ (07) 
Ἑδρωπαξοι, App. Mithr. 107, Herdn. 4, 8,6. Fem. 
Ἑδρωπία, Et, M., St. Β., u. als Adj. Εὐἐρωπαῖα 
βόρεια, Eust. zu D. Per. 14, µέρος, An. per. p. 
Eux. 87, ποταμοί, Ael.n.an. 14, 28, Taidras, Eust. 
iu D. Per. 281, währenb man früher Fieber οἳ τὴν 
Εὐρώπη» οἰκοῦντες fagte, Plat. legg. ὃ, 698, db, Lye. 
78, Dem. 28,140, Ael. n. an. 8, 6, ed. οἱ iv ΒΕὺ- 
θώπῃ, Marc. Ηοταοὶ. p. m. ext. 2, 80, ὅ., οἱ de τῆς 
Εὐρώπης, Plut. cons. Apoll, 86, οἱ κατὰ τὴν Εὐρώ- 
nv, Arr. Απ. 2,7,5, u. [ο bef. für das Adj., οἳ κατὰ τὴν 
Εὐρώπην nosauof, τόπου, Arr. Απ. 1,8, 1, Scymn. 
138, ja «6 ſteht auch nicht felten (ἡ) Εὐρώπη felbit für of 
Evowrsatos, Isoer. 10, 67, Luc. Charid. 18, Charit, 
erot. 5, 8. 11) @ine Gegend Thraciens, Sext. Ruf. 9. 

E s, fa, ο», Ξ- Εὐρωπαῖος, dab. Εὐρώπιον» 
κλίμα, Βυἱὰ, Insbef. aber Εὐρωπία γῆ, Eur. Ion 
1887 u. allein Εὐρωπία ο) für Εὐρώπη, Soph. u. 
Eur, b. St. B. (Soph. fr. 879 ed. D.). b) Bein. ter 
Φετε, Hesych. (αμ. parad. Theb. p. 428 vermus 
thet Gebe). ο) Titel eines Gedichte des Eumelus, Schol. 
Ἡ. 6,131. 2) Εὐρώπιος = Εὐρωπαῖος, Et.M. 

Eipawös, od, doch in Strab. 7,827. 829.9, 441, 
Pol., Ptol., Luc., Et. M. u. St. Β. s. Νιχατορίς 
Έδρυκου betont, Erpenfen, od. Weitenau(f. Κὺ- 
ρώπη), 1) (ή), 1) St. in Emathien (Macedonien) am 
Arius, Thuc. 2, 100, Streb. 7, 827, Ptol. 8, 18, 89, 


425 


St. B.s. v.u.a. Nouvmðc (weldes bort falſch für Εάρω- 
πός et), Et. Μ., Pfin.4, 10, 17. 60. Ερωπαῖος, St. 
B. Et. M. 2) 61. in Macedonien, im Hochlaud von Ema⸗ 
thien, Ptol.8, 18, 24. 5) 61. in Syria Cyrrhestios (Bas 
zapotamien), Ρο]. δ,48, Ptol. 5, 15, 14, St.B. a. Nixa- 
τορίς, Luo. bist. 20.24. 28, Proc. b. Pers. 2, 20. dened. 
3, 9, App.b. Syr. 57 heißt fie S2ownog, b. Plin. 6, 24, 
41 Enropum. 8) 61. in Mefopotamien, Gründung ber 
Eoeffener, das fpätere Dura, |. El Haib. Isid. m. Partu. 1, 
Proc. b.@. 2,20, 21, script. b. Parth. 9. 11, viel. — 
ber vorigen. 4) St. in Medien, der frühere Name von Rha⸗ 
ga od. Urfacla, Apd. b. Strab. 11, 524, Ptol. 6, 2, 17. 8, 
21,11, 8t. Β. ο. Ῥάγα, b. Plin. 6, 25, 29 Europum u. 
St. in Parthien. 5) St. in Karlen. = Εὔρωμος, w. [., Ew. 
Ἠδρώπιον, St. B., Et. M., u. Ἑδρωπεύε, Paus. 9, 23, 6 
u. ν. l. in Her. 8, 188. 185 fl. Εὐρωμεύς, 19. f. 11) 
(6), 1) mit u. ohne ποταμός, Nebenfl. des Peneus 
in Thejjalien, = Τιεαυήσνος, m. f., Strab. 7, 829, 
fr. 14. 15. 9, 441. 2) ©. des Macedon u. der Orei⸗ 
tbyia, von weldhem bie maced. Stadt benamnt fein foll, 
Iust. 7,1, Βὲ. Β. α. ν. 1.8. Ὡρωπός, welches dort falfch 
für Εὐρωπός ftebt. 8) einer, nach weldem Europa be= 
nannt fein foll, Eust. gu D. Per. 270. 

Eöpsras, a, εφ. meift &o (Nonn. 12, 166, Qu. Sm. 
10, 121, Call. fr. 224, Theocr. 18,28, D. Per. 411, 
Antiph. ep. v,807, Christ. ecphr. 1, 118, boch hat 
Theogn. 785. 1088 a, ebenfo Pind. u. Eur.), in Brofe 
ftets mit ὁ, felten mit ποταμός, wie Ptol. 8, 16, 9, 
u. Theogn. 1088, Schwarzdach (οὐρωτία ift nad 
Hesyoh. --- όν ob. µελαν(α), od. nach Pott u. Curt. 
Griech. Ciym. 1, 819, fo wie Lob. Path. 1,58 — εὐρεί- 
της, alfo Schoͤnbach, 1) ZI. in Lekonien (δ. D. Per. 
411 u. Schol. Msonrsog genannt), |. Bafllivotamo u. 
am untern Ende Sri, od. Iris (f. Schol. gu Ptol. a. a. 
D.), Pind. Ol. 8, 46. 3. 1, 39. 5 (4), 48, Eur. Hel, 194 
— 1492, δ., Ar. Lys. 1302, δ., Xen. Hell. 6, 5, 27, ὃ., 
Demad. fr.12, Sc. 46, Folgde. Er hieß auch Βώμαξ, Et. 
M. 218, 20, nach Piut. Βαν. 17 aber fräber Mara⸗ 
tbon u. Juepos u. wird als Spartas Hauptſtrom, ber 
feine Fruchtbarkeit bebingt, oft bilvlich fir Sparta ſelbſt 
gebraucht, Eur. Tro. 188, Antb. vii, 581, u. für die 
männl. Scham, Ruf. ep. v,60, Suid. Man ſchwor bei 
ihm vn τὸν Εὐρώτα», Soph. fr. 889, D, ta er auch 
als Flußgott ετ[Φείπέ, Leon. ep. ıx, 820, u. als Stier 
abgebildet wurde, Ael. v. h. 2, 88. Sprichw. von 
unmöglichen Dingen war es gu fagen: Ταῦρος ὑπερ- 
xöwas τὸ Tavystov ἀπὸ τοῦ Εὐρώτα ἔπιαν, Apost. 
16, 90. 2) = Γαλαΐσας, δ[. b. Tarent, Pol. 8, 85. 
8) Eigenn., a) 66. des Leler u. der Kleocharia, Apd. 
8,10, 3, ob. ©. des Miles, Paus. 8, 1,1, od. ©. der 
Taygete, St. B. m. Tavystor, K. u. Feldherr von 
Sparta, von weldhem der Eurotas feinen Ramen ba» 
ben [οἳ, Plut. Αυν. 17, Marm. Par. 8, B. der Sparte, 
Apd. a. a. O. Paus. 8, 1, 2, u. ber Bitene, Sonicl. 
in Schol Pind. Ol 6,46. b) Spartener, Inser. 1248. 

Eöpers, oöc, {. ähnl. Feuchtwangen (denn εὐ- 
θώς παώ Suid. ἡ worte, u. εὐρωτνῶν nad Hesych. 
= tyoof.), T. des Danaos, Apd. 2, 1, 5 (ο cood. 
Pal., v.1. Ερατώ u. Ἔρωτώ). 

Eipeny, ωπος, (6), ähnl. Breithaupt, 1) 66. des 
Argialeus, B. des Teldin, Paus. 2, 5, 6. 2) ©. tes 
Phoroneus, V. des Hermion, Paus. 2, 84, 4, 

Κὐσάγηνος, m. Netold, Fiſchername, Alciphr. 
1, 17. 

Εὐσάφιοε, m. Leidart (d. i. valde lucidus), 
Mannen., Amm. Marcell. 28, 1,K. 


Εὐσάφιος 





426 


EöatBen, 1) 1.Srommberg, 9) = Tyene, Gt. am 
Taurus, Strab. 12,557. b) — Majaca od. Gäfaren, ἡ 
πρὸς τῷ Αργαίῳ Öges, Strab. 12,588. 2) 1.Gromm, 
= Εὐσεβία ο). Εὐσέβιο», Yrauenn., Kaiferin, Greg. 
ep. VIII. 160 tit.— Inser. 2, 8574. 8757. B, 4688, 
δ. 8) τά, Bromholsfpiele, Kampffpiele in Buteoli, 
Philhiſt. Heft 8,n. 12, Insor. 3, 5918, 22. 

Ἐθσέβης, m., b. Ael., Paus.u. D. Cass, 
Srommbold, Fromme, 1) Bein. des Antonin, 
App. ın Marm. Ox. n. 28. 2) Bein. zweier Brüder 
in Katane, Paus. 10, 28, 4, wovon ein Ort daſelbſt τῶν 
Εὐσεβῶν χῶρος hieß, Lyc. 96. 8) Bein. des Ariobate 
janes, Cic. Fam. 15, 2. 4) Deonetaname, D. Cass. 72, 
15. 5) Name einer 6ι., Ew. Eöweßeis, Theop. b. 
Ael. v. b. 6) Eigenn., a) Uthener, Boss Dem. Att. 
6 u. Meier ind. schol. n. 16 (bier παῷ Conj.). b) 
Anderer, Inser. 2,2772. 8568, d, Add, 

Eteeßla, cp. in, (N), Froͤm migkeit, perfonif. 
Orph. h. prooem. 14, Criti. fr. 2,ed. Β. 2) Fromm» 
herz, fpät. Srauenn. (f. Εὐσέβεια), insb. =) Gem. des 
Gonftantius, Zos. 8, 1, Suid. s. 4εόντεος. b) Inser. 8, 
4521, 10. 6445, 5. 4, 9692. c) Εὐσεβίης τόπος in 
Baläftina, Inser. 8, 4683, 1. Aehnl.: 

Edctßiov, f. KRaiferin, Greg. in Anth. ντ, 150, 
f. Εὐσέβεια u. Εὐσεβία. 

Eödckßios, (6), Frommann, 1) Bräfet von Ra⸗ 
venna unter Honorius, Olymp. Theb. 18, Zos. 5, 48. 
2) Begleiter der Geſandtſchaft eines Petrus an Choe⸗ 
τοεῦ, Men. Prot. fr. 11. 8) Anführer der Römer 576 
n. Ehr. G., Men. Prot. fr. 88. 4) Unberer, mit dem 
Bein. ὁ σοφός, Anth. app. 218. 846. 5) Aryt (Eme⸗ 
faner), Dam. v. Isid. 208. 6) Declamator aus Emeſa, 
viel. mit dem Bein. Pittacas, Gegner des Ulpian, Phot. 
bibl. 184,p.97,e, Suid., Amm. Marc. 14,7. Andere 
von Nlerandria u. Edeſſa [. δ. Weſterm. Geſch. d. griech. 
Beredtſ. Φ. 106, 10. 12. 7) Neuplatoniter aus Myn⸗ 
dus in Karlen, Stob. 4, 28—74, 41, 5., Apost. ὃ, 90, 
b—17,86,b,8., Eunap. p. 48. 8) Gefchichtfche. über 
τδιι. Gefchichte (288---808 n. ἄδι.) Euagr. h. eccl. 
18, 6, f. Müll. hist. fr. 1, 728. 9) Eus. Scholasti- 
ους, Verfaſſer cines Gedichte über den Feldzug des K. 
Arladius u. Theotofius gegen die Gothen, Socr. eoel. 
hist. 6, 6, Niceph. 18, 6. 10) Bifchoff von Gäfarea, 
ὁ Παμφίλον ὃ. ἱ. Freund des Märtyrers Bamphilus 
genannt, Verf. mehrerer Werke, wie der praep. evang. 
u. f. w., St. B.s. Βίεννος, D. Caas. 70, 8, Suid,, 
vgl. Fabric. bibl. gr. τι, 409. 11) Byjantier, Anth. 
Plan. 56. 267. — Anbere, ep. ad. ıx, 705. — Inscr. 
8, 8990. 6894. Achnl.: 

Ἐδσέβια, m. Inser. 4, 9612, Sp. 

Eörupos, m. Hitzig, V. 808 Terambos in Melie, 
Ant. Lib, 22. 

Ἑδὁσήνη, Ort an der Küfte von Pontus Galaticus 
an der Mündung des Gordon, Arr. p. pont. Eux. 15, 
3, An. p. pont. Eux. 26, Ptol. 5,4,6. Er beißt auch 
&cene (Geogr. Εαν.) u. Cjene (Tab. Peut.). 

Edodevtis, οὓς, ep. dos, m. Friſch, Schriftſt. über 
Phyſiognomil, dah. ὁ φυσιογνώµµω» jugenannt, Theocr. 
ep. 11 (Anth. vıı, 661). 

Ἐνθσθένιος, m. Frifhlin, Röm. Geſchichtſchr. aus 
den Zeiten Diocletians, Vopisc. In vit. Aurelian. ο. 44 
u. Carin. 18,K. 

Ἐθσίγνιος, m. (Gybrider Name), Mannen., Cod. 11, 
6,4, auch ein Märtyrer der chriſtlichen Kirche unterm 
FR Suguf in Denvlegio, K. — Satrape, ΝΑ epp. 8, 54, 

‚Sp. 


Εὐσέβεια 


Εὔστροφος 


Ort im Innern von Melltene (Kappabe⸗ 
cien), Pol. 5, 7,6 (v.1. Εὐσημάρα). 

Eieros, m. Jubelruf. Bein. des Divuyfes in La 
edimon von dem Jubeltuf εἶσοι --- sdos, Et. N. 
891,15. 

Kies „m. Shatter, Diannen., Philhiſt. Τ.1ν, 
Ρ. 64, 

Ἡθοκοπίδης,π. Spierling (0. i. leicht auffpürent), 
—— Att. Juſcht. in Epbem. arebaool. 1124, K. 

ehnl.: 

Ἱθσκούπιος ὁ καὶ Ἑρμῆς, Inser.8, δ938, 7, Sp. 

Εόσονε, m. Gutheil, ᾗρως ἐγχώρεος, Hasych. 

Ἑῤσστάτι (I), Insor. 4, 9601, Sp. 

Εὐσταθ.α, f. Srauenn., Orelli 3025. Fem. gu Εύ- 
στάθιος. 

Εήσταθιανοί, Sorom. h. ο. 8, 20. 4, 28, Sp. 

Ἡδστάθιον, voc. Εὐστάθνε, (6), Stebfe. 1) Ge⸗ 
ſchichtſcht. aus Epiphania In Syrien (500 π. Ghr. Φ.), 
Eusgr. 1,19—8, 85, ö., Malal. p. 398—899, Niceph. 
h. eccl. prooem., Suid. 2) Kappaborier, neuplatonifcher 
Philoſoph (868 n. Chr. G.), Eunap. v. Aedes. p. 28 u. 
ff. 8) der Erotiker, viel. im 12. Jahr. n. Chr., auch 
Emathius genannt, f. Febr. bibl. gr. T. ντε, p. 186. 
4) anus Gonftantinopel, Erzbiſcheff gu Theffalonich 
(1160---1198 n. Gbr. &.), Commentator des Homer u. 
f. w., cititt in Schol. zu Luc. vol. 1, p. 108. Bel. Fa- 
bric. bibL gr. ıx, 149. 5) Εὐστ. Σεβαστιανός, Bis 
(Φοῇ von Ancyra unter Gonftantius, Suid, ο. v. uw. s. 
Βασίλοιος. — 6) Andere: Agath. 89 (νι, 602). — 
Anth. Plan. 62. — Soer.h. ο. 4, 12, 20 — Inser. 3, 
4790, 4. 8891. 8955. ©. Wefterm. Geſch. d. griech. Be⸗ 
redtf. Φ. 106. 

Εὐστασία, f. St andfeſt, Frauenn. Orelli 3981, K. 

Εὐστάφνλοε, m. Träubler, 1) Bein. des Diony⸗ 
[οῦ, = Σεαφυλίτης, Keil Inser. booot. xvi. 2) Win- 
jermann, Alciphr. 8, 22. 

a —— m. ὁ äysog, Inser. 4, 8695, 19, Sp. 
ehni.: 
j Eöoraxı, m. ähnl. Garbe, Mannsname, Alciphr. 

‚18. 

Eöeridros, m. Kransler, Rhhetor aus Aphrodiſias, 
Rhetor u. Schüler des Lachares, Suid. s.v.u,s. dardonc. 
— f. Shönrod, Frauenn. Soor. h.e. 2, 

‚8, Sp. 

Ειδστόργιος, m. Liebetrut, DMannen., Agath. 95 
(νι, 589). 

Ἡὐστοχία, f. eine Breunbin tes Kirchendaters Hieto⸗ 
nymus, Clar. Manuel de l’hist. de l’art 11, p. 762, K. 
Fem. u: 

Ἡνστόχιος, τα. Ziele, 1) Art u. Echüler Blotins, 
ans Alerandrien, Porph. v. Plot. 2.7. 3) Kappadocier. 
Sophiſt u. Φι[ΦιΦι[ώτ., Suid., δι. B. α. Παντεικά- 
παιο». 8) Syrier aus Paläfline, Lib. ep. 699. «) 
Bifchoff, Socr. h. 6. 4, 12,20. 5) Inscr. 8,4172.4, 8769. 

Ἡύστραιον, f. 4ΐσιρ. 

Εὐστρατίδης, m. Inser. 2, 8140, 20, Sp. Aehnl.: 

Ειδστράτιοφ,τι. Butter d. 5. mit gutem Heere, ſp. 
Mannen., Phot. cod. 171.— Proc.b. Va. 2,8.— Inser. 
4,8785, 1,4. — Gommentator des Ariftoteles, aus Niche 
(1117 n. Ehr. Φ.). Vgl. Fabr. bibl.gr. 111, p.215. 265. 

Ἐδύστρατος, m. Butier (b. 5. mit gutem Θεετε), 
Mannen. aus Dyme, Pers. 7 (vii, 445). — Anderer, 
Inser. 1728. 

Eier ‚m. Rüdert, 1) Argiver, Thuc. 6, 40. 
2) Athener, a) Berfon in Piut. Gefpr. über εἰ in Delphi, 
Tit. u. 6 u. in quaest. symp. 7, 4,1. b) 8. eines Theo» 











.y 
Εὔσχημος 
dotus, Πευραεεύς, Inser. 108. c) Anderer, Ross Dem. 
Δι. 14. 
m., nad. Suid. kom. Dichter u. Verf. eines 


Εύσχημοε, 
eich Ἐμπολή, weldyes jedoch nach Ath. 18, 571, e von 
Ἔφιππος verfaßt {β. Aehnl.: 

pev, m. Wohlgogen, Diannen., Inser. 2, 
2408. 8, 4038, 80. 

Etoxowwvos, ου, d, Binsdorf, Ort in der Cyrenal⸗ 
ſchen Syrte, viel. b. jegt Chawan Marabout, An. st. 
mar. magn. 72. 78. 

Ἐύσσαρος, m., ep. β. Εὔσωρος, V. dets Alamas αι.δ 
Thrake, 1]. 6, 8. 

Ἡύσωροε, ov,ep. 909, m. Kauf, 8. der Menete od. 
nad) Hyg. f. 16 V. des Kyzilus, Könige zu Kyjilos an 
der Propontis. Nach Schol. gu Αρ. Rh. 1, 949 der ob.n 
genannte 8. von ταῖς, ſ. ΑΡ. Rh. 1, 949, Orph. 
Arg. 506. 

Ἐνύταια, Paus. Εὐταία, (N), Schönefeld (wenn 
es = Εὔγεια, w.f.), Ort in Urladien bei Mentinea, 
Xen. Hell. 6, 5. 12—21, Paus. 8, 27,8, δι. Β. (libr. 
Εὐταία), Ew. Etrausts, St. Β. 

s v‚m. (Schönefelder ), ὄνομα κύριο», 
uid 


Ἡύτακτοφ, αι. Wil lerich. Mannen., Athener, Inser. 
268. Andere: 1497. 2, 1967, Add. 8, 6841. 8. 

Etdrapla, f. Ebburg (). i. bie das Haus wohl 
ſchũtende od. bergenbe), Srauenn. auf einer Grabſtele in 
der Adrianſtoa gu Athen, K. 

Εὐταξᾶε, m. Inscr. 8, 5287, Sp. 

Etrafla, f. Inser. 8, 8902, 98. Fem. gu: 

Eöraflas, m. Buttwill, DMannen., A. Rang. ıı,n. 
1856. 

Eörelxns, ους, acc. η, m. = Εὐτύχης, 6. des Hip⸗ 
pefoon, Alcm. fr. 4 in Schol. Π]. 16, 57, Apd.8, 10, δ. 

Ἐντέκνιος, m. Kindermann, Örammatiler, wel 
Ken Nikander u. Oppian paraphrafirten (wahrſch. 
yur a der Antonine), vgl. Febric. bibl. graec. Τ. v, 
p- 601 Π. 

Εθτελήςε, acc.7,m. Wohlfeil od. Sparmann, 
Mannsn. in Suflane, D. Sic. 19, 100. — Inscr. 168. 

ſ. Sparſamkeit, perfonifizirt, Crat. 2 in 
Anth. x, 104 (tit. εἷς Εὐτέλειαν). 

Eöredldas, a (Paus.), ep. (epigr. δ. Plut. απ. symp. 
5, 7,4) &0,(0), Sparmann, 1) Argiver, Bildhauer 
(O1. 86), Paus. 6, 10, 5 u. ep. ebenv. u. Antb. app. 188. 
2) Spartaner, Olymp’onile (01.88), Pans. 5,9, 1. 6, 
15, 8. 8) Arkadier, Aol. b. Suid.s. ἀκόλασιος, u. Eu- 
pbor., f. Mein. Anal. Alex. p. 166. 4) Unterer: Plut. 
qu. symp. 5, 7,4 u. 5. 

Ἐτέρπη, (7), Plidrat d. 5. die heiter ſtimmende 
(f. Plut. qu. symp. 9, 14, 1.7), 1) T. des Scus u. der 
Mnemofpne, Mufe des Fiötenfplels u. der tragifchen 
höre (Lyrik), Hes. th. 77, Orph. h. 76, 8, D. Sie. 4, 
7, Apd.1,8,1, Plut.«.e.D., ep. dd. ıx, 504. 506. 
xıv,8, Apost. 10, 88, b, Schol. Luc. Imagg. vol. 11 p. 
843. — Mutter des Linus u. Nhefus, Schol. II. 10, 
485. — 2) M. des Themiftofles aus Halikarnaß, Phap. 
Φ. Pint. Them. 1, Nesntb. δ. Ath. 18, 676 u. Plut. a. a. 
D. 8) Andere: Anth. VII. 457. — Inser. 8, 5266, 2. 

Εὐτεύχιον, m. d. 1. Εὐτύχεος, ein Eubder, Schol. Ἡ. 
10, 489. 

Ἑδτίχης, m., d.t. Εὐτύχης, Rhodier, Mion.I11, 428. 

sog, (0), Rinderling, 1) Thracier, Suid. 
2) Mathematiler aus Aslalon unter Juſtinian, f. Fa- 
bric. bibl. graee. ıv, p. 208 u. ff. 

EöröAusos, m. Kühne, fp. Mannsen., 1. B. Εὐτ. 


427 


Scholasticus Π]αφίτίαε, Dichter der Anthologie, wahre 
fheinlih in der erfien Hälfte des 5. Jahrh. n. Ghr. 
ὁ., Anth. γι, 86. tit. ıx, 587. tit.. 8., f. Iao. Anth, 
ΧΙΙ, p. 895. Anderer: Inser. 8, 6280, 7.8. 
Eörönos, m. Sehnert d. ἱ. βατ an Gehnen, 
Mannen., B. u. die Söhne (Εὐτόννον), Anth. app. 856. 
Eirpäred\os, νοο. körgdnsis, m. Scherz, 1) 
Mannsn. Theogn. 400. 2) — Eutr. Volumnlus, Cic, 
ad div. 9, 26, u. bloß Eutrapelas, Cic. Phil. 18, 2. 
Eörpn, = Εὔιρησες, ©t. in Arkadien, Hesyoh. 
(wehrich. bloß von einem Grammatiler wegen Köronles 
θε 


Εὐτύχης 


8, εως, f. Lo ch au, nach δι. Β. u. Eust. zu 
Π. 2,508 Gaſſen, 1) St. (Et. M., Hesyeh.) in Ar⸗ 
fadien. Die Landſchaft hieß Ἐθτρήσιοι, Paus. 8, 27, 8, 
u. fo wohl auch die Stadt, Xen. Hell. 7,1, 29, St. B., 
nach Hesych. nannte fie Telecl. dor. Εὐερήϊΐοε, doch 
wird die von Ahr. Dial. 1, 586 beweifelt u. Ko- 
τρήΐου vermuthet. 2) Flecken der Thespier in Böotien, 
Il.2, 508, D. Hal. comp. verb. 16, Strab. 9, 411. Ew. 
Eörpnetrns, dab. auch der bier Hoch verehrte Apollo fo 
beı#t, St. Β. Adv. Eör νδε, St. Β. 

Eörpyros, — Εὔτρησες, die Statt in Böotien, Seyl. 
88 (cod. Par. eörgszog). 

EörplBov- Μαρχίου, Inscr. 8, 4290, 1.4800, 9, 8, 
Λάά., Sp. 

Eödrporla, f. 1) Schwefter des großen Conſtantinns, 
Zosim. 2, 48 (f. Clarac. menuel de l’histoire de Vart 
p. 752, K.). 2) eine andere, Cod. 7, 78, 1, Inser. 2, 
2814. Fem. μι: 

Hör d, Quandt (b. i. liſtiger, poſſirlicher 
Menſch), 1) Eunuch u. nad) Rufinus Sturze Beherr⸗ 
ſcher des oftrömifchen Reicht. (326 —899), Zosim. 5, 
8—18, Suid. ο. ν. u. s. 4έων, Σουβαρμάχιος, Tr 
µάσιος, χανδόν, Eun. fr. 72. 75, 8., Io. Ant. fr. 
189, Claudian, in Eutrop., U. 2) Geſchichtſchr. unter 
Conſtantin, παῷ Suid. Ἰταλὸς σοφιστής, f. St.B.s. 
Καρχηδών. 8) ἵπαστι 2, 8431. Aechnl.: 

Eörpörris, m. Inser. 4, 9882, Sp. Aehnl.: 

Ἠδτροπίων, ωνος, m. der ἀρχιμάγδιρος des Anti⸗ 
aonus, Theocr. b. Plut. ed, puer. 14, Nicet. Eug. 9, 20. 
Aehnl.: 

Εὔτ ‚m. 1) ὅτίβί. Bildhauer in Rom, Fa- 
bretti Iuser. η. C11,p. 587, Rochettel.& Μ. Schorn 
Ρ. 78. 2)Inser. 3,1975. 8, 8872, ο, 8, Add.4, 9698,b, a. 

Ἐδτόκης, m. auf Münzen für Εὐεύχης, Mion. ır, 
570. 111,858 u.. 

Ἐθτόχα, f. Srauenn. aus Tenagra, Keil Inser. boeot. 
LX. b. Achnl.: 

Edruxala, ſ. Rich inza, lat. Fortunata, Athenerin, 
Inser. 441. 

Ἐδτνχᾶς, ἅ, αι. Selig, Athener, Inscr. 277. 384. 
Spartaner, 1279.— Ev-ärog, Inscr. 8, 5060, 2(Talmi). 

Edruxda, = Εὐτυχία, Inser. 4, 9581, Sp. 

Eörvxelöns, m. Inser. 2. 2110, Sp. 

Eödrixaos, m. == Εὐτύχνιος, Inser. 4, 9700, Sp. 

Eörbxeos, m. = Εὐτύχης, Inser. 4248. 

Eödruxioraros, m. Slüdfelig, Mannen., Inser. 
1786. — auf einer Münze aus Kyzikus. Mion. S. v, 818. 

Ἐντυχής, m. Heilsmond, Monaten. unter Commo⸗ 
dus, D. Cass. 72, 15. 

Ἐδτύχηςα, ου, b. Suid. u. D. Cass. Edruyts, 
Selig, 1) m. M. Avond. Εὐτ., Tanagtaäͤer, Inscr. 
1586. 2) m. 60τίβ n. Anhänger des Manes u. Apol⸗ 
Iinarios in Gonftantinopel, Suid. 3) m. Steinfchneider, 
Segäer, Bracci T. 11, tab. 78. R. Rochette I. a Μ. 


428 


Schorn p. 42. 4) ra. Steinmet, Vithynier. Grabſt. im 
Muf. Eapitol. δ. Windelm. Geſch. der Kunf, Bd. 10, 
1,21. 5) m. Inscr. 2, 1815. 1894. ὃ, 8858, 1, Add. 6) 
oft auf Müngen, Mion. 11, 182 u. ff., 8. νι, 857. 392. 
Bel. Εὐτέχης, Εὐτύχης, Εὐτείχης, Εὐτύχεος. 7) 
Dferbename, Inser. 4, 7284. 8) (Heilsmond) Dies 
natename unter Fommodus, D. Cass. 72, 15. 9) {. 
Shiffen., Πε. Scew. ıv, 0,7. 

Eörvxlea, f.Richinga, 1) Athenerin, Boss Dem. 
ΔΕ. 122. 2) Undere: Inscer. 8264, 7. 8388, 7. 8702. 
8798. 4289. Orelli 2691. 8) Schiffen., Att. Seew. IV, 
b, 22. 4) Inſel bei Theffalien im sinu Pagasice, Plin. 
4,12, 38. 

Ἐὐτνχιάδης, m. Seligmann, Eigenn., Plat. Crat. 
897,b. 

Ῥὐτνχιανή, f., Inscr. 3, 1961. 8688. 8, 4287, 4. 
6699, 4, 9469, Sp. Fem. zu: 

Εντνχιᾶνόε, (0), Seligmann, 1) Korinthier, 
Inser. 1585. 2) ὁ γραμματικός u. Sekretär Suliens, 
Codin. de regn. Constant. p. 19 — viel. ein Nach⸗ 
komme befjelben, dab. ὁ νέος, Agath. prooem. p. 7,18, 
8) Kappabocier, Truppenführer unter Julian u. Ges 
ſchichtſcht. Malal. Chron. p. 328 u. ff., Sozom.h. e. 1, 
14 ex., Socr.h.e. 1,18. 4) Εὐτ. ὁ Κομμάζω», D. 
Cass. 78,81. 82, vgl.89 u. 3. 5) Andere, Inser. 275.276. 
2,1990. 2027. 4, 7082. 9826. 9494. — Sync. 724, 2. 

ee ου, ion. (Her.) εω, n (Hipp. Epid, vır, 
67 hat es, wo jeboch wahrfch. nu leſen iR), nom. in Lue. op. 
ΧΙ, 208 u. Inser. 8, 5492,b,10, Add. 5467 Εὐτυχίδας, 
(6), Seligmann od. Seligs ([. Suid., u. wegen der 
Bedeutung das Wortfpiel Anth. app. 805), 1) Athener, 
a) Delelier, DB. des Sophanes, Her. 9, 78. b) 810. 
moner, Beter u. Sohn, Anth. app. 280. — Inser. 248. 
ο) Andere: Inscr. 189. 194. 198. 282. 802. 485. 710. 
1012. 2, 8319. 8356, Ross Dem. Att. 6, f. Keilan, ep. 
Ρ. 186. 2) Sicyonier, Erggießer u. Bildhauer, Schüler 
des Lyſipp (Οἱ. 120), Paus. 6,2,7. 8, 6, Plin. 84, 8, 
19. — 8) Maler, Plin. 85, 11, 10, 4) Bildhauer, Anth. 
app. 805. 5) Dichter, d µελογράφος, Lucill. ep. ΧΙ, 
113. 6) MWettläufer, Luc. ep.xı, 208. 7) Stlave deB 
Ariſtipp, Ὀ. L. 2,8,n.4 ($. 74). 8) Untere: Luc. ep. 
ΧΙ, 141. 175—177. 205. Plan. 288. Anth. app. 209. 
— Hippoer. «. 4.0. 

Εὐτόχιον, f. Stauenn., Insor. 8846, 1, K. 

Eörbxios, m. Selig, 1) Gefandter der Römer an 
die Turfen, Menand. Prot. fr. 48. 2) lat. Grammatiler 
zu Konftantinopel, Schüler des Priscian, f. Fabric. 
bibl. lat. T. III, p. 412. v. 1. Εὐτύχης. 8) Andere: 
Inser. 292. 965 (wo Ευτέκιος fteht), 2, 8321. 8, 4700, 
h, 1, Add. 4, 9247. 

Eörvgxis, ίδος, (A), Richinza, 1) Dienerin ber 
Gorgo bei Theoor. 15, 67 u. Schol. 2) Freigelaffene, 
Ross Dem. Att. 18. 3) Andere, Inscr. 504. 2, 3320. 
4, 6890, 4. 

Ebruxis, m., od. Boréxsis, Glũck, Alarnanier, Inser. 
1817. — Andere, Inser. 3106. 4, 9721. 

Etruxlev, ωνος, m. Seliger, Spartaner, Inser. 
1294. 1864.2, 1997, c, 10,Add. 2838, 64. — M.Anton. 
10, 31. 

Εὐτυχόβουλοςφ, m. Dankrat d. i. gu Dank, alfo 
glücklich rathend, Mannsn., Aristoen. 1, 18. 

Eöruxos, (6), Selig, 1) Athener, Inser. 264. 268. 
275, 8. 2) Epitaurier, Inser. 1184. 8) Maler, Luc. 94 
(αι, 215). 4) Freigelaſſner des M. Agrippa, Ios. 18, 6, 
5.6. 5) Staflmeifter des Gajus, Ios. 19, 4, 4. 6) auf 
einer dyrrhachiſchen Münze, Mion. S. 111, 885. 7) auf 


Εὐτυχία 


Εὐφημίων 


einer Münge aus τοῦ, Ebend. 111, 261. 8) Anden: 
Απ. app. 221. — Plut. Ant. 65. — N.T. act. apost. 
20, 9. — Inser. 2,1025. 3181, 18. 

Ἐὐτύχαν, wros, m. Tanagräer, Ourt. A. D. 46, 
2 (Keil vermuthet Τύχωνος). 

Ἐφδριον, m. Waterloo, St In Theffalien, Liv. 82, 
18, 

Eövrvo,,m. Shlummerfüß, Bein. bes Zeus 
bei den Delphiern, Hesych. 

Eöbäns, οὐ, 8, accus. nv, (6), Degobert ὃ. |. hell 
glänzend, 6. des Antiochus, K. der Dieffenier, Paus. 4, 
5,8. 8,8. 10,8—5. (EYPAin Inser. 2 gun. 2278), 

Ἐὐφᾶμίδας, m. Robertfon, 1) 6. tes Arifionys 
mos, Heerführer der Korinthier, Thuc. 2, 88. 4, 119. 
5, 55. 2) Böotier, a) Gopäer, Inser. 1574.b) Orchomenier, 
Keil Inser. boeot. xLv, 1. 8) Inser. 2143, h, Add. 

Ἐὐφάμιοε, m. 1) Gutheil, Bein. des Zeus, Hesych. 
2) Patron. eines Orchameniers Gurplochos, Keil Inser. 
boeot. 11, 28. 

E ‚m. f. Εὔφημος. . 

Ἑφάνης, ους, auf Insor. Cyren. 7. 8 (b.Abr. Dial. 
11, 215. 284) aug, acc. (Pol.) η, του. (Plut.) Εὔφανες, 
m. Dagobert,d. i. bellglängend, 1) Aeginet. Ahnherr bes 
Timaferus, Pind. N. 4, 144. 2) Athener, a) Areopagit, 
dem Plutarch feine Schrift an seni ger. resp. gewid- 
met, ſ. 1 vgl. mit 4 u. 20. b) Prospaltier u. Andere, 
Inser. 141. 169. 688. 844. 8, pg. XV, n.69. 5132. 
8) Kreter, Pol. 20,8, Liv. 86, 5. 4) Gprenäer, Inser. 
Cyr., [. oben. 5) Rhobier, Mion. 111, 415. Achnt.: 

Eödavioxog, m. Rhodier, Wesch. u. Fouc. 18, Κ. 

Ἑὐφάντακος, m. (?) Mannsn. auf einer Muͤnze aus 
Halitarnaß, Mion. 8. νι, 498 u. ff. 

Eöbavriöns,m. Bruns, Athener, Att. Seew. ıı, 81. 

Ἐύφαντος, m. Braunhard d. ἱ. tüchtig glänzend, 
1) Olynthier, Schüler des Eubulides, Lehrer des Antis 
gonus, Sefchichtfchr. (800 v. Ehr.), D.L. 2,10, n.6. 
17,n.16; — Ath. 6, 251,d. 2) Bosporianer, V. des 
Divhilus, D.L. 2, 11,n.2. 8) Delier, Inser. 158. 4) 
Anderer, Inser. 113. 

Εὐφήμη, (ἡ), Meretrud d. i. die der Mähre οὐ. 
dem Rufe holte, Amme ter Mufen, im Mufenhain vom 
Seliton abgebildet, Faus. 9, 29,5, Hyg. p. astr. 2.27. 

Eöbnpia,f. Gutheil, 1) ὅται des Juſtinus Θρ6ἱ, 
deren Säule in der von ihr gegründeten ἁγίᾳ Εύφη- 
µίᾳ fand, Suid., Codin. orig. CP. p. 19, Antk. 1, 
12. Märtyrin, Io. Ant- fr. 190, Socr. h, e. 6, 6, 
12, Sozom, 8, 4, Proc. b.G. 1.25. 2) Andere, Inser. 
2, 2264, f, Add, 4, 8875. 3) Chiffename, Att. Sem. 
1, Ὁ, 66 u. öfter. 

Ἑθφημιανόε, m. Mannsn., Anne Comnens iu Ale- 
xide, K. Aehnl.: 

Ἑὐφημιάς,νου. Εὐφημυιάς, f.ähnl. Seiligenthal, 
Anth. vııı, 129. 

Εὐφημίδηε, πι. Heilige, Heiliger, 1) Nabe 
komme dis Minyer Εύφημος, v. Ἱ. in Her. 4, 150. 
2) Athener, &) 8. des Epikydes, Plut. Them. 6. b) 
Anderer, Inser. 162. 

Ἑνφήμιος, m. Heiliger, 1) Athener, a) Volltred⸗ 
ner, Rabuliſt, Ar. Τουρ. 599. b) auf einer drifl. 
Grabitele, Ross Dem. Att. 41 2) Lafonier, Inser. 
1460. 3) ©. des Amphilochus u. der Εἰδία (Livia), 
Anth. ντι], 121—130. 4) Μάγιστρος unter Mars 
cien, Prisc. Pan. fr. 26. 5) Schrifil. ᾿ἀφροδίσιος 
ᾗ του Εὐφήμιος, St. B.s. ᾽ἀϕόρμιον. Achnl.: 

Ἑὐφημίαν, m. Mannen. über einem Thot von Meſſene, 
Exped. scientif.de Morde, Tom. 1, pl.47. b) Orell.8793. 








Εὔφημος 


Ἰθφημος, ov, εφ. (ΑΡ. Eh.) auch oso, (d), Όσοι. 
(Piad.) Etdapos, Heilig, 1) Bein. des Zeus in 
808, Hesyan. 2) ©. des Poſeidon u. der Curope 
od. Melionike, aus Banopeus in Phokis fon. ala Sohn 
der Melimile od. der Orts aus Hyria in WBöotien), 
fpäter in Täntaros wohnhaft, falyponifcher Jäger, Argonaut 
u. Ahnhert des Battus, Pind. P. 4,89. 811.455, ΑΡ. 
Eh. 2; 688 -4, 1762, ὅ., Orph. Arg. 206, Apd. 1,9, 
6, Που. in Schol. Pind. P. 4,85 u. Theot. ebend 4, 
61, Aces. u. Theoch. in Schol. ΑΡ. Rh. 4, 1760, Tzetsz, 
Ohil. 2, 48, Hyg. f. 14. 1738. Geine Abbildung auf 
dem Kaſten des Cypſelus, Paus. 5, 17, 9. 8) 6. des 
Troͤzen, Anführer ver Kilonen, Bundsgenofle der Troer, 
IL 2,846. 4) 6. des Philoterpes, Vorfahr bes Homer, 
Char. b. Suid. ο. Ὅμηρος. 5) Pythagoräer aus Meta 
pont, Iambl. v. Pytb. 267. 6) V. des‘ Steſichorus aus 
Simera, Plat. Phaedr. 244, a. 7) Karier, Paus. 1, 
23, 5. 8) Athener, ο) Archon DI. 90,4, D. Bic. 12, 
δι, Ath. 5, 216,f. 217, b. Ὁ) Gefandter nach Syracus, 
Thuo. 6,75. 81, D. Hal. Thuc. iud. 48. ο) Br. des 
Kallias, And. 1, 40. 47. d) einer, gegen welchen Ly⸗ 
flas eine Rebe verfaßte, Harp. 5. λαμπάς u. πυδλίδα. 
e) Echwiegervater des Mantitheos, Dem. 40, 12. f) 
Κολνττεύς, Inser. 189. 9) Underer, Ath. 5, 220, d. 
10) Andere, Inser. 2, 8664, 16. 8797, b, 8803. 11) auf 
einer magnefifhen Münge, Mion. 111, 142. 12) Geſand- 
ter des Arcefilaos von Eyrene, Theot. in Schol. Pind. 
P. 6, 83. 18) Anderer, Anth. Iv, 1, 20. 

Eöbhvne, m. ἁθηί. Arnold, εἰρή. Schönahr (d. 
ἱ. wie ein Adler fchön od. edel), Freund des Kotys in 
Thracien, D. Sic. exc. c. 31. 

Ἑθφηνώ, πο. Arnoldine, T. des Danaus, Hyg.f. 
170,1. d., Apd. nennt fie Keläno. 

Eöbmpos, m. Weidmann? od. Shönbrop, f. 
Hesych. s. φῆρο») Athener, a) ®. des Kallilrates, 
Aphidnäer, Dem. 23, 60 (oodd., v. 1. Εύφημος). b) 
Alt. Seew. x, b, 70. 

Εὐφήτηε, m. (Röbeling?), Herrſcher von Ephyra 
in @lis, IL. 15, 582. — Suid, 

Ἑνφίλειτοα,πι.--- Εὐφέλητος, Rebabeer, Inser. 1675. 

EöblAyros, ου, voc. Εὐφίλητε, (6), Trautmann, 
Abener, 1) V. des Felbherrn Charoiades, Thuc. 8, 86. 
3) And. 1, 85—67, 8. 8) Sprecher der Rebe von Lys. 
1, ſ. $. 16. 4) Serdier, ©. des Hegefippus, ἶσοο. 
or. 13, 1—12, D. Hal. Isae. 15.16. — 6. des Lyfi⸗ 
frates, auch V. des Ayfifrates, Inser. 115. 6) V. eines 
Ariftives, Κηφισιθύς, Aesoh. 2, 155. 6) 66. des Das 
metimus, Apbidnäer, Dem. 85, 84. 7) S. des Simon, 
Apbidnäer, Dem. 59, 25. 8) ®. des Oenophon, ITas- 
oassös, Inser. 94. — 102. 9) Insor. 2, 2266.83, 4307, 
1, Add. 4, 7684. 7821. 

» m., Insor. 4, 9811 Ἑθψύμηος, Mind, 
Inscer. 4, 8859, Sp. 6. Eögpnuoc. 

Eö$6pßrov, π. Feiſt rit, St. In Phrygien zwifchen 
Φύππαῦα u» Apamea. Tab. Peut., Geogr. Rev. Ew. 
Euphorbenit, Plin. 5, 29, 29. 

Ἐδφορβος, ου, ep. (Orph.) auf) o00, voe. (Luc.) 
Εύφορβο, m. Feiſt, 1) ©. des Panthous, Trojaner, 
1. 16, 806. 17, 59. Seinen Schild Hatte Mienelaos in dem 
Tempel der Hera bei Mylend geweiht, Panus. 2, 11, ὃ, 
vl. mit D. L. 8, 1, π. 28, Iambl. v. Pyth. ο. 14, 
Porph. ν. Pyth. 27. Pythagoras behauptete, Früher biefer 
Euphorbus gewefen zu fein, u. wird daher Luc. de mort. 
20,8 Εὔφορβε angeredet, [. D. Sic. 10, 9, Luc. Gall. 
4. 18.17. v.h, 2,21, Philostr. v. Apoll. 1, 1. Her. 
17, D. L. 8,1,n. 4, Schol. Ἡ. 17, 38, Porph. v. 


429 


για, 26. 45, Dieaearch. in Gell. N. A. 4, 11, Ον. met, 
15, 161,9. 2) 6.088 Bukolos, Jäger aufdern Ita, Orph. 
lap.427-—457,8. 8) Phrygler Erfinder ber Triangel u. f. 
w., Call. fr. 148, D.L. 1,1,n. 3, St. B.s. 4ζανοί. 4) 
©. des Alkimachus, Eretrier, Her. 6, 101, Piut. garr. 
15, Paus, 7, 10,2. 5) Arzt bes Juba, Br. des Muſa, 
Auffinder des nach ihm Euphorbia benannten Krautes, 
Inb. b. Plin. 25, 28, vgl. mit 5, 1,1. 

Eöbopiöns, m. Adherner, Ar. Ach. 612. Aehnlich: 

Ἑθφορίων, ὠνος, (6), Rappo (ο. 1. behende, ges 
chwinde), 1) Athener, a) V. des Dichters Aefchylus, 

er. 2,156. 6, 114, Assch.ep. (Anth, app. 8), An- 
tip. ep. VII, 89, Plut. exil. 18, Buid. s. Αἴσχυλος. 
b) 6.11 Aeſchylus, (481 ο. 60.) Tragifer, Buid., Eur. 
Mod.arg. c) ®. des Solon, Didym. 6. Plut.Sol. 1. 2) 
Arkadler (Azeniet), V. des Laphanes, Her. 6, 127. 8) 
©. des Polymneſtus aus Shalcis in Eubda, Dichter (ὁ 
ἐποπονός, Ath. 4, 184, a—14, 683, f. ὅ.) u. Schriftſt. 
Paus. 2, 223,7. 10, 26,8, D. L. 8, n. 25. 9,8,n. 9, 
Strab. 8, 864-—14, 681, 3., Piut. trangu. an. 18. qu. 
symp. b, 8, 8, Ael. n. an.7,48. 17, 28, Hermog. 
Ἱερ. 2,5, Parth. erot. 18—28, ὅ., St.B. ο. θύρας 
----“αρωπός, ὅ., Lao. hist. 57, Crat. ep. ΧΙ, 218, Απ. 
IV, 1,28, 6., Schol. ΑΡ. Rh. 1, 40-—4, 55, 8., Harp. s. 
κάτωθε» — ὀποκυδεῖς, d., Suid.,&. 4) Cherſoneſite. 
Dichter, In Anth. (νι, 279. vır, 651) u. Apost. 18, 
92, f, Heph. met. 105: f. Mein. An. Alex, 841. — 5) 
Dichter der Priapela, Strab. 8, 882, v,1. Εὐφρόνιος. 
6) Ersgießer u. Toreut, Plin. 84, 8, 19. 7) Schriftft. über 
die Yandwirthfch., Varr. τ. τ. 1, 1, 9, Colum. 1, 1, 10. 

Eöbopos, m. Geſchichtſchr, Et.M. 867, 53, wahrſch. 

φορος. 

Ἐθφραγένης, ους, m. Frohling, aus Amorgos, 
Boss fasc. IT, 114. 

Eödpayöpns, u. (Inser.) Eöchpayspas, m. Tankred 
(zu Danf d. 5. Liebes redend od. rathend), Mlannen., 
Diose. 6 (xır, 171). Inser. 8 pg.xv, n. 87. Oft auf 
Inipifchen Amphorenhenkeln, K. f. Thierfch über Hen⸗ 
tel irdener Geſchirre, Abb. ». Muͤnchn. Akad. 11, 35/0. 8, 
p. 790. Aebnl.: 

Etbpädns, m. Πάτανκος, ἐπιτραπέζνος, Hesych, 
υρί. Γιγρώ». 

Ἑθφραίνετος, m. Wimmer. i. wegen feines Wohl» 
wollens (od. feiner Breundfchaft) gepriefen, Delier, Inscr. 
158. Anderer: 8,4825, c, b, Add, 

palvovea, f. Blidrat d. 5. die heiter ftime 
mende, Säiffem., Att. Seew. XVI, b, 187. 
α Ἑὐφραίνων, οντος, m. Mannen., Inser. 2, 1969. 
ehnl.: 

Eöhpatos, m. (ὁ), Fröhlich, 1) Dreite, Freund 
Blatos, Dem. 9, 59—62. 66, Plat, ep. 5, Ρ. 821, ο, Ca- 
ryst.b. Ath. 11, 506, e. 508, d, Harp., Suid. 2) Athes 
ner a) Wechsler, Dem. 86, 18. 87. 49, 44. b) Inser. 
171. 187. 8) Antbere: 2, 2884, 2590. Aehnl.: 

Ἐδφραίων, m. Eigenn., Suid, 

a ώμμλῤ», ης, f. Plidhilt, Inser. 8, 4285, Sp. 

Ἑδφρανίας, m. Froh lich, Schriftſt. Phot. cod. 167. 

δη m. Zeigmanns, Athener, Inser. 


Εὐφράντας 


Eöhpavoplöns, 
169 


Ἐνφραντᾶς, m. Gefandter des Juſtinian, Proc. b. 
Go. 4, 8, Sp. 
vrag, ὁ- “πύργος, b. An. st. mar. magn. 88, 
89 ρανταί, ör, b. Ptol. 4,8, 14 Πύργος Ἐδφράν- 
ra, Alex. Pol. b. St.B. Βδφραντα, Sreudenheim, 
Ort in der großen Syrte, pun. Diacomades, b. j. Mirſa u. 
Kafit Sephran, Strab. 17,886. 


430 Ἑώφράντη 
ἨἙνφράντη, f. Plid rat, Frauenn. Marc. Arg. 14 
(v, 110). 


Ködpävrw, m. Frohlich, Schriftſt. aus Syrien, 
Βιου. for. 99, 84, wo aber L. Dind. Εὐφράσης here 
ftellen will ; 6. Phot, bibl. 167 Εὐφράτας. 

ΕἘόφραντίδαν, m. Fröhling, Rhodier, 889. Muf. 
N. F. 1v, 2, Inser.Lind. 6. Πεθπί.: 

Ed ου, m. Wahrfager in Athen, Phan. b. 
Plut. Them. 18, vgl. mit Arist, 9, 

Eöhpavruch, f. Blidrat d. 5. die heiter ſtimmende, 
Frauenn., Boss inscr. ined. 11, η. 255. 

Ἑθφραντικόε, m. Zeigmann, Athener, Insor. 284. 
Unterer, 8, 6740. 

Eöbpavrä, f. Zeiza, ὃ. i. bie heitere, Frauenn. Inser. 
8,4808, πι, 2, Add., Sp. 

Etbpävap, ορος, (6), Zeigmann (f. Apoll. adv. 
456, 16, Lob. par. 318), 1) Korinthier (vom korinthie 
ſchen Iſthmus), Maleru. Erzgießer in Athen (bis Ol. 111), 
Plut. glor. Ath. 2, Paus. 1, 8, 4, Luc. merc. cond. 43. 
Imagg. 7. Iup. trag. 7, D. Chrys. or. 87, p. 466, 8t, 
B.s. “«νδηδών, Plin. 84, 8,19. 85, 11, 40, Philostr. 
v.Apoll. 2, 9, Eust. zu ΠΠ. 10, 639. Inser. 2,p. 840, 
Quint. 12, 10, Iuv. 8, 217. 2) Sicyonter, Maſchinen⸗ 
bauer, Piut, Arat.6. 8) Athener, 9) Adyılseös, Dem. 
69, 61. b) 059er, Att. Seew. xıv, ο, 56. ο) Ballener, 
Insor. 172. d) Alopeler, RossDem. Att.14. 8) Kyrtoner, 
Keil Insor. boeot. Σ:Σ11. {, 4) Thurler, Ath-11,484,c. 5) 
Seleucier, fleptifcher Philoſoph, Schüler des Timon, D. L. 
9, 12,n.7. 6) Pythagoräer, Schriftft.. Ath.4,182,c, 184, 
e. 14,634,d, viel. = Εὐάνωρ, f.Fabrie. bibl. grasc. 1, 
p- 846. 7) Sreigelaffener 98 Έφιοι, D. L. 5, 4, n. 9. 8) 
‘Rhodier, Mion. 111, 421. — Nauarch, (Caes.) bell. Alex. 
ο. 15. 9) Schriftſt. Schol. Il. 14,872, Ath.8,845,b. 10) 
Bifchoff, Boor. h. e. 4,12, 20. 11) Andere: Inser, 2, 
1846, 6. 2388, 

Eöbpärsos,m. Sröhlich, 1) ein Magister Officio- 
rum unter Balentinian, Amm. Marc. 26, 7. 2) Eu- 
nap.p 12, Euagr.h.e.4,4,5, Niliepp. 1, 246. 

Eögpasros, m. Hell, Mannen., Philhiſt. Heft 12, 
n.7, A. 

ras,voc. Εὐφράτα, b. Suid. nom. Βὐφρατᾶς, 
m. 1) perſiſcher Heerführer, Xen. Cyr. 6,8, 28. — 2) 
bei Phot. cod. 167 Name eines Philofophen, wahrfch. 
== Εὐφράντης, w.f. 8) Byzantier, B. des Dienanter, 
Prot., Suid.s. Mivaydoog. &. Εὐφράτης. 
8, ov, dat. n, b. Ptol. 5, 6, 8 codd. 84, voc. 
(Char. erot. 6, 6). Εὐφρᾶτα, nom. ep. (Nonn., Απέρι 
sp. ΙΧ, 297, 9.) u. ion. (Her. u. Arr. Ind.) Εὺ- 
Φφρήτηε, gen. ep. (Nonn. 40, 892, Orph. Ἱαρ. 260, D. 
Per. 977.1098, Suid.) ἄο, felten (D. Per. 992) ου, ion. 
(Her. 1,191—198, Arr. Ind. 41,6, 42,8) sw, (6), 
1) mit u. ohne ὁ ποταμός (nad) los. 1, 1, ὃ — be- 
ρά d. L σχκεδασμὸς ἢ ἄνθος), δί. in Weftaflen, der 
in Armenien entfpriuge u. in ben perfifchen Meerbu⸗ 
fen mündet, nad Plut. fluv. 20, 1 früher Μῆδος ger 
nannt, j. Yürät, Her. 1, 180—5, 32, 8., Arist. mir. 
ausc. 150, Tbeophr. h. pl. 4,8, 10. ο pl. 2, 19, 1, 
Flgde. Sein Gebiet (Chaldäa, Affyrien) hieß Ἐδφρα- 
τί, (dog, u.dav. Ew. Ἐδφρατίδης, δι. Β. Na Et. 
Μ. 157,51 ift Εὐφράτες ber ältere Name für das ſpaͤ⸗ 
tere Χαλδαία u. ἀσσυρία, u. noch fpäter unter Gons 
ſtantin d. Gr. (od. viel. ſchon unter Diocletian) hieß 
Gommagene mit Gyrrheftica ἡ Βθφρατησία (lat. Eu- 
phratensis), Quadrat. 5. St.B.s. Tspuavixssa, Pro- 
cop. bell. Pers. 1,17, Amm. Marc. 14, 8, während 
ein Theil Syriens früher ἡ er’ Εὐφράτη» (Συρία), 


Ed pp6auvos 


App. Syr.48.55 u. das obere Syrien u. gan Klein 
aflen ἡ χώρα ἡ ἐντὸς Εὐφράτου, Απ. An. 2,26, 
1, hieß, u. Meſopotamien τὸ μεταξὺ Εὐφράτουν καὶ 
τη θιδος, An, p. pont. Eux. 1, vgl. mis ἡ ἐπὶ εάδε τοῦ 
Εὐφράτου yi) b. Arr. Απ. 1, 17.4, ο). τὰ ἀπὸ ὁα- 
λάσσης ἐπὶ Εὐφράτην b. App. Syr. 62, ob. τὸ ἐπὶ 
τοῦ Εὐφράτου πέρας, Ptol. ὅ, 15,7, τὸ τοῦ Eöge. 
ποτ. µέρος, Ptol. 5, 18,1. 19, 1. 20, 1. 6. — U 
befondrer Ort bei Sierapolis u. Thapfalos erwähnt Prol. 
n τοῦ Εὐφράτου Φιάβασες, 1,11,2 u. 5,15, 7. — 
Er galt au ala Gott, dem geopfert wurke, Plat. Luc. 
234, vgl. mit Nonn. 6, 348 - 48, 409, d., Charit. erot. 
6,6. 3) @igenn. = Κὐφράντης, w. ſ., ϱ) Br.tes 
Zigris u. der Mefopotamis, Iambl. dream. 8. Ὁ) ©. bei 
Arandakos, von welchen der Fluß feinen Namen haben 
foll, Plut. fluv. 20, 1. ο) cin Roifcher Philoſoph aus 
Tyrus, Eviphania od. Aegypten, Freund des jüngern 
Plinius, Philostr. v. soph. 1,7. v. Apoll. 1,18, Eu- 
nap.p.3, D. Cass. 69,8, St.B. ο. Επιφάνενα, Art. 
diss. Epict. 8, 15. 4,8, Marc. Aurel. 10, 81. d) ein 
Vorgeſetter ber Eunuchen, Heliod, 8, 8. 5. 9. e) 8. 
des Lyſippus aus Abydus, Theod, Prodr. 2,172. f) Un 
dere, Sync. 662, 19. — Diose. ep. vır, 162, Inser. 3, 
6896, 8. Auch auf einem Dedel einer Hydria im Muf. » 
arch. Geſellſch. gu Athen, K. Aehnl.: 

Eödpariey, m. Mannen., Eusebius Pamphi epist, 

Ἑδφρέας, m. Froh lich, 6. des Εὐφρέου, Hihene, 
Philbiſt. By. 8, Heft 2,K. 

φρένων, m. Regen hard (d. i. von süchtigem Ber 
ftande), Inser. 4, 9912, 6, Sp. 

58 ‚m, Inser, 2, 2164, Sp. 

Eöbpswn, {. Wintlint d i. die freundſchaftlich 
wohlwollende, Bein. ver Nacht, [. Lex. 

E m. Zeifing od. Winnings, 1) απ 
Grigießer um OL 104, Plin. 84,8, 19. 2) Gramma- 
tier, Suid. 

Ἑδφρόνιον, f. Frauenn., Aristaen. 1, 19. Fem. zu: 

Eöbpöros, m. Zeifing. 1) Athener, a) Σουννεύς. 
Plat. Tbeaet. 144,9. b) Päanier, Biripatetiler, Ὀ. 1. 
5,4,n.9, ο) Andete: Inser. 167. 648. 2) Rebrer der 
Kinder des Antonius, Plut. Ant. 72. 8) Grammatiler 
u. Schrifift., Ath. 11,495, ο, Schol. Ar. Vesp. 1081, 
Et. M. s, Ἠνεργμός, Plin. 14, 19, 24, Col. 1, 1, Varr. 
1,1, 8. (Ephbronii duo, unus Atbeniensis, alter Amphi- 
polites). Vgl. Fabric. bibl. graec. VI, p. 867. — Ueber 
ben ΦἰΦμι Εὐφρόννο [. Εὐφορίω». 4) Delvhier, 
Curt, A. D. 4. 5) griecdhifcher Töpfer u. Vaſenmaler, 
R. Rochette l.& M. Schorn 7 (Εὐκφόνεος gefär.). — 
Anderer: Musde Etrusque n. 868. 7) Andere. Ael. b. 
Suid. s. Καχοδαίμων. — Sozom.h. 9. 2, 19. Aehnl.: 

Εφρονίσκον, m. Copaer, Inser. 1574. Aehnl.: 

Ἑφρονίων, ονος, m. Dichter, wahrſch. Εὐφορίω», 
Et. M. 109, δι. 

Ἐνὐφροσ-ύνη, dor. (Pind. u. Insor. 1207. 1211. 2, 
1818. 2560. 2605. 4, 6982) Ἐθφροσίνα, f. Plir 
hilt d. 5. die Heitere, 1) T. des Zeus u. der Eury⸗ 
nome, eine ber Grasien, Hes. th. 909, Pind. Οἱ. 14, 
20, Nonn. 41, 146, Orph. h. 60,3, Apd. 1, 3, 1, 
Plut. ο, princ. phil, 8, Paus. 9, 85, 5. 2) T. bes Erebot 
u. der Naht, Hyg.f.1. 8) Φείάτε, Gorg. b. Ath. 13, 
588, e. 4) Andere: Inser. 1207. 1211. 1570. 2, 8828 
u d. o.a. St. 5) Shiffsname, Att. Seew. ıv, ο, 21. 

Ἐθφρόσννος, m. Zeiz d. ἱ. heiter. Athener, Pa⸗ 
ληρεύς, Inser. 266. — Bäanier, Epbem. arch. 2733, 
— Andere: Insor. 189. 191, 2%, 1957, g, Add. 





Εὐρρώ 


2455,10. 8554, 2. 8, 5201. 4,7012. — Ross Dom. 
Att. 11. — Cod. 5, 8, 8. 

Eihpb, f. Zeiga d. i. Die δείτε, Tiebe, 1) bes 
rühmıe Hetäre, welche wie eine Göttin durch Allaͤre u. 
{. w. verehrt wurbe, Greg. Νας. 10, 869. 3) eine an» 
dere Setäce, Hedyl. od. Ascl. ep. v, 161. Noch eine 
Unbdere, Luc. ep. 49 (νι, 17). 8) Weberin aus Samos 
Arch. ep. 11 (v1,89). 4) Wthenerin, Inser. 955. 5) 
Bhlieflerin, Inser. 1116. 

Ἐδφρων, ονος, (ὁ),8εἱβ, 1) Sicyonier, Xen. Hell. 
7,1,44—8, 2, 8., D. Sic. 15, 70, ex u. feine Leute, 
ol περὶ τὸν Εύφρονα, Xen. Hell, 7, 2,13. 15. 2) 
Athener. Wechsler, Dem. 86, 18.37. 8) Lepreat, Paus. 
6,8,4. 4) Knidier, Heracl. ep. vıı, 465. 5) Dichter 
der neuen Komödie, Suid., Ath. 1,7, d4—11, 508, a, ὅ., 
f. Mein. 1, p. 477. — Schriftſt, Theon. progymn. 2. 6) 
DB. des Hippafus, Großvater des Pythagoras, Pans. 2, 
18, 2. 7) Phokter, Inser. 1569. 8) Andere: Anth. 
vı, 288 — vıt, 464. — Inser. 478. 2, 2559, 8. 8107. 
8,6192. Aehnl.: 

E ‚a, m. Inser. 8, pg. xvırı,n. 78, Sp. 

Εὐχαϊτῶν, m. Seirfur d. i. Schonhaar, Biſchoff, 
Episc. not. in Leo Imp. ed. Migne p. 882, C. 887, 
D. 869, 51, Sp. 

Εὐχανδρίδας, m. Bunfhmanns, Dannsname, 
Inscr. 1607. 

Esxaplöns, ου, bot. (Orchom.) Edxapldas, «ο, 
m. Blabung, 1) Athener, Ar. Vesp. 680. — 4ευ- 
χονοδύς, Inser. 677. 3) Orchomenier, Polemarch, Keil 
Inscr. boeot. 11, B. 

EiX ‚m. Blade d. i. [δα, zierlich, Athener 
Κονδνλῆδεν, Meierind.schol.n. 2 (f. Meier zur. St.). 

Eöxaptvos, m. Mannen., Keil Byll. Inser. booot. 
p. 65, K. Aehnl.: 

Ἐνχάριος, m. Fladung, Mannen., Orelli 8160, 
Inser, 4, 7821, ο. 

Eöxapıs, f. Bertfichis d. i. ſchoͤnglänzend, 1) 
$rauenn., Orelli 2602, Inser. 2, 2841, b, Add. 8, 6058. 
2) Schiffen., At. Serw. IV, b, 8, dfter. 

5 ‚1) m. Dantwart, Athener, a) Are 
den ÖL. 105, 2, D. Sic. 16, 4, D; Hal. Din.9. b 
Inser. 185. 2) Andere: 2,8664, 11, 16. 4,9871. — 
Synes. ep. 101. 8) m. Bein. des Piolemäus, Inser. 8, 
4697, 5.8. 9. 88 etc. 4708, ο, 2. — plur. 8,4712.4677, 
8. 4) f. Danklind, Schiffen... Att. Serw. ıv,b, 61. 

Eöxaplev, m. $ladung, Mannen., Insor. 2109, 9, 
Add, 

Eöxap, sıgos, m. Hand (d. I. mit befonbers ges 
ſchickter Sand). 1) Athener, a) Verwandter bes Dädar 
Ius, Erfinder der Malerei, Arist. b. Plin. 7,56. b) ©. 
des Zubulides aus Kropeia, Paus. 8, 14, 10. 2) Inser. 
666. ο 8) Korinthler (OL. 29), Bildhauer, Plin.87, 12. 
Aehnl.: 

apos, m. Korinthier, Erzgießer, Paus. 6, 4, 4. — 
2) Küunfler bei de Witten. 12, wo EYKEPOZ fiebt, 
f- Keil ep. an. p. 170. — (Εὔχερος, Insor. 4, 8202. 
8203). 
Ἐύχεμοε, m. Wunſchꝰ?, Mannen., Suid. 
ερία,{. Reiche, lat. Dichterin in der lat. Ans 
thologie (6. od. 6. Jahrhr. π. Chr. &.), K. Aehnl.: 

Eöyxdpros, (6), 6. des Stilicho u. der Serena, Olymp. 
Theb. fr. 6. — Suid. s. dovzsavdg. 

Eöyxn,f. Wunſch, Srauenn., Orelli 2685 u. 2707, 
Inser. 8, 8846, z, 25, Add. 

Ενχήνωρ, ορος, m. Bunfhmann, 1) 6. bis 
Toipibos, nach Paus. 1, 48, 5 ©. bes Köranus, Entel 


Εὐώπιος 431 


des Polyidos, Korintbier, TI. 13, 668 u. Pherec. in 
Schol. dazu. 2) ©. des Aegyptus, Apd. 2, 1,5. 3) V. 
des Echetos in Epeiros. Eust. Hom. 1889. 

Etxidas, m., Sud. Edyxlöns, Wũnſcher, Platäer, 


Ῥ]αι. Arist. 20. 

Eöxopos, m. Tänzer, Thebaner, Inser. 1576. 

τν m. Deger (d. i. tüchtig), 6. des Dis 
philus aus Gunium, Ephem. arch. 2248. — Orelli 
3746, K. 

Eöyxpovs, m. Dannen., Philhiſt. Τ. τν, Hft. 8,n- 2, 
K. Uennl.: 

Eöxpäpsos,m. aͤhnl. Schonroth, eigtl. Schönfarbe, 
Mannen., loser. 4867, e 

Eöyuvidas, m. Wünfders, Aftypalder, Inser. 
23485. 

Ἑνψύχιε, m. Insor. 8, 6897, Sp. Wehnl.: 

Eöwöxios,m. Sartmut, Diennen., Phot. 268, a, 
21. Aehnl.: 

Εθψνχονς, m. (Tiios Μούστνος). Muth, Grabe 
infchr. aus Anaphe im Muf. d. ατΦἀοί. Geſellſch. in 
haste, () ὄνομα κύριον, Buid 

{ vous κύριον, Buid, 

Ελόών, m. $lamme, (2), Mannen. Inser. 2408. 

Eiuvos, m. Wohlfeil, ὄνομα αύριο». Buld. 

Ἑδωνόμεια,{. Ludenheim (nah St. B. von Kdes- 
νυµος benannt, w. f.) 1) St. in Karin, 610. Εὐω- 
vuusös, Bt.B. 2) att. Demos zur erechtheifchen Ῥθνίε 
gehörig, δι. Β. 61ο. ‚ plur. εἴς, Aeschin. 
1,58, Dem. 21, 208, Lys. b. Harp., Anscr. ep. 18 (νι, 
846), Plut. x oratt. Lyc.42, D.L. 5, 2,n. 14, Ephem. 
arch. n. 644, Meier ind. schol. n. 10. 87, Ross Dem. 
ΑΗ. 17. 18. 82. 88, Insor. 142. 144. 147. 150. 200. 
398. 669, b, Att. Seew.x, ο, 56. 146. XIV, ο, 58. Χντι, 
b,150. 165. vır, b, 85, plur. auch ῆς, Ross Dem. Att, 
2.51. — Adr. ἐξ Κὐωνυνμέω», St.B. &. Κὐώνυμος. 

E 1. Rlothilde, M. der Eumeniden, nad 
Ginigen = M, Schol. Aeschin. 1, 188, Ist. in Sehol. 
Soph. 00, 42, — 2) M. der Aphrodite, Epim. δ. Nat. 
Com. 4, 18. 8) $rauenn., Inser. 200. 

vos, m. Bafenmaler, Lanzi Giorn, dell’ 


) ital. Letter T.xx, p. 180, Welder im Kunftbl. 1827 n. 


84. Aehnl.: 

Ἠδωνυμίδας, ao,m. Ludens, Thebaner, Inscr. 1577. 
παπι: 

Εδωνύμιον, m. Athener, Inscr. 200. Anderer: 8,4129. 

Ἠδωννμῖται, Lautentbaler (Laut ahd. hlut = 
inclutus), Bollstamm in Ucthlopien an ber Weftfeite 
des Nils, Alex. Pol. b. δὲ. Β., PtoL4,7,88, Agath. 
2,5, Plin. 6, 86. 

Ἐδώνύμος, 1)m. Luden (ahd. Chlodio d. 1. inclu- 
tus) od. βἰπίε, 4) 6. der Ge u. des Uranos, von welchem 
der attiihe Demos benannt fein foll, St.B.s. Κὐύωνύ- 
pea. b) ©. des Kevbilfos, V. der Aulis, δι. B. ο. 
Αυλίς, — Schol. Il. 2, 496. ο) Athener Aethalide, 
Inser. 150. — d) Andere: Insor. 1082. 2, 2405. 8, 
6665. 2) m. der attlihe Demos = Εὐωνύμεια, f. 
Hesych. 6. Βέννα. Bel Hesych. ΚΕὐώνυμον, wenn 
es nicht Accns. iſt. 8) Phyle in Epheſos, nad dem 
attifchen Demos, w. f., benannt, Ephor. b. St. B. ο, 
Bivva. 4)f. Luchterhand (d. t. linker Sand, f. 
Strab. 6, 276), eine ber äolifchen (lipariſchen) Inſeln, 
D. Sie. 5, 7, Strab. a. a. O. 

Ἐὐώπη, f. Manade, Inser. 4, 7468. 7577, Βρ. 
Achnl.: 

Edaros, m. ähnl Schänkopf, Tyrann von He⸗ 
zefleie, Ael. 8. Suld.s. Κλέαρχος. Aehnl.: 


432 Εὐῶπις 


Ἐλῶπια, sdoc, f. 1) T. des Trögen, Phylarch, 6. 
Parthen. erot. Bi. 2) Inser. 4, 8220. 

Ἑδωρία (Ἠβωλία), Eparchie im Geb. der Picentini, 
Not. Episcopp. in Leo Imp. ed. Migne p. 841, B, δρ. 

Εδωφελῖνος, m. Helfer ich, Mannen., Inser. 1577, 
f. Keil Insor. boeot, Ρ. 65. 

Ἐφαλλοκόθρας, rihtiger Ἐφαλλοχύτρας, eigtl. 


eTopfſpringer, ἁδαί. Topfguder, Barafitenname, 


Alciphr. 8, 64. 
Ἐάφάμιος,το.-Ξ Εὐφήμιος, Bein. 908 Bens, Hesych. 
Ἐφάρμοστοφ,Ώ, Geſell, olympifcher Sieger aus 
dem tofrifchen Opus, Pind. OL 9, tit.u. 6 u. 180. 
Ἐφεσία, f. Srauenn., Inser. 8, 8850, 4, δρ. 
Ἔφεσος, ου, ep. (Anth. 1,80, D. L.1,11,n. 7, 
Xen. Ephes. 1, 12) au oso, (ή), Wünſchelbur 
(f. Et. M. u. vgl. inapp. 269 ]μερτὴ γαΐα Ἐρέδον) 
od. Freiburg (f. Et.M., Eust. gu D. Per. 828, vgl. 
mit Mal. δ. Ath. 6, 267, a. b), 1) tonifche Statt in 
Kieinaften an der Mündung bes Kayfttos, j. Ruinen 
5. Ajatlut, Her. 1, 92—8, 107, δ., Flgde. Sie hieß 
auch Smyrna, Strab. 14,638, Eust. µι D. Per. 828, 
Arfinoe, Ortygia, Ptelea, Tracheia u. Samorna, St. B. 
s.v. u. Eust. gu D. Per. 828, u. galt ihres berühmten 
Tempels ber Diana wegen als Ἱερή, Xen. Ephes. 1, 12, 
od. αἱδ µεγάλη πόλις Ιοχεαέρης, D. Per. 827. Dies 
fer Tempel beißt bei Streb, 4, 179 τὸ Ἐφέσιον, b. 
D. Cass. 48,24 τὸ dv Ἡφέσῳ ἀρτεμίσνον, od. 30 
τῆς Ἠφεσέας (sc. Ἱερόν), Paus. 7, 5,4, ὁ ἐν Ἠφί- 
σῳ,αός, Dem. δ. Ath. 19, δλδ, ο, Hesych. Miles. ϱ. 
©, 84, um Ausbrüde wie τὸ τῆς Αρτέμιδος Ἱερόν 
u. ähnl. (Ach. Tat. 4, 18, D. Chys. or. 81 p. 827) 
nicht gu erwähnen, u. die Artemis ſelbſt Μεγάλη 
"Αρτεμις Ἐφεσίω», N. T. act. ap. 19,28. 84, ob. 
Ἐφεσία "Aoreuss, Strab. 14, 689. 4, 179, Et. Μ., ob. 
auch ἡ Ἐφεσέα Θεός, Paus. 6, 8, 16, u. bioß ἡ Ἐφεσία, 
Paus. 7, 5,4, Ew. u. Adj. Ἠφίσνος, —32 α, 
Her. 1. 26---6. 16, ὅ., Ylgbe, bei Plat. Theset, 179, 9 
ol περὶ τὴν Ἔφεσο»: die Etadt heißt daher auch ἡ 
᾿Εφεσίων πόλις, Paus.1,9,7, Ath. 4, 188, ο, N. T. 
act. ap. 19, 35, u. eine Phyle in Epheſus führte ins» 
bef. den Namen "Epsasos, St. B. a. Βέννα. Doch [αβίε 
man aud) Ἐφέσειοα, a, Inser. 2104. 2228. 8208. 
8840. 8345. 2104, b.8, 1511 (π. &onj.) u. Sopbocl. 
b. St.B., u. Ἐφίστηα, f. Franz el. ep. gr.p. 247, ferner 
"Esberrebs, St. B. u. Et. M., u. "Ebertrus, Habr. b. St. 
B. Als Adj. ſteht a) Ἐφέσιος ἀνήρ, Her. 9, 84, u. 
ἄνδρες Ἐφέσιοι, N.T. act. ap. 9, 85, ferner ὁ ᾿Ἐφέ- 
σος (οετῇ. οἶνος), Strab. 14, 687. Ὁ) Ἐφέσια γράµ- 
para (Anaxil, b. Ath. 12, 548 αι ἸἘφεσήια), 
d. 5. gewiffe räthfelbafte Worte, welche am Bilde ber 
epheiifchen Diana angeichrieben waren u. als Amulet 
netragen eine magifche Wirkung baden follten, u. fo 
fprihw. von Zauberfprüchen gebraudht wurden, Plut. 
qu.symp. 7, 5,4, Macar. 4, 28, Apost. 8, 17, Eust. 
Od. 1,247, Clem. Alex. str. 1, 78, Hesych., Suid. 
Es hieß ειώ µετά γραμμάτων Ἐφεσίων nalaleıc, 
Apost. 11, 29, oder man nannte die Sprüche wohl auch 
᾿Εφέσια ἀλεξιφάρμακα, Et.M. e) ἡ Εφεσία ya 
θα, Paus. 7, δ. 10, gew. bloß ἡ Ἐφεσία, ion. (Ηοτ. 3, 
106. 5, 100) Ἐϊφεσίη, das Gebiet von Epheſue, Xen. 
Hell, 8, 2, 14, D. Sic. 18, 64. 14, 84, Strab. 12, 540. 
13, 620, Hermes. b. Parthen. erot. 5, St. B.s. Κατα- 
ποχαυµένη. Καῦστριο». Κορησσός. --- d) τὰ Ἐφί- 
στα, das Fer der Artemis in Ephefus, Thuc. 8, 104, 
Hesych., Poll. 1,37, in Inscr. 8, 5916 τὰ ᾿Εφέσεια 
u. 5917 ᾿Εφέσηα. Im N. T. apoc. 9, 1 tommt inl. v. 


Ἐφιάλτης 


ein Adj. 'Ἐφεσίνη vor u. 6. Hesych. Men, fr. 4,81 
heißt ein von Epheſus aus gegründeter Ort am Ροῦ- 
tus Euzinus ὁ Ἐφεσιάτης. 2) Rame einer Infel im 
Nil, Hecat. 6. St. B. 8)eine Amajone, von weicher Erbes 
fo8 benannt fein foll, θε. Β., Arr. δ. Eust. gu D. Per. 
828, Heracl. Pont. 84, Schol, I. 6, 186. 4) m. &. ii 
Kayitros, von welchem Epheſus benannt fein foll, Pazs. 
7,2,7, EUM. 

Ἐφεστιάδαι, Sr, pl Heimſen, Ort (1) in Plat. 
on. 14. 

Ἐφέστιος, m. Heimolt, 1) Bein. des Zeus. 
Soph. Ai. 492, ũberh. ber Θεοί, Hierocl. b. Stob. 67, 
24. 2) Gigenn. Athener aus Prospalie, Ephem. arch. 
n. 8124, 

Ἐφέται, (οῦ, Gerichttevogte, ein Ausfchuß von Kri⸗ 
minalrihtern in Athen, Piut. Sol. 19, Clitod. b. Suid., 
Harp. u. Phavor. ο. ἐπὶ Παλλαδίῳ, Apost. 7, 84, 
Eust. Od. 1419, Et. M. 342, 48, Suid. ο. v. 

"Ebexipne, m. αῇντ. König, Sync. p. 802,1, Sp. 

Ἔφηβος, I) m. JZungermann, 1) der mannber: 
Süngling von I5—20, [. Schol. Lue. catapl. 1 u. Lex. 
2) ein Wurf im Würfelfpiele, Antip.eop. στι, 427. 5) 
eine Art Becher, Ath. 11,469, α. Ὁ. 4) Eigenn. Athe⸗ 
ner, Baftfreund des Plutarch, Plut. qu. symp. 8, 9, 8. 
— Undere, Inser. 275. 3, 248%, 9, Add. II)f. Jung 
fer, Schiffen.. δη. Seew. Χνι, ο, 80. 

Ἐφησία, f. Srauenn., Inser. ὃ, 8962, d, Sp. €. 
Ἠφεσία. 

Ἐφθάλανου,(-άνης), πι. A. der Ephthaliten, Theoph. 
Byz. in Phot. bibl. 64. 

Ἐφθαλῖται, ὤ», (05), Stamm ber weißen Hunnen, 
Theoph. Byz. in Phot. bibl. 64, Menand. Prot.fr. 10. 
18, Proo. b.G. 1, 9 α. ff. 

Ἐφιάλτην, 09, Του. (Pind.) ’Eystäre, ion. (Her.) 
u. ep. (Nonn. 48, 408) ᾿Επιάλτης, gen. (Her. 7, 228) 
so, dat. n,acc. (Her. 7, 218) δα, (ὁ). Springer, f. 
Σι. M., vol. mit Nonn. 20,81 ὀψιπόδης, od. Alp, 1) 
einer der Giganten, Apd. 1, 6,2. 2) der Alp, Strab. 
1, 19, nach Suid. auch βαβουτζιπάριος genannt, f. 
Ἐπιάλτης. 8) 6. des Pofeidon u. der Iphimedeia, der 
‚Gemahlin des Aloeus, Br. des Otus, 11. 5, 385, Od. 
b, 885, Pind. P. 4, 158, Nonn. 2, 811. 81,48. 86, 
950, ν.]. Επεάλτης, Plat. conv. 190,b, D.8ic. 5, 51, 
Apd.1,7,4, Plut, exil. 9, St. B. s. Bievvog, Luc. 
Icar. 28. rhet. pr. 18, Callip. b. Paus. 9, 29, 1, Agsth. 
mar. erythr.7, D. Chrys. or. 29, p. 297. 4) 6. bei 
Eurydemus, Trachinier (Melier), Berräther der Grie 
Sen bei Thermopylä, Her. 7, 218— 228, Strab. 1, 10, 
Polyaen. 7, 15, 5, Paus. 1,4, 2; feine Leute, οἱ σὺν 
Ἐπιάλτῃ, Her.7,225. 5) 6. des Simonites (D.Bic. 
11, 77), πα Ael.v.h. 8,17. 18,89, ὅ., 6. des So⸗ 
phonides, athenifcher Demokrat, Parteigenoß tes Perillet, 
Plat. Axioch. 868, d, Antiph. 5, 68, Isocr. 7, arg. 
Arist. pol. 2,9, 2, Plut. Per. 7—10, öd. Cim. 10—16. 
Dem. 14. praec. reip. ger. 5. 10, Paus. 1, 29, 15, Phi 
loch. fr. 141, Ὁ, Heracl. Pont. 1,8 (hier für Gimen), 
Euph. b. Harp. s. ὁ χάτωθεν νόμος. Ῥ]ατ. ’Eyr- 
όάλταε, Staatsmänner wie Eph., Plut. Per. 16. 6) 
Redner in Athen u. Gegner Dlacetoniens, Din. 1,33, 
Den. ep. 8, p. 1482, Plut. Dem. 28. x oratt. De- 
mosth. 62. Hyper. 5, Arr. Απ. 1,10,4. — Biel. bır 
Ὀ.8ίο. 17, 25 u. ff. erwähnte. Er u. feine Leute, οἱ περὶ 
τὺν ’Eputitnv, D. Sic. 17,26. 7) ®. des Philokra⸗ 
te8, Dem. 28, 116. 8) anderer Athener, Inscer. 169. 
9) Sklave des Eupolit, Ael.n. an. 10,41. 10) Antı 
rer, Plut. Alex, 41. 








Ἐφιάλτιν 


Ἐφιάλτιον ἄκρον, Springe ο). "Springers- 
höh, Vorgeb. auf der Infel Karpathos, Ριοἱ. 5, 4, 
58. 


Ἔφιανος, m. Backofner?, Bein des Zeus in 
Ghios, Hesych. 

Ἔφιαπος, (6), Reiter. 1) 6. des Pömantros aus 
Tanagra, Plut, qu. graec. 87. 2) Ghalcider, Arr. An. 
8, 5, 8. 8) Olynthier, Geſchichtſchr. zur Zeit Alexan⸗ 
ders des Gr., Ath. 8, 130, e—12, 588, a, d. 4) Dichter 
der mittlern Komödie, Ath. 1, 28, f—14, 646, {, 6., 
Suid., Scbol. Il. 6, 76. &. Mein. 1, p. 801. 

a Edras πηγῆς ἔπιμελ. in Balmyr. Inser. 8, 4602, 
p. 


a, ſ. Ἑπόπτης. 
sog, m. Eideshort, Bein, des Zeus in Ki⸗ 
tanon (? Pitane ?), Hesych. 


pos, ὁ, Obwalt (f. Et. M.). 1) 5 obrigkeit⸗ 
liche Berfonen in Sparta, Her. 1,65, Flgde, ebenfo in 
Meffene, Pol. 4,4. Ihr Rathaus hieß τὸ Ἐφορεῖον, 
Plut. var. apophth. Lac. 11, dab. b. Paus. 8, 11, 11 τὰ 
Εφορεία. 3) Geſchichtſchreiber aus Kyme in Yeolis 
(O1. 98—111, 2, f. D. Sic. 6, 1, Suid.), Echüler des 
Jfotretes, der ihn 4ισέφορος (An. v.Is.) Doppelwalt, 
ober 4έσφορος (Plut. x oratt. Isocr. 89) nannte, Pol 
4,20—84, 1, 5., Sigbe-, fragm. coll. Müller 1, 284— 
377. Ex u. die ihm gleichen: οἱ περὶ τὸν Ἔφορο», 
D. Sie. 1, 87. 8) ein jüngerer Geſchichtſchr. ans Kyme, 
f. Suid., der ihn mit Euphorion verwechfelt bat. 4) 
Maler aus Ephefus, Suid. =. ᾽Απελλῆς. 

’E&068, ın., Sync. p. 828, 4. 'Ἠφάδ, Iudd. lib. ο. 
18. Sp. 

Ἐφουδίων, ωνος, m.,Polem. b.Hesych. "Ebubiov, 
Eratosth. ebend. Εφωτίων, alfo Orling od. Thors 
mann, Wege, Banfratiaft aus Mänala, Ar. Vesp. 
1191, Hesych. 

Ἐφραθά, Fledenim Stamm Juda, —=BnYdedu, Alex. 
Pol. fr. 8. Die Umgegend 7 —— los. 1, 31, δ. 

Ἐφραϊμ.,, hebr. Indeel., δ. los. meift "Eihpatjuns, ου, 
m., nach Hosych. ἀντίληψις τῆς κεφαἀλῆς, nad) Phil. 
congr. erad. grat. 8. mut. nom, 16 χαρποφορία, 1) 
Mann aus Shebron, Ios. 1, 14. 2) 6. des Joſeph. Ιου. 
2,6,1. 8,1. 8, 12,4, Phil legg. all. 8. 80, Alex. Pol. 
fr. 8, Syne. 207,4. Bon ihm hieß ein Stamm in Juba 
(vom Jordan bis Gadara) ἡ ᾿Εφραΐμου φυλή, los. ὅ, 
1,22. 6, 7,11, aud bloß ἡ 'Eppaluov, 198. 5, 2,6, 
od. ἡ Ἠφραΐμιοε φυλή, Ios. 5, 6,6. 8) St. nahe an ber 
Wüfte von Juda, Ios. db. Iud. 4, 9, 9, N. T.Ioh. 11, 54. 

‚m. ἀρχιερεύς, Proc. b. G. 2,7, 8p. 

Ἐφράν, Vaterftadt des Giteon, Ίου 5, 6,5. 

Ἔφρων (b. Phil. conf. lingu. 17 ſteht ᾿Ἐφρών 
u. wird durch χοὕς erflärt), fefte Stadt in Ῥετᾶα, j. Kalat 
er Rabbat, los. 12, 8, 5,1, Macc. 5, 46, ὃ. 

Ἐφθρα, ας, na Herdn. π. u. A. p. 17,27 u. Ar- 
cad.p. 97,7 Ἔφυρα zu betonen, ep. (Hlom., Call., Sim., 
Agath., D. Ῥετ., Antig. Car.), u. fo auch in Reminis⸗ 
επ] an die Dichterfielle St. B. =. Ηλιούπολις, u. 
Eust. zu D. Per. 421 -on. (N), Warte (von ἐφορᾶν 
= Επώπη, [. Mein. ju St. B. p. 275, E. Curt. Ρε]ορ. 
1, &.598,u. G. Curt. Griech. Etym. 11, p. 289, nad 
Facri zu 1. 2, 669 Winklelftetten), 1) alter Name 
ven Korinth, 11.6, 152, wo nach St. B. ein Örammatifer 
eine andere Stadt verftand, Call. h.4,48 u. fr. 108, 
8im. fr.59 5. Plut. Her. mal. 42, D. Per. 241 u. Eust,, 
Antig. Car. b. Ath. 8,82, Ὁ, Heract. Pont. 5, Agath. 
ep. ντι, 220, Theocr. Id. 28, 17, Apd. 1,9,8, Strab. 
8,338, St. B. ο. Κόρινθος u. Ηλεούπολες, Schol. 


Bave's Wörterbuch d. griech. Gigennamen. 


433 


Ar. Ran. 489, Hesych., Plin. 4,4, 5, Ον. met. 2, 240. 
7,891, Geil. 14,6, 4. Ad).e) B ‚tdeb. α) 
οἳ Ἐφεραῖον, die &w., Theoer. Id. 16, 88. β) ἡ Ἔφν- 
oala, Korinth u. Umgegend, Paus. 2,1, 1.3, 8, 10. b) 
Eböpeos, |. B. ὀρήμος, Nonn. 20, 890. ο) Ἐφν- 
los (Ephyreius), Virg. Georg. 2, 464. d) Ῥφνρηί- 
&bes (Ephyreisdes puellae), Claud. b. get. 629, u. 
"Edyvpniäöns (Ephyreindes), d. i. Korinthier, Stat. 
Theb. 6, 652. Adv. Ἓφύρηνδε, nad Eph., Call. h. 
4,41, u. Ἐφόρηθεν, von Eph.,Ap. Eh. 4, 1210, Bt. B. 
3) St. in Theffalien = Crannon, Strab. 7,829, fr. 14. 
880. fr. 16. 8, 888. 9,442, Arist. ep. 37 (app. 9), Cin. 
u. Epaphr. b. St. B., in Eckheld.n. 11, p. 196 Κραν- 
νου Ἔφυρον d. ἱ. Κραννουνίουν "Epöpovv. Em. 
pa, Π. 18, 801 u. Schol., St, Β. 6. Κρανγώ», 
Eust. Od. 2,p. 1416, 50, Hesych., u. 'Ἐφνραῖοι, Pind. 
P. 10,85. 8) St. in Epirus (Tihesprotien), das fpätere 
Kichytos, δ. j. Jannina, Il. 2, 669. 16, 581. Od. 2, 828. 
1, 259 n. Schol. (wo c8 Andere, f. Strab. 7, 828. 8, 888, 
nach (816 verfegen), f- Pind. N. 7, 55 u. Schol., Thuc. 1, 
46, Apd. 2, 7, 6, D. Sic. 4,86, Eust. Od. 2, 328, 
Schol. ΠΠ. 18, 801, Strab. 7, 324. 9, 444 u. Ὀ. ob. ©t., 
Hesych., Paus. 9, 86,3, Vell. 1, 1. Ew. pros, 
δι. B. 4) St. in Elis, = Olvdn, Strab. 7, 828. 8, 838, 
Hesych., Schol. P. Nem. 7,58, Schol.Il. 18, 801. 15, 
531, St. B. ver diefelbe noch einmal als eine St. Arkadtens 
auffügrt. 610. Ἐφνραῖος, St, B. (daß Andere Od. 1,259 
u. 2,828, u. 11.15, 581 hierhergiehen, wurde oben δε. 
merkt‘. 5) Flecken bei Sicyen, Strab. 8, 888. ϐ) Flecken 
im ätolifchen Agräa, 619. Ἔφυρου, Strab. 8, 888, St. 
B. 7) 61. in PBerrhäbia, Em. "Epvpos, Strab. 8, 838. 
8) St. in Kampanien, St. B. 9) Inſel im argolifchen 
Meerbufen, Piin. 4,12, 19, bei Dielos, St.B. 10) T. 
des Müyrmer, Gem. des Epimetbeus, Hecat. b. St. Β.,. 
Κόρινθος, nad Sehol. ΑΡ. Rh. 4, 1210 T. des Epime⸗ 
theus. — 11) T. des Oceanus u. ber Tethys, Eum. in 
Schol. ΑΡ. Rh, 4, 1210, Paus. 2, 1.1, Virg. Georg. 4, 
348, in Hyg. f. praef. T. des Nereus u. der Doris. 12) 
M. des Aretes, Epim. in Schol. Ap. Rh. 8, 242. Achnl: 

"Edvpos, m. ©. bes Ambrax, nach welchem Ἐφύρα 
in Spirus benannt fein [οἳ, St. B. 

Ἐϊχάνδρα, f. (Mannes?), Frauenn., Wesch. u. 
Fonc. 895, K. 

Exesvaf,axzos,m. Waltharb, Ephefter, Polyaen, 
6,49. 

ExtBovios, m. Rathfam ὃ. |. Rath habend, Mi⸗ 
fefter, Mion. 5. vr, 268. 

Ἐνχεδάμεια, ſ. Volt ſt att, St. in Phocis, Paus. 10, 
8, 9. 
Ἐχχέδαμοα, πι.-- Ἐχέδημος, w.f., Mannen. von 
Teles, Verl. Alad. 1844, p. 278, Μ. 

Ἐχεδημία,{ Dtitersleben, alter Name der Axce- 
nuia.w.f., Dicaearch. b. Plat. Thes. 82, Hesych,, 
Ew. Ἐχεδαμιεύς, Wesch. u. Fouc. 918. 

Ἐχέδημον, (6), Detier, ahd. Otherd, d.5.Bolkebefig, 
Athener, Artem. 1 (xır, 55). — Untere, οἱ περὶ τὸν 


Ἐχειαί 


Ἐχέδημο», Pol. 21, 2. --- Anderer ν. |. in Plat. Thes. 32. 
F 


Χέδωροε, m., ion. (Her.) Ἐχείδωρος, Gieber ich 
(d. h. gabenreih, f. Et. M.), Fl. in Maccvonten, der in 
den Meerbufen von Theffalonih mündet, u. nach Et.M. 
früher Ἡδωνός Hich, j. Galliko, mit u. ohne ποταμός, 
Her. 7,124. 127 (v.1. Χείδωρος), Βογ]. 66 (v.1. sö- 
e0c), Apd. 2,5, 11, Strab. 7, 830, fr. 21, Ptol. 8, 18, 
14. Scine Numphen hießen al "Ex. , Hesych. 
Exeal, pl. Dettingen (d.i. Statt der Habe), St. 

in Laconien, Strab. 8, 860. 


28 


434 Ἐχείδα 


Ἐμχείδα, Inser. 2, 2265, b, 10, Add., Sp. 

"Ex(ejivos, = ’Eyivos, 61. in Tpeffalien, Ptol. 8, 
18, 17. 

"Exdos, m. Otto (0. i. Befiger), Insor. 8, 6126, B, 
8 


p. 
Ἐχάων, -- Εχίων, Inser. B, 6126, 9. 6129, A, Sp. 
©. ’Kkylar. 

Exörciea, f. Srauenn. aus Melos, Inser. 2, 2482. 
Fem. au: 

Ἐχεκλῆς, οὓς, ep. ᾖος, m.Roberich (0. ἱ. ruhm⸗ 
reich), 1) ©. des Ultor, Herrſcher der Myrmidonen, 11. 
16, 189. 2) cynifcher Philoſoph aus Ephefus, D. L. 6, 6, 
n. 5. Aehnl.: 

Ἔχεκλος, m. Trojaner, a) ©. des Agenor, Il. 20,474, 
Paus. 10, 27,2. b) anderer Trojaner, Il. 16, 694. 

Ἐχεκράτεια, f. Mathilde, Pothagoräerin aus 
Phlius, Iambl. v. Pyth. 267. 

Eixaxpärns, ους, ton. (Her.) 806, Inser. Ther, 
2448 ου, waß Ahr. Dial. 11, p. 285 bezweifelt, doch ficht 
in Porph. Tyr. fr. 5, 2 der lat. gen. Echecrati, acc. (D. 
Sie.) nv, voc. (Plat., D.Hal.) ᾿Εχέκρατες, (6), Mey⸗ 
eich d. i. machtreich. 1) V. des Eetion. Korinthier, 
Her. 5, 92, 8. 2) Athener, a) Archon Eponymus Philhiſt. 
Hft. 1—2, tab. 8. b) Anderer, Ross Dem. Att. 17. 
ϱ) V. des Timon, |. Εχεκρατέδης. 8) Bhliafier, Py⸗ 
thagoräer, Schüler des Archytas u. Eurytus, nach Cic- fin. 
6, 29 u. Val, Max. 8, 7 Lehrer des Plato, Perſon 
in Platos Phädo (57, a u. ὅ.), [. Plat. ep. 9, 868, b, D. L. 
8,1,n.24, lambl. v. Pyth. 267. 4) Iheffalier, a) 2. 
des Baufanias aus Pherä, Porph. Tyr. fr. 5, 2. b) Reis 
tergeneral zur Zeit bes Antiochus, Pol. 5, 68—85, 6. ο) 
Anderer, D. Sic. 16, 26. 5) Böotier, Wahrfager aus τε 
gyra, Plut. Pel. 16. def. or. 5. 6) Tarentiner, Pythago⸗ 
täer, Iambl. v. Pyth. 251. 267. 7) Theräer, Inser. 
2448. 8) Schüler des Dionys von Halifarnaf u. Freund 
von Iſokrates d. jüngern, D. Hal. rhet. 1. 5,1. 9) An⸗ 
dere: Pol. 12, 10 (11) (wahrſch. Theffaler). — Luc. nav. 
20. — Hermot. 81. — Hippoer. Epid. 7, 78 (wahrfch. 
Theſſaler u. Aleuade). — Inser. 2, 2448. 111, 21. 2868. 

Ἐχακρᾶτίδης, ου, ep. (Anacr., Suid.) Εχεχρατί- 
das, gen. « (Anyt.), m. Meyrids, 1) ©. des Eche⸗ 
trat = Timon, Luc. Tim. 44. 2) Iheffaler, 9) B. dee 
Oreſtes, Tyr. von Theffalien, Thuc. 1, 111. — b) Herr⸗ 
fcher von Theffalien, Anaer. ep. 9 (v1, 142). ο) Larife 
[άετ, Paus. 10, 16,5. 8) Stteter, Anyt. ep. vı, 125. 4) 
Mehymnäer, peripatetifcher Philoſoph, St.B. ο. Μή- 
Φυμνα. 5) Sophift, Freund des Phocion, Plut. Phoc. 
18, Ael.v.h.1, 25. 

Ἔχχελα, Ortin Baläftina, Eus. on. 

Exekatbas, m. Voelders, Mannen. von Telos, 
Berl. Alad. 1844, p. 278, M. 

Ἐχέλᾶος, voc. (Nonn.) ᾿Εχέλᾶε, m. Bölder, 
1) Kyprier, Nonn. 82, 199. 211. 2) Anführer ver Ben» 
thiliden. welche Lesbos gründeten, Plut. VII sap. conv. 
20. Aehnl.: 

Eyx&as, α, m. 1) 6. bes Benthilos, Paus. $, 2, 1. 
2) Leshier, Lebas Inscr. Gr. et Lat. fasc, v, n. 119 bei 
Ahr. Dial. 11, p. 497 u. 499. 

"Exekos, m. Auleben ([- Et.M.u.St.B.), Heros 
in Artifa. Bon ihm hatte der alte Demos "ExeAldar zwis 
fhen Peiräeus u. der Stadt feinen Namen, St. B., Et.M,, 
Phot. lex. 40, 16, Inscr. 8, 5804, 80. &w. "ExeXiöns, 
dab. Zv Ἐχελιδῶν, Hesych. (cod. ἐνεχελε)ών), in 
Et. Μ. 840, 54 ſteht Ενεχελεδώ, als ein Play in Athen. 

"ExaXos, m. ähnl. Hirſching, Mannsn. aus 
Dyme, Pers. 7 (vır, 446). 


Ἐχέτλα 


Ἐχέμβροτον, (ὁ), Havemann, Aulsde aus Hıla 
dien, Paus, 10, 7, 4. 6, Anth. app. 258. 

Exepivns, m. Odeleben (Dt = But, Habe), 
Schriftſt. wahrfch. aus Kreta, Ath. 18, 601,6. 

Χεμήδα, ας, f. Inser. 8, 5157, a, Sp. 

Ἐκχεμήδειον, n., Ε.Ι. für Εχεδήµεια, w.f., b.8t.B. 
s. Εκαδήµενα, 

Ἐχέμηλοφ,ωι. Shaffmeiler, Deiphier, Wesch. κ. 
Fouc. Inser. η. 198, K. 

Ἐϊχάμμαςφ,α, m- Kreter, Callim. ep. 6 (v1, 121). 
Suid. 8. Kuydsddes. Uehnl.: 

Ἐχέμμων,ονος, m. — Ἐχέμω», w.f., 1) S. des 
Priamos, II. 5, 160 (früher ᾿Εχήμων»). 2) Aetolier, Qu. 
Sm. 6, 580. 

"Exepos, m. Sabben, [. Et.M. 194, 88. 524, 24 u. 
wegen der Betonung 103, 47, 1) ©. des Aeropos, Eufd 
des Kepheus, K. von Arladicn (Tegeat). Her. 9, 26, 
Pind. Οἱ. 10 (11), 80, Apd. 8, 10, 6, D. Sic. 4,53, 
Plut. Tbes. 82 (v. 1. ᾿Εχέδημος), Pans. 1,41, 2. 8, 
6, 1.45, 8, 8t. B. s. Εκαδήµεια. Sein Denkmal, Paus. 





8, 58, 10. 2) ©. des Kolonus aus Tanagra, Dioclb. 


Plut. qu. graec. 40. 

(Ἔχεμις, v.1. für Χέμμες, b. Her. 2, 155, f. Lob. 
path. 159.) 

Ἐχέμων, ονος, m. Happe, ©. bes Briamus, = 
᾿Εχέωμω», Αγά. ὃ, 12. ὅ. 

Exevats, έδος, f. Ada d. ἱ. Duelleninhabern, eint 
Nympbe, Timae, b. Parthen. erot, 29, b. 

Exevnts, έδος, f. (Anter?), Quelle bei Kaunot is 
Karien. Aristoor. b. Parthen. erot. 11,4 (ἐχενηϊς, cin 
Meerfiſch, Schiffhalter, ſ. Lex.). 

j Exevnos, m. Rheder, ein Phädke, Od. 7,155. 11, 
42. 

Exevixa, f. $rauenn., Inſchr. von Alarnanien in ten 

Ἑλληνικὰ Xoovıxavom 24. Juli 1860, K. Aehnl.: 

Ἐχενίκη,{. Sigburg (b- i. die den Sieg bewahrente), 
Frauenn. aus Delos, Sem. b. Ath. 11, 469, c. 

Ἐχέπολια, ος, m. Heimburg (auf der Burg 
beim, alfo Befiger derfelben), 1) Kydathenäer, At. Sem. 
x,f.10. 9) ν.Ι. in Paus. 1, 42, 6 für Zaydradss, w.|. 

Ἐχχέπωλος, m. ähnl. Rößler (eigtl. Koßhaber). !) 
S. des Anchiſes, Beherrfcher der Sicyonier, nach Pheree. in 
Schol. 11. 28,296 Urenfelbes Pelope, Il. 28, 296 u. ολο), 
2) ein Trojaner, Il. 4, 458. 8) Mannen., Aristaen. 

Eixerötvns, ους, böot. (δες), m. Ellrich (ο. i. 68: 
lenrich, ob. Kraft befigend), Diannen., Inser. 1543— 
1842. — Yebadeer, Keil Inser. boeot. xıyı, 5. — Curt. 
A.D. 14. — Inser. Lam. δ. Stephani n. 20. ©. Bang. 
ant. hell. vol. 11, n. 946. 1592. Rhein. Muf. 1856, 
p. 324. 

Exeoxororäpas (v.1.), K. 0. ägypt. heben, Sync. 
p. 195, 18, Sp. 

Ἐχέστρωτον, m. Detter, (Utberi d. i. Heerbeſitzet). 
©. des Agis (4. Agive), K. von Sparta, Paus. 8,2,2 u. fi 
D. Sic. 7, 6. 

Ἐϊχετία, St. 3taliens, δω. "Eixeriavds, St. B. (ver⸗ 
borben aus Εχέτρα). 

Ἐχετίμα, f. Srauenn., Inſchr. aus There in der 
Πανδώρα vom 1. Auguſt 1856, K. Fem. zu Εχί- 
τεμµος. 

Ἐχετῖμίδας, α, m. Ehrenreichse, Lacebämonie, 
Thuc. 4, 119. 

Ἐχχέτῖμος, m. Ehrenteih, 1) V. des Agafilies 
(aus Sicyon), Paus. 2, 10, 8. 2) Inser. 8, 5164. 

Ἐχέτλα, ἡ, b. D. Sic. 20, 32 viel. richtiger "Exe 
Aa, Sterzingen, St in Sicilien, beim j. Bigini, 


Ἔχετλος 


Ρο]. 1,15, St. Β. &w. "EixerAärns (v.L’Eyeräsdeng), 
δι. Β. 
Ἔχετλον, u. Paus. 1,82, 5 'Ἐχετλαῖος, πι. Ster⸗ 
zel (f. Paus.), Seros in Attita, Paus. 1, 15,8. 
eros,m. Habb. ©. des Eugenor u. der Phlogia, 
K. in Epirus, nach Muss, in Schol. zu Od. 18, 86 ©. 
des Buchetos u. K. ber Sileler, welcher ſprichw. war als 
gewaltthätiger Drenfchenverberber, fo daß noch fpäter unter 
Balens der Konful Feſtus in Aſien ([. Eunap. 110 u. 
Suid.s. «Φῆστος, u. δ. v.) fo genannt wird, Od. 18, 
86 u. Schol. 116. 21, 808, ΑΡ. Rh. 4, 1091 u. Schol,, 
Eust. Hom., Hesych., Suid. u. v. 1. in Schol. Luc. v. b. 


2,28. 

᾿Ἐχέτρα, (ή), St. ber Volsker, D. Hal, 8, 86, St. 
Β. Ew. Ἐχετρανόε, οί, D.Hal.4, 49. 6,82, St. B. 
Daher auch vie St. ἡ Ἐχετρανῶν πόλις heißt, D. Hal. 


8, 4 (ν. . Ἐχέτρα) u. 10, 31. wo Πε ἡ ᾿Εχετράνων 
πόλες heißt. Lat. (Liv. 4, 61. 6, 81) Ecetra. 
Ἐϊχενήθωε, pl. (Lindfrivde, Lind — Schlange), 
Demos in Tegea, Paus. 8, 46, 1. 
Ex ,orog, m. Hugo (0. i. der mit Verſtand 
begabte), 1) ©. des Herafles u. der Pſophis mit einem 
eroon in Pfophis, Paus. 8, 24, 2. 7. 2) ©. des Neftor, 
d. 8, 418. 439, Apd. 1,9,9. 8) ©. des Primus, 
Apd. 8, 13, 5. 4) auf einer dyrrhachiſchen Muͤnze, Mion. 


Σι, 88. 

οφυλλίδαν, m., inEt.M. 166. 4 Ἐχεφνλλά- 
Sms, ie δι. B. s. Σφακτηρία Ἐχεφυλίδης, in δὲ. Β. ο. 
Ὑρμίνη Ἐχεφυλίδας, πι. (cod. ᾿Εχεφυλίδα, nad 
Lob. par. p. 5 ᾿Εχεφνλλίδης zu fchreiben), Laub⸗ 
mann, Srammatiler, Schol. Plat. Phaed.84, ο. 

έφνλοε, m. Könemann (d. ἱ. Geſchlechtemann, 
ahd. Kuni, das Geſchlecht), Delphier, Insor. 1706. 

Rxbarid (7), ἃς, f. Insor. 8, 5146, 18, Sp. 

Ἐιχιάδης, m. Natterer, 6. bes Kypielos in Kor 
rind, Nic. Dam. fr. 58. Aebnl.: 

Ἐχίαα, m. (Εεχίας b. Rangab.), Mannsn., Keil 
Inser. boeot. LXII, f. Keilp. 174. 

"Exıöva, ης, dor. (Eur. Phoen. 1020) as, f. Alflint 
(die Schlange göttlicher Art), T. des Chryſaor u. der Kal⸗ 
lirrhoe, Hes.th. 297, od. des Tartaros u. ber Ge, Apd. 2, 
1,2, u. ber Stys u. des Beiras, Pause. 8, 18, 2, od. des 
Phortyn, Pherec. in Schol. ΑΡ. Rb. 2, 1248. &. Hes. th. 
804, Her. 4, 9, Soph. Trach. 1099, Ar. Ran. 478, 
Nonn. 18, 274, Qu. Sm. 6, 261, Apd. 2,8, 1. 5, 10. 
11,3, Pherec, in Scbol. ΑΡ. Rh. 4, 1896, Inser. 8, 
5984. Ihre Abbildung. Paus. 8, 18, 10. Ον. met. 10, 
518 nennt fie in der Mehrheit. Adj. davon Echidnea 
canis, ΟΥ. met. 7, 408, 

"Eyxwäßas, f. Ἐχίνον, in Teos, Inscr. 2, 8066, 29, 
Sp. 

Ἐχῖναι, öv, ep. dev, pl. Sgelgines od. Spip- 
bergen (au ofelas genannt), (f. St. B., Et. M., Eust. 
gu D. Per. 481, Ath. 1, 80, d, vgl. mit Buttm. Lex. 11, 
64, nach Anderen von Eyivos fo benannt, w.f.), neun 
feine Infeln im ioniſchen Meere an der Mündung bes 
Achelous, zu Alarnanien gehörig. j. Curzolari, Il ο, 625, 
Eur.1. A. 286, Strab. 8, 840, Hesych. @w. Ἐιχιναῖος, 
St.B. Sie bießen au: Extrdden (si—vijoos), od. 
(Thuc. 2,102) αἶ νῆσοι al Eyıyddag, sg. "Eixiväs, 
άδος, Suid., f. Her. 2, 10, ΑΡ. Rh. 4,1228, Call, 
b. 4,155, Apd.1,9,21, 8., D. Hal. 1,51, or. b. D. 
Sie. 8, 20, Strab. 1, 69 — 10, 459, 8., Plut. def. 
or. 17, App. prooem. 5, Paus. 8, 1, 2, 8., Scyl. 
84, Scymn. 469, D. Per. 486 u. Eust., Dion. Call. 
Graec. 60, Ptol. 8, 14, 18, I.uc. salt. 80, St.B. s.v. u. 


435 


a Απολλωνία. 4Φουλίχιον. Nah ΟΥ. 10, 590 u. fi. 
waren εδ in Infeln verwandelte Aymphen. Ew. "Exıya- 
Sets, St.B. 

"Eixıvatos, m. Ratterer, Delphier, Insor. 1690. — 
Andere: Insor. 2, 80656. 8066. — Stadt, Proc. b. Goth. 
4,25. 

Ἐχχῖνοε, (ö), f. Strab. 9,485, 5. Ar. Lys. 1169 1. 
Βολοί. auch Ἔχινοῦθν, oövros,f.Bt.B., Sglau, Spig- 
berg ({. Ἐχινάδες, nady Scymn. 608 u. Rhian, b. St. 
B.von Εχίων, παώ St. B. u. Et. M. von einem Εχῖνος 
benannt). 1) Vorgebirge u. St. in Phehiotls (Theffalien), 
j. Adhina, Ar. a. a. O., Pol. 17,8. 18,21, Strab. 1, 
60. 9,488. 442, Scyl.62, Et. Μ., St.B.s. ᾽αλόπη, 
Epiec. not. 881, A., Ptol. 8, 18, 17 (Ἐχ(ε)ῖνος), 
Mel. 2, 8, Liv. 82, 88. 84, 28, Plin. 4, 7, 14. 
Ew. (ο) Ἐγιναμεῖς, Ρο]. 9,41. 42, {ο daß die Stadt 
ſelbſt auch h Ἐχεναιέων πόλις heißt. 2) St. in Alarna« 
nien, Dem, 9, 84, Plin. 4,2, Harp. 61ο. "Exıvatos 
u Ἐχιναισόε, St. B. Bei Rhian.(f. St. B.) heißt fie 
Εχίονος ἄστυ. 8) Slecken in Syrenalca, Ptol. 4, 4, 18. 
4) Εχίνου συµµορία in Teos, Inser. 2, 3065, 2. 11. 
85. 5066, 1. 6. 18. ©. Εχινάδαι. 

Ἐκχινοῦσσα, f. Iglau, früherer Name der θα [εί 
Cimolus im Agäifchen Meere, Plin. 4, 12, 28. 

"Extos, ep. 00, m. Natter, 1) ein Grieche, B. des 
Metitteus, Il. 8, 838. 18, 422. 2) ein anderer Grieche, 
1. 16, 889. 8) ein Zyfier, I. 16, 416. 

Exiev,ovos, m. Lindolt (Lind — Schlange, f. 
Et.M.). 1) cin @igent, Claud. Gig. 104. 2) einer ber 
Sparten oder aus Cadmus Drachenzaͤhnen hervorgewachſe⸗ 
nen, Gem. ber Agabe, V. des Pentheus, Eur. Bacch, 
218 - 1274, 6., Apd. 8,4, 1.2, Paus. 9, 5, 8, Pherec, 
u. Hell, in Schol. ΑΡ. Rh. 8, 1179, Timag. in Schol, 
Eur. Pboen. 670, Ον. met. 8, 126—10, 686, Hyg. f. 
188, Parthen. erot. 82. Von ihm foll Echinus gegründet 
fein, Soymn. 604, Rhisn. δ. St. Β., Et. M. — Sein Sohn 
Pentheusheißt von ihm "Exiovlöns, Nonn. 46, 105,Opp. 
Cyn. 4, 248, Ον. met. 8 518 u. Stat. Theh. 4, 568, ber 
in Virg. Aen. 12, 515 nomen Echionium heißt. Adj. 
"Exıövıos, Val. Flaco. 7, 554, vom Theben, welches 
Echion bauen half, Hor. od. 4, 4, 64, dah. überh. für 
tbebanifch, ΟΥ. Tr. δ, 5,58, Stat. Theb. 1, 169. 8) 6. 
tes Hermes u. der Laothoe (Orph. Arg. 186), od. Antia⸗ 
neira (Hyg. f. 14), Bruder des Erytos u. Argonaut, 
Ρ]πά. . 6, 818, ΑΡ. Rh. 1,52, Ov. met. 8, 811. Adj. 
davon Ἐχιόνιος, ΟΥ. met. 8, 845. 4) ein Kithardte, 
Ιαν. sat. 6,76. 5) Dialer u. Erzgießer, Cic. Brut, 
18. Parad. 5,2, Plin. 84,8. 85,10. ©. Ἐχείων. | 

Exotaf,m, Steuer (f. Lob. par. 277), Mannen., 
Paus. 10, 25, 8. 

Exotras, m. (Shilb?), Marnen., Inscer. 2568. 

Ἔϊχυλλος, m, Otte, Mannen., Wesch.u.Fouc, 84, 
K. 
Ἐχσηκίας, m. f. Εξηχίας. 

Extuna,n. (Schafhäutl?), St.in Macedonien, 
Mel. 3, 2,9. 


Ex ‚m. 8. von Sicyon, Sync. p. 206, 18, Sp. 
Eıyı f. Mutter d. Manaffe, Sync. 408, 18, 
8 ν 


Ἔφα,ι[ Oſt heim, 1) Et. in Afrika, Ptol. 4, 8, 12. 
2) Ἔφα, f.der Orient, Anth. Τε, 690, Hesych. Ueber 
τὰ ἔφα (Luo. Char. 6, 8.) f. Lex. 8) Opferfeſt in Gy» 
yern,— Ada, dem Adonis zu Ehren, Hesych. 

Esos,5.Ap. Rh. "Eros, Oftrobert, 1) 9) Bein. bes 
Apollo, ΑΡ. Rh. 2, 688. 702. b) --- Genforina, Inscr. 8, 
6661.ε) ἀστήρ, Morgenftern, Piat.ep. 15 (νττ,θ70), 


285 


436 


u. ohne ἀστήρ, Anth. app. 830. 3) ein Gonuenroß, 
Ον. met. 2,153. 6. Hꝙ̃oc. 

Eapar, 1. Schaukel feſt, das Feſt der Erigone in Ges 
lophon, Arist. b, Ath. 14, 618, ο. 

Teapiras, Volt in Arachoften, Ptol. 6, 20, 8. 

Ἑώρτιος Καμεριανός Pollio, Inser. 2, 8662, 5, 


Sp. , 
"Eeas, f. Morgenröthe, 1) Εώς, w.f., Eur. 


Ἐῶραι 


Zdypos 


ΕΙ. 102. Hipp. 455. Ion 1158. 2) Name eines Pferten, 


ἵπεοτ.4, 7038. 8) Boss, Schiffename, Att. Seew. 11, 96. 

ἹἙωσφόρον, (ὁ), Morgenftern, ©. des Afträosn. 
der 498, U. der Telange, Eee. th. 881, Nonn. 8, 
186 — 6, 624, Luc. v. h. 1. 12. 20, Schot 1. ı0, 
267, aud mit ἀστήρ, Nonn. 88,865, Luc. Halc. |, 
vgl. 1. 28, 226, Plat. Tim. 88, d. legg. 7, 831, c, 
Them. or. 5,71, Hesych, Et. M. 


2. 


Za6, Bolt (Adulit.), Inser. 8, 6127, B, 10, Sp. 
Z4ßBa, 1) Infel vor dem füplichern Theile der Oftlüre 
von Taprobane, Ptol. 7,4, 18. 2) Gezend in Manri- 
tanien, Proc. b. Vand. 2, 20. 
Zaßäyıos, m. (Gorgipp.), Inser. 2, 2180, 27, Sp. 
Ζάβαι, (af), St. in India intra Gangem, viell. |. Li⸗ 
gor, Ptol. 1,14, 1—7.7, 2,6. 8. 27,4. 
Ζάβατον, f. Ζαπάτας. 
δαῖον, Ort jenf. des Tigris, Sozom. h. e. 2, 18. 
s,m., Nicph. Zaßdas, Belbherr der Zenobia, 
Zosim! 1, 44. 03. 2) Patriarch, Nicph. 767, 16. 
(βηλοες, m. Truppenenführer einer arabifchen 
Heeresabtheilung unter Antiochus 111, Pol. 5, 79. 
Zaßbıcnvh, Gebiet der Zabdiceni, perfifche Broviny 
Petr. Patr, fr. 14, Amm. Marc. 25,33. 6. Zaßdalov. 
8 ζαβδθέλας, m, Iul. Aur. Zenobius, Inser. 8, 4488, 


p 

Ζ ‚m. Inscr. 8, 4588, Sp. 

Ζαβεργάς, (6), Anführer der Hunnen (Kotrigurer), 
unter Suftinian, Menand. Prot. fr. 8, Io. Ant. fr. 218, 
Proc.b. P. 1,28. 2,8. 26. 

Ζάβη, f. Landſchaft in Mauritania Sitizensis, Pro- 
cop. b. Vand. 2, 20. 

Ζάβηλοες, m. Dynaft der Areber, Ios. 18, 4,8, Sync. 
647,17 (οἱείί.ς- Ράβελος 6. St. Β. s. Μωθώ). 

Ζάβιδα, Ort im Innern von Arabis Felix, Uran. b. 
St B. (Bei los. c. ΑΡ. 2, 9 heißt ein Ipumäer Ζάβεδος 
u. tie Mutter des Joacimos aus Abumas Ζαβούδα.) 

Zaßıväs, ὁ (Knechth, fyöttifcher Bein. von Alexan⸗ 
der "αυ dem Gegenkönige des Demetrius Nicator, D. Sic. 
84,45. 

Ζαβινᾶτος, m. Inscer. 8, 4929, 7, Sp. 

Ζάβιοι, Richolte (d. i. reichlich lebende), ein indie 
ſches Volt, Nonn. 26, 65, St. B. Aehnlidy: 

Zzaßıos, m. Reichelt, 1) K. der Hpperboreer, St. Β. 
s. TaAsörtas. 2) Yube, Inscr. 4, 9908. 

Ζάβιρνα, ἡ, Libyfche Stadt, D. Sic. 8, 72. 

ζαβουλών, παᾧ Phil.somn. bu. Hesych. Eryen 
d.i. ῥύσες νυχτερινή, nach Et.M.Reinhard, d. i. 
an Rath βατῖ, nach Suid. Willert d. i. an Willen ſtark, 
richtiger Heym (ο. i. Wohnung). 1) m. 6. des Jacob, 
Ios. 1,19,8. 2,7,4, Alex. Pol. fr.8, Sync. p. 198, 
6. 811,6. 2) f. a) mit γῆ ο). φυλή, das Stammge« 
biet des Zabulen im Norden von Kanaan, N. Τ. Matth. 
4, 18, 15. Αροο. 7,8. Die Stammgenoffen Φαβνλωνὶ- 
ταν los. 5, 1,22. b) fefte St. in Galiläa, Ιου. b. lud. 

‚18,9. 

Ζαβράμ, Hauptfladt (βασίλειον) ter Kinäbofolpis 
ten an der Küfte von Arabia Felix, Ptol. 4, 7,5 (ν. l 
Ζααράμ). 


Φάβρατοε, m. ein Ghaldäer, Porph. ν. Pyth. 19, -- 
Ζαράτης, w. [. 

Ζαγακούκοδα, f. Γαζακουπάδα. 

Zayärıs (ὁ-- ποταμός). Küftenfluß im öſtl. Theile 
von Bontus, welcher in den Pont. Euxinus mündet, |. 
Sucha⸗Dere, Arr. p. pont. Eux, 7, 3, Anon. p. p. Εας. 
40. = ραβίς, w. ſ. 

Ζάγαρα, St. in Baphlagonien, Ptol. 5, 4, 5. 

Ζαγῇραι, (Zagerse), Volk in Aethiopien, Ind, 
Maurit. 6. Plin. 6, 29, 84. 

Φάγκλη, (7), Sihelburg od. Krumbübel (f. 
Thuc. 6, 4, Νίο, b. St. B., Strab. 6, 268, Heaych., 
Schol. Nie. Alex. 180, Lob. par. 228). 1) &t. in Si- 
eilien, das fpätere Meſſene. Her. 6, 23—7, 164, Thuc. 
6,4. 5, D. Sic. 4, 85, Hocat. δ. St. Β., Soymn. 286, 
Strab. 6, 268. 272, Paus. 4,28,7, D. L. 8, 2, 1, ἅ. 
Ew. Ζαγκλαῖοι, (of), dat. ion. osas, Her. 6, 28—7, 
154, Ar. pol. 5,2, 11, D. Sio. 11,76, Ant, δ. Strab, 
6,267, vgl. mit 268, Paus. 4, 28, 6-- 9, Ael.v.h.8, 
17. Adj. Ζαγκλαϊκόε, St. B., u. Ζαγκλήΐος, Ον. met. 
14,47, u. ζαγκλαῖος, dab. Zenclaes arena ὃ. i. Si- 
cilia, ΟΥ. met. 18, 729, u. Zanclaea Charybdis, Ον. 
fat. 4, 499. 2) Krumbach, eine Duelle bei Zaulle, 

t. B. 

Ζάγκλοε, m, Sichel, K. ber Zanklaͤer, ein Autoch⸗ 
thon, von welchem Zankle benennt fein ſoll, D. Sic. 4, 
85, St. B.s. Ζάγκλη. 

Zaypats, f. Et. im Innern des wüften Arabien, Ptol. 
6,19, 6. 

Zaypebs, έως (Eur. b. Porph. οὐδὲ. 4, 19), er 
έος, Nonn. 6, 209—47, 65, ὅ., u. nos, Nonn. 10, 
666—44, 218, ὅ., dat. ep. 9. Nonn. 10, 294—48, 
26, ὅ., acc. da, ep. (Nonn. 81, 85 u. 86, 116) aud Ye, 
voc. Zayped, Acsch. fr. in Et. M Gud. u. Cram. An. 
ſ.d. flgd., Großfänger (f. Et. Μ. Gud. p. 227,87, Et. 
M. u. Cram. An. Ox. 11, 448, 8), ber unterirdifche dıc- 
svaog (Hesych,, Et.M., Suid.), melcher daher auch 704- 
τερος 4ιόνυσος heißt, Nonn. 48, 29, ©. tes Zeus u. 
der Perfepbone (Nonn. 6, 165. 10, 294. 565, Ἱ. 
mit Orph. h. 80), [. außer den obigen Stellen Plut. de 
ei ap. Delph. 9, Call. fr. δ. Et, M., Taetz. Lye. 
855, 

Z&ypos, ὁ, b. Pol. 5, 44, Strab. 16, 786, Ptol. 6, 
2,6 vgl. mit Claud, b. Plin, 12,12,89 aud τὸ ζά- 

ν ὄρος u. δ. Strab. 11,522 τὸ Σάγριον und ohne 

005, ein Zweig des Taurus zwifchen Armenien, Me⸗ 
dien u. Affyrien, j. Djebel⸗Tak (auch Zaghrroſch), Pol. 
5,54. 55, Isid, m. Parth, 8, Strab. 11, 528—528. 
16, 789. 744, Ptol. 6, 2,4. Sein Paß {. Ear Pul, αἱ 
Tod Ζάγρου Πύλαν», Prol. 6, 8, 7. 





Zayulls 


Ζαγυλίε, f. Flecken des libyſchen Nomos Marmari⸗ 
cas, Ptol. 4, 5, 4. 

Ζάγυστια, f. Gegend in Libyen, Alex. Pol. δ. St. 
B. Ew. Ζαγυστῖται, St.B. 

Zäyopa, n.pl., 5. An. per. p. Eux. 24 (ν. |. Γά- 
ζουρον) u. Marc. ep. per. Menipp. 10 Ζάγαωρον 
χωρίο», St. in Paphlagonien an der Mündung des j. 
Al-Su-Shal, |. Dorf Ghezere, Arr. Ρ. pont. Eux. 


14,5. 

n. pl. Hauptſtadt Hyrkanlens, j. Sari 
am Tediu, wahrſch. — Κάρτα δ. Strab., f. Arr. An. 
8, 28,6. 25,1 (v.1. Zudodxapte u. Ζενδράκαρ- 


τα). 

Zaßpäun (nah Müll. Ζαδράμ), Et. der «Αἰπᾶνου 
folpiten in Arabia Felix, St. B. Ew. Ζαδραμίτηςε, 
Marc. 5. St. B., u. ‚SB. 

f. St. in Kolchis. Ptol. 5,10, 6. 

Ζάΐακα, St. in Medien, Ptol. 6, 2, 10. 

Ζαζτοῦς, m. Inser, 2, 2130, 88. 2181, 1, Sp. 

Z4ßova, f. Aſoda. 

Φαθραύστης, m. Geſetzgeber bei den Ariane, D. 
Sic. 1, 94. 

Ζαἴα, αμώ Ζέα geſchr., ähnl. Serftenfeld, alte St. 
in Bdootien, Herdn. b. St. B., vgl. mit Arcad. 97, 22, 
&w. ζαιάτης, St. B. 

Zärdos, m Heerfũhrer, Proc. b. V. 1, 11, 8p. 

Φαικεδένθης, m. Manıen. aus PBarökopolis, Phleg. 
Trall. fr. 29. 

Ζάκανθα,(ἡ), die Et. Sagunt in Spanien, Pol. B, 
17—4, 66, δ., App. Ib. 19, Apd. δ. St. B. Ew. Ζα- 
κανθαῖου, (ol), Pol.8, 8—4, 66, ὃ., App. Ib. 7. 10. 
Hennib. 3, D.Sic. 25, 20, dah. die Stadt ſelbſt auch 
n Ζακανθαίων πόλις heißt, Pol. δ, 8—98, δ. 185, 
17. ©. Ζάκυνθος u. Σιγουρτον. 

Φακάται, Volt des aftatifchen Sarmatien, Prol. ὅ, 
9, 16. 

Φακιήλ, m. Gebräer, Sync. p. 20, 18, Sp. 

Ζάκομοε, [. Ζόχομος. 

Zixovos, m. Shald (-- διάκονος), Mannen., 
Orell. 4482, K. 

Zäxopos, m. Gottſchalt, Hierophant aus Athen, 
Lys. 6, 54. 

Φάκννθος, Diffelhofen (= Ζάκανφος, f. Ζάχαν- 
Φα u. Curt. Φτιῶ. Etym. 2,189), in Inser. 8, 5926 Z4- 
xuvros, I) 1) (ή), δ. Hom. Od. 1, 246. 16, 125 u. 19, 
181 auch m. Inſel im ionifchen Meere, bei Somer zum 
tepballenifchen Reiche gehörig. j. Zante, II. 2, 684. Od. 
9, 24, Her. 4, 195—9, 37, δ., Thuc. 2, 66. 4, 8, 
Slate. Sie hatte eine Stadt u. Hafen deffelben Namens, 
Theocr. 4,82, Heliod. 5, 18, Hesych. Ew. Ζακόν- 
θιοι, Her. 8, 59. 6,70, Thuc. 7,57, Ar. Lys. 894, 
Flgde, u.sing. D.L. 8, 1, 25, Ath. 14,620, c, nad 
St. B. aud Zaxwvdrets. Sie hieß daher auch 7) Ζα- 
χυνθδίω» νῆσος, Plut. Tit. 17. Dion. 22, od. als 
Etabt ἡ Ζακυνθίων ἄκρα, Heliod. 5, 17, u. ſo auch 
bloß ἡ Ζακυνθίων», Heliod. 5,25. 27. 80. Adj. das 
von war Ζα«όνθιος |. B. οἶνος, Ath. 1, 88. b, u. 
Ζακυνθία γύψας, Plut. qu. nat. 10, doch auch Ζα- 
χύνθιος Φάλαττα, Heliod. 5,1. 2) St. in Spanien, 
-- Sagunt, St. B. Dah. ol Zaxuvdsos die Ew. deſ⸗ 
felben, Nic. Dam. fr. 12. 8) ©t. in Libyen, welche 
auch Ῥακννθία hieß, π. d. 610. Ζακννθιανόε, St. B. 
4) früherer Name von Baros, Nican. 5. St. B.s. Πά- 
ρος. 5) Name von Dilos, St. B. s. Añtoc, II) m. 
Düffelbof, 1) 6. des Darbanos, Gründer der Inſel 
. 1, D. Hal 1,50, Paus. 8, 24,8, St. B. 2) B. des 


437 


Perſeus, des Gruͤndert von Barke in Libyen, Enkel des 
Lycus, Ot. B.s. Βάρχη. 

Zaxyatos, οὐ, voe. Zaxyals, m. Eigenn. Suid., ein 
jüdifcher Oberzöliner, N. T. Luc. 19, 2. 5.8. 

Ζαλάκη, f.&t. in Medien am $l. Amardut, Ptol. 
6, 2. 10. 

Ζάλακον τὸ ὄρος, ein Zweig des Atlas in Mauri⸗ 
tanien, Ptol. 4. 2,14. 19. 

Ζάλατα (ἢ Ζαλάτα), St.in Africa propria, Ptol. 
4,8, 87. 

Ζάλδαπα, 61. im Innera von Moesia Inferior., 
Procop. aed. 4, 11, bei Hierocl. vulg. Ζέλδεπα, b. 
Tbeoph. Σάλόαπα, w. [. 

Ὀάλευκος, ὁ, Braunbard d. i. durch u. durch od. 
tüchtig glänzend, Gefehgeber aus Thurium in Lokri um 
360 v. 60τ. (Suld., Euseb.), doch nah D. Sie. 12, 
20, Iambl. ν. Pytb. 818. 104. 190. 174. 267, Porph. 
ν. Pyth. 21, D. L. 8, 1,n. 15 {β er Schüler des Pythago⸗ 
ταῦ, nach Arist. pol. 2, 9, 5 Schuler des Thaler, u. 
nad Timae. b. Cic. legg. 2, 6. ad Att. 6,1 bat er 
gar nicht gelebt. 6. Arist. in Schol. Pind. Ol. 11,17 
od. in Clem. Alex. str. 1,p. 852, Heracl. Pont. 30, ’ 
Plut. de se ips. land. 11, Zen. 5, 4, Them. or. 2, 81. 
Seine Sefehgebung, die fehr oft erwähnt wirb (Pol. 12, 
16, Ios. ο. ΑΡ. 2,15, Piut. Num. 4, Λο. v.h. 2, 87. 
8,17. 18, 24, Eph. b. Strab. 6, 260, Scymn. 816. 
847, Apost. 6,98,a—17,80, c, 8., Ath. 10, 429, a, 
Stob. tlor. 44,20. 21), war fo fireng, daß ein hartes 
Geſetz ſprichw. Ζαλεύχκου νόμος hieß, Zen. 4, 10, 
Apost. 8,27, Diogen. 4, 94, Mac. 4,29. Gefepgeber 
wie er heißen (ὦ) Ζάλευκοι. Ael. n.an. 6,61. 

Ζάλζος, ın. Inser. 2180, 12, Sp. 

Ζάληκοι (ποταμός), m. Schierendbed ([είοτο 
abt. = ἱπιροίποβς), Käitenfl. u. Ortfchaft Paphlagoni⸗ 
ens, viel. daB heut. Alatcham, An. pr. p. Eux. 24, 
Marc. ep. por. Menipp. 10 (v.1. Ζάλικος). Vgl. The- 
og. 59. 6. Ζαλίσχος. 

ZaAnvol, Bolt in Perfien, Zusim. 8, 81. 

Ζαλία, f. Vollhaufen, St. am Yuße des Spa, 
Cyrill. 171 (Hesych. erwähnt eine St. Ζαλειῆς, wo nach 
Schmidt Ζελείης zu leſen ifl). 

Ζαλίσκος, m. δΙ. Baphlagoniens ---Ζάληκος, w. {., 
Ptol. δ, 4, ὃ, [. Lob. path. p. 828, weldyer Ζάληκος 
vorzicht. 


Zauderns 


St. Iberiens unweit der Grenze Albani- 
ens, Ptol.5, 11,8. 
akixns, od. 08,00, St. im Innern Paphlagoniens, 
--.4εογτόπολες (Bez. von Helenvpontus), Hierocl. p. 
701, Episcopp. Not. in Leo Imp. ed. Migne p. 886, 
C. 368, B, Conc. Nicaen. 11, p. 168, au) Ζάλεχοι, 
Conc. Nicaen. 11, 855. 
Ζάλµμοξιε, [. Ζάμολξις. 
Ζάλοι, Sunnifches Bolt, Menand. Prot. fr. 5. 
Ζάμα, b. D. Cass. 48,28 Ζάμµμη, b. Ρίο]. 4, 8, 33 
Ζαμαμεα[ὸν 7 Ζάμα μείζων, 1) &t. Numidiens, 5 
Tagereifen fühwepl. von Karthago, j. Sama, Pol. 16, 
5, App. Lib. 86, Strab. 17, 829. 881, D. Cass. u. 
Ptol.a.a.D.,%., bei Plin. 5, 4,4 heißt fie Zamense 
oppidum, u. eine Duelle in der Nähe Zamae fons, 
Plin. 81, 2, 11, Vitr. 8, 4. 2) St. Kappadociens an 
der Grenze von Galatien, Ptol. 5, 6, 13. 8) St. in 
Meſopotamien, Ptol. 5, 18, 12. 
Ζαμάζτιοι, Boll im innern Libyen, Ptol. 4, 6, 18. 
‚m. K. der Ῥατίθει, Sync. 679,9. Aehnl. 
Zapschns, m. K. ber Potſer, Thphn. chr. 211, 
10, Sp. 


438 Ζαμβράνης 
νης, m. 66. &brahams, Alex. Pol. δ. ου. 
1, 15, Eus. pr. Ev. 9, 20. (108. erwähnt auch einen 


Babylonier Ζάµμαρυς, 17, 2, 8,u. einen Ζαμάρης, 8, 
19,4. 5,u. Ζαμβρίας, 4, 6, 10 u. ff.) 
5, Ζαμβρὴ, ὄνομα κύριον, Build. 

Ζαμβρί, m. Hebräer, Sync. Ρ. 264, 1. 855, 6. ©. 
Ζαωβράνης. 

Ζάμηε, ητος, τὸ δρος, Gebirge im Arabia Felix, 
Ptol. 6, 7, 20. 21. 

ns, m. Br. ber Rhea ο). Hera, V. des Thur⸗ 

ras, Chron. Pasch. p. 68 ed. Bonn., Io. Ant. fr. 6, 
1., Proe. b. Goth. 4, 26. P. 1, 11. 23, Sp. 

Ζαμῖραι, Bolt in India extra Gangenm, Ptol. 7, 
2,16. 
Ζάµνηε, St. in Acthiopien, Iub. Maur. δ. Plin. 6, 

85 


29, 35. 

Ζάμολξιε, b. ven Aelteren, Her., Plat., u. unter den 
Epätern b. D. Sic., Porph., Hesych. Ζάλμοξις (ot. 
Σάλµοξες), gen. εδος (Plat. Charm. 156, d. 165, 
b, Lac. Scyth. 4) u. τος, Strab. 7, 298, od. εως, 
Strab. 7, 804, dat. sds, Luc. Iup. tr. 42, Anton. 
Diog. 6, u. Ζαμόλξε, Anton. Diog. 6, aoc. sv, (6) Er d- 
gott (== Zameluks ο). Ziameluks), nad} Porpb. v. 
Pyth. 15 Fremdling, ob. nah 14 Bärenfell, ein 
Φε (Thracier) u. Slave u. Schüler des Pythagoras, 
welcher bei feinen Lanbeleuten als politifch « religiöfer 
Neformator auftrat u. nach feinem Tode als Gott — 
Κρόνος mit Opfern verehrt wurbe, daher b. Luc. Soyth. 
4 der Schwur πρὸς Ζαμόλξιδος, f. Her. 4, 94—986, 
Plat. Oharın. a. α. Ὁ., Strab. 7, 297—16, 762, D. 
Sic. 1, 94, D. L. prooem. 1.8, 1,n. 1, Iambl. v. Pyth. 
104. 178, Luc. Iup. tr. 42. v.h. 2,17. Scyth.1. deor 
conc. 9, πας. in Et. M., Phat. lex., Suid. u. 9. 
Thraciſche Aerzte heißen daher bei Put. Charm. 166, 
ἆ οἱ Ζαλμόξιδος Ἰατροί. 

Ζάμολξιε, f. ὄνομα 9εᾶς, Suid. 
8 Ζάμις,--- Νενύας ὁ ᾽Ασσύριος, Sync. p. 181,10, 


p. 

Ζάν, fo Ar. Av. 570, Alcm. in Anecd. Barocc. 
Mus. Phil. Cautabr. vol. 11, 418, Hesych., in Pyth. 
ep. Υ11, 746 (Porph. v. Pyth. 17) ſteht falfh Ζᾶν, gen. 
Ζανός, dat. Ζανί, acc. Ζᾶνα (Inscr. 8, 5367, 9, Antp. 
ıx, 58), äol. u. dor. = Ζήν, Anvocç lat. Ianus, Eur. 
Hipp. 62,Call. ep. 114 (xı11, 10), Philox. 8, fr. ad. 
ed. B. 81. 82, Antpt. vı, 219, Anth. ep. vı, 221 
u. IX, 577, Theocr. ıx, 598, Luc. Tragod. 92, 
vgl. mit Anth. Χ11, 66. xı1V, 128. app. 242,ep.inD. 
L.6.2,n. 11,Inser. Cret. 2555— 1318. 1814. Boss 
86—40. Nach Ann. Ox. 3, 287, 26 die fpätere änlie 
[Φε Sorm, doch f. Ahr. Dial. 1,88 u. vgl. Ζεύς. Im 
Plur. Zäves, Name von ebernen Zensftatuen in 61ἱ8, 
Paus. 5, 21, 2. 

Ζαναάθα, St. in Arabia Petraea, Ptol. 5, 17, 5. 

Ζανία, St. im Innern von Medien, Ptol. 6, 2, 160. 

'Z&vvas, a, m. (libr. Havr.) ©. det Pharesmancs, 
Proc. Va. 2, 19, Sp. 

Ζάνοι, Volt am Rontus, Io. Ant. fr. 206. 6. Zar. 
vos (Tfavas). 

5 Ζαντήρ, ῆρος, m. Maffagete, Proc. b. Goth. 1,16, 


p- 

Zavrınds, (0), R. der Jatygen, D. Case. 71, 16. 

f. Zo@pos od. ϱρες. 

Zawäras, o—notauds, Wolfach (Ζαῦα fyr. — 
Wolf), SI. in Affyrien, bei den fpätern Griechen Av- 
κος, j. Zab genannt, Xen. An. 2,5, 1. 8, 8, 6 (v. l. 
Ζάβατος u. Κάθης). 


Λαρῆτις 


Ζᾶρα, 1) 6ι. in Arabia Petraea, Ios. 18, 15, 4. 
2) 61. in Armenis minor, j. Sara, It. Anton. p. 
182, ὅ., f. 4ξαρα. 8) Zapf, τα. B. des Zambri, Sync. 
p- 274, 11, Sp. 

Φαραγαρδία, {. 61. in Mefopotamien, Zosim. 3, 15, 
(Ammian. 24, 3 nennt fit Ozogardene). 

Ζάραγγοι, u. Arr. An. B, 5, 8 (of) Ζαραγγαῖοι, 
Serlänter (denn Zarange ὃ. im Zend der See), Bolt 
im heut. Sedſchiſtan (am See Aria), Arr. Αα. 6,17, 
3. ©. 4ράγγανι u. Σαράγγα». Ihre Landſchaft Hieh 

γγιανή, Isid. m. Parth. arg. u. 17. 
pos, ου, (6), öftl. Nebenfl. des Indus in In- 
dis intra Gengem, wahrſch. d. Sutludſch, Ptol. 7, 1, 
27.432. 

Ζάραθα (7 Ζάρατθα), St. in Mauritan. Caesar. 
Ptol. 4, 2, 82. 

Ei. im innern Medien, Ptol. 6, 2, 16. 

Zapavis, f. St. im innern Medien, Ptol 6, 2, 13. 

‚m. 1) 6. des Judas, Ios. 2, 7, 4. 2) ia 
Schol. Piat. 420 u. Alex. Pul. 5. Cyrill. adv. Julian. 
9, p.188 = Zaratas, w.f. (losı 8, 12,1.2 erwähnt 
aud einen Zapalos als Anführer der Acthiopen u. eine 
Frau Ζάραζα, 11,6, 10). 

Zapäras, Bölterfchaft Scyihiens am Imaus, Ptol. 
6,14, 11 (v.1. Ζαρέται). 

Zapäras, m. Aſſyrier, Lehrer des Pythagoras, Apost. 
8, 27,4, Plut. anim. procr. e Timae. 2, Cyrill. adr. 
Iulian. 9. Andere nennen ihn Ζάρατος, Ζάρας, Ζά- 
ens (Plin. 80, 1) u. Ζάβρατος, ob. Ναζάρατος, w. 
[. Ergilt = Ζωροάστρης, w. [. 

Ζάραξ, axos, viell. Faltenftein, f. Ζάρηξ, 1) Berg 
in Gub3a, Lycophr. 878, Et. M.2) Et. an ber Of: 
füfte von Zalonien, nach Pans. von Ζάρηξ, w. [., be 
nannt, Pol. 4,86, Paus. 1, 88, 4. 8, 21, 7. 24, 1, 
Plin. 4, 5,17. 8) Peträcr, 6. des Karyflus, von weis 
chem der Berg ». 1 feinen Namen haben [οἳ, Et. Μ., 
Schol. Lye. 378. ©. Ζάρηξ. 

Ζάρατθα, [. Ζάραθα. 

Zapßınvös, (6), 8. von Gortyene, Plut. Luc. 21. 
29 


Φαργίδαυα, ©t. in Moesia iuferior am Hieraſut, 
Ptol. 8, 10, 13. 

Ζαρδώκηε, m. (Träniner?), Mannen. in Baphlagr- 
nien, Strab. 12, 558. 

Zapf, m. 1) Wethiopier, Sync. 861, 10. 2) Hchräct, 
N.T, Matth. 1,8. 

Zapfa, m. Zube, Sync. 480, 4, Sp. 

Ζαρέδ, φάραγξ, Sync. p. 262, ὅ. 268, 14, Sp. 

Ζάρίας, m. Libyer, Ροἱ. 1,84 u. ff. 

Ζάρ[ηλα, oo», In Piſidien. Episc. not. in Leo Imp 
ed. Migne p.889, A. 866, C. 878, C. Sp. 

Ζάρηξ, ηχος, (6), Falle, Falkenſtein, teun Prol. 
it v. 1. Ἱέραξ, u. ἱέραξ hieß auch ἄρακος, βεέραξ, 
βάραξ, [. Hesych. 1)&. des Karyſtos, Heros in 
Athen, nach welchem die St. Ζάρηξ, lacedäm. Ζάραξ, 
benannt fein foll, Paus. 1, 88,4, St. B.s.v.u.s. Μί- 
χονος. 2) 61. in Lakonika, Ζάραξ, Ptol. 3, 16, 10 
(Zion: Ἱέραξ λιμή»), St. Β. Ew. Ῥαρήκιος, Lr- 
cophr. 580, St. B. 8) Berg in Peloponnes, wahrid- 
nabe bei der lakoniſchen Stadt, Prol. 3.16, 14. 

Ζάρητα, Duelle beim chalcedoniſchen Mecre, von wel⸗ 
her die darin chenden Krofodile Ζαρήτιοι hießen. 
St.B. 6. ᾽άζαρντία. 

Ζαρῆτιε, {. (Aurelia od. Goldne von Zara = 
—5 Name ber Artemis bei den Perſern, He 
syc 








Zdpntpa 


Ζάρητρα, n. pl., viel. Starfenburg (= βάρη- 
τρα), Kaftell in @ubde, Piut. Phoc. 18. 

Φαριάδρης, ου, (ὁ), Perfer, Bruber bes Hyſtaepie, 
Ath. 18,5752-—e, 

Zapiaßpıs, κος, m. Beherrfcher von Armenien, Strab. 
11,581, οἳ περὶ Zapladosv, Strab. 11, 528. 

ίασπα, ὦ», (τά), bei Strab. Φαριάστα, ης, 
nah St. B. au Ζαριάσπη, b. Ptol. 6, 11, 7 Ζαρι- 
(α)σπα ἢ Χαρίσπα, u. 8, 28, 8 ἡ Ζαρίσπα, Salbe 
(denn zairi ift altperf. gelb u. aspa das Pferd), Haupt 
ſtadt des Turanifchen Reiche ſüdl. vom Drus, nad Strab, 
11,514 u. St, B., denen Mützell Beitritt, — Bactre, 
Pol. 10, 49, Arr. An. 4, 1,5.7, 1.16, 6, Plin. 6,16, 8. 
Ew. Ζαριασπηνοί u. von Ζαριάσπη: Ζαριασπεύε, 
St. B. 

Φαριάσπαι, Boll in Baltriana um die Etadt Ζα- 
ρίασπα herum, Ptol. 6, 11, 6. 

Zapäoens, m., f. Inser. 2, p. 116, bext. 

— ὁ, Fl. in Baktriana, Ammian. 28, 6, 
nach Ptol. 6, 11,2. 3 ein Nebenfl. des Drus. 

Zaplva, f., δ. Nic. Dam. fr. 12 u.Anon. de mul. 
p- 121 Zapıvala, Königin der Salen, welche nach ih⸗ 
rem Tode göttliche Ehren genoß, Ctes. b. D. Sic. 2,4. 

Ζαρκαῖον τὸ ὄρος, Gebirge in Medien, D. Sic. 
2,18. 

Zappavoxnyäs, m. ein Indier, Nic. Dam. b. Strab. 
15, 720. (Andere leſen Zappavos Xnyav.) 

Ζάρµαρος, m. ein Indier = Ζαρμανοχηγάς, D. 
Cass. 54, 9. 

Ζάρμενιε, m.? auf einer koiſchen Münze, Mion. 111, 
404 (Keilvermuthet Πάρμενες, [. Insor. 8668, A. 10). 

Ζαρμιζεγέθουσα, f. Hauptflabt in Darien, Ρο]. 8, 
8, 9 (v. 1. Zagumtdoven). 6. Ζερμιζεγέδουσα. 

Z&ppos, m. Inscr. 8, 4061, Sp. 

s,m. Küftenfluß in Perfis_od. Suflana, Iub. 
Maur. b. Plin. 6, 28,26 (viell. = "4ροσες). 

Zapotava, (61. in Armenis major, Ptol. 5, 18, 
15. 
Zös, m. -- Ζεύς, Clem. Alex. str. 6, pg. 741, nad 
Et. M. 585, 11. 655, 27 Ζάς, Ζαντός, m. 

Ζάταε, -- Ζήτης, w. [., ©. des Boreas, Marm. Farn. 
— Inscr. ὃ, 5984. 

Ζάτοιος, m. Hafer, Eigenn., Theogn. in An. 
Οκ. 11, 58, 27. 

Zata Ζώανδρος, Inser. 8, 5247, Sp. 

Zavävas, m. ein Gott in Sidon, Hesych. 

Zabnees, Bolt in Libyen, nah Gaftigl. die Ze» 
ouagha in der Gegenb von Fez. Her. 4,198, Hecat. 6. 
St.B. 

Ζανθά, Delberg, (Ammian.) St. im füpl. Mes 
fopotamien, Zosim. 8, 14. (Bei Amm. 28, 5 Zaitha). 

Za0\0s (= Σαὔλος, [. Keil an. p. 107), ein Kris 
ter, Inser. 2566. 

aplas, ov, voc. (N. T. Luc. 1,18) Ζαχαρία, 
(5) hebr. männl. Eigenn., Suid. 1) Hebräer, α) ©. des 
Baruch, Ios. b. Ind. 4, 5, 4. b) ©. des Hieroboam, 
Ios. arch. 9, 10, 8. ο) ©. des Sobaos, Ios. arch. 9, 
8,8. d) 6. des Phulelos, Ios. b. Iud. 4, 4, 1. ϱ) V. 
Johannes des Täufers, N. T. Luc. 1,5—8, 2. NE. det 
Baradhias (Iojadus?), N. T. Matth. 28, 85. Luc. 11, 
51. g) anderer Prophet, Ios. arch. 11,4,5. 7, Sync. 
358. 2) chriſtl. buzantinifche Schriftft. a) Zach. Scho- 
lasticus, Bifchoff von Diptilene (536 π. 60. ©.), 
Verf. des ἁμμώνιος u. [. w. db) Rhetor, Biſchoff 
zu Melttene (450—491), Verf. ciner Kirtengefchichte, 
ce) Anbere, [. Fabric.bibl.gr. Τ.Σ, p. 635 u. ff. — Inscr. 


Ze\eıa 439 


8, 4668, c. 4, 8947, g. Es wirb auch von Plin. 87, 
10 u. U. ein Zachalias ale Schrift. u. von los. 
arch. 9, 12, 1 ein Zäxapıs ala Feldherr der Juden 
u. eine Ζαχαρώ in Const. Oecon. περὶ τ. γνησ. 
προφ. τ. Ἑλλ. γλ. p. 571 erwähnt. 

Ζία, {. ähnl. Gerſten (f. Hesych.), 1) einer ber 
Kriegehäfen Athens, u. zwar der mitilere der drei pris 
rätfchen, j. Paſchalimani, Hosych., vol. mit B. A. 
311,17 (wo cr jedoch mit Phreattis vertaufiht if. ©. 
Boͤckh att. Seew. 6. 686. 2) St. in Biotien, = Zaia, 
St.B. s. Zeia. 

tos, (6), ®. des Apoftel Johannes u. Jaco⸗ 
bus, N. T. Matth. 4, 21.10, 2. Luc. 5, 10. Ιου. 21, 2, 
5. — Suid. 
, ὄνομα κύριον, Suid., Hebräer, Sync. p. 800, 
15 (los. 5, 7, 4 hat einen Ζέβουλος). 
ίδης, ου, τη. Insor. 8, 4490. 4500, Sp. 

Ζεβέκη, f. St. in Galilda, Ew. Zeßexnvös, St. B. 
6. Belixn. 

Zißevvos, m. Biſchoff, Sozom. h. e. 7, 29, Sync. 
676,4, Ζεβῆνοε, Niceph. Chr. 783, 7, Sp. 

Zeßwväs, @, m. Bein. des K. Aleranter in Syrien, 
198. 18, 9,8. 10,1. 

Φεγρήνσιοι, Voll in Maurit. Tingit., Ptol. 4, 1, 
10. 


Ζάθα, 1) Vorgebirge an ber Oſtſpitze der kleinen 
Eyrte, |. Zoarah od. Ezwarah, Ptol. 4,3, 12. 2) St. 
in Mefopotamien am Euphrat, Ptol. 5, 18,6 (Ζείθα 
n Ζήδα). 

Ζωλία, f. Ζιλία. 

Ζειποίτηε, ου, (ὁ), Werdermann (denn ζει- 
ποίτης u. ξειπέτες iſt nach Hesych. περεχύ- 
της), König der Bithynier, Sohn des Bas, Plut. qu. 
graec. 49, Arr. b. Tzetz. Chil. 8, 960. ©. Zr 
ποίτης. 

Δεικύτηε, πι. Suid. 

Φειρήνη, f. (nah Gerhard Myth. 1, p. 401 Ζει- 
en», n), Haube (ζείρη -- µίτρα, ταενία, διάδη- 

a, Hesych.), Name der Aphrodite in Maccdonien, 

esych. Dap. viel. 

Zeapnvia, f. Hauben, St. in Thracien, |. Zer⸗ 
nig, Theop. b. St.B. Ew. Φειρηνιάτης, St.B. ©. 
Ζηράνιον. 

Ζειρῖται 7 Εἰρῖταν, Volt in Arabia Felix, Ptol. 6, 


7,24. 
(nad) 


Zepoböpos, m. Mantels od. Gürtelträger 
Zeis, für Ζήν auf einer Münze aus Syracus, f. Lob. 


Hesych.), Bein. des Hades, Antim. b. Hesych. 


- per. 92, von Ahr. Dial. 11, 187 bigweifelt. 


Φεκεδέπων, Eparch in Hämimontus, Episc. not. in 
Leo Imp. ed. Migue p. 840, B. 868, B, Sp. 

Ἀεκικήφ, m. Häuptling der Saragenen, Tbeophn. 
978. 11, Sp. 

Ζέλδεπα, [. Ζάλόδαπα. 

Ζέλεια,ας, ep. (11. 4, 108. 121) ῆς, Posidipp. b. 
St. B. u. Eust. Hom. 854, 9 Ζελίη, Arist. ep. 50 
(app. 9, 50) Zefa, u. nach St.B. s. Ζέλενα, "Aydu- 
usa. Ερύθεια. Πέλη, υττάλεια αι Ζέλη, (N), 
Etrehlen (= Βέλεια, wie man ja auch βέλλω ftatt 
βάλλω fagte, nach Et. M. von der Verehrung bes 
Helios benannt, vgl. Βέλενος und Ζέλυς, von wel⸗ 
hen ebenfalls der Name abgeleitet wird). 1) St. in 
Tıoas, früher Alope, am Fuße des Όδα, Ἡ. 2, 824 u. 
Schol., ὃ., Dem. 9, 43, Plut. mul. virt. 9, Arr. An.1, 
12, 8, Streb. 12, 551—576. 18, 583—608, ὅ., Ῥα- 
lseph. b. Strab. 12, 552, Suid., Hesych., St, B. 8. v. 


440 Ζέλειος 


u. 6. Κτιμένη. Gm. Ζελείτηε, Aeschin. 8, 258, 
Din. 2, 24, Dem. 9, 42 u. ff. 19, 271, Plut. Them. 6, 
Arr. An. 1,17,2, 9, Ὀοῷ audı Ζελενάτης, ἨΠετάπ. 
b. St.B. s. Υ. u. St. B. =. "Ayduusıe, doch auch Zi- 
λιος u. Ζελειώτης, Eust.zull. 2, 821. 2) Name für 
ganz Lycien, Arr. in Schol. 11. 2, 824, Schol. Il. 4, 103, 
u. Kleinlycien, Schol. Il. 4, 88. 8) ein Kaftell in Ky⸗ 
situs, Diog. Cyz. b. δι. Β. 4) = Ziia, w. [., D 
. Cass. 42,47, wahrſch. Ζηίλα. 

Ζάλεος, ου, m. Strehle od. Weineck (f. Ζέλεια), 
Orünter von Βείεα, St.B.s. Ζέλεια. 

Ζέλκος, m. (?) Maunen. auf einer leebiſchen Muͤnze, 
Mion. δ. vı, d4. 

Ζέλλα, St. in Nunitien, Strab. 17, 881 (Ζελλία 
beißt b. Paul. Diao. 4, 40 aud) ein Bezirk in Ober⸗Pan⸗ 
nonien, j. Eilley). 

Ζελφά, As, b. Phil Ζέλφα, f. (nad Phil. congr. 
erud. grat. 6 πορευόµενον στόμα), hebr. Frauenn., 
nach Alex. Pol. fr.8 Magd der Rachel, nach los. 1,19, 
8 Magd der βία. — In Sync, p. 198, 18. 199, 7.8 
Ζελφᾶ, ἃς. 

Ζέλνε, σος, m. Strehl od. Pfeil (= βέλυς), 
1) ein Gortynier, Pol. 5, 79. 2) der, nach welchem Ze⸗ 
lea in Troas benannt fein fol, Et. M. 8) ein An⸗ 
derer, ΑΡ. Rh. 1, 1042. 

Zeußpräv, m. 6. Abrahams, Sync. p. 187, 17, Sp. 

Zivopxos db. i. Kevapyos, Manuen. auf einer 
Pünze, Mion. 111, 599. 

Φέρκων, ωνος, (6), Styihe (Maurufler) zur Zeit At⸗ 
tilas, Suid. u. Prisc. fr. 8. 

ζερβούλη, f. Kaſtell. Proc. Va. 2, 19, Sp. 

ζερμιζεγίθονσα, f. Hauptſtadt in Dacien, D. Cass. 
68,9. 6. Ζαρμιξεγέβουσα. 

Ζερμίζιγρα ἢ Νθρμίσιγα, St. in Dacien, Ptol. 8, 

8 


‚8. 
Ζέρνης, Kaſtell in Moesie superior, Procop. sed. 4, 6. 
Ζευγῖται, pl. Einfpänner, Benennung ber drit⸗ 
ten athenifchen Bürgerflaffe nah Solons Eintheilung, 
Plut. Sol. 18 (comp. Arist. ο, Cat. 1), Luc. Iup. tr. 10, 
Et. M. Im sg. ὁ ζευγίτης, Dem. 48, 54, f. Bödh 
Staatsh. 11, 80 u. Lex. Bjl. Ζυγῖταν. 

Ζεῦγμα, meift mit dem Artikel τό, Brüden (f. 
D. Cass. 40, 7, Paus. 10, 29, 4, St. B.), 1) St. von 
Kyrrheftile in Syrien, bei Samofata am rechten Ufer 
des Euphrat, u. fpäter Hauptübergangspunft über dene 
felben, dem |. Bir gegenüber, während Alerander 2000 
Stadien füplicher bei Thapſakus überfihte (Strab. 16, 
746. 747), ein Bunt, ter oft mit jenem vermifcht 
wird, Pol. 5,48, Ios.7, 5,2, Plut. Crass. 19. 27, D. 
Cass. 40,17. 49, 19, Paus. 10, 29, 4, Isid. m. Parth. 
1, D. Sic. exc. 18, Ρίο]. 5, 15,14, Strab. 11, 524. 
582. 14, 664. 16, 736, Plin. 5, 24, 21. 6, 26, 80. 84, 
15,43, Lucan. 8, 235, Proc. aed. 2, 9, Episcop. not, 
p. 348, A., Inser. 4472, 22, a Ew. Ζενγµατίτης, 
Et. M. 618, 49 u. St. B., od. Ζενγµατεύε, δι. Β. 9) 
Drt in Dacien, Ptol. 8, 8, 10. 

xos, m. Philol.ıx, 1, p. 181, M. 

Zevößs, m. Inser. 8, 4390, Sp. 

Ζανξαντίδαι, SZohmänner, γένος Idaycröy παρά 
᾿δηναίοις, Hesych. 

Ζενξιανή, {. Srauenn., Inser. 8, 8931, 8. Fem. gu: 

Ζευξίας, ov. m. Jochmann, Mannen.. Inser. 1208. 
B, 4817, b, Add. 

Ζενξιᾶδης, m. Johmanns, 1) Schüler des ὅτι: 
giehere Sılanion (OL. 114), Plin. 84, 8,19, wahrſch. 
aus Athen, ſ. Franz zu c.I.4,n.8321. 2) Künftler 


⁊ 


Zeusd 


auf einer Canino⸗Vaſe (Catal.n. 275), wo Ζνσιαδης 
ftebt, nach R. Rochette 1.& Μ. Schora 11 (zweifdh.). 
8) Inser. 3, 6118. 

Ζευξίδαµος, m. ton. (Her.) Zeuflönnos, Voll: 
gard d. ὃ- das Boll gufammengürtend, 1) K. von 
Sparta (Ῥτοβίοε, 718 dv. Chr), ©. dis Aichidumus, 
Eutel des Theopompus, Paus. 8, 7, 6. 4, 15, δ. 2)6. 
des Leotychides, V. von Atchidamus 11., Her. 6, 71, 
Thbuc. 2, 47, Dem. 59, 98, Plut. Cim. 16. Ages. |. 
spophth. Lac. 8, v., Paus. 8, 7, 10, Isocr. or. 6 arg. 

Zevfidas, m. Söcher, Larrbämonier, Thuc. 5, 19. 
24. 

Zevfidia, JZöhern (f. Et. M.), Bein. der Hera 
in Argos, Et.M., Said, 

(Beos, m. Adgard (Götter od. Gott zuſammen⸗ 
gürtend, ähn!. der Frauenn. Irmengard d. i. goͤttlich 
gürtend), ὄνομα κύριον, Suid, 

Zevflpaxos, m. Wiggard, Inser. 8,5188. — Inser. 
Cyren. in Iourn. d.Sav. 1848, p. 374. 

an f. Priefterin der Hera, Inser. 8, 5143, 
7. Aehnl.: 

Ζευξίππη, f. Stuttgarb (Di. Etuten jufamme:s 
gürtenb od verbintend), 1) Najade, Gem. des Pan⸗ 
dion, Apd. 8,14, 8. Nah Hyg. f. 14 T. des Erida⸗ 
ποῦ u. Gem. des Teleon. 2) T. des Lameton, G:m. 
bes Sicyon, Paus. 2, 6,5. 8) M. des Briumos, melde 
Andere Sirymo nennen, Alcman in Schol. 1. 8, 250. 
4) T. des Hippoloon, Gem. des Antiphatus, D. Sic. 4, 68. 

Zebfimwos, voc. (Plut.) Zeifınne, (6), Stutts 
gard (f. Heeyoh. Miles), Jochmann, 1) Ort 
in Bylanz (im Hain des Seralles) mit einem Gymna⸗ 
flum und Bate, Hesych. Miles. fr. 4, 87, Sozom, 
h. e. 2, 16, 4, Leont.ep. ıx, 614. 650, Christ. ecphr. 
tit., dd. 1x, 808. 2) 6. tes Apollon, 8. in Sicyen, 
Paus. 2,6,7, 8) 6. des Sumelus, Hellan. in Sebol. 
Platon. p. 876, ed. B. 4) 3. der Eflavin bes Mene 
laos Schol. Od. 4, 12. 5) 2accdimonier, a) Xen. Hell 
2,3,10. b) ein Freund des Plutarch, Plut. amat 2, 
Perſon in san. praec.1 u.adv. Epic. 2. 6) Böotien, 
a) Ρο]. 28, 3, feine Partei: od περὶ τὸν Ζεύξιππο», 
Pol, 18,26. 28, 2. Ὁ) Thebaner, Keil Inscr. boeot. 
χνΙΙ, 4. 7) Steptifer, Schüler des Aeneſidemus, D. 
L. 9,12,7. 8) Heralleot, Maler, Plat. Protag. 318, 
b. Nach Saupp. viel. Ζεῦξις, u. diefes eine δίοῦε 
Kofeform für jenes, einen "Hoaxiswins als Malt 
erwähnt auch Xen. conv. 4,68. ©. 4εύξιππος. 

Zeöfis, dog, εδε, εν, (6), Jscher, 1) der ber 
rühmte Maler aus Heraklea, Zeitgenoffe tes Sofratet, 
Ρ]αί, Gorg. 458, d, Xen. mem. 1, 4, 8. ooc. 10, I, 
Isoer. 15, 2, Flade. Epigr. von ihm b. Arist. 49, p. 
659. — Titel einer Schrift des Lucian, f.taf.3. 2) 
Sprifcher Heerführer u. Freund des Antiodhus, Ροἱ. 5, 
45. 60. 16,1. 21,18. 22,7, Ios. 12, 8, 4, App.Syr. 
88, er u. feine Leute, οἱ περὶ τὸν Zeöfir, Pol. 5, 
45. 54. 8) Steptiler mit bem Bein. ὁ Γωννόπους, 
ber Krummfuß. Schüler tes Zeurippus, D. L. 9, 1. 
18. 12,7. 4) Arzt aus ber Schule des Seroph:lus in 
Bhrygien, Zeitgenoffe Strabos, Strab. 12, 580. 5) Art 
aus Tarent im 3. Jahrh. π. Ehr., Galen., 3. 6) Blau⸗ 
donier, Cic. ep. ad Qu. Fr. 1, 2,2. 7) Sfleu, D. Sic. 
84, 2. 8) Sreigelaflener des Auguflus, aurifex, Inser. 
b. Gori n. 114—122. 9) Smyrnäer, Mion. ın, 194. 
10) Andere: Inscr. 2, 1846, 9. 8, 8921. 

Ζενξώ, 1. Garda (0. h. bie gürtende), 1) T. der 
Oteanus, Hes. th. 862. 2) Srauenn., Inser. 1591. 8. 
6143, 9. 














2εύς 


Zabe, Sol. Zeds, aus Ζεὺς, Alc. 27, f. Gr. Mcerm. 
663 u. Ahr. Dial. 1, 11—12, gen. 4νός, nach Choe- 
τοῦ. in Β.Α. 1194, Et. M. 409, 18, Ann. Ox. 1, 117, 
2,3., Hin... λ. 6, 16, Enst. 1887, 80. W. böotifch, 
f. Ahr. Dial, 1, 179, äol. 4ίος, Alc. 81 (88). 68 (65), 
Sapph. 1, u.ep. δ. Ahr. 1. p. 578, nad 8. Emp. 
math. 1, 177 auch «Ζδός (?). über Ζηνός u. f- {. 
Ζήν, dat. 4ıh, Inser. 29 AıFi (doch 1171. 1568, 
Keil Inser. xı ſteht 48) u. 44, Pind. Οἱ. 18, 149. 
P. 8,142. N. 4,15. 10, 106. fr. 60, nad 8. Emp. 
auch Zeh, aco. Alta, ὃ. Asschr. fr. 1 (f. Ath. 8,885, 
ο) Eust. 1887, 28, Varin. οοἱ. p. 220,8 auch Zeür, 
u. nad 8. Emp. Zia, B. A. 1862 leſen ın Ar. Equ. 819 
auch 44, νου Ζεῦ, nom pl. Alec, Eust. Derfelte erwähnt 
αμώ die Taſus ds» u. 4ισί u. Alas, [.Plut. def. or. 29, 
u. als Titel eines Drama Eust. p. 1884. 27, (6), Hims 
ınelsgott (|. Et. M. 889,89, Cie. n. deor. 1, 16. 2, 25, 
Plut. plac. phil, 1, 83, vgl. mit Ieoor. 11, 18), skt. dir 
Himmel, f. Curt. gried.&tym. 1, p.201, andere Etymolo⸗ 
gien u. Erffänungen f. Plat.Cratyl. 896, b, D.Sic. 8, 61, 
Arist. mund, 7, Plut. v.Hom. 96. | Isc. phil. 1, 8, 38— 
35, Orph.fr.89, D L.8,2,n.12, Kt. M., Eus. pr. ev. 
15,818, s. 1) Iupiter (Gottoater), K. u. Vater er Bötter 
u. Menſchen, &. bes Kronos u. der hen, Gem. der Hera, 
11οσι., Flgde. Er bat zwar mit Poſeidon u. Hades ſich in 
die Herrſchaft der Welt getheilt, ſteht aber doch auch 
für ven Hades ſelbſt als Zeus καιαχὸόνιος ο). 196- 
ντος, 11. 9, 467, Soph. Ο. Ο. 1006, Nonn. 27, 77.93. 
86, 98. 44, 258, Orph. h. 18, Pans. 8, 2, 8. 24, 4, 
Et. Μ., Hesyoh,, u. felbft für Pofeidon, Paus. 2, 24, 
4, Orph, fr. 6 (Zeug πόντου ῥίζα), Et. M., mit 
welchen er in Olympia zufammen einen Altar batte, 
Schol, Pind. OL 5, 10, ορ]. mit App. Lib. 18. Mis 
ὑέτιος fieht er = Ζαγρεύς, Νου. 10, 297, αἷξ AL 
γύπτνος und ᾽Μσσόριος = "Hisog οὓιτ «Σάραπες, 
Νοπη. 40, 893. 899, tab. Inser. 40412 Aıt Βλίῳ, od. 
= Nsikog, dab. 4ἰγύπτιε Ζεῦ Νεῖλε, Parm. b. Ath. 
5,208, c, als ἑσπέριος ο). ἀσβύστης —= Auuwr, 
Nonn. 18, 878 u. 3,292, ὅ., vgl. mit Her. 2, 42, 
Arr. Ind, 86, 8, dab. Asög μμωνος, Pind. P. 4, 28. 
7, 185 u. Schol., Schol, Platon. p. 868, ale «ίβυς 
= Βῆλος, Nuun. 8, 291, vgl. mit Her. 1, 181. 8, 
158, D. Cass. 78,8. 40, od. = yhönig. Βεελσάμη», 
Phil. Bybl. fr. 2,5, u. = perf. Ὀρομάσθης, D. L. 
prooem. n. 6, ald Jesudvzsog == Ban, D. Hal. 6, 
30. Hich doc alles götılich verehrte od. ausgezeichnete 
Ζεύς, fo Brontes (νόθος Ζ.). Nonn. 28, 199, Typhon, 
Nonn. 1, 801, «ακεδαίμων, Her. 6, 56, Rheſus, 
Eur. Rhes. 355, 4γαμέμνων, Lycopbr. 886. 1128, 
1869, Clem. Alex. prutr.c.2, Rust, Il. 168, 10, "Ags- 
φιάραος, Dicasarch. fr. 6, Ασκληπνός, Arist. or. 6, 
p. 67, A., u. fo nannte man wohl auch fpottweife ben 
Peritles fo, Cratin. 5. Plut. Per. 8, oder aus niebriger 
Schmeichelei die Könige, |. B. Zerres, Her. 7, 56, 
Gorg. b. Long. 8, 2, den Alexander, Agatharch. fr. 
17 (dfter Sohn des Zeus Ammon), Zullus Gäfer, D. 
Cass. 44, 6, Christ. ecphr. Anth. 11.95, Wuguftus als 
σωτὴρ Ζεὺς µέγας, Inser. 169 (Statue als lupiter 
Augustaa ir ich. di Ercolano T. νι, 1. 77), vgl. 
mit Phil. ıx, 807 (Zijva τὸν Αἰνεάδη»). Caligula, 
Ζεὺς- ἐπεφανῆς νέος, [. Cup. apoth. Hom. p. 296, 
u. Btolemäus Philadelphus, Iac. Anth. Pal. p. 820, 
ja felbf ven Barnabas nannte mau fo N. T. act. ap. 
14, 12, wie früber ſich auch Geyr, Apd. 1,7,4, und 
Salmonens, Αρά. 1,9, 7, bafür gehalten od. ausgege- 
ben haben follen. gl. Nic. ορ. xı, 828 uw. im All⸗ 


2εύς 441 


gem. Rhian. b. Βίου. 4,84 u. Pind. Ρ. 4 (6), 18 μὴ 
µάτευα Zeug γενίσθα», hieß doch auch cin [ώδιιετ 
Süngling ἠδετρ. εἴδωλο» 4νός, Eust. erat. 2,7. Da 
er der höchſte Goit iR, iſt er es auch namentlich, zu 
dem gebetet und bei dem gefchworen wird (j. Schol. 
Asschin. 1,114). Dh. fagte man bald ἴστω Zeus, 
1. 10,429, Soph. Trach. 849, od. als Ausruf ὦ Zsd 
u. bloß Zed, Aeosch. Pers. 915. Chveph. 789, Soph. 
Ant. 604, A., Zed πάεδρ od. χαύδιστα, μέγιστο 
u. f. w. Il. 2, 412—19, 270, ὅ., Od. 7, 881 —24, 
851, ὅ., Winde, oft au ὦ Ζεῦ βασιλεὺ, Aesch, 
Pers. 582, Ar. Nub. 2. Ran. 1278. Plut. 1005, Zed 
σῶτερ, Ar. Thesm. 1009. Ausbefontere lichte man 
bier die Wiederholung Ζεὺῦ Ζεὺῦ, Acsch. Ag. 978. 
Choeph. 246. 882. 855. Sept. 822, Soph. Phil. 989, 
Eur. El. 187. Or. 1390. Hipp. 1863, u. Archil. fr. 87, 
oder man fügte καὶ (ἆλλοι) Heel od ἀθάνατοι u. 
aähnl. hinzu, Od. 12, 871—13, 112. δ., Pind. Ol. 7, 
102, Ar, Ach. 225. Plut. 888, Antiph. 6,40, Dem. 
18, 286—43, 68, ὅ., Plat. Prot. 810, d, Xen. Cyr. 2, 
2, 10, Piut. ed. puer. 7. Cam, 5, Eust. erot. 2, 10. 
5, 2, ὅ., bisweilen mit hinzugefügtem Genitiv, Ar. 
Ναὺ. 158, Lue. v.auct. 18. Andere Aufäge find Es 
νέη τράπεζα od. ἱσείη, Od. 14, 168— 20, 280, ὅ., 
od. Εστία, Xen. Cyr. 1,6,3, Sera, ΑΡ. Rh. 4, 95, 
Crinag. ep. v1, 244, Xen. ap. 24, u. gugleih mit Pan 
u. ben Nymphen, Plut. Arist. 11, od. Apollon (Phds 
bus), Soph. Ai. 187. Ο. C. 628, Callim. fr. 86, u. 
dies einmal fo, daß Zeug zulent fieht, ὦ Φοἳβ’άπολ- 
Joy καὶ θεοὶ καὶ δαίμονας καὶ Zed, Ar. Plut. 82, 
zugleih mit Ban, Assch. Ag. 56, mit Ti) u. θεοί 
Aesch. Sept. 69, Eur. Hec. 68. Phoen. 1290. El. 
1177. Med. 148. Or. 1496, Orph. h. prooem. 3, mit 
»ύξ, Assch. Ag. 855, Kur. Hec. 68, mit Selios, Charit. 
erot. 8, 1, mit 4ίχη, Eur. Or. 1242, mit Jen und 
Helios, Eur. Med. 764, mit Remeſit, Eur. Phoen, 182. 
War alles dies mebr tn feierlichen Schwüren üblich, 
fo war bie gewöhnliche κ. bei den Griechen fehr häu⸗ 
με Art zu ſchwören dagegen a) πρὸς (τοῦ) 4νός, 
mit Ὀλυμπίου u. ähnl. od. chne diefen Zufap, Pind. 
fr. 60, 74, Ar. Ar. 180. Nub. 814. Ran. 756, Posid., 
Nicarch, u. Antp. op. v, 118. χι, 74. 219, dd.xı, 
411, Xen. An. 5, 7,82, Dem. 8, 94---δδ, 18, ὅ., Din. 
1,48, Aecschin. 1, 70---δ, 166, ὅ., Luc. ν. auct. 22, 
δ., auch wiederholt Meleog. ep. Σ11, 80, ο). ὦ πρὸς 
(τοῦ) λος, Dem. 29, 82. 9,15. 14, 12, u. Luc. Tim. 
16 Zed, πρὸς Tod 4νός, od. πρὸς 4νὸς καὶ 
Isar, Dem. 18, 199—657, 59, ὅ., Agatb. mar. erythr. 
11. b) μά ob. vi) (τὸν) Ada (Dem. 18, 16 u. Ar. 
Av. 11 mit hinzugefügtem γε), dies namentlich gern 
apoftrophirt, vgl. Eur. Cyol. θ. 164. 555. 560, b. Ar. 
felbf da, wo eine grddere Interpunchion od. cine an⸗ 
tere Berfon eintritt, Ar. Nub. 1228. Pax 262. Ran. 
1481. Eccl. 886. 551. Piut. 202 ob. Vesp. 997. Pax 
195. 409. 990. 1290. Equ. 189. Nub. 217. Ran. 
806. 645, u. wieherholt Ar. Thesm. 206, ebenſo Xen. 
men. 2, 7,14, dgl. mit 1, 4, 9. Cyr. 4, 8, 10. oee. 
20, 29, u. bei Plat. rep. 4, 426, b. 5, 469, e, val. mit 
Dem. 8, 7. 19, 46. 141. 188. 222. 272. 285. 28, 
166. 39, 32. 40, 26. 44, 55. 25, 78. 77, Aeschin. 
ὃ, 217, unter den Späteren 8. Emp. dogm. 5, 190. δι 
165. 4, 101. adv. math. 8, 14, Luc. d. deor. 17, 2. 
mort. 20, 6. Philops. 28. &s war überh. bei den Ko⸗ 
milern u. Rednern u. bei Xen. fo häufig, daß es nicht 
nur von Lucil. ep XI, 142 verjpottet, fontern αμώ cin» 
gefhoben wird, Kon. conv. 4,55 δρ. mit Cyr. 8, 1, 


442 Zeös 


41, ob. faft gedankenlos ficht, Ar. Av. 1287. Bisw. 
wurde entweder zu 777 τον Ale u. ähnl. ein σωτῆρα, ein 
ὀλύμπιον, αἰθέριον hinzugefügt, wie Ar. Eocl. 79. 
761. 1045. 1108. Nub. 817. Plut. 877, Din. 8, 15, 
Luc. Philops. 4, od. ein καὶ τοὺς ὄἄλλους ο). ndr- 
τας τοὺς Φεούς, Ar. Nub. 1289, Dem. 8, 49. 10,7. 
25. 18,129. 28, 188. 25,18. 36, 61, od. man fagte 
μὰ ο). vi τὸν Ala καὶ τὸν 'Andii καὶ τὴν 4ή- 
µητρα, Dem. 52,9, Ar. Ega. 941, vn τὸν Jin καὶ 
τὸν Απήλλω, Isae. 6, 61, Aeschin. 1, 88. 108, Dem. 
9,65. 50,18, ο). »ὴ τὸν 4. καὶ τὸν ᾿Απόλλω καὶ 
τὴν ᾿αθηνᾶν, Dem. 21, 198, u. wohl αιώ vn τὴν 
᾿αθηνᾶ», νὴ AD, οὐχὶ x. τ. A. Ar. Pax 218. Wie 
als Schwur, fo diente er aud als Parole: Zeig σω- 
τὴρ καὶ Νίκη, Xen. An. 1, 8,16, vgl. mit Plut. De- 
metr, 29, u. Ζεὺς σωτήρ, Ἡρακλῆς ἡγεμών, Xen. 
An. 6,5, 25. GSpridwärtl. aber war: a) Ζεὺς κατ- 
εἶδε χρόνιος ἐπὶ δεφθέρας, d. h. die Strafe wird 
tommen, die That {β von Zeus angeföhrieben, Suid., 
Schol, Il. 1, 175, Zen. 4, 11, Diog. 4,95, Greg. CO. 
L. 2, 19, Apost. 8, 30, vgl. mit Luc. merc. cond. 
12. Etwas anders Ο. 284 Ζεὺς γὰρ κατῄει χρό- 
νρος εἷς τὰς διφθέρας. b) Ζεὺς ἀετὸν εἵλατο, 
von paffender Wahl, Apost. 8, 26. c) Ζεὺῦ πάντων» 
ἀρχά, Clem. Al, str. 6, 2,87, Terpand. fr. 4, Apost. 
8, 29, c, welcher noch andere Sentenzen als ſprichwoͤrt⸗ 
lich geworben aufführt, nämlich die aus Theogn. 157, 
11.20, 242. Od. 6,188. d) Ζεὺς ἄγονος, von pas 
radosen Behauptungen, Diogen. 5, 95,b. e) ὁ ἐγγὺς 
dıos ὺς χεραυ»οῦ, Aesop. prov. 7, u. ἁλπ[. πόρ- 
θω 4νὸς το καὶ χεραυνοῦ, Apost. 14,65, Diogen. 
7,77,b, Synes. τερα. 11. f) τοῦ 4εὸς τὸν od. vo 
σάνδαλον, von denen, die etwas Großes und Neues 
perfpreihen, Eupol. b. Suid., Apost. 17, 11. — Nach 
ibm benannt waren a) feine Tempel u. Statuen, bie 
auch felbft Ζεύς heißen, dah. Zeug Aldıvos, Nicae. 
ep. xI, 118, ξόανο», Paus. 2, 24, 3, χρυσοῦς, Mosch. 
2,54, vgl. mit N. T. act. ap. 14, 13, u. der Zeug 
Μεελίχιος, d. h. der Tempel beffelben in Aleranbria, 
Ach. Tat. erot. 56,2. b) Orte außer den 9. Jıds, w. 
f., benannten, a) τὸ Tod 4ιὸς ἄντρον auf Kırta, 
Strab. 10, 476. 482. 16, 762, u. ebendort deifen τά- 
φος, Gaet. u. Pythag. ep. Υ11, 275. 746,tit. β) τὸ τοῦ 
Jıös ἆλσος bei Arfinoe, Strab. 14, 688. 9) 4εὸς 
Οὐρίου Ἱερόν, Drt in Pontus, αιιώ bloß Ἱερόν ges 
nannt, w. f., Arr. per. p. Eux, 12,1. 2. 25,4, Λη. 
per. p. Eux. 2. 8. 90. 91. 92, An. de amb. p. Eux. 
2, Marc. epit. p. Menipp. 6. 7. 81. ο) das Regen⸗ 
waſſer ale τὸ x 4ιὸς ὕδωρ, Her. 2, 18, Plut. qu. 
nat. 2, vgl. mit Callim. 4, 111, ber Donnerstag, Theon. 
ep. ıx, 491, wie ihm auch das Jahr Telbft geweiht war, 
Plut. απ. rom. 77. d) ein Planet, bald Asös ὁ ἀστήρ, 
bald bloß Ζεύς genannt, Arist. meteor, 1, 6. mund. 
2. 6, 8. Emp. math. 5, 29, Nonn. 6, 244. 38, 280. 
884, Plut. plao. phil. 2, 15. 32, Anth. app. 40. — 
So gehört auch «ιὸς οἶχος b. 8. Emp. math. 6, 
84 bierher, wie denn überh. der Himmel durch 4νὸς 
οἶκος (Orph. lith. 18, Call. h. 8, 141) u. dab. auch 
bald buch ἐν 4ιός, D.L. ep. vıı, 96. 183 (D.L. 9, 
10,n. 2), Diod. ep, vı1, 370, od. ἐς Asöc, Dion. Per. 
871, D.L. 2, 6, n. 14, bezeichnet wird, µ. Ζ. Alyo- 
πτιος — Sol if, Nonn 40, 899, vgl. ᾿Ασσύριος, 
893. Außerdem führt er ἐπ Inſchr. folgende Beina⸗ 
men: Zeug Βαιτοκαινκεύς, Inscr. 8, 4474,20, Βέν- 
νρος, Inscr. 8, 8867,1, 8, Add., Βῆλος, Inser. 8, 4482, 
10. 4486, 25, Bovssovpitsos, Inser. 8, 4102, 6, 


Ζερύριον 


βροντήσιος, Inser. 8, 4040, οοἱ. 1, βρορτῶ», Inser. 
8, 8810, 7. 65982, 4εόνυσος, Iuscr. 8, 5127, A, 5, 4ω- 
δωραῖος, Inseor. 8, 4721, 9, ἐλευθέριος, Inser. 3, 
4715. 5878, Ἡλιος, Inser. 8, 4590. 4604, "Hisos 
μέγας Σάραπες, Inser. 8, 4042. 4718, e, f. 5996 ff. 
Kanstwäsog, Inscr. 8, 6880, Κάσνος, Inser. 4, 7044, 
b, Κεραύνιος, Inser. 8, 4520. 5980, χορυφαῖος, 
Inser. 8, 4458, 4, ὁ χύριος, Inser. 8, 4568, Kouva 
gös, Insor. 8, 5874, Μάλβαγχος, Inser. 8, 4449 u. ᾗ., 
Meyıoreög,Inser.8,4801,d,5, Add., μέγιστος, Inscr. 
8, 8949.4501, vesxaiog, Inser. 8, 4808, b, Add. v. pg. 
1189, a, Ὀλύμπνος, Inscr. 3, 8847, b, 17, Add,, οὖρά- 
wog, Inser. 8, 4474, 60, πατήρ, Inscr. 8, 6280, B, 
20, πάτριος, Inser. B, 5986, Περπεύδυβρες, Inser. 
8, 4816, b, Add,, «Σέραπες, Inser. 4, 7041 ff. 8628, b, 
Σολυµεύς, Inser. 3, 4866, (στήσιος, Plut. Cic. 16), 
σωτήρ, Inser. 8, 8817. 4, 8470, ο, εροπανοῦχος, 
Inser. 8,4840, Add., zgenasopöpog, Inser. 3, 4040, 
col. vıI, 20, x, ὄψιστος, Inscer. 8, 8842, d, Add, 
Φρύγιος, Inser. 8, 5866,c,4, Add., G@osog, Inser. 3, 
5742. 2) ein Halbgort, Herrfcher von Aegypten, Syn- 
cell. 18, ο. 8) Bein. des Arztes Menefrates, Plot. 
Ages. 21. reg. apophth.s. Agesil. 5. apophth. Lac. 5. 
Agesil. 50, Ael. v. Ἡ. 12, 51, Atb. 7, 289, — ı. 
Epbipp.baf., Suid.s. Μενεκράτης, Clem.Al.prtr. 16,2. 

Ζεύχαριφ,εος, Ort in Regio Syrtica, = Ζοῦχις u. 

Taopıyeiaı, An. stad. m. magn. 101.102. 
pa, f. Weft, Srauenn., von Herdn. πι. u. λ. Ρ. 
17,27 unter den Paroxytonis auf dpa erwähnt, K. 

Ζεφνυρήϊος, ον, Adj., — Ζεφύρου, 1) Ζεφν- 
ρήΐος αὔρη, Nonn. 48,517. 2) zum Vorgebirge Ze- 
φύρεο» gehörig, ἀγκώ», Nonn. 18, 877. Als bef. 
Fem. vayu: Zebupnis ἀκτή, Posid. Anth. app. 67. — 
Daffelbe vom Winde, alfo zu n. 1 mit αὔρη, γενέ- 
Hin, ἱμάσθλη. νύμφη (Iris), Nonn. 2, 538. 26, 
208. 87,835. 47,841. ©. Ζέφυρος. 

Ἀεφνρία, f. Weftende, 1) früherer Name von Die 
Ios, St.B. s. Μήλος, Arist. b. Plin. 4, 23, vgl. mit 
Arist. mirab. 44. 2) früherer Name von Halikarnaß, 
Strab. 14,666. 6. Ζεφύριο». 8) Landſpitze an δεί 
Weſtküſte von Kyprus, j. Cap Pafo, Strab, 14, 683, 
[. Ζεφύριον. (4) Zephyre, Inſel des Mittelmeers nahe 
bei Kreta, Mel.2,7, 18, Plin. 4, 12, 20.) 

Ζεφνριανόε, Nili epp. 1,280, Sp. 

υρῖνος, m. Weften, Mannen., Phot. 12, a. 12. 

Zebtpov (τὸ — ἄκρο», u. Schol. IL 2, 527 Ζ. 
ὄρος), Weftende, zuerft erwähnt Pind. fr. 178, 1) 
Vorgebirge an der Oftfüfte von Bruttium, j. 6. Bruſ⸗ 
fano, Strab. 6, 259. 270, Ptol. 8, 1, 10, Scymn.278, 
Paus. 6, 6,4. 19, 6, St. B., Mel. 2, 4, 8, Plin. 8, 5, 
10, 9. 2) Vorgeb. am öftlichften Theile der Norbküfte 
von Kreta, j. Ponte di Tigani, Ptol, 8, 17, 5. 8) Land- 
fpige an der Weſtküſte von Cypern, |. C. Pafo, An. 
st. mar. msgn. 185, Ptol.5. 14, 1, [. Ζεφυρία. 4) 
Vorgebirge in Karien, j. Gumichle od. Angeli, Strab. 
14,658. 5) Vorgebirge u. Hafenftabt im Pontus Cap- 
padocius (Baphlagonien), j. Zeffre, Ptol. 5, 6, 11, 
Arr. per. p. Eux. 16,4, An. p. pont. Eux. 86, St. B., 
b. Βογ]. 86 Ζεφύριος λιµήν. 6) Kaftell Paphlage⸗ 
niens, |. Karjani, Ptol. 5,4, 2, Arr. p. p. Βικ. 14, 8, 
An. p.p. Eux. 19. 7) Zwei Vorgeb., Landfpigen und 
St. in Gilicien, eine im Gau Ketis, Strab. 14, 670, 
Ptol. 5, 8, δ, u. eine in Cilicia propria, Ruinen beim 
ji. δί. Goſel Torre, Ptol. 5, 8, 4, Strab. 14, 671, 1. 
Soyl. 102, D.8ic. 18, 62, Ios. b. Iud. 1, 28, 4, Anon. 
st. m. magn. 169. 170, Apost. 15, BB, app. prov. 48, 




















Ζεφύριος 


68, St. Β. δ. . π. ο. 4γχνάλη, Plin, 5, 3, 91, 9. Ew. 

ν δὲ, Β. A früherer Name von Halilare 
naß, St. Β. s. Υ. µ. δ. λικαρνασσός. 6. Ζεφνρία. 
9) St. in Chersonesus Taurica, Plin. 4, 13, 36. — 
St. In Schthien, St. B. 10) Zwei Landfpigen, eine mit 
Hafen in Cyrenaika (Marmarica), j. Sammeite, Strab. 
17, 799, An. st. mar. megn. 9.10. 21. 48. 49, Ptol. 
4,5,5. — eine andere, Strab. 17, 888. 11) Vorgeb. 
bei Klein-Tarofiris in Unterägppien, Strab. 17, 800, 
Ath. 7, 818,d. Em. , St. B., Aroad. b. 
St. Β. Ζεφυρείτης. Fem. dazı als Bein. der dort 
verehrten Aphrodite Ζεφνρῖεες, Callim. b. Ath. 7,818, 
b, St.B. u. Anth. app. 45. 

Zubtpros, fa, ον, weftlid, Ζεφυρία 4οκρές, Pind. 
P.2, 85, 4oxgos, Pind, * 10 (11), 18. ©.’Ensts- 
Φύριον u. vgl. Ζεφύριον im Lex. 

Zidup, m. Wer, Mannön., Piräifche Inſchr. im 
Haufe ed Golonels Vaſſoin, K. 

piris, εόος, f. Fem. zu Ζεφύριος, αὗραν, 
Orph.h. 81. ἀκτή, Posid, b. Ath. 7,818,d. 6. Ζε- 
Φφύριυο». L 

vpos, 09, ep. oto, νου. Zipvos, (6), Wer 
(fo Plut. plac. pbil. 8, 7 u. Eust. zu D. Ρος. 400, 
vgl. mit Buttm. Lex. 1, 131, von ζόφος, nah Et. 
M. Lebendringer), Sohn des Aſträos und der 
Gos, Hes. th. 879, Nonn. 6, 42, Gemahl der Zris, 
Nonn. 89, 115. 47, 341, Alcse. 24, ob. ber Ῥοῦατρε, 
Il. 16, 150, Qu. Sm. 8, 761. 4, 670. 8, 155, mit einem 
Alter zu Athen, Paus, 1, 87, 2, vgl. die Hymne auf 
ihn Orph. h. 81, u. als Tanz Luc. salt. 46. S. IL 9, 
δ. 28, 200. 208, vgl. mit Il. 4, 276. 7,68. Od. 19, 
206, Hes. th. 870, Pind. N. 7,48, Eur. Phoen. 211, 
Orph, Arg. 487. 1155, Musae. 815, Luc. d.deor. 14, 
Palsepb. 47,1, Achill. Tat, 2, 1, Theod. Prodr. 6, 
306, Nic. Eug. 4, 258, Nonn. 1, 20848, 968, 3., 
Qu. Sm. 8, 708—12, 192, Anscr. 88, Anth, vı, ὑδ--- 
xı1, 171, 8, Paus, 8, 19, 5, Arist. vent. u. mund. 4, 
Posid. b. Streb. 1, 29, ὅ., Berfon des Geſpraͤcht in 
Luc.d. mar. 7. 15. Auch im Plur. Diosc. vı, 290, 
Satyr. x, 13, Sil. x, 15, vgl. mit τές Ζέφυρος ὃ. 
Nonn. 11, 267. 

Ζέχνε, m. (?) Phrygier, Qu. Sm. 10, 125. 

Ζήαινα (?), f. Inser. 8, 5821, Sp. 

B, ὄνομα κύριο» Εβραϊκό», Suid., Syno. 
300, 14, Jos. b, 6, hat einen Zijßos, ου, u. Ζεβής, 
Ö 


ου. 
Ζήβνρεε, ὄνομα ἔθνους, Suid. 
Ζήβνττιε, f. St. in Libyen, Hocat. b. St. B. Ew. 


Burrirns, St. Β. 
15* f. Ziyyis. 
Ζήθα, ſ. Ζείθα. 


2ήθην, το. Eigenn., Suid, S. Ζῆδος. 

Ζθιε, {. St. Karmaniens, Plin. 6, 28, 27. 

ὤῆθοε, ου, ep. 050, voc. Ζῆδε (Απ, 111, 7), (6), 
Suckard (fo Eur.inEt.M., Andere von ζήσω, über 
die Betonung ſ. Et.M. 750, 14), 1) 6, bes Zeus u. 
der Antiope, παῷ Pherec. in Schol. Od. 19, 628 ©. 
des Zeus u. ber Styx, nad) Io. Ant. fr. 8 ngl. mit Ce- 
dren. 44, Tzetz. hist. 1,418 u. Exeg. Il. 182 ©. ver 
Kalliope u. bes Theoböus, Gem. der Aedon ober nad) 
Apd. 8, 5, 6 der Thebe, [. Od. 11, 262.19, 523, Eur. Η. 
1.30, Plat. Gorg. 480,9 u. Schol. — 506,b. Hipp. 
mai. 293, b, Eubul. δ. Ath. 2,47, Ὁ, ΑΡ. Rh. 1, 786 u. 
Schol., Νίο. Dam. fr. 14, Paus. 2, 6,4. 9, 8, 4. 5, 9, 
Apd. 8, δ, ὅ. 10, 1, Cophal. fr. 6, Charit.2,9, Et.M. 
92,55. 831,14, Hyg. f. 7,8, St. Β. s. Εὔτρησες, 


Ζήμαρχος 443 


D. Chrys. 8, 185. 78, p. 685, Apost. Β, 1, 9. Er 
wurde mit dem Amphion (gleich den Diosluren (dev- 
χόπωλον), Et. Μ. 277,6, Pherec. a. a. D.) ala Heros 
verehrt, indem er in Thebaã mit dem Amphion zufams 
men ein großes Grabmal hatte, Eur. Phoen. 145 u. 
Schol., Paus. 9, 17,4. 5 (nach St. Β. 9. Ts9opala zu 
Tithorea), u. cine Statue, Anth. xıv, 18, vgl. mit Arist. 
ep. app. 9, 45, wie denn fein Bild πώ auch im Schilte 


.des Bacchus befand, Nonn. 25, 417, u. man ſchwor: 


μὰ τὸν Ζῇδον, Plat. Gorg. 489,0. 2) ©. des Bor 

τραθ, —= Ζήτης, Palseph. 28, 4. 8) ein Arzt aus 

Arabien, Freund des Blotin, Porph. v. Plot. 2. 7. 4) 

ein Kitharifl, Ath. 8, 851, b. 5) aus Amphipolis, 

Nedner, Plut. x oratt. Dem. 5 (viel. oilus). 6) ein 

Srehgelaffener, Cic,ad Div. 9, 16. 7) Inser. 2, 2078. 
‚6898. 

Ζηἴλας, a, (ὁ), 1) &. von Nilomebes 1., K. von 
Birhpnien, B. tes Nilometes u. Pruſias, Memn. fr. 
32, Et. M. 118, 14, Phot. bibl. 228, St. B. s. 
Κρῆσσα. Νικομήδεια. Προῦσα u. Zijia. ©. Zu- 
λᾶς u. Ζιήλας. 2) St. in Kappadocien, gegründet 
von Ζηΐλας. Ew. Ζηλίτης, St. B. 

Ζηκχίας, m. Metropolit, Episcopp. not. p. 893, 93, 
== Μετράχω» p. 401, B, Sp. 

Ζῆκχοι, Boll am ſchwatzen Deere, Procop. Goth. 
4,4. ©. Ζῇχον. 

Ζῇλα, ω», (τά), 5. Plut. u. Ptol, Ζήλα, gen. 
ας, Neidenburg, 1) Kaftıl im Innern von Pons 
tus, Plut. Caes. 50, Strab. 11, 512. 12, 559. 560, 
Pol. 5,6, 10, nah St.B. ein Ort in Armenien unb 
einer in Pontus, Plin. 6,8, 8, Episc. Not. p. 682,d, 
Hieroel. 701. Die Landſchaft 7 Ζηλῖτες, Streb. 12, 
557. 559. 561. ©. Ζέλεια u, Ziela b. Hirt. bell. 
Alex. 78. 2) der frühere Name von Flaviopolis in 
Thracien, Plin. 4, 11,18. 

ζήλαρχονς, m. Neidhard, Mannen., Xen. An.d, 
7,24. 29. 

Ζηλᾶς, &, b. Streb. 12, 568 Ζήλας, α, m. = 
Ζηΐλας od. Ζιήλας, dem Sohn des Nilomedes, w. f., 
Phylarch. 5. Ath. 2,58, ο. 

Ζηλάσιον, π. (Neided?), Vorgeb. der thefjal. Lande 
(Φα Phtbiotis, Liv. 81, 46. 

ZuAartwos, m. Neide, Mannön., Inser. 8, 8827, 
5, Add. 8846, κ, 3, Add. 4, 8695, Sp. 

Ζήλη, f. Neidl. Sreuenn., Orelll 4362, K. 

‚m. Neidl, Mannsname auf einer kariſchen 
Münge, Mion. 8. vı, 461. 

Zur, f. St. an der Weftlüfte von Mauritania Tin- 
gitana, |. Ar⸗Jila ob. ία, Strab. 8, 140. 17, 827. 
6. Ζηλίτηε (libr. Ζηλείτης), St. Β. ο. Τόγγις. 6. 
2ιλία. 

Ζηλίτηε, m. Neidel, ὄνομα κύριο», Βυἱἀ. 

Ζῇλου, f. 1) = Ζῆλε, St. Β. Ew. Ζηλίτηε, 
St. Β. 2) Neid (Eifer), perfonificirt ale Sohn des 
Pallas und des Styr, Hes. th. 884, Αρά. 1, 2, 4. Im 
Plur. Ζῇλου, Meleag. ep. v,190. 8) Diannen., Inscr. 
2, 2845; auf einer kariſchen Münze, Mion. S. vı, 
143 


ZuAvs (Ζήλυς), Slußname, Herdn. περ. vor. λέξ. 
p. 32,85, K. 

Ζηλά, οὔς, f. Söttin, [, Lob. Agl. 784, Sp. 

ZhAeros, m. Wunderlich (ο. i. mirabilis), 1) 
Dichter in der Anthol. ΣΣ, 80, tit. 2) Κορνήλ., Inser. 
2, 8418. 

Ζήμαρχος, (0), (Bußmann?), 1) Gilieier, Praͤ⸗ 
felt des Drients unter Juſtin Ἡ., Menand. Prot. fr. 


444 


1922, Theoph. Byz. in Phot. cod. 64, Io, Rpiph. 
fr., Proc. b. a. 6, in. — Er u. feine Begleiter, οἱ 
περὶ od. ἀμφὶ Ζήμαρχον, Men. Prot. fr. 20. 21. 
2) Anderer, Aphth. v. Aes. p. 166,8. ©. Ziuap- 


ος. 
ἆ Ζημε(ρ)νά, ἄς, im Peloponnes, Ἐρίεο. not. p. 879, 
B, Sp. 

Ζήν (auch ZAv gefhr.), poet. = Ζεύς, Aesch. 
Suppl. 162. 178, Suid., Arcad. 124, 21, Herdn. 6, 
15, als altion. in An. Ox. τι, 287, gen. Zr 
νός, dat, Ζηνί, acc. Zijva, b. Hom. n. figven Epie., 
ebenfo Tragg., wenn auch feltener als die Formen 4νός, 
del, Ala, Ar. Hat fie gleihfalle, zunähft in Choͤren, 
Nub. 564. Av. 1740, doch auch Lys. 717 u. Pax 722. 
Dbwohl aber die Dor. meift Zar, Ζανός u. f. w. fage 
ten, f. Ahr. Diel. 11, 189, fo ſteht doch in Pind. Οἱ. 2, 
144 — Istb.6 (7), 67 d. Ζηνός u. f. w. u. ebenfo 
Theoer. 24, 98 u. Mosch. 2, 76—165, d., u. in Inser. 
Cret. 2554. 2568. In Proſa ſteht unfere Form 
D. Chrys, 86, 449 u. wird erwähnt Plat. Cratyl. 396, 
a. 410, d, Arist. mund. 7, D. Sic. 8, 61, fo wie ber 
Plur. Ζῆνες Plut. def. or. 29. Als Schwur fleht b. 
Hom. Il. 28, 43. Od. 90, 889 οὐ μὰ Zi, ähnl. 
μὰ τὸν Ζήν), Eur. b. Plut. aud. poet.6 u. àd. vii, 
845. Sn I. 14, 266 u. 24, 881 aber lieſt man jetzt 
allentbalben den acc. Ζὴν, während man früher Ζὴν 
las u. das α vor dem Vocal des folgenden Berfes apo⸗ 
βτορθίτι fein lich. 

Zmväpvov, f. Brauenn., Ephent. arch. 976, Ifrois- 
µανίτες, Βαπραὺο A. H. 1680, 1, vol. 2, p. 879. — 
Inser. 2, 2667. BicH. gebildet wie: 

Zuväs, & (fe B. A. 1159), m., δ. Zosim. Zfivas, 
doch ſ. Arcad. 21, 16, Ohoerob. in An. Ox. 2, 270), 
(dim. von Ζηνόδωρος, f.B. A. 857, ἁθπ[. Φ5 ὃ von 
Gottlieb, ahd. Gotleip), 1) jübifcher Befegkundiger, 
N.T. Tit, 8, 18. 2) Gefandter des Marentius, Zosim, 
2,14. 8) auf einer ephefifchen Münze, Mion. 8. τι, 
112 Ζήνηε. 4) Karier, Inser. 2768. 8, p. XVIII, n. 74, 
6149. 5) Bildhauer, Inſchr. auf Büſten b. Stoſch 
Gemm. litter. Praef. p. 12, f. R. Rochette I. a Μ. 
Schorn p.91. 6) Plan. v. Aes. 18, Synes.ep.79, p. 
225. 

Zryvias, a, m. Mannen. Wesch u. Fouc. n. 168, 


Zreaveprle, f. Ort in Cyrenaica, Seyl. 108. 

Zuveös, f. Ζήνις. 

Ζηνικέτηε, ου, m. Gotthilf, Gilider, Strab. 14, 
671 (f. Keil an. 248). 

Ζῆνιε, τος, Polyaen. sdos, m. Gottfchen t. |. 
von Gott befihieden = Ζηνόδοτος, f. Lob. path. 506. 
1) Dardanier, Satrape von Aeolis, Xen. Hell. δ, 1, 10, 
Polyaen. 8, 54. 2) Gpier, Θι[ΦἰΦι[ὄώτ., Ath. 18,601, 
{ (Ζῆνις ἡ Ζηνεύς). 8) auf Münzen aus Chiot u. 
Smyına, Mion. 111. 268 8. vı, 805. — 4) Mannen., 
Choer. in B. A. 1198. 5) Inser. 2, 2228. 

ζηνίων, m. Sottmann, Mannsn., Athen. Infähr. 
in ΙΙΙ. Hft 1-2. tab. 9. 

Ζηνοβία, (ἡ), 1) Königin von Palmyra, Zosim. 1, 
89—59, ö., Nicom. b. Aur. Viet. ο. 26, Anon. fr. 10, 
5 in Müll. hist. fr. στ, 197, Eutr. 9, 19, Poll. xxx 
ἔγτ. ο, 80. Auf Müngen in Rasche lex. 1, 1, p. 1286 
Septimia Ζ. 2) T. des Mithridatet, Gem. des Rehada⸗ 
miftus, Tac. Ann. 12, 51. 8) Gem. des Dibenathes, Suid. 
5. 4ογγῖνος. 4) St. der Landſchaft Chalybonitis in 60. 
rien, j. Dfellebt, Proc.b.G. 2, 5 u.de aed. 2, 9. Fem. zu: 

Ζηνόβιοε, (6), Gottleber (gräcifitt, wahrſch. aus 


Ζημµερνά 


Ζηνόῦαμις 


d. orient. Zeinah od. Zaynat), 1) Feldherr Dis Mir 
thritates, App. Mithr. 46. 48. 2) @yilureer, Simpl 
ad Arist. Phys. 8, 49. 8) Sopbift, Srammatiler um 
Bardmiograph in Rom zur Zeit Sevrians, Suid., Schol 
Ar. Ναὺ. 184, Schol. gu Ar. rhet. 3, p. 43, Et.M. 23, 
56—712, 45, δ., f. Schneidewin Praef. gu Peroem. 
gr. P-XXIV u. ff. — Anth. 1x, 711, αι, 4) Sophit 
aus Antiochla (im 4. Jahth. n. Ehr.), Liben. or. 1, 
p. 70. 78. ep. 407. 5) Insor. 4, 9876, 4. 6) Ζηνε. 
βίου ἑπτὰ κ. eine Gruppe von fieben Bleinen Ins 
feln tm indiſchen Otean, j. Kuria Murie, bewohnt ven 
Beni Dienobi, woher ihr Name Ζη»οβίου, An. (Arr.) 
p. p. Erythr. 88, Ptol. 6, 7, 46. 

Zuvoylirns, ους, m. Bottlleh (ahd. Getleip), 
DMannen., Leon. ΑΙ. 4 (xı, 200). 

3 Ζηνοδότη, f. Inser. 8,8916, Sp. Fem. gu Ζηνό- 
οτος. 

Ζηνοδοτήρ, m. = poll, Auth. 9, 525, 7, Letronne 
noms pr. 88. 

Φηνοδοτιανόε, m. Manısn., Inser. 8, 8922. 

Zuvoßörov, n., b. Plut. Crass. 17 Zuvoßorta, f. 
Gottetgab, Et. in Odroene (Mefopotamien), Grün 
dung der Macedonier, D. Cass, 40, 18, Arr. b. St.B. 
Em Zuvoßörsos u. ὤηνοδοτιεύε, Adj. Ζηνοδοτηνός, 

t.B. 

Zuvößoros, (0), Gottſched (9. i. von 6ου ber 
ſchieden), 1) ©. eines Baukidens aus Athen, Inser. 
106. 2) Grammatiker, a) aus Ephefus (unter Bio 
lem. Philadelphus), Herausgeber des Homer (dab. αἱ 
Ζηνοδότου, Schol. 1. 7, 427), bes Pindar u. ἄ., 
Suid., Schol. Pind. Οἱ. 2,7—6, 91, Sehol. Αρ. Rh. 2, 
1005 (1, 1081), Schol. Theöer. 5,2. b) aus Aleren 
drie, Παῷ Suid. mit dem Bein. ὁ ἐν ἄστεαι, Ath., 
19,9 — 11,478, e, d. ο) aus Mallns, ὁ Μαλλό- 
της (Schol. IL 18, 781, δ.), f. Phil. ep. χι, 831, 
Strab. 9,418. 12,548, Et. M. 94, 28—821, 41. 5. 
St. Β. s. αντρών, 4ωδώνη. — ὅτ u. feine Anhäns 
ger, οἱ ἀμφὶ (περὶ) (τὸν) Ζηνόδοτον, Lac. v. h. 
2, 20, Schol. Il. 1, 1. Gin Yusfprud von ihm τὸ 
τοῦ Ζηνοδότου, Strab. 12,558. Adj. Ζηνοδότενος, 
Apollon. 8) aus Trögene, Geſchichtſchr, D. Hal. 2, 
48, Plut. Rom. 14, Solin, ο. 8, 4) Stoiker, Schũ⸗ 
ler des Diogenes, D. L. 7, 1, 26. Gpigramme von 
einem Zenodotus vır, 815. Plen. 14. 5) aus Aeto⸗ 
lien, German. zu Arat. Phaen. 6) @pbefler, Mion. 
8. τι, 112. 7) Neuplatoniter, Schüler dcs Brofius, 
Dam. v. Isid. 154. — Bgl. Fabric. bibl. gr. 1, 364. 
8) Andere: ep. ἀθ. Τ11, 868. — Inser. 2, 2288. 2923. 
8,8868. 4888, A. 

Ζηνοδώρα, f. $tauenn., Th. M. — Insor. 8, 5202. 
4,6879 (l.inc.). Fem. zu: 

Zuvößopos, (6), Gottſched (f. Ζηνόδοτος), 1) 
Tetrarch in Trachon u. ber Umgegend, Begünfkiger der 
Häubereien im Damascenifchen, Ios. arch. 16, 10, 1— 
8. 17,11,4. b. Iud. 1, 30, 4, D. Cass. 54, 9, Strab. 
16,756. 6. Eckhel d. n. ııı, p. 496. 6. Zrivwr. 
2) Erzgießer u. Toreut (viel. aus Maffilia) unter 
Nero, Piin, 84, 7,18. 8) v. Ἱ. für Ζηνόδοτος ven 
Grammatiler aus Mallus, Porph. qu. hom. 30, Schol. 
11. 17,268. 4) Atbener, Ross Dem. Att, 6. 6) Inser. 
8,5788, ο, 6, Add. 4528. 

Δηνόθεμια, dos, de, ϱν, Zuvößcus, (6), Thor⸗ 
warb, 1) Maffalioten, a) einer, gegen den Dem. or. 
82 gerichtet iſt, f. 2. 4. db) ©. des Φδατπιοίεοῦ, 
Freund tes Menelrates, Luc. Tox. 24—26. 2) Schrift: 
ſteller (Dichter) ber alexandriniſchen Periode, Acl. n. 





Ζηνδδεος 


an. 17, 80, Schol. ΑΡ. Eh. 9, 966, Taets. ΟΙ. (hist.) 
7,661—684. 8) Stoißer, Luc. conv. 6-47; er und 
feine Anhänger, οἱ ἀμφὶ τὸν Ζηνόθεμι», Lue. conv. 
86. 48. 4) Insor. 8, 4922, 6. 

Zuvößeos, m. ähnl. Ermengauda (ο. i. Irmino 

u. Gauda, von Gaut od. Goß, Schöpfer), Mannen., Eust. 

vonpärus, ους, m. Gotthardt, 1) ein Epi⸗ 
fureer, Alciphr. 8, 55. — Adj. ΦΖηνοκρατήτειος, 
Schol, 1. 28,79. 2) Inser. 8, 5881. 

Ζηνοποσαδῶν, ὤνος, m. Zeuspofeibon b. I. 
Beus u. Pofeldon In Binem Tempel verebet, Mach. b. 
Ath. 8,887,c u. 2,49, a. 

‚ov, m. @ottlieb, ahd. Φδμείρ, 
Mannen., Inser. 8, 8922. 

ζηνούπολια, f. Ermölehben, St. in Lycien, Kpis- 
copp. not. in Leo Imp. ed. Migne p. 886,D, Ζήῄνω. 
νος πόλες p. 864, B, Sp. 

νοφάνηε, ους, m. Goßbert (9. 5. mit Got 
glänzend), 1) Tyrann von Gilicien, Strab. 14, 672. 
2) Ihurter, Charit. erot. 1,7. 8) Kolophonier, Arist. 
coel. 2, 18. 4) Schriftfteller, Ash. 10, 424, e. 18, 
676, ἆ (man fchlägt hier Zuvog. vor). 5) Anderer, 
Inser. 2, 2285. Achnl.: 
vros, voo. Ζηνόφαντε, m. ein Parafit. 
Berfon in Luc. d. mort. 7. 

ζηνοφίλα, ας, f. Sreuenn., ep. Mel. v, 189196, 
ö. Fem, zu: 

Zuvödıkos, m. Goehwein (Θοβ --- Gott u. wein 
— win ὃ. ἐν Fteund), 1) auf einer Indifhen Münze, 
Μίνα, ıv, 148. 2) Iuser. 2, 2567. 3 für Ἠεινόφι- 
λος, in δὲ. Β. 

Σήνων, ωνος, τος. Ζήνω» (ορ. v,71, D.L.7,1, 
20), (6), pl. Ζήνωνες (D. L 7, 1, π. 80. 9, 6. π. 10), 
Irmiſch (von Irmino = Wodan). 1) ©. des Teleus 
tagoras aus Elea, Stifter der eleatifhen Schule (DL. 
70), Plat. Soph. 216,a. Parm. 127,b. Ale. 119, ®, 
Ιβοος. 10, 8, Arist. sopb. οἱ. 24. 88, 8., Xenoer. 2. 4, 
Ael.n.0n. 4,44, Plut. Per. 4, 8. Phoc. 5. Lye. 81. 
adv. Col, 82 u. f. w., S. Emp. dogm. 1,7, 5., Strab. 
6, 252, D.Hal. Thuc. iud. 8, D. Βία, 10, 43, Hesych, 
Miles. fr. 81, D. L, prooem. n. 10. 9, 1. 5 (Anth. 
ναι, 129). 11,8, δ., Suid., Arist, or, 47,Ρ 541. 544, 
Ath. 11,505, f,W. 2) Kitier, a) S. des Mnaſeas aus 
Kitten in Gypern, u. weil bie Benöllerung bier ur 
fprüinglich phönizifch wer, auch wohl der Phönisier ge 
nannt (ep. dd. vı1, 117, D.L. 7, 1, 26. ὃν 11, on. 2, 
Ath. 18, 568, e). Stifter der ſtoiſchen Schule (d τῆς 
στοᾶς ατίστωρ ob. χξίστης ob. ἀρχηγέτης od.« 
θεσιάρχης, od. auch bloß ὁ σοφός genannt, [. Ath. 
9, 870,e. 8, 845,0. 18, 565,d, Them. 3, p. 36, 8. 
Emp. ὑπος. 8, 245. dogm. 5, 190, δ.), um Ol. 110— 
180, D.L.7, 1, 8., u. Anth. vır, 113, Plut. Cleom. 
2. plec. phil. 1, 8,895, 6, 2, δ., Anth.ıx, 28. app. 
5, Ios. o. ΑΡ. 2, 12, Luc. meor. 19, δ., Ath. 2,55, 1— 
18, 561, ο, d., Tbem. or. 8, 46-26, p. 887, ὅ., Strab. 
1, 15—17, 784, d., 94. Sein Grabmal in ben, 
Paus. 1,29, 15, δ., D.L.7,1,9, u. feine Statur, D. 
L. 7,1,7. @in Ausfprud von ihm τὸ τοῦ Zivw- 
vos, Plut. vit. pud. 18. Sprichw. war Ζήνωνος 
ἐγκρατέσιδρος von großer Anthaltfamleit, Apost. 8, 
δα, app. prov. 3,98,a, Suid., D.L 7,1, n.24 Gr 
u. feines Gleichen, οἱ Ζήνωνες, Porph. abst. B, 22, 
feine Anhänger, οἱ ἀπὸ Ζήνωνος, Porph. abst. 8, 19, 
od. οἱ περὶ τὸν Ζήνωνα, 8. Emp. dogm. 1, 422. 
Doc Hießen dieſelben au οἱ Ζηνώνδνοε, D. L. 7,1, 
7, gerade wie es auch Ζηνώνειοι λόγο», 1). Cass. 71, 


440 


85, u. eine Ζηνώνειος ὑὀφήγησιες gab, Ath. 4, 158, 
b, u. eine Zuyonesos φακή, Tim. δ. Atb. 4,158, b, 
od. τὸ Ζηνώνειον, der Wusipruh des Senso, Phil. 
omn. prob. lib. 14, wogegen ein harter Herr Zurem- 
205 κύριος von Sopatr. b. At. 4, 160, f genannt 
wird. 2) Khetor (zur Zeit des Sulian), Commentat, 
des Demosth. u. A., Suid., vgl. mit Theon. prog. 
w. An, rhet, in Rhett. gr. ed. Speng. 2, 126. 1, 
484. 447, Ulp. Phil 4. Lept. 8) von Siten, 9) S. 
des Mufäos, Stoiker u. der jüngere Zenon genannt, 
D. L 7, 1, n. 17, Suid., Eudoc. p. 204. Biel. = 
b) Epitureer, D. L. 7, 1, 80. 81. 10,n. 15, Ath. 18, 
G11,b, Suid., Cio.n.d. 1, 21-84, 5., Tuse. 8, 17, 
d., Epiph. adv. haer. 1, p. 12. 4) aus Tarfos, ©. 
des Diosesrides, Schüler des ΠΡ (nah Said. Si⸗ 
δοπἱες), D.L. 7, 1, 80. 88. 51, Eus. pr. ev. 15, 18. 
18. 5) aus Pergamum, Freund des Ῥτοξίμε, Build. 
6) ans Alerandria, ein Zube, Suid. 7) Rhodier, Φε. 
ſchichtſchr., Zeltgenoffe des Polybies, Pol. 16, 14---20, 
D. Sie. 5, 56, D.L. 7, 1,80. — Anderer Rhobier, auf 
Münzen aus Rhotus, Mion.ıı, 140. — Zwei andere 
Φι[Φϊφμηώτ., einer über Pyrrhus, D. L. 7, 1,80, ein 
anderer, Syncell. 167, a. 8) ein Arzt, Geropbileer, 
D.L.7,1,80, Galen. — Untere Uerzte aus Laodicta, 
Gypern f. Fabric. bibl. gr. T.xırı, p. 464 (lt. νε). 
9) Sranımatifer aus Myndus, Luc. ep. xı, 189, D. 
L. 7, 1, 80, Zenob. 2,80, St. B. s. Mürdoc, Et. M. 
590, 45, Eus. pr. ον. 2, 6, Theof. serm. ad Graec. 
ναι. 10) Athener, a) Archon Eponymus in röm. Zeiten, 
Infchr. in Philhiſt. Bo. 111, Hft4,n. 8. b) Ndetor, Phil.v. 
Soph. 2, 24, 1. ο) Phlyer, Areopagit, Dem. 18,186. d) 
Kephiſier. Meier ind.schol.n.48. ο) Saläer, Meiern. 10. 
11) Thebaner, Inser. 1669. 12) Laodiceer, a) Rhetor, 
Strab. 12,578. 14, 660. Ὁ) Entel des Vorigen, ©. 
Polemos 1., Königs tes bosporanifhen Reiche, Tae. 
Ann. 2,56. 18) aus Kreta, ein Tänzer, Zeirgenoffe 
des Gteflas, Plut. Artox. 21, Ath. 1, 22,c. 14) Bilde 
bauer aus Aphrovifias (viel. zur Zeit Trajans), BR. 
Rochette L & M. Schorn. 91, Windelm. Gef. ter 
Kunft χι, «8. 15) 6. des Ariflänetus, Luo. conv. 
δ. 6. 16) Freund des Rebners Ariſtides, Arist. or. 
28, p. 486. 17) Kreund des Pompejus u. Dionys 
von Halikarnaß. D. Hai. de Plat. 1. 18) ein Sklave, 
Ach. Tat. 3, 15. 19) Tyrann der St. Phllatelphia, 
mit tem Bein. Κοτυλᾶς, los.arch. 18, 8, 1. b. Iud. 
1,2,4. 20) = Ζηνόδοτος, Tettarch, Ios. b. Iud. 2, 
6,8. 231) Ifaurier, a) Conſul in Conſtantinopel, 448 
π. &br. Φ., Euagr. 2, 15, Prise. Pan. fr. 8—14, Io. 
Ant. fr. 149. Ὁ) 6. dee Ruſumbladeotes, früher 
Aricmeflus od. Tarafifodiffa genannt, oftröm. Kaifer 
feit 474 n. Shr. &.. Cand. Issur. δ. P’hot. 79, Euagr. 
2,15. 8,2685 Io. Ant.fr.206—212, Meich, Philad. 
fr. 3—19, Buid. s.v. u. 8. doyylvos,%. Befehle deſſel⸗ 
ben, τὰ Ζήνωνος, Maich. Philad. fr. 18. ο) S. deſſelben, 
Malch. Philad. fr. 9, Suid. 22) auf Münzen aus tes 
berus u. Kos, Mion. 111, 415. 8. ıv, 572. 28) As 
dere: Ruf. ep. v, 71. — ad. vii, 691. — Posid. ep. v, 
184. — Inscr. 2, 1797. 2182,d, 16, Add. 24) ©. Όὲ 
Damon b. Hippocr. Epid. vır, 88, wo eber ans codd. 
Ῥένων berzuftellen if. 

f. Sattin des Bafilistus, Theopbn. ohr. 
186, 18,8p. 6. Zuvwrts. 

‚m. Ermel (f. Ζήνων), Mannen., 
Cod.4,7,7,K. 

Zuvavis, ίδος, ἡ, Irinina, Frau des Kals 

fers Bafllisfus, Malch. Phil. b. Suid. α. “ἁρμάινος, 


Ζηνωνίς 


446 


Cand. Isaur. 5. Phot.bibl, cod. 79. — Vocst. Zr 
vans, Inser. 4, 6984. ©. Ζηνωδία. 

Ζήνωνος Χερρόνησος (Brmeleben), Landſpite 
an der Nordküſte der Chersonesus Taurica im europ. 
Earmatien, Ptol. 8, 6, 4. Achnl.: 

Ζηνωνό(ν)πολνε,{. 61. in Aegypten, Episcopp. not. 
p. 844, c, Sp. 

ζηράνιοι, Boll in Thracien, Theop. 5. St. Β. 
Die Landfchaft Zupavia, Ephor. $.8t.B. S. Ζεερηνία. 

Zupea, ἡ, (Wildenfels — Onosia?), Name 
des Gebirges Σεύμφαλος, w. f., Schol. zu Ptol. 8, 
16. 14. : 

Zmpoyepet, Ort in Indie intra Gangem, Ptol. 7, 
1,68. 

Zupotavos, m. Herrſcher in Urmenien, Beros. Chald. 
in Mos. Choren. hist. Armen. 1, 5. 

Zuhpuvdos, f., b. Suid. u. codd. Lycophr. auch 
Ζήρενθος, (Wildeloh = Φήρενδος3), St. in 
Samotbrajien, mit einem Tempel ber Aphrodite (des 
Apollo), Gründung ver Perfer, Nonn. 18, 400, Ly- 
cophr. 77 (codd. Ζήρινὸος), Liv. 88,41, Et. M., 
u. eine Höhle der Hekate, welche Zuoürdsor, Suid., 
od. Ziourdoy, Ft. M., ob. nad Suid. 8. v. u. 5. 
Σαμοθράκη auch Ζήρινόον hieß. Ein. Ζηρέν- 
θιος u. Ζηρννθιάε, St. Β. Davon Ζηρυνδία, Bein. 
der Aphrodite, Lycophr. 449. 958 u. Tzetz., Et.M., 
Suid. Bei Ον. Tr. 1,10, 19 auch Zerynthis litore, 

s für Ζεύς, Pherecyd. b. Herdn. =. u. A. 6, 
16. 6. Lob. par. 81. 
Ζήτ, m. 8. ber Taniten, Syncell. 74, a od. 188, 


10 

1) Bezeichnung des ſechtten Buchs der Zlias, 
Steph. ep. ıx, 885. 2) (Forſcher), Bein. bes Gram⸗ 
matifere Satyros, Ptol. Heph. δ. Phot. bibl. p. 161, 
21. (Bol. Ζητητικοέ in Lex.) 

ζητήρ, m. Name des Zeus auf Cypern, Hesych., 
Suder od. ähn!. dem Flgden? 

Zhrgs, dor. (Pind.) Ζήτας, m. Stürmer (f. 
Et. Μ. u. Lob, par. 169), 6. Ὀεὲ Boreas u. der 
Oreithyia, Argonaut, Pind. P.4, 824, ΑΡ. Rh. 1, 211 
u. Schol. — 2, 248 — 482, 5., Orph. Arg. 228, 
Strat. ep. x11, 202, Apd. 1. 9, 16. 21. 8, 10, 2, Paus. 
8, 18, 15, Acus. in Schol. Od. 14, 588, Schol. zu 
ΑΡ. Eh. 1, 1800, Et. Μ. 406, 88, Suid,, er u. feine 
Begleiter, οἱ περὶ Ζήτην, Schol. ΑΡ. Rh. 2, 297. 
In Ίπεσ. 8, 5984 Ζάταν. 

Ζητόνιον, ου, in Thessalis 11, Episcopp. Not. 
Ρ. 9860, D, Sp. 

Ζῆχοι, Boll in Kolchis, Proc. b. P. 2, 29 (Zäx- 
χου b. Goth. 4, 4). 

Ζίαιλιε, (viel. = Ζηέλας), Inser. 2, 8808, Sp. 

Ζίβαλα, Infel des indiſchen Oceant, an der Oft 
tũſte Taprobanes. Ptol. 7,4, 18. 

Ζιβέλμιον, (ὁ), S. des Diegylis, Hertſcher in Thra⸗ 
cien, D. Sic. 84, 84. 

Ζίβη, 1.(?) Infel Garmaniens, Marc. per. m. ext. 
1. 28 bis (cod. in der einen Stelle Ζέβος), δ. Ptol. 
Aa, w.f. 

Φιβοίτης, m., δ. Suid. Ζιβύτηε, König von Bis 
thpnien, &. des Bas, D. Sic. 19, 60. S. Ζειποέτης, 
Ζιποίτης. (Bei Hesych. lieft man Ζιβννθίδο, αἱ 
Opgocas ñ Θρᾷχες yrıason, db. ἱ. Ζιβυνθίδαν, 
alfo Germanen.) 

Zuyäven, τῆς (Epatch Larices), Episcopp. Not. p. 
867, B, Sp. , 

Ζιγγαβηνέ, Inser. 8, 5127, Ὦ, 6, Sp. 


Ζήνωνος 


Ζιχ 


Ζίγγνε, ἄχρα, f. Borgebirge an ber Sũdoſtkuͤſte von 
Wethiopien, Ptol. 1, 17, 0. 4, 7, 11 (wo Ζίγγις η 
Ζήγγισα üxoa fteht). 

ίγιρα, 1) Ort in Affyrien, Ptol 6, 1,4. 2) Ott 
in Africa propris, Ptol. 4, 8, 88. 

Ζίγχα, 6ι. in Numidien. Streb. 17,891. 

Ζιγχοί, Voll im afiatiſchen Sarmatien, Prol. ὅ, 9, 
18, Plin. 6, 7. 19. 6. Ζιλχοί, Züxyos, Ζυγοί. 

Zita, ©t. in Arabia Ροίτασα, Ptol. 5, 17, 6. 
(Nach Plin. 5, 5, 5 gab εἰ im inneren Libyen aus 
tin Zisame u. 5. Ios. 18, 14, 8 beißt ein Araber Ζήος.) 

Zuldarpa, St. des Gauets Leviniane in Kataonien, 
Ptol. 5, 7, 10. 

Zuhlas,ov,m.(Truogo, Trüger, wenn εἲ --- δεήλας 
οὐ. Φεηλέτης, d. ἱ. ἁπατεώ», if), ©. von Nikomedes 11., 
K. von Bithynien, Arr. 6. Eust, Il. 8, 17 u. Teetz. 
Chil. 8, 958, Suid., Porph. Tyr. fr. 10 (hist. fr. ım, 
p. 710). 6. Ζηΐλας. (Bei Hirt. b. Alex. 78 lommi 
auch Ziela für Ζέλεια vor.) 

Zuxyla, ας, Eparchie, Episcopp. not. in Leo Imp. 
—* Migne p. 880, c, doch p. 857, a heißt dieſelbe Zu 

‚ Sp. 
ἅ Ζικχοί, = Ζιλχοί, Eust. gu D. Per. 680 (codd. 


zu) 

Ζιλία, (N), 7 Zuetas, { 61. in Maurit. Ting 
tana, Ζῆλις, w. f., Ptol. 4,1,18. ϐ, 1,4 (N 
Ζιλία ἡ Ζειλία). 

δι α, ἢ 4ıkelas, a, ποταμός, BI. an ber 
Weſtküſte von Maurit. Tingitans, j. Ar⸗Zila, Ptol. 
4, l, 2. 

Ζίλμισος, m. ( wahrſch. barbarifches Wort), Hügel in 
Thracien mit einem Tempel des Sabaslus, Alex. Pol. 
b. Macrob. Sat. 1, 18. 

Ζιλχοί, Bolt im aflatifchen Sarmatien an der Kuͤſte 
des Pontut. Arr. Ρ. pont. Eux. 18,8. ©. Ζῆκχοι. 
Ζίέγχοι. Ζυγοί. 

Ζιμάρα, 1) St. in Armenia Minor, im NO. von 
Erzrum, Ptol. 5, 7, 2. Gine andere dieſes Namens in 
Arm. Min.’nörvl. vom Lacus Bassaro — Sinars 
in Tab. Peut. ermähut Plin. 5, 24, 20 (v.1. Zymars, 
Zymyra, Zimyra). 

ος, = Ζήμαρχος, w. f., Zliyrier, Inser. 
4, 8984, Sp. 

Ζιμοσκία πῖνε, Insor. 4, 8478, Sp. 

Zuptpa, St. in ἄτία, Ptol. 6, 17,8. 

Zivinpos, m. halväifcher Hertſcher, Sync. p. 169, 


16, Sp. 

Zivda, n. pl. Kaftell an der Grenze von Armenien 
u. Mebien, Petr. Patr. fr. 14. 

Zwerolrus, (6), = Zeusnolins u. Ζιβοίτης, w.f.. 
St.B.s. Ζιποίτιο», Memn. fr. 17. 20. Bon ihm ge 
gründet u. nad) ihm benannt war: 

Ζιποίτιον, π. Werdersbaufen (f. Ζεοποίσης), 
61. in Bithynien, Ew. Zuwolrios, St, B., Memn. fr. 
20. 


va, St. in Dacien, viel. j. Sjereka am 
Brorfch, Ptol. 8, 8, 8. 

Zipwv, τό, od. Ζίρης, b. Suid. ſcythiſches Wort, 
welches nach Luc. Tox. 40 bezeichnet: οὐκέτι Φφο- 
νδύεται br’ αὐτῶν, ἀλλὰ δέχονται αὐτὸν ὡς 
ἐπ) Iörooss ἥκοντα, Sauromatiſcher Name Inser. 
2,p. 110, b. 

Ζιφά, St. in Paläftina, Ios. 8, 10, 1. Die Umgr 
gend ἡ Ζιφήνη, u. die Ew. Ζιφηνοί, Ios. 6, 18, 2. 

Zibap, f. Ζυφᾶ. 

Ζίχ, 1) τὸ Z., bie größte Würde in Berfien, Me- 





Zixſo 


nand. Prot. fr. 11. 2) d Ziy., indeel., eigtl. Inha⸗ 
ber der Würde (f. 1), weldger Ἱεσδογουσνάρ hie, 
Geſandter von Chotroes en Suftin, Menand. Prot.fr. 17. 
Ζιχία, Gegend ber Zuxyof, w. f., Const. Porphyr. 
1,42. 
Zuxväv, gen., tin Ort, Episcopp. not. p.401, D, Sp. 
Ζμάραγδος, m. ähnl. Saphir, Athener, Ross Dem. 


Att.7. Auch Ζμµάρακτος, [. Σµάραγδος. 


——— Inscr. 8, 4880, 4 (Elephantine), Sp. 
Zufßsos πατρός, Inser. 8, 4865 (@leph.), u. Zpfl 
θοε, ου, Inscer. 8, 4869 ff. 4890 (Eleph.). 

Zu6pvau. Zuvpvale, ſ. Σµόρ». 

Zuupvatos, -- Σµυρναῖος, Inser. 1590. 

Zöapa, n. ΡΙ., u. Zodp (Ios. 1,11,4), Kleinen« 
berg (f. los. a.a. O., St.B. 1) &t. im transjorbae 
niichen Ῥαϊάβίπα an der Süboflfpige des todten Mee⸗ 
τεδ, wo jet Massra Gor οἱ Szaphia liegt, Ios. b. 
Iud. 4,8, 4, St. Β. &w. Zoapyvol, St. Β. s.v. u. δ. 
"Adava. "Eyyada. Τάρφαρα, u. Zoapäraı, St. B. 
Sie hieß αιῶ Ζώωρα, w.f., u. in ver Lxx Ζόγορα 
od. Znyoo. 2) 6:. in Perfien, St. Β. Ew. ὥδαροι 
oder -pes, Nonn. 26, 166, Dion. b. St.B., u. Ζοαρᾶ- 
ται, St. B. 6. Ζάορες. 

Ζοβαΐδον, τοῦ, Insor. 8, 4578, c (Palsest.). 4660, 


4, Sp- 
Zoßäpas, (6), Schnell, Mannen., Iambl. dream. 
20. 


Ζόβηρ, Ίρος, m. X. der Albaner, D. Cass. 49, 24. 

Ζογοκάρα 7; Zoyöpaxa, St. in Großarmenien, 
Ptol. 5, 18, 14. 

Ζόη, = Ζώη, f. Brauenn., Insor. 2,8765, 11. 8, 
4165, Sp. 

Zöikos, = Ζώΐλος, Athener, Ross Dem. Att.7. 

Zotraa u. Zolreov, b. Paus. 8, 35,6. 7 Ζοιτία 
u. 8,27,8 Φοίτιον, Dttenftein, St. im arkadiſchen 
&utrafia. St.B. Ew. (von Ζοίτεια) Φοιτεύς u. (von 
Ζοίτειο») Zorreets, St. B. 

Ζοιτεύα, έως, m. Otto (9. δ. der mit Habe m. 
But, von Lola), S. des Trikolonos, Enkel des Ly⸗ 
caon, Arladier u. Gründer der Stadt Zoftssor, Paus. 
8, 86, 6,8t.B. s. Ζοίτειο». 

Ζόκομος, m. Phylarch der Saragenen, Sozom. 6, 
88, —= Ζάκομος in Niceph. 2, 47, Sp. 

Δολιμίηλοε, ὄνομα κύριο», Suid. 

Ζόλκα, — όανα, St. in Galatien, Ptol. δι 4, 5. 

Zonßls, f. St. in Medien, St. Β., Ammian. 28, 6. 

Zopddepos, m. (Suppe, Süpfle, ο = w?), 
Mannsn., Inser. 2, 1888. 

Zopnovxdva, &t. in Aria, Ptol. 6, 17,5 (wo ed. 
Nobb. Ζαμουχάνα fteht). 

Zöurou γέφυρα, Nic. Br. 2, 14 (74, 13), 8p. 

Ζόνννξου,:-- 4ιόνυσος, Inscr. Mityl.n.2167 (Schol. 
Il. 14, 825 erwähnen ein Jıövv£og, f. Ahr. Dial. 1, 46). 

Ζόπνροι, d. i. Ζώπυρος, Epheſier, Mion. S. vı, 116. 

Ζ6ρ, (Tyrus N ἀπό, Inscr. 4, 8628, Sp. 

Zöpapßos, ὁ norauds, Küftenfluß Gebrofiens, 
Marc. Her. p. m. ext.1, 29. 6. Ζωρόμβας. 

Ζορασνηνοί, Boll, Inscer. 8, 4562. Sp. 

Ζόρζιλα, St. im Innern Bifiviens, Hierocl. p. 674, 
viell.= 4ύρζηλα. 

Aog, 5. Suid. w N. T. Matth. 1, 
12 u. Luc. 8, 27, Sync. 411, 20 indecl, Z 
βελ, (6), Anführer ver aus dem Exil gurüdkehrenden 
Suden, Ios. 11,8, 7,8. 
Zoporaseös, ©t. bei 


menis Minor, Ptol. 5, 7,8. 


Gaues Muriane in Ar- 


447 


Zspeivns, m. 8. der Siraler, ſ. Boͤckh gu Ο. Inser. 
2, p-115,s, 11, Sp. 

Ζόσιμοε, m., d. 1. Ζώσιμος, auf einer erythraͤi⸗ 
om Müunje, Mion, 8. vı, 219. 

va,f 4ουγάνα. 

Zorn 6ι. in "Africa propria, Ptol. 4, 8, 40. 

Ζουλεμὴε Jsovvalov, Inscr. 2, 2096, h, Αάά., Sp. 

Ζοῦμοι, pl. Voll in θετπιαπίει, Strab. 7, 190. 

Ζούπορος, m. Inser. 4, 8528, b, Sp. 

Φοόραχοι, Volt im glüdlichen Arabien, Iub. Maur. 
δ. Plin. 6, 28, 82. 

Zovpfos[p]a 7 Zovpyota, St. in Grofarmenien, 
Ptol. b, 18, 16. 

Ζούρμεντον, n. Gt. in Byzacium (Africa propris), 
Ptol. 4, 8, 87. 

Ζουρόβαρα, St. in Dacien an dee Mündung bes 
Maroſch in die Theiß, Pol. 8, 8, 9. 

Zoveidave, St. in Dacien, Ptol. 8, 8, 8. 

Zobbaves, ol, numidifches Bolt bei Karthago, D. 
Sic. 20, 88. n | 

Ζονχάββαρι, 1) 7,1) Βονχάμβαροε, in Ptol. 8, 18, 
11 ? Ζουγάβαρρε, lat. (Plin. 5, 2, 1) Succabar 
ob. (Ammian. 29, 5) oppidum Sugabaritanum, Ort 
im Innern von Maurit. Caesar., Ρίο]. 4,2, 25. 2) τὸ 
Ζουχάβῥαρι ἢ Xovlißaops , ein Gebirge an ber 
Sübdgrenje der Regio Syrtica, Ptol. 4, 8, 20. 

Ζοῦχνε, ſ. See u. St. in Libyen, unweit der klei⸗ 
nen 6014, Strab. 17, 885 u. St. B., der aber bloß 
bie Stadt erwähnt u. ale Ew. 

Zußolrns, m. ©. bes Zipoetes, Br. des Ntilomebes 1., 
Liv. 84, 16, f. Ζυποίτης. 

Zöyawa, Haifiſcheiland, Infel im rothen Meere 
(nördlicher Theil des arab. Mecrbufens), viel. j. Kub⸗ 
bet Sambo, Ptol. 6, 7, 48, StB. ἄν. Ζνγαινίτηε, 
Adj. Ζνγαινιτικόε, St. B. 

Zuyäxtne, kleiner Fluß in Macedonien bei Phi⸗ 
Iippi, j. Fl. von Nureofopo, App. b. civ. 4, 105. 128. 

Zuyavris, f. 6. in Libyen, Hecat. b. St.B. Ew. 
Zöyavres, Eudox. b. δὲ. Β. (viel. = Πύξδαντες, w. f. 

‚Boll an ber Küfte des libyfchen Romos in Mar⸗ 
marifa, Ptol. 4, 5, 22. 

Zuyla, ep. Ὀνγίη, Θατία db. 5. die gufammen 
verfnüpfende (D. Hal. rhet. 2, 2), Bein. der Sera, ΑΡ. 
Rh. 4,96, Nonn. 82, 57. 74, Musae. 275, Poll. 8, 89, 
Hesych., Suid., D. Hal. a. a. O. 

Zuyavoi, Jöcher, 1) Boll in Bithynien, Ptol 5, 
1, 12. 2) Ad]. von Ζυγοί, w. ſ. 

Ζόγιοι, = Ζυγοί, w. f., Dion. Per. 687 u. Επαί,, 
Prisc. ν. 679, Avien. deser. orb. 871. . 

Zöyros, m. Bürsner, Bein. des Zeus, als Ehe⸗ 
goitheit, Hesych., vgl. ζύγιου in Ionn. ep. Τ11, 5585. 

Zuyts, f. Γυξίς. 

Zuylrns, = Ζευγίτης, w. {., Et M.452, 4. 

Ζυγοί, (ol), Jöocher, Bolt im aflatifhen Sar⸗ 
matien am Pontus Euxinus, Strab. 2, 129. 11,492 
— 497 (ν. 1. Ζύγιον), St. B. Adj. davon ὄνγια» 
νόε, St.B. s. v. u. 5. Αγκυρα. Πάρος u. Zxop- 
πιανός. 6. Ζύγιον. | 

Ζνγόπολις, ſ. Spanheim, St. in Bontus in d. Nähe 
von Kolchis, Strab. 12,548. Nach St. Β. &t. der Ζυγοί. 

Zuyöotparos, m. "Troßner (d. h. vom Troß⸗Heere) 
od. Gliedmann (f. Luydw), Diannen., Inser. 2,3012. 

Zuypis, έως, f., b. An. st. m. magn. 27. 28 
Zuypai, ὤ»ν, 1) Infel Marmarikat bei dem Gafen 
von Mobabta, An. st. m. magn. 15. 16 (ν. I. Zo- 
yon). 2) Sleden an der Küfte des libyfchen Nomos 


Zuypls 





448 2υδρεῖται 


in Marmarile, Ῥεοὶ. 4. 5,4, An. st. m. magn. 27. 
28, Hierocl. 788. 8) Damit hängen wahrfh puſam⸗ 
men Be Zeuyptras, eine Böllerfihaft εδεπδε[είθῇ, Ptol. 
4, 5,22. 

Ζνδρεῖται (viel. ⸗ ὁδρ., alfo Shopper), Volt 
in Kolchis an der Küfte des Pont. Eux. 11, 2 (vgl. 
Zud ok). 

: Ζόκλην, m. (wohl Εὐκλῆς), Dannen., Mion. 1, 
2 


Zupßpaios für Θνμβραῖος, St.B.s. Θόμῇ 

Ζύμηθοε, St. im Innern von Syrenalce , δι ο, 
411. 

Zur = Ζυβοίτης, w. f., threcifcher Name, 
(Paus., alſo Werdermann, f. Ζευποίςης), Gründer 
von Nilomedia, Paus. 5, 12,7. 

ζνράξην, ου, (6), ®etenfürft, D. Cass. 41,26. 

Zioxos, m. Schaumbad, BI. in Maccbonien, 
Hdn. περὶ wer. A p. 41, 36. (Müll. vermuthet 
Picxog.) 

Zub 7 Ζίφαρ τὸ ὄρος, Berg im Innern von Lie 
byen, Ptol. 4, 2, 6. 

Ζωαγόρας, m. Heilbolt d. 1. zum Heil (Leben) 
waltend od. fprechend, Athener, Inser. 455. 

Ζάανδροε, m. (Lebmann), Inser. 8, 5247, Sp. 

== Φόαρα, w. f., St. in Puläftina, Ios. 14, 
1, 4, Ptol. 6, 17, δ. 

Zußeiäpxow, Insor. 2, 2069, b. pgl.p. 110, b. 111, 
b, Sp. 

Züßetp, Inacr. 2, 2079, 6, Sp. 

(ἡ), Henriette, Wrauenn., Dem. 25, 56. 

58, Sujd. Fem. gu Ζώβνεος. 

og, m. Heinrich Ὁ. h. einer der dabeim 
(reichlich) zu eben hat, Mannes, Ephem. arch. 709 
u. 1587.— Κικυννεύς, Bangab6e A. H. 1515, 1, vol. 
11, Ρ. 862. Heralleote, 1918, νο]. 2, p. 908. 
pl. Bolt in Tabiene, dem ſüdlichſten Dis 
firicte von Parthien, Quadr. b. St.B. 6. Σωβίδαε. 

Ζωβίτης, ὁ, Ὀπεθιίπαπιε des @lius, des Sohnes 
von Barachiel, Alex. Pol. fr. 12. 

ζωγράφος, m. Maler, Mannen., Inser. δι 6817, 
Sp. Fem. dazu: 

pab&, f. Rrauenn., Const. Oecon. περὲ τ. 
γνησ. προφ. 1. Ἕλλην. γλ. p. 571. 

Φωδάριον, f. Inscr. 8, 6899. 

Ζωδιακόᾳ, ὁ, der Thiertreis am Gimmel, Lac. 
v.h.1,28,f. Lex. 

Ζωδίχα, f. $rauenn., Wesch. u. Fouc. Inser. Dolph. 
279, K. 

ζωή, f. Herz, eigtl. Leben, urfpr. Lichkofungswort 
für Frauen, luv. 6. 195, dann Name mehrerer Kaife 
rinnen, fo der Gemahlin von Leo VI. u. Mutter des 
Gonftantinus ΥΠ. PVorpbyrogenetes, u. der Tochter 
von Gonftantinus IX., Gem. von Romanus III, Ar⸗ 
g9rus, u. Anderer: Inser. 8, 5400. 8846, u, Add. 

Ζωΐδων, Eparchie in Hämimontus, Episoopp. not. 
840, A, Sp. 

Ζωΐλα, f. Frauenn. Keil Inser. boeot.xv,b, 4, 
Rangabe 941, 12 (vol, 2, p. 640). Fom. ju: Ζωέλος. 

Ζωϊλίον, Inser. 2, 1848, b, Sp. 

Zut\os, ου, dor. m, voc. Zuiis, (d), b. Plut. qu. 
symp. 5,4, 2 Ζάΐϊλος, Leber (f. Et. Μ. 602, 13), 
1) Athener, Inser. 875 (Bödh Staatth. 11, ΧΝΙ, tab. 
6). Münzen aus When, Mion. 8. 11, 121. 2) Böotier. 
a) Orchomenier, Priefter, Plut. qu. graec. 58. b) Ghäs 
oneer, Inscr. 1608, α. ο) Andere, Keil Inser. boeot. 
xVv,a (vier). 8) aus Amphipolis in Macedonien, uach 


Ζωπειρίων 


βο]ιο]. ΙΙ. 6,4 ὁ Ἡφίσιος (viel. weil dies fein Ge⸗ 
burtsort u. jenes fein Wufenthaltsort wer). Schüler 
des Polykratet, Rhetor, mi d. Bein. dunpoudars 
od. (Acl. v. b. 11, 160) κύων ῥητορικός, Piut. qu. 
symp. 5, 4, 2 u. vielleicht x orst. Dem. 5, D. Hal. 
Isae. 20. de vi Dem. 8, Schol. gun IL 1,129. — 23, 
100, &, Eust. Il. 513. Od. 1614, Tzetz. Ex.p.8 — 
125, Long. subl. 9, Phoebamm., Schol, Platon. 
Hipparch. p. 2929, d, Diod. 8,11, p.582 ed. Didst, 
Buid., U. Er u. feines leihen, οἳ περὶ Zuller, 
D. Hal. Ρίαι 1. ©. Fabric. biblL Greece. T. 1, p. 
559 u. ff. 4) Oheim des .D.L81n 
1. 8) Pergäer, Philoſoph. D. L. 6, 2,2. 6. 4) aus 
Lampfalus, ©. der Themiſte, Clem. Alex. str. 11, 
522. 5) d Κεόρασεύς, Et. Μ. 117,84, Gremmati« 
fer, viel. der Deipnofophift, Ath. 1, 1.c. 6) Methym⸗ 
näer, Lebas Inser. f. 5, n. 191 b. Ahr. Dial. ı, 
496. 8) ein Argt, Galen. antid. πα, 18. de medic. κατὰ 
τόπους IV, 7, d. — Andere b. Fabrie. bibl. gr. 
xım, p. 561. 8) ein Waffenſchmied aus Eypern, Piut. 
Demetr. 21. 9) Münggraveut. R. Rochette I. & M. 
Schorn p. 98. 10) Berfertiger Korinthiſcher Gefäße, 
Rochette p. 480, Grut. Ίπεος, p. 639,7. 11) 8. δὲ 
Diylleas ans Berhda, Arr. Ind. 18, 6. 12) Tyrann in 
Ptolemais, Ios. 18. 12, 3. 4. 18) Bifhoff, Nicepb. 
Chr. 280, 22. 14) auf Müngn aus Apellonis u. 
Kyme, Mion. S. ıı, 81. 8. vı,6. aus Abydos, 11, 636. 
S.v,504u. ff. 15) Andere: Hoges., Nicaroh., Melang. 
epp. ναι, 446, χι, 82. xII, 76. app. 190. Aehnl.: 

2 m. ὄνομα χύρνο», Hesych. 

Δόνππον, m. Steilmer (= Ζώσιππος u. dl 
= Σώσιππος), Spracufaner, Pol. 7, 2, Liv. 24,4. 
2. 26. 

Zeig Μενάνδρου Μειλησία, Rang. 1881 (Athen.) 
en 2,p. 906). Auch Wesch. u. Foue. Inser. Delph. 
(K). 


Zöuxenpos, m. (Blumparbt b. I. von tüchtige 

ob. Heiler Blũthe), Athener, Inser. 455. 
η, |. ähnl. Suppe (eigtl. Telzgige Bräke, 
[. Suid. ο. θασίαν), ὄνομα κύριον (2), Suid. Bl. 
das ζωμοτάρεχος von Alex. b. Ath. 8, 125, Ὁ. 
‚m. Suppe, eigtl. Suppenſchnauftt, 
tomifcher Name eines Paraſiten, Aleiphr. 8, 7. 

Zuvatos, m. (Bau f. Ζωνᾶς), Rhetor (die 
Jahrh. n.Chr. Φ.), Buid., Rhett. gr. ed. Walz vıls, 
Ρ. 678 — 690. Aehnl. viel.: 

Ζωνᾶραν, α, m. Geſchichtſch. aus Conſtantinopel ( 
nad) 1118 π. CEhr. Φ.). 6. Fabric. bibl. gr. VII. p. 465. 

Zuväs, d, m. Bauch (f. tas kom. ζώνη), Dichter 
aus Sardes, voll. 4ιόδωρος Ζωνᾶς, Zeitgenofie dis 
Mithritates, Strab. 18, 637, Philipp. εοτ. in Antı. 
iV, 2, al. mit Απ. vır, 865 — ıx, 556, 0. 

Ζώνη, f. äbnl. Gardelegen (8. b. das durch feine 
Lage gürtenve), St. der Kikonen in Thracien an εἶπα 
gleichnamigen Landzunge, melde in das ägäifihe Meer 
vorttitt, Her. 7, 59, Scyl. 67, Schol. gu ΑΡ. Rh. |, 
29 u. zu Nic. Ther. 470, Hecat. b. St. B., Pomp. 
Mel. 2, 2,8, Plin. 4, 11,18. Nach Sehol. ΑΡ. Rh. |, 
29 ὀρεινὸς τόπος, nad Nic. a. a. D. Zuralor 
ὄρος, dein das Adj. heißt Ζωναῖος, St. B. 

Ζάορα, in Baliftine ırı, Episcopp. Not. p. 850, 


ο, Sp. 
,„ St. des Gauet Meliteue in Arme 
nica Minor, Ptol. 5, 7,6. 
ζωπερίων, n.= Zunvolor, Mannen. auf eine 
magnefiſchen Münze, Mion. ı11, 148. 








Ζωπύρα 


Φωπύρα, ας, f. Funte, Brauenn, 1) aus Goros 
nea, Keil Inser. boeot. 1111, h, 1. 2) Andere, Alex. 
b. Ath. 10,441,d. — Rang. Antig. H. 940. 416,8. 
11 (vol. 2, p. 640). 

,m. Shürmann, Deegareer, Insor. 1096. 

Ζωπνρίνη, 1. Inscer. p. 1207,8p. Fom. u: 

m. Schürmann, Dichter, der όψαρτυ- 
τικά geföhrieben, Bat. in Ath. 14, 663, ο. Περι]. : 

Zewvpls, f. Frauenn., Wesch. u. Fouc. 863, K. 

Φωπνρίσκοε, in Inscr. 8,5774. 5775, 1,8. 9. 97 
11,8. 7. Aehnl.: 

Ζωπῦριχοε, m. Diannön., Ephem. arch. 8251, K. 
Aehnl.: 

Ζωπῦρίων, ωνος, (ὁ), Schürmann, 1) Geſchicht⸗ 
ſchreiber, οι. ο. ΑΡ. 1, 28. 2) Grammatiker u. Lehrer, 
Plot. qu. symp.9,4,8. 8) Sklave, Luc. d. merc. 
cond. 28. 4) Anbere: Theocr. 15, 18. — Luc. ep. 
χι, 118. — Insor. 2, 2476, 50, Add. 

Ζώνύρον, ου, pl. Zursvgos, Plut,apophth. regg. Da- 
τα» 8 (6), A) orientalifch. 1) 6. des Megabyzus, u. 
B. des Micgabuzus, einer der fieben vornehmen Perfer, 
welche fich gegen Pſeudo⸗Smerdis verfchworen, berfelbe, 
der fpäter ſich freiwillig verfümmelte, um gu Gunſten 
des Darius Babylon zu täufchen, Her. ὃ, 153 — 160. 4, 
43. 7,82, Thuc. 1, 109, Polyaen. 7, 18, Charit. erot. 
6, 8.7, 5. Aristid. or. 50, p. 696. Es hieß nun fprichw. 
von ihm a) χρείσσω»ν Ζώπυρος ἑκατὸν Βαβυλα- 
νίων, Apost. 10, 14, vgl. mit Plut. apophth. Lac. 
s. Darius 8. 4, b) Ζωπύρου τάλαντα (5. h. die 
gegen große ausgeftandene Beſchwerden erhaltenen), 
Cratin. δ. Hesych., vgl. mit Suid., Theop. in Phot. 
lex., Zenob. 4,9, Macar. 4, 82, Apost. 8, 85, f.D. 
Chrys. 64, p. 598. 2) Enkel des vorigen, ©. des Me» 
gabyzus u. der Amyttis, Her. 8, 160, Ctes. 87. 48. 
B) Griechen, Schürer, Funke, 1) Pythagoräer aus 
Tarent, Iambl. v. Pyth. 267. 2) Sklave aus Thra⸗ 
jien, Lehrer des Alcibiades, Plat. Alc. 122, a. b, Plut. 
Lyc. 16. Alc. 1. 8) Soldat des Antigonus Gonatas, 
Plut. Pyrrh. 84. 4) aus Byzanz, Geſchichtſchr., Plut. 
parall. 86, Harp. s. "Eouog, Io. Lyd. de mens. p. 
270, St. B. ». ᾿Αφροδισμάς, Schol. Il. 10, 274. 
24, 189, Marcell. ν. Thuc. 46. 5) aus Φεταξεα, 
einer der Verfaſſer von orphiſchen Gedichten, Clem. 
Alex. str. 1, 144, Suid. s. Ορφεύς, Eud. 818, Tzetz. 
Schol. ed. Ritschl Alex. bibl. p. 4. 6) Φἰδίε u. 
Berfaffer einer Thefeis, Stob. flor. 68, 8. 64, 88, Suid. 
s. ΙΙ θυριστοῦ. 7) Φυσιογνώμω», Alex. Aphrod. 
de fato 6, Cic. Tusc. 4, 87, 80. de fat. 5, 10. 8) Tos 
veute zur Zeit von Pompejus M., Plin. 88, 12, 55. 
9) Arzt u. Perfon des Geſprächt in Plut. quaest. 
symp. 8, 6, tit. u. 1. — viell. der von Serib. Larg. 
de compos. medic. 171 erwähnte Arzt biefes Namens 
aus Gordium in Phrygien od. Kortyne auf Kreta. — 
10) Arzt aus Wlerandria, Erfinder eines berühmten 
Heilmittels, Galen. antid. 2, 8, Cela. 5, 28,2. A. — 
vielleicht der in Nic. ep. ΧΙ, 124 erwähnte. — Ein 
anderer Arzt, Inſchr. 5b. Gruter. 685, 7. 11) aus 
Glagomenä, Rhetor des 8. Jahrh. n. Ghr. ὁ., D.L. 
9, 12, n. 6, Quint. 8, 6, ὃ (An. περὶ στάσεω» b. 
Ipeng. in Συραγ. τεχνῶν p. 211 fteht falfch Πύρρος). 
12) aus Kolopbon, Cyniker, D. L. 6, 8, π. 4. 18) Mag⸗ 
nefler, Arist. de sign. ed. Osann. in Beitr. zur. gr. 
w. vöm. Litt. 11, p. 119., viel. ver Geſchichtſchr. 14) 
Döotier, a) Alräphier, Inser. 1629, Keil Inser. boeot. 
XXXI, δΙ. b) Blatäer, Vater u. Eohn, Keil Inser. 
boeot. 11, b, 7. — Anderer: Ebend. XXII, b. c) aus 


VPape's Wörterbuch d. griech. Eigennamen. 


449 


Thiebe, Keil Inser. boeot. LIx,h. d) Thespier, Keil 
Inser. boeot. v, 11. — Andere: Ebend. ΙΧ, ο. — 
xxı1,8,15. 16) Athener, a) Archon Eponym. in ben 
Diafed. Zeiten, Philhiſt. Τ.111, p. 556. b) Ross Dem. 
ΑΙ. 14. 17) Syratufier, Meier ind. schol.n. 10. 18) 
Tarentiner, Mechanitus ed. Theven.p.Iıı. 19) auf Mun- 
gen aus Apollonia, Dyrrhachium, Magneſia u. Smyrna, 
Mion. 11, 80. 89. 111, 146. 8. vı,812. Oft bei Ran- 
gabe, f. Ind. 
Bas, f. Ζωρόμβας. 

ζωριάδης, das, m.Rauter, die Lautern, Symmorie 
in Teos, Insor. 2, 8064, 14, Sp. 

Ζάριγα, St. in Sroßarmenien, Ptol. 5, 13, 14. 

pns, ου, (6), δ. Piut. Is. et Os. 46 Ζω- 
ῥόαστριφ, Beros. in Mos. Choren. hist. Arın. 1, 
5 bat Zerovenus, u. Euseb. chron.p. 41 Zaravaster, 
in Zend Zarathustra, woraus fpäter Zarathust, Zar- 
duschi wurbe, nach Din. 5. D. L. prooem. 6 Stern» 
απθείετ, nach Andern Goldſtern, nad) Roth Bold» 
fhmied, ©. ves Horomazus, der berühmte perfifche 
Weife, Gefepgeber u. Stifter der perſiſchen Religion, 
Plat. Alc. 122 a u. Schol,, Plut. Num. 4. def. or. 
10. quaest, symp. 4, 5,2. enim. procr. 27, D. L, 
prooem. n. 2, Porph. v. Plot. 16, Luc. Necyom.6, 
Nic. Dam. fr. 68, Phil. Bybl. fr. 9, D. Chrys, or. 
86, p. 448, Plat. vit., Suid,, Plin. 80,2, X. Heracl. 
Pont. ſchrieb eine Schrift dieſes Namens, Plut. adv. 
Colot. 14. 

2 s, m. Ghalbäer, 8 µαθηµα- 
ωκὰ χαὶ φνουκά, η eeve μ.μ 

Ζωρόμβαφ,α, 7 Ζώραμβος, = Ζόραμβος, ιο. f., 
Ptol. 6, 8, 9. 

Ζωρόε, m. Rauter, Trojaner, Qu. Sm. 8, 281. 

Ζῶρος, m. orient. von Zor (Tyrus), Gruͤnder Kar⸗ 
thagos, App. Lib. 1. 

(ον, f. Hildegard, Athenerin, Inser. 688; 
auch Ζώσαριν, Inser. 2, 2410. 

Ζωσάριος, m. Tribun, Niliepp. 1, 55, Sp. 

Ζωσᾶς, m. Seil(= σωσᾶς), Mannen., Inser. 950. 
8666, 1, 84. — Nili epp. 2, 76. 

Ζωσιηίων (ob Ζωσιμίων ), Inscr. 4, 9847, Sp, 

Zernäs, m. (f. Ζώσιμος), Mannen., Inser. 244. 
δ, 4816, Add. 8684. — Suid. Aechnl.: 

ζωσίμη, f., in Inser. 8, 5627 -μα, Sriederide 
d. i. die fhuhreidhe (Ζωσ.--- Σωσ.), 1) Gattin des Ti» 
granes, Plut. Pomp. 45. 2) Sklavin, Damasc, ep. Υ11, 
553. 8) Andere, Inser, 711. 2, 1968. 

Zuoupandöns, ἀγωροθέτης, Insor. 8, 5727, Sp. 
Aehnl.: 

Ζωσιμιανόε, m. Friſchlin, Mannsn.. 1) 4ὐρήλ. 
Z. Γλύκωνος, Theöpier, Inser. 1586. 2) Andere, Inser. 
488. 8, 4244, Nili epp. 2, 251. Aebnl.: 

ζωσιμίων, m. Mannen., Trebel. Pollio in v. 
Claudii 4: Orelli 2832, Inscr. 8, 6389. 6408. 4,9215. 

Ζώσιμοα, (6), Friſch, 1) Athener, Ross Dem. 
Att. 7. 2) WBöotier, a) Thebuner, Inser. 1585. 1656, 
Keil Inser. boeot.xv,b. Sklave des Ghäron, Inscr. 
1608. b) Thespier, Dichter, Keil Inser. boeot. v, 9. 
ο) Blatäer, zweie, Keil Inser. boeot. 11, 1. 11. 12. 
d) Eoroneer, Keil Inser. boeot, LvIII, b. 3) Thafler, 
Dichter von Epigrammen, Anth.v1,183 u. 1x, 40, tit. νι, 
15, tit. 4) aus Alerandria od. nach Phot, bibl. 170 
aus Panopolis in Thebais, Suid., vgl. Fabrie. bibl. 
gr. VIiI, Ρ. 71. 5) aus Gajza od. Aslalon, Sophift 
(im dten Jahrh. π. Ehr.), Kommentator bes Lyfiss π. 
Demofthenes, Suid. 6) Arzt, Galen. — Grjieher des 


29 


Ζώσιμος 


450 2ώσιππος 

Retner Ariſtides, Arintid. or. 28, p.491 — 510. 28, 
p. 547 — 561. 26, 600. 614. 7) $reigelaffener 
des jüngeren Blinius, Plin. epp. 5, 19. 8) Geſchichtſchr. 
(6. Sahrh. u. Chr. 6.), mit d. Bein. Κόμης u. ano- 
φισκοσννήγορος, ed. Bekker 1887. 9) Steinſchnei⸗ 
der, R. Rochette I. νὰ M. Schorn 58. — Andere, 
M. Canulejus Zosimus, Gruter. Inser. p. 689, 12. — 
Inser. 1969. — 10) Präfelt von Epirus unter Balen« 
tinian u. Valens, Cod. Tbeodos. vr, Bl. ΧΙΙ, 10.— 

Ζώσιππος, m. Fredamar in d.Sinne: Schutroß 
= Zwosnnos, {. Keil ep. an. 184, Tyndaritaner, 
Cie, Verr. 4, 42. 

Ζωσυμά, {.. gen. Ζωσιμοῦτος, 1. Brauenn,, Inscr. 
4825, d. — In Arch. Bullet. 1848, p. 171 Ζωσιμοὺς. 
Fem. zu Ζώσιμος. 

Zeoräins, m. Herrfcher in Aethiopien, An. (Arr.) 
p. mar, erythr. 5. 

ζωσοῦᾳ, f. Heilyne, Frauenn., Inser. 2, 2001. 

ζώσταον, π. Zwang (eigtl. Speltmühle), Ort, 
wo die Sklaven gefeffelt arbeiten mußten, ὄνομα τό- 
που, Suid., Et.M. 

Ζάσταρα, f. Iſengart d. 5. bie (mit @ifen) ums 
gürtete, Bein. der Athene in Wöotien, Hesych., B 
A. 261, 90. Φεβ]. ρία, f. Bein. der Athene 
bei den Epifnemibifchen Lokrern, St. B.s. Ζωστήρ, 
in Böotien, Paus. 9, 17, 8. 

‚ Ζωστήρ, Noos, m. Gardner, Öarbelegen (d. δ. 
gürtenb), nach Hesych., Et. M., Schol. Hermog. 8, 
p. 219 u. Max. Plan. 5,481 ed.W. ift der Ort fo benannt, 
weil bier Leto den Gürtel Löfte, d. h. den Apello gebar, 
1) Athener aus Gargettus, Inser. 207, 1. 2) Lantfpige 
in Attila gwifchen Kolias u. Sunion, nad Paus. 1, 
81,1 attifcher Demos, |. Gap Bari, Her. 8, 107, Xen. 
Hell. 5,1,9, Strab. 9, 898, Neanth. in Schol. Ar. 


Ἡχγέλοχος 


Lys. 808, St.B.s v. u.s. Τέγυρα. Os. ζωστήριος, 
St.B. Wpollo, der bier mit der Artemis u. Lew (u 
Arhene) Altäre hatte, hieß davon Ζωστήριος, St. B. 
re od. nach Et. M. 414, 20 sub Ζώστριος. 
Aehnl.: 

ζωστριανόε, m. Schriftſt. Porph. v. Plot. 16. 

Zereiras, under ἐν "Aoyss, ἀπὸ τόπου, 
Hesych. (Nach Mein. [ζω] Τενθάτας.) 

Ζωτελιστήε, m. (Heilbringer?), Bein. iu 
Apollo in Korinth, Hesych. (Nah Schmidt Τεμενίτης) 

ζωτικόε, m. Leps, 1) Kritiler m. Dichter, Freund 
des Plotin, Porph. v. Plot. 7. 2) Avondsos ζΖωιι- 
xös, ein Smyrnier, D. Cass. 79, 16. 8) auf einer 6 
farifchen Münze, Mion. 8. τι, 526. 4) aufeiner Duni 
aus Tralles, Mion. 8. ıv,194. 5) Andere: Inser. 352. 
— Auf einer Inſchr. Rhein. Diufeum Neue %olge 2, 
p. 216. Ferner Inser. 2, 2048. 2115. 2716. 

Ζώτηε, ου, m. Briedemann d. δ. Mann ke 
Schuges u. der Rettung (= σωτήρ), Mannsn. eu 
d. Gherfones der Kreter, Paus. 6, 16, 5. Aehnl.: 

Ze(od. Ze)rlovw, Inser. 2, 2194, b, 7, Αάά., Sp 
Aehnl.: 

ζωτική, Ὀφιλλία, Inscr. 3, 8650. 8, 8896. — ἦτι, 
8, 6406. -- Ζοτική, 4, 9691. 9919. Sp. Webnl.: 

Ζώτιχος, m. DMannen., Inser. 2, 8067 sq. (Terr). 
8665, 1, 58. 8794. 

Ὀφττα Zrpatinne τῷ, Inser.2,2197,g (Mytilen.. 

Ζώτων, 6ι. Aethiopiens, Iud. Maur. 5. Plin. 6, 
29.85. 

ζωφασημίν, Himmeleſchauer, Gefdhöpfe de 
phöniz. Diytbologie. Phil. Bybl. fr.2(v. 1. Zugsenudr). 

Ζωχάστη, 7, St. in Perfien, das fpätere Selence, 
Zosim. 8, 28 (Selm. vermutbet Χώχη, δει. Äu- 


13). 


Η. 


"Hass, ν. Ἱ. von Παρσίς, w. [. 

"Haros, ου, (Blutmond, f. Zap, Hesych.), 
Monat in Heralea, entfpr. d. delyh. "IAuZos, Wesch, u. 
Fouc. 280, K. 

"Havdäs, m. Maurufier, Thphn. 820, 4. 321, 9, Sp. 

Has, ΠΟΤΑ, Inscr. 4, 9094, not. Sp. 

. Μβη, voc. (Nonn. 14,480, Orph. h. prooem, 18) 
Hpn, dor. (Pind., Theoer. 17, 82., Epich. u. auch 
Eur. Her. 915) Ἔβα, (7), Jugend, Jung. 1) bie 
röm. Iuventas, T. des Zeus u. ber Here, Dienerin 
(Mundfchenkin) der Götter, Od. 11, 602 (in DL. 4, 2. 
6, 722. 905 ἤβη geföhr.), b. 15,8, Hes. th. 17. 950, 
Pind. P. 1, 110. 10, 82. L 8 (4), 101. N. 7, 6, 
Nonn. 1, 470 — 48, 20, ὅ., Eur. Her. 851. 857. Or, 
1687, D. Sic. 4,89, Apd. 1, 8, 1. 2,7,7, ΑΙ. 10, 
425, ο, Luc. d. deor. 5, 2. d. mort. 16,1, Ach. Tat. 
2,87, 9. Sie hatte als Γανυμήδα Tempel u. Altäre 
gu Phlius, Paus. 2, 18, 8. 4, ale Ale gu Sicyon, 
Strab. 8, 882, einen Altar gu Athen, Paus. 1, 19, 8, 
gu Mantinea, Paus. 8, 9, 8, Altar u. Statue gu My⸗ 
ten&, Paus. 2,17, 5. 6; gewöhnl. zugleich mit Θετα- 
fies, Μπας. b. Ael. n. an. 17, 46. Auch diente ihr 
Name zum Yeldgefährei, Her. 9. 98, u. Evicharm fihrieb 
ein Gericht Ηβας γάµος, Ath, 8, 8δ,ο. 6. "Aßa. 2) 


Zungfer, Schiffename, Att. Seew. x, 6, 141 u. öfter 
8) "Hfa, Zunfer, Name eines Hundes, Xen. Cyr. 
τν δ. 4) Ἠβα, St. ver Tusker in Stallen, Ριοὶ. 3, 
‚49 
Ἔβιος Τολίεοξ, lat. Mannen., Dosith. in Plot. 
parali. 88. 
Ἠβισμα, St. der Adtamiten in Arabia Felix, Ρο. 
1, 6.10. 
"Hfodöns, ου, m. Inscr. 8, 5901, Sp. 
, ὤνος, m. Junden, ein Gott In Neapelis 
in Großgriechl. Inser. 8, 5790, b. 
Ἠγάθεον, m. Göttlich, Mannsn., Fronto od.Mai 
p. 285, u. bei Orelli 5009. Inscr. 8, 6066. 
Ἡγίας, m. Führer, Mannen., Inser. 2, 2264, 
m, 9. 
Ἠγεκλν, έους, m. Woldemar b. 5. durch Wal 
ten (Herrfgen od. Jũhren) berühmt, Epheſier, Mion. 
111, 85. 
Ἠγέλεως, (6), 1) 6». des Iyrfenos, Paus. 3, 31, 
8. 9) Inser. 2,2338, 106. Φεὐπί.: 
H os, m. Herzog (f. über die Etym. u. bit 
Betonung Et. Μ. 299, 88). 1) Athener, a) Anfühter 
der Athener, D. Sic. 15, 84. [. Ηγησίλεως. Ὁ) (το. 
ſcher Schaufpieler in Athen, Ar. Ran. 802 u. Sebol., 


ἩἨγέμαχος 


Plat. 5. Suid., vgl. Schol. Rur. Or. 379. ο) einer, für 
(D. Hal.) od. gegen (Harp.) welden Dinarch eine 
Rede hielt, D. Hal. Din. 12, Harp. s. ληξιαρχικόν. 
9) 6. des Hippoftratos, Reiteranführer Aleranders bes 
Θτ., Arr. Απ. 1, 18, 1 --- 8, 11,8, ô 8) Truppenan« 
führer unter dem älteren Ptolemäus, D. Sic. 84,48. 
4) Anderer, Luc. ep. ΧΙ, 185. 

Ἡγέμαχοε, m. Helmont (ahb. Hildimund d. i. 
Kampivorſtand, f. Et.M. 299, 44), Atheniſcher Archon 
Ol. 120, 1, D. Hal, Din. 9. — Adj. davon: ὁ Ἡγε- 
µάχαοε παῖς, Diot. ep. vır, 475. 

—— J. ähnl. Dietberga (d. h. das Volt 
bergend ob. wahrend), eigtL Führern (f. St. B. ο. 
Ἑρμιών), 1) Bein. a) der Artemis in Sparta u. Ar⸗ 
fabien, Paus. 8, 14, 6. 8, 87, 1, Ant. Lib. 4, Call. 
Dian, 227, Hesych. Ὁ) ber Aphrodite, Hesych. 2) 
eine attifche Goͤttin (eine der Orazien) in Athen, Ath. 
9, 85,2, Poll.8, ϐ (Lyc. 77 ed, Spp.). 8) Schiffe 
name, Att. Seew. xıv, d, 50 u. ὅ., Hesych. (Inser. 
8, 6174. 5278 "Aysuova). 

Hyspovla, f. (ähnl. Prinzep), Schiffename, Att. 
Scew. VII, b, BB. ©. Lex. 

Ἡγεμονικόε, m. Weifer (0. ἱ. δει Weg weiſend), 
1) Bein. des Hermes, Ar. Plut. 1159, Arr. Cyn. 85, 
8, Com.n.d, 16. 2) ein Freigelaffener, Orelli 2995. 
Aehnl.: 

Ἡγεμόνιος, m. Mannsnamt, Phot. 66, b, δ. 

Ἡγέμων, ονος, (6), (über den Ace. f. Lehrs Arist. 
802), Führer, Fürft, 1) (hier ἡγεμών ο αν) 
Bein. des Herafles, Xen. ΑΛ. 6, 2,15. 6, 24. 26. 2 
Athener (wo Andere Ἡγήμων vorziehen, f. Schoem. 
Μι Isae. p. 828 πι. Lob. path. 168, doch vgl. Keil an. 
ερ. p. 158), a) Archon in Athen DI. 118, 2, Arr. An. 
6, 19, 8, [. Ηγήμµων. db) atbenifcher Redner und 
Matleronift, Dem. 25, ατᾳ., [. Ἠγήμων. ο) Freund 
des Anbocides, [. Hyriuwr. d) andere Atbener, Inser. 
272. — Dem, 18, 84, 8) Dichter aus Nlerans 
drie, — Ηγήμω», Απ, vır, 486, tit. 4) Gbier, 
Mion. 111, 269. 5) Anderer: Inser. 2, 2416, 11. (6) 
ἡγεμώ», ale Name eines Fiſches, Plut. sol. anim. 
8 


1. 

Ἡγίπολιε, sdos, m. Burfürft (ο. 1. Burgerſter), 
Koer, Paus. 6,17, 2. 

Ἠγερία, f. 1) eine Kamone od. Nymphe, nad 
Plut. Num. 4 Φαέμω», nach Plut. fort. Rom. 9 eine 
Dryade, von welcher im Hain bei Aricia, nad Plut. 
Num. 18 u. 9. bei Rom, Numa feine Offenbarungen 
erhielt, Plut. Num. 4. 15, D. Hal. 2, 60. &. Ἐγδ- 
oda. 2) eine Duelle im Ariciſchen Thale, Strab. 5, 
240. 

"Hytpios, (6), (nah D. Hal. 3,50 Elendt), 1) 
Bein. des Arruns Tarquinius, Ὦ. Hal. 8, 50. 57, 
Fab, b. D. Hal, 4, 64. 2) Mannen. in Stalien, Ant. 
Th. 64 (ντι, 867). — Buid. 

Ἡγεσίλᾶος, m. = "Ayseläaog, Nie, fr. 2, 72 
(Cassub. will 4γεσ. lefen). 

Ἡγέσιππον, m. für Ηγήσιππος, auf einer phrye 
gifhen Münze, Mion. ıv, 232. 

"Hytarparos, (0), Herzog (f. Et. M. 299, 97), 
1) Schiffspatton aus Maffilie, Dem. 82, 2—20, 8. 
2) atheniſcher Archon DI. 55, 2, Phen. b. Plut. Sol, 
32. 3) auf einer bithynifchen Münze, Mion. δ. v, 
246. 4) Inser. 2, 2152, f, Add. 

"Hymyıorparıos, m., falfche Lesart b. Hippocr. 
Epid. 6, 25, wo Ἠγησίστρατος gu leſen if. 

ἘἨγηματία, f. Ηγιματία. 


451 


Ἡγήμων, ονος, (6), Bührer, Fürſt, 1) Athe⸗ 
ner, a) Archon DI. 118,2, -- ᾿Ἡγέμων, 19. f., D. 
H.l.Din.9, Att. Scew. xır, d, 170 n. Bd. b) Staatt- 
mmn u. Rebner in Athen u. Maledoniſt, Dem. 18, 
285. 25, 47, Aeschin. B, 25. ep. 12, 8, Plat. Phoc. 
83. 85, Att. Seew. xv,b, 188, Harp., Suid,, Et. M. 
9) Freund des Andocidet, And. 1, 122 (codd. 'Ηγέ- 
nova). d) Schwiegerfohn des Diogeiton, D. Hal. Lys, 
25 (or. 82, 12). ϱ) Kephifier, ©. des @uftemon, 
Isae. 6, 10. f) Erchier, D. Hal. Isae. 17 (Isae. 12, 6). 
g) 4«αμπτρεύς, Att. Seew. XIV, ο, 156. 2) aus Tha⸗ 
fus, Dichter von Parodien (ἐποποιός, St.B. ». "Als- 
ξάνδρειαν) u. des Altern at. Komdvie, mit dem Bein. 
ερακῆ, Ath. 1, ὅ, b. 15, 698, ο, Chamael. b. Ath, 9, 
406, e. d., Sud. ©. Ar. poet. 2, Ael.n.an. 8, 11, 
Prov. app. 2, 65, u. rgl. Mein. 1, Ρ. 314. frg. 11, p. 748. 
8) Anderer, Ιπεοτ. 2,2088, aus Smyrna, Inser. 8140. 
©. ‘Aynuovidao. 

Ἠγήναξ, m. Walthard, Inser. 2, 8140,18, Sp. 

Ἡγήσανδρα, f. ähni. Liutberga (ο, 5. bie 
Männer ot. das Volk bergend d. i. fehügend), T. des 
Ampcdas in Amyllä, Pherec. in Schol, Od. 4, 22. 

yyravdplöns, ου, m. Woltmanns, Anführer 
ber Lacebämonier, Xen. Hell. 1, 1, 1, u. berfelbe od. ein 
Anderer, 8,17. 6. άγησανδρίδας. 

Ἀγήσανδρος, (6), Woltmann, 1) Mileſier, 
B. des Hekataͤus, Her. 5,125. 6, 187. 2) Gpartaner, 
V. des Pafltelidas, Thuc. 4, 182. 8) Thespier, Thuc. 
7,19. 4) Lochag ter Arkadier, Xen. An. 6, 8,5. 5) 
Athener, 9) ein Sunier, Assch. 1, 55—154 u. Sohol, 
(68 als Steirier anaegeten, doch f. 63). b) einer, über 
deffen Erbſchaft Lyſias eine Rede verfaßte, Harp. 5. χα- 
χώσεως, Prise. 18, 28, 25. 6) aus Salamis, Ge⸗ 
fhichtfär., Taetz. Lyc. 858 (Et. M. s. Αργώ, nannte 
ihn Hegeſipp). 7) Delphier, Orfäichtichr., Ath. 1, 18, 
a—14, 656, c, 5., Suid. 5. ἄλχυο, sides, Apost. 2, 20, 
Hesych. s. ἀποφάρσις. (In B. A. 877, 25 ᾽αγή- 
σανδρος) 8) Bater des Menidas, Arr. An, 8, 
5,1. 

Ἡγησάρετοε, m. Wöltert (vd. δ. Wolthart od. 
tũchtig waltend), ein Pompejaner, Caes. b. civ. 8, 
85. — Cie. Epp. Divv. 18, 25. 

Ἠγήσαρχος, m. Walthard, ©. eines Theognes 
tus aus Smorna, Inser. 2.8140. 12. 8851. 

Ἡγησϊάναξ,πι. Mondhold (ahd. Mundoald d. i. 
als Vorſtand waltend), 1) aus Troas, Wlerandriner, 
Geſchichtſchr. u. Gefandter unter Antiohus M., App. 
Syr.6, Stzab. 18, 694, Ath. 8, 80,d. 4,155, b. 9, 
893,d; St. B. s. Towds, Arat. vit. 55 u. 56 ed. 
Westerm., Hyg. poet. astr. 2, 36, Ptolem. ep. Anth. 
app. 70, Plut. par. 28, wo Ἡσιάναξ ſteht, u. Plut. 
fac. lun. 8, wo er Aynesdvaf heißt. Er π. feine 
Begleiter, οἱ περὶ τὸν Hynasdvaxıa, Pol. 18, 80. 
3) Freund des Epikur, Plut. adv. Epic. 20. 8) Sa⸗ 
mier, Mion. 111, 280, 

Ἡγησίας, ου, νου, (D. L. 6, 2, n. 6) Ἡγησία, 
(6), Führer, 1) Athener, a) Archon DL. 114, 1. 
Arr. An. 7,28, 1, Att. Seew. Ὁ) Seflider, Ross Dem, 
Att.5. ο) Meliter, ebend. u. 6. d) Anderer, Meier 
ind. schol. n. 59. e) @rggießer, Luc. rhet. pr. 7, 
Quint. 19, 10, 7, Plin. 84, 8, 19. 2) Philoſoph aus 
Kyrene, mit dem Bein. Πεισιθάνατος, Plut. am. 
prol.5, D.L.2,8, n.7. 6,2,n.48, Cic. Tuse. 1, 84, 
Seine Anbänger hießen οἱ Ηγησιακοί, D.L.2,8,n. 
71.9. 8) aus Sinope, mit dem Bein. Κλοιός, Schür 
ler des Diogenes, D. L. 6, 4, 8. 4) Magnefler, Red⸗ 


29% 


Ἡγησίας 


452 Ἡγησίβουλος 


mer u. GSeſchichtſcht. Plut. Alex. 8. x oratt. Demosth. 
3, D. Hal. comp. verb. 4. 18, Strab. 9, 896. 14, 648, 
Long. subl. 8, Theon prog. 2, Cic, Brut. 88. Orat. 67. 
69. ep. ad Ait. 13,6. Gr u. feines Gleichen, οἱ περὶ 
Ἡγησίαν, Agatharch. mar. erythr. fr. 5, 2. Adj. 
'Ηγησιακὸν σχῆμα, D.Hal.comp. verb. 4. 5) Selb» 
hert der Delphier, Heliod. 4, 20. 21. 6) komiſcher 
Schauſpieler in Wlerandria, Atb. 14, 620, d. 7) ον 
tann von Ephefus, Polyaen. 6, 49. 8) 6. des Hip⸗ 
parch. D.L. 5,2, π. 14. 9) Verf. von Κύπρια ἔπη, 
Ath. 15, 682, d, vgl. ‘Hynalvos. 10) Smyrnäer, 
Mion. 111, 208. 11) Andere: Inser. 8187, 84. 8657. 
Bel.’Aynalac, Inser. 3, p. 237, α. b. 

Ἡγησίβουλος, m. Monrad (ο. h. im Kathe 
vorftebend), Mlagomenier, B. des Anaragoras, Ὀ. 1. 2, 
8, n.1, Harp. u. Suid. s.’Avatayöpas. 

H m. Runimund, Geſchlechte⸗ ober 
Volksvorftand, Lehrer des Eleers Hippias, Suid. 8. 
Ἱππίας. 6. "Aynaldauos. Aehnl.: 

H pos, m. Geſchichtſchr. aus Kythnos, Plin. 
9,8, vgl. mitlib. 1 arg., Solin. 18. Anderer: Inser. 2, 
8604, 7. 

Ἔγη m. Emund (owa = lex), Mennte 
neme, Theodorid, 5 (v1, 156). Aechnl.: 

"Hynettepıs, f. Curt. Inser. att. 9. 

Hynyowäns, έος, m. ion. — γασιχλῆς, 19. {., 
font: Woldemar, K. von Sparta, Her. 1, 65. — 
Underer: Inser. 2, 2388. 2857. 

Ἡγησίλοως, ω, Demod. Ἡγησίλαος = 'Aynal- 
λαος, w. f., m. Volquardt (d. h. das Volt ſchü⸗ 
gend u. führend), 1) Spartaner, a) 6. des Doryſſoe, 
RK. von ©parta, Her. 7, 204, f. Αγησίλαος. db) ©. 
bes Hippotratides, Her. 8,181. 2) Feldherr der Athe⸗ 
ner, Xen. vect. 8, 7, Dom. 19, 290 u, Ulpian dazu 
(116,0) — D.L. 2,6, n. 10, f. Ηγέλοχος. ϐ) Ans 
derer: Insor. 2967. 4) (Ἠγησίλαος), Bezeihnung des 
Sabes, Demod. δ. Ath. 15, 684, d. 

Ἡγησίλοχοε, (6), Hauptmann, Rhobier, Theop. 
δ. Ath. 10, 444,9. 445, a. 2) Protanis der Rhodier 
(171) 9. &hr., Pol.27,8. 28,2. ©. ᾽Αγησίλοχος. 

yasipaxos, m. Mannen. auf einer Münje bei 
Mion. 1,529. ©. ᾽Αγησίμαχος. 

A ov, m. Raimund d. i. an Rath od. 
Klugheit vorſtehend, 1) Dichter, Paus. 9, 29, 1. 2) aus 
Pergamum, Alademiler, D.L.4,8,n.4, Cic. Acad. 2, 
6 (Procl. δ. Phot. 819, 26 führt auch einen Salaminler 
als Dichter der Kyprie Namens ᾿Βγησῖνος an, doch 
ὃν dies fehr zweifelhaft u. ΕΗγησίας zu vergleis 

επ). 

γήσιον, f. Frauenn., Philhiſt. T. ıv, Hft 4, n. 5, 
κ. Aehnl.: 

Ἠγήσιος, m. Schriftfieller, Phot. cod. 167, f. 
"Βγησίας. 

Ἡγησίπολις, 1) m. Leuthold (d. i. das Volt 
beberrfchent), Bein. für Menedemus, D. L. 2, 17, n. 
7. 2) f. Liutfwind d. i. vollsmächtig, Schiifename, 
Att. Seew. xıv,d,87 u. öfter. 

Ἡγησίππη, f. Inser. 2,2940, b, Add., Sp. Fem. ju 
σιππος. 

γησιππίδαε, m. Spattaner, Thuc. 5, 52. ©. 
Αγησιππίδας. Bon: 

Hyhoınwos, (6), Mehner d. ἱ. Leiter des Zuge 
viehe (der Noffe), 1) Athener, a) komiſcher Dichter, 
Ath. 7, 279, d— 9,405, d, von Suid. mit dem folgen⸗ 
den vermengs, f. Mein.ı, p. 475. b) Sunier, mit d. 
Epignamen d Κρωβύλος, Aeschin. 1, 64. 71. 110. 


Ἡ 


ἩἨχγίων 


8, 118 uw. Schol. — Harp. ο. v. u. ε. Κρωβύλος, 
Rt. M., Piut. Dem. 17. apophth. regg. 6. v., auch 
ὁ µισοφίλιππος genaunt, Schol. Aeschin. 1, 55, 
* mit Liban. ıv, p. 818 u. Dem. or. T arg. ©. 
Dem. 9, 72. 18, 75. 19, 72 — 74 u. Schol. — 
881, Phot. bibl. 491, Cram. An. Par. 1, 166, Un. 
Seew. xıv, ο, 69. ο) Erchier, V. des Qupbiletuss, 
D. Hal. Isse. 17 (Isne. 12,12). d) Dichter der Ans 
thologie. Meleag. cor. Iv, 1, 2. Anth. vı, 124 tit. 
xııı, 189, tit,, 3. 2) Salilarneffier, D. Sic. 20, 50. 
8) Tarentiner, Küchenſchriftſtellet, Ath. 12, 616, ο. d. 
14, 648, f.”_ 4) Mekybernaͤer, Geſchichtſchreiber, St. B. 
s. Mnxößsova u. Παλλήνη, Parthen. erot. 6 u. 16 
marg., D. Hal., 1,49, Et. M. 186, 83, B. A. 1185, 
Schol. Eur. Rhes. 28. 5) ©. eines Atiſton, Plat. ep. 
2,814, e. 6) Inser. 2,2268, ο, Add. 2822 b3 Add. 
7) auf DMüngen, Mion. 111, 149. ıv,52. — Bel. noch 
Fabric. bibl. gr. VII, 160. 

Ἡγησικπόλη, f. »Thorolda (0. h. bie am oder 
über das Thor waltende), T. des Königs Diorus in 
Thracien, Gem. bes Miltlades, Her. 6, 89, Piut. 
Cim. 4. 

Ἡγησιστράτιοε, m. Hippoer. Epid. 6, 25, f. das 
Flade. 

H τος, (6), Herzog (ion. --- "Aynel- 
στρατος, w. f.), 1) 6. des Beiflfiratos. Tyrann in 
©igeum, Her. 5, 94. 2) leer, Wahrſager aus dem 
Φι[ΦίεΦι der Telliaden, Her. 9, 87—41. 8) Samier, 
©. des Ariflagoras, Her. 9, 90—92. 4) Eprfefier, 9) 
Gründer von Eläus, Pythocl. in Plut, parall. min. 41. 
b) Säriftft., Schol. ΑΡ. Rh. 2, 299. 5) Befehlahaber 
der perfifchen Befagung in Milet, Arr. An. 1, 18. 4. 
6) 8, des Democrit aus Abdera, D. L. 9, 7,n. 1, Suid. 
s. Anuöxgstog. 7) Anderer: Hippocer. Epid. 6, 25, 
wo falſch Aympio toctooc ſteht. 8) Inser. 3, 2268, c, 
14, Add. 

Ἡγησά, f. Bornewald (in dem Sinne: an ver 
Spitze waltend), 1) Frauenn. aus Macebonien, Theset. 
1 (v1,867). 2) Inscer. 2, 1994, Add. 2847, i, Add. 8) 
Schiffename, Alt. Sem. 1ν, h, 62. 

ἨἩγητορία, f. Theoderada d. δ. die (das Volk) 
berathenbe u. anleitende, Nymphe in Rhodus, Zen. b. 
D. Sic. 6, 57. 

"Hymroplöns, ου, ton. (Her.) εω, (6), Fürften- 
fon, 1) Koer, 6. des Antegoras, Her. 9, 76, Ραα». 
8,4,9. 3) Thafler, Polyaen. 2, 88. 

Ἡγήτωρ, ορος, (6), Bärft, 1) ©. des Neleus, 
Zenob. 5, 17. 2) Theflaler, V. der Aganike od. Aglaos 
nike, Pint. γΙΙ sap. conv.48. def. or. 18. 8) Mathe⸗ 
matiler aus Bpzany, Athen. machin. 5. Vitr. 10, 21, 
At. Seew. p. 110. 4) Inser. 2, 2058, B, 46. 

ov, voc.& ‘Hyla, Dam. v. Isid. 227, (6), 
ton. (Ηοτ.) Ἠγίης, Führer, 1) Athener, a) Erzgießet um 
bie Zeit des Agelatas, Paus.8,42,10, Plin. 84, 8, 19. b) 
Marathonier, η. Seew. ıv, g, 85. ο) Andere: Inser. 
885. 715.— 1211. 2,2868, b,B, 2. 8699, 8, 3Η. rem. 
x,b, 188. d) Teftamentsvollftredier des Plato, D.L. 8, 
0.30. e) Philoſoph u. Zuhörer des Proclus, Marin. Procl. 
ο. 26, Suid. s. v. u. a. Εὐπείθιος: Damasc. v. Isid. 
221. 227. 2380. 2) Phocder, Pol. 21, 4. 8) Dicbter 
aus Tedjene, Ῥαπα. 1,2,1. 4) (Ἠγέης), Τετ, Br. 
bes Tifamenus, Her.9, 88. 5) Inser. 4, 8210. 8813. 
Achnl.: 

"Hyıs, = γι, w. ſ. Aehnl.: 

ο Ἡγίων, m., Hegio senex, Ter. Phorm., Plaut. 
apt. 





'Ἠγιτιματία 


"Ἠγντιματία 7 Ἡγηματία, ©t. in Großgermanten, 
Ptot, 2, 11, 29. 

A ‚m. Führer, Mannename, Inser. 2, 
2188,39. 46. 58, Sp. 

'Ἠγουρροὶ 7 Γιγοῦρραο, Voll in Hisp. Tarrac., 
1. Gigarroſa, Ptol.2, 6,88, 5. Plin. 4, 8 Cigurri. 

"Ἠγύόλος, m. Fuͤrſt (Würfel), Lacedaͤmonier, V. 
des Theofies, Paus. 5, 17,2. 6, 19, 8. — Ἠγύλλος, 
Inscr. 3,2678, b. 

—— ( PtoL 8, 18, 19 

χρα 7, ωνίς, w. [., Ptol. 8, 18,18. 
Ἠλέλων 9, m. er, 4890, Sp. 
"Ἠδαμήνσιοι, v. 1. bei Ptol für «αμήνσιοι, 


w. 1 

"Ἠδάφθα ἢ ἡ 4άφνα, St. in Africa propria, Ptol. 
4, 4, 12. 

"Ἡδία, {. Frauenn, Ephem. areh. 758, Inser. 
2, 1997, 0,14, Add. 8288. Achnl.: Hdeto. 

“Hölas, m. Süß, Inser., K. Aehnl.: 

"Ἠδάα, f. Süße, 1) Hetäre des Gpilur, Plut. adv. 
Epic.4.16, D.L.10,n.8. 2) Κλαυδία 'H., Inser. 
2,3148. 8) Schiffename, Alt. Scew. Χντι, ο, 149, 
Inser. 2, 2940. 


Ἡδήμων, m. (?) Schrift, IL 2, 206. (9. ἡ 


— 
Savös, πι. Zeizmann (zeig = beiter, hold), 
Atbener, Phlegäer, Inser. 276. — 2,8191, 8. 

A ἡ καὶ 4είρνα, St. der Edetaner in Hisp. 
Tarrac., Ptol. 2, 6, 63. 

Ἠδητανοί, Volt in Περ. Tarrec., Ptol. 3, 6, 15. 
68. 


Ἡδίστη, f. (Inser. 2, 3141, 19 Ἡδίστα), ähnl. 
Schatz, 1) Athenerin, 9) T. des Habron, Gem. des 
Dioclet, Plut. x oratt. Lycurg. 80. b) Andere, Inser. 
669. 2,2414, f. 2736, b, Add. 2) (Böotierin), Inser. 
1570. 8) Schiffename, Att. Seew. ıv,d,8. Aechnl.: 

"Ἡδίστιον, ſ. Athenerin, Grabftele in Athen vor 
der Fabrik des Durutis, K. — Archaͤol. Ang. 1854, n. 
67. 68,p.481. Aechnl.: 

Ἔδιστον, m. Mannen., Orelli4544, K. 

Ἡδονή, f. Wonne, 1) das perfonificirte Vergnũ⸗ 
gen, Mnasalc. ep. Anth. app. bB, Crat. fr. 8, die von 
Ariſtipp gegründete philoſophiſche Schule führte davon 
den Namen οἱ ἠζονικοί, Ath. 18, 588,2. Dah. ὁ ἡδο- 
vırög Φιλόσοφος, Ath. 7,812, f. 2) Srauenn., Inser. 
2,3787, 2. 8,6384, 5, Orelli 4544. 8) Ηδονῆς no- 
ταµός, Wunnenbach, fingirter Fluß, Ael. ν. h. 8, 
18 


Ἡδονία, f. Freudenberg, St. in Epirus, Proc. 
aedd. 4, 4 (278,15), Sp. 

"Höovıröe, m. Inscer. 2, 1997, c,7, Add, 2656, 
Sp. Achıl. 

Ἡδόνιος, m. Wunno, Mannen. auf einem Leis 
chenſteine gu Trier, Orelli 1119, K. 

δονόε, m. Süßenbach, früherer Name bes 
Ehetorus in Macedonien, Et. M. 404, 9. 

Ἠδοί, pl. ſtythiſches Voll, Hecat. b. St. B. 

Ἡδύδαπνος, m. Leckermaul, Parafitenname, Al- 
ciphr. 8, 68. 

Ἡδυλάλονς, πι, ähnl. Süßmund, Mannsname, 
Inser. 4, 9641, Sp. 

Ἡδύλειον, 5. Plut. Ἡδόλιον, τὸ (ὄρος), Wün- 
nenberg, Vergreihe in Phocis, die ſich bis Orchome⸗ 
nos in Böotien exftredte, Dem. 19, 148 u. Schol,, 
Plut, Syll. 16. 17, Polyaen. 1, 8, 5, Tbeop. b. Harp., 
Suid., Theop. b. Strab. 9, 424 = τό ᾿άδύλιο». 


Ἠδωνοί 453 


Höhn, f. Sääpell, 1) T. der Moſchine, att. 
Dichterin, Ath. 7,297, b. 2) eine, gegen welche Dis 
πατῷ eine Rebe gehalten, Harp. =. Φιαµαρευρία, D. 
Hal. Din. 12 ficht falfch Ησδύνη. Aehnl.: 

λίνη, f. Stauenn., Athenerin. a) Boss Dem, 
Art. 57. Ὁ) η. Inſchr. in meinen Heften, K. ο) 
᾽Αμειμονίκου ’Ayıdvalov θυγάτηρ, Bang. A. H. 
2, P. 846, π. 1894 (Mtben), Sp. Nebnl.: 

Ἡδύλιον, 1) f. Frauenn. 4) Maec. 2 (v, 188). 
— b) Plaut. Pseudol. 1, 2, 54. — [?)n., f. Ado- 
λειο».] 

Ἡδύῦλοε, νοο. Ηόύλε, in Ft. M. 73, 16 Ἡδυλον 
geſchr, m. Schägell, 1) Athener, 9) ©. des Pam⸗ 
philus, Dem. 40, 28, b) Ross Dem. Att. 72. ο) Dice 
ter aus Athen οὗ. Samos, Ath. 7, 297, b—11,497,d, 
δ., Meleag. cor. ıv, 1,45, Anth. v, 199—xı, 414, b., 
Strab. 14, 688, Et.M., f. Iae. Anth. zııı, 899 u. Fa- 
bric. bibl. gr. ıv, 476. d) Anderer, Anth. spp. 88. 
2) Bhiloſoph. D.L.7,n. 18. 

Βδυμελής, m. ("Shönfang), Satyrname, Va- 
seninschr. Inscr. 4, 8383, 

Hööun, f. Liebenburg, St. in Karien, πιο. 
Ἠδυμαῖοε, St. B. (in Eus. onom. giebt et auch eine 
St. Eduma in Acrabatene). 

δύοινον, m. *Süßenwein, wie Süßmilh, Name 
eines Satyrs auf e. Vaſe bei Müller Dentm. d. a. K. 11, 
585, f. Inser. 4, 8881. 
όη, {. Süßenhauch, Frauenn. Nicet. 
Eugen. 7,186. (Bei Plin. 6, 81 heißt ber Hedyphon 
Hedypnas.) 

"Höts, m. Süß, Bildhauer, Inser. 4, 7198, Sp. 

Ἡδντά, οὓς, ſ. Garliebe, M. des Ifolrates, An. 
v. Isocr. init. 

ἨἩδυφῶν, ὄντος, ὁ — noraud, Süßenbad, 
eig. Süßenfhall, Nebenfl. bes Euläus in Aſſy⸗ 
rien, j. Dfierali, Strab. 16, 744. 

άρης, ους, m. Geilmod, viel. Mannen., 
ein Stück des Theopomp, Mein. 1, p. 240. 
δων, τα. (H. Aguilius) Gold, ein Candelabra- 
rius, Inser. δ. Gori Inscer. Ant. Etrur. T. 111, p. 
141. 
: "Höuves, fefter Play in Epirus, das fpätere Ηδο- 
via, w. f. Proc. aedd. 4,4 (279, 29), Sp. 

Ἠδωνοί, (05), (wenn nicht barbarifh) Freuden⸗ 
berger, nach Serv. gu Virg. Aen, 12,865 von einem 
Gebirge Edon fo benannt, δ. Thuc, 2, 99. 4, 102. 109 
auch Adaver, während nach Strab. 7, 829, fr. 11 die 
"Höaves ein Zweig ber Ἠδωνοί find u. nad) Schol. 
Lyc. 419 die Ηδωνοέ im Innern, die Ηζῶνες an 
der Külte wohnen, ja nad Ἡοτάπ, in Schol, Thuc, 
2, 99 fagte man au Adöras (über den Accent von 
"Hdwvos f. Arcad. 66, 6), thragifches Volt, weldes 
früher feine Sige gwifhen dem Strymon u. Wrios 
hatte u. fpäter von den Maceboniern verbrängt in der 
Gegend von Daton bis zum Strymon (mit Ausnahme 
der. Küfte) feßhaft war, Her. 5, 124—9, 75,8.,Aesch. fr, 
Edon. 51, Soph. Ant. 956, Thuc. 1, 100, D. Sic. 
11,70. 12,68, Αρά, 8, 5, 1, Strab. 7, 881, fr. 86. 10, 
470, Theoer. 7, 111 u. Schol., ep. dd. Plan. 127, 
Paus. 1, 29, 4. 10, 38,2, Suid., St. Β., im Sg. Ηδω- 
νός, Strab. 10, 471. 15, 687, u. nad) St. B. auch 
"Höwuvebs u. Ἡδωνιάτηφ. — Die Landſchaft heißt 
(ἡ) Ἡδωνίε, theile mit ala, wie Aesch. Pers. 496, 
wo εὔ — Tpracien βεδί, wie denn bie lat. Dichter 
Edonis gern für Thracien brauchen, Hor. od. 2, 7,27, 
theils ohne dieſes, Ptol. 8,18, 81,Ov.Trist. 4, 1, 42. Auch 


454 Ἠδωνός 


bezeichnet es Myrkinos oder die Landſchaft zwifchen 
dem Prafiosfee u. Pangäongebirge, Her. 5, 11, u. im 
Bef. die Stadt 4ντανδρος, Arist. b. St. B. s. 4ν- 
τανδρος, vgl. mit Plut. fluv. 11,1, gleichwie auch vie 
ebonifchen (u. überh. thrazifihen) Frauen αἱ ᾿Ηδωρίδες 
heißen, Plut. Alex. 2, Ον. met. 11,69. Doc hießen 
diefe αιῶ Ἠδωναί u. Ἠδωνή, Antp. ep. ΥΠ, 705, 
St. Β., u. als Adj. ſteht Ηδωνὴ χείρ, Eur. Hec. 
1153, u. HEuvò ἱμάτια d.i. εδταιί[ῶι, Suid. Ad). 
davon ift ᾿Ἡδωνικόᾳ, ή, όν, Thuc. 1, 100, St. B. 8, 
Παναῖον. Als ihr Stammvater galt: 

Höavös, od, m. Freudenberger, 6. bes Arch, 
Br. des Mygdon, Stammpvater der Edonen, St. Β. s. 
ν. u. 8. Βιστονία. 

"Heos, m. Otto (b. h. der von ob. mit Befls, 
denn ἤεα od. *F find nach Hesych. ἀγαθά, u. ἕα) 
τὰ ἀγαθὰ καὶ ἴδια), 1) Steinfchneider auf einer 
Semme, Windelmann descer. des pierres gravdces Ρ. 
76, u. Spilsbury Gems n. 13. 2) (C. Hejus), 
von Meſſina. Beftger von Kunftwerfen, Cic. Verr. 11, 
b. ıv,2 (Hiog?). 8) Cn. Hejus (Ven.: Hevius), 
Cic. Cinent. 88. 

Ἠλλιος, [. Ἡλιος. 

’H 4, m. — Ἡλιώτης, Sonnemann, 


Suid. 
— Ἡραια, w. ſ. 
Ἡσίβος, f. ἐν, Ulrike (». δ. tie an Beſit 


reiche, eigtl. Stierrih d. h. rei mit Rindern vers 
feben, von ἔρε u. βοὺς — ᾿Ερίβονα), 1) Tochter des 
Eurymachus, zweite Gem. des Aloeus, Stiefmutter ber 
Aloiden, 1]. 5, 889 u. Schol. — ο) Andere: Schol. Il, 
16, 14. — Suid. 

ἘἨερίη, ion. = ᾽αερία, Nebel, eigtl. Fruͤhne⸗ 
bel, 1) T. des Tectaphus, Nonn. 26, 188—-80, 184. 
2) Nebelungen, alter Name von Negppten u. ber 
Mutter des Aegyptus, Et. M., vgl. mit Ap.Rh. 2, 270. 
8) nach Einigen die gewöhnliche Bezeichnung tes Bor 
gebirges Ἡρανα, w. f., St. B. s. Ἠραια. 

Ἠέροπον, ion. — ᾿4έροπος, w. f. 

Ἠετίδης,τα. @etionsfohn (Ροεί.Ξ-- Ἠετιωνίδης) 
d. ἱ. Kypſelos, orac. b. Her. 5, 92 (Anth.xıv, 88). 

Ἠετίων, ωνος, (6), — ᾽Αετίων, alfo Ahrens 
(f. Et. M. u. vgl. das Wortfpiel in orac. b. Her. 5, 92 
alsrög ἐν πέτρῄσι κύεν), 1) K. der Plafifchen Thebe 
in Gilicten, V. der Andromade, Il. 1, 866—28, 827, 
δ., Apd. 8, 12,6, Streb. 18, 585619, Qu. Sm. 1, 
98—14, 190, 3. (4, 152 ’Heriwvos Bin), S.B ο. 
"Adavao, Et. Μ. 2) Imbrier, ©. vı8 Sefon, Gaſt⸗ 
freund des Lycaon, Il. 21,43. 8) angefehener Troja⸗ 
ner, DB. des Podes, Il. 17, 575. 4) cin Grieche vor 
Troja, Qu. Sm. 6, 689. 5) ©. des Echekrates in Kos 
rinth. B. tes Kypſelos, Her. 1, 14. 5, 92 (orac. auch 
Anth,xıv, 86), Paus.2,4,4, Et. M. 199. 26. 6) ©. 
ber Elektra, Enkel des Atlas, bei den Cingebornen Ἴα- 
σίω» (ν. 1. Ἡσίων) genannt, Hellen. u. Idom. in 
Schol. ΑΡ. Rh. 1, 916. 7) 6. des Brifeus, Königs 
ron Pedafus u Lyrneſſos, Mnas. in Schol. Il. 19, 291. 
8) Athener, a) attifcher Heros, von welchem Ἠετιώ- 
Νένα benannt fein foll, St. B. s.’Herswrese, Philoch, 
5. Harp. s. Ἠετιωνία, Suid. b) Nauarch ter Athe⸗ 
πετ, D. Sic. 18,15. 9) Aınphipolite, Callim. ep. 25 
(1x, 836). 10) Bilthauer, Theocr. ep. 7 (Anth. vr, 
887) v.1.’Attlov, w. [. 

erıövea, b. Plut. Ἠετιωνεία, b. Harp. Ἠετιω- 
via, (7), Arnsberg, Lantfpige Attila’s, welche den 
Pelrieus von der Nordſeite einſchloß u. nah ᾿Ηετίων 


Ἰ [τῶν 


benannt fein foll, Τ1πο. 8, 90. 92, Dem. 58,67, An- 
tiph. δ. Harp., Plut. x oratt. Antiph. 9, Suid, 

Ἠετιώνειοα δίαιτα d.i. ἡ τοῦ Ἠετίωνος, Suid. 

Ἠετιώνη, 1. Eetionstodhter ὃ. |. Andromadhe, 
Qu. Sm. 1,115. 18, 268, vgl. mit Christod. Eophr. 
162. 

Hfiaxe, pl. Gieſen (ο. i. Speermänner, denn 
µαξάκις δόρυ Παρθικόν, Hesych.), ein tätowirter 
partbifcher Voltsftumm, Hesych. 

Ἠ[ά, f. Mäotic., Inser. 2, 2129 (vgl. p. 111, b. 
114,b. 117, a,b), Sp. 

’Hdaı, pl. &t. der Brettier (Bruttier), D. Sic. 
21,9 

Ἠθά4μ, 5. Suid. Ἡθαμά u. Blut erflärt, Ge⸗ 
gend mit Park in der Nähe Serufaleme, Ios. 8, 7, 8. 
een, m. Sittig, Athener, Inser. 270. — 3, 

45. 

Höoräns, έους, m. Adalbert (0. Ρ. ala edel 
glänzend), Mannen., Luc. d. mer. 12, 1. 

Ἠθονόη, {. Hugiſwind d. 5. die Vernünftiges 
finnenbe, als Ableitung bes Namens Athene bei Plat. Cra- 
tyl. 407, b. 

"Ἠθριβαι u. Ἡθριβον, --4δριβις, w. f., Theoph. 
chronogr. p. 580 u. Georg Phrantz. III, 10, 

Ἠίθεοα, m. Inscr. 8, 6285, 2. 6. 

"Hioves, or, f.Randen (Rand = Ufer). 1) Flecken 
in Argolis unweit des Vorgebirges Stylläon, viel. j. 
Paläochori, IL 2, 561, Strab.8, 878. 2) gwet fchmale 
Landſtraßen, Die vom Iſthmus auslaufen bei 4χίλ- 
Assos δρόμος, Arr. p. p. Eux. 20, 1 (Müll. Πο- 
νας). 

Ἠίονεύς, έως, ερ. (11.) noc, (ὁ), Qũſt ner (f. Et. 
M.), 1) Thracier, V. des Rheſus, 1. 10, 486, Et. M. 
— Unterer? Paus. 10, 27, 1. 2) Grieche vor Troja, 
N. 6, 11. 8) 6. des Magnes, Breier der Hippoda⸗ 
meia, Paus. 6, 21, 11, Schol. Eur. Phoen. 1748. 4) 
8. der Dia, der Gemahlin des Irion, D. Sic. 4, 69, 
Pherec, in Schol. ΑΡ. Rh. 8,62. 5) ®. des Dymas, 
Großvater der Hekabe, Pherec. in Tzetz. Ἐχορ. L. 88, 
11. (6. ’Hövsvs. Fem. day: 

"Ἠϊόνη, f. Nereide, Hes. th. 255, Apd. 1,2, 7, wo 
j. Iovn ſieht. 

"Ετος, m. Bildhauer, Inscer. 4, 7194, Sp. 

᾿Ἠιών, όνος, (ἡ), b. D. Sic. 11, 60. 12, 78, Lycophr. 
407, Inser. 8, 65956 ᾿Ἠών, όνος, bei Suid. Hov, (7) 
(mas Dind. überell im att. u. gem. Dialekt bergen 
ftellt wiffen will), Stade, 1) St. in Macedonien an 
der Mündung des Strymon, Emporium von Amphi⸗ 
polis, j. Sonteffa od. Rendine, gew. ἡ ἐπὶ Στρυµόν, 
genannt, Her. 7, 25. 8, 118, vgl. mit Her. 7, 107. 
118. 8, 120, Thuc. 1, 98. 4, 50, vgl. mit 4, 102. 
106, Paus. 8,8, 9, Polyaen. 7, 24, Schol. Aeschin. 
2, 81, au ἡ πρὸς "Augsndäsı, Dem. 18, 28. 28, 
199 u. Schol. — ©. Xen. Hell, 1, 5, 15, Aeschin. 
8,184 u. Schol., Antb. app. 205, vgl. mit 110, Diod. 
Sic. 11, 60. 12, 15, Plut. Cim. 7.8, Theop. δ. Harp., 
St. B.s.v.u.s. μιφίπολις Ib au ἡ ἐπὶ Θρ4- 
κης diefelbe fei (Thuc. 4, 7) oter eine andere St. in 
Pierien, wie St. B. angicbt, (610. "Hıovirns), ifl zwei⸗ 
felhaft. Mein. vermutbet, daß die b. St. B. erwähnte 
im ſyriſchen Pierien gelegen habe. Ew. ’Hıovebs, St. 
B. 2) Et. im Peloponnes, Gründung ter Dryoper, 
D. Sic. 4, 87. 8) die Landaunge zwifchen dem ſchwar⸗ 
zen u. Afowfhen Meere, Plin. 6, 6 (f. über den Ger 
brauch des Wortes als αἰγιαλὸς μακρὰ καὶ στενή 
An. p. p. Eux. 58). 


΄ 


Ἠχεστίδης 


ἘἨκεστίδης u. Μκεστον, m. Lepper d. h. Stier 
kalb, eigtl. ein noch ungeflacheltes u. fo ungebänvigtes 
junges Rind, wie εδ vorzugsweife zu Opfern diente, 
Mannen., Buid., doch nach Bernbarby und Keil verborben. 

Ἠλ, u. Phil. Bybl. fr. 2, 14 "HXos, m., b. Dem. 
v.Isid. 116 u. Et. M. "HA geſchr, = Κρόνος in ber 
phöntzifhen Mythologie, Phil. BybL fr.4 (in Et, M. 
477,5 als bebr. NA == ὁ θεός). 

Ἠλά, m. 8. in Israel, Sync. 855, 8, Sp. 

Da ‚m. Bein, Niceph. 748, 10, Sp. 

Ἠλακαταῖον, n. (über die Betonung f. Arcad. 
190, 24) Rohrkopf, Nebenberg des Pinvus in Theſ⸗ 
felien, mit einem Seiligthum des Zeus ’Hiasaratos 
od. Ἠλακατεύν, St. Β. 

Ἠλάκατος, m. Spille, Liebling des Geralles, 
dem su Ehren die Lacevämonier die 'Ἠλακάτεα 
(SpillenfeR) feierten, Sosib. 5. Hesyoh. 

Ἔλεγα, f. Ort in Epirus, Proc. aedd. 4, 4 (279, 


7), Sp. 

Ἠλέγιρδα ἢ [Κ]λέγερδα, St in Großarmenien, 
Ptol. 5, 18, 19. 

f. St. in ®roßarmenien am Euphrat, Ptol. 
5,13, 13, f. ' εμα. 

Ἠλαά, (ὁ), indecl, Hoberprieſter der Ifraeliten, 
ου, 5, 9, 1—11, ὅ, δ., Suid., Io. Ant. fr. 17. Bei Sync. 
891,9 'Πλεί. 

'Ἠλάδηε, m. Naz. 2,85, ο, Boise., Sp. 

m., b. Paus. Ἠλεισε, Hollfeld(ſ. Plut.), 
1) 6. des Pofeidon u. der Eurydike, od. nad Ariet. 
in Schol. Il. 11, 688 ber Eurypyle. Nach ibm [οῇ 
@tis benannt fein, Paus. 5, 1,8.9, f. Βλεύς. 2) = 
Hios, S. des Ampbimahus, K. in Elise, Paus. 6, 8, 
δ. 4,2. 8) ©. des Berfeus, Paus. 8, 20, 6, Schol. 
11.18, 116. 4) Athener, a) 6. des Simon, Stesimbr. 
δ. Plut. Cim. 16, ορ]. mit Per. 29. db) Sphettier, 
ρου. 3,9. ο) Kotholide, Att. Seew. XVII, b, 14. d) 
Anderer, Din. 1, 88 (codd.’HAsog µ. Έλεος). 5) Oft v. 
}. von Ἡλνος, f. Ath. 18, 698, 1.— ©. Ἠλις, Aehnl.: 

Hies, m. 65. des Κοιτωρκκός, Marathonier, Phil» 
HiR. BO». 8, Heft 6,n. 2, K. 

ἘἨλάκτρα, ας, voc. Ηλέκτρα (Soph. El. 133, ὅ., 
Eur. El. 168, 8.), ion. (Ηοπι., Hes,Ap Rh., Nonn., 
Qu, Sn.) Ἠλέκτρη, ης, (ή), Berta d. t. de glänzende, 
ſtrahlende. lat. Clara (f. Curt. Griech. Etym. 1, 107 u. 
Prellere Myth. 1,818, u. 'Hidxzong αἴγλη u Φαέ- 
Φοντος ἐπώνυμον 5. Nonn. 5, 76. 77, nach Et. M. 
u. Ael.v.h. 4, 26 Jungfer), 1) T. des Dceanus u. 
der Thetis, Gem. des Thaumas, Hom. h. Cer. 418, 
Hes, th. 266, Nonn. 26, 860, Apd. 1, 2, 2, Pause. 4, 
80,4. 2) T. des Danaos, Apd. 2,1,5. 8) T. des 
Atlas u. ber Pleione, eine der Pleiaden (Qu. Sm. 18, 
562) aus Samothrace, wo fie Στρατηγές hieß (Hel- 
!sn. in Schol. ΑΡ. Ih. 1, 916) u. welchee felbft davon 
Ηλέκτρας »ῆσος genannt wurde, ΑΡ. Rb. 1, 916 u. 
Schol., vgl. mit Nonn. 8, 187—881, ὅ., od. Electria 
terra, Val. Flaco. 2, 431. Sie hieß nad Hellan. in 
Schol, ΑΡ. Rh. a. a. D. aud Ηλεκτρυώνη u. wurde 
in Meffenien ale Heroin verehrt, fo daß auch ein Fluß 
in Meffene ihren Namen führte, Paus. 4, 88, 6, und 
ebenfo ein Thor in Theben (ἨΒλέκτραν, w. [.). ©. 
Apd.8,10,1. 12,1.8, Epbor. in Schol. Eur. Phoen, 
7, Hellan, in Schol. Il. 18, 486. Od. 5, 125, D. Hal. 
1,50. 61, Tzetz. Lyc. 29, Nonn. 8, 115—147, 695, ὅ., 
D.8ic.8,60. 5, 48. 49, Scymn., 682, Et. Μ., Hyg. 
f. 165. 192, Eust. Hom. p. 1156, 56, Serv. gu Virg. 7, 
207. 10, 272, Virg. Aen. 8, 185. Ov. Fast. 4, 81. 4) 


Ἡλιάδης 455 


Schweſter des Kabmus, nad welcher das Thor Electrä 
In Theben benannt fein [οἳ, Paus. 9, 8,4. 5) T. des 
Apamemnon u. der Klytämneftra, Schweſter des Dre» 
tes, auch Ἐαοδίοε genannt (f. Ael, v. h. 4, 26), Deren 
Namen Stücke des Sophocles u. Euripides führen, 
Diosc. ep. vıı, 87, Piut. Lys. 15, auch Berfon in Eur. 
Orest. u. Aesch. Choeph., f. 16. 252, vgl. mit Ar. 
Nub. 584, Soph. EL 80-1177, ὃ., Eur. ΕΙ. 15— 
1841, 8., LT. 562, δ., Or. 238—1618, ὅ., Ar. poet. 
34, Hellan. b. Paus. 2, 16, 7, vgl. mit 8, 1, 6. 
9,.40, 12, D. Chrys. or. 18, p 220. 74, p. 687, 
Stat. ep. 1Σ, 98, St. Β. ο. Μεδεώ». 6) Dienerin 
der Helene, Paus. 10, 25, 4. 7) eine Gefangene 
des Dejotarus, Piut. mul. virt. 21. 8) (ποταμός), 
Sonnenborn, Sluß 9) in Meffenien, Paus. 4, 88, 
6. b) auf der Sübfüre von Kreta, Ptol. 8, 16 (17), 
4. 9) ein Trugſchluß, fo benannt nach der Tochter 
Agamemnons, Luc, vit. auct. 22, D. L.2,10,4. 10) 
Bernethor (mie Bernsdorf), Thor in Theben, 
Nonn, 5, 76, Suid, gew. im Plur. (a3) ’Hidxroas, 
dat. -ascı, πύλα», Aesch. Sept. 422, Eur. Bacch. 780. 
Suppl. 651. Phoen. 1129. 1670, Paus. 9, 8,7. 11,1, 
Ephor. in Sobol. Eur. Phoen. 7, Ant. Lib. 88, Et.M., 
wo falfh πόλεις fl. πύλαν ſteht, auch ohne πύλα», 
Apd.8,6,6. ©.’Hisxzolc u. ᾽Αλέχτραν. In Sebol. 
IL 19. 99 Ἠλεκτραῖαι. ©. n. 8u. 4. 

Hieerpie, dos, {. 1) Lichtenſtern, Bein. ber 
Selene, Orpb. h. 9, 6, vgl. ἠλέκτωρ im Lex. 3) 
Bernleinfee, See in Afrika, Mnas. b. Plin. 7, 3, 
11. 8) (aß) Βλεκτρίδες viaos, Bernfleininfeln, 
Infeln des adriatiſchen Meert an der liburnifchen Küfte 
— u. Arbe), von Plin. 8, 80 begweifelt, früher 
fe Schol. ΑΡ. Rh. 4, 505 u. St. Β.) an die Mündung 
des Po verfept, wo die Schweſtern bes Phaethon vers 
wandelt fein follten, Scyl. 21, Arist. mir. 82, Scoymn, 
874, Strab. 5, 215. Im Sg. ΑΡ. Rb. 4, 505. 578. 
δω. Ἠλαιτρῖται u. 'Hisxtolvos, St. Β. 4) (al) 
Ἠλεκτρίδες nülas, f. Ἠλέκτρα, Thor in Theben, 
Hellsn. u. Idom. in Schol. ΑΡ. Rb. 1, 916. 

.Ἠλέκτρδων, ωνος, δοῦ Eur. Alc. 889 &x u. ovoc, 
ebenfo Apd. 2, 4, 6 u. cod. Par. in Schol. ΑΡ. Bh. 
1, 747 (f. über den Accent Arcad. p. 15, 31), m. 
Dagobert Ὁ. h. heil ob. taggleich glänzend, 1) 6. 
des PBerfeus u. ber Andromeda, V. der Allmene u. U. 
4. von Mykenä, od. nad) Paus. 2,25, 9 von Mideia, 
{. Hes. sc. 8, ΔΡ. Rb. 1, 747 u. Schol., Eur.H. {. 17, 
D. Sic. 4,9. 58, Apd. 2, 4, 6 u. ff., Paus. 2, 22, 8, 
Pherec. in Schol Od. 11, 265, Apost. 18, 29, u. b. 
ο. angef. Et. — Seine Söhne οἱ Ἠλαιτρνωνίδαι, 
Schol. Ap. Rh. 1, 747. 2) ©. des Itonos, Enkel des 
Böotus, D. Sic. 4, 67. Fem. dazu: 

Ἠλέκτρύώνη, f. 1) T. des Elektryon d. 1. Alkmene, 
Πεν. sc. 86. 2) T. des Helios u. der Rhodos, Heroine 
auf Rbodos, D. Sic. 5,56, Schol. Pind. ΟΙ, 7, ΣΙ. 8)= 
Ηλέκτρα, T. des Atlas, Hellon. in Schol. ΑΡ. Rh. 1,916. 

Ἠλεύα, έως, m. Hollfeld, S. des Pofeidon, K. 
von Elis, nach welchem das Land benannt fein foll, 
Leandr. in Et. M. 426, 12. ©. Ηλεῖος. 

"HiAya, Inscr. 4, 8947, i, Sp. 

Ἡλί, m. V. des Joſeph, N. T. Luc. δ, 23. Bel 
Sync. 180,21 Ἠλε. 

"His, pL Sonnenfef in Rhodus, lulian. or. 4, 
166, ο, f. 4λια. 

'Ἡλιάδηε, (ὁ), Sonnemann d. ἱ. eigtl. Sohn ο). 
Abkömmling des Helios (f. Et.M. 210, 9), 1) Sg. a) 
einer der Heliaden, Luc. am. 2. b) ©. des Kamiros 


456 Ἠλιαία 


in Rhodus, St. B. 6. Kduspos. ο) Truppenführer 
des Alexander Balas, D. Sic. 82, 11. 2) pi. ο) 03 
Ἡλιάδαι, Dr, Eöhne oder Nachlommen des Helios 
auf Rhodus, Gründer mehrerer Städte daſelbſt u. in 
Aegypten, D. Sie 5, 56. 57, Strab. 14, 657 (ihre 
Namen find nach Hellan. in Schol. Pind. Ol. 7, 186 
Ochimos, Kerlaphos, Actis, Macareus, Kandalos u. 
Phaethon), [. Ἠλιος. db) Ηλιάδαο, [. Ἠλες. 
Ἡλιαία, (ἡ), in D. L. 1, 2, η. 186 Ἠλιαία, Mas 
dale, Mahlſtatt (0. δ. Gerichtäverfammlung, Oe⸗ 
richtehof, f. St. Β. u. Harp.), 1) der höchſte Gerichts⸗ 
bof in Athen, Dem. 24, 105 u. d., Plut. Phoc. 16, An- 
drot. b. Poll. 8, 10, Paus, 1, 28, 8, Luc. Tim. 51. am. 
18, D. L.a...D., Et.M., B. A. 262, 10. 810, 82, 
Suid, f. Lex. Daher vom Ricterfolde ὀβολὸς Ἡλια- 
orıxös, Ar. Nub.863, vgl. mit Vesp. 195. 2) die Ratha- 
verfammlung in Epidamnus, Ar. pol. 5,1, 6. 65. ἁλία. 
λιακός, m. Sunno, Mannename, Inser. 9600. 

Ἡλιάναξ, ακτος, m. Thingold ὃ. δ. in ver Ver⸗ 
fammlung (dem Thinge) waltend, aus Sieilien, Br. 

des Stefihorus, Suid. ο. Στησίχορος. 

Ἡλιάνς, ddos, Sonnig, Sunnihilt, 1) 5ᾳ. α) 
f. a) Adj. ἀκτίς, orac. b. Luc. Alex. δ4, Ῥόδος, 
Luc. am. 7, αἴγειρος, Philostr. p. 190. 4) Subst. 
Frauenname, Orelli 2230. b) m. Sonnemann, Ci⸗ 
feleur 405 n. Chr. G., Gruter Inser. 1058, n. 4, 
R. Rochette 1.3 M. Schorn 77. 9) Plur. ai ‘Hisd- 
des, dat. (Nonn. 27, 202) “ 6σσε, Töchter bes 
Helios, Schweftern des Phaethon, welche in Bäume vers 
wandelt wurden, ΑΡ. Rh. 4, 602. 622 u. Schol., Strab., 
5, 215, Nonn. 2, 153-—48, 415, 3., D. Per. 291 u. 
Eust., Hesych. u. Et.M. s. ἤλεχτρος, Hyg. f.152. 154, 
Ον. met. 2, 840. — 10, 263. Fast. 6, 717. Virg. Aen. 
10, 190. Ecl. 6,62. Da ſich ihre Thränen in koͤſtlichen 
Dernftein verwandelten, bieß es fprichw. von foftbaren 
Shägen Ἡλιάδων Φάκρυα, Macar. 4, 45. app. prov. 
8, 8, oder au) γρυσᾶ Ηλιάδω»ν δάκρυα, Philostr. 
Imagg. 1, 11.— 2) Aelia Η., Inser. 8, 6719. 6016, b. 

Ἠλίας, in N. Τ. u. Greg. ep. vırı, 49. 59 Ἡλίαν, 
gen. ου (los. 8,18, 7. 9, 5,2, N. T. Luc. 1, 17), (πού 
Suid. im nom. Ηλίας, doch im gen. ᾿Ηλιοῦ) u. a, 
Ios. 8, 18, 6. 15,6. 9, 2,2, (6), 1) der hebr. Prophet 
Elias, Anth. 1,72 u. 77, tit., Suid,, Et.M. 702, 2, 
los. 8,18,4—9, 5,2, ὅ., N. T. Matth, 11, 14 — lac. 
ep. 5,17,8. ὁ Θεβίτης, Sync. 352, 10. 2) Aegyptier, 
Sosom. h. 6, 2, 28. 3) ὁ ἄγνος, Inser. 4, 8629. 8616. 

Ἡλίαα, (74), = Αλίδια, f. "Are, Sonnenfeh, 
Kampfſpiele des Gelios in Rhodus, Ist. in Schol. Pind. 
Οἱ. 6, 146, Phildiſt. T. ıv, p. 98. 

Ἠλίκη, f. Sungfer, "Mannbar, M. des Strys 
mon, Plut.fluv. 11. 1. ©. Ελίκη. 

Ἡλιογάβηλον, Inscr. 8, 4966, Sp. 

Ἡλιόδοτος, m. Sonnemann, Mannen., Inser. 
8, 4862, 10, Sp. 

Ἡλιοδόρα, ας, voc. (Meleag. VII, 476, Lucil.) 
Ἡλιόδωρα, (ή), Sunnoweife, eigtl. Sonnengabe, 
Frauenn., Meleag. ep. v, 186— 215, 6. — xıı, 147. — 
Lueil. ep. ΧΙ, 256. — Philod. ep. v, 24. — Τυρίαι 
Inser. 906. — 8, 4457. Fem. zu: 

Ἡλιόδωρον, ov, Του. Ηλιόδωρθο (Anth. x, 39, 8.), 
(6), Sonnemann, eigtl. Sonnengabe, 1) Athener, 
a) Πιτδεύς, Dem. 35, 18. 14. b) Βατῆθεν, Ross 
Dem. Att.6. ο) Schriftſt. mit dem Bein. ὁ περνη- 
γητής (Ath.9,406,c, Harp. =. Nixn), Ath. 6, 289, 
α, vgl. mit 2,45, ο, Harp. 9. Θετταλός u. προπύ- 
Asa, 5. Piut. x oratt. Dem. 14 mit 4ιόδωρος vers 


Ἴλιος 


wechſelt. d) V. der Gattin bes Demoſihenes, Plut. 
x oratt. Demosth. 58. e) Ades, Pans. 1, 37, 1. 2) 
Parier, Thierſch par. Inſcht. n. 7. 8) Mörder des Se⸗ 
leufus, App. Syr. 45. 4) Alexandriner, a) Peripate⸗ 
titer, Porph. v. Plot. 30. b) ©. dee Germias, Da- 
masc. v. Isid. 74. ο) &rammatiler, Berf. eines Hand⸗ 
bus ber Metrik u. a. Schriften, auch ein Werfafler 
von Homerifchen Gloſſen u. [. w., Hepbaest., Prise. 
Βρατ. 1, 896, Hesych., Lucil. ep. ΧΙ, 138. — 
Dichter, Anth. 1x, 485. 490 tit. — u. Luc. ep. XI, 
184. 187. — Ben ihm if fomifh ein Compar. 
Ἡλιοδωρότερος gebilvet Luc. ep. ΣΙ, 184. — Dib- 
ter eines Proteſilaos, St. B. ο. φυλάκη. 5) Byjanti⸗ 
ner, Örammatifer, Verf. von Schol. u Dion. Thrax. 
6) Syrier, @) Vater des Avidius Gafflus, Rhetot und 
Geheimfchreiber des Hadrian u. Präfelt von Aegypten. 
D. Cass. 69, 8. 71,22, Arist.or.26, p. 602. 7) Bhb 
nizier, Verf. der Aethiopitka, Apost. 18, 190, c, d. 8) 
Tyrier, Inser. 906. 9) Smyrnäer, Mion. 8. νι, 305. 
9 Erzgießer u. Bildhauer, Plin. δ4, 68, 19. δ6, δ.4. 
11) aus Arabien, Sophiſt zur Zeit des Garacalla, 
Philostr. v. soph. 11, 82. 12) Philoſoph zur Zeit Ha 
brians, Spart. Hadr. 15. 16. 18) Andere: Απ. v1, 
24. — vo, 878. — x, 89. — xI, 18. — 188. — 
244. — ΧΙ, 19. — 168. — 188. Bel. ποῷ Fa 
bric. bibl. gr. vin, 126. 

Ἡλιοθάλης, m. ahnl. Sonnemann, eigtl. Ern- 
nenfproß, ®. des Epicharmus, Euseb, chron. p. 162, 
ed. Msi., Hippocr. Epid. 

HirorAfie, m. Sonomarius db. i. Sonuenrußm, 
Name eines Königs von Baltriane, Βεκ]νοὶ d. n. 11, 
p- 168, K. 

Ἡλιοκράτης, acc. ή», m. Sommbolb d. ὃ. wie 
ober mit der Sonne ober Helios waltend, Prafekt des 
Fiscus in Rom, Zosim. 5, 85. 45. 

Ἡλιόπη, f. Sonnenſchau, Empedoel. 11, abs 
legoriſche Berfon, Sonnenbetrachtung. 

Ἡλιον, οὐ, voc. "λε, (6), bei den Epilern meiſt 
ἘἨέλιοε, ου u. οιο (fo bei ΑΡ. Rh., Nonn., Orph. 
u.A., ftets, bei Hom., wo er jegt ftets ἠέλιος geſchrie- 
ben if, ſteht Haeocç nur Od. 8, 271 u. h. Bl, 1, in 
Proſa dagegen ᾿Ηέλιος nur Luc. d. Byr. 84, f. Hesych. 
u. Eust. 161, 18), Sonne. TI) ©. des Hyperion % 
der Theia (Πες. th. 871, Apd. 1, 2,2, ober ver Curp 
Ῥθδαιβα, Hom. h. 81, 2), Sonnengott, Od. 1, 8— 
12, 176, δ., h. Cer. 74, h. 81, Hes. th. 1011, 
Apd. 1, 2, 2, Nonn. 2, 544. 19, 206, Procl. h. 
1, 1, Luc. d. deor. 25, 1, X. Er war Bater bi 
Actis, Aeetes, Aloeus, der Afttis, des Yugess, Bifalteh, 
der Brazien, Horen, bes Kandalos, Kerlaphos, der Kirke, 
Lampetia, des Macareus, Maufolus. ter Mene, δέ 
Oſiris, Ochimus, Perfeus, Phorbas, Phacthon, Phafis. 
der Phaethuſa, Paſiphae, Sterope, des Thrinar, ww f., 
und wie man glänzende Erſcheinungen (f. Ρε, ep. IX, 
899), wie den Demetrius, Dur. δ. Ath. 6, 258, d, gem 
mit ihm verglich und geliebte Kinder ἠλέους und di 
Freiheit ἤλιον, Suid., oder ſchoͤne Mädchen feine TöP 
ter nannte, Nicet. Eugen. 2, 76. 85, fo naante fd 
Julian auch feld einen Sohn des Helios, Eunap- f- 
24. Er wurde allenthalben durch Opfer, Feſte. Altäıt, 
Tempel (Ἡλιῖα, f. Eust.1562, 59) u. Gtetuen bed 
verehrt, auch auf Schilden abgebildet, Nonn. 25, 503. 
82, 7, vgl. überh. ep. ad. ıx, 706 u. In Betreff fer 
nes Wagens D. Cass. 47, 88. Go in Indien, Luc 
salt. 17, St.B.s. Βραχμᾶνες, Berflen (perf. Mithrs, 
f. Μέθρης), Her.1,181. 7,54, Xen, Cyr, 8, 8,13. 


"Hiioe 


24.7, 8. An.4,5,55, Charit, 6, 1, Eyrien, Luc. 
Syr. 84, Babylonien, ᾿Ηέλιος Βαβυλώνιος — Bel, 
Nonn. 40, 870.401, in Sardes, Nonn. 41, 88, Phöo- 
nijien, Herdn. 5, 8,4, f. unten, ®Bartbien, Herdn. 4, 
16, 1, beiden Maffageten, Her. 1, 212. 316, in Aethio⸗ 
pien, Heliod. 10, 2, [. Ἡλίον τρέπάζα, Ribyen, Her. 
4, 188, @rytheia, Apd. 1,6, 3, Schol. Od. 12, 807, in 
Aegypten (= Osiris nad D. L. prooem. n. 7), Her. 3, 
69. 78.111, Plut. Το, ot. Os. 80. 52, Strab. 17, 806, 
D. 8ie, 1, 11. 12. 59, Porph. abst. 4, 9. 10, Dam. v. 
Ieid. 107, Ael.n. so. 7,44, f. unten, in Rom (Sol), 
D. Hal. 3, 50, in Rhodus, Zen. δ. D. Sic. 5,56, Xen. 
Ephes. 1,12, 8, 10. 11, D. Cass. 47, 88, Ist. in Schol. 


Pind. Οἱ. 7,146, (f. Αλίεια u. Ἠελίου νῆσος) wo 


αιώ fein berühmter Koloff βαπὸ, Herdn. 1, 16, 9, 
Phil. Bye. sept. speot. 4, Antip. ep. ıx, 58, in Athen, 
Porph, abst, 2,7, Polem. 5. Ath, 8, 81, { u. Schol. 
Soph. Ο. €. 100, Harp. s. σχίρον, in Korinth, um 
deffen Befig fich einft Pofeldon u. Hellos flritten, da. 
Ἡλίου µάχη in Luc. salt. 42, f. Paus. 2,4, 6. 84, 10 
u. unten, in Ttögen, Paus, 2, 81,5, bei TIhelamä in 
Meffenien, Paus, 8, 26, 1, in @lis, Pans. 6, 34, 6, in 
Apollonie, Her. 9,98, in Hermione, Paus, 2, 84, 10, 
bei Argos am Inachot, Paus. 2, 18, 8, In Mantinea, 
Paus. 8,9, 4, zu DMegalopolis, Paus. 8, 81,7, auf Täs 
maron, h. ΑΡ. 384, in Trinakria (Sicilien), wo er feine 
Sterben hatte, Od, 11, 108. 12, 128.262, ΑΡ. Rh. 4, 
968 u. Schol, Αρά. 1, 9, 236, Π. Er wurde in Aegyp⸗ 
sen nicht nur als Oſirie (f. oben), ſondern auch als 
Ἔρως angefehen, Plut. amot. 19, wie in Hellas als 
Ηρακλῆς, Paus. 8, 81,7, Noon. 40, 869, u. ald Zeus, 
Zeus "Hisoc, Insor. 4042. 4590. 4604, u. Ζ. HA. µέ- 
γας Σέραπυς, Inser. 8, 4718, 2. ob. ald 4ιόνυσος, 
Orph. in Macr. Sat. 1, 18,°H. Μέθρας, Inscor. 8, 5875, 
Add., "HA. Σάραπις, Insor. 8, 5120, insbefondere 
aber mis Απόλλων zufammengeftellt und identifizirt, 
Plat. legg. 12, 945, ο, Dem. 21, arg. u. ολο]. 9, 
Piut. ν. Hom. 202, carmin. popul. ed. B. 16, war er 
doch παγγενέτωρ u. galt als eine Hauptgottheit, Plat. 
legg- 7, 821,b, Orph.fr.7, Proclh.1, Zenob, 5, 78, 
u. wohl auch als προδέχτωρ Ἑλλήνων», Her. 7, 87, 
u. πατήρ, Aesch. Choeph. 986, vgl. mit Soph. Ai. 
846. 857. O.R. 1426, dem man opferte, IL 8, 104. 
19, 191. D. Sie. 5, 71, Phyl. b. Ath. 15, 698, f, Orph. 
lith. proovem., Eust. Od. 1668, u. einen Becher weihte, 
Mach. b. Ath. 8, 849, a, u. Hymnen dichtete u. fang, 
D. Hal. devi Dem. 7, Orph.h. 8, Dionys, fr. 2, einen 
Abſchiedgruß beim Sterben (Ἠλια yaloe) yufandte, Cal- 
lim. ep. 24 (vı1, 471), u. ben erſten Tag des Monat, 
Philoch. b. Procl. zu Hes. op. 777, ober ben Monat 
ſelbſt, Io. Lys. mens. 4, 46, weibte, od. deu neunten, D. 
Hal. rhet. 8, vgl. mit Theon. op. ıx, 491, od. als Ῥίαπε« 
ten verehrte, Anth. spp. 40, Nonn. 6, 240. Insbeſon⸗ 
dere wurde er bei Schwüren ale der alles fehenbe Zeuge 
angerufen, 11.8,277. 19,259, Eur. Η. 1.858. Med, 
746. 752, pumal in Aethiopien, Heliod. 4,8. 10, 11, 
wo fein Schwur als befonbers heilig galt, Heliod. 4, 
13, daher wirb auch in ber griechifhen Poeſie bei ihm 
gefehworen, ua τὸν "Hisor, Autom. ep. XI, 361, vgl. 
mit Eur. Phoen. 8. Med. 764, u. fo auch Charit. B, 1, 
Xen. Ephes. 4, 2. 5, 11, u. in befonders feierlichen 
Berfiherungen, Pol. 7,9, während es iu der eigentlichen 
Proſa ungewöhnlih war u. Aeſchines, der ee 8, 260 
tbut, deshalb von Dem. 18, 127 verfpottet wird. Als 
Berfon dee Geſprächs ετ[Φείπι er bei Luc. d. deor. 10 
u. 25, als "HR. "άρμαχις Inscr. δι 4699, 16, u. im 


λιος 457 
Spriiw. ὁ "Hisog τὸν ἀετιδία, näml. ἠλέγχενν 
Apost. 12, 32, mit Bezug euf die Gage vom jungen 
Adlern, welche der Alte nur, wenn fie in die Sonne 
fehen tönen, als die feinen anerlenne. Seinen Namen 
führte 1) Ἱερὰ Ἡλίου ἄκρα, Sonnenflein. Borges 
birge an der Küfle der Anaritä in Arabia Folix, Ριοἱ. 
6, 7, 14. 2) (N τοῦ) Ἡλίου κρήνη, Sonneborn, 
eine der Sonne gebeiligte Quelle (Πείπετ Ser) iu Mar⸗ 
marifa nicht weit vom Ammonium, 80 Schritte lang, 
20 breit u. angeblig 6 Klaftern tief, Her. 4, 181, Ptol. 
4,5,20, D. δίο. 17, 50, Plin. 2, 108. 106. 5,5, 5, 
Mel 1,8, 1,9. 8) Hidov λιµήν, "Gonnenbal, 
Hafenplad der Tarachi an der Dftlüfle von Taprobane, 
j. Vendelousbai, Ptol. 7, 4, 6. 4) Ἡλίον λίμνη, 
Sonnenfee, eine (δβίἰΦε) Bucht des Derans, Od. 8, 
1, eine weRliche, Aesoh. fr. 178 ed. Sch. 5) Ἡλίου 
λόφος, Sonnenberg, Berg in Indien, Dercyll. b. 
Pint. fluv. 1, 6. 6) Ἡλίου νῆσος, a) --- Nhodus, 
Apoll.ep. ıx, 287. b) Ἡρας (Ἠλίον) ἡ καὶ Αὐτο- 
λάλα, w.f., νῆσος, Ptol. 4, 6, 88. c) Infel gwifchen 
Taprobane u. der Küfte Indiens, j. Ramiſur. Plin. 6, 
22,24. 7) Ἡλίου ὄρος, Sonnenberg, Borgebirge 
an der Werfüfte Mauritaniens, j. Gap Gantin, Pol. 
4, 1, 8, Iatein. Solis promontorlum, Plin. 5, 11, f. Σο- 
λόεις. 8) (N) Ηλίου πόλος, b. Arr., Alex. Ροὶ., Ίου. 
arch., Piut. Is. et Os. 88, Suid., D. 8ίο., Strab. 16, 
768, Damasc., Ptol, 8, 20, 11, Zosim., Zenob., Bt. 
B. ‚u. Αοὺ. Tat. 8,25 auch ἡ πόλις ἡ 
Ἡλίου, Sonnburg, a) St. in Unterägypien en ber 
Grenze von Arabien, bierogl. ta-R& ober pa-R& b. |. 
Haus der Sonne, in ber Bibel (1 Mof. 41, 45) On, 
dab. b. Ptol. 4, 5,58 µηξρύπολες (Ηλίου ἢ) Ὁνέου, lat. 
(Plin. 6, 84) Solis oppidum genannt, Ruinen beim jetzi⸗ 
gen Dorf Datarieh. Her. 2, 9---68, 6., Sırab. 17, 808 
—806, Ios. ο. ΑΡ. 2, 2. arch. 2,6, 1. 7,6, Hecat, b. 
Piut. Is. et Os. 6, vgl. mit 83, Ael.n.an. 6,68. 12, 
7, Antipb. b. Ath. 14, 655, b, Porph.abst. 2,55, Ριοἱ, 
4,5, 54. 8, 10, 11, Suid., St. B., Ach, Tat, 8, 24.26. 
@w. Ἡλίον πολῖται od. πολιῆται, Her. 2, 8. 78, 
gew. Ἡλιονπολίτης od. εἶται, Plut. Sol. 26, D.L. 
8,8, n.6, los. ο. ΑΡ. 2,2, Alex, Pol. fr. 14, Suid., 
Socr.h.e.1,18, Inser. 8, 4810, 5. St. B. Ἡλιοπο- 
λέτης. Sie war Hauptſtadt des νομὸς Ἡλιοπολίτης, 
Strab. 17, 806, 198. arch. 13,9, 7. b. Ind. 1, 1, Ptol, 
4, 5,53, der bei Ios. arch. 18,8, 1. 2 auch bloß ὁ Ἡλιο- 
πολίτης heißt. db) St in Gälefyrien, jeht Baalbeck, 
Strab. 16, 768, Ios. 14, 8, 2, Dam, v. Isid. 94, Zosim. 
1,58, Ptol, 5, 15, 22. 8, 20, 11, St.B. &w. Ἡλιον- 
πολῖταν, Dam. v.Isid. 205. ο) 61. in Thracien, St. 
B. d) &t. in Surbes, St, B., vgl, mit Nonn. 41, 88. 
ϱ) alter Name von Altolorinth, St. Β. ο. v.u.s. Axoo- 
χόρινθος. f) St. Indiens = Aldor, Nonn. 26, 86 
(Ἠελίουο πόλις). 6) ᾿Ελιοπολῖταν ale Name der Sol⸗ 
daten des Ariftonilos, Strab. 14, 649. 9) Ἡλίου πύ- 
λαι, Sonnenthor, Thor in Aleranbrien, Ach. Tat. 
δ, 1. 10) Ηλίου τράπεζα, Sonnentiſch, viell. 
bildlich Marltplag in Aetbiopien, Her. 8, 17. 18, Paus, 
1,88, 4. 6,26,2, als Ort ber Macrobii, Mel 8, 9, 
Solin. 11) Ἡλίου ὕδωρ, Sonneborn, Duelle und 
Flecken der Infel Panda vor der Küſte von Arabia 
Felix, D.8ic. 5, 44. 11) K. von Aegypten, ©. ober 
Nachfolger des Hephäſtoe, D. Sic. 1, 18, Palaeph. 58, 
8—5, Suid., Maneth. in Euseb, Arm. chon. 98 u. 
Syneell. 51, 6. IU) 8. von @lis, Et. M. 426, 19. 
IV) @igenn., 1) teigelaffener des Nero, Plut. Galb. 
17, D. Cass. 68, 12—19. 64,8, Tacit. sun. 18, 1. 2) 


460 


506, 3., 17,889, D. Cass. 68, 18. 71,14, Arr. p. p. 
Eux. 11,2, An.p.p. Eux. 42, Orph. Arg. 754, Ριο]. 
6,9, 25, Herscl. Pont. $.18, Hellen. 5. St. B.s. Χα- 
esudtes, St.B., App. Mithr. 69. 103, Plin. 6, 4, 4. 
5, Mel. 1, 19,14, Prisc. Per, 668, Avien. 871, 9. 
Ihr Land ἡ Ηνιοχία χώρα, Eust. zu D. Per. 680 
u. ohne χώρα, Eust. a. 4. D., Strab. 11,496, und 
Ἡγιοχέία, St.B. 

Ἡνίοχοε, m., 5. Nonn. ἠνιοχεύς, Nos, Yuhrs 
mann, 1) Name eines Geſtirns am Himmel, Ἡ. gwar 
des an den Himmel verfegten @richthonius οὗ. Hippo⸗ 
Iytus, Hyg. Ρ. sstr. 2,18, Paus. 2, 82, 1, Nonn 1, 861 
—88, 427, ὅ. 2) A. am Kaufafus, Plut, fiur. 53. 8) 
Dichter der mittleren Komödie, Ath. 8, 271,a—11, 488, 
6, ὅ., Suid., f. Mein. 1, p. 421. 4) Athener, Στειρνεύς, 
Inser. 769. 5) Anderer: Inser. 8, 6581. In Inseor. B, 
65254 auch ᾽νίοχος. 

Ἡνιασπος, m. Athener, Inser. 952 (Keil vermuthet 
Κλήνιππος). 

Ἠνόβαρβον 4ομμτιος, derröm. Aenoberbus, Ios. 
20, 8,1. 

[ Ἠνόδοτοε, m., in Mion. 111, 67 entweb. Ζην. od. 
Mnvöd., [. Nauck Phil. τα, 47.) | 

s, m. Enopsfohn d. i. Satnios, U. 14, 
444. Nach Suid. ὄνομα κύριο». 

"Ἠνοψ, οπος, m Brand (fo Hesyoh., Behol. Il. 
16, 408, Apoll., neh Döberl. hom. Gloff. n. 230 
Krumm), 1) ein Myſer, D. des Satnios und bes 
Shefter, 1]. 14,445. 2) Ὁ. des Klytomedes, ein Ae⸗ 
tolier, Il. 28, 684. 

"Holm, f. Dfkara, 1) Name bes Abonis bei Pa⸗ 
nyafts, Hesych., f. Mein. An. Alex. p.282. 2) $rauenn. 
aus Uslräa, Hermes, b. Ath.18, 597,d. 8)(a5)’Holas, 
ein Gedicht, in welchem Gelbenfrauen befungen wurs 
den, benaunt von dem 7) οἵη, mit welchem bie eingels 
nen Theile anfingen, angebl. von Heſiod, Paus. 2, 16, 
4—10,81,8, Schol. Pind.P. 4, 26, u. Soph, Trach. 
1174, Ath. 8, 364, b. 10,428, ce. — ©. ’Hologim Lex. 

μα ολα, böot. für ἰολέα, d. h. den Ueolier, Inser. 
1564. 

'Hovets, έως, m. Ufer, S. des Wlcetas in Epirus, D. 
Sic. 19, 89. 6. Ἡιοναύς, 

Ἠονόπολια, f. St. in Baphlagonien, fpäterer Name 
für Αἰγιαλός, w. ſ. 

"Hraoyv, nu. = Αἶπιόν u. Ἠπιον, w. f., Xen. 
Hell. 8, 2, 80. 

zapos, ου, Weitenau (f. Et. Μ. u. Απει- 
ϱος), 1) m. ®. des Libye, Schol. Il. 9, 889. II) (N), 
1) bei Hom., wo «6 jedoch jegt ἤπειρος gefchrieben 
wird, f. Lex. a) Alarnanien mit Leukadien, I. 2, 
685. Od. 24, 878, u. viel. Od.14,97. 100. 21, 109. 
24, 578, wo Andere Epirus u. Actolien annehmen. 
b) Hellas, h. Cer. 130, u. befonders Attika, h. 7 (6), 
22. ο) das fpätere Epirus ob. Heich des Echetos, Od. 
18, 84. 115 (ἠπενράνδε). Diefes eigentliche Epirus, 
nah Et. M. s. Alca αιῷ Aloa u. nad Alex. ϐ. 
Serv. Virg. Aen. 8, 884 auch Campanis genannt, das 
j. Albanien ober Paſchalik Janina, wird zuerſt ermähnt 
Xen. Hell. 6, 1, 7. 2, 9, f. Lyc. or. 26, Hecat, b. 
Arr. An. 2, 16, 6, Arist. meteor. 2, 8. plant, 75, 
ὑ., Pol. 2, 5-82, 24, ὅ., Figde. Spätere unterſchie⸗ 
den von ihm noch ein Epirus nova u. fprechen daher 
von (ἀμφοτέραις) ᾿Ἠπείρηοις, Zosim. 2, 88. 5, 26, 
Die 619. hießen (οἳ) Ἠπεαρῶται, Pol. 2, 5—80, 16, 
App. Bemn. 10, D. Cass. fr. 40, 26. D. Sic. 19, 86— 
28, 13, Strab. 9, 928---484, Paus, 1,11, 2-4, 85, 5, 


Ἠνίοχος 


] 


ρα 

A. Sg. -ης, Pol. 9, 84. 32, 21, Arr. An. 8, 6, 7, 
Polyaen. 8, 49. 68. Fem. ’"H ‚doc, acc. 
έν, Eur. Andr.652. Adj. mit ψυχή, Eur. Andr. 159. 
Dah. die Landſchaft ἡ Ἠπειρωτίς, Streb. 2,124. 129. 
7,838. 10,868. Adj. Ἠπαρωτικόε, ή, όν, ἔθνος, 
ἔθνη, Btrab. 6, 221. 7, 328, δι. B. ο. ἄμυμνου- 
Mölaxss, ὅ., πεδίον͵, Poll 6, 68, Φάλασσα, Buid., 
βοὺς, Arist.h.an. 8,21, Lyc. in Schol, Ar. Pac. 925. 
2) f. @igenn. T. des Echion, nad weldher Dies Land 
benannt fein foll, Parthen. 82 (ν.]. Ἡποερώ), f. Lob. 
path. 28. 8) Ἠπειρώτης, (6), (WBeitenauer), 
Mannsuame, Ammian. Mercell. 29,8, — Luc. Ner. 
9. Aehnl.: 

Hrepos, m. ὄνομα κύριον, — Ansooc vr. 
"Annoec, Hesych. Vind. ed. Kopit. p. 20, f. Ahr. Dial. 
11, 504. 

Ἠπιδανόε, ion. = Απιδανός, w. [., Her. 7, 
196. 

'H Milde, 1) f. Bein. ver Kypprie, 
Stesich. in Schol. Eur. Or. 249, der Muſen, Opp. 
hal.4,7. 2) m. a) Bein. des Asffepioh, Orph. h. 
67,8. db) Gigenn., ἡ Ἠπιοδώρου νῆσος, Jafel bei 
Kolis, j. Ramifferem, Απ. (Am.) p. mar. Erythr. 59 
(Müller vermuthet Hisodwpov). 

Ἐκ „m. ©. des Bergil, Inser. 8, 4949, 8, 
Add., Sp. 

5 "Haroy, = Alnıöy u. Ener, w.|., Ewm. Ἠπιεύς, 

t. B. 

Ἠπιόνη, (N), Rindern (f. Et. M. ο. ἤπιος), 1) 5. 
des Mierops, Schol. Il. 4, 195, auch Ἡσιόνη. 2) Φα)» 
tin des Nesculap, Paus. 2, 29, 1, Arist. in Schol. 
Pind. P. 8, 14, Suid., Crinag. ep. vı, 244. Plan. 278; 
ihre Abbildung in Epibaurus, Paus. 2, 27, 5. 39, 1. 
8) Schiffename, Att. Seew. IV, ο, 27. 

"Heros, m. Lindern, Bein. bes Asllepios, Ly- 
eophr. 1054, Et.M. 

Hreis, f. Stadt in Acthiopien, Botr. b. Plin. 6, 


Ἠπντίδηε, m. Ruffmannsfobn, alfo Patron., 
6». des Epyto6 (Hesych.) d. i. Beriphas, Troer und 
Herold, 11.17, 824, Suid. 

Ἔτπντον, n. Rüffer, Berg in Thracien. Et. M., 


Suid. 

"Hp, Ἠρός, (ὁ), 1) Renz, ©. des Urmenios, 
Pampbylier, Plat. rep. 10, 614, b u. Bchol., Plut. qu. 
symp. 9,5, 2. 2) "Hp, (6), Hebräer, N. T. Luc. 8, 18, 
Suid. 

ρα, ας, voc. (Noss. ep. vı, 265, Luc. d. deor. 5, 
5.) ρα, (N), εφ. (Hom., Hes. u. Ilgde. außer 
Call. 5, 21, Epim. u. einigen Dichtern der Anth.) u. ion. 
(Her., Hipp. Epid. 1, p. 716, Luo. Syr. 18, 3., Schol. 
Pind. P. 4, 188, Suid.) Ἡρη, ης, voc. "Hon, IL 8, 
209, ὅ.), Frouwa (fcandin. Freya) d. i. Herrin, 
here (Andere: Luft, fo ſchon bei Plat. Cratyl. 404, 
ο, f. Plut. Is. et Os. 82.vit. Hom. 96. 102, Et Ν., 
Suid., od» = ἔρα db. ἱ. γή, Ἐν, Μ., Serv. Virg. Aen. 
8,43. 84, 3., Plut, Daed. 4, D. L. 8, 2, n. 12, oder 
== ἐρατή (χάρις), Plat.Cratyl. 404, b, Et. M., πού 
Meyer u. Curt. Griech. Eiym. 1, 96 von skt svar, 
Simmel), T. des Kronos u. der Rhea, Schweſter und 
Gemahlin des Zeus, die Bötterkönigin, ſ. Π. 14, 201. 
296. 16,482, d., Ylgte., verehrt a) in Aegina, Pind. 
P.8,118 u. Schol. b) in Aegium, Paus. 7, 23, 7. 
c) in Nlegypten, Maneth. 5. Porph. abst. 2, 56, D, 
Sic. 1, 18, Ael.n. an. 10, 22 (—Ifis), doch vgl. Her. 
2,50, in Aleranbrien, Hesych. Miles. &. 4, 18. d) 


85 





ρα 


in ἆἄτροῦ a. Miyfena, TI. 4, 8. 52. 5, 908, Pind. N. 
10, δ. 140, Soph. El. 8, Eur. Rhes. 876. Tro. 52. Bl. 
1738. 674 I T. 221, Her. 1, 81, Thuc. 4, 188, 
ige. e) in Arkadien (Mantinea n. [. w.), Pind. 
Οἱ. 6, 150, Paus, 8, 9, Δ---δ1, 9, 5. f) in Athen, 
Paus. 1, 1,5. 10,85, 2, Piut. qu. graec. 112, Hesych. 
9. Θελξινία, Ar. Thesm. 978, Serv. Virg. Aen. 4, 88. 
g) auf dem Wrachneion bel Liffe, Paus. 2, 25,10. b) 
in Affprien u. Syrien (Babylonien), D. Slo. 2, 9, 
Hesych. ο. "Add u. Βήλόης, in Hietapolis, Luc. 
Syr.16-—44, Ael.n.an. 12,80, Piut. Artox. 28. i) 
in Bdotien (Theben, Tiryns, Theepia, Koronea, Leba⸗ 
den, Piatäd), Thuc. 8,68, Paus. 9,2, 7. 24,3. 84, δ. 
89,4. 5, Mosch. 4, 88, Strab. 8, 878, Piut. Daedal. 
8, Aothl. in Ciem. Alex, ρτοῖς. 4, Plut. Arist. 11. 18. 
Hier am Kithäron befand fih auch Ἡρης λειμώ», 
Eur. Phoen. 24, vgl. mit Call.h. 8, 164. k) in Eu- 
Όδα, Paus. 9,8, ı, Piut. Daedal. 8, St. B. s. 4έρ- 
φυς. 1) in Etrurien (Picenum, Berufle, Balerii, 
Beil), D. Hal. ı, 21, Plut. Cam. 5. perall. 85. Rom. 
29. qu. rom. 87. fort. Rom. 12, Strab. 5, 241, App. 
b. eiv.6, 49, D. Cass. 48, 14, δὲ. Β. s. Κύριες. m) 
in @lis (Olympia), Paus. 5, 14, 6—186, 1, δ., Ly- 
cophr. 618. 857, Herodor. in Schol. Pind. ΟΙ. 5, 10, 
Polem. 5. Ath. 14, 486, a, Agacl. b. Phot. α. Κυ- 
ψελεδῶν ἀνάθημα. n) in Epideurss, Paus. 2, 29, 
1, f. Ἡραῖο». 0) in Φειπιίοπε, Paus. 2, 86, 2, St. 
B. s. Ἑρμιών. p) in Korinth, Eur. Med. 1879 u. 
Schol. (vgl. Schol. zu 9. 270), D. Sic. 4, 55, Δρά, 
1,9, 28, Strab, 8, 880, Paus. 2,4,7. 24, 1, Zenob. 
1,27, Apost. 1,60, app. prov. 4, 16, Phot. lex. p. 
50, dabei das Borgebirge: “Ispdv Houc Κορινθίας, 
Ptol. 8, 16, 8, vgl. mit Liv. 83, 28. q) In Kreta 
(Knofos). D.Sic.5, 72. 78, Paus. 1,18, 5. τ) in Kos, 
Macar. b. Ath. 14, 689, d. ») in Kerfyra, Schol. 
Thuc. 1,24. 8,75, vgl. mit ΑΡ. Rh. 4, 1160. t) in 
Kroton, Sybaris, bei den Genetern, überb. in Luca⸗ 
nien u. Unteritalten, Arist. mir. 96, Soyl. 18, Strab. 
5, 815. 6, 252, D. Per. 871 u. Eust,, D. 8ἱο, 18, 8, 
lambl, v. Pyth. 50. 56. 185, Porph. v. Pyth. 24, 
Paus. 6, 18, 1, Ael. v. h.8, 48, Her. Pont. b. Ath. 
12, 521,e, St.B. s. «Σύβαρις, Plut. ser. num. vind. 
19. Es lag hier τὸ daxiveor Ἡρας Περόν, Strab, 
6,261. u) in Lanuvium, Ael. n. an. 11, 16. v) in 
Saconien, Il. 4, 52, Ath. 16, 678,a, Paus. 8, 18, 8— 
15,9, u. gwar als «φροδίτη "Hoc, Paus. 8, 18, 9. 
w) in 2oeris, Strab. 9, 426, St.B. ο. Φαρύγαν. x) 
in Lesbos, ep. dd. ıx, 189. y) in Libyen, befonders 
Karthago u. ſ. w. (f. Piut.C. Gracoh. 11 u. 9.). Das 
ber hieß eine von den Infeln ber Seligen hier "Hoas 
νήσος, Ptol. 4, 6, 84, viel. j. Buertanentura. Denfele 
ben Namen führte auch eine der Inſeln Purpuraciae 
an der Küfte Gätuliens. viel. j. Madeira, Ptol. 4, 6, 
83 Ἡρας [Ἡλίου] ἡ καὶ Αὐτολάλα νῆσος. 
©. Strab. 8, 168 u. 110. — ein Ort (Borgebirge) 
auf Melite, Ptol. 4,8,87. 3) in Paros, Diosc. ep. 
vı1, 851. as) in Baphlagonien, St. Β. s. Κάνδαρα. 
bb) in Rhobus, D. Sic. 6, 55. cc) in Rom (Jımo), 
D. Sic. 14, 116, D. Hal. 2, 50. 8, 22. 4, 15. 61, Plut. 
Rom. 27. Es wurde baber fpäter auch vie Roma In 
ihrer Geftalt abgebilvet, Ios. b. Iud. 1,21, 7. — Ihr 
war bier der Monat Yunins geweiht, Piut. Num. 19. 
qu. rom. 77. 86. dd) in ΦίΦοπ, Ῥαπο. 2, 11, 2, 
Schol. Pind. N. 9, 80. ee) in Samos, Her. 2, 178. 
182. 4, 88, ΑΡ. Rh. 1, 187 u. Schol. — 2, 867, 
Diod. ep. vı, 243, D. Per. 584 u. Eust., Plut. Pomp. 


Ἡραία 461 


24, 3., Acl.n.an. 13, 40, Paus. 5,13, 8—7, 4, 4, b. 
D.L. 1, 7, n. 2, St. B. ο. 'Invoös, A. M in Sici⸗ 
lien (Syraeus), Αοἱ. ν. h. 6, 11, Plin. 85,9. gg) iu 
Spanien, wo ihr das DVorgebirge am Weftlichen Cin⸗ 
gange des Sundes der Herkulesfäulen, j. Gap Trafal⸗ 
ar, geweiht war, Marc. Herscl. p. m. ext. 2, 8. 9, 
123,4, 5 (aud die Infel Erythyia, Plin. 4, 86, vgl. 
mit 6, 87). Βλ) in Thracien, Polyaen. 7, 22. Sie 
wurde vielfach abgebildet, am berühmteften war ihre 
Statue von Polyclet, Plut. Per. 2, ep. in Anth, Plan. 
150. 216, Lac. somn. 8, vgl. mit Luc. imagg 7, ep. 
ΣΧ, 156. 216, Paus. 2, 29, 1, δ., u. burch Gedichte 
Befungen, Paus. 8, 18, 8, Orph. h. 16, ob. in Berfon 
eing-führt, Luc. Iup. trag. (2), u. d. deor.5—20, ὅ., 
πο zwar bef. von Frauen verehrt m. angerufen, Aesoh. 
Sept. 158, Eur. Heli. 1094. ΕΙ. 674, Ar. Thesm. 978, 
orao. 5. Zosim. 2,6 u. Phleg. Trail. mir. 4, bocdh auch 
von Männern theils Im Allgemeinen, Pol. 7, 9, theils 
«le Schwurgoͤttin zum Verſichern ihrer Treue ϱε. 
gen die Braut, ΑΡ. Rh. 4, 96, Nonn. 47, #15, vgl. 
mit Plut. praec. conj. 27. Daedal. 2, wogegen Πε au» 
Berdem als Schwurgottheit nicht vorlommt, und nur 
in Rom die Stlevinnen, fowie die Bräute bei ihr 
ſchwuren, Senec. ep. 110, Serv. Virg. Aen. 1, 21. 
Denn fie war ja Ehegottheit u. Ἔρας γάμος fprichw., 
Eust. erot. 11, 19, indem bie alte Komoͤdie den Stoff 
bes Ispos γάµος (die Wermählung des Zeus mit der 
812 in laſciver Weiſe behandelte. Es war dah. eine 
onderbarkeit des Softates, daß er νἡ τὴν Ἡραν zu 
fhwören pflegte, Xen. mem, 1,5,5. 8, 10, 9. 11, δ. 
4,2,9. 4,8. 99ο. 10, 1. 11,19. conv. 4, 54. 8, 12, 
u. wohl nur in Nachahmung veffelben ſchworen auch 
Kallias u. Lykon fo, Xen. conv. 4, 44. 9,1. Ebenſo 
it es nur der Sokratiker Zenophon, der auch den Hy⸗ 
ſtaſpes ſich dieſes Schwurt bedienen läßt, Xen. Cyr. 8, 
4,12. 2) Ihren Namen führte aber au a) der Bes 
nusftern (Ἠρας ἀστήρ), Timae. Locr. 96, e, Arist. 
mund, 2, Hyg. p. astr. 2, p.76, Plin. 6,6, 9. b) 
ein Sonnenpferd, D. Chrys. 86, p. 480. ο) eine 
Blume, Ἡρας ἄνθοα, Et. Μ. 409, 84. 8) {hr Name 
wurde auch Beiname verfchiedener Brauen, fo ο) der 
Afpafia, Cratin. 5. Plut. Per. 24. b) ber Römerin 
Yovila"Hoa Σεβαστή (t.i. Auguste), Inser. 1775, 
u. Ἡρα Ῥωμαία d. i. Iulie Domna, Inser. 8, 8956, 
Ὁ, ὅ, u. ϱ) der Asßla Ἡρα, f. Eckhel. d. n. vırı, 
459, %. 5. Keil.on. 14. (Zdrss τῇ καὶ "Hgg, Inser. 
8, 4898, 7.) 
"Hpaya (η Ράγα), Stabt in Cyrenaika, Pol. 4, 
11. 


Ἡραγόρας, πι. Frowald d. 1. mit Hülfe ber 
Hera (Frouwa) waltend oder rathend, 1) Geſchichtſchr. 
über Degaris, Ἐπάοο. p. 440, Bchol. ΑΡ. Rh. 1, 211 
(no 'Ἡσαγόρας flieht). 2) Rhodier, Mion. 8. νι, 
690. 8) Andere, Inser. 2868. — Hippocr. Epid. 
11. 1,7. — Kalydnier, Ross 188. 

"Hpasts, pl. Srönauer, ein Tell von Megaris, 
Plut. qua. graec. 17. 

Ἡραία, 5.$t.B.s. ν. u. ὅ. u. App. Πραια, (ή), 
Srauftadt (f. "How, die nach Paus. 8, 26, 2 in der 
arladifhen Stadt verehrt wurbe, u. vgl Cedren.), 
1) St. in Arladien, |. Irl od. Hagios Johannes, Xen. 
Hell, 8, 4, 80—6, 6, 22, ὅ., Ar. pol, 5, 2,9, Theophr. 
b. Ath. 1, 81,1, Soyl.44, Pol. 2, 54—4, 80, ὃ., D, 
Sie. 15,40, Plut. Lys. 22. Cleom. 7, Strab. 8, 887. 
888, Paus. 8, 8,7. 8. 6, 17, 4, Rhian. b. St. B. ο. 
Ἀελανναέ, Ptol. 8,16, 19, Ael.v.h, 18,6, 9. Ew. 


462 "Hopaia 
‚say, έας, Xen. Hell. 6, 5, 11. 22, Poms. 
8, 26, 1, Ael. v.h. 2, 83, b. Thuc. 5, 67 Ηραιῆς, 
äol. Ἡραοῖθε, oder ᾿Ἡρξαφον, [. Boecklı Inser. t. 
1, p. 27 u. ff., u. unten =. Ἡρξαφον Sg. Ἡραι- 
εύς, Paus. 8, 26, 2,ö., St.B. «.v,nad St. B. auch 
‘ . &s hieß daher die Stadt au N) ᾿Ηραιέων 
πόλις, Pol. 18, 25 u. 80 (vulg.), Polyaen. 2, 36. Ad]. 
"Hpaios, vgl. Bockh Inser. 1, p. 27 ff. Die Landfchoft 
(4) "Hpastrıs χώρα, Paus. 5,7,1. 3) 6 im Süden 
Siciliens ("YPAc) Βραία, viell |. Shiaramonte, St. Β. 
s. "YPAcı. 8) St. in Bithynien, Arr. b. St. B.s. Meya- 
eıxör. 4) St. in Syrien, App. Syr. 57. 5) Vorgebirge 
bei Chalcedon, welches man au nach St.B. u. Et.M. 
᾿Περία (Et. M. Ἠέρια) u. Ἠρεον (Et. M. ᾿Ηρίον) ob» 
nah Ceiren. Origg. Const. p. 122 Ἡραΐο», nannte, 
mit einem Tempel der Hera (Cedr. a. a. O.). Demosth. ὃ. 
St. B. u. Et.M.487, 10. 6) St. in Libyen δ. Kar» 
έφαρο, Tat. Iunonia, Plut. C. Gracch. 11. . 

ta, pl. 1) ähnl. Lichfrauenfeft (f. Ηρα), 
9) Bet in Argos, Plut. Demetr. 26, Paus,-2, 28, 2, 
Dur. δ. ΑΙ. 12, 525, e, A. Ὁ) Felt in Samos, Plut. 
Lys. 18. ο) %eft mit BWettlämpfen in Elis, Paus. 5, 
16,9. d) in Theben, Piut. gen. Socr. 18. 9) Ἡραΐα 
don, Srauenberg, Gebirge in Sicilien, welches von 
Enna aus ſüdlich und ſüdöſtlich ſtreicht, D. Sic. 4, 84. 
6. 'Hocior. 

Ἡραιεύε, fs, m. Frauftädter, 6. des Lytaon, 
von weldhem bie arfad. Stabt Heraͤa gegründet fein 
foll, Apd. 8, 8, l, Paus, 6, 8, 4. 36, 1. — ©. Ηραία 
u. Ἡραεο». 

Ὥραιον (fo bei Thuc., Xen., Ptol,, A.), u. 
"Hpatov (Herod. ed.St., Dem., Plut. Paus., Strab. 
A., nah St. Β. κ. ᾽Αγάδη if Ἡρατον das Ad). 
“Hoasoy das Subst., vgl auch St. B. 5 Naxdicın, 
Eust, 1562, 60, u. Arcad. 120, 21, ber Ηραιον ges 
ſchrieben wiffen will), (τό), Frauenſtedt (f. Hoc), 
1) Tempel in Argolis zwifchen Argos und Mykenä, 
mit der Statue von Polyclet, Her. 6, 81. 82, Plut. 
Cleom. 26, Paus. 2, 16, 2. 17, 1---δ. 9,40, 4, Strab. 
8,868. 872, fpäter Ἱερεῖον genannt, Proc. de sed. 
1, 8 (186, 11). 2) Tempel in Samos, Her. 1, 70— 
9,96, ὅ., Strab. 14, 687, Ath. 12, 525, ο, Diogen. 
1,50, Grammst, in Gr. Corintb. p. 125. 3) Tem⸗ 
pel in Platää, Her. 9, 5269, Thuc. 8, 68, Plut. 
Arist. 18. 4) Tempel in Kerkyra, Thuc. 1, 94---δ, 
81, D. Hal. Thuc. 28. 5) Tempel bei Phlius, Xen. 
Bell. 7, 2, 1—12. 6) Anhöhe mit Tempel in Epi⸗ 
deuros, Thuc. 5, 75. 7) Tempel u. Vorgebirge von 
Gerania im Lorinthifchen Gebiete, Her. 5, 92,7, Xen, 
Hell. 4, 5,5 u. ff., Plut. Ages. 22. Cleom. 20. Arat. 
20—24, vgl. mit Liv. 32, 28, [. Ἡρα. 8) Et. in 
Sardinien, Ftol. 8, 8, 7. 9) ‘Hoatov, Her. 4, 90, 
ζω. Ἡραΐοι, St. Β., gew. (τὸ) Ἡραΐον τεῖχος, 
(Srauenburg), St. in Thracien unweit Perinthus, 
Dem. 8, 4 u. Schol., Harp., Et.-M., Suid. Ew. 
Ἡραιοτειχίτης, St. Β. 10) Ἡραῖον ὄρος — τὸ 
“Ἱερὸν ὄρος in Thracien, Emporium am Pontus, 
Schol. Aeschin. 2, 90. 11) Borgebirge gegenüber 
von Ghalcedon, = Πραια, Cedren. Origg. Const, p- 
122. 

Ἡραῖος, 1) ος, a, im. η, ον, Adj. -- "Hong, 
1. B. οὐνή, Nonn. 8, 289, Φύγατρες, ὃ. 1. die Ei- 
leithyien, Nonn. 48, 795, »εύματα, Nonn. 22, 
262— 38,158, 6., γάλα d. i. die Milchſtraße, welche 
von der verſchütteten Milch der Hera entfland, als fie 
das an ihre Vruſt gelegte Kind Herakles davon weg⸗ 


Ἡράχλεια 


riß (Eratosth. cat.44, Hyg.p.astr. 2 fin.), f. Nonn. 
9,242. 86, 310, metaph. ζωή, ein Lönigliches Leben, 
Eust. Im Neutr. des Eprihw. βαδεστέ’ εἲς Ἡραΐον 
ἐμπεπλεγμένον, Dur. δ. Ath. 12, 526, ο. — Ms 
falfche Lesart fteht Ἡραιον — Ἡρακλία b. Hesych. 
2) "Hocsog, Dionatsname, α) auf Kreta, Inser. 2554. 
b) in Bithynien (v. 1. Ἡρεως u."Hosog), Heme- 
το]. Flor. (28. September). ο) in Delphi, Curt. A. 
D. n. 27, ΙΒδάρ Inacr. 1, p. 812. 8) Ἡραιος, 
Frohe, Mannen. auf einer Münze aus Kyme, Mion 
8.v1,10. Außerdem Inser. 2, 8142. 1, 5. 2822, b, 
Add. 4,6940. Fem. δα]: 

Hpats, Ἰδος, ἡ, 1) T. des Macrdoniers Diophan- 
tus, D. Sic. 82, 11. 2) Untere, Cod. vırı, 14, 16. 
— Inser. 2264. 8, 4308, Add. 4, 8438, f. Welcker 
Rhein. Muf. 1841, π. 16. 2) — πώμη, (Frauen» 
dorf) in Cortyra, Inscer. 1840. ©. Ἡράς. 

Hpatoxos, (6), ähnl. Brönau, 1) Wbilofepb 
aus Aegypten, Dam. v. Isid. 107. 112, Suid. 2) Inser. 
8,4808, i, 17. 

Ἡραΐτης ὁ ὅρμος, Brohfe, Hafen in Eamss, 
Mencod. δ. Ath. 15, 672, b. 

„ ὠνος, m. Frönau, Mannen., Inser. 8, 
4802. 4,8518, ıv, 48. 44. 

"Hpäxasva, 1. Πεμ [τεία, Srauenn., Delph. Juſcht. 
A. Rang. 11, 941, K. 

Ἡρακῖται, arab. Secte, Thphn. 552, 8, Sp. 

Ἡρακίων, οντος, m. 8. des Heraflit aus Ephe⸗ 
fus, D.L.9, 1,n. 1 (gmeifelh., viel. Πραχῶ», ὤντος, 
Suid. ». Ἡράκλειτος nennt ihn Ὡρακῖνος). Sonſt 
bat εδ eine doppelte Form gegeben Ἡρακῶ», ὤντος, 
Lehrs Herod. p. 26, oder Ἡράκω»ν, ωνος, Lob. path. 
p- 816.521, Court. An.D.p. 98, 9. 

λάμμων, m. Mannen. aus Tyana, VBertär 
δει feines Vaterlandet, Flav. Vopisc. in vit. Απτο- 
liani 22—24, Κ. Aeiml.? 

Ἡράκλᾶμοι, m. Fröbel(?), Pergamener, Agath. 
48 (Plan. λα 

λανον, π. -- Ηρκουλάνεον, Marc. Anton. 
4,48, Boiss., f. Sturz zu D. Cass. 66, p. 1096. 

Ἡρακλᾶς, ἄτος, m. Frobe (f. Ἡρακλέης, ned 
Abr. Dial. 11, 561 aus Ἡρακλεόδωρος abgekürzt), 
Mannsn. in Inser. 2007, m, Add. 1, 2181,11 u. Phil⸗ 
bift. 10, n. 8. — ein Maler, Sreigelaffener ver Εἰδία, 
Inſchr. auf Columbar. p. 157. Bel Hesych. felſch 
Ἡρακλᾶν für Ἡράκλεις (ἄναξ) ἐκάλουν etc. 

Ἡρακλέα, f. Srobberta (f. Βρακλῆς), 1) Srauen- 
name 9) aus Goronea, Keil Inscr. boeot. LVIII, 2. b) 
Andere: Inser. 1112. — Boss im Intefligengbl. d. Πρ. 
Litteraturzeit. 1844, n. 60. 2) — Ηράκλεια, Inser. 
4, 8761. 

Ἡράκλεαι, gen. έων, στῆλαε, die Säulen bes 
Herafles, f. Ἡρακλέης, Her. 2, 88—8, 182, 6. (ν. ἱ. 
Ἡράκλειαν). 

Ἡρακλέας, m. (Ahr. Dial. 11, δ61 Ἡρακλεᾶς, als 
abgekürzt aus ᾿Ηρακλεόδωρος), Athener, Inser. 800. 
— Underer, 4, 8761. 

Ἡρακλιὰν φυλή, Inser. 8, 8881; Sp. 

Ἡράκλεια, I) (N), (f. Qu. Sm. 6, 478, A.), bei 
Antip. v11,748 Ἡρακλείη, in Inser. Heraci, 11, 2 
αιΦ Ἡράκλοεα, ähnl. Froitzheim, wenn dies aus 
Srobertsheim entflanden, denn es beißt eigtl. Heralles⸗ 
ftadt (f. D. Sie. 12, 59, Eust. D. Per. 787), unt ala 
Frauenname Froberta (f. Arg. 1x. 554), vgl. Ἡρα. 
χλῆς, 1) Städte, a) St. ober nach Paus. Flecken in 
Elis Piſatie, Strab. 8, 866, Paus. 6, 22, 7, St. B. 





Ἡράχλεια 


— 6: in Arlablen, Theophr. h. pl. 9, 18, 10. b) Et. 
in Alarnanien, |. Autrafi, St. B., Liv. 88, 1, Plin. 4, 
1. 0) St. in Theſſalia Phthiotit bei Thermopylä, 


früher Trachle genaunt, dab. Ἡράκλεια ἡ dv Τρα- 


xivs, od. ἡ Τραχινία u. ähnl., Thuc. 8, 92. 4, 78. 
6,52, Χου. Heil. 1,2, 18. 6,4,27, Scyl. 63, Scymn, 
698, Ar. polit. 5,5, 10, Tbeophr. h. pl. 4, 15,2, Pol. 
10, 42. 20,9. 11, D. Sic. 12, 69—15, 57, ὃ., Plut. 
Tit. 15. Demetr. 33, App. Syr. 18, Paus. 2, 28, δ. 
10,20, 9, δ., Strab. 1,609, 442, 3., Ptol. 8, 18, 
46, Hermipp. b. Ath, 11, 461, e, St. Β. Ew. (od) 

» Thuc. 5, 51, Xen. Hell. 8, 5, 6— 
6, 5, 28, 8., D. Sic. 12, 77—18, 56, 3., Paus. 10, 20, 
9, Ath. 11, 461,9 u. Π., Hesych. 6. Κυλιχράνω». 
d) St. in Kreta, St.B. e) St. in Sicilien, b. Pol, 
1, 25, 8. u. Suid, ‘Ho. Μίνφα genannt, Her. 5, 48, 
Ρο]. 1,18. 80. 58, D. Sic. 4, 28. 22, 21. 23, 11. 86, 
1, Liv. 24,85, Cie. Verr. 2,50, U. Ew. Πραχλεῶ- 
τα», D. 8ίο. 20,56. f) St. in Sardinien, St.B. ϱ) 
St. in Macedonien, a) Lynceftis, |. Perlipa, Pol. 84, 
12, Strab. 7,828, Ptol. 8, 18, 88. 8, 12,6, St. Β., 
Liv. 26,25, d., 9. β) Zıvuxn, j. Melanit, D. Sic. 
81,18, Ptol. 8, 18, 80, Malch. Philad. fr. 18 (Caes. 
b. civ. 8,79). y) St. an der Mündung des Afpila, 
j. Platamona, Plin. 4, 17, f. Ἡράκλειον. h) Et. in 
Thracien, das frühere Berintbus, Malch. Philad. fr. 15, 
Zos. 1,62. Ew. οἱ 'Hoaxis@ras, Hesych. Miles, 
fr. 4, 86. 5) Gaftell in Thracden, j. Erecli ob. Hera⸗ 
fliga, Scyl. 67, Ptol. 8, 11, 18. k) St. in Illyrien 
(2), Seyl. 22. 1) &t. in Lukanien am Sirisfluß, Arist. 
mir. 106, Theophr. h. pl. 9, 16, 6, Ant, b. Strab. 86, 
264, vgl. mit 280 u. ff., App. Hann. 85, D. Sie. 12, 
86, Plut. Pyrrh. 16, Iambl, v. Pyth. 266, Parthen. 
erot. 7, Liv. 1,18, ῥ., Cie.Arch. 4, St.B., 4. Ew. 
Πρακλεῶεαν», Strab. 6, 264, Parthen, οτο 7. m) 
©t. in Bithynien am Pontus Euxinus, |. Eregli, mit 
dem Bein. Πελαγονία (Cinnsm. 8, 17, p. 127, 10), 
f. Xen. An. 5, 6, 10—6, 4, 2, d., Scyl. 91, Scymn. 920 
—972, ὃ., Arist. polit. 5,4, 2—6, 5, ὅ., Theophr. h. 
pl. 9,16, 4, D.L. 7, 4, n. 2, Arr. p. p. Eux. 18, 8. 18, 
2, D. Sic. 12, 72—20, 77, ὅ., Plut. Cim.6. Luc. 18. 
ser. num. vind. 10, ὅ., Strab. 12, 541—553, App. 
Mithr. 82, Ael.n.an. 5, 15— 15, 5, ὅ., Paus. 5, 26, 
7, d., Memn. fr. 1—60, Polyaen. 2, 80, 2. 5, 23, 
Ptol. 5, 1, 7, ὅ., An. p. p. Eux. 10---16, ὅ., Schol, 
ΑΡ. Rh. 1, 1126. 2,854, 8. Dav. Ew. Ἡρακλεώτηε, 
pl. &s, Plat.legg. 6, 76.9, Xen. An. 5,6, 19---6, 2, 


18, ὅ., PoL 26, 6, Plut.eymp.1,3,1, Scyl. 92, Memn. : 


fr.4—6, Posid. b. Ath. 8, 85, b—12, 549, a, D.L. 5, 
6,n.1, ὅ., Ael.v.h.9, 18, Polysen. 2,80, ὅ., Paus. 
10, 15, 1, Suid. s. Κλέαρχος, Scymn. 761-825, 
An. p. p. Eux. 5—74, 3,, Marc. Her.ep. p. Menipp. 8, 
Eust. zu D. Per. 791, ὑπὸ Ἡρακλεώτου -- Ἡρα- 
κλεωτῶν, Et. M. 486, Al, doch auch Ἡρακλειῶτανι 
Pol. 82, 11, f. unter Ηρακλδιώτης. Die Umgegenb 
ἡ Hoaxksötıg, Xen. An. 6, 2,19, Strab. 14, 642, 
Memn. fr. 18. 24, = ἡ περὶ τὴν Ἡράχλεναν χώ- 
ea, Memn. fr. 49, od. 1, Ἡρακλεωτῶ» χώρα, Ath. 
6, 208, d. Adj. α) Ἡρακλεώτης ἀνήρ, Memn. fr. 51, 
οἶνος, Ath, 1,82,b, fem. Ἡρακλεῶτιες, Memn. fr. 
60 — NE Ἡραχκλείας, fr. 50. β) Ἡρακλεωτι- 
xös, .. Ὁ. στόλος, Memn. fr. 50. χαρχένου, Arist. 
h.an.4,2. sn. part. 4,8, aud) bloß οἱ Ἡραχλεωτι- 
κοέ, ebend., τὰ ἠρακλεωτιχά (d. i. ἀμύγδαλα), 
Ath. 2, 58, d. 64, b, ο). χάρνα, Inser. in Bödh’s 
Staateh. ZIx, tab. 8, ἡ ἠθαχλεωτιχή (d. I. καρύα), 


Ἡράχλεια 463 


Theophr. h. pl. 1,10, 6. 8, 6, 6. f. 1,8,8. 8,5, 5.7, 
δ. 14, 1, vgl. mit 8,8,8. n) St. in Gherfonefus 
Zaurica, ἡ Ἡραχλεωτῶν πόλις, Βιταὺ. 7, 808. Ew. 
οἵἳ Ηρακλειῶταν, Strab. 12, 543. ο) Ἡράκλεια ἄκρα, 
Borgebirge in Sarmatia Asistica am Pontus Euxi- 
nus, Arr. p.p. Eux. 18, 2.8. p) St. in Karien (os 
nien), a) am Latmos, dab. auch ἡ ἐπὶ 4άτμφ ges 
nannt, w. f., Soyl. 99, Strab. 14, 685 u. ff., Ptol. 5, 
9, 9, St. B., Schol. ΑΡ. Rb. 4, 57, Hierool, Paus. 5, 
1,4. &w. Ἡραχκλεῶταν, Paus. ὅ, 1,5, Cie. fam. 18, 
56. β) andere, Strab. 14, 658 — πρὸς Αλβανφ, 
Ptol. 5, 2, 19, oder —’AlBaxta u. ἀλβάκη, St.B.s. v., 
Suid. 8. 4νογερειανός, Plin. 5, 29, == BöAßas, St. 
B. ο. Βόλβαι. y) St. in Teoas, Strab. 18, 607. 
α) St. in Medien, Streb. 11, 514, Ptol. 6, 2, 16. 
r) St. in Spanien, =: Galpe, Strab. 8, 140. s) St. 
in Gyrenaila, Ptol.8,4,6, St.B., Sest. class. gen. p. 
174. 0) 6ι. im Lydiſchen Taurus, St. Β. — vgl. 
Hesych., Zenob. 4, 22, u. f. unten Ηράκλεια (49ος). 
u) St. an ber Hüfte Aeoliens, Strab. 18,607, St. Β., 
Plin. 5, 82. v) Stadt in Syrien, α) an ber Küfle 
von Pierien, Strab, 16, 751, St. B., An, st. m. 
magn. 138. 142, Plin. 5, 18, f. Ηράκλδιο». BP) 
St. in Syria Cyrrhestica, Strab. 16, 751, Ptol. 5, 15, 
18, St. B., fpäter Gagalice, [. Euagr. b. eccl. 5, 10. w) 
6ι. in Indien, St. B., Reines. Inser. 1v, 2. x) Ha⸗ 
fenort der Maſſilier in Gallia Narbon,, j. Playe de 
Cavalaire, St.B., Plin. 8,4. y) SInfeln, α) im Bons 
tus, Acl.n. en. 6, 40. P) im Karpathifchen Deere, 
St.B. γ) im Atlantiſchen Meere, St. Β., Mel. 2, 7. 
9) Straße (Ἡραχλεία ὀδός, Inser. 8, 5774. 76. Tab. 
11, 25.82. 88), a) am Deere in Unteritalien im Phle⸗ 
gräifhen, Ar. mir. ß5, D.Sic. 4, 22. b) Str. in Thus 
τι, D. Sic. 12,10. 8) Demos in Attila, nah Boͤckh 
Insor. 812, f. Iuser. 250, 1. 478, 1. 844. 849, b. 
Femin. 842. 848. 845 ff., doch jweifelh., ein Ἡρα- 
xAsweng in Athen kommt vor in Ross Dem. Att. 194. 
196, u. fem. ᾿Ἡρακλεῶτες, Ross Dem. Att. 195. Es 
hielten ſich nämlich Herakleoten (wahrſch. aus dem Pontus) 
in Athen auf und hatten bier auch einen Konſul, Dem, 
52, 8-14. 4) zweiter Wefttag ber Heralleen in Eis 
yon, Paus. 2, 10,1. 5) Gedichte von Herafles, und 
gwar bes Demoborus, Plut. fluv. 18,4, des Peifander, 
Strab. 14, 655. 15,688, des Rhian, Ath. B, 82, b, 
Et.M. 158, 6, auch Ἡρακλοεάς genannt, f. Lob. path. 
477, des Panyafis, Ath. 11, 469, d. 6) a) Ἡρά- 
χλειος (fo Plut. Ῥ]αΐ, quaest. 7, 1 ὁ λίθος ὁ Ηρ.) 
u. Ἡράκλεια or. 'Ἡρακλεία, der Magnet, nach den 
Grammst. von Φεταβίεα in Lydien benannt, richtiger 
wohl nach Herakles, u. daher jet meit Πρακλεία bes 
tont, f. Plat. Ion 5338, d, vgl. mit Tim. 80,c, Macar. 
4,54, Zenob. 4,22, Diogen. 5, 2, Luc. imag. 1, doch 
haben Suid. u. Hesych., Et. M. 573, 10. 17 Ἡρίέ- 
xisıa, f. Hellad. in Phot. bibl. 529, Ὁ, Theophr. 
Ἱερ. 4, Plin. 86, 16, nach Hesych. auch Ηρακλεῶτες, 
[. Hoaxäswıng. db) Pflanzen, u. jwar ἄκανδα, 
Theophr. bh, pl. 4, 4, 12, µήχω», Theophr. h. pl. 9, 12, 
5, — u. aus Arkadien eine, Theophr. h. pl. 9, 15, 5. 
7) $rauenn., 9) aus Samos, Arch. ep. vI, 89. 207. 
ıx,554. — Antip. νι, 206. b) Anbere: Ascl. v, 7. 
— Argent. ΙΧ, 554. — Dig. 6, 2,81 u. ὅ., Inser. 
4, 6941. IT) τὰ Ἡράκλεα, 1) λουτρά, warme 
Quellen zum Baden, Ar. Nub. 1051 u. Schol., Ariatid. 
or. 5, p. 64, Ath. 12, 512, 9, Apost. 8,66, Suid. 2) 
διβ des Heralles, 9) in Athen, Ar. Ran. 661, Dem. 
19,86. 125, Plut. Tbes. 86, Harp., Suid., in Böoe 


464 Ἡρακλειανός 


tien, Theben, Inser. 3067, Schol. Pind. Οἱ. 7,1592, In 

Thiebe, Paus. 9, 82, 2, in Teos, Inser. 8067, im 
Sicyon, f. oben. Vgl. Luc. amor. 1, Ach. Tat. 7, 
4 


1 

Ἡρακλαανόα, (6), Froigheimer (von Ηράκλενα, 
w. f., St. B.), Mannen. unter Gonftantius, Olymp. 
Theb, fr. 28, unter Theoboflus, Zos. 5, 87, Sozom. h. 
ο. 9,8, Syn. ep. 144, p. 281. 282. ©. Hoaxisandg. 

Ἡρακλαάα, f. Ἡράκλενα. 

Hounhabeken, m Patron. von Ἡρακλείδης bei 

den Theffalern, f. Leake Trav. North. Greee. n. 85. — 
Keil Inscr. Thessal. 1867, n. B. 
Ἡρακλάδας, ο]. α (Cam. Infär. 60), bbot. eo 
Unser. 1577. 1584), m. = flgtm., 1) Mannsname, 
a) Thebaner, ἵπαστ. 1577. Ὁ) Delphier, Curt. A. D. 
8. c) Theffalier, Keil Inser. Thess. 1857, p. 18. d) 
Anderer, Inser. 8, 5292, 6. 5428, 8. e) auf DMüngen 
aus Katana, Apollonie, Dyrrbadhium, Mion. 1, 226. 
11 32. 8.11, 886, 2) ein Nachlomme res Heraklet, 
Theocr. 17, 26. 

* Hpäxkdiöns, ου (auch bdot. Keil Inser. boeot. xv, 
α), ep. &o (11.2, 679), ion. δω (Her. 1, 158, δ.), voc. 
Ἡρακλείδη (ep. ν11, 114 od. D. L. 6,6, n. 6, Xen, 
Απ. Ἰ, 5,5), pl. Ἡρακλεῖδα», gen. Sv, ion. (Her. 1, 
7,5.) έων, bor.(Pind.P. 1, 132) ἂν, (6), Fröbel= 
Brobertel) od. Froberts (f. Et. M. 165, 54, Plut. Mar, 
1,f. Ηρακλῆς), 1) Heraflesfohn d. i. 1) Tiepolemus, Π. 2, 
658. 5, 628, Ariet. ep. 34. :2) — Theffalos, IN. 2, 
679, Strab. 14, 658. 8) Plur. die Nachlommen des 
Herakles, welche den Peloponnes eroberten, Her. 9, 26 
—38, ὅ., Thuc. 1, 9. 12, Xen. rep. Lac. 10, 8. mem. 
8,5, 10, Plat. Menex. 289, b. legg. 5, 786, ο, Isocr. 
6, 24, Flgde. Ein Bild von ihrem Einfall erwähnt 
Ar. Plut. 835, Tänge Luc. salt. 40. Faͤlſchl. ift Poll 
8, 107 von einem Opfer in Athen für fie die Rede, 
wahrfch. muß es dort Ἡρακχλείων heißen, wenngleich 
Menand. fr. inc. 819 (Suid. s.'HpdxAns) den Ausruf 
hat: ἀλλ) ὦ Ηρακλεῖδαι καὶ Θεοί. Ein Stück dee 
Euripides führt ihren Namen, insbef. hieß aber ein 
Geflecht in Sparta fo, aus welchem Spartas Stö« 
nige ſtammten, Her. 7, 208. 8, 114, Plat. Alc. 
121, co, Plut. Lyc. 1. Lys. 1. 22. Ages. 8. Ag. 
4, 3., Pol.4,84, D.Sic. 14, 18, D. Chrys. 58, p. 565, 
Ει. Μ. 789, 24, vgl. Tyrtae.fr. 1. b) Ebenfo in Kos 
rinth, Strab, 6, 269. 8, 877, D.L.1,7,n. 1, Herael. 
Pont. {ε.δ. ο) in Argos, St. B. κ. άργος. d) bei 
den Lydiern, Her. 1,7. 14. 91, Nic. Dam. fr. 49. 60. 


e) bei den Diacedoniern, Plut. Alex. 2, Arr. An. 2, 


δ, 9, App. b. οἷν. 2, 161, Isocr. or. 5, arg. f) 
In Stalien (Antonius), Plut. Ant. 4, App. b. civ. 8, 
16. 19. g) in Theffalien, Polyaen. 8, 44. h) dab. 
ein Ort in Tenos: ἐν Ἡρακλειδῶ», Inser. 2, 2838, 
29. 66. IT) Eigenn.. 1) Zeloherr der Karier aus My⸗ 
laſſa, Her. 5, 121, Suid. 5. Σχύλαξ. 2) Kymäer, 9) 
V. des Ariſtodikoe, Her. 1, 158. b) 38. des Ariſtago⸗ 
ras, Her. 5,87. e) Präfekt von Heraklea unter Lyfi⸗ 
maus, Memn. fr. 7. 9. d) Rhetor, D.L. δ, 6, n. 8. 
e) Geſchichtſcht. über Berfien u. f.w., Plut. Artox. 28, 
D.L.5,6,n.8, Ath.4, 145,8. 12,517, b, δ., Et.M. 
247,50. f) auf Drüngen, Mion. 1,7. 8) Sicilier, 
κ) Spracufaner, &) ©. des Lyſimachut, Thuc. 6, 78, 
D. Sic. 18,4. 4) 6. des Uriftogenes, Thuc. 6, 108, 
Xen. Hell. 1,2,8. y) Onkel des Agatholles, D. Sic. 
19,2.8. d) 6. des Agathokles, D. Sic. 20, 68, Po- 
Iyaen. 5,8,4. 8) Gegner des Dion, Plat, ep. 8, 318, 
ο. 7,848,b u. fi, D Sic. 16,6. 16, Plut. Dion. 12 


Ἡρακλείδης 


--ὐᾱ, ὕ,, Theop. δ. St. B. α, 4θμας, er u. ferne 
Bartel, οἱ περὶ τον Πρακλείδη», Plut. Dion. 47. 48. 
δ) ἄπδετετ, Ρίαι, Nic. 24. 7) Verfaffer von Όψαρ- 
ευτικά, Ath. 2,68, b—14, 647,8, 8. Rad Ath. 12, 
516, c gab es ihrer θε. 9) Herrſcher der Leontiner, 
D. Sic. 22, 16. 4) Athene, a) Archon Epony⸗ 
mos, Rang. Antiqu. Hell. 11, n. 809. b) Wechsler, 
Dem. 88, 7. 9. 48, 12. ο) Phlyer, Inscer. 180. — 
Ross Dem. Att. 190. — Meier ind. schol. n.60. d) 
Bäanter, Inser. 187. e) V. εἶπεν Achoriſtos aus ter 
antivchiſchen Phyle, Inser. 189. Ὁ aus der erechthei⸗ 
fhen Phyle, Inser. 165. g) Unbere: Boss Dem. Att. 
12. — auf Müngen, Mion. 11, 128. 5) ®öotier, 9) 
Inser. 1670. — Keil Inser. boeot. xxxı, 48. — 6ο: 
roneer, Ebend. LIv, ἆ. — Orchomenier, Ebend. XV, a. 
b) Freund des Plutarch, Grammatifer, Plut. adv. Epic. 
2, οἱ περὶ Ἡρακλείδην, d. h. er ſelbſt, ebenbaf. 
6) Delter, Anth. app. 800. 7) Prytane in Delphi, 
Paus. 10, 2,8. 8) Thracier, a) Maronite, Xen. An. 
7,8, 15—8, 41, ὅ., Ath. 6, 252,a. b) Yenier, Dem. 
28, 119, Arist. polit. ὅ, 8,12. — Schüler des Plato, 
Ρ. L. 8, n. 81, Plut. adv. Colot. 82. 9) Byjantier. 
Dem. 20, 60. — Underer: Pol. 21,10. 11, D. Sic. 
29,9, App. Syr. 29. 10) Klagomenier, Anführer der 
UAthener, Plat. Ion 541,d, Ael.v. h. 14,5, Ath. 11, 
506, a. 11) Milefler, a) Br. bes Timarchus, D. Sie. 
αχο. ο. 18 (Müll. hist. fr. 11. praef. p. 12), App. Syr. 
45. 47. db) Grammatiker, Sehol. Il. 8, 178. 12) 
Kalchedonier, Arr. An. 8, 24,5. 18) Macebonier, 9) 
©. des Antiochus, Arr. An. 1,2,5. 3, 11,8. b) 6. 
bes Urgäus, Arr. An. 7, 16, 1. ο) Maler, Plin. 85, 
11,40. 14) Theffalier, a) Gyttonier, Pol. 18,5. b) 
Magnefter, Geſchichtſchr. D.L.5, 6, n.8. 15) aus Kos, 
Ant, St. Β. s. Κῶς. 16) aus Phocie, Bildhauer, 
D.L.5,6,n.8. 17) aus Tarfos, Schüler tes Antis 
patros aus Tarfos, D.L.7,1,n.64. 18) aus Ephe⸗ 
fus, ©. des Agaflas, Bildhauer, Viscont. Mon. du Mu- 
see, T. ıv, p. 6, f. R. Rochette 1, & M. Schorn p. 
76. 19) Bargyliete, Dialektiter, D.L. 5, 6,n. 8. 20) 
aus Heraflea im Pontus, 9) 6. des Euphron, Shü- 
Ser des Platon (um 838 dv. Chr.), mit dem Bein. © 
Ποντιχός, Piut. Sol, 1—82. Them. 27. Cam. 22. 
Per. 27. 85. glor. Ath. 3. plac. phil. 2, 18, S—4, 9, 
8, 3. adv. Epic. 12. Colot. 14. mus. 8, ὅ., Strab. 2, 
98—18, 604, ὅ., Ath. 10,455, d—14, 624, ο, ö., St. 
Β. ο. Ὠλίαρος, 8. Emp. ὑποτ. 8,82, D.L. 5, 6, 8. 
Buid., Apost. 5, 87,4, δ., U. Er u. feine Anhänger, 
ol περὶ τὸν Ποντικὸν Ἡρ., S. Emp. dogm. 4, 318. 
b) jüngerer, zur Zeit des Kaiſers Glaudius, D. L. 5, 
6, n. 8, St.B.s. Αλεξάνδρεια». Μακεδονία. Meo- 
ψοπία, ϐ. Ath. 14, 649,c heißt er ὁ Ποντεκὸς As- 
σχηνευτής. 21) Mopfeat:, Grammatiker, Ath. 6, 
284,d, St.B. ο. Μόψου ἑστία. 22) Temnite, Cie. 
Flacc. 18. 23) Ovefflte, St. B. s. Ὀδησσός. 24) 
Aegyptier, a) Oxyrynchite (Mferandriner, Callatianer). 
6. tes Serapton, Zuhörer des Ptolemäus, mit d. Bein. 
ὁ d4£ußos, D. L.5,6,n. 8 — 9, 18, n. 7, 3, D. 
Hal. comp. verb, 4, Ath. 3, 98,e—1B8, 678, a, . 
Suid., Fest. 369, Phot. cod. 218, 9. db) Alexandri⸗ 
πετ a) Plut. Alex. 26. β) Olympionike im Fauffampf, 
Ael.v.h. 12, 26, Paus. 5, 21, 18, Piut. qu. aymp. |, 
6, 8. ο) Architekt, Inser. δ. Murat. p. 478, 8, Le- 
tronne Rec. d. Inscr. Gr. et Lat. de l’Egypte, Τ. I 
p.426. 25) Tarentiner, a) Pol. 18, 4. 16, 16, D. 
Sic. 28,2. 10. b) Arzt, Ath. 2, δ8, ο---δ, 120, ὃ, & 
ο) Architekt u. Schmelchler des Philipp, Polysen. ὅ, 


Ἡραχλειδιανός 


17,2, Ath. 6, 251,6, 14, 684, Ὁ, Liv. 81, 16 - 82, δ. 
36) Soraner, Örammatiler, Et. M. 568, δ0. 27) Te- 
zeinder, Et. M. 752, 82. 28) auf einer Münze aus 
Smyrna, Mion. 111, 190. 29) 6. eines Demetrius, 
D. L. 5, 4, n. 9. 80) Seldherr des Demetrius, Po- 
lyaen. 5, 17. 81) Gefandter des Antichus Epipha⸗ 
nes, Pol, 26, 1. 18. 88, 14. 16. 82) Mızt, 9) Ἡρο- 
φίλειος, Strab. 14,645. b) Ἰχήσιος, D.L.5,6, n. 
8. 33) Κουζεκηνός, V. eines Perigeneis, Inser. 1584. 
84) Parier, V. eines Shryferos, Thierſch var. Inſchr. 
n. 28. 85) Kombddiendichter, Ath. 12, 582, ο (10, 
414,d, wo Ηράκλειτος fteht), Ζοποῦ. 6, 84. 86) Epi- 
grammendichter aus Sinope, Antb. ντι, 892, tit., vgl. 
νπ, 281, tit, u. D. L. 6, 6, Β. 8 — Anderer: D. L. 
5,6,n.8. 87) Andere: Anth. χι, 819. — app. 108. 
— vı,114, Inser. 2, 1952. 2065, 9. — Hipp. Epid. 
1, Ρ. 644.— 7, 120, u. wahrlich. 2,2, 14, we Ηρακλεῖ 
ftebt, vgl. mit 4,84. Bl. noch Fabric. bibl.gr. 1,194. X, 
119. — Adj. Ἡρακλείδειοα, α, ο», Galen. Achnl.: 

Ἡρακλειδιανόο, m. Maunsn., 9) auf Müngen, 
Mion. ıv, 188. Ὁ) Insor. 4, 6942. 

Hpaxiaofavdlas, (6), der Herkules-Zanthiae, 
tomifch gebildetes Wort, Ar. Ran. 499. 

s, ο», feltener fem. a (Pind. I. 8 (1), 

20, Soph. Trach. 576, Plat. Criti. 108, e, Arist. h. 
an. 2,1, Arr. Ind. 18, 11, St.B. ο. ἀχχαβικόν --- 
Tagorıov, d., Diogen, 5, 8, Macar. 4,56) b. Suid, 
' In (über den Accent [. Schol. Luc. T. 111, 
p. 498, 18, Arcad. 45), I) = Ηρακλέους, dab. 
Φάλαμος, Soph. Trach. 918, d4ursa, Soph. Phil. 916, 
ὅπλα, τόξα, ῥόπαλον, Soph. Pbil, 262, Arist, mir. 
107, Antip. ep. ΧΙ, 158, ἆθλος, πόνου, Eust, D. 
Per. 791, Ael.n. an. 7, 89.9, 82. 15, 25, Soph. Trach. 
170, ἔξοδος, Sopb. Trach. 5l, φρήν, dsuas, ἀτολ- 
µία, βίη, Soph. Trach. 576, Eur. Η. f. 1036, Phil. 
omn. prob. lib. 18, Suid. 5. ξύννομος, παραστάτης, 
σύμμαχος, Soph. Phil. 1181 (v.L), Eur. Her. 88, 
457, πατήρ, Eur. Η. {. 140, παῖδες, γόνος, τέκνα, 
Eur. Her. 192—809, ὅ., 824. 485. 817. H. f. 249, 
δ., Strab. 8, 8377, dab. au ᾿Ηράχλενος allein = 
Ηρακλείδης, Eur. Her. 541. Zusbef. 9) Ηράκλενος 
od. Hoaxista νόσος, ſptichw. von der fallenten Sucht, 
Suid., Apost. 8, 64, Zenob. 4, 26, Plut. prov. 86, 
Diogen. 5,8, Macar. 4,56, Hippoer, p.598,80, Galen., 
vgl. mit Arist. probl. 1,80, nady Anderen die Naſerei, 
Frotian., dagegen Ηρ. πάθος, die @lephantiafle, Are- 
tae. p. 69. b) Ηράκλειος ψώρα, fprihw.von ſchwer zu 
heilenden Uebeln, Suid., Diogen, 5, 7, Macar. 4, 57, 
Apost. 8, 68, Plut. prov. 21. ο) Ηράκλειον ἅμμα 
d. 5. ein ſchwer lösliches, Apost. 8, 64, a, ähnl. de- 
σµός an den Heralles-Bchern, Ath. 11, 500, a, vgl. 
mit Μεοτ. Sat. 1, 19, Plin. 28, 17, 68 u. Athenag. 
legat. pr. Christ. ο. 16, wo Ἡρακλειωτιχκῷ ἅμματν 
ftcht. d) Ἡράκλειος λίθος -- 'Ηράκλδια, 19. [., 
Apost. 8, 67. e) Ηράχλδιος ἄκρα, Vorgebirge im 
Pontus bei Amifus, Strab. 12, 548, u. Βολοὶ. ΔΡ. 
Rh. 2, 965 Ηράκλειος τόπας, vgl. mit Et. M, 566, 80. 
6. Ηράκλεια, f) Ἡράκλειου ὀΐνες, Geftade an ber 
großen Syrte, Scyl. 109, f. Ἡρακλέους πύργου. 
ϱ) Ηράκλειος κρήνη in Trögene, Paus. 2, 82, 4. h) 
“Ho. ὅροι -- στῆλαο, Plat. Timae. 25, ο, i) ‘Hg. 
πορθμµός, zwifhen Libyen u. Europa, Ptol. 2, 1, 6 
---Β, 18, 2, 8., Marc. Her. Ρ. πι. ext. 1, 8—ıı, 8, ὅ. 
per. Menipp. ὃ. 6. k) ‘Ho. στενά, Meerenge von Gi⸗ 
braltar, Marc. Her. p.m. ext. 11,4. |) (af) Ηρά- 
Χλειου u. Ἡράκλειαι στῆλαν (Pind. L 8 (4), 20 


Pape's Woͤrterbuch d. griech. Eigennamen. 


Ἡράχλειος 405 


στᾶλαι), απ αἱ στ. a5 Ἡρ., App Ib. 61, die Säulen 
des Heralles (Galpe u. Abyla), meiſt als äußerſte 
Grenze der bewohnten Erde betrachtet, Plat. Phaed. 
109, b. Criti. 108, ο. 114, b, Arist. mund. 8. mir. 
186 u. ὅ., Hann. 1, Scyl. 1,69—112, δ., An. st. m. 
magn. 127, Marc. Heracl. st. m. ın. 5, prooem. II, 46, 
ὅ., D. Hal. 1,8, Pol.2, 1. 8,87, Ios. b. Iud. 2,16, 4, 
Luc. Hermot, 4, Arr.Ind. 18, 11, Ael. v. h. 5, 8, Pint. 
Tim. 20. Ant. 61, App. prooem, 8. Ib. 61, Porph. 
abet. 2, 25, Strab. 1,47—8, 169, 5., St. B. δ., aud 
im sg. Hodxässos στήλη, Beyl. 111. Das Meer 
Ραδεὶ ἡ Φαλάσση Ἡραχλείων ἐνεὸς στηλῶν od. 
ντι Ho. στ., Marc. Her. p. πι. ext. I, 7, App. 
Mithr. 68, Plut. Nic. 13. Pomp. 25 (Alex. 68). m) 
στόµα MEN —= Ἡρακχλεωτικόν, Eust. zu D. Per. 
11. II) Subst, 1) Hodxissor, (τό), ein Aus 
ſpruch des Herakles, D. Cass. 47, 49. — Aehnl. Hod- 
κλειόν τε, vom-Beuer, Luc. Peregr. 21. 2) (τὸ) 
Ἡράκλειον, eigtl. Heiligthum oder Tempel des Heta⸗ 
Πεὲ, Froidheim d. L. wo Frobert (Herakles) daheim 
it (f. Et. M. 278, 86), α) ἐπ Athen (mit Gymnaſium). 
Plut. Them. 18, Ath. 6, 254,e. 260,c. 14, 614, ἆ, 
Hyp. b. Harp. ο. ἐν 4sousioss, D. L. 8, 80, vgl. 
mit D. Sie. 11, 18. b) in Theben (mit Gymnaſium) 
u. überb. Böotien (Tiphä), Xen. Hell. 6, 4,7, Paus. 
9, 11, 4. 82, 4, Polyaen. 2, 8,8, Plut. Dem, 19, Arr. 
An. 1, 8, 8. ο) in Sparta, Paus, 8, 15, 5. d) in 
Meſſenien, Paus. 4, 80, 1. e) in Dantinea, Thuc. 5, 
64. 66. f) in Spracus, Piut. Nic. 24. — St. in Stdlien, 
Strab. 6, 266, f. “Ηράκλεια. g) Tempel u. Hafenott an 
der Nordkũſte von Kreta, Ptol. 8, 17, 6, Strab. 10, 
476. 484, An. st. mar. magn. 848. 349, Plin. 4, 20. 
h) in Wegina, Xen. Heli, 5, 1, 10. i) in Theffalien, 
Piut. Aem. Paul. 16. k) in Baträ, Plut. Anton: 60, 
Verrhäbia, Pol. 28, 11. 12. 1) in Chalcedon, Xen. 
Bell. 1,8, 7. m) St. in Macevonien, j. Platamona, 
Scyl. 66, Liv. 44,8, 5. Plin. 4,17 Heracles. n) St. 
u. Borgebirge in Bruttium, j. Gapo ri Spartivento, 
Seyl. 14, Strab. 6, 259, f. Hodxisıa. ο) Tempel 
in @rythrä, Paus. 7, 6, 6. ϱ) Vorgebirge und Hafen⸗ 
play mit Tempel an der Ofttufte des Bontus, Arr.p. 
p- Eux. 16, ὃ, An.p. p. Eux. 29, [. Ηράκλειος ἄχρα. 
q) Akropolis von Raunos in Karien, D. Sic. 20, 27. 
r) Vorgebirge u. Fluß in Kolchis, Plin. 6, 4. ϱ) Ort 
u. Tempel in Syria Cyrrbestice, Streb. 16, 751. t) 
Tempel u. Ort in Marmarila an ber großen Sprte, 
Strab. 17, 888. — An. st. m. magn. 6b. 66. u) 
6ι. u. Borgebirge auf Chersonesus Taurioa am Mäb-⸗ 
tie, Ptol. 8,6,4, Strab, 11. 494. v) Tempel in Gar 
det, PoL 84,9, Strab. 8, 169— 175, Porph. abst. 1, 
25, dab. αἱ dv τῷ ᾿Ηρακλείῳ στῆλαι, Strab. 8, 
172. w) Ort in Aegypten b. Kanobos mit einem 
Tempel des Herakles, Strab. 17, 788. 801, dab. τὸ 
Ἡρακλεωεικον σιόμα, Strab. 2, 85. x) in Thar 
fos, Hipp. Epid. 1, p. 698. ım, p. 112, vgl. Her. 
2,44. 8) τὸ Ηράκλειον, Name eines Bechers, Ath. 
11, 469, d. 4) Πράκλενος, a) mit υειβ. χόλπος, 
Bufen gwifihen Sinope u. Trapegunt, Et. M. 566, 32. 
db) δΙ. in Eubda, Plut, parall. 7. ο) Waldbach in 
Phocis, Paus. 10, 37, 8. 5) ein Monat a) in Bithy⸗ 
nien (San. 1/9 — Behr. 14), Hemer. Flor. b) in 
Delphi (Mai), Inscer. 1707. 2, 2888,58, Curt. Α. Ὁ. 
8.17. ο) in Halikarnaß, Inscer. 2666. Benannt nach 
bem διβ Ἡράκλεια. 6) Bein. des Gommodus, D. 
Casa. 72,15. 7) Eigenn. Sröbe (entſtanden aus Fro⸗ 
bert, vgl. mit Et. M. 746, 22 µ, Πρακλῆς), 9) Mannen. 


30 


A466 Ἡρακχλεϊσταί 


im Teftamente des Lyton, D.L. 5, 4, n. 9. db) Sich 
lier aus Genturipa, Cic. Verr. 2, 27, aus Syracus, 
ebent. 2,14; aus Tiffe, chend. 8, 89. ο) Socr. h. e. 
4, 12, 20. d) römifcher Kaifer, Suid. ϱ) Feldherr 
unter Zeno, Suid., Prisc. Pan. fr. 41, Malch. Philad. 
4, er u. feine Leute, οἱ περὶ τὸν» Ἡρ., Malch. Phi- 
lad. 4. f) Epniler zur Zeit Julians, Eunsp. fr. 18. 
81. g) Eunuch unter Valentinian, Io. Ant. fr. 201, 
1.5. h) KA. H., Inscr.2, 1798, a. 1794, d. 2, 2886. 

Ἡρακλεϊῖσταί, ol, Verehrer des Heratles, K. Ἡρα- 
αλεϊστῶν — τῶν Τυρίω» — ἐμπόριον, Inscr. 2, 
2271,85, Sp. 

Ἡρκάλειτοφ, ου, dor. (Zen. 4, ὃδ), w, νου, 
᾿Ηράκλεντο (Anth. σα, 80, δ.), (0) pl. 'Ηράκλεντον, 
D.1.9,1,n,13, Fröbe (aus Frobert, ſ. Ηρακλῆς), 
1) ©. bes Blyſon ob. Herafion, berühmter Philoſoph 
aus Ephefus, bisw. ὁ σκοτεινός, Arist. mund. 5, Et. 
M. 198, 25, vgl. mit Cic. de fin, 2, 5, b. Ath. 13, 610, b 
(δ.) ὁ Φεῖος genannt, f. Plat. Cratyl, 401, d. Theaet. 
152, e. 160, d. Symp. 187, a. Hipp. mai. 289, b, 
Arist. polit. 5, 9, 18. top. 1, 11. 8,5, ö., D.L. 
9, 1, ὅ., Christod. ecphr. ı1, 854, Meleag. ep. Τ11, 
79, D. L. ντι, 127, vgl. mit 128. ıx, 148. 540 u. 
Hesych. Miles. s. η, δὲ, Pol. 4, 40, d., Plut. Rom. 
28, ὅ., Λο. v. h. 8,18, Phil. leg. alleg. 1, 83, ὅ., 
Theon. grogymn. 4, U. Sein Grab, Theod. ep.vus, 
479. Berfon in Luce. vit. auct. 14 (3.) — Ausfprüdhe 
u. Lehren von ihm heißen τὰ ᾿Βρακλδίτου, Arist. 
rhet. 8, 5, Demetr. eloc. 192. Seine Anhänger, of 
περὶ ᾿Ηράκλειτο», Plat. Cratyl. 440, ο, od. ὁ Ηρα- 
κλείτεος u. οἳ Ἡρακλείτεοι, Plat. Theaet. 179, 
d, Arist, ph. ausc. 1, 2, D. L. 6, 1, n.11, Tim. b. 
Ὀ. L.9,1,n.5, S. Emp. ὑποτ. 1, 210. 211; cebenfo 
Ἡρακλατιστής, ein Anhänger des Herallit, D. L. 9, 
1,n. 11 u. Ἡρακλειτίζω, ein folder Anhänger fein, 
Arist. metaph. 8, 5. Adj. H έτειοφ, fem. ενα 
(Suid.) u. ενος (Arist., 8. Emp.), dab. Ho. ἤλιος, 
Plat. τορ. 6,498, a, ποταμός, Plut. ser. num. vind. 
15, λόγοι, D. L.8, n.10, Suid. u. δόξαε, Arist. 
met. 1,6, σχοῖδι»νά, D. Hal. Thuc. iud, 46, Φιλο- 
σοφία, δ. Emp. ὑποτ. 1, 209. 210, συγγράµµατα, 
Suid. Ein weinerliher Menſch, Ἡράκλδετός τις, 
Luc. sacr. 15. 2) alademifcher Philofoph aus Tyrus 
zur Zeit des Antiohus, Civ. Acad. 2, 4, 11. 8) 
ὁ φυσικός, D. L. 8, 1, n, 5. 4) elegifher Dichter 
aus Halilarnaß, Callim. ep. 2 (ντι, 80), D.L.9, {, 
n. 13, Strab. 14, 656. 4) aus Sicyon, Schriftſt. 
περὶ λίδω», Plut. Βαν. 19,4. 6) aus Lesbos, Ges 
ſchichtſchr. D. L. 9, 1, π. 18. 7) aus Mytilene, Iav- 
µατοποιός, Ath. 1, 20, a. 12, 588, ο. 8) Githaröd 
aus Tarent, Ath. 12, 588, f. — u. Spaßmacher, D. 
L. 9, 1,0. 18. 9) Magnefier, ep. dd. χιτ, 152. — 
Inser. 2919, b. 10) ein Läufer aus Berine (in Neol'en), 
der fo berühmt durch feine Schnelligkeit war, daß «8 
fprichw. hieß: Θἄττον ὁ τόκος ᾿Ἡρακλείτω Περι- 
νπίω (Suid. Περινέω) τρέχε», Zen. 4, 85, Suid., 
ἁθπί. cod. Piers. p. Moerin p. 479. 11) Athener aus 
Peirieus, Rosa Dem. Att. vır. 12) Böotier: Leba⸗ 
deer, Inser. 1575, Tanagräer, Ross Dem. Att. 201. 
— Orchomenier, Keil Inscript. boeot. xv,a. 18) Ars 
giver, Mion. 8.1Υ, 239. 14) Erythräer, Mion. S. vI, 
215. 16) ein Igrifcher Dichter, D. L.9, 1, π. 18. 16) 
Andere: Meleag. ep. ΧΙΙ, 83. 68. 72. 94. 256. — 
Val. noch Febric. bibl. gr. 1, 195. 

Ἡρακλέίων, Ἡρακλέων, Inser. B, p. XVII, 
n. 80, Sp. 


Ἡραχλεῶτις 


Ἡρακλείως, Adv. nad Art des Grrafles, τὸ» “Ho. 
βεβιωκότα “Ho. ἀποδανεῖν, Luc. Per. 88. 

Ἡρακλειώτης, dat. g, Inser. 1772, Suid., Choerob. 
in Cram, An. 216, f. Ηράκλεια. | 

Ἡρακλέοβουκόλοι, (Froigheimer Hirten), Ab 
γυπτιακῇ συνοικία, St.B. 

Ἡρακλεόδωροα, ın. "Herallesgabe, 1) Oreit, 
Arist. polit, ὅ, 2, 9. 2) der, an welchen Demosth. ep. 
5 gerichtet iſt. 8) einer, an ben Ariftocritos eine Schrift 
gerichtet hatte, Clem. Alex. str. 5, p. 239, 51. 4) 
Adarner, Inser. 808. 5) Anderer, Inser. 2, 8660, 10, | 

Ἡράκλεον,π.Ξ-- Ἡράκλειο», ein Heiligthum bes Θι: 
rafles, Ελλη». ἐπιγρ. ἄνεκδ. φυλλ. 4. 1860,n.8,K 

Ἡράκλεος, -- Ηράκλειος, m. 1) belphifcher Mo 
nat, Inscr. 1099. 2) Inser. 2, 8088, b. 

Ἡρακλεούπολια, f., richtiger wohl nah Mein. “Hoa- 
κλέους πόλις, w. ſ., Sroigheim (f. Hodxisse), drei 
Stidte in Aegypten, a) eine, aus weldyer Theophanes war, 
St.B. b) eine weſtl. von Belufium, St. B., ſ. Ηρακλέους 
πόλις. ο) eine in Mittelägppten an der Kanobiſchen | 
Mündung, fpäter Serhroitee, St.B. (N μεγάλη, Inser. 
4, 9686, 5.6). Ew. Ἡρακλεοπολῖται, St. B., Ael, 
η. an. 10, 47, Fulgent. myth. 1, 14. Ihren Nas | 
men führte die zehnte Dynaſtie der ägypt. Könige, 
African. in fr. hist, ed.Mull. 11, 557. Dav. μρακλεο- 
πολίτης vouds, Agatharch. de mar. erythr. 22, 
Ptol. 4, 5, 56, vgl. mit Ael. 4,54, f. Ἡρακλεώτης u. 
Ἡραχλεωτικός. 

Ἡρακλεύς, m. Ew. von Ἡράκλεια, St. Β.. 
Ἡράκλεια. 

Ἡρακλέων, ὠ»ος, m. sig. ᾿Ἡρακλῶ», nach Lob. 
path. 817 zu leſen b. Herdn. π. u. 4. 9. 1) Athe⸗ 
ner: 9) ©. eines Asflepiades, Inser. 268. b) Kephiſier. 
Inser. 652. ο) Marathonier, Ross Dem. Att. 14. 2) 
Wleranbriner (in Athen), Ross Dem. Att.48. 8) 8. 
es forifchen Fürſten ΦἰοπρΠιθ, Strab. 16, 751. 4) 
Magnefler, Peripatetifcher Philofoph, Plut. sol. en. 
8, Eus. pr. ev. 11,86, Perfon des Gefprächs in Plut. 
def. orac. tit. u. 6. 5) aus Ephefus, ©. des Glau⸗ 
fon od. Glaucus, Grammatiker, Ath. 2,52, b — 14, 
647, b, ὕ., Schol. ΑΡ. Rh. 1, 769. 8,87, Harp. ®. 

ατρυλεῖον, Et. M. 422, 52. 702, 9, St. B. . 
Αγνιά-- Κορκύλενον, B., Schol. Il. 1,298, δ., nad 
Suid. ein Aegyptier. 6) ein Arzt, Arist. or. 24, p. 520. 

7) aus Beroe zur Zeit des Antiochus Θτονιθ, Ath. 
4,153, b. 8) Inser. 2, 2130, 58. 2817. 

Ἡρακλεώτης, ου, m. gew. aus Heraklea im Bon 
tus, w.f., 1) Adj. a) ξένος, Xen. conv.4,63. b 
λίθος — ᾿Βρακλεία, w. f., Ael. π. an. 10, 14. c 
νομός von “Ηρακλέους πόλες in Aegypten benannt, 
fe Ἡρακλεωτεκός u. Ηραχλεούπολες, Strab. 17, 
809. 2) Subst. Ew. von Heruflea, Arist. anim. gen- 

8, 6. polit. 7, 6. oec. 2, D.L. 2,5, π. 28, Ael. v.h. 
4,12, Anth. vı, 814,tit. 

Ἡρακλεωτικός, ή, ό», 1) νομός, In Aegypten = 
Βρακλεοπολίτης μ. Ηρακλεώτης, w. [., Strab. 17,812. 

66 hieß davon bie kanobiſche Nilmuͤntung auch zo Ἡρα- 
χλεωτυκὸ» στόµα µ. στόµνο», D. Sic. 1, 88, Ptol. 4. 
6, 10. 89. Heliod, 1, 1. 5, 28, auch αἳ Ἡρακλεωτιααι 
ἐκβολαί, Heliod. 1.82. 2) ᾿Ηρακλεωτικαὶ στῇλα, = 
Ἡρακλέους u. Ηράκλεια» στῆλαν, w. f., An.st.m. 
magn. proem. 8) Ἡρακλεωτικὸς σκύφος, von He- 
rakles benannt, Ath. 11, 782, b.500, a. 

Ἡρακλεῶτια, f. 1) @inwohnerin aus Heraflea 1. 
Πράκλενα, Curt. A.D.n.ıx. p.25, Ross Dem. Att. 

48. 2) Gegend Ionicns, Strab. 14, 642. 





Ἡράχληα 
Ἡράκλια, = Ἡράκλευα, Insor. 2, 2822, b, Add., 


Ip. 

"Hpaxinavss, m. Inser. 8, 5109, N. 2, 2, Sp. 
"Hpaxiyein βίη, εν. = Ἡρακλεία (f. Et. M.), 
ür Ἡρακλῆς, Il. 2, 666— 19, 98, 8. Od. 11, 601 
D. Sic. 4, 49), Hes. th. 982. sc. 69 ---463, ὅ., 
[πθουγ. 25, 154, Mosch. 4, 95. 

Ἡρακληΐδηε, m. = Ἡραχλείδης, ω. fe, Theba⸗ 
ter, Inser. 1659. 

"Hpaxänte, (dos, f. 1) = Ἡρακλεία, w. ſ., Ges 
iht auf Herakles, Arist, poet. 8. 2) Sroberta, 
Frauenn. aus Tarent, Ael.n. an. 8, 22. 

Ἡράκληοα, m. Bruder des Kaiſere Heraflius, ber 
onft Heralleonas heißt, Inscr. 8, 4779.— 4, 8659, 1. 

Ἡρᾶκλῆε (fo zfag. aus dns, f. Et. M. 768, 18) 
n att. u. fpäterer Profa u. poet. b. Soph. Trach, 
56, ὅ., Eur. H. f. 681, 8, Anaor. 81, ep. ἆδ. ΧΙ, 
!69, Sophr. 27. 100, Babr. fab. 15), ep. (Hes. th. 
}18, ΑΡ. Rh. 1,899 —4, 1467, Νοπα. 11, 967---48, 
!48, Qu. Sm.4, 448, ὅ., Orph. Arg. 804, 8., Call.h. 
,,80 u. ep. 1x,72, d., Christ. ecphr. Anth. 11, 135, 
heoer. 18, 64) "Ἡράκλέης, ebenfo ton. (Her. 2,48, 
Arr. Ind. 5, 10, u. Scyth. Tyr. b. Ath. 11, 461, f., 
uch fonft poet., Pind. Ol. 2, 5. Isthm, 5 (6) 51. u. 
Arist. δ. Ath. 15, 696, c u. Ηρᾶκχλέης bei Eur. Her. 
210. Ἡ. {. 924. Gen. 'Ἡρᾶκλέους, [ο in att. u. fpäterer 
Profa, außerbem in Soph. Phil. 1411, u. mit Synizefe 
᾿Πρᾶκλέους) --- Soph. Phil, 948, vgl. Eur. Her. 98, 
., ep Ηρᾶκλέους Anth. xıı, 225 — Plan. 214, 
Arist. ep. app. 9, 82, od. Ἡράκλέους, Antp. ep. VI, 
266, fonft ep. Hpäxäflos, Il. 14, 266, ὅ., Hes. sc. 
188, Αρ. Rh. 1, 197, ὅ., Nonn. 26, 175, d., Orph. 
\rg. 660, Theocr. 27,20, D. Ρατ. 791, 8.. Folgde, 
uch Tyrt. 7, befonders in der Redensart βίη οὐ.σθέ- 
vos “Hoüxinjos, 11.18, 117, Qu. Sm. 8, 772. 6,199, 
\p. Rh. 1,122, Orph. Arg. 119, Theocr. 25, 110, 
‚och fagte man ep. au 'Ἡρᾶκλέος, Orph. Arg. 24. 
ı. prooem. 13., Anth. spp. 241 u. ebenfo Pind. Ol. 
3.20. N. 11,84, ὅ., u. ᾿Ηρᾶκλέος, Theocr. 2, 121 
Ath. 3, 82,d) u. Nicet. Eug. 5, 822, οὗ. in Eur. H. 
. 806, ferner in ion. Profa, Her. 2, 42, Arr. Ind. 5, 
3, 5., Luc. Syr. 8, u. bisw. in fpäterer Proſa, Diogen. 
rot. 9, Eust. zu D. Per. 64.458. 828, Schol. Pind. I. 
I, 104, Tzetz. Lyo. 649, bor. einmal “"Ἡρακλεθε, 
ind. P.10,4 (v.1.— #06). Dat. 'Ἡρᾶκλά, fo außer 
ετ Ῥτο[α Soph. Trach. 27, ὅ., Eur. Her. 8. aud 
3abr. fab. 20 u. Nicet. Eug. 3, 211, ep. anch Ηρᾶ- 
ελεῖ, Ant. ep. v1, 08. dd. xıv,84 (Ach. Tat. 2, 14), 
benfo Pind. N. 10, 99. P. 9, 152, doch ep. gewöhnlich 
Ἡρᾶκλῆι, 0d.8, 224, ΑΡ. Rh. 1,897 —4, 1898, 
Sonn. 10, 877, δ., Qu. Sm. 1,505, Orph. Arg. 280, 
., Call.h. 8, 108, ep. xıv, 52, d., Theocr. 4. 8—25, 
43, δ., dor. auch Πρ ἄκλῆε, Pind. I. 4 (6), 47, ion. 
Ἡρᾶκλέι, Her. 2, 145, ὅ., Arr. Ind. 86, 8, ebenfo 
sisweil. ev. Arch. ep. ıx, 19, u. Ion. b. Ath. 11, 463, 
», od. Ἡρᾶκλέα, Eur. Heracl. 988. Ion 1144 u. 
\r. Av. 567. Acc. 'Ἡρακλέα, gew. in att. Profa, fo 
soer. 12,205, Dem. 61, 80,4. u. auch ion., Her. 2, 
12 u. ebenfo auch ep. Hoaxiia, Hom. h. 15,1, 
Jes. se. 458, Apoll., Luc., Nic., Phil. ep. ıx, 281. 
<v, 95. 116. Plan. 104. dd. Plan. 138. app. 284, 
Fheoer. 24,1. 18,73 (v. 1. έην), u. mit Synijeſ. 
\r. Thesm. 24, od. 'Ηράκλέα, Diot. u. Philod. ep. 
x, 891. Plan. 284, ebenſo Ηρᾶκλέᾶ, Pind. Οἱ. 11 
'10), 20, doch fagte man in Proſa auh “Ἡρακλῇ, 
lat. Phaed. 89, ο Ael. v. h. 1, 24—27, 22, ὅ., Zen. 


467 


5,656, Apost. 5,98, app. Ῥτου. 2,24, Eust, zu D. 
Ρος. 791, Cram. An. Par. π, 881, Inser. 1666, u. 
ebenfo ‘Hoaxan, Soph. Trach. 283 (v. 1. έα). 476, 
u. ep. b. Alcid. Od. 24 (v. 1. ἦν), u. Ηρᾶκλῆὴ in 
orac. 5. Ael. v. h.2,82, ep. heißt e& jedoch gewöhnl. 
Ἡρᾶκλῆα, Οὰ, 11,267, b., ΑΡ. Rh. 1,841 — 4, 
1475, ö., Nonn. 25, 224, Qu. Sm. 6, 215, Orph. 
Arg. 658, Theoer. 18, 70. 24, 188, u. fo hat auch 
Pherec. in Schol. Od. 11, 265. Ferner fagte man ep. 
auch Ἡρἄκλέην, ΑΡ. Rh. 2, 769, Auth. Plan. 97, u. als 
v. 1. in Theocr. 18, 78. @ine fpätere Form aber ἰῇ 
ApaxAqu in Eust. erot. 11, 21, Zenob. 1, 47, 
Apost. 8, 68, Diogen. Vind. 8,49, Schol, Theocr. 
18, 68. 72, Schol. Lac. 11, p. δή, u. 'Ἡρᾶκλῆν, Nic. 
Eugen. 5,818, ο). Ηρᾶάκλῆν, Anth. app. 250 (wo in 
Alc. Od. 24 Ἡρἀκλὴ fteht). In Schol. Il 14, 828 
fteht fehlerhaft 'Ἡρακλέουν. Vocat. "Hpäxkas (zfg- 
aus “Hodxäses, f. Et. M.), Plat. Euthyd. 808, a, 
Xen. mem. 2, 1,28, d., Luc. Alex. 4, ὅ. (f. unten), 
u. fo auch Ηρᾶκλεις, Eur. Alc. 478. 517, ὅ., u. 
einmal ep. (Heges. ep. νι, 178) Ἡράκλεις. Sonft hieß 
e8 auch "Hpäxiees, Pind. N. 7, 126, Archil. fr. 118 
u. Dion. ep. v1, 8, od. “Hodxäees, Eur. H.f. 175,1. 
fo ey. »ntp. ep. VI, 115, Leon. ep. 1x,816. gewöhnt. 
heißt εδ aber ep. (Ahr. Dial, 11, 285 glaubt, daß dies 
dorifche Form fet) "Hpärdes, Nonn. 40, 869, ep. ıx, 
468. Plan. 90. 91. 96. 108, felten "HpäxXes, Orph. 
h. 12, 1, Greg. ep. vrır, 29. Dual. τὼ Ἡρακλές, 
Philostr. v. ΑΡ. 5, 5. Plur. Ἡρακλέα, Plat. 
Theaet. 169, b, Eust. I1.5,688, acc. τοὺς ΜἩρα- 
κλέας, Ar. Pax 741, Luc. d. mort. 16, 4, Alcm. in 
Apoll. synt. 886, b, 5. Plut. Her. mal, 14 1Ἡρα- 
χλεῖς, (6), Frobert (d. t. mit Hülfe der Here (b. 
Frouwa od. Freia glänzend), ſ. D. Sic. 1, 24, orac. 
δ. Λε]. v. h. 2,82, nach Et. M. u. Said. Rudlieb, 
nach Iambl. v. Pyth, 155 ἡ Φύναμις τῆς φύσεως. 
I) ©. der Alflmene u. des Zeus οὗ. Amphitryon aus 
Theben, ober aus Argos u. fpäter in Iheben wohn 
baft, griechifcher Natienalberoe , I. 14, 324. 18, 118, 
Flgde. Er Heißt daher bald ὁ (ἐξ) λκμήνης, Isocr. 
10, 16, Paus. 5, 14, 1, bald ὁ Αμϕιτρύωνος, Her. 2, 
44 vgl. mit 146, Paus. 5, 18,2. 10, 18,8, od. Ζηνὸς 
"Alzunyns τε παῖς, Eur. Her.210. vgl. mit Ael. 
v. h. 12,15, D. Sic. 4, 9, oder ὁ Θηβαΐος, App. Ib. 
2, Paus. ὅ, 8, 8. 8,48, 1, Arr. An. 4, 28, 2. Ind. ὅ, 
18. 8,6, Boswtsos, Plut. Her. πια]. 14, ober ὁ 4ρ- 
γεῖος, D. Bic. 5, 64, Piht. Her. mal. 14, Arr. An. 
2,16,1— 5, Ach. Tat. erot. 8, 6, od. Τερύνδεος, 
Paus. 10, 13,8, u. foll früher ᾽αλκαῖος geheißen har 
ben, Δε]. v. h. 2, 82, wie er au den Namen Σώ- 
στρατος (in Böotien) Luc.D: mon. 1, od. Πολύφημος, 
Cephal. b. Malal. 164, od. d Βριαρεὺς —— 
Diogen. 1,68 (richtiger wohl ©. des Briareus, ſ. 

ποὺ. 5, 48), od. Thales (in Thracien), Porph. v. Pyth. 
14, führt, od. ein S. der Lyfitboe, Lyd. mens. 224, 
Cie. n. deor. 8, 16, &. des Diomos, Et. M. 102, 46, 
oder der Ipäifhe (aus Kreta), Paus. 5, 7,6 — 9, 27,8, 
d., Eust. Il. 5, 638, Apost. 18,29, Cic, n. deor. 8, 
16, oder der Thaſiſche, Her. 2,44, Paus. 5, 25,12. 6, 
11,2, beißt. Seine Mühen (Arbeiten) heißen τὰ Ἡρα- 
χλέους, Anth. app. b, feine Geſchichte (von Plutarch) 
τὰ περὶ Ἡρακλέους, Plut. Thes. 29, vgl. mit Gell. 
n. att. 1, 1, eru. feine Begleiter, οἳ µεῦ) Ἡρακλέους, 
Strab, 8, 157, ob. οἱ περὶ (τὸν) Ἡρακλέα, D. Sic. 
4,43. 44, Theon. progymn. 6, 60, feine Nachkom⸗ 
men, οἳ “Ho. παῖδες, Lys. 2, 15. Isocr. 4,54, ὅ., 


30* 


Ἡραχλῆς 


468 Ἡραχλῆς 


Dem. 18, 18, οἱ π. οἱ Ἡρ., Isocr. 4, 58. GB, ὅ., Arr. 
Αο. 4, 10, 4, Paus. 1, 5.2, od. οἱ ap’ Ἡραχλέους, 
Isocr. 6, 76. 182. Lyc. 106, Phleg. Trail. fr. 1, u. 
änöyoros, Acl, v. h. 4, 5, Strab. 5, 219, Schol 
Dem. 1, 23, ἔχγονον, Plat. Alc. 120,e, Isocr. 4, 61. 
Es gab aber auch einen Tprifchen oder Phoͤniziſchen, 
Lydiſchen, Berfifhen GHeratis — Bel od. Melkart 
(Μελχάθρος, Phil. Bybl. fr. 1, 22), od. Σάνδης 
“Βρακλέης (b. i. Sonnengott od. Sam-Dew), Nonn. 
84, 192, od. κροχίτων Ho.u. “Ho. Ἠέλιος, Nonn. 
40. 428. 577 u. 40,370, 6. des Zeus u. ber Alleria, 
Eudox. b. Ath. 9, 392,d, Cic. nat, deor. 8, 16, vgl. 
über dieſen Tyriſchen Herallee Her. 2, 64, D. Sic. 
2,39 — 20, 14, ὅ., 198. arch. 8, 5,3. 0. ΑΡ. 1,18, 
Arr. An.2,16,1—7,18,1, 3. Ind. 5,18, Plut. Her. 
mal. 14, App.Ib. 2, D. Cass. 42,49, Io. Ant. fr. 6, 
16, Luc. Syr. 8, Zenob. 5, 48. 56, Diogen. 8, 49, 
Heliod. 4, 16, Ach. Ταί. 2, 14 — 3,18, ö., Charit. 
7,2, ö., Ant. Diog. 9 (Palseph. 52, 1, 3 nennt ihn 
einen Philofophen), u. einen Indifchen D. Sic. 2, 39, Arr. 
Ind. 8, Cic. nat. deor. 3, 16, beögleichen einen Ae⸗ 
gyptiſchen, nach Cic. d. nat. deor. 8,16 ©. bes Nil, 
od. ©. des Typhon u. ὁ Ἰσιακός genannt, Plut. Is. 
et Os. 29. 41, Her. mal. 13, ägypt. Som, Χώ», Et, 
Μ., Hesych., nad) Maneth. 5. Syncell. 18, ο. 8. von 
Aegypten, vgl. Her. 1,42 u. ff, D. Sic. 1,17 —3, 9, 
d., Arr, An. 4, 16,2 — 28, 2, Paus. 5, 25, 12. 10, 
18,8, Eust. Il. 5, 688, ber cin µαντήϊῖον hatte, Her. 
2,88, u. nad welchem ein νομός benannt war, Ael. 
n. an. 4,54, f. Ἡρακλεούπολες, Auch einen Gelti= 
fhen, Namens Ὄγμνος, gab es, Luc. Here, 1, u. einen 
Ἠρέντος Ἡρ., St. B.s. Βρεντέσιο». — Die hohe 
Verehrung, die er genoß, Arr. An.4,11,7, D. 3ic. 8, 
9. 7,46, zeigt fi a) in der Dienge von Statuen uub 
Gemälden, die es von ihm gab wie von Myron, Strab. 
14, 687, Ariſtides, Strab. 8, 381, Lyſipp. Luc. Iup. 
trag. 12, Parrhafius, Ath. 12,548, f, unter ihnen Kor 
Ioffe, Plot. Fab, Max. 22, Strab. 6, 278. 10,419, 
Paus. 9, 11,6, u. dies bald mit Dionyfos, Anth. Plan. 
196, mi: Hebe (v.1. Sera) Ael. v. b. 18, 47, ob. mit 
Pan u. Hermes zufammen, Pbil in Anth. Plan. 234, 
f. Luc. bist. 10. conv. 19, Paus. 2, 4, 6- 10. 82, 
6, ὅ., Plut. Dem. et Ant. c.3. an sen. resp. ger. 4, 
Anth. Plan. 101---104. app. 198. Stand boch in allın 
Mufeen fein Bild, Schol. Aeschin. 1, 10. Man nannte 
aber bie Statue felbft αιώ Πρακλῆς, D. Case. 42, 26, 
Paus. 1,27,6 — 8, 40, 3, ö., Anth. Plan. 10, Memn. 
fr. 52. Als knieender Herallce (Ag. dv γόνασε), wie 
er den Drachen Radon crlegt, ſtand fein Bild fogar 
unter ben Sternen, Hyg. poet. astron. 2, 6, Erat. 
est. 3.— b) in ben Opfern u. Gelübden, vie man ihm 
bruchte, Ar. Av. 567, ep. xıv, 84, Plut. αι. symp. 
6,10, 1, befonders im Kriege, Xen. An. 6, 2, 15, 
Pol. 29, 6, Arr. An. 1,4,6—8,6, 1, 8. Ind. 86, 8, 
Plut. Aem. Paul. 9. Tyrrh, 22, Polyaen. 2, 8, 8, App. 
Ib. 65, wo er auch zur Ῥατοίε diente, Xen. An. 6, ὅ, 
25, App. b. eiv. 2,76, u. bei Tifche (Xibationen), 
Iambl. v. Pytb. 155, beſ. bei den Cynikern, Luc. 
Cyn. 14, wie er denn aud ben Stoifern als Sym⸗ 
bol des Φεχτικόν galt, Plut. Is. et Os. 40, u. ibm 
der vierte Tay in jedem Monat geweiht war, Apost. 
16, 84, Schol. Ar. Piut, 1126, ja ibm nad ber 
Morfchrift des Pythagoras am achten jedes Mionats ger 
opfirt werden follte, Iambl. v. Pyth. 152. — e) in ben 
Hymnen u. Lobreden. bie man auf ihn machte, Hom. 
b.15,Orph. b.12, Porph. abst. 1,22, Ath. 10, 413, 


Ἡραχλῆς 


8, Aristid. or.5, Pind. Ν. 10, 61, fo δε er auch 
in Theaterflüden, Erzählungen u. G:fprähen häufig 
als Berfon auftritt, Eur. Alcest., Herc. far. (vgl- 
mit Plut. Marcell, 21. Cim. 4), Archipp. u Alex. 
b. Ath. 14, 656, b. 4, 164, ο, Lycophr. 5. Suid. 
s. 4υχόφρων, Ar. Ban. u. Luc. diel. dieſes Na- 
mens vgl. mit Luc. d. mort. 16, Iup. trag., u. in 
Brodifus Erzählung, Xen. mem. 2, 1, 21, Plat. conv. 
177, b, Antb. App. 198, Cic. ος. 1, 82. ep. md 
div. 5, 12. d) in den Tempeln, bie man ihm baute, 
f. Ἡράκλειον, u. vgl. Anth. χι, 269, dab. ἐν u. eds 
Ἡρακλέους, Δε]. n. en. 17, 46, u. das Sprichw- 
vuvn εἷἲς Ηρακλέους οὐ φοετᾷ, Buid., Macar. 8, 
11, app. prov. 1,88, wie ibm denn auch bie warnen 
Bäder geweiht waren, D. Sic. 6, 8, Schol. Pind, Ol. 
12,25, Strab. 9,425. 428, Plut. phil. ο. princ, 1, 
Liv. 22, 1, Ath.12,512, f,Zenob. 6,49, Auton. Lib. 
4, Hesych. s. "Hoxdisıa λοντρά, w. ſ. — e) in deu 
Schwüren u. Anrufungen, wo man außer Zeus feinen 
Namen häufiger ale ben feinen brauchte. So ale Aus» 
ruf der Verwunderung (j. Et. M., Suid, Schol. Ar. 
Ran. 800) Ηράκλεις, mit u. ohne ὦ, Xen. Cyr. 1, 
6, 27. conv.4,53, Dem, 9, 31—21, 66, ὅ., Aeschin. 
1,49. 8, 21, Din.1,8, Ar. Ach. 284 u. Schol. 1018. 
Vesp. 420. Αν. 98— 1129, ὅ. Piut. 874, Lac. im. 
1. Nigr. 1. Somn. 17. merc. cond. 8. Tim. 16. Ca- 
tapl.22. Necyom.1,14. Char. 28, Plut, Marc. 26. 
Pyrrh. 20, Eust. erot, 1,14, fo daß es nah Et. 
Μ. 79, 11 faſt zum Adverb. wird, wie in "Hodxäisıs 
ὦ Ηράκλειο Luc. Iup. tr. 82. Bisw. fleht es mit 
ὦναξ, Ar. Pax 180. 277. Lys.296. Ran. 298 ob. 
πυππάξ, Plat. Euthyd. 303, a, oder es heißt, wie +6 
vollftändig heißen follte, (ὦ). Ἡράκλεις ἀλεξίχακε, 
Luc. Gall. 2. fugit. 28. 82. Als Schwur, wo ebenfalls 
ἀλεξέχακος ὃαμι zu denken if (f. Hesych.), beißt εν 
bald Ρίο ὦ "Hodxässs, Xen. mem. 1, 8, 12, od. 
ἵττω ᾿Ηραχλῆς, Ar. Ach. 860, ob. πρὸς τοῦ (σοῦ) 
“Πρακλέους, Luo. ἆ, mort. 16, δ. ααὶπ. 10, od. ua 
ο). »ἡ τὸν Βρακλέα, Ar. Piut. 887. Equ. 481. Vesp. 
757. Av. 1891. Thesm. 26, Aeschin. 1, 88, 8,212, 
Din. 2,8, Dem, 25, 61, Luc. Herm. 8. Peregr. 
21. d. mort. 16, Ach, Tat, 5, 20, Anth. Plan. 128, 
biew. v7) τὸν “Ho. καὶ πάντας Φδούς, Dem. 18, 
294, od. Αλεξίχακο Ἡράκλεις καὶ Ζεῦ, Luc. Alex. 
4. δι geſchah dies befonbers in feierlichen Schwüren, 
wie Po1.7,9, Ar. Eccl. 1068, wo eine Menge Götter 
mit genannt werben, mehr feherghaft ift das ὦ φλο- 
σοφία καὶ Ἡρ. καὶ ᾿Ερμῆ bei Luc. fugit. 29. In 
Nom, wo man bei ihm u. ber ara maxima ſchwor, 
D. Hal. 1.40, fchworen bie Knaben nur im Freien bei 
ihm, Plut. qu. rom. 29.—f) in Sprichwoͤrtern u. 
fprihwörtL Nebensarten, α) Ηρακλέους ὀργὴν ἔχοι», 
Ar. Ve:p. 1080. Pax 752, vd. h. nur nach Großem 
fireben, ähnl. ταῦτ' ἦν Ἡρακλέους ἄξνα, Plut. b. Stob. 
58, 14,0). ᾿Ηρακλῆς ἀέριον χλέος ἔσχε», Buid. β) 
ἄλλος οὗτος ᾿Ἡρακλῆς bald vom Thefeus bald vom 
Titormus erllärt, Plut. Tbes. 29, Ael. v. h. 12,22, 
Zen. 5,48, Apost. 2,40, Greg. Cyp.L. 1,88, Mecar. 
1, 85, Schol. Luc. v. h. 84, Eust. Il. 5,688, vgl. 
Arist. eth. Eud. 7, 12. Eth. M 2,15. — Aehnl. 
Luc. ep. ΧΙ, 95 ἔχδες δεύτερο» Ἡρακλέα, od. οὐσ' 
οὗτος ᾿Ἑρμῆς οὐδ' ἐκεῖνος ᾿Ηρακλῆς, Macar. 6, 67, 
od. 'Ἡρακλῆς καὶ πίθηκος d. h. Großes u. Laͤppi⸗ 
ſches, Greg. Cypr. M. 8, 66, Macar. 4,58, Lue. pise. 
87 u. Sobol. Bachm. An. 2, 882. y) Εἰκὴ (ob. 
εἰκῇ) τῷ Ηρακλαῖ d. h. offen u. ohne Hinieriiſt, 











Ἡραχλῆς 


wohl auch dummehrlich, Plut. prov. 80, Suid.; ἁδη[. 
"Ηρακλέους δυσέα, llesyoh., Greg. Cypr. 2,64, ob. 
Μήλο» Ηρακλῆς, Zen. 5, 22, b. IIesyeh. Μήλων 
“Hoaxins, bei Suid. u. app. prov. 8,98 ᾿ἸΜήλειος 
“Ηρακλῆς ἐπὶ τῶν εὐτελῶν. ϱ) πρὸς do od” ὁ 
“ΒἩρακλῆς, Plat. Phaed. 89 ο u. Schol. — Euthyd. 297, 
Ὁ, Suid., od. οὐδὲ (μηδὲ) ᾿Ηρακλῆς πρὸς δύο, 
Zen. 5, 49, Diogen. 7, 2, Apost. 11, 94, ο, 18, 29, 
Diogen. Vind. 8, 44, vgl. mit Liban. vit. 17. Nach 
Schol, Arist. p. 429 ed. D. wohl jzuerſt von Archi⸗ 
lochus gebraucht. α) Ὄρτυξ ἔσωσεν ᾿Βρακλὴ τὸν 
χαρτερό», Zen. 5,56, Macar. 6, 46, Diogen. 7, 10, 
Apost. 18, 1, Diogen. Vind. 8, 49, Eust. Od. 11, 600. 
— Aehnl. καὶ ᾿Ἡρακλῆς παρὰ τῶν ἀναισθήτων 
ἰσχὺν ἐλάμβανε», Apost. 9,88. {ζ) ᾿Πρακλῆς ξε- 
viLeras von feiner Gefräßigkeit, Ar. Lys. 928 u. 
Schol., Apost.8,68, Suid, vgl. Ar. Pax 741 u. 
Stratt. b. Ath. 14, 656,b. η) von feiner Fruchtbar⸗ 
χε; κἂν Ἡραχλεῖ συγγχαθευδήσῃς, Nic. Eug. 8, 
211. Stätten feiner Berebrung waren a) in Acgypten, 
Her. 2, 42, f. Ηράκλειον, fo daß c8 hier α) eine 
Ἡρακλέους πόλις im Delta weftl. von Peluſium gab, 
Ios. b. Ind. 4, 11, 5, ὃ. Ptol. 4,5. 58 µητρόπολις 
Ηρακλέους µεκρά genannt. 4) Ἡρακλέους πόλις 
in Mittelägypten, j. Ahnäs, Strab. 17,801, δ. Ptol. 
4, 6, 67 Ἡρακλέους πόλες µεγάλη. ©. Ηράκλειο». 
b) in Achaja, Paus. 7, 25, 10. ο) in Alarnanien gu 
Alyzia, Dion. Call. Hell. 54, mit εἶπιπι Ηρακλέους 
λιµή», j. Porto Candello, Strab. 10, 459. d) in Ars 
tatien, Xen. Hell. 7, 1,31, Strab. 8, 848, Paus. 8, 
82,8, Schol. Platon. 809. e) in Athen u. Maratbon 
mit dem ihm geweihten Oymnafium in Kynoſarges, Her. 
6,108, Isae. 9,80, Dem. 21, 52, 48,06. 57, 62, D.Sic. 
Sic. 4,89, Ath. 6, 285, a. 289,d.e, I.uc. deor. conc. 
7, Schol. Dem. 24, 114, St. B.s. Κυνόσαργες, Paus. 
1,15,8. 19, 3.32, 4, Plut. Thes. 36. Alc. 1, Apost. 
10, 22. e) in Böotien u. Theben, Thisbe, Orchome⸗ 
nos, Thespiä, D. Sic. 4, 89, Polyaen. 2, 8, 8, Plut. 
amat. 9, Paus. 9, 24,5—36, 1. f) in Britannien, auf 
deffen Sübfeite Ηρακλέους Axoov, j. Sup Hartland, 
im Sanal von Briftol αρ, Prol. 2, 8,8. g) in Bang, 
wo es einen Ηρακλέους ἄλσος, Hesych. Miles. fr. 4, 
87,u. Ἡραχκλέους πύργος, ebend. fr. 4, 14, gab. h) 
am Gaucafus, Dar. in Schol. ΑΡ. Rh. 2, 1249. i) in 
Cyrenaika, wo a) al od. οἳ 'Ηραχλέους θῖΐνες τὰ 
don lagen, Ptol. 4, 4, 8.10. u. β) Ἡραχλέους πύρ- 
γος, Ptol. 4, 4, 8. k) in &lie u. Opus, Marm. Ρατ. 
18, Paus. 5, 14,9. 6, 21,8, D. Sic. 4, 89. Es lagen 
hier τὰ θερμὰ τὰ Ἡραχλέους, Strab. 9, 425. |) 
in Eubda u. zwar in Chalcis mit einem dem Herakles ge= 
weihten Gymnaſium, Plut. Tit. 16. m) in@rythrä, Strab. 
13, 618. n) in Gallien, Maſſilia, Strab. 4,185, mit 
Ἡρακλέους λιµή», Ptol. 8,1, 2, u. dem Mrvolxov 
Asunv, wo ein Tempel Ηρακλέους Μονοίχου βαπὸ, 
Strab. 4, 202. ο) in Stalien, D. Hal. 1, 40, u. zwar α) 
zu Dyrrhachium, App. b. civ. 2.89. β) Ἡρακλέους 
λιμή», in Lucanien u. Etrurien, j. Vicotera, lat. Portus 
Cosanus, Cic. Verr. 5, 61, 9., f.Strab. 5, 225, u. Hou- 
χλέους Ἱδρόν, Pol. 8, 1,4. y) in Nom, D. Sic. 4, 
2iu.ff., D. Hal. 1,41, Plut. Aem. Paul. 17. Syll. 
86. Crass. 2. 12. qu. rom. 18 — 90, ὅ., Ath. 4, 
158, ο. 5, 221, f, D. Cass, 42, 26, ©., bier ges 
meinfhaftlih mit den Muſen verehrt, Plut. au. 
rom. 59. p) in Indien, D. Sic. 2, 89, Arr. Ind. 
6, 18. 6, 4. 9,2, Plin. 6, 16, 22. q) in Kappa» 
dorien, am Pontus Gulaticus mit dem Ηρακλέους 


469 


ἄχρον, Ptol. 5, 6, 8. r) in Korinth, Nemen, Si⸗ 
cyon, Dur. in Schol. Platon. 380 ed, B, Ant. Lib, 
4, Paus. 2,10, 1, Αοἱ, n. an. 12,5. s) in Kos, Plut. 
qu. graec. 58. t) in Kreta, D. Sic. 5, 76. u) Libyen, 
wo "Honrikovs βωμός lag, Strab. 17, 826, u. 
auf Melite das Vorgebirge "Hg. ἱερόν, Ptol. 4, 3,47, 
u. ein gleiches in Mauritania Tingitana, Pol. 4, 1, 
3, u. νήσος "Ηρακλέους Ἱερά vor Neularthago, auch 
Scombruria genannt, j. Islote, Strab. 8, 159, Ath. 8, 
191, a, Plin, 81. 49. v) in Diefopotamien, mit Ηρα- 
χλέους βωμοί, Ptol. 5,18,4. 6, 8,4. w) in Mefle 
nien, Paus. 4, 8, 2 ---80, 1, ὅ. x) am Oeta, Strab. 18, 
618. y) in Paros, Thierfch par. Infchr. n. 18. 2) in 
Phocis, Pint. Pytlı. or. 20, Macr. Sat. 1, 12. αα) 
in Ῥθόπίμεα, Ath. 9, 892,d, — u Tarichiä, Her. 
2,113. PB) im Pontus zu Heraklea, Memn. fr. 
25. 52, u. eine nah ihm benannte Juſel daſelbſt, 
Ael. n. an. 6, 40, auch am See Mäotis, Plut. ſac. 
lun. 26. „Y in Rhodus (Lindus), Ath. 12, 543, 
f, Anth. app. 60. 66) in Sardinien mit Ηρακλέους 
Asunv, Ptol. B, 8, 8, u. zwei Snfeln, j. Afinara u. 
Biane, Plin. 8, 7, von welchen Prol. 8, 8,8 nur eine 
Ἡρακλέους νήσος erwähnt. δε) in Sicilien u. 60: 
tarus, Her. 5, 48, D. Sic. 4, 28, Thuc. 7,78, Plut. 
Nie. 24 u. ff. ζζ) in Spanien, Arr. An. 2, 6, 4, App. Ib. 
2.65, D. Cass. 87,62. 48, 89, Strab. 8, 188 n. dau⸗ 
gegen Artemid. ebend. mit ciner »ῄσος Ἡρακλέους 
i804 vor Onoba, j. Sallee vor Huelva, Strab. 8, 170. 
— In der Nähe al ᾿Ηραχλέους ο). ᾿ΠΗρακλῆος ot. 
Ἡραχλέος στῆλαε (cv. in Anth. app. 186 στάλαν), 
auch (Isocr. 5, 112), ai στ. αἱ Ἡρ., im Sing. (Murc. 
Her. p. m. ext. 2, 4 ‘Ho. στήλη), die Säulen des 
Heraltes, f. Ἡράκλδιος, Ar. mund. 8, Scymn. 145, 
Tbeophr. h. pl. 4, 6,4, Arr. An. 2, 16,4. 5 26,2, 
Zen. 5,43, D. Per. 64 u. Eust., Marc. Her. p. m. ext. 
l, δ. 32, St.B.s. Βῆλος. Tas daran gränzende Meer 
führt den Namen ἡ περὶ Ἡρακλέους στήλας ὁίί- 
λασσα, Tbeop. b. Ath. 2, 61, f., vgl. mit 7, 815, ο. Sie 
galten oft als äußerfier Punct der bewohnten Weit, 
Isoer. 12, 250, Anth. ΧΙ, 201. 209, Plut. Arat. 14. 
nn) in Sparte, Pind. N. 10, 98, Paus. 8, 15, 3. 
99) in Thafos, Her. 2,44, Paus. 6, 11, 2, Polyaen. 
1,45,4. ss) in Tarfos, Ath. 5, 215,b. xx) in Te⸗ 
nos, Strab. 14, 687. A) in den Thermopylen, wo ihn 
τὰ θερμά gewiiht waren, Her. 7, 116, Strab. 9, 420. 
au) in Tyros, Her. 2, 44. 2) Bei den Chalddern ber 
Planet Mars, Et. M. 697, 54 (nad) Arist. mund. 2 wur 
H. ber Vater deffelben). 8) Es führte aber auch a) 
εἶπε Art Behr den Namen σχύφος Ἡρακλέους, 
Plut. Alex. 78, Ath. 11, 494, f. 12, 512. 9. b) eine Art 
weicher Deden, “Ho. χοῖσαν, Ath. 12, 512, f. c) ein 
Wurf im Würfelfpiel Ηρακλῆς, f. Eust. Od. 1897, 
34. 4) Da er aber ale Mufter aller männlichen Tu⸗ 
gend galt, Themist. or. 20, p. 240, u. man gern 
Leute mit ihm verglich, Ar. Ban. 623. 581, Plat. 
Theaet. 169, b, Piut. Ant. 4, befonders freilich Athle⸗ 
ten, D. Cass. 79, 10, D. Hal. rhet. 7, 2, fo nahm 
man nun auch gern den Beinamen ᾿Ηρακλῆς an, fo 
bieß ſchon ter Argiver Nikoftratos ἕτερος Ηρακλῆς, Eph. 
δ. Ath. 7, 289, b, eben fo der Macebonier Themifon, 
Ath. 7,239, f u. Π., u. es war der Bein. des Habrian, 
Keilonom. 12, u. des Rommobus, D. Cass. 72, 16, 
Hrn. 1, 14,3, Ath. 12,537,f, u. fo erfcheint er 5) 
als Eigenn., 3) eines Sohnes von Alerander, D. Sic. 
20, 20. 25, Plut. Eum, 1. vit. pud. 4, Paus. 9, 7,2, 
Porph. Tyr. fr. 8, 2, D. Chrys. or. 64, p. 592, Et.M. 


Ἡραχλῆς 


468 Ἡραχλῆς 


Dem. 18, 18, οἱ π. οἱ Ἡρ., Isocr. 4, 68. Gb, δ., Arr. 
Ap. 4, 10, 4, Paus. 1, 5.2, od. οἱ ap’ Πραχλέους, 
Isoer. 6, 76. 182. Lyec, 105, Phleg. Trail. fr. 1, u. 
änöyovos, Acl, v. h. 4, 5, Strab. 5, 219, Schol 
Dom. 1,22, ἔκγονον, Plat. Alc. 120,e, Isocr. 4, 61. 
66 gab aber auch einen Tyrifchen oder Phoniziſchen, 
Lydiſchen, Perſiſchen Geralles — Be οὐ. Melkart 
(Μελκάθρος, Phil. Bybl. fr. 1, 22), ο). Σάνδης 
Ἡρακλέης (b. i. Sonnengott od. Sam-Dew), Nonn. 
84, 192, od. Ακροχίτων Ho.u. “Ho. Ἠέλνος, Nonn. 
40. 428. 577 u. 40,370, 6. bes Zeus u. ber Aſteria, 
Eudox. b. Ath. 9, 892,d, Cic. nat. deor. 8, 16, vgl. 
über diefen Tyrifchen Heraflee Her. 2, 44, D. Sic. 
2,89 — 20,14, 5., los. arch. 8, 5,3. ο. ΑΡ. 1,18, 
Arr. An. 2, 16, 1 ---τ, 18, 1, 5. Ind. 5, 18, Plut. Her. 
mal. 14, App. Ib. 2, D. Cass. 42,49, Io. Ant. fr. 6, 
16, Luc. Byr. 8, Zenob. 5,48. 56, Diogen. 8, 49, 
Heliod, 4,16, Ach. Tat. 2,14 — 8,18, d., Charit. 
7,2, ö., Ant. Diog. 9 (Palseph. 52, 1, 3 nennt ihn 
einen Philofophen), u. einen Indiſchen D. Sic. 2, 39, Arr. 
Ind. 8, Cic. nat. deor. 8, 16, beögleichen einen Ae⸗ 
ayptifchen, nach Cic. d. nat. deor. 8,16 ©. bes Nil, 
od. ©. des Typhon u. ὁ "Iosaxdg genannt, Plut. Is, 
et Os. 29. 41, Her. mal. 13, äghpt. Som, Xwr, Et. 
M., Hesych., nach Maneth. 5. Syncell. 18, ο. K. von 
Aegypten, vgl. Her. 1,42 u. Π., D. Sic. 1,17 — 3, 9, 
5. Arr, An. 4, 16,2 — 28, 2, Paus. 5, 25, 12. 10, 
13,8, East. Ἡ. 5,688, ber ein µαντήϊῖον hatte, Her. 
2,88, u. nad) welchem ein νομός benannt war. Δε]. 
n. an. 4,54, f. Ηρακλεούπολιες. Aud einen Geltis 
fhen, Namens Ὄγμνος, gab es, Luc. Here. I, u. einen 
Ἠρέντος Ἡρ., St. B.s. Ἡρεντέσιον. — Die hohe 
Verehrung, bie er genoß, Arr. An.4,11,7, D. dic. 8, 
9. 7,46, zeigt fi) a) in der Dienge von Statuen und 
Gemälden, die εδ von ihm gab wie von Myron, Strab. 
14, 687, Ariflives, Strab. 8, 881, Lyfipp., Luc. Iup. 
trag. 12, Barrhaftus, Ath. 12, 548, f, unter ihnen Kor 
loffe, Plut. Fab. Max. 22, Strab. 6, 278. 10,419, 
Paus. 9, 11,6, u. Ὀἱεθ bald mit Dionyfos, Anth. Plan. 
185, mi: Hebe (v.1. Hera) Ael. ν. h. 18, 47, od. mit 
Pan u. Hermes zufammen, Phil in Anth. Plan. 234, 
f. Luc. hist. 10. conv. 19, Paus. 2, 4, 6—10. δὲ, 
δ, ὕ., Plut. Dem. et Ant. ο, 3. an sen. resp. ger. 4, 
Anth. Plen. 101--- 104. app. 198. Stand doc in allın 
Mufeen fein Bild, Schol. Aeschin. 1, 10. Man nannte 
aber die Statue felbft auch ᾿Πρακλῆς, D. Casa. 42, 26, 
Paus. 1,27,6— 9, 40, δ, ö., Anth. Plan. 10, Memn. 
fr. 52. Πίδ knieender Heraflcs (Ho. ἐν γόνασε), wie 
er ben Drachen Labon erlegt, ſtand fein Bild fogar 
unter ben Sternen, Hyg. poet. astron. 2, 6, Erat. 
eat. 3. — b) in den Opfern u. Gelübden, die man ihm 
bruchte, Ar. Av. 567, ep. xıv, 34, Plut. αμ. symp. 
6, 10, 1, befonders im Kriege, Xen. An. 6, 2, 15, 
Pol. 29,6, Arr. An. 1, 4, 6 6 — δ, 6, 1, δ. Ind. 86, 8, 
Plut. Aem. Paul. 9. Pyrrh, 22, Polyaen. 2, 8, 8, App. 
Ib. 65, wo er auch zur Parole diente, Xen. An. 6,5, 
25, App. b. civ. 2,76, u. bei Tifche (Xibationen), 
Iambl. v. Pyth. 155, beſ. bei ben Cynikern, Luc. 
Cyn. 14, wie er denn auch den Stoikern als Sym⸗ 
bol des δεχτικόν galt, Plut. Is. et Os. 40, u. ihm 
der vierte Tay in jedem Monat geweiht war, Apost. 
16, 84, Schol. Ar. Plut. 1126, ja ihm nah ber 
Vorfchrift bes Pythagoras am achten jedes Monats ger 
opfert werben follte, Iambi. v. Pyth. 152. — ο) in ben 
Hymnen u. Lobreden. die man auf ihn machte, Hom. 
b. 16, Orph. h.12, Porph. abst.1,22, Ath.10,412, 


Ἡραχλῆς 


a, Aristid. or.5, Pind. Ν. 10,61, fo daß er από 
in Theaterftüden, Erzählungen u. Geſprächen Häufig 
als Perfon auftrist, Eur. Alcest., Herc. fur. (vgl 
mit Piut. Marcell, 21. Cim. 4), Archipp. 1. Alex 
b. Ath. 14, 656, b. 4, 164, ο, Lycophr. 5. Suid. 
δ. 4υχόφρω»ν, Ar. Ban. u. Inc. dial. Diefes Ra 
mens vgl. mit Luc. d. mort. 16, Iup. trag., u. ü 
Prodikus Erzählung, Xen. mem. 2, 1,21, Plat. conr. 
177, b, Anth. App. 198, Cic. ος. 1, 82. ep. ad 
div. 5, 12. d) in den Tempeln, die man ihm baute, 
f. Hodxisıor, u. vgl. Anth. χι, 269, αρ. Fr u. εἰς 
Ἡραχλέους, Δε]. n. an. 17, 46, u. das Epride. 
yuyn eis ᾿Ηραχλέους οὐ φοιτᾷ, Buid., Macar. 8, 
11, app. prov. 1,88, wie ihm denn au bie warmen 
Bäder geweiht waren, D. Sic. 5,8, Schol. Pind. Ol. 
12,25, Strab. 9,425. 428, Plut. phil. ο. pränc, 1, 
Liv. 22, 1, Atb. 12, 512, { Ζοποῦ. 6,49, Auton. Lib. 
4, Hesych. ο. Ἡρχάλεια λουτρά, w. f.— e) in ir 
Schmwüren u. Anrufungen, wo man außer Zeus keinen 
Namen häufiger als den feinen brauchte. So als Aus 
ruf der Berwunderung (ſ. Et. M., Suid, Schol. Ar. 
Ran. 800) ‘Hodxässs, mit u. ohne d, Xen. Cyr. 1, 
6, 27. conv. 4,53, Dem. 9, 81—21,66, 6. Aeschin. 
1,49. 8, 21, Din. 1,8, Ar. Ach. 284 u. Schol. 1018. 
Vesp. 420. Av. 98— 1129, 5. Piut. 874, Lac. im. 
1. Nigr. 1. Somn. 17. merc. cond, 8. Tim. 16. Cas- 
tapl.22. Necyom, 1,14. Char. 28, Plut, Marc. 26. 
Pyrrh. 20, Eust. erot. 1, 14, fo daß es nach EA. 
Μ. 79, 11 [αβ zum Adverb. wird, wie in "Morixäcs 
ὦ ‘Hodxisıs, Luc. Iup. tr. 82. Bisw. ſteht es mit 
ὦναξ, Ar. Pax 180. 277. Lys.296. Ran. 298 ot. 
πυππάξ, Plat. Euthyd. 808, a, oder εξ heißt, wie «6 
vollſtaͤndig heißen follte, (ὦ) 'Ἡράκλεις ἀλεξέκακε, 
Luc. Gall. 2. fugit. 28. 82. Ale Schwur, wo ebenfelle 
ἀλεξέχακος dayu zu denken iſt (f. Hesych.), beißt es 
bald Ρίο ὦ Ἡράκλδες, Ken. mem. 1, 8, 12, ob. 
ἵιτω Ηρακλῆς, Ar. Acb. 860, ob. πρὸς τοῦ (σοῦ) 
“Ἡρακλέους, Luc. ἆ, mort. 16, 8. asin. 10, od. ua 
od. vn τὸ» Ηρακλέα, Ar. Plut. 837. Equ. 481. Vesp. 
757. Av. 1891. Thesm. 26, Aeschin, 1, 88, 8, 212, 
Din. 2,8, Dem. 256, bl, Luc. Herm. 8. Peregr. 
21. d. mort. 16, Ach, Tat, 5, 20, Anth. Plan. 128, 
biew. νὴ τὸν ‘Ho. καὶ πάντας Φαούς, Dem. 18, 
294, ob. Αλεξίκαχε ΗἩράκλεις καὶ Ζεῦ, Luc. Alex. 
4. Es gefchah dies befonders in feierlichen Schwüren, 
wie Pol.7,9, Ar. Eccl. 1068, mo eine Menge Götter 
mit genannt werden, mehr fherghaft ift das ὦ φιλο” 
σοφία καὶ Βρ. καὶ ᾿ΒΕρμῆ bei Luc, fugit. 29. Iu 
Rom, wo man bei ihm u. der ara maxime ſchwor. 
D. Hal. 1. 40, ſchworen bie Knuben nur im Freien bei 
ihm, Plut. qu. rom. 29.—f) in Sprichwoͤrtern η. 
fprichwörtl Nedensarten, α) Ηρακλέους ὀργὴν ἔχδιν, 
Ar. Ὑαιρ. 1080. Pax 752, d. h. nur nach Großem 
ftreben, ähnl. ταῦτ' ἦν Ηρακλέους ἄξνα, Plut. 5. Stob. 
68, 14,0d. Ἡρακλῆς ἀέριον χλέος ἔσχε», Buid. β) 
ἄλλος οὗτος Ηρακλῆς bald vom Thefens bald vom 
Titormus erflärt, Plut. Thes. 29, Aecl. ν. b. 12,22, 
Zen. 5, 48, Apost. 2,40, Greg. Cyp.L. 1, 88, Macar. 
1, 85, Schol. Luc. v. b. 84, Eust. Il. 5, 688, οί. 
Arist. eth. Eud. 7, 12. Eth. M 2, 15. — Wehnl. 
Luc.ep. x1, 95 ἔχδις δεύτερον Ἡρακλέα, οἳ. ed’ 
οὗτος "Eouijs οὐδ’ ἐκεῖνος Πρακλῆς, Macar. 6, 67, 
od. Ἡρακλῆς καὶ πίθηκος d. δ. Broßes.u. Lappi⸗ 
ſches, Greg. Cypr. Μ. 8, 66, Macar. 4, 58, Lue. pist. 
87 u. Schol,, Bachm. An. 2, 882. γ) Εἰκῆ (ob 
εἶκῇ) τῷ ΠΒρακλεῖ d. h. offen u. ohne Hinierliſt, 





Ἡραχλῆς 


ohl auch dummehrlich, Plut. prov. 60, Suid.; ἁδη[. 
Ιραχκλέους δυσία, llesych., Greg. Cypr. 2,64, οἳ. 
Ikov “Βρακλῆς, Zen. 5, 22, b. Hesych. Μήλων 
[ραχκλῆς, bei Suid. u. app. prov. 8,98 Λλ{ήλειος 
Ιρακλῆς ἐπὶ τῶν εὐτελῶν. dd) πρὸς δύο οὐδ’ ὁ 
[ρακλῆς, Plat. Phaed. 89 ο u. Schol. — Euthyd. 297, 
‚ Suid., od. οὐδὲ (μηδὲ) Ἡρακλῆς πρὸς δύο, 
en. 5, 49, Diogen. 7, 2, Apost. 11, 84, ο. 18, 29, 
iogon. Vind. 8. 44, vgl. mit Liban. vit. 17. Nach 
chol. Arist. p. 429 ed. D. wohl zuerft von Archi⸗ 
‚bus gebraucht. α) Ὄρτυξ ἔσωσεν 'Hoaxii] Troy 
αρτερόν, Zen. 5,56, Macar. 6, 4i, Diogen. 7, 10, 
‚post. 13, 1, Diogen. Vind, 8, 49, Eust. Od. 11, 600. 
— Achni. καὶ ᾿Ηραχκλῆς παρὰ τῶν ἀναισθήτων 
σχὺν ἑλάμβανε», Apost. 9,88. ζ) Ἡρακλῆς ξε- 
Leras von feiner Gefräßigfeit, Ar. 119. 923 π. 
chol., Apost.8,68, Suid., vgl. Ar. Pax Τ41 u. 
tratt. b. Ath. 14, 656, b. η) von feiner Fruchtbar⸗ 
it: xdu Hocxdet συγγχαδευδήσῃς, Nic. Eug. 8, 
11. Stätten feiner Verehrung waren a) in Acgypten, 
ler. 2, 42, f. Ἡράκλειον, fo daß c6 hier α) eine 
Ηρακλέους πόλες im Delta weil. von Peluſium gab, 
os. b. Iud. 4, 11, 5, 6. Ptol. 4, δ. 58 µητρόπολις 
Πραχλέους μικρά genannt. β) Ἡρακλέους πόλες 
n Mitteläaypten, j. Ahnäs, Strab. 17,801, δ. Ptol. 
5, 57 Ηρακλέους πόλις µεγάλη. ©. Ηράκλειον. 
) ἐπ Achaja, Paus. 7, 25, 10. ο) in Alarnanien gu 
[ίριία, Dion. Call. Hell. 54, mit einem Ηρακλέους 
"μήν, j. Porto Candello, Strab. 10, 459. d) in Ar» 
atien, Xen. Hell. 7, 1,31, Strab. 8, 848, Paus. 8, 
|, 3, Schol. Platon. 89. e) in Athen u. Maratbon 
nit dem ihm geweihten Oymnafium in Seynofarges, Her. 
;, 108, 1959. 9,80, Dem. 21,52, 48,06. 57, 62, D. Sic. 
jic. 4, 89, Ath. 6, 285, a. 2599, ἆ. 6, Lue. deor. conc. 
', Schol. Dem. 24, 114, St. B.». Κυνόσαργες, Paus. 
15, 8. 19, 8.32, 4, Piut. Thes. 35. Alc. 1, Apost. 
(0, 22. e) in Böotien u. Theben, Thiebe, Orchome⸗ 
106, Thespiä. D. Sic. 4, 89, Polyaen. 2, 8,8, Piut. 
ımat. 9, Paus. 9, 24, 5—36, 1. f) in Britannien, auf 
effen Sübfeite Ηρακλέους ἄκρο», j. Cap Hartland, 
m Ganal von Briftol lag, Ptol. 2, 8, δ. g) in Byzanjz, 
vo es einen ᾿Ηρακλέους ἄλσος, Hesych. Miles. fr. 4, 
37,u. Ηρακλέους πύργος, ebend. fr. 4, 14, gab. h) 
ım Gaucafus, Dur. in Schol. ΑΡ. Rh. 2, 1249. i) in 
Sprenaila, wo α) al od. ol 'Ηραχλέους θῖνες τὰ 
sen lagen, Ptol. 4, 4, 8.10. u. β) Ἡρακλέους πύρ- 
vos, Ptol, 4, 4, 8. k) in @lis u. Opus, Marm. Par. 
18, Paus. 5, 14,9. 6, 21,8, D.8ic.4,39. Es Tagen 
jier τὰ θερμὰ τὰ Ἡραχλέους, Strab. 9, 425. |) 
n Eubda u. zwar in Chalcis mit einem dem Herafles ge= 
veihten Gymnaſium, Plot. Tit. 16. m) in@tythrä, Strab. 
13, 618. n) in ®allien, Maſſilia, Strab. 4, 185, mit 
Ηρακλέους λιμήν», Ptol. 8,1, 2, u. dem ἈΓηνοίχου 
kun», wo ein Tempel “Ηρακλέους Movoixov fand, 
3trab. 4, 202. ο) in Stalien, D. Hal. 1, 40, u. zwar α) 
u Dyrrhachium, App. b. civ. 2.89. β) 'Ἡραχλέους 
ἡμή», in Rucanien u. Etrurien, j. Bicotera, lat. Portus 
Josanus, Cic. Verr. 5, 61, 9., f.Strab. 5, 225, u. Ἡρα- 
ελέους Ἱερόν, Ptol. 8, 1,4. y) in Mom, D. Sic. 4, 
2Bu. ff, D. Hal. 1,41, Plut. Aem. Paul. 17. Syll. 
36. Crass. 2. 19. qu. rom. 18 — 90, 3., Ath. 4, 
153, ο, 5, 221, {, D. Cass, 42, 26, 9., bier ge⸗ 
neinfhaftlih mit den Muſen verehrt, Plut. απ, 
om. 59. p) in Sndien, D. Sic. 2, 89, Arr. Ind. 
5, 18. 8, 4. 9,2, Plin. 6, 16, 22. q) in Kappa⸗ 
socien, am Pontus Bulaticus mit dem ᾿Ἡραχλέους 


469 


ἄκρον, Ptol. 5, 6, 8. r) in Korinth, Nemea, Si⸗ 
οι, Dur. in Schol. Piaton. 380 ed. B, Ant. 140. 
4, Paus. 2, 10,1, Acl. n. an. 12,5. s) in Kos, Plut, 
qu. graec. 58. t) in Kreta, D. Sic. 5, 76. u) Είθνει, 
wo Ἡρα-λέους βωμὸς lag, Strab. 17, 826, u. 
auf Melite das Vorgebirge ‘He. Ἱερό», Ptol. 4, 3,47, 
u. ein gleiches in Mauritania Tingitana, Ptol. 4, 1, 
8, u. νήσος "Πραχλέους Ἱερά vor Neularthago, auch 
Scombraria genannt, |. Islote, Strab. ὃ, 159, Ath. 8, 
121, a, Plin. 81, 43. ν) in Diefopotamien, mit "Hon- 
Χλέους βωμοί, Ptol. 5,18,4. 6,8,4. w) in Meſſe⸗ 
nien, Paus. 4, 8, 2—80, 1,3. x) am Oeta, Strab. 18, 
618. y) in Paroe, Thierſch par. Inſchr. n. 18. =) in 
Phocis, Plut. Pyth. or. 20, Macr. Sat. 1, 12. αα) 
in Phönlzien, Ath. 9,892,d, — zu Tarichiä, Her. 
2, 118. PP) im Pontus zu Heraflea, Memn. fr. 
25. 52, u. eine nah ihm benannte Juſel vafelbft, 
Ael.n. an. 6, 40, auch am See Maͤotis, Plut. far. 
lun. 26. yy) in Rhodus (Lindus), Ath. 12, 548, 
f, Anth. app. 60. 66) in Sardinien mit Ἡρακλέους 
Asunv, Ptol. 8, 8, 8, u. zwei Infeln, j. Afinara u. 
Biane, Plin. 8, 7, von welchen Prol. 8,8,8 nur eine 
Ἡρακλέους νῆσος erwähnt. εε) in Eicilien u. Sy⸗ 
vacus, Her. 5, 48, D. Sio. 4,28, Thuc. 7, 78, Plut. 
Nie. 24 u. ff. ζζ) inSpanien, Arr. Αη. 2, 6, 4, App. Ib. 
3.65, D. Cass. 87,52. 48, 89, Strab. 8,188 u. dus 
gegen Artemid. ebend. mit ciner »ῆσος Ηρακλέους 
i8o« vor Onoba, j. Salles vor Huelve, Strab. 8, 110. 
— In der Nähe αἱ ᾿Ηρακλέους ο). Βρακλ[ος od. 
Ἡραχκλέος στῆλαν (cr. in Anth. app. 186 στἆλαε), 
auch (Isocr. 5, 112), ai στ. αἱ Μρ., im Sing. (Murc. 
Her. p. m. ext. 2, 4 ‘Ho. στήλη), die Säulen des 
Herulles, f. Ἡράκλειος, Ar. mund. 8, Scymn. 145, 
Theophr. b. pl. 4, 6,4, Arr. An. 2, 16,4. 5 26,2, 
Zen. 5,43, D. Per. δέ u. Eust., Marc. Her.p. m. ext, 
1,8. 22, St. B. s. Βῆλος. Tas daran grängende Meer 
führt den Namen 77 περὶ Ἡραχλέους στήλας δά- 
λασσα, Theop. δ. Ath. 2, 61, f., vgl. mit 7, 815, c. Eie 
alten oft als aͤußerſter Punct der bewohnten Weit, 
socr. 12, 250, Antlı. xı, 201. 209, Plut. Arat. 14. 
nn) in Sparte, Pind. N. 10, 98, Paus. 8, 15, 3. 
99) in Thafos, Her. 2,44, Pars. 6, 11, 2, Polyaen. 
1,45, 4. ss) in Tarfos, Ath. 5, 215,b. xx) in το: 
nos, Strab. 14, 687. AR) in den Thermopplen, wo ihm 
τὰ θερμά gewiiht waren, Her. 7, 116, Strab. 9, 425. 
au) in Tyros, Her. 2, 44. 2) Vei den Chaldäern ber 
Planet Mars, Et. M. 697, 54 (nad Arist. mund. 2 wur 
H. der Vater defielben). 8) Es führte aber au a) 
eine Art Behr den Namen σχύφος Ἡρακλέους, 
Plut. Alex. 75, Ath. 11, 494, f. 12, 512. ο. b) eine Art 
weicher Deden, Ἡρ. χοῖταν, Ath. 12, 512, f. ο) ein 
Wurf im Würfelfpiel Ἡρακλῆς, f. Lust. Od. 1897, 
34. 4) Da er aber als Muſter aller männlichen Tu⸗ 
gend galt, Themist. or. 20, p. 240, u. man gern 
Leute mit ihm verglih, Ar. Ran. 528. 581, Ῥ]αι. 
Theset. 169, b, Plut. Ant. 4, beſonders freilich Athle⸗ 
ten, D. Cass. 79, 10, D. Hal. rhet. 7, 2, fo nahm 
man nun auch gern den Beinamen Ἡρακλῆς an, fo 
hieß ſchon ter Argiver Nikoſtratos ἕτερος Ηρακλῆς, Eph. 
δ. Ath. 7, 289, b, eben fo ter Macedonier Themifon, 
Ath. 7,239, f w.ff.. u. εξ war dir Bein. des Hadrian, 
Keilonom. 12, u. des Kommodus, D. Cass. 72, 15, 
Hr:n. 1, 14,3, Ath. 12,587, f, u. fo erfcheint er 6) 
als Eigenn., 8) eines Sohnes von Alexander, D. Sic. 
20, 20.25, Plut. Eum. 1. vit. pud. 4, Paus. 9,7, 2, 
Porph. Tyr. fr. 8, 2, D. Chrys. or. 64, p. 692, Et. Μ. 


Ἡραλλῆς 


470 Ἡράκλητος 


284, Lycophr. Alex. 801. Ὁ) des Baters von Konflane 
tin 111., ep. ad. ΙΧ, 655. ο) eines Thebaners, Inser. 
1665. d) Andere; Inser. 8, 4687. 4917. 4922, b, 
Add. 5084. 6287. 4, pg.xıx, ο, Orell. 1912., aud 
ein Aegyptier, Letronne Rech. p. serv. & l’hist. de 
PEgypt. p. 478, grade wie im Lat. Hercules, Grut. 
Inscr. 686. 1065. e) Hipp. Fpid. 2, 2, 14, doch von 
Mein. begweifelt, welcher Πρακλείσῃ vermuthet, zus 
mal cod. C ᾿Ηράκλειδες hat. Bol. 4, 84. Sicher 
vertaufcht aber ἰᾷ es D. Hal. 4, 41 mit Θερικλῆς u. 
Et. Μ. 198, 25 ınit Ηρακλείδης. 

Ἡράκλητοε, m. dor. = Ηράκλδιτος, Anth. 11, 
465, tit. — Inser. Heracl. B. 5. 9 etc. Inser. ὃ, 
6642, 27. 5677. Münzen aus Heralica. Mion, 8. 1, 
p- 298, u. Tarent, Mion. 1, 189. 

Ἡρακλία, 1) Statt = Ηράκλεια, Inser. 2, 2001. 
4, 9627. 2) Srauenn. = Ἡράκλδια, Inscer. 4, 9568. 
9705, Sp. : 

H ιᾶνό, — “Hoaxissavös, 1) Präfelt ber 
Leibwache zur Zeit des Gallien, Zosim. 1, 40. 2) Ans» 
derer, Inser. 2060. 

s ίδηε, -- Ηρακλείδης, Inser. 2,1997. 3110, 

p. 
Ἡράκλιος, m. Insor. 4, 8658, Sp. 

Ἡρακλίσκος, m. Zungfrobert ob. Srobertel, 
Herakles als Kind, Theoer. 24 tit. 
Ἡρακλέτα, Inscr. 8, 8203, Sp. 
ros,m.== Hodxdsırog Athenet (Sphettier), 
Inacr. 181. YchnL: 

Ἡρακλίων, m. Darathonier, Inser. 266. Kalym⸗ 
nicr, Ross 183. — Anderer: Inser. 8, 5109, N. 8,1. 

"Hpaxkods, m. Schmeichelform für Ηρακλείδης 
bei den Alexandrineru, Plut. qu. symp. 1,6,8, f. 
Philol. v, 660. . 

Ἡρακλωνᾶς, m. Manass. 8809, Boisson., Ephraem. 
v. 1422 — 2424, Sp. 

Ἡράκου, (?), Inser. 8, 4594, Sp. 

Ἠρακτον, n. (Schönbühel?), St. am Tyras in 
Dacien, Ptol. 3, 5, 80. 

I ων, οντος, m. Brohn (aus Frouwa, 
-- Hoa). 1) Macebonier, Arr. An. 6,27,8. 5. 2) 
©. des Phrikodemos, Polyaen. 8, 46. 8) Athener, 
Nhamnufier, Inser. 654. Auf einer athenifchen Münze, 
Mion. ı1, 122. 4) Delphier, Curt. A. D. 8, 21. — 5) 
Thebaner, Keil Inser. boeot. LX,h. — XLII,c, 2. 
Val. Inseor. 709 u. Ἡρακίων. (Na Beuld‘Hodxiwr). 

"Hpapßos, m. (?), Sohn des Eofos, 4ειραδεώ- 
της, Ephem. arch. 737, K. . 

Hpapldpns, m. (Srauenfonn?), Serer, Luc. ca- 
tapl. 21. 

Ἠράρασα, 61. in India intra Gangem, Ptol. 7, 
1,50. 

Ἡράν, f. Insor. 4, 7823, Sp. 

Ἡρᾶε, = Ηρέας, m. Frohn (fo Et. M,, f. 
Ηράκω»), 1) ein Epniler, D. Case. 66, 15. 2) Ath⸗ 
let (πάµµαχος), aus Laodicea, Phil. ep. 46 (Plan. 
52). 8) Arzt aus Sappabocien, Cels. v, 22, Galen., 
vgl. Fabric. bibl. gęraeo. ΧΙΙ, p. 178. 4) auf Müns 
gen aus Smyrna u. Hierapolis, Mion. 111, 202. 8, 
vı1,507. — 5) ®Bafe b. de Witte ἆθεοτ. Par. 1836, 
p. 26. 6) ein Grammatiker, Et. M. 436, 35, f. Ηρέας. 
7) Athener, Inser. 269. 8) Andere: Inser. 2, 1894. 
2416. 8,4594. 9) Ἡραδος τοῦ «ιονυσίου, Inser. 
2, 27083. 

Hpacaios, m. (ihul. Srönau? f. Hodxwr), 
&phefler, Mion, 8. ıv, 124. 


Ἠριχόνη 


lrart, f. Sattin des Trophimos, Inser. 3, 334". 
„Sp. 

Ἡράσης, m. (?, Keil vermuthet θρασΏς), Err:: 
näer. Mion. 111, 202. 

Ἡράσιον, m. Frauenmond (f. Lob. path. 425. 
Monat in Sparta, Hesych. 

Hpärspis, ſ. Kanal von Perfis, ten Iub. Mair. 
bei Plin. 6, 26 den codd, nad Phrystimus ob. Phry - 
timus od. Phirstimus nennt, viel. Khor Quore bi 
Rama, Arr. Ind. 89, 1. 

Ἡρβαφοι, οἱ, Ew. der St. Heräa, Inser. on. 1l 
f. Ahr. Dial. 1, 280. u. 1, 549. 

"Hptas, m. Frohn (f. Et.M.), 1) aus Megarit 
Geſchichtſcht, Plut. Thes, 20. 82. Sol. 10. — Hi: 
π. u. λέξ. 84. 2) Ἡρέον, Inscr. 8, 5752, 7. f. Ηρὸς 
u. Hons. 

"Hpeplas, f. Ἱερεμίας. 

(des, Fridihilden (fo nah Lob. path. 4:: 
von ἀρέσω vd. dprjcouas, nahEL.M. Herepdien:: 
rinnen od. Schöpperinnen), Pricflerinnen Der θε: 
in Auges, Hesych., Et. M. 

perlöns, — Εἱρεσίδης, w. [., pl. Ἡρεσίδαι 
Inser. n.191,1. 89. 192, 11, 28 u. Meier ind, schol 
n. 18. 

Ἠρέταινος, m. Fließbach (von Vlieth οὗ. Sleit 
d. i. fohiffbar, von ἐρεταίνω, f. Lob. path. 18i), 
Fluß bei Vicentia in Stalien, Λο. n. an. 14, 8. — 
Lex. de spirit. 225. . 

Μρη, f. Ηρα. 

ἩΜρβε, m. = Ηρέας, Inser. 8664, Β, 21, Sp. 

Ἡρησῖνος, πι. ähnl. Froõnau (von Frouwa), ζω 
mier, Mion. 8. vı, 412. 

Ἠρητόν, n., b. D. Hal, aufer 3, 82, wo Ηρη- 
τόν Περι, überall Hontov, b. St. Β. ᾿Ηρηϊός, 
Flecken der Sabiner am Tiberis, j. Gretona, Strab. 5, 
228, D. Hal. 4,8. 51. 5,45, 11,8, &w. "Honrivos, 
St. Β. 

Ἠριγέναα, ns, p, αν, voc. Ἠριγένεια, f. Xu: 
ſtregild (f. Hesych.), ep. 1) Beiwort der Eos, dann 
als Name der Tagesgöttin u. Gattin des Drion (Nonn. 
42, 246) felbft gebraucht, Od. 22,197. 23,847 (to 
bier ἠριγένενα gefchrieben), Nonn. 1, 171— 47, 843, 6., 
Qu. Sm. 1, 188 — 14, 228, Musae. 832, Anth.v,3. 
ıx, 656. 807. xıv, 72. app. 261. 2) Baxyıac’Hor- 
yErsıa, Benennung der Ehaltomede, Nonn. 34, 294. 
8) Frauenn., Agath. 85 (vı1, 204). Aehnl.: 

Ἠριγένης, f., ΑΡ. Rh. 2, 452. 8,824, auch Tor 
γενὴς Πώς, 3, 1228. 4, 978. 

Ἠριγόνη, f. Ofterhilt, 1) T. des Icarius, aus 
᾽αλῆτις genannt, Geliebte des Dionyfos, Nonn, 47, 40 
— 245, d., Apd. 8, 14,7, Et. M. 62,4, St. Β. ε. 
Ἰκαρία, ΟΥ. met. 6,125, welche uebft ihrem Huntt 
γάτα (Nonn. 47,219. 245, Ael. n. an. 6,25) von 
Zens an den Himmel verfigt wurde (Luc. deor. «οὓς 
5) und bier als Sternbilp neben dem Löwen u. Boo⸗ 
tes glängte, Nonn. 1, 254. 47,247. Man opferte ibt 
u. ihrem Hunde, Δε]. n. an. 7, 28, u. fang ihr am 
δεῖ der Eorä Hymnen, Ath. 14, 618,9, wie es ben 
von Eratoſthenes ein Gedicht des Namens gab, fr. ed. 
Bergk, u. cine Tragdtie des Cleophon, f. Suid. 5. 
Κλεοφῶν. u. Luc. salt. 40 von Tänzen, bie fie tar 
ftellen, fpricht. Adj. davon ᾿Ἠριγόνειος τάφος, Sail. 
2) T. des Aegiſthus u. der Klytämneſtra, Paus. 2, 18, 
6, Marm. Par.25, Et. M.42, 4, Hyg. f. 122, Diet. 
6, 4. 8) T. ver Themis, Serv. gu Virg. Eel 
4, 6. 


Ἠρίμονος 


"Ἠρίγονος, m. Oſtermann, Maler u. Lehrer bes 
afias, Plin. 35, 11,40. . 

᾿Ἠρϊδᾶνόε, od, ep. auch οἵο, b. Qu. Sm. einmal 
,628) ᾿Ηρίδανος, (ὁ--- ποταμός), Oſtrach (ο. h. 
τ Strom des Morgens u. Lichts, [. Preller Myth. 
‚297 u. dgl. φεραυγής, Nonn. 42,420, πυρόδις, 
end. 23, 800, ἁστερόεες, chend. 2, 827, u. ὄλβος 
τέλβω», Nonn. 11,308, 
ifch, f. Her. 8, 115). 1) anfänglich fabelbafter Fluß, 
r im Nordweften von dem Ripäengebirge kommt u. 
bh in den Ocean ergicht, Hes. th. 888, Batr. 20, 
ler. 8, 115, Strab. 5, 215, bezeichnet er fpäter ben 
jo, zunächft b. Pherec. in Schol. German. 864, 
cyl. 19, Pol.2,16, D. Sic. 5, 28, Plut. Mar. 24. 
rut. 19. Oth. 5.10, App. Ill. 8. b. civ. 1, 86. 2,17, 
.„ D. Cass. 87,9. 41,36, Ηοτάα. 8, 7,1, Ael.n.an. 
4,8. 29, Zosim. 5, 87, Agatheın. 2, 10, Hyg. 
. 154, Eust. zu D. Per. 289, Απ. xıv, 121, 
atyr. b. Plin. 87, 11, während er bei Eur. Hipp. 
87, Apd.1,9,24. 2,5, 11, Arist. mir. 81, Paus. 1, 
1 -- 8, 25,18, δ., Nonn. 2, 162 — 88. 100 ö., Qu. 
Im. 10, 199, Scymn.895, Luc. salt. 55. d. deor. 25, 
. d. mort. 12,2. electr. 1, Et. M. 427, 10, δι. Β. 9. 
YAexroldss, Hesych. s.v. u. 2. ἤλδχτρος, Io. Ant. 
r.2, 9 unbefimmt erfcheint, u. in Δρ. Rh, 4, 626 u. 
schol. vgl. mit 4,506 u. δ., fo wie D. Per. 289 u. 
dust. dazu ald Rhone gedeutet wird. Als Flußgott er» 
cheint er Noon. 23, 244. 251. 42,420. 48, 414. 
2) SL in Aıtila, Plat. Criti. 112, a, Strab. 9, 897, 
>aus. 1, 19, 5, Eub. b. Ath. 18, 568,e. f. 8) Sterns 
{ο in der ſüdlichen Halbkugel, wohin ter Flußgott ο. 
| verfegt worden war, Nonn. 88,431 (woher der Fluß 
elbt wohl auch dorspdsss, Φεραυγής, πυρόεις 
yeißt, [. oben), Eust. D. Per. 289, Arat. phsen. 858 
— 360, Eratosth. cat. ast.87, Hyg. p. astr. 2, ἄ. 
k) Mannsn., auf einer Münze aus Chioe, Mion. III, 
267. 

Ἠρικεπαῖος, m. myſtiſcher u. unerllärter Bein. 
ed Dionyfos (Hesych.) u. Protogonus, Phanes, Orph. 
h. 6, 4. fr. 8, f. Lob. Aglaoph. p. 479. Nach Suid.: 
Hosxanalog ὄνομα χύριο». 

"H ,„ m. Fröbel, 1) ftoifcher Philoſoph aus 
Rarthago, Schüler des Zeno, D. L. 7,3 vgl. mit 7, 
1, 31, Cic. fin. 5, 8, 23. Seine Anhänger heißen Cie. 
Or. 8, 17 Herillü, vgl. mit Cic. Acad. 2, 42. 2) 
Athener, Sppalettier, Meier ind. schol. n. 18 (Conj.) 

Ἔριμοε, m. Nili epp. 1, 819, Sp. 

Ἠρίνη, -- Εἰρήνη, Inser. 4, 8741, Sp. 

Ἠριννα, (@ ep. Υπ, 718 u. 710, doch IX, 190 
Ηριν»ᾶ (sie!), νοο, "Hosyva (ep. ΤΙ, 12) f., Mein. b. 
St. Β. 5. TYjvog, u. Leon. ep. ΥΙ1, 18 Hovyva, wie dies 
such codd. in Christ. ecplı. 11, 108 u. Ascl. ep. 7 
haben, f£ Mein. gu del. Anth. gr. p. 182, in Christ. 
ecphr, 108 Ἠρίννα betont, Lentze οὗ. ahd. Auſtre⸗ 
gild (f. Et. M., der auch Zeiza d. h. bie liche an⸗ 
aicht, nah Mein. a. a. D. dagegen ὃ π "How alfo: 
Freia, tod f. Lob. path. 225) berühmte Dichterin 
aus Tenos (St. Β. 5. Τῆνος, Buid.) od. Lesbos (Anth. 
ΙΧ, 190, Suid.) od. Mytilene (Anth. vır, 710, tit.) 
Telos (Suid.) um DI. 107, (Syncell. 260, a) nad 
Antern (Suid. m. Eust. 11.2, 726) Ol. 42; fr. ed. 
Bergk, vgl. außer ten angeführten Stellen Meleag. 
cor. ıv, 1, 12. Antip. ΙΧ, 26, Antiph. ep. ΣΙ, 322, 
Ath. 7, 288, d. 

ριος, ποταμός, m. Küftenfluß in Gallia Nar- 
bon., vicll.der Auray, Ptol. 2, 8, 1. 


denn der Name if grie⸗ 


Ἡρόδοτος 471 


"Ἠριον, Et.M. Ἠρίον, π. Grab (f. Et.M.), ὄνο- 
pa τόπον, Suid., nad Et. Μ.--- Ἡραία, w. ſ. 

Ἠριπόλη, f. Tagalint (f. Anth. v, 254), Name 
der Eos, Paul. Sil 22 (v, 228), f. Lex. 

Ἡρίππη, (N), "Stohmar Ὁ. i. Heras (Frouwas) 
Ruß, Frauenn., uus Miler, Parthen. 8. 

Ἡριππίδας, ου, voc. Ἡριππίδα, Xen. Hell. 4, 
1,11, (6) Sroßmars, Lacedämenier, Xen. Hell. 3, 
4,6, — 8,11, 8. Ages. 2,10 (v. 1. Ηρ.), D. Sic. 14, 
88, Piut. Ages. 11, Polyaen. 2, 21, er u. feine Leute, 
ο) περὶ Ηριππίδαν, Xen. Hell. 8, 4, 20. — Hat» 
moft in Theben, Plut. Ρο], 18. gen. Socr. 17, ber 
aber gen. 8οοτ. 84 Ερμιππέδας heißt. 

"Hpis, 1) m. Öften, ©. bes Kothon, Byzantier, 
Ant. Hell. A. Rang. 11, Π. 411. 2) f. = Ἶρος, Hesych. 

Ἡρίστῳ, ἐν, Ori von Tenos, Inser. 2, 2506, 7. 
9988, 09, Sp. 

Ἠριφανίφ,{. Oftroberta, Dichterin (7) µελοποιός)ι 
Ciearch. $. Ath. 14, 619, ο. 

"HpxXavos, voc. ’Hoxiavs, m. Bröbel, Freund 
des Plutarch, an den die Schrift de se ips. laud. ge» 
richtet iſt, 1. 

Ἡρκουλάνιον, n. Froitzheim, lat. Form für 


Ἡράκλδια u. Ηράκλειο», w. f., St. in Gampanien, 


welche 79 n. Chr. verfchüttet wurde, D. Cases. 66, 38, 
Mel. 2, 4, Flor. 1, 16, Plin. 8, 5, A. 

Ἡρκούλιος, m. Bein. bes Maximian, Soer. h. 6, 
1, 2,1, Sp. 

Ἡρκυλανόε, m. Fröbel, fpäterer Name auf einer 
lydiſchen Drünge, Mion. ıv, 111. 

Ἠρνᾶς, m. ©. des Attile, Prisc. Pan. fr. 8 (hist. 
fr. ed. Müll. ıv, p. 93). Er heißt fr. 36 'Ἠρνάχ. 

Ἡρογείτων, m. ähnl. Frowin, Freund ber ‚Gera, 
Mannsn., Inser. 2, 2919, b, Add. 2157, 8. 8148. 
1, 10. 
"Hpöyvaros, m. Frohling, Mugneficr, Mion. 111, 
3. 


ἨἩρόδαμος, m. viell. Freuer (von Frewi d. i. Herrin, 
Sera, u. Heer Bolf), Bäotifcher Hieromnemon zu Delpbi, 
Leake Trav. in north. Gr. n. 89. n.ı1, 5, Curt. A. D. 
p.45 u. fo ift nach Keil αιιώ Inser. 1752 µι [Φτείδει. 
©. Ἐρόδαμος. 

Ἡροδίκη, f. Battin des Arkadier Cypſelus, Nic. b. 
Ath. 13,609, f. Fem. u: 

Ἡρόδικος, (0), Frohreich d. ἱ. mit Hülfe der 
Frouwa (Herrin od. Hera) mächtig waltend. 1) aus 
Selymbria, Arzt u. Lehrer ter Gymnaſtik, Plat. Phaedr. 
307, d. Prot. 816, ο. rep. 8, 406, a, Plut. ser. num. 
vind. 9, Luc. hist. 85, Themist. or. 28, p. 290, u. 
Arist. or. 1,5. 2,23 (wo ihn die Schol. für einen Ge⸗ 
ſchichtſchr. aus Athen erllären). 2) Xeontiner, Vr. des 
Gorgias. Plet. Gorg. 448, b, viell. εετ[ῶτ. flatt Moo- 
ὄνχος, f. Welck. Cycl. p. 255. 8) aus Babylon, 
Grammatiker u. Dichter, Ath. 5, 222, a (Anth. app. 85). 
Wahrſcheinl. derfelbe, den Harp. δ. Σιρώπη, Schol. 
11.9,453. 19, 29, ὃ., u. Ath. 5, 192 b—18, 586, a, ὅ. 
als Koarntesos d. i. Schüler des Krates anführen. 

Ἡρόδοτοε, ου, voc. ‘Hoddors, (ὁ), Bröbling 
(db. h. von der Frouwa od. Herrin (Hera) abſtam⸗ 
mend, geſchenkt, u. fo ihr angehörig. f. Et. Gud. p. 248, 
Et. M. 161,21. 208, 36. 435, 21). 1) 6. des 2yros, 
Suid., dab. auch bloß ὁ «{ύξου genannt (Themist. or. 
2, p. 27, Luc. dom 20), aus Helikarnaß (Πες. *Bors 
wort u. N.), berühmter Geſchichtſchreiber im 5. Jahrh. 
v.Chr. (ὁ θαυμασιώτατος καὶ µελίγηρυς, Ath. 8, 
78, 9). ©. Arist. rhet. ὃ, 9, d., Flgde, insbef. Plut. de 


14 


412 Ἡρόδωρος 


Her. malign. 1. 48, u. Luc. Herod., wie denn auch 
Apollon. (Et. M. 552,6. 722, 12) u. Manetho (Et. 
M. 560, 22) über ihn gefchrieben halten. Weber fein 
Grabmal f. Marcell. v. Thue. 16 u. feine Grabſchrift 
St. Β. ». Θούριος, Cram. An. Ox. ΤΠ, p. 850, Schol. 
Ar. Nub. 381. Gr heißt bald d συγγραφεύς, Strab. 
14, 656, ὅ., Luc. v. b.2,5, Them. or. 7, p. 87, bald 
6 λογοπονός, Arr. An. 8, 80,8. ὅ, 6, δ. p. p. Eux. 
18,1, Luc. macr. 10, D. Chrys. or. 87, p. 456, bald 
ὁ µυθολόγος, Arist. anim. gener. 8, 5, od. ὁ uvdo- 
γράφος, Themist. or. 33, p. 361. Sprihw. war Eis 
τὴν Προδότου σκιάν von Dingen, die nicht eintreten, 
Prov. app. 2,35. Ausſprüche von ihm beißen τὸ οὐ. 
τὰ Ἡροδότου, Arist. poet. 9, Plut. Arist. 19, Strab. 
17,823, Demetr. eloc. 12, Long. subl. 28, Hermog. 
Id. 2,4, Nicol. Soph. progymn. 2, er u. feines Gleichen 
od. die ihm folgen, οἱ περὶ (τὸν) Ηρόδοτο», Strab. 
13,618, Ath, 14, 651, ο, u. Ἡρόδοτου, Ael. n. an. 
17,21. Adj. dbaronift 'Ἡροδότειος (Et.M. 551,84), 
dah. ὁ Ἡροδότδιος (λόγος), Strab. 11,531, ο). Hoo- 
Φότειον διόρθωμα, Porph. qu. Hom. 8. Subst. τὸ 
Ἡροδότενον, Long. subl. 4, 38, u. τὰ Ἡροδότεια, 
Long. subl. 81, Porph. qu. Hom. 8. Er wird bald 
mit‘Hosdapog (f. Schol. ΑΡ. Rh. 2,675) od. πε Ερώ- 
dns, Apost. 5,41,b, ob. mit Ἡρωδνανός, St. B. a. 
λάβαστρα, Καλαμένδη, Κινδηλία, verwechfelt. 2) 
Thebaner, a) Sieger in den Iſthm. Spielen, Pind. 1.1 tit. 
u. 17, 86. 3) Slagomenier, DIympionite, Paus. 6, 17, 2. 
4) ©. des Bafilides, Zonicr (&hier), Her. 8, 132. 5) 
Lycier, Schriftfl.. Atb. 8, 75, f. 78,d. 6) ©. des Arieus, 
Ph’lofoph aus Tarfus (nad Suid. aus Philadelphia), 
Arzt u. Anhänger des Philofophen Timon, D. L. 9, 12, 
n.7 u. viel. Galen. v, p. 472 u. rv, p. 109. 8565. 
7) Arzt u: Schüler des Athenäus aus Attalia in Eilicien, 
Pneumatiker u. zur Zeit Habrians in Nom, Galen. 
T. 11, p. 50,8. 8) Bruder des Democrit aus Abbera, 
Suid. s. 4ημόκριτος, viell auch D. L. 9, 7, n. 1. 
9) Schriftft. uber Epifur, an welchen Epikur einen Bricf 
richtete. D. L. 10, n. 3. 18. 24. 10) ein Erzgießer 
aus Olynth, wahrfch. zur Zeit des Prariteles, Tat. adv. 
Graec. 53.54, 11) Thracier aus Dlophyrus, Schriftſt. 
περὲ νυμφῶν οἳο., St. Β. s. Ὀλόφυξος, Suid. u. 
Eust. Il. 5,683. 12) ein Mime (Aoydusuos) am Hofe 
von Antiochus ır., Heges. b. Ath. 1, 19, ο. 18) ein 
Lokrer, Inser. 1754. 14) ein Teer, Inscr. 8052. 15) 
Athener, Meier ind. schol. n. 87 (zweifelh.). 16) auf 
Münzen aus Kos, Klazomenä, Epheſus, Samus, Mion. 
111, 404, 67. 5. νι, 116. 408. 17) Br. des Menand. 
Protiet., Byjantiner, Suid. κ. Mivurdgog προτίκτωρ. 
18) Srammatifer, Et.M. 412,25, viell. verwechfelt mit 
Ἡρόδωρος. 19) Eephuleditaner (Sicilien), Cic. Verr. 
2, 51. 20) Andere, Inscer. 564 (wo falſch Εροδότον 
fickt). 2,2168, b, 1. 8. 2322, b, Add. Vgl. Εαυτῖο. 
bibl. graec. 1, 520. 11, 847. Aehnl.: 
ρόδωρος, (ὁ), 1) aus Herallea im Pontus, dab. 
bald ὁ Ποντικός, bald ὁ Ἡρακχλεώτης genannt, Ge⸗ 
ſchichtſcht. um DI. 66, Arist. h. an. 6, 5. 9,12. gener. 
anim. 8, 6.6, Apd. 1, 9, 19. 8, 65,6, Pint. Thes. 26— 
80, ὅ., Ath. 2, 657, f— 13, 556, 1, 5., Schol. μι ΑΡ. Rh., 
Pind., Soph., Eur., Theocr., Hes. op. Od., Plat., Tzetz. 
Lyc. 662, St. B., 9., f. Herod. fr. ed. Müller in 
hist. fr. Τ. 11, p.27 — 41. 2) Megarer, Trompeter, 
Amar. b. Ath. 10, 414,f. 3) Schriftft. über Orpheus 
u. Mufäus, Olymp. 5b. Phot. cod. 80, p. 61. — Bol. 
Fabrie. bibl. gr. 1, p. 512.515. 4) Bildhauer, [. K. ©. 
Pittafis im Moniteur Grec. 1856, K. 5) Orchomenter, 


Ἡρόφιλος 


Schol. Pind. I, 1, 11. 6) Inser. 2, 2058, A, 39. 2211. 
12, Add. 7) aufeiner erpthräifen Müunze. Mion. 1 
128. 

Hpößeos, m. (ähnl. Herrgott?), Schriftſt. FE 
M. 197, 46. 

Ἡροίτηςα, m. Fröpling. Mannen. auf einer Du 
aus Kyme, Mion. 8. νι, 7. 

Ἡροκράτηε, m. Ἀταμεπτεὶώ (f. Hoa), Deanntz, 
Inser. 2086, n. 9, Add. 

Ἡρομένηε, ους, m. Frobenius (9. 5. ber Frau: 
od. Hera zugetban), Macedonier. Arr. An. 2, 25, 1.— 


Suid. 

"Hpöfevos, m. Frohbein, ahd. Frowin (f- "Hee), 
Mannen., ὁ Zresessög, Insor. 275. — 2, 2072, & 
Auf einer Mũnze bei Mion. 1, 449. 

ἨἩρόπνθοε, m. Froboß (ο. ϱ. durh bie From 
od. Hera gebeffert od. verſtaͤndigt), 1) Abderit, Hlippor«r. 
p. 1106, G. 2) Epheſier, Arr. An. 1, 17,12. 3) au: 
αεθίίῴει Archon in Athen, Dem. 18,164. 165. 4) 
fchichtfchr., Ath. 7, 297, e. 

Ἡροσκάμανδροε, m. ähnl. Franenwöärsh wc 
eFrauenmulde, Mannen., Plat. Theag. 129, b. 

Ἡρόσοδος, m. $ruhnert (d. 5. mit der Yroumwa re 
Hera tũchtig, vgl. σοῦσθαι ς-- ὁρμᾶσθαι bei den 9ο. 
dien), Manusn., Inser. 2, 2056, ο. 

paros, αι. Freuer (Frewi, = Hera, u- Herr). 
1) Evhefier, der ben Tempel der Artemis angündete, Timze. 
b. Strab. 14,640, Val. Μας, 8, 14. Gell. n. a. 2, 6, 
Δε]. n. an. 6, 40. 2) aus Naukratit, Polyer. b. Atı 
15, 695, f u. ff. 3) Kampfgenoffe des Brutus, Piut 
Brut. 24. 4) Inscr. 2, 2318. 8628, b, 8. 

Ἡρόοσννος, m. Frowin (0. δ. mit Gera verein 
haudelnd, vgl. συνόσα δ. Hesych.), Mannen., Inser. 286 
(nad Keil an. ep. 188, Böckh hat Ἡρόσονος), L d. 

Ἡροσῶν, ὥνίος, m. $roböfe (0. δ. durd bie 
Frouwa Heil od. Beſſerung empfahend), Mannsu. =) auf 
einer erpthräifchen Dlünze, Mion. 8. νι, 217. b) Inser. 
2, 2058, A, vgi.p. 115, a. 

Ἡροφάνεα, n. pl. Frobenia, Kampffpiele in 
Megara, Ephem. arohaeol. n. 2558, K. 

"Hpobäryns, m.$röbe (aus Frobert d. 5. mit Hülfe 
der Frouwa od. Hera glärgend), Trögener, Paus. 2, 34,1. 


Achnl.: 
H vras, m. Inscr. 2, 8245, 11, Sp. Aehnl.: 
H vros, m. 1) Tyrann in Barium (in Divficn), 


ju Darius Hyſtaspis Zeit, Her. 4, 186. 2) Inser. 3, 
5146, 6. 

Ἡροφίλη, ἡ, b. Nic. Dam, fr. 67 u. Suid. "Hp 
φίλα, T. des Theodorus, Sibylle von Erythrä, Plut 
Pyth. or. 14, Paus. 10, 12, 1—7, Heraci. Pont. b. 
Ciem. Alex, str. 1, 189, Hesych., Tibull. 2, 5, 68. 
Fem. zu: 

Ἡρόφιλος, ὁ, Frohbein, ahd. Frowin d. 1. Freund 
der Frouwa od. Hera, f. Et.M. 485,20. 1) berühmter 
Art aus Ehalcedon zur Zeit de& Ariftoteles, Plut. cur. 
7. plac. phil. 1,23,5—5, 15,5, 8., S. Emp. önor. 
2,245. Galen. dissect. matric. p. 211, d., Plin. 26, 
2,6. 11,37, 38. Seine Anhänger heißen (ol) "Hpo- 
&blAnor, Strab. 12, 550, Galen. Dab. einzelne Aerzte 
den Beinamen ᾿Ηροφίλενος führen, Strab. 14, 648, 
D.L.4,1, n.12, S. Emp. ὑποτ. 1,84. 2) ein Bferde 
arıt, Val. Max. 9, 15,1. 8) cin Gynifer, Luc. Icarım. 
16. 4) cin Stoifer, Montfaucon in Prolegg. zu T. |. 
Hexapl. Orig. p. 78. 5) Athener, Inscr. 171. 6) An 
dere: Anth. app. 238. — Inscr. 2, 8089, 14. 2053, 
10, f. Ηρώφ. 











Ἡρόφυτος 


Ἠρόφντον, m. Sröhling, 1) Samier, Piat. Cim. 

. 3) Ephefler, Polyaen. 7, 28, 2. 

ροφῶν, ὤντος, m. Fröbe (-- Frewibert d. i. mit 
zülfe der Freia (Hera) glänzend). 1) Geſandter bes 
3erfeus an Cumenes, Pol. 29, 1, ο. — 2) Smyrnäer, 
dion. 8. ıv, 311. 8) Anterer, Hippoer. 

Ἠρόχια, pl. Frohnmal, = Φεοδαίσια, w. f., 
1οετοὺ. : 

Ἡρτα, n. pl., δ. Strab. 14, 663 Ηρφαι, ὢ», Et. 
nn Rappadocien, Strab. 12, 587. 589. 

Ἠρόγνον, u. Ziegenbart, ὄνομα τόπου, Suid. 

Ἠρέκαλον, m. Schmeichelwort für Ηρακλῆς, Sophr. 
. Hesych. (viell."HovAdoc, w. [.). 

"Hpviks, f. Srauenn., Inser. 2, 2019. Fem. gu: 

ὝἽρυλλος, m. $röbel, Dem. u. Schmeichelform von 
Ηραχλῆς, Et. Μ. ο. v. u. 142, 47, Buid., Hesych., 
Sust. 989, 47. 

"Hovwr ὄρος, = Böpewor, w. |. 

"Hpvs, vos, m. Mannen. Wesch. u. Foue. Inser. 
Delph.n. 167, auch n. 86 u. 82, K. 

Ἡρά, οὓς, ol, acc. Ηρώ, Mus. 70, in Anth. ıx, 
381 tit, falſch & ἄοῖ. Ηρώ», Sapph. 75, f. Choerob. 
H. Ad. 268, b, νοο, (Antp. ep. 1Σ, 215, 9.) Ηροἳ, 
. Ida d. b. das göttliche Weib. 1) T. des Aegyptus, 
Ayg. f. 170. 2) τ. des Briamus, Hyg. f. 90. 3) 
Prieſterin der Aphrodite in Seftos, Geliebte tes Leander, 
3apph. 75 (91), Axath. ep. v, 263, Antip. ıx, 215, 
Nic. Eng. 6, 471. Epizramm auf fie, 1Σ, 381 u. das Ge⸗ 
dicht des Mufäos von «Όντο u. Xeanter, v. 4---δδδ. 
Nach ihr führte ὁ Ηροὺς πύργος (Irftein) bei Abydos 
feinen Namen, Strab. 13, 591. 4) M. des Eallifibenes, 
Plut. Alex. 55. 5) Andere: Anth. xıv, 118, Inser, 
2,2007,b, Add. — Ἡρῳ, Inscr.4,6954. 5) 61. in Ae⸗ 
gupten, = "Howwr πόλος, w.m. f., Em. Ερφος, δι. B. 

wa, f. »Frontweg (wie Sronshaufen u. a.), 
Straße in Thurii, D. Sic. 12, 10, 

"Boys, α. pl. Frohnfeier (wie Frohnleichnam x., 
von Ότο — vir, dominus), Heroenfeſt, Plus. praec. 
reip. ger. 15. 

Ἡρωγένηε, m. Frohe ($ = vir, dominus), 
Mannen., Inser. 2, 2706. 

A m., = Ηρώδης, το. [., 1) Syracufaner, 
Xen. Hell.3, 4, 1. 2) Inser. 2,2197, c, Add. 

Ἡρφ τά, Drt, Inser. 8, 5774. 5775. Tab, 1, 
16. 89. 43. 55, εἰα. 

öns, ου, ty. auch su (Anth. app. 51), voc. 
Ἡρώση (Plut,. qu. γαρ. 9, 14, 2, los. 18, 7,1), (0), 
Zrohs (το — τίς, dominus ob. ἥρως, f. Et. M. 
165, 48. 487, 56, welcher Ἡρφδης fchreibt, wie dies 
auch Insor. 8155 (u. 5174) fleht u. Lob. billigt, f. Lob. 
par. 229, Ahr. Dial. 11, 152, vgl mit Ross Inscr. ined. 11, 
197, b, Letronne Rec. des Inser. Gr. et Lat. de 
lEgypten. xzxu, 4, 18, f. Elogdas), 1) ein alter 
Zambenbichter µιτ Zeit des Hipponar, Stob. flor. 78, 6, 
Zenob. 6, 10, Apost. 8, 77, e, Schol. Nic. Theriae. 
877. 470, fr. ed. Bergk, ber Herodas [ῶτείθε, doch 
f. Zenob. a. a. DO. 2) Atbener, 9) Τιβέριος Κλαύ- 
dog Αιτικὺς Ηρώδης, Inser. 1833. 882, od. ‘Hg. 
"Artexös (auf griech. Monum. nicht), Inser. 490, epit. 
b. Pbilostr. p. 566, 5. Pans. (ἀνὴρ) ᾿4θηναῖος, Paus. 
1,19, 6. 2, 1, 7. 7,20,6. 10, 83, 1, 5. Suid. Ἡρώδης 
Ἰούλνος, οἷὸς 4ττικοῦ, fonft auch d σοφεστής genannt, 
Damasc. v. Isid. 87, od. ὁ πάνυ., Luc. Demon. 24, 
vgl. mit 88, ©. des Attitus aus Marathon (Arrıxod 
Μαραθώνιος, Anth. app. 188), berühmter Redner 
u. Staasmann in Athen, Archon DI. 180,1 (D. Sic. 


ο. Ἡρωΐδης 413 


1,4), f. Philostr. v. Soph. 2,1, Faus. 6, 21,2, Ath. 
8,99,c, Apost. 5,41,b (v |. Ηροδότου). 16, 55, d. 
15, 81, b, Anth. app. 60. δΙ. — Inser. 26. 537. 
992. 998. 995, App. ad Marm. Ox.n. 28. b) einer, 
über beffen Mord Antiphon die Rede 5 hielt, ſ. 20 u. ff., 
Plut. x oratt. Antiph. 21. ο) ein Freund Giceros, Plut. 
Cie. 24. 8) ein Mebner, Berfon in Luc. qu. symp. 8, 
«if 9, 14,1 u. ff. 4) Idumder, 9) ©. des Anti⸗ 
pater, K. von Judäa (87---4 v. Ehr.), der Große ge⸗ 
nennt, Ios. arch. lib. 14—19. b. Ind. 1,83, 9---δδ, 9, 
Plut. Ant. 81—72, App. b. oliv. 5,75, D. Cass. 49, 
22, Strab. 16, 760. 765, Ael.n.an. 6, 17, Νίο. Dam. 
fr. 5, 1, δ. 96 u. 5. Ιου. 16, 10, 8. 17, 5, 4, St. B. 8. A- 
τιπατρίές u. Φασαηλίς, N. Τ. Matth. 2, 1 u. ff., Suid., 
Christ. ep. 1, 119. Seine Gefhichte, τὰ περὶ Ηρώδη», 
Ios.b.Iud. 1,88, 9, feine Partei, ο τὰ Βρώδου φρονοῦν- 
τες, Ιου. Ὁ. Ind. 1, 17, 2, fein Heer, το περὶ ᾿Ηρώδην 
᾿Ιουδαϊκόν», ebend. 1, 18, 2, feine Anhänger u. Gtreite 
enoffen, οἱ περὶ ‘Houd'n», ebent. 1,18, 2, ol Ηρώ- 
6501, ebend. 1, 16, 6, u. οἱ Ἡρώδον, ebend. 1, 192, 
im Ν. Τ. οἳ Howdiavos, [. Matth. 22,6, Marc. 8, 6. 
13, 18. Ein von ibm gebautes Kaftell, 60 Stadien 
von Jeruſalem (τὸ) v, Jos. b. Iud. 1, 8, 8. 
88,9. 8,8,5. 4, 9, 5. 7, 6, 1, Suid., Plin. 5, 15, j. 
el» Sureibis, u. εἶπεν bei Arabien, Ios. b. Iud. 1,21, 
10, ein anderer Ort führte den Namen τὸ "How- 
όου —— Ios. b. Iud. b. 12, 2. Adj.: "Hpe- 
διακόφ. b) 6. des Borigen, Ηρώδης ᾽άνείπας gie 
nennt, Tettarch von Baliläa u. Ῥετᾶα, Ios. b. lud. 1, 
28, 4—2, 9, 6. arch, 17, 1,3—18,7,1, N. T. Matth. 
2, 22. 14, 1 u. ff. Marc. 6, 14 u.ff.. D. Cass. 54, 9. 
55, 27. ο) 6. des Ariftobulus u. der Berenice, Enkel 
Herodes d. Οτ., los. b. Iud, 1, 28, 1—2, 11,6. arch. 
18,5,4—20,5,2, N. T. act. ap. 12,10. ff. d) ©. 
des Ariftobulus u. der Salome, Ίο». 18, 5, 4. e) ©. 
des Herodes 1. u. der Kleopatra, Ios. 17, 1.8. b. Iud. 
1,28, 4. f) ©. des Herodes 1. u. der Mariamne. los. 
b. Iad, 1, 28, 4—80,7. arch. 17, 1,3—18, 5,4. ϱ) 
6. des Gamalus, Ios. vit. 9. h) 6. des Miurus aus 
Tiberia, Ios. vit. 9. i) 6. des Phaſaelit u. der Sur 
lampfio, los. 18, 5,4. k) Herod. Agripps 11., f. untet 
᾿Αγρίππας. 5) auf Münzen aus Korcyra u. Athen, 
Mion. S. 111, 438. 562 u. andere oben. 
Ἡρωδία, f. Frohburg, St. in Iudäe, = "How- 
δειο», f. "Howdns, Ios. 14, 18, 9. 
äyds, (d), nah Et. M. εἱμί. Ηρφδιᾶνός, 
Sroh8, 1) Athener, Tßso. Κλαύδ. ᾽ττνκὸς Howdisu- 
νός (-- Ἡρώδης), Inser. 2871. 3) «Ιλ. Ηρ., ©. des 
Apollonius, Grammatiker aus Alexandria, ὁ τεχνικός, 
Schol. Π. 17, 201, ὅ., f. Ath. 2, 52,e, Suid., s. v. u. 
». 4ούπερχος, u. Etst.u. Schol.ju Hom., Αρ, Rh., Pind., 
Aristoph., Dem., Et, M. 819, ö., St.B.s. Aßa»Wur- 
τάλενα. δ., Apost. 11, 9, Π., verwechfelt mit Hoodotoc, 
δι. B. 2. «λάβασερα. 8) Geſchichtſcht. 170— 240 n. Chr. 
6., f. Fabric. bibl. gr. x, 708. 4) Geſandter der Römer 
an die Türfen, Menand. Prot. fr. 48. 5) Inser. 2,2371. 
Ἡρωδιάε, άδος, (1), Frohe, T. des Arifkobulus, 
Gem. bes Herodes Philippus, Ιου. arch. 18, 5, 1—6, 2. 
b. Ind. 1,28, 1. 2,9,6, Ν. Τ. Matth. 14,3, Marc. 6, 
17— 22, Suid. 
Ἡρωδίων, ωνος, m. Frohs, Mannsn., Suid., ein 
Gläubiger zu Rom, Ν. Τ. Roman. 16, 11. 
Ἡρωιίχου, Inscr 2, 8141, 19, Sp. 
Ἡρόθεμια, m. Frowald, Mannen., Inser. 2, 8381. 
ρω, m. — ᾿Ηρῴδης, Mannen. , ἔπογρ. 
ἀνέκδ. ἀργαιολ. Συλλόγου «Φ)υλλάδ. Β’, K 


474 


τα. f. ὄνομα αύριο», Ida ὃ. ἱ. göttliche ὅταν, 

ρψιον, n. Srobnaheim, Heiligthum eines ‚Heros, 
ion. Her. 5, 47, das des Adraſtue, Her. 5, 67, des 
Θουβοί(ιδ, Et.M. 256,8. 66. ‘Hoyer. 

Hpwts, ἴδος, ἡ, Idas feſt, welches Lie Delphier 
alle neun Sabre ber Semele feierten, Plut. qu. graec. 12. 
Plur. Be, — ᾿Ηρωέναε, w. {., δέσποιναν 
4ıßöng, Callim. fr. 126 (116), Plut. qu. symp, 9, 
4,2. Bing. Et. M. 291, 15. Ovid. ſchrieb erotiſche 
Elegien unter biefem Namen. 

pwioxos, m. Frohe, ©. des Philinos, Ava- 
κανεύς, A. Bangab. II. n. 1884. — Hall. A. 25. 1846. 
Antell n. 55. 

Ἡρων, wros, (d), Frohn (Fin -- Tjews, vir, 
dominus). 1) Athener, 6. des Kotys, Rhetor, Buid. 
2) Meranbriner, Mathematiker. a) ein älterer, u. ©. 
des Ktefibius, vgl. Fabric. bibL gr. ıv, p. 284. b) ein 
anderer, Έεῦτετ des Proclus, Marin. ν. Βτουί. 9. ο) ein 
jüngerer (628 π. Ehr. Φ.), f. Fabric. a. a. D. 287. 
8) Yugenarst, Galen. de comp. med. 4, 7. 4) weil 
Chirurgen u. Schriftft., Cels. praef. zu 8. 7. 5) επ 
Bhilofoph, ter erſt Schuſter gewefen, Theon. progymn. 
8. — 6) Biſchoff, Soer. h.e. 4, 12, 20. 7) Anbere: Luc. 
navig. 6 (ein fingirter). — Inser. 8, 4220, 4. 6000, 
11. 

Ἡρῶνα, f. Idſte in, ſ. Πρωίνη, St. in Dalma⸗ 
tien, Ptol 2, 16 (17), 11. 

Ἡρῶναξ, ακτος, m. ähnl. Helmont (ahb. Helide 
munt d. δ. wie ein Held vorfichend und fehirmend), 
Diannen , Leon. Tar. 18 (νι, 44)— Zen. ep. VI, 98. — 
διά. Aehnl.: 

"Hpuväs, m. Mannsn., Orelli 2481, K. 

‚„ m. Mannsname, 1) Lakonier, Plut. 
apophth. Lsc. 9. ν. 2) Jambograph, Ath. 3, 86, b. Vgl. 
Ηρώδας. 

Ἡρόνη, f. felfenreiche Landzunge in Indien, An. 
(Arr.) per. m. erythr. 48. 6. Ἡρῶνα. 

f. äpnl. Sigilint, Inser. 2, 8142, 111, 


"Hpwivn 


28, Sp. 

Ἠρφον, n. Sronshain, Heiligthum εἶπεν Heros, 
Thuc. 2,17, Iambl. ν. Pyth. 192, D. Chrys. 15, p- 
287, Ath. 6, 266.d, Inser. Ther. 2448, das des Andros 
fratet, Thuc. 8,24, Plut. Arist. 11, des Okridion, 
Plut. qu. graec. 27, des Nauſithoos u. Phäar, Plut. Thes, 
17, des Chalkodon, ebend. 27, des Lykus (θήρφον --- τὸ 
ἠρ.), Ar. Vesp. 819, der Artemis in Sigron, Et. Μ. 
712,15. 2) Bezeichnung des Epos, Et. M. s. ν., und ber 
erbabenen Ausprudsmeife, D. Hal.Isoer. 11. Als Adj. 
mit μέτρο», D. Hal. comp. verb. 20, u. ohne μέτρο», 
Et. M. 327, 48, Plut. vit. Hom. 74 

"Hpus, wos, dat. wi, δοῦ au ἤἥρῳ, Et. M., 

- gen. pl. ώων, Inser. Ther. 2448 oder, dat. pl. ερ. 
Orph.) ώξσαε», nach Prisc. 1, 265 kei Sophr. auch 
θων, ἠρώνεσσε, ὁ, der Heros, Bro oder Helid 

d. i. Mann, Herr, Held, Halbgott, ſ. Lex. u. vgl. Et. 
M., Luc. d. mort. 8,2, Plut. plac. phil. 1, 8, 2, meift 
ἥρως geſchrieben, f. Lex., boch in Orph. Αιρ. 170— 
1028, ὅ. au) Ἡρωες. Sie Hatten Tempel, belamen 
Opfer u. [. w., bei Tifche den zweiten Becher, Apost. 
10, 77, a. 17, 25, u. eine Art Becher hieß ἡρωϊχά, 
Ath. 11, 461, b, wie das epiſche Versmaaß ἡρωϊκὸν 
µέτρον, D.Hal.comp. verb. 4. 17, Plut.metr.1,f.Lex. 
Zu bemeiten iſt a) Ἡρως ὁ Ἰατρός, Dem. 19, 249, 
nach den Schol. dazu u. B. A. p. 262 ein Ariſtomachus. 
b) Mannen., Inser. 2, 2942, 14. 8,4594. 4, 7084. 


'Ἡσίοδος 


2) ἡ Ἡρώων πόλες, εως, f. Φεῖὂτμπρεπ, ΕΙ. - 
Aegypten, j. Ruinen bei AbucKeifhew, Του. 2, 7, ὁ 
Phil. de Joseph. 42, Arr. An. 3,5,4. 7,20,8, Th=- 
pbrast.b.pl.9,4,9, Ριοὶ. 2, 1, δ. 4,5,54, Strab.: 
85. 16, 759.767. ©. ‘How. (m. ολίτης 
St.B. Sie lag im Nomos Heroopslites ober ποιο: 
(Ρα, 5,9, Orelli Inser. 516) an der weſtlichem Srix 
bes αταδ. Meerrbufens, die davon en Namen zolx:; 
Ἡρώων, Theophr. h. pl. 4, °,2. 9, 4,2, oter "How 
πολίτης κόλπος, Ptol. 4, 17,1, führte. 
ῴσσα, — ᾿Ηρώΐῖσσα ὃ. i.nowivn, f. Lex. 

Ἡρώφιλος, m. Inser. 2,8142, * 18. 20. Sp. =. 
'Ηρόφιλος. 

Ἡσαγόρας, m. falſche Lesart fl. Ἰσαγόρας, Η:«- 
σαγόρας od. Πρᾶς (cod. Par. in Schol. ΑΡ. Eh. κ. 
Eudoc. p. 440 hut Ἡραγόρας). Schol. ΑΡ. Rh. 1. 
212. vgl. Com. Natal. p. 874 Hesagoras. 

ἨἩσαίας, ου, (ὁ), jüdifcher Prophet, Ios. arch. 10, 
1,8—11,1,1, ö. b. Ind. 1, 10, 8, N. Τ. Matth_ 3, 8. 
ö. Io. {, 28, Suid., Ephraöm. 1179. Auch für vie Schrin 
von ibm, N. T. act.ap. 8, 28. 

"Hoawoy τὸ ὄρος, Freutenberg (ἦσες — ἡ 
τέρψες, Ο. 171, 99) od. θ[ἀἄέθετᾳ(-- Algasvor). 
Berg in Bäonien, Arist, mir. zuso. 1, Suid. 

σαλλοςφ, Inser. 858, rı, 16, wo ar Κελάδων 
Τρύφανος Κυδαθην». zu lefen if, ſ. ebent. v. 12, 
Inser. 190, 11, 17.] 

Ἠσαο, δ. Phil. Abel et Cain 4. profug.7, Et. M. 
465, 44, Cand. Issur. 5. Phot. 79 Ἡσαθ, Ιπάεε]., 
b. Ios. 1,18, 1—2, 1, 2 "Hoavos, in Inscer. 3, 4129 
Ἠσαθοε (?), (6) (παΦ Phil. congr. erud. grat. 12 — 
ποίηµα od. dodc, richtiger Rauch b. ἱ. mit Haaren 
bebedt), ©. des Jacob, Hebräer, Alex. Pol. 5. Eus. pr. 
ev. IX, 21.25, Suid., N. T. Rom. 9, 18. Hebr. 11, 20. 
12, 16. 

"HoßovXos, Inscr. 4, 8691, A, 8, B. 1428, Sp. 

Ἠσθρομτακίμ, Inser. 4, 8772, Sp. 

Ἡσιάναξ, m. (lies "Hynosdvaf), Schriftft., Plut. 
Parall. 23. 

Ἡσ[οδοε, ου, ep. (Alo,ep. vı1, 55, 8.) aud oso, 
voe. Ἡσίοδεα (Ascl. ΙΧ, 64, A.), (6), ähnl. Richt⸗ 
fleig (= Αἰσίοδος, w. f., Et. M., der auch eine an- 
dere Etym. von ἧἤσω u. ὀδός anführt), 1) ©. tes 
Divs aus Kymä (Suid.), der aber nad) Askrae gegogen u. 
hier den Heſiod erzeugt harte, welcher bah. ὁ Ασκραῖος, 
Christ, ecphr. 11, 88, Demiurg. ep. vıı, 52. 58, Them. 
or.15, p. 184. 27, Ρ. 887. 80, p. 848, vgl. mitMosch. 
8,87, Hermes. δ. Ath. 18, 597,d, Plut. v. Hom.1, 2, 
A., b. Ephor. in Plut. v. Hom. 2 aber ein Kymäct 
heißt. ©. Hes. th. 22, Her. 2,58. 4,82, Pind.L6 
(5), 98, Flgde. Er heißt vorzugemeife ὁ ποιητής, 
Thuc, 8,96, Aeschin. 2, 144. 8, 134, D.8ic. 4,87, 
Strab. 13, 622, Them. or. 7,p.89. 9, p.121. 21, p.256. 
26, 822, St. B. s. Maxsdorta, aud) wohl 6 Βονώτιος 
ποιητής, Them. or. 18, p. 170, od. ὁ ῥαψφδός, Luc. 
Hermot. 25, od. ὁ γενραῖος, Plat. rep. 2, 268, α, 
ὁ σοφός, Plat. legg. 4, 718, e, Plut. sol.an, 18. fr, 
de anim. 4, D. Chrysost. or. 7, p. 120. 77, p. 660, 
ὁ µουσιχώτατος, Ath. 8, 116,c, Φαυμαστός, Luc. 
Hesiod. 7, ἀνὴρ ἀγαθὸς καὶ Μούσαες φίλος, D. 
Chrys. 12, p. 199, u. wurde durch Statuen verhertlicht, 
Paus, 5, 26, 2. 9, 27,5. 30, 3. Sein Grabmal hatte er 
in Orchomenos, Paus. 9, 88, 8, Plut. comm. in Hesiod. 
86, Procl. in Hes. op. 631, Tzetz. in Hes. prooem,, 
app. prov. 4, 92, vgl. mit Thuc. 8, 96, Plut. sept. 
sap. conv. 19, Luc. Peregr. 41. Die Gedichte von ihm 





Ἠσιονεῖς 


ber heißen oft bloß τὰ (τοῦ) Ἡσιόδον, Piut. Thes. 90. 
u.symp.8,8,4. 9, 14, 1. Stoic. rep. 80, Paus. 2, 
6, 7, Luc. conv. 17, Ath. 14, 620, ο, u. einselne 
stellen auch τὰ παρ) Ἡσιόδῳ, Strab. 1, 48, eine 
ingeine Stelle τὸ (τοῦ) Ησιόδου, Xen. mem. 1, 2, 
6, Plat. Cratyl, 428, a, Paus. 2,9, 5, Plut. vit. pud, 
ι Apost.17,78, Porph. v. Pyth. 82, αμῶ 7) Ἡσιό- 
Tuv, Diogen, 2,97. Oft abır au τὸ Ἡσιόδειον, 
.ong. subl. 9, Gregor. fig. ed. Speng. t. 111, p. 194, 
it. B. s. Auvooc, od. Ησιόδειος λέξες, Suid.s. uaydo- 
ύνη, od. λόγος, Plut. Amat. 8, u. [ο au ἡ Aaıd- 
'ssoc ἀλεξιάρη, Plut. αυ. symp. 8, 0,4, u. Subst. τὰ 
Ησιόδδια, Plat. lugg. 2, 658,d. Bol. Schol. Ar. Av. 
110 u. Schol. 1]. 189, 89, 5. Sprichw. vom hohen Alter 
pur τὸ "Hosödesov γῆρας, Macar. 8,49, app. prov. 
I, 92. Er u. die feiner Art od. Zeit aber heißen οἱ 
seoi Ἡσίοδον, Arist. ooel. B, 1. 2) ein Slave, 
2Υ8. δ. Harp. s. Μουσαῖος. 

Ἡσιονεῖε, pl acc. ᾖας, = Ασιονεῖς, Morläns 
rer d. δ. nach Hesych. οἱ τὴν "Aclav οἰκοῦντες 
Ελληνες, insbef. Vie um Sardes, f. Sceps. b. Strab. 
ιδ, 627. Ihre Landſchaft ἡ Ἡσιονία, St. B, 

H ‚ dor. (Aesch. u. Inser. Farn,, f. Abr. Dial. 
ı1,152) Ἡσιόνα, f. Zeiga (9. i. heitere, holde, von 
„oıs = τέρψις), 1) T. des Okeanus, Gem. des Pros 
netheus, Aesch. Prom. 560, Acusil. in Schol. Od. 10, 
2. 2)T. des Laomedon, Sem. (Sklavin) des Telamon, 
Xen. Cyn.1,9, Arist. rhet. 8, 16, D. Sic. 4, 82. 42, 
3trab. 18,596, Apd. 3, 5,9—8, 13, 7, ö., Hellan. in 
Schol. IL 20, 146 u. b. Tzetz. Lycophr. 469, Qu. Sın. 
6, 291, D. Chrys. ος. 11,Ρ. 164, Schol, Il. 9, 284, Dar. 
Phryg. 4. 8) 5. des Danaos, M. des Orchomenos, 
Schol. ΑΡ. Eh. 1, 230. (— DM. des Machaon, Sehol. 11. 
4, 190.) 

ἨἩσκνλῖνορ ὁ λόφος, der mons Esquilinus in Rom, 
Strab. 5, 284, u.n ᾿Ηασκυλίνη πύλη, ein Thor in Rom, 
Strab. 5, 238, f. Εσχύλινον. 

"Ἠσλας, m. Gefandter des Gunnenkönige Russ an 
Theodoſius 11., Prise. Pan. fr. 1. 8. 12. ΄ 

‘Heros, m. Inser. 8, 5149 (Cyren.), Sp. 

Ἠσσόε, f. Kleinroda (von ἦχα, ἤσσω»), St. 
der Locri Ozolse bei Deanthe, St.B. Ew. "Ἠσοσιοι, 
St. B., δ. Thuc, 8, 101 Ἡσσιοι. 

Ἡσυχᾶς, m. == Ἠσύχνος([. Vales. gu Soa. 8, 16), 
Sozom. h.e. 8, 14. 6, 82, Sp. 

Ἡσνχία, ep. (ep. ıx, 87) Ἡσνχίη, b. Apd. Ἡσν- 
xein, f. Ruhe, 1) T. der Die, die perfonifizirte Kuhe, 
Ar. Αν, 1841, f. Ασυχία. 9) Schwefter u. Gem. des 
Ichthyt, Monas. b. Ath. 7, 801, ἆ (ἡσυχία gefchrieben). 
8) 4. des Thespios, Apd. 2, 7, 8. 4) Brieflerin der 
Athene in Klagomenä, Piut.Nie. 18. 5) Priefterin der 
Athene in Erythrä, Plut. Pyth. or. 19. 6) Andere: 
Του], Flacoc. ep. ıx, 87. — Inser. 8, 6618. 

Ἡοσνχίδαι, pl. Stiller, cin Gefchleht der Eupa⸗ 
triden, weldhe das Priefieramt der Eumeniden in Atben 
inne hatten, Polem. u. Apd. in Schol, Soph. O. C. 489. 
502, Hesych,, C. Inscr. 2, p. 650, a. ©. Hovxoc. — 
Callim. fr. 125 tennt auch Priefterinnen "Horvxlöes. 

Ἡσόχιον, f. Fruunn., Wesch. u. Foac. 124, K. 
Fem. u: 

"Hotyxıos, m. Ruhig, 1) Grammatifer u. Lerilo⸗ 
graph (4. Jahrh. π. 60τ. ©.), vgl. Fabric, bibl. gr. Υ11, 
547. 2) Milefier, B. des Folgen, Suid. 8) Ho. Μιλή- 
σιος [λλούστερεος (Illustris), Geſchichtſchreiber aus Mi⸗ 
tet (6. Jahrh. n. Chr. G.), Suid., Const. Porphyr. them. 
1,2. 21,8. 4)Inser. 3,3995, b, 5. 4, 9826. Aehnl.: 


"Hyarotla 


‘Hostyıs, m. Inser. 4, 9796, Sp. Fem. δα: 
Ἡσνχία, f. Gattin des Eugenius, Inser. 3, 6457. 
"Horuxos, m. Stille, 1) alter athen. Heros, von 
welchem vie Ησυχίδαν abſtammten, Polem. in Schol, 
Soph. 0. 0. 489. 2) Inser. 8, 8838, k, 4, Add. 
'Ἠσχίναν, πι. = Alayivnc, aus Tanagra, Inser. 
1641. 
"HoyatAos, m. == 4ἰσχύλος, Koroneer, Keil Insor. 
boeot LVII,c. 
'Ἠσχρίων,πι.ς- 4ἰσχρίω», Koronter, Inser. 1698. 
τα, n. indecl., das griech. lange 8, u. als Zahl» 
zeichen Bezeichnung des 7. Buchs ber Ilias in Απ 
9, 885. 


|) 

Ἠταμόά, indecl., &t. in Judäa, Ios. 8, 10, 1. 

Ἠτάσιπηπος, m. (Keil vermuthet Εράσιππος ob. 
"Aydasnnsos), Diannsn. auf einer Münze aus Kyme, 
Mion. 8, τι, 7. 

τει, f. &t. in Kıeta, = Ἔτις, w. f., Euthypbr. 
b. An 1,8, n. 1. 

τηφῆ, [. ΣίτεΦις. 

ae f. Werfern (f. das Flgde), T. des 
Aeneas, Paus. 8, 22, 11. 

’Hris, εδος, f. Werpen (Hesyoh. ἤτιος ὃ. |. βο- 
Anis, -- ἥτιος), 1) Gemeinte in Lalonien am Golf 
von Bdä, welche von Aeneas gegründet u. nach Ετνάς 
benannt fein fol, Paus. 8, 22,11. 8, 12,8, δί. Β., Et. 
M. 248, 85. &w. "Hretos, Parmen. u. Sosier. b. D. L. 
1,9, 1, St.B. 2) St. in Kreta, St. B., vol. Ἠτεια. 
— Et. Μ. 426, 42 führt auch ein Ἠτιεύς an. 

Ἠτόβησα, St. der Edetaner in Hisp. Tarrac. (b. Liv. 
21, 22 Etovisa), Ptol. 2, 6, 63. 

Ἠνγέναοα, m. Bertling, Ἠνγ. Πάν, Nonu. 
14,78. 

Ἔφαιον ὄρος, τό, Berg in Kampanien, Plut. Syll. 
27 


Ἡφαιστᾶνς, Inser. 8, 4716, Add., Sp. 

Ἡφαίσταα, τά, Lohfeier, Feſt des Hephaͤſtos 
in Athen, Xeon. rep. Ath. 8, 4, Polem. b. Harp. s. Aau- 
πάς, b. And. 1,182 τοῖς 'Ἠφαιστίοις (v. 1. Ἠφαι- 
στείοις). 

ῖδφα 
Ἡφαιστίνα. 

Ἡφαιστεῖον, τό, Loh wig, Tempel bes Hephaͤſtrs, 
1) in Athen, And. 1, 40, Isocr. 17, 15, Dem. 83, 18, 
Philoch. b. Harp. 5. Kolwrastns. 2) in Rom, D. 
Hal. 7, 17. 8) in Perufia, App. b. civ. 5, 49. D. Cass, 
48,14. 4) in Diempbis, Her. 2, 110-176, ὅ., Strab, 
17,807. 5) Ott in Kampanien (Hodxdssov),Strab. 
8, 246. 

Ἡφαιστηϊάδηα, m. Hephäftosfohn, a) vom 
Erechtheus, Nonn. 18, 177. b) vom Eurymedon, Nonu. 
87,503. 

Ἡφαιστία, f. Lohe, ἀθπι. Adalloue, 1) 9) 
Bein. der Athene, Hesych,, Inser. in Phiſhiſt. Hft. ὅ, n. 
2. b) T. des Neolus, Apost. 1,88. 2) Schiffename, 
πμ. Seew. x, e, 139. 8) Logau, Name von Aegypten, 
St. Β. s. Alyuntos. 4) Lohburg, St. auf Ξεπιποθ, 
Ρο]. 18,81, Hecat. 5. St. B.s. Anuvocç, Eust. gu D. 
Per. 620, Hyper. u. Dion. Chalc. δ. Harp. s.v., Et. 
Μ. 279, 60, 525, 25, Suid. Ew. "Hohausrusis, Char. 
b. Βι. Β., ion. '"H ‚ Her. 6, 140. — Ptol. 3, 
13, 47 u. St.B. s. v., fowie Schol. Il. 1,593. 14, 230 
nennen fie auh Ἡφαιστιάς. 5) 'ἨἩφαιστιάδαι, 55. 
ns, Xobleben, attifher Demos der Alamantifchen 
Bhule in Athen, wo das Ἡφαίστειον lang, Isse. 9, 
5, Hesych., St. B,, Inscr. in Ross Dem. Att. 121. 


va, f. Inscer. 8,4700, b, 7, Add., Bp. ©. 


475 


478 ο. θαλαβαύδη 


Θαλαβαόδη, f. Dri in Aegypten, St. Β. ο. Ιώ. 


Zepuss. 
an, f. M. ber Aretbä, Thphn. chr. 218, 
7. 222,7, Sp. 

Θαλάθα, St. in Babylonien, Ptol. 5, 20, 4. 

Θαλαία, f. (wenn grieh.: Bertha d. h. die glängente, 
blühende), Frau des Pinarius in Rom, Plut. Lyo. et 
Num.c.B. 

Θαλάμαι, (af), 5. Ptol. 8,16, 22 Θαλάμη, Zell 
(f. Pol. 4,76, u. wegen ber Betonung Lob. path. 157), 
1) &t. in Latonifa, nah Strab. 8, 360 nachher 
Βοιωτοί, u. nach Ptol. 8, 16, 22 Schol. fpäter Ka- 
λαµάτα genannt, f. Plut. ΑΡ. 9, Paus. ὃ, 21, 7.26, 1. 
Ew. Θαλαμᾶται, Paus. B, 26, 1. 2) St. im öfll. 
Meſſenien, Zen. b. Pol. 16, 16, Theop. b. St. Β., 
Paus. 8, 1, 4. ζω. Θαλαμᾶτας, St. Β. s. v. u. % 
Boioy. 8) ©t. in @leia, Xen. Hell. 7, 4, 26, Pol. 
4,75. 84. (Phil. post. Cein. 17 nennteinen Hebräer 
Θαλαμείν). 

Θάλαμοε, m. Zimmer, 1) Athener, Inser. 206. 
808. — 2) Opuntier, Inser. 1755. 8) (P. Lucrinius), 
Verfertiger torinthifcher Gefäße, Inſchr. b. Grut. p. 
689. 8, B. Rochette I. &. Μ. Schorn p. 414. 4) 
Andere: Ade. Odar. Θ., Keil Inser. boeot. Χχτι, 8, 
10. — Inscr. 198. 198. 

Θαλάμων, (ἀθπί. Stubbentammer), Inſel in 
Sfirien, Tbeophn. chron. 62, 11; Socr. u. Soz. nens 
fie «λάβεον, Sp. 

Bakafls, (dos, f. Inser. 8, 6288, Sp. Aebnl.: 

Θαλαρχίε, ίσος, f. Mumme, (9. i. Mamme = 
Θηλαρχές, erfte Ernährerin), Srauenn., Spaet. 

Θάλασσα, ης, bor. (Simm.) ας, f., b. Ath., D. Sic. 
Θάλατία, Meer, 1) perſonificitt mit Tale u. Οὐ- 
θανός, Simm. ep. XV, 24, vgl. mit Meleag. ep. V, 
180, — Mutter der Aphrodite, ep. ad. ıx, 886, ber 
Telhinen, D. Sic. 5, 55, — als Mittelmeer, T. des 
Aether u. der Hemera, Hyg. praef. 2. Als Berfon, 
Lac, d. mer. 11. — Gedicht des Epiharmus TA καὶ 
Θάλασσα, Ath. 8, 105,b,— 14, 648, c, ὅ., Et. M. 
77, 6. 2) Φειᾶτε, nach welcher ein Stüd des Diocles 
benannt war, Ath. 18. 867, ο. 

Θαλασσαίη, f. Meergdttin, Bein. der Aphrobite, 
Nonn. 6, 808. 

Θαλασσέρως, wros, m. Seew in (d. i. Seefreund), 
Schiffername, Aleiphr. 1, 18. 

Θα(λ]ασσία (ή Θάσος) »ῆσος, Seeland, die In⸗ 
fel Thafos, Ptol. 8, 11, 14. 


σιος, Palaeph. Θαλάττιος, vom Meer, 1)’ 


Bein. a) des Zeus in Sivon, Hesych. db) des Glau⸗ 
cos, Palaeph. 28, 8. 2) Meermann, igenn., 
Phot. bibl, 154, 8. Socr. h. e.7, 48,4. Liban. ep. 
848. Chron. Pasch, p. 297, Nili epp. 1, 808. — 
auf einer athenifhen Münze, Mion. Β. 1, 551. — 
Inscr. 4, 7881. 

Θαλασσίᾳ, έδος, {. Serleben, Frauenn. Hyper. 
δ. Ath. 18, 586, b. —Inscr. 3, 5294. 

Θαλασσοκότης, m. *Meerföffner, fingirter 
Name, Luc. ν. h. 1, 42. 

® ‚m. Seemann, 1) Fiſchername, Alciphr. 
1,7. 2) Feldherr des Conſtantius, Zosim. 2, 48. 

Θαλέα, p. Grüning, Frauenn., f. Curt, inser. 
att. 9. Aehnl.: 

Θαλέας, m. (von Φάλος), Mannsn., Et. M. 679, 


Θάλαα, f., Hesych. Θαλεία u. fo auch arc. in 
Schol. Inc. Imagg. 842,10 Θαλείαν, δ. Orph.h. 60, 


θαλῆς 


Hes. th. 909, fo wie Inser. 4, 6854, e Gall; 
b. Pind. Ol. 14, 21 u. Plut. qu. symp. 8, 6, 4: 
Paur. 9, 85, 5 Θαλία, ορ]. Bockh Ioscr. 2, p. 4° 
Blüthnern, od. Richdrut (ο. δ. bie reichlüch gen 
rende, reiches Gedeihen u. reiche Freuden (ρεπδεπδε, ' 
Plut. qu. symp. 9, 14, 4. 7, vgl. mitBuf. ep. v. i 
πληρῶσαι θαλερῇ Epwuarin). 1) eine ber neun ZR:. 
fen, fpäter befonders Vorſteherin der Komödie (ερ. 11 
504. 505, Apost. 10, 88, b, Schol. Luc. Image. r- 
842, 10) u. des Flötenfoiels, Them. or. 21, Ῥ. 255 
[. Hes. th. 77, D. Sie. 4,7, Apd. 1,8, 1, Orph. ı 
76, Anth.xıv, 8, Plut. qu. symp. 8, 6,4. 9, 14,7.‘ 
τὸ περὶ ἐδωδὴν καὶ πόσιν κοινωνιχὸ» σεουεῖ zu 
συµποτικόν, was I1Xx, δ04 buch Isa κενά Beeid- 
net ifl). 2) T. des Nereus u. der Doris, Πε. Nom 
phe am δΙ. Symäthos, Il. 18, 89, Virg. Gearg. 4. 
888. Aen. 5,826. 8) T. des Hephäftos, von Zeus M 
der Paliken, St. Β. s. Παλική, Serv. Virg. Aen. 5, 
584. 4) eine ber Grazien, Hes. th. 909, Pind. Ol. 14. 
21, Paus. 9, 85,5, Orph. h. 60, wo Πε überall (σ- 
λίη od. Θαλία heißt, doch Apd. 1,8, 1 m. Plut. ο. prince. 
phil. 8 nennen Πε Θάλενα. 5) eine Göttin der Lan 
leute, ber fie φυτῶν καὶ σπερµάτων εὐθαλούντορ 
καὶ βλασταινόντω» ἐπεμέλειαν xal σωτηρία» zw 
fhreiben, Plut. qu. symp. 9, 14, 4. 6) Prauenn. 
Ruf. ep. v, 48. —Agath. 94 (v11, 568) — Inscr. 2, 
2846. 8, 4800, f, 15, Add. 6588, 4. 4, 7845. 8185, 
d. 7) Bud des Artus, Socr. h. 6. 1,9, 16, Sozom. 
1, 21. 

Θαλέλαιοε, m. äbni. fhweb. Ol ivenßra ni, ὄνομα 
χύριο», Suid., Synes. p. 804,B., Monum, Cotel. 2, 
878. — Sein Klofter in Serufalem, Proc. aodd. 5, 9 
(828, 2), Sp. 6. θαλλέλανος. 

BAAEY = Θαλῆς, Inscer. 2, 8140, 26, Sp. 

GaAqs, einige wie Callim. fr. 95, Plut. VII sap. 
eonv. tit. u.1—15, ὅ., Paus. 1,14, 4 αιῶ θάληε, 
Moer. Att, nennt jenes attifch, dieſes helleniſch. doch 
bat Piut. an allen andern Stellm (Pyth. or. 18. 
plac. phil. 1,2—4, 1, 6. prince. phil, 4. sol. an. 6, 8.) 
u. cbenfoD.L.,Ar. Av.1009, Arist.pol.2,9, Strab., Ael. 
n. an. 7,42.v.h.8,17, Paus. (1, 14, 4. 10, 24, 1) 
Luo., Porph. v. Pyth. 82 u. andre Spätere flets 6α- 
λῆς, ebenfo Phoen. 5. Ath. 11,495, d, u. Anth. ıx, 866, 
u. Her. 1, 74. Gen. θᾶλεω, Her. 1, 170, Plat. 
rep. 10, 600, a, Arist. polit. 1, 4, 5, d., Plut. SoL 4. 
5. vII sep. conv. 17. 21, plaeit. phil. 1, 9,2 — 3, 
11, 1, Callim. ep. 58 (νι, 150), Aristid. or. 47, p. 
647, 8. Emp. dogm. I, 89, Iambl. v. Pyth. 18. 
14, Apost. 5,98,h. 18,7, ἆ, mant. prov. 2, 20, wäb 
rend Epätere πιεί Θαλοῦ haben, Plut. Pyth. or. 
18, Strab. 1,7, D. L. prooem. n. 10. 14. 1,1, n.14. 
15.8, 1,n. 1, Themist. or. 26, p. 817. Nach Et. M., 
Suid., Schol. Ar. Nub. 181 tft dies der regelmäßige 
(nach Moer. ber att.) Genet. von Θαλῆς, während er 
von Θάλης Θάλητος Taute u. dieß nad Moer. 
helleniſch u. nicht attifch ſei. Es ſteht derfelbe Arist. 
pol. 2,9, Plut. fr. vırı de anim. 5. Eos. pr. er. 1, 
8, Favor. 6. D.L. 8,n. 8,ep. b. D. L. 1, 1,n. 12, 
Porph. v. Pyth. δὲ, S. Emp. math. 2, 21, u. Call. 
fr. 94 u. ep. vII, 84, vgl. mit Inser. 8, 4827. In 
Schol. Il. 18, 487 ſteht and) Θαλοῦς, u. in app. prov. 
1, 80 Θάλου. Dat. Θαλῇ, Plut. Sol. 4. 7. sol. an. 
16, D.L. 1,1,n.7.5,1,n.10.9,2,n.8,u. θάλητι, 

D. Sic. 9, 7, Strab. 10, 482, D.1..2, 5, n. 25, u. Andr. 
in Clem. Alex. str. 1, p. 148, 89 Θαλᾶ. Acc, 
Θαλῆν, Her. 1,75, Plet. Thoaet. 174, a. Hipp. mai. 


θάληστρις 


181,9. ep. 2,311, a, Ar. Nub, 180, Arist. coel, 2, 
‚3. ολ. Nicom. 6, 7, 5, Xanth. fr. in bist. fr. ed. Mull. 
:,42, Plut, 801.6, D. L. 1, 1, α. 8. 14, Iambl, v. Pyth. 
:1, Porph. v. Pyth. 14, Aristid. or. 48, p. 597, Anth. 
Γ11, 81. 88. ıx, 866, Π., ο). Θάλην, Plut. VII sap. 
'onv. B. 10, u. ®dinta, Arist. pol. 2, 12, Callim. fr. 
)0, Ios. ο. ΑΡ. 1, 2, Plut. Lyc. 4. Ag. 10. Sept. 
mp. conv. 2. u. fr. b. Eus. pr. εν. 1,8, Strab. 10, 
t80, Λο. v.h. 12,50, u. Θαλή, Plut. Is. et Os. 84, 
3. Emp. dogm. 4, 818. Voc. ὦ Θαλῇ, D.L. 1, 1,n. 8, 
ι. & Θάλη, Plut. virsap. conv. 8. Nom. plar. Θα» 
kat, D.L.1,1,n. 11. ®runer d. i. von grüner Les 
zensfriſche (aus Θαλέας von Φάλος, f. Schol Ar. 
Nub. 181, Suid., Lob. par. 159), 1) ©. des @ramyas 
us Mile, Suid., D. L. 1, 2, St. Β. s. Μίλητος, 
ach Her. 1,170 vgl. mit 1,74, Clem. Alex. str. 1, 
129,44, Eus. pr. ev. 10,p. 471,b, Theodor. Ther. 
ι0, Ρ. 700, D. L. 1, 1,n. 1, von urfpr. phönig. Abs 
unft, war er DI. 85, 2 geboren u. einer der fichen 
Weifen, Plat. Prot. 848,a, D. Sic. 1, 88. 9, 7, Plut. 
Sol. 8, Strab. 14, 685, Paus. 10, 24, 1, D. L. prooem. 
9.1, 1, n. 14, Luc. d. mort. 20, 4. Macr. 18, Anth. ıx, 
B66, Schol. Ar. Nub. 181, Suid., der dab. bald ὁ σο- 
pös, Plut. απ. symp. 8,6,8, D. L.1,1,n.1.9.12, 
od. ὁ παλαιότατος τῶν σοφῶ», Plut. sol, an. 16, 
od. ὁ παλαεός heißt, Plut. gen. Soor. 6,1. αἴδ Ber» 
fon in Plut. virsap. conv. auftritt, überb. wegen feiner 
meifen Ausfprüche oft citirt wird. Daber es auch ſprich⸗ 
wörtlich von ihm Heißt ᾿Εγγύην φεύγειν δὲ Θαλῆς 
Μελήσιος ηὖδα, Apost. 6,48. Er u. feines Gleichen 
aber hießen bald οἱ περὶ Θάλητα, Plut. sept. sap, 
conv. 2,ober οἱ ἀμφὶ τὸν» Μιλήσιον Θαλῆν, Plat, 
Hipp. msi. 281,6, u. er u. feine Nachfolger οἵ ἀπὸ 
Θάλεω, Plut. plac. phil, 1, 9, 2. 16,1. 8, 11, 1, aud 
οἱ ἀπὸ Θ. φυσικοί, Ebend. 1, 18, 1. Sein Grab wird 
erwäßnt Anth. vır, 84. 2) ein älterer u. Zeitgenoffe 
des Homer, Φεποῦ, Lycurg, D. L. 1, 1,n. 11, wahrfch. 
— Θαλήτας, w. f., der Dichter von Päanen aus Kreta, 
Plut. Lyc. 4. Ag. 10. prince. phil. 4, Strab. 10, 480. 
482, Arist. polit. 2, 9, Ρα». 1, 14, 4, Porph. v. Pyth. 
82, Ael, ν. h. 12, 50, S. Emp. math. 2, 21 (der 
Gen. bier meift Θάλητος). 8) früherer Name des 
Βαπιο[χίδ, Porph. v. Pyth. 14. 4) fieilifcher Rhetor 
(CUallatianus) mit dem Bein. χακόζηλος, D.L. 1, 1, 
n. 11. 5) Maler aus Sicyon, μθγαλοφυής, D. 1, 
1,n. 12. — Ein anderer bei Duris Ebend. 6) ein Freund 
des Ariſtoteles, D. L. 5, 1,n.10. 7) ein Jüngerer, D. 
L. 1,1,n. 11. 8) ein Plaſtes, Theodor. Hyrtac. Ὁ. 
Boisson. An. Gr. T. 1, p. 156, viell. der Maler. 

Θάληστριε, b. Strab. 11, 505 Θαληστρία, (N), 
Mamme ά i. Säugerin), K. der Amazonen, D. Sio. 
17,77. 

Θαλήτας, gen. ου (Ath. 16, 678, c) u. α (Plut. 
mns. 9), m. Grünig, 1) aus Gortyna in Kıetz (f. 
Θαλῆε ». 2), Erfinder der kretifchen Rhythmen, Päane 
u. ſ. w., Plut. mus. 9 u. 42, Suid. u. d. ο. angef. 
Et. Er u. feines Oleihen, οἱ περὶ Θάλητα», Piut. 
mus. 9. 2) Rhapfode aus SKnoffus in Kreta, Suid. 
Aebnl.: 

Θαλητίων, m. (6. Zunius), Sreigelaffener des Maͤ⸗ 
conas, Gießer von Brongefiguren, Inser. ται. 638, 


᾿Θαλία, f.1) είπε der Graslen, f. Θάλεια. 2) Athe⸗ 


nerin, Inser. 570. 4, 7462. 7468. 
Bakıdöes, pl. Grũn hayn, Ort am Ladon im nord» 
weitl. Arkadien, Paus. 8, 25, 2. 


θαλύσια 479 
Θαλίαρχ 


os, m. Mahlmann (in dem Sinne: 
Mann Ὁ. t. Erfter bes Gaſtmals), 1) Athener, Inser. 
165. 2) Spartaner, Inser. 1278, 

Θαλιμβροτίδας, m. ähnl. Feyertag (d. i. Mann 
der Feftfreute), ein Knidier, Amphorenhenkel im Muf. 
der ατώ. Gefellfch. zu Athen, K. 

αλίνα, f. (Φτἠπβαδί od. orient.), St. in Arme- 
nis minor am @uphrat, Ptol. 5, 18, 12. 

ἆλιοα, m. Φ τό πετ, Trojaner, Qu. Im. 2, 228 
(nad Ῥαρ. Θαλίέος zu leſen). 

Θαλίποδοι, verd. chart b. Hesych. 

Θάλιππος, m. Groͤnroß (d. i. lebendiges u. in dem 
Sinne grünes Roß), Mannen., Attiſche Inſchr. Ephem. 
arch.n. 8242. 

Θαλλέλαιοε, m. (Oliventranz, f. Θαλέλανος)ν 
ein Jurift, Zeitgenoffe des Tribonianus, [. Bach Hist. 
jurispr. Rom. 4, 1, 8, Φ. 7. 

Θαλλιανόαε, Illustrius, Niliepp. 1, 279, Sp. Achnf.: 

Θαλλίαφ, m. ©. eines Daphnos. Unedirte artifche 
Inſchr. von Demetr. Catephor.,K. Aehnl.: 

θάλλος (Apd. b. Harp. u. Mach. b. Ath. Bal- 
λό9), gen. ου, böot. Inser. 1576 δες, m. Strauch ob. 
Grünbaum (f. das Wortfpielvon einer Hetäre, die einen 
Θαλλός wie eine Ziege abgefreffen, Ath. 18, 587, α, 
Apd.b.Harp.s. Νάννιον), 1) Athener, a) 6. des 
Gineas, Plut. Phoe. 18. b) Andere: Lys. 19,46. — 
Inser. 189. 192. d. 2) Thebaner, Inser. 1576. 8) 
ein Kaufmann, Mach. b. Ath. 18, 6582, f. vgl. mit 587, 
a, Apd.b. Harp. s. Νάννιον. 4) Samaritaner, Frei⸗ 
gelaffner des Tiberius, Ion. 18, 6, 4. 5) (Antonius), 
Epigrammenpichter aus Milet, Anth. να, 188. 878. 
ΣΣ, 220, tit.d., [. Iao. Anth. xııı, p. 956. 6) Hiſto- 
tiler in Syrien, Afric. b. Eus. pr.ev.x,10,8u.5u. 
Eus. chron. ı, p. 14. 7) Andere, Anth. app. 208, Inser. 
2, 2239, 10. 8118, a. 8, 4168. 8) Thalli, Bolt im 
aſiat. Samatien, Plin. 6, 5, 5. 

θαλλούμητος, m. (Diiventränger), Shave ob. 
Sreigelafiner des Atticus, Cic. ad Att. 5, 12. 

Θάλλονσα, f., in Anth. θαλλοῦσα, Θτήπίᾳ, 
1) Setäre, Theoph, 5. Ath. 18,587, f. 2) Andere: 9) 
Anth. app. 208. b) Inser. 2, 2289, 9. 8104. 8) Inſel 
des ägdifchen Mieeres, — Θάφνουσα, Plin. 5, 81, 
88. 


Θαλλά, f. Blütbnern od. Richtrud (f. Θάλεια), 
eine der zwei altattiſchen Horen, welche bie Jünglinge 
im Bürgereide als die reichen Lebensſegen ſpendenden 
anriefen, Paus. 9, 85, 2, Poll. 8, 106. 

λων, m. Duir d. 5. lebend, kraͤftig, behend, 
1) Mannen., Inser. 8, 4845, 15. 2) Suntename, Xen. 
Cyn. 7,5. 

Θάλια, 1) f. die etrusf. Juno, Inghir. Monum. 
Etr. 11, 1, p. 210. 2) m. Bein. der Iuventii, Liv. 89, 
81. 88.48, 8,8. 

Θαλοῦ(δα)ᾳ, α, ποταµός, Fl. in Maurit. Tingit., 
Ptol. 4, 1, 6 (Thaludaei, Volt in Arab. felix, Plin. 6, 
28, 82). 

"Θάλτιοα, m. Hitzig, ©. des Eurytos, Anführer 
der Speer vor Troja, Il. 2, 620, Qu. Sm. 12, 328, 
Arist. ep. 18 (app. 9, 18), Apd. 3, 10,8, Paus. 5, 8, 
8, Dict. 1, 17. 

θάλτιε, f. Warm, Bein. der Iris, Diosc. 1,1. 

BdArovea, f. Warmfen, St. in Arladien, Ew. 
Θαλτούσιον, St. Β. 

Θαλσία ()), «Ρλ., Inser. 2, 2846, Sp. 

θδλύσια, τά, Warme, Erntefeſt, Feſt der Dee 
meter, Theocr. 7, 3 u. Schol., Hesych., Et. M., vgl. mit 


480 θαλυσιάδης 


Π. 9, 8584. Der Weg zur Feler ἡ θαλνσιὰς ὁδός, 
Theoer. 7, 81 u. Schol., Φαλυσιὰς κούρη, Prie- 
flerin der Demeter, Nonn. 12, 108. Θαλύσιον ἄρτος 
das zum Erntefeſt gebadene Vrod, Ath. 8, 114, ο, 
Besych. 

Θἅλυσιάδηε, m. Warme d. ἱ. des Thalyfiss Sohn, 
= &chepolos, 11. 4, 458. 

Θάλων, m. Gruner ὃ. ἱ. grün ob. fräfch blühend, 
Mannen., Inser. 1591. . 

Balwvidas, m. Oruners, Böotier, Böot. Inſchr., 
Ephem. arch. n. 801. u. Insor. 1574 nad Keil an. ep. 
Ρ. 147. 

Θαμαναῖοι, pl. perfifches Volt In ver Nähe der 
Tarbuchifchen Gebirge, Her. 8, 98. 117, δε, Β. Bei 
Agath. 4, 29 (272,2) Θάμαναι. 

Θαμάρα, f., δ. Phil., im N. T. u.Inser., Θάµαρ, (N), 
indecl. 1) hebr. Srauenn., a) Frau des Judas, Phil. 
nobil, 6, vgl. mit congr. erud. grat. 28. b) T. des 
David, Ios. 7, 2,8. 8,1. c) T. des Abfalom, Ios. 7, 
10,8. d) Andere, N. T. Matth. 1,8. — Inscr. 8888. 
8756. 2) Fluß im glüdl. Arabien, Plin. 6, 28, 82. 8) 
Oauapd, St. Zubäcs, Euseb. on. v. Hazzon Thamar, 
Ezech. 47, 19. 48, 27 Oduap. 

Θαμάριδα, St. in Maurit. Caesar., Ptol. 4, 2, 
2 


Θαμαρά, f. Et. Zubäas, |. Ruinen Kurnub, Ptol. 
5,16,8. f. unter Θαμάρα. 
‚m. Berfer, Her. 7, 194. 
vos, m. Shredmenn (8. h. zum Schre⸗ 
den erſcheinend), Name eines Parafiten, Alciphr. 8, 56 
(Bergler vermuthet θυμβροφάγος). 
BepPpädas, m. SHeerführer der Saler, Xen. Cyr. 
2 28. / 
Θάμηνιε, m. Inser. 8, 4965, Sp. 
Baula, f., αμώ θαμίαα, Vollenhorn, St. Thefr 
faliens, Rhian. b. St. B. Ew. Oanıebs, St. B. 
Θαμικλῆς, έους, m. Roberich (d. {. von vielem 
Ruhm), Kreter, Inser. 3, 1840, 18. 
ddas, m. Name des Poſeidon bei deu Sty⸗ 
then, Her. 4, 59. 
θάµµμης, 6, τὸ ὄρος, (v.1. θάµβης, Θάμης), Ge- 
birge im Oſten Numibiens, Ptol. 4, 8, 16.28. 
&pva, b. Ios. arch. 6, 8,6. 14, 11, 2. b. Ind. 8, 
δ, 1.u. Phil. indecl, Θαμνά, u. Ios. b. Ind. 2, 20, 4. 4, 
8, 1 Θαμνᾶ, aber arch. 5, 1,29 ſteht cin Dat. Θα- 
ara, {. 1) Ort in Baläftine in der Nähe bon Lydda, 
Ptol. 5, 16,8, St. B. u. bie oben angeführten Stellen. 
Ew. Θαμρῖτα,, St. Β. (Bei Ios. 8, 12, 5 heißt ein 


König Θαμναῖοφ). 2) Nebenweib bes Eliphas, Phil. 


de congr. erud. grat. 11. 

Θαμναθά, f., indecl. St. der Philiſtäer in Bald- 
ftina, los. 18,1,8, 1 Macc. 9,50. 

Θαμνεύε, m. Büfchel, Karer aus Selyfos, Dieuch, 
δ. Ath. 6, 262, f. 

Θαμυήρια, έω», n. Ort in Medien an ber Grenze 
der Kadufter, Xen, Hell. 2, 1, 19. 

Θαμονδάκανα (7) Θαμονδόκανα, (1), St. in 
Libya inferior am Niger, Ptol. 4, 6, 28. 8, 16, 5. 

6ι. der Nabatärr, δ. j. Themoud, Uran. 
Φ. St. Β. Ew. OBapovöunds, St. Β. Dav. ΄4ραβες 
——— Θαμουδηνοί, D. Sio. 8, 44, ©. Θα- 
ηνοί. 
Θαμοθε, (ὅ), 1) alter mythiſcher König im ägyp⸗ 


tiſchen Theben, Plat. Phaedr. 274, d. ο. 2) 8. von 


Aegypten zur Zeit des Chabrias, Polysen, 2, 8,5. 8) 
ein ägpptifcher Steuermann, Piut. def. or. 17. 


θανουῖται 


Θαμνδηνοί, u. θαμυδίται, Βδίτε in Arabia Fe 
lix, Ptol. 6, 7,21. u. 4, f. θαμουδά. 

Θαμόραε, ου, fo Piat., body Dosith. 6, St. B. =. 4ὁ- 
tsoy Θαμύρα, m. 1) = Bduvpss, Plat. Ion 533,t. 
τορ. 10, 620, a. legg. 8,829, 6, D. Sic. 8, 59. 67, 
Partben. erot. 29, Suid. 2) Inser. 4, 7815. 8) Bil» 
baue, ριανό, 7196. ο 

αμυριανόε, Thingols, Diennsn., Orelli 2964, K 

Bdpvpis,sdos,ode,sy, 1) (6), Thingoldp d. 5. inter 
Verſammlung waltend, f. Hesych. a) S. des Philammaa 
u. der Argiope, nach Schol. Il. 10, 456 &. der Erato, πιο. 
thiſcher Sänger ver Edonen in Thracken. IL. 2, 595, 
Eur. Rhes. 926, Αρά. 1,8, 8, Strab. 7, 881, fr. 85.8, 
889. 350. 10, 471, Plut. mus. 8. cohib. ir. 5, Paua. 4, 
88, 8—10, 7,2, 5., Lue. dom. 18.pisc, 6, Aristid. or. 13, 
p. 448, Tzets, ad Alleg. Hom. in hist, fr. ed. Müll. t. πι, 
p-10. Seine Abbildung, Paus, 9, 80, 2.10, 80, 8, Hyg. 
f. 2 u. als Sternbild, Hyg. poet, astr. 2,6. Epride. 
war von Leuten, die kluger Weife etwas Widerſinniget 
tun: Θάμυρες µαίναξαε, Suid., Hesych., Eust. 1. 
2,595, Zen. 4,27, Diogen. 8, 26. 5, 19, Greg. Cypr. 
L, 2,27. Mosqu. 8,71, Αροεί 8,78, St. Β. s. Ju- 
τνον, Suid., Schol. Il. 2, 595, f. "Auvoss u. Θαμύ- 
θας. Ὁ) K. der Salen, Polyaen. 7, 12. 2){. Thingen, 
61. in Möften, Iornand, Get. 10. 

θάμνροφ,πι, Dingelftäbt, 2. Mälius, Verfertiger 
von Vaſen, Inser. Grut. p. 648, 4, R. Rochette I. aM. 
Schorn p. 53 (518). 

Θαμύρραε, a, m. = Θαμύρας, Insor. 4, 8518. 
1ν, 84, Sp. 
is, m. K. von Aegypten, Afric. b. Syncell. 
56, 4. 

θάνα,͵ v. 1. Θοάνα, St. in Arabia Petr., Ptol. 5, 
17, 5. 

θάνατος, ου, ep. auch 0s0, (d), Tod, der Todes 
gott, 6. der Nat (Hes. th. 212, 759), welcher in 
der Unterwelt wohnt, Gbent. 756, u. als Bruder des 
Schlafs ſchon bei Hom. IL 14,381. 16, 673, vgl. 
mit 16, 454 erwähnt wird, hier jedoch noch ohne bes 
fimmt bezeichnete Geſtalt u. daher Iavarog geftrie 
ben. Er hatte Tempel in Sparte, Plut. Cleom. 9, u. 
Θαδείτα, Ael. b. Eust. Dion. 458, daher ihm denn auch 
die Saditaner allein Päane fangen, Philostr. v. Apoll. 
5, 4, u. eine Gtatue in Sparta, Paus. 8, 18, 1, wie 
er denn au am Kaften des Kypſelos abgebildet wat, 
Paus. 5,18,1. Als Perſon führt ihn Eur. in der Als 
ceſtis auf, [. arg. u. v.24. 1141, vgl. mit Bar. Hipp- 
1378. Med. 1111. Tro. 769. Angerufen wird er Soph. 
Ai. 854 vgl. mit Phil. 797 u. Trach, 884, doch Opfer 
erwähnt nur Orph. h. 87 tit., Virg Aen. 11, 197 
u. Serv., vgl. mit Stat. Th. 4,528 u. Lucan. 6, 600. 
Außerdem gedenkt feiner αἷδ Gott Aesch. fr. Niob. 
147 ed. D. u. b. Ar. Ran. 1892, u. Suid. s. πάγ- 
χου»θς, Pherec. in Schol. Il. 6, 158, Xen. Ephes. 
8,8, Qu. Sm. 1,310. 5,85, Anth, app. 287, Orpt- 
h. 86. 

Θανατούσια͵ n. Ρ]. Tobtenfefl, von Luc. v.h.2, 
22 fingirte® δεβ in der Unterwelt. 

Θανείς͵ f. Inscr. 8, 4976, ο, Add, Sp. 

Bavvobpros, µέγα τε καὶ μικρό», Ort in Mei 
potamien, Proc. aedd. 2, 6. (227, 25), Sp. 

Θαννόραφ, m. Libyer, Her. 8, 15. (Ioa. 7, 2, 1 
heißt ein Sohn des Hieremmon Θάννοε). 

Θανονθίᾳε, f. St. in Marmarika, Ptol. 4, 5, 82. 

Θανονῖταν, Bolfim Süden von Arabia Felix, Ptol. 
6, 7, 28 (v.1. Θανῖται ἢ θανοσήται). 





Bavourdda 


θανοντάθα (7) Θανοντάδα), Ort in Numibdien, 
Ptol. 4, 8,80. 

Barata, St. im glüdl. Arabien, Ptol. 6, 7, 27. 

Θάπινε, dos, f. St. der Blemmyer in Aethiopien, 
Olymp. Theb. fr. 86. 

Θάρα, m. Ιπάθο]. V. des Abraham, N. Τ. Lac. 8, 
84. 6. θάρρα. 

Θαραβασά, St. in Arabien, Ios. 14, 1, 4. 

θαρατά, Anführer der Affyrier, Ios. 10, 1, 1. 

θαργήλαα, f. = Θαργηλία, w. [., Et. Μ. 

Θαργηλία, {. ἀθπί. ΦετΏῇ, od. Kir mſe, eigtl. zur 
Zeit des Erntefeſtes geboren, Hetäre aus Milet, unter 
andern auch bei Antiodhus, dem König von Theffalien, 
Aeschin. in Philostr. ep. 88, p. 920, Plut. Per. 24, 
Hipp. b. Ath. 18, 609, a, vgl. mit 608, 1, Luc. Eun. 
7, Anon. de mulier. in Parad. p 217 ed. Westerm,, 
Suid., Hesych., Phot. 80, 8. 

Θαργήλια, (τά), in Et.M. Θαργηλία, Erntefer 
(f. Hesych. u. Et. M.), a) in Athen zu Ghren des 
Apollo u. der Artemis, Xen. τορ. Ath. 8, 4, Antiph. 
6, 11, Dem. 21, 10, Arist. met. 4, 24, Hyper. b. 
Marp. s.v., Hesych., Suid., B. A. 268, Apost. 8, 81, 
Poll., 8,89, Ath. 10, 424, f. An ven Thargelien hieß 
daher τοῖς Θαργηλίοις od. oscıw, Lys. 21, 1, Plut. 
qu. symp. 8, 1, 2, Hippon. b. Ath. 9, 870, b, Et. 
Μ. 738, 1, nur Ister b. Harp. s. Φαρθμακός hat 
iv τοῖς 6. db) in Mile, Andrisc. b. Parthen. 
erot. 9. 

Θαργήλιος, m. Kirmfe ([. θαργηλία), Mannen., 
Inser. 8, 6879, 6. 10. 

θαργηλιών, Bros, (ὁ-- μήν), Erntemond (f. 
Suid. u. Hesych. s. δαργήλνα), 1) attifcher Monat nach 
ter Sommerfonnenwende (Ende Mai — Unfang Suni), 
f. D. Hal. 1, 68, Plut. Tim. 27, vgl. mit Ant. 6, 42, 
Dem. 21,86, Arist.h. an. 5, 11. 6,21. 9, 5, Plut. Alc. 
84. Demetr.8,D. L.2,5,n.28.8,n. 2,Ael.v.h. 2, 25, 
Marım. Par. 24, im Monat Th. Θαργηλιῶνος µηνός, 
Aeschin. 8, 27, Plut. Cam. 19. Sprichw. von Langſa⸗ 
men war Απιὼν ὃς ᾽Απατούρια ἑπανῆκες Θαργη- 
Asöva, Apost. 8,81. 2) Monat in Delos, 1ο». 14, 10, 
14, Inser. 158. 

Θάργηλοες, m. Warm (f. Et.M. u. Lob. path. 516), 
Mannsn., Nonn. 82, 284. 

Θάριβα, Drt in Baphlagonien, St. Β. ε. Κάν- 


δαρα. 

— Warmſen, Berg in Attila, Plin. 11, 88, 
78. 81. 

Θάρρα, 1) f. &t. der aures Chersonesus in In- 
dia extra Gangem, Ptol.7, 2,25. 2) m. indecl, = 
Θάρα (008 hat Phil. desomn. 1, 10 einmalim acc. 
Θάρραν), V. des Abraham (nad Phil. somn. 1, 9 
κατασκοπὴ ὀδμῆς), Io. Ant. fr. 9, Phil. a. a. O. 

Bappäkeos, m. Kühne, ©. des Amyntas in Ma⸗ 
ecdonien, D. Sic. 15, 60 (L. Dind. ſchreibt für Θαρρα- 
λέονυ: ᾿Αριδαίου). 

Θαρρελάδης, ου, m. KRühners (na Keil en, 
ep- 136 von Θαρρέλεως d. 5. Kühner, alfo mit kuͤh⸗ 
nem Heere oder Volle, doch von Lob. path. p. 516 bes 
zweifelt), Mannsn., Ar. Αν. 17 u. Schol., Suid, (Et. M. 
166, 6 bat θαρραλέδηε). 

Θάρρηξ, ήχος, m. Kühne, Athener, Dem. 19, 
191. 

Bapplas, m. Kühn, ein Art, Cels. de med. 2, 20 
u. 21,K. Aehnl.: 

Bappixay, m. ein Delphier, Wesch. u. Fouc. D. 
Inscer. 361,K. 


Bape's Wörterbuh d. ariech. Eigennamen. 


| 481 


Θαρρά, f. eine zu Arabien gehörige Infel im per» 
ſiſchen Meerbuſen, Ptol. 7, 7, 47. 

Θάρσα, ης, f. St. in βαϊάβίπα, Ios. 8, 12, 8. 9, 
11, 1. (f. It. Anton. p. 186. Ios. fennt.aud einen 
δεῦτ. Eigenn. Θάρροε, 1, 6,5, u.10,1,4 einen König 
der Aithiopier, θαρσίκης). S. Θαρσεῖς. 

pas, m. Nandrat (d. i. kuͤhn rathend), 
Mannsn,, Inser, 2, 2834, 82. 2888, 65. 

Θαρσάνδαλα, Kaftell von Rhodope, j. Czatalcza, 
Proc.aedd, 4, 11 (8056, 14). 

Θαρσέας,πι. Kühne, Mannsn., Herdn. περὶ vor. 
λ. p. 84, 131. ° 

Θαρσεῖς, pl. (nach Ios. 1, 6,1 nad Θαρσός, dem 
Sohne des Jovanus benannt), 1) alter Name von Bis 
licien, = Τάρσος, Ins. a. a. O., St.B. ». Τάρσος, 
Et.M. 2) Name für Kartbago bei Iefaias u. Ezechiel, 
Suid. 8) Landſchaft in Indien, Suid. 

Θαρσίαφ, m. Kühne, a) ΦΙαιβηίετ, Inser. 624. 
b) Bot. Hieromnemon in Delpht, Ross Inscr. ined, 1, 
n. 70,8 (v.1.). 

Θαρσίπολις, m. Baldenhaufen, DMannsn., Am⸗ 
phorenhenkel des Muſ. der ατῷ. Geſ. in Athen, K. 

Bapovöikas, m. Kühnewald (ahd. Chuonwalt), 
Knoſſier, Mion. 11, 269, ff. 

Θαρσύλοφ,πι. Kühnel, Manngsn. auf einer theſ⸗ 
falifchen Diünge, Mion. 8. 111, 262, 

Θαρσὑμᾶχοε, m. Mannen., — Θρασύμαχος, w. 
f., Luc. ep. ΧΙ, 809. 

Θαρσόνων, m. Nand (0. 1. audax), Athener, Inser. 
203. Smyrnder, 6. εἶπεν Polyharmus, Inser. 8140; 
Mion. τι, 195. Andere: Inscer. 2, 2096. 8064, 14. 
Vol. Θρασύρω». 

Θ λεμοε, Θαρυ-, Θαρρυπῖ-, ΘρασυἨ-, 
Hildibold, Mannen. Inser. 2, p. 1084, b. 

8 , vos, m. Nand, Mannsn., Leon. ep. 98 
νι, 506), tn Meinek. del. poet. Anth. gr. p. 48 auß 

οἆ., während Brund u. Jac. παΦ Eonj. Θρᾶσες, 
sdos, haben, f. Mein. α. 4. O. p. 194. 

Θαρσύτας, m. Kühnemann, Atbener (Lufier), 
Ross Dem, Att. 128. 

Θαρσώ, oßs, f. Nanna, Bein. der Athene, Schol, 
N. 5,2. ©. Θρασώ. 

8 Θάρσων, m. Kühne, Inser. 8, 4876, b, Add., 


p. 

Θάρυβιςε,πι. Sinibald, Lyrnaͤer, Anführer der Per⸗ 
fer, Aesch. Pers. 51. 828. 970. 

Bapvridas, m. Nandel, Phigalier, Inſchr. im Phi⸗ 
Topatrit vom 1. Juli 1859, K. 

Θάρυξ, υχος, m. Nandel, Phigalier (f. θαρυχί- 
das), Paus. 4, 24,1. 

Θαρύπας, ου, b. Plut. Θαρρύπας, δ. Thuc. v. 1. 
Θάρυψ, σπος, m., b. Paus. Bdpvmos, m. Apelt 
(abd. Apalpolt, denn πᾶς, Annas if — πατήρ, 
wie ᾽Αντίπας --- "Arıinargos), 1) K. der Molofler, 
Thuc. 2,80. — B. bes Alfetas in Epirus, Plut. Pyrrh. 
1, Paus. 1, 11, 1. 2) Buhltnabe des Menon, Xen. 
An. 2, 6, 28. 

Bapvurröigsos,m. Wich bold (d. h. ampfesfühn, — 
Θ6ρασυπτόλεμος), Theräer, Inser. 16. 

Θάρων,πι. Balde (d. i. fühne =  θάρρω», fo Ahr. 
Dial. ıı, 557, nah Bödh = θήρων), Argiver, Inser. 
n 


. 2. 
Θᾶ8, 82, m. (Wunder?), Mannen., Β.Α. 1181, 
Arcad. p. 125, 16. 
Bardapeis, pl. Ew. einer Stadt in Rarien, Att. 
Tributl. A. Rang. 1,143 u. 156, K. 


51 


θασὺαρεῖς 


432 θασία 
Θασία,͵ f. 1) Rauheneck ([. θάσος), St. in Africa 
propr., Ptol.4,8,88. 2) $rauenn., Inser. 2846. Fem. zu: 
Θᾶσος, ου, Rauhenbühl (= δάσος, f. Et. 
M. ο. v. u. 640, 18, u. Eust. D. Per. 520, u. vgl. 
Archil. $. Plut. exil. 12, Ath. 12,528, d, fo wie das 
Sprihw. Θάσος ἀγαθῶν d.h. ein Wald von Gütern, 
f. Eust. gu D. Per. 520, Suid., Zen. 4, 84, Diogen. V. 2, 
90, Apost. 18,81, Greg. Cypr. L. 2, 25, [. 4άτος aya- 
Φῶν, nah Andern von Phönizier Θάσος, m., w. [., bee 
nannt), 1) (N), Inſel an der Küfte von Thracien, u. gwar 
bes Agäifchen Meeres, welches in tortiger Gegend auch 
n κατὰ Θάσο» Φάλασσα heißt (Plut. Brut. 88), j. Tafo 
od. Taffo, früher Ηδωνίές χρυσῆ, od. Αερία genannt 
(Arr. b. Eust. D. Per. 517, St. B., Plin. 4, 12, 78, 
Fus, pr. ev. 5,88. 6,7). 6. Her. 2, 44—$6, 28, ὃ., 
Hipp. Epid. 6, 8,29, ὅ., Thuc. 1, 100—8, 64, ὅ., 
Flgde. Sie Hatte eine Stadt gleiches Namens, Dem. 
50,29, Archestr. b. Ath. 8,112, a, Scyl. 67, Ptol. 
8,11,14, Apd. 8, 1,1, die aber auh ἡ τῶν Θασί- 
ω» πόλες heißt, Pol. 16, 24, gleich wie an der dor⸗ 
tigen Küſte aud αἱ Θασίων χεφαλαί lagen, Strab. 
7, 881, fr. 44. Die Ew. nämlich heißen Odasos, Her. 6, 
44—7,118, 6. Thuc. 1,101—8, 64, δ., Flgde. Sing. 
@.:asog, insbef. a) b. Her. 2, 44 als Bein. des Hera⸗ 
fies u. b) von Polygnot, Simon, ep. 218 (162 ed. 
B.), der daher auch Θάσιος πάϊς "Aylaopörtos hieß, 
Hesych., 4. c) ein Delier, der von feinen Hunden gefrefs 
fen wurde, Hyg. f. 247. ὁ Θάσιος auch — ol Θά- 
@s0s, Ath. 11, 468,9. Es fieht aber Θάσιος auch als 
Adj., dab. a) Θάσοος οἶνος, Xen. conv.4,41, Dem. 
88, 85, Plut. Demetr. 19, Ael. v. bh. 12, 81, Luc. amor. 
27, Ath. 1, 38, 9, 29,a. 4,29,d, Geop. 8, 28, Et. M., 
Suid,, N. ober Θάσιον οἴνου σταµνίο», Ar. Lys. 
196,u. Bdos’ ἀφορέίδεα, Ar. Eccl. 1119. Derfelbe beißt 
auch oft ὁ Odtasog ohne οἶνος, Ael. ep. rust. 8 u. Θάσος 
(?), Menand. δ. Att. 8, 864,d. Dab. εἰ Θάσνον ἑνέ- 
χεις, Ar. Plut. 1021, was nach Suid. fprichw. wurbe. 
b) Θάσνος λίθος db. ἱ. Marmor, Paus. 1, 18, 6, 
Plut. Cat. min. 11. ce) χέραµος, Theop. b. Strab. 
7,817. d) κάρνα, Ath. 14, 647, f.— aud bloß Θά- 
σια, Geop. 10, 57.— τὰ ἀμύγδαλα, Et.M. e) θά- 
σιοι ο). Θάσιαι ῥαφανῖδες, Ath. 2, 56, ο, Suid. 
N) Θασία ἄλμη, εἶπε Brühe aus Meerfifchen, Hesych., 
ΑΙ. 4, 164,9. 7,829, b, Phot. 80, 15, St. B. Sie hieß 
auch Θασία ζωμάλμη u. Θάσιον βάμμα, Suid,, 
Hesych., u. bei Ar. Ach. 671 u.Suid. 6ασίαν ἆνα- 
zuxöos Aınapdunvxa. 8) Thafifche Waaren überhaupt 
endlich nennt Arist. mir. 104 τὰ Θάσια. — Suid.s. 
bisnnog erwähnt auch eine Schrift Θασιακά. 2) m. 
(NRauh), Phönizier, Begleiter des Kadmus, Her. 6, 
47, Scymn. 661—668, Demag. in Schol. Eur. Phoen. 
7, Gründer von Thafos. Nach Paus. 5, 25, 12, Nonn. 
2, 684, St. B., Con. narr. 87 &. bes Agenor, nad) Apd. 
8, 1,1u.Arr. b. Eust. D. Per. 517 ©. des Bofeidon, 
nach Pherec. b. Apd. 8, 1,1 ©. bes Kilix, od. nad 
Eust. D. Per. 617 ©. des Phönir, V. des Galepfos, 
Harp. u. St. Β. s. Γάληψος. Et. Μ. 219, 46. 
Θάσπις͵, f. St. in Carmania, Ptol. 6, 8. 18. 
Θα(λα)σσία 7 Θάσος νὴσος καὶ πόλες, Pol. 8, 
11, 14. Achnl. θασ(τ)ία ἄλμη für Θασία δ. Hesych, 
Bards, pl. Völterfchaft neben den Mäoten u. dem 
bosporanifhen König unterworfen, Inser. 2118. 2119. 
fe Ο. Inser. V. 11, p. 97. 102,8, 18. 104, b. Wegen 
Θάτης, wo Andre Θάψις lefen, w. f., vgl. Pays. 
Θατμεῶται, Mäotifches Volt, fo nach Bockh C. Inser. 2, 
p. 140, b, während b. Ρεοἱ. 5,9, 17 j. θεμεῶταν ficht. 


θαῦμος 


Θαῦβα ἤ Basta, St. in Arabia deserta, Ῥεο. 6, 19, 
6. Auch ν. |. für Θάββα. 
‚m. (Schauberger?), Mannen., Asel 


Asa, n. pl. Zweigfeier (Bavila wohl 
φαυλία, welches nach Hesych. -- φυλία, wie benn 
bei Ihm θαλλός (Φάλος) u. θύλλα alles κλάδοι 
bef. von Dliven bedeuten), ein von Kteatos eingeführ- 
( Set, Hesyeh. 

Θαὔλοε, [. θαῦμος. 

θαύλων,ωνος, m. ἁθπ[. Oliventrani ([. θα ύλια), 
Athener, Androt. in Schol. Ar. Nub. 985, Suid. 8. v.u.s, 
βουφόννα, Schol.Il. 18, 488. Bon ihm flammte ein altes 
Geſchlecht in Athen, ΌίεθΘανλωνίδαι, Hesych. 

Θαυμακία, ep. u. δ. Hesych. Θανμακίη, b. Plin. 4, 
9, 16 Thaumacie, f. Wunbderburg (f. Θασμαχοί, 
nach Anderen nach Θαύμαχος benannt, w. [.), 1) Sees 
fladt (dab. δ. δι. B. ἡ νῆσος) ander Küfte von Mag⸗ 
nefla, 11.2, 716 u. Eust., Strab. 9,486, St. Β. Em. Θαυ- 
µακούί, St.B.e. ᾽μφίδολοι. 2) = Θαυμακοέ, Eust. 
Hom. 329, 6. 

Θαυμακοί, pl. Wunderburg (f. Liv.82,4), Et. 
Iheffaliens am Malifchen Meerbufen, j. Ὀδοπιοίο, 
Strab. 9, 434 (8, 889), Eust. Hom. 829, 6 u. Liv. δὲ, 
4. 36,4, St. B., in Inser. 1778 θαυμακῶν πόλος, u. 
inep. äd. vıı, 544 Θαυμακία genannt, ὑοῦ bat ia 
legterer Stelle cod. Pal. θαυμακίδαν, woraus Bein. 
Θαυμακιδᾶν vermuthet. Adj. Θανμακίη als Bein 
der Aphrodite, St. B. 

Batpaxos, m. Wunderling, ©. bes Pöas, Apd. 
1,9, 16, St.B. s. Θαυμακία. 

Bav Inser. 160 «έτη, f. ähnl. Gudrun 
(ο. i. zauberhaft od. wundergut), Frauenn., Inser. 1762. 
750, u. nach Mein. in Noas. 9 (Ix, 604), wo im 
cod. Θαὔμ/ ἀρετᾶς u. vulg. Θυμαρέτας gelsfen wird. 

Θαυμάριον, 1. Wunderlich (d. i.admirabilis). Her 
tire in Athen, Ath. 18, 688, ο, 

Oatpas, avzog, m., in Et. Μ.Θαυμᾶς, Bunber (f. 
Ει. Μ. ο. v. u. 247,17), 1) ©. des Dleanos u. ber Ge, 
V. der Iris u. der Harpyen, Hes. th. 285.265. 780, 
Callim. Dei.67 232, Nonn. 26, 859, Piat. Theaet. 
165, d, Apd. 1, 2,6, Plut. plac. phil. 8,5, 2, Cie.n. 
deor. 8, 20. Die Iris heißt deshalb bald θαυμαντίας, 
Virg. Aen. 9, 5, Ον. met. 4, 480, Τα]. Flacc. 8, 116 u. 
Θαυμαντίς,͵ έδος, ΟΥ. met. 11, 647, Claud. Proserp. 
8, 1, u. Thaumantes, Ov. met. 14, 845. 2) ein Gentaur, 
Ov. met. 12, 808. 

Bavpaslas, ov,m. Wunderlich (= aduwirebilis), 
1) Freund des Arceſilaus, D.L. 4,6,n. 19. 2) Schüler 
des Plotin, Porph. v. Plot. 18. 

Θανμάσιον͵ (τό), (τὸ ὄρος), Wunberberg, Berg 
in Mitselartabien, j — —8 8, * Em. θαν- 
μάσιο ι. Β. ©. αυμαστὸν ος, at. Symeon 
p. 17 hd Damasc. de imagg. Ρ. 214, Boss, Ew. Bar 


µαστορίτηε, Shent. 
Baypäcra, f. Stlavin in Ehärones, Inser. 1608. 


Fem. zu: 

a6 ‚St. B. b. Ios. θαυμαστός, (6), Wun- 
der, 1) Theffalifcher (Heros), von ben Belasgern ver 
ehrt, Schol.Il, 16, 258. 2) Sklave des Gajus, los. 18, 
6.6. 8) Manuen., Orelli 6206. 

Θαύμιον, {. Wunder, Brauenn., Wesch. u. Four. 
62. K. 

θαθμοι 7 Θαὔλος, m. Name des Ares bei den 
Macedoniern, Hesych. Nah Schmidt viell. = Borgoc 
d. 1. Hathus od. Krieg. 


θαυνάριος 


Θαννάριοε, πι. römifches Kaflell, welches die Berfer 
einnahmen, Menand. Prot. fr. 51. 
θα ‚Schaue, Insor. 8, 4582, Sp. 
Θαφίνη, Schweſter der Gemahlin des Pharao in 
Aegaypten, los. 8, 7, 6. 
θάψα, ης, f. 1) Et. in Samaris, Ew. Θαψιάτην͵ 
Ios. 9, 11, 1. 2) Seeftabt Numidiens am Fluß Thapfus, 
— Ruflkcada, j. Ruinen von Stora, Soyl. 111. 
θάψακοε, 1) ἡ, (phönig. Furth), a) St. in Sy: 
rien am Eupbrat, gem. Uebergangtpunkt (Tiphſach ο. A. 
T.), |. die Furt El Ramman u. Ruinen b. Ratte, 
Xen. An. 1,4, 11, D. Sic. 14, 21. 81, Piut. Alex. 68, 
Arr. An. 2, 18, 1—7, 19, 8, ὅ., Strab. 2, 77—16, 747, 
ὅ., Ptol. 5, 16.7, Theop. θ. St. B., St.B. s. Alvos. Ew. 
Θαψακηνοί, Xen. An. 1, 4, 18, St B., Suid. b) St. 
in Arabia Petraes, Ptol. b, 19,8. 2) ό-- ποταμός, Bl. 
in Sicilien, viel. der Orontes, Βογἰ. 102. 104. 
Baylwokıs, f. (Bürth, f. θάψιικος), St. bei Kate 
thago, Quadr. b. St.B. Ew. Θαψιπολίτης, St. B. 
Bdıpıs ὁ ποταμός, Fl. der Chersonesus Taurica, 
nad ze ber Salgir, D. Sic. 20, 22.28 (v.1. Θάτης, 
w. ſ.). 
Θάψοε, ου, Furth (f. Odyaxos), 1) (N), 9) 
Halbinſel an der Oſtküſte Sichliens, |. Isola degli Mag- 
nisi, Τπας. 6, 97. 99, Plut. Nic, 17, Ῥοΐγαεα. 1, 89, 8. 
Mit einer Stadt gleiche® Namens darauf, Thuc. 6, 4. 
Ew. θάψιος, δι. Β. b) Küftenfladt von Byzatium in 
Africa proprie auf einer Lantfpige (χερρονήσφ) 
beim j. Vorgebirge (Ras) el Dimas, Scyl, 110, D. Sic. 
20, 18, Strab. 17, 881. 884, Plut. Caes. 58. Cat. min. 
58, App. Lib. 94, D. Cass. 48,7. Ptol, 4,8, 10, An. 
st. mar. magn. 111—113. Ew. θάψιος, St. B. 2) m. 
a) Fluß bei Ruficada in Numidien, j. Oued⸗Reſas od. 
Βεί[α, Vib. Sequ. b) anberer Fluß, von welchem ὁά- 
wog, θάψινον ξύλο», ein Holz zum Gelbfärben. u. 
7 δαψία, eine Wurzel, [. Lex., ihren Namen haben 
follen, Hesych. Bei Schol. Nic. Ther. 529 aber iſt es 
eine der ſporadiſchen Infeln zwiſchen Arcäufa u. Phö⸗ 
nige, welche fo heißt u. von ber θάψος u. Φάψινον 
berfommen follen. 

Bla, f. Shauendburg. St. in Lakonika, Philoch. b. 
St.B. &mw. θεεῖς, St.B. 

Θαάγγελα, n. pl. St. in Karien, wahrfch. Σουάγθλα, 
το. [., δί. Β.. &w. Θεαγγελεύς, Ath. 6, 241, b,St.B. 

Θεαγγελίδηε,πι. Herolz, Athener, Philhiſt. T. iv, 
Φε 4. π. ὃ, Κ. 

Θιάγγελοφ,πι, Herold, eigtl. Schau⸗ οὐ. Feſtkũn⸗ 
der, Rhamnufler, Inscr. 291. --- 2, 1529, b, Add. 

θεαγένεια, f. Sottliebe, Brauenn., Orelli 4547, 
K. Fem. u: 

Θεαγένης, ους, 83, acc. n, Plut. reip. ger. praee. 
18, Suid. s.v. u. Παμπρέπνος, doch dfter ην, Paus. 
6, 11,2. 8. 15,8, Heliod. 2, 16.8, 4, δ., Nic. Eug. 
6, 888, Harp. s. Bsoysltov, Schol. Ar. Pax 868, 
voc. Θεάγενες, Suid.s.’dpyıddas, Weliod. 1, 26, 8,, 
n. pl. Θεαγένεις, Schol. Ar. Av. 822 (6), Gotts 
Iieb (ahd. Sotleip d. 1. Gott angehörig, eigtl. von Gott 
berfiammend, od. Fromm hold, f. Hesych. s. Isa- 
γενής), 1) Athener, a) Thuc. 4, 57. 5, 19. 24. b) 
fpäterer Archon nach Suid. δ. Παμπρέπιος unter Ber 
ποπ. — ο) ein felger Menſch, der, was er verſprach, 
nicht gu halten pflegte, welcher dah. καπνός hieß, u. 
von dem das Sprichw. herkam: Θεαγένους ἑκάτει- 
ον, weil er flets ein folches Bild mit ſich herum trug, 
Suid. s. ν. u. δ. ἑκάτδιον. d) ein armer u. auffchneil> 
derifcher Menſch, von dem die Stelle bei Ar. Av. 828 


483 


u. Schol. ſprichw. geworden war, fo daß «6 von bürfe 
tigen Umfländen hieß: Θεαγένους χρήματα, Apost. 
8, 84, od. Θεαγένους yonuara τά 1’ Αἰσχίνου, 
Suid., s. v. u. s. Onvala. — ©. Ar. Av. 1127. 1296. 
Pax 928. Lys. 68 u. Schol. 2) Tyrann von Dies 
gara, Schwiegervater des Kylon, Thuc. 1, 126, Arist. 
polit. δ, 4. 5. rhet. 1,2, Plut. απ. graec. 18, Paus. 
1,28, 141,2, d. 8) Thebanifcher Feldherr bei Cha⸗ 
ronea, Din. 1, 74, Plut. Alex. 12. mul. virt. 24. conj. 
preec. 18, Polyaen. 8, 40, Harp. s. Θεογείστω». 4) 
Delphier, Curt. A. D. 74. 5) Ῥαπίτείαβ u. Olym⸗ 
pionile aus Thaſos, fpiter als Heros verehrt, Paus. 6, 
6, 5—6. 11, 2—9.15, 8, Plut. praec. reip. ger. 15, 
Luc. hist, 85. eine Statue in Olympia (Altis), Ρος. 
6, 11, 9, in Thafos, welche Krankheiten heilte. Lue. 
deor. conc. 12. 6) aus Rhegium, alter Schrififl. u. 
Grammatiker, Schol. I. 1, 381. 20, 67, Suid, 
s. ἑχάτειον u. ὑηνεία, Tatian. adv. Gr. 48, Eus. 
pr. ev. 10, 11, Schol. Ar. Av. 822 u. Pax 928. 
7) Macedonier, fyäter Gefhichtfehr., St. Β. s. "Axs- 
σαµεναέ — Φύσχκος, d., Tzetz. Lyo. 176 u. Chil. 
7, 806 (f. Θεογένης), Phot. 161, p. 104, b, 15, 
Parthen. erot. 6. 8) Sophijt aus Knidus, Lehrer des 
Herodes, Philostr. v. soph. 2, 1, 14. 9) Syrier, Schol. 
Ar. Pax 868. 10) Eynifer aus Paträ, Luc. Peregr. 
mort. 5. 6, vgl. mit 86. 11) Andere Philoſophen, Luc. 
Catapl. 6. — Dam. v. Isid. 157. 12) Mathematiker, 
Suet. Aug. 94. — Alex. Aphrod. 2, 89. — Galen. Iv, 
178. 12) Perſon b. Heliod. 1,8—8, 4, 6. er n. feine 
Reute, ol περὶ τὸν Θεαγένη», Heliod. 2, 20. 5, 8. 
Adj. Θεαγένιιος, Heliod. 2, 8, vgl. Nic. Eng. 6, 
888. 14) Andere, Mar. Proci. 29. — Suid. s. 4ρχι- 
άδας. Inser. 2, 1947, 11. 2085. 2100. 6. Θεογένης 
n. Θειογένης. 

θεα 4, m. Frommholz, Athener. a) Archon 
DL 78, 1,D.Sio. 11,65, D. Hal. 9, 56, Marm. Par. 
58. b) Prespaltier, Ross Dem. Att. 157. 

Beäyns, ους, 51, η» (Aecl.) voc. Θέαγες, (Plat. 
Theag. 122,e, 8.) (6), Heiltg (f. Φέαγον b. Hesych.). 
1) ©. des Demoboeus, Sokratiker. Plat. ap. 88, e.rep. 6, 
496,b, Ael.v.h. 4, 15. 8, 1. Berfon in Platons Thea» 
ge8, Plat. Theag. tit. u. 122, d—181. 2) Ῥψιδαροτάες, 
Iambl. v. Pyth. 257. 261, Stob. flor. 1, 67 u. ff. 

Θιαγόρας, m. Alfred (ο. i. Alf — red), Mannen, 
Phalar. ep. 18. 

Θεάδεέφος, m. ähnl. Gottlieb (f. Osaydrns),Mont. 
Cotel, 2, 475, Sp. 

Bealönros, ου, 1η. Fürdtegott, Mannen., Inser. 
4, 8518, 77, Sp. 

Blawvar, pl. Küftenftatt Byzaciums in Africa pro- 
pria, j. Taineh, Ptol, 4, 8, 11. vgl. 1,15, 2, f. Θένα. 

Oealveros, m. Gottlob, 1) 6. des Tolmides, 
Wahrfager aus Platää, Thuc. 8, 20. 2) Athener, Sphet⸗ 
tier, Inscer. 294. 2, 2388, 122. 

Braios, voc. Θεαἴε, m. — Θειαῖος, Pind. N. 10, tit. 
u. ν. 46 u. 69. — Anderer u. zwar Triforyfter, Inser. 111. 
8, 5662, b. 

Θέαιϊροε, m. (Shaubah?), BI. in Thracien, j. 
Teare od. Deara, Callim. ep. 176 (v11, 514), f. Τέαρος. 

os, ου, voc. (Plat. Theaet. 144, ἆ, ὅ.) ®e- 
αίτητε, (6), ähnl. Dankegott (eigtl. von Gott erbes 
ten, u. darum Gott zu danken), 1) Athener, a) 6. des 
Eupbrontus, Schüler des Sofrates, der im pontifchen 
Herallea lehrte, Suid., D. L. 2, 6, n. 12, Plat. polit. 
258, a. 266, a, Berfon in Platons Theätet, Plat. 
Theaet. 142, a—210,c. u. in Platon? Sophist. 217, 


81* 


θεαίτητος 


484 θεανδρίδαι 


e—267,b. b) Andere Athener, Meier ind. schol. n. 59 
u.n.10 (nad Gonj.). 2) aus Herallea in Pontus, Zus 
Hörer des Plato, Suid., wahrfch. derfelbe mit d. Athener. 
8) Nheginer, Pythagoräer, Iambl. v. Pyth. 172. 4) 
δὲβοδίες, Pol. 28, 3—80, 19, d., οἳ περὶ τὸν Θδα(- 
τητο», Pol. 28, 8. 27, 11. 28,2. 14. 29,5. 5) gwei 
Berfaffer von 8 Epigrammen, a) D.L. 4,5,n.6.8,1, 
n.25 u. in Auth.— b) ©. Σχολαστιχός, Anth. 6, 27. 
ıx, 659. x, 16, f. Iac. Anth. zırı, p. 967. 6) Schriftft. 
über Sprichw., vielleicht der vorige, Apost. 18, 42, 
Buid.s. οὐδὲν πρὸς τὸν dıöyucor, u. viell. Schol. 
Theooor. 1, 118. 147. 7) Andere, Callim. ep. 8 (1x, 
664). — Inser. 2, 2886, 4. 

Θεανδρίδαι, dat. ascı, Onttmänner, ein Geſchlecht 
in Μερίπα, Nachkommen eines Θέανδρος, Pind.N.4, 118. 

Beavöpidns, f. θυάνδρ. 

θεάνδριος, m. Sottmenn, Mannan., Inser. 8, 
4609, Sp. 

Θεανδρίτης, vgl. Θνυανδρ. 

θάάνερα, -- Ἡσιόνη, T. des Raomebon, Ist. u. Hel- 
len, b. Tzetz. Lycophr. 467. Fem. µι θεάνωρ. 

Θθεινὴ νῆσος, f., Soph. b. Hesych. richtiger vielleicht 
νόσος flatt νῆσος u. θεανή d. I. Isla. 

Bsavris, έδος, {. Dfkaras d. ἐ. Theias Tochter, 
Maxim. χατ. 94. 

Θέαντοφ,πι. Heiliger, aus Leprea, a) V. des Allines 
tos, Paus. 6, 7, 8. Ὁ) S. des Allänetos, Olympionife, ebend. 

Θεᾶνά, οὓς, of, ώ, (N), in Anth. 14, 188 aud) @v), 
Alberat (= Θεονόη) od. Anſa, 1) T. des Danaos, 
Apd.2,1,5. 2) T. des Kiffeus, Gem. des Antenor, 
BVriefterin der Athene in Slios, Il. 5, 70. 6, 298. 302. 
11, 224, Lac. Imagg. 19, Diot. 5, 8. Ihr Bild gu 
Delphi, Paus. 10, 27, 8. — Trojanerin, Qu. Sm. 1, 449. 
8) Gem. des Metapontos, Königs von Starte, Hyg. 
{ 186. 4) T. des Pythonax, od. nach Suid. s. Huda- 
γόρας bes Krotoniaten Brotinus, nad Suid. s. v. aber 
aus Kreta, Gem. des Pythagoras, Hermes. 5. Ath. 18, 
599, a, Jambl, v. Pyth. 182. 146, Porph. ν. Pyth, 4, 
Schol. Plat. rep. 10, 600, b. 5) T. des VBrotinus aus 
Kroton, nad Andern Gem. des Ariftäos, od. auch Gem. 
bes Metapontiners Brotinus, Pythagoräerin, Iambl. v. 
Pyth. 265. 267, Porph. v. Pyth.19, D. L. 8, 1, 22. 
26, Soer. ep. xIv, 1, Suid. s. v., ep. xıv, 188, Luc. 
amor. 80. imagg. 18, Theon. prog. 5. Sprüde von 
ir u. a. Schriften, Clem. Al. str.4, 522, Stob. ecl. 
27, Poll,x, 821, Briefe ed. Orelli Lpz. 1815. 6) eine 
jüngere Pythagoräerin, T. des Leophon, Gem. des Kar 
τυβοῦ, ob. Kroton od, Brotinus (f. oben) aus Thurii 
od. Metapont, Suid., Phot. cod. 259. — Bgl. Plut. 
eonj. praec. δΙ. 48. 7) aus Loeri, Dichterin, Suid,, 
Eust. 11. 2, 711. 8) Athenerinnen, 9) 4γρανλῆθδε», T. 
des Meno, Plut. Alc.22. b) ΦΘείᾶτε, Antiph. u. Anax. 
b. Ath. 8, 889, b. 18, 558, ο. c) Inscer. 158. 3 
Bdotierinnen. a) Thebanerin, Dur. b. Ath. 18, 660, b. b 
aus Leuctra, T. des Skedaſos, Plut. amat. narr. 8. 10) 
aus Sparta, M. des Pauſanias, Polyaen. 8, 51. 11) 
aus Pholäa, Damag. ep. Υ11, 735. 12) Andere: Paul. 
Sil. ep. v, 288. — Inser. 2, 2161, Add, 2808, 2. 8, 
65878. ©. θέλµος. 

Θεάνωρ, ορος, (6), Bottmann, 1) Pythagoräer aus 
Kroton, u. Perſon in Plut. gen. Socr., f. tit. u. 18---2δ, 
& 2) Andere: Inscr. 2, 2168, f, Add, 3466. 

Θιάρης, m. Gotthold (— Θεάρεστος, f.Lob.path. 
Ρ. 270), aus Sermione, Paus. 10, 9, 10. 

(Bas, ου, (6), Bottholds od. Schauers (f. 
Θεάρης), 1) achaer, Paus. 7, 14, ὃ, er u. feine Be⸗ 


θειαῖος 


glettung (als Geſandte), οἳ περὶ (τὸν) θεαρίδαν. Pol 
82,17. 83,2. 2) Megaleopolit, Plat. Cleom. 24. 8) Spar» 
taner, a) Plut. lac. apophth.s.v. b) Inser. 2102.2, 
2901. 4) Bdotier, Bdotarch, Paus. 10, 20, 8. Aebnl.: 

Θεᾶρίδην, ου, ep. gm, (6), 1) Br. des Tyrannen Die 
nuflus des ältern, D. Sic. 14, 102. 108. 109, ΡΊαι. Dion. 
6, Schol. Plat. p. 468. 2) Arkadier (Ξα[οπίετ), Απρ. 
Sid. 19 (ντα, 111). 8) Anderer: Inser. 8140, 44. 

ἄριον, π. Schaue, (= Hewpiov), ein bem 
Apollo Pythius geweißter Blag für die Φθεωροέ auf 
Xegina, Pind. N. B, 122. 

Beäpıos, d, Schau, (-- θεώριος), Bein. des Apollo 
in Trögene, Paus. 2, 81,6. 

Beäpis, (dog, 1. Drupmwib (d. δ. die dem Heiligthum 
befreunbete, = θδωρίς), Frauenn., Inscr. 1202. 

,„wvos, (6), Shaumann, 1) Aeginet, 
Pind..N. 7, 10. 85. 2) berühmter Bäder in Athen, Plat. 
Gorg. 518,b, Antiph.u. Ar. 6. Ath. 8, 112,d.e, Ari- 
stid.or.45, p. 144. 180. 46, p. 208—495, δ., The- 
mist. or. 21, p. 251 u. 38, p. 298. — Buid. 

Θεάρκηε, m. Sotthard, Klitorier, Pol. 2, 55. 

θεασίδης, τα. Gottlich, Spartaner, S. des Έεορτε: 
pes, Her. 6, 86. 

Bsardy, m. (Schauer?), Barbaren Name, Et. M 
715, 12. 

Θιαύα͵ St. der Hercaonen in Hisp. Tarrac., Ptol, 
2, 6, 64. 

αύην, m. Insor. 8, 4606, 1, Sp. 

Θηθά, Kaftell ἐπ Miefopstamien, nah Reichard 
Dibitach, nicht weit vom oͤſtl. Ufer des Tigris, Art. b. St. 
B. &w. Θεβηθηνόε, St. B. Bei Thphlct. 8, 10 (184, 9) 

βοθών. 6. Θηβηθώ». 

(r, πι. Thphn. 649, 7. 774, 18, Sp. 

Oeyyovßis, f. St. in Mefopotamien, Ptol. 5, 18, 12. 

λαφαλασάρ, indecl, δ. Ios. 9, 11, 1 Θεγλα- 
Φφάλσσαρ, indecl. u. 9, 13, 8 Θεγλαφαλασσάρηᾳ, ος, 
m. K. der Affyrier, Suid. s.v.u.s. Ayal. 
έδωρον, m. -- Θεόδωρος, Megar. Infchr. 6. A. 
Rang. Ant. Hell. ı1,n. 695, vgl. Θέμναστος u. θέξο- 
τος etc., K. 

Θάζοτος, m. Gottleber, Tanagrärr, Inſchr. im 
Philhiſt. Heft L—2, tab. 8. 

Θεήκεστοο, m. Gottheil, Athener, Ερχιεύς, Akt. 
Stew. x, c, 169. 

Θεήκολος, m. Gottſchalk (d. i. Gottes Diener, 
f. Φεηκόλος, Paus, 5,15, 10), Mannen., Inser. 1738. 
8, 6409. Bal. Θεοκ. u. Θευχ. 

Θεηκολεών, ὤνος, ὁ, Briefterbaus, Paus. 5,15, 8. 

Oda, f. Schaue, Oſtara (d. i. Gottheit tes aufs 
ſteigenden Lichte, f. Et. M. ο.ν.) Schauberg, 1) T. 
des Uranos u. der Ga, Gem. des Hyperion, M. des 
Helios, der Eos, Selene, Hes. th. 185. 871, Pind.L 
4 (δ), 1, Apd. 1,1,8. 2,2, Orph. δ. Procl. in Tim. 
6, p. 295, ScholL ΑΡ. Rh. 4, 54, Et. M. 779, |. 
Dav. Baavrıds, άδος, Maxim. xar. 402 (f. C. Inser. 
9, Ρ. 29, Ὁ), Θειαντίνη, eben. 191. 270. 595, u. Θα- 
avris, έδος, f. ebend. 6 init., Theias Tochter, ſ. Θε- 
αντίς. u. Θείαφ, πι. 6. der Theia, d. 1. Boreas, Suid. 
2) T. des Okeanos (nad) Suid. δ. Κέρχωπες, Sem. 
des Dfeanos), M. der Kerlopen, Zenob. 5, 10, Tzetz. 
Lye. 91, Eust. Hom. 1864, 84. 8) Inſel des ägäi- 
fen Meeres, |. Makra Kammeni, Plin. 2,87, 89. 8, 
12,28, Pomp. Mel. 2, 7, 11, A. 4) &t. im Pontus 
GCappad., j. Naffakut, It. Ant. p. 217. 

Θειαῖος, m. Scheuerlein, Atbener aus dem Pei⸗ 
täeus, Inser. 102.2, 2468, b. 65. Θεαῖος. 





θείας 


Θάαε, αντος (f. Et. Μ. 371, 6), m. Schauer 
ſ. Suid. 5. v.), 1) 8. der ποτε, V. des Adonis, 
Hemahl und Vater der Myrrha, Apd. B, 14, 4, 
Ant. Lib. 84, Tzetz. Lyc. 829, Et. M. 176,86. 2) 
. θεία. 

Θάβα, böot. = Θήβα, f. Ahr. Diel. 11, 152, u. fo: 
Jeißadev, Ar. Ach. 862, u. Θάβαθι, Ar. Ach. 868, 
.. Θεαβθου, gen. w, Inser. 1571. 1598, Ulriche 
Reife 6. 247, Keil Insor. boeot. x, od. Θειβεῖος, 
nser. 1588 (1585). Auf einer Münge (Boͤckh meteor. 
inter. 188 ΘεΡη, = θειβήω». 

Θάβιχος, m. Brintmann, (9δοί. = Θήβιχος), 
Ebebaner, Insor. 1577, 

Θεδότιοα, gen. ω, m. Patron. u. Bein. des Lam⸗ 
τίαθ, Inscr. 1698 (Keil vermuthet 4ιοδότνος). 

Θειλούθιοι (d— uns, "Osmond, fonad Ahr. Dial. 
1158, η. 6, == Φεθλούθιος. d. h. Monat, wo ein Gott 
rfchien, nad) Böckh Inser. n. 724, b u. Bödhs Gtaatsh. 
1, 874 = Θαλύσια, w. f.) böotifier Monat = 
Φαργηλιών, Inser. 1569, v. |. Θηλύδιος, |. B. 
n Megara, Marator. t. 11, ©. 591, in Ghäronen, 
Bödha.a. O. (1841. Franz οἱ. ep.n. 74). 

Θαναμάξη, 1. »Heiligenfuhr wie Heiligen⸗ 
chmidt, in einer Rumanifchen Zufchr., Inser. 8,6860, b, 2. 

Θκογένηε, voc. Θειόγενες, m. == θθαγένης, Cal- 
im. in Schol. Ar. Pax 863. — Antip. ıx, 541. 

Ouobäyas, αντος, (6), due (aus Gottfried d. i. 
nit Gott ſchüdend od. bezwingend), 1) 6. bes Dryops 
fo nad Mnas. in Schol. ΑΡ. Rh, 1, 131), 8. ber 
Dryopen, ®. des Hylas, Αρ. Rh. 1, 1218. u. Schol, 
916. 1855, Anth. Plan. 101, Call. h, 8,161, Apd, 
1, 9,9. 2,7,7. Adj. davon Theodamantieus ὃ. i. Hy⸗ 
as, Prop. 1, 20, 6. 2) Trojaner, S. tes Priamus, 
Irph. lith. prooem. u. v. 94. — Gem. ber Neäre, ®. 
vs Drefäus, Qu. Sm. 1, 292. ©. Θεοδάµας. 

θειοδότα, {.--- Beodara d.i.Bsoddrn, Brauenn., 
?hilet, 2 (vır, 481), 

Baodsrn, = Θεούότη, Frauenn., Iul. Aeg. 40 
νι], 565). 

Θειόδοτος, m. — Bsddoros, Mannen., Philet. 2 
vıı, 481) 

Θαομένηε, nros, m. Dsleb, ©. bes Theiodamas, 
Jellan. in Schol, ΑΡ. Rh. 1, 181. 

Θεΐον, u. Goßweil (Sof = Bott), St. in Atha⸗ 
nanien, Liv. 88, 1. 

Θεονόη, f. Alberat (f. θεανώ), Frauenn., Bian, 
.9 (vr, 387). 

Beios, m. Gottl ich, Aſtronom aus Athen. Nach Fa- 
rie. bibl. Gr. IV, p. 44 not. viel. bloß Epith. ὁ θεῖος. 

Θεοῦς, m. Asbach, Nebenfl. des Alpheus im noͤrd⸗ 
ichen Lalonien an der arkadiſchen Grenze, j. Kutufa⸗ 
'ina, Pause. 8, 86, 8. 

Θκαοφάνη, f.Ansberta, Spartanerin, Inscr. 1499. 

Osipapos, m. X. der Tyrier, Chron. Pesch. (Bei 
os. 1, 6, 1 beißt ein 6. Noahs Θείρας, nad, wel 
βεπι man die Thrazier Θεερᾶς nannte.) 

Burda, f. Bottheil, 1) Nymphe, die den Zeus 
mferzog, Paus. 8, 38,3. 2) St. im ſüdweſtl. Arkadien, 
ingebl. von ver Nymphe angelegt, die bier hoch verehrt 
ourbe, Paus. 8, 88,8. 9. 47,8. Ihr Gebiet 7 Os⸗ 
sowie, Paus. 8, 88, 9. Ew. θεισοάτηε, St. B. 8) St. 
π Mittelerfapien jum Gebiete von Orchomenus gehö« 
ig, dab. ἡ προς Opyousvas genannt, Paus. 8, 27, 4. 
ἱ. 28,4. Em. wie oben. 

Θιιοσσά, L. phönizifcher Name der "Eifaca, Timae, 
r. 23. 


485 


θΘεστιεῖοι, böot. = Bsanıslog, Keil Inser. boeot. 
x, Insor. 1598, f. Ulricht p. 188, n. 6. u. Θεισπιεύφ 
= θεσπιεύς, Ulricht Reifen, S. 247. 

Θκαωδᾶς, m. Gottlich, Philofoph aus Laodicea, D. 
L. 9, 13, n. 7. 

Θαωφύλακτος, = Θεοφ., Inser. 4, 9820, Sp. 

θίκλα, as, f. Alpheit (θέκλθον nad Hesych. 
= θαυμαστόν, vol. Φέσκελος), Krifll. Frauenn., 
Buid., Phot. 18,2, 27, vgl. mit Choerob. in Β.Α. p. 
1200. — Insor. 4, 8683. 9188. 9139. — µάρτυρ, 
Proc. aedd. 1,4 (190, 16). 

Θαιλιανός, m. Wunderlich, Mannen., Inser. 4, 
9168, Sp. 

Oscrautvns, m. (wenn nicht verborben -- δέκτ or. 
Hinz u. — ἁμένης d. ἱ. Süßfind, denn ἀμένης 
==nasdtoy, Et. M. 81, 41, Choerob. p. 50, 4), Spare 
taner, Plut, apophth. Lac. s. h. v. 

Θοιόα,͵ ας, ο). Ios. 8, 10, 1 Θεκωέ, indecl., 61. 
in Paläftina, j. Telua, 198. arch. 9, 1, 8. v. 108. 75. — 
Hierher gehört wohl auch das θεκᾶοε bei Suid. 

θελαίσιοε, gen. o,m. Buttwill, Lesbier, f. Le- 
bas Inser, Τ. 11, p. 124. Ahr. Dial, 11, p. 496 bat 
Ααίσιος, u. Mytilenäer (Θελανσίω), Inser. 2188, b. 
Add. 2265, b. Add. Doch zweifelb., [. Ahr. Dial. τι, 
p- 588. 

Θιλαμοῦῖα, f. Kaſtell Arabiens, Quadr. b. St. B. 
6. Oelayovfatos, St. B. 

Θιλβαλάνη ἢ Τελβάνη, St. in Armenis Major, 
Ptol. 5, 18, 21. 

Θελβεγκάνη,{, Ort in Babylonien, Ptol. 5, 20, 6. 

BaAß 8, 1. f. Θελµενισσός. 

Oel yives,pl.— Teryives, (Runen), Hesych., Eust. 
1871, 3, Et. Μ. 445, 9. 751, 88. 

θέλδα, Ort in Miefopotamien am Guphrat, Ptol. 
5,18, 6. 

Θέλδη,{. Dri in Affyrien, Ptol. 6, 1,8. 

Θελέροφος, od. Θελέρεφοε, m. Wünfher (d. 5. 
zaubernd, denn Φελερόν — θελεκτόν u. τὸ δέλγον 
τὰ öuuate, Hesych.), Dichter, Phot. cod. 167. 

Θιλλᾶ, Dorf am Jordan, 198. b. Iud. 8, 8, 1. 

® sn Θελβενισσός, St. in Syrien am 
Drontes, Ptol. 5, 15, 19. 

Θέλµη, f. Drt in Babylonien, Ptol. 5, 20, 8. 

GAuos, m. Inser. 3, 5444, Add. (Θεα»οὺς 2), Sp. 

Θελξιέπεια, f. ähnl. Rundrut (ο. i. Zauberfung- 
frau, eigtl. *Singrun), eine der Eitenen, Eust. p. 170), 
45, Tzetz. Lyo. 712. 

θελεινία, f. (viell. Θελξενόη, nach Mein. Θελχενία), 
Bein. ber Hera in Athen, Hesych. 2) T. des Day 
4:84, Dion. in Phot. lex.s. Πραξιδέχη. S das Sigte, 

Θιλξίνοια, b. Nonn. θελξινόη, (ἡ), ähnl. Bubrun, 
goͤttl. od. gute Zauberin, eigtl. die Herzbezaubernde. 1) 
T. des Ogyges, Suid. s. v. u. Dion. b. Suid. s. Πρα- 
ξιδέχη, |. Θελξενία. 2) eine der Mufen, Cic. n. deor. 
8, 21, Tzetz. zu Hes. op. 25, Μπας. b. Arno). 8. 
87. 8) Dienerin der Semele, Nonn. 8, 195. 4) Frauenn. 
9) Aristaen. 1,19. b) Xen. Ephes. erot. 5, 1. 

Θελξίων,ονος, m. Wünfder (d.i. Zauberer), ©. 
des Apis, V. des Acgyros, Paus. 2, 5, 7, nad) Apd. 
2,1, 11. Acus. b. Tzetz. Lyc. 177 Mörder des Apis. 

θέλπονσα, ης, (ή), Wippera, — Witperta d. 
h. die weitbinglängende (fo nah Welcker ε Kret. Kol. 
in Theb. S. 45 -- Τηλέφασσα, Te)poüca, Τελ- 
φοῦσσα, Τιλφῶσα, «ελφουσία, w. f.), 1) St. im 
nordweſtl. Arkadien am Fluſſe Zadon, Pause. 8, 25, 2 — 
4. Die Umgegend 7 Θέλπουσα χώρα, Paus, 8, 24, 


θέλπουσα 


486 


4, ο). ἡ Θελπουσία χώρα, γῆ, Paus. 8, 34, 1, u. 
bloß ἡ Θελπουσία, Paus, 8, 25, 4. Die Ew. (οἳ 
@sınoöcsos, Paus. 8, 25, 8. 4. 2) Nymphe, T. des 
Ladon, von welcher die Stadt s. 1 benannt fein foll, 
Paus. 8, 25, 2. 

8 Θελφράχης, Klofter, Proc. aedd. 5,9 (190, 16), 


p. 

Θελχάρ, f. St. in Indie intra Gangem, Ptol. 7, 
1,12. 

Θωμά, St. von Ehalpbonitis in Syrien, Ptol. 5, 15, 
17. 


Θέμαλλος, m. (Edftein?), aus Philippopolis in 
Baläftina, Inser. 4686. 4687. Auberer, 8, 8846, Add. 

Θιμᾶν, indecl. St. ber Edomiter in Arabia Petraes, 
1. Maän, Et.M. 446, 82, LXX Jer. 49, 7. 20, Ezech. 
25, 18, Amos 1, 12, 8. (los. nennt 1, 12, 4 einen 
Eohn Ismaels Θέμανοςφ u. ebenfo 2, 1, 2 einen Sohn 
bes Gliphages. Denn θεμάν Heißt in LXX nad 
Hesych., ἄνεμος νότος η ἀνατολή.) 

Bepareirıs, &, Preis, Frauenn., Iuser. 8, 5594 col. 
dextr. 21. 26. 57, Sp. 

Θεμβρίημοε, m. (viell. Θεμβρία, δῆμος zu lefen), 
St.in Karien. benannt nach einem Θέμβριμος, wahrfch. 
Θέμβρος. Ew. Θεμβριμεύᾳ (wahrſch. Θεμβριεύς), 
St. B. ©. θυµβρία. 

Θέμβριμοε, m. Mannen., St. B. 3. Θεμβρίημος. 

Θεμβρώνιον Φόρο», m. Drt in Möften, Dexipp. 
b. Syncell. 876, a. 

Θεμέλη, f. Grund, = Zeuiin, ald Name ver 
Erde, Apd.b. Lyd. de mens. p. 82. 

θεµέλλαν, a, m. Fürſt der Araber, Strab. 16, 758 
(θέμελλα). 

Θεμεῶται, Bolt im aflatifhen Sarmatien, Ptol. 5, 


9, 17. 
m. (@bel), ein Troer, Virg. Aen. 9, 


θελφράχης 


Θιμίμης, arab. Stammpvater, Thpbn. 512, 4, bei 
Andern Tauos nad Goars Note, Sp. 

Θέμις, «dog (fo Orph, h. 48, Paul. Sil. ep. ıx, 
658, Ruf. ep. v, 70, Bacch. fr. 80, Aesch. Prom. 
18, Eur. Or. 164, in Brofa 3. B. Piut. def. or. 
21 u.a. Syäteren), doch b. Hom, (Od. 2, 68. h.8 (7), 
4, u. Orph. h. 88), Θέμιστος (nad Schol. Od. 2, 
68 äolifh), u. bei Pind, Of. 18, 6 fo wie in Plat. rep. 
2,879, e Θέμιτος, ion. (Her. 2, 50) Θέμνος, dat. 
Θέμιδε, ep. (11. 16, 87,b. 28 (22),2, Hesych.) Θέ- 
note, acc. Θέμεν, ep. (Il. 20, 4) Θέμιστα, voc. 
Θέμι (1. 16, 98, Eur. Med. 160, Greg. ep. VIII, 
110), gen. plur. Osuldw», Paus. 2, 51,5 (das poet. 
Φέµεστες u. den dat. pl. θέμισσεν f.im Ler.), (7), Ewa 
— lex, nad) Orph. fr. 28 ἥπερ änacı θεµεστεύει τὰ 
dixase, nad Et. M.445, 18 δηλοῖ τὸ πρέπον καὶ 
τὴν σωματικὴν θεάν), 1) T. des Uranos u. der 66ᾳ, 
Πες. th. 185, Aesch. Eum. 2, D. Sic. 5, 66, Apd, 
1,1,8, Titanin, Aesch. Prom. 874, urfpr. = Γαῖα, 
f. Aesch. Prom. 209, ift Πε nicht nur die weiſſagende, 
Aesch. Eum. 2, Apd. 1,4, 1. 8,18,5, Paus. 10,5, 6, 
D. Sic. 5, 67, Strab. 9, 428, A. aus deren Bufen Licht 
zum Parnaſſos aufiteigt, Plut. ser. num. vind. 22, A., 
fondern auch die Geburtsgöttin, ©. εἰλείθυνα, Noun. 41, 
162, u. als perfonifizirte ©ercchtigleit eine Schwurgott⸗ 
heit, Plat.legg. 11, 936, ο, body nur bei Späteren, tab. 
ναὶ, ui, vn (τὴν) Θέμεν, Phan. ep. xı1,81, Theod. 
Prodr. 8, 94, Luc. Iup. tr. 19, Nic. Eugen. 5, 75. 
Sie wurde befungen (Orph. h. 79) u. zugleich mit der 
Artemis angerufen, Eur. Med, 160, vgl. mit 169, u. 


θεµιστιάδες 


in Tempeln u. dur Altäre verehrt in Theben, Paus 
9, 25,4, in Olympia, Paus. 5, 14,10.17,1, in then, 
Paus. 1, 22,1, in Tanagra, Paus. 9, 34, 1, in Er 
dauros, Paus. 2, 27, 5, in Βερίπα, Pind. Ol. 8, 28, 
zu Ichnä in Theffalien, Strab. 9, 485, St. Β. =. ᾿Ι- 
xvas, in Rom ale Garmentls, D. Hal. 1,81, vgl. mit 
2,75, und in Tröjene war ein Altarden θέμιδας ae 
weiht, Paus. 2, 81, 5. Abbildungen von ihr erwähnt 
Paus. 5,17,1.9, 25,4 u. Eust. erot. 2,5. 6. 2) 3. 
des los, M. tes Andifes, Apd. 8, 12,2. 8) Ankere, 
Inscr. 8, 4866,1. 4) Schiffename, Att. Seas. ıv,b, 9. 

Θίέµισα͵ Ort in Africa propria, Ρίο]. 4, 8, 84. 

Θεμισίων, ωνος, m. Ebeling, ®. des Prokloe, 
Suid. s. Πρόκλος. 

Θιμίσκῖρα, ας, b. Orph. Arg. 742, Her. 4, 86 
u. Hecat. b. St. B. 5. Xudıola — en, ἡ, Errleben 
(von Erich, d. 1. gefegmädhtig), Ebene im Pontus öſtl. 
vom Iris bis über den Thermobdon hinaus, Heimath ker 
Amazonen, Hecat. b. St. B.s. Χαδισία, Aesch. Prom. 
722, Arist. h. an. 5,22, Apd. 2, 5,9, Streb. 1, 63. 
2,126. 11,497—505. 12,544 —556, Ptol. 5,6, 3, Plut, 
Luc. 14, St. B., mit einer ©t. gleiches Namens, Her. 
4,86,D. Sic. 2,45. 4, 10, App. Mithr.78, Seyl. 89, 
An. per. p. Eux. 29, Paus. 1,2,1. 15, 2. 41, 7. 
Em. Θεµισκόριοι, App. Mithr. 78, St. B., fem. Θε- 
µισκύριαι, Schol. zu ΑΡ. Rh. 2,997, doch au Θε- 
μισκό ) ΑΡ. Rh. 2,997, Et. M. Davon hieß dus 
Vorgebirge im Pontus am Ausfluß des Thermoden ἡ 
ἄκρα Θιμισκύρκοε, ΑΡ. Rh. 2, 871 u. Schol,, Et. 
M., dagegen heißt es bei Them. or. 27, p. 83833 τὸ 
Bquoxöpiov, fonft ᾿Ηράκλειο». 2) eine Amagone, nah 
welcher die Stadt benannt fein foll, App. Mitbr. 78. 
Θέµισοε, m. Ewe (Ewa — lex), Mannen, Inser. 
δ. 


Θεμισούα, Ort in Africa propria, Ptol. 4, 8, 88, 

εµισσόε, Erich, Srihsburg, 1) m. 66. des Das 

das, St.B. 2. v. 2)f. St. in Karien, welche nad obigem 
benannt fein fol, Ew. θεμισσεύς, St. 

Θωµίστα, {. Eride, 1) Gem. des Lampfalener Leem 
teus, Epilureerin, D. L. 10, n. 3. 14, Cic, fin. 2, 21. 
in Pis. 26, Lactant, div. inst. 8, 25, wo fie Themiste 
heißt, U. Bei Clem. ΑΙ. str. 4,p. 224 beißt Πε 6Θε- 
µιστώ. 2) Andere, Inser. 8, 6640. 8) eine der Stoͤ⸗ 
chaden vor der Süblüfle Galliene, Mart. Cap. νι, p. 
206. 

Otmotayöpas, m. Erath (Ema — lex), 1) aus 
Ephefus, Geſchichtſcht., Ath. 15, 681, a, Et. M. 160, 
29. Cram. An. 1, p. 80. 2) Milefier, Inser. 2968, 
b, 14. 8) Beripatetifer, Alciphr. 8, 55. 4) Rampfale 
ner, Cic. Verr. 1, 88. 5) Anderer, Inser. 8664, 11, δ. 

BOquorös, m. Eli, Diannen., Att. Inſcht. im 
Muj. d. ατῷ. Gef. zu Athen, K. Aehnl.: 

Θεμιστέαςφ, m. 1) Wahrfager in Sparta, Plut 
opophth. Lac. s. ν. 2) Borgebirge in Garmanien, 
Plin. 6,25, 28. 

Θεµιστείδης, voc.n,m. Ehrings Sohn d. i. The⸗ 
milteus Sohn Hysıninias, Eust. erot. 9, 8, Eum. p. 
533.1. 

Oepio reos, έως, m. Ehring, V. eines Hysmi⸗ 
nias, Eust. erot. 8, 9. Eum. p. 888. 

θεµίστη, f. θεµίστα. 

Θεμίστης, m. Ehring, Aleranbriner, Pol. 5, 111. 

θάμι)στιάδα, Briden, Nymphen des Zeus u. der 
Themis, die in einer Höhle am Eridanos wohnten, He- 
sych. (cod. Θεμιστιάδαν), f. Gerhard das Drafel der 
Themis ©. 7 u.vgl. Apd.2,5,11,Schol. ΑΡ. Rb.4, 1896. 


20 








θεµίστιον 


θωμίστιον͵ f. Frauenn., Kypr. Infchr. δ. Ross Berm. 
Auff. 11. Bd. ©. 627, K. Fem. gu: 

Θωίστιος, m. Gerecht, 1) Bein.des Zeus, Plut. 
comın. not. 14. 2) Aeginet, Pind. N. 6, 91. Isthm. 
5 (6), 95. 8) Athener, Apbibnäer, Din. 1, 28. 4) ©. 
des Qugenius, Lehrer der Beredfamleit u. Redner zu 
Gonftantinopel zur Zeit Julians, Phot. cod. 74, Suid., 
Stob. flor. 83, 24, Mant. prov. 2, 85, Greg. Naz. ep. 
189, f. Fabric. bibl.gr. vı, p. 790. 818 ff. 5) Monaten., 
f. Mustoxydi delle cose Coreir. Corfu 1848, vol. 1 (K.). 

Θέµιστις (2), Suid. 

Θε.στο]ένηε, ους, 8, η, m. Brihfon, 1) Ger 
fchichtfchr. aus Syracus, Xen. Hell. ὃ, 1,2, Plut. glor. 
Ath. 1, Suid. 2) auf einer Theffalifchen Drünge, Mion. 11,8. 

θεμιστόδᾶμοε, m. Elichmann, Inser. 2, 2466, a. 

θιµιστοδίκη, S. Ewerta, (d- i. das Geſet wartend), 
$rauenn., Phaedim. 8 (νι, 271). 

θεμµιστόκλεια, (ή), 1) Athenerin, Inser. 448. 2) 
Delphierin, D.L. 8, 1,n. 5.19. Fem. zu: 

Θωιστδκλῆς, (6 meiſt, doch Diod. ep. vır, 7% 
ö), ερ. (in Anth. app. 128), u. ion. (Her. 7, 148, 
d.) έης, gen. έους (au in epp. vII, 1, 235—287. 
1X, 296) ion. (Her. u, 61, 8.), 8ος, u. ebenfo ſchreibt 
Ahr. Dial. 14, 477 in Timocr. fr., wo Sinten. in Plut. 
Them. 21 sig hat, u. vulg. έους fieht, dat. εἴἶ, ion. 
(Her. 5, 58. 7, 144) έε, acc. da, (au in ep. Υ11, 
73. 806), nurin Timocr. fr. 1 (Plut, Them, 2) fteht 
je, wo ũt Ahr. ᾱ. a. O. 7 hat, voc. Oewsatdxksıc, 
(Plut. Them. 11. Arist, 8, ö.), ion. Θδμιστόχλεες 
(Her. 8,59), (d), Ebbrecht d. i. durch Geſedlichkeit 
glänzend, 1) Athener, a) Phrearrier, 6. des Neokles, 
berühmter Feldherr u. Staatsmann ber Athener, Archon 
Ol. 71,4,f. D. Hal. 6, 84, (u. angebl. DI. 74, 8 in 
Schol. Aeschin. 1, 109, turd einen Irrthum bes Scho⸗ 
liaften), Her. 7,143—9, 98, d., Thuc. I, 14—138, 
Ar. Equit. 84—884, ὅ., $lade, insbef. Plut. vit. The- 
ınist. Er wurde nach feinem Tode hoch geehrt durch 
eine Statue, Paus. 1, 18, 8, ein ®rabınal, Paus. I, 
1,2, Plut. Them. 82, ep. in Anth. vıı, 74. 235—237, 
ja nad Aristid. or. 46, p. 860 beteten noch in fpäter 
Zeit die Priefter, ihnen einen Mann zu fihenten, wie 
Them. Sprichw. wurde feine kluge Ausligung des Ora⸗ 
fels, Ar. Equit. 882 u. Schol. vgl. mit Luc. Iup. tr. 
31, Aristid. or. 46, 808. 818, fo daß es nun von einem 
flugen Manne hieß: zosoöro» (Suid. u. Ar. τουουτον)) 
Osusotoxin, οὔποε) ἐνόησθ, Apost. 16,86, Greg. 
Cypr. 8, 71, Suid.s. Τονουτονέ etc. Gin Ausfprud 
von ihm τὸ (τοῦ) Θεμιστοκλέους, Plat.rep. 1, 829, 
e, Arist. or. 21, p. 465, doch heißt τὸ oder τὰ (τοῦ) 
6. auch das Schickſal, der Charalter des Th., Arist, 
or. 46, p. 295. 384. 401. Οἱ περὶ od. ἀμφὶ (τὸν) 
Θεμιστοκλέα heißen aber bald Männer wie Th., Plat. 
Men. 99, b, Aeschin. ep. 7,8, bald er u. feine Leute, 
D. Sic. 11, 12. Adj. tavon if Θεμιστόκλεος, |. 
B. στρατήγηµα, Plut. Ages. et Pomp. ο. ο. 4. Subst. 
daron Τὸ Θεμιστόκλειον t. b. fein Grabdenkmal in 
Athen, Arist. n. an, 6. 15. b) Urenkel deſſelben, ©. 
des Poliarchos, Paus. 1, 37, 1. ο) Nachkomme deſſelben u. 
Freund bes Plutarch, Plut. Them.82, wahrſch. der Stoifer, 
Porph. v. Plot. 20, ®erfonin Plut. qu. symp. 1,9, 
tit. u. 1. d) anderer Nachlomme, Att. Seew. X, ο, 
75. 9) S. bes Theophraftus, δᾳδοῦχος, Plut. x oratt. 
Lycurg. 80. f) Archon in Athen, DI. 108, 2 (847 
v. 60τ.), Aeschin. 8, 62, D. Sic. 16,56, D. Hal. Din. 
9. 11. Dem. et Arist. 10. 11. g) Kephifier, Ross Dem. 
Att. 14. h) Sunier, V. eines Zenophen, Meier ind. 


θεόβουλος 487 


schol. n. 22. 2) Platäer, Keil Inscr. booot. 511, b, 
6. 8) Unterfeldhert des Achäus, Pol. 5, 77. 4) Ande⸗ 
τε, Anth. app. 128. — Inscer. 2, 2461. 2463, b, 3. 
— 8,4816. 5) Komodie des Philisfus, Mein, 1, 423. 

Θιμµιστοκράτης, ους, m. Ewald (d. i. gerecht wal⸗ 
tent), Mannen., Inser. 2466, 7. 

θιµιστονόη, f. *Erada (wie Bertrada von Erath, 
gefehlih rathend u. gefinnt), 1) 5. tes Ceyr, Gem. 
des Gyenus, Hes. sc. 856. 3) T. des Preteus = Eis 
bothea, Con. n. 8. 8) T. des Theſtor, ΠΥΡ. f. 128. 
4) ὕταπειπ., Lucill. 82 (χι, 69). 

Θιμιστά, ads, f. Eride (0. |. geſetlich od. gerecht), 
1) 7. des Nereus u. der Doris, Hes. th. 261. 2)T. 
bes Lapithen Hppfeus, Gem. des Athamas, M. des 
Phrixos, Ῥιδοῦ u. A. Apd. 1, 9, 2, Paus. 9, 23, 6, 
Ath. 18, 560, d, Nonn. 9. 805—10, 47, δ., Phorec, 
in Schol. Pind.P. 4, 288, Herodian. in Schol. ΔΡ. Eh, 
2, 1144. 8) M. des Arkas vom Zeus, auch Megi⸗ 
flo od. Kallifto genannt, 8ὲ. Β.δ. 4ρχαδία, Eus. Hom. p. 
800, 80. 4) M. des Homer, Eucl. b. Paus. 10, 24, ὃ. 
5) 5. des Krithon aus Deantbe, Polyaen. 8,46. 6) 
Frau des Lampfalener Leonteus, Clem. ΑΙ. str. 4, p. 
224, [.Osulora. 7) Athenerin, Ross Dem. Att. n.74, b. 

Θεµίσων, ωνος, m. Ewich (f. θέµισος), 1) The 
räer, Kaufmann, Her. 4, 154, Suid. 2) Tyrann in 
@retria, Dem. 18, 09 u. Schol., Aeschin. 2, 164. 8, 
85, D. Sic. 15, 76, Harp., Suid. 8) Kyprier, a) ein 
König, an welchen Arist. eine Schrift (προτρεπτιχός) 
gerichtet hatte, Stob. 94, 21. b) Buhlknabe u. Guͤnſt⸗ 
ling des Antiochus 1., Pbyl. δ. Ath. 10, 438, d, 
Pytherm. b. Ath. 7, 289, f, Ael. v. h. 2, 41. 4) 
Feldherr von Antiohus 111., Pol. 5, 79. 82. 5) 
Nauarch des Antigonus, D. Sic. 19, 62, viel. ber» 
felbe mit 20, 50, wo er ein Samier heißt. 6) Arzt 
aus Laodicea, Stifter der methodifchen Schule, Put. 
fr. vır de anim,, Galen., vgl. mit Εαυτίο. bibl. gr. 
xrıı, 482. 7) Geſchichtſchr, Ath. 6, 256,9. 8) Kephi⸗ 
Πες, Inser. 281. 9) auf bithynifchen Dlüngen, Mion. 11, 
432.8. ν, 4ὔ. 10) Andere, Anth.xıv,2. — Inser. 305. 
2, 1895. 8,5168. 

Θεμισώνιον, n.,b. Hierocl. 666. 674 Θεμιεσώννος, 
Ehrichshagen, St. in Phrygien füböftl. von Laos 
dicea, |. Kifelshiffer, Strab. 12, 576, Paus. 10, 82, 4, 
Artemid. 5. St. B., Ptol. 5, 2, 26. Ew. οἱ Θεμισονεῖς, 
Paus. 10, 32, 4, u. θεµισώνιοι, St. B., nad) PtoL 5, 2, 
27 eine Völterfchaft in jener Gegend. 

θέµµη, f. St. in Arabia Deserta, Ptol. 5, 19, 6. 

Θέμναστον, m. -- Θεόμναστος, Dannen., Mi» 
gar. Inſchr. A. Rang. 11, 694, K. 

Θίµμον, Ῥωμέος, Inser. 8, 4698, Sp. 

Blva,ns, f., b. Plin. 5,4, 25 Thenae, Grut. Inser. 
p- 868 Coloni Thenit. (phöniz. Feiglfelp), Küftens 
ſtadt Byzacium in Africa ρτορτία, j. Taine, Strab. 
17,831. 884, An. st, mar. magn. 108. 109. 112 (cod. 
Bldyn). 6. θέαιναι. Achnl.: 

Bwal, St. in Greta bei Kuoffos, |. Kant Kafteli, 
Call. h. 1, 41. 42, St. Β. 8. v. u. 5. Ὀμφάλιον. Ew. 
Oevatos, ala, od. aud) Θενεῖε, St. Β. — Nah Ans 
dern auch Ort Arkadiens, nach Andern ein Berg, St. B. 

θεόβιοαε, m. Sottleber, Mannen., Pricfter des 
Dionyfos in Delos, Meier ind. schol. n. 35. — 
Anderer: Επιγρ. ἀνέκδ. ἀρχ. «Συλλόγ. φυλλάδ. T 
nm. 67, 8. S. Θεύβιος. 

θεοβούλη, f. Tzetz. Alleg. 534, Ann. Ox. 8,878, 
25, Sp. Fem. gu: 

Beößoukos, m. Gotrat, Philofoph, Phot. cod. 167. 


488 θεοβόων 


Θεοβόαων, ωρτος, m. Cephal. δ. Malal. p.45 Θεό- 
Boos, Cedren.p. 24, ο Θεόβοιος, Gotthelf, 6. des 
Bronton, Io. Antioch. b. Tzetz. hist. 1, 18 (319). — 
Tzetz. Exeg. Ἡ. p. 182, 25. 

Θιόγατοε, ου, m. Diannen., Insor. 2085, b, f. Bockh 
jun. 1661, Ross Hellen. p. 61. Aehnl.: 

Θιογέτων, ονος, m. 1) Gottlieb (ab. Gotleip, 
f- Θεαγένης), 1) Thebaner, Dem. 18, 295, Pol, 
17,14, Harp., Suid. Er heißt Din, 1, 74 u. anberwärts 
Θεαγένης, w.f., vgl. Harp. u. Suid. 2) Beripatetiter 
aus Tragia, St. B. ο. Τραγία. 8) Atbener, 9) Aphid⸗ 
näer, Alt. Scew. x, b, 180. b) aus Kolonus, Inser. 
172. 4) Megarer, Plut. Arist, 20.— 5) Narier, Inser. 
1636. 6) Anderer: Inser. 2, 2221. 2806. 

Osoyivns, ους, u. Ross Inscr. 185 auch ου, f. Ahr. 
Dial. ı1, 570, acc. nv (Xen. An.7,4,18, Dem. 59, 
72—84, ὕ., Harp., Suid.) (d), Bottlieb (f. θεαγέ- 
νης, mit dem ee in codd. variirt), 1) Atbener, 9) 
Gefandter, Xen. Hell. 1, 8, 18, einer der 30 Gewalt⸗ 
haber, cbend. 2, 8, 2. b) = θεαγένης, Ar. Vesp. 
1183. c) Probaliſier, Dem. 27,58. d) 6. eines An» 
dromenes, Dem. 54, 7. e) Kotbolide, Acchon Baſileus. 
59, 72. 79—84. 110. 121 (nad) 84 Erdier). f) B. des 
Idiotes aus Acharnä, Inser. 158, a. g) Iphiſtiade, 
Ross Dem. Att.6. 2) Delphier, Curt. A.D. 80. 8) 
βοΐτει, Xen. An. 7,4, 18. 4) Thebaner, Harp. u. Suid. 
s. Θεογείσω», w.f., vgl. Θεαγένης. 5) Thafier, Suid, 
6) Rheginer, = Θεαγένης, Schol. gu Dion, Thrax 
in B.A.729. 7) Samter, Heracl, Pont. 10,7. 8) 
auf einer dyrthachiſchen Münze, Mion. 11, 42. 9) 
Mucedonier, Θε[ΦἰφΦ([ώτ., --- Θεαγένης, Schol. Pind. 
N. 8,21, Schol. Plat. apol. 19, ο. 10) Anderer, Ross 
Inser. 185. — Bei den Scythen viel. Πάσαρος, f.C. 
Inser. 2, p. 118, a. 112, a in. b ex. 2, 2338, 44. ©. 
Θευγένης u. θουγένης. - 

Ocoyerlöns, m. Fromm holz, Athener, Archon DI. 
78, 1, Plut. x oratt. Andocid. 12. 

Beoyeris, f. Gott liebe, Srauenn., Inser. 2, 2148, 
p, Add. 2885, b, Add. 

Θεογιτονίδας, m. Fromm holz, Bot. Infähr. b. A. 
Rang. 11, 6. 924, K. 

Θεόγιτος, gen. m, --- Θεόγειτος, Böotier, Inser. 
1661 u. υἱεΠ. Inser. 1576, wo Andere θεογίτων le⸗ 
fen, Keil aber Θεογίτω (gen.) vermuthet. 

Beoyrarlößas, ſ. Θιογνειτίδας. 

Θεογνήτη,{. Gottliebe οὐ. Adela, T. des Laodi⸗ 
(οὔ, M. des Iafon, Andr. in Schol, ΑΡ. Rh. 1, 46, 
Eudoc. p. 84. 

Θεόγνητος,πι. Bottlieb (ahp. Gotleip), od. Adals 
bert (vgl. Asoy&rns), 1) aus Aegina, Olympionite, 
Pind.P. 8,49, Paus 6, 9, 1, Simon. ep. 206. 2) Aby⸗ 
dener, Pol. 16, 83. 8) Delier, Inser. 158. 4) Theſſa⸗ 
ler, Suid. s. Ὀρφεύς. 5) Luſtſpieldichter, Suid., Ath. 
8, 104, b—15, 671. b, ö., nad Mein. 1, p. 487 der 
neuen Komdd:e angehörig. 6) Inscr. 2, 2266, A, 26. 
28. 

Θεόγνιοε, m. Gottlich, Bifkoff von Nicäa, So- 
zum. 1, 21. 

Θίογνιε, κος, acc. εν, voc. (Ar. Ach. 11) Θέο- 
Υνε, (6), Albert, (abgel. aus Adalbert, [. Θεόγνητος, 
woraus abgelũtzt zunächft Θεόγνες wurte, f. C. Inser. 2, 
p.207,b), 1) aus Megara (dem nifäifchen, [. St. B. s. 
Μέγαρα, u. Harp., nit dem ſiciliſchen, wie Plat. 
legg. 1, 680, ο u. Suid. meinen), Dichter von Elegien 
(Snomen), um DI. 59, Plat. Men. 95, d, Isver. 2, 
43, Xen. cunv. 2,4, $ljte. Ein Ausſpruch oder Verſe 


θεοδέκτης 


von ihm τὸ ot. τὰ Θεόγνιδος, Ath. 10, 4517, Ὁ, Tbem 
ος. 25, p- 265, D. Chrys. or. 2, p. 18. — 2) Athener, s) 
Tragddiendichter zur Zeit des Ariftopbanes, Ar. Ach. 11. 
Schol. 140. Tuesm. 170, Suid., fpäter einer ber breißiz 
Gewalthaber, Xen. Hell. 2, 8, 2, Lys. 12,6— 185, Harz. 
— b) Anführer der Athener, Polyaen. 5, 28, viel. = 
dem vorigen. ο) Βουτάδης, 8η. Serw. X, d, 69. d) 


"Αγνούσιος, At. Scew. Σ, 0,102. — V. eines Telrfes, | 


Inscr. 188. 8) Geſchichtſchr. (aus Rhodus), Ath. 8,360,b. 
4) aus Ginope, Simon. ep. 174 (v11,509). b) Feldherrt res 
Keifer Tiberius (581 n- Chr. ©.), Menand. Prot. fr. 
65. 66., cr u. feine Leute, ol ἀμφὶ Θέογνεν», ebent. 
65. 6) Biſchoff, Socr. b. e.1,8,18. 7) Anth. Pisa 
10 tit. mit Θεόχριτος verwechſelt. — S. Θὲὕγνες ı. 
val. Fabric. bibl. gr. 1, 704. 

Beoyvis, (δος, f. Liddi (d. i. abgefünt Adel beit. 
[- Θεογνήτη), Stauenn, Clem. Alex. strom. 4, p 
8381, a. 

Θιόγνωστοε, (ό), Goſchwein (Bott befreundet). 
Alexandriner, Phot. bibl. p. 86, 28; byjanti niſchet 
Grammatiker (des 9. Jahrh.) Cram. An. Ox. u; — 
auch Θεόγνωτος, B. A. ρ. 867, Et. Μ. 523, 17- 738. 
82, 8. Anterer: Inser. 2, 2118,b, Add. 8,4684. — 
Anth. ıx, 488 (mo falfh Θεογνόστον ftent). 

Θιογόνη,{. Adelaide od. Gottliebe, M. des Tros 
Ius, Königs von Lydien, Plut. fluv. 7, 5. 








Θιογόνιος, m. Albers, Bifhoffvon Nicia, Ῥ]οι 


bibl. p»471, 9. 

Θιόγονοε, m. Albert ob. Bottlieb (ahd. Got⸗ 
leip), 1) Eleer, Paus. 6, 17, 5. 2) Geſchichtſchr. aus 
Rhesium = Θεαγένης, Schol. IL 19, 129. 

Θιόγοε, ὁ, vert. Letart, Zen. 4, 92, Gaisford ver 
muth.t Σωσίβιος. 

θιοδαίσια, pl. Gottesmahl, δεῖ a) des Tiony 
ſos in Kreta, Inser. 2554. Ὁ) des Dionyfos u. ter 
Nymphen im libyſchen Kyrene, Suid. (1, p. 861 ed. 
Bernh.). 

θιοδαίσιοε, m. "Gottesmahler, Bein. des Dic⸗ 
nyſos bei den Kretern, Hesych. s. v. (cod. Θεοσέ- 
osoc,w.f.) u. 8. ἠρόχια. Achnl.: 

8 s, m. *Gottesmahler, ähnl. Kirmfe u. 
[. w., eigtl. zur Zelt bes Feſtes ver Θεοδαίσνα geboren, 
Poennen. Inſchr. auf der Öffentl. Bibliothek zu Athen, 


Θεοδάµαε, αντος, m. Gottfried d. I. mit Get 
begwingend u. dadurch ſchühend, Mannen., Arist. rhet. 
8, 4 (für θειοδάµας v.1. in Schol. Αρ. Rh. 1, 181). 

μου, m. Gotter od. Irmer (add. Irminheri), 
Knidier, Paus. 10, 9, 9, [. Θεόδηµος u. θεὐδαμος. 

Θεοδᾶς, m. — Θεόδωρος, Mannen., Galen. Vol, 

x, p. 49. — Suid. s. Θεοδόσιος φιλόσοφος, f. 6ευ- 


»δᾶς u. θουδῆς. 


Θιοδίκτης͵ ου, (6), b. Apost. 8,55 α falſch ϐεό- 
6εκτος βε[ώτ., Gottſchald d. h. über den Gott fchaltr, 
eigtl. der Gott in fih aufnehme, 1) Phafelit, 9) 6. 
dis Ariitunder (f. Suid., St. B. δ. Daonik), Ἐ δή. 
ἵες des Siokrates, Rhetor u. Tragdtiendiähter, Arist. pol. 
1,2, 19. rhet. 2, 23, ὅ., D. Hal. de adm. vi Dem. 
48. Isae. 19. comp, verb. 2, Hermipp. δ. Αι. 10, 
451, ο, ô., Strab. 15, 6965, Ios. 12, 2, 18, ep. in 
Anth. app. 194, Plut. x oratt. Isocr. 10. nobil. 6. 
7, Ael. η. απ. 6,10, A. Sein Grabmal u. feine Et 
tue in Athen u. Phaſelis, Paus. 1, 87,4, Plut. Alex. 
17. Fragg. ed. Bait.-Saupp. Att. Or. 11, p. 246— 248. 
Er u. feines Gleichen, οἱ περὶ θεοδέκτην, D.Hal.Dem. 
et Ar. 2. — Seine Schriften od. Lehren, τὰ Θεοδέ- 


θεοδέστης 


xrua, Ar. rhet. 8, 9. Ὁ) ©. des Vorigen, Rhetor, Suid. 
2) ©. eines Ariſtarch, (viell. der Dichter), Plut. frat. 
am. 1. 8) Adhäer, Pol. 40, 4. 4) Andere: Anth. ep. 
vi 167 — Plut. qu. aymp. 7,5, 8. 

εοδέστης, ου, m. Berfer, Ios. 11,6, 4. 10. 

Θιοδήγιοε, πι. Mannen., Genes. 98, 9. — Inser. 4, 

1.b,1 (mo θεωδήγ.). 8861, Sp. 

μου, m. Öotter od. Irmer d. 1. mit Gottes 
Hecre od. Volle, Athener, a) b. D. Hal.ep. Ammae. 4 
— Εὔδημος, Archon in Athen, DI. 106, 4. [.Θού- 
nos. b) Rhamnufier, Inser. 172. 

Θιόδιππος, m. *Bottmar, Mannen., Inser. 2, 
2338, 110, Sp. 

Θεόδορον, — Θεόδωρος, Inscr. 4, 8644. 16, 9899. 
9405. 

Θεοδοσία, (ἡ), Bottesgab, 1) St. an der Küfte 
der Sherfonefus Taurica im europ. Sarmatien, j. Kaffe 
vd. Feodoſia, Dem. 85, Bl. 82 (cod. Σ, vulg. 6Θευ- 
Φοσέα, w.f.), Strab. 7, 809---δ11, Ptol. 8, 6,8. 8, 
10, 4, St. B. ο. Νύμφαιο». Ew. © ‚St. 
B. ο. Περονσία, u. Θεοδοσιανοί, Men. fr. 49. 
2) Stade in Phrygia Paratiane, Hierocl. p. 668 
u. Act. conc. Chalced. p. 244. 8) Gottſchick 
d.i von Gott gefchict od. gefchenkt, Frauenn., 9) Athe⸗ 
nerin, Inser. 766. b) Antere, Inser. 2, 2822, b. Add. 
2497. — Script. Byzant. 4) δεῇ des Dionyfos auj An⸗ 
tros, Plin. 2,106 (nach Welder dies Theodosia alfo 
Θεοδοσία). 6. Θευδοσία. 

Θεοδοσιακὸν τεῖχος, Thphn. 861, 5, Sp. 

Θιοδοσίολος, m. Socr. Ἡ. e. 4, 19, 6, Sozom. h. 
e.9, 12, Sp. 

Θεοδόσιοε, ου, (0), in ep. Anth. Plan. 42 u. 
Schol. Luc. rhet. praeo. 9 au) Θεοδώσιοε, vgl. Θεν- 
φόσιος, Gottfhids (von Θεόδοτος, f. St. Β. 6. 
Biovrös u. Lob. path. 422), 1) Athener, Sunier, 
Ios. 14, 8,5. — Ross Dem. ΑΕ. 6. 2) Mathematiker 
aus Bithynien, Strab. 12, 566, Suid., Vitr. 9, 9. — 
Dichter aus Tripolis, Suid., D. L. 9, 11, n. 8. 8) Chier, 
Cic. de har. resp. 16. 4) Philoſoph u. Art, Schüs 
ἵετ des Ammontus, Porph. v. Plot. 7. 5) Samariter, 
Is. 18, 8, 4. 6) Arton in Smyrna, ep. in Anth. 
Plan.42. 7) Flavius ΤΗ., ®. tes Kaiſer Theodoiius 1., 
cin Spanier, Damasc. v. Isid. 290, Oros. 7, 88, 
Syınmach. ep, 10, 1. 22, Zosim. 4, 24, Orelli n. 
1126. 9. 8) &. des Vorigen, Kaiſer Theod. J. aus Gauca 
in Spanien, Zosim. 4, 17—59, Thomist. or. 84, ο. 
8, Eunap. fr. 48. 58, Ῥποι. bibl. 80, Suid., Inser. 
4550. 5694, A. 9) Theod, 11., ὁ νέος ob. sxpös ger 
nannt, Suid., Phot. bibl, 80, Zosim. 5, 81. 42. 6, 
2, Prisc. Pan. fr. 8—14, δ., Io. Ant. fr. 191---19δ, 
Schol, Luc. rhet. praee. 9. 10) Nerwantter tes Theo⸗ 
tofius, Zosim. 6, 4. 11) ©. des Katfer Mauritius, 
Chron. Pasch., 9. 12) 6. der Placidia u. des weſtgoth. 
Könige Adaulf, Olymp. Theb. fr. 26. 18) Bifchoff 
von Alerandria, Zosim. 5, 28. 14) Grammatiker aus 
Alerandria, f. B. A. 111, 975 u. A. 15) von Mes 
lite, Bygant. Gejchichtichr., f. Tafel de Theodos. Μο. 
lit. 16) Geiftlicher zu Konftantinopel, Verf. von Vers 
fen, App- Corp. hist. Byz. 17) Verf. eines Briefs an 
2co Diaconus, f. Leo ed. Hase. 18) Anterer, Inser. 
4, 8724. 8858. 19) Monat in Kreta (24 März bis 
23 April), Hem. Fiorent., vgl. Θεοδαίσνα, σιος, 
u. Θεοδοσία. 6. Θευδόσνος. 

Θιοδοσιούπολιε, εως, (ἡ), ähnl. Gotſchdorf 
d. 4. Gottfrieds⸗ oder hier Gottſchede⸗ od. Goitſchicke⸗ 
torf, 1) St. in Armenia Major, von Theodofius 1. 


θεόδοτος 489 


gegründet, j. Argerum, Eust. Epiph. fr. 6.7, Procop. 
b. Pers. 1,10. deaed. 8, 1 (244, 5), Const. Porph. 
de adm.imp. 45, A. 2) St. Mefopotamiens, Ῥτουορ. 
de aed. 2, 6 in., b. P. 2,19, Hierocl. p. 714. 8) St 
in Mittelägypten, Hierocl. p. 780. 4) -- "Angog, 
w. f., Cedren. 5) Flecken in Myfien, Hierocl. p. 
661. 6) = θεοδοσία. w. f., Geogr. Βαν. 4, ὃ u. 
δ, 11. 

: Oeoßöras, a, m. Gottſched d. i. von Gott δε 
f&bieden, 1) Rhodier, Feldherr des Antiochus von Sys 
rien, Luc. Zeux. 9. 2) Trier, Luc. cal. 2. 8) 6ἱ. 
eilier, D. L. 8, n. 15. S. Θεούότης und Θεοδώ- 
τας. 

Θεοδότη, f. νοο. Bsoddrn, Irmengauta d. i. 
von Gott gefchaffen od. gegeben, 1) Hetäre aus Athen, 
Xen. mem. 8, 11,1-—18, Ael. v. h. 18, 82, Ath. A, 
820,e. 12,585, ο. 18,574, ο. 588, d. 2) ans 110, 
Freundin tes Arcefilaos, D.L. 6, 4,n. 16. 8) Untere: 
Inser. 2, 2664. 8, 8141. 8820, c, Add. 6. 6Θευ- 

ότη. 
θιοδότηςε, ου, (6), Gottſched, 1) Syracufaner, 
Plat, ep. 8, 818,c. 7, δ48, ο--δ49, ἆ, Plut. Dion. 12, 
45. 47. 2) auf einer milefifchen Muͤnze. 

Ῥοδοτιᾶνόα, m. Mannsname, Cod. 11, 4, 88, K. 
Aehnl.: 

θεοδοτίδηε, m. Gott ſchede, Mannen., Cratin. 
fr. ine. 88, a, f. Mein. com. gr. 1,p.187. Aehnl.: 

θΘιοδότιοε, πι. fp. Dannen. Aehnl.: 

θιοδοτίων, ωνος, m. Gnoſtiker aus Ephefus (150 
π. &hr.), Suid. δ. χνίζων, vgl. Nili epp. 1, 68, 
Fabric. bibl. gr. T. 111, p- 692. 

Θεόδοτοε, (6), Gottſchick d. i. von Bott ger 
ſchickt oder gefchentt, 1) Athener, a) Archon DI. 98, 
5, D. Sie. 14, 110. b) Schüler des Solrates, Plat. 
spol. 88, e. ο) Blatäer, Lys. 3, 6—22, 6. d) ὁ 
Ἰσοτελής, Dem. 84,18 —45, δ. 85, 14. e) einer, 
geaen welchen Dinarch eine Rebe verfaßte, Harp. s. 

ουτροφόρος. f) Arzt und Zeitgenoffe des Rebners 
Ariftides, Arist.or. 25, p.485. 502. 24, p. 525. 26, 
p- 577—587, ὑ. 27, p. 641, Cels. g) Αἰξωνεύς, 
Alt. Seew. x,d, 79. h) Myrrhinufier, ebend. xvı, 
b,47, u. 8. I) ©. bes Euſtrophus, Peiräer, Inser. 
199. k) V. des Eubulus, Meier ind. schol. n. 69. 
D 6. eines Theätetus, ebend. m) ©. eines Anti⸗ 
phates, Päanter, Inser. 199. n) Meliter, Acchon u. f. w., 
Philostr, v. soph. 2, 2, Inscr. 897, vgl. mit 424. ο) 
Münzen aus Athen, Mion. 11, 122. 2) Böotier, a) Theba⸗ 
ner, 4ὔλιος 4ὐρηλιανὸς 6., Inser. 1720. — Anderer: 
Keil Inscr. boeot. vı11, 26. b) 2ebadeer, Inscr. 1576. 
9) Platäer, f. oben Athener. d) Anderer, 3. εἶπεξ Ans 
Ότεαδ, Keil Inser. boeot. xLıv, b. 8) Aetolier, Ρο]. 
6,40—7,16, δ., ex u. feine Leute, οἱ περὶ τὸν G., 
Pol. 7,18. 4) Befehlshaber bes Lyſimachus, Polyaen. 
4,9,4. 5) Nauarch des Antigonus, D. Sic. 19, 64. 
6) K. von Baltria, Iust. 41,4, f. 4νόδοτος. 7) Felt- 
herr tes fyrifchen Königs Untiochus 111., mit dem Bein. 
6 ἡμιόλνος (Anderthalber), Pol. 5, 42 — 83, 6., 
er u. feine Leute, οἱ περὲ τὸν Θ., Pol. 5,43—87, 
3. 8) Moloffer, D. Sic. exc. 7 (praef. ju hist. gr. 
ε. ΤΙ, Ρ. 9), Pol. 80, 7; er u. fein Anhang, οἱ περὶ 
Θ., Pol. 27, 14. 9) Pheräer, Pol. 17, 10. 10) Wahr⸗ 
fager des Pyrrhus, Plut. Pyrrh. 6. 11) Rhetor (Eos 
phift) aus Chiot, nad) App. b. eiv. 2, 84. 90 aus Έα. 
πιοδ, räth zur Ermordung des Pompejus, Plut. Pomp, 
77. 80, Caes. 48. Brut. 838, 9. 12) Suffandrer, 
Polyaen. 6, 7. 18) Beamter bed PBtolemaus, Mach. 


490 θεοδούλη 


δ. Ath, 18, 588, a. 14) Truppenführer unter Gal⸗ 
lien, Prisc. Pan. fr. 4. 15) Befchlahaber unter Juſti⸗ 
nian, Suid., Procop. arc. 22. 16) aus Nifomebien, 
tragifcher Schaufpieler, Inser. 1585. 17) ein Zaube 
τετ, Alex. 5. Ath. 4, 184, a. 18) Maler in Rom, 
Naev. fr. b. Fest. v. Panis. 19) V. des Archagoras, 
D.L. 9, 8, n. 5. 20) ein Platoniſcher Philoſoph, 
Porph. ν. Plot. 20. — Einer, veffen Leben Tıibonian 
befchrieben, Suid. s. Τριβωνιανός. 21) Geſchichtſchr. 
über Phönizien, Tat. adv. Gr. ο. 58 (Eus. pr. ev. 11, 
p- 498, b). 22) Schriftft. περὶ Ιουδαίων», Eus. pr. 
ev. 9,22. 28) Dichter, Schol. gu Ον. Ibis 467. 24) 
Orammatiler, Et. M. 680, 87. 25) Bifchoff von Lao⸗ 
dicea, f. Fabric. bibl. gr. xrır, p. 428. 26) Andere: 
Inscr. 169. 171. 172. 191. 208. 214. 284. 578. 
828. 1782. 1798,b, Add. 2014. 2181. 2144. 2214. 
2884. 2672. 2886. 2948. — Σαλώνιος Θ., Spon 
misc, cr. antigu. n. 22. — Bgl. Fabric. bibl. gr. X, 
διδ. ©. θεύόοτος. 

Θιοδούλη, f. Inscr. 4,9585, Sp. u. Alichriſtl. Infchr. 
im Theater des Diony,o8 gu Athen gefunden am 6. Novbr. 
1862, K. Fem. u: 

θιόδονλοε, m. Gottſchalk, Märtyrer unter Zus 
lian, Sud. — Truppenführer unter Theodoſius IL, 
Prisc. Pan, fr. 4. — Phot. 18, a, 38. — Anterer, 
Inser. 2, 2071, 18. 2712. ©. θεώδ. 

θιοδάρα, ep (Anth.) pn, f. Adalgoffa (von Sort 
herſtammend, von ihm geſchenkt), 1) Athenerin, Boss 
Dem. Att. 28. 2) Gem. des Kaiſere Yuftinian, Christ. ep. 
Anth. 1, 91, Zon. 14, Procop. Arc. 9, d., Suid, s. 400- 
dovusvn. 8)Inscr.2,1884.2925. 8,6412. 6. Θεωδ. 

Θεοδώρηοε, Adj. Inser. 6125. 6126, Sp. 

Oeoöspnros, m. Gottſched (Suid. 7 δωρεὰ τοῦ 
Φεοὺ), 1) Grammatiker, Et. M. 448, 86 — ep. in 
Anth. Plan. 84 tit., f. Iac. Comment. Anth. xııı, 
p- 959. 2) Bifhoff u. Kirchenpiftoriter. Vgl. Fa- 
bric. bibl. gr. vıus, p. 277 u. 807. 8) Untere: Proc, 
b. Goth. 1,29. — Inser. 8,4114. ©. θεοδώριτος. 

θΘεοδωρία, ας, f. verd. 2. in Απ. ıx, 615. ©. 
Θενδωρία. 

Θεοδοριανά, Bäber in Karthago, Proc. aedd. 6, ὅ 
(839, 16), Sp. 

Θεοδωριανόε, m. Niliepp. 1, 50, Sp. 

Θεοδωριάε, άδος, f. 1) ähnl. ala abgel. Alges- 
beim, eigentl. Apelgoffenheim, Name der Studt 
Barca (Bage) im Innern Numidiens, nach Juſtinians 
Gem. Θεοδώρα benanıt, Procop. sed. 6, 5 (340). 
2) = Ῥίζανον, ein Gebiet ber Zanner, Agath. 5, 1 
(279, 8). 8) Adalgoſſa (f. Θεοδώρα), Frauenn., 
Paul. δὲ. 59 (Plan. 77. 78). 

εοδωρίδαᾳ, gen. α (Ath. 11, 475, f u. tit. in 
Anth. ΤΙ, 155—xı1ı, 21, 8.) ob. ου (tit. in Anth. 
vıı, 282. 406. Plan. 182), ep. (Meleag. cur.) auch 
sw (von ης), m. Oottſchicks, 1) Sicyonier, Ρο]. 
23, 1. 29, 8. 2) aus Syracus, Dichter, Ath. 16, 
649, f, vgl. mit 6, 229, b. 7. 802, ο, ὅ., Meleng. 
cor.ep. IV, 1,53, tit. [. oben, Poll. On. 10, 187, St. B. 
a. Κάρυστος. &. lac. Comment. Anth. ΧΤΙ1, ρ. 959 ff. 
8) Athener (Dekelier), Ross Dem. Att, 14. 4) Delpbier, 
BD. eines Andromenes, Curt. A.D.4. (6. θευδωρίδας. 

Θιοδώρικος, m. töm. Feldherr, Thphlet. 8, 17 (151, 
10), Sp. Achnl.: 

Θεοδόώριος, m. Inser. 8, 4798, b, Add., Sp. Achnl.: 

Θιοδώριτος, m. -- Θεοδώρητος, Suid., Inscr. 4, 
8724. 

Θεοδώριχον, m. *Gottfchedel, Eigenn., Suid., 


θεόδωρος 
Θευδέριχος, ©. des Trisrios, Cand. Is. fr. 1 5. να 
79 


θιοδορωµήδης, m.*Gottfhidrath, Maunsnee, 
Plaut. Capt. 2, 2,88. 8,4, 109. 

Θιοδωρόπολια, f. »Gottſchikkthauſen, St. Ἡ 
Moesia Inforior, Procop. aed. 4, 6. 7. 

Θιόδωρον, ου, νοα, θεόδωρξ, (0), pi. Θεόδωροι, 
Gottſchick (f. Et. M. 579,40), 1) Athener, a) A: 
chon OL 85, 8, D. Sic. 12, 81, und nah Con). is 
Schol. Ar. Pac. 605. b) V. des Feldherrn Brolle, 
Thuc. 8, 91. ο) Bhegäer,. Plut. Alc. 19. 22. gu 
symp. 1,4, δ. d) Sierophant, Plut. Alc. 88. e) 6ο 
hier, ®. des Ifolrates, D. Hal. Isocr. 1, Plut. x oraıt 
Isoor. 1. 24, Anon. v. Isocr., Phot. cod. 260. f) Ani 
1, 85. g) Tragddiendichter u. tragiſcher Schaufvieler, 
Dem. 19, 246, Arist. pol. 7,15, 10, Plut. de se ips 
laud. 17. qu. aymp. 9, 1, 2, Aelv.h.14,40. Eau 
Dentmal in Utben, Paus. 1, 87, 8. Leute wie cr. 
Θεόδωροι, Plut. glor. Ath.16. Ὦ) Maler, D.L. 2. 
δ. n.19. ji) einer, für welchen, u. zwei, gegen melde 
Dinar) Reden verfaßte, D. Hal. Din. 11 u. 12. k) 
Starier, Ross Dem. Att. 5. 1) Agtyler, Ross Dem. 
Att.28. m) Δαπρίτε, Ross Dem. Att. 119. n) Al: 
yeler, Ross Dem, Α:ἲ, 6. — 3. ο) Nhamnufler, Meier 
ind. schol, n. 21. p) Περιθοίδης, U. Seew. x, d, 
68. q) Θοθίχιος, Inser. 112. r) ®. eines Nikon 





Πλωθεύς, Inser. 115. s) (Bittfeide), ep. Anth. app. | 


299. — Andere in Inser., fo nannten z. B. aud 
die Komiker nah einem gewiffen Th. Bublknaben 
@södwgos, Hesych., 2) ὨὈδοίε, a) Thebaner, 
a) Bildhauer, D. L. 2, 8, n. 19. β) Schaufpickeı, 
Inser. 1584. b) Orchomenier, Keil Inscr. boeot. xv, 
a, bis. c) andere Böotier, a) 6. des Philinus, Fl 
tenbläfer, Ath. 14, 615, b. 631, α- b, Pol. 90, 18, Ael. 
v.h.12,17. 8) 4ὐρ.θ., KeilInser. boeot. XXII. ο, 
12. 8) Samier, a) 6. des Rhoͤlus, Erfinter dee ὅτι. 
guffes (OL 1), Plat. Ion 533,a, D. Sic. 1, 98, D. L 
2, 8, n. 19, Hesych. Miles. 3. ©., Paus. 8, 12, ı0, 
Plin. 7,56. b) ©. des Telckles (vor Ol. 48, 1), Er 
gießer, Her. 1, 51. 8, 41, Ath. 12, 515, a, Paus. ὃ, 
14,8. 9, 41,1. 10, 88, 6. c) Maler, Schüler des Ni⸗ 
koſthenes, Plin. 86, 11, 40. 4) Byjantier, a) Meter 
u. Sophift, λογοδαίδαλος. Plat.), Zeitgenoffe des Ser 
trates, Plat. Phaedr. 261, ο, 266, ο, Arist. rhet. 2, 
28. 8, 11. poet.20,D.L.2,8, n. 19, D. Hal. ad Am- 
mae. de Plat. — de adm, viDem. 8. Isae. 19, Themist. 
or. 26, p. 828, Suid., 9. Er u. feines Gleichen, οἱ 
nsoi Θεόδωρο», Arist. rbet. 8, 13, D. Hal. Dem. et 
Arist.2. [b) Andere, Gonful u. f. w., ep.ad. 1x. 696. 
699.] ο) in Φοιβαπήπορεί, ©. 4εχουρίω», 6. ti 
Kotmas. Agath. schol. ep. ıv, 8, tit.u. 101. 5) aus 
Gadara, Rhetor, Lehrer des Tiberius, nach Euseb. 
chron. OL. 187, 2, f. Strab. 16,759, Quint. 2, 11, 2: 
8, 1,17. 18, Senec. controv. 2,9, Theon. prog. 12, 
Long. subl, 8 (Demetr. eloc. 237), An. rhetor. ed. Sp. 
1, P-484—448, 8., ein Anhänger od. Echüler deſſel⸗ 
ben Theodoreus, Senec. suas. 8, feine Eecte, ἡ alge- 
σες Broduperos, Strab. 13, 625. 6) aus Cyrene, ϱ) 
Geometer, Lehrer des Plato in der Mathematil, Xen. 
mem. 4, 2,10, D.L. 2,8, n. 19. 8, π. 8. ®Berfon in 
Platons Theaetet (kit. u. 143, b—210, d), Sophiit, 
tit. u. 216,8, Politikus, tit. u. 257,8. b) Cyrenãer, 
Philoſoph mit d. Bein. d @9sog (nah D.L. 2,8, η. 
7 fpäter auch ὁ Φεός), ſ. Arist. soph. el. 88, S. Emj. 
dogm. 8, 55, Plut. Phoc. 88. placit. phil. 1,7. Is. et 
Os. 68. tranqu. anim. 5. vitios. ad infel. 3. exil 





θεόδωρος 


6. commun, not. 81, D. L. prooem. n. 11. 2, 8, n. 
—19. 4,7,n.4, Phil.omn. prob. lib, 18, Ath. 18, 
11,8.b.14,618,0.f, Hesych. Miles. ο. 9.,4. Eein 
ὄνβιπ, ἡ Θεοδώραου αἴρεσες, D. L. pruoem. n. 
8, Suid., feine Anhänger, οἳ Θεοδώρδιοι, D. L. 3, 
‚n. 7. 11, im sg. 4, 4, n. 4, u. vom Lyſimachus, 
allim. δ. Ath. 6, 252, ο, feine ®rundfäge, τὰ Θεο- 
ώρεια, D.L.4,7,n. 4. c) Pythagoreer, Iambl. v. 
'yth. 267. 7) @lcer, Olympionike, Paus. 6, 16, 8. 
) Argiver, a) 6. Alexanders, Archon in Theffallen 
ξαπιία), Porph. Tyr. fr. 5, 2, Inscr. Lebas. n. 1146. 
) 6. des Boros, Bildhauer, Inser. 1197, f. R. Ro- 
hette Ἱ. & M. Schorn p. 415. 9) Sidilier, a) Sy⸗ 
ıcuier, a) D. Nie. 14, 64. 70. β) Schriftft. über 
‚attit, D. L. 2, 8, π. 19. b) aus Enna, Cie, ουν. 
‚dl. 10) Tarentiner, a) Plut. Alex. 88. b) Py⸗ 
yagoreer, Iumbl. v. Pyth. 267. 11) Tarfer, a) Statte 
alter in Sieilien, Ῥ]αι. apophth. reg. Augustus ὅ. 
2) aus Soll, Erklärer der mathematifchen Stellen in 
3lato, Plut. def. or. δὲ. anim, procr. 20. 29. 
tubder, a) Eritrier, Dom. 18,99 u. Schol, b) aus 
erer, der eine Statue in Eubda hatte, Ath. 1, 19, b. 
4) Bhönigier. Wucherer, Dem. 84, 6. 15) Megalopo⸗ 
iter, = 4ιόδωρος, Ath. 1, 16,9. 16) Kolophonier, 
Nichter, Ath. 14, 618, ο, Poll. 4, 55. 10, 186. 17) Ri- 
omiebier, Kitharift, Insor. 1585. 18) Mitlefler, Stois 
er, D.L. 2,8,n. 19. 19) Ghier, Stoiler, D.L.2, 8, 
. 19. 20) Ephefier, a) Maler, Theoph. b. D.L. 3, 
3, n. 19. db) ©, Ἰλλούσεριος, Christ. ep. 1, 86, 
it. u. v.8. 21) Achäer, Aıchon, fein Bild, Anth. 
‚pp. 128 (Plan, 45). 22) Lariffäer, Phylarch. 6, 
th. 2, 44,b. 28) Ilier, Schriftft., Suid. s. Maluk- 
peerog, Plut. parall. 22 (0. Serv. gu Virg. Aen. 1, 
5 Theodotus). 24) Hieropolit, Schriftfteller, Ath. 10, 
:12, c. 418, b. 25) Samotbragier, Schriftfl., Ptol. 
Iephaest, 1. ΥΠ, Schol. ΑΡ. Rh. 4, 264. 26) Rho- 
ier, Feldherr, Suid. s. Πανικῷ (viell. Theodotus). 
7) Raobiceer, Reber, Suid. 28) Afinäer, Schüler des 
dorphyrius, Damasc. v. Isid. 166. 29) Aegyptier, a) 
Ilerandriner, Archon, Marin. Procl. 9. b) aus Ky⸗ 
wpolis, Sophift u. Berfafler einer Ethopdie, ed. Leo 
\llatius. 80) 6. des Zenon in Amathus, Ios. arch. 
3, 18, δ. 5. b. Iud. 1, 4, 2 ff. 81) aus Sartıs, 
dichter u. Schüler des Jamblich, Eunap. Sard. fr. 45, 
‚chol, gu Arist. Nicom. p. 61. 82) Anführer ver 
ifzurier, Eust. Epiph, b. Eusgr. 8, 8. 83) Truppen» 
übrer unter Marcien aus Rhabdis, Ioann. Epiph. fr. 
ἱ 84) Urt (568 π. Chr. 6.) in Sirmium, Me- 
and. Prot. fr. 27. — Andere Aerzte, Plin. 20, 9, 40. 
3, 17,120. A., f. unten u. Fabric.bibl. gr. XIII, p.438 
it. Ausg. 35) Germopolit, Surift u. Schriftfl., ſ. Bach 
ist. jurispr. Roman. ıv, 1, δι $. 11. — Aubere in 
sovell. Theodos. 1. 36) Kreter (aus Hyrtalus), Dich⸗ 
ἐς u. Redner des 14. Jahrh. n. ᾷὗτ. &., Boisson. An. Gr. 
‚ Ῥ. 248. 11. u. πι. 87) Römer, a) Ih. Prifcienus, 
Irzt, ſ. Bähr Geſch. d. τόπι. Litt. 6. 372. b) Sla⸗ 
ius Mallus Th., Gonful 399, Schriftſt. de metris. 
8) IH. Gaza aus Theſſalonich, 1478 n. Chr. Geb., 
Zerf. von Paraphrafen des Homer, f. Fabric. bibl. gr. 
ς, Ρ. 888. 89) d Πανάγης od. Παναγής, Schrififl., 
öt. M. 429, 46, Phot, s. ἡμεροχαλλές. 40) Berf. 
iner Kirchengeſchichte, Suid. 41) Schriftit. über Mus 
it, D. L. 2,8, n. 19. 42) Stoiler. — einer, deſſen 
Ariftoteles in der epitome ber Rhetoren erwähnte — 
Schriftft. über die Stimme — über Dichter, D. L. 2, 
3,n.19. 48) Gegner tes Epikur, D. L. 2, 8, n.2. 


19). Pla 


491 


10,n.8. 44) Freund des Kleon in Seſtot, Polyaen. 
1,87. 45) Arzt, Lehrer des Aubenäus, D.L. 2,8, n. 
19. 46) 6. des Zuflinien mit dem Bein. Tzirus, 
Truppenführer im Orient (578), Theoph. Byz. b. 
Phot. 64. 47) 6. des Bacchus, Geſandter unter Tis 
berius u. Juſtin an Chotroes. Menand. Prot, fr. 41. 
46, er u. feine Leute, οἱ aupi Θεοδώρῳ, fr. 46. 
48) anderer Truppenführer (676), loann. Eyiph. fr. 5, 
Menand. Prot. fr. 41. 19) 6. des Betrus, Gefandter 
res Tiberius (671), Menand. Prot. fr. 465. 50) antes 
rer Geſandter unter Tiberius (679), Menand. Prot. fr. 
54. 55; er u. feine Leute, οἱ dupi Θεόδωρον, fr. 
55. 51) Deipnofoppift mit dem Bein. Κύνουλκος, 
Ath. 15,669, e. 693, b, vgl. mit 4, 160,d. 852) ein 
Tänger, Ath, 1, 22, d. 53) ein Grammatiler, Ath. 
14, 046, ο. 15, 678,d, vgl. mit 11, 496,9. 15, 691, 
ο. 54) Geſchichtſcht. Ath. 10, 418, b. — Anderer: 
8, 122,b. 55) Märtyrer, Christ. ep. Anth. 1, 8, tit. 
56) Sonful unter Zuftinian, Christ. ep. 1, 97. 96, Anth. 
n. 64, Zosim. 5,44. — u. Diäter, ep. vır, 556. 
— vgl. σι, 282, tit. — Suid. 57) Dichter, D.L. 2,8, 
n. 19. — Suid. — Mart. ep. 11, 94. — Ael. n. an. 7, 
40. 658) Pädagog der Kinder des Antonius, Plut. 
Ant.81. 659) ®. des Archelaos, Arr. An. δ, 16, 9. 
60) Bruder des Ὠτοίκαξ, Plut. Amat. 16. 61) $reis 
gelaflener des Pompejus, App. b. civ. 5, 187. ϐ2) 8. 
der (erpibräifchen) Sibylle Herophile, Paus. 10, 12, 7. 
68) Notar unter Valens, Zosim. 4,18, Eunap. Sard. 
fr. 88. 64) μού Mechaniker, f. Fabric. ıv, p. 94. 
65) Theod. Prodromus, mit feinem Kloftemamen Hi» 
larion, auch Κυρός genannt, Erotiler, [. Fabric. bibl. 
gr. νι, 141, d. 66) Andere: Dionys. Chalc. fr. 1. 
— Simon. ep. 178 (x, 105) — Anth. ΧΙ, 2. 241. VII, 
14.695. 606. Χ11, 98. 16%. 226. 247, Plut. aud, poet. 
3, Inser. 2, 1908. 1925, e, oft auf Münzen. Mol 
Fabric. bibl. gr. x, 864. 67) (ὁ ---ποϊαμός) Φ 01168: 
gabe, Fl. Iberient, Arist. mir. ausc, 47. 6. θεόδωρος. 

8 oAss, f. Kaſtell in Möflen an ber Donau, 
Proc. aedd. 4. 7 (290, 9), Sp. 

Θεωοδωρούπολις, f. 1) Kaſtell an der Donau, Proc. 
aedd. 4, 6 (289, 17). 2) von Rhodope, Proc. aedd. 4, 
11 (806, 10). 8) in Thrarten, Proc. aedd. 4, 11 (807, 
1), Sp- 

Θθεοδωρύχιοε, f. θιοδωρέχνος. 

θιοδωρώνυµοε, (ή), Ephr. mon. 2496, δρ. 

Θ vos, ſ. Θεοδόσιος. 

θιοδώτα, Inser.2, 2855, 4. 

θιεοδώτηςε, m. = Θ:όδοτος, Arist. orat. 26, Ρ. 
677, u. Θεοδώταε, Inscr. 2855, vertheibigt von Keil 
anal. ep. 106. 

Θεοζοτίδηε, m. Gottſchede (= Θεοσδοτίέδης), 
Athener, a) Plat. apol.88,e. b) Dem. 21, 59 (nad 
Σ, vulg. θεοσδοτίσδης). — Inser. n. 8211. 

θιόζοτοε, m. Bottfhid (= Θεόσδοτος), Athe- 
ner, Ross Dem. Att. n. 201. — Töpfer, Inser. 8211. 
Nach Keil an. ep. auch Inser. 1569. &. Rang. n. 1819, 
b. (-όσδοτος), Inscr. 4, 8211. 8218. 

Θεόθεμιε, τος, m. Oswald d. ἱ. mit Gott (tet) 
waltend, Inscr. Ther. bei Ross 200 — Inser. 2, 2476, 
i, Add. 

Otowvos, m. Gottwein d. i. Bachus, Acsch. (fr. 
889, D.) u. Ist. δ. Harp., Lyc. 1247. Sein Heilige 
tbum, τὸ θεοίνιον, Phot. p. 88,26, fein δε[, τὰ Osol- 
νια, Lyc.b. Harp. 

puxes, pl. »Gottherolde, ähnl. Gotte 
fhulte, ein von Talıhybios abſtammentes Geflecht 


θεοχήρυχες 


492 θεοχχώ 
bei den Eleutherlern, Hesych. (Na Hemsterh. bei 
den G@leutberäern in Kreta.) 

Θοοκκό, f. (?) Frauenn., bot. Inſchr. 5. Vischer 
Epigr. Beitt. aus Griechenl. ©. 49. — Thebane⸗ 
rin, Ἕρμαίω ᾖάρδα, Rang. A.H. 2, p. 777, n. 1212, 
f- Keil Insor. boeot. xıı, 1, von Keil bezweifelt, wel⸗ 
ber Θεοχλώ vermuthet, d. ἱ. Ansbcerta, mit Gott 
glängent. — Biel. Abkürzung für Θεοκολώ oder eis 
was ähnliches. 

θιόκλεια, f. Alpheit od. Ansberta (). ὃ. mit 
örtlicher Sülfe glänzend), Hetaͤre in Athen, mit d. Bein. 
die Krähe, Lys. u. Gorg. b. Ath. 18, 588, d. 586, 9. 
592, ο, vgl. mit 588, a. — Buid. — Andere: Inser. 2, 
2388, 122. 

θιοκλκεανόε, m. Niliep. 1, 248, Sp. 

Θιοκλείδας, m. Godberſen (d. h. Sohn des 
mit Gott ‚glänenden), Theräer, Inser. 2, 2467. — 6. 
Θευκλείδας. Uchnl.: 

Θιοκλείδης, m. Athener, Lys. b. Poll. 9, 89. — 
Inser. 2, 2566, b, B. vgl. mit 2, p- 1087, b. 2416, 
9.10. 

Θιόκλωτος, gen. böst. o, m. Edppert (Godebert), 
Inser. 2, 2306, b, 10, Add. Bei Lebas. Inser. n. 191 
lieſt Ahr. Dial. 11, 496 u. ff. θεοκλείω für θεοκχλείτω. 

ım., Th. Prodr. t. 8, p. 214, 22, Ann. 
Ox., Sp. 

. OsorAfis, Hellan, b. St.B.s. Χαλκίς: Θεοκλέηε 
(codd. Θεοκλῆς), dovs, Eu, voc. ΘΕεόκλδις (ep. XII, 
158) u. Θεόκλεες (ep. xıı, 181), m. Gosmar (0. ἱ. 
mit Gott berühmt). 1) Spartaner, a) DB. des Krios, 
Pau». 8, 18,3. b) 6. des Hegyloe, Bildgießer, Paus. 
5,17,2. 6, 19,8. 2) Athener, a) Wechsler, Dem. 53, 9. 
b) Wphidnäer, Inser. 172. ο) Gründer einer chalcidi⸗ 
fen Kolonie in Sicilien (daher von St.B.s. Κατάνη 
u. Bellan. a. a. Ὁ. Ghallidier genannt, vgl. Polyaen. 
6, 5), Ephor. b. Strab. 6, 267, Scymn. 272, f. Θου- 
κλῆς. 8) Dichomenier, Keil Inser. boeot. xv,a. 4) 
Parier, Inser. 2878. 5) Pythagoräer (Rheginer?) Iambl. 
ν. Pyth. 180. 6) Dichter (Narier od. Eretrier), Et. 
Μ. 827,8, Ath. 11, 497, ο. 7) Rorintbier, Ael.v.h. 
14, 24. 8) Geſchichtſchr. (Theoclius), Flav. Vop. Aurel, 
c.6. 9) Andere: Meleag. ep. Κ11, 158. — Strat. op. 
xır, 181. — Inser. 2, 2059, 8. 2368. 10) θεόκλειοε, 
w, Patron. in Theffal. Inſcht. b. Lebas fasc. v, n. 191 
nad Ahrens Dial. 11, p. 499. Aehnl.: 

B£orkos, m. 1), Meffenier, Wahrfager, Paus. 4, 16, 
1—21, 10,8. 2) Χαλκιδεύς, [. Θεοχλῆς u. Θουκλῆς, 
Con. 20. 8) Inscr. 2, 2525, 10. 8, 6414. 

Θκοκλόμενοε, ου, του, (Eur. Hel. 1648), Θεοκλύ- 
µεν6, plur. Θεοχλύμενου, (ὁ), Sosmar (mit Gottes 
Hülfe berühmt), 1) 6. des Polypheides, Abkoͤmmling 
tes Melampus, Wahrfager, Od. 15, 25620, 868, ὅ., 
Plat. Ion 588, ο, Pherec, in Schol. Od. 15, 229. — 
Θεοχλύμενοι, Wahrfager wie Th., Ael. n. an. 8, 5. 
2) Diener des Kadmus, Nonn. 5,11. 8) 6. bes Pros 
teus, Könige von Aegypten, Berfon in Eur. Helen,, 
Eur. Hel, tit,, arg. u. v. 9.1168. 1643. 4) ©. bes 
Tmolus, Königs von Lydien, Plut. Βαν. 7,5. 5) An⸗ 
derer: Inser. 8,6606. Aebnl.: 

Θεόκλντος, m., 1) Schriftft., Schol. Il. 21, 464. 
2) Inser. 4,8605. 

Θιόκολοε, m. Prieſter, Mannön., Inser. 1543. 

Θιόκοσµοε, πι. Goͤppert (0. {. mit Bott glänzend), 
Megarer, Bildhauer, Paus. 1, 460, 4. ϐ, 7, 2. 10, 9, 8. 

εοκρίνης, ου (f. Et. Μ. 277, 82), νου. Θεοκχρίνη 
(Dem. 68, 6, Insor.), m. Athener, Sylophant, gegen 


θεολόγος 


welchen Dinsrob. (f.D. Hal. Din. 10) eine Rede hich 
die jegt als die 58. unter den Demoſtheniſchen κ 
m. 58, tit., arg. u. 6—68), Harp. e. v. us 
γθαφίου, Apost. 17,21. Sprichw. wurde Teayırx 
Θεοχρίνης von Sylophanten, Dom. 18, 813, Apos 
a I 2) Akräphier, Keil Inser. boeot. xLıv,i 
Uebnl.: 
ίσιο, m. Mannen., Theräifche Infähr.. Inzer. 
2476, p, 23. 26. 56 etc. ©. θευκρίσιος. Achnl.: 
εόκριτος, ου, ep. (Antlı. XV, 26) auch ουοι (6. 
Goeſchwein (0, i. Bottesfreund, eigtl. von Bon er 
wählt). 1) Athener, =) Freund des Agoratos, mit d 
Bein. ὁ Ἐλαφόστεικτος, Lys. 18, 19---12. b) Antın 
Inser. 169. 623. 2) Thebaner, Wahrfager, Perfon ia 
Plut. gen. Soor., f. δέ. u. B—81. Pel. 22. 3) Am 
brafiot, Vischer Inscer. Spart. I. 4) Syracufer, Zteb 
Iendichter zur Zeit des Ptolemmäus Philadelpbus, 5b. AB 
1,5, bloß durch o Συρακόσνος ποιητής bezeichnet 
[. Theocr. ep. 22 (rx, 484), Mosch. 8, 93, Αι. ? 
»49, f—11, 475, e, d., Hermog. Id. 1, 6. 2, 9, Lone. 
subl. 88, Plut. αμ. nat. 86. vit. Hom. 159, Apost 
6, 93, (—17, 78, 8,, mant. prov. 1,37, Schol. Ap. Eh 
1, 151—-4, 57, ὃ., Schol. Il. 8, 828, ö., Et. M. 2: 
62—681,58,8., Suid. Stellen von ihm, τὰ Θεοαχρί 
του, Hermog. Id. 2, 8. 5) Ebier (+ 301 ο. kr. 
f. Plut. qu. symp. 2, 1, 9), oft durch ὁ σοφεστίς 
(Plut. ed. puer. 14, Strab, 11,645, Ath. 12,540, 
bezeichnet, [. Theoer. ep. 22 (1x, 434), Plut. gu. symr. 
2, 1,4. vit. pud. 14. exil. 10, Theop. b. Ath. 6, 230,1 
vgl. mit Ath. 1, 21, ο, D. 1. δ, 1, n. 11, Stob. 86, 
20,3. (Fulg. myth. 1, 20), Apost. 8, 91, k. 10, Iu, 
Anth. app. 88, Suid,, U. 6) Samier, Leon. ep. 
vır, 163, Antip. Sid. ep. Υ11, 164. 165. 7) Rhotier 
Mion. 111,418. 8) ®. des Antilles, Arr. An. 4, 18,4 
9) Olympionife, ep. in. Anth. Plan. 2. 10) Ellaw. 
Shaufpicler, Truppenführer unter Antonin, D. Όλο 
77,21. 11) Andere: Bacchyl. fr. 24. — Callim. ep. 
53 (zı1, 280). — xv,26. — Plan. 261. — Inser. 2. 
9416, 18. 2958, b, 80. 8, 4794. Del. noch Fabric. 
bibl. gr. 111, 775. | 
θΘωοκτίστη, f. Anfa (d.t. von Bott abflamınenze). 
$rauenn., Tafel de Thessalonica p. 151. — Inser. 4. 
9455. — Eine andere, Lyric. Gr. ed. Bergk p. 848. 
Fem. zu: 
Bexrirros, m. Anfile, Schriftſt. Apost. 5, 90, e. 
Andere: Socr. h. ο. 5, 21,7, 8o20m.7,17. — Proc. 
b.P. 2, 8. — Inser. 2, 8329. 8, 3990, m. 4, 8822. 
Bsoxuöns, ους, ion. 6ος, m. Höppert (dies keit: 
mit od. durch Bott glänzend). 1) Athener, V. des Diläot, 
Her. 8,65. 2) Delier, Inscer. 158. 6. Θιοχούδης. 
θωκῦδίδηε, m. Godberſen (d. h. Sohn des mit 
Gottes Hülfe glänzenden ob. berühmten), Mannen., Et 
M. 165, 57. 

Θεόλαε, m. Gotter (d. ὃ. mit Gottes Volke), cin 
Melier, A. Rang. ıı,n. 1198. Nehnl.: 

Θιεόληκτος, m. Goderich (d.i. von Gott reich be 
gabt), Mannen., Spaet. 

θέολλος, m. Athener (Phlyer), Boss Dem. Att. 5. 
2.8.18. 

θεολόγοε, (6), Sotrat (d. h. von Bolt unterrichtet a. 
über ihn belehrend), 1) Bezeichnung a) des Orpheus, Proc, 
in Tim. 2, p. 68, 41. 139, 9, Stob. θε]. phys. |. 
p. 121. b) Beiname bes Gregorius von Nazianz, Ant. 
να, tit., welcher daher auch ohne binzugefügten Na: 
men bloß ὁ Θεολόγος heißt, Schol. Dem. 2, 1.6, 9. 19. 
281.20,39. 2) Mannsen., Philhiſt. Bo. 11. ΟΠ. 1, p. 61. 


θεολύτη 


Θεολύτη, f. Hetäre in Athen, Theop., Epier. u. Phi. 
ıt. b. Ath. 11, 471,0. 18, 670,9. 587,e. Fem. gu: 

Θκόλντοε, m. Godfrey, 1) Alarnanier, Thuc. 2, 
02. 2) Dichter aus Metbymna, Ath. 7, 296, a. 11, 
70,b, Schel, ΑΡ. Rh, 1, 633. &. Θεύλυτος. 

Seépavdpos, m. Bottithofen, Syrenäer, Theophr. 
‚Ath, 18,567, 4, vgl. C. Insor.2, p. 1087, b. 

Θκόµβροτον, m. Öottmann, Cyniker, Schüler des 
Γὲεἰτοί[εδ, D. L. 6,6, n.5. 

os, m. Tafel Thessal. p. 525, Sp. 
9% „ovtoc, m. Oswald, Art, D. 1. 6, 8, 


Θεοµείδεε, -- Beoundns, m. Böot. Inſchr. in 
‚phem. arch. 8066, K. 

Oroptvns, m. Osleb, 1) Athener, Ephemer. areb. 
772 2) ein Schriftſt., Plin. 87,2, 11, ΕΚ. ©. Θειο- 
έμνης. ' 

Θιοµήδηε, m. Botrat, Mannen., Inser. 2, 1896. 

BeounAlda χωρίο», Sotrats Pick (denn nach Rob. 
ar. 6 ifi Θεομηλέδας verborben aus Gsoundidac), 
αι Plat in Sparta, Paus. 8, 14, 2. 

Θκοµήστωρ, ορος, m. Öotret, Tyranıı in Samos, 
Ler. 8, 85. 9, 90. 

Beouväcra, f. Anstrud, Böotierin, Inser. 1570. 

Θιόµναστος, m. = Θθόμνηστος, Spracufantt, 
ic. Τους. 2, 21. — 4, 66 (f. θεόρακτος). — Inser. 2, 
476,1, Add. 

Θιομνήμων,ονος, m. Gottgetreu, Athener, Brose 
altiex, Ross Dem. Att. 157. Aehnl.: 

Beouyneriavds, m. Mannen., Inscr. 2, 2586. 

Θιόµνηστοε, voc. Osdurnese, m. Gottgetreu, 1) 
Ithener, a) der, gegen welchen Lys. or. 10 u. 11 fchrieb, 
‚ Lys. 10, 1. 26. b) Wthmener, Dem. 45, 5b. ο) 
Schwager bes Apollodor, Dem. 59, arg. u. 16. d) Pross 
altier, Ross Dem. Att, 157. ϱ) Rhamnufler, Inser. 
72. f) &ypetäon, Inser. 178. g) Kydantide, Inscr. 
88. h) ©. des Dion, Päanier, Insor. 199. i) Ans» 
ετετ: Meier ind, schol. n, 10. 2) Alräphier, Prieſter, 
nscr. 1587. 8) SKreter, Inser. 2586. 4) Koer, Dius 
ter, Strab. 14, 658. 5) Ghier, Bildhauer, Inscr. 2241. 
) Erzgießer aus Sardes, Paus. 6, 15, 2, Plin. 84, 8, 
9. 7) Ulademifcher Philoſoph, Plut. Brut. 24. 8) 
ipnifer, Phot. bibl. cod. 167. 9) aus Naufratie, Philo⸗ 
oph, Philostr. ν. soph. 1, 6. 10) Pferbeargt, Geop. 
9,8, d., Plin. B. 88. — (lieber einen Thierarzt biefes 
tamene am Hofe Theodoriche ſ. Heufinger, Marb. 
3rogr. 1848, 4.) 11) Berfon in Luc. amor. 3— 54. 
2) (Tbeomnastus) Syracufaner, Cio. Verr. 2, 21. 18) 
Intere: Insor. 2, 3241. 2352. &. Θ,όμναστος. 

Θιόµνητοε, m. (/. 8. für Θεόφιλος), Athener, Ars 
3 D. Hal. Din. 9, derſelbe heißt ebend. 18 Θου- 
ιήσης. 

Θόομννε, sdos, m. (0), Dannen., Infchr aus Chioe, 
nser. 2228, K. 

Oeövar, Insor. 3, 2111, vgl. p. 154, b. 1008, b, Sp. 

Θιονάνη, Inser. 2,2110, ο, Λάά., Sp. 

Θκόννατοε, m. Gott bach (von νάω, wie νατήρ, 
‚2ob. rbem. 7), Atbener, ἁλωπεκῆθον, A. Rangab, 
1, π. 1877, K. 

„ f. Alberat (dv. i. göttliches wiſſend, τὰ 
μεῖα »οοῦσα, Plat. Cratyl. 407,b u. Eur. Hel 18 
eißt εδ zur Erklärung des Namens um ihr τὰ Isla 
‚ao τά τ᾽ ὄντα καὶ μέλλοντα nayı ἠπίστατο, ihr 
tame felbR aber 822 ein χρηστήριο» ὄνομα). 1) 
ζ. des Proteus, Geliebte des Kanobos, font Kidosen, 
v. f., genannt, Ar. Thesm. 897, Con. 8, ἡ Φεσπιφ- 


θεόπολις 493 


δός (Eur. Hel. 145. 859), Perfon in Eur. Helene, 
f. tit. u. v.819—1648, d. 2) T. des Theftor, Hyg. 
{ 190. 8) Inscr. B, 6488. 

Θεοξένα, f. ähnl. Dsburg (eigentl. Gottesgäftin), 

Srauenn., Inser. 1207. S. θευξένα. 

wor, (τά), "Bottwirthöfeier (f. Schol. 
Pind. OL 8 in., Hesych.), ein Feſt a) des Apollo α) 
in Bellene, Paus, 7, 27, 4, nach Schol. Pind. Οἱ. 9, 146 
fälfchlich auch des Hermes, [. Schol. Pind. Οἱ, 7, 1586, 
u. gu Pind.N. 5,82. 4) in Delphi, Polem. b. Ath. 9, 
872, a, Plut. ser. num. vind. 18, b) ber Diotkuren 
a) zu Alcagas, Pind, Ol, 3 tit. u. Schol. 8) zu Ῥατοδ, 
Thierfh par. Inſchr. n. 1., Insor. 2874, e. Ferner 
wurben fie auch gefeiert in Tenos, wo εδ ein χοινὸν 

v gab, Inser. 2388, u. zu Smyrna, Ari- 
stid. or. 41, p. 290. 

‚m. Oöfhweins, 1) Athener, Mion. 
1, 121, Ross Critios etc., Athen 1889, n. 6. — 
(Siphnier, Suid. ?) 

Θιοξένιος, m. »Gottwirthoͤmond, Delphifcher 
Monat, = Merayssıyıay, Insor. 1700; Curt. A. D. 
10, oft. 

θΘεόξενοε, m. Goſchwein (d. 1. Gotteefreund). 1) 
Tenedier, geliebter Knabe des Pindar, Pind. fr. 89 ὃ. 
Ath. 18, 564, ο. 601, d, Hesych. Miles. α. 1, 52, 
Suid. s. Πίνδαρος (v. 1. Φιλοξένον). 1) Athener, 
a) ὁ ᾽Αλωπεκῆθεν, Dem. 22, 60. db) Εὐωννμεύς, 
At. Seew. zıv, d, 40. ο) «4ευκονοεύς, Sohn eines 
Kallimadhus, Inser. 108. d) Erchier, Ross Dem. Att. ὅ. 
ϱ) Andere: Ross Dem. Att. 58. — 151,b, ὃ. 8) Bars 
thafler, Paus. 8, 27, 2. 4) Deiphier, Inscer. 1708, nad 
δάβ, wo aber Θεοξένους (patron.) fleht flatt Θεο- 
ξένου. 5) Schriftfl., Luc. Soyth. 8. 6) auf einer dyr⸗ 
thachifchen Diünge, Mion. 8. 111,885. 7) Inser. 3, 2266, 
4,80. Aehnl.: 

‚m. Mannen. auf einer achäiſchen Münze, 
Mion. πι, 165. (Huch ich babe eine Kupfermünge von 
Achaja gefehen, mit der Infhrift ΘΚΟΣΙΟΣ KAH- 
TAIOZ, was aber Κληταῖος fei, weiß ich nit, K. 

θεοξότιος, m. Gottſcheds, Patron., ---Θεοσδό- . 
zsog, Theban. Inser, 1578. 

Oröforos, m. Gottſched (= Θεόςδοτος, αἴ[ο 
von Gott beſchieden), griech. Töpfer, Vaſe in Vulci, 
ſ. R. Rochette 1.& M. Schorn., p. 60. &. θ,όξοτος. 


θιοπασχῖται, ol, Theophn. chrogr. 175, 21. 837, 


18, Sp. 

f. »Gottvater, Frauenn., a) Method, 
Conviv, virg. p. 64.— Ὁ) euf einer Eubölfchen Infchr. 
in Ephem. arch. 8568, K. 

Θεοκάθην, ους, acc. (Harp.) η, m. Hertgott (b. 1. 
gehe in Bott auf), Athener, a) einer, gegen welchen 
Zyſias eine Rede verfaßte, Harp. ο. ἐπνόιατέδεσθα,. 
b) Beſäer, Ross Dem, Att. 14. ο) ©. εἶπεν Agathos, 
Inser, 273. 

θεόπιµποε, m. Gottſchick, Märtyrer im Meno- 
logio Gr. ecel. unterm 5. Sanuar, ΕΚ, Biſchoff, Socr. 
h. e.7,7,5. Nili opp. 1, 288. 

θεόπη, ſ. Albofledis (d. i. görtlich fchön), 1) Amme 
des Bacchus, Nonn. 31, 86. 2) T. des Leos, eines 
Sohnes von Orpheus, Heroine in Athen, Αα. v.h. 12, 
38, Apost. 10, 58, Schol. Dem. 54,7, Suid. s. λεω- 
όριο». 

m. Traugott, Insor. 4, 9197 (-πήστο, 

8684), Sp. 
ws, f. Öottesberg, 1) St. in Aegypten, 
Ew. θιοπολίτηε, St. Β. ο. Θεούπολες. 2) 61. ber 


494 


Bocontier in Gallia Narbon., j. Thevu, Spon. Miscell. 
p- 160, Gruter 161. 6. 

θιόποµπος, d, Gottſchick, 1) Athener, 95) Archon 
Ol. 92,2, D. 81ο. 18,38, Lys. 21, 1, Plut. x oratt. 
Antiph. 23, Philoch. in Schol. Eur. Orest. 871. Ὁ) 8. 
des Kephifototus, Isae. 5, 5.10. ο) 6. des Eharidemus, 
DB. des Malartatus, Sprecher der Rebe von Isae. 11, 
f. Isae. 11, vgl. arg. u. 40, Dem. 48, 4---78, 6. d) 
einer, gegen deſſen Mishandlung es eine Rede bes Lyſiae 
gab, Ath. 2,67, f. e) einer, über befien Eibſchaft Lyſias 
eine Rete verfußte, Harp. 8. ὀργέω». f) Komödien» 
dichter (bis über DL 102), Suid., Plut, Lys. 18. x 
oratt, Isae. 7, Ath. 1, 28, d—15, 690, 8,8.,9 , f. Mein. 
1, 286. frg. ib. 11, 792, ff. Adj. davon θεοπόµπαος, 
j. B. μέτρο», Hephaest. p. 76. g) Feldherr zur 
Zeit des Demetrius Poliore., Polyaen. ö, 17. h) Lamp⸗- 
teer, Meier ind. schol. n. 10. i) Aegilier, Meier n. 
10. k) 6. eines Euthyphro, Tithrafter, Inser. 116. 
H auf athenifchen Münzen, Mion. 11, 122. πο) 6. eines 
Tifamenos, Suid. 2) Büotier, a) Thebaner, α) Plut. 
Pel.8, er u. fein Anhang, οἱ περὶ θεόποµπο», Plut. 
gen. Socr. 26. β) ®. des Agenor, Paus. 6, 6, 2. b) 
Slötenbläfer, Ath. 14, 616, b, Ρο]. 80, 18. ο) Anderer: 
Keil Inscr. boeot. xxxı, 85. 8) Spartaner, a) ©. bes 
Nilander, K. von Sparta (eiwa 7700. Chr. G.), Her. 
8,181, Arist. pol. 5,9, 1, D. Bic. 7,6, Paus. 8, 8, 2. 
7,5.4,4,4—15, 8, ὅ., Plut. Lyc. 6—80,8. Ag. 21,8., 
Tyrt.fr.8.4, Polysen. 1, 15. 8, 84, 9., fein ®rabmal, 
Paus. 8, 16,6. Gin Ausfprud von ihm, τὰ Θεοπόµ- 
που, Plut. ad princ. inerud. 1. b) ein Truppenführer 
aus Tegyrä, Plut. Pel.17. 4) Heräer, 9) 6. des Demaretus, 
Dlympionife, Paus. 6, 10, 4. b) Entel bes Demaretus, 
Olympionike, Paus. 6, 10, 4. ο) Schwiegerfohn des 
Ariftomenes, Paus. 4, 24, 1. 5) Chier, 6. des Dama⸗ 
ſiſtratus (geb. um Ol. 100), Gefchichtfchr., der bald 
ὁ Xios, D. Sie. 16, δ. 71, Ath. 1,84,a—11,508,c, 
δ., Plut. x oratt. Isocr. 10, A., bald ὁ Ἱστορικός, 
Schol. Ar. Vesp. 941,.Suid. s. Κιλικεσµόν, Theod. 
Metoch. ο. 116 (wo aber der Dichter gemeint ift), bald 
ὁ 4«αμασιεστράτου heißt, Paus. 8, 10, 8, f. Pol, 8, 
11 ---16, 12, δ., D. Hal. de praec. hist. 6, Flade, fragm. 
in Mull. bist. gr. fr. 1,278—383. Er und Gefchichte 
Schreiber wie er heißen οἱ περὶ τὸν Θεόπομπο», D. 
Sic. 1,87, D. Hal. de Plat. 1, ein Ausſpruch von ihm 
τὸ Θεοπόμπον, Long. subl. 81. Seine Screibert, 
Theopompium genus, Cic. ad Att. 2,6. 6) Knibier, 
Mothograph u. Freund Cäſars, Plut. Caes. 48, διταὺ. 
14, 656. Cie. ad. Att. 18, 7. 7) Theflalier, Olym« 
pionife, D. Sic. 12, 88. 8) Milefter, Xen. Hell, 2, 1,80. 
9) Myndier, Paus. 10,9, 10. 10) aus Sinope, Schriftſt., 
Pbleg. Trall. fr. 48. 11) Kolophonier, Dichter, Ath. 
4, 188, a. 12) Inser. 2,2564. 8, 4816, 1, Add. ©. 
Θεύπομπος u. Θνόποµπος. 

Θιόποροε, m. Gottheil, Mannen., D.L.7,7,n. 


13 (199). 
ίδαι, ol, Φοβταπιδ (f. das Ilgde), ein Ge⸗ 


θεόποµπος 


θιοπ 
ſchlecht in Eretria, D.L. 2, 17, 1. 6. θευπροπίδης. 

Θιόπροπος, m. Goßram ὃ, ἱ. göttlicher Rabe (u. 
Brophet), 1) Erzgießer aus Aegina, Paus. 10, 9, 8. 
2) Milefter, Mion. 8. ıv, 266. 8) Andere: Schol. 
1]. 18, 486, Inser. 4, 6944. DByl. Jahn Bpec. epigr. 
n.45. 6. θεύπροπος. 

Θιόρακτος, m. Gottentawei, Spottname bes Syra⸗ 
cuſaner Ysdurastos, d. i. Sottgetreu, Cic. Verr.4, 66. 

Θιόσαµοε, m. ἁθπί. Boffram (f. Θεόπροπος), 
Maunsn., Conze u. Michatlis rapporto d’un viaggio, K. 


θεούπολις 


Θιοσδότειοα, m. Patron. von Θεόσδοτος --- 68ε:- 
doros, Theffal. Infchr. 6. Lebas 1198, nad Ahr. Diel 
11, 532 bergeftellt. 

®eooboriöns, m. 1) Ἱ. ν. in Dem. 21,59, f. Θει- 
— 2) einer, gegen welchen Lyfias eine Rebe ſchrich. 

ol. 8, 46. 

θιόσδοτοε, m., für Θεόξοτος, Bafe de Witten. 881. 
j θιοσέβαοε, m. Yürhtegott, Mannen., Nili ep; 

‚15,Sp. 

θιοσιβία͵, f., in Anth. vır, 559 tit. Θεοσέβενα. 
Sromme, Schwehter des Philofophen Zoſimus, Suil 
s. Ζώσιμος, Berfafferin des Epigr. ΤΙ, 559. — Νας 
ep. 95. Fem. zu: 

Θιόσέβιοε, (6), Fürchtegott, 1) Philofoph, Schüln 
des Hierofles, Dam. v. Isid. 56—311, δ., Phot. bit! 
cod. 242. 2) einer, der fi unter Zeno für MWlarciax 
ausgab, Io. Ant. fr. 212. 

Θιοσθένης, ους, m. Gotthard, Delphier, V. eine 
Diodor, Inser. 1708. 

θιοσσέβιον, f. Fromme, T. der Smmelios, Sem. 
des heiligen Gregorius, Greg. ep. Anth. ΤΙ11, 164. — 
Pachym. n.188, Boisson. 

θιοστήρικος, m. der Lehte aus dem Geſchlechte ker 
Pepagomenen, Inser. 4, 9544, 18—8788, Sp. 

Oebo rios, m. Eh re gott, S. des Kifftos,B. des :Dierops, 
Theop. b. Sync. chron. p. 262 (p. 499 ed. D.). 

Θεοτείµητον, m. Inser. 2, 2896, 7, Sp. Aehnl: 

Θεότεµοε, m. == Θεύτῖμος, Inser. 192. 2, 2130. 
81. 8, 4329, Ὁ, Add. — Auf einer kariſchen Diünge, 
Mion. 111, 869. 

Θεότεκνο», m. Dsborn, Mannsn., Phot. 92, b, 39, 
Synes. ep. 16. 

Beoräins, ους, m. Bettwalb, Athener, Dem. 43, 
29 (cod. Θ6οτελοὺς). — Inser. 155. — Inser. 34399, 
2867, ο, Add. ©. Θνοτέλης. 

Θιότερµοε, m. (nach Leironne Θεόσδεµος, ſ. Philol. 
1ΤΙ, 2, p. 812) Smyrnäer, Mion. 111, 196. 

Ber ‚.n. Ermsleben (von Irminrih, d. i. 
mit Gott vermögend od. geehrt), Ort in Gyrenaics, 
An, st. mar. magn. 60. 61 (cod. θεοτεµαία). 

Θιοτίµη, f. Frauenn., Inser. Fem. zu Θδόζεµµος. 

θεότῖμίδης, m. Ermanarihs, Diannen., Inser. 
Att. Ephem. arch. n. 1107, K. &. Bsvriulding u. 
θουτιµίδης. 

Θιότῖμοε, voc. Θεότεμε, (ὁ), Guthrie od. Boot: 
τι dei. mit Gott vermögend od. geehrt. 1) Weibener, 
a) Lys. 14, 26. b) Dem. 54,7. ο) Bellener, Ross 
Dem. ΑΗ. 5. d) Aexoner, Meier ind. schol. 48. e) ein 
Archon Eponymus i.d.röm. Raiferg. ¶ Ton aa⸗oc 6. Σου- 
νεεύς), Inſcht. Philhiſt. T. 1v, Hft8, n.2. 2) Tanagrãet. 
Inser. 1590. 8) Eleer, Olympionife, Paus. 6, 17, 6. 4) 
Vhocenfer, Paus. 10, 2,2. 5) Smyrnäer, Mion. 8. vı, 
806. 6) Genoſſe des Dlofernes, Könige von Kappaborien, 
Po1.88, 12. 7) Geſchichtſchr., Plut. parall. 8, Schol. Pind. 
01.7, 88. P. 4, 61. Ausfprüche von ihm, τὰ Θεοείµοε. 
Schol, Pind.P. 5, 83. — Anderer: Apost. 7,59, e. 8) 
Epheſier, Plaut. Bacch.11,8,78. 9) Andere: Theogn. 
881. — Pers. ep. Τ11, 589. — Inseor. 2, 2241. Bitu 
mit 4ιότιμος verwechſelt, w. ſ. Vgl. Θούξζιμος κ. 
Θεύτιμος u. Θεότ,µος. 

θεοτόκοε, ἡ, Mutter Gottes, Bein. ber Jungfrau 
Maris, Anth.xv, 17,tit., K.S. 

Θιουέστη, f. St. Numidiens, j. Tebufe od. Tebeffu, 
Ptol. 4, 8, 80. 

θιεούπολιε, ſ. Got tow, 1) fpäterer Name von Ai 
tiochia in Syrien, den ihr Sujtinian gab, Proc. ned. 





θεοῦ πρόσωπον 


, 10. (288,6) 4, δ, Et.M. Ew. θεουπολίτηε, St. Β. 
1. Cod. 1, 1, 6, Monum. Cotel. p. 860. 

8609 «ρόσωπον, τό, δ. Strab. 16, 754. 755 τὸ 
τοῦ) Θεοῦ πρόσωπο», Gottes Larve (9. I. aus 
ehend wie eine Gottesmaste der Schaufpteler), Bellen» 
pige des noͤrdlichen Libanon In Phönicien , N Nas el 
Schablah u. arab. Duege al θίατ d. 1. Steintopff, Pol. 
68, Seyl. 104, Ptol. 5, 16,4. 

Θεοφαμίδας, a, m. ähnl. Goderams (ο. i. des 
Jottetraben oder göttlich weiffagenden), Künftler aus Kos, 
Bafe in Neapels antik. Kunftw. 1, 848, R. Rochette 
ettre AM. Schorn p. 14 (66). Anderer: Inser. 8, 5865. 

Θεοφάνη, f.Alpheit, T. des Bifaltes, Geliebte des 
3ofeiton, Hyg. f. 188. 

εοφάνης, auf einer Diünze δ. Viscont. Icon, Gr. 1, 
.286 OERBANHZ, gen. ους (f. Suid.), auf Inser. 
\styp. 154 sog, dat. ss, acc. η» (Ρο]. 88, 15, Plut. Cie. 
8) u. (Plot. Pomp. 42), (6), Gaupp (ahd. Goj⸗ 
κταθί d. ἱ. mit Gott glänzend), 1) aus Mptilene (nicht 
eiten auch der Lesbier genannt), Geſchichtſchr. u. Vers 
cauter des Pompejus, Piut. Pomp. 87—78, d. Cic. 
8, Strab. 11, 498—580, 8. 12, 555, Cie. ad Att. 2, 
ı—15,19,8., Arch. port. 10, ὅ., Caes. b. eiv. 8, 18, 
’ell. Pat. 2, 18, Val. Max. 8, 14. Er genoß fpäter bei 
einen 2anbdöleuten göttliche Ehren, f. Tac. Ann. 6, 18, 
ı Deüngen bei Viscont. a. 4. 3). u. Mion. 111, η. 108. 
|) Athener, Κόπρειος, Att. Seew. x, d, 106. 8) Böntier 
us Haliartus, Plut. amat. narr. 1. 4) Rhodier, er u. 
eine Leute, ol περὶ Θεοφάνη», Ρο]. 88, 1b. 5) Aſty⸗ 
aläer, Inser. Astyp. n. 154, f. Ahr. Dial. 11, 669. 
70. 6) aus Geralläupolis in Aegypten, φυσιχός 
Naturphiloſoph), St. B.s. Ηρακλεούπολες. 7) Schrifts 
teller περὶ γραφικῆς, D.L.2,8, n.19. 8) Byzan⸗ 
iner, Geſchichiſchr. (565 — 581 n. Chr. ©.), Phot. 
od. 64. 9) Dichter von Epigrammen, Anth.xv, 14. 85. 
0) Schriftſt. Schol. ΑΡ. Rh. 1,1126, vgl. überhaupt 
'abric. bibl, gr.x1, 218. 11) Knidier, Mion. 5. vı, 
:31. 12) Anderer unter d. Kaiſer Zenon, Schol. Luc. 
οἱ. 17. 18) 6. des Iſaak, Abt u. Chronograph, vgl. 
'abric. ᾱ. α. D. u. VII, 469. x, 888. 14) Arzt, mit d. 
ein. Nonnus (980 n. Ehr.), Schriftft., f. Fabric. bibl.gr. 
. a. O. u. VIII, p.9. 15) Andere: Inser. 2,1989. 2214, 
6. 8, 4566 u.in Add. Bol. θουφάνης u. θευφάνης. 

Θεοφάνια, dat. ion. sosas, f. Alfbagsfeler d. |. 
jeier ber Erfeheinung des Gottes (der Sonne) im Früh⸗ 
ahr, Her. 1, 51, Philostr. ν. ΔΡ. 4, 81, Poll. 1, 84. 
‘heophn. 268, 9. 

via, f. Insor. 8, 4818, c, 1, nach Letronne, Sp. 

Θιοφάνιοε, πι. 1) Baudig (f. θεοφάνης), Manns 
‚ame, Cod. ıv, 212. 2) ποταμός, ähnl. Φο[επ, 
ft. des aflatifchen Sarmatiens, |. Beifug, Ptol. 5, 9, 8, 
imm. Marc. 22, 8. 

Θιόφαντος, m. Gottſchald d. h. über den Bott ges 
haltet, von Gott gezeigt. 1) Athener, Prospalrier, 
toss Dem. Att.157. 2) Heraflest, D. L. 7,4, n.2. 
) Arinus, Theophn. Chron. 1, p. 81, 6. 

Θεοφανό, οὓς, f. Alpheit (göttlich glängend), 
rrauenn., Ephr. mon. 2645 — 2745. —Inser. 4,8696. 

Θιοφᾶε, m. Gaud (f. Bsopdvns), Mannen., At. 
infchr. In Philhiſt. Heft 10, n.8,K. 

8 ε, ου (Boss Inser.), od. socç (Inser. in 
ınal. etc.), m. ®dfweins (= Θεοφείλης, wie 
ρΦύτια nad Plat. Lyo. 12 in Sparta auch die φ,λέτια 
ießen). 1) Athener, Phalerer, Ross Dem, Att.n. 181, 
, 100, f. Keil Philol. Bb. 1, p. 555 sqq., nach Meier 
14. schol. auch n. 59 zu Tefen. Val. außerdem Rh. M. 


s6popßos 495 


xıv,p. 516. 2) θεοφείδεος taufe(Calaurea), Infähr. 
in Anal. dell’ Inscr. 1829, p. 55. — &. θευφείδης. 

Θιόφημοε, voc. Θεόφημα, (d), Goßram (). |. 
Gottes Habe oder Bott verfündend oder prophezeiend), 
Athener, a) Br. des Euergos, Dem. 47,5—62,3. b) 
Eiwvvusds, Att. Scew.x, ο, 56. 

θεοφίλα, f. ähnl. Oburg. 1) St. in India in- 
tra Gangem, Ptol. 7, 1, 60. 2) $rauenn., Inser. 3, 
2818. 8981. 8, 8902. 4818, ο, 1. (f. θεοφανία). 

θιοφίλη, f. Ansdrut. Srauenn., Inser. 954. 

Θεοφίληε, ους, m. Goßwein, Epidaurier, Paus. 
6,18, 9. 

θιοφιλιανόε͵ πι. Göhweins, Mannen. auf einer 
Münze von Pergamus, Verlhof ας., S. 81, Κ. 

θιεοφίλιον, n. Bofwinsmittel, eine von Theo⸗ 
philus erfundene Augenfalbe, Alex. Trall 2,181. 

Θιοφιλίσκοε, (0), Goßwein, Rhorier, Pol. 16, 
2---9, δ., eru. feine Leute, οἱ περὶ τὸν Θεοφιλίσκον, 
ebenb. 2. — Genes. 109, 21. 

θΘιόφιλον, (6), Goßwein (d. i. Gottes Freund, als 
Wunſch der Eitern, daß ers werden möge, Plat. 897, b, 
ορί. mit 894, ο), 1) Atbener, a) Archon DL. 108, 1, 
Dem. 87, 6, D. Sic. 16, 58, Paus. 10, 8, 1, Ath.5, 
217,b, D. L.5, 1, n.7, D. Hal. Din. 11. Dem. et 
Arist. 5. 10 (Din. 9 fteht falfh Θεόμνητος und 12 
Θούμηδος). b) Verwandter des Eimon, Lyn. 8, 12. 
ο) Φα]άες, a) B. eines Diodor, Inser. 124. 8) Anderer: 
Ross Dem. Att. 14. d) 4ἰξωνεύς, Inser. 111. e) Arzt 
(6. Jahrh.), mit dem Bein. 6 Κορυδαλλεύς, Fabric. 
bibl. gr. VII, 111. χι, 526. 597 ed. Harl. (vgl. wegen 
anderer 106. 112) u. ΧΙΙ, p. 648 ältere Ausgabe. 
9) Korinthler, V. des Hipparch, Plut. Ant. 67. 8) Pas 
phlagonier, App. Mithr. 28, D. Cass. fr. 101. 4) He⸗ 
dräer, a) ©. des Ananoe, Ios. 18, 5, 8. 19, 6,2. b) 
(aus Serufalem) V. des Matthias, Ios. 17, 4, 2. 5)©. 
Michaels, B. Michaels rır., byzantinifcher Kaifer (} 842), 
Suid. 6) Biihoff von Alerandria, Zosim. 5, 28. 7) 
Bithynier (Tianer), V. des Chryſios, Phleg. Trall. fr. 
29, 1. 8) Nicher, der fpäter Σηδᾶτος hieß, Arist. 
or. 26, p. 574. 9) Sibonier, Ach. Tat. erot. 5, 10. 
10) Zuftfpielvichter (nah Mein. 1, p. 434 der mitte 
lern Komödie), Suid., Ath. 8, 95, a—14, 685, a, ὅ. 
11) Geſchichtſcht., in Schol. Nic. Ther. 11 d Zuvodöo- 
ἴδεος genannt (unter Btolemius Euergetc#), Ios. ο. ΑΡ, 
1, 28, Plut. parall. 18. 82, Alex. Pol. δ. Eus, pr. 
ev.9,84, Ath.1,6,b, Fulg. myth. 2,17. 12) Geo⸗ 
graph, Ptol. 1, 9, 8, Plut. fluv. 24, 1,St.B.s. Παλική. 
13) Verwandter des Strabo, Strab. 12, 557. 14) Ehro⸗ 
nograph zur Zeit Suftinians, Chron. Pasch. p. 41, 
Malal. p. 29, 4—429, 13,8. 15) Selmfünftler, Plut. 
Alex. 82. 16) Wunderthäter in Antiochia, Suid. 17) 
Kreigelaffener des Marcellus, Cic. ep. fam. 4, 9. 10. 
18) Schriftſt. über die Landwirthſchaft, Varr. de το 
rust. 1, 1, 9. 19) Juriſt u. Schriftft., f. Bach hist. 
jurispr. Rom. ΣΥ, 1,8, 8.6. 20) Arzt, Zeitgenoffe des 
Galen, f. Fabric. bibl gr. xııı, p. 482 ältere Ausg. 
21) IH. Protofpatharius, Mönch u. Arzt zu Anfang des 
7. Jahrh. n. Chr. Φ., f. Fabric. bibl. gr. xır, p. 788. — 
22) Antere, Inser. 3, 2108, d. 2221, c, Add. 

θέοφιε, m.(?), 66. des Niloftratos, Epheſier, Infchr. 
auf Samothrafe, Conze. &. 68, K. 

Θεοφόβιοε,το. Fuͤrchtegott, Mannsn., Phot. bibl., 
Proc. b. Goth. 4, 16. Aehnl.: 

Θιόφοβοςα, m. Mannen., Ephr. mon. 2867. 

Θιόφορβοε, m.Bottleber (d. 5. mit Gottes Hülfe 
lebenb ober ſich nährend), Zarifier, Hipp. Epid. v, 17. 


496 θεόφραστος 


Θεόφραστος, voc. θεόφραστε (d), Alfıch (d. h. 
göttlicher Rede od. Klugheit voll, wie Aristot. ven frü⸗ 
δετα Tyrtamos διὰ τὸ τῆς φράσεως Φεσπέσνο» [0 
genannt haben fol, D.L.5,2, α. 6, Olymp. u. An. v. 
Plat., St. B. ο. Ἔρεσος). 1) Athener, a) Halier, Archon 
Οἱ. 110,1, Aeschin. 8, 115, D. Sic. 16, 77, D. Hal 
Din. θ. Dem. et Arist. 10. 11. Ὁ) Archon DL. 116, 4, 
D. Sic. 19, 78. ο) ®. des Sprecher über Aſtyphilos 
Erbſchaft, Isae. 9, 23. 27. d) 6. des Themiftofles, 
Paus. 1,87,1. u. e) ®. eines Themiſtokles u. der Enkel 
defielben, ©. eines Themiftolles, Plut. x oratt. Ly- 
curg. 80. f) Anderer, Ross Dem. Att. 12. 2) 6. des 
Melıntes (od. Leon, Suid.) aus Ereſus in Lesbos, 
bah. 6 Ερέσιος, Ael. ν. ἃ 8, 12, Ath. 8, 83, ο, 9, 
837, Ὁ, der berühmte Schüler des Ariftoteles (Plut. ν. 
Hom., 120) u. Peripatetifer, dab. oft ὁ φιλόσοφος 
genannt, Plut. Per. 28, Strab. 9,898, D. Hal. comp. 
verb. 16, ſ. D. L. 5,2, %., nah D. L. 5, 2, π. 4 ὁ 
φιλοπονώτατος, dab. das Epigr. vı1, 110, D.L.5,2, 
n. I1,Suid. Er u. feines leihen, οἱ περὶ τὸν Θεό- 
Φραστο», Β. Emp. dogm. 1, 216. Adj. davon Θεο- 
φράσταα ὑπρμνήματα, D. L. 5, 2, n. 18. Sein 
früherer Name foll Tyrtamos gewefen fein, f. oben. 8) 
Amifener, welcher fpäter Tyrannion genannt wurde, 
Hesych. Miles. s. T, 66. 4) Truppenführer des Anti- 
gonus Gonatas, Plut. Arst. 28, Polyaen. 6, 5. 6) 
einer, an weldyen Dion. Calliph. feine Hellenica fchrieb, 
Dion. Call. Hellen. 1.— Bgl. Fabric. bibl. gr. 111, 456. 
6) Inser. 2, 2286. 2476. p, 39, Add. 8, 6576, 5. 6064. 

8 νιανοί, Suzom. h. 9. 7, 17, Sp. 

ο. ο pövios, m. Gotrat, Mannsn., Socr. h. ο, ὅ, 

Beöhpvs, vos, m. Godesberg, Grotoniate, Iambl. 
v. Pyth. 267. 

Θεοφυλάκιον, m., Inser. 4, 8644, 5. 19, Sp. Aehnl.: 

t\axros, m. Admund (d. h. von Gott ges 
fhügt), Sophift (7. Jahrh. n. 60τ. ©.) mit dem Bein. 
Σεµοχράτης, Suid. S. Fabric. bibl. gr. 11, p. 582, 
u. Andere biefes Namens, p. 586 u. Inser. 4, 8801. 
8907. 9456, b. 

Θιοφῶν, ὥντος, m. Gaudy (f. Θεοφάνης), 
Mannen., Isse. 11, 41—45, Inser. 2, 22319, Add. 

Θιοχάρης, ους, m. Danlegott od. Botwin, 
Athener, a) V. tes Gharcs, Plut. an seni sit ger, resp. 8. 
b) aufeiner atheniſchen Münze, Mion. 8. ııı, 547. Vgl. 
auch Inscr. 1618. 8, 4796. 

Broxaplöns, ου, m. Goßwine, Ephefier, B. der 
Pamphae, Nic. Dam. fr. 65. 

Θιόχαριε, m. Dankegott od. Goßwein, ©. des 
Ἑστιναῖος, ix Κεραµέω», Attiſch. Inſchr. Philhiſt 
Heft 8, 6. 92,K. 

θεοχάριστοε, ın., Inser. 4, 8644, 10. 9874. 

Beöxpnoros, m. Alfvag (d. h. von der Gottheit 
ans Licht geftellt od. verkündet), 1) gwet Eyrenäer, 
Großvater u. Enkel, beides Olympionifen, Pause. 6, 12,7. 
2) Schrifift. (viel. aus Kyrene) über Libyen, Schul. 
ΑΡ. Rh. 4, 1750, Plin. 87, 2,87 u. Ind. lib. 87. ©. 
Θεύχρηστος. 

Θεοχώρητοε, ὁ, Gottein (im beutfh. Ortsname, 
= Gottheim Ὁ. h. wer od. was Gott in ſich aufge 
nommen bat), fpäterer Schrifift., Et. M. 597, 10. 

Oepäpßes, w, auch Θράμβως, w. |., Ogaupods, 
Θράµβαι genannt, f. Θδά4ῦ Inser. 11, p. 690, Φείπι. 
burg (= θΘεράµνως, Θεραμναῖον d. i. Θερα- 
avyalor), St. Macedoniens, an der öftl. Seite Ballenes 
am toronäifchen Meerbuſen, Her. 7, 123. 


θέρμη 


Θέρανδρον (ΘέρσανδροςΆ), m. Diannne. α t: 
afarnanifchen Münze, Mion. S. 111, 472. 

θερακιία͵ {. Diorna (d. i. Dienerin), Shif 
Plut. Stoic. absurd. dicere 1. 

θεραπεῖαι, Deggendorf (f. θεραπ(ω»), Shi 
ftation bes Bontus Eur., das frühere Ραρμακεύς, δα 
h.e. 7,25, 10, Sp. 

Θεραπίων, m. Degan (d. i. Knupp), Manntz 
Keil Inser. boest, Seat a nad Son Strab 

θά . Pind. wva, b. Streb., 
Alcır 5. Harp. (Alc. a), Orph.,  Seti 
Ap. Rh. vo, Öv, Alsfeld (Μίαβς σα: 
fo St. B.). 1) fteile Hochflädhe u. Ott (κωμεύσρεον η. 
Schol. zu Isoer. 10, 63) tin Lakonika mit einem Te 
der Diosceuren, Her. 1, 61, Pind, P. 11,95. N. 10, 1! 
L ı, 48, Isocr. 10, 68, Paus. 8, 14, 9. 19, 9, Ας 
b. Harp., Orph. Arg. 207, Harp., Suid., Et. M. 
Θεραπναῖος, ala, dab. Bein. a) bes Apollon, Ap-E 
2, 168 u. Schol., vgl. Nonn. 11, 259 Θ. ἠβητήρ, b}t 
Bolydeules u. überh. der Dioscuren, Et. M., Stat. Tick 
7, 798, c) ber Helena, Ov.A.A.8, 49, d) des Syafınitak 
Sil. It. 18,48, Ον. Fast. 5, 228. Nonn. 4, 184 bat 6» 
ῥαπναίη ὑάκχινθος u. ähnl. 12, 224 Θδραπναίοια 
κορύμβοις, auch von der Stabt Kanobus. Stat. δῆτ. 
2, 111. Damit hängen wohl aud τὰ θεραπ»(ατ)ίδια. 
ein δεᾷ bei den Lafonen (Hesych.), zufammen. 2) St. u 
Bdotien, Strab. 9, 409. 3) (Alahgunt), ZT. des kelı 
nad welcher dad lakon. Therapne benannt fein jel 
Paus. 8, 19, 9, Schol. Eur. Or. 616. 

Θεραποντίγονοε, m. Diemant, miles, Ῥ]ου 
Curcul. 

Bepdrev, m. Thiemann, Kerkyräer, laser. 2,1891 

Θερελίμιον, τόπου ὄνομα, καὶ ᾽Απόλλων. zei 
Zeus, Hesych. (viell. Θερεμναῖο»ν --- θεραπναῖω 
d.i. θεραμναῖον, f.oben u. Schmidt zu Hes.). 

Bepidas, m., ν. Ἱ. für Θεαρίδας, w.f., b. Paus. 

Θεριναῖος, m. Sommer, Athener, Inser. 158. 

Θιρίνη, f. (Andere fchr. θερινή), Ftauenn. Klar 
die, Inser. 2,1829, c,4, Add, Fem. gu: 

Θέρινος, m., Andere Bepivos, Sommer, In«ı. 
4, 8965, 1ν, ein Mönd, Nili epp. 1,222. 2, 174. 

θερισταί, pl. Schnitter, Stud des Euripikeh 
Eur. Med. arg. b. 
Brpiorpev, m. Sichel, erbichteter Name, Theopbri. 
. 27. 

















ep 
Θερίτης, m. Warme, fingirter Name in Luc. v.h 
‚20. 
θίέρµα, n. pl. u. Θέρµα, ης, {., Pol.1,89, b. D. 
Sic. 28, 14. 88. 84 αιΦ θέρµαι, ör, u. δ. Pol 1,24 
Θ. Ιμεραῖα», b. Ptol. 8, 4,8 θέρµαι Iusoas, u. vo 
Dur. 5.8t.B. ο. ᾽Ακράγαντες auch Θέρμου genannt 
Warmbrunn (f. D.Sic. 18, 80), St. an der Norblük 
Siciliend mit fauren Dineralquellen, j. Termini, D. Sic. 
18, 80. 19, 2, Pbilist. 5. St. B. Em. θερμῖται, D. Sic 
20, 56 u. θερμαῖον, St. Β. 
Θέρμη, ης, b. Harp. u. Suid. Θέρμαν, Her., Hecat 
b. St. B.s. Χαλάστρα, Thuc. 1, 61, Scyl.66 Θέρμη, 
ης, (A), Warmbrunnen, Ort in Macedonien (nah 
St. B. u. Theop. 5. Harp. in Thracien) an der «τι 
von Theffalien, nach Strab. 7, 880, fr. 24 dat fpitet 
Θεσσαλονίκη, Her. 7, 121—188, ὅ., Strab. 7, 930, 
fr. 20, 28, Aeschin. 2, 27, Theop. δ. Harp. Ew. 6ερ- 
ualos, St. B. Bon ihr hieß der große Meerbufen zwiſchen 
Theffalien u. Macebonien, |. Golf von Salonifi, (ὁ) 
κόλπος, Iler. 7, 121—8, 127, δ., Scyl. 66, 
Strab. 9, 99. 8, 124. 7, 823. 330, fr. 21, St.B.s.v.,& 





θερμά 


ζαλάστρα u. Κάψα, Inser. 147, au ὁ Θερµαῖος 
εσχός, Btrab. 8, 884, b. Ptol. 8, 18, 18 ὁ θερμαϊκὸς 
όλπος (f. Mel. 2, 8, 1, Plin.4, 10, 17), u. bei den 
tömern wohl auch durch sinus Macedonicus (Pin. 4, 
0,17) u. mare Macedonicum bezeichnet, Liv. 44, 11, 
lebnl.: 

Θερμά, ör, 5. An. st. m. magn. 114. 115 Θερμαί, 
>», 1) Ort in Phöntzien, An. st. mar. magn. 120. 121. 
) warme Duelle auf dem korinthiſchen Iſthmus, Xen, 
Iell. 4,5, 8. Aehnl.: 

Θέρμα, (τά), 5. Pol. 5, 7. 8. 19. 7,18. 9, 80. 28, 4 
τὸ) θΘέρµον, b. St.B. Θέρμοε, 1) Verſammlunge⸗ 
xt der Aetolier δεί Stratos, {. Ueberreſte b. Klofter 
3[οΐρο, öftl. von Vrakhiri, Pol. 5, 6.7, Strab. 10, 468, 
ınth. app. 886, tit. Gw. (οἱ) Θέρμιοι, Pol. 5, 8 
. St. Β., οἱ θερµικοί, Pol. 18,81,St.B. 2) Θέρµα, 
τά), a) Drt in Kappadocien, j. Jurgatt, St. Β., 
t. Ant. 202. b) Ort in Bithynien, τὰ μὲν Πύθια 
@ δὲ ἐν Προύσῃ βασιλικὰ λογόµενα, St.B. ο) Drt 
n Syrien, St. B. d) Ort in Baphlagon en Γέρμα n 
δέρμα κολωνία, Prol. 5,4, 7. e) in Phrygia Epic- 
etos b. Dorylacion, St. B. — Em. θιρµηνοί, St. Β. 
) Kaſtell in Epirus, Proc. aedd. 4, 4 (278, 44). ϱ) Kaſt. 
n Macebonien, Proc. aodd. 4, 4 (279, 48). h) in Thra⸗ 
ien am Ifler, Proc. aedd. 4, 11 (307, 87). 

Θωμαῖοι (ol) ἐξ Ἰκάρον, Ew. eines Dris auf δες 
Infel Scaros, Inser. 1668. 

Oeppala, ἡ. Heilbronnern, Bein. der Artemis auf 
'e8b08 , Aristid. or. 26, p. 570, Inscr. au Θερµία. 
zhr zu Ehren wurbe d. θερμιακὴ narızyvoss gehalten, 
‚nser. 2184— 2188, 

Θερµακίδηε, m. Brunner, angebl. Pythagoreer, 
darcian. Cap. 7, 8. 766. 

Θέρμανδροφ, m, Brunnemann. Mannon. auf 
nilcfifhen Müngen, Mion. 111, 171. 8. vı, 278. 

Beppavria, (N), Warm, T. des Stilicho, Gem. bes 
Taifers Honorius, Olymp, Theb. δ. Phot. 80, Zosim, 5, 
ı8. 35.87. 

Θιρµασία, f. Heilbronnern (ſ. Lob. path. 481), 
Bein. ter Demeter zu Germione, Paus. 2, 84, 6 und 
2 


Θιρµανστρίε, f. Zangentanz, ὄρχῆσις διὰ πο- 
Γῶν σύντονος, Eust. Od. 8, 876, b. Ath. 14, 029, ἆ 
wißt er θερµαστερίς. Ihn tanzen hieß θερμαῦστρί- 
'esey, Luc. salt. 84, Poll. 4, 102. 

θίέρµισσα, ἡι, Wärmeland, .eine ber liparifchen 
Infeln, Sırab. 6, 275. 276. 

Θίρµιδα, St. der Karpetaner in Hisp. Tarr., Ptol. 2, 
, 57. 

Orppidava, St. in Dalmatien, Ptol. 2, 16 (17), 
ι2. 

Θέρμιον, f. Brauenn., Pbilod. 1 (xır, 178). Fem. 

θίρµιον, m. Ewich (von Ewa = lex, denn θέρµιος 
ft τα Paus. 5, 15, 7 == ψέσμιος. 1) Bein. bes Apollo 
n Elis, Paus. 5, 15, 7. 2) 6. des Hämon, Br. des 
Drplos, Ῥαα». 5, 8,7. 

Oeppöimsos, m. Eversmond (nah Hermann von 
λερμός = θεσμός u. λαός), Monaten. in Lato auf 
Breta (= Ἡρανος in DOlus), Inscr. 2554. 

θΘιρµολέπυρον, m. "Warmfhalig, Barafltennante, 
Alciphr. 1, 20. 

Bippov, [. θέρµα. 

Θερμοπύλαι, gen. ὤ», tp. (D. Per. 438) do», ion. 
"Her. 7, 176, 5.) dev, dst. ass, ep. (Phaen. vis, 437) 
χεσε, ion. (Her. 7, 175, ὅ.) yes, (al), "Warmbruns 

Vape's Wörterbuch d. griech Eigennamen. 


497 


nerpforte (f. App. Syr. 17, Eust. zu D. Per, 487, 
Pbil. 5. Harp. u. Et. M., Schol. Dem. 18, 147), ber bes 
kannte Engpaß am Oeta, den die Einwohner fo wie 
auch meift die att. Redner mit Ausnahme des Iſokrates 
bloß Πύλαι nannten (f. Her. 7, 201, Eust. D. Per. 487, 
Suid., Harp., Et. M.), u. zwar fowohl die ἔσοδοι 
(Her. 7, 176. 201, App. Syr. 17), als der Ott, f. Her. 
7,175—9, 79, 8., Thuc. 2, 101—4, 86, Ken. Hell, 6, 
5,43, Lys. 2, 80, Isocr. 4, 90— 12, 187, Lyc. 108, 
Dem. 59, 95, Soyl. 62, Pol. 10, 41, D. Sic. 11,4— 
22,18, Plut. Them. 9 — Demetr. 40, δ., App. Mithr. 
41, 3., Strab. 1, 10. 9, 428, ö., Paus. 4,85. 9—10, 
20, 6, ὅ., Phleg. ται]. fr. 82, Apost. 2, 70, Charit, 
erot. 7, 8, Simon. ep. 9, Luc. ep. xı, 41, Marm. 
Par. 51. 

θέρµον, (ό), 1) Bohne, Bein. der plebejiſchen Gens 
Minucia in Rom, |. B. Koöivrog Μενύκχιος ©., Pol. 
22, 26, od. Mevöxsos Θ., Plut. Cat. min. 27, auch bloß 
G. ebend. 27. 28, ορ]. mit App. Lib. 86. 44. Syr. 39, 
u. 4εύχιος Θ., Ρο]. 88, 5. Andere ohne Beiſatz. App. 
Mithr. 52, b. civ. 5, 139, D. Cass. fr. 104, loan. 
ο. ΑΡ. 2,5. 2) Warmbach, FL. in Sicilien, nach wel» 
chem Θέρμα benannt fein fol, Dur. δ. St. B. ο. "Axgd- 
γαντες. 8) [. θέρµα. 

θ saxde (d ποταμός), Fl, (Eanal) in Aegypten 
(Delta), Ptol. 4, 5,42 (©. 7 Φερμουδιακὸς ποτα- 
ne). 


θέραανδρος 


µονθις, Suid. θερμοῦθις, 1) ſ. a) T. Pharaos 
in Aegypten, Suid. b) &t. in Qegypten, St. Β. ο. 
Eopawdrs. 2) m. Aegyptier, Heliod. 1, 80. 

ερμοῦσα, f. Higig, Brauenn. (Sklavin), aus Ita⸗ 
lien, Ios. 18, 2, 4. 

Θέρµνδρα, pl., b. Apd. 2, 5, 11 θερμνδραί (b. Ly- 
cophr. Cass. 964 u. Tzetz. hist. 2, 869 νδρον), 
Warmebai, Hafen ber Stadt Lindos auf Rhodus, 61ο. 
θιρµνδρεύε, St. B. 

Θιρμάδων, autos (ὁ — ποταμός), Warmbad. 
1) 81. in Eappabosien (PBaphlagonien, Bontus), der ſich 
in den Pontus Euxinus ergießt, u. nach Plut. Βαν. 16 
früher Κρύσταλλος hieß. Y Zermeb, Her. 2, 104—9, 
27, 5.. Aesch. Prom. 725, Xen. An. ὅ, 6,9. 6, 2, 1, 
Lys. 2, 4, Seyl. 89, Flade. Auch als Flußgott. D. Per. 
774 u. Eust. Adj. davon Amajoniſch: Θερμωδον» 
πιακόε, Ον. met. 9, 189. 12,611, Claud, rapt. Pros. 
66, u. Θερμωδόντιοβ, Senec. Herc. Oet. 21. Med. 
215, Θερ ‚, Prop. 8, 12, 16 (14,14). 2) 
Waldbach Bäotiens bei Tanagra, welcher fpäter 4ἵμων 
bieß. Her. 9,48 (Anth. xıv, 89). Plut. Dem. 19 vgl. 
mit Thes. 27, Paus. 9, 19, 8, Et. M. 445, 29. — 


Nach Dur. b. Plut. Dem. 19 urfprünglidher Name einer 
‚Statue. 


Θειρμάδωσα, f. Amazone, Qu. Sm. 1, 46. 254. 
Fom. zu θερµώδων ([. 800. path. 41). 
Θίρμον, ωνος, m. Φἰφίᾳ, Spattaner, Thuc. 8, 


1. 
θέρνη, f. Sommerfeld, St. in Thracien, Ew. 
Θερναῖοε, St.B. 

Beprayöpas, (6), Mebold (ahd. Medinbold d. h. 
fühn in der Bolfsverfammlung), 1) Kampfalener, Dem. 
23, 142. 148. 2) Dichter u. Perſon in Luc. Dem. 
εηο. 1. 

θερσάνδριχοε, m, m. Soroncer, Inser. 16968. Athnl.: 

θέρσανδροι, ου, ep. 000, (0), Kühnemann. 1) 6. 
des Siſyphos. Paus. 2, 4, 3. 9, 84, 7.10, 80,5, St.B. 
8. ἁλίαρτος u. Κορώνεια, Schol. Il.2, 508. 2) 6. 
des Agamedidas in Sparta, Paus. 8, 16.6. 8) 6. des 


32 


1 


498 θέρσης 


Polvnikes von Theben, mit einem Grabmal κ 
Elia in Diyfien, wo er ald Heros Tobtenopfer erhielt, 
Pind. ΟΙ. 2, 76 u. Schol.,, Her. 4, 147. 6,652, D. Sie. 
4, 66, Apd. 8, 7,2, Paus. 2,20, δ. 8, 15,6. 7,8,1. 
9,5,14. 8,7. 4) V. eines Hyllos, ber vor Troja von 
der Hand des Aeneas fiel, Qu. Sm. 10, 80. 5) Orcho⸗ 
menier, Her. 9, 16. 6) Ylötenfpieler aus Lacebämon, 
Xen. Hell. 7,8, 16. 19, Polyaen. 6, 10. 7) Argiver, 
Chryserm. 5. Plut. parall. 3. — ©. eines Kleonymus, 
Λε]. n. an. 12, Bi. 8) Athener, Päderaſt, Aeschin. 1, 
62, Harp. 9) 8). bes Timotheus, Alex. Aetol. fr. 2. — 
10) Andere: Ach. Tat. erot. 5, 28. — Inser. 8, Ρ.ΙΣ, 
n. 286. 238. xv,n. 91. 

θΘίρσηε, m. Kühn, Chier, Mion. 111, 270, aus 
Erythrä, 8. σι, 220. — Suid. 

Θερσίλιον, n. Baldey, Name eines Rathhaufes in 
Arkadien, nach feinem Erbauer Θερσίλος (Balve) fo 
benannt, Paus. 8, 32, 1. 

θερσίλοχος, m. Kühner (d.i. mit fühnem Φεετε), 
1) ©. bes Antenor, Virg. Aen. 6, 488. 2) Päonier, 
Ἡ. 17,216. 21,209. 8) Korcyräer, Olympionike, Paus. 
6, 13,6. 4) ein attifcher Archon Epon., A. Bang. 11, 
n. 451. 

θέρσιοε, m. Nendel (ahd. Nandilo d. i. kũhne), 
Theffaler, Olympionife, Paus. 5, 9, 1. 

Θέρσιππος, m. (Marold od. Marbold d.h. τοῇ: 
fühn). 1) Athener, 9) Heracl. Pont. 5. Piut. Sol. 31. 
b) @&roer, Heracl. Pont. b. Plut. glor. Ath. 8. c) Ko⸗ 
thofide, Inser. 151. 2) Macebonier, Arr. An. 2, 14, 4. 
8) Anderer: Inscr. 2, 2166, ο, Add. 4) auf einer thef« 
ſaliſchen Münze, Mion. 111, 277. 5) Zänger, Scam. b. 
Atb. 14, 630, b. 

Θέρσιᾳ, voc. BEpos, 1. Balttrub, Srauenn., Anyt. 
16 (vır, 649). 

θερσῖται, Bol im weſtl. Theile Hispaniens, Pol. 8, 
88 (ν.]. Taponitas), St.B. 

θερσίτηςε, in ep. Theset. vrı, 727 θιρσίταε, gen. 
ου, ep. (Qu. Im. 1, 768—828, 3.) Zo, voc. Θερσῖτ(α), 
1]. 2, 246, pl. θερσῖται (Liban., Hipp.), m. Keck 
(f. Et. Μ., der aber 24,38 u. s. v. auch Sisig ans 
nimmt). ©. des Agrios, der häflichfte, keckſte und ges 
ſchwätigſte der Griechen vor Troja, 11. 2,212, 6., Plat. 
Gorg. 525,e, D Hal. rhet. 11,8, Pherec. in Schol. 
11.2, 212, Luc. Char. 22. Necyom. 15. adv. ind. 7. 
v.h. 2, 20. Er wurbe Später der Narr der Komödie (ὁ γε- 
λωτοποιός), Plut. aud. poet. 8, vgl. mit Plat. rep. 10, 
620,c, D.L. 7,2, n.1 u. oft ale Beifptel der Feigheit, 
Häßlichkeit od. Keckheit angeführt, Soph. Phil. 442 
(®epafıns τις), Luc. hist. 14, Theaet. ep. a. 0. a. O., 
Aeschin. 1, 281, tab. Θερσῖταν, Leute wie er, Liban. 


epist.1522, Hippocr. ep. 111,804 ed. K. u. das Sprichw. 


Bepetraov βλέμμα od. εἴδωλο», app. prov. 8, 19, 
Suid., doch wurde er als Kyniker u. Sprecher auch ge⸗ 
fobt, Luc. Demon. 61. Als Perfon tritt er aufin Luc. 
d. mort. 25, u. feine Abbildung in der Lesche zu Delphi 
erwähnt Paus. 10, 81, 1. 

Θιρσίων͵, ὠνος, m. Kühnel, Mannsname, Inser. 
1849, c, Add. 2157. — Auf einer erythtäiſchen Münze, 
Mion. 111, 130. 

Θιρσολόχειος, m. -- Θερσνλόχενος, Patron., f. 
Θερσίλοχος, Inser. 1248. 

Θίσανδρος, m. — Θέρσανδρος Arhener, Suid. 
—2 m. Psell. Orac. 57, Sp. 

Θισβάνη, f. St. in Ῥειᾶα, los. 8, 18, 2. 

Θεσκέρα, 1." Gott horn, Amme des Dionyfus, Zon. 
lex. p. 1029, Theognost. p. 106, 81. 


auf Amphorenhenkeln bei Stoddart, K 
φοριών in Kreta (28. Septbr — 23. Octbr), Heme . 


θέσοπεια 


θισκόε, fefter Platz in Sherfones, Proc. neäd. 4,11 
(302, 28), Sp. 

Ger „n., in Schol. Dem. 19, 830 u. Suid. 
s. πρυτανεῖον: Oerpoßtrıov, δ. Plut. απ. conv. 1, 1,3 
θισµοθετάῖον, @nershall (b. b. Haus ter Eiweris εἰ. 
Geſetzpfleger, = θδσµοθέταν, |. Lex.), Halle zur Bm 
fammiung ver Thetmotheten in Athen. Piut. qu. cour. 
7,9 (nah ob. Phryn. p. 519 Θεσμοθέτνον 1 
ſchreiben), Schol. Plat. 821, Suid. s. ἄρχων, B.A. 
449, 22, u. Gloss. gu Hd. 1, 146. 

θισµία, f. Eride (ο. i. die gefehreide), Bein der 
Demeter in Arkedien, Paus. 8, 15, 4. 

Θεσµοδόταρα, f. Ericke (v. 1. die gefehreicdhe), be 
fondere Gottheit mit der Piſtis u. Die, Ορ. 
prooem. 25. 

8 Aus, «ος, acc. ıy, νου. θεσµόπολε, (61 
Irxleben (ο. i. Ehrichsleben, von Ewe -- ὅσα, 
u. ri), Steifer, Luc. de merc. cond. 84. — Ande 
τετ (?), Philoſoph, Luc. Gall. 10. 11. 

vos, m. Ebbrecht (d.h. durch Gefeplid- 
keit (Ewe] glängenn), Mannen., Inser. 956. 

θε ‚ (τά), EridenfeR (ο. i. Feſt de 
Demeter, eigtl. Saatfefl), Her. 2, 171, Apd. 1, ὅ, |, 
a) in Athen, Lys. 1,20 (τοῖς ©., d. 5. an den 33, 
Isae. 8, 19, Ar. Av. 1519. Eccl, 228. Thesm. 8 
Plut. Dem. 86 Luc. amor. 10. d. mer, 2, 1, Ael. r 
an. 9, 26, der mittlere Feſttag hieß νηστεία, Ach. ;, 
807, f. b) in Sicilien, α) Syracus, Atb. 15, 647,1 
β) Ugrigent, Polyaen. δ, 1,1. ce) in Drome, Pax. 
10, 88, 12. d) iu Milet, Aristod. in Parthen. erot 
8, St.B. ο. Μίλητος. e) in Abtera, D.L.9,7, α. 
11, Ath.2,46,e. f) in Ephefus, Her. 6, 16. ϱ) ὰ 
Theben, Piut. Pelop. 5. h) in Eretria, Plut. qu 
graec. 8l. T) am thraciſchen Bosporus, Inser. 210% 
— 2108. — Adj. davon θεσµοφοριακοί 0. i. χκάλα- 
9ου, St. B. s. Κάλλατις, u. θεσμοφοριάζαν͵, tat 
δι feiern, Xen. Hell. 5, 2,29. αἱ Θεσμοφορυάζοκ 
cas. cine Komödie des Ariftophanes. 

Θεσµοφόριον, (τό), Tempel der Eride (Demeter, 
Ar. Thiesm. 278. 

Θισµοφόριοε, (ό), Eridenmond, Monat, a) in 
Sieilien, Torremuzz. p. 71. db) in Rhodus, Inſckt 
ce) Θεσµο- 


rol. Flor. 

Θεσμοφόρος, m. Ewert (9. ἱ. Gefeheswärten, 
Bein. des Dionyfos, Orph. h. 42. 

εσµοφόροε, (i), Ericke (d. t. die gefegreiche at. 

geſetzſpendende), a) Bin. ber Demeter in Athen, Paus 
1,81, 1, Luc. d. mer. 7, 4, Suid. s. Θεσµοφόρος. 
in Megara, Paus. 1, 42, 6, in Trögene, Paus. 2, 82, ἐ. 
in Theben, Paus. 9, 16. 5, in Dryme, Puus. 10, 95. 
12, in Ψερίπα, Her. 6,91, tin Kyrene, Suid. s. v. Mes 
ſchwor bei ihr, Ascl.ep. v, 150. b) al Θ:σμοφόρο 
d. i. Demeter u. Berfephone, (Put. Dion. 56, Aık 
8, 109, e, Anth.app. 376, f. Ar. Eccl. 448. Thesz. 
1220). Dion rief fe fo an u. flebte u ἴθαεα, Ar. 

esm. 88. 282. 295. 1156, u. ἐς Θεσµεοφό 
(vb. δ. ἑερόν), Ar. Thesm. 89. Re 

θίσπεα͵, b. Ptol. 8, 15, 20 Θεσπειαί (über ik 
Betonung f. Arcad. 98, 2 u. Herdn. in Schol. R 
2, 498) nad Et. M. 805, 89, der Gzanssd betont. 
®oslar (von goz od. goss — deus), 1) St. in Bw 
tin, = Θεσπιαίέ, w. f., D. 2, 498 u. Eust. (v. l 
Θίσπῖα), Her. 8, 50, Strab. 9, 409. 410, D. Hal 
comp. verb. 16, Polyaen. 2, 1, 11, St. B., Suid., Ft 





θεσπειός 


M. 805, 87. 3) St. in Theſſalien, St. Β. 8) St. 
in Sardinien, St. B. 
n θισπειόε, -- Θίσπιος, Fürf in Thespiä, Schol. 
.2. 498. 
θιστίσιος͵ ov, voc. θεσπέσιε, (6), Bosltng (0). 
ἱ. göttlicher Art, von Θοῇ — deus), Diannen. aus 
Soli, Zeitgenofle des Plutarch u. βετίσα in Plut. ser. 
num. vind. 22, 2) Rhetor u. Grammatiker zu Gäfes 
tea, Zeitgenoffe des Gregor von Nazianz. Aehnl.: 
, ωρος, nı. Mannen., Philostr. Bei 
Phot. bibl. p. 884, 16 v. 1. θεσπίω». 
θίστια, f., b. Dion. Call. Θεσπιά, Anſa ober 
Boslar (d. i. göttlicher Art), 1) T. des Afopos, von 
welcher bie folgende Stadt ihren Namen haben [οἳ, Paus. 
9, 26.6. 32)--- Θεσπυαέ, Et. in Bäotien, Paus. 9, 26, 
6, Corinn. fr. 28, Dion. Call. 160 (v. L θεσπεσία). 
θισπιάδαι, Sr, (of), Boslinger, Söhne und 
Nachkommen des Thespios, w. f., Arist. mir. 100, D. 
Sic. 4,48. 5,15. Mol. Apd. 2, 7,8. 
Bermädes, (al), Thespiostöchter, D. Sio. 4, 29, 
Senec. Herc. Oet. 870. 
θισπιάδηε, m. Gosling, 1) 6. des Teuthras. — 
Θίσπιος, St.B.s. Θέσπεια. 3) Athener, 6. des Εἰ- 
σίὅοτος, Philhiſt. Br. 8, Heft δ. ©. Θεσπιανός. 8) f. 
θΘεσπιαί. 
Θισπιαί, ὢν (Insor.. 1681), füber die Betonung 
f. Schol. Dem. 19, 141, vgl. mit Θεσπειαί), Got» 
Τατ (&off = deus) 1) St. in Böorien am Helifon, 
mit einem Tempel des Eros, Ruinen 5b. |. Eremo od. 
Βιἱπιοῖαβτο, Ken. Hell. 5, 4, 15—54, Isocr. 6, 27. 8, 
17, Dem. 5, 10 τι. Schol. 6, 80. 16, 4-28. 19, 121 
u. Schol. — 825, B., Scyl. 59 (v. I. Θεσπεσιαθ), 
Zlgbe, wie Theophr., D. Sic., Plut., Paus., Ael., 
1πο., Polysen,, Apd., Ath., St. Β., Scymn., ep. 
νι, 844, A., auch Dicaearch. deser. Gr. 25 (v. 1. 
&soneosaf), u. Strab. 9, 408. 409414. Em. Θε. 
σπιεύα͵, έως, Dem. 21, 175, Piut. Demetr. 89, Inscr. 
1542. 1585. 1590, ὃ., U., acc. Θδσπέα͵ Her. 8, 
75, 4. Piur. nom. οἳ Θεσπιεῖς, D. Sic. 11, 82, 
Paus. 6, 16, 1. 9, 18,8. 27,1. 81,8, ΔΙ, 18, 561,e, 
Suid., Polyaen. 2, 8, 8 (2), att. Θεσπιῆς, Thuc. 4, 
98, ion. u. ep. Θεσπιέες, Ber. 6,79—7, 222 (Plut. 
Fler. mal. 51), Leon. ep, Plan. 208, gen. dor, dat. 
εἶσι, acc. θεσπιέας, Xen. Hell. 4, 2, 10. 6, 8,1. 4, 
10, u. Θεσπιεῖς, Thuc. 4, 96, Isocr. 14, 9, D. Sic. 
k1,9, Paus. 9, 14, 4. — A. Es bieß daher die Stadt 
such ἡ Θεσπιέων πόλες, Her. 8,50, Nonn. 4, 886. 
18,70, u. das Land ἡ τῶν Θεσπιέων χώρα, Xen. 
Hell. 5, 4, 42, D. Sie. 11, 14, u. auch bloß ἡ Θε- 
σπιέω», Strab. 9, 409, Paus. 9, 14, 2, ja man fagte 
ru Θεσπυεῖς, day, für die Stadt felbft, Call. h. 
», 60, App. Mithr. 29. Bot. hieß aber der Em. auch 
3eowietos, {. Ahr. Dial. 11, 563, u. 4, Antp. 
sid. 31 (Plan, 167) u, [οι Dein. des Tiphys, Τοι. 
"acc. 1, 124. 2,867. Dus fem. θεσπιάε (dab. The- 
pindes deze als Beiname der Mufen, ΟΥ. met. 5, 
10), Cic. Verr. 4,2, Varr.1.1.7,2, Plin. 86, 5, 4, 
« Θεσπίς, St. B. Adj. davon iſt Θεσπικόε, dab. 
δεσποεκή von ber Phryne, Mach. 5. Ath. 18, 683, b, 
. ἡ Θεσπικὴ γῆ, Thuc. 4, 76, u. δίοβ ἡ Θεσπι- 
73, Xen. Hell. 6, 4, 4, Et. M. 561, 49, u. Θεσπια- 
s, |. B. λέων, Zenob. 6, 89, vgl. mit Stat. Silv. 
‚7,16, daher aud das Land ή Θεσπιαχή heißt. St. 
. Adv. Θθαγπιᾶσιν, Isocr. 14, 18, orer Θεσπιά- 
ss, Gemin. ep. v1, 260, Suid. 2) &t. in Theffalien, 
lin. 4, 9,16 (v.1.). 


Var. 


499 


Bermavds, m. Bosling. Mannsname auf einer 
Münze aus Kyme, Mion. ııı, 8. (So nad Keil für 
Θεσπιάνης, doch Kum. vermuthet viell. richtiger 66- 
σπιάδης. w.f.). 

8 „ft = θεσπιαί, St. B. =. θέσπεια 
(Anth. app. 94). 

Θιστίδηε, m. Bosling, Schrifiſt. (wahrſch. chriſt⸗ 
Tier), Apost. 1, 87, {. 7,60,c. 

Bwwrriets, m. Goſe, Bosting, 1) SI. in Bio 
tien, Suid. (f. Θέσπιος). 2) V. ver Hyle, St. B. s, 
8) Inser. 2, 2888, 78. 114 sqa. 

εσπιῖδᾳ ποταμὸς καὶ ἔθνος in Thracien, C. 
171 (f. Schmidt gu Hesych. s. Θέσπιος). 
Blomos, m. Gosling, 1) Erbauer u. König von 


θεσπρωτοί 


Thespiä In Böotlen, aus dem Geſchlecht des Ercch⸗ 


theus, D. Sic. 4, 29. 68. 5,15, Apd. 2,4, 10. 7, 6,8, 
Paus. 9, 26,6. Nah St.B, ο. θέσπεια 6. des τει 
tbras, f. Eust. Hom. 266, 18. 2) 6. des Kepheus, 
Schol. 11. 2,498. 8) ®. der Leda u. ΠΙέβᾶα, = Θέστνος, 
w. f., Pherec. in Schol. Ap. Rh. 1, 146. 4) ein 
Ῥετ[ετ, D. Sic. 19, 48. 5) Yluß Wöotiens, Hesych., 
f. Θεσπιεύς. 

θίσπιε;εδος, acc. 29, (6), Alfred d. 1. goͤttlicher 
Kede oder göttlichen Rather voll, 1) Attiker aus Ica⸗ 
ria, erſter tragiſcher Dichter In Athen (OL 61), Ar. 
Vesp. 1479, Plat. Min. 821,8, Plut. 19. et Os.7, D. 
L. 1, 3, n.11. 8, n.84. 5,6, n. 7, Ath. 1, 22, αι 
Suid., Themist. or. 26, p. 816, Apost. 18, 42, ep. in 
Anth. vır, 410. 411. xıv,2, Marm. Par. 48, er u. 
feines leihen, οἳ περὶ Θέσπι», Piut. Bol. 29. 2) 
Slötenfpieler des Ptolemäus Lagi, Luc. Prom. in v. 4. 
8) Kithardde aus Theben, Luc. adv.ind. 9 (viell. der⸗ 
{είδε mit π. 2). — Vgl. noch Fabric. bibL gr. 11, 
164. 4)Inser. 2, 2874. 58, u.. baf. p. 817, b, 837. 

θεσπιφδόε, f. "Alfreda, griech. Ueberfegung der 
latein. Καρμένεις, D. Hal. 1, 81. 

θισπρίων, ω»ος, m. Käufert (& 1. ſtarler Käu⸗ 
fer), servus, Plaut. Epidic. 

Θεσπρωτοί, (od), Hermunkuren (db. i. Irmi⸗ 
nos⸗ οὐ. Gottesfproffe, eigtl. die gottbeſtimmten), ältes 
ſter Voltsſtamm in Epirus, ſpäter ein Beſtandtheil des 
Reiches Epirus, Od. 14,816—19, 287, δ., Her. 2, 
56—8,47, Scyl. 80, Thuc. 2,80, Flꝗde. Bisw. für's 
@and, Her. 7, 176, vol. mit Strab. 7, 828. 8, 889, 
welches Od. 14, 815 Θεσπρωτῶν γαῖα heißt. Auch 
ficht ὁ Θεσπρωτός für den König der Thesproten, 
Paus, 1,17,4. Wis Adj. fleßt a) Θεσπρωτός part. 
= Θεσπρωτικός, fo in θεσπρωτοὶ ἄνδρες, Od. 
14,885. 16, 65. 17, 526. 19, 271. 292, Θεσπρω- 
τὸς Ζεύς, Aesch. Prom. 881, θεσπρωτὸν οὖδας, 
Ear. Phoen. 982. db) fem. (N) Θεσπρωτίᾳε, a) ποίη- 
σις, Paus. 8, 12,5. β) Jadawnu. Ἠπειρος, Pind. 
u. Trag. b. Strab. 8, 828, Paus. 4, 85, 8. ) γῆ, 
Tbuc. 1, 46, u. ohne YA: ἡ Θεσπρωτίς von ber 
Sandfchaft, Thuc. 1, 46, Paus. 1, 17, 5. 5, 22, 8. 
Theophr. h. pl. 4, 10, 2, Polyaen. 8, 24, 7. 9) subst. 
die Cinwohnerin, St. B. ο) θεσπρώτιοε, α) ταῦ- 
eos, Scymn. 156, λέβης, Suid. β) ἡ Θεσπρωτία, 
die Stadt u. Landſchaft der Thesproten, St. B. 8. v. 
u. ὅ., vgl. And. 4, 41, Scyl. 29—81, Soymn. 446, 
Strad. 6, 256, Ath. 8, 78, b, Plin. 87, 7. d) Θε- 
σπρωτικός, |. 8. ἔθνος, St. B. 5. ᾽Αμύνταν — 
Xaüvos, B., ὄρος, St. Β. s. Τύμφη, Epöea und 
4ωδώνηι Strab. 8, 889, u. bloß ἡ Θεσπρωτική als 
Land, Strab. 8, 838. e) Θεσκρωτιακόε, St. B., 
Schol. 11. 16, 581. f) θιστρωτεύ», Suid, 


82* 


500 


θεσπρωτόε, m. Hermundur (f. das Ἠοτ.), 1) 
S. des Lylaon, Apd 8,8, I, Hecat. in Natal. Com. 
9, 19, St. B.s. αμβρακία. ᾿Εφύρα. 2) 6. des Bes 
laſsgos, König von Epirus, Hyg.f. 88. 

θισσάλαον, m. Galen. T. ıv, 86. 21. 89, 6, Bois- 
son., Sp. 

θισσαλεύ», m. Schol. Eur. Phoen. 1408, Sp. 

Θισσἅλή, (4), nad Schol. Ar. Nub. 748 ats 
tiſch ην wie ein Stück des Menander bie, St. 
B., vgl. Hesych., wo e# Θεσσάλαι (cod. θέσπαλαν) 
betont ift, Ar. u. die Proſaiker, mit Ausnahme bes 
Paus. u. Hesych., Bstrudei, doch Inser. 852 Θεσ- 
σαλή, 1) Adj. (επι, von Θεσσαλός, |. B. Znros, 
Soph. EL 708, oder ἡ Θειταλὶ ἵππος, vie Th. Reis 
terei, Luc. d. mort. 2, aud αἱ θετταλαὲ τῶν ἵππω», 
Aristid. or.46, p. 422, βόες, Theod. ep. 1, 713, 
ὀρχηστρέδες, Ath. 18, 607, ο, μητέρες, Paus. 8, 
7,7, παῖδες (αἱ Θεσσαλαθ), Eur. 1. A. 1068, γυνή, 
d. i. Zauberin, Ar. Nub. 749 u. Schol., φιάλη, 
Fust. erot. 1, 5, χλῖνα», eben. 1, 6. 2) 9) bie 
Theffalierin, Inscr. 862, Porph. Tyr. fr. 8, u. uͤberh. 
Bauberinnen, als welde vie Theffalierinnen galten, 
Hesych. Suid., Schol, Ar. Nub. 748, Ach, Tat. 5, 
22, Plut. Pyth. or. 12. def. or. 18, Luc. d. mer. 4, 1, 
D. Chrys. or. 47, p. 525. 8) Θεττάλη, f., serva, 
Plaut. Amphitr. 4) Osoo«das al Köns παρὰ br- 
λήτα, Hesych. — Fem. zu θεσσαλός, w. |. 

θισσᾶἅλία, (7), fo bat Pind. P. 10,2, Eur. Tros. 
241. Andr. 1176, Anacr. ep. 9 (vı, 142). Alc. ep. 
σαι, 247, Ant. b. Plut. v. Hom, 1, 4 (οὗ in Anth. 
Plan. 296 ſteht Θεσσαλίη), Thuc., u. von fpätern 
Prof. Paus.. App., D. Cass., Apd., Partben., Eunsp. 
Sard.(fr. 42), Polyaen., Luc. (salt. 14.52) u. Inser. 
Spart. b. Vischer Inscr. Spart. n. 8, während Plat., 
Xen., Ar. Plut. 521 u. bie att. Reber u. Arist. (auss 
gen. mir. ausc. 151), Theophr., Ρο]., D. Hal., Arr., 
Strab., Scyl.. Ael,, Themist., Aristid., audy Scymn., 
U. ſtets Θετταλία haben, u. andere, wie Plut., D. 
Sic., St. B., Dicsearch., Atben. zwifchen beiden For» 
men ſchwanken, die ep. Dichter (Anth. vır, 569. ıx, 
21. 887. 543. χι, 269. Plan. 296 (f. oben) app. 16, 
D. Per. 427, ορ. b. Plut, Tit. 9, Orph. Arg. 60, 
Rhian. in Schoĩ Αρ. Rh. 8, 1090, Call. h. 4, 103. 
140) u. Herod. 8,96—9, 89 aber Θεσσαλίη ſchrei- 
ben, Oernsheim od. Trutenau, eigtl. Trutmauna 
(f. Θεσσαλός), von welchem das Land nach Strab, 9, 
448. 444, Eust. gu D. Per. 427, D. Sic. 4, 55 (ber 
aber auch andere Etymologien kannte), Rhian. in Schol, 
Αρ. Eh. 8, 1090, Polyaen. 8, 44, St.B. s. 4ώριον be- 
nannt war. 1) Adj. mit πόλις, Eur. Andr, 1176, πα- 
τρές, in Anth. Τ11, 569. ıx, 21. 2) Subst., Theffalien, 
Landfchaft in Norbgriechenland, welche früher Πελασγία 
(Eust. gu D. Per. 427, Schol. Il. 2, 681, Staph. in 
Schol. ΑΡ. Rh. 1, 580, vgl. mit Schol. zu 4, 266, 
δι. Β., oder Aluovia (Strab. 9, 448, D. Hal. 1,17, 
60. 2,1, Schol. Ap. Rh. 8, 1090, Bat. b. Ath. 14, 
659, e), od. Πυρροδία ο). Πυρραία hieß, Schol, 
ΑΡ. Rh, 8, 1090, Strab, 9, 445, u. von Strabo in 
n ἄνω u. ἡ κάτω θετταλία, Strab. 9, 437, vgl. mit 
St. B. 5. µητρόπολες, getbeilt, von Hieromymos b. 
Strab, 9, 448 aber in ἡ πεδιάς u. Μαγρῆτες ge- 
fhieden wurde. ©. Her. a. α. DO. u. Slgd:. 

Oersahuans, (ἡ), ion. = Θεσσαλιῶτιες, Her. 


θεσπρωτός 


9 ν 
ΙΘεσσαλικόφ, ή, όν, fo die trag. u. εν. Dichter, 
mit Ausnahme von ep. in Anth. app. 342, ferner 


θεσσαλιῶτις 


Her., Paus., D. Cass., Plut. abwechſelnd mit Ger 
ταλιχός, die Andern Θετταλικός, thefſaliſch, |. 8. 
οὔρεα ud. ὄρη, Her. 7, 128, Strab. 1, 28, σχόπε- 
λος, Nonn. 6, 874, δυσχωρίαε, Themist. or. 34, « 
24, ποδία, Plat. polit, 264, ο, -Anth. app. 34 
(Ath.18, 589, Ὁ), Strab, 9, 480, zwo/a, Streb. 9, 
434, uoipa, St. Β. s. Ἑστίανα, πόλεες, Strab. 9, 
481. 11, 580, Plut. Caes, 39, 41, D. Cass. 41, 5l, 
Schol. ΑΡ. Rh, 1,40, Harp. s. λέας, St.B. ο. θ:- 
σείδειον --- Πρώανα, ö., u.fo auch FIvog, SuB.r 
Πενέσταε, ἄνδη, Nonn. 89, 41, γένος τῶν βοῶν, 
Paus. 4, 86 8, insbefonbere aber a) Θεσσαλικὴ ea 
Θετταλιχὴ (ὃς) ἵππος als hochberühmt im Alter 
thum, or. b. Strab. 10,449, u. ap. xıv, 78, Nom. 
29,18, Plut. Pyrrh. 17. Arr. Λα, 8, 11, 10, Polyaen. 
6,18. Tzetz. Chil. 9 291, Eust. I. 2, 761, ep. h 
Suid.u. Phot. s. ὑμεῖς ὦ Μογαρεῖς, θρόνος, Criti. fi. 
1 b. Ath. 1, 28, b, σδέφρος, Hesych., Poll 7, 12. 
10,47, µέλισµα, Theocr. 14, 81, κατάλογος, Strab. 
9,442, yerıxal, Et. Μ. 27,48. 218, 24, ἱπδδ[. #5 
os, eine Art breiter Hüte, Suid. ο. ἠλνοστερής & 
ἐσθής, χιτῶιες, Strab. 11,530, ἁπληγίς, Sopk. ft. 
848, d, πτερά, πτέρυγες, Diog. Vind. 5, 20, Aport 
8.88, Suid., Hesych., γέρα, Έτσι IL 3, 783, πδρό- 
ynua, St.B.. γυναῖκες = Θεσσαλαέ, w. fs di 


Bauberinnen, ep. in Anth. xıv, 140, Apost, 8, 85, | 


ferner πτῶμα, Polyaen. 6, 18, u. σόφισµα, denn Fü 
TIheffaler galten als fehr ſchlau u. betrügeriſch, He 
sych., Schol. Eur. Phoen. 1416, app. prov. 8, 20, 
mant. prov. 1,70, ähnl. πειθανάγκη, Zosim. 1, 21, 
od. ἔνθεσες, ὃ. ti, große Stüden, denn die Theflaler 
galten als fehr vielverzehrenber u. beißhungriger Art, 
Herm. b. Ath. 10,418,c, Eust. Il. 2, 78, Hessch. 
Auh = Θεσσαλός von Perfonen (Θεσσαλιεκέ), Cal- 
lim. ep. 31 (xı1, 71). — Subst., a) ὁ θετταλικός, 
d. b. ber nach theffalifcher Art dargebtachte Tranl, 
Criti. b. Ath. 11, 468, f.”_b) τὰ θετταλοκά, Titd 
einer Schrift des Hellanikus, Harp. s. τετραρχία, u 
des Philocrates, Ath. 6,264 a, ο) ἡ Θεεταλική = 
θεσσαλία, Bt.B. ». Ἰδώμη. 

θισσάλιος, m, Diaconus, Nili epp. 1, 156, Sp- 

θισσαλίε, έδος, (3), db. Plet., Plut., Apost. 
Zenob., Eust., Lysipp. b. St. Β. Θετταλές, 1) Adj., 
theffalifch, πέτρη, Nonn. 8, 207, γαίη, Nonn. 14, 
172, Τυρώ, Nonn. 14,117, νύμφη, Eur. Alc. 381, 
Call. h. 4, 109, insbef. κυ»ῆ, ein ſchirmfoͤrmiget Hut. 
Soph. 0.C. 814, Suid. 5. ἡλιοστερής u. πλατύπιλος, 
Eust. 808, 1. 2) Subst. a) die Theffalierin (Gern 
heimern), als Zauberinnen befannt, Plat, Gorg. 518, 
a, Nonn. 22, 76, Theod. ep. vıı, 528, Luc. ep. XI, 
259, Theocr. 18, 80, Apost. 7, 81, Zen. 4, 1, Plut 
prov. 2, 18, St. Β. b) eine Art Schuhe, Eust. ı1 
D.Per. 427, Lysipp. b. St. B., Phot. 88, 12, b. He 
sych. θετταλί(α)ς. 

θεσσαλίσκοε, m., b. Arist. θεσταλίσχος, Trut 
maunns (f. θεσσαλός), Thebaner, S. des Iumenick 
Arist. riet. 2,28, Arr. An. 2,15, 2—4, Aehnl.: 

Θισσαλίων wrog, m., δ. D. Sic. Θετταλίων, 
Mannsn., Hippoer., p 1217, ο. — Diener bes Dr 
naften von GSichon, Tennes, D. Sic. 16,48. — Rh 
Muf. 1856 p. 829. 

Θισσαλιώτας, ἔναγκα)σμός τες παρὰ «άχωσι 
Hesych. 

θισσαλιώτης u. Θετταλιώτης, Berusheimer, 
der Ew. von Theffalien, St. B. 

θεσσαλιῶτιε, sdos, (1), Hell. u. Strab. Gsrze- 





θεσσαλονίκη 


λιῶτες, Oernsheim, Landſchaft Theffaliene am Pin⸗ 
dus, Strab, 9, 480. 485. 488, Hellan. δ. Harp. ο. 
τετραρχία, Apd.in Schol. ΑΡ. Rh. 8, 1090, Et. Μ. 
754, 89. 6. Θεσσαλ τες. 

νίκη, voc. Θεσσᾶλονίχη, ep. Χ, 498, b. 
Ροἱ., Scymn. θετταλονίκη, b. D. Sic. u. Suid. bald 
θισσ--κη, bald Θεῖτ--κη, b. Strab. Θθεταλονί. 
χεια u. θεσσαλονίκεια, auch b. Pol. 84, 12 u. St. 
B. s. ᾿4γάθη einmal Θεσσαλονίχεια, in Inser. 8, 
6809 Θισσαλονείκη, (ή), "Trutenfieg. d. i. Theſ⸗ 
falterbegwingerin (f. Et. M., St. B.), 1) T. tes Ko⸗ 
nigs Philipp, Sem. des Kaffander, DM. des Antipater, 
D. Sic. 19, 86. 52, Porph. Tyr. fr. 8, 2.8. 4, 8, Plut. 
Pyrrb.6. Demetr. 86, Strob. 7, 880. fr. 21, Paus. 8, 
7,7. 9, 7, 8, δι. Β. 2) vie ihr gu Ehren benannte 
Stadt Maredoniens am norböfll. Ende des thermäifchen 
Meerbufens, dad frühere Therma, od. Ada (St. B., 
Et.M.), j. Salonifi, Pol. 28, 4—11. 29, 8. 84, 13, 
Scymn. 626, D. Sic. 80, 14. 81, 18, D. Hal. 1, 49, 
Pilut. Cat. min. 11. Brut. 46, Strab. 2, 106. 7, 828. 
329. fr. 10, 880. fr. 20. 21. 24. 25. 9, 400, Ptol. 
8, 18,14. 8, 12,4, Luc. asin. 46, ep. ΙΧ. 428, App. 
b. οἷν, 4, 118, D. Cass. 41, 18. 44, Acl.n.an. 15, 1. 
20, Zosim. 1, 29. 43. 2,22, Proc. aedd. 4, B (276, 
16), Malch, Philad. fr. 18, N. Τ. act. ap. 17, 1—13. 
ep. Phil. 4, 16. 2 Tim. 4, 10, St. B. =. v. u. 9. 4λ- 
τος — Κεκροπία, ὅ., Müngen b. Eckhel 1, 2, p. 
77, Raſche v, 1, p. 1106 ff. Ew. θεσσαλονικεύε͵ 
έως, m., St.B. s. ν. u. 6. "Ayd9n, Et. M., N. Τ. 
act. ap. 20, 4. 27, 4. 1 Tim. tit. w 1. 2, 1,1, oft 
als Ucherfchr. in Anth. v, 3—xı, 827. Adj. θισσα- 
λονικόφ, Baudin. fasc. p. 17 Bolss. VBgl. Tafel de 
Thessalon. 

9 σσαλόε, οὔ, ep. u. Pind. Οἱ. 18,48 οἵο (über 
die Betonung f. Arcad. 54, 20), in attifher Profe 
(Plat., Xen., Redner) ebenſo b. Ar., Arist., Theophr., 
Pot., Strab. Lue., Αε]., Aristid. ®errakög, bei Pind., 
ερ. u. trag. Dichtern, Her., Thuc. u. Spätern (Paus., 
Zosim.), fowie Inser. 1728. 4788, Leban n. 1188. 
1146 Θεσσαλός, b. D. Hal., Arr., D. Sic., Plut., 
Polyaen., App., St. B., Luc., Ath. aber ſowohl 
Θεσσ. ale Θεττ., Trutenauer, Trautniann d. |. 
vom Volk cerfichter, lieber, {. Φέσσασῦαρ u. -λος), 
1) Adj. Af9os, Eust. erot. 1, 5, ὅρπαξ, Fur. Hipp. 
221, λεώς, Eur. Andr. 19. του. 80, πήδημα, ſprich- 
wörtl. (?) Eust. gu D. Per. 427, ebenfo war von ihrem 
verfchmigten, betrügerifchen Charalter (f. D. Hal. rhet. 
11, 5) ſprichm. OzaauAov σόφισµα, Eur. Phoen. 1407 
ut. Schol., Macar. 4,66, Zen. 4,29 Eust. Tl. 2, 881, 
Suid., teraud ®. νόµεσμα anführt, f. Phot., u. vgl. 
Schol. Ar. Plut. 521. Sie heißen daher δ. Her. 7, 
130 σοφοέ u. b. Dem. 1, 21 u. Schol. τὰ τῶν 
Θετταλῶ» ἄπιστα, vgl. mit Schol. Eur. Phoen. 
1328, Eust. II, 692, berühmt aber war 6. ἵππος u. 
Σππεῖς, Dem. 6, 14, Nonn. 87, 617. 662, Theocr. 
1!,12, Arr. Απ. 1, 14, 8—B, 19, 5, ö. Cyn. 28, 2, 
Paus.1, 29, 6. Lucäl. ep. ıx, 259. Bgl. ferner außer 6. 
πατήρ, Eur. Alc. 677, ἀνήρ, Her. 9, 89 u. Antiph. 
δ. Ath. 2, 47, b (von einem ὀξύπεινος, Ath. 4, 187, d), 
Arist, ep. 29, Callim. fr, 54, Palaeph. 11,2. 24, 2. 
11) Subst, (ό), 1) ter 61ο. von Theffalien, δ. Her. 7, 
132 auch bloß die der Thalchene bes Bintus, f. IIer. 5, 
63-—9, 89, ὅ., Flgde. Man fügte wohl auch umſchrei⸗ 
bend οἱ περὶ ο). οἱ τὴν Θετταλίαν οἴκοῦντες, 
Theophr. h. pl.8, 9, 1, D. Sie. 15, ὅ7, od. τὰ θεττα- 
λὼν, Dem. 19, 820. 1, 21 u. Schol, wi: man ans 


501 


dererfeits Thefſallen au ἡ (τῶν) θεσσαλῶν ober 
Θειταλῶν γἢ od. χώρα nannte, Plet. legg. 1,626, 
4a, Thuc. 4, 78, Plut. Arist. 10, od. ὁ Θεσσαλός — 
οἱ Osasadol fügte, Theoor. 12, 14 u. Schol. 2) 
Eigenn., a) ©. des Simon, Enkel des Pelasgos, Pi- 
sand. fr. 1, Strab. 9,448. 444, St. B. s. ἱμονία 
u. Πραικός, Rhian. in Schol. ΑΡ. Rh. 8, 1090, oder 
6. des Arakos, Polyaen. 1, 12. 8, 44, Char. b, St. 
B. ». 4ώρνον, Eust. I. 2, 881 (wo fall Apazos 
ftebt), u. spp. prov. 8, 20, wo der Vater Αἰάτιος 
heißt, od. Schol. Il. 2, 681, wo er DB. des Ammon 
(Hämen) heißt, od. ©. tes Jaſon, D. Sic. 4, 54. 65, 
von welchem Theffallen benannt fein foll, ſ. Eust. 
u D. Per. 427. b) ©. tes Herafles, ΤΠ. 3, 679, Apd. 
2,7,8, D. Sie. 5, 54, Btrab. 9, 444, Pberec. in Schol. 
Ii. 14,255, vol. mit 2,677, Schol. ΑΡ. Rh. 8, 1090. 
ο) Albener, 2 ©. des Pififttatus, Thuc. 1,20. 6, 55, 
D. Sic. 10, 39, Plut Cat. mai. 24, Hersel. Pont. fr. 
1, 6, Tbeophr. h. pl. 2, 8, 8. β) ©. des Eimon, 
Heliod. 5. Harp., Plut. Per. 29. Alc. 19. 22. 
Cim. 16, Schol. Arietid. p. Bid, ed. D., Suid. 9%) 
Archon DI. 107, 2, D. Sie. 16, 40, D. Hal. Din. 
9. Dem. et Arist. 4, doch flebt Din. 11 θέλλος u. 
A. Bang. ı1, 863 zieht Θέελλος vor. 9 Anderer, 
Lys. 5. Harp. d) aus Kos, ©. des Hippoftates, 
Suid., Gal., vgl. -Fabric. bIbL gr. 11, p. 601. e) aus 
Sybaris, D. Sic. 11,90. f) Spartaner, Her. 5, 46. 
g) Schaufpicler, Plut. Alex. 10. 29. Alex. fort. 2, 2, 
Ath. 12, 538. f, Iust. 12, 18. 14, er u. feines Gleichen, 
οἱ περὶ Θετταλό», Plut. Alex. fort. 2, 2. 5) Art 
aus Tralles unter Nero, Galen., vgl. Sprengel, Geſch. 
d. Medic. 11, ©. 42. i) Lampfalener, Cic Verr. 1, 
88. k) Anderer, Pind. Οἱ. 18, 48. — Inser. 2, 
2228. 

θίσσυριᾳ, sos, ποταμός, (6), Gerns bach, Bl. 
im aftat. Sarmatien, Ptol. δ, 9, 10. 80. 

Θιστάλος, m. Trautmann (f. Θεσσαλός), 6. 
des Heralles, Apd. 2, 7,8. 

θέστη, (N), Trude (d. i. fraute. eigtl. erflehte ο. 
erwünfchte, [. Φέσσασθαν), 1) Schweſter von Diony- 
flusr., Plut. Dion. 21. 2) Quelle bei Iraſa in Libyen, 
Her. 4, 159. 

θιεστιάδης, m. Theſt ios Sohn od. Nachkomme, 
— Iphiflos, ΑΡ. Rh. 1, 201, = Meleager, Ον. Fast. 5, 
805: οἱ θεστιάδα», Nachkommen des Theftios, Strab. 
10, 466, ep. in Anth, Plan. 167, Ον. met. 8, 804. 484, 
Apd. 1,8,2. — Aud eine Tribus auf ter Infel τε. 
nos hieß Θεστινάδα», Inser. 888. 

Bcoriäs, άδος, (N), Theftiostohter, a) = 
Aitbäa. Aesch. Choeph. 605, Ον. met. 8, 452. 478. 
trist. 1, 6, 18. b) 2eta, Eur. Hel. 138. I. A. 49, 
Tbeocr. 22,5. Plur. αἱ Θεστιάδες, die 50 Töchter 
des Theftios, mit welchen Heralles Gemeinſchaft pilog, 
Suid. 

θιστίδεον, n. Gõppingen, Göppingersfee, 
ähnl. Goplerſee, 1) -- θειίδειον, St. in Thrfe 
falin, Em. Θεσειδεύς, St. B. 2) See in Thracien 
bei Nyfa, St. B. 

ts, pl. (acc. εἴς), Göppingen (f. θέστεος), 
Ort in Mtätolien im N. des Sees Tritonte, Pol. 
8,7. 

θίέστιος, m. θὕρρετι (d. {. mit Bott glänzend 
od. geehrt), 1) 6. des Ares od. des Agenor, K. in 
Aetolien, V. der Leda, Althäa u. ſ. w, D. Sic. 4, 84, 
Αγά. 17, 7. 8,2. 8, 10,5, Paus. 8, 18,8. 19, 6. 9, 
27,6.7, Uerod. b. Ath. 18, 556, f, Io. Ant. fr. 90, 


θέστιος᾽ 


502 


Satyr. b. Tbeoph. ad Autol. 11, 94, Zenob. 5, 83, 
Harp. s. Στεφανηφόρος, Plut. fluv. 22, 1, Strab. 
10,461. 466, Hyg. f. 14, 5. Sn Schol. ΔΡ. Rh. 1, 
146 Θέΐσπνος genannt. 2) ©. des Kiffios, 8. in 
Macedonien, D. Sic. 7, 16, Porph. Tyr. fr. 1 (v. 1. 
Θεοστίου). 8) früherer Name bes Adhelous, nach 
dem Sohne des Ares (ο. 1) benannt, Piut. Auv. 
22,1. 

Boris, f. Godberfen, ein Phyle in Alexandrien, 
nad Θέστνος benannt, Satyr. b. Tbeoph. ad Autol. 
11,92. Aehnl.: 

θίστι», f. 1) St. in Urabin, St. B. 2) St. in 
Libyen, Ew. 9 8ι.Β. Bel. θέστη. 

Θοστοκλῆς, m. Rudlieb d. i. von erflehtem ob. 
erwünfchtem (lieben) Rubme, att. Mannsname, bei 
Panofte über eine Anzahl Weihgefchente ac. tab. 11, 
n.8, K. 

Θεστορίδηᾳ, voc. (Hom. ep.) Θεστορίδη, m. 
1) TheRorsfohn, a) Kaldas, 11. 1, 69, Christod. 
ecphr. ı1,v. 51, Hesych. b) Altmäon, Il. 12, 894. 2) 
Eigenn., Trautſohn (b. 1. der erwünfchte Sohn), Ποια. 
ep. 5 (Her. v. Hom. 6). 

θιστόρασε, m. (über die Betonung Arcad. 45, 11) 
= Gesropldns s. 1. vom Kalchas, Soph. Ai. 801, 
Eust: IIom. 50,11. 

θίέστνλιε (nah Lob. path. 125 richtiger Θεστυ- 
As), νου. θέστολε, f. Liebetrud (ο. i. die ετε 
wünfchte), Srauenn., Theoer. 2, 1, 5. Aehnl.: 

λλον, m. Trautfohn, Alciphr. 8, δΙ. 

θίσταν, m. Inser. 8,5612. 5594, 80, Sp. Aechnl.: 

θΘίέστωρ, 6ρος, m. Berne (0. i. der gern gefchene 
oder ber erflehte, f. Curt. Griech. Etym. 1, 220), 1) 6. 
des Idmon, Seher und Argonaut, DB. des Kaldhas, 
Qu. Sm. 6, 57, Pherec. u. Deioch. in Schol. ΑΡ. Rh. 
1,189, Hyg.f. 128. 190. 2) ©. des Enops, Troer, 
D.16,401. 8) Anderer Troer, Qu. Sm. 8, 229. 4) 
Knidier, D. Sic. 5, 9. 5) Pofidoniat, Pythagoreer, 
Iambl. v.Pytb.$.289. 6) Anderer, Hipp. Epid. 4, 9. 
— Inscr.3, 5880, 9. 

Θέστωροε,{. Trautmannsborf, Et. in Thracien, 
Theop. b. St.B. @w. θεστώριοε, St.B. 

Θιτέλης, m. Oswald (= Θευτέλης, was Keil 
vermuthet), Mannen. auf einer dyrchachifchen Münze, 
Mion. 8. 111, 386. 

Θετίδαον, (τό), b. Pol. u. Et. M. 278, δέ θετί- 
διον, "Stillwich (wie Stillah) d. ἱ. Thetittempel, 
{. Pherec. u. Phyl. in Schol. Pind. N. 4, 1, u. b. 
Taetz. Lyo. 176, St.B.) Tempel ber Thetis mit Häus 
fern dabei, daher Ort in Theffalten gwifchen Alt⸗ und 
Neupbarfalus, Eur. Andr. 16 u. Schol, Ρο]. 18, 8, 4, 
Strab. 9,481, Hell. b. St. B. 2. v., St. B. s. Πήλιο», 
u. ὃ. ο. angef. St. 

‚m. Thetisfohn, Adilles, Pind. Ol. 

9, 115 (ν. 1. Θέτνος γόνος). 
έτια, gen. sdos «(ο Il. 11, 512—20, 207, ὃ., 
Flgde) od. Θέτιος (äol., f. Io. Gr. 245, a, Meerm. 662, 
Pind.I.7 (8), 60. 108) dat. Θέτιόδε, Soph. Troil, 1, 
2 (548, ed.D.), Plat.legg. 12, 944, a, Isocr. 9, 16, 
Luc. Iup. tr. 40, S. Emp. ὑπος. 8, 221, Et.M., A.), 
ep. u. ion. Θέτὲ (für Θέτε,, Et. Μ.), 11.18, 407, Her. 
7,191, acc. Θέτεν, Il. 18, 5860, Flgde, voc. Θέτν, 
Il. 18, 886— 24, 104, &., Luc. d..mar. 12,1, A., επ. 
mal Nonn. 48, 168 auch Θέτες, (N), Stillern (ο. β. 
ben Ungeſtüm bes Meeres legend od. berubinend, benn 
Πε iR nach Heliod. ορ. x, 485 —= ἁλὸς ἀγλαῖα u. θύ- 
ve» κέλενθα, Qu. Sm. 18, 62, nad Hesych. = δώ. 


θεστίς 


θευδᾶς 


λασσα), 1) T. bes Rereus (fo Hes. th. 244, Apd. 1,2, 
7, Isocr. 9, 16), nach Lysim. in Sobol. ΑΡ. Rh. 1,55% 
T. res Cheiron, Gem. des Peleus, DM. des Achilles 
Π. 1,418. — Od. 24, 92, ὅ., Slgbe. Sie wurde beſon⸗ 
vers in Theffallen verehrt, wo Πε Tempel, Status | 
hatte, Eur. Andr. 346. 565, u. Opfer erhielt. ſ. Θετί- 
desoy, außerdem in Sparte, Paus. 8, 14, 4. 22, 1, 
u. Aflen, wo man ihr opferte, Her. 7, 191. Andete 
Abbildungen erwähnt Paus. 5, 18,5. 19,8. 22, 2. Sie 
dient bisweilen als Beifpiel weiblicher Schönheit, bef. hin⸗ 
fichtlich derüße, Ruf. ep. v, 48. 94, Charit. 6, 8, u. wat 
beruhmt duch ihre Hochzeit (Θέτιδος γάμος), Eust. 
erot. 5,7. Man fagte fprihw. od davacas Θέτεδος 
καὶ Γαλατείας ἐρᾶ», f. Γαλατεία, u. Eur. in te 
Andromache (f. 1282) u. Luc. d. mar. 12 führten fie 
als Perfon ein. 2) Frauenn., Metrod. ep. zıv, 116. 
8) Schiffename, Att. Seew. x, Ὁ, 72. 

Berrait u. Berrakia, [. θεσσαλή u. θεσσαλία. 

θετταλίζω, trutenauern δ. I. a) theffalifche Sit 
ten nachahmen, Ael.v.h.4,15. b) mit u. ohne gwrs 
den theſſaliſchen Dialelt ſprechen, St.B. u. Pertben. 
οτοί. 

Θετταλοικέτης, m. Trutenſchall d. {. theffali⸗ 
fer Sklav, Philoer. b. Ath. 6, 264,0, δ. Harp ε. 
Ποενέσταυ Λεβ Θετταλικέται, 

Θεταλικόαε, Θετταλίσκοφ, Θετταλία, Θέττα- 
λίων, θετταλιώτηςφ, θετταλιῶτιε, θετταλονίκαα, 

ονίκη, Θετταλόᾳ, [. Θεσσ. 
Θιέβιοε, ου, — Θεόβιος, Inser. 8, 5615, Sp. 
8 Θαβούλον, == Θεοβ., Inser. 2, 2416, Ὁ, 10, Add, 
p- 

Θευγένηε͵ ους, δὲ, acc. η, Inser. 2, 1897. 8, 5279, 
voc. (ep. ἆδ. vıı, 543) Θεύγενες, m.— Θεογένης, 
1) Thafler, ep. in Anth. app. 65. 2) Att. Inſchr. in 
Philhiſt. T.ıv, Heft4,n. 5. 8) Andere, ep. ad. vın, 
δέ8δ u. d. o. a. Et. 

Θεόγενις, dos, — Θεόγθνος, 1) m. — Adal⸗ 
bert, a) Diannen. auf einer Broncetafel im Muſ. zu 
Athen. K. db) auf einer erythräiſchen Münge, Mion. 
ıu, 129. 2) f. Adalberte, Frauenn., Theocr. 28, 13. 

Θευγίτων, = Θεογ., Insor. 8, 5268, Sp. 

Θεύγνητον, m. -- Θεόγνητος, V. eines Hegefi⸗ 
Ιοῶμβ, Inscer. 8140, 12. 

Θεῦγνιε, εδος, m. Albert, a) Dichter aus Me 
gara, —= Θέογνιες, Theogn. 22. db) Inecr. 8, 5615 
u. Inscr. Messan. 1, 16, f. Ahr. D. 11, 216 (wo @sr- 
γνίς fteht). 

Bevdaleıos, m. ähnL Kirmeßmond, eigtl. Got⸗ 
tesfhmausmond, Nhodifcher Monatsnam: auf Am⸗ 
phorenhenkeln bei Stoddart u. im Muf. d. arch. Ger 
felfhaft zu Athen, Εξ. Auch Inser. 8, 5528. 4, 
8618, 1,5. 

θενδαίτηε, m. Kiımfe (f. Θεόδαεσες), Manns 
Name auf einer Münge aus Kyme, Mion. S. vı, 7. 

ενδαλεῖ 7] 7) Θενδάλα, bei Plin. 5, 4. 
8 Theudalis, St. in Africa propria, Ptol. 4, 8, 31 
(Plin. 5, 4, 4 erwähnt aud, ein Theudense oppidum 
und Not. Episc. ein Theuda in Byzacium). 

Θεύδαµος, m. Gotter (db. i. mit Gottes Heer), 
Mannsen., Mion.S.vı,7. Inser. 8, 5484. 

Oevößs, dat. in Inser. 8,8920, 7 & (Mion. Θεύ: 
das), m. Gottſchick (ὑποκορεστικὸν τοῦ Θεόδω- 
005, alfo wie 666 — Gottfried), 1) auf einer (ποτε 
näifchen Münze, Mion. S. vı, 806. 2) Insor. 2, 2684. 
8,3920. 6698, 2. 8) Hebrärr, a) Zauberer, Ios. 20, 
5,1. b) ein Anderer, N. T. act. ap. 5,36. Achnl.: 








θευδάτος 


θωδάτος, m. K. ber Sothen, Proc. Va. 2, 14. Goth. 
1, 8, Sp. 
θαδέγισκλοε, m. 6. des Bitigie, Proc. Goth. 1, 


1. Sp. 
T. des Theodatus, Batıin des Ebri⸗ 
mutb, Proc. Goth. 1, 8, Sp. 

Θευδέριχοε, ου, (ὁ), plur. (Io. Ant. fr. 211,4) οἱ 
Bevdipszyos, (d. beutfche Theoderich). 1) 6. des Balimer 
ris, Sothenkönigin Stalien, Suid., Dam.3.Isid. 64, Proc. 
b. Goth. 1.8, Malch, Philad. fr. 10 ---18, Io. Ant. fr. 
211, 4—1,214,7, Eust. Epiph. fr. 4. 2) ©. des Tria⸗ 
rius, Führer der Gothen in Thracien, Malch. Philad. fr. 2 
— 19, Suid. s. ἁρμάτος, Io. Ant. fr. 211, 8-5, Eust. 
Epiph. fr. 8, 9. 8) Nechfolger des Balins in ber 
Hertſchaft der Weftgossen, Olymp. Theb. fr. 35 (Phut. 
BO). 4) mit dem Bein. ὁ ἀφρος, Buid., Theodor. 
lect. h. eccl. p. 561. 

Θεὐδερτοε, m. K. der Branten, Suid. 

Ocböns, m. 1) A. der Viſigothen, Proc. Va. 1, 12. 
Go. 1,12 ex. 2) = Θεόδωρος, Mannename auf einer 
Imyrnäifhen Dlünge, Mion. 111, 208. 

ιᾶνόα, m. == Bsod., Gottſchick (f. θεῦδες), 
Mannen., Inser. 178. — 2,8148, 22.6629. — Auf 
einer fmymäifchen Münze, Mion. 111,281. — Liban.ep. 


674. 
‚m, (d. deutſche Theobald), Sohn dea 
Theubibert, deutſcher Mannen., Procop.Goth. 4,24, Suid. 

Θευδίβερτος, m. beutfcher Name d. i. der im Volle 
zlängende, ©. Theuderichs, Suid., Proc. Goth. 1, 13. 2, 
12. 25. 4, 20. 

Θευδιµοῦνδοε u. Θευδίμοννδον, (6), (deutfher Name: 
— Voltsfhüger), S. des Balimeris, Br. des Theuderich, 
Gothe, Malch. Philad. fr. 18. 

Θιύδιος, m. Geometer aus Magnefia, Procl. ad 
Euct. Nehnl.: 

Θεῦδια,πι. Bottfhid (= θεόδωρος, Lob. path. 
506), Diannen., Stret. ep. xıı, 178. 179. 

Θευδιχούέσα, T. Theoterihs, Gem. des füngern 
Alarich, τος. b. Goth. 1,12, Sp. 

Θενδίων, ὠνος, m. Bottfhid(f. θεῖδις), Ὀθείπι 
8 Antipatros, Ios. b. Iud. 1, 80, 5. arch. 17, 4, 2. 

Θεύδοθον, ου, -- θεόδοτος, m. Inser. 4, 8518, 
tz, 20, Sp. 

θινδοσία, -- Θεοδοσία, w. [., St. in der Cher- 
‚ou. Taur, Dem. 20, 83 u. Schol. 85, 88. 84, und 
3chol. Dem. 20, 38, App. Mithr. 108. 120, Polyaen. 
5, 23, Scyl. 68, Arr. per. p. Eux. 19,8 (v. Ἱ. Θεο- 
Γοσία), Anon. p. p. Eux. 51. 52, St. B., Harp., 
Münzen b. Köhler Petereb. Alad. t. 14, p. 122 u. 
infchr. f. Böochh ἴπεοτ. 11,.P.96 u. ff.” Ew. θευδοσια- 
όφ u. Θενδοσιεύα, St.B. 

Θεωδόσιοαε, ου, voc. Θευδόσιδ, m. = Θδούό- 
εεος (f. Suid.), 1) der Kaifer Theodoflus 1., Anth, ıx, 
‚82. Plan. 65. app. 128. 2) der Biſchoff, ep. Christ. 
Anth. 1, 10, 44. 1,12. vor, 1. 8) Inscr. Ther. 102, f. 
ihr. Dial. 11, p. 215. 4) Iuser. 2, 2476,5, Add. 2477, 
„22, Add. 8, 8996, b, 5. 

θΘευδότη, — Θεοδόση, ο. f., Athenerin, Ross Dem. 
168. 77. 

Θεύδοτοε, ου, voo. Θεύδοτδ, m. dor. — Θεόδο- 
ος, w.f., 1) Inser. Ther.n. 85, f. Ahr. Dial. ıı, 215. 
) Delpbier, 6. eines Timomahus, Curt. A. D. 17. 
) Antere: Theod. ep. vır, 527. — Agath.ep. vII, 
96. — Anpt. ep. Plan. 29i. — Anth.app. 200. — 
oscr. 2, 2476, Add. 8328. 8, 5202. 6. 52685. 

Θενδονσία, = θεοδοσία, Suid. 


θευτίµα 503 


la, f. Gottetgabe, St. in Athamanten, 
iv. 88,1. 

(Bas, m. = Θεοδωρίδας, w.f.. Manne« 
name, .Infchr. auf Amphorenhenkeln im Muſ. der arch. 
Geſ. zu Athen, K. C. Inser. 8, p. xv, n. 92. 

Θθεύδωροε, ου, cp. oo, m. == Θεόδωρος, w. f., 
1) 8. eines Teleutias, Antp. Sid.ep. ναι, 436. 2) 2os 
ἴτει, Insor. 1844. 5, 88. 1845. 8) Epibaurier, Inser. 
1188. 4) Koer, Ross Inser. n. 176, f. Ahr. Dial. 11,569. 

Θευδάόσιοε, -- θευΦαίσεος, Inscr. 8 Bort. p. XIV, 
n.8, δρ. 

Θεύθ, m. Gott der Wegyptier, dem Hermes ter 
Griechen entfprechend, der die Buchftaben erfunden ha⸗ 
ben foll, Plat. Phil. 18, b (v.1. θεῦθ). Phaedr. 274, 
ο, auch Θωύθ genannt, f. Clem, Al. str. 1,15, Par 
pytus⸗Iuſchr. bei Letronne rec. d. mscr. Gr. et Lat. 1, 
Ρ. 824, Osann de gemmis, Giess. 1848, p. 4. 

m. —= Θδοκλείόας, w. f., Mannen., 
Ther. Inser. n. 102%, Inscr. 2, 2467, b, Λάά., f. Ahr. 
Disk τι, 216 — (auf einer Grabfchrift, Rhein. Muſ. N. 
Bolge 11, p. 207). 
ευκλῆς, πι. -- Θεοκλῆς, Koifche Infhr. Ephem. 
Archãol. 8868, κ. 

Θιύκονλοε, m. — Θεόκολος, w.f., Narier, Inser. 
NH Muſ. N. F. τα, 1, 98. 

Θευκράτην, m. dor. = Θεοκράτης, Gotthard, 
f. Io. Gr. 248, b, Gr. Cor. 858, Mcerm. 858. 

Θευκρίσιος, m. - θΘεοκρίσιος, w. ſ., Ther. 
Inſcht. 64, Inser. 2, 2476, p. 64, [. Ahr. Dial. 11, 216. 

Θευκνδίδην, m. dor. — Θουκχυσέδης, die Stellen wie 
bei θευκράτης, w. f. 

OröAvros,m.dor. = Θεόλυτος, Rhodiet, Inser. 2588. 

{Sas, a, (?) m. Mannsname, Theocr. 2, 
70 (v.1. θδυχαρίέλα, [ο Schol., f. Keil. on. 62, Mein. 
u. ähnl., wie es fcheint, Lob. path. 116 vermuthet Θεν- 
Χαρίδα, Sotthold, u. Valck. nimmt Θενχαρίλα für 
einen Srauennamen). 

µέλων, m. Gottleber (ahd. Bott lebend), Kni⸗ 
bier, Mion. 111, 840. 
Θευμένηε, m. = Θδομένης, m. [., Inscr. 668. 
µναστος, -- ®sour., Inscr. 8, 5445. 5751,19, 
Sp. 
Θαωνίων, m. Soßling od. Gottmann? Athener, 
«Φαληρεύς, Inser. 172. Aehnul.: 

Θεόνιε, m. Sicilier auf Drünzen u. Steinen, R. Bo- 
chette |. ὰ M. Schorn, 6. (6. 6εῶνιες. 

Θευξένα͵ 1. Θεοξένα, w. [., Srauenn., Inser. 1547. 

Θευξε(ο)νίδης, ου, --- Θεοξ., Inser. 2, 8140, 29. 8, 
6747, Sp. 

θιίξενοε, m. — Θεόξενος, w.f., Mannen., Inser. 
Delph. 1702 (von Ahr. Dial. 11, 216 bezweifelt), Inser. 
2,2312. 

Beiwonmos, m. = Θδέόποµπος, w. f., Mannön., 
Damaget. 6 (Υ11, 281). 

θαωπροκίδηε, m. Goßram (f. Θεοπροπίδαε), 
DMunnsn., Inscr. 2, 3140, 28. 

Θεύπροπον, m. — Θεόπρ., Inscr. 8, 5298, Sp. 

Θεύρων,ωνος, m. (Gotthard. h. fich eifrig zu Gott 
haltend od. ihm nachgehend), Lamier, B. eines Kleon, 
Curt. A.D. 8. 

Θεύτειμοε, --- Θεότομ., Inser. 8, 5815. 

θεωτέληε͵ m. = Osorking, w. f. 

Θευτέρπην, --Θεοτ., m. Öottlob, Inscr.8,5146, 


Θευτίμα, — Θεοτίμα, f., Delph. Inſcht. im Philol. 
19ter Jadıg., 1fes Heft, 6. 178, B. 


16 


504 


Orvriuläns, m. = Θεοτιµέδης, w.f., Mannename, 
Inser. 1840. 2, 8140, 19. 

‚m. == Bedtsuog, Inser. Cyren. 6. Inser. 
8, 6146, 7, f. Ahr. Dial. τή, 215. 

Θιυφάνη;, 805, m. = Θεοφάνης, w. [., Koer, Mion. 
Β. v, p. 567. (Θευφα». b. Ahr. Dial. 11, 215). — Inser. 
4,8518, 81, 11, 16. 

Os ‚gen. ευς (Inscr. 3, p. ΧΙν, n. 48. 
46, Ο. Inser. 5616, Anall. Epigr. p. 174. m. = 
Θεοφεέδης, w.f., Manns, 1) auf einer kyrenätfchen 
Münze, Mion. vı, 562. 2) Andere: Inser. ὃ, 561. 
8) auf knidiſchen Amphorenhenteln, K. 

Θευφιλίᾳ, dos, {. Ansprut, Frauenn. Noss. 2 
σε 906). 


θευτιµίδης 


os, Θεόφ., Inser. 8,5214, Sp. 

Θεύφραστος, m. dor. = Θεόφραστος, Greg. Cor. 
858, Meerm. 659, lo. Gr. 248, b. 

Θευχαρίδαε, m. = Θεοχαρέδης, w,f., [. Θευµα- 
ρίδας. 

στο», --- Θεόχρ., Inser. 8, 5185, a. 6168. 
εκ. ω, 5162. 3 
ſ. Θεοδήγ. 

® τον, = Θεοῦ, Inscr. 4,8948, a, Sp. 

Θεώδονλοε, m. Inser. 4, 9186, Sp., f. Θεο. 

Θεωδώρα, --- Θεοδ., wegen des Verfes, Ephr. mon. 
1147, Sp. 

‚= Θεόδ., Inscr. 4, 9018. 

Θέωλος fagt der Sklave Soflas, als von Alcibiades 
Stammeln berrührend, für Θέωρος, Ar. Vesp. 42, 
Piut. Ale. 1. 

Θέων͵ ωνος, νοο, (ep.IX, 202) Θέω», (d), Gott⸗ 
mann (f.Et.M. 464,20), 1) Atbener, Lys. 10, 12. 
3) Ὠδοήες, a) Thebaner, Wlötenbläfer, Inser. 225, 
viel. der von Hedyl. ep. in app. 84 u. δ. Ath, 4, 
176, ο erwähnte. db) Philofoph, Inser. 8198. 8) 
Argyptier, a) Freund des Plutarch (f. Plut. fac. orb: 
lun. 25), γραμματικός, Plut. qu. symp. 1, 9, 2. 
8,8, 2, Berfon in Plut. fac. orb. lun. 7—25, in ει 
ap. Delph. 6. 7, in quaest. symp. 1, 4, 1—8. 1,9, T 
—4.c. Epic. 2—25. de Pyth. or. 8—19, vgl. Piut, 
eons.ad ux.7.—b) Alerandriner, α) «4ἴλνος Θ., Plato⸗ 
niter u. Berfafler von τρείοτ. Schriften, ed. Walz, u. 
Gomment. des Sfofrates, Demoſth. Xenoph. und 9., 
Suid, β) Stoiker unter Auguft, Suid. y) ὁ ἐκ τοῦ 
Μουσείου, Matbematiler u. Aſtronom (865 n. Ehr.), 
®. der Hypatia, Leon. ep. ΙΧ, 202, Hesych. Miles. 
Y, 67, Suid., viel. auch der Dichter der Anthologie, 
Anth. VII, 292 — app. 89. 9) Arzt, Galen., f. Fabr. 
bibl. gr. ΧΙΙ, 488. 4) aus Tithora, a) Stoiter, D.L. 
9,11, n.9. Ὁ) 6. eines Timomahus, Rh. Muf. NR. δ. 
11, 544. 5) aus Siden, 9) ©. des Oymnafius, Suid. b) 
Anderer, Arzt, Phot. cod. 220, Fabric. x, p. 747, lehrte 
unter Sonftantin, Suid. 6) Diathematifer aus Smyrna, 
Zeitgenoffe des Ptolemäus, Suid. 7) Stoiker aus Ans 
tiochia, Suld. 8) Maler aus Samos, Plut. aud. poet. 
8, Ael.v.h. 2,44, Plin. 86, 10,40. 9) $reigelaffener 
des Lycon, D.L.5,4,9. 10) cin Lehrer der Gymna⸗ 
ftit, Luc. hist. 85 (d. s. 8, d erwähnte Arzt fehrieb gleiche 
falld γυµ»ναστικά). 11) Οὐαλέριος Θ., Eommene 
tator des Andocides, Suid. 12) 6. des Endibius, So⸗ 
phiſt bes 4. Jahrh. π. Ehr. &eb., Damasc. v. Isid, 
62. 18) Grammaliker unter Tiberius, Suid. s. "Antor. 
Grammatliker bei Et. M. 49, 44—601, 88, St.B.». 
Αἴνενα — Ὑπερησία, ὅ., Plut, fr. comm. Nic. 1. 14) 
V. eines Prarias, Curt. A. D. 22. 15) Inser. 2, 
2160, 10. 2886. 8198. 16) Ueberh. philofophifche Be⸗ 


θηβατενής 


zeichnung von Individuen, Plut. qu. rom. 56, 5. Εσιρ. 
ὑποτ. 2, «27, ὃ. — Bol. ποῷ Fabric. bibL gr. IV, 3. 
ν], 98. — Δά]. dazu: Θεώνειος, Inser. 8, 8827, 5, 
Add. ©. Θίων. 

Θέων, οντος, πι. αμ Τετ, Name εἶπεν Hundes ki 
Daphnis in Syracus, Ael.n. an. 11, 18. 

Θεῶν λιµή», πι. "Sottomwbat, Hafen in Cyrenaile, 
Ptol. 4, 2, 8. 

Θιῶν σωτήρων Δομή», "Gotthilfbai. Hafen in 
Aethiopien, Ptol. 4, 7, 6. 

Bay voor, Gottower Infeln, zwei vor Hisp. 
Tarrac. gelegene Inſeln, Ptol. 2, 6, 76. 

Θιῶν ὄχημα, ἀἄθπί. Gopshorn, eigentl. Gstier⸗ 
wegen, Gebirge in Libya inferior, j. Sagre®, Hann. 
16, Pol. (b. Plin. 5, 9) p. 1183 ed. Bekk., Ptol. 4, 6, 
9, Mel. 8, 9, Plin. 2, 106, 110. 5, 1, 1. 6, 89, 33. 

Θιεῶν τράπεζα, ähnl Godeſſen, vie cytladiſche 
Juſel Aftypaläa, St. Β. ο. 4στυπάλανα. 

Beuväs, &, in Inser. 8, 4951, Add. (Theban.) ἅτος, 
m. Goßling, fpät. Mannen., Phot. 88, b, 20. 420, 
28, Sozom.h.e. 4,9, Soer. h. ο. 1,8, 10, Theodor. h. 
ο. 4, 93, p. 178. 

Θιώνδας, m. Sottisleben, hoͤchſte Magiftratöperfen 
in Samothrafe, Liv. 45,5, K, 

viößas, m. Dannen., Wesch. u. Fouc. Insert. 
Delph. 18, K. 

θιῶννε, f. Gotte leben, f. Et. M. 897, 21, wi 
Θεῦνες. (Inser. 2, 1816 Θεωνίς ϱ) Aehnl.: 

, ωνος, m. Inscer. ὃ, 4716, Add., Sp. 

Θεωρία, ας, voc. Θεωρία, Schaue, Name ein 
feilen Φίτπε, Ar. Pac. 528 u. ff., Suid. 

Θεωρίδης, m. Schauers, Puthagereer aus Meta⸗ 
pont, Iambl. v. Pyth. 266. 

‚m. Schau, Bein. des Apollo, Plut. de 
& sp. Deiph. 20, Hesych. ©. θεάριος. 

Θεωρία, έδος, (ή), Schaue, 1) Φείᾶτε des Ex 
pholles in Athen, Ath.18, 692, 6. Ὁ, Hermes. fr. bei 
Ath. 18, 698, d. 2) MWahrfagerin in Athen, Dem. 25, 
79 u. Schol., Plut. Dem, 14, Philoch. 5. Harp. 5) 
ἡ Zuxvavie τὸ γένος, Hesych. 4) ai Θεωρέδες, 
Bezeihnung der Bachhantinnen, Hesych. — (Auch ti 
Dienerinnen es Apollo, Nonn. 9, 261.) 5) mit u. οὗσι 
ναῦς, ein heiliges Staatsfchiff, ἱπδδε[. zu Athen, Her. 
7,8, Call. h. 4, 814, Piut. Thea. 26, Suid.; überhaurt 
Ehiffename, Att. Serw. ıv, b, 15. 6) der Weg, auf 
welchem die θεωρού reiften, Hesych. 

Otwpiov, m. Simpl.in Epict. ο. 46, Sp. 

Blapos,m.Shaumann(f.Lexic.),Atkener, a) einer, 
den Ar. vielfach verfpottet, Ar. Equ. 608 u. Schol.— Nub. 
400. Vesp. 41-418, δ., Plut. Alc. 1, Suid. Ὁ) Inser. 
289. 2) Milefier, Mion. 9. vır, 268. 8) Inser. 2, 2561. 

Θεώρυλοε, m. Inser. 2,2958, b, 87, 88, Sp. 

θεωτάδοι, pl. Name einer Phratrie in Neapolis, 0. 
Inser. p. 716. 6. d. Folgde. 

Θιώτας, m. Inscr. 8, 5926, Β (v.1. für Θεοδότας 
b. D.L.8,n. 15). 

Θιώφιλοε, = Θεόφ., Inser. 4, 9188, δρ. 

Θηβάαε (= alas), Φάσσων ἄντα «4νὸς πόλιος, 
Inscr. 3, 4731, Sp- 

Onßäyertis, os, inD. Per. 638 Θηβαιγένης (εοῷ 
codd. Θηβαγενέος), Bühler, [. θῆβα, 1) Δά].: ven 
Seraflch, Iles.th. 530, von Bolynices,Eur.Suppl. 186, ven 
Dionyfos, D. Per. a. a. D., von λαός, D. Sic.19, 53. — 
Im Plur. Onßayeveis, wie nach Ephor. 5. Ammon.de 
diff. verb. p. 70 die Bewohner Böotiens am Kythaͤron 
u. Euböa gegenüber zum Unterfchteb von den Θηβαίοις 





θηβαγόρας 


Μεβει. 6. Θηβεγένης u. vgl. Lob. Phryn. 648. 1) 
Diannen., Inser. 265. 

Θηβαγόρας, πι. Mennen., Wesch. u. Foue. Inser. 
Jelph. p. 167, K. 

Onßasts, = Θηβαῖος, Infähr. aus Oroposin Ephem. 
ırch. Rn. 2678, K, 

Θήβαῖι, Adv., nach d. böot. Theben hin, Arist. phys. 
Sc. 6, 1, St, Β., Schol. 1ι. 8, 30, doch f te man im 
‚leichen Sinne auch Θήβας, Apd.8,6,8, Eub. b. Ath. 
0. 417, ἆ. 

Θήβαι, gen. @w, vor. (Pind. ΟΙ. 9, 103. P. 2, 6. 
.4(8),88. fr. 178) ἄν, ion. (Her. 1, 52-4, 181) 
war, dat. ass, ton. you, f. Et. M. 166, 80, Il. 22, 
179, Her. 1, 52—9, 88, δ., hymn. b. D. Sic. 8, 66, 
p. auch ns, Od. 4, 120, u. Ῥοεί. auch asas, Pind. Οἱ. 6, 
!5. 1.1,96, Soph. O. R. 1208, Eur. Phoen. 4—867, 
δε Μ. 166, 88. 450, 86, acc. ας, in poet. Bragment b. 
ieph. 81 Θήβαις (ν. 1. Θήβας), νοο. θῆβα», Nonn. 
14, 178, (af), b. Xen. vect. 4,46 auch ---πλησιαίτα- 
-α (verft. πόλις) Θῆβα, (über die Betonung f. Arcad. 
.04, 16), Bühl d.t. Hügelftadt, denn Φῆβαι {β nach 
Itgriedh. u. altital. Sprache = coolles, Varr. de re rust. 
1, 6, nad) Heaych. ϱ. Φῆβος — θαῦμα, αἴ[ο 
Bunderburg, nah Et. Μ. Heißt ſyriſch Φήῤα die 
?ub, dann wäre es Kuhſtedt, vgl. Apd. 8, 4, 1, Hellan. 
n SchoL 11. 2, 494, u. nach Hesych., vgl. mit St. Β. =. 
Γαίναρος bebeutet 9ήβη orient. auch κιβώτνον Pan, 
ach Andern von Θήβη, w.f., nad) Io. Ant. fr. 8 nad 
2εύβονιος fo benannt, 1) St. in Böotien, j. Thiva, 
igentl. die Unterftatt zur Καδμεία als der Oberſtadt 
der Altopolis, Paus. 2, 6, 4. 9,5, 2.6, doch ging ber 
Name auch auf diefe mit über, ja nach Paus. 8, 88, 2. 
1, 7,6 wurde fpäter bloß die [εβίετε fo genannt, vgl. 
itrab. 9, 412. Sie hieß wohl aud al Καδμεῖαν, 
;chol. N. 1, 866, od. nach Io. Ant. fr. früher Εγχέλεια. 
Yewöhnlich heißt Θῇβαν ἑπτάπυλοι, Alc.ep. ıx, 588, 
\rist.ep. 45, Archestr. δ. Ath. 8, 112,a, vgl. auch 
fıoxaloc u. Acwnig, u. einmal bei Polyaen. 2, 1, 
ı2 τὸ ἆστν τῶν Θηβῶν. Sie fteht wohl auch für 
Φηβαῖς, d. h. für das Oechiet von Theben, daher Xen. 
Iell. 5, 4, 1968, 8. εἲς τὰς Θήβας εἰςβάλλειν. 
zhre Abbildung erwähnt Paus. 4, 81, 10. Die Bewoh⸗ 
ver beißen außer οἱ Θηβαῖοι auch ol τὰς Θήβας xaroı- 
(οὔντες, D. Sic. 11, 4. — 6. Ἡ. 5, 804 u. Zlgde u. vol. 
3ήβη u. Θηβαῖο». 2) alte Hauptſtadt in Oberägypten, 
as fpätere 4ιόσπολες, j. Ruinen in ben vier Flecken 
Sarnat, Έμχοι, Diedinet Abu u. Gurnu, . 9, 881 u. 
5chol. — Od. 4, 126, Her. 1, 182—4, 181, ὅ., Aesch. 
?ers. 88, Plat. Phaedr. 274,d, Arist.b.an. 2, 1, B., 
>aus. 1,42, 8. 8, 88,2, Ael.n.an. 12, 82, Plut. fac. 
ırb. Jun. 25, Callim.b.St.B., Hellan. δ. Antig. Ca- 
'yst, mirab, ο. 189, Ios. b. Iud. 7, 10, 1, Strab. 1, 29 
—17,817,8., D, Sic. 1, 15---δ0, d., ep. Maced. χι, 
8, Ach. Tat. 4, 11, 8. Emp. ὑποτ. 8, 18, Eust. gu 
}. Per. 248, A., au Θηβῶν νομὸς χαὶ µητρόπο- 
ες, Ptol.4, 6, 7δ. ©. Θήβη, 8) St. des Theffalifchen 
Bhthiotis, dad. Ὠθιώτεδες od. Pas, u. Diesearch. 
r.2aud) "Ayastdes, früher Φυλάκη, ebend., das ſpä⸗ 
ετε Φιλιππόπολις od. Φίλιππος, j. Ruinen bei Ale 
Retjel, Scyl. 68, Pol. 5,99—18, 21, ὅ., D. Sic. 26, 
ı2, Strab. 9, 481—435, St.B.s. Φίλιπποι, Ριοἱ. 8, 
ιδ, 17. 4) ©t. in Troas, gewöhnlih Θήβη genannt, 
v. f., mit dem Bein. "YnonAdzsos, bas fpätere 4δρα- 
αύττειον, Et, Μ., 11.22, 479, Strab. 13, 585, Schol. Il. 
\, 866, Demostr. δ. Ath:14,644,a. 5) St. in Palaſtina 
'Eyrien), Ios. 5,7, 5.7,7,2. 6) ©t. in Arabia Felix, 


505 


Pol. 6,7,δ. [7) St. B.s. Talvaons erwähnt auch aus 
Char. Tasvipsos θῆβας, wo Mein. θῆχαν vermutdet.] 

Onßala, pl. gen. bor. ἄν, Eur. Phoen. 1717, dat. 
ass u. poet. asct, Eur. Phoen. 655, 5. Boph. Ant. 
1185 Onßata (v. 1, θηβαία), nad) Suid. auch Θηβαίη, 
fon. von Θηβαῖος, 1) Αό]. ἀγυναί, Soph. α. a. D. (wo 
Eust. 601, 88 es fälfchlich für den Genet. hält, [. Lob. 
par. 800), κόνες, Soph.O.C. 406, παρθένου, Eur. 
Phoen. 655. 1717, παῖς, Ar. Lys. 697, αἰχμαλωτί- 
des, Eur. Phoen. 186, Υθώ», Eur. Bacch, 660— 
1202, 5. Phoen. 287—888, γᾶ, Eur. Phoen. 1045, 
πόλις, in Böetlen, Eur. Andr. 1. Phoen, 848, Buid., 
in 5* ep. in Anth. app. 838, bei Ahr. Dial. ıt, 

δο 


θηβαῖος 


580 9) Subst., a) das Gebiet von Theben 
in Böotien, Strab. 9, 406. 410. db) die Einmwohnerin 
vom (böotifägen) Theben, Polyaen. 6, 40. 

βαιεύε͵, έως, — Θηβαῖος, 1) Adj. vom Zeus 
in Aegypten. Her. 1,182. 2,42. 54. 4, 181. 2) Ew. 
von Theben in Böotien, Plut am.nar. 4, St.B. 

Baixse, ή, dr, Thebaniſch (f. Er. M. 551, 86), 
1) Adj., a) zu Theben in Böotien gehörig oder baher 
ſtammend, πόλεμος, Isao. 9, 14, στράτενµα, Plut: 
amat. narr. B, »öuog, Ael. v. h. 2, 7, βάλανου, 
Diosc. 1, 149, Κ»ωπία, Strab. 9, 400, dal. Inser. 3, 
4679, 7. 4725. b) zum ägyptiſchen Thcbä gehörig, 
πύλαε, Anth. app. 894, φυλαχή, Strab. 17, 818, 
λίθος, ep. δ. Ahr. Dial. 11, 578, νομός, Her. 2, 4. 91 
u. Theophr. h. pl. 4, 2, 8 (wo falfch νόμος fteht). 2) 
Bubst,, a) ἡ Θηβαϊκή, die Umgegend von Thebä in 
Troas, Strab. 18, 586, Tzetz. Chil. 12, 119, [ο ie 
von Theben in Böotien, Strab. 9, 408. 412. b) τὰ 
Θηβαϊκά, eine Schrift des Ariſtodemus, Phot. lex. s. 
Τευμησία, Apost.16, 42, 

Θηβαῖοε, voc. pl. Onßetos (Dem. 18, 40), (über 
die Betonung f. Arcad. 48), m. Bühler, 1) Adj., 
9) ἅρμα, Sopb. fr. 78 5. Ath. 1, 28, ο (v. 1.), 
ἀθλητής, Ath. 9, 402, ο, ἵππεις, Polyoen. 2, 5, 
dosdös, ep. b. Ath. 1, 19, ο (Anth. app. 808), 
νδανίαε, Eur. Bacch. 1254, ὁπλῖτα,, Dem. 6, 14, 
φυγάδες, Demad. fr. 17, D. Sic. 17, 15, xatd. 
σκοπον, D.Sic. 17,12, ἀνύρ, Her. 8, 16, Ael.v.h. 
3,7, Babr.fab.15, Palaeph.8,2, ἄνδρες, Her. 9, 
87, Aristid. or. 89, p. 273, λεώς, Eur. Phoen. 290. 
H.f.1889, στο, Eur. Phoen. 568. db) in Aegypten, 
νοµός, Her. 2, 42. 166, βασιλεῖς, Byncell. 91, ο. 
3 Subst., Bühler (Wunderburger), &w.von BAßas, 
8) in Boten, Od. 10, 492, Her. 1, 61--9, 88, 
Figde, oft (ἡ ο). τὸ) Θηβαίων πόλις ο).ἄστυ--- θῆβας, 
Eur. Bacch. 50. 172. H.f.227, Her.9,58, Din.1, 
24—72, 5., Isoer. 5, 20 — ep. 3, 2, ὅ., Dem. 5, 10— 
19, 138, d., Pol. 6, 48. 9, 28, δίρὺε, ähn!. Θηβαίων 
τὸ τεῖχος, Her.9, 41. 66, Paus. 2, 20, 5, und ἡ 
(τῶν) Θηβαίων yupa ob. γῆ, XYww, Her. 9, 15, 
Eur. Bacch. 1, App. Mithr. 54, auch ohne χώρα bloß 
ἡ (τῶν) Θηβαίων», Strab. 9, 409, Xen. Hell. 5, 4, 
59, od. τὰ (τῶν) Θηβαίων», Xen. Hell. 5, 4, 46, 
Aristid. or. 84, p. 149. 85, p. 176. Biswellen flieht ὅ 
Θηβαῖος = ol Θηβαΐοι, Demad.fr.12, Plat.ep.7, 
845, a, od. c6 bezeichnet den thebanifchen Harmoſten. 
Xen. Hell. 7, 4, 86, dab. οἱ περὶ τὸν Θηβαΐον, Xen. 
Heil. 7, 2,14. 15, ob. «6 fichen οἱ Θηβαῖοι --- θῆβαε, 
1ος. 9, 86, Aeschin. ep. 12, 9, Schol. Dem. 18, 41. 
b) in Aegypten, Her. 2, 42, 8, 10, Strab. 17,812, 
Eust. gu D. Per. 248, D. 8ίο. 1, 50, Paus. 1, 9, 3, 
Ael.n. an. 11, 27, Phot. bibl. 80,9%. 8) @igenn., Tro⸗ 
janer, I. 8, 120. 


506 Onßais 


Onßats, (des, ἡ, Bühlen, 1) die Umgegend von 
Ipeben, mit 17 µοίρη, Her. 9, 65, ohne dieſen Zufag, 
Thac. 8, 58 (χώρα» τὴ» Πλαταιίδα Θηβαΐδα πονή- 
σετθ), Strab. 9, 400. 408. 410, Paus. 2, 6, 1. 9, ὅ, 1, 
Apost. 5,18, Arsen. 146, Polysen. 2, 1, 13, Suid, 
2) das Gebiet von Ihpebä in Aegypten, Her. 2, 28, 
D. Sie. 1, 10— 22, 5. exc. 10, Strab. 1, 42 - 17, 820, 
δ., Agath. fr,22, Piut. Is. et Os. 21, Ptol.4, 6, 62, 
Plin, 13,9, Eust. Ὁ.Ροτ. 2561, Atb. 1,88, f, Theophr. 
b. pl. 4, 2, 10, Olympiod. fr. 38, f. Inser. 8,4966, 
A, 54. 8) ein epifches Sehicht von Theben und ben 
thebanifchen Kriegen, Apd. 1, 8, 4, Ath. 11, 466, 9, 
Ρας, 8, 25, 8. 9, 9, 5. 18, 6, Et. M. 189, 6. 4) 
Einwohnerin von Theben, Suid.; Ylötenbläferin, Δεὶ. ep. 
rust. 9. 

θηβαίτης, m. 1) 61ο. von Thebä in Aegypten, Strab. 
17,812. 2) Gw. von Θήβη Ὑποπλακέη (in Troas), 
δι Β. s. Θήβη, vgl. mit ο. ᾽Αμύχλαν, λνλαί, Pa- 


“ θηβόναν, m., 5. Hesych., Bt. B. s. 4δανα: Θή- 
Bavıs (über die Betonung f. Arcad. 82, 21), ein aus 
der thebanifchen Ebene in Troas kommender Wind, 
Arist, vent., Hesych, 

Onßäos, m., nad) Et. Μ. 66, 28 äol. = Θηβαΐος. 

Θηβάργα, Ort in Gufiena, Ptol. 6, 2, 15. 

Onßappat, Ort in Lydien, Thphn. 474,7, Sp. 

ην, ου, m. Wunderwald, eine Würbe in. 

Aegypten, GC. Insce.ıı, 8.1222. — Inser. 8, 4887. 
4905, 7. 
Θήβασαν, κάστρο», Thphn. 727, 11. 746, 18, 


Sp 
‚ Adv. poet. β. Onßals, I. 28, 679 


(v. 1.). 

Onßeis, pl. (Bühler od. Großwicher), Bolt am 
Pontus, Plut. qu. symp. 5, 7, 1. 

Θήβη, ns, voc. Θήβη, Nonn. 46, 199, Call.h. 4, 
88, dor. in Ρἰπά, Ῥ. 4, 568. OL 6, 146. 1.8, 20. fr. 
5.6, Simon. ep. 218 (Antb. xıı, 19), Soph, Ant. 
101—844, ὕ. Trach. 511, Eur. H. £. 764. Hipp. 555. 
Phoen. 823 u. felbft auch (?) Plut. Her. mal. 6, Inscr. 
Lam. 1 u. 8, 4807 Θήβα, voc. Θήῤα, Pind.1.1,1. 
7 (6),1, böot. Θείβα, w.f.. Bühl od. Sroßwig ὃ. i. 
anſehnliche, bewundernswerthe Stadt (Wunderburg, {[. 
Θήβας), (N), 1) St. in Böotien, oft durch ἑπιάπυ- 
λος bezeichnet, Od. 11, 268 (D. Sic. 19, 53), Hes. 
sc. 49, Soph. Ant. 101, Nonn. 8, 52—47, 688, 
d., oder öntdnopos, Nonn. 16, 127, ᾽Αονίη, Nonn. 
47, 581, u. poet. θήβης od. Θήβας ἄστυ, τεῖχος, 
Soph. Ο. 0. 1819. 1872. Trach. 1154. Ant. 987, Eur. 
H.f.764. Hipp. 555. Phoen. 823, u. mit ter Umge⸗ 
gend buch Θήβης πίδον, πεδίον, χδώ», Soph. O. 
C. 415. 1812, Nonn. 18, 56. 45, 87. 46, 67, Eub. b. 
Ath. 2,47,b. @sftebt bei Hom., Pind., Callim., ΑΡ. 
Rh., Nonn., Anth., wo jebod überall Bjßas das häu⸗ 
figere ift, abwechfelnb mit Onßus, ebenjo bei Soph., 
während Hes.sc. 106, ὅ., Theogn. 1209, Criti. fr. 1, 
Anacr. 16 bloß Θήβη haben. In Ptoſa kommt ber 
Sing. bloß in Plut. amat. narr. 4, Schol. Aeschin. 8, 
128, St. Β. s.v.u.v. '2yuyfa u. Hesych. vor, vgl. 
mit S. Emp. math. 1, 154. Es flieht bisweilen = Θη- 
Baios, Nonn. 44, 264. 67,633, vgl. mit Soph. O.C. 
919, ep. ΙΧ, 602. Plan. 90. ©. θῆῤῥα,. 9) St. in 
Argypten = Θῆβαν, w. f. und wie es meift heißt, 
ἑχατόμπυλος genannt, Nonn. 42, 66, vgl. mit Anth. 
ep. Ψ11, 7, od. χαλλίπνλος, Ascl. ep. Anth. app. 16, 
ſ. Nonn. 8, 299. 5,86. 41,270, D.Per. 248. 249. 


θηγανοῦσσα 


9) St. in ταν, gew. Ὑποπλακέῃ οὐ. Εζλαρίη π᾿ 
benannt, ſ. Il. 6,397 u. Schol., ο). ud ««δολές, Ir 
mag. ep. στ, 540, gem. als bas ſpatete Ubrameır 
angegeben, f. Schol. Il. 1, 866 u. Drac. zu Hies. νε. 5) 
Eust. zu Il. 2, 691,ς- Θήβα», weidhes jebedh Bir τ: 
feltenere Form if, 1. 1, 866 ---7, 416,δ., Qu Sm. 
158 —18, 276, δ., u. fo απώ in Brofe, Strab. 13, δὲ: 
—14, 676, δ., Ptol. 5, 2,5 ScheL, Arist. vent. 5: 
Β. κ. v.u. s. 4όανα, po. au Θήβης τείχε 
(Strab. 18, 584), od. ἄσιν, Qu. Sm. 4, 544. Ei 
hieß auch fpäter noch die un δε Sy N 
Adramytteniſchen Meerbufene bis zu ben Stäbten Ker- 
phas, Herallen u. f. w. Θήβης πεδίο», Her. 7, 4: 
Xen. An. 7, 8,7. Hell 4, 1, 41, Pol.16, 1. 31.3. 
Streb. 18,586. 14, 667, Nic. Dam. fr. 49.65, Str 
s. Apdürsor, vgl. Qu. Sm. 4,158. 4) Et. bei M.i-, 
St. B. u. Schol. Eur, Andr. 1. — Neben Letbos, Βου. 
IL 1,866. 5) 6ι. in Attila (?), St.B., lei Dezas, 
f- Bödh Inser. 1,p. 846. 6) 6ὲ. in Ketaonien, 5 Ε. 
7) 6ι. iu Italien, St.B., u. gwar eine in Ἑπεαπία, 
Plin. 8, 11, 15 (Thebse), η. eine im Sebinerlanie, 
Varr.r.zust.8,1. (Nach Eust. zu D. Per. 248 gab α 
9 Städte biefes Namens.) 8) Eigenn, Bunpber, s: 
T. des Zeus u. der Jodame, M. des Ogygos, Ἱσεα 
Lyc. 1206, nach Andern Gemahlin des Dgpgos, Schai 
Arist. p. 818, ed.D. b) 5. des Prometheus u. em 
Nymphe, δὲ. Β. ο. Θήβη. c) T. des Aſopos u. Gem 
bes Zethus, Her. 5,80, D.Sic.4,72, Paus. 2. 5, -. 
6,22, 6. 9,5,6, Αρά, 8, ὅ, 6, Et.M.450, 44, Sche. 
1]. 2, 500, nach welchen allen bas boͤdt. Theben benanı 
fein fol. ἆ) 3. des Gilir, D. Sic. 5, 49. e) em 
agyptiſche Nymphe, Nonn. 4, 804. 6,86. 41.270. — 
T. des Nilos od. Libys, Sehol. 1. 9. 888. ϱ T. ix 
Granikus, nad Andern des Adramus ob. Bhramyfus, 
Gem. des Herakles, nach welcher Thebe in Troas dr 
nannt fein foll, Dicae. inSchol. Π. 6, 896. g) T. te 
Safon, Gem. des Alerander von Pherä, D. Sic. 16, 12. 
Plut. Pelop. 28—85. regg. apophth. Pelopid. 5, Cir. 
Inv. 2,49, u. wahrſch. Theop. b. Plut. ady. Epic. 10 
(v. 1. Θήβη), τὰ Onßns, ihr Benchmen, Plut. mal 
virt. 19. b) T. eines Eukrates, Curt. Inser. Lam I 
(Θήβα). i) Andere: Inser. 8, 4901, 4, vgl. Add 

Θηβηγένηε, m. Bühlau, Mannsa., Inſchrift ver 
Amorgos, Ross Inser. ined. f. 11, n.114, K. 

Θήβηθεν u. poet. (Qm.Sm., Plan.) auch. Θήβηῦε 
Adv., a) von Theben In Böotien, Xen. mem, 3, li, 
17, Arist. phys.ausc. 8,8, D.Sic. 15,52, Loll.er. 
τι, 872, ep.ad.Plan. 185, Et.3M. 25,18. b) ver 
Thebe in Troas, Qu. Sm. 10, 33. 

Θηβηθάν, τό, indecl. (vgl. Θεβοθών), Kaſtell ia 
Berfien, lo. Epiph. fr. 8. ©. Θεβηθά. 

Θήβησιν od. σι, Adv. (über die Schreibung yoır 
flatt nos, weldhe noch hier u. da vorlomms, ſ. Et. M. 
25, 12. 450, 88), im (böot.) Theben, Lys. 28, 15. 
Isocr. 12.178 (wo Θήβμσεν ftcht), Ar. rhet. 2, 23. 
Ath. 18, 602, a, mit dem Artikel ale Adj. τὰ Onpr- 
σιν Ἡράκλεια, Schol. Pind. Ol. 8, 153, u. τὰ µει- 
odxsa τὰ Θήβησε, Them. 6, 74, St.B. Sprichwörtl. 
war: τί οὐκ ἀπήγξω, ἵνα Θήβησιν ἥρως γένη, 
Plut. prov. 47, Plat. b. Zen. 6, 17, Phot. 590, 22, 
Suid.s. τέ οὐ οἵο., Apost. 16, τὸ. 

Θηβούρα, Dit in Affyrien, Ptol. 6, 1, 6. 

Θηγανοῦσσα, b. Ptol. 8, 16, 23 Θηγανοῦσα ἡ 
Θιγανοῦσα, Scharfenftein, wüßte Inſel am meſſe⸗ 
nifhen Vorgebirge Alritas, j. Isola di Cervi, Paus. 4, 
84, 12 (Plin. 4, 12, 56 Teganusa). 





θηγυλίς 


ηγυλίᾳ, (ος, 1. Reine, Bein. der Athene, St. B. 

augvila, Draco 75, 22. 

ηγώνιον, n. Scharfened, 61. Theffaliens, Hel- 

b. St. B. Ew. wos, St.B. 

ηλίδαι, ör, pl. (Mammen?), phönigifches Ge⸗ 

δι, Vorfahren bes Thales, D.L. 1, 1,n.1. 
λοε, m. Mammen, V. der Phyllis,— Kiafos, 

il. Aeschin. 2, 81, K. 

AAyxos, m. Mammfen, ein Sreigelaffener, Inſchr., 

führt von Orelli zu Tac. Ann. 18, 12. 

ηλυμίτρηε, m. (Säubner?), Insor. 2, 8846, A, 


npar6e, od, b.Harp. u. Suid. Otpaxos, m. Grab, 
06 der erechtbeifchen Phyle, Diog. b. Harp., Buid., 
3., Phot., fpöter µας Btolemais (Phryn. b. St.B.), u. 
Antigonis, Rosa Inser. 1 gehörig, f. And. 1, 17. 22. 
® έως, And. 1,17, Inser. 689, Att. Seew. 
ı, ο. 94, Ross Dem. Att. 84, Meier ind. schal. n. 
Adr. όθεν, aus Them., St. Β., Onpaxövde, 
Them., St. B. (And. 1, 22 εἷς θημακόν), u. θη- 
ot, in Them., St. Β. (And. 1, 17. 22 dv θηµακῷ). 
Nora Kaftell in Diefopotamien, Proc. sedd. 2, 6 
3,1), Sp. 

Ava, St. Samarias in Baläftina, Ptol. 5, 16, 5. 
ringe, m. f. θενέτης. 

Hp, ὁ, Wild, Bein. eines Schmeichlere in Cypern, 
ırch. 5. Ath. 6, 2657, b. 

pa, ας, ton. (Her. 4, 147—164) u. ep. (ΑΡ. 
4,1761, Call. h. 2,73. 75 u. fr. 118 bei Strab. 
6. 8, 847. 10, 484. 17,887) Θήρη, u. Θήραι, 
s. 8, 20, 5, An. per. p. Eux., (7), Wildhagen, 
ernborf, nah dem Thebaner Θήρας benannt, 
ſ., 1) fürlihfie von den fporabifchen Infeln im 
fhen Meere, |. Santorin, früher (Her. 4, 147, ΔΡ. 
u. Call. 5. Strab.a.a.D., Paus. 8, 1, 8. 16, 6, 
2,9.) Καλλέστη genannt, [. Her. a. a. O., Pind. 
. 85, Thuc. 2,9, Arist. pol. 4, 4, Soyl.48, D. 
12,42, Strab. 1, 57—10, 484, ὅ., Piut. Pyth. or. 
Dion, Call. Hell. 146, Callim. a.0.D., Schol. ju 
Rb.4, 1750. 1761 u. gu Ar. Plut. 925, D. Cass. 
29, St. Β. ο. v.u.s. 4νάφη u. Μεμβλίαρος, Et. M. 
17, Hesyoh. s. ®rjg60», Anon. st. mar. magn. 
‚ Ross Inser. ined. 111, 0. 250. — Ptol. 8, 15, 26 
e als Infel bei Attila u. Eubda). Ew. Θηραῖοε, 
. Her.4, 160---161, Paus. 8, 1, 8, Strab. 17,887, 
t. Hom. 1872, 46. Fom. Θηραία, St.B. Λά]. a) On- 
ος, }. B. ἔπος d.h. dort gefprocdhen, Pind. P. 4, 17, 
µαίη ἀπόκενσες, Callim, h. 2,75, ποιητής, Suid. 
ἑὐφορέων, ἄνδρες, Her. 5, 42. Θηραΐον, von 
Farbe eines Kleiverfloffe, Et. M. 85, 16, ebenfo 
ych. Θήρεο» ([ὥτ. θηραῖον) πέπλον d. i. ποι- 
ὃν, Hesych. S. Schol. Ar. Lys. 150, Poll. 4, 
7,48, Phot. 91,9. b) θηραϊκόε, δι. Β., 3.8. 
θηραϊκά d. i. ἱμάτια, Ath.10,424, f. c) fem. 
as, dos, 3. Ὁ. Θηράσν ταῖς νήσους, Heges. b. 
.10, 483, c. d) Θηράσιοε, von St. Β. 2. Θήρα als 
ον bejeichnet, vgl. 8ί. Β. ο. Νιχασία. Adv. Θή- 
δε, nach Th, Pind.P. ὅ, 100. 2) St. in Rhodus, 
B. 8) St. in Karten, Arr.An.2,5,7, Ptol. 5, 
0, St. R. 4) Θήρας u. Θηρῶν χωρίον, Ort in 
acien am Pontus, An. per. p. Eux. 87. 5) 61. in 
ſdiana, St. B. 6) (θήρα) Drt des Taygetus in 


τα, Paus. 8, 20, 5. 7) eine ber fieben Töchter des 


phion und der Niobe, Hyg. f. 69. 8) (Jäger), 
iffename, Att. Seew. ıv,d, 29 u. ὅ. 
Ihpäypos, m. Weidner, Wildfang, 1) ©. des 


θηραλῆς 507 


Kumenos u. ver Epikaſte in Argos, Dieuch. δ. Parthen, 
erot. 18. 2) Hunbename, Pisand. ep. VII. 804. 

[ τα. Mannen., Inscr. 1441, doch fies 
Πρατόλας, u.ugl. Ο. Inser. 1, p. 922.) 

f. äpnl. Wulfhilt (in dem Sinne als: 
Wolfstämpferin, elgtl. "Wildentobt), T. des Dexame⸗ 
nus in Olenot. Paus, 5, 8, 8. 

Θηρᾶμένηε, gen. ους, fpätere Inser. b. Ross n, 29 ov, 
dat. &, soc. ην (fo Thuc., Plat., Zen., Dem., D. Sic., 
Polyaen., Ath., Zenob.), nur einmal Piut. es. carn. 4 
auch η, voo. Θηράµενες, Xen. Hell. ꝑ, 8, 81, (0), 
Heegemalb (d.h. im θε od. Jagdreviere waltenb), 
1) Athener, a) Gteirier, ©. des Hegnon, einer ber 
dreißig Gewalthaber, welcher bald d ωρ, Plut. x 
oratt, Isocr. 2, D. Hal. Isocr. 1, v. Isocr. 1, Suid., 
od. Kalos σοφιστής (er war aus Keos gebürtig, ſ. 
Ar. Ran. 970 u. Schol.), auch wohl ὁ στρατηγός, Plut. 
es. car. 4, pder σοφὸς ἀνὴρ καὶ δεινὸς is τὰ 
πάντα, Ar. Βαπ. 968, Suid., od. ὁ κοµφός, Ar. Ran. 
967, heißt, gewöhnlich aber wegen feines Schwankens 
gwifchen den politifchen Parteien den Beinamen ὁ κό- 
Φορνος führt, Xen. Hell. 2, 3, 81, Luc. amor. 60, 
Tbemist. or. 5, p. 67, vgl. mit Poll.7, 22, dab. et ſprich⸗ 
wörtlich war zu fagen: τὸ» Θηραμένους κόθορνον 
ὑποδεῖσθαι, Plut. praec. reip. ger. 82. &. Thue, 8, 
68—92, Xen. Heil 1,1,12—2,4,1, Lys. 13, 50— 
79. 18,9—17, Ar. Ran. 541, D. Sic, 18, 88—14, ὅ, 
Plot, Alc. 1.81. Lys. 14. Nic.2. Οἱο. 89. glor. Ath. 
1. cons. Apoll.6, Ath. 5, 220, b, Zen. 8,98, app. 
prov. 5, 38, Suid. ». v. u. 5. δεξιός, Harp,, Et. M. 
u. bie oben angef. Et. Er u. fein Anhang, οἱ περὲ 
(σὸ») Θηραμένη», Plat. Axioch. 868, d, D. Sic. 18, 
81, 66. 101, Polysen. 1,40, 9. Ὁ) Anderer, Dem. ep. 
4, 1486. 1489. — Komöbie des Gratin, Mein. 1, p. 275. 
3) V. eines Polemon, Arr. An. 8, 5, 5. 8) Andere, 
Ross Inser. n. 29. Inser. 2, 2444, Add. 4) Sophiſt 
aus Keos, Suid. 

Θήρας, α (fo Her., Strab., Paus., Scho]., ΑΡ. Rb.), 
(6), Zager, S. des Autefion aus Theben, Bührer 
einer ſpartaniſchen Kolonie nad der Infil Kalliſto, 
welche von ihm den Namen Θήρα empfing, Her. 4, 
147—150, ΔΡ. Rh. 4, 1760 u. Schol., Strab, 8, 847, 
Paus. 8, 1,7. 15, 6. 4, 8,4. 7,2, 2. 

‚f. (ρᾶ, f. St. B.) Jägerndorf, Πείπε 
Inſel des ägäifchen Meers, nad Prol. 8, 15, 28 mit 
einer Stadt gleiches Namens, bei Thera, |. Therafia, 
Plut. Pyth. or. 11, Strab. 1, 57. 10, 484, Tbphn. 
623, 1. 11, Iust. 90, 40, Plin. 2, 87,202. &w, θηρᾶ- 
σιος, St.B. 

Θηράσιον, m. Inser, 8, 4795, ο, Add., Sp. 

Onperös, m. Wilding (f. Paus.), Bein. bes Ares in 
Sparta, Paus. 8, 19, 8, f. Θηρέτας. 

Θηρέµαχοε, m. ähnl. Wolfger (d. i. Wolfslanze, 
Walfslämpfer), ©. des Heralles, Schol. Luc. ed Jacob. 
p. 58. ©. Θηρέµαχος, welches wohl auch das richti⸗ 
gere if. 

Θηρεύε, m. Wilde, Φεπίαυς, D. Sic. 4, 12, 

Θήρην, nvog, d— ποταμός, Thierbach, BI. bei 
Knoflos in Kreta, D. Sic. 5, 72. 

s, m. ähnl. Wolffrid d. 5. den Wolf 
(das Wild) begwingend und zum Frieden bringen), Name 
eince Hundes des Actacon, Ovid. met. 8, 233, K. 6 
Ongodauac. 
εκίων͵ ωνος, m. ἁρπί. Wolfgang, Larebämonier, 
Apost. 15, 18. 6. θηρυκίων u. θωρυκχίων. 
Θηρικλῆε, έους, m. ähnl. Wolmer (ahd. Wolfe 


508 θηρίµαχυος 


mar d. 1. wolfeberũhmt), 1) Athener, Archen DI. 61, 
4, D.8ic.10,8, D. Hal. 4, 41 (v. 1. Ἡρακλῆς). 2) 
Korinthier, Künftler in Thon u. Holz (DL. 90), Theop. 
u. Eub. b. Ath. 11, 470,f. 471,d u. Moer. Att., Luc. 
Lexiph. 7, Hesych., Et.M. 451,80, Suid. Bon ihm 
hatte ein urfpr. irdener, ſpäter auch metallener Becher 
mit 2 Henteln feinen Namen, ber nun bald ἡ Θηρί: 
Κλειος χύλεξ, Plat. Philop. 9, Alex., Theop. u. 9. 
b. Ath. 11, 470,6. 471,9. 473,6, Theophr. h. pl. 5, 
8,2, Et.M. 876,48, auch ἡ Θηριχλεία κύλιξ, Timae. 
b. Ath. 11, 471, f, ο). ij Θηρίαλδιος φιάλη, Plut. 
Aem. Paul, 38, Ath. 5,199, b, ob, ©. κρατήρ, Alex. 
b. Ath. 11, 472, =, od. ποτήριο», Apd. b. ΔΙΑ. 11, 
472, ο, vgl. mit 471, Ὁ, Suid., ob. ὄργανον, Antiph, 
b. Ath. 11,471, c, od. Θηρεχλέους Texvor, Theop. b. 
Ath. 11, 470, f, Et. M., Said., od. bloß) Θηρίκλδιοςι 
Plut. apophth. reg. s. Scip. min. 17. qu. symp. 1,8, 
Ath. 11, 470, ο. 471, b. f. 472, Ὁ, od. Onolxisıor 
hieß, Hlesych., Ath. 11,471,d. 472,b.o.d, Moer. 
Att., od. Θηρέσλεια χρύσεα, Ios. 11,1, 8, u. Thoriclen 
pocula, Cie. Verr. 4, 18. 

Onplpaxos, ου, voc. Θηρέμαχε, (6), ähnl. Beren- 
gar (ο. i. Bärenlanze, Bärenfämpfer), 1) 6. des He 
tafles, Apd. 2,4, 11. 7,8, Phereeo. in Schol. Pind I. 
4, 104, Dion. u. Din. in Schol, Pind. N. 3, 104, f. 
Θηρέµαχος u. Θηριόµαχος. 2) Tarebämonier, Har⸗ 
moft, Xen. Hell. 4, 7, 29, D. Bio. 14, 94. 8) Kreter, 
Leon. Ter. 28 (ντ, 188). 4) Maler (Οἱ. 107), Plin. 
85, 10,86. δε, 8, 19. 5) Anbere: Diot. ep. vır, 178. 
—Erye. ep. Ψ11, 174. 

Onpıpdvns, ους, m. ähn!. Eberhard, Lacedämonter, 
Tbuc. 8, 26—52. 

Θηριόμαχοε, m. Θηρίµαχος, ©. des Hetalles, 
Ascl. in Schol. Od. 11, 369. 

Θηριονάρκη, f. Wildhagen, Inſel vor Karien bei 
Lindus, Plin. ὅ, 81, 86. 

Θηριππίδας, m. Wilmers (Wilmer, wenn = aus 
ίνες d. i. Wildroß), Lacebämonier, D. Sic. 16, 80, 
Aehnl.: 

Θηρικκίδηε, ου, (ὁ), Athener, Paͤanier, einer der 
Bormunder δεδ Demofthenes, Dem. 27, 4—49. 28, 12 
—16. 29, 6 —- 45, Plut. x oratt. Demostb. 6. 

Onpıs, ıdos, (6), Wild, 1) Kreter, 665. des Arifläus, 
Callim. ep. 12 (vıI, 447). 2) Künftler, Leon. Tar. 28 
στι, 204). 8) Gefanbter des Antigonus Epipbanes, οἱ 
περὶ τὸν Θῇρε», Pol. 28, 17. 4) Andere, Leon. Tar. 
ep. vı1, 796. — vı1, 278. 

Onplras, m. = Θηρειτάς, w.f., Name bes Ares in 
Zacebämon, Hesych. 

praßns, ὁ κόλπος, Wilde See, Meerbufen an 
der Küfte von Sind, wahrſch. der Golf von Tonkin 
ob. Anam, Marc. per. m, ext. arg. u. 1, 45.47, Ptol. 
7,8,1. 2. 

Onpößpopos, m. ΟΙ. P. 27, p. 87, Boiss., Sp. 

Θηρογόνοε, m. (v. 1. Θηρόγονος), Wildberg, 
eine Anhöhe um Hydaspes in Indien, Chryserm. b. Plut. 
Βαν. 1,5, Laud. Pantal.p. 14. 

Onpodäpas,m.ähnl.Wolffrid, 1) granfamer flyihie 
fer Fürſt, Ovid. Ibid. 888 (Adj. Θηροδαμάντειος). 
2) Hund bes Aktãon, Hyg.fab.187. &. Onpsdduuas,K. 

θη βάση, ους, Inser. αμῶῷ εως, πι. Wilde» 
rich * . über das Wild gewaltig oder herrſchend), 
Mannen. auf Knid. Amphorenhenteln bei Stoddart, 
Κ., Inser. 8, p.xv,n.95. 4, 8518, 11, 17. 

Θηροθόαε, pl. Jagoe, troglobytifchee Wolf, Iub. 
Maurit..d. Plin. 6, 34. " 





θησεῖον 


Onp m., v. für Ongoodauas,eated 
Fürft, Ovid. Pont. 1,2,201, Naz. 2, 142, Β. ὃ 
Να». Gaisf. 45, id. 20. - era | 

Θηρονίκη, f. ähni. Sigtbirn®. {. en 
bes —** Paus. 6,8,8. (Nach Herm. ἐε 
p. 15 richtiger Θ ηροδίκη.) 

poßxos (?), m. Mannsneme, Plant. Την) 


Θηρυκίων, ὠὤνος, (6), richtiger Θηρεκίων, ı 
Sparianer, Plut. Cleom. 8. 81. 6. 6λωρυκίων. 
ρσάρα, ν. 1. für Θησάρα, ιο. f- η 

Θηρά, eds, {. Wilde, 1) Amme des δη 
welcher er Θηρειτάς heißen fol, Paus. 5,198 | 
T. des Phylas, M. des Ghäron, Hesied. 5. Past 
40, 5. 6, Hellan. u. Aristoph. b. St. B.s. X 
8) Amajone, Inser. 4, 7577. 4) Qunbename, Ian 
8189, Vafe in Gerh. U. 8. 111, n. 135. 

Θήραν, ὠὤνος, voc. (Charit.) θήρω», (6), ir 
1) ©. des Aenefidemus, K. von Agrigent in Ei: 
der von Pinder Οἱ. 2 u. 8 verberrlicht worben ὃ 
nach feinem Tode ala Heros verehrt wurde, D.® 
11,58. Sein Denkmal, D. Sie. 18,86. ©. Her. 5, 
166, D.8ic.4, 79. 10,68. 11,20—49, δ., Απ.ὶ 
1, 12,2, Polyaen. 6, 51 u. wahrſch. audh 1,28, ii 
Pind. O1. 3, tit. 8. 16. 29. 87. L2,1. E&rr* 
Umgebung, D.Sic. 11, 31. 48, ob. auch fein Eier 
Hippostr. in Schol. Pind. P. 6, 4. 2) Φδοια. © 
gießer, Paus. 6, 14, 11. 8) Gelinuntier, ξ.ς 
Miltiabes, Polysen. 1, 28, 2. 4) Thefſaliei, PF 
Amst.17. ὅ) 6. des Menippus, Luc. ep. 2 (1Σ, δὲ’ 
6) Paraſit b. Menander, Ael.n.an.9, 7. Dar νε 

avec, Parafiten und Schmeidhler wie Th. Set: 

»ώνυµο» un. Κλείσοφος. 7) Undere: a) Moe: 
epp. xıı, 41. 60. 95.141.266. b) Charit. erot |.) 
ϱ) Inser. 2, 2476, p, 67, ᾳ, 86, Add. 

Θησάρα(ν.Ι].Θηρσάρςσ), Ort in Affyrien, Ptol. ẽ. i- 

Θησαυρός, voc. Θησανρό, (ὁ), Schat, Ekı: 
fammer, a) Name von befontern Gäufern gur 27 
bewahrung der Schäbe, fo des Minyas, Paus. 9. ® 
4. 88, 2, des Hiertus, εδ. 9, 87, 5, bei. in Delphi, Pr 
10,11, 1. 2. 5, Strab. 9, 420, u. in Olympie, Pız 
6,19, f. Lex. b) eine unterirdifche Höhle in Mein 
weldye ale Gefängniß benugt wurde, Plut. Phäop. | 
8) Kaſtell in Neus@pirus, Proc. sedd. 4,4 (273,1: 
4) der Schak als Perfon, Luc. Tim. 29. 39 41. 

Θησαυροχρῦσονϊκοχρῦσίδης, m. *Grldfät 
fieggöldner, miles, Plaut. Capt. 2, 2, 36. 

φήσαα, δ. Hesych. u. Schol. Ar. Piut. 627 & 
σεῖα, (τά), Stifftsfeier (f. Θησεύς), Kemer: 
des Thefeus. Nach Plat. Thes. 86 war am achten jed 
Monats gefetert, doch befonders in Pyanepfion, Ar. Pr 
627 u. Schol., Plut. Thes. 4, 27. 85, Suid., Hesr: 

Θησεία, ή. Stift, Ort in Delphi, Plut. Then’ 

Θησείδης, ου, pl. as, ör, dor. (Sopb.) ἂν, (5 
Thefeusfproffe, Nachkomme des Ihefens, 9) 1 
feusfohn, Denepion, Ion 5. Piut. Thes. 20. b) 685 
des Thefeus, Mamas u. Demophon, τὼ Θησε: 
Eur. Hec. 128 u. als Adj. Eur. Tro. 81 un. Ich 
Θησεῖδαε, Αθηναίων noduos, vol. Lysim. in 
Sehol. db) die Nachkommen bes Thefeus, melde ® 
Ather nach Thefeus herrſchten und beren Tepter 11 
mötes war, Paus. 1,8,3. 2, 78,9. c) überhaupt it 
Athener, Diod. ep. vır, 40, Buid. e. ἔγκοτον», St} 
s. “ὐῆναν, Soph. O. C. 1066 u. Schol. 

Θησεῖον, nah Et. M. u. Philoch. baſ., fer 
Herdn. in Cram. An. Ox. 11, 252 θΘήσαυν (m 











































θησειοτρίφ 


Ath. u. Theophr. fleft), (26), "Stifftsweih (ο. t. 
Stiffts: ο). Tpefeustempel), Dem. 18, 129 u. Schol., 
Strab. 9, 896, Plut. Thes. 27. exil. 17, Harp., Suid., 
Apoll. v. Aesch., Inser. in Boͤckhe Staateh. zuviıı, 
tab 7, nad) Schol. µι Aeschin. 8, 18 gab es ihrer zwei, 
einen in Athen, u. einen außerhalb Athens, u. nach 
Arist. or. 5,p. 60 überh. mehrere. Er diente mit feinem 
großen heiligen Bezirke ebenfo gum Afyl, Ar. Equ. 1812 
u. Schol. fr. 477,d, D.Sic. 4, 62, Hesyeb. u. Philoch. in 
Et. M.), als zum Sammelplag der Truppen, Thuo. 6, 
61, And. 1,45, fowie zur Berfammlung der Theemo⸗ 
theten, bie dort die Verloofung vornahmen, Assahin. 8, 
18 u. Schol, 2) Öefängniß, Hesych., Et. M. 8) eine 
Pflanze, die als Heillraut diente, Timoch. b. Ath. 15, 
634, f, Theophr. h. pl.7, 12, 8, Hesych., Et. Μ., 
Plin, 21,17. 22, 22. 

Θησειοτρίψ, έβος, m. Stifftsmweiler d. h. ein 
πώ im Theſeustempel herumizeibender Sklave, Ar. fr. 
(394, D.) b. Et. M., Suid. 

Θησεύε, gen. έως (bei att. Dichtern bisweilen wei⸗ 
fylbig, Soph. Ο. C. 1008. 1108, Eur. Suppl. 688 — 
668, 3. Hipp. 10. 520), ien. u. ep. Θησέος, Her. 9, 
78, Nonn. 47,822, — 515, δ., Qu. Sm. 4, 881.894, 
ev. auch Ynanos, Nonn. 47, 414— 48,586, ὅ., Qu. 
Sm. 13, 497. 518, dat. Θησεῖ (ep. felten, u. nur 
Crinag. ep. ıx,545), ey. Θησέι Nonn. 48, 562%, 
gewöhnl. Θησή,, Αρ. Rh. 8, 1089, Nonn. 47,838 — 
48,649, ὅ., acc. Θησέᾶ (ep. a, Od. 11,681, ὅ., 
Side, u. fo auch Eur. H. f. 619 u. Soph. Ο. 6. 
1055 (Cant.), doch bier miift &, Soph. Ο. 6Ο. 1468, 
Eur. Suppl. 8.87. Hipp. 1158), voc. ®nasd, Soph, 
ο. 6. 569, 8. Etır. H. f. 1229, δ., Nonn. 47,850, 
ö., or. b. Plut. Thes. 24, (6) Stifft, od. Stifter 
(οἰχειστής, f. Schol. Auschin. 8, 18, von τυθέναν, 
vgl. Et.M. s. v. u. Plut. Thes. 4, bier jedoch mit anderer 
Erflärung. 1) ©. der Aethra u. bes Ῥο[είδοι (fo Plat. 
rep. 3,831,c. Isocr..10, 18. 28, Hellan. in Schot, 
11.9, 144, Plut. Thes. 6. parall. 54, Paus. 1, 17, 8, 
Arr. An.7, 29,38, Luc. Cyn.18, Arist. or. 7,p.75), 
ob. des Aegeus, Il. 1, 265, Hes. ac. 182, Soph. O, 

C.69. 550, Eur. Heracl. 209, Isocr. 10,18, Dom. 
60, 28, Apd. 1, 8, 2---δ, 10, 16, 8. D. δίο. 4, 59, Plut. 
Thes. 4. Cim. 8, Lug. luct. 5, Pherec. in Schol. Od. 
11,820, Suid. ο. Alyalor, X. in Athen, u. als Grin» 
der des αἰθεπί[Φέπ Staates göttlich buch Tempel (ſ. Θη- 
σεῖον vgl. mit Paus. 1, 17, 2, 80, 4), Opfer u. Feſte, 
Plut, Thes. 86, Paus. 10, 11, 6 (f. Oncaa), Sta» 
tuen, Psus. 10, 10, 1, ep. ad. Plen. 105, Abbilvuns 
gen, Paus. 1, 8,8 — 10, 29, 9, d., Hymnen, Xen. 
conv.8,81, ala d µέγας (Qu. Sm. 13,497) mannigs 
fach verehrt, fo daß die Athener fich gern als feine Nach⸗ 
tommen Oncsidas (w. [.) nennen ließen, vgl. mit Aesch. 
Eum. 402, u. Πε in der Schlacht bei Marathon feine 
Erſcheinung zu fehen glaubten, Plut. Thes. 89. Er tritt 
oft ale Perſon auf dem Theater auf, {- 8. in Soph. Ο. Ο., 
Eur. Herscl., Suppl., Hipp., u. ift ebenfo auch Ti⸗ 
tel mehrerer Komödien, Mein. 1, 581, u. wurde zum 
Gegenſtand von Redeübungen benugt, Antiph. b. Wals 
rhet. vol. 7, p. ὕ, 26. (Ueber fein Grab f. Plut. 

Cim. 8, Paus. 8, 8, 7, Heracl. Pont. 1, 1.) 6τ u. 

feines Gleichen heißen Θησέᾶς, Plat. Theaet, 169, b, 

er u. feine Begleiter οἱ περὶ (τὸν) Θησέα, D. 8ἱο. 

4,61, Plut. Thes. 88, Et. M. 808, 28, u. er u. feine 

Zeitgenoffen ol περὶ Θησέα γδγονότες, Isocr. 12, 205. 

Thaten von ihm aber heißen außer ἆθλον u. ἔργα auch 

bloß τὸ τοῦ Θησέως, Luc. Hermot. 47, u. fein Reich 


509 


τὰ Θησέως, Eur. Suppl. 697. Ben feinem vlelgeſchafti⸗ 
gen Wirlen δίε es ſprichw. οὖκ ἄνου (γε) έως, 
Plut. Thes. 29, Zen. 5,38, Eust. 11.18, 82 u. Suid. 
s. οὐκ dvsv. Galt ει τοῦ als ἄλλος ᾿Ηρακλῆς, f. 
Πρακλῆς, u. von feiner Freundſchaft mit Peirithous 
ieß innige Breundfchaft Πειρίθου καὶ Θησέως φι- 
δρία, od. Θησεὺς Πειρέθου», Apost. 14, 19. 8, 
61, α, vgl. Luc. Τοπ. 10. salt. 60. Charid. 16, Liban. 
ep. 885, D. Chrys, or. 74, p. 645. Auch batte ein 
Belfen bei Germione von ihm den Namen Θησέως 
πέτρα, Pan. 2, 82, 7. 2) Geſchichtſchr. über Ko⸗ 
rinth u. f. w., Suid., Et. M. 145,58, Tuets. Lyc. 644, 
Stob. flor. 7, 67. 70 (dx τῶν Θησέως). 8) Um 
vere, Inser. 277. 1891. 2, 2152, i, Add. 8508. 8, 
8990, ο. 6582, u. auf Münzen, Mion. ıv, 588. 
Θησηϊάδηε, ἄο, m. = Θησείδης ὃ. ἱ. Athener, 
Anuth.app. 51,88, Inser. 8, 6280, B, 88. 


7 hen, ὃν 0%, ty. f. Onosiog;, theſciſch, Tryph. 


Oneyte, Ίδος, 1. 1) Gedicht über Theſeus von δν. 
thoftraios, D.L. 2, 8, 16. τρί. mit Arist, poet. 8, Plut. 
Thes. 28. 2) eine Haartourx, Plut. Thes. 5. 

Θησῆς, ῥόος, f. Ad). theſciſch, χθδώ», Acsch, 
Eum. 1026. 

θήσιππον, m. *Stiffssroß, aus Kerameis in 
Athen, Bater u. Sohn, D.L. 5, 2,n. 16. 

6ι. im Cherfones, Agath. 5, 12 (802,8), 


Sp. 
„Onropdten, in Thefeus Tempel ſtoͤhnen od. fprechen, 


θίασος 


Θηστέον, Kaftell in Diacedonien, Proc. aedd. 4, 4 
(280, 12), Sp. 

Θήτα, a) Bezeichnung des 8. Buchs der Iliade, Steph. 
ep. 1x. 886. b) Bein. bes Uefopus, well er Knecht 
(θής) war, Phot. bibl. p. 151, 28. 

, pl. Söldner (d. {. Lobnarbeiter, οἱ τρο- 
gs Evsxa δονλεύοντες, Buid., nach Curt. Gricch. 
61.1. 2196 εδα [επ ϱ), nad Solons Eintheilung Name 
der vierten Klaffe des athenifchen Volles, Thuo. 6, 48, 
Plut. Sol, 18, Arist. δ. Herp. s. v. u. 'Inmäg, Et. 
M., 9. 

Θήχηε, m. eine hohe Epige bes Paryadres in Bon» 
tus, j. Telieh (b. D. Sic. 14, 29 Χήνιον ὅρος), f. Xen. 
An.4,7, 21. 

[Θιαγετίδης im NH. Muf. R. 8. τι, Ρ. 108, f. 
Θιογνειτίδας.] . 

Ὑόλα, ης, λίµνη, See in Möflen, viel. j. Kobe 
ſchego od. Kodſchegol, Prol. 8, 10, 4. Auch hieß Ίσερον 
στόμα ψιλόν fo, d. 1. die noͤrdlichſte Mundung bes Da⸗ 
nubius, Ptol. ebend. 

θΘ ν κώμη, Proc. deb.P. 1, 9, Sp. 

Θιάλληλα, PBleden in Arabia Felix, Ptol. 6, 7, 


0. . 
Θιαννική, ἡ, Landſchaft Aflens im Trapezuntifchen, 
bei Spätem ἡ Τζαννκὴ χώρα, wo die Τζάνου (ie 
Kolchis Σάννοι genannt) wohnten, Arr. per. p. Kux. 
7,1, An. per. p. Eux. 38. 

θιάπολιε,͵ 1. 4ἰάπολοες, w. ſ. 

Ordons od. As, Diannen., Ross, n. 95, Μ. 

θίᾷσοες, m. Albuin (d. i. ten Göttern geweiht, 
f. Ath. 8, 862, eu. Lob. path. 406, od. Haufe, nach 
Curt. Griech. Et. 2, 291), 1) Führer der Satyrn im Zuge 
des Dionpfos nah Indien, Nonn. 14, 106. 2) Athener, 
Inser. 284. — Anderer, Inser. 8, 3846, Add. 8) bac» 
chantiſcher Chot, Ath. a. a. D., f. Lex. 4) Bet des 
Bofeivon in Περίπα, Plut. qu. graoc. 44. 


1 


510 Blauva 


θίαυνα͵ Ort Albaniens, Ptol. 5, 12, 7. 

θίβα, f. Dife (ο. 1. Gere od. διε mit dem böfen 
Bid, = Δήβα, f. Hesych. s. θέβεις), 1) Amagone, 
St.B.s. Θιβαές, Art. 5. Eust. zu D. Per. 828. 2) = 
Θιβαίς. 

— dos, (N), Dieſſen (f. St. Β. u. ορ]. 
Θέβα), b. Eust. zu D. Per. 828 θίβα, Gegend am 
Venius, Ew. vie als Zuuberer berüchtigten Θίβιοι, 
St. B., Hesych. u. Phyl. b. Plin. 7, 2, 2, in Piut. 
qu. symp. 5, 7, 1 Θιβεῖε (codd. Θηβεῖς). 

θιβινίε͵, f. Stadt in Mauritania Caes., Ptol. 4, 2, 28. 

θίβραχοε, m. Hidig, lacedämoniſcher Polemarch, 
Xen. Hell. 2, 4, 88. 

‚m. Worms (= Warme), St. in Karien, 
Lycophr. 5. St. B. (v. 1890, wo aber Θήγρος fickt), 
Ew. θίβριοε, St. B. 

θίβρων, ωνος, (6), 5. Plat. Artox. 20, Harp., 
Suid. u. Inser. 4, 7217, θίµβρων, Scharfe, Fein 
(f. Hesych. s. sony, υρί. mit Lob, path. 2968, n. 
8), 1) Lacebämonier, a) Sarmoft in Afien. Xen. Hell. 
8,1,4— 4,8,22. An. 7,6, 1— 8,24, Isocr. 4, 144, 
Arist. pol. 7, 14, D. Sie. 14, 86 — 99, δ., Plut. a. 
a.D., Ephor. b. Ath. 11, 500, ο, Aristid. or. 46, p. 
291, Antiph. b. ΔΙ. 6, 280,e, Polyaen. 2, 19. 6, 
10, Harp., Sufd. b) Herrſcher von Kyrene, Freund 
des Harpalos, D. Sie. 17, 108. 18, 19 — 21, Arr. 
b. Phot. 70, a, 12, ες u. feine Leute, of περὲ θ/- 
Powva, Strab. 17, 887. 2) Athener, Koch, Philost. 
b. Ath.7, 298, a. 8) Inser. 4, 7217. 

Θίχγη St. in 2ibyen, Hecat. b. St.B. &w.@iy- 
vios, St. B. 6. Tiyyss. 

Θίγη, f. Ort im Innern Libyent am Niger, Ptol. 
4, 6, 37. 

Θιγίβα 7 Θίηβα κολωνία, τῦπι. Kolonie in Nu⸗ 
midien, Ptol. 4, 2, 29. 

Θέγρου, [. Θέβρος. 

Θίζιβι τὸ ὄρος, Gebirge im Innern von Africa 
propris, Ptol. 4, 8, 20. 

θικάθ, f. Οἰκάθδ. 

Θιλαβούο, Infel im Euphrat, Isid. mans. Parth. 
1 (cod. Θλαβούς), Amm. Ματο. 24, 2, 1 nennt Πε 
Thilutha. (Ebenfo gab es cin Thilsticomum im nötte 
lien, It. Ant. p. 192, u. ein Thileaphata im fübl. 
Mefopotamien, Amm. Marc. 25,8, fo wie ein Thi- 
bisine in Diefopotamien, Not. Imp.). 

Αγ; Ort in Albanien, Ptol. 5, 12, 7. 

® — Ort in Meſopotamien unter⸗ 
halb Abu Saide, Isid. mans, Parth. 1. 

Θίμαρον, n. (Warmedorf? = Θέμβρο»), Kaſtell 
in Sheffalien, Liv. 82, 14. 

Oipßis, d, Phrygiſcher Name = Τέβιος, w.f.. dab. 
das Sprihw. Μάϊς καὶ Θέμβις, app. prov. 8, 79. 

θίµβραν, f. θίβρω». 

Θιµναθά, -- Θαμναθά, w. f., LXx, Ind. 14, 1. 
1ου. 19, 48. 

Θΐνωι, pl. Dünaburg, Hauptſtadt der Einae im 
öftl. Indien, viel. |. Tfin, Marc. p. m. ext. 1, 16 
(cod. Θεἴναι), An. (Arr.) per. mar. erythr. 64 
(cod. Θΐνα), δ. Ptol.7,8,6 Zivasn Bivas. 

Θινενλοῖΐε, (dos, f. Inser. 8, 4874. 4884, Sp. 

Θινεσένηε, Inscr. 8, 4890, Sp. 

Θινιὰς ἢ θυρνὰς ( w. ſ.) ἄκρα, Ptol. 8, 11, 4. 

θίνισσα, Sandow, St. in Zeugitana, Ptol. 4, 8, 6. 

Θινίτηε,͵ f. θίς. 

Θινκελέας μητρός, Inser. 8, 4079. 4881. 4888, 
4835, Sp. 


θίσβη 


Θινκότησια, Inser. 8, 4868, Sp. 
Θιντανινεσάιον μητρός, Inscer. 8, 4877, 5, 8p. 
Btyris, 8. Düneburg, St. in Eyreneila, Pd ' 
4, 12. 

Θινῶδες τὸ ὄρος, 6επΏδετῃ, Bera in Ager 
an bir ſüdl. Orten von ar N Ptol. 4, 5, κ. 

εογένειε͵ 37 των, böct. . 
ογένης, Θεογενίδης, Θεογείτω», A. Rang. πι. 
1808. benn θ)ός ob. Θιός bönt. = θεός, 1804, J. Fı 
Inser. 1574. 2866, Cart. A.D.n. 8. u. tretifch, He: | 

Broyıröyıos, m. Frommholz, böcs. FPatre:: 
(f. θεογείτων), A. Rang. I1, 898, K. 

Θιογίτων, ονος, m. bot. = Θεογεέσας», δες 
nier, Keil Inser. Boeot. 111, 18. 17.— Leake n. 5. 

® s, &o, m. Srommbolz, 
Archon, Keil Inser. boeot. 11, 2, Anderer ®soyrest: 
δας, δ. A. Bang. 11, 898, K. 

θιοδότιοε, το. (== Θεού.) ο [Φευδ, böse. 
tronym. vom Orchomenier Puthias, Keil Imser. boes 
11, 7 (Curt. n. 8). 

xıos, m. (-- Θεοδ.) "Bottfhedels. & 
Batron., Keil Inser. boeot. Π, 12. — Aehul. 6λεοδας- 
405, 6. A. Bang. 11, 1804. 

Θιόδωροε, m. böot. für Θεόδωρος, Inser. 1563. 

Θιοκούδεοε, ın. böot. Patron. des Drchomeniet % 
Iyfritos, —= Θεοκούδειος, Göpperg, Keil Ins: 
boeot. II, 5, Curt.n.8. 

Broxotöns, bönt. = Θεοχύδης, A. Rang. I1, 1%: 
Ahr. Dial. τ1, 521 hat Θιοκούδεις. 

— Kaſtell in Mefopotamien, Proc. nedi. 21 
(228, 2), Ip. 

Θιόµναστον, -- Θεόµνηστος, Tanagräer, Inıc 
1098. 

θιόξοτον, m. -- Θεόξοτος, Conj. b. Keil in ἴπες 
1869, f. Keil Inser. b. 84, 

Θιοπόµπιοε, m. Gottſchicke, bbot. Barren. M 
Orchomenier Dinafithaleis, von Θιόπομπος, Keil Inxe 
boeot. 11, 21. 

Θιόποµτον, Brorääns, böot. = Θεόπομος, θεοτί- 
λης, A. Rang. 11, 1804, K. 

θιοτίµιος, m. Buthries, böot. Patron, Und: 
Reif. ©. 247, K. 

Θιότιµοε, m, böot. = Θεότεµος, A. Rang. Ir, 184. 
Orchomenier, Keil Inser. boeot. IT, 22 u. 23 (Cart.: 
8 


Ols, Θινός, doch vom Branenn. Θιός, (N), Sur 
dau, 1) St. in Oberägupten = βυδος, w. f., Alex.t 
St.B. Bon ihr hatte ber Θενίτης ἢ Θηνέτης νομό 
in Aegypten feinen Namen, Ptol. 4, 5,66. Ew. Oh 
τηε, St.B. Φε hießen aber zwei äghptifche Dynaltict 
fo, Maneth. $. Sync. 54, d (cod. Θεινίεης), u. 55,8 
Eus. chron. Arm. 58. 98. 2) Gegend in SZubien, w 
@ivas, w.f., lag. An. (Arr.)p. mar. erythr. 64. 65. 5) 
Frauenn., Inser. 8, 4970, a. 

Θισαµάται, Bölterfchaft, wahrſch. ſarmatiſch. Insc. 
2058, B, 9. vgl. vol.2,p. 84 π. 8. 86, 2. 126, 4. 

θισανρίλ, (7), Inser. 4, 9114, Sp. 

Θίσβη, ns, voc. (Heliod, 2, 11. 14) Θίσβη, (i 
Hauffe (nah Suid. = ἡ σορός), od. Ότι δε t.ı 
Traute, Srwünfchte (nach Uurt. Griech. &t. 2, 162), 1) 
T. des Afonus, böotifche Rymphe, nach welcher bie Et 
Thiebe benannt fein [οἳ, Paus. 9, 82, 2, St. B. ?) 
eine Ouellnymphe in Thracien, Them. or. 7, p. 151. 8) 
aus Babylon, Geliebte tes Pyramus, Nona. 6,348 — 
856, ὅ. 12, 84, ΟΥ. met. 4, 55 — 165. 4) δίκη 
fpielerin, Heliod. 1, 11 — 5, 2, d. 5) Andere, Motrod. 















θισβιανός 


xIv, 116. Inser. ὃ, 8846, Add. 6)v.h für Θήβη, T. 
ves Jafon, Theoph. 5. Pint. adv. Epic. 10. 7) Mens 
gen od. Traustenau, 61. in Böotien am Helifon, |. 
Koloſi, I.2, 502, Nonn. 18,61, Btrab. 1, 16. 7, 298. 
B, 411, D. Hal. oomp. verb. 16, Paus. 9, 82, 2.10, 
37, 2, Ptol. 8, 15, 20, St. B. &w. θισβαῖοι, Epaphr. 
b. St. B., u. Θισβεύε, auch als Adj. mit αὐλητής, St. B. 
Bei Xen. Hell. 6, 4, 8, vgl. mit Btrab. 9, 411 u. Bt. Β. 
heißt fie © . 

θισ ‚m. Hauff, οὐ. Trautmann, Ather 
τες, Inser. 408. 

θίσικα, Ort in Βεμρίίαμα, Pol. 4, 8, 81. 

Θισρί, hebt. Monat dem matedon. Yrrapßsgs- 
tæœiĩoc, Ios. 8, 4, 1. 

θισ(ο)ἔνμα, Ort in Maurit. Caes., Ptol. 4, 2, 26. 

Bley, m. Östtmann (biot. = Θέω»), Ὁτῷς 
nenter, Keil Insor. boeot. 1, 2. τη, 83, Thebaner, Mion. 
3. ııı, 580. — Cart. n. 7. Leak. η. 87 u. Inser. 
1565 nach Conj. 

Opevröpupis, εως, κώμη in Aegypten, Inser. 2, 


3692, Sp. 
Opodıs, ws, ἡ (Suld. Θµ. ὄνομα Φηλικόν), 
. Ptol, 4 5,51 μα, Bockſtedt (fo nad Hier. 


n les. 46, 1), 61. in Aegypten im vouös Θονίτηε, 
pie ihn Her. 2, 106 annimmt, δες aber fpäter mit bem 
Drenvefifchen vereinigt wurbe, daher nach Απίος or. 47, 
». 610, Ptol. α. a. D. u. Jos. b. Ind. 4, 11,6 in 
iefem gelegen, f. Luc. rhet. praec. 24, Phot. 65, b, 11, 
. St. B.s v. u. 2. ‚Bououwoiss, Bifchoffsfig, Socr. 
1. Θ. 2, 28, 18. &w. θµουίτης, St. Β., Socr. h. ο. 
η 28. 69, u. © ‚ Sozom. 8, 14, extr. (los. ο. 
kp. 1, 1, 16 nennt auch einen König von Aegypten 
Ipörıe.) 

Θοαὶ (dat. ᾖσιν) νῆσοι, Spigbergen (f. Buttm. 
‚ex. 2, 64) tleine Klippeninfeln am Ausfluß des 
lcheloos, die Spigen der Echinaden, j. Gurfolari, 1, 
onf noch Ὀξεῖαι genannt, w. f., Od. 15,299, St. B. s. 
[ουλίχιον, Eust. Il. 805, 46, Suid., Strab. 8, 861. 
0, 458. 

Ooäva, f. θάνα. 

Θόανα, Rafhenberg (nad Arr. u. An. nach Θόας 
enannt), urfprüngl. Name für Τύανα, w. f., Arr. 
. pont. Eux. 6, 4 (St. B. s. Τύανα), An. p. pont. 
ux. 41. 

Θοάνταον, n. Raſchenberg (Sturmbaube), 1) 
χρο», Borgebirge auf der Inſel Karpathos, Ptol. 5, 
‚83. 2) Küfte von Rhodus, den Sporaben gegenüber, 
trab. 14, 655. 

Θοάνταοε, a, ο» (f. St. B. s. ᾽Αβανείς), den 
hoas, den König im taurifchen Sherfones betreffen, 
= Taurice, fo sedes, Sil. 14, 260, dann Bein. der 
στα, Val. Flace. 8, 208, Ον. Ib. 884. 
Θοαννιᾶνόε, m. Raſchig, Mannen., Inser. 8, 
880, ο. J. g.h. 

Θοαντιάε͵ ddos, 8. Tochter des Thoas in Lemınos, 
= Sppfipvlela, ΑΡ. Rb. 1, 687 u. Schol. — 712, Ον. 
er. 6, 168. 

Θοαντίε, {. Raſchig, 1) eine Phyle im Aleran- 
ia, nah Θόας, ven Lemnier benannt, Satyr. b. 
hcophil. ad Antolyc. 11, 94. 2) = Θοαντνάς, w. [., 
tat. Theb. 5, 650 u. 700. 

Θόαξοε, m. (?) (nah Welder Tril. &.592 To⸗ 
it), Bein. des Apollo, Hesych. (Schmidt vermuthet 
en fo daß er von der kretiſchen Stabi fo benannt 


i 
Θόαριε,νος, m., δ. An. per. p. Eux. 80 Θοάριος, 


θοίνων 511 


ου, ποῖαμός, Ruf (rush vom ſchnellen Lauf), Küftenfl. 
im Pontus Polemoniacus, Arr. p. pont. Eux, 16 
(22), 8. (Plin. 5,7, 7 erwähnt auch eine Stabt Thoar 
auf der Inſel Meninz.) 

ἁοῖ. Θόαες (f. Choerob. in B. A. 1198, 
Au, ΟΣ. ııı, 288), gen. αντος, doch bei Wesch. u. 
Fouc. 818 u. 417 u. nah B. A. 1188 aud θόα, 
dat. @darts, acc. Θόαντα, Hes. in B. A. 1188 auch 
Θόα», f. Ahr. Dial. ıı, 410, voc. Θόας, Eur. L T. 
1486. 1474, u. Θόαν, Il. 18, 222. 228, ep. Anth. 
111, 10, Raſch (Θόας, ὃς ὠκὺ»ν πόδα τιθαὶς ἴσον 
πτεροϊς εἷς τοῦνομ’ ἦλθε τόδε ποδωκείας χάρι», 
Eur. I, T. 82 u. ff.), 1) Sohn des Dionyfos u. ber 
Ariadne, 8. von 2emnos, Ἡ. 14, 280 u. Schol., Her. 
1,183, ΑΡ. Rb. 1, 621-624 u. Schol. — 4, 426, ὅ., 
D. Sic. 5, 79, Apd. 1, 9,17. 8, 6,4, Scoymn. 644, 
Apost. 10, 65, Phot. lex. s. 4«ήμνιον βλέπω», Et.M. 
595, 26. 712, 51, Tzetz. Lye. 1875, Hyg.f.15, 9. 
Gr wurde Heros, daher führte die Phyle in Alerantria 
(f. Θοαντές u. Satyr. a. a. D.) feinen Namen, u. 
war abgebildet, Anth. 111, 10. 2) ©. des vorigen. Schol. 
Stat. Theb. 4,771 u. viel. Il. 28, 745. 8) ©. bes 
Boryſthenes, K. in Tauris. Berfon in Eurip. Iphig. 
Taur., Eur. I. T. 82. 1285, ὅ., Luc. Tox. b. Ant. 
Lib. 27, Hyg. f. 121, Ovid. Trist. 1, 8, 38. 19, 4, 
66. Pont. 111, 2,59, U. Nach ihm wird die Krimm u. 
bie Diena Thoanten (f. Bodvzssos) benannt u. cbenſo 
Me St. Θόανα für Τύανα, ΔΙ. p. p. Eux. 6,4. 
An. p. p. Eux. 41. 4) 6. des Ilarios u. der Peribön, 
Apd. 8, 10, 6. 5) Begleiter des Thefeus, Menecr. b. 
Piut. Thes. 26. 6) Netolier, a) S. des Anbrämon u. 
der Sorge, Held vor Troja, 11. 2,688. 4, 627 — 19, 
289, ὅ. Od. 14,499, Paus. 5, 3, 6. 10, 88,5, Qu. 
Sm. 4, 508 — 12, 818, ὅ., Arist. op. 22 (Anth. app. 
9), Hesych., Tzetz. Lye. 780. 1011, Hyg. f. 81. 
97.114. Ὁ) K. von Aetolien gur Zeit Hannibals, Pol. 
21,14. 22,14. 26. 38,4, D. Sic. 29, 18. 84, App. 
Syr. 12, Strab. 6,255. 7) Trojaner, 9) Ji. 16,311. 
b) Begleiter des Aeneat, Virg. Aen. 4, 415. 8) S 
des Ornytion, Korinthier, Paus. 2, 4, 8, Sebol. Eur. 
Or. 1087. 9) G@ubder aus Dreos, Dem. 9, 59. 10) 
Rhodier, Pol. 80, 8. 11) Tyrann von Milet, οἱ περὶ 
Θόαντα, Piut. qu. graec. 32. 12) Magneſier, ©. det 
Mandroborus, Satrape von Gebroflen, Arr. An. 6, 
28,2. 27,1. Ind. 18,7. 18) Insor. 8, 4868. 4866, 
t, 6 u. 18. 14) alter Name des Fluſſes Achelons, Strab. 
10, 450, St.B. ο. 4χελῷος. 17) Pferd des Amphia⸗ 
zaus, Schol. Pind, ΟΙ. 7, 21. 

θόασα, f. Schnelle, T. des Teulros, Mutter des 
Priamos, Bchol. I. 8, 250. 

θόβηλοι, früherer Name der Iberer von Θόβηλος, 
6. des Japheth, benannt, Ios. 1, 6, 1. (Auch ein Sohn 
des Lamech hieß Θόβελος, Ios. 1, 2, 2.) 

&t. in Serica, Ptol. 6, 16, 8. 

Θόη, f. Schnelle, 1) T. des Dfcanos u. der Te⸗ 
tbys, Hes. th. 854. 2)T. des Nereus u. der Doris, 1]. 
18, 40. 

4, m. K. im Bosporus Maeot., Inser. 3, 
p. 96. Ὁ. 111,b. 115,8, Sp. 

Bowvias, m.Shmaufer, Mannen., Inſchr. v. Daulia 
bei Ross Inser. Ined. n. 81, K. 

Θοινίε, f. 6Ι. in Aegypten, viell. das Thomu in It. 
Ant.p.166, Agath. de mar. Erythr. fr. 22 (Müller 
vermuthet θΐνες, f. Θές). 

Θοινίων, m. Delphier, Inscr. 1693. Uehnl.: 

Θοίνων, ω»ος, m. Sprasfer, Plut. Pyrrh. 28. 


512 


(Bel Iuid. ficht Θοένωνος φρούραρχος Συφαχού- 
0,05). Uchnf.: 

Botvos, Shmeufer, Atbener ( 4γκολὴθεν), ©. 
des Apollotbemis, Philhiſt. Heft 6 — 7, tab. unica, K. 

Θολάθης, m. Name des Kronos bei ven Phöniziern 
u. Syrern, Damasc. v. Isid. 118. 

®oAopatos, m. 1) Räuberbauptmann, Ios. 20, 1,1. 
2) K. der Geſſirer, Ios. 7, 1,8. 

Θολόμον Ῥαβζαώμον (ἐπθ, Inser. 8, 4625, Add,, 


Sp. 

θόλοι, ἡ (nach 3. Emp. gramm. 1, 148 auch ὁ), 
Kuppel, a) öffentl. Gebäude in hen, worin ſich bie 
Prytanen und andere Beamte aufhielten. Plat. ap. 32, ο, 
And. 1,45, Dem. 19,249, Paus. 1, 5, 1. Poll. on. 8, 
155. b) Gebäude in Epidaurus, Paus. 2, 37, 8. ©. Lex. 

Θολοῦε, οὗντος, πόλις, St. in Africa propris un» 
weit Karthago, App. Lib. 18. 

Bonavdv, Kaftell bei Spale, Thpblct. 2, 10 (86, 
5), Sp. 

Ya „== Θωμ., vo. [., Inser. 4, 9868, δρ. 
θόοε, m. Schnelle, Hund dis Altäon, Ovid. met. 
8, 220. 

θΘοπήα, Κάρλα, Inser. 4, 8774, Sp. 

Θόραι, 6. St. B., Suid. u. Phot. 98, 11 ®opal, 
Schellendorf (ο. 1. Befchälerdorf, wo nicht Auffen » 
dorf, denn Φοράνας od. nach Schmidts Con). Φορά»- 
δις = ἔξω bei Hesych.), attifcher Demos der Auti⸗ 
ochiſchen Phyle an ber Weſtkuͤſte des Landes zwiſchen An⸗ 
cyrus u. Rampträ, Diod. δ. Harp., Et. M.u. d. ο. a. St. 
Ew. Θο pl. εἷς, acc. έας, Strab. 9,898 (v. l. 
Θορεῖς), Insor. 1723, Att. Seew. x, ο, 92, Ross Dem. 
Att. 17, b. Plut, x oratt. Απάοο, 1 Θορεύς. Adv, 
Θόραθων (Inser. 172), θόραζε, Θόρασι, St. Β. 

οράνιοε, Γάΐος, römischer Vollstribun, D. Cass. 
58, 27. 6. Θωράνιος u. θουράρνος. 

Bopdrns, m. Sämig (==d Φοραῖος θεός b. Ly- 
<ophr. 352, wo dies in Schol. au) σπερµογόνος καὶ 
γεννητιχός erlläct wird), Bein. det Apollo in Late⸗ 
tämon, Hesych. 

Θοργάμης, m. S. bes Φοπιατιδ, von welchem bie 
Poengier den Namen Θοργαμαῖοι führten, Ios. 1, 6, 1. 

Böpryyor, Boll, Proc. Goth. 1, 12. 2,28, Sp. 

Θορικίων, m. Schelle (f. Θόρεκος), Maunsn., 
Philhiſt. T. ıv, p. 272, K. 

Θορϊκόε (fo πεώ Theogn. 60, 9 zu betonen). b. 
Strab., Harp., Noun., Nie. Dam. Θόρικος, b. Nonn. 
gen. ep. οἷο (d, f. Strab. 9, 899), in Et. M. u. oodd. b. 
Thue. 8, 95 ®opuxös, αἰθ Fehler der Abfchreiber begeichnet 
von Lob. path. 841, Schellendorf, eine der 12 alten 
Städte Aitilas (Eratosth. 5.St.B.s. Zoro, Heoat. b. Bt. 
B. s. v.), dann Demos der alamantifchen Phyle an der 
Dfüfe, |. Ruinen bei Therika (vgl. Dem. 89, 80, 
Harp., Suid., St. B, Hes., Et. M., Schol. gu Boph. 
Ο. 0. 1591, Inser. 112. 121.148 u. lt. Stew.). ©. 
Hor. 4, 49, Thuc. 8, 95, Xen. Hell. 1, 2, 1. veot. 4, 
48, ΒογΙ. 67 (τεῖχος καὶ Ἀιμένες dio, ood. sig 
κός), Isae. b. Harp., Strab. 9, 897 — 899, 8. 10, 
485, Nonn. 18,187, Diod. b. St. Β., Nic. Damasc. 
fr. 68, Αρά. 2, 4, 7, Schol. Od. 11, 321, Mel. 2,8, 
6, Plin. 87, 5, 18. Zw. Θορίκιοα, Att. Seew. x, d, 
&.830, Inser. 191. 192. 648, Ross Dem, Att. 6. 85, 
Dem. 21, 82. 121. 89, 7. 10. 87. 40,52, nach St. Β. 
auch Θορικεύφ. Adv. Θορικόνδε, nach Th., h. Cer. 126, 
Bopwot, in Th., Inser. 162, 8. 16, u.2x Θορικοῦ, 
St.B., ds Θορικόν, Inser. 189, 20. Nicht hierher ge⸗ 
hört nach Herm. wegen ber Lage Θορέχεος πέτρος 


θοΐνος 


θοὐὺ 


(Sturglopf ed. Ghhellenberg), ein Berg In Aule 
Βορι. Ο. Ο. 1595, wahrſch. Doriscum Prom. B. Plin.i, 
7,11 (v.1. Tharicos). 2) Θόρικος, πι. Schelle (di. 
scelo,. Befhäler), «τοῦ des Demos, Hesych. 

Θοριμούθ, Gefandter des Belifar, Proc. b. Goth.!, 
11. 87, Sp. 

Θόριος, m. (Thorius, Torius na Varr. r.r.2 
1,10 Stier), Inoöpsas Odpsos, τδπι][φετ Bells 
tribun, App. b. civ. 1, 27. 

Θορισίν, 8. der Gepaeden, Proc, Goth. 8, 34. 4, 
18. 27, Sp. 

Θόρναξ, αχος, 1) m. Schemel (denn nad He 
sych. it ὁ. -- ὑποπόδιεον, tab. in Schol. Theecr. 15. 
60 auch Θρόναξ genannt, ähnl. Kaiſerſtuhl), Όαι 
in Argolis, im Gebiete von Germione, der fpätere Αν, 
tulsberg, Paus. 2, 86,1, Aristot. in Behol. Theoer. ı 
a. D. ) m. vi ᾱμ ας μαι in uetonite wis einen 

iotbum des thius, .1, 69, Paus. 8, 
. Nic. Dam. δ. St. eh Ew. Θοαρνάκιος, δι. 
B., dab. Bein. des Apollo, Hesych. 8) f. IM. δεὲ Br 
phagos, T. des Japetus, Paus. 8, 87, 1. 

(2) ὁ ποταμός, Riß d.i. reißend ſchnell. von 
θορεῖν fpringen, δί. in Sarvinien, = Θύρσος, m. |. 
Paus. 10, 17,6. 

ννα, ©t. in Maurit. Oaesar., Ptol. 4, 2, 82. 


® νρβά, 61. in Africa propria, Ptol. 4, 8, 85. 

Θουβούρνικα κολωρία, St. in Numidien, Ptol. . 
2, 29. 

θονβούρσικ(κ)α, St. in Numidien. Ptal. 4, 2,29. 

Θο να, St. in Africa propria, Ptol. 4, 8, 29. 


Θονγάτων, ovos, m. Gottlieb (f. Θεογείτα»). 
1) Athener, Ross Dem. Att.45. — 2) Interer, A. Έκορ. 
II, n. 1874. 

Θονγένηε, ους, m. -- Gꝛoy., Iuser. 2838, 114. 
116. 

Θουγενίδηε, m. Frommhboli (f. θενγε»ίδης), 
Dichter der neuen Stomöbie, Mein. 1, p. 499 (Apost. 
10, 50 u.&tym. in Crem. An..Par. IV, 148 ſteht fälfd» 
Ih Θουχυό έδης). 

Θουδάκα, Ort in Maurit. Caesar., Ptol, 4, 2, 80. 

Θυνδανελίναι, Kaftell v. Rhodope, Proc. aedd. 4. 
11 (806, 12), Sp. 

Botönnos, m. Botter (f. Θεόδημος), Athener, 
Archon DI. 106, 4, Inser. 280, ΦΗ. Seew. 65. 340, 
68 u. def. δά0, 5. D. Sic. 16,82 u. D. Hal,ad Amm. 
4 ficht (falfh) Εὔδημος. 


- Fr ee —⸗—— 





Bovöns, m. Gottich ick (ſ. θεοζᾶς), ἄίδεπει, 6. 


des Thupiades, A. Bang. 11, n. 2349, K. 
eußsädns, m. Guttfhlde, Athener. V. bes Thu⸗ 
des. A. Rang. 11, n. 2849, K. 

, θούδιπαος, m. Osmer (in dem Einne: göttlich 
Noß), Athener, a) Araphenier, V. bes Kleon, Isne. 9, 
17—20. b) Nachtommen defielben, «) alt. Seem. 
xıv,b, 228. β) Ross Dem. Att. 4, u. y) viel. der, 
weldher mit Phocion zum Tode verurtbeilt wurke, Plut 
Phoc. 85. 86. reg. apophth. Phoc. 18, Αοὶ. v. b. 19. 
41. — Anderer (?), Timocl. b. Ath. 9, 407, f. 

ουδόσιαΦ, m. (== Θεοδόσιος), Gpttfchers, 
Munnsn., A. Rang. 11, n. 2269, K. 
Θουζικὰθ 7 Οὐξικάθι 61. in Africa propria, Ptol. 
4,8, 8. 


Θονηλὰθ ἢ Θονοιλάθ (auch Θουσιλάθ), St. im 


Innern von Libyen, Ptol. 4, 6, 24. 

ο Θούηριε, f. Nebenweib des ägypt. Tophon, Plut. Is. et 
s. 19. 
Bo4R, [. Φούθ. 





θουχλείδης 


Θουκλείδηε,σι. God berſen ([.Θεοκλείδης), Ather 
τ aus Agıyle, Ross Dem. Att. 2. 

BovnAnjs, έους, m. Gosmar (f. Θεοκλῆς), Ather 
x, B. des Qurymebon, Thuc. 8, 80—115, 3. 7, 16. 
- Bründer vonNaros mit Chalcideern aus Cubda, Thuo. 
‚B, f. θεοκλῆς. 

Θουκρίνηε,πι.(---Θεοχρένης, w.f.), Athener, Meier 
ιὰ, schol.n. 10. 

Θουκριτίδηµ͵ (ό), Goſchweine, Athener (Halimu⸗ 
er), «) Br. des Shariffus, Dem. ὅ7, 90. 91. 41. 9) 6. 
8 Ghariftus, Dem. 57,20. 

Gobxpiros, voc. Θούαριτε, m. Gbſchwein (f. 
δόχρετος), 1) Athener (Halimufier), Vater des Euris 
us, Dem. 57,41—67. 2) Andere, Luc. d. mort. 6. 
— Ephr. mon. 1020, 4. 

Θονκὔδίδηε (eigtl. 3, doch fpät. Ep. mit ὃ, Anth. 
Ρ.11. 867. ıx, 588, ep. in Marcell. v. Thuc.) gen. οὐ, 
oc. θουχυδίδη (Hermog. method. 14, ed. Sp. 11, 
88), pl. Θουκυδίδαε, Marcell. v. Thuc. 28, dat. 
Jouxudidass, Plut. Per. 16, Φοῦδετ[επ ο). Höp- 
ext d. ὃ. mit ob. durch Gott glänzend, (= Θεοχυ- 
ίδης, w. [., vgl. mit Et.M. 165, 67), (6). 1) Ather 
er, a) 6. u. 8. eines Meleſias, ἁλωπεκῆθεν, Belde 
εττ im Anfang bes peloponnefifchen Krieges, Thuc. 
‚117, Ar. Ach. 702. 708. Vesp. 947, Schol. Ar. 
ναα. 855, Plat. Men. 94, ο. d. Lach. 179, 9. virt. 876, 
‚, Plut. Per. 6—16, 8. Per. et Fab. ο, 3. Nic. 2. 11. 
ırsec. reip. ger. 1, d., Satyr. 5. D.L.2,8,n.9, Ath. 
, 284, d. 11, 506, b. Er u. feine Leute, οἱ περὶ 
09 Θουκυδίδην, Plut. Per. 14, er u. feines Blei» 
ben, θουκυδίδαε, Plut.Per. 16. b) 6. des Mele 
ἰα8, Entel des vorigen, Schüler des Sokrates, Plat. 
‚ach. 179, a. Thesg. 180,8. ο) ©. des Dlorus (dah. 
ud bloß ὁ τοῦ Ὀλόρου genannt b. D. Hal. rhet. 6, 
., Themist, or. 4, p. 60), Salimufler (Plut. Cim. 4, 
Harcell, v. Thuc.), ber berühmte Gefchichtſchreiber, dab. 
I Ἱστορικός, Plut. Cim. 4, od. 6 δαιμονιώτατος 
‘öv συγγραφέων, D. Hal. Lys. 8, vgl. mit Plut. x 
ratt. Antiph. 7, Suid. ©. Thuc.1,1. 8, 18, Ilgde. 
Seine Schriften: τὰ (τοῦ) Θονχυδίδου, D. Hal. 
Phne. 51, Luc. ep. ad Nigr. — edv. ind. 4, Demetr. 
loc. 40. 206, Harp. s. ἄμιππον, ein Ausfpruc von 
bm τὸ (τοῦ) Θουκνδίδου, Plut. praec. reip. ger. 7, 
\lex. de fig. 11, 20. 24. Doc fagte man αιώ τὸ 
Φουκυδίδειον, Demetr, eloc. 89. 72, u. von feinen 
Schriften τὰ Bovxudidsıe, Schol, Aeschin. 1, 29. 
4, u. Θουχκυδίδειος γραφή, Suid. ο) Acherdu⸗ 
[ετ, α) ©. des Arifton, Dichter Andr. in Ματοεῖ]. τ. 
’huc. 8) Underer, Inser. 188. ἆ) Zeitgenoffe des 
Demofthenes, Dem. 58, 28. 86. 87. 2) Bharfalier, 
[huc. 8,92, Marcell. v. Thuc. 8) Gejandter des M. 
Berus, Suid.s. Μάρτιος (D. Case. 71, 8). 


Θούλη (ἡ vAaos), (goth. Tiel od. Tinle = τέ- . 


‚os, alfo Endingen), 1) die nördlichfte Infel ver 
Erbe nach Ptol. 1, 24,4—8, 8, 8 8. eine der Shet⸗ 
andesInfeln, nah Andern Island oder Thilemark in 
Rormegen oder Mainland, Strab. 1, 68—4, 201, ὅ., 
dare. p. mar. exı. 1,6, Anton. Diog. 1 u. ff., Agath. 
'p.1v,56 D. Per. 581 u. Eust., Schol. gu Luc. v. 
. 2,12, Synes. ep. 147, 4. Ew. θονλίτηε, Ant. 
Jiog. 7, Proc. Goth. 2, 15, ober auch Θουλαῖος, St. 
3. 2) Drt in Arkadien, Pherec. in Schol. zu Soph. 
Trach. 854, viel. Θύλη, w. f., Müll. Dor. 1, p. 412 
ermutbhet dv θώμῃ od. Ἰθώμῃ. 

θοῦλιε, m., in Cedren. 1,86 BobAns, Malal. in 
ram. An. Par. 2, p.287,12 Θοῦλοε, K. von Aegypten, 


Bape’s Wörterbuch d. griech. Sigennamen. 


513 


von welchem die Infel Thule benannt fein ſoll, Suid., Io. 
Ant. fr. 6, 9, Chron. pasch. 46, Malal. 25 (b. Ios.2,7,4 
Heißt au ein Hebräer u. Eohn des Iſacharis Θουλᾶς). 

Θουλουβάνα, St. der Boruari in India intre Gan- 
gem, Ptol. 7,1, 70. 

Θούμαιον, n. Schönberg, eigtl. Wunderburg, 
= Ἰθώμη, w. f., δι. Β. α. Ιθώμη. 

Θοόμαντις ος, acc. 6», m. Goderam (b. i. Got⸗ 
tesrabe, Sottesprophet), Atbener, Ar. Euu. 1266 (Suid. 9. 
ἀνέστνος u. 4υσίστρατος), Hermipp.b. Ath.12,551,a. 

Θουµάτα, Stadt im glücklichen Arabien, Ptol. 6, 
7, 88, P.in. 6, 28, 82 (in Not. Imp. 22 Thamatha). 

5 Θουμέλιθα, Stadt in Libya interior, Ptol. 4, 6, 
0. 


Boupla 


ος "uhdhıxos, m. Sohn des Arminius, Strab. 7, 
‚a 

Bovpfpios, m. Gottſchick (d. i. von Gott geſen⸗ 
bet oder verhängt), ἄίδεπες, Εὐωνυμεύς, A.Bang.1469, 
K. Bol. θονµόριος. 

Θούμηδος, m. Gotrat), Archon in Athen, D. 
Hal. Din. 18, falfche Lesart für Θεόφιλος. 

Θοῦμιε, m. König von Aegypten, = Θώ», Gatte 
ber Polydamna, Ptol. in Schol. Od. 4, 228. Bol. 
Buoöüss u. θούμμωσις. 

Θούμμωσνε, m. K. von Aegypten. f. Θμῶσις uns 
ter Θμοῦεις, Ios.c.Ap. 1, 14. (6. Θοῦμες. , 

Θούμνα, ο) St. ver Yanubarer im glüdlichen Ara- 
bien, Ptol.6, 7,81. b) St. ver Sophariten im glüde 
lichen Arabien, Ptol. 6, 7, 87. 

Oovpöpios, m. Gottſched (0. ἱ. von Bott beſchie⸗ 
den), Athener Εὐωνυμεύς, Meier ind. schol. 10. — 
A. Rang. 11, 880, 

Θουνάται, (of), (Wirthlihe = ὁοινάταρ), il 
Igrifches Vol, Strab. 7, 816. Aebnl.: 

Θουνία u. Θουνιᾶται, wie man 6ουρία αιῶ Bov- 
ϱ,ἄταν nannte, St. B. δ. Θούριοι. 

θούν St. in NRumibien, Ptol. 4, 8, 88. 

Bouvoböpopov zoAwria, röm. Kolonie in Numitien, 
Ῥιοι. 4, 8, 29 (bei Plin. 5,4,4 Tynidrumense oppi. 
dum). 

Θούνουσθα (Ἠ Θοννοθσθα), St. Numibiens, Ptol, 
4, 8, 80 (bei Plin. 5, 4, 4 Thunusidense oppi- 


[. θουηλά. 

Θοῦπαι Π θοῦσπαι, St. im · innern Libyen, Ptol. 
4, 6, 28. 

Θοῦππα ἤ Θοῦσπα, St. des innern Libyens, Ptol. 
4,6, 81. 

’ Bovpävıos, m. = Brgcdvsog u. θωράννος, Nömer, 
App.b.civ.4, 18. 

Botpas, πι. K. der Aifyrier nach Ninus, Suid., Io, 
Ant. fr. 6,5. 6, 1. &. θούρρας. 

Bovpebs, ep. dat. &s, acc. da, m. Ellinand (tb. i. 
der gewaltige, fühne), Führer des Deriates, Nonn. 
21,822. 22,66—165. 28, 116. 24, 144. 86, 290. 

Θουρία, ἡ), 1) Ellingen (von Ellen = Kraft, dab. 
die gewaltige, f. Φοῦρος), a) St. im ὅβί. Meffenien. 
b. Ρίο]. 8, 16, 33 Θούριο» genannt, nach Strab. 8, 
860 das frühere Alnnsıa, nad Paus. 4, 31, 1 das [τῆς 
bere’Av9sıe, f. Pol. 25, 1, Strab. 8, 861, St.B. Ew. 
—— Thuo. 1, 101, Paus. 4, 31,2, St. Β., dab. 
die Stadt bei Paus. 4, 81,1 aud 7) Θουριατῶν πό- 
Ass heißt, u. der daran anftoßende Meerbufen ὁ Θου- 
esiıns xdAnos — Alvalos, Strab. 8, 860. b) St. 
in Zufanien, = Θούρεον, w. f., Thuc. 6, 61. 104. 
7,88, Scyl. 12. 18, St. B,, app. prov. 3, 46, Schol. 


83 





514 


m Ar. Nub. 881 u. zu Theocr. Id. 5,1. 7,78, Müns 
jen bei Mion. 1,865 u. 8. 867. ο) das Gebiet von 
Θούριοε, w. f., Strab. 6, 280. 2) Ellbad (0. |. 
gewaltige Duelle), eine Duelle bei Eybaris, D. Sic. 
12,10 (Streb. 6, 263), Schol. Theocr. ὃν 1, St. B. 
8) Ellinger Straße, Straße in Θούριοε, D. Sic. 
12, 10. 

Boypraxös, Ew. von Bordpsos in Stalien, St. B., 
ber fagt, es follte eigentlih Θουριανός heißen, wie 
denn cin eingefalgener Seefiſch von Θούρεοι den Nas 
men To Φουριανόν führte, Ath. 6, 274,d. 

Θουριάς, f. von Θούρεος, 1) Adj. mit γῆ, das 
Ellinger Land, Thuc. 7, 85. 2) Subst., die Ein⸗ 
wohnerin von Thurii, St.B. 

Θουριεύε͵,έως, (6), Elli nger d. i.a) Ew. von Thurli, 
Arr. An. 2, 22. 2 (. d.). St.B. b) Ew. von θούριον 
== θύριο», Pol. 22, 12. 

Θουρίµαχος, m. Wignand (db. {. der kübne 
Kämpfer), Sohn des Algyrus, K. von Eicyon, Paus. 
2, 5,6. 

Bovpivos, α, ο», von Θούριο, 1) Adj., οἶνος, 
Strab. 6, 264, St.B. Ὁ) Subst., Θονυρῖνα, Straße 
in Thurit, D. Sic. 12, 10. 

Θουριοµάντεε, pl. Elltaben d. i. Wahrfager der 
Kolonie nach Θούριο in Italien, Ar. Nub. 332 u. 
Schol., Hesych., Suid. 

Θούριοε, (vl), Ellingen, Et. in Lufanien, = 

Eybaris, das ſpätere Κωπιαί (St.B.), Plat. Euthyd. 
271,c, And.4,12, Arist. pol. 8,6,6.8,D.Sic. 18, 5. 
106. 15, 7. 16, 15, Strab. 6, 254. 255. 268. 264, 
Plut. Per. 11. Alc. 22.28. Tim. 19. Νίο, 5, App. b. 
civ.5,56. 58, Ael.n.2n.10,88, Apd. 6. D. L. 8,2, 
n. 1, Scymn. 826, Amph. δ. Ath. 2, 67, Ὁ, vgl. mit 
1, 80, b, Polem. in Schol. Pind. N. 10, 12, St. B. s. 
vu. s. 4αγαρία. Einw. Θούριοε, gen. ου, dor. 
(Theocr. 6, 72) ω, pl. θούρεοι, Plat. legg. 1, 686, b, 
Thuc. 6, 61. 104. 7,85, Scyl. 12, Arist. rhet. 8, 9, 
Sim. ep. 187 (Anth. xIII, 11), PoL 10, 1, $Igte, da- 
ber auh ἡ Θουρίων» nöls Ξ Θούριο, D. Sic. 
12,9. 
Θούριον, (τό), 1) = Θούρεοε, Arist. mir. 161, 
D. Sic. 12,10, Ptol. 8, 1, 12, ep. b. St. B. u. Tzetz. in 
Cram. An. Ox. III, p. 850, Schol. zu Theocr. 5, 72.7, 
83 u. gu Ar. Nub. 881, St.B.s. v. u.5. 4υρράχιον, 
Κρίµισα, Zißapss. 2) Ballenberg (= Balden⸗ 
berg d. i. kühn auffleigenver Berg), Berggipfel in Böo« 
tien bei Chäronea, welcher auch Ὀρθόπαγος hieß, 
Plut. Syll. 17. 18, von dem bort befindlichen Tempel 
führte Apollo den Bein. Θούριοε, Plut. Syll.17. 8) 
Stadt in Akarnanien, Θύριονι Pol. 17, 10. 
28, δ. 

8 „or, (oß), die Ellingerperfer or. 
die die Perſer nachahmenden Thurier, eine Komödie 
des Metagenes, Ath. 6, 228, ο. 269, ο. 7,827,d, Β. Α. 
114, f. Mein. 11, 53 u. Lob. par. 78. 

Θούριοε, 1) Adj. von Θούριο», Θουρίαιν τριή- 
oosv, Xen. Hell. 1,5, 19. 2) Subst., a) @llinger, 
Ew. von Θούρεοε, w. f. b) 61. von Θούριο» — 
®ögsoy, Androt. b. St. B. s. Θυρέα. ο) Eilenger, 
der mädtig anſtürmende, Bein. bes Ares, Gaetul. ep. 
σα, 244, Suid. (vgl. auch Θούριο»). A) Eigenname, 
Ellinand, α) ein Gigant, Paus. 8, 18, 11. β) 
Gründer von Thurii, Schol. Theoecr. 5, 73, 

Θουρίε, f. Stat in Arabia Felix, Ptol. 6, 7, 
1 


θουριακός 


41. 
Θοῦρος, m. 1) Ellinand ϱ. i. mächtiger, kuͤh⸗ 


Opa 


ner), a) Bein. des Ares, D. 5, 80, δ., ſ. Θούρνος. 
b) Eigenname, Fabeldichter aus Sybaris, Theon. 
prog. 3. 

Bobppas, m. -- Θούρας, w. f. K. der Πῃντία, 
Chr. Pasch, p.68, Bonn., Sp. 

Θουρώ, {. Ellenfwind (d. i. bie mächtig, ſchnel 
anflürmende), 1) M. des Chäron, Plut. SylL 17, f. 
Θηρώ. 2) bei den Phöniziern bie fpätere Χούσαρ- 
Φις, Erklirerin der Schriften des Thaaut, Phil. Bybl. b. 
Eus. pr. ev. 1,10. 

θΘουσνάλδα, f. Gemahlin des Arminius, Strab. :, 
292. 

Θοῦστα, f. θοῦππα. 

Θουτεύᾳα, m. Inser. 8, 4716, AdA., Sp. (Θούτευς 
Πετεμῖνις, Aegyptier in Yoaldir, Letr. rec. 2, 443.) 

Θοντῖμίδηε, m. — Bsorsuldns, Athenet. Päver;, 
At. Serw. vu, b, 26. 

Θούτιμοε, m. ⸗ Θεότεμος, Abcner, gegen melde 
Sfäus eine Nede ρε[ώτίιδει, Harp. s. MNspyascı,- 
Φε». 


1102. ©. Θεοφάνης. 

Θουφειδίδης, --- Θεοφ., Töpfer, Inser. 4, 8214. 

Θούφραστοε, (ὁ), Alfred ([. θεόφραστος), Athe 
πετ, Ar. Vesp. 1802—1816. 

Θουχαρίων, ωνος, m. Goßweine (b. ἱ. Gottet 
Freund), Ballener, Inscr. 172. 

Botupıs, m. K. von Aegypten, 5b. Ποια. Od. 4. 


Θουφάνην, ους, m. Baupp, Athene, Ar. Eau | 





126 Πόλυβος, Afrio. δ. Sync. 72,b. 73,b. 169, 


Eus. Chron. p. 102. Armen. 1, 216. 

Θόων, ωνος, m. Scharff, 1) ein Bigant, Apd 
1, 6, 2. 2) ein Begleiter des Bachus in Indien. 
Nonn. 28,112. 8) 8. von Aeaypten. Luc. Alex. 5, 
= Θῶν, w. f. 4) Troer, a) 6. des Ῥόδάπουε, IL 5, 
152. b) einer, den Oppffeus erlegt, I. 11, 422. ο 
einer, der das Lager angriff, I. 12, 140. d) eine. 
den Antiohus tödtete, Il. 18, 545. 4) ein el 
Vhiafe, Od. 9, 118. — Vgl. Schol. Il. 18, 643. 

Θόωσα, f. Baltfwind, bie fühne, fchnelle, 1) ii 
perfonificirte Eile, Emped. 18. 2) T. bes Pher 
tys, M. des Polyphem. Od. 1, 71, Nonn. 39, 2:5, 
Porph. antr. nymph. 85, Hesych. 

Θοώτης, ου, voc. Θοῶτα, m. Schnelle, Herelt 
des Meneſtheus vor Troja, ΠΠ. 12, 842. 843. 

θραικιά, f. Bein. der Apbrobite (d. L Sartlin- 
dern, Thracierin), Hesych. 

Opatxıos, m. = Bogxsog, St.B. s. θράκη- 

Θράΐσσα, f. = θρᾷττα, gertländern, Ει. M 

Θραιστόε, {. Ότι ὁ (= θραῦστος, wm. f.), St 
in Elis, D. Sic. 14, 17. 

Θράκη, ης, (ή), dor. (Inser. 8. 5984, c) Opaxe, 
Φατίδα, Hartland (d. i. hartes, rauhes Yant, 
θρακές -- Τραχίς, |. Lob. par. 47), 1) urfprüng: 
der ganze Norden Europas oberhalb Griechenlandi. 
alfo mit Meacetonien im 6. und Skythien im Nor 
den, fpäter Europa von der Nordgrenze Macebonicn 
bie an Ifter, fo daß das jenfeit des Iſter gelegem 
nörblichere Land Skythien hieß, bei den Nömern abı 
nur ber füpöftlichfte Theil dieſes Landſtrichs fünliä 
vom Hämus, Thuc. 1, 100—7, 27, d., Flgde. Ti 
frübern und fo auch noch die fpätern Dichter mit Yus 
nahme von Babr, fab. 12. 18—85, fowie ep. ΣΥ, 244 
nannten e8 Θρήκη, w. f., früher aber foll es Σέρχη 
od. Aola geheißen haben, St. B., Eust. gu D. Per. 
822. Man unterfhieb im Allgemeinen 7 Boden ἡ 
tv 'Aclg, Xen. An. 6, 4, 1, ba6 bithyniſche Ihracien, 


θραχησιανοί 


ιτ Βαπβη von ber Mündung bes PBontus bie He⸗ 
ıllea, und ein europiifchese, Xen. An. 7, 1, 14, 6., 
ji. mit Eust.zu D. Per. 822, oder ἡ ἄνω ®p. (tab 
and der Odryſen) und ἡ παράλιος Θρ., Dem. 8 
rg., oder nahm auf ein ἡ ἔξω Bo. ὃ. δ. ein außer 
lb ter GHerfones gelegenes an, Zosim. 5, 21, und 

ἐχτὸς Gogxn, St.B. s. Γότθοι, ἡ ᾽Αστοκὴ Θρ., 
cymn. 729. 2) τὸ τὴς θράχης ὄρος (Hartberg), 
It in Byzanz, Hesych. Miles. fr. 4, 16 (Codin. 
[Φροδέιης ὄρος). ©. θρᾷχιον u. θρᾷῴαιος. 8) 
ochter des Ocean und ber Bartbenope, Andr. in 
zetz. Lyc. 894, St. B. — eine weife und der Zau⸗ 
erformeln und Kräuter fundige Nympbe — der Dies 
va, Arr. b. Eust. zu D. Per. 822, M. des Trieres, 
στ. 5. St. B. ο. Τριῆρεἒς, u. des Bithys, App. b. 
Lithr. 1, von welcher das Land Thracien benannt fein foll. 

Θρακησιανοί, pl. Thphn. 692, 8, Sp. 

Θρακήσιοι, (od), die im Mittelalter aus Thracien 
ach Kleinaſien (Karien, Lydien, Sonien) verpflangten 
‘hracier, Const. Porphyr. de them. 1, 8, daher ἡ Θρᾳ- 
ησίων χερρόρησος, wiees fcheint, von ber fnibifchen 
yalbinfel in einer eingefhobenen Stelle des St. B. 2. 
έὖγαί, und die Landfdaft, τὸ Θρᾳχκήσιον ob. Θρᾳ- 
'ησέων θέµα, Eust. zu D.Per.822, Const.Porph. a. 4. 
)., Epbr. mon. 4088. 

Θρακίδαι, (οἱ), Hartunger (ſ. Bodxn), Abthei⸗ 
ung ober Gefchlecht der Delphier, D. Sic. 16, 24. Sg. 
δρᾳκίδας, πι. Diannsn., Weseb. u. Fouc.Inser.D. 219, 
κ 


Θρφκίζα, fich shrafifch betragen, thraliſch fprechen, 
\pollon. adv. p. 572,8, St.B. 

Opaxızöds, ή, όν, = θρύκνος, w. [., 4 B. Bo- 
πσορος, Eust. zu D. Per. 140, Ίμβρος u. Σάµος, 
dust. ju D. Per. 524, ἔθνος, St.B. s. Boelyss — 
Fuße, ὅ., Strab. 7, 881, fr. 46, ἵπποι, Luc. Iup. 
r. 21, πόλδμος, Ach. Tat. 1, 8. Subst. Yogxıxd, 
Schrift eines Sofrates, Plut. parall. 18. Adv. Θρα- 
εκῶς, Et.M. 70,87. 

Θρόκιον, (τό), Hardeck 1) ein Plag in Byjanz, 
Cen. An. 7,1, 24. Hell. 1, 8, 20. 2) vie thrazifche 
3enöllerung, Paus. 1, 9, 5. 3) ein thragifcher Heer⸗ 
aufe, Ios. 17, 8, 4, f. Oogxsos. 

Opaxuos, ία, in app. prov. 8, 21 αμῶ θροκεία, 
ον, Harther, a) γῆ, Scymn. 740, An.p. pont. Eux. 
4, Prise. Pan. in Euagr. h. eccl. 8, 14, χωρία, Strab. 
0, 471, παραλία, Strab. 1, 6, κῶμαν, Xen. An. 
‚1,18, Plut. Luc. 9, πόλις, Strab. 14, 644, don, 
trab. 2, 71—10, 471, δ., Tbeophr. h. pl. 4, 5,2, ob. 
φρῦς, Zos. 6, 21, u. θρῴᾷκχιον ὄρος — τὸ τῆς 
δράχης ὄρος, w. f., Polyaen. 2,2,6, Eust. zu D. 
’er. 428, u. θρᾳχίαι πύλαν in Byzanz, D. Cass. 
4, 14, in Amphipolis, Thuc. 5, 10, Polysen. 4, 12, 
t. αἱ Θρ. τῶν πυλῶ», Thuc. 5, 10, insbef. Θρ. 
έἶμος, St.B. s. Καβασσός u. 4θως, Plut. Alex. 
2, ferner ἡ ϐρ. Χερρόνησος, Scyl. 67, Scymn, 
98, Strab. 2, 92—7,831. fr. 52, d., auh ἡ κατὰ 
ı» θρῴχη»ν Χ., 8 rib. 2,108, od. ἡ ἐν Θράκη 
K., Strab. 7, 831, {τ. δ8, D.L.1,2,n.2, στόμα, 
sust- zu D. Per. 764, u. (6) ®g. Βόσπορος, auch 
‚ Μύσιος genannt, Απ. p. pont. Eux. 1, Strab, 2, 
25. 12,566, Ptol. 3,4,3—8, 17,2, ö., Marc. epit. 
. Menipp. arg. u. 6—9, Eust. zu D. Per. 140, ober 
B. ὁ ®o., An. p. pont. Eux. 90, 00. Φάλασσα, 
er obere Theil des änätfchen Merret, Strab. 1, 28, 
schol. II. 9, 6, u Θρ. Σάμος ο). Σαµοῦθρόκη, Strab. 
‚0, 457, Herscl Pont. 21, Eust. ju D. Per. 524, 


515 


ἕθνος, ἵθνη, Strab. 7, 289—12, 564, ὅ., Paus. 9, 
29, 8. Polysen. 7,22, An. p. p. Eux. 11, St. Β. s. 
Βασανίσαι — Σκύθαν. d., ἁθη[. φῦλο», Strab. 12, 
642, γένος, Paus. 7, 5, 8, στρατιά, Thuc. 2, 29, 
στῖφος, los. b. Iud. 1,88,9, γέρρα, Plut. Aem. Paul. 
82, µονσιχή, Strab. 10, 471, ebent. ἔεριέ, ferner ὀνό- 
µατα, Them. or. 11, p. 151, ἱερά, xgvuos, Ael.n. 
en. 2, 1, σεροί, Dem. 8, 45 (10, 16), λενοδασία, Ath. 
2,56,f, οἶνος, Ach. Tat. 2, 2, endl. vouos, Xen. An, 
7,2, 23. 83, Ath. 11, 781,d, 72«9n, Eunap, Sard. fr. 
41, u. Ορφεύς ὁ θρῴκιος, Clem. Alex.cohort. p. 18,8. 
str. 5, p. 672, Tzetz. ad Hes. op. 175, a. Snöbefondere 
war fprihw., von Hinterliftiger Auslegung eines Vers 
trage zu Tagen: Θράχμε παρεύρεσες, Ephor. $. 
Strab. 9, 402, Zen. 4, 87, Suid., app. prov. δ, 21 
(Opaxeie παρ.). 6. θρηΐχιος. 

ρακιστί, Adv. auf thraciſch. Theocr. 14, 46 (nach 
den Schol. -- Ἰλλυριστέ od. BovAyapsoık), 3. Emp. 
adv. matb. 1, 218, St.B. 

Θρακοφοίτης, ου, m. Hartlandsgänger ὃ. Ρ. 
der zu den Thrakiern gebt, Ar. fr.198, D. 

Θρᾳκῶν 1) κώμη, f. Harzgerode, Bleden bei 
Antiochia, Ew. Θρᾳκοκωμήτην, St.B. 2) στόα, --- 
Πουκίλη, w.f., Antiph. b. Harp. =. Ἑρμαϊ. 

ϐρᾳκφοε, a, ο», thraciſch, Theod. Metoch. 

Θράµβος, -- Θεράµβως, b. Scyl. 66 BpapPßnls, 
vielleiht ἄκρα, St. u. Borgebisge in Macebonten, 
St. Β. Ew. θραμβαῖοι, attifche Tributliften bei A. 
Rang. 1, n. 186. 187. 169, u. ®papßoberos, St. B. 
Dies auch als Adj. Θραμβαυσία δειράς, Lycophr. 
1400. 

Θρανιῆται, (Banter?), Ew. einer Stabt in Ka⸗ 
πα δα 1, 185, K. 

ρανίψαι, |. Τρανίψαν. 

Θρᾳᾷξ (fo, weil es Spnärefls fei aus Θράεξ, wos 
für Theogn. in Cram. An. 11,18 Θραῖξ hat, zu δε» 
tonen παΦ Eust. gu D. Per. 822, Et.M. 36,54 u. 9. 
v., Regg. Pros. n. 126, p. 449, Cram. An. 1, 25, 
Arcad. 125, 6, vgl. mit Xen. An. 7, 8,26. 7, 6, 41. 
Cyr.1,1,4, Eur. fr. xvıs, 456. Lyc. or. 100, Ar. 
Lys. 563, Strab. 14, 655, Polyaen. 7, 25. 8, 40, 
Plut. Crass. 8, Paus. 5, 12,7. 26,3, App. b. civ. 4, 
136, St. B., ö., Menandr. b. Apost. ®, 91. 2, 27, 
während Piat. Charm. 156, d (ed. Bekk.), Arist. pol. 
5,10, Pol. 5,65, App. b. civ. 1,116, Ath. 4, 161, e. 
7,272,f. 11,489,a, S. Emp. adv. Gramm. 8, 288, 
Porph. abst. 1,39, Schol. gu Il. 15, 741 u. gu Ar. ὅ., 
Et.M. ὅ., Suid. s. Jıowucsog, Plut. v. Hom. 2, 2. 
Begg. Pros. n. 6, p. 428, 9. BpgE ſteht, Hartge, 
Hartländer (fo wirb von Et. M. 277, 58 ter Beis 
name des Grammat. Dionyfios unter andern erklärt 
dıa τὸ τραχὺ τὴς φωνὴῆς, während Theod. b. Arist. 
rhet. 8, 11 εδ mit Φράττεν zufammenftellte, alfo 
Sture d. i. Störer) att., ion. u. poet. Θρῃίξ u. 
Θρήξ, doch ficht auch in ep. Antp. Plen. 176 Θρακός. 
Nah Et.M. 248,81 du. 7), vgl. Lob. par. 99, 1) 
Adj. ἵπποι, Ael.n. an. 16, 25, ἵππευις, Plut. Luc. 28, 
Ίππαρχος, Polyaen. 8, 40, σφενδονῆται, App. b. 
civ. 2,49, dogupögos, Piut. Dem. 29, λεώς, Eur. b. 
Lyc. 100, ἄνόρωπος βασιλεύς, Dem. 28, 188, βα- 
σιλεύς, Dem. 18, 244, Schol. Aeschin. 2, 84, ἄν- 
$owros, Antiph. 5,20, ἀνήρ, Ar. Lys. 568, Xen. 
An.7,8,26, Plut. Crass. 8, Ath. 4, 151,c. 2) Subst. 
a) Einwohner von Thracien, welche nach Jos. 1, 6, 1 
früher Θειρεῖς hießen, f. Θράκη u. vgl. Thuc. 1, 100 
—7,27, δ., Ar. Lys. 568, %lgbe, bei Plat. τερ. 4, 


993 


θρᾶς 


ῃ 





516 


455, ο auch durch οἱ χατὰ τὴν Bpgenv bereläänet. 
Man unterfhieb οἱ ἐν Εὐρώπῃ Όρφκες von ven 
bühynifchen (Ασιανοῖς), Xen. Απ. 7,6, 82. 8, 25, 
Eust. gu D. Per. 822, w. nannte lehtere (οἱ περὶ 
Βιεθυνίαν κατοικοῦντες, D. Bic. 14, 88) wohl au 
θρόχες Βιεθυνοί, Xen. An. 6,4, 2, Scyl. 92, Arr. 
p. p. Eux. 18, 6, vgl mit Strab. 12, 541, Eust. gu 
D. Per. 822, Schol. ΑΡ. Rh. 1, 1110, «ud (of) ®e. 
ol Βιθυνοί, App. Mithr. 1, Arr. ΑΠ. 1, 29,5. Unb 
fo gab es θρᾷκες Ἱστρου, Scymn. 891, Op. Ὀόρν- 
cas, Xen. Heil. 8, 2,5, ϐΘρ. Biorovss, Scymn. 675, 
Strab. 7, 881, fr. 44, ϐΘρ. Γέταν u. Μύσον, Btrab. 
7, 296, Κρόβυζοι, Scymn. 750, An. p. pont. Eux. 
80, TodAlsos, Strab. 14, 649. Gie galten als mord- 
gierig, Thuc. 7, 29, D. Hal. rhet. 11, 5, u. als treulos 
und meineitig, dab. das Sprihw. Θρᾷχες ὄρχια οὐχ 
ὑπίστανται, Maeand. b. Suid., Plut. prov. 56, Dio- 
'gen. 5, 25, Zen. 4, 82, Macar. 4, 70, Apost. 8, 91,c, 
Phot., u. follen Menſchen für Ealz µι Sflaven ver- 
fauft haben, Et. M. 74, Bl, fo daß es ſprichw. hieß: 
Θρᾷξ εὐγενὴς sl (πρὸς ἅλας ὠνημένος ob. ἠγο- 
gaausvon), Apost.8, 91,1, vgl. mit 2,27. In Xen. 

yr.1,1,4 u. Polysen. 7, 25, fowie Dem. 28, 182. 
188 bezeichnet d Θρᾷξ den König von Thracien. b) 
ein König, von welchem bie Thracier ihren Namen hat⸗ 
ten, Const. Porph. de Them. 2, p. 46. ο) Bein. tes 
Grammatilers Aelins Dionyfius, Suid., Strab. 14, 
655, Ath. 11,489,a, Et.M.808, 18. 747, 21, Alex. 
str. 5, p. 672, [. Θιογύσεος. d) Bein. εἶπεν Dionyfius, 
der Truppenführer unter Ptolemäus Philopator war, 


Pol. 5, 66. 

Θραοῦστον, = θραῦστος, Tib. Iul. — Philostor- 
gus, Inscr. B, 6669, Sp. 

8 Bos, m. K. der Bandalen (} 528 n. 
Ghr.), Procop. b. Vand. 1, 8, Theoph. p. 228, Iorn. 58. 

θ ίχον, Name εἶπεν Kaſtells in Thracien, 
Proc. aedd. 4, 11 (806, 87), Sp. 

Opäckas, ου (fo Pol., D. Cass. 66, 12), α (D. 
Cass. 61,20) u. αυ (arfad. Inser. 1518), (6), Kühne 
(f. Et. M.579, 25), 1) ®. eines Ptolemäus, Pol. 5, 
66. 2) Delpbier, V. eines Timolles, Curt. A. D. δ. 
8) Epheſier, Mion. 111, 87. 4) Tegeat, Inser. 1513 
(wo Κλεασθίας Ἔαν ficht, u. Keil απ. ep. 71 Κλέας 
Θρασέαυ vermuthet). 5) Römer, a) ὁ Πούπλιος δὲ 
δὴ Θρασέας Παῖτος (D.Cass. 61, 15) aus Patavium, 
Gonfular u. Schriftft. unter Nero, Plut. Cat. min. 25.87, 
D. Cass. 61, 15. 20. 62, 26. 66, 12. 67, 18, Tac. Ann. 
16, 21, Suet. Dom. 10, u. Them. or. 17, p. 215 (v.1. 
Θρασείας). Ὁ) Θρ. Holexos, Verwandter des Vo⸗ 
rigen, von Garacalla 212 n. Chr. G. ermordet, D. 
Cass. 77,5. 6) Andere: Inser. 1578. 2,2280. 2698, 
6, 6, 7. 1δ. 

Θρᾶσάα, f. Theudenande (bi. kühne), Schiffe 
name, Att. Sem. ıv, ο, 6. 

Θρᾶσείαε, m. Kühne, Kydantide, Boss Dem. Att. 
B δε, in meinen Heften, Κ.). Aehnl.: 

ρᾶσεύᾳα, έως, m. Pythagoreer aus Metapont, 
Iambl. v. Pyth. 267. 

Θράσιον, f.1. für Θριάσιο», w.f., Suid. 

® (6), nach Eust. in Il. jegt Θρασίος bes 
tont, Kühn, 1) Bäonier, Il. 21, 210. 2) Wahrfer 
ger aus Cypern, Αρά. 2,6, 11, ΟΥ. Δ.Α. 1,649, Hyg. 
f. 56 = Phrasius, 8) Soldat bei den Phoklern, D. 
Sie. 16, 78. 79. 82. 4) Et. M. 455, 48, der meint, 
ην Θριαίέ von einem Θράσιος (?) abgeleitet werben 

une. 


θραρῦστος 


Θρασύβουλος 


θρᾶσιστου, m, "Baldmer (d. I fühnes Rei, 
wie Baldram d. t. fühner Rabe), 1) Athener. a) S. 
tes Hagnen, Isa. 4, 27. b) Unberer, Arist. ροῖκ. 


8,6, 6. c) Tefamentsvellireder tet βίαιο, D. 1. 8, 


2. 20. 

Θράσιε (Leon. ep. Bode), des, m. Kühne, 
1) leer, T. des us, Simon. 188 (Απ. app. 
86), Pans. 6,3,4. 2) 6. des Gharmites, Leon. στι 
506 (we jedoch Mein. in del. Απ. gr. Bdgaw u 
Θάῤσυος corrigirt, während ber cod. Θρασός u. Θρ6. 
σνος bat, weil α kurz IR, f. θρασώ). 

8 ‚ (6), neh Et. M. 454. 16 — Om- 
alas, αἶ[ο Hartlandswind (/. θρόκη), ὃ. b. res 
Thracien ber webender, ein Nord⸗NKordweſtwind, Απ 
mund. 4. metsor. 2, 6, Thoophr. vent. 42, Suid., Plin, 
2,47,46, Vitr. 1,6, Sen. qu.nat. 5, 16 (v.i. Thr» 
cias). 

Θρασδκόδοιμος, m. Balbberaht od. (wenn bit 
daraus entflanden, Babo d. h. als kühner glänzent), 
Mannen., Alciphr. 8, 70. 

, Name eines Kaſtells in Rhodope, Pror. 
(806, 11), Sp. 

‚(N), εἰ. (nah Et. M.) θρᾷττα (Ar. 
Plat., Dem., D.L., app. prov.), Sartländern t. |. 
Thracierin, 1) Adj. τρόφος, Theoer. 2, 70 π. Schol. 
γυναῖχες, Them. or. 16, p. 209, µήτηρ, D.L. 2, 5, 
n. 14. 6,1,n.1. 2) Subst., ἡ Θρ., die Thracierin, 
Zen. 4, 91, befonders von Stlewinnen, Ar. Pac. 113°. 
Ach. 278, Pist. Thbeset. 174, a, Paus. 7, 5,8, 
Δε]. ep. rast, 19 (Bodren). — Θριίφιο. war ver 
denen, die ein Gelüfte unter einem erdichteten Ber 
wande verbergen, ἡ Θρᾷττα ἐπὶ τῷ εαρέχεν, apr. 
prov. δ, δ. 3) Name von Sflavinnen, Dem. 59, 50. 
120. 124. 8) M. ver Polyphonte, Ant. Lib. 21. 4) 
ein bunter Meerfifch, Arist, gen. 6, 6, Ath. 7, 829, b— 


Θράσον 
aodd. 4, 11 


9. S. θρήΐσσα u. Bplicca. | 
— * ου, m. Sindbalb (d. i. gewaltiz 
kühn), Thafler. Schriftſt. (sic τῶν φυσικῶν), Ῥο- 


sid. δ. Strab. 17, 790, vgl. mit 1, 29. 

8 νωρ, ορος, m. Hartmann (b. i. kühen 
Mann), ©. des Ktefippus, B. des Antimachus, Paus. 
2, 19, 1, Nic. Dam. fr. 88. 

‚m. Kühne, 1) Mantiner, Schrift. 
Tbeophr. h. pl. 9, 16,8. 17, 1.2. 2) Theffeler, Inzer. 
Thess.n. 8, ed. Keil, Numb. 1857. 

θ ούλη, f. Tsetz. Alleg. 525. Fem. zu: 

Θρασύβονλον, ου, voc. θρασύβουλε, (ὁ), Kung: 
(abget. aus ahd. Ehuonrat d. 5. Muth mit Klugbeu 
verbinvend, f. Arist. rhet.2, 28), 1) Tyrann in Mir 
let, eitgenoffe des Ῥετίαπδει, Her. 1, 20-5, 92, 8. 
Arist. πο]. 8, 8,8. 5,8, 7. 19, Plut. sept. sap. conr. 
3. 8, D. Hal.4,56, D.L. 1,1,n.6. 7,n.9. 3) 6 
cilier, 9) Br. des Φίετον, Tyrann in Syracus (DI. 
78, 2), Sim. ep. 196 (v1, 214), Arist. pol. δ, 9, 25. 
D. Sic. 11, 66—68, Piut. Pyth. or. 19. b) 6. ve 
Zenocrates aus Agrigent, B. des Theron, Pind. P. 6. 
15. 44, 1. 3, 1.45. fr. 90. 8) Eleer, 6. des Aencat, 
Wahrfager, von den Mantineern dur eine Stata 
geehrt, Paus. 6, 2,4. 18, 11. 14,9. 8, 10, 6. — Plut 
mul. virt. 15. 4) Lacetämonier, a) 6. des Tynnichn. 
Diosc. vıı, 239 u. Plut. spophth. Lac. 46. b) Πα. 
zer, ep. ad.xı, 52. 5) Kalybonier, Lys. 18, 71— 
112, d. 6) Athener, 9) Steirler, ©. des Lycus, ber 
die dreißig Gewaltherren in Athen vertrieb, d Φηµο- 
toxds genannt δ. Dem. 19, 280, gew. d Στειρεςύς. 
Aeschin. 8, 196, D. Sic. 14, 82, Piut. Alc. 26, babe 


θρασυδαῖος 


uch wohl bloß durch ὁ σεμνὸς Σεειριεύς bejeichnet, 
9. 16,16. gl. Thuo. 8, 78---106, Xen. Hell. 1, 
‚12—4, 8,84, δ., Ar. Plut. 550 u.Schol. —Eccl, 208 
. Schol., Lys. 12, 52—29, 7, 8. Isoer. 18, 28, Ae- 
chin. 2, 176, Din. 1,26, Dem. 18, 219—57, 42, ὃ., 
figde. Er u. feine Leute, οἳ περὶ (τὸν) Θρασύ- 
Ιουλον, Thuc. 8, 106, Xen. Hell. 2,4, 6, D. βίο. 18, 
ι0---61. 14, 88, Piut. x oratt. Andoc. 9, Polyaen. 1, 
ι0, 9. Er wurde von Bolykrates durch eine Lobrede 
erherrliät, Arist. rhet. 2, 24, u. ter Tag, wo er daß 
Baterland vom Drude der Dreißig befreite, wurde zum 
Fefttag in Athen, Plut. glor. Ath. 7, u. audh feine Nach⸗ 
ommen noch waren hochgeehrt, Dem. ep. 8, p. 1479. 
Sein Grab, Paus. 1, 19, 8. db) beffen Sohn, Dem. 
.9, 280. 290. ο) der Schwiegerfohn des Pifiſtratus, 
>jut. reg. apophth. s. Pisistr. 8. d) Kollyter, wahre 
cheinl. der Ῥ]αι. Alc. 86 erwähnte ©. des Thrafon u. 
Hegner des Alcibiades, Jeldherr u. Staatsmann, Xen. 
Jell. 5, 1, 26, Lys. 26, 18. 21, Aeschin. 8, 188, Dem. 
4, 184. e) Lufler, 6. des Aeſchines, Isae. 7, 18— 
6, d. 5 Ballener, Att. Seew. x,e, 89. g) Antere: 
in Streteg (DI. 118,1), At. Seew. XIII, a, 89. — 
Führer der Berfer, D. Sio. 17, 26. — Ar. Eccl. 866. 
r) Schrift. (über Dobone), St. Β. s. 4ωδώνη, Et, 
vi.298, 11, Schol. Il. 16, 288, Eudoc. p. 108. 137. 
200, Arsen. p. 215. 8) Andere: Inser. 2, 2078, 7. 
2077, Add, ion, (d): Add, δήνος ( 

Θρασνδαῖοι, (6), b. Her. θρασυδήνος (v.1. θρα- 
γύδηος), b. Dem. aus Σ θρασύδαος (v. |. θρα. 
τύδαιος), b. Liban. Decl. 11, p. 227. 289 Θρασύ- 
Iasog, doch p. 226 Θθρασυδαῖος, Hartwig d. h. 
ũhner Streiter, 1) Theffaller, a) ©. des Aleuas aus 
Zatiffa, Her. 9,58. b) Tyrann von Theſſalien, Dem. 
18, 295 (f. Θρασύλαος), Theop. b. Ath. 6, 249, c, 
Plut. Dem. 18. 2) Thebaner, σταδεδύς, Pind.P. 11 
it. u. v. 21, 9. ἀριδαῖο. 8) Sicilier, ©. des 
Theron in Agrigent, D. Sic. 11, 48. 58. 4) 6ίωτ, 
») Staatsmann, Xen. Hell. 8, 2, 27—80, Paus, 8, 8, 
k, f- Θρασύλαιος. b) Eunuch u. Urſache von us 
ıgorad Tode, Theop. δ. Phot, bibl. 176. 

[2] m. Leopold (b. h. mit fühnem Volke), 
κ μ' Pythagoreer, Iambl. ν. Pyth. 367. Wehnl.: 

ρᾶσύδημος, m. Wagenienker des Sarpedon, Il. 
Ι6, 468 (ν. 1. θθασύµηλος). 

8 os, m. Ghuonwald (db. i. kühn wals 
end), Dannsn. auf einer Gnofſiſchen Münze b. Eckbel 
I, p. 809, a. 

Θρασυθής, m. (?) Sicyonier, Mion. ıı, 199, viell. 
Φρασυχλῆς. 

® As, έους, ion. (Her.) έος, dor. (Cyren. 
nser. δ, 5148, 17) εὓς, (6), Hartbert d. h. als 
ũhner glängenb ob. berühmt, 1) Samier, . des Lam⸗ 
‚on, Her. 9, 90. 2) Qtbener, a) Thuo. 5, 19—8, 
9, 8. b) Lektier (vulg. ἐξ 0ἴου, cod. 4έσβιος), 
keschin. 8, 115. ο) Anderer, Plut. x oratt. Lyourg. 
8. ἆ) Thriafler, 6. des Naufilrates, Inser. 105. e) 
Deleleer, ©. des Thraſyllus, Inser. 225. 1) Eleu⸗ 
inier, Att. Seew. xıv, d, 100. 3) Korinthier, Luc. 
l. mort. 11, 2. — ein Ῥθίίο[ορθ, Luc. Tim. 54. 4) 
Bicponier, Mion. 8. ıv, 168. 5) Gyrender, Insor. Cy- 
ren, 

8 ‚m. Argiver, Pind. N. 10, 78. 

Θρασύλαιοε, m. Eieer, Plut.x oratt. Lys. 7 (1.1. 
ür θρασύδανος). 

Θρασ-λασε, m. Baller (ab. Baldheri d. i. mit 
ühnem Όεετε od. Volle), Orchomenier, Keil Inser. 


517 


boeot. 11, 8 (Curt.n. 8). Var. lect. in Dem. 18, 295 
—— u. Ath. 12, 554, ο ({. θράσυλ- 
ος). 


. θρασύλοχος 


, οντος, m. Leonhardt (d. 6. loͤwen⸗ 
fühn), 1) ein Soldat, Ael. ep. rust.9. 2) im Plur. 
Θρασυλέοντες, Boffenreißer wie Θ6ρ., Plut. Epic. 
18. 8) auf einer adhälfchen Münze, Mion. 1, 158. 
4) Insor. 2, 2448. 1Η, 24. 86. 2468, b, 9, 5) 
Titel eines Stücks des Dienander, Ath. 6, 248, Ὁ. 

os, m. Athener, Her. 6, 114 = ®pa- 
σύλαος. 


Θρασύλληος (f. λήιος), Inser. 2, 2078, 7, vol. 


107, b, Sp. 

8 ,‚ov, νοο. Θράσυλλε, (6), Bartbers 
thel (Demin. von Θρασυκλῆς, f. Et. Μ. 98, 54. 142, 
67 u. Lob. path. 187), oft vertaufcht in d. Hoſchr. 
mit Θρασύλος ο). Θράσυλος, w. f., 1) Geerführer 
der Argiver, Thuc. 6, 59.60. 2) Athener, a) Archon 
(61 n.6hr.), Phleg. Trall. fr. 49. b) ein Freund des 
Andocides, And. 1, 150. ο) Feldherr bei den Arginu⸗ 
fen, Plat. Thoag. 129, d, Xen. Hell. 1, 1, 8-7, 29, D. 
Sic. 18, 89— 101, ὅ., Plut. Alc. 29. glor. Ath. 1, Paus, 
6,7,7, D. Hal. Lys. 25, Philooh. in Schol. Ar. Ban. 
1196, Lys. δὲ arg. Seine Leute, οἳ μετὰ θρασύλ- 
λου, Xen. Hell. 1, 2, 15. 17. — Freund des Alei⸗ 
biades, Satyr. b. Ath. 12, 584, f. S. Θρασύλος. 
d) Trierarch, Isae. 7, 5. ο) ©. des Apollodorus, 
Isae. 7, 17. 27. f) @fcufinter, Dem. 52, 20. ϱ) 
einer, gegen den Ariflogeiton eine Rede bielt, διά. 
s. ριστογδίτων. 5) ©. eines Ammonius, Perſon 
des Geſprächs in Plat. αα. symp. 8, 8, 5. 6. i) Ae⸗ 
zoner, ber an einer befondern Art von Wahnfinn litt, 
Heracl. Pont. b. Ath. 12, 551, 6, Ael, v. h. 4, 
25. x) Phliafier, Dichter, Plut. mus. 21. 1) ©. 
eines Thraſyllus, Dekeleer, Inser. 224. — ®. eines 
Thraſykles, ebendaher, Inser. 225. Davon ἐπὶ Θρα- 
σύλλῳ, d. δ. bei feinem Denkmal zur Bezeichnung von 
Dertliägfeiten, Aeschin. 1, 101 u. Scbol., Dem. 87, 
25 (v. 1. θρασύλλου), Herp., Sud. 8) Siphnier, 
Isoor. 19, 5—45, 5. 4) Mendeſier, Schriftfieller, 
Plut. flav. 11,4. 16,2, Stob, fior. 100, 16, Clem. 
str. 1, 145. — Wftrolog und Lehrer des Tiberius 
in Rbobus, D. Case. 55, 11. 57,15. 58, 27, wahrſch. 
auch Schriftfteller u. viell. derfelbe mit dem Diendefier, 
{. Porph, v. Plot. 20, 21, Theon Smyrn. p. 74—145, 
d., Ach. Tat. ad Arat. ο. 16. 19, Schol. Ιαν. Sat. 6, 
575, Taeit. ann. 6, 20. 22, Suet. Τὸ. 14. 62. Aug. 
98, Alcin. εἶσαγ. Plat. 4,4. (6. θρασύλος. 5) 
Cyniker zur Zeit des Antigonus, Plut. reg. apophth. 
Antigon. 15, Senec. benef. 2, 18. 6) Inscer. 162, 4, 
p-288,b. 290,=. 4,8517,9. 7) Berg— Τεύθρας, 
w.f., Plut. fluv. 21,4. 

Θρασύλοε, (6), δ. Thuc. Bpäowios, -- Θρασύ- 
λαος, doch meift bloße Verwechfelung mit θράσολλος, 
1) Athener, Feldhetr bei den Arginufen, Tbuc. 8, 73. 
75. 76 (mo bie codd. θράσυλλος haben), Lys. 21, 
7 (vulg.1. θράσυλλος). 22, 5.7 (codd. θράσνλλος), 
Polyaen. 1, 47. Er und feine Leute, οἱ περὶ τὸν 
Θράσυλο», Thuc. 8, 105. &. θράσυλλος. 2) ber 
Afttolog des Tiberius, f. Θράσυλλος, Them. 5, p. 
68 (ν. 1. δρασύλιος). 8, p. 108 (ν. L θράσυλος). 
11,p. 145 (v.1. θράσυλλος u. θράσυλος). 84, ο. 8 
(v. 1. Θράσνλλος). --- Schriftſteller, D. L. 8, n. 1. 
85. 9, 7, n. 5—18B, d., Porph. Isag. in Harm. Pto- 
lem. 5, 206. 

Θρασύόλοχονι ου, (6), Kühner d. δ. mit kũhnem 





518 θρασυµάχη 


Heere, 1) Athener. a) Anagprafler, Dem. 21, 78. 28, 
17. 50,52; — At. Scew. xıv, d, 82. b) Wucherer, 
Dem. 50, 18. 28. c) Thorifier, Inser. 148. 2) Siph⸗ 
nier, ©. tes Thrafylius, Isocr. Rede 19, über feine Erbe 
ſchaft f.1. 9. 3) Meffenier, Dem. 18, 295. Pol. 17, 14. 

Θρασνμάχη, f. Inser. 8,4984,10, Sp. Fem. zu: 

Θρασύμαχος, ου, voc. θρασύμαχε, (6), Wie 
nent, ahd. Wicnand Ὁ. i. fübner Kämpfer (f. das 
Mortfpiel 5. Arist. rhet. 2, 28), 1) Athener, a) Lys. 
8,14—16. b)Isae. 4,2. 6. 25. co) Aeschin. ep. 4, 
6. d) Ross Dem. Att.5. 2) Chalcedonier, Sophift, 
Scrifift. u. Perfon in Plat.rep. f. 328, b u. ff., vol. 
mit Phaodr. 261, c—271, e, ö., Arist. soph. οἱ. 88. 
rhet. 3, 1—11, D. Hal.Lys. 6. de vi Dem. 8. Isae. 
20, Plut. qu.symp. 1,2, 8,D.L.5, 5, π. 11, Philostr. 
v. soph. 1, 14, Themist. 21, p. 252. 26, p. 828, Ath. 
10,416, 8. 11, 505,c, Clem. Alex. str. 6, p. 634,9, 
Schol. gu Ar. Av. 880 u. zu Isocr. 11, 19, Greg. C. 
L. 83,89, Arist. or. 46, p. 489, Suid., A. Sein Grab 
mit Grabfihrift, ep. in Anth. app. 859 u. Ath. 10, 
454, f. Er und feines Gleichen, οἱ περὶ Θρασύμα- 
χο», D. Hal. de Dem. et Arist. 2. Adj. ἡ Θρα- 
συµάχειοε ἑρμηνεία, D. Hal. deviDem.8. 3) Kos 
rinthier, Zebrer des Stilpo, Heracl. Pont. b. D. L. 2, 
11, Π. 1. 4) Thespier, Inser. 1604, u. als Patron. 
Θρασυμµάχιος von einem Archias, ebent. u. Leak.n. 
77. 4) Atratier, ©. des Ulerander, Archon in Theſ⸗ 
falien (DI. 1418, 8), Porph. Tyr. fr. 5, 2 od. Eus. Chron. 
Arm. p.180 u. ff. 5) aus Kyme? Arist. polit. 6, 4, 
3. 6) Andere, Prise. ΧΥΙ11, 25. — Inser. 2, 8441. 

Θρᾶσυμένης, ους, m. Kühnmurh (ah. Chuon⸗ 
mut), 1) Athener, Inser. 183. 2) Rhodier, Mion. 111, 
415. 

θρᾶσύμήδης, ους, cp. (11. 14, 10, Qu. Sm. 2, 297) 
w. Ross Inser. ined. 111, 298 &og, dat. &s, acc. έα (11. 
9, 81. 17, 705, Qu. Sm. 2, 267) u. in Profa ην 
(Paus. 2, 27, 2, Apd. 1,9, 9), voc. θρασύμησες, Qu. 
Sm. 2, 268, m. Heuwald, αδὺ. Hugibold, ital. Ubolda, 
d. i. fübner Gedanken voll, 1) ©. des Neftor, U. 9, 
81—17, 705, ὅ., Od. 8, 414— 448, d., Qu. Sm. 1, 842 
---θ, 540, d.,Apd. 1,9, 9, Ath. 14, 660, b, Paus. 2, 18, 
8. 4, 31,11. Sein Grabmal, Paus. 4, 36,2. 2) v. 
l. für Θρασύδημος, w. f. 8) Meffenifcher Heer⸗ 
führer, D. Sie. 12, 61. 4) Barier, Erzgießer, Paus. 
2, 27,2, vgl. Ross Inscr. ined. f. 111, Ρ. 49. 5) He⸗ 
räer, Plut. def. or. 50. 6) Pythagoräer aus Mitar 
pont, Iambl. v. Pyth. 267. 7) Atbener, 9) ©. des 
Bhilomelus, Schwiegerfohn bes Piflfiratus, Polyaen. 
5,14. b) Sphettier, Dem. δδ, 6—8. 8) Heralleot, 
Memn. fr. 59. 60, f. Phot. 289, a, 80. 

s Θρασνμηδίδηςφ, m. Suncwalds, Philem. lex. 
«45, 90. 

Θρασυμηλίδας, πι. ( Buckard? d. i. lühn wie ein 
Shafbod), Epartaner, Thuc. 4, 11. 

Θρασύμηλοε, m. ν. |. Όυπ θρασύδηµος. 

Θρασυμίδης, m., f. 1. für θρασυµησίέδης, Et.M. 
165,56, f. Keil on. 54 u. Lob. par. 4. 

Θρασυνία, (ή), λίμνη, der Thrafimenifche Eee, 
Plut. Fab. Max. 3. 

Θρασύνναλος, ου, Kühnel, Delier, Inser. 158. 
Θρασύνων, m. Kühnemann, Mannsn., Inser. 
2886. ' 

Θρασύξενοε, m. Baldewein, ahd. Baldwin Ὁ. ἱ. 
fühner Freund, 1) Μάρκος Αὐρήλιος Bo., Varier, 
Thierfch par. Inſchr. u. 19. — Inser. 2377. 2) Inser. 
9808, c, Add. 


Opnten 


Θρασυπείθηε, ους, tor. ευς, m. Nandrat t.i 
fühnen Rath gebend, Anaphäer, Inscr. Ross 16, f. Ahr. 
—— — 2, 333 d, Add. 

ſ. Θαρυπτε. 

Opdous, ος τα, Ruhr, a) Nibener, Ross Dem. 
Att. 181. b) Delphier, Inser. 1690. S. Bangabt 
A.H. 1642. 

Θρασνφῶν, ὥντος, m. Hartbert als Starker ot. 
tühn glängend, ὁ Kızuwwaöc, Inscr. 668. 

&, οὓς, f. BaltHilde d. ἱ. die fühne, Bein. 
der Athene, Lycophr. 986. 

Θράσων, ὠνος, m. Red, 1) Athene, a) Ἕρ- 
xseös, Din. 1, 88, Aeschin. 8, 138, Dem. 18, 137. 
b) ᾽ανακανέύς, Vater u. Sohn, D. L. 7,1, n.9. 16. 
«) Βουτάδης, Inser. 147. d) Sphetticr, Inser. 158. 
e) Kifyuner, Ross Dem. Att. 16. f) V. des Thraſv⸗ 
bulos, Plut. Α]ο. 86. 2) Spracufaner, Schmeichler tes 
Tyrannen Hieronymus, Pol. 7,2, Bat. b. Ath. 6, 251. 
e, Liv. 28, 5. 8) Tyndareer, Oic. Verr. 4, 22. 1) 
Byzantier, Mion. 1, 877. 5) GErigießer, Strab. 14, 
641, Plin. 84, 8, 19. 6) reigelaffener des Cucie. 
Cic. fam. 2,7. 7) Untere, Luc. d. mer. 12, 8. — 
Inser. 2, 1823, 7. 1897. 8) Berfon in Τετ. Eunuch,, 
überb. ſtehende Berfon der neuen Komödie, Menand. 
miles gloriosus, 

Θρασώνδαε, m. Thebaner, D. Sic. 18, 98. Όδοι 
--- dem ZIlgden. 

Θρασωνίδην, ου, b. Xen. Θρασωνίδας, m. Kühe 
nede, 1) Eleer, Xen. Hell. 7, 4, 15. 2) Korinthier, 
Ael. v. h. 14, 24. 8) Parier, Inser. 2435. — επ 
Bilthauer, BR. Rochettel.A Μ. Schorn. 61. 4) Eier 
ter, D.L. 7, 1, n. 66, Suid. s. ἔρως. 5) Inser. 3, 
2485. 6) Perfon bei Mienander, Piut. cup. div. & 
— uUeberh. Θρασωνίδαν d. i. Poffenreißer wie Ihr. 
Plut. Epic. 18. 

Θρασώνιοα, böot. Patronym., Beln. des Orchome⸗ 
niere Divtimos, Keil Inser. boeot. 11,87.— A. Ban;. 
II, n. 1304. 

θρᾷττα, ſ. θρᾷσσα. 

Θράῦὕλλος, m. *Hartberthel, = Θράσυλλος, 
f. Ahr. Dial. 11, 78, Argiver, Inser. 1120. 

Θρανστήλας, (0), ein Gothe, Io. Ant. fr. 201, 4. 
211,4. 

Opatoros, f. Bruch, Staͤdichen in Elise, Xen. 
Bell. 7,4, 14, f. Yomorös u. θραοῦστος. 

Θρέικες u. fem. Θρίισσα, ας, tor. = ΘΟᾷΣες 
u. θρᾷσσα, St.B. s. Θρόχη, [. Leon. ep. vii, 665 
ot. Tbeocr. ep. 16. 

Opfern, f. Diorna (Dirne, Dienerin), Sreigclaf- 
fene des Theophraſt, D. L. 5, 2, n. 14. — Aurelin 
Inser. 4, 9557. 

Operriavös, m. Mannen., Inſchr. in Bulletino del 
Instit. 1589, p. 216, K. Aechnl.: 

Operriay, m. Thiemann (ο. i. Diener), Abe 
ner, Inscr. 278. 

Θρέπτοε, m. Ziemann (ο. i. Diener), Atbener, 
Inser. 266. 2,2690. 3332. 8786. 4, 6864. 

Θριψάγρωστιε, m. äpnl. Dorfenbad (εὐδανμο 
νεῖ δὲ — πᾶς ἀγρότης, ὃν layer Evrog τῶν ἑαο- 
τοῦ ῥευμάτων, Nic. Eug.), Bollename bes Sluſſet 
Melirchoa, Νίο. Eug. 8, 71. 

Θρεψίππας, m. Marquard (db. i. Pferde ρῇς 
gend), 1) S. des Heralles u. einer Thespiade Apd.?, 
7,8, f. Lob. Ai.298. 2) Inser. 4,8459. 

Θρηΐκη, (N), ion. = Θράχη, Her. 1, 168—3 

19 


θρηιχίη 


Θρηικίη, f., ep. = Θράκη, ΔΡ. Eh. 1, 614. 826. 
113 u. Schol., Antip. ορ. ıx, 428, ad. ıx, 805, 
uid. 

θρηΐκιοε, in (einmal in fr. ad. 100 ed. Bergk auch 
Jonixsos πέτραε), sov, ερ., Iyt. (Pind.) u. ion. (Her.) 
= Bopgxsos, dah. ζώνη, ΔΡ. Βὺ. 1, 29 u. Schol., 
Ἔδερος, ἄρουρα, πέζα, Πώ», ΑΡ. Rh. 1, 795, Nonn. 
, 086---48, 2, Qu. Sm. 6, 246, Christ. ecphr. 11, 404, 
db. προµολαί, στόµα (b. Chalcit), Dam. ep. 11, 9, 
). Per. 76% u. Eust., vgl. mit Eust. zu D. Per. 822, 
» fo πόντος vom nördlichen Theile des ägäifchen 
Reeres, Il. 23, 280, od. πόρος, Arch. ep. x, 7, u. 
3öonıogog, D. Per. 140, Ber. 4, 88. 7, 10, y, το 
[έλαγος τὸ 6ρ., Her. 7, 1—76, u. Eßoos, Phil. 
‘hess. ep. ıx, 56, dagegen Asum» von Eyzilus, ΑΡ. Rh. 
‚1110 u. Schol., u. fo [ε[εα wir auch Νέαν ®oni- 
ices bei Dosiad, 2 (XV, 25) Op. Σάμος für Zauo- 
Hoczn, 11.18, 18 (Strab. 10,457), Qu. Sm, 18, 467, 
). Per. 524, Nonn. 18, 898. 29, 198, u. Aluog, D. 
’er. 429 u. Eust., u. χολώνη 4θω, ΑΡ. Rh. 1, 602, 
ıberh. σκόπελο», Nonn. 48, 72. — Endlich Yon 
las πύλα», Thor von Abdera (wahrſch. nach Nor⸗ 
en), Hippoer. Epid. 111, 124. Insbeſ. heißt aber der 
Βορέας oft fo. Hes. op. 551, ΑΡ. Rh. 1, 214—4, 1482, 
., Tyrt.fr.8, Ibye. 1, u. fo überb. ἄνεμοι, ΑΡ. Rh. 
1,954, u. Ὄρφευς, ΑΡ. Rb. 4, 908, Phanocl. fr. 1, 
Γηρεύς, Pamph. ep. ıx, 57, vgl. mit νύμφη, Nonn. 
), 90, yuyalxes, Qu. Sm. 9, 842, ἀνήρ, Her. 4, 88, 
rer». orsc. b. St.B. α. Θράκη, od. ἀρης, Nonn. 27, 
318.48, 227, λόχος, Simon. fr. 176, φάσγανο», ξί- 
Γος, 11.13, 577. 28.808, ἄμυστις, Call. fr. 109 5. 
th. 10,442, f, πλόχαμος, ep. ad. vis, 10, πᾶλον, 
Jippon. fr. 41, ταῦροε, Pind. Ῥ. 4, 866, u. γέρα- 
vos, Nonn. 14, 882, χέλυς, Phandel. fr. 1. 

Optik, κος, cæscç (fo I. βειδ, ΑΡ. Rb., Qu. Im., 
Sallim., Anth. bisweilen, denn in ΑΡ. Rh. 1, 24. 
82, Nonn. 48, 194, Qu. Sm. 9, 848, Crinag. ep. x, 
ιά Call.h. 8,114, Nic. Ther. 48, u. fr. b. St.B. ο. 
άθως ficht auch Ixos u. ἴχες, u. fo flets in D. Per. 
122. 828. 575), voc. Bones, Philod, ep. vı, 849, 
Ist. pl. θρήκ», ΔΡ. Rh. 4,820, δ., (6, od), ερ. u. 
on. = Θρᾷξ, w. [., 1) Adj., στρατός, ΑΡ. Rh. 1, 
‚78, ἀνήρ, Archil. fr. 5 δ. Ath. 10, 447,b, 49ως, 
tie. b. St.B. ο. 4θως, Aluos, Call. h. 8, 114. 4, 
8, ἄψυνθος, D. Per. 575, πόντος, Nonn. 48, 
94, 4υκοῦργος, ep. ad. Plan. 127, Βορέης, Ant. 
id. vii, 808, Ζέφυρος, Philod. νι, 849, ἀήτης, 
‚rinag. x, 24, im neutr. ἔργον, Her. 8, 116. 2) 
jubst., @inwohner von Thracien, dab. Yoprsxes 08 
ν τῇ Ασίῃ, Her. 8, 90. 7, 75, G0. Κρόβυξου, 4, 
9, Βρύγοι, 6, 4ὔ, 4 ύνθνου, Her. 9, 119, u. im 
g. Θάµυρες, I. 2, 595, Ὀρφεύς, Aristot. ερ. 48 
app. 9), ep. vı1, 617 (D.L. prooem. n. 4), Οἴαγρος, 
‚p. Rh. 1,24. Denn es brauchen außer Her. 1, 23— 
‚ 119, Hellen. b. Ath. 10, 447, ο insbef. vie Epiker, 
.. 2, 695—10, 434, ὅ., ΑΡ. Eh. 1, 687, Qu. Sm.a. 4. 
>.. D. Per. u. in Anth. diefe Form. 

Θρήΐσσα,ιρ. = θρᾷσσα, alö Adj., »άπη, πέξα, 
Tonn. 2,899. 29, 840, Zäuos, Nonn. 8, 186. 48, 
11, «don, Nonn. 89, 882, πεύκη, Nonn. 48, 202, 
'geodttn, Nonn. 4, 826, στρατνή, Nonn. 27, 820, 
καβειρώ, Nonn. 14, 21, u. γυνή, Nonn. 4, 4, ep. 
11, 806 (Plut. Them. 1), Et.M. 

Θρήκη, ns, voc. (Eur. Khes. 881) Θρῄκη, f. ep. 
. bei Tragg. (Aesch., Eur.) = ®pexn, Il. 11, 222 
—20, 485, ὅ., Hes. op. 505, ΑΡ. Eh. 1, 318, Nonn. 


519 


4, 244—43, 488, d., Qu. Sm. 8, 855, Orph. Arg. 
71. 1381. h. 80, Arist. ep. 66, Simon. 227 (app- 
87), Phil. Thess, ıx, 88, ἆθ. Plan. 92, D. Per. 898, 
Aesch. Pers. 509. 566, Eur. Alc. 67 — Rbes. 931, ὅ. 

Θρῄκηθεν, Adv. von Thracien ber, Il. 9, 5. 72, 
Strab. 1, 28. 

Opuenrde, Adv. παῷ Thracien hin, Od. 8, 861, 
Qu. Sın. 1, 168. 

Opijxtos, a, ο», 5. att. Dichtern (Aesch., Soph., 
Eur., Ar.) u. fo auch bei Anacr., welcher 79 den voc. 
Benzin πῶλε hat, = Bogziog, 1. 5. ——— Ar. 
Ban. 681,.ἴπποι, Eur. Ale. 1021, ἅρματα, Eur. 
Rhes. 616, ἑππότας, Eur. Hec. 710, τροχηλάτης, 
Eur. Rhes. 950, στρατός, στράτευµα, Öyos, στο- 
Ar, λεώς, Eur. Rhes, 290. 745. 802. 818. 622, 
παῖς, Eur. Rhes. 061, ξένος, Eur. Hec. 7, πέλτη, 
Eur. Alc. 498, προσφδέγματα, Eur. Rhes. 247, 
πνοαί, ἀήματα, Acsch. Ag. 654. 1418, Bopgris, 
Eur. Cycl. 829, κλύδων, πόντος, Soph. Ο. Β. 197 
(v. 1. Bonixsog), Eur. Rhes. 440, χΦώ», Eur. 19ο, 
86, ἔπαυλοι, Acsch. Pers. 870, κάµαξ, Eur. Hec. 
1155. 

Opijt (fo Eur. Hec. 682. 774. Rhes. 481), An« 
bere Θρῇξ Π. Bock, Θρηκός etc. pl. Θρῇχες, 
Bonxör, dat. att. Θρήξέ (Eur. Hec. 428. 1267. 
Rhbes. 744), ερ. u. poet. θρῄκεσσήν), ΑΡ. Rh. 2, 
238, Phanocl. fr. 1, ep. u. trag. = Θρᾷξ, w. f., 1) 
Adj. ἁυμός. πόθος, Eur. Hec. 1055, Simon. ep. 
171 (Υ11, 25), µόρος, Eur. Rhes. 878, ποταμός, 
Eur. Rhes. 894, Φίλιπποι, Soph. fr. (658 ed. D.), 
in Schol. Il. 16, 705, Eur. Hec. 428, Βορέας, Theocr. 
25, 91, Nonn. 2,688. 48,238, Zusedins, Diosc. ep. 
νι, δΙ, Simon. Υ11, 27, dsoundns, Eur. Alc. 488, 
ξένος, Eur. Hec. 774. 890, σοφιστής, Eur. Rhes. 
924, ἀνήρ, ἄνδρες, Il. 4,519. 24, 284, Eur. Hec. 
19—1086, ὅ., στρατός, Eur. Rhes. 429—662, 3. 
2) Subst. II. 5, 462—14, 227, 8. (Strab. 7, 206), 
ΑΡ. Rh. 1, 821—4, 288, ὅ., Antip., Damag. u. 4. 
epp. in Απ. vı, 885. vıı, 540. app. 250, Soph. Ant. 
969, Eur. Hec. 1047. Ries. 407—804, 8. 

ΘρήΕ, u. b. Ios. Θρῇσα, ας, f. Kaftell in δα, 
Strab. 16, 763, los. arch. 14, 18,9. 15, 2. b. Ind. 
1,18, 8, 6. Phou. 

Θρήξονοε, ὄνομα χύριο», Suid. (wenn griedh., ähnl. 
Riedeſel). 

Opnwokdirns, ſ. Τρεπολίτης. 

Θρῄσσα--- θρᾷσσα b. Tragg. u. auch Plut., Ρο. 
laeph.), 1) Adj. xs$4on,.Hermes. 5. Ath. 18, 597, 
b, σανίδδς, Eur. Alc. 967 (dat. ass), σχοπνά, Sopb. 
fr. 229 ed. D., πνοαί (dat. αισε», or. Πσεν), Soph. 
Ant. 589 (ορ. Eust. 7382, 28). 2) Subst. Suid., Pa- 


Bpia 


‚laeph. 88, 1,u. al ®o. περὶ τὸν Aiuo», Plut. Alex. 2, 


Θρῖα, in Schol. Ar. Av. 646 u. Phot. Θρία ot. 
Θρεία, b. Archil. in Cram. An. Par. ıv, 188. 21 
Θριά u. Θρική (?), παῷ St. B. u. Hesych. aud 
Bow, ους, ja nah St. B. au Θρίω», u. nad B. 
A. 1415 Yosws, ώ, nach St. Β. auch Θριαί u. Θρί- 
as, αντος, Dreyleben (fo nah Et. M. u. Pherec. 
in Cram. An. a. a. O.) attifcher Demos zur dneifchen 
Phyle gehörig, Synes. ep. 185, St. B., Inser. n. 
12. &w. Θριάσιοε, Dem. 85, 84. 49. 41, 8. 50,47, 
Plut. x oratt. Demosth. 17, D.L.4,4.n.1, St.B., 
Inser. 140. 181. 645, Att. Seew. 11, 87, Ross Dem. 
Att. 6. 17. 86. 88, u. von Θριαί θριαῖοα, u. Opi- 
ασικόᾳ, St. B. Auch als Adj., a) αἱ θριάσιαι πύ- 
das, das fpäter Dipylon genannte Thor in Athen, Plut. 





520 


Per. 80, Phot. 95, 1, Harp. ο. ᾿ἀνθεμόκριτος, 
Hesych. (cod. Θρµαμµίσκαν). Ὁ) τὸ θρῖᾶσῖον πο- 
σίον, andy bloß τὸ θριάσιον (Plut. Per. 8. Arat. 
83), der öl. Theil der Eleufinifchen Ebene, noͤrdl. vom 
Kithäron, öſtl. vom Parnaß bis zur Küſte, Her. 8, 
65. 9, 7, Thuc. 2,19, Apd. 8,14, 1, Andr. b. Strab. 
9, 892 vgl. mit 895, Plut. Ages. 24. Them. 16, 
Suid, s. ἴαχχος. Adv. Θριῶθεν ron Thr., St. B., 
Θριῶῖε, nach Th., Thuc. 1, 114, Hesych., Ioh. Al. 
p. 64, 27, St. B., entlih Θριῶσι, Theognost. 157, 
26 (Θρίωσι) od. Θριᾶσιν), in Thr., Xen. Hell. 5, 
4, 21, Isae. 11, 42, St. B., αμῷ Θριῆσιν, Ath. 6, 
255, ο. 

Θρῖαί, inEt.M. Bplas, Nornen, eigtl. Dreyen 
(fo nad Et. M., Philoch. hei Zen., u. Pherec. in 
Cram. An. Par. ıv, 188,21), T. des Zeus, drei Nymphben 
am Parnaß, Erfinderinnen der Weiffagung durch Steinchen, 
welche davon θρεαέ hießen, fo wie weiffagen 9ρεᾶσδαν 
u. ὁριάξει», Et.M., Hesych., St.B. ©. Ἡ. Μοτο. 8, 
552, Philoch. δ. Zen. 5, 75, Pherec. α. a. O. 

Θρίαμβος, m. (nah Einigen *Feigenlauber), 
Bein. des Dionyfos, D. Sic. 4, 5, Plut. Marcell. 22, 
Arr. 6, 28, 2, Ath. 1,80, b. 

Θριάσιο», m.Inser. 8, 4984, 10, Sp. 

Θρίγκη, f. Zinne, St. Libyens bei den Säulen des 
Herakles (viel. = Θίγγη), Hecat. b. St. B. Ew. Bpry- 
æcetoc, St. B. 

Θρική, f. θρῖα. 

Opivaria, ey. θρϊνακίη, {. Triefels, Dret Huͤ⸗ 
gel (fo Timae. in Schol. ΑΡ. Rh. 4, 968, Hesych., 
Et. M., Βιταὺ. 6, 265, — Τρινακρία, von den drei 
Vorgebirgen Lilybäon, Pachynon u. Pelorion, indem 
des MWohllauts wegen ausfiel, Lab. par. 15, u. 9 tu 
das folgende ϱ fi erklärt, Buttm. Gr. 17, 5) nad 
Antern, St.B.s. Τριναχρία, Sablau d.i. Rand bes 
Dreisade, bei Homer Od. 11, 107. 12,127. 19, 275 
eine Wunderinfel, bei den Folgenden Sicilien, ΑΡ. Rh. 
4, 968 u. Schol. — 992, Nonn. 15, 278. 27, 195. 88, 
169, Qu. Sm. 5, 648, Leont. ep. ıx, 579, Apd. 1, 
9, 25, Suid. u. d. 9. angef. St. Adj. Θρινάκιοε, 5.8. 
ὕδωρ, ep. ad. v11,714. 6. Τρινακίη u. θρίναξ. 

Θρίνακος, ου, 1)πι. "Dreizad, Babel, Herrſcher 
von Sicilien, nach welchem das Land benannt fein fol, 
Schol. Αρ. Rh. 4,968. Aehnl.: 

Θρίναξ, axos, m. 1) ©. der Sonne, Nonn. 14, 
44. 2) 1. Name von Sicilien, Suid, 

Θρίνων, m. falſche Lesart für Ῥένων in Hippoer. 
Epid. 6, 76. 

Θριξάλλιοε, m. Shhnittermond (von θρίξα, fl. 
9solcas, vgl. Schol. Aesch, Ag. 544) Monatsname, 
Inscr. Lam. 8, Curt. A.D.n. 24. 

Θριοῦε, οὔντος, Zaubenheim, 1) Mannen., Athe⸗ 
ner unter Thefeus, von welddem die Stadt s. 2. benannt 
fein foll, St. B. 2) St. an der Norbweftfüfte des Bes 
loponnes, &w. Θριούντιος u. Θριάσιον,͵ St. Β. 

Θρίπια, sog, m. Aegyptier (viel. eine Gottheit), Pa- 
pyr. Cas. 42, 2. 

θρισίτιδε ἢ Ὀρισίτιδες νῆσοι δύο, zwei In⸗ 
feln im rothen Meere, Ptol. 4, 7, 87. 

θρίφιᾳ, ος, sd, Inser. 8, 4711,2. 8, vgl. Le- 
tronne 1. des Sav. 

Θριό — θρῖα, w. f., u. zwar ber Demos u. das 
Babrlagerfteinden, nad Hesych. aber aud) ein Feſt 
"θριθθον, Θριοῖε, Θριῶσ:, .@ 

ριῶθεν, θριῶ νῶσι, [. Hole. 
θροά page, Ὀριώσι, ]. σρ 


θριαί 


va, 1) St. in India extra Gangem, Ptol. 7, 


θύαμις 


2,7. 2) St. in Serica, Ptol. 6, 16, 6. Dazı θρύα- 
vor, Bolt in Serica, Ptol. 6, 16,6. 

Θρύασκα, St. in Karamanien, j. Diirofi od. Gr 
τεβ, Ptol, 6, 8, 14. 

Opöpos, m. Ehred (= Toduses,  [. Opeva- 
κία), Delphier, Inser. 1704. 

p axoc, m. = θόρναξ, w.f. 

Opovia, ep. (Hes.) Θρονίη, Stußl, eine Aiyınpke, 
nach weldyer Θρόνιον benannt fein foll, Schol. 11. 588, 
nah Hes. fr. 9. T. des Belos. Aehnl.: 

Opovixos, od, Inner. 8, 5984, ο, 14, Sp. 

Θρόνιον (τό), Stublingen, 1) Hauptſt. der epi⸗ 
knemidiſchen Lokrer am Boagrius beim |. Romani. N. 
2, 588, Thuc. 2, 26, Aeschin. 2,182, Scyl. 61, Pol 


17, 9, D. Sio. 12, 44. 16, 88, Theop. δ. Harp.. Demetr. | 


Call. 5. Strab. 1,60, vgl. mit 9, 426, Paus, 5, 22, 
4, Ptol. 8, 15, 17, Heeych., Et. M., Suid., St. B. 
Ew. Θρόνιοι, Strab. 1, 60, St. Ἡ., Θρονίτης (au 
Θροριώτης), St.B.s.v. u.s. Ζεφύριον, u. ΘΌρονι- 
εὐε, St. Β., dab. ἡ τῶν Θρονήων χώρα, Pol. 9, 
41. Adj. f. Θρ ‚ddos, πόλις, Eur. I. A. 264, 
u. Opovtrıs, «dos, Lyoophr. 1148. 2) Ort der Leni» 
ſchaft Thesprotia in @pirus, Paus. 5, 22, 8 u. Απο. 
app. 248. 

Θρόνιοε,πι. Stuhl, Mannen., Nonn. 82, 188. 

Θρόνοι, pi. ähnl. Kaiſerſtuhl, St. u. Vorgebirge 
in &ypern, Strab. 14, 688, Ptol. 5, 14,2. Aebn!.: 

Opövos, m. Berg in Sölefyrien, j. Soltin, An. stad 
mar. magn. 148. 

Θρουσκανόε, m. (Shreier?), Mann aus Thule, 
Anton. Diog. erot. 6. (Phot. 110, b, 9). 

Θρναλλία, dos, f.ähnl. Zunder, Frauenn., Al- 
ciphr. 1, 89. — Hetäre, Gorg. b. Ath. 18, 583 ο. 

Θρύανδα, Biefentbal (= Binfenthal), St. in 60: 
cien, Ew. OpvavSets, St. B. 

Opiserea, (N), u. b. St. B. au) θρυόει — Θρέ- 
ο», w.f., Il. 11,711, Strab. 8, 849. 858, Hesych,, 
St. B. Ew. Θριονσσαῖος u. θρυούσιοε͵ St. B, 

θρδον, (τό), b. Theogn. 20, 25 gen. Θροοῦ, 
Binsdorf (f. δε. Β. 6. ν. μ.ο. Τρεμιθοὺς, Heeych.), 
St. in Elis am Alpheus, beim j. Agulinika, (mad 
Hesych. u. Theogn. in Arkadien), das fpätere αρα. 
Hon (Strab. 8,849), f. II. 2, 592, Qu. Sm. 2, 241, δι 
B., Hesych., Ew. Opvolvrios u. Θρνούντιος fo wir 
Opvirns, St.B. 

Opvönoy, m. = Θρόνιον, St. der Εοΐτες, He- 
sych. 


Θρά, f.1. für Θριά, f. Bpta,Hesych, 

v Θναγγελεύε, m. (Eil boten?), St. Inser. 2919, 
‚14. 

Θυάδα, al, f. Beids, ddos, Et. M., Schol. ΑΡ. 
Rh. 1, 686, Plut. prim. frig. 18. 

Ovanla, as, ἡ, Schierte (von scioro = impetuose, 
alfo rafcher Anlauf), Kaftell im Süden von Sicyon. 
Xen. Hell. 7, 2,1. 28.4, 1.11. 

O8auıs, sos, Healiod. εὔος, sv, voc. (Heliod.) Θύα- 
ns, (6), Schierenbed, Schierenberg, Schierke 
(f. θναµία), 1) SL in Epirus, j. Kalama, Thuc. 1, 46, 
Βιτοῦ. 7, 824, Paus. 1, 11, 2, Phylarch. δ. Ath. 8, 78, 
b, Cie. Att. 2, 7, Plin. 4, 1, 1, Ptol. 8, 14, 5 (Θυάμιεος 
ἢ θυάλµιοι HoTauo?). 2) {.(ἄκρα) θύαμις ἢ Θέαλ- 
μις ὄκρα, Vorgebirge in Thesprotien (Epirus), |. Kala⸗ 
πια, Ptol.8, 14,4. ὃ) Dorf δ. Arachoſia, Ew. Θναμίτηε, 
δι. Β. 4) Eigenn., a) S. des Tarberus, Anführer der Cy⸗ 
räer, Nonn. 26, 181. 82,186. b) S. des. Kalaflris, ägnpe. 
Räuberhauptmann, Heliod. 1, 18.2, 26. 


θύαμος 


Θύαμον, τὸ ὄρος, Schierenberg fr θναμία), 
Sturmhaube, Berg in Alarnanien, |. Spartovunt, 
Thuc. 8, 106. 

Θνανδρίτης, m. Gott der ταδε, Marin. Procl, 
19, = Θεαρδρίτης in Damasc. b. Phot. bibl. 847, 
26. Bgl. Inser. 4609. 

Otapıs, m. $I. bei Dorpläum, Cinnem. 4, 22 (191, 
16), nad) Toll. Conj., Sp. 

Θνάτ ων, n. pl., Arces. ep. b. D. L. 4, 6, 
n. 4 u. in N. T. apoc. 1, 11 (to v. 1.) au 
Ovärea, ας, f. ebenfo Liv. 87,44, Plin. 5, 29, Bl, 
ἁθπί. Kindel brück (denn nad St. B. nannte Selen⸗ 
tus Nitator das frühere Heldnesa od. Σεµίραμις 
zu Ehren feiner neugebornen Tochter άτειρα, more 
aus Θσάτειρα wurde). 1) St. im nördliäften Theile 
des inneren Lydien, |. Albilfar, Pol. 16, 1. 82, 26, 
Ῥ]αε. Sylt. 26, Ptol. 5, 2, 16, N. T. act. ep. 16, 
14. apoc. 2, 18, St. Β. s. v. u. ο. ᾽Απολλωνία, 
Schol. Il. 20, 892, Liv. 87, 8. 21, Inser. 8, 8982, 
9, die daran anfloßende Ebene τὸ πεδίο» τὸ Θνα- 
τείρω», App. Syr. 80. Ew. vos, St. B. ο. 
v.u. 5. Ayxupa, Suid., Plin. 5, 80, 88. Dah. Ovo- 
τιρηνή, Iuser. 8, 6568. 2) nach Plin. 4,12, 19 hieß 
auch eine der Echinaden fo. 

Θνάτηςε, m. Gefandter der Miftmianer, Agath. 8, 
16 (174, 8), Sp. 

ὧν, Ort in Lydien, wahrſch. = θύμ- 
βραρα, D. Sic. 14, 80. 

γυναῖκας, Römifche Frauen, Inser. 8, 
6280, Β, 1, Marcell. ep. Anth. spp. 51. 

Odßpıs, sdos, ὁ ποταμός, -- Θὐύμβρις, Paus. 8, 
42,2%, Plut. Aem. Paul. 80, Themist. or. 8, p. 48, 
App. reg. 1. 

τειρα, [. Θυάτειρα. 
͵ eh f. 6ι. in Denotrien, 61. Θνελαῖοι, St. 
B. falfch für 'Ὑέλη, w. ſ. ο). θὐελία, Velia, 

Orts, f. Sturm, athenifcher Schiffineme, Ephem. 

arch. 3216. 


Θνισσόε, f. (f. über die Betonung Arcad. 76, 26 


u. St. B.), 1) Luden (v. ahd. Hlud —=leut, alfo läre 
mend), ein Kaufmann, welcher die St. Th. in Lydien 
gegründet haben foll, Nic. Dam. fr. 49. 2) Luden⸗ 
heim, ©t. In Lydien, tu Θυεσσοκαπηλία genannt, 
Nic. Dam. fr. 49, Echhel d. n. 8, 18. &w. Θνισ- 
σεύε͵ St. B. 8) ©t. in Piſibien, St. B. 

8, 00, ion. (Luc. astr. 12), δω, νου. Θύ8- 
στα, Apoll. do synt. 214, 4, nom. äol. Ovior(a), Ἡ. 2, 
107 (6), Oppermann (foEt.M. 810, 1), od. Keil, 
Stampfer ὃν i. Mörferleulfe, f. Lex., nah Herm. 
Wuth, 1) ©. des Beleus, Br. des Atreus, V. des 
Aegiſthot. Od. 4.517, Il. a. e.D., Aesch. Ag. 584, 
ö. Choeph. 1069, Eur. El. 10---778, ὅ. Or. 18. u. 
Schol, —I. T.812, Pist. Cratyl. 895, b. Polit. 268, 
b, Arist. poet. 18. 16, Ael. v. h. 12, 42, Apd. 4, 
4,6, Paus. 2, 18, 2—9, 40, 11, ὅ., Luc. salt. 48—80. 
sacr. 5. merc. oond. 41, Hellan. in Schol. II. 2, 
106, Agath. fr. 7, Andr. 5. Eust. gu Od. 4, 617, 
Et. M. 834, 22, Zen. 2, 84, Apost. 4, 15, msnt. 
prov. 2,94, Nonn. 5, 18, Piut. parall. 88, 9. Sein 
Grab, Ρα». 2,18, 1. 8. Er fpielte in der alten Tra⸗ 
gödie eine große Nolle, fo in Senec. Thyest. vgl. mit 
Piut. Cic. 5, D. Cass. 68, 9, Suid, s. Κλεοφῶ» u. 
Dem. 19, 887 u. Schol., Luc. Sat. 6. Cic. Brut. 20, 
δ., daber der Plur. Θυέστα», Plat. legg. 8, 888, ο, 
Ael. v. h. 2, 11. Befondere wurben aber dadurch, def 
ihm fein Bruder Atreus die eignen ermorbesen Söhne 


Bunakıns 521 


beim Mahle als Fleiſch vorfehte, die Θνέστου δεῖ- 
va od. ἡ ©. δαίς berũchtigt, Eur. Or. 1008, Aesch. 
Ag. 1242, vgl. mit Phil. exseer. 3. Adj. davon Θνέ- 
στειοε, ῥάχη, Ar. Ach. 488. 2) ein Rarebämonier, 
Pol. 4, 22. 

Over ιάδηε, ου, m. Thyekesfproßd. i. Aegiſthos, 
Od. 4,518, Et. M. 540, 87. 554, 57. Achnl. Θνέ- 
erıos, m. Et. M. a. a. O. 

Θνηλαί, ad (über die Betonung f. Schol. Ἡ. 9, 
220), Opperinnen, T. der Erbe, welche muerſt leht⸗ 
ten den Göttern gu opfern, Philoch. in Et. M. ϱ. v. 
u.in Cream. An. Ox. 11, 448. 

«Θνήνη, Nympbe gu Dodona, Amme des Jupiter, 
Ον. Fast. 6, 711,K. Fem. μα: 

Ovfis, m. Weihrauch, Mannen., Arcad. p. 25, 

1 


ο. 

φόρων, m. Oppermann, Inser. 3, 2210, Sp. 

Ovia, Ion. Θνίη, f. Irminfwind d.i. mit gott 
begeifterter Schnelligkeit, 1) T. des Kephifos, nach Paus. 
10, 6, 4 des Kaſtalioe, welche zuerf dem Dionyfos 
opferte u. nach welcher die Buscdes benannt waren, 
Her. 7,178, Paus. 10, 29, 5. 2) T. des Deufalion, 
M. des Macedon, Hes. b. Const. Porph. them. p. 
22 u. bei St. Β. 5. Μακεδονία. 8) Ort in Delphi 
mit einem Altar der Winde, Her. 7, 178. 4) Ovia, 
(τά), Sch in @lis, Paus. 6.26, 1. 5) Θυῖαι--- δοι- 
άδες, Strab. 10, 468, u. Θνίανσι», Soph. Ant. 1151. 
1. d., Arcad. 97,28, Aehnl.: 

Θνιάε (weifyibig). «άδος, f. Name der Bacchan⸗ 
tinnen, Aesch. Ag. 498. 886, Nonn. 25, 226, Glauc, 
ep. Ix, 474, Hesych. Im Piur. ΑΡ. ΒΛ. 1, 686, Νοπη. 
17, 259—84, 194, 6. Diese. ep. vır, 485, Paus. 10, 
82, 7, in Anika (mit γυναῖκες vwerb.). Paus. 10, 4, 
8. 10,4, in Phocis, Piut. mul, virt. 18, in Delphi, 
Piut. qu. graec. 12. Is. et Os. 84. vgl. Lyo. Cass, 
148. 505, 4. ©. Θνάς. Auch als Adject., f. Lex. 

Ohros, m. Stürmer, Bein. des Apollo in Miler, 
Hesrch. 

Θόϊλλοες,τι. == A’vldog, w. f., Et. M. 526, 88 u. 
tit. Απ. ντ, 170. vır, 228. X, 6. 

Θνίων, ὧὤνος, m. Stürmer, Diannen., Insor. 2, 
1798, d, Add, 

Θυκιμὰθ ἢ Οὐχιμάθ, 61. im Innern Libyens, Ptol. 
4, 6, 82. 

Θύλακον, v.1. für Φύλακος, w. f. 

Θύόλαξ,πι. Sad, ἱἹστορικός, E. 6. 279, 2. 

Θύλαν, ὧνος, m. (Sad?), Mannen, Zanth. b. 
Plin. 25,5, p. sn. 69, Add. Sp. Aehnl 

Θυμάδαν, m. Inser. 8, 5769, „Sp. Aehnl.: 

Θυμάδηςε, m. Gerglieb (do nach Keil Inser. 
boeot. p. 47 Patronym., alfo Zurner?) Lebabeer, Inser. 
1601. 6. θυµηδής. 

Θόμαινα, = Θύμηρα, w. [.. Ptol. 5, 4, 2. Bel. 
Τευθδρανία. Demos @ 

Ovpal ου, m. Zorn, Heros bes οὗ Θυ- 
μαισάδα, -- Θυµοίτης, w. * Harp. — θυμαι- 
τάδαι, ὢν, pl. Zorndorf ([. unter Θυμοιτάδαν 
die Erflärung von Suidaa) attifher Demos zur Hip⸗ 
vothoontifchen Phyle, vgl. C. Inser. 2, p. 660, a. b. 
1072, a u. Harp., St. Β., Suid., Sohol. Ar. Vesp. 
1188, Meier ind, schol. n. 19, Ross Dem. Att. 17, 
8. Sing. Θυμµαιτάδης, ‚Dem. 85, 84, Inser. 148, 1. 
5. 11. 14. 16 eto. — Dav. dv θυμαιταδῶ», Plut. 
Thes. 19, in Th., und ἐκ θυμαιταδῶν, aus Th., 
St. B. Adj. fem. Θυμαιτίᾳ, (dos, σισύρα, Ar. Vesp. 
1188. 


522 θυµαρέτα 
Böpapfra, f. Frauenn. Noss. 9 (1x, 604), f. θαυ- 
µαυρέτα. 


Θὔμάρης,ους, m. Herzlieb, Atbener, Inser. 166. 
Θὐμαρίδας, in Iambl. v. Pyth. 145. 289 u. 
Phot. -iöns, ου, m., voc. Θυμαρίδα, lambl. v.P. 
145, Herzliche, 1) Parier, Pyihagoreer, Iambl. v. 
Pyth. 104. 289. 267. 2) Tarentiner, Pytbagoreer, 
Iambl. v. Pyth. 145. 8) Schriftſt, Phot. cod. 167. 
Θυμβίων, m. Mannen. auf einem Steine im Tem⸗ 
pel des Theſeus zu Athen, viell. verfchrichen für Θὐμ- 


av. 
Θόμβρα, ep. (Π., Et. Μ., Strab. 18, 598) Θύμ- 
Ben, f. ähnl. Scharfened (f. Böußgsos), 1) Ort 
u. Ebene in Troas am Thymbrig, der noch jetzt nebſt 
dem Thale Thymbrek heißt, Il. 10, 480, Βίου. 18, 
598, Hesych., Et.M. Davon als Name der Ebene τὸ 
Θυμβραῖον, Schol. Il. 24, 257 u. Hesych. s. πεδιατί- 
δες πύλαι u. θνμβραῖον ὕδωρ, = Θύμβρις, Nonn. 
8, 847, u. Θυμβραῖος ale Bein. des Apollo in Eur. 
Rhes. 224 (θυμβραῖε) u.Schol., Strab. 18, 598, Tzetz. 
Lyc. 347, Schol. 11.10, 430, St.B., Sorv. Aen. 8, 85, 
Hesych., auch ®. βωμός, Eur. Rhes. 508. Nach Macr. 
Sat. 1, 17 Heißt ex fo ale ὁ τοὺς ὄμβρους θεές. 
Man fagte aber au Ζυμβραῖος u. Θύμβριοε, u. Hel- 
lan. hatte {4υμβριός u. 4υμβριες, St. B. 2) ein Wald 
in Phrygien, Vib. Sequ. p. 25, Oberl. 3) eine He 
zoine, von welcher Thymbre benannt fein foll, Et.M. 
Θυμβραῖος, m. Scherfig (f. θύμβρνος), 1) Έτος 
janer, 141. 11,320. 2) Bein. des Apollo, [. θύμβρα. 
8) Θυμβραῖο», n. die Brunnkreſſe, Plin. 20, 22, 91. 
θύμβραρα, or, Scharfenberg, Ort Lydiens am 
Baltolus, Xen. Cyr. 6, 2,11 (v. 1.). 7, 1, 46, St.B. 
Ew. Θυμβραραῖοε, Xen. b. St. B., ter bemerit, es follte 
eigtl. Θυμβραρεύς heißen. 
Θ ύμβρηε, m.ov? ο). nTos,m. = Τέμβρεος, το. [., 
Liv. 88, 18. 
Ovußpla,f.Scharfenort, Flecken in Karien, Strab. 
14, 686. Achnl.: 
Θύμβριον, n. Et. in Phrygien mit der Duelle des Mi⸗ 
das, Xen. An. 1, 2, 18. 
θύμβριοε, m. Schierenbed (0. 5. heftiger Fluß, 
ſ. Welder, Nachtt. Anm. 107, u. vgl. besgl. Et. M. 
8. ν., welcher fagt Φηλοῖ καὶ τοὺς ἄγαν ἀνδρείους, 
αὐθάδεις καὶ 9ρασεῖς, u. Ἠεεγοῦ., welcher θυµ- 
βροφάγος buch δριμυφάγος erllärt u. hinzufügt: 
ἡ γὰρ Φύμβρα δριµύ ἐστι βρῶμα), od. Sauer⸗ 
δα (ο. h. Fl., an beffen Ufern viel Sauerampber, 
Φύμβρα, wäh), Nebenflüßchen bes Θἴαπιαπδετ bei 
Thymbra, j. Thimbrel, Strab. 18, 598, Eust. 11.10, 
480. ©. θύμβρις u. θύμβρος. Aehnl.: 
θῤμβρια, dos, m. 1) ber 8. in Teoas -- Θύμ- 
Posos, Hesych., St. B., Suid. 2) die Ebene Θύμ- 
Boa in Troas, Suid. 3) δί. in Sicilien, Theoer. 1, 
116 u. Schol., Eust. zu D. Per. 850, doch zweifelh., nach 
Andern ein Berg, nad Schol. = Φάλασσα. 4) 6. 
(6—notauös), der Tiberfluß, f. Τέβερες u. θύβρες, 
Plut. Rom, 1. Cam. 18. Feb. Max. 1. Oth. 4, D. Per. 
862—854 u. Eust., Qu. Sm. 18.887, Diod. Sard. 
ορ. ΙΧ, 219, Leon. ep. ıx, 852, St.B. Davon Adj. 
Θύμβριοε, St. B. u. fem. Θυμβριάς, |. B. ἠχώ, 
Christ. ecphr. 11, am Ende. 5) 4ούκιος Θύμβρες, 
ein Römer, Arist. Miles. b. Plut. parall. 24. 6) f. 
Flußnymphe von Troas, M. des Ban von Zeus, Apd. 
1,4, 1. 
Otyßpos, m. Scharf, 1) Freund des Dardanus, 
von weldem Thymbra benannt fein foll, St. B., Et. 


θύνη 


M., Eust. Hom.816, 10. 2) δ[. in Troas, = Θύμεβρυος, 
Hesych. 8) $1. bei Niyffa «- 4θυμβρος,Ε:. M. 45, 18. 

Θυμέλη, f. Gliemern (d. i. Schaufpielerin x). 
Frauenn., Iuven. sat. 6, 65. 

Θυμελικόᾳ, m. Bliemann (0. i. histrio), Athener, 
Boss Dem. Att. 7. 

Θυμηδήε, οὓς, m. Herzlieb, Aut. Inſchr. in ber 
Handfchriftenfammlung von Conze, K. 

Θύμηνα, ω», n.pl. Ort an der Küflevon Paphla- 
gonien, j. Timteh, viel. = Θύμαιχα, w. ſ.. Mulle 
gu Arr. per. p. 886 vergleicht au Τιμώννον, f. 
Arr. p. pont. Eux. 14, 2, An. p. pont. Eux. 17 
(cod. θνυµινά, ὤν). 

Θύμητις, Thymian? Suid. 

u. δ. Hann. per. 2 Θνμιατήριον, 
n. Wiburg in dem Sinne geweibte Burg, nad 
Bochart dagegen das orient. Dumatiria, d. h. Eben» 
haufen, Stadt an der Weftlüfte Mauritaniens, j. 
Mamora οὐ. Mehedia, Hann. a. a. O., Scyl. 112 
(eod. θυµιατηριάς), St.B. Ew. Θυμιατήριος, St. B. 

Θυμίλος, m. Eiben od. Duendel (θύμεο» — 
σμῖλαξ ob. Φύμον), Bildhauer, Paus. 1, 20, 2; Inser. 
921. 

Θυὐμόδωρος, m. Herzig (eigtl. Herzensgabe), The» 
räer, Inser. 2, 2472, d. 

Θυμοιτάδαι, -- Θυµαιτάδα», w. f., nad Suid. 
οὕτως ἐκωμφδοῦ»ντο οἱ ᾿4χαρνεῖς ὡς Aypsos καὶ 
σκληροί. Ebenſo Poll. 4, 105, Ross Dem. Att. 1. 
89. Hesych. hat Ovp 

Oüpoirns, ου, m. Zürner, 1) Troer, a) 6. ies 
Laomedon, Br. des Priamus, D. Sic. 3, 67, Serv. 
Aen. 2, 32. b) ein edler Trojaner, viel. = 1, IL 
8, 146, Qu. Sm. 2,9, Charit. erot. 5, 5, Christod 
ecphr. 11, 247. ο) Enkel des Laomedon, Zeitgenoffe tes 
Orpheus, Schöpfer der phrygiſchen Dichtungsart, D. 
Sie. 8, 67. d) Begleiter des Aeneas. Virg. Aen. 12, 
864. 2) E. des Oxyntas, K. von Athen, letztet The⸗ 
feite, Dem. b. Ath. 8, 96, ἆ, Paus. 2, 18, 9, Nie. Dam. 
fr. 50, Apost. 8,81, Et. M. 119, 6. 588, 44, Suid, 

Θυμοκλῆε, έους, m. Niebert (ahd. Nidhbert ὃ. 
b. durch feinen Zorn gegen bie Feinde (ahd. Neid) glän- 
gend) Dichter der Anthologie (χιτ, 32). 

Θυμός, m. Zorn, Hundename, Xen. Cyn. 7, 5. 

Odpos, m. ein Athlet, Antb. Plan. 54 (1. d.). 

Oupscobos,m. Witting, Athener, Infor. im Phil⸗ 
bift. 8b. 3, Seit ὅ, K. 

Θυμοτέλης, m. Neidhard (ο. i. an Zorue far 
gegen die Feinde), 1) Athener, a) Anagyrafier, Boss 
Dem. Att. 6. b) aus Κηδοί, ebend. 2. 2) Kymäer, 
Plut. mul. virt. 26. 

Θυμοχάρηε, ovs,acc. nv, m. Herzlich, Atbener, 
a) Archon Eponymos, A. Rang. u, n. 997. db) 
Hcerführer der Athener im pelovonnefifhen Kriege, 
Thuc. 8,95, Zen. Hell, 1,1,1 (τ. 1. Θυμόχαρες). 
9) Spphettier, Meier ind. sohol. n. 10. 

a —— m. Muthig, Damaget. 4 (vii, 497). 
ebnl.: 

Ovpavbas, m. Neid! (von Neid = Zom), ©. des 
Mentor, Arr. An. 2,2,1.18, 2. (Curt. 3,3 u.8 Thy- 
modas). 

θΘύναρχοε, ου, böot. w, m. Mahlwardt (0. i. 
bas Mahl, den Schmaus ordnend od. ihm vorftehent, 
= Θοίναρ; ος), Achon von Orchomenos, 1πλοτ. 1569. 

θύνη,{. 1) St. in2ybien, Alex. Polyh. b. St.B. Ew. 
Θνναῖοε, δι. B. 2) θυνή-- Θυνιὰς »ῇσος, w. [., 
St.B. Aehnl.: 





θυνηίς 


Θὐνηίε, έδος, f. 1) »ῆσος, die Infel Qursds, w. [., 
Orpb.Arg. 717, Scbol. ΑΡ. Rh. 2, 550, St.B. 2) ᾱ- 
τή, Vorgebirge Thratiens = Θυνιάς, w. f., ΑΡ. Eh. 

550 


Owvla,f. Raſchenbergen, 1) das Land der thras 
sifchen Θυνοί in Kleinaflen, St. Β. ο. v.u. δ. Wiiser, 
Eust. zu D. Per.809, Ammian. 22,8. 2) Inſel bei 
Bithynien, j. Keflen Adaffi, nach Callisth. in Schol. 
ΑΡ. Rh. 2, 672 barbarifher Name ber Inſel für das 
griech. Θυνιάς, w.f., f. Strab. 12,548. 8) das Vor⸗ 
gebirge in Thracien, = Θυριάς, Mel. 2, 2,5. 

©üyıds, άδος, Hin. Ouvias, (N), Raſchenberg, 
1) ἀκτή, od. ἄχρα (Scymn. 728, An. per. p. Eux. 
87.88), b. Ptol.8,11,4 Θινιὰς ἢ θυννὰς ἄκρα, b. 
Strab. 7,819 au ἡ-- χώρα, u. Arr. p. pont. Εικ. 
25,1, w. An. p.pont. Eux.7 bloß ἡ Θυνιάς, Vorge⸗ 
birge Thraciens mit Hafen, j. Gap Kouri od. Ἁϊπαία, 
Strab. 18, 541, Scymn. 727, Arr. p. pont. Eux. 24, 6, 
δ. Hdn. π. µο». λέξ. p. 81 (θυνίας) u. Plin. 4, 18 
eine Stadt. 2) νῆσος, Infel des Pontus Euxinus, 1 
Mill. von der Küfte Bithyniens, j. Kıflen Adaſſi, ΑΡ. 
Rh. 2, 850 u. 675 nebft Schol., Scyl. 92, Marc. He- 
racl. ep. per. Menipp. 8, Ptol, 5, 1,15, St.B. Nach 
An,per. pont. Eux. 6 Stadt auf der Infel Apollonia, 
wie die Infel früher hieß. Ew. © u. Θυνια- 
δεύε, St. Β. Adj. Buvsds, 3. 8. νύμφη, Ap.Bh. 2, 487. 

Θυνιακὴ Bogen = Θυνία s. 1, Memn. fr. 17. 

Θυνίς, 1) ἡ, mit u. ohne γή, = Θυνεὰς dein. |. 
N περὶ τὸν Ἡόσπορον χώρα, µέρος τ, Bogxns, 
ΑΡ. Rh. 2, 462 u. Schol., Scymn. 977, Mem. fr. 16, 
St. Β. 2) Obvis, εως, Aegyptier, Pap. Cas. 47, 1. 

Θννίων, ωνος, (6), Shmaufer (= Θοινίω»), 
Herrſcher von Sicilien, D. Sic. 22, 15. 16. 

Ovwaia, pl. Thunfifhopfer, Opfer der Zifcher 
zur Zeit des Thunfiſchfangs, Antig. Caryst. 6. Ath. 7, 
297,69. 

Θννναῖοε, πι. ἁθπῖ. Stör (eigtl. Thunfiſch), Fi⸗ 
ſchername, Aleiphr. 1, 11. 

Θυννοθήραν, (6), Et.M. 572,42, od. Θυνοθῇραε, 
Thunfifhfänger, Stüd des Sophron, f. Et. M. 
423, 25, Ath. 7, 808, c. 806, ἆ. 

. Θυννοκέφαλοι, pl. Thunfifhlöpfe, erdichtetes 
Boll in Luc. v.h. 1, 86. 89. 

θῦΐνοί, in Nic. Dam, fr. 127 θύνοι u. Apost. 8, 96, 
e Börvos, Ratten (d. i. τα[ᾧ heranſtürmende), Volt 
in Thracien, u. fpäter in Bithynien, Her. 1, 28, Xen. 
An. 7, 2, 22. 4, 14. 18, ΑΡ. Βλ. 2, 581, Scymn. 977, 
Απ. p. pont. Eux. 7, Strab. 7,295. 12, 541. 554, 
Eust. gu D. Per. 798, Suid., St. B. s.v.u. 5. Aa- 
deyok Im Sing. ὁ Θυνός (gleihfam als Eigenn.), 
Hippoecr. Epid. 7, 108. — Davon τὸ Θυρῶ» πεδίο», 
Xen. An, 7,4, 2 = Θννία, w. f. 

Θυνόε, (6), Raste (0. i. ſchnell anſtürmend), 1) ©. 
des Phineus u. der Idäa, der Eurytia ob. Eidothea, 
Eust. zu D. Per. 798, Schol. zu ΑΡ. Bh. 2, 140. 
181, zu Soph. Ant. 953, zu Od. 12, 70. Nach Arr. 
b. Eust. zu D. Per. 809 &. der Arganthone, Stamm⸗ 
heros der Θννοί, [. St. Β. 9. Burda. 2) Rafhenberg, 
St. Kililiens, Plin. 5, 27, 22 (v.1. Tynos). 

Θύνων, ωνος, m. Shmaufer, Schriftſt. Phot. 
cod. 167. 

Θύοε, m. Oppermond, Monat zu Cierium in 
Sheffalten, Turin. Trensact. of the royal society of 
literature 1927, T. 1, p- 156. 

Θνυοσιµάρηε αραταῖος ὅ ἐστιν ἤλιος, Erat. b. 
Sync. 109 (l.d.). 


523 


Θνοσκόοι, Oppermänner, grichh. Name der Etrus⸗ 
fer, D. Hal. 1,80. 

Θυόσχώτηι Μόρφου, Inser. 8, 5885, ὃ (Keil: 
Μόσχος Εὐμόρφου). 

Θὕραιεύς, m. Pforten, Anführer der Arachoten, 
Nonn. 26, 146. Aehnl.: 

Bypatov,n. Pforzheim (benannt nad) Θυραῖος, 
Paus. 8, 8, 8), St. im füblichen Arkadien, Paus. 8, 
δώ, 7 u. ο. 0. St. @w. Oypatos u. Adv. Θνραιόθεν, 

t. B. 

Oupatos, m. u. Θνραιάτας, α, (Paus. 8,8, ὃ), S. des 
Lykaon, Gründer von Θυραῖο» u. Θυρέα, Έλις. 8, 
8,8. 86,7. 

Θυργοῦνδοι (Winzler = rouyoördos?, wie Hvp- 
γανᾶν für θρνγανᾶ» bei Hesych.), eine wenig ge⸗ 
achtete Phratrie od. ein Gefchlecht in Athen, zur dans 
tifhen Phyle, Et. Μ. 761,88. Aehnl.: 

Θυργωνίδαι, attifcher Demos erſt zur dantifchen Phy⸗ 
le, dann zur Ptolemais gehörig, Isae., Demetr. Scops. 
u. Nicand. 5. Πατρ., Phot. 591, 14 (808, 16), Suid., 
Hesych. (cod. θυργανέδης). 6. Bödh zu C. Inser. p. 
809. 

Θνρέαι, öy, dat. ion. Her. 1, 82 έῃσε, 5. Plut. 
Her. mal. 17 saloı, (al), ο). Θυ „ Apost. 5, 
63, nicht felten au Θνρία, (7) (Thuc. 2, 27—4, 
57 (D. Hal. Thuc. 14), Piut. Nic. 6, Paus. 2, 29, 
5—10, 9, 13, d., Sosib. b. Ath. 15, 678, b, St. B., 
Sim. ep. 182 (τα, 431), (wo aber B. Θυρεᾶ hat) 
Dam., Nic. u. Chaer. ep. vıı, 244, 432, 526, Του, 
od. Θνρῇ, St. B. (Stat. Theb. 4, 48), Pföhrten 
(πας Paus. 8, 8, 8 auch Θυραῖον» benannt), St. in 
Argolis (Kynuria), Her. 1, 82, Isocr.6,99, D. Sic. 
12,44. 65, Plut. Her. mal. 28, Strab. 1, 65. 8, 
876, Chaer. ep. vıı, 721, Thes. in Stob. flor. 7, 
67, St. B. Das Gebiet ἡ Θνρέη, Her. 1, 82. 6, 76, 
od. Θνραία, Αποπ. vit. Isver., gew. ἡ τις, 
sog, acc. 2», mit u. ohne γῆ od. χώρα, Thuc. 2, 
27, Plut. Pyrrh, 82. parall. min. 8, Paus. 2, 88, 
6. 8,7,5, Diosc. ep. σαι, 450. &w. Ovpeäras, fem. 
Θυρεᾶτνε, St. B. Der daran liegende Bufen, j. Bat 
von Oſtro heißt davon ὁ Oypeärus κόλπος, Paus. 
2,88,7. 8,8,8. Adj. rucös, nach Sosib. b. Ath. 
15, 678, Ὁ ot£gavos, Kränzein Lacedbämon, zum Ans 
benfen des Sieges bei Thyreä. 

Θνυρεύᾳ, έως, m. Thormann, ©. des Deneus u. 
ber Althäa, Apd. 1, 8, 1. 

Θυρία, f. Pordten, Mutter des Eycnus, Anton. 
10. 12 (b.Ov. met. 7, 871 Hyris). 

Oyplöes, (cd), Pforte, Vergebirge in Lakonien bei 
Tanarum, j. Gap Θτυῇο, Strab. 8, 385. 860. 862, 
Paus. 8, 25, 9. 

Θόριον, n., in Antip. ep. 88 (1x, 558) Θύρραον, 
b.Cic. fam. 16,5 Thyreum, b. Pol. aud) Θούριο», 
w. f., Pforte, St. in Alamanien, j. Zaverdha, Pol. 
4,6. 25, St. B. Ew. Θυρνεύς, pl. sis, Xen Hell. 
6, 2,37, Liv. 86, 11—48, 17,8., St. Β., Münzen b. 
Mion. 11, 65. 

Θυρίων, ὧνος, m. Pforten, ©. bes Bathykles. 
D.L.1,1,n.7. 

Θνυρξεύς, m. (viel. Sproffer d. ἱ. auffproffen 
πιαΦεπὸ, vgl. Tat. turgeo u. Θύρσος), Bein. des Apol⸗ 
lo zu Kyaneä, Paus. 7, 21,18. 

Oypomosds, m. *Thürmacer, fpöttifcher Beiname 
bes Komifer Ariftomenes, Hesych., Suid. 8. v. u. ο. 
“ριστομένης. 

Θόρσια, dos, voc. Θύρσι (Theocr. 1, 19, 6.), 


θύρσις 


524 


Gtengel, Hittenname, Myrin. 8 (vıı, 708), Theocr. 
ep. 6 (ıx, 482), Berfon in Theocr. Id. 1 
m. Laubftengel, Ziel eur Ανα» 

vie des Lyfipp., Build, s. 4ύσιππος. 

, (6), Stengel (f. Et. M. u. Hesych.), 
1) Sreigelaffnet des Auguſt, Plut. Ant. 78, D. Case. 
51,8. 9. 2) Pythagoreer, 8. des Mietroderus, Iambl. 
γ. 'Pyth. 241. 8) ®lötenbläfer, Hesych., Ar. fr. b. 
Hesych., Ath. 7,829, 0. 4) Märtyrer, Sozom. h. e. 
9, 2. 5) Anderer, Nili epp. 1, 208. 6) Inscr. 4, 7089. 7) 
is = Θόρσος, w . fo — Sardiniens, j. Oriſtano, 
Ptol. 8, B, 2, It. Anton. p-81. ©. Θόρσος. 

θν f. *Stengelfe, Feſt ber Juden, 
Plut. qu. syınp. 4, 6, 2. 

m, S. bes Harmonius, Synes. ep. 8, Sp. 

O0, σός, acc. Θῦν, m. wenn griedh., Oppers 
mann, RK. der Paphlagenier, Theop. b. Ath. 4, 144, 
T, vgl. mit 10, 415, d, Ael. v. h. 1, 27. In Corn. 
Dat. 2 Thyus od. Thuys. Bol. Κότυς u. Ὅτος. 

Θόσδροι, b. Ἡστάπ, Θὐύστρος, ου, (ή), St. von By» 
jechum in Africa Ῥτορσία, j. el Diem, Prol. 4, 8, 
89, Herdn. 7, 6, 1, in Hirt. Ὁ. Afric. 26—97, ὃ. 
Tusdra; vgl. Plin. 5, 4, 4 (opp. Tusdritsnum ot. 
Thysdritanum, 9. Thisdrus u. Tusdrus). 

θυσία, f. ?Opper, Yrauenn., Ourt. ποστ. ΔΕ. 9. 

Bverddes, f. Θυστάδες. 

θυσσαγέται, V. in Scythien (Goubern. Perm), 
Her. 4, 22. 128, St. B., Zen. 5,25, b. Mel. 1, 19, 
19 u. Plin. 4, 18, 26 Thussagetse, u. in Val. Fiace. 
6,135 Thyrsagetae. 

Θέσσου, b. Scyl. 66 Θυσσό» (cod. 9δον) bes 
tont, wie Arcad. 76,12 eswill, Schierke (ahd. sci- 

oro — impetuose), ει. in Macedenien unweit des Athos, 
viell. b. j. Dhokhiori od. Bografı, Her. 7, 22, Thuc. 
4, 109. 5, 85, Strab. 7, 881, fr. 88. 85, Inser. 3, 
2691,c. 11. 18. Ew. —B An. Tributliften b. 
Rang. 1,n. 194. 189. 158. 162. 181. 2) σι. Karler, 
Mylaf. Saft. b. Franz Elem. epigr. n. 78. 

θέστα, f. = Ovin, Wilde (9υσῶν — θηρίω- 
ὁῶς ὁρμῶν, Hesych). Hesych. Aehnl. Bvorrädes: 
Νύμφα, τινές, al ἔνδεοι καὶ Βάκχα», Hesych. 

— (τό), auch Θύτνον gefär., in B. A. Ov- 
σεῖον, nah Harp. u. Suid. Heiligenrode (eigtl. 
Opferplag), 1) St. in Wetolien, Didym. δ. Harp., 
Buid. 3) Drt im Deipbifchen, Asschin. 8, 122 (v. ]. 
Φύτειον u. vulg. Ivrsloy). 

θύστροε, ἡ, |. Θύσόρος. 

f.1. für θυµοιτάσαν, in Et. M. 288, 17. 

Θύσων, m. Wilde (Φυσῶν = 9ηρι ωδῶς de- 
ur, Hesych. ), DMannen., Att. Infchr. Ephem. arch. 
678, K. Achni.: 

Ede, ὤνος, m. Inscr. 8, 5250, Sp. 

Oydveus, sus, m. Dyonensfproß, 1) = Dies 
nyfos, Ον. met. 4, 18, Hor. Od. 1, 17, 28, wo er 
Semeleius Dionens heißt. Aehnl. θνωναῖου, Opp. 
Cyn. 1, 27 u. bei den Rhodiern Θυωνίδας, Hesych. 
2) Stürmer, ©. tes Dionyſos auf Chloe, DB. des 
XIhoas, Schol. Acron. Hor. Od. 1, 17, 28. 

θύώνη, dor. (Pind.) Θυώνα, f. Irminfwind (d. 
h. die götslichfchnelle, denn Suid. u. Schol. ΔΡ. Rh. 1, 
686 leiten es von Φύδιν, 5 ἐστι ὁρυᾶν, ab, anders D. 
Sic, 8, 63, wonach es Me Drudwih, d. 1. traute Ger 
weihte od. durch Opfer verchrte bedeutet), 1) Name der 
Semele, unter welchem Πε Dionyfos aus dem Hades 
unter die Unfterblichen einführte, Hom. h. 84, 21, 
Pind. P. 8, 177 u. Schol., Nonn. 1, 26—46, 80, b., 


θυρσοχόµος 


θῶνις 


D. Sic. 4, 25, Apd. 8, ὅ, ὃ, Char. in Anon. de m 
αεθἀ. ο. 16, Hesych., Schol. ΑΡ. Rh. α. α. Π., Cie. 
nat. deor. 8,28. Rah D. Βία. 8, 62 bie Erbe. 1) 
Amme des Dionyfos, Schol. Pind. P. 8, 177, Hyg 
poet. astr. 2, 21, wo Thyene flieht (auch "Hesych. bei 
einmal θυάνα, wie e8 fcheint, für θσώνη), u. Schel. 
DL. 12, 846 wo 4ιώνη fick. 

Bir Χου, ov, νου. θνώνιχδ, m. Raſchig 0. Ἡ 
fürmend lg), Mennsn., a) Perſon in Theocr. 
14, tit. 151, δ. b) Maoed. ep. 29 (Plan. 51). 

Ohes, pl. Büfinger (d. h. die büßenden), ein got 
—8* Geſchlecht von Menſchen in Thracien, Porph. abet. 


"ein, indeol. ın. (auch Inscr. 4, 9126) β. Θωύδ, 

= 8808, 1) ein Gott ver μία, weicher die Εάν 
Raben erfunden haben foll, ver . Bounc, Said, 
Euseb. pr. ev. 1, 10 (v.1 Θωὐδ.), Cic. nat. Dear. 8, 
232. 3) Monat in Aegypten (September). An. (Arr.) p. 
pont, — 6. 24, ep. 1x, 888. 6. θωύδ. 

Bay, [. θωῦθ. 

{ b. Suld. Θώκναον, Thiengen (d. & 
Ort der Eitung od. Berfemmiung) St. im ſudlichen 
Arkadien, Paus. 8,8, 2. 29, 5, Build. Ew. Θωανεὺς, 
Peus. 8, 27, 4, St.B. 

Θὔάκνοες, m. Thingolt (f. das Vorige), 6. να 
Lyeaon, nach welchem θωκρία benannt fein fol, Pans. 
8, 8, 2.29, 5, St.B. 

Om Kaftell im Thracien, Proc. aedd. 4, 11 
(306, 28), Sp, 

Θυλά, Ort, Nilus p. 664, Sp. 

tms χάλλεστος ἔκλαμπρος ὁόμος, Ephr. 
mon. 1889, Sp. 

Bupäpıxos, m. Biſchoff von Aradus, Thphn. 526, 
7.588, 5, Sp. 

ἃ (f. über De Betonung Et. M. 284, 20. 
655, 28), m. Wunderli (= admirabills, dem δω- 
μᾶς if = θαυμάσιος, Et. M. 101, 52. 448, 48, u. 
Φῶμα — θαῦμα, Hesych.), 1) der Mofa, N. Τ. 
Matth. 10, 8, ep. Christ. in Anth. 1, 5, tit. 2) ϐ. 
Σχολαστικός, Didier der Anthologie, Anth. Plan. 
BIG, tit. 8) ©. Πατρίκιος, Dichter, Anth. Plan. 879. 
4) θ. Μάγ,στρος, Srammatiler (1800 n. 60τ.), ed. 
Bitschl, Hall. 1882 u. Beck 1886, vgl. Fabric. bib!. 
graecc. vi, p. 181 u. ff. — Untere bei Fabric. xııı, 
p. 486 ff. ält. Ausg. 5) Unbere: Agath. ep. Plan. 41. 
80, Inser. 4, 8695, 18. ©. Θομᾶς. 

Bsun, f. urfpr. Neme von Ἰδώμη, na Er. M 
470, 9. 6. Ἰθώμῃ. 

θόµις = Θες, Heeych. 

Θάν (in Arcad. 124, 21 π. ebenfo in Et. M. Bar — 
Θόων), gen. Θῶνος (fo Od. 4, 228 u. Schol., Her. 
2,116, D. Sic. 1, 97, Philostr. v. Apoll. 7, 22, St. B., 
Greg. Νας. carm. 60, nad) Et. M. u. Choerob. daf. enifk. 
aus Θώνιος od. Θόωνος, nach Ios. de ton.p. 10 aber 
aus Θέωνος), doch αμΦ Θώνιος, Nic. ther. 818, [. θῶ- 
νες, u. Θῶντος, Et.M., Hän. π. µ. λέξ. 82, 8, Cram. 
An. 2, 182, B. A. 1222), Gräbner (ton ἄρονε. 
der Kanal), 1) m. 8. von Aegypten, Od. 4, 228 π. 
Eust., Her. 2, 116, f. Ode», Θῶνις u. θοῦμις. 2) L. 
6ι. in Africa Propris, App. Lib. 47. Aehnl.: 

ώνιον, f. = Θωνίς, Frauenn. Diod. ep. vm, 
627. 

Bayıs, dos, acc. ıv, in Nic. ther. 812 Θώνιος, 
1) (6), K. von Aegypten, Wächter ber kanob. Mün⸗ 
dung, Her. 2,114. 116, Ael. n. an. 9, 31. 15, 13, 
Streb. 17, 800, Eust. Od. 1, 866. 2) (N), δι. in 





θωνῖτις 


Unterägypien an der Mündung des lanebiſchen Nilarms 
beim j. Mbulir, Her. 2, 118, D. Sic. 1, 19, Soyl. 


106. 107, Streb. 17,800. @w. Θωνίτηε 
Θωνίε, ἡ, agpto⸗ Sttäre, Piut. Demetr. 27. 
Θωνῖτις Aluyn, See in Armenien, j. Ίο Van, D. 
Per. 988 u. Eust., Geogr. Rav. 2,9. 
Burlas,a,m. »Schmeichler, Diennen., Wesch. 
u. Fouc. Inser. D. 284,K. 


Θαπήτις, acc. ον, (4), See in Armenien, = Θωνῖ- 


τες u. ἀρσηνή ο). θωσπῖεις, |. Streb. 11, 529. 
16, 746 (v. 1. θωπήτες). 
Θωρακίων ob. 
Sp. Mehnl.: 
Oupäros, m. Römer, 
Ῥ]πι. Sert. 12. b) Vormund des Oltavien, App. b. 


civ. 4, 12. &. θουράνιος. 
Θάραξ, αχος, ton. (Her.) 6, Ίχος, D(od), Har⸗ 


nifeh, Brünn, 1) Theffalier, a) Lariffäer, α) einer 


der Aleuaden (500 ο. Ch.), Pind. P. 10, 100, Her. 9, 
1. 58. 8) einer zur Zeit des Antigonus, Piut. Demetr. 
29. b) Pharfalier, App. Syr. 64. 2) Spartaner, Ber 
fehlsbaber u. Hermoh, Xen. Hell, 2, 1, 18. 28, 
Sic. 18, 76. 14, 8, Plut. Lys. 9. 19. 8) Bbotier, Xen. 
An. 5, 6, 19— 25. 4) Sonier, D. Sic. 14, 86. 5) Inser. 
8,4295,6. Il) Brünn, (Brünne d.i. Harniſch), 1) 
St. in Xetollen, Cw. θωρακίτηε, St.B. 2) St. in May» 


θυχίω», w. ſ. Inser. 4, 8199, 
a) Legat des Metellus, 


525 


nefla, St.B.u. ein Berg daſelbſt, D. Bic. 14, 86. III) 
(Brüännftein), 1) Berg in Meffenien, D. Bic. 22, 
24. 2) Berg in Lydien, Strab. 14, 647. 
$. Brunpilde, (Brünne, der Harniſch), 
Amazone, Tzetz, PH. 181. 
Θάριτοε, σι. (?), Inscr. 179. 
ωρύκιος, m. Athener, V. des Tragilers Karlinus, 
Schol. Ar. Τουρ. 1600. Aehnl.: 

Dupveln, vos, m. (wahrfä. = Θορικίῶν, denn 
auch Θορυκχός u. Θορικός variiren), Springer, 1) 
Athener, Zollpächter u. Taxlatch, Ar. Ran. 868 u. Bohol. - 
881, Hesyoh., Said. 3) Spartaner, = Θηρυχέων, Plut. 
spophth. Lsco,s.v. &. Oupaxier. 

(7), St. in Sroßarmenien, Ptol. b, 18, 
19. 8, 19,12. Die Umgegend ἡ Θωσπξεις, armenifch: 
Dow Thotpat, Ptol. ὅ, 18, 18, und der See Θω- 
estrs Aluyn (lec Van), = Θωνῖεεις u. Θωπΐτες, 
Ptol. 5, 18, 7, Plin. 6, 27, 81, Avien. 1171. 

Θωσνυθίας, m. (?), Monat in @lis, Sohol. Pind. 
ΟΙ. 8, 88, παῷ Bödh 4ιόσθνος. 

Θωύθ -- θώ9, υ. [., 1) ägyptifche Gottheit (griech. 


Ἰαζάρης 


D. Ερμῆς), Suid,, Clem. Al.str. 1, Ρ. 366. 2) ägypti= 


fer Monat (September), Piut. Rom, 12, Insor. 8, 
4697,50. 4715, 4722, 7, Add., 4811, 4877, 10 etc, 
η. 089, Inser. 8, 5258. 5271. 6298. 5809. 


L - 


Ἰαβαδίου 7) Σαβαδίου νῆσος, (ή), (nah Ptol. 
Gerfkinugen), Infel des inbifchen Mieers, viel. Save, 
uach Andern Sumatra, Ptol. 7, 2,29. 8, 37, 10. 

os, m., in uxx (los. 12, 2, 8.) 
bei Orig. Opp. ı1,p.48 "Iaßßex u. Ἰαμβύκης, öfl. 
Nebenfl. des Jordan, |. Wady Serla od. βἰεῖα, Io. 
1,20, 2.4, 5, 2. 
6 61. 6, Ios. 10, 8, 2. 
‚in Baläfina, Inser. 8, 4659, Sp. 
a, m. τῶν dv Adpacip Μαυρουσίων 
ἄρχω», Proc. Va. 2, 12ex. 25 in. b. Goth. 4, 17, Sp. 
ww, b. Ios. 5, 5, 1 Ἰαβῖνος, KL. der Ehanander, 
Said. (f. Ps. 88, 10). 
, doc, b. Ιου. 6,14, 8 Ἰαβισσόε, u,5,2, 
11 Ἰάβισοε, iu Lxx Iud. 21, 8, 1 Sam. 11,1, 3. 
o wie Eus. onom. nebft Ἰαβές, f. St. von 
Galatidis in Paldftina, am j. Bach Wady Jabid, Ew. 
Ἰαβιδίτης, St. B., u. von Ἰαβισσός ωβισσηνόν 
Ios. 6, 14 8, j 
f. Tnuvia. 

Ἰά ο in Arabia Felix, |. Sabrin, Ptol. 6, 7,80. 

Ptol. 5. 16, 20. 


6ι. in Gölefyrien, wahrſch. j. Heboud, 
Ἰαβώκ, ὄνομα κύρεο», Said. 


Ἰαγάθου ἄχρο», Ort in Mauritania 
Tingitana, viel. j. Tetuan, Ptol. 4, 1,6. 

Ἰαγγανκανοὶ 7) ᾽4γκαυχανοί, w.f., Boll in Mau- 
ritanis Tingitsne jenfeit des Kleinen Atlas, Ptol. 4, 
1,10. 

Ἰάγκνρον, m. C. Inser. 2, p. 118, a, Sp. 
Ἰαγξούατνε, f. St. in &ityeu, Hecat. 5. St. B. Ew. 
Ἰαγξουατίτης, St. B. 


Ἶα ν == Ἴαγουπ., w. f., Cian. 4, 34, 
(200, 2), Sp. 

Ἰαγονπασάν, Dynaft von Rappabocien, Ciunam. 
4, 5 (89, 22), 8, 6 (102, 21), Sp. 

Ephr. mon. 6766, Sp. 

"Iaßartvor, Volt (Tudertini) in Liburnien, Inser. 2, 

1887, ο, Add., f. C. Inser. 2. p. 11. b. 986, a, Sp. 

χολωνία, b. Mel. 2,8,18 u.Plin. 8, 26, 
80 Jader, St. auf der liburnifchen Küfte, j. Alt-Zara 
in Dalmatien, Ptol. 2, 16 (17),8. Ew. Jadertini, Bell. 
Alex. 42. . 

Ἰάδηα, m. Schieler (= στρεβλός, Hesych.), 
Schrift. über Duft, ſ. Fabrie. bibl. Gr. αι, p. 
650. 

Ἰάδμων, ονος, m. Samier, Her. 2, 184, Apell. 
b. Suld. s. Ῥοδώπιδος, Suid. 8. v. Nach Koray gu 
Heracl. Pont. p. 355 von Andern richtiger Ἴδμων 
genannt, w.f. Achnl.: 

, m. Feldherr des Omer, Thphn. 520, 20, 
p. 


Ἰάαροε, b. Ios. 5, 7, 6 Ἰαάρης, m. hebt. Cigenu., 
N.T. Marc. 5, 22. Luc. 8, 41, Suid, 


Ἰαζαβάται, 5. Scymn. 879 u. An. p. pont. Eux. 
45 Ἰαϊαμάται, Untere Ἰαξαμάται, Ἰξομάταν, 
Ἰξιβάτα», w. f., 8. Ephor. Σαυρομάτα», Voll im 
enatifhen Sarmatien εάν κκ. δε 5 

ἵάρτην, ---᾿Ἰαξάρτης, 1ο. [., Sui 

Ἱαϊήρ, ή nad Hesych. Startendburg. St. in 
@ilead, Hesych., Eus. on., Lxx, Num. 82, 1,8. ©. 
αξωρός u. Γάζωρος. 

‚m. ©. Abrahams, Alex. Pol. b. Ios. 1,16 
u. Rus. pr. ev. 9, 20. 


526 Ἰάζυχες 


Ἰάΐνγες, οἱ, im Sing. b. D. Cass. 69, 22 ἆνὴρ βάρ- 
βαρος Ἰάζυξ, vgl. mit Ον. Pont. 4, 7,9, Reder (flad. 
jagyf, Rede), Volk des ſüdl. afiatiſchen Sarmatien, die 
aber fpäter fih απ der Donau nieberließen u. daher 
(08) Ἱάξυγες (0) Μετανάσταν hießen, f. Marc. p. 
m, ext. 2,88, Ptol.3, arg. 2 u. 8, 6, 2---11, 1 ὅ., ob. 
über. Ἱάζυγες Σαρμάταν, Btrab. 7, 806, vgl. mit 
Tac. ann. 12, 29. hist. 3, 5, f. Strab. 7, 294, Arr. An. 
1, 8, 2, App. Mithr. 69, D. Cass. 68, 10—72, 2, ὃ., 
Them.or. 8,p. 48. 4, p. 57, Ptol. 8, 5,19. 8, 11, 8, St. 
B., Suid. 

Ἰάζω, wie ein Sonier fih benehmen, Schol. Luc. 
catapl. 22, bef. fo fprechen, Hermog. de form. 2, 4, 
p. 820. 

"Iatop6e, ἡ, = Ἰαξήρ, w.f., Ios. 12,8, 1. 

Ἰαήλ, Ephr. mon. 1857, Sp. 

s Ἰαθατίνης, Sultan der Türlen, Ephr. mon. 7569, 
p. 
Ἰάθριαπα, n.pl., St. im Weſten von Arabia Fe- 

lix, j. Medina, Ew. Ἰαθριππηνόα, St. Β. ©. Aa- 

Φρίππα. 

Ἰάθωνος, m. (ο). Gen. von Ἰάθων ο), Gicrig 
(denn ἴαθος- πρόθοµος, Hesych.) ὄνομα κύριο», 
Suid. 

Ἰαία, f. Schall, Malerin aus Kyzikus, Plin. 86, 
11,147. Auch Inscer., f. Jahn spec. epigr. p. 106, vgl. 
mit Keil An. ep. p. 225. 

"Ialvo, f. Wut h (ἰαένεται = χολοῦταν, Hesych.), 
T. des Phorkos, eine der Gräen, Schol. ΑΡ. Rh. 4, 
1515. 

‚f Blau (f. Lob. psth. 259), eine der Ne⸗ 
reiben, 11.18, 42, Suid., Hyg. f. praef. 

Ἰαἲς, f. Schöne (10Σ, ΕΟΣ — Lüc, f. Wiese- 
ler de lingu. graec. nom. propr. etc. quorum prior 
pars est so, Goett. 1861, p. 4 u. ff.), $rauenn., Inser. 
8,4379, ο, Α, 8, Β, 10. 

» Ἰαιτία, f. Liebenzell (= Εὐαιτία, vgl. Εὐαί- 

της), St. in Sicilien, Phil.b. St.B. Ew. ᾿Ιαιτῖνος, 

St.B. u. Eckhel d.n. 1, p. 217, dah. die Stadt auch 

ἡ Ἰαντίνων πόλις heißt, ſ. D. Sic. 22, 21. 

"Iardp, ter Hundeitern, Hesych. 1.d. 

Ἰάκειμοα, m. Starke (= ᾽άλκιμος, f. Ios. 12, 
9,7), 1) Hoberpriefter der Juden, Ios. a.a. 3). 2) ©. 
des Zamaris in Babylon, Ios. 17, 2, 8. 

Ἰάκκα, 61. ber Basconen in Hisp. Tarrac., j. Jaca, 
Ptol. 2, 6, 67. 

Ἰακκηνοί, Völlerfhaft in Hisp. Tarr. zwiſchen den 
Pyrenäen u. bem 60το, Strab. 8, 161, Ptol. 2, 6, 72. 
Ihr Land ἡ Ἰακκητανία, Strab. 8, 161. 

Ἰακός, ή, όν, (»ν »), tonifch, 3.B. ἀσωτέα, Pol. b. 
Ath.10, 440, b, insbef. tem ioniſchen Dialekt eigenthüms 
lich, Atb. 9, 400, c, Schol. 11.10, 224. Adv. Ἰακῶν, 
Et.M. 662, 21, Schol. D. 16, 21. 

Ἰακχᾶγωγός, m. Schallerträger, Bezeichnung 
beffen, welcher bei den bacchiſchen Feſtzügen das Wild 
des Bacchus trug ober führte, Poll. 1, 85, Inscr. 481. 

Ἰακχάζα, f. Lex. 

Ἰακχεῖον, τό, Schalleramig, b. i. Tempel des 
Satchos, Plut. Ar. 27, Alc.3, 59. 

"Iarxos, (6), Schaller (f. Lex. u. Orph. h. 49 
ἐριβρεμέτης od. ἡ Ἱερὰ τοῦ ᾿Ιάχχου φωνή, Ath. 
6, 218, ἆ, Arist.or.46, p.350 u.Schol.), 1) ©. des Zeus 
u. der Demeter, jugendlicher Gott u. Bruder u. Bräu⸗ 
tigam der Kore, au) «4ιόννσος genannt, w. f., 508: 
rer der bachhifchen Prozeffion am 20. Boedromion, 
dab. ὁ ἀρχηγέτης τῶν µυστηρίω», Strab, 10, 468, 


Ἰάλεμος 


welcher Tag nun auch ſelbſt Ἴακχος hieß, ebenſo wie 
der Sefang Ἱακχὦ Ἴακχε, f. Ar. Ran. 816825 
u. Schol. — 402, u. fein Bild, Hesych., Cic. Verr. 
4,60, vgl. mit Paus. 1,2, 4. 87,4. ©. Her. 8,65, 
Arr. An. 2, 16, 8, D. Hal. comp. verb. 17, Plut. 
Them. 15. Cam. 19. Alc. 84. Phoc. 28, Suid., He- 
sych., Et. M., Arist. or. 19, p. 451. 2) = dJıdwrosg, 
dem Sohne des Zeus u. ber Semele, Soph. Ant. 1152, 
Anth. ıx, 82. χι, 59. 64. app. 186, Orph. h. 42, carın. 
pop. 6.ed. Bergk, Xen. conv. 8, 40, Luc. salt. 89, 
Hesych., Et. M., fo daß Ἴακχος bei latein. Dichtern 
felbft für die Babe des Bacchos den Wein, ſteht, Virg. 
Buc. 6,15. 8) ὁ πρότερος, ο). -- Ζαγρεύς, Nonn. 
81, 68, Soph. fr. 94, 8, p. 782 ed. D. 4) ὁ τρί- 
tarog, ©. des Dionyfos u. des Adon, Nonn. 48, 
884 — 968, 8. 5) ein Dämon, welder ber Baubo, 
einer Amme des Dionyfos, beigefellt wird, Clem. cohort. 
17 (Orph. fr. 16), Arn. adv. g. 5, p. 175. — Nach 
Suid. u. Hesych. ἥρως tus. — 6) Mannen., Inser. 
1847. — Als Adj. für bacchiſch bei ᾠδά fichtes Eur. 
Cycl.69. — &. Lex. 

"Iaxoßtraı, pl. Secte, Thphn. 5086, 5, Sp. 

Ἰάκωβον, (6), indecl. (f. Et. Μ.) αιώ Ἰακώβ, 
[ο Inscr. 4,8947, 1. 9775 u. bei Phil., Demetr., Anth. 1, 
68 tit., Io. Ant. u. N. T. (doch kommt hier auch Ici- 


.xwßos vor). in Insor. 4, 9128, 10 Ἱακώπ, 9897 


Εἰακώβ, (über @ vgl. Theod. in Eus. pr. er. 
9, 22), nah Hesych. Donners, nıd Phil alleg. 3, 
4. 68. mut. nom. 12. u. d. Sporn, 1) 6. Jia 
ale, Ios. 1,18—2, 8, ö., Phil. somn. 1, 27. sobr. 6. 
profug. 2. 7. migr. Abr. 8, u. ö., Demetr. b. Eus. 
pr. ev. 9, 21 od. Alex. Pol. fr. 8, Io. Ant. fr. 11, 
N, T. Matth. 1, 2. 8, 11, ὕ., Hesych., au für feine 
Nachkommen, N. T. Luc. 1, 88. Rom. 11,26. 2) ®. 
Sofephs, des Gattens der Maria, N. Τ. Matth. 1, 15. 
16. 8) ©. tes Zebebäus, Br. des Johannes, N. Τ. 
Matth. 4, 21,— sct. ap. 12, 2,8. 4) ©. des Alphãus 
u. der Maria, ein Apoſtel, N. T. Matth. 10,3. act. 
ap. 1, 18. 5) Br. von Sefus, Ios. 20, 9, 1, N. Τ. 
Galst. 1,19. 6) Andere Juden, a) ©. des Judas, Ios. 
20,5,2. b) ©. des Sofas, Ios. Ὁ. Iud. 4, 4, 2—6, 
2, 6, d. ο) ein Reibwächter des Joſeph, 1ο». vit. 18. 
7) ein Sefandter des Perferlönige Chosroes, Menand. 
Prot. fr. 87. 8) ein Anderer gur Zeit bes Kaifer Bas 
Iens, Suid. 9) Aerzte, a) ©. des Damafcener Heſy⸗ 
chios aus Argos, Arzt in Konftantinopel unter Leo, 
Suid. b) Damasc. v. Isid. 120—129, Suid. s.v. u. 
s. Σφρανός, δε[. befannt ift Ἰάκωβος Chriftus or. 
Piohriftus, [. Fabric. bibl. gr. T. XIII, p. 250 (ält. 
2) u. Kühn addit. ad elench. med. p. XVII, p. 8, 
u. ff. 

Ἰάλεμοε, m. ep. in ΑΡ. Rh. 4, 1802 Ἰήλεμος, 
Kläglih, Wehling (f. Lob. path. 98. 158 u. zu 
Soph. Ai.p.487, vgl. mit Eust. Il. 6,p. 636, 60), S. des 
Apollon u. ber Kalliope, od. nach Schol. ΑΡ. Rh. 4, 
1304 der Diufe überhaupt, Erfinder ber Trauergefänge, 
Et.M., Hesych., Suid., spp. prov. 8, 24, Greg. Cypr. 
L.2,82, Ascl. in Schol. Pind. P. 4, 818, Schol. Eur. 
Rhes. 892 u. Or. 1874. Er galt als frofliger Dichter 
1. es war fprichw. zu fagen: Ψυχρότερος Ἰαλέμου, 
Zen. 4,89, Greg. Cypr. Leid. 2,82, Et. M., Suid,, 
ot. ψυχρότερος καὶ οἴχτρότερος Ἰαλέμου, He- 
sych., od. γυμνότερος Ἰαλέμου, Apost. 5, 67, app. 
prov. 1, 86. 66 führten aber Trauergefänge felbf die 
fen Namen, Ath. 14, 619, b, Apd. in Schol. Theocr. 
10, 41, Theocr. 16, 98, Pind. fr. 104, Schol. Her- 





Ἰαληφός 


mog. T. ım, p. 848 ed. Walz, doch nannte man απῶ 
froftige Menſchen fo, Moer. u. Schol. gu Eur. Rbes. 
a. a. D., u. Möglide nichtewürbige Dinge ἰαλεμώση, 
[ο wie tagen ζαλδμίζεεν, Et. M., Suid. 

αληψός, χώρα, Buid. ©. Γαληψός. 

Ταλὸν Αὐρηλία, wahrfh. — Ιουλία. Sonſt: 
Rede (f. Hesych. 8. v.), $rauenname, Inser. 3, 
1990. 

Ἰάλμενον, ın. Merfer?), ©. des Ares u. der Aſty⸗ 
οώς, nad Hyg. f. 97, vgl. mit f. 159 ©. des Ly⸗ 
ἴοδ u. der Pernis aus. "Argos, Führer der bäotifchen 
Orchomener vor Troja u. Urgonaut, Ἡ. 2, 512.9, 82, 
Arist. in Anth, app. 9, 2, Apd. 1,9,16. 8, 10, 8, 
Strab. 9,416, Paus. 9, 87, 7, Eust. pt Hom. p. 973, 
45. 

Ἰᾶλῦσος, ου, τι. Hamm (Ἰήλυσος, wie er Μπας. 
b. Ath. 7, 296, ο auch heißt, = ἛἨλυσος, f. ᾿Ἠλύ- 
σιο»), 1) ©. des Kerlaphos u. der Kydippe od. nad 
Eust. Hom. 815, 29 ter Lyſippe, Gründer von der Stadt 
"Ιαλυσός od. Ἰηλυσός, w. f., Pind. ΟΙ. 7, 186, St. B. 
5. Σύμη. Sein Bild von Protogenes, D. Sic, 8. 57, 
Strab. 14, 652, Piut. Demetr. 22. regg. spophth. 
s. Demetr. 1, Δε]. v.h. 12, 41. 2) gewöhnt. Mannsn. 
Orell. 2431, K. 6. Ἰηλυσός. 

Ἰάμαι , (bei Suid. Inuas: τὰ ὕδατα tadıa?), 
ein fehtbifiher Vollsftamm, Hecat. 5. St.B. ©. "Iduos. 

Ἰάμβα, f. St. im Südweſten Ghaldäns, Ptol. 5, 
20,7. 

Ἰάμβη, f. Spott (f. Et. M. u. Apost.), 1) Dits 
nerin des Keleos, nah Et. M. des Pan, die durch ihre 
Scherze die betrübte Demeter erbeiterte, H.b. Cer. 195. 
203, Apost. 8,99,b, Hesych., vgl. Apd. 1,5,1. 2) 
Andere, Apost.a.a. ο. u. Eust. Od. p. 684, 54, Scholl. 
ad Hephaest. 168, Moschop. -op. p. 44, Drac. Strat. 
de metr. 127, Procl. b. Phot. 819, b, 17, Suid. Dar 
von ἴαμβος, ἰαμβίζει», Ἰαμβιστής u. a., Hesych., 
Ath.4,181,c. ©. Lex. 2) Infel im arabifihen Meer» 
bufen, "Tab. Μετ. δ. Plin. 6, 29, 88. 

Tanßros, m. Spott, ὄνομα χύριον, Buid. 

Ἰαμβία, f. Ort in Arabia Felix an der Küfte des 
arabifchen Meerbuſens, Ptol. 6, 7, 8. 

Ἰάμβλιχος, οὐ, (0), (wahrfch. orient., wenn gricch.: 
Steiner d. i. Steinwerfer, von ἰάπτω u. Asyug= 
λέθος db. Hesych.), — 1) Dynaft von Wrabien, D. 
Sic. exc. 21 (hist. gr. fr. I1, praef. xvır). 2) Dynaſt 
am Libanon, Ios. arch. 14, 8,1. Ὁ. Iud. 1, 9, 8. K. 

der Emeſener in Arabien, Strab. 16, 758, 'D. Cam. 

60,18. 51,2, Cic. fam. 15,1. 8) 6. des vorigen, D 
Cass. 54, 9. 4) Neuplatoniter aus Ehalcis in Edlefy- 
rien, d θεῖος. Prolegg. in Plat. phil. ο. 26, 
μέγας, Schol. Plat. Soph. 216, a, f. Porph. v. Plot. 
9, Dam. v. Isid. 88—150, Mer. Procl. 6, Olymp. 
v. Plst. 1, Schol. Plat. Pol. 509, d, Stob. flor. 1, 
58—81,19, 8, Apost. 8, 6,c—12, 70, b, δ., Suid. 
5) Ένιε in Babylon, Erotiker, Iambl. dram. 10, 
Suid. 6) Neuplatonifer aus Apamea, Lid. u. Τα]. epp., 
f. Fabr. bibl. gr. v, p. 761, f. 7) 6. tes Himerius, 
Fabr. a. α. O. 8) ein Arzt in Konftantinopel, Leont. 
Schol. 14 (Plan. 272). 6. ’Idudsyoc. 

Bos,m. 1) Scherz (f. Ath. 14, 622, b) Bein. 
des Grammatiker Dionyfius, Ath. 7, 284, b. 9) Wer⸗ 
pen, St. b. Troja, Hesych. ©. ἡμβώνιον u. Τά- 
Bam. 8) als Vers Anth. ΣΙΥ, 15, 9. 

λος, b. Tzetz. ΟΠΙΙ. T, 144 Ἰάμβουλος, 
Egener 6 Lob. path. 188), Schriftfteller, Luc, 
v. b. 1,8, D. Sic. 2, 55. 60. 


527 


νο 2. des Mahomed, Nic. Br. 1, 7 (26, 
18), 

Ἰαμβρής, gen. οὗ (Suid.), m. ägyptifger Zauberer, 
N.T.2 Tim. 8, 8. 

Ἰαμβόλοες,πι, Scherzer, Arcad. 67,9. 

7 s,m. Mannsn. Suid. Achnl.: 

I „Mm, (ur), Wiefener (nad Asfalont- 
des in M. Heilmann, u. wenn 6 Ἱαμενός geſchrie⸗ 
ben νο Sturm, Ariſtarch ſchrieb aber Ἰαμενός), 
Trojaner, n. 19, 189. 198, Suid, (Bet Το». 2, 7, 4 heißt 
ein Sohn Symeons Ἰάμεινος.) 

—— ἡ (indecl.) εἴσχυσις, in Albion, Ptol. 
2, 8, 6 

— (of), &», dor. (Pind.) ἄν, ion. (Her.) 
έων, Heilmänner, Nachkommen des Samos in Elis, 
f. Pind. u. Paus. 6. 2, 5, u. in andern Theilen von Hel⸗ 
las, Pind. Ol. 6, 120, Her. 5, 44. 9, 88, Paus. 8, 
11,6—8, 10, 5, ὅ., Dicsearch. in Schol. Pind. οἱ. 
6, 7 u. Heradl. in Schol. Pind. O1. 7, 111. 

- Ἰάμλιχοε -- Ἰάμβλ.ιπι. Inscr. 8, 4504 (Belmyr.), 


Ἰάνειρα 


᾿αμνα, St. auf Minorka j. Ciudadela, Ptol. 2, 
6, 78, Lat. Iamno, Plin. 8, 5, 11, Mel. 2, 7, 20 
Wenn griedh., ähnl.: 

Ἰάμνεια, ας, f., in Strab. 16, 759, St. B. s. v. 
μ.ο. Zeile u. Ἰόπη, fo wie δεί Said, "Iduvıa (The- 
saur. Par. fchreibt Ἰαμνία, body f. Cram. Απ. Par. 
8, 851 u. ebent. 8, p. 187, wo aber Ἰάμια ficht), 
Wiefenthal (f. St. B.), ©t. in Baltfting, j. Ibne 
od. Gabne, Ios. eh 5,16,6—18, 2, 2.8. Ὁ. Jud. 1, 
δν 2—4, 8,1, ὃ. vit. Ios. 87, Phil. ad Caj. 30, Ptol. 

5, 16. 6. Ew. ἸΊα νιάτης, St. B. ε. ν. u. ο. Ζελία 
u. Ἐλαύνα, od. Ἰαμνίτης, St.B., δ. Ptol. 5, 16, 2 
8. 

, f. Flecken in Obergaliläa, Ios. b. Iad. 2, 


Ἰάμοι, ein ſepythiſcher Volkeſtamm, Alex. Pol. b. 
St.B. ©. Ἱάμα 

Ἴαμνου, m. Biefener od. Strupp (f. St. B 
8. Ἴαμνα u. Hesych. s. ἴαμνοε), Mannsn., St. B. 
s. Ἴαμνα. 

"Iapos, m. (—) Heilmann (nad Pind. Ol. 6, 
79 u. Schol. Veilchenreich), 6. des Apollo u. ber 
Euadne, Wahrfageru. Stammvater ter Jamiden, Pind. 
O1. 6, 74, Paus. 6, 2, 5, Schol. Pind. Ol. 7, 111, 
Aristid. or. 8, p.85 (v. 1. Ἴανος). 

Ἰαμοῦ' Produov, aus Paläftina, Inser. 8, 6416, Sp. 

Ἰάμψας, u.b. D. Sic. 84, 88. 62 Ἰάμψαμος, der 
numidifche Name Giempfal, Plut. Mar. 40. Pomp. 12, 
D. Sic. 34, 62. 

Ἰάν, ’Iävos (Arcad. p. 8 u. St. B. s. Ἰέων) --- 
"Ikov, pl. Ἰάνε, Aesch. Pers. 949. 950. 1025, 
Hesych. (v. 1. Ἴαννας), f. Lob. path. p; 32. 

Ἰάνασσα, ſ. C-O Runimalde (ΞΞ φιάνασσα 
d. h. die kuͤhn u. mächtig waltende. f. Wies. de so Goett. 
1861 p. 6), eine Nereite, II. 18, 47, Iye: f. praef. 
' —— m. ſcythiſcher Fürft, Arr. b. Phot. 58. 
17,b,6 

Ἰάνειρα, f. (»ν--ν), Schmelz (f. Schol. Hes. th. 
856, Eust. Homer. 1180, 47. 1506, 51, Lob. path. 
268. Herm. ΟΡ. vı, 1.172, Schoemann. op. &c. 11, 
p. 150, A.), nach Wiefeler p. 7 Kuniwalda, Andere 
Karola, 1) eine der Nereiden, Il. 18. 47. Ἡγρ. f. 
praef. 2) eine Dceanide, Hes. th. 856, H. bh. Cer. 
421. 8) T. des Iphis, Gen. des Kapaneus -- Εὐά- 
ὄνη, Schol. Pind, ΟΙ. 6, 46. 








528 Ἰάνδη 


Ἰάνθη, f. (Ὁ, Shönewald od. Blüthähen ef 

Lob. paral. p. 244), Andere Feyl d. ἱ. Viola (f. 
Schoemann op. ac. N, p. 147 u. Curt. Griech. 
11, p. 147), 1) T. des Ofeanus u. der Tetbys, Ἡ. h. 
Cer. 418, Hes. th. 849, Paus. 4, 80, 4, Hyg. f. 
praef. 2) T. des Teleftes, Braut bes Iphie, Ον. met. 
9, 714. 8) Uebh. Frauenn., K. 

"Tavdos,m.Shönewalb od. Blũt hchen, Mannen., 
Orelli 2975, K. 

"Iaylas, m. K. von Aegypten, Maneth. δ. Ios. ο. 
ΑΡ. 1, 14 (2 codd, Ἰαννάς). 

"Io m. Heiling (f. Wiesel. de so Goett. 
1861 p. 5), 1) ©. des Wsllepios, Schol. Ar. Plut. 
701. 2) &. des Laomedon, K. von Sicyon, Paus. 1, 


6, 6. 

Ἰανίκολον τὸ (ὄρος), [. D. Hal. 8, 45 u. ohne 
ὄρος 47, or. ὁ "Iavixo verſt. λόφος, D. Hal. 5, 
22, od. τὸ Ἰανίκονλον, D. Cass, 87, 27. 28. «6, 
44. 45, femer τὸ ᾿Ἰάνικλον ὄρος, D. Hal. 9, 14 

γαι, Ἰανοῦκλο»), u. ohne ὄρος 9, 24. 26, od. τὸ 

άνοκλον, Plut. Num. 22, u. endlich τὸ Ἰανοῦκλον 
ὄρος, Plut. Mar. 42, od. τὸ ’IavoweAov, App. b. 
civ. 1, 71. 8, 94, Ath. 16, 692, e, u. ähnl. ὁ Ἰά- 
νουκλοςφ λόφος, App. b. civ. 1, 68, eine Anhöhe in 
Rom mit einer früheren Stadt ἡ Ἰάνικλος, D. Hal. 
1, 78 vgl. mit 2, 76. 

Ἰάννα, (.—=3onierin, 1) Griechin, Soph. δ. He- 
sych. (Lob. will ’Idyn). 3) @igenn., Ἰάννα, Insor.8, 
8847,1.1, Add. 

Ἰανναί, m. indecl. hebr. Eigenn., N. T. Luc, 8, 
24. — Ios. vit. 26 uennt einen Taricheaten "Iävvaros, u. 
der jũdiſche König Alexander führte den Beinamen 
"Javvias,Ios. 18, 12, 1. 

Ἰαννῆς, οὗ, m. δεῦτ. Name, 1) (Agyptiſcher) Zan« 
berer. Genes. 31, 10. N. T. 2 Tim. 8,8, Numen. 
Eus. pr. ev.9,8, Orig. ο, Cels. 4, p.199. Ephr.2440. 2) 
Batriarch von Gonftantinopel, Ephr. mon. 9998, Suld. 

Ἰάννιος, m. Athener, 4Φεχελεύς, Inser. 172 (Keil 
vermuthet Σάννιος). 

Is [. Γενόα. 4 

νοάριοε, [. Javovdg. 
Ἰανόε, οὗ, (»»», [. νου. h. δ. 8), Arist. plant., 
$. Plut. parall, 9 u. qu. rom. 19, 32 hat Ἰάνοε, 5. Suid. 
εδι "Iavos, u. fo auch voe. Ἴανα bei Procl. h. 5, 8. 15, 
bür (f. Damoph, b. Io. Lyd. 4, 2), alte Goitheit, 
od. nach Prot. in Meer. Sat. 1, 7 vgl. mit 9 alter 
Regent von Stalien, ©. des Kronos u. der Entoria, 
dem Numa einen Tempel (τὸ Ἰανοῦ Φίπυλο», Plut. 
fort. Bom. 9) baute, (über feinen Altar ald Κυρά- 
τνος f. D. Hal. 8, 22), u. von dem der Januarius 
nit nur, fondern au ein Fluß u. ber Berg Janicu⸗ 
Ium ibren Namen batten, Dor. 5. Ath. 15, 492, ἆ. ο, 
Piut. Num. 19. 6. D. Tass. fr. 6,7 u. lib. 51,20. 
54,86, 78,18, Prooem. Arist. de Pl. Boisson. 

(ή), 1) ἄκρα, Votgebitge Giliciens, 
viel. j. Gap Karadach Bourun, An. st. mar. magn. 
160. 161 (1. d.). 3) Sraucnname, Inser. 4, 9614. 
9619. 

"Javoväpos (ὁ μή»), Thürmonb (f. Porph. antr. 
nymph. 28 u. Damoph, b. Io. Lyd. 4,2, Suid.), 1) 
römifcher Monat = att. Ποσειδεών (Plut. Caos. 87), 
ſ. Plut. Num. 18. 19. qu. rom. 19. parall. 9, An. 
(Arr.) p. m. erythr. 6, dah. Καλάνδαις Ἰανουαρί- 
asg, Plut. Mar. 12. 45, vgl. mit Plut. Gelb. 22 u. 
Inser, B, 4472. 5886. 6179. 3) Mannen. Pforten, 
Inser. 8,8867. Add. 6070. 4, 9701. Auch "Iavyvow 


Ἰάποδες 


άριος, Inser. 4, 9849. 9585, 6. 9540,88, u. Ἴανο- 
άριον, Insor. 4212, 11, Add. 
Ἰαξαμάται, (ο), Bolt in Asia Sermatica, Ptol. 
5,9, 16. 17, u. Ἱαζαμάταιμ. "TEoudtas. 
(o}), Bolt in Seythia intra Imaum, 
Ptol. 6, 14, 10. 11. 

4, (2), gen. ου, b. D. Por. 749 &o, (ὁ 
«ποταμός), Bl. In Sogdianag, von den Alten oft mit 
dem Τάναῖς verweihfelt, j. Syr ατα, Stzeb. 11, 
607518, Arr. An. 8, 80,7. 7,16, 8, Ptol. 6, 12, 
1—14, 14, Demod. 5. Plin. 6,18, St.B.s. Τάναξς, 
Hesych. 

Ἰαολκόςα, — Ἰωλκόςι, Buid. u früher Theoer. 18, 
19, wo jept’Zwäxd» lebt. 
"Tkoves (vor v), f. Ἰάων. 
Ἰαονίζο, --- Ἰωνίζω, St. Β. s. "Ida. 
dev, Adv. von Ἰδονία (7)  Ἰωνέα, Nic. 
h. Ath, 15, 688, a. 

ἅ Ξ- Ιώνιος, in Inser. ὃ, 5822 Εἰαονίη 
--σοφίη, α) = ἰοπί[ώὦ, griechifch, νόµο, Assch. Βοτα 
897. Suppl. 69. b) = athenifd, Σαλαμίς, orac. 5. 
Plut. Sol. 10. J 

Ἰαονίε, (dog, dat. Ἰ δονῖδεσσε, b. i. ionifch, νύµ.- 
φαισι», Nic. δ. Ath. 16, 688, b. 

Adv. —= Ἰωνεστί, St. B. a. "Idee. 

Ἰασνῖται, = ῶβηνοέ, Volt in Lybien, δε B. = 
"Ißalas, 
πω, m. Gitfardd, Ov. met. 5, 111 (. 

Ἰαπετιονίδηε, ου, νου. (Hes. opp. 54) Ἔαπε- 
ευονίδη, m. (-vrv-), Japetosfproß db. i 9) 
Prometheus, Hes. th. 528, ΑΡ. Rh. 8, 1086, Jul ἐκ 
Anth, Plan. 88. Ὁ) Xılas, Ον. met, 4, 682. 

dos (-νν--νν), f. von Japetns 


"Iamervovis, 
δ. abftammend, Pind. ΟΙ. 9,81. 


πετίων, m. Schol. Pind. 6, 24, Sp. 

’Iawerös, od, (--u»), ep. οἵο, voc. (Imc. Prom. 
8) Ιαπετέ, (6), Sturz (nah EL. M.s.v. Schaden, 
von ἱάπτω —= βλάπτω), 1) Titane, ©. des Urenos 
u. der Sa, V. des Aılas, Prometheus u. Epimetbeus, 
I. 8,479, Hes. th, 507, Αρ. Rh. 8, 866, Nonn. }, 
88486, 115, 3., Qu. Sm. 10, 199, Orph. fr. 5, Αγά, 
1,1,8. 2,8, D. Sic. 5,66. 67, Luc. Sat. 7, St. B. 
9. Ayysdin u."Adava, Them. 27, p. 188, allego- 
riſch für βαρύτης, Et. M. 528, 52, u. Ἰαπετός τας, 
einer von denen im Tartarus, Luc. Hero. 1. Epriche. 
hieß εἰ für alt: ὑπὲρ τὸν Ἰαπετόν Eust. erot. 2,9, 
od, πρεσβύτερος Ιαπετοῦ, Luc. d. deor. 7, 1 ο]. 
mit 2, 1 u. Plat. conv. 195, b. Dab. für abgelebt, 
ſchwachſinnig. Ar. Nub. 998 u. Schol., Hesych., Suid,, 
A. B. 48, 29. 3) Ὁ. des Buphagus, Paus. 8, 27, 17. 

Ἰαπετόσθηε, m. alter mythiſcher Herrſcher ron 
Chaldãa, Beros. in Μου. Ohoren. hist. Arm. 1, 5. 

Ἰαπίᾳ, (dos, 1)1."Naffeld (f. Nahtr. u Arie), 
eine Vergſchlucht, die fih aus Attila nah Megara hin⸗ 
ieht, St. B., Soyl. 57. 2) (Jepis»—.), Milde (f. 

ieseler de so, Goett. 1861, p. 8) Sohn des Zafıs 
u. Arzt des Aencas, Virg. Aen. 12, 891. 

"Iäwoßes, b. D. Cass. u. Ptol. Ἰάπνθδο, (of) 
(wenn nicht barbarifch, viel. Watterauer, f. Nachtt. 
m ᾽Απία), eine illyriſch⸗ celtiſche Volterſchaft im In⸗ 
nern von Römiſch⸗Illyrien, Strab. 4, 203. 207.7, 813 
---δ1δ, App. Iliyr. 10—18, 3., D. Casa. 49, 84.85, 
Ptol. 2, 16 (17), ὃ (v.1. Ἰάπυδρις) Dionys. δ. St. B, 
— Sr Land ἡ Ἰαπνδία, D. Cass. 51, 21, Tiball. 
4,1,10, Plin. 8, 19,28. Adj. "Iawoßızds ὁ παρά- 


Ἰᾶπυξς 


Ιλους, Strab, 7, 815. — Lat. Iapys, ydis, plur. Iapy- 
es („—wv), Virg. Georg. 8, 478, Liv. 48, 5, Plin. 8, 
8, 22, 21,25, u. Iapides, Cic. Balb. 14. 
_ Ἰδπνξ, νγος, (6), Rauſching, Rauſcher (ber. 
πύω — ηπύω), 1) 6 des Dätalus u. einer Krete⸗ 
in. der fih in Stalten niederließ u. nach weldem 18- 
7* benannt fein ſoll, Strab. 6, 279. 282, Eust. zu 
). Per. 878, Plin. 8, 11,16. Rad Ant. Lib. 81 ©. 
es Zyfaon, πα Serv, zu Virg. Aen. 8, 882 ein Dr. 
es Icadius and Kreis. 2) Stlavenname, Lamp. b. Ath. 
0,428, d. 3) Ew. von Ἱαπυγία, St.B. Im Phur. 
andysg („-—u, f. Theod. ep. vI, 222 u. Callim. 
r. 444, b. D. Per. 679 Ἰήπὂγες, wo Pass. Ἱηπύ- 
μου ſchrieb, was Lob. paral. 808 billigt, lat. wu. 
Ior., Virg., f. unten), dat. Ἰάπυξε, orao. b. Strab, 6, 
79 Ιαπύγεσσι, ion. (Her.7,170) u.ep. (D. Per.) 
[ήπυγες, (of), nady St. B. auch "Iamöysos, (of), vie 
tm. von Ἰαπογία, Hellan. b. D. Hal. 1.22, Thuc. 7, 
B, Ephor. 6. Strab. 6, 408, Arist. pol, 5, 2,8, Seyl. 
4,15, Hellan. b. 8t.B.s. Σικελία, Clearch. b. Ath. 
2,522, ο, Pol. 2, 24, Figde. 4) ein leichter ZBind, 
er den Griechen ausGaladrien (Japygia) Fam, alfo Nord⸗ 
oeftwind, Arist. de mund, 4 (vent.), Luc. d. mort. 11, 
', Βα]ά., mit ἄνεμος, Arr. An. 6, 6, B, Veget. 4, 88 
5,8), Gell. 2, 22, Inser. 8, 6180 %., Hor. Od. 1,8, 
}, Virg. Aen.8,710, Ον. met, 15,52. 5) ein Yluß, 
Ain. 8,11, 16. 6) bei ven Lat. auch als Adj., equus, 
/irg. Aen. 11, 678, Daunus, Ον. met. 14, 510. 
"Iawöyla, ἡ, ion. (Her. 8, 188. 4, 99. 7, 170), 
Γηπ ὑγέη, ep. b. D. Per. 483 ᾽Πηπγίη γαῖα, 1) "Raus 
Φίπρεπ (f. Ἰάποξ), die Landichaft Galabrien πεθβ 
Beucetie u. Apulia, Arist. polit. 7, 9, 2 u. b. Plut. 
Ches. 16, Pol. 8, 88, Scyl. 14, Strab. 2, 106. 6, 
61 — 282, 9, 405, Plut. Dion. 2b. 88. qu. graec. 
ιδ, δι. Β. ὅ., auch ἡ τῶν Ἰαπύγων χώρα genannt, 
jtrab. 6, 2891. — Nach Hecat. b. δὲ. Β. auch ein Staat 
n Sülyrien. 2) Nauſchenberg, (N) Ἰαπυγία ἄκρα, 
Borgebirge Galabriens, |. Gap Leuca, Thuc. 6,80 44. 
',38, 8ου]. 21, Arist. mir, aud. 97 u. ff., Pol. 10, 1 
.84,11 (Strab. 6, 285), D. Hal, 1,51, Heraol. 27, 
trab. 6, 277. 281, Του. b. Ind. 7,2, 1, Plut. Pyrrh. 16, 
ırr. Au. 7,1, 8, Ptol. 8, 1, 18) Suid., auch ἡ ἄχρα ἡ 
απ., Strab. 6, 277, u. ἡ τῶν Ἱαπύγων ἄκρα, Strab. 
» 108. 8) δαι[Φετπ, Gemahlin des Myuntifchen 
Iythes, Pint mul. virt. 16. 4) @inwohnerin von Ja⸗ 
ία, St.B. 
αραῖον, ου, orient. Name, Inser. 8, 4482. 4500, 


ΡῬ. 

Ἰάρβας, αντος, lat. Iarbas, se, an, m. ©. des 
Immon u. einer garamantifgen Nymphe, K. der Gäs 
ıler, Pind. fr. χι 182, Virg. Aen. 4, 196, Ον. Ber. 
‚125, vgl. Iust. 18, 6. ΑΔ). davon Ἰαρβαῖοι όμο- 
αἴοι, ep. ad. 8074. (Plan. 151). 

‚m. Mannen. in Palaſtina, Inscer. 8, 
678, c, Sp. 
vov,n. St. in Oroßmpfien, Ptol. 5, 2, 6. 
vos, ου, (d—notauds), b. Pherec. in Schol. 
.7,185 (1), Rede, Träntner(f. Wie- 
ter de so, Goett. 1861, p. 9), 1) 81. in Elise, |. 
atdan. nach Paus. 5, 5, 9 der fpätere Acidas. Ἡ. 7, 
B5, Strab.8, 842. 847, Paus. 5, 18,6, Hesych,, b. 
treb. 8, 847. 848 wird auch ein Ἰαρδάνου λείµων» 
‚ Iapddvow τάφος erwähnt. 3) 3 auf der Nord» 
ite von Kreta, Od. 8,292 u. δα[. Fust., Paus. 6, 21, 
. 8) $L 2ydiens, St. Β., ber 1]. 7, 185 anführt. Anwoh⸗ 
κ 'Iagdarıos, St.B. 4) Zodier, Vater, nach Her. 1, 
Vape's Woͤrterbuch d. grieh. Eigennamen. 


Ἰασίδης 529 


7, δια der Omphele, Apd. 3, 6, 8, D. Sie. 4, 81, Pa- 
laeph. 45,2, Βὲ Β.ε. Ὕδη, Niool. Dam, fr. 28. Die 
Omphale heißt daher Ἱαρδανίη νύμφη, Musae. 151, 
od. Jerdanis, Ov. Her. 9, 108. 
lapbde, { ein Sieden Zubdas, Ιου. b. Iud, 8, 
8,5. 
Ἰάρδηε ὁ douuds, ein Wald in Judäe, los. b. Ind, 


7,6, δ. 
„un. N. T. Ἱάρεδ, Sebräifcher Eigenn., 
Is. 1,2,2,— 1,8,4, NT. iR δη, ſer eis 
Ἱάρίαθα, (7), St. in Libya interior, Ptol. 4, 
6, 6, u. eine andere ebenbafelbf Ἱάρζειθα 7) άρίειθα, 
Ptol. 4, 6,24. 8, 16,4. 
νε, τοῦ, Inser. δ. 4481. 4500, δρ. 
, Θεός, Inser. 8, 4502, vgl. 4488, 15, 


Sp. 
„. άρμνοι, pl. 61ο. einer lariſchen Stadt, vielleigt = 
Tcausis, w. f., Mit. Tributliſten bei A. Bang. 1,n. 


— böot. Patron. f. Ἱδροκλῆς, Inser, 
"Tapöxpıros, m. Heiliger, Mannen., Inſchr. aus 

Lebadea, nach Abfchrift des U. P. Blaſtos. K. Aehnl.: 
* ‚m. Mannen., Franz el. op. gr. n. 17, 

p. 56. 

Ἰαρσάθ, ©t. in Mauritania Caesariensis, Pol. 4, 

2, 10. 

läpxas, m. Walto, ein Brechmane, Suid,, Phi- 


lostr. 

Ἱάρων, ᾷοῖ. (Ther. Inſchr. n. 12) auch "Idpow, 
der. — Ίποσγ. 9.16 (HIAPON), u. vgl. C.Inser. 
8, p. 1084, a. u. Rhein. Muf.ıv, p.98. Davon als 
Batron. 

Ἱαρώνδας,τα. Göttliche, Orchomenier, Keil Inser., 
boeot. XLIX, l. d. Aebnl.: 

Ἱαρώνιος, Bein. zweier Orchomenier, a) des Anti⸗ 
gon, Keil Inser. boeot. 11, 88 u. Ὁ) des Gherondas, 
ebend. 11, 86. — (Bol. A. Rang. 11, 1806.) 

1 ‚„ m. bbot. Ἱερώνυμος, Inser. 


1579. 
Ἰάε, Adoc (»», [9 Anth. νττ, 88. 1Σ, 424. Plan. 820, 
νοῦ im Iotus au —«, f. Απ. app. 212, od. 8ὲ. 
Β. s. Boögso), 1) Ad). ἰοπί[ώ, ξυγγένενα, Ίππο, 
4,61, δίαντα, Her. 4,95, ἐσθής, Her. 5, 87, στρα- 
son), Her. 5,88. 7,97, νέες, Her. 6,9. 8,180, rd. 
Assc, Anth. Plan. 820, Her. 1, 142. 149, Eust, gu 
Dion. Per. 828, Μέλητος, Anth. ep. ντ], 68, vo 
gas, Ath. 16, 688, s, Μοῦσαν», Piat. Boph. 242, d, 
γυνή, Her. i, 92, insbef. Ἱστορίη, Anth. app. 21% 
(St. Β. ο. Θούριον), u. γλὠώττη ο). ὀιάλεκτος, 
Strab. 8, 888, D. Hal. Thuc, jud. 23, D. L. 7, 1, 
88, IambL v. Pyth. 241.248, Et. M. 894, 5616, 
48, 5., Theooer. Id. Arg. 1. 3) Subst. a) ἡ Ἰάᾳ 
ver tonifihe Dialett, D. Hal.de hist. 8, Luc. hist, 16, 
Hermog. Id. 2,4, D. L. 1, 1, 68, Et. M. 821,40; bie 
ioniſche Sermonie, Plut. mus. 16. b) die Sonierim, 
Dur. ορ. ız, 424, Plut. Per. 24. ec) alter Name für 
Attila, Strab. 9, 892. d) eine tonifche Stadt, Strab. 
14, 686, od. Inſel. App. prooem. 5. e) eine Vhyle in 
Sybaris, D. Sie, 12, 11. f) Blaue Au (f. ἔων), ein 
Theil Zlipriens, Cw. Ἰάται u. Ἰωνικοί, St. B. 
ἹἸασαία, f. (= ᾿Ασαία. αἴ[ο: Mooren), Städt 
hen in Arkadien, Paus. 8, 27, 8. 
Ἰασεύε, (d),viel.Mosheim, ς--᾽ἀσεύς, ο). Βίας, 
eigtl. Veilchner, od. Heiler, Maunen., Paus. 10,80, 4. 
Ἰασίδην, ου, ep. do (--»—), Iafisfproß, 9) 


34 








530 Ἰασιχλῆς 


Amphion. Od. 11,388. Ὁ) Dmetor, Od. 17, 445. ο) 
Bein. des Arztes Japis, Virg. Aen. 13, 892. d) Ία- 
σίδαε, überhaupt Nachlommen tes Safus, Strab. 8, 
871. | 


Ἰασικλῆε, gen. dor. εὓς, m. *Heilmar ὃ. ἱ. im 
Heilen berühmter, Dannen., Inser, δ. A. Rang. 11, η. 
1202. — Aſtypalaer, Ross Inser. n. 168. 

‚m. Heiler, Mannen., AUmpbiffäifche 
Juſchr. Handſchr. bei mir, K. 

Ἰασίμαχοε, »Heilwig, m. Mannen., Wesch. ı. 
Foue. 16, K. 

» (ver), 1) Ad). ioniſch, µέλη, Them. 
27, p. 886, od. v. der St. Jaſos in Karien, ἀόνες, 
Mosch. 8, 87. 2) Subet. "Idasog, gen. ov, ey. 040, 
Spenfer (Ins), a) 6. des Lykurg, V. der Atalente, 
Call. b. 8, 216, Theogn. 1288, Arist. ep. 44, ed.B. 
(Anth, app. 9, 48). Die Atalante heißt daher bald 
᾿Ιασίη παρθένος, Arist. ep. a.a. D., bald Jasis, Pro- 
pert.1,1,10. 6. Ἰασίων. db) Heros (6. des Zeus 
od. Minos), Geliehter der Demeter, Hes. th. 970, Ον. 
am. 8, 10, 25, f. Iaolo» u. Ἱάσων. — ο) Idaiſcher 
Dactyl. Paus. 5, 7, 6, f. Ἔασος. ἃ) (Mrlabier), Olym⸗ 
pionile gur Zeit des Herakles, Paus. 8, 48,1. 5, 8, 4. 
e) K. von Orchomenos, V. des Amphion, Paus. 9, 86, 
8, f. Ἰασέω». f) ©. des Eleuther, Paus. 9, 20, 1. 

"Ἴασις, f. Seilyue, Nymphe in Elis, Paus. 6, 22, 
δ. ©. Ἱάσνος. 

Ἰασίων, ὠνος, m. Spenfer, 1) ©. des Zeus u. 
der Gleltta, nad) Eust. Od. ρ. 1528, 5 (5, 125) der 
Hemera, nach Hyg. poet. astr. 2, 4 (6. des Thuscus (?), 
od. nah Hyg.f.270 des Ilithyus (7), nach Schol. Theocr. 
8,50 ©. des Minoe u. der Phronia, nach Serv. Virg. 
Aen. 8, 167 ©. bes Korythos u. der Elektra, ale Dir 
mon der fruchtbaren Erdtiefe Beliebter der Demeter, 
der nad) Schol. ΑΡ. Rh. 1, 916 vgl. mit 917 auch 
᾿Πετίων hieß u. von Anderen "Kiasos, w.f., genannt 
wird, Od. 5, 125 u. Schol., Αρά, 8, 12,1, D. Sic, 6, 
48.49.77, Strab. 7, 881, fr. 50, Luc. deor. oone. 8, 
Ath. 18, 566, d, Theocr. 8, 50, Nonn. 5, 518. 11, 392. 
48, 678, Scymn. 688. 684, St. Β, ο. 4άρδανος u. 
Πάριο», Eust. gu D. Per. 917, Schol. Eur. Phoen. 
1146. 2) ©. des Lykurg, V. der Atalante, = Ἰάσνος, 
Ael.v.h.18, 1. 

Ἰασόν, n. St. in Zutäa, Lxx, los. 19, 2. 

‚fem. fa, (Arr. νος), νο», (#&),ep.(Ap.Rh., 
Theocr., Nonn.) Σησόνιος, ven Jafon (Heilo) beirefe 
fend, ναὓς, Theoer. 22, 81, Nonn. 18, 88, Et. M. 
824,21, ὁδός, ΑΡ. Rh. 1,988, Ὑψιπολείη, Nonn, 
80, 205, insbef., a) Bein. ber Athene auf Kyzikus, ΑΡ. 
Rh. 1,960. b) Bein. tes Apollo auf Kyzikus, Schol. 
ΑΡ. Rh. 1, 966. c) An. p. pont. Eux. 82 u. Strab. 12, 
648, Ptol. 5, 6, 4, Ἰασόνιον (ἄκρο»), b. Xen. An. 6,2, 
1 "Jacoufa ἀκτή, b. Αττ. per. p. Eux. 16, 2 Ἰασόνιος 
&xoa, in Boyl. 88 Ἰασονία, Heilsberg, Lanbfpige 
der Küfte von Pontus, j. Jaſun. d) κήποι, Ort im 
Bontus, Timon. in Schol. ΑΡ. Rh. 4, 1217. 9) κρήνη, 
Heilsbronn, Duelle auf Alvdvuor,w.f., ΑΡ. Rh. 
1,1148. 1) Heilsberg, ein Zweig des Gebirges Bara- 
choathras in Diedien, τὸ Ἰασόνιον, Btrab. 11, 526, 
Ptol. 6, 2,4. 6, Ammian. 28, 28. g) St. in Margiana, 
Ptol. 6, 10,8. 

Ἰασόνια, τά, u. Strab. 1, 45 Ἰασόνεια, 
wigs d. {. Heroen (ἡρφα) des Iafon, mit Node, 
Strab. 11, 526, u. ohne Yoga, Strab. 11, 581. 

Ἰασονίᾳ, έδος, Insor. 8, 4800, d, 8, Add. m, 4, 
4808, h, Add., Sp. 


eile 


Ἰασώ 


"Iärovos Τόπος, Inscr. 8, 5161 (Cyren.), Sp 6 
Ἱάσων. 

Ἴασον, ου, m. (--ν») Feyl (Veilchen) od. Blantı, 
(πας Herm. op. 3, 204 Wander, Itius, nad Ei 
Heiler), Dm. 1) Ἴασος, 66. des Phoroneus, Br. 4 
Belasgos u. Agenor, Sohol. u. Eust. zu IL 8,75. 3, 
6. des Argos u. der Jomene, V. ber Io, Apd. 1, 1, 
8, St. Β. ο. ἀργος, von ihm foll Apyes Ἴασον nd 
δι. B. auch Ἴασος heißen (alfo Blaugeeſt wi 
Blaubeuern), Od. 18, 246 u. Sohol., Strab. 8, 909. 
871, St. B. s. v. u. κ. ργος, Schol. u. Eust ῥ 
Π. 8,75, Hesych. 8) S. der 3ο, Eust. p. 1845,13. 
4) 6. des Triopad, K. in Argos, B. der Io, Pau. 
3, 16, 1. 5) 6. des Lykurg, V. der Atalante, Αρά ὁ, 
9,2, ſ. Idasoc u. Ἰασίω». 6) ©. des Zeut ι. da 
Gieftra, D. Hal. 1,61, f. Ἰάσνος u. Ἰασίων. Τ) ἓ 
bes Amphion, K. der Dinger, Pherec. in Schol. Od. 11, 
289, (wo auch ein "Zac. als Bater des Dimetor vorfommi) 
fe Ἰασέίδης u. Ἰάσιας. 8) ©. des Sphelus, Anfühn 
ber Athener vor Troja, Il. 15,882. 887. 9) ein Ir 
giver, Aristid. or. 45, p. 6. 10) 8. ber Nepeie οἱ 
Kyrikos, Dion. Mil, in Schol. Αρ. Rh. 1, 1116. 11) 
Bildhauer aus Athen, Inſchr. Duck Erechth. ©. 181. 
II) Ἴασος, doch Pol. 17,2. 8, Aei. π. an. 6,15. ὁ 
11, Ciearch. b. Ath. 19, 606, c, Strab. 14, 658, App 
Mithr. 68 Ἴασός, b. Ptel. 5,2, 9, vgl. mit Liv. ὃν 
88, Ἰασσόε, f. Lob. path. 408, (N), 1) St. Sur 
ens, j. Afyn Kaleffi, Thuc. 8, 28. 29, D. 8ic. 18. 
104. 19,75, Archestr. δ. Ath. 8, 105,e, Anon. st 
mar. magn. 288. 289, St, B. s. v. u. s. Bapyi- 
Asa, Plin. 5, 29. 9,8. Ew. "Iawebs, u. Arr. An. |, 
19, 10 ſ. Pol. 16,12, St. B., Ael, n.as 
6, 16, Piut. sol. an. 86, Heracl. 40 tit,, Inser. 2 
2671,29. 51. 2678, dab. heißt bie Stadt auch ἡ (τῶν) 
᾿Ιασέων πόλις, Pol. 16,12. 18, 27. Der daran gel 
Meerbufen aber Heißt ὁ Ἰασικὸς κόλπος, Tone. ὃ, 
26, b. Plin. 5, 29 sinus Iasius, u. ähnl. im Schel 
zu Pol. 16, 13. 2) Städtchen in Adhaja, Paus. 7,13, 
7. 8) (Ιασσός), St. in Armenien, Ptol. 5,7,6. 

Ἰάσσιοι, Volt in Pannonien, Ptol. 2,14 (16)) 

Ἰασίτης, m. nah Suid. ein Einwohner von le 
σος. 

Ἰασούβ, 5. Ion. 2,7,4 Ἰάσονβος (παᾷ Heeych 
u. A. = ἐπιστρέφω», alſo »Kehrhin, ſ. Shut 
m Hesych.), S. des Iſichares, Galider, Hesych., In 


a. a. O. 
f. Grünſtein, 1) St. in Hisp. Tarrı. 
Ptol. 2, 6, 62. 2) Mannsn. od. Fraum., 
Orabftile aus Piräeus, Epbem. arch. 2615, K. 
/ , Inser. 2, 2181, Sp. 

Ἰασσίε, fem. von ἶασος, Silent. Ecphr. πι 
179, f. Lob. path. 488, or. Sib. 8, p. 898. 

Ἰαστί, Adv. a) aufionifche Art, Plat. Lach. 188 
d. b) in ionifcher Tonart, Plat. rep. 8, 898, ο u. fi 
ἡ Ἰαστὶ ἁρμονία, Pratin. δ. Ath. 14, 624, f. 610. 
ο. ο) in tonifgem Dialelt, Luc. Her. 3. dom. 2 
Nach Hesych. überh. ---"Ελληνισεί. 

Ἴαστου noteuös, Steppenfluß in Scythia intn 
Imas Ptol. 6, 14,2. Davon benannt Ἰάσται, 18 
Zoll in Seythla intra Imsum, Ptol. 6. 14, 11. 

Idevos (Letronne ᾿Ιάσφος), Insor. 8, 49% 


Ἰᾶσά, oöc, f. Heilyne (f. Hesych.), 1) T be 
Amyhiaraus od. nach Arist., Plin. 85, 11,40 u. Sch 
zu Ar. Plut. T. des Asklepios, mit einem Allat [5 
Tempel des Amphiaraus, Ar. Plut. 701 u. Schdl 








Ἰάσων 


>aus. 1, 84, 8, Hesych., Suid,, Arlat. or. 7, p. 82. 
|) Schiffen., Alt. Seew. ΧΙ, a, 208. 
ὧν, (6), ovoc, νου. (Eur. Med. 869. 1807) Ἰᾱ- 

row, Cüber die Synaldphe von 'Td f. Et. M. 462, 32), 
p. (IL 21,41. Od, 12, 72, Hes. th. 1000 uw. fr. in 
Jchol. Pind, N. 8, 93, Αρ. Rh, 1, 8—4, 1699, 5, 
Theoor. 18, 16, Orph. Arg. 71-1820, Qu. Sn. 4, 
188, ep. Phil. in Plan. 187, u. Mimn, fr. 10) Ἰήσων», 
nur inep. des angebl. Orph. 5. D. Chrys. 97, p. 458 
Ὀ. Απ. app. 128 fteht Ιάσων), ebenfo Heißt εξ ion. 
Her. 4, 179. 7, 198, Inser.2, 2266, Β, 16) Ἰήσω», u. 
9 auch Phorec: in Schol, Pind. P. 4, 188, (d), Seilo, 
Seilmann (Eu M., Lob. path. 521, vgl. mit Pind. P. 
1, 211), 1) ©. tee Acfon aus Solkus, Anführer der 
Argomauten, πας Et. Μ. 484, 18 6. des Acklepios, 
oo es aber ᾿Σασῶ heißen muß, f. Pind. P. 4, 20— 
07, Nem. 8, 98. fr. 187, Arist. rhet. 2, 28, Pol. 
}, 89, Apd. 1,8,2. 9, 16, D. δία 4, 40—55, Nic. 
am. fr. 55. 56, A. Er hatte Tempel, Timon. in 
3chol. ΑΡ. Rh. 4, 1217, vgl. Ἰασόννα, u. trat als 
Berfon in Eur. Med. auf (8—1285, 8.), fo wie in 
Eängen, Luc. salt. 52, u. war abgebildet, Paus. ὅ, 
18, 8. Er u. feine Leute (bie Araonauten) beißen οἳ 
τερὶ (τὸν) Ἰάσονα, Ath. 10,428, f, Schol. Od. 12, 
59, St. B. ε. Ἐλευδεραί, ο). οἱ ἀμφὶ τὸν Ἰάσονα, 
Arr. per. pont. Eux. 9, 2. 2) ©. des Zeus u. ber 
Sleftra, Con. 21, f. Ἰασίων. 8) Tyrann von Pher& 
n Theffelen, auch wohl Prometheus genannt (Put. 
nim. util, 6), f. Xen. Hell. 6, 1,4. 4, 20—87, Isocr. 
99119 m. ff. ep. 6,1, Dem. 49,10—62, Arlst. rhet. 
|, 12. polit. 8, 2, D. Sie. 15, 30 - 60, Plut. Pel. 
v8. regg. apophth. Epam. 18. san. praec. 22. praec. 
οἱρ. ger. 24, Ael. ν. h. 11,9 u. b. Suid. ο. ἐφλέ- 
yero, Arr. tact. 16, 8, Polyaen. 8, 8, 40.6, 1, Paus. 
3, 17, 9, Strab. 16, 766, 4. 4) Statthalter in ber 
Stabt Rhanoteus, Pol, 5, 96. 5) trogifcher Schauſpie⸗ 
er aus Tralles, Pimt. Crass. 88, Polyaen. 7,41. 6) 
πιῶοα in Athen, Phleg. Trail. fr. 89. 7) ©. des Elea⸗ 
ar, Hebtäer, Ios. 12, 10, 6. 8) der Name, den fi 
zefus, 6. des Simon, fleit des feinigen beilegte, Ios. 
2, 5,1. 9) ein Gläubiger aus Theffalonich, N. T. act. 
‚post. 17, ὅ---θ. Rom. 16, 31. 10) 6. des Menekra⸗ 
εδ aus Nyſa Philofoph, Said. 11) Gefchichtfchreiber 
ms Argos, ewwas jünger als Plutarch, Suid. u. viel. 
th. 14,620,d, St. B. ο. Τῆλος u. "Adskdrdossen. 
2) aus Byzanz, Geſchichtſchr, Plut. duv. 11, 2. 18) 
Stammatiter, Et. M. 194, 27. — Bgl. ποῷ Fabric. 
yibl. gr. σι, 870. 14) ©. des Baudentius, Geifel des 
Kari, Zos. 5,86. 15) 2ycier, Plin. 8, 40, 61. 16) 
Milefier, Inser. 2627. 2859. 2885, b, Add. 17) auf 
Münzen von Epheſus u. Rhodus, Mion. 111, 89. 421. 
8) Biſchoff, Nili epp. 8, 178. 19) Andere, Synes, 
:p. 67, p. 214 extr., Inser. 8,4254. 4800, 0, 18. Aebnl.: 

Ἱατάδας, m. Delphier, Wesch. u. Fouc. 244. 
107. 486. u. ὅ., K. 

Iarfäs, 8. von Ungarn, Cinn. 8, 12 (119, 16). 
ὃν. (202, 18) u. daſ. du Cange, Sp. 

"IarfovuAtvos, m. (Zoffelmus) Fürſt vou Gvefla, 
Zinn. 5, 6 (215, 21), Sp. 

Ἰάτινον, n. St. der Meltä in Gallie Lugdun., |. 
Dleaur, Ptol. 2.8, 15. 

Ἰάτιοι, Völterfchaft in Sogbiana, Ptol. 6, 12,4 (v. 
. Ἱάτποι). 

Ἰατούρ, 651. der Aruarner in India intra Gangem, 
?tol. 7,1. 92. 

Ἰατροθδώρνος, m. Smyrnäer, Mion. 111,201. Aehnl.: 


Ἰάων 531 


Ἰατρόδωρος, m. EHeil gabe), Mannen., Inser. 
2, 8367. — Θπιρτιᾶετ, Mion. 111, 195. S. vı, 808. 

Ἰατπροκλῆς, έους, böot. sic, m. Arfte (= artiste, 
Heiltũnſtler, od. heilberühmt, f. Plat. Cratyl. 894, ο) 
1) Athener, a) Lys. 12,42. b) ©. des Paſiphon, Ae- 
schin. 2, 15—126, ὅ., Dem. 19, 197 u. Schol. zu 
Dem.. 19,118. c) 6. des Pythion, Inser. 106. ἆ) V. 
eines Shariton, Insor. 270, 1. 2) Thebaner, Keil Inscr. 
boeot. Lx1, 11, 5. 8) Athlet, D. Chrys. or. 28, p. 289. 
4) Särififi. über®@ebäd, Ath. 7,836, 9. 14,646, a—647, 
b, 5. 5) auf Münzen aus Erythtaͤ u. Apollonia, Mion.ımı, 
181.8. 111, 815. 6) Anderer: Inser. 2, 2675. 

Ἰάτροπος, m. Korinihier, Wesch. u. Fouc. 18 
(viel. «άτροπος), K. 

Ἰατρόπονλονς, m. »Heilward, Mannen., Ephr. 
mon. 8580, Sp. 

"Iarp6s, m. Arzt, 1) Bein. des Apollon, Ar. Ar. 
584, Lyeophr. 1207. 1877, Hesych. Derſelbe hieß 
auch ἰατρόμαντις, Aesch. Eum. 62. 2) Bein. des As« 
klepios aus Epibauros, Paus. 2, 26, 9. 3) ein Heros 
mit einem Heron in Athen, ber ἩτίβοπιαΦοῦ geheißen 
haben foll, Apoll. v. Aeschin., B.A. 272, Schol. Dem. 
19, 249, Hesych., Phot.75, 24. 4) Unbere: Inser. 8, 
6054. 5057, 12. 5) παῷ Hesych. απῶ Name ger 
wiffer Nymphen (bei Elle). 6) Ort in Möften, Thphlet. 
7,2 (278, 34), 18 (294, 22), f. Ἰατρῶν. 7) Fluß, 
Thphlct. 7, 14 (296, 15). 

Ἰατρῶν φρουρίον, m. Heilberg, in Möflen am 
Sfter, Proc. aedd. 4,7 (292, 10), f. Ἰατρός. Sp. 

Ἰαφά, indecl., body los. vit. 52 "I vvy, n. 
pl. St. in Palaͤſtina, viell. j. Dorf Gafa, Ios. b. Iud. 
2,20, 6. 8, 7, 81. vit. 87. 

Ἰάφαγοε, m. $reter (d. i. Sreffer), Mannen.,Inser. 
2,2072, 13, p.185. (Gt. Ofb.) 

Ἰάφθα, Il. in Syrien, = άρκενθος, Malal. p. 
198, Bonn.,Sp. 

Ἰάφρα, Ιάφραν, m. (Eus. pr. ev. 9, 20, ᾿ΑΦέρ, 
᾿Αφρά», Ασούρ), S. Abrahams, nach dem die Statt 
᾿ἀφρα u. das Land "Appsxr; benannt fein foll, Alex. 
Ρο]. b.Ios. 1,15. (5. Ὠφρήν. 

Ἰαφρέ, Nauarch, Ephr. mon, 8820, Sp. 

"Iaxalas, Inser. 8, 4000, 18, nad Gavedont für 
᾿ἀχαιᾶς, Sp. 

Ἰαχείμ, ὄνομα χύριο», Buid. (Ios. 2,7, 4 neunt 
einen Sohn Symeons Ἰ1ά u 

Ἰάχη (vu), f. Schrei, 1) Nymphe u. Geſpie⸗ 
Un der Berfepbone, H. h. 419 (digammirt). — 2) 
Inser. 8,4879, ο, dextr. 7 u. sin. 2. 

. Ἰαχήν, m., bei Suid.s. Ἱερογραμματεῖς Ἰαχίμ, 
ein Aegyptier unter dem König Syenes (Ael. b.), 
Suid. s.v. 

Ἰάχονρα, f. Κάχουρα. 

"Ioxos, 00, m. (Schrei), Insor. 8, 6417, δρ. 

Ἰαῶ, m. Indecl. στα, D. Sic. 1, 94. (In 
orac. b. Macr. Sat. 1,18 iſt Γαώ Dionyfos als Son⸗ 


ο 
Ans (u), f. poet. = Ἰωλκός, w. f., TI. 
2, 712. Od. 11, 256, Hes. sc. 474, Pind. N. 8, 
58 (v.1.). 4, 89. P. 4,884, ΑΡ. Rh. 8,1091. 1118, 
Hesych. 

Ἰδων, ονος, m. Blauer, Blaubach (eigtl. Veil⸗ 
Φεπδεᾶ, ſ. Nic. δ. Ath. 16, 688, 9), 1) Adi. = "Jos 
mit ἀνήρ, Theocr. Id. 16,57. 2) Subst. a) der Jar 
nier, insbef. α) Bewohner von Attika u. Megere, II. 
18, 685, h. ΑΡ. 147, Ar. Ach. 106, Hesych., St. 
B. β) Bewohner von Kyzikus, ΑΡ. Rh. 1, 1076, od 


94° 





532 Ἰβαγχός 


Milet, Theocr. Id. 28,21, vgl. mit ΑΡ. Rh. 1,958, 
St. B. y) Griechen überh., Acsch. Pers. 178. 568, 
1011. b) Mannsn., Nonn. 82, 284. c) Fl. in Arka⸗ 
dien, nach Müller zu D. Per. ver Alpheus, Call. h. 
1ον. 22, D. Per. 416. 

Ἰβαγκόε, m. Dinfler, Ephr. mon. 6885. 6891, Sp. 

Ἰβαῖοι od. "Ißnwos, keltifcher Vollsftamm, δι. B. 

Ἰβάνωλι, sog, m. Krug, Mannen. aus Mylafia 
in Karlen, Her. 5, 87.121. Aehnl.: 

Ἴβαν, m. Dannen., Phot. bibl. cod. 17, Thphn. 
chron. 156, 10. 287,4. 

Ἰβέττης, m. GMinnebach — Εἰβ.), ein Flũßchen 
auf Samos, Plin. 5, 31, 88. 

Ἴβηνοί, od, (Brunner? d. h. die mit dem Bruns 
neneimer), «) keltiſches Wolf --- ’Ißalos, St. Β. b) 
Volt in Lydien, — ’laoriras, St. Β. 

Ἴβηρ, ηρος, (6) (#, über den Accent f. Arcad. 20, 
nach Hesych. ἴβηρ χθρσαῖόν τιν θηρίο», ap’ οὗ καὶ 
Ἴβηρες, nad Einigen im Et. M. von ἴμεροςθ), 1) 
ὁ--ποταµός, der Il. Ebro in Spanien, nad) welchem 
das Land Ἰβηρία benannt fein full (Char. u. Apd. b. 
δι. B. u. Porph. adm. imp. 24, Eust. zu.D. Per. 
281), [. Scyl. 2, Pol. 2, 18—8, 95, 3., App. Ib. 6 
—41, 5. Hann. 2. Lib. 6. Ὁ. civ. 1,111, Strab. 8, 
166—1756, ὅ., D. Cass. 41, 22. 42, 16, Ptol. 2, 6, 
16, St. B. ». v.u.8. Βαργούσεον, 5., Const. Porph. 
adm. imp. 28. 24; man unterſchied nach ihm ein 
Ἰβηρία ἡ ἐκτὸς Ἴβηρος, St. B. =. Ἐλαμαντική u. 
Καρπήσροε, u. cin 1β. ἡ ἐντὸς "Ißnoos,St. Β. ». ᾿4ρ- 
βουκάλη u. Ὀλκάδες. 3) ©. des Heralles, Eust. zu 
D. Per. 281. 8) ein Heerfũhrer, Proc. Go. 8, 28. 4) 
Ἴρηρ, 6, der Einwohner von Iberia, App. Ib. 48, D. Cass. 
58,26, auch ἡ, Menand. b. St. B.; oft = "Ißnoss, von 
denen am Kaulafus, Strat. ep. Plan. 39, Them. or. 18, p 
166, Memn.fr. 80.— Auch als Adj. Ἴβηρ τες βασιλεύς, 
Pol. 84,9 (Ath. 1,16,c), ανήρ, App. Ib. 66, nor. 
τος, Nonn. 48, 291, mopduös, ep. Anth. IV, B, 
Ῥῆνος, Nonn. 28, 94. 48, 410.— Im Βίας, οἱ Ἴβηρες, 
dat. (Streb. 8, 164, Crinag. ερ. vii, 876) Ἴβηρσι. 
9) Ew. von Iberia am Kaulafus, Ion. 18, 4, 4, vgl. 
mit 1.6, 1, ep. Anth. ıx, 582 u. Crin. ep. 11, 976, 
D. Per. 485, St. B., Streb. 2, 118—11, 501, ὅ., 
Plut. Pomp. 84—45. Ant. 84, D. Cass. 87, 1— 
68, 26, 8., Them. 11, 149. δέ, 0.8, d., Soer.h.e. 1, 
0, 1, A., welche zum Unterfchtebe von denen in «ρα. 
nien auch οἱ ἐν ᾿Ασίᾳ heißen, App. Mithr. 101, ob. 
oS wos, Eust. zu D. Per. 281, od. ἐῳθινὸν ἔθνος 
Ἰβήρω», Eust. zu D. Per. 697, od. οἱ ἀνατολεκοί, 
St. B. s. Γωγαρηνή. b) die Ew. von Spanien (Ἴβη- 

fa), Her. 7,165, Thuc. 6,290, Plat. legg. 1, 687, 
I Xen. Hell. 7, 1,20, Φογ]. 2.8, Arist, pol. 7, 2, 
7, d., Blgde. Sie heißen zum Unterſchied von den Vo⸗ 
tigen οἳ Κὐρωπαῖοι, App. Mithr. 101, ob. Ἴβ. ἐν 
τῇ Εἰρώπῃ, St. B. s. Βεβρύκων, od. οἱ ἑσπέριου, 
Ael. n. an. 18, 15, Αρά. b. Strab. 1, 61, Zos. 2, 
58, au οἱ πάλαι IB. —="Pouados, los. ο. ΑΡ. 2, 
4, u. im bef. Ὀρεῖτα, Ἴβηρες, Pol. 8, 88. u. ihr 
Land felbft ἡ τῶν 'IBnpww χώρα od. 99, D. Sic. 4, 
18, Herdn. 1, 10,2, Arr. An. 2, 16, 5, auch bloß 9} 
Ἰβήρων», Polyaen. 8, 17. — Dazu Ἰβηράρχηε, m. 
σύτβ der fpan. Iberer, Byz., u. "Ißnpoßocxös, or, u. 
Ἰβηροτρόφοε, ο», die Iberer ernährend, vom Lande: 
von Iberern bewohnt, Tzetz., Byz. 

Ἰβηρεῖνος, Tiß. KA. Εὐδαίμων, Inscr. 2, 2791, 


p. 
Ἰβηρία, ion. (Her. 1, 168 u. Megasth. δ. Eus. 


Ἴβηρος 


pr. ev. 9, 41) Ἰβηρίη, (ή), 1) Landfchaft des kan⸗ 
Taflfchen Iſthmus, |. Srufien, Strab. 11, 499 m. ff. 
Plut. Pomp. 88, ö., Luc. hist. 29.50, Ῥιοὶ. ὅ, arg. 
8—8, 19,5, ὃ., St. Β. ο. ν. u. ο. Eopdalos, Agath. 
8,6 (148, 11), Petr. Patr. fr. 14, nad @inigen von 
Iberern in Europa bevölkert, nach Anderen find die Iberer 
von hier fpäter nach Europa übergefledelt, App. Mithr. 
101, Socr. h. eccl. 1,20, Varr. b. Plin. ὅ, 8, Βέτα). 
11, 499. 2) griech. = Ἱσπανία, f. Marc. p. mar. 
ext.2, 1-9, Scyl. 2, 8ὲ. B., der daher auch von ’ZAnek- 
as ſpricht, Eust. zu D. Per. 281. 288, ὅ., vom Fluß 
"Ißne, w. f., fo benannt, genauer bei den Griechen eigtl. 
nur die Secküſte von den Säulen bes Heralles bis zu 
ben Pyrenäen im Gegenf. von Ταρτησσίς, Her. |, 
169, Thuc. 6,2, Arist. mir. aud. 87 u. ff., Pol. 1, 
10---δ, 95, d., Strab. 1, 8—18, 614, 8., Plut. Lyc. 
4—Plat, Βαν. 16,8, ö., D.Cass. 89, 56—54, 20,8, 
Apd. 2,6, 10, Ios. 10, 11, 1, App. prooem. B-—b. 
eiv. 2,40,ö., D. Sic. 4,18. 5,6, Polyaen. 7, 46— 
8, 28, 28, Paus. 4,86, 4, Luc.nav. 28, Ath. 8, 830, 
f, Zos. 6,5, u. 5. Scymn. 206 da8 Land der Ay 
ϱες, bisw. als ἑσπερία bezeichnet, Suid., Eust. zu D. 
Per. 488, od. ἡ δυτική, St. Β. =. «νγυστίνη, ot. 
ἡ πρὸς τῇ Avon genannt, St. B. s. Ἰλερόα, bei 
den Römern ἡ ἐκτὸς IP., Plut. Mar. 5, 7) ἑτέρα 
’18. Plut. Sert. 12, od. Ἰβηρία ἑκατέρα, Plut. Pomp, 
52, ’Ißnolas συναµφότερα», Plut.Crass. 15, ἡ πε- 
od Ταρράκωνα, D. Case. 58,12, ἡ ὑπὸ Kapyndo- 
viosc, App. Ib. 10. 
‚N, = 'Ißnola, od. Spanien, Phil. ορ. 
Ἰβηρίγγω „Vollerſchaft im Innern von Indis 
extra Gangem, Ptol. 7, 2, 18. 


Ἰβηρικόε, ή, όν, ibexiſch, a) fpanifh, πράγµα- 
τα, Pol. 8, 16, 5.8. πλοῦτος, Strab. 8, 181, γραφή, 
App. Hann. 4, πόλεμος, Plut. Arist. et Cat. mai. 2. 
Luc. 5, στρατιά, Plut. Sert. 13, πράξεις, Plut. Cat. 
mai. 11, ἔθνος, Strab.8, 162. 164, St. B.a. τες 
— Τλῆτες, b., πλήθη, Scymn. 266, γένος, Herod. 
b. St. Β., φῦλον, Strab. 8, 163, ἔμπορον, Ael.n. an. 
18, 6, ἤπδιρος, Eust. zu D. Per. 285, don, Piut. 
Pomp. 84, πόλεις, Polyaen. 8, 16, 6, St.B. ο. Νἡ- 
σος, ἡ Καρχηδώ», D. Cass. 45, 10, τὸ πλθυρό», 
Strab. δ, 161, παραλία, Strab. 2, 122. 8, 164, 
ἰσθμός, Strab. 8, 187, ποταμός, --- Ἴβηρ, Achill. 
Tat. erot. 2, 14, insbef. πέλαγος, πόντος, κόλπος, 
Φάλασσα, Strab. 2, 122, D. Per.69 u. Eust., Mare. 
per. m. ext. 2,8. 8, Ptol. 2, 4, 7—8, 18, 2, δ. — Dab. 
subet. (τὸ) Σβηρικό», iberifdye Sitte, Strab. 8, 165, 
u. τὰ Ἰβηρικά, bie iberifchen Sitten, D. Cass. fr. 48, 
od. iberiſche Landſchaft, Strab. 8, 187, od. bie Provinz 
Spanien, Plut. Crass. 15, oft auch durch τὰ κατὰ τὴν 
Ἰβηρία», Pol.2, 22. 86. 8, 18, od. τὰ ἐν ’Iß., App. 
Hann. 4, begeichnet. Doch bedeutet es auch bie Be 
ſchreibung od. Geſchichte Spaniens, Piut. fiuv. 16, 18, 
wie Ἰβηρική, verfl. γραφή, App. Ib. ti — Adv. 
Ἰβηρικῶε, App. Ib. 48. b) πόλεις d. ὃ- am Kaulafus, 
Plut. Arist, et Cat. mal. 5. 

Ἰβηρίε, Fem. zu Ἴρηρ, Menand. b. St. B. u. 
Const. Porphyr. adm. imp. 28. — Deh σπάρεοισιν 
Ἰβηρίαν, ΟΡΡ. hal. 8, 842. 

Ἰβηρίτης, Adj., iberiſch, αἰγιαλός, Parthen. b. 
δι. Β 


"Ißnpos, m. 1) griech. felten ς-- Ἴβηρ, Tat. Häufi« 
ger Iberi, Cratin., Apoll. u. Quadr. δ. δὲ Β., Const. 


Porph. adm. imp. 28. 3) @igenn. eines Freigelefinen, 





Ἰβήρων 


D. Cass. 58, 19. 8) Liv. 38, 98 kennt auch eine Stabt 
ibera in Hisp. Tarr. weſtlich vom Ebro. 

Ἰβήρων, Kloſter in Jeruſalem, Proc. sedd. 5, 9 (828, 
4), Sp. 

hi f. Insor. 8, 4967, h, Add., Sp. 

κ! St. In Scythien am Iſter, Proc. aedd. 4,7 
(298, 20), Sp. 

Ἰβιναλί, m. Thphn. 678, 4, Sp. 

βινούβαρ, oc, m. Thphn. 655, 6, Sp. 

’IBloyes, |. Θὐεβίωνες. 

Ἴβνκοε (- vv), νου, (Antp. Sid. να, 745 u. ep.dd. 
ix, 184) Ἴβυκε, (6), in Herdn. schem. ed. Bp. 111, p- 
101 Ἰβνκόε, in Et. M. 278, 24 Ἴβνξ, uxos, Schrey⸗ 
vogel, Sährey (f. Et. M. u. Lob. el, 72, vgl. mit Ath. 
18, 601, b Ἴβυχος Bot καὶ κέκραγεν), alter Iyri= 
(Φε Dichter (DI. 59) aus Rhegium, der in Samos 
lebte, Plat. Phaedr. 242, ο, Ar. Thesm. 161, Plut. 
garr. 14. nob. 2 u. δ., Strab. 1, 59 u. schol. zu 6, 271, 
Ael.n. an. 6, 51, Paus. 2, 6, 5, Neanth. b. Ath. 4, 175, 
eu. 2,89,b — 15, 681,8, d., ep. dd. νι, 714. IX, 
671, Et.M. 171,7—768, 44, 6., Schol. ΑΡ. Rh. 1, 
146---4, 815, ὅ., Suid. Sprichw. war in Bezug auf die 
Sage von feiner Ermordung, deren Thäter Kraniche 
verriethen, ai ’IBöxov γέρανοι, Zen. 1, 87, Diog. 1, 
85, Μασαν. 1, 50, ἀρχαιότερος ο). ἀνοητότερος 
"Σβύκου, erfleres Diog. 2, 71, Apost, 8, 84, [εβίετεδ 
Diog. 5, 12, weil er licher auswandern ale Herrſcher 
werden wollte. Adj. davon Ἰβύκειος, ο», 5. ®. 1βύ- 
χξιος Ίππος, von einem alten Streitroffe, mit wels 
chem fi) Ibykus verglich, Plat. Parm. 187, a u. Schol., 
IBöxesog naposula, Zen. 2, 45, Ἰβύχειον ῥησεί- 
ὅνον, Suid. 6. v. u. ο. ἀἁμπλάχημα u. un τε, bloß 
Ἰβύχειον verft. σχῆμα, Herdn. schem, ed. Sp. 11, 
101. Subst, α) τὸ Ιβύκδιον, eine Stelle aus Iby⸗ 
cus, Ath. 18, 568, f. Ὁ) Ἰβύκινον, n. ein nach Ibycus 
benanntes mufitalifches Inſtrument, Suid. Ueber βυκη- 
sicag (Et. M.) od. IBuxsvijcas (Hesych.) f. Lex. 

Ἵβνλλα, 1.©t. inSpanien (Tartesie), Ew. Ἰβυλλί- 
vos, St. B. 

Ἴβόρα, {. od. Ἴβωρα, n. pl, &t. in Bontus, durch 
ein Erdbeben γετῇδεί, Proc. h.a. 18 (111, 22). 

Ἴγγαννοι, pl. liguriſches Bolt (um Benun), Strab. 
4, 202. 

' Ἰγγένιοε, m. Mannen., Phot. 59, b, 15. &. IVy. 

"Iyyep, ος, Schwiegervater des Baſilius, Genen, 111, 
18.8p. 

“Iyyap, E9vıx6v, Suid. 

Iytoıos, m. Smyrnäer, Mion. Ἡχ, 195, vielleicht 
© Ixtavoc. n n . 

Ἰγίλγιλι 7 Ἰγιλγίλα 7 Ἰγιλγιλε ή Iyayl 
An, St. in Maurit. Caes., wahrſch. j. Iigelli, Prol. 
4,2,11, Plin. δ, 2. 1, vgl. mit Ammian, 29, 5. 

Ἰγϊῖλλος, m. Anführer der Franken, Zos. 1,68 (v. 
1. Iyyüdog). 

Done, og, Ephr. mon, 2512, Sp. 

Ἰγκιτᾶτος, m. d. lat. Incitstus, Name εἰπεθ Pfere 
des, D. Caas. 59, 14. 

Ἰγλήτα, pl. Name der alten Iberen dieſſeits bes 
Ebro = Γλήτες, w. f., Asclep. b. Strab. ὃ, 166. 

Ἴγκλινοι, (Angli), Ephor. mon. 5981. Γερμαν οἱ 
”Iy., (Anglo-Saxones), ib. 5987, Sp. 

Ἰγλισάρηε, πι. = Νηρνεγλεσάρης, KR. von Babylon, 
Abvd, b. Eus. pr. ev. 9, 41. 

Ἰγκρίωνεε, pl. deutfches Bolt zwifchen dem Rhein u. 
ber Abnoba, Ptol. 2, 11, 9. 

Ἰγνᾶτίος, m. 1) das lat. Egnatius, w. [., ein Le⸗ 


533 


gat des Kraffus, Plut. Crass. 27 (v.l.in App.b. civ. 
1, 40. 4, 21). 2) mit dem Bein. Μαγίστωρ od. 
Disconus, Schriftſt. (9. Sahrh.), Anth. ep. 1, 109. 
xv, 29. 89. 8) Patriarch von Konftantinopel, Keil 
Inscor, boeot, LXIX. 4) Metropolit von Selymbria, Er⸗ 
klärer des Ariftoteles, ſ. Fabr. bibl. gr. 111, 210 u. 
Andere, Υ11, p- 44 u. Boisson. An. 1, 406. ıv, 486. 487. 
— Suid. 5) Inser. 8, 4129. 6830. Achnl.: 

"Iyvarıs, m. Inser. 8, 5396, 5.4, 9694, Sp. 

"Iyvn, f. Olvisleben (f. Ἄγνης), St. δ. Briapus, 
Gw. "Iyvatos u. Ἰγναία, St. B. 

"Iyvas, ητος, pl. Ἄγνητες, nach Apoll. pron. 70 u. 
880 Ἵγνητες zu fchreiben, Altheimer (f. Σνής, 
nah St. B.s. Γνής = ἰθαγενεῖς, u. nad) Lob. par. 
808 = ἐγγενής), Stammvolt in Rhodus, Hesych, 
(cod. Ἔγνητες, Schmidt "Iyvnzeg), u. Simm. b. Clem. 
str. 5, 674 nad L2obeds Verbefferung in paral. 111, 
Et. M., St.B., Schol. TI. 9,529, Choerobosc. Can. 144, 
7u.175. 

Ἰγούιον, n. das lat. Iguvium (f. Caes. b. civ. 1, 
12 u. &w. Iguvini, ebend.), St. in Umbrien, j. Eu⸗ 
gubio od. Gubbio, Strab. 5, 227, vgl. Ἰσούεον. 

Ἴγρευε, m. Aegyptier, Schow Chart. papyr. 7, 18. 

Ἰγυλλίωνος, pl. Völferfchaft in Sarmat. Europ., 
im j. Galizien, Bodolien, Volhynien, Ptol. 8, 5, 21. 

δα, f. Buſch, 1) = Ἴδη, w. ſ. 2) Brauenn., 
Cod. 8, 54,14. Aehnl.: 

Ἰδαία, f.ep. (ΑΡ. Rb., Anth,) Ἰδαίη, 1) Bein. ter 
Cybele, die auf dem Gipfel des phrygiſchen Ida einen 
Tempel hatte, gew. mit µήτηρ, ΑΡ. Rh. 1, 1128, 
Neanth. 5b. Strab, 1,45 u. 10,469, Eur. Or. 14583, 
Hesych., Virg. Aen. 10, 252, ed. mit 9sd, D. Hal. 
2,19. 2) Bein. der Aphrodite, ep. Anth. app. 51. 8) 
Bein. von Nymphen, Eur. Ηε]. 1824, insbef. ο) ber 
M. der Seropbile, Paus. 10,12,7. b) ber Gem. des 
Stamantros, M. des Teufros, Apd. 8, 12,1, D. Sic. 
4,75. 4) T. des Dardanoe, Gem. tes Phineus, Apd. 8, 
15, 2, D. Sic. 4, 48. 5) Name von Kreta, D. Sic. 8, 61. 

Ἴδαῖος, αία, ep. αίη, αἴον, (1), 1) Adj. a) eigtl. 
vom Gebirge Ide (Bufhberge) in Troas, dann poct. 
über. für troifch, fo Πάρις, Eur. Andr. 706. Hel, 
29. I. A. 1289. Or. 1864, υρί. πι! Hec. 944, Γανυ- 
µήδης, Nonn. 10,818, vgl. mit Luc. d. deor. 5, 2, 
Σχάµανδρος, Qu. Sm. 1,10, Ζεμόεις, D. Per. 688. 
819, insb. a) Id. 4άκτυλοι, phrugifche Dämonen 
u. Zauberer, ΑΡ. Rh. 1, 1129 u. Schol., vgl. mit Schol. 
gu 1126, D. Sie. 5, 64. 17,7, Strab. 7, 331. fr. 61 — 
10, 478, ὅ., Nonn, 14, 24, Luc. salt. 21, Alex. Pol. 
in Plut. mus, 5, Plut. prof. virt. 15. Βαν. 13, 8, Thra- 
syli. in Clem. str. 1, 145, Et. Μ.. Suid. s. v. u. 8. οὐδὲ 
Ἡρακλῆς. Zen. 4,80, Apost. 18, 20, die Andere nach 
Kreta verfeßen, Paus. 5, 7,6, Hes. b. Plin. 7, 67, D. 
Sie. a. a. O., Strab. 8, 365, Plat. prim. frig. 80, Porph. 
v.Pyth. 17, Marm. Par. 11, Schol. 1]. 22, 891, He- 
sych., od. mit den römifchen Zaren zufammenftellen, 
Piut. Ναπι, 15, Nigid. δ. Arnob. 8,41. Wehnl 16. 
Κουρῆτες, Pind. fr. x1, 182, f, fr. ἆδ. 58 ed. Bergk, 
ΑΡ. Rh. 2,1287, (Crob. δ. Ath. 1,5, f füreifern) od. 
Φεού, Orph. h. prooem. 22, od. bloß Ιδαΐος, Orph. 
Arg. 25, u. von Kretenfern, Ιδαῖον Φεράποντες, 
Nonn. 37, 45. b) Bein. des Zeus, der in Troas ſo⸗ 
wohl (11. 16, 605. 24, 291, Qu. Sm, 1, 184, Et. M. 
547, 28, Hesrch.), als in Kreta auf dem Ida ver⸗ 
ehrt wurde (Nonn. 18,286, Ρο]. 27, 16). ο) "Agypo- 
Φίτη, Inser. 8, 6280, Β.4. (Auch Eybele.) d) mit 
χδώ», γαῖα, dgodon, poet.  3τοαδ, Aesch. fr. 


’[öaioc 


334 Ἴδαχος 


Νιου. 146, Soph. ΑΙ. 434. vgl. mit 601, u. b. Strab. 
10, 470, ΑΡ. Eb. 1, 930, Nonn. 8, 345, 7er, ερ. 
Αρα. vı, 76, ἔνανλον, zövıc, χιών», Qu. Bm. 14, 
84, Nonn. ὃ, 192, Eur. Hoc. 825, Assch, Ag.564, 
οὐ. πόλις, Eur. Hel. 658, πύλα», Qu. Bm. 11,845, 
Φαλάμη, Diose. ep. IX, 840, γυναῖχες, κάρα, Ίστου, 

η, ξέφθα, ἔριδες, mög, udoxos, Eur.Hec 854.0r. 
1880. Tro. 199. Hel. 1508. EL 817. I. A. 575, Aesch. 
Ag. 811, Nonn. 28, 295, insbef. a) ’Idala ὄρη, 
(Bufäberge) in Troas, j. Kae Dagb, IL 8, 170— 
20,189, ö., Call. b. 1, 6.51, Qu. Sm. 1, 686—14, 
640, 3., Anth. Plan. 166, Theophr. h. pl. 3, 2,6. 
4,1,8, D. Bic. 6, 60, Arr. An.1,11,6, D. Hal 1, 
61, ἁθπ[. οὖρος, Qu. Sm.8, 674.14, 196, od. νάπη, 
κουθµώ», Eur. ᾖοο. 681. Andr. 275. 295, λέπας, 
πάγος, Όλη, Hel. 24. Tro.1066. Rbes. 287, σχόπο- 
Aos, Nic. ep.ıx,576, Aeseh. δ. Plat. rep. 8, 801, «. 
β) auf Kreta, Et. M. 276, 14. b) 'Idalov ἄντρο», α) 
auf Kreta, Pind. Ol. 5, 42, D. L.8, 1,8, Porph. v. 
Pytb. 17, Suid., vgl. mit Nonn. 18, 244. β) in Troas, 
Ap.Bh.8,184u.Schol. ο) 16.κόλπος--«δραμνετη- 
νός, Strab. 18, 584. 605. II) Subst.’IdaZoc, νοο. (Π. 7, 
284) 'Idalle), m. Büſching, na Et. M. Kluge, 
1) 6. des Dardanos u. ber Chrvſe, D. Hal. 1,61. 2) 
©. bes Briamos, Ptol. Heph. 5, p. 824. 8) ©. 6 Pe 
sis u. der Selena, Tzets. Lyc. 845. Hom. 441, Dict. 
5,6. 4) trojanifcher Gerold, IL. 248— 24,470, 3., Et. 
Μ., Hosych. 5) 6. bes Dares, Trojaner, Π. 5, 11, 
Hesych. 6) Anführer ber Korybanten, Nonn. 18, 145. 
14,54. 28,308. 7) Gyrenäer, Olympionile, Paus. 6, 
12, 2. 8) Lacedämonier, Maler οὐ. Schreiber des Age⸗ 
fllaus, Xen. Hell. 4, 1, 89, — "Adalos in Plut. Ages. 
18. 9) Id. ὁ αμεραῖος, Bhilofoph, 8. Emp. dogm. 
8, 860. 

"IBaxes, m. Bũſchen, 1) Ort auf bem thracie 
fhen Eherfonnes am Gellespont, Thuc. 8, 104. 9) 
chriſtlicher Schriftfteller aus Spanien um 470, f. Bähr 
Geſchichte der zömifchen Literatur (chriſtlicher Dichter 
u. iqhtſchreiber) 8. 54. ϐ) Anderer, Inser. 4, 8618, 

2 


n. 43, 

Ἰδάλιον, π. (-urr), Buſchhorn (anders St. B.), 
Borgebirge u. St. in Eppern mit einem Tempel u. 
Hain ber Apbropite, die davon Idalie (Virg. Aen. 1, 
698 u. Ον. a, am. ἃ, 106) heißt. ©. Theocr. 16, 
100 u. Sehol., Virg. Aen. 1,681, St. B. Ew. ’I5a- 
λεύν, St. B., [. Πηδάλιον. 

‚m. Büſchel, 8. des Undrofbenes aus 
©yrton, Porpb. Tyr. fr. 2. 
Τδά b. Plut. regg. apophth. s. v. ἸἼδά- 
u. in Stoic, rep. 20 Ὑδάνθνρσος, 5. Phe- 
rec. in Clem. Alex. str. 5, p. 567, ο Ἰδανθούραν, 
m. 8. der Seythen, Her. 4, 76—127, 8., Megasth. 
b. Strab. 15, 687 u. Arr. Ind. 5,6. 6. C. Inscr. 2, 
P. 111, 4. 118, a. 
Ἴδαπρον, ου, m, Inscr. 8,4800, Add., Sp. 
os, V. des Mejameros u. Kelagaflus, Me- 
nand. Prot. fr. 8. 
‚m. Sämling (nad Hesych. u. Phot. 
= ἐχτομίας), An Wahrfager, Hesych., Phot. 100, 
23. Davon valoı, Wahrfager, Phot. a. a. O. 

Ἰδάρνη, f. Hemlingen, St. in Karen, Hesych. 
u. Phot. 100, 22. Dap. ναῖοι, Phot. a. 4. D. 

Ἴδαν, (7), gen. α (fo Apd., Plut., Paus,), nad) Et.M. 
ου, u. Antim. in Et. M. ayros, ep. εω, Il. 9, 558, 
ΑΡ. Rh, 1, 470 u. Inſchr. b. Phleg. Trall. fr. 40, 
(über den Accent |. Arcad. 21,16), (6), Shaumann 


Ἴδη 


(Et.M., ed. Θτοβε, ebenfalls Er. M. u. Seid.), 1) S. dei 
Apbareus, ans Meſſene, od. nach Ginigen bei Apd. 2. 
10, 3 u. Schol. I}. 9, 557 bes Bofeiden, B- ber Kir 
patra, Lalybonifcher Fäger u. Argenaut, Ἡ. a a D. 
Pind. N. 10, 112 - 182 η. Schol., ΔΡ. Rh. 1. 15] 
—3, 1251, Orph. Arg. 181, Theocr. 22, 189. Αγ. 
1,7,8—8, 11,2, ὃ., Plut. Thes. 31. parall. 40. ter. 
8,1. Paus. 8, 18,1—4,8,1,8. Tzetz.Lyc. 511.519, 
Eust. p. 776, 12, Ον. met. 8, 3056. Fast. 5, 109, 
Hyg. f. 14—100, 8. Seine Abbildung, Pause. 6, 1ὲ, 
2. Οἱ περὶ Iday, Schol. ΑΡ. Rh. 1,151. 2) 6. κ 
Argypius, Apd. 2, 1, 5. 8) einer δες Kurten, Pau. 
5, 7,6, mit einem Βίας, 5, 14,7. 4) 6. des Alynr 
nos u. der Epilaſte, Euphorb. Parthen. 18, a. 5) en 
Gaſt auf der Hochzeit des Berfeus, ΟΥ. met. 5, 90. 
6) einer der Begleiter des Diomebes, Ον. met. 14, 
504. 7) Held des thebäifchen Kriege, a) ans Danke 
flos, Stat. Theb. 6, 558, f. db) aus Zäneros, cheah. 
7, 588. 8) falſche Lesert für Zovidac, ScheLl ΑΡ. 


. 1,87. 
αλά. (Bufchfelp?), St. der Liburner. δε. 


Inser. 3,4315, tu. u (wo KideR.), 
Add., Sp. 

"Iötpvas, m. ein Berfer, Ctes. 88, a, 22. 

Ἴδη, (2), (N), dor. Ἴδα, ας (Theocr. 1, 105 u 
Schol., Bion 2,10, Call. h. 5, 18, fr. dd. 100 οὐ. 
B., u. b. Tragg. in Choer. Eur. Hec. 644. L Α. 
1284. Or. 1582. Rhes. 551, fowie in Ar. Ran. 1956) 
Bufähorn (fo Paus. 10, 13, 7, Hesych., Et. M.) 
od. Schauenftein (Schol, Theoer. 1, 105, Et. N. 
A.), 1) Gebirge in Phrygien u. Miyfien, j. Kas αρ, 
dab. ἡ Τρωϊκή genannt, Strab. 10, 466, Paus, 10, 
12,4, ΔΕ). ὃ, 77,8 u. 6, 156, ο, ο). Teuxeic, Nonn. 
8, 56. 10, 810. 6. IL 9, 831 ---88, 117, ὃ., Hes. th. 
1010, Her. 1, 161. 7,42, Aesch. Ag. 281. ö., Eur. 
I. A. 76. Ἐϊου. 282. Tre. 976, Thue. 4, 52. 8, 108, 
Plat. legg. 8,682, b, Xen. An. 7, 8, 7. Hell. 1, 1, 
25, Flgde. Nach Thrasyli. 6. Clem. Al.str.1,p. 145 
hieß vie Stadt fo. Ew. Ἰδαῖοι u. ᾿Ἰδηίδαι von Ιόη- 
τς, St. B., b. Strab. 10,469 οἱ περὶ τὴν Ἴδην χα- 
τοικοῦντες, b. Theophr. h. pl. 8, 12,5. 9, 9. δ. 11, 
2. 9,2, 5. 7 οἱ περὶ τὴν Ἴδην, od. ol ἐν τῇ "Ida, 
Theophr. h. pl. 8,12, 8, οἱ dx τῆς Idinc, Theopkr. 
h. pl. 8,8,7. Adv. a) Ἴθηδεν, vom Sde, IL 8, 276 
—24, 808, 3., Qu. Sm. 2,489, Et. Μ. b) "Idnger 
böot. -- Ἴδης, Hesych. 2) Berg auf Kreta, dub. ἡ 
Κρῆσσα ο). Κρητική, Ael. n. an. 17, 55, Paus. 
6,7,6, Et. M. 144,86, od. Κορυβαντές Nonn. ὃ, 
695. 8, 285. Bon ihm aus foll der Ida in Phrygien 
benannt fein, Hesych. &. Eur. Hipp. 1258, Ar. Ran 
1866, Strab. 10, 472. 18, 604, D. Sie. 5, 64. 70, 
Plut, prov. 11, D. Per. 502, Ptol. 8,17,9, Nonn. 
87, 95, Hesych,, Et. M. ο. ’Idalos u. 144, 32, 4. 
8) St. im tbrasifchen Sherfones, Scyl. 67. 4) Star 
od. Große (f. Et. M, Suid.), ᾱ- δε Meliffeus, ein: 
ber ibätfchen Nymphen u. Erzieherin des Zeus, D. Sic 
17, 7, Apd. 1,1,6, St. B. κ». ἀδράστενα. θα, 
bet, Paus. 8, 47, 8. 5) M. der paifchen Dactylen 
Stesimbr. in Et. Μ. s. ’Idalos, Phereo. in Schul 
ΔΡ. Rh. 1,1129. 6) T. des Korybas, M. bes Mr 
nos, D. Sic. 4, 60, Bocr, in Schol, Eur. Rhes, 23. 
7) Nymphe, mit welcher Hyrtalus den Nifus geugte, 
Virg. Aen. 9, 177. 8) ®eliebte des Aegeſthius, nıd 
welcher der Sta in Troas benannt fein [οἳ, Plat. dar. 
18, 3. 9) eine Breigelaffene, Ios. 18, 3,4. 66. Ida. 





Ἰδίεσσα 


Ἰδήισσα, f. Bufäfeld, Stäpthen in Spanien, 
trab. 11, 499. 

δήμων, m. Seliger(fe = ΒΕὐδήμων für Fıl 
or nach Ahr. 1, 170, nah Bidh = Εἰδήμω», alfe: 
'fuge), Kopaer, Inser. 1574. 

Ἰδικάρα, 1) St. in Babylonien am Euphrat, Ptol. 
‚20, 6. 2) &t. in Arabia desorta, Ptol. 5, 19, 4. 
 ᾿δικάρα. 

δικών, ὤνος, m. 8. des Obvaler, Io. Ant. fr. 209, 1. 

Ἴδιος, m. Gelgen, griech. Arzt, Galen, 

διώτης, m. Gemeiner, 65. des Theagenes, Achar⸗ 
er, Inscr. 158 — Galen. Hchnl.: 

ἹἹδιωτικόᾳ, m. ποστ. 8, 8876, Sp. 

IAIOMENO, Ynför. Troad. Insor. 2, p. 878, 


‚Sp- 

’Iöpoviöns, ου, Proc v. Hom. -idas, a, m. 
Plügel, S. des Eullees, Ὁ. des Philoterpes, Char. 
. Suid. ο. Ὅμηρος, Procl, ᾱ. a. D. oertam. Hom. 

"Iöhev, ονος, m. Kluge (f. Schol. ΑΡ. Rh. 1, 
89 u. vgl. das αἰολόμητις b. Nonn. 88, 81), 1) 
5. der Ufteria u. tes Apollo, Argonaut u. Wahrfager, 
ιρ. Rh. 1, 189 u. Schol. — 2, 818 u. Schol., d., Apd. 
„9,28, Herod. u. Apoll. in Schol. ΑΡ. Rh. 4,86, 
d. ©. des Abus, Orph. Arg. 188. 726, Pheree. in 
Jchol. Ap. Rh. 1, 189. &r wurde gu Heraklea als 
deros verehrt, Αρ. Rh. 2, 852 u. Schol. 2) ©. det 
Icgyptus, Apd. 2, 1,5. 8) Phrygier, Aftrolog des Bac⸗ 
bus, Nonn. 88, 81—46. 4) ein Arzt des Abdraſtus 
us @pidaurus, Stat. Theb. 8, 889. 5) Kolophonier, 
ὃν. met. 6, 8, B. der Arachne, bie daher Idmonia 
wißt, Ον. met. 6, 188. 6) Sumier, Piut. ser. num. 
ind. 12, Heracl. Pont. fr. 10, δ. = Ἱάδμων, 
δ. [. 

Ἰδογενής, τι. auf dem (troiſchen) Ida geboren, 
:p. fr. b. Paus. 10, 12, 8. 

Ἴδομεναί, pl. Oleichen, St. in Macedonien, Ew. 
Ἰδομένιοε, St. B. ©. Ἱδομένη u. Εἰδομένη. 

Ἰδομενεύε (------), gen. έως, ep. (1. 6, 48 - 28, 
388. Od. 18, 259, Qu. Sm. 2, 284), ος, dor. nach 
it M. 861, 81, Eust. 1965, 25 eög, body f. Ahr. 
λα]. 11, 287, dat. αἳ, ep. (Tl. 18, 414 — Od, 14, 
‚82, Qu. Sm. 4, 294---6, 628) Ns, acc. da, ep. (IL 
I 256—18, 470, Od. 14, 2871 --19, 190, Qu. Sm. 
, 184. 10, 88) Na, νου. (Il. 4, 257. 18, 285) ed, 
6), Blei. 1) 6. des Deufalion, Enkel des Minos, 
?. in Kreta, II. 1,145 —28, 450. Od. 8, 191, Qu. 
Im. 1, 247—18, 212, Strat. ep. xıı, 247, Apd. 8, 
), 1, Strab. 10, 479. 480, Ael. n. an. 15,24, Luc. 
ar. 44, Ath. }, 18, f, Zen. 14, 62, Philostr. her. 
',p- 708. Sein Θταῦ in Knoffos, Arist. ep, 28 (app. 
' cd. ΤΠ, 822) u. D. Sic. 5, 79, feine Abbildung, 
’aus. 5,25,9. 10. Er u. ſeine Leute, ol ἀμφὶ 1δο- 
eva, I. 4,252. 15,801. 2) 6. bes Priamos, Αρά, 
‚12,5, Schol. 1. 18,517. 8) Rhodier, D. Sic. 19, 
7. 4) aus Lampfafus, Schüler des Epikur u. Ges 
Hichtfhr., Piut. Per. 10— Dem, 28, 8. Colot. 18, 
).L. 2,5,n.5—10, 16, 8., Ath. 7, 379, b—18, 592, 
‚ Apost. 15, 9, Phot. lex. s. Πύδια, B. A. 249, 
‚chol. gu Αρ. Rh. 1, 916, zu Aeschin. 2, 1, u. gu 
ır. Vesp. 947, Senec. ep. 1,21, er u. feines Gleis 
vom, οἱ περὶ od. Aupi (τὸν) ’Idouevia, Strab. 18, 
89, Piut. Arist. 10, Ath. 13, 611, 9. 5) Epbefler, 
ion. 8. να, 114. 6) auf einer phofäifdhen Drünze, 
lion. 11, 181. 7) in Inser. 2, 2184, 4. 8, 6418 
ἑἰδομενέα. 


Ἰδομένη, f. @leihen, 1) μοί Hügel in Alar⸗ 


535 


nenien bei Ambralia, Thuc. 8, 112. 2) St. in Mar 
eetonien (Emathia), j. Kumlis Koi, Ptol 8, 18, 89. 
Ew. Ἴδομαναν, Plin. 4, 10,17. &. Εἰδομένη u. Ide- 


μεναί. 

Ἴδος. m. (9), Mannsn. auf einer phrygiſchen Münge, 
Mion. ıv, 271. 

Ἰδούβεδα,ας, ἡ, ein ſpaniſcher Gebirgsgug, |. Pie 
Sierten de Oos, de Lorenzo u. de Moncayo, Strab. 8, 
161. 162, Pol. 2 L a los. arch. 16 

Ἰδουμαῖοι, (ol), (4), sg. (Ίου. . 15, 7, 9 
᾿Ιδουμαῖος u. im nentr. Ἰδουμαῖον, los. db. Iud. 
4,9, 11 (nach St. B. n. Et. M. *Rotblinfer), 1) 
die Einw. von Sübjubäe, 5. den Alten bisw. = "Iov- 
dutos gebraucht, fo St. B. u. Ael.n. an. 6, 17 
’Jovdalos ἢ Idovualos vgl. mit Virg. Georg. 3, 
12, Luc. 8, 216, Mart. ep. 9, 2, 4. Nah Et, M. 
urfpr. Nachkommen des Eſau (Ios. arch. 1, 12, 4 
nennt einen Sohn Jomaels Ιθούμας), f. Ioc. arch. 
7,5,4—16, 9, 8. Ὁ. Iud. 4,4,1—7, 8, 1, Strab. 6, 
749. 760, App. Mithr. 106. b. civ. 5, 75, Alex. 
Pol. fr. 18, St. B. =. v. u. 8. έβαλα. — Ihr Land 
(ἡ) Ἰδουμαία, nach Ios. arch. 2,1, 1 = Edwuos, 
ſ. Ioa. arch. 4, 4, 4—18, 9 1. 0. Iud. 9, 6, 3 4. 
9, 9, Ptol. 5, 16, 10, St. Β. 6. Tousäizas, N. T. 
Maro. 8, 8, Hesyoh. (Pſalm 60, 10), Inser. 8, 5149. 
— 3) Ἰδουμαία, 8) T. der Semiramis, nad wel⸗ 
her das Land benannt fein [οἳ, Alex. Pol. 6. St. Β. 
s. Ιουδαία. b) Name einer Sklavin in Theſſalien. 
Hippoer. Epid. 2, 4, 5. 

Ἴδοῦνον, n. St. in Noricum, j. Zubenburg, Ptol. 
2,18 (14), 8. 

Ἱδραι, pl. Volkerſchaft im επτορ. Sarmatien am 
füdweſtl. Abhang ter Rhipäen, Pol. 8, 5, 28. 

Ἱδρίας (Εερίας), ao, m. Wiffmanı, (F- 
δεῖν), Lebadeer, Inscr. 1575 (1. d.) , 

Ἱδριάφ, Wittichenau (benanut nad Ιδριος, 
St. B.), St. in Karin = Ἄρυσασρίς, St. B. 0. 
Ἄρυσαορίς od. = Κὐρωπός, St. Β. a. Εὐρωπός ot. 
—'Exarnola, St. B. s. Εχατησία. 61ο. ’Idassös, St. 
B. pl. Ἱδριεῖς, Strab. 14, 678. Fem. "Iöpids, St. 
B. Dazu: ἡ Ἱδρεις χώρη, Gegend in Phrygien 
an der Grenge von Karten, am δῖυΠε Marfyas, Her. 
5, 118. 

Ἰδριεύα, έως, b. St. Β.Α. v. auch eingen. Ἱδρίοω (von 
Ἱδρίης), b. Strab., Plut. Ages. 18, Polyaen. u. Arr. 
Ἱδριεύᾳ, έως, τα. Wittig d. 1. kundig. 1) 65. bes Kar, 
8. des Euromns, St. Β. ο. v. u. s, Εὔρωμος. 2) 
©. des Chryſaor, St. Β. 5, Εὐρωπός. (Ἱδρνεύς). 8) 
6. tes Heletomnos, Dynaſt von Karicn, Isnoer. 5, 
108, Androt. 5. Arist. rhet. 8, 4, D. Sic. 16, 43. 
45. 69, Βιταὺ» 14,656, Plut. Ages. 18 u. apophth. 
Lac. s. Ages. 16, Arr. An. 1, 28, 7, Polyaen. 7, 
283 Harp., Suid. 

Ἱδριφθόν, [.Ἱεριφθόν. 

Ίδια, f. (An ΕΝ. 8, 24 Εἰδυῖα, u. Et. Gul. 
162, 89 Ἐἴδνια), Neginfwind (δ. i. rathſchnell, 
wiffend, ug), I. des Dleanus, Gem. bes Aeetes u. 
der Tethys, Hes. th. 963. 960, Apd. 1, 9, 28. Soph. 
fr. 491 ed. D., Schol. IL 1, 608 w. ΑΡ. Bh. 3, 
248, Eust. 1154,84. 1198, 26. Hyg. f. 25, Cic. n. 
deor. 3, 19. 

vaos,m.u. Ἵδυμα, od. Ἰδόμη, FI. (Süffen- 
bad = Ἡδυμος), St. B., u. St. in Karien, Ptol. 
5,2,20 (Ἴδυμος) u. St. Β. Ew. Ἰδυμεύε u. Ἰ1δύ- 
μιοε, St.B. 

Ἵδνρος, 1) πι, Il. in Bamphylien, Theophr. vent, 


Ἵδυρος 


536 Ἱδωρίον 


58, St. B. 2) f. t. 5. St. B.) Ἱδνρίε, ©t. in 
Bamppylien, — Ew. ce St. B. 8) 


Idvoss, m. Name eines von Soyrus her wehenden 
Windes, Thoophr. vent. 58 (wo «ύρες ficht) m. 
Arist. vent., we Γασρές ſteht. 
Yrlart 896, Boiss., Sp. 
Νας, 1, 527, Sp. 


pl. Kananitifche Vöolkerſchaft in Bald» 

flina, nad Ἰεβουσαῖος, dem Sohne Ehanaans (los. 

1, 6, 2), benannt, los. 7, 8, 1, Suid., Lxx, mit ber 
Etat , Suid. 

Let, in N. T. apoc. 2, 20 b. Jos. 

8, 18, 1—8 Te a, (A), T. des Iıhobalus, Köe 

nie von Tyrus, Des ſidoniſchen Könige Abab, 


Ἰεζάν, m. δεῦτ. Eigenn., ein Sohn Abrahams, 
Alex, Pol. fr. 16. (Bei Ios. 10,9, 2 fommt ein 'Is- 
ζανίας vor.) 

, b. Suid. ἸἹεζκιήλ, m. Prophet der 
Juden, ἷου, 10, 5, 1—7, 2. 

Ἰάιδοε, m. ein Seragene, Nonnos. in Phot. bibl. 
cod. 8 

— (in LXX "Ip u. Ἰεθόρ), St. in Sue, 
Euseb. onom. 

Ἰωιτάν, arab. Rame, Thphn. 512, 8, Sp. 

άλαε, m., 5. Io. Ant. Ἱέμψαλοι, 6. D. 
μες. ψόε, od, 1) ©. des Mivfias, K. von Nur 
mivien, 1ο. Ant. fe. 64. 2) viel. 6. bes vorigen, 
X. von Numibien, App. b. civ. 1, 62. 80. — D. Cass. 
41,41. 6. Ἰάμψας. 

Ἰεμενέίας, m. (Willig?), ὄνομα κύριο», Buid. 

m., od. in Eus. pr. ev. 1,10 Ἰεδούθ, v. 
Ἱ. Ἱρούό ob. τους, ©. des Kronos u. der Mnobret 
in der phoͤnij. Mytk., Phil Bybl. in Eus. pr. er. 


4,16. 
Ἱέρα,/. Helene (ο. 5. kräftige, βατῖε), 1) Gemahlin 
Des ιο Philostr. Her. 2, 18 8. 2) Ἱερά, f., a) 
Name von Tarfos, St. Β. α. Ταρσός. b) Schiffs 
name, Alt. Sew. xvıı, a, 94, Tzetz. All. 998. 
8) Φυλὴ Ἱερὰ βουλαέα, Inser. 8, 4024. 4026. 10. 
4028. 4) 6. Ἱερὰά νῆσος. 
ἄκρα, {. Helligenftein, Vorgebirge Ly⸗ 
ciens, |. Gap Gelidont, {. Χελιδονία, Strab. 14, 
666, An. stad. mar. magn. 282259, ὅ., App. b. 
οἷν. 9119, Ptol, 5, 8, 8. 
ip ηιΞ- Tiou 7, w f., Ptol. 5, 2,14. 
al, Beiligenkett, Ort in Sicilien, Plut. 
Timol. 80. 
m. Sallmann, Biſchoff, Socr. h. ο. 
4, 12, 20, 8p. 
m. @lberts, böot. — Ἱεροκλεῖος, 
Insor. 1666, f. Ahr. Dial. 1, p. 1768. 
Ἱερακορυφίτην, ου ähnl. Zeiligendeil, Kaſtell 
von Wttalia, Cinn. 1, 8 (7, 12), Ephraem. mon. v. 


8801, Sp. 

Ἱερακώμη, f. Heiligenborf, Ort in Karien, od. 

m Kleinafen Ρο]. 16, 1. 82,25, &w. Ἱεροκωμήτην, 
t.B. 

Ἱεράκων κώμη, f. Falkendorf, Ort in Arabia 
Felix, Ptol. 6, 7, 86. 

Ἱεράκων (νῆσος), Falkenau, 1) Infel im arabi- 
(δει Meerbufen, Strab. 16, 778, Ptol. 6, 7, 43. 2) 
Inſel bei Serbinien, Ptol. 8, 8, 8. 

πόλις, {. Fallenburg, St. in Thebait 
in Aegypten, Strab. 17, 817. 
Tep& νήσος, f. (über den Arcemt ſ. Goetil Ao- 











Ἱεράπολις 


comt. 141), Hetligentobe, 1) eime der ip 
Juſeln, εἰφῆ. Ἱερα Ἡφαίσεου, {. Srab. 6, 
D. Sie. 4, 7, Agatboel. in Schel. ΑΡ. Eh 4, 
un. Pol. 54, 11, od. Θέρμεσσα, Strab. 5, ?:t, 
Volcano, Thuc. 8, 88, Scymn. 257, Arist. 
8, Pol. 1, 60. 61, D. Βία. 24,17, Paus. 10, 1}, 
App. b. civ. 5,105, Ptol. 8, 4, 17, Schol. ΑΡ. 
8, 41.4, 761. Auch bloß Περά genannt, Strab. 6, 
2) Juſel im Eretifchen Deere, Char. 5. δε. Β. 2) 
Argyptens, St. B. 4) eine verfäwundene Inſel 
8, 88, 4 5) fpäterer Name für Σφαερέα, Pas 
88, 1.— Ew. Ἱερονησίτηι η B. 
Ἱορὰ ( Her. ign) ὁδός, {. "Seiliger Bez. 
Heilige — 1) Weg auf bie 
ten von Athen nach Eleuſis sogen, Isse., COrati 
Polem, 6. Harp., Paus. 1, 86, 8, Phot. 102, 
lostr,. v. soph. 1, 20, Et. M., Hesych., Said, 
überh. Weg der Wallfahrer u. f. w., fo der 2g 
Elis nad Olympia, Her. 6,84, Paus. 5, 25,7. 
—— pl. pl. Heiligenioß, St. in Karica, 6 


νους, soo. ην, m. ein Berfer, πα 
8, 58, Xen. Hell. 2, 1,9. 

Ἱπεράνα, f. Heiligenfelbe, (päterer Name fe 
’dorvn, 6ι. im Peloponnes, Pisand. in Schbol. 4 
Eh. 1,471 u. viel. St. Β. f. Meinele zu d. Er 

Lipat, ἄκος, (6), Habicht, 1) ein Marienive 
(Bithynier) u. Verehrer der Demeter, der von Beine 
in einen Habicht verwandelt wurke, Ant. Lib. 3. 3 
ber, welcher einft Hermes verrieth, Apd. 2, 1, 8. 8; 
fpartanifcher Nauardh, Xen. Hell. 5,1,3—6. 4) ar 
phipolit, Dem. 1,8 u. Schol,, Theop. b. Harp., Is 
7,6, Suid. 5) Statthalter von Antiohie u. Φακό 
ler des Ptolemäus, D. Sic. 38, 4. 26, Posid. k 
Ath. 6,252,e, er u feine Partei: οἱ περὶ ar Ἱέ- 
eaxa, D. Bic. exc. 19 (hist. gr. fr. IL praef. χτι. 
6) angebl. ein alter Muſiker u. Slötenfpieler, Echek: 
bes Olympus, Plut. mus. 26, Poll. 4, 79. Na ἵνα 
hieß eine Melodie — νόμος, Epier. b. Atk 
18, 570, b. 7) Schriftſt. b. Stob. for. 5, 60--.9., 
89 u. Add. 1. 8) Aegyptier, 9) Alesandriner, 3 
Zeitgenoffe Ammons, Damasc. v. Isid. 78. β) Zta> 
halter unter Artabins, Eunap. fr. 883—87. Υ) ein Ekut 
u. Freund des Eprill, Socr. h. eccl. 7, 18, 7.“ 
CEhriſt aus Leontopolis u. Stifter der Hieraciten, Ar 
gust. de haeres. 67. FR &, tes Gales Pap. Lond 
ed. Peyr. p. κ — φΦροὺς Ἱέρ. Gteinbr. in 
mat, Letr. rec. 2, 481. Anderer, Inscr. —8 Mönt. 
Zoeg. 127, 19. 20. 28, Abt, Zoeg 854,8. 9) urbt- 
Beiname von Männern, Plut, Arist.6. — Oefter auf 
Müngen u. Inscr. 2, 1969. 2814. 14. 10) Habicht⸗ 
ή ſt, St. in Aegypten (νομὸς Μαρεώτης), Ptol 4, 


δ, 





Tapkır Naßros, m. (?), Mannen. auf einer phry⸗ 
giſchen Münze, Mion. Iv, 82. 
πολια, εως, Του, (Anth. app.) "Ispdrsel, 
(„vv»), inInser. 8, 4472, 21, Strab. 16, 748, Pfr. 
Änt. 87 u. D. Cam. Ἱερὰ πόλος gefär.., Hetli: 
ge nftadt, 1) St. in Syrien am Cuphrat. früher Bam 
yfe genannt (Ael. n. an. 12, 2), mit einem Tempel 
ver Aftarte, Strab. 16, 748, Plut. Ant. 87. Cras. 
17, D. Case. 68, 27, Ριοῖ. 1, 11, 2—8, 20, 8, & 
Zos. 8, 14, Malal. chron. 328, St. B., ber Bemerft 
daß man fi auch Ispdnolsg nannte, Ἆ Ion πόλες 
u. in Inser. 8, 4472, 21 (in Cyrrhest.). 2) 6ι. in 
Großphrygien mit heißen Quellen u. Tempeln der Kybele, 


Ἱεραπόλου 


trab. 12, 879. 18, 619 u. ff., N, T. Coloss. 4, 18, 
am. v. Isid. 181, St. B. Ad). ετικόφ, 
trab. 9, 487. Ew. Ἱεραπολί St. Β., Ptol. 6, 

‚27, Ath. 10,412,0, Et. M. 278, 81, Inser. 8906, 
‚ in Inser. 8, 8907. 8910. 8915, 25, 8916, 7. 19. 
926 Ἱεραπολδίτης. Fem. Ἱεραπο („ur 
— vu), Απ, app. 182. 8) St. in Sicilien, früber 
ζρονία genannt, Ohar. b. Lyd. de mens. p. 274. 
) Städte in Kreta, Karien, St. B. 

Ἱερακόλον, Insor. 2, 2894, Sp. 

“Ἱεράπντνα, ης, (N), b. D. Cass. 86, 2 u. Hierool. 
» 649 Ἱεράπνδνα, or, in An. atad. mar. magn. δ] an 
30 Ὠόδνα, δ. Ptol.8,16(17) Ἱερὰ Iler 
heutiger Name), N Πύινα, wahrfch. etigen 
tLafche (denn ΓΕύτνα iR — ποτίνη u. fo hieß auch ein 
Inböbe des Ida auf Kreta, f. Strab. 10, 472), ahnt, 
3fannenberg, Pfannenſtiehl, Stadt in Kreta 
selche früher Kyıba, dann Pytna, dann Kamiros bie, 
jtrab. 9, 440. 10, 472. 475, St. Β. ο. v.u 8. 
ὀλερος. Ew. Ἱεραπύτνιοι, Strab. 10,479, St. B. 
nser. 2555 u. ff. 

Ἱέρασα, Plas in Lybien (Cyrene), St. B. (Bei 
os. 9, 11,2 if Ἱεράση. ein hebr. Frauenname.) 

— ποταμός, ὁ, Bl. in Dacien, j. Pruth, 


>?to1, 8,8, 4. 
Ἱεραστάμναι, pl. Volkerſchaft auf der liburniſchen 
Rüfte, Seyl. 22 (Müller verm. Ἰαδερατῆναι, vgl. 
—— 
—— eiligenfeigl, ein Play in Attila, 
th. 8, 74,d, 5 8 8 

mög, m. Φτίεβες, DMannen., Inser. 3, 
18068. (Aphrodis.) 8, 6468. 4, 7092. Auf einer Ta- 
iſchen Münge, Mion. 8. vı, 556. 

“Ἱερὰ τρνήρης, ἡ, das Heilige Schiff, Name ber 
βατα[υδ, Dem. 4, 84, Harp. 

"Ie f. ähnl. Selligenlop ὃν B. vergleicht 
4νάφη), Inſel Libyens, Hecat. 6.8 

“Ἱέραχοε, m. Mannsn., = Topdiyos, Briefter, 
zuſcht. aus Sparte in Ephem. arch. n. 2800. ©. 
>hilol. 1x. 1, p. 188, vgl. mit Lob. path. p. 884 
. Ahr. Dial. 1, p. 498. 

"IUupßera,f. Boßıta. 

Ἱιρώα, ἡ, 1) L d. in Aoschin. 2, 10, wo nad den 
Schol. Ἱμεραίας zu ἵε[εα tft, doch haben auch Suid. 
. Phot. Ἱερείας ἐνύπνιον, vgl. mit B. A. 266. ©. 
'zetz. Los 48. 2) Ἱέραα, 7, Beiname ber Artemis 

moniä, Paus. 8, 44,2. em. u: 

4, m. 1) böot. = Ἱέρης, ἱερούς, Briefter, 
—8 προς. 1675 (Keil vermutbet Γέρδις). 2) einen 
Tieras als Gefandten des Dejotarus f. bei Cic. Dejot. 15. 

“Lepetov, f. Houlov. 

„Ionen, 1η. Staff, Heerführer des K. JInlian, 
08 . 

[ Ἱερεκράτηε für Ἱεροχράτης,.ους, m. Mannen. 
uf einer theflalifchen Münze, Mion. 11, 8, nad) Keil 
begexg.). 

Ἱερεμία, ον, (6), Inser. 4, 8947 ἹἹερημίας, Inser. 
1, 9189 ᾿Βρεμίας, hebr. Eigenn., 1) der belannte 
ορ, 1ος. 10, ὅ, 1—9, 6, Phil. Cherub. 14, Alex. 

. 24, N. Τ. Μαι. 2, 17—27, 9, Suid. .. v 
. 8. ργόλων, Schol. Dem. 52, 5. — Ephr. mon. 
1621. 2) Anführer der GBaliläer, Jos. vit. 72. 

‚ehe, pl. Briefter, Bolt in Iheffalien, Thuc. 


" ριος, m m. (-vu-), Pfaff, 1) Athene, ©. eines 
Blutarch, Echũler des Ptoclus, Damaae. v. Isid. 88 


587 


(Phot. bibl. 84%, 16), Suid. s. Ἰζαμπρέπιος, Au- 
gust. oonfese, 4, 14. 2) Andere: Anth. Σχ, 698. — 
Boor. b. ο. 7, 28, 4. — Inser. 4, 9282. 

Ἱεριφθόν od. 16 ριφθόν, Kaſtell in Mefopote- 
mien, Proc. aedd. 2, —2 16), Sp. 

Ἱεριχοῦν, οὔντος, 7, b. Strab. u. Plin. 5, 14, 16 
Ἱερικοῦς, οὔντος, b. Proc. aedd. 5, 9 (828,8. 4) "Ie 

68, d, in Ptol. 5, 16, 7 u. Plin, δ. 14, 15 Ἱφεικοῦςφ 
η Ερικός, fonft auch Ἱεριχόά, (ἡ), indecl. (N. Τ., Suid.) 
u.einmal b. Ios. b. Ind. 4,9, 1 im dat. Tepsyol (f. 
St. B.), St. Paläftinas Geriqho) Ios. arch, 6, 1, 4 
—15,4,2. b. Ind, 1,8, 5—4, 8,8, Streb. 16, 760 
—779, 8. Β. 6. ν. u. 8. ννα, Ν. T. Matth. 20, 
29 — Lue. 19, 1, 6. @w. “Ἱεριχούντιος, δι. B. α. 
ν. u. 5. 4γνοὺς u. Mayaspods. Adj. a) Τείχη 
Ἱεριχούντια, fprihw. von bewunbernswerth feſien 
Mauern, Suid., Apost. 16, 48, Greg. Naz. or. 40, 
p. 707, ο η. Ioann, Sic. b. Walz T. νὰ, p. 219, 
vgl. mit N. T. Hebr. 11, 80. b) ‘Isgsyounzeseg, 
8ync. 859. 

Ἰερμοῦν Ἡ. Ἱερμοχόν, f. in LXX (Ios. 10,8, 5.) 
Ἱεριμούθ od. Ἠρμού» (los, 15, 85), 61. Baläfli- 
nes, Eus, on. 

—— Ott, Thphn. 510,16 (v. Ἱ. Ἕρμου- 
xIdr 

Ἱέρνη, ἡ, Hibernia, vie Inſel Irland, Arist. 
mund. 8, Strab. 1, 68— 4, 201, δ. (610. "Iepvai- 

St. B. Ad]. fom. „Ipvis mit ᾿νῆσος --- = Ἱέρνη, 
Orph. Arg. 1186, u. Ἱερνέδες νῆσου, εθιπὺ. 1171. 
©. Ἱονερνία. 

"Iepvos, ου, m. 81. in Irland, |. Shannon, Ptol. 


2,2, 4. 
κ. οὕτως ἆἔκαλεῖτο ὁ Γεδεὼν dia τὸ 
καταβαλεῖν τὸ ἱερὸν τοῦ Βάαλ, Suid. 
y b. Suid. u. Epbr. mon. 2075 
als indecl., 1) 6. des Nabatäus, K. ver 
Quden, Ios. 8,7,7—11,4, Suid. 2) 6. des Joaſue. 
8. in Θεππατία, los. 9, 10, 1---θ. 
os, ähnl. Engelbert d. i. göttlich län. 
m. Inser. 4, 8662, 5, Sp. 
„.m. Gottſchalt, Inser. 8, 5608, 


P- 
Ἱεροδούλων πόλις, Sottfellsheim, St. in 
Libyen, St. B. 9. Φ4ούλω» πόλις. 

m. ähnl. Engelſchall (d. i. ven En⸗ 
geln od. wohl auch dem Inguio geweiht zum Dienft), 
Mannsn.. —* in fpäterer Zeit. 

*Opperfeld, Ort bei den Meſſe⸗ 
niern, Ρα». 4, 52. 1. 
οἱ, Dppermänner, Briefter in Phi⸗ 
8, 42, 12. 


Ἱεροχλείδης 


ὑπὸ, 


galia, Paus. 
Ἱεροίτας, m. Briefter, = lat. Sacerdos, Mi- 
οἱ. Münze, f. Lob. path. 887. 
f. Kaiſersmark, St. in Lybien, 
Ptol. 5, 2, 16, Paus. 8, 27,5. &w. “Ἱεροκαισαρεῖε, 
οὗ, sen 
οκηπία͵ ἡ, Heiligenloh (loh — Iucus, eigtl. 
geig Garten, ähnl. Engelgarten), Ort in Gyprus, 
ab. 14, 688. 684. 
aa, f. Engelberta, Athenerin, =) athe⸗ 
niſche Hetäre, Timocl δ. Ath. 18, 567, f. b) as 
nerin, ἐξ Olov, Boss Dem. Att. 184° (0. M. N 
$. 2, p. 208). Antere: Inscr. 2, 8785. Aehnl.: 
‚ £ Inser. 1211, f. Ahr. Dial. ır, 


Athener, 


188. 


Ἱεροκλείδηε, m. ahnl. Engelberte, 








538 


Inser. 92 — einer, welchen bie Komiler Sermippos 
u. Phrynichos fpättifh Κολακοφωροκλείδης ο). Ko- 
ῥακοφοροκλοίδης nannten, Hesych. ο. hh. ww. — 
Andere: Crinag. 42 (ντι, 685) — Etrusc. ep. νε, 
881. — Inscr. 2, 2953, b, 1, b. 

Ἱεροκλῆς, poet. (Ar.) “Ἱεροκλέηε, gen. έους, 
ep. (Anth. app. 15) dog (vr), ähnl. Engel⸗ 
breit d. i. englifch οὗ. Heilig glänzend od. Berühmt, 
1) Athener, a) Zeichendeuter, Ar. Pax 1046 u. Schol., 
Eupol. Πόλεις, fr. 1. db) Ηφαιστιάδης, Isae. 9, 
5. c) 6. des Phanofiratos, Dem. or. 25, arg. d) 
Phaſelit, Inser. 160. ϱ) ἐκ Κεραµέω», Alt. Seew. 
x,f, 18. f) Unberer, Ross Dem. Att. 1. 2) Syracu« 
fer, 3). des Hieron, ep. b. Ath. ὃ, 209, ο (Anth. app. 
15), Paus. 6, 12, 2, Inſcht. b. Torremugga, Inser. 
sic. p. 1. 8) Karler, a) Sölönerfübrer, Polyaen. 
5, 17 — Befchlöbaber im Beiräeus, D. L. 2, 17,8. 
4, 6, n. 34. 15. — b) kariſcher Sklave, D. Cass. 
79,15. 21. ο) Rhetor aus Ulabanda, Strab. 14, 661, 
Cio. Brut. 95. de orat. 2,22. Orat. 69. d) Roifcher 
Philoſoph aus Hyllarima, St. B. ο. Ὑλλάρεμα, Stob. 
8, 19—88, 21, δ., Dam. v. Isid. 86. 54, Gell.n.a.9, 5, 
8, Et. M. 886, 82, Suid. (der ihn ο. v. einen Alere 
anbriner nennt) ο. Φαλέγοεντο u. ἐμποδών, Said. et 
Phot. s. λέσχη u. t£uvovas, Apost. 7, 12. 10, 59, 
Theephyl. απ. Ph. p. 2%. 4) Urjt, Geop. 16. 9. 10, 
Hippistr. 5) Geſchichtſcht, St. B. s. Βραχμᾶνες u. 
Ταρκονία, Schol. Pind. P. 4, 11 (1. a, Tzots. 
hist. 7.716. 6) Rhobier, Mion. 111, 425. 8. ıv, 604. 
— Lindier, Schol. Ἡ. 11, 424. 7) römifcher Statthalter 
von Bithynien (284—805 π. Chr. Φ.), Laetent. Div. 
Inst. 5,2. 8) ®tammatiler, Const. Porphyr. t. 111, 
p. 881. 9) Insor. 1587. 8140 (wo falfy Εροκλῆς ſteht). 
8687. — Dal. ποῷ Fabric. bibL gr. 1, 791, not. 

Ἱερόμβαλοα, m. == Ἱεροβάαλ, jüpifcher Prieſter 
(@iteon), Phil. Bybl. in Eus. pr. ev. 1, 9. 

µ ‚m. ἁθπί. Engelmann, Ephefler 
Inser. 2, 2958. b,82. (60 ο). Ἱερομ(νάμων) auch 
Insor. 8, 5516.) 

Ἱερομνήμη, f. T. des Simoeis, Gem. des Aſſara⸗ 

Ὦπε, Apd.8, 13, 3. Fem. zu: 

μήν ονος, m. äbnl. Tempeltei (ο. |. 
des Goitesdienſtes befliffener od. kundiger, f. Lex.), 
atheniſcher Archon DI. 117,8, D. Sie. 20, 8, D. Hal. 
Din. 9. 2) Inser. 4, 6947. ©. Ἱερόμβροτος. 


5 Ἱερομόναχοε, m. ähnl. Monnich, Insor. 4, 8764, 


p- 

“Iepöv, (τό), ion. (Her.) Ἱρό», genauer Ἱερὸν (τοῦ) 
4ιὸς (τοῦ) Οὐρίου (f. Arr. p. pont. Eux. 25,4, An. 
per. p. Eux. 2—92, 3., An. de ambit. Ocean. 2---δ, ὅ., 
Marc, ep. per. Menipp. arg. u. 8, Ahblfääweig (alah 
== Tempel, alfo Tempelort), 1) Anhöhe ἐν Bithynien, 
unweit der Deünbung bes thraciſchen Bosporus in den 
Bontus Eurinus mit einem Tempel des Zeus Urios, 
Her. 4, 87, Dem. 20, 86 u. Sohol. — 85, 10. 50, 17— 
58, 8., Harp., D.Sic. 19, 78, Pol. 4, 89 -- 50, 8., Arr. 
per. Ρ. Eux. 12, 1, An. (Arr.) p. Ρ. Eux. 1—90, ὅ., 
An. de amb. Ocean. 2, An. st. mar. magn. prooem., 
Marc. ep. per. Menipp. 7—10. 2) Ort in Gilicien, 
Au. stad. mar. magn. 154, wahrfcheinlich bie arae 
Alexandri bei Cic. fam. 18, 4, Curt. 8, 12. 8) Ἱερὸν 
Βυζαντίων, An. st. mar. magn. 271, — nahe bei 
&onftantinopel, Proc. Va. 1, 1 (810, 10), Go. 4, 6 
(485,4). 4) in Thracden bei Motadium, Proc. sedd. 
1,9 (201, 4), f. Ἱερὸν ὄρος. 

Ἱερὸν ἀχρωτήριον ο). ἄκρο», Heiligenftein, 


Ἱεροχλῆς 


Ἱεροσόλυμα 












1) Vorgebirge In Spanien, j. Cap Vincent, Seyl. 11. 
Strab. 2, 106-3, 151, 8., Ptol.2,8,8, Mare. p.mr. 
ext, 1,6—2,14. (6. Κούνεος. 2) Vorgebirge in Jr 
land, Ptol.2, 2,6, An, p. mar. ext. 2,48. 3) Bay 
birge in Korſika, Pol. 8, 3, δ. 

s, m. ähnl. Eugelhardt v. 5. tücht 
od. fegreich durch Inguio ob. göttliche Hülfe, Inser.s 
4716, d, Add. 6420, u. Ἱερονίκηφ, Inser. 3, 6413, 


Sp 

Ἱερόνηκος, m. d. ἱ. Ἱερώνυμος, io. f., anf tim 
lydiſchen Muͤnze bei ——* 167, auch ἹἹφόνοως 
ση, 220. 

Ἱερὸν ὄρος, n. Hetligenberg, 1) Berg ante 
Küfe des Pontus, ΔΡ. Rh.’ 2, 1017 n. Ctes., Sul, 
Agsth., Mnesim. in Schol. daju, An.p. ont. Eur. Si, 
2) Berg auf Kreta, Ptol.8, 16 (17), 4. 8) Ba 
Thracien, πεδε beim Cherfones, mit einem «Αλ, 
Aeschin. 3, 90 u. Schol, Dem. 7, 87. 9, 15. 1% 
166. 884, Strab. 7, 881, fr. 56, Schol. Ap. Eh}, 
1017, in Dem. 28, 104 τὸ Ὄρος τὸ Ἱερόν 
f. Ἡραῖον ὄρος. 

πεδίον, u. Seiligenfeld, eine Gegen ix 
Rhodus, Ἠλύσιο», Et. Μ. 428, 87. 
8 ἡμ, = Ἱεροσόλυμα, Ephr. mon. 19):, 


Ρ. 

Ἱερὸν στόµα, n. "Gelligenmunb, em x 
Mündungen des Iſter, Strab. 7, 805— 819, Ptol% 
10, 2, An.(Arr.) p. p. Eux. 67. 91, Απ. de ambi 
Ocean. 2. 


Ἱερόντιον, n. Heiligenfkeds, Stäbienem 


Suid. 9 

Ἱερόστηε, m. Dppermann (eigtl. Opferfäene, 
f. Lex.), Mannsu. auf einem Grebmonument im be 
tanifchen Garten gu Athen, K. 

“Iepös, 5. Ptol. "Iepos, m. 1) Heiliger, Diannie. 
Inser, 2) (ποταμός) Hilchenbach. Fluß, ο) n 
Korfila, Prol. 2, 8, 5. Ὁ) in Sartinien, Ptol. & 
8, 2. 

Iepds yduos, m. Zur heiligen Eh, 5 ῃ 
Ehren tes Zeus u. ber Sera, Hesych., Anaz. fr. 11.2, 
Menand. fr. 11, vol. 1Υ, p. 162. 

Ἱεροσέβαστον, m. St. KRaifersmond, Monekt 
Aflanen (22. Schr. — 28. Mär), Hemer. Fior., f. tı 
Noten gu C. Inscr. 8664. 

Ἱερόσθλαβον, m. Dynaſt von Galiga, Cinnam. 5.t 
(282,8). 8, 12 (206, 8). Sp. 

κόλπος, m. Heiligenbai, bei Nrabus, Un 
wohner Ἱεροκολπίσης, St. B. 

Ἱερδς Αμήν, m. Heiligenbai, Hafen u. Ti 
im Pontus, = Βάτα, an der |. Bai de Sandchark. 
Arr. p. pont. Eux. 18, 4. 

Ἱερὸε λόφος, m. Heiligenberg, Anhoͤhe in Apu⸗ 
lien. D. Sic. 20, 26. 

Ἱεροσόλυμα, ων, (τά), (--—»», in Or. Sib. 12, 
103), auch als Fem., fo bei Ptol. 8, 20, 16 (ἡ Adlie 
Καπιτωλιὰς Ἱεροσόλυμα, vgl. mit 5, 16, 8), ferner 
St. Β. ο. v. u. 8. Aida, Suid., Phil. log. ad Ca. 
86, Anth. 1, 128, tit., u. Suet. Aug. 98, Flor. 8. 
5, im N. T. denn, wenn εξ für die Ginwohner βεῖί, 
Matth. 2, 8. 8, 5, in bebr. Form An, (ή), 
als indecl., Clearch. 5. Ios. ο. Δρ. 1, 22, Alex. 
Pol. fr. 18, imN. T. Luc. 24,88, Ephr. mon. 1397, 
befondere, wenn es für die Einwohner ſteht, Matth. 
28, 87. Luc. 18, 88. 84. 24, 47. Galat. 4, 25, ct. 
pildlich ἡ “Ἱερονσαλὴμ ἐπονρανίων, Hebr. 13, 2:, 
n ἄνω ob. N, Ayla Ἱερ., Galst. 4, 26. apoc. 2;, 


Ἱεροσῶν 


«10, b. Tzetz. hist. 6, 268. 243 Tepà Ῥόλυμα, b. 
lonn. par. 2, 71. 111. 12, 54 Ἱροσόλυμα (--νν--ν), 
uch Σόλυμα genannt, w.f., nad St. B. benannt nad) 
en Solymern, παΦ Et. M. das heilige Σαλήμ, nach 
είπα. b. Ios. ο. ΑΡ. 1, δ4 aus Ἱερόσυλα gebildet, παῶ 
lex. Pol. fr. 18 aus Ἱερὸν Ζαλομῶνος, πα Phil. 
omn. 2, 88 = ὅρασις εἰρήνης, Ierufalem, bie 
ʒauptſtadt Baläftinas, Pol. 16, 89, D. Sie. 34, 1, Strab. 
6,759 -- 763, App. Syr. 50. Mithr. 106, Ion. erch. 
‚18,2—19,7,2,8. b. Ιπά, 1,6,6—7,1,1. co. ΑΡ, 
‚14-84, Plut. rogg. apophtb. Antioch. 2, Porpb. 
‚bst. 4,11, D. Cass. 87, 15—69, 12, δ., Alex. Pol. fr. 
8—24, SLB.s.v.u s. λεμα — Zölvua, ὃ., 
I. T. Matth. 2, 120, 18, 8. Suld., Insor. 4, 8786, 
" ος. 5,8 ἡ πατὰ “Ἱεροσόλυμα πόλις. Gm. "Ipo- 
ρολυμίτης, Ioo. ὅ, 1, 17. 10,8, 1, N. Τ. Matth. 1,5. 
ο. 7, 2ὔ, 8t.B., 5. los. ο. Αρ. 1, 84 auch 

\vpor, wie benn wach Plut. Is. et Os. 81 eiu Sohn 
es Typhon — ος hieß, nach welchem die Stadt 
enannt fein follte. Adj. fem, υμῖτια, «dos, 
3enes. 74, 16, u. Ἱεροσολυμηϊε, (ος, or. Sib. 13, 
ι08. 

Ἱεροσῶν, ὥκτεος, m. Maunsn., Inscr. 3, 2077 (Olb.), 
2096, ἆ. 

Ἱεροτέλης, ους, m. Engelmann, Inser. 8, p. 
xviii, η. 106. 

Ἱεροφάνης, m. ἁθπι. Engelbrecht (d.h. göttliche 
Hlängend, = Yeiligglängend), Mannsn. aus Athen, Galder, 
Boss Dem. Att. 5. 

Ἱεροφάντης, m. ahnl. Kirchmann (-- Prieker, 
. Lex., ob, Mann des Gottesdienſtes), Athener, Kydathe⸗ 
näer, Ross Dem. Att. 14, Inser. 858. Πεδα[.: 

Ἱεροφαντίδηε, m. Narier, ®. eines Agenor, Inser. 
Rh. Muſ. N. F. 11, 95, Inser. 2, 2416, b, 19, Add. 

Ἱερόφιλον, m. Alwin d. {. hehrer Freund, Lehrer 
ver Ugnodile, Hyg.f. 274. 

v, ὤντος, m. ähnl. Engelbrecht (f. Ἱερο- 
parns), Schiffsbefehlehaker der Athener, Thuc. 8, 106. 
— Insor. 2,2489. 8, 5516, b. 5540. 

om, vos, m. Heilig, Mennsn., Inser. 8064, 14. 
Hebnl.: 

— f. Fraueun., Att. Grabſtele, Epbem. archaeol. 
1147, 

Ἱέρων, wvog, voc. (Xen.Hier. 1, 5.) Σέρων, (6), 
ww), Heilig, 1) Hiero 1., ©. des Deinomenes, Br. 
8 Θείο, KR. von Syracus (477—467 v. Chr.), Her. 7, 
156, Pind. Οἱ, 1. ἰπεοτ. u. v. 18. 178 u. Schol, — 6, 
158 (Schol. Ol. 2, inser.). P. 1, mscr. 60 u. Schol. zu 
112. P.2u.8, Simon, ep. 196 (vr, 21%), Arist. rhet. 
2, 16. pol. 5, 9, 8ΐρδε. Auch Marm. Par. 55 u. Münzen 
yei Mion. 1, p.818.8. 1, p. 453. Xen. ſchrieb eine Schrift 
Hiero. Huch war er mehrfach abgebilvet, Paus. 6,12, 
I. 18,1. 8, 48,8, Ἡ. wurde als Seros verzehrt, D. Bic. 
11,66. 9) Φίετο 11., ©. des Sierofles, K. von Syracut 
3160. Ghr.), in einem ep. δεί Ath. 6, 209, co (Anth. 
ıpp. 15) ὁ «ωρικός genaunt, Pol. 1, 8—7, 7, ὅ., 
Cheoer. 16, 80, D. Sic. 22, 24-26, 24, App. Sie. 2, 
Ath. 5, 206,9. 6, 250,09, Piut. Marc. 8. 14, D. Cass. 
r. 48,1. Seine Abbildungen, Paus. 6,12, 2---1δ, 6. 
3) Athener, a) einer der dreißig Gewalthaber, Xen. 
1οἳ]. ὃ, 8, 2. b)ein Herold, Ar. Eccl. 757. c) $reund 
es Nicias, Plut. Nic.d. d) Kryzrsos, At. Sem. x, 
95. e) Παλληνεός, ebend. XIII, e, 78. f) Andere: 
toss Dem. Att. 12.14.90. — Meier ind. schol. 59. 
I) Spartaner, Xen. Hell. 6, 4, 9. — Plut.Pytb. or. 8. 
) Raubicder, Strab. 12, 578. 6) aus Soli, Arr. An. 


539 


7,20,7. 7) Briener, Paus. 7, 2, 10. 8) Bithynler 
(aus Tia), Phleg. Trall. fr. 29, 1. 9) Mlerandriner od. 
Ephefier, SchriftReller, Phieg. Trall. fr. 81. 10) Römer 
(viel. Νέρω»), App. 1. 20. 11) oft auf Munjen, 
4. B. aus Apollonie, Achaja, Argos, Smyrna, Mion. 
11, 80.161. 281. 111, 208. 12) Töpfer, f. Ε. Roobetto 
1. & M. Schorn, p. 8. 18) Unbere: Diose. ep. Τ11, 
456. — Inser. 2, 1986, 16. 2655, 21. 8, 8858, ο, Add. 
4,8215 ff. Adj. Inscr. Gruter. p. 169, 4, 
Boiss., Insor. 8, 5466. 

"Ispaviöns, m. Heilige, Mannsn. auf einer att. 
Inſchr. Ephem. arch. 1107, K. 

(6), ἄἴδετί (in dem Sinne: gewaltig 
glänzend od. belannt), 1) Andrier, Olympionite Her. 9, 
88, Peus. 8, 11,6. 6,14, 18. 2) @leer, Xen. An. 8, 1, 84 
—7,1,82, 8. 8) @uober (), Xen. An.7,4,18. 4) 
Arladier, a) Megalopoliter, Dem. 18, 295. 19, 11 u. 
Schol., Pol.17, 14, D. Hal, rhet. 8, 6, Theop. b. 
Harp. Ὁ) Manalier, Paus. 8, 27,2. 5) Athener, a) 
Unterfeldhere des Conon. D.Bic. 14,87, Lys. u.Eph. 
δ. Harp., Et.M. — Ar. Eocl.201. b) &. des Xeno⸗ 
pbantes, Ditbyrambendichter, Suid. ϱ. Kisire;, Ar. 
Ach. 889, Schol. zu Ar. Nub. 848. c) ®. des Hippo⸗ 
thales, Plet. Lys. 208,a. d) 4αμπτρεύς, At. Scew. 
x,e,28. 9) ©. eines Drafon, Inscr. 205. 6) Syra⸗ 
enfer, 6. Gelos, Enkel Hieros, Tyrann von Syracus, 
Ρο]. 7,2—7,8., D. Sie. 26, 24, Plut. Marc. 18, Ath. 
6,261,e.f 18,577,a, Liv.24,4—7,%. 7) Karbia 
πει, a) ®. des Gumenes, Arr. Ind. 18,7. b) Anhäns 
ger tes Eumenes u. Geſchichtſchreiber, D. Sic. 18, 42 
—19, 100, Luo. Maor. 11--- 24, ὅ., D. Hal.arch, 1, 6. 
7, Plut. Eum. 12. Demetr. 89. Pyrrh. 17---27. coh. 
ir. 4, Pans.1,9,8. 18,9, Ath. 5, 206,e, Streb. 8, 
878—9, 475, ὃ., Suid., App. Mithr. 8. 8) Rhobier, 
ὁ περιπατητικός (Ath. 18, 602,8, D.L.5,4,n.4. 9, 
12, 2.5), f.D.L.1,1,n.6—9,1,n.11,8., D.Ha'. 
Isoer.18, Plut.Ages. 18. Arist. 27. Stolc.rep. 2. c. 
Epic. 18, ὅ., Stob. exo. e Ioann. Damasc. 121, Strab. 
14,655, Ath. 9,48, b—14,685, f, Clem. Al.p. 178, 
48. Er u. feines Gleichen, οἱ περὶ Ἱερώνυμον τὸν 
περιπατησικό», D.L.4,6,n.17. 9) Megnptier, Ios. 
1,8,6u.9, Syncell 84,a, Cedren.p. 11, Zonar.p. 
19, Tertull. ap. ο. 19. 10) Smymäer, Mion, 111, 
195. 11) Chier, ebend. 268. 12) ein Begleiter des 
jungen Graffus, Plut. Crass. 25. 18) ein Tat. Kirchen» 
vater (381— 420), f. Bähr Röm. Lit.⸗Geſch. Suppl. 1. 
8.49. 1. Φ. 81. 14) Inser. 2, 3162, 22. 

—S— „m. perfifcher Geſandter, Mensnd. 
Ετοε fr. 11. 15. (Bei Prooop. Isdagonnas.) 

Ἰοσδέμ, m. Maunsn., Tbeophn. 493, 8, Sp, 

Ἰεσέ, f. Ιησοὺς. 

ηλα, ας, in ΙΙΧΧ Ἶσ u. nah Eus 
on. 6. Πεζραήὰ εμῶ Εσδραηλά, St. in Paläftina, 
j. Zer’in, los. 8,18. 6,9. 6,4. 

Ido}rös, f. 61. der Saccetaner in Hisp. Tarr., 
Ptol. 2, 6, 72. 

Ἴεσσα, nach Hosych. yeoyovvla ἐντολὴ καθ) ὑπό- 
χρισινι, ein Drt, {. Eus. de Hebr. loc. p. 458, wo er 
Ἴεσσά geſchrieben iR. 

'Ierwat, (6), hebr. indecl., b. Ion. ὅ, 9,4. 6,8, 1 
Ἰεσσαῖοφ, B.d:6 David, Io. Ant. fr. 17, N. T. Matth. 
1, 5-—Bom. 16, 12, 8. 

Ἰοσσαιμόν, οὗ, n. St. Baläflinas, 1 Sam. 28, 24. 
(Bei Του. 7,12, 4 heißt ein Sohn des Ademäus "Isr- 


σαμο».) 
Ἰεταί (f. St. Β., viel. = Ἔταυ, alſo Winnweiler 


Ἰεταί 











540 Ἱέτης 


d. 5. befreunbeter Ότι), Kaftell in Sicilien, Philist. b. 
St. B. &w. ’Ieratos u. "Ierala, St. B. 
"Ierns, m., f. "log. 
‚m. (-vu-), Behr. indecl, @igenneme, Io. 
Ant. fr. 15, N.T. Hebr. 11, 82, Greg. ep. Anth. viii, 
51, Suid. [ogl. bei Ios. 5, 7,8. 9 Ιεφθής, ὅ]. 
Ἰεχονίας, m. R. der Juden, Suid., N.T. 1 Matth, 


1,11.12. 
τι . Berfer, Ctes. 87, a, 80. 


sn 
Ἴζαθα 7 Ἰχάθα n Ἴδιθα ἢ Ἴξενδα, St. in Maurit. 


Ἰζαλά, Gebirge (in Mefopotamien ?), Thphylct. 1, 
18 (69, 22), Sp. 

ταν, f. St. in Mefopotamien, j. Ei Uzs, Isid. Char. 
mans. Parth. 1. 

"Itapov, n. (2) St. in Jubäa, Ios. 18, 18, 6. 

Ἰ[ζάτης, m. K. der Adiabener, 108. arch. 20, 2, 
1—4. db. [αᾶ, 6, 6,4. 

‚It, 1) ©. des Davies, Thphn. 586, 19. 2) 6. des 
Mualabt, 617,2, Sp. 

Ἰήϊος, voc. Iñis, m., nach Aristarch. δ. Et.M. u. 
Hesych. vgl. mit Eust. 500, 48, Schol. Ar. Ran. 1807, 
Suid. "Inios, Schũ ge, nach Antern (Et. M., Schol. 
11.15, 865. 20, 152) Wehe, ober nach Ath. 8, 868, 
b, Et. M., Orion 78, 14, U. Retter, nad Plut. de 
8, αρ. Delph. 20 Einer, Beiname bes Apollo, Aesch. 
Ag. 145, Soph.O.R. 154. 1095, Ar. Vesp. 874. Lys. 
1281, ΑΡ. Rh. 2,714. (Bol. Zr πανάν in Ath. 15, 
os, ϱ) - A 

ήλεμον, m., f. Ἰάλεμος. 

Ἰήλυσοφ, ου, Inser. Ρἰπᾶ. Ἴηλυσόε, od, ερ. 
(Dion. ορ.) eZo (N), bei Her. 1, 144 Ἰήλυσος, bei 
Strab., Erz. b. Ath., St. Β., Arist. Ἰαλυσός, b. 
Timoer. u. Dion. ep. u. Schol. Theocr. Ἰάλνσος, 
b. Ptol. 5, 2, 84 Ἰηλυσσός, b. Scyl. 99 Ἴαλυ- 
σος (sic!), b. Hom. Ἰηλῦσός (wo aber Et.M. u. A. 
Ἱηλυσσός Iefen, was Lob. path. 488 billigt), ebenjo 
᾿Ἰαάλῦσον in Timocr. b. Plut. Them. 21, wo aber 
Ahr. Dial. 11, 477 πατρίδ) Ἰαλυσόνδε lief, während 
D. Per. 505 u. Ον. met. 7, 865 Ἰηλύσιοι u. Dion. 
Rbod. ep. ΥΠ, 716 πόλιν ᾿Ιαλύσοιο -νν--ν ([οπῇ 
überall ὅ) haben, Hainsberg (f. Ἰάλυσος), 1) 61. 
auf Rhodus, j. Salyfo, 1]. 3, 666, Her. a. a. O., Thuc. 
8, 44, Dieuch. 5. Ath. 6, 262,0, Erx. b. Ath. 860, 
e, Ptol., Timocr. u. Scyl. α. a. O., D. Sic. 18, 75, 
Streb. 14, 655, Arist. or. 48, p. 854, Schol. Theocr. 
17, 69, Dion. ep. vi, 716. Ew. Ἰαλύσιοε u. Τηλύ- 
σιοε, D. Sic. 5, 55.58, Strab. 14, 655, St. B., u. ale 
Αά).' Ἰηλύσιοι Aydoss, D. Per. 505. Ihr Gebiet ἡ 
Ἰαλυσία, D. Sie. 5, 57, ihre Müngen, τὰ Ἰαλόσια, 
Hesych. Adj. Fem Ἰαλυσιάφ, St. B. 2) &t. in 
Stothien, St. Β. 8) St. am abriatifchen Meere, St. 
B. ©. Ἰάλυσος. 

Ἰηνᾶ εἴσχυσις, f., Aestusrium auf ver Weftfeite 
Britanniens, j. Wigtonbai in Schottland, Ptol. 2, 
8, 2 


Ἰήννσος, f. &t. in ver Nah von Gaza auf ber 
Grenze Aegyptens u. Baläftinas, ---Ἰνυσσός, w. f., Her. 
8,5 


6. 

Ἰηνώ, f. Ivn. 

Ἰηοῦς, od, (6), b. Suid. Inod, indecl., 1) X. von 
Samaria, 198. 8,18,7—9, 6,1—8,1. 2) bebr. Pros 
pbet, Ios. 8, 12,8 —9, 1, δ. 

Ἰηονίη, (#), f. = Ἰώνρα, ep. in Anth. Plan. 295. 

Ἰηπαιήων, ονος, m. (7), ähnl. Heiland (f. Schol. 
gu Αρ. Rh, wo es auch Schüße erllärt wird), Bein. 


0 Ἰθάχη 


des Wpollon vom Ruf δὴ πανάν, h. Αρ. 372, ΑΡ. BL 3, 
704 u Schol, auch ein Hymnus auf benfelben, b. ΔΡ. 
500. 517. 

Ἰήπνγες (Mscodnio:), ion. (Her. 7,170) u. ep. 
(D. Per. 879) = Ἰάπυγες, w.f. Ihr Land (N) Ir 
ανγίη, Her. 8, 188. 4, 99. 7, 170, in D. Per. 482 


Ἰηπυγίη yala. 
—— m. (T), Jaſoneſpro ß (Suid.) = ἄν 
περθ, 11. 7,468. 

ο Heilyne, Name der Argo bei Arato 
848, K. Aehnlich Theoer. 22, 81 ᾿Ἰησονίης axo 
}Πός. : 

Ἴησοῦς, οὗ, dat. (los. 8, 2, 8. 11, 4, 8. 1%, 
5, 1, N. Τ. Matth. 26, 17) οὗ, acc. οὗν, voc. οὃ 
(N. T. Marc, 1, 24), (6), hebr. Name, — Sofus, 
Selfer (f. Et. M.), 1) ©. des Naue oder Nauenes, 
= Joſua, Alex. Pol. fr. 18, Io. Ant. fr. 11, 12, 
Ios. 8, 2, 8—4, 7, ὃ, 8, Phil human. 8, N.T. 
act.ap. 7,45. Hebr. 4,8. 2) Ina. Χριστός, Suid. 
Jos. 20, 9, 1. 18, 8, 8, Auth. 1, 102, tit, N. T. 
Matth. 1, 21, d. 8) mehrere Hoheprieſter, Jos. b. 
Ind. 4, 8.— 6, 2, 2. 4) 6, des Sapphia, Του. b. 
Iud. 2, 20, 4. 21, 8. vit. 27. 68, er u. feine Leute, 
ol περὶ τόν Ἰησοῦν, los. vit. 12. 5) ©. des Er 
mon, ber fi fpäter Ιάσων nannte, Ios. 15, 5, 1. 
6) ein Räuberhauptmann, Ios. vit. 22. b. Iud. 3, 9, 
7, er u. feine &eute: οἳ περὶ τὸν Ἰησοῦ», Ίου. b. 
Iud. 8, 10, 1. 5. 7) Anbere: ein Sohn des Unano:, 
Ios. b. Iud. 6, 6, 8. — des Dummaeos, Ίου. arch. 
20, 9, 1. 4. — bes Gamaliel, Ios. arch. 20, 9, 4. 
7. — bes Gamalas, los. db. Iud, 4, 8, 9. vit. 38, 
vgl. mit Ίου. vit. 87. — des Sofedecos, Jos. arch. 
11, 3, 10—4, 1, 8. — bes Judas, Ios. arch. 11, 
7,1. — ix8 Phabes, Ios. erch. 15, 9, 8. — te 
Thebutbi, Ios. b. Ind, 6, 8, 8. — Ἴησ. Justus ia 
Rom, N. T. Coloss. 4, 11. — 6. Inser. 4, 8613, 
B, col. 4. — 9089. 9108. In Inser. 4, 9719 and 
ΙΗησοὺς u. 4, 8761 Tecè (I). 

Ἰησούτ, gen. οὗτος (1πποτ. 8, 5521), m. Inser.3, 
5289. 

Ἰήσων, f. Ἰάσω». 

Ἰῆτας, pl., sg. "Irene, [. Ἴος. 

Ἰητήρ, ἤρος, m. Arzt, Bein. bes Asklepioe al 
@ottes, Inscr. 8159. 

Inrpayöpns, εω, m. Heilmann, eigtl. *Heilzass, 
Milefier, Her. 5, 87. 

Ἰήων,--- Ἰάω», w.f., St. Β. ο. 'Idor. 

Ἰθαγένης, ους, m. (1), Erken (d. 5. echt, eigtl. 
rechtgeboren), 1) 6. bes Krithon aus Magneſia, Her. 
v.Hom.1. 2) Samier, V. des Philofophen Meliſſoe. 
Piut. Per. 26, D.L. 9, 4,n.1. — Auf einer Infchrift 
2,2144 au) Ἰθαιγένην. 

Ἰθάγονροι, of, Bolt in Serica, Ptol. 6, 16,5. 

Ἰθάγονροε, St. in India intra Gangem, Ptol. 7, 
1, 46. 

Ἰθαιμένηε, ους, ep. 206, m. Arhenbolz (akt. 
Erchanoit d. i. Acht waltend), 1) Lycier, IL. 16, 588, 
Suid. 2) Anderer, Paus. 10, 25,8. _ 

Ἰθάκη, ης, voc. (ep. 1Σ, 458) 19άχη, (N), bee 
(Anth, app. 844, Inscer. 1927) Ἰθάκα, ας, (1, 
Zeig (d. i. heitere, bolde, denn 397 iſt = εὔφρο- 
σύνη, Hesych.), 1) Infel bes ioniſchen Meers, zwi⸗ 
[Φεπ der Küfte von Alarnanien und SKepballenia , {τὰ 
Theali oder Tiali, mit einer Stabt gleiches Nemen⸗ 
(Od. 2, 154 und öfter, Anth. Plan. 298, Ptol 5, 
14 18, Et. M., Suid,). 6. Il. 2, 682, d., Od. |. 


Ἰθάχιος 


18 — 24, 284, Eur. Tro. 277, Plat. Ion 585, ο. 
rep. 3, 898, b, Αν. h. an. 8, 28, Heliod. 5, 28, 
Parthen.n. ὃ, Ath. 1, 9, d, Aristox. b. Ath. 14, 681, 
d, Herael. Pont. 82, Put. brut. an, 8 fr. contr. 
div.4, Strab. 1, 22—-10,455, D. Per. 495 u. Eust., 
Soyl. 84, Scymn. 4. 66, Dion.-Call. 51, Anth. 9, 
115 — 14, 102, δ., Hermes. δ. Ath, 18, 697, d. 
Adv. Ἰθάκηνδε, παῷ Stk, Od. 1, 168---16, 822, ὃ. 
u. Ἰθάκηθεν, von Ith. Qu. Sm. 7, 187. 442. Ew. 
'Ἰθακήσιοι, Il. 2,184. 04.2. 25—24, 448, 5., Eur. 
Cycl. 277, Arist. b. Tzets. Lye. 799, Strab. 1, 22. 
10, 461, Plut. qu. graec. 14. reg. apophth. Agath. 
8. Ser. num. vind. 12, Artem. b. Porph. autr. nymph. 
4, Et. M., Suid., St. B., 8., def. ὁ Ιθακήῄήσνος = 
Ὀδυσσεύς, Luc.d. mar. 2, 1, u. als Adj. mit ἀνήρ, 
Bacchyl. fr. 88, γη, ἄντρον, Porph. antr. πγπιρὺ. 2. 
Nicht felten «ιώ "Idaxos, in Et. M. Ἰθακόε, Sopat. 
b. Ath.4, 160, c, Alc. op. VII, 1, Eur. Cycl. 108, Ar. 
Vesp. 185, tab. -- Ὀδυσσεύς, Virg. Aen. 3, 104, 
Ον. ep. ex P. 1, 8, 88. 1) St. in Syrien, St.B. 
8) (Zelza,) Hetäre des Prolemäus Physcon, Αρίοα 
b. Ion. 0. ΑΡ. 2, 6. 4) Unbere: Insor. 8 4061. 
6507. 

Ἰθάκνος, m. Beilgmann, Mannen., Δα]ρίο, Sever. 
disl. 111, K. 

"Idaxos, m. Zeigo, S. des Pterelaos, ein alter 

08, nach welchem die Iufel Ithala benannt fein foll, 

d. 17, 207 u. Enst. p. 807, 8. 1816, 48, Acus. in 
Schol. Od. 17,207, 86. B., Hesych,, Suid., παῷ Et. 
M. Eohn des Poſtidon u. ber Amphimele. 

Ἰθάμαρον, m. &.Yarons, Ios. 8, 8, 1. 8, 1,8. 

Ἰθαμίθρης, ου, ion. δω, m., Perſer, u. zwar 9) 8. 
deo Artaynıtes, Her. 7, 67 (ν. |. ἀθαμάτρης). b) Andes 
τετ, Her. 8, 180. 9, 102. 

"]dapos, m. Schaell, Inser, 8, 6444. 6671, Sp. 

Ἰθάς, m. andere "IdaE, viel. Schnell (19ap --- 
ταχέως, Hesych.), Name des Promeiheus, Herolde der 
Titanen, Hesyoh. 

’1065opes, m. Strack (d. h. grade gebaut, fchlanf), 
Mannen., Infhr. aus Lebadea nach Abfchr. des U. P. 
Blaſtod, κ. 

Ἰθνκλβε, dovs, m. Erchen bert d. ἱ. echt glaͤnzend, 
athenifcher Archon, DI. 95,8, D. Sic. 14, 44, Inser. 
160—2, 2879. 

Ἰθυκράτηε, ους, böot. ec, m. Erchanfrid ο. i. 
echt od. wirklich bewältigend, Orchomenier, Keil Inser. 
boeot. 11, 84. 

Idöxprros, m. Echtermann (eigtl. ala acht erlann⸗ 
ter), Mannen., Inser. 2, 2865. 

Ἴθνλος, m. Echtermann, Inser. 4, 7197, Sp. 

Ἴ „m. ähnl. Geil mod, eigtl. Geilglied, 
Name des Gottes Priapus, D. Sic. 4,6. Auch hießen 
bie Thetlnehmer bes ithyphalliſchen Feſtzugs fo, Ath, 
4,129,d. 14, 633, b, Buid., f. l.ex. 

Ἰθάβαλον, τα. KR. von Tyrus, = Εἰθώβαλος, w. f., 
Ios. 8, 18, 1. 2.9, 0, 6. 

Ἰθώμη, ἡ, Schönberg (= θώμη ο. θούμανο», 


St.B., Et. M., Strab. 9, 487, woes fall = Θαμαί 


Rebt), 1) Berg in Meffenien, Paus. 4, 9, 1.29, 5.88, 
1. 2) δι. in Mefienien auf dieſem Berge, jetzt in 
Trümmern (Bolfane), Her. 9, 85 (codd. 1σθομῷ), 
Scyl. 45, D.8ic. 11. 64, δίταὺ. 8,258. 861, Plut. 
Per. 24. Cim. 17, Paus. 8, 11, 8. 4, 8, 2—24, 7, 8., 
Ptol. 8, 16,21, Plin. 4, 5,7. Die Burg ὁ Ἰθωμήταε, 
Plut. Arat, 50, od. ὁ ᾿Ἰθωμάτης, Pol. 7, 11. Em. 
Ἰθωμαῖον, ala, u. Ἰθωμάτηε, St. B., b. Thuc. 1, 


541 


101. 108 of dv Ἱδώμῃ. Davon ber Bein. des Zeus, 
der hier einen Tempel batte, ὁ Ἰθωμήταςα, gen. a, 
Thuc. 1, 108, auch ohne Ζεύς u. In dor. Yorm (d) 
Ἰθωμάταα, a, ep. δ. Paus. 4, 88, 2, vgl. mit 1. u. 
4,24, 7, St. B.— 8uid. nennt Ἰθωμήτης ὄνομα κὺ- 
θιον. Ad). dah. Ἰθωμαῖα don, Tyrt. b. 
Paus. 4, 18, 6, u. subst. τὸ Ἰθωμαῖα, δαν Seſt des 
Zeus Ith. daſelbſt, Paus. 4, 88, 2 , δι. 8. Ad). ſem. 
‚Idepasts, St. B. 8) Bergſtadt im pelasgifchen Theſ⸗ 
falien. früßer Owun, {. oben, Il. 2, 729, Strab. 9, 
487, δι. B. 4) Amfıe des Zeus, Paus. 4, 58, 1. 
Sebnl.: 

"Idepos, m. K. in Meffenien, von welchem bie der» 
tige Stadt ihren Namen haben [οἳ, St. Β.ο. Ἰθώμῃ. 

Ἰθών, Shmal (θών vb. ἴδων — λαγαρός, He- 
sych.), 1) Mennen. auf einer meffenifchen Münjze, 
Mion. 8. ıv, 206. 2) ©t. Theffaliens = "Isuun? 
Hesych, 

Ἰθωρία, f. Scharffenfein, Veſte in Uctolien, |. 
Deriga, Ροἱ. 6, 64. 

(6), = Εἰκάδιος, w. [., (Oleich), Kreter, 
©. des Apollo, Br. des Zapps, Serv. Virg. Aon. 8, 
8823. — Uindere: Arist. poet. 25, Oio. fat. 8. — Smyr⸗ 
näer, Mion, 8. νι, 810. Aehnl.: 

Eıxadley, ovos, m. 1) Kreter, Insor. 2598. 3) 
Geeräußer, Luc. δ. Fest p. 270, b (5. D. p. 106). 

Ἱκανάτος, m. Anführer der Römer, Cinnam. 4, 9 
(155, 14), δρ. ' 

Ἱκάνη, {. Srauenn., Inscr. 2, 2488, Fem, gu 
Ἱκανός. 

α δι ſ. Schiffename, Att. Seew. τν, b, 10 u. 3, 
ehnl.: 

Ἱκανός, m. Deger (d. 1. tauglich, tuͤchtig), 1) ein 
Naubmörder, Suid, α. ἐπιτήδευμα, 3) ein Erggießer, 
Plin. 84,8, 84. 

Ἰκάρ, Ort, Thphiet. 7,8 (285, 15), Sp. 

Ἰκ ‚m. = Ἰχαρίων, w.f., Athener. Sphet⸗ 
tier, Inser. 158. . 

Ἰκδρία, (4), Schlege (f. Ἴκαρος u. "Ixdesos), 
1) attifcher Demos zur ägelfchen Phyle gehörig, an ber 
Megarifchen Grenze mit dem Berg ’Ixdosow (nach Pape 
richtiger Ἰκαριά, vgl. mit Kngsasd), St. B., gew. 
’Ixdosoy, Ath. 4, 40, b, Paus. 1,2, 5, Porph. abst. 2, 
10, Sunid.s. Μάγνης u. Θέσπες, St. Β. (L d.), oder 
"Icapıns, Hesych., Ross Dem Att. 4, u. Ἰκαριεῖς, 
Att. Seew. ıx, ο, 48. 54. 114, auch „ Ross 
Dem. Att. 5, vgl, mit Marm. Par. 89, Dem. 54, 81, 
(Lys. 18, 54 vulg., cod, Kagssös, Scheib, Kagıdads), 
Isae.u Diod, 5. Harp. (Plut, reg. apophth. 8. Ages. 
8 falſch für Ἱδριεύς), Suid., St. Β., Insor, 144. 
147. 646. 2, 2874, 55, Ross Dem. Att. 14. 90, in 
Inser. 117,8 Eixapssvc. Adv. Ἰκαριόθεν, Ἰκαρίαῖς, 
Ἰκαρνοῖ, d. i. aus, nad), in It., St. B. 2) Infel ὃν 
ägäifchen Meeres, früher Jodlyn, = Ίκαρος, w. f., 
j. Nilaria, Apd. 2, 6,8. 8,5,8, D. Sie.4, 77, Strab. 
10, 488. 14, 627. 689, Ptol.5,2,80, Ath. 8, 91, b, 
Eust. gu D. Per. 609, St. Β.ϱ. 4ράκονον. 

Ἰκάριον, ας, ερ. η, 09, (m), ilarifh, fo Ixd- 
ος Avalog, Maced. ορ. x1,59% ob. οἶνος = πρά- 
µνιος von der Inſel Slaros benannt, Ath. 1, 80, b, 
dagegen ep. Plan. 107 ᾿Ἰκάριον λοετρόν von Ila- 
rus, dem ©. Deucaltons, ein Theil des ägäifchen Mee⸗ 
res on dem fühl. Theile ter Weſtküſte Kleinafiens, welches 
gewöhnlich "Ix. πέλαγον, d. ἱ. "Schlegenfee beißt, von 
der Infel benannt, (Strab. 10,488. 14, 689, Eust. Ὁ. 
Per. 609) nach den meiften Alten dagegen nadı Ilarus, dem 


. "Tndpıos 


530 Ἰασιλῆς 


Amphion, Od. 11,288. b) Dmetor, Od. 17, 448. c) 

Bein. des Arztes Japie, Virg. Aen. 12, 892. d) Ἴα- 

side, überhaupt Nachlommen des Jaſus, Strab. 8, 
71. 


Ἰασιλῆς, gen. ber. gös, m. *Seilmar ὃ. {. im 
Heilen berühmter, Mannsn., Inser. 5. A. Rang. ıı,n. 
1202. — Aßypaläer, Bo Inscr. n. 168. 

‚m. Heiler, Mannen., Umpbiffäifde 
Juſchr., Handſchr. bei mir, K. 

"Iartpaxos, "Steilwig, m. DMannsn., Wesch. u. 
Fouc. 16, K. 

‚ (-vrv), 1) Ad). ioniſch, µέλη, Them. 
27, p. 886, od. dv. der 61, Jaſos in Karien, ἀόνες, 
Mosch. 8, 87. 2) Subst. 'Idosos, gen. ου, ey. 0s0, 
Spenſer (Ins), ο) ©. Des Lykurg, V. der Atalante, 
Call. b, 8, 216, Theogn. 1288, Arist. ep. 44, ed, B. 
(Anth, app. 9, 48). Die Atalante heißt daher bald 
Ἰασέίη παρθένος, Arist. ep. a.a. D., bald Jasis, Pro- 
pert.1,1,10. ©. Ἰασίων. db) Heros (6. des Zeus 
od. Minos), Beliebter der Demeter, Hes. th. 970, ΟΥ. 
am. 8,10, 25, f. Ἰασίων u. Ἱάσων. — ο) Idaiſcher 
Dactpi, Paus. 5, 7, 6, f. Ἴασος. ἃ) (Arkadier), Olym⸗ 
pionife zur Zeit des Herafles, Paus. 8, 48,1. 5, 8, 4. 
ϱ) K. von Drchomenos, DB. des Amphion, Paus. 9, 86, 
8, f. Ἱασέων. f) ©. des @leuther, Paus. 9, 20, 1. 

ασια, ſ. Hetlyne, Nymphe in Elis, Paus. 6, 22, 
6. ©. Ἱάσιος. 

Ἱασίαν, ὠνος, m. Spenfer, 1) ©. des Zeus u. 
der Eleltra, nad) Eust. Od. p. 1528, 5 (5, 125) der 
Gemera, nad; Hyg. poet.astr. 2,4 ©. des Thuscne (?), 
od. nach Hyg.f.270 des Ilithyus (7), nach Schol. Theocr. 
8,50 6. des Mino® u. ber Phronia, nach Berv. Virg. 
Aen. 8,167 ©. des Korytbos u. ber Elektra, als Di- 
mon der fruchtbaren Erdtiefe Geliebter der Demeter, 
der nach Schol. ΑΡ. Rh. 1, 916 vgl. mit 917 auch 
᾿Πετίων hieß u. von Anderen Ἰάσνος, 19. f., genannt 
wird, Od. 5, 125 u. Schol., Apd. 8, 12,1, D. Sic. 5, 
48.49.77, Strab. 7, 581, fr. 50, Luc. deor. coouc. 8, 
ΔΙ. 18, 566, d, Theocr. 8, 50, Nonn. 5, 518. 11, 892. 
48, 678, Scymn. 688. 684, St. Β, ο, 4άρδανος u. 
ἀάρνο», Eust. gu D. Per. 917, Schol. Eur. Phoen. 
1146. 2) 6. des Lykurg, B. der Aralante, == Ἰάσνος, 
Ael.v.h.18, 1. 

Ἰασόν, n. &t. in Zutäa, Lxx, los. 19, 2. 

Ἰασόνιος,ίοπα. fa, (Art. κος), sov, (Fä),ep.(Ap.Rh., 
Theocr., Nonn.) ’Inaövsos, ven Safon (Hello) betrefe 
fend, vadc, Thoocr. 33, 81, Nonn, 18, 88, Et. Ν, 
834, 21, ddös, ΑΡ. Rh. 1,988, Ὑψιπολείῃη, Nonn. 
80, 205, insbef., a) Bein. ver Athene auf Kyyilus, ΑΡ. 
Rh. 1, 960. Ὁ) Bein. des Apollo auf Kyıilus, Schol. 
ΑΡ. Rh. 1,966. ο) An. p. pont. Eux., 82 u. Strab. 13, 
548, Ptol. 5, 6, 4, Ἰασόνιον (Axoor), b. Xen.An.6,2, 
1 Ἰασονία ἁπτή, b. Art. per. p. Eux. 16, 2 Ἱασόνιος 
ἄκρα, in Scyl. 88 Ἰασονία, Heilsberg, Landſpide 
der Küfte von Pontus, j. Jaſun. d) κῆπου Ort im 
Bontus, Timon. in Schol. ΑΡ. Rh. 4,1217. e) κρήνη, 
Heilsbronn, Quelle auf 4ένδυμον», w.f., ΑΡ. Rb. 
1,1148. f) Hetlsberg, ein Zweig des Gebirges Para⸗ 
choathras in Medien, τὸ Ἰασόνιο», Btrab. 11, 526, 
Ptol. 6, 2,4. 6, Ammian. 28, 28. g) ©t. in Margiana, 
Ptol. 6, 190, 9. 

Ἰασόνια, τά, u. Strab. 1, 46 ᾿Ἰασόνεια, Seile 
wige b. i. Herom (ἡρφα) des Iafon, mit ἠρφα, 
Strab. 11, 526, u. ohne Yoga, Strab. 11, 581. 

, έδος, Inser. 8, 4800, d, δ, Add. m, 4, 
4808, b, Add., Sp. 


Ἰασώ 


Ἰάσονοι τόπος, Inser. 8, 5161 (Cyren.), Sp. &. 
Ἰάσων. 

"Jaros, ου, m. (--ν») δεί (Veilchen) od. Plauen, 
(na Herm. op. 2,204 Wander, Itius, nah Et. M. 
Heilen), Dm. 1) Ἴασος, ©. des Phoroneus, Br. bes 
Pelasgos u. Agenot, Schol. u. Eust. gu Il. 8,75. 3) 
©. des Argos u. der Iomene, B. ber Io, Apd. 2, 1, 
8, St. Β. ο. άργος, von ihm foll άργος Ἴασον nad 
δι. B. au Ίασος heißen (alfo Βίειρεεβ wie 
Blaubeuern), Od. 18, 246 u. SchoL, Strab. 8, 869. 
871, St. B. s. v. u. ». άργος, Schol. u. Eust. zu 
Π. 8,75, Hesych. 8) ©. der 3ο, Eust. p. 1845, 12. 
4) 6. des Triopas, K. in Argos, 8. der So, Paus. 
4,16,1. 5) 6. ves Sylurg, ©. der Atalante, Apd. 8, 
9,2, ſ. Idaseg u. Ἰασίω». 6) 6. des Zeus u. ber 
@leftta, D. Hal. 1,61, f. Idosos u. Ἱασίων. 7) 8. 
des Ampbion, K ter Plinyer, Pherec. in Schol. Od. 11, 
289, (wo aud ein "Ina. als Bater des Dinetor vorfommt), 
fe Ἰασέδης u. Ἰάσεος. 8) ©. des Sphelus, Anführer 
der Athener vor Troja, Il. 16,832. 887. 9) ein Ar 
giver, Aristid. or. 45, p. 6. 10) V. ver Nepeia auf 
Kyjitos, Dion. Mil. in Sohol. Αρ. Rh. 1, 1116. 11) 
Bildhauer aus When, Juſcht. Quaſt Erechth. S. 181. 
II) Ἴασος, voch Pol. 17,2. 8, Ael. n. an. 6, 15. 8, 
11, Clearch. δ. Ath. 18, 606, ο, Strab. 14, 658, App. 
Mithr. 68 "Iarös, b. Ρίο. 6,2, 9, vgl. mit Liv. 82. 
88, Ἴασσόᾳ, f. Lob. path. 408, (N), 1) St. Kari« 
ens, j. Aſyn Kaleffi, Thuc. 8, 26. 29, D. Sic. 18, 
104. 19,75, Archestr. δ. Ath. 8, 105,e, Anon. st. 
mar. magn. 288. 289, St, B. s. v. u. s. Βαργύ- 
Asa, Plin. 5,29. 9,8. Ew. "Iawebs, u. Arr. An, 1, 
19,10 Ἰασσεύε, f. Pol. 16,12, δι. B., Δε]. n.en. 
6, 16, Plut. sol. an. 86, Heracl. 40 tit., Inser. 2, 
2671,29. 51. 2678, dab. heißt die Stadt auch ἡ (τῶν) 
Ἱασέων πόλες, Pol. 16, 12. 18, 27. Der baran gelegme 
Meerbufen aber Heißt ὁ Ἰασικὸςφ κόλπος, Thuc. 8, 
26, b. Plin. 6, 29 sinus Iasius, u. ähnl. in Schol. 
in Pol 16, 12. 2) GStäbtchen in Achaja, Paus. 7, 19, 
7. ϐ) (Iacads), St. in Armenien, Ptol. 5, 7.6. 

Ἰάσσιοι, Volt in Pannonien, Ptol. 4, 14 (15), 2. 

‚m. nah Buid. ein Einwohner von "la- 


σος. 
b. Ιου. 2, 7,4 Ἰάσουβοι (πεῴ Hesych. 
2.4. = ἐπεσερέφων», alfo *Rehrhin, [. Schmitt 
m Hesych.), 6. des J , Saliäee, Hesych., Ios. 
ᾱ. α. O. | 


Ἰασπσία, f. Grünftein, 1) St. in Hisp. Tarrac. 
Ptol. 2, 6, 62. 2) Mannsn. od. Frauenn. 
Grabſtele aus Pirdeus, Ephem. arch. 2615, K. 

Ἰασποσίον, Inscr. 2, 2181, Sp. 

Ἰασσία, fem. von Ίασος, Silent. Ecphr. τι, 
179, f. Lob. path. 488, or. Sib. 8, p. 898. 

Ἰαστί, Adv. a) aufisnifdye Act, Plat. Lach. 168, 
d. b) in ionifcher Zonert, Plat. rep. 3, 898, ο u. fr 
ἡ Ἰασιὲ ἁρμονία, Pratin. b. Ath. 14,624, f. 625, 
ο. ο) in tonifchem Dialeft, Luc. Her. 3. dom. 20. 
Nach Hesych. über. = Ελληνεστί. 

"Jaoros ποταμός, Steppenfluß in Scythia intrs 
Imaum, Ptol. 6, 14,2. Davon benannt Ἰάσται, ein 
Volk in Scythis intra Imaum, Ptol. 6. 14, 11. 

Ἰάσνου (Letronne ᾿Ιάσνος), Inser. 8, 4796, 


Ἰᾶσά, oöc, f. Heilyne (f. Hesyoh.), 1) T. te 
Ampbiaraus od. nach Arist,, Plin. 85, 11,40 u. Schal, 
u Ar. Plut. T. des Usllepios, mit einem Wltar ic 
Tempel des Amphiarauts, Ar. Flut. 701 w. Schal. 








Ἰάσων 


Pau». 1, 84,8, Hesych., Suid., Arlist. or. 7, p. 82. 
2) Schiffen., δη. Scew. xı, a, 208. 

Ἰάσων, (7), ονος, vac. (Eur. Med. 869. 1807) Ἰ1ᾶ- 
σον, Cüber die Snnuldphe von Πέ f. Et. Μ. 462, 32), 
ep. (IL 21,41. Od. 12, 72, Hes. th. 1000 u. fr. in 
Schol. Pind, N. 8, 92, Αρ. Rh. 1, 8—4, 1699, ὅ., 
Theoor. 18, 16, Orph. Arg. 71-1820, Qu. Sm. 4, 
888, ep. Phil. in Plan. 187, u. Mimo, fr. 10) ’Inco», 
(nur in ep. bes angebl. Urph. b. D. Chrys. 87, Ρ. 458 
od. Anth. spp. 138 ſteht Ιάσων), ebenfo heißt es ton. 
(Her. 4, 379. 7, 198, Inser. 2, 2266, Β, 16) Ἰήσων», u. 
fo auch Phoroe: in Schol. Pind.P. 4, 188, (6), Heilo, 
Heilmann (Et. M., Lob. path. 521, vgl. mit Pind. P. 
4, 211), 1) 6. tes Aeſon aus Jolkus, Anführer der 
Argomauten, nach Et. M. 484, 18 6. bes Nsflepios, 
wo es aber ᾿Σασῶ heißen muß, f. Pind. P. 4, 20— 
807, Nem. 8, 98. fr. 187, Arist. rhet. 2, 28, Pol. 
4,89, Apd. 1,8,2. 9, 16, D. δία 4, 40—55, Nic, 
Dam. fr. 55. 56, Ἡ. Er hatte Tempel, Timon. in 
Schol. ΑΡ. Rh. 4, 1217, vgl. "Iaaövsa, u. trat αἷθ 
Berfon in Eur. Med. auf (8—1285, 5.), fo wie in 
Zängen, Luc. salt. 52, u. war abgebildet, Paus. 5, 
18, 8. Er u. feine Leute (die Araonauten) heißen οἱ 
περὶ (τὸν) Ἰάσονα, Ath. 10, 428,1, Schol. Od. 12, 
69, St. B. =. Βλευθεραέ, ob. οἱ ἀμφὶ τὸν Idaova, 
Arr. per. pont. Eux. 9, 2. 2) ©. des Zens u. der 
Elektra, Con. 21, f. Ἰασίων. 8) Tyrann von Pherä 
in Theffalien, auch wohl Prometheus genannt (Plut. 
inim. util. 6), f. Xen. Hell. 6, 1, 4. 4, 20—87, Isoer. 
5,119 w ff. ep. 6,1, Dem. 69, 10—62, Arlst. rhet. 
1, 12. polit. 8, 2, D. Sic. 15, 8060, Piut. Ρε]. 
28. regg. apophth. Epam. 18. san. praec. 22. praec. 
reip. ger. 24, Ael. ν. h. 11,9 u. b. Suid. s. ἐφλέ- 
yero, Arr. tect. 16,8, Polyaen. 8, 9, 40. 6, 1, Paus. 
6, 17, 9, Strab. 16, 766, 9. 4) Statthalter iu ber 
Stabt Phanoteus, Pol. 5,96. 5) Iragifcher Schaufpier 
ler eus Tralles, Piut. Crass. 88, Polyaen. 7,41. 6) 
Archon in Athen, Phieg. Trall. fr. 89. 7) 65. des Elea⸗ 
gar, Sebräer, Ίου. 12, 10, 6. 8) ver Name, ven ſich 
Jeſus, 6. des Simon, fleit des feinigen beilegte, Ιου. 
12, 5,1. 9) ein Gläubiger aus Theffalonich, N. T. act. 
apost. 17,5—9. Rom. 16, 21. 10) 6. des Menekra⸗ 
tes aus Nyſa. Philoſoph, Suid. 11) Gefchichtfchreiber 
aus Argos, etwas jünger als Plutarch, Suid. u. viell. 
Ath. 14,620,d, St. Β. s. Τήλος u. Αλεξάνδρειαι. 

12) aus Byzanz, Geichichtfchr., Plut. Guv. 11, 2. 18) 
GSrammatiter, Et. M. 194, 27. — Dal. noch Fabric, 
bibl. ge. ντ, 870. 14) ©. des Gaudentius, Geifel bes 
Alarich, Zos. 5,86. 15) Lycier, Plin. 8, 40, 61. 16) 
Milefler, Inser. 2627. 2869. 2885, b, Add. 17) auf 
Münyn von Ephefus u. Rhodus, Mion. 111, 89. 421. 
18) Biſchoff, Nili epp. 8, 179. 19) Unbere. Synes. 
ep. 67,p. 214 extr., Inser. 8,4254. 4800,0, 18. Aehnl.: 

Ἰατάδας, m. Deiphier, Wesch. u. Fouc. 244. 
807.486.u.8.,K. 

Ἰατῖᾶς, 8. von Ungarn, Cion. 8, 12 (119, 16). 
6,2, (202, 18) u. daf. du Cange, Sp. 

Ἰατονλίνος, m. (Zoffelinus) Yürft von Edeſſa, 
Cion. 5, 6 (215, 21), Sp. 

Ἰάτινον, π. &t. der Melv& in Gallie Lugdun., |. 
Meaur, Ptol. 2. 8, 15. 

Ἰάτιοι, Bölterfchaft in Gogbiana, Ptol. 6, 13, 4 (v. 
1. Ἱάτποι). 

, ©t. der Aruarner in India intra Gengem, 

Ptol. 7, 1.93. 

Ἰατροδώριον, m. Smyrnäer, Mion. UI, 201. Aehnl: 


Ἰάων 531 


Ἰατρόδωρος, m. ("Heilgabe), Mannen., Inser. 
3, 8367. — Smymäer, Mion. 111, 195. S. vı, 808. 

Ἰατροκλῆς, έους, böot. εἷς, m. Arte (— artiste, 
Heilfünftier, od. heilberühmt, [. Plat. Cratyl. 894, 9) 
1) Athener, a) Lys. 12, 42. b) ©. des Paſiphon, Ae- 
schin. 2, 15—126, ὅ., Dem. 19, 197 u. Schol, zu 
Dem. 19,118. c) ©. des Pythion, Inser. 106. d)®. 
eines Ehariton, Inscr.270, 1. 2) Thebanet, Keil ἵπκογ. 
boeot. 1x1, 11, 5. 8) Athlet, D. Chrys. or. 28, p. 289. 
4) Schrift. über@rbäd, Ath.7,826,0.14,646, 647, 
b, 5. 5) auf Düngen aus Erythrä u. Xpollonie, Mion.ııı, 
181.8. 111, 815. 6) Anderer: Inser.2, 2675. 

Ἰάτροπος, m. Kotinihier, Weseb. u. Fouc. 18 
(viel. «άτροπος), Κ. 

Ἰατρόπουλος, m. »Heilward, DMannen., Ephr. 
mon. 8580, Sp. 

Ἱατρόε, m. Arzt, 1) Bein. des Apollen, Ar. Αν. 
684, Lyecophr. 1207. 1877, Hesych. Derfelbe hieß 
auch ἰατρόμαντις, Aesch. Eam. 62. 2) Bein. des As» 
klepios aus Epidauros, απο, 2, 26, 9. 3) ein Heros 
mit einem Heroon in Athen, der Ariſtomachos gebeißen 
heben foll, Apoll.v. Asschin., Β. Α. 273, Schol. Dem, 
19, 249, Hesych., Phot.75, 24. 4) Andere: Inser. 8, 
5054. 5057, 12. 5) nad Hesych. απώ Name ger 
wiffer Nymphen (bei 6119). 6) Ότι in Möften, Thphlct. 
7,2 (278, 24), 18 (294, 22), f. Ἰατρῶν. 7) 8ίνβ, 
Thphlet. 7, 14 (296, 15). 

Ἰατρῶν φρουρίο», m. Heilberg, in Möflen am 
Sfter, Proc. nedd. 4, 7 (292, 10), f. Ιατρός. Sp. 

Ἰαφά, indecl., doch Ios. vit. 52 ων, η. 
pl. St. in Paläfiina, viel. j. Dorf Gafa, Ios. Ὁ. Ind. 
2, 20, 6. 8, 7, 81. vit. 87. 

m. $reter (d. i Srefler), Mannen., Inser. 
2,2072, 12, p. 185. (61. Olb.) 

Ἰάφθα, Sl. in Syrien, = Aoxsedes, Malal. p. 
198, Bonn., Sp. 

Ἰάφρα, Ἱάσρα», m. (Eue. pr. ον. 9, 20, φέρ, 
᾿4φράν, Ασούρ), S. Abrahams, nach dem die Statt 
"Ayea u. das Land Αφρική benannt fein [οἳ, Alex. 
Ρο]. b. Ios. 1,15. 6. Ὡφρήν. 

ἼἸαφρέά, Nauarch, Ephr. mon. 8820, Sp. 

Ἰαχαίαε, Inser. 8, 4000, 18, παῷ Gavedont für 
᾿Αγαιᾶς, Sp. 

Ἰαχάμ, ὄνομα xUpsov, Buid. (los. 2, 7, 4 nennt 
einen Sohn Symeons ᾿Ιάχεινος.) 

Ἰάχη (vo), f. Schrei, 1) Nymphe u. Geſpit⸗ 
lin der Perfepbone, H. Ἡ. 419 (digammirt). — 2) 
Inser. 8,4879, e, dextr. 7 u. sin. 2. 

. Ἰαχήν, m., bei Build. s. Γερογραμματεῖς Ἰαχίμ, 
ein Wegpptier unter dem König Syenes (Ael. b.), 
Suid. α. ν. 

Ἰάχονρα, [. Κάχουρα. 

Ἴαχοε, ου, m. (Sährei), Insor. 8, 6417, Sp. 

Ἰαῦ, m. Ιπάφοὶ. Jehobvah. D. Sic. 1, 94. (In 
orac. b. Macr. Sat. 1,18 if Ἱαώ Dionyfos ale Son 
nengott.) 

Auds („u u), f. ροή.  Ἰωλκός, w. f., II. 
2, 712. Od. 11, 256, Hes, sc. 474, Pind. N. 8, 
58 (τ. 1.). 4,89. P. 4,884, ΑΡ. Rh. 8, 1091. 1118, 
Hesych. 

Ἰδων, ονος, m. Blauer, Blaubach (eigtl. Veil⸗ 
chenbeck, f. Nic. 5. Ath. 15, 688,8), 1) Adi. = ων 
mit ἀνήρ, Theoer. Id. 16, 57. 2) Subst. =) der Jus 
nier, inabeſ. α) Bewohner von Attika u. Megera, II. 
18, 686, b. ΑΡ. 147, Ar. Ach. 106, Hesych., St. 
Β. ϱ) Bewohner von Kyjilus, ΑΡ. Rh. 1, 1076, ob 


94° 


544 Ἴλαρχος 


Att. 16,4. 4) Pferbename. Inser. 4, 7284. — Sn Inser. 
4, 9807 "IAdagos u. 4, 7862 Εἴλαρος. 

"DNapxos, m. ahnl. Hauptmann, fparten. Epher, 
Xen. Hell. 2, 3, 10. 

5 Diapeol und "Dapydla, fowie Ἱλαρφδάν, ſ. 
Lex. 

Das, α, m. 1) 81. und Einbucht an der Oſtküſte 
des nördl. Britanniens, j. Wil in Schottland, Ptol. 2, 
8,5. 2) Mannsn., dor. = Ἰόλαος, w. f., Pind. Οἱ. 
11 (10), 22. 

‚m. 8. in Arabien, Strab. 16, 782. 

Darria, f. Warburg (Ἴλαρ, ατος — εἶλαρ, 
Hesych.), St. in Kreta, Pol. 18, 10 (b. St. B.). Ew. 
"Därros, St.B. | 

ϊλάων, m. Geil, 6. des Pofeiten, δ. Ar. fr. 14 
(Hesych.) Ἱλάονες --- φάλητες, Hesych. 

tas, Fluß, Thphn. 426, 2. 

X m. ©. bes Sonoricus, Proc. Ὁ. Ῥ. {, 9, 
17, Thpbn. 188, 16, Sp. 

"DiölBaros, m. Θε[ιθίέβαδετ zu Verona, Proc. Go. 
2,29. 8,1, Sp. 

DiölBepos , m. Heerführer ter Franken, Proc. Go. 
1,18, Sp. 

"DiBl yapıs, εως, m. Proc. b. P, 2,24 Τα. 2, 8, 


Sp. 

Ἰλδίγης, m. Longobarde, Proc. Go. 8, 85 (vr. L 
Ἰλδίσγος), = Ἰλδιγισάλ, Sp. 

Ἠλδιγισάλ, m. Longobarde, Proc. Go. 4, 27, Sp. 

Ἰλδίσγοε, f. Ἰλδέγης. 

Ἰλέαιρα, Inscr. 8, 5868, Sp. 

Ἰλέγιον, n., richtiger Ἰλέτιον ([. Plin. 4, 8, 15 
Detis), Scharenberg (vgl ἰλεθμός --- ἀθροισμός 
b. Hesych.), St. in Theffalien (Macedonis) , Ptol. 
8,13,42. 

Ἰλάθνια, [. Ηἰλείδυνα. 

Ἰλέεῖοα, οὐ, f. 8. für Ἠλεῖος, Theogn. in Oram. 
A. Ox. 11, p. 10. 

De b. Ρο]. 10, 18 Ἰλεργῆται, b. Ptol. 2, 
6,68 Ἰλέργητες, of, Bolt in Hisp. Tarrac., Strab. 
8,161. 6. Ἱλουργῆτα, u. Ἰλαραυγᾶταν. 

Ἰλέρδα, ης, (ἡ), 8. St. B. "Depda, b. App. b. 
civ. 2, 42 ,„ St. der Jlergeten in Hisp. Tarr., 
j. Lerida, Strab. 8, 161, Ptol.2,6,68, Polyaen. 8, 
28, 38, Caes. b. civ.1,41—45, #. Em. Ἰλερδίτης, 
St.B., b. Plin. 8, 8, 4 Ilerdensis. 

Ἰλερκάονεα, ΡΙ., b. Plin. 8, 8, 4 Ilergaonss, b. 
Caes. b. civ. 1, 60 Illurgavonenses, Bolt in Hisp. 
Tarrac., wefllih vom untern @bro, Plin. 2, 6, 16. 
64. 


Ἰλεύε, έως (Eur.), u. ος, m. Rottmanı (f. 
Curt, θεό. Etym. 2, 147, nad Eust. gu I 6, p. 
650 Hold), B. des Ajas (-- Ὀμλεύς, alſo eigentl. 
Ειλεύς, f. Er. M. 846, 41), Hes. fr. 8, Stesich. im 
Schol. Il. 15, p. 1018, Eur. Rhes. 175, Schol. Il, 1, 
p. 101. 3, ν. 527. 18, ν. 208, Suid, 

Ἰλήιον, (I), πεδίον, —= Ἰλιακόν ober τὸ τῆς 
Ἰλίου πεδίο», ἀπὸ Ἴλου, Hesych. nad Ἡ. 1, 558, 
wo man aber jeht mit Krates Ἰδήνον lieſt. 

Ἰλία, (ή), Hauffe, Moosburg, 1) Tochter bes 
Numitor, oder nach Serv. zu Virg.Aen. 1, 277.6, 778T. 
des Ueneas, M. des Romulus u. Remus, δ. D. Cass. 
fr. 4, 12 “Ῥέα Ἰλία, fonft auch Rhea Sylvia genannt, 
D. Hal, 1, 7679, Plut. Rom. 8. 8. 2) Frau bes 
Sulle, Plut. Syll. 6. 

Ἰλιᾶδηε, ου, gen. pl. Ἴλιαδῶν, gu unterſcheiden 
von ἀλιάδων (nom. Ἰλεάς), f. Arcad. p. 186, Choe- 


Ἰλίεια 


τοῦ. Ρ. 1368, dor. (Pind.) Ἰλιάθας, a, (Όν m. 1) -- 
Trojaner, a) Adj. TAsddas βασελῆες, Eur. Andr. 1024. 
b) Subst., Antp. 8. ıxz, 77 u. Ant. ep. IX, 1082. 2) 
= Οἰλιάδης Ὁ. ἱ. Dileusfproß, Zemod. ia IL 18, 
208, wo vulg. Oläsddns ht, Hesych. u. Pind. OL 
9, 167 u. ScholL 8) ©. der Οία, S Remulns, Ον. 
met. 14, 781. 824. 4) Zlus Enkel, = Ganymeb, Ον. 


met. 10, 160. ή 8. . 
= Ἰλιαπός 1. λέγο, ος 
ἐν εῇ Ἰλιαδυκῇ προσόδῳ, Σι. Μ. 686, 55. 9 
Πλιωκόφ, ἡ, 69, (m), 1) if, "trefentfeh (f- 
Hesych. ο. Σλήϊο»), {- Θ. nedtov, Btreb. 12, 573, 
μῦθοι, Antip. ερ. ıx, 192, Φυσίαε, Eust, Il. p. 
444, 22, πόλομος, ορ. Plan. 292, Strab. 1, 20— 
18, 584, 8., στόλος, Strab. 6, 262, dp, ep. 1x, 
168. 2) die Iliade betreffend, Herod. gramm. 
Diss (---ν), άδος, voc, ’IAsiis (Eur. Hee. 905. 
Andr. 141), dat. pl. "IAsdas, ερ. (ep. ντε, 99) and 
Ἰλιάδασσε, 1. (f. Et. M. 889, 17), bef. fem. m 
Ἱλιακός, 1) Adi. γή, χώρη, ἆδύν πατρίς, Her. 
6,94. 7,42, Aesch. Ag. 458, Eur. Hec. 906. 941. 
EL 4, Ael.n. an. 5, 1. 10, 87, ähml. ἀκτή, Kur, 
Bbes. 866, χορσφαί, axonse, Ear. Tro. 1257. Hex. 
981, θυµέλα», Eur. Rhes. 385, πόλις, Τροία, Eur. 
Andr.796. Ἐοο. 102. 923, µάχαν, Theocr. 22, 219, 
υνή, χόρα, Eur. Andr. 128. 141. 488. Bihes. 526, 
lst. ep. ? (vn. 99), u. αἱ ἀνδροφόνοει, Eur. Hec. 
1068, auch Adnvä u. ἀθπῖ., beun Athene war πο- 
Διοῦχος von Slien Her. 7, 48, Arr. An. 1, 11, 7, 
Ael. n. an. 11, 5, Hesych. =. Ἐλίεα, Tymn. ep. 
τι, 161. 3) Subst., a) (N) Ἠ., das Troifdhe Gebiet, 
Her. 5, 122, ep. νΙι, 197. db) die Trojanerin, Eur. 
Andr. 801. Ἠε]. 1114. Tro. 245. c) (N) se. πού: 
nor, das Gericht Homers, die Sliade, Her. 2, 116 
u. ff., Xen. conv. 8, 5, Aeschin. I, 128. ep. 10, 
2, Flgde. Davon wer fpridw.: von vielfachen und 
großem Unheil zu fagen: κακῶν 'Isds (ine) -- 
"Iıddocxaxd, Dem. 19, 148 u. Schol., Piut. praec, 
conj. 21, Arist. or. 88, p. 226 u. ScholL., Tdem. 
or. 16, p. 206, Basil. ep. ad Traj., Greg. Cypr. 
L. 2, 29, Zen. 4, 48, Diog. 1, 10. 5, 16. 6, 7, 
Diog. v. 8, 98, Macar. 4, 75, Apost. 9, 8, Eust 
1.4, 48, Suid., Phot., Zonar. 1104, Moer. 200, 
Syrian. Hermog. 1, 572 ed. Walz., A. Es bie wohl 
auch οὐ µείω τῆς λλμάδος κακά, Luc. conv, 35, 
od. dar δέ τινος xaxod ἐπιλάβῃ, Ἰλιάδα ἐξ αἰ- 
τοῦ ποιαῖς χαὶ Οδύσσεια», Them. or. 21, p. 268. 
Bon der Länge eines Decrets dagegen [αρ Aeschin. 
8, 100 ψήφισμα µακρότερο» τῆς Ἰλκάδος. Außer 
dieſet Necte gab es aber auch ποώ eine μεκρὰ ’IA., Sc. 
B., Arist. poet. 28, d., Paus. 3, 26, 9. 10, 26, 2, 
Schol. Il. 16, 142 u. Φρυγία 'IA. des Dates, Αεἱ. 
ν. h. 11, 2, u. eine Alyuntuaxn ob. A la des 
Hipparch, Ath. 8, 101, a. 9, 898, ο. d) Frauenname 
— Mel. ep. v, 197. 
ἼἸλιβηνοί, pl. ὄνομα ἔθνους, Build. 
- vos, Beineme von Theodorus, Thphn. 894, 5, 
Ῥ. J 


MBıppıs, ὁ, Fl. in Gall. Narb., j. Tech, Strab. 4, 
182 mit einer Stadt gleiches Namens, ebend. ©. ITA 
— 

yep, m. Anführer der Hunnen, Agath. 8, 17 
(177, ή Sp. . 
Ἰλίεια, τά (von Ίλνος, nicht von Σλιεύς, f. Lob. 
par. 29), 1) ilifche Spiele, Fer gu Ehren der Ann. 
Ἰλιάς in Jiion, D.L. 5,4,n. 8, Ath. 8, 850, f, Eust 


Ἰλιεύς 


444, 18. 878, 83, Hesyeh. 2) Bein. ber Athene = 
]λιάς, w. [., Suid. 
Ἰλιεύφ, έως, pl. "Ilsslc, (--—), 1) Ad). mit ἀνήρ, 


Lycophr. 1167, οἰκέτης, Polyaen. 8, 14. 2) Subst... 


a) Er. von Slion, Xen. Hell. 8, 1, 16, Pol. 5, 78 
—23, 8, Strab, 18, 5985 — 602, ὅ., Ιου. 16, 2, 2, 
Plut. Lac. 10. Sert. 1, Nic. Dam. fr. 8, App. Mithr. 
58.61, Polyaen. 3, 14, Palaeph. 17, 8, Suid. s. v. u. 
s. Πολέμων, Eust. Od. 11,584, Inscer. 8597, W., u. 
als Beiname des Apollo, St. B. ο. 1λιον. Daher das 
alte Troja ἡ Ἰλιέων πόλες Heißt, Strab. 18, 601, 
Dagegen das jerflörte, wo fpäter noch ein Flecken war, 
ἡ Πλιέων κώμη, Strab. 18, 598.597, Schol. Il. 20, 
3.58. Bon ihrem Unglüd wurbe es fprichwörtlich zu 
fagen: τὸ τῶν Ἰλων πεπόνθαµεν, Luc. pisc. 38, 
od. Tsslg ὢν τραγῳδοὺς ἐμισθώσω, Luc. Pscu- 
dol. 10. b) Alte Ew. in Sardinien, Paus. 10, 
17, 7, Plin. 8, 7, 18, Liv. 40, 19. 41, 6. 12, Mel. 
2,7. 

Ἰλικιὰφ 7) Ἰλλοκίς, Et.in Hisp. Tarrsc., j. Elche. 
Ῥιοι 2,6, 62. Bei Piin. δ, 8, 4 heißen die Ew. Tliei 
u. der daranftoßende Buſen Nliicitanus, $, Mel, 2, 6, 6 
Itlice u. der Bufen IIlieitanus. 

Ἰλίκιοε, (ὁ τόπος), OGnadenfeld (Piut.), Ort, 
wo Numa mit Supiter gufammenlam, Plut. Num. 15. 
Die Lat. nennen ihn Eliclus. 

Ἵλινος, m. Holder, 1) Töpfer, αἴθεπ. Gefäß 6. 
Creus. Catal, einer Privat» Ainıilenfammiung, 1848, 
65. 46. — Inser. 4, 8226, vgl. praef. p.xıv. 2) 'IA- 
voc, Cyren. Insor. 5. Pacho Voyage ä.1. Marm. et 
Cyren. pl. 65. 

Duößev (--ur), Adr. von Slios Ser, I1. 14, 251. 
Od. 9, 39, Eur. El. 452. Tro. 1105, Orph. lap. 688, 
Bass. ep. IX, 289. Bei Ἡο]]οά. 2, 21 beißt es mit An⸗ 
fpielung auf κακῶν Ἰλεάς, w.f., Ἰλιόθεν us φέρεις 
al σµῆνος χακῶ» — ini σεαυτὸν κυνεῖς. 

Τλιόθι, (2), Adr. in Iliot, flets mit πρό, bei Ilios 
hin, N.8,561..10, 12. 18,849. Od. 8,581 (Hesych. 
πρὸς τῆς Ἰλίου πόλεως). 

Ἰλιοκολώνη, f. Diossberg, Ort in Pariatıe, Strab, 
18, 689. 

"Toy, τό, (--ν -, δοῷ I. 15, 66. 21, 104. 33, 6 auch 
— u, wo aber Ahrens Ἰλιόο ſchreiben will, über Me Ve⸗ 
tonung f. Arcad. 119, 28), Mooßberg (denn ds ift 
παΦ Hesych. — λύς, βόρβορος, γλουύς, u. die Ge⸗- 
gend ſelbſt IR ἔνδροσός τε καὶ χατιίρρυτος nach Ael. 
η. an. 10, 87, nach den Angaben der Alten aber if die 
Etadt benannt nach Ἴλος, f. Apd. 8, 12, 3, D. Sic. 
4, 75, St. B.), 1) Stabt in Troas, früher Ar ober 
”άτης λόφος genannt, Lycophr. 28, Βὲ. Β. s. v., Apd. 
8, 12,8, vgl. mit Hesych. u. Diog. 3, 10, wo.aber «40. 
γους λόφος ſteht, im trojanifdhen Kriege gerflört, aber 
Später u. wie es fcheint, ſchon zur Zeit ver lydiſchen Könige 
wieber hergeſtellt. Strab. 18, 598. 601, Xen. Hell. 1, 
1, 4, Scyl. 86, Απ An. 1, 11, 7, vgl. mit Her. 
7,42, u. von Yetoliern bewohnt, Paus. 1, 85, 4. 8, 12, 
9,8. Doch unterſcheidet Serab. 18, 595. 697 τὸ πα- 
λαιὸν Ἴλνον, wo er eine Idsfor κώμη, w. f. 
anfeht. vom τὸ νῦν Ἔλιο», welches nur 12 Stabien von 
der Küfte lag, Strab. 18, 597. 598. 66. D. Sic. 14, 88, 
Herdn. 4,8, 8, D. Cass. 104, 7, Nio. Dam. fr. 8, An- 
tisth. Od. 4,4. — Während aber Homer εδ nur einmal 
11. 16, 71 ale Neutrum Yat und Ariſtarch daher biefe 
Stelle als unecht bezeichnete, [. St- Β., boch Tpätere Epiler 
wie Qu. 8m. 6,62—14,81,8.,u. Anth. 11, 1,53. vm, 140. 
1x, 108.387 dies Sfterer hun, bis es bei den Tragg.Soph. 


Pavpe's Wörterbuh d. ῥτὶεώ. Eigennamen. 


. Droste 545 


Phil. 454. 1200 n. Eur. Andr. 400. Tro. 25. 145. 511. 
Or. 1881 vie häufigere Form wird, u. ebenfo in Profa 
Her. 3, 117. 118, Soyl. 85, Pilat. legg. 8, 682, d, 
Arist. rbet. 2, 22 vgl. mit 1, 6 u. phys. ausc. 4, 18, 
Strab, 1, 17—18, 598, Plut, Camill. 19. Sert. 1. 
Dion. 1, Ael. v. h. 8, 22, Luc. Char. 20. disc. ο. 
Hes. 8. Paras. 10, Ptol. 5, 2, 14, D. Cass. 104, 7, 
brauchte Hom. vorherrfchenb das Fem. (ή) "Duos, 11. 
4,46— 24,27 vgl. mit 4, 416---34, 888. Od. 17,290. 
Ebenſo ift auh Qu. Sm. 6, 551—14, 857 u. in der 
Anth. τὰ, 1,59. v,188. vır, 141. 385. ıx, 62. 154. 
289. 462. 478. app. 141, ep. b. Ath. 11,782,b, u. 
D. Per. 815—818 das Fem. häufig. Seltner tommt es 
bei den Tragg. vor, f. Eur. Rhes. 171, Tro. 1996. 
Andr. 108, u. in Profa nur D. Hal. 1, 68, Luc. d. 
deor. 20, 16. Charon. 28, Ael. n.an. 13,8 u. b. Suid. 
s. ποίνη, Palaeph. 17,1, Zos.2,80, Eust.5. D. Per. 
815 u. 820. — Man bezeichnete aber die Stadt auch häufig 
durch TAlov πτολίεθρο», ἆστυ, πόλις, τείχη, πύργον, 
πυργώµατα, ἀκρόπολες, στέφανος, Il. A, 88. 18, 
880. 21, 128. 438, Theogn. 1238, Hippon. 41, Si- 
mon. 218 (1x, 700), Qu. Sm. 2, 242—9, 827, 3., 
Anth. app. 218 u.xıv,75tit., Aesoh. Ag. 29-1287, 
δ. Eum. 457, Eur. Hec. 11. Hel. 51 — 1510, 8. I. 
A. 1261. 1620, I. T. 12. Cycl. 281. Tro. 1268, u. 
in Profa D. Chrys. or. 11, p. 166. Unbererfeits δε. 
geichnet Ἴλιον od. Ἴλνος nicht felten auch die Gegend, 
Π. 18,717, Her. 2,10, Eur. Andr. 606, Plat. rep. 7, 
622,d, D. Hal. 1, 46, Theophr. h. pl. 4, 18. 9, Apd. 
2,6, 4, od. die Bewohner, Eur. Hel. 808 Hec. 239. 
484. Belannt durch feinen Fall, den die Gedichte Ἰλίον 
πέρσις ο). πόρθησες verherrlicht hatten, Arist. poet. 
18, Pinot. mus. 8, Procl.chrest. {. 6, u. Bildner abge» 
bildet, Ath. 11, 782, Ὁ, hieß es nun fprichw. Iiꝙ del 
xaxd, Ath.8, 850, f, Eust. I1.4,48, ob. τὰ ἐν Ἰλίῳ 
τραγικά Te καὶ φοβερὰ παθεῖν, Aeschin. op. 
10,9, u. Eust. erflärt damit die Stellen der Dichter, wo 
es wieterholt wird, Eur. Or. 1881. Tro. 806, D. Per. 
815—818. Giw., [. Ἰλεεὺς u. Ἰλιάς. 2) Berg b. JIlion, 
Paus. 8, 24,6. 8. 8) St. in der Propontis am Ryn⸗ 
δαΐμε, St.B. 4) Et. in Mecedonien, Liv. 81, 27, St. 
B. 5) &t. in Theffalien, St. B. 6) St. ἐπ Thracken, in 
der Gegend von Bizye, St. B. 
λιόνδε, Adv. nach Ilion, Et. M. 809,8. 

Ἰλιονεύε, έως, ep. ῆος, m. (-vu-), Moormann, 
1) ©. des Phorbas, ein Troer, Il. 14, 489. 2) Anı 
derer Trojaner, Qu. Sm. 18,181. 8) 6. des Ampb:on 
u. ber Nisbe, Ον. met. 6,261. 4) Begleiter bes Weneas, 
Virg. Άτα. 1, 190. 

Dura, {. (-vv—), (Moorburg), ältefte Tochter 
Briams, Gem. des thrafiichen Königs Polymneſtor, Cic. 
Acad. pr. 27,88, Virg. Aen. 1,653 u. Serv., Hyg. 
f.109-—240, õ., Hor. Sat. 2, 8, 61,9. 

Ἰλιορραίστης, ου, πι. Zerfiöter von Ilioe. Do- 
siad. ar. 2,17. 

"Duos, a, ο», (-vv), Adj --- Ἱλκαχός, tlifch, St. R., 
B B. πέδον ο). danedov, Diod. ep. 1Σ, 219, Eur. 1. 
Α. 163, 'A9dva, Kur. Hec. 1108. 65. Ἴλιον. 

Ἰλιόφι (--ν»--), ep Gen. von Ἴλνος, 11. 21,295. 
Dira,as, (7), St. in Turbitanien (Hisp. Baet.), 
j. Bennaflor, Pol. 11,20, Strab. 8, 141—175, ὅ., Liv. 
85, 1, Plin, 8, 1, 8. 

Ἰλισσόᾳ, od, ερ. auch 070, (d — ποταμός), Krum» 
bach (dab. —8 Nonn. 47, 18, f. Elässaös), auch 
Ἴλισσόᾳα, (f. Keil sched. epigr. p. 6 Ἡ. Inser. 527, 
vgl. mit Gurt. Griech. Et. 11,256), BI. in Attika, welcher 


85 


546 


auf dem Hymettus entfpringt, Her, 7, 189, Plat. Phaedr. 
229, a. Axioch. 864, a u. Crit. 112, a (wo fall 
᾿λλισός fteht), Ar. mir.ausc. 51, Ap.Rh. 1,215, Nonn. 41, 
223 —47,265, ὅ., Orph. Αιρ. 221, D. Per. 424. 1028, 
ep. Barb, Plan, 38, Scythin. 2, Apd. 8, 15, 2, Strab. 
'9, 400, Ptol. 8, 15, 7, Polyaen. 5, 17, Luc. παν. 18, 
St.B. Er tritt ale Perfon auf Nonn. 89, 190, feine 
Nymphen, Them. or. 18, p. 166, a. Bon ibm hießen 
vie Muſen ’IAsaaldes, St.B. 

Ἰλιφρεδᾶς, m. ein Perfer, Thphlet. 2, 8 (70, 9), 


Sp. 
Ἰλλέβερια, ποταμός, u. b. Ptol. 2, 10, 2 Ἕλλερις, 
sos, m. $l.in Gall. Narb., j. Tech, Pol. 84, 10 (Ath. 
8, 882, 9). S. Ἰλέβερρες. 
εὐε, έως, m. Schieler, V. des Apollonius 
Nthodius, Schol. Apoll. vit. a.b, nach Andern hieß er 
Σιλλεύς. 

Ἰλλιβερίε, f. 1) St. in Gall. Narbon., Ptol. 2, 
10, 9, [. Ἰλίβερρις. 2) St. in Hisp. Baet., j. Gra- 
naba, Ptol. 2,4, 11. &. ᾿Ελιβύργη, b. Plin. 8, 1, 8 
lliberri Liberini. 

Ἰλλικιτανὸε λεµήν in Hiep. Tarrac., Ptol, 2, 6, 14. 
&. Ἰλικιάς. 

Ἰλλίπουλα, ueydAn, ob. I.Laus, 1) &t. in Hisp. 
Baet., j.&ora, Ptol. 2,4, 11, Plin. 8, 1,8. 2) 61. ber 
Turbetaner, j. Niebla, Ptol. 2, 4, 12. 8) Berg auf ber 
Suͤdſeite des Bätis, Ptol. 2, 4, 15. 

Ἵλλον, ου, (6), b. Dam. ν. Isid., Eust. Epiph., 
Cand. Is. Ἵλλους, b. Malch. Philad. u. Ioa. Ant. 
Ἰλλοθς, οὗ, δ. Agath. 4, 29 (270, 14) Ἰλλοεῖε, m. 
Schieler, 1) Truppenführer des Zenon, Suid., Dam. 
v.Isid.109.169.172.290, Malch. Philad. fr. 16. 20, Jo. 
Ant, fr. 210. 211, Eust. Epiph. fr. 4, Cand. Is. fr. 1, 
Proc. aedd. 8, 1 (247,21). 2) = Ἴλος, ©. des Mer» 
merus, Apd. in Schol. Od, 1,259. 8) Diannen., Ar- 
cad, 52, 

Ἰλλούστριο, (ὁ), ὃ. lat. Ilustrius, dad. Θεόδωρος 
λλλούσερεος, Anth. 1, 86, tit., u. eben fo Εὐτόλμεος, 
Anth. v1, 86, vır. 611. 1x, 587, tit., Τιβέριος Ἀλλ., 
αχ, 2. 870, tit., αβλάβνος ἀλλ. 1x, 76, tit. u. bloß 
Ἰλλούστριος, Et. Μ. 165,8. 

Ἰλλύρία, ἡ, das Land der Illyrier, w. f., gew, ἡ 
Ἰλλυρίές genannt, w. f., St.B. s. v. u. d., Schol. ΑΡ. 
Eh. 4, 507, Marc. ep. geogr. Artemid. b. St. B. s. Τέ- 
γεστρα. 

Ἰλλύριάε,{. iſſyriſch, St. B. 

. Ἰλλύρί[α, illyriſch gefinnt fein, oder illyriſch fprechen, 
t.B. 
Ἰλλύρικόν, ή, ό», 1) Adj. illyriſch, χώρα, χέρσος, 
D. Per. 888 u. Eust,,  πόλες, St. B. s. Αχυλῖνα — 
Σαρνοῦς, δ., παραλία, Strab. 2, 105—7, 818,8., ὄρη, 
Strab. 7, 818. 826, ἔθνη, Strab. 7, 289 — 314, ὅ., 
Scyl. 22—26, St.B.s. Ταυλάντιου ----Χελεδόνιοι, δ., 
Schol. ΑΡ. Rh. 4, 518, ἔλαφος, Nonn. 2, 676, τάγμα, 
orodtsvua, στρατός, στρατιῶταν, Plut. Galb. 96, 
Herdn. 1, 9, 1. 2, 8, 10. 11, 7. 6, 6,2, ὑρίαμβος, 
App. 111.28, πόλεµοε, Plut. Alex. fort. 2,11, ὅπλα, 
Plut, Arat. 88, Ag. Cleom. et Gracch. 2, µάχαερα, 
Plut. Pyrrb. 84, λέμβοι, App. 111.7, παράπλους, 
Strab. 7,817, πόντος, Nonn, 44, 116, πόρος, Cal- 
lim. ep. 104, ποταμός, Apoll. Rh. 4, 516, σύγγραμµ- 
pa, App. Ill. 80. 2) Subst. a) τὸ Ἰλλυρικόν, bei 
den Nömern bas Küftenland am adriatifchen Meere von 
Iſtria bis an den Drilon u. dad Innere bis zum Savus 
u. Drinus, Plut. Pomp. 59. Caes. 14. 81, D. Cass. 
fr. 40,8 u. L. 88, 8, Herdn. 2, $, 8. 10, 1, Olymp. 


Ἰλιφρεδᾶς 


"Doc 


Theb. fr. 27, N. Τ. Rom. 15, 19, Inscr. 8,4040, cal 
ν, 10. b) οἱ ’IAävosxof ὃ. i. die Soldaten der ill. 
Legion, Herdn. 2, 9, 9. 10,1. 

Ἰλλόριν, Kaſtell in NewEpirms, Proc. wedd, 4,1 
(278, 41), Sp. 

Ἰλλόριοί, (of), dat. ep. (ep. v11,172) auch οἵσι, 
urfpr. alle Völterfchaften weſtl. von Theffalien u. Ma⸗ 
cedonien u. öftl. von Stalien u. Rhäticn bis an ben 
Siter, u. zwar barbariſch (Ar. Αν. 1521, Suid., Schol 
Dem. 1, 18), während bie Römer fpäter ᾽Ελλοριοὶ 


Ῥωμαίων od. οἱ ὑπὸ Ῥωμαίοις untetſchieden, App- 


Π1. 9, 11: f. Her. 1, 196 ---θ, 48, õ. Thue. 1, 36. 4, 
194, Χου. Cyr.1, 1, 4, Isocr. 5, 21, Dem. 1, 13—18, 
44, ὅ., Scyl. 22— 28, Flgde. Es ſteht auch oft fürs 
Sand u. flatt ἡ τῶν Ἰλλυρίω» χώρα, wie es D. Sie. 16, 
4 heißt, f. Her. 4,49, Dem. 4, 48. 18, 244, Tbeophr. 
b. pl 9, 7, 4, Pol. 2, 2, Apd.2,5, 11, Plut. Pyrrb. 3. 
Pomp. 48. Alex. 9. 11. Cat. min. 88. Ant. 56. 61, 
Them, or. 7, p. 91, App. Maced. 11. Ill. 18. 

Ἰλλύριον, ία, ep. in, sov, 1) Adi. illyriſch, ἄροερα 
od γαΐῖα, Nonn. 44, 1. 46, 864, ἔθνος, St. B. s. Εγ- 
χελεῖς, Ίπποι, Arr, Cyn. 28. II) Subst. 1) ein οπν- 
rier, Anth. app. 115, ὑνῷ hier meift Ἰλλορνός φε[ώτ., 
Pol. 28, 8, Plut. Aem. Paul. 13, insbef. λλοριός 
a) — Ἰλλυριοί, Dem. 1, 23 u. b) für ten Koͤnig 
der Illyrier, Xen. Cyr. 1, 1, 4. 2) ’DAvpıös (mei 
Φδιιί. Acc. p. 173 vorzieht), St. B. Ἰλλόριοε, m. 
(Reyer?), S. des Kadmus u. der Harmonia, mythiſcher 
Stammberos der Illyrier, Apd. 8, 5, 4, St. B.a. IMo- 
ρία, Eust. gu D. Per.95. 889. nad App. il. 2 cin 
Sohn des Polyphem. 

Diipe, Ρἱ. --Ἰλλύρεον, St.B. a. ἀσσνυρία, Et. 
Μ. 506, 26, f. Lob. par. 808. 

Ἰλλύρίε, (dos, (N), 1) Adj. Sem. illyriſch, γῆ u 
äbnl., Scymn.415, Nonn.4, 419, D. Per. 96, Απο 
app. 151, App. 11. 28, u. γονῆ ob. γυνή ob. γη, 
Soph. δ. Hesych., ferner πόλις, Pol. 2, 11, —— 
Ρο]. 28,8, u. γυνή, Plut. Demetr. 63. 2) Subst. a) 
(ή) Ἰλλυρίς, έδος, das lat. Miyricam am adriat. Mert, 
Ασε b. an. 8, 28, Theophr. b. pl. 4,5, 2. cur. plL6, 
8,12, Pol. 1,18— 82, 19, ὅ., Δρά. 1. 9, 25. 2, 1,3, 
Diod. Sic. 16, 69 — 19, 67, ὅ., Strab,. 2, 108 — 
7, 817, App. Il. 10 —b. οἷν. 2, 82, &, Ῥο- 
lysen. 4, 11, 4, Arr. Cyn. 38, Pariben. erot. 6, 
Ptol. 3, 17, 1, δ., St. Β. 5. Βουθόη = Ὕσκανα, ;., 
Et. Μ. 099, 49, [. Vales, gu Sozom. h. o. 8, 25.--- Ροὶ, 
28, 8 unterfiheidet auch eine ἐρημὸς Ἰλλ. b) bie Ju 
rierin, Liban. ν. Dem., St. B. s. 4ὐδάτα, Satyr. b. 
Ath. 18, 557,c, u. Plur.: App. inB.A. 178, 88. 

s Ἰλλνρίσιε, in Armenien, Proo. aedd. 8,8 (251, 1), 


Ρ. 
Ἰλλύριστί, Adv. aufillyrif, St. B. 
"Dos, ου, ep. auch 00, (d), Moos (Ac— Ri, 
Hesych., vgl. Aapdavog). 1) ©. des Dartenus u 
der Batela, Apd. 8,12, 2. 2) ©. bes Tros u. der Kal 
lirrhoe, Urenkel des Darbanus, V. des Laomedon unt 
Gründer von «Ιον, d Φρύξ genannt (Hdn. 1, 11,2, 
Paus. 2, 22, 8, 6.), f. Il. 20, 232.236, Qu. Sm. 2, 142, 
Apd. 8,12,2, D. Sic. 4,75, Strab. 18,698, Dercyli 
in Plut. parall. 17, An. v. Isoer. XIII. Eein Grab- 
hügel, IAov σῆμα, τύμβος, ἠρίο», μνῆμα, lag jenfeits 
bes Stamanbros, ungefähr in der Mitte gwifchen den 
Stitfhen Thore u. dem Schlachtfelde vor Troja, Il. 19, 
416. 11, 166. 872. 24, 849, Strab. 13,597, Tbeophr. 
b. pl.4, 18,2, Theocr. 16,75, llesych., Eust. 1353, 
62. Nach ihm heißt die Stadt Slios, bisw. Ἴλου mals 





Ἰλούα 


ο). ἄστν, Pind. Ν. 7, 44, ep. Pomp. ıx, 28, Qu. Sm. 
1, 784. 2) bes Diermerus, Enkel des PBheres in 
Ephyra, Od.’ 1, 259, Eust, 1415, 80— 1416, 2. 8) 
©. des Aeneas u. der Kreuſa — Uslanios, Stamm 
vater des Juliſchen Geſchlechts in Rom, App. b. civ. 2, 
68, D. Cass. fr. 4, 5. 4) Inser. 8, 8902,96. 5) Ἰλός, 
ein θὰ 1ου. 7, 13, 4. 

oda, f. das lat. Ίνα -- d. griech. «θάλη u. 
ΑΙθάλεια, w.f., bie Infel Elba, Ptol. 8, 1, 78. 8, 8. 

"Dovfa, St. in Phrygia Pacatiena, Hierool. p. 
667. 

"Dowoy, St. der Baftitaner in Hisp. Tarrac., j. 
Bergula, Ptol. 2, 6, 61. 

"Dotparov, St. ver Chersonesus Taurica, in ber 
Nähe vom |. Kaffe, Ptol. 8, 6, 6. 

δα, St. der Garpetaner in Hisp. Τατταο., 
Ptol. 2, 6, 57. 

Ἰλοίργαα, 6,, b. Ριοἱ. 3, 4, 10 Ἰλονργίε, b. App. 
Ib. 82 Ἰλνργία, St. ver Turbuler in Hisp. Baset., 
Ρο]. 11, 34 (St. Β.). &m. "IAovpyeös, St. B., b. Pol. 
8,85 Ἰλουργῆταν, f. Γλεργέτα». 

Ἰμαϊκὸν τὸ οὗὖρος, = Ἴμαο» (Ögos),w.f., Arr. 
Ιπά. 6, 4. Aebnl.: 

Ἰμάϊον τὸ ὄρος, Strab. 3, 139. u. Ἴμανον, (τό), 
Strab. 11, 519, 5. Nonn. 40, 258 Ἴμαιον. 

"Inatos, (7), m. (Schreiter, f. Juas), 1) ein Per⸗ 
fer. Aesch, Pers, 81. 2) Agath. 5, 10 (299, 22). 
("Ipatos, 7, Mühlenlied, f. Ath. 14, 618,d. 619, b, 


Hesych.) 
‚m. Reiche (Lob. path. 98), Mannen., 
Nonn. 82, 384, doch f. Ἰκμαλίων. 

Ἱμαλία, f. Richilt (reich od. reich ſpendend), Nymphe, 
Zen. b. D. Sic. 6, 55. 

Ἱμάλιος, gen. ζω, m. "Mehlfhütte (von αμα- 
Als, nad Bott Regenmend, ς-- Ἰκμάλεος), Monat 
zu Hietapytna in Kreta, Inser, 2556. 

‘ oc. {. Richilt, eigtl. Mehlſchütte, wie 
Mebihorn, 1) Name einer Mühlengottheit der Dorier, 
Trypb. b. Ath. 14, 618, D. 2) Bein. der Demeter in 
Syracus, Polem. b. Ath. 8, 109, a (lib. Ζεμαλίς), die 
als folche δίετ eine Statue hatte, Polem. b. Ath. 10, 
416, b. 6. Ἱμαλία. 

’Inävöns, m. K. von Aegypten, Strab. 17, 811. 
©. Ἰσμάνδης. 

ται, Di —* *36 1, 8p. Plin 

“Inaoy, τὸ (ὄρος), b. Agathom. 2, 9 u. Plin. 6, 17, 
21 auch —8 3. Hauptgebirge um Südrtande dis 
aſiatiſchen Hochlandes (Himaleh, Belur), Strab. 11, 
611. 516. 15,689, Ptol. 1,12,9—8, 26, 2, d., Marc. 
p- mar. ext. I, 34, Arr. Ind. 2, 8. 6. "Iudixor, 
"Judioy u. Iuasor. 

Ἱμάρατον, m. Inscr. 8, 5547, ο. 5751,48, Sp. 

"Inas, m. Schreiter (wie οἶμος von ἴμεν, elus), 
Mannen. auf einem rhodiſchen Ampborenhentel d. Muf. 
ver archäol. Geſellſch. zu Athen, K. 

Ἰμάχαρα, f. (viell. Ortenberg, vol. µάχαιρα, 
Ort = Schwert), St. in Siditen, j. Maciara, Ew. 
Imacharenses, Cic, Verr. 8,42, vgl. 18, 11. — Plin. 8, 
8, 14 Imacarensee. Viell. rihtiger Hussydpe, w. [. 

“Jußpapos, m. Minner, Bein. des Hermes bei 
ven Kariern, St. B. 5. Ἴμβρος, Eust. zu Dion. Per. 
524. 

"Ip ίδηε, m. Smbrafosfohn, 1) = Belroos, 
T1.4, 520, Strab. 7, 381, fr. 68. 2) — Aflus, Virg. 
Aen. 10, 128. 8) Glaucus u. Xades, Virg. Aen. 
12, 848, 


547 


Ἰμβρᾶσιος, m. Minnig, 1) ein Troer, Qu. Sm, 
10, 87. 2) Anderer: Theophyl. Simoc. dial. p. 27 ed. 
Boisson. &. Ίμβρασος. 

"Ipßpawos, (6), Minnig, 1) Dannen, =) f. Ἰμ- 
βρασίσδης. b) Lycier. Virg. Aen. 13, 848. ο) Bein. des 
Hermes = Ἴμβραμος, Eust. 985, 57. 2) (d— nora- 
µός), Il. in Samos, ber früher Παρθένιος hieß, Callim. 
fr. 91 in Schol. ΑΡ. Rh. 2, 866, Strab. 10, 457. 14, 
687, Ρας. 7,4, 4, St. B., Schol. ΑΡ. Rh. 1,187. στ 
wurde ale Flußgott Vater der Ofyrrhoe, ΔΡ. Rhod. ϐ. 
Ath. 7, 288, ο. Es hieß nun auch Samos ſelbſt fo, 
St. Β., Diod. ep. vı, 248, vgl. mit Schol, ΑΡ. Rh. 1, 
187 @w. Ἴμβράσιο, fem. Ἰμβρασία, St. Β. Adj. 
9) Ἰμβράσιος, da, ep. In, 1. B. al Bein. ver Hera, 
ΑΡ. Rh.1,187 u. Schol., u. ter Artemis, Call. h. 8, 
228, u. vom Fluß Ἰμβράσια ὅδατα, ΑΡ. ΒΗ. 2, 866. 
b) Ἴμβρασίε, |. 8. γαΐα, Nic. Al, 150 u. Schol., wo 
ber Fluß faälfhlih Ἴμβρος heißt. 

ως έως, m. Minnig, Kentaur, Ov. met. 
12, 810. 

Ἵμβριος, m. Minnich, 6. des Mentor, Schwieger⸗ 
fohn des Brianus, Π. 18, 171. 197, Paus. 10, 25, 9. 

Ἴμβρος, Diinnig, m. 1) ©. bes Aegypius u. der 
Kalladne, Apd. 2, 1, 5. 2) (7), Infel des ägälfchen 
Meeres, Ἱ. Imrus od. ἄπιδτο, 11. 18, 83 — 24, 758, 
Her. 5, 26—6, 104, Xen. Hell, 4, 8, 15. 5, 1, 81, 
Soyl. 114, And. 8, 12. 14, Aeschin. 2,72. 76, Dem. 
4,84—59,8,8., Flgde, mit einer Stadt gleichen Tramens, 
Scyl. 67, Ptol. 8, 11,14, St. B., Et. M. 587, 41, bei 
Hom. (Il. 14, 281) Ἴμβρου ἄστυ genannt. EGw. "Ip- 
βριος, Il. 21, 48, Thuc. 8,5. 5, 28, St. Β. Daher 
ſprichw. von denen, die fi) den Berichten durch die Aus» 
flucht, Πε feien in Imbros, entzogen: Ἴμβριος καὶ 
Atuyvsog, Macar. 4, 77, Ael. Dion. δ. Eust, 1222, 38, 
Phot. 107, 22, Hesych., ο). ähnl. Zußpsos δίκη, 
Masar. 4,76. 8) Kaſtell in Karien, Strab. 14, 651. 

pyivova, f.=Ingenun, Inser. 8, 6688, Sp. 

Ἱμέρα, ας, (1), ion. (Her.) Ἱμέρη, ns, (7), Minss 
leben, 1) St. auf der Nordküſte Siciliens, beim |. 
Termini, Her. 6, 24. 7,168, Pind. Οἱ. 12, 2, Acsch. 
fr. απο, (42), Thuc. 6,5 62, Xen. Hell. 1, 1. 87, 
Soyl. 18, Figde. Ew. "Ipepaios, «los, Arist. rhet, 
2,20 u. b. Poll 4, 174. 9, 80, D. Sie. 11, 20—12, 
68, ö., Paus. 8,19, 11, Polyaen. 5, 2,9, Marm. Par. 
18, St. B., bah. die Stadt au ἡ (τῶ») Ἱμεραίων» πόλις 
Rift, D. Sie. 11,48, Plut. Pomp. 10 u. Ael. 5. Suid. 
5. Ἱθροφαντεῖν bloß ἡ Ἱμεραίω». Iusbef. hieß Ste⸗ 
fihoros ὁ .μεραῖος, Ael. b. Suid. 8. Heuss, od. ὁ Ἴμε- 
ῥαῖος ποιητής, Luc. pro. imagg. 15, vgl. mit 8. 
Emp. dogm. 8,860. Fem. ift ἡ Iusgasa, wie benn 
bef. das Ἱμεραίας ἐνύπνεον, wofür jept bei Aeschin. 
2,10 Ἱερείας ſteht, oft erwähnt wird, Timae. in Schol. 
Asschin. 2, 10, Suid, s. v. u. s. ἱερεία, prov. app. 8, 
25, B. A.266, Tertull. 486 ed. Rigault, Suid. Adj. 
4) αμεραῖος, dab. Ἱμεραία χώρα, D. Sic. 13, 61, 


. Ipspatos 


“Ιμεραῖα ὕδατα, Strab. 6, 275, u. λουτρά, D. Sic. 


4, 23, ob. Θερµαί, Pol. 1, 24, 5. Suid. s. v. heift 
die Stadt felbft αιώ “Tusonda u. b. Ptol. 8, 4, 8 
Θερμαὶ Ἱμέρα». b) “Iusefc, ἔδος, f. Phalar. ep. 68. 
2) St. in glbyen (2), St.B. 8) St. auflesbos = Ίσσα, 
St.B.s. Ίσσα. 
ἹἼμεραῖον, n. Minfen (= Minnasheim), Ort 
in Thracien, Thuc. 7, 9. 
εραῖος, m. Minnig, Athener, a) Bruber des Des 
metrius Phalereus, Plut. Dem. 28, Luc. Dem. enc. 81, 
Ath. 12, 642, e. b) einer, gegen ven Dinarch eine Rebe 


35” 


548 


hielt, Harp. 5. ᾽Αμμωνίές u. »ομοφύλαχες, D. Hal, 
Din. 10, wo bie codd. Ἱμερίου haben. Bei Plut. x 
orstt. Dem. 87 einer ter Antläger des Demofthenes. — 
Bel. Arr. 6. Phot. bibl. p. 69, 86. 

Ἱμέρας, a, voo. (Theocr. 5, 124) ᾿ἀμέρα, (d — 
ποταμός), (2), Minfen (f. μέρα), Zlüffe in Cicitien, 
nördlich der j. Fiume di 8. Leonardo und füblicher 
der |. Εἴαπιο Salso, die nach einer irethümlichen Anficht 
einer Quelle entfirömen follten (Mel. 2, 7, Vitr. 8, 8), 
f. Pind. P. 1, 152, Pol. 7, 4.5, D. Sie.5, 8—19, 109, 3., 
Strab. 6, 266, Plut. Tim. 28. regg. apophth. Gelo 1, 
Theocr. 7,75, Ptol. 8,4,8. 7, Antig. Mirab. ο. 148, 
Nican. 5. 8ί. Β. 

‚os, (6), Minnich, 1) Athener, a) ein Schmeiche 
ler, Plut. adul, etam. 19. b) ="Iuegalos, w. f., b. 
D. Hal. Din. 10. 2) Sopbift aus Pruſias in Bithynien, 
geb. um 516 π. Ghr., Suid. s. ν. u. 2. Κυνήγιονι 
Tzetz. hist. 6, 128, Phot. cod. 165, vgl. mit 248, 
Eunap. 129. Mehrere deſſelben Namens führt auf Fa- 
brio, bibl, gr. vı, 55. In Inser. 4, 9704 Ε]μέρις. 

Ἱμερόπα, f. Bertetrud (. 5. bie liebe Glaͤnzende), 
Sirenenn., Insor. 4, 7697. 

Ἴμεροε, (2), (6), Minner, 1) 6. ber Aphrodite, 
Luc. d. deor. 20, 15, ob. Begleiter verfelben als Perfoni- 
flcation ter Liebenden Schnfucht, Hes. th, 64. 201, Soph. 
fr.n. 710, Anaer. 5l,epp. Anth. vıı, 421. ıx, 266. 
app. 110, Nonn. 1, 66---δδ, 185, 6., Qu. Sm. 5, 71. 
Auch im Plural, Crinag. ep. ıx,289, Eug. ep. Plan. 808. 
Seine Abbildung zu Megara, Paus. 1, 48, 6, Thespid, 
Antip. in Plan. 167. — Beiname des Antiochus, Moleag. 
ep. xı1, 54. 2) ©. ber Nymphe Taygete u. des Lace⸗ 
bämon, der zum Aluffe u. zwar dem fpäteren Gurotas 
wurde, Plut. fluv. 17. 8) Statthalter von Babylon u. 
Seleucia (128 υ. &hr.), Posid, δ. Ath. 11, 466, b, 
Iust. 42,1. Bei D. Sio. aber heißter Εὐήμερος, w. ſ. 
Inser. 8,5956 $at ΕΊμερος. 

Ipepopav, ὥντος, m. Trutbert (d. h. traut od. 
Nebeglängend), Mannön., Inser. 2448, 8. 25. 2476, k, 
Add. 


Ἱμέρας 


f. Minsleben, alter Name für Lesbos, 
Hesych,, Eust. 741, 52. ©. “Iuto« ὃ. 
"Ipepros, m. Minnig, Mannen., Inser. 2, 2448, 
11, 25. 
Ἡμορτά, f. Minna, Gottheit der Teukrer, Schol, 
N. 6, 64 v.1. für Χιμαιρεύς. 
nos, πι, ©. tes Itarlos u. ber Beriböa, Apd. 
8, 10,6. Biel. "Ausdasuog ὃ. ἱ. Siegfrid, ſ. Auc- 
σεχος. 
npos, πρέσβυς, Inscr. 8, 8989, 1, Sp. 
μην : , f viel. (= Ισμηναρήτη) Süßs> 
find (Desiderata), M. des Elephenor, Hyg. f. 97. 
Ἰμίλκαε, (6), = ’Jufixzor, D. Sic. 18, 85. 90. 
14 


Ἰμίλκαν, ὠνος, (6), b. App. Lib. 97 u. Polyaen. 
1, 27. 5, 2, 6 αμῷ Ἱμίλκων, Bunier = Himilcar, 
Pol, 1,42—58, D. Sie. 18, 80—20, 60, 6., Polyaen. 
6,2,6. 5,10. 

Ἱμίλχων, wvos, m. Inscr. 8, 6496, Sp. 

1 ſ. Ἡμιχάρα. 

—— δι von Eeleucis, Ptol. 5, 16, 16. 

Ἰμμάθιν (?), Inser. 8, 4009, b, Sp. 

e, m. 1) 6. des &umolpus, Paus. 1, ὅ, 2. 
27,4. 88, 8, Schol. Il. 18,488 ; Apd. nennt ihn Ἴσμα- 
095; ο. f. 

"Ippas, m. Dannen. auf einer adäifchen Münze, 

Mion. ı1, 162. ©. Ἴμας. Aehnl.: 


Ἰνάχιος 


Ippo, παιδίο», Bocr. h. e.7,16, Thphn. 129, 
18, Sp. 

Ἴμούθ, Agypt. = Ασκληπιός, Papyr. Salt. in 
Letr. rec. 1,9, 

"Iposöys, ου, m. 1) mythiſche Berfon im Aegu- 
ten, Hermes in Stob. ecl. 1, 982. 1092. 2) Yu 
Πετενδφώτον, Pap. Casat. (Berl. 1850) 2, 4. 16, 
8, p. 21. 

"Ipwepiäros, m., d. lat. Imperiosus, Bein. det 
Mallius, D. Sie. 16, 185. 

6. Zluvoa. 

Ἰμφεῖς, Hecat. b. St. B. Ἰμφία, Bolt, den Perrhaã⸗ 
bern benachbart, St. B. 

“Ipipios, m. Idcher (na Hesych. = ζύγιος), 
Bein. des Poſeidon, Hesyeh. 

Ἵνα, St. in Gölefyrien, Ptol. 5, 15, 22. Aehnl.: 

"Ivan Ava, Ellingen (0. i. die kräftige, denn 
Ivafz = Φύναµες, Hesych.), Ptol. 8, 4, 15. — Suid. 
hat "Iva ὄνομα πόλεως. 

Ἰνακτιών, ἡ περὶ τὸ "Axtıov νίκη, Hesych. 
Miles. b. Const. Porph. de them. 2,8, Cedren. t. 1, 
p. 578 ed. Bonn. 


26 ης m. (?), M. in Syrien, Polyaen, 8, 


(Ἰ]ναρ(ι)άκιον, n. Gieffe (ναρός, fließend), cine 
ber Mündungen tes Ifter, = Ναράχον στόµα, ο. f., 
Ριο]. 8, 10, δ. 

Ἰνάρας, ω͵ wu», 5. D. Sic. 1, 64 u. B. A. 8, Ρ. 
1197, Ἰναρῶς, acc. ὤν, u. D. Sie. Il, 71 acc. 
Ἰναρά, ©. des Pſammetich, K. von Libyen, Her. $, 
12. 15 (codd. ’Ivapüc). 7, 7, Thno. 1, 104. 110, 
Strab. 17, 801, D. Sie. 11, 71 (Suid.). — Anderer, 
Erbauer einer Pyramide, D. Sic. 1, 64. Ἰναρὼς “Eg- 
ὡδία(ς)ν Wegypt. Letr. τεο. 2, 291. 294. Anbrrer: 
Pap. Cas. 24, 5. Ἑρμεία, Insor. 8, 4796, b, Add. 
4, 8518. 111, 10. 

"Ivaros, {.--- Elvaros, w.f. Neuenburg?), Er. 
auf Kreta, Ptol. 8, 16 (17), 4. 

Ἰνάφα, 61. in Arabia Felix, Ptol. 6, 7, 84. 

Ἰνάχαα, n. pl. (Shwimmfen?), Feſt der Leu 
fothea auf Kreta, Hlesych. 

Ἰνάχεοφ, a, ο», (1, &), ten Inachus betreffend, dab 
dorv, Inachusſtadt, Said. Aoyoc, Strab. 8, 387 
(vom Fluß), κόρη, σπέρµα d. 1.30, Aesch. Prom. 590. 
706, Man. 2,86, St.B., γένος, Apd.8,1,1. 

Ἰναχία, f. Stauenn., Hor. Epod, 11,6. 12, 14.15. 
Fem. zu Ivayoc. 

Ἱναχίδηο (--νν--), gen. ep. (Rhien) «o, pl. "Ire- 
χίδαε, gen. ep. (Nican.) ἄν, det. ass, ep. (Anth. 
1, 154) auch asos, m. a) Ἰναχίδης, ISnahusfpreoß 
— Rhoroneus, Rhian. θ. St. B. ». ἁπία. 6b) Inachu⸗ 
Nachkommen, d.t. Argiver, Sim. ep. 132 (vır, 431), 
Nican. ep. vır, 526, vgl. mit vır, 154, Eur. I. A. 
1088. | 

Ἰναχιες, tor, acc. εἷς, (od), ähul. Θέτρπι: 
beider (f. Ivayos), Anwohner des Fluſſets Inachot 
w. f., Plut. qu. graec. 18. 

"Ivsxıos, a, ty. η, ον, (wur), 1) Ad). a) ven 
Snachos betreffend, Ἰώ, δαμάλη, πόρεις, Bods, Nonn. 
1, 893—8, 285. 869. 8, 865. 82, 69, Mosch. 8,51, 
ep. ἀδ. ντι, 169, St. B., vgl. mit Virg. Georg. 8, 158, 
Ον, Fast. 8, 658, Ἴσες, Call. ep. 58 (τι, 1850), vgl. 
Inser. 8,4948. 4944, 2, Add., überh. γενέθλη, Νους, 
47,728, aber auch Ὁ) vom YT. Inachos, argieif or. 
peloponneff$, ᾿ἀργος, Call. h. 5,140, ἄρουρα, Nonn. 


Ἰναχίς 


3, 261, ἀγοραί, Nonn. 47, 568, κονίη, Nonn. 89, 52, 
ράλαγξ, Nonn. 47, 719, χεύµατα, Agath. ep. IX, 
319, u. Odon, Nonn. 25, 209. 3) Subst. a) 'Ivayin 
= "Io, Paul Bil. ep. v, 262. b) Ἀναχία, ij Iislond»- 
‚naog, St. B. II) Eigenn. ’Iväxıos, m. Manusn., 
!irmi episc. Csesarene epist. in 10 vol, opp. omn. 
„yrilli, ed. Migne. 

Ἰναχίει dos, (--ν ο) 1) Ad). a) von Inachus 
tammend, Ιώ, Mosch. 3, 44, Nonn. 81, 40. b) atgi» 
iſch (vom BI. Inahus) Hon, Nonn. 48, 4, u. fo auch 
Ι»αχίδες γυναῖκες, Nonn. 47, 482, Subst. a) Ίνα” 
des, die Argiverinnen, Noan. 47, 740. b) = 39, 

v. met. 9, 686. 

’Ivaxirıs, ?, m. St. B. 5. Ἀάαίναλος, . 

Ἰναχιώνη (-v»——), Inachustochter d. ἱ. Io, 
Jall.b. 8, 264. 

"Iyaxos, ου, (6), (-»», über Z f. Gramm. Herm. 
), 446, über den Accent Arcad. 85, 5), Strom, 
Strombed, vgl. ἰνάσσω. 1) 6. des Okeanos u. 
er Tethys, Stromgott, Erbauer u. K. von Argos, ®. 
κά Phoroneus u. der 39, Aesch. Ῥτοπι. 668. Ohoeph. 6, 
3oph. EL 5 u.fr. 256 u. 268 ed. D. bei D. Hal. 1, 25, 
ur. Suppl. 629, Apd. 2, 1, 1, D. Bic. 5, 60, Paus. 2,16, 
{, Piut. qu. geaec. 51. Her. mal. 11. Βαν. 18, Luc. d. 
leor. 8. salt, 48, Ael.n.an, 11, 10, Parthen. 1, Acue. 
n Tzetz. Lyo. 177, Epbor. in Schol. ΑΡ. Rh. 2, 168, 
3chol. Il. 1, 22, Aristid. or. 8, p. 88, Nonn. 8, 261— 
17, 575, ΑΔ. 5. Eus. pr.ev. 10, 10, %.— Io. Ant. fr.6,14 
äßt ihn aus dem Stamme Japheth fein. Sophofles aber 
chrieb ein Stüd vieles Namens, D. Hal, 1,25, Schol. 
Jem. 8, 45. — Als FI. in Argos, der fpäter verfchwuns 
en war (Luc. Charon 28), ſteht er Eur. El. 1. Suppl. 
345. 890. Ῥλουπ, 674, Plat. rep. 2,881,d, ſ. Arist. 
net. 1, 18, Strab. 6, 271. 8, 870. 871, Call. h. 4, 
'4. Nonn. 25,175. 47, 476.580, Qu. 8m. 10, 190, 
HN. Argos heißt davon ᾿1νάχον γῆι Eur. Suppl. 871. 
Ir. 982. Nach Plut. fluv. 18 aber hieß er früher Kar⸗ 
nanor od. Hallalınon. 2) 81. in Alarnanien, j. Inacho 
d. Kriteli, Aesch. Suppl. 497, Call h. 5, 50, Strab. 
, 271. 7, 816. 8, 871 (Ptol. 8, 16, 11), St B. = 
{4άχμων, D. L..7, 1, n. 48, Paus. 2, 18, 8. 25, 8. 
3, 6,6, 0. 8) 8]. in Böotien = Σκάμανδρος, Plut. 
u. Graec. 41. 4) Eigenn., Crinag. ep. 11, 871. 

"Ivaxspov, n. Stromfelb od. Meinberg, St. 
uf Kreta, Ptol. 8, 17, 2. 

"Ivyeva, St. in Gall. Lugd., |. Abranches, Pol. 2, 
, 10. 

’Ivytvovos, (6), ὃν lat. Ingenuus, Feind des Gal⸗ 
ienus, Anon. fr. 5 in hist. gr. fr. ed. Müll. ıv, 194, 
Frebell in Trig. Iyr. ο. 8. Aebnl.: 

Ἰνγένονονα, m. (sic), Inscr. 4, 9688, Sp. 

Ἰνδάβαρα, St. in Indis intra Gangem, Ptol. 7, 
1,48. 

Ἰνδάταρον, m. Biſchoff der Manichäer bei den Per⸗ 
ern, Thphn. 261, 15, Sp. 

νδακόα, 6. Suid. Ίνδακοςφ, (6) Κοττούνης, 
5. des Papirins, zur Zeit des Kaifer Leon, Io. Ant. 
r. 206. 214,6, Suid. ο. v.u. 5. Χέρρεως. 

Ἰνδαφρᾶθαι, BVöllerfhaft im nörbl. India extra 
3angem, Ptol. 7, 2, 2 Σάρα) € - 

gt (Shabel = ρα), St. der Sikaner, 
ee B. @w. Ἶν St. B. 

ἼνδαρνοἙ, ου, m. Feldhetr des Zerzes, Plut. apophth. 
„acon. 60. 

Ἰνδαρά, οὔς, {. feile Dime, Proc. b.a, 17 (104, 
18), Sp. 


. Ἰνδιχός 549 


Ἰνδάτης, m. Unführer der Parther, Nic. Dam. b. 
los. 18,8, 4. 

Ἰνδή, f. Sndierin, Nonn. 28, 91. 

Ἴνδη, f. 61. in Indie intra Gangem, Ptol. 7, 1, 
88. 
"Ivöne, m. Sfeurier, Eust. Epiph. fr. 6 5. Eusgr. 


’Ivöla, 1. Indien, für das gewöhnt. Ἰνδική, w. f., 
Hecat, b.8t. B.s. Αργάντη, Luc. Alex. 44. παν. 28, 
Ios. 1,6, 4, D. Cass. 68,29, Plut. Alex. 55. fluv. 
1, 6. 4, 1. 28, 1, Apost. 11, 81, Ael. n. an. 15, 8. 
16,20, Eust. gu D. Per. 1107. — 1146, d., Herdn. b. 
St. B.s. Σώλιμνα, vgl. mit St. B. s. Τύρος. Bel Soor. 
h. eccl. 1, 19, Theodor. 1, 28, Theoph. 1,85, Sozom. 
3, 28 fomnıt ἡ ἐσχάτη ο). ἡ ἐνδοτέρω Ἰνδία wor 
u, bezeichnet das gluͤckliche Arabien u. Meibiopien. 
Ἰνδιβόλης, m. ein Keltiberer, D. Βία, 26, 88. Bel 
App. Ib. 87. 88 Ἰνδίβελιε, b. D. Cası. fr. 57, 48 


νδίβο 
), gew. Bezeichnung für Sendien, δ. Her. 


—— 
8,106. 4,40 das äußerſte Land im Oſten Afiens, ſonſt 
überh. das ſüdlichſte Land Aſient, Arist. coel. 2, 14. 
meteor. 2,5. h. an. 8, 28. 29, anim. part. 1,8, Pol. 
11, 84, Apd, 8, b, 2, D. Sie. l, 19 — 886, 28, δ., 
Strab. 1, 88 ---1δ, 7325, ὅ., Ios. b. Iud. 2, 16, 4, Plut, 
Lyc. 4. Eum. 1. Alex. 47—66. Ant. 81, Luc. d. mar. 
15, 1, Polyaen. 1, 2. 1, 8,4, Ael. π. an. 4, 56. 
16,41. v.h. 8, 1, Pans. 8, 12, 4, Ath. 2, 58, f. 8, 98,a, 
Arr. An. 7, 20,2, Ptol. 1, 7, 6-8, 26, 2,8., An. (Arr.) 
per. m. Erythr. 17-65, Agathem. 81.47, Marc. per. 
m.ext.1,81. 85. ep. p. Menipp. 1,2, St.B. ο. ᾽4ν- 
τισσα, — Χρύση, d., Schol. ΑΡ. Rh. 2, 904, Eust, 
ία D. Per. 1097 — 1184, ὅ.,, Harp. ο. ἐγγυθήκη. 
Man unterſchied ἡ dvros Γάγγου (ποταμοῦ) ο). 
ἡ Ἰνδ. ἡ ἐντὸς Γάγγου (ποταμοῦ), Marc. per. m. 
ext, proovem. u. 1, 16 — 61, 5., Ρίο]. 7, arg. u.7,1, 
1—8,26, 1, u. ἡ Ind. ἡ ἐπτὸς Γάγγου (norauod) 
od. ἡ ἐκτὸς Γ. π. Ἴνδ., Marc. p. mar. ext. prooem. 
u1, 16—2,2, ὅ., StB. ο. Χρύση, Ptol. 6, 16, 
1—8, 237, 8. 2) St. in Hisp. Tarrac., welche auch 
ΒἩλαβέρουρα hieß, Bt. Β. Ew. Ἰνδικῆται, St. B., 
vgl. mit Strab. 8, 156. 160. 
12. vöxxopopdära „ % Stabt in Sogdiana, Piol. 6, 

6. 

Ἴνδικοπς: , ὁ, Indienfahrer, Bein. bes 
Möncdes Eosmas, welcher ein geographiſches Werk fchrieb. 

Ἰνδικόε, ή, όν, 1) Αά]. indiſch, |. Θ. χώρα ob. 
γῆ, Dem. ep. 4, p. 1488, Theophr. b. pl. 4, 4, 4, Ag 
them. 9, An. (Arr.) per. m. Erythr. 45, Achill. Tat. 
2,14, Λε]. n. an. 8, 41, Eust. gu Dion. Per. 1158 u. 
ἡ νότιος γῆ ἡ Ἰνδυκή. Strab. 15, 695, ἁθι[. πεσία, 
Ael. n. an. 4, 52, u. don, Streb. 15, 726, Eust. zu 
D. Per. 1097. 1158, πόλις, Arr. Ind. 10, 2, St.B.s, 
Talos — Τάξελα, δ., u. fo Ἰνδικὴ 4ευκή für "Ape- 
χωσία, Ιδίά, m. Parth. 19, ähnl. ’Ird. νῇσος, St. Β. 
».Kdousya, od. Ivd. ἔθνος, Αττ. Απ. 6,6,1. 11, 8. 
Ind. 4, 6, 0, St Β... 4λεξάνδρδιαν --ἁπίαε, δ., Eust, 
μι D. Per. 11868, 8., ob. γένος, Arr. An. 6, 16, 1. Ind. 
1,4—65,8,d., u. [ο ἄρης, Nonn. 82, 161, νίχη, Arr. 
An. 7, 19, 1, odxos, ἐσθής, Nonn. 22, 805, Luc. 
musc. 919. 1, βασίλεια, Ael. n. an, 12,18, δέµας, 
Luc, ep. ΧΙ, 428, ἔργον, ἄεῦλα, Crin. ep. VI, 
361, Nonn. 87,751, συγγραφή, ἱστορία», Arr. Λα. 
δ, 6, 8. 6, 16, ὅ, Ios. 10,11, 1, γλῶστα, Piut. Alex, 
65, σοφία, Ael. n. an. 18, 22, ἀγώγιμα, Heliod, 
4,16, 3.8. κολοχύντη, Ath. 2,59, a, oux), Ath. 8, 


550 Ἴνδίς 

77, f, χιν»νάβαρε, Απ. (Arr.) p. mar. Erythr. 80, 
wsiay (Indigo), An. (Arr.) p. mar. Erythr. 89, πινι» 
xöy, An. (Arr.) p. m. Erythr. 86, µάργαρος, Ael. 
n. an. 15, 8, ῥίζα, Φάρμακα, Strab. 15, 707, Ael. 
η. an. 4,41, Plut. ſac. lun. 24, Heliod, 2, 80, χρυσός, 
Soph. Ant. 1088, σίδηρος, χαλκός, An. (Arr.) p. 
mar. Erythr. 6, Strab. 15, 718, ἄνθραχες, Strab. 
15, 718, 24905, Luc. amor. 41, Ath. 5, 205, ο. Sprich⸗ 
wörtlihd war: Midas ὀφθαλμοὺς Ἰνδικὸς 6οκι- 
µάζδε, weil diefer indifche Stein (µυνδάς in Plut. 
fuv. 24, 2 u. Arist. mir. ausc. 170) kranten Augen 
anders als gefunben erfcheinen follte, Apost. 11, 81. Vers 
πετ σενδόνες, ὀθόνοα u. Ahnl., An.(Arr.) p.m. Erythr. 
6. 81. 41. 48, ὄρνια u. ähnl,, Arist. b. an. 8, 12, 
Ael. n. an. 4, 41, χύνᾶς; Her. 1,192. 7, 187, Xen. 
Cyn. 9,1. 10,1, Arist. gen.an. 2,7, Plut. nobil. 19. 
sol. an. 15, Ael.n.an.4,19, χελώνη, Paus. 8, 28, 9, 
Luc. asin. 58, µύρμηξ, Luc. Gall. 16. ep. Sat. 24, 
βόες, D. Sic. 8, 81, Agathem. 60, ζῷον, Λοὶ. π. an. 
4, 27. — Inabef. der Invifche Deean, f. Eust, zu Dion. 
Per. 28, dab. 1νδεκὸν πέλαγος, Ptol. 4,7, 41—8, 27, 
2, 6., Marc. per. m. ext, proovem. u. 1,6-—17,a, An. 
(Arr.) p. mar. Erythr. 59, od. ὠκεαγνός, D. Per. 893, 
Marc. per. m. ext. 2, 46, Plut. Nic. et Crass. ο. 2, 
od. Φάλασσα, Marc. per. mer. ext. 1, 17, a. 44, 
Piut. Nic. οἱ Crass. 4, St. B. 9. 4γαθοῦ δαέίµονος 
u. Ταπροβάνη, οἶδμα Φαλάσσης, D. Per. 87 u. 
St. B., χὔμα Φαλάσσης, Eust. zu Dion. Per. 28, ob. 
’Iyd.x6Aros, Arist, mund. 8, Arr. An. 5, 26, 2, Marc. 
p. mar. ext. 1, 18, St. B. es. Σάραπις u. Χαδρα- 
μµωτῖταν, ähnl. ποταµοέ u. ῥεύματα, Strab. 15, 
690-695, Δυτ. Ind. 6, 2, Eust. gu Dion. Per. 1189 
u.ff., u. [ο πανες, Ebend. zu 1148. 2) Subst. α) 
τὰ Ινδικά, Befhreibung Indiens, Titel mehrerer 
Schriften, Straß. 15, 696---690, los. arch. 10, 11,1. 
ΑΡ. 1, 20, Ath. 4, 153, d. 9, 390, b. 894, ο, Antig. 
hist. mir. 147, Clem. Alex. str. 1,805,d, Plut. fluv. 
1, 5. 4, 8. 26, 8. db) indifche Waaren (1. d.), An. 
(Arr.) p. mar. Erythr. 89. ο) οἱ Ινδικού, Arist, h. 
an. 8, 28. 

’Ivöls, {., v.1. in Nonn. 17, 876. 

Ἰνδιστί, Adv. auf indifh, Ctes. u. Pbot. bibl. 
p. 15, 89. 

’IvSoyertis, ές, in Indien geboren, Man. 1, 297, 
Genes. 89, 6. 

Ἴνδόθεν, Adv. aus Indien, Eust. ορ. 

IvSoAtrus,m.Indiervertilger, Bein. bes Βαζ, 
ep. dd. 18, 524, 10. 

Ἰνδοπάτρης, m. ein Serer, Luc. catapl. 21. 

Ἰνδόρτης, m. ein Kelte, D. Sic. 25, 14. 

Ἴνδόε, (6), 1) Mannen., u. jwar a) der, welcher 
dem Fluſſe den Namen gab, Plut. Βαν. 25. Ὁ) 6. 
der Erde, Stemmpater der Inbier, Nonn. 18, 271. 
2) (6 — ποταμός), Hauptſtrom Indiens, j. Shindn 
d. i. Strom, Her. 4, 44, Hecat. δ. ΑΟ. 2,70,b u. 
St.B. s. Ὠπίαε, Arist. mund. 6. meteor. 1, 18, D. 
Sic. 2, 16—17,102, ö., Streb. 1, 64—15, 720, ὅ,, 
Arr. An. 4, 22, 6—6, 20, 4, d. Ind. 1, 1—21, 2, Ö., 
Pans. 4,84, 2, App. Syr. 55, Dion, Per. 1088. 1182, 
u. Eust. zu 1088 —1148, ὅ., Nonn. 24, 27—82, 287, 
ö., Ptol. 1,14,9—7,1,55, d., Agathem. 108, Marc. 
p. mar. ext. 1,82. 51. Er foll nach Pilut. fluv. 25,1 
früher Μαυσωλός geheißen haben u. nach bemfelben 
Schriftſteller (Auv. 1, 4) [θε auch ber Name des 
Hydaspes gewefen fein, dah. ἑώιος Ἰνδός vom HYs 
bufpes, Nonn. 26, 285, vgl. Ivdög ᾿χδάσπης, Nonn. 


Ἰνδοσχυδία 


17, 264—89, 45, ὃ. ϐ) Ἰνδός, Ἰνδοί, (of), dat. 
εφ. u. in Arr. Ind. auch Ινδοῖσε, dee oder bie In 
bier, benannt nach dem Fluſſe, St. Β., f. Hecat. b. 
StB. s. Ὠπία», Her. 8, 88—8, 81, B., Xen. Cyr. 
1,1,4-—6, 2, 8, ὅ., Din. 1, 84, Slave. Mon unser 
ſchied ὄρειου od. ὀρερνοέ, Streb. 18, 706, Arr. An. 8, 
8, 4--6, 16, 8, u. προσεφοι, Strab. 15, 706, oder 
᾿Ερυθραῖοι, Nonn. 17, 886—25,22, od. olinizdds 
τοῦ Ἰνδοῦ, Are. An. 8,8,6, u. ol ἐπ) ἐκεῖνα τοῦ 
Ὑδάσπου ποταμοῦ, Arr. An. 6,19,8, οἱ πέραν Βά- 
κτρων ’Ivdos, Plut. Ant. 87, n. αὐτονόμεον, Απτ. 
An. 5,20, 6—86, 6,1, ὅ., u. Ptol.7, 2, 20 nennt cim 
befonderes Dolk in India extra Gangem ’Ivdos. Mun 
brauchte aber nicht felten (05) Ινδοί für Das Lant, 
Theophr. h. pl. 4, 4, 1—7,15, 2. c.pl.8,8, 3, Arr. 
Ind. 20,1. Απ. 6, 1,2. 7,19, 1, Ath. 9,894, ο, Plut. 
regg. apophth. Alexand. 25. Cross. 16. Pomp. 70. 
Demetr. δὲ, Marc. per. mar. ext. 1, 6, Δε]. n.an. 3, 
8—16, 87, ὅ., ν. h. 1, 16. 2, δέ, Ion. ο. ΑΡ. 1, 
22, St. Ἑ. ο. Nixasa, während Indien font Häufig 
ἡ Ivdav γὴ od. χώρα == Ἰνδική Keißt, D. Sic. 2, 
87. 42, Arr. Απ. 5,6, 2. Ind. 8, 7—10,8, 6.. Acl. 
an. 4, 86—15, 7, d., u. fo auch ἡ Ινόῶ», Ael n. 
an. 18, 18 u.8,7 ἡ τῶν Ινδῶν Φάλασσα, or. τὰ 
od. τὸ Ἰνδῶν, tr. δ. die indifche Macht, Arr. An. 5, 
1,2. 4,5 (anders τὸ κατ) Ἰνδούς, Arr. Λη. δ, 5, 1). 
Im Befondern nannteman aber bie Elephantenführer ’Ir- 
δούς, Pol. 1,40. 8,46. 11, 1, Hosych., Ath. 18, 606,1, 
1 Macc. 6,87. Den Sing. ’Ivdös aber brauchte man 
a) --- ’Ivdos, Nonn. 88. 82, Luc. luct. 21, Ael ᾳ. 
an. 2,81. 17,25. b) heißtfo ber König ob. Führer ver 
Indier, Xen. Cyr. 8, 2, 27---6, 2,2, B., D. Sic. 2, 18, 
Arr. An. 4, 24,3. 4. ο) ſteht es von einzelnen Inbiern, fo 
von einem Magier, Theophr. h. pl. 9, 18, 9, einem 
Kaufmann, Ael.n. an. 8,46, einem Mufifer, Aristox. 
b. Eus. pr. ev. 11, 8, dem Orontes, Nonn. 14, 278— 
44, 251, ὅ., dem Tariles, Arr. An. 5, 8,6. 18, 6, term 
Mortheus, Nonn. 88, 194. 85, 161, u. fo aud ven 
einem, der in Athen ein Dentmal Ivdod urnusior 
hatte, Plut. Alex. 69. 4) Fluß Phrygiens od. Kariens 
in der Nähe von Eibyra, j. Quingi od. Tapas, Liv. 
88, 14, Plin. 25, 28, 29. 5) ὁ Ἰνδός, Name eins 
Truafähluffes, Plut. sanit. praec. 20. 

νδός, ή, όν, = Ἰνδικός, 1) ἀνήρ, Nonn. 15, 
96---8δ, 198, 3., Arr. An. 5, 18, 7. Ind, 16,2, AeL 
v. h. 4, 1, σοφιστής, Arr. An. 7, 2, 2, Φιλόσοφος, 
Ath. 10, 437,8, πωλευτής, Ael n. an.8, 46, Aral, 
Nonn. 27, 20989, 25, ö., ἀνάρσιος, Nonn. 35, 
868, ἁλήτης u. ὁδέτης, Nenn. 17, 150. 88,269, et. 
im fem. Ivdai yuralxss, Ach. Tat. 8, 7, wvowädes, 
Aesch. Suppl. 284, ᾽ανδρομέδη, Phil. ep. v, 195. 
Berner χλόνος, ἄμιλος, σζρατός, Nonn 18, 235. — 


14, 272.—89, 402. — 25,8. 47, 505, γένος, Aeln. 


an. 17,28, σῶμα, 8. Emp. ὑπ. 1, 80, ἄρης, Nonn. 
17, 817—48, 187, δ., δόρυ, Nonn. 22, 898, οὔνομα, 
Νοπα. 83, 256, ἔδεθλο», Nonn. 40, 187, ἵππος, Ael. 
n. απ. 18, 9, övos, Αα. π. δη. 4, 52, ἐλέφαντος, Ael 
n, an. 18, 8, ὁ καρτάζωνος, Αε]. π. an. 16, 90, 
χύων, Ael.n.an. 4,19, µύρμιξ, Αα. n. an. 16, 15, 
βήρυλλος, Anth. ıx, 544, ἀγχάτης, ἴασπις, Nonn. 
25, 170. 40, 256, μέταλλα, Nonn. 87, 115, ποτα- 
sol, Arr.Ind. 5,1. 10,6. Απ. 8,29,2—5, 20,8, ὅ. 
u. fo Axeoivns, Nonn. 28, 276, vgl. Ινδὸς Yda- 
σπης oben. 

Ἰνδοσκνθία, (17), das Land längs des Indus hin 
auf zu beiden Seiten des Stroms, Ptol. 7, 1, 55. 62 


Ἰνδουνούας 


Die Einwohner Ἱνδοσκύθαι, Eust. µι Dion. Per. 
1088, 


νδοννούας (?), Inscr. 8, 4418, d, Sp. 

Ἰνδοντιόμαρος, m. Gallier, D. Cass. 40, 11. 

Ἰνδοφόνοα, ο», gen. αυ, ep. auch 0s0, Indier⸗ 
mörder, Bein. des Vachus, — Ιν)ολέτης, Nonn. 
17, 854—48, 17, δ., fo wie nicht minder der feiner 
Begleiter und Begleiterinnen, Nonn. 15, 121 — 40, 
292. u. feiner Kimpfe, Siege u. [. w. Nonn, 14, 294— 
89, 836. B. 

‚Ivögos, ᾧη, ᾧον, doch einmal Nonn. 25, 271 auch 
"Ivdwoso ὕλης, indiſch — Ἰνδικός, |. B. χθώ»ι 
αὖλαξ, ἐρίπνη u. ähnl. Νοπη. 22, 86. 87, 486, πο- 
ταμός, Φάλασσα, πόλες, Nonn. 26, 48 — 48, 445, 
Al$os, Nonn. 82, 28—45, 125, d., πλάτανος, ὑά- 
zıvdoc, δοναχεύς, ὕλη u. ähnl., Nonn. 6, 270— 
85, 301, Paul. Sil. ep. v, 270, λέοντες, Nonn. 25, 
835—43, 202, ἄρης, dank, ὄμιλος, στρατιή u. 
ähnl., Nonn. 5, 302—40, 277, δ., γενέθλη, γονή 
u. ähnl., Nonn. 14, 887—48, 11, ἀφροδίτη, θέτις, 
Nonn. 85, 190. 27, 46, κατοργάς, Agath. ep. IV, 8, 
u. βασιλεύς, Nonn. 83, 169, val. mit Nonn. 6, 215— 
88,167, 0. — Subst. bie Indierin, Nonn. 85, 130. 
22, 99. 

Ἰνέσχι ἢ Μέσχη, ὄρος, Gebirge des Innern Ae⸗ 
thiopien, Ptol. 4, 6 (9), 6. 

Ἴνησσα, (N), b. Strab. 6, 268 Ἴννησα, b. St. B. 
s. Altyn Ἴνησσον, Ellingen, f. Ἵνα, St. in Si⸗ 
cilien am Buße des είπα, das fpätere Πείπα, |. ©. 
Marie di Lecodia, Thuc. 8, 108, D. Sic. 11, 76. Ew. 
Ἰνησσαῖοι, Thuc. 6, 94. 

v{BaXos, m. ähnl. Werfer, Ἰ». Χλῶρος, Inser. 
5496, Sp. 

ανικόττας, m. ἁθπί. Großkopf, Mannsname auf 
einer Tarentiner Münze, Mion. 8. 1, 286. 

Ἰνμεστάρ, Ort unterh. Antiochia in Syrien, Socr. 
h.e.7,16,1, Sp. 

Ἵννα, f. @ifowa (d. 5. βατ Waffer), 1) eine 
Quelle in Thracien, Bion δ. Ath. 2, 45,c. 2) ©t. 
in Drangiatie, Ptol. 6, 19, 4. 

Ἰννόβινδος, m. Vandale, Thphn. chragr. 157, 2, 


Sp. 
Ἰνοκέντιοφ, m. (Innocentius), Biſchoff, Socr. 
h. e. 7,9, Proc. Go. 1, 5, Sp. 
Ἰνουέντος, (Inventus), Inscr. 2,2985, Sp. 
Ἱνούτριον, St. in Vindelicien, Ptol. 2, 18, 8. 
Ἰνπετράτονε, = Impetratus, Inser. 8, 5870, 


Sp. 

Ἰνόφιλος, m. Baldwin (9.1. Freund von Kraft), 
Mannen. auf einer fmyrnätfchen Münze, Mion. 111, 
195 (Keil vermutbet Μη»όφιλος). 

"Ίνσουβροι, (of), b. D. Cass. fr. 51, 4 acc. ’Iv- 
σούβραε, dagegen fr. 58, 5 Ἴνσουμβροι, Pol. δ. St. B. 
"Ivroßpes, Ἰνσόβαρε u. Ἴνσοβροι, b. Piut. Mar- 
cell. δ. 4 Ἴνσομβρεα, doch c. 6 Ἴνσομβροι, lat. 
(Liv. 5, 84) Insubres, gallifches Boll in Gallia Trans- 
padana. ©. Ισομβρες. ” 

Ἰνστήϊος, m. Μάρκος Ἴνστ., Römer, Plut. Ant. 6δ. 

Ἰνταφέρνης, ους, ion. ἐος, (ὁ), nad) Stein Vind. 
Herod.p.7 u. 8 mit codd. Σ (u. v) Ἰνταφρένηε gu 
fhreiben, das perf. Vindafrana, ein Berfer, Her. 8, 70 
— 119, 8. 

Ἰντιμέλιον, 4λβιον Ίντι, St. der Rigurer, j. Vin⸗ 
timiglia, Strab. 4, 202, Tac. hist. 2, 13; doch haben 
Cie. fam.8, 15 u. Plin. 8, 5, 7 Intimelium. @inw. 
Ἰντεμέλιοι, Strab. 4, 202, Liv. 40, 41. 


To 551 

Ἰντέραμνα, (7), 1) St. in Umbrien, j. Ternt, 
Strab. 5, 227, Cic. Mil. 17, Tac. hist. 8, 68, A. Ew. 
b. Plin. 8, 14, 19 Interamnates. 2) ©t. in Satlum, 
b. Strab. 5, 287 ’Ivrepäpvyiov genannt, römifche Ko⸗ 
Ionie. D. Sie. 19, 105, Cie. Phil. 2, 41, Liv. 9, 28. 
10.86, A. @w. 5. Plin. 8, 5, 9 Interamnates Su- 


‚easini od. auch Lirenates, 


: er τεραµνία, f. St. in Picenum, j. Teramo, Ptol. 8, 
‚58. 

Ἰντιράμνιον, 1) -- Ἰνιέραμνα, w.f. 2) jwei (?) 
Stätte in Afturien, "Intsoduvsor u. Ἰντεράμνιον 
«ρλαούϊον, Ptol. 2,6, 28. 29. 

Ἰνπερανιησία, ας, f. St. in Luſitanien, Phleg. 
Trall. fr. 29, 3, in γαι, Inser. 162, 8 Interamne- 
Bil. 

Ἰντερκατία, f. St. der Baccäer in Hisp. Tarr., 
Pol. b. Strab. 8, 162, App. Ib. 58, Ptol. 2, 6, 60, 
Liv. epit. 48. @w. Intercatienses, Plin. 8, 8,4. 87, 1, 
4. — Ptol. 2, 6, 82 erwähnt auch eine St. der Ornia⸗ 
ter in Afturien biefes Namens, doch ift es wahrfch. dieſelbe 
mit der vorigen. 

Ἰντεροκρέα, &t. der Sabiner, j. Introboco od. Antro⸗ 
Όσιο, Strab. 5, 228. 

m Ἰντερφρονρῖνουι, pl. Bölferfchaft in Dalmatien, App. 

στ. 16. 

Ἰντηληνή, f. eine perfifche, der roͤmiſchen Herr⸗ 
ſchaft unterworfene Provinz, Petr. Patr. fr. 14. 

Ἰντούεργοι, pl. deutſchet Bolt in der obern Rhein⸗ 
ebene, Ptol. 2,11, 9. 

"Ivuxos, ου, (1), 5. St. Β. Ἵνυκον, b. Plat. Hipp. 
mai. 282, e Ἰνυκόε, od, u. nach St. B. fagte Her. "Ivvg, 
vxos, eigtl. "Wendehalfen, alfo ähnl. Guggen⸗ 
bühl (denn ἴνυξ hieß --- Τυγξ: δρνεόν τι, Hesych., 
d. 5. der Wendehals, wörtl. der Schreyvogel), St. in 
Sicilien, j. Calda bellota, Her. 6, 28. 24, Pan». 7, 
4, 6, Hesych. @w. Ἰνυκῖνος, Ael.v. h.8,17, δι. 
Β., ο). Ἰνυκηνοί, Plat. Hipp. mai. 288, c. Adj. 
Ἰνυκῖνοαφ, 5. Hesych. Ἔν(ν)υκῖνος, 9. B. οἶνος, 
Hesych., St. B., ο). ᾿Ἱνύκιοφ, Phot. 108, 16. 

Eis C. Inser. 2. p. 96, b. p. 111, Ὁ, Sp. 

Ἰγύνια (?), pl. δε in Lemnos, Hesych. 

Ἴννσσόε, f. St. in Aegypten am Berg Kaflos, 
Her. 5. St. B. (der aber 6,28 Ἴνυκος, w. [., bat). 

νά, oöc, ot, @, voc.(Nonn. 10, 129, Antiph. ep. 
σι, 88) ’Ivo, (n), @lfa d. i. die βατίε (f. Et. M., 
ter fie auch die Tauchern erflärt u. 848, 22, fowie 
217, 4 ale andern Namen Βύνη anführt), T. des 
Kadmus u. der Sarmonie, Gem. des Athamas (f. 
Hes. th. 976, Apd. 1,9,1. 2. 8, 4. 2, D. 8ic. 4, 2, 
Paus. 9, 5,2, Nonn. 21, 180, Phil. ep. ıx, 253, He- 
sych., Menecr. b. Zen. 4, 88), welche als Θδηίπ 
Leucothea heißt (doch fcheibet fie Ουρ. h. 1, 86, u. wie e# 
ſcheint. auch Philod. ep. vı, 849 davon), f. Od. 5, 888, 
Pind. Ol. 2, 82. P. 11, 8 u. Schol., Her. 7, 197, Eur. 
Bacch. 229 - 1228, d. Med. 1284 u. Schol., Flgde. 
Ep opferte ihr zuerſt, Dur. 6. Tzetz. Lyc. 108, u. 

e hatte ein KHeroon gu Megara, Paus. 1, 42, 7. 
44,7, vgl. mit Plut. qu. conv. 5, 8, 1, einen Tempel 
μι Thalamä, Paus. 8, 26, 1, in Korone, Paus. 4, 54, 
4, in Braflä, Paus. 8, 24, 4, eine heilige Duelle 
Clyvoös ὄδωρ) in Epidauros Limera, Paus. 8, 28, 8, 
eine Statue in Leultra, Paus. 3, 26, 4, u. andermwärts, 
{.«ευχοθέα. Turipides fehrieb ein Stüd dieſes Nas 
mens, Ar. Vesp. 1414, Suid., u. über ihre Darftellung 
in Tängen f. Luc. salt. 42. 67. Ihre unglüdlichen 
Schickſale wurden fprichw. in den Ινοὺς ἄχη, weldes 


552 Ἰνωπός 


man von großem Kummer fagte, Zen. 4, 88, Apost. 
9, 6,8, Suid., Aristid. or. 8, Ρ. 46, vgl. mit Plut. Ca- 
mill. 5, fo daß fie auch Hor. ep. ad Pis, 128 flebilis 
nennt. Adj. davon ift Ἴνφον, z.B. ἅλματα, Nonn. 
9,269, Μελικέρτης, Parthen. fr. 88 (10), sinus 
Ον. met. 4, 497, 

’Ivamös, oö, ep. οἵο, m. Klingbad (f. Et. M.), 
ein Flüßchen auf Delos, welches nach einigen Alten 
(Paus. 2, 5,8, Call.8, 171, Schol. gu Strab. 6, 271) 
aus dem Nil entfpriugen follte, b. ΑΡ. 18, Call. b. 4, 
204. 268, Noss. ep. 3 in σι, 273, Strab. 10, 485, 
διά, 

Ἵνωψ, πος, m. Großſchedl ο). Schreier, ὄνο- 
pa κύριον, Suid. 

“I£aAos, m. Inscr. 8, 5984, A, Sp. 

'J£ia, b. St. Β. Ἰξίαι, ähnl. Wurzen (f. Kia 
im Lex.) ot. Hamm (= Heim d. i. Heimkunft, von 
ἵξες — ἕξες), Ort auf Rhodus, Strab. 14, 655. Adj. 
as, Bein. dis Apollo, Artemid. δ. St. Β. ©. 
’IEog. 

Ἰξίας, m. (1.d.), Inscr.4, 7818, b, Sp. 

Ἰξιάς, f. St. der Denotrer, Heost. b. St. B. 

Ἰξιβάται, pl. Voll am Pontus an der Örenze von 
©intifa, Hecat. b. St. Β. Bgl. Boeckh Iuscr. 11, Ρ. 
405. ©. ἹἸαξαμάταυ u. ᾱ. 

"Tgipos, m. (Schenkel?) Inser. 5, 4869, Sp. 

Ἰξιονίδης, m. Irxions Sohn (Suid.), fo Pirithous, 
Ov.met.8, 566. Prop. 2, 1, 88, u. im Plur. Begeichnung 
ter Sentauren, Lucan. 6, 886. 

ἜἼξιρος, m. Miſtelbach, Fluß, Suid. 

Ἰξίων, ονος, (ὁ), (über Z vor ων f. Et. M. 92, 
32), ΘδΦεπῖί od. Gail (vdn His, als dem Sitze 
ungefehwächter Mannstraft, u. fo aud der Geilheit, 
anders Et. M., der es von ἴχω ableitet, u. ἁθι]. 
Welder, ter es dann auch noch mit ἱκέτης in Zuſam⸗ 
menhang bringt, u. Aesch. Eum. 441 vgl. mit 718 
anfübhrt, alfo Bitter, Pott dagegen: Nede, wie dx 
in ἱχμάς u. ähnl., f. Curt. Gricch. Eiym. 1, 107), 
1) ©. des Phlegyas, Eur. in Schol. Αρ. Rh. 8, 62, 
vgl. mit Schol. Pind. P. 2, 40, nad) Sırab. 9, 442 jes 
doch Br. des Phlegyas. nad D. Sic. 4, 69, vgl. mit 
68 S. des Antion u. nad Asschyl. in Schol. Pind. 
P. 2,40 des Antion, nach Pherec. in Schol. Pind. P. 
a. a. D. dagegen bes Beifion, nach Unteren ebenbaf. 
Sohn des Ares, nah Hyg. f. 62 ©. des Leontes, K. 
der Lapithen in Theffalien, D. Sic. 4, 69, Palaeph. 1, 
8—8, Strab. 7,829, fr. 11 u. 16, V. des Peirithoos 
n. der Keutauren, der befonders wegen feiner Strafe 
in ber Unſerwelt (Sopb. Phil. 678, Eur. H. f. 1298. 
Phoen, 1185 u. Schol., ΑΡ. Rb. 8, 62, Lucil. ep. Χ1, 
148, D. Chrys. or. 4, p. 79 u. Π., Luc. tragod. 11, 
Suid.) oft erwähnt wird, fo daß es ſprichwoͤrtlich war 
zu fagen: Τιτυοῦ σε περιμένει καὶ Ἰξίονος κο- 
λαστήρια, Apost. 16,76. — ©. Apd. !, 8, 2, Plut, 
Ag. et Cleom. 1. ο. princ, phil. 2. aud. poet. 8. amat. 
20, Suid. in Schol. Αρ. Rh. 1, 654. 2, 1281, Luc. d. 
deor. 6. ep. Sat. 38, Apost. 14, 19, Nonn. 16, 240. 
85, 295, Et.M. 503, δΙ. Er wurde mehrfach Gegen⸗ 
and der Tragödie, ſ. Aesch. fr. 248, Eur. fr. p. 719, 
Temesith. fr. in Tragg. rel. p. 144. Er u. feines 
Gleichen hießen entweber ᾿ἀξέονἒς, Arist. poet. 18, Plut. 
fac. lun, 24, ot. οἱ περὲ τὸν Ἰξίονα, Schol. Dem. 
24, 104. Adj. baren ift Ἰξιονίη ἄλοχος von ber 
Dia, D. 14, 317. 2) ©. der Migara, der Phorbas 
u. Polymelus tödtet, Anth. 111, ep. 12. 8) ein alter 
König von Korinth, D. Sic. 7, 7. 4) Beiname des 


Ἰεβιανός 


Grammatifere Demetrius, Hesych, Miles. ο. 4. 18, Ath. 

2,50,a. 8,74,b. A., [. unter 4ημήτριος. 

Ἰξομάται, (0), Volt am Mäotie, Polysen. 8, 55, 
lofaudıas, ἀξιβάταν u. a. 

Ἰξός, od, m. Miftelbad οὐ. Wurzen ({. Ike), 
Hafen in Rhodus, St.B. s. ἀξίαν. 

Ἰόβακχοι, pl. Volt oberhalb ber Dafe bes Ammon, 
Ptol. 4, 5,28. Aebni. (9): . 

Ἰόβακχον, m. (ur), eigtl. Hei Zurlolt. δ. 
der mir ζώ angerufene Bachus (w. f.), 1) Beinum 
des Bacchus, Anth. Plan. 289, Heaych., Maxim. χατ. 
496. 2) Genoſſe des Bachus, Nonn. 9, 182—48, 
621, d. 8) Ἰόβακχοι, Titel eines Gerichts auf 
Bachus von Archilochus, f. Hephaest. p. 94, Rhet 
Walz.t.9, p.129, Procl. in Pbot. bibl. p. 320, 81. 
— Aehnl. Ἰοβάκχαα, pl das δε des Iobackhus, 
Dem, 59, 78. 4) Dlannen., διὰ, — Orelli 4379 
u. aufe. Amphorenhentel d. ατώ. Geſellſch. in Athen, K 
En Aur. Ιόβ., Insor. 2, p. 878, b (Troad.). 

Ἴόβαν, α, (0), (wenngrich., Halm, Zößes πάλα- 
µος παρὰ Konciy, Hesych.), 1) 6. des Hie.npfal 1. 
(D. Cass, 41, 41), 8. von Numidien u. Saͤmlien, 
bah. © ᾖαυρούσιος genannt, Ael.n.an. 7,23 u. b. 
Suid. 8. ἄγετα». ©. Plut. Pomp. 76. Caes. 52— 
55. Cat. min. 56—87, App. ὑ. eiv. 2, 44—4, 54, D. 
Cass. 42, 20—43, 8, 6.. Mion. v1,597 u. ff. 2) =. 
bes vorigen (Plut. Caes. 56, Aol. n. an. 7,23. 9,58, 
D. Cass. 51,15), K. eines Theild von Numidicn, dab 
ὁ βασιλεύς, Ath.4,170,e, Plut. Ρο. et Marcell 1, 
ob. ὁ Μαυρούσνος, Ath. 1, 15, a, — 8, 843, ο, d.. ge 
nannte, bebeutenter u. belichter Schrift... dab. als ὁ 
πάντων ἑστορικώτατος βασιλέων, Plut. Sert. 9, 
ο). avyıig πολυµαθέστατος, Ath. 8, 83, b, m 6 
ἐμός, Ath. 6, 229, ο, ob. als ὁ συγγραφεύς, App.b. 
οἷν. 2, 101, bezeichnet u. durch eine Statue in Athen 
gechrt, Paus.1,17,2. ©.Ios.arch. 17,18,4. b. Iud. 
2,7.4, Suid,, u. die fragm. in Müll, hist. gr. t. ııı, 
p. 465—484. Er u. feines Gleichen: od περὲ το 
Ἰόβαν», Plut. qu.rom. 24. Die Lat. nennen ihn Indbe, 
Herdn. p. 18,80 Ἰώβας. ©. Σούβας. 8) Gefäbrte 
bes Theſeus, Inser. 4 praef. p. xvVIIIe auf einer Vaſe. 

Ἰοβάτειοα, Inscr. 8, 4269, Add., Sp. Yehnl.: 

Ἰοβάτης, ου, (d), in Schal. Pind. Ol. 18, 82 Ἰό- 
βατοε, in Hda.r. u.4.19,28 "Ioßaras (cod. εἶνι.- 
Bares), (TE nad Auth. 8, 15), ähul. Wolfgang ı. b. 
mächtig (wie ein Wolf) einberfchreitend (ſ. Wieseler 
de graec. nom. in so p. 11, andere Erklärungen cbent. 
p. 10, nach Fischer Belleroph. p. 15 orient., wo man 
Ἰωβάθ, w. f., vergleichen könnte), KR. von Lycien, 8. 
ber Ξιεπεῦδα, Apd. 2,2, 1, D. Sic. exc. 1 (hist. graec. 
fr. ed. Müll. t. i1, p. 7), Plut. mul. virt. 9, Zen. 2, 87, 
Suid., Io. Ant. fr. 21, Soph. fr., Asel. in Schol. IL 6, 
155; = "Aupuivaf, w. ſ. 

Ἰόβαοι, Suid., u. Ἰοβιανοί, Name einer röm. Le⸗ 
gion nach Jovius (Diocletiauus) benanat, Zos. 8, 30. 

όβηε, πι., v. 1. für Aasoßns, ähnl. Wolfgang, 
d. i. mächtig wie ein Wolf, eigtl. goͤttlich einherfchrer 
tend (od. Halm, denn ἰόβας = κάλαµος παρὲ 
Κρησέ», Hesych.), S. bes Heralles von ver Kerihe, 
Apd, 3, 7, 8. 

Ἰοβῖᾶνόε, (6), (vu—ur, f. Anth. app. 298), lat. 
Iovianus, 1) einer der Beamten Juliane, Zos. 3, 22, 
Amm. Marc. 24, 4,28. 2) ver Kaiſer (Flabius, Glan 
dius) Iovianus 368 m. hr. ©., Ζοα. 8, 90---δ6 
lo. Ant. fr. 181, Suid., Socr. 8, 22, 4. 8) ein Ῥ» 





tricier u. Geſandter des Sonorius, Olymp. Theb. fr. 19: 


Ἰοβινιανός 


Ἰοβινιανός, πι. Insor. 4,8608, 1. 8819, Sp. 

"Ioßtvos, m. d. Ist. Iovinus, Befchlahaber zur Zeit 
bes Sonorius, Olymp. Theb. fr. 17. 19. 

Ἰόβιος, (6), d. lat. Iovius, |. B. ein Praefectus 
praetorii, Zos. 5, 47—49. — zur Zeit des Attalus, 
Zos. 6,8.9. — vgl. mis 5,4749, — ein Geſandter 
tes Gonftentin, 29ο. 6, 1. 

Ἴόβια, lat. == Ζεύς (Iovis), Build. 

Ἰόβουλα, Et. Albanicns, Ptol. 5, 12,4. 

Ἰοβουλήδας, (d), ein Avare, Menand. Prot. fr. 
28. 


Ἰογόρθας, a, (ὁ), = lat. Iugurtha, Ath. 5, 221, 
ο, Plut. Syll. 8.6. praec. reip. ger. 12, App. Lib.I — 
4, ὑ., D. Sic. 84, 57. 58. αχο. ο, 28 (hist, fr. Müll, 11, 
p. 22). ©. Ιουγούρθα. 

Ἰοδάμα, (N), Sigilint (d- 5. δε göttliche Sie⸗ 
gerin, [. Wieseler de nom. gr. in so, Ρ. 12), T. 
des Itonos u. Schwerer ober Priefterin der Athene mit 
einem Altar in dem Tempel zwiſchen Koronela und 
Alaitomenä, Paua. 9, 84, 3, Simon. in Et. M. 479, 
50, Tzets. Lyo. 355 u. 1206. 

Ἰόδδας (Ἰόλλας ἢ), ὄνομα xUpser, Buid. 

Ἰοδόκη, {. Bifilberge (d. θ. die die geis ober 
Pfeile bergende) Amajone, Taeis. PH. 178. 

sera, ης, Του. Ιόεσσα, 1. Viola (Beilchen, 
{. Wieseler de nom. gr. in so, p. 13. 16), Setäre, Luc. 
d. mer, 1%. 

“Iofa, Ιουλία 'I., Stadt in Bätite, Streb. 8, 
140. 

Ἰοΐυγοί, "Einfpänner, Boll zwifchen Kolchis u. 
Mäotis, D. Sic. 40,4. 

Ἰοθόρ, (6), hebt. Indecl., 5. Ios. 5, 2,8 Ἰόθοροε, 
ου, m. {nach Phil. agric. 10. mut. nom. 17 = ne 
00006), Merianite, Schwiegervater des Mofes, Alex. 
Pol. fr. 16 (Eus. pr. ev. 9,29), Suid., Phil. gig. 11. 
ebr. 10. mut. nom. 19. 

Τοκαλλίς, έδος, f. Albofledie (d. i. göttlich od. 
herzlich [ώδπ, f. Wieseler de nom. gr. in so, p. 12), 
Yungafrau in Leros, die göttliche Ehren genoß, διά. 
u. Phot. s. Meisayoldes. 

(„„——), του, (Eur. Phoen, 444) To- 
κάστη, (N), dor. (Eur. Phoen. 808, chor.) "Io 
in Arcad. 115 Ἰωκάστη (f. denfelben über den Ace 
cent); Bertfledie d. δ. die glängenb fhöne (f. Wie- 
seier de nom. gr. in so, p. 18), παῷ Eust. IL p. 
926, 21 Bertrada d. h. durch ihren Rath (ἱότητν) 
glängende oder gefhmüdte, 1) = ver hom. Επικάστη 
(Apd. 8, 5,7, Hesych. s. καλήν), T. tes Menoleus 
FM. u. Gem. des Devipus, Soph. Ο. Β. 950-—1285, 
δ., D. Sic. 4, 64, Paus. 9, 6.10, Antiph. 6. Ath. 6, 
222,b, Phil.ep. 1x, 258, Zen. 3, 08, Io. Ant. fr. 8, 
Suid. Sie tritt oft als Berfon In Etüden auf, fo 
bei Eur. in den PBhönicterinnen, Eur. Pboen. 12. 
Schol. — 1665, ö., u. arg., vgl. mit D. Chrys. or. 
17, Ρ. 248, 5. Karlinus, Arist, ı het. 8, 16, bei Strats 
rie, Ath. 4, 160, b, wurde namentlich von Silanion 
abgebildet, Plut. aud. poet. 8, vgl. mit quaest. conv. 
5, 1,2, u. gals überb. als Beifpicl unglüclicher Frauen, 
Antb, app. 102. — 68 war Spotmame der Mutter 
Des Severus, Herdn. 4, 9, 8. 2) T. res Debipus 
ron der Eurpganeia, Pherec, in Schol. Eur. Phoen. 
58. 


Ἰόκαστος, ου, b. Apost. 1, 88 "Ioxderros (v. 1. 
Ιόκαστος), b. Call.fr. 211 (Tzetz.Lyo. 45 u. 788) 
u. Schul. Od. 20, 6 u. Schol. Apost. 1,88 ᾿Ἰοκάστης, 
sw m, Ansbert (d.h. göttlich oder herrlich glänzend 


TGacoc 553 


oder gefhmüdt (f. Wieseler de nom. gr. in so, p. 
18), 1) &. des Aeolus, Gründer von Rhegium, Call, 
u. Apost. a. a. D., Schol. Od. 20, 2, Eust. gu Dion. 
Per. 476 (v. 1."Axaozos), D. Bio. 5,8. Sein Grab 
an ter Küſte Italiens, Heracl. Pont. fr. 25. 2) ©. 
dee Laios, Apost. 8, 1. 

Ἰοκλῆε, έους, m. Damer ὃ. ἱ. göttlich ober hert⸗ 
li berühmt (f. Wieseler de nom. gr. in so, Ρ. 14), 
1) Sohn des Amphiareos, Asclep. in Schol, Od. 
11, 826. 2) Anderer, Sohol. Eur. Phoen. 188. 
Aehnl.: 

—— m. 6, des Demolton aus Argos, D. Bio, 
9 9 

Ἰοκούρα ἢ Ἰονκάρα, St. in Arabia deserts am 
perfifchen Mixerbufen, Ptol. 5, 19, 4. 

Ἰόκριτος, m. Godemar d. i. für göttlich belannt 
ober erllärt (f. Wieseler de nom. gr. in so, p. 14), 
©. bes Tpkurg in Arfabien, Nie. Dam. b. St. B. s, Be 


zayidus. 
λάσα, pl. Meinersfeier, ein 88 in Theben 
ga Chren des Heralles (daher auch Ἡράκλθια genannt) 
u. des Jolaot, Schol. Pind. Οἱ. 7, 154. L 1,20. 4, 
118, Pbilem. lex, 105. 

oAdaa ποδία, D. Sic. 4, 29 auch Ἰολαεῖον, n., 
δ. Paus. 10, 17, 5 Ἰολάῖα χωρία, Meinern (f. 
Ἰόλαος), Landſchaft iu Sardinien, wo Jolass Heroen⸗ 
ehren hatte, D. Sic. 5, 15. Gw. D. Sie. 
4,80, u. 6. Strab. 5, 225 ’IoAaels, Bergbewohner in 
Sarvinien, bie fpäteren 4ιαγησβεῖς. 

Bas, m. Meiners (f. ἀόλαος, vgl. wit 

Lob. paral. 229), Thebantr, a) Feldhert bei Diantinee, 
Αα]. v. h. 12,8. db) Pythionike, Paus. 10,7,8. ©. 
IoaAldac. 

Ἴόλαος, („„-.), ev, νου, (Hes. sc. 78, Eur. He- 
racl. 287. 647, Nonn. 25, 211) Ἰόλαα, (0), (urfpr. 
digamm., dab. das FIOAFOM auf einem Aeginet. 
Gefaͤß in Welcker's U. Dentm. 8, 6 p. 257 u. 
EIO4EOZ auf einer Bafe, f. Gerhard Annal. d. Inst. 
ıu, Ρ. 102, n. 882), att. ᾿Ἰόλεως, sw (Suid., Plat, 
Eutbyd. 297,d, ö. Eur. Ἡοταοὶ. 125, Plut. Pel. 18, 
Luc, amor. 2. d. deor. 5, 2. Phalar. 1, 8, Them, or. 
24, 0.24.28, Philostr. vit.A,7,10,8yn.289, Palaepb. 
89, 6, doch 46, 2 ficht Ἱόλαος, u. Insor. 4, 7659 
Κιόλεως, endlich fagte man auch Ἰόλας, αι το. Pind. 
N. 8, 63, Plut. Alex, 74. 77. x oratt. Hyper. 22, 
Meiner d. ἱ. mit gewaltigem Volle od. Heere (an⸗ 
ders Terent. Maur. de syllab. p. 2897 ed. Putsch., ber 
es Blaue, eigtl. Veilchen erklärt, f. Wieseler de nom. 
gr. in so, p. 15), 1) ©. des Spbilles u. der Auto⸗ 
mebufa, Stiefneffe u. treuer Waffengefährte des Heta⸗ 
tlee, Hes. se. a. a. O. u. fr. 5. Paus. 9, 40, 6, Pind. 
P.11,92. L.1,21.4(8),89. 6, 12, Eur. Ion 198 u. 3. 
Archil. fr. 118, Nonn. 25, 201, Qu.Sm, 6, 216, Paus. 
1, 40, 10-8, 14, 9, ὅ., Ath. 9, 892, e, Arist. mir. 
eud. 100, D. βίο, 4, 11---δ, 15, ὃ., Apd. 2, 4, 11---θ, 
1, Plut. amst. 9, Zen. 5, 66. 6, 26. Diog. V. ὃ, 49. 
Er u. feine Begleiter, οἱ περὶ τὸν Ἰόλαο», D. Sic. 
4,88. Er war wegen feiner treuen Anbänglichleit an 
Seralles faſt fprigw., Plat. Phaed. 89, ο u. Schol,, 
u. wurde häufig mit Hetakles zufammen auf einem 
Altar verehrt, Plut. frat, am. 21. Dan verehrte ihn 
überh. als Heros, Pol. 7, 9, D. Sic. 4, 24, Suid., u. 
zwar befonders in Theben, wo er fein Grab und ein 
Heroon. ein £uevos, ein Oymnaflon u. Stadion hatte, 
Pind. Οἱ. 9, 149, Arist. in Plut, Pel. 18. amat, 17, 
Arr.An.7,7,8, Paus. 9.28, 1, vgl. mis Pind. P. 9, 


8 


554 Ἰολεισῖται 

187, außerdem in Athen, Paus. 1, 19, 8, in Tegea, 
Paus. 8. 45, 6, u. in Sardinien, Paus. 10, 17, 4. 
Man ſchwor taher bei ihm, „Tor Ἰόλαον, Ar. Ach. 
867, bildete ihn ab, Paus. 5, 8, 8. 17,-11, u. Euri⸗ 
pides brachte ihn ale Ῥετίοα in feinen Heralliden auf 
die Bühne, indem er ıhn bald Ἰόλεως, f. oben, bald 
Ἰόλαος nennt, Eur. Heracl. arg. u. 80—845, vgl. mit 
Plut. Stoic. absurd. 2. 65. loldie. 2) Macebonier, 
a) Feldherr, Thuc. 1, 63. db) (Ἰόλας), ©. eines An⸗ 
tipater, Mundfchent Alexanders, Piut. Alex. 74. 77. 
x oratt. Hyper. 22, Suid. s. Αντίπατρος. b. Art. 
An. 7, 27, 2 Ἰόλλας, gen. a, u. D. Sic. 19, 11 
gen. Ἰόλλου geſchrieben. 3) Arzt, Galen. 18, p- 867, 
Cels. 5, 22,65, Plin. 20, 18, 76 (wo er Iollas heißt). 
Schol. Nic. Ther. 688. — ein Botanifer aus Bithy⸗ 
nien, viell. derfelbe, Epiph. 1, 8, Diosc. praef., Poll. 
4,55 (Ἰόλλας, a). — ein Augenarzt, Gruter 684, 
2. 4) ν. 1 für Ιούλιος in St. B. ο. Ιουδαία u. 
für Apelles, Schol. Nic. ther. 521. 6) auf Inser. 
Acarı. Inser. 888. ©. Ἰόλλας u. Ἴλας. 

Ἰολεισῖται, pl. Bolt in Arabia Felix, Ptol. 6,7, 
22. 

ἸἼόλη (3), (9), b. Hes. fr. in Schol. Soph. Trach. 
268, Callim. ep. 6 (Anth. app. 46) u. Suid. auch 
Ἰόλεια (»» -.), Viola, δεί (ο Lob. path. 191) 
od. Ellin (woraus das deutſche Helene fon im 
9. Jahrh., f. Wieseler de nom, gr. in so, p. 16), 
1) T. des Gurytus ron Dedhalla in Eubda, Geliebte 
des Herafles, Soph. Trach. 881—1220, ὅ., Apd. 2,6, 
1, D. Sic. 4, 81. 87, Plut. parall. 18, Ath, 18, 560, 
6, Zen. 1,88, Pherec. in Schol. Od. 21,28, Herod. 
in Schol Eur. Hippol. 545 u. b. a. St. 2) Name 
einer Sklavin, Prop. el. 5 (4), 5, 35. 

Ἴδλια, τα. Inscr. 8, 5800, Sp. ©. Ἰόλαος. 

Ἴδλλας, α u. D. Sic. ου, 1) --- Ἰόλαος, w.f. 2) 
Inser. 22214, 6, Add. ὃ, 4579, η. 

Ἰολλάσιος, m. Meiners, Dannsen. auf εἶπετ ly⸗ 
diſchen Münze, Mion. ıv, 27. 

Ἴδλληε, KA. Μαρχέας, Inser. 8, 4880, b. b. ©. 
Ἱόλλας. 

Ἰολλίδανς, m. = TI ολαῖσ. ας, w. f. ⸗ Feldherr der 
Thebaner bei Mantinea, Plut rog. apophth. Epamin. 24. 

Ἰδμνιον 77 Tonvvov, St. an ber Kuſte von Maurit. 
Caesar., j. Aigier, Ptol.4, 2, 8. 

"Iov ὄρος, n. Blaue Bebirge tim fühweflichen 
Libyen, Ptol. 4,8 (9), 6. 

Ἴονδα, n. Blauen(?), fefter Ort in Jonien, D. Sic. 
14, 99. 

Ἰόνη, f. = ᾿Ηϊόνη, w. ſ. 

Ἰόνιος (T), ία, ep. ίη, τον, body (App. prooem. 
8) auch bloß Ἰόνιος, νον, Blauerfee (vgl. ἔονοβό- 
στρυχος in Et.M. 428. 18, nach Aesch. Prom. 889, 
Apd. 2, 1, 8, Eust. zu Dion. Per. 92, St. Β., Et. Μ., 
Schol. Pind. P. 8, 120 aber nach der Jo benannt, nad 
Eust. a. a. D. u. St.B. nach einem Italiſchen Ἱάων 
od. "Toy, od. παΦ Archem. in Schol. Pind. a. a. 3). 
πα ᾧ darin umgekommenen Jaonern. nad) Anderen dagegen 
von einem Süyrier Ιόνιος, Blau (?). f. Theop. in 
Schol. Pind., Eust. a. a. DO. u. St. B., den App. b. 
eiv. 2, 89 gu einem ©. bes Dyrrhachus, Tzetz. I.vc. 
631 zu einem Sohn des Abriss macht. dab. εὐ ep. 
Diod. 11, 624 ’Iovfoso Φάλασσα hit), gew. mit 
χόλπος, u. bier meift gleich dem Joniſchen u. adria⸗ 
tifhen Meere, u. alfo fih weiter Παν Norden 
erſtreckend, fo daß das adriatifche nur ein Theil deſſel⸗ 
ben war, wie denn auch weder Her. ποῶ Thuc. das 


Ἱόπη 


letztere kennen, f. Scyl.14, 27, Strab. 7, 816, Mare. 
per. mar. ext. 1,7, St. Β. s. v. u. 6, ἔσερου (nıh 
Hecat.), Ἱστρία, "Pdßa, Καυλικοί (πα Hecat.) 


“Ράβα, Eust. Dion. Per.92, Harp., SohoL ΑΡ. Rb. 4, 


808, u. vgl. Her. 6, 127. 9, 92, Thuc. 1, 24 (D.Hal 
eomp. 4. Thuc. 12), D. Hal. 1, 28, Luc. amor. 6, 
Palseph. 21, 3, Apd, 2, 5, 10, Strab. 3, 1387, 833, 
fr. 67, ὅ., Hän.8, 1,5, D. Cass. fr. 42, Suid., EL M. 
18, 56. Man fagte auch ὁ κόλπος ὁ ’Iöv., Strab, 
6, 259, App. Ill, 7, od. nannte es ad) Ῥέας «όλπος, 
app, prov. 4,65 u. Schol. Aesch. Prom. 886. Nicht 
felten fagte man auch bloß ὁ Ἰόννος, Thuc. 6, 30, 
Scyl. 26 (wo cod. falfc ᾿Ιώννος hat). 27, Arist. pol 
4,4. 7,10, Theophr. h. pl. 8, 11,8. ο. pl. 4, 2,2, 
Aeschin. ep. 10, 9, Lys. 5. Harp. s. v., Scvon 
188, ep. Tbeset. x, 16, Strab. 7, 817, App. II. !, 
Luc. Herm. 28. Phal, 2, 4. 7. Tox. 19. bis «ος. 27, 
Themist. or. 8, p. 105. or. 84, ο. 36, Charit. 8, 3—$. 
6,8. 8,8, Schol. Αρ. Rh. 4, 808 u. Eust. 3x Dion, 
Per. 9%. — Berner tommt (d) Ἰόν. πόντος, στ. 7, 
20, Eur. Tro. 225. Phoen. 208, ΑΡ. Rh. 4, 503, 
Antp. ep. ΥΠ 498 u. Antb. app. 248 vor, od. (το) 


Ἱόνιον πέλαγος, Strab. 7, 829, fr. 6, Phil ep. τι, 


261, St.B. s. Πευχέτιοι, Agathem. 1, 8, Hesych, 
Suid., Et.M. 780,48, u. τὸ πέλ. τὸ Ἰόν., Heliod. 
6, 17; doch bezeichnete man hiermit auch das Merr 
von ®aza bis Acgypten, Eust. gu Dion. Per. 92, δι. 
B.; od. e6 hieß Πονία (In) Φάλασσα, Pind. P. 3, 
121, Nonn. 48, 296, Eust. gu Dion. Per. 95, u. ’Ic- 
ννος Φάλ., App. prooem. 8, Σόν. πόρος, Pind. N. 4, 
86, Pol. 2, 14. 5, 110, Scymn. 861 (Dion. Per. 487 
ν. |.), πορθµός, ΑΡ. Rh. 4. 980, Themist. or. 1, p. 
6, u. bloß poet. Ἰόν. πόντιος µυχός, Aesch. Prom. 
889, Iovin (ἄλμη), Dion. Per. 94, u. ἅλς, Pind. N. 
7,95, ΑΡ. Rb. 4, 269. 680, Nonn. 8, 274, Ἐόνεον 
xöue, Leon. ep. Τ11, 506. 
όνιον, m. Bildhauer (?), Inser. 8, 6818, 7, Sp. 

Tovis, Schol. Aesch. Pr. 900, Sp. 

’Iovös, Tz.Chil. 10, Sp. 

Ἰόντιοι, pl. Bolt in Numidien. Ptol. 4, 8, 21. 

Ἰοντώρα, (N), Stabt der Galatier, D. Sie. 34, 


Ἰοξεῖα, f. Baltfwind (bie kede, ſchnelle 


Ὀξεϊῖα), Amazone, Tizetz. PH. 179. 


Ἰόπη, (7), (vv), Blaue d. i. Blauange oder 
Biola (f. Wieseler de nom. gr. inso, Ρ. 10 u. Et. 
M., wo e6 mit Αἰδιόπη verglichen wird), 1) Z. tes 
Aeolus, Gem. des Kepbius, παΦ welcher die St. Jepe 
benannt fein foll, St. B., Eust. gu Dion. Per. 910. 
2) T. des Iphikles, Gem. des Thefeus, Plut. Thea 
29 u. viel. Ath. 18, 657, a, wo ἵππη ficht, u. Prop. 
ei. ὃ (2), 28, 51. 8) Frauenname auf einer Vaſe b. 
Gerhard in Amm. Just. arch, v.11, n. 840; Inser. 2, 
3111. 4) Plauen od. Schwargburg, in Bali« 
flina (Phönigien), |. Jaffa, los. arch. 9, 10, 2—ı7, 
11, 4, 8. b. Τά, 1,2, 2—8, 9,5, d.. D. Sic.1,81— 19, 
98, ὅ., Strab, 1,48. 16, 769, Dion. Per. 910 n. Eust., 
Tzetz. Lyc. 886, Apost.15, 84, Suid., St. B. ο. ν. 
u. 5. Απολλωνία u. 4ώρνιον. Man fagte aber aud 
Ἰοπία u. Ἰόπενα, St.B., u. Ἱόππη, Ptol.5, 16, ”, 
Antig. Mir. 166, Paus. 4, 85,9, N, T. act. ap. 9, 36— 
48. Em. Ἰοπηνοί, Ios. 18, 5,10, ot. Ἰοπίτης, St 
Β., u. von Ἱόππη Ἰοππίτηςα, St. Β. 5. 4ἷθαλς, 
von Ἰόπεια aber Ἰοπεύς, Ἰοπείτης, u. fem. ᾿1οπίς, 
St.B. Adj. Iopica, Plin, 6, 14, 15. 5) Stadt iz 
Theffalien, St. Β. (Nach Hesych. foll ἵόππα auf 





Ἱόπομπος 


inen Kreuzweg bebeutet haben, dann würbe Ἱόππη, 
m überhaupt griechiſch, aͤhnl. unſetm Wegſcheid 
ein. 

Ἰόπομποε, m. {. L für 4ινόπομπος (Mileſier), 
dion. 111, 164. 

’Iowwis; f. $rauenname, Wesch. u. Fouc. 88, K. 

Ἰόρ, (9), δ. Suid. u. Et. M. ο. Ιορδάνης “Iop, 
ine der Quellen des Sorbanes, Plut. u. Philost. b. Io. 
0. Ant. fr. 10. Davon (d) ᾿Ἱοράτηε (ποταμός), 

end. 

Ἴόρας, a, (τὸ ὄρος), Gebirge in Gallien. j. Jura, 
jtrab. 4,208. ©. ’Iovupdasog u. Ἰουρασσός. 

Ἰορδάνηε (»-----, f. Anth. 1, 47 u. Prodrom,, 
gl. mit Lob. path. 188), ου (f. Et. M.), (0), b. 
?aus. 5, 7, 4 "Iöpdavos, 1) (ὁ — ποταμός), Fl. 
n Judäa, Ἱ. El Scharieh od. EI Arden, Pol. 5, 70, 
.os. arch. 1, 10, 118, 18, 8. db. Iud. 1, 21, 8 
—8, 10, 7, Ptol. 5, 15, 9--16, 10, ὅ., Strab. 16, 
’65, Plat. u. Philost. in Io. Ant. fr. 10, St. Β. ο. 
Aßün— Πανία, ὅ., Paus. a. a. D., Suid., Anth. 
1, 62, tit., Plin. 5, 14, 16, N. T. Matth. 8, 54, 25, 
3. Bon den gwei Quchflüffen Heißt der cine ὁ u 
κρός, |. Tell el Kady, Ios.arch. 8,4,4. b. Ind. 4, 1, 
ἱ, u. der andere, der arabiſche Baniasfluß, d μέγας, 
[os.b. Ind. 4, 1, 1. Adj. davon if Ἰορδάνειος, Et. 
M. 189, 46, |. B. ῥεῖθρα, Suid., od. Ἰορδάνιος. 
2) Mannsname, 3) ©. des Joannes, Gonful (470) 
anter d. Kaifer Leon. Io. Ant. fr. 206. 208. b) Nili 
spp. 8, 127. (Auch Iornandes heißt im Cod. Am- 
bros. u. fonft Iordania.) 

Ἱόρτιος, m. das lat. Fortius, ein Schmeichler 
des Mäcenas, Plut. δ. Suid. s. v. u. a, Εγγώνιος u. 
θῶπα. 

”Iog (vv), ου, in An.stad. mar. magn. 284 Tos, 
'n), Blauen od. Schwargau (nad St. B. von Jo⸗ 
nern bevölkert u. benannt), 1) eine der Heinen Epos 
:aden (St. B. fälſchl. der Cycladen), j. Nio, mit einer 
Stabt gleiches Namens (Prol. 8, 15, 28), u. dem Grabe 
ı. Dentmale bes Homer, deſſen Dutter, fo wie er 
elbſt hier geboren fein follte, Paus. 10, 24, 2, Scyl. 
78, Arist. in Plut. Hom. νι. 1, 8, Piut. Sert. 1, 
jtrab. 10,484, Dion. Call. Hell, 147, An. stad. mar. 
nagn. 278, Alc., Antip. ep. VII, 1. 3. Anth. xıv, 
;5. Plan. 296. Sie hieß früher Φοινίκη, St.B. u. 
>lin. 4, 12,28. &w. "Inras, sg. Ἰήτης, Paus. 10, 
4,2, Δε]. η. an. 2,6, Plut. ν. Hom. 1, 4. 2,2, St. 
3. 5. v. u. 5. Βορυσθένης, Procl. chrest. 1, Inser. 
58, doch in Cram. Απ. Par. 2, 228 auch Ἰωνῖτα», 
) Et. in Lydien, St.B. 

Ἰόσαιφοα, ου, m. Inscr. 8,5866, 8, wo L. Re- 
iier in Rec. archiol. x (1854) p. 541 Κοαίφον 
ich. ©. Ἰωσήφ, Sp- 

"Iorden, f. = Ιωτάπη, w. ſ., Hierocl. p. 709, 
L 
Ἰονβάλ, m. her. indecl. Gigenn., Hesych., f. Ge- 
es. 4, 21. 

Ἰούβαε, α, m. — Ἴόβας, w. f., K. von Numis 
ien, 6. des Juba, Strab. 6,288. 17, 828840, ὅ., 
. fein Vater, Strab. 17, 829. 

Ἰουβενάλιοφ, (6), der öm. Name Iuvenalis, 
uid. 

Ἰουβεντῖνος, m. d. Tat. Iaventinus, Truppen⸗ 
ührer unter Chosroes, Ioann. Epiph. fr. 3. 

’Joußivruos, Inscr. 8, 8898, f. Εονέντιος, Sp. 

"Iovßravös, — Ἰοβμινός, w. fe, Niceph. Chro- 
ıogr. p- 402 (750). 


."Ioußaioc 555 


Ἰούβιοε, m. (d. lat. Iovius), Jreund tes Pom⸗ 
peins, Plut. Pomp. 65. 
’Iovßtras, bei Antiochia, Thphn. 106, 20, Sp. 
Ἰούβολον, f. Ἰούολλον. 
Ἰούγατον χωρίον, in Syrien, Sozom. 6, 34, 


Sp 
Ἰουγγαρία, f. St. ber Indigeten in δει Pyrenäen, 


Ptol. 2, 6,78. Dazu: 

Ἰουγκάριον πεδίον, (τό), Biefenthal (f. 
Strab.), das Binfenfelb in den Pyrenäen (Hisp. 
Tarrac.) bei der St. Ιουγκαρία (It. Απ), |. June 
quera, Streb. 8, 160, Eust. Il. 1, p. 191. 

"Iooyxos, m. lat. Iunous, ein Römer, Plut. Caes. 
2 (v.1. Iunius). 2) Philoſoph. Phot. cod. 167, f. 
"Iodyxog. 

j —— b. D. Case. F 89, 5 u. Io, 
nt. fr. 64 auch ου, App. Ib. 89 (ὁ 
Jugurtha, König von Numibien, —— a, 

Mar. 7—82, 8. Ο. Gracch. 18. ©. Ἰογόρθας, 

Ἰουδαδαῖοι, pl. Volt im weftl. Aethiopien, benannt 

nad Ἰονδάδας, m. dem Sohne des Rhegmos, Ios. 1, 
‚2. 

Ἰουδαία, (ή), in Inser. 4, 9916 ΕΙουδέα, (über 
den Accent f. Arcad. 98, 6; nach Claud. Iul. 6. St. B. 
nad tinem griech. Οἶδαῖος benannt, richtiger nach 
A. hebr. nah Judas), 1) urfpr. der Landſtrich ber 
Stämme Benjamin, Jude u. Levi in Paläftina, vgl. 
Arist. 5. Ios. ο. ΑΡ. 1, 22, umfaßte εἰ durch Erobe⸗ 
rungen, Ios. 18,11, 8, fpiter u. befonders zur römifchen 
Kaiſerzeit au) gang Samaria u. Galilka (von denen es Το». 
arch. 12, 11, 4. db. Iud. 8,8,4u.N.T. Ioh. 4,8. 7, 1. 
act.ap. 9,81 gefchieben if), ja ſelbſt bisweilen Beräa 
mit und it = Παλανστένη, Pol. 5, 16, 1 vgl. mit 
Ριο]. ὅ, 16,6—8, 20, 1, d., f. Strab. 16, 749765, 
D.Sic. 40, 8, D. Cass. 87,16. 47, 28, St.B. s, v. u. 
κ. Ayva — Φασαηλίς, Plut. Pomp. 89. 45. Galb. 
18. Oth. 4, Lysim. b. 198. ο. ΑΡ. 1, 84, Arist. in Eua. 
hist. eccl. 4,6, ΑΡ. b. Ios. ο. ΑΡ. 2, 2, Marc. per. πι. 
ext. 1,9, Nic. Dam. δ. Ίος. 14, 1, 8. val. 14, 6, 1 - 
14. 8,1, ὅ., Phil.leg. ad Caj. 80, N. T. Marc. 18, 14, 
u. ſteht = οἱ Ἰουδαῖοι, Ios. b. Ind. 1, 83,6, N, T. 
Matth. 8,5. 2) die Sübin, N. T. act. ap. 24, 24, 
Phil. in Flaco. 11. ad Caj. 87. 88. 

Ἰονδαίζω, nach der Zuden Art denken, ihre Sitten nach⸗ 
ahmen, Plut. Cic.7, N. T. Galat, 2, 14. 

"IovSalndev, Adv. von od. aus Jubäa, Nonn. par. 
4, 251. 

Ἰονδαϊκός, ή, όν, jũdiſch, 3. B. ἐντρέχεια, Strab. 
17, 800, γένος, Phil.leg. ad Ομ]. 80, µοῖραι τῆς πό- 
λεως (Alexandtia), Pbil. in Flacc. 8, πολιτεία, Phil. 
leg. ad Caj. 28, βίος, D. Cass. 68,1, uüdos, N. T. 
Tit. 1, 14, Ἱστορία, Porph. abst. 4, 11, als Beiname 
der Soldaten des Veſpaſian, D. Case. 66, 7. Subst. 
τὰ ’Iovdaixd, jüdifche Verhältniffe, Plut. Is. et Os. 
81, Phil. in Είδος. 10. Adv. Ἰουδαϊκῶς, auf jüs 
diſche Art, N. T. Galat. 2, 14, u. Ἰουδαιμκώτερον, 
Thphn. chrn. 24, 11. 

"Iovdatos, afa, αἴον, (T), 1) Adj. 7 χώρα or. 
γῆν N. Τ. Marc. 1, 5. Ioh. 8, 22, ὅροι, Crin. ep. vıı, 
645, ἔθνος, Phil. leg. ad Caj. Bl, οἰχήτορες, ebend. 
30, ἄνδρες, 198. arch. 11,5,7, ἀνήρ, los. ο. ΑΡ. 1, 
22, γυνή, Ν. Τ. act. ap. 16, 1. 2) Subst., 9) Iov- 
daios, ein Jude, ein Arzt, Luc. Tragod. 178. — 
Arist. u. Hecat. b. Ios.c. ΑΡ. 1, 22 u. los. arch. 17, 
12,1, vgl. S. Emp. ὑπ. 8, 223, D. Cass. 68, 82; vers 
ächtlich: Plut.Cic. 7, vgl. mit N. T. Bom. 2,28. 19. 


556 Ἰουδαῖος 
b) Ἱουδαῖον, die Bewohner Palaſtinas, — Ἔβραῖου, 
Ίο». 1, 6, 4, Char. 5. 8ὲ B. 8. Εβραῖοι, od. —'Idov- 
αἴοε, Ael.n. an. 6, 17, nad) Ios. ο. ΑΡ. 1, 23 = Κα- 
ανοί, f. Pol. 16, 89, D. Sic, 1, 28—40, 8, d., Strab. 
16, 786—765, Piut. Pomp. 45. Oth. 15, 6. superst. 
8. αι. οὐΏγ. 4, δ, 1. 3, D. Cass. 87, 16—68, 82, δ., 
App. 875, 50. Mithr. 106, Nic. Dam. fr. 5 u. b. 1ου. 
16, 2,4, ὅ., Anast. ep. xv, 28, Hecat. u. Hermipp,, 
Ῥ. los. ο. ΑΡ. 1,22. 2,4, u. Phot. 880, e, Alex. 
Pol. δ. Eus, pr. er. 9, 17, Jos. u. Phil. ὅ., A., 
insbef. a) οἱ «λεξανδρεῖς Ἰουδ., Phil. Flacc. 7, 10, 
vgl. mit Ios. arch, 14, 7, 2. ο. ΑΡ. 3, 4 u. App. b. 
civ. 2,80 b) οἱ κατὰ Κυρήνη» 1ονδ., D.Cass. 68, 
82, vgl. mit Strab. δ. los. 14,7, 2. ο) Neapolit., Proc. 
Go. 1,8 ez. 10. d) mit dem Artikel bie Glieder des 
hoben Rathe, N. T. Ich. 1, 19—18, 14. act. ap, 
23, 20. 

Ἰονδαῖος, m. ©. de Typhon, Stammvater ber 
Juden. Plut. Is. et Os. 81. 2) v.1. für θὐδαῖος, St. 
B. ο. Ιουδαία. 8) Burg an der Donau, Proc. aedd. 
4,6 (289, 28). 

Ἰονδαιόφρων, ovos, m. u. f. jübifch gefinnt, Thphn, 
782, 18. 

Ἰουδαῖσμόε, (d), das Sutenthum, Maccab., ind 
befontere der Eifer für die jübifche Religion, N. T. Galat. 
1,18. 14, 

Ἰονδαϊστί, Adv. auf jũdiſch, τσκ. 

Ἰουδακίλιος, m. Γάεος 'Iovd., das lat. Iudaci- 
lius, Anführer der Staler, App. b. eiv. 1, 40. 

ούδας, gen. meift α ([. Et. M. 779, 21), nom. auch 
Ἰούδης, Ios. b.Iud, 5,1, 2, u. gen. ου, Ios. b. 1πἀ. 
8, 19, 2, (6), Gottlob C(Hebr. Iehudah, [. 1ου. 1, 19, 
8, nah Hesych. u. Pbil. somn. 1, 7 έξοµ σις 
Φεοῦ, f Phil. leg. all. 1, 26. 2, 24. mut. nom. 28), 
bebr. Name, 1) S. Jacobe, Το. 2,8, 8—7,4, δ., N. 
T. Matth. 1,2 Luc. 8, 88, Phil. ebr. 28—profug. 27, 
5. Bon ihm beißt ein Stamm der Juden ἡ Ιούδα 
φυλή, Ios.5,1,22—7,18, 1, ὅ., St. B.s. Βήθλεμα, 
auch wohl bloß ἡ Ἰούδα, Ios. 5, 1,22, ähnl.y7, πό- 
Ass oder οἶχος Ιούδα, Ὁ. & Land u. f. w. ber 
Mitglieder des Stammes, N. T. Matth. 2, 6. Luc. 1, 
89. Hebr. 7, 14. 8,8. 2) mit dem Bein. d Maxxa- 
αἴος, Ios. 12, 6,1—11,2. b. Iud.1,1,8 u. ff., εἁ 
Ιούδα, die Partei bb. Sache deſſelben, Jos. 13, 10, 8. 
8) 6. des Serivbius, Ios. 17, 6, δ. b. Ind. 1, 88, 2. 
Er u. feine Partei, οἳ περὶ τὸν Ἰούδαν, Ios. 17, 6, 
2. 4) Andere δ. Ios,, Ios. arch. 5, 13,2. — 11, 4. 3. 
— 11, 7,1.— 19, 8,7. 18, 11,2. — 17,10, 5. — 
18, 1, 1. — b. Ind. 2, 21,7.— 6,1,8. — Τ, 6, ὅ, ὃ. 
5) ©. Jacobs, Ἀροβεί, N. T. Luc. 6, 16. 6) mit d. 
Bein. Ἰσκαριώτης, N. T. Matth. 10, 4. Ioh. 6, 71. 
Lue. 6, 16. 7) mit dem Bein. Βαρναββᾶς, N. T. 
act.ap. 15, 22. 8) ὁ Taisdalog, N. T. act. ep. ὅ, 
87. 9) ein Damascener, N. T. act. ap, 9, 11. 10) 
Andere. N. T. Luc. 8, 80 u. 8, 26 (wo Ιώδας ficht). 
11) ein Geſchichtſcht. zur Zeit des Severus, Euseb. h, 
eccl. 6, 7, Niceph. 4, 84, Hieron, cat. script. ill. 9.63. 
12) 8. von Mauritanien, Thphn. 817,17. 18) Ans 
derer, Inser. 4, 9918. 

Ἰονδήθ, f. indecl., hebr. Srauenn., Suid. 

Ἰουέντιος, Inser. 8, 4716. col. 2,14, v, Add,, f. 
Ἱουβέντιος, Sp. 

Ἰονοερνία, (ή), bas lat. Hibernia, die Infel Ire 
land, Ptol.2,arg. u. 2,2, 1—8, 18,4, 6., Marc. per. 
mar. ext. 1,8-——2,48, d., St. B. &inw. Ἰονέρνιοι, 
Ptol,2, 2, 7, b. St. Β. ᾿Ἱονερνιάτηε. Adj. Ἰονέρ. 


Ἰουλία 


vıos, Ptol. 2, 3, 7, m. Ἰονερνικὸφ ὠκεανός, Marc. 
p. mar. ext. 3, 43. 44, mit einer Stadt Tovepric, 
Ptol. 2, 2, 10. 8,8, 4, od. ’Iowipvy, St. B. Ginm 
"Iotepvor, St.B, 

Ἰουδοθγγοι, (0), gothiſches (Tcihifhee) Bol, 
Dexipp. fr. 24, Suld, s.v. u. s. ἑπόντων ο. 

Ἰούκα, Ort in Afrite (Kanngless. Ζάκαπα au 
Komm) Ῥτου, Ὁ. V. 1, 16, Sp. 

ουκάρα, f. Ἱοκούρα. 

Ἰουκίλλιοα, m. Toon. Podyas, Römer, — lei- 
lius, was Ood, αι, bat, D. Hal. 7, 26. 

Ἰουκούνδα, f. d. lat. Jueunds, Insor. 3, 8781. 8, 
6725, Sp. 

Ἰουκοννθιαναί, (a}), Ort, Proc. aedd. 1, 11 (207, 
4), Thphn. 858, 7, Sp. 

"Iotouvßos, m. d. lat. Iucundus, 1) einer der 
Reibwächter des Gerobes, Ios. 16,10,8. 2) Inser. 2, 
2582,b, Add., I. Turranius, Inser. 2, 8450. B, 6552. 

Ἰούλα, f. Gtobt in Arabia Felix, Ptol. 6, 7, 
87. 

= Ἰουλίηος n. Ἰούλνος, w. f., Die 
nat im Πείπα[. Kalender, fr. b. Dubeis. 

Ἰουλαῖε, m. Grufianer, Benennung ter Römer 
von Julus od. Julie. δρ. Ἰουλεύαε, Tem. ᾿Ιουλιάς 
π. Ἰονλία, St B. Bel. Arretini Iulienses 5, Plin. $, 
8,8. 

Ἰουλία, (ή), Imsor. 4, 9694 ᾿Ἐουλέη u. Inser. 4, 
9685 Εἰουλία, 1) röm. Frauennamt, a) IR. des Un 
tonius, Plut. Ant. 2, D. Cass. 48, 15, App. b. eiv. 6, 
63. 69. db) Gattin des Marius, Plut. Mar. 7. Caes 
1.5. c) 7. GCäfers, Gattin des Pompejus, Plut 
Pomp. 47—70, δ. Caes. 14—56, d. Cat. min. 81, 
App. b.civ. 5, 72. d) (2ivia), Gem. des Gäfer Um 
auftus, Kos. arch. 16, 5, 1—18, 2,2, 5. b. Iud. 1, 28, 
6—2,82,6, 6. e) T. des Drufus, D. Oaas. 58, 21. 
60,18. f) T. des Gäfar Augufus, Gem. des Ugrippe, 
Plut, reg. apophth. s. Oaes. Aug. 9, D. Cass. 47, 8. — 
55, 9, Nic. Dam. fr. 8, f. dıov/a. g) T. des Timm, 
D. Cass. 67,8. h) Schweiler bes Galigula, Ios. 19, 
4, 8, Iovä. Jovfäin(Livilla), D. Cass. 60,4— 61,10. ὃ. 
i) Gattin des Geverus, Ιουλ. ἡ 4ὐγοῦστα, D. Cam 
75, 15. 76, 16, Said, mei bloß Ἰουλέα gemenat, 
Herdn. 4, 18,8, D. Casa. 74, 8— 78, 24, ö., bic 
and) bloß ἡ 4ὐγοῦστα, D. Cass. 77,2; Inser. 1775 
Ἰουλία Ἡρα Σεβαστή. k) Ἰονλία Πούλχρα, 7, 
des Bapirius Tolouler, Plut. parall,28 }) Ἱουλ Mo- 
Φεστίνα, Freigelaſſene aus Rorfioli, Phleg. Trail fr. 
29, 8. m) eine Andere, N. T. Bom, 16, 15. n) aui 
Emyma, Spon Miscell.x,n.90. ο) Mitylene, H 
roide, Vise. Iconogr. gr. 1, p 818. pl. 87, n. δ. — 
Fem. zu Ἰούλκος, w. ſ. 2) GStäbliname, 9) St Bhry 
giens. Ew.’TovAsste, Barthelemy numism. anc. p. 264. 
b) römifche Bezeichnung bes ägypt. Alexandria. St. B. 
s. Αλεξάνδρεια. ο) fpäterer Name der Stadt Aas- 
darsıa in Italien, St. B. ο. 4αιδάλεια. A) ᾿Εονλία 
Ἴοζα, Iulia traducte, ©t. in Hisp. Baetica, Sireb 
8,140. e) Ἴουλ. Καισάρεια, Infel mit einer Stat 
gleichen Namens bei Maurit. Caos., Ptol. 4, 2, 35 ο. 

chol, f) Ιουλία 4ίβυχκα, St.in Hisp. Terrac. beis 
j. Puigcerda, Ptol. 2, 6, 69. g) Ιουλία Meorsikc, 

&t. der Turbetaner in Hisp. Lusitania, Ptol. 2, 5,5. 
h) Ἰουλία ἀγορά, Inser. 8,4040, 1,20. i) — Ba- 
σιλική, Inser. 8, 4040, ΥΠ, 2. k) Ἰούλια, ΄4λπει, 
Sozom. h. ᾱ, 7, 22. 8) Ιουλία ἡ ἑταρρία, κ. ı 
Clementis Iulia, mit einem Tempel, D. Cass. 44, 6. 
4) Ιουλία φυλή, eine Tribus in Rom, ga Ehren ο 


Ἰουλιάδης 


fuguftus fo benannt, D. Cass. 44, δ. 51,20. 5) Too- 
sa σέπτα, die Schranken der Gomitien in Rom. D. 
ass. 68,28. 6) Ἰουλία, ἐμβολαί, das lat. Rostra 
ulia, αμῶ Rostra nova, bie won Julius Gäfar er⸗ 
aute Rebmerbühne vor dem Tempel des Julius Gäfar 
uf dem röm. Forum, D. Casa. 56, 86. 

"IovAudöns, (6), Sünden ob. Οὐλιάδης, 
δεἰίπιαπα, 1) Rhodler, Acschin. ep. 5, 1. 2) Theba⸗ 
ıer, Insor. 1590 (wo Keil Οὐλιάδης vermuthet, f. 
ΏβοΓ. boeot. 64). 

Ἰουλιάνα, ας, {. Gem. des Areobindus, Eust. Epiph. 
r.7 (Malal. 898), Thphn. 248, 7. Achnl.: 

Ἰουλιανή (-— vv), f. Baiferl. ὅται in Konflane 
inopel, u. Andere: Christ. ep. 1, 10---17, 8. — Euseb, 
. 6. 6, 17. — Inser. 4, 9172. 9888, — 2, 2882. 
850, b,Add. 8, 8864. plur. 8, 4196. 

"IovAı4dvaos, Tzetz. Chil. 1, 857, Sp. 

Ἰονλιάνιος, Inser. 2, 8745, Sp. 

Ἰουλιανίσιος λεμήν in Konſtantinopel, Thpho. 564, 


, Sp. 

Ieväsavss (d), Srufius, von Krufe = Kranfe, 
Oaoc u. ζουλος, f. Et.M. 488, 9, u. war v—u—-, ep. 
n Anth. Plan. 887, doch auch (f. Et. M.488, 11) bald 
‚vu= op. in Anth. 1x, 689. 779. Plah. 69. 71.274. 
εν, 4δ, bald —— ur, Anth.xıv, 148, Suid. s. ἴου- 
μανός, od. -ννν (vierfplbig), ep. in τσ, 779 u. b. 
Los. 8, 84, 1) Aihenet aus Marathon, ὐρήλιος, Ross 
Dem. Att. 124. 2) Tyrier, Wagenlenker, Anth. xv, 45. 
Plan.887. 8) Bithynier, Ios. b. Ind. 6, 1,8. 4) Bifchoff, 
Balitarnaffier, Iuid. 5) aus Gäfarea in Kappadocien, ©. 
κά Domnos, Rhetor u. Sophiſt, Buid. 6) Chaldder, m. 
). Bein. θεουργός, ©. eines Phil. Julian, Philoſoph. 
Juid. — Phülofoph, Dam. v. Isid. 181. 185. — 7) 
R. von Apfilä, Arr. per. 11, 8. 8) Römer, a) Mdopxos 
[8 Ιουλιανός (Aquila), röm. Gonſ. 791 πα. R. E., D. 
ass. 59, 9. Ὁ) Ἰουλ. ὁ Σίλουνος, geb. Afrikaner, u. 
yrübnter röm. Juriſt aus dem Zeitalter Hadrians, Arist. 
τ. 26, p. 616, aud bloß ὁ Σάλβιος genannt, Arist. 
r. 24, p. 515; f. Bach. bist. Iar. Rom. 8, 2, 4, 4. 
— Deffen Sohn (M. Salvius Iulienus) unter Anton, 
?us u. Commodus, D. Cass, 72,5. ο) Ιουλ. d AL. 
Γιος, ο). δ. Zoſs. 1, 7 auch 4έδιος Iovä., vollſt. M. Di- 
αρ Salvius Iulianus, fpiter Severus genannt, od. 
loß Ιουλιανός (D. Case. 46,46 — 78, 18), aus Medios 
anum, felt 198 n. Chr. G. rom. Kaifer, Herdn. 2, 6, 6 
— 12,7., D. Cass. u. Zoe. a. a. D., bisw. ὑυτῷ d ὅπα- 
ος begeichnet, Buid., Io. Ant, fr. 128. 126, d) Bes 
εθίδθαδει unter Domitian, D. Cass. 67, 10 — unter 
Sommotus, D. Cass. 72,14. — e) ’lovd. ὁ Οὗὖλπιος 
D. Cass, 78, 15), od. Οὖλπιος Ιουλ. D. Cass. 78, 4, 
‚raofectus praetorio unter Mecrin, D. Cass. 78, 82 — 
ιδ, Herdo, 5,4, 8. f) Andere: ein (Salvius) Iul. unter 
Μ. Anton. u. Severus, D. Cass. 74,9 — tin Ιουλ. 
Ψίστωρ, D. Cassı. 78,15, auch bloß Νέστωρ ge= 
jannt, 79, 8, — ein Militairtribun, Zos. δ. 80, ein 
5. des Sabarus, Räuber, Procop. Anecd. 11, p. 75 
— ein (Anicius) Ial., Großvater tes Kaifer Julian, 
. deſſen Schn, mütterlicder Oheim des Kalfer Julian, 
ul. ep. 10. 8ος. 5, 8; Theodor. 8, 12,4. g) der Kai⸗ 
er (Fievius Claudius) Iniianus, mit d. Bein. ὁ ἆπο- 
rzdıne od. nagaßdıns, Suld. Petr. Patr. fr. 18, 
tunap. fr. 10. 28, Io. Ant. fr.177 180, Antb. xıv, 
48, tit., od. ὁ µισόθεος u. µισόχριστος, Io. Ant, 
r. 179, Ρο auch ὁ µέγας, Zos. 6,2. 6. Them. or. 
1, p. 854, Damasc, v. Isid.290, Zoa. 8, 1—4,2,8., 
p. Plan. 274, 3., 9. b) 6. des Konflantin, Olymp. 


Ἰουλιόπολις 557 


Theb., fr. 13. 16. I) Unbere: Olymp. Theb. fr. 18. 
— Malch. Philsd. fr. 16. 9) Ἰονλ. Αἰγύπειος, Φοιιε 
verneur in Aegypten (unter Juſtinian), Dichter der Antho⸗ 
logie, Anth. 5, 298 — app. 48. 10) Ιουλ. Anteces- 
sor u. Ιουλ. Zyolaotsxds, Verf. von Gedichten in 
der Anthol, Zurif zur Zeit Juſtiniante, Anth, 1Σ, 
481 — χι, 869. 11) Grammatiter, Pbot. bibl. 150 
— Schol. Luc. Philops. 12. 12) aus Alexandria, ein 
Arzt, Zeitzenoffe des Galen, vgl. Fahr. bibl. gr. vr, 
748 ed. Harl. (xı11, 808 ält. Ausg.) — ein anderer 
mit d. Bein. Diaconus, Fabr. 4. a. O. (Bol. über 
die Schrift. dieſes Namens überb. Fabr. bibl. gr. 11, 
137. v1,740). 18) ein Mofailsrbeiter (1αἱ. Argen- 
tarias) unter Juſtinian, Müller Kunſtarch. S. 212. — 
ein Töpfer, auf einer Scherbe des Münchn. Muf. u. 
einer Rampe des Leidn. Muſ. 14) Antonius lul, ein 
Freund des Sellius , Gell. Noet. Att. 1,4— 20, 9, 8. 
15) ein ὕπαρχος, πτολίαρχος, πολιοῦχος, Anth. 
ıx, 808. 804. Plan. 69. 70. — ein Smyınder, ΓάΣος 
Ἰούλιος Ἰουλιανός, Inser. 1420. — Anderer, Inser. 
2,2045. 6) auch hieß eine Art Kuchen 'Tovisaror, 
Ath. 14, 647,c. 17) τοῦ ἁγίου Ἰουλιανοδ, ein Kas 
fiel In Thracien. Proc. aedd. 4, 11 (806, 22). 18) 
Ἰουλιανοῦ λιμήν, Proc.aedd. 1, 5 (190, 17). 

Ἰουλιάν, ἀδος, ἡ, (Grufen, f. Ἰουλία), 1) der 
fyätere Name der St. Βηθσαϊδα, w. f., am galle 
läifhen Meer in Baläftine, zu Ehren der Zulia, der 
Tochter Augufls, von Herodes fo genannt, Ios. arch. 
18, 2,1. b. Iud.2,9, 1. 8,10, 7. vit. 71, Ptol, 5, 16, 
4. 1) Et. in Beria, = ὃ. früfem Βηδαραμθά, 
Ios. arch. 18, 3, 1. 20, 8, 4, b. Iud. 3, 9, 1. 4, 
7, 6. 

Ἰονλίειον AovAsvsngsor, bie curia Julia in Rom, 
D. Case. 51, 32. ©. 'Iovdseor. 

Ἰονλίηοε, m. Dionat in Aphrodiſiat, Inser. 2827. 
28.6, f. lowdaiog. 

Ἰουλιῆται, f. 'Toväk. 
βαλλαι, Kaftell in Illyrien, Proc. sedd. 
4,4 (186, 89), Sp. ' 

Ἰουλιόβονα, 1) &t. in Gall. Belg., j. Lillebonne, 
Ptol. 2, 8,5. 2) ©t. in Pannonien an ber Donau, 
Ptol. 2, 14 (15), 8. 

Ἰονλιόβριγα, St. der Gantabrer In Hisp. Tarr., 
6. |. Reynofa, Ptoi.2, 6,51, Plin.8, 8,4. 

Ἰουλιόγορᾶος, Gt. Lybiens, auch Ρίο Topdos 
genannt, |. @ördiz, Ptel. 5, 2, 16. 

Ἰούλιοι νόμου, die leges Iulise, D. Caes. 88, 7. 

Ἰουλίολα, f. "Grufen, f. Ἰθύλιος, St. in Sar⸗ 
binien, Ptol. 8, δ, 8 

Ἰονλιόμαγος, St. in Gall. Lugd., j. Angers, 
Ptol. 2, 8,8. 

Ἰούλιεν, 1) Καρνικόν (τό), St. fübl. der carni⸗ 
fen Alpen im Benttianifchen, Ptol. 2. 18 (14), 4. 
8, 7, 5, b. Pliu. 8, 19,28 Iulienses Carnorum. 2) 
τὸ βονλευτήριονι die curis Iulia in Rom, D. 
Cass. 44, 5. 47, 19. 65. Ἰοψλίειον. 8) τὸ Ιούλιον 
ὕδωρ, d. h. aquae Iulise in Nom, D. Cass. 48, 82. 
49, 11. 4) τὸ Ἱούλιον ἑταιρικόν, das collegium Iu- 
lium in Rom, D. Cass. 45, 80. 

Ἰουλιόπολια, f. (Erufen, [. Ἰούλεος), in Inser. 
2, 1997, ο, 8, Add. Εἰουλ. 1) St. in Armenien 
(Arauene), Ptol. 5, 7,11. 2) St. in Unterägypten, 
Plin. 6, 38, 26. 8) 6. in Phrygien = Töpdsor, 
Strab. 12, 574, Ptol. 5, 2,24, Proc. aedd. 5,4 (816, 
7). 4) ©. in Bithynien, Ptol. 5, 1,14. 5) ©t. in 
Gilicien = Tarfos, D. Caas. 47, 26. 





558 Ἰούλιος 

Ἰούλιον, ου, voc. (D. Hal. 3, 68) "Tours (vv, 
f. Anth. 2, 1,91), in Inser. 4, 6860, A, 2 'Iovdaiog, 
Insor. 4, 9828 ᾿Ιούληος, u. Inscr. 4, 9861, 7 Hov- 
ληος, Inser. 8, 3428. 5802 Εἰούλιος, (0), Kraufe 
(d. 5. mit fraufem, wolligem Haar, von Tovkog, f. 
D. Hal. 1,70). 1) Utbener, Ar. Equit. 407 (Bothe 
vermuthet Οὗλιος). 2) Ιούλιος ᾽Μρμόφιλος (?), aus 
Gomphi, Inser. Lebas n. 1196, vgl. mit Leake 221, 
b. 8) Γάΐος Ιούλιος ᾿Ιουλρανός, aus Smyrna, 
Inser. 1420. 4) insbef. die patriciſche gens Iulia (οἶκος 
ob. γένος Ιουλίων) in Nom, D. Hal. 8,29, App. 
b. eiv. 2, 68. 5,68, D. Cass. 62,18, u. gwar e) als 
Stammvater Ἰούλνος, ©. des Ascanius, D. Bic. 7,4, 
f. Ἴουλος. db) ᾿Ιούλιος Πρόκλος aus (Alba?), 
Plut. Rom. 28, auch bloß Ιούλιος, D. Hal. 2, 68, %. 
ο) Γάΐος Ἰούλιος "IovAdos, Cons. 489 0, Ghr., D. 
Hal. 8,1. Aubere: Γάΐος ᾿Ιούλ., D. Hal, 8, 90. 10, 56, 
D. Sie. 12, 23. 88. 49. 65. 18, 104. 14, 17, aud 
T«&iog δὲ ᾿Σούλ., Plut. parall.14, u. Tdiog μὲν δὴ 
Ιούλ. καὶ Asöxsog Ιούλ. App. b. αν. 1, 72. ο) 
Asöxıos Ιούλ., D. Sic. 12,29. 64. 72. 14,35. 44, 
App. b. civ. 1,72. — d) Οὐοπίσκος ᾿Εούλ., D. Hal. 9, 
87 (v.1. Τούλιος). ©) Ιούλιος Σΐΐτος, App. b. civ. 
8,77, u. Σέξτ. Ιούλ. App. b. oiv.4,58, D. Sic. 
12,82. 87, 2, Pol. 82, 20, od. Zefrog 18 Ιούλ. 
Kaloap, App. b. οἵν. 1,40, auch bloß Ιούλιος, 
3. 8. οἱ περὲ τὸν ᾿Ιούλιον, Pol. 88, 1. f) d Kal- 
σαρ ὁ "Iovdsog (Lucius), D. Cass. 87, 10; insbef. 
Ιούλιος Καΐσαρ (Cajus), Et. M. 498,27, od. Kai- 
σαρ — Ἰούλεος, Anth. 2,1,91, auch Καΐσαρ ἸΙού- 
Asos Γάΐος, Zonar. Ann. 5, 7, gew. bloß Καΐῖσαρ or. 
Tdiog Καΐσαρ genannt, u. einmal Γούλνος, Strab. 18, 
595, der Dictator, der nach feinem Tode als Ζεύς od. He⸗ 
τοῦ verehrt wurde u. einen Tempel erhielt, D. Case. 44, 6. 
81, 20. Ebenſo erhielt der Monat Quintilie nah ihm 
den Namen Ιούλιος, Plut. Num. 19. Caj. Marc. 8, 
App. b. civ. 2, 106, D. Cass. 44, 5. 45, 7, An. 
(Arr.) per. m. Erythr. 14 — 56, 'δ., Suid., Inser. 4, 
9541. 9647. 9600 etc., dab. Ιουλίαις vorraus, Plut. 
Rom. 37. Cam. 83. Syll. 27. 9) Andere theile An⸗ 
gehörige, theils Freigelaſſene, theils Provinzialen, die 
fih mit dieſem gefeierten römifchen Namen ſchmück⸗ 
ten, [ο Twaiog Ἰούλ. ᾿4γρικόλας, D. Cass. 66, 20, 
Ιούλ. ᾿Αλέξανδρος, D. Case. 68, 80, u. Ιούλ. τε 
44., D. Cass. 72,14. — ὁ ἄσπρος ὁ Ἰούλ., D. 
Cass. 77,5 — 79, 4, Ιούλ. "Arzıxos, Plut. Galb. 26. 
— IovA. Καλουάστρος, D. Cass. 67, 11. — Μάρκος 
Ιούλ. Körtsog, D. Cass. 60, 24. — Ιούλ. Κρίσπος, 
D. Cass. 75, 10, — Ιούλ. Μαρτιάλιος, D. Case. 
78, δ. — Ιούλιός τες Μοντανός, D. Cass. 61, 9. 
— τάϊος Ιούλ. Οὐένδεξ, D. Cass. 68, 22, Io. Ant, 
fr. 91. — Γάϊος Ιούλ. Πόθος aus Navenna, Phleg. 
Trall. fr. 29, 1. — Ιούλ. γάρ τες Zaßtvos, D. 
Cass. 66, 8. — Ιούλ. Σακερδώς, D. Case. 59, 22. 
— Ιούλ. Zeovijoog, D. Cass. 69, 18. — Ιούλ. Σό- 
λω», D. Cass. 72, 12, u. ὁ Σόλων ὁ ᾿Ἰούλνος, D. 
Cass. 74,2. ---Ἰούλ. Σαλινάτωρ, αιῶ bloß Ιούλ. 
genannt, Plut. Sert, 7. — Τιβέριος ᾿Ιούλ., D. Sie. 
15,51. — 6 Φάβιος ὁ ’Iovd., Ὁ. Cass. 69, 28. — 
h) Römifche Soldaten (Legaten, Genturionen) u. Cen⸗ 
foren sc, welche bloß Ιούλ. heißen, Ios. 16, 8,7. — 
Plut. Cam. 14. — Amat. 25, N. T. act. ap. 27, 1. 
— Zos. 4,26. — D. Cass. 78, 21. 80. 4) Schriftſt. 
Dichter, ᾿Ἰούλ. 4ιοχλῆς Πυλύαινος, u. 4εωνέ 
das, f. diefe u. vgl. Stob. 79, 9. 120. — Rhetoren, 
Ιούλ. τις Γαλλικός, D. Case. 60, 88. — Philoſo⸗- 


Ἰοόνιος 


phen, Ἰούλ. Κάνος, Piut. b. Sync. p. 580. — Geſchich⸗ 
fehreiber u. Geographen, Ιούλ. Μάτερνος, Prol. 1,8, 
δ. — Κλαύδιος Ἰούλ., Et. M. 219, 84, δε δ.ι 
"Axn u. 4ῶρος (v. 1. Ἴουλλος), Tovdasa. — Gran 
matiler, Ιούλ. Πολυδεύκης, Ἱουστῖνος (v. 1. Oi. 
notivog) Ἰούλνος, f. dieſe. 5) Monaten,, f. oben. 

"Iovllov Axpa, Srufen, = Ιλ. ἄκρα, kin 
j. Cherchel in Numidien, Scyl. 111. 

Ἰονλιούπολια, f. St. in Bitbynien, Ptol. 5, 1,14. 

"IouAls, έδος, (3, ἡ), Voliborn (nach St. B. va 
einer Quelle Tovꝛic benannt), Hauptſt. auf der Iaıl 
Keos, Scyl. 58, Strab. 10, 486, Plut. Demostk |, 
Ath. 10, 456, d, Ptol. 8, 15, 27. @w. Ἰονλιήτης 
ῆται Ἰουλί (St. Β. 5. Alyıyas), f. Ael. ν.ὰ 
4, 15, St. B., Inser. 2, 2867, e, Add. p. 1071,b. 
2871, Meier ind. schol. n. 1, nad St.B. auch Te 
Aucte. Adj. Ἰουλίδε Hivks, Call. ep. 5 b. At‘, 
818, ο (Anth. app. 45) v. 1. Ιουλέδος. 

Ἴοθλια, = Ιούλιος, Inser. 4, 7119. 8947, Sp. 

“TovAıs, Inser. 2, 1997, ο, 18, Add., Sp. 

Ἰουλίττη, od. a, {. (Wolltopfꝰ), Frauennant 
Inser. 4056. 4962, K. 

Ἰούλλον, m. — Ἴουλος, Inser. 4,7093, u. D. 
Hal 8,1 (1.4) u. v.L für Ἰούλιος (Clandins) 
St. Β.ο. 4ῶρος. 

Ἴονλοα, πι. (+), einmal D. Cass. fr. 4, 10 Ἰοΐλη 
betont, Krufe d. i. Kraushaar, Undere ὥδιιεί ο 
(orient.) Starke, 1) 6. des Ascanius, D. Hal. 1,78, 
D. Cass. fr. 4,10 u. L. 41, 84. 48, 48, noch Unten 
Ascanius, S. des Aeneas, Virg. Aen. 1,267 u δεῖν. 
Aur. Vict. orig. g. r. 15, vgl. mit Strab. 18, 555, 
Stammpater des Juliſchen Geſchlechte. 2) 6. res Ir 
tonius, der auch ὁ Ἴουλος ὁ ᾽άνιώνιος heißt $. D. 
Cass. 56, 10, [. D. Cass. 51, 15. 54, 26. 86. 3) 4er- 
χιος Στούδιος Ἱ., KRonful 78, 1, D. Sic. 11,65. 4 
v. 1. für Ιούλιος b. St. B. s. 4ῶρος. 5) Toulo 
(N), Garbenlied, f. Ath. 10, 618, d, Apd. in Schal 
Theoer. 10, 41, Schol. ΑΡ. Rh. 1,972, Eratosth.i. 
Tzetz. Lyc. 28. 5) (6), Monatsname ft. "lovAdnoc, w!. 
Epiph. de haeres. 51, 24 (22. Dich. — 28. Jan.). 

IovAs, οὔς, fr Barbnern, Bein. ber Demeke. 
Sem. Del. 5. Ath. 14,618, d,-in Schol. ΑΡ. ΕΙ |, 
972 Heißt fie Οὐλώ. 

Ἰούνα, St. in Albanien, Ptol. 5, 12, 4. 

Ἰοῦνγκος, m. ber ıöm. Juniut, Inser. 8886. €. 
Ἰοῦνχος. 

Ἰουνία, f. Iat. Iunis, 1) Athenerin, Boss Den. 
Att. 104. 2) Schwefter des M. Brutus, Gattin be 
Gaffius, Plut. Brut. 7. 8) Inser. 8, 8927. 6441, b. 
Bu. ff. 

Ἰουνιᾶνόε, m. d. lat. Innianus, fpäterer Mannes, 
4 B. auf einer Ippifhen Münze, Mion. τν, 95, κ 
Inscr. 8, 4118. 

’Iovvlas, τα. lat. Iunias, ein Judenchriſt, N. 7. 
Rom. 16, 7. (Keil fchreibs in einer Ihe. JInſchi 
Leake n. 219 u. Lobas. 1198 αιώ ᾿Ἰούναοε, ü 
Inscr. These. p. 18.) | 

"Iouyıcds, m. Inser. 3, 8386, Sp. 

Ἰούνιλος, Afrikaner, Proc. h, a. 20 (117, 19), 58 

Tobvios, ου (6), im Plur. ’Jodysos, f. D. Hu 
5,18, in Inser. 4, 9862 "Hoö»sog, ein patriciſches = 
plebejifches Gefchlecht in Rom. 1) Μάρκος Ἰούννκ. 
Stammpvater des Geſchlechts, D. Hal. 4,68, — Unkn 
Μάρκον Ιούνεον, |. B. Plut. Brut. 1 u. Silanus Pens 
u. f. w., Pol. 11, 28, D. Cass. 68, 19, auch δάρ 
τα ob. ἦν ἸΙού. (Silanus), D. Cass. 57, 18, Plt 


Ἰουνίωρ 


Fab. Max. 9, ol περὶ τὸν Μάρχον Ιούνιον, Pol. 
81,18, u. bloß οἳ περὶ τὸν Ιούν., Pol. 11,38. 2) 
4Jeöxsog ἸΙούννος, |. B. der, welcher bie Tarquinier 
vertrieb, D. Cass. fr. 11, D. Hal. 4, 67. 6, 70. 72, voll» 
fländiger ««εύχιος Ιούν. Βροῦτος, wie ex u. fyätere 
beißen, Pol. 8,22, D. Hal. 1, 78. 4,76. 5,1. 7,86, 
od. Ιούνιος Βροῦτος, D. Hal. 6, 18, 6, 68, Plut, 
Brut. 1, an einer Stelle au Τέτος (conj. 4«εύκιος) 
᾿ιούν. Βροῦτος, D. Hal. 7,26. 8) @8 gab aber and 
einen Σέξτος δὲ Ιούν. Βροῦτος, App. 1b. 78, Ιού- 
νιος Βλαϊσος, D. Case. 57, 4, Suid., einen 4έχι- 
wos Ἰούν., D. Sic. 18,2, ob. Ιούνιος d Βροῦτος ὁ 
ἀέχιμος, D.Cass. 44, 14, einen Ιούνιος ᾽άλβῖνος, 
D. Cass. 44, 14, εἶπει Ιούννός (τε) Σιλανός,͵ D. Casa. 
87,89, ο). Σ,λανὸς Ιούνιος, Plut. Cic. 19, od. Ao- 
xsog Ιούν. Σιλανός, D. Cases. 60, 5, einen "Zovr. 
Κίλλω», D. Cass. 60, 88, 4ούχιος Ιούν. Γαλλίω», 
D. Cass. 60, 85, Ιούν. γοῦν Παυλῖνος, D. Cass. 77, 
11, Ιούν. δέ τις Πρίσκος, D. Casa. 59, 18. ὁ Ῥού- 
στιχος ὁ Ἰαύννος, D. Cass. 71, 86, Ιούν. Τορχονᾶ- 
τος, D. Cass. 62,27, Ιούν. Οὐένδεξ, Plut. Galb. 4, 
Tüiog Ιούν. D. Sic. 19, 17. 77. 20, 8, Ἰούννου 
δύο, Τίτος καὶ Τιβέριος, D. Hal. 5,6. 4) Ohne 
weitern Veiſatz ſteht Ιούνιος, Suid. α, v. u 9. φα- 
γεῖν ζῶν.--- D. Casa. fr. 86, 82. — Pol. 1,52, 54. — 
D.Sic. 24, 1— 88, 30. 5) Uthener, Ross Dem. ΑΙ. 
104. 6) ©. des Danus, Schol. Il. 5,112. 7) röm. 
Dionat, Plut. qua. Rom. 86, D. Hal. 9, 60, Inser. 8, 
6179. 4, 9461. 9666. 9678. 

Ἰουνίωρ, ωρος, in Inser. 8, 6619 ορος, m. Dice 
ter, Inscer. 8, 5956. — Ant. app. 110, tit. 

Ἴοθνκος, m. 1) röm. Iuncus, ein grieh. Philos 
ſoph. Stob. 116, 26—121,86, d. 2) Inser. 2, 5110. 
6. Ιοὔγχος. 

Ἰούολλον ἤτοι Ἰούβολο», lat. Iovallium, St. in 
Niederpannonien, j. Balpa, Ptol. 2, 15 (16), 6. 

’Io pl. ein roͤmiſches feenifches Spiel, 
lat. Iuvenalia, D, Cass. 61, 19. 

Ἰονονέντιοα, m. d. lat. Iuventius, ein röm. Ge⸗ 
[Φίεῶί aus Tusculum, D. Cass. 46, 51—67, 18. 

Ἴουρα, u. Adj. Toupatos, δι. B., u. das Ἴουρα, 
δ. Mnas. in Hdn. p. 18, 25, viell. dv. lat. Iura, f. Ἴου- 
ράσνος u. Ἱόρας. 

Ἰουράσιοε, d, τὸ ὄρος, b. Ptol. 2, 9, 6. 20 "Iov- 
ρασσόε, dad Juragebirge zwiſchen den Sequanern u. 
Helvetiern ‚Strab. 4, 198, f. Ἱόρας. 

Ἰονροειπαάχ, τό, indecl, b. Io. Lyd, Viriparach, 
Kaftel beim PRaß Ghawar, Prisc. Pan. fr. δΙ. 87 
(cod. Ol'gossady). 

]οῦσα, f. Sehe, Schiffeneme, At. Saw. xıı, 
a, 137. 

Ἴουσά „f "Monpmarkt, wie Mondfee u. 
ähnl., Infel bei Kreta, viell. j. Pundito, b. Plin. 4, 
20, 61 u. Mel. 2,7 Musagoros, f. An. stad. mar, 
magn. 886, 

"IoveiAAuos, m. ὃ. τὗπι. Icilius, dah. Γαϊος Ἴου- 
σίλλεος ‘Provyarös (1.d.), D. Hal. 6, 89. 

'Ioödere, f. (Iuste), T. det Balentinia:ı, Socr. h. 
e. 4, 81, 19, Sp. 

Ἰουστίνα, (7). in Inser. 8,6500 Ἰουστεῖνα, ns, 
d. Tat. Iustina, Gattin des Valentinian, Zos. 4, 48. 
44, — Socr. h. 6. 4, 81, 10 squ. 

Ἰουστινιανή, pl. Ἰονστινιαναί, 1) fpäterer von 
Juſtinian berrührender Name a) ter Vorſtadt Luxus 
n Byzanz- St. B. s. Συχαΐ, Novell. 59, ο. δ. Ὁ) 
Bein. von Karihago, Proc. aed. 6, 5 (889, 9). c)Bein. 


559 


von Abrumelum, Proc. aed. 6, 6 (810, 24) d) das 
frühere Tzumina in Großarmenien, Proc aed 8, ὅ 
(256, 21). e) Petreum in Lazika, Novell. 26. f) Bas 
zanis od. Leontopolis in Armenien, Novell. 31. g) 
Ghelcebon, Curop. off. C. pol. p. 87. 2) Ἰουστι- 
yıarıı πρίµα, Sauptft. in Illyrien, urfpr. Veteriana 
genannt, Proc. aed. 4, 1 (266, 20), Agath. 5, 21, 9. 
8) «νἡ σεκοῦνδα, vorher Ulpiane, St. ber Darda⸗ 
ner, Proc. aed. 4, 1 (267,22). 4) St. auf Eypern 
zu Shren der Kalferin Theodora fo genannt, Nicoph. 
Call. 16, 28 vgl. mit 16, 97. 

Ἰονστινιανόπολις, {. 1) das ehemalige Hadriano⸗ 
polis in Epirus, von Juſtinian fo benannt, Proc, 
sed. 4, 1,4. 2) 6. auf einer Infel im caftorifchen 
See in Theffalten, Proc. aed. 4,8. 8) Kaftel an ber 
Donau, Proc. aed. 4, 11. 4) St. auf Eypern, f. 
Ἱουστινμιναί, Syn. Trull. can. 89. Andere Stibte. 

"Iovor.vıavös, od, νου (Plan. 62) Ἱουστενιανέ, 
m. (-—-vv- u, jo Anth. I, 6. ıx, 811.820. Plan. 
62. 68, doch αιώ -----υυν, Απ 1,91. 97. 98), 
d. lat. Iustinianus, 1) Advocat in Rom, Zos. 5, 80. 
2) Truppenführer, Zos. 6, 2. — Anderer, Menand. 
Prot. fr. 41. 8) Upranda (Ufrecht), ©. des Sa⸗ 
bazius (Io), ſpäter als vömifher Kaifer Ἰουστ. 
Καΐσαρ genannt, Menand, Prot. fr. 11, f. Suid., 
Anth. ᾳ. α. 2)., St. Β. 5, Θεοὐπολές, Hesych. Miles. 
8. Τ, 64, Menand. Prot. fr.8—24, Nonnus, in Phot. 
bibl. 3, Io. Ant. fr. 217, 4. 4) 6. des Germanus, 
Ioh. Epiph. fr. 5, Proc. Gotb. &, 82, Euag. 5, 14, 
u. ὅ., A. 5) V. des Theodorus Syirus, Theoph, Byz. 
in Pot. biblL 64. 6) 6. des Gonflantius mit dem 
Bein. ὁ ῥενότμητος, Suid, Theophan. p. 562— 
683, U. » 

"Ioverivos, ου, ep. auch οιο (ὁ), („— —»), in 
Inser. 8, 4866, Add. Ἰουστενος, das lat. Iustinus, 
1) 6. des Priekue, Schriftfteller zur Zeit des Antos 
ninus , Said. — 2) "Iovarivog Ιούλμος, ein Gtam- 
matifer, Suid. ind. soript. — 2yl. Fabr. bibl. gr. 
τι, p420. — 8) Juſtin ı., geb. in Βεδετίαπε an der 
Grenze von Illyrien röm. Kaifer (feit 518), Chron. 
Pasch. 611, ff., Euagr. 4, I, ff., Theophan. p. 253, 
Π., A. 4) Juſtin. 11., Schweſterſohn des Juſtinian, 
τδπι. Kaifer [ει 666, Anth. 1,2—98, 8. 1Σ, 668 — 
812 (818, tit.). Plan. 64. 72, Buid., Menand. 
Prot. fr. 14 — 37, 8., Theoph. Byz. b. Phot. bibl. 
64, Ιολ. Epiph. fr.2— 5. 5) 6. tes Germanus — 
Iustinianus, Menand. Prot. fr. 4. 9. 6) Soldat unter 
Sonftantius == Iustinionus, Οἰγιαρ. Theb, fr. 12. 
7) Insor. 4, 8646. 8,4447. 

Ἰουστινούπολια, Kaflell von Dardanien, Proc, 
aedd. 4, 1 (267, 24), Sp. 

Ἰοθστος, 6, d. lat. Iustus. 1) (4εύκ. 4νκέμος) 
Ἱ., Shebaner, Keil Inser. boeot. Lxv, d. 2) Korin» 
tbier (Τίτος Ἰ.), N. T. act. ap. 18,7. B) Römer: 
a) Κατώννος "I, D. Case. 60, 18. b) Truppenführer 
des Gonftans, Zos. 6,5, ο) Bein. eines Judenchriſten 
in Rom, Namens Ἰησοῦς, N. T. Col.4, 11. 4) Juden, 
a) ©. des Joſephus, Ios. vit. 76 db) Geſchichtſchr. 
aus Tiberias in Galilda, Suid., D. L. 2, 5, n. 10, 
Ios. vit. 9—74, ὑ., Eus. h, eccl. 8,9, St.B. s. Ti- 
βερνάς, Phot. bibl. 88. c) Bein. bes Joſeph Barſab⸗ 
bas, N. T. act. ap. 1, 28. 5) Andere, Insor. 2, 2638. 
8665. 11, 16. 

Ἰούτγιος (?), Thphn. 819, 5 (Agath. Bultinus). 

ον ἢ Τούφυκο», St. ber Umbrer in Italien, 
Ptol.3, 1,58. 


Tobꝓruov 


560 Ἰουφρούθδης 

Ἰονφρούθης, m. Herrführer der Barbaren, Proc. 
Va. ο, 10, Sp. 

Ἰοφόρος, m. äbnl. Schlange, eigentl. Giftträger, 
Inscr. 4, 7757, 8p. 

[’Isbopros, m. Mannen. auf einer Vaſe in Mo- 
num. ined. Inst, arch. 1, 47, Mioal. Stor. t. 97, 
nach Welicker Alt. Dentm. ırı, t 84 u. p.490 Ση. 
«ΡΟΡΤΟΣ υ. |. σώφορτος zu ſeſen.] 

Ἰοφῶν, ὥντος, m. (5), ἄτδετί (». 1. dunkel oder 
veilchengleich glänzend, |. Wieseler de nom. gr. in 
so p. 16. 1) Knoſier. Paus. 1,84, 4. 2) Aibener, a) 
6. des Αἰββταίνε, Piut. Cat. πια). 24. Ὁ) 6. tes 
Sophokles, Komödiendichter, Ar. Ran. 78 u. Schol, — 
78, Luc. macr. 24, Eur. Hipp. arg., Suid., Eudoc. 
p.248, Cram. An. 4, p. 315. ο) einer, über beffen 
Erbſchaft Dinarch eine Rede verfaßte, D. Hal. Din. 
12. 8) ein Erggießer, Plin. 84,8, 19. 

σσα, ns, f., nad) Lob. patb. p. 41 richtiger 
Ἰοφῶσα zu fchreiben, Bertfledie, d. ἱ. glängend 
ſchön (f. Wieseler de nom. gr. in so p. 17), T. bes 
Aeetes, Hes. u. Acus. in Schol. Δρ. Rh. 2, 1128, 
Pherec. b. Hosych. 
„_ Ἰοχόαιρα, ης, του, (Nonn. 34, 28948, 720, 8.) 
Ἰοχέαιρα, f. (T, nur Pind. P. 2, 16 7), Gertrut, 
d. i. die mit dem Wurfgeſchofſe (Pieil) vertraute, Tein. 
der Artemis, ale Subst. 11. 21, 480. Od. 11, 198, Nonn. 
2,285—48,943, 5., Anth. app. 51, Dion. Per. 827, 
Inser. 8, 6280, B, 58. 

"Toy, οπος, m. ähnl. Schoͤnkopf, Heros ber La⸗ 
tedämonier, Paus. 8, 12, 5. 

Ἰόψαφος, m. (vi. "Shwarzfiimmer), Bein. 
des Apollo, Hesych. (Schmidt vermuthet Ἰσόψαφος.) 

Ἰπά, f. &t. in Raläftina, Ios. 8, 10, 1. 

Ἵπανα, f. = "Innava, w. f., St. 5b. Karthago 
(vielmehr in Sicilien) @w. "Iwavebs, St. B. 

Ἰπνοῦ, (οΏ, Dfen, Drt am Belion bei Magnefla, 
Her. 7, 188, Strab. 9, 448. 

ἽΊπνου 7 Ἱπνία, Ofen, Ort der ogolifchen Lokrer, 
8ι. Β. Ew. Ἱπνεύε, pi.sic, acc. Ἱπνέας, St.B., Thuc. 
8,101. Achnl.: 

Ἴπνοθα, οὔντος, m. Ort in Samos mit einem 
Tempel der Here, welche davon ᾿Ἰπνουντίε od. ’I- 


«vovela hieß, St. Β. 
Ἱπομέδων, = Ἱππομίδων, w.f., Inser. 2. 


Ἴπου,--- Ίππος, 1ο. [. 

Ἡποτίων,-- Ἱπποτίων, Inser. 4, 7916. b, Sp. 

Ἴππα, f. Stute, 1) phrygiſche Nymphe, Amme 
des Bacchus, Orph. h. 48. 49, nad) Procl. Tim. 2, p. 
124,25 -- Weltfeele. 2) Ἴππα ἢ "Inne ἢ Ἴπ- 
που, Drt in Maurit. Caesar., Ptol. 4, 2, 88. . 

ray pa m. ähni. Roßhirt, eigtl. Roß⸗ 
ſammler, 1) Leontiner, Paus. 5, 22, 2. 2) Geſchicht⸗ 
ſchr. (viel. Sicilier), Ath. 14, 680,8. 

ππάγρετα, (τά), b. i. Neuroßberg, [. Mo- 

vers p. δ11 u. Müller gu Scyl. 111 u. Innos ἄχρα, 
&t. in Afrife, Ew. οἱ Ἱππαγ (App. Lib. 110 u. ff. 

Ἡππαγρέτηα, ου (ό), Nittmeifter (f. Lex.), 
Lacedämoniet, Thuc. 4, 98. 

Ἱπκάδην, ου, m. Ritters, Inser. 8, 4682, 18, Sp. 

Ἱπκαίμων, ονος, m. wohl ähnlih deutſch Reginolf. 
d. h. wolfemäßig, alfo βατί klug, griech. pferdemäßig Mug, 
Iheffalter, 6. cines Hämon, der eine EStatue hatte, Pis, 
ep. v11, 804. Nie. Dam. fr. 147, D. Chrys. 87,465, u. 
Poll. 6 46 (5,47), wo falfh Ἱππάμων fiht. 

Ἵππαινον, ου, Aegyptier, Schow ch. pap. 9, 20. 

Ἱππαῖοε, m. Röffig, 1) Eleer (Aleer), Call. ep. 


Ἱππαρχίας 


61 (vr, 528). 4) ein Satyr, Jahn Vaſeng. p- ??r 
27. 8) Inser. 4, 7450. 

Ἴππαιχμον, m. Rittweg (. i. Kämpfer gu Ref), 
Bafenmaler, Insor. 8227. ©. R. Rochettel.& M. Schon 


P. 9. 

Ἱπκακόφ, m. Roßig, Dannen. aus Αη, 
Call. ep. 18 (ντι, 521). 

Ἱππκακρίται, ol, b. D. Sic. 25, 5 "Imwaxpim, 
Nofberger, Aw. von "Innos ἄχρα, w. [., Et. in 
Libyen, die daher ει ἡ τῶν “Innaxpıtör πὸλν 
beißt, Pol. 1, 88. Es ficht aber au οἳ Inn. für tk 
Stadt ſelbſt, Pol. 1,77. 6. Pol. 1, 70. 78.82. 

Ἱππαλίδας, m. Röffele, d. 1. Hippalot Sch 
= Raftor, Theocr. 24, 128. 

Ἱππάλκηε, m. Bater der Klymıne, Schol. IL 3, 
144. Achnl. : . 

Ἱππάλκιμος, m.. Ellenharb d. ἱ. mädtigker, 
griech. eigtl. pferdeſtatk, πεί des Böctus, 9. ii 
Beneleos, D. Sic. 4, 67. ©. Ἴππαλκμος u. "Inne 
µος. 3) ein Argonaut, Hyg. f. 14. Uchnl: 

Ἵ m. 1) Enkel des Böotus, V. des Pr 
neleos — "Inndixsuog, Plut. απ. graec. 87, Sebol 
Tl. 2, 494. 2) ©. des Pelops, Schol. Pind. Οἱ, |, 
144, Tzetz. Ex. IL p. 68. Aehnl.: 

Ἴππαλμοε, ου, ep. au 00, m. 1) 6. tet τν 
neleos, Apd. 1, 9, 16 ππαλκμος u. Ἱππάλκιμυς 
w.f. 2) 6. des Telops, —= "Innaixzuog, w. f., Han 
prov. 2, 94. 8) Unführer der Arachofen, Nonn. «6, 
147, 217. 4) ein Grieche, ter von der Hand ber Ban 
theftlea fällt, Qu. Im. 1, 229. 

Ἴππαλοε, m. Röffel (f. Et, M. 698, 14), |) 
ein Philoſoph, Phot. cod. 167. 2) ein Steuermann, 
An. (Arr.) per. m. ext. 57 (l.d.). 8) Wegpptier, Pop 
Lond, (Τις. 1841) 11,88, p. 68. 4) Ἴππαλον πέλε- 
γος 7; Ἱππάδος, Stutenfee, Se an ber Orkfük 
Afrikas, Ptol. 4, 7, 41. 

Ἱππάμων, 1. 1. für Ἱππαίμων. 

Ἱππᾶνα, f. Roßla, Er. in Gicilien, fühl να 
Οίπιετα, υἱεΠ. |. Monte Magglore, Pol. 1, 24. ὁ. 
Ἴπανα n. Σετιτάνα. 

πκαρέτη, ἡ, "Roßberta, T. 8 Kallias, Gm 
des Alcibiades, Piut. Alec. 8. 

Ἱππαρϊ m., in Inser. 2, 2180, 53 Ἱπτωί 
vos, Röffig, 1) Spyracufer, ο) Ὁ. des Dien, D 
Sic. 16, 6, Ael. v. h. ὃ, 4. 4,8. 6, 12, Them. er. 
2, Ῥ. 87. 18, p. 175. Ὁ) 66. des Alteren Dionyfios is 
Syracus, Plat. ep. 7, 824, =. 8, 868, b, Arist. pol 
5,5, 6, D. Sic. 16,6. 86, Theop. b. Ath. 10, 496, 
a, Ael. v. h. 2, 41, Polyaen, 5,4. c) 6. dee Dim, 
Plut. Dion. 2. 81. 2) Htraffeot (in Stalien), Phas 
in Parthen. erot. 7. 

Ἱππᾶριε, m. Roßbach, SI. 5. Camarina in € 
eilien, |. Gamerino, Pind. OL 5, 27, Nonn. 18, 811, 
Sil. 14,280. 6. Ἴππωρος. 

Ἱππαρίων, ὠνος, m. — "Innapivog, ©. Ki 
Dion in Eyracus, Polyaen. 5, 6. 

1 e, (O, ahnl. Wagenmann, Fir 
täer in Athen, Lys. 28, 5. 6. 

Ἱππάρχη, {. ähnl. Rittershaus, Schiffenenc. 
ση. Seew. xIv, a, 66. 

Ἱππαρχία, f. Roswalta, 1) Gem. des Gmb 
fer Krates, aus Ἀλατοπια, cyniſche Bhilofophin, D. I: 
6,7 u.6,5 n. 4. 5. 6,1, Antp. Thess, ep. ΤΠ, 13 
Suid. 2) aus Tanagra, Inser. 1642. 

“Imrapxlas, (6), Roswald, Mannen., 8. Ep 
67. 1,188 (0). 


Ἱππαρχίδης 


Ἱσπαρχίδης, m. Roßwalde, ein Pythagoreer 
us Rhegium, Iambl. v. Pyth. 267. Uchnl: 
Ἱππαρχικόᾳ, m. Mannsn, Inscer. 2, 8887. Aehnl.: 
ἹἩππαρχίαων, ὠνος, m. ein Kitharoͤde. Buid,; von 
m batte das Sprichw. ἄφωνος Ἱππαρχίων ſcinen 
Irfprung, weil er in Seliupolis beim Aubli der Zus 
bauer verſtummte, Zen. 2, 66. 

"Irwapyxos, οὔ, voc. (lambl, v. Pyth, 75) In- 
χε, (6), Rittmeifter, Roswald, 1) Athener, 9) 
5. des Pifiſtratus in Athen, von Sermobiot u. Ariſto⸗ 
iton ermordet, Her. 5, 55—7, 6, 6., Plat. Hipp. 228 
—229, Thue. 1, 20—6, 57, Simen. op. 187 (app. 
8), Slgde. Sprichw. war von koſtſpieligen Bauten: 
ὁ Ἱππάρχον särxler, |. Greg. Oypr. 8, 81,Apost. 
7.8, Suid. s. τὸ Inndeyov eto. Adj. davon Ἱπ. 
r&pxmos (über die Betonung f. Arcad. 46, 8), Ερ- 
tal, Schol. Dem. 20, 112, Hesyoh. b) ἄτώον DL. 
1,1, D. Πα, 6, 1. — fpäterer Archon zur Römer⸗ 
eit. Philhiſt. Heft 8, 94. ϱ) 6. des Charmes ob. 
ach Lyc. 117. 118 tes Timardyos, GSholarger, Plut. 
lic. 11, Androt. u. Lyc. δ. Harp. d) ein Sebner, 
ιαῷ welchem der "angebliche (f. Ael. v. bh. 8, 2) 
Dialog tes Plato benannt if. e) ein Schaufpieler 
Athmoner), Dem. 69, 26. 28, Ath. 18, 598, f, Harp., 
zuid. 5 ein komiſcher Dichter Athens (wahrfch. der 
wueren Komsdie), Suid., Ath. 11. 477, .— 15, 691, 
„ d., Stob. flor. 60, 2, Poll. 10, 107. ©. Mein. 1, 
(55. g) V. des Asklepiades, Piut. Phoc. 22. h) Selbe 
wrz der Athener, Polysaen.5, 17. 2) Tyrann won Ere⸗ 
ria, Dem. 9, 58. 18, 295, Harp., Suid. — Euböer, 
Ant. reg. apophtb. Philipp. 21. 8) Spartaner, Ὁ. 
εὐ Ariftofrates, Plut. Lyo. 4.81. 4) Ihebaner, Inser. 
1674. 5) Theffalier aus Hypata, Lue. ssin. 1—4. 
;) Stagirit, Freund des Wrtitotelee, D. L. 5, 1,9, 
zuid. — V. des Gegeflas, D. L. 5, 2,14. 7) Stier, 
’ol. 28, 8. 8) Aſtronom u. Philoſoph aus Nicde in 
Bithynien, Suid., Plut. qu. conv. 8, 9, 12. 8tolo. 
op. 29. plec. philos. 4, 18,8. ſao. lun. 4. ο. Epic. 
‚1, Strab. 1,2—12, 566, 6., Ptol.1,4,2. 7, 4, Λοὶ. 
. 80.7,8; er u. feine Anhänger οὗ. bie, welche ihm 
leichen. οἱ περὶ (τὸν) "Innapyor, 8. Emp. math. 
,ı, Plut. Pyth. or. 18. 9) Galifarnafiier, a) ©. 
es Wetholeus u. b) ©. des Phyleus, Briefter des Pos 
eidon, Inser. 2, 2655. 10) Bythagereer, Iambl. ν. Pyth. 
'5, Stob. 108, 81, Clem. Al. οἱ. δ, p. 574, D. L. 
„1,22. 11) Andere Schrififteller, Stob. 9, 24, Exc. 
„ Flor. Io. Damasec. 17,5, D. L. 9,7,0. 11 — ein 
Dichter, Ath. 8, 1014, ο. 9,898,c — fr. in Bergks 
Anth. Lyr. gl. Fabr. bibl. gr. ıv, δὲ. 12) ein 
seeigelaffener des Antonius, Plut. Ant. 67. 1δ. 12) 
Intere: Diod. ep. vıı, 627. — Inser. 2, 1812. 2655. 


.6. 

Ἱππάε, ἡ, 1) NRitiergeld, Rittercenfus, Flut. Sol 
‚8, Isae. 7, 89, Harp., Poll. 8, 189, Hesych., ep. 
n Anth. app. 146. Auch Ritterkleid, HRitteropfer, 
dittetluh, ſ. Hesych., u. Ἱππάδες, Reiterfpiele, f. 
ascr.t. 1, 163. 2) Ἡππάδες πύλαι, Ritterthor In 
δια, Diod. b. Plut. x oratt. Hyper. 14, Hesych. 
|) Ἱππάδος πέλαγος, Ritterfee, an ber Oſtluſte von 
Ifrifa = Ἔππαλον, w. f., Ptol. 4, 7,41. 

Ἱππᾶσίδης, m. 1) Sippafosfohn, 2) Agelaos, 
Zu. Sm. 1, 279. db) Apifaon, 11.17,848. ο) Gharops, 
1. 11,426, u. Gharops u. Sokos, Ἱππασίδῃσιεν, I. 
‚1, 431 (was nach Ahr. Ἱππασίδῃιν, nach Lob. “In- 
[ασίδανν zu ſchreiben if). d) Demoleon, Qu. Sm. 
.0, 120. ©) Sppfenor, Il. 18, 411. f) KRötanoe, Ον. 


βαφε Worterduch d- griech. Eigennamen. 


Ἱππία 561 


met. 18, 258. 3) @igenn., Sorsmanne, a) ein 
Grieche. den Deiphobus tödtet, Qu. Sm. 9, 150. b) 
Wagenienler des Pammon, Qu. Sm, 6, 562. 

απασῖνοι, pl HSorsmänner, Boll in Dale 
matien, App. 111.16. 

Ἱππᾶσον, ου, (6), pl. (D.L.8,6,n.4) "Inzasos 
Sorsmann (f. Er. M. 249, 80), 1) ®. des Ar⸗ 
goneuten Altor, Apd. 1,9, 16. 2) 6. des 65, Apd. 
2,7,7. 8) 6. des Pelops, Mant. provorb. 2, 94. 4) 
©. des Priamos, Ὁ. des Charope u. Gofss, Π. 11, 
450, ΒΥΕ. { 00, [. Ἱππαφίδης. 5) ©. ber Lrulippe, 
Plut. quaest. gr. 88, Ant. Lib, 10. 6) ©. des Eu⸗ 
tytos, ein Lalydonifcher άρει, Ον. met. 8, 818, Hyg. 
f 178. 7) ein Kentaur, Ον. met. 12, 852. 8) D. δὲ 
Hypſenor, Apifaon, Köreanus, f. Ἱππασίδης. 9) Theſ⸗ 
faler, Qu. Sm. 11, 67. 10) Metspontiner oder Kıos 
toniate, Pythagoreiſcher Philoſoph, Arist. met. 1, 8, 
8. Emp. ὑπ. 8,30, Hesych. Mil. fr. 7,86, Aristox. 
in Schol. Plat. 881 ed. B., Pint. plac. phil. 1, 8,25, 
D. 1. 6, 1, δ. 2,2. 6, 1—4, Iambl. ν. Pyth. 81. 88. 
104. 257; er u. feines Seien: οἱ περὶ τὸν "In- 
πασο», 8. Emp. dogm. 4, 818; ein Sybarite, Iambl. 
v. Pyth. 267. 11) ®. des @uphron, Urgroßvater bes 
Pythagoras, D. L. 8,1, 1, Paus. 2, 18, 2. 12) Echriftſt., 
D. L.8,6, 4, Ath. 1, 14, d. gl. Fabrie, δἱδΙ. gr. 
1,848. 18) Anführer der Mytilenäer, Long. past. 
8, : . 2. 14) Berfertiger eines künſtlichen Φἰθιπε, Zen. 
2,91. 

Ἱππάφεσια, f. Kohlen (f. Lex. s. ἄφεσις), eine 
Httäre, Lys. b. Ath. 18, 686, ο. 592, ο. 

ἵππααα, f. Röfflin, T. des Antbippos, Hyg. f 14. 

Ἴπκεος, a, ο», = ἅππιος, w. f., a) Bein. des 
Poſeidon, Hesych. b) Bein. von Argos, Treta. Chil. 
1, 62 od. D. Sic. 25, 24, Hesych, 

7 m. = Ίππευς ο). Ἱππεύς, Inser. 541. 

Ἱππεύα, dur, m. Ritter, 1) ©. des Heralles, 
Apd.2,7,8. 2) Sımier, Xen. Hell. 1, 6, 29. 8) einer, 
den Phidias mit abgebildet, Paus. 1, 83, 8. 4) Athe⸗ 
ner, &) einer, über deffen Erbſchaft Hyperides eine 
Rede verfaßte, Harp. ο. Κνδαθηνανεύς παρακα- 
βολή u. τριακάς. Ὁ) v. 1. für Ἔππυς, ω. f. 

Ἵππη, 1. Stute, 1) Oattin des Thefeus, ---όπη, 
w. ſ., Hesiod. 5. Ath. 18, 657, 2. 2) Setäre in Alexan⸗ 
rien, Mach. 6. Ath. 18, 588, b. 8) Andere: Απρ. 
Sid. 25 (νι, 276). 

Ἀγοί, Br, GStutenmeller (f. Et. 1. 
282, 50, Buid.) fepthifcher Vollsſtamm in Aſien, |. 
mei ἐππημολγοί grfchrieben, Ἡ. 18, 5, Hes. b. Btrab. 
7, 800, D. Per. 809, Strab. 7, 296808. 14, 
558. 

Ἱππκηνή, f. Roßfeld, Gegend in Beräa, Ιου. b. 
Iud, 8,8, 1. 

Ἡππία, f. Roßleben, 1) Bein. α) ber Athene, 
Pind. Οἱ. 13, 115, Soph. 0.0, 1071, Paus. 1, 80, 4. 
81,6. 5, 15,6. 8, 47, 1, Isae. 5. Harp., Et. M. ο, 
v. u. 5,774, 24, Eust, 656, 20, nach Anas. b. Harp, 
Et. Μ. ο. ν., Suid. T. des Bofeiton m. der Koryphe. 
b) der Hera in Olympia, Paus. 5, 15, 5. c) der Königin 
᾽ἁμαζώ», Eur. Hipp. 807. d) im Lat. auch der For⸗ 
tuna u. Venus, Liv. 40, 40. 42,8, Serv. Virg. Aen. 
1, 724. 2) Srauenn., a) ter Arfinoe, Gattin des Phila⸗ 
delphut, Hesych. db) anbere ans Aegypten, Iuv. sat. 
6, 82. 8) St. in Berchäblae = Φάλαννα, Hocat, 
b. δι  Β. 6. Φάλαννα. 4) Gegend in Böotien, The- 
ophr. h. pl. 4, 11, 8. 5) Schiffename, Mt. Gew. 
xvır, b, 18 u. δ. 


36 


562 Ἱππιανός - 

Ἱπτιανόε, T.’JovA., Insor. 2,8495,16, Sp. Achnl.: 

“Iewlag, ου, Marm. Par. 47 auch a, in Inser. 
1565 nach Ahr. (Diel. 11, 522) ao, του. Ἱππία (Xen, 
mem. 4, 4, 10, ὅ., Plat. Hipp. mei. 281, b, ô. min. 
868, ο, d.), (6), ion. (Her.) Ἱππκίης, gen. έεω 
(Her. 1, 61. 5, 62), Rößler, 1) Utbener, 9) (0. bes 
Peifiſtratus, Thuc. 6, 54, ep. in,Anth.epp. 246. db) 
©. det Peiffiratus, Her. 1, 61---6, 121, 6., Plat. 
Hipp. 229, b. Thesg. 124, d, Thuc. 1, 20—6, 59, Ar. 
Ῥεερ. 502, Sim. ep. 14 in Antb.app. 74, Flgde. ϱ) 
(Thymötate), Dem. 85, 88. 85. d) Andere, Arist. 
Edu. 449 (Marm. Par. 47), Aristot. oee. 2. 2) Delier, 
Archon, Inser. 168. — ein ®rammatifer, Schol. ΑΡ. 
Rh. 8,1179 (1.d.). — vgl. mit Eust. zu D. Per. 270. 
8) Eleer, α) S. des Diopeithes, Sophift, b. Paus. 5, 25, 
4 ὁ σοφός genannt, u. Zeitgenoffe bes Sofrates, nach 
welchem zwei Dialoge des Plato Hipp. mai. (231—804, 
e) u. min. (868, . — 376, b) genannt find, {. Απο. 
met. 4, 29, u. vgl. Plat. ap. 19,e. Phaedr. 267, b, 
Xen. mem.4, 4, 5— 25. conv. 4, 62, Arist. rhet. 1, 2, 
lade. Bon ihm hieß ππιάζειν, ein Nachahmer des 
Sippias fein, Philostr. sopb. 2, 21. b) ein anderer 
@leer, Xen. Hell. 7,4, 16. c) Koh des Shariflus in 
Elise, Dann der Neära, Dem. 59, 18. 4) Arkarier, Thuc. 
8, 84. 5) Boͤotier, Pol. 28, 2—28, 9, er u. feine 
Leute, οἱ περὲ τὸν 'Inntav, Pol. 27, 2-29, 2, 6. 
6) Spartaner, Arr. An. 2, 18,6. 7) Thafler, ο) Lys. 
18,54. 61. b) Schriftſt. Arist. poet. 25. 8) Hali« 
ternaffier, Dem. 85,20. 9) Moloffer (Epirote), Piut. 
Pyrrh. 2. 10) Erythräer, Geſchichtſcht., Ath. 6, 258, {. 
11) Tyrier, V. von Glitopbon, Ach. Tat. 1, 8. 12) 
Felbherr des Satrapen Pifſuthnet, Polyaen. 8, 2. 18) 
ein Erzgießer, Paus. 6, 18,5, D. Chrys. or. 55, p. 558. 
14) ein Acchiteft, Beitgenoffe bes Zucian, Luc. baln. 
od. Hippias, 8.7. 8. 15) ein Mime, Plut. Ant. 9. 
16) auf Münzen aus Chios u. Kyme, Mion. 111, 267. 
8. νι, 7. — 17) Inser. 2, 3140, 81. 45. 18) ein 
Selb, Theophr. b. pl. 4, 11,9. — Bgl. ποῷ Fabric. 
bibl. gr. 11, 657. ©. auch ἵππυς. 

Ἱππικὰ don, Roßberge, ein Theil des Kaufafus 
in Sarmatien, Ptol. 6, 9, 14— 20. 

Ἱσππικός, (πύργος), (6), 1) Roßthurm, Thurm 
in Serufalem, Ion. b.Iud. 5,4, 2.8. 7, 1, 1. 2) Inser. 
2, 8404. 8, 5149. 

Ἱππαρῖνος, m. Röflin, 1) Ghäroneer, Inser. 
1608. 2) &w. von Innos, w. f. 

Ἱπτιόθων, = Ἱππόθων, Eigenn., Suid. 

Ἱσπιοπρόσωποι, pl. Roßlöpfe, inbifches Volt, 
An. (Arr.) p. mar. erythr. 62. 

"Immios, ία, νον, Roffig, 1) Bein. a) des Poo 
feidon, als Schöyfer des Pferdes, ΑθεοἩ. Sept. 180, 
Eur. Phoen. 1707, Ar. Equ. 551. Nub, 83, Pane. 1, 
80,4. 5, 16, 5. 6, 20, 18. 7,21,7. 8,10.2. 14, 6. 
25, 7. 86, 2. 87, 10, Suid., Et. M. 478,42, Eust. 666, 
20. b) des Ares, Paus. 5, 15, 6. ο) des Zeus, 
Hesych. Mil. fr. 4,87. d) bes alt. Ortes Kolonos, 
Ῥασα. 1,80, 4, Poll.7,182. ©. Lex. u. "Innssoc. 

Ἵπκια, εόος, m. 1) Thebaner, Inser. 1565, nad 
Φύά0, doch will Ahr. Diel. 11, 522 Ἱππίαο leſen, f. 
ππίας. 2) 81. von Lajice, Proc. Go. 4, lin. . 

Ἱπκπίτας, (6), Roßthirt (f. Hesych.), Freund tes 
Kleomenes, Pol.5,87 (ν.Ι. Ἱππείτας), Plut. Cleom. 
87 (cod. b. Innorac, weldyes Keilin an. ep. 67 billigt). 

Ἱππίων, m. Retfig, Mannsname, Gelen. x, p. 
620, Diog. ep. 25, Inser. 3, 3214, d, 7, Add. 4, 7878. 
7857, b. 


Ἱπποδάμιον 


Ἱππιών, m. Röffigemond, Monattename gu 
@retria, zu Ehren des Ποσειδῶν "Innos fo genannt, 
— Juni, Inser. 2265. 

Ἱπποβάτας, m. Reiter, Mannen. (?) auf einer 
Bafe ber arch. Gefellichaft gu Athen, Inser. 7880, d, 
Κ. 6. Ἱπποϊάτας. 

Ἱππόβῖνος, m. Pferdegeil, Lomifche Verdrehung 
des Namens Ἱππόνικος, Ar. Ban. 429, Suid. s. ἵπ- 
πόπορνε. 

Ἱππο ὤν, (od), b. Her. u. Ῥ]αι. Ἱπποβό. 
Tas, Stuttmänner (9. I. Rofſezüchter), Name ver 
zeichen oligarchiſchen Grundbefiger in Chaltis, Her. 5, 
77, Piut. Ρος, 23, Arist. 5. Strab. 10, 447. 

πποβότεια, f. T. bes Butes, Schol. Il. 1, 263 
(τ.Ι. Γπποδάµεια). Fem. u: 

Ἱππόβοτος, ον, Marwede b. {. Roßweide und 
Nofmweibenbefiger (f. Suid.), 1) Adj., α) Ass, 
Name einer Wiefe in Armenien, Strab. 11, 525. b) 
Ἱππόβοτος ἡ χώρα, Name einer Gegend von Chal⸗ 
cit, Ael. ν. h. 6, 1, f. Lex. 2) @igenn., Schriftſt. 
über die Philoſophenſchulen, D.L. prooem. n.18. 1, 1, n. 
14-- 9.13, η. 1, ὅ., Iambl.v.Pyth. 189, Porpb.v.Pyth. 
61, Clem. Alex. str. 1, 129, Suid. s. ν. u. δ. αἴρεσες. 

Ἱππογέρανοι, pl.* Kranich ritter, erbichtetes Boll 
in Lue. v. h. 1,18. 

TI οι, (08), *Geierritter, erdichtetet Boll 
in Lue. v.h.1, 11. 

Ἱπποδᾶμας, αντος, m. ähnl. NRetfig, u. vie. 
Bubrmeifter, Reuter od. Roßmäßler, wenn tie 
iſt Roßzügler, eigtl. Noßbändiger, 1) 6. des Wchelons, 
Apd. 1, 7, 3; nad) Ov. met. 8, 592 u. 599 8. der 
Perimele. 2) 6. des Priamut, Αρά, 8, 12,5. — ein 
Trojaner, 11. 20, 401. 8) Spartaner, Polyaen. 2,15. 
4) Dichter aus Salemis (2), Iambl. v. Pyth. 82. 5) 
athenifcher Archon DI. 101, 2, Inser. 158, f. Tano- 
dauos. 6) Schriftſt, οἱ περὶ Ἱπποδάμαντα, d.i. 
Hipp. u. feines Gleichen, D. Hei. Platon. I. 7) Inser. 
2, 8091, 14. — Adj. davon Ἱπποδαμάντ{ελιος οἱ 
vos, eine Weinforte in Gyzilus, Hesych., vgl. mi 
Plin. 14, 7. 9. Fem. dazu: 

Ἱπποδᾶμεια, ας, ep. (Nonn. 11, 275—88, 29, 
ὅ., Qu. Sm. 4, 529), ns, f. 1) awei Töchter des De⸗ 
naos, Apd.2,1,5. 9) T. des Butes (D. Sic. 4,70) 
od. Atrar (Ov. her. 17, 218, Ant. Lib. 17), Gem. it 
Peirithoos. 11.2, 742, D. Sic. 4, 68. 70, Zen. 6,3% | 
Piut. v. Hom. 9, 19, Favor. 781, 20, Philem. s. &* 
φυής. 8) T. des Denomaos, Gem. bes Ῥείορᾶ, Pind 
O1.1,118. 9,16, Eur. 1.T.825, Plat, Cratyl. 896, 
d, ΑΡ. Rh. ı, 754 (wo Πε παρανβάτες Heiße), Apt 
2,4, 2, D. Sie. 4, 73, Nio. Dam. fr. 17, Luc. Chart 
19, Peus. 5, 14,6—8, 14, 11, ö., Nonn,. 11, 275— 
48, 214, Qu. Sm. 4. a. O., Plut. Thes. 7. parell δὲ 
Palaeph. 80, 1, D. Chrys. or. 11, 168, %. Ihren Hein, 
Ἱπποσάμνον, f. 6. v. Ihre Abbildungen, Pau » 
11,6, 17,7. 8,20,19. 4) T. des Andhifes, IL 28. 
429. 65) 4. des Brifes, Schol. Π. 1, 892, Hesyet- 
== Βρισηΐς, w. f. 6) Gemahlin des Ampntor, # 
des Phönir, Eust, 762, 42 u. fe 7) Dienerin de 
Penelope, Od. 18, 182. 8) Gattin des Diomet, Ft 
Μ. 480, 45. 9) M. bes Pölilios, Απ app. Mi 
10) Inser. 8, 8899, 7. 10. 11) Bein. ber Mphreti 
Hesych. 12) Ἱπποδάμεια ἀγορά, f. “Inaode- 























nos. 
Ἱπποδάμη, f. -- vor., Inser. 155; Nie. fr. 2 el 

Schneid. (Gatin des Belops). 
Imwoßäpioy, ähnl. Ritiberg, Ort im Hain Mi 


Ἱππόδαμος 


Zeus gu Olympie, von ber Hippodameia benannt, 
Paus, 5, 22,2. 6, 20, 7. : 

Ἱ ‚„ov, πι. ( ep., τοῦ b. Ar. Eau. 
827 ἅ, wo daher Hermann u. Keil πποδάμνου 
vermutben, nah Dind. Röffiger d. δ. mit einem 
zöffigen Bolle oder Heer, oder überhaupt Reiter, 
vgl. Il. 8, 287, wo «8 ale Bein. des Kaflor εν» 
fcheint), 1) 6. des Merops, Troer, N. 11, 885. 2) 
Sicyonter, Xen. Hell. 7, 1,45. 8) Milefler, ©. des 
Eurykoon (U. Curyphron od. Euryboon), bezühmter 
Architekt, Arist, pol. 2, 5, Phot. 111, 11—17, Harp. 
u. Suid. s. Innoddussa; neh ihm hieß es ſprichw. 
von Dingen, die fih gum Schlimmern verändern, In- 
nodduov νέµᾶσις, Macer. 4, 79, Hesych. — Ad]. 
davon if Ἱπποδάμειον, (a), ον, |» 9. τρόπος, 
Arist. pol. 7, 10; u. ἱπεθ([. Ἱπποδάμεια, b. Xen. 
Hell. 2, 4, 11 ‘Innodaussog dyopd, Reuters» 
markt, ein Marltplag im Peiräcus, And. 1. 46, Dem. 
49, 22, Harp., Suid. 4) Athener, a) Archon DI. 
101, 2, D. Sic, 15, 88, |. Ἱπποδάμας. db) ®. des 
Arheptolemos aus Agryle, Plut. x oratt. Antiph. 27, 
Ar. Equ. 827, wo die Schol. ihn für diefelbe Berfon 
mit dem Mileſier erllären. 5) Spartaner, Ath. 10, 
452, a, Plut, epophtb. Lac. s.v. 6) Ihurier, Pytha⸗ 
aoreer, Stob. 48, 92—94. 108, 26. 7) auf einer 
Münze aus Apollonia, Mion. 8. 111, 817. 

Ἱπποδέτης, m. *Roßbinder, Bein. bes Serafles, 
Paus, 9, 26, 1, Hesych. 

Ἱπποδίκη, f. Ericke d. δ. die geſetz⸗ ob. τεῷίδ. 
βατίε, T. des Danaos, Apd. 2, 1,5. 

1 pıos, ου, böot. έω, m. (μήν), Rene 
nermond, Monat in Böotien, Lamia u. dem ätolie 
fchen Kallipolis, = att.'Exatoußaıcr, Plut. Cam. 19, 
Inscr. 1562, Lebas 1295 (Ussing. n. 6, 15), An. 
Delph, 21. — 6. über die Ἱπποδρομίαι ο) in Athen, 
Thuo. 8, 104, Hesych., Et. M. 840, 58. b) in Rom 
(ludi Circenses), Ios. 19, 1, 4, D. Cana. 48, 14—75, 
4,ö. c) in Actium, D. Cass. 51,1. 53,1. 59, 20. d) 
in Byjanz. Hesych. Mil. fr. 4, 87. 

Ἱπποδρόμοα, (6), in Philostr. Ἱππόδρομοε, 
Nenner (Ἱππόδρομος, die Pferberennbahn, f. Lex., 
fie hieß auch ἱπποδρόμιον, Hesych. Mil, fr. 4, 14, 
Et. Μ. 538, 82), 1) 6. des Heratles, Apd. 2, 7, 8. 
2) Sophif aus Lariffa, Philostr. v. sopb. 27. 8) 
Iheffalier, Lebas. Inser. 1211, od. Leake 111, n. 149, 
f. Abr. Dial. 11, 528 uw. Keil Inser. Thess. 1857, p. 
7 u.8. 4) Inser. 2,2955, Ὁ, 26. 5) Rennbahn, 
Name des Marktes in Elit, Paus. 6,24, 2. 

“Imwötvyos, m. Joͤcher, ©. bes Heralles u. der 
Anthippe, Apd. 2,7, 8. 

Ἱπποθάλης, ους, 8», acc.n (f. Plat. Lys. 210, e), 
voc. Ἱππόθαλες (Plat. Lys. 208, a, ö.), (ὁ), 6. D. 
L. 8, 0.81 Ἱπποθαλῆς, Srunert d. ἱ. von tüch⸗ 
tiger Lebensfrifche, griech.: pferdefriſch, Schüler des 
Plato u. Berfon in deffen Lyſis, Plet. Lys. 208, ᾱ--- 
222,b, D. L. «& a. O., Euseb. chron. p. 162, ed. 
Mai. 

Ἱπποθέρσης, acc. nv, m. Kühnert d. i. tüktig 
τῆθη, griech.: pferbefühn, Athener, gegen ben Lyſias 
eine Rede verfaßte, Harp. s. ἀφανής u. Ἱερώνυ- 


μος. 

Ἱπποθόη, f. ähnl. Eburſwind, eigtl. pferde 
ſchnell d. i. gewaltig ſchnell. 1) Nereide, ον. tb. 251, 
Apd.1,2,7. 2) T. des Pelias, Apd. 1, 9, 10. 8) 
T. dee Danaos, Hyg. f. 168. 4) T. des Meftor und 
der Lyſidike, Apd. 2,4, 5, Herodor in Schol. ΑΡ. Rh. 


563 


1,747, Schol. Il. δ. 116, 5) Amagone, Qu. Sm. 1, 
44. 582, Hyg.f. 168. 6) Inser. 8, 6728. 

Ἱπποθοῖτια, f. richtiger πο Lob. path. 884 Iu- 
ποθοῖτνε, f. Horſchig, Bhyle in Tegea, Paus. 8, 
58, 6. Die dieſer Phyle Angehörenden Inzosoitas, 
ποτ. 1618. ν 

Ἱκπόθοοε, ου, (d), b. Paus. Ἱππόθονε, οὐ, 
Horſch, nad) Hesych. = πποδιώκτης, 1) 6. des Ae⸗ 
gyptus, Αρά. 2, 1, δ. 2) ©. des Hippokoon, Αρά. 8, 
10, 5. 8) ©. des Priamos, Il. 51, 251, nach den 
Schol. gu d. &t. = Πίλασγος, Apd. 8, 12,5. 4) 
6. des Pelasgere 8908, IL 2, 840. 17, 217818, ὃ. 
5) ©. des Kerkyon, K. von Arlavien, Paus. 8, 5, 4. 
45, 7, Hyg. f. 178, Ον. met. 8, 807. 6) Freier der 
Φἰγροδαπιεία, Schol. Pind. OL 1, 114, f. Σππόστρα- 
τος. 7) ein Dichter, Stob. flor. 68, 24. 88,15, Phot. 
cod. 167, doch nach Mein. Stob. 111, praef. 111 viel. 
der Titel eines Stücks v. Gippotbon, f. Comic. Gr, 
fr.ıv, p. 712. 8) ein Räuber, Xen. Ephes. 4, 8-5, 
er u. feine Leute, οἱ περὶ τὸν Ἱππόθδοον, Xen. 
FA 4,6. 9) Mannen. Hippoer. Epid. 6, 8, 19. 

ehnl.: 

Ἱπποθόων, oyros, m., nad) Et. M. 518, 81, Sehol. 
Dem, 24,18 u. Arcad. 12,6 au Ἱπποθῶν (Et.M. 
473,46 ficht Ιππιόθων), 1) 6. des Bofeldon u. der 
Alope, Heros der Phyle Ἱπποθοωντίς in Athen, Ep. 
b. Herdn. π. #.4.10, 11, Dem. 60, 81, Paus. 1,5, 2. 
89, 8, Schol, Dem. 24, 8, Hellan. 5. Harp., Suid., 
Hesych., Et.M. 869,19. Sein ἡρφο», Paus. 1,88, 
4 u. St. B. δ. Ζάρηξι es hieß wohl αιώ Ἴσππο- 
θοώντειον, Hesych., Phot. 111, 28. 2) Dichter, f. 
Ἱππόθοος, Stob. 22,25. 88, 15. 67, 14. 8) falfche 
Lesart für Ἱπποκόων, Br. des Tyndareus, Schol. Il. 
9, 581. 

Ἱπποθοωντία, (dos, (ἡ — φυλή), in Insor. 144, 
145. 147. 150. 168, b. 169. 171. 172. 218. 224. 
225. 282. 272. 275. 280. 1688, Dem. 89, 28. 25. 
28 b. Beit.-Saupp. n. cod. Z, Harp. s. ’Alnyla "Ir. 
woßevris, in Inser. 284, 111, 4 Ἱπποθοοντίε, Roi» 
fig, 1) Name einer Phyle in Athen, von Hippothoon 
benannt, Lys. 28, 8 (Bait.-Ssuppe ο con. Ἴπποθω»- 
tig), Dem. 18, 75. 105, Hellan. 6. Harp. ο. λόπη, 
Polem. 5. Suid. ο. ᾽αζηνεεύς, vgl. mit Suid. ο. Κει- 
ρµέδαν, Inscr. 805, b, 10, Schol. Aeschin. 2, 76. 8, 
189, Hesych.u. St.B. ο. ᾽αξηνία, Diod. b. St.B. ». 
Ἐλανεύς — Κειριάδης, δ., Harp. ο. ᾽ἁμαξαντεία 
od. νά — Olor, ὃ., u. d. ο. a. St. — Die Mitglieder 
derfelben Ἱπκοθοωντίδαι, Dem. 60, 81. 2) Rei» 
f it Schiffename, Att. Sew. ıv,b, 9. 

ππόθων, wvog, (Suld.), Inser. 4, 7484, b. 

Ἴπποι, pl. Roßau, Infel bei Erythrä, Strab. 14, 
644. 

Ἱπποϊάτας, (-- Ἱππίατρος, Roßerzt), Inser. 
4, 7380, Ὁ (Ο. Jahn conj. Ἱπποβάτας). 

Ἱπποκάμπη, f. Seepferd, Schiffeneme, Alt. 
Gem. ıv,b, 16 (f. Innndxaunos im Lex.). 

Ἱπποκέντανροε, m. (f. Luc. Prom. 5. d. mort. 
16, 4, doch Luc. Zeux. 8 auch f., ᾿Ἱπποκενταύρω 
(Dusl),Luc. Zeuxz. 8, gew. Innoxivzaugos, Roßflad» 
ler, f. Xen. Cyr. 4, 8, 17, nad) Hesych.: ἱππόμορφος 
ἄνθρωπος), Wundergeftalten, halb Menſch halb Pferd, 
die Irion mit einer Wolle gegeugt, Plat. Phaedr. 229, d, 
D. Sic. 4, 70, Luc. fug. 10, παῷ Suid. b. St.B. ο. 
"Auvpos = 44λογες. Ihre Abbildung, Luc. Zeux. 
8, Anth, Plan. 115, tit. Die ſtoiſche Anſicht über fie 
D.L.7, 1, 86. 


Ἱπποχένταυρος 


36* 





564 


Ἱπποκέφαλοφ, m. Rofloppe, Ort, Ammian. 
Merc. 21, Sp. 

Ἱπποκίαων, wros, m. Roßbach, SL in Sicilien, 
Theocr. 10, 16 u. Schol,, v. 1. Ἱπποχόω». 

swor\las, (ό), (= Ἱπποκλέης, von Ahr. Dial. 
τι, 560—564 bezweifelt), TIheflalier, S. des Phrikias, 
Pind. P. 10, tit. u. ν. 8. 88. 

Ἱπποκλείδηε, ου, (6), Ehlodomirs (ſ. d. Ilgde), 
1) Athener, a) ©. bes Tifanter, Her. 6, 127—129, 
Ath. 14, 628, d. Weil er dem Kleiſthenes, der ihm 
die Hand feiner Tochter Agarifte abfchlug, ſagte: οὐ 
φροντὶς Ιπποκλείδῃ, wurde bies fprihw., Luc. 
epol. 15 und Schol,, Schol, gu Luc. Philopatr. 19, 
Zen. 5, 81, Diog. 7, 21, Apost. 13, 70, vgl. mit 
9,19, b, Liban. ep. 944. 1224, Suid, u. Hesych. s. 
od φροντές, Eust. Il. 1,698, Phryn.ecl. 199. 864. 
Man fagte wohl auch (ό) Innoxäsidns οὐ Φρον- 
τεεῖ, Luc. Herc.8 u. Schol., u. Plut. Herod. mal. 88 
macht daraus: οὐ φρο»τὶς Ἡροδότῳ. db) ©. des 
Miltiades, Pherec. in Marcell. v. Thuc. 2. 2) der 
Ichte der Bachiaten in Korinth, Nic. Dam. fr. 58. 
Doch Heißt derfelbe fpäter bei ihm Πατροχλείδης. 
8) ein epicureifcher Philofoph, Val. Max. 1,8, 17. 4) 
Ariftophanes nannte nach Hesych. (Ar. fr. inc. 180) 
τὸ τῆς yuraszös µύριο» fo, alfo Dorſchſchloößel 
(Dorf = vulve). 

Ἱπποκλῆς, έους, Inser. Teg. auch έος, f. Ahr. 
Dial. 11, 285, (6), Shlodomir (ο. δ. hochberühmt, 
doch kann es griech. auch heißen roßberühmt), 1) ©. des 
Neleus in Mile, Alex. Act. δ. Parthen. 14, Zen. 5, 
17. 2) Athener, a) 6. des Menippus, Thac. 8, 18. 
b) einer ber 10 Archonten, Lys. 12, 55. 8) Eilicier, 
Alex. δ. Ath. 8, 125, b. 4) Otũnder von Kyme, Strab. 
5,243. 4) einer, an welchen Crantor eine Troſtſchrift 
richtete, Plut. cona. Apoll.6. 6) v.1. von ᾿Επποχλέας, 
w. f. Achnl.: 

Ἵπποκλοε, (ό), 1) Zamrfacener, Zeitgenofle des 
Darius Hyitafpis, Her. 4, 188; Thuc. 6, 59. 2) K. 
der Ehier, Plut. mul. virt. δ. 3) Thebaner, V. des 
Belopidas, Plut. Ρο]. 8. 4) Klazomenier, Mion. 111, 
67. 


Inrox&palos 


Ἱπποκόραον, n. *Mertruden, ein Ort in Athen, 
Schol. Aeschin. 1, 182, während Aeſchines ſelbſt den 
Dit: παρ) ἵππον καὶ χόρα» nennt. 

Ἱπποκορυστής, m. Reifig, 1) ©. des Aegyp⸗ 
tus, Apd. 2, 1, 5. 2) 6. des Gippofoon, Apd. 8, 
10, 5. 

Ἱπποκόρωνα, f. Noßkoppe, Ort in Atranıpttene, 
Strab. 10, 472. Aehnl.: 

grrooponoy, n. Ort in Kreta, Strab. 10, 
47 ο . 

Ἱππόκουρα, (ἡ), (Rofleben?), St.in India in- 
tra Gangem, Ptol. 7, 1, 6.88. 8, 26, 15. 

Ἱπκπόκονρος, m., b. Hesych. cod, Ἱπποκόριος, 
1. Stüstner, wie Stüttmenm, eigil. Rußfättiger, a) 
Bein. des Pofeidon in Eparta, Paus. 3, 14, 3. b) ein 
Heros, Hesych. 

Ἱπποκόων, b. Arcad. 12, 16 "Imworöv, gen. ὤ»- 
τος (Et.M. 478,45 οντος), m. ἅθπί. Ratulf d. i. 
im Ratten ein Wolf, griech. pferdemäßig Flug, 1) 
Thracier, Diengr des Rheſus. Il. 10, 518. 2) ©. tes 
Debalus, Br. des Tyndareos, K. in Sparta, Her. 5, 
60, Apd.2,7,8.8,10,4.5, D.Sic. 4, 83. 68, Strab. 
10, 461, Paus, 8, 1,4—21,2, ὕ., Piut. Thes. 81. 8) 
6. des Ampfos, ein faledonifcher Jäger, Hyg. f. 175. 
4) B. des Neleus, Hyg. f. 10. 14, vgl. mit Schol. 


Ἱπποχράτης 


11. 11, 692 (©. des Neleus). 5) 6. des Gyrtafus, Bes 
gleiter des Aencas, Virg. Aen. 5, 492. 

ler ‚ (οἱ), Hippofoonefähne (nn 
©parta), Plut. qu. rom. 90, Sosib. b. Clem. Al. protr. 
c.2 (p. 10,46). 

Ἱπποκράταα, n. pl. Reiterfpiele, Feſt in Au 
fabien, = röm. Consualia, D. Hal, 1, 88. 

Ἱπποκρατείδηφ, m. — ἀπποχρατίδης, w |. 
Mannen., Insor. 285. 

Ἱπποκράτη, f. T. des Thespios, Apd. 2, 7,8. Fen. 
iM: 

Ἱππδκρδᾶτηε, ους, ton. (Her. 1, δ9---7, 155, &) 
έος, böot. (Keil Inser. boeot, LXYII, ο) u. ep. ex 
(Autp. ep. ıx, 407), dat. es, ion. (Her. 7,154) ei, 
acc. η» (fo Thuc. 4,66, Xen. Hell. 1, 8, 7, Ari, 
pol. 7, 4, u. 80), doch auch η, Pol. 7,2 (7,4. 
9,22 hat er ην), Plut. Alc. 80 (doch Piut. Sol. 3. 
Marc. 14. prof. virt. 11. δίοῖο. τορ. 29 ficht ην), 
App. Sic. 8. 4, ion. δα (Her. 1, 59), του. “Innöxge- 
τὲς (ep. Plan. 268. 271, Plat. Protag. 81), (6), phır. 
“Innoxodros, Suid., Ritterich (d. i. als Weiter ge 
waltie), 1) Athener, a) V. des Beiflfitatos, Her. 1, 
69--6, 108, δ., Plut. Sol. 80, D.L. 1,8, 1. b) E. 
des Megafles, Her. 6, 131. ο) 6. bes Yriphron, 
Feldherr, Thuc. 4, 66—101, 3., Xen. mem. 3, ὅ, 4, 
D. Sic. 12, 66. 69, Plut. Nie. 6. X oratt. Antiph. 2? 
(wo falſch ἱατροῦ fteht), Paus. 8, 6, 1. 9, 6, 8. — Nedt 
des Lyſias gegen Hippokrates? Kinder, D. Hal. Isae. 9, 
(in Poll. 8, 46 dagegen ift Ισοκράτης für πποχρ- 
της zu lefen). d) ©. des Apollotor, Berfon in Pix 
ton’s Protagoras, Plat. Prot. 810, a—818,d, 8. ε 
Probalifter, Vater u. Eohn, Dem. 59, 104. 123. ἢ 
Andere: Ar. Thbesm. 278, Ar. Nub. 1001 u. Schol, 
Ath. 8,96, 6, Suid. s. τοῖς Ἱπποχράτους u. s. ἑώ- 
δεις, viel. der Etrateg, während Andere es auf ten 
Koer bezichen. ϱ) εδ gab auch eine "Inmwoxpdrors 
παλαίστρα in Athen, Plut. x oratt. Isoer. 14. 2) 
Sicllier, &) Tyrenn von Θεία, Her. 6, 28—7, 155,8. 
Thue. 6,5, D.Hal.7,1, D. Sic. 10, 62, Polyaen. 5, 
6, Timae. u. Philist. in Schol. Pind. N. 9, 95. Οἱ. 5, 
19. b) Syracufer, Pol. 7, 2, Plut. Marc. 18. 18, 
Paus. 6, 12, 4, App. Sic. 8.4. Er u. feine Berti, 
οἳ περὶ (τὸν) Ἱπποκράτη», Pol.7,4—22, δ., Plu. 
Marc. 14. ο) ©. des Zenodilus, Verwandter bes Ttr 
ton, Hist, in Schol. Pind. O1.2,8. P.6,4. 3) €» 
barit, Her. 6,127, ΔΕ, 12, 541,b. 4) Koer, Aenjtt, 
a) S. des Gnoſidicus, Großvater bes berühmten τα, 
Suid. b) d ἰατρὸς Κῴος “Inn. (f. Luc. v. h. 9, 1), 
andy bloß d Κῷος ἑατρός genannt, Lac. Hermot |, 
vgl. mit Phil. mund. op. 86, auch ὁ Ἱερώξατος, ΑΙ. 
9, 899, b, ©. des Herallites, der berühmtefte At die 
Altertfums, Plat. Phaedr. 270, ο. Prot. 811, b, Απ. 
pol. 7,4, Flgade. Sein Θταῦ in Theffalien, Antb. ΤΗ, 
186, fein Bild, Anth. Plan. 267. Faſt fprichw. war: 
τὰ ἔπποχράτους φάρμακα, Them. or. 18, 223, wir t 
tenn auch oft in Epigr. verherrlicht wird, Auth. IS, 
211, vgl. mit vır, 559. ıx, 58. 211. ΧΙ, 882. Plan. 
268. 269. 271. Seine Anhänger hießen οἱ Tre 
κράτειοι, Plut. Stoio.rep. 29, feine Methode: τὸ If- 
ποκράτδιον, S. Emp. ὑπ. 1,71. Adv. "Imwoxpe 
τείως, hippokratiſch, Galen. ο) 6. des Theſſaluu. 
Suid. d) S. des Draco, Suid. e) zwei Söhne N! 
Thymbräbs, Suid. f) S. des Prarianar, Suid. 5) 
Spartaner, Unterbefehlshaber u. Harmoſt, Thac. 8, 
85. 99, Xen. Hell. 1,1,28—8, 6, δ., D. Sie. 3, 66, 
Piut. Alc. 80, Diogen. 4,89, Apost. 7,85. 7) Orde 





Ἱπποχρατίδης 


πιεπίει, Keil Inser. booot. 1ΧΥ11,ο. 8) Chier, Py⸗ 
thagoreer, ὁ μαθηματικός, Plut. Sol. 2, od. γξωμα- 
τρικὸς By, Arist. eth. Eud. 8, 14, f. Arist, soph. 
elench. 1,10, u. οἱ περὶ ἀππ., Arist. met. 1,7. 9) 
Rhodier, Tragbde, Inser. 1534. 10) Adramyttener, 
Phleg. δ. Phot. 97 (fr. 12). 11) Tellamenisearator 
des Strato aus Lampſacus, D. L. 5, 8,7. 12) Verf. 
von thierärztlichen Echriften, Hippiatr. 111, 1962. 18) 
Untere: Anth. 1x,407. — Απ. spp. 818. — ib. 72 
οὗ. Ath. 11,499, d, 

Ἱπποκρατίδης, ου, ion. so, b. Plut. Ἵπποκρα- 
Was, m. Ritteriche, ©. des Leutychides, Sparia⸗ 
ner, Her. 8, 181, Plut. apophth. Lac. s. v. 

Ἱππδκρᾶτι s, m. "Marritterich, wie 
Marheinide, Mannen., Nicarch. 21 (zı, 17). 

Ἱπποκρηναῖαι πηγαέ, (Hippocrensei fontes), = 
Ἱππουκρήνης w. f., Auct. de laud. Hercul. 5, K. 

Ἱπποκρηνίδες, pl. Roßbacher, heißen die Muſen 
bei Serv. ad Ecl. Virg. 7, 21. 

Ἱππόκριτος, m. Marbert d. i. zu Roffe glän» 
gend ob. ausgewählt, 1) Koer, Pol.80,7. 2) Manns» 
name, Gerhard Auserlef. Nafenbilder t. LXII, wo es 
Hermann Bätt. gel. Any. 1844, p. 266 Auserwählter 
der Feuerrofſe cıllärt. 8) Inser. 4, 7626. 7827. 

Ἱππόλα, ac, {. Stuttgart od. Ritterthal (f. 
Lob. path. 181), Etäptchen in 2afonien, Paus. 8, 25, 
9. Ew. Ἱππολαίΐτης, fem. Ἱππολαῖτις, St. Β., das 
von der Beiname der Athene "Innodaitıc, Paus. a. 


a. O. 

Imwolatdas, m. Reifigers, Mannsen., Isoer. 
17, 88 u. Cor. daf. 

Ἱππολάον ὄκρα, 
or. 36, p. 487. 

Ἱππόλας, m. Reifiger d. i. mit berittenem 
Heere, Mannen. auf einem knid. Amphorenhenkel des 
Muf. d. archäol. Geſellſch. zu Athen. K. 

Ἱππόλειτος (für Ἱππόλστος 9), m. Name auf einer 
ſmyrnäiſchen Münze, Mion. 111, 246, desgi. auf einer 
milefifchen, 111, 170. 

Ἱππόλεω ὄχρη. εἰμί. "NReifigershöh, ähnl. 
Nittberg, Vorgebirge im europäifchen Sarmatien 
wiſchen Borpfibenes und Gppanis, Her. 4, 68. ©. 
Innoidov ἄχρα. 

Ἱππολόγου χώµη, NRittershbaufen, Ort in 
Theffalien, Hippocr. epid. 6, 10 (6, 70), f. Mei- 
ποκο Monatöbericht 1862, p. 587. ©. Ιππόλοχος, 


Ἱππόλεω ἄκρη, D. Chrys. 


6. 

Ἱππολοχίδας, πα. Neifigers, Theffaler, Thuc. 4, 
75. Aebnl.: 

Ἱππολοχίδης, m. Athener, Isae. 7, 28. 

Ἱππόλοχος, ου, ep. 0s0, (6), Neifiger d. h. mit 
inem berittenen Heere, 1) 6. des Bellerophou, Il. 6, 
119—17,140, ö., Qu. Sm. 8, 237—4A, 1, Alcae. fr. 
34, Ber. 1, 147. 2) ©. dis Antimahus, Trojaner, 
1. 11, 122. 8) ©. tes Antenor, Lysim. b. Tzetz. 
κά Lycophr. 874. 4) ©. des Neleus. Schol. Il. 11, 
;92. 5) Athener, einer der dreißig Gewalthaber. Xen. 
1ell, 2, 3. 2. 6) TIheffalier, a) ©. des Alerippos, 
εὔτα ber Lariſſäer. Ol. 189, 4. Euseb. chron. Armen. 
‚81. — b) Untere: Pol.5, 70-79. — Liv. 36, 9. 
— Hippoer. Epid. 6, 18. — Plut. Amat. 21. — Blünze 
us Theffalien, Mion. S. 111, 262. 7) Macedonier, ©. 
ε6 Kranaos, Echrifift., Ath. 4, 128, a. b, vgl. mit 
), 126, d—14, 614, d. 8) Aetolier: οἱ περὲ τὸν 
Ιππόλοχον, Pol. 27,18. 9) Münze aus Ks, Mion. 
11, 402. 


565 


Ἱππολντεία, f. Sippolptostodhter, ᾽αγλαῖς, 
Inser. Thess. ϱ. Leake ıv.n. 211. 

Ἱππολόταον, (τό), "Spannuthswig ὃ. ἱ. Hip 
polytes’ Heiligthum in Athen, Asclep. in Schol Od. 11, 
821 


Ἱππόμαχος 


Ἱππολότη, dor. (Pind.) Ἱπκολύτα, f. Span⸗ 
nuth, 1) Stönigin der Amagouen, nach P:ut, Thes. 27 
= Αντιόπη, nach Paus. 1, 41,7 Schweiter ber An⸗ 
tiope, nach Eur.arg. M. des Hipyolytos, f. ΑΡ. Rb. 
2,781 u. Schol — 1001, Nonn, 25, 251, Qu. Sm. 
1, 24. 6, 242, ep. Plan. 91 (1,678), Iso. 12, 198, 
Apd. 2,5, 9, D.Sic. 2, 40. 4, 16, Plut. qu. graec. 45, 
Pherec. u. Ist. δ. Ath. 18, ὅδ7,α, Arr. An. 7, 18, 5, 
Luc. Anach. 84, Zen. 5, 88, Et. Μ. 402,18. Ihr 
Grabmal in Athen, Paus. 1, 41, 7. 2) Gattin des 
Alafus, = Κρηθηῖς, Pind. N. 4, 92, 5, 48 u. Schol., 
b. Apd. Ααστυδάμεια. 8) 3. des Deramenos, D, Sic. 
4,88. 4) Inser. 4, 7381. 7877. 

οπολντίων, m. Ritterling, Maunsn., Pbalar. 
ep- 72. 

Ἱππόλῦτος, ου, ep. αιιῷ 0s0, voe. ἑππόλυτε 
(Eur. Hipp. 1488), plur. (Ael. v. h. epilog.) Πππόλυ- 
του, (d), eigtl. Spannuth (ο. i. Spannaus, überh. 
Subrmann, f. Paus. 2, 27, 4. 82, 1. 10, ot. 
Reiter, f. die Abbildungen auf d. röm. Anaglyphen), 
1) ein ®igant, Apd. 1, 6, 2. 2) ©. des Yegyptus, 
Apd. 2,1,5. 3) 8. des Deipbobus, Apd. 2,6, 2, D. 
Sic. 4,31. 4) ©. des Thefens, Plat. legg. B 687, e. 
11,981,b, Xen. Cyn. 1,11, Apd. 8, 10,8, D. Sic. 6, 
62, Piut. Tbes. 28. porall. 84, Paus. 1, 22, 2—2,81, 
4, d., Asclep. in Schol. Od. 11, 321, Cephal. b. Ma- 
lal. p. 88, Luc. Syr.28. cal. 26, D. Chrys. 29, p. 297. 
74,p. 639, Them. or. 21, 277, Charit. 1, 1, Ach. Tat. 1, 
8, Heliod, 1, 10, Apost. 16,22, Et.M. 488, 17. 747, 
53, Tzetz. Lyc. 449—13832, ὅ., Schol. Ar. Ran. 878, 
Stapbyl. fr. 8, Schol. Aeschin. 3, 13, ep. Antb. ıx, 
68. 69—805, ὕ., Plen. 109. Er if bie Berfon und 
der Held eines Euripideiſchen Stüds gleiches Namens, 
Eur. Hipp. (11—1177 & u, Schol. gu 10), vgl. mit 
Plut. Thies. 8. aud. poct. 8, Ath. 13,600, b, u. wurde 
in Tänjen bargefellt, Luc. salt. 40, überb. als Heros 
verehrt, Luc. Syr. 60, Eur. Hipp. arg., u. zwar in 
Athen, mo er ein H:roon hat'e, Paus. 1, 22, 1, in 
Sparta, Paus. 3,12, 9, in Trögene, Paus. 2, 82, 1.4, 
u. in Latium als Virbius divus, w. ſ. Er war auch 
ale ἠνίοχος unter die Sterne verlegt, Paus. 2, 32, 1. 
Er galt ala Mufter der Keufhh:it (σωφροσύνη), 
Them. or. 4, p. 62. Ael. ορ. rust. 12, u. <8 war ſprich⸗ 
wörtl. gu jagen: “Innökutor µιαήσοµαε, Diog. 6, 
32, Greg. Cypr. Μ. 3,74, Apost.?,9, Nacar. 4, 78, 
Suid. Adj tavon ift Ἱππολύτεος, ον, 3. DB. Ἱπ- 
πολύτενος ἀγροικία, Luc.amor. 2, u. fo au ‘Ir- 
πολυτεία ala Bein. der Aphrodite, Schol. Eur. Hipp. 
29. 5) ©. des Rhepales, K. v. Sicyon, Paus, 2.6, 
7, Plat. Num, 4. Daher wohl in Sicyon das ar«- 
dsov Ἱππολύτου, Paus. 2, 82, 3. 6) Echriftfl. uud 
Erklärer des alten Teflaments, Suid. Vgl. über Spä⸗ 
tere deffelben Namens Febric. bill. gr. VII. 86. 

Ἱππόμαχος, m. Reifig, 1) ©. tes Antimadıos, 
Tıojaner, I. 12, 18% 2) Wahrfager aus Leuladia, 
Her. 9. 38. 3) Athener, einer ter dreißig Gewalt⸗ 
haber, Xen. Hell. 2,3, 2. 4,19. 4) Eleer, Olympio⸗ 
nie, Paus. 6,32. 6, Suid. 5) lötenfpieler, Ael. v. 
h. 14,8. — 6) Ringmiiller (ἀλδίπτης), Plut. Dion. 
1. — γυμναστής, Ael.v.b.2,6. 7) παιδοτρίβης, 
Ath. 18, 554, c. 





566 Ἱππομέδουσα 

Ἱππομέδουσα, f. 3. des Danaos, Apd. 2, 1, δ. 
Fem. au: 

Ίππο , Οντος, plur. Ἱππομέδοντες, Anth. 


app. 117, (6), Marquard (d. i. Hofpfleger), 1) ©. 
des Ariftomacdhos, nach Sopb. (O. 6. 1817) dr6 Ta» 
lass, ciner der Sieben vor Theben, Herrfcher von My⸗ 
fenä, Aesch. Sept. 488, Eur. Suppl. 881. Phoen. 126 
u. SchoL — 1118, Αρά. 8, 6. ὃ, D. Sic, 4, 65, Paus. 
3, 20, 5— 10, 10, 8, d. 2) Trojaner, a) ©. des 
Mänalos, Qu Sm. 11,86. b) Anderer, Qu. Sm. 8, 
86. ο) 6. des Dienötes, Qu. Sm. 11,99. 8) Arka⸗ 
bier, V. des Ereuthalion, Schol. IL. 4, 819. 4) Freier 
der Gippobamele, Schol. Pind. Οἱ. 1,187 -- Αὐτο- 
µίδων. 5) Spartaner, a) ©. des Ageſilaos, Pol. 4, 
85, Plut. Agis 6.16. b) Unterer, Tel. b. Stob. 40, 
8. 6) Pyibhagoreer, aus Aegä, Jambl. ν. Pyth. 87. 
267. 7) Hippard) von Kyme, D. Hal.7,5. 10. 8) 
Epidamnier, Phot. 158, a, 80. 9) Andere, ο) gwet, 
2. u. 6., Anth.app. 117. b) Thall.ep. ντ, 91. ο) 
Inser. 3, 2899. 8, 8142. 111, 86, u. Münjen, 3. ®. 
Mion. ırı, 218. 3m Piur. Inscr. 8, 6241. 

Ἱππομένης, ους, acc. ſtets ην (f. Anth., Apd. u. 
Paus.), voo. Ἱππόμενες, Anth. Plan. 144, Roß⸗ 
leben, 1) ®. des Megareus, Apd. 8,15.8. 2) 6. 
des Megareus, nad) Schol. Theocr. 8, 40 ©. tes Ares, 
4. in Onchefius, Apd. 8, 9, 2, Theocr. 8, 40, Nonn. 
40, 182, Arat. ep. Plan. 144, Diogen. 8, 68, Apost. 
4, 87, Schol. I. 14, 688, Ον. met. 10,575. 8) 6α. 
laminier, Benoffe des Teukros, Qu. Sm. 8, Bil. 4) 
K. von Athen aus dem Geſchlecht der Kodriden, nad 
Paus. 4, 18,7 Mebontide, D. Bic. 8, 27, Nic. Dam. fr. 
51, Hesych. Mil. 1,8, Suid. u. Phot. s. Ἱππομένης 
u. παρ) Innov, Schol. ju Aeschin. 1, 182 u. gu Li- 
ban. ep. 126, Β. Α. 1,295; in Schol.Nl. 28, 688 Ar⸗ 
Kon OL. 14. Spridw. von ihm wegen feines an der 
Tochter verübten Verbrechens war «6 zu fagen: ἆσθ- 
βέότθρος Ἱππομένους, Divgen. 8, 1, Apust. 9, 7, 
Liben. ep. 254, od. auch: πάθος κόρης Ἱππομά- 
νους (Ἱππομένους), Apost. 14, 10. 5) Anderer: 
Paul. Sil. ep. v, 282. 

Ἱππομύρμηκε, pl. "Ameifenritter, nad Luc. 
v.b.1,12.16 Bewohner der Sonne. 

Ἱππονερέγιον, d. lat. Hippo Regius, Procop. b. 
Vand. 1, 4 (von Wann. antiqu. Rom, spec. Posn. 1848 
p. 81 begweifelt). 

1 cos, f. Roßla, a) St. in Karien, Hecat, 
b. δι.Β. b) St. in Libyen, Artemid. b. St. B. — Em. 
Ἱππονήσιον, St.B. 

Ἱππονίκα, ης, f. Inser. 8, 5803, Sp. Fem. zu: 

Ἱπκπόνῖκος, ου, ( ), voc. (Antiph. b. Ath.2,48, 
b. 3, 74, e) Ianövıxs, Mirbt od. Marbod ὃ. i. 
zu Roß gebietend ob. fiegend, 1) Athener, bef. eine ans 
βε[εθεπε Eupatridenfsmilie, die abwechfelnd Σππόνικὀς 
u. Καλλίας hießen: dab. Ar. Av. 288: Ἱππόνιχος 
Καλλίου κἀξ Ἱππονίκου Καλλίας, u. war a) Hipp. 
1., Sreund Solons (594), οἱ περὶ Ἱππόνικο», Plut. 
Sol. 15. b) Hipp. 11., ©. des Kıllias (520), Her. 6, 
121, Plut. Her. πια]. 27. c) Hipp. πι. (490), mit 
dem Bein. Auuwv, V. bes Kallias, Her. 7, 151, 
Thue. 8, 91, Heracl, Pont. 5. Ath. 12, 537, a, 
Dem. 19, 278, D. Sic. 12, 4. d) Hipp. ıv. (424), 
And. 1, 120-180. 4, 19.16, Isocr. 16, 81, Lys. 19, 
48, Dem. 21, 144, Plat. ep. 20, a. Theaet. 165, a. 
Prot. 811, a. 815,d. Eryx. 895, a. Axioch. 866, c, 
Xen. Hell. 6, 8, 2. vect.4, 15, D.Sic. 12, 65, Ath. 5, 
218,b. 220,b, Plut. Por. 24. Alc.8, Ael. v. h. 4, 28. 


Ἱπποσδενείδας 


14. 16, Polyaen. 1, 40, Luc. Tim. 24, Suid. ο. iz- 
πόπορνε, Inscer. 221. — V. des Hermogenes. Σεν. 
mem. 4, 8,4. ap. 2, Plat. Cratyi. 884, a. e) Hip». V, 
©. des Kallias, And. 1,126, Lys. 14, 28. f) Aue 
ter: Hyper. b. Harp. s. ἐπὲ κόρρης. ϱ) Εξ. ki 
Struthon, Simon. ep. 206 (xı11, 28). 2) Bhliafe, 
Xen, Hell. 5, 8,18. 8) Gyprier, V. des Demonims, 
Isocr. 1, 2—11, An. vit. Isocr., D. Hal. rhet. 6, 1. — 
4) Andere: Inser. 2, 8140. 8. 5146.10. 5) Barir, 
Thierſch par. Infchr.n. 25. 6) Truppenführer des Dh: 
Iipp, Dem. 9, 58. 7) Macebonier, D.L.2, 17,n 14. 
8) Geometer u. Lehrer des Arcefilaos, D. L. 4, 6, n. 5. 

Ἱππονόη, f. ähnl. Reginlind d. i. im Rare 
od. Denken gewaltig wie ein Lindwurm ob, wie ein 
Pferd (f. Ἱππόνοος), eine Nereide, Hes. th. 251, Αι. 
1,2,7, Tzetz. Alleg. 599. 

Ἱππονοῖδας, (6), ähnl. Reginolfs ([. Επατόνοςς), 
Zacertämonier, Thuc. 5, 71. 72. 

Ἱππονόμη, f. Roßhirtin, T. des Menöleus aus 
Theben, Apd. 2, 4, 5. 

ππόνους, ου, b. Paus. 10, 10,2 u. Schol, IL& 

155 αιῶ Ἱππόνουα, ου, m. ähnl Reginolfr.ı 
wolfmäßig Hug, eigtl. pfertemäßig Hug, 1). Iren, s: 
©. des Priamus, Apd. 8, 12,5, vol. Ἱππόθους. !. 
ein anderer Troer, Qu. Sm. 8,158. 2) ©. des Prüm, 
V. des Kapaneus u. ber Periböa, Hes. b. Apd. 1, 8. ἡ. 
vgl. mit 8,6,8, D. Sic. 4,85, Plut. prov. 1, 5, Pau. 
9, 8, 7. 10, 10, 3, Schol. IL 2,564. 8) eigti. Nam 
des Bellerophontes. Asclep. in Schol Ἡ. 6, 155, Ei 
Μ. 194,58. 4) 6, bes Atraftus, Hyg. f. 242. 5 
V. der Polyphonte, Ant. Lib. 21. 6) ein: grichiid.: 
Held vor Troja, I. 11, 508. . 

Ἱκππόξενος, m. Roßwein Ὁ. i. woßbefrcunkt, 
Bdotier, Inser. 1570, b. Anderer, Inscr. 4, 7828. 

Ἱππόποδες, pl. Bferdefüßler d. i. Kliefothe a. 
KRaulfüßler (f. Mel. 6, 8), ein ſarmatiſches Wolf. D. 
Per. 810, nach Plin. 4, 18, 87, Solin. 19, 6 u. Mel» 
a. D. auf ben Inſeln des farmatiihen Meers fehheft 
während fie Anon, Aeth. u. Iornand. Get. 1 (mo 1 
vo Hippodes flieht) nah anderen Gegenden vor 
egen. 

Ἱπποποσαδῶν, m. Roßpofeidon, Arcad. 17. 

Ἴππου, I) m. Roß, a) Bein. des Lykiers Hern⸗ 
genes Zuthius, Paus. 6, 18,.8. 2) ein Satyr, Ins. 
4,7460. 8) Eleer, Olympionile, Paus. 6, 8,5. 4) 
f. Ἴπος. I) (ὁ--- ποταμός), Roßbach (nach Ῥτο- 
cop. δ. Goth. ıv, 1, wo aber Innac u. v. 1. ἵππης 
u. Ίασπις fteht, ἐππεῦσι καὶ ἀνδράσν neloic ἔσβο- 
τος), 81. in Koldis, j. Abafle, ber nach Strab. 11, 
498. 500 u.Plin. 6, 4 in den Phaſis, nach Arr. per. 
10, 2. 11, 4. 5 in bas Meer mündet, ſ. St. B. s 
Al u. Ptol.6,10,2. III) m. (f. Plin. 5, 18) Roi: 
berg, St. in der Decapolis Paläftınas, Tiberias gr 
genüber, nad) Ios. arch. 17,11,4 u. b. Iud. 2, 6, 3 
griechiſche Stabt, ſ. Ios. vit. 66. arch. 14,4, 4. 15,7 
8. b. Iud. 2.18, 1, Plin, 5, 18,St.B. Einw. "Iser 
vol, Ios. b. Iud. 2,18, 5, St. Β., dveraub "Immos ı 
Ἱππῖνος anführt. — Gebirge daſelbſt, Ptel. 5, 15. ὃ | 
2) Ort im glücklichen Arabien u. Gebirge daſelbe 
Ριο]. 6, 7, 2. 8) ©&t. in Sonien, Mel. 1, 12, 1. — 
Anfel bei Etythrä. Theop. b. St. B. 4) Et. ind 
[ε[οτίεπ, Ptol. 5, 15, 22. 5) St. in Sieilien, St. E. 

Ἱπποσθενείδας, ου, (ö), νου. Ἱπποστεενειός 
Plut. gen. Socr. 18, ö.; in Plut. Ρο]. Ἱπποστενίδα 
Wölfers, Thebaner, Plut. Ρε]. 8; Berfon in Pit 
gen. Socr. tit. u.17—84, B. 





Ἱπποσδένης 


Ἱπποόθένης, ους, ecc. (Paus.) η», u. (Pol.) η, 
η. ähnl. Wölfert Ὁ. i. wolfsmäßig ſtark, griechiſch: 
‚ferdbemäßig βατ, 1) Lacebämonier, ber erſte Sieger 
m Knabenringen, Paus. 8,18,9. 6,8,9, mit Tem 
el u. Kultus, Pens. 8, 15,7. 2) Gefanbter des Hie⸗ 
onymus von Syracut, Ρο]. 7,4. 8) Pythagoreer aus 
troton, Jambl. ν. Pyth. 267. 4) Pythagoreer aus 
tpzifus, Iambl. ν. Pyth. 267. 85) £ariffäer, Hippoer. 
‘pid. δ, 14. 6) Inser. 2, 2106 — 2118. Femin. 
yagu: 

Ἱπποσθαίαε, f. eine Briefterin zu Athen, Vischer 
"pigr. Beltr. aus Griechl. π. 64, RB. 

Ἱπποστράτη, f. (?) Srauenname, Inser. 808. 
!em. gu: 

Ἱππόστρατονφ, m. Reifiger d. 9. mit einem 
Heer gu Roß, 1) ©. des Amarynleus, Hes. in Schol. 
?ind. Ol. 10, 46, Apd. 1, 8,4. 2) Freier der Hippo⸗ 
ameia, Schol. Pind. Ol. 1, 127. 8) Iheflalier, Liebe 
yaber der Lais, Paus. 2, 2,4. 4) Macebonier, B. des 
Degelochus, Arr. An. 8, 11,8. 5) Br. der Kleopatra, 
vr Gem. von Philippos Amyntas, Satyr. δ. Ath. 19, 
>57, d. 6) Beldberr des Antigonus, D. Sic. 19, 46. 
7) Olympionife, Euseb. catal. zu Ol. 54 u. 55. 8) 
Bythagoreer aud Kroton, Iambl. ν. Pytb. 267. 9) Ge⸗ 
chichtſchr. über Sicilien, Phleg. mir. fr. 69, Tzetz., 
zist. 7, 368. 646, Schol. Theocr. 6,40, Schol. Pind, 
ΟΙ. 3, 8 u. 16. P. 6,4. N. 2,1, Harp. s. 4βαρες 
(ν. |. für Νεκόσερατος), b. Phot. s. Ἱππομανές für 
Βεόφραστος. 10) Letronne rec. 11, n. 187 Fra. 
Hall. A. Lz. 1849, n. 29, p. 226. 

Ἱπποστρόφος, (Mannsn.?), Mehner d. {. Len⸗ 
ter bes Zugviehs, ter Noffe, ο). Fuhrmeiſter (eigtl. 
Roffelenter), auf ε. Vaſe d. Muſ. d. ατῷ. Gef. in 
Πιθιπ, publichtt in Inser. 7880, b. 

Ἱπποτᾶδης, gen. ep. ἄο, m. Hippotes Sohn or. 
Sntel (f. Et. Μ. 210, 8, Hesych.), Bein. des Aeolos, 
1. 10,2. 86, Ap. Rh. 4, 817, Qu. Sm. 14, 477, D. 
>er. 462 u. Eust., ep. 1Σ, 617, Ovid, Pont. 4, 10, 
16. 

Ἱππόταυι, pl. Ritterhof, Dorf am Helifon, Plut. 
m. narr. 4. Aehnl.: 

Ἱπποταμάδαι, (of), b. Phot. Ἱπποδαμῆ, attie 
der Demos zur Öneifchen Phyle, St. B., Ross Dem. 
Att. 11, Inser. 2, 2309, 11, 16: ein Eingelner ΄ἔππο- 
‚auddns; aus, nach, in Hipp.: ἐξ, ads, ἐν πποτα- 
ειζῶν, St.B. 

Ἱπποτέληφ, m. Ritter, Inser. 4, 7827, ο, 


Ρ. 

Ἱππότηςα, οὐ, cp. εω, πι. Reifig, 1) €. des 
Dimas, V. des Arolos, ΑΡ. Rh. 4, 776, D. Sic. 4, 
;7. 5, 7. 81, Ascl. in Schol. Od. 10, 2. 2) ®. ber 
βιτίθύα, Großvater des Tydeus, Schol. Il. 14, 114. 
) 6. des Phylas u. der Leipephile, Urenkel des Ges 
alles, DB. tes Aletes, Hes. b. Paus. 9, 40, 6 (ν. 1. 
[ππότη), Apd. 2, 8, 8, D. Sic. 5, 8. 58, Paus. 2, 
I, 8. 3, 18, 4, Arist. in Phot. lex. 694, 9, u. Suid. 
. τὸ Μηλιαχόν, u. Apost. 16, 77, Con. 26, Et. 
M.61,51, Schol, Theocr. 5, 83, Tzetz. Lyc. 1888. 
ι) 6. des Kreon, D. Sic. 4, 58, Hipp. in Schol. 
Sur. Med. 20. 5) ©. des Knopus, Könige von Ery⸗ 
brä, Hipp. b. Ath. 6, 259, e. 6) Inser. 4,8424. — 
‚882, 

Ἱππότια, Ritterbof, ein Ort, Inser. 8, 5321, 


Ip. 
Ἱπποτίων, ὠνος, m. Ritterling (f. Lob. path. 
390), 1) ein &entaur, D. Sic. 4, 12. 2) Aslanier, 1. 


567 


18,792. 14,514. 8) Tarentiner, Peus. 5, 23,7. 4) 
Koroneer, Keil Inser. boeot. x, 3. (5) Inser. 4, 7916, 
db Ἱποτίων). 

bo awörpoxos (2), m. ©. des Priamus, Hyg. f. 

4 

ππον ἄκρα, f., b. St. Β. Ἱππουάκρα, Roßberg 
(wenn nit vom ortent. Ippo), 1) Worgebirge ber 
großen Sorte in Afrika, Ptol.4, 8, 14, An. stad. mar. 
magn. 88.86 (v.1. Φιλίππου). 2) St. unweit Utien 
im Gebiet: von Karthago, j. Bizerta oder Benifert, 
Seyl. 111 (au) Ἱππὼν πόλις), D. Sic. 20,55. 67, 
Arist. mir. aud. 134, Ptol 4, 3,6, St. B., griech. auch 
mit dem Bein. Φιάρρστος, lat. dirutus, Plin. 5, 4, 
8, woraus in Itin. Ant. Zaritus geworben if. Ew. 
Ἱππονακρίτης, St.B.. f. Ἱππάγρετα u. Ἱππακρί- 
τα». 8) andere St. in Libyen, D. Sic. 5, 57. 

Ἱππουκρήνη, (ή), b. Paus. 2, 81, 12 u. Strab. 
(ἡ) Ἴππου κρήνη, b. Paus. 9, 81, 8 u. Luc. ἡ τοῦ 
ἵππου κρήνη, Roßbach, 1) die den Muſen heilige 
Duelle am Heliton, welche buch den Huffchlag des 
Pegafus entftanden, Hes. th. 6, Paus. 9, 81, 8, 8trab. 
8,379. 9, 410, Luc. adv. ind. 8, Hesych., vgl. mit 
Nonn. 41, 227. 44, 6 u. Serv. gu Virg. Βοὶ, 7, 21. 
©. Ἱπποκρηναῖαει u. ᾿Ἱπποκρηνίδες. 2) Quelle 
bei Trögene, welche ebenfo wie die am Helilon entitanden 
war, Paus. 2, 31, 12. 

“Imwov κώµη, Roßfeld, Dorf in Lycien, Einw. 
Ἱπποκωμῆται, St. B. 

ἵππου µνῆμα, nm. ἁθπί. Marboftel, Ort bei 
Sparta, Paus. 8, 20, 9. 

Imwotpios, m. Marwedel (in dem Sinne als: 
Roßſchweif), Flußname auf einer Münze der Stadt 
ee in Lydien, Eckheld.n. p. 1, vol. 8, p. 95, K. 

ehnl.: 

Ἱππονρίε, (dos, f. eine der fpocadifhen Infeln 
bei Thera, ΑΡ. Bh. 4, 1710 u. Timosth. u. Pythaen. 
in Schol. dazu. Aehnl.: 

Ἱππονρίσκος, Infel bei Karten, &w. Ἱππονρί- 
oxıos, St.B. Achnl: 

“Imwoup6s, m. Führer der Watocoeten, Nonn. 26, 


8. 

Ἱπποφάγοι, (05), Bferdeeffer, 9) ſcythiſches 
Bolt in Berfis, Ριο]. 6,4, δ. b) Innopdyos Σαρ- 
µάταε, Bolt in der Sarınatie Asiatica, Ptol. b, 9, 
16 (vgl. tie jegigen Kalmückenhorden). 

Imwoböpas, m. Marbah, Ylußname auf einer 
Münze der Stadt Apollonia in Pifivien, bei Berlhof 
Handb. d. griedh. Numismatit p. 102, K. ©. Eckhel 
d.n. 1 p- 578,8 u. Dropfen Geſch. der Hellenen 11, 
Ρ. 595. 

Ἱπποφόρβας, m. Roßmäßler od. Rößler di. 
Pferdehalter, Miannen., Serv. zu Virg. Aen. 6, 21, M. 

Ἱππόχαρμοα, m. Hesych. ν. λυχόστρατος. Man 
bermutbet Επίχαρμος. 

ἽἼππυλλος, m. Nöffel, Athener, Ar. Vesp. 
1501. 

“Imwus, vos, m. Noßmann, 1) Geſchichtſchreiber 
aus Rhegium zur Zeit der Berferkriege, Ath. 1, 31, b 
(v.1.Inntag), Zen. 8, 42 (ν.Ι. ἀππεύς), Schol. ΑΡ. 
Rh. 4, 263 (ν. Ἱ. “ππων), St. Β. κ. ἀρχαδία, Suid., 
Piut. def. or. 28, Ael. n. an. 9, 88, Antig. b. mir. 
183. (6. Weſtermann zu Voss h. gr. p. 20. 2) Maler, 
Ath, 11, 474,d. 

Ἱππύτας, m., f. Ἱππίτης. 

Immo, f. Stute, 1) T. des Okeanos, Hes. th. 
851. 2) Ἁπια]οπε, Call.h, 289. 266. — Inser. 4, 


"Irre 


568 ππων 
7577. 8) T. des Skedaſos in Leuctta, Plut. amat. 
8, Pous. ϐ, 15, 6. 

Ἵππων, ωνος, (6), im Pl"Innwves, Happel 
od. Rößner, 1) Phüoſoph, mit dem Bein. ὁ ἄθεος 
(Ath. 18, 610, b), nach Iambl. v. Pyth. 267 u. Ari» 
stox. b. Censor. d. nat. 5 Pythagoreer aus Samos, 
nad) 8. Emp. 8, 861 u. U. aus Rhegium, nach Ande⸗ 
zen aus Mielos, nach Censor. d. nat. 5 Metapontiner, 
f. Arist. enim. 1,2. met.1,8, Theophr.h. pl. 1,8, 5. 
8, 1, 2, Piut. plac. phil, 6, 5, 8. 5, 7,8. 8, Aeln.an. 
6,40. v.h.2,81, Crat. in Schol, Ar. Nub. 97; au 
Dichter, Anth, spp. 44; im Pur. οἱ ππωνες, Atheis 
Ren wie Hippo, Snid. ο. Zoes, Piut. comm. not. 81. 
Adj. davon Ἱππώναοε βότρυς, ΔΙΣ. 14, 664, 0. 2) 
Athıner, 9) Ευπεταιών, ©. eines Kratiftoteles, Phi⸗ 
loſoph, D.L.7,1,n.9. b) Anderer, Inser. 169. 3) 
Bdotier, a) Ὀτδοπεπίες, Keil Inser. boeot. Ἡ, 8. 
b) Koronerr, Keil Inser. zxzıx, ο. Vgl. Inser. 
1570. 4) Sicilier, 9) Tyrann von Mefiene, Athen. 
b. Plut. Tim. 84. 87. db) Spyrecufaner, α) Xen. Hell. 
1, 2, 8. β) Piut. Dion. 87. 5) Megareer, Inser. 
1052. 6) Undere: Insor. 3, 8794. 8, 5427, 7. 

Ἱπκόών, ὤνος, pl. (Streb.)Innövss, m. Stutt- 
gert (f. Suid. s. v.), 1) St. in Afrika, in Zeugis 
tana, well. von Mila, mit dem Bein. Φιάρρντος 
(lat. dirutus, f. Plin. 6,4,8), j. Benigert ober Bi⸗ 
gerta, Ptol. 4,8, 6, Βίκυ. 17,882. Adj. davon Hip- 
poniensis, Plin., vgl. ἵππου ἄκρα. 2) βασοελικός, 
lat. Hippo regius, Ἱππονερέγιον (f. Plin, 5, 8, 2), 
St. in Numidien, Scyl. 111, ed, Müll., Ptol 4, 8, 5, 
Strab. 17,882, Pol.12, 1 b. St. B., Proc. b. Va. 1, 
8. 3,4. 8) St bei den Garpeianern in Hisp. Tar- 
rac., fübL von Toletum, Liv. 89, 80. 4) H. nova, 
&t. in Hisp. Baetica, Plin. 8, 1, 8. 5) Heros von 
“Innörsov, w. ſ. St. B. κ. Γππώνιον. 

Ἱαπῶναξ, ακτος, (0), b. Et. M. u. Drac. in 
Lob. par. p. 276 Ἱπτό Roswald (f. Et.M. 811, 
10), Jaembograph (ὁ ἰαμβοποιός, [. Ath. 15,698, b), 
aus Ephefus, Ar.Ran. 661, Theocr. Λίο, u. Pbil. ep. 
tn Απ, στι, 405. 408. 586. ΧΙΙ, ὃ, Strab. 8, 
840---14, 642, Call. ep. 141, A., anch Inser. 2874, 
58, p. 687. — Yusfpruch von ihm τὸ ob. τὰ Ἱπ- 
πώνακτος, Demetr. eloc. 801, Luc. adv. ind. 27, ob. 
τὸ Ἱπκπωνάκταον, S. Emp. math. 1, 275, auch µά- 
zoov Ἱππωνάκτενον, Schol. Ar. Nub. 1087. — 
Hephasst. 

Ἱππωνήαν (?), f. Roßtäuſcher, Name einer 
Phyle in Ehalcevon, Inaer. 8794. 

Ἱππώνιον, (τό), b. App. b. civ. 5, 91. 99. 108 
au Ἱππώναον, Roßmarkt, Hafenſtadt in ὅτι» 
tiam, |. Vivona, bei den Römern Vibo (Οὐεβώ», f. 
Plut. Cic. 82), od. Vibo Valentie (Οὐιβουαλεντία, 
St. B.), Scyl. 12, Scymn. 808, D. Sic. 14, 107. 16, 
15, Strab. 6,256, Pit. Cic. 32, App. b. civ. 4, 8, Ar- 
chestr. u. Dur. δ. Ath. 7, 802,a u. 12, 542,8. Ew. 
Ἱππωνιάτην, D. Sic. 15,24, St. B., lat. Hipponiati, 
Orell.n. 150, Grut. Insor. n. 199, 1, dah. die Stabt 
felbR auh ἡ Ἱππονιατῶν πόλις heißt, D. Sic. 21, 
15; do au Ἱππωνείς, App. b. civ. 4,86, u. Ἱπ- 
wuvudis, Münze in Müller's Dentm. d. alten Kunf 
11. Adj. Ἱππώνιοα, Lycophr. 1069, u. Ἱππω- 
vıdıns, dab. 6 Inn. κόλπος, sinus Vibonensis, j. 
Golfo di Eufemin, Meerbufen in Bruttium, Strab. 6, 
255. 261, Pol. 8, 1, 9. 

ἽἼππωνον od. Ἱππώνης, gen. Ἱππώνου, m. Noß⸗- 
camp, Philofoph, Phot.cod. 167. Aehnl.: 

N 
1. 
ο. a 


΄ 2 { ( 
wwvom; Inu „zpu 


Ἰρήνη 


Ἱππώννος, πι. Mannen., Inser. 1818. 

Ἵππαρος,τι. Marwedel (f. ππούροος), δΙ. in 
Sicilien, Ptol. 8, 4,7 (Ἱππώρου n Ἰ(σπώρου πο- 
ταμοὺ ἐκβολαί. In Bruttium gab es πα dem 
It. Ant. auch eine Stadt Ἴππωρο». 

Ἵππωτοε, m. ©. des Heralles u. einer Ihespiake, 
Apd. 2,7,8,1.d., wo vielleicht Ιππότης mit Heyne zu 
leſen if. 

Ἵπνρρα, as, f, Roßbach, Duelle, Inser. 3, 5594, 
col. dextr. 5. 8.10. 42, Sp. 

I6 = Ἰρή, w. ſ. 

Ἴράθ, f. &t. im Innern von Meuritanis Caesar, 
Ptol. 4,2, 25. 

Ἱραὶ όδοί, pl. Heiligenwege, griechiſcher 
Name der ſchthiſchen Duelle Εξαμπαῖος, w. ſ., Her. 


3 


ραιοφ, m. (f. Ἴρά), Mannsname, Ὦ. L. 5, 8, 
2.7. 

Ἴραιος, m. Mallovend (von Ion = εἴρη rt. i 
Mahal, die Volksverſammlung), Teflameniscurater 
des Strato, D.L. 6, 8,7. 

a, St. in Arabia Felix, Ptol. 6, 7, 85. 

Ἱρανῆοε, böctifh — Εἱρηναῖος, Infärift, ven 
U. P. Blaftos abgefhzieben, K. Achnl.: 

„ wvog, m. Sriedemenn, 1) VB. ein 
Dionyfius in Delphi, Curt. AD. & 2) Inser. 4, 
6899. Achnl.: 

"Ipavos, m. (6. des Phrynidet, Tanagräer, A. Rang. 
11, n. 965. ©. Preller in Ber. 9. Saͤchſ. Geſellſh 
1852 ©. 152. 

"Ipäce, n. pl., δ. Pherec. in Schol. Pind. P. 9. 
185 Gegend in Libyen, = Ἱέρασα, m. j. 
Her. 4, 159, St.B. Bei Pind. P. 9, 186 ww. Schol 
eine Stadt in Libyen, Ew. Ἴρασεόε, St. B. u. 5. Ph» 
reo. a. a. 5). "Ipanweis. 

p s, m. = Elpayswing, w.f., Bein. ei 
Bacchos, Anth. ΣΧ, 524. 
j "Ipßos, m. (Bobo 2), 6. des Amphiſthenes. Pzus. 

‚16,9. . 

Ἰρδιόβουλος, ου, m. Inser. 8, 4895, Sp. 

Ἰρεῖον, π. St. Β. s. Ἰσεῖον, nad) Wessel. gu Ant. 
It p. 157 Ἰβεῖον gu leſen. 

Ἰρέσιος, m. (nad) Keil viel. 'χέσνος), Kolophe 
a i 8. v1, su 8 s 

‚ fo vulg.b. Hom., δ. Strab. u. Suid. Ἱρή, b. 
Paus. u. Hom. ed. Spitzn. Ἴρη, St. B. Eu ν. 
Ἴρα, f., nad Einigen Bodenburg (von Ἔρος, f. 
St. Β.), nach Anderen Mahlberg (= sion, f- Fr 
M. 692, 87), nad Strab. Heiligenberg (er) 
1) St. in Meffenien, DL. 9, 150. 292. Nach Paus. 4, 
80, 1 daß fpätere Abia, nach Strab. 8, 860 cine Berge 
ſtadt auf dem Wege von Andania nach Megalopelik, 
2) nad Rbian. b. St. B. Eloa, Gebirge 
Meffenien. 8) Stabt der Malier in Theffalien. 
Ἴρος, .St.B. Ew. Ἰριεύς, St. B. (viel. Σρεύς). 
6ι. in Lesbos, St.B. 5) Hilchenbach. Fluß, Ins 
4,8704,6. 6) Ἱρὴ a) ἄκρα, Heillgenberg, 
θα Εὐρώπης, Borgeb. in Spanien, D. Per. 5 
Eost. dazu nennt es Ἱερά ἄκρα. b) den ὁδός, '.s 
ἱερά ὁδός, Her. 6, 84. ο) ‘Ion, verft. πόλις, Sri 
Syrien am Euphrat, = “Περάπολες, w. f., Luc. ὁ 
Syr.1.10. 

Ipnvalos, -- Εἱρη»., Inser. 4, 9529, 
Aehnl.: 

"Ipyv&os, Inser. 3, 8812, Sp. 

Ἰρήνη, = Εἱρήνη, Inser. 4, 7075, Sp. 







m 


Ipfa 


Ἱρία Φλαονία, St. in Hisp. Tarrsc,, j. El Babeon, 
Ptol. 2, 6, 24. 

Ἶρια, δος, acc. Ἔριν, του, Ἶρν (1. 8, 899—24, 
144, d., Αρ. Rh. 4, 158, Eur.H. f.872, Loc. d. mar. 
10), ἐοῷ auch Ἶρες, Nonn. 81, 110, pl. Ἔρεδες, Ar. 
Αν. 1233, (7), b. Hom. nılt dem Digamma, Il. 3, 
786—24, 188, δ., nur Ἡ. 98, 198 flieht ὠχέα ὁ) Ἶρες, 
vgl. b. Αρ. 107, Hes. th. 780, ΑΡ. Rh. 3, 286, doch 
? Ἶρις u. ähnL h. Apoll. 108, ΔΡ. Rb. 2, 298—4, 
768, ὅ,, ebenfo Nonn. 20, 184—81,197, 5., Qu. 81η. 
12, 198, (über den Actent f. Eust. 891,84, über den 
dat. Ἴρεδε, Eust. 820, 85) *Bobe (f. Plat. Cratyl. 
408,b, Et.M.a.v., andere Bind), 1) I. bes Thau⸗ 
mas u. ber Gieltra (Hes. th. 780, Plat. Theaet. 155, 
d, Apd.1,2,6, Plut. plac. phil. 8, 5,2), Gattin bes 
Zepbyros, M. des Gros, Alc. 24 (64) 5. Plut. am. 
20, Schol, 11.8, 121, Eust. 11.5, 99, Botin der Got⸗ 
ter u. nah Späteren Dienerin der Gera, DL. 8, 121— 
24, 148, 8., ΑΡ. Rh.a.a. Ὀ., Nonn. 18, 2—47, 842, 
ö., Qu. Sm. 1, 64—14, 467, Call. b. 4, 157, Theocr. 
17,134, Mar. ep. ıx, 668, Eur. B.f.824, Ar. Av. 575 
—1204, D. Hal, rbet. 9, 8, Demod. in Plut. Βατ. 18, 
4, Ael.n.an. 7, 27. v. h. 4, 17, U. Ihre Abbildung 
Porph. abst. B, 16; Perſon in Eur. H. f. 22, Luc. d. 
mar. 10. In Delos wurbe fie auch als Göttin verehrt, 
Ath. 14,645,b (1. d.). 2) Inſel der Britannen, D. 
Sic. 5, 32. 

Ἶρις, gen. sog (fo Xen. An. 6,2, 1, Ptol 5,6, 2, 
Arr.p.p. Eux. 15, 8, An. p. p. Eux. 28), doch au 

Ἴρεως (Au. ρ. p. Fux. 29), (6) (f. Suid.), Boden» 
bad, Strom im Pontus, der παῷ Arr. b. Eust. zu 
D.Per. 788 früher Ἐρίδεος hieß, j. Kafalmal u on 
feiner Mündung DelileIrmal, Xen. An. 5, 6, 9. 6, 2,1, 
ΑΡ. Rh. 2,867 u. Schol. — 965, Strab. 1, 62—1?2, 
:61, ὅ., D. Per. 783, Marc. ep. p. Menip. 10 u. St. 
Β. ο. Χαδισία, Et. M. s. ν. u. 72,6, Plin. 6, 8, 
4, 6. 
ς Ἰρισία, f. == Εἱρεσία, Frauenn. Inscr. 4, 7398, 
p- 
Ἱρίων, ὠνος, m. Bohemann, Mannename, Ga- 


On. 

Ἰρόβαστος, (6), Bodmer(?), Aegypter, Pol. 28, 16 
'oi περὶ τὸν Ιόβαστον). 

Ἴροψ,ου, m., 5.D.Chrys. or. 66, p. 810 ρου, Bobo, 
Bode (f. Od. 18, 6, Hesych., Et, M. se. v. u. 658, 
»4, wo εδ au Heilig erflärt wird), 1) ©. des Alter, 
3. des Curytion, ΑΡ. Rh. 1,72 u.Schol.. Orpb.Arg.180, 
schol. IL 28, 88. 2) V. der Chryfippe, St. Β. 9. 
Ἕλλάς. 8) Theſſaliſcher Heros, Orũnder von Ira in 
Eheflalien, St. Β. s Ἶρά. 4) Lesbiſcher Heros, V. 
ϱϐ Zampetios, δὲ. Β. s. Aaunsresov. 5) Name des 
Imäos, εἶπεν Beitlers in Ithala, Od. 18,6. 398, ὅ., 
}. Πα]. 7, 2, Polysen. prooem. 11, Et. Μ. 146,9 u. 
Tesych., oft = Beitler od. Armer angeführt, Antb. 
11, 676. ıx,209. 812, D. Chrys. or. 66, p. 610, Luc. 
ecyom. 15. Char. 22, Liben. t. 1, Ρ. 568, 21, Suid., 
. nad) Mein. fon Hippon. fr. 29; dab. im Plur. 
00, Bettler wie Iros, Luc. nav. 24, u. das Sprich⸗ 
‚ort: ὁ Aaxinnıöc Παύσωνα καὶ Ἴρον καὶ ἄλ- 
ον τινὰ τῶν ἀπόρων ἰάσαιτο, Suid. 9. Παύσω». 
) ©. des Mermeros. Proz. in Schol. Od. 1, 259, 
ji. mit Eust. 1415, 20. 7) Mörder tes Knopus. 
yrann von Erythriä, Hipp. in Ath, 6, 259,2, 8) 
st. in Thefielien, = "Ipod, w. f., Lycophr. 906, δω. 
ἰρώτης, St.B. 

Ἱρπῖνοει, b. Ptol. 3, 1, 71 Ἴρτινοί, Wolfers, 


| 


 "Iodx 569 


f. Strab. 5,250, die Hirpini, ein ſamnitiſches Bolt in 
Unteritalien, Strab. u, PtoL a. a. Ὁ., App. b. civ. 1, 
89. 

"Ippas, a, m. == Σίρρας, wie Mein. δ. Strab. 
ſchreibt, d. i. Gruber, 1) V. der Eurydile, Schwie⸗ 
gerſohn des Arrhabäus, Strab, 7, 826. 2) Insor. 
1967, b, 14, Add. 

Ἱρτῖνοι, pl. Inseor. 8, 5874, 7. Sp. 

, (6), δ. Plut.Cic. 48.45 u. Nic. Dam. fr. 
27 auch Ἴρτιος, ein plebejifches Geflecht in Rom, 
ineb. 4ὖλος "Iptsog, D. Cass. 45, 17, vgl. mit 46, 
86.89, Plut. Aem. Paul. 88, Ant, 17, App. b. civ.4, 
48.84, Nic. Dam. fr.27 u. d. o. a. St, οἱ περὶ τὸν 
Ἴρτεον, Piut. Cio. 48. 

Ἱροσόλυμα (--»--ν). = Ἱεροσόλυμα, w. {., 
Nonn. par. 2, 71. 111. 12,54. 

Ἴρων, m. Mönd, Zo&g. Cat, codd. oopt. 28, 17 
CIEIPON). 

Ἶς, 1) m. Ellbach. α) Fluß in Italien, Lycophr. 
724, Parth. b. Herdn,. π. µ. 4. p. 19, 9. b) δΙ. in Bers 
fien, Her. 1, 179, St. Β. ο) Gründer von Sybaris, 
Strab. 6, 263 (codd,, was Mein. billigt, f. Ἴσ(ος). 
2) fem. St. in Perfien, j. Sit, Her. 1,179, St. Β. 

8 Are, Θ[είδει, ob. ἴσσα, m. f., ὄνομα πόλεως, 
αἱ 

Ίσαάκ, (6), in Inser. 4, 8740,6 Ἰσαάκιε, in Inscr. 
4, 9869. 9870, 7, Ephr. mon. 6874. 5889 Ἰσαάκιον, 
δει. Indech, nach Phil. leg. all. 8, 14—77. mut. nom. 
28. 29. Abr. 86. pracm. et poen. 5. migr. Abr. 6 
ἡ τῆς ψυχῆς χαρά, 1) ©. Abrahams, Alex. Pol. b. 
Eus. pr. ου. 9, 19. 21, Phil. Abr. 10. somn. 1, 12, ὅ., 
Anth. VIII, 52. 1, 68, tit, N. T. Mattb. 1, 2, ὅ., Suid. 
9) Schriftſt. f. b. Fabr. bibl. gr. xr, p. 118, |. B. Ar- 
gyrus, Bachm. An. gr. 11, 167. Cstholicus, Comb, 
Auct. πον. bibl. 11,817, 4., u. Is. ber Comnene, f. 
Fabr. bibl. gr. 1, 558 u. Τι, 54. ϐ. Ἴσακος. 

Ἰσαάκης, m. Proc. Go. 8, 18, Sp. 

7 a, f. Gemahlin des Raimund de Baucio, 
Inser. 4, 8770, 5, Sp. 

pas, ου, isn. (Her.) "Irayspns, sw, acc. 
(Her.5,74) sa, in Inscr.2,8800 Εσαγόφρας, (6), Din« 
ges (0. δ. der ἆγορά od. bem Thing gehörig ob- gleich), 1) 
©. des Tifander, athenifher Archon DI. 68,1, Her.5, 
66---74, Plut. Her. mal. 28, D. Hal. 1, 74. δ, 1, Paus. 
8,4, 2. 6,8, 6, Marm, Par. 47. 2) Theffalier, 9) Stra⸗ 
teg aus Lariffa, Inser. Lam. 2 bei Curt. A, D. p. 16. 
db) Antere, Inser. Lebes η. 1242, Ussing n. 28, Inser. 
4, 8947, k. 9114 ff. 3) Tragöbiendichter, Philostr. 
v.Soph. 2, 11. 4) Inser. 2, 8561. 8682. 

Ἰσάδας, m. == Ioldas, w. ſ., Lacedamonier, Λο. 
v.h. 6,3. ) 

Ἴσαι, f.1. für Tioas, Hafen der Magneten, Scyl. 
65 u. daf. Müller. . 

Ἰσαῖον, (6), Gleich, Rebner aus Athen od. nad 
Anderen aus Shalcis, D. Hal. ind. de Isaeo, Plut. Dem. 
5 u.x .oratt. s. Isaeo u. s. Isocr. (11), Luc. Dem. enc. 
12, Hermog. Id. 3, 11, An. Isocr. vit., 140. vit. u. 
fragm. in Or. Att,, Harp. s. ν. u.ö., Suid.s.v. u. ö., 
A. Stellen deſſelben, τὰ Ισαίου, Theo. prog. p. 154. 
2) Inser. 8 4867. 4,7515. Fem. dazu: 

Ἰσαίη, f. T. des Agenor, Pherec. in Schol. ΑΡ. Eh. 
8,1186. 

Ἰσαιόδωροο, m. ägypt. Mannen. Pap. Lugd. Bat. 

. 90. 

p Ἰσαιών, ὤνος, m. Gleich, Mannen., Suid. 

Ἰσάκ, = "Iandx, Inscr. 4, 8947. 9119. 9120, Sp. 


570 


Ἰσάκας, a, m. 81. auf der Suͤdkũſte Vritanniens, 
j. Ar, Ptol. 2, 8, 4. ο 

Ἰσάκιος, πι. Οεδτᾶει, ıv. Macc, 7, 14, Hesych., 
Suid., Ephr. mon. 6865. Aehnl.: 

Ἴσακον, (0), = Ἰσαάκ, w. f. (f. Suid.), Sohn 
Abrahame, Ion. 1, 12, 2—22, 3. (Ἰσάμαχος, m. 
Mannename, Ion. 8,6, 1.) 

"Iraröxıs (?), m. Bifchoff, Socr. h. e. 8, 25, 16, Sp. 

Ἰσάλη, f. Aegyptierin, Schow Chart. pap. 4, 81. 82. 

Ἰσάλης, ntos, m. Schow Chart. pap. 6, 21. 22. 

σάκτιος, m. Inscr. 8, 4472, 11, Sp. 

Ἰσάμνιον, ἄκρον, n. Vorgebirge in Hibernien, 
viel. 1. St. Johns Point, Ptol. 2, 2, 8. 

ἸἼσάμ, ®. von Suleiman, Thphn. 688, 2. 687, 10, 


Ἰσάκας 


p- 

Ἰσαμῖται, arab. Secte, Thphn. 582, 8, Sp. 
Ἴσαμον, m., 1.v. für Ἴμαος, Strab. 11, 516. 
Ἰσανά, (N), St. Ῥαϊάβίπας, Ios. 8, 11,3, u. Ἴσά- 
vas χώµη, Det cbenbafelbft, Ios. 14, 15, 12. 

"Iravöpos, m., (2), Gleichmann (f. Et. Μ.), ©. 
bes Vellerophontes, Ἡ. 6, 197. 208, = Πείσανδρος 
b. Strab. 18, 680. — Auq in Inser. 2, 2052, 18. 2888, 
22.68. 64. 

Ἰσάνθην, ecc.nv, m. Blümner (eigtl. Blumen» 
gleich), thracifcher König, Phyl. δ. Ath. 12, 5386, d. 

Ἰσάναρ, opos, m. Gleichmann, Gphorus in 
Eyarta, Xen. Hell. 3, 8, 10. 

"lIoeaolitns, ου, m. Chriſt in Berfien, Menand. 
Prot. fr. 85, a = Ἰσβοζήτης, w. f. 

Ἰσάος, Inscr. 2, p. 1084, e, Sp. 

"Irap, ος, (d — ποταμός), δΙ. in Gallis Narbon,, 
j. Sfere, Streb. 4, 185—204, ὅ., D. Cass. 87, 47, 
Ptol. 2,10, 6, f. Ἰσάρας. 

"Iräpas, (ὁ), 1) Iycifher Name des Amiſodaros, 
Plut. mul. virt.9. 2) ="Ioao, w. f., $I. in Gall. 
Narb., Pol. 8,49. 8) Nebenfl. des Ifter in Vindeli⸗ 
cien (?), Strab. 4, 207 (Plin. 8, 20, 24 fennt auch ein 
Volt Isercei in Bintelicien). 

Ἰσαρχίδας, m. Walz (eigtl. Waldo’s Sohn), 1) 
©. bes Iſarchot, Geerführer der Korinthier, Thuc. 1, 
239. 2) Wtbener, Inscr. 196. 

Πσαρχος, m., in Inser. 2, 2977, 18 Elodoyov, 
Wal do (eigtl. Gleichwald), 1) (Korintbier), V. des 
Iſarchidat. Thuc. 1,29. 2) Atbener, Archon DI. 89, 
1, D. Sic, 12,65, Ath. 6, 218,d. 8) Inser. 2, 2867, 
ο, Add. 2878, b, Add. 

loarixaı, Voll in Carmania deserta, Ptol, 6, 6, 2. 
Mm Irate, f. eine Landſchaft (?), Ew. Ἰσαύτηςε, Et. 

111,86. 

Ἰσαυρίων ἐπαρχία, (ἡ), Inscer. 8,4480, Sp. 

Ἴσανροι (7), ὧν, 66. (Suid. ο. ᾽αρβαζάκνος, 
Eust. Epiph. fr. 6, Zos. 1, 69, Inser. 2,8662, ϐ) Ἴσαυ- 
vos, nach Cand. Isaur. in Phot, bibl 79, Io, Ant. fr. 
11 nad Ἡσαῦ benannt. nach ep. in Anth. ıx, 581, 
Winden, ein ben Pifidiern ſtammverwandtes Bolt 
in Kleinafien, = Σόλυμοι u. Κίλικες, Zos. 4, 20, 
- Et.M. 721,45; f. App. Mithr. 76, D. Cass, 45, 28, 
Zos. 5, 25, ep. Anth. ıx, 420, Eunap. fr. 45. 86, Prisc. 
Pan. fr. 6, Eust. Epiph. fr. 5. 6, Clem. Al. str. 1, 74, 
St.B. s.v. u. ο. Wevdoxopdasov. Sie hießen auch 
Ἰσανρεῖς, D. Sic. 18, 22, St. B., bah. ἡ τῶν Ἴσαυ- 
θέων πόλις, D. Sic. 18, 22, od. ἡ βουλἡ καὶ ὁ di. 
—F Ἴσ., Inser. 8,4882. Ihre Landſchaft ἡ Ἱσαυρία, 

tol. 5, 4,12, St.B. s. v. u. 5. 4βαν — WPluoda, ὃ., 
Cand. Isaur. in Phot. bibl. 79. Der 610. von Ἴσαυ. 
ρία ἡ παλαιά heißt in Inser. 4898 Ίσανροπαλαι. 


Ἰσὺμιάς 


της. Ihre Hauptſtadt j. Bet Schehr, nah U. vie: 
nen: Zengi Bor, Ἴσανρα, (τά), f. Strab. 13, Sir, 
669. 14, 668, Ριο]. 5, 4, 12, St. B., doch auch Ἴσαερ.. 
(n), Strab. 12,569, Char. δ. St. B., fpäter Ἰσανρέ. 
πολιε, Hieroel. 675, 4. Adj. e) Ἰσαυρικόε, r, 
6y, Οἶπα, 1,7 (16. 1. 8), Inscr. 8,4890, dab. wuls. 
St. B. ο. Βούσμαδις, 4αλίσανδα, d., πόλεμο ς 
συµφοραί, Eanap. {. 66. Dar. a) Ἰσασρεκός, εἲ 
Beiname bes Scroilius, Strab. 12, 568. 14, 665, D. 
Cass. 45, 16, Piut. Caes. 87, der auch allein ἔσαορ- 
κός heißt, Plut. Cases. 7 n. 87. b) Ἱσαυριχή, kı 
Strab. 12, 668 u. ff. der fühlichere Theil des Laute 
Iſauria, ben er zu Lycaonien rehnet. ο) τὰ "Iser- 
osxd, die ifaurifchen Gefchenke, Eust. Epiph. fr. 6. : 
fem. Ἱσανρία, |. ®. yaln u. µάχαιραε, Chris 
ecphr. 11, 895. 401. 8) 'Iravpıavol, Name ετε 
Reiterſchwadron. Arr. Alan. 1. 4) Adv. 'Ἱσαυρίαία, 
aus Sfaurien, Genes. 14, 16. 

Ἰσανροφόνος, m. Sfaurertödter, Anth u 
666, Christ, ecphr. 899. 

Ἰσαχάρ, m. Samaeriter, Niliepp. 816, Sp. 

"Iräxapos, ου, = Ἰσσαχάρ, w. [., los. 2,7, 4. 

Ἰσόχι, ein Barbar, Cinn. 8,18 (129, 30), Sp. 

Thphn. 698, 16 (Mati), Sp. 

"Ioßotirns, m. = Ισαοξέτης, w. f., Anth. 1, 18:. 

Ἴσβος, f. Stadt in Sfaurien, Ew. "I 5. 

vpos, ποταμός, m. (viel. EIIbach D.i mid; 
fließender), SL. auf der Sübküfte Siciliens, j. Maccaſel 
Ptol. 8, 4, 6. 

Ἰσγίπερα, Kaftell von Rhobope, Proc. aedd. 4, 1i 
(805, 25), Sp. 

Ἰσδαγόννας, (v. Iesdegousnaf), Sp. ᾿Σεσδεγύνα: 

Ἰσδιγέρδης, ου, m. 1) König der Berfer. Επι 
Epiph. δ. Euagr. b. eccl. 1, 19, Agath. τν, 27, Sul 
3) Socr. h. 9. 8, 7. 

Ἰσδιγούνας, Sefanbter bes Chosroes, Proc. b. ?. 
2,28. 69.4, 11. 18, Sp. 

Ἰσέας, m. BWeife, Iyrann von Keryneie, Pol. 2, 11. 

. Ἱσὺς. 

Ἰσέβεν Μούσε, arab. Yürft, Thphn. 656, 4. 

"Ireov, n. nad) St. Β. s. v. Ἰσεῖον gu betonen, ır: 
es auch 6. D. Cass. betont if, f. Lob. Phryn. 5:: 
a) Tempel der Ifit, nad Plut. Is. et Os. 2 Wir: 
flebt, f. D. Cass. 66, 24, Heliod. 7, 8. 11, Iub. b. Pi: 
6, 10; in Rom, Porph. v. Plot. 10. b) St. in Unter 
ägypten, St. B., Plin. 5, 10.4 erwähnt ein Isidis ο)- 
pidum δ. Busiris. c) τὰ Ἴσενα, Veh der Ifis. D. 
Sic. 1, 14. 87. 

Ἰσεύθηο od. 'Ίσευθοι, m. Lieder (d. i. Grade). 
Mannen., Inser. 270. 

Ἴσηποε, m. feyihtfches Volt, Hecat. 6. Se. B. 

Ἴσῆς, πι, πρωτοστράζωρ, Ephr. mon. 8024, Sp. 

sr Opuäöng, m. "Salfens, Mannename, Paus 9. 
26, 7. 

Ἰσθμιάξεν, eigtl. die iſthmiſchen Spiele feiern. 
dah. Ἰσθμιάζουσας, Titel eines Gedichtes des Se— 
yhron, dann ſprichw. (σθμιάσαν), in θεα Us: 
ftänden fein, Hesych., Suid., Phot. 114, 14. 

Ἰσθμιακόε, 1) = Ἰσθμικός, |. B. ἀἁγών, Thes 
δ. Suid. s. Θησεύς, Schol. Pind. 2) ἐσθμιακόν, ı. 
eine Art Kranz, Ar. δ. Ath. 15, 677, b. 

Ἰσθμιάε, άδος, f. 1) Adj., iſthmiſch, 9) as 
Iſthmus (von Korinth) befindfich, ἄλμη, Nonn. 43, δὲ 
b) zu den Iſthmiſchen Epielen gehörig, »έχη, Pin.! 
7 (8), 5, Anth. τι, 216, Callim. 108 b. Plut. η: 
conv. 5, 8,3, St.B., σπονθαέ, Thuc. 8, 9, St.B. : 


Ἰσθμιασταί 


3ubst. a) Plur. Ἱσθμιάδες, dat. Ἱσθμιάδεσσν, 
ie inhmifchen Spiele, Pind. ΟΙ. 18, 46. N. 2,18. b) 
3g., die Ifihmiade, der Zeitraum von 8 Jahren, ber 
wiſchen zwei auf einander folgenden iſthmiſchen Spies 
en liegt, Apd. 2, 7,2. 8) (Halfen), Name einer 
θειᾶτε, Dem. 59,19; Philet. 5. Ath. 18,587, ο, vgl. 
mit 598, {, 

Ἰσθμιασταί, Titel eines Dramas von Aeſchylus, 
Hesych. s. ἑαμβίς u. ἀποστάς, f. Welder Aeſchyl. 
Trilogie p. 886 u. Nacbträge p. 124. 

Todpuche, ἡ, όν, Ifihmifch d. h. den iſthmiſchen 
Spielen angebötig. ἀγώ», Strab. 8, 878 (v. 1. ’Ic9- 
μεακός), Paus. 2, 2,2. 5, 2,2. 6, 16, 2, Schol. ΑΡ. 
Rh. 8, 1240, πίτυς, Plut. qu. conv. 1, 2, 5, Suid., 
ελῶνες, fr. poet. b. Plut. qu. conv. 5, 8, 2, σπον- 
Falı Paus. 5, 2, 1; Zitel der neunten Rebe des Dio 
Shrys. 

Ἰσθμιονίκηςφ, οὐ, m. Sieger in ben ifthmifchen 
Rampffpielen, D.L. 7, 2,n. 8. — Im Plur. Titel ber 
ſthmiſchen Siegethymnen des Ῥίπνατ. Aehnl.: 

Ἰσθμιόνῖκος, m. ähnl. Sieland, in dem Sinne 
Sieger in den Spielen der corinthifchen Zanbzunge, Athe⸗ 
ıer, Thue. 5, 19. 

Ἴσθμιοε, 0», b. Eur. Ίτο. 1098 auf ὁίπο- 
ον χορυφὰ» Io9usoy, 1) Adj. e) iſthmiſch d. δ. 
ur corinthifchen Landzunge gehörig, |. B. γῆ, νάπος, 
[ρίοδος, Eur.El. 1288. Ion 176. Suppl. 1212, Pind. 
[. τ (8). 186, u. ἡ Ἰσθμία υετβ. χθών, Soph. Ο. R. 
340, νῶτα, Dion. Per. 420, οἶδμα ἄλμης, Nonn. 
18, 225. b) gu den ifthmifchen Spielen gehörig, 
stiunara, µίερα», Plut. qu. conv. ὃν 8, 2, Pind. 
Οἱ. 9, 124, ἅρμα, Nonn. 48, 198. 201, »/κα, 
Pind. I, 2, 20, insbef. ἁγών, ΑΡ. Rh. 8, 1289 u. 
5chol., Nonn, 87, 168. ο) Bein. a) des Pofcidon, 
Pind. Ol. 18, 4, ep. Anth. ΣΙ, 233 (Ἴσθμις), Strab. 
|, 880, Paus. 2, 9, 6, Et. Μ. 868, 57, Inser, 2655, 
venannt nad dem corinthiſchen Iſthmos, St. B. ϱ. 
[σθμός. b) des Sinis, Eur. Hipp. 977. 2) Subst. 
) (τὰ) Ἴσθμια, die iſthmiſchen Epiele, die auf dem 
orinthifhen Iſthmus alle drei, fpäter alle fünf Jahre 
vefeiert wurden (Schol, ΑΡ. Rh. 1, 938), f. (Orph.) 
. D. Chrys, or. 87, p. 458, Ar. Pax 879, Thuo. 8, 10, 
Ken. Hell, 4, 5, 1, Dem. 18, 91, Arist. rhet. 8, 8, 
zlgde, oft au ὁ τῶν Ἴσθμίων ἀγών od. ἡ τ. Ἰ. 
τανήγυρες genannt, Arist. rhet. 8,3, Ρο. 2, 12. 18, 
ı7. 29, Apd.8,4,3, Paus. 1, 44, 8-8, 10, 1, 6. 
jtrab. 8,880, Marm. Ρατ. 20. b) ἡ Ἰσθμία, Name 
ines Schiffe des Antigonus, Plut. qu. conv. b, 3, 2. 
:) Eigenn. (Halfen), α) 6. δε Glaukus, K. von 
Dieffenien, Paus. 4, 8, 10. β) 6. des Temenos, Paus. 
I, 8, 8. 

' Ἰσθμόν, οὗ. ey. (D. Per. 428) οἵο, (6), 5. Pind. 
M. 7,118. 8.64. I. 1,48. N. 6,69, u. Simon. ep. 
157 (213) au f., Hals (f. τὴν ἁλιερχέα Ic9- 
«οῦ δειράδα, P. I. 1, 10, vgl. mit Schol. ΑΡ. Rb. 1, 
|88) ο). Shmalfeld, 1) vie Zandenge von Korinth, 
uch die des Peloponnes genannt, gewöhnl. bloß 6 
[σθμιός, Her. 7, 189—9,81, d., Pind. I. 8, 17---δ (6), 
', Xen. Hell. 4, 5, 1—8, 8, And. 1, 182, Lys. 2, 44. 
13, Isocr. 4, 98. 15,110, Din. 1,18, Plat. Crit. 52, 
». Criti. 110. legg. 12, 950,e, Eur. Hipp. 1209, H. 
.958, Ar. Thesm. 647, Scyl. 40, $lgte., ὁ Κορίν- 
λιος, Plut. Caes. 58. Arat. 16, Paus. 2, 1, 5, Bian. 
P. IX, 808, od. εῆς Πελοποννήσου, Paus. 2,84, 4, 
>. Cases. bi, 25. 63, 16, ὁ τῶν Πελοποννησίων», 
deliod. 5, 17, biew. als Ort für die Kampffpiele 


571 


ſelbſt gebraucht, ep. Anth. 1x, 20. 21. XIII, b. 16, Palat, 
25, Insor. 8068, ο. — Adv. Ἰσθμοῖ, in J., Pind. Ol, 
9, 90. 12,26. 18, 188. P. 7, 12. 8,52. N. 4, 121. 
6, 88. 1. 6 (7), 28, Plat. Lys. 205, ος Lys. 19, 68, 
Timoer, 5. Piut. Them. 31, Luc. Anach. 9. nav. 20. 
Ner.9, D.L.8, 5, Them. or. 28, p. 842, Plut. qu. 
conv. 5, 8,2, Et. M. 888, 56, mit dem Artikel ὁ 
Ἰσθμοῖ (στέφανος u. ſ. w.). Pind. N. 10,48, Plut. 
Pomp. 24, Arist. or. 8, 40, Simon, ep. XIII, 14 aud) 
ἐν 'Io9uoi, was Mein. bezweifelt, aber Ahrens Dial. 
11, 227 vertheidigt, u. νίκη Ἰσθμοῖ, Inser. 228, 
Eph. Arch. n. 2201. Ἰσθμόθεν, aus dem Iſtbmus, 
Alc. Mess. 9 (1x, 588) Ἰσθμόθι, auf dem Iſthmus, 
Philipp. 21 (τι, 259). Ew. nad St.B. "I 

2) andere Landengen, a) bie tes thraciichen Cherſones, 
Her.6, 86, Xen. An. 2, 6, 8. Hell. 8, 2,10. b) ὁ 
ιμμερεκός, Aesch,. Prom. 729, ob. der bes taurifchen 
Gherfones, D. Per. 20. ο) d τῆς Παλλήνης, Thuc. 
1,56, Χου. Hell.5, 2,16. d) ὁ 4ευκασίων», Thuc. 
8, 81. 4,8. ©) Anderer, ὁ τοῦ ᾽Αχ,λλέως ὀφρόμον, 
Ρίο]. 8.5,7. f) der von Trögene, Paus. 2, 84,4. 3) 
Name von Halikarnaß. Ew. Ἴσθμιοο, St. B. ο. 
“Αλικαρνασσός. 4) Mannen., att. Inſcht. im Mus 
feum d. arhäol Gef. zu Athen, K. Fem.tagu: 

Ἰσθμώ, ὣς, f. Srauenn., Infchr. von There, Boss 
Inscr. 11, 219., ἵπεοτ, 2, p. 1088 b gu 2476, @. 

Ἰσία, as, 61. in Bruttien, D. Sic. 87, 2, viel. 
Τισία. 

Ἰσιακόο, ή, όν, (-ννν), in Inscr. 8, 4928 u. 
4988, d, Add. Εἰσιακός, vie Iſis betreffend, τὰ Ἰσιακά, 
Iſisbilder, Plut. Is. et Os. 77, (d), Priefter der «Πε, 
Piut. Is. et Os. 8, Ios. 18, 8, 4. c) Ισιακῶν Asunv, 
Hafen am sinus Sangarius, j, viel. Malaca Fontan, 
Arr.p. p. Eux. 20, An.p. p. Eux. 61. 

"Ioräs, άδος, (--ν ο), in Inscr. 1971, b Εἰσνάς, 
1. — Schweſter u. Srau des. Hephaäſtion, Pap. Lond. 18, 1, 
p.89. 91. Srauenname von Shemmis, Heliod. 6, 8. Aus 
Baros, Thierſch Bar. Inſcht. 26. — Andere: M. Αιρ. 14 
(v, 118). —Insor. 718. 3, 2240, 6. 2411, 111. Achnl.? 

"Irlas, m. (Kluge?), 1) Ephor in Lacedämon, 
Xen. Hell. 2, δ. 10. 2) Korintbier, Plut. Tim. 21. 
8) Athener, Inscr. 267. 281.800. 4) Anderer, D. Sic. 
87, 2. — Inser. 8, 6006. 

Ἰσιγένηε, ους. m. Ifisfohn, Rhamnufler, Inser. 
172. — Inser. 278. 652. Aehnl.: 

Ἱσίγονος, m. 1) Schriftſt. aus Nicäa (f. St. B. 
e. Νίχανα, Gell. 9, 4), nah Cyrill. Iulian. 8, p. 88, 
ο Kırtıedc (?), f. Tzetz. chil. 1,468. Lyc. 1021 (v. 
L Ἡσέγονος), Sotion περὲ κρη». καὶ λιµν. 1---4δ, 
Plin. 7,2, Lyd. mens. p. 274,b. 2) Erzgießer (DI. 
135), Plin. 84, 8, 19. 

Ἰσίδας, m. "Sfisfohn, Lacedämonier, ©. bes 
Vhöbidas, Plut. Ages. 34. — Polyaen. 2, 9. 

Ἰσιδότη, f. *Ifisgabe, Frauenname, Inscr. 172. 
720. 2,3889. ©. Eloıd. Wehnl.: 

Ἰσίδοτοε, m., oft Εἰσίδοτος, Inser. 2, 2309. 11, 
9. 3,4788, 1) @rigießer, Plin. 34, 8, 19. 2) δε 
ner, Inser. 163. 186. 187. 196. 265. 270.275. 284. 
2322,b,Add., Ross Dem. Att.6. Aehnl.: 

Ἰσιδόώρα, ας, f., in Inser. 8, 6422 Εἰσειδώρα, 
ας, 8) Schweſter des Autonius Diogenes, Anton. Diog. 
(erot.)11.12. ) 1σ. Μεγίστον ἀπὸ Τεντύρων, Letr. 
rec. 1999. — ο) Antere: Inser. 721 - 795. 8,4181, 
Schow Chart. pap. 7, 25. 

Ἰσίδωροε, (6), "Ifisgabe (f. Εἰ. Μ.), 1) Χαρα- 
χηνός, Geograph, angebl. aus der Zeit der ετβεῃ Kai⸗ 


Ἰσίδωρος 


572 Ἰσίχιον 


fer, Ath. 8, 98,d, Marc. ep. Menipp. 2, Plin. 2, 112 
(246)—5, 6, 40, ὅ., mans. Parth. ed. Müller. — Zur 
Zeit der Vtolemäer, Lue. maer. 15. 17. 3) Rhetor 
aus PBergamus, D.L.7,1,n.29, Rut. Lup. fig. 2, 16. 
3) Alerandriner, der DI. 177 im Ringen fiegte, Phieg. 
b. Phot. cod. 97. — Gin anderer Athlet, Suid. ». 
Ancæioc Μάρκος. — ΑΠίο, b. Euseb. Ἑλλ. ὁλ. p. 
44, 45 (DI. 243.244). 4) Dichter aus Aegä, Anth. 
vır, 156—ıx, 94. 5) Dichter aus Bolbitine, Anth. 
νι, 58. — Underer(?), Stob. 22, 27. 81,9. — Apost. 
8,91.h.— 6) ein cyniſcher Philoſoph. Suet. v. Ner. 
89. 7) neuplatonifcher Philofoph aus Gaza, Damasc. 
ν. Isid. 10— 278, Suid., ὁ µέγας, Damasc. v. Isid. 
12. 8) zwei Aerzte, einer aus Antiochien u. einer 
aus Memphis, Fabric. bibl. gr. ΧΤ11, p. 803 ält. Ausg. 
— Vgl. überh. Fabr. bibl. gr. x, 494. 9) Arditelt 
aus Milet (587 π. Ehr.) u. ein jüngerer, f. Müller, 
Kunfterhäol. 6. 212. 10) mit dem Bein. Antecessor 
zur Zeit Juſtinians, Erkl. der Digeften u. des ober, 
f. diefe. 11) Biſchoff ron Sevilla, Verf. der Origi- 
ner. 12) Anführer bes Mithridates, Plut. Luc. 12. 
18) Anführer der Bufoler, D. Case. 71,4. 14) Ans 
derer: D.Sic. 88,6. 15) Ankläger des Slaccus, Phil. 
in Flacc. 15. 17. 16) Abyvener, Mechaniler, Bito 
ed. Theven. p. 107. 17) Athener, Inser. 187. 196. 
275. 278. 284. 803. 668. 719, Rosa Dem. Att. 9. 
18) auf einer ήπιε aus Pholäa, Mion. 111, 176. 
19) ägypt. Sreiwilliger, Ραρ. Lond. 2, 126, p. 81. 20) 
ägypt. Hausverwalter, Pap. Tur. 6, 7,12; 6, 8,14; 7, 
4, p. 84. 86. 21) Andere: Schow Chart. pap. 4, 28. 
Inscr. 2,1994, e. Add. 2806, παρ Ἰσιδώρου ἔπι- 
στάτου κώµης, Pap.Lugd.Bat.A, 8, viell. Ueberfegung 
von Petiſis, Letr. rec. 2, 284. 

Ἰσίκιον, (76), (ur), Name eines Gerichts aus 
gebadten Fleiſch, Anth. 1, 212, Ath. 9, 876, d. 

Ἰσικλῆς, m. (*Ifisruhm), Mannen., Att. Inſchr. 
im Muf. d. arch. Geſellſch. zu Alben, K. 

Ἰσικράτης, m. Monnen., Philhiſt. 90. 4, Hft 6, 
Inſchr. 3, K. 

Ἴσινδα, n. pl., b. St. B. Ἴσινδοε, St. in Pifidien, 
Strab. 18, 681. Ew. Ἰσίένδιος, St. B., Inser. Bei Pol. 
22,18 Ἰσιόνδα, Einw. Ἰσιονδεῖς. — 6. Zirda. 

Ἴσιον, π. 1) Berg in Troglodytice, j. Ras al 
Dwaer, Ptol.4,7,5. 2) Ἴσιον πύργος, Dit in τν. 
cien, An.st. mar. magn. 287. 288. 

Ἴσιος, m. (*Ifismann), Bein. des Artoliers Ale 
zanter, Pol. 17, 8. 

"Ioıs (in Et. M. 216, 88. 552, 12 falſch Ἴσις, 
denn es bieß zo, f. Orph. Ἡ. 42, Call. ep. 50, (v1, 
811), 8. Pall. ep. νι, 60, Anth. Χι, 115. Plan. 264. 
app. 281. 835, Xen. Eph. erot. 1,6, u. vgl. Εἶσις, 
wie in Inser. 8, 4167, 12. 4546. 4705, ο. 4716, 
d, Add., gen. 'Iosdog, ton. (Her. 2, 41---166, ö.) 
ἴσνος, dat. Ἴσιδυ, ton. (Her. 2, 61. 176) u. Inscr. 
1729. 2294. 2802. 2888 Ἴσι (Inser. 2308 Ἴσεδε), 
doch Inser. 1800, (Titbor. f. Rhein. Muſ. 1848, p. 
650) auch "Ioss, u. b. Letron. arch. ete. de ’Egypte 

. 478 auch Ίσετε, acc. Ἔσιν, voc. b. Buid. ϱ. v. 
Ίσι͵ (N), 1) Hertha ob. Nertbus, die ägyptifche Des 
meter, Her. 2, 59. 156, Apd.2, 1,3, Plut. Is. et Os. 
82. 88. 65. proverb. 84, St. B. s. Bovcspis, Leo 
b. Clem. Al. str. 1,21, Eus. pr. ev. 10,12, nah Ans 
deren (D. Sie. 1, 11, Plut. Is. et Os. 62. 64, D. L. 
prooem.n. 7) ter Mond, bald auf ala — der Pros 
ferpina, Plut. Is et Os. 27, ober — ber Athene, Plut. 
Is, et Os. 9. 62, od. = der Io, D. Sie. 1, 24, Apd. 


Ἰσίφιλος 


2, 1, ὃν Lnc.d. deor. 8, Suid., Et. M. 889, 1, gets 
ten, dab. 'Ivayin genannt, Call. ep. 58 (Anth νι, 
160), ägypt. Μούθ, "A9vos, Μεθύερ, Piut. Is. et Or. 
68, wo im Monat Τυβέ ein Tag ἄφεξες Ἴσν. 
dog dx «Φουνίκης hieß, Piut. In. et Os. 50, ron Pit, 
Is. et Os. 66 u. Et.M., fowie D. Sic. 1, 11 für grie 
Sifh, u. (Plut.) als Weife, ob. (D. Sie.) als tu 
Wite, na Et.M. ο. v. ale Gleiche erflärt, I. rei 
Hermes od. Promethens u. der δίδει, Plut. Is. et Os 
8. 12. 87, u. befonders die in Aegypten, Her. 2,42, 
Plat. legg. 2, 657, a, Ael.n. an. 10, 28, Paus. 10, 35. 
18, Xen. Eph. 4,1. 5,4, Polyaen. 7, 8, St. B. «. 
Ἑρμωνδίς, Mar. Ῥγου]. 19, Ach. Tat. 5, 14, Dam v. 
Isid. 8, bier durch Tempel, Opfer u. Feſte (Plut. Is. et O- 
69 — 71, 8. Emp. ὑπ. 8, 220), doch nach Wleranter 
d. Sr. auch in Griechenland u Ambryffus, Inser. 
1729, Ambracia, Inser. 1800, Athen, Inser. 481, ἃ 
0ἱοῦ, Inser. 2280, vgl. mit 22340, in Delos, Inser. 
2298. 2297. 2298. 2300. 2802—5b, Ephefus, 2955. 
Baros, 2411, TIhespiä, Inser. 1688, in Megara, Ῥωπ.. :. 
41, 8, im Korintbifchen gu Kenchreä, Paus. 2,4, 6, ix 
Phlius, Paus. 2,18, 7, Metbane u. Trözene, Paus. 2,37. 
6.84, 1, Hermione, ebend. 2, 84,10, Boia, 8, 22, 13, 
Meffene, 4, 82.6, Burg, 7, 26, 9, Titboree, 10. 5” 
13—18, in Cypern, Strab. 14, 688, in Andros, Inser. 
2848, in Rhobus, App. Mithr. 27, Xen. Eph. $, 13, 
in Antiochien, Grut. Inser. 8, p. 84, u. Eicdilien. 6» 
δια, Asculum, Ofla, Jadera. Orelli Inser. 1871. 
1882. 1888. 1889 u. Münter antiqu. Abb. S. 173, 
in Rom feit Sulla's Zeit, Apul. met, 11, p. 262, D. 
Cass, 40, 47. 42, 26. 47, 15, Ἡ., ja felbft in Gallien, ὃς 
Schweiz, Kärntben, θίαπΌετα, Holland u. f. w. verehrt 
f. Orelli 1876. 2085. 1894, Ἁπ[ώτ.π. 264 in Mit 
d. antiq. Gef. in Zürlh 1844 p. 197, Schedius de 
diis germ. p. 155. Weber ihre Abbildungen f. Ice. 18, 
8,4, Plut. Ant. 74, Ael. n. an. 10, 22. 27. 31. Ὁ 
Cass. 79, 10. Man fehwor bei ihr, beſ. in αι 
D. Sic. 1, 29, doch auch anderwärts, Ach. Tat. 6, 1: 
vgl. mit 26, Heaych., u. trug Amulete ven ihr, Pis’. 
Is. et Os. 68. — Sie heißt bald Ἰναχίη, Inser. : 
4948, 4944, f. oben, bald Κυρία, Inscer. 4897, a, 6, t, 
7.— ἡ Ev Μενούθ», Inscr. 8, 4688, b, µυρεώντεμο:, 
Inser. 8, 4718,b. 4909, b, Add., Μωχιάς, Inser. :. 
4708, e, Σενσκειτηνή, Inser. 8,4839, 11, Τύχτ... 
6005, Φαρία, Inser. 8,4688, b. 5119, 7, dr «Ὀίλαι. 
Inser. 8,4901. 4902. 4926, 6. Ihr war ber Huntt 
ftern od. Sirius geweiht, Piut. Is. et Os. 21. 22. 8". 
61, Dam. v. Isid. 70, u. eine Pflanze, ΄ἄσεδος τρί- 
χωμµα od. τρίχες, Agstb. mar. Eryth. 108, Put. far. 
orb. Ίσα. 25, Plin. 18, 52, wie denn auch ihre n2s- 
χαμιον gejeigt u. verehrt wurden, Luc. adv. ind. 14, 
Apost. 17,82, über Ίσιδος βέβλοι f. Luc.Gall. 18. 2‘ 
Name der erften Muſe in Sermupolis, Piut. Is. et O- 
3. 8) wie man aber die Kleopatra νέᾳ Ἔσες nannk, 
Plut. Ant. 74, fo wurde aud Ἴσες felbft gu einem 
Stauennamen, Letr. arch. de P’Egypte p. 473. 4 
Name eines Schiffes, Luc. παν. 5. — 5) Ίσεδος 3 
κρήνη, in Leucothea, Antig. mirab. 164 (149 cd 
Westerm.). b) Iasdos »νῆσος, arabiſche Infel, viel 
|. Barafan, D. Sic. 8, 44, Agatharch. de mar. Erytbr. 
91. — Ριο]. 4,7, 88. 

[Ἴσις, m. $1. in Bontus (Kolchis), viel. j. Tfchern! 
δοτ]. 81 (v.1. Ἔρες), f. Ἴρες, u Plin. 6, 4.] 

Ἰσίτυχος,πι. -- Ισίδωρος, Mannen., Inser. 284 

Ἰσίφιλος, m. ähn!. Albwin d. i. Srennd ber Φί/α. 
eigtl. der Ifisfreund, ᾽4θμονεύς, Inser. 181. 


Ἰσιροίτης 


Ἰσιφοίτης, m. Inser. 2, 2322, b, Add., Sp. 

Ἰσίων, m. *3fismenn, wie Aſſmann. 1) Athe⸗ 
er, Inser. 268. 2) Inscr. 2248. 2253,6. 2847, k, 
3, 20, Add. 8) Biſchoff von Athribis, Loquieu Or. 
hrist. t.2, p. 829 ff. 4) Andere: Inſchr. in Philä. 
‚etr. rec. 2, 59. 60. — Täfelchen im Louvre, Βαρ. Lond. 
. 40. 5) Socr. h. o. 1, 27, 7, Synes. ep. 98, p. 288. 
p. 148, p. 381. ©. Εἰσίω». 

Ἴσκα, f. &t. der Dumnonier in römifh Britan⸗ 
ien, j. Arminſter, PtoL 2, 8, 80, It. Ant (Andere 
er Silurer, It. Ant., Inser.) 

Ἴ , ου, m. geäcif. hebr. Cigenn. Iſcha⸗ 
ioth, Ἰούδας ὁ Ἴσκ., N. T. Matth. 10, 4. 26, 14, 
Chphn. 627, 20, nad Suld. σκηνὴ Φανάτον, doch 
tach Ierem. 48, 1. Amos 2, 3 der Mann von Karioth. 
ς Ἰσκέαν, a, m. Manntname, Wesch. u. Fouc. 408, 

"Iorxevs, m. Aegyptier, Schow Chart. pap. 8, 15. 

Ἰσκῖνα, Ott im Innern der Regio Syrtice in Afrifa, 
Ptol. 4, 8, 41. 

Ἰσκόε, &t. am Iſter, Proc. aedd. 4, 6 (291, 6), 


Ἰσκυλῖνος, n, ον, bas let. Esguilinus, ϐ) 


Aßoadu, 1ο, 1,10,4—12,4, ö., Ephr. mon. 2246. 
°bil. prof. 87. sobr. 2. Cherub. 2. 2) 6. bes Phabi, 
os. arch. 18, 2, 2—20, 8, 11. b. Iud, 6, 2,21. 8)ein 
Inderet, Ios. arch. 10,9, 2. 4. — Davon Ἰσμαηλίτην, 
uid. — Als Bölterfchaft in Arabien werben bie Ἴσμαη- 
ἴται (in Ephr. -έεαι), b. St. Β. u. Genes. 97, 25. 89, 
, u. Ephr. mon. 6915, Sozom. h. ο. 6, 88, ö., er⸗ 
»ähnt, ihr Gebiet nennt St. Β. Ἰσμάηλα, Adj. fem. 
|; Ἰσμαηλίτω ὀφρύς, Genes. 114, 17, vgl. mit 91, 
1 


Ἰσμάνδηςε, m. ber ἀρυριί[Φε Name bes Memnon, 
= Ὀσυμανδύας, w. f-, Strab. 17, 818 (epit. Matv- 
'ns)- 

“"Irpäpos, m. Liebſcher (f. Curtius griech. Ctym. 
‚p. 870 u. vgl. ἵμερος), 1) 6. des Ares und ber 
"θταῇι, Et.M. 2) ©. des Aftalus, Thebaner, Apd. 
6,8. 8) 6. des Eumolpus, Apd. 8,15,4. 6. Iu- 
ιέραδος. Uchnl.: 

"Iopapos, b. St, B. u. Strab. 7,881, fr.44 auch 
[σμάρα, f., Virg. Aen. 10, 851, od. n.pl., Virg. Georg. 
, 37, Lucret. 5,30, Liebenftein (f. d. vorherghde), 
Es. bei Maronea ob. nach Tzetz. ad Lycophr. 818, 
Iarp. s. Μαρώνεια, Hesych., Suid. der frühere 
lame von Maronea, Od. 9, 40. 199, Scymn. 677, 
trab. 7, 881, fr. 44, Plin. 4, 18, 42, Virg. Ecl. 6, 
0, St. Β., Et.M. @w- Ίσ ‚St. B. Adj. 
) Ἰσμαρικόᾳε, βορέας, ⸗thratiſch, D. Per. 118 u. 
iust. dazu, οἶνος, Archil. δ. Ath. 1, 80, f, Suid., 
. fem. ’Iepapis, 3. B. λίμνη, Ste bei Maronea, 
[οτ. 7, 109, Stzab. 7, 331, fr. 44, Hecst. b. St. B. 
. Δίαρώνεια, St. B. Ὁ) Ἰσμάριος, = thracifch, 
jeiw. des Itys, ΟΥ. Her. 15, 154, des Tereus, Ον. 
ımor. 2,6, 7. c) des Polymeſtor, Ον. met. 18, 580. 
) ter Bacchae, Ov.met. 9, 641. e) ber thracifchen 
sölfer, Ov. met. 10, 805. f) des Schrus u. Stry⸗ 
1ος, Ov. met, 2, 257. 


Ἰσμήνιος 573 
Ἱσμεινιῆος, bist. ⸗ Tonjysoc, w. f., 1578 


(Pocock). 

Ἰσμανικέταφ, co, m. ähnl. Gottheil ([. Ἰσμή- 
νεος), Ihebaner, nach Keil Inser. 1598 für Ίσμεν. 
ννάτας, vgl. mit Ulrich’s Reifen ρ. 188,n.8 u. Keil 
Inscr. boeot. p. 102. 

Ἰσμαινίας, ao, m, bist. = Ἰσμηνίας, Inser. 
1678, f. Ahr. Dial. 1,184 u. Keil anal. p. 238. 

Ἰσμενιάνην, m. (?) Name auf einer lydiſchen 
Münze, Mion. 8. vır, 326. 

Ἴσμενοι, wahrſch. = Ἔμανου b. Plin. 8, 21, 25, 
Volk der Liburner, Scymn. 894. 

"Irpevos, m. Balderich, Ehier, Mion. ırı, 270. 

Ἱσμήνη, τος. Soph. 0.0. 857 Ἰσμήνη, (ἡ), (üb. 
die Betonung f. Arcad. 111,18), viell. Emma (falls 
biefe = Imma od. Bime if), f. ΙἹσμηνός (nach 
Curt. Griech. Etym. 1, 870 Desiderata, alfo: 
Trutchind), 1) T des Afopus, Gem, tes Argos, M. 
ber Io, Apolld. 2, 1,8. 3) T. des Debipus u. der 
Sotafte, od. nach Pherec. in Schol. Eur. Phoen. 58 
ber Euryganeia, Aesch. Sept. 862, Soph. Ant. 1. 526, 
0.0. α. α. ὢ., Eur. Phoen. 58 u. Schol. nebſt arg. b, 
Apd. 8,5,8. 8) Lippfpring, eine Duelle bei The⸗ 
ben, Pherec. in Schol. Eur. Phoen. 58. 4) True 
tenau, ein Zleden in Böotien, Ew. Ἴσμ 
Ἰσμηναῖοει, "Irpyvebs u. Ἰσμηνίτης, δι. Β. 

Ἰσμηνία, {. = Ἰσμήνη (vom 36 Jemenus δες 
nanut, ſ. St. Β. s. Ἰσμήνη), 1) Thebenerin, Ar. 
Lys. 697. 34) Inscr. 8, 6714. 

Ἰσμηνίαν, ου, voc. (Ar.) "lounvia, (6), Im⸗ 
mermann (f. Γσμηνός), 1) aus Thisbe (St. B. ο. 
Θίσβη, Eust. 11.2, p. 268, 10), doch nach Plut. Demetr, 
1Thebaner, Flötenfpieler, f. Plut. reg.apophth. a. Ατέας. 
Alex. fort. 2, 1. ο. Epic. 18. qu. conv. 2, 1,5, Ael.v. 
h.4,16, D.L.5,4,n.2. 7, 1,n.64, Luc. adv. ind. 
5, D. Chrys, or. 82, p. 880, Hesych. Miles, ο. K. 88, 
Rhet. t. ız, p. 479. 111, 888. ı, 491. 11, 468. 6:8. 
3) Thebaner, 9) Demokrat, Xen. Hell 8, ὅ, 1—5, 2, 
86, ὅ., Plat. Men. 90, a. rep. 1, 886, a, Plut. Ρε]. 6. 
gen. Socr. 1. cup. div. 8, tranqu. enim. 18, Paus. 8, 
9, 8, D. Sic. 14, 82. b) Frenund tes Pelopidas 
wahrſch. ©. des vorigen, Arist. rhet. 2, 28, Pint. Pel, 
27. 29. Artox. 22, u. wiell. praec. reip. ger. 31, D. 
βίο. 15, 71, Ael. v. h. 1, 31, Arr. An. 2, 15,2. — 
Suid. u. viel. Lys. b. Harp., wo jedoch die codd. 
"Adnvaloss u. nit Θηβαίους haben. 8) aus Neon, 
Ρο. 27, 1, οἱ περὶ τὸν Ισμηνία», Pol. 27, 2 (v.1. 
Ἱσμενίας). 4) Sllavenn., Ar. Ach. 861. 5) Maler aus 
Ghalcis, Plut. x oratt. Lyo. 88. Davon: 

Ἰσμηνίηος, m. böot. Patrouym., Inser. 1678, 

Irufvsos, 1) Adj. vom 31. Semenus, ύδωρι 
Nonn. 26, 71, ὄχθδος, Eur. Suppl. 655, 7y@, Nonn. 
12, 151, inöbef. a) Bein. des Apollo (nad Plut. de 
ei ap. Deiph. 2 Wittig d. 5. der kundige), Her. 1, 
62-8, 184, δ., Paus. 2, 10, 5—4, 37, 6, 6., Plut. 
Sol 4. εἰ apud Delph. 2, Aristid. or. 88, p. 347, 
Nonn. 5, 101, Hesych., ολο]. ΑΡ. Rh. 1, 587, auch 
allein ὁ 1σμ., Paus. 4, 82, 5. 9, 10,2. Ὁ) des Thers 
fee, Ον. met, 18, 682. 2) Emmerich (f. ἴσμηνός)ι 
ein Hügel bei Theben, Paus. 9, 10,2. 8) Immer⸗ 
bach, 81. b. Iheben = Tounvocç, Paus, 9, 10,2 u. 
6, Ael.v.h. 12,57. 4) Ισμήνιον, n. Liebenzell, 
Tempel des Jomenius füblih von ber Kadmea in ber 
Nähe des Jemenus, mit einem Orakel, Pind. Ρ. 11, 
10, Arist. mir. ausc. 188, Callisth, δ. St.B, =. 7%. 


574 


vor, Ῥαπ». 9, 10,6, Plut. Lys. 29, Inser. 1689, wo 
jedoch Keil Ισθμόν Tier. 5) Ἰσμήνιος, πι. Trauts 
mann, Sohn des Apollo und der Melia, Psus. 9, 
10, 6. 

Ἰσμηνία, έδος, 1) Adj.fem. gu Ἰσμήνιος, |. 8. 
Ἱμάσθλη u. δάφνη, Nonn. 87, 163. 46, 72, insbef. 
Βάκχαν, Nonn. 46, 172, u. Νύμφαν, Paus. 1, δΙ, 4, 
überh. —= Thebanae, Ον. met, 8, 788. 4, 31. 562. 
6,159. 2) Bein. der Erocale, 5. des böotifchen Fluß⸗ 
gottes Ismenus, ΟΥ. met. 8, 169. 

Ἰσμήνιχος, voc. Ἰσμήνεχε, m. Thebaner, Ar. 
Ach. 954 (Ἰσμείνιχος, f. Eh Inser. 1, p. 721, 


8). 

Ἰσμηνοδώρα, (7), 1) böot. Flötenfpielerin, Luc. 
d.mer.5, 6. 2) Thespierin, Plut. amat. 2. 10. Fem. yı: 

Ἰσμηνόδωροφ,1η, @mmerfon (nah rem Flußgotte 
benannt, f. Lob. par. 48), Thebaner, 9) Perſon in Plut. 
gen. Socr. tit. u. 18. b) Inscr. 1642. c) Luc. d. 
mort. 27, 2. 

Ἰσμηνόᾳ, od, ep. auch 0To (voc. Ἰσμήν) ὦ, Eur. 
H.f.781, (6), Immer bach, Emmer (ἰσμῆναν 
Φῆκαν db. i. aunvas, Hesych. u. daſ. Schmidt, nach 


Ἰσμηνίς 


Curt. Griech. Eiym. 1, 870 Liebesfind, Lippach), 


1) Fluß, früher Ladon, od. nach Plut. fluv. 2, 1 auch 
Kaduov πούς genannt, u. nach Schol. Nic. ther. 887 
(1.d.) = Κνωπός, in Böotten, j. Jomeno, Pind. N. 
9,68. 11, 46, Ap. Rh. 1,587 u. Schol., Aesch. Sept. 
278. 878, Soph. Ant. 1124, ö., Eur. Bacch, 5. H. f. 
" 572. Suppl. 888. Phoen. 101— 827, 8., D. Sie. 
4, 72, Strab. 9, 408, D. Per. 898. 1166, Dion. 
Call. Graec. 106, Ptol. 8, 15, 9. 18, A. auch als 
Slußgott, Nonn. 44, 9, vgl. mit 8, 874—46, 22, ὅ., 
Call. h. 4, 77. Theben Heißt nah ihm: Ἰσμηνοῦ 
πόλες, Eur. Suppl. 1214. 2) ©. des Amphion und 
der Niobe, von welchem der Fluß benannt fein fol, 
Apd.8,5,6, Plut.fluv. 2,1, Ov. met. 6, 224. 8) 6. 
des Afopıs, nach welchem gleichfalls der Fluß benannt 
fein foll, Αρά. 8,12,6, D. 8ic.4, 72. 4) alter Wahr⸗ 
fager, Soph. Ο.Ε, 21. — Thebanifcher Heros, Pind. 
fr. 2,1. 5) ©. der Aethra. Eur. Suppl. 61. 6) Ans 
derer, Anth. XII, 87. 

Ἰσμηνοτέλης, m. Immermann, f. Ἰσμηνός, 
Mannen., Wesch. u. Fouc. 5, K. 

Ἴσόαιμος, ου, m. ähnl. Bruder, Vetter (griech. 
eigtl. gleihen Blutes), Mannsname in Φά[ατία zur 
Zeit Valeriane, Hesych. Miles, in Gloss. verb. juris 
in Ottonis thes. jur. t. 111, p. 1818. 

Ἰσοδαίτης, m. Gleichſchenker, Bein. einer 
fremden Gottheit, der in Athen die nicht fehr ehrbaren 
rauen opferten, Hyper. b. Harp. (v. 1. Ισοδέτης), 
Suid., nach Plut. de elap. Delph. 9 — Zagreus, nad 
Hesych. (v. 1. Ἱσοδέτης) Pluto oder ©. des Pinto, 
nah B. A. 267 Apollo, f. Phot. 116, 17, vgl. mit 
Lob. Aglaoph. 622 u. Keil an. ep. 142, der auf εἰ» 
ner att. Infchr. Ἱσοδαίτου 4ημότου Tief. 

Iröönpos, (6), Bold (d. i. wie ein ganzes Volt), 
1) Athener, Lys. 6. Harp. s. αὐθέντης. 2) Tedges 
nier, Dichter, Luc. Dem. enc. 27. 8) Tyrann von 
Sicyon, Nic. Dam. fr. 61. 

Ἰσοδίκη, f. T. des @uryptolemos, Gem. des Ci⸗ 
mon, Diod. Per. δ. Plut. Cim. 16, vgl. mit 4. Fem. 


zu: 

Toobdixos, m. Rectowald, Mannen. auf einem 
Amphorenhentel des Muſ. ter ατῶ. Gefellfckaft zu 
Aiben, K. 

Ἰσοδρόμη, Μήτηρ, (ή), »Oleichlaufern, Beis 


Ἰσόλοχος 


name der Cybele, mit einem Tempel auf der Kayſtres 
ebene, Strab. 9, 440. 

Ἰσόδωρος, m. Ifisgabe (f. Lob. par. 48, ned 
Keil an. ep. 144 Gabe ὃ. t. einer Babe gleid), ſ. 
Arcad. 72,10; Inser. 187 vermutbet Keil Κηφισο- 
6ωρος. 

Ἰσόηε, Tzetz. All. 5, 15, Sp. 

Ἰσοκάστοα, m. Quãſtot, Thphn. 178, 6, Sp. 

Ἰσοκλαίδης od. «Bas, zo, m. Theräer, Inser. 18, 
Inser. 2, p. 1084, a, 1. d., f. Ahr. Dial. 11, 225. Hebel: 

Ἰσοκλῆς, έους (Tber. Inser. 2457), u. der. aut 
εὓς (Ther. Inser. 2448. 111, 14), m. Gl ie met (me 
dies Heißt: gleich berühmt), a) Therier, Inser. «0.0. 
b) Tpebaner, Inser. 2457. — ©. 2, 28388, 46. 

Ἰσοκράταα, f. Amazone, Arr. b. Dion. zu Eust.D. 
Per. 828. Fem. gu: 

Ἰσοκρᾶτηο (--ν»--, f. Aphar. ep. in Anth. spp. 
216 u. Plut. x oratt. Isoer. 41, u. ep. in Απ 
epp. 887, ὅ.), ους, acc. η (Plat. Phaedr. 278, e, D. 
Sic. 81, 40, Herm. b. Ath. 18, 92, d, Anon. de Ες. 
ed. Speng. t. 111. p. 152), u. ην (Pol. 82,4, D. Hal. 
ind. Isocr. 11. 12. de viDem.40. comp. verb. 23. Sl, 
Piut. qu. conv. 1,1,1, Ael.v.h.18, 11, Herm. b. D. 
1.. 32,6, n.10, Phot. 614, 10, Et.M. 774, 23, Tess. 
prog. 5, Aphtb. prog. 8, Anon. v.Isocr., Anon. ταεῖ ' 
ed. Speng. t. 1, p. 824, Schol. Dem. 24, 4) νος. Ἰσέ- 
κρατες, Christ. ecphr. Anth. ıı, ν. 254, in Inser. ὃ, 
6067 auch Εἰσοκρ.. (6), Gleichert d. i. Gleichen. 
1) Athener, a) einer, gegen welchen Lyſias eine Rat 
hielt, Phot. 614, 10, Et. Μ. 774, 18 u. waßrfdh. Poll 
8, 46, wo aber Ἱπποκράτην βεβι. db) ©. des The⸗ 
borus, Erchier, berühmter Rebner, dab. gew. ὁ ῥήταερ 
genannt, Ael. v. b. 12, 52, D. 8ἱο. 15,76, Ath.13, 
666, f, Tbeon. prog. 5, Hesych. Miles. s. P, 71, 
od. ὁ σοφιστής, Plut. qu. conv. 1, 1,1, Theon. preg 
b, ὁ Aoyorzosds, Schol. Dem. 24, 16, gdos Enress 
Christ. ecphr. 11, 254, ὁ τῶν ῥητόρων aldnu« 
νέστατος, Ath. 18, 592, Ὁ, ὁ καλός, Plat. Phacdı. 
976,9, ὁ λῆρος, Luc. rhet. praec. 17, d Θεοδώρος 
Them. ον. 4, p. 60,4. Er gilt als der beredteſte, das 
die Rebensart Ισοκράτους ῥηξζοριχώτερος. Pall.en 
x, 48, u. hatte eine Statue, Paus. 1, 18,8. Retner 5 
er: ol Ἰσοκράτενς, Plut, glor. Ath. 8. — ©. Pist 
ep. 18, 860, c u. Phaedr. a. a.O. Dem. 85, 15. 40. 
52, 14. 61,46, Arist.rhet.1,4—8, 17, ὅ., Flate-— 
Adj. davon e) Ἰσοκράτειος, 5. B. λόγοι, D. Β4. 
Isoer. 18, ῥητά, Demetr. eloc. 12, ᾿Σσχοκράτενκ 
ἀγωγή, D. Hal. Isocr. 20. — Subst. τὸ ᾿ἀσοχράτενον, 
dv. 5. die Stelle tes Iſokrates, Tiber. fig. 8, gew. duth 
τὸ od. Τὰ (τοῦ) Ισοκράτους ausgetrüdt, Arist. rhet. 
1,9, Menand. epid. 2, Schol, ΑΡ. Rh. 1, 881, He- 
mog. Id. 1, 12, Demetr. eloc. 29, u. 03 Inoxpatem, 
die Schüler od. Anhänger des Iſokrates, Long. sub. 
21 = ol ἀπὸ 'Iooxgitovg, Theon. prog. 5. ὃ) 
Ἴσοκ- ατικός, 3. Ὁ. προοίµνο», Schol. Dem. 4, I, 
u. τὸ ’looxgatızdy, die Ifofr. Stelle, Alex. fig. 17. 
18. 26, Tiber. fig. 38, od. ὁ 'Iooxpazsxzdg, Suid. »- 
Θεόκριτος. 2) Korinthiſcher Heerfübrer, Thuc. 2, 83. 
8) ©. des Amyclas, Apolloniate, D. Hal. rhet. 5, Said. 
s.v. u. s. $silaxoc, Harp. ο. ἑπακτός. 4) ὁ Ῥω- 
meixdg (?), Stob. flor. Monac. 206 (ed. Mein. 17, 
288). 5) Srammatiler, Pol. 8», 4. 6, D. Sic. 81, 4. 
6) Inser. 8, 5144, 6. 6066 (Insor. Cyren. 7, 1. d.). 

Ἰσόλοχοε, m. Φεετ (0. ἱ. = einem Seen), 3 
des Pythodorus, Atbener, Thuc. 8,115; Plat. Αἱ. 
1,119, 9. | 








Ἰσολύμπια 


Ἰσολύμπια, τά, dt. Neuolympien, ὃ. {. die den 
‚mpifchen Spielen gleichen, Kampfſpiele in Neapel, K. 
Hermann gottesbienftl, Witertb. d. Griechen, ©. 400. 
ıch in Tarfus, Ἰσολύμπιος οἱκουμενεχὸς Κομμό- 
os ἀγώ», Inser. b. Chandl. p. 92, K. Davon viell.: 
Ἰσολύμπιος, πι. Athlet, Inser. 8, 4472, 18, Sp. 
Ἰσόμαντος, m. (Wutach d. i. wie ein würhenber 
eßend?), fpiterer Name des Hoplites, eines Gießbachs 
ἰ Φυτοπεα, Plut. Lys. 29. 

"Iropßpes, (07), das lat. Insubres, Volf in Gallie 
'anspadana, Pol. 2, 17---90. 

Ἰσόνδαι, pl. Boll in Sarmatis Asiatica, Ptol. 
9, 23. 

Ἰσόνῖκος, m. Sieg (d.i. wieein Sieg), Mannen., 
ser. 2858, 9. 2856, 

Ἱσονόη, f. Klaövn. 

Ἰσόνομον, m. Freimann (d. |. gleichberechtigter). 
'bener, And. 1, 15. 

Ἰσόνον, Inser. 2, 2958, b, 42, Sp. 

Ἴσοξ, ὄνομα ἔθνους (vie. ἰχὸ ύος), Suid. 
Ἰσοπλάτων, ωνος, m. Neuplato db. i. ein alte 
rer Ῥίαίο, Agath.ep. ΧΙ, 854. 

Ἰσοπλήςε, m. Bollert, ein Gentaur, D. Sic. 
12 


Ἰσόπολια, έος, m. Burg (d. δ. einer Burg ot. 
tabt gleich), Mannsn., Inser. Anaph. 1. Insor. 2, 
177,6. 

Ἴσος, b. Ios. ἴσος, Weife (f. Et. M. 287, 42), 
S. des Priamos, IL. 11,101. 3) Ἑλικεύς, Brün- 
r von Sybaris, Strab. 6, 263 ("lo[oc]). 8) Anderer, 
th, 9, 399, a. 4) S. Joranis, Hebräer, Ios. 10, 8, 6. 
) Tbphn. 512, 4, wo aber für καὶ σον zu lefen: 
«iso», Sp. 

"Irce, m. δ. Suid. Ἴσός, @benau, 1) Name 
nes Yluffes, Suid, 2) Name einer Gegend in Bäotien, 
pd. 6. Streb.9, 405, der berichtet, daß Einige 1. 2, 
)8 fo flatt Nice leſen, [. Eust. gur ΤΠ]. α. α. O. 
Ἰσοστάσιον, Bleib, Titel eines Dramas von 
lexit, Ath. 18, 568,4. Aehnl.: 

Ἰσότης, f. Srauenn., Inser. 2, 8855. 

Ἰσοτ.μίδηςε, ου, m. Frank (ο. i. freier u. gleiche 
rechtigter), Athener, And. 1,8. 71. 

Ἰσούελοι, pl. Volt in Aethiopien, Dal. b. Plin. 6, 85. 
Ἰσούιον, (’Iyovior ?), 61. der Diombrer in Stalien, 
tol. 8, 1, 58. 

Ἰσούριον, n. St. der Briganten im trömifchen 
ritannien, j. Oldborough, Prol. 2,8, 16. 

Ἴσοῦς u. Ἴσοθια, m. zwei Söhne Aſert, Ios. 2, 


‚4 

Ἰσόφιλος, m. Ifisfreund (f. Lab. path. 49, 
ji. mit Keil. on.5), Athener, B. eines Gerapion, 
ıser. 276. (1227). Bol. Ἰσέφιλος. 

Ἰσόχρῦσος, m. Bold ὃ. ἱ. golbgleidh, Spartaner, 
ser. 1245. Anderer: Inser. 2, 2849, b, 249, 61 Add, 
gi. Murator. 1578). 

Ἰσόχωρος, m. Gleichfuß, Name eines Verſes, 
tut. fr. de metr. 

Ἵσπτα, Ort im füdl. Stride von Armenia minor, 
tol. 5, 7,4. 

Ἴσπαλιε, ος, (ἡ), δ. D. Cass. 48, 89 'Ίσπαλιε, 
‚ Ptol.8,4,4 Ἱσπαλίᾳ, b. Pomp. Με]. 2, 6 Hispal, 
st. in Hispanie Baetica, |. Gevilla, Strab. 8, 141. 
49, Ptol. 2,4, 14, Caes. b. civ. 2,18, 20. b. Hisp. 
7—42. Alex. 56, Müngen, Infär. 

Ἱσπανία, f. in Inser. 4, 9726, 5 Εἰσπανία, bie 
pätere, urfpr. phönizifche u. Inteinifche Benennung von 


575 


"Ißnola, f. Strab. 8, 166, Char. b. Const. Porphyrog. 
adm. imp. ο. 24, Suid., Marc. p. mar. ext. II. arg. 
u. 1. 3. 6, Ρίο]. 2,4,1, δι. Bu, v. u. 9. Ἰρηρίανι 
welches nun bisweilen, aber felten allein für Ἴβη- 
ofa ftebt, f. Bernh. zu Dion. P. 885, D. Sic, 84, 
60, Ptol.1,12,11. 8, 4,1, St. B. ο. 4ρσα, Bax- 
καΐου, Βλιες, u. fo, weil man mehrere unterfchich, 
au Zonavias, Marc, per. m. ext. 11, 12, Char. b. 
St.B.s.v. u.8t.B.s. Σάγουντος. Man unterſchied 
nämlid ein µεγάλη καὶ μικρὰ Ἴσπ., Char. b. St. 
B., ο). ein ἐντὸς Ἴσπ., Hisp. eiterior (u. ulterior), 
Plot. Cat. maj. 10, gew. aber ein “Tor. Bastıxn, 
Marc. p. mar. ext. 11, 7—9, Ptol. 2, arg. 8 u. 8, 
2,1. 11. 2, 4, 1, αι Ἱσπανία τῆς Βαιτικῆς, St. 
Β. s. Βελώ», ein ‘Ion. Ταρθακωρησία, More. p. 
m. ext. 11, 7.12. 16, Ptol.2, arg. 8. u. 2, 1, 11. 2, 
6, u. ein 4ουσιτανία Ἴσπ., Marc. per. m. ext. 11, 
13, Ptol. 9, 1, 11. 2,5, tit. αμ Ἱσπαρία ἡ Aov- 
σιτανία genannt, Ptol. 2 arg. 9. Bon ibm hieß Γναἷος 
Κορνήλιος ὁ Ἱσπανόα, App. Lib. 80, D. Sie. 34, 60. 
— Ἱσπανός fteht aber auch Inscr. 8,8902, ο. 6046 u. 
Ἱσπανώρουμ σπεῖρα, Inscr. 8, 5047. (Nah Ath. 8, 
121, a hieß aud ein Fiſch ἴσπανός). 6. Ἱβηρία u. 
Σπανία. 

Ἴσπελον, n. lat. Hispellum, St. Umbriens, j. 
Spello, Ptol. 8. 1,54, f. Εἰσπέλλον. 

Ἴστινον, St. der Garpetaner in Hiep. Tarrac., 
Ptol. 2, 6, 57. 

@pos, ın. = "Innwpog. 

Ἰσραήλ, (6), hebr. indecl., 5. Ios. 1, 20, 2, u. 
Inser, 4, 8811. 9270 Ἰσράηλος, Gottwald or. 
Gottes fürſt, fo ähnl. Pbil, ebr. 20, anders Et. M., 
Phil, somn. 2, 26. leg. ad Caj. 1. deus immut. 80 
als Iso» ὁρῶν», u. παΦ Ios. a. a. D. ὁ ἀντιστάς 
ἀγγέλφ), Bein. des Jacob, Alex. Pol. fr. 8, 16. Ant. 
fr.11, N. Τ. Matth. 10, 6. act. ap. 4, 10. 7,42, ὃ., 
Phil, de secr. Abr. 86. prof. 1. leg. alleg. 8, 66. 
mut, nom. 18. somn. 1, 27. plant. Noe 14, meton. 
für: Juten, N. T. Matth.2, 6. 8, 10, δ. Marc. 15, 
82. 1 Cor. 10, 18, ὅ., Phil. conf. lingu. 20. Dav. 
Ἰσραηλίτης, -- Εβραῖος, Suid., 195. 8, 18, 6. 9, 8, 
6, N. T. Ioh. 1, 48, Orac. Sib. — ἄνδρες Ἴσραη- 
Αἴται, N. T.act.ap.2,22. 3, 12. 

Ἴσσα, (N), Ebenau (f. Curt. Griech. Etym. 1. 
846), 1) Infel im adriatifchen Meere, j. Liffa, Scy]. 
28, Scymn. 418, ΑΡ. Rh. 4,568, Pol. 2,8. 11, Streb. 
2, 124. 7,817, 6., App. Diys.7, D. Case. fr. 49, 1. 
58, Ageth. b. Ath. 1, 28, d., A., nebft d. gleich⸗ 
namigen Stadt, St. B. Ptol. 2, 17, 14, u. viell. 
D. Hal. 1, 14. δω. Ἴσσιος, Ρο]. 82, 78, App. 1. 
7, u. Ἰσσαῖος, Pol. 2, 11, D. Cass. fr.49, 2, δαἱά., 
od. Ἰσσεῖε, Strab. 7, 815. 2) früherer Name der 
Snfel Lesbot, D. Sic. 5,81, Strab. 1, 60, Hesych., 
Lycopbr. 219, nach St. B. Name der Stabt "Iufon 
auf Lesbos, welches nach St. B. Ἰσσάς hie. 8) 
(Blei), T. des Maler, von welcher die Stadt auf 
Zesbos ihren Namen baben foll, St. Β., Ον. met. 6, 124. 

Ἴσσάν, m. Name des Achilles, als er bei Lycomedes 
war, Ariston. δ. Ptolem. Hepbaest. πουν. hist. |. p. 
185 ed. Westerm. 

Ἰσσαχάρ, (6), hebr. indecl., 5. Phil. Ἰσσάχαρ, 
b. Ios. I, 19, 8 ᾿Ἰσσάχαριε u. ’Iodyapos, w. f., 
πα Phil. somn. 2, 5 d μσθῶν, ©. Jacobs, Alex. 
Pol. δ. Eus. pr. ev. 9,21, N. T. apoc. 7, 7, Phil. 
ebr. 28, leg. alleg. 1, 26. 

Ἰσσηδόνεε, (0), Bolt in Scythia extra Imaum 


Ἰσσηδόνες 


576 


bis nach Serica Kinein, Tat. u. Alcm. Ἡσσηδόνες, w. 
[., Her.4, 18—82, Ρίο]. 6, 16,5, Paus. 1, 24,6—5, 
7,9, 8, Ael. n. an. 8, 4, Hecat. b. St. B. e. ν.ι 
Damast. b. St. B. s. Ὑπερβόρεο», Zen. 6, 25, Ίσση- 
döves ἄνδρες, Her.1, 201, v.1. Ἰσσεδόνες: Andere 
nennen fie au ᾿Ισστηδοί, St. B., Zenoth. u. Arist. 
b. Tzetz. 

Ἰσσηδών, όνος, (N), 1) ἡ Σχυθική, St. in 
Seythia extra Imaum, Ptol. 8, 24, 8. 2) ἡ Σηρική, 
St. der Sffebonen in Serica, lat. Essedon, Ptol. 6, 16, 
7. 8, 94, ὅ, δι. Β. 

Πσσινίας (?), m. ὄνομα κύριο», Δπὶὰ, 

Ἴσσόν, od, (ἡ), einmal b. Ael. n. an. 6,48 auf 
6, d. Xen. An. 1, 2, 24. 4, 1 auch Ἴσσοί, Eben» 
haufen (f. Suid.), St. Ciliciens am innerften Winkel 
des nach) ihr benannten Ἰσσικὸν κόλπος (Arist, de 
vent., Streb. 1,47—16, 737, d., Soymn. 922, Ptol. 
5,8, 1—8,20, 2, ὅ., Herdn, 8, 4, 2, Anon. p. pont. 
Eux. 27, Marc. p. mar, ext. 1, 8, Eust.gu D. Per. 
119, St. B. ο. Ἴσσός u. Σύροε, b. Strab. 2, 125 
au τὸ ᾿Ισσεκὸν πέλαγος genannt). S. Theophr. 
h. pl. 7, 4, 9, D. Bic. 14, 21—17, 86, ὅ., Strab. 8, 
125—14,676, Plut. Alex, 24. 82. Alex. fort. 1,2, 
Ael. v. b.8,23, Arr. Απ. 2,7,1— 6,11, 6, ὅ., D. 
Cass. 74,7, Polyaen.4,5, Them. or.4, p. 57, Ptol. 
1,12,11. 5, 15, 2, ὅ., Anon. per. mar. magn. 155. 
156, Zos. 1,4, D. Per. 118 u. Eust., Antp. Sid. ep. 
vo, 246, Plin. 5, 22, 91, Mel. 1, 18, 4. Gw. ’Ie- 
σαΐοε, St. B. 

Ἱσστορία, f. Meris(?), Frauenn. auf ε. attifchen 
DrabPele nach ber Lefung vom Prof. Ath. Ruffepus 

vB. 

Ἰσσάριον, τό, nah Herych. Ἰσσωρία, Ebent⸗ 
perg, Berg in Lakonien, Plut. Ages. 32. Ew. Ἴσ- 
σώριοε, St. B. Bon ihm Hat Artemis u. ein Feſt 
derfelben den Namen’Icowose, Paus. 3, 25, 4, St. Β.--- 
Paus. B, 14,2 ſteht jett ἀριέμιδος Ἱσσώρας Ispdr. 

Ἱσταῖος, πι. Diannen., Inser. 2071,7. 2079 (Sar- 
met.), für 1στιαῖος, C. Inser. 11, 108, b. 

Ἱστάνης, m. ©. des Oryartes, Arr. An. 7, 6, 4. 

Ἱστάνιος, ου, m. Inser. 8, 5878, b. 

Ἴστᾶς, m. (?), Mannsn., Choerob. Ox. 11, 270. 

Ἱστία (Fiozku), f. vor. = Ἑστία, Suid., vgl. 
mit Hesych. u, Ahr. Dial. 11, 121. (Βιστιαία 
Vesta, Roß Reife auf griech. Infeln, ızı,n. 9, 8.) 

Ἱστίαια, (N), (fe über die Betonung St. Β. ο. 
Αναία u. Πλαταιαθ, Heimfeld (= Ἑστίαια, 
w. f., von Ἱστία = Ἑστία), 1) St. in Eubda. daB 
fpätere τοῦ, Il. 2, 587, Her. 8, 28—25, Streb. 10, 
445, 446, Polyeen. 2,7, Paus.7,4,9, St. B., Suid., 
Inser. 8,5776, Add. Ew. Ἱστιαιεῖς, Her. 8, 28, Xen. 
Hell. 2, 2, 8, Strab. 10, 437. 446, D. Sic. 11, 18, 
Ἱστιαιεὺς ἀνήρ, Her. 8, 28. Die Gegend Ίστιαι- 
Orıs, (ος, ον, Strab. 9, 487. 488. 10,445, u. ion. 
ἡ Ἱστιαιῆτις γή, Her. 7, 175. 8,28. 2) Ἱστιαι- 
eis, 619. eines att. Demos, zur ägeifchen Phyle gehö⸗ 
tig, Strab. 10, 445, auch Ἑστιαιεύς, Insor. 281. Adv. 
Ἱσπιαιόθεν, Dem. 35, 20. 34, αιῶ Ἑστιαόθεν, 
Inser. 116.629. 8) Ἱστιαιῶτια, dos, 7, ---Ἔστι- 
αμῶτες, ber nordweſt!l. Theil Theffaliens, Strab. 9, 
487. 10,446, St. B. s. 4ώριο», ion. (Her. 1,56), 
ἡ Ἱστιαιῆτια auch ἡ 'Γστιαίων χῶρα genannt, Strab. 
9, 457. Ew. Ἱστιώτηε, St. B. 

Ἱστιαῖοα, ου, voc. (Her.) Toriule, (6), Heim, 
1) ©. des Lyſagoras, Tyrann von Milet, nach Apost. 
16,81 ein Samier, Her. 4, 187—7,10,Y, Polyaen. 


Ἰσσηδών 


σπα 
— 


Ἱστριανός 


1, 24. Sprichw. hieß es von ihm u. Ariſtagoras: 
τοῦτο τὸ ὑπόδημα ἔρραψα μὲν Ιστιαῖος, One 
Φήσατο δὲ ᾽᾿Αρισταγόράς, Diogen. 8, 49, Αρον. 
16, 81, Aesop. Ρεου. 17, Liban. ep. 50. 2) ©. tu 
Zymnes, Hertſcher von Termerus in Karien. Her. 5, 
87. 7, 98. 8) Samier, Her. 8, 85. 4) Geſchichtſcht, 
St.B.s. Βηρυοτός, b. Ios.1,8,9. 4,8 Ἡστεαῖος = 
nennt. 5) Grammatiler, Luc. conv. 6. Andere: Inscr.2, 
2161. 8140, 21. 65. Ισταῖος. 

Ἱσπτίαιτον, Seimeheim (?), ὄνομα τόπου, Suid, 

Ἱστίαρχοα, m. Wirth, Tarentiner, Mion. 8.1, 
280. Anderer, Inscr. 8,6642, 9. Bgl.iotsdropes imLes. 

Ἱστιῖος, m. Heim, Mannen., Inser. 6, 54:5 
5615. 5774, 5775. 1,8, 9, 98. 

Ἱστίη, {., in Inser. 8, 5867, b, 9 u. 6. Zen. 2. 
Diogen. V. 2, 95 Ἱστία, ev. u. Ton. u. tor. = 
Ἑστία (f. Et. MI. 882,42), Hes. th.454, Orph. ı. 
27. 84, Her. 2, 50. 4, 59. 127, Inser. Syrae. b. 
Torrem, XVIII, 8, u. im Spridw. "lotie 9 ύσε, Zer. 
4,44, Diogen. V. 2,95. Aehnl.: 

Ἱστίω, f. $tauenn., Wesch. u. Fouo. 420, Κ. 

Ἱστοί, pl. »Aſchhorn (asc = ἄ[Φε, Shif), 
1) Vorgebirge u. Hafen auf der Infel Icaria, Strat. 


14, 689. 2) Hafenflabt in Kreta, Aglaosth. b. Era 
tosth. catast. 2, 
"IoroAGrios, m. ein Kelte, D. Sic. 25, 14. 
Ἱστομάχη, f. (Astlint d. 5. bie mit ter Eſche 


od. den Baume, ἱστός, fämpfente?), Sraueun. aufe 
GSrabftele im Thefeum in When, K. (viell "Icyer 
μάχη). Fem. gu: 

Ἱστόμαχος, m. Vit. Hippocr. 1297, 48, Western 
Βιογρ. p. 449, doch W. Dind. in Par. St, ᾿ΕΣσχόμα- 
χος. — ©. Philolog. 19, 2, ©. 318. 

Ἱστόνιον, a. 1) St. der Frentaner in Samaiım, 
j. Vasto d’Ammone, PtoL 3, 1,18, lat. Histonium, 
Mel. 2, 4, Plin. 8, 12,17. 2) St. der Geltiberer is 
Hisp. Tarrac., Ptol.2, 6, 58. 

ie, Kos, f. Regina 8. ἱ. bie Kluge, I 
des Tirefias, Paus. 9, 11, 8. 

Ἱστόα, Aſch (f. Ἴστοί u. St. Β., νηὲ γάρ dan 
παραπλήσιος), Infel Libyens, bei den Libyern Or- 
dsvin, bei ven Ῥθόπίμετι Κέλλα ῥαφσάῦ — Ἱστὸς 
νεώς, St. Β., Hesych. &w. “Iorıos, St. B. 

"Iorprvißes, 5. Hesych. Ἱστριάνιδει, od. Lerrplöes 
= al Zxvdıxal στολαί. καὶ παρὰ ᾿4θηναίοις 
σκεπάσµατα, ol; ἑκάλυπτον τὰ ἱερὰ κανᾶ, Ἡε- 
sych. u. Theogn. fol. 15 (87). 

Ἱστρία, (N), 1) Landſchaft zwifchen Liburnien und 
Syrien am ionifhen Meer, die beutige Galbiniel 
Sfrien, Strab. 6,209, D. 098, 54, 20, Ptol. 8, 1,27. 
28, St. B. α. v. u. 5. Ταρέντιον, u. ἡ νῇῆσος 
Paus. 10, 82, 19. 2) Sand επι Ifter, Pind. Οἱ. 8, 46. 
8) St. im Bontus = ἵστρος, Arr. b. St. Β. €. 


Ἱστρίη. 
([.Ἴσερος), ὃ. h. Ihres 
656. 


Ἰστριάδης, m. Reinſch 
fohn d. i. Florus, Tzetz.P.H. 

Ἱστριάνα, St. an der Kuũſte von Arabia Felix 
Ptol. 6, 7, 17. 

Ἱστριανά, (7), St. am Perſiſchen Meere, Marc. 
b. St. B. — (Arist. mir. aud. 104). Gw. Ἰστριανη- 
vös u. Ἰστριανίτην, St.B. 

ἸἹστριανόφ, I) Adj. a) am δῖ. Iſtrus w. zu ihn ge⸗ 
hörig, σίλουρος, Αε]. η. an. 14, 25, ϱ, Ael.n. 
an. 14, 25. b) zu Iſtrien gehörig, Ἱστριανὰ μέτωπα 
τῶν οἰκετῶ», Ar. (fr. ırı, 974), b. Hesych., Poll. 10, 
199, ζεἴραν, Theognost. Il) Subst. 1) Cw. von der 6ι 





Ἱστριανίς 


zſtros Im Bontus, D. Cass. 88, 10. 51,26, D. Sie, 19, 
'8, Memn. fr. 21. Fem. Ἱστρεανίς, St. B. 9) Ew. 
ες Landfihaft Iſtria, Beyl. 20. 8) Fl. auf der Chersone- 
us Taurica, Ptol. 8, 6,8. 4) Ἱστριανῶν λιµή», Ort 
‚ei Olbia, wabrſch. j. Obeffa, Arr. per p. Eux. 20, 8, 
An. per p. Eux. 61. 

Ἱστριανίε, f. die Gegend an der Donau, St. B. =. 
[στρος. 

Ἰστριὰε Φάλασσα, das iſtriſche Meer bei Iſtrien, 
\el.n. an. 15, 20. 

ἸἹστρίη, St im Pontus, = "Ioroos, f. Ἱστρία, 
1οτ. 2, 88. «αυ. Ἱστριηνὴ γυνή, Her. 4, 78, u. 
Ίστριηνὸε λιµή», St. B. ο. Ἵστρος. 

Ἱστρικόᾳ, ἡ, όν, zu Sfirien gehörig, St. Β., |. . 
ταράπλους, Strab. 7, 814, πόλις, Strab. 7, B14, das 
fir. Meer, Luc. ep. xt, 247. . 

’Iorpls, f. Infel von Libyrnien, = Flanona, ScyL 


Ἰστρόδοτος, m. Iftrosgabe, Smyrnäer, Mion. 
rI, 195. 

"Iorpos, ον, ep. o⸗o, (d), 1) Witte (f. Lex. π. 
swevn. p. 280), od. Staufen, Staufadh, von 
ornus (f. Schol. Il. 18, 501, und üb. den Accent 
Arcad. 74, 14), 1) 6. des Acgyptus, Apd. 2, 1, 5. 2) 
) Καλλατιανός, Schrifift. aus Kallatis, St. Β. ο. 
Κάλλατις, Buid. ο. ρῦνιες, Schol. Ar. Nub. 971, 
joph. vit. 8) ὁ Καλλιμάχειος (Ath. 6, 272, b. 10, 
78, b), Kyrenäer od. Macebonier, od. nad) Hermip⸗ 
os Paphier, Sklave des Kallimachos, Suid. s. v., ſ. 
?jut. Thes. 84. Alex. 46. Pyth. or. 19. απ. graec. 
ι8. mus. 58, D. L.2,6, n.15, Ael.n. an. 6, 27, 
ith. 3, 74, ο — 14, 650, ο, 3., Π., fi Istri fr. ed. 
Auller. 4) Inser. 8, 5144, 5. 5145, a. 5149. 5) 
ὁ — ποταμός) der Ifterfluß oder die Donau, bei 
Spätern, |. B. den Römern insbefondere vie Donau 
on ihrer Mitte bis zum Ausfluß, Ptol. 8,10, 1 vgl. 
nit 8, 8, 8. Marc. per. mar. ext. 2, 81, Anon. p. 
‚ont. Eux. 57. 68, Hesych., body nannten auch die 
pätern griech. Schrifiſt, wie D. Cass. 87,11 — 68, 
‚3, App. proovem. 4. Maced. 18. Ill. 1—6, Mithr. 16. 
9, Herdn.1,6,8-——6,7,6, Zos. 3, 10 u. A. nach wie 
or den ganzen Strom "Iotpos, von dem nad Arist. 
net. 1,18. 2,2. b.an. 8, 12.18. mir. aud. 105. 168, 
"heop. δ. Strab. 7,817, Timag.u. A. in Schol. ΑΡ. 
th. 4, 259. 284. 821, An. per pont. Eux. 68, D. 
lic. 4, 56, ΔΡ. Rh. 4, 284—825, Scymn. 196. 664, 
'78 ein Arm fich ins abriatifche Meer ergießen foll, 
ınd der als einer ber größten Flüſſe galt, Soph. O.R. 
227, Her. 4, 50, Arr. An. I, 8, 1.5, 4, 1, 
3cyl. 69, Ael. n. an. 14, 28, u. zur @intbeilung 
8 Landes ἐντός u. ἑπτὸς Ἵστρου benudt wurde, 
Chuc. 2, 96, Strab. 7, 289. 812. 818, δι, Β. s. 
Γάφρα.. ©. Hes. th. 889, Her. 1, 202—7, 10, y, 
ο, Pind. Ol. 8, 25. 8, 68, Flgbe. 4) (N), St. in 
Niedermöflen am Ausfluß der Donau, Scymn. 768, 
Arist. pol. 5, 5, 2, App. Π]στ. 80, St. B., Strab. 
', 819, Anon.p. pont. Eux. 69—71, Euseb. chron. 
Arm. p. 1862. Ptol. 8, 16, 8, nach welchem fie auch 
[στρόπολες hieß. 7) St. auf Kreta, Artem. b. St. 
3., An. st. mar. magn. 852. 858. Sie hieß auch 
[στρών, ὤνος, w. f. 8) ©t. u. Infel 6. Triopion, 
δε. Be Chron. Paschal. 54. 9) St. in Japygia, Ephor. 
,. St.B. 

Ἵστροι, 5. Strab 5, 215, u. St. B. aud) ἼἽστριοι, 
ı. Lyecophr. 74, Zos. 1, 84, St.B. auch Ἰστριεῖς, |) 
Em. von der Et. Iftros im Pontus, St. B. u. Zos. 


Pape' Wörterbuch d. griech. Eigennamen, 


1 


Ἰσχόλος 577 


a. a. 5). 2) &w. der Landſchaft Iſtria, Pol. 26, 7, 
Hecat. b. St. B., App. Ill. 8, D. Sic. 4, 56, Strab. 
b, 216---7, 814. ὃ., St.B. ο. v.u. 'Ὑλλεῖς ᾽4γαδύρ- 
cas, Scyl. 20, Sceymn.194. 891. 

Ἴστροῦᾳ, οὔντος, m. tin Ort in Mefopotamien, 
Arist. mir. ausc. 149. 

8 Ἴστρων, m. Witte, f. Ἴστρος, Inscr. 2, 2086, 1, 

p. 
ἸἹστρών, ὤνος, Stauffen (val. Tarooc), St. 
in Kreta, Inscr. 2, 83048, 83. Ew. ἸἹστρώνιοι, Iuser. 
8048, 1, Sp. 

Ἱστώνη ᾽Απερλεῖτες, Inser. 8, 4800, s. Add., 
Sp. 
Ἰστώνηα, τὸ ὄρος τῆς, (Staufenberg?), Berg 
auf Corcyra, Thuc. 8, 85. 4, 46, Polyaen. 6, 20. Ew. 
Ἰστωναῖοε, St.B. 

Ἰσχαγόρας, m. Meinrath, Heerführer ber Las 
cedämonier, Thuc. 4,182. 5,19. 24. 

"Toyakıs, f. St. ver Belgen in römifd Britannien, 
j. Ilcheſter am SI, Ptol. 2, 8, 28. 

Ἴσχανδροε, mn. Wehrmann, Schaufpieler in 
Athen, Dem.19, 10. 803, D. Hal rhet. 8,6, Δο- 
schin. vit., Harp., Suid. 

Ἰσχάς, ddog, f. $eige, Hetäre, Menand, δ. ΔΙ]. 
18, 587, ο. 

Ἴσχενοε, m. ein θἡραπί, Lycopbr. 498, Ἱ. d., Suid. 
Aehnl.: 

Ἰσχένουφ, ov, m. Hu bold, V. det Pytheat, Her. 7, 
181. 8, 82. 

Ἰσχέπολια, m. Burkhard, ©. des Alcathoos, 
Paus. 1,42, 6. 48, 2. 

Ἰσχερεῖ, St. im Innern Afrikas, Ptol. 4, 6, 82. 

Ἰσχιωνίδης, Inser. 2, 8248, Sp. 

"Ioxöläos, (6), D. Sic. 15, 64 Ἰσχόλαν, 
m. Wernher d. i. mit dem Heere od. Volke abweh⸗ 
end, Laccdämonier, Xen. Hell. 6, 5, 24. 26, Po- 
lyaen. 2, 22. — Inser. 8, 4448, b. 

"Irxöpaxos, ου, voc. (Xen.) ’Ioyöunye, (6), 
Merniger d. i. mit der Lanze od. διτῷ Kampf hem⸗ 
mend u. abwehrend, 1) Athener, 9) von Crat. b. 
Ath. 1, 1, 8, a wegen feiner Kargheit Myconier ger 
nannte, ein teiher Dann, Xen. oec. 6, 21, Plut. 
cur. 2, Ael. n. an. 6, 43. b) viel. Sohn veffels 
ben, Schwiegervater des Kallias, And 1, 124 — 
126, Lys. 19, 46, Heracl. Pont. b. Ath. 12, 537, 
ο, ο) ῬαταΠί, Arar. b. Ath. 6, 237, a. 8) Vater des 
Sharitemus, Dem. 58, 80. 9) einer, gegen welchen Sfäus 
eine Rede verfaßte, Harp. 6. y/Asos. 2) Krotoniate, 
Dfympionite, DI. 68 u. 69, D. Hal. 5, 1. 87, Euseb. 
Ελλ. ὀλυμπ. p.41. 8) Anderer, Hippocr. vit. 1297, 
48. 4) ein Gerold, Ath. 10, 452, f. 5) Inscr. 2,3140, 
81. 6. Ἱστόμαχος. 


Ἰσχόπολια, f. Warburg, St. im Bontus, Strab- 


12,648, Ptol. 5, 6,5. 

Ἰσχρίων (für ᾿Ισχυρίων od. Alcyplor), m. 
Smornäer, Mion. 111, 196. 

ἽἼσχυλλα, f. T. des Myrmidon, Hyg. poet. astr. 
2, 14, nad) Schneidew. conj., codd. Hiscylia, Hicila, 
Hycila, Hiscela, Hischela. Fem. zu: 

Ἴσχνλλοα, m. Meinel, Argiver, Franz elem. 
epigr. n. 28 (Inscer. 1, n. 17), Keil anal, ep. 270 
vermuthet ἰσχύλος. Aehnl.: 

Ἰσχύλος, m. ein Töpfer, Inser. 8228 — 80, u. 


Ἱσχύλος, Gtruse. Vaſ. b. de Witten. 78. (HI- 


ZXY4A0Z = Ἱσχύλος, Philol. 11, n. 9, p. 160. 2, 
p. 811). 


37 





578 


Ἰσχόρας, m. Mannen., Phot. bibl. p. 476. — 
Soor. b. ο. 1, 27, 14. Aehnl.: 

"Isxvuplas, ου, m. Starke, Athener. 9) einer, ge 
gen welchen Zycurg eine Rebe verfaßte, Harp. s. στρω- 
τήρ (codd. Aloyvelov), Suid. s. 4υκοῦργος. b) 
Lamptrer u. A., Ross Dem. Att. 8 u. 188. Aebnl.: 

νρίων, ὧνος, m. Dannsn., Inser. 2, 2940. 
8,4400, 1,7, Add, — Sozom. h.e. 2, 25. 8, 13. Bl. 
Ισχρίω». Aehnl.: 

, vos, m. Mannen., Aristid. or. 24, 
Ρ. 581 (cod. 4 sig χείρωνος). 

Ἰσχόε, vos, f. Kraft, perfonifigiet u. abgebilbet, 
Eust. erot. 2, 6. 

"Irxvs, vos, m. Kraft, ©. des @latos, Beliebter der 
Koronis, h. Apoll. 210 (2, 82), Ρἰπά, Ρ. 8, 55, Apd. 
8, 10,8, Paus. 2, 26, 6. 8,4,4, Hes., Artem., Acus. 
u. Phereo. in Schol. Pind. P. 8, 14. 25. 48. 60. 

Ἰσωρία, χώµη Εὐροίας, Sozom. 7, 26, Sp. 

"Ira ‚m. ®erfer, Xen. An. 7, 8, 15 (v. 1. 
Ἰταβέλισες u. Ἱταμέλεσες). 

Ἰταβέριες, Kaftell, Proc. aedd. 4, 4 (283, 46), δρ. 

Ἰταβύριον, τὸ (ὄρος), Berg in Balilde (Thabor), 
Ios. arsch. 6, 1, 22. 18, 15,4. vit. 87. b. Iud. 2,20, 
6. 4, 1, 8, Suid., Hesych., LXxX Ose. 5, 1 u. Cyr., 
Lex. Orig. p. 21. 6. ᾿Αταβύριο». 

Ἰταδεβά, Kaftell Proc. sedd. 4, 4 (288, 10), Sp. 

ἸἹτάζηε, Alane, Thphn. 608, 2, Sp. 

Ἱταία, — Ἰτέα, w. f., Hesych. 

Ἰταῖος m. Weidner, Name bes Adonis, Hesych., 
denn Ada war bei ben Tyriem == Ira, Hesych. 

ταις, m. Weidner, Name auf einer Münze aus 
gilybäum, Mion. 1, 279. 

raxos, ου, m. Aegyptier, Letr. rec. 1, 890. 

Ἰτᾶλία, ep. (Call. b.8, 58, Anth. ep. vı, 161. 
vrı, 714. ıx, 559, 567. app. 218. 854. 559) u. ion. 
(ter. 1,24—8, 62, 5.) Ἰταλίη (-vv—, f. außerten 
oben angeführten St. Pall. ep. ΣΙ, 806, Alc. ep. 
Palat. 5, Hermipp. δ. Atb.1,27,e, Scymn. 278 — 
880, Soph. Ant. 1120, während ο eigtl. kurz ifl), 
in Ίπεοτ, 8, 5822, 7. 4, 6858 Εἰταλίη, (ἡ), Moſch⸗ 
wig (Mofche --- vitulus od. οὐέτουλος d. i. ddue- 
Δις, f. Hellan. u. Antioch. b. D. Hal, 1, 85, Timae. 
δ. Geil. N. A. 11, 1, Apd.2,6,10, D. Όλος, {τ, 4, 
2%, od. vom König Ἴταλος, = Mofh, benannt, f. 
Arist. polit. 7,9, 2, Thuc. 6,2, Antioch. 5. D. Hal, 
1,12 u. 85, St.B.). 1) Stalien, urfpr. bie füblichfte 
Spige der italienifchen GHalbinfel, od. ein Theil von 
Denotrie, zwifchen dem lametifchen u. ſtylletiſchen Bus 
fen, Antioch, 5. Strab. 6, 254, D. Hal. 1, 86, u. au 
Thucydides Zeit die ganze Südküſte vom Laosfluffe bis 
Metapontium, Thuo. 7, 88, Arist. polit. 7, 9, 2. 8, 
während Tarent, welches Scymn. 880 au Stallen rechnet, 
nad Thuc. 6, 44 zu Japygien gehört, wie Hyele ob. 
Bella b. Her. 1, 167 gu Oenottien u. Kyme, nad 
Thuce. 6,4 gu Opilien. @s bejeichnet δ. Plat. τορ. 10, 
699, ο. Timae. 20, e. legg. 6, 777, ο. ep. 8, 326, b, vgl. 
mit Ath. 12, 527, c, D. Hal.1, 73, Strab, 5, 209 
insbef. Großgriechenland, vgl. Boph. Ant. a.a. O., 
And. 4, 41, Lys. 6, 6, Iso. 4, 169—8, 99, d., Xen. 
Hell. 5, 1,26; Athen. rep. 2,7. Et bieß auch Auco- 
via, D. Hal. 1,85, St. B.; Olvorol«, Arist. polit. 
9,2, Strab. ὅ, 209, D. Hal 1, 14. 86, St. B. ο. v. 
Ἡ. δ. Bosttla; «Σατορνία, D. Hal. 1, 18. 84. 88, 
St. Β. s. v. u. 5. Σατορρία, Βρεττία, Camesene, 
Prot. 5. Macr. Sat. 1, 7, Χωνή, Antioch. 5. He- 
sych. u. Strab, 6, 255, Ἑσπερία, St. B., mähs 


Ἰσχόρας 


Ἰταλιώτης 


rend man fm ein ἕφος u. ἑσπέριος unterfäit, 
D. Hal, 1,12. Später umfaßte es u. gar guerf Bei Pol 
2, 14 vgl. mis 1, 5—12, 4 das ganz beutige Stalie 
bis gu ben Alpen, D. Hal. 1,10, Ptol. 1, 16—8, 5,2, 
δ.. Strab. 5,209, A., weldhes nım ἡ νῦν ᾿Σεαλία, fi 
wie jenes ἡ τότο Ιταλία hieß, Strab. δ, 211. 6, 265. 
287, ja es ficht nun bisw. fogar für das römifde 
Reh, St. Β. ε. ᾽Αγχίση, 4αλματία, “Ἱσπανίαι 
Μασσαλία, Piut. Cat. min. 3. 2) T. des Ihemike 
fies, Plut. Them. 82. VBgl. Inser. 2,2152, f, Add. 

Ἰταλιάζειν, fi in Stalten aufhalten, St. B., Hesych 
u. Phot. 117, 18. 

ἸἹτᾶλίάθεν, Adv. aus Italien, Byz. 

Ἰτᾶλίδης, m. (---—), poet. für Ἰταλοί, Leon. 
in Anth. ıx, 844, u. Callim, fr. 448, ed. Β., e. conj 
Mein. zu Del Anth. gr. p. 289, während marı in Schol 
Ν D. Ρος. 877 Ιταλίων (codd. ᾿Ιταλῶν) u. Bernbard. 

ζαλιήων lieſt, vgl. Or. Sib. 4, p. 519, ob. Herscl 
in Steph. Poesi Phil. p. 152, wo Ιταλέῃσιεν ſteh. 
u. Avien. deser. 812 Italidum vi. 

"Irakıebs, m. == "Iradög, St. Β., u. ’Iralsijes, Or, 

Sib., f. Πταλίδης. 


’IraAinres, = Itaao(, Antioch. 5. D. Hall, 2 


(Lob. path. 896 hat Ἰταλιήτης). 

Ἰτάλικα, f., b. App. Iber. 88. 66 Ἰ ‚b 
St. B. a. Ἰταλία:ι Ἰταλίκη, ©t. in Hispania Bar 
tica, Strab. at ΡιοΙ. 8, * 18, Caes. b. eiv. 2, 
20,9. Ew. Ἰταλικήσιος u. Ἰταλικησία, St. Β. 

Ἰταλικιανόᾳ, m. Dannen.. Liban. ep. 68. 

Ἰταλική 
Strab. 5, 241. 6. Ἰτάλικα. _ 

Ἰταλικόν, n. Ort in Sicilien, St. B. ο. ᾽Εταλία 
6. Ἱτάλιον. 

Ἰταλικόᾳ, ή, όν, (-vuw), in Inser. 8, 8847, c,b. 
8,k, a Eiralırds, 1) Adj. οἶνοι, εράπεζαε, μεύκτ- 
τς, Ψόµισµα, vous, γλῶσσα, Φυνάµεις, στόλο, 
νῆες, σπεῖρα, πράξεις, µοῖραι, Plat. legg. 2, 669, ὃ, 
Arist. phys., Pol. 6, 105. 18,11, D. Hal. 1,22, Plut. 
san. praec. 6, Ath. 1, 25, 6. 26, ο. 4, 146,c,d, Himer. 
658, Arr. Alen. 18, Anon. p. mar, Erythr. 6. 49, 
Anth. ıv,8,76, u. Inscr. 1666, N. T. act.ap. 10,1, 
φιλοσοφία, D. L. 8, 1, 1, ob. ἆγροί, χωρίον, 
nöAsg, Strab. 6, 278, Iambl. v. Pyth. 139, δὲ B. s. 
Βέρουνος — Καικῖνο», ὅ., ο). ἀνήρ, Plat. Gorg. 
498, a, συγγραφεῖς, St. B. =. Ὄμβρικοι, ἴππενς, 
Pol. 14, 8, µῖμοι, Ath. 10, 452,1. II) Subst. 1) ἡ 
ταλική, @) verſt. φιλοσοφία, D.L. Prooem. n. 10. 
b) = Ἱταλία, Anth. app. 390. 2) οἳ Ἰταλικοί, 
9) = Ἰταλοί, Plut. Aem. Paul 15 u. von den Skla⸗ 
ven, D. Sic. 84, 5. 6. 8. — b) bie pythagoreiſche 
Philoſophenſchule, Arist. met. 1, 6. 7. 8) τὰ Ito- 
λικά, italiſche Geſchichten, Pol. 8, 118. 28, 14. 111) 
Gigenn., 1) Mannen. auf einer lydiſchen Münge, Mion. 
8. vır, 580. 2) 748. Κλ., Inser. 2,2966, 11. 8098, 
u. ὁ Εἰταλιχός, Inser. B, 8847. 

Ἰτάλιον, n. fehler Plat in Katane, D. Bic. 24, 7. 
©. Ἰταλικόν. 

Ἰταλίᾳ, έδος, f. a) Adj. χόνες, Thall ep. vır, 883, 
Inser. 8, 5805. b) Subst. bie Stelienerin, St. B. s 
ταλία, [c) für Italien ale ν. ἱ. D. Cass. 54, 22.] 

Ἰταλιώδης, m. -- ἁλαξών, von den Pythagoreern, 
Suid., 5. Hesych, ’Iradswrng. 

’7T s, (6), (-xv——, f. Archestr. 5. Ath. 7, 
811, b), der Stalier, überb. u. δε[. von den Griechen 
in Stalien, f. Ammon. 77 u. St. B. æ. Σεκολία, [. 
Her. 4, 15, Thuc. 6, 90. 7,87, Plat. Eryx. 898, d. 


„ f St. der Beligner, eigtl. Sorfinium, 


Ἰταλόδεν 


». 7, 827,b, Arist. rhet. 2,28. mir. ausc. 90, Pol. 
118. 6, 52, Strab. 5, 210. 218. 249, Plut. Νίο, 18 
. Gracch. b, Polyaen. 1, 29. 5,2, 21. 8,2, D. Sic. 
1,6. 87, 29—84, 8., D. E.8,1, n.8.26, Luc. vit. 
ıct. 6. Phalar. 2, 8, St. B. s. Χίος, Them. or. 7, 
‚87, Hesych.s. βάννας, Charit. 1, 2, Hordn. 2, 11, 
—8, 8,7, Et. M. 228, 26, insbef. von den Pytha⸗ 
yreern, com. fr: b. Hesych. u. Phot. 117,18—16, f. 
Γαλεώδης, ἐπ D. Cass. 68,4: οὐκ Ἰταλὸς οὐδ) "Ira- 
νώτης ἦν. Ws Adj Ἰταλιῶταν ὀμνοπονοί, Them. 
r.4, p. 54. Adj. a) Ἰταλιωτικόε, ή, όν, τράπεζα», 
lat. ep. 7,826, b, ὀνόματα, Luo. hist. 15, μῦθος, 
πο. salt. 21. b) ’Irakıörıs, sdos, acc. ı» (D. Hal. 
‚2), fem. ῆες, Thuc. 8, 91, insbef. πόλδις, Strab. 
‚248.6, 288, Herdn, 2,11,8, St.B. s. Κανύσιον. 

Ἰταλόθεν (-„—), Adv. = Ἱταλίάδεν. Orac. 
ib. 4, p. 519. 

’IraA6g (»»», D. Per. 77, Anth. ναι, 868. 741 
lan. 285. 290. app. 184, body Antp. vır, 692 -vv), 
) Adj. θυµέλη, χδώ», yala, αἰγμητής, Βράμνος, 
ınth, vır, 741. Plan. 285. 290. app. 184, Inscr 8, 
224. 6260. 4, 8619. 9870, 8. II) Subst. 1) 6). 
on Sttalien, D. Hal. 1,12, Strab. 8, 210, Piut. Oth. 6, 
»olyaen. 6, 6, D. Cass. 68, 4, Et. M. 686, 81. 711, 25, 
lesych. s. Jagoypslav, παμῶχος, St. Β. s v. u. 8 
4unelos, nad Hessch. — Ῥωμαῖος, b. 8. Emp. 
logm. 8: 127 von ben Philoſophen (Pythagoreern). 
5. Iralswing. 2) Eigenn. Moſch (0. i. vitulus, f. Ti- 
nae.u. Pis. δ. Varr. r.r.2,1,9. 5.8, Hellen. b. D. 
Jal. 1, 85, Hesyoh. u. U. ο. Ἰταλία u. vgl. Curt. 
Brieh. Etym. 1, 1775, 1) KR. von Sicilien, V. bes 
Siculus und der Roma, von welchen Stalien feinen 
Namen haben fol, Thuc. 6, 2, Arist. pol. 7,9, 3, Piut. 
tom. 2, Antioch. 5. D. Hal. 1, 12. 22. 85.78, Tzetz. 
‚„ycophr. 1282, Eust. gu D. Per. 78. 2) &igenn., 
) auf einer theffalifchen DMünge, Mion. 11, 2. b) Inser. 
}, 3668. A. 8665. 11, 28. 

Ἱταμάτην, ους, m. ein Berfer, Thuc. 8, 84. 

"Irapds Asuny, m. Φα[εποτ in Arab. Felix, wahr⸗ 
Φεἰπῖ. |. Kadehma. Ptol. 6,7, 18. 

“Iraves, b. St.B. ’Iravds, 1) m. a) ein Phönigier 
t. Grünter der folgenden Stadt, St. Β., [. Movers ©. 
69. b) ein Samnite u. Erfinder des Schilde, Scam, 
. Clem. Alex. str. 1,74. 2) f. a) Et. auf der Oſt⸗ 
üfte Kretat, |. Stagnie, Her. 4, 151, Ptol. 8, 17, 4 
ν. 1. 'havös), Ew. Ἱτάνιοι, St. Β. b) Vorgebirge 
uf Kreta, St. B. 

“Irapos, ου, Inscr. 8, 4898, 27. 

νία, f. Bied (-- Weide, f. Lob. paral. 816, 
.. 12), H attifcher Demos zur alamantifchen Phyle 
webörig, Harp., Suid,, St. Β. Ew. Ἰτεαῖος (nad 
Androt. hei St. B. breifplbig), Lys. u. Diod. δ. 
Harp., Inser. 1, p. 809,b, St.B. & Εἰτία u. EL 
realog (fo Inser. 172. 174. 647). 3) eine der 50 
töchter bes Danaos, Hyg. {. 170. 

am Kaſtell in Thracien, Proc. aed. 4, 11 (808, 
18 9 P. 

"Im od. Ἔτης, ace. η», f. Keck?, Amme des Zeus, 
Plut. qu.conv. 8,9, 2.. 

ἸἹτίης, τῆς, Inser. 2, 2104, b, 2, Add. 
"Iripapor, barbarifches, mit den Hunnen verbünbetes 
Bolt, Prisc. Pan. fr. 1 

"Iroy, τό, Borgebirge u. Φα[επρίαν an der Nord⸗ 
Hifte Galliens, j. Griene,, Strab. 4, 199. 

"Irpatos, m. (Red? od. Schreiter?), Pythagoreer 

me Kroton, Iambl. v. Pyth. 267. 


Ἴτων 579 


’Iröpios, αι, Inser. 8, 6240, Sp. 

Ἰτούνα εἴσχυσες, f. 31. u. Einbucht an der Weſt⸗ 
küſte Britannient, j. Solway⸗Firth, Ριο. 2,8, 2. 

Ἱτονραία, f. Landfhaft im N⸗O. von βαϊδβίπα, 
1ος. 18, 11,8, App. b. civ. 6,7, N. Τ. Luc. 8,1. @w. 
Ἰτονραῖοι, Ios. 13, 11, 8, Strab. 16, 763 - 766, App. 
Mithr. 106, Arr. Alan, 1, Alex. Pol. fr. 18. 6. ’Isv- 
ραἴον. 

Ἱτοόρισ(σ]α, Ort der Vasconen in Hisp. Tarrac., 
j. Stuten, Ptol. 2, 6, 67 (It. Ant. p. 455 Turissa). 

Ἰτύκη, ἡ (Altftabt, Gesen. Lex. p. 1085), 61. 
im nördl. Zeugitana, lat. Utica, j. Metfcherbah, Scyl. 
111, Arist. mir. aud. 184, Pol. 1, 70—26, 4, ὅ., D. 
Sic. 20, 54 (25, 8). 88, 14, Ptol. 4, 8. 6 (in Schol. 
Luc. Lexiph. 8 6ι. Siciliens\‘. &w. Ἰτυκαῖοι, Pol. 
1, 78—8, 24, ὅ., D. Sic. 20, 54. 55. 36, 5, St. Β., 
dab. auch die Stadt felb ἡ τῶν τυκαίων πόλις 
heißt, PoL 1, 88. Suid. ’Izuzalos χώρα τῶν 'Itv- 
καίω»ν. Bei D. Sic. 88, 14 au Ἰτυκηνοί, f. Οὐτίκη. 

Ἰτόκκη, f. 61. in Hisp. Baetica δ. j. Venezuela, 


‚App. Iber. 66. 67, auf Münzen Ituci. 


uAos, ου, ep. 080, m. (vor), nah Et.M. Roth 
= Ἴτυς (Lob. pstb. 125) nad Suid. Weife?, ©. 
des δις, Od. 19, 520 u. Pherec. in Schol. dazu, 
Nonn. 44, 266. 47, 80, Agath. ep. v, 187, Babr. 
fab. 12, nah Et. M. u. Schol. Thuc. 2,29 == "Izug, 
S des Tereuß. 

’Irupnovebs, έως, ep. Ίος, (6), (-»=—), wahrſch. 
Randolt d. h. ver mit dem Schilde waltende, 1) ©. 
des Hyperohus, II. 11, 672, Strab. 8, 852, Suid. 2) 
ein Dolione, ΑΡ. Rh. 1, 1046. 2,105. 8) ein Troer, 
Qu. Sm. 1, 279. 

Ἰτυραῖοι, = ’Itovpalos, w. f., D. Cass. 49, 83. 
89, 12. 

Ίτυα, vos, (6), (=, über ben Accent .f. Arcad. 91, 
9), wahrfh. Klages, vom SKlagelaute ber Nachtigall 
Long. past. 8, 12, vgl. οἶτος, βίτος, 1) ©. bes 
Tereus u. der Brofne, Aesch. Ag. 1144, Soph. EL 148, 
ΑΣ. Αν. 212, Thbuc. 2, 29 u. Schol., Apd. δ, 14, 8, 
Luc. tragod. 52, Nic. Eug. 6, 656,. Zen. 8, 14, Anth. 
xı1,2, Suid. ». ἀηδών, Eust. 725,55, Long. a. a. O. 
2) GBeidelbach?) Fl. an der Nordküſte Britanniens, 
ἱ. Loch⸗Carron, Ptol. 2, 8,1. 

Ἱτώανα, 1.(?) ©t. in Karten am Mäanter, Pol. 
δ, 2, 18. Abnl.? 

Ίτων, avos, nach St.B. auch Ἰγών (doch ſ. St. Β. 
s. Αἰσών), ferner "Iran, δι. Β. u. Nonn., Ἰτωνία, 
Hecat. u. Apd. in Schol. ΑΡ. Rh. 1, 551, od. "Ire- 
vos, (6), Strab. u. Nic. Dam., nad St. B. u. D. 
Sic. 4, 87, (N), Baisen (tab. αμῶῷ Σιτῶ», St. B.), 
1) St. Im phihiotiſchen Theffalien, mit einem Tempel 
der Athene, I1.2,696, Apd.2,7,7, Armen. in Schol. 
ΑΡ. Rh. 1, 551, Et, M., St. Β. s. v. u. ». λος u. 
Αἰσώ», Strab. 9, 488. 486, D. Sic. 4, 87. Ew. 
’Iroyalos u. Ἰτωναία, St. B. Letzteres αιῶ Bein. 
der Athene (St. B.), die jedoch gew. ἀτωνία heißt, 
Strab. 9, 486, Paus. 10, 1,10 (Bacchyl. 5. D. Hal. 
comp. verb. 25), ob. Ἰτωνία, Anth. ντ, 180, vgl. mit 
D. Sic. 39, 23, Plut. Pyrrh, 26, Paus. 1, 18, 2, ΑΡ. 
Rh. 1,5651 u. SchoL, Et. Μ., ο). Ἰτωνιάε, άδος, Call. 
h. 6,75, Theod. ep. ıx, 748, od. Ἱτώνη, St.B., Et. 
M. 619. Ihr Fe "Iranıa erwähnt Polyaen. 2, 84 
(v. 1. Talvıa) u. einen theffalifchen Monat Trovios 
f.b. Leake Trav. in north. Greece pl. 42 (nach Suid. 
auch die Artemis?). 2) Ort in Böotien bei Koronea, 
mit einem Tempel der Athene, welche nun αἷθ Ἱτωνία 


87* 





582 Ἰχδυβόλος 


Ἰχθυβόλος, πι. Fiſcher, Eigenn. in Delos, Ath. 
4, 178, a. 

Ἰχθνόεσσα, f.,b. Heracl, Pont. fr.41 Ἰχθυοῦσσα, 
Fiſchhauſen, früherer Name von Staros, Eparch. 
δ. Ath, 1,80,d, St. B. s. Ἴχαρος. 

Ἰχθνοκέντανροε, m. Fiſcheentaur, Beiwort bes 
Triton, Tzetz. Lyc. 84. 886. 892. 

Ἰχθυοφάγοι, οὗ, δ. Porph. abet. 1, 18 au ἵ- 
— vn genannt, u. bei Her. 8, 19 οἳ Iy- 

vopdyos Avydoss, Fiſcheſſer, Benennung von Kuͤ⸗ 
ftenväftern in Sina bie zum Meerbufen von Siam, 
Ptol. 7,8, 2, Plut.fluv. 25, 1, Ael.n.an. 15,8, Bt. 
Β. ο. ἀλεξάνδρδιαν u. 4αμαῖον, an der Küfte von 
Gedtofien, Arr. An. 6, 28,5. Ind. 26, 2—82, 2, Strab. 
15, 720. 726, Plin. 6, 28, 26, am perfifchen Meerbuſen, 
Ριο]. 6, 7, 14, Iub. δ. Plin. 6, 28,32, u. am χόλπος 
᾿Ιχθυοφάγων, Paus. 1, 88, 4, am arabiſchen Meere 
bufen u. in Aethlopien, Her. 8, 20—80, Strab. 16, 
726. 16, 769. 770, ὃ., D.Sic. 8, 15.4046, Agsth. 
mar. Erytbr. 42-50, An. per. m. Erythr. 2---δδ, 
Marc. p. mar, ext. 1, 11.44, Iub. b. Plin. 6,26. 81, 
84. 

’Ix@6s, b. Thuo. u. Xen. ἸἼχθῦᾳ, vos, (6), Fiſch, 
Fiſchhorn, 1) 6. ber Atergatis, Tanth. δ. ΔΙ, 8, 
846, eu. πας. b. Ath. 7. 901, ἆ (bier 2χύ όος gefchrice 
ben). 2) Ἰχδύες, ein Sternbild, Nonn. 1, 180—88. 
869, ὅ. 8) Vorgebirge in Elis, j. Cap Zanchi, Thuc. 
2, 25, Xen. Hell. 6, 2, 81, Strab. 17, 886, Ptol. 
δ, 16, 6, Agathem. 1, 16, Mel. 2, 8, Piin. 4, 

Ἱ 


‚7. 
Ἰχθόων, m. Fiſch, Telecl. δ. Ath. 8, 886, a. 
Ἴχναι, pl., nad Cram, An. Ox. 1, p. 48 Ixval, 

b. D. (198. 40 12 Ἰχνίαι, Füffen od. Sudard 

(f.St.B.), 1) St. in Mefopotamien, welche die Dias 

cebonier angelegt, Isid.m. Partb. 1, Plut, Crass. 25, 

App.Parth. p. 248 ed. St. B., D. Cass. a.a.D. 2) Stabt 

in Macedvonien an der Mündung des Arios, Her. 7,128, 

St. B., nad) Hesych. u. Suid. hieß auch gang Mace⸗ 

donien Ιχναίη (χώρα). — Eratofthenes nannte aber die 

Stabt Ayvas u. Bhiletas Axvn, f. St. Β., alfo Schaale 

od. Schaum, [. Hesyoh, s Ayyn. 8) St. in Theſ⸗ 

falia Phthiotis, Strab. 9, 486. — Ew. ’Ixvaios. St. 

Β. ο. v. u. s. Aluvij, fem. ’Iyyaia, St. Β. Bon 

ihr hatte bie hier verehrte Themis den Namen ἀχναία, 

ion. 'Iyvaln, Streb. 4. a. O., H. h. Apoll. 94, doch 
verlegen St, B. u. Hesych. diefelbe nach Macebonien, 

u. ſcheinen überh. beide Städte für eins zu halten, 

während Andere, wie Diod Sard. 5 (Ix, 405), wo die 

Nemefis fo Heißt, Ἰχναίη fchreiben u. e6 von ἔχνος 

ableiten, alfo die Spüraus. 

Ἰχνοῦσσα, f., bei Paus. 10, 17, 1 Ἰχνοῦσα, 
Süffen (f. Paus. u. St.B. ο. Σαρδώ µ. Τρινακρία), 
früherer Name von Eardinien, Arist, mir. aud. 100, 
Paus. 4. a. O., St. Β., Plin. 8, 7,18 Ichnusa, vgl. 
Sil. It. 12, 858, 

Ἰχνοβάτης, m. Spis (0. ἱ. Spuͤrnach), Hund des 
Altäon, Ον. met. 8, 207. 

Ἰψίκονροι, Bolt in Ligurien, Theop. b. St. Β. ο. v. 
1.8. Aoßafarot. 

"Iıyos, f., b. Arr. An. 7, 18, 5 u. Plut. Pyrrh. 4 
Tpoͤs, Kork, Stadt in Großphrygien bei Synnada, 
nach Reichardt j. Ipſili hiffar App. Syr. 55, Plut. 
Demetr. 88, Hierocl. 577. 

Ἰό (5, nad Et. M. 206, 21 = Elw), οὓς, acc. 
Ἰώ, bei Et. Μ. 206, 21 Ἰῶ 0, bei Her. 1,1. 2,41, 
vgl. mit Plut. Her. mal. 11, ᾿Τοῦν, τος. (Aesch. Prom, 


Ἰωάννης 


685—875, δ.) ’IoZ, (5), Wenplera (fo Welder Im 
ſchyl. Tril. Prometheus etc. p. 127 u. 1859, mL ng 
Herdn. δεί Et. M 906, 81) u. als folde Mont . 
Suid., Eust zu D Per. 92, Mslal. 8i, Chron. Pesch 
p. 41, 18), Undere Kuh (f. Et. M. a. a. D.), gm 
als Tochter des Inachus in Argos genannt, tab. «uf 
bloß duch ἡ "Ivayele κόρη bezeichnet. (Const. Mas, 
2, 86), ob. ὑιτῷ παῖς Ἰνάχου, Luc. d. mar. 7, 1 
"Ivayos, nach Hes. u. Acus. bei Apd. 1, 2, s m) 
Herdn. π. µον, λέξ. 17 jedoch Tochter des Peit, 
nach Paus. 2, 16, 1, Αρά. 1, 2.8 des ο 
(vgl. Plut. Her. mal. 14), nach Char. in Anon. de i- 
cred. ο. 15 X. des Akeſtor, u. nach Ist. in Clem.Al| 
str. 1, p. 822, ο T. des Prometheus, od. nad EL 
205, 86 T. des Kadmus. Sie wurke in eine Kih 
verwandelt u. galt ald.= ber ägyptischen Sfis, Her 
2,41, Luo.d.deor.8, D.Sic. 1,24 Et. M. 476,5 
Man ſchrieb ihr Einfluß auf Schiffahrt u. Wine ᾳ, 
Luc. d. mar. 7, u. feierte ihr in Argos ein Traueric, 
Suid. Ihre Abbildung f. bei Paus. 1, 25, 1. —& 
Aesch. Suppl. 162—1065, 8., Eur. Phoen. 248-828, 
Figte. Sprichw. von Irrfahrten war: Todc δρόμο, 
Alle 14. 619, ο, j PERFEOHEN 

b. Ios. m. Hebräer, Enlel des Dam. 
Ios. * δ---θ, Ar 

Ἰωάθαμ, b. Ios. 6,7, 1 m.(Ioaddu= 
Tao συντέλδια, Hesych.), hebräifcher Eigenn., N.1. 
Matth. 1, 9, Buid. =. v. u. 5. 4βιμέλεχ u. Ἱερ- 
βοάμµ. 

Ἰωακεέμ, bei Ios. Ἰωάκειμου und Ios. 10, 5, I 

» m. hebr. Eigenn-, a) &. des Iofias, Im 
10, 5, 2—6, 8 (fein Sohn Ἰωάχνμος, ebend. 10, 6,3. 
7, 1). b) 6. Jeſu, Ίος. 11, 5, 1.— Suid. ©. Ἰωνε- 
zeln. 

Ἰωανάν, indecl. bebräifcher Sigenname, N. Τ. Lac 
8, 27. 

Ἰωάννα, ης, in Inser. ας, f. gräcif. hebräifde 
Frauenname, N. T. Luc. 8, 8. 24, 10, Inser. 4 
8769. 

Ἰωαννάκιος Κριτόπλης, Anführer der Maflaxter, 
Cinnam. 4 6 (148. 4), vgl. 8, Sp. 

Ἰωάννης („———, einmal in Anth. app. δὲ 
- —- — beeifilbig), voc. Ἰωάννη (Ios. Ὁ. Ind 6, % 
1), (0), auch Hudıns, Antb. 15, 12, Inser. 4, 92. 
9640, Ἠοάννης, Inser. 4, 9071, Ἰοάρνης, Inscr. 4. 
9280. 9857, gräcif. bebr. Eigenn. Johannes (Gott 
Onate), 1) Hebräer, a) 6. des Ananias, los. ὃν 
Iud. 2, 20, 4, bes Kareat, arch. 10, 9, 2—$, N! 
Damas, b. Ind. 4, 8, 5, des Judas, arch. 11, 1, 
1, tes Sofa, b. Iud. 4, 4, 2, bes Levi aus Θες 
b. Iud. 2, 20, 6—7, 8, 1. vit. 1066, er u. [δα 
Leute, οἱ περὶ τὸν Ιωάννην, b. Iud. 5, 1, 3-6 
2, 4, ὃ., od. οὗ μετὰ Ἰωάννου, ebend. 6, 2, 6. — 
ver Gffäer, Ὁ. Iud. 2, 20, 4. 8, 2, 1, Ἰωάννης Γαὐ- 
δῆς, arch. 12, 6, I—18, 1, aus Gäfaren, οἱ περὶ 
τὸν Ἰωάννη», b. Ind. 2, 14, 5, ein Anführer, arch 
8,15,2. b) I. ὁ βαπτιστής, Ios. 18, ὅ, 3, N. 1. 
Matth. 8, 1—14, 10. Luc.8,2, ὅ., Anth. 1,4. 11. 
c) 5. des Zebebäus, ein Apoftel u. Evangeliſt, N. J. 
Matth.4,21. 10, 2. Marc. 8, 17. Ioann. 1, 85, 5, H 

« M. 582, 21, Suid. d) T. ὁ ἐπικαλούμενος Μάρες, 
N. T. act. ap. 12,12—8,5. 0) Unberer: act. ap. 6. 
— Dentmal in Serufalem, τὸ τοῦ Ἰωάννου μνημεῖο. 
Ios. b. Iud. 6, 9,2.— 2) Antiochener, 3) mit dem Vei⸗ 
namen ΛΜαλέλα od. Μαλέλης, Sefchichtfchreiber, Tꝛeu 
hist. 5, 882, Codin. de aed. Const. p. 118, Eud« 


Ἰωαννήχιος 


252, Suid, s. δή) ε, fr. ed. Müller ıv, 585—622. 
») Unterer, ὁ ῥήτωρ, Euagr. 1, 16---4, 5. (Anderer, 
Tzetz. Lyc. 111. 855. Chil. 6, 61. 581.) c) ὁ σχο- 
\aczaxög, fpäter Patriarch von Konfantinopel, Verf. 
‚on Νομοκάνων in bibl. jur. can. Par. 1661. d) 
3 χρυσόστοµος, Buid. 8) von Epiphania, Euagr. 
ὃν 24, fr. ed. Müller ıv, 272—276. 4) aus Cypern, 
5. eines Stephanus, Anth. vır, 679. 5) Epidamnier, 
Anth. ντι, 697. 698. 6) aus Damascus, mit dem Bei⸗ 
tamen Μανσούρ, Suid. 7) Kappadocier, unter Juſti⸗ 
τα, Suid., Procop. Pers. 1, 24. 8) Lydier, mit dem 
Bein. Φιλαδελφεύς, Schrififteller, Suid. 9) Alexan⸗ 
yriner, nit dem Beinamen «Ὀ,λόπονος, Srammatiler, 
JZuid.. — Andere Grammatiker, Anth, xv, 1. — 
Sharar, Et. M. 802, 82. 10) Anführer der Armenier, 
Tbeoph. Byz. in Phot. bibl. 64. 11) Bräfelt von Illy⸗ 
en, Menand. Prot. fr. 48. 12) Herrfcher in Rom, 
Anth. app. 886. — Olymp. Theb. 41. 46, Io. Aut, fr. 
195. 18) Atbener, Schol Dem. 2, 8. 14) Bandale, 
ο. Ant. fr. 206. 15) ὁ Σκύθης, mit dem Beinamen 
» xvoröc, Eust. Epiph. fr. 6. — Io. Ant. fr. 218. 214. 
ι6) Beamte unter den fpätern Kaifern, Zos. 5, 40.— 
Malch. Philad. fr. 18. — Menand, Prot. fr. 46. 17) 
> χομµεντίολος, Menand. Prot. fr. 15—17. 18) 6. 
es Timoftrastus, Beamter unter Chotroes, Ioann. 
£piph. fr. 5. 19) 6. des Theodoflus, Anth. vıu, 1. 
0) viel. Bater von Theodoſius 11., Eun. Sard. 85, 
21) T. Βαρβούκαλλος, Dichter ter Anthologie, Anth, 
1,55 — Plan. 827, tit. — anderer Dichter, Anth. νΙ1, 
56—612, Et. M. 755, 24. — Mönh aus Euchaite 
ο. Tpeodofiopolis, Ἱ. Köuynvos, A., [. Fabr. bibl. 
sr. 1, 516. 582. T. vIII, p. 610. 627 ff, ΧΙ, 644. 
58. Χ11Ι, 576. — T. Στοβεύς, Suid. 22) Anderer, 
inth. 1, 85 — ıx, 712, 5. — Zos. 5, 28. 24. — 
Jam. v. Isid. 192. — Baumeifler aus Byzanz, ſ. 
Müller Kunſtarch. S. 212. — Inser. 2, 2712, 

Ἰωανγήκιος, Φιάχονος, Inser. 4, 9408, Sp. 
lehnl.: | 

Ἰωανγίκιος, m., ὄνομα κύρνο», Suid., Nic. Br. 
9 = Βασίλειος ὁ Κουρτίχης, Inser. 4, 9020. 
_ "Ieavviva, {. T. des Belifar, Proc. h. a. 4 (88, 21), 

Ἰωαννῖται, Socr.h.e. 6,18, 15,16. 7,25,2, So- 
om. 8, 21, Sp. 

Ἰωαννίτῖης, Ephr. mon. 6082, Sp. 

Ἰωάς, b. Ios. Ἰώασοα, m., a) Vater des Gideon, 
»s. 5,6,2. db) ©. des Ochogias, Hertſcher von Juda, 
os. 9,7,1—8, 4. c) ©. des’Iwadog (f. Ios. 9, 8, 1. 5), 
yerrfcher über Iſtael, Ios. 9, 8, 6---θ, 8, Suid. 

Ἰωάχαϊ, b. Ios. Ἰωάχαῖοα, m. König der Juden, 
ϱ8. 10, 5, 2, Syncell. 75,d. 

Ἰωάχης, m. Mannen., Galen. Bei Ios. Heißt 10, 
» 2 ein Hebräer Ιώαχος. 

Ἰάβ, (ὁ), indecl., hebr. Eigenn., der nach Alex. 
οἱ. 12 früher Twßd$ hieß Suid. s.v.u.s. Κασσία, 
‚pbr. mon. 1288, Genes. 88,18, Inser. 4, 8947, f, 
1 Buch Hiob, Et.M. 682,27, N.T. ep. Jacob. 5, 
1. 


Ἰωβάρηε, m. weſtl. Nebenfluß des Ganges, jetzt 
»ſchumna, — Jomanes bei Plin. 6, 22, 69, Megasth. 
ı Arr. Ind. 8,5, f. 4ναμούνας. 

Ἰωβαρῖται, pl., Qolf in Arabia Felix, Ptol. 6, 

24 


Ἰώβαν, m. Söriftiteller, -- Ἴόβας, Hesych. ϱ, 
ζάρτη. 
Ἰωβινιανός, m. Inser.4, 9458, 


Ίων 583 


’Isßıos, m. fpäterer Mannen., Schrifiſteller, Phot. 
cod. 222. 

Ἰωγάνα, St. auf Taptobane, Ptol. 7,4, 8. 

Ἰωδαέ, indecl., δεῦτ. Eigenn., Suid, (Lxx 2 Ῥα- 
rel. 10). 

Ἰώεσδρος, m. ὄνομα κύριο», Suid. 

ο. indecl., δεῦτ. @igenn., b. Ion 6, 8, 2 Ἰά- 
Mos (ἀγαπητὸς Κυρίου, Hesych.), 1) Prophet, N. 
T. act. ap. 2, 16, Suid. 2) byjantin. Grieche u. Geſchicht⸗ 
ſchreiber, f. Fabr. bibl. gr. ν11, p. 778. 

Ἰωθάμ, indecl., hebr. Eigenn. Suid., 5. Ios. 10, 
8, 6 Ἰώθαμοι. 

Ἰώθων, m. ὄνομα xUgsor, Suid. 

Ἰόλ, b. Ριοἱ. 4, 2, ὃ ᾿Ιὰλ Καισάρεια, Stadt in 
Maurit. Caesar , j. Tniʒ, Strab. 17, 881. 

Ἰώλκιος, m. ähnl. Schönfelder (Furchauer), Athe⸗ 
ner, Thuc. 6, 19. 

Ἰωλκόᾳ (3), od, (ή, fo in Eur., ΑΡ. Rh., Simon., 
Strab,, Apd., D. Sic., Plut., Nic. Dam., Ath. u. 9. 
ftets, nur in Schol. Pind, N. 8, 55 ſteht auch einmal 
6). δυτῶαι, Klosfelv (Ἰῶλκα --- αὔλαχα, He- 
sych.), alte St. in Magnefia (Iheffalien) am pagas 
fäifchen Meerbufen, Sammelplat der Argonauten, Hes. 
th. 997, ΑΡ. Rb. 1, 906---δ, 1161, 8. Orph. Arg. 887. 
1877, Sim. fr. 25 (58 ed. B) in Schol. ΑΡ. Rh. 1, 768, 
Eur. Alc. 249 u, Schol. Med. 484, Theocr. 18, 19, 
Her. 5,94, ΒογΙ. 65, Arist. in Schol. Aristid. p. 105 
ed. Fromm., Apd.1,8,2. 9,11, Strab. 9, 414—438, 
D. Bic 4, 42. Plut. Demetr. 58, Ath. 11, 468, d, 
Paus. 4, 36,1, Ptol.8,18, 16, Zen. 4,92, Hesych,, 
Nic. Dam. fr. 56, δ. Pind. I. 8 (7), 87 u. P. 4, 187 
᾿Ιωλκοῦ πεδίο» ober Υθδώ». Ew. ’IdAxıos, Streb. 
1, 45, Schol. ΑΡ. Rh. 1, 768, fem. Γωλκία, St. Β. 
Auch als Adj. yi} od. χ9ώ», Eur. Med, 7. 551, τύμ- 
βος, Call. h. 8, 208. Fem. Ἰωλκίᾳ, γαΐῖα, ΑΡ. Rb. 1, 
572, u. allein ale Umgegend, Anth.ıv,8. Doch gab 
e6 auch ein Ἰωλκιάε nach St. B. u. ein Ἰωλκῖτις 
Θεσσαλία, Schol. Ap. Rh. 8, 1090, fowie endlich ein 
Adj. Ἰωλκιακόᾳ, Ον. met. 7, 158. 2) Sigenname, 
6. des Amyrus, nach welchem die Stabt benannt fein 
fol, St. B. 

Ίωλον (#),n. Schwarzenberg, Gebirge in Perrhã⸗ 
bien, St. B. Ew. Ἴωλοι, wie St. B, in IL 2, 7.9 
flatt Ἐν,ῆνες auch gelefen fand. 

Ἰωμάνηε, m., f. Ἰωβάρης. 

Ἰάμουσα, f. ©t. in Indis intra Gapgem, Ptol. 
7, 1, 46. 

ων, "Iovos, einmal u. gwar St. B. 9, Ιόνιον 
auch Ἴονος, wo jedoch nach Schol. u. Eust. zu D. 
Per. 94 wohl richtiger Ἰάονος gelefen wird, νου. (Plat. 
Ion 580, b — 542,b, 8.) Σων, (6), Feyl = Veilchen 
oder Blau (d. 1. veilchenblauen oder bunkeln Auges, 
fo nad Ath. 15, 681, d. 658, a, oder Wander, fo 
παῷ Eur. Ion 668. 802. 838, u. Ilgen de trib. Att. 58. 
Andere anders, da » lang tft, viel. Pfeil, doch pußt 
ber Name des Fluſſes am beften gu ἴον, Blaubadı, 
eigtl. Feylbach d. i. Veilchenbach). 1) 6. des Apollo 
u. der Kreufa. Plat. Eutbyd. 302,d, Arr. An. 7, 29, 
8, St. Β. s. Ιωνία, Arist. b. Harp. s. Απόλλων, 
Harp. 5. Bondodwa, ©. des Zuthus, Stammvater 
ber Jonier und Heros ber Soniten, Her. 5, 66 — 8, 
44, ὅ,, Apd. 1, 7, 8, Strab. 8,888. 9, 897, Dicae. 
descr.Gr. 8, Palaeph. 86, 2, Ath. 16, 681,d. 688,8, 
Paus. 1, 81,3. Τ, 1, 2---δ, St.B. s. Ελίκη u. Alyı- 
χόρεως, Jambl. v. Pyth. 248, Con. 27, zum Unter 
[Φίεδε von den Folgenden ὁ παλαιός genannt, Plut, 





584 Iovdöns 


Colot. 81, Berfon in Eur. Ion, Eur. Ion 74. 81, ὃ., 
Strab. 8, 856. Stein Dentmal, Paus.7, 1,5. 32) 6. 
des Gargettus, Paus. 6, 22, 7. 8) ©. res Bhyslus, 
2ofrer, Hecat. in Herdn. π. µον. λέξ. 2, 41 (?). 
4) V. des Adrias, Schol. Dion. Per. 94. 5) Ghier, 
a) 6. des Orthomenes, tragifcher Dichter, der baber 
bald ὁ Χίος (Ath. 2, 86, --- 14, 684, ο, ὅ., Plut. 
Thes. 20, Paus. 5, 14, 9, D.L. 1,11,n.7—8, 1,n. 5, 
Long. subl. 88), bald ὁ πονητής, Ath. 10, 426, ο — 
18, 608, e, Piut. Per. 5. Cim. 5. fort. Rom. 1, bald 
ὁ τραγεχὸς ποιητής, Plut. cons. Apoll. 22, bald ὁ 
τραγικός, Ath. 7, 818, d— 18, 008, 6, Streb. 14, 
645, Zen. ö, 68, Phil. omn, prol. lib. 19, over ὁ 
τραγῳδιοποιός, Ath. 6, 258, f— 15, 690, b, vgl. 
nit Paus, 7,4, 8, od. au ὁ Xiog d ποιητής, Δε. 
v. h. 2, 41, heißt, u. auch als Philoſoph, Iso. 15, 
268 u. Harp., und als Grammatiler, Et. M. 574, 
6, genannt wird. Bol. Ar. Pax 885 u. Schol,, 
Arist. met. 4, 28, Folgde. db) Vater δε Tydeus, 
Thuc. 8, 88. 6) Ephefier, Rhapſode, nach welchem 
Platone Ion benannt {β, Plat. Ion 580 — 642, b. 
ϱ) ein Blatonifcher Phllofoph, mit dem Beinamen 
χάνων, Luc. philops. 6. conv. 7. 8) ein Erzgie⸗ 
Ber (DI. 114), Plin. 84, 8, 19. 9) ein geliebter 
Knabe des Perſeus, Plut. Aem. Paul. 26. 10) Anderr, 
Anth. ıx, 82. 11) Antiodier in Athen, Ross Dem. 
Att. 192. 12) Inser. 2, 8140, 7. 8142. 111, 46. 
18) (Blaubach) Zluß in Diacedonien, Strab. 7, 827. 
®. Ίωνες. 

Ἰωνάθην, ου, ὁ, hebr. Eigenn. Suid., |. δ. ©. des 
Saul, los. arch. 6,6,2 — 12,8, bes Abfalon Ίου, 
arch. 18, 6, 8, des Ananus, Wbiotharus, Ofias, Samas, 
Sifenna, Ios. arch. 18, 4, 8. 7,9, 2. 14, 14, 10. 7,8, 
8.12, 2. vit. 88, ’Iov. Απϕοὺς, Ios. arch. 12, 6, 1— 
18, 6, 5, ὅ., er und feine Leute, οἱ περὶ τὸν Ἰωνάθη», 
18, 1, 4. 6,2. — ter Vharifäer, Του. vit. 89---61, er und 
feine Partei, οἳ περὶ τὸν Ἰωνάθην, Jos. vit. 40— 
60, d. — ἄπδετε: los. ατοὶ. 20, 8,5. — b. Iud. 6, 2, 
10.— 7,11, 8. vit. 76. 

Ἰώνακα, 661. in Perfis, Ptol. 6,4, 2. 

Ἰωνάμ, m. indecl., hebt. Eigenname, N. T. Luc. 
8, 80. 

Ἰωνᾶε, @, (6), hebr. Eigenname (ἑρμηνεύετας: 
ὑφίστου πονοῦντος, ἢ περιστθρά, Hesych.), ein 
bebr. Prophet, Ios. 9, 10, 1. 2, N. T. Matth. 12, 89— 
16.4, Suid. — Inser. 4, 8724. 

Ἰωναχείμ, (6), indeol., hebr. Gigenn., König ber 
Juden, Alex. Ρο]. δ. Eus. pr. ev. 9, ο. 89. ©. Ίωα- 
χείμ. 

Ἵωνα, (5), er, (of), αρ. (D. Hal. rhet. 11, 5, 
Cbarit. 4, ὅ. 6, 9) Io», (viel. = Blauer, f. 'Iovfe), 
sfgi- aus Ἰάονες, w. f., 1) ale Adj., ἄνδρες, Her. 
4,98—9, 98, Polysen. 1, 80,6, βασιλ]ες, Bacchyl, 
fr. 42. 2) Subst, die Jonier, einer der Hauptſtaͤmme 
der Griechen (Ath. 14, 624, e), nach Iovun. 1, w. ſ. bes 
nannt (f. Her. 5,66. 7,94, Eur. Ion 1588, Strab. 8, 
383, Paus. 7, 1,4, Apd. 1, 7, 8, Palaeph. 86, 2, 
Eust. zu D. Per. 820, Hesych.), welche zunächfl in At⸗ 
tifa u. Megara wohnten, Her. 1, 148. 147. 8,44 — 
48, Tbuc. 1,12. 2,15, 3., Iso. 4, 122, Strab. 8, 383, 
Arist. b. Harp. s. Απόλλων, Paus. 7, 1, 9 --- 2, 2, 
Schol. zu Il. 13, 685, u. dann nad Aegialos ause 
wanderten, Her. 7, 94. 8,78. 9,26, Strab. 8, 874, 
Paus. 7, 1, δ. 6—6, 1, Palaeph. 86, 2, von wo fie ſpä⸗ 
ter zum Theil wieder nach Attila zogen. Her. 8, 44, 
gulegt aber namentlich ihren Sig auf der Heinaflatifchen 


Ἰωνιχός 


Küſte hatten (οἱ νῦν Ἴωνες, Ath. 14, 625, b), [. Ee. 
1, 147, Thue.1,95. 8, 104, Iso.4, 166, Aus. 
Sigde, und nun oft mit 4ἰολέες zuſammen genamı 
werden, Her. 1, 141— 6, 98, Xen. Cyr. 6, 2, Ik 
Hell. 8, 4,11. 4,3,17. Ages. 1, 14. 2,11, D.% 
11,8. 87, App. Syr. 1. b. civ. 2, 89, u. mit den ὃν 
stern, denen fie aber auch entgegengefeht werben, Her. |, 
189. 7,95, Thuc. 6,82 (D. Hal Thuc.48), D. In 
4, 35, Scymn, 298, D. Sic. 12,42, Plut. Per. 17, fm 
ders in ſprachlicher Begiehung, Apoll. de pron. 78, b, ;, 
Et. M. 770, 22, A. weil fie einen befonderen 3ἰήή 
ſprachen. Et.M.495, 82, Eust. Hom. 1576,56, Ἑ. 
Gud. 476, 28, 5. Sie zerfallen nun in oliv y 
Ἠπείρῳ u. ol τὰς νήσους ἔχοντες, Her. 1, 169, 
u. das Joniſche Meer (f. Ἰόννος) heißt wohl ειό τα 
ihnen ἡ Ἰώνων Φάλασσα, Paus. 7, 5,6. Ihten Che 
talter begeichuct unter andern das Eprichwort: οἱ Ίν- 
νὲς ἐλεύθδθρου μὲν κακοί’ δουλοὶ δὲ Ayo 
Apost. 12, δ1, vgl. mit Plut. apophth. Lac. a. Call 
crat. 8. Agesil. 64. reg, spophth. Ages. 1. 

Ἰώνη, f. (3), 1) Biola, eine ber Erzieherinnen kr 
Dionyfos, Nonn. 14, 221 (Herm. conj. ’Invo). 3, 
Wandersieben (f. 'Io, vgl. mit St.B. u. Eust. µ 
D. Per... ο) Name der Stadt Antiodhie παρὰ di 
Ypynv. ᾷω. "Iovirns ob. Ἰωναῖοε, St. B. b) Nım 
der Stadt Gaza, δι. Β. ο. Γάζα u. Ἰόννος, Eust ῃ 
D. Per. 99. 

Ἰωνία (1), (N), ion. (Her. 1, 146 — 9, 106) Te 
vin, nad) Strab. 9, 897 u.., vgl. mit Ath. 15, 681,4 
nach Ἴων benannt, alfo Plauen?, πα Jos. 1, 6, | 
παῷ Ἰωνάνης, 1) Sonien, wie [τάδε Autika u. Ro 
gara (Strab. 9, 892. 397, Plut. Thes. 25, St, B.) u 
dann Alylados hieß, Strab. 8, 888, bis die Landidei 
an der Heinafiatifchen Küfte zwiſchen Karten u. Arolisit 
genannt wurde, Her.a.a.D., Aesch. Pers. 771, Arr.Eed 
918, Thuc.1,2, Plat. Theaet, 179, d. conv. 163 
Theag. 129,d, Xen. Cyr. 8, 6, 7. Hell. 8, 3, 14- 5.1, 
28, And. 1, 76, Lys. 6,6, Iso.4, 185. 16, 108, Den 
59, 108, Wlgbe, dab. es bald mit Καρία, Herini, 
2,2. 4,5, bald mit Αῑολίς, Pol. 21,10, Arr.Ar.! 
22,8. 7,9,7, bald mit Audia, Iso.4, 166, Pix 
Ant. 30, Strab. 1,58, Charit. 4, 6. 5, 8, verbusin 
exſcheint, u. εδ D. Casa. 49, 44.58, 25. 59, 19 m 
Hellas unterfchieden wird. 2) (Viola), Name tim 
Φείᾶτε, Phot. 119, 18, δ. Hesych, Ἰωννά. 

Ἰωνίας, m. (Zoniez), Mannen., And. 1,18. 

Ἰωνιάε, άδος, f. ioniſch, νύμφα», Nic. b. Ath. 15 
681,d. 6:8, a, Strab. 8, 356. 

, f. Blaue (f. Ἴων u. Ἰωνία), atifit 
Demos zur ägeiſchen Phyle. 610. Ἰωνίδης, St B. 
Hesych., Phot., Inser. 115, 111, 19. 198. 297,5.8. 
808, 2, Ross Dem. Att. 8. 92; u. aus, πα, in Jonil: 
ἐξ, εἷς, iv Ιωνιδῶν, St.B. 

Ἰωνίζω, ο) ionifche Sitten nacdhahınen, Schol. Cem. 
Al. paed. 2, 10, p. 888. b) den ionifchen Dialekt fpreden 
Phot. bib!. p. 45, 21 — St. B. 

Ἰωνικολόγοε, m. Bezeichnung eines, der ion’ 
Gedichte vorträgt, Ath. 14, 620, e. 

"Iavırös, ἡ, όν, in Inser.8, 65921, A Εἰωνμόη 
1) Adj., ioniſch, nad Suid. überb. = Ἑλληνμός 
ΑΦηναῖος, ἀρχαῖος, insbef. παραλία, Btrab. |. 
621, ἀποιχία, Plut. v. Hom. 1, 8, Tat. adr. 6r. 
49, Sync. p. 180, Clem. Alex. str. 1, 188, A., xl. 
Scymn. 930, An.p. pont. Eux.27, Eust. u D.Pe. 
828, πόλις, Xen. Hell.8,1,8. 3, 17. An.ı,.t 
Art. An. 1, 18, 1. 5,6,4, Strab. 14,688, StB.» 


Ἰώνιος 


Μύης, Xdooc, ΔΑ. p. pont. Rux. 18,%., Φάλασσα, 
. Ἰόννος, m, or. 18, Ρ. 167, ἕθνος, γένος, φῦ- 
‚or, Her. 1,56 —8, 19. 46, 6. Scymn. 988, D. Hal, 
bet. 6,2, Anon.p.p.Eux. 27, ἀνήρ, Ar. Pax 46, 
saic, πανδισκάριον, ἀνδράποδα, Them. or. 20, Ρ. 
‚38, Heliod.7,19 8,9. ξένη, Plut. Phoc. 19, #01- 
Ιτής, Plat. Tim. Loor. 104, d, Atb. 14, 625, ο, βίος, 
Aat. legg. 8, 680, d, ερυφή, Zen. 5,67, Plut. prov. 
I,1.Lyc.4, u. ſprichw. γέλως Ιωνικός, Greg. C.L. 
1,75, Mac. 2, 94, Apost. 5, 88, Diogen. 8,87, benn 
ὠωνικόν galt = τρυφερό», κατεαγός, Hesych., 
nöbef. νόμος, ἁρμονία, uirgor, ῥυθμοί, Her. 8, 
‚27, Luc. Harm, 1, D. Hal. comp. verb. 4. de vi 
om. 48, ὄρχησες, Ath. 1, 23, b. 14, 029, 8, ὑπο- 
Ρήματα, Et M. 193, 17. περιδέραια, Luc. d. mer. 
Ι. 1, τρόπος, γενική, St. B. s. Κάτρη, Κάλλατες, 
Hugo. Daber subst. (τὸ) Ἰωνεκό», ioniſche Sprech⸗ 
peile, St. B. s. Γέλα, Luc. Imagg. 15, An.Oz.1, 
178, 18, γραφή, St. B. 9. Ἱστίαια, ῥῆσες, Önum, 
ir. Pac. 980, Ath. 10, 578, b, γράµµατα, Her. 5, 
9, ποιήματα, Ath. 14, 620, e, φιλοσοφία, D. L. 
»roeom.n.10. 1,11,n.8. 8,1,0.1. Adv. Ἰωνικῶς, 
|) = ἁβρῶς, Ar. Thesm. 168, Harp., Suid. b) in 
onifhem Dialelt, Ar. Pac. 983, St. B. ο. Τεγύρα, 
Γέως,. 2) Gigenn., 9) Athener, Inscr. 190. 198. b) 
5. εἶπεν Arſtea aus Sardes, Eunap. v. Sopb. p. 
106. 

Ἰόνιος, ο) = "Iövsog, w. f., vgl. mit Lob. zu 
?hryn. p. 718, 1) Adj., πέλαγος, Ptol. 8, 1, 80. 
3,8,2. 12,2, Hesych. b) Ἰωνία χώρα Ἰωνία, 
Jarp. 2) igenn-., Inscr. 2, 8841. 

Ἰωνία, dos, {. (#), 1) Adj. Αα. ἱοπί[ώ, ala, 
γώρα, D. Per. 558, Suid., νῆσος, D. Per. 583, πό- 
iss, Xen. Hell. 8, 2,12, νύμφαι, Paus. 6, 22,7, f. 
loyıds, ἑταίρα, Plut, Αἱο. 86. Crass. B2, φωνή, 
Anth. 2,876, nach Hesych. = Ἑλληνεκή. 2) Subst., 
1) die Sonerin, Plut. Lac. 18. b) Name einer Hetare, 
all. im. ep. 26, [. Anth. v, 6. ο) $rauenn., Wesch. u. 
*ouc, Inser. D. 164. 

Ἰωγιστί, Adv. auf ioniſch, Apoll. adv. p. 572, 
11. 
Ἰωνῖται, (of), Volt in Sykien, Paus. Damasc. 6. 
Malal. p. 87,17 = "Iiitaı, An. in Crem. An. Par. 11, 
2}. 228. 

Ἰωνόπολια, εως, {. St. in Baphlagonien, ---4βώ- 
ρου τεῖχος, Luc. Alexz.58, An. per. p. Eux. 19. 90, 
Marc. epit. per. Menipp. 9. 

I .= Φνωξίππη, w. f., Et. M. 426, 47, 
„Lob. Path. 1, 97. 

"]ωξος, m. Feind (eigtl, Verfolger), 6. des Mela- 
ıirpus, Enkel des Thefeus. Won ihm führte fein Ge⸗ 
chlecht den Namen Ἰωξίδαι u. (fem.) "Iofides, Plut. 
Ches. 8. 

Ἰωπίᾳ, doc, f.(f. Arcad. 88, 15), ähnl. E hauen» 
114, Landſchaft in Lakonila, Herdn. b. St.B. 

Ἰώπολιε, εως, (N), Wandelſtein (nach der Ἰώ 
yenannt, Eust. zu D. Per.), St. in Syrien 5. Anti⸗ 
yihia, Eust. zu D. Per. 918, Paus. Damasc. b. Malal. 
2. 97, 17 u.198, Io. Ant. fr.6,14. Gw. Ἰωπολῖταν, 
Paus. Damasc. b. Malal, 37. 

Ἰωράμ, (ὁ), inbed. hebt. Gigenn., δ. Ios. Ἰό- 
sapos, u. eben fo aud 5. Suid., 1) 6. des Aparlas, 
æ. von Sirael, Ios. 10, 8,6. 2) S. des Joſaphat, KR. 
yon Sfrael, Ios. 18,15,8. 9,5,1—8, N. T. Mattı. 
1, 8. 8) 6. des Ochozias, Enbkel des vorigen, Suid. 
1) 6. des Adhabus, Ios. 9, 2, 2 u. ff- 


Ἰωτάλινος: 585 


pipe, m. indecl. hebt. Cigenn. N. T. Luc. 8, 


"Japov, n. Bartburg, St. der "Impes in Mate» 
bonien, Ptol. 2, 18,29. [2) ν. ]. für Ἔαρες, w. ſ., δ. 
Nonn. 26, 166.] 

’I 


„ m. eiu hebrälfcher Hoherprieſter. Ios. 


(?), m. Inser. 4, 8889, 4, Sp. | 

1 r, indecl. hebr. Eigenn. b. Ios. Ἰωσά- 
φατοε u. 8,12, 6 u. 15, 8 auch Ἰωσαφάτην, (0), 
1) 6. des Anam, Suid., los. 8, 12, 6— 29, 8, 2, δ. 
9) 6. des Afaph, N. T.Metth. 1,8. 3) 65. des Adhiles, 
Ios. 7, 5, 4. 

Ἰωσεδέκ, indecl. hebr. ὄνομα κύριον, Suid. 

s, (Iosias), Inser. 4, 8618, Β, 11, 111, Sp. 

Ἱώσηπος, (6), bei Phil., Alex. Pol, Io. Ant, 
NR. T. u. Suid., u. Inser. 4, 8948, ο. 9842. 9870, 
auch bebr. indool. Ἰωσήφ, in Inser. 4, 9021 Ἰώσηφοι 
(na Phil. mut. nom. 14. somn. 2,6 πρόσθεμα, od. 
Phil. los. 6 Κυρίου πρόσθεσις), 1) ©. Jacobs, 
ὁ πάγκαλος (Suid.), [. 109. arch. 2,2,1—9, 1. ο. 
ΑΡ. 1.82, Alex, Pol. δ. Eus. pr. ev. 9, 31. 38, Ioann. 
Ant. fr.11, Phil. deus immut. 25. sobr. 3. migr. Abr. 
4— 87, 8. leg. all. 84. 85. somn. 3, 6. quod det. 
potiori insid. 7, N.T.Ioh. 4, 8. 2et. ap. 7, 9. apoc. 7, 8. 
Er hieß ειώ ἵΨονδομφανήχ, Phil. mut, nom. 18, 
2) Borfahren u. Verwandte von Sefus, N. T. Luc. 8, 
24.26.80. Mattb. 13,55. Marc. 6, 8. — Vater von 
Jeſdo, Suid. ο Ἰησοῦς, N. T. Matth. 1, 16, ö. 8) 
3. von Arimathia, N. T. Matth. 27, 57. Luc. 23, 50. 
4) 6. des Antipater, Ios. arch. 14, 7, ὃ — 14, 6, b. 
1αά, 1,18, 8— 17, 19 δ. 5)®. des Gerobes, Ios. arch. 
17, 10 9. — b. Iud. 1, 28,4. 2,5, — b.Iud. 1, 22, 4. 
6) verfihiedene andere Juden: a) mit dem Beinamen 
Καβί, 198, arcb. 20, 8, 11. 9,1. Ὁ) Tcho. Καϊάφας, 
Ios. arch. 18, 3, 2. 4,8. c) Βαρσαββᾶς, ἸΙοῦστος, 
N.T.act. αρ. 1, 23. ἆ) 1ώσ. Βαρνάβας, Gyprier, 
N.T. act, ap. 4, 86. e) los. aroh. 12, 6, 2—7.— 12, 
8, 9. 6 —; 30, 1,5 — 17,6,4—; 14,12,8 —; 
b. Ind. 6,5,1 —; 3, 50, ὃ --- 2,20,4—; 6,232 —; 
b. Ind. 2, 90, 4. —; 4, 1. 4. 9. vit. 87 (οἱ περὶ 
tor Ἰώσηπο»). 7) Großvater bes Flav. Sofephus, 
Ios, vit. 1. 8) $lavius Joſ., S. des Matthäus, Ges 
ſchichtſchreiber. Said. ο. v. u. d., St.B. s. "Auavor, 
$uladtigpsıa, d., D. Cass. 66, 1, Et. M. 442, 51. 732, 
48, Stob 89, 68. 48, 17, Ios, b. Ind. 2, 20, 5 — 7, 
11, 8,8. vit. 1u. ff, er u. feine Leute: οἱ πορὲ τὸν 
’Ioonnov, Ios. b. Iud. 8, 6,8. 7,20.84. — Andere: 
Inscr. 8, 6861,8. 6. Fabr, bibl. gr. v, 59. νι, 181, u. 
vgl. Ιόσαιφος. 

Ἰωσ34ς, Inscr. 4, 8948, b, Sp. 

Ἰωσηφιακόᾳ porticus, Const. P. 2,9 (542, 18), 

p. 

Ἰωσήφνος, Proc. Va. 2,15, Sp. 

Ἰωσίας, m., inN.T. (Mattb. 1,10.11) Ἰωσείας, 
6. des Amofos, K. von Jude, Suid., Ios. 10,4,1 — 
b, 2. 

Ἰωσούβακος, m. 66. Abrahams, Alex. Pol. δ. los. 
1, 16, 1. 

Ἰῶτα, (6), Bejeichnung des θέα Geſanges der Iliat, 
Anth. ıx, 886. 

Ἰωτάβη, f. Infel des rothen Meeres bei Arabien, 
j. Seboa, Malch. Philad. fr. 1, Procop. b. Pers. 1, 19, 
Tbphn. chr. 218, 11. ©. Ἰωτάπη. 

Ἰωτάλινου (?), m. Name eines ficilifchen Weines, 
Ath. 1, 97, ἆ. 


1 


586 Ἰωτάπατα 

Ἰωτάπατα, pl., b. Ios. b. Iud. 8, 7, 8. 8. 328 u. St. 
B. au) Ἰωτακάτη, (1), St. in Galilses inferior, 
Ios. b. Ind. 2, 20, 6. 8, 6, 1, Suid., St. Β. @ins 
wohner ’Ierawarnvös, Ios. b. Iud. 8, 7, 6, St.B., 
Suid, 

Ἰωτάτη, (N), 3) T. des Meder Artarastes, D. 
Cass. 49, 44. 51, 16. 2) T. des Sampfigeramus, Ios, 
18, 5, 4. 8) u. 4) T. des Ariſtobulos u, des Antie 
ochus, Ios. 18,6, 4. 5) Inser. 1654. 8, 4278, f, 4, 


Kaßeıpıdlesdar 


Add. 6) arabiſche Infel, = Ἰωτάβη, Ptol, 5, 8,2% | 


Plin. 5, 27,22. ©. Ἱοτάπη u. Ἰωτάβη. 
Ioramıavös, m Herrſche im Orient, Zos, 1, 20. 
Ἰωτάππη, = Ἰωτάπη, Inser. 8, 8822, c, Ada, 





Ἰωτόμης, m. Ἠτπιεπίετ (0), Suld.s vn. ο. awal- ' 


Δάξας. 

Πωνάνηε, m., nach Τον. 1, 6, 1 Stammvater der 
Sonier. 

Ἰώνμοε (7), Buid, 


κ. 


Ἐάανθου, m. Brandner, ©. tes Dfeanos, Pans. 
9, 10, 5.6. 

Ἐαβάδην, m. K. der Perfer, Agath. 4, 27, Eust. 
Epiph. b. Euagr. 8, 87, Suid., Phot. 22, a, 16, Proc. 
b. Goth. 4, 26,5. 6. Κωάδης. 

Ἐάβαιον, n. Borgebirge ber Oftimier, Streb. 1, 
64. 

Ἐαβακησός, nach Didym. 5. 8t.B. κ. ᾽4γάθυρσοι 
urfprüungl. Namensform für Καβασσός. 

Κάβαλα, τά, Ort, wo Dionyflos, Tyrann von 
Spyracus, die Karthager beflegte, D. Sic. 15, 15. 

Kaßaldxa, Sauptftabt von Albanien, Plin.6,10, 11, 
f. Χαβάλα. 

Kößales, pl., libufcher Bolleftamm, Her. 4, 171 
(wo Stein in Vind. Herod. spec p. 10 mit codd. ΕΚ 
Βάχαλες vorziebt, wie εδ Nonn. 18, 576 geleſen 
wird, indem er Ptol.4, 7,85 Βακαλῖτις vergleiät, u. 
ebenfo Ptol. 4, 5, 21 Βακάλαν für Baxdras lief, 
vergl. mit Ἡάπ. π. wor. λέξ. p. 11, 20, wo Lehrs 
Βάκαλα u. βάκαλ lieft, b. Choerob. Theodor. p. 284). 

κ ns, m. Berl. Akad. 1844, 278, Μ. 

Καβᾶλίᾳ, dos, (ή), bei St. B. s. Νάρμαλες 

betont, was Lob. path. 96 vorsieht. nad 
Alex. Pol. 5. St. B. Καβάλισσα, b. Ptol. 5, B, 8. 
5, 6 Kaßalla, Stadt (πόλις) u. Landſchaft zwifchen 
Lycien u. Pamphylien, Strab. 18, 629—681, St. B. 
Ew. Καβαλεύςε, Hecat. 5. St.B., u. St.B.s. Νάρ- 
µαλις (wie es fcheint von Κάβαλα), nach Strab. 13, 
680 — ZöAvuos, b. Her. 8, 90 heißen Πε Ἐαβάλιοι 
u. 7, 77 Καβηλέα, ν. |. Καμηλέες. 

Καβαλίτη ἡ νάρδος, db. {. der Landſchaft Kaboul 
(Ptol. 6, 18, 8 Καβολῖται 2), Anon. (Αστ.) per. m. 


Erythr. 48. 

κ ‚ (τά), Roßau?, Ort in Armenien, 
Strab. 11, 529. — Kaftell, Cinnam. p. 42, 21. 28. 

KaßäiXa, ſ. Καβύλη. 

κ os, m. ein Geſandter der Gothen, Proc. 
Goth. 8, 2. 


Καβάλλινον, n. = Καβύλλινο», f. Ptol. 8, 8, 
7 


KaßäAALos, m., f. Καβάνιος. 

Καβαλλίων, wros (Rofleben?), St. der Kel⸗ 
ten am Druentios, Strab. 4, 179. 186. &. Καβελ- 
λιών. 


Καβαλλώνυμος, m. Theodor. Stud. p. 405, B, 


p. 

Köäßava, pl 1) Ortſchaft der Oriten, Arr. Ind. 
238,2. 2) Κάβανα ij Καυάνα, St. der Nareiten in 
Arabia Felix, Ειο]. 6,7, 14. 


1 


8 


Καβανδηνή, ἡ χώρα, Landſchaft in Suftana, Ptol. 

68,8. ϐ6. Καμβαδηνή. 
γιο, πι, (Letronne Καβάλλνος, {. Καβαλ- 
Aw»), Inscr. 8, 4888, a, Add., Sp. 

Koßapeis, pl. ccltifches Boll, Paus. 1, 85, 8. 

m. (L£ämmermann, eigtl. wohl Ἡι 
[Opfer]lämmer verbrennend), Priefter der Demeter anf 
Paros, Nican. b. St. B. 9. Πάρος, Inser. 2384 u 
Böcdh dazu. Don ihm hießen die Briefter der Dem 
ter auf Paros: Κάβαρνου, Hesych., Antim. fr. 2 ed 
B, Ρ. 76 ed. Stoll., u. Paros ſelbſt Kaßapris, St. B. 
B ni ος. ὀνα, f. Βαβαρσά 

αρσ' . Βαβαρσάνα. 

Käßas, a4 ΖΣχάβας, m. Deger (d. 1. ber tüd 
tige, denn nach Suid. iſt χκάβαξ = πανοῦργος, bill. 
Kämpfer, —=xaraßds), V. des Alufilaos aus Arası, 
D.L. 1, 1,0. 14, Suid. 5. Αχουσίλαος. 

K Hauptſt. des νομὸς Μαβασίτης auf der 
Weſtſeite des Nilvelta, |. Kabas, Ptol.£, 5, 48, Plin. 
6, 9, 9, Hieroel,, Münzen. 

as, m. Anführer der Yulgaren, Ephr. 
mon. 9384, Sp. 

Καβασσόο, Tiefenfeld (= καταβασσός, πιά 
Didym. b. St. Β. α. 4γάθΦνρσον aus Καβακησός. 
1) = Καβησσός, w.f., St.B. 3) St. in Kataonien 
Ptol. 5, 7, 7. 

Kaßdavy, ὠνος, m. Anführer der Maurufier, Proc. 
b. Vand. 1,8, Sp. 

Kaß f. (Werfen? eigtl. Nieberwerfen). 
erbichteter Name einer Infel, Luc. v. h. 2, 46. 

Κάββας, m. ein römifcher Poffenteißer, Plut. amat 


16, 22 u. ff. 
ων, (τά), Lohenſtein ([. Κάβειρος) 
St. im Pontus, das fpätere Diospolis ob. 61δεῇι, 
Strab. 12, 556. 557, Piut. Luc. 14—18, δ. Cim, et 
Luc. comp. 8, App. Mithr. 78, D. Cass. 86, 12, Mem». 
fr. 44 (codd. Καβήρω», u. fo auf Münzen), Phleg. 
Trail. 6. Phot. cod. 97. 
Kaßapala, f. Lohe (b. i. Beuergegenb), eine 69 
geb in Boͤotien, Paus. 9, αν. 6. Em. * 
αβειριεύε͵ της, tos. Fem. Be- 
Pepaldı, —— Kaßapıds, St.B. 
αβάρια, (τά), Lohbertfeier, Bel ber Kabiren, 
Hesych. 
Kaßapla, Lohleben, 1) Bein. der Demeter, Paus. 
9, 25, 5. 2) St. in Aflen im Lande ber 
St.B. 
Καβαριάζεσθαι, die Gebräuche ber Kabiren nad- 
machen, St. B. s. Καβειρία. 


Καβειρίδες 


κ νύμφαν, Lohbertas, drei T. Yes 
Hephaͤſtos u. der Kabeiro, Schwehern der Kabiren, 
3trab. 10, 475, St.B. s. Καβειρία. 

Kaßapıxös, ή, tabiriſch. δι. Β.». Καβειρία. 

ζαβέριον, (τό), Lohwig, Heiligthum ber Kabi⸗ 
ten in Theben, Paus. 9, 26, 1, -- τῶν» Καβείρω» 
rö ἱερό», Paus. 9, 25, 5—10. 

Kaßuptxa, f. Frauenname aus Thiebe, Keil Inscr. 
»oeot, LIX,i.8. Fem. zu Καβίρυχος. 

&ßepos, ου, νου. Κάβειρε,. (6), θοθεπβεία 
1. Lohbert (. ἱ feuerfrahlend), nach Hesych. — 
καρκίνο» d. {. πυράγρα», δ. Nonn. 29, 194 heißen 
ie Kabiren: Σάμοιο πνρισθενίέες πολιῆται, dgl. 
nit Nonn. 27, 827, nad Anderen orientalifh, 1) 
3005, Berg ob. Gebirge (Κάβειρος u. Κάβειρον) 
πι Berefyntia (Phrygien), von weldem die Kabiren 
hren Namen haben follen, Stesimbr. δ. Streb. 10, 
872, Et. M., Schol. ΑΡ. Rh. 1, 917. 2) 61. in Bdos 
ten, Paus. 9, 25,6. Ew. Kaßsspos, ebend. u. Suid., 
». St. Br Καβάριο. 8) Dämonen ob. 4νακτες 
= 4νόσκουρον, Paus. 10, 88, 7, Schol, Eur. Or. 1682 
‚cod. Zößss@os), od. Diener der Gottheit, = Κορύ- 
Javyıss u. Κουρῆτες, Strab. 10, 470. 472, toch nach 
Anderen alte pelasgifche Bötter, denen man Öpfer 
yradıte u. Tempel baute, D Hal. 1, 28, Eus.pr. ev. 1, 
35, Strab. 10,472,’ Paus. 4, 1,7. 9, 25, 8, und bie 
nan wohl au um Hülfe anrief, Suid. s. dıalau- 
Jävss, Diod, ep. vı, 245, entweber zwei, Zeus und 
Dionyfos, Et. M., oder zwei Söhne des Hephäftus 
ınd der Kabeiro: Curymedon u. Alton, Nonn. 14, 19. 
24, 98. 89, 891, δ., oder zwei Söhne des Zeus 
ınd ber Elektra, Dardanos und Jafion, Athen. in 
3chol. ΑΡ. Rb. 1, 917, ober drei Söhne bes Kar 
nillos, Acus, b. Strab. 10, 472, ober drei Söhne 
ed Hephäftos und der Kabeirn, Phereo. hei Strab. 
. & D., od. vier Kinder, nämlih ᾽αξίερος (= dn- 
«ήτηρ), Αξιόκδρσα (== Περσεφόνη), Αξιόκερσος 
Ἔ--'4νδης) und Κάσμιλος (= Ἑρμῆς), Mnss. 
ı. Dionys. in Schol. ΑΡ. Βλ. 1, 917, Et. M., ο. 
ieben Kinder des Sydek ober Sadyl in Phönizien, 
1. αἴδ achter Astlepios, Pbil, Bybl. fr. 2, 27, wL 
nit 25, Damasc. v. Isid. 302. Sie wurden beſondert 
π Samotbrale verehrt, Her. 2, 51, Plut. Marc. 80, 
jtrab. 7, 881, fr. &1. 10, 478, πας. in Schol. ΑΡ. 
th. 1,917, u. in Samos, Nonn. 48, 811, ὅ., in Lemnos, 
Itrab. 10, 473, Hesych.,Pind. fr. χι, 182, f, od. poet. 
r.ad.88, ed. Bergk, in Imbros, St. Β. ο. Ἴμβρος, 
strab. 10, 473, in Lroja, Strab. a. a. D., in Boo⸗ 
ien. u. war in Theben, f. Καβδίριον, u. Paus. 9, 25, 
;, u. in Anthedon, Paus.9, 22,5, in Aegypten, Her.8, 
1, Pergamus, Paus. 1,4,6, Milet u. Affefos, Nic. 
Jam. fr. 54, Macevonien, wo es einen Kaberren gege⸗ 
mn haben fol, der von feinen zwei Brüdern, ben Kos 
ybanten, erichlagen wurbe u. ber am Olympus begra= 
en fein follte, Eus. pr. ‚ev. 2, 65, Clem. protr. 16, 
‚actant. d. {. rel. 1, 15, 8, Firm. de err. prof. 1,28. 
— Aeſchylus ſchrieb ein Stüd diefes Namens, Plut. qu. 
onv. 2,1,1. — ©. Call. ep. 41 (vıı, 728), Orph. 
‚rg. 27. hymn. proovem. 20. 4) ein aflatifches Bolt, 
lic. Br. 1, 9 (29, 8). 5) Mannen. aus Seftos, Qu. 
Im. 1, 267. 

Kößaps, oös, f. Lohberta (f. Κάβδιρος), T. 
es Proteus u. der Anchinoe, Thracierin, u. 4ημνιάς, 
DR. der Kabiren vom Hephäſtoo, Nonn. 14, 21. 27, 


.12. 8329. 29, 194. 80, 61, Pherec. b. Strab. 10, 


172, St. B. ο. Καβεερία. 


Καδασηνοί 587 


Καβελλιών, 5. Ptol. Καβελλίων κολωνία, St. in 
Gall. Narb. (Maflalte), |. Eavaillon, Ptol. 2, 10, 14, 
Artemid. b. St. Β. Ew. K wyderos u. Ka- 
βελλιωνίτην, St.B. ©. Καβαλλίω». 
. Καβετῖὸς χώρα, Proc. de aedd. 4, 4 (282), 


„ Κορηδηνή, (7), Landſchaft in Carmania, Ptol. 6, 


Καβηλέα, pl., ion. = Kaßadsoı, w. f. Her. 7, 
77 


K Ans, eo, m. Sämling (nach Hesych. xd- 
βηλος ὁ ἀπεσκολυμμένος τὸ αἰδοῖον, —= Pdxn- 
λος), Mannename aus Teos, B. des Andron, Arr. 
Ind. 18, 8 (viel. richtiger Κεβαλεύς). 

Ἐαβηράσα, f. St. in Medien, Ptol. 6, 2, 16. 

σόᾳ, b. δι. Β. Ἐαβησσόε, 5. Eust, u. in 
Schol. Il. 18,868 Ἐάβησα u. Κάβασα, f. Καβασ- 
σός, {. Kehl (= Kehle, d. 1. die viel verfählingente, 
f. δι. Β., Hesych., Βολο]. Ἡ. a. α. Ὁ.), 1) St., a) 
in Thracien am Gellespont od. am «Οάπιοῦ, -- Γάρ- 
γαρος, Hesych., Et. M., Suid., Hecat. b. St. B., 
Schol. Il. a, a. DO. Adv. Καβησόθε, Il. 18, 863, 
Snid., St. B. Καβησσόθε. db) in 2ylien, Hellan. 
b. St. B., u. Eust. zu Π. a. a. DO. ο) Ort in Kape 
pabocien zwiſchen Tarfos u. Majaka, Apion δ. St. 
B., Eust. gu Il. a. a. O. — Einwohner Καβήσσιος 
od. Καβησσίτης, St. B. 2) Κάβησοε, αι, Manns- 
name, nach welchem die Stadt benannt fein foll, Et. 


Καβίριος, m. Lohenſteiner (f. Κάβειρα u. Κά- 
βειρος), Mannon., Leake Inser. n. 58, f. Ulricht p- 
249, n. 24. 

— m. Lohbert (f. Κάβειρος), Theba- 
ner, a) Archon, Plut. gen. Soer. 81. db) Schaufpieler, 
Inser. 1584. 

Koßorotußa, Kaſtell in Thracien, Proc. aedd. 4, 
11 (806, 47), Βρ. 

Καβούβαθρα ὄρος, Gebirge auf der Suͤdkuͤſte Ara⸗ 
biens, j. Cap St. Anton, Ptol. 8, 7.8. 12. 

bebr. (nach Ios. ἔπνδυμίας μνημεῖα), 
Ort der Wüfte, los. 3, 18. 

Κάβρων, ὧνος, m. Inscr. 8, 8990, I, Sp. 

Koßen, f. (Korb? f. κάβος u. κάβηλος b. He- 
sych.), M. des Lolros, Plut. qu. graec. 16. 

Καβύλη, f. (6. Strab. u. Sext. Ruf. Καλύβη, 
d. i. Köthen — Hütten, fonft viel. ΧἈαβύλη, alfo 
Krumau), Gt der After in Thracien, j. Golowitza, 
Dem. 8, 44 vgl. mit 10, 15 (cod. Σ Καβύδη), Theop. 
b. Harp., Ρο]. (18, 10) b. St. B., Suid. Ew Ἐαβυ- 
Anvös, St. Β. (Ptol. 8, 11, 12 Καβύλη ἢ Ka- 
βαάλλα). 

Καβνλλῖνον, n., b. Marc. p. m. ext. 2, 25 Ka- 
βύλλινον, St. der Achuer (Cabillonum) am Arar, |. 
Chslons sur Ssone, Strab. 4, 192, 5. Caes. b. Gall. 
1, 42. 90 u. 9. Cabillonum. &. Καβάλλινον. 

Kayivns, πι, (?) Mannan. auf einer Muͤnze aus Pho⸗ 
fäa, Mion. 8. vı, 287. 

Κάγκοι ‘Opateos, für Μάρκος ‘Og., D. Sic. 12, 
26. 


Καγρανδανηνή, [. Βαγρανδαυηνή. 

Κάγχας, πι. Lahmann, komifcher Sflavenname 
von χαγχαάζω, Inser. 8482. 

Καδᾶι ἄδης, ου, voc. dn, m. (viel. Sorges = 
Κηδανάδης), Batronym., Arces. ep. b. D. L. 4, 6, 
n. 4 (Anth, app. 11). 

Καδασηνοί, Berfer, Theophlct. 8, 5 (221,4), Sp. 





588 Κάδδης 


‚5. Suid. u. Ἐε Μ. 488, 1 Κάδηε (Hei⸗ 
Itgendbronn, f. Suid, Et. M. u. Phil), Ort und 
Brunnen in Baläftina, Phil. profug. 85. 

n. ©t. in Methiopien, Iub. b. Plin. 6, 85, 


179. 
ελα ὅσα, (τά), Start in Zylaonien, Strab. 12, 

7. 

Kaßnyös, οὗ, m., Inscr. ὃ, 6850, b, Αάά., Sp., ſ. 
Κάδοι. 

Καδία, f. Sorge (wie Neuforae), ein Theil Illy⸗ 
riens, Phot. 62,a,38 (Cadisne, ein Ort bei Verona, 
j. Caldiero, Itin. Hieros.). 

Καδισηνοί, Ρ]., Proc. b. G. 1, 14, Sp. 

Ἑάδιστον ὄρος, n. Liebenftein, Berg am Nord» 
weittande Kretas, Scyl. 46, Plin. 4, 90. 

Καδληνός, m. Mannsname auf einer illyriſchen 
Müng, Mion. τε, 45; wohl für Καλληνός, ο. 


m. f. 

Καδμιία, f. Ifenburg cd. Oſterburg (f. Ka- 
ὅμος), 1) die Oberfiatt (Akropolis) von Theben, 
welche Kabmus gegründet haben follte, Xen. Hell. 5, 
ο, 29— 6, 5, 46, δ., Isoer. 4, 55 — 14, 53, ὅ., 
Din. 1, 88, Aeschin, 8, 145. 2, 105 und Schol., 
δίβΌε. 2) Name von Καρχηδών, St. Β. s. Καρ- 
χηδών. 8) Schwefter des Neoptolemus in Epirus, 
Plut. Pyrrh. 5. 

Καδμιῖοαφ, νου, (Auth. ΣΙ, 40) Καδμεῖε, fem. 
εία, ερ. (Nonn.) είη, gen. pl. b. Pind. I. 8 (4), 88 
αιῶ Kadusiäv, u. ähnl. Καδμεῖας, Soph. Ant. 
1116, 1) Adj., ven Kadmus betreffend, dann überb. 
ihebanifch, ἀρχή d. 1. die von Kadmus vererbte, Sopb. 
060. 451, ähnl. γενέθλη, Nonn. 46, 296, λεώς, Eur. 
Suppl. 467, ἄνδρες, γέροντες, Aesch. Sept. 679, 
Eur. Η. {. 1042, xnevf, Eur. Suppl. 896, γυναῖχες, 
Pind. fr. 45, Suid., ἠρωῖναι, Theocr. 26, 86 (v. l.), 
Baxyas, Eur. Bacch. 1160, τεθήνη, Nonn. 21, 179, 
Σφύγξ, Palseph. 7, 1, νύμφη d. i. Semele, Soph. 
Ant. 1115, ferner ἔδρη, nödsıs, ἄστυ, Nonn. 46, 
256, Aesch. Sept. 1006, Soph. OR. 86 (v.1.), döze, 
Soph. OR. 29 (v.1.), πύλα», τείχη, Eur. Suppl. 101. 
274, γῆν χθώ», Boph. OC. 899. Ant. 1162, Eur, 
Tro. 242. Suppl. 588. Phoen. 1101, βέλη, νεβρίς, 
ἀοιδή, µέριµνα, Eur. Phoen. 882. 1068. 1758, 
Nonn. 1, 406. Sprichw. inäbef. war ἡ Καδμεία 
νίχη von einem auch für den Sieger unglüdfeligen 
Siege. nad der Angabe der Meiſten entftanden aus 
tem Kampfe zwifchen Polynikes u. Eteofles, doch lei⸗ 
ten ihn Andere (Them. 7, p. 88 u. Phot, in Et. Gud. 
p. 698, 22) auch anders ab, f. Plat. legg. 1, 641, ο, 
D. Sic. 11,12. 22, 12, Strab. 3, 160, Plut. educ. 
puer. 14. frat.am. 17, D. Casa. 44, 27, Δε]. n.an., 
11, Paus.9,9,8, Zen. 4,45, Diogen. 1, 54. 5, 84, 
Apost. 9,80, Greg. C.L. 2, 40, Macar. 4, 84, Suid,, 
Hesych., Arist. or. 37, p. 219. 46, p. 285 u. Schol., 
Eust. Od. 10, 285. Il. 22, 1262. Ganz abweichend er⸗ 
Härte Arrian es von einem großen Siege. f. Eust. IL 
2, 851. 4, 405. Im ähnl. Sinne fagt Mel. 62 (v, 
179) Kadusio» κράτος οἴσομεν. ©. Καδμήϊος. 
— (Nu Posid. b. Strab. 8, 168 hieß auch ein Gtein 
ἡ καδµεία λίθος.) 2) Subst., (ο) Καδμεῖοι, a) 
die Nachlommen des Kadmos, u. dann überh. die The⸗ 
baner, Il. 4, 888—10, 288, Od. 11,275, Hes. sc. 18, 
Pind. P. 9, 146 —N. 8,87, δ., Her. 1,56—9, 17, ὅ., 
Aesch. Sept. 9--- 1075, 8., Soph. 060, 854— 1894. 
OR. 228, ö., Eur. Bacch. 86—1194. H. f. 10— 1088. 
Phoen. 216—1681. Suppl. 884-—1221, ΑΡ. Rh. 8, 


Κάδμος 


10696, Orph. h. 47, Nonn. 2, 691, Plat. Menex. 23}, 
b, Lys. 2,7—10, Palsepb, 7, 46--θ, 1, 6, D. Sie |, 
28, Suid., St.B., Eust, 11.861, 5. Them. 7,88 «i 
von neuern Thebanern, tab. οἳ τότε Kadusio, x 
Καδμεῖος, Eur. H.f.82. — Fem. Kadusta, StB. 
b) Ἡε Briener, Hellan. b. St. B. 

pl. ep. verlängerte Form für Κε 
duslos, I1.4, 885. 5, 804. 28,680, St. Β., Suid. 

f. Kadmus Tochter Ὁ. 1. Serum 
Marcell. ep. Anth. app. 51. 

Κάδμη, {. Iſenburg ob. Ofterburg (f. Κὺ 

ὅμος), Name von Priene, Strab. 14, 686. 

tos, ion. = Καδμεῖος, bab. γράµµετε 
d. h. aus ber Zeit des Kabmus, Her. 5, 59, 1.5 
Kodunin νίκη, Ὁ. i. ein verberblicher, [. Kadusis, 
Her. 1,166. Fem. bagu: 

Καδμηῖς, Aoc, f. (aus Καδμεῖος gebilbet. [. Lei. 
path. 468, im pl. für Kadunfdss au) Καὔμηδα Et 
M.604,55), 3 39. γῆ, u. ähnl. = Boswria, Tir. 
1,12, vgl. mit Ἠεο. op. 161, Nonn. 82, 227, StB. 
s. Βοιωτία, [. Ον. met. 4, 544. 6, 217. 9, 804, |, 
γυνή, Buid., κούρη ὃ. i. Stmele, Orph. b. 44, "Aymit. 
Nonn. 44, 58, dab. auch allein Καδμηῖς für Send. 
Hom. h. 6 (7), 67, Ον. met. 8, 287, u. Uutonoe, Call 
h. 6, 107. 

Kädpndos, m. ='Epung u. Κάδμος, το. f., Χο 
4,88. 

Καδμία χώρα, fo παῷ Suid. für Καδμεία zu 
oa, [. Καδμεῖος. 

Ἐαδμῖλος, m. (fo nad Arcad. 56, 2 zu betonen 
Stift (nad) Eust. 487, 38 aus Κάδμος, w. f., dis 
Stifters, doch nad Schol. Lye. 219 if Kadıs 
vielmehr aus Καόμῖλος entftanden, ähnl. 6. Nonn.t 
88 Κάδµηλος, b. D. Hal. 2, 22 find Κάδμιν 
Bottfäalte d. i. Bottesdiener, röm. Κάμιλοι), > 
des Hephaſtos u. ber Kabeiro, St. B. ο. Καβειρίς 
παῷ Lycopbr. 162 u. Schol. = Hermes in Tytte 
nien. Nach Varr. 1. 1.7, 84 Labirifche Gottheit. — 
Κάμιλλος u. Kdouskos. 

aßuls, ίδος, {. -- Καδμηῖς, w. f., κούρα, Ihr 
in Schol. Pind. Οἱ, 3, 66, f. Lob. path. 468. 
s, acc. 9), m. vom Kabmos fiammetl. 
a) — Heralles, Soph. Trach. 116. b) — κό 
στρατός, Aesch. Sept. 802, γέννα, Eur. Pbee 
808. 

Κάδμος, ου, poet. auch οιο, voc. Κάδμε, (ὃ 
(über den Accent ſ. Arcad. 58, 11), wenn grieg.. I 
Stifter, von κάζω, ob. STing (ο. i. der in θα 
gewappnete, denn xddues -- 6όρυ, λόφος, ἀστί-. 
Hesych.), wenn orient. u. barberifch (f. Plat. Μες. 
245,4 Κάδμου — φύσεν μὲν βάρβαροι ὄντε, N 
mit Αποπ. ν. Isoor.), Ofter ὃ. δ. Mann bes aufke 
genden Lichte od. bes Anfangs, 1) 6. des Agenor (μό 
Prov. app. 5,42 des Ogyges) u. der Telephafle (Ar 
8, 1,1. 4, 1) od. Telephanes (Schol. Eur. Rhes. ??\ 
παΦ Pherec. in Schol. ΑΡ. Rh. 3, 1185 der Are 
nach Sohol. Eur. Phoen. 5 der Antiope, nad 1ο. Ar 
fr. 6,15 der Tyro, ein Phönizier, u. zwar Eibenrt 
Plat. legg- 2, 668, e, Isocr. 10, 68, Eur. in Bacch. {:). 
vgl. mit Anon. vit. Isoer., Luc. d. deor. 24, 2, 05. 
met. 4,571, ob. Tyrier, Her. 2,49, Eur. Phoen. 6° 
u. zwar nach Luc. deor. cone. 4 ein Spro⸗phoͤniſiſde 
Kaufmann, od. nach Euem. δ. Ath. 14, 658, fıa 
Koch des dortigen Könige, nach Schol. Eur. Phoen 
au Κίλεξ, während ihn Andere, wie D. Sic 1, 5 
(vgl. dagegen 4, 2), An. de incred. 16, St. Β. s Ber 





Κάδοι 


)όη, Paus. 9, 12,2 (vgl. mit 9, 5, 1), am einem Aegyp⸗ 
ier machen, Gem. ber Sarmonla, V. der Semele u. f. w., 
Sründer der Burg von Theben, welches daher Κάδμου 
τόλος, πύλαε, προπύλανα, πύργο», ἑπεάπολον 
weißt, Pind. Ρ. 8, 67. 1.6 (6), 111, Acsch. Sept. Τ4--- 
28, δ., Eur. Bacch. 61. Suppl. 589. 980. H. {. 6. 
‚18, Nonn. 8, 287. 46, 282, fo wie das Land Κά- 
Fuovyi) ο). χθών, Eur. H.1.217—1889, 8. Phoen. 
84. Suppl. 400. 528, ober das Wolf od. Heer Κα- 
Fuov λαός, στρατός, ἵππικόν, πολῖταν u. f. w., ὃ. ἱ. 
hebaniſch, Pind.P. 1, 13, Aesob. Sept. 1, Soph. O.R. 
‚44. Ant. 1155, Eur. Phoen. 884—1467. Suppl. 
>64. 744, u. enbli der Fluß Semenus Kaduov 
τούς, Sostr. δ. Plut. Βαν. 2, ı. €. Od. 5, 888, Hes. 
h. 987, Her. 2, 145—85, 59, Flgde. Er tritt in Eur. 
3acch. als Rerfon auf, wie denn Eur. auch ein Stud 
eines Namens fchrieb u. er in Tängen (Luc. salt. 41), 
Statuen, Paus. 9, 13, 4, vorgeftellt wurde. Man 
eigte in Theben fein Haus, Paus. 9, 12,8, u. den Ort, 
vo er bie Drachenzähne geſäet, Paus. 9, 10, 1, u. feis 
ven filbernen Tifch, post. fr. δ. Ath. 11, 465, f, fere 
ser ein Hervon in Sparta, Paus. 8, 15,8, u. fein u. 
ver Harmonie Grabmal od. Dentmal in Illyrien, nad 
Zinigen am Golf de GSattaro. f. Soyl. 24, Eratosth. 
. St.B. δ. 4υρράχιον, Phylarch. δ. Ath. 11, 462, 
», D. Per. 891 u. Eust., denn er fol auch nad 
zUyrien gelommen u. bier geftorben fein, Her. 5, 61, 
5trab. 7, 826, Αρά. 8, 5,4, Paus.9,5,8, D, Bic. 19, 
8, Nonn. 4, 41746, 864, Nic. Ther. 607, Tzetz. 
Shil. 4, 708, Parthen. ο. 82. Als ber, welcher das 
Alphabet von 16 Buchſtaben (Κάδμου τύποι, Nic. 
. ΔΕ. 8, 92,b, u. Κάδµου τέχνη, Them. or. 4, p. 
50) aus Bhönigien nach Griechenland gebracht Habe, 
vie ihn Her. 5,58, D. Sic. 8, 67.5, 57, Tim. ep. b. 
3. Emp. adv. math. 1, 58, Anth. vı1, 117. 697, BSuid., 
’in.7,56, Hyg.f. 277 fchlldern, wird oft der Miles 
ier mit ihm verweihfelt u. er daher νησνώτης ges 
tannt, Luc. ind. νου. 5, vgl. mit 12 u. Memn. fr. 37. 
) = Καδμῖλος ot. Hermes, Lycophr. 219. 8) ©. 
εδ Stythes, Herricher in Kos, Her. 7, 168. 164, Suid. 
» Επίχαρµος, Ηἱρροοτ. ep. 7. 4) Logograph aus 
Milet, nach Suid. &. des Pandion, der kurz vor den 
Berferkriegen lebte, u. ein jüngerer: 6. bes Urchelaos, 
. D. Hal. iud, Tbuc, 24, Clem. Alex. str. 6, p. 267, 
<us. pr. ev. 10,7, Theoph. p. 186, B.A.781, Plin. 
‚, 81. 7, 56, Solin. ο, 49; er u. feines Gleichen: οὗ 
εορὶ τὸν Κάδµο», D. Sic. 1, 87, Ios. ο. ΑΡ. 1, 2, 
strab. 1, 18. 5) (Oſterſtein), Gebirge in Karien 
m ten Grengen von Phrygien u. Lydien, j. Baba⸗ 
(agb, Strab. 12, 578, Ptol. 5, 2, 18, Plin. 5, 81. Eben- 
ort ein Fluß gleiches Namens, Btrab. a. a. DO. 6) 
sup in Kammania, w. f. (9), St. B. ο. Καμμα- 
Κάδοι, (of), viel. Gannftadt, St. in Mäonien 
in den Grenzen von Myſien, Lytien u. Phrygien, j- 
tevus, Pol 88, 10, Strab. 12,876, Ptol. ὅ, 2, 21, 
ἀἱετοο]. @w. Kaßdnvös, St. B. (6. St. Ἑ. ο. Μά- 
]Ἰαῦος au Κάδος, ὑρὰ 1. d.), b. Plin. 6,80 Ca- 
lieni, auf Müngen: KAAOHNSN. 
m. Kanne, Mannan., 3) Inser. 8, 8956, 
1, 7. db) auf einer apollonifchen Deünge, Mion. 11, 
29 


Kaßovlas, b. D. L. 1,8, n. 1 Kadovtdas, α, πι. 
R. der Scytben, Br. des Anadharfis, Suid. 

Kadodror, Volt an den Nillaterralten, Ptol. 4, 7, 
34, ſ. Καταδοῦπου. 


Κάθητος 689 


Καδοῦρκοι, pl. gall. Voll in Aquitanien (im |. 
Quercy), Strab. 4, 190 u. ff., PtoL 2, 7,11, Caes. b. 
α. 7. 4. 16, ὅ., Plin. 19,2, 1, 9. 

Καδούσιοι, (ol), b. Agsth. 2, 26 (128,17) Κα- 
δονσαῖοιυ, Boll am caspifchen Meer im uörblichen 
Medien (Parachoathre), Xen. Cyr. 5, 2,25—8, 7, 11, 
δ. Hell 2, 1,18, Pol. 5,44, D. Βία, 2, 88—17, 59, 
Ῥ]αε, Artox. 9. 24, Arr. Απ, 8, 8, 5—19,4, Streb. 11, 
507—524, Ptol. 6, 2, 2. 5, D. Per. 782 u. Eust,, 
Nic. Dam. fr. 66, St. B. s. v. u. & ἀριανοί, ihr 
Land N Καδονσίων χώρα, D. Sic. 2, 2. 88, ob. 
ἡ χ. ἡ Καδουσίων, Arr. An. 8, 19, 7. 8g. (6) 
Καδούσιος, δι, Β. κ. Μάραθος, intbeſ. vom Herr⸗ 
ſcher der Kabufler, Xen. Cyr. 5,4, 15. 20. 6,1, 8. 

,„ Dürrenberg (ερ. "Dürrenwaigen, 
f St. B.), 6ια in Lykien, Ginw. Kaßpeneis, 

t. B. 

Kudvaydsis, dor, pl. Einw. der Stadt Cadyanda 
in Lycien, beim |. Yeddy Cappolee, Inſchr. θ. Pollow 
An. account of discov. in Lycia, Lond, 1841, p. 105. 
— Εαδνανδεώο ob. -έωε, Inser. 3, 4228, b. 4229, 
4280. 

Kaöte, vos, (6), 1) 6. des Adyattes, K. von Ly⸗ 
bien, Nic. Dam. fr. 49. 2) DB. des Sadyattes, aus Ty⸗ 
lons Geſchlechte, Nic. Dam. α. α. Ὀ. ©. dauorvu. 

Ἐάδντιε, τος, f. Et. in Baläfiina, nach Ginigen Je⸗ 
rufalem, nach Anderen Gaza, Her. 2, 159. 8,5. ©. 
Κάλντις, Κάνντις u. Καρόντός. 

Känpa, Fem. zu Kdo (denn aus Καΐρα, fo Eust, 
867, 19, wurde Κάνρα, Apoll. b. St. Β., u. baraus 
Κάειρα, Et.M. =, v., vgl. mit Lob. path. 88 u. pa- 
rel. 215), 1) Adj. ἐσθής, Her. 5, 88. 2) Subst. 
nad) Hesych. — Καρίνη d. ὃ. die Karerin, IL 4, 
142, Her. 1,93. 146, Suid,, Et.M. s. v. n. 819,2, 
Βι. Β., 2. 8) πόλις (9), Suid. 

Κα[έκα, ας, b. Αττ.: n. pl., Flecken im tauriſchen 
Gherfones, j. Tach⸗Katchik, Arr. p. pont. Eux. 19, 8, 
An. per.p. Eux. 51. ®gl. Boeckh zu Ο. Inser. 2, p. 
114, a. 

Kafivas, m. Prechtel d. i. glängend ob. autge⸗ 
zeichnet, Diannen., Inser. 2, 2077, ο, 7, Add, p. 116, ο. 
999, b, Sp. 

Kafvos, m. Slamme, Daunsn., Inaer. 2, 8665, 
11, 22, Sp. 

Κάθαιοι, (of), Bolt in Indien, j. Khatti, Streb. 
16, 699, Arr. An. 5, 22, 1—4, Polyaen. 4, 8, 80. Ihr 
Land ἡ Kaßala, Sırab. 15, 699, od. ἡ τῶν Ka- 
Φαίω» χώρα, D. Bic. 17,91. Nah δι. Β. it Kd- 
θαια eine Stadt, deren Einwohner Kaßasatoı heißen. 

Καθαρή, (N), Lauter, Name einer Quelle, Apoll. 
ep. Ix.257. ad.ıx, 874. 

Κάθαρνοι, f. L für Adßagvos, w.f., Hesych. 

Kadapdv ἄντρον, Lauterftein, Ortin Libyen am 
Besperifchen Bufen, Ptol. 4, 6, 7. 

Kadapds, m. Lauterbach, Bl. in Kolchit, Agath. 
8,7 (162, 11), Sp. 

Καθάρράι)οι, Bolt in Afrika (Infel Asclie), Iub. 
δ. Plin. 6, 28, 82. 

κ ‚m. Sühner, Bein. des Zeus, Her. 
1,44, ΑΡ. Rb. 4, 706, Arist. mund. 7, Plut. carn. es, 
1, insbef. als ſolcher verehrt zu Olympia, Paus.d, 14, 
8 (auch Bein. bes Lorias, Aesch. Eum. 68). 

Καθήκων, οντος, m. Regel, Mannename, Inser. 
1289. 

Κάθητοε, m. Tuster, welcher die Salia raubte, Arist. 
Mil. u. Al. Pol. b. Plut. fort. Rom. 40. 


590 Κάθισμα 


η. Bau, Name eines Ortes, Allat. zu 
Method. p. 345, Sp. 

Καθόλου, (ή), Titel von Schriften, |. B. einer bes 
Herodian, Anth. IX, 206, tit. 

Ιζάθραψ, απος (ὁ — ποταμός), Yluß in Karma⸗ 
nien, Ptol. 6, 8, 4, Marc. Her. p. mar. ext. 1, 27. 

Kata, f. d. röm. Caja, Inscr. 8, 6774, Sp. 

K s, m., b. Strab. 8, 867 καιέτας, Spalt, 
ein Abgrund in Racerämon, in welchen die zum Tode 
verurtheilten Verbrecher geftürzt wurden, Thue. 1, 184, 
Suid, S. Κεάδας. 

Kalddas, m. Schlucht, Delphier, Curt. A.D. 5. 

Kara, ns, f. Hohlfeld (f. Strab.), 1) die St. 
Cajetae in Italien, |. Gaeta, Cic. Men. 12; von ihr 
hatte die Bucht in der Nähe der Statt den Namen 
χόλπος Καινάτας, Strab. 5, 283. ©. Καιήτης. 3) 
Amme des Uencas, von welder bie Stadt Cajetae ben 
Namen haben [οἳ, Strab. 5,288, Virg. Aen.7,2,Ov. 
met. 14, 448. 

Ka , a, m. hebr. Gigenn., Bein. des Hohen⸗ 
priefters Ιώσηπος, los. 18, 2, 2. 4,8, N. T. Matth. 
26,8. 57. Ιολ. 18, 18, Io. Ant. fr. 90, Socr. h. e. 5, 


17,11. 

Καιβύρα, f. Κίβυρα. 

εκία, f.d.röm. Caedicia, Inscr. 8,5869, Sp. 

Καιδίκιος, m., 5. Plut. Καιδέκιοφ, 5. Suid. Ke- 
Φίχιος, w. f., ter rim. Caedicius, «ἀ4εύχιος K., 
D. Hal. 9, 28, Mdoxos K., Plut. fort. Rom.b. — 
App. Celt. 5. — Inscr. 2, 2416, 18. 8, 5869. 

Katöpıs, sos, 7 Κέδριε, ποταμός, Eederfiolpe, 
BL in Serbinien, j. Cedro, Ptol. 2, 8, 5. 

Karidp, ὁ Μαλχαίου, Inscr. 8, 4558, Sp. 

Kauxes, m. K. von Egypten (Choos), Syncell. 
p. 54, d. 

Kaufrn, --- Κανάτα, w. f., die Bafenfladt Gajetä 
in Stalien, j. alte, App. b. οἱν. 4, 19, D. Sic. 4, 56. 

Ἐαΐκανδριε od. Kalxaydpos (Schwarzgenhaufen, 
f. Κάῑκος), Inſel δεί Karmanien, j. Inderabia, Nic. 
b. Arr. Ind. 28, 2. 

Katxas, ου, m. -- Erbe ὃ. ἱ. dunkel, fhwärlich 
6 Κάῑκος), Mannen. Inser. 8, 8867, g, b, 8, Δάά., 


p. 

αικείλιος, m. d. röm. Caecilius, Inser. 8, 4716, ἆ, 
Δάά., Sp. 

Καικελία, = Kasxıdla, w. f., f. Inser. 8, 5755, 
u. Καικειλία, f. Inser. 8, 5465, Sp. ©. Κεχιλία. 

KauxeAvavös, πι. d. röm.Caecilianus, Inser. 8, 5755, 
u. ebenfo Ἐάικελιανός, Inser. 8, 6881. 6605, Sp. 
6. Καιχιλιανός. 

Καικέλιοε, πι. == Καικίλνος, wm. f., Inser. 2, 2834, 
b, Add. ©. Καιχείλιος. 

Kauxlas, ου, (6), Erfter (f. Κάῑχος, von dem er 
hermehte, Hosych., Et. M.) Nortoflwind, — röm. Vul- 
turnus, Arist. mund. 4. de vent. meteor. 2, 6 unb 
Olymp. dagu, Theophr. sign. 2, 11, de vent. 87, Plut. 
Sert. 17. rep. ger. 81, Posid. 5. Strab. 1,29, Suid., 
Inser. 8, 6180. 6181. 4, 7059, b, 8, im plur. Ephr. 
mon. 8411. Er follte die Wollen απ fid δει u. 
es hieß daher fprihw. ἔλχων dp’ αὐτὸν ὥστε Kar 
χίας νέφος, Diogen. 4, 66, Greg. C.L. 1,99, Apost. 
7,6, vgl. mit Ar. Equ. 487 u. Schol., Favor. in Gell. 
N, A. 2, 22, Plut. inim. util. 4,9. (Nach Plin. 4, 12 
hießen auch 2 Fleine Infeln dem Vorgebirge Spiräa in 
rgolis gegenüber Caeciae.) 

Ἐαικιλία, f. d. τδπι. Frauenn. Caecilia (f. Caeci- 
1119), a) Γαΐα K., eine von den Töchtern des Tarquinius, 


Κάινος 


(Tanaquif), Pint. απ. Rom. 80. b) T. des Dita, 
Sem. des Sylla, Plut. Syll.6. ο) Andere. Inscr& 
4740. 5460. 6. Καικελία, Κανχθιλία u. Kırılla 
2) a) Καικιλία Γεμέλλινον ἢ Merlilswve, Ei a 
Lufitanien. j. Gaceres, Ptol. 2, 5, 8, Plin. 4, 85. 9 
Καιχιλία, St. in Golefyrien am Cuphtat, Pui | 
15, 14. 
Καικιλιανόςφ, m. d. röm. Caecilianus, Ins. 
2686. 2988. 8148, Sp. ©. Καικελιανός. 
αικίλιον, ὁ, 1) Name einer plebejifchen gens 
Nom, insbef. der Meteller, dab. Καιχ. Mi 
Plut. regg. apophth. s.v., App. DL 11, D.Css. 4, 
67, 59. Lib. 55, 80, u. foeud Κ. M. ὁ Ματ) 
vıxög, Plut. fort. Rom.4, u. 4δύχιος K. ὁ zal 
µενος Μέτελλος, D. Hal. 2, 66, ο). Κόνντος K. Mit, 
App.b.civ. 1, 28, doch auch durch Worte gefrenu, K 
d’aöroig M., App. Ib. 76. 101. b. civ. 1,68, ı i 
umgekehrter Ordnung, Mir. Καικ. ὁ εὐσεβής, Am 
b. civ. 1,80, endlich ohne Metellus, Aevxsos Κ.. Τὰ 
1,89, u. Köswrog Καικ., Pol. 28, 10, ob. Kür 
ὁ K., Pol. 88,4, ol περὶ τὸν Κόνντον Mir., Ρὰ 
28, 6. 10. Sehr häufig bloß K., Pol. 1, 40404 
App. Ib. 81. b. civ. 1, 118, ol περὶ τὸν Κ. Ρὰ 
28, 11, D. Sic. 9χο. ο. 18 (hist. fr. t. 11, p. απ 
Antere: Τίτος Κ.΄άππιος, Pol. 34,4, Kobox. Bir 
σος, App. b. ον. 9, 77. 4,58, D. Cass. 47, 26, & 
Αἱμιλιανός, D. Cass. 77,20, K.’Apforor, D. Can 
78,89, Tyalog K. Σίμπλιξ, D. Cass. 65, 17, αἱ 
Γάνός τα K., D. Cass. 65,17, Καικ. μέντοι 'Ayor 
χόλας, D. Cass. 76,5, K. γὰρ Ρουφῖνος, D. Casa 
67,18, u. bloß Kasx., Anth. spp. 888. 2) ὁ ῥίιω 
(Ath. 6,272, f. 11,466, 8), aus Sicilten u. gmwor it 
Kain Axt, dah. ὁ Καλακτίτης, Phoebamm. fig.1. 
od. ὁ Καλακτῖνος, Suid., [. D. Hal. de hist, 8, Pit 
x oratt. Antiph. 7. 28. Isoor. 28. Aeschin. 3, Losz. 
subl 1---δ2, d., Tiber. üg. 236—48, ὅ., Phot. σὲ 
262, Schol. Aeschin. 2, 1, Harp. s. ἐξούλης: οἱ ato 
Καικίλιον, Plut. x oratt. Lys.10. 8) ὁ Αργος 
Dichter, Αα. 1, 18, b (v. 1.). 4) Andere, Inser. 2 
2402. 8681, 8, 6296. ©. Καικέλιος u. Karel 
Καικῖνα, ns, f. d. röm. Caecins, Inser. 5, 6501 
6606. 8682, 6, Sp. 
Kauxlvas, ου (fo D. Cass. 60, 16) u. @ (App. b. it. 
5,60), m. 1)d. τδπι. Caecina, δαῦ. Kasx. Παἴτος, l 
a55.60, 16, Σεουῆρος, D. Cass. 655, 29, K. Τοῦσσις, 
D. Cass. 68, 18. Andere, Inser. 2, 1990, 4. 8865,19. 
6. Καικίννας. 2) 81.5. Bolaterrä in Etrurien, j. Gecins 
Plin. 8,5. ϐ) ὁ xasxivng = Kasxlas? Hesych. 
Kauxlvvas, m. d. röm. Caecina, Ios. b. Iud. 4, 5. 
9, d. 6. Καινχίνας. 
Καικῖνον, 2. Ort in Italien, Philist. b. St. B. Abel: 
Καικῖνοι (d ποταμός), Schwarzbach (f. Κά. 
205), — Carcinum (Kaopxırlor auf Münen, εἴἲ 
wohl Krebebach), FI. in Bruttium, j. Corate, Thac 
8,108, Ael. ν. h.8, 18, Paus. 6, 6,4. 6. Κεκίεί 
Kalxıos, Ἠπίκτητος, Inscr. 2, 8664, 11, 32, 8p- 
Kauxle, f. Erbe (0. {. dunkle), Srauenn., Inst. 
4,7091,8Sp. - 
Käxos, ου, voc. Κάνκε, (d), (»-- V), (f. über te 
Betonung An. Oram. 2, 59 u. B. A. 1869, ὃ. θεά. 
Kaixös, Erft d. t. dunkel, ſchwärzlich, vgl. Lat. ο” 
cus u. Curt. griech. Etym. 1, 41, doch möglicher Zeit 
auch Feuerbach ὃ. i. feurig dapinbraufendes Gewäfkt 
vgl. mit dem aus einem Funken entſtandenen iteliſchn 
Hertgotte u. Sohne Vulkant, Caeculus, f. Virg. Art 
7,678 u. Serv. dazu u. Solin. 2), 1) Fluß in Myſic 












Καϊχοσδένης 


1. Bakirtſchal, Pind. I. 4 (6), 58, Acsch. 5. Strab. 
18, 616, Her. 7, 43, Xen. An. 7, 8, 18, Soyl. 98, 
Flade. Er bildete τὸ Ἐαίκου πεδίον, Her. 6,28, 
Xen. An. 7,8, 8, Strab. 12, 676-—15, 691, 8., Paus. 5, 
24,6—9,5,14, 5., Arr. An. ὅ, 6,4. ©. Κάνκος. 
2) als Flußgott S. des Oceanus u. ber Tethys, Hes. 
th. 848. 8) ©. des Hermes u. der Okyrrhoe, von 
welchem ber Fluß den Namen haben foll, Piut. fluv. 
21,1. 4) Smyrnäer, Inser. 8248 u. viell. 8616, f. 
Keil onom. p. 87. 5) ein Wechsler, Theocr. ep, 28 
(1x,485). 6) Thratier, Suid, 8, Πίττακος. 7) Ans 
derer, Inser. 8, 4143. 8) Καΐκος (Blind), Bein. der 
Klaudier, Plut. Cor. 11, b. D. Cass. 86, 27 "Anrzsog 
ὁ τυφλός. | 

Ἠαϊκοσθένης (2), m. viel. Flamme (eigtl. feurig, 
βατ), oder Erpert d. i. Erphartt (f. —— 
Künftlern., Attiſche Inſchrift bei Wordsworth Athens 
and Attica, p. 112, und Philhiſtoriſches Heft 5, n. 

Καίκονβον, τό, fumpfige Ebene in Latium beim 
j. Castell Vetere, Strab. 5, 281 - 238, vgl. mit Plin. 
2,95. 8, 5. Berühmt war der dort wachſende Wein, 
ö Kalk ‚, lat. Caecubum, Strab. 5, 284, Ath. 
1 2 a, vgl. mit Hor. Od. 1, 20. serm. 2, 8, 15, 

Καιλία, f. St. in Apulien, Strab. 6, 282. Bel 
Ptol.8,1,78 Καιλία n Κέλνα, f. Κελία. 

Kalos, (6), d. lat. Caelius, 1) Heerführer ber 
Tusker, von welchem der mons Caelius feinen Namen 
haben fol, D. Hal. 2, 86. 2) die plebejifche gens 
Caelis in Rom, dah. Μάρχος Καΐλιος, App. b. civ. 
2, 22, od. ὁ Καΐλιος ὁ Μάρκος, D. Cass. 42, 22, 
od. Mägxov τέ τινος Καιλίου, D. Cass. 41,2, u. 
bloß (ὁ) Καίΐλιος, App. b. oiv. 2,22, D. Cass. 41,8. 
42,28 — 25. Inscr. 8, 8887. 26, Add. S. Κοίλιος. 
8) ὁ Κ. (λόφος), einer der fieben Hügel Roms, D. 
Hal.2,86. 50.8, 1, b. Strab. 5,234 u. D. Hal. 8, 
60 auf) τὸ Kalkıoy ὄρος. 

Kartpas, a, m. (ΘζΦδπε), Mannen. auf einer 
Vaſe, [. R. Rochette p. 14. 

ζαιμάρων, m. Schriftſt. Plut. Βαν. 4,8 (Müller 
hist. fr. 11, p. 441 vermutbet Jaluayos). 

Kalpıs, m. (nad Plut. Schaue), Name bes ägypt. 
ΦΦοτοῦ, Plut. 19, et Os. 56. 

Κάῑν, ὁ, hebr. Indecl., δ. Ios.1,2,1.2 Kaäis, zog, 
m. (nad) Phil, Cherub. 12 — 20 u. Hesych., Ios. 1, 
2, 1 Dtto d. 1. Befitzer), 6. Adams, Phil. de sacr. 
Cain. et Ab. 1 — 27. de post. Cain. 1 — 12. quod 
det. potior. insid. 1 — 48. prof. 11. conf. lingu. 26, 
ὅ., N.T. 1 1ο. 3, 12. Hebr. 11, 5. Iud. 11, Suid. 

ζαινά, (d), indecl. Hebr. Eigenn, N. T. Luc. 8, 
86. * los, 1, 8, 4 Heißt ein Sohn Eſaus Kar- 
νᾶς. 

Ἐαιναί, pl. Neuſtadt, St. in Mefopotamien am 
Tigris, |. Ruinen Kalsa Scherkat, Xen. An. 2,4, 28, 
Suld. 

Kawwätapbos, m. Mannen., Inser. 2,2070, vgl. 
III, aetc., Sp. 

Kaiväy, ὁ, ©. des Arphaxad, Ich. Ant. fr. 2, 16. 

Καινᾶν, Neuftadt, Ort, Inser. 8, 5774, αι, 11 
(viell. gen. ρἷατ.), Sp. 

Kaiväs, (ὁ ποταμός), Nebenfl. des Ganges, |. 
Gane ob. San, Arr. Ind.4,8 (v. 1, Καινᾶς, Καλι- 
väc). 

Καινίας, a, m. Neumann, Inser. 2888, 75. 

Καινάδηε, Go, m. Siegs d. 1. Sohn od. Nachlomme 


. Kauvöv 591 


des Käneus, a) — Koronot, 11.2, 746, ΑΡ. Rh. 1, 
57 u. Schol. Ὁ) Getion, Her. ὅ, 92, β. 

Καινατῶν, ἡ τῶν — vijaog, Inſel an ber Weſt⸗ 
füRe von Oſtindien, viell. |. Us de 8. George, u. 
== Κανάθρα, w.f., An. (Arr.) per. mar. Erythr. 58. 

Kouvebs, έως, ep. (Orph. Αιρ. 171) nos, (d), 
Sieg, od. nah Er. Μ. Neue, 1) ©. des Elatot, Vater, 
nad) Apd. 1,9, 16 ©. des Koronos, ein Lapithe, der 
früher weiblichen Geſchlechts war u. Kauvis, dos, 
γοο. Caeni (Ον. met. 12,470) hieß, [. Ον. met. 12, 
189—201, Phleg. mir. 16 od. fr. 84, u. dann in einen 
Mann verwandelt wurde, IL 1, 264, u. Eust. u. Schol. 
bazu (Paus. 10, 29, 10), Hes. sc. 179, Pind. fr. 182 
(Plut. commun. not. 1), ΑΡ. Rh. 1, 59 u. Scbol., 
Plat. legg. 13, 944, d, Apd. 8, 10,8, D. Sic. 4, 87, 
Luc. Gall 19. salt. 67. peras. 45, Plut. prof. virt. I, 
Ael. n. an. 1,25, Agath. de mar. Erytbr.7, Arist. 
or. 50, p. 714, Ον. met. 8, 805. 12, 172—514, Hyg. 
6414. 178. 243. Er galt als unverwunbbar, Palaeph. 
11, Them. or. 28, p. 284, u. es hieß dab. fprichw. 
"Arporog ὀπάρχεις ὡς ὁ Καινεύς, Apost. 4, 19. 
— Seine Lange ließ er göttlich verehren. weshalb es 
fprichw. wurde gu fagen: τὸ Καινέως δόρυ, Schol. 
ΑΡ. Rh. 1,69. Seine Abbildung f. Paus. 5, 10,8. — 
Komödie des Antiphanes, Mein. I, p. 825. 2) Schriftſt. 
(Bhilofoph), D. L. 4, 1,n. 6, Arist. anal. 2, 1, 12. 

Καινή, b. Ptol.4, 5,73 Καινὴ πόλες, b. Paus. 
Καινήπολιε, Neuſtadt, 1) St. in Laconica, mit ὃ. 
Sufen von Pauadlag bei Tänaron, Prol. 3,16, 9, 
Paus, 8, 21,7, welche nach Paus. 8,25, 9 früher auch 
4 ἅπατοπ hieß. 2) St. auf der Öftfeite des Nil in 
Thebais, Ptol.4, 5, 72. 8) Ort in Paläfting (Ziphene), 
los. 6, 18, 2. 4) Stadttheil von Serufalem, ſ. Καρνό- 
noise. 5) = Νέα Kapyndwr, d. i. Neularthago, 
Pol. 2, 18. 3, 18—89, d., St. Β. ο. Καρχηδών u. 
"Αλθαία. Sie hieß αιώ Καινὴ Καρχηδώ», St.B. 
s. 'Ißnola, f. Νία Καρχ. 6) Name von Karthago 
In &ibyen, St. B.s. Καρχηδώ». 7) Κ. ἄχρα, Neu⸗ 
berg, Borgebirge in Aeolis, Ptol. 5, 2,6. ©. Κάναν. 
8) Kasynn χώρα, Neuland, Landſchaft bei Perga- 
mos, Ath. 18, 577,b. 

Kawias, m. Naumenn, Mannen., Hippocr. 
epid.7,4, u. fo audy Iambl. v.Pyth.c. 86 aus einem 
Beiger Cod. herzuftellen, f. Keil anal. p. 229. 

Καινική, στρατηγία b. Mucebonien u. dem ägeis 
fen Meer, Ptol. 8, 11,9, [. δαινοί. 

Ἐαινικῆται, pl. Bürger einer gallifhen Stadt, 
Düngen bei Lag. mit griech. Zettern, K. 

Καινίνη, Fab. Pict. 5. D. Hal. 1, 79 Kauvlva, 
f. Reubeim, D. Hal. 2,82. 85, D. Sic. 7, 4, St. Β., 
Plin. 8, 5,68. Ew. Kanvirns, D. Hal. 2, 83—85, 
Nic. Dam. fr.70 (cod. Kassırör), b. Suid. u. St. 
Β. Καινινήτηε (cod. Καιννίται). 6. Κενενῆταν, 
lat. Caeninenses, Liv.1,9. 10. Adj. Caeninus, s, 
um, Prop. 4, 10, 7, Liv. 1, 10. 

Καινίε, dos, f. Neue, 1) früßerer Name des 
Καινεύς, w.f. 3) eine, die früher ein Süngling war, 
Virg. Aen. 6, 448. 8) Breigelaffene ber Antonia, 
Hetäre des Vespaflan, D. Cass. 66, 14, Suet. Vosp. 
δ. 4) Frauenn., Inscr. 8, 6428, Orelli n. 2761. 

Καινοί, pl. Neubürger, Voll in Thracien, Strab. 
18, 624, Apd. 5. St. B. 

Kawdy φρούριο», 5. Btrab. Καινὸν χωρίο», 
Neuenfein, Neuwerl, 1) Kaſtell am Pontus, 
Plut. Pomp. 87, Strab. 12,556. 2) Kaftell zwifchen 
Byjanz u. Herallea, Iob. Ant. fr. 166. 





592 


Καινόπολιε, (A), Neuftedt, 1) Stadt in 60: 
renaila, Ptol. 4,4, 12. 2) ein Stabttheil von Jeruſa⸗ 
lem, 198. Ὁ. Iud, 2, 19, 4, ἡ κατωτέρω Καινόπολες, 
105. Ὀ. Iud: b, 13, 3, auch ἡ χαινἡ πόλις, Ios.b.Iud.5,8, 
1. &. Βεζεθά u. Καινή, u. 198. Ὁ. Ind. 5, 4, 2. Achnl.: 

Καινόε, (ὁ), 1) f.l.für Κοινός, Et. M. 528, 46. 
2) Καινὸς λιµή», Neudamm, Hafenplat in Als 
bion, Ptol. 2, 8, 4. 8) Neumert, Kaftell in Eyrenaifa, 
An. stad, mar. magn. 70. 71 (Müller vermutbet τὸ 
Καινόν). 4) Καινὸς ὡτοταµός, Neubed, δί. m 
Gallis Narb., wahrſch. der Arc, Ptol. 2, 10, 8. 

Καινούπολιε, 


Καινόπολις 


{, Procop. Vandal. t, 1 (867, 10), 6. 
18, Sp. 

Kawobpotpiov, n. Neuburg, ein Kaftel in 
Thracien, Eutrop. 9,9 (18), Vopise. in Aurelian. 85, 
u.a. Vgl. Καινὸν φρουρίο». 

Kaivus, ἡ, b. St. Β. Kawis, Naugard, Bors 
gebirge in Bruttium, mit Pelorias den ficilifhen Sund 
biltend, daher es St.B. νῆσος nennt, j. Capo di 
Cavatlo, f. Strab. 6, 257. 265, Plin. ὃ, δ. 

Kavtberov, n. Neufierel, St. in Stalten, St. B. 

Καινά, οὓς, f. Neudorf, Ort in Kreta, D. Sic. 
5, 76. 

Καΐνων, m. Neu ob. Sieg, Hundename, Xen. 
Cyn. 7,3. 

‚m. ὃ. röm. Cajus, Inser. 8,4086, u. Katog, 
Καίου, -- Γάΐος, w.f., Mannen. auf einer phrygie 
fchen Münze, Mion. S. ντι, 559. 

Kaurlava, St. der Kelten in Lufttanien, Ptol. 2, 
6, 6. 

Kawlas, m. Beiname des Auguſtus, Γάΐος ὁ 
Ὀκτάοφιος ὁ Κανπίας, D. Cass. 45,1 u. daf. die 
Erfl. 

Κανπίων, wavos, (d), d. fat. Caepio, Bein. ber 

Servilter, daher Σερουΐλιος Καιπίων, Plut. Caes, 
14, doch meiſt Ρίο Καιπίων, D. Bio. 88, 1, Plut. 
Cam. 19. Mar. 16.19. Luc. 28. Sert. 8. Pomp. 47, 
App. b. civ. 2, 14, D. Cass. fr. 78. 96,8, Strab. 4, 
188, ferner «ᾠάνννος μὲν γὰρ Καιπίω», der dann 
αιῶ bloß Καιπ. heißt, D. Case. 54,8. — Cat. min. 
Bruder heißt gwar Plut. frat. am. 16 Καιπίω», doch 
fonft bet Plut. ſtets Kantor, w.f. — Andere, Insor. 
8, 4689. 4955. Don Servilius Caepio, dem Sieger 
über die Luſitanier, hieß ein am Wusfluß des Bätie 
erbauter Leuchtthurm Κανπίωνος πύργος, |. Ghi⸗ 
Ρίοπα, Strab. 8, 140, Mel. 8, 1. 

Καίπροιῖος, ου, m. (Schreivogel?), V. des 
Mantis, aus Ampbipolis, Phleg. Trall. fr. 29, 1. 

Katpa, f. u. Käpa, vie Karerin, Eust. 967, 19, 
Schol. Il.4, 142, Apoll. 5. St. B., f. Κάδιρα. 

Kaupdyuos, f. Κεράµιος. 

Καιράννοα, m. (Herrig = Κοιρ.Ὀ), Mannen., 
Inser. 194. — Gruter 240. 

Kalpäros, m. Hornbach (Hesych.: καερα- 
τιοῦσι — κερατνοῦσι od. κεροντεῶσι d. i. τοῖς κέ- 
θασι» πλήξουσο), δΙ. δ. Kuoffos auf Kreta, Call. h. 
8, 44 u. Schol., u. davon Name ber St. Senoflos, Strab. 
10, 476, Eust, D. Per. 498. Ew. Μαιράτιοι, He- 
sych. 

Kaips, b. Strab. 5, 220 Ἐαιρέα, b. St. Β. ο. v. 
ζαιρή, 6. Ὀ. Bal. 8, 58 Kalpyra, tuslifcher Name 
für die Stadt Agylla in Errurien, j. Dorf Gervetio, 
Ptol. 8,1, 50, St. B. s. "Ayvile, lat. Caere, Liv. 5, 
40 u. 8. Em. vol, Strab. 5, 220. 226, St. 
B. s. Αγυλλα, 5. D. Hal. 1,20. 8,58. 4,27 Και- 
entavof, b. δι. Β. ».v. Καιριτανός (1. d.), lat. 


Καΐσαρ 


Caerites, Κανρετανά Ispud, j. das Dorf Ged, Stnt. 
6, 220. . 
Καιρίανα, ©t. in Hisp. Baetica, Ptol. 8, 6, 12. 
apıavös, m. röm. Name Caerianus, daf- Πεῖτε 
(Piea) Kasg., D. Cass. 79, 8. 

Kalpıpos, m. Archon in Athen, 1. 1. für Xapir« 
δ. D. Hal. Din. 9. 

Ἑαίριος, m. Gutheile, Sohn des Telon, Nıkan 
ΦΡΙΙΡΙΠ. Sp. 111, Heft2,K- . 

Και 4, ἔος, dor. aus, m. SGutheilſen, 
Aftvpaläer, Inser. 2, 2488. 

Kaup6s, m. Butheil, Gelegenheit, 1) perfonif 
sirt als Gottheit, 1) 6. tes Zeus, mit einem Alter, Pau 
6, 14,9, Hymne Sons auf ihn, Paus. a. a. DO. Stiet 
Abbildung. Posid. ep. in Anth. Plan. 275, vgl. a1 
Anth.x, 52. χι; 81. 197. Plan. 152. 2) Männm, 
Eust. 8) Name eines Pferdes von Adraſt, Antim. |. 
Paus. 8, 25, 9. . 

Käis, Κάῑος, (ὁ), 1) = Κάῑν, w.f. 2) 8. ή 
Abralos, Thpbn. 543, 11. 

Καΐσαινα, f. = Καισήνα, w. f., St. in Chr 
italien, Ptol. 8, 1, 46. 

Καισάν, ©t. in Wegypten, Alex. Pol. 5. Eu 
praep. ev. 9,28. 

Καΐσανα, 61. in Indis intra Gangem, Ριοἱ. 7, |, 
48. . 
Καΐσαρ, αρος, Του. Καΐσαρ, (d), Rauch (ῇ 
nach Festus, nach Et. Μ., Suid. u. Plin. 7, 9, 7 u.8 
Schneid d. i. herausgeföhnittener, Andere: Elephant 
od. Blau d.i. Blauauge, f. Spartian. v. Ael. επ. 
1) Beiname der Zulier in Rom, dah. Καΐσαρες, Plıt 
Por. et Fab. Max. B,u. olxfa Καισάρω», Plut. Kar. 
6, u. ἡ τῶν Καισάρων ἑστία db. Ἱ. Παλάτιν, 
Plut. Galb. 1, |. Θ. Ζέξτος Καΐσαρ, Ios. arcı. 11. 
9.2. 11,1. b. Iud. 1,10, 5, au 2. δὲ Καΐσαα 
Ios. b. Ind. 1, 10,1, u. 2. re Ἰούλοος Kaisag. 
App. d. civ. 1, 40, auf bloß Καΐσαρ, Ίου. ὃ. [π. 
1, 10, 10, Plut. Syll. 5, ferner 4εύχιος K., Pit 
Cat. min. 66. Ant. 19, 4. δὲ K., Plut. Cie. 46 2 
Kaloap Asüxsos, Plut. Ant.20, u. bloß Καΐσερ 
Piut. Ant. 20. Inebeſ. a) Γάΐος Ιούλιος Καΐσαρ, Ὁ. 
Sic. 1, 4. 82,29, ob. Teios K., D. Sic. 4,19, App 
Celt. 1. Sic, 7. 10. 105. Lib. 186, Piut. Cases. 45 
Cic. 20. fort. Rom. 6. reg. apophth. s. v., u. T. u 
K., App. prooem. 6.b. civ. 2, 6, ob. ὁ Καΐσαρ Taiw, 
App. Celt.15, ο). Ιούλιος Καΐσαρ, Anth. ıx, 86, 
Zos. 1, 5, Suid., od. Ιούλ. δέ K., Ath. 6. 2:59, ὃ, δὲ, 
Κ. Ἰούλνος, Diogen. 5,46, not., vgl. mit Απ Π, 
1,91, oft auch — πρότερος, Plut. Ant. 83, D. 65. 
47,18. 41, ο). ὁ µέγας, los. arch. 14, 9, 2. b. lud. 


-1, 10,5, vgl. mit Plut. Caes. 6 nu. Anth. ıx, 778, tb 


Ip&suog, Anth. spp. 51, οὐράννος, Anth. 12,28, 
od. βασιλεύς, Plut. 0895. 60 ff., Ὀοῦ meift bie ὁ 
Καΐσαρ, D. Sic, 5, 22, Ios. arch. 14, 7,4 — b. [οἱ 
1,10, 8, δ., 4. Er wurbe Gott genannt, D. Sich, 
25, u. ‚erbielt Tempel felbft in Sparte, Paus. 3,11. 
4, u. Heroen, Bildſäulen, Feſttage, Priefter, gleid 
Zeus, Plut. Coes. 47. Ant. 88, D. 0965. 44, 6.50.51. 
47, 9. 18, [. Rom. Es gab Καίσαρος κῆποι, D. 
Cass. 43, 26. 47, 40, u. K. ἆγορά, D. Cass. 49, 8 
u. [ο aub Καέσαρος Pool, im europ. Sarmatıll 
was freilich auch nad) Caesar Augustus benannt [ῶ 
tann, Ptol. 8, 5, 26. Seine Partei hieß οἱ περι [07 
Καίσαρα, Plut. Caes. 16, od. τὰ Καίσαρος, Fit 

Caes. 84. Brut. 4, od. Καισαριανοί, App.b. ον 
91. b) Γάΐος 'Iovhıog Kalsap Ὀκταονιανός lD 





Καισαραυγοῦστα 


ass. 46, 47, od. K. 4ὔγουστος, N. T. Luo. 3, 1, 
ζ. ὁ Aöy., Zen.5,24, K. Σεβαστός, Ios. arch. 16, 
»2. b. Ind. 3, 9, 1, X. ὁ Zsß., Plut. Maro.20, K. 
μὲν Σεβ., Ios.16,6,7, au wohl νέος Καῖσαρ ges 
annt, Plut. Caes. 67. Cio. 48. Brut. 22. 27, Nic. 
Jam. fr. 99, 6.8.18, 0b. Φεύτερος Ῥωμαίων αὐτο- 
o«twp, los. arch. 18, 2,2, od. ὁ τὴς οἰκουμένης 
ιροστάτης, 196. b. Ind. 1, 82, 8, od. bloß ὁ Καΐσαρ, 
os. 17, 6, 1, d. Auch er wurde ala Gott verehrt, Ios. 
τοῦ. 16,410, 8, µ. ὁ xalüs Κ., ὁ ᾽Απόλλων, ὁ 40- 
ουστος, εἰς ὡς Πύδιος genannt, D. Casa. 61, 20, 
. hatte Tempel u. Statuen, gleich Zeus dem Olym⸗ 
ier, 198. arch. 15, 9,6. 16, 6,8. b. [αὰ, 1,21, 7, 
ο in Athen als Σεβαστὸς Kalsap, Inser. 478. 
seine Partei bie οἱ περὶ Καίσαρα, Plut. Brut, 
8. 47. ο) Name ber Nachfolger der Kaifer, dab. 
Ἕρμανρκος Καΐσαρ, Anth. 1Χ, 17, tit., Τιβέριος 
Καΐσαρ, N. T. Luc. 8,1 u. Καΐῖσαρ Τιβ., Suid., 
αροῦσός το Καΐσαρ, D. Cass. 56, 25, Κλαύδιος --- 
Καΐσαρ, Anth. app. 228, Καΐσαρ — Νέρω», Απ, 
x, 572, Τραϊανὸς Καῖσαρ, Anth. ıx, 210, tit., 
4dgsavos K., Anth. ıx, 387 u. 402 tit., 4ὐτοχρά- 
wg Kalsap δριανὸς Σεβαστὸς Σωτήρ, Vischer 
nser. 5, auch bloß d Καΐσαρ, St. B. s. Ἄδοπορος, 
Γάϊος δὲ K. (Caliguls), Plut. Rom. 20 vgl. mit 
salb. 9, ö., feine Statue, Plut. Oth. 4, Καΐσαρ 
foödsog Γάΐος Ὁ. ἱ. Antonius, Zon. ann. 5, 7, Kor- 
εταντῖνος νέος Καΐσαρ, Thierfh Par. Infchr. p. 
83. Es hieß daher von den Kalfern Semanden zum 
Radfolger ernennen, Καΐσαρά τινα ποιεῖν ο. ἀπο- 
Ρεικνύναιε, Herdo. 2, 15, 8. 5, 4, 12. 7,10, 8. 
3,4,9,u. Καΐσαρ, jeder Kaifer, Suid., N.T. Matth. 
:2, 17. 21, m. das ihm Gebührende τὰ Καίσαρος, N. 
U. Matth, 22, 21. Sie flehen oft mit dem Titel de- 
επότης, Anth. 1x. 116. 182. 185, u. auf Infchriften 
nit 4ὐτοκράτωρ, Boss Dem. Att. 10, 141, u. fo 
uch als Gott, Inser. 2264, vgl. mit Anth. 1Σ, 307. 
152, Insor. 8608, b, Add. 

σαρανγοῦστα, gen. ας, (ή), St. in Hisp. 
Parrac., früher Salduba, j. Saragoſſa, Strab. 8, 151. 
‚61. 162, Mel. 2,6, Plin. 8,4,8. 6. Καισάρεια 
duyovcta, 

ια, (9), ähnl. Kaiferswertb, 1) St. in 
Zishynien, ἡ καὶ Σµνράλοκι ἢ Zuvgdiarn, Ptol. 
„1,14. Ew. ‚ D. Chrys. ος. 47, p. 526. 
|) St. in Rarien (Tralles), An. st. mar. magn. 272, 
. Inser, 2929 u. Eokhel d. n. 11, 125. 8) δι. in 
Silicten, πρὸς ᾽Αναξάρβῳ, Ptol. 5, 8, 7. 4) ©t. in 
Tappadocien, au Μάζα ή Μάζαχα ο). Εὐσέβεια 
ennannt, 1. Ruimen bei Käfarieb, Anth. 1, 92 u. 11, 
’ Πέ, Zos.4,4, Ptol.5, 6,15, St. Β. ο. ν. u. s. Mi- 
'oxa, Suid. κ. Tsßbgsoc, Proc. aedd. 4, 5 (816, 22), 
nscr, 8,4750. 4921. 66. Κεσαρία. Ew. ’ 
ὑπίά, s. Βημάρχιος u. 8. ν., Ρὶ. Καμφσαρέες, Anth. 
ΤΗ1, 6. 9. 5) Καισάρεια Αὐγοῦστα-- Καισαρ- 
ευγοῦστα, w. [., Poll. 2, 6, 163. 6, 4, δ. ϐ) Κανο. 
Ριλίππον ober Πανικές (St. Β. ἡ Πανιάς ob. ' 
Π. K.), ©t. in Trachonitis od. Phoͤnice in Syrien, 
. Barjas od. Belinas, los. arch. 18, 2, 1. 20. 9,4. 
». Ind. 2, 9. 1. 7,2, 1, Ptol. 5, 15,21. 8, 90, 12, N. 
T. Matth. 16, 18. Mare. 8, 27, δὲ. B. s.v.u.. 4ὤρος. 
) Καισ. Σεράτωνος ob. Σεράτωνος πύργος, St. 
n Puläfiins, j. Käfarieh, Ios. arch. 18, 11,2 —20, 
1,9. 8. b. Iud.1,21,4— 7, 2,1, ὃς, Ptol.5, 16, 2. 
1, 20, 14, N. T. αεί. sp. 8,40 — 10, 24, Damasc. 
“ 1sid. 92, Inser. 8,4472, 9. 11,4. ἄν, Καισαρεῖε, 
Pape't Börterbuh d. griech. Eigennamen. 


593 


Ios. arch. 19, 9, 1. 20,8, 7. b. Ind. 2, 14,4— 18, 1, 
sg. Καισαρεύς, los. b. Iud. 2, 14,4, Proc. aedd. 
5,4. Adv. Καισαράαθεν, Agath, schol., f. Proevp. 
ed. Bonn, 1 p. 805. (praef.L. 1). 8) Καισ. 'IwA, 
Refidengftadt von Juba in Mauritanien, j. ται (U. 
Algier), Strab. 17, 881, Ptol.1,15,2. 4,2, 5. 8, 18, 
8, Luc. hist. 28, Plin. 5, 10. 9) Ιουλία Kasc., 
Inſel u. Stadt hei Maurit. Caes., Ptol. 4, 2, 85 u. 
Schol. 10) Tiyyıs Καισ., δι. in Maurit. Tingit., 
Ptol. 4, 1,5. 11) Νῶρβα ΚΑνσ., &t. in Lufltanien, 
Prol. 2, 5,8. 8,4,8. 12) St. in Tpeffalien, Proc. 
aedd. 4, 8 (274, 17). 
ζαισά » τό, Tempel Gäfars in Alerantria, 
Strab. 17, 794. 
vos, ὁ, 1) οἶχος, Palaſt in Serufalem, 
Ios. b. Iud, 1, 21,1. 2) von Φά[αι herrũhrend, libertini 
Caesaris, D. Cass. 69, 7. 78,18. 8) Schrififl. u. Dr. 
des Gregorios, Suid. 
„ fih als Kaifer beitragen, D. Cass. 


‚Kaisıoc 


66, 8. 

Καισάρηα, n. pl. Feſt. Inser. 1186, fo Καισ. 
"Eowridsa Ῥωμαῖα, Keil Inser. boeot, ΧΧΙΧ, (ἀγώ») 
Καισ. Σεβαστήώω»ν ἩΜουσιείω», Insor. 1586, κ. 
ἁγὼν 4νονυσιακῶν Καισαρήω», Inser. 8082. 

Καισαρηνσία, ale Bein. von Μαυριτανία, Ptol. 
4. erg. 4,2,1.— (N Μαυρ. ἡ Καισ.), 8, 18, 1. 14, 2. 
Aehnl.: ' 

Καισαρησία, als Bein. von Mavpızavla, Marc. 
b. St. B. ο. Mavgstavtas. 

Kawrapıavot, f. Καΐσαρ. 

Καισάριον, n. Kirche in Konftentinopel, 8ος. h. ο. 
7,15, 6, Sp. 

K ,„ov, νου, Kasadpse, αι. 1) Br. des ὅτε 
gorios, Anth. vırı, 77— 100,f. Καρσάρρνος. 2) Präfelt 


"ἐπ Rom, Zos. 4, 6. 8) Arzt unter Julian, Soz.h. e. 9, 


2. 4) Monaten. bei ben Ajianern (24. Sptb. — 28. 
Dltbr), Hemer. Flor. u. in Cypern (24. San. — 20. 
$chr.), Inser. 2842. 

Kasraplev, ωνος, (6), ©. der Kleovatra u. des 
Sulius Cäfer, Plut. Caes. 49. Ant. 54. 81, D. Cass, 
47,81. 49, 41. 50,1.8.5. 51,6. 15. 

v, n. St.in Gall. Lugd. j. Tours, 
Ptol. 2, 8, 14, Amm. Marc. 20,11, 9. 
ΕΚαισαρόμαγος, St. in Gallia Belgica, j. Beauvais, 


Pitol. 2, 9, 8. 


Kalcapos, (ὁ), ein Zufltanier, App. Iber. 56. 
en b.D. Cass. 62, 10 αιῶ Kar 
ννος, der röm. Caosennius, App. b. civ. 4, 27, u. jwar 
9) Καισ. Αέντων, D. Onss. 43, 40. b) Καισ. 
Παΐτος los. b. Iud. 7, 8, 4. 7,1; «οὐχιός τε Και. 
σένιος Παϊΐτος, D. Cass. 62, 20. 

Καισέρνιος, πι. Schwiegerfohn des Dietrius Florus, 
Plut. απ. conv.7,4,2. 6,2. 2) Anverer: Inser. 2, 


8771, 16. 


Καισήνα, f., Proc. Karim, St. in Oberitalien, 
j. Sefena, Strab. 5, 217, Proc. Goth. 1,1. 2, 11. 29, 
Cie. ep. fam, 16, 27, Plin. 3, 16. 

Καισήτιος, m. h. τδπι. Caesetins, App. b. civ. 
2,108. 122, «οὐχιος Κανσ. Φλάουος, D. Case. 
44, 9. 

Καισία, ας, f. d. röm. Caesia, Inscr. 8, 400]. 
4097. In Inscr. 8, 4471, 9 Καισσία͵ Sp. 

Kaurıavös, m. d. röm. Csesianus, Inser. 8, 4249. 
4274, 8, Sp. . 

Καισίαε, αἶγιαλός, in Korfila, Ptol. 8, 2, 2. 

‚ ov, m. 1) Gigenn. d. τδιι. Caesius, 


88 


594 


Inser. 8,4460. 2) ποταµός, 81. in Albanien, Ptol. 
δ, 12, 2 (ν.]. Κάσνος). 

Καισορίς, Aegypter, Pap. Cas. 41,5. 

Käieos, (6), faracenifcher Häuptling, Nonnos In 
Phot. cod.8. Seine Nachtommen Ἐαΐσινοί, Thphn. 
666. 1, u. Ἑασιῶται, Tbphn. 666, 8. 

Καισσία, [. Καισία. 

Καίστωνοε (Καίσεω» ), ὄνομα κύρεον, Buid. 

Καΐσων, ὠνος, lat. Praenomen, (Suid.) Caeso, 
s) Καίσ. Φάβιος, D. Hal. 8,77—9, 16, getrennt durch 
μέν, D. Hal.9, 1. 8. b) Καίσ. Kolvriog, D. Hal. 
10, 5, u. Κοΐῖντιος Kalc., D. Hal. 10, 18, auch 
Καΐσων allein, D. Hal. 10, 8. c) Κ. Οὐαλέριος, 
D. Sic. 17, 29. 

Καιϊσωνία, (7), τδπι. Frauenn. Caesonia, Mı- 
λωνία Κανσ., Geliebte u. Gemahlin des Galigula, 
D. Cass. 59, 28, u. bloß Kasa., D. Cass. 69, 28, 
los. 19, 2, 4. 

Καισώνιος, m. d. röm. Caesonius, Kaso. Halrog, 
Phleg. Trall. fr. 49. — In Inser.8, 4718, ο Knowvsog. 

Καιτόβριξ, 5. Marc. per. m. ext.2,13 Kaıro- 
βρίς (v. 1. Καστοβρί, indecL, St. in Yufitania, 
b. |. Setuval, Ptol, 2, 5, 8, in Geogr. Εαν. 4, 28 
Cetobriga, Itin. p. 417 Catobriga. 

Köxas, a, arabifcher Name, Thphn. 698, 1, Sp. 

Κακὴ σκάλα, *iebelftufen, Ort, Cinnam. p. 18, 
4, Sp. 

Köxıos, m. Flamme (f. Hartung Relig. d. Römer 
1,818), altitalifcher Bewohner des Palation, D. Sic. 
4,21. ©. Καχός. 

εστος, m. ange, servus, Plaut. Pseudul. 

Kaxxdßn, f. Roßkopf (f. St. B.), Name von 
Karthago, St.B.s. Καρχηδώ». 

ἘἹακκαρικόε, ή, ό», Inser. 8, 5480, 18, Sp. 

Köxoßa:, indifches Volt, Ptol. 7, 2, 19. 

KöxotAcos, f. Unglüdsilios, Od.19,260. 28,19. 

Kaxöpıfos, m. enbicularius, Thphn. 526, 1, Sp. 

άκου, b. D. Hal., Tzetz. u. Eust. Kdxos (body 
f. Virg. Aen. 8,194, wo Cäcus feht), Flamme, f. 
Κάκιος u. Plut., S. des Hephäſtos in Stalien, aus 
deffen Munde Feuer u. Flamme fprübten, Plut. Amat. 18, 
nad) D. Hal. 1,89, 42 u. Tzetz. Chil. 5, 21, Eust, 906, 
45, Virg. a. 0. D. ein Räuber (wo Κάχος Böfe heißt). 

Κάκονθις, m. Nebenfl. des Ganges, viel. Gumty, 
Megasth. in Arr. Ind. 4, 4. 

ıs, εως, ὁ, Hollenbeck (χκύπαρος 
τὰ χοῖλα ἀγγεῖα, Hesych. vgl. mit Κυπάρα), δΙ. 
in Sicilien, fübl. von Syracus, j. Caſſibili, Thuc. 7, 80. 

ἘΚάκυρον, Springe (f. χηκές im Lex.), St. in 
Sicilien, j. Φαῇατο, Ptol. 8, 4, 14. Ew. Cacyrini, 
Plin. 8, 8, 91. 
os, m. Mannen. aus Reltiberie, D. Sic. 81, 50. 

Καλά, ſyriſch = Βῆλος, Et. Μ. 188, 56. 

Kalas, ἔθνος, Inscr. 8, 5127, B., 6, Sp. 

Καλαβαντία, ας u. ων», Ort in 2ycien, An. stad. 
mar, magn. 250. 251. 

Καλαβοίδια, τά, "Shönfeng, Gefänge (u. Feſt) 
zu Ehren der Artemis Dereatis in Sparta, Hesych. 
6. Καλαοίδια. 

Καλαβρόε (---»), ου, u. als @igenn. b. Paus. 
u. St. B. e. Ταίναρος: Ἐάλαβρος, wenn griech. 
u. ale Yluß = Καλαυρός (wie nach Eust. zu D. 
Per. 878 Einige [ὤτίεδεπ), Beil, Geilnau (κα- 
λαυρεῖ -- τρυφᾶ b. Hesych., dah. warlaßpırnös 
als Tang 5. Atb. 14, 629, d, u. κόλαβρον muthe 
willige Gefänge, Ath. 4, 164, ο. 15, 697, ο. f. ἂβρός 


Καισορίς 


Καλαίου 


im Lex., doch wie es ſcheint, barbariſch (Καλαβρό 
= βάρβαρος b. Hesych.), 1) Br. des Tänetes, = 
Κάλαυρος, St. B. s. Ταίναρος. 2) Fluß in Jalin, 
Paus. 6, 6, 11. 8) αλαβροί, Bewohner der Halb 
infel Καλαβρία, welche bei ben Griechen früher Mre- 
σαπία u, Ἰαπυγία hieß, [. D. Cass. fr. 2, 4, Rhioth 
b. Hesych., Strab. 6, 282, St. B., Ptol. 8, 1, 7, 
nad) Eust. zu D. Per. 878 auch Καλανρία gi; 
ben, u. b. D. Per. 878 Kalaßpls yala gen. 
Pol. 10, 1, Strab. 6, 272, Eust. zu D. Per. 578, ὃν 
Β., Inscr. 8, 8709. 8727. — Fem. Καλαβρά, StB. 

Ἐαλάγονριφ, dat. Καλωγούρε, b. App. b. cit. 
1,112 Καλάγονρον χωρίο», δ. Ptol. 2, 6,67 Er 
λαγουρίνα, St. der Basconen in Hisp. Tarrae. (Plia 
8,4, 24 unterfcheivet Calagurriteni Nassici u. Cala; 
Fibularenses, nach Udert erfieres Calahorra, lettr 
Loharre), Strab. 8, 161, App. u. Ptol. a «i. 
Flor. 8,22, Val. Max. 7, 6. 

Καλάδης (?), m. Athener, Geſetggeber, Ρα». I, 
8.4. 6. Καλαίδης. 

Καλάδουνον, Ort in Hisp. Tarrac., Ptol. 2, 
89 (in Itin. Ort in Zufltanien). 

Καλάης, m. Aegyptier, Schow Chart. pap. 10, 11. 

Kalafırıg, m. Aegyptier, Inscer. 8, 4829, Sp. (Kc- 
λάητες vlo; Εκνούας, Mumienmaste in Turin, Be- 
vens lettr. 2, 41.) 

Καλαθάνα, Ort in TIheffaliotie, Liv. 82, 18. 

Καλάθη, Ephor. b. St. B. ουσα, f. Veiſ⸗ 
fenfelp = Γάλατα, ot. Koberflein, f. Et M.: 
κάλαθος, (h. Ath. 14, 680, a u. 629 iR zal- 
Φίσχος u. xaladsaudc ein Tan). 1) St. ver Re 
ſtriner im fübl. Hispanien, Hecat. b. St. B. fr. 
Καλαθῖνος, St. Β. 2) Infel bei Afrika, |. Galatı, 
Ptol. 4, 8, 44, Mel. 9, 1, 18, b. Plin. 5, 7, 42 Galatı 

Ἐαλαθηναία, φυλή, d. 5. Shönathenifät, 
in Ancyra, Inser. 8, 4017, 19, Sp. 

Καλάθουσα, f., u. b. Ptul.5,19, 7 aud Καλέ 
θουα, 1) = Καλάδη, w. ſ. Ew. Ἐαλαθούσιος 
St. B. 2) ©t. in Arabia deserta, Ptol. 5, 19,7. 5; 
61. am Pontus, St.B. | 

Καλαθίνη, ἡ, (------), Kober, Hundename, AU 
8 (ıx, 808). Ä 

Καλάθιον, π. Koberftein, Berg im θε 
Paus, 8, 26, 11. 6. Καλάϊνος. 

Καλαιγία, f. cherustiſche Stadt, nach ἰπίρι Hk 
ander Saale, Ptol. 2, 11, 28. 

Καλαίδης, ου, m. viell. Friedfen ob. ed: 
nert, f. Kddais (von χαλάω, f. χΧαλανρία = 
ἱστ(ον), Athener, Ἐυπεταιών, att. Psephisma b. 4 
Βειρ. 11, n. 451, K. (Bei Ath. 8, 842,0 hat Mer 
j- Καλλία gefchrieben.) 

Käkasbıs, εόος, m. Schwarze, eigtl. Säle 
fhwarz d. ϐ. von ſchönem kohlenſchwatzen Heat I: 
Αἰδίοψ, Mannen., Theocr. b, 15 u. Schul. 

Καλαικαρίαε, St. in India intra Gangem, Pr 
7, 1, 8. i 

Καλαικία, f. Land der Καλαϊζκοί, Plut. 09ος 1 
od. Gallaeci, f. Καλλαϊκοί, in Spanien (Lufitanir 
u. Afturten), D. Cass. 87, 58. Lat. Gallaecia, Fler. 
2, 17, Plin. 4, 20, 112, 8.,%. 

Καλαινόε, f. Shönbrunn, Duelle in Syden = 
Küäßsog, St. B. s. Κάλβιος. (Καλαῖνος = Καὶ 
λΐνος, Paus. 9, 9,5, u. vo, Gem. des Miktel, 
Nicaen. ep. 6,1. d.) 

Καλαίου ai νῆσοι, Inſeln des perfifchen Air 
bufens, An. (Arr.) per. m. Erytbr. 84. 85. 





Καλαιός 


Καλαιός, m. Frebe (f. Καλαίδης u. Καλαυρία) 
oder Hahnenkamm, S. nes Thyeſtes, Schol. zu 
Eur. Or.b. ©. Κάλαος u. Κάλευς. 

KöNdis, sdos,acc.ıv, m. Schonert d. i. Schön» 
Bart, fchönfräftig, «αλὰ ἴς, od. Schönwetter (in 
dem Sinne: ὁ καλῶς πνέω», f. Schol. Pind. P. 4, 
824 u. Lob. par. 1659) 1) 6. bee Bortas u. der 
Oreithyia, Argonaut, Pind. P. 4, 824 u. Behol., ΑΡ. 
Rh. 1, 211 κ. Schol.:— 2, 282, Orph. Arg. 228, Pha- 
nocl. fr. ν. Zu. 6, Apd.1, 9,16. 21,5. 8,15, 2,D. 
Chrys, or. 8, p. 185, Palseph. 28, 4, Acus. in Schol. 
Od. 14, 588, Porph. antr. Nympb. 26, 4. Seine Ab⸗ 
bildung, Paus. 8, 18, 15. 2) Pythagoteer aus Selinus, 
Iambıl. v. Pyth. 267 (1. d.). 

Καλακινή, 7, Landſchaft Affyriens, Prol. 6, 1, 2. 
6. Καλαχηνή. 

Kelle, 5. Ptol. 8,4,8 Ἰαλάκτα, f. Schöne«- 
wörde = Kain ἀκτή, ο. f., St. an ber Nordküſte 
Siciliens, Ruinen beim j. Saronia, Suid. ο. Kasxt- 
λιος. Zw. a) Kakarrivas, Ath. 12, 542, a (ν. 1.), 
Suid, 6. Κανκίλνος (codd. Καλατιανός u. Καλαν- 
ς,ανός), Cic. Verr. δ, 48 (codd. Calstinis), Eckhel 
d. num. 1, 199, dah. ἡ Καλακτίνων πατρίς, D. Sic. 
12, 99. b) K ‚, Pboebamm. fig. 1 (v.L). 

Κάλαμα, 1) Ort in Numidien, b. Oros, 5, 15 
Calms, |. ®uelme, August. civ. dei22,8,%. 2) Ort 
in Maurit. Cassar., b. Ptol. Κελαμά, j. Calaat ei 
Wed, Itin. Ant. 8) Inſel ver Ichthyophagen, j. 
Aſtolah οὐ. Sanga-Dip, Arr. Ind, 36, 6, v. 1. für 
Kalvßa,w.f. Aehnl.: 

Καλάμαι, pl. Halmſtedt, Flecken in Meffenien, 
ἱ. &olamata, Pol, 5, 92, Paus. 4, 81,8, St.B. 

Καλαμαίον, τά, Vorgeb. in Marmorile, An. st. 
mar. magn. 17. 19. 

Kalayassy, m. Halm, ionifher Monat = alt. 
Μουννχιώ», in Kyiitus, Corp. Inser. 1, 2. p. 914 
—924,n. 8664, u. (Mai) in Olbia, Inser. 1, 2082. 

Kalapdvos, m. Bein. des Gonftentin, Cinn. 5, 6 


416, 4), Sp. 

K (?) od. Kalapapabınds, γαδα- 
906, fprichw. Diogen. 5, 86, b, mant. prov. 1, 66, d. i. 
zroßer Eſel, wahrſch. aus Indien. 

Kalaydpas," @utentag, Bayos,Insor. 8,5271,8p. 

Καλαμίνη, f. Abhricht (f. Sotion), Gee in Ly⸗ 
επ, Isigon. 5. Sotion περ) κρη». κ. AMv. ο. 48 
‘cod. Τάλα), Ῥατστ. τ. τ. δ, 11, Plin. 2,95 (Colami- 
199), Ματῖ, Capell. 1Σ, 8. 928. 

Καλαμίνθη, Hecat. 6. St. Β. Ἐαλαμένθη (nach 
3t. B. richtiger Καλαμίνθης), Münzfelden, St. 
n Phöntzien, Herodor. (nach St. B. Herodot.) δ. δι. B. 

Kalaulvdos, m. Münsner, Name eines Brofches, 
3atr. 226. 

Kökapıs, sdos, (6), Rohr, Bildhauer zur Zeit 
μὲ Phidias, Paus. 1, 8, 4—10, 16, 4, ὅ., Luc. imagg. 
.. 6. d. mer. 8,2, D. Hal. Isocr. 8, Strab. 7, 819, 
3chol. Aeschin. 1, 188, Clem. Alex. protr. p. 41 (cod. 
ζΚάλως), Qnintil. 12, 10, Plin. 84, 8,19. 86,4, 5. 
Βρί. C. Inser. 2, 1087, bu. zn 2469, b. 4, 6854. 

Kalaulcxos, ου, m. Rohr, Mannen., Inser. 8, 
1866, 26, Sp. 

ΚΚαλάμισοφ, f. Rohrheim, 61. ber opolifchen 
οἵτει, Plin. 4, 8, 4. 

Kalaylirns, ου, ὁ, Robrmann, Ur u. attifcher 
5τοῦ, mit einem Heroon in Athen, Dem. 18, 129 u. 
ἐροί]. v. Assch., Hesych. Mach ben Schol. zu Dem. 
ieß er Ariſtomachot, nad) Andern Toraris). 


Κάλαρις 595 

κ ὁδρυε, vos, m. »Rohrbuſch, Athlet aus 
Kpzitus, Nic. Dam. b. Ath. 10, 416, f., Ael. v. h. 1, 
27. 

Κάλαμοι, pl. Röhrig, St. in Samos, Her. 9, 
96 ga. 18, 572,1 ἐν χαλάµοις gefchr.). 

09, ου, ep. oso, 5. Nonn. 11, 445 auch 
einmal to betont, m. Rohr (κάλαµος κα- 
λάμουσε» ἐπώνυμον dinace μορφὴν Ἱἱσοφνὴ, 
Nonn. 11, 480). 1) ©. des Mäandros, der in Rohr 
verwandelt wurbe. Nonn. 11, 880—12, 475.5. 3) χωρ. 
Καλάμου, Inser. 4, 8656. B, 8. — 8) Ephraem. 
mon. 7755. 4) Drt in Bhönice (Gälefprien), |. 
Kallemon, Pol, 5,68, {. Καλαμίνθη. (5) Calamon, 
Station in Galiläs, It. Hier. u. Calamons in Pa⸗ 
laͤſtina, Notit. Imp. Or.) 

Kakapräxys, m. Ehrenfriet (dundkas = nad. 
σαν, Baych.), Beiname bes Theodorus, Ephr. mon. 
9188, Sp. 

Καλαμύδη, f. Schönau, Ort in Kreta gwifcdhen 
Selino casteli u. Vlithbias, An. st. mar. magn. 888. 
884 (Muller vermuthet Καλαμύλη). 

„ wvog. m. Röhrig, Mannen., Theo- 
phyl. 50. Dav. Kakaudvıos, Et. M. 760, 86. 2) 
Monaten., Inser. 3, 5000, 5. 6085, 10. 

Καλανδαδρούα, Infel bei Taprobane, Ptol. 7, 4,12. 

Kalaydlay, ωνος, m. (Ruffmenn?), 1) Athe⸗ 
ner, Insor, 189. 8, 4880, {, 13. 2) Biſchoff von Un» 
tiochia, Cand. Isaur. 5. Phet. cod. 79 (p.56, 12), 
Thphn. chrngr. 199, 7. — ΝΙΗ ep. 1, 62. 

νδος u. KaXavbos, πι. Ruff, Kündiger 
(nach d. lat. Calendae, griech. Ἐαλάνδαι, gebildet, welche 
fälſchlich Plut. απ. rom. 24 von κηλᾶρε ablelter), röm. 
Wohlthaͤter µ Zeit des Antonin (in cod. A bes 
Habrian), Hesyeh. Miles. in Tzetz. 8, 869. 875. 

Καλανθία, f. Blumenfeld, Ort in Gilidien, nad) 
Ktepert j. Erdemlu, An. stad. mar. magn. 171. 
172. 

Kaldyıros, m. Diannen., Curt. A. D. 2.53 (Keil 
vermuthet Καλλίνικος, w. f., Curt. Tieft Καλόνικος). 

Καλᾶνόε, οὗ, (6), (fo nad) Lob. path. 181, ber 
wegen ἅ Καλανοί hei Clearch. in Eus. pr. er. 
9, ὃ, Ρ. 409, d vergleiht), in D: Sic., Arr., Streb., 
Pbil., Luc., Ath., Suid. ζάλανοε, orient. Gute 
(nad) Plut. Alex. 65 Qutentag), 1) ein indiſcher Gym⸗ 
noſophiſt (Pbil. omn. prob. li» 24), δ. Arr. 7, 18, 
6, Ael. ν. h. 56,6 σοφιστής, von Char. b. Ath. 10, 
487, a φιλόσοφος, von Αθ]. v. h. 2,41 Boayudr 
genannt, der nad Plut. Alex. 65 eigentl. Σφίνης 
hieß, f. D. Sie. 17, 107, Arr. An. 7, 3, 4, 8,1, Plut. 
Alex. 8. 69, Megasth. 5. Strab. 15, 718, Luc. de 
mort. Peregr. 25. — Καλᾶνοί als indiſche Weifen 
überhaupt erwähnt Clearch. 5. Ios. ο. ΑΡ. 1, 22. 2) 
ein Truppenführer von Alerander, Arr. An. 8, 6, 6. 

Καλαντίαι 'Irdof = Καλατίαν, w.f., nach Her⸗ 
sen indiſch = Galler od. Goulis, Her. 8, 97. 

Kakayrıavös, m. f. I. für Καλακτῖνος, w.f., D. 
Hal. comp. verb. 4. 

Καλαοίδια, n. = Καλαβοίδια, w.f., Feſt der Ars 
temis in Sparta, Hesych. 

Καλαόςε, ed, m., in Schol, Eur. Κάλαος, Frede 
(f. Καλαιός), Bhrygier, V. res Attet, Paus. 7, 17,9. 
9) ©. des Thyeſtet, Schol. Gud, gu Eur. Or. 5. Ders 
[είδε Heißt in ment. prov. 2,94 Κάλευς, εως. 8) — 
Ταλαός, ©. der Wtalante, Hecat., Aristarch. u. 
Phifocl. in Schol. Soph. Ο. Ο. 1820. 6. Καλαινός. 

Κάλαριε, (N), Sulenburg (f. κάλαρες im Lez.). 


38* 


596 
a Schönefeld (f. Κάλλαρος), St. in Sielim, D. 


ο. 5,18. 
άλαρνα, in Proo, aedd. 4, 4 (279,51) Κάλαρ- 
vor, "Schönbodau, St. in Macedonien, Luc. Tarr. 
b. St. Β. Ew. Ἑαλαρναῖοε, St. B. 

Kakapörıos, m. Butglüd (eigtl. zu glüdlichem 
Ausfchlage), Mannen., Insor. B, 4482, ο, Add., Sp. 

Kälas, a, m. Schöne, 1) 6. des Harpalos, Reis 
terbefeblshaber unter Alexander, Arr. An. 1, 14, 8— 
2,4,2,8., Momn. ο, 20. ©. Κάλλας. 2) Eleer, DI. 177 
Sieger im Banfration der Knaben. Phot. bibl. gr. 84, 1. 

Kaldcapva, St. in Zucanien, j. Gallandra, Strab. 
6, 254. 

Kaldeıpıs, sog, pl. easc, isn. (Her.) ος, Name 
einer Kriegerkafte in Aegypten, von ihren Kleitern xa- 
λασίρεες (f. Her. 2, 81, Ath. 12, 525,d, Creatin. in 
Schol. Ar. Av. 1294) fo benannt, Her. 2, 164—168, 
ὅ. 9, 82, St. Β. ». v. u. δ. ᾿Ερμοτιμβεεῖς. Rerterer 
nennt aber die Mitglieder der Kaſte auch Ἐαλασίριοι 
u. Kalarıplar (viclleiht Καλασίρνιαν). 2) männl. 
(agypt.) Bigenn., Heliod. 2, 24, Inser. 8, 4716, d, Add. 
4868, Ὁ, Add., Inſcht. in Phils, Letr. rec. 2, 186. — 
©. des Sfidorus, Inſchr. ta Silfilis, Letr. του. 2, 184 — 
Παχόμχημις (Παχομχήμεος), Steinbt. in Hama» 
mat Gbend. 480. Inſchr. in Foakhir, Ebend. 444. 447. 
8) Titel einer Komödie des Aleris, Mein. 1, 400. Bol. 
C. Inser. 4922, ο, Add. 

Καλάτηνια, dat. ss, Ῥαρ. Lugd. Bat. p. 98. 

Καλάτης, m. Stiller (f. χηλητής im Lex.), ein 
Maler, Plin. 85, 10, 37, Fem. dayu: 

Καλατία, f. 1) $rauenn., Inscr. 8, 5207. 2) St. 
in Kampanien, j. Gelazzo, Strab. 5, 249. 6, 283, 
App.b.civ. 8,40,Liv.9,2—45, 26,8.,9.©. Καλλατία. 

Καλατίαι, pl. indifhes Volt ([. Καλαντ(αε), 
Her. 3, 38, Hocat. ϱ. St. B. 

Καλατίε, (dos, f. Gebiet ver Ἐαλατιανοί, einer 
Kolonie von Herallea im Pentus, Memn. fr.21. (Pbot. 
bibl.228.), App. [11.80 (1.d.),Et M.79,21,f. Κάλλατις. 

Κάλατον, St. der Briganter in Albion, Ptol.2, 8, 16. 

"Καλατύχη (?),f.Inser.Hypat. o. 198 b. Curt. Inser. 
sit. p. 82 (wo Καλ[ο]τύχη fleht). Fem. zu: 
j Καλάτυχον, ου, m. Butheil, Mannen., Inser. 8, 
719. 

Kalatpes, ας, ep. (Callim, fr. 221) ης, Dem. 
ep. 2,p. 1472, Scyl. 62, Paus. 1, 8,2, Plut., D. L., 
Streb.. Luo., Hecat. b. Harp., Eust. µι D. Per., Buid., 
Phot. Καλανρία, $.D.Per. 498 u. Eust. dazu auch 
Καλαύρια betont, gum Unterſchied von Καλαβρία, 
(7% Sriedland (f. Χαλαρός u. Χαλία bei He- 
sych. = ἡσυχία, vom Exil fo benannt, f. Strab, 8, 
878 u. 874), 1) Infelim ſaroniſchen Meerbufen, j. Boro, 
früher auch Εἱρήνη, Aydn, Ὑπέρη u. ᾽ἀνθηδονία 
genannt, f. Arist. in Plut. qu. graec. 19, δι. Β., 
Phot., Suid., Anticl. 5. Harp., mit einer Amphiltyonie, 
einem Heiligthum des Poſeidon u. einem Aſyl. ΑΡ. 
Rh. 8, 1242 u. Schol., Dem. 49, 18—49 (cod, Σ Κα- 
davoelas, vulg. Καλαυρία), Strab. 2, 124. 8, 869, 
D. Per. 499 (codd. Καλαβρία), D. L 5, 1, n. 7, 
Luc. Dem. enc. 28, Plut. Pomp. 24. Phoc. 29. Dem. 
99. 80, Paus, 2,88, 2.5. 10, 5, 6. 9,8, St. B., Plin. 4, 
12, Mel. 2,7. Da die Infel früher bem Apollon ges 
hört u. derfelbe fie dem Poſeidon gegen Delos vertaufht 
haben follte, grade wie man auch mit Letho u. Tana« 
τοῦ getaufcht hatte, „fo hieß es nun ſprichw. von einem 
leihen Taufe: Ισόν To» 4ἢλόν το Καλαυρίαν 
Καλαύρενάν Strab. u. Paus,) {6 νέµεσθα., Πυθώ 


Κάλαρνα 


Καλή 


τ yadiır καὶ Ταίναρο» nrenderia, Σά μ 
D. Per. 458, Streb. 8,373. 874, Paus. 2,33, 2. & 
Kalaypelrns, St. B.,u. Kakaupsäras, Franz. een 
op. gr. n. 82, u. der Bein. des Pofeidon Kalasosc- 
της, Monateb. d. Berl. Afad. 1858, ©. 578. 2) ει 
in Sieilien, Plut, Tim. 31. 8) Nymphe, Gem ii 
Intos, DI. des Ganges, Plut. Βαν. 4, 1. Achnl.: 

Κάλανρος, m. Friedrich, 1) 6. des Voſciten 
nad weldem bie Anfel Calauris benannt fein fol, 
St.B.s. Καλαύρεια. 2) τὸ Κ. ὄρος, Briedebeig, 
Berg am Anthemusfluffe, Schol. Il. 20, 807. 

Καλαφάτης, m. Robert d. h. ruhmglaͤnzend ot. de 
ſchönem Ruhme, Bein. des Michael, Ephr. mon. 9138, 8). 

Καλαχηνή, ἡ, Landſchaft Affyriens, = Kadazırı, 
το. ſ. Strab. 11, 680. 16, 786. 

Καλάων, ovyros, m. Friedebach ob. Säir 
fließs, ποταμός, EI. bei Kolophon, Paue. 7, 3, 5. 

Καλβεῖνον, m, ber τι. Calvinus, Inser. 3, 418. 
18, 8p. 

Καλβωτία, Kaſtell von Illyrien, Proo. sedd, 4,1 
(288, 82), Sp. - 

KoAßla, f. (abgel.ausxadoßfa?, Shönleben)E 
des Tyrannen Nilofrates von Kyrene, Plut. mul. rirt. |:. 

Καλβῖνος, m. das lat. Calvinus, ῃ. ®. Kall 
4ομίτνος, Plut. Caos. 44, u. Καλβῖνος Hedi, 
Plut. Pomp. 69. 6. Καλουῖνος u. Καλβεῖνος. 

Κάλβιοε, m., nad) δι. Β, auch ζάλμιος ο0ότ, 
alfo viel. Rohrbach, Duelle in Lycien, δι οὐ 
Kelcıvöchieß, St. Β. Aehnl.: 

Κάλβιε, sos, m. ποταμός, BI. in Karien, Sind. 
14, 651, Ptol. 5, 2, 11, Mel. 1, 16. 

Καλβίσιος, m. ber röm. Calvisius, dah. Kal 
Σαβΐνος, Plut. Galb. 12, f. Καλονίσιος. 

Ἐαλβομοῦντια, Sleden in Ipracien(?), Thpbkt 
3, 16 (98, 10), Sp. 

‚m. ὃ. |. röm. Calvus, Pint. sol. an. |ὁ 
(1. d.), Ael. n, sn. 7, 10. 

Καλγονία, ©t. in Arabia Petraea, Ptol. 5, 17,4 

Καλδήνη, {. T. des Ares u. der Pifias, M- ii 
Solymos, Et. M. 721, 48. 

αλδοῦβα, St. in Hisp. Baetica, Ptol. 9, 4,19 

Καλεῖται, pl. 1) Völterfchaft in Belgien um It 
Galsis, Ptol. 2, 8,2.5. E. Kalstos. 2) Kakıll]ıa 
Völterfchaft in Libyen bis zum Ste Buba, Ptol. 4, 6,18 

Καλεσίαςφ, m. Wirth (= Καλήσεος), Kim 
Inſchr. im Philhiſt. T. 111, p. 455, K. 

Kallterıos (7), Inser. 2, 2822, Ὁ, 88, Add., δρ. 

άλατα, pL Ruffer, Demos?, Inser. π. δὲ 
11, b, 19. ' 

Κάλετοι, (02), Bölterfpaft in Belgien, — Καλό 
ται, w.f., lat, Caletes, Strab. 4, 189. 194, Cast 
Gall.2,4. 8, 7, Plin. 19, 2, aber Plin. 4, 82 Gaket. 

Kälevs, m., f. Καλανός. 

Καλή, f. in Inser. Κάλη, Sähöne, 1) Frau 
a) Anth. v11,599. Ὁ) Gem. bes Detylus, Inser. 4, 92%. 
3) Καλῆς ὀρόμος, Schöneweg. Ort bei Rum 
nah Inos Iren dort benannt, Plut. qu. con. ὁ 
B, 1. 8) Καλὴ ἄχρα, Shönbühel, Borgebine 5 
Bithynien, welches au ΛΔίέλανα hie, An. pe 
Eux.8. 4) Καλὴ ἀκτή, Shönewörde, Laniıd 
u. St. an der Norblüfte Siciliens, = Καλάκτη, nl. 
Her. 6, 32, D. Sic. 12, 8, Ath. 6, 372, f., Eudoxh 
St. Β. s.v.u. ο. ᾽ἀπολλωνία. 5) Kain περ 
βολή, Schäönfätt, Ort beim Kadye ποταμό! 
ἱ. Shönbad im Kappadocifchen Pontus, Αοος F 
pont. Eux. 89. 6) Καλή an der Deüntung It 2X 





Καληδιανός 


ius in Gallaecia, |. Porto, Sallust. b. Serv. zu Virg. 
‚en. 7, 728, It. Ant, 7) Καλὴ πεύκη, "Shönföhre, 
ie Schöneiche, Ort in Troas, Schol. I. 12, 20. 

aAndıayds, m. — d. τπι. Calidienus, Inscr, δ, 
799, Sp. 

Καληδόνιοι, Bolt im nörblichen Britannten (Schott⸗ 
ınd), Ptol. 3, 8, 12, D. Case. 75, 5. 76, 12. 8g. 
(αληδόνιεος, D. Case. 76, 16. Ihr Land ἡ αλη: 
ovia, D. Cass. 76, 18, Taeit. Αρτίο. 11. Dayu gehoͤ⸗ 
ig_ö Καληδόνιος δρυµός, Ptol. 2, 3, 12. 

KäAndos, m. -- ὃ. röm. Calidus, Πάκκνος, ὁ 
ἴΟχω», Insor. 8, 5799. 5886, 6, 8p. 

ἘΚαλήκουλα, ο) Ort der Turbuler u. db) Ort ber 
‚urbetaner in Hisp. Baetica, Ptol. 2, 4, 11 u. 14. Bei 
lin. 8, 1,8 Callecula, 

Καλημέρα, ας, f. Srauenn., Inser. 6647. Fem. zu: 

Kalfpepos,m.Buttentag, Mannen.,Soz.h.e. 9,17. 

Καλήνη, {. Burg von Rarinatis in Unteritalien, 
ο). 8, 101. 

Kainvös, (6), b. D. Cass. Καλήνον, der tm. Bein. 
;elenus in der gens Fufla, wahrfch. von der Stadt 
Κάλης, w.f., entlehnt, |. 8. Φούφιος Καλ., App. b. 
iv.6, 51, u. Ῥούφνος 6 παῖς Καληνός, ebend., od. 
Γύιντος δὲ δὴ «Φούφιος Καλῆνος, D. Case. 38, 
42, 18, auch ὁ Kal. ὁ Κύνντος ὁ Φούφιος, 
}. Cass. 56,1, doch meift bloß Καληνός, Plut. 0899. 
(4. Brut. 8, App.b.civ. 2,58 — 5, 61, u. Καλῆνος, 
}. Cass. 42, 14—48, 20. 

άληξ, ηχος, ὁ ποταμός, 1. in Bithynien, = 
Κάλης, w. [., Thuc. 4, 78. 

Kainota, f. Καλκούα. 

Καληποδίη, f. Sierfuß, Frauenn. Ep. ἀδ., 
86 (νᾳ, 880). 

&Anpos, m. Friedr ich (καλός. ἧροςΞ- avr- 
Inxn, ἐκεχεερία), ein König, von welchen Alopelons 
ιε[οῦ Κάληρος, Friedricht rode, hieß, während es Ans» 
τε für JexdAnpog,Ntarrentheibingenerflärten, St.B. 

όλης, nros, f. Briedebah (f. Καλάων u. 
ζαλανρία), 1) 31. u. Handeleplat in Bithynien, |. 
tofolah, Arr. per. p. Eux. 18, 8, u. in Eust. zu D. 
δετ. 798, Marc. ep. per. Menipp. 8 (ν.]. Κάληπος), 
Memn, fr. 22 (Κάλλητα), Thuc. Κάληξ, w. f., u. 
). Sie. 12,72 Κάχητα. 2) 6ι. der Καληνοί, einer 
uſoniſchen Wöllerfhaft in Gampanien (Pol. 8,91, 
App. b. civ. 4,47, Strab. 5, 287), der Eage nad von 
Κάλαις erbaut, alfo Schönertshaufen. f. Strab. 6, 
!49, Ptol. 8, 1,68 (Κάλης ἢ Κάλ(κ)η. Bei Virg. 
\cn. 7, 728 u. Cie. Att. 7, 14. Αρτ. 2,85, ὅ., Liv. 
I, 16,9. Cales, od. Calenum, Cic. Agr. 2, 81, 8. 
Berühmt war ihr Wein, Καληνὸς οἶνος, Strab. ὅ, 
43, Hor. Od. 1,20,9, Iuven. 1,69. 8) Shönett, 
Figenn. m. Inscr. 8, 4716,d, Add., Pap. Cas. 88, 8. 
Steinbr. in Hamamat, Letr. rec. 2,441. — ἓν Ἔρ- 
sel, Legu. 2, 609. 

Καλησία, f. -- Κάλης, w. f., aufonifche Stadt, 
ἔω. Kalnorards, D. Hal. 6. St. B. 

Κἄλήσιος, m.Wirth (d. 1. gaftlih), Wagenlenker 
yes Arylos aus Ariebe in Thrake, Il. 6, 18. 

Kälnrop m. Ruffmanns od. Kaletorsfohn 
— Npbareus, Π. 13, 641, Suid. 

Κᾶλήτωρ, ορος, m. Ruffmann, 1) 6. des Kly⸗ 
ios, Trojaner, Ἡ. 16, 419, Paus. 10, 14,2. 2) V. des 
Tpbareus, f. Κλητορίδης. 

Καλιάδνη, {, ν. 1. Καλιάνδη, Freudenreich 
». 1. die fhön erheiternte), Nymphe, Gem. des Ae⸗ 
iyptus, Apd. 2,1, 5. 


Καλλαϊχοί 697 


Καλίγγαι, pl. Zoll in Indie intra Gangem (noch 
jegt giebt es eine Stadt Galingapatnam im nörbl. 
Gircars), Ael.n. en. 16, 18, Plin. 6, 18, 22. 

Καλιγόλαφ, a, od. δ. Ath. Καλίγονλα, m. = 
Καλλιγόλας, Γάνος Καλυγόλας, ©. des Germani⸗ 
fus, τδπι. Kaifer, D. Cass. 57, 5, b. ΔΙ, 4,148, d 
Γιος Φὲ ὁ αὐτοκράτωρ ὁ Καλέγουλα. 6. Kallı- 

όλας. 
, Καλίδιος, m. d. röm. Calidius, App. Mithr. 65. 
Daſſelbe: 

Kallöıs, m. Inser. 8, 4866. 10. 59. 

Καλίκη, = Καλύπη, mw. .f., Gem. des Methlios, 
M. des Endymion, Pherec. in Sohol. ΑΡ. Rh. 4, 67. 

Καλικόμη, {. = Καλλιχόμη, "Schönhaar, 
nord. Harfagr, d. i. Haarſchön, engl. Fairfex, 
1) Srauenn. auf ε. Bafe, Durandi n. 296. 2) Pferdes 
Ντ άλωθο, 4, 2108. 

v Zierenberg, St. in Lycien (Karin), = 
λαλύνδα, w. f., Ptol.6, — 2. 61. viel. Καλλινδέων, 
Münze b. Sest. class. gen. ed. 3, p. 87. 

Καλίνδοια, Drebberg, 1) St. in Macetenien 
(Mygtonis), Ριοἱ. 8, 18, 86. 2) St. in India intra 
'Gangem, Ptol. 7,1, 90. 

Καλίνικος, m. = Καλλίγκκος, w. f., Inser. 4, 9812. 
9786, Sp. 

Καλιξοσίων (?), m. Name auf einer rhodiſchen 
Münze, Mion. 8. vı, 695. 

Καλίουρ, St. ter Soreten in India intre Gangem, 
1. Colur, Ptol. 7,1, 91. 

Kalten, f. = Καλλίππη, w.f., Inseor. 4, 8040, 
6 


Ρ. 

Καλίπολις f. = Καλλίπολις, 61. im tautie 
fen Cherſones, Geogr. Εαν. 6, 61. 

Kallwovs, ποδος, m. (Zierfuß?), ποταμός, Sl. 
in Zufitanien, j- Sadao, Marc. Her p. m. ext. 2, 18. ©. 
Καλλίπους. 

Κάλιπποι, Shöntoßle, fpäter. Name von Ζά- 
γωρο»ν χωρίο», w.f., Anon. per. p. Eux. 24. 

Kalis, 1. Schöne, = Καλλές, w. f.,Srauenn., 5. de 
Witten. 144, u. [ο αιῶ Καλρσθένης, f. Keil. an. ep. 
169. 

Ködıs, f. Κάλυς. 

Καλισία, f. &t. in Sroßgermanten, j. Kaliſch, 
Ptol. 2, 11, 28. 

Παλισσώ, f. wahrſch. Καλλιστώ, w. f., Inser. 
429. 

Καλιστάνθη, f. = Καλλιστάνδη, Blumbartt 
d. ἱ. βατ οὐ. fehr [ῴδα blühend, Frauenn., Inser. 4, 
7828, b, Sp. 

Καλιστάό, — Καλλιστώ, f. Athenerin, Boss Dem. 
Att. 148. 

Kalıratos, m. viel. Harke (καλές für σχαλίς 
= σχέπαρνον), Mannen., Inser. 8,4668, ο, Sp. 

Καλιτόχη, f., f. Kaldıröyy. 

Καλίτυχον, πι. -- Kaldituyos, db, i. Butglüd, 
Mannen., Inser. 8, 5804. 

Kai . = Καλλιφόρα, ähul. Gutglüd, 
Krauenn., Bafe Durendi n. 296. 

Κάλκη, f. Κάλης. 

Καλκούα ἢ Καληούα, St. ver Utribatier in Als 
bion, Ptol. 2, 8, 26. 

Kalkaidwa, f. Bertfledis d. ἱ. fehön glänzend, 
Frauenn., Aristid. or. 45, p. 6. 

Καλλαϊκοί, of, fpanifches Boll, bie Gallizier, App. 
1b. 70, Strab. 8, 155—164, nach Strab. 8, 166 friher 
Avsıravof, u. von Ptol. in Καλλ. (ol) Βραικά- 











598 Καλλαῖς 


00ου, Ptdl.2,6,1. 89 u. Καλλ. (ο) «ουχήνσιον 
getheilt, Ριο]. 2, 6, 2. 28. Bon ihnen hatte Brutus den 
Bein. ὁ Καλλαϊχός, Btrab. 8, 152. 6. Καλανχία u. 
Καλαϊκοί. 2at. (Plin. 8, 8. 4, 90, Flor. 2,17 u. 4.) 
Gallseci u. Gallaecia. 

Kaikals, γένος ἴθαγενῶν, Hesych. (1. d.). 

Κάλλαισχροι, m. "Shönleidig (ο. h. ein ſchoͤ⸗ 
πει Leidig od. fihöner Alayoos, wie Einer wohl urs 
fprünglich hieß, der fi fo umnannte), Athener, Baur 
meifter, Vitruv. praef. 15. — 6. eines ältern Kritia, 
D. L.8,1, Schol. Plat. Timae. 20, e. — V. des Kris» 
tise, Plut. Charm. 158, ο. Prot. 816, a, Plut. Alc. 
88, D. L, 8, 1, Ath.4, 184, d; einer der dreißig Ge⸗ 
waltbaber in Atheñ, Lys. 12, 66, Plut. x oratt. 
Antiph. 11. D. Hal, rhet. 6,1. — Κοθωχίδης, ©. 
eines Diotimos, Dem. 18, 187. — Unberer, Dem. 21, 
157. — ®. des Hyperides, Dem. 18, 187, einer, für 
weldien Euflas eine Rede verfaßte, Poll. 10, 105; einer 
gegen welchen Dinarch eine Rebe verfaßte, D. Hal. Din. 
10 (v.1. Κάλαισχρος), Harp. s. zuxios u. Κηφισό- 
dapos. Andere: Insor. 142. 172 (Θόραῦε»). 261, 
Ross Dem. Att.5. — tt. Sem. xı,s, 206. — Phe- 
Jar. ep. 109. — Leon. ep. VII, 278. Marc. arg. ep. VII, 
895.0. ντι, 488. — Titel einer Komödie des Theopomp, 
Ath. 7,802, e—10,428, a, 8. ' 

K ‚m. Dorf (Kabeljau), 1) Sflave des Tie 
fias. Dem. 55, 81 —84. 3 ein Landmann, Ael.ep.rust. 6. 

‚ αντος, 1) ὁ norauds, Schönebed, 
Küftenfl. in Eubda, Strab. 10, 445. 2) Schöne, 9) 6. 
bes Harpalus. Heerführer der Macetonier, D. Sio. 17, 
7. 17. S. Κάλας. b) Heerführer bes Kafander, D. 
Sic. 19, 85. 86. 

Καλλασβάταρα, nach Bcalig. 
Drt in Numidien, Proc. Va. 2, 17, Sp. 

Bos, f. 6ι. in Lydien, nah Hamilton 
nahe dem j. Aini-jül, Her. 7,81, St.B. (v. I. Ka- 
λάτιβα), ἄω. Ἐαλατήβιος, St.B. 

Καλλατία, f. St. in Kampanien, = Καλατία, w. 
f., D. Sic. 20, 80. 2) St. in Möjien = Κάλλατις, 
w. f., D. Sic. 20, 112, Ptol. 8, 10, 8. 

Κάλλᾶτιε, sdos, nad St. B. s. v.u.2."Auaazosg, 
ion. auch sos, b. Suid. u. Et.M. Καλλάτιε (b. Scymn. 
760 fließt Καλλάτις, doch f. Lob. path. 872), in Ptol. 
8,10,8 Kalkartls, (7), Schönenwerda (fo Et.M. 
== Κάλακτες, παῷ St. B. Rohrsreuth), St. in inter 
möflen am Pontus, Kolonie von Herallca, j. Kollat, 
Scyl. 67, Streb. 7, 818. 819. 12, 542, Arr. per. p. 
Eux. 24, 8, Αποπ. per. p. Eux. 78. 44, δι. B., Proc. 
aedd. 4, 11 (807, 52). Ew. Ἐαλλατιανός (vom gen. 
Καλλάτνος, f. St. B.), D. Sic. 19, 78. 20, 25, Scymn. 
719, Arr. An. 6,28, 5, Strab. 1, 60, D. L. 1, 1,n. 
11—5,6,n.8,8., Luc. mecr. 10, St. B. s. "Artıxü- 
oas, Schol. Theocr. 1, 64, Inscr. 2, 20566, d, 1, Add, 
2069, 4. ©. Καλλατία u. Καλατίς. 

KaAMas, ου (Inscr. 158 u. Marm. Par. 70) u. 
a (Xen.), m.  Καλλίας, w.f., 1): Lacedämonier, 
Xen, Ages. 8,8. 2) Nthener, Archon OL 100, 4, Marm. 
Par. 70, Inser. 158. 665. Boͤckh Staatsh. 11, 218. — Uns 
terer, Inser. 1668. 

Καλλεγία, ας. = Καλλαιχία, u. Kalaıxla, w. 
f., Gegend in Hispanien, Zos. 4, 24 (1.d.). 

ίδης, m. Schöning (von Κάλλευς, f. Ft. 
Μ. 166, 4), Delphier, ©. des Eukleidet, Curt. A.D. 
4.18. V. eines Eulleides, 7. 

Καλλένῖκος, m. = Καλλίνικος, Rh. Muf. zıv, 

p. 490, M. 


— 
— 


acalas veteres, 


Καλλίας 


Καλλείνικον, m. -- Καλλίνικος, Anth. app. 5]. 

Κάλλειον, {. Κάλλιο». 

Καλλέντιος, m. (viel. Καλέντιος, Rufl: 
mann), Mannen. auf einer Drünge bei Mion. πα, 660. 

, έως, m. Schöne, Athener, Boss Den. 

Att.n. 161. 

Καλληνός, m. = Καληνός, w. f., Manntı. uf 
illyriſchen Drünzen, Mion. 11, 82. 89. 

Kölns, m. = Κάλης, 1) Fluß, Plot. bibL 228,26. 
2) Mannen. in Aegypten, Schow Chart. papyr. 8, % 

Καλλία u. Καλλιαί Shönfädt, Städtchen in 
Arkadien, Paus. 8, 27, 4u.7. Em. viel. Kalle 


φαἴον, w. ſ. 

Kali ‚ov, ion. (Her.) so,m. Schoͤnleir, 
1) Utbener, a) Archon Ol. 76, 1, Her.8,51, D. Βν 
9,1, D. Sic, 11,1, D.L. 3, 8, n. 8. 6, 24, Nıra 
Par. 51. b) ®. des Kallias, Thuc. 1, 61, Plat. Al. 
1, 119, & c) Feldherr ver Athener, D. Sic. 15, 101, 
Plut. Νίο, 6, d) Anterer, Lys. 30, 14. 6) Peiun. 
Inser. 102. f) Epitephifter, Ross Dem.Att. 15. ϱ) Ar 
roner, Ross Dem. Att.88. h) Anderer, n. 746, & i)* 
xousxös, Dichter der neuen Komödie, ΑΕΠ. 9, 401,8 
18,677, a, f. Mein, 1, p. 449. 2) Feldhert ter Br 
gantier, Hesych. Mil, fr. 4,84 (Plan.66). 8) Tradinie. 
Ctes. 89, a, 88. 4) Steuermann, Polyaen. 5, 43. * 
Bildgießer, Tatian, ο. Graec. 55. 6. Καλλέδης, mi 
dem εδ bier u. da 4. B. And. 1,127 vertauſcht if. 

Kaikıaxös, m., 1.d. in Arcad. 51,4, wofür Lob 
path. 809 Kaudsaxds vermutbet. 

Καλλιάνα, ας, (N), = Καλλίονα, Cosmas Il. 
p. 887. 

Καλλιάναξ, ακτος, m. Schönherr, 1) Rhein 
V. des Eufles, Pind. OL 7,151, Paus..6,6,2. 5, 
2. 2) Underer, Inser. 8, p. xviu, n. 112. 

Καλλίάνασσα, f. Shönmwalde (f. Wien. δε 
nom. in so, p. 6 ff., Andere von datvao»), eine δεις 
Π. 18.46, Hyg. f. praef. 

ψειρα, f. Schönemännin (f. Wies. dem. 

nom. in so, p. 6, Andere von ζαένδι»), eine Terit 
Π. 18, 44. 

Καλλιανόε, m, Schöning, Mannsn, Inser. $ 


4591, Sp. 

Καλλιάραοε, m. Schönfelvder (eigtl. Ehönrir 
ger), ©. des Opus, παῷ welchem die St. Καλλία» 
benannt fein foll, Schol. Π. 2, 581. 

Καλλίᾶροςφ, nah St. B., vgl. mit Eust. Hom { 
277, 80 αυῶ Ἐαλλίαρα, Schönefeld (von ap 
f. Strab., δὲ. B. u. Lob. patb. 267, n. 11), 1) ει 
in Lokris, Il. 2,581, Strab. 9,426, Hellan. δ. St 
Ew. Καλλιαρεῖς, St. B. 2) m. ©. des Droitolu! ı 
der Laonome, nach welchem die Stadt benannt frin fe 
Hellan. $. St. B. 

Καλλίαρχοε, m. ähnl. Schönherr. εἰᾳή. εί: 
wald, athen. Archon DI. 119,4, D. Hal. Din. 9. 

Καλλίαε, ου (gen. aud) ους, Rhodiſche Aupber 
bentel im Muf. d. archäol. Geſellſch. zu Athen, K.) το”. 
(Simon, ep. vıı, δ11, Plat. Prot. 836, b, ὅ., And. I. 
116) Koddta, acc. plur. Καλλίας, Plut. ο, Epic. | 


u. Din. δ. Suid. ». Καλλίας, ion. (Her. u, tur 


Piut. Her. mal. 27) Καλλίτε, sw, (ὁ), Edit. 
1) ©. des Temenos, Apd.2,8,5. 2) Athener, 2) Ar 
chonten, α) DI. 81,1, D.Sic. 11, 84, D. Hal. 10.3 
Marm. Par. 59, Schol. Aeschin. 2,75. A) OL]. 
D. Sic. 18, 84, D. Hal. Lys. 1, Plut. x oratt. Lyra! 
δ. Y) (6. des Hipponifus), DI.93,8, D. Hal. 
Ath. 5, 218,8, D. Sic. 18, 80, Marm. Par. 64, Ie 





Καλλίας 


Tell. 1, 6, 1, Philocb. in Sohol. Ar. Lys. 178, Schol. 
\r. Ran. Arg.u.404. d) D[.100,4, D.Sic. 15, 28, 
"Καλλίας. db) die Yamilie der Callias u. Hipponi⸗ 
us, die regelmäßig unter ΠΦ abwechfelten, fo daß «6 
at forihw. war: ὥσπερ el λέγοι "Inndvsxos 
Καλλίου zak Ἱππονίχου Καλλίας, Ar. Av. 288. 
Inter ifnen a) Kalliat 1. (594 v. 60τ. ©.), 6. bes 
Bhänippus, ®. des Hirponikus, Her. 6, 121, Plut. 
der. mal. 27. β) Kallias 1, 6. des Hipponifus 
460), Her. 7,151, Thuc. 8, 91, Dem. 19,278, Plut. 
Arist, et Cat. ο. 4. Cim. 18, D. Sie. 12, 4. 65, Paus, 
I, 28, 2. 26, 4, Suid., berühmt durch feinen Reid 
hum, dab. λακκόπλουτος genannt, Plut. div. cup. 8. 
\rist. 5.25, Schol. Ar. Nub, 65, Suid., Phot. u. He- 
‚ych., Them. or. 23, p. 294, von bem es fprichw. hieß: 
ἰαχκχόπλουτος sl κατὰ τὸν Καλλίανι Apost. 10, 
13, od. φαίης ἂν elvas Καλλίου τοῦ Ἱππονίχου 
αελονυσιώτδρος, Aesch. Bocr. d. 2,9. Er hatte eine 
Stutue, Paus. 1,8,4. Y) KRallias 111., ©. des Hip 
onikus, Schwager bes Ulcibiades, Freund ter Sophis 
ten. berüchtigt durch feine Verſchwendung, Ar. Eccl. 
310. Ran. 428. Av. 284, Plat. ap. 20, a. Cratyl. 891, 
». Theaet. 164,9, Phileb, 19, b, ô. Xon.Hell. 1,6, 1 
—6, δ. conv. 1, 2—9, 7, δ., And. 1, 112—182. 4, 
I8—15, Lys. 19, 48, Figde. — Perfon in Platon’s 
Protagores, Plat. Prot. 311, a—848, ο. c) Gem. 
κι Eipinike. der T. des Miltiades, Plut. Cim.4. d) 
5. des Kalliades, Thuo. 1, 61, Plat, Αἱο, 1, 119,4, 
1. viel. D. Sic. 12,7. ©) einer, gegen weldyen Anti⸗ 
‚bon u. Lyſias Reben verfaßten, Harp. s. διάθε- 
ss. ἧσμε». uospodoxfoas, B. A. 95, 25. Poll. 8, 
[6. N) ein Metöle, Lya. ος, ὅ, 1---δ, u. viell. Harp. 
. Thunua. g) ©. des Telelles, And. 1, 40. 42. 47, 
|) ©. des Alkmäon, And. 1,47. 68. i) ©. des Die 
ymios, And. 4, 82. k) Anderer, And. 1, 18. 1) 
Sphettier, Aeschin. 1, 43, m) @uonymer, Assohin. 
1,58. — Inser, 144. n) ®hrearrier, Dem. 18, 115. 
116. ο) Sunier, Dem. 18, 185. p) Staatsfllave, 
dem. 2, 19 u. Schol. q) Anderer, And. 1, 77. r) 
Rollyter, Ross Dem. Att. 4. 8) Deneer, ebend. t) 
Saynufier, Ross Dem.Att. 25,b. u) ©. bes Hubron, 
Βατῆθεν», Plut. x oratt, Lyc. 27, St, B. s. Βατή. 
— At. Semw.xıv,c, 4. v) Herchier, Alt. Scew. x, 
„66. w) Thorilier, Att. Seew. χντι, b, 21. x) 8. 
8 Hyperechides, Thuc. 6, 55. y) Polemarch, Meier 
nd. schol, n. 87. |) ®. eines Weniabes, Inscr. 99. 
2) Banfratiaft, Pol, 28, 16, Paus, 5, 9, 8. 6, 6,1. 
9) V. des Myronites, D. Sic. 11, 81. bb) 6. des 
tnfimadhides, Paus. 10, 18, 1. ec) komifcher Dichter 
u Athen, nad Suid. mit dem Bein. Zyosrlor (Korb), 
\th. 1,22,c—15, 067, ἆ, δ., D. L.2,5,n.2, Et.M. 
301,55, Schol. Plat. Menex. 285,e, Zen 4, 67, f. 
Mein. 1,p. 218. frg. 11, p.735 ff. dd) auf Münzen 
ms Athen, Mion. 11, 117. — Unbere, Inuser. 75. 2, 
1849,c,6, Add. — 2121. 8) leer, Wahrfager, Her. 
, 44.45. 4) ©. des Kreon aus Aegina, Pytbionile, 
ind. N. 6, 61. 5) Korintbier, DB. des Kallilrates, 
Fhuc. 1,29. 6) Lacebämonier, Xen. Hell, 4, 1, 15, 
. Καλλέας. — Piut. apophth. Lac. 69. 7) Böo- 
ier, a) Thespier, οἱ περὶ Καλλία», Pol. 27,1. b) 
!chabier, Inser. 1575. ο) zwei Orcdhomenier, Keil 
nser. boeot. 11, 18 u. 88. 8) ®Pholer, D. Sic. 16, 56. 
|) Euböer aus Chalkis, Aeschin. 8, 85—104, d., Din. 
,44, Dem. 12, 5. 10) Lesbier, u. zwar παΦ Ath. 
1. 85, f Movtilenäer, Grammatifer, Strab. 18, 618. 11) 
Irgiver, Dichter der Anthologie, Anth. χι, 282, tit. 


599 


12) Syrafufer, ο) Geſchichtſcht, D. Sic. 21, 28. 81, 
Ael.n.an. 16, 18, D, Hal. 1, 72, Ios. c.Ap. 1, 8, Sync. 
197,4, Ath. 12, 542,8, Macr. Sat. 5,19. b) Anterer, 
Plut.Dem.5.x oratt. Dem. 5. 18) aus Aradus. Architekt, 
Vitr. 10, 16, δ. 14) Wreigelaffener des Antonius, App. 
b. civ. 5,98. 15) Schiwiegerfohn ver Salcme in Ju⸗ 
dia, Ios.arch. 17, 1,1. 16) ein Rhetor, Ath. 8, 842, 
b. 17) ein Boffenreißer, Plut. ο. Epic. 18. 18) auf 
Dingen aus Kyme, Mion. 11, 7. 19) Ueberh. als 
Bezeihnung einer Individualität, Arist. anal. 1, 27. 
2,1,22. met. 1,1, d. 20) eine Anhöhe nebſt Quelle 
beim Hymettus in Ἠηίία, Creatin. b. Suid. ϱ. Κυλ- 
λοῦ πήρα», u. Hesych, ϱ. Κίλλενα, w. f. — πιό 
gab εξ in Marmarile ein ζαλλίον κώµη, Ριο]. 4, 
6, 82, u. Kadklov ἄκρον, Ptol. 4, 5, 6. — Ad). 
Kaikınos, = Καλλιαῖος, f. Ahr. Dial. 11, 527. 

Κ. , (ὁ), Schönleben, 1) Lacedämonier 
uw. Harmoſt in Athen, Xen. Hell. 2, 8, 14, D. Sic. 14, 
4, Plut. Lys. 15. 2) Tegeat, οἱ περὶ τὸν K., Xen. 
Hell. 6, 5, 6—8. 8) Athener, Bäanier, Meier ind. 
schol.n. 1. — Inscr. 165. — 8, 4818, ο, Add. 

KaAXißporos, m. Shömann, Kaulo:tat, 9) By» 
thagoreer, Iambl. ν. Pyth. 267. db) Vater bes Dilo, 
Fa 6,8,11. ©. Καλλίμβροτος, welchet richtiger 
if. 

Καλλιβόλα,{. Srauenn., Inser. 1, 5143, 15. Fem. 


wu: 
αλλίβωλος, m. Schönfelder, Therder, Inzor. 
1,5148. 3, 2416. 9, 91, Add, 


Καλλίγνωτος 


Ἐαλλέγα, St. in Indis intra Gengem, Ptol. 7,1, 
98, f. Καλέγγαι. 

Καλλίγετος, m. "Outgefell, Megarer, Thyc. 
8,6.89. Aehnl.: 

Καλλιγείων, ovos, m. Byjantier, Pol. 4, 52. ©. 
Kallıylıovy. 

Καλλιγένεα, f. "Trautmutter od. Adeltrud, 


d.h. die durch Geburt Liebe (f. Lob. paral. 321), 1) Amme 
der Demeter, Ar. Thesm. 296 u. Schol., Nonn. 6, 140, 
od. T. des Zeus u. der Demeter, Phot. lex. 127, 9, ob. 
die Erde, Apd, b. Phot. a. a. D., od. Prieſterin u. Die⸗ 
nerin der Demeter, Hesych. S. Plut, qu. graec. B1. 
Als Schwur: ua τὴν Καλλνγένθναν, Alc. 2,4. Ihr 
Fer τὰ Καλλιγένδια, Alc. 8,89, 2) Andere: Inacr. 
2,8716. 8, 8867, u, 11, Add. 

Καλλιγένηε, ους, dor. ευς, m. Adalbert db. i. 
durch Geburt glängend od. [ῴδα, 1) Diynthier, Antp. 
Sid. (ντ, 625). 2) Athener, Sphettier, Insor. 191. 
8) Deiphier, Inser. 1702. 4) ©. eines Timon, Inser. 
Tithor. in Rh. M. N. 8. 1, p. 544. 65) Anderer, 
Agath. 71 (χι, 865). 

Καλλιγένια, -- Kadlıyivesa, Srtauenn., Inser. 
2,8807. Sp. 

Καλλιγερίε, f. Et. in Indie intra Gangem, Ptol, 
7,1,88. 

Καλλιγικόν, n. = Κῶρυ, w. f., Borgebirge an 
der Südſpitze der indiſchen Halbinfel, Ptol. 7, 1,11. 

αλλιγντόνιος, m. Butgefells, böot. Patronye 
mifum, Bein. vom Orchomenier Gupompos, Keil Inser. 
boeot. 11, 10, u. vom Copaer Samidhes, Insor. 1574, 
®. Curt. n. 8. 

Καλλιγίτων, ονος, m. (böot. = Καλλεγείτων), 
1) Orchomenier, Inser. 1678. 2) Oropide, Inser. 
1598. 8) Anderer: Keil Inser. boeot. 11, 24 (Conj.). 
4) Inser. 9477, 9, 18, Add. 

Καλλίγνωτος, m. εἰβί. Shöngefell, ähnl. 
Trautgefell, 1) Koer, Agath. 69 (χι, 882). 2) Arka⸗ 


600 Καλλιγόλας Καλλαόων 


bier, Paus. 8, 81,7. 8) Andere: Callim. ep. 26(ν, ἈΚαλλιθάλην, ους, m. »Schönſproß, Ude, 
6). — Leon. ep. ΥΠ, 504. Inser. 169. 

Καλλιγόλας, m. -- Galigula, Καλλνιγόλας ὁ ἈΚαλλιθία, f. Albofledis d. i. göttlich file, Iı 
Γάιος, Suid. Achnl.: Γάιος οὲ Ἑαλλιγούλας, Zos. T. des Ghoräus, Gem. bes Atye, D. Hal. 1, 27. ) 
1,6. 5. Καλνγόλας. t Frauenname in Const. Man. tĩt. — ©. Schol. Arat 16. 

Καλλιγόνη, f. Adelheit (d. h. durch Geburt glän- Καλλίθεμις, m. Ebert (d. 5. durch Gefepliätr 
gend), Srauenn., 1) aus Tyros, Achill Tat. 1, δ. 2) glänzend), Mannen., Ross Inscr. 276, K. 
aus Lesbos, Nic. Eug. 2, 60. Καλλιθήρα, n. pl. "Shönjagen. St. in Ir 

αλλιγονιανόα, πι. Uleff (ahd. Aralleip), Manns» faliotis, von unbeftimmter Lage, Liv. 82, 18. 
neme, Infchr. im Muf. ter archäol. Gefellfhaft u Καλλιθόη, f. Sintberta d. i. durch Schuelligtr: 


Athen, K. glänzend, 1) T. des Kıleoa in Eleufis, H. h. Cer. 110 
Καλλιδάµμα, f. Thermitanern, T. des Agarhinus, 2) Nereide, Inser. 4, 7698. 
Cic. Verr. 2,86. Fem. zu Καλλίδαμος. Καλλίθυν, f. Shöngella (9. i ſchon [ἀπίυ 


ιδάµαςφ, αντος (auf Knid. Amphorenhenkel mende), T. des Peiras, Priefterin der Hera in Ip 
u. Inser. 4, 8618, 11, 18, gen. auch auf α), Siebert lie, Piut. b. Eus. pr. ev. 8,8, p. 99. 
5. i. Regglängent, 1) Athener, ©. eines Kallimedon, Καλλίκαρπος, m. Butizlüd (eigtl. ſchoͤne Eraft, 
Χολλείδης, Insor. 101. 2) Knidier, f. oben. 8) ©. des Arifiäos in Sarvinien, D. Sic, 4, 82. 
Andere: Inser. 2, 2388, 74. 8, p. xv, n. 101. Καλλικεμάριοε, m. Inser. 4, 9160. 
102. Καλλίκλεα, f. Frauenname, Inseor. B, 5296, & 

Καλλίδᾶμος, m. Schöner d. i. mit ſchönem Heer Aechnl.: 
od. Volke, 1) Argiver, Inser. 1120. 8, 5468, c. 2) Καλλίκλεια, f. Bertflevis d. i. als fin glir 
Orchomenier, Keil Inscer. boeot. XLIV, e. gend, 1) Ghäroneerin, Inser. 1627. 39) Pylhagm 

µίδηε, ου, νου. (Luc.) Καλλιδημίδη, als Bau, Dicaearch. b. Gell. N.A.4, 11. 8) ἄν 
m. Säöners, Atbener, Archon DL. 106, 1, D.L. 2, Leon. Tar. 5 (v1, 211). 
6, nm 11. — © Καλλιμήδης. Anderer, Luc. d. Καλλικλάδας, m. Robertfon ed. Dfrobentt. 
mort. 7. , Mannsn., Inser. 1410. 

Καλλίδημος, m. Shöner, Geſchichtſcht, Pim Καλλικλῆς, ρεπ.έους, in Inzer. 8,4366, 0,45 Ka 
4, 12, 21, u. lib. 4 arg., Bolin. 17 (viel. Clide- Asxandos, dat. ei, in Bose Insor. Loob. ῇ (Roc: i 
mus). voc. (Plat.) Καλλέκλοις, (6), Dftobert (. (dia 

Καλλίδης, m. (= Καλλιάδης, w. f.), Gerold in eigtl. wie die auffteigente Sonne glänzend ad. beruhen) 
Athen, And. 1, 127 (Beisk. Καλλιάδης). 2) Maler, od. Ruprecht (d. i. von glängendem Ruhme), 1) 3 
Luc. d. mer. 8,8. 8) Bildgießer, Plin. 84, 8, 25, f. ginet, Oheim des Timefarhus, Pind. N. 4, 130. : 


Καλλιάδης. Athener, a) Acharner, Berfon in Platon’s ης. 
Καλλιδία, f. Inser. 2, 2448, τι, 97, Sp. 447,a—526,d,d., Artst. soph. el. 12, Them. οἵ. 13 
Aebnl.: Ρ. 265. 26, p. 828. Ὁ) Thriafier, Dem. 50, 47. 13 


Καλλϊδίκη, f. 1) T. des Danaos, Gem. des Bar c) ©. des Arrhenides, Theop. b. Plut. Dem. 25, Pt 
dion, Apd. 2, 1, 5. 2) T. des Keleos aus Cleujis, Phoc. 19. &) einer, gegen den Lyſias eine Rede m: 
H. b.Cer. 109. 3) Königin in Thesprotien, Prool. {[αβίε, Schol. Dem. 28, 164, Buid, ο. ἀπόωισδος. Σ. 
chrest. fol.4. Fem. gu: A.481,21. ϱ) 6. des Kallipides. gegen welchen Der 

Καλλίδικος, m. Ebert (d. 5. durch Recht u. Ger die Rede 55 ſchrieb, Dem. 55. f) Anterer, Ross Des 
[ερ glänzend), Mannsn., Inser. 2, 2968, b, 16. Att.107. g) Päanier, Att. Seew. xvıı, a, 21. : 

KaAXldopos, m. Ehönhäufer, Mannen., Inser. Megater, Bildhauer (DI. 79—87), Paus. 6, 7,2. ? 
B, 6424. Plin. 84, 8,19. 8) Kalymnier, Schiffebeumeifer, Mr 

Καλλίδρομον, (τό), (fo Plut. u. Liv.), od. ζαλ- παπά. b. Ath. 11, 474,c. 4) Thespier, Inscr. 15% 
Möpopos, (d), (Prol.), "Schönlauf, ein Theil tes 5) Xesbier, Ross Inser.ız, 197. 6) Schrift, Her 
Detagebirges in Locrie, unweit Thermopylä, welches et Hes. cert. p. 54 ed. Westerm. 7) Maler nik 
nach Strab. 9, 428 Einige fih auch durch Aetolien u. Seit Aleranders d. Gr., Plin. 85, 10, 37, επ. τ' 
Afarnanien bis zum Ambragifchen Meerbuſen erfircden pop. Rom. p. 286 ed. Bip. 8) ein Landmann, Adel εἰ 
Tteßen, mit einem Kaftell, j. Gumaita, Plut. Cat, mai. rust. 6. 9) Antere, Inser. 2,2197,d, Add. 2888. ! 
19, App. Syr. 17, Ρίο]. 8,15,12, Liv. 86, 15. 16. 4866. | 
18. Καλλικλιανόφ, m. Oftroberts, 1) Th. 

Καλλιδώρα,{ "Φώδπραδε, 1) Frauenn. Insor. Insor. 1586. 2) Τιβ. KA., Inser. 2, 2989. 

1742. 2) Nymphe, Hesych,. u. daf. Schmidt. Fem. Καλλικλίδαε, m. — Καλλεχλείδας, Thebut 
m: Inser. 1578. 

Καλλίδωρος, m. Plaut. Pseud., Sp. Καλλικοίη, f. Schönede, ερ. Shinlr. 

Ἐαλλίενα, f. (Sanser. Kalyäne Ὁ. i. Glũckſtadt), Wrauenn., Aristsen. 1,18. . 

61. in Indien unweit Bombay, j. Ealliani, An. (Arr)  ἈἘαλλικολώνη, (ή), Schonbühel, Hügd " 
per. mar. Erythr. 52. 53. Troas, noͤrdlich von Ilios, 11.20, 53. 151, Streb.:“ 
Καλλίερος, m. ähnl. Gutglück, eigtl. mit guter 6597. 698, Hesych., Suid., Et.M. 457, 8, Schol.! 
Borbebeutung opfernd, Mannen., Wesch. u. Fouc. n. 20,8. Βιῷ Καλλικόλωνοες λόφος, Demetr. Scep 
156 u.8., K. in Schol. Il. 20, 53. | 

Καλλιέτην, m. Holdefreund, Spartaner, Ίπδο.  ἈἘαλλίκομορ, m. Schönhaar, engl. Fair 
1279. nord. Garfagr, Wannen, Theophyl. ep. 81. | 

Ἐαλλισύε, 705, m. Mannen., Inser. 1574 (Keil Καλλικόων, ω»τος, m. Mannen., Eupber! 
vermuthet Χαριῇῆος). “Herdn. περὸ uov. A. p.10,9 u. Lehrs Han. r-: 

Καλλιῆς, pl., {. Κάλλιο». vgl. Καλλικῶν u. Κιλλικῶ». 


Καλλυράτεια 


Καλλίκρᾶτεια, f. 1) $rauenn., Anth. vıs, 234. — 
391. — Inser, 1708. 2, 2798. 8, 6016,0. 2) Ort, 
Phphn. 444, 7, Thphiet. 8, 8 (328, 8). Fom. gu: 

Καλλίκρᾶτην, ους, auch bönt., Keil Insor. boeot. 
11, 28. xız, a, font böot. 86 (Keil Insor. boeot. 
1, 11) u. sog, Inser, 1575, ob. 8ος, Inser. 1576, 
‚nscr. Ther. 5. Boss n.200, acc. η», einmal Plut. com. 
zotit. 44 η, νοο. (Vischer Inser. Spart. 6) η, (d), 
Bilenbert d. b. an Stärke glänzend od. ſchön, 1) 
Spartaner, ϱ) bei Platää, Her. 9, 22, Plut. Arist. 17. 
>) Unterer, Plut. Ages. 85. co) Künfller, Ael. v. h. 
1,17, Atb. 11,783, b, Galen. protz. 9, οἱ περὶ Kad- 
\sxodın, Plut. oomm. not. 44. d) Andere: Inser. 
1240. 1241. 1248. 1248. 1249. 1252. 1306. 1271. 
‚284. 1875. 1895. 1406. — Vischer Inscr. .Spart. 
1.6. — Welcker Insor. 2) Rorinthier, a) 6. des 
Rallias, Thuo. 1, 29. b) ein Meicher, von dem das 
Sprihw. ὑπὲρ τὰ Καλλικράτους herrũhren foll, 
Apost. 17,56, doch nennen biefen Andere einen Kary⸗ 
tier, f. unten. 8) Achäer, a) Pause. 7, 10, 5. 13,1. 
2. Ὁ) eontefler, Pol. 26,188, 15, ὅ., er u. feine 
deute, οὗ περὶ τὸν Καλλεκράτη», Pol. 26, 1—B1, 
ὃν d. 4) Athener, a) Redner, D. Hal. Din. 11. b) 
Beſchichtſchr. Schol, Ar. Av. 895 (v. 1. Καλλίστρατος), 
Jarp. u. Suld, ο) Architekt, viel. Athener (DI. 
30—85), Plut. Per. 18. d) ber, von weldhem bas 
Sprichw. ὑπὲρ τὰ Καλλιχράτους gelten foll, Arist. 
’. Zen. 6, 29, u. b. Buld., f. unter Καρύσειος. ο) 
:iner, gegen welchen Ifhus eine Rede fchrieb, Buid. ο. 
3uo0d, Harp. 3. dıaaxevdoaodas, f. Bait“Baupp. 
r. oratt, p. 287. f) 6. des Eupherus, Dem. 22, 60. 
— Aphidnaͤer, Att. Seew. x, b, 66. ϱ) ®. des Kalli⸗ 
tratos, Theop. δ. Ath. 4, 166,9. h) 6. des Kalli⸗ 
tratos, Att. Seew. x,b, 87. I) 'Αλανεός, Alt. Seew. 
x, e, 47. x) V. eines Kallimevon, Χολλείδης, Insor. 
162. 1) 6. eines Cuthydemos, Kodurreds, Inser. 
115. m) Sagnufler, Ross Dem. Att.24. n) Andere: 
„y8. 9, 5. — Aeschin. 2, 184. — Meier ind. schol. n. 
15. — Ross Dem. Att. 155, Insor. 2, 1798, b, 21, 
Add. Auf Diüngen aus Uthen, Mion. 8. ııı, 543. 
») Dichter der mittleren Romöple, Ath. 18, 586,0. ©. 
Mein. 1, p. 418. 5) Spyracufer, Piut. Nie. 18. 6) 
Magnefier, Olympionite, Paus. 6, 17,8. 7) Bäotier, 
ι) Orchomenier, Keil Inser. boeot. 11, 11. — 111, 28. 
KV, 8. db) Lebadeer, Archon, Inser. 1575. c) Thebaner, 
Archon, Inser. 1576, 1. 8) Theräer, Inser. Ther. b. 
Ross n. 200. 202. 9) Parier, Thierſch par. Infchr. 
1, 299. 10) Delphier, 6. eines Goflfrates, Curt. A. 
2.8. 11) Karyſtier, deſſen Reichthum ſprichw. wurte, 
© daß es von großem Reichthume hieß: ὑπὲρ τὰ 
Καλλικράτους, Zen. 6, 29, Diogen. 8, 62, Macar. 
3, 68, Piut. prov. 111 (v. 1. Καλλίσερατος), Buid. ο. 
ὑπὲρ τὰ Καλλ., Phot., Arsen. 458. 12) Tyrier, 
Befchichtfehr., Flav. Vopisc. Aurel. 4. 18) ein Nauarch, 
Anth. app. 67. 14) Bhilofoph (2), D.L. 4, 6, n. 18. 
15) Anderer, Melesg. op. xı1, 95. 16) B. eines Dies 
ander aus Megalopolis, Inser. 1053. 17) Anhänger 
ι. Schmeichler des Ptolemäus, D. Sic. 20, 21. — Euph. 
‚. Ath. 6, 251,d. 18) ein Maler, Theophyl. Sam. 
:p. 6. 19) Bifchoff, Socr. h. ο. 4,12,20. 20) auf 
Diüngen aus Dyrrhachion u. Tarent, Mion. 8. 111, 887. 
1,142. 

Καλλικρατίδας, ου (Luc. amor. 50, Stob. 80, 11) 
ı. a (Stob. 96, 16), (0), @flenberts, 1) Lacedä⸗ 
nonier, 9) Heerführer ber Lacedämonier, Xen. Hell. 1, 
, 136, D. Sic. 18, 76-97, ö., Plut. Lyc. 80. Ρε]. 


601 


3. Lys. 6. 7. Artox. 2%. praec. reip. ger. 36. apophth. 
Lec. s. v., Ael. ν. h. 12, 48, Polyaen. 1, 44. 48, 2, 
Philostr. p. 71, Cio. do off. 1, 24. 80. &. Kaldızoa- 
τ(δης. db) Gefandter an Darius, Arr. An. 8, 24. 4, 
ο) Pythagoreer, Stob. 80, 11. 95, 16—18. 2) Ky⸗ 
zenäer, Polyaen. 2, 27. 8) Perfon in Luc. amor. 30. 
4) Unberer, Insor. 2, 2652. Uchnl.: 
5, οὗ, m. 1) = Καλλκρατίδας, 
Seerführer der Lacebämonier, D. Sic. 18, 76, Plut. ο, 
pic. 18. 2) Agrigentiner, Br. des Emprbollee, Fe- 
vor. 6. D. L. 8,3, n. 1, Suid. 8) Athener, 6. νε 
Kallippibes, Dem. 55, 2 (vulg. Καλλικράση», ood. 7 
Καλλικρατίτην). 
τν, dog, f. (richtiger Καλλικρατίς, f. 
Lob. path. 510, n. 48), @Ilenberta, Frauenn. Inscr. 
12310. 

Καλλικρίτη, (7), Schönheit (eigtl. als fhöne, 
auserlefene), Nymphe, T. der Kyane, Plat. Theag. 125, 
d. (v. . Καλλικρήτη). Uehnl.: 

Καλλίκριτος, πι. Böotler, er u. feine Leute: οἱ 
vr Καλλίκριτον, Pol. 28, 2. 

αλλικτήρ, 7005, m. Bittrich od. Helfrich 
(2. δ. an Bitten od. Hülfe rei), Dichter der Antho⸗ 
logie, mit dem Bein. Δίαντίαιας (?), Anth. XI, 5, f. 
χι, 2—833, 8., u. Isc. Anth.xırı, p. 869. 

Καλλικύριοι, pl. Schönherren (richtiger Κ,λλ.- 
κύρεου; w. ſ., di. Herrenfeinde od. Neumeiſter, bi. 
die ihre Herren vertreibenden u. fich ſelbſt in ben Bee 
fig frgenden, f. Suid., Zen, u. 9.), Stlaven ber ſy⸗ 
tacufanifchen Gamoren od. Ylüchtlinge, welche zahlrei⸗ 
her ale ihre Herzen, dieſe gulcht vertrieben, Arist. u. 
Tim. 5. Suid. Sprichw. wer: Καλλικνρίων nist- 
ους, von einer großen Menge, Plut. prov. 10, Zen. 4, 
54, Buid., Phot. κλαρωταίαι. 

Καλλικώ, f. Bertrada (d. h. die im Natken ob. 
der Klugheit glängende), Srauenn., Tegest. Infchr. b. 
Ross fasc. 1, p. 8, a. Vgl. auch Inser. 1, 1591, K. 

Καλλικ m. Schönhäufes, Mannöname, 


Καλλίμαχος 


Aleiphr. 8, 84. 

av, m. Hubert (d. h. durch Ginfiche glän⸗ 
gend), 1) Ordgomenter, Keil Inscr. boeot. xv,a. 2) 
Delphier. Curt, A. D. 30, vgl. 2. 8) Milefier, Suid. 
6. Κ,λλικῶν u. vgl. Lehrs Herdn. p. 27. 

πέτηε, m., Του. Καλλελαμπέτη, Das 

ganloh ὃ. δ. mächtig od. ſchön leuchtend, Bein. des 
Helios, Απαος. fr.25, Et.M. 670,19. 

Καλλίμανδρον, m. Schönhof, 1) Anführer ber 
Syrier, Ion. 18, 10, 2. δ. 3) Gefendier der Alexan⸗ 
deiner an Antiochus, Porph. Tyr. fr. 6, 26. (K. führt 
Iustin. 89,9? an.) 

αλλιμάνος, m. Anführer ber Bulgaren, Ephrae, 
mon. 8885, Βρ. 

K os, m. ähnL Bertold (. i. glänzend 
walten»), senex, Plaut. Trin. 4, 2, 72. 

xn, f 1) Bertechilde d. i. glängende 
(ſchöne) Kämpferin, Inser. 1570. 2) Weypert (b-i. 
durch Kampf glänzend), Ort in Karien, Anon. st. 
mar, magn. 257.258, 

Καλλίμᾶχοε, ου, τος. Καλλέμαχε, (0), Hilde⸗ 
brand d. θ. im Kampfe glängenn, 1) Athener, a) 
Archon OL 83,3, D.8ic.12,7. db) Archon DI. 107, 
4, Περγασῆθεν, D. Bic. 16, 52, D. Hal Dem. et 
Arist. 4. 9. 10. Din. 9, Piut, x oratt. Dem. 26, Ath, 
5, 217,b. ο) Ῥοϊεπιατῷ bei Marathon, Her. 6, 109 
—114, Piut. parall. 1. glor. Ath. 8. qu. conv. 1,10, 
8, D.L.1,2,n. 8, Suid., u. Plut. Arist. et Cat. a, 3, 


602 Καλλίμβροτος 


Καλλίμαχοι, ὃν δ. Leute wie 8. Er u. feine Mits 
tämpfer, ol ἀμφὶ τὸν Κ., Ael.n.an, 7,88. Seine 
Abbildung, Paus, 1, 16, 8, Ael.n.an. 7,88. ἆ) V. bes 
Bhänomadhus, Thuc. 2, 70. ϱ) V. des Rearchos, Thuc. 
2, 67. f) Freund απ. Stubiengenoffe des Plato, Plat. 
ep. 18, D. L. 8, n. 80. g) χοροδ,ιδάσκαλος, Ar. 
Eccl. 809 u. Schol. h) einer, gegen ben Iſokrates 
bie Rede 18 verfaßte, [. 4--δδ, 8. 1) ᾿Αγνούσνος, 
Inser. 147. k) ’Avayvodasog, Inser. 800, b. 1) dev- 
κονοεύς, DB. eines Theorenus, Inscr. 108. m) Andes 
ter, Meier ind. schol. n. 10. — Auf einer athenifihen 
Münze, Mion. 8. 111, 556. 2) Aeginet, V. des Alci⸗ 
medon, Pind, Οἱ. 8, 108. 8) Arkadier (Parrhaſier), 
Xen. An. 4,1,27—6,2,9, d._ 4) Zwei Spartaner, 
V. u. Sohn, Vischer Inser. Spart. 7. 5) Amifener, 
Plut. Luc. 19. 82. 6) &. des Battus, Hymnen» und 
Spigrammenbichter aus Gyrene, Plut. plac. phil. 1,7, 
1, d., Suid.s.v. u. 8. Zuuwsidng, Streb. 17, 838, 
Ath.7,818,b, u. viel. 1,2,b, od. ὁ ποιητής, Ath. 
4,144,0, ο). ὁ γραωμµατικός, Ath. 8, 27, 4, Suid,, 
Et.M. 672, 39, vgl. mit Antb.xı, 821. 822, f. Col- 
lim. ορ. 22 in Anth. vıı, 525 u. Antb. ıv,1. ντι, 
4. ıx, 175. 545. χι, 180. 275, D. Hal. Isae. 6. de 
vi Dem. 13. Din, 1, Piut. ex. 10. αα. conv. 5, 8, 
8, ὅ., Ael.n.an. 9, 27. v.h.1,15, D.L. 1, 7,1,» 
1 ---θ, 8,n. ὃ, ὅ., Strab. 1, 44— 17,888, ὅ., Luc. hist, 
87, U. Adj. davon: Χαιος, dab. (τὰ) Καλ- 
λιμάχειον, tin Aueſpruch des K., Plut. Ant. 70, Luc. 
amor. 48, u. ὁ Καλλιμάχειος, der Anh. des K., 
Ath. 6,272,b. 7) ein Bildhauer (DI. 92), D. Hal, 
‚Isoer. 8, Paus. 1,26, 6.7. 9, 2,7, Vitr.4, 1,9, Plin. 
84, 8,19. 8) Wrgt, Plin. 21,8. 9) Komiler od. Mi⸗ 
mogtaph, Fulgent, expos. serm. ant. p. 5666. 10) Ans 
dere, Luc. ep. vıı, 808. — Inser. 2, 1942. 2140, α, 
Add, 


Ἐπλλήμβροτος, m. = Καλλίβροῖτος, w. f., 8. 
des Dicon, Ep. dd. Anth. XIII. 16. 


ων, οντος, m. Schönwald (menn bies 
heiße: fchönwaltend) oder Berthold d. 1. glängend 
waltend, Athener, a) Geſandter, Xen. Hell. 4, 8, 
18. Ὁ) macebonifch gefinnter Redner und berüchtigter 
Schlemmer, mit dem Beinamen Κάραβος (Krabbe, 
f. Ath. 8, 104, ο), Alex. b. Ath. 8,100, ο. 104, d. 
6, 242,d. 8, 840, a—c, Euphr. 5b. Ath. 8, 100, d, 
Timoel. b. Ath. 8, 839, f, Antiph. b. Ath. 8,840, ο, 
Telepb. b. Ath. 14, 614,d, Din. 1,94, Aeschin. ep. 
12,8, Piut. Phoc, 27. 85. Dem. 27, Luc. Dem. enc, 
46. 48. Er u. feine Partei: οἱ περὶ Καλλιμέδον- 
za, Plut. Phoc. 88. 0) 8. eines Kallivamas, Χολ- 
λείδης, Inser. 101. d) ©. eines Kallitzetes, Χολλεί- 
δης, Inser. 162. Aehnl.: 
4, ovc, acc. n, m. ein Kaffanbreer, 
Polysen. 6, 7. (In Keil Syll Inser. boeot. n.8, p. 
12 flieht ein Patron. Καλλιμέλιος von einem Dt» 
chomenier, f. Insor. 1578.) 

K ,ous, m. Schönleben, 1) Syractu⸗ 
fer, D. 8ἱο, 16, 70. 2) Andere: Agath. 80 (v1, 41). 
— Paul. Sil. (v1, 65. 66). 

Καλλιμήδηε, ους, m. Berthold (d. i. glänzend 
. wealtent), Atbener, a) Archon DI. 106, 1, D. Sic. 16, 
2, D. Hal. Din. 9, Schol, Aeschin. 2,81 (v.1. Κα- 
λαµίωνος u. Καλαμῖνος), Att. Seew. Bol. Καλλι- 
Inuldns. Ὁ) V. des Kratinos, Βαἱᾶ. s. Κρατῖνος. 
9) Inser. 8, 4264. 

Kaiklundos, m. Herdrich (d. i. an Heerden od. 
Schafheerden reich), Thebaner, Inser. 1584. 


Καλλιξένα 


Καλλίμορφος, m. ἁθπι. Shönbeim (ei;fl. {diem 
geftaltet), 1) Arzt u. Geſchichtſcht. Luc- hist. 16. 2) 
Munnen., Inscer. 3, 2810. 2848. 8, 5726. 

aAlıvöce, έων, Ew. von Κάλινόα, m [., = 
Καλυνδεῖς. 

Καλλίνακος, τα, d. |. Καλλίνίπος, Kolepbeuir, 
Mion. 8. σι, 105. — Anderer, Inser. 8, 4000, 12. 
6425, 

Καλλίνη, f. Schönede, Schwiegermutter ves Fix 
bar, Ρἰπά. vit. 

Καλλίνην, (d), Shöulcin, Reitereübefehlsgche 
unter Alerander, Arr. An. 7, 11.6 1. ff. 

Καλλινίκα, f. Chäronettin, Inser. 1596. Webnl: 

Καλλινίκη, f. Sigitrud (b. 1. traute σὺ. [δέτι 
ESirgerin), 1) Geliebte des Kaifer Ῥθῥοῖας, Io. Ant 
fr. 219. 2) Andere: Insor. 4, 6945. 8) Schiffisnen 
At. Seew. x, f, 32. 4) Stabi = Καλλίνικο», Bis 
rocl. 715. 

Kalklvixos, (6), Sigmar (d. i. durch Siege ver 
berrlicht), Sigmaringen, 1) Bein. des Strafies. Δρά. 
2,6,4, ep. ὃ. D. L. 6, 2, n. 6, Suid,, Bar. Zaft: 
b. Thierſch, n. 18. 2) Bein. von Giegern, Plat, Corisl 
11. Mar. 1, insbef. des Königs Seleufos von Syra. 
App. Syr. 66, ver bald d Καλλ. Σέλ., Strab. 15, 
764, od. ὁ Καλλ. — Σέλ., Btrab. 11,573, ot. Σ8. 
ὁ Καλλ., Strab. 16, 160, Pol. 2,71, beißt. 8) Eigen», 
8) 6. des Sicyonier Pythokritos, Paus. 6, 14, 10. b) 
6. bes Antiochus, Könige der Kommagener, los. t 
Iud, 7, 7, 3. ο) Athener, Inser. 256. 2, 2:44. d; 
Delphier, Curt. A.D. 52 (nah Keil, Gurtius Tief Ke- 
λάνικος. e) Sophiſt aus Syrien unter Gallienus, zü 
d. Bein. Γάτος od. Σονυητώριος (ν.]. Σουατώριος 
Suid.s.v.u.s. Γενέῶλνος. Ιουλιαμός. Χακοςηλίε. 
Menand, opid. u. eno. in Speng. Bhet. 11, 270, 
886, u. Ioseph. Bacend. in Walz rhet. ırı, p 543, 
Hieron. praef. Daniel f) Καλλίνικος Κονβικου- 
Adosos, Epigr. auf fein Bild, Antb. Plan. 33, tiı 
4) ©t. in Mefopotamien, nad) Chron. Alex, OL. 13% 
1 von Seleucus Kallinikus erbaut, in der Nie or. ει 
der Stelle des alten Nicephorium, fpäter Leantopol: 
sd. Ballanikos genennt, j. Ralla, nah Thom, Maz 
ϱ. σταθµός nah dem Sophift Zallinifus benannt. f 
Zos. 8,18, Liban. ep. 1 ad Aristaen. u. b. Thom. M. - 
a. O. Ammian. 28, 8,7, Eutr.9, 14, Theodoret. k 
eccl. 36, In Proc. b. P. 1,18 Καλλενίκουψ πόλος. 
— Ew. Καλλινικήσιου, Proc. b.P. 2,11. de aedi 
2, 7. 6) eine Slötenmelobie, Ath. 14, 618, c, He 
sych. 

Καλλίν ‚m. τῷ (an Gefehlichleit wid) 
Mannen., Fohem, srch. 1105, K. 

Kalktvos, ου, (6), Schäning (f. Luc. αν. ind 
3, u. Lob. path. 204), Terentian nennt ifn Ἐαλλί- 
νους, alfo Hubert, nah Welder in Schwencka ανα. 
p. 8354 = Καλλίλινος, 1) Ephefler, Φἰδιει τε 
Glegien (780 v. &hr.), Strab. 18, 604. 627. 14, 655 
—668, Ath. 12, 535, ο, Paus.9,9,5 (6. Ἱ. Καλα- 
φος), Stob. 51,19, St. Β. s. ῶρήρος. 3) Germisetet, 
D. L.5,4,n.9. 8) Schüler dee Theopgraf, D. Ἱ. 5, 
2,n.14. 4) Schüler des Lyfo, D. L.5,4,n.9. 5) ein 
Bibliograph, Luc. adv. ind. 2, 34. 6) Gmyrnäer 
Inser. 8187, 31. 7) Anderer, Inser. 2, 2649. 3187. 

Καλλίνουσα, ἄκρα, f. Schöncherg, Vorgebitʒ 
in &ypern, Ptol. 5, 14, 4. 

Καλλιξένα, {. 1) Hetäre aus Theflalien, Ath. 19, 
485, a. 2) Schiffsname, At. Stew. zııı, d, 1i. 
Fem. zu: 


Καλλίξενος 


Καλλίζηος, (6), Elipert (0. h. als Fremder 
längend), 1) Athener, Bollsrebner u. Sylophant, 
en. Hell, 1,7, 8—85, D. Sic. 18, 108, Plut. vitios. ad 
afelic. 5, Ath, 5, 218, 4. Suid. 3. Zvadsır. Gr u, 
eines Gleichen, οἱ περὶ Καλλ., Plat. Axioch. 868, 
« 3) Blatäer, Keil Inser. boeot. 11, Ὀ,θ. 9. 8) 
thobier, ϱ) Geſchichtſcht. zur Zeit der Ptolemäer, Ath. 
, 196, 8—11,483,e, ὅ., Harp. s. ἐγγυθήκη, Phot. 
od. 161, Plin. 86, 9, 14. db) auf einer rhovifchen 
Münze, Mion. 111, 415 Καλλίξενος, 4) Bilpgießer 
DI. 156), Plin. 34, 8, 19. 

Ἑάλλιοεν, (τό, Schoͤnſtadt, 1) St. in Aetolien, 
aus. 10, 22,6. Ew. 9, sic, έας, Paus. 10, 
8,7. 22,8. 7,8t. B.s, Σόλλιον. Φώκιον, u. Καλ- 
sis, Thuc. 8, 96. 6. Καλλίπολες, 2) == Κύλλου 
Γήρα, In Attila, Hesych.; nach Androt. δ. Poll. 8, 
21, vgl. mit B. A. p. 269, 88 τὸ Mntiyov κάλ- 
sor, ein Gerichtehof in Athen, der bei Phot. 126, 24 
Κώλλειον» heißt, 

Καλλίόπη, ης, voc. Καλλιόπη (H. h. 81,2, Τα]. 
Leg. ep. VII, 599), dor. Καλλιόσα,ας, Pind. Ol. 11 
10),18, Tbeocr.Syr.19 (xv,21),Mosch. 8, 72, Antp. 
p. Plan. 296 (Plus. vit. Hom, 1, 4), ep. Plan. 
49, voc. Καλλιόπα, Alcm. 86, 1, Sapph. 72, Plan. 
658—862, ep. auch πεα, Orph. Arg. 686, 
stesich. 78, Dionys. fr. 1, Agsth. prooem. 107, Iat. 
salliopea, Ov, fast, 5, 80, Virg. Ecl. 4, 57, Prop. 
‚, 2, 28, gen. sins, Nonn. 18, 480. 22, 190. 823, 
Anth. ıv, 8, 107 (4), * Schöngefang, wie Vogel» 
efang, Bocala (f. D. Sic, 4, 7), 1) vie ältefte u. 
τε der Muſen, Hes. th. 79, Plat. Phaedr. 259, 
L, Gem. bes Oeagrus, Mutter bes Drpbeus, Linus, 
Domit, der Korybanten, bes Jalemus u. A., ΑΡ. Rh. 
. 24 u. Schol., Nonn, 24, 92, Qu. Sm. 8, 655, ὅ., 
>rph. Arg. 77. b. 24. 76, Anth. ντι, 9. 10. ıx, 523. 
lan. 217, Apd. 1,.8, 1. Strab,. 10, 472, Alo. or.1, 
6, Zen. 4, 39, Greg. Cypr. 2,82, Char. b. Suid, ο. 
>ungos, Ascl. in Schol. zu Pind, P 4, 818, juAp. 
th. 1, 28, zu Eur. Rhes. 892, Göttin ber epifchen 
ὈἰΦιζμπῇ, Απ. ıx, 504, ja der Poeſie überh., Apost. 
0,83, u. der Weisheit,ep. Antb. ıx, 505. spp. 96, 
ο wie ber Berebtfamteit, Plut. reip. ger. 5. qu. conv. 
), 14, 1, mit der Gitber, Them. 21, p. 255. Sie 
teht wohl auch für den Gefang ſelbſt, Nic. Eug. 6, 
344, od. für eine Sängerin od. Frau überh., Anth. 
:p. VII, 599. app. 251, fo daß auch die Echo fo heißt, 
Dheocr. Syr. 19 (xv, 21), u. die Weife überh., Anth. 
>lan. 849. Ihre Abbildung, ep. Anth. Plan. 217. 
218. 2) Srauenname, ἴπβος. 2, 2908, b, Add, 8, 446. 
', 8261. 8) δι. u. Veſte von Barthien, Pol. δ. 
δι. B., App. Syr. 67, Plin. 6, 17, 29. &w. Kal- 
L\ıoweie, St. Β. 

Καλλιοπήιος, Adj. Anct. Epithel. in Anthol. Let. 
1, p. 641, K. 

Καλλιόπιος, m. ähıl. Sänger, Mannen, 1) 
Srammatilfer, Suid. 2) Dominus Albinus Magister 
ptimus Calliopicus = Alcuin, f. Barth. adv. vı, 
20. 8) Seldherr, Thpbn. chron. 227,16. 4) Andere: 
liban. ep. 89, — Socr. h. 6. 7, 25. Aehnl.: 

Kaikıdırıs, m. κος, Mannsname, Inser. 8, 4799, ο, 
Add. 

Καλλιόρασον, n. Bellevuo(?), Ort auf Kıeta, 
nscr. 2, 2554, 154, Sp. 

Καλλίουλοι --- "Iovios, w. f., Ath. 14, 618, e. 

Καλλίου πόλες, f. Καλλίπολις. 


Καλλιπάδηε, as, ähnl Schönrich (f. πάδος 


Καλλιππίδης 005 


in Lex.) ein Tefifches Geſchlecht, Inser. 3, 8064, 21, 
vol. p. 661,0. 852, b. 

Καλλιπάρθενος, m. ähnl. Sungfer, eigtl. Schöne 
junafer, Iascr. 2, 8664, 11, 68. 

. Kalkırörapa, f. Udelheit, T. des Diagoras, 
Schol. Pind. OL 7, 1 (v. 1, Αρεστοπάς), Paus. 6, 
7, 2---δ, 6, 7. 

Καλλιπείκη, ſ. ἁθαι. Schoͤneiche, eigtl. Schöns 

— überh. Schönewald, Wald in Theffalien, Liv. 
4.5. 

Καλλιπιανόε, m. (= Καλλιππιανός, Ritterid 

d. i. zu Roß gewaltig), Gonfular gu Termiffus, von 

bem Sampffpiele, ὁ ζαλλιπιανεῖου ἀγώ», geſtiftet 

wurden, Inser. 8, 4869. 

Καλλιπίδαι, f. Rittertche (richtiger Καλλιπ- 
ntdas), ſcythiſchee Voll im europäifchen Sermatien, 
gemiſcht aus Scythen u. Griechen (f. Insor. n. 2058, 
B u. Her.), oberhalb ber Stadt Olbia, Her. 4, 17, 
Hellan. 6. Strab. 12, 530. 

4, ἕως, (ή), Shönftäbt, 1) St. in 
Sicilien, nah inigen j. Φα[οῦοιο, Scymn. 281, 
Strab. 6, 272, St. B., Ew. Καλλιπολίται, Her. 7, 
154, St.B. 3) St. am tarentinifhen Bufen in Kala⸗ 
brien, fpäter Anxa, |. Sallipoli, Mel. 2,4, 1, Plin. 
8, 11, 16. 8) St. in Wetolin = Κάλλιο», w. [., 
Ρο]. (20, 11) 5. St. Β. ο. Κόραξ, App. Syr. 21, 
Liv. 86, 80, Curt. A.D. 91 µ. 6. 66. 4) ©t. in Macer 
tonien, Strab. 7,881, fr. 86. 5) Stibtchen auf ber 
thraziſchen Cherſones, Lampſakus gegenüber, j. Galli⸗ 
poli, Streb, 7,881, fr. 66. 18, 6889, Alex. Pol. b. St, 
B., Ptol. 8, 12,4, Proc. aedd. 4, 10 (803, 10), Liv. 
81,16, Plin. 4, 11, 18,4, Bel Ephreem. mon, 7987, 
8173: Καλλίου πόλες, vgl. Cinnam, lib. 4 extr. 
(201, 22). 6) 6ι. in Rarien, Arr. An. 2, 5,7, St. 
B. 17) St. in Syrien, App. Syr. 57. 8) 6ι. bei 
Anaplus am Pont. Eux., St. Β. 9) &t. in Myflen 
bei Olbia, Soyl. 98. 6. Καλλιπίδα.. 10) St. auf 
Naros, welche au Strongyle, Die, Dionyjias 1. Bi- 

cilie minor hieß, Plin. 4, 12,22. Aebnl.: 
oAıs, sdoc, (6), 6. bes Allkathoos u. fein 

©rabmal, Paus. 1,42, 6. 48, 6. 

m. ähnl. Schönding, Mannsname, 
Pashley trev. Cret. 6, 11, 108, Inser. 2, 2661, 6, Add. 

Καλλίτπα, f. Setäre bed Perfeus u. Athenäus, 
D. Sie. exo. ο, 16 (hist. fr. 11, praef. 15). Aehnl.: 

Καλλίσπτη, (ή), "Shönzdffel, ähnl. Wulfine 
trud d. h. die traute Wölfin, 1) Athenerin, a) T. des 
Prorenos, Isae. 6, 18-—16. Ὁ) Andere, Inser. 150. 
2) &em. bes Doflcles, Theod. Prodr. 3, 861. 881. 

wmuavös, m. Ritterich, Mannen., Inser. 
2, 2606, 5. 8, 8838, 6. Dazu Καλλιππιανεῖον, f. 
Καλλιπιανεῖος. 

(ππίδας, πι. 9) Ghäroneer, Inscr. 1696. b) 
der atheniſche Schaufpieler Καλλιππίδης in ſparta⸗ 
niſcher Ausfprache des Agefilaus, Plut. Ages. 21. 
spophth. Lac. 57. Dah. das Sprichw. Od τύ ἐσσν 
Καλλιππίδας d δεικηλίτας, Apost. 18, 66. Achnl.: 

αλλιππίδηοφ, ου. m. Ritteriche (ο. b. des 
fattlichen Meiters, |. Ar. Nub. 64), 1) Athener, ο) 
V. des Kallikles u. Kallikratides, Dem. 55, 3. 4. b) 
einer, gegen welchen Lyſias eine Rede veriaßte, Harp. a. 
λάρκος. ο) einer, gegen welchen Iſaͤus eine Rede rer⸗ 
[αβίε, Harp. s. ἀντεπιτίδησι». d) tragifcher Schau⸗ 
fpieler zur Zeit des Alcibiades, mit dem Bein. πίθη» 
χος, Xen. conv. 8, 11, Arist. poet. 26, Piut. Alc. 82, 
Polysen. 6, 10, Ath. 12, 585, d, Neanth. in Soph. 





“ 13, 


604 Καλλιππιδιανός 


vit. p. 190 ed. Westerm. Plur. Καλλιππίδαν b. |. 
Schauſpieler wie Kall., Plut. glor. Ath. 6, f. Καλ- 
λιππίδας. 3) Orchomenter, Insor. 1542. 8) Koer, 
Mion. 8. νι, 579. 4) ein Qäufer, der fprichiw. wurde, 
weil er nicht vorwärts kam, Cic. Att. 18, 12, Suet, 
Tib. 88 (wo man Callipides lief). (6. Κάλλιππος. 
6) ein Landmann, Ael. ep. rust, 18. 14. 15. 6) Ande⸗ 
zer, Inser. 2, 8660, 7. Aehnl.: . 

K wävös, m. Mannsname, Inser. 2606. 
Achn!.: 

Καλλιππίνη, f. Ritter iche, Frauenn. Inser. 8, 
8816, =, Add., Sp. 

Καλλιητίων, m. Mannen., Sulpic. Sever. in dial. 
III, K. 

Καλλίπονε, odos, ποταμός (Ehönbein?), Bl. 
in Sufttania, Ptol. 2, 5, 2. 

Κάλλιαππος, (ὁ), Ritterich (0. i. ſtattlicher Rel⸗ 
ter, dgl. Arist. bermen. 2), 1) Atbener, a) Schü⸗ 
fer des Plato und Tyrann von Syrakus, Arist. 
rhet. 1, 12, D. Sic. 16, 81—46, d., Plut. Tim. 11. 
Tim. et Αοπι. Ῥ.ο. 2. Nie. 14. Dion. 17—58. reg. 
apophth. Dion. — vit. pud.4, Polyaen. 5,4, D. L. 
8, n. 81, Ath. 11, 508, e, Suid., τὸ κατὰ Κάλλιπ- 
πο», das Schickſal des K., Plut. ser. num. vind. 8. 
b) Pianier, Rhetor, Arist. rhet. 2, 28, Dem. 7, 42 
nebft Schol., von Hegeſippus angellagt, Dem. 7, arg.; 
viell. gehört auch Isoor. 16, 98 hierher. c) Αἰξωνεύς, 
&. eines Philon, Dem. 50, 47. 49. — V. eines Philon, 
Inser. 800, b. d) 4αμπτρεύς, gegen weldhen Dem. 
or. δὲ gerichtet iſt, arg. u. 5— 29. 86,58. 0) natürlicher 
Bater des Phänippos, Dem. 42, 21. f) Bruber des 
Kalliftratos, Dem. 48 arg. u. 20—29. g) 6. tes Ms 
rolles, Anführer der Griechen im gallifchen Kriege, 
Paus. 1,4, 2. 10,20, 5. Eeine Abbildung, Pause. 1, 8, 
5. bh) Athlete, Sieger im Bentathlon, OL 112, Paus. 
6,21, 5, Soperibes Mebe für ihn, Piut.x oratt. Hy- 
por. 28, Harp. s. "Eiievodizasu. Ελευσίνια. ii) 
Παλληνεύς, Teftamentspollftredder des Theophraſt, D. 
L. 5, 2, n. 14. — Ut. Seew. XVI, b, 215. k) 6. 
eines Untandres, Araphenier, Inser. 115. 1) einer, ge⸗ 
gen den Dinarch zwei Reben verfaßte, D. Hel. Din. 
Harp. 8. ὑπονομεύοντες u. δ. ὁμοθρχές. 2) 
Korinthier, a) Schüler des Zenon, D. L. 7, 1,n. 81. 
b) Gefchichtfchr. Paus. 9, 29, 2. 88, 10. 8) Orchome⸗ 
nier, a) Inser. 1569. b) Keil Inser. boeot. rı, 38. 
4) aus Aysitus, Urheber eines Jahreschelus von 76 
Sehren (periodus Callippios), Censor. de die nat. ο. 
18. 5) auf Münzen aus Achaja, Mion. ıı, 159. 6) 
Pelier (?), Olympionite, DI. 177, Phleg. Trall. in 
Phot. ood. 97. 7) Andere, ο) Dichter der neuern 
Komödie, Mein. 1, p. 490. — Ῥθί[ο[οφῦ, Arist. met. 
12, 8. — ein 2äufer, der oft anfegte, ohne vorwärts 
zu fommen, von welchem es daher fprichw. hieß: Κάλ- 
Asnrros To6yes, Mant.prov. 1, 87, f. Καλλιππίδης. 
— Inser. 2, 1798, b, 19, Add. 

Καλλίπυγος, f. Shönfteiß, Bein. der Aphro⸗ 
bite in Syracus, Archel. b. Ath. 12,554, d. — Achnl. 
Καλλίγλουτος b. Clem. Al. p. 83. 

Καλλιῤῥήμων, m. Alfred (0. 1. wie bie Elfen, 
αἴ[ο [δι redend od. ratbend), Mannen., S. εἰπιδ 
Soſikles, Melifche Infchr. bei A. Rang. 11, 2016, 
κ 


Καλλιρρόη, (N), post. δ. Hom., Hes., Nonn. 
u. Anth., doch auch in Profa 5. D. Hal., Paus., He- 
sych., Suid., Et. M. 348, 43, Schol. Il. 20, 282 
u. Inser. boeat. b. Keil ıxıv, a. 2 Παλλιρόη, 


Καλλισένης 


Schönfließ, Schönbrunn, 1) 3. des Ofeanos, Gerz. 
des Chryſaor ob. Neilos od. ΦῬο[είδοι, H. b. Cer. 419, 
Hes. th.288, D. Hal. 1, 27, Apd. 2, 5, 10, Serv. 
Virg. A, 4,250, Tzets. Lyo. 686. 2) T. tes Adhelous, 
Apd. 8,5, 4---θ, 1, Paus. 8, 24,9. 8) T. des Miam 
dros, Char. 5. St.B. ο. AAdßarda. 4) T. des St» 
mandros, Gem. des Tros, Apd. 8, 12, 2, D. Hal, 
62, Sohol. Il. 16, 382. 20, 382. 5) I. des Königs 
ευΐοι in Libyen, Iub, in Plut. parall, 23. 6) εἶπε 
Jungfrau in Kalydon, Geliebte des Korefos, weiche in 
bie Duelle Καλλιρόη in Kalybon verwandelt wurte, 
Paus. 7,21,1—5. 7) Geliebte des Tyrios u. tyriſche 
Quelle, Nonn. 40, 864. 544. 565. 8) Geliebte τει 
Bdotier Phokue, Plut. amat, narr.4, 1. 9) T. bes Ne⸗ 
ftos in Thracien, St. B. s. Βιστονία. 10) Priefterin 
der Artemis in Theben, Keil Inser. XLIV, 8, 2. 11) 
T. des Syracuſer Hermokratet, Charit. erot. 1, 1. 12, 
Qungfran in Troas, Aeschin. ep. 10, 8—5. 18) Sur 
frau in Byzanz, Agath. ep. Anth. vı, 59. Palat. &0. 
14) Springbrunnen in Athen auf der Sübfeite ter 
Atropolis, fpäter ᾿Εννεάκρουνος genannt, Thue. 2, 
16, Plat. Axioch. 864, a, Philost. 4. Harp. 6. Άου- 
τροφόρος, Harp. s. Ἠνκθάχρουνος, Et, Μ. 848, 43. 
669, 8, Hesych., Suid., Plin. 4,7, 11, Mart. Capell 
6,$. 658, Solin. 15) Quelle u. Babeort in ἉῬιτάα, 
Ios. arch. 17, 6, 5. b. Iud. 1,88, 8, Ptol. 6, 16, 9, 
Eus. h. eccl. 1,8, Plin. 5, 16, Mart. Cap. 6, $. 679, 
Solin. 16) Name von Edeſſa od. Antiochia in Os 
thoene, von einer Duelle (Αίμνη) daſelbſt, St.B. = 


᾽ἀντιόχεια, Plin. 5, 21, U. DMüngen mit ter Auf 


ſchrift Αντιοχέων τῶν ἐπὶ Καλλιρρόῃ, ſ. Butt» 
mann Mythol. 1, 248 ff. 

άλλιε, sog, m. = Καλλίας, Schöne, 1) Chaã⸗ 
roneer, Inser. 1596. 2) Inser. 1211. 8) Nisyr. 
δ. Boss 168, Ὁ. 4) auf Müngen aus Erythrä une 
Athen, Mion. 111, 128.8. 111, 545. 5) ἐπὲ Κάλλνιος, 
Inser. 8, 5668, vgl. Add. u. p. x, n. 277. Fem. 


dazu: 

Καλλία, f. 1) Athenerin, Inser. 616. 2) Sklavin 
in Ghäronee, Inser. 1608. 6. Καλές. 

Καλλισθένεα, {, Ellentrud (d. i. die frante 
Starke), Frauenn., Ἔπνγρ. Ἕλλη». 1860. Puiidd. 
4. Ν. δ9, Κ. Fem. u: 

Καλλισθένηε, ους, acc.nv (Xen., Lye., Plut. ab» 
wechfelnd mit, Arr., D. L., Them. u. Lue.) u. η (Pol., 
Plut. abwechſelnd mit n», Strab. 18, 694. 17,790, Suid. 
s. v.) (6), Simberbd od. Sintbert d. i. durch Stärke glän- 
gend), 1) Atbhener, a) Geſandter an Tiribaguıs, Xen. 
He. 4,8,18. b) Stratrg (DI. 104, 8), Aeschin. 2, 
80. 81. ο) (65. des Eteonikos, Phalerer, Dem. 18, 87), 
Rebner, Dem. 18, 87. 19, 86 u. Schol. — 20, 88, vgl. 
mit Castor in Welz. rhet. 8, p. 718, Lye. δ. Harp. s. 
στεφανῶ», Antiph. u. Timoct. b. ΛΙΝ. 8,838, f. 841, 
f, Plut. Dem. 28, Luc. d. mort. 18,6, u. τὰ Kal. 
λισθένους, Redewendungen, Ausdrücke des Kall., Long. 
sobl.8. d) Gphettier, Dem. 21, 82. ϱ) Araphenier. 
a) ©. eines Phanomachos, Inser. 115. P) Anterer, 
Ross Dem. Att. 4. f) ®. eines Lufifles, Inser. 180. 
g) ©. εἶπεν Naufon, Inser. 214. h) einer, gegen 
welchen Dinarch eine Klage erhob, Harp. s. βουλαία. 
ὑποφόνια, d., f. Bait.-Saupp. or.fr. 11, p. 838. 334, 
D. Hat. Din. 10 (vulg. Κλεισθένους). i) Feldhert 
ber Athener zur Zelt tes Demetrios, Polysen. 5, 17. 
k) Teſtamentsvollſtrecker des Theophraſt, D. L. 5, 5, n. 
14. 2) Olynthier, 9) 6. des Demotimos, nach Andern 
des Kalliſthenes, Schwefterfohn u. Schüler es Ariſto⸗ 








Καλλισταγόρας 


let, als Schriftſt. ὁ ἱστοριογράφος, D. Sie. 16, 14, 
‚th. 2,71, ἆ, 9). ὁ φιλόσοφος, Plut. Alex. 52 genannt, 

ὁ σοφιστής, Ath. 10,484, ἆ, f. Arist. rhet. 2, 8 
. mir. aud. 132, Pol, 4, 88—12, 28, δ., D. Sic. 4, 
—14, 117, Plut. Cam, 9. Alex. 55, d. Stoic, rep. 
0 — οο]ι. ir. 8, δ., Arr. An. 4, 10, lo-7, 37, l, δ., 
ιο]. π. an. 16,80, Strab. 8,862—-17, 814, ὅ., D. L. 
‚1,n.6.2,n.7, Luc. Dem. enc. 15, St. B. s. Τδ. 
ύρα, Scymn. 134, Schol. ΔΡ. Rh. 1, 212—2, 986, 
th, 10, 452,8 — 18, 560, ο, ὅ., Them. or. 7, p. 95. 
0, 180, Harp. ο. ἀναγκαῖον — Σφοδρίας, d., Buid,, 
tob. 7, 65. 69, Apost, 1, 58, b. 15, 88, Schol. 
L 18, 29. 8) Heliartier, Plut. amat. narr. 1, 1. 
) Syburit, ο) Schriftk., Piut. dur. 4, 2. 6,8, Stob. 
00, 14. Sein Schidfel, τὰ ἀμφὶ Καλλισθένην, 
'bem. or. 18, p. 176. b) Vater des Vorigen, Suid. 
) Breigelaffene des Lucull, Plut. Luc. 48 u. viel. 
n seni ger. resp. 16. 6) Byjantier, Ach. Tat. 2, 
8. 7) Inser. 2, 1936, 19. 2072, 8. — Patron. davon 
en. Καλλισθενείοι in Thess. Insor. n. 2 in Keils 
nscr. Thess. Naumb. 1867, p.7 (conj., Ahr. Dial. 11, 
. 531 will Καλλιστουνείου). 

Kalksrayspas, m. Rappert ob. Ratpert d. 1. 
urch Rath glängend, nach Clom. Al. ein Dämon bei 
en Teniern. 

K ἐθνιχὸν ὄνομα, Wesch. u. Fouc. 
. 408, K. | 

Καλλιστάνθη,!., {. Καλιστάνθη. 

Καλλίσταχυς, m. Hehrenfeld (eigtl. mit [ὦδ. 
je Achren), erdichtetet Name, Theophyl. Simoo. 
p. 11. 

Kalkıeridavos, /. αρ. Schontranz, aͤhnl. 
5hönhuth, Bein. a) der Demeter, Ἡ. h. Cer. 251. 
96. db) der Hera, Tyrt. 1 (Strab, 8, 862) u. 4., 
. Lex. c) bes Delbaums in Olympla, von welchem 
te Siegetkränze genommen wurden, Pans. 5, 15, 8, 
‚rist. in Schol. Ar. Plut. 586. 

Καλλίστη, (ἡ), δ. Pind. Καλλίστα, Beritfles 
is d. i. glängend [ῴδη, Schönau, 1) Bein. der Ara 
mis (od. Helate) in Achen, Paus. 1, 29, 2, Hesych., 
n Arkadien, Paus. 8, 85, 8. 2) Brauenn., Inser. 2, 
‚997, ο, 18, Add. 2192. 8, 6798. b, 2, Add. 8) früs 
erer Name der Infel There, Her. 4, 147, Pind. P. 
1,459, Callim. h. 6, 15 u. fr. 112 δ. Strab. 8, 847. 17, 
387, ΔΡ. Rh. 4, 1766. 1761 u. Schol., Paus, 8, 
, 7. 15, 6. 7, 2, 2, Hesych. — Keil Inser. boeot. 
x, 1. 

* εστηνόε, m. Bertling, Rhodier, Mion. S. 
1. 90. 

Kalkıcrıavds, m. Bertling, Mannen., ΝΙ ορ. 
ὃν 837, Orelli 2708. — Inscr. 8, 5958, 6. 
Kaklıerias, a,m. PBerthes, Lesbier, Nic. Eugen. 
‚99. 

Καλλίστιν, f. = folgvem, Inser. 1898. 

Καλλίστιον, f. Bertfledis d. 1. glängend fchön, 
zrauenn., 1) Hetäre, mit dem Bein. Πτωχελένη, 
Ath. 13,685, b u. Hedyl. δ. Ath. 11,686, b (Anth. 
pp. 81), aud ὃς, genannt, Mach. b. Ath. 18, 588, 
. 2) Andere: Callim.ep. 56 (v1,148). 8) Unbere: 
Posidipp. 8 (χιτ, 131). — Meleag. ep. v, 192. — 
?hilod. ep. (v, 128). — Inser. 2, 3108. 

‚ Καλλιστίων, ωνος, m. Bertling, Mannsname, 
υπ. ep. 91, Niliepp. 1,201. — Inser. B, 6488, 

\ ογένηε, f. Adelbert (ο. δ. durch Geburt 
längend), Dlannsn., Inſchr. aus Amorgos in den 
inwyo. Ἕλλην. 1860. φυλλ. 4’, n. 82, K. 


Καλλίστρατος 605 


Καλλιστομάχη, {. Gerflat (bie (ὥδαι Kaäm⸗ 
pferin), «ἰξωνεύς, Plut. x oratt. Lycurg. 28. 
Fem. u: 

Καλλιστόμαχος, m. Wibert ὃ. i. im Kampfe 
glänzend, Athener, Inser. 298. Anaphlyſtier, Insor. 
88. 


ἘΚαλλιστονείκη, f.= Kaldsotorben, Frauenname, 

Inser. 1444. Fem. zu Καλλιστόριχος. 
ns, m. Sibert d. 1. fiegglängend, 
Spartaner, Inser. 1444, 

Καλλιστονίκη, f. Frauenn., Insor. 1442. Fem. 
u: 
Καλλιστόνῖκος, m. Sibert db. L fiegglängend, 
Böotier, 8) Bildhauer, aus Theben (DI. 102), Paus. 
9, 16, 2. b) Tanagräer, Keil Inser. boeot. LX, ο. 

Κάλλιστονς, ὁ, Schhönert (). 1. ſeht (ώδιι), 1) 
Rhetox, Anth. Plan. 831. 2) Sreigelafiner des Kaligule, 
Ios. 19, 1,10, Plut. Galb. 9, D. Cass. 59, 19. 29. 
8) Marathonier, Inser. 868. 4) Lyfimachier, Inser. 
2017 (Lobasn. 1456). 5) Geſchichtſchi., Socr. h. 6. 
8, 21,12. 6) auf kolophonifchen Mungen, Mion. 11, 
82. 8. νι, 108 u. öfter. 7) Anderer, . 2, 1969. 
8) in Inscr. 4, 7096 Κάλλισστονς. 

Καλλιστράτεα, f. Srauenn., Ati. Inſchr. b. A. 
Rang. 11, 868. — Inscr. 2, 2114, d, 3. Yehnl.: 

Καλλιστράτη, f. Shlothilde d. i. berühmte 
Kriegerin, Hetäre aus Lesbos, Ath. 5,220, f. 2) Ather 
nerin, Boss Dem. Att. 108. — Inscer. 155,7. — 2, 
2822, b, Add. 

parla, f. Luttern (b. 1. von tem δε. 
rühmten Heer), Küſtenort in Paphlagonien, Ptol. 5, 
4, 2, Marc. Her. ep. per. Menipp. 9, f. Καλλί- 


στρατις. 
Καλλίστ rıs, όος, {. = Καλλισερατία, w. [., 


An. per. p. Eux. 19. 

κ päros, ev, νου. Καλλίστρατε, (ὅ), 
Schöner d. h. mit fhönem, od. Autber d.h. mit ges 
priefenem Όεετε, 1) Athener. a) Archon DI. 106, 2, 
D. Sic. 16, 22, D. Hal. Din. 9. 18. Dem. ot Arist. 
4, Marm. Par. 77, vgl. Inscr. 90. b) ©. eines Kal⸗ 
litrates, Aphidnäer, ὁ ῥήτωρ, Plut. Dem. 5. reg. 
apophth. Epaminond. 15, Liban. ν. Dem,, Schol. 
Dem. 18, 99. 24, 186, Zen. 4,84, ὁ Φδηµαγωγός, 
D. Sic. 16, 88, Schol. Asschin. 2,124, ο). d dnun- 
γόρος, Xen. Hell. 6, 2, 89. 8, 8 genunnt. ©. Xen. 
Hell. 6, 8, 10, Isocr. 8, 24, Dem. 18,219—59, 48, ὅ., 
Asschin. 2, 124, Lyc. 93, Scyl. 67, Anax. u. An- 
tiph. δ. Ath. 2, 44,0—15, 690, a, ö., Arist. rhet. 1, 
7—8, 17, ö., Theop. b. Ath. 4, 166,e u. Harp. 8. 
σύνξζαξες, D. Sic. 15, 29, Plut. Dom. 5. 18. gen. 
Socr. 82. praec. reip. ger. 14, Luc. Dem. enc. 12, 
Hermipp. in Gell. Ν. Α. 8, 18, A. b) 6. des Ems 
pedos, Paus. 7,16,4. 5, Plut. x oratt. Demosth. 2, 
wo er mit dem Aphibnäer verwechfelt if. ο) aus δες 
Reontifchen Phyle, Xen. Hell. 2, 4, 27. d) Marathos 
nier, Schagmeifter, DI. 92, 8, Inser. 147, nach Böckh 
= dem vorigen. e) Anderer (OL. 94,1), Lys. 7, 9. 
f) & Οἵου. a) Dem. 48, 42—73. β) Anderer, Dem. 
48, 74. ϱ) Μελιτεύς, ©. des Amytheon, Dem. 57, 
87. h) Ballener, Ross Dem. Att. δ. 7. i) Θορέκιος, 
At. Scew. xı,o,1i. k)'Egyseüs, 6. des Teleftes, 
Inser. 113. 1) ®. des Kallippos, Sprecher gegen 
Olympiodor, Dem. 48, arg. m) einer, gegen welchen 
Antiphon eine Rebe verfaßte, Harp. s. ὅτι οἱ ποιητοί. 
n) ein Wechsler, Dem. 36, 13. 87. ο) Schaufpicler 
des Ariftophanes, Schol. p) Untere, Inser. 2, 1800. 





606 Καλλίστροτος 


1866. 2) Thebaner, komiſcher Schanfpieler, Inser. 
1684. 8) Eleer, οἱ περὶ Καλλίστρατον, Pol. 20, 8. 
4) Samier, angebl. Erfinder des Alphabets, Ephor. in 
Schol, 11.7, 185, Andr. b. Suid. s. Σαμίων ὁ δῆμος, 
Apost. 16, 82. 5) Amphipoliter, Arr. Ind. 18,4. 6) 
Macedonier, Arist. oec. 2. 7) Boryſthenide, D. Chrys. 
or. 86, p. 489. 8) ὁ Αριστοφάνειος (Ath. 1,21, ο. 
6, 268, ο) d. 5. Schüler des Ariftophanes in Byjanz, 
viell. berfelbe wie 4ομίτιος (St. Β. ». Μόχατα: 
4ομέτιος) Καλλ., St. B.s. ᾽ἀκριρόεσσα. Ὁδιούπο- 
λες. Ὀλύμπη. Ὕπιος, alfo wahrfk. ein Breigelaffner, 
Grammatiker u. Geſchichtſcht, D. Hal. 1, 68, Ath. 8, 
125,c—18,591,d, Harp. s. ἁπλᾶς --- Κεραμεικός, 
d., Schol, gu Αρ. Rh. 1, 1126. 2, 780, gu Pind. 
P.2,1—1.4,1,8., zu Eur. Or. 801—1080, $., gu IL 
8, 18 u. Od. 6, 29 u. δ., gu Aesch. Pers. 941 u.Ar. Ran. 
629, 8.. A. Vgl. über andere Fabr. bibl. gr. v,p. 560. 
9) ©. des Leon, ὁ σοφιστής y. Zeitgenoffe des Plus 
tar, Berfon in Plut. qu. conv. 7, 5,1. 8, vgl. mit 
qu. conv. 4,4, I u. def. orao. 2. 10) Rath des Mithrie 
dates, Plut. Luc. 18. 11) Bildgießer (OL. 156), Plin. 
84, 8,19. 12) Mathematifer, Theven. p. bextr. 18) 
auf Müngen aus Paträ, Abydus, Rhodus u. Ephefus, 
Mion. 11, 191. 684. 111, 418.8. τι, 114. 14) Untere: 
Luc, ep. xı, 186. — Phaed. ep. XII, 2. — (Dicster, 
fr. ed. Bergk p. 408. 409). 15) überh. als δε: 


- fpiel, alfo als häufiger Name, Plat. Sisyph. 888, ο. 
Aehnl.: 


poros, m. böot. = Καλλίστρατος, Die 
Φοπιεπίες, Keil Inser. boeot. 11, 29. Patron. davon 
Καλλιστρότιος, Keil Inser. boeot. 11,29 (A. Rang. 
11, 1804, K.). 

Καλλιστώ, gen. οὓς, bönt. Inser. 1768 auch ὃς 
(f. Ahr. Dial. ır, 289 u. 571), dat. of, scc. ώ, in 
Inser. 8, 6751 ών, voc. ol (Eur. Hel. 876) u. auf 
Par. Inſchr. 27 ώ, f. Bertfledis d. ἱ. glängend 
ſchoͤn (f. Hesych.), 1) weibliche Liebesgöttin, Hesych., 
nach Hes. b. Apd. 8, 8, eine Nymphe. 2) T. des 
Zyfaon (Eumel. 6. Apd. 8, 8, 2, Char. in Tzetz. Lyc. 
480, Paus. 1, 26, 1—10, 81,10, 8., vgl. mit Luc. ἆ, 
mort. 28, 8), nad) Hyg. poet. astr. 2,1 Enkelin bes 
Lykaon, nad Asios T. tes Nykteus, nad Pherec. 
T. des Keteus, Apd. a. a. D., Schol. Eur. Or. 1642, 
aus Arkadien, Jägerin u. von Zeus (od. Apollon) 
M. des Arkas, melde ala das Geſtirn des großen Bäs 
zen an den Himmel verfeßt wurde, Eur. Hel. 875, 
Nonn. 2, 128—86, 71, d., Paus. 8, 8, 6. 87, 11, Epim. 
in Schol, Eur. Rhes. 86, Palaeph. 15, Ον. fast, 2, 156, 
Hyg. p. astr. 2, 1. Ihr Grab in Arkadien unmeit 
Kruni, Paus. 8,85, 8, ihre Bildfänle u. Abbildung, Peus. 
10,9, 5.81, 10. Tänge nach ihr, Luc. salt. 48, u. eine 
Tragddie des Aefchylus ihresNamens, Hesych, 8) Schwe⸗ 
βετ des Odyſſeus = Φακῆ, Mnas. u. Lysim. in Ath. 
4, 158, ο. 4) Athenerin, 9) Priefterin der Hera in 
Athen, Hellan. in Tzetz. Posthom. 776. db) T. des 
Hebron, Gem. des Mebner Lycurg, Plut.x oratt.Lyc. 
37. ο) T. des Lycophron, des Sohnes vom Redner 
2ylurg, Gem. des Kleombrotos u, Sokrates, Plut. x 
oratt. Lyc. 28. d) Andere, Ross Dem. Att.19 u. 148 
(wo Καλιστώ fteht). ©) Hetäre in Alben, Ael. v. h. 
18, 82, f. Καλλίστιον. f) Komödie des Alcäus, Mein. 
11,P. 829. 5) Aetolierin, Inser. 1756 (wo Böckh Καλ- 
λιστῶς hat, Ahr. Dial. 11, 289 Καλλιστοὺς vorsieht). 
6) Lokrierin, Inser. 1768. 7) aus Baros, Thierſch 
Bar. Inſchr. n. 27. 8) Priefterin, Inser. 462. 9) Del⸗ 
phierin, Curt. A. D. 5. 10) Bythagoreerin, Thean. ep. 


Καλλιρῶν 


7. 11) Antere, Inser. 2, 2414,d, Ἑ, Add. 4, 80761 
8219, 12. 12) Schiffename, Att. Sew. ıvı, } 
102. 


Καλλίστων,ωνοςπι. Bertling, Spartaneı, In. 
1295. 

Καλλίσφυρον, Zierfuß, Beiname ſchoͤntt Fran 
bei Homer (11. 9,557. Od. 5, 838), dab. X, cu 
rit. erot. 4, 1. 

Καλλιτέλης, ους, ep. auch ευς (Antk. τη, IN 
165. 656), acc. η (Anth. vır, 164) u. ην (Ank 
ντ, 168. 165, Paus. 5, 27,8), (6), Schoͤnig (t-ı 
zu ben Schönen gehörig), 1) Samier, a) 85. η ἓν 
[ο[οπ, Polyaen. 6,45. b) Gem. ber Έτεχο, Leon. Ta. 
71 (ντ, 168), κ. Antp. Sid. (ΥΣ, 164. 165). ° 
Racedämonier, Siympionile, Paus. 6, 16, 6. 8) Leput 
Pans. 6, 15,1. 4) Utbener, a) Kybantibe, Boss Den 
Att. 5. b) Eroiade, Boss Dem. Att. 5. e) Παλ | 
ση. Seew. x, f, 6.— Inser. 169. 5) Bildhauer, δια. 
5, 27,8. 6) Andere: Anacr. ορ. 5 (vı, 156). — Ant 
vıı, 658. 

Καλλίτεραι oder Καλλιτέραι, ähnl. Shin 
πιατί, St. in Bifaltia, Ριο]. 8, 18, 36. | 

Καλλιτρόπη, f. Albfuint ο. i. elfengefäwr 
alfo: ſchoͤngewandt, Frauenname, Phot. bibL p. Bl 
4] 


Καλλιτέχη,{ Outglüd, 1) Iugendgenofn is 
Redner Ariflides, Arist. or. 27, p. 628. 2) Bäcker: 
nen, a) aus Oropus, in Keil Inser. boeot. XLi. 
8. b) aus Βεῖτα, Keil Inser. boeot. 111, 2. ) 
Koronea, Keil Inser. boeot. LIV, f. 8) Anbere: Is. 
9, 2660 u. Insor. 8, 5178, wo Kadstuyn ſtebt. Mıkı! 

Καλλιτύχην, ους, πι. Mannen Inser. 176. 

Καλλιφάκια, f. Bertfledis d. ἱ. gierlich or. fü 
glänzend, eine Nympbe, Paus. 6, 22,7. MebnLl: 

Καλλιφάνα, f. Frauenn. aus Belia, Cie. Bi 
24. Fem. gu: - 

Καλλιφάνην, ους, acc. (Harp.) η, m. Truttt" 
d. ἱ. holdglängend, 1) Atbener, a) einer, gegen 5’ 
hen Lyfſias eine Rebe verfaßte, Harp. =. voſcie. 
eroner, Ross Dem. Att, 5. 2) Schriftſt, Pin‘ 
2,2 u. ind, auet. gu lib. rıL.—vı. 6. 8) εἶα τσ 
dem Bein. ὁ Παραβρύκοντος, Αι. 1, 4, ο, Se 
4) Anderer, Inscer. 4, 7875. Aehnl.: 

Καλλιφάντη, f. Frauenn. Inscr. 2, 2822, b, 4. 
Sp. Fem. au: 

Καλλίφαντον, m. Mannön., Inscr. 2, 2958, b, 








Ρ. , 

Καλλιφόρα, {. ἁθηί. Shönbein, Pferdeus 
Inser. 4, 7711, Sp. 

Καλλίφρων, ονος, m. Hubert d. ἱ. durd 6- 
fit glänzend, 1) Athener, Inser. 288. 2) Theban 
Corn, Epsm. 3. 8) Knibier, Mion. 8. w1,482. 

Καλλιφῶν, ὥντος, (ὁ), Trutpert d. ἱ. holtgli> 
gend, 1) Ktotoniat, a) ®. des Democebes, Her. I 
125. b) Pytbhagoreer, Hermipp. 5. Ios. «. ΑΡ. 1,2 
3) Athener, a) einer, gegen den Ifäus eine Rede 
faßte, Harp. s. änstoftasc; nach Ang. Maj. «τ΄ 
vett. coll.2,p. 584 auch einer. gegen welchen It" 
eine Rede fehrieb, viel. derſelbe. Ὁ) Anderet, Pr 
Syll. 14. ο) B. eines Ariftolles, Inser. 214. d) 3” 
dere: Inser. 169. 2, 2221,d, Add. 2884, b, 67, Al: 
2888. — Auf einer attifhen ήπιε, Mion. η, ii. 
8) Gicilier, D. Sio. 22, 11. — Bhiloſoph, Cie. 
83. Tuse, 5, 80. Fin. 3, 6—5, 25. Acad. prior: 
42. 5) Samier, Maler, Paus. 5,19, 2. 10, 298 
6) Bafenmaler, Vaſe bei Millin Peinter. T. |, ' 


Καλλίχα 


(Καλλιφο»). 7) Dionyfius ὁ Κ., ein Dichter über 
Griechenland, in Müller Geogr. 1, p. 288— 248. 
Καλλίχα, . Shönli, Frauenn. aus Koronca, 
Keil Kr boeot. LIv,b. 
‚os, m. (Ahr. Disl. 1, 190 Kallaya- 
eioc), Soidefreunds, Theban. "Battonym. eines 


Θείβιεχος, Inser. 1577. 
Ἐαλλιχόρα, f. Srauenn., Insor. 4, 7592, Sp. 


Aebnl.: 
Καλλιχόρη, f. Tänzern, eigtl. Shöntängern, 
eine der Ammen des Dionyfos, Nonn. 14, 221. 
ixopos, ου, ep. au oso, m. Beilhau (b. 
i. luſtig fpringend, f. Schol. ΑΡ. Rh. 2, 906 u. Paus, 
1,88, 6), 1) δί. in Baphlagonien, Öftl. von Herallea, 
welcher dem Dionyfos heilig war, ex heißt auch Οξί- 
ns, |. Olfine od. Koſch, ΑΡ. Rh. 2, 906 u. ff. u. 
Schol., Orph. Arg. 784, Φον]. 90, Amm. Marc. 12, 
8, 24, Plin. 6, 1, Val. Flacc. 6, 75. 3) Καλλίχο- 
pov, verf. pelap, welches Apd. 1, 5, 1 u. Pause. 1, 
88, 6 auch dabei ſteht, Brunnen in Fleufs, H. h. Cer. 
272, Call. 6, 16, Eur. Suppl. 892. 619, in Eur. 
Ion 1075 καλλίχορον παγαί. 8) Καλλίχορον, 
Ort in Knoſſos, Hesych. (1. ἀ.). 
αλλίχορος, m. Tanger, Mannen., Inser. 8, 
59,3, 6, Sp. 
Καλλιχρόη, f. Shönrotb, Brauenn., Theod. 
Prodr. 2, 101. 
Ἐαλλίχ χρυσος, m. Φου ἴὃπιας d.i. gepriefenes od. 
fhönes Gold, Mannen. Inser. 8, 5908, 6, Sp. 
Καλλιώ, ὣς, f. Srauenn. Insor. 2, 2838, 109. 110. 
Aehnl.: 


Καλλίων, m. Schöne, 1) Uthener, πι. Inſchr. 
im Muſ. d. "ar. Gefellſch. in Athen, K. 2) Mhobdier, 
Ross Inscr. n. 18. 

Καλλιωναῖοι, pl. viell. Ew. der Stadt Καλλιαί, 
Plut. prov. Alex. 38, doch nennt fie Zen. 2, 67 Κα: 
Audasvıos, Öronoo vermuthete Κυλληναῖον. 

„m. Säönlein (f. Ahr. Disl 1, 
214. 11, 525), Orchomenier, Keil Inscr. boeot. 111,84. 
νώνιοε, m. lieft Ahr. Dial. 11, 6526 für Κα- 
θαιώρνος, w.f., bei Curt. n. 7-] 
, Ὁ. ᾿εόδιιά, Drt in Thracien an der 
Propontie, j. Somburgos, It. Ant, 

Καλλονίανα, f. Shöned, Ort in Sieilien, It. 
Ant. 

Κάλλοε, 1) obc, ⁊o, Schönpeit, perfonificirt, Anacr. 
80 (19). 2) ου, Aegyptier, Pap. Cas. 2 

Καλλόστρατοςφ, m. für Καλλίστρστος, w. f. 
Korcyräer, Mion. 11, 72. 

Καλλύδιο, π. Shönau, Kafell in Myfien, 
Strab. 12, 5874. Bet Εκει, Il, 2, 6 heißt es Καλύ- 
όνιον. 


ζΚζαλλυντήρια, τά, »SGchmuckfeier, atheni⸗ 
fhes Seh am 19ten Thargelion, Et. M. 487,18, Β. 
A.270, I, Phot. 


Καλλά, οὓς, f. Schöne, 1) Frauenn. Noss. 10 
(τα, 605). 2) Epibausierin, D. Sie. 82, 1. 3) Stlavin 
von Ghärones, Inser. 1609. 4) Andere: Inser. 
1549. 

v, wvog, m. Schönermann (f. Lob. 
peth. p. 46), 1) Aeginet, Bildgieber (DI.60), Paus. 
2, 82. δ. 8, 18, 8.7, 18, 10, Quint. 12,10. 2) Eleer, 
a) Bildgießer (DI. 87), Paus. 5, 25,4. 27,8, u. viell. 
Piin. 84, 8,19. b) Dlympionike, Pan. 6,12,6. 8) 
Latonier, Inser. 1275. 4) Athener, Blion. 8. 111, 562. 
6) Daulier, Inser. 1715. 6) Dyrrhachier, Mion. 11, 


Καλὸς 607 


40. 7) ©. εἶπεν Agefon, Inser. Stir. b. Curt. A. D. p. 
12. 8) Andere: a) Phan. 9 (νι, 294). b) Phot. cod. 
244, Ρ. 617. ο) Inscr. 2161. 8, p. xvisı,n. 119. 

K m. Schonlein, Athener, Inser. 165. 
— Komödie dee Ariſtophon, Ath. 18,559, d, f. Mein. 
1,410; auch Καλωνίδης gefchrieben. 

Ins, dos, ἡ, Schöne Aue, Gegend in 
Medien, Pol. 6, 54 (doch f. Χαλωνῖτις). 

άλλων, m, ©. des Dädelus, Αροοί, 14, 71. 6, 

Καλως, 


Καλοβρίη, f. (βρία = κώμη, πόλις), Shöns 
Rätt, οι in Thracien, Nic. Br. 4, 5 (185, 4), 


Sp. 
Kakoypalas βουνός, ähıl. Ehönbühel, Ort 
in Kleinafien, Cinnam. 2, 5 (40,18). 2,11 (66, 18), 


Sp. 

Καλόδωροε, m. Schöngabe, adulescens (Cali- 
dorus), Plaut. Pseudol., f. Ritschl Ind. schol. Bonn. 
1848 —4, Ρ. V. 

Καλόθετος, m. *Säönfohn (eigtl. ſchoöner Adop⸗ 
tivſohn), Mannen,, Spaet. 

Καλοὶ λιμένες, pi. ähnl. Lihtenpörden d. h. 
[Φδπε Cinfahrt, Landungsplap auf der nosdöflichen 
Rufe von Kreta, N. T. act. ap. 27, 8. Bel. Καλὸς 

μή». 

ννηε, m. Shönlahn, Mannsneme, 
Cotel, mon. 2, p. 178, Sp. 
ampos,m. Butezeit, Mannen., Απ, app. 
195. — Inser. 4248. 6427, Osann. Syll. p. 465, n, 
σι. In Insor. 4,9489 Ἐαλόκεροφ. 

Καλοίκινοι, pl. Schön aefer, Süyrifches Belt, 
Pol. 5, 108. 

Καλοκλίδας, m. == Καλλρκλείδας, w.f., ὉτΦο: 
menier, Keil Inscr. boeot. III, 14, f. p. 17. (Val. A. 
Bang. 11, 1805, K.) 

Ιζαλόκυρος, m. Meinbrecht ὃ. ἱ. von glängenter 
Macht, Mannen., Niliepp. 1, 305, Sp. 

Καλοκάκκαν, τᾶς, Schöuborn, Inser. 2, 2554, 


167 (Cret.). 

Καλό ‚m Schönvließ wie Schönemolf, 
Mannen., Inser. 4, 8808, 4, Sp. 

Καλὸν α) τὸ — ἀκρωτήρνον, Schöneberg, 

sg in Zeugitana, bei Karthago, Pol. 8, 22-—24. 

ος, Berg am gerfigen Meerbufen, An, (Arr.) 
per. m ϱ) πεδίο», Schöne Aue, 
gbene —* —* u. Tigris bei Amoſala, Pol. 

‚25. d) στόµα u. σῖόμιον, "Schönminben, 
Die fühliden Mindungen des Sfter, ΑΡ. Rh. 4, 806 u. 
SchoL, Anon. per p. Eux. 67, u. bei Ptol.8, 10, 6Κα- 
λὸν (στόμα) od. Καλόστομον. 

νίκη, voc. Καλονίχη, f. = Καλλινίχη, 
Srauenn., Ar. Lys. 6. Fem. gu: 

Kalövixos, m. Mannen., Curt. Α. Ὀ. 52,2 (auf 
tem Stein fleht: Καλανικου, nah Keil Καλλινί- 
χου, w.f., zu fchreiben). 

Kaloylov=Kalkortoub.i.Shöns, θήκη, Inser. 
4, 9211, Sp. 

wos, m. — Kaillksvoc, Dropier, Keil 
Inser. boeot. ΧΙ,, a (Leak. n. 68, tab. 15, Χαλ.). 

Καλοπόδιοφ, m. Mannen., 1) Eunuch, Thphn. 
chr. 289, 19. 860, 18. 2) Anderer, Orelli 2629. 
Aehnl.: 

Καλόπουνς, m. Zierfuß, Mannen., Att. Inſchrt. 
im Muſ. der arch. μα, zu Athen, K. 

Καλός, = Κάλως, w. f., Phot. 

Καλὸν Aunv, πι. Eidienudrden (f. Kakol 


608 Καλὸς 


λιμένες), 1) Hafen im tauriſchen Gherfones in ber 
Nähe von Banticapäum, Arr. per. p. Eux. 19, 5. 20, 
1, Anon. p. pont. Euz. 56. 57, Mel. 1, 2 u. viell. 
Strab. 7, 808, wo ἄλλος Asurjv ſteht. Er Heißt auch 
Καλὸς λιμὴν Σκυθικός, Anon. p. pont. Eux. 57, oder 
bloß ὁ Kaiög,Arr. per. p. Eux. 34, 1. 2) 4 καλ. Asu. 
Κορακήσιος, Hafen von Gilicien, An. per. mar, 
magn. 174. 

Kalde ὁ ποταμός, Schoͤnebeck, Flug bei Tra⸗ 
pezunt, j. Kalopotamo, Arr. per. p. Eux. 7, 2, Anon. 
per. p. Eux. 89. Er beißt auch bloß ὁ Καλός, Arr. 


aD. 
Καλόσιρις, Yegypt., Inser. 4870. 
n, = Καλλιτύχη, f. Brauenn., Inser. 


Hypat.n. 198 in Curt. Inser. Att. xıı, p. 32. Fem.ju: 

Καλότυχονς, m. Qutglüd, Inser. 2472. 4264. 
6608. 5885, b, Add., Infchre. im Muf. der ach. Ge⸗ 
ſellſch. zu Athen (K). 

Καλοῦ ἀγροῦ Asunv d.i. Schönfelde, Hafen in 
Thracien, Thphn. 609, 19, Sp. 

Καλουάστροε, m. ὃ. lat. Calvsster, Ιούλιος Καλ., 
D. Cass. 67, 11. 

Καλουία, f. b. fat. Calvia, dab. Kal. Κρισα.- 
vie, D. Cass. 68, 12. 

Καλουίνιοςφ, m. d. Ist. Calvinius (Calvinus), D. 
Sic. 12, 28. : 

Καλονῖνοε, (ό), ὃ. lat. Calvinus, bef. Bein. der 
Domitü, dab. Γναῖος δὲ 4ομίτιος Καλ., D. Case. 
43, 46, ο). Jos. Καλ., App. b. civ. 4, 115, od. Γναῖος 
Καλ., D. Cass. 48, 16, u. Tv. το od. δὲ Καλ., D. 
Cass. 40, 17. 42,46, od. Πόπλιος Σέστιος Καλου- 
Zyog, Keil Inser. boeot. ΧΣΣΙΥ, Ὁ, aud bloß Καλ., 
App. Mithr. 120, D. Cass.40,45—48, 42,5. &. Καλ- 

νος. 

ϱ ολουίσιον, ὁ, der röm. Calvisius, dab. «λάονιος 
Καλ., D.Cass. 71,28, Καλ. Σαβΐνος, D. Cass. 48, 
46, u. Kai. δὲ ο). δὲ δὴ Σαβ., App. b. civ. 5,87, 
D. Cass. 59, 18, Γάτος Καλ., App. b. οἷν. 2, 60, 
4ομέτιος δὲ Καλονίσιος, Plut. Sert. 12, u. bloß 
Kad., Plut. Ant. 58. 69, App. b. civ. 5,8096. ©. 
Καλβίσιος. 

ver, pl. Gemeinde der Lepontier in Rhae- 
tia prima, Ptol.2, 11, 19. 12,8, Plin. 3, 20, 24. 

Καλουμάκουμα, f. Μακόμαδα. 

Κάλπαε, a (fo Strab. 12, 548, Plin., Ptol., Marc. 
Her.) in Ap. Rh., An.per.p. Eux. KäAwns, b. Xen., 
Arr.por. u. St.B. Κάλπη, Theop. b. 8ὲ Β. Καλ- 
καί, 5. Nic. Dam, Καλκία (der Selſen bei Gibral⸗ 
tar flts Κάλπη), Keſſelbach, Kefſelsdorf, 
Kufffkein (Calpe urnae similis, Schol. Iuven. 14, 
279, u. Calpe species cavi teretisque visu nuncu- 
patur urcei, Avien. 0.1. 848), 1) Κάλπας u. Κάλ- 
πης (ὁ -- ποταµόε), Bl. in Bithynien, zwiſchen 
Chalcedon u. Heralleia, j. Kirpeh, Strab. 12, 548, 
Ptol. 5, 1, 5, Marc. Her. ep. per. Menipp. 8 (cod. ἀπὸ 
Κάλπας noraued für Κάλπα), Plin. 6, 1, 1, ΔΡ. 
Rh. 9, 661. 2) Κάλπη, Καλπαί u. Κάλπης λιµή» 
(fo flets Xen. u. Arr. per.), nut Xen. An, 6, 3, 24 
ſteht bloß ἐπὶ Κάλπης (als gen., verfl. λιμένα, ὁδόν), 
in An. p.p. Eux. 5 fieht eis Κάλπην λιμένα, doch 
6 ἀπὸ Κάλπης λιμένος, fo dab man ſchon im Als 
tertfum bald Κάλπη vom Ort, bald Κάλπης (nom.) 
λιμήν gefagt gu baben fcheint, in Marc. Her. ep. per. 
Menipp. 8 u. Plin. 6,1, 2 Heißt er Κάλπας λιμή», 
Hafenort in Bithynien, nah St. Β. 8. ν. μ.ο. Καρ- 
anla = Κάρπεια, |. Bufarsje od. Garbah, Xen. 


Münzen. Sw. Kai 


Καλόβη 


An, 6, 4, 18. 10. 8,2. 4, 1---, Theop. b. 8ι R. 
Arr. per. p. Euz. 12, 4. — @w. Καλα, Κω. 
wtvos u. vom Hafen auch πολιμενίτης, StB. 3) 
Κάλπη u. Καλπία, (7), 9) Ort bei Gibraltar, Stret. 
1,51. 8,140. 141, It. Ααιι 406, Nie. Dam. fr. Il, 
Herodor. in Const. Ρα. 
pbyrog. sdm. imp. 28. b) τὸ ὄρος, der Belfen Φύπύ, 
tar, ποώ Einigen eine der Säulen des Herakles, Καὶ 
per. mar. ext. 3,4, Strab. 8,170, Ptol. 2, 4, 6, 
Enst. zu D. Ρος. 64, Mel. 1,5. 2.2,6, nach Eust ει 
D. von den Barbaren fo genannt, von den Griechen 
aber ᾿ἀλύβη, während Andere das gegemüber liegt: 
libyſche Gebirge (|. Sierre de las Monas) fo neu, 
Mel. 1,6. 2,6, bei Strab 8, 170’4PAuf, nach Hate 
ein Gebirge bei den Säulen des Serafles, Κάλας u 
κατὰ στήλας ὄρος, Strab. 8,156, od. ἀπὸ Kalk 
τοῦ ὄρους xal στήλης, in Marc. Her. per. mar.ent. 
3,0. 10, f. Marc. Her. per. mar. ext. 2, 4. 18, Sin}. 
3,118. 8, 189. 148. 168. 169, Inser. 8, 5875 (te 
Kainny δρος). 

Κάλπετοε, m. (Krug?), 6. des Kapys, 8. m 
Alba, D. Hal. 1,71, D.8ie. 7, 4. 

Κάλπιος αὐχή», m. Kannſtein, Gebirge is 
äußeren Norden, Orph. Arg. 1128. 

Kälrros, od. or, ou, Keffelaporf, Oro 
Galatien, Pol. 25, 4. 

Καλτόρνι, f. Καλπούρνιος. 

Κάλπον, πι. (Kanne?), 6. 48 NRume, Gum: 
vater ber Salpurnier, Plut. Num. 21, Inscr. 8, 3989.5. 

f. lat. Calpurnis, a) T. dus ὃν 
rius (Manius), Plut. parall. 20, db) T. des $ılr. 
Gem. des Gäfar, Piut. Pomp. 47. Caos. 68. 64, Apı 
b. eiv. 2, 14. 116. 116, Nic. Dam. fr. 28. ο) Wat: 
Inscr. 8, 4841. 6698. 

äya, Ort in Bätica, j. Bajulanc εἰ. 
Garpio, Ptol. 2,4, 10, It. Ant. 

Καλπουρνιανόε, m. ὃ. fat. Calparnianus, Χρ- 
πδρήιος Kain. Πομππιουπολίτης, Geſchichtiet. 
Luc. hist. 16. 

Καλπούρνιον, (ὁ), d. lat. Calpırnius (Kaiser 
vao⸗ ἀπὸ Kainov, w. [., Plut. Num. 21), des > 
bejiſche Geſchlecht der Galpumier, a) Taiec Kalı 
Πίσω», D. Case. 59, 8, Kain. Πίσαν» App. I 
66. Lib. 88. 99. 108, D. Oass. 58, 50. 54, 21, tet 
aub Πίσω Καλπ., D. Hal. 1,3, 4. Ιδίσων, Inx:. 
2,2561, b,9, Add. 8,8320, ferner Fiiog Kal. | 
κας. 58, 88, Kain. Κράσσος, Heges. in Plı- 
parall. 28, od. au Κράσσος τε Καλπ., D. (ων 
68,8, Καλπ. Ῥωμαῖος, Plut. parall.27, Καλα. 
mit dem Bein. ««ανάρνος, Plat. Sert.7, Καλα. B:- 
βλος, Piut. Cases. 12, u. bloß Καλπ., Anth. ep. zı 
211, D. Sic. 82,18, D. Hal.exc. in hist. gr. fer. 
praef. 85. 

Kalrotpyius, m. = Καλπούρκιος, Insor. 8, 44:3 
6674. In Inser. 8, 4866, w, 9. Καλπόρνις. 

Καλνοῦς, Argypt. Inſcht. Schow Chart. papyr. 7,2%. 

Kai 6ι. in Armenis minor, Ptol. &'. 
8, Tab. Peut. 

Κάλνβα, π. pl. Köthen d. i. Hütten, One 
Ichthyophagen, Arr.Ind. 28,6 (ν.]. Κάλαμα). 

Κδλύβη, f. Laube, Laubenheim, 1) NRyask. 
M. des Bulolion, Apd. 8, 12, 8. 2) eine Bricdr: 
der Hera, Virg. Aen. 7, 419. 8) St. der Άβα ir 
Thraclen (Macedonien), Strab. 7, 820. Em. Ka)r 
βίται u. Καλνβεῖε, St.B. — Καλυβίτης, ἀνθρές 
ὁ μοναχός, Thphn. 667, 6. 





Καλύδαι 


Καλίδαι, f. 2. für Καλυδναί, Hesych. 
Καλύδνα, f., b. St. B., Strab. u. D. Sic. Κάλν- 
va, cp. (Qu. Sm.) Καλύδνη, ot. pl. Καλύόναν 
fo Hom. u. Strab. n. A. nad Schol. Il. 2, 677 u. Apd. 
? Et. M. Ἐαλνυδναί, Reichenau (χαλ-ύόνα, f. 
Φνεῖν — τρέφεεν, atiteıy, Hesych., u. ὕδναι --- 
ύντροφοε, Ahnl. dem Sinne nah Et. M., denn 
άλυμνος fei: ὁ dv 4)γύπτῳ σῖτος χάλυµνος ἀντὶ 
οὗ χαλίµνιος, [ῶτ. mit Suld. καλύµννος, nach Αρά, 
ı Et. Μ. u, Suid. aber if καλύδναι Ξ-- καλύβα», 
och dies viel. bloß wegen der Beronung). 1) Infel 
ei Tenetos (Leucophrys), Qu. Sm. 12,542, Strab. 
8, 604, nad @inigen bei Strab. a. a. O. Tenebos 
Ibft, nah Antern b. Strab. 10, 889 find Καλύδναυ 
je beiden Infeln Calymna u. Lero bei Tenedos. ©. 
ust. 11. 2, 677, Tzetz. ad Lycophr. Al. 26. Adj. ba- 
on KaAvdvataı νῇσοει, Qu. Sm. 7, 407. 2) Inſel 
εἱ Kos = Κάλυμνα, w.f., D. Sic. 5, 54, Anon. st. 
‚ar. magn, 220, Strab. 10,489, Plin.8, 86 (Calydne), 
ust. zu D. Per. 580, u. zugleich mit einigen kleinen 
nfeln in der Nähe Καλύδνας, I. 2, 677 (wo es 
ber Einige au von den Infeln bei Tenebos erflä- 
πι), Anon. st. mar. magn. 280, Strab. 10,488. 489. 
8,604, Eust. zu D. Per.580, Schol. Theocr. 1, 57, 
‚ibrend Demetr. Sceps. 5. Strab. 10, 489 den Plur. 
(αλύδναι mit dem von ONBas vergleicht. Ein. Ka- 
ύδνιοι, Her. 7, 109, Androt. b. St. B., od. Καλν- 
'vaios,fem. Καλυόνίς, od. Καλνδνεύς, 3. B. 4πόλ- 
way, St.B. ϐ8) = Θήβης πόλις ο). Θήβη, denn Ly- 
ophr.1209 nennt Theben Καλύδνου wog, f. Tzetz, 
agu m. dgl. Κάλυόνος, wiedenn παᾧ St.B. Theben 
bt auch ζαλνδνός hieß. Aehnl.: 
Καλίδνιον, n. = Καλλύδιον, w. f. 
Κάλνδνος u. Kakvdvös,m. 1) Hubert (d. i. an 
hnflcht glängend, denn ὕδνης if nad Hesych. — 
Ιδώς, ἔμπειρος), S. des Mon, nach St. B. des Ura⸗ 
08, alter König. von Theben, nach welchem Theben 
Ἰαλύδνα ο). Καλυδνός, b. Lycoph. 1209 Ka- 
ύδνου τύρσις hieß, Tzetz. zu Lycophr. a. a. O. St. 
. Adj. davon Καλυδναῖος, αίη, welches nun wie 
γύγεος αιῶ = ἀρχαῖος, παλανός gebraucht wurde, 
esych., während eine verdorbene Gloſſe auch Καλυ- 
ναῖος' ᾿Αἰδωνεύς hat. 2) Καλυδνός, Ptol. 5, 8,8 
ἄλνδνος, Reichenbach, δΙ. in Cilicla τραχεῖα, |. 
tminetfu od. ®hoelsfu, An. st. mar. magn. 176, St. 
‚s. Ὑρία, Ptol.a.a.D. 6. Καλύκαδνος. 
Κἄλύδών, ὤνος, Schönau (ὕδος = ὕδωρ), 
m. a») ©. des Actolus, Br. bes Pleuron, Apd. 
7, 7, St. B., ο). ©. des Pleuron, Enkel des Ae⸗ 
us, Deim. In Schol. II. 18, 218, od. 6. dis En» 
mion,St.B. Na ihm foll die Stadt Kalydon bes 
ant fein. db) ©. des Ares u. der Aſtynome, nad 
dem der Berg Καλυδών benannt fein [οἳ, Plut. 
w. 22,4. ο) &. des Theſtioe, Plut. flav. 22,1. d) 
1Athener, gegen welchen Ifäus zwei Reben verfaßte, 
ap. =. ἐπεσημαίνεσθαν u. 9. 4νδεµόκριτος — 
στα», d., [. Bait.-Saupp. or. fr. 11, p. 237—233. 
m. ein Berg in Netolien, der früher Γνρός hieß, 
εἰ. Βαν. 22, 4. 8) (m), alte Hauptflabt Yetolicne 
I @renus, I1. 2,640—14, 116, 8., Soph, δ. Ar. rhet. 
d, Xen. Hell. 4,6,1. 14,Hellan. b. Ath.9,410, f, Ar- 
str. b. Ath. 7, 311, a, Scyl. 85, ΦΙβδε. 61. Ka- 
δώνιοι Xen. Hell. 4, 6, 1, Mnas. b. Zen. 2, 67, 
d. 1: 8, 8, D.Sic. 4, 86, Paus. 4,81, 7, Rt.M. 40, 
‚ Sing. Καλυδόώνιοε, Lys. 18, 71, u. -via, St. B. 
a) Καλυδώνιος, ἀνήρ, Theocr. 17, 54, πορ- 


Bave’s Woͤrterbuch d. griech. Eigennamen. 


Kätuvdor 609 


Yusös, Theocr. 1, 57, πορθμµός, Haliod. 5, 17, Suid,, 
σχόπελοι, Heliod, 5, 1, insbef. berühmt war Καλυ- 
δώνιος σύς, wohl au ὁ καλός genannt, Ath. 9, 
401,b, f. Pherec. in Schol. Ap. Rh. 1,190, Philost, 
in Schol. 11.2, 14, Ath. 9, 402,8, od. Καλ. ὃς, D. 
Sic. 4, 84, auch d ὃς ὁ Καλ., Paus. 8, 45, 6, od. 
Kal. κάπρος, Call. h. 8,218, Apd. 2, 6,8. 8, 9,2, 
Strab. 8, 830, Zen. 5, 88, Favor. in St. B.s. Kosu- 
µυώ». Es hieß derfelbe auch bloß ὁ Καλυδώνεος, 
Luc, adv. ind. 14, u. man zeigte feine Haut u. Zähne, 
Luc. a.a.D., Paus. 8, 46, 1. 47,2. Spöttifch nannte 
ein Tomifcher Dichter deshalb Jemanden Καλυδώνεος 
alt, Hesych. b) Καλυδωνιακά, Titel eines Werts 
des Koluthus, Suid,s. Κόλουθος, u. des Soterichoß, 
Tzetz. — Auch hieß tie Umgegend ob. das Gebiet 
Καλνδώ», Thuc. 8, 102, gew. jedoch ἡ Καλ 

Pol.4, 65. 5, 95, Plut. Arat. 16, Paus. 2, 25, 2. 

Καλύκαδνον, τὸ ἀκρωτήρεον od. ἡ ἄχρα, Rofen» 
berg (κάλυξ τὸ ἄνδος τοῦ ῥ'δου u. καλυκό», 
richtiger χαλύκνον -- μµικρὸν oy, Hesych., u. 
ἀδνός —= ἀγνός, od. von Ädelv), Vorgebirge von 
Gilicien, Pol. 22, 26, App. Syr. 89, Liv. 88, 38, viell. 
= Ζεφύριον b. Ῥιοι. Achnl.: 

Καλύκαδνος, (6), Rofenbad, FI. in Gilicien, 
nach St. B. 5. Σρίας- Καλυδνός, w.f., vgl. mit Lob. 
path. 147, |. Erminet⸗ſu od. Ghoehfu, f. Strab. 18, 
627. 14, 670, Anon. st. mar, magn. 175, Plin. ὅ, 
22,98, Amm. Marc. 14, 8. 

Κἄλύκη, in Inser. 7598 ζαλύκα, f. Rofen« 
blüt, Rofa (f. St. B. ο. Ἑρμιών u. Lob. path. 
59), 1) eine Nereide, auf εἶπει Vaſe, Inser. 4, 7898. 
2) Amme des Dionyfos, Nonn. 14,222. 29, 251. 271 
(257 conj.). 8) T. des Danaos, Braut des Lynlcus, 
Apd.2,1,5. 4) M. des Kyknos, Hyg. f. 157. 5) 
M. des Pelops (?), Schol. 11.2, 104. 6) Stiefmuts 
ter des Tennes, Schol. Il. 1, 88. Bl. Ῥιλονόμη. 
T) T. des Acolus, Gem. des Acthlivs, DM. des Endy⸗ 
mion, Apd.1,7,83.5, Hes. in Schol. ΑΡ. Rh. 4, 57, 
A. Καλύσκη. 8) Geliebte des Euaihlos. Stesich, b. 
Ath. 14, 619,d, od. Stesich. fr. 54, 104. Don ihr 
hieß ein Geſang Καλύκη, Aristox. 5. Ath. 14, 619, d. 
9) Srauenn., Ar. Lys. 822. — Aristaen. 2, 1. Uehnl.: 

Kalurla, f. Schol. Pind. Οἱ. 2, 147, M. 

Kaktrıos,m.Rofenblüt, Mannsn., Liban. ep. 59. 

KöAupva, nad St. B. u. Mel. 2, 7 aub Kalv- 
uvla, u. Demetr. Sceps. b. Strab. 10,489 u. St. B. 
auch ἘΚάλυμναι, Waipen οὐ. Gerflungen (nad 
Ft. M. κάλυµνος ὁ ἐν Αἰγύπιῳ σἴἵτος ἀντὸ 
τοῦ καλίµννος [[ῶτ. mit Suid. 5. v. χαλύμνιος, 
d. ἱ. Hüllfend, Inſel bei Kos, nach inigen (f. 
Strab. 10, 489) eine von ben Καλύδνας, 9. f., |. 
Salymno, Scyl. 99, Plin. 4, 28, 71, St.B. &w. Κα» 
Ἀόμνιοε, Atb. 11, 474,c, St. B., Inser. 2, 2671, 
Münzen b. Sest. class. gen. ed. 2, p. 91. Von Ka- 
λυμνία au) ζαλυμνιάτηα, St. B. Aadj. Καλύ. 
µνιος, 4. B. µέλε, Strab. 10,489, δὲ. Β. 

Κάλννδα, α. pl. (f. Al. Pol. b. St. B. ». 4ύνδα- 
σον), (Reihenau, — Kalvdva?), Stadt zwiſchen 
Karien u. Lycien, Pol. 81. 16, Strab. 14, 651, St.B. 
(v.1. Κάλυδνα). 69. Καλννδεῖε, Pol. 81, 17, St, 
B., ion. έες, Her. 8, 87. Δά]. a) Καλυνδοὺς 
ἀνήρ, Her.8,87. b) Καλννδικόε, ή, odges, Her. 
1, 17%, ναῦς, Her. 8, 88. c) Καλννδίε, έδος, f. 
vads, Polyaen. 8, 58, 2. 

Κάλννβοι, m. Shmüdert, Bildgleßer, OL 80, 
Paus. 10, 18, 10. 


39 








610 


Kolteron, f. Schleier, ἁθπί. Haube d. 1. Hülle, 
$rauenn., Phil. ep. ıx, 240. 

Κάλνε, (-- Κάλες, w. f.), Kaftell von Süyricum, 
Proc. aedd. 4, 4 (284, 22), Sp. 

Kai f., f. Καλύκη, 

Κάλντιε, f., f. 1. für Κάδυτες δ. Her. 2, 159 
in St. Β. &w. Καλντίτης, f. Καλυτίς. St. 6. Κά- 
γυτις. ‘ 

Κἄλυψά, οὕς, oT, ώ (fo Od. 28, 883, Agatharch. 
de mar. Erythr. 7,9.), (n), Willtbirg (ο. 5. die zu 
bergen begehrende, [. Et. M.486, 24 u. 141, 17, Suid., 
Herm. Occulins), 1) T. des Oceanus, H. h. Cer. 
"422, Hes. th. 859. 1017. 2) T. des Nereus, Apd. 
1,2,7. 8) Gem. des Atlas, M. des Uufon, St. B. 
u. Eust. gu D. Per. 78. 4) T. des Atlas, dab. 4- 
τλαντές genannt, ΑΡ. Rh. 4, 572, auf der Inſel Ogy⸗ 
gia, Od. 1,14—17, 148, ὅ., Scymn. 280, απο]. v. 
Pyth. 67, Ath. 1, 16, de Ein Schwur bei ihr: ua 
τὴν Καλυψώ, Eur. Cycl. 264. — Ihr Bild, D. Cass. 
48,50, Plin. 35, 11, 40, ihre Höhle, Ael. n.an. 15, 
28. ν. Ἡ. 8, 11 als ein Theil der Opyffee, Ael. ν. h. 
18,2, ahnl. τὸ Καλυψοῦς, die Erzählung von der Kalyp⸗ 
fo, D. Chrys. 2, p. 27. — @ine Komödie des Anarilas, 
Ath, 8, 95,b.4,171,f, f. Mein. 1, 407. Insbeſondere 
aber νῆσος Καλυψοῦὺς, Snfelbeimj. Capo delle colonne 
in 2ufanien, Scyl. 18, vgl. Procop. db. Goth. 4, 22, 
nad) St. Β. (s. Νυμφαία) = Νυμφαία am atriatifchen 
Meere, nach Callim. δ. Strab. 7, 299 = Γαὔῦδος, Inſel 
bei Kreta, nach Anderen = Μίλητος, St. B., Eust. 
Hom. 818,12 u. au D. Per. 823; f. Mel. 2, 7, vgl. mit 
Luc. v.h. 2, 27. 29. 86. 4) eine Malerin, Plin. 86, 
11,147. 5) Sflavin, orac. b. Luc. Alex. 50. 

8 Kaiyaböyıos, = Καλχηδόννος, Inser. 8, 6091, 

p. 

Καλχαντϊάδηε, m. Deuters ober eines Kal⸗ 
Φαξ Sohn, —= Πορφύριος, Anth. Plan. 886. 

xas, αντος, αντε, αντα, voc.(1l.1,86, Qn. 
Sm, 12, 67,D. Hal. rhet. 9, 6), a», (6), Deuter (πα- 
θὰ τὸ καλχαίνει» 5 ἔστι κατὰ βάθος μεριμνᾶν 
— ὁ τὰ βάθη τῶν μαντειῶ» ἐρευνῶν, Et. M.), 
1) ©. des Theſtor (Θεστορέδης, 11. 1, 69, Christ. 
ecphr. Anth. 11, 51, vgl. mit Pherec. in Schol. ΑΡ. 
Rh. 1,189), aus Megara (Paus. 1, 49, 1), Wahrfager 
ber Griechen vor Troja, der nach Eust. 289, 88 früher 
auch Χάλκας hieß. ©. I1.2,800—18, 48, 8., Hes. 
b. Strab. 14, 642. 668, Her. 7,91, Aesch. Ag. 156. 
248, Soph. ΑΙ. 746—788, Eur. Hel. 749. 1. A. 89— 
1590, ὃ. I. T. 16—868, 3., Pherec, b. Strab. 14, 
648, ο, FlIgde. Er Hatte bei Drion in Daunien ein 
Heroum, Strab. 6, 284, Lyoophr. Alex. 1046, u. fein 
Name wurde nun überhaupt für Wahrfager gebraucht, 
daher Φύο Κάλχαντες, Anth. vır, 688, vgl. mit 
Luc. θα]. 86. 2) 8. des Porphyrius, Anth. Plan. 
885. 881. 8) auf einer erpikräifchen Münze, Mion. 
1Π, 180. 4) (Ciſenbach). Fluß in Shalcis, Stratt. 
b. Hesych. (Mein. τα, 2, p. 790 vermuthet Kdiyıs 
od. Καλκηδών,) 

Καλχηδών, ὤνος, (ἡ), —= Χαλκηδών, w. [., 
Gifenad (f. Lob, par. 47), St. am @ingang tes 
thracifchen Bosporus, Byzanz gegenüber, früher Έτος 
keralig, j. Kadi⸗Koi, Pol.4, 89---44, Polyaen. 6, 11, 
5, δι. B. 5. Adüpsov u. Ἔραια. Ew. Καλχηδό- 
ννος, -νοι, Her. 6, 144.65, 26. 6,88, Dem.45, 64 u. 50, 
6, wo in Z Καλκηδόνεον, in ben übr. Hoſchr. Καλ- 
xndöysos, doch vulg. Χαλκηδόνεον gelefen wird, Arist. 
pol. 6,6, Pol. 4, 48. 45. 16, 28, Polyaen. 6, 11,5, 


Καλύπτρη 


Καμάρινα 


Arr. An. 8, 24, 5, An. per. p. Eux, 84 (eod. Καρχηόό 


vos), Scymn. 741,B. A. 1207, u. Inser. 1584. 1936. 
2322, Rang. Ant. Hell. n. 165, Osann Syll. Inser. I, 
238. — Fem. ἡ Καλχηδονία, Inscr. 8, 5253, die danb⸗ 
[det ἡ Καλχηδονίη, Her. 4, 85, das daran ſtoßende 

eer: Καλχηδογνία Φάλασσα, St.B. s. Ζάρηϊα 

Καλχηδών, ὤνος, m. Sfenburg, Π.Ε. 
Att. Infchr. Philhiſt. Hft δ, Tafel 2, K. 

Καλχινία, (N), Ifengard, T. des Leufinpe, 
Paus. 2,6, 7. 

Κάλχον, (6), Sfo, K. der Daunier, Parthen. erot. 
12, a. 


Kaldvdas, b. Plut. Καλόώνδης, m. (Shin 
lein, = Καλλώνδας 9), 1) Narier, mit dem Bein. 
Κόραξ, Plut. ser. num. vihd. 17 u, Wyttenb. tif. 
Suid. s. Αρχίλοχος. 3) Br. bes Aratus aus Eali 
in Gilicten, Suid. s. 4ρατος, Arat. vit. p. 48, εἰ. 
Bekk. Wehnl.: 

Ἐαλώνιοε, m. Byjantier, Mion. 1, 878. 

Kalsvupos, m. Römer (d. ἱ. rühmlich οὗ. [kin 
belannt), Dannen., Proc. b. Vand, 1,20. — Eine Juſtl. 
Thphn. vit. 1, p. XXV, ὃ, Sp. 

Καλώπα u. Καλώπη, f. Shöntlopf, Fraucan, 
auf einem Gefäß b. Welcker über eine kretiſche Kr 
Ἰοπίε in Theben, p. 16 (καλοπα), Inser. 4, 
7711. 

Κάλαρ, ωρος, (ὁ — ποταμός), d. Tat. Calır, 
j. Galore, Fluß in Samnium, App. Hann. 386, Lir. 
24,14. 25, 17, 0. 

Kälus, ω͵ (6), Tau, ähnl. Segel, ©. des Te 
balus, Paus. 1, 26, 4, Suid. s. Πέρδικος. Exru 
Φιαῦ in When, Paus. 1, 21,4. 6. Καλός u. Κάλ- 
λως. Sturz Hellan. p. 128 u. Bernh. gu Said 
ὃν σαμαλι όλως. IN 

α χων, {. Ζχαμ 

Κάμαλοε, m. &. des Gantolyunius aus ου 
taniesceia in Lufltanten, Phleg. Trall. fr. 4, 29. 

Καμανδωλός, od, m. Niederau (= Χαμαν 
Φωλός), Drt bei Lebedos, Hippon. fr. 80 (v. 1. Καμαν- 
δωδός), S. Emp. math. 1, 275 mit C., wo Bekk. Κα: 
µανδωδός hat. ©. Bergk 3. [. A. W. 1846, ϱ. 
128, Philol, vı, 79, Lob. pathol. 859, Meineke poei. 
choll. p. 116. N. 48. 

Känavdpos, ου, m. Hartwell, 





Zxäuer- | 


doos, als χαµάτου παραίτιος, Schol IL. 1, 1u 


21,2, f. Nonn. 8,89. 22, 886. 28, 222. 


Καμάνη, f. &t. in Indis intra Gangem, Ριο]. 7, 


1, δ. ©. Καμμωνί. 

Καμάρα, ας, f. Schleufingen ([. Καμάρινα), 
1) Ort auf der Norblüfte ὀτείαξ, welcher nad St B. 
auch Lato hieß, Απ. st. mar. magn. 851. 852, Ptol. 3, 
17, 5, Hierocl. 660. Ew. ζαμαρίτης, od. nach Antern 
Kayapatos, Xenion b. St. B. (conj.). 2) ©&t. in Im 
dien an der Mündung bes vielfach gefpaltenen Flufis 
Χάβηρος, viel. j. Garrical, An. (Arr.) per. mar. 
Erythr. 60. 6. Χαβηρές. 

νοί (nah Mein. viell. val), Mont» 

infeln, wie Mondgebirge (kamar arab. der Mond). 

Arabifge Inſeln, Hecat, b. St. B. 610. Kapapyml, 
ι. Β. 

Καμαρία, f. &t. in Stalien, = Καμερία, w [, 
St.B. Ew. Kayapivor, D. Hal. 8, δΙ, St.B. Au 
D. an. 6,49. 51 wahrſch. falf Ἐαμαριναῖοι. 
(Pind. Ol. 5, 9) Καμάρινα, (1), doch Pind. OL 4, 
21, Anth,ıx, 685, Ptol. 8,4, 15, Timae. u. Pbilis 





päpivä, gen. ας, D. Sic. 28, Bi, dat. ῃ, vor 


Καμάρυοι 


in Schol, Pind. OL 5, 18 va („u —), gen. 
ns, Her. 7, 156, Ar. Ach. 606, Thuc. 4, 25, Schol. 
Luc. Pseudol. 82, &. St.B, ο. ἀχράγαντες: Kapa- 
piva, in D.Sic. 16, 82 u. 20, 82 aud) Kapapıyala, 
Kammern u. Rammerfee. (0. i. mit Höhlungen 
od. nach Lob. path. 223. mit Kanälen, alfo Schleu⸗ 
fingen), nad) Eckhei d. n. p.16 Monpfee, vom arab. 
Kamar, doch die Stadt in Sicilien war doriſch, f. 
Thuc. 8, 86, u. eine Gründung der Syrakuſer, Thuc. 
6,5 u. Strab. 6,272, Andere erflärten das Sprichwort 
von einem übelriehenden Straud χαµάρινα,. Zen. 6, 
18, f. Καμάρα), 1) See od.. Sumpf an ber Müns 
dung des Hippatis In Sieilien, mit übeln Dünften, 
nebſt der Nymphe deſſelben, einer Tochter des Diea» 
nus, Pind. Οἱ. 6,9 u. Arist. in Schol. Pind. OL 6, 2, 
St.B. s. Ακράγαντες, Et. M. 27, 18, Zen. 5, 18, 
Luc. pseudol. 82 u. Schol. Davon das Sprihw. μὴ 
Kaudoway od. Kauapivay, von Dingen, die man 
beijer nicht aufrührt, Anth. ıx, 685, Greg. Cypr. Μ. 
4,91, Zen. 5, 18, Apost. 11, 49, Et. M. 27, 18, St. 
B., Luc. Pseudol. 82 u. Schol., vgl. mit Serv. zu 
Virg. Aen. 8,70. 2) St. an ber Munbung des Οἱρ. 
parts in Sieilien, Her. 7, 154, Xen. Hell. 2, 8, ὅ, 
Scyl. 18, D. Sic. 11,76. 111. 28, 2. 14, Strab, 6, 
266, Suid., Zen. 5, 18, Et. Μ. 24, 11, Nonn. 18,816, 
Plin. 8, 8, Virg. Aen. 8, 701, Artem.inSchol. Pind. Οἱ. 
6,2 u. d. o. a. St. Ew. Kapapıyatoı, Her. 7, 156, 
Thue. 8, 86. 6,5.88, Pol. 1, 24, D. Hal. de hist. 6, 
D.Sic.18, 4. 118. 16, 9. 19, 110. 28, 14, Plut. Dion. 
27, Polyaen. 5, 6, Suid,, St. B. Davon ihr Land, 
ἡ Kauapıyalay χώρα, Pol. 1,86, u. das Eprihw. 
vom langen. Sefhwage: Μῦθοι Kauapıyalar, Μα. 
car. 6, 4, dab. καµαρίνως [οὐ] Abyss db» h. ἁποτό- 
µως, ἀνδρείως, Hesych. 8) Καμαρίνη, Mond» 
ſtadt (kamar arab. ber Mond), in Babylonien = 
οὐρίῃ u. Χαλδαίων πόλος, Alex. Pol. in Eus. praep. 
ον. 9, 7. 

Καμάρινοι (Holländer?), ὄνομα ἔθνους, Buid,. 

Ίνον, n. das lat. Camerinum, Gt. ber 
Umbrier, Ptol. 8, 1,58. &. Καμέρτης. 
ται, ὤν, ep. der, pl. Barder (f. Eust. 

zu D. Per. 700), Volf in Albanien auf dem Iſthmus 
jwifchen dem Gaspifhen Dieere und dem Pontus Eu- 
xinus, D. Per. 700 u. Eust. dazu. 

Καμάρκα, 61. der Santabrer in Hisp. Tarrac. 2, 
6, 51. 


Καμασαρύη, Ihragifcher Name, f. Κομοσαρύη, 


Sp. 

Kayarenvös (von Camese benannt, viell. Came- 
sene — bem alten Italia, f. Protarch. in Macrob. 
Sat. 1, 7) ἐθνικόν, Suid. 

‚m. Kträntel, 1) Βασίλειος, Ephr. 
mon. 6002. 10196, Cinnam, 5,4 (210, 7). 2) Io- 
άνρης, Epbr. mon. 6608. 8) Ardoövsxog, Cinnaın. 
6,4 (210, 18), Sp. 

Ἐάμαχον, n. Pfahland, Ort in Gilleien, Thphn. 
678. 1. 687,5. 727,9, Sp 

Καμβαδηνή, f. parthiſche Provinz in den füblichen 
Theilen von Medien, beim Berg Tat Boftan, |. Chamaba⸗ 
tan, Isid. Charac.mans. Parth. arg. u.5, ſ. Καβανδηνή. 

Καμβαῖοι, pl. Boll im röm. Illyrien, App. Il. 


6. 
Κάμβαιταν, St. der Subäner in Hisp. Tarr., Ptol. 
2, 6, 48. 

Köußakos, m. Hauthal (d.h. Haunicder), Bein. 
des Morgantiners Φοτροῦ, D. Sic. 84, 88. 


1 


611 


ας όλης, ου, m. Anführer der Ballier, Paus. 
‚19,85. 

Καμβήριχον (otöua), n. dritte Mündung bes 

Gange Ptol. 7, 1, 18. 80. 

µβίσθ»λοι, pl. (nah Schwanbeck zu Megasth. 
fr. Affenthaler von Sanscr. Capist’ ala), intifches 
Voll am Hpdraotes, Megasth. in Arr. Ind. 4, 8. 

Käyußins, ητος, m., b. Nic. Dam. fr. 28 Καμβλί- 
τας, Riegel, K. der Lydier, Xanth. b. Ath. 10, 416, 
ο, Ael. v.h. 1,27 (v.1. Κάµβητα). Bei Eust. Od. 10, 
Ῥ. 856, 49 heißt er faliy Καμβύσες. 

K ον, n. St. der. Binbelicier, j. Kempten, 
Strab. 4, 206, Ptol. 2, 13. δ. 6. Καμπόδουνον. 2) 
= Καμουλόδουνο», w. f. 

Ἐαμβούνια don, pl. Nieder⸗Alpen (0. ῥ. Nies 
derberge), Cambunii montes, eine Bergkette zwiſchen 
Theffalien und Maccdonien, j. Boluga, Liv. 42, 58, 


44,2. 
Ἑάμβνλον, (6), (Rrumpolg?), Kreter, Pol. 8, 
17. 18. 


Καμβύση, f. (Kehle d. δ. Hinunterfiopfern?), T. 
des Opus, Königs der Gleer, welche Andere Protoges 
nta nennen, Aristot. in Schol. Pind. Ol. 9, 86 (Müls 
ler vermutet Καβύη). 

Καμβυσηνή, (7), Landſchaft in Armenien, nach 
Βι. B. nad) Cambyſes benannt, Strab. 11, 501—528, 
Ew. Kapßuenvös, St. Β. ο. ν. u. 5. 4γβάτανα — 
Νισιβίς, 6. 

Καμβύσηε, lesb. in epigr. 24 in Ahr. Dial. 11, 
679 (Inscr. δ, 4730) Καμβύσαιε, (6, in ορ. zıı, 174 
u. dem in Ahr. Dial. a. a. Ὁ., doch 9 in ep. Anth. 
app. 891), gen. ev, ion. εω (Her. 1, 46---7, 51, 8., 
Arr. Ind. 1, 8. 48, 4, d.. u. fo auch Xen. Cyr. 1,2, 
1) dat.g. acc. η», body Her. 8, 1—88, 6. sa, νου. 
Καμβύση, Xen. Cyr. 8, 7, 11. 18, u. Καμβύσης, 
D. Chrys. 87, p. 466, (6), 1) 6. des Teigyes (Her. 7, 
11), ®. des Gyrus, Her. 1, 46—207, δ. 8, 69. 7, 
11, Xen. Cyr. 1, 2, 1. 4, 25. 8, 5, 22, Ael. n. 
an. 7, 11, D. Sic. 9, 82. 81, 28, Art, An.8, 27, 4— 
6, 29, 7, 8. Ind. 1,3. 9,10. 2) 6. u. Nachfolger des 
älteren Cyrus, Her.1, 208—7, 51, ὅ., Thuc. 1, 18, 
Xen. Cyr. 8, 7, 11, Ctes. b. Phot. 87, a, 88, Ilgde. 
Er hieß nach Them. or. 19,288 bei den Berfern ds- 
σπότης u. ep. xxıv ὃ. Ahr. Dial. a. a. OD, d9sog, 
Sn Athen wurde als ein befonbers berühmtes u. ſchö⸗ 
nes Stud d Καμβύσου ἀκινάκης gejeigt, Paus. 1, 
28, 11, u. in Aetbiopien an der Weſtſeite des Nils 
gab «6 Καμβύσον ταμεῖα, Ptol. 4, 7, 16, u. im 
arabifhen Mleerbufen einen Καμβύσου χόλπος {εἰ- 
nus), Iub. 5. Plin. 6, 88. 8) δί. in Albanien u. Ibe⸗ 
tien, j. Yori, D. Cass. 87,3, Plin. 6, 15. 4) δί. in 
Medien, Ptol, 6, 2,1, Amm. Mare. 28,6. 5) 31. in 
Indien, Ptol. 7, 1,80. 

νσον στόµα, eine von den Mundungen bes 
Ganges, Ptol.7, 1, 18. 80. 
. Kapßsons, m. ein Sarazene, Menand. Prot. fr. 
17 (v.1. Καβώσης). 

Ἑάμαα, {. (Gorbah? — κήµεια, f. χημάς), 
ὄνομα πόλεως, Suid. 

Käuepos, ου, (N), Dieuch. b. Ath. 6, 203, ο 
Καμειίο, (dos, b. St. Β. ο. ν. u. ο. 4βαρνος. Mv- 
λαντία. ὅ., Hesych., Et. Μ. ο. v. u. 28,51 Κάμι- 
ges, Et. Μ. 660, 50 auch Käpnpos, Hollfeld (f. 
καµάρινα), 6. des Kerlaphos, Gründer ber folgenden 
Stadt, Pind. Οἱ. 7, 186 u. Schol., Zen. b. D. Sic. 5, 
67, Eust. I1.815, 28, St. Β. nennt ihn Κάμιρος, [. Cio. 


505 


Κάμειρος 








612 Καμειρώ 


nat. deor. 8,21. 2) St. auf der Weſtlũſte von Rho⸗ 
bo®, j- Jefachlo, Π. 2, 666, Her. 1, 144, Thuc. 8, 44, 
Ὀ. Sic. 6, 57.59. 18,75, ScyL 99 (cod. Kduapog), 
Aeschin. ep. 5, 2, Theocr. ep. 20 in Anth. ız, 598, 
Strab. 14, 658—65$5, Ptol. 6, 2, 84, Hesych, Milos. 
in Schol. Theoer. 17,69, 8t.B. s. "Auvgog, Aristid. 
or. 48, p. 254, Suid., Et. M. Gw. Kapsıpeßs, eis, 
D.Sic. 5, 55, Strab. 14,655, St. Β. ο. ΄4μυρος, in 
Et. M. 426, 42 u. b. St. B. Kapıpebs, Iehterer hat 
ab Καμαρίτης u. Kauspalos. Adi. K 
loydc b. Babr. 108, Suid. Adv. Ἐαμειρόθιν, St. B. 
.. Καβασσός. Aehnl.: 
» οὗς, L. Sollleben, T. des Pandareos, 
Paus. 10,80, 2. 
(4), Sollewifh (. i. Wieſe od. Ort 
mit Höhlungen), St. in Latium, D. Hal 2, 50. 5.40, 
Piut. Rom. 24, App. b. civ. 5, 50, D.8ic.7,4. ©. 
Καμαρία. Ew. ζαμέριοι, Plut. Rom. 24, od. Ka- 
βερῖνοι, Plut. Mar. 28, b. D. Hal. 5,21 Ἐαμερινοί 
at. Καμερηνοί). «αυ. der Beiname der Sulpicier 
Ίνος, einmal bei D. Hal. 5, 52 Σουλπίχιος 
Kapepıyös geſchr. ©. Σουλπ. Καμερῖνος, D. Cass. 
68, 18, Σερούνος Σουλπ. Kau., D. Hal. 10, 1, wo 
durch einen Drudfebler Kuuaglvos ſteht, u. Σέρ- 
Pros Σουλπ. Ποπλίου υἷὸς Καμ., D. Hal. 6, 69, 
od. Köivros Zovin. Kau., D. Hal. 7,68. 
Kanımä m. d. röm. Camerianus, Inser. 2, 
8662, Sp. 
5, St. in Umbrien, bad lat. Camerinum, 
{. Καμαρῖνον, doch auch Camertes, Liv. 9, 86, Plin. 
8, 14, f. Streb. 5,227. Ew. Käpepres, far, Pol, 2, 
19. — Lat. Camers ager, Cic. Sull. 19. 


α. ζαμεσηνή, [. unter Kauaoonvög 
u. Kaufen. 


Kayueyla, v. 1. für Maueyla. 
ol, pl. Kaneelbirten, Volt in 
Karmanien, Ptol. 6, 8,12, Marc. Her. per. mar. ext. 
1,27 (ähnl. zaumdoxduos als Bein. δε Χατραμῶ- 
τα», St.B. δ. Χατραμωτῖτις). 
» [. Kdusspos. 

Εάμην, m. Aegyptiet, Schow Chart. pap. 7, 18. 

Köunris, Yegypt., Ραρ. Cas. 86, 5. 

Καμήφηε u. Καμήφεως, Ahnherr des Hermes ober 
Φοτιδ, Steb. eclog. p. 950 (120). 

Kaundls, 1) Dreifacher ägypt. Gott, nach Asclepie- 
des n. Heraiskus, Wolf anecd. 8, p.261, Damasc. p. 
886 (Kopp. Var. Kunp). 2) Schow Chart, pap.5,2B. 

St. inIndia intreGangem, Ptol.7, 1, 61. 

Ka „m. Hebräer, V. des Simon, Jos. 18, 2, 2. 

Κάμιθροε (?), m. Mannsname auf einer farbifchen 
Münze, Mion, ıv, 129. 

Καμῖκόε, od, (6), (über 2 f. orac. Her. 7,169 u. 
Anth.xıv,95, nach Theogn. in B. A. 1269 Z, vgl. 
jedoch Lob. path. p. 824), in Arist. pol. 2,7,8, Paus. 
10, 17, 4, Hippostr. in Schol. Pind, P. 6, 4, Lyc. 
Κάμικος (u. giwar gegen Arcad. 52,2 vgl. mit B. A. 
1269, die Καμικός geſchrieben wiſſen wollen), in 
Strab. 6, 278. 279 οἳ Kapwol, Brend u. Brand, 
von χαίω wie Κάμινος, mit dem es von Philust. in 
Schol. Il. 2, 145 vertaufät if, 1) Fl. in Sicilien bei 
der Stadt Ramicos, Lye. in Antig. αὐτοῦ. ο. 148, St. 
B. s. ᾽Ακράγαντες, Vib. Sequ., nad) Parthey: Fiume 
delle canne. 2) St. auf der Sübküfle Sicifiene, Her. 7, 
170, D.8io. 4,78. 28, 14, 8t.B. s.v. u. ο. Aluovio 
(wo die Stadt νῆσος ὃ. h. eine am Meere gelegene heißt). 
@w. Καμίκιοι, St. B., Tisel eines Stüds von Sophofles, 


Καμοῦν 


Hesych. s. χωχεύουσε». 8) Cigenname, Brünke in 
vori BR δι. Β. η. v. 8 
f, Inser. 2, 8680, Sp. 

Κἂμιλλοφ, τοο. Κάμιλλε, (6) (über & f. Anth 
10,2), Gottſchalk (0. i. Gottes Diener, f. D. Hal 
2, 22, Iub. δ. Plut. Num. 7, Varr. 1. L 6,86, Meer. 
6,8, Sorv. Virg. Aen. 11, 548), nach Festus u. Neuere 
Zeizo d. ἱ. ſchöner Füngling, von χόσµος--- zäsur 
λος, 1) Sermes, Iub. δ. Plut. Nam. 7, Maecr. 
8,8, Et. Gnd. 290. 2) ©. des Hephäftos u. ver Ar 
beiro, V. der Kabeiren, Acus. b. Strab. 10, 472. 8) 
ein Beiname (f. Plut. Mar. 1) ver gena Furis ia 
Rom, dah. a) Φούριος Κάμιλλος, Plut. Cam. |. 
fort. Rom. 12, ο). Μάρκος d K., Plut. Cam. 33, 
gew. bloß K. genannt, Piut. Cam. 2—48. Rom. 29. 
Num. 9. Galb. 29, App. Ital.8. Celt. 1. δ. b. cv. 
50, D. Cass. fr. 24—28, Polyaen. 8, 7, Tbem. 5, ϱ. 
48. 18,p. 179, Suid. ο. v. u. 5. Αχέλλενος, au ὁ 
παλαιός, Plut. Fab. Max. 8, er u. [πε Leute: οἱ 
περὶ Κάμ,λλο», Plut. Cam. 28, feine Geſchichte: τἱ 
περὶ Καμίλλου, Plut. Num. 12. Ὁ) 6. befjcke, 
App. Celt, 1. ec) Φούριος K. Zxrgsßansavds, D. 
Cass. 60, 15, od. Κ. Σχριβ., D.Cass.58, 17. d) Ari 
tsog K., D. Sic. 14, 85. e) ein Jürf ber Kalle, 
App. b.civ. 8,98. f) Anderer, ep. Anth. ıv, 2. 

Käpwos, Ofen, 1) = Καμικός, το. {. 2) Kakıl 
in Macedonten, Proc. aedd. 4, 4 (279,47). 

Κάμιροε u. Kapıpebs, f. Κάμειρος. 

Käpwwa, (τά), Kaſtell im Bontus, Strab. 12, 560. 
©. Καμισηνή. Tab. Peut, hat Comassa. 

K f. Schweſter des Janus, Ότας. 5. Ath 
15, 692,9. Nach Macr. Sat. 1, 7 hieß ein alter Ab 
nig in Italien Gamefes u. die Gegend davon Can 
ferne. 6. Κασαμήνη. 

Εαμισηνή, (N), Landſchaft im pontiſchen Kata 
docien, Streb. 12, 546. 560. S. Kduscas. 

Καμισσάρην, m. Karier, V. des Datames, Ner 
Datem. 1. 

Κάμμα, (N), (Bierig, von κάπτω2), Gattin 
des Sinatos od. Sinorir, Bierfürften von Galatirz 
BPriefterin der Artemis, Plut. mul. 20. amat. 23, Pr 
Iyaen. 8, 80. Uehnl.: 

Καμμανοί, pl. Gierige, ein Volt, Pol. 81, 3. 
nach St. B. Ew. von Kappavia, das fpätere Keoroꝛria 
Landſchaft in Thesprotien, Ot. B. 


Καμμούνιοι, pl. rhätifches Volt, D. Casa. δ4, 14, 


ſ. Καμοῦνοι. 

Κάμμης, ου, m. (Gierig, wenn von κάπτω) 
Tyrann von Mytilene, Dem. 40, 87. 

Καμμότίηε, m. ein Anführer, Ephraem. mot. 
6845. 6477, Sp. 


Καμμωνί, indecl., Ort in India intra Gengen 


Anon. (Arr.) per. mar. Erythr. 4δ. ©. Καμάνη. 

Kapvoräpıos, πι, f. Kouvoxapsoc. 

Καμόριοε, m. lat. Name: Tiros Καμόρνος Tic- 
τνος, ©. eines Titus aus Fidentia, Phleg. Trail. fr.4,°. 

vAdros, m. der Römer Camulatus, Pie 
Brut. 49 u. Cor. zu d. ©t. 

Καμουδόλανον, &t. der Trinvanter in Wilken, 
Ptol. 2, 8, 22. 

Καμουλιανόε, m. Bein. eines Theodor, Thpke 
719,16, Sp. 

Καμονλόδουνον, (τό), 5. Ριο]. 2, ἃ, 17 Kane 
λόδοννον, St. der Briganten In Albion, j. Χα 
bury. D. Cass. 60, 21 (It. Ant, Cambodunum). 

Καμοῦν od. Καμοῦθν, Stadt in Syrien, Pol. δ, 76. 








Καμοῦνοι 


Ἐαμοῦνοι, pi. vhätifches Bolt, Strab. 4, 206, Plin. 
8,20. ©. Kaupoursos. 


1 rovpf| , St in Kappadotien, Ptol. 5, 6, 


Kaynospros, m. römiſcher Soldat, Plut. Galb. 37. 

Ἑάμται, pl. Kchre, St. in Kappadocien, Präs 
feet. Gilicien, Pol. 5, 6,15. 

Ἐαμπᾶνία, (ή), Ebenau (von Kdumos ob. ber 
Stadt Καμπός benannt, Eust. zu D. Per. 867, Et, 
M. s.v., παῷ St. B. von Καμπανός, dem Gründer 
von Κάμπος), italifche Landſchaft, j. Terra di La- 
voro, Scyl. 10, D. Hal. 6, 50. — exc. 8, ὅ., Plut. Fab. 
Max. 6. Cic. 26, 3., App. Samn. 10. bell. oliv. 5, 92, 
D. Cass, fr. 57, 8—lib, 54, 26, 8., Strab. 5, 219— 
249, 5. (5,248 ἡ ἄνω K. Ἱ. d,), Ios. 18, 7,3. 19, 
1,1, Herdn.8,18, 1, Porph. v. Plot. 2, 13, Suid., 
St. Β. ο. ν. u. =. Βενεβεντός. ᾿Εμπόριον. Ew. 
(ol) Καμπανοί (äv, D. Per. 857), Pol. 1, 7, Seyl. 
10, Scymn. 246, D. Sic. 12, 81—26, 14, 3., Plut. 
Dion. 27, App. Samn. 1. Hannib. 26, D. Cass. fr. 2— 
57,46, D. Hal.7, 10. exc. 4, Strab 5, 287—-248, 
Paus. 6, 8, 12. 5, 12,8, St.B. ο. Ἔντελλα, Ptol 3, 
1,6. 18, Polyaen. 6, 16, Mion. 1, 110. Sg. Καμ- 
zsaayds, D. Hal. 1, 87 u. 9χο. 4 (hist. fr. II, praef. 40). 
Bon ihnen nannte ih auch ein Theil Mausgrivos, 
Pol. 1, 8, u. ihr Land heißt flat ἡ Καμπανία aud 
ἡ τῶν Καμπανῶν yi, D. Cass. 88,7. Fem. Kap 
wart, St. B. Adj. a) Καμπανός, ή, j. B. πεσία, 
D. Hal. 1,21, πόλεις, Strab 5, 249, πεζοί, Pol. 2, 
24. b) fen, αμπανίε St. Β. |. B ώρα, D. 
Cass. 88,1, Κύμη, D Hal ὅ, 36. 86. Ay αμπα- 
νικόε͵, ή, όν, τὰ ὀνόματα, Strab. 5, 246. 2) Bes 
zeihnung von Epirus, Alexarch. δ. Serv. gu Virg. 
Aen. 3, 884. 8) T. des Könige Gampus, Varro 5. 
Serv. gu Virg. Aen. 8, 834. 

Καμπανόε, m., in Inser. 4808, m, 8, Add. Καν- 
πανός, d. lat. Campanus, @igenn., Inser. 8, 8831, 
=, Add. 3887,26, Add., Ephraem. 8581, Sp. 

Καμπᾶς, m., in Inscer. 8, 65898 Κανπᾶς, 2inb 
(f. Κάμπη), Dannen., Inser. 2, 8087. 

Κάμπασον, m. Ktumbach, Bluß, Tzetz. Chil. 
7,698. 

πὴ ἢ Οξεῖα Κ., Scharfened, Gegend in 
Böotien an der Mündung des Kephifos, Theophr. h. 
pl.4, 11,8. 

Κάμπη, (ή), Lindwurm, Raupe, ein inbifches 
Ungeheuer, D. Sic. 3, 72, Nonn. 18, 287. 257, ein 
anderes im Tartarus, Apd. 1, 2,1. 

Καμπησίων συναγωγή in Rom, Inser. 4, 9905, 


Sp. _ 

Käuwos, (6), (f. über die Betonung Arcad. 66, 
20), Ebenbaufen, Ort bei Kyme, von welchem 
Kampanien feinen Namen haben foll, St. Β., Et.M., 
488,89, Eust.;u D. Per. 867. 2) Feld d. i. Mare⸗ 
feld (ὁ Μάρτιος xaunos, Strab. 5, 236), Strab. 6, 
249, f. Agsıov πεδίο». 3) Maxgoi Kiunos, 
Zengefeld, Thalebene gwifhen Parma u. Modena, 
{. Val di Montirone mit Magrada, Strab. 5, 216. 
4) König von Epirus, B. der Καμπανία od. Κε 
στρία, Alexarch, b. Serv. zu Virg. Aen. 8, 884. 
Seine Nahlommen hießen KaproAldas, f. Serv. 4» 


a. D. 
Κάμπονλοα, m. ὕπατος, Inser.4, 9022, Sp. 
πυλίων, m. Rrumme (Mannen.), Komödie 
des Eubulus u. des Araroe, Ath. 8, 86, d—14, 642, 
©, ö., Mein. L p- 845. 


Kavalodia 613 


Καμπύλος, (d), Krumbad, BL in Hetollen, 
D. Sic. 19, 67. Bei Ael.n.an. 8,4 d Kayrilıns 
ποταμός. 

Κάμννδος, Gtabt, Rh. Muf. 1845, 192, Μ. 

Κάμψα, f. Korff od. Kifkenberg, St. in Mas 
cedonien (Kroffäa) am thermäifchen Meerbuſen, Her. 
7,128. Auch Νάψα, w.f., u. Σχάψα (Bödh Inser. 
11,729). Aehnl.: 

Κάμψηε, b. Agath. 2, 18 (92, 1) Κάμψαι, Ras 
fell an ber Donau, Proo. aedd, 4, 6 (288, 3), Sp. 

Yravol u. ζαμψανοί, germanifches Volt, Tat. 
Ampsivari, Streb. 7, 291. 292. 

Ἐαμόών, ὤνος, nd, St. in Galadene, Ios. 5, 
7,6. 

Κάμων, ὠνος, m. Noth, 1) V. der Sappho, 
Suid. s. Σαπφώ, viel. Σχάµων, f. Neue Sapph. fr. 
Ρ. 1 = Σχαμανδρώννμος. 2) ®. εἶπι daro- 
zduntıns, Timoth. fr. 9. . 

νά, inN.T. u. los. Ὁ, Iud. 1, 17, 5 auch 
Κανᾶ, 1) (N), indecl., a) Flecken in Baliläa, |. Kefer 
Kenne, Ios. b. Iud. 1, 17, 5. vit. 16. arch. 13,16, 
1, N. T. Ioh. 2, 1— 21,2, 3. b) Oct in Judäa, Ioa. 
db. Iud. 1, 4, 7. 3) (τά), a) Gegend in Gölefyrien, 
= Κάναδα, w.f., Ios. 15, 5,1. b) Neuberg ob. 
Rohrberg, Gebirge an der Küfte von Aeolis, nebſt 
Vorgebirge am adramytteniſchen Meerbufen, Strab. 18, 
681. 606. 607. 616. 617, Mel. 1,18. 6. Καινὴ 
ange u. Κανναί. 

avaßds, m. Mager, Bein. des Nilolaos, Ephr. 
mon. 7016, Sp. 

Kavayöpa, f. Neumark, St. in India intra 
Gangen, Ptol. 7, 1, 58. 

Κάναθα, wy, (τά), (b. Plin. 5, 18, 16 fem.), 1) Ort 
n. Gegend in Gölefyrien (Mrabien), j. Kanuat, St. Β., 
Jos. b. 1πά, 1, 19, 3, Ptol. 5, 16, 38, Plin. 5,18, 16, 
Ew. Καναθηνοί, St. B., Inser. 4618, Münzen. In 
HierocL u. Kirchennotijen Κανόθα. ©. Κανά. ?) 
6ι. in Medien, PtoL 6, 2, 18. 

Kayaßıyav ἡ πόλος, (Neuathen), Inser.8, 4618, 
8 


Ρ. 
Kävados, Rohrborn, Quelle bei Nauplie, Paus. 
2,88, 2. 
Κάναθρα Inſel bei Taprobane, Ptol. 7, 4, 11. 

Κάναι, ör, (al), Naumburg od. Rohrheim, 
1) St. auf der αΠαή[φει Küfte von Heolis unweit 
des Vorgebirges Κανά, w. f., j. Sanot- Koi, Strab. 
10, 446. 18, 581—617, 8., ΔΙ. 8, 76, a, St. B,, 
Liv. 86, 45. 87,8, Plin. 5, 80, 82. &.Kavd u. Νάνη. 
Ew. Ka St. Β. s. v. u. ο. Σάνη, (Επ. Ka- 
ναία, St. B. Adj. Kavatos, |. Ὁ. Καναῖα σῦχα, 
Parmen. b. Ath. 8, 70, a, u. ἡ Καναία, vie Umge⸗ 
gend, Strab. 18, 615. Dagegen Καναῖος Zeig b. 
St.B. = Κηναῖος if, w. f. — Plin. 6, 32 erw 
auch einen Fluß Canaius amnis (Rohrbach). 2) 
St. am Ligris, St.B. ©. Κάναδα. 

Κάνακα, (Raufhenberg?), St. in Hisp. Bae- 
tıca, Ptol. 2,4,12. Gnſchr. b. Gruter: Canamas,.) 

Κἄνᾶκη, (N), Raufbing, 1) T. des Aeolus (Alo- 
Als, Call. h. 6, 100), Schwefler des Makareut, Apd. 
1,7,3, D. Sie. 65, 61, Ovid. Her. 11. Trist. 2, 884, 
Hyg. f. 288. 242, Apost. 11,8, a, Sostr. in Stob. flor. 
64, 85. Dargeftellt in einer Tragödie (Canace par- 
turiens), wo Nero die Κανάκη fpielte, D. Cass. 68, 
10, Suet. Ner. 21. ©. Κανάχη. 2) Hund bes 
Altäon, Ovid. met. 8, 217. 
Καναλούῖα don, (Neubrunner?), Gebirge in 


614 Καναναῖος 


Macebonien, —= Κανδαούῖα, w. f., Ptol. 8, 18, 
18. 

Kavavatos, (6), (vom hebr. kana, @iferer = ζη- 
λωτής), Bein. des Apoftel Simon, N. T. Matth. 10, 
4. Marc. 8, 18. 

Καναρία, νήσος, f. (&undsfeld, ſ. Plin.), Ins 
fel auf der Weftfeite Afritas, Ptol. 4, 6, 84, Iub. 6. 
Plin. 6,82,37.— Κανάριοι, Bolf am Atlasgebirge, Iub. 
b. Plin. 6, 1,1. 

Kavaots, dos, St. ver Ichthyophagen, beim Chou⸗ 
bar, Arr. Ind. 29, 1. 

Κάναστραῖον, (τό), ἄκρον, (f. über bie Beto- 
nung Arcad. 120, 28, wo falfh Καστραῖον fteht), u. 
Καναίστραιον (fo nach St. B. u. Scyl. 66 (cod.), 
Ptol. 8, 18, 18, ober Kavacrpaln ἄκρη, f., ΑΡ. Rh. 1, 
599, Nicand. 5. St.B., u. Ἑάναστρον, (τό), Strab. 
7, 380, fr. 82, St. B., od. Kavderpa, Et. M. u. 
Schol. ΑΡ. Rh. 1,899, Koberftein, Vorgebirge (füde 
liche Spige) der Halbinfel von Ballene, j. Palimi od. 
Ganiftro, Her. 7, 128, Thuc. 4, 110, Soph. b. St. Β., 
Heges. in B. A. 877, Apost. 2, 20, Strab. 7, 830, 
fr. 25, Tzetz. Lycophr. 526, Liv. 81,45. 44, 11, 
Mel. 2, 8, Plin. 4, 10, 17, δὲ. Β. s.’Ayaovalov. To- 
θώνη. Ew. Καναστραῖος, St. Β. Adj Kava- 
στραῖος, |. B. Γ/γας, λέω», Lycophr. 526. 1441, 
παῖδες, Maced. 21 (χι, 68). 

Κανάτη, f. Ort in Karamanien, j. Kungoun, 
Arr. Ind. 29, 4. 

Καναχᾶε, ἅ, m. — Κάναχος, m., w. f., Bilde 
bauer aus Sicyon, Antp. Sid. 35 (Plan. 220). 

Käydyn, f., in Schol. Ar. Nub. 1875 Καναχή = 
Κανάκη, w. f., T. des Weolus, Schol. Plat. legg. 8, 
839, c. 

Kävayos, m. Schaller, 1) Bildhauer aus Sie 
cyon (1. 70), Paus. 2, 10,5. 6, 9, 1. 7, 18, 10. 9, 
10, 2. 6. Καναχᾶς. 2) ein jüngerer Echüler tes 
Polyclet, Paus. 6, 13, 7. 10, 9, 10, Plin. 84, 8, 19. 
Bol. C. Inser. 2, p. 1056, b zu n. 2264. 

ανδαβεία, ἡ, Tat. Candavia, = Κανδαονία, 
w. f., Malch. Philad. fr. 18. 

Κανδαῖος, m. = Κανδάω», w.f., Lycophr. 1410. 

Κανδάκ, indecl., 61. in Areia, j. Tal od. Talhan 
in Sedchiſtan, Isid. mans. Parth. 15 (v.1. Κανδάκη). 

Kavdaxn, (7), Königsmutter (f. Βίοι in 
Schol. Actor. 8, 27 bei Albert. gloss. gr. N. T. p. 
213, u. Cram. An. Ox. 8, 415), 1) Name von Ks 
higinnen der Aethiopen, Strab. 17, 820. 821, D. Cass. 
54, 5, Suid. ». ν. µ. α. ᾿Αλέξανδρος, N. T. act. apost. 
8, 27. 2) Bein. der Kleopatta, ber Mutter des Senfaos, 
Mumie in Leyden, Reuvens lettr. 2, 84; 46. not. b. — 
τῆς Κλεοπάτρης καὶ Κανδάκης, Inscr. 8, 4823. 

Κάνδακον, [. Κάνδανον. 

Κάνδαλοι, Volf in India intra Gangem, Ptol.7, 
1, 66. 

Κάνδαλος, m. Feuerbrand, ©. bes Helios u. 


‘ver Rhobos, Hellan. in Schol. Pind. ΟΙ. 7, 185, Zen. 


b. D. Sic. 5, 66. 57. 

Κάνδανον ἡ Κάνδακο», Hitacker, St. der Meta⸗ 
naften (Jagygen), j. Czjanad an der Marifia, Ptol. 3,7, 3. 

Κάνδαρα, Kohlweier (κάνδαρος — ἄνδραξ, 
Hesych.), Ort in Paphlagonien, Ew. Κανδαρηνοί, 
Adj. ρα Εανδαρηνή, St. Β. Aehnl.: 

Kavdapds, Kaftell von Süyricum, Proc. aedd. 4, 
4 (288, 14), Sp. Aehnl.: 

Ἠάνδαροι, Volt in Sogbiana, Ptol. 6, 12,4. Plin. 
6, 16, 18 verfeßt die Gandari nach Margiana. 


Κάνδυβα 


Ἐάνδασα, ἵ. Kaſtell in Karten, Pol. (16, 41). 8 
St.B. &w. Κανδασεύε u. Kavbaris, St. B. 
Κανδαονία, ας, f. d. lat. Candavia, eine πάς 
Orbiegagegenb Illyriens an der macedonifchen Θταψ, 
Pol. δ. Strab. 7, 828, vgl. mit 827, Caes. b. cir.3, 
11, Cie. Att.8, 7, Senec. ep. 31, Lacan. 6, 331, 4 
Brei Ptol. 8, 18, 18 Karalodia ἢ Κανδασύια dor. 

Κανδαύλαε, voc. (Hipp.) Κανδαδλα,τα. Hundi- 
würger (nad) Hipp. = xuydyyns;'nady Tzetz. Chi. 
6,488 -- σχυλοπνίκτης, |. Curt. Griech Eiym- I 
128. 204), Iypifcher Bein. bes Hermes, Hipp- %. 1 
in Cram. An. Ox. ııı, 361, Hesych., u. tes Heralkı, 
Hesych. Achnl.: 

Κανδαύληε, ου, ion. (Her.) sw, dat. ῃ, se. 
nv, ion. (Her.) εα, (6), ©. de Damafürkymat in 
Karten, Her. 7,98. 2) 6. des Myrfos, dah- von der 
Griechen (Her.1,7 u. D. Hal comp. verb. 8) Mrr 
σέλος genannt, R. der Lydier, Her.1,7 —13. ἑ, 
Plut. qu. graec. 45. quaest. conv. 1,5, 1 (1. d.), Lac. 
asin. 28, Ach. Τα. 1,8, Ptolem. Hephaest. in FPhet 
cod. 190, p. 150 (p. 194 in Westerm. Mythogr.). ξὰ 
Grab, Agath. ep. vır, 567. (Eine Iypifche Seile 
führte den Namen κάνδανλος, Menamd, Ales, 
Nicstr. b. Δι, 4, 132, f. 12,516 —517, a. 14, 644 
ο. 664,0. ©. au κάνδυλος u. κανδύλη im Lex) 

Κανδάων, ονος, m. ähnl. Lobengrim ο. i fee 
riger Etreiter (von zalsıy u. dalsıy πα Pens. I. 
Eust. 487, 12), Bein. des Ares, Lycophr. 828. 958 
6. Κανδαῖος. 

ἘΚανδεῖοι, Bolt in Afrikı (Troglodvtica), {οπβ end 
Ophiophagi genannt, Iub. δ. Plin. 6, 29, 94. 

Kävdıda, (lat. Candida), 1) Kaftell in Diacedonirn. 
Proc. aedd. 4, 4 (279, 87). 2) f. Srauenn.. Inscr.3, 
6877, b, Add., Sp. 

Kayöıdıavd, pl. Iat. Candidiana, Kaſtell in Dix 
fien, Proc. aedd. 4, 7 (292, 21), Sp. 

Κανδιδιανόε, m. d. lat. Candidienus , [ρέμτα 
Mannen. unter Theodofius π, Olymp. Theb. fr. |, 
24. 46. (Phot. 69, 6, 18). — Nil. epp. 2, 245. 

Κανδίδᾶτοε, ου, m. b. lat. Candidatus, Inser. 3 
5359, a, Sp. 

Käyßıdos, m. das Tat. Candidus, 1) röm. Her: 
führer unter Marc. Aurel., Petr. Patric. fr.6. — ?\ 
Heerführer unter Severus, D. Cass. 55, 2. 8) X 
Sfaurer, Geſchichtſchr, Phot. ο. 79, Suid. =. 
ρίξω. — Andere Säriftft. f. Febric. bibL gr. vr. 
p- 548. 4) auf einer bithynifchen Dünge, Mion. ıL 
484. 5) Bifchoff, Proc. b. Pers. 2,5. 6) Anden, 
Inscr. 8, 8981. 6805. 

Κάνδιλαρ, Kıftel von Illyricum, Proc. aedd. 4, 
4 (288, 44), Sp. 

Κανδίονεε, pl. Volt in India intra Gangem, Piel 


7, 1. 89. 


Κανδίπατνα, St. in Indie intra Gangem, Ptol 
7,1, 92. 

Κανδίχ, (0), ©efanbter der Avaren, Menand. Prıt 
fr. 4 


Κάνδουλον, ᾱ- ᾽4νδοῦλος, w. f. einer ber Ger 
eopen, Suid. s. Κέρχωπες. &. Κάνδωλος. 

Κανδοῦον, n. St. in Germanis propria, Ριοὶ »- 
11, 28. 

Κανδρόγαροι, St. in Hethiopien, Ταν, 5. Plim Α. 
80, 193. 

Κάνδυβα, n. pl. (Hundsrud? vgl. Karder- 
Aac, Κανδαύλης u. 6), St. in Lycien, δι. B. 
Plin. 5, 28. 619. Kavöußebs, St.B., Inser. 8, 4383 





Κάνδυβος 


b, Add. Fem. Κανδύβισσα, Inser. 8, 4808, ἃ, Add. 
S. Κόνδυβα. Achnl.: 

Ἐάνδυβος, m. 6. des Deulalion, nah welchem 

Kardvßa benannt fein foll, St. B. 
vs, f. (ähnl. Kuttenberg, ſ. Χάνδυς im 
Lex.), St. in Mevien, Ptol. 6, 2, 8. 

Ἐάνδωλοε, m. = Ανδοῦλος (Phot. 158, 8 "Ar- 
}ουλος), od. Mordmann (von χαίνω), einGerkope, 
καχοῦργος, λῃστής, Hesych. 

Ἐανελάτη, f. (Rohrereuth?), St. auf ber 
Weſtküſte von Gorfila, j. Canuci, Ρίο]. 8, 2, 5. 

Kaveis, m. (Röhrig?), Inser. 8, 4406, Sp. 

; Ἐανάνιοα, m. d. tôm. Caninius, Insor. 8, 6599, 
p- 

Ἰζανέντελος, m., Marc. Heracl. p. mar. ext. 2, 21: 
KavivreAXos ποταμός, Fl. in Gallia Aquitsnias, j. 
iv. de Vie od. Gachdre, ob. nad Mannert: Sövre, 
?tol. 2,7,2 (ed. Arg. Κανέντελλος). 

Ἑ ανιῶε, m. ägyptifher Name, Β.Α. 1197. 

Κανάκων, (τό), Ort in Aflen, Thphlet. 8, 7 
126, 6), Sp. 

Kövn, ns, in Απ. per. Kavt, is, (N), Neu⸗ 
»erg od. Rohrkopf, 1) Vorgebirge in -Acolis am 
dramytteniſchen Meerbufen, fon auch Adyd genannt, 
. Kara-dagh, Her. 7,42 (Κάνης οὗὖρος), Strab. 18, 
515, Mel. 1, 18 (Cana), f. Αὐτοχκάνη u. Κάναν, 
ach St.B. ὄρος, πόλες καὶ λίμνη. 3) Hanbeleplat 
1. Borgebirge im glüdlihen Arabien, im j. Hufen 
Jissn Ghorab, An. per. mar. Erythr. 27 — 36, ὅ., 
?tol.6,7,10. 8,22,9, Mel. 8,8, au τὰ Κάνης 
jenannt, Anon. per. m. Erythr. 67. 

Ἐανήβιον, n. Bundeshagen (f. unter Kar. 
Ραύλας u. vgl. Κύὐον), St. in Karen, das fpätcre 
Κύον, St.B. 6. Κύο». 

Kävndos, (6), Kober, Koberſtein (nad Curt. 
Beitr. jur geogs. Onom. Neuberg), 1) 6. des 50: 
αοπ, Apd. 8,8,1. 2) V. des Steiron, Plut. Thes. 
ιδ. 8) 6. des Abas, DB. dis Kanthos, von welchem 
er Berg in ECubda (Böotien?) feinen Namen haben 
ollte, ΔΡ. Rh. 1,77 u. Schol. 4) Hugel bei Ghalcis 
uf @uböa, Strab. 10, 447, Theophr. h. pl 8, 8, B. 

Kävns, ου, m. Dade (0. ἱ. grob geflochtene Dede), 
3. des Kephalos, K. der Phoker, D. Sic. 4, 58. 

Ἰςανθάρα, f. Käferlein (d. i. den weiblichen 
5chmuck χάνθαρος, wahrſch. eine Art goldenen Kür 
tr6 tragend), nutrix, Ter. Eun., Plaut. Epid. 4,1, 


1. 

Kavbäpıos, ἡ, ἄκρα, Weinbergen (nad Cart. 
Zeitr. zur geogr. Onom. Holftein), Vorgebirge auf 
er MWeftlüfte von Samos, auch 4μπελος genannt, j. 
‚apo Dominieo, Strab. 14, 639 

Kavdaplev, m. (Bedher?), Arkadier, Plut. απ. 
racc. 39. 

Εζάνθαροαφ, m. Bau, (Holleben), Kabn, 
Bäferlein, 1) 6. des Aleris, Bildgießer aus Eis 
yon (um DI. 120), Paus. 6, 8, 6. 17, 7. 2) ein 
öpfer, Philet. in Ath. 11,474, d.e. 8) ein attifcher 
Dichter der älteren Komödie, Harp. ο. ὀρννθουτής, 
ktb. 1,11,c..— 7,814,a. ©. Mein. 1, Ρ. 261, frg. 
1, p- 885 ff. 4) ein Slave, Plut. fugit. 28. 5) ein 
chlechter Menſch od. Kaufmann in Athen, von wels 
hem das Sprichw. herrühten fol: Κανθάρου σο- 
pwregos, Zen. 4,65, Diogen. 5,40, Diog. Vind. 2, 
7, Apost. 9, 26, Macar. 4, 90, Sud. Ebenſo das 
Sprihw. Κανθάρου µελάντερος, Greg. Cypr. L. 
', 41, Apost. 9, 26, Suid,u. Kavddpovaxıd, Greg. 


Κάνναι 615 


Cypr. L.2,50, Suid. 9., was aber wohl richtiger 
κανθάρου σχνά gefährieben wird. Pol. Οτο Theb. 
in Iul, or.4,p.199 ed. Sp. Κανθάρου οἶτος. 6) 
Κάνδαρος Asuny, od. Ar. Pac. 145 ὁ Κανδάρον. 
(eines Heros) λιµή», d. i. Holleben ob. Kahnabat, 
eine der drei Buchten des Peiräcus, Plut. Phoc. 28, 
Csllicr. u. Menecl. in Schol. Ar. Pac. 145, Ἡοδγοῦ., 
Suid. 7) Χωρ. Κάνθαρος, Inser. 4, 8656, c, b. 
8) Bad in Aleranbrie, Thphn. chrongr. p. 147, 20. 

Κανθαρώλεθρον, n., in Caryst. ζανθαρόλεθρον, 
Käfertodt, Gegend bei Olynth, wo kein Käfer 
fortlam, Arist. mir, ausc. 120, Strab. 7,880, fr. 80, 
Theop. b. Antig. Caryst. ο. 14, δ. Plin. 11, 28, δέ 
Cantharolethrus. 

Κανθάτιε, ος, f. St. in Karmania, Ptol. 6,8, 
7 (ν. 1. Κανθάπες), Marc. Her. per. mar, «xt. 1, 
28 (cod. Κανεάτις). 

Κανθήλη, f. (ähnl. Sädingen?), St. der Libyo⸗ 
phönifen bei Karthago, Hecat. b. St. B., Suld, Daffelbe: 

Κανθηλία, f. Heocat. u. Herod. b. St. B. 

Κανθήλια, don, pL "Sattelberge, Gebirge Bi⸗ 
thyniens, Hesych. , 

Κανθηρᾶε, m. bebr. Bein. des Simon, Του. 19, 6, 
2. 20, 1,8. 

Κανθί indecl. (d κόλπος), Meerbufen an ver 
Weſtküſte von Indien, j. Meerb. von Kutfch, Ptol. 7, 
1,2. 56. 94, Marc. Her. p. mar, ext. 1, 88. 

Κανθίας, m. Korb, Diannen., Inser. 19. 

Käydos, m. Korb (f. κανδία = σπυρίδες, 
Hesych.), ο). Runde, 1) ©. des Aegyptus, Hyg.f. 
170. 2) ©. des Kanethos aus Cubda, ein Argonaut, 
ΑΡ. Rh. 1, 77—4, 1495, d., Orph. Arg. 142, Cleon 
in Schol. ΑΡ. Rh. 1, 77, Hyg. f. 14, Val. Flacc. 1, 
458. 

Κανθωνική, f. Efelsbergen, Landſchaft in Kar⸗ 
mania, Ptol. 6, 8, 13. 

' Κανιδιά, d. röm. Canidis, K. Βάσση, Inser. 2, 
8507, 8, Sp. 

Kavidios, (6), d. Römer Canidius, vollſt. ZTov- 
πλιος Καν. Κράσσος, D. Oass. 49, 27, Κα». Εἰ---, 
Inser. 2, 8152, gew. bloß (ὁ  Κανίδεος genannt, 
Plut. Pomp. 49 — Brut. 8, ὅ., Strab. 11, 501. 

Kavinos, m. d. lat. Caninius, eine plebejifige 
Gens in Rom, insbef. Κανίνιος Ῥεβίλιος ο). Ῥή- 
βελος, Plut. Caes. 58, D. Cass. 48, 46. 

Kavivay χαστέλλιον, Ephraem. 9158, Sp. 

Kävıos, m. Röhre, Mannen., Inscr. 8, 6715, Sp. 

Kavis, ίδος, ἡ, ἡ ἄκρα, Rohrkopf ob. Nen⸗ 
berg, Borgebirge in Lesbos, D. Sic. 18, 97. 

Κάνιψα, &t in Arabia Felix am perfifchen Meer⸗ 
bufen, Ptol. 6,7, 14. 

Κανκελλάτουλα, Thun, (b. i Zaun, Berzäu- 
nung), $oördog,Inser. 4, 8853, 8, Sp. 

άννα, f. Robrheim, 1) = Κάνναι u. Κάννη, 
w. f., Flecken Apuliens, Pol. 8, 117. 4, 1, δ. 111. 6, 
58. 2) St. in Lylaonien, nörbl. von Scontum, Ptol. 5, 
6, 16, Concil. Chalced. Aehnl.: 

Ἠαννάγαρα, indiſche Stadt am Gangetiſchen Bufen, 
Ptol. 7, 1. 16. 

Κάνναι, ὤ», (ai), 1) Flecken Apuliens, j. Canne. 
Ρο]. 16, 7. 11, D.Hal.2,17, Pint. Fab. Max. 9 — 
Marcell. 24, 6. App. Hannib.17 — b. civ. 1, 52, 
3., D. Cass. fr. 2, 8, Strab. 6, 285, Polyaen. 6, 88, 
4, Ael. b. Suid.s. ἁπήντα, Zos. 1, 1. (v.1. Κάναι), 
Lat. 3. 2) = Κάναι od. Alyala, St. in Xeolie, Marc. 
Her. epit. per. Menipp. arg. 


616 


Κάννη, 7, = Κάννα, Bleden Apuliens, Pol. 8, 
107. 

Καννίκιος, m. der Römer Γάνος Καννίκιος, 
Plut. Crass. 11. 

Käyvıya od. Κάννινοι, Pass. Opp. 219, Boiss., 


Κάννη 


Sp. 

Καννωνόε (fo Xen. u. Tbeogn. 68, 19), Ar., 
Hesych. u. Suid. s. εἰσαγγελία Ἑάννωνος, m. 
Rithefcheidt, atbenifcher Staatemann, Ar. Eccl. 1089 
u. Crat. in Schol. dazu, Xen. Hell. 1, 7, 20, He- 
sych,, der αιῶ ein Καννώνου πανδόχκιον hat (v. l. 
Κάννονος). 

Kavsyıla, St. in India extra Gangem, |. La⸗ 
mutſch, Ptol. 7, 2, 22. 

Κανοδιψάε, 7, (Diftelhofen?), Gegend in Scy- 
tbis intra Imaum, Gteppengegend zwifchen der Wolga 
u. dem Ufenfluffe, Ptol. 6, 14, 10 (v. 1. Κοναδι- 


ψάς). 

Kävos, (6), b. Plut. an seni ger. resp. 5 Ka- 
vös, d. Ist. Canus, ein Wlötenfpielee unter Galba, 
Plut. Galb. 16. 

Κανουκ(κ)ίφ, ©t. in Maurit. Caesar., b. Plin. 6, 
ıu. A. Gunugi, |. Mers:Agoleite, Ptol. 6, 2, δ. . 

Κανούλειος, m. d. röm. Canulejus, Inser. 8, 4152, 
ᾱ, Add., Sp. 

KavovAnta, f. d. röm. Canuleja, eine Beftalin, 
Plut. Num. 10. Fem. zu: 

Κανουλήϊος, (6), d. lat. Canulejus, eine ρίεδε» 
(Φε Gens in Rom, dab. Γάΐῑος Kar., App. b. civ. 
1,88 u. bloß Kar., 1.8. οἱ περὶ τὸν Κανουλήιο», 
Pol. 81, 118. 6. Κενόλιος. 

Κανουλία, T. des Bapirius Tolucer, Chrysipp. in 
Plut. Ρατα]], 28. 

Kavovota, f. Inscr. 8, 6504, Sp. 

Κανούσιον, η. b. lat. Canusium, Ρίο]. 8, 1,72, 
Proc. Goth. 8,18. &. Κανύσιον. 

Kavovria, f. ὃ. lat. Canutis, Κανουτία δὲ Κρε- 
σχεντῖνα, eine Römerin, D. Cass. 77, 16. 

Κανούτιος, (6), d. lat. Canutius, dah. 9) Τιβέριος 
Kavovtıog, D. Cass. 45,6 (τ. 1. Καννούτιος), u. 
ὁ Κανούτιος ὁ Τιβέριος, D. Cases. 48, 14, gew. 
bloß Κανούτιος, App. b. civ. 8, 41. 6, 49, D. Cass. 
45, 12.— b) ein Schaufpieler, Plut. Brut. 21. 

Κανπᾶε, ſ. Καμπᾶς. 

Κανραῖται, Volt in Arabis Felix, An. (Arr.) 
per. mar. Erythr. 20 (cod. Κανραεῖται). 6. Κασ- 
σανῖται u. Κασανδρεῖς. 

Kavraßpia, ἡ, Landſchaft des noͤrdlichen Spanien, 
[ει Auguftus insbef. die Norbhälfte des j. Valencia 
u. Toro u. bie weftl. Gegenden von 1a Montanna, 
Strab. 8,157. 165, St. B. Ew. Ἐάνταβροι (6. St. 
B. u. Ptol.2,6,6. δι Kavraßpot), Ios. b. Iud, 2, 
16,4, Plut, fort. Rom. 9, App. Iber. 80, Arr. tact. 
40,1, D. Casa. 61, 20 ----δ4, 11, ὅ., Strab, 3, 165, 6, 
287 (v. Ἱ. Κάνταυρον), der auch Κάντ. οἳ Κό- 
v»0x0s unterfcheibet, 3, 164, u. Κάνταβροι bisw. -- 
ἡ Κανταβρία braucht, 8, 158. 17, 821; Agath. 9, 
17 (101, 10) nennt Πε Ἐαταβρηνοί. Alj. a) Kavra- 
βρικόε, ή, ον, |. B. ἐπέλασες u. χύχλος, Arr. 
tact. 40, 1. 6, u. πέρναε, Strab. 8, 169. db) Καν- 
φάβριος, ὠκέανός, Ptol. 2, 6, 75. 8, 4. 2, Marc. 
Her. per. mar. ext. 2,16. 17. c) fem. Kävraßpıs 
γᾶ, Anth. app. 222. 

Καντακουζηνοί, Ephr. mon. 8684, Sp, 

Κάντανοε, in tab. Peut. Cautanum, u. b. Hierocl. 
892 Kayrayla, Siegburg (ähnl. κάντορες = κρα- 


Κάνωβος 


τοῦντὲς db. Hesych., von κανω), Xen. b. ὃς 8 
Ew. Kavränos, St. B. 
18, ος, acc. #9, m. Berfer, Δὰ ı. 
h. 1, 27, Clearch. b. Ath. 10, 416, Ὁ. 
: Καντιοιβίε, f. St. in Großgermanien, Ptol 3, 1, 
0. 

Κάντιον, (τό), Borgebirge u. öftlichfter Punkt m. 
Britannien, j. Gap Paperneß in Kent, D. Sic. 5,21, 
Strab. 1, 68. 4, 198. 199. Pol. 8, 8, 4. 6, Cast 
Gall. 5, 18. 22. Einw. ber Gegend (im {- Kent), Kir 
γιοι, Ptol. 2, ὃ, 27. 

Καντολγούνιος, m. Aufitanier ans Ὀπίτεπόι 
Phleg. Trall. fr. 4, 29. 

Ἱανύσιον, (τό) Koberftein, St in Aprlic 
das lat. Canusium, j. Canosa, Pol. 8, 107, Ες 
Marcell, 9. 25, App. Hannib. 24. — b. civr. 5,51. 
ὃ., Strab. 6, 282. 288, St. B., Caes. b. οτι 
24, 4. ἄπ. Κανύσιοι, App. b. civ. 1,42, D. 5x 
19, 10, ο). Κανυσῖνος, δι. B., lat. Canusinus, Lir. 
9, 20, Hor. serm. 1, 10, 8, vgl. mit Cie. Aut. 
18, u. Κανυσίτηε, St. Β., dab. ir Hafen em Io 
fidus τὸ ἐμπόριον τῶν Κανιυσιτῶν, Strab. 6, 3: 
Adj. Κανυσῖνος, bat. ὁ Κανυσῖνος, en Klet w 
canuftfher Wolle, Ath. 8. 97, e, Tat. Canwiı 
Martial. 14, 227, u. Canusinatus, einer mit ' 
chem Kleide, Martial. 9, 28, 9, Suet. Ner. 30 2 
Κανούσιο». 

Kävvris, f., wahrſch. 6 1. für Κάδντις, Era 
Eyrien, w. f., Hecat. b. St. Β. &w. Karerim 
St. Β. 6. Κάλυτις. 

Kävaßos, 1) ὁ, nad Et. M., St. B., Έσε ῃ 
D. Per. 11 richtiger Κάνωπος ju fchreiben, wi : 
Scyl. 106.107, 111, Luc. nav. 15 (Callim.) u :» 
wehfelnd mit Κάνωβος, Suid., Ath. 7, 3236, ſchreitte 
(doch ſ. Qnint. inst. 1, 5, 18, u. eine Müng is 
Vaillant hist. Ptolem. p. 205, wo Kawwßstör fi. 
Nach Arist. or. 48 p.608, wo die Eriftenz des Steuermr! 
bezweifelt wird, ägypt. = Goldne Aue, 1) Sırnemanı 
bes Menclaos, der in Aegypten begraben fein fol, um: 
als früherer Name von Scerapis, Πλούτων», υπ: 
wurde (D. Per. 13, Rufin. b. οσο]. 11, 26, u. Sai 
Epiphan. Ancor. 108, 1. 11, p. 109 ed. Petav., Sır= 
17, 801, Heracl. Pont. b. Plut, Is. ot O8! 
Callim, ep., Paus, 2, 4, 6), indem fein Nimm 
der des Serapis von der Stadt Sanapes or. Eiszeit 
von Movers (daß phön. Alterth. 2, p. 198) abgeleiterri- 
©. Hecat. 5. Arist. or. 48, p.608, Ael.n. an. 15,1! 
Et. M. 828, 17, Conon. 8, Nic. Ther.809 u. Schol, Et 
Gud, 297, 50, Dict. Cret. 6, 4, Cedren. 1,570, 11. Tx 
ΑΠ. 2, 60, Aınmian. 22, 16, 14, Serv. Georg. 4,2”. 
Plin. 5, 81, 34. Bon ibm foll die Stadt Carcba 
ihren Namen haben. Nach St. B. wurde er bier — Fri; 
don, nach Her. 2,118, Strab. 17, 801 vgl. mitTe:“ 
Ann. 2, 60, Οἱο, nat. deor. 8, 16 = Herakles gechtt ° 
Stern im Steuerruder der Argo (Schiffe), Plut. Is.et.tt 
22, Eratosth. cataster. 87, Posid. in Cleomed. e5 
theor. 1,c. 10 u. Strab. 2, 119, vgl. mit 1,3, Mar 
Astron. 1,215, Ptol.1,7,6. 8, Eust, zu D. Fr. 
1, St. Β. 8) (6), (fo Strab. 17, 800, Arist. oe. 
Luc. παν. 15, Ath.7, 8326, a, Arist. ος. 48, p δν 
δι. Β.». Αργαϊς u. Ἑλένειος), felten (7), (Eust a 
Per. 11,13) Hauptfladt bes Nomos Menclaites in Aego 
ten, ihre Ruinen eine halbe Stunde weftlich von Az! 
Her. 2, 15. 97, Aesch. From. 846. Snppl. Bil, Ars 
83 (18), Scyl. 106 (Κάνωπος), Bolgde. Die Ete: 
(πεδνάς) περὶ Κάνωβον u. Ζεφύριον galt Mandın:- 





Κανών 


ΒΗλύσιον πεόίον, Apion in Eust. Od. 4, 868. Em. 
Κανωβίτης, Plut. Ant.29, St. B.s. v. u.5. Alsııc. 
Τάχοµψος, Münze bei Vaillant, f. oben. Kave- 
πίτηε, ale Beiname des Adonit, Bt. B. s. Βορυ- 
σθένης u. Kaventras ald Eerapis, Callim. ep. 
56 (τι, 148). Adj. a) Kavaßırös, ή, όν, |. B. 
Tapıytas, St. B. 6. Ταριχέαε, πύλη, Strab. 
17, 795. 800, und σ,ῶρυξ, der Graben, der die 
Stats mit dem See Maria u. Alerandria verband, 
Strab. 17, 795. 800. 801, St. B., insbef. ardua, 
nah Ptol.4,5,10, Eust. zu D. Per, 11 -- 'Hca- 
xAsmrsxdv, die weſtlichſte Mündung des Nils, Her. 
2,17. 118. Arist. meteor. 1, 14, Plut. Alex, 26, 
Strab. 1, 64—17,801, ὅ., Paus. 5, 21,9, Marc. per. 
m. ext.1,4. 5, St.B. ο. v. u. s. Θῶνες, Plin. 6, 
31, 84, u. Kavwnıxöv στόµα, Scyl. 106. — 111, 
ö., Mel. 1, 9. 2,7, auch mit verfl. στόµα bloß τὸ 
Kay., Her. 2, 179, Strab. 17, 786. 788, Eust, D. 
Per. 11, Ath. 2, 71, f. Ge gab auch Κανωπικὰ 
πλακοῦντα, Ath. 14,647, ο. b) fem. Kavaßle, 
ακτή, Sol in Plut. Sol, 26. Ihr üppiges Leben ber 
zeichnet Strab. 17, 800 ald Kaveßırpös. 4) Kleine 
Inſel vor der lanobiſchen Mündung, Eust. zu D. Per. 
11, Plin. 6, 81, 84, au Κάνωπος gefchr., Scyl. 
106, Mel. 2, 7. 

Κανάν, m., Inser. Κάνων, Richtſcheidt, 1) 
Bein. des Son, Luc. conv. 7. 2) Gigenn., Inser. 8, 
8867. 

Κανώπη, Dios. 1, 124, Sp. 

Κανώπισι ἢ Κανώπησι, 61. in Afrika, Ptol. 4, 
8,81. 

Εαόστη, m. ein Perſer, Proc. b. P. 1, 11, 21. 2, 
9, 8p. 

Kaotapoı, (of), d. Tat. Cavares, Boll in Gall. 
Narb. am Rhodanus, Strab, 4,185. 186, Plin. 8, 4, 
Biel. 2, 5. 

Καούιοι, lat. Cavii, (Holländer?), Voll im 
grich. Jliyrien, Liv. 44, 80. 

Καοῦλκοι, pl. germanifihes Bolt, Strab. 7, 291. 
292. 

Kaoßs, οὔντος, m. Brand, Flecken in Arkadien, 
Paus. 8, 25,1. &w. Καούσιοφ, St. B., dab. Καού. 
σεος auch ala Bein. des Asklepios, der hier verehrt 
wurbe, Paus. u. St. B. a. a. O. 

Καπάδηε, η (2), m. &. des Uaballatgus, Inser. 8, 
4506, Sp. 

Kärafa, Koftell von Neu-INyricum, Proc. aedd. 
4, 4 (278, 86), Sp. 

Κάπαι, pl. Ktipvendorf, St. am Helletpont, 
Androt. b. St. B. Ew. Karaiog, St. B. 

Κάπαιοε (2), m. Il. in Sicilien, Lyc. in Antigon. 
Mireb. ο. 148. (Man vermuthet 4ναπος od. Ka- 
κύπαρες.) 

Καπανᾶς, ἅ, m. Mannsn., Inser. 2, 8279, 15, 
δρ. Achıl.: 

Κάπᾶνεύα, έως, cp. (1. 2, 564, Nonn. 28, 186, 
Qu. Sm. 10, 481) nos, Wagenmenn (vgl. zana- 
νεχώτερα — ἁμαξιαῖα, Arist. in Ath. 10, 418, d, 
a. Lex. s. χαπάνη, Eur. Suppl. 496 dagegen, ber 
in Wortfpiel mit καπνοῦται macht, fcheint ihn 
Raud Ὁ. i. ber in Rauch aufgehende zu erklären; 
ıach Hesych. bezeichnet χαπάνη aber au τριχίνη 
ευνῆ, aljo Helmold), 65. des Hipponoos (Apd. 8, 6, 
1, ô., Paus. 9, 8, 7, ö., Hyg. Ι. 70, Schol. Pind, N. 
), 30, u. gu Eur. Phoen. 181), B. des Sthenelus, 
iner ber Sieben vor Theben, Il a. a. D., Arsch. 


Καπετώλιον 617 


Sept. 422. 440, Soph. O. C. 1819, Eur. Suppl. 689 
— 1097, d. I. A. 246. Pboen. 180 — 1172, ὅ., 
Aristoph, in Ath. 6,238,c, Orpb. in Schol. Pind, 
P. 8,96. Sein ®rab, Eur. Suppl. 981. Er wurde in 
Statuen u. Bildern (Paus. 10, 10,8 u. ep. ἆδ. Plan. 
106), fo wie in Tängen, Luc. ep. ΧΙ, 254, Luc, 
salt. 76 dargeftellt. 

Κάπάνηϊάδης, νοο. dn, m. KRapaneusfohn ὃ. 
ἱ. Sthenelos, Il. 5, 109. Aehnl.: 

Kärävfios, (υἱός), m. = Sthenelos, Ἡ. 4, 867. 
408. 5,108, Qu. Sm. 4, 866. 11, 888, Arist.ep. 9 
(Antb. app. 9, 9). 

Κάπᾶρα, 6ι. in Qufltanien, j. las Ventas da 
—— Ρίο]. 2, 6,9. Ew. Caperenses, Plin. 4, 21 
86). 

Καπαρκελί, f. St. in Kleinarmenien, Ptol. 5, 

9 


‚9. 
Karapxorvet 7 Καπαρναούμ, St. in Baliläa, 
Ρίο]. ὅ, 16, 4. 6. Καπερναούμ. 
Ἑαπάρορσα, 61. in Ipumäa, Ptol. 5, 16, 10. 
Ἱαπάταων, ωνος, m. Feind (καπατάων -- 
καταπατάω» b. I. καθορῶν, f. Schmidt zu He- 
sych. κάπατα καταχόψεις), Lolser, Thuc. 8, 
108. 
Καπέδουνον, St. ter Skordieker in Noricum, |. 
Kapfenberg, Strab. 7, 818. 
Κακελάνοι, Volt in Albion, Ptol. 2, 8, 21. 
Ἐαπελλιανόε, (5), röm. Senator zur Zelt des 
DMariminus, Herdn.7, 9, 1. 4, Io. Ant. fr. 146, 8. 
Ἑάπελλοι, (6), d. röm. Capellus, dab. Ιούλιος 
K., ©. des Antyllus, Τον. vit. 9. 18. 67, er u. feine 
Reute, οἳ περὶ τὸν Κάπελλο», los. vit. 12. 
Καπερναούμ, indecl. f., d.i. χωρίον παρακλή- 
σεως, Hesych, u. Orig. lex. p. 217, 6ι. in Gas 
δα, j. Keftnaim od. Tel⸗Hum, N.T. Matth. 4, 18. 
8,5,8. 6. Kanapxorvei u. Κεφαρνώμη. 
Ἑάπετος, m. Orube, 1) Breier der Hippobas 
meia, Paus. 6, 31, 10. 2) ©. des Kapys, DB. des 
Tiberinus, X. von Alba, D. Hal. 1,71, App. reg. 1, 
Alex. Pol. b. Serv. Virg. Aen. 8, 480. 
KarerovAsavös, m. Thphn. chrn. 79, 11, Sp. 
Κἄπετώλιον, Τό, fo nah Iren. b. St. B., wähe 
rend Hrdn. 5. St. Β. Kawerulieov u. ζαπιτώλειον 
ſchrieb, griech. für das fat. Capitolium, f. Καπιτώ- 
Asov , ἰπθδε[. fehrieben Pol 1, 6. 2, 18. 81. 6, 19, 
Ios. arch. 19, 1, 1. db. Iud. 4,11,4, D. Sic. 14, 110. 
(in Exc. ο. 27 in Müll bist. gr. fr. 11, praef. 21 
ſteht Καπιτώλιο»), Strab. 4, 200. 5, 280. 6, 278. 
7,819. 14,687 (bo. 5, 234. 286. 12, 557 βιδ 
Καπ,τώλιον), Et. M., St. B. u.Suid. (der beides hat), u. 
Schol. Ἡ. 24, 100 fe, während Plut. biefe Form mit 
dem häufigern Καπιτώλιον wechfelt (Aem. Paul. 30 
— Brut. 19), u. D. Hal. nur 1,84 Καπετώλνον, 
font überall Καπιτώλνον hat. Duv. Adj. a) Ka- 
πετωλῖνος, |. B. λόφος, D. Hal. 1, 34. 2, 37, 
Ael. n. an. 12, 83, u. als Ew. ζαπετωλῖνος, 
St. Β., u. fo els Beiname Plut. Marcell. 2, Inscr. 
8, 5050, fem. Καπετωλῖνα, f. Inser. 2, 2924. 8, 
4184, u. Ἐαπετωλεῖνα, Inscr. 2, 2944, b, Add., 
od. Καπιτώλιος Ζεύς , Ρο]. 8, 22. 26, Ios. Ὁ. lud, 
7,6,6, Herdn. 1, 9, 2, St. Β., Paus. 24, ὃ, Hesych., 
Inscer. 8, 5880, 5882, a!s männl. Dein. Inser. 2, 
8150, die Spicle tagigen hießen nach St. B. τὰ Ka- 
πετωλεῖα, in Inser. 3, 5804, 8. 5806. 5918, 21. 
6788,c,7 τὰ Καπετάόλια, u. der Tempel nad) Suid. 
το Καπετωλεῖον. 6. Καπιτώλιο». 


618 Κάπη 


Κάτη ἢ Τακάπη, f. Krippendorf, Ort in 
Afrita, Ptol. 4, 8, 11. 

Καπήλη, f. Schenk, eine Mänade, Vaſeninſchrift 
bei Müller H. d. A. d. K. 6.888, K. 

Καπηνὴ πύλη, die porta Capena in Rom, Inscr. 
8, 8971. 111, 4, Sp. 

vera (ν. 1. Καπηνᾶται), Ew. ber etru⸗ 
rifhen Stadt Capena, Plut. Cam. 2. 6. 17. 6. Ka- 
πίννα. 

Karren, pl. οἳ πρνεινεῖς τῆς κρήνης (?), He- 
sych. 

Kärwa, f. Κάστινα. 

Koriyva, f., παῷ St. B. auch Karlıyar, b. Tat. 
Capens, etrurifhe Stadt. Em. Karıyvärns [u. 
Καπιννήτηε]. Adj. Καπκιννάτιοε, δὲ Β. ©. Κα- 
πηνάταν. 

Κατίσα, [, Κάτνσα. 

Karlraı (0), Ort in Italien mit einem Tempel 
des Apollo, Plut, Cic. 47. 

Καπίτιον, n. ®ardelegen (= xnnitor), 61. 
in Sieilien, j. Gapigji, Ptol. 8, 4,12. BeiCic. Verr. 
11, 48 Capitina (sc. civitas).. Sn It. Ant. Beißt 
auch eine Stadt in Sicilien Capitoniana. 

Καπιτολινία, f. Inscr. 4, 9874, Sp. 

Kärmros, m. ὃ. i. Capitolinus, römifcher Name, 
Κ. Κλώδιος, D. Sic. 14, 88. 

Καπίτουλον, n. St. der Herniker, |. viel. Pal⸗ 
liana, Strab. 6,238, Plin. 8, ὅ, 9. ' 

Καπι(σ)τούρια, Kaftell von Rhobope, Proc. zedd. 
4,4 (281,42), Sp. 

Κἄπίτώλιον, (τό), (f. Kanerwäsov), au Καπι- 
τώλιον alnv (Simpl. in Plut. Rom. 17) genannt, ob. 
ὁ Καπιτώλιοςφ (sc. λόφος), D. Hal. 2, 84. 50, auch 
ὁ τοῦ Καπιτωλίου λόφος, Plut. Cam. 26, u. lat. 
biswellen Capitolia, Ον. met, 1, 561—15, 841, ὅ., 
Koppenfels (f. D. Hal. 4,61, Plut. Cam. 81, D.Cass, 
25, 9, Et. M.), ber frühere Ταρπαῖος nach St. B., 
Hügel mit Burg u. Tempel des Iupiter Ο. M. in 
Rom, für den εδ nun nicht felten ſteht, D. Hal. 8, 22 
—11, 87, d., Plut. Rom. 17— Oth. 4, ὕ. αι. Rom. 
91, App. Celt. 1 — b. οἷν. 5, 24, ὅ., D. Cass. fr. 26, 
5 —lib. 66, 10, ὅ., A. Adj.daron 1) Καπιτώλιος (ὁ) 
Zeüc, gew. ὁ Zeus ὁ Kan. D. Πα]. 5, 85. 8, 39 
(v.1 Καπετώλεος), D. Cass, fr. 57, 60. Lih. 87, 44— 
69, 9, d._ Dav. τὰ Καπιτόλια, die fapitolinifchen 
Spiele zu Ehren des Iupiter Capit., Plut. qu. Rom. 
68, Herdn. 8, 8,3 vgl. mit 1,9,2, Inscr. 1720. 2) 
Καπιτωλῖνοφ, a) ver. λόφος ob. τόπος, D. Hal. 
2,1. 8,69, D.Cass.Yr. 11,8, b) Zeug, D. Hal, 4, 
62 (v.1. Καπιτώλιος). ο) τὰ Καπιτωλῖνα, die las 
pitolinifchen Spiele, D, Cass. 79, 10, f. Καπιτώλια 
u. Καπετωλεῖα, d) Bein. des Samillus, Plut. Cam. 
86, des Munlius, D. Cass. fr. 26, Τίτος Κοῖντιος 
Kan. D. Hal. 9, 48. Nbgefügt Kanst., Inser. 8, 
6837, b, u. auf Münzen aus Kolophon, Mion. 1, 
879. Fem. KamrekXiya, Inscr. 8, 6587. e) ἁἱλία 
Καπιτωλῖνα, Name von Serufalem, D. Cass. 69, 12. 
8) Καπιτωλεῖνος, d. lat. Capitolinus, Tsß. KA., 
Inser. 2, 2797. 8112,8, u. auf einer Münze aus Kos 
lophon, Mion. 3. vı, 106. 4) Karnıraäls, ίδος, 
4. B. αὐλή, ep. Anth. ıx, 656. 5) Καπιτωλιάς, 
a) Αῑλία Καπιτωλνάς, Name von Serufalem, Ptol. 
6,16,8. db) St. in Peräa (Gölefyrien), Ptol. 5, 15, 
22. S. Καπετώλιο». 

Ἐαπίτων, ωνος, (6), d. Tat. Capito, 1) Γάνός 
Te Ατήΐος Κ., Ὀ. 0459. 89,82, Γάνος Κ., D. Cass. 


Καππαδοχία 


66, 36, Καπ. Φοντήιος, Plut. Ant. 86, ᾿Ερέννιος 
Κ., Zonar. ann. 6, 7, bloß Καπ., App. b. οἷν. 4,25, 
D. Cass. 59, 25. 64, 2, Phil. leg. ad Caj. 88, 
Ios. b. Ind. 2,14,7. 2) ein Art, Strat.ep. zz, 117. 
8) Alerandriner, ὁ ἔποποιάς, Ath. 8. 850, ο. 19, 
425, ο, u. viell. Anth. v, 67. 4) Lycier, Geſchicht 
fchreiber gwifchen 880-- 580 n. Chr. G., Suid, St 
B. ο. 4χαρασσός --- Wluada, d. 5) einer, an wi 
den Aristid. or. 47 gerichtet hat. 6) Archon Epend⸗ 
mus von Athen In röm. Zeiten, Philhiſt. 8905. στι, p. 
285. 7) Untere: Inscr. 2, 2197, ἃ, Add. 2881, 18. 
8, 4955. 5074. 

Karlay, ωνος, m. 1) Gärtner (-- wre, |. 
Hesych. u. Plut. mus. 4, 6, Χ.), Gopaer, Keil laser. 
boeot. ıx, 1, Α. Β. 11, 1804, dev. Patron. Ka 
ebend. 2) = lat. Caepio, Piut. Cat. min. 1—15, 
d. — Zon. annal, 8, ο, 14, u. v.L in Plut. frat. sm. 
u. D. Cass. S. Καιπίων. 

Καπγνίαφ, ου, m. Rauch (ſ. Hesych. u. Said), 
Spottname bes komiſchen Dichters Ecphantides, Ar. 
Vesp. 151 u. Schol., Hesych., Build. (πι Nm 
einer Weinſorte, Ath. 1, 80,6, Hesych., &.) 

Καπνισκέρτι, Kaftell von Gilicien, Cinnam. 1, 8 
(20, 17), Sp. 

Ἐαπνοβάται, pl Rußwürmer (eigtl. Raudgir 


ger), Bein. der Myſier, Posid. b. Strab. 7, 296, rl 


mit u (man vermutfet χαπνοπάτα» ob. Χαπ»ο- 
βόται). 
Käryos, m. Rau, 1) Bein. eines gewiffen Ihe 


genes, Eupol. in Schol. Ar. Av. 823. Vesp. 823.457. 


2) @igenn., Anth. vır, 34. 

πνοσφρά m. Rußwurm (eigfl. Ruok 
rieber), Name eines Paraflten, Alciphr. 2, 49 (9 
zeichnung des Geizhalſes, Eust.). 

πνοφάνης, m. Rauch (eigtl. Im Rauch erſcher 
nend), Mannsn., Keil Inser. boeot. xxx1, 38, f. Keil 
p. 124. 

Καπόμαλβα Kaftell von Darbanien, Proc. uedi 
4,4 (281, 42), Sp. 

Karöpaı, ὤὢ», pl. galläcifches Volk bei Noeja ir 
Hisp. Tarr., Ptol. 2, 6, 24, Plin, 4, 20, 84 C=» 
pori. 

Καπούνου, τοῦ, Insor. 8, 4541 (Baläftina), Sp 

Karotdra, Stadt in Armen. minor, Ῥεο]. 5, 13, 


Kawovräva, St. in Xrela, ιο]. 6, 17, 6. 
Καπούτβαδα u. Καπούδβαδα 


21 


‚ αδ let Ο.ρα 


Vada, grich. Βραχώδης ἄκρα, von κεφαλή, m 


f., Procop. b. Vand. 1, 14,65, de aed. 6,6. 

Karotößoes 
Donau, Proc. aedd. 4, 6 (288, 5), Sp. 

Ἑάππα, indecl., Bezeichnung der zehnten Rkım'» 
die (der Ilias), Anth. ıx, 885. Sprichw. war: pie 
χάππα xzaxıcra, Καππαδοκία, Κρήτη καὶ Kıls- 
χία, Suid. Anderes f. eben. 

Καππᾶδοκία, ion. (Her.) #n, (7), Roßau (Ίσα 
nad Benfey heißt das zenvifhe Hvaspadakhjim Lan 
der guten Pferde, perfifch, f. Her. 7, 72, ο). aſſpcii* 
heißt ee auf Keilinfchriften Katpadhuka), vie Sflit* 
Provinz Kleinafiens od. Syriens, Her. 1, 72. 5, 4: 
Arr. in Eust. zu D. Per. 772, gwifden tem Pon:= 
Euxinus im Norden, dem Taurus im Süben, ve 
Halys im Weften u. Armenien im Often, Strab. 12, 
633, Ptol. 5,6, 1. Man unterfcheidet daher ἡ dvr-s 
"αλυος ποταμοῦ u. ἡ ὑπὲρ τὸν ᾱλυν, Arr. An. 5. 
4, 2, insbef. abır ἡ ἐπέχεεινα τοῦ Ταύρου, τὰ πρὸς 


, Ὁ. ἱ. Caput bovis, Kafell ει kı 








Karravo 


3 Ταύρῳ, Tbeophr. h. pl. 8, 2,9, Strab. 2,78, 7 
πὸὶ τῷ Κἰξιένῳ, ob. πρὸς τῷ Πόντῳ περὶ τὸν 
Εὐὔξεινον, Pol 5, 48, Strab. 11, 582. 12, 584. 14, 
378, u. nannte das πρὸς τῷ Ταύρφ ſchlechtweg 
Kannadoxiav od. τὴν µεγάλη» Kannadoxiar, 
3trab. 12,584. 540, u. bas andere πρὸς τῷ Πόντῳ 
ἑλάττονα), Fust. zu D. Per. 970, Strab. 12, 684, 
δε. B., fpäter dagegen τὴν πρώτη» u. τὴν δεντέ- 
yay, St.B. 6. v. u. 5. Μονχισσός, wo bisweilen ber 
Bontus nie mehr dazu gerechnet wird, Marc. Her. 
'p. per. Menipp. 9. So fommt denn auch ein Zeisv- 
εἲς K. vor, App. Syr. 55, ein ἡ νῦν, D. Cass. 86, 
18. ©. Her. 1, 71—7, 26, 8., Xen. Cyr. 8, 6, 7. 
in. 1,2,20—7,25, $lgde. Ael.n. an. 5, 42 nannte 
6 τὴν τῶν Καππαδόχων γῆν. Ew. hießen ο) 
ζαππαδόκης, plur. (05) Καππαδόκαν, Her. 1, 72 
—7, 72, ö., Xen. Cyr. 1, 1, 4—7, 5, 14, Arr. An. 1, 
16,3 ---δ, 11, 7, δ., App. prooem. 2. — Mithr. 8, 
., Paus. 8,16,8, D. Per. 974 u. Eust., Demod. ep. 
t (x1,238), Απ. vrız, 96—188, 6. app. 865, Xen. 
sphes, 8, 1, Inser. 8, 4769. 4795, ο, Add., u. Ath. 
1, 20,0 (von römifhen Sklaven), Et. M. s. v. u. 562, 
ιδ, Suid., au für Καππαδοκία, An. per. pont. Eux. 
1. Sg. Καππαδόκης, ου, voc. nad Et. M. 670, 
2 Καππαδόκα, Demod, ep. 8 (ΣΙ, 287), Plut. Syll. 
22, D.Cass, 77,18, Suid., St, B. ο. Τεκτόσαξ, -- 
Aoxtiaog, Plut. Syll. 28, = Μιθριδάτης, Ath. 6, 
212,8, u. als Adi. Καππαδόχης ῥήτωρ, Luc. ep. 
13 (χι, 486). b) Καπκάδοξ, plur. (ο) Karwd- 
jores, or, dat. ξε, Plut. Luc. 14, Strab. 12, 588, 
p. χεσσιε, Anth. 11Η, 147. 184. €. Dem. epist. 4, 
.. 1488, D. Sic. 81,29, Ios. 16, 8, 6, Plut Luc. 26, 
irr. An. 5,25, 4, Strab. 6, 288—14, 678, Anth. app. 
363, Scymn. 989, Λε]. n.an. 5, 42, An. per. p. Eux. 
7, Eust. zuD. Per. 970, Suid., Et.M. 778, 84. Sg. 
Καππάδοξ, χος, Et.M., Ίος. 16,8,2. 10, 1, u.vom 
Rönig, Strab. 12, 540. — Nach Ios. 1,6, 1 hießen Πε 
rüber Mocoynvel, nad Phil. in Caten. ined. ad 
3enesin 26, 28 Xavavalos, nad Arr. δ. Enst. gu 
). Per. 772 jedoch wurden die Aſſyrier nah Κακτά- 
οξ, einem Sohne des Ninyas, fo umgenannt. ο) 
Zawm6doxos, δι. Β. κ. v. u. s. Textöcaf, Et. Μ. 
. v. nu. 778, 85 u. 552,46, aud als Adj. Καππά- 
Γοχος κτιστής, Menand. ὃ. St.B. d) Fem. Kar- 
raßBönıcca, St. B, Καππαδ. γυνή, Strab. 14, 
57. Adj. a) Καμπκπαδόκιος, |. B. ἄρτον, Ath. 4, 
29,6, u. Ἱέρας, Suid. b) Καππαδοκικόε, ή, dr, 
. 39. νόµος, D. Cass. 36, 50, πλακοὺς, Ath. 14, 
47, ο, insbef. Καππαδοκυχὸς Πόντος, D. Caas. 61, 
, Ptol. 5,10, 8. 5,18,2. 5, tod) heißt er au Πόν- 
ος Καππαδοχῶ», ep. in Anth. vır, 5. Verb. 
avon: καππαδοκίζω, a) es mit den Kappadociern 
alten, App. Mithr. 58, u. b) Pass. sum Kappadocier 
erben, Demod. (x1, 288). — Auch hieß eine Pries 
jermürte ἙΚαππαδοκαρχία, Pandect. 27, 1, u. 
in Nebenfluß des Galys, Cappadox, Plin. 6, 8, for 
pie ein Fluß in Gommagene, Geogr. Rav., u. als 
Sigenn., Inser. 2, 8151, 10. 
— aus Kampanien, auf Münzen b. Mion. 
ιδ. 110. 
Käwrapos, m. Werfer (d 1. Niederfloßer, von 
(αταπείρω), Name εἶπεν Hundes In Athen, Piut. 
ο]. an. 18. 
Karräca, f. St. in Luſitania, Ptol. 2, ὅ, 8. 
ἹΚαππώτας Ζεύς, Stiller (f. Paus.), ein Stein 
εἰ Gythium, Paus. 8, 22, 1. 


Karin 619 


Καπραρία, f. Ὁ. Iat. Οαρτατία (Ziegeninfel), 
eine der Fortunstae Insulae, Iub. b. Plin. 6, 82, 87. 
2) Infel tm Tyrrhener Meer, j. Sapraje, Ptol. 8, 1, 
78, Plin. 8, 6,12, Mel. 2,7, 9. 

Κάπραι, al, Seiffingen, Ort in Stalien, Proo. 
Goth. 4, 83, Sp. 

Karpäpıos, m. db. Tat. Caprarius, röm. Name 
(f. Plut. Ῥορ]. 11), dab. Γάΐος Καπράριος, Plut, 
fort. Rom. 4. — Anderer, Inser. 8, 5886, 1. 6. 
10. 

Καπρατῖναι, u. Plut. Rom.29 αιῶ Ἐαπρατίναν 
νόνναι, der 7. Tag des Monats in Rom, — Quinc- 
tiles, Plut. Rom. 29. Num. 4. Camill. 88, wo auch 
die Entfichung des Namens erflärt if. 

Καπρέαι, (ci), in Ptol. 8, 1, 79 Ἑαπρία, Strab. 
1, 22, D. Cass. 52, 48. 58, 5. 72, 4 Καπρία, in 
Strab. 2, 128. 6, 258 Ἱαπρίαι, St.B. Καπριαί u. 
Hecat.b. St.B. Kawpln, Infel an der campanifihen 
Küfte, j. Capri, Strab. 1, 60. 5, 247. 248, Ios. 18, 
6,4, Plut. ex. 9, Plin. 8, 6, 12, Mel.2,7, ΟΥ. met, 
15, 709, 4. Ew. Καπριάτηε, St.B. 

Kampta, f. *Ebenfee (Ebbe -- Eberhard), See 
in Pamphylien, Strab. 14, 667. 

Karpıavdy ὄρος, n. (Beisberg), Berg in der 
Nähe der Tiber, D. Sic. 86, 1. 

: Κάπριμα, Cherhaufen, St. in Karten, D. Sie. 
9, 68. 

Κάπριον, (τό), Eberſtein, Kaſtell in Etrurien, 
D. Sic. 20, 44. 

Καπροζαβαδαίων κώμη, Inser. 4, 9888, Sp. 

Käwpovras: ἐκαλοῦντο οὕτως οἱ θρᾷχες, He- 
sych. (Schmidt vermuthet κχαπρῶντες d. ἱ. Geile.) 

Κάπροε, (6), 1) Eberebach, a) Nebenfluß des 
Miander in Großphrygien, Strab. 12, 578, Cinnam. 
1, 2 (5,16), Plin. 5, 29, 29. Ὁ) Nebenfluß des Is 
gris in Affyrien, j. der Meine Zab, Pol. 5, 51, Strab. 
16. 788, Ptol. 6, 1,7. 2) Eberhagen, Hafen von 
Chalcidice u. Infel davor, Strab. 7, 881, fr. 88. 86. 
8) Κάπρος ὑλεγενές, π. (?), ein Dit, Arist. in 
Parthen. erot. 11,8. 4) Eber, a) ©. des Pythagoras, 
Olympionite aus lie, Paus. 5, 21,10. 6, 15, 4. 10, 
Buid. ο. Κλειτόμαχος. db) Anderer, Inscer. 2, 8662, 
10. 5) Κάπρου σήμα, Eberſtein (eigtl. Eber⸗ 
mal), Ort in Meffenten (Stenyklaros), Paus. 4, 15, 
7. 8. 

Καπροφάγος, f. Ebba -- Eberhardine (eigtl. 
Eher verzebrend), Bein. der Artemis in Samos, He- 
sych. 

Kartaı, (a), Καφυά, w. f. (nad D. Hal. 
nah Κάπνς benamit), St. in Arkadien, D. Hal. 1, 
49, Strab. 18, 608. 

Κακόη, Hecat. 5. St.B. Κατσίύα, (ή), (Bugers=- 
hoff, denn nad St.B., D. Hal. 1,78, Et.M. { Πε 
nah Κάπυς benannt, doch nach Serv. zu Virg. Aen. 
10, 145 ift das Wort tudeiſch, Liv. 4, 87 erklärt es 
ale Ebenau), d. lat. Capus, St. in Gampanten, Pol. 
2,17—9, 5, ὃ., D. Sic. 19, 7686, 1, D. Hal. 7, 10, 
Plut. Fab. Max. 17 — C. Gracch. 8, 3., App. Hannib, 
86 — b. civ. 5, 24, ὅ., D. Cass. 88, 7—78, 7, Strab. 
6,2876, 288, Ptol. 8,1,68. 8, 8, 6, Paus. 5, 12, 
8, Ath. 11, 466,e— 15, 688, e, ὅ., Suid., A. Ew. 
(05) ζαπυηνοί, Pol.9,5, D. Sic. 26, 20, D. Cass. 
fr. 86, 16, Karvavol, Ρο]. 8, 118, St.B., Καπυαῖοι, 
App. Hannib. 86. 87. 48, u. Ρο]. 7,1 
od. Ath. 12,528,0. Adj. Καπνανός (οἶνος), Ath. 
1,27, b. 





620 


Karutvn (πύλη), die porta Capens in Rom, D. 
Bsl.5,4. 6. Καπηνή. 

Κακύλοι, m. Schnauffer, 1) 6. des Herallen, 
Apd.2,7,8. 2) auf einer phrygifchen Münze, Mion. 
8. vıı, 548. 

Καπνροσφράντης, m. »Feinrlecher, Parafiten« 
name, Alciphr. 8, 62. 

Κδπνε, vos, m. Hauch od. Schnauffer, 1) 6. 
des Affaralus, V. des Anchifes, Il. 20, 289, Apd, 8, 
12,2, D.Sio.4,75, D. Hal. 1, 63. 78, App. regg. 
1, Virg. Aen. 6, 768, St.B. α, Kagpias. Bon ihm 
fol vie Stadt Καφύαι (Καπύαι) gegründet fein. .2) 
Trojaner u. Begleiter des Aeneas, weldher Kaphyä (Kar 
pyä) u. Kapua gegründet haben foll, D. Hal. 1, 49, 
δι. Β. u. Et.M. ε. Καπύη, Virg. Aen. 10,145. 8) 
6. des Silvios, B. des Kapetos, App. regg. 1, D. 
Sic. 7,4. 4) ©. des Kapetus = Silvius, D. Hal. 1, 
71. 5) 6. des Latinos, B. des Tiberinus, D. Cass. 
fr. 4, 10. 6) Anführer der Samniter, welcher Vol- 
turnum (Gapua) gegründet haben fol, Liv.4, 87. 7) 
©. des Zenodilos, Br. des Hippofrates, Hippostr. in 
Schol. Pind. Οἱ. 2,81 u. P. 6, 4. 

Kardapoölrns, m. Synes. op. 6, Sp. 

Κάρ, Καρός, τι, Köppen, 1) 6. bes Phoroneus, 
Herrſcher in Megara, von welchem bie Burg in Mies 
gata Καρία hieß, Paus. 1, 89, 5. 40, 6, St.B. s. 
Καρία. Sein Grabmal, Paus. 1,44,6. 2) ©. bes 
Zeus u. ber Krete, Ahnhert der Karier, Ael,n.an. 12, 
80. — Rad Her. 1, 171 Br. des Lydos u. Myfos, 
f. St. B. s, Καρία, Αλάβανδα, Εὔρωμος. Sein 
©rab, St. B. s. Σουάγγελα. 8) ber Karier, pl. 
Käüopss, Καρῶ», dat. aud) ep. Theocr. 17,89 Καρ- 
σέ, Ὀοῷ auch Κάρεσσε, Anth. vırı, 184, (&, Il. 
10, 428, Noon. 19, 549, Qu, Sm. 1,285. 8, 88, Ath, 
15, 671, f, Arist. ep. 58 (app. 9, 58), Anth. Plan, 
85, Criti. fr. 1, Ar. Av. 292, Scymn. 936, 9., nur 
einmal Anth, vırı, 184 Käosoos), dic Karler, ein 
barbarifches Voll (βαρβαρόφωνοε, 11. 2, 867, Strab. 
14, 476, vgl. mit 14, 662, St. Β. ο. ἁλάβανδα, 
Βάρβαρος, Μονόγισα, Σουάγγελα, Ἑλλούαλα, Ath. 
16, 6759, ἆ, Hesych., f. Il. a. a. O. Her. 1, 28—8, 
33, ὅ., Thuc. 1, 4---δ, 19, ὅ., Xen. Cyr. 1, 5, 8—7, 
4,7, ὅ., Isocr. 10, 68. 12,48, Scyl. 90, Figde. Sie 
keißen Kägss λευχάσπιδδᾶς, Xen. Hell. 8, 2, 15, u. 
ἀνάσπαστου Käpss od. K. οἱ Ay., die in andere 
Gegenden verpflangten, Arr. An. 8,8,5. 11, 5. 18,1, 
u. ihr Land außer Καρία, w. f., ἡ χώρα τῶν Ka- 
eör, Io. Ant. fr. 11,4, u. bisweilen fleht Κἄρες felbft 
für Καρία, Bt.B. s. 4λάβανδα. Daher gab es ein 
Kapay λιµήν in Thracten am Pontus, j. Bulyrad, 
Arr. per. p. Eux. 24, 8, An. per. p. Eux. 75, u. viell. 
Kapds κῆποι, Theop. b. St.B. Em. ns, 
St. B., fo wie ein Καρῶ» ἄστυ am Taurus, orac. ὃ. 
App. b. civ. 1,97. Sie hießen bei den Perfern Hähne, 
Plut. Artox. 10, u. waren den Θτίεφει wegen ihrer 
Serräuberei fhon frühzeitig u. fyäter als Söldlinge 
verhaßt, dab. es fprihw. hieß: Audei πονηροί, Φεύ- 
τεροι d’ Α]γύπτιοι καὶ τρίτοι Κἂρες ob. τρίτου 
δὲ πάντων Κἂρες ἐξωλέστατον, Ἐπαι. ad D. Per. 
846, Diogen. 6, 24, Apost. 10, 100. Als Αά]. ſteht 
es in Κάρες ἄνδρες, Her. 2, 152. 168. 8, 11, u. 
Käoges Πηδασέες, Her.6,20. Der Sg. Kap ficht 
Her. 5, 111, Plut. Arist. 19. Artox. 14, D.L. 1,6, 1. 
6,8, 5, Polyaen. 5, 17, u.gwar= Μαύσωλος, Dem. 
6, 25, fonft aber au = δοῦλος, Ar. Av. 768, Suid. 
u. Archil. in Schol. Plat. Lach. 187, b (fr. 15), dah. 


Καπυΐνη 


Κάραλις 


das Epriäw. ἐν Καρὶ (0. δ. an etwas Sqlechen 
od. Θετίπβεπι ob. Brembem) τὸν κίνδυνο» on Ip 
ὁ κίνδυνος, od. ἐν τῷ Καρὲὶ χινδυνευτέον͵ Pia 
Euthyd. 285, b. Lach. 187, b u. Ephor., Pl 
lem. Cratin. in Schol dazu, Eur. Cycl. 654, Zen. } 
69, Greg. Cypr.M. 8, 45, Apost. 7,89, Suid. u.He 
sych. δ. ἐν Καρί, Εαει. Π. 2, 864, ähnl. Pol. 10, δὲ 

st ἐν Καρὶ τὴν πεῖραν γίγνεσθαν, vgl. mit Ariıt 
or. 18, p. 288 u. Schol. u. Cic. Flacc. 27. Boni 
die Alten (Schol. Arist. a. a. O., Ar. Plut arg. I, 
Apost. 18,85, Schol. Plat. Lach. 187,b, Et.M., 1ο 
nar., Eust. u. Schol. gu 11.9, 878) in Il. 9, 878 bei 
freilich anders zu erflärende ἐν Καρὸς αἴσῃ ways 
hen u. nun fprihw. ἐν Καρος µοίρᾳ ſagten, Then. 
or. 2, p- 27, Apost. 7, 89, app. prov. 2, 60. Ebenſe 
hieß εξ wohl aud dv Καρὸς εἴπετο τάξδε, Iul or. 
3, p-56,c, Suid, (d. ῥ. ale Sklave), od. dv Καρῶν 
σχήματι καὶ µοίρᾳ, Grammat. in Zimmern 
Schulzig 1839, n. 50. Ein anderes Sprichw. war: πρὸς 
Köpa καρίξδις, ὃ. δ. auf einen groben Klop gehhtt 
ein grober Keil, Diogen. 7, 65, Macar. 7, 86, Apost. 
14, 98. Berner θύραξε Kägss (b. i. ihr Stlamn, 
bie ihr jedt Feiertage gehalten habt), οὐκ ἔτ 'Arde 
στήρια, Zen.4, 88, Diog. 5,28, Apost. 8, 94, He 
sych., Suid, u. Phot. s. Iugale eto. Ws Adi. β 
es in Kap ἄνθρωπος, Dem. 21,175, Din. in Plut 
Alex. 10, vgl. mit Artox. 10, 

Κάραβοι, m. Krabbe, Bein. des Rebners Kal 
medon in Athen, Alex. 5. Ath. 4, 184, d, Plut. Phoc. 
27. Dem. 27. (Kapaßäs, m. hebt. Diannen., Pbil 
Flaoc, 6.) 

Κάραγα, (Kreiſcha? f. κάραγος b. Hesych.), 
6ι. in Africa ρτορτία, Ptol. 4, 8, 40. 

Κάραδα, Gt. der Attäͤer in Arabis Felix, Ptol. 
6,7, 16. 

apame., Insor. 3, 4890, Sp. 

Κάραι, pl. 1) Ortſchaft in Babylonien od. Meſo⸗ 
potamien, = Κάρρας, w. f., D. Sic. 17, 110. 
19, 12, in V. T. Chartan oder Haren, 1 Mos. 1, 
Bl, d. 

Kaparös, m. (Keil Inser. boeot. 9 Καραῖος ei. 
Κάραιος), Hohe (f. Hesych.), Beiname bes Zeus 
in Böotien, Hosych., vgl. mit Unger Theb. Parad. 
p- 466 u. Mein. com. fr. 1,85. &. Κάριος. 

Καράϊΐχος, ου, böot. ω, m. God, 1) Ordome 
nier, a) Archon, Inser. 1578. — Keil Inser. boest. 
111,19. db) Anderer, Keil Inscr. boeot. 11, 26. 2) 
Lebabeer, Inser. 1575. Aehnl.: 

Kapalav, m. Koroneer, Keil Inser. boeut. LVI, { 
Patron. davon ἘΚαραιώνιος, Bein. eines ΘΙαμίοῦ aus 
Otchomenos, Keil Inser. boeot. 11, 20 (Curt. n. 8). 

Καράκαλλοε, (ό), in Ephr. mon. 155 Kapdxa- 
Aog, Langrock (f. D. Cass. 78, 8), Beiname bei 
Kaifere Bassianus M. Aurelius Antoninus (211- 
217 n. Chr. ©.), D. Cass. 78, 9—79, 8, ὃ., Io. Ant. 
fr. 184, 9. 

Kapaxnvot, femnitifches Volt in Stalien, Pol. 3, 
1. 66, Zon. (Auch Kapaxıvoi.) 

Kapäxıos (?), m. Athener, Mion. 11, 117. 

κα, St. in Hisp. Tarrac., j. Guadalaxata. 
Ptol. 2, 6,57 (in It. Ant. Arriaca). 

Kapaxoörrıs, (ου, Inser. 8, 6248, Sp. , 

Kapaxukala, f. (Holkopf, wie Holbein?), ap 
ιέρεια, Inscr. 8, 4080, Sp. 

s, δως, (N), b. Ptol, Κάραλλιε α. [0 
auch b. St. B. von der Iſauriſchen Stadt, welche nad 





Καράμαλλος 


emſelben au Ana genannt wurde (Ho hen⸗ 
ein?), 1) St. auf Sardinien mit dem gleichnami⸗ 
επ Borgebirge (carthagifche Gründung nad) Paus. 10, 
7,9), |. Gagliart, Strab. 5, 224, D. Cass. 48, 80, 
tol. 1,12, 11. 8, 8, 4. 8,9,8, St.B. ο. ν. u. 8. Σολ- 
os, Proc.b. Goth 2,18. 4, 24, Με]. 1, 7. Ew. Ka- 
alıravös, St. B. Der daran ſtoßende Mecrbufen, 
ζαραλλιτανὺε κόλπος, Ptol. 8, 8,4, bei Plin. 8, 7, 

8 Caralitanus. 2) ©t. in Iſaurien, ob. nad) Hier. 
t. in Pamphylien. Ew. Ka s, St. B. u. 
Nünzen. 8) Eee in 2ycaonien, |. Kala Shiul, Strab. 
2,668, Liv. 88, 15 Ceralitis. 

Kapdpalkos, m. Wolltopf, DMannen., Aristsen. 

Käpanßıs, εως (fo Strab. 12, 546, Luc. Tox. 57, 
cymn. 958, An. p. pont, Eux. 18. 19) u. εδος, D. 
er. 785 u. Eust. daju, Marc. Her. ep. per. Men. 9, 
chol. gu Αρ. Rh. 2,860, acc. ı», (N), Hohened 
. Et. M.), 1) Borgebirge von Baphlagonien, die Nord⸗ 
ige Kleinaflene, j. Kerempi Bucus od. Kerine, ΑΡ. 
h. 2,861. 945. 4,800, D. Per. 151 u. Eust. gu 159, 
trab. 2, 135. 7, 809. 11,496. 12,545, Ptol. 5, 4, 
‚ Arr. per. p. Eux. 14, 2, Anon. p. pont. Eux. 17, 
phor. in Schol. ΑΡ. Rh. 2, 860, Apoll. 5. St. B. s. 
Ihyıakds, Suid., Mel. 1, 19, Plin. 6,2,2, 9. u. die 
a. &t. Bei Orph. Arg. 788 Ἑαραμβίη Axen, 
. Plin. 4, 26, Mel. 2, 1 Carambicum promonte- 
um. 2) Stadt dabei, Seyl. 90, Plin. 6, 2, 2. 

Kapapßixas, α, m. (Sohenau?), 1) Fluß im 
ande der Hyperboreer. viell. 1. die Eider, Heeat. Abd. b. 
t.B. s. Ελίξοια, u.s.v. 2) αμβίκαι u. St. Β. 
‚v. Kapapßöxar, Infelbewohner im Lande der Hypere 
oreer (in Zütland?), Hecat. Abd. 6. St.B. =. v. u. 
"KAlfosa. (Bei Plin. 6, 18, 14 iſt Carambucis Fl. 
n Gebiete der Arimphäer in Afien.) 

Κάρᾶνα, (τά), Kıpflad, Et. in Balatien ober 
leinarmenien, Strab. 12, 560, St.B. Ew. 
της, St. B. Fem. Καρανῖτιε, δι. Β., |. 8. ἡ 
ώρας, Strab. 12, 560. 

Käpävos, ου, «ὁ', (ρᾶ, f. Lob. patb. 181, nur 
as0m. ep. XIX ρᾶ), Haupt, 1) Argiver, ©. des 
beit on, Theop. — Syncell. p. 499 ed. Dind., nach 
ıtyr. b. Theophn. ad Autol, 2, p. 94 ©. des Ari⸗ 
tamıidas, nach Porph. Tyr. fr. 1 Bruder des Pheidon 

®. des &oenus (Et. Μ. 523,40), nach Schol. Clom. 
1.19, p. 96 ed. Klotz ©. bes Poianthes ans tem Ge⸗ 
hlecht der Heralliden, Ahnherr des macebonifchen Kö⸗ 
gehauſes, D.Sic.7, 16. 17, Plut. Alex, 2, Paus. 9, 
),8, Suid,, Iast. 7, 1, Sol.c.9, Vellej. 1,6,5. 2) 
eldherr Alexanderts, Arr. An. 8, 28, 2. 4, δ, Ἱ-- 
‚2, δ., Ath. 4, 128, b—129, ſ. rn. feine 
ute: ol ἁμφὶ Κάρανον, Arr. An. 8, 28, δ. ©. 
άρηνος. 

Kapdous, {. St. in Spanien, App. Iber. 48, It. 
nt. 


Καράτη, f. Stadt in Kleinarmenien, Ptol. 5, 7, 
Käpapos 7 Βάραρος, Stadt In Afrika, Ριο]. 4, 
89. 


Käpas, m. Haupt, 1) ©. des Batas in Samos. 
us einer Inſchrift, weldge Βάτα Κάρας, d. i. Bar 
Hohn KRaras, lautete u. viele zu dem Irrthum führte, 
% Wort heiße Baraxdpas, entfland dad Sprichw. 
n Stumpffinnigen gu fagen: Βάτα Κάρας, app. 
ου. 1,50. &. Bödh Inser. 11, Ρ. 212. 2) Smyr⸗ 
er, Mion. 8. vı, 807. 


Καρβωναρία 621 
Καράσθνρα od. -ράσυρα, Kaſtell von Rhodope, 
Proc. aedd. 4, 11 (805, 50), Sp. . 


Kapartlas,m., Aphthon.v.A.p.166,c,8p. 

Ἐαράται, Stamm der Safs, Ptol. 6, 18, 8. 

Kapadvıos, m. (ähnl. Hohenadel?), Bein. des 
Numantiere Mhetogenes, App. Iber. 94. 

Ἱαραύσιος, m. Rebell in Britannien unter Dive 

eletian, Ioh. Ant, fr. 164. 
x6, m. K. von Aegypten, Ich. Ant. fr. 6,18. 
Derfelbe heißt in Chron. Pasch. p. 86 Ναχώρ, bei 
Cedren. p. 87 Ναρεχώ, in Malal. p. 27 Μαραχώ. 
©. Müll. zu Ioh. Änt. fr. 
pl, arabifches Voll, D. Sic. 8, 46, Δρα. 
tharch, de mar. Erythr. fr. 97. Vgl. Cerbani b. Plin. 
6,82, 28. 

Kapßalas, m. Genes. 121, 16, Sp. 

Κάρβαν, ανος, m., in Et. M. pl. Kapßäves, He- 
sych. u. St. B. Κάρβανοι, in Arist. vont. Καρβανῶν»ν 
(nah Hesych. κάρβανοε--- Bdpßapos, {[. Lob. paral. 
190 alfo Ausländer, nad Et.M. Καρὸς βοὴν ἔχω»), 
phänizifcher Voltaftamm, Arist. vent. 978,bed.B. Adj. 
κάρβανοφ ὄχλος (f. Lob. path. 181), Lycophr. 606 
u. 1887. Fem. Kapßavis, St. Β. Verbum: καρ- 
βανίζεν und καρβάζαν -- Aapßapflsıv, Hesych. 
Aehnl.: 

Κάρβανα, Ausfelt, St. in Lycien, Ew. Kap 
βανεύε, St.B. (Bel Mel. 2,7 Carbania, Meine Infel 
an ber etruriſchen Küfte, viel. j. Gerboli u. Carban⸗ 
ta, Ort der Turiner am Po, It. Ant., fowie Carbia, 
St. in Sardinien, |. Torre di Galera, It. Ant. u. 
Kagpüncon thracifches Bol, Plin. 4, 11.) 

αντόριγον, St. der Elgov& in Britannien, 
j. Kirkudbright, Ptol. 2, 8, 8 (Καρβία). 

Käpßas, m. Ausländer, Oftwind (Euros) in Ky⸗ 
rene, d. b. δεῖ von den Karbanen herwehende, Arist. vent. 
978,b, Bekk., Theophr. vent. 62, St. Β. s. Καρπα- 


Καρα- σία. — Bein. des Befts, Inser. 8, 4712, b, 5. 4890, 7. 


Καρβασνανδεῖε, pl. (Rinnicher?), Einwohner einer 
taritigen Stadt, Att. Infchr. bei A. Bang. 1, n. 188 
u. δ., K. 

Käpßepos, Kaſtell in Thracien, Proc. aedd. 4, 11 
(806, 52), Sp. 

Καρβίλιος, Plut. qu. rom. 54 ζαρβείλιος, m. ber 
töm. Name Carvilius, 5. Ὁ. Καρβίλιος Σπόρνος, Plut. 
Thes. et Rom. ο. 5, od. Σπόριος Καρβ., Plat. Lye. 
et Num. ο, 8. quaest, rom. 14. 59, u. Καρβείλιος 
Σπόρνος, Plat. qu.rom. 54, auch bloß Καρβ., Plut. qu. 
rom. 69. 6. Καρβονίλρος. 

Καρβίνα, ης, Wildenfels (zuoßivras V βαρβα- 

ρχαί, Hesych.), 61. der Jappgen in Apulien, 619. 
Bıvaraı, Clearch. b. Ath. 12, 522, ο. 

Kapkten, f. Infel bei Drangiane, Arr. Ind. 26,6. 
6. Καρνίνη. ͵ 

Καρβίε, f. Küfte von Drangtane, j. Kurmut, Arr. 
ind. 26, 8. 

Κάρβων, ωνος, (6), Bein. des plebejiſchen Geſchlechte 
ter Papirii, dab. Hantgsos Κάρβω», App. Celt. 15. 
b. οἷν. 1, 18, u. Γάνος K., D. Cass. 86, 40, gew. bloß 
Kapßov, Plut. 8yll.22— Pomp. 10. praec. reip. ger. 4, 
D. Sic. 84,67, App. b. civ.1,67—96, Memn. fr. 59, D, 
Cass. fr. 106, 1, Inser. 2, 2188, A, feine Partei u. fein 
Thun und Treiben, τὰ Κάρβωνος, Plut. Mar. 16. 
Pomp.6, Leute wie K. Κάρβωνες, Plut Sert.6.Brut.29. 

Καρβω „ f. Infel im Iſter, Menand. Prot, 
fr. 66. (Bei Plin. 8, 16, 20 Cerbonaris ostie, bie ver⸗ 
ſchiedenen Arme der Bomünbung-) 





622 Κάρβωνες 


Κάρβωνα, pl. Bolt im europäiſchen Sarmatien 
(Liefland u. Eftbland), Ptol. 8, 5, 22. 

5 Kapßeviris, 7, Gegend, Nic. Br. 1, 7 (27, 10), 

p- 

Kapyala, f. Kreifhe, Vorgebirge u. Hafenplah 
in Cypern, vie. j. Gap Pirachiſia, Anon. st. mar. 
magn. 808. 

Κάρδακα, pl. Ellenger (d. i. gewaltige Krieger, 
denn κάρδα bezeichnet πάντα τὸν ἀνδρεῖον καὶ 
χλῶπα, Dionys. δ. Eust. 868, 87, Schol. zu Strab. 
15, 784), eine Truppengattung bei den Perfern und 
überb. in Aſien, Pol. 5, 79. 82, Arr. An. 2,8, 6, Phot. 


181,9, Hesych. Bei Plut. ο. Epic. 18 Poſſenreißer δότι 


am Hofe der Fürften. 

Κάρδαμα,ων, Drt, Ioh. Ant. fr. 214, 6. Wehnl.: 

Καρδαμίνη, f. (Kreffenftein?) Infel im arabi⸗ 
fchen Meerbufen, Ptol. 6, 7, 44, Iub. b. Plin. 6, 88, 84. 
Aehn!.: 

Κάρδαμια, εως, f. Vorgebirge u. Hafen in Mer» 
marita, j. Ras el Mellak ο). Gap Lulfa, An. stad. 
mar. magn. 84. 85. 6. 4ρδανές. 

Κάρδαμοες, m. Fürft ver Bulgaren, Thphn. 728, 


18. 

μδλη, f. Badfein, (f. Eust. 1414, 82), 
1) St. in Zafonien am mefjenifchen Meerbufen, j. Scars 
bamoula, Il. 9, 150, 292, Her. 8, 78, Thuc. 8, 24, 
Strab. 8, 860, Paus. 8, 26, 7, Plin.4,5, 8, Hesych. 
Ew. Καρδαμνλίτης, bei den Eingebornen Zxapde- 
µυλίτης, St. B. » Et. auf der Nordfeite von Ghios, 
Thuc. 8, 24, St.B. Aehnl.: 

Καρδαμνλησσόε, f. ein Flecken, St. B. 

ἘἩαρδησσόᾳ, 1. Ellingen (f. Κάρδακες), St. in 
Scythien, Hecat. b. St. B. Ew. Καρδήσσιοε u. Kap- 
δησσεύα, St. B. 

Καρδία, f., ion. (Her. 6, 86—9, 115, Arr. Ind. 
18, 7, Char. 5. Ath. 12, 520, d—f) Ἐαρδίη, nad 
Ptol. 8, 13, 2 Καρία ἢ Καρδιόπολιε, Herzberg 
(f. St. B., Schol. Dem. 5, 35, St, Β., nach welchem e# 
aber auch vieleicht ein ſcythiſches Wort if, alfo 
etwa Ellingen, f. Καρδησσός, inteffen bezeichnen 
Scymn. 699 u. A. Πε ausprüdlich ale griechiſcher Grün⸗ 
dung), St., δ. Paus. 1, 10, 5 κώμη, am Meerbuſen 
Melas, j. Karidia, Xen. Hell. 1,1, 11, Dem. 8, 58— 
28,150, Βογ]. 67, D. Sio. 18, 49. 16, 84, App. b. 
civ. 4, 88, Strab. 7, 831, fr. 52. 54, Ath. 8, 851, 9, %. 
Ew. Ἐαρδιανόφ, οί, Dem. 5, 25—28, 188, ὅ., Scyl. 
67, Plut. Eum. 1—Sert. 1, App. Mithr. 8, Ael. v. 
h. 8, 23, Paus. 1,9,8, Luc. laps. 8, Polyaen, 6, 41, 
Π., dah. ἡ Καρδιανῶν πόλες, -- Καρδία, Dem. 
28, 181. 182, ion. Καρδιηνοί, Char. b. Ath. 12,250, 
d—f. — Ad). vavbs κόλπος, der Meerbufen 
dabei, Schol. 11. 24, 79, nach Suid. ὄνομα Φαλάσσης, 
während Hesych. καρδίας Φαλάσσης ald = τοῦ 
βνθοῦ erllärt. 

ἹΚαρδοπκίων, ὁ, ähnl. Backofen, eigtl. Badtxog, 
Mannsn., Ar. Vesp. 1178. 

Ἐαρδονηνοί (Zos. 8, 81, gen. Καρδονήνων, doch 
f. Lob. path. 197), wahrfd. Ellingen, f. Καρδησ- 
aös, berffihe Stabt u. Einwohner derfelben, Petr. Patr. 


— od. ne, voe. Καρδούχα, Führer der 
Karduchen, Xen. Cyr. 6, 8,80 (1.d.). 

Ἐαρδοῦχοι, (of) (viel. Ellenger, f. Κάρδακες), 
Bolt in Sroßarmenien an ber Grenze von Wffyrien, 
viell. j. Kurden, nad Strab. 16, 747 — fpätere Gor⸗ 
dyärr, Xen. An. 4, 1, 8—7, 8, 26, ὃ., PtoL 6, 2, 5, 


Κάρδιος 


St. Β., Suid. Plin. 6, 15, 17. Ihr Lan ἡ τῶν K. 
χώρα, Xen. An. 4, 8, 1, bisw. auch bloß dur οἱ K. 
ausgebrüdt, Xen. An. ὃ, 5, 15. 17. 4, 1, 4. 4,8, 2. 
Ihre Berge τὰ τῶν Kagd. don, D. Sic. 14,27, b. 
Xen. An. 4, 1, 2.8 τὰ Καρδούχαα ὄρη genannt. 

Κάρδυνον ὄρος, τό, Berg ob. Θεδίερε in Mefopotar 
wien, D. Cass. 68, 26. 

Κάρδυε, vos, m. Gertung (= κράδυς db. ἵ- 
Gerte, Rushe), B. des Kiymenos aus Kreta, Paus. 6, 
8 


‚i. 
vrös, {. (über die Betonung f. St. Β. se. Rn- 
ουτός), St. in Syrien, Hecat. b. St. Β. Ew. Kap- 
ο, St.B. 

Καρέα, = Καρίαι Drt in Thracien am Pontus, 
An. p. pont, Eux. 75. 

Καρίας, ου, m. hebr. Same, Ios. 10, 9, 2. 

Κάρεοε,πι. *Gauptsmond, Monat in Chaleum. 
einer Stadt der ogolifchen Ξοΐτετ, Inser. 1,n. 1607. 

Kapfxins (?), έους, m. Name auf einer Münze 
aus Magnefla, Mion. S. vı, 255. 

Kaplaı (?), pl. Volt in India intra Gengem, Ptol. 
7,1, 10.88. 

Ἑάριψ (?), Suid, 

Καρεῶτα., pl. (Sogländer?) Bolt im επτορ. 
Sarmatien, Ptol. 8, 5, 22. 

Kapeärıs, {. Höhebeck, Name einer erdichteten 
Quelle, Luc. v.h. 2, 88. 

Καρήνη, f. Hohenflein, St. in Myfien, Her. 7, 
42 (v.l. Καρίνη), St.B.s. v.u. s. Βέννα, Plin. 5, 
80, 82. Ew. ναῖοι, Crater. b. St.B. ©. Κα- 
ρενοί. 

Καρηνῖτια, f. Hoch land, Landſchaft an den Gren⸗ 
gen von Bontus u. den beiden Armenien, Strab. 11, 
628. 6. Καρανῖτις. 

Κάρηνοε, m. Haupt, Spartaner, Her. 7, 173. 
©. Κάρανος. 

Καρήνσιοι, pl. Volt in Sardinien, Ptol. 8, 8, 6. 

Καρήπουλα, St. in Maurit. Caes., Ptol. 4, 2,4. 

Käpncos, m., fo Atiſtarch in Schol. zu Il. 12, 20, 
Tyrann. ebend. fehrieb Ἐαρησόε, Arcad. 77,4 Κά- 
βρησσοε, Hesych. dagegen, u. wie es ſcheint Herdn. 
in Schol. a. a. DO. Kapnceös, f. Lob. path. 411, 
Söhebel, 1) Nebenfl. des Aeſepos in Troas, 11. 12, 
20 u. Schol., Strab. 12, 554. 18,602. 608, Hesych. 
9) ©t. in Troas, Strab. 18, 602. 608, Hesych. — 
Die Gegend ἡ Ἐαρησηνή, Strab. 18, 602. 603. 
Aehnl.: 

Καρησσόε, f. St. in Kia, Ptol. 8, 16, 27. 

Καρθαγίνα, bei Suid. Καρθάγεννα, Stabt, Phot. 
cod. 80. 

Κάρθαια, (7), (ſo nach St.B. s. Arala), in Ptol. 
8, 15, 27 u. App. Baia, DMeinau (denn nad 
St.B. ift Πε von einem bier geftorbenen wos ο). 
Καρθίας, Meino d.i. der mächtige, benannt), 1) Et. 
auf der Süpdfelte von Keos, |. Polcs, Scyl. 58 (cod. 
αἷρα), Strab. 10,486, Ptol. α. α. D., Ath. 10, 456, f, 
St. B., Suid. Ew. Ἐαρθαεῖς, Pol. 16, 41 b. St.B., 
in Meier ind. schol. n.1 Καρθαιῆς, in Inser. 3%, 
2858 heißt die Stadt ἡ Καρθαίων πόλις. ©. Καρ- 
ταία. 2) = Καρτηία, w. [., ΑΡΡ. b.civ.2,105. 

Καρθάλων, avos, (6), puniſcher Heerführer, ©. des 
Maldyus, Pol. 1,53, D. Sic. 28, 81. 24, 1, App. Han- 
nib. 49. Lib. 68. 74, D. Cass. fr. 67, 87. 

Καρθάρα, St. in Mefopotamien am ZTigris, Ptol. 
8,18, 9. 

Käpbros ο). Καρθίας, m. Meino, der, παῷ wel⸗ 





Καρία 


chem Κάρθαια benannt fein [οἳ, St. B.s. Κάρδανα, 
—— Curt. 7,29, 1 (ſ. Bödg gu Ο. Inser. 2, 
p. 119, b.), 

Κᾶρία, ion. (Her.) u. δ. Anscr. 82 Καρίη, (N), 
(& Ar. Equ. 178), 1) die ſuͤdlichſte Landfchait Klein 
aflens, j. Alidinella u. Menteche Selt, von Korinna u. 
Bachylited «ρουνίχη genannt u. bald als ἡ ἐπὶ 9α- 
λάσσῃ, Thuc. 2,9, bald αἶδ ἡ ἄνω (das innere), Pans. 
1, 29, 7, bezeichnet. ©. Her. 1, 142—6, 25, 3., Thuc. 
1,116—8, 5, ὅ., Xen. Cyr. 7,4,1. 8, 8,7. Hell. 8, 
1,7—8, 4, 21, 8. Ages. 1, 15, Isocr. 4,162, Soyl. 
26—100, δ., gIlgde. Es hieß ſprichw. von ihm in 
Bezug auf die Belagerung von Halifarnoffos (Her. 5, 
119) wie unfer: viele Köche verderben den Brei: 1ΠοΛ- 
λοὶ στρατηγοὶ Καρία» ἀπώλεσαν, Suid. s. Πολλοὶ 
στρατηγοί eto., Diogen. 7,72, Apost. 14, 51. @in 
andres Sprichw. um zu bezeichnen, wie Gleiches fi μ 
Bleiben gefelle, Tautete: Τελμιασεῖς οἶκοῦσον ἐν 
Kaolg, Apost.16, 24, vgl. mit 8αἱἀ. 5. Τελμισσεῖς, 
. Κάρ. 2) (Kopftadt) Burg von Megara, nach Κάρ, 
ven Sobne des Phoroneus benannt, Paus 1, 40, 6, 
3t.B. 3) die Gegend von Καρῶν λιµήν, w.f.. am 
Bontus, Arr. per. pont. Eux. 24, 8, Porph. Tyr. fr. 
3, 10. Nach An. per. pont. Eux, 79 fagte man fpäter 
x} Kaplaı. — 4) die Karierin, St. B. ©. Κάριος. 

Καριαθιαρέµ, τόπος, ἑβραικὴ δὲ ἡ λέξες, Suid. 

Καριανὸε ἔμβολος ἐν Βλαχέρναες, Thphn. 403, 16. 
Καριανός, f.1. für Hapsavös, δ. St. Β. ο. 4γκυρα). 
FE f. Koppchen, Frauenn., Wesch. u. Fouc. 


Kapı(&)ras, pl. 1) Innels πειραταί. Κἂρες, 
lesych. (cod. Καρῖταν), 2) 6. von Karien, St.B. 
|) Καριάται, Gt. in Baltriena, Strab. 11, 517. 

Καριᾶτια, f. Einwohnerin von Karten, St. B. 

Kapiyn, f. 61. der Arauarner in Indie intra Gan- 
‚em, Ptol. 7, 1, 93. 

Καρίδα, f. Καρές. . 

ημος, m. Name auf phrygiſchen Münzen, 
ion. 1Υ, 250. 254, u. Καρέλας, m. Milefier, Mion. 
11, 164, 1.f. 

Καρίζω, 1) wie ein Karer fprehen = βαρβαρίζω, 
trab. 14,668. Wehnl 5. Hesych. καρικάζαν, vgl. 
αρβάζει» u. χαρβαίζευν. 2) wie ein Karer han⸗ 


επ, f. unter Κάρ. 

Kapırdpbapa, 6ι. der Sabares am Ganges, Ptol. 
‚1,80. 

Kapızevpyfis, ές, gen. des, von kariſcher Arbeit, 


Χα»οΟ», Anacr. fr. 91 ed. 

Καρικομεμφῖται, Name der Karier in Memphis, 
ristag. b. St. B. s. Καριχόν. 

Käpırös, ή, όν, 1) tariſch, 3. B. (ἤπειερος) Strab. 
‚ 65, πεδίον, Arr. An, 6, 6, 4, παραλία, Strab. 
4, 655, ὅροε, Strab. 14, 689, πόλδες, Scyl. 99, 
t. B. ο. Μέσσαβα, νῆσος, Σύμη, vergl. mit 
trab. 14, 651, ἔθνος, φῦλο», γένος, Her. 1, 171. 
72. 8, 19, Strab. 14, 660, Alusdsavds, ep. Anth. 
35, χυνῶν γένος, Arr. Cyn. 8, 1, u. ſprichw. Καρι- 
ον θῦμα d. ἱ. ein geringes, weil die Karier Hunde 
‚ferten, Piut. prov. 1, 78, Diog. Vind. 3, 98, Suid,, 
. Καρικοὶ todyos d.t. geringe, Soph. b. Hesych., 
iogen. 5, 48, Apost. 9, 52, denn zapsxdr galt überh. 
= θὐτελές u. καρική-ς-- daöverog, Hesych. Ferner 
αρ. ἔλανον, Ath. 2, 66, f., u. καρυκὴ ἄμπελος, 
esych., παλάθαε, Luc, vit. auct. 19, φάρµακον, 
πε Art Salbe, Hippocr. p. 878, od. ἀνδράποδο», 
χέτης, Zen. 4, 88, Hesych. u. Buid. s. Φύραξε, 


623 


D. Cass. 79, 15, αὐτοκράτωρ, Strab, 14, 660, στρα- 
ton, Her. 7,97, πόλδμος, Pol. 16, 12, λόφος, Alc. 
b. Strab. 14, 661, πλοῖο», wahrfcheinl. ein Raubs 
ſchiff, Hosych., vduos, Her. 1, 178, σταθμοί 
Mach. 5. Ath. 18, 580, d, ἡμεολία, Long. past. 
1, 28, und ſprichwoͤrtl. Κ. τάφος d. 1. ein Loftbares 
(von Maufolus), Apost. 9, 58. Eudoc. 286, Ioann. 
Sic. in Walz rhet. T.vı, p.265. K. Motoa b. ἱ. 
θρηνώσδης, Plat. legg. 7, 800, e u. Schol., Suid,, 
Diog. 5,86. 6,80, mant. prov. 1,90, µέλη µ. Öu9- 
µός, Hosych., Ath. 15, 665, d, Phot. 188, 8, Plat, 
com. fr. 1, 12, νο. 11, 2,638 Mein., αὐλήματα, Ar. 
Ran. 1802, µ. σχῆμα d.i. ein ausgelaffenes, Hesych., 
überh. Κάρ. ts χαχόν von Mebelunft, D. Hal. orat, 
antiqu. 1, επ] αἶνος, Suid. u. Diogen. praef., 
[.Κάριος. Adv. Καρικῶς, d.i. barbarifch, Hesych. 8. 
xaoßattss. 2) Subst. a) Kapızd, Schrift über Ka⸗ 
rien, Strab. 14, 662, St.B. ο. ᾿Αρχόνησος -- Ἑλλού- 
αλλα, ὃ. Ὁ) οἱ Καρικοέ d. i. die nach kariſcher Art 
fprechenven, St.B. ο. "Aßas. ο) al Kapızal, die Ka« 
rierinnen, Schol. Dem. 15, 11. 8) @igenn. a) Ka- 
θικός, m. Mannen., M. Κοσχώνιος K., Inser. 2, 
8175, 18. 8664, 11, 16. 8, 4700, h. Add. 5896, Orelli 
8119. b) Καριχόν, eine Stabtgegend in Memphis, 
wo Karier wohnten, die Καρικομεμφῖταν hießen, St. 
B. ». v.u.s. Ἑλληνικόν. c) Καρικὸν τεῖχος, Ort 
in Libyen, rechts von ten Säulen des Herafles, am j. 
Tenfift, Hann. per. 5, Ephor. b. St.B. Em. Kapı- 
κοτειχίτηε, St.B. ©. Mucoxdgas λιµήν. 

Käpıpa, St. der Teltofagen in Galatia, Ptol. 5, 4, 8. 

Kaplpnayres, pl. Berbrehung für Γαρέμαντες, Luc. 
Lexiph. 4 (nad) d. Schol. σύγκλυδες- καὶ συρφε- 
τώδεις). 

Καριμοίρουε’ τοὺς dv µηδεµίᾳ µοίρᾳ, ἢ µισθο- 
Φόρους διὰ τὸ τοὺς Κᾶρας πρώτονς µισθοφό- 
θους γδνέσδαν, Hesych. 

Καρινη, f.(über 7 f. Lob. path. 220), 1) Hohen⸗ 
fein, = Καρήνη, w. f., St. in Myfien, D. Sic. 20,111 
w als v.1.in Ἠος. 1, 43, St.B.s. Βέννα. 2) St. in Me⸗ 
dien,  Kerent, Ptol. 6, 2, 15, 6. Isid. mans. Parth. 4 iſt 
Κάρινα eine Landſchaft Medien. 3) St. in Großphrygien, 
Plin.6, 82,41. 4) ein Stabtviertel in Rom, D. Hal. 8,22, 
gew. Kaolvas, D. Hal. 1, 68. 8,69 (v.1. Kapgijvas 
od. Καρρῖναν), D. Cass. 48, 88, Virg. Aen. 8, 861, 
Civ. ad. Qu. fr. 2,8, Hor. ep. 1,7,48,9. 6) (Hoben« 
fein), Berg In Kreta, Plin, 21, 14, 46. 6) die Ka⸗ 
rierin, Plat. Them. 1, Hesych. s. Κάδιρα, Suid.; 
ala Adj. Καρίνη παρδένος, Plut. mul. virt. 7, xvo- 
νες, Poll. 5, 87. — Komöbdie des Menander, Ath. 4, 
175, a, f. Mein. p. 91. ıv, 144. 7) Kapivas, ges 
miethete Klageweiber (urfpr. Karierinnen), welche dazu 
gemiethet wurden, bem Tobten durch Weinen u. Klagen 
die {εθίε Ehre zu ermeifen, Hesych. 

Ἐαρίννας, m. der Römer Carrinas, dab. Γάΐος γὰρ 
Καρίνας, D. Case. 51, 21, Kagivas Zexoürdog, D. 
Case. 59, 20 (ν.]. Καρρ.), bloß K., Plut, Pomp. 7. ©. 
Καρρίρας. 

vol, Hochländer, Volt in Albion, Ptol. 2, 
8, 11. 

Käptvos, m. (ἄ, obwohl von Carus, ſ. Anth. Σ1, 
886, doch Nemes. Cyn. 70 &), d. lat. Carinus von 
Carus, 1) 6. des Earus, welcher von diefem zum Eäfer 
erflärt wurde, Suid, s. v., Zonar. 12, 80, Eunap, p. 99, 
Nili epp. 2, 297. 8, 69, Anon. fr. 18 (bist, fr. ıv, 
p- 196), Onesim, in Vopisc. Car. 7 u. Carin. 16. 3) 
Andere, ep. Anth. ΧΙ, 886. — Anon. fr.8 (bist. fr. 


Καρῖνος 





624 


1ν, p. 196) 1. d. 8) auf einer bithynifhen Münze, 
Mion. 8. v,246. 4) auf einer phrygiſchen, Mion. 8. 
ντι, 68. ©. jedoch Xepivos. 

Kapıyös, m. Hochwald, Bein. bes Apollo in Me⸗ 
para, Paus. 1,44,2 (1. d. f. Lob. path. 221). 

Κάριον, ία, ion. (Her.) in, sov, Larifch, 1) Adj. 
γλῶσσα, Her. 8, 185, Ἶρὰ Αόετρα, Arist. in Par- 
then. erot. 11, a, und fprihwörtl. Κάριος alvog, 
d. 1. ein ſchweres, Macar. 5, 9, f. Καριχός, insbef. 
Ζεύς, f. St. B., entmeber als kariſcher od. Koppe 
(d. θ. mit breitem Kopfe), od. Hohe = Καρανός, w.f., 
a) mit einem Tempel zu Mylaſſa in Kırien, Her. 1, 
171, Strab. 14,659, Ael.n.an. 12, 80. Er hieß auch 
Zodrsog, der kriegeriſche. b) in Athen, Her. 5,66 u. 
Cratin. in Plut. Per. 8, wo jebod fälichli vulg. µα- 
κάριο ſteht. ο) in Theffalten u. Böotien, Phot. 182, 
8. 2) Subst. a) Em. ron Karien, St.B. 3) Eigenn. 
9) Κάριος, ©. des Zeus (Kariot) u. der Torrhebia 
in Lydien, der hier verehrt wurde, Νίο, Dam. b. St. Β. 
s. Τόρρηβος. b) Κάριον (Hochberg), α) Berg in 
Torrhebis in Lydien. St. Β. α. Τόρρηβος. β) Berg in 
Samos (bei Priene),. Inscr. 2, n. 299085. 

Ἑάρϊπα, (Hohenſtaufen?). Ortin Sicilien, beim 
j. Val guarnera di Garapipi, Geogr. Βαν. 

Ἐαρίπρακα, ἄκρα, Borgebirge in Parthien, Ptol. 
6,5,2 (v.1. Καρίαπα). 

Kapfs, έδος, inSt. B.u. Ath. Kaſides, Krabben, 
Krabbeninfeln, Kopftadt, 1) alter Name für Kos, 
Hellan. b. St. Ἑ. ο. Καρία u. St. B. s. Κῶς. 2) 
St. in Phryzien, die man auch Καρίδες nannte, St. 
B. Ew. Kapıdebs, St. B. 3) St. in Chios, Ephor. 
b. Ath. 8, 106, d. 

Kapleıos, m.d. röm Carisius, -- Χαρίσιος, da. 
Τίτος — Καρίσιος, D. Cass. 58, 25. 

Kapioxos, m. -- Σκαρίσχος, Laufach, Bl. ber 
Yudiner in Scythien, Ael.n. an. 16, 88. 

Κάρισσα, f. 1) &t. ter Trofmol in Galatia, Ptol. 
8,4,9. 2) 61. in Hisp. Baet, im Beirt von Gades, 
Trümmer bei Bornos, Ptol. 2, 4, 13, bei Plin. 8, 1,8 
Carise. 

Ἑαριστερόττης, m. Feldherr des K. Leo, Thpbn. 
698, 18, Sp. 

Καριστί, Adv. auf kariſch, nach Farifcher Art, in 
kariſcher Sprache, Strab. 14, 068. 

αριστοί, Volt in Hisp. Tarrac., Ptol.2,6,8. 65. 

Kapırvol, Germaniſches Volt, Ptol. 2, 11,9. 

Käploy, ωνος, voc. (Arist., Euphor. u. Them.) ον, 
m. Karier, eigtl. feiner kariſcher Mietbfoldat, Schol. 
Plat. Lach. 187, b, dann Ellavenname, bef. in den 
Komöbien (Aeschin. 2,157 Καρίωνες u. Ichol. das 
gu), 1) Sflave des Theophraſt, D.L. 5,2, n. 14. 2) 
Sklave bes Megapenthes, Luc. Catapl. 12. 8) ein 
Koh, 9) Euphor. δ. Ath. 9, 877, d. 4) Anderer: 
Them. or. 21, p. 262. 5) Berfon in Ar. Plut., f. 1100 
u. Π. — Inser. 2,2422 —8, 4716, d, Add. u. Plaut. 
mil. glor. 6) v.1. für Χαρίων bei Galen. µι Hip- 
pocr. Epid. 2, 2,1. 

άρκα, St. der Baftitaner in Hisp. Tarrac., j. 
Garavara, Ptol. 2,6, 61. 

xäßos, m. ©. des Triopas, Schol. Il. 4, 88, 
Eust. Καρνάβας, w. ſ. 

Ἐαρκαθιόκερτα, (pl.) Gauptfladt von Sophene in 
Großarmenien, |. Kartpurt od. Diarbelr, Strab, 11, 527, 
Plin. 6, 9, 10, Amm. Marc. 18, 8. 

Καρκασιανὴ πόλις (Scal. Καρχασσών, ὢνος), 
Proc. b. Goth. 1, 12, Sp. 


Καρινός 


Καρμάν 


ζαρκᾶσά, f. &t. der Volcae Tectosages, |. δα, 
taffons, Pol. 2, 10. 9, in Plin. 8, 4,5 en 

Καρκησία, f. Topſchau (f. Καρχκήῄσνος), εἶκι 
Name von Minoa in Amorgos, δὲ. BL Ayopyöi. 
Benannt nad: 

Ἐαρκήσιος, m. Top (f. Καρχήσεον), Mana. 
aus Nıros, St. B.s. Αμοργός. 

Ἑάρκινα, f. Ringetbalov. Krebfen, St. an Kri⸗ 
finites im europ. Sarmatien, Ptol. 8, 5, 27, 5. Mel 
2,1 Carcine. 

Ἱαρκίνης, m. Krebeba = Κανχῖνος, Plin!, 
10, 15. 6. Kapxivog. 

Καρκϊνίτης, ου, m. 1) Krebfen » ἱ. Karfinn 
fproß, Ar. Vesp. 1505. 2) ποταμός, Krebsbad καὶ 
Krumbad (f. Κάρχινα), Bi. im europ. Garmatitz 
Ptol. 8,5,8.9. 8) κόλπος, Krebsbay, wie τη; 
infel od. Runde Bai wie Runde Infel, Meerbuſen ki 
Κάρχινα od. Καρχενῖτες, w. {., im turop. Ένας 
tien, j. Meerbuſen Atmefchib, Strab. 7, 807—311,8, 
An. p. pont. Eux. 57.63, Marc. Her. p. mar. ext. 2,3%. 

Kapxıyirıs, εὗος, acc. av, f. Ringetbal ενα 
Krebſen, St. im europ. Sarmatien, j. Almeſchid, Her. 
4,55. 99, Hecat.b. St.B. Ew. ενίται, StB. 

Kapxivos, ov,voc. (Ar. Vesp. 1512) Καρκένε, τι. (0. 
f. Ar. Pac. 781 u. d., vgl. wegen ber Betonung Hdu. περὶ 
pov. A. 20, 8, Choerob. 11, 188. 197. 228) ia Alex 
fig. τι, β, 1 u. Palaeph. Kaprivos (wie Arcad, 65, 14 
hat u. außerdem der Krebs oft gefhrieben wird, f. Lot 
path. p. 206), Krebs od. Kreifel (Γ. Ar. Pac. 864, 
wovon τῶν Καρκίνου στροβίλων bie Rebe if, bel 
mit den Schol. dazu u. Suid. δ. εὐδαεμονέστερω, 
nah Welder fälfplih von χρέκω, d. 5. Zitherfpiele. 
1) ein Riefentrebs, welcher ter Hydra in ihrem Kamrk 
gegen Herakles beiftand, Palaeph. 39, 1. Gr wuık 
zum Lohne dafür von Hera unter bie Sterne wei 
Eratosth. Catast. 11, Arat. Phaen. 4930 — 544, Hy: 
poet. astr. 2, 28. 8, 22, Nonn. 2, 638—38, 859,8. 
Anth.ıx, 884, Hesych. 2) ein flarfer Dann. wedn 
dem Lernos gegen Heralles beiftand, Palaeph. 39, 5. 3 
Athener, ©. des Xenokles od. Theodeltes, Tragdrientiätz, 
ὁ ὀρχηστής, Ath. 1,22,0, f. Ar.Pac.781. Vesp. 150. 
1508, Καρκίνου δαίμονες, Ar. Nub. 1261, u. 3 
jüngerer (6. bes Theoteftes), u. viell. Enkel des vofrign 
(Ol. 100), f.Lys. 5. Harp. s.v., Arist. Nicom elt 
7,7. rhet. 2, 28. 8, 16. poet. 16. 17, D. Sie. &.:. 
Plut. glor. Ath. 7, Ath. 5,189, d—18, 559, f, Stot 
29, 31—108, 8, d., Apost. 18, 8, g, Suid. &. Mein 
hist. com. p. 505. Sprihw. hieß Rithfelhaftes Are 
xivov πονήµατα, Suid, 4) 6. des Zenotimos, Kir 
führer der Aıhener, Thuc. 2, 23, D. Sic. 12, 42, Inse. 
150, Zen. 8, 77 u. Isocr. 17, 52, f. Harpocr. 5) Re 
giner, D. Sic. 19, 2. 6) Naupaltier, Dichter, Paus 
10, 88, 11. 7) ein Rhetor, Alex. fg. 11, β, 1, «ὁ 
Speng. Τ. 111, p. 29. 8) Καρχίνης, w ſ. (4111: 
bach), St. der Bruttier, Mel. 2,4. Ew. Ἑαρκίια 
Münzen. 

Kaprıvöxapes, pl. Scheermänner (dgl Shear- 
mn): erbichtetes Voll in Luc. v. h. 1, 85. 

άρκιος, m. d. lat. Carcius, App. b. civ. 5, Ill. 

Kaprös, f. Rauenbüpl, Inſel bei Taprobeie, 
Ptol. 7, 4, 12. 

Καρκώμη, f. St. in Maurit, Caesar., Ptol. 4, 2,4. 

Ἐάρλα, f. Inser. 4,8774, Sp. 

Kappälas ποταμός, m. (Kieſelbach?), SL u 
Kataonien, j. Kermel⸗Su, Strab. 12, 587. 

Καρμάν, 61. in Arabia Felix, Ptol. 6, 7, 34. 





Κάρµανα 


Κάρμανα, (ἡ), 1) Haupiſt. von Germania, j. Kher⸗ 
παπ, Ptol. 6, 8, 18. 8,3%, 20, Amm. Marc. 28, 6. 
2) Infel bei Karmanien, viel. = Κάρµινα, Bt. B. a. 
Kaguania. 

αρμάνηςε, ου, m. Wärmländer (f. Καρμα- 
Fa), wenn nicht vielleiht = Χαρμάνης, d.i. Ire u⸗ 
el, @igenn., Ant. Diog. 2. 9. 

Καρμᾶνία, ton. (Arr. Ind. 27, 1—88, 1, δ., Abyd. 
n Euseb. pr. ev. 9, 41) in, (NH), Waͤrmland (wie 
8 Eust. zu D. Per. 1082 aus dem Drientalifchen er 
(ärt), das perfiſche Küftenlend am perſiſchen Meer⸗ 
fen u. tem indiſchen Ocean bis Gebrofla, j. Kerman 
ι. an der Küfte bin Lariſtan, Pol. 11, 84, Strab. 1, 
'8—15, 737, D. Sie. 11, 100 - 18, 89, Theophr. h, 
ο]. 4, 7,5, Marc Her. p. mar. ext. 1, 4ὔ---δι, ὅ., 
Agath. demar. Erythr. 81.108, Din. δ. Ath. 2, 67, 2, 
lut. Alex. 67, Arr. An. 6, 17,8—28,7, Beros. b. 
os. ο. ΑΡ. 1, 20, Dexipp. in Phot. cod. 82, Τα». b. 
lin, 6, 38 ---δδ, 40, Ῥιο]. 6, arg. 2—8, 22,20, 8., 
δε. B.2.v.u.5. Ζωβίδαι, Μάκη. Dan τεῶπεε wohl 
ια die wüßte Strecke Landes, welche an Parthia, Ari⸗ 
na und Drangiana ftößt, dazu u. nannte biefe (7) 
onuos Καρμµανία, Ptol. 6, 5, 1—6,8,2, St. B. 8. 
Γαβηνοί, Marc. Her. p. mar. ext. 1, 26, b. Strab. 
ιδ, 724 ἡ ἔρημος τῆς Kapuarins. Ginwohner 
ζαρμάνιοι, Pol. 5, 79. 82, Strab. 15, 720, D. 
jic. 2, 2, Arr. An. 6, 28, 1, St.B., Mel. 8, 8, ο). 
ζαρμᾶνοί, D. Per. 1088 (v.1. Kapßavof), Pol. 6, 
r9, Posid. 5. Ath. 2, 45, {, Ael. v. h. 8, 89, bah. 
ἡ τῶν Καρμανῶν παραλία. Marc. Heracl, p. mar. 
xt. 1,80. 51, St. B., ο). ται, Strab. 15, 
'27. Adj. 9) Kappänos, ία, ο», |. B. χώρα, Marc. 
vor. mar. ext. 1, 27, u. ἀνήρ, πύων, Ael. n. an. 
), 2. b) Καρμανικόε, ή, όν, |. Ὁ. παραλία, Strab. 
ιδ, 724, u.insbef. κόλπος, Ptol. 6,8, 8, Marc. Her. 
. mar. ext. 1, 26. c) Kappärls, έδος, ἄχρη, Ὀ.. 
’er. 606 (v.1. Καρβανίς) u. Eust. zu d. ©t. 

αρμάνιον, ὄρος, früherer Name des Pangaͤusge⸗ 
irges, Plut. fuv. 8,2 (viel. Καρμανόριον). 

Kappavöpov, m. *Gühbnewalb (nach Plut. von 
ζαρμάνωρ, w. ſ. 6. des Dionpfos, benannt), früher 
er Name des Tmolus, Plut. βαν. 7, 5. 

apa ‚os, m. ®. bes Gorgias, Paus. 6, 
.7,8, wo mit Keil in Anal. ορ.Ρ. 208 Χαρμαντί- 
Inc, w. ſ., zu lefen if. 

Μάνωρ,ορος, m. Ro dach, Motte (von κεί. 
μα», toben), 1) früherer Name des Inachus, Agath. 
n Plut. fur. 18,1. 2) 6. des Dionyfos u. der Alex⸗ 
rchoe, Plut. flav. 7, 8. 8) Kreter, der den Apollo 
ntfühnte (Paus. 2, 80, 8. 10, 7, 3), dad. Keil in 
nal. ep. p. 308 Καδαῤμάνως ὃ, {. Sühnemann 
ermuthet. ©. Paus. 2, 7, 7---10, 16, ὅ, ὅ. 

Κάρμαρα, St. der Soreten in India intra Gan- 
em, Ptol. 7,1,91. 

ντη, 5. Plut. Rom. 21 Kap ἡ, (Bus 
tun), tömiſche Nymphe, 1) M. des Evander, Strab. 
, 250, D. Hal. 1, 82, fat. Carmentis: Virg. Aen. 
ιν 886, Ον. Fast. 1,499, Solin. 1 u. Gell. N. A. 16, 
6 (ber zweie annimmt, Carmentes), dagegen Oar- 
aents, Liv. 1, 7, Hyg. f. 277. — She gu Ghren 
purden den 14. u. 15. Ian. τὰ Kappevräka gefei- 
rt, Plut. Rom. 21, u. das Thor von Rom an 
βτεπι Tempel hieß Kappevrides πύλα», D. Hal. 1, 
3 oder Καρμενεὶς πύλη, Plut. Cam. 46, lat. 
‚orta Carmentslis, Liv. 2, 49, Virg. Aen. 8, 
38. 


Pape's Wörterbuch d. griech. Eigennanen, 


625 


Kapperfie, m. Anführer der Araber, Nic. Br. 1, 
20 (80, 18), Sp. 

η, f. Zeiza d. ἱ. Beitere = χάρµη, oder 
Milch (Scämetten, f. Hesych. s. —5 T. des Eus 
bulus, D. Sic. 5, 76, Paus. 2, 80, 8. 

µηλον, ου, ep. auch oso, (ὁ), Ios. 8,18, 5 u. 
Suid. and (τὸ) ὄρος, u. Ios. b. Iud. 
3, 10,2 τὸ Κάρμηλον, vgl. mit Plin. 5,19, 17, 1) 
Sehirgstette in Niedergalilia mit dem Vorgebirge 
Κάρµηλο», Nonn. 20,298, Ios. arch. 5, 1, 22. 8, 
18, 5. b. Iud. 4, 10, 2.8, 8, 1, Ptol. 5, 5, 5, Plin. 
6,19, 17, Tacit. Hist. 2, 78, Artemid. 5. St. B. s. 40- 
ρος, Anwohner, Καρμήλιον, St.B, 2) Berg bei Hebron, 
|. &I Karmel, Strab. 16, 758. 759, Iambl. v. Pyth. 14. 
15.8) Gipfel des Antilibanon, Ael. n. an. 5, 56. 4) ὄνο- 
pa αύριο», St. Β., als Gottheit, Tacit. Hist. 2, 78. 

ie, f. Rodewiſch, eine Stabt, Buid. 

ἵνα, ἡ, 5b. Ptol. falſch ννα (ood. Kd 
μενα), 1) indiſche Infel im perfifchen Dieerbufen, T. 
Aſtholah od. Sanga Did, = Καρβένη, w. f., Marc. 
per. mar. ext, 1,29 (cod. Kipuwva), St B., mit 
einer Stadt gleiches Ttamens, Nonn. 26, 219, Ptol, 
6,8, 16. 8, 22, 28. ιο. Ἐαρμῖνοι, Nonn. 86, 280, 
nad St. B. Καρμῖνοι ı. μιναῖοι. 2) Zeitz, 
Kaftel von Alte@pirus, Proc. aedd. 4, 4 (279, 18). 

Καρμινία ᾽Απϕία συγκλητική, Inser. 2, 2782, 
12, Sp. Fem. m: ν 

Καρμίνιος, m. Inser. 2, 2811, 14. 2782. 27088. 
— 1,68. 8, soo. 1, Add. Sp. ven), Gel 

αρµιάνη, f. (Zeiga = Χαρμιεόνη), en. 

νλησσόε, — δτιαδεπ θείας, St. in Lycien, 

j. Ka Strab. 14, 665. ber κ σι | 

‚f., δ. App. . 25 t. in 

Hisp. —* j. Carmona, Strab.8, ας ἄν. 

bell. Alex. 57.64, Ew. Carmonenses, Caes, b. civ. 2.19. 

va }j Ἐάρνανα (fo Strabo), St. der Minder 

in Arabia Yelix, j. Karna, Ptol 6, 7, 81, Strab. 16, 
768. Bgl. Κάρνανα. 

‚om. (Weidmann? f. Καρνεῖος), ©. 
bes Triopas, V. des Lykaon, Eust. zu 11. 4, 88, in 
Schol. zu Il. 4,88 Καρκάβος genannt, 19. f. 

Καρναῖν, hebt. indool. Ort in Paläftine, 1ος. 12,8, 4. 

Καρνάλοως λιµήν, in Sardinien, Proc. Va. 1, 34. 
πόλις, Proc. Goth. 4, 24, Sp. 

Καρναλίε, f. Widdern ober HSornburg?, (f. 
Καρνεῖος), St. in Kleinarmenim, Ptol. 5, 7, 8. 
Aehnl.: 

va,==Kdova, w.f., Uran. b. 8t.B. Kap- 
νανία͵ [. Strab. 16, 768, St. B. Ew. Καρνανάται, St. 
B., Uran. 5. St. B. ζαρνανῖται. 
(fr. "Axapväc), Syn.ep.6,d, Καπφα- 
ροδέτης, Syn. ep. 14, Sp. 
γάσιον ἆλσος, n. Hornum, Hain mit einer 
Statue des Apollo Kaprsios, das fpätere Oechalia 
in Meffenien, Paus. 4, 83,4, vol. mit 4,2,2. 8, 85, 
1, Choerob. 11,219 hat auch ein Ἐαρνασόν, |. Lob. 
path. 407 u. Cart. Griech. Etym. ıı, 811. 

Κάρνια, = Κάρρεια, δεβ in Lacebämon, Theocr. 
5, 98 u. Schol, 

Καρνιάδας, m. Mannen., Inser. 8, p.xx,n. 199, 
8p. Aehnl.: 

Kapveöns, ον, (d), Hörning (db. $. an ben 
Karneen geboren, f. Plut. qu. oonv. 8,1,1), 1) 6. 
des Philofomos od. Epifomos (Alex. 6. D. L. 4, 9, 
n. 1, Said.) aus Eyrene, dab. 4«έβυς (Suid.), od. Kv- 
ρηναῖος (St.B.s. Καρχηδώ», Cic. Tuso. 4, 8), ges 


40 


Καρνεάδης 


626 


nennt, Stifter der neuern Alademie, d τῆς νεωτέ- 
oas Ακαδημίας ἀρχηγός, Luc. macr. 20, od. d 
"Aradnuaixög, Plut. Cat. maj. 22, Cic. Tusc. 4, 8, 
ö., f- Pol. 88, 1 ὃ. Gell. Ν.Α. 7,14, Plut. Luc. 42. 
comm. not. 1— fr. inc. 95, ὅ., Strab. 17,838, Ael. 
v.h,8,17,D.L. Prooem. 10—10, n. 17, d., Them. 
of. 26, p. 880. or. B4,c. 28, Stob. 119, 19, Hesych. 
Miles. fr. 7, K. 87, Porph. abst. 8, 20, Cie. 8. Er und 
feine Anhänger, οἱ περὶ τὸν Καρνιάδη», Sext. Emp. 
dogm. 1,402, 8., Plut. Cat. maj. 22. 2) Athener, 
Philofoph u. Schüfer des Anaragoras, Suid. 8) 60» 
nifer, Eunap. prooem., wohl = Καρνεῖος, w. f. 4) 
Elegiendichter, D. L. 4,9, n. 11. 5) Andere: Inser. 
2,p.1091,b. 1096, b. 2, 2052. 6. Καρνειάδης. 
Kapvsäs, m. Hornig, Mannen., Inser. 8, 6071, 


Sp. 

Καρνεᾶται, Hörninger, fünf Diener des Jeſt⸗ 
priefters der Karneen in Sparta, Hesych. s. v. u. 6. 
σταφυλοδρόµον. 

Καρνιάτην, ὁ, Hornberg, Bergin Sicyonia, Strab. 
8, 882. 

Κάρναα, pl. Sornungsfef, großes Nationalfeſt, 
9) in Sparta, Her. 7, 206. 8,72, Thuc. 5, 75, De- 
metr. b. Ath. 4, 141, ο, Schol. zu Pind.P. 6, 106, 
su Ar. Av. 11 u. gu Theoer. Id. 5,88, Hesych. s. 
ἁγήτης, B. A.1, 808, 25, Κάρνεια ἀγωνίζεσθαν, 
naynyvolLee, νικᾶν u. ähnl.: Plut. music. 6. Her. 
mal, 48. inst. Lac. 17, Hell. δ. Ath. 14,635, e. 2) 
in Kyrene, Plut. qu. conv. 8,1, 2. 

άδας, ου, voc. Καρνειάδα, m. Hörning, 
V. des Telefitrates aus Gyrene, Pind. P. 9, 127. 

Kapvası, άδος, Καρνειάδες ὧραν, -- Κάρνεια, 
Call. h. 2,87. 

Kapveiog, ου, voc. Καρνεῖε, m. (fo Pind., Call, 
Hesych.) od. Käpveos (als Bein. des Apollo, Nonn., 
Paus. u. Schol. Theoer., nad) Lob. parall. 828 viel. 
um ihn vom Monat zu unterfdheiden, doch δ. Pind, 
u. Call. ift auch ber Bein. bes Apollo Καρνεῖος ge⸗ 
ſchrieben, die Alten, wie Paus. 8, 18, 4, Schol. Theocr. 
5, 88 leiten es bald von einem Κάρνος, ob. von χρα- 
νδία, Koruellenbaum, od. von κραίνω αθ), HSornung 
(κάρνος nad Hesych. —= Pooxnua, πρόβατον u. 
σάλπιγξ, alfo Gornvieh, Horn, f. Curt. Griech. Etym. 
11,811 u. Lob. par. 74, deresmit dp, ἀρνός zufams 
menftellt), 1) Bein. bes Apollo bef. in Sparta, Pind. 
Ῥ. δ, 106 u. Schol., Call. ἃ, 2, 72. 78. 80, Nonn. 
16, 104, Paus. 8, 18, 8--θ. 14, 6, u. anberweit in 
Zacebämonien, Paus. 8, 21,8. 24 8. 25, 10. 26, 5.7, 
in Meſſenien, Paus. 4, 81, 1, übh. im Peloponnes, 
Paus. 2,10,2. 11,2, Schol. Theocr. 5, 88. 2) Mo-⸗ 
nat = dem Metageitnion der Athener, in Sparta, Eur. 
Alc. 449, Thuc. 5, 54, in Nifyrus, Ross Inser. T. 
11, p- 54, in Syracus, Plut. Nic. 28, Gela, Torre- 
muzz. p. 84, Dorvill. Sicul. p. 501. 3. 8) ©. bes 
Zeus u. der Europe, Liebling des Apollo, nach wels 
chem dieſer foll Κάρνενος genannt worden fein, Schol. 
Theoer. 5,88,f. Κάρνος. 4) (Καρνεῖος), cyniſcher 
Philoſoph aus Megara, mit bem Bein. χύνουλχος, 
Ath. 4,156,0—157, db. 5) Untere: Inser. 8, 5878. 
5880. 5392, ο etc. Aehnl.: 

Kapvelavos, (gen. von Καρνείω»), Suid. 

Kapveödoros, m. (ähnl. Gottſched d. ἱ. von Bott 
Apollo befchieden), Enidifcher Damiurg auf Amphorens 
benteln, Inser. 111, p. xv.n. 102. 104. 

Kagvevixar, pl. Sieger in den karneiſchen 
Kumpffpielen, Hellsn. δ. Ath. 14, 686, ο. 


Καρνεάς 


Καροία 


Käpveos, m. Hoͤrnig, eim Ἔτοε, nach welän 
Apollo Κάρνειος benannt fein [οἳ, Schol These. 
5,88. 

Kapveobay, m. Goßbert d. i mit Hülfe a 
Boties (Apollo) glänzend, Diannen., Inser. 2, 248), 
. 2482. 

Κάρνη, f., Artemid. b. St.B. Käpvos, u. Sını, 
16, 758, Tzetz. gu Lycophr. 1291 Ἐάρννε, in Δυο. 
st. mar. magn. 128. 129 or, Φοτηῦτι, 
nad Ister 5. 8t. B. nad Κάρνος benannt, 1) & 
an ber Nordgrenze von Phönizien, das fpätere Ant 
radus, jJ. Tortofa, St. B., Plin. 5, 17,19. Ew. Kar 
virus, St. B. s. v. u. s. Addal. Als Adj. Kaprvim 
χύνες, Lycophr. 1291. 2) &t. in Aecolis, Ew. Kap 
vatos, Adj. Käpvıos, St. B. 

‚a, m. Hörning = Καρνεάδης (. 
Ahr. Dial. 11, p. 194), Kyrenäer, Inser. 1,5143, 18 
6144,18. 6160. 58089. 

Καρνησσόπολις, {, Sorneburg, St in Kien 
== «ύχτος, w.f., Hesych. 

, Καρνία, f. Hornburg, St. in Jonien, Nic. δες. 

.St.B. 

Καρνικόν, n. (τὸ) ’lodAsov Καρνικό», St. in Ar 
ticeum, Ptol. 2, 18,4. 8, 7,4. 

Καρνίνη, f. indiſche Infel, ν. |. für Καρβόνν. 
f., Arr. Ind. 26, 6. 

Κάρνιοι, Bolt in der Nähe der Noriker, Proc. ı 
Goth. 1, 16, Sp. 

Köpvoy, n. Hornum, Tempel bes Apollo Kae 
vesog im Peloponnes, Pol. 5, 19. 

, m. == Κάρνειος, Beiname bes Apelt 
Suid, 

Κάρνιε, κος, m. Horn, Mannen.. Et 4 6ἰ. 
B2. 

Καρνίων, ovoc, m. Hornbach, Nebenſlußcen da 
BSotheates u. mit dieſem des Alpheus in Arkatin. 
Paus. 8, 84, 5, Callim. 1, 24. 

Kapvovaxar, Zoll in Caledonien, PtoL 2, \. 


Κάρνοι 


11 
b. Ptol. 8, 1, 26. 39 Käpvas, gen. Και. 


vor, celtifchee Volt im j. Krain, Strab. 4, 206. 


814, ὕ., App. Illyr. 16, Mel. 3,4, Liv. 48, 5, Pi: 
8,18, 22. Adj. davon Kapvırds |. B. κώμη, δι 


7,814, ſ. Καρνικόν. 


Κάρνου, οὐ, m. Horn (f. Κάρνειος), 1) 6.8 
Zeus u. der Europe Kcoveroc, w. f., Hesych. ‘) 


Wahrfager aus Alarnanien, nach welchem Apollo Kar 
vetog heißen [οἳ, Paus. 8, 13, 4, Theop. in Sch 
Theocr. 5, 88. 8) &. des Phönis, nach welden fi 
Stadt Κάρνη benannt fein fol, Ister b. δὲ Bi 
Κάρνη. 4) (f.) &t. in Phönisien = Κάρνη, Ε. | 
6) Infel bei Akarnanien, j. Calamo. Scyl. δέ, Ar 
temid. b. St. B. Ew. Κάρνιον, St. B. 

Kapvoßs, οὗντος, 1) St. in Slyriem, Liv. 431. 
2) ©t. in Arabia Felix, Plin. 6, 28, 82. 8) &tu 
Oberpannonien, Ptol. 2,14.8. 6. Καρνοῦτον. 

Καρνοῦτεε, od. os, 5. Ptol. 3, 8,18 K 
δ. Plut. (999. 25 Kapvovrivor, galliſches Bolt jr 
ſchen Liger u. Scquana, Streb. 4, 191. 198, Carr 
tes bei Caes. Ὁ. Gall. 2, 86—8, 46, ὅ., Liv. 5,4 
bei Plin. 4, 18, 82 Carnuti. 

Καρνοῦτον, n. St. in ÖOberpannonien kin } 
Haimburg, Zos. 2, 10, lat. Carnutum, Vell Pat & 
109, Plin. 4,12, 25, Eutrop, 8, 18, 4. 

Kapola,f.Nufdorf (für xdgova=xdpve, Jurt 
veg, Hesych.), 1) Ort am Ufer des Palus Macotı @ 





Καρομεμφῖται 


urop. Sarmatien, Ptol 8,5, 18. 2) Lect. oodd. für 
ζαρύα, in St. Β. 

ἹΚαρομεμφῖται, ein Stadtviertel von Memphis, 
'olyaen. 7,8u.8t.B. 6. Καρικός. 

Kapsnoy, 61. der Balläcier in Hisp. Tarrac., 
Μο]. 2, 6, 28. 

πολι, f. Karenſtedt, St. in Karien, 
lex. 5. St. B. Ew. λίτην, δι. Β. 

Kapos, ου, (ὁ), δ..ΑΡΡ., Streb., Zonar. u. Anon. 
(άρος, 1) d. röm. Caros, a) Buhlfnabe des Hero⸗ 
es, Ios. 17, 2, 4. b) Σήιος δὲ δὴ K., D. Cass. 
9, 4. c) der dm. Kaifer (282) M. Αατοϊίαε Ο., Zo- 
ar. 12, 80, Anon. fr. 11. 12 in hist. fr. ıv, 198, 
Inesim. in Vopise. Car. 4. 7, 4. d) ein Segebärr, 
ıpp. Iber. 45. e) Andere: Inser. 2, 21834, Ὁ, 18. 8, 
578, b. 2) Κάρος (Kdpog?), Arpus d. i. dunkel, 
ῥεταῖ[ίδε, Lue. v. h. 2,22. 8) Mn» Κάρος, Gottheit 
a PHrygien, die zu Karnea verchrt wurde, Strab. 12, 
‚80. 


Kapds κήποι, "Röpyenshbatin, Köpenil (κάρ), 
rt in Thracien, Theop. b. St. B. Ew. Kapoxyrri- 
ns, St.B. 

Kapoväyras, ὄρος, τό, ein Theil der juliſchen Als 
en, j. der Karft in Krain, Ptol. 8, 8, 2 u. ὃ, 1, 1 
8 Kapovaadip 7) Καρουάγκᾳ. 

Kapovavts, 1. (Nußborf?), St. in Pontus Pos 
emoniafus in Kappabocien, Ptol. 5, 6, 10. 

Kapoviyrıs, m. Inser. 8, 6344, Sp. 

Kapowvrös, f., A. Καρυεντός, das lat. Carven- 
um, St. der 2atiner, D. Hal. b. St.B. Ew. Kapv- 
vravös, St. Β. 6. Arx Carventana, Liv. 4, 53. 


6. 

Kapovt\sos, m. der ἴδπι. Carvilius, D. Hal. 3, 
5. 6. Καρβίλιος. 

Κάρουλος, Carolns, Ephraem. 1941. 1962. — 
Phphn. 620, 18, der [ορατ KapobAopayvos d. i. Karl 
ες Ότοβε 3. 14 hat, Sp. 

Kipoypa, ar, (τά), b. Ptol. 8, 26, 16 ἡ Καροῦρα 
Erfurt?, ſ. Κάρος), 1) phrygifhe Stadt am Mä« 
nber mit einem Tempel des Μὴν Κάρος, |. Sari⸗ 
ewi, Strab. 12, 578. 580. 18,680. 14. 668, Ath.?2, 
3, 9. 2) St. in Indien, βασίλειο» Knooßödopor, 
’tol. 7,1, 86. 8, 26, 16. 8) = St. der Barapamifaden 
Ξ Ὀριόσπανα, w. ſ., viel. |. Kabul, Ptol. 8, 
‚5.7. 

Käpovra, as, Scyl. 89 Κάρουσσα, St.in Affye 
ien, ij. Gerzeh, Arr. per. p. Eux. 14, 5, Απ. p. p. 
iax. 24, Marco. Heracl. ep. per. Menipp. 10, Plin. 
22. 

Καρονσάδιον τὸ ὄρος -- Καρουάγχας, w. f., 
διοἱ. 8, 1, 1. 

Καροφαντίδας, m. (Arpert von Arpus d. ἱ. im 
Duntel, κάρος, erfchienen), Pythagorcer aus Tarent, 
ambl. v. Pyth. 267. 

Kapodpvyia, f. Theodor. h.e. 4, 9, Sp. 

Kaptwalos, Inser. 2, 2055, b, Add. Sp. 

Käpwädos, ἡ, in II. Κρᾶπᾶθος, το. f. (bie ſchei⸗ 
ven die Grammatiker für das urfpr. gehalten zu ha⸗ 
en, f. Cram. 1,445 u. Lob. path. 862), b. Hesych. 
uch fällhlih Κράπαθα -- τὴν Κάρπαθα, Reifs 
en (vgl. καρπ in χαρπάλιµος u. χραπ in xgas- 
ενός und den Tanı xzapnafa, Xrn. An. 6, 1,7, 
\th. 1,15, {, Max. Tyr. 28, 4). Infel zwiſchen Cre⸗ 
a und Rhodus, j. Scarpanto, Hom. h. Apoll, 43, 
jeyl. 99 (133, b), D. Per. 500 u. Eust. u. Scho!. 
azu, ΑΡ. Rh. 4, 1684 u. Schol., Strab. 10, 488. 


627 


489, Ptol. 8,2, 88, D. Sic. 5, 54. 20, 93, An. st. 
mar. msgn. 272, Mel, 2,7, Plin. 4,12, 28. 5, 81, 
86, Hesych., St. B. — Bei Hor. 8,45 heißt iv Καρ- 
πάδῳ im karpathiſchen Meere. — Ew. Ἐαρπάθιον, 
ία, St. B., Apost. 12,59, u. Ew. der Stabt auf der 
Infel KaprahrowoAtrns, Inser. 2588. 2539. Sprichw. 
war (d) Kapnd9sog τὸν λαγώ oder λαγωόν, von 
einem, der fich ſelbſt ein Uebel heraufbeſchwoͤrt, Arist. 
rbet. 8,11, Poll. 5,12, Hesych., Suid. s. ὁ Καρ- 
πάθιος, Οἰνόη u. λαγώς, Macar. 4, 94, Apost. 12, 
69, Zen. 4,48, mant. prov. 2,91, Eust. ju D. Per. 
600, Archilochus machte daraus Καρπάθιος τὸν µάρ- 
tvoa, Hesyoh. Von ihren Schiffen Heißt es in Sy- 
nes. ep. 41, p. 180: Καρπαθίων ὀλχάδες φήμη» 
ἔχουσι διανοίᾳ κεῆσδα χαθάπερ al Φανάκων 
τῶν πάλαν. Adj. Καρπάθιοε, insbef. τὸ Καρπά- 
Φον (πέλαγος), welches an das Iberiſche ſtößt und 
swifchen Rhodus, Greta, Eypern u. Vorderaften liegt, 
Strab. 2,124. 10,488, Ptol. 8,17,1—8, 12, 2, 6. 
St.B.s. Ἡράκλεια, Mel.u.Plin α. a. O., auch Kap- 
πάθιος λαίλαψ, Ant. ep. ΥΙ1, 866, u. Καρπαδίη 
ἅλς, Diod. ep. vr, 248. 2) ὄρος, das Karpathenges 
birge gwifchen Dacien u. dem Sarmatenlande, Maro. 
Hcr. per. m. ext. 2,88. 6. Καρπάτης. 8) 6ι. in 
Cypern = Καρπασία, Xenag. b. St. Β. s. Καρπα- 
σία. 

Καρπαλίων, m. Schier d. ἱ. reißend ſchnelle, 
Mannsn., Niliepp. 1, 296, Sp. 

Kapracla, (N), Dion. 5. St. Β., Scyl. 108, Anon. 
st. mar. magn. 178. 814. 815 (cod, Καρπασαία), 
K in Const. Porphyr.dethom. 1,5, Hie- 
roel. 707 (cod. Κάρπασιν), u. Plin. 5, 85, 180 
Καρπάσιον, Reiffen (nad Demetr. b. St. B. Καρ- 
βασία, vom Winde κάρβας), Halbinſel und Stadt 
an der Oſtſpige von Eypern, j. Carpas, Hellan. b. 
St. B., D. Sic. 20, 47, Strab. 14,682, Ptol. 5, 14, 
4. &. Κάρπαθος. Ew. Kapr s, St. B., Inser. 
1, 1591, b, 658, body Theop. δ. St. B. Kapwacets, 
wie von Κάρπασος. Adj. ζαρπασεωτικόᾳ, ή, όν, ]. B. 
ἄκρα, St. Β. Gegenüber lagen al Kapnaclas νῆ- 
cos, Strab. 14,682, b. Plin. 5, 14, 7 al Κάρπα- 
cos νῆσον, b. St. B. bloß eine: Καρπασία νῆσος. 
6. Κραπάσεια. 

Καρπάσιον λίνον, ὃ. ἱ. feiner Linnen, Paus. 1, 
96, 7. 

Kaprärns, (ὁ), ὄρος, das Karpathengebirge, ſ. 
Κάρπαθος, Ptol. 8,5, 6—20.7,1.8, 1. 

Käpraa, [. Καρπηία. 

Ἐαρπέλας ἄκρα, Borgebirge Karmaniens am in» 
difhen Meere, j. Gap Iasques, Ptol, 6,8,5.7. Dafe 


έτος, 
Καρτίλλα, ης, ἡ ἄχρα, ἀκρωτήριον, u. Ἱάρ- 
Φελλα, Marc. Her. per. mar. ext. ], 27. 28. 80. 

Κάρπη, f., Plin. δ, 4, ὃ Carpi, b. Ptol. Καρπές, 
w.f., Herbſtheim, 1) 61. im carthagiſchen Afrika, j. 
Kourbas, An. st. mar. magn. 121. 122. 2) ©t. in 
Germanien, Ptol. 2, 11,5. 

Καρτηία, f., nad St. B.s.v.u.» Κάλπη, Köp- 
πεια, Paus. 6, 19,8 Kaprla, St.in Hisp. Baetica, 
b. App. Iber. 2. 68 Καρπησσός, = Ταρτησσόςι 
w. f., St. in Spanien, St.B. 619. u. fpanifcher Volks⸗ 
flamm im j. Gaftilien u. Eſtremadura, Ἐαρπητανοί, 
St.B.s.v.u.s. ᾽Αλεά u. Κάλπη, Pol. 10, 7, Ptol. 
2,6, 57, App. Ibor. 51, Strab. 8, 189—162, Plin, 
18, 8, 4, Liv. 21,8. 11, u. viel. biefelben: af 
σιοι, Pol. 8, 14, St. B., Liv. 23,26. Die Landfchaft 


40° 


Καρπηΐα 


628 


ἡ via, App. Iber. 64-83, δ., Strab. 8 
142, Liv. 99, 80. 40, 80. ’ ’ 


Kapravd, Ort, Thphn. 487, 6, Sp. 

Καρπιανή, f. Plüdern, Inser. 3, 6597, Sp. 

νανοί, b. Zos. 1, 90. 37. 81 u. Petr. Patr. fr. 8 
Κάρπο», Ephor. δ. Scymn. 841 u. in An. per. p. 
Eux. 49 „pl. Bluder d. ἱ. Obſtpflücker, 
europäifchefarmatifches Voll, Ptol. 8, 5, 24. 

, όνος, m. lat. Carpilio, ©. des Ae⸗ 
tius, Anführer ber Römer, Prisc. Pan. fr. 8. 

Καρτίμη, f. Frauenn. Inscr. 4208. Fem. zu: 

Köpswipos, m. ähnl. Goldaſt (db. i. fruchtbarer), 
Manneı., Inser. 2, 2382. 8, 5499, Sp. 

Κάρπιος, m. Reber, Bein. des Dionyſos, Theffal. 
Inscr. Leake n. 220. 

Käpsis, 1) m. Nebenfl. des Sfter, Her. 4,49. 2) 
6ι. in Pannonien an der Donau, Ptol. 2, 15 (16), 4. 
3,7, 1. 8) = Κάρπη, 6ι. in Afrika, Ptol. 4, 8,7. 

Καρπίε, f. ähul. Korn, Rogge, Srauenn., Wesch. 
u. Fouc. 72, K. 

Καρπίων, m. Kornmenn, 1) ein Aräitelt, ver 
mit Sctinus eine Schrift Aber den Parthenon fehrieb, 
Vitr. vII, praef. 2) ein Reber, Nili epp. 1, 284. 8) 
Anderes: Inser. 8, 6427, b, Add. 

οδάκαν, Volt am Iſter, Zos. 4, 84. 

Ἐαρπόδωροε, m. ähnl. Körnig, Inser. 196. 272. 
808. 812. Aehnl.: 

Kaprööaras, m. Inscr. 606, f. Keil Anal. epigr. 
106. 

άρποι, pl. ſ. Καρπιανοί. 

κρᾶς, &, m. = Kaenoxgdsng, Epiphan. T. 
1, P- 107—108, K, ι 

Καρποκράτης, m. Körnig (lat. Frumentius), 
Dannön, Clem. Alex., feine Anhänger: Καρποκρα- 
τνοί, 

Καρποκράτιοε, το. Biſchoff, Zoeg. cat. cod.289, 28. 

όνιος, m. Ζώτιχος, Inser. 2, 8665, 1, 58, 
Sp. 


Κάρποε, ου, m. (f. über die Betonung Et. M. 492, 
31, Arcad. 66, 21. 67, 8, Eust. 907,7), Korn ober 
Obſt, 1) Trojaner, N. T.2 Tim. 4,18. 2) auf einer 
° Münze aus Magneſia, Mion, 8. να, 247. 8) Stein⸗ 
ſchneider, Bracci T. 1, p. 250, Gerhard Archemoros u. 
bie Hesperiben, p. 76. 4) Unbere, Anth. app. 177. 
— Inser. 189. 272. 284. 299. 1254. 2,1868, A, 16. 
8664. 4, 7198, 

Καρπός, οὗ u. οἵο, voc, Καρπέ, m. »Frucht, als 
f&höner Süngling dargeftellt, Nonn. 11, 885— 481, 8. 

Koprovdatpoy, Reichthal, St. im Innern von 
Thrazien, Ptol, 8, 11, 11. 

Καρποφόροι, pl. Erntegeberinnen, Bein. ber 
Demeter u. Broferpina in Tegea, Paus. 8, 58, 7. 

pos, m. Erntefeld, Athener, Inser. 
748. — 4, 9718. Aehnl.: 
Καρποφορία, f. Inser. 2,2609, Sp. 
λλίδης, ου, = Καρφυλίδης, w.f., Anth. 
ep. ıx, 52, tit. vgl. mit Lob. path. 135. 

Καρτάό, οὓς, f. ähnl. Herbſt, eine ber Horn, 
Pans. 9, 85, 2. 

Ἑάρτων, m. Herbſt, Mannen., Iaser. 8, 8842, 
b, Add., Sp. 

Ἐαρπόνην, m. Kornbändler, Mannen., Socr. 
b. ο. 1, 6,8, Soz.b.e. 1,15, Sp. 

Kapfp)aßla, f. ähn!. Baumgarten (καρρός ο. 
κάρος == φυτόν, Hesych. vgl. mit Diosc. 8, 66), 
St. in Mygdonien, Ptol. 8, 18, 86. 


Καρπιανά 


Καρταλίας 


Κάρραι, ὤ», (al), b. δὲ. Β. α. Πέλλα u Ic 
Plin. 12, 40 (τὸ) Käppe, --- Χάρρα οἳ. Χαρρέι 
Κάραι, w. f., 1) ©t. in Mefopetamien, [πό m 
Edeſſa, D. Sic. 19, 91, Ιου. 20, 2, 2, Piut. Crass. 35 
—29, ὅ., D. Cass. 40, 25-78, 5, Btreb. 16, 747, 
Ath. 6,252,d, Herdn, 4, 18, 8, Zos. 8, 13, Κι 
chron. 628, 20, Proeop. b. Pers. 2, 18, Τους. 
4,18, Plin. 5, 21, A. @w. Καρρηνοί, Piut, ον. 
28. 29, Ath.6,252,d, St. B. α, v. m. ο. Βόχνα 
Φάλγα. Χωχή, Ζοα. 8, 84, Buid., Proe. b. 0ο. | 
12, auf Müngn: Κολωνία Αὐρηλία Kabine 
φιλορωμαίων Μητρόπολις Πρώτη Ἀξεσοποταμίς, 
u. Καρραῖοι, D. Cası. 87, 5, δι, Β. a. ν. π. ο. Βέτα 
ὠΦάλγα. Χωχή. 2) St. am roten Meere, StB 

Κάρρακα, St. der Eupaneer in Oberitalien, 24 
Reich. 1. Arco, Ptol. 8, 1, 82. 

s, &, m. 81. in Diefopotamien bei ver & 
Κάρρα, δι. Β. | 

Kapplvas, m. ter Römer Carrinas, App. b.cir.|, 

87. 90. 4,88. 5, 26. 112. 
οὐ. Κάρριτ, gen. τος, τα. Wagyytie, Pr. 


Cas. 46, ὃ. 

, 1) 61. in Großgermanien. j. Jam 
wize, Ptol 2, 11,29. 2) St. in Binbelicien, Pul 
18, 8. 8) St. in Oberpannonien, j. Sendroveg, PreL! 
14 (15), 5. 4) St. im europ. Sarmatien, Ptol. 8,5, 8. 

αρρῶν, ὄρων Χαλδαίων, Buid. α. Zepedy, a 
Ant. fr.9, b. Μο, 1, 11, 81 Χαρράν, f. Χάρρο». 
ος, m. Eyrenäer, Br. ber Frau dei Ich 
Iaos, Pind. P. 84 u. Theotim. in Sehol. dazu. 

Κάρσα, Inser. 2, 2180, 48, Sp. 

Kapesis, acc. έας, pl. Boll in Möyften, = Kerr 
σεῖς, [. Κάρησος, Pol. 5,77. 

λοι, δ. Ρίο]. 8, 1, 56 tie δι 
Garfoli in Latium, Strab. 5, 298, Liv. 10, 8.13, ἑ. 
Vell, 1, 14, ΟΥ. fast. 4, 688, A. Ew. Carseoisı 
Plin. 8, 12, 17. 
an apotyvaren, (6), Häuptling von Galatien, Pi 
Kapoidava, St. in Dacien, Ρίο]. 8,86. 
s, εὅος, m. Befhorner, Thracien, ΑΓ. 
An.4, 18, 4. 

Ἐαρσόᾳ, m. 1) (KRahlenberg?), Kaſtell in The 
cien, Prisc. Pan. fr. 1. 2) σος, m. Kallen⸗ 
bad, Fl. in Cilicien, j. Makerſi od. Merten, In 
Απ. 1,4,4 (v.1. Κέρσος). | 

Καρσονλήϊος, m. der Römer Carsulejus, App 
eiv. 8, 66. 67. 

Ἑάρσουλοι, pl. die St. Carsulae (fo bie Lat. Te. 
Hist. 8, 60) in Umbrien, j. Monte Gaftrili οἳ. ἐς 
Πρ[ίαπο, Strab, 5, 227. @w. Carsulani, Plin. 5, I, 
19, u. ein Landgut dort, Csreulanum, Plin. ep. 1,s 

Καρσούμ, indecl., Gt. an der Donan, j. Hirif® 
Ptol. 8, 11, 11. — 

Καρσουμάνου, gen., Inaor. 4, 8821, Sp. 

Καρσά, Kahlenberg, Kaſtell in Thracien, Pre 
sedd. 4,11 (808, 25), Sp. 

Käpre, St. in Hyrlanin, j. Sari επι 198 
Strab. 11, 508, f. Ζαὐράκαρτα. - 

ένα, f. Hartleib ὃ. i. ſtark ob. iii 
son Geburt, Inser. 4, 8954, Sp. 

Kaprala, f. &t. in Iberien. Artemid. b. StB 
Καρθαία. 3) = Καρτηΐα, libr. b. St. B. fũt Kct 


Φαία. 
las, ©t. in Hisp. Tarrae. unwelt S4®. 
Strab. 8, 159. 








Καρταλιμήν 


am apralunfv, ένος, m. Hafen in Bithynien, Thphn. 
‚4, Sp. 

Καρτασίνα, St. in Indien am Ganges, j. Chan⸗ 

dercona, Ptol. 7, 1, 78. 
vides, pl. ol Toprövsos, Κρῆτες, Hesych. 
(Schmidt vermuthet Καρτεμνίδαι Γορτεμνίδαι.) 

Ἐαρτένναι, f. Κάρτι»να. 

Käprevvos, ου, πι. δΙ. bei Cartenne in Maurit, 
Caesar., d. jehigen Moftagan, Ptol. 4, 2, 4. 

Ἐαρτιρά, f. Seftenberg (f. Strab.), Flecken in 
Thracien, Strab. 7,381, fr. 44. 

Ἑαρτέρια, ω», n. pl. Sartenftein, Meine Inſel 
bei Smyrna, Thuc. 8, 101 (v. 1. Κρατερείοις), Plin. 
5, 81, 88. 

f. Srauenn., Inser. 4, 9785, Sp. Fem. 


u: 

Kaoprépios, voc. (ep. viII, 142) Kaptipss, m. 
Sartung, 1) ein Maler, Porph. ν. Plot.1. 2) Ans 
ere, Gregor. ep. VIII, 142—148, 3. — Boer. h. e. 5, 
4, 6. — Iulian 259. 

Kaprepöpaxos, m. Wignand d. 5. der fräftige 
tämpfer, KA, Inser. 2, 8208. 

Kaprepdy Teiyos, n. Startenburg, Dr im 
urop. Sarmatien, Ptol. 5, 9, 10. 

p6s, m. 1) --- Καρτέριος, Anth. ΤΙΣ, 143, 
it. 2) gried. Art, Galen. S. Κρατερός. 

Kaprıpoöxas, m. Bein. eines Theodor, Thphn. 877, 
, Sp. 

ρων, ὠνος, m. Hartmann, ©. des Lycaon, 
ıpd. 3, 8, 1. 

Ἱζαρτηία, f. (nach Plin. 8, 8,1 griech. Καρτησός, 
Reiningen, d. i. das mächtige), St. in Hisp. Bae- 
ca, — Καρπία u. Καρθαία, w. f., das fpätere 
arteffus, beim |. 6απ Roquo, D. Cass. 48, 81. 40, 
trab. 8, 141. 145 uw. Schol. gu 151, Marc. Heracl, 
er. mar. ext.2,9, Ptol.2,4,6, Hirt. Ῥ. Hisp. 82, 
[el. 2,6. Ew. Cartejenses, Liv. 48, 8. 

Καρτία, m. = Κράτεια, Starte, Ross Inser. 
ιο. 111, 292, p. 88. 

Kaprıddpas, gen. αντος, u. Inser. 2448. 11, 17. 
8. 21 u. 2454, 9, gen. a, m. Hartfrid, Theräer, 
ıscr. 845 u. n.61, Act. Ber. (und fo wahrfcheinlich 
ach Insor. 224, 8, wo man Καρκίδαμος lat). ©. 
br. Dial, ıı, 289, 

Καρτιλία, f. Stauenn., Inser. 8, 5209. 5210, Sp. 
em. zu: 

K vos, m. Härtel (d.i. der Starke), Mannes 
ıme, Inscr. 3, 5211. 5858, Sp. 

Κάρτινα, (N), τδπι. Golonie in Maurit. Caesar., 
Moftagan, nah Andern Tene, Ptol. 8,18, 7 u. 4, 

4, wo Καρτέννα[ι] 7 Κάρτιν[ν]α ſteht. In 
el. 1, 6 heißt fie Cartinna, bei Plin. 5, 2, 1 Car- 
nna. 

Kaprlvaya, St. in India intra Gangem, Ptol. 7, 


78. 
Kaprivixos, m. Sieghard, Theräer, Inser. 2, 
65 


Käprımmos, m. Roßwald, Diannen. auf ciner per« 

menifchen Muͤnze, Mion. 11, π. 574 (p. 600). 
ισθένης, m. Meinharb (). 1. gewaltig flarf), 

Iınnen., Inscr. 8, 5189. 5140. 

Käpros, (τό), Kraft, perfonificitt, Call. h. 1, 67. 

‚ Kodtos. 

Kapröpm m. ©. bes Ralokes, ein Marder, Ael. 

h. 1, 34. 

Ἱζαρτωριανόε, m. Inser. 2, 8162, 19. 25, Sp. 


629 


Kapta, f. Mußbaum, Name eines großen Haufes 
in Gonftentinopel, Bocr. h. e. 6, 28, 2. 

Kaptaı, (ai), δ. Paus. 8, 10,7 Käpvaı, u. Paus. 
8, 18,6 Kapval, Theop. 5. St.B. u. Ρίο]. Kapte, 
Nußdorf, 1) Sieden in Zaconien an ber arkadiſchen 
Orenge, |. Karyes, mit einem Tempel ber Artemis, 
Thuc. 5,55, Xen. Hell. 6, ö, 25. 7, 1, 28, Paus. 8, 
10, 7. 4, 16, 9, Polyaen. 1, 41, 5, Luc. salt. 10, 
Theop. 6. δι. Β., Liv. 84, 26. 85, 27, 9. Ew. Κα: 
pvärns ob. Kapvatos η. Kapvebs; fem. Kapvärıs, 
„dog, St. B., dah. 9) Καρ. µέλισσα, überhaupt = 
«4ακωνιχή, δι. B. b) Beiname der Artemis, Paus. 
8, 10, 7, Serv. Virg.Ecl. 8, 80, u. ibresßeftes, Hesych,, 
fo wie der an demfelben tanzenden Jungfrauen ob. des 
Tanzes, Poll. 4, 104, f. Pratinas Καρνάτεόες b. 
Ath. 9,892, f, u. über ihre Abbildung Plut. Artox. 18. 
Das Tanıen felbft hieß καρυατίζεν, Luc. salt. 10, 
u. das Feſt auch Kapvärea u. Καρύα, Hesych. 
Nah einer fabelhaften Angabe des Alterthums bei Vitr. 
1,1 follen auch die weiblichen Siguren, die als Träger 
der Ballen in Baumerken angewendet werben, ihren 
Namen von biefen Jungfrauen baben, [. Ath. 6, 241, 
ο. 2) Ort Arkabiens im Pheneatifchen Gebiete, Paus. 
8,18,6. 14, 1. 8) Ort in Lycien, Ptol. 5, 8, 2, f. 
Κρύα. 

Ἐαρύανδα, ης (fo Heoat. b. St. Β.), {. kariſche Ins 
fel mit gleihnamiger Stadt u. einem Hafen, j. Kara⸗ 
Kojan, Scyl. 99 (v.L Καρύηνδα u. Kovwwda), Din. 
b. Harp., Strab. 14, 658, Suid. Ew. Κορνανδεύε, 
έως, Her. 4, 44, Scyl.a.e.D., Strab. 14, 658, Mare. 
ep. per. Menipp. 2, Suid. ο. Σχύλαξ, St.B., Inser. 8, 
4702, 6. 

Καρνάται, Nußdörfer, Demos in Tegea, Paus. 
8,45, 1. 

Καρύκης, m. (Suppe?), Rebell in Kreta, Ephraem. 
8528, Sp. 

Καρνκτά, ἄς, f. Herolz, Ort, wo man öoͤffentlich 
ausrief, Inser. 1845. 

Καρύμας, m. Kreter, Inser. 2, 2561, b, 58. 62. 65 
(Add. p. 1100 sq.). 

οναῦται, Nußfhalenfahrer, erdichtetes 
Bolt, Luc. v. h. 2, 87. 
doves 7) Καρύωνες, Bolt im europ. Sarma⸗ 
tien, Ptol. 8, 5, 28. 

Käpveris, f. Inſel der St. Κρύα in &yeien, Artemid. 
b. δι. Β.Α. Κρύα. Achnl.: 

Kapterios, (d), Hohheimer, 1) Grammatiler 
aus PBergamum, Ath. 1, 24, b—15, 684, e, ὃ., Schol. 
zu Ar. Av. 574 u. zu Theocr. 18, 22, vit. Sophocl, 
2) Anderer: Inscr. 4, 7414. 

Κάρυστοε, viel. Hochheim (κάρυς = κάρη, f. 
Et. M. 450, 81), 1) m. a) 6. des Cheiron u. der 
GEhariklo, St. Β., Anth. xıv, 68, Eust. 281, 10, Schol. 
Pind. P. 4, 181, oder ©. des Peträos, Et. M.408, 10. 
Bon ihm foll das folgende Κάρυστος benannt fein. b) 
Männern, Gerhard Bufenb. 1,p. 70. 2) (N), a) St. 
auf der Süpküfte Euböas, welche nach St.B. auch Xe— 
θωρία u. Alyala hieß, j. Karyſto, ΠΠ. 2, 639 u. Eust,, 
Her. 4, 88—8, 121, 8., Scyl. 58, Pol. 18, 80, D. Sic. 
4,87, Plut. Brut. 24, prov. 111, 8trab. 9, 416. 10, 
446, Paus. 1, 82, 8, Ptol. 8, 15, 24, Antiph. δ. Ath. 
4,169,e u. Archestr. δ. Atb. 7, 804,d, Nonn. 19, 
160, Απ. stad. mar. magn. 288, 9. Ew. Kapterrios, 
Her. 4, 88—9, 105, ö., Thuc. 1, 98— 8, 69, ὅ., Dem. 7, 
98 — 18, 819, ὅ., Ilgde, u. fo auch Inser. 158 m. 
Meier ind. schol. 1. Dav. Fem. Καρυστία, St. B. 


Κάρυστος 


630 Γζαρφαία 


Adj. Καρύστιοε, ία, ion. (Her.) in, ον, 3. B. ξέ- 
vos, Ar. Lys. 1058, Dem. 85.8, χεόνες, Strab. 10, 
446, St. B., ἴππουρος, Archestr. 5. Ath. 7, 804,d, 
µαι»ίδες, Antiph. b. Ath. 7, 295, d, Aldos, Strab, 
9,487, χώρη, Her. 9,105, δειράς, Eur. I. T. 1451. 
Dah. die Umgegend ἡ Καρυστία, Theophr. h. pl. 8, 
4, 4, Ath. 5, 212, db. b) St. in Lalonien an ber 
Grenze von Arladien, Strab. 10, 446, Ath. 1,.81,c, 
St.B. Davon Καρύστιος οἶνος, Alcman b. St. B. 
u. Strab. 10, 446, bei Hesych. Καρύστ[ε]ιος. 

K f., in Schol. Pind, Κάρφαια, Stroh⸗ 
walde, eine Stabt in Doris nah Tzetzes gu Ly- 
cophr. 960 u. dem Schol. Pind. Pyth, 1, 12. 

K ρᾶ, eine Burg, Ephraem. 3922, Sp. 

Καρφίνας, m. Stengel, ein Alamanier, lt. 
Inſchr. bei A. Rang. 11, 963 n. 2280. &. Meier 
comm. epigr.n. 68 p.98. 101 u. 9. Belfen Monatsb. 
d. Akad. d. Will. 1866, p. 116. 124. Aehnl.: 

Καρφνλλίδηε, m. Neftler (καρφυλαὶ al ἐκ ξη- 
ρῶν ξύλων κοὔταν cod. in Hesych.), Dichter der Ans 
shologie, Anth. vii, 260 tit. ©. Καρπολλίδης. 

Kapdıvla, f., Inser. 8, 6644, Sp. 

m. = Καρχηδόνιος, Orchomenier, 
Inser. 1666. 

Κάρχαροε, m. Scherffig, Bein. des Thraſon, 
Bat. b. Ath. 6, 251, ο, 

Καρχαρωμάν, Ort in Mefopotamien, Thphlet. 1, 
18 (59, θά Sp. 

Kar ν, όνος (A), Neuſtadt (= Καινἡ πό- 
Ass, wie e8 ebenfalls δἱεβ, d. i. Karthad-hadtha, ſ. 
Eust. gu D. Per. 195, vgl. mit St. B., nach St.B. u. 
Eust. 4.4.5). auch Kaxxdßn d. ἱ. Roßloppe), 1) Kate 
thago, St. in Afıila, die auch Κακκάβη, f. oben, u. 
Olyevoa, w. f., hieß, zum Unterfchled von bem ſpa⸗ 
niſchen biew. ἡ «ιβύης u. ähnl. benannt, Arr. Απ. 
5, 27,7. tact. 1, 1, App. Lib. 1, Heliod.4, 16, St.B. 
s. Bölavıeg, vgl. mit Porph. abst. 2, 56, 5. Suid. ἡ 
Αφρική, auch wohl ἡ ἀρχαία K. genannt, D. Sic. 
20,44, Herdn. 5, 6,4, zum Unterfchieb von dem ſpaä⸗ 
ter durch Gäfar wiederhergeftellten, welches ἡ νῦν K. 
beißt, App. Lib. 186. ©. Soph. in Schol. Eur. Troa. 
218 (fr. 586 ed. D.), Her. 8, 19. 7, 167, Hann. 8, 
Scyl. 111, Ilgde, zuweilen für’s carsthagifche Reich od. 
Εαπὸ, Isocr. 8,85, Hermipp. 5. Ath. 1, 28, a, od. — 
Kaoyndövsos, D. Sic. 22, 21. ©. Ἱονστινιανή. 
Ew. (05) Εαρχηδόνιοι, Her. 1, 106---7, 167, Thuo. 
1,18, Xen. Hell, 1,1,87—2, 8,6, ὅ. mem. 2,1, 10, 
Plat. Min. 816, ο. legg. 1, 687,d. 2, 674,a. ep. 7, 
888,0— 8,858, a. Eryx.400, a, Isocr. ὃ, 24—ep. 1, 
8, δ., Dem. 20, 161, Scyl. 1, 111, $Igde, dab. heißt vie 
Stadt wohl auf ἡ τν Καρχηδονίων πόλις, D. 
Sic. 82, 12, App. Lib. 94, u. bdas Land ἡ Καρχηδο- 
ψίων χώρα, Soyl. 110, u. ihre Macht od. Sache u. 
Geſchichte: τὰ (τῶν) Καρχηδονίων, D. Sic. 16,73, 
D. Cass. fr. 48,6, Plut. Fab. Max.5. Auch flehen οἱ 
Καρχ. nicht ſelten = Καρχηδώ», D. Sic. 83, 22, 
los. b. Ind. 6,6,2. Sg. Καρχηδόνιος, Her. 7, 166, 
D. δίο, 28, 14—29, 18, 6., Plut. Fab. Max. 17, D. 
Cass. fr, 48, 27. 58,5, Polyaen. 1, 27, 1---δ, 11, D. 
L. prooem. 18. 4, 10, 11, Iambl. v. Pytb. 128, auch) 
für den Führer der Karthager, Polyaen. 6,16, 5. Αά]. 
a) Καρχηδόνιος, στρατηγός, πρεσβευτής u. ähnl. 
D. Sic. 16, 66. 24,1. 82,8, τριήρης, was, D. Sic. 
16, 66. 28, 31, Polyaen. 2, 2, D. Cass. fr. 57, 72, AL- 
νον, Xen. cyn. 2,4, ndisuer, Plut. Marcell. 8, x204- 
πος, Strab. 17, 884, γὴ, Strab. 17, 836. Und fo 


Κασάνδρεια 


heißt au) α) das Gebiet ἡ Καρχηδονία, Plut. Mar. 
40, Strab. 2, 181. 6, 267. 17, ὅ8ι. 884. β) bie 
Borfälle mit Karthago, τὰ Καρχηδόνια, Strab. 17, 
881. b) Kapyndovunde, ı 8. ὁ χόλπος, Strab. 
17, 882, πόλεμος, D. Sic. 18, 44, u. Titel eine 
Schrift tes Claudius Kapyndorsaxd, Suet. Claud. 
42. Verbum Έα; καρχηδονίζω, εδ mit ben Kar 
thagern halten. Plut. Marcell. 20 (ν. 1.xaprndorsiie, 
vgl. mit Lob. path. 482). 2) Νέα Kapyndwr, vi. 
Καρχ. Νέα, ο). ἡ Κ. ἡ Νέα, od. ἡ καννὴ Κ., 
t.B. ». Ἰβηρίαν, volftändig (auf Müngen) Colonia 
Victrix Iulia Nova Carthago od. auch Carthago Spar- 
ἑατία (Plin. 81,8,48), früßer Ζακάνθη, ΑΡΡ. Iber. 
12. 19, u. Οἴνουσσα, w. f., St. in Hisp. Tarrac., 
j. Carthagena, Pol. 2, 18. 8, 89. 84, 9, D. Sic. 25, 
17, Plut. Sert, 7, Strab. 8, 147—158, 5. 17, 827, 
Ptol. 2, 6, 14. 8, 4, 5, Plut. Sert. 7, Plin. 8, 8, 4, ὁ, 
Iust. 44, 8, %., auch bloß Καρχηδώ» genannt, App. 
Iber. 84. 86. 72, D. Cass. 43,80, Nic. Dam. fr. 19, 
Strab. 8, 158—167, ὅ., Mel. 3, 6, A. od. ἡ Καινὴ 
πόλος, Pol.2,18, [. Καινή, ot. ἡ ἓν Ἰβηρίᾳ Καρχ., 
Ρο]. 10, 6 u. ähnl. 16. — ihr Gebiei, ἡ Καρχ- 
δονία, Strab. 8, 161. 8) Καρχηδὼν παλαιά, 81. 
der SJlercaonen in Hisp. Tarrac., j. Carta vieja, Ptol. 
2, 6, 64.°4) ἡ dv ρμενίοις K., Plut. Luc. 93, 
Eutrop. b. δι. Β. 5) m. @igenn., Phoͤnicier u. angeb: 
liher Gründer Karthagos, App. Lib. 1, Eust. gu D. 
—F 195, Philist. in Euseb. Can. chron. n. 604, 
t.B. 
ἘΚάρχοι, Bolt am Zagrosgebirge, viel. — Kap 
doöyos (v.1. δ. Ptol,6, 2,5 Kapyoüdas), Pol. ὃ, 
44. 


v⸗ χῶμαι, Drt in Babylonien, D. Sic. 19, 


Κάρωσα, f. Nebel, Träumern, T. des Valent, 
—RX 88, 16, Socr.h.e.4, 9, 4, Sozom. h. ο, 6, 9, 


1 


p 

Κάσα «Φέρρατα, f., Inser. 4, 8858, f, Sp. 

Κάσαι, (Huttenberg?), St. in Gilicien, Ptol. 5, 
6,9. Aehnl.: 

Κασαλδς «όλπος, Hüttenberger, Meerbuſen 
von Gorfica, Ptol. 8, 2, 8. 

Κάσαµα, St. von Balmyrene, Ptol. 5, 15, 24. 

Κάσαμβον, m. Bertrand (d. i. glängend od. hr 
vorragend [καένυμαι] mit der ἄμβη, dem Schildrande 
= Shilde), 6. des Ariftofrates aus Aegina, Her. 6, 
78. 


Raraufvn, f. (Hüttnern?), Schwefter des Ja 
nu, Damoph. 5. Io. Lydus 4, 2. 

Κᾶσάνδρᾶ, ας, Του. Κασάνδρα, Eur. Hec. 426. 
Tro. 500, (ἡ), (über die Betonung vgl. Lob. parel. 
212), Siegburg (f. Κάσανδρος), T. des Primus, 
Aeosch. Ag. 1035, Eur. Andr. 297. Hec. 88—1275, 
ὅ. I.A. 767, Plut. Agis 9. parall. 87, Apd. 3, 12, b, 
Strab. 6,264, Ath. 18, 556, ο. 860, d, Et. M. 646, 
25, Schol. II. 18,.66, Ael, b. Suid. s. nom, 
Suid., Berfon in Eur. Tro. arg. u. v. 42—617; ihie 
Abbildung, Luc. Imagg. 7. ©. Κασσάνδρα. 3) 
T. des Zobates (Πασάνδρα), Schol. IL 6, 185. 9) 
in Inser. 4, 7962 Knodvdgn. 

Κασάνδρεια, (N), Siegburg, St. in Ballen, 
—= Ποτίδαια, Gründung von Kafander, 6. tes Ans 
tipater, Scymn. 680, PtoL 8,18, 18. 8, 12, 10, App: 
Syr. 53, Ath. 11, 784,c, Strab. 7, 880, fr. 25. 31, 
D. Sic. 19, 52, Plut. Demetr. 45, Zos. 1, 48, St. B. 
6. ν. u. 5. Ποτίδαια. Gw. Κασανδριύςε St. D- 

















Κασανδρεῖς 


\th. 8, 98, 6, Δοὶ. n. an. b, 1δ. 
ἔρεια. 
Karavdpes, pl. Voll in Arabis Felix, = Κασς 
ravitas, w. f., Agatharch. de mar. Erythr. 96. 
Kara s,m. Siegmanns, Mannen., Inscr. 


6. Κασσάν- 


10608. 6, B. 

Käravbpos, voo. Κάσανδρε, (6), (über ρᾶ f. 
inth, vıı, 827. 828), Siegmann (von xzalvvuns), 
) Macetonier, a) 6. bes Antipater, K. von Macte⸗ 
onien, D. Sic. 17, 17—21,4, 6., D. Hal. 1, 49, Του. 
2, 1,1, Plut. Pyrrb. 8.6. Eum. 12. Alex. 74. Phoc. 
(0—82. Demosth, 18. Demetr. 8—87. num. vind. 7. 
6. praee. reip. ger. 17, D.L. 4, 1, 4—5, 5,8, ὅ., 
’orph. Tyr. fr. 8, 2---4, 6, 6., Arr. An. 7, 27,1, Ath. 
‚18, a—14, 620, b, 8., Strab. 7, 880, fr. 21, Ags- 
harch. mar. Erythr. 17, Et. M. 447, 88, δι. Β. s. 
Φεσσαλονίχη u. Κασάνδρδια, feine Anhänger, οἱ 
regi Κάσανδρο»ν, D. Bic. 19, 36 - 20, 107, feine 
Jartei, τὰ Κασάνδρον, D.Sic. 18,68. h) Unterer, 
nscr. 2007. ο) Rath des Philipp, Pol. 20, 13. 14. 
) Neginet, Pol. 28, 8. 3) K. von Thracien, Plut. 
luv. 8,1. 4) Anterer: ep. Anth. 11, 827. 828. ©. 
Κάσσαγνόρος. 

Κασάπη, {. St. in Syrfanten, Ptol. 6, 9, 6. 

Κασέηρα, Kaftell von Rhodope, Proc. aedd. 4, 11 
305,9), Sp. 

Κασαρῶται, Bolt in Areia, Ρίο]. 6, 17,8. 

Κασθαναίη, 5. Hesych. u. Phot. 184, 18 Κα- 
Γδανέα (ſchr Κασθαναία), Kaftanien, ἁθπί. 
tichelberg, St. in Magnefla, Her. 7, 188. 188, Strab. 
,448. ©. Κασταναία. 

Kärıa (don), Gebirge in Scythien u. Serica, 
οἱ, 6, 16, 2. 16, 8, b. 

Κασία,{. Wurzen dt. gewũrzreich, 1) f. Κασία 
ᾱ, Mnesim. δ. Ath. 9, 408, d. 2) Infel im Sfter, 
fenand. Prot, fr. 65. 8) = Κασσία, lat. Cassia, 
ΠΡΟΣ, 4, 9632. 

Karıavd, öv, n. pl. Feſte der Apamier in Syrien, 
trab. 16, 762. 

Κασιᾶνόε, m. d. lat. Cassianus, Rhetor auß 
tıröa, St. Β. s. Βέροια. --- Clem. Alex. str. 1, p. 
04. — Inser. 189. — Bein. des Ylerios, Cinnam. 
.179, 10. 268, 11. 

K νων, Kaftell von Rhodope, Proc. aedd. 4, 
1 (806, 13), Sp. 

ζΚασιλῖνον, (τό), b. Plut.Fab. Max. 6 Κασιλί- 
ον, die Stadt Casilinum in Kampanien an ber 
stelle des j. Gapue, Strab. 5, 287—249. 6, 288, 
ic. ad Att.16,8. Phil. 2,40, 4. @w. Κασιληνοί, 
), Hal.exc.c.8 (hist. fr. 11, praef. p. 89), lat. Casi- 
inenses, Cic. inv. 2, 57. Adj. Casilinus, Sil 12, 
26. 

Karliwy, ὠὧνος, m. Mannen., Suid. ο. ᾽άλέξα»- 
[ρος Αὐγαῖος, Sp. 

Ἑασινίας, m. Inser. 4, 6898, Sp. 

Κασῖνον, n. St. in Latium, Strab. 5, 237, Cic. 
il. 2,41, A. Die Umgegend bei Plut. Fab. Max. 
| τὸ Κασινάτον, lat. Casinas (ager), Cic. Agr. 3, 
ιδ, ö., u. ohne sger, Plin. 2, 108, 106, 

Karıödapos, m. f. Κασσιόδωρος. 

Kärıov, οὐ, ep. (D. Per.) 050 (τὸ δρος), 1) 
Bandbünengebirge zwifchen Arabia u. Aegypten unweit 
zeluſium, j. El Kas od. EI Katieh, Her. 2, 6. 8, 5, 
Jeyl. 106, Pol. 5, 80, D. Sic. 7,1. 20, 74, Btrab. 1, 
8_—58. 16, 741. 760. 17, 796, δέ. Β. sv. u. 8. 
Ἰάραθρο». Ἰνυσσός. Σίῤβων, App. b. civ. 2, 244 - 


Κάσος 631 


89, Eust. zu D. Per. 260, Suid., Iub. b. Plin. 6, 28, 
88, Mel. 1.10. 8,8, Hieron. ad Daniel. 11. ©. Κά: 
σνος u. Κάσσιον. Anwohner, Κασιώτηςε, St.B. u. 
Suid. ο. ἅμματα, fem. ‚„ Bt. Β. Ad]. 
9) Κασιωτικός, |. 8. μάτια, Eust. zu D. Per. 260, 
St. Β., u. fprihw. Κασιωτικὸν ἅμμα, ὃ. δ. tüdifche, 
weil fchwer zu löſende, Diogen. 5, 44, Apost. 9, 46. 
b) Κασιανὰ ὑφάσματα, Eust. gu D. Per. 360. ο) 
Fem. Κασιῶτια, sdos, πέτρη, == Κάσιον Öpog, 
D. Per. 360 u. Eust. &. Κασσεῶτε. 8) Gebirge 
in Syrien, j. Dſchebel⸗Olrab, D. Per. 117. 880 u. 
Eust, 901, Strab. 16, 742—751, Apd. 1, 6, 8, D. 
Cass. 68, 25, An. st. mar. magn. 144. 146, St.B. ο. 
Κάσος. ©. Κάσσιον. 

Käcvos, ου, ty. οἱο, (6), Bruder, von κάσες, 
1) @leer, Ath. 18, 698, f. 2) Srammatifer, Schol. 
1.7, 288. 8) Belbberr des Alerander Balas, ol περὶ 
τὸν Κάσιο», D. Sic. exc. 30 (v. L prim. man. Pd- 
σιος, in hist. fr. 11, praef. 16). 4) Herrſcher in 
Aegypten, von welchem ὄρος Κάσιον feinen Namen 
haben foll, D. 8ic. 7, 1. 5) viel. wie Oftrobert, der 
Zeuchtende, ber Gerporglängende, Beiname des Zeus, 
a) vom Tempel am Berg Κάσιον in Aegypten, 
Ios. b. Ind. 4, 11, 5, Ach. Tat. 8, 6, Strab. 16, 760, 
8. Emp. ὑπ. 8,224, Plin. ὅ, 12, 14, St. Β. ο. Κάσιον. 
b) von feinem Tempel am Berg Κάσιον in Syrien, 
Suid., ep. in Απ, vı, 883. gi. Proc. Goth. 4, 22, 
Inser. 4, 7044. 6) δΙ. in Albanien, Mel. 8, 5, f. 
Καΐσιος u. Κάσος. 7) == Κάσσιος, w. f. 

Ἐασι s, m. Zinn, Bein. des Theobot, Ephr. 
mon. 9984, Sp. &. Κασσιτηρᾶς. 

Κασιῶται, f. Κάΐσος u. Καΐσινοί. 

Käoxas, gen. a (Plut. Brut, 15. 17), 8: αν, 
ποο. (Plut. Caes. 66. Brut. 15. 45, 5.) α, (6), lat. 
Casca, Beiname der Serpilier, dab. Πούπλεος Ze- 
goufäude Κάσκας, D. Cass. 44,52, au ὁ Κάσκας 

Πούπλιος ὁ Σθρουίλιος, D. Cass. 46, 49, oder 
Πόπλιος δὲ K., Plut. Brut, 45, gew. bloß Κάσκας, 


. Piut. Caes. 66. Brut. 15—45; ein anderer Idsos Κ., 


App. b. civ. 2, 118, u. Γάνος γάρ τες K., D. Cass, 
44, 52. 

Κασκέλλιοα, m., Inser. 8, 5144, 10, Sp. 

Κάσκη, f. Stadt der Paropanifaten, Ptol. 6, 17, 
7. 

Κασμάρη ἢ Κασμάρα ἢ Κασμαρε, Stadt in 
Manrit. Caesar. Ptol. 4, 2, 26. 

Κασμένη, f., 5b. Thuc. 6, 5 Κασμέναι, Spalt, 
6. in Sicillen, j. Cacciola, Her. 7, 155, St.B. ο. ν. 
n. Β. ἁρμένη. Ew. Κασμεαῖος u. -ala, St. B. 
a. a. O. 

Körpdos, m. Gottſchaltk (f. Καδμῖλος), = 


Ἑρμῆς, Dionysod. in Schol. ΑΡ. Rh. 1, 917. 


μου, m. Stifter (= Κάδμος, w. f.), 
Mannsn., Arcad. p. 58, 26. 

Κασμύλος, m. Stift (f. Καδμῖλος), 6. des 
Euagoras in Rhodus, Simon. 212 in Plan. 28. 

Κασόλαυνονς, m. K. der Dritten, Polysen. 8, 28, 
5, bei Caes. b. G. 5, 11 Cassivellaunus. 

Κᾶσοε, ου, 1) m. Spalping (= χάσος, wie 
xdorog, urfpr. = χάσνος), 9) ©. des Kleochos, nach 
welchem die Infel Kafos u. das Gebirge Κάσιον in 
Argypien benannt fein foll, St. Β. e. Κάσιον u. 
Κάσος. b) ©. bes Inahus, Paus. Damasc. fr. 4 
(Malal. 198). ο) ber Römer Cornelius Cossus, Δε], 
b. Suld. 5. Κάσος, f. Κόσσος. 2) f. Spalt over 
Hollfein, a) eine der ſporadiſchen Inſeln, nebſt 





632 


Stadt, j. Kafo, auch Aſtrabe, Achne u. Amphe 
wannt, Il. 2, 676, Scyl. 9. 114, 8trab. 10, 489, St. 
B., Anon. st. mar. magn. 818, Ptol. 5,2, 82, Hosych., 
Plin. 4, 28, 70. ὅ, 86, 188. &w. Κάσιοε, St. B. u 
Strab. 10,489. b) Juſel u. St. bei Berfis, δι Β. — 
6. Liban. 1, 999, 9. 

Κασονάροι, Bolt in Sroßgermanien, Pol. 2, 11, 33. 

Κασονελλανόε, m. ein Britanne, D. Case. 40, 2. 
6. Κατονελλανοί, 

Κασονλῖνοι, m. Sluß (Vulturnus), Agath. 2, 4 
(71, 22), Sp. 

Kareypyis, f. 61. in Großgermanien, PtoL 2, 
11. 39. 


Κάσπαξ, Bein. des Nicepforus, Cian. 6, 6 (269, 


18 , Sp. 
St. in Baltyife in Indien, j. 6ο 
bul, Her. 8,109. 4,44. Hocat. b. St.B. nennt Ka- 
eine Gandariſche Stadt. ν 

Κάσπαρα, (N), bei St. B. Κάσπαροα, 61. der 
Bertber an ber Grenze von Indien, Ptol. 7, 1,49. δι 
26,7. Dem b. PtoL7,1,47 Κασπα- 
ῥραῖοι, Volk in Indien, Nonn. 26, 167, Dion. 5. St. B. 
u. nad) St. B. auch in Her. 8, 98, wo aber Κάσπιοι ſteht. 
wie7, 86. Die Landſchaft ἡ Kacreapla, Ptol. 7, 1,42. 
Adv. , Dion. b. St.B. 

£ 1) Gemahlin des Rhötus, Alex. Pol. 6. 
Serv. zu Virg. Aen. 10, 888. (2) 6ι. ber Gabiner, 
j. ἄδριε, Virg. Aon. 7, 714, U.) 8) Inſel auf der Weſt⸗ 
feite Afrikas, gu den Maxdpmy νήσους gehörig, Prol, 
4, 6,84 (Κασπο(ο)ρία). 

‚m. om. Name, dab. 4ἰλιανὸς δὲ Ka- 
σπέριος, D. Uns. 68, 3. 

Käerrla, 5. D. Per. 780 u. Eust. zu D. Per. 
1084 u. St. B. auch Κάσπιοι Avdass, u. Streb. 11, 
602, Orph. Arg. 1081, Schol. ΑΡ. Rh. 8, 869, Eust. 
su D. Per. 780 Κάσπιον ἔθνος, Bolt in Metien ges 
gen Bartbien hin, doch nad Strab. in Albanien, Her. 
8,92. 98. 7,67. 86, Strab. 11, 497-520, Ptol. 6, 
2,5, Eust. zu D. Per. 45.780, Suid,, Ael.n. an. 17, 
17. 82. 84, Porph. abst. 4, 21, bisweilen für’s Land, 
Ael. n. an. 17, 833. Don ihnen hatte 1) das kaspiſche 
Meer feinen Namen (Eust. gu D. Per. 780). Es heißt 
nämli a) (7) Κασπία, ion. (Her.) u. ep. (D. Per.) 
in, Φάλασσα ober ἡ θάλ. ἡ K., Her. 1, 2024, 
40, &., D. Bic. 2, 48. 17, 75, Plut. Pomp. 84— 
68. Demetr. et Ant.c. 1, App. Mithr.108, D. Cass. 
87,6, Strab. 11,492—581, Arr. An. 7, 16, 2. 8, Acl 
n. an. 18, 88, Ant. Diog. 4, Ptol. 6, 9, 7. 8,18, 3, 
An, per. mar. Erythr. 64, Marc. Her. p mar. ext. 1, 
16, Schol. ΑΡ. Rh. 8, 859, Eust. gu D. Per. 46 — 
1084, St.B. =. v. u. s. 'Avagıdın = Ὕλννρα, ὅ., 
D. Per. 49, u. mit langem ο in Κασπίη, 21 u. 696. 
σι feht (ο = dem Hyrkaniſchen, Strab. 11, 492. 
607, Ptol.7, 5,4. 9, St.B. db) (τὸ Κάσπιον πέ- 
Acyog, Plut. Nic. et Urass. 2. Pomp. 88. Alex. 44, 
Strab. 2, 91. 11,497—527, ὅ., Eust. zu D. Per. 718, 
ο) Κ. κόλπος, Eust.gu D. Per. 45, ο). Kaonfn ἂμ- 
φιτρίτη, D. Por. 68.706, Κασπίη ἅλς, D. Per. 719, 
κύματα, ὅδατα, ὕδωρ, D. Per. 761.788, (Kaontas- 
σιν), Nonn. 6, 214, u. fo au) Kacwis ἄλμη, D. Por. 
729, dah. auch subst. bloß ἡ Arist. meteor. 
3,1. mund. 8, Plut. Luo. 26, Βίτοῦ. 1, 85. 11, 498. 
605. 506, St. B., Eust. gu D. Per. 45—780, od. τὸ K&- 
σπιον͵ Plut. Pomp. 84, od. ἡ Καστίε, D.Per. 748 
u. Eust. 2) (N) Κασπία γὴ ο). ἡ γῆ ἡ Κ., Δε]. 
n. en. 11, 17. 83, St. Β., u. Kaontn ψάµµος, Phoo- 


Κασουάροι 


Κασαιανός 


nix fr. 2, Es hieß αιῶ ἡ ζασπιανή, Strabo ein 
Landſchaft von Albanien, D. Sic. 2,2, Strab. 11, 502.528. 
ϐ) (τὸ) Κάσπιον (öpos), bei Suid. auch Κάσπια δρη, 
ἱπδδε[. ein Theil des Kaulafus zwiſchen Kolchis un 
dem cafpifden Meere, j. Sich Koh, Strab. 2, 91.92. 
11,497, Ptol. ὅ, 18, 8. 4. 6, St.B. 4) In ipm br 
fanden βῷ (al) Κάσπιαν πύλαε, ob. al m. al Κ., 
b. Strab. 1. 60. 3, 78-92. 11, 506-526, Lue. 
Prom. 4, Ath. 18, 575, a auch αἱ Κάσπιοι πύλαι 
u. b. Ios. 18, 4, 4 al θύραι al Kdenıas, in D. 
Per. 1064 u. 1085 u. Eust. aub a5 ζαστιάδη 
πύλα», ein berühmter Engpaß, welcher aus Media 
nach Hyrkanien u. Parthien führt, j. Paß Chawat 
u. Sirugefoh, D. Per. 1089 (Κασπίάων πυολέω», 
codd. Κασπιάδων u. Κασπιαδάων), Pol 5, 44, 
D. Sie. 2, 2, Arr. An. 8, 19, 3—-7, 10,6, Strab. 11, 
492. 514. 620, Isid. m. Perth. 8, D. Case. 68, 8, Ρο]. 
1,12,5. 6,2,7, Prisc. Pan. fr. 87, Suid., Hecat. b. 
St.B. s. Mndta. Adj. a) Käcwios, da, ep. (ΑΡ. 
Rb.) έη, εον, ı. B. κόχλος, ΑΡ. Rh. 8, 858, λά9ος, 
Suid., χνώ», Luc. hist. 10, ὄρνες. alyac, adlunexss, 
Ael. n. an, 17,17. 88. 84. b) Κασπιανός, St. Β. 
©. oben Κασπιανή. 

m. (Rüfing ὃ. ἱ. der gerüſtete, 
bon καίνυμανΏ), Thraciet, Andrisc. 5, Parthen. erot. 


Κασσανδάνη, (N), T. des Pharnaspes, M. ii 
Kambyfes, Her. 2,1. 8,2. 8, 

Κασσάνδρα, ep. (Hom., Qu. Sm., Ibyc., Anth.) 
Κασσάνδρη, f., meiſt port. == Κασάνδρα, m. |. 
Siegburg (anders Curt. Grieh. Etym. 1, 114) 
1) I. Des PBriamus, = Αλεξάνδρα (Hesych.). 6. 
Il. 18, 866. 24, 699. Od. 11, 422, Pind. P. 11, 80, 
Qu. Sm. 12, 52614, 488, 8., Ibyc. fr. 15, Ohbristod. 
ecpbr. 11, 1, 188. ep. ıx, 191; in Brofa nur Aleid. 
0, 7, D. Chrysost. or. 11, 186. 198. 88, 400. 2) 
Andere, Inser. 2, 1988. 

Κασσά » {ων feltenere Form für Κασάνδρεα, 


νδρεια 
‚w. f., Strab, 7, 880, fr. 27, Paus. 4, 5,4. 6, 30. 8 


Polyaen. 4, 6, 18. &w. Karsavßpets, sis, Psus 
4, 5, 5, Polyaen. 4,6, 18. 6, 1, 1. 2, St. B. s. 4» 


yog, u. vös, Cantacuz. t. 2, p. 192, 10, 
Cydon. ep. 8. 
Κάσ ου, ep. (Qu. Sm.) eso, (ὅ), ep % 


in Profa feltenere Form für Κάσανδρος, w. ſ. 1) 
Trojaner, Qu. Sm. 8, 81. 2) 6. des Antipater, K. 
von Mecebonien, Pol. 2,41—12, 18, 6., D. Hal. Din. 
9, Strab. 7, 830, fr. 24, Plut. Demosth. 81, Paus. 
1, 6, 4---10, 84, 2, 8., Polyaen. 4, 8,8. 11, 1---, |. 
Κάσανδρος. 8) Rorinthier, Ρο]. ὅ, 95. 4) Ecdriit 
βεῖετ aus Salamis, Tsetz. Lye. 177, vielleicht Hege⸗ 
fander. 5) Anderer Schriftfteller, Censor. de die nal. 
9.16. 6) Anderer: Inser. 2, 2007, 11. Davon: 

Κασσάνδριος, m. Nili epp. 4, 20, Sp. . 

Κασσανῖται, pl. Volt an ver Küfte des Erpthtäi⸗ 
ſchen Meeres, Marc. b. St. B., Ptol. 6, 7, 6. 

Kaoreävapos, f. St. in Argypten, Ephor. 5. St. B. 
&w. ζασσανωρίτην, St.B. ΄ 

Ἑάσσαοε, [. Κάσσιος. 

Κασσιτάνα͵ [. Σχασσετάνα. 

Κασσία, f. Würd, Burgen, 1) Name einer 
GSıabt, Suid. 2) T. des Hiob, Buid. 8) Braune 
(lat. Cassia ?), Anth. 11, 695. 

‚m. db. lat. Cassienus, 3) Särif- 
fleller, Geop. v, 6. 86, Phot. cod. 197. 2) Ant, 
Inser. 8,4578, b. 6,4594. 4, 8974, v. 


Κασσίδα 


Κασσίδα, Stadt in India intra Gangem, Ptol. 7, 
t, 22. 

Κασσιέκαα, ας, ep. (Nonn.) ης, {. Berta h. 
He buch ihren Anblick glänzende, nad Suid. = καλ- 
ιόνη, anders Curt. Griech. Etym. 114, 1) Gattin des 
Repheus, M. ver Andromeda, Apd.2,4,8, Nonn.26, 
185. 47,449, Lue. p. imagg. 7, Hyg. f. 64. Nach 
dr wurde ein Stembild in ber Milchfiraße benannt, 
„uo, salt. 44, Nonn. 88, 286—47, 448, Hyg. poet. 
ıstr. 2, 10, Strab. 2,186, Cic. nat. deor. 3, 48, Arat, 
’haen. 187, U. 2) Tochter des Arabos, Gemahlin 
ws Phönix, Mutter des Alymnios und der Europe, 
Apd. 8, 1, 2, Pherec. in Schol, ΔΡ. Rh. 2, 178, 
3t. Β. ο. Ἱόπη, Schol. Ἡ, 14, 821. ©. Κασ- 
rıöna. 

m, @ottsgabe d. L von Gott 
vefchieden ({. Κάσνος, als Beiname bes Zeus), 1) 
Dannsname, ep. Ad. 677 (App. 360). — Inser. 8, 
466. 2) Magnus Aurelius 6., Geſchichtſcht. aus 
Seyllacium in Kalabrien, fl. 562 οὐ. 575, f. Baͤhr's 
Suppl. d. Röm. Lit.Geſch. τι, $. 59. ız, 188. 189. 
3) In Insor. 2, 2822, b, Add. Κασιόδωρος. 

Κάσσιον, 1) τὸ ὄρος -- Κάσιον, w.f., Gebirge 
π Syrien, Ptol. δ, 15, 8, Phil, Bybl. fr. 2, 7.11. 2) 
Ψεθίτρε in Aegypten, D. Cass. 42, δ. Anwohner. οἱ 
Κάσσιο», D. Cass. 42, 5. Adj. Κάσσιος ἀνήρ, 
bend. 8) Stadt in Aegypten, Ptol. 4, 5, 12. 

Κασσιόπα od. -η, f. = Κασσμπεια, Berta, 
Sem. des Kepbeus, Antipb. in Anth. Plan. 147, Ον. 
net. 4, 738, Hyg. 1. 64. 

K Ort in ἀγίτις, = Κασσιόπη, w. 
“, Plut. qu. graec. 26. Aehnl: 

K ‚£ in Gell. N. A. 19, 1 Cassiopia, 
Dfterfeld (von Κάσνος, w. f.), 1) St. auf Gore 
ντα, mit einem Vorgebirge gleiches Namens n. einem 
Eempel des Zeus Κάσιος, Plin, 4, 12, 19, Cic. ep. 
‚dfam. 16, 9, Suet. Ner. 22. 2) Hafen in Epirus, 
3trab. 7, 824, Ptol. 8, 14, 2 (Κα(σ)σνόπη, vol. mit 
14,8, ſ. Kacscsonala). Ew. Ἑασσιοπαῖοι, Plin. 
I, 1, Ρίο]. 8, 14,8. Adj. Cassiopica, Plin. 27, 65. 
5. Κασσώπη. 8) Srauenn., Inser. 8, 8918 — Κασ- 
reinsa. ©. Κασσιόπα. 

Κάσσιοε, (d), 1) Bein. des Zeus, — Κάσυος, 
v- ſ., Plin. 4, 12, 19, Suet. Ner. 22. 2) Dſtro⸗ 
‚erst (der Heworlenchtende), ©. des Phos, Pyr und 
Bhlor, Pull, Bybl. fr. 2,7. 8) die röm., wrfpr. pas 
ricifhe gens der Cassii, daher Βεττελῖνος (Vi- 
cellinus) dd Κάσσιος, D. Cass. 59, 25, Κάσσιος 
{ογγῖνος, Ios. 15, 11, 4. 20, 1, 1, D. Cases. 40, 
!5, Nic. Dam. fr. 21. 28, u. K. δὲ 4., Plut. qu. 
ουν. 9, 1, 8, Nie. Dam. fr. ο. 24, ob. ὁ doyy. ὁ 
Κάσσιος, D. Case. 41, 24, u. 4οὐχιός τὲ Κ. deyy., 
>. Cass. 41, 51, od. Köivreg Κ. 4ογγ., D. Cass. 
ι1, 1, ο). Γάτος K., App. b. eiv. 2, 111, D. Cass, 
2, 18. 59, 29, Nic. Dam. fr. 19. 81, u. Κάσσ. ὁ 
Γάτος, D. Cass. 42,12, od. ὁ K. 6 T., D. Cass. 44, 
). 14. — Κάσσιος Κόϊντος, Plut. Ant. 5, App. b. 
iv. 2, 48. — 4ούχιος ob. 4εύχιος Κ., App. Mithr, 
4. Ὁ. civ. 1, 28, Aouxsös το od. δὲ Κ., App. Mithr. 
1. b. οἷν. 4, 18δ, u. ὁ Κ. ὁ 4., D. Case. 43, 6.— 
Σπόριος Κ., D. Sic. 11,1, D. Hal. 5, 765—10, 88, 
, u. Σπ. δὲ ο). μὲν In u. äbnl. Κ., D. Sie. 11, 
37, D. Hal. 5, 49. 6, 20. 90, Κύιντος K. Ῥοῦ- 
pos, Phleg. Trall. fr. 29, 1, K. Σαβάκω», Plut. 
»yrrh. 5, K. Σχεύας (Scaevus), Piut. Cases. 16, 
K. Σευῆρος, Piut. adul. et am. 18, Κ. τε Χαι- 


633 


glas, D. Can. 59, 39, und dK.d Χαιρ., D. 
ass. 59, 930, Κ. ὁ Παρμήσιος, App. b. oliv. 5, 
3, K. δὲ ὁ IL, App. db. civ. 5,189, K. τε 
4oxinniödereg, D. Case. 62, 26, K. de Κλή- 
ans (Clemons), D. Cass. 74, 9, K. ὁ Ῥωμαῖος, 
Schriftſt, Luc. hist. 81, vgl. mit Geil. N.A. 17, 21, 
K. ὁ σκεπτικός, Philoſoph, D. L. 7, 1, n. 4, an- 
tere K. ἰατροσοφιστής u. A., f. Fabric. bibl. gr. T. 
ΣΠ, p. 822 u. ff. Oft allein, dah. Κάσσιο», Plut. 
Brat. 29, οἱ περὶ ob. ἀμεφὶ (τὸν) K., Plut. Crass. 
30—Brut, 16, ὅ., App. b. οἵν. 2,121, τὸ (τὰ) περὶ 
ο). ἆμφὶ Κάσσιο», die Vorfälle mit K., Piut. 0.98. 
69, App. b. oivr. 2,121. 4, 57, ähnl. τὰ τοῦ Κ., D. 
Cass. 47, 87.— 6. Inser. 2, 8759, 2. In Inser. 2, 
1967. 2052, 7. 8, 4866, w, 86. 5058. 6600 Κάσιος, 
in Inser. 8, 6755 Κάσσειος. 
Κασσισσέου Τιζάλον, Inser. 4, 8616, Sp. 


Κασσίτερα, Inſel tm indiſchen Ocean, Dion. δ. 


δι. Β. 

νῆσον, die Zinninfeln, nad Eis 
nigen die Britannifchen, nach Anderen u, Späteren bie 
ſorlingiſchen Inſeln, Her. 8, 116, D. Sic. 5, 88. ©. 


Κασταλία 


Κατειτερίδες. 

Κασσιτηρᾶς, m. Zinn, Bein. des Iheobotus, 
Genes. 11, 15, δρ. ©. Κασιτηρᾶς. 

Kar: , ἵ. ἁθηί. Walküre, bie auf dem 


Morbplad od. der Walftatt herrſchende, griech. eigtl. 
Die im Mord bewältigende od. glänzende, T. des Odyſ⸗ 
feus u. der Girce, Tzetz. gu Lycophr. 798. 

K ‚„f. ὄνομα κύριο», Sud. &. Κασ. 
σιόπη. 

Kareıarıs, tidos, {. 1) Landſchaft in Eölefyrien, 
PtoL 5, 15, 16. 2) Randf&aft in Marmarila, Ptol, 
4,5, 12. 

Kacworte, dos, (ἡ), Schönfließ (von καίνυ 
μαι), Nymphe u. Quelle des Parnaf, Paus. 10, 24, 
7. 25,1. 

Kasevparäs, m. Tröller (m. I. Unftifter böfer 
Dinge, guteiguan), Bein. des Antonius, Ephr. mon. 
9990, Sp. 

Κασσωσᾶᾳ, (Κοσςσ), Kaſtell in Mactdonien, 
Proc. aedd. 4, 4 (280, 8), Sp. 

Käreumwıs, Kaſtell in Macevonien, Proc. aedd. 4, 
4(280, 29), Sp. Mehnl.: 

Κασσώπη, u. b. D. Sic. 19, 88 Κασσωπία͵ 1. 
Oſterfeld d. i. ftrablendes, St. in Epirus, St. B. 
Die Landſchaft h Κασσωπία, b. Harp. s. Βλάτενα: 
Κασσωκεέα, Scyl. 81. 82, Dem. 7, 82 (u. Schol.), 
St.B. @w. Κασσωποί, Herodor. nad St.B. Ka- 
σωποί Scyl. 81. Herod. b. St. B. ο. Χαονία, 
Theop. 5. Harp. s. Ελάτεια: Κασσωκεῖς, b. Strab, 
7, 821325 u. St. B. Κασσωπαῖος, nad St. B. 
αιῶ ἘΚασσώπιοφ. Adi, Κασσωπιάε, δι. Β. €, 
Κασσιόπη u. Κασώπη. 

Κάστα, ac, f. (Casta), Srauenn., Inser. 8, 5888, 


1.7.14, Sp. 

(τά), St. in Cillcien (Kappaberien), 
je Dfialel od. Gholel, Streb. 13, 585. 587, App. 
Mitbr. 106, Socr. Ἡ, e. 8, 25, 4, Sozom. 4, 24, Ptol. 
5,8,7, Plin. 6, 8, 8, b. Curt. 8, 7 Castabulum. m. 

St. B. Aehnl.: 

Käoraßos, f. Ritebũttel (vgl. χαστός u. κεά- 
ζω) od. Schöningen (πάξω, καίνυµαι), ©t. im 
Cherſones. D. Sic. 5, 62; vgl. Inser. 8,4801. 

Κασταλία, (ή), ερ. (Nonn., Anth,, Panyas.) u. 
ion. (Her.) in, 1. Riß od. Schönbrunnen (eigtl. 





634 Καστάλιος 


Shönfpriug), 1) Quellnymphe, T. des Whelous, 
Paus. 10, 8, 9, u. Duelle am Parnaß, Pind. Οἱ. 7, 
8Ι -- Ν. 11,80, ὅ., Soph. Ant, 1180, Eur. 1. T. 1157 
— Phoen. 222, Her. 8,89, Strab. 9,418, Panyas. b. 
Paus. 10, 8, 9, Nonn. 4, 810. 18, 184, Anth. ντι, 
689. ıx,20, Luc. Char. 6 — diss. ο. Hes. 8, Heliod. 
3, 26, Them. or. 26, p. 888, Suid,, Hor. Od. 8, 4, 
61, Virg. Georg. 8, 294, Ov. ars am. 1, 15, 86, 
== 4ελφοί, Pınd. P. 4, 290. Bon ihr heißen die 
Mufen Νόμφα, Κασταλίδε, Theocr. 7, 148 u. 
Schol., Mart, ep. 7, 11. 1. Adj. ἡ Κασταλική, die 
Gegend, Schol. Arlstid, Pansth. 107, 20. 3) ©t. in 
Cilicien, Theag. b. St.B, Ew. , St. 
B. s.v. u. 2. Αἱλία. ©. Καστάβαλα. 8) Name 
einer Sklavin, Wesch.u. Fouc.21. Aehnl.: 

Καστάλιοφ, m. ©. des Deiphos od. Autochthon, 
von welchem die Quelle Κασταλία ihren Namen has 
ben fol, Paus. 7, 18,9. 10,6,4. Nach Et. M. 265, 
18 ein Kreter. 

ών, ὤνος, b. St.B. s, Ὀριεσίαι Kawrrd- 
λων, m. Werg mit Silbergrubin u. 61. der Dretaner 
in Hisp. Tarrac., |. Gatlona, Pol. 10, 88. 11, 20, 
St. Β. &w. Κασταλωνίτη», St. Β., f. Καστου- 

». 

Καστ » Όνος, (ἡ), Ort in Bapblagonien, 
Epbraim. 8864. 8890, Cinn. 1, ὅ (19, 10). 1, 6 (16, 
10). Sp. 

ναία, f. äbnl. Nußdorf, in Et. Μ. Ka- 
eravta (in Schol, Nic. Al. 271 heißt Καστανέα ein 
Berg, ἓξ οὗ τὰ κάστανα), Gt. in Theffalien, Ly- 
cophr. 907, St. Β., Suid. Dice Gegend, Karravls 
ala, Nic. ΑΙ, 271 u. Schol. Ew. Karravatos, St. 
B. Δά). Kacravaixdy κάροο», Theophr. κ. pl.4, 
8,11. ©. Κασθαναία. Achnl.: | 

Καστάναον, Buid. 

Kacravla, {. Ort bei Tarent, Ew. Καστανιάτης, 
St.B. Aehnl.: 

Καστανίςε, {. ähıl. Nußdorf, eigtl. Kaſtanien⸗ 
hain, Schol, zu Nic. Al. ὅπου nAsordLe» τὸ καστά- 
νο»), St. im Pontus, Schol. Nic. Alex. 271. 

, αχος, St. in Iberien, ἄω. Καστα- 
καΐος, App. Iber. 82, St.B. 

Καστέγγιον, Kaftell in Illyricum, Proc. aedd. 4, 
4 (284,17), Sp. 

Καστέης, ein Landgut, Inser. 4, 8858, 7, Sp. 
KacraXavol, fpanifches Bolt im j. Getalonien, 


Ptol. 2, 6, 71. 

Καστέλλιον, n. 1) Kaftell von Darbanien, Proc. 
ned. 4, 4 (280,44). 2) εδιπὺ. (284, 1), Sp. 

Καστελλοβρέτ Kaſtell von Dartanien, Proc. 
aedd. 4, 4 (281,86), Sp. 

Ἑάστελλον, n. d. lat. Castellum, 1) befeſtig⸗ 
ter Safenort von Firmum Picenum in Mittelitalien, 
j. Borto di Fermo, Strab. 5, 241, in Plin. 8, 18, 18 
Castellum Firmanorum, 2) St. der Menapier in 
Gallia Belgica, |. Keſſel, Ptol. 2,9, 10. 8) Kaftell 
von Altepirus, Proc. aedd. 4, 4 (279, 80), Sp- 

Καστελλονόβο, 1) Kaftell von Illyritum, Proc, 
aedd. 4, 4 (285, 11). 2) Kaftell in Thracien, Proc. 
aedd. 4,4 (808, 19), Sp. 

Καστελῶνα, Kaftell von Darbanien, Proo. sedd. 
4,4 (281,41), δρ. 

Asay6s, m., Inser. 4, 8818, Sp. 

Kacriävape, f. Sintberta d. 5. durch (männ« 
liche) Stärke glängend, Nebenfrau des Priamus, M. 
bes Gorthynion, IL 8, 806. 


Καστωλοί 


m. Inser. 4, 9174, Ep. 

ἙΚάστιμον, n. Kaftell von Dardanien, Proc. aedi. 
4, 4 (280, 42), Sp. 

Κάστινα (Κάπινα), Kaſtell von Alte&pirus, Proc 
aedd. 4,4 (279, 12), Sp. 

Καστῖνου, (6), a) der Römer Castinw, D. 
Cass. 78, 18. b) Patriarch, Ephra&m. 9597. 

Καστλόν, ὤνος, (5), b. Plut. Sert. 3 Käcrtke, 
St. der Oretaner in Hisp. Tarr, —= Κασταλώνε 
Καστουλών, Strab. 8, 142. 148. 160. 166. 

Κάστνιον τὸ ὄρος, Sehirge in Pamphylien. ὃν 
von Adj. Κάστνιοε u. Κάστνιον, u. daraus Kosr 
νιήτηε, St.B. Dab. ber Beiname der Aphrodite Καστ 
via, Lycophr. 408. 1284, u. Καστνιῆτες, Callin.t 
Strab. 9, 488. 

Καστόλα, (1), (Carsule?), 61. in Girurin, D. 
Sic. 20, 85. 

Καστολών, ὤνος, m. St. ber Ὀτείαπει, — Και 
λώ», Κασταλών u. Καστουλώ», w. f., App. Ihr 
16 


Καστοπ „m. Γάεος Κ., ©. eines Titins u 
Parma, Phleg. Trall. fr. 29, 1. 

Καστορία, Branpdis ὃ. {. der glänzende. Aurı 
u. St. in Etrurien, Proc. aedd, 4, 3 in., Ephratz 
8500 etc., Sp. 

Kacropiay, ωνος, m. Berting (f. Κάστωρ, 
Dichter aus Soli, Ath. 10,454, f. 12, 542, ο. 

os, m. db. Tat. Castus, 1) Römer, Pia 
Crass. 11. 2) Untere, Tbphn. 896, 8, oft auf Ar 
gen, vgl. Mion. 8. 11, 808 u. ff. 8) Κάστος di Ir 
πίλλεος, f. 8. für Κόττας, Plut. regg. apopktl. : 
Cicer. 10. 
λών, ὤνος, πι. St. der Ὀτείαπει, -- Kr 
σταλών u. Κασιλών, Strab. 3, 152, Ptol. 2, 6 
59. 

Κάστρα, n. pl. d. lat. Castra, 1) St. der Sale 
ner in Indien, Ρίο]. 7, 1,79. 2) Κάστρα Tops 
νῶ», St. in Maurit, Caes., Ptol. 4,2, 5. 8) Kasıp 
Κορνηλίου, ©t. in Zeugitans, An. st. mar. περὶ 


125. 126, Ότο. 4, 22, Caes. b. civ. 2, 25 (can 
Cornelians), Mel. 1, 7, Plin. 5, 8, Liv. 29, 28, ὃν 
ter, U. 

Καστ Kaſtell von Rhodope, Proc. sei- 


4,11 (808, 54), Sp. 

Kaor St. in Möflen, Sozom. h. ο, 9,5 
Proc. sedd. 4, 6 (291, 6), Sp. 

Καστράσεμα, |. Κατράσεµα. 

Καστριανόε, m. Inscr. 8, 5428,b, Sp. 

Kaorpixıos, (6), d. lat. Castricius, WManatt, 
mit den Bein. ὁ Φίρμος, Porph. v. Plat. 3. 7.— 
Syn.ep. 86. — Adlos K., Inser. 2, 2188. 32. 
3511. 8282. 8,5799. 4,7199 u. p.xıx,b. 

Käorpov, n. lat. Castrum, 1) Κ. νέον, St. Mı 
Tuster, Ptol. 8, 1, 4. 2) Καστρουνόου» (th. Fi} 
Κάστρον), n. d. lat. Castrum novum, δι ἴ 
Picentiniſchen, j. Giulia Nova, Strab. 5, 241, Pi 
8,1,21. 8) Κάστρον τῆς Aivdow, Anth. xy. |). 
tit. 4) Κ. Σάµος in Gephallene, Schol IL: 
684. 

Κάστροε, m. vornehmer Italiener, Cinnam. 43 
(145, 8), Sp. 

Καστωλοί (Ruftinger d. i. Gerüftete). Name da 
Dorier bei den Zydiern, St. Ἑ. Davon 
(ή), St. in Lydien, St. B., Xen. Hell. 1,4, 8, Ares! 
57, 16, u. bie Ebene daran, der Summelplap re 
Theile des perfifchen Heer, Καστωλοῦ edler, I 





Κάστωρ 


ın.1,1,2. 9,7, St. Β. Ew. Καστάλιον, u, Ad). 
Xaorakıxös, δὲ B. , 
Ἑάστωρ, ορος, voc. Κάστορ (Theogn. 1087), 
ὁ), Berto (ο. h. der Slängen:e, Ausgegeichnete, πα- 
νὰ τὸ κάζω, — κοσµέω, Et. Μ.), 1) Sohn bes 
Lynbareus u. der Lcha, einer der Dioseuren, 19. [., Il. 
1, 287. Od. 11,800, Pind.P.5, 11 —1.5 (4), 42, ὃ., 
sur. Hel. 206 — Tro. 1000, δ., Xen. Cyn. 1, 18. 8, 
Alem. fr. 8, Isocr. 6, 18. 10, 19, Dem. 61,80, D. 
ic.4, 41. 6,6, Apd. 1, 8, 2---δ, 11,2, ö.. ΑΡ. Rh. 1, 
47 u. Schol. — 4, 587, Call h. 6, 90, Theocr. 22, 
- 196. 24, 128, Orph. Arg. 128—950,9. Er wurte 
ah feinem Tode unter bie Bötter verſezt, Paus. 8, 
',4, Apd. in Clem. ΑΙ. str. 1, 21, u. abgebilvet, Suid. 
. 4ιόσκουρον, und bef. in Sparta, wo er den heili« 
ion Tanz (χαρυατίρει») gelehrt hatte, verehrt, fo bei 
einem Grabmale, Paus, ὃ, 18, 1, u. fo auch in Ar⸗ 
‚os, Plot. qu. gr. 28, gewößnl. in Gemeinſchaft mit 
einem Bruber Polydeules, D. Cass 87, 8, wie man 
enn auch bei ihm ſchwor, πρὸς Κάστορος, Anth. 
1, 851, u. ναὲ τὸν Κάστορα, Ar. Lys. 988, u. Ale- 
andern mit ihm verglich, Arr. An.4,8, 8, oder auch 
en Drufus fo nannte, D. Cass. 57, 14. Auch gab es in 
Sparta einen nah ihm benannten Kriegegefang, To 
Καστόρεον µέλος, Plut. Lyc. 22, ὁ — ὄμνος, 
?ind.1.1, 21, u. bloß Καστόρειο», Pind. P.2, 127, 
erner eine Raffe Hunde, αἱ —— Xen. Ven. 
3,1, Poll. 5,87, od. al Καστορίδεε, Anth. vı, 167, 
Poll. 5, 89, Suid,, u. bi Gythium πύλαι Καστο» 
γίδες, Paus. 8, 21, 9. 2) ©. des Hylakus, Kreter, 
324. 14, 204. 8) Rhobier, Chronograph, Apd. 3, 1, 3, 
:08. 6, ΑΡ. 2, 6, Plut. qu. rom. 10. 76. Is. et Os. Bi, 
3t.B. s. Βοιωτία, Niliepp. 8, 21, Inser.8, 4716, d, 
Add., nah Suid. mit dem Bein. Φιλορώμαιος u. 
Echwiegerfohn des Dejotarus. 4) DB. tes Dejotarus, 
3ırab. 12, 562. 5) ©. des Saokondarus u. Schwieger⸗ 
ohn bes Dejotarus, Strab. 12, 568. ©.n.8. 6) Nach⸗ 
'olger des Dejotarus, D, Case. 48, 88. 7) Phanago⸗ 
seer, App. Mitbr. 108. 114. 8) Sreigelaflener des 
Severus, D. Cass. 76, 14. 77, 1. 9) ein röm, Gens 
urio, Phil in Flacc. 11. 10) ein jübifcher Zaube⸗ 
:er, Ios. b. Iud. 6, 7, 4, er u. feine Leute, od eo} 
rov Κάστορα, ebend. 11) Anderer: Anth. ep. xI, 


203. 
Κασύελλα, Kaftel in Darbanien, Proc. sedd. 4, 
k (281,28), Sp. 
s, m. Spalt (f. Κάσος), Hafmort von 
Scpthrä in Jonien, j. Thſchesme, Strab. 14, 644. 
αρα, ar, &t. in DMefopotamicn, Socr. Ἡ. e. 
1, 22,12, Sp. 
Κασωλάβα, Stabt oder Bleden, Aesch. fr. 88 b. 
Hesych. @inw. Κασωλαβεῖς, A. Bangab. 1, n. 


140. 

Ἑάσωλῖνος, m. δίμβ der Tyrrhener, Anth. app. 
312. 

Κασώπη (Scalig. Κασιώπη), = Κασσώπη, w. 
ſ., Proc. Goth. 4, 22, Sp. 


Κατάβαθ in Assch. Prom. 811 «araßannds, 
6), Delgebirge, Dalberg, u. gwar e) ὁ µέγας 
"Pol. 81, 26, Ptol. 4,5, 4), Gebirge u. Küftenort an 
yer Grenze gwifchen Aegypten u. Cyrenaika, Strab. 17, 
791. 798. 825.838, An. st. mar. magn. 29. 80, Mel. 
1, 8.9, Plin. 5, 5, 39, Sall. Iug. 17. 19, Aethic. Cosm. 
731, X. Ew. Karaßdduıos, St. Β. b) ὁ μικρός, 
m innern Land über Prätonium, Ptol. 4, 5, 82, So- 
lin. 80. 


635 


Ka ‚no. Höllenfleg, Name des Otalele 
in 2ebadia, Apost. 17, 80. 

Karaßtdas, a, Küftenfluß des Sinus gangeticus 
in Indien, j. Euorumfully, Ptol. 7, 2, 2. 

Καταγέλα, f. Auslachem, lkomiſch gebildeter 


Name einer erbicteten Stadt, nach Tida gebildet, Ar. 
Ach. 606. 
n.pl. Kehrheim (f. Acl.), Feſt der 


Καταμάνα 


Κατα 

Aphrobite gu Eryr in Sicilien, Ael.n. an. 4,2, Ath. 
‚894, f. 

Κατάδερβιε, 1. Meereebucht an der Küfte von Su⸗ 
flana, Arr. lud. 41,1. 

Κατάδονκα, wr, ϐ. Heliod., Plin. u. 9. (οἳ) 
Κατάδουποι, εἰρή. Niederhall, die Meine Nilka⸗ 
tarralte, j. Schellal, Her. 2, 17, Cic. somn. Scip. 5 
(reip. 6, 18), vgl. mit Heliod. 2, 39. 10, 21, Theophr. 
lap. 84, Philostr. p. 264, Plin. ὅ, 9, 10. &. Καδοῦ- 
που, wie Ptol.4,7,84 fließt, u. Καταρράκτης. 

ἹΚατᾶδραι, Bolt in Acthiopien, Ptol.4,7, 31. 

Karädpaı, Infeln, = Χελωνίτιδες, w. f., Ptol, 
4, 7,87 

Καταιβάσιος, m. Heimburg (b. i. Jemanden 
auf dem Wege zur Heimfche ſchuͤgend), Bein. bes 
Apollo, Zen. 4, 29, Schol. Eur. Phoen. 1428. 

Karaßärns, voc. (Orph.h. 16, 6) καταιβάτα, m. 
1) Heimburg (f. das Borbgbe), Bein. des Hermes, 
Schol. Ar. Pac. 649, bes Adheron, Eur. Bacch, 1861. 
2) Steiger (0. i. Gerabfleiger), a) Bein. bes Deme⸗ 
trius, Plut. Demetr. 10. b) des Zeus, der in Blis 
u. Donner berabiährt, Ar. Pax 42, Suid., Clearch. b. 
Atb. 12, 622, f, Lycophr. 1870, Paus. 5, 14, 10, Orph. 
h. 15, 6. 19, 12, Apoll. in Schol. Soph. OC. 706, 
Poll. 1, 24. 9, 41, Suid., Hesych., Et. M. 494, 41. 
841,10. 

Καταίη, f. (Niederau?), Inſel bei Karmanien, 
j. Kas od. Keifch u. [. w., Arr. Ind. 87, 10, Tab, Peut. 

αταιόνιον, ἄχρο», n. Unterberg, Borgebirge 
von Marmarita 5. Petra magna, Ptol. 4, 5, 8. ©. 
Καταογνεῖς. . 

Karaxäkıs, f. Inser. 4, 8705, Sp. Wehnl.: 

Ἑατακολώ, Wünſch (d. i. Zauberer), Beiname, 
Ephra&äm. 8222, Sp. Xebnl.: 

Κατακαλών, m. Nic. Br. 2, 28 (96, 5), Sp. 

Κατακεκαυμένη, (N), Beuerland, 1) Landſchaft 
von Epheſien (Myſien, Mäonien), Xanth. b. Strab. 
19, 679. 18, 628, vgl. mit Strab. 12, 676. 18, 626, 
St. B. Adj. Κατακαιανμενίτηε, |. B. οἶνος, Streb. 
18, 628, St.B., Eust. gu D. Per. 887. &. Kexav- 
µένη. 23) Snfel von Arabia Folix, |. Diebel Zar, 
An. p. mar. Erythr. 20, Ptol. 6, 7,44, St.B. 

Κατακλῶθες, f.pl., frühere Lesart für κατὰ Κλῶ- 
9sc in 0Od.7,197. ©. Κλῶθες. 

KaraxoA\dpevos, (d), Leimfer, Titel eines 
Stüds des Eubulos, Αι, 9, 896,0 — 14, 658, ο, ὅ., 
f. Mein. 8, p. 228. 

Karäxo m. Krollmann (9. i. dichtgelodt), 
Berfon in Komödien, Poll. 4,189, Hesych, 

. Κατάκνλας, m. Höhle, Mannen, ἄοπος. 88, 1, 

p- 

Ka od. Κατάλογοι, näml. υναικῶν, 
(Stammiefel), Titel eines Gedichts des Heſiod, Eust. 
Od. 18 p. 1746, Schol. Il. 2, 886. 14, 200, Schol, 
Hes. th. 142, Grammat. 5. Scut. Hera. p. 57, Harp. 
s. ὑπὸ γῆν, I. 

Karandve, Stadt in Gommagene (Syrien), Ptol. 
6, 16, 10. 


636 


ατάνη, ns, gen. in Anth. vii, 75 Karävas, nom, 
in Inser. 8, 5570. 5687 Kardva, (N), Niederſtetten 
(f. St. Β., ver es au als Landein κατα-νᾶ, νᾶς Ξ- 
ναὔς, erflärt, nach Plut. Dion, 58 — τορόκνηστις d. 1. 
Schobkäſe). 1) 61, auf der Oftfüfte Steiliens, = Alıya, 
lat. (Cio. Verr. 2, 75. 4, 28, Plin. 8, 8, 14, Mela, 2,7), 
meift Catipa, |. Catanta, Thuc. 6, 8.51, Lys. 20, 24, 
Soyl. 18,’Scymn. 286, Strab. 5, 2406. 269, Plut. 
Alc. 20 — Nic. 16, &., Ptol. 8, 4, 9. 8, 9, 4, Pau. 7, 
16,5. 10,28, 1, Ael. v. B. 8, 17, D. L. 9, 2,n.1, 
D. Sic, 11, 66— 84, 11, d., Iambl. v. Pyth. 83, 
Porph. ν. Pyth. 21, Apost. 18,98, Polyaen. 1, 40, 
4, in Nonn. 18, 812 Κατάνη als λίμνη Σειρή- 
vor. Ew. Karavatos, αἴονι Thuo. 8, 116—6, 51.8. 
Xen. Hell_®, 8, 5, And. 8,80, Lys, 20, 25, Arist, 
pol. 2,9, 5, Flgde, dah. ἡ πόλις τῶν Καταναίω» 
= Κατάνη, D.Sie. 14, 16. Ad). Karavatos ἀνήρ, 
Polyaen. 1,40, 5, Die Umgegend ἡ Karavala, D. 
Sie. 11, 49, $trab. 6, 269. 274. 18, 628. 2) plur. 
Stadt. Le6bos gegenüber (?), St. B. 

Κατάναρα, πα. pl. Niederhartenftein, Stadt (2), 
Theop. b. St. B. Ew. Karavapebs, St. B. 

Κατανεῖν, έω», Unterberg, Borgebirge von Mars 
marila = Καταιόνιον, w. ſ. An. st. ınar. magn. 97 
(Müller vermuthet Κατάνευς). 

Κατάνηε, m. Häuptling der Parätalener, Arr. An. 
4,22, 1,2. 

Κατανῖται, Voll in Arsbia Felix, Pol. 6, 7, 20. 28. 
5 Karapol, Bell am kaſpiſchen Meere, Hecat. b. 

ι. Β. \ 

Κᾶταονίά, ἡ, Rendow (Rand = Ufer), Landſchaft 
von Kappadocien, Piut. Demetr. 48, Sırab. 1,58 — 
14, 680, ὅ., St.B. s.v.u.s. Βαγαδαονία u. Θήβη, 
Plin. 6, 8,8, Nep. Datam. 4. Ew. Kardoves, Strab, 
3,180. 11, 628. 12, 588—587. 14,678, δι. Β. ο. ν. 
u. Βαγαδαονία. Dah. Κατάων als Bein. des Apollo 
Strab. 12, 587. 

Καταπορθμίαε, ὁ, der Sunder, der Name des 
Apeliotes in Sicilien, Arist. vent. 

Καταπυγοσύνη, f. Geilmod, perfonifizirt, Cratin. 
ir Plut. Per. 24. 

Kärapa, St. in Arabie Felix, Ptol. 6, 7, 82. 

Καταραβών, ὤνος, ποταμός, Bl. in Dacien, Ptol. 
8, 8,2, wo [Κατα]ραβῶνος feht, {. Ῥαβών, 

, m. britannifcher Häuptling, D. Cass. 
60, 20. 


Korapänrus, m. (?), St. in Samnium, D. Bic. 
20, 26. 


Κατάνη 


Karspßärns, ποταμός, m. Sluß in Liburmien, 
ven! Kermanja, 6 21. 
πορτα, ποταμός, u. An. st. mar. magn. 
221 οἱ Βαταράκται, Sturzbach, 1) 31. in Pamphy⸗ 
lien (&ycien), {. Dudenſu, Scyl. 100 (v. 1. Καταράκτης), 
Strab. 14, 667, Ptol. 5, 5, 2, Plin. 5, 26, 27, Mel. 1, 
14. 2) Fluß in Kreta, Ptol. 8,17,4. 8) Strom 
fänelle, Wafferfall, a) des Anion, Strab. 5, 
288. b) οὗ zarappdxtas des Nil, Beliod. 2,80, u. 
jwar α) 6 µέγας ob. μείζων», in Aethiopien, j. Wady⸗ 
Halfa, Strab. 17, 786. 818, Ptol. 4, 7, 19. 14. 89, f. 
Κατάδουπα. β) 6 μιεκρὸς ed. ol ἐλάττονες, fühl. 
son Syene, Strab. 17, 787. 817, Heliod. 8,1, vgl. 
mit 9, 1. 10,1, D. Βία. 1,82, Plin. 5, 9, 10, 9. 4) 
Inser. 8, 4898, 11. 5) καταρράκταν πέτρα», Stau» 
fen, Felſen im ISftros, Suid. 
κτηο, ὁ, Stur zbach, Name des Mar⸗ 
ſyas in Phrygien, Her. 7, 26. 


—* 


‚et Cie, ο, 8, u. die Vorfälle mit ihm, τὸ ἃ µ 


Κάτλος 


ἹΚάντασνε,πι. Aegyptier, Schow, Chart. ρερ. 12, 1: 

Κατασκίπη, {. Dadau, Ort am Pontus Eui 
nus, Ephra&ın. 4691, Sp. 

ατασκ {. Schaue, Bein. der Ἠνδιδίη ἃ 
Tröjene, Paus. 2, 82, 8. 

Ἑατασσοῦ, Kaftell in Thratien, Proc. ed ı, 
11 (808, 84), Sp. | 

ταστι 1. (Bunte?), Ort in Dallas 
== Niaog, Polem. b. Said. s. Muoc. 

Karayxdöyıos, m. unterirdiſch, Ζεὺς = Πε. 
ζω», 11. 9,457, Paus. 2, 24, 4, Et. M. 409,8, D. Εν. 
2,10. ; 

Karkas, m. Bein. eines Johannes, Thphn. St. 
1, Sp. 

Κατέίλλα Alla, Römern, Io. Ant, fr. 9,D. 
Cass. 61, 19. 

Ἐάτελλοε, m. Staliener, Proc. Goth. 8, 11, 8ρ. 

Kareves, pl. Bolt in Pifidten, —= Erevrei, > 
f-, Strab..12, 570. 
s Ka ‚„ m. Nic. Br. 8,9 (112, 4), 4, &. 

p. 
Korblxioi, Croatiſches Bolt, Cinnam. 5, 17 (3%, 
5) u. daf. Dufrenn. 
 Κατήιος, gen. Yegypt., Pap. Cas. 25, 10. 
ατηλ., Inser. 8, 5748, Sp. 

Κατηφών, όνος 1. Edimpf ϱ. δ. hir: m 
Schande gereichend), Et. M.518, 31 vgl. mit IL 24,25 
* Karla, f. T. des Cajus aus Faventia, Phleg. Tn- 

«39, 1. 

Karlapoı, pi. feythifche Volterſchaft, Her. 4, 6. 

Karır , δι am Gangerifchen Bufte ἅ 
Sndien, Ptol, 7,1, 16. 

Karılvas, α (fo D. 8ic. 40,5, Piut. Cat ma 
46. Cic. 10—17, d. Ant. 2, App. b. eiv. 2, & 7, 
doch D. Case, 44, 28 ου, (6), ıöm. Beiname M 
ἀδύχιος Σέργιος, D. Sic. 40, 5, dab. Atoxioç t 
Aoöxsos Κ., Plut. Syll. 82. Cic. 10, D. Cas.&, 
44, u. Tüsos δὲ K., App. b. civ. 2,2, mel bi 
Karsilvag, Plut. Luc. 88 — Brut. 8, 5. pre 
reip. ger. 14, App. b. cir.2,2— 7, D. Cass 87,11 
—41,42, D. Bic. exe. ο. 86 (bist. fr. τα, prael.°°: 
daher er u. fein Anhang, οἱ περὶ τὸν Κ., Plut. De: 
περὶ τὸν Κ., Plut. Syll.82. Crass. 19. Cam! 
Cat. min 22. Cic. 12. 80. 

ατίλιον, ου, m. Inscr. 8, 4928. 4934, Sp. 

Κατιλλία Γανριανή, Inser. 2,8768, Sp. Fen.f: 

KarläAuos eos, Inser. 2, 8509, Sp. 

Κἄτιλλος, m. Zwinger, 1) Kroteniate, Τε" 
6,19, 6. 2) ©. des Amphiaraus, Erbauer von Tin 
SiLIt.8, 666, Virg. Aen. 7, 673. 11, 640, In Er. 
Od, 1,18, 2 Catilus. 8) Zwingenberg (et. Schift 
berg), Berg bei Tibur, Serv. zu Virg. Aen. 7, 673. (d1 
Ath. 14, 647, ο κάτιλλος ὀρνᾶτος, ein rämifäet 8 
richt). Aehnl.: | 

τιλοε, ου, m. für Κατούλεος, Inser. 2,37, 
22. 8, 4716, d, Add, f. C. Inser. 2, p. 969, b. 

Κάτισα, St. ver Paropanifaden, Ptol. 6, 18,4 

Κάτλιος, m. (ὅὁ) = Σκάπτνος, Römer, D. Bi 
11,52 (v. 1. Κάπτνος), — Inser. 8, 4716, d, Add 

Kärkos, ου, voc. (Plat. Cat. min. 16. vit. pet 
15) Κάτλε, (6), das lat. Catulus, f. Adterie, 
Dein. der Lutatier, dab. 4ουτάτιος Κάτλος, Pi 
Crass. 18, App. b. οἷν. 1,74, u. K. Μ«ουτάτνος, Pi 
Crass. 6. Cat. min. 16. Cic. 21. regg. apopbih. .- 
Κ. αὐτῷ «4ουτάτιος, Plut. Mar. 14. 44. «ουτέτιν 





Κατοινιάς 


ὁ Κ., D. Sie. 88, 4, auch Κόξντός τε Κ., App. b. 
eiv. 1, 105, und Κάτλος Βῆρος, D. Sic. 14, 97, 
meift bloß Kdriog, Plut. Mar. 4 — praec. rep. 
ger. 18, 8., Inser. 8, 5879, dab. ol Κάτλου, die 
Soldaten es C., Plut. Mar. 27, τά Κάτλου, die 
Vorfälle mit 6., Plut. Pomp. 81, u. οἱ Κάτλον, 
Leute wie 6., Plut. Cic. 1. Crass. 14. In Plut, parall. 
8 βεδί falfch Ὁράτνος Κάτλος für Κόκλης. 

ζατοι άδος, ἡ, γῆ, Weinland, Landſchaft 
in Schol. Lue. deor. eonc, p. 581, 1. 

Karöxas, m. (f. Bödh zu Ο. Inser. 2,'p. 114, 2), 
Inser. 2,2180, 58, Sp. κ. 

τὸ χωρίον pt. ποπτήριοο 
χῶρος, in Schol, Elben, 242 ὁ κατοπτεντήριος 
τόπος, Wartenfels, Ort auf dem Parnaſſoe, Streb. 
9, 428, St.B. s. "Avsuwpssa (xzatöntas, Schauer, 
böotifche Behörde, Inser. 1569. 1570). 

Karöpıyes, pl. Liguriſchet Stamm in Gall. Narb,, 
Strab. 4, 204, lat. Caturiges, Caes. Ὁ. Gall. 1, 10, 
Plin. 8, 20, 24. 6. Katovugyldas 7 Κατούρνγες. 

Käros, m. ὃ. lat. Bein. eines Decianus, dah. 
dıxıavös K. D. Cass. 62, 2. 
an arobyvaros, (6), ein Allobroge, D. Cass. 87, 47. 


Κατουδαῖοι, pl. Lochauer od. Höhlenwohner, 
Hesiod. b. Harp. s. ὑπὸ γῆν οἰκοῦντες. 

Ἐατονελλανοί, pl. Bolt in Butannien, D. Cass. 
60, 20. 

KarovkMivan, m. Inscr. 8. 6502, Sp. 

Ἐάτουλοα, (0), das lat. Catulus, Bein. der Lu⸗ 
tatier, Plut. Popi. 16, D. Cass. 86, 80 —45, 2, 6. 
Inser. 8, 4745, 5. 6. Κάτλος. 

KärovAdos, ὁ Ἐφναλίτης, ὃ. 1. Führer der Eph⸗ 
thaliten, Verräther feines Vollt au ὤβοβτοιϐ, Menand. 
Prot. fr. 18, vgl. mit 10. 

Karovpaxrönoy, (τό), n. St. der Brigantes im 
επι. Britannien, |. Burgh bei Gatterif, Ptol. 2, 8, 
16. 8,8, 8. 

Karoypyldas 7) Κατούριγα, das lat. Caturiges 
-- Κατόρυγες, w. ſ., Ptol.8, 1,89. 

Kärovess, », m. Inscr. 8, 4984, 10. 4998, Sp. 

Ἱατραλενκόε, St. in Luſitanien, Ptol. 2, 5, 6. 

Ka(e)rpärena, Kaſtell von Darbanien, Proc. aedd. 
1, 4 (281, 58), Sp. 

Karpets, έως, (6), = Κρατεύς d. i. Hoche, 1) 6. 


4 


es Minos u. der Krete, Αρά. 8, 1, 2, D. Sio. 4, 60.. 


3, 59, nad Paus.8, 58,4 ©. des Tegeatas, Grünter 
ες folgenden Stabt. 2) Κατρεύς, b. St.B. Kärpy, 
ῥοώθείπι, St. auf Kreta, Paus. 8, 63,8 (1. d.). 

Karpla, f. (viel. Καπρία), Infel Ribyens = 
4ἴγουσα, w. [., St.B.s. 4ἴγουσα. 

α via, ἡ, Gegend im glüdlichen Arabien, 
jtrab. 18, 768, St. B. &w. Ka , Strab. u. 
δε. Β. α. 6. Ὀ. 6. Κοτταβηνοί. 

m. (= κότταβος 2), Mannen. Inser. 


ου, Inser. 2, 2181, vgl. Kardxas, Sp. 

Karrapınös, Kaſtell von Darbanien, Proc. aedd. 4, 
| (281, 18), Sp. 

Kärrapos, Kaftell von Dardanien, Proc. aedd. 4, 
} (281, 12), Sp. 

Karradirıpos (?), Kaſtell von Darbanien, Proc. 
‚edd. 4, 4 (281,15), Sp. 

Karrlyapa, wy, (sc), Handeleſtadt der Einer, 
ie. j. Ganton, Marc. Heracl. p. m. ext, 1,46, 
>tol. 1,11, 1. 17,5, 8., 7, 8,8. 8, 17, 14. 


Καήδιον 637 

5 Karrıdıa νόε u. Karriöuss, m. ὀνάματα κύρια, 
ud. 

Karn αἱ νῇῆσον,Ξ Κασσιτερίδες, w. [., 


Jinninſe n, Strab. 2,120 — 8,175, ὃς, Ptol. 2, 6, 


Κάττονία, f. (Stinkberg), Stadt der Pygmäen, 
auch Ῥακώλη genannt, Cw. Κάττουζοι, hei den Kar 
rien Τουσσύλον St. B. - 

Karrußoyplvn, 1. Gegend in Indien, Anon. per. 

8 


mar. Erythr. 48, 
= Kanslivos, Bolt in Albion, 


Ptol, 2, 8, 11. 

Kary ‚m. = Karoviäsivog, Inser.8, 5711, 
Sp. Aehnl.: 

KarvAAtvos, m. Inser. 8, 4705, e, Αάά., Sp. 

Ἐάτνλλος, (ὁ), Catullus, Römer, los, b. 
Iud. 7,11, 1—4. 

Κάτων, ὠνος, voc. (Piut, 09ος, 54) Κάτων, 
(ὁ), Bein. ο) ter Ῥοτεία gens. (Piut. Mar. 1), δα. 
Mägxog Πόρχιος Κ., D. Βία. 81, 84, od. K. Πόρ- 
πνος, D.Hal.1,79, π. K. δὲ IT., D. Hal. 1, 74, ο). 
Πόρχιος K., Polysen. 8, 17, II. pir K., App. b. 
eiv. 1, 60, od. Φίάρχος Κ., Anth. app. 809, tit., 
D. Sic. 87,4, Plut. Tit. 18, App. Syr. 18, Strab. 14,. 
674. 684. 17,886, u. Mipxes δὲ Κ., Plut. Cat. 
maj. 1, ο). ὁ ΚΚ. ὁ Μάρκος, D. Cass. 87,21. 89, 22. 
82.40. 55. 47,6, auch Γάνος K., D. Cass. 89, 16, 

u. ὁ Κ. ὁ Γ., D. Cases, 89,27. Insbefondere führte 

aber M. K. (Censorius) gum Unterſchied von dem Cato 
Uticensis den Beinamen K. Πρίσκος, Plut. Cat. 
ma). 1, ο). ὁ πρεσβύτερος, Plut, Ρε]. I. prasc. reip. 
ger. 7. 10. regg. apophth, s. v. 1, Stob. 6, 5446, 
78, δ., od. ὁ naktudg, Plut. Cat. min. 5.8, ὁ πάνο͵ 
D. Cass. 87, 22, ὅ φιλολόγος, Them. 84, ο. 8, 
ber Letztere dagegen hieß ὁ φιλόσοφος, Plut. Cat. mai. 
37. Pomp. 40. Brut. 2, ob. Μάρκος μὲν K. ὁ inızıy 
Φεὶς 4«ημοσθένης, D. Sic. 84, 60. — Er u. fein: Ans 
hänger, οἱ περὶ (τὸν) Κάτωνα, Plut, Cat. min. 2. Luc. 
42. Pomp. 54. 56. Caes, 28. 52, und Leute wie Kate, $. 
DB. Nachahmer feines rauhen ſtrengen Wefens, hießen Κά- 
ζωνες, Plut. Cat. min. 72. Cet. maj. 19. Crass. 14. 
Brut. 39, auch ale Tadel Piut. Cat. min. 19. Als Titel 
einer Schrift Giceros ſteht Κάτω», Plut. Caes 54, App. 
d. eiv. 3, 99. 3) Bein. eines Vettius, Οὐέττιος Κ., 
App. b. eiv. 1, 40. 

Κατωνακοφόροι, pL Kittelmänner, Leibeigene 
in Sicyon, Theop. 6. Ath. 6, 271,d, Poll. 7, 68. 

Κατώνιος, m. K. Ιοῦστος, Römer, D. Case. 60, 


18. 

Karsopns, m. ähnl. Wurm (Herych. κάτω ῥί- 
zw), Mannen., Suid. 

Kaußva, f. Κάβανα. 

Kauvapis, f. 6ὲ in Bafttiana, Ptol. 6, 11, 8. 

Katapoı, Volt in Gollia Narb. = Καούάρον, w. 
ſ. Ptol. 2, 10, 14. 

Kasapos, (6), Aristod. b. Parthen. 8 marg. Καν- 
άρας, Zeis der Galatier, Pol. 4, 46. 62. 8, 24 (Ath. 
6, 252, 9). « 

Ἐαθδα, f. eigtl. Gaudos, f. Plin.4,20,61, w. Mel. 
a 7, Snfel bei Kreta, N. T. act. ap. 27, 16, ſ. Κλαυ- 

7 


α. 

Καθδιον, (τό), St. der Samniter, j. S. Maria di 
Goti, App. Samn. 4, Strab. 5, 249. 6,288, D. Hal. 
b.St.B., fat. Gaudium, Liv. 9, 2, d., 9. — Ptol.8, 1, 
67 Καύδιον ἢ Κλούσιο»ν. Sw. Ka D. Hal, 
δ. St. B.,fem. Kavölva, St. Β., f. Κλαυδίναν 


— 
.--- 





638 Καυδώ 


Κανδά, f., in Et. M. 543 Ka08os, Inſel bei Kreta 
== Γαῦδος, w.f., Suid. S. Καῦσδα u. Κλαυδία. 

Κανή, f. Dürnhaufen, Flecken in Myften, Xen. 
Hell. 4, 1, 20. 

Καυίνδανα, Flecken Sfanriens, Capit. δ. St.B. Ew. 
Kauyßayesrns, St.B. 

Katxa, b. Ptol. 2, 6, 50 Καθκα, gen. (Zos. 4, 
24) Καύκας, f. 61. der Baccäer in Hisp. Tarrac., j. 
Coca, App. 10.61. Em. (of) Kavxalos, App. Ib. 51. 
89, bei Plin. 8, 8,4 Caucenses. 

Kavxatyos, m. 2ufitanier, App. Iber. 57. 

Katxaxıs, f. 61. im Karthagiſchen, viel. {. Tucca, 
Seyl. 111. 

Καύκαλον, m. Hitig (vgl. κανχαλές, Hitzblatter, 
u. βαυκαλίς), 1) Rhetor aus 60ἱοῦ, Ath. 12,412, b. 
Viel.= Καύκασος in Phot. u. Suid, s. 4ήμνιο» 
βλέπων. 9) Κανκαλοθ κώμη, Flecken in Marmarile, 
Scyl. 108. 

Καυκάνα ἢ Kauwcdyıos λιµή», Brand, Gt. u. 
Hıfen in Sicilien, ιο]. 8, 4, 7, Proc. b. Vand, 1, 14. 
Aehnl.: 

Καυκᾶνϊάδηε, ao, m. (Brandes), Antb. app. 
192. 

Katras, m. Beer, Ehier, Μϊου. Θ. vı, 893. — 
Inscr. 4, 7097. 

Ἑαύκασα, n. pl. Brandis, Hafen auf ber Suͤd⸗ 
tüfte von Ghios, Her. 5, 88. 

Καὐκᾶσον, (6), au ὁ K. τὸ ὄρος od. τὸ ὄρος 
ὁ Κ., Arr. An. 8, 29, 2. 5, 6, 8. per. Ρ. Eux. 
11, 5, bei Apd. 1, 7, 1, App. prooem. 4. 9. Mithr. 
108, Ptol. 8, 9, 22. 6,12,4, St.B. 9. Nöcas, Eust. 
au D. Per. 1088 τὸ Καύκασον ὄρος, vv. τὸ Kav- 
κάσιον ὄρος (οὖρος), Her. 1,104, D. Sic. 1,41, 
Plut. Auv. 5, 8, Nonn. 31, 199, D. Hal. 1, 61, u. Bloß 
Καυκάσιο», ου od. 030, Nonn. 20, 199, u. Κανκά- 
σία͵, Const. Man. 2, 91, f. unten, 5. Her. 8, 97 u. 
St.B. Ἐαύκασιε, τος, ἄω. Kauractrms, 1) Bren⸗ 
ner (fo παῷ Pherec. in Schol. ΑΡ. Rh. 2, 1210, Et. 
M. 771,42, nach Curtius gr. geogr. Ortsnamen p. 157 
Hollberg von καύκη), das Gebirge in Afien zwifchen 
Pontus Euxinus u. dem kafpifchen Meere, welches früher 
Βορέου κοίτη (Plut. fluv. 6, 3), ob. bei den Einge⸗ 
bornen Κάσπιος, Strab. 11, 497, hieß, j. Kaufafus, 
b. Theocr. 7, 77 u. Schol. ὁ ἐσγατόων (das Ende 
ber Welt), genannt, Her. 1,208 — 4, 12, 8., Aesch. 
Prom. 422. 719, Ap. Rh. 2,1218 u. Eust. 8, 1228, 
Arist. met. 1,18, Apd. 1,9, 28. 2,5, 11, Pol.10, 48. 
11,84, D. Sic. 17, 88, Piut. Luc. 14. — Demetr. 
et Ant, ο, 1, Arr. An. 8, 28, 6 — b, 26, 6, ὅ., D. 
Cass. 87,1. 5, Strab. 2,129 — 15, 690, δ., Ptol. 5, 9, 
14. 15, St.B.s.v. u. s. 4ραχωτοί — Tınravlcas, 
Luc. Prom. 1, Them. or. 11, 149, Nonn. 2, 297 — 
40, 26, d., Qu. Sm. 6, 269. 10,200. Man nannte 
δα auch den ſcythiſchen, Plut. fluv. 19, 8, Arr. An. 
6, 5,8. Ind. 2,4, Et.M. 771,41, u. unterfehleb davon 
einen indifchen, Strab. 15, 688, vgl. mit 11, 505, 506 
u. beſonders D. Per. 714 u. 1184 u. Eust. dazu, fo 
nie Et. M. 771,41, während die Matedonier ten Pas 
topamifos fo nannten, Strab. 11, 611. 15, 689, Arr. 
An. 5,8,8. Ind. 2, 4. 5,10, fo daß Strab. nun (11, 
506) ten wirflihen ὁ ὄντως K. nannte Ew. Kav- 
κάσιοι, Strab, 11,498, St. Β., fem. — σία, St.B. 
Adj. a) Ἐαυκάσιοφ, ία, ep. In, τον, |. ®. Καυ- 
xdosa don, Strab. 2, 68. 11,492 — 504. 16, 689, 
Ptol. 6, 9,14 — 6, 18, 1, δ., D. Per. 668 u. Schol., 
ΑΡ. Rh. 2,1250, χνηµοί, κνημῖδες, Ap. Rh. 8, 861, 


Καυλομύχητες 


D. Per. 714, σχόλελος u. σκόπελοε, ΑΡ. Ἐν !, 
1275, Nonn. 27, 152, ep. Ant. Plan. 99, foiarı. 
πέτρη, πέζα, ὄῆρες, τένω», πρώ», Nonn. 21,310. 
94, 29. 26, 880. 81, 99. 40, 993, Anth. 11, ὃ, 58, 
Orph. Arg. 1051, ἔναυλον, Nonn. 25, 873, ἕς, 
Ap. ΕΕ. 4, 196, ob. ἔθνη, Strab. 11,499, vuugs, 
Ap.Rb, 8,242. b) Καυκασίς, δος, ywralzst.i 
Ἡπιαίοπεπ, Nonn. 36,267. ο) Καυκασιανός, StB. 
2) Καυκάσιον Ödpos In Arkadien, (θαυμάσιο), 
D. Hal. 1,61. 8) Καύκασος ὁ notauds (= Nir 
ces?), Porph. ν. Pyth. 37. 4) @igenn. a) ein $ır, 
nah welchem ver Berg benannt fein foll, Clean 
b. Ρα, Βαν. 5,8. Ὁ) Rhetor aus Chiot, Apost. N. 
65, Pbot. u. Suid. s. 4ήμνιον βλέπων, |. Kei 
χαλος. 9) Tyrann aus dem Stumme Ιάφεῦ, Sul 
s. Θούρας. 

Kauxivos (?) ὁ οἶνος, wofür Hermolaus zır 
λῖνος febt, Ath. 1, 27, Ὁ. (Καυχίο», τό, ein Behr 
‘hen, Anth. 9, 749 tit.) 

ζανκοήνσιοι, Volt in Dacien, Ptol. 8, 8, 5. 

Ἐαθκοι, pl. 1) Volt im nordöftl. Sermanien, Strab 
7, 291, Iatein. Cayci, Lucan. 1, 463, Claudir. 
laud. Stil. 1, 226. in Eutrop. 1, 879. 6. Καῦχοις 
Χαυκίς. 2) Hibernifhes Volt, Ptol. 2, 2, 9. 

Käöxos, πι. — Κάῑχος, ein Il. in Myſien. Ant 
Plan. 110. 

Katxey, ὠνος, in Nat. Oom. owos, (8), Yıkıı 
(f. καύχη u. χκαυκίον), od. Holland, 1) 3) ἑ 
des Poſeidon u. der Aſtpdameia, V. des Lepreus, Ar 
v. h. 1,24. b) 6. des Lykaon, Apd. 8,8, 1, Hecst 
in Ναι, Com, 9,9 (Tzetz. I.ycophr. 481), Fast I. 
2 p. 228. ο) Sohn des Kelänos, Enkel ves Pılm. 
Paus.4,1,5. 9. 4,26,8. Er genoß Gervenverefrai 
in Meſſene. Paus. 4, 26, 6. Sein Grab in Lat 
Strab. 8, 845. Paus. 5, 5, 5. 2) Spartaner, In. 
1601. 8) (geltenden), Nebenflüißchen des Teufke 
in Achaja, Strab. 8, 342. 887, Antim. δ. StB: 
4ύμη, St. B.s. Καυχώνεια. 4) von Καύχων eh 
od. dem Fluſſe follten (of) Καύκωνεε, ο [πλ 
i. Bewohner des hohlen od. bauchigen Landes,  E 
bes hohlen 6116, benannt fein, ein pelasgifhe ὃν 
(nah Hesych. βάρβαρο» ἔθνος), welche ihre St 
a) vom Rande Arkadiens an in dem weſtl. Kitr 
lande δἱ8 Triphylien, nad Her. 1,147 auch in Fein 
hatten, Od. 8,366, Her. 4, 148, Call. h. 1, 89. Sin- 
7,821. 822. 8,842—358. 12, 554, Suid,, StB: 
b) in Paphlagonien, TI. 10, 429. 20, 829, Streb.!. 
641 —542. 14, 678. 680. — Ptol. 5, 1, 11. Ihr τὸ 
hieß ἡ τῶν Καυχώνων, Strab. 8, 837, od. Καυκόνο 
St. B. s. ν. u. δ. Ayvorsıa, u. lie ſelbſt deen 
Kavcovla, Strab. 8, 845, od. Kavuxemis, St. B.: 
᾽αράβυζα, bisw. ſteht auch Καύχωνες felbft = Kar 
κωνία, Strab. 8, 845. Adj. a) ζαυκωνίε, (δες! 
9. 4ύμη, Strab. 8, 842. 887, Antim. δ. St δν 
4öun, St. B. b) Καυκωνιάς, St.B. — Die Gm. bit 
auch Ἐαυκωνιάται (in Paphlagonien), Strab.8.5' 
u. Κανκωνείτης, St.B. s. v. u. 6. “γνώνει, ἃ 
Καυκωνίτηε, St. B.s.v.u. Ταρράχων. 

Κανλιακοῦ σχόπελος od. Kavkıaxds, wenn gie“ 
Aſchhorn (Aſch == Eſche, Lanzenfhafl. κανλίς) ὃς 
an der Donau, ba wo die Drau In fie mündet, 4 
Rh. 4, 824 u. Polem. in ten Schol. daju. Der 
follen die αυλικοί, ein Bolt am Joniſchen Bir 
ihren Namen haben, Hecat. b. St.B. 

KavXopöcnres, pl. Stengelpilgner, eridke 
Volk bei Luc. v.b.1, 16. 





Καυλωνία 


Καυλωνία, f., lat. au Caulon (Virg. Δον. 8, 
553, Plin. 8, 10, 15, Liv. 27, 12. 16), Dahlen — 
άὐλωνία, wiees Hecat. (6. St. B.) u. Eust, Il. 9, 48 
yißt, od. ὐλώ», f. St. B. ο. Αὐλών. (So Scymn. 
322, Parth. in Eust. IL 9,48, Streb. 6, 261, Et. M. 
170, 9. 494, 9). 1) St. in Bruttium, Scyl. 18, Scymn. 
318, D. Sio. 14, 108. 106. 16, 11, Plut. Fab. Max. 
2. Dion. 26, Char. 5. Eust. 11.9,48, Porph. v. 
?yth. 56, Paus. 6, 8, 12, Polyaen. 6, 11. Die Um⸗ 
gend ἡ Kavianrıs, εδος, Thuc. 7, 25, od. Kav- 
ἰωρίαᾳ (χώρα), Suid. Ew. Kavienärns, Pol. 2, 
39, Iambl. v. Pyth. 262, St.B. s. v. u. 2. Αὐλώ», 
ils Adj. mit παῖς, Paus.. 6, 8, 11. Nach St. B. ϱ. 
άγυνά u. s. v. αιῷ Kav τηε u. Καυλώνιος. 
|) St. in Gicilien, Strab. 6, 261, St. B. 8) 6ι. 
n βοϊτὶ, St. B. 

Ἐαύμανα ο). Καύμαρα, (Hitacker?), Ort an 
ver Mündung des Indus, Arr. Ind. 21,8. 

Katpevos, m. Name auf einer kretiſchen Münze, 
ion. 8. 1Υ, 842 (Keil vermuthet KAuusvog). 

Kauvlas, m. der Kaunier (f. Καῦνος), ein von 
Raunos ber wehender Wind (Boreas) in Rhodus, Arist. 
rent. 

Καῦνοι ἢ Καύσενου, Boll in Maurit. Tingit., 
Ptol. 4, 1, 10. 

Kaövos, nach Herdn. bei Eust. zu D. Per. 588 
1. b. Hesych. Kawvös, Quadt (d.i. ſchlecht, Hesych. 
εαυνός--- xaxös, dgl. χαῦνος), 1) m. ©. des Aſte⸗ 
1086, Br. des Mile, Nonn. 12, 548. 558, ο). ©. 
ws Milet, Aristocr. 5. Partben, erot. 11, Br. u. Ge⸗ 
iebter der Byblis, Eust. zu D. Per. 588, Con. narr. 
2, Ov. met. 9, 452, Nicaen. b. Perth. 11, δὲ. Β. u. 
). 0.0. St. Von ihm hieß ſprichw. eine ſittlich verwerf⸗ 
iche Liebe Ἐαύνιος ἔρως, Arist. rhet. 2, 25, Diog. 
>, 71, Apost. 9, 89, Eust. zu D. Per. 588, St. B., 
Jesych., Suid. Nah ihm foll auch benannt fein 2) 
m, (Quedenfelb od. Hollfeld (f. yadvos u. 
u. Sm. 8, 79 Καῦνος κοίλη), a) St. in Karien, 
Ruinen beim j. Dulian, Her. 1, 176. 5, 108, Thuc. 1, 
.16—8, 108, Scyl.99, Slgte. Ew. a) Katvıos, «ου, 
Ier. 1,171 — 176, Pol. 80, 5 —81, 17, App. Mithr. 
ὃν Strab. 14, 651. 652, Piut. Artox. 11 —14,D. 
3ic. 14, 79, St. Β. Daher ihr etwas über 100 Stadien 
ntfernter Hafen ὁ Καννίων πάνορµος, An. st. mar. 
nagn. 262 (cod. Kovrlwr). Καύνιοι hieß auch eine 
ἑοπιδοίε des Aleris, Mein, 1,400. Sie waren näms 
ich wegen ber ungefunden Lage von auffallend blafier Ge⸗ 
ichtsfarbe, Strab. 14, 651, Mel. 1, 16. b) Κανναῖος, 
μα. B. — Fem. Kauvla, St. Β. Adj. a) Katvıos;. 8. 
ελοῖο», Plut.Nic. 29, u. ἡ Καυνία Boös, von denen, 
ie wie eine reichlich melfente Kuh das Gewonnene 
Gemolkene) wieder zu Grunde richten (umftoßen), app. 
ΣΟΥ. 8, 6. b) Kawyırds, |. 8. ἔθνος, Her. 1, 172, u. 
:»εὖμα, = Καυνίας, w. [., App. Mithr. 26. 8) St. in 
dreta, St.B. 4) Sonife Inſel, D. Per. 588 u. Eust. 
αλα, Heges. b. Ath. 14, 621,8, viell. eine Infel in 
er Nähe tes oben genannten Galent. 

Kaipıov, &t. in Hisp. Lusitania, j. Goria, Ptol. 
5,8, @w. Caurenses, Plin. 4, 21,85. 

Kavptixıos, {.Κώρυκος. 

Ἐανσιανοί, fentbifhes Volt, Νίο, Dam. 626, u. 
ζανσιάκαι od. Κανσίαι παῷ Conj. in Zen. 5, 25 für 


Γραυσοέύ. 

Katowo, f. Καῦνον. 

Καῦσν, Brand (ἀπὸ καπνοῦ!), eine Höhle, 
’hpho. 694, 20, 


Κάφειρα 639 


Katorp6ßios, m. Brandleben, V. des Ariftens 
aus Profonnefos, Her. 4, 18, Tzetz. Chil. (p. 68). 

Κάνὂστροες, (ὁ-ποταµός), cp. in ΙΙ. 3, 461 vgl. 
mit Strab. 18, 627, Her. 5, 100 u. St. B.s. ᾿Ασσός, 
Καὐστριοφ, äol. δ. Hesych. Καύστερ(ρ)σε, Brenz, 
== Kadargog, f. St. u. Eust. zu D. Per. 837, 1) 
δι. in Lydien, j. Karaſu od. Kutfchut Deinder, Βου]. 
98, Anacr. 159, D. Per. 887 u. Eust., Strab. 18, 
621—14, 650, ὅ., Arr. An. 6, 6,7, Ptol. 5,7, Suid,, 
St. B. ®gl. Schol. Ar. Ach. 68, Nic. Thor. 684, Mel. 
1,17, Plin. 5,81, 29, Ον. met. 2, 258. 5, 886, Virg. 
Georg. 1, 884, 4. Als Flußgott, V. des Ephefus, Paus. 
7,2, 7. Anwohner 9) Καὐστριανόε, ή, St. B., bus 
ber Bezeichnung eines Theils der Larifäcr, Strab. 13, 
621. b) Καὐστριοι, Bt. B. — An ihm lag Καῦστρου 
πεδίο», Arr. An. ὅ, 6, 4, Strab. 9,440. 16, 691, 
wogegen bie Bei Xen. An. 1, 2, 11 genannte Kav- 
στρου πεδίο» am Ceſtrus gelegen zu haben fcheint, 
daher man auch dafelbt Κέστρου πεδίον hat [εει 
wollen. Adj. a) Κἄύστριος, |. B. πεδίο», Xen. 
Cyr.2,1,5, D. Sic. 14,79, Βιτοῦ. 18, 620, Eust. 
su D. Per.887, St. B., ob. Assum», Call. h. 8,257, 
Ον. Trist. 5, 1, 11 vom Schwan Caystrius ales. b) 
Kateorrpiavös, |. 8. πεδίον͵, Strab. 18, 626. 629, 
Eust. zu D: Per. 887. 2) &t. in Gilicien, Ptol. 5, 
8, 5. 3) Sohn der Amazone Penthefilea u. 8. der Semi⸗ 
ramis, von welchem der Fluß feinen Namen haben foll, 
Et. M. 4) Κδάὐστριος, ein Heros mit einem Heroon, 
Strab. 14, 650. 

Kavdlaxa, St. in Perſis, Ptol. 6, 4, 5. 

Kavxaßyval, Bolt im wüften Arabien am @us 
phrat, Ptol. 5, 19, 2. 

Katyxava, Brölsporf (wenn dies gleich Praels⸗ 
dorf), Drt in der Nähe (5 Mill.) von Syratus, Thphn. 
298,8. 19, Sp. 

Katyavos, m. Brasl (Prahl, Brunt) Mannen., 
Inscer. 4, 8691, A,8, B, 16. 

Καθχοι οἱ µικροέ, germanifches Volt bis zur 
Wefer, u. οἳ µείξους, bis zur Elbe, Ptol. 2, 11, 11. 
6. Καῦκχοι u. Χαυχές. 

Κάφα, f. Mulde, fpäterer Name für Theobofle, 
w. f.. Const. Porph. adm. imp. 58. 

ί, acc. ον, f. St. im obern Idumaͤa, 
Ios. b. Ind. 4, 9, 9. 
“6, acc. ώ, {. Flecken in Baliläa, 1ο». b. 
Ind. 2, 20, 6. u.vit. 87. 
Op, f. hebr. Indeel. 1) Stadt in Galiläa, 
j. Kefrnaim, N. T., Mattb. 4, 18. 8, 5, 6. Io. ev. 2, 
11, eine Quelle, Ios. b. Ind. 8, 10, 8. 
ἃς, {., u. Καφαρ Ebene u. 
Fleden in Judäa, das fpdtere Antipatıis, w. f., 198. 
16,5,2.12,10,4 (Maccab. 1, 7,81). 6. Χαβαρξαβᾶ. 
Pa, f. Slecken in Idumäa, Ios. b. Iud. 
4,8.1. 


Ἐάφαι, a, d, ὄρος, Muldenftein (f. σκάφη), 
Berg im Innern Afrika, Ptol.4, 6, 9. 16. 
rıos, m. Racer (καφάζειν --- γελᾶν, He- 
sych.), Mannen., Inscer. 8, 6829, vgl. Add. 
vpos, m. Krankel (-- ἀφανρός, εδ [αρ 
mit Anfpielung wenigftens tarauf ΑΡ. Rh. 4,1487 οὐ 
μὴν ἀφαυρότερός y’ Etftuxio), 6. des Amphithe⸗ 
mis u. der Tritonie, Ap. Rh. 4, 1488. 1494. 
p&, Ort (ψευδοπολίχνιο») in Idumäa, 
1ο». b. Ind. 4, 9, 9. 
Kädepa, as, f. (Holleben), T. des Oteanus. D.Bic. 
6,55, v.1. Κάφερνα, Lob. vermuthet Κάµμειρα. 


640 


ζαφασίας, voc. Καφεισία, m. = Κηφισίας, 
Mulden, Thebaner, Br. des Epaminondas, Plut. 
gen. Socr. 8. 


Καφεισίας 


‚m. = Κηφισόδωρος, Lebaberr, 
Inser. 1986, 7. 

Ἐαφίνη, 1, (Schalig = σκαφένη), Jungfrau 
aus —— mul. Mal ‘ Em) 4 ς 8 

ως, ey. (Qu. Sm.) έος, ‚au 

Καφηρέος ἄκρα, Qu. Sm. 11, 487, od. K Bes 
πέτραι, Eur. Hel. 1139, Qu. Sm. 6, 534. 14, 
863, u. bloß Καφηρίδες, Bass. ep. 5 (1x, 289), od. 

η πέτρη, Crin. 2 (1x, 429), u. Καφήρειος 
ἄκρα, Eur. Tro. 90, (6), Heiligenberg, eigtl. 
Sühneberg (für Καθηρεύς, wie er früher hieß, nach 
Neanth. in Schol. Eur. Tro. 89 u. St. B.), richtiger 
wohl von κάπ, Hollftein, nah Et. M., ter es dann 
freilich anders erflärt, Landfpike auf der Dftfeite des 
ſüdlich. Cuboa, Hafenplat, j. Capo d’ Oro, Her. 8, 
7, Arist. vent., Paus. 4, 86, 6, Qu. Sm. 11, 469. 
673, Base. ep. ıx, 289, Strab. 8, 868, St.B., Luc. 
Iup. trag. 15, D. Chrys, or. 7, p.105, %. Ew. Ka- 

‚f. Καφηρίε, u. Adj. ζαφήριο, St. B. 

ιάδαφ, m. GStilles, Orhomenier, Keil 
Insor. boeot, 11, 8. 

Κάφια, sdes, u. (Inser. boeot. 66) auf) Ἐάφις, 
(d), Stiller (= Κῆφιες von Κηφισός). 1) Phos 
ter, Piut. Αγ. 12. 16. 2) Thespier, Keil Inser. 
boeot. LxVI, f. 8) Inſchrift Tithor. Ulrichs. Rhei⸗ 
niſches Muſeum 1848, p. 557. ©. Keil ep. An. p. 
221. 

Katıclas, ου (ὁ), Stiller (von Κηφεσός, [. 
Lob. path. 481). 1) einer ber Leute des Aratus, Plut. 
Arat. 6. 7. 2) $lötenfpjeler, Plut. Pyrrh, 8, D. L. 7, 
1,n.19, Ath. 12,688, f. 14, 629, a. 3) Bdotier, ο) 
Gopäer, Inscr. 1574. b) Künftler aus Tanagra, Inser. 
1582, f. Sillig cat. art. 180. ο) Archon von Charonea, 
Inscr. 1608, Aehnl.: 

Käsıele, ίδος, λίµνη, Pind. fr. 182, f. (fr. dd. 
ed. B. 88). Auch bloß Καφισίς, (dos, Pind. P. 12, 
47. 6. Κηφισίς. 

ζαφισίων, ὠνος, m. Stiller, Orchomenier, Insor. 
1678, ο). Keil Inser. boeot. 111, 8. 23 u. 11, 40. 

1." Stilladhsgabe, ἁθπί. Gotiſche⸗ 
din d. ἱ. von Bott befchieden, Vöotierin, Ephem. arch. 
787, K. Aehnl.: 

Καφῖσόδωρος, gen. höot. (Inser. 1569), @, m. 
== Κηφισόδωρος, w. f., Böotier, 9) Beliebter des 
Epaminondas, Plut. amat. 17. b) anderer Thebaner, 
Inser. 1577. ο) Orchomenier, Inser. 1580. — Keil 
Inser. boeot. 11, 15. 111,7. 22. d) Gop&er, Inser. 
1574. e) Goroneer, Keil Inser, boeot. LVI, ο. {) Chä- 
zoneer, Inscr. 1569. — 1581. — g) Unterer, Insor. 
1570. — Patron. davon: Καφισοδώριος, Thebaner, 
Inser. 1578. 

Kägieos, m. Stil lach, Stille, 1) dor. —=Kr- 
φιεσός, w.f., Pind. P.4,82. Adj. dagu: ζαφίσνοι, 
4.8. ὕόατα, Pind. Ol. 14,1. 3) 6. des Theon, Berfon 
tes Geſprächs in Plut. qu. conv. 8, 4, 5. 

ἀφῖσότῖμος, m. ähnl. Unsbert d. 1. mit goͤtt⸗ 
Sicher Sülfe (der Hülfe des Kephiſos) geehrt, Ukrä⸗ 
pbier, Inser. 1587. — Keil Inscer. boeot, XXXIII, 7, 
bier nach Conj. f. Ρ. 184. 

Ka ὤν», (a), b. Paus. 8, 35,8 Kayveal u. 
8,18,4 Καφνά, Buid. Καφύη, = Καπύαε, wm. f., 
Hollenwifh (ο. h. hohler Ort, vgl. καφώρης u. 
σκαφίς u. ähnl., nach Paus. 8, 28, 8 u. St. B. von 


Κεβρήν 


Κηφεός, na D. Πε]. 1,49 u. St. B. von Kin, 
w. f., benennt), Städtchen in Urkadien, j. Kay ti 
Gioja, Pol. 2,53—4, 70, Plut. Cleom. 4. Arıt &, 
Theophr. h. Ρ|. 6, 18,0, St.B. Ew. Pe. 
4, 11, Paus. 8, 23,2. 8, Btrab. 8, 888, St. Β., Inc. 
2, 1986, 8, u. Καφνᾶται, Paus. 8, 139, 6. 28,3. 43 
Kadvarırös, ή, 9 8. πέτρη, Paus. 8,18, 6. 

Καφά, f. Horchlern 0. h. eine, welde τὐδέι κ. 
ſchnauft (f. «άπω in Lex.), Frauenn. Wesch το 
Fouc. 849,K. 

Kaydyas of Σχύθαε, ſcythiſcher Bellsßeme : 
Scythie intre Imaum, PtoL 6, 14, 11. 

Καχάλην, m. Klingbach od. Kiefelbad, Ha 
Photis, j. Katarama, Paus. 20, 82, 11. 

Ἐάχηε, ητος, (6), m. = Κάλης, w. f., Hıllım 
bed (χάζω und ähnl.), ST. in Bithymien, D.S: 
12,72. 

Καχούρα ἢ Ἰάχουρα, Gt. in Grofarmerin, Pi. 


6, 18, 15. 

ἢ Χαχρυλίων, m. Gerfen. Tat. 
Inser. 1, 8281 — 87. 8160, f. Β. Rochette Li 
Schorn p. 84. 

Kaya, Rorffob. Kiftenberg 1) = Kduyan! 
6ι. auf der Halbinſel Chalcidice, |. Kapſa, Er. Ir 
Yatos, St. Β. 2) 61. in Byzacium. j. Gafıe, εδ: 
fammer des Jugurtha, Strab. 17, 881, Ριοὶ. 4, 3:°: 
Sall, Iug. 89; αν. Cepsitani, Plin. 5, 4, 4. 8) ξι3 
innern Afrika, Ptol. 4, 6, 29. 

Κάων, ὠνος, m. Brand, Mannen., Then“ 
can. 164, Suid. 

Kin, = Kios od. Κᾶς, w.f., Btephyl LP 
6,81, 86. 

Keias, (6), Spalt, = Καιάδας, m. ſ. Fa 
4, 18, 4. 6. 

Kiädns, ου, ep. ão, m. Spaldinge — Μετά 
11. 2,847, Et.M. 210, 15. 498, 86. 

Kias, ου, m. Gpalding, Mannen., Er. 4i* 
80. 210, 16. 

Kealtvos, (6), KRöppen (= Κεφαλίνος (3 
B. s. Βέροια), Mannen. (Dacevonier), D. Sic. —* 
Bei Plut. Βάλεινος, w. ſ. 

Κέβαλοε, m. Kopp, Mannen. (Macevenict), ὃ 
Sic. 19, 44. | 

Κεβήρ, m. Selbberr der Madi. Theophn. 704, 7,8 

Κέβηε, ητος, (ὁ), voo. Κέβης (Plat, Ρυεκὰ IL) 
—106, 6,8.) (Schiefer, bbot. Χάβης 2). 1) αλα 
Schüler des Sofrates, Xen. mem. 1, 3, 48—3, 11. 
Plat. Crit. 45, b. ep. 13, 868,8, Plut. educ. ρεε. 
gen. Soer. 10, 21. fr.deenim. 28, D.L. 2, 16, δ8ὲ 
Them. or. 34, ce. 5, Berfon in Platons Phären, 
Phaed. 60, ο---116, 8, u. Verf. mehrerer Φἰείψ:, +© 
des Πίναξ, Luc. d. merc. cond. 42. rhet. pre ' 
2) Cyniker aus Kyzikus, Ath. 6, 156, d. 

Κιβήτην, m. Ψερυμῆες, Schow Chart. Pap. 3, } 
, Κφρανῖται, Bolt des glüdlihen Arabicut, Um 

.δὲ. Β. 

Keßpfiv, ἤνος, m., Dem. Sceps. δ. Strab. 13, EN 
mit 604 ρήνη, D. Sio. 14,88 Ἐεβρανία, | 
Ἐέβρηνα, Rode (von χδέρω, Arcad. 11, ? ψ 
Κερβή»), 1) m. $L in του, Herdn. 6. StB 9 
Flußgott DB. der Afierope u. Denone, Apd. 3, 1,1 
Heges. b. Parthen. erot.6.4. ©. Zahn. 8 e: 








3) f. 61. in Troas am Ida, Xen. Hell. 3, 1,17, 
96, Dem. 28, 164, Didym. b. St. Β., Epbor. 5.1} 
die Umgeaend, Strab, 18, 596. 597, &R 
6ω. a) Κεβρήνιοι, Xen. Hell. 8, 1, 18, Stab! 





Κεβρήνιοι 


306, Βολιο]. Ptol. 5, 3, 4. b) Εῴρηνοί, Strab, 18, 
596, St. Β. ο) Kußpnveis, Strab. 18, 597, St. Β, 


Ad. 8) Keßprivios, Κεβρήνιον ἄνδρες, Hom. 
Di Pi Ὁ) Keßpnvis, νύμφη, Anth. 11, 1, 220. 
Hebnl.: 


ο Κβρήνοι θρᾷχες, ein thrafifches Wolf, Btrab. 
‚590. 

Κιεβριόνηε, ου, voo. (Ar.) Κεβριόνα, ın. Rohds 
nann (d. 5. der Ausrottende, Verlilgende), od. noch Κε- 


Ion benannt. 1) ein Gigant, Ar. Av. 553. 2) 6. 


"6 Briamus u. Wagenlenker des GHeftor, IL 8, 318—16, 
'27,., Strab. 18, 696, St.B., Et. Μ. 40, 12. ὃ) Ans 
erer, Inser. 4, 7879. 

Ἐεβρὀν, τό, NRodach, befeftigter Ort an der Donau, 
’roc. aedd. 4,6 (290, 17), Sp. 
| Kiißpos, m. ode (f. Κεβριόνης), Trojaner, Qu, 
m. 10, 86. 

ἘΕκβρνόνηε, ου, m. f. 1. für Keßgsörns, Et. M. 
1. 90. 


Keyxpoms, m. Kornig, Bildgießer, Plin. 84, 8, 
7, 9 

psal, gen. ὤν, u. Leab. Inser. 2172 fo wie Gum. 
μι[ώτ. 12 εᾶνι (af), Paus. 2,1,5. 2,2,8. 7,6,7 u. 
'olyaen.4,7,8 Ἐεγχρέαι, in Thuc. 8, 10.20, Scyl. 
5 (cod. Κεγχρείας), St.B. ο. 4ἴνεια: Keyxpual, 
et Xen. Hell. 4, 5, 2. 6, δι 51. 7,4, 5 Keyxpda, 
n D. Cass. 68, 17 Ἐεγχρία u. Tuno. 4, 43. 44 
ζεχραά, (N), Hirfau, Körner, 1) das öſtl. Empo⸗ 
ium ter Kotinther, |. Kenkri, Pol. 2, 59—17, 16, ὅ., 
). Sic. 11, 16--- 19, 68, 8., Plut, Pel. 24—Arat. 44, 6., 
ſtrab. 1,54—8, 869, Ptol. 8, 16,18, Phil. Flacc, 19, 
’olyaen. 6, 5, Luc. hist. 29, St. B., Suid. u. d. ο. a. Et. 
Im. Ἐεγχριάτηε u. Ἐέγχρειοε, [εβειιθ auch Bein. 
(6 Pofeidon, nach St. B. von feinem Eohne Key- 
rolas. Adj. Κεγχριάτην, |. 8. κόλπος, Seymn. 509, 
) St. od. Fleden in Argolis, Strab. 8, 876, Paus. 2, 
4, 7. 8) St. in Troas, St. Β., Suid. 5. Ὅμηρος. 
)v. L für Κερχγνεία, w. f. 

Kiyxpros, ου, b. Paus. 2, 24, 7 Keyxpaös, u. 
’aus. 2,2,8. 8, 2 Keyxplas, m. Hirſau, Kornig, 
) 81. bei Epheſus, Strab. 14, 689, Paus. 7, 5, 10, 
lex, Act. fr. 2, Tac. Ann. 8, 61. 2) 6. des Poſtidon 
. der Beitene, Paus. 2, 2,8. 8,2. 24,7, St.B. 

ἘΚεγχροβόλοι, pl. »Hirſeſchũtzen, fingirtes Volt, 
uc.v.b.1,18, 

Ἐέγχρων, ovos, m. Sitfauer (?), ein am Phafis 
jebender Wind, Hippocr. p. 390, 12. 

Κεδαμούσιοι, f. Κοιδαμούσιου. 

Κίδασα, ης, b. Ios. arch. 18, ὅ, 7 au Ἐέδασαι, 
iv, u. los. arch, 6, 1, 24 Ἐιδέση, juͤdiſche (tyriſche) 
it. des Stammes Nephthalis, 199. arch. 15, 5, 6. b. Iud. 
‚18.1. 

Κιδίκιος, voc. Κεόίκεε, m. der Römer Cnedicius, 
ıh. Μάρχος K., Plut. Cam. 14, od. Κεδ. Μάρκος, 
ut. Cam. 80. — Suid. 6. Καιδίχιος. 

Είδνιοε, m. Liebmann, Mannsu., Inser. (Cu- 
van.) 8,5860, b, 5. 

Kedpäuns, m. ἁβη[. Cederſtolpe, Name aufeiner 
tagnefifpen Dinge, Mion. S. vr, 234. 

Ἐεδριάτης u. Kedpatos, St. B., doch auch Κεδριῆ- 
αι, A. Rang. 1, n.131. Adj. Keöpearırös, St.B, 

Κεδρεᾶτιε,,δος, f. Eedern, Bein. der Artemis in 
‚rchomenos, ἀπὸ τῆς κέδρου, Paus. 8,18, 2. 

Κεδρέαι, Hecat. b. St. B. Keßpeat, pl. Ceder⸗ 
org, St. Kariens am ceramifchen Meerbuſen, Xen. 
lell. 2,1, 15. ᾿ 


Pape's Wörterbuh d. griech Eigenuamen. 


Κέχαλος 641 


Κὐρέπολι, {. Cederborg, St. in Thracien, 
Arist. h. an. 9, 86 (v.1. Κηδρόπολες). 

Kööps,os, m. [. Kaldoss. 

Kidploos, m. Cederſtolpe, V. in Kreta, Dionys. 
Bellen. 128. Aehnl.: 

Kepieus ol Κυδωνιᾶται, Hesych (5. Κέδρι- 
σος. 

Κεδρών, ὤνος, ὁ χείμαρρος, in N. T. Ioh. 18, 1 
ὁ χείµαρρος τῶν Κέδρων (ν. L τοῦ Κεδρῶν), 
Bach δεί Serufalem, Ios. 8, 1, 5. od. δεί Gaza, Mthmat. 
ed, Thevenot. p. 862, 4 ο fin. (nah hebr. Etym. 
Schwarzbach). 

Κι (ἡ), = Γεδρωσία, w.f., D. Sic. 17, 
104. 105. 18,8, Alex. Pol, b. St.B. s. Tedowal«, 
Agstharch, mar. Erythr. 81, nad) Suid. ὄνομα πό- 

έως. 
σοί, ζθνιχὸν Ἐεδρωσσεῖς (2), (Mein. vere 
mutget Κεδρωσσίς, fem.), Bolt am rothen Deere, 
t. B. 
:Κέίθη, ὄνομα κύριο», Suid.,1.d. 

Kiönyos, (6), der τόπι. Bein. der Cornelül, Cethejus, 
δαῦ. Πόπλιος K., App. b. οἷν. 1, 60, doch meift bloß Κ., 
Plut. Ματ. 40—Cic. 19, App.b. οἶν. 1, 80. 2,2, Luc, 
Demon. 80, Suid., Proc. Goth. 8, 18. οἱ περὶ τὸν K., 
Plut. Cic. 16.80, u. τὰ περὶ K., Plut. Cio. 22. 

Kepkoy, Kaftell von Neu⸗Epirus, Proc. sedd, 4, 4 
(278, 22), Sp. 

Κιιάγεσοι 7 Kıayivasos, Volt in Dacien, Ptol. 8, 

5. 


, 

Κεία, fpäter Κελά, Flecken im Gebiet von Eleuthe⸗ 
topolis, Sozom. h. o. 7,29 u. daſ. Valens, 

‚wvog, m, d. röm. Cilo, Cons. 204 n. Ehr., 
Inscr. 8, 6896. 4, 6826, b, Sp. 

os, Lage, Kafell von Alt⸗Epirus, Proc. 
acd.4,4 (279, 8), Sp. 

ζειμινάτιον, f. Εἰμινάκνο». 

Κανέαε, m. = Κινέας, w.f., Harp. 

Keios, ου, ep. oso, pl. Ἐεῖοι, 1) Ew. von Κέως, 
w f. 2) (Hollfeldt), Mannen. auf einer lydiſchen 
Münjge, Mion. S. vır, 408. 

s Κέρη, ἡ, Raubftein, Hoͤhle in Thracien, D. Cass. 

1, 26. 

Καριάδαι, ὤν, Tobtenau, attifcher Demos zur 
hippothoontiſchen (nach B. A. 219 µιτ ὑπεί[ῶεα Phyle), 
in der Stadt, wo das βάραθρο» für Verbrecher war, 
Suid. (v. 1. Κηραῖδαν), Hesych., St. B., Diod, b. 
Harp., Ross Dem. Att.1. Gin Mitglied dee Demos, 
Καριάδης, Dem. 59, 40, Isae. 5. Harp., Ross Dem. 
Att.98, Inscer. 778, 10, au) Κηριάδης, Ross Dem. 
Att. 94; aus K., dx Κειριαδῶν, Ross Dem. Alt. 18, 
δι B., ähnl. εἷς u. ἐν Κειριασᾶ», St. Β. 

Καρίλεω, gen. Inscr. 83, nah Ὠδάρ = Κήριλ- 
λος, ähnl. Nhoden d. 1. Wegtilgen, von χείρω. 

Κάα, indeil. θεῦτ. Cigenn, 8. des Saul, N. T. act, 
ap. 13, 21. 

Keiros, m. Effel, S. des Temenos, Pens. 2, 12, 6 
—283, 2, 8. (v. 1. Κάσος u. Κισός), Scymn. 506 
(cod. Κρίσω»), Nic. Dam. fr. 88 (cod. Κράσσος), 
D. Sic. exc. 4 in praef. gr. hist. fr. 1Η, 8 (cod. »έσος), 
Satyr. in Theoph. ad Autol. 2, p. 94. 6. Κίσσος. 

Κατούκετος, m. "Stehts oder nicht, Bein. des 
Ulpian, Suid., Ath. 1, 1, o. 

Κκωνία, f. Echweiter des 8. Verus, Inser. 8, 6888, 


p. 
Κέκαλος, m. Erf (f. Κάῑχος u. Καιχίλιος), Dies 
garer, Thuc. 4, 119. 


41 


642 Κεχαυμένη 


Ἐκανμένη, f. Fenerland, Landſchaft in Lydien 
= Κατακεκαυµένη, δὲ. Β. s. Φιλαδέλφεια. 

Κεκήλιος, m. der röm. Caecillus, Lex. rhet. Ρ. 
677. 

Κεκιλία, f. d.röm. Caccilia, a) M. des Lucull, Plut. 
Luc. 1. --- b) Andere, Inser. 8, 5710.56. ©. Kaszıdla 
u. Καικελία. 

Καιιλιανός, m. der Römer Caecilianus, Zos. 5, 44 
— Inser. 4, 9487. 

Ἐεκίλιος, m. = Καιχίλιος, Plut. Mar. 4 u. taf. 
Sint., 7. Pomp. 2. Cic. 7. 86. Dem. 5. Dem. ct Cie, 
e 


.1. 

Kexivas, α, (ὁ), der rm. Caecina, Plut. Oth. 5— 
11.8., οἳ πορὶ Κεχίνα», Plut. Oth. 7.18. 18. 

Kexota, f. Ort auf Rhodus, Ross Inser. 272. (61. 
M.1,1. 1845, p. 170). 

Kopsreoy, St. in Xeolis, St.B.s. ᾿4σσός (1. d.). 

Ἐεκροπία, ep. (Nonn., Anth. mit Yusnıhme von 
ΧΙΙ, 55, wo Κεχροπία ſteht) In. (ή), Schũrhof (f. 
Κέχροψ), bie von Kekrope gegründete BDurg u. φυλή in 
Athen, Strab. 9, 897, St.B., Marm. Par. 1, Apd. 8, 
14, 1, Et. M. 852, 50, Eur. El. 1289. Suppl. 658, 
peet. überh. = Athen, Schol. ΑΡ. Rh. 1, 95, Anth. 11, 
40. 285. 848. χι, 42. Plan. 157. app. 111. 128. 
145. 284, Arist. ep 8, Nonn. 19, 79— 47, 420, ὅ., 
Ον. met. 6, 70. 15, 427. Adv.: von Gecropla, Κεκρο- 
πίαθε», St. B., ep. Κακροπίηθεν, ΑΡ. Rh. 1, 95. 214, 
Call. h. 8, 227. 2) Ftauenn. Inser. 766 u. viel. Anth, 
τα 722. ) 

Ἐεκροπίδηε, ου, του. (Ar. Equ. 1055) Κεκρο- 
πίδη, pl. Κεχροπίδαε, ο», ey. auch άων, dat. ass, 
ep. pas, (ο), Schürmann (f. Κέκροφ), eigentl. 
Cecrope Sohn or. Nachkomme, Suid., dah. Bejeiche 
nung des Thefeus, Ov. met. 8, 550, od. Τετ Töchter des 
Pandion, ΟΥ. met. 6, 667, üb. ="A9nvalog, Her. 8, 
44, Plut. ποὺ. 2, Ath. 6, 212, b, Suid., Hesych., meifl 
poetifh, Eur. Ion 187. Phoen. 855, Scymn. 561, 
Call, h. 4, 815, Procl.h. 6, 28, Nonn. 18, 171, Anth. 
11, 1,870. vır, 870—629. ıx, 288— 702, 8. zıv, 187. 
Plan. 170. app. 5L— 246, d., Eubul. 5. Ath. 2, 47,6, 
Inser. 5860, ο, Add., Ον. met. 7, 486. 502. Bei Dem. 
60, 80, Plut. Thes. et Rom. ο. 6 u. Harp., inäbef. 
die zur Κεχροπὶς φυλή or. zum Stamme des Cecrops 
Gehoͤrigen. Ale Λά]. mit ἄνδρες, noAsntas, Antb. 11, 1, 
84. 118, στρατός, φάλαγγες, Anth. αν 1, 241, Nonn. 
27.810. 

Ἐκκρόπιοφ,ία, sov (f.Et.M.659, 46), 1) Ad). a) 
dem Cecrops angeböriz, |. Θ. Eumolpus, ΟΥ. met. 9, 
931. = athenifh od. attifh, γαῖα, χδώ», ΑΡ. Rh. 
4,1777, Eur. Hipp. 84. Ion 1571, @yood, Melanth. 
{n Plut. Cim. 4, portus, Ον. met. 4, 416, ἁστήρ, Si- 
mon.1 (vı1,21), Suid,, λύχνος, Nonn. 88,124. 2) 
Subst. a) = Κεκχροπίδαε, Anth. Plan. 295, St. B. 
fem. -nla, St. B. b) Biſchoff, Sozom. h. ϱ. 4, 18, 
Tbphn. chrn. 69, 13. 

Καιροπίε, (dos, voc. Κεχροπέί (Anth. v, 184), f, 
1) = αἰθεπί[ώ, ala, Anth. vır, 81, λάγυνος, Anth. 
v,184, νέκυς, Anth. vII, 169, St. B. ο. Βόσπορος, 
insbef. mit u ohne φυλή, eine Phyle in Athen, Ar. Αν. 
1407, Antiph. 6. 11. 18, Hyper. δ. Harp. 6. v., Apost. 
1, 67, St.B., Suid., Harp. s. ᾽αμονεὺς — Ἑλυέα, B., 
Inser. 76. 106. 144. 147. 172. 275, d., Rang. 2352, 
Boss Dem. Att. 5. 6, 8. 2) Name für Athen, Suid. 8) 
T. des Eecrops — Aylauros, Ov. met. 2,806. 4) Lande 
ſchaft in Thracien, St. B. 5) Demos von Theffafonich (au 
Κεχροπία), Demoten Κεχρόπιοι, St.B. 6) Κεχρο- 


Κελαδίων 


π/ίδες b.i.Athenerinnen, Satyr. ep.x, 6. 7) (Schũten 

ſ. Kixooy), Syiffsuame. Alt. Seew. x, ο, 52. 

8 Ἐεκροπίτης u. fom. Κεκροπῖτια, = Κεκροπίδης, 
t.B. 

Ἐέκροψ, οπος, (Suid. ο. Κέρχωφ), του. Ar, Vesp. 
483 Κέκροψ,(ὁ), Schüren od. Sichel (ο. b. der bie 
Früchte eingeerntet hat, f. Curt. griech. Etym. 1, 114, 
nah Strab. 7, 821 burbarifh, nad) Hesych. = κέρ- 
κοψ, ἀπατεών), 1) Autochthon u. depuis, Apd.3, 
14,1, Hyg. f. 48, Anton. Lib. 6, od. &. des Hephaͤſtot. 
Hyg.f. 158, Gründer von Athen, Her. 8, 41. 58, Thor. 
2,15, Plat. Criti. 110, a, $lgbe. Bon ihm wird a 
Süngerer (δεύτερος, Paus. 1, 5, 8) ein Sohn tel 
Erichthonius unterfähleten, Αρά. 8, 15, 1. 5, Paus 7, 
1. 2. 8, 2, 8, Marm. Pir. 17. 18, ebenfo einer in 
Böotien, S. des Bandion, mit einem Heroon in Ho 
liartes, Paus. 9, 88, 1, während Andere üͤberh. ben Ge 
ετορᾶ zu einem Aegyptier machen, Ov. met. 2, 555. 
Char. in Tzetz. Lycophr. 111, lo. Ant. fr. 18, Suid. 
Philoeb. fr. 10, Schol. Arist. Plut. 778. Er hatt 
fein Grab in der Akropolis gu Athen, Antioch. in Clem. 
Alex. protr. p. 29, u. Statuen, Paus. 10, 10, 1, wie tt 
denn auch angerufen wird, Ar. Vesp. 488, u. als Waſſer⸗ 
mann unter bie Geſtirne verfcgt war, Hyg. p. astı., 
29, u. ebenfo als Richter über die Götter, Nonn. 43, 
126, erwähnt wird, daher od περὶ Κέκροπα, b. ὓ 
Michter wie K. Xen. mem. 8, 5, 10. Sein Namt wir 
ob feines alten Adels Perfonen doch meift im [μὲ 
tifchen Sinne beigelegt, Anth. xı, 819, Luc. Tim. 29. 
Necyom. 16. Pseudol. 11, Arist. or. 45, p. 6, dah. ϱ. 
D. Chrys. or. 66, p. 610 fyöttifch ein ſtolzer Empor⸗ 
tömmling u. Sklavenſohn fo heißt u. man ſprichw. fagte: 
ἐπάνω τῇ Φόξῃ Kixponos γεγονέναι, Ath. 7, 255, {, 
Athen seht daher aud) felbft Κέχροπος ἄστεν ο) nd 
λες, Nonn. 47,410, ep. Anth. vı1,180. 705 (0. L 
9,8, π. 7), od. χώρα, γᾶ, Ar. Plut. 778. Nub. 301, 
u. feine Burg Κέχροπος odgog, Her. 7,141 (Antı. 
xıv, 98), vgl. mit K. ἄντρα, Eur. Ion 1400. Exin 
Bürger Κέκροπος πολιῆταε, ep. VII, 98, u παϊδες, 
Eur. Ion 272, ja diefe heißen wohl auch ſelbſt Κέχροπεςι 
Arist, or. 18, p. 327 u. Schol., Inser. 765 u. 3. 2) ὃν 
thagoreer, Verfaffer der orphifchen Gedichte. Arist, in Lic. 
nat. Deor. 1, 38. 8) @igenn. in Hippoor. Epid. 4, 25. 
4) ein Maure, Zos. 1,88, v.1. Μέμωρ, w.f. 

Καρ , f. HSutberg (eigentl. Haubenberg), 
Vorgebirge od. Meine Jufel des faronifchen Meecbufen, 
Thuc. 1, 105, D. Sic. 11, 78. ἄν. Koapdpäkts, 
St. B. 

Kixptbes, pl.Irfs (d. i. bie dunkeln, unbelannten), 
Bollsname, Orph. Arg. 1065. 

Ἐελά, f. Κείλα. 

Κέκωλα, Kaftell von Darbanien, Proc. aedd. 4, 4 
(281, 39), Sp. 

Ἐελαγαστήςε, ed, m. Br. des Diegameros, Menanl. 
Prot. fr. 6. 

Κιλαδανή, f. Rauſching, 9) Bein. der Ariemil 
N.21,511, Et. M., vgl. mit Π. 16, 188. 20, 70. ν) 
Name der Inſel Rhene. Anticl. 6. Plin, 4, 12, 23. (Κε- 
λαδεινός vom Bacchus, Anth. ıx, 524.) 

Κιλαδής, m. Toß, ein Hunne, Cinnam. 1,4 (ll, 


18), Sp. 
vös, m. Mannsn., Inser. 8, 5741, Sp. 
Aehnl.: 
Ka6bıos, m. Rauſching, Mannen., Jahn Ppit. 
n. 11. Aehnl.: 
Κιλαδίων, ωνος, m. fpiterer Mannen., Euseb. 








Κέλαδος 


m. Nauſch, τὸ β (ſ. Hesych.), 1) Freige⸗ 
laffener des Auguſt, Ιου. arch. 17, 12, 2. b. Iud. 2, 
1,2. 3) Kydathenäer, Inser. 868. 8) Andere: Inser. 
190. 1223. Ishn. Epigr. π. 78. 178. ©. Ἡσιλλος. 
k) 81. in Arkadien, Peus. 8, 38, 9. ©. Κελάδω», 
5) Küftenfl. in Hispanien, j. Gelado, Mel. 8, 1. 
ουσα, f. Rlingentbal, Inſel Rhene bei 
Delos, Anticl. b. Plin. 4, 12,22. Achnl.: 
οὔσσαι, pl. Inſelgruppe des adriatiſchen 
Meeres an der liburnifchen Küfte, j. Melada mit jeinen 
Nebeninfeln, Plin. 8, 26, 80. 
άδων, οντος, m. TER, Rauſch, 1) Kleiner 
SL in @lis οὐ. Arladien, nad) Strab. 8, 848 ᾿Αχίδων, 
1.7,188, Call. b. 8, 107, Hesych., Et. M. ©. Κί- 
ἰαδος. 2) ein Mendeſier, ΟΥ. met. 5, 144 8) ein 
tapithe, ΟΥ. met. 12, 250. 
f. Rauſcheberg, St. in Lois, Ew. 
Kulabavaton, St.B. s d. 

Ἐέλαιθοι, pl. Schwarze (eigtl. ſchwatzgebrannte), 
Hesprotifches Boll an der Grenze von Theffalten, Rhian, 
». Βι. Β. Sie hießen αιιώ Κελαιθεῖ, St. Β. 

ρα, {. Düfternbrod (εἰᾳή. Schwatzhimmel), 
St. in Böotien bei Arne, benannt nad einem Εάλαι- 
Ipos,m., St. Β. 

Ἐελαιναί, ῶν, ion. (Her.) έω», (af), Schwarzens 
erg, 1) 0 Κελαινῶν λόφος, ein Berg in Balatien, 
?£01.5,4,4. 2) Hügel in Troas, Strab. 12, 577. Auf 
hm lag 8) St. in Phrygien, das fpätere Apamea (St. B. 
, Απάμεια), Her. 7, 25, Xen. An, 1,2,8. 9. Eur. 
} Strab. 18, 616, ορ]. mit 629. 12, 577, D. 8ἱο. 18, 
>2—19, 98, ὅ., Plut, Eum. 18— tur. 10, 1, 8., App. 
3yr.86, Paus. 2,5,8. 10,80, 9, Ael. v. h. 18, οἱ, 
?olvaen. 7, 18, Apost. 10, 74, Nonn, 18, 516, Ath. 
1, 184, a. 10, 415, b, Arr. An. 1, 24, 1, 8, Marm. 
δατ. 10, D. Chrys. or. 85, Plin. 5, 29, 29, Liv. 88, 18, 
zurt. 8, 1, 1, Lucan. 8,205. Sie heißt auch ἡ Ku 
ιαενῶ» πόλις, Xeon. An. 1,2, 7. 69. (οἱ) Κελαινῖτας, 
λρορί. 1,58, b, St. Β. ο. Απάμεια, Λά]. Κελαινίτης, 
. B. ποιµήν, Dioso. 15 (1x, 840), u. πρών, Archi. 
2 (νι, 096). 2) = Μελαιναί, Dit Atilas an ber 
Srenge von Böotien, Said. u. v. 1, in Apost. 8, 81. 

Κκελαινεύε, έως, voc. (Nonn. 14, 810. 812) Ks- 
we, m. Schwarze, 1) S. des Ban, Nonn. 14, 74. 
|) ©. des Eleltryon u. der Anaso, Apd. 2, 4, 5. 8) 
Vagenlenter bes Deriates, .Nonn. 14,824—28, 80. 29, 
57. 4) ein Keläner d. ὃ. aus Keläna in Phrygien, 
ab. Beiname bes Aiys, Mart. 5, 42, 2, u. bes Diurfyas, 
Hart. 10, 62, 9. 

Ἐελαινεφήᾳ, voc. ἐς, m. Shwargwolliger, ua 
δι. Μ. 60,2 u. 501,48 u. Orion. p.88, 12 Schwärzer, 
Bein. des Zeus, IL. 2,412 u. ὅ., u. fo als Name dess 
elben, 1]. 15,46. Od. 18, 147, Adr. ep. vı, 832. 

Κελαινή, f. Shwarge, 1) T. des Proͤtot, Αα. ν. 
1. 8,42. 2) T. tes Atlas u. der Bleione, = Κελαινώ, 
3chol. Il 18, 486. 

Kaauwvös, m. Shwarge, 1) S. bes Poſeidon u. 
er Reläno, Streb. 12,579. 2) 6. des Phlyus, Paus. 
„4,5. 8) Et. In Phrygien, = Κελαιναί, Plut, 
yarall. 5. 

Ἐελαινή, οὓς, f. Schwarze, 1) eine der Harpyen, 
irg. Aen. 8, 211. 2) T. des Atlas u. der Pleione, 
ine Plejade, D. Sic. 8, 60, Nonn. 8, 887, Apd. 8, 10,1, 
Jchol. Pind. P.4,57, Schol.Ap. Rh.4, 1561, Ττεία. 
‚yc. 182, Ον. Hor. 19, 185, Hyade, Hellau. in Schol. 
.. 18, 486. 8) T. bes Danaos, Apd. ἂν 1,5, Strab, 
2, 579. 4) eine Amagone, D. Βία, 4, 16. 5) T. des 


Κελεύδεια 643 


Hyamus, Paus. 10, 6, 8. 6) M. der Iragafle, Φτοβ- 
mutter des Milet, Aristocr. in Parthen. οτοξ. 11, 9. 
HR des Ergeus, M. des Lylos u. Nylteus, Hyg. 


j Kaapd, St. in Meurit. Caeser., |. Salamat, Ptol. 
‚2, 22. 
Κελαμαντία, f. 661. Germaniens an der Donau, 
Ptol. 3, 11, 80. 
Kaßıavöv, 1) Ort in Thracien, Cinnam. 2, 5 
(2192. 2) Ort b. Philadelphia Mäandr., Ephraäm, 
‚OP. 
5 λβιδνό m. fpät. Name, Phot. 81,6, 18, Thpbn, 
648, 16. 
(2), m. Kumäer, Paus. 7, 22, 8. 
Kast, (al), Bodenburg, nah Paus. nach Κε- 
λαός benennt, Sleden in Phliaſia, Pause, 2, 13, 4. 14, 


Köstark, f. Gegend in Armenien, das fpätere Κελ- 


ah Suid, 
ine, m. Renner, Gpartaner, Her. 5, 46. 

Kalvsepıs, sus, (1), b. Ptol. 5, 8,8 Εαλενδερί», 
Stangenberg, 1) Hafen von Tröjen, Paus. 2, 82, 9. 
2) St. in Gilicien, |. Kalandria od. Gulnar, Scyl. 102 
(cod. Κελενδρίς), Apd, 8, 14,8, Ios. arch. 17, ὅ, 1. 
Ὀ. Ind, 1, 81,8, Strab. 14, 670. 16, 760, An. st. mar. 
magn. 192, Ptol.a.a.D., Hierool. 708 (v.L Κελιός- 
δέρη), Mel. 1, 13, Tao. Ann. 2,80, bei Plin. 5, 22, 
37 regio Celenderitis. 

Ἑαλνδρύων „ Stange, eigentl. Webſtuhl. Theogn. 
can. . 

Kasse, οὔ, ep. au οἵο, m. Specht ο). Bodo 
(d. i. Gebieter), 1) Kreter, der in einen Vogel vers 
wandelt wurde, Ant. Lib. 19. 3) 6. des Gleufls, ©. 
des Triptolemos, K. von Eleufis u. nach Hesych. attifcher 
Φετοῦ, h. Cer. 105, Ar. Ach. 48, Apd. 1,5, 1.8, 14, 7, 
Paus. 1, 14, 3—2, 14, δ, ö., Nonn. 18, 185—48, 99, 
Anth.xv, 11, Plus. qu. conv. 4, 4, 1, Luc. salt. 40, 
Suid., Phbiloch. in Syncell. 158, d u. Euseb. Arm. 
0.611, Marm. Par. 13, Inser. 2, 2522. Sein Grab, 
Nonn. 19, 85. 

Köup, ος, b. D. Hal. 1, 87. 2,64. 4,71. 75 auch 
Kalpios, (d), Ὁ. töm. Celer, Celeres, Sänelle 
(f. D, Hal. 2, 18, Plut, Rom. 10, Et. M.), richtiger 
wohl Reuter. 1) Name der 800 Krieger, wohl riche 
tiger Batricier, welche die Leibwache des Romulus bils 
deten, mit tem Tribunus Celerum, D. Hal. 2, 64. 
4,71. 75, Plut. Rom. 26. Num. 7. 3) röm. Eigenn. 
9) Mörder des Remus, Plut. Rom. 10. b) Bein. des 
Metellus, Plut. Rum. 10, vgl. mit Caj. Marc. 11, bah. 
Μάρκελλος ὁ Κέλερ, Plut. Cic. 29. c) Πούπλιος 
Ἐγνάτιος Κέλερ, D. Cass, 62, 26. d) Γ. Γοὐλ., Inscr. 
3, 3705.— 8, 4716, d, Add, 6282. e) Andere: D. Hal. 
1,87. — Ios, arch. 20, 6, 2. b. Iud. 2, 12,7. — Luc. 
Alex, 52. — Arist.or.26, p. 594. f) griech. Rhetor, 
Philostr. v.soph. 1, 22. 8. 

Κέλεριε, f. Infel bei Karien (j. Talanbos?), An. 
st. mar. magn, 280 (l.d.). 

Κελεστεῖνος, m. d. röm. Coelestinus, Inscr. 8, 
458r, Sp. 

Κελεστικόφ, m. ὄνομα κύριον, Build. Aehnl.: 

Ἐελεστῖνου, τα. ὃ. tõm. Coelestinus, Biſchoff, Socr. 
Ἡ. ο. 7, 11, 2, Sp. 

Κελέστιοε, (ό), ὃ. röm. Coelestius, Zos. 4, 16, 
Phot, cod. 53. 

Κελεύθαα, f. Wegeleben, Bein. der Athene in 
Sparta, Peus. 8, 12, 4. 


41° 








644 Κέλευσος 


α —— — ‚m. Bodo (vd. i. Gebleter), Inser. 165. 
ehnl.: 

Kaworävap, ορος, m. Bodemann, ©. dei Her 
rakles, Apd. 2,7, 8. 

‚m. Poto, Sohntes Agrivs, Apd. 1,8, 6. 

Köns, nros, m. Renner od. Dorfch d.i. valve, 
Heros u. Liebesgottheit, Plat. 5. Ath. 10, 442, a. 

Κελία, f. St. u. Umgegend in Apulien, |. Gegli, D. 
Sic. 19, 101. ©. Καιλία. 

Κέλιδα, 6ι. in Evrenaica, Ptol. 4, 4, 13. 

Κελινήων, m. Landerer, Name auf einer Münze 
aus Lebetos, Mion. 111, 140. 

Kaley, m. Inser. 8, 4141, Sp. 

Ἐελκαία, 7, viel. Mägdlein (χόλκους = παῖς 
aus Buid, ῥ. Schmidt gu Hesych. Κελμές), Bein. ber 
Artemis in Athen, Arr. An. 7,19,2, ν.ἱ. Keoxala, 
Inser. 1947. 

Karxıayol(?), ein therifches Volt, St. B. κ. ’Ißnofas, 
Ἱ. ἆ. 


K λιβάδιον, Genes. 92, 2, Sp. 

Κέλλα ῥαφσάῦ, d. i. Maſt, phönizifcher Name der 
Inſel Ἱστός in Libyen, St. B. ο. Ἱστός. 

Κάλλας, m. = Κίέλλας, Trabert, Sehol. Ar. 
161. 

Κελλαῦτ, gen. mit µητρός, Uegyptierin, Schow, 
Chart. pap. 11,4. 

Ἑέλλια, ίω», n.pl Ort in Aria, Bozom. 6, 24, 81, 
— Ῥα]]αά., Lausiac.. Sp. 

ΕΚκελλιριανά, Kaftell von Darbanien, Proc. sedd. 4, 
4 (231, 5), Sp. 

KAXos, m. Trabert (= KAdoc), Name auf einer 
fardifgen Münze, Mion. 9. στι, 415. 

‚ Όρος, m. Magister, Thphn. ehron. 227, 
9, Sp. 

Κάλμιφ,τος, m., b. Hesyeh. Εελμίε Jung (nad 
Hesych. == παῖς od. λύχιδον), 1) einer der ibäifchen 
Datiyien, Strab. 10, 478, Schol. Αρ. Rh. 1, 1129, 
Clem. Alex. str. 1, 74, Marm. Par. 11. Sprichw. von 
Zeuten, die bei harter Arbeit find, war: Κέλμις dv 
σιδήρῳ, Zen. 4, 80, Plut. prov. 11. [2) Eigenn. 
Ios.?} ©. Σχέλμες. 

KAgos, m. Knabe or. Wölfel (f. Kiiuss), 
Mannsn., Inser. 1004 (Keil onom. 77 vermuthet Κέ- 
Audos). 

: Könes, ου, ποζαμός, m. Il. in Albion, Ptol. 2, 
6. 

Kärs, f. (als τπι. Colonie: Colonia Vietrix Iulia 
Celss auf Inſchr. u. Muͤnzen), St. in Bisp. Tarrac,, 
j. Xelsa, Strab. 8, 161, Ptol. 2, 6, 68, Plin. 8, 8, 4 
Oeisensis. 

Käowa, Inser. 4, 7696, b, Sp. Fem. u: 

Kasrivos, m. 1) &. des Eudorus, Κασταβαλεύς, 
Philoſoph, Suid., Lib. ep. 79. 2) Inser. 8, 5628. 

K vol, Volk in Sardinien, Ptol. 8, 8, 6. 

Ἐέλσος, νου. Κέλσε, (6), d. τδιι. Celsus, daher 
Κλώδιος Κ. Αντιοχεὺς, Plat. Galb. 18, Μάριος Κ., 
Plut. Galb. 26 --- Oth. 8, u. getrennt durch ze ob. JE, 
Plut. Oth. 5. 18, oft bloß Κ., Plut. Galb. 26 - Oth. 
18, ex u. feine Anhänger, οἱ περὶ τὸν Κ., Plut. Oth. 
7—18, 5., 4ὐρήλεος K., D. Cass. 78, 89, u. K. 4ὐρ., 
Ross Inser. in Jahns Sahırb. 1861, ©. 528, ᾿Ιουουέ»- 
Tsos µέντοετιες K., D. Cass. 67,18 u. (L. Publil.) 
Κ., D. Cuss. 68, 16. 69, 2, zwei Epitureer, Orig. ο. Ces. 
1,p-8, ber jüngere ein Gegner des Chriſtenthums u. Freund 
bes Lucian, Luc. Alex. 21, verfehieden davon ift ein Rhe⸗ 
tor u. Schüler des Libanius, Liban. ep. 627, 16581 m. orat. 


Κέλτιος 


26, ρ. 006. — ©. 8ος. bh. ο. 2,4. 12,20. Ya: 
Inser. 2, 2645, 6. 2949. Berborben: Καΐσονς I. 
4,8996. 

KAraı, felme u. nur bei Strabo (f. Eust, u). 
Per. 288) vorflommente Fotm flatt Κελτοί, κό ν 
auch Strabo fie nur 4, 176. 177. 189. Außerden kt 
fie im Lemma in Plut. mul. virt, 6 w. Poly. |, 
50, wo es wohl Κελταέφαβι α. die Keltinnen κά 

Καλττηνή, [. Κελεζη»ή. 

ma ων, (6), fpanifches aus Kelten u ὃν 
τετ gemiſchtes Volt, Pol. 8, ὅ---δδ, 3, 6. D. Sic! 
83, Plut. Cat. πια). 10—garr. 17, 8., App. Ρίο: 
8—b. eiv. 1,112, ὕ., Ptol. 2,6, 58, Strab. 1,5- 
8,164, Luc. d. mort.12,2, D. Cass. fr. 57, 44, διὰ 
s.v. u. 5. ἴδιον, St. B. s. Ημεροσκοπεῖον u. Σ 
γίδα, auch = Κελειβηρία, Strab. 8, 161, u. εἷι δὴ 
b. Mnetc, App. db. eir. 1,89. Ihr Land (N) Kar. 

ία, Pol. 8, 17, D. Sic. 31, 50, Strab. 3, 1% 
δι. B. s. 'doßdxn. Adj. Ἐελτιβηρικός, |. 8. nie 
µος, D. Sic. 81, 51, Strab. 8, 162. 

Κελτίβηροε, m. Bruder des Arar, Pint. fur. ὁ, |. 

Κελτικόε, ή, όν, leltiſch. 1. ®. χώρα, Seym, It. 
χερσόνησος, Bt.B.s. Aıussötss, πόλις, Mare t. 
p. Men, fr. 6, St. Β. ο. "Acofa — Τανρόε. |. 
κώμη, St.B. Σαββατία, öpos, Btrab. 5, 240, isik. 
ai ΄αλπεις al K.,D. Cass. 89, 49, u. Idäaoen, ir. 
Mithr. 95, u. κόλπον, Strab. 8, 187; ferner dire 
Plut. Marc. 8, Strab. 2, 128 -7, 818, 8., Απ. 4 
1,8,1, Zos. 2,15, St. B. 2. ’Alda. Ινσόβαρε, |. 
Φδλο», Strab. 7,290, D. Casa. 77, 14, γένος, biz 
Cam, 15, αιώ γένος τῶν κυνῶν, Arr. Cyn. \.t 
2,1, ὁπλισμός, Strab. 7,815, Φνρθοί, Βκιο ὃν 
1, ἐσθής, Plut. Bert. 8, ἀχροβολεσμοί, Art. Te: 
44, χαλινοί, Arr. Ind. 16, 10, ψιλόν, στόλος, Sin: 
8,162, πόλεμος, ἀγῶνες, «ίνδυνος, Ρα. Kar 
8. Mar. 27. Caes. 18—84, δ. Pomp. 50, ΑΡ Ι 
eiv. 2,15, τάγμα, Ion. 19, 1, 15, κρύσταλλο». Ir 
hist. 19, πάθη, Plut. Fab. Max. 17, πράγρὀς 
Arr. Tact. 83, κασσίτερο», Arist. mir. aud? 
2) Subst. a) Κελτική, (N), urfpr. alles Sant 
Nortwehten Europas, dann insbef. griech. Bezrichen 
bes europ. Galatiens (Galliens), f. Eust. zu D. fx 
288, dab. ἡ ἐντὸς ᾿4λπεων καὶ ἡ ἔκτος ae 
Κ., Plut. Caes. 14, Strab. 6, 287, u.n Ir 3 
πεω», App. b. civ. 8,27, Streb. 4,208, bieh 1! 
τὸς K., Strab, 4,192. 5, 211. 217, u. ähnl. ἡ ο 
005 τῇ Iradlg Κ., App. b. civ. 3, 3, u. ἡ m‘ 
K., Sirab. 4, 178, ἡ ὑπὲρ τῶν Alneaw K. sw 
4,176. 201, ἡ ὑπὸ ταῖς ΄4λπεσι, Piut. Cam! 
n Κ. πρὸς τῷ Ῥήνῳ, D. Cass. 53, 12, ἡ πε” 
(an den Ῥντεπάει), App. b. civ. 4, 3. ©. im 
b. an. 8, 28. mund, 8. meteor. 1, 13. mi.“ 
Flgde. Ὁ) τὸ Κελτικό», das feltifche Gebiet, Sr 
4,199, od. Boll, Polysen. 8, 25, I, anders a Ar 
τικά, d. h. die Zeit der Eroberung Roms tus 
Gallier, Plut. Rom. 22. qu. Rom. 98. 8) (of) Kr 
τικοέ, Bolt in Hispanien (Gallaecia brim j. 0 
Finisterre), Strab. 8, 189—153, ὅ., Ptol 2.5‘ 
Pol. 84,9, Plin. 8,1, 8. 4, 20, 84, ὃ., Mel. ὃ, |." 
6, 8, mit dem Vorgebirge Coltioum, Mel. δ, 1,7. ΓΣ 
4,20, 34. 

Karim, f. T. des Bretannns, M. des Keltes P 
then. erot. 80, ο. , 

Κέλτιος, m. 1) B. tes Tamphios aus Geuiwir” 
ῄα, Phleg. Trall. fr. 29, 1. 2) 6. bes Bin 
Aprilofarius, Phleg. Trail. fr. 29, 1. 








Κελτίς 


Kerle, f. Adj. fom, teitfä, |. B. χιών, Philod, 
ρ. x, 21. 

nanert, Adv. in teltifder Spracde, Luc. Alex, 
1. 

Karoyälärie, (ἡ), das feltifhe Gallien, Marc. p. 
πας, ext. II,erg. u. 6. 19. 41, Marc. op, per. Me- 
ıipp. 4, St. Β. ο. Αχντανία u. 4οὐγδουνος. 61ο. 
Κελτογαλάται, St. B. ο. Ῥαβία, bei Eust. gu Ὀ. Per. 
88: Γαλάται Κελτοί. 

Ἐελτολίγνα, pl. feltifche Ligurer, Strab. 4, 208, 
\rist. mir. aud. 85. 

Büros, m.(Stürmer?), ©. des Weges, Troja 
ιετ, Qu. 8m, 7, 611. 

Κελτόε, οὗ, m. ©. des Polyphem, App. Illyr. 2, 
d. dee Heralles u. der Geltine, od. nah Et. M. ber 
Bterope, Parthen, erot. 80, ο, Stammvater ber Kelten. 
|) Κελτός, ein Kelle, Nonn. 28, 91, D. Cass. fr. 
4, Luc. Here. 4, Suid. s. v., Parthen. erot. 8, ο, 
sw. = Κελτοί, Ael. v.h. 2, 81, gew. Κελτοί, (ol), 
ie Kelten, der griech. Name ber europ. Galater (Gal⸗ 
ier), Eust. D. Per. 288, Paus. 1, 4, 1, body bisw. 
uch zuglih mit Γαλάται, Ὁ. Caas. 66,28, Zos. 2, 
7, u. für Germanen, D. Cass. 58, 12, vgl. mit D. 
‚asa, 88, 85-57, 18, 6., [. Her. 2,88. 4, 49, Plat. 
egg- 1,687,d, Xen. Hell. 7, 1, 20. 81, Scyl. 19. 
9, δρυ. Man unterfhied οἱ κατὰ τὴν Ἱταλίαν 
ζελτοί, Pol. 1, 6, Strab. 4, 196, u. οἱ ὑπὲρ ᾿4λ- 
ἴκες, App. b. αἲν. 2, 70, od. ὑπεράδπενον (trans- 
Ipini), Strab. 4, 208. 5, 218, u. οἱ περὶ τον Ῥὴ- 
voy, D. Cass, ΤΙ, 8, u. 'Eandosos, Nonn, 86, 98. 
Kuh flieht Καλτοί für Κελτική, Plat. Caes. 58, 
pas nicht felten ἡ Κελιῶν χθών ο), χώρα heißt, 
Nonn. 28, 299. 27, 201. 46, 54, Perthen. erot. 8, 
. 80, wie τὰ τῶν Κελτῶ», das Greignif mit ten 
telten ob. der Ginfall der Kelten (Gallier), Plut. 
sam. 28. Als Adj. fieht Κελτός, a) bei ἐππεῖς, Pol. 
1,118, Arr. Tact. 44, App. b. ον. 2, 70. b) ᾽Αρής, 
‚all h. 4, 178. 9) (πόντος), Nonn. 43, 291 u. d) 
ιοζαμµός, Nonn. 88, 93. 

Ἐτλτόριοι, gallifches Volt, Plut. Cam. 16. 

Κελτοσκόθαι, pl. teltiſche Ecytben, Benennung 
er MWeftvöller, Strab. 1, 88. 11, 507, Plut. Mar. 


1. 

Κέλτρον, πι, Rome des Iſter, Lycophr. 189. 

Karo, οὓς, f. 1) T. des Bretannus (Pretanos), 
N. des Keltos, Et. M. s. ν. u. 212, 80. ο) τς Kaltı- 
ιή (22, δι. Β. 6. Τραυσοί. 

Κάέλυδνος, π.ποταµός, TEE, BI. in Epirus (Mes 
ebonien), Ptol. 8, 189 (12), 2. δ. 

Κελχοὶ ἡ Κελχωναεῖε, ſcythiſches Volt, Hesych. 

ζέλων, ωγος, m. Ruffmann, Trögenier, The- 
dist. epp. 8,4, Sp. 

Κέλωνεε, οἱ, Bolt In Aſien, D. Sic. 17,110, 

Κέλαρ, woos, m. Schall, ὄνομα κύρνο», Suid. 
Bei D. Case. ν. ]. für Κέλερ, m. [.) 

Κεμελετῶν ἡ πόλες, Stadt bei D. Sic. 29, 
1. 


Κεμενέλεον, Et. der Vediantier in ben Secalpen bei 
dicaea, Ptol 8,1, 48 (Plin, 8, 7 nennt fie Geme- 
iilo). 

ἘΚέμμενον (τὸ ὅὄρος), im Plur. (Ptol. 2, 8, 14, 
τοῦ. 4, 182— 208.) τὰ Κέμμενα don, bie Seven⸗ 
en, ein Gebirge in Gallien, Strab. 2, 128. δι 146. 
4171, 191, 8. 

Κιμμµέριοι, fagten Sinige für Κιιμέριος, Et. M. 
15, 50. 


Κενταυρίς 645 


— f. St. in Aegypten, Hesyoh. 
Κεμφοί, Bolt auf der Weſiſeite der Pyrenäen, D. 
Per. 888 u. Eust,, Avien, 254. 298. or. mar. p. 
10. Peine. —FJ 

pvpos, m. ὄνομα κύρρον, Guid. 

Kevs, Dedenburg, Dein Thracien, Proc. aedd, 
8,6 (259, 24), Sp. 

Κέναγρον, dv. τόπου (Wüftefeld), Theogn. can. 
26. 

Keovbßatos, m. Truppenführer des Antiochus Eoter, 
los. arch. 13,7, 8. b. Iud. 1, 2,2. — Suid. (Κενε- 
δαῖος, m. ein Verwandter des Monabazus aus Adia⸗ 
bene, Ios. b.Iud. 2, 19, 2). 

Ἐένδεοα, ου, m. Inscr. 8, 4411,a.b, Sp. 

Kovdpedew τά, Kampffpiele in Philippopolis in 
Thracin, Eckkel d. n. Τ. 11, p. 44. Κ. (Kerdost- 
σεια Πύδια, Inser. Sp). 6. Κέντρεια. Von: 

is, pl. Spohrer, eine Phyle in Philip⸗ 
popolis, Inscr. 2049, K. 
Kivsarov, (Wüfefeld?), Et. in Eorfica, Ptol. 8, 
7 


8,7. 
"Kivera, 61. der Veneter, Αρα. 2, 8 (89, 11), 


Sp. 
Κεθίππη, f. »Spohrroß (wie Spohrleber κ. ähnl., 
f.Et.M.), Ort in Argos, Et. M., Suid. 
Ew. von Καννίνη, w. f., Plut. Rom. 
16. 17. 
Keviay, avos, ποταμός, m. $l. und Firtb im τὸ» 
miſch. Britannien, {. Bay von Bullmuth, Pol 8, 


8,4. 

Kewivns, m. ©. bes Athothie, Agyptifcher König, 
Syncell. 54. 55, a. 170. Euseb, arm. 1, 204. 

Kivvor, pl. ein leltiſches Calemannifches) Voll, D. 
Cass. 77, 14. 

Kevöpavor, in D. Sic. 29, 17 u. Ptol. 8,1, 81 Ke 
νοµανοί, ein gallifches Boll in Oberitalien, Strab. 6, 
216. ©. Tovouives. 

Kevoptrau, pl., Ioscr. 4, 8771 (irtthũmlich, es if 
iu lefen καὶ) ἐνοριτῶν, d. i. Mitglicter eines Kir⸗ 
ee % Die Handſchrift ik nämlich gang πιο» 
dern 


: Κένσιος, «Σέξτιος K., ein Römer, D. Sic. 14, 85 
Q.d.). 

Kevoopivos, m. Inser. 8, 5087, Βρ., f. Κηνσορῖ- 
vos. 

Kivra, f. Βέντα. 

Κένται, = Κέλται, Et. M. 503, 48. 

Κενταίβιοε, m. Mannen. auf einer att. Grabſiele 
in meinen Heften, vgl. Ksrdeßaios, K. 

Κινταύρα, f. Stierjägern, Edhiffen., Att. Secw. 
IV, ο, 7. 

Keratpaos, Adj. tentaurifh. γένος, Eur. I. A. 
706, αἷμα, Luc. Peregr. 25. Fem. bau: 

Keoraypıss, ddos, Adj. φύτλη, Nonn. 14, 
143. 

Kevrayplöns, ὁ, von ten Gentauren als berühmten 
Heiteroolle abflammend, überh. theffalifch, ἵππος, Luc. 
adv. ind. 5. 

Keorraypırds, Adj. Centauriſch, d. ἱ. τοῦ, Φίασος, 
Plat, Polit. 808, ο. Adv. — xös, bäurifch, nad Ans 
dern weichli, Ar. Ran. 88 u. Schol., Suid., Hesych. 
(Bei Hesych, fleht für xzevzaugıxdg viel. verfchries 
ben κεταυρίσκον.) 

Kevraypis, (das, f. 1) Adj. fem. fentaurifch, ya 
v£9An, Nonn, 18, 44, intbef. ποίη, Nonn. 17, 369, 
86,68. Es Hieß daffelbe, deſſen Heillräfte ter Gentaut 


646 


Sheiron entdeckt haben fol, auch κενταυρίη, Hipp. 
Ῥ. 482, 85, u. τὸ χενταύριο», Plut. ſae. lun. 25, 
Theophr. h. pl. 9, 8, 7, Plin. 25, 6, 82. 2) ein weibl. 
Kentaur, Philostr. p. 818. 
Kevrauporröyos, m. Kentauren töbtend, Lye. 
670, Ptol. Heph. b. Phot. bibl. p. 151, 84. 
Keoravpopayxla,r, Kentaurenſchlacht, Herod, 
in Plut. Thes. 29, vgl. mit comp. Thes. 1. 
Ἐπκτανρόπολια, f. Kentaurenflabt, Stechers⸗ 
δα. μὰ St. In Theffalien, Proc. aedd. 4, 8 (275, 
‚Sp. 
εντανροπληθήᾳ, ές, Adj. tentaurenvoll, πό- 
λεµος, Eur. H. {. 1278. 


Κενταυροχτόνος 


Ἐέντανροε, ου, ep. auch 0s0, (d), u. Luc. Zeuz.. 


4 αιῷ ἡ, (über die Betonung f. Arcad. 72, 10, 
Schol. Cant. Hes. theog. 882), Stecher (fo Grashoff, 
new. Stierjägerod. Stier ſtecher erkl, vgl. Schol. 
Pind. p. 819 ed. Boeckh, Hesych., vgl. mit Eust. 
p. 527,48, Tzetz. h. 9, 467, Serv. gu Virg. G. 8, 115, 
nad Et. M.Luftflecher), 1) fpäterer Sage nach (Pind. 
P.2,84, D. Sic. 4, 69.70, Eust. 102, 15, Hyg. f. 
88, vgl. mit Plut. Ag. u. Cleom. 1, Et. M., Apost. 
9, 78, Palseph. 1, D. Chrys. 4, 80) ©. des Ixion 
u. der Nephele, (dab. Ixionidae, Lucan. 6, 386, u. nu- 
bigenae, Virg. Aen. 7, 674), nach einer andern war er je= 
doch S. des Apollon u. der Stilbe, D. Sic. 4, 69. Erwähnt 
wird aber als Kentaur außerdem Curytion, Od. 21, 296, 
Cheiron Pind. P. 8,89 — N. 8,84, ΑΡ. Rh. 4.810, 
Orph. Arg. 897-450, Neffos, Sopb. Trach. 680— 
1141, ὅ., Pholos, Apd. 2, 5, 4, Gyläos u. Nhotos, 
Ael. v. h. 18,1, D. Sic. 4, 12. Andere: Nonn. 14, 
264. 17, 308, vgl. mit Plat. Απ. 869, ο, Agath. fr. 
7,9. 6ὲ find namlich (of) Κένταυρο», ein wilder thefs 
falifcher Voltstamm, δε[. als Reiter berühmt, I. Ant. 
fr. 1,15 (nah Hesych. = οἱ Alvıäves?), der feinen 
Sig am Belion u. Deta hatte, Pol. 8, 11, D. Sic. 
4, 70, Streb. 9, 489, Polyaen. 1, 8, vgl. mit Eur. 
1.Α. 1046. In Virg. Aen. 7, 675 wird auch Othrys 
u. Homole u. in Ov. met. 12, 452 (Pelethronius) 
überd. Theffalten als ihr Wohnfig bezeichnet. (6. Hom. 
Ἡ. 11, 882. Od. 21, 808. Batr. 171, Hes. sc. 184 
u. fr. in Schol. Pind. N. 4, 95, Eur. Andr. 791 — I. A. 
1060, 8., Ar. Nub. 850, Isocr. 9, 16. 10, 26, lade. 
Auf EhHaltis zeigte man ihr Grabmal, Strab. 9, 427. 
Sie wurden mehrfach abgebildet u. gwar als Menfchen 
mit hinten angewachfenem Roßleib u. Schweif, Paus. 
1, 17,2. 5, 10, 8, vgl. mit 5,19, 7 u. Pind. Ρ. 3, 
88, Ael.v.h.11,2,D.L.6,2,n.6, D. Chrys. 82, p. 
869, Hesy:h., u. von Dichtern bargeftellt, Zenob. 5, 
40, u. zwar galten fle theils als wollüftig, dah. die Päder 
raften, u. auch das weibliche Glied fo genannt wurde, 
Schol. Aeschin. 1, 52, Hesrch., Phot. 155, als 
trunffüchtig (Call. ep. h. in Anth. vız, 725 vgl. mit 
zı, 1. 12, Od. 21, 296), u. δε. ale τοῦ und zum 
Fceveln geneigt, dab. die Spridwärter, a) Κενταύ- 

ων ὕβριν µεµίµητα», Apost. 9, 78, vgl. mit 

beogn. 542, Luc. salt. 48. Iup. tr. 31, Palaeph. 
1,9, Schol. Ar. Ran. 88. b) voög οὐ παρὰ Kev- 
ταύροιες, Diogen. 6, 84, Apost. 12, 12, Macar. 6, 
12, wahrſch. gebildet nach dem ebenfalls fprichw. gewor⸗ 
denen Verfe des Telecleives: τάς’ οὐ παρὰ τοῖς Κεν- 
ταύρουσε, Apost. 16, 3, Suid. u. Phot. ο. τάδ’ οὐ. 
66 wird als ein beſondres Geſchöpf begeichnend auch 
χέντανρος ρε[ώτ., Hom. b.8, 224, Plat. polit. 291, 
ο. ©. Σπποκχένταυρος. 2) ein Sternbild in der füdl. 
Halbkugel zwiſchen dem Nitare, dem Slorpion, der 


Κέραμβος 


Waſſerſchlange mit dem Becher u. rem Schiffe. Denn 
Cheiron wurte von Zeus unter die Sterme verfeht, Era 
tosth. Catast. 40, Hyg. poet. Astr. 2, 88. B, 87, 
Arat. Phaen. 480 u. ff., Manil. Astr. 1. 408, Gemin. 
Issg. c.16,%.'8) Mannen. auf einer lydiſchen Münz 
fpäterer Zeit, Mion. ıv, 172. 4) Name eines Hahnt, 
Ael.n. an. 12, 87. 

Kevraupobövos, m. Kentaurentdbter, Bein 
des Heraklet, Theocr. 17,20. 

Kerrwaptenos πύργος (Cilio.?), Thphn. 581, 11, 


m.ber röm. Name Centenlus, ὁ Γάιος 
K., Pol. 8, 86, vgl. App. Hannib. 9, Zonar. 8, 23. 
Εεντιλίων für Γεντ. — σχολῆς εἶδος ἀξιώμα- 


Sp. 


von Suid, 
«ντοαρά m. ein Galater, Λο n. an 6, 44. 
Kevröpiwa, (τά), b. Ptol. 8,4 18. 8, 9, 4 u. Cie. 
Verr. 4, 28 Ἠεντούριπαι, (Plin. 81, 7, 41 Ceotum- 
ripae, Mel. 3, 7, 16 Centuripinum), &tadelwer: 
fer (nah den Ew. benannt, f. Lob. par. 804). Et 
in Eicilien, dem Aema gegenüber, |. Gentorbi. Thuc. 
6, 94, Pol. 1, 9, D. Sic. 20, 56, Strab. 6, 273. 
278, Hesych. &w. a) Ἐεντόριψ, pl. επᾶς, Tour. 
7, 82, f. Lob. par. 292. b) Kevropumwtvor, D. Bic. 
18, 88. 14, 78. 16, 82. 19, 108, Porph. v. γι, 
21, bei Cic. Verr. 3, 49—5, 27 u. Plin. 21, 6 Cen- 
turipini, auch als Adj. Cio. Verr. 8, 45. — Inser. 3, 
5467 Κεντορειπεῖνος. — Bisweilen für die 6 
felbt, f. D. Bio, 22, 24. 
Kivros κώμη in Arabia Felix, PtoL 6, 7, 3. 
Ἐντουκέλλαι, Hafenort in Etrurien, = Centum- 
οοἶ]ωο, |. Givita Vechta, ob. Gincelli, Proc. Goth. 2,7, 
8, Ageth. 1, 11 (86, 6), Plin. 6, 81, Butil. 287. 
Ἐεντουρία, d. lat. Centuris, 1) Kewrospu(v)or 7 
(Κεντουρία), Et. auf der Weſtkuͤſte von Φοτίω, |. 
Genturt, Ptol. 8,2,5. 2) Πιντον(α)ρία ἢ Κεντον- 
ρία, in Libyen, eine der canariſchen Infeln, Pol. 4, 
6, 84. 
Kevrpdiona, = Κενδρείσνα, att. Inſchr. im Phil 
hiſt. Heft 8,n. 12, Ε. 
ιάδαι, pl. Stecher oder Spohrer (Porph. 
abst. 2,30), ein att. Geſchlecht, Porph. α. α. D., He 
sych., Ο. Inser. 2, p. 660, b. 
ο. Kovrpirms ὁ-ποταμός, δΙ. in Großarmenien. |. 
Berlis, Xen. An. 4,8,1, D. Sie. 14, 27. 
, pl. Alpenvolk in Gallie Narbonn. 
Strab. 4, 204. 205. 208, Ptol. 8, 1, 87, Caes. b. 
Gall. 1, 10 (Plin. 84, 2 Ceutrones, v. L Cent“ 
nes). 
Ἑέντων, ὠνος, ὁ 4ππνος, Mömer, Pol. 28, 11. 
Keös, m. Sollftein (f. Xoo), 1) ein unfdrin 
barer Ort in ®dotien, Lysim. in Bchol. Sopb. 0. 6 
91. 3) = Κυνόσουρα, die langgeſtrecte Zunge, 8° 
genüber Pfyttaleia, Her. 8, 76. 
Κέραγον, π. Hornberg, Berg in Lycken. Schol 
11. 15, 193. 
Κεραῖαν, pl. Et. in Kreta, Ew. Κεραῖτηε, VIL 
(Pape). 
Kepalas, m. Hörning, Beamter des Prokmäuh 
Pol. ὅ, 0. 71 (Taſaub. vermuthet Χαιρέας). 
Kıpaives, Hörninger, moloffifches Boll, δὲ. B. 


s. Javsttivos. 
‚ Jun, Thphn. 658, 16, 8ρ. ( 
os, m. ahni. Trante (θἰτ[Φίά[ε, eig 
Heornläfer, Seuerföhrdter), ein Pythagorert. Lulanıt 
TambL v. Pyth. 267. | 


Κεραμεία 


Εωαμάθα, Coramea, Aſch, Gt. in Mecebonien, 
lab. Peut. 

Ἐεραμακόε, od, meiſt mit d, Topfmartt, f. Et. 
M.,s.v. u. über das ss Er. Μ. 29,45. 57, doch nach 
?aus. 1, 8, 1 nad Κέραμος benannt. Zwei Plipe 
n Athen (Antiph. 5. Harp., Suld.,, Hesych., Schol. 
Ar. Equ, 72), einer innerhalb auf dom Aufweg nah 
er Alropolis, welchen das Dipylon mit dem anferhulb 
er Stadt gelegenen (Thuo. 6, 57) verbend, dab. ber 
ftere dvrög Tod «ιπύόλου, Plut. Sylla 14, heißt. 
jm [εβίεται wurden die im Kriege gefallenen Athener 
1. andre ausgezeichnete Männer beerdigt, D.L.7, 1, n. 
). 16. 26, Ael, n. an. 18, 40, Menecl. u. Callicr. 
n Schol. Ar. Av. 895 u. Suid., Harp., u. der Fackel⸗ 
auf gebalten, Sehol. Ar. Ran. 181. 1125 u. Equ. 
'72, Suid., vgl. mit Hesyoh. κ. ἐπ Εὐρυγύῃ. 6. Ar. 
ten. 139. Av. 895. Equ. 772, Isse. 5, 26. 6,20, Plat. 
’arm. 127,c, Xen. Hell, 2. 4, 88, Yolgde- Nah Suld. 
ieh auch cin Φῆμιος fo, f. Κεραμεῖς, vgl. mit Ar. Av. 
195. -- Kepauixds,w.f. ο. Κέραμος, Her. I, 174. 

ος ὁ κόλπος, Xen. Hull. 2, 1, 16, = Κερα- 
sxöc, w. |. 

Kepapsig, έων, (08), b. Ar. Ran. 1098 u. Boss 
dem. Att, 1, ‚ Hefnergoll (Hafner = Ti 
fer, [. Philoch. b. Harp., Suid., nad Antern von 
Κέραμος, Harp.), attiſcher Demos in u. auß:chalb 
er Stadt (f. Κεραμεικός), zur alamantiſchen Phple 
εθδτίᾳ, Hyper. u. Diod. b. Harp., Schol. Asschin. 
1,171, Schol. Aristid, p. 183. Sg. Κεραμεύς, Ross 
)em. Att. 95. 96, gew. ἐκ Κεραμέων, Plat. Prot. 
16, d, Aesehin. 8, 171, Dem. 20, 146. 59, 48, Inser. 
160. 191.11, 17. 648, 8. 649, 1. 2, 2822, b, Add, 
πη. Seew. ıv,f.41. Χ, {. 18. 36. 81. xvı, ο. 68. 68, 
tuss Dem. Att. 96. 96.150.191, Meier ind. sohol. 
6. 88. 48. — ©. Kopausxdcu Κεραμές. δι, 


id: 
Κεραμία (?), Inser. δ, 6784. Sp. 
Kepapıaxds d κόλπος, = Κεραμικός, |. unten 
Κέραμος, Scyl. 99. 
ἡ πύλη, Zöpfertbor (Athen), ein 
Eher in Naufratis, Ach. 11,480, e, 
® (Kaspassog), m. Häfner, Inecr. 8, 
021, 6, Sp. 
αμίε, ἡ, der Dimos Κεραμεῖς, w. f., Buid., 


>hot. 

Ἐέραμον, 1) f. Bottboff, doriſche Seeſtadt, nad 
ztrab. Flecken in Karlen, |. Keramo, Strab. 14, 656, 
’ans. 6, 18,8, Ptol. 5, 2, 10, Hesych., Hierocl. &w. 
ζεραμιήτης, St. B. ο. Αἴγεναι, pl. Ara, 
jtrab. 14, 660, Inſchr. von Samothrale bei Gonze 
5. 70. Sie lag an dem nad ihr benannten κόλπος 
Sepapırös, |. Golf di Stancy, Xen. Hell. 1, 4, 8. 
I, 1,15, Plin. 5, 81, 29, Mel. 1, 16. ©. Κεράµει- 
5 u. Κεραμμακός. 2) m. Heros in Athen, ©. des 
dionyſos u. der Ἠτίαῦπε, von welchem Kerameis ben 
Namen haben [οἳ, Ῥασα, 1,8, 1, Philoch. b. Harp. 
νλλος, m. Töppel, Milefier, Inser. 2, 
889. 

Kopanav ἀγορά, Topfmarlt, St. in Bhrygien, 
vabıfch.- Ceranae bei Plin. 5, 82, nach Rennel |. Ku⸗ 
αθία, nad Andern Uſchak, Xen. Απ. 1,2, 10. 

‚vos, m. Toppf, Athener, Xen. mem. 

‚ns 

Kepäyns, soc (?), m. Inser. 2, 2171,b. Add. 
Kipaf,axos, Hornburg, Dit in Daſſaretis, Pol. 


Κεραύνια 647 
‚m. Horn, 


Εερᾶε Singer aus Argot, Olympio⸗ 
nife (DI. 120), Afrie. b. Eus. Maà. 62. p. 42 Soal. 


r7o, Horn, von ber Geſtalt (ſ. Hesych. 
Miles, fr. 4, 8, wo auch andre Erklärungen, wie vom 
Horn der Amalthea und der Χερόεσσα flehen; man 
nennte aber Borgebirge, Blüffe, welche in den Ocean 
münden, und Meerbufen κέρας, Et. Μ. ο, ν. u. 504, 
8). 1) BVorgebirge und Meerbufen bei Byzanz, gem. 
mit τὸ — xalouusvor, Pol, 4, 48, Streb, 7, 820, 
Zosim. 2, 80, Hesych, Miles. a. a. Ὁ. 2) in Inbien, 
Arist. mir. auso. 71. 8) Ἡσπέρου Κέρας, δι 
Horn, afribanifcher Meerbufen, j. Biffago ed. Biſſao, 
Hann. per. 10. 4) Νότου Κέρας, Güpdhorn, aftil. 
Meerbufen, |. Golf de Sherboro, Hann. per. 17. 5) 
Plur. Κέρατα, attiſch⸗ megariſches Grenzgebirge, j. Kane 
dili, D. Sic. 18, 65, Plut. Them. 18, Streh. 9, 
895. 

Κκερασοῦ», οὔντος, (ή), b. Arcad. 76, 22 Ἑέρα- 
eos, Kirſchrod (d. i. ausgerobetes Land voll Kir 
fen, [. Eust. zu D. Per. 458 u. Τι. 2,853, vgl. mit 
Ath. 4, 61, 4) St. im Bontus Polemoniacus am ſchwar⸗ 
gen Meere, nad) Arr. per. p. Eux. 18,4 u.An. per. 
p. Eux. 84 Pharnalia, auf welches nämlich der noch 
vorhandne Name Kerafonde übergegangen ifl, Xen. An. 
δ, δ, ὰ---ὃ, 7,80, Scyl. 89, Seymn. 911, D.Sic. 14, 
80, Strab. 12, 6548, Ptol. 5, 6, 5, An. p. p. Eux. 831— 
87, Plin. 6,4, Mel. 1,19, Hierocl, Suid. @w. Κε 
ῥασούντιοι, Xen. An. 6, 5, 10---δ, 7, 80. 

ar,0r,pl. Mengen (od. Miſchen, f. Nonn.), 
©t. in Lydien, Nonn. 18, 470. 

K ‚StB. ο. Σφήκενα, Kıparria: Me- 
nand, u. Xenag. in Et. M. 758, 561, Ἐεραστιάε, 
άδες; St. B.e. Κύπρος u. Hesyoh., Κεραστίᾳ, ίδος: 
Nonn. 5, 614. 18, 441. 29, 872, St. B.s. Κύ- 
Ἄρος, f. Hornbeim (f. St.B.s. Κύπρος, Menand. 
u. Xenag. in Et. M. 738, 51, Tzetz. Lyc. 447), 
Name für Cypern wegen fiiner vielen Borgebirge. — Ov. 
met. 10, 228 erwähnt auch Ἑεράσται als ein fabelhaftes 
Volt auf Eypern. 

Κεράστηε, m. Sörnig, V. des Ῥαμ[απίαβ, Ion. 
11,8,1. 

„f. St. ter Arauarner in India intre Gen- 
gem. Ptol. 7,1, 92. 
vNos,m. Horn, »Horniſt, Mannsn,, Inser. 
4, 5184, Sp. 

Κεραύνια don (τά), 5. D. Per. 492 dovud,b. 
D. Case. 41,44 τὰ ἄχρα τὰ Κεραύνια (948 Bor» 
gebirge bes adriat. Meeres, Ἱ. Gap Linquetta, vgl. 
Plin. 8, 10, 26), nit felten auch bloß τὰ Κεραύ- 
φια, Pol. 84,6, Strab. 2, 105. 6, 288. 7,817. 326, 
Donnersberge (f. ΔΡ. Rh. 4, 519, Eunt. zu D. 
Per. 889, Serv. zu Virg. Aen. 8, 508), 1) das hohe 
Gebirge, welches fi der epirotiſchen Küfte entlang 
binzieht u. jest Kimara heißt, ΑΡ. Rh. 4, 5619. 576. 
1212, D. Per. 389 u. Eust.. Sceymn. 865, Scyl. 26. 
27, Theop. b. Strab. 7, 817, App. b. civ. 2, 54, 
Plut. Phoc. 29, D. Cass. 50,9. 12,Apd. I, 9, 25, 
Paus. 1, 18, 1. 5, 22,8, Suid., Et. M. 76, 54, Mel. 
4, 8, A. Das daran floßende Meer Κεραννίη ἅλς, 
ΑΡ. Rb. 4, 981. Die Ew. Ἐεραένιοι, Ptul. 2, 16 
(11,8, Caes. b. eiv. 8,5, Plin. 8,22. 2) ber nord- 
öftfihe Theil des Gaucafus am caspifhen Dieere, Strab. 
11,601. 504, Ptol. 5,9, 14—22, Eust. ju D. Per. 
889. 8) Geb. in Xibyen, D. Sic. 8, 68, Mel. 8, 8. 
4 Geb. in Phrygien = Sipylus, Plut. flur. 9, 4. 
5) Κεραύννος λόφος, Berg in Argofis = "Adnvai- 








648 


ον ὄρος, Pin. flur. 18,12. 6) Kepavria = Κερω- 
via, w. ſ. u. v. für Κερύνεια, το. [. 

υνιλία,ας,{, Donnersmarl, St. in Sam 
nium, D. Sic, 20, 26. 

Ἐεραύνιοε, m. Donnerer (Bliger), Bein. des 
Zeus a) in Seleucia, Hesych. b) in Olympia, Paus. 
5, 14, 7, vgl. Orph. h. 19, Inser. 8, 4501. 4520. 
5980. 


Κεραυνιλία 


Κεραννόε, m. 19, 9) Name eines Sohnes von 
Klearch, Plut. Alex. fort. 2, 5. b) Bein. des Ptole⸗ 
mäus, Paus. 10, 19, 7. 

Κεραύσιον ὄρος, n. (Hornberg?), Berg in Ar 
tabien, Paus. 8, 41,8. 

ν, wvog, m. Koh (fo παῷ Cart. griech. 
Etym. 1,117), fpartanifcher Heros der Köche, Polem. 
b. Ath. 2,89, ο vgl. mit 4, 178, f. 

Ἐερβέριοι, für Κιμµέριοε, ſchrieben Aristarch. u. 
Crates bei Od. 11, 14, ebenfo foll es nah Et. M. 
518, 48 Sophocl. gebraudt haben, f. Ar. Ran. 187 
u. Sehol., Phot. 156, 28, Hesych. — Ihre Stadt 
hieß nad Hesych. Kepßsola = Κιμμµερία. — Ans 
ders ficht Κερβέριόν Te bei Scymn. 289, d. h. ei» 
was an den Kioßeoes erinnerndes. 

)Ἐέρβεροε, ου, voc. Κέρβερε, (6), Bahl (fo He- 
dych. ---ὠχρός, κίνδυνος, τάρταρος, wo Schmitt 
αμώ χίβερροι --- ὠχροί anführt, ορ]. mit Luc. Phi- 
lops. 1) od. Achler d. ἱ. Brefler, der Hund der Un⸗ 
terwelt, nach Hes. th. 311 vgl. mit Qu. Sn. 6, 261 
©. des Typhaon u. der Echidna, mit 50 Köpfen, nad 
den meiſten Spätern (Apd. 2, 5, 12,9.) breilöpfig, 
f. Plat. rep. 9,588,c, Xen, Απ. 6,2. 2, Isoer. 10, 
24, Ar. Equ. 1080. Pax 818 (hier &leon), Theocr. 
Ida, 29, 88, D. Sic. 14, 81, Sırab. 8, 868, Plut. 
Nic. 1, Luc, d. mort. 20. Pseudol. 29. fügit. 81, 
Anth. xı, 148. Plan. 92. 98. app. 286, 4. Ihm wur⸗ 
den die Verbrecher vorgeworfen, Luc. catapl. 28. neo. 
14, wie er benn überb. für gefährlicher Wächter flieht, 
Antip. ep. v, 80. Seine Abbildung findet fi auf 
Münzen von Kyme, Milling. Syll. 10 u. fonft Mion. 
160. Bei Luc, d. mort. 21 aber tritt er alg Perfon 
auf. — Er hieß au «Ροβερός, Plut. βαν. 16, 1.— He- 
est. b. Paus 8,25. 5. 6 erklärte ihn für eine Schlange, 
nah Andern war er ein Hund des Moloflertönige 
Aedoneus, Plut. Tbes. 81, Philoch. in Eus, chr. Armen. 
618 p. 288, Sync. p. 158, ο, Io. Ant. fr. 1,1, od. 
des Geryones, Palacpb. 40, 1. 2) fyäterer Hundes 
name, Poll. 8,42. 3) Name eines lautlofen Srofches, 
Schol. Nic. slex. 6078. 

Κέρβηε, m, Rodach, [. Κεβρή», BI. in Eubda, 
Arist. mir. ausc. 170, vgl. mit Herdn. Cream. 111, 
241, b. Arcad. 17, 9 Κερβή». Andere nennen ihn 
Κηρεύς, w.f. 

Κερβήσιοε, m. Adj. Rodacher (von Kippe = 
Κεβρής vd. Κεβρήν, w. f. vgl. mit Lob. path. 
429), µέλος, Alcın. b. Strab. 12, 580 η. βόθυνος, 
ebend. won einem alten Volle in Phrygien. 

- βικα, ©t. in Africa propria, Ptol. 4, 8, 

Σερβούλων ‚m.=Kooßoilwv, w. f., Them. 16, 
p. 210. 

Kipdas, αντος, m. Nutz, ®. des Ibykus, Suid. e. 
ἔβυχος. Uchnt.: 

pras, α, m. B. des Menon, Arr. An. 3, 
18,7. 

Kepdurds, (über die Betonung f. Arcad, 77, 17), 

Φιμάειδαί, Städtename, Sud. 


Κερχάσωρος 
Κωδύλας, m. Nüher, Bein. des Zeus, Lyeopht. 


1092. 

Ἐκρδόλιον, (τό), Reichthal, Ort in Mlarcedonicn, 
Amphipolis gegenüber, Thac. 5, 6—10. 

Κιερδύνο m. — κερὀώνυμος, ἁθπί. Ben: 
brandı db. als klug glänzend od. befannt, Koss inzer. 
in. ı1,n 199 p. 82 (Ther.), Sp. 

‚ods, £ Regina d. h. die Uuge, Gem. dei 
Vhoroneus, Paus. 2, 21, 1. 
‚wos, m. in Pap.Taur. Kopbay, Reincte, 
d. i. ſchlau, Sugs, 1) Sklavenname, Dem. 58, 20. 
8) Aihener, Insor. 165. 805. 2, 2160, 12.2322, b. Add. 
2414, g, Add. — 8) Andete, Inscr. 8, 6155. 6156. 4) 
auf einer byrrachifchen Münze, Mion. 11, 39. 5) Spride. 
war: Κέρδω» γαμεῖ von Spelulationsheirathen, Dio- 
gen. Vind. 8,4. 6) Κερδώ», ὤνος, Urgyptier, Ρερ. 
Taur. 10,5. 15,p. 68. 
Κεροάληε, m. Inscr. 8, 65771, Sp. Aehnl.: 
äArs, m. das lat. Cerealis, Archon, Inser. 8, 
5848, 6, Sp. Aehnl.: : 

m. (Suid,), 1) epigrammatifcher Dich⸗ 
ter, Antb. ΧΙ, 129. 144. 2) Σέξτος Κ., zömiider 
Sauptmann, 198. b. Ιπά, 6, 4, 8, od. Zifreg τες Ä, 
los. b. Iud. 8, 7,84. 4,9,9. 6,2, 5, u. bloß Κ., los. 
b. Iud. 8,7,82. vit, 75. 8) Köswrog Πετίλιος K., 
Römer, D. Cases. 65,18, od. Πες. Κ., Ιου. db. lud 
7,4, 2, u. bloß Κερ. D. Casa. 66, 8. 4) Synes. ερ. 
129 bis. Ostast. p. 800, Socr. h.e. 2, 89, 2. 

* St. in Latium, j. Cerretano, Strob. 5, 
288. 

Kepehrns, m. Horn heimer, auf Kreta, St. B.a. 
Βήνη. 7 Pol. 4, 53 nennt Πε Kepfras, Snid. Κεραῖ- 
ταν, w.f. 

Ἑέραα, ἡ, (Φοιπεά), Infel bei Nares, An. st 
mar. magn. 282, in Geogr. Rav. 5, 21 Cerus. 

Ἐερέθριος, m. Anführer der Gallict, Paus. 10, 
19, 7. 

lat. (Oic. ad Att. 12, 51, 8—1b, 26, 
4, ὑ.), Caerellia, Freundin bes Gicero, D. Cası. 
46, 18. 

Ἐκρελλιανόν, m. Inser. B, 6689, Sp. 

68, f. St. in Hisp. Tarrac., |. St. Colum- 
ba di Keralto, Ptol. 2, 6, 72. 

Κερεωνία Οὐερηκούνδα, aus Komelia, Phleg. 
—— Te, ὄνομα κύρνον, Sald 

youa κύριο», . 

Ἐερησσόε, (6), (Hotned?), Bergfeſte bei Thee⸗ 
pi, Paus. 9,14, 2, Plut. Cam. 19, vgl. Philarg pu 
vie Georg. 4,58. 

vol, Bolt in «θεία, D. Cans. 48, 13. 

Aehnl. Kipnres, wr, iberiſchet Volt, St. B. a. Boe- 

gun, viel. Ew. von Geret, einen fpan. Staat auf 
üngen. 

Κέρθη, f. (Regina ὃ. i. kluge?), Z. des The⸗ 
pios, Apd. 2,7, 8. 

εριάλις, m. = Cerealis, Inser. 8, 5888, Sp. 

Ἐέριοι, Volt, D. Sic. 14, 117, viel. = Caeritae. 

Κέριος, m. = Kalpsos, Gutheils, Manntn, 
Inscr. 4, 9708, a. 

Ειρκάε, άδος, f. Morwes od. Geyer (nad He 
sych. 5. xsoxds = κρέξ, u. ο. xioxaf = ἱέραξ, 
vgl. κέρκος), St. in Böotien bei Aulis, Suid. a. Axov- 
σίλαος, bei Andern VLL. auch Κεκάς u. Κελκάς gt 
ſchrieben. 

Κερκάσωροε nöd, 1. ε: Kerkusiris d. i. Thei⸗ 
lung des Nils, St. in Aegypten da, wo fi der Nil 


Κέρχαφος 


n die beiden Hauptarme von Peluſtum u. Canobus 
heilt, |. EI Arcas, Her. 3, 16. 17.97, Ach. Tat. 4, 
1, Suid. 6. Κερχέσουρα. 

ἘΚέρκαφος, m. Gißler (d. i. Bürge, denn nad 
lesych. if κέρχαφα — ἐγγύη), 1) 6. vder Helios 
I. der Rhodus in Rhodus, Hollan. in Schol. Pind. 
Jl. 7,185, od. der Kydippe, St.B.s. ἀίνδος, Strab. 
:4, 684, f. Zen. b. Ὀ. Sic. 5, 56. 67, Ρία απ. 
sraec, 27, V. des Mäandros, Piut. θαν. 9, 1. Bon 
him hießen die Rhodierinnen (ad) Kom δε 
3. 5. Κάμιρος, u. die Rhodier καφίδαι, Apoll. 
Ῥ. 1Σ, 287, voc. sg. Κερχαφίδη, Apoll. ep. Plan. 
19. 2) Br. des Alphens, Plut. Sur. 19,1. — (v. I. 
ür Κέρκιος, Strab. 9,488). 8) ein Berg bei Kolo⸗ 
ıhon, Nie. Th. 218, Lycophr. 424. 

εἴδα, C. Inscr. 2, p. 1109 gu n. 2755, Sp. 

Ἐερκέσιον, f. Κιρκήσιον. 

: έσονρα, = Κερκάσωρος, w. f., Strab. 17, 
306. 

Kor ‚m. (Weber?), ©. des Aegyptus u. 
ver Vhöniffe, Apd. 221, 5. 

Kepxiras, gen. Gv“, Palaeph. u. Hellan. δ. St.B.s. 
Χαριμάταν -έων (ν. 1. αίων), b. D. Per. 882 u. 
Zust. Kepxtrio, b. Zen. 5, 25 εταῖοι, vol. 
Böch gu C. Inser. 11. p. 100, u.d. v.1. für Κερκετέων 
δε, 5. Mel. 1, 19 Cerestici, Steuter (d. b. die mit 
er Meinen Stenerruder, f. Phot. 187, 9, δοῷ nad 
JIesych. hieß das Ἠείπε Steuerruder fo nah dem Er» 
inder), Bolt im aflatifchen Sarmatien, viell. j. Tſcher⸗ 
eſſen, Seyl. 78.74, Strab. 11,492-—497, Nic. Dam. 
r. 125, Ptol. 5,9, 26, Hesych., Mel. 1,2. Ihr Land 
Keprer6s, Eust. zu D. Per. 680, 0%. Keperis, ἐδος, 
Ptol. 5, 9, 9. — Audi die ται, bei Strab. 12,548 
1. Phot. 157, 9, feinen viefelben gu fein. Adj. Kıp- 
serutös, ἄνδρες, Orph. Arg. 1049. 

Kepxereös, gen. έως, b. Nic. slex. 152 ης, gen. des, 
πι. Steuerwald od. Falkenderg (I. unter Κερκάς), 
Berg auf Samos, Schol. Strab. 10, 488. — Plin. 5, 81, 
37 nenntihn mons Cercetius. Aehnl.: 

Κερκετήσιον ὄρος (Βερχετήσιον 7), Gebitge in 
Macedonien, Ptol. 8, 18,19. Achnt.: 

Keprerxdv ὄρος, Gebirge in Theffalien, St. B. a. 
ΓζΓιάλεια, 

Ἐερκηίᾳ, dog, ſ. (viel. = κερκηῖς, Ringlern), 
ine Öfeanide, Hos. tb. 855. 

Εερκιδᾶς (fo nad) Arcad. 31, 16, Herdn. π. u. λ. 
10,16), b. Harp. Kepuidon, gen. ου (Steb. 4,43), 
1. a (Stob. 58, 10), (6), δὲο9 ὃτ ed. Stengel (Hesych. 
κερχίδας = Φονακίνας), 1) Urkadier u. Anhänger 
Philipps von Marebonien, Dem. 18, 295, Theop. b. 
Harp., Pol. 17, 14, Suid. 3) Megalopolit, Geſetz⸗ 
jeber u. Dichter, Pol. 3, 49---δδ, Λε]. ν. b. 18, 20, 
δι. Β. . Μεγάλη πόλις, Stob. a.a.D., Ὁ. 1. 6, 2, 
a. 11 (ἢ Κρής). Er u. feine Vartel, οἳ περὶ τὸν 
Keoxıdar, Pol. 2,48. 50. Nach Einigen berfelbe mit 
dem Vorigen, doch f. Ath. 8, 847, ο, nebft 12, 554, 
d, wo es ein Anderer IR. 8) ein Karier, Arist. an. 
part. 8, 10. 

Κέρκινα, b. D. Per. 480 n. Eust,, Streb. 17, 
B81. 884 Ἐέρκιννα, b. Ptol. 4, 8, 85 Κέρχιν(ν)α, 
Ε, Infel vor der afritanifchen Küfe am Anfang ber 
Heinen Syrte, |. Kerlein od. Gherlara, mit einer Stadt 
(D. Sie. 5, 12, Plin. 6, 7, 7, Liv. 88, 48, Hirt. b. 
Afr. 84) gleiches Namens, Strab. 2, 123, Plut. Mar. 
40. Dion. 25, Anon. st. mer. megn. 112, Mel, 3, 
7, Tac. Ann, 1, 655. Ew. Ἐερκινῆται, Pol. 8, 96, 


Κέρχυρα 649 


” Ber b. ΑΠ. 84 Cerotnitani. 6. Κύραννις. 
ehnl.: 

Ἐερκίνεον, έου, n., b. Liv. 81,41 Cercinium, Et⸗ 
penheim od. Ringelberg, Kaſtell in Theſſalien 
(Pelasgiotis), Proe. aedd. 4, 4 (230, 86). 

κίνη, {. Söpenberg (oder Ringelberg?), 
Gebirge in Macedonien. Thuc. 2, 08. 
τυ, b. Strab. Κεριννῖτιε, dog, {. 646. 
penbeim, Espenfee, od. Ringethal, Ringel⸗ 
fee, 1) Infel, weldhe mit Κέρκχινα durch eine Brücke 
verbunden war, Streb. 17, 88%, b. Soyl. 110 Κερ- 
κρνῖτκς νῆσος. 2) Sec in Macedonien, j. Tachyuo, 
Arr. An. 1,11,8. 8) Κορο»ῖτες 7) Κερχιρῖτις, Ort 
in der taurifhen Sherfones, An. per. p. Eux. 57. 
‚m. Gspen(?) od. Ringler, Name auf 
einer illyriſchen Munze, Mion. 8. 111, 317. 

Κέρκιοι, == Circeji, D. Sic. 14, 102. 

Kilpxios, m. Raufbing, 1) Wagenlenker ber 
Dioscuren, Amm. Marc. 22, 8. 2) Mannen. Inser. 
5126. 

Kepxis, f. 1) Schüge (ο. i. Weberſchiff), ähnl. 
Spindlern, Srauenn., At. Inſchr. in meinen Heften. 
Φρί. A. Rang. 11, n. 899, K. 2) Ort in Nubien, 
—— 

v, ſ. Κερχήσιον. 

Κερκῖταε, f. Κεραίσω. 

Κιρκίων, ὠνος, m. Ringier (0), Munnsn., 1) 
Eunap. fr. 1. 2) Theffaler, Rang. n. 1812. 

Ἠέρκοβα, Gterzingen, St in Achaja, = Ππελ- 
λήνη, Schol. gu Ptol. 8, 16, 16. 

„m. Sterzel (eigtl. Sterzwackler). ho- 
mo neqnam, Plaut. Trin. 4, 8, 18. 

Καρκόλυρα, Rauſchezitter, 
Buid, 

Κερκόνῖκοε, m. "Sterjfieger, Plant. Trin. 4, 8, 
δ. 


ΕΚερκοπίθηκοι, pl. Schwanzeffen, Zoll in Ins 
dien, Megasth. b. Streb. 15, 708. 
ΕΚωρκούριον, f. äpnl. Kahn, Hetäte, Ruf. ep. v, 
4 


Keortkas, m. Rauſcher, Andrier, Gem. ber Sappho, 
ſ. Neue Sapph. fr.p.2, Suid. (v.1. Κερχώλας). 

m. Lautenſchläger, Bein. bes Apollo, 
Art. Juſchr. im Philhiſt. Hft 10,n. 1, Κ. 

Κωφκνόνη, f., Suid. 

Κίρκῦρα, ac, von ben Cingebornen Kdgxupa ge 
nannt, f. Inser. u. Münzen, Miom. δ. ıız, p. 428, u. 
fo haben denn auf) Simon. ep. 154 (Anth. spp. 85), 
Scymn.428—446, 6., Isoor. 16, 108. 109, Paus. 1, 
11, 6—20, 9, 8, ὅ., u. die Lat. Cic. fam. 16, 7, ὃ, 
Plin. 4, 12, Liv. 81,22, Mel. 2, 7, A. ftets Κόρκχυρα, 
as, u. im gen. Crin. op. ıx, 555 Κορχύρης, während 
Seyl. 22.28 Κέρχυρα u. 29.114 Κόρκυρα, Strab. 
1, 44—7, 829, fr. 8 5. Κόρχυρα, doch 6, 269. 7, 
829, fr.7u.10,449 Κέρκυρα, D. Sie. 4,72 u. exo. 
in hist, gr. fr. 11, praef.xıır, c.15 Ἀόρχυρα, jonf 
11, 15—81, 18 3. gewößnl. Κέρχυρα det, Ebenfo 
ſteht App. 11.7.8 Κόρκυρα, body Maced. 1. b. civ. 
2,87 öfterer Köoxvon, u. St. Β. 6. Dalaf, Irtwrn, 
Hroxia: Kioxnvon, aber s. Φαλάκρα: Κόρκχυρα, 
u. Strab. 7, 829, fr. 6 nennt fie ἡ Κερκυραία u. 
7,824 ἡ Kopxupala, (N), Krumm, Krummmieb 
(f. Curtius Griech. Etym. 1,127), 1) Inſel des ionis 
ſchen Meeret, |. Corfu, nebſt einer Stadt gleiches Na⸗ 
mens ( Ptol. 8, 14, 11, Palseph. 21, Plut. Cat, min. 
88), Cio. fam. 16, 7.9. Sie hieß nach den Alten auch 


ὄνομα τόπου, 


1 


4 





650 Κερχυσέρα 


Ἄχεροά, «ρέπανον ob. 4ρεπάνη, ἀργος, Paso- 
χιά od. Φαμακές, D. Per. 492 u. Eust., Hellan. 5. 
δι. B. s. Φαί(αξ, Strab. 6, 269. 7, 299, Timse. in 
Schol. ΑΡ. Rh, 4, 983, vgl. mit Apd.1,9,25. ©. 
Her. 8, 48—7, 145, 8., Thuc. 1, 24---δ, 64, ὅ., Xen, 
Hell, 5, 4, 64---6, 2,9, ὅ., Dem. 18, 22—27, 14, ὅ., 
Aeschin. 8, 248, Din. 1, 14. 75. 8, 17, $lgte. Ew. 
a) Kepxupato:, Her. 8, 487,168, Xen. Hell. 6, 2, 
8—24, Thuc. 1,24—7,57, δ., Dem. 18, 287, u. sg. 
24, 202, ®Igde, u. Inser. in Meier ind. schel. n. 51, fo 
daß die Stadt au ἡ Κερχυραίω» πόλις heißt, Flut. 
Pyrrh. 9, Schol. Αρ. Rh. 1174. b) Kopxvoaios, Ἡο- 
racl. Pont. fr. 27, Peus. 5, 27, 9—10, 9,8, ὃ., Plut, 
Her. mal. 23, während Per. 29 u. Dem. 17 Ksoxv- 
θαἷον ſteht. c) Strab. 7, 839, fr. 8, u. Inseor. 1845 
u. att. Infchr. in Annali del Inser. Arch. 1829, 11, 
p. 157, v. 20. App. Ill. 16 haben aud) Kopkupyvol, doch 
b. civ. 2,89 Keoxvonios. Nach Et. Μ. a. v. Rand bei 
Alcman Kipxupes, ſ. Eust. zu D. Per. 492. Ad]. 
5) Κερκυραῖος, ala, aloy, ἀνήρ, Eust. Ἡ. 18.491, 
yuralxsc, Caryst. b. Atlı. 1, 24, b, οἶνος, ΔΙ, 1, 
58, Ὁ, vadg, Plut. Tim. 8, Κερχνραῖοι ἀμφορεῖς, 
Hesych. inshef. war Κερχυραία ο). Κορχυραία 
µάστιξ als ſcharfe u. ſchmerzbafte ſprichwoͤrtlich gewor⸗ 
den, Zen. 4, 49, Diogen. 5, 50, Apost. 9, 69, Phot, 
268, Hesych., Plut. pruv. 12, Arist. u. 9. in Schol. 
gu Ar. Av. 1468 (Kogxvgala πτερά), denn Phryn. 
in Schol. Ar. Av. 1468 fagte: Kapxvodiar δὲ οὐδὲν 
ἐπιβάλλουσ, µάστνγες, u. Lyo. rief einft den Athe⸗ 
nern u: ὦ Κερκυραία µάστιξ ὡς πολλῶν τα- 
λάντω» dl ἀξία, Piut. x oratt. Lyc. 21, Strab. 7, 
829, fr.8 aber hat ἡ Κερκυραίων µάστιξ, u. Plut, 
prov. 12 macht daraus a ſprichwoͤrtlich: ὁ „Keexe- 

alog μµαστιγούμενος ἅμα αὐτὸν ἠργολαβήσαν 
ο) ϱ) Κερρωραϊκόν, 4. 5. ἀμφορεῖς, Ari. mir. 
ausc. 104, u. Κορχκυραϊκὴ στοά, Paus. 6, 24, 4. 
Subst. τὰ Ἐερκυραϊκά, die Begebenheiten, Geſchichte 
von Korkyra, D. Hal. de histor. 8, de Thuc. 10. Bon 
ihrer ἀπόνοια (f. Thuc. 8, 81. 4, 48) ber fagte man 
αιώ κορχυρεύεταν = ἀπονοεῖ, Hesych. 2) ἡ Mi- 
λαινα, auf einer tllgrifchen Infel, |. Kurzola, Strab. 
2,124. 7,815, Soyl. 28, ΔΡ. Rh. 4, 569, Eust. zu 
D. Por. 492, Mel. 2, 7, 18, Plin. 8, 80. 8) T. bes 
Afopıs, nad welcher der Name Scheria in den von 
Kerlyra od. Korlyra umgewandelt worden fein foll, 
D. Sie. 4,72, Psus. 2,8, 3. 5, 22,6, ΔΡ. Rh. 4, 566, 
Hellan. in St. Β. s. Data. 

Ἐκφκνσέρα, f. (Webern?), Name bes Achilles, 
ala er fich verkleidet bei Lycomedes unter beffen Töch⸗ 
tern befand, Ariston. b. Ptolem. Hephaest. nov. hist. 
1, p. 188. 

Ἐερκνών, όνος (fo nad Arcad. p. 16, 37, bo 
b. Plat., Isocr., Arist., D. Sio. Plut., Ath., Harp. 
u. einmal bei Paus. 1, 5, 2 ύων betont), m. 
(Raufhing?), 1) 6. des Poſeidon, od. nad Hyg. 
{. 88 des Hephäſtos, nad Plut. Thes. 11 Urladier. 
μμ Räuber bei Eleufis, Plat. legg- 7, 796,8, 
'Isocr. 10, 29, D.8ic.4, 59, Plut. Thes. 29, Paus. 1, 
6, 2—89, 8, ὅ., Luc. Iup. tr. 21, Pherec. δ. Δι. 18, 
657, ο u. b. St. B. κ. Αλόπη, Hellan. δ. Harp. s. 
Αλόπη, Ov.met 7,489. In Athen führte eine Pa⸗ 
läftte feinen Namen, Peus, 1, 89, 8, auch gab es ein 
Stud des Kratinus von ihm, Arist. eth. Nicom. 7, 
7, Εε. Μ. 132,13. 2) ©. des Agamedes u. der Epi⸗ 
Tafte in Arkadien, Paus. 8, 5, 4-45, 7, Char. in 
Schol. Ar. Nub. 508. 


Κέρνη 


Κέρκωλα, ων, τά, Ort in Stallen, D. Sie. 87,2 

f. Κερχύλας. 
sen, {. Sterz, Schwanzaffe aber Ber 
tape, als ſchimpfliche Benennung, Bekk. Απ. 271.21. 
1) Mutter der Kerlopen, Et. Μ. ο. Κέρχεωπις. {) 
Httäre, Pbilet. 6. Ath. 18, 587, e, Bekk δει 


ᾱ, 5) 
Κερωτκία, f. Sterzingen, Gt in Groſphin 
Ptol. ὅ, 2, 28. 
, wrzog, in Aesop. prov. 4 επώ οπος, (6, 
Sterz, eigtl. Schwänzler, f. Et. M., 1) einer kei 
teten Oxrpbiler, u. nach Clem. u. Suid. auch Pal» 
goreer, Suid. ο. Ὀρφεύς, Clem, Alex, str. 1, p. IH. 
Cie. nat. Deor. 1, 88, f. Fabr. bibl. gr. 1,p- 162. |. 
Mileſier, Verf. des Aegimius. Nebenbushler bes θα 
Arist. 6. D.L.2,2,n.25, 4. «6, Ath. 11, 503,4 ii, 
657,b, Apd.2, 1, 8. 5. 8) gew. Plur. Κέρχωσι, 
zwei (nach D. Sie. 4, 81 mehrere) Göhne des Oft 
und der Theia, Suid., Tzetz. Lyc. 91, Schol. I. 
oder der Memnonis, Sald., welche bald Ὀίοί m 
Eurybatos genannt u. als Oechalier angegeben wer 
Diot. $. Suid. 6. Εὐρύβατος, Apost. 18, 13, Di» 
gen. 4, 76, bald Eillos (in Cram. An. 8, 413} 
Billos und Triballos, Pherec. in Schel. Lae. Alu 
4, bald Andulos (Suid. Kınbulos) uud Mila, 
Harp., bald Paffalos und Amon, Suid., und ti 
nad Böotien ob. den Thermoppien, Her. 7, 216, Dat 
b. Suid. ο. Εὐρύβατος, Schol. Luc. Alex. 4, til 
nach Epheſus u. Lydien, Zen. 1, 5, Apost. 1, 181 
60. 8, 12, Diogen. 2, 100, Diog. Vind. i, 8, Sa: 
Αρά, 2, 6, 3, Herp., verfeht, theil® mit den Birkte 
fen in Verbindung gebracht werten, Harp. u. Gre 
Cypr. Leid. 2, 47, ob. mit Aeyön, Schol. Aeschin. : 
40 (libr. 4ιβύη), ΟΥ. met. 14, 98. Gie find hit: 
(affene od. bunteäßnlidhe, Et. M., Xenag. b. Apos 
9, 64, Cram. An. 8, 418) Kobolde, u. ebeufo nt’ 
als Hetrünerifh. ©. außer den angef. 61. Act 
2,40, Plut. adul, et am. 18, Ael. n. an, 6, 58, l« 
Alex. 4, Bekk. An. 271, 21, Eust. Od. 2,7. 10,55 
Hesych. Sprichw. bieß taher 9) χερχωπίε», 
terliftig ob. geil u. affenmäßig fein, Suid., Eust 0 
10, 552, Apost. 9, 64, Zen. 4, 50, Greg. Cypr. L1 
47, Diogen. 2, 100. 5, 51. b) Κερχώπων ἆγνρε 
Spitzbubenmarkt, wie fi in Athen einer bergleide 
befand, Hesych., D. L.9, 14, n.6 (Isa τῶν Key» 
πω» όντα), Eust. 1480, Scholl. in Synes. sat. 
Aegypt. p. 275. &6 wird daher au ein | 
erwähnt, f. Zen. 1,5, Diog. 1, 8, Greg.Cypr. M Li 
Apost. 1, 18, Macar. 1, 4, u. fprichw. gebraudt wi 
Synes. ep. 107. ο) von ihrer Häßlichkelt, ζητῶν δν 
un» Kioxena ἔγλυψα, Aesop. prov. 4. Hs 
verfaßte ein Scherzgebicht, welches von ihnen hande 
Suid., Harp., u. @ubulos u. Hermippus Komkis 
unter ihrem Namen, Heaych. 2. zeiaxogmpezir 
dns, f. Mein. ı, p. 368. 1, p. 898. — Gt. Loves 
Aglaoph. p. 1296. . 
‚ Münzfelden od. Münger, Pre 
χώρα, Agsth. 4, 26 (264, 1), Sp- 
όν, χωρίον, früher Γερμανόν, Dr u 
ker Tiber, Diocl. δ. Piut. Rom. 8. , 
µασαά, Name von Baranes, τν, Agath. 4 ® 
(264, 1), Sp. . 
Keppixioves, (nad Niebuhr Warmblütige, 9 
gberm, warm, u. chun, Blut), perſiſche Beriden 
der Türken (Μασσαγέταν), Thphn. b. Phot. 64 
Κέρνη, ης, Τοο, (Nonn, 16, 45 v.L) Kipa {δ 





Κέρνιτζα 


aach Bochard Landéend (extreme habitatio), Infel, 
nad D. Sio. 8,54, D. Por. 319 u. Eust., Et. M. 761, 
48 Gegend in Aethiopien, über welche die Angaben 
der Alten ſelbſt abweichen, ſo daß Strab. 1, 47 ihre 
Eriſten; leugnet, ſ. Hann. per. 8—10, Scyl.112, Ροἱ., 
Ephor. u.%.b. Plin. 6, 81, 86, Lycophr. 1084 u. Cass. 
16, Nonn. 88, 188. 86, 6. 88, 287, Ptol. 4, 6, 88, 
Palaepb. 32,5.10. Ew. Kepvatos ἀνήρ, Palseph. 
82,5. Adj.fem. rıs vi)oog, Eust. gu D. Per. 
219. Lycopbr. a.0.0. 

Kipvirla, fpäterer Name von Βούρα in Achaja, 
Schot. Ptol.8, 16, 15. 

KEPO, Inser. 8, 5647. 5690, Sp. 

Ἐεροβάτηε, Ar. as, m. Hornfuß, Beiname 6 
Pan, Ar. Ran. 280 u. Sehol., wo κεραβήτης ficht, 
Hesych., Suid., wo es auch Hörnig u. f. w. er⸗ 
klärt ift. 

Κ(ερόβν[οι (ἢ ΚροβυζοΏ, (Hornemänner), 
Volk in Möflen am Bontus, Ριο]. 8, 10, 9. 

‚ ης, Hörnig, T. der Io, Gem. des 
@paphus, von welcher Κέρας bei Sonftantinoprel ber 
nannt fein foll, Flesych, Miles. fr. 4, 8. 0. 20, St. Β. 
e. Ευζάντιον, Nonn. 82, 70. 

Ἐεροναρία, d. fat. Corvarie, &t. in Hisp. Tarr., 
Ptol. 2,6, 59 (b. Mel. 2, 9 61. u. Borgeb. in Gal- 
lia Narbonn.), 

Εερονινοὶ ἢ Βερονινοί, Sornemänner, δι. 
kerſchaft in Corſica, Ptol. 8, 2, 6. 

ἘΚερονλκόᾳε, m. Hornbogner, Shüpe, Bein. 
des Apollo, Buid. 

Ἐεροφαῖοι, Bolt in Afrita, Ριοἱ. 4, 8, 36. 

Ἐερρήνιοι (Κεβρήνιοεθ), Boll in Thracien, Po- 
Iyaen. 7,12. 

Kopnravot, iberiſches Bolt in Hisp. Tarrac., 
Strab. 8, 162, Plin. 8, 8,4, %., b. Ptol. 2, 6, 69 Κερ- 
porravol. 

Kipons, m. Scheerert, λῃστής, Nic. Dam. fr. 49. 

Kipeixa νῇσοα, Kahla (Schorgaft), = Κόρσικα, 
w. f., Plut. Parall. 18. 

Κερσοβλέπγηςφ, ου, (d), Schorkopf, 6. des 
Kotys, Beherrſcher der Odryſen u. thrazifchen Küften« 
negenden, Isocr. 8, 22, Aeschin. 2,9—48, ὅ. 8, 61 — 
74, d., Dem. 8, 64-- 28, 192, 8. uw. Schol., D. Sir. 
16, 84, Strab. 7, 881, fr. 48, Polyaen. 7, 81. 82, 
Harp. s.v.u.s.’Auddoxog, Suid. 

Kipeos, f. Κάρσος. 

j Klpoawor, Kahlenberg, St. in δοτῄία, Ptol. 

‚7. 

Κέρτα, π. Stifft (= κτίσμα. f. St.B. s.’Ens- 
φάνεια), Stadt (ὑπὸ ᾽ἁρμηνίων —). Hesych. 
cs) „St. in Unterpannonien, Prol. 2, 16 

16), 6. 

Kıpravös, od, (6), St. in Myfien, nah Einigen = 
Krvroyıov od. Καρίνη, Xen. An.7,8,8 (ν.]. Κερ- 
τώνιον u. Κερτόνεον). 

Ἐωφόναα, in Ael.v.h., D. δίο., Theophr. u. Ath. 
Kepwia, ἡ, Horneck (fo aud nad Movers 11, p. 
228, der εδ aus dem phönizifchen ableitet, nach Paus. 
7,25, 5 entweder nad dem Berge od. einem Herrſcher 
benannt), 1) St. u. Berg in Achaja, j. Kırnika, Pol. 
2,41, Ael.n.an. 11, 19. v.h. 18,6, Theophr. h. pl. 
9, 18, 11, Ath, 1, 81, f, Paus.7,6,1. 25,5, Strab. 
8,887, v.1. Κεραννία. Ew. Κερννάς, Pol. 2, 41, 
sg. Κερυνεύς, Pol.2, 48. Adj. a) Keptveros πάγος, 
das Gebiet ron K., Call.h. 8, 109. b) fem. 5, 
dos, ἔλαφος, die Hirfchluh, welche Heralles lebendig 


061 


fangen mußte, Apd. 2, 5, 8. 3) Et. auf Eypern, D. 
Sic. 19, 62. 79, Scyl. 108, St.B. ο, Πηγαί, Anon. 
st. mar. magn. 812. 818 (v. I. Κυρηναῖον, wie Πε 
denn in Boisson. An. ıv, p. 288 Κυρήνη. Hierocl. 
707 Κυρηνία, Const. Porph. them. 1, 15 Κυρήνεια, 
Geogr. Βαν. Cernis, Tab. Peut. Cerinia heißt). Ew. 
Kuwirns, D. Sic. 19,59. 6. Κερωνία. 
9 ερύνηι, m. Hornes, ©. des Temenot, Paus. 2, 
8, 8. 
της, m. Horn beck, Fl. in Achaja bei Ke⸗ 
tyneis, Paus. 7, 27, 5. 
ς ehe ns, m. KR. von Aegypten, Afric. b. Sync. 56 
105). 
Εέρφιοφ, m. 66. res Heofus, f. 8. in Strab. 9, 488. 
xvea, f. Hirſeborn, eine Duelle bei Έετπα, 
Aesch. Prom. 676 (v. 1. Κεγχρεία, w.f.). 
Kıpyvis, dos, f. = Koyyols, zum Hafen in Korinth 
gehörig, Call. h. 4, 271. 
Ἐέρωνα, Bolt in Britannia barbara, Ptol. 2, 8, 


Κεστρία 


11. 
Κερωνία ἢ Κεραυνία, 61. auf Eypen, —= Κε- 
θυνεία, w.f., Ptol. 5, 14, 4. 
σόᾳ, {. (f. Arcad. 78,4), Horneck, Inſel 
Im ioniſchen Meere bei Melite, ΑΡ. Rb. 4, 571. 
Ἑεσαρία, = Καισάρεια, w. [., St. in Kappatoe 
εἶεπ, Inser. 4, 7287. 
f} (τό), ein Ort u. Tempel des Zeus in 
Ririnafen, Pol. 5, 76. 
Κισία (Καισία), Inser. 3, 1989, 2, Sp. 
Κεσίανα, Kaftell in Dalmatien, Proc. aedd. 4, 4 
(180, 50), Sp. 
Κέσιον, ου, m. lat. Cacsius, Mannen. auf einer 
Drünge aus Abdeta, Mion. 8. 11, 207. 
sog, wenn griech, vielleicht = Κάσκος, Fels 
lenbera, Hafenftabt in Gilicien, ob. nach Zen. 4, 
51 in Pamphylien, u. nah Andetn, f. nott. gu Zen. 
a. a. D., in Bifidien, mit einem Fluſſe Νοῦς, daher 
die Komiker fagten, was fprichw. wurbe: Κέσκον οὐκ 
ἔχεες od. ἔχουσα, Zen. 4,51 u. nott., Hesych,, Suid,, 
od. Κέσκον οἶχεῖς, Zen. 4, δΙ, Κέσκος οὐκ ἦν, 
Suid., od. Κέσχος Ἀόλες, Hesych. (v.1.), Κέσχων 
πόλις, Diogen. 5, 52, Apost. 9, 70, f. Phot. u. Eust. 
Od. p. 1892, 19. 
Kirovva, Kaftell in Darbanien, Proc. aed. 4, 4 (281, 


2). Sp. 
εσσά, (ἡ). Stadt in Aegypten, Alex. Pol. fr. 14. 

Κισσερό, f. ©t. in Gallia Narb., Ruinen beim 
j. &. Tiberi am SHerault, Ρίο]. 2, 10, 9, Plin. 8,4, 5, 
Tab. Peut., It. Hieros. 

Kerrebs, m. Aegyptier, Pap. Cas. 86, 2. 

„ lat. Cestin, Ελένη, Inser. 2, 8302, 1. 
— 8,6245, Sp. 

Kerriavös, Aldsos Κ., Inscr. (Thesp.), Keil Inser. 
boeot, v, 6. 

Ἐεστιλία, Römerin, Ael.v.b. 14, 45. 

Ἐέστιον, lat. Cestius, plebejifhes Geſchlecht in 
Rom, a) Κέσειος Γάλλος, Ιου. vit. 71. b. Ind. 2, 
14, 8, u. bloß Κ., Ίου. b. Iud. 3, 16, 1— 20,1, ὅ. 
db) K. Maxsdonızdc, App. b. civ. 6,49, ο) Antere: 
App. b.civ. 4, 26. — Inser. 2, 8803. — Auf einer 
Mäünje bei Mion. v, 169. 

Κίστρεον, π. Egenburg (Eg = Spike), Ort auf 
Tenos. A. Rang. η. 900, Ross 102. 

Keorpia, f. Ecendahl (6ᾳ = Spitze), 1) T. 
tes Sampus, Gem. tes Helenos, Berv. ad Virg. Aen. 
8, 884. 2) Gegend in Ghaonien, St. B. ο. Τροία. 


652 Κεστρῖνος 


Dav. Κεστρινοί, Name von Stieren, Lyo. in Sebel. 
Ar. Pac. 925, Suid. 6. Aagsyo4, b. Hesych. Kerrpı- 
νικοὶ βάδς. 8) 61. in Epirus (Thesprotien) «το. 
Cestrini, Plin. 4, 1. Die Lanpfchaft Ιεστρίνη, {., 
Thuc. 1,46, nad) Pans, 2,28, 6 παῷ Κεστρῖνος ber 
nennt, nad Hesych. früherer Name von Gheonien. 
Bei Scyl.26 ἡ Ἐεστρίε, έδος. 

Ἐεστρῖνος, m. Edhel, ©. des Helenus, St. B.e. 
Kauuavfa, Paus. 1, 11,1. 2. 28, 6. 

στροε, (0), 4ά, Eimbeck (= θρἱηδαεώ), 1) 
Trojaner, Qu. Sm. 8, 298. 2) δί. in Pamphylien, 
j- Kerabiffar, Strab. 12, 571. 14, 667, Nic. Alex. 
404 u. Schol., Ptol.5,5,2, An. st. mar. magn. 219. 
220, Mel. 1,14, v.Lfür Κάδστρος, m: f. 

Εέτην, ηνος, m. ägbptifcher Name des Könige 
Broteus, D. Bic. 1, 62. 

Keria, f. 61. der Lateiner, Dion. Hal. 8,86 (v. 1 
Σετία), f. Κέτος. 

Ἐετιανοί, Bolt in Libyen, Ptol. 4, 6, 18. 

Kirioy τὸ ὄρος, Berg in Noritum, j. Kablenberg, 
Ptol.2,18 (14), 1. 14 (16), 1. 

Kiruos, ου, m. (Höhle = xrrsog?), Name auf 
einer tolophanifchen Mũnze, Mion. 8. νι, 97. 

Kiros, m. (Tiefenbach?), EI. bei Kyme, Arist, 
mir. ausc. 96. 

Ἐευθώννμος, m. Böfenhören (nah Suid. ἐπὶ 
τῶν alayıov κλέος ἑχόντων ἢ οὗ ἄντις ἐπικρέύ- 
Ψευε τὸ ὄνομα, ἢ δυσωνύμου)λ, 1) B.des Mendies, 
Δρά. 3, ὅ, 13. 2) = Κυθώνυμος, m. [., Suid. 

Kein, f. Spalt, Stauenn., Keil Inscr. boeot, 
XLIV, a (verwandt mit χέας u. κεάόης, [. Steph. 
the«. Par. ıv, p. 1896). 

Ἐεφαλαί, ὤ», (al), Koppenfels (κοφαλή = 
phönizifch. rüs), Borgebirge an der großen Syrtis, |. 
Meſurata, Strab. 17, 885. 886, Piut. Dion. 25, An. 
st. mar. magn. 92. 98, Ptol.4,8,18. 2) Boos Ks- 
φαλαί, f. Beöc. 

5, ᾱ, m. Köppe, Mannen., Inser. 8, 
4767, 8. 

Ἐεφαλή, 1. Roppen, 1) attifdher Demos ber Alan 
mantiſchen Phyle, beim Hymettus (ſüdl. u. oͤſtl., f. 
Paus. i, δ1, 1), Harp., Suid., Phot., Schol. Ar. ΑΝ. 
417, Bt.B. =. Boos Κεφαλαί, Rose Dem. Att. 1. 
Adv, Nas od. -σιν, in Kıph, Ar. Av. 476, 
Paus. 1, 81, 1 (Κεφαλῇσε), Isae. 2, Bi, u. fr. b. 
Herp., [. Αφροδίτη. φαλῆθεν, aus R., gew. 
Vezeichnung der Demoten (doch fagte man nach St. B. 
ο. Beös Κεφαλαί au) Kebaists), ſ. Diod. 6. Harp., 
Dem. 59, 61. 71, Suid., Att. Seew. x, ο. 87. 149. 
zıı1,a, 109. xıv,d,41. XVI, 2. 106, b. 227, 0. 178. 
vır,d. 11.15. 0.8.58, Inscr. 161. 163, b. 191. 11, 
10. 192, 6. 275, Ross Dem. Att. 11. 14. 97—99, 
Meier ind. schol. n. 18. 22. Κεφαλβῖε, nah 8. hin, 
Ioh. Al. p. 84, 22, f. Goettl. Accent. p. 859. 2) fpäs 
serer Name für Ἰωνία in Cilicien, An. st. mar. magn. 
164. 8) Drt in Afrika, Proc, b. V. 1,14, --- Κα- 
πούτβαδα, b. Thpbn. 294, 1 Κεφαλὴ Βρα- 
χούς (1). 

λης,ητος, m. Koppe, Mennen., Choerob. 
in Bekk. An. 1189. 

Κεφαλίδαι, Köpkinger, ein Geſchlecht in Athen, 
Hesych. 

.. Κεφαλίδης, m. Köpting, viell. bei den Seythen 
4βαρις, C. Inser. 2, p. 118, a, Bp. 

Εφ ‚vor, m. Köppen, 1) = Κάφαν- 
0%, w. {., Hyg.f.14. 2) Geſchichtſchr. zur Zeit tes 


Κεφαλλίς 


Hedrian, Phot. 68. 161. 8) Θεία, = Κιμ. 
Au», Ath, 9, 898, d, Suid., der ihn mit n. 2 κ 
miſcht. 4) Athener, Inser. 167. — tt Sem. στι 
0,7. — Din. 5. Galen. in Hippoer. L3, vol 
18, 9, p. 287 ed. Kühn. — Ath. 4, 16409. 5) 8) 
les in Gold aus Rom, Raoul Rochette Ἱ. à M. Schr 
p- 68. 6) öfter auf Münzen, 3. B. ans Ῥαμαω 
Mion. ı2. 598. 7) Tisel eines Dislogs des Diese, 
D. L. 6, 2, 12. 
Aves, av, dat. ep. ήνεσσιν (Od. 24,21 
Strab. 10, 452),ng. Κεφαλλήν», Arist. or. 50, p.59, 
του. Ksyallıy, Soph. Phil. 791, Eust. 1896, 7, (a. 
6) (über die Betonung f. Ατοθά, 9, 1, vgl. mit Hei: 
N. 9». λέξ. 11, 1), bie u. ba auch Κεφαλή», οκ. 
gefchr., Arist. poet. 25, Et. Μ. 586, 40, Suid. ml 
bies verworfen von Eust. 707,41, u. gu D. Per. 61, 
Koppner (nad Paus, 1, 87, 6, Strab. 10, 456.45, 
Et. M. 607,26. 586,40, Schol. Il. 2, 681, SUB. : 
Κράνια, Heracl. Pont. fr. 17, Schol. Lyeophr. 9Η. 
East, m D. Per. 431 nad) Κέφαλος benannt), air 
die Untertbanen bes Odyſſeus, die außer ber Zufıl 8 
phallenia Ithaka, Zakynthos u. einen Theil von Al 
nanien bewohnten, Il. 2, 881. Od. 20, 210— 44,4% 
&., Soph. Phil, 264, Qu. Sm. 5,429, Antp. ερ. Σ, 15, 
Dion, Calliph. Hell. 60, Strab. 10, 452. 456. 4] 
toch fpäter bloß die Em. der Infel Κεφαλληνία, ; 
Cefalonia, Thuc. 1,27, Dem. 823, 14. 28, D. Per. 1% 
u. Eust., Scymn. 466, Pol 8,8. 4,6, Paus. 6, 15, '. 
Ariat. or. 46, p. 851, Heracl Pont. fr.17. 82, Eust 5 
D. Per. 431, Meier ind. schol. 1. Bei Pol. 22,13 3 
Strab. 10,452. 456 heißen fie au Ἐεφαλλήναι 
Olem. Al. str.8 $. 5 ζεφαλληνεύς, u. b. Ser. 
Virg. Ecl. 8, 68 Cepbsllenitae. Nah ihnen hieß ὃν 
lichion fowohl ale Same (Strab, 10, 456. 477) (r) 
Κιφαλληνία, ion. (Her. 9, 28) η, in Ael.n.ar ὁ 
9, Scyl. 84, Arist. h. an. 8, 28. mir. susc. 9, App-® 
eiv. ὅ, 26, Ptol. 8, 14,12. 8, 12,15, Schol. Od n. 
207, Flor. 2, 9 Κιφαληνία, bei Proe. Goth. 3, 1! 
Κεφαλωνία, b. Plin. 4, 12, 19 Cephallonia, in Er 
Cyol, 108 aber γῆ Κεφαλλήνια, οθδεί Heliod. 4,1. 
5, 22 bloß ἡ Κεφαλλήνω», während fpäter nur ie 
Inſel Gefalonia dieſen Namen führte (Koppen), ! 
Thuc. 2,80, Xen, Hell. 6, 2, 81. 88, Scyl. 114, Den 
88%, B. 9. 25, Pol. δ, 8—27, 6, ß., Strab. 2, 14-1 
681, δ., D. Sic. 11, 84—15, 86, Plut. qu. gr. 14 |. 
Cass. 49, 17. 69, 16, Inser. 8, 6190, ὃν, 5, Lir. δι 
18. 88, 38, u. Melia 2,7,10 Serv. gu Virg. Am 
307 nennt eine Stabt in Thracien fo, — Sam. 19 
wahrſch. Same in Kephallenla. Adj. davon: 2) Er 
ἠννακὸς ὁ πορθµός, Strab. 8, 8δι. b) Br 
aAAnvis, έδος, αἶγες, Δε]. n. au. 8, 32. 

Κιφαλλήν, ἤνος, m. KRoppener, 1) ein Si 
mann, Pauns. 4, 30, 8. 2) ein Güharöbe, Paus I! 
7/4. 
Κιφαλοίδιον, n., Archests. δ. Ath. 7, 803, ο δε 
φαλοιδίε, u. ebenfo Plin. 8, 8, 14, B. Ptol ὃ, 4° 
Κεφαλοιδίς n δηε, b. D. Sic. 23, δὲ 1! 
(sic) έδην (sce.), Kopfadt, Et. in Exil 
. Ecfalu, D. Sic. 14, 56. 78. 20, 56, Strab. 6, 2% 
Inser. 4,9049, Cio. Verr. 2,52, A. Dan. Cepbe* 
dias ora, Sil. 14, 252. 

Κι os, f., δ. Plin. 4, 18, 27 Cephall’> 
vosus, Koppen, Juſel bei der taurifchen Eherient 
Ριο]. 8, 5,8, vgl. Ammien. Marc. 22,8. , 

Κιφαλλίε, 1. Köppen, aus Orchomenct, Kol 
Inscr. boeot, LXVII, b, 2. 


Κέφαλος 


Κίφαλος, ου, ep. auch ου6, vor. Κέφαλο, (6), 
Kopp, 1) 6. des Germes u. der Herſe. Apd. 8, 14, 
3, ob. der Kreuſa, Hyg. {. 160, nad Hyg-f. 2:0 ©. 
168 Pandion, Beliebter der Φοῦ, Nonn. 4, 194—42, 247, 
3., 00. ©. des Phaethon, Hes. Th.986 u. %., ſ. Schol. Il, 
2,173, Et. M. 117,88, wahrſcheinlich Heros der Keramris 
m Athen (ἀστὸς «δήνης, Nono. 48, 680, Buid. s. x8- 
2αμεύδιν). 3) 6. des Deion οὐ. Deloneus, Gem. der 
Broftis, nach welchem die Kephallenier benannt fein 
ollen (Pans. 1,87, 6, Strab. 10,456. 459. 461, He- 
'acl Pont. fr. 17, Ei. M. 507, 26), ebenfalle Sellebter 
wr 606, f. Eur. Hipp. 455, Xen. Cyn. 1, 2. 6, Call. 
1.8, 209, Apd.1,9,4. 2, 4, 7. 8, 16, 1, Strab. 10, 
+52, Paus. 1, 8,1. 8,18, 14. 10,29, 6, Ath. 18, 566, 
Ι, Palsepb. 8, 5, Hellan. in Schol. Eur. Or. 1648, 
”herec. in Schol. Od. 11, 820, Apost. 16, 483, Phot. 
ex. s. Τευμησία, Schol. Il. 4, 830, Eust. 807, δ. 
1688, 20, Serr. gu Virg. Aen. 6, 665, Hyg. astr. 3, 
36. f.125. 189. 270, δι. Β. s. Kodvaos, Ον, met. 
r,498 u. ff. Jäger wie er, Κέφαλο:, Ael.n. an. Epi- 
og., f. Schol. Eur. Or. 1648, Ant. Lid. 41. 8) 6ἱ. 
ες, a) Rhetor aus Syratus, der zu Perikies Zeit 
ια Athen ἴαιι, V. des Redners Lyflas, Ῥει[οι in 
"lat. τορ. 1,828, Ὁ, δ., Plut. Stoic.rop. 15. (6. Pilat. 
Phaedr. 227, ο. 268,d, Lys. 12,4, Dem. 59, 28, D. 
8, 0. 19, Plut. x oratt. Lys. 1. Ὁ) deſſen Groß⸗ 
vater, Plut. x oratt. Lys. 1. 4) Athener, 9) Kollyter, 
Blaatsnann u. Rebner, Ar. Eocl. 248, Aeschin, 8, 
194, Din. 1,89. 76, Dem. 18, 219. 251, Paus. 8, 9, 
3, Atb. 18,592,c, Harp., Suid. s.v. u. 4. Inırıula 
ı. 0239er, viell. auch And. 1, 116. 150 u. Inser. 84 
1. dal. Boͤckh. Val. übrigens Bait.-Saupp. fr. oratt, 
'1,p. 217. b) Inser. 2,1795; 2671,56. 4, 7581. 
|) ἐκ Κηδῶν, Ad. Ang. 1854, p. 477. 5) Molofs 
er, Pol. 27, 18, er u. feine Barlei: οἱ περὶ τὸν Κ., 
Pol. 27,18. 80,7. 6) Bhofer, D. Sic. 4,58. 7) Kos 
inthier. D. Sio. 18, 85. 16, 82, Plut. Tim. 24. 8) 
ælazomenler, Berfon in Platons Parmen. 126,2. 9) 
μι Münzen aus Theſſalien u. Abyros, Mion. 11, 2, 
5338. 10) Κεφίλον τὰ χαρία, die Auhöhen tes 
yeifigen Antonius auf Paros, f. Thierfh par. Juſchr. 
5.594. 598. 

Κιφαλοτόμµοι, pl. Kopfabſchneider, aftatifchee 
Bolt in der Gegend von Kolchis, Plin. 6, 5, δ. 

Kebäiev, ὠνος, voc. (Ρο]., Plut.) Κεφήλων, m., 
m ägppt., Inser. Pap. Cas. 81,6 Ἐεφαλῶν, ὤνος, ſ. 
‚sironne rec. 1,890, Schedel, 1) Irtund Ρε, 
?0L 8,14. 2) Preund tes Aratus, Plut.Arat, 52. 3) Athe⸗ 
ver, Nphibnnier, Dem.45,19. 4) Theffalier, Laake Inser. 
ι. 218 (Lebas n. 1187). 5) Gergithier, Schrifift., St. Β. 
. Αρίσβη. Toaıxdg, Streb.18,889, D. Hal. 1, 49.75, 
’artheu. erot. 4,34, Et.M.490,2, Fest. 266, bisw. mis 
Κεφαλίων verwechſelt, w. ſ. 6) Unterer, f. Aegypt. 
DSCT. ο 

Κι sun, f. Sleden, Ios. vit. 72. 

Ἐεφηρῖται, Volt, 198. 5, 1, 16. 

Kılaz Inser. 2, 2180, 80. 

Κιεφιλών, ın. Hegyptier, Pap. Cas. 4,9. 

Κιεφρήν, m. ägyptifcher König, = Χεφρή», w. 
. D. Sie. 1, 64. — Synes. ep. 5#, p. 201, Suid. 

Εεφάώνιοε, m. (Dümmerlings ὃ ἱ. von befchränfe 
em Derflante, wenn gufanımenbängend mit χέπφος, 
:#ugpos), Patron. eines Orchomeniers Ameufies, Keil 
nsct. boeot. 11, 41. 

Kexapıplvos, m. Liebmann, Mannen., At. 
Infchr. im Muſeum der ατώ. Gefclifchaft zu Athen, K. 


Κηχείδης 653 


Κεχηναῖοι, ev, pl. Gaffenäer, kontiſche Anſpie⸗ 
una auf Athener, Ar. Equ. 1262 u. Schol., Said. 
Keylas, πι, Theepier, Keil Inser. boeot. LZIT, f., 


f Erias. 

os, gen. ω (f. Et. M. 220, 14. 507, 51), dat. 
u (ätol. w, Inser. 2860), acc. w, doch in An. st. 
mar. megn. 284 ων, lat. auch Cea (Plin. 4, 5, 20, 81, 
2,12), Ptol. Kia, ω. [., in Sot. Parad. ο. 25 ἐν Κείῳ, 
Holſtein (ſ. Kög), 1) (N), eine der cycladiſchen Ins 
fein = Κῶς, Κόως, m. f., die früher auch Χὐροῦσα 
(Ύόδρουσα) hieß, Herscl. Pont. fr. 9, Hesych. 9. 


“Ἀδροῦσα, Plin. 4, 5,20, f. Pind. I. 1, 9, Plat. Hipp. 


maj. 282,0, Zen. Hell. 5, 4, 61, ScyL 58, Aeschin. 
1, 1. Lyc. 82, Arlist. mir. susc. 143, Pol. b. St. Β. 
» Κάρθαια, Ath. 2,61,d. 8,77,e, Plut. Tim. 85, 
Nic. 3. Dem. 1, Strab. 10, 485. 486, Dion. Calliphr. 
Hell. 185, App. b. clr. 5, 7, Suid., Schol. gu Asschin. 
1,64 u. gu ΑΡ. Rh. 2,498. Sprichw. von ihrer uns 
ordentlichen Zeitrechnung war: ἐν Kim τίς ἡμέραι 
app. prov. 2,61, Hesych., wogegen es von ihrer Recht⸗ 
lichteit hieß: οὐ XTos ἀλλὰ Κἄος, Ar. Ran. 970. 
Gw. Kıtos, Kor, Plut. Arist. 2, Strab. 10, 448, 
Ath. 18,610,d, D. L. 9, 8, 1, Heracl. Pont. fr. 9, 
Buid. s. v.u.8. Σµονίδης, Et. M. 607, 51, u. Κήϊος. 
wf. 2) m. 6, tes Apollo u. ter Rhodoeſſa aus 
Naupaltus, nach welchem die Infel benannt [επ ſoll, 
Et. M. 6507, 52, Heracl, Pont. fr. 9. 

Κήβ, m. 6. des Helios, = Κρόνος, KR. von Wegypten, 
Io. Ant. fr. 1,21, Malal. in Cram. An. Par. 2, 885. 

κ ‚ ὤνος, (d), Begebant (f. Lex. unter 
κήδαλον), Naxier, Diener u. Xehrmeifter des He⸗ 
pbäftos, Schol. Nic. ΤΗ, 16, feine Abbildung, Luc. 
dom. 28. 46 war der Tiscl eines Satyrdramas von En» 
phofles, Ath. 4, 164, a. 

Κηδοί, fo Ross Dem, Att. n.2 und nicht Κηδαί, 
Sorge (wie Neuforge), attiſcher Demos zur erechthei⸗ 
ſchen Phyle, ἐκ Κηὐῶ», Dem, 47, 5, St. B. s. 4βρό- 
τονο», Alt. Erew.x, ο. 56, f. 40, Inser. 276, 1, 16, 
Boss Denn. Att. 2. 5. 100. 

Κηδαμούσιοι, ſ. Kosdauorasos. 

K m. sehr. Indecl., b. Ios. 1, 13,4 Κήδα- 
ϱος, ©. Jemaele, Suid., Theodoret. in Ps. 119, 5. 
(Bet Hosych. Κήδάρς--πένθος, tod ſ. Pſalm a. a. D.) 

Κηδέστηε, m. Säwägriden, Et. Μ. ο. ν. 

Ἐηδίδηε, m. Trautmann, alter Ditbyrambene 
dichter, Phot. 160, 19, 1.d. Im Et. M. 186,5 Κη- 
Φείδης ([. Κηχιίδης). Aehnl.: 

ος, m. dav. Κηδόκτου παδία in Thra⸗ 
εἶεπ, Nic. Br.4, 5 (185, 18), u. Κηδούκτον χῶρο», 
Genes. 42, 6, Sp. 

Ἐήδων, wwos, m. Sorge, Athener, D. Βίο. 16, 
84. — Scol. 27 ed. Bergk. 

Ἐηδωνίδης, ου, m. Sorges, Uthener, Asschin. 
1,52, Harp., Suid. 

Κηθείδης, m. Hilff (f. χήθενονς- συνεπορεύο»- 
το, ἐχήθεον --- ἐβοήθον»ν, xeadolu. κηθοί--- Bon- 
904, Hesych.), Dithyrambeubiähter, Hesych. (66. Κη- 
didns u. Kxeldig. 

Kiios, fa, ion. (Her.) u. ep. (doch nicht bei Hom.) 
= Κεῖος, f. Κέως, Her. 4, 85—8, 46, ὅ., Nonn. b, 
381, Bacch. ep. vı, 818, Timocr. ep. Σ111, Bi, ἱπεθεί. 
von Simonites, Her. 5, 102, Anth. vır, 296 u. 847, 
tit., dab. diefer auch bloß Krjsog ἀοιδός genannt 
wird, Theocr. 16, 44 u. Schol. 

Kurdöns, ou, Scheld (d. i. Tabler, wenn es andere 
mit χηκάς zufammenhängt), Dithyrambendichter, Ar. 





654 


Nub. 986, u. Cratin. in Schol. bag, b. Buid. v l. Κη- 
χίδης und Κυκήδης, wo es Wirrer beißen würde. 

Κηκεῖε, dev, indifches Volt, Megasth. in Arr. 
Ind. 4,8 (indiſch: Cecaja). 

Κήλ., Aegypt., Pap. Lugd. B. p. 98. 107. 

Ἐηληδόνια, f. Rundruten, durch ihren Geſang 
begauberude mythiſche Weſen, mie die Sirenen, doch 
ohne deren Bösartigleit, Pind. δ. Paus. 10, 5, 12 u. 
Ath. 7, 390,9. Vgl. Lob. path. p. δὲ, n. 11. 

Ἐήλητοε, ου, m. Stiller, Atgyptier, Inser. 8, 
5032, Sp. 

Κήλητρον, n. Friedel, macedoniſche Stadt in 
der Landſchaft Oreflis, |. Caſtona, Liv. 81, 40. 

Knıodea, ης, 1. 1) Sriederide d. 1. friedent⸗ 
reiche, Ruhe bringende, M. dcs Afopus, Paus. 2, 12, 
4 (ν. 1. Κήγλουσα). 2) Briedberg, Berg in Si⸗ 
cyon, Xen. Hell.4,7,7. Bgl. Κήλωσσα. 

Κηλύτηε, m. Friedrich (ο. i. Brichensreich, 
Friede od. Ruhe bringend), Bein. des Φιβαπαβμθ, 
Thphn, chrn. 207, 1, Sp. Aehnl.: 

Κήλαν, αι. Bein. des Timoibeus, Thpbn. 240, 6, Sp. 

Κήλωσσα, ns, (A), = Κηλοῦσα, Berg in 6ἱ. 
yon, Strab. 8, 882. 

Kivaßov, n. 61. der Karnuter am Ligris, j. Or 
Icans, Prol. 2, 8, 18, Strab. 4, 191, Cass. b. Gall, 7, 
δ--θ, ὅ 8,4. 

Κηναῖον, (τὸ — Axpor od. ἀκρωτήριον), b. Ptol. 
8, 15, 28 κ ναιον 7) Κύναιον ἄχρον, Blantın» 
fein (κήνεον —= καθαρό», Hesych.), norbiwcfl. 
Vorgebirge von Gubda, {. Cap Lithada, h. Apoll. 219 
(2,41\, Soph. Trach. 768, Thuc. 8, 98, D. Sie. 4, 
87, Strab. 1,60—10, 446, 8., St.B. ο. Mov, Plin. 
4,12, 21, Mel. 2,7, mit einem Tempel tes Zeus, der 
davon (6) Kuvaios heißt, Aesch. fr. Glauc. 28, Soph. 
Trach. 238, Apd. 2,7,7, Scyl. 58, Suid,, ΟΥ. met. 
9,186, dah. Κηναία κρηπὶς βωμῶ», Soph. Trach, 
999. 

Ky ,„ Ὁ. δι. Censorina, Inser. 8, 
6661. Aehnl.: 

Kıyoopla, f. Inser. 8, 4057. 6159. 

ΕΚηνσωρῖνος, m., u. Inser. 2, 2698 b Kereopt- 
vos, db. röm. Censorinus, JsUxsos pder Joüuxsog 
Κ., Plut. Ant. 24, Zos. 2, 4, vgl. mit Plut. Coriol. 
1. Syll. 6. Crass. 25, App. b. civ. 1, 71, Memn. fr. 
ο, 58, Inser. . 

Κήπαιε, m. Gardener, auf einer Diünge, Mion. 
111, 187. 

Kymebs, m. Gärtner, Anführer der Gentauren, 
Nonn, 14, 188 (Graefe: Κητεύς). Aehnl.: 

Kyrias, m. erbichteter Name, Theophyl. ep. 59. 

Κητσίδε, ων, alviugas, Bartennymphen, Ari- 
staen. ep. 1,8. Gonj. 

Κηπίδηε, ου, m. Bärtners, Inser. 4, 9294, b, 


Sp. 

Κήπιε ος, m. Gardner, Athener, B. des Adi⸗ 
mantus, Plat. Prot. 815, e, f. Kell Anal. epigr. p. 221. 
2) ein Bildyießer, Plin. 84, 8, 27. — Sprihw. war Kr. 
nıdos σκέλος, gebiltet nad πέρδεχος σχέλος, He- 
sych., f. Meinek. Com. Gr. v, p. 120. 

Ἐηπίων,ωνος, m. Θάτίπετ, Schüler des Terpans 
der, ein Aulöde, Piut. mus. 6. Nach ihm hieß cine 
muflfalifche Weife χηπέων, Plut. mus. 4. S. Κα- 
πίωγ. 

Käror, (of), b. Scym. 899, Απ. p. pont. Fux. 48, 
St. Β. ο. YU’nacol, Harp. auch Ἐῆπος, f. Garthe, 
1) St. im aflatifchen Earmatien am cimmeriſchen Bose 


Κηχεῖς 


Κηρύχιον 


| 
yorus, Aeschin. 8, 171, Seyl. Τ3, D. Bie.20,24, Αν 
p. pont. Eux. 46, Strab. 11, 495, Suid., Proc. Geh 
4,5, Mel. 1, 19. 2) Drt in Athen mit einem σα 
der Aphrodite, die davon (Paus. 1, 27,8) ἡ ἐν Kin 
"Ayeodiın hieß, Paus. 1, 19, 2. 8) Ort in Am, 
Genes. 103, 11 u. bafelbft Bergler. 4) Θιμ τε 
Panormos in Sicilien, Ath. 12, 542, a, 5) vr Kun 
Ρίαθ in Olympia, Pind, Ol. 8, 48 (κᾶπος). 6) αἶτκ 
Εὐβοίας, Soph. fr. 19. 7) κἄᾶπος Διός, ὃ. ἱ. δα 
Pind. P. 9,91. ϐ) κᾶπος ᾽Αφροδέτας δ.ἰ. και 
Pind. P. 5, 81. (εδ ἀδώνιδος κῆπου [. ἀδινκὶ 
9) (οἳ) κήποι Μίδεω bei Odeſſa, Her. 8, 188, τά 
Καίσαρος u. τοῦ Αντωνίου an ber Zißer, D. Cm 
42,26, vgl. mit 44, 85—47, 40, ᾽Ασιατικοῦ, D. Ca 
60, 81, u. Σαλλούστειου, Ὦ. Oass. 66, 10. 

Κηκρόβοτος, m. 8. in Indien, An. (Arr.) pe. 
mar. Erythr. 54, b. Plin. 6, 26, 104 Caelobothras | 
Ptol. 7, 1, 86 Κηρόβοθρος, sanser. Karılır 
Μας, 

Κήπων, ωνος, m. Gärtner, Inser. n. It 
Gonj. 

Κήρ, ός, f. (über die Betonung f. Er. Mil, 
Arcad. 125, 10, Hesych., vgl. mit Schol 1. 4, 44: 
Todesgdttin, insbeſ. Wallüre, nad Πε. ὁ 1. 
I. der Racht. f. 11.28, 78. Od. 18, 166, Hes. sc. iii 
Qu. Sm. 2, 266— 12. 478, ὅ., Anth. τι, 154. 45 
331, Aoschin. 1, 149, verbunden mit φόνος, δή. 
τος, Od. 4, 278—16, 169. Ihre Abbildung, Εν 
6, 19.6. Gewöhnl. im Plural, denn 18 gab µίρε: 
IL 12, 826, u. war mit θανάτοιο verbunde, © 
9, 803 21,648, 8., Qu. Sm. 8,152, u. Tapt.ım 
Eur. H. f. 870 u. ohne Zuſat. Qu. Sm. 1, 112-1 
668, ὅ., Pind. fr. 346, Ap. Rh. 1, 690. 4, 1488, 146) 
Soph. O. RB. 472. Trach. 138, Eur. ΕΙ. 1352. B.' 
481 (νύμφαν), Mimn. 2, Sim. 94, Anth. vır, 49: 
700. ıx, 111. 269, Piat.legg. 11, 987, d, b. Δον 
Sept. 1055 Κἢρες Ἐρινύες, während Mosch. 4, :! 
beide trennte. Bei Hom. Il. 2, 210 auch Kaer. > 
mandcken Ausgaben (Bıtters Hom. etc.) flets zig # 
ſchrieben, ſ. Lox. Ueber das comp. κηρεσσιφόρη 
1. 8, 527, f. Lex. 

Κηρεύε, m. Vleichach, Weißbach (f. znpscıge 
im Lex. u. vgl. Strab.), Fl. in Eubda, δίτου. 10, 4: 
Arist. mir. ausc. 184. 

Κήριλλοι or, Et. in Brutitum, |. Girello, Sin! 
6, 256, Sil. It. 8, 580. 

Κήρινθοε, ου, 1) 1. Bienenbüttel (f. Lob. par“ 
p. 244, n.19), &t. auf Euböa, I. 2, 583, Theo; 
b. pl. 8, 11,7, Seymn. 576, Theogn. 891, ΑΡ. Ὁ 
1,79, Nonn. 18, 160, Strab. 10, 446. 446, Pl! 
15, 25, Hesych., Suid., Plin. 4, 12, 21. 2) m. Bı$t 
mann, Mannen., Suid. u. aufeiner lydiſchen Ari. 
Mion. 4, 57. Uebnl.: 

Κηριοπάρων, Kaſtell von Rhobope, Proc. aedd. 41! 
ὃς —8 [. Κηπρόβοθ. 

; [. Κηπρόβοθος. . 

Ἐπρουλάριος ‚m. ϕ * Caeralarios, Miymi 
Ephr. mon. 1084. Ἁιδη[.: Κηρολλάριος, Nie. Br.3.- 
(101, 17), Sp. 

Κήρουχοε, m. (Her od. Wahsmann?) RT 
fier, von welchem bas milefifche Geſchlecht der Kyer 
Χίδαι abflammte, Hesych. 

Κήρτωε, m. K. von Wegypten, Sync. 124. 160. 

Κηρύκιον, ὄρος, (τό), "Heroldgpöp, Terz a): 
Gphefos, Hesych., Theogn. 129, 8. Ὁ) bei 1εως. 
Paus. 9, 20, 8. 


Κηρυχίδης 


Κηρνκίδηε, voc. έδη, m. Serolg, Aroblloeh. fr. 
0 (88). Achnl.: , , 

Knpwier, m. Athener, Ἔφημ. ᾽4Ρχ. P. 
Του, ἀρ. 168, K. Yebnl.: 

Ἐήρυκου, m. (f. Et.M. 775,26) Sophiſt aud Ge⸗ 
afa, St. Β. 9. Γόρασα. 3) Insor. 4, 8842. 

Knpverq, f. vor. Kapvxın, Φετο[δθρίαφ, Βίας, 
vo man öffentlich ausrief, C. Iuser. t. 11, p. 11, 52. 

Κήρυλλος, m. Eisvagel (2), Anton. Diog. orot. 4. 

Κήρνυξ, (Andere wie Paus., Et. M. u. Lex. rhet, 
Κῄἠρυξ, denn ο if nach Et. M. 511,47 anceps, und 
‚Herdings bie u. da kurz gebraucht. doch ſ. Herm. zu 
soph. Ο. R. 758 u. Lob. par. p. 411), Üxog, cd, 
Derold, 6. des Hermes u. der Bandrofes, Lex. rhot. 
». Phot. 671, 16, Schol. Asschin. 1, 20, Hesych., 
>oll. 8, 108, od. der Aglauros, Paus. 1, 88, 8, nad) 
Anderen Sobn u. Buter eines Cumolpus, Schol, Soph. 
>. Ο. 1046, Paus. 1, 88, 8, f. Sohol. Aeschin. 8, 18, 
Jarp., Suid., Anth. app. Bi, Schol. Il, 14, 119. Bon 
Όπι leitete das πάναγνον γένος der Khpwnes in 
Athen fein Geſchlecht ab, Thuc. 8, 53, And. 1, 116. 
127, Isoer. 4, 157, Asschin. 8, 18, Luc. ΑΙ. 89, D. 
3ic. 1,29, Paus. 1, 88, 3, Clitod. b. Ath. 14,660, a, 
>han. b. Harp. s. v. η. 8. ὑπιμδαλητῆς τῶν uvarı- 
λίων, Lex. rhet. a. a. O. Et. M. 511, 47. 429, 47, 
Schol, u Aeschin, 1, 20 u. zu Dem. 22, 27. Suid. ο. v. 
1.5. Εὐμολπίδα», [.C.Inscer.2, p. 650, a. Dinardh follte 
2 Reben gegen Πε verfaßt haben, D. Hal. Din. 11, vgl. 
Knovxidas. 

ησαβαῖος, m. S. de6Jlos, Ios. 7, 13, 4. 

Κησ ‚mu. f. ἃ. fe Κηφισοφῶν, Archon in 
Kiben, D. Hal. Din. 9. 

Κησκολῶν, m. Inser. 8,4986 (Nub.), δρ. 

Κῆσοα, m. Name eines Zluffes, Suid. 

Ἐησσίνα, f. die Stadt Gefene, Agath. h. 1,c. 21 
58. 8) (1.d.), f. Καισήνα. 

K s, [. Καισώνιος. 

Κηταϊῖον, ἄκρο», n. Borgebirge des weil. Tapro- 
yane, Ptol.7, 4, 5. 

Κηταῖος, m. Sünide, Th. Prodr. Rh. p. 163, 


3p. 

Κηταρία, f. Mũnifelden (χήτα- καλαμέίνδη, 
Jesych.), St. auf der Nordküſte von Sicilien, Ptol. 
3,4. 4, u. Cotarini, Plin. 8, 8, Cio. Verr. 8, 48. 

Ἐήτεοι, Hollbader (f. Hesych., Strab.; Ατίος, 
rahm es in Homer für µεγάλο», f. Hesych. u. Apoll. 
ex. 99, 38), Volkeſtamm der Myſier, Od. 11, 521, 
Ju. Sm. 6, 168—11, 80, δ., Strab. 18, 616. 620. 14, 
;78. 680. Ad). Kirsses ἄνδρες, Qu. Bm. 6, 538. 
>. d. Ilgde. 

Κήταος, m.,Hesych. Κήτεοε, Hollbach (f. Buttm. 
‚exil 1, 92. 98), δΙ. in Muflen, nad welchem vie 
Κήτενον benannt fein follen, Sırab. 18, 616, Plin. 6, 
31,88. 

Κητιόε έως, m. Hũ nich (0. i. ungeheuer groß, κή- 
[ον — µέγαν b. Hesych.), 1) V. der Kallifto, 
>herec. b. Apd. 8, 8, 2, Hyg.p. astr. 2, 1, Schol. Eur. 
Ir. 1643. 2) Anführer der Iudier unter Gumenes, D. 
3ic. 19,88 (ν.]. Κηπ.). 

Κητία (?) ἡ ἄκρα, Hollftein, Vorgeb. in Cypern, 
An. st. mar. magn. 858. 851. 

Κητίε, os, {. Hollfeld, Landſchaft in Cilicien, 
(οἱ. 6, 8, 8.6. 

Ἐβτοφ,ους, m. Wallfiſch, 1) das Meerungeheuer, 
velche# die Andromeda verfchlingen wollte, nach Palaeph. 
38, 4 barbarifcher Name des Königs Κήτων, Eur. fr. 


ποριό- 


Κηφηίς 655 


Androm. 2 u. 6, Apd. 2, 4, δ. 2) das Geſtirn des 
Thierkreifes, der Wallfifh, Arat. (Cic, Arat, 152), 8. 

Karrol, sg. Κηττός (Phot., Ross Dem. 1), in Alt. 
Ecew.x, 0.95. 108, Inser. 101—108 auch Εζήττιον 
n. Κήττεος (wenn = Κητοίμ. Κήτεοι: Sollfelder), 
ettifcher Demos zur leontifchen Phyle gehörig, Lys. u. 
Diod. δ. Harp., Suid., Ross Dem. Att. 8. Adj. Κέτ- 
γιος, Inser. 111. 

ητά, οὓς, 8. Hat, Serriefin, 1) T. des Bontus 
u. ber Φάα, Hes. th. 238. 886, Apd. 1, 1, 6. 2,4, 2. 
3) Nereide, Apd. 1,2,7. 8) Νηνάς, Gem. des Hy⸗ 
Ὀαδριθ, Nonn. 26, 865. 

Κήτων, m. Riefe, gewaltiger Köniz, Palaeph. 88,4. 

Κήνξ, öxoc (Andere Κηῦξ, Schol. Lyc. 804, Suld., 
od. Κἠὺξ, Schol. Il. 9, 562, Clem. protr. 4, 54), m. 
Möwe, 1) alter König von Trachin, Freund bes He⸗ 
raties, Hes. εο. 854, Αρά. 3, 1, 6, D. Sic. 4, 86. 57, 
Paus. 1, 82, 6, Anton. Lib.26, Bacch. b. Ath. 5, 178,b. 
2) 6. des Heotphoroe, Gem. der Aleyone, Αρά, 1,7, 4, 
Plat. Halo. 1, Luc. Hale. 1, Zen, 1,88. 2, 19, Schol. 
Theoer. 7, 67. — Heſſod verfaßte ein Gedicht Κήυκος 
γάμο. Ath. 3, 49, Ὁ, Plut. qu. eonr. 8,4. 

ηφᾶε, ἅ, ᾷ, Build. Ἐηφάε, θε[έπει (f. N. Τ. 
Iob. 1,48), Beiname des Apoſtels Simon Petrus, N.T. 
1. Cor. 1,12. 16, 5, 8., Galat. 2, 9. 

Κηφεέοε, Ad]. = Aethiopiſch, Meroe, P rop. 4, 
6,78. 

κ ‚= Κεφιεσιῶ», Ross Dem. Att. 106, 
f. Κηφισιά. 

K Soros, m. = Κηφισ., 6. eines Prariteles 
(nicht des befannten), Athener (Σοβρίδης)ι Ross Dein. 
Att.n. 167. 

Κηφασόδαωρος, m. d. ἱ. Κηφισόδωρος, Uthener, 
Inscor. 24 δ. 

Κηφεόν, έως, ion. (Her.) u. ep. (Nonn. 1, 190) 
έος, u. in Νίο. Alex. 108, Et. M. 594, 10 og, vol. 
mit Cophäos, German, in Αται 189, d. af, acc. 
da, ey. (Nonn. 38, 811. 80, 274) 7a, dor. au 7) 
(Herän. An. Oxon. ııı, 288, 6), pl. Knge’s (Schol. 
ΑΡ. Rh. 1, 161), m. Stille, 1) 6. des Belos (ot. 
des Agenor), ot. nad) Hyg. astr. 2,9 bes Phinir, Gen. 
der Kafflope, B. ber Andromeda, K. in Aethiopien, ιτ. 
7,61. 150, Ar. Thosm. 1056. 1118, Apd. 2, 1, 4. 
2,4,8, D. 8io.4,9. 88, Nic. Alex. 108 (ν. L Κο- 
φῆνος), Nonn. 1, 190— 80, 274, δ., Luo. d, mar. 
14, 1, Agath. de mar. Erythr. fr. 4, Cic. Tuso. 5, 8, 
Ηγα. f. 64, Ον. met. 5, 12. 42. Bon ihm follen vie 
Φαθίορίε Κηφῆνος u. Ihr Land Κηφηνία, w. [., ob. 
Κηφηὶς yala, Nic. Alex. 100, Et. M. ο. v., Buid,, 
{. Κηφηίς u. Cepheis (Κηφήϊα) arvs, ΟΥ. met. 4, 
669, u. Klin od. virgo d. ἱ. Andromeda, Ον. Her. 15, 
85. ers. 8, 8,17, Prop. 1, 8, 8, genannt worben fe:n. 
Val. Lycophr. 884. Er wurde unter die Gterne ver⸗ 
fegt, St. Β. ο. Ἱόπη, Luc. salt.44, Eratosth. ostast. 
15, Arat. Phaen. 178, Schol.Il. 18,489, Hyg. f. 64 
u. Poet. Astr. 2,9. 8,8. 2) ©. tes Aleos, aus Tegra, 
ein Argonaut, Αρά. 1, 9, 16. 2,7,8. 8, v, 1, ΔΡ. Rh. 
1,161 u. Schol., Orph, Arg. 198, Paus, 8, 4, 8—47, 
6, ὅ., Apost. 14, 88, Schol. Il. 2, 498, Hyg. {. 14. 
Bon ihm fol Kuapvdas benannt fein, St. B. ο. Κα- 
Yöas, Paus. 8, 28,8. 8) ©. tes Lykurgos aus Urka⸗ 
dien, Apd.1,8,2, Hellan, in Schol. ΑΡ. Rh. 1, 162. 
4) Φάδει, Philost. in Tzetz. Lye. 686. 

Κηφηίᾳ, (dos, f. 1) T. des Kepheus d. I. Andres 
meba, Όν. ars am. 8, 191, Manil, 1, 426. 2) yaia, 
fe Κηφεύς. 


656 Κηφῆνες 

Kadtves, ΡΙ., Arr. δ. Εποι. Π]. p. 1005 Ἐηφάναι, 
Stille, Stumme (ἐκ τοῦ χωφός, χωφήν κα) 
χηφή», Et. M.), Name der Aethiopier von Κηφεύς, 
w.f., Strab, 1, 42, Nonn. 2, 683, Hellan. δ. St.B =, 
Χαλδαῖοι, Ov. met. 4, 764. 5, 1. 97. Nah Her. 
7,61 auch griechifche Benennung ber Perſer, f. Arr. b. 
Eust,. a. a. O. Ihr Land (Xethiopien) Heißt ἡ Κηφηνία, 
u. Hellan. δ. δὲ. Β. Κηφηνίη, St. B.e.a.D., Agatb, 
de mer. Erythr. fr. 4, nad) St. Β. ο. 4λβύη auch überh. 
Benennung von Libyen. 

Kadıs, πι. Stille, Ghier, Mion. 8. τι, 898. 
6. Κἄῑφις. 

10 plrardpos, m. Baulmann, Athmer, Isae. 1, 

. 38. 

Κηφισεύε, έως, m. Athener, V. des Phenofttatos, 
D. Hal. do vi Dem. 12. Webnl.: x 

Κηφίσηε, m. Stilladher, Mannen, Ross Dem. 
Att.,K. Aehnl.: 

Κεφίσι für-osds, Inser. 2, 2088, 2. 

Kadund, f. (fo nah Arcad. p. 99, 4. u. nicht 
Κηφισία ο). Κηφισσία)ι Stille, eine der alten 
zwölf kekropiſchen Städte in Attila, Strab, 9, 897, dann 
ein Demos gur erechiheifchen Phyle gehörig, |. Kephiſia. 
αυ. K pl. &c, gen. pl. Κηφισιῶν fl. έων, 
Ross Dem. ΑΗ. 105, f. Plat. Apol. 38, ο, Lys. 80, 10, 
Isae. 6, 10—82, 3. u. fr. b. Harp., Aeschin. 2, 156, 
Dem. 54, 7. 8. 59,40, Att. Serw. x, ο. 151. IV, 
ο. 47. 58, Inscr. 160. 200. 266, 12. 275. 805, 6. 
11, 7.651. 664, Ross Dem. Att. 14. 104. 105, Meier 
ind. schol. n. 10. 11. 17. 82. 48, ob. Κηφισιῆς, 
Ross Dom. Att. 2. δ. 5,b, Ἐηφασιούε u. pl. ος, 
Ross Dem. Aıt. 6. &, Inser. 116, 111, 4. 181, 9. 
263, 10,ö., au Κηφασεκεύς, Ross Dem. Att. 84. 
Adv. Κηφισιᾶσιν, in Keph., Aeschin. 1,101, u. τὸ 
Κηφισίασιν ἱερόν, D. L. 8, 80, Κηφισίαθε, aus 
Keph., Alciphr. 2,2. 2) Eigenn., Κηφισιεῖε, γένος 
{δαγενῶ», Hesych., ngl. Phaed. cp. ΧΙ11, 2. 8) Κη- 
φισία, Billa tes GHerebes Atticus, in Attila, Gell. υ. 
att. 1, 2, 3. 18, 10, 1. 4) Saulborn, Quelle in 
Attifa, Plin. 4, 7, 11. 

η » (ὁ), m. Stil lache ob. Jaulbachs, 
1) ©. des Flußgottes Κηφνσός, näml. Gteokles, Paus. 9, 
84,9. 2) Mannename aus Siyrus,Dem. 52, 18—82, 6. 

Κηφισιακό», ή, όν, vom δ[. Κηφισός, γογγυλέ- 
φες, Crat. b. Ath. 9, 869, ο. 

Κηφισιάε, ades, 1) λίµνη, Stille od. Faule 
See, See in Afrifa (Darotto), j. Merdja od. Diurjah, 
Soyl. 112. &. Κηφισές. 2) Baulbader, φολή, eine 
böotifche Phyle, Paus. 9, 84, 10. 

Κηφισίδηε, m. Gtilles, nah Keil für Ἠφισί- 
Ins zu Iefen, Mion. 111, 275. 

Κηφίσιοε, m. Stillah, Athener, 1) Anhänger 
tes Anbocides, And. 1, 88—189, δ., Lys. 6, 42. 2) 
Meliter, Ross Dem. Att. 5. — Andere, ebend. 92. — 
Meier ind, schol.n. 19. 8) Adj. ©. des Kephiſos = 
Narciffus, Ον. met. 8, 851. 

Κηφισία, dor. Καφισές, w. f., b. Strab. 9, 407. 
408 Κηφισσίᾳ, dos, f. zur Stillach (in Böotien) ger 
börig, 1) Ad). a) ὄχθα,, Nonn. 47, 15, ora, Ov. met, 7, 
438,undae, ΟΥ. met. 1,869. b) (ή) λίμνη, Stillacher 
See, der kopaiſche See in Böotien, |. Eee von Liradia 
ο). Topolias, Il. 5, 709, Paus. 9, 18, 8-88, 6, ὅ., 
Suid., Hesrch., Et. Μ. 500, 21. 512,17. 3) 6. Κη- 
8 Mr See in Afrika, = Κηφισιάς, w. f., Plin. 

6, 2,11. 
Κηφῖσίων,ωνος,τα. Stilladher. Faulbach, 1) Uns 


Κηφισόδωρος 
führer ber Thebaner. D. Βία, 16, 89. 3) Athener. Erke 


merid. archaeol. n. 2100. 

Κηφῖσόβουλος, τα. mit Hülfe des Blußgottes Kephi- 
sos wachend, Diannen., Ephew. aro κ. 

Κηφῖσογένης, πι. (Stil lache r) Maunen. Theft 
über das Erechtheum 1, 6. 92. Achal : 

Κηφϊσόδημον, (6), Athene, Ar. Ach. 705 u. Sche! 
Said. — Schol.zu Ar.Av.1294.— Meier ind. schol..n.|.. 

Κηφισόδοτος, ου, Diannen., in Inscr. 2, 2321, 2 
8, Add. Aehnl.: 

Κηφισόδωτον, ου, (6), "Stillahsgabe, wir@r 
tesgabe, 1) Athener, 9) ἄιφοπ DL 106, 8, D Sc 
16, 6, D. Hal. Din, 9. de Dom. et Arist. 8. Im Mare. 
Par. 75 Κηφισόδωρος, wie auch D. Hal. Isae. 7 auta 
einen Stelle ſteht. hoch f. Att. Eeew. 4, b, 65. b) δὲ» 
δεις, Zen. Hell. 2, 1, 16. ο) Andere, Xen. Hell 6,3%. 
7,1,12. d) ©trateg, Aeschin. 3, 51 u. Schol., Da 
19, 180. 28, 153-178, 6.. Schol. Dem. 4, 46, Α-- 
drot. b. Harp., Sud. e) Rebner, Arist, rhbet. 3, i 
10. N) 6. eines Theopomp. Isae. 5, 2— 12. g) Korn. 
Dem, 20, 146. 150. h) Anderer, Dem. 51, 1. i) cam. 
gegen ben Lyeurg eine Rede nerfaßte, Harp. ο. zilıs- 
δέντα. x) Erggießer u. Bildhauer, Pius. Phoc. it 
Paus. 8, 80, 10. 9, 16, 2. 80, 1, Plin. 84, 8, 19. € 
des Praxiteles, Erigießer, Blivhauer u. Malct, Piats 
oratt, Lyc. 80, Tatian. edv. Gr. δὲ, Plin. 84, 8,11 
m) Kitharöbe, Anax. ὃ. Ath. 4, 181, b. n) UAndete: Ras 
Dem. Att.6. 181. — Inser. 87. 165. 169. — Att. 
xıı, a, 56 (Zußoldns). — R. Rochette L. à M. Sch, 
p. 248. 1) Böotier, 9) Ὡδοίατώ, Paus, 10, 20, 3.- 
b) Thebaner, U. bes Bherenitus, Lys. δ. D. Hal Im. 
6.7. Aehnl.: 

Κηφῖσοδάρα, f. Frauenn. 9) aus Ghäronea, Inc. 
1608, a. b) Andere: Inser. 897. Fem. au: 

η ‚ov, (ὁ), dor. Καφιαόδορος, 1) & 
des Asclepios (Πεξειίαρ), Inser. auf dem Shenfel cur 
Stutuette im Barifer Antiken ⸗Kabintt. ſ. Letroane ! 
& M. Millingen p. 26 fj. 2) Athener, a) Arden a 
then, DI. 108, 8, D. Sie. 15, 76, Dem. 80, 17, Ist 
δ. A. Rang. n. 987, Lys. b. Hal. Isae. 5, in Aa. 
Par. 75 Κηφισόδωτος genannt, w. ſ., und σι 
D. Hal Isse. 7, doch f. Att. Seew. 4, Ὁ, 65. b) Σία 
Ol. 114, 2, D. Sic. 18,2, D. Hal Dem, et Arist! 
Din. 9, Arr. Ind, 21,1. ο) 6. tes Kephiſopbon. !r 
Gag, Xen. An. 4,2,18. 17. d) Schüler des Zjehstt 
ber D. Hal. Isocr. 18 cin Athenet. aber b. Carys ὃ 
Ath. 12, 548,0 cin Thebaner heißt, Schriftit., D. Ba 
Platon. 1. Isas. 19, Ath. 2, 60,9. 8, 122, b. 8, 35.4 
Stob. 29, 98, Eustrat. in Arist. eth. Nicom. 8, % 
Euseb. pr. ev. p. 782. 792. — Bei Themist. e. 
Ρ. 285 Κηφισόδωρον, d.1. Ehriftf. wie Keph. JE 
bes Molon. Aesohin, 1, 168. f) Feldhert, Plut. x οτι, 
deer. I, 1. ϱ) Hipparch in ber Schlacht bei ολο 
Μαραθώνιος, Din. δ. Harp., Pans. 8, 9, 10, D.L 
2,6,n.10. h) ®. eines Telemach, Wharmer, Telen 
Ath. 9, 407, f. i) Untere: And. 1,16. — Demi 
19. 21. — ο. b. Harp. k) Pol. 17, 10 (οἱ s® 
Κηφισόδωρο»). 1) ciner, veffen Deufmal Ρως ὁ 
86, 5 erwähnt. m) Eomifcher Dichter zu Athen, μί 
Suid. Tragiler, Lys. 21, 4. ©. Bein. 1, p. 202. eh 
p. 888 ff. n) ein Gaukler, Ath. 1, 20, a. 14, 61:1 
ο) ein Bildhauer, Irser. 864. p) Acharnet, Ross Des 
Att.9. q) Theuthrafler, Ross Dem. Att. 173. τ) 38 
ner, Ross Dem. Att. 54. s) Kydathener, Wit. Erb 
zvı. b. 110. t) Φηγανεύς, At. Gem. x, « Ih 
u) Meliter, B. eines Duetor, Insor. 85. v) Ερμευά 








Κηφισοχλῆς 


D. eines Kephiſophon, Inser. 188. w) Andere, Inser. 164. 
165. 167. 169.864. 898. 2) Ῥδομει, Dem. 86, 18. 14. 
— Thebaner, Plut. Pelop. 11. gen. Soor. 28—32, ὅ., u. 
Ross Dem. Att. 64. 8) ein Maler, Plin. 96, 9, 86. 

Κηφῖσοκλῆκ,έους, m. d. h. mit Hülfe des Hlußgottes 
Repbifos berühmt. 1) Shier, Paus. 10, 9, 9. 2) Schauſpie⸗ 
er, Ath. 10, 458, a, 8) einer, gegen welchen Dinarch eine 
Rebe verfaßte, D. Hal, Din. 13, Schol. Aristid, p. 196, 
rd. Fr., Harp. ο. ἀπήχεια. 

Κηφῖσοκράτης, ους, (6), d. 5. mit Gülfe des Fluß- 
ottes Kephiſot mächtig, Mannen., Plut. adul. 22. 

Kudiess, od, ep. auch 020, (ὁ), u. h. Apoll., Strab,, 
>olyaen., Arist. ep., Eust. zu D. Per., Ptol., Schol. 
Sur. Med. 1, Eust. gun D. Per. 487 Κηφισσός, u. fo 
ils ν.]. in Π. (Strab. 9, 424), Soph., D. Per. u. 9. 
Κηφισσόα, (Eimsl. gu Sopb. Ο. Ο. 688 hielt σσ für 
ınftatthaft, doch f.Lob. path. 415; üb. die Betonung aber 
Ml. Arcad, 77,16, Ohoerob. 220, 24 u. 228, 25), dor. 
Kagpsads, w.f., Stil lach (f. Κηφή»), 1) gl.in Bholis, 
ντ in Bdotien In den Kopatsfee mündet, |. Mawroneri, Il. 
2,522, h. Apoll. 240 (2,62), Her. 8, 88, Xen. Hell. 
I, 8, 16. Ages. 3, 9, Arist. ep.2 (Anth. app. 9, 2), 
[heophr. h. pl. 4, 11, 8. 9. ο, pl. 5, ὅ, 3, D. Sic. 1, 89, 
Pjut. Syll. 16— 20. Alex. 9. Dem. 19. απ. oonv. 3, 
ὃν 1, Strab. 1, 16---θ, 427, δ., Paus. 9, 24, 1—10, 
4, 1, ὅ., Ptol. 8, 16, 18, D. Per. 440 u. Rust. Dion. 
salliphr. Hell. 78, Polyaen. 1, 8, 5, Schol. zu Eur. 
Med. 827, su Pind. Οἱ. 14 arg., fo wie u Π. 2,29, 
Eust, p.275) u.gu Dem. 8, 27, St. Β. s. '4oyörvsor, 
ὼἊν. met.8,19. Gr wer V. der Diaulis, Meläna u. 
Η[αία, Paus. 10,4, 7. 6, 4. 88,4. 2) BI. in Attila, 
af der Weftfeite von then, Sopb. Ο. 6. 687 (ν. 1.), 
Cen. Hell. 2,4, 19, Eur. Med. 885 u. Schol., Otrab. 
, 420. 424, Paus. 1, 87, 8, D. L. 8, n. 80, Plut. 
Thes. 12. Ages. 81, Nonn. 47,79 (v.1, σσ). — Er 
vurbe hier als Flußgott (Mann) mit Hörnern ab» 
ebiſdet, Ael. v. h. 2, 88, Eur. Ion 1261, — u. hatte ein 
δεἱ{ἐρίθηπι bei Dropus, Paus. 1,84,8. 8) 1. in @leufls, 
’aus. 1, 38, 4. 4) $1. auf Salamis, Strab. 9, 424. 
) SE in Sicyonia, Strab. 9, 424, Polem. in Schol. 
fur. Med. 827. 6) $1. in Argolis, Paus. 2, 20. 6, 
’olem. in Schol. Eur. Med. 827, Strab. 9, 424. Er 
zurbeebenfalls als Stierabgebilbet, Ael.v.h. 2,88, u. hatte 
in Seiligthum, Paus. 2, 20, 6, dgl. mit 3, 16, δ. 7) 
H. auf Storos, Strab. 9, 434. 8) Quelle δή Apol⸗ 
onia, Streb. 9, 439. 9) Eigenn., a) B. der Diogenia, 
ιρά. 8, 16, 1. b) ®. des Elieus von Tanagra, Put. 
u. graec. 40. ο) ber Diaulis u. ſ. w., f. oben. d) des 
tteofles, Hes. in Schol. Pind. Ol. 14 arg. e) ber 
-byia, Her. 7,178. f) der Praxithea, Lyo. 98. 100. 
) Schol. Il. 2, 496. 528. 

Kns ‚ ὤντος, (6), d. i. mit Sülfe bes 
lußgottes Kephifos glänzend, Athener, 1) Archon DI. 
12,4, Ὀ. βίο, 17,74. 2) greund des @uripides, Ar. 
'an. 944, vgl. mit 1452 u. 58, Suid. 8) 8). des Kephiſo⸗ 
orus, Xen. An. 4,2, 18. 4) Anderer, Xen. Hell. 2, 
‚36. 5) ®äanier, a) Isse. 5, 5—12,d. b) V. bes 
Ihormion, Dem. 85, 14. ο) Unterer: Asschin. 2, 78, 
οτι. 18, 21. 75. 19, 298, Din. 1,45. d) Andere: 
ποτ. 150. — Meier ind. schol. 1. 6) Aphidnäer, 
)em. 45, 8. 10. 19. 22. 48, 5. 59,10. 7) Rhams 
ufter, Dem. 18, 19. 55. 8) Anaphlyſtier, Dem. 18, 
5. 77. 9) Wthmoner, Meier ind. schol. 2.10. 10) 
jermeler, 5) ©. eines Kepbifoborus, Inser. 188. — 
) Ross Dem. Att.9. 11) Eholarger, ©. des Lyſiphon, 
st. Seew. zıv,a,21. 12) Rebner, Piut, Inst. La- 


Pape's Wörterbud d. griech. Bigennamen. 


657 


con. 89. 18) einer, gegen welchen Dinarch eine Rede 
serfaßte, D. Hal. Din. 10, wo [α[[ᾧ Κησιφῶν fteht. 
14) ein Slave, Schol. Ar. Ran. 976, Suid, 15) Andere: 
At. Seew. x, p. 115. — Inser. 172. 545. 599. 2, 8219. 

Κηφισά, oös, 1. Stillach, Name einer Diufe, T. 
des Apollo, Tzetz. gu Hes. O. p. 26. 

Kia f.= Κέως, ο. [., Ptol. 8, 16, 27. 

Κιαγίνσιοι, [. Κειάγεισον. 

Κιακίε, f. 64. in Kleinarmenien, Ptol. 5, 7, 6, It. 
Ant., Not, Imp. 

Kiapa, Tanrofcptätfähe Stadt, Cinn. 5, 12 (286, 4), 
wo Ducange Κ,οβία ob. Κίοβα (Kiowia) vermuthet, 
f. Κιόαβα. 

Κίαμβίρ)οι, ὁ, Grenzfluß zwiſchen Obere u. Nieder» 
möflen, j. Zibrig, Ptol. 8, 8,2. 9, 1. 

Κιάνικα, ©t. in Kleinarmenten, Ptol. 5, 7, 6. 

Κιανοί, f. Κος. 

Ἐιανόε, ein Arzt, Galen. S. Κίος. 

Κίασα, f. Srauenn., mit welchem man auch die DvAllc 
benannte, Schol. Asschin. 2, 81, v.1. Βίασον. Fem. zu: 

Κίασοε, m. (viel. Heller = Ἴασος), 3. ber 
Klafa, Schol. in Assch. 2, 81 (v.1. µέσεσον). 

Kıßalls, έως, f., Zosim. 2, 18 Kißadıs, u. Soer. 
h.e.4,1,2 Ειβάλις, 8οσοπι. h. ο. 1, 6, Amm. Marc. 
80, 24, Eutr. 10,5 Ἐίβαλαι, 68. in Nieberpannonien, 
beim |. Bintoutge, Ptol. 2, 16 (16), 7. 

Wer: m. Gnlel des Gelimer, Thphn. 296, 

‚, DP. 


Κίβθηλοι, Moonsbrunnen (9. 1. unreine), Quellen 

bei Trögene, ία. 8, 8, 6, K. 
‚m. == Κιβῆς, 8ἱᾷ , Mennen., Arcad. 

p. 28, 15. 

Kißepis, Koberftein, Et. des &herfones, Proc. aedd. 
4,11(802, 7). In Agath. 5,12 (802,8) Ἐίβηριε, Sp. 

Ki ‚m Taf, 6. des Thales, D. L. 1,1, 
n.4 (v.1. Κίβυσθος). 6. Κύβισδος. 

Kißpos, St. am Κίαμβρος, w. f., j. Dſibta⸗Palanka, 
Et. M.581,42, Tab. Peut., It. Ant.,Proc. sedd.(Cebrum), 

Kißüpe, as, (1), [ο δ. Pol, St. B.a. Taßes, Strab. 
in Const. Porph. Κιβύρρα, in Ptol. 5, 6,9 Κίβυρα 7 
Καιβύρα, (Koberftein?), 1) ἡ geyäin, 61. in 
Phrygien, |. Ruinen bei Horzoum, Strab. 18, 680— 
14, 665, Pol. ὅ, 2, 36. 8, 17, 18 (Kißope), Ath, 
14, 667, e, Pol. 22, 17. 80, 9, St. B. =. Τάβαι u. 
(Kißvoa) ο. 4ἴβουρα, Anth. 1x, 648, tit., Liv. 88, 
14. 15, Οἱο. Verr.4, 18. Ew. Kıßvupäraı, (οϐ), Hellan. 
b. St.B. s. Καβαλές, Pol. 80, 6. 9, Strab. 18, 681, Οἱο. 
Verr.4,18. Att. 5 1 Inscr. 8, 4880. 5852, tod auch Kı- 

peös, Hellan. δ. St. B.s.Kaßalis,u.K 
(Soldaten), Thphn. ohron. 721, 5, od. eh 
Thphn. 567,18. Adj. a) Cibyratae pantherae, Cic. Att. 
6, 21. b) Κιβνρικόε, ή, πέρναε, Ath. 14, 658,8. ο) 
Cibyraticus, a, civitas, Tacit. Ann. 4, 18, Cic. Att. 5, 
21, Plin. 5, 28, 29. Die Landſchaft ἡ Κιβνρατία, (dog, 
Strab. 18, 629, u. ἡ Kıßuparınd, Strab. 14, 681, ob. 
τὰ Κιβυρατικά, Streb. 14, 651. 2) ἡ μικρά, St. in 
Bampbylien, j. Ibura, An. st.mar.magn. 211.212, Ptol. 
5, 5,9, Const. Porph. them. 1, 14, Scyl. 101. @w. 
Κιβυρᾶται, Strab. 14, 667, Plin. ὅ, 27, 29. Mehnl.: 

Kıßöpas, ου, m. Kober, 1) Br. des Marfyas, 
Grũnder von K/ßopa ἡ µογάλη, Bt. B. ο. Taßas. 
2) Insor. 8, 4866 u. 54.65.78. Aehnl.: 

Κιβύσση, ης, f. λόγου (die Fabeln) Κιβύσσης, 
Babr. fab. Μ. prooem. 6. 

Εἰβωτοποιοί, ol, die Käftnerfkraße in Athen, Plut, 
gen. Socr. 10. 


Κιβωτοποιοί 


42 





658. 


Kißerss, ἡ, 1) Ladenburg, Name vo pamea, 
‚Strab, 12, 569. 676. 2) m. Ladendorf, Hefen 
von Alerandria, Strab, 17, 795. 

Είγβηνα, St. in Diebien, Ptol. 6, 2, 17. 

ο Κίγγονλον, τό, d. lat. Cingulum, St. in Picenum, 
j. Singulo, Strab. 5, 227, Cic. Att. 7, 11, Caes. b. 
c.1,15, 9. 

Κιγγώνιος, m. ber Römer Cingonlus, Piut. Galb, 
14. 15. 

Κιγδαδάτας, m. Berfer, Aesch. Pers. 998. 

Ἐιγκίνᾶτος, m. d. τόπι. Cincinnatus, D. Casa. fr. 
23,2. ©. Kıxıyrärtog. 

Kiyxıos, ου, του. Kiyxıe, (ὁ), d. röm. Cincius, 
dab. a) 4εύχιος δὲ ot. τε K. Ὁ. ἱ, Cincius Alimen- 
tus, röm. Annalif, D. Hai. 1, 74. 79, u. bloß κύγ- 
χιος, D. Hal. 2,88, οἱ περὶ τὸν Kiyxıov, D. Hal. 
2, 89, f. Müller hist. gr. fr. 111, 94—97. 2) Unberer, 
Argent. 19 (σι, 28). 

Κιγχρώψωσι», ἐν, Ort in Thratien, 1. d. 5. Anti- 
gon. Gar. ο. 156, f Κύχρο». 

, Kıbaıs (2), f. Name von Ἐλαία, St. Β. ο. 
αία. 

Ειδαλία, ep. (fr. ad. 78 ed. Β.) -Aln, f. Name 
einer Duelle, Pind. fr. 186 (Et.M.). Bei Suid. eine 
Inſel (Rauda?), [. ἀκιδαλίη. 

Κιδαµή, f. St. der Meuruffier, Proc. aedd. 6,8 
(885, 18), Sp. 

Κιδαμµούασια, m. Inscr. 8, 4406, Ilgde, Sp. 

Ειδαμούσιοι, f. Kodauevaso:s. 

Ἐιδαρία,ας, f. (Heubnern?), Bein. der Demeter 
zu Vheneus in Arkadien, Paus. 8, 16, 8. 

Κιδαρῖται, Οὖννου, pl. (Beturbante?), Bezeich 
nung von Qunnen, Prise. Pen. fr. 25 —41, 8. 

εδηνᾶς, ἄ, m. Ghaldäer, Strab. 16, 789. 

Κιδιφθά, ῆς, (ή), Ort in der Heinen Syrte, An. st. 
mar. magn. 105.106. 112. 

Ἐιδράμας, m. Bifibier, Inser. 8, 4866, 61, Sp. 

res, pl., tie Einw. der Stadt Kidyeffus in 
Phrygien, Münze bei Barthelemy Numism. ancienne, 


Κιβωτός 


Ρ. 262, K. 
Kiepos, (N), Seyl. 64 Ἐίερον (cod. Γερόν), δ. St. 
B. e. 4ρνη Kiépiov, Reichenbach (= ὁ Πιέριος, 


wie Tbeopbr. vent.775 ficht; Liv. 82, 15 bat Piera, 
doch 86, 14 Ciera, Plin. 4, 8, 15 Pieris, f. Curt. 
Grich. Etym. 2, 57 u. Ahr. Dial, 11, 582), 1) St. in 
Theffaltotis ---άρνη, |. Matarauge, Strab. 9, 436, 
Sceyl. u. St. B. a. a. O. Ew. Kıspiebe, Plat. ep. 17. 
2) St. in Bithynien, fpäter Προυσίας genannt, Memn. 
fr.c.16. 27. 41. 47. Ew. Κιερανοί, Memn. fr. ο. 19 
(Phot. 229), Mion. S. ıı, 281 K für Kıs- 
θήω». ©. Kidoov. 8) Kisgos, m. Il. bei Κίερος 
in Bithynien, von welchem die Stadt den Namen hatte, 
Μοπιη, fr. 0.47. &. Κονυέρυος. 

Kilapa, St. in Kleinarmenien, Ptol. 5, 7,10 (κ 
ξαρι v.1. für Ἰχίξαρο, w.f.). 

Kılöy, ὢνες, pl. Sittler (d.t ἴξων, Anfäßiger), ein 
Geflecht in Teos, Inser. 2, 8064, 80, Sp. 

Κιθαιρών, ὤνος, voc. (Soph. Ο. R. 1090, Nonn, ὅ, 
856—46, 6844, δ.) Κ,θαερώ», m., (über die Betonung 
f. Arcad. 16, 9, Et. M. 518, 29), *2autenberg (wie 
Zautenthal, [. Et.M., nach Paus. u. Plut. fluv., vom 
Dannen. Κιθανιρών, f. unten), Zeyer, 1) Waldge⸗ 
birge, weldyes die Nordgränge von Megaris u. Attila 
gegen Böotien biltet, früher Αστέριος genannt, Leo 
Bvz. b. Piut. fluv. 2,2, j. sum Theil Kithäron, zum 
Theil Livadoſtro u. Elatias, Her. 7, 141—9, 69, ὅ., 


Κυάλιος 


Pind. P.1, 160, Aesch. Ag. 398, Soph. 0. B.421— 
1462, ὅ., Eur. Bacch,62-— 1386, 3. Suppl. 757. Phoen. 
24—1605, 8., Thuc. 2,75. 8,24, Plat. Criti. 110, d, 
Xen. Hell. 5, 4, 97---θ, 4, ὅ, ὃ., Aeschin. 8, 161 u. 
Schoi., Sim.ep. 185 (Anth.epp. 80), Sigbe, bisweilen Όσα 
Dichtern als Berfon dargeftellt, Nonn. 10, 92—44, 145, 
val. mit Eur. Bacch. 1177. 1884, Nonn. 5, 61. 855. 
423. 9,75. 146. 266. 840. 46,198. 262.844. Adi. 
a) Κιθαιρώνειοε, λέω», Apd. 2,4, 9, -ον λίπας, Eur. 
Bacch. 1045, u. Κιθαιρώῶνιοα, fa (Plut.) u.s05 (Ar.), 
sov, Adv, Paus. 1, 41,8, «ος ἠχώ, Ar. Thesm. 996, 
Ζεύς, Paus.9, 2,4, — fe Μρα, Plut. Arist. 11. 18. 
b) Kıöapevis, έδος, ἔκβολαί, Her. 9, 89, νύμφαν, 
Paus. 9, ὃ, 9. 2) DMannen., a) König in Ῥίαιξά, ber 
dem Berge den Namen gab, Paus. 9, 1, 2. 9, 8,1. b) 
ein SZüngling. welcher dem Berge den Namen gab, Leo 
Byz. b. Plut. fluv. 2,2. ο) ®r. bes Selilon, ber iu 
ben Berg verwanbelt wurde, Hermes. b. Plut. flur. 1. 8. 
2 fonjtiger Mannsname, Viſcher αγία. Beitr. 5. 
8 


Κιθαρά, ep. ή, u. Κιθάρη, f. Leyer (Lyre mands- 
na), die Leier des Orpheus, als Sternbild nördl. von Ace 
quator zwiſchen dem Herefles, dem Drachen unb tem 
Schwane, Hyg. poet. astr. 2,7, Eratosth. cat. c. 21. 
— Nonn. 8, 887 οὐρανίη ἀστεραίη xsIdpn. 

Kıbapllev, τό, Kaftell in Armenien, Proc. aedd. 


8,2 (248,15). b. Goth. 2, 24, Sp. Aehnl.: 


Ἐιθαριστής, ὁ, Lautenſchläger, Leyer (wahr⸗ 
ſcheinlich benannt nach Apollo), Seehafen u. Borgebirge 
in Gallia Narb., j. der Sechafen l’onse de Ciotat u. 
das Vorgebirge, Cap del’Aigle, Ptol.2, 10,8, Mel. 2, 
5, Plin.8, 4,5, 9. 

Κιθέρη, --- Kudfon ob. Κύθηρα, Anon. 958. descr. 
ο, 59, 7, f. Lob. paralipp. 800. 

Ἐίθαρος, m. Budach (Mumpf), Br. des Altäos, 
Et.M.e.v. 

—* Kaſtell in Epirus, Proc. aedd. 4,4 (278, 
18). Sp. 

Kiövov (?), Inser. 2, 2582, 20. 

Είθρον für Κίερον ob. Κίερος, w. f., Theophr. 
6, ΡΙ. 5, 14, 4. 

Ἐιθωνέα, f. Bein. der Artemis, f. Müller Dor. 1, 
Ρ. 381. 

Kixeppos, m. (Standfeft, eigtl. kraftige Stüge), 
Sieger im Pankration gu Olympia, Diog. Cyn. ep. 2. 

Κικέρων, ὠ»ος, voc. Κικέρω» (Plut. Cic. 4. 6, 
D. Cası. 46, 18), (ὅ), ähnt. Saferkorn. (eigtl. Erbſe. 
f. Plat. Cic. 1. reg. apophth. s. v.2) d. röm. Cicero, 
a) Μάρκος Τύλλιος Κ., Ios. 14, 4, 8, od. ὁ Mdoxos 
ὁ Κ., D. Sic. 40, 5, ob. ὁ Kıx. ὁ Μάρχος, D. Cass. 
86, 48. 87, 10. 40, 7. 47, 11, gew. Bi. Κιχέρω», 
Plut. vit., ®.. oft wenn von ihm als Schriftfleller vie 
Rede if, mit dem Zufate ὁ ῥήτωρ, Plut. Aem. Paul. 
10. Tit. 18. Caes. 81. 89. Cat. min, 82. C. Gracch. 1. 
reg. apophth. s. v. 1, Strab. 10, 455, Suid., ot. ὁ 
σοφός, Apost. prov. praef.2. Auch im Ρ]ας. Κικέ- 
θωνες, b. 1. Leute wie Gic., Plut. Crass. 14, er u. feine 
Partei, οἱ περὶ Kıxigwva, Plut. Cat. min. 31. b) 
Κικέρω» 6 Κιχέρωνος, 6. des vorigen, App. b. 
civ. 4, 61. 6, 2, D. Cass. 51,19. ο) Köswtes Κ., 
Bruder des Markus, D. Cass. 40,7. 47,10. Veracht⸗ 
Πόε Dimin. Ἐικέρονλοφ, Εικεράκιοε, Ἐικέριδος 
(viel. -sx05), D. Cases, 46, 16. 

Κικίλιος, m. d. lat. Onecilius, 1) Argiver, Dichter, 
Suid., ſ. Καικίλιος. 2) Zonar. Ann. 5,8, Proc. b. 
Goth. 2, 389 (288). 


Κιχινῆς 
Ένκινθς, f. 8. für Κικουννῆς, Demos u. f.w., He- 
sych, 


Ἐικιννάτοε, m., 5. D. Sic. u. Suid. Kırıyväros 
(doch f. Wannowsk. de rat., qua Graeci in sorib. nom. 
pr. Rom. usi fuerint, 1, p. 20), d. röm. Cincinnatus, 
dab. Asuxsog Κοῖντιος Κιχιννάτος, αμῶ «4εύχιος 
Κοίνινος ὁ καλούμενος K. (od. Atos), D. Sic. 12, 
3, D. Hal.10,6. 17 u.Exc, in Müll. bist. gr. fr. II, 
praef.xxxıv, Κύντιος Κικιννᾶτος dıztatemp, Suid, 
1. v. u. 9. λυπρά, «εύχιος Κ,κιννάτος, D. Hal. 10, 
23, u. im Plur. «οὐχιου Kıxıyydtes, d. h. Leute wie 
Κ.. Plut. fort. Rom. 8. 6. Κιγκινᾶτος. 

Κικῖνος, m. (Kraft), Inser. 2, 8178, 20. Aehnl.: 

Είκιος, m. Epidaurier, Buid. 6. Κλεομήδης. Aehn⸗ 


Kixis, m. Br. des Alcäus, Suid. 

Kixoves, wy, dat, Κίχοσι» (D. Sie. 5, 77), εφ. 
Κιχόρεσσιε, Od 9, 89. 47, Orph. Arg. 78, Sittler 
„ti. die fi wohinbegeben u. dort angefiebelt haben, 
über die Betonung f. Eust. Hom. 859), thragifches 
Zolk oberhalb Thafos, Früher bis über den Neſtos hin⸗ 
us, Il. 2, 846. 17, 78. Od. 9, 89—165, ö. 28, 110, 
ler. 7, 59—110, ὅ., Arist. ep. 46 (Anth. app. 9, 46), 
itrab. 7, 981, fr. 57, Hecat. 5. St. B. s. Ζώνη, St. Β. 
. v. u. s8. Kölsxos, Hesych. ο. ν. µ. 8. Zaios, Plin. 4, 
1, 18. Sg. Κίχω», bef. vom Orpheus, Strab. 7,880, 
r. 18, Eust. 11.299, 7, Hippon. fr. 5 (2), Antip. νι, 
7. Ibhr Land (ή) Kıxovla, b. Hec. in, f. St. Β., 
‚ust. 359, 18, Suid., Arist. ep. 46 (Anth. app. 9, 46). 
‚dj. Ἐικόνιοε, οἶνος, Suid., Et. Μ. 448,8. S. Kt. 


Κικύνηθοε, ἡ, Gllingen (ellen = βατ, doch 
ach Lob. path. 864 mit Κῦνος eines Stammes, alfo: 
‚undsfeld), Infel im pagafäifchen Meerbufen, |. Bons 
{0, Scyl. 64 (cod. Κικυνθός), Strab. 9, 486. 

Κικύννα (Andere Είκνννα), f. Ellwangen (ellen 
= Πατ, nad Lob. path. 864 mit Kövos eines 
tammes, alfo Hunte), attifcher Demos, vielleicht 
m Barnes (f. Ross Dem. Att. 9. 78), nad He- 
vch., Schol, Ar. Nub. 184, Inser. 191. 221 (fpäter) 
ir afamantifchen, früher (fo Inser. 172) gur lekropi⸗ 
ben Phyle gehörig, ſ. Schol. Ar. Nub. 184. @inw. 
ζυκυννεῖςε, (75), At. Seew. XvII, ο. 100, Inser. 
τὸ. 191. 221. 6658, δ. Hesych. Κικορνῆς, ag. Κι- 
υ»»εύς, Boss Dem, Att. 16, pl. Kıruveis, "Ross 
ern. ΔΕ. 6, in Ar. Nub. 210 Kixüvfie (Meier ind. 
hol. 18 sg. Κικυνεύς, doch gweifelh.). Adv. Kırö- 
ῥθεν, aus Kil., Ar. Nub. 184, u. Κικνννοῖ, in K., 
:@ K.), Lys. 17,5.8. 

Κικόύσιον, τό, Ellwangen (el = Rare), St. in 
lis Pifatis, Strab. 8,856. 867 (v.1. Κυκήσιεον). 
Ἐίκων, ovos, m. Gittler (f. Κίχονες), 1) ©. 
s Apollon u. ber Rhodepe, nah welchem bie Kilonen 
nannt fein follen, Et. M. 518, 87, B. des Bifton, 
hilost. in Schol. ΑΡ. Rh. 2, 704. 2) ©. des Amy⸗ 
aon, Hesych. 

KiXas, m. Κίλλας (wie Kılsöc, έως, = Kul- 
ύς, w. ſ.), Trabert, Dannsn., Philhiſt. Heft 9, n. 


K. 

Ἐζιλβιανὺν τὸ πεδίο», Ebene am Tmolus in Ly⸗ 
m, Strab. 18, 629, St.B.s. Ασσός. ἄν. Ειλβια- 
{, auf DMüngen bei Bartbelemy Num. anc. p. 255, 
in. 5, 29, 81. Adj. mitagri, Plin. 88, 7, 87. 
Ἐιληβήνσιοι, Volk auf Corfitca, Ptol. 8,2, 6. 
Kır%wal, f. Kaftell in Epirus, Proc. aed. 4, 4 (278, 
), SP- . 


Καλά 059 


Kit, ὅκος, m. Wander (wenn es mit αίλλω, 
ἵλλω zufammenbängt w. überb. griechiſch IR), 1) ©. 
des Agenor u. der Telephafle, V. des Thafos u. der 
Thebe, nah welchem die Kilikier benannt fein follen, 
Her. 7, 91, Eur. fr. Phrix 2. ed. D., D. Sic. 5, 49, Apd. 
8,1,1, Nonn. 2, 685, Eust. gu D. Per. 874, Paus. 
Damasc. fr. 4, Io. Ant. fr. 6,15, nach Asel. in Schol. 
ΑΡ. Rh. 2,178 6. des Phoͤnix u. der Kafflopeia. 2) 
ein Toparch, D. Sie. 6, 1, doch nach Strab. 18, 618 
viel. Κίλλος benannt. 8) Inscer. 8,6266. — Suid. 4) 
der Kilifier, Pind. P. 8, 21, Her. 1,72. 7,98, D. Bio. 
84, 2. 15, Nonn. 1,155 —48, 54, ὅ., Anth. xı, 206. 
app. 848, D. Cass. 77, 19, gew. (ol) KiAues, dat. 
(Her. 7,77 u.%., auch Demod. ep. ΣΙ, 286) Kfdsfıy, 
fonft ep. gew. Κιλίκεσσι», Nonn. 2, 685, Theocr. 
17,88, δ. Hom. Bewohner vom Hypoplaliſchen Theben 
u. Lyrnefſus (in Großphrygien), I. 6, 415, Qu. Sm. 
8, 545. 14,56, Strab. 5, 221—14, 067, ὅ., St. B. =. 
Θήβη u. Zagdnacös, Hesych., u. auch zu «Θετοδοίθ 
Zeit noch nördlicher bis zum Halys, Her. 1, 28—8, 
100, ὅ., dann aber Bewohner der Küftenlandfchaft Klein» 
aftens, fübl. vom Taurus, Aosch. Pers. 827, Thuc.1, 
112, Xen. Cyr.1,5,8—7,4,2, d. An. 1, 2, 22—26, 
Eur. Rhes. 540, Flgde. Sie fichen bisw. fürs Land, 
Her.1,72, od. ὁ Κίλιξ für Κίλικες, Luc. Icar. 16. 
Mean unterfhied βασιλικού, Piut. Luc. 28, u. ὀρεινοί 
od. Ögssos, Arr. An. 2,6, 4, vgl. mit 2, 5,6 u. Zos. 
4, 20, od. Toaysdstas, App. Mithr, 92, von denen in 
der Ebene. Eie waren als fchlehtgeftttete Menſchen 
δε. durch ihre Räubereien verrufen, Demod. ep. 2 
(αι, 286), D. L.9, 11,9, Zen. 4, 58, Diogen. Vind, 
2, 5l, app. prov.2,7, Luc. Icar. 16, Et.M. 810, 56, 
Suid., Hesych. s. ἐγκιλεκίζετα», dab. das Sprichw. 
ἀγαθὰ Κιλίχων (έχεις), Said. Andere Sprichw. 
f. weiter unten. Nach Her. 7, 98 hießen fie früher 


"Yrayasal. — Fem. (ἡ) Είλισσα,͵ Aesch.Choeph. 782, 


Xen. An. 1,2, 12---20, Et.M. 100, 48. — Nach Suid. 
s.v. u. 5. Kıllzor hieß die Amme des Achäos fo u. 
eine andere Όταμ Ειλικὶε (γαριτῶπιες), Anth. app. 
209. Ihr Land hieß a) ἡ Κιλίκων yijod. χώρη, Art. 
An. 2, 5, 1. 5, 5,2, Nonn. 84, 191, D. Per. 118 u. 
121, Eust.gu 118 u.874, aub bloß ἡ τῶν Κιλίκων», 
Strab. 18, 606, wogegen ἡ Κ,λίκων νῆσος die Inſel 
Hoirat Kaleh Adaſſi im Pontus {β, Arr. per. p. Eux. 16, 
2.3, An. per. p. Eux. 82. Dod gewöhnl. b) ἡ Κιλικία, 
ion. (Her.) In, (Wandereleben), früher Θαρσεῖς, 
Ios. 1, 6, 1, St. B.s. Ταρσός, [. Her. 2, 17—9, 107, 
ὕ., Seyl. 102—104, Xen. Cyr.7,6,8. Hell, 8, 1, 1. 
An. 1,2, 21—4, 5, Isoer. 4, 1619, 63, δ., Lyo. 72, 
Aeschin. 8, 164, Ilgde. Man unterſchied ἡ πεδιάς, 
Strab. 14, 668, ob. ἡ Zdlws K., Ptol. 5, 8,4. 7, ἡ 
σερατηγία, Ptol. ὅ, 6, 16, u. ἡ ὀρδινή, Her. 2, 84, 
ἡ ἄνω, Plut. Ant. 61, ob. ζραχεῖα Kıl., App. Mithr. 
92. 96, Strab. 12, 588—14, 682, ὃ., St. B.s. "Aua- 
Ela u. Ὄλμου, Ptol. 5, 5,8. 9. 5,8,5, ο). ἡ Τρα- 
χεῶτες, Btrab. 14, 671, und nannte es auch bloß ἡ 
Τραχεῶξες, Strab. 14,672. Es war reich an Krokus, 
dad das Sprihw. BI τες dv Αὐγύπτῳ σῖτον dyos 
καὶ iv Κιλικίᾳ χρόχον, d. h. ber trägt Wafler in 
die Elbe, app. Ῥτον. 2, 88, Suid.s. εξ τες κ., Schol. 
Ar. Av. 804, aber durch feine Sitten verrufen, bad. 
bieß es: τρία κάππα xaxıcta, Καππαδοχία, 
Κρήτη καὶ Κιλικία, Suid. κ. χάππα. — Adj. e) 
Κίλεξ,εκος, |. Ῥ. ἄνδρες, 11. 6, 897, Nonn. 18, 294 
—40, 145, δ., vgl. mit Xen. Ephes. erot. 2,11, od. 
KR. Apatas, Polyaen. 8, 28, Ταὔρος, Nonn. 2, 613. 


409 


660 Κιλινοί 


δ4, 190, Scymn. 744, Απ. p. pont. Βασ. 82, ποτα- 
µός, Nonn. 1, 259, πυθµή», Nonn. 2,85, ἄεύλου, 
Nonn. 84, 186, χρόκος, Nonn. 81, 206. 82,86, u. 
ΚΙλιξ Asuöc == ὄλεθρος, ὃ. ϐ. bitter, verberblicher, 
Hesych. (Phot.165,17). b) Kı&lxıos, f. fa, ion. (Her.) 
in,u.aud) sos,n. sov,g.®. χώρη, Her.8,90, ἔθνος, Marc. 
Heracl. p. m. ext. 1,8, Κιλίχιος Ασία, Diosc. 4, 48, 
don, Assch. Suppl. 551, Ταῦρος, Strab. 13, 588— 
566, d., Σολοέ, Ath. 15, 688, ο, Αοὶ. n. an.1,6, 
Αἶγαί, Damasc. v. Isid. 68, ἄντρο» od. ἄντρα, 
Pind. P. 1, 82, Aesch. Prom. 851, Streb. 18, 626, 
Κ,λίχιος Φάλαξτα, Btrab. 2, 64, µ. Κιλικία Φάλαττα, 
Strab. 11, 492, παράπλους, Strab. 14, 669, τρόπος, 
Strab. 14, 670, ἄρτου ὃ. i. große, Ath. 8, 100, ἆ, u. 
fprihw. Κιλέχιου Todyos, von etwas dicht behaartem, 
Apost. 9, 78, Diogen. 5, 54, Diogen. Vind. 8,2, Ma- 
ear. 6, 75, Greg. Cypr.M. 8,86, Suid, Et.M. s. ν., 
Hesych. (Eswurden aus ihnen die ΚΚ ελέκεα, grobe Tücher, 
von kiltkifchen Ziegenhauten verfertigt, Hlesych., Et. M., 
Suid., Diogen.5, 54, Diogen. Vind. 8,2, Gregor. Cypr. 
M.8, 86, Varr.r.r.2, 11, 12). Ferner: Kodlxsog ὅλε- 
Όρος ὃ. 5. ein ſchweret, bittres, Zen. 4, 58, app. prov. 
2,7, Suid., Hesych. ο. v. u. ο. ἐγκιλικίξεταν, tab. 
ἐγχιλικεσμένος, Diogen. Vind. 2,51, αλλεκέζεσθαν 
== κακοηθίζεσθαι, Hesych. ». ὀγχιλικέζεται u. Et. 
M. 810, 50, fowie κλικεσµός, Mord aus Trunken⸗ 
heit, Tbeop. 5. Suid., Phot. 165, 8. Inebeſ. α) Kukfxsog 
αὐλών, eine Etadt in Syrien, Ios. 18, 15, 4, u. die 
tilik. Gbene, Ptol. 5, 8, 1. 8, 20, 2. β) Kıllzıas 
πύλαν, b. Αττ. Syr.54 Κιλίκνοι πύλαν, der Engpaß 
zwiſchen Tyanag u. Tarfus, j. ver Paß Ramofanogli, 
Pol. 12,9, Strab. 12, 587.589, Anon. st. mar. magn. 
158—213,85,Ptol. 5,15, 2, vgl. Pol. 12,17, Arr. An, 
2,4,2, D. Sic. 17, 32. Man fagte au) Εελίκειον, |. Ὁ. 
ἄρτον, Hesych., u. insbef. πύλαε, D. Cass. 74. 7, 
Zos. 8, 52. ο) K fem., |. B. γαῖα, Nonn. 
86, 481, Πώ», διταὺ. 14, 688, πόλις, Antip. ep. IX, 
557, St.B. ο. 4δανα, Theodoret. Philoth. 10, ἅλς, 
Antip. ep. Τ11, 246, νῆες, Her. 8, 14, Plut. Cim. 18, 
Anoroldes, Plut. Crass. 10. Sert. 7, ἐέρση, Nonn. 
48, 819. 

Ἐιλινοί, pl. Boll in Hisp. Tarrae., Ptol 2, 6, 
24, 


KOuos, m. Trabert (= Κίλλνος), ὄνομα κύ- 
01ο», Suid. 

KON, ns, (9), Traben (Trabert), 1) T. des 
Laomedon, Apd. 8,12, 8, Schweſter der Hekuba, Schol, 
Lycophr. 224. 815. 2) &t. in Troas (nady Schol. 
1. 1, 38 παῷ Κίλλος benannt), Il. 1,88. 452, Her. 
1, 149, Qu. Sm, 8, 295. 14, 418, Streb. 18, 612. 
618, Soph. Capt. 7 (88 D.), Schol. Ptol. ὅ, 2,5, He- 
sych. Mit einem Tempel des Apollo, der davon Κιλ- 
λαῖος (Strab, 18, 612 Κ(λλανος) hieß, Strab. 12, 
618. 18, 618, Schol. Il. 1,88. 2) St. an der Grenze 
von Baläftina, Ew. Κιλλανοί u. Κιλλῖναι, Ios. 6, 
18, 1. 8) St. inibyen, App. Lib. 40. Aehnl.: 

Ἐίλλαιον ὄρος, n. 9) Berg in Troas, Streb. 18, 
612, Schol. Ptol. 5, 2,5. 2) Berg in Lesbos, Strab. 
18,612. Aehnl.: 

Κίλλαιος ποῖαµός, m., Fl. in Troas (bei Kille), 
Strab. 18, 612, Schol. Ptol. 5, 2,5. Aehnl: 

Κιλλανὸν 10 (nedtov), Ebene in Phrygien, Strab. 
18, 629. 

Κιλλάκτωρ,ορος, m. = Καλλρακτήρ, w. f., Eſel⸗ 
treiber, Dichter der Anthologie, Antb. v, 29 u. 45, 
tit, 


Κίρβροι 


Κίλλαε, m. Trabert, Wagenienter des Yan 
Paus. 5, 10,7, Eust. p. 88. 66. Κίλλος. Ushal: 

b. Pbot. 165, 10 Ειλλάία, οἶδός ler 
νου näxdvydas τῶν ἐχίνων, ἢ πηγή, ἢ κρήνη. 
Spos τῆς Αετικῆς (al oSpinherg?), χωρά dan 
ὅπερ διαφόρως προσαγορεύονσι»͵ ol μὲν Kalle, 
οἱ δὲ Κυλίαν, ἄλλοι Κύλλ(ο)υ πέρα», (alfe: ΔΙ 
dab, Krümmel), Hesych., Phot. ᾱ. α. D. 

ἘΚιλλεύφ, έως, m. Trabert, U, ο Ak 
Pr IL 2, 681. In Schol. IL 2, 178 Kılk 

ehnl.: 

Κίλληε, (6), 1) Macedonier, Feldherr des Lulen⸗ 
1, D. Sic. 19, 98, Piut. Demeter. 6. 2) Antere: kur 
2,2561, b. 2. 8, 4886, ο, Add. — Suid. 

6, pl. Herrenfeinde (wie Bau 
eigtl. Hertenvertreiber, f Phot.u. Hesyeh.), die fur 
der ſyracuſaniſchen Geomoren, welche πώ gen!‘ 
ufammenrotteten, Hesych., Phot. (ber απὀ Kb 
κύριο, hat), Lex. rhet., Eust. 295, 81, f. Kallınr 
os0» u. Kılddasos. 

Κιλλικῶν, ὥντος, m., Callim. (fr. 237) in Sch 
Ar. Pac. u. Suid. s. πονηροῖς ἘΕιλλικόων, ὃς 
ο. ν, Κιλλικόν, u. 5. ἆγαθά u. ο. v. πι 
in Greg.Cypr. 1, 5, Diogen. 1, 9, Apost. 1, 11, Nx= 
1, 6 fleht, indem ihn diefe für einem Kilikier ein 
Krummader (db. i. frumme Wege gehend, σὺ» 
zoöy), Bein. des Achäot, eines Sohnes dei Drei 
der Milet od. nach Andern Samos en bie Prim κ 
tieth, Ar. Pae. 868, Hesych., Apollon. in Sebel k 
Pac. 868, nad) Ammonius Cigenn. Davon bei 7 
mer fagte πάντα ἆγαθά, entftand tes Eprihee 
ἀγαθὰ Kıllıxöy (0. i. πάντα ἄγαθά Iyu,: 
ἔφη Κ.λλικῶν), 8αἱά. s. v.u.s. dyada τα. τος 
Zen. 1, 8 u. die oben angeführten Stellen. Rss w 
Νοε, zu Apost. 1, 11 hießen Verräther nun Aus 
zwves. 6. Καλλικῶν od. -κόων, wie Euphor. fir 

Είλλοε, m. Trabert, 1) Wagenlenter det 3 
ε- Κίλλας, Strab. 18, 618, Schol. ΠΠ. 1,88. * Η 
tier, & eines Demetrius, Inser. 3, 2874, ο Add 14 
2, Add., Thierſch Par. Inſchr. n. 1. , 

Κιλλοντά, f. Infel im Indus, Arr. An. 6, 19,1. 
Ἐκιλλοῦστις u. Pıltenzic. | 

KıAköpıos, wenn = Κυλλύροον, Krumantı, F 
in Sicilien. Nonn. 18,811. 6. Κολλύριο, Ki 
zöpsos u. Καλλοκύρνοι. 

‚m == Kilos, w. ſ. App. b. ein! 

Küpa, 6t. im Innern von Seugitene, Pie!‘ 
86, It. Ant. - 

Κίλων, ὠνος, (6), d. röm. Cilo, bah. a) Jar 
Κ., D. Cass. 60, 88, u. bloß KAwr, D. Cass. 71,%: 
78, 11. 2) Insor. 2, 2980, 22, [.Κθλω». (Kill ” 
Biſchoff von Sue, Lequ. 2, 520.) 

Κίµαιον Boos, τό, (ἢ Κίμων), Rapfeld (Ib 
µαρος), Gebirge in Aften, Ptol 6, 2,18. . 

υιµάρα, St. in India intra Gangem, Ptol. 1.1.” 

Kipapos, m., wenn nicht ausländifeh, vel.=r7 
µαρος, Bödfkein, od. eines Stammes mit mM) 
(Schol. Theocr. 9, 20), alfo: Fichtel berg, Bone“ 
auf der nordweſtl. Küfte von Kıeta, |. Gay. Our: 
Strab. 10, 474. 475. 

,ov, m. fat. Cimber, Bein. ve 14 

App. b. οἷν. 2,117, 7. δὲ K. @benb. b. eir.i- 

4, 102, vgl. mit Plut. Caes. 66. Brut. 17, App ' 

eiv. 2,118, u. bloß Κέμβερ (od. Kiupgec?), FF 
Brut. 19. 

Kiußpor, wor, sg. (Plut. Mar. 89) Κίμβρ»' 


Κιμήνιος 


Iyaen. 8, 10, 1---8 Ἐίμβριοι, παῷ Plut. Mar. 11, 
iid., Fest. 78 =Anotal, Kipper, nad Andern (Piut. 
ar. 11, Posid.b. Strab. 7, 298, D. Bio. 5, 82, 8t. B. 
΄4βροι) = Kıupigses, deutſches Volt (viel. aus 
itland), Plut. Cam, 19. Mar. 11—44, d. Luc. 27. 
rt. 8. Caes. 18. 19. Oth. 15, App. Celt. 1. 14. Iber. 
. Qlyr. 4, b. eiv, 1, 29, D. Cass. fr. ϱ0---94, 2. lib, 
', 4. 44, 42, Strab. 2, 102. 4, 198. 196. 5, 214. 
291—294, Ptol. 2, 11, 13, Suid., Inser. 8, 4040, 
1,18. Adj. Kıyßpucöe, 5. 8. χερσόνησος (b. i. 
itland), Ptol. 2, 11, 2, St. B. ο. Zukoveg, Marc. 
eracl. p. mar. ext. 2, B8. 86. 41, ob. Βόσπορος, 
x == Kıuudosos, Streb. 7, 298, ferner κατορθώ- 
ττα u. ἁθηί. Plut. Caes. 6. Luc. 88, u. fo bloß τὰ 
sußosxd, Plut. Caes. 26. Bei Ar. auch Kıyßepi- 
%, 8. ὀρδοστάδια, Ar. Lys. 45, u. zsußsg:x0r 
nid. κιμβερινόν), ein Kleidungeſtück, Ar. Lys. 52. 
Ειμήνιος (?), m. Name auf einer pheygiſchen Muͤnze, 
ion. ıv, 252. 

Kıulara, τά, Bergfeſte in Paphlagonien, von wel⸗ 
⁊ die Zandfchaft Ἐιμιατηνή hieß, Strab. 13, 562. 
Kıpınöy od. ds, m. (viel. Feuchtwangen, denn 
has ἵβ == χυμὸς πύρινος u. αχυµαός == χυλὸς 
ρίας, Hesych.), Ort in Tenos, Inser. 2, 2888, 
) 9 


Κιμινία λέµνη ἡ, der Ciminius lacus in @iru« 
n, Ἱ. Laco di Bonciglione, Strab. 5, 226. 

Ειµµέριοι, pl. ἄτρει (d. i. das dunkle Land bes 
ıhnende, f. Hom. Od. 11, 14 u. ff. Nonn. 44, 
9, Strab. 1, 6. 8, 149. 5, 244, Orph. Arg. 1125, 
161. 5, 228. 288. Plan. 808, Et.M. -- Kiuusgos 
xztuusoos = ὁμέχλη, Hesych., ο). ähnl. = χει- 
fosos, Schol. Od. 11, 14, nad) Voss Krit. BI. 4, 807 
öniz. Kamar, Kimmer). Bet Hom. (Od. 11, 14) ein 
pihifhes Volk der Weſtwelt, noͤrdl. vom Eingang in die 
iterwelt (τῷ. auch Kepßdgsos, w.f., genannt), vom 
a Alten bald auf Italien (bei Bajse), bald auf 
panien gedeutet, von Strabo u. Andern als hellenifche 
mennung ber Kiußgos betrachtet (Strab. 7, 298, D. 
c. 6,82, Plut. Mar. 11), b. Her. 1,67, 20, 6. ein 
IE an der noͤrdl. Küfte des Pontus, welches fpäter 


ch Kleinafien zog, πα Strab. 1, 61 u. Sohol. Od. 


‚14 = Έδρες, f. Call. b. 8, 258, Strab. 1, 20— 
„648, 8., An. p. p. Eux. 22—70,8., D. Per. 168. 
1 u. Eust. zu D. Per. 168. 832. 791 u. gu Hom. 
ö. 1879. 1667. 1670, St.B. ο. "Avtavdpoc. Συ- 
raög, Scymn. 772— 952, 5., Proc. b. Goth. 4, 4, 
etz. gu Lyc. 695 und Chil. 18, 488, Hesych., 
rg. Aen. 7, 697, Colum. 8, 16, Sil. Ital. 8, 498, 
Ihr Land Kıppepln, Her. 4, 19. Adj. a) Kip- 
pucös, όνος, Strab. 14, 647, yıramıa, Arr. 
ct. 84, 6, inshefondere α) Ἀόσπορος, ber fimm. 
osporus von Mäotie, Strab. 1, 6—11, 494, Seymn. 
8, An. p. pont. Eux. 50, Pol. 4, 89, Piut. 
‚es. 27, Ptol. 5, 9, 6—8, 18, 2, auch als Buſen, 
τοῦ, 7, 809, dab. ἰσθμός, Aesch. Prom. 780. β) 
ı Ort, Κμμερικὴ zwun, Streb. 11, 494, od. Kuu- 
ιρικόν, Strab. 11,494, An. p. p. Eux.850. 51. b) 
εμµέρεος, fa, sov, dab. Κιμμέριον ἄνδρες, Od. 
„14, τεέχεα, Her. 4,12; Κιμμέριο», nogdunse, 
er. 4, 12. 45, lieberfahrtsort am fimmerifchen Bos⸗ 
rus, insbef. aber α) Κιμμέριον ἄκρον, Vorgeb. 
3 aftatifchen Sarmatien, Ptol. 5, 9, δ. β) Ἡόσπορος, 
Kıuueosxög, Her. 4, 12---100, δ., Arist. h. an. 6, 
„D. 8ic. 4,28, Strab. 7, 293, Ptol. ὃ, 6, 1--δ, 9, 
‚ D. Per. 167 u. Eust. dazu u. zu Od. 11, 14, D. 


661 


Cass. 42,45. 54, 24, An. p. Ρ. Eux.90. 91, An. de 
ambit. p. Eux. 8, Polyaen. 7, 2, St. B. s. Ἑρμώ- 
νασσα, Ant. Diog. erot. 8, u. Χόλπος, St. B. 9. 
Ἀόσπορος. β) Κιῤμέριον ὄρος, Gebirge auf ber 
teurifchen Gherfones, Strab. 7, 809. y) Κιμμµέριο», 
St. im taurifhen Gherfones, Ptol. 8,6, 6, Mel. 1,19, 
Plin. 6,6, 6.— Eust. erot. 10, 10 erwähnt eine St. Kıu- 

ερία u. Phot. 156, 28 nennt Πε Κίμμερον. c) 

ıppepis, f. 9εά, die Gybele, Hesych., γῆ, Apd. 2, 
1, 8, bef. hieß die Stabt an ber nördlichen Mündung 
bes Bosporus fo, Strab. 7, 299, An. p. Ρ. Eux. 48 
Plin. 5, 80, 82, St. B. ο. "Ayzavdoos, alfo in Aflen 
f. Seymn. 896. Achnl.: 

Κιμμέριοα, m. 1) Epheſier, Paus. 10, 9, 9. 2) ®. 
des Mariandonus, Schol. ΑΡ. Rb. 2, 140. 8) Anderer: 
Inscr. 4, 8185, a. 

Kippepos, -- Κ,µµέριος, Lycophr. 695. 1427. 
©. unter Κιμμέριον. 

Είμψοε, m. = Σκίµψος d. i. Stũterbach, 1) 
Fl. in Yypien, Nonn. 18, 465. 2) Zleden in Lydien, 
Ly<opbr. 1862. 

Ἐιμωλία, (N), (Ottenflein? = κιμωλία, von 
κεῖμαν, wie κειμήλια, liegendes Gut), St. in Dirgaris, 
D. Sic, 11, 79. 

Ἐίμωλιε, f., Ptol. 5, 4, 2 Κιμωλίᾳε, von Anden 
Κίνωλις ο). Kıraan genannt, w.f., St. in Paphla⸗ 
gonien, bei Abulfeda Kimuli, An. p. pont. Εις. 20, 
Plin. 6, 2, 2. 

‚(h). b. Ptol. 8, 17,11 Ειμωλίς (viel. = 
Kruwäos, αἴ[ο Mantt, Manpdling, denn Mandt {β 
ein Korb ohne Hentel), eine der kykladiſchen Infeln, j. 
Cimoli od. Argentiere, Soyl. 48, Strab. 10, 484. 485, 
An. st. mar. magn. 284, Sem. b. Ath. 8, 123, d, Dion, 
Call. Hell. 188. Dav. Adj. Ειμώλιος, ία, ἰσχάδες, 
Amph. δ. Ath.1,80,b, bef. ἡ γῆ, auch bloß ἡ Kı- 
µωλία, kimolifche Erde, feifenartig, bef. zum Reinigen 
der Kleider u. zum Bartfcheeren gebraudt, Ar. Ban. 
713, Strab. 10, 484, Suid, ο. Κλενγένης u. xvxn- 
σιτρέφου. 

Kinev, ὠνος, (ὁ), (Winter, denn wie χέµαν πας 
Hosych. χνμὸς πύρινος μ.χιµαός: χυλὸς µορέας if, 
fo it αχίµων = χίµων b.i. χείµων: ο). Gehe von 
xt?) 1) Atbener, 9) S. des Stefagoras, B. des Miltiates 
(aus dem Philaidengeſchlecht). Her. 6, 84 — 140, 6., 
And. 8, 8, Aeschin. 2, 172, Plut. Cim. 4, Paus. 8, 
38,1 (Ael. v. h. 9,82). b) ©. des Miltiaves, Entel 
bes vorigen, Her. 6, 186. 7,107, Ar. Lys. 1144, Plat. 
Gorg. 508, ο. 515, d. Theag. 126, a, Tkuc. 1, 98 — 
112, And. 4, 88, Dem. 18, 29. 23, 205, $lgbe. — V. 
des Racebämonius, Thuc. 1,45. — Abgebildet, Plut. 
Cim. 4. Er u. feine Leute: οἱ περὶ (τὸν) Κίμωνα, D. 
Bic. 11, 61, ähnl. οἱ σὺν Kiumvs, Paus. 1,29, 14, feine 
Nachkommen, welche hochgeehrt waren, οἳ ἀπὸ Kiuw- 
wog, Plut. ser. num. vind.18. Leute wie er: Κίμω- 
νᾶς, Plut. Per. 16, vgl. mit Them. or. 84, ο. 17 (τίνα 
Κίμωνα), ein Zug von ihm, τὸ τοῦ Κίµωνος, Ari- 
stid. or. 46, p. 381. Adj. dav. K ‚+ 8. λεί- 
Ψανα u. Ἱερόν (er wurde als Heros verehrt), Suid., 
insbef. µ»ήµατα, Marcell. v. Thuc. $.4. 46. u. bloß 
τὰ Kıuwvera, Plut. Cim. 4. ο) ein andrer Athener 
(O1. 108, 9), Aeschin. 2, 21, Dem. ος. 19, arg. b. v. 
49. d) ein Archon Eponymus nah DI. 122, 1, Infche 
in Philhiſt. Heft 4, p. 138. e) in Bödhs Staatee 
baush. 11, p. 809. 2) Maler aus Kleonä, Ael. ν. h. 
8, 8, Sim. ep. 219 (ıx, 758) u. ep. in Anth. Plan. 
84, Plin. 85, 8, 84. 8) ein Toreut, Ath. 11, 781, ο. 


Κίμων 





662 Kıyaßa 


4) ein Münggraveme auf ficilifchen Müngen, Raoul 
Rochette I. M. 1. Duc de Luynes. 5) Elder, ©. 
des Hippäos, Callim. ep, 61 (vır, 528). 6) Mann 
aus Panticapäum, Wesch. u. Fouc. 18. 7) Unberer: 
Aeschin. Ep. 10, 1—7, Adj. Κιμώνει»» dyos, 
δει». 10. 

f. Κι»νάβα. 
s, m. Buchs, Steuermann des Dienelaos, 
u. fein Dentmal, Paus. 8, 22, 10. Aehnl.: 

Κινάδων, ωνος, ὁ, Spartaner, Xen, Hell. 8, 8,4. 
11, Arist. Ρο]. 6, 6, 2, Pelyaen. 2, 14. 

‚m. Brunſt, Mannen. auf einer bleier⸗ 


Κι 
nen Leifte aus Qubda in der 49ηνᾶ vom 10. Sepibr. 


1860, K. 

Κιναιδοκοληῖται, ὢν, ol, Geilnauer, Boll im 
glüdl. Arabien, Ptol. 6, 7,5. 20. 28, Marc. Her. b. 
δι. Β. ο. Zadodun, Inser. δ, 5127, B, 26. 

Ἐιναιδόπολια, £ Geilnau (f. Plin.), Inſel bei 
Karien, Plin. 5, 81, 86. 

Kıyalda, f., j. Κυναίθα. 

Kıyaldıoy, m. Wendelfiein, Vorgebirge bes Ne⸗ 
Ioponnes nah Κίναυθος, w. f., benannt, D. Hal. 1, 
50. 2) St. in Lakonila, Strab. 8, 860. 

Kivados, m. Wendler, Gefährte des Aeneas, D. 
Hal. 1, 50. Aehnl.: 

Kıvaldev, m. Lacedämonier, Dichter, Psus.2, 8, 9. 
8,6. 4,2,1. 8, 58,5, Schol. ΑΡ. Rh. 1,1857. — 
Inser. 8, 6129, B, 12. Vgl. Kövasdoc. 

Kıyatos, m. Wendlingen, ὄνομα τόπον, Build. 

Είναμβροι, Bolt in Süiyrien, App. Illyr. 16. 

Kivapos, f. ähnl. Hagedorn (eigtl. Hagebut⸗ 
tenau), SInfel des ägäifchen Meeres, |. Kinara od. 
Binafa, Sem. 5. Ath.2, 71, ο, Plut, exil. 8, An. st. 
mar. magn. 282, Plin, 4, 12, 28. Bel Mel. 3, 7 
Cinars. Aebnl.: 

Ἐιναρῶν ο). ών, ὤνος, m. Ott bon Konſtan⸗ 
tinopel, Socr. h. o. 7, 16, 7. 

Εινδανύβου, τοῦ, Inser. 8, 4815, h, Add. 

Ἐινδαψφοί, ein indifches Volt, Dion. in Et. M. c. 
v., Hesych. 

Kiyßarpos, m. Klebe (Kleve = Ephen), 38. des 
Mafanoravos, St.B. ο. Μασανώραδα. 

Κινδία, 61. in India intra Gengem, Ptol.7, 1, 58. 

Ἐίγδρα (?), Herdn. b. St. B. s. Γόνόρα». 

Ἐινδρίφ ἐν τῷ χαλονµένῳ, Theophr. h. pl. 8, 8, 4. 

Κινδύη, f. Drt in Karien, Strab. 14, 068, von 
welchem die Artemis Kıvöuds, άδος, benannt wurde, 
Strab. a.a.O. Ρο]. 16, 12. Ew. Ἐινδνεύε, έως, ion. 
έος, Her. 5, 118. 

Είνδων, ωνος, m. (Wantle?), ὅ ὀψοφάγος, 
Ath. 8,845, ο, 

Kıydas, οὐ, του. Κινία (Piut. Pyrrh. 14), b. 
Harp. u. Stob. Kuvkas, (ὁ). Säüttler, 1) Thefe 
falier, ο) Komiäcr, Her. 5,68. b) Verräther an ſei⸗ 
nem aterlande, Dem. 18,295, Theop. δ. Harp., 
Suid.; er u. feine Partei: οἳ περὶ Κινέα», Pol. 17, 
4. e) Art u. Freund des —*8 D. Sic. 22, 14, 
Plut. Pyrrh. 14—22, 8.. App. Samn. 10. 11, D. Cass. 
fr.40, 5, Δε]. ν. b.12,88, Themist, or. 10, Ρ. 140, 
Stob. 10, 51, Schriftfteller über das Kriegswefen, Cio. 
Fam. 9, 25, vgl. mit Tusc. 1,24, Ael. tact. 1. d) 
Geſchichtſcht. über Theffalien, Strab. 7, 829, fr. 1, St. 
B.2.4dodürn. 6 ῥήτωρ, St. Β. ο. Ἐφύρα. 2) Athe⸗- 
ner, a) Polyaen. 2, 82. b) 4αμπτρεύς, Att. Seew. 
xvı, 6,201. ο) Schol. Ar. Equ. 577. 8) einer von 
ben 2euteu des Btolemäus, οἱ περὶ τὸν Κιενέα», Pol. 


Kıvupdöaı 


38, 16. 4) Ὁ. des Thallus, Plut. Phoc. 15. 5) Anderer, 
Inser. 2, 2414, h, Add. Aehnl.: 

Ἐινέσων, wvog, m. pl. Kırkowvss, d. Leute ἴοιε 
Kin., Plut. Pyth. or. 25 (von Keil an. ep. p. 109 
bezweifelt). Aehnl.: 

Kivnolas, ου, νοο. Κινησία (Theod. ep. 1, 
732, Anax. δ. Ath. 8,95,b), (ὁ), Säüttler (|. 
Et. M.e.v.), 1) Thebaner od. Arhener, 6. des Meles, 
Ditbyrambendichter(d διθυραµβοπουός, Harp., Buid.), 
od. ὁ uelorosds, Plut. superst, 10, od. d κυχλίων 
χορῶν ποιητής, Ael. v. h. 10, 6, fpöttifcher Weiſe 
αιῶ ὁ φΦιλύρινος, Ar. Av. 1877, Ath. 12, δδὲ, ἆ, 
od. Φθιώτης "Αχιλλεύς, Stratt. b. Ath. 12, 551,d, 
od. ὁ χοροκτόνος genannt, Stratt. in Schol. Ar. 
Ben. 404. ©. Ar, Eccl, 880. Ran. 158 u. 1437, 
Plat. Gorg. 501, e, Lys. 21, 20 (Ath. 12, 551, e, 
Harp.), Pherecr. in Plut. mus. 80, Plut. aud. poet. 
4. qu. conv.7,8,8, Aristid. or. 46, p. 488. 494, 
Schol. Ar. Ran. 158. 868. 404. Eccl 880. Av. 1879. 
1885. Lyſias verfaßte eine Rebe gegen ihn, Harp. s. v., 
u. Strattis ſchrieb ein Stud feines Namens, Ath. 12, 
551,d. Sprichw. war von einem weichlichen Menſchen 
zu fagen: τὰ Kıynalov dog, App. prov. 4, 81 
(Apost. 15. 89 fieht Ἀχησίου [αι Κ,νησίου). 2) 
Anderer: Theod. ep. Τ11, 782. 

Kıidıor, Bolt in Afrika, Ptol. 4, 8, 22. 27. 

Kiyıbos, [. Κένυψ. 

Κινκινάτοε, d. lat. Cincinnatus, 4εύκνος Κοῦ- 
τιος ὁ καλούμενος K., D. αι. 14, 16. ©. Kızıw- 
νάτος. 

ἙἘίννα, f. 1) St. in Italien, D. Sic. 19, 76. 2) 
61. in Hisp. Tarrac. beim j. Guiſona. Prol. 2, 6, 
72. 8) St. in Berfis, Ptol. 6, 4, 6. 4) St. in Affyriem, 
Ptol. 6, 1. 6. 

Κιννάβα, Ptol. 4, 2, 15 Κιν(ν)άβα, Θεδίτρε in 
Maurit. Caesar., Ptol. 4, 2, 20. 

Klivvanos, m. Regent der Parther, Ios. 20,8, 2. 

Ἐινναμωμοφόρον, ἡ, bie Zimmtküſte in Nfrife, 
Strab. 1,63. 2, 72—188. 17,789, Heliod.9, 16. 19, 
Ptol. 4, 7,84, bei Strab. 16,769 auch ἡ αοννάμω- 
µον φέρουσα genannt. 

Kiyvapos, m. ähnlih Hageborn (f. Κέναρος), 
Kuppler aus Selinus, fprihw. war ἁρπαγὴ (Callim. 

a) τὰ Kıyvdoov, Hesych., Phavor., Timae. u. 
Callim. 6. Zen. 1,81, f. Lob. Aglaoph. 11, p. Ε0δΙ. 

Kiyvvas, gen. a (D. 8ἱο. 88, 2. 8. 6, u. fo fett 
Plut. µ. App.), doch auch ου, D. Bic. 88, 2, D. Casa, 
44, 10. 45,6, (6), Ὁ. röm. Οἶππα, tab. «4«εύκεος 
Κίννας, Plut. 8yll. 10, Κορνήλιος K., D. Cass. 
44,50, u. Κορ». τε K., App. Mithr. 5i, Έλουιος 
u. Ἕλονιος K., D. Cass. 44, 10. 50, meiſt bloß 
Κίννας, D. Sio. 88,1—6, Plut. Mar. 41—43. δετι. 
4—6, 5. Pomp. 3—5, 3. Brut. 18—25. Caes. I— 
68. Crass.4—6, Cic. 17. parall. 81, App. Ib. 81. 
Mithr. Bl. b. civ. 1, 64—2, 147, D. Cass. fr. 102,4 
— lib. 46, 49, 8., er u. feine Leute: οἳ περὶ u. 
aupl (τὸν) Κίννα», D. Sic. 88,4, Plut. Mar. 44. 
Sert. 5. Syll. 12, App. b. eiv. 1,64, u. plur. Kivvas: 
er u. feines Gleichen, Plut. Brut. 29. 

Kuv)eripvas, (Cisternae), Ort in Afrila, Ριοἱ. 


‚8,13. 
Kivros, m. (848 lat. Quintus?), Sklavenn. Wesch. 
u. Fouc. 66, K. 
Kı δ. Hesych. Kır(v)upddas, Nachkom- 
men bes Kinyras, Schol. Pind. P. 2, 27, nad Hesych. 
ἱερεῖς Appodiins (in Paphot), nah Plut. Alex. 








Kıyöpas 


ort. 2, 9 ein Geſchlecht in Paphos, vgl. Clem. Al. protr. 
«8, Arnob. 6, 4. — ©. Tao. hist, 2,8. 

Kivdpas, ion. (Luc. Syr. 9), u. ep. (11. 11, 20, 
ἐπί». τι, 26. 26.x1, 286. Plan. 49) Κ,ινύρης, gen. 
ιν (auch Anth. ep. νι, 25. 26. Τα, 865), ιβ auch 
ı, Plat. legg. 2, 660, e, ep. oe, Nonn. 18, 452, 
ion, 1,91, u. ee, Tyrt. 12,6, Dioso. ερ. v11,407, 
ος, Κινύρα (Plat. δ. Ath. 10,456, a). (d), Harpe, 
phöniz. Kinnor die Harfe, grieh. κινύρη), 1) ©. 
«6 Apollon u. der Amathufa (St. Β. s. ᾽αμαθοῦς), 
der der Pharnale, Suid. s. καταγηράσαες, Hosych., 
d. ber Smyrna, Schol. Theocr. 1, 104, od. ber Agriope, 
Yin. b. n. 7, 56, u. ©. des Sanbalos u. der Phar⸗ 
ıafe, Apd.8, 24,8, ©. des Paphos, Hyg. f. 242, Ον. 
net, 10, 298, &.de@ Theis, Eust. zu ll. 11, 20, 65. des 
furymeton u. einer paphifchen Nymphe, Schol. Pind. 
», 3, 26, ale Syrier angegeben, Schol. Il. 11, 20, 
ipd. 8, 14, 8, und Luc. Syr. 9 (nad Tecit. hist. 
', 8 ein Gilicher), der dann K. in Eypern war, 1. 11, 
0, Alc. Od. 20, Ath. 10, 456, s, Theop. in Phot. 
ibl. 176, p. 202, (Them. or.4,p. 54), Suid. s. κα” 
αγηθάσαυς, od. in Paphos, Pol. 5. Clem. Alex. 
rotr. 0.8, Arnob. 6,4, u. V. des Adonis, Bion. 1, 
4, Ael. n. an. 9,86, Ath. 10, 466, 4, ber dah. Κι- 
Ὄρήεος (Cinyreius) heißt, Ον. met. 10,712. 780, 
erner des Kureus u. Marieus, St. B.s. Κούριο» u. Md- 
νο», der Smyrna, Plat. parall. 22, oder der Myrrha, 
Iv. met. 10, 299—472, Theocr. 1, 109, die davon Ci- 
yreia virgo heißt, ΟΥ. met. 10, 869, der Eypros, 
st. u. Philost. bei Const. Porph. them. 1, p. 18, 
’aus. 1,8, 2, St. B. s. Κύπρος, Eust. gu D. Per. 
08. Er war Liebling des Apollo u. ber Aphrodite, 
ion. ep. vır, 407, Pind. P. 2, 27, u. ſprichwoͤrtl. 
urch feinen Reichthum, Tyrtae. 12, 6, Pind. N.8, 
0, Plat. legg. 2, 600, e, ep. Plan. 49, Suid, s. xa- 
᾽αγηράσαις, Liban. ep. 417. 437. 1217, Chrys. or. 
},p. 185, Clem. ΑΙ. paed. 8,6, fo daß εὐ von einem 
eihen Dann hieß, er [εἱ Κινύρου πλονσιώτερος, 
rov. app. 4, 68, vgl. mit Iulian. ep. 69, p. 117, u. 
om Reichthum: τὰ Κινύρου τάλαντα, Macar. 7, 
00 (Diogen. 8, 8 u. Apost. 17, 17 ſteht falfch 
ζυνήρου für Κινύρου), u. daß er mit Sarbanapal zu⸗ 
ammengeftellt wird, Luc. rhet. praec. 11. @in Stüd 
tines Namens erwähnt Ios. 19, 1,18. 2) Kilikier, 
)emod. ep.2. ΧΙ, 236, f. oben. 8) V. der Laobice, 
\pd. 8,9. 1. 4) 6. tes Stintharos, Luc. v. h. 2, 25. 
1. 5) Tyrann in Byblots zu Pompejus Zeit, Strab. 
‚6, 755. 6) Untere, Anth, ep. vı, 25. 26. — 11, 865. 
lehnl.: 

Kivfpua, Dionys. b. St.B.s. Καρπασία Kivt- 
wov, St. in Cypern, Nonn. 18, 451, Plin. 5, 81, 85. 

Κινυψ, bei Her. Kiwub, gen. ὄφος, Seyl., 
Xonn., Bekk. An. 842, doch αιῶ υΌπος, Her. 4, 
‚98. 5, 42; bei Ptol., Hesych. und St. B. ο. Alyt- 
sp Kivubos, 5. Suid. Kıyidaos, 1) (6), Fluß 
κτ Syrtenküſte in Afrifa, jedt Cinifo oder Wadi 
Jusan, Her. 4, 175. 5, 42, Scyl. 109, Nonn, 13, 
}74, Strab. 17,885 (I. d.), Ptol. 4, 3, 18. 20u.4, 
3, 11 Κίνιψ η Κίνυφος, Hesych., B. A. 811, ὃ, 
hoerob. in B. A. 1200, Psellus in Boisson. An. 
II, Ῥ. 207, Δτονά. 94, 20, Zonaras p. 1208, 
Με]. 1,7, Plin. 6,4,4, Sil. 2, 60. 8, 275, Martial. 
', 94, 18. 8, 51; nach Theognost. Cram. 1, 98 As- 
iv. 2) (N), die Gegend am Κίνυψ, Her. 4, 
98, Plin. a. a. O., nah Scyl. 109 eine Statt. 
) m ein Süngling, SiL 12, 226. Αά]. Κινύ- 


Κίρις 663 


φζελεος, {- 8. "Avtalog, Hesych., f. Lycophr. 885, 
St. Β. s. «γίλεψ von Juba; Ov. met. 18,755 (Kı- 
rg). 

(yalıs, sdos (Mare. ep. per. Menipp. 9) u. 
sog, &, »» (Arr. per. p. Eux. 14, 8.4), bei Anon, 
per. p. Eux. 20 Κινώλἒη, f. St. in Paphlagonien, 
j. Rinolu, Βογ]. θ0 (cod. κορωνές), Strab. 12, 545, 
Mei. 1,19. 

Ἐινωπή, Suid. 

Kıdaßa (Κιοωία), Constant. de a. Ἱ. ο. 9, ΒΡ. 

Κιοβία ο). Κ,όβα (Κεοωία), f. Κίαμα. 

Κιόνιν, "Säulen, Kaftell in Alt⸗Epirus, Proc. 
aedd. 4,4 (278, 51), Sp. 

Ktos, in Schol. Theoer. und Apost. Kios, nach 
Et. M. 689, 25 Kilos, ὄνομα κύριον, u. fo auch 
Arcad. 87, doch f. Dind. in St. Thes., gen. ου, 
ey. oso, m. Waller, 1) Geführte des Heralles, nah 
Schol. Theoer. 18, 80 6. des Olympus, nad) Aristot. 
in Schbot. ΑΡ. Rh. 1, 1177 Anfuͤhrer einer Milefis 
fhen Kolonie, Gründer der Statt Κίος, Strab. 12, 
564, Eust. zu D. Per. 806, Et. Μ. ο. v. 2) $1. in 
Myſien, welcher gleichfalls der Stadt feinen Namen 
gegeben haben fol, ΑΡ. Eh. 1.1178. 1821 u. Schol, 
dazu, Scyl.98, D. Per. 606 u. Eust. ὃαμι, Et. M. 
s. v. u.185, 25, Plin. 5, 82,40,9. 8)f. = Κέως, 
eine der kykladiſchen Inſeln, 6. Kior, Suid., Apost. 
14, 16, b. 4) Kies, (ή), inSchol. Theocr. 18, 30 Klog, 
Stadt in Bithynien (Myſien), Wallerftein, nad 
Strab. 12, 568, Et. M., Eust. zu D. Per. 806, St. 
B. s. Προῦσα, Schol. Theocr. 18, 80 das fpätere 
Προυσιάς, nad Ephor. b. St. B. ο. Βρύλλιον -- 
Βρύλλιον, j. Ghio, Her. 5, 122, Xen. Hell. 1, 4,7, 
Arist. mir. susc. 54, D. Sic. 20, 111, D. Cass. 74, 
6, Plut. Phoc. 18, Scyl. 98, Strab. 12, 568, Partben, 
erot. 82, Schol. ΑΡ. Rh. 1, 1177. 1821, Eust. zu 
D. Per. 806, Suid., Schol. Platon. p. 466 ed. Β., 
Zos. 1, 85, Mel. 1, 19, Piin. 5, 32, 43, Liv. 82, 94 
(Cius), na den metften Angaben von Κίος, f. oben, 
gegründet, body na Apd. 1, 9, 19, Schol. ΑΡ. Rh. 
4, 1470 u. 1,1821 von Polyphem. 61ο. a) Ktävot, 
Ρο]. 15, 21 — 18,27,8., ΑΡ. Rb. 1, 1854, Suid. s. 
Ὕλαν, Memn. fr. 22, Arist. in Schol. ΑΡ. Rh. 1177, 
Et. M., Theocr. 18, 80 u. Sehol., Liv. 81, 81, ὅ., 
woher die Stadt bei D. Sic. 18,72 auch ἡ τῶν Κια- 
νῶν πόλις heißt. b) Κιώτηε, Suid. 5. Κεῖος. ο) 
Ἐίοι, Nic. Dam. fr. 117, Plut. mul. virt. 12, Suid, 
Adj. a) Kıavös, dah. Kımvoc κόλπος, eine Bucht 
ker Propontis, Scyl. 98. b) Kiävis, |. B. gehe, 
ΑΡ. Rh. 1,1177, Et.M. — 6. Κιανός. [5) Cium, 
61. in Niedermöften, It. Ant.] ’ 

Κιονίκα, ας, Pompejanus, m. Gonful nad Chr. ©. 
241,Inser. 8, 6698, 10, Sp. 

Kira, ©t. in Zeugitana, Ptol. 4, 3, 81. 

ζιπίπενε, Kaftel in Illyricum, Proc. aedd. 4, 4 
(285, 27), Sp. 

,„ Όνος, m. (Bo$? κίρα u. αίραφος 
-- ἀλώπηξ, Hesych.), Kolchier, Et. M. 525, 42. 

Κιρβιαῖον, (ἔ9νος), Drtler (Ότι = Spike, 
Shärfe, κίρβα ---πειρά, Hesych.), Voll der Lyder, 
Hesych. (Man vergl. χερβήσιον µέλος). 

Kipis, Choerob. u. Lycophr. Kipıs, m. Falle, 1) 
Name eines Fluffes in Stalien, Et. M. 209, 34, — 
"άχερις, f. Lob. path. 1. 26. — 2) Name des Aonis, 
der bei den Cypriern (Et. M. 515,12) Κίρρες Hich, 
f. Hesych., Choerob. in Cram. An. ΟΣ. ıI, p. 228, 
8, Eust.891, 86, f. Κύρις. 


664 Κίρχας 
Kipxas, m. Wind in Italien, = Argestes, genannt 


διὰ τοῦ πνεῖν ἀπὸ τοῦ Κιρκαίου, Arist. vent. 978, 
b. (Lob. path, 497, n. 19 vermuthet Κιρκίας), er 
hieß au Κίρκνος, Agathem. p. 5, Senec. gu. nat. 
δ, 17, Plin. 2, 47, 46. 17, 2, 2, Gell. n.att. 2, 22, 
Vitr. 1,6. 

Ἐίρκαιον, (τό), δ. Theophr., Eust. gu D. Per. 
692, Ptol, Strab., Schol. Αρ. Rh. 8, 811 Kım 
καῖον (v. 1. Κίρκαιον), Ballenflein (nach den 
Alten ῃ. ®. D. Sio. Theopbr., Schol. Αρ. Rh. unb 
Eust. zu D. Per. u. 9. nad) der Κέρκη benannt), 
1) Borgebirge in Latium nebſt Stadt, j. Monte Cir- 
cello, der Hafen: Porto di Pauls, Pol. 81, 22. 28, 
D. Sio. 4,45, Plut. Cor. 28. Mar. 86. Caes. 58. Cic. 
47, Scyl.8, Strab. 1,28. 5, 281. 282, Theophr. h. 
pl. 5,8, 8, Lycophr. 1278 u. Tzetz, gu 1276, Arist. 
mir. ausc. 78 und de vent., Eust. zu D. Per. 692, 
Schol. ΑΡ. Rh. 8, 811, bei D. Hal. 4, 68 Kıp- 
xala, latein. Circeji, Liv. 1, 56. 6, 21, Cio. Att. 
12, 19. 16, 10, Mel. 2, 4, Plin, 8, 5, 9, U. Auch 
Circaea moenis, Horat.epod. 1,80, u. terra, Virg Aen. 
7,10. @w. Κιρκαΐται, Pol. 8, 28. 24, ο). Kıpratar, 
D. Hal. 8, 14, u. Κέρχνοι, w. f., lat. Circeienses, 
Cic. nat. Deor. 8, 19, Liv. 6,12. 2) Ebene in Kols 
&is, ΔΡ. Rh. 2,402. 8, 300 u. Schol., D, Per. 692 
u. Eust., Et. M. s. ν., Suid., Val. Flaco. 1, δ. 5, 
828. 6, 426, auch Ort in Koldis, Schol. zu ΑΡ. 
Eh. 2, 400, Plin. 6, 8, 4, δ. Suid. Kıpzalos τό- 
vos, und Κιρκαία ῥίία, ein Zaubermittel, Apd. 8, 

’ 

Κίρκη, ns, voc. Κέρχη (Od. 10,887 — 501, ὅ.), 
dor. (Theoor. 2,16. 9, 86) Κίρκα, as, (N), δες 
bern (von xeoxis, nad) Suid. u. Et. M., ber auch 
eine andere Etym. von κερνῶσα anführt, viel. Kreis 
lern), T. bes Helios u. der Perfe ob. Berfeis, Schwefter 
des Aectes, (f. Od. 10,186, Hes. th. 957, ΑΡ. Rh. 
4,539, Orph. Arg.1221, Apd. 1,9,1, D. Hal.4, 
68), T. des Aeetes u. der Helate, D. Sic. 4, 45, 
Schol. ΑΡ. Rh. 8, 200, Gen. des Zeus u. M. des 
Saunus, Nonn. 18, 880—87, 418, d., u. des Romus, 
Latinus, Romanıs u. A., St. Β. =. "Arzssa. Αρδία. 
Πραένεστος, D. Hal. 1, 72. 4, 45, Plut, Rom. 2, 
nach Io. Ant. fr. 24 Priefterin bes Helios u. der Se⸗ 
Icne, f. Od. 8,448 — 28, 821, 5., ΑΡ. Rh, 4, 6657 — 
750, δ., Orph. Arg.1212—1872, Eur. Tro. 488, Xen. 
Mem.1,8,7, Anth. ıx, 895. x, 50. ΧΙ, 867. xv,12, 
Scymn. 227. 241, Strab. 1, 48—46, Αα. n. en.1, 
54, Theopbr. h. pl. 5, 8,8. 9, 15, 1, Parthen. erot, 
12, Themist. or. 7, p. 96. Die Sagen yon ihr: τὰ 
τῆς Kioxns u. τὰ περὶ Κίρκη», Ael. v. h. 18, 14, 
Strab.1, 21. Sie hatte einen Tempel in Girceji, Strab. 
5,232, Eust. zu D. Per. 692, u. ihr Srab auf einer 
der Pharmakuſſiſchen Inſeln, Strab. 9, 895, u. war 
abgebildet, Paus. 5, 19, 7. Nah ihr hieß Aeäa 
ἡ Kloxns νῆσος, Et. M. 27, 4, u. 8 Inſeln bei 
Mifenum (Licosa, Pietro u. 1a Galsata) Κέρχης 
νῆσον, Scymn, 225. Sie war als Zauberin berüdhtigt, 
daher wurden verfchmigte Weiber fo genannt, Et. Μ., 
Suid. vgl. mit Αοὶ. n. an. 2, 14, es heißt in Ar. 
Ῥ]αι. 808, u. Schol. die Lais fo, doch D. L. 4, 2, 
5 auch Untipater. Der Schol. zu Αρ. Rh. 2, 400 nimmt 
jwei Kloxas an. 

Kırrfavov,n., δ. Thphn. 409, 12 Κερχέσνο», u. 
556,19 Κερχέσιο», (9. lat. circense, d.h. Rint), 
Kaſtell In Miefopotamien, Zos. 8, 12, Ῥτου. aedd. 2, 
6. b. Pers. 3, 5, Malal. 828, 20, Ioann. Epiph. fr. 


Κίσαµος 


4, 5. Capitol. 1 Circeium, ὃ. Amm. Marc. 23,5 
Cercusium, b. Eutr. 9,2 u. Ruf. Ciroessus. 

Κἰρδάδαν, α, m. (wenn von Κέρος, Bord), 2 
der Obrpfen, ερ. dd. 168 in Anth. Plan. 6. 

Kipos, m. (nad Et. M. Ἄρος, alfo Betr, 
DMannsname, Et. M. 475, 26. 

ίδιος, m. Grumbach (Ringeldsd) 
in Korfila, Ptol. 8, 2, 3. 

Kipva, n. Gebirge in Afrike, Ptol. 6, 18, 16. 

Kippe, ας, dat. (Plat. qu. gr. 18) m bi Pul 
Κύρα, ο. f. (ἡ), Geleneu, St. in Pe α 
friffäifchen Meerbufen, Pind. P. 8, 198 — 11, 20 ἐ, 
Pol. δ, 27, Plut. Lye. 81 (vgl. mit Nie. Dem. 6.5, 
wo Κρῖσα fteht). Num. 4. sol. an. 86, App. Mi. 
11, Paus. 10, 1,2 — 87,4, ὃ., Dion. Call. Hell’i 
Polyaen. 8,5.6, 18, Luc. Phalar. 2,4.d. mer ll, 
4, Ath. 9, 890, b.18,560,c, Heliod. 2, 26, St B.i 
«Αγά, Suid. Harp. 49 wird von Einigen für sin 
mit Κρῖσα, w.f., gehalten, Et. Μ., Paus. 10, 3,5. 
von Andern wie Leoor. in Et. M. u. Strab. 9,tli 
418 für verfdieden. Einwohner Kıppator, at. x 
(Suid.), f. Aeschin. 8, 107. 108, Dom. 18, 152, Pix 
Sol. 11. d. prof. in virt. 8, Paus. 10, 35, δ---θ ὃν 
Iysen. 8, δ. 6, 18, Ath,18, 560, ο, D. Βίο. 9, 
Schol. Dem. 45,67. Adj. Kippatos, ala, ey. an 
αίη, αἴο», |. B. περδίχες, Ael.n.an. 4, 18, ἐχίδη 
Nonn. 4, 818, insbef. πεόίον, Scyl, 87, Αοοοίτὁ 
107—128, δ., Harp., Suid, κόλπος, Hecat. b. & 
Β. ο. Χαονία, xöAnos. Heliod. 5, 1, f. Kos 
Davon die Landfcheft 7 Kıppala χώρα ob. ἡ |. 
ἡ K., Dem. 18, 149, Paus. 10,87, 5, Folyaen. 3,5. 
D. Cass. 68, 14, u. ohne χώρα, Dem. 18, 152. Ad. 
Ἐιρράθεν, von K., Pind. P.8,26. &. Κύρρα * 
eine Nymphe, von welcher die Stabt ben Namen ke 
foll, Paus. 10, 87, 5. 

ο. Kıppä (voc.),Bahl,Nameeines Hundes, Arr. cya.li 

ἘΚιρρᾶδαι, 1) mongolifges Boll in Indien. Is 

Arr.) p. mar. Erythr. 62. Die Landſchaft Κι» 
ία, [. Σχιρᾶτακ 3) Κιρρᾶδαν ἢ Kıppodeis, ὃς 
in Sogbiana, Ptol. 6, 12, 4. 

Κιρραιάτων, ὤνος, Bleden in Arpinum, Pix 
Mar.B. 

Kippw, m. = Κίρες, w. [, 1) Name ct 
Fluſſes. Suid. 2) Eigenn., Suid. — Name bes Üiıri 
beiden Kypriern, Et.M. 515,12. Achnl.: 

K = Κίρρα, Et.M. ο. v. 

Kippos, m. Gehl, Dannsı., Suid. 

Kipra, ns, in D. Cass. fr. 89, 5 ας, Ei. 
Mafiylier in Numidien, fpäter u. j. Gonkeik 
Pol. 87,8, D. Sic. 84, 57, App. Lib. 27. 106. Nos: 
8. b. civ. 2,96. 4,58, D. Case. 48, 21, Streb. !. 
828. 882, Mel.1, 6, Liv. 80,12, Plin. 5, 8,2, Pa 
4, 8, 28. 8,14, 8 Κίρτα Ἰουλίά. Ew. | 
D. Cass. 48, 22, vgl. mit Ptol. 4, δ, 31. 28. | 

Κίρφιε, δως, (ή), (wenn Rat αρύφες, Wirte 
haufen) St. in Photis, j. Stiva, Streb. 9, 416, 5. ο 
Gebirge dafelbft, j. Zimeno, Streb. 9, 418. (Plin. ar 
phus?). ' 
Κίρων, ὠ»ος, m., wenn von axspär, Sprinat! 
od. —*ã Scheerer, Athener, über deſſen δν 
ſchaft Isae. or. 8 handelt, arg. u. 1—85. 

Kis, m., indecl. her. Eigenn., 8. bes Saul, st 
s Κείς, Mannsn., Genes. 27, 18. 

Ἐίσαμια, = Kıodusog, Inser. 8,6877, Sp. 5 


Κως Aehnl.: 
Ἐίἰσάμος, ου, cp. ooo, f. Gleve ( i. Gr 








Κισθήνη 


enn Κέσαμος I wohl = Κίσσαμος, wie ber οοἀ, 
n An. st. mar. magn. 840 bat, u. Comel. in Cret. 
aera: Chissamopolis, vgl. auf) Κ,σσοέτιον — ol 
Κνώσνον, Hesych.), 1) St. auf Kreta, j. Kifamo 
Safeli, Nonn. 18, 287, Ptol. 8,17,8, An. st. mar, 
negn. 889, Hierocl,, Geo. Bav. 5, 21, 5b. Plin. 4, 
‚2, 20 Cisanon. 2) das Vorgebirge Kisauor ἄχρο», 
?tol. 8, 17, 8 (Κύαμον ἢ Ki(a)auov ἄκρον). 8) 
Stabt am Golfe de Suda, Strab. 10, 479, Tab. 
ους. 

Κισθήνη, f. (wenn von κίσθος ο). αισθός, 
hnl. Rofenberg, Hes. hat χ,σσίνη, alfo Effei), 
) Gebirge In Thracien, Harp., Phot. 167, 15 u. Isocr. 
4 148, wohl überhaupt am äußerſten Nordrande, dab. 
"opydrssa πεδία Κ,σθήνης, Aesoh. Prom. 798, 
gl. Bergk com. att. p. 44. 2) St. in Myſien, j. 
Ihirin Kt od. Kidonia, Strab. 18, 606, St. Β. 6. 
Πάσσα, Mel.1,18, Plin. 5, 80, 82. 8) Inſel an ber 
yciſchen Küfte, j. Suftelroffo, Strab. 18, 666. 

Εἴσοε, -- Κεῖσος, Theogn. p. 72, 15, wo falſch 
Kivoog ſieht. 

Είσπιοι u. Ἐίσαωροι, Voller In Aethiopien, Dal. 
. Plin. 6, 85. 

Είσσα,{. ähnl. Eifer, T. des Pieros, die in einen 
Zogel verwandelt wurde, Ant. Lib. 9. 2) St. Im bieffei» 
Igen Spanim, Pol. 8, 76 (Liv.Sisa). 8)&leden in Aflen, 
ırr. Ind. 26,8 (v. 1. Κύσα). 4) Quelle in Arkadien, 
’aus. 8, 12, 4. 5) Inſel des adristifchen Meeres an 
er Küfte von Iſtrien, Plin. 8, 26, 80. 6) 61. am 
ligos auf der thraciſchen Halbinſel, Plin. 4, 11,18. 
5. Κρῇῆσσα. 

Κισσαία, J. &ffei, Bein. der Athene, Paus. 2, 
9, 1. 

Ἐισσαίθα, {. Effeilf. Schol. gu Theocr.. wo 
uch andere Etymologien ftehen u. Lob. path. 864), 
Rame einer Ziege, Theocr. 1, 149 u. Schol. 

Κίσσαµιε, (0), @ffei, Koer, τεῷ an Heerden, 
prihw. war Κίσσαμις Κῷος, Zen. 4, 64. Aehnl.: 

Kieroas, α, m. Fl. in Koldis, Ptol 5, 6, 6. 

Κισσερῶν φρέαρ, Proc. aedd. 5, 9 (328, 18), 
} 


Κισσεύε, έως, voc. Kıaaed, (D. Hal.comp. verb. 
14), m. @ffet, 1) Bein. des Apollo, Aristid. or. 25, 
586, Aesch. fr. 411, f. Κίσσος, 2) 6. des Aegyp⸗ 
us, Apd.2,1,5. 8) 8. in Thrale (Macedonien), V. 
er Helabe, Eur. Hec.8, Αρά. ὃ, 12, 5, Schol. IL 2, 
'18, Serv. Virg. Aen. 5, 585, Hyg.f. 91. — DB. des 
zphidamas, Strab.7, 880, fr. 24. 4) Krieger des Ture 
(18, Virg.Aen. 10, 817. 

Κισσή, ©t. in Maurit. Caes., Ptol.4,2,7, It. 
Int, 

Κισσπιάε, ΟΙνώνη, Mutter bes Indier Melans 
bios, Nonn. 48, 68. Aehnl.: 

Εισσηροῦσσα, f. Cleve (= Epheu), Juſel bei 
Rnidos, Plin. 5, 81, 36. Aehnl.: 

Kıranls, ίδος, f. 1) Tochter bes Kiffeus, Hosych., 
Juid. — Hekabe, Anth. ep. ıx, 117. 2) Theano, T. 
x Kiffes, Il. 6, 299. 8) eine Nymphe. Nonn. 21, 
39, 5. Hyg.f. 182 eine der Najaden, melde den Bac⸗ 
hus auferzog. 

κ s, = έας, nad den Schol. Κιεσσέας, πι. 
Rönig in Thrasien, V. der Theano, IL 11, 228. — ®. 
‚es Iphidamas, Strab. 7,330, fr. 21, [. Κισσεύς. 

Kırota, f. Effei, M. dee Memnon, nach wels 
δει die Κίσσνοι benannt fein follen, Strab. 16, 728, 
3t.B. ᾳ. Zoüce, Aesch. Choeph. 428. 


Κίτζαβις 665 


Kıroldas, m., b. D. Sic. 15,47 Kısclöns, ἄ {ο 
feis, Syracufaner, Xen. Hell. 7, 1,28. 

K , 0», Ort in Lycien, An. st. mar. magn. 
252. 208. 

Κισσίνη, {. &ffei, St. u. Gebirge in Thracien, 
Hesych. 6. Κισθήνη. 

Ἐίσσιοι, Ew. von Suſiana, nad Strab. 15, 728 
mit den Suflern gleichbebeutend, u. fo Aesch. Pers, 
120 Κισσίων πόλισµα Suſa. f. Her. 8, 91 — 
7,210,8., Pol. 56,79. 82, D. Sio.11,7, δι. B. α. 
Σοῦσα, Hipp. u. Hecat. 6. Harp. ο. Κύπασσις, 
Hesych. Ihre Landfhaft ἡ Ἐισσία, (ion. in), χώρα, 
Her. 5,49. 52. 6,119, Suid., δ. Ptol. 6,8, 8 Kvo- 
σία, w. {. — Adj. Κίσσιαν πύλαν ein Thor in 
Babylon, Her. 8, 155. 158, u. Κίσσιον ἔρκος, Aesch. 
Pers. 17. 

Klieewos, m. = Kıocsis ο). Κισσῆς, K. in 
Macedonien (Thracien), Theop. b. Syncell. p. 262 or. 
499 ed. D. (D. Sic. 7, 18), Porph. Tyr. fr. 1. 

Kıraoötras, m. *Epheukranz, wie unfer Ro⸗ 
fentrang, Bein. bes Dionyfos, Pind. fr. 53 (46), 9, 
Bergk p. 241. 

Κισσόισσα, 1. f. Κισσοῦσα. 

Κισσοέτιοι, pl. οἱ Iywasos, Hesych, 

Κίσσοι = Κίσσεοι, w.f., D. Per. 1016. 

Κισσοκόµηε, Inscr. as, πι. F Κισσοδέτας), 
Bein. des Dionpfos, h. Hom. 26 (26), 1, Inser. von 
Artefine bei Ross Inscr. gr. ined. n. 185, 2, fasc. 11, 
p. 86. 

Κίσσοε, m. (fo nad Arcad. 76, 18), b. Nonn., 
Strab., Paus., Ephr. Ἐισσόα, Effei, 1) Bein. des 
Dionyfos, in Acharnä, Paus. 1, 81, 6. 2) der perfonif. 
Epben, Dannsn. Nonn. 10,401 — 12, 190. 8) U. 
des Althämenes, Mitgründer von Argos, |. Kiaos or. 
Κεῖσος, Strab, 8, 889. 10, 481. 4) Andere: Plut. 
Alex. 41. — Adl.n.an. 11, 84. — Inser. 2, 2476, ο, 
4, 7200. — Auf einer Gemme bei Winkelmann p. 
441 n. 218, f. Β. Rochette I. & M. Schorn p. 14. 
6) (N), St. in Macedonien, Strab. 7, 880, fr. 21. 24, 
fyäter nach Theffalonike übergefichelt. — Auch ein Ge⸗ 
birge bei der Stadt, Nic. Th. 804, Lyoophr. 1284. 
— 6) φρούριο» θρῴκης, Ephraem. 8484. 

Κισσοτόμοι, Epheuſchneider, jaͤhrliches δε der 
Phliafier zu Ehren der Gebe, Paus. 2, 18, 4. 

Κισσοθε, οὔντος, m. Gleve (= Epheu), 1) ein 
Safen in Ionien, Liv. 86, 48. 2) Gebirge in Mace⸗ 
benien und Stadt in Thracien, = Κίσσος, w.f., He- 
sych. 

Κισσοῦσα (titiger -σσα), in Plut. amat. narr. 
1 Κισσόισσα, Epheiborn, Duelle bei Haliartus 
in Bdotien, Plut. Lys. 28. 

Κισσοχαίτηε, m. = Κισσοδέτας, ἄναξ, Bein. 
des Dionyfos, Ecphant. 2, 13 (2), u. Cratin. 2, 194 
(62), Mein. u. Pratinas 1, 20, p. 954. Bergk. 

ισσύβιοε, m. Be her, ervichteterTtame, Theophyl. 


ep. 65. 

Κιστίδεξος, Kaſtell in Thracien, Proc. aodd. 4, 11 
(807, 27), Sp. 

Ἐιστοβῶκοι, Volt im noͤrdlichen Daclen, Ptol.8,8, 5. 

Kirrpanos, 6ι. in Thracien, Cinnam, 4, 17 (180, 
14), Sp. 

Ἐίταμον, 6. in Großarmenien, Ptol. 5, 18, 16. 
Kurdpor ὄρος, τό, Epheuberg, ähnl. Heiſter⸗ 
be 19. ebirge in Macedonien, Ptol. 8, 13, 19. 

(rtaßıs, εως, πολίχνιο», gwifchen Epidamnus u. 
Prilepus, Ephraem. 9163, Sp. 








666 Καίβανα 


Κιτίβαινα, pl. Ort in Arabien, Theophr. b. pl. 
9,4, 2. 

Kiriov, n. Cleve (= Epheu), Et. in Eypern, 
nach Ios. 1,6, 1 das hebr. Χεθέμ, [. Thuc. 1, 112 m. 
Schol., D. Sic. 15, 8. 20, 49, Piut. Cim, 19, Strab. 
14, 682, Ptol. 5, 14, 2, An. st. mar. magn. δ11, 
Antig. mir. 178 (167 ed. Westerm.), Anth. app. 5, 
Suid., Schol. Luc. pisc. 19, Plin. 5, 81,85. Ew. 
Kırueds, (Et. M.426, 41), acc. 6. D. L. 2, 1, 26 
(Anth, νῃ, 118 Κιτιέα) Κιτιᾶ, pl. Kırısic, Lys. 
6,26, Dem. 85, 82. 83, D. 8Sic.19,59. 62, Strab. 
13, 610, Plut. Cim.19. Alex. 82, D. L. prooem. 10 
— Πο. 9, 5,10, 3., Ath. 4,167,c, Suid. ο. ν. u. 8 
παρ ραῖος, Inscr. 8, 4472, 29. 

τρον, in Schol. Dem. 1, 5, 9. 18, 69 u. Mathem. 
ed. Tbeven. p. 319, 24 Kirpos, Gitronenhain, 
St. in Mocebonien, das frühere Pybna, Streb. 7, 880, 

. 22. j 

Ἐιτταῖοι, Boll od. Ew. im Reiche der Trier, 
Ios. 9, 14, 2. 

Kırria, f. Effei, T. des Galamis, Könige von 
Gypern, Paus. Dam. fr. 4. 

Kirros, (6), Hedrich, (ο. i. Erdepheu), 1) 
Wechsler, Dem. 84, 6. 2) Sklave des Ῥα[οι, Mifefter, 
Isoor. 17, 11— 851. 8) Inser. 266, 2, 2151, b, Add. 
4, 8499. — Auf einer Bafe ſ. B. Rochette Ἱ. a M. 
Schorn p. 14. 

Kırrös, d, = Κίσσος, Berg in Dacedonien, Xen. 
eyn. 11, 1. . 

Κιτυέρτης, f. dir. Tzetz. S. Rh. Muf. 1885, 5, M. 

Kidas, m. Krone, Kaftel zwiſchen Dura u. 
Amida, Proc. aedd. 2, 4 (222, 16), Sp. 

Ἐίφισον, χωρίο» in Gilicien, An. st, mar. magn. 
187, viel. = Κηφισός. 

Κιχησίας, ου, m. GOlũckmann, Phaedim. 8 
(τι. 27). 

Kixvpos, Glũckſtadt, 1) (ή), St. in Thesprotien, 
der fpätere Name von Ephyra, Strab, 7, 824, Paus. 
1, 17, 4, Phylarch. b. Parthen, erot. 82. 2) ©. ves 
Könige der Shaoner, nah welchem die Stabt benannt 
fein foll, Phylarch. b. Purthen. 32. 

Kıyeptvos u. D. Sic. 22,17 Ἐιχάριος, b. lat. 
Ciourinus, Bein. der Beturier, dah. Τίτος Οὐετού- 
os06 Κιχωρῖνος, D. Sic. 11,81. 

Κίψιος, ἐθνικόν, St. B.s. 4άμψος (Mein. vers 
muthet Ἵψεος od. καὶ "Iysos). 

Klev, m. Seulle, $lötenfpieler, Ath. 14, 624, b. 

Kings, m. Hollfeld (f. Κεῖος), Unführer ber 
Mamertiner, D. Sic. 32, 24. 

Kıörns, f. Κέως. 

Ἐλαάμητι, f. T. des Thespiot, Apd. 2,7, 8, vers 
bderbter Name, wahrſch. Καλάμητις. 

Ἐλάδαοε, m., b. Paus. 5, 7, 1—6, 21, 5 Ἐλάδιος, 
m. 2δβ, δΙ. in Elis bei Olympia, Xen. Hell, 7, 4, 29. 
Der Flußgott hatte dort Bild u. Altar, Paus.5, 10, 7. 

4deos, m. Raufhenplat, Mannsn., Inſchr. 
im Muf. d. archäol. ef. zu Athen, K. 
λάδιοε, πι, f. Κλαύδιος. 

Ἐλαδίων, m. Mannaen., Ὁπ[ώτ. im Muf. d. ar⸗ 
chaͤol. Gef. gu Atben, K. Aechnl.: 

KAdbos, m. Raufhenplat (χλάζω), 1) Manne⸗ 
name, Inscr. 2487. 8,4815, t, Add.4, 69338. 9862, u. 
in Revue pbilolog. 1, π. 8, p. 209 (Rh. Muf. 1845, 
ıv, 8, p. 474) Martiel. 2,57, 4. (Inſchr. in meinen 
Selten, K.) 2) Sundename, Theophr. char. 21. Aehnl.: 

‚m. Dannsn,, Cinnam. 5,11 (288, 19), Sp. 


Κλάρος 


Ἐλα[ομεαί, ὄ», (al), Klinge (vgl. Κλαξομί- 
vıog βαῦς, Hesych.), St. auf der ἰομί[φει Hall 
infel am ſmyrndiſchen Meerbufen mit einem θεία 
(Βογ]. 96). Epäter lag ein Haupttheil auf einer ὃν 
{εί 4. 6. Giovanni), Paus. 7, 8, 9, Strab. 14, 643, 
Arist. pol. 5, 2, 12, dah. χερρόνησος Κλαζομενεί, 
Paus. a, 0.0, Ἱ. Zurla, f. Her. 1, 16—5, 128, 3, 
Thuc. 8, 28, Xen. Hell. 1,1,10.5, 1,81, Plat. Τε, 
126, b, Marm. Par. 27, Flade. Ew. Εζλαζομένα, 
Her. 1, 51. 168, Thuc. 8, 14. 28, Isocr. 15, 235. 
Dem. 61, 45, Flgde. Sie murten von der Kemitt 
verfpottet, Hesych., vgl. ἑξέτω Κλαζομινίος 
ἀσχημονεῖ», Ael.v.5.2,15. Ihr Gebiet, Kir 
ομινία ἡ χώρα, Λε]. η. an. 12,88, ob. 77 Κλείι- 
µενίων χώρα, St.B. s. 4άμψος, oder bloß ἡ Κὶ-- 
ζομενίω», Strab. 14, 644. Adj. Ἐλαζομνα 
— Antiph. b. Lesbon. περὶ σχηµ. 180. 

— άθ, hebt. Indecl., ©. tes Levin, Io. Alex. Pol 
r.8. 

Kata, as, f.Thräne, Nymphe, die aufden Br: 
Kalathion bei Serenia (Lakonien) ein Geiligtäum ε 
eine &rotte hatte, Paus. 8, 26, 11. 

Ἐλάϊς, Κλαῖδος, f. ähnl. Klinke (f. Ahr. Die 
1, 86), Frauenn. Sapph. 76 (84), ν. 1. Κλεῖς, ἓ. 1 
Hruoda, bie berühmte, f. Ahr. Diel ır, p: 546, ir 
wird dies von Καὶ! απ. ep. 119 bezweifelt. 

Kiaurös, m. (JZammtath?), Bein. des 611, 
Thphn. 559, 16, Sp. 

Ἐλάνια, εως, (6), Wels (= Γλάνες), f. Plin3, 
8,9, od. Spange, 1) Fl. in Latium, der fpätere firs 
Strab. 5, 258. 285. 2) $L in Gampanien δ. £ıtr: 
num, Virg. Georg. 2, 225 Clanius, f. Lycophr. 718,1 
8) δΙ. in den norifchen Alpen, j. Ölen, Strab. 4, οὐ: 
4) δί. in Girurien, j. Chiano, 6. Plin. Glass 
Tec. Ann. 1,79, Sil. Ital. 8, 456. 5) ein Gen, 
Ον, met. 12, 879. 6) Gefährte des Phineus, Or. mei 
5, 140. 

Kidpas Πορσίνα, Plut. Popl. 16, richtiger «άρα:, 
f. 4άρος. 

Kidpevrfa, f. fpäterer Name von Κολλήνη u 
Elise, Schol. Ptol. 8, 16, 6. 

Kiöperis, f. Lohſinger, Name einer Phyle ἃ 
Tegea, Paus. 8, 58,6. 

Khapias, pl. Balmer, thraciſches Volt, Plin. 4 

KAäpiebs, m. Palmer, Mannen., Inser, 1891 [{. 
Κλάριος 'Anöllwy). | 

Ελάριον, (τό), 1) 400968, Kaftel im Lande ki 
Meqalopoliter, Pol.4,6.25. 2) 6. Κλάρος. 

ἘΚλάριος, m. 1) Balmer (κλάρας — φον, 
Hesych.), Bein. des Apollo, Callim. Ἡ. 2, 71, Anl 
ıx, 626, Scyl. 98, Hesych., Paus. 2, 2, 8, Strab. 14, 
642, Virg. Aen. 3, 869, Ov. ars am. 2, 80, 1ε. . 
Ann. 2, 54.9. ©. Ἀλάρες 2) Herd (vice 
ai ἐπὶ ἐδάφους ἐσχάραι, Hesych. u. Schmidt tef.), 
Beln. des Zeus, Aesch. Suppl. 360, δεί den Tegeaten 
Paus. 8, 58, 9, vgl. mit Eust. zn D. Per. 443, ver ergibt. 
daß Einige auf ein Orakel des Zeus Κλάρεος nad it 
Stadt 005 verfegten. 8) Balmenflug, HI um 
Gypern, Plut. Sol. 26. 

,‚ov, (ἡ), Palme (κλάρας = φοῦκ. 
Hesych., nady Clearch. in Schol. ΑΡ. Rh. 1, 808 ı 
Eust. zu D. Per. 141 Zoofe, von χλῆρος, bo 't 
α fur), nach Andern in Schol. ΑΡ. Rh. Thränt. 
1) St. auf einer Zantfpige bei Kolopbon, j. Ruisıt 
bei Zille, Hom. h. Apoll. 40, Thuc, 8, 88, ΑΡ. Rk 1, 











Κλαρῶται 


08 u. Schol.D. Per. 445 u. Eust., Strab. 14, 642. 
68, Paus. 7,8, 1—10, 12,5, ὅ., Ael. π. an, 10, 49, 
ınacr. 18 (11), Anen. fr. 1 ed. Bergk, Luc. d. deor. 
6,1. Alex. 8.48, Aristid. or. 25, p. 562, mit einem 
enıpel u. Drakel des Apollo, τὸ Ἐλάριον, Pint. 
’omp. 24, Arlst. in Macr. Set. 1,18, vgl. mit Seyl. 
8. Ew. Κλάριοι, Nicand. fr. 1ed.B., Ael.n. an. 
0,49, Cic. Brut. 51, aud) (von den Prieftern) o dv 
Κλάρω, Luc. Alex. 28, Aristid. or. 45, p. 21. Adj. 
ζλαρία µάντις, Eust. u D. Per. 448. 2) Κλάρος, 
ex Heros ber obigen Stabt, Theop. in Schol. ΑΡ. Rh. 1, 
06. 8) Κλᾶρος, Eigenn., entweder das Ἰα Cla- 
us, oder wenn griech, Loos, vgl. Ερέχιος Κλᾶρος, 
). Cass. 68, 80, u. Ἡρ. te KA., D. . 71, 22, fere 
er der Thespier Dinadsog Κλᾶρος, Keil Inscr. 
oeot. 5, 11, endlich Inser. 8,4082. 5898, 14 u. auf 
Rüngen aus Smyrna, Mion. 111, 206. 222, vgl. IV, 
94. 


Ἐλαρῶται, pl εἰρή. Loosbauern, Froͤhner, 
eibeigene der freien Bürger auf Kreta gleich den He⸗ 
oten in Sparta, Ephor. b. Ath. 6, 268, ο. f., Phot. 
ex. 8. Kaldızöosos, Poll. 8, 68, Eust. 1090, 49, 
lesvch., 8uid., in Et. M. 660, 24 Kicopdtas. 

ἘΚλασίων, (od. KR. ᾿Ασ.), πι. Inser. 2, 1957, 8, 
Add., Sp. 

Ἐλάσσες, ὃ. lat. Olssses, '"Ῥαβέννης προάστειον 
[αὲ Asunv, Proc. Go. 2, 29 (2, p. 270 ed. Bonn.), 
gl. Thphn. chrngr. 169, 11, wo εἷς Kidcras ſteht. 

Kiaseıxös, m. db. röm. Classicus, a) ein 
führer der Germanen, Ios. b. Iud. 7, 4, 2. 3) ˖An⸗ 
ere: Insor. 4, 7204, u. auf Wüngen, Mion. ıv, 208. 
3. v11, 490. 

Κλαστίδιον, (τό), St. (Kaſtell, Flecken) in Gal- 
ia Cispadana, |. Ghiefteggio, Pol. 2, 84, Plut. Mar- 
tell. 6, Strab. 5, 217, Cio. Tusc. 4, 23, Liv. 21, 48— 
32, 29, 6. : 

Ἐλάτφνα, {., b. Ptol. δ, 1, 46 Ἐλάτερναι, Or, 
5t. in Gallia Οἱφραᾶαπα, Strab. 5, 216, Οἱο, ſam. 
9, δ. Phil. 8,2, Plin. 8, 16, 20. 

Ἐλάτιοε, (6), Willlomm, Ael. b. Build. ο. αὐτό- 


κ . 
αθδα, v. I. für Βλαῦδα, D. Sic. 18, 104. 

Kiavd(exovude), Inser. 8, 8991, Sp. 

Kiavudla, ας, (N), 1) der röm. Name Claudia, 
) KA. Κυοΐντα, App. Hannib. 56. b) T. tes Ay 
ius Glaubius, Plut. Tib. Grecch. 4. c) ἡ παλανά, 
>Int. conj. praso. 48, d) KA. Ausunter, Inser. 
1899. ϱ) Andere: Δαῦι. app. 881. — N.T. 2 Ti- 
noth. 4, 21. — Inser. 2, 1980, e. 2781,b, Add, 2) 
ine römifhe Tribus, D. Hal. 5, 40. 8) Name für 
Alexandria in Aegypten, St. Β. ο. "Alekirdosıas. 4) 
infel bei Kreta, |. Gaudapula, richtiger Taddog, f. 
Καῦδα, An. st. mar. magn. 828. 

Ἐλαυδιανή, «αιβία, Inscr. 2, 8514, 7. 4, 9288. 
3707, Sp. 

Kiavdtärös (in Antb. spp. 158 Κλαυδιεᾶνός), m. 
I) fat. Dichter aus Alerandria, Suid., Αροϊ]. ορ. ıx, 18. 
— Inser. 8, 6346. 2) anderer Dichter von griech. Epi⸗ 
jrammen, tit. in Anth. 1, 19—ıx, 758, &. 8) An⸗ 
‚ere, Anth. app. 158, D. Cass. 55, 27. — Inser. 2, 
1986. 2782. 8668, B, 6. 

Kiavdids, f. St. in Rappaboden, Ptol. 5, 7, 9, 
\mm. Marco. 18, 4. 

Ελανδίεον, a) τὸ στρατόπεδον, legio Clan- 
liana, D. Cass, 55, 23. 60, 15. b) τὸ Κλαυδίδιονι 
‚6 Museum Claudianum, Ath. 6,240, b. 


Κλαύδιος 667 


Kiavötvas φορκοῦντας, [α[ῷ für Κανδίνας, 
Piut. parall, δ. 

Ἐλανδιονέριον, Stabt in Hisp. Tarrac., Ptol, 2, 
6, 22. 

Ελανδιόπολιε, 5. D. Cass. u. Ptol. 5, 4, 9 Kiav- 
διοόκολιε, f. 1) St. in Bithynien, — Βιδύνεο», 
Ptol. ὅ, 1,18, D. Case. 69, 11. &w. Kiavdıono- 
λἴταε, auf Münzen (Kappadocien), Mion. 1, p. 417. 
2) St. in Kateonien, Ptol 5, 7, 7, Plin. ὅ, 24, 29. 
8) ©t. in Galatien, Ptol. 5, 4, 9. 

Ἐλαύδιος, ου, Του. (D. Hal. 11, 15. 87) Κλαύ- 
6,6, (6), in Inser. 2840 Κλάδιος, νου. Κλάδι(ε), 
Insor. 2, 2847, d. ἱ. Krone, was na Et. Μ. 186, 
14 = Κλαύδιος if, lat. Sintke, hier find οἱ Κλαύ- 
dsos, Piut. Ρορ]. 21, ein patricifches u. plebejifches 
Geſchlecht in Rom, wovon das erflere aus dem Sabi⸗ 
nifchen flammte, dah. a) Annıos Ki. Σαβῖνος, D. 
Hal. 5,66. 6,28, gew. bloß ἁππεος KA., Pol. 1, 11. 
17, 8, D. Sic. 11,67—20, 45, δ., D. Hal. 6, 80—11, 
28, ö., Plut. Tib. Gracch. 4, D. Cass. 89, 6.60, App. 
Syr. 16. b. oiv. 1, 18, οἱ περὶ ‘Ann. KA., Pol. 28, 
12, u. getrennt Αππ. μὲν οὖν u. f. w. Κλ., D. Hal, 
7, 4710, 61, ὃ., Plut. Cor. 19, D. Cass. 48, 48, 
doch fagte man auch Kinddsog"Annsog, Plut. Pyrrh, 
18. Syll. 29. Tib. Gracch. 9. 18, App. Hann. 87. Ὁ. 
eiv. 1,18, u. KA. δὲ ᾿Αππ., App. b. οἷν. 1,68, od, 


"Ann. Ki. ὁ καῖκος, App. Samn. 10. b) KA. Ποῦλ- 


xoos, App. b.civ. 1,108. ο) Γάνος Κλ., Pol. 80, 
10, D. Hal. 10, 9—11,22, δ., 199. b.Iud. 2, 11, 1, Ὀ. 
Cass. 40, 66, u. Γάΐος μὲν οὖν Κλ., D. Hal. 11, 
55, u. Κλ. Γάΐος, Ὀ. Hal. 10,9. 11,49. d) Γάνος 
Ki. Κέντω», Ῥο]. 88,2. ο) Ann. Ki. ἐπικαλού- 
µενος Νέρω», Ρο]. 17, 10, Κλ. Νέρων, D. Hal. 1, 
B, Τιβέριος Ki. Νέρων, D. Case. 48, 16. 55, 27, 
od. KA. Tıß. Νέρων, D. Cass.48, 15, u. Τ.β. KA. 
Νέρων Γερμανικός, D. Cass. 60, 2, ο). KA. Tip. 
Γερμανικός, D. Cass. 60, 12, od. KA. 4ροῦσος Νέ- 
θω», D. Casa. 48, 44. f) Τιβέριος Κλαύδιος Καῖ- 
σαρ Σεβαστος Teguarızds, los. 19, ὅ, 2. 8. 6, 8, 
Th. Ki. Καΐσαρ, Ross Dem. Att. 141, Τιβ. KA, 
Inser.Cyren. 7.12, u. KA. Καΐσαρ, Anth. app. 223, 
Ios. 19, 6, 1—20, 8, 1, ὅ., Plut. Gaib. 12. 22. Ant. 
87, KA. Καΐσαρ Γερμανικός, Ios. 20, 1, 3. g) Ερᾶ: 
tere ὁ KA. ὁ βασιλεύς, Io. Ant. fr. 86. 15% bh) 
Μάρκος KA., Pol. 2, 84. 85,2, D. Hal. 11, 28---46, 
D. Case. fr. 44, u. Mdopxos δὲ KA., Pol. 8, 3, Plut. 
Marc. 1. I) Μάρκελλος KA., Pol. 18, 25, u. getrennt, 
Anth. app. 285, Plut. Marc. 80, od. KA. Μάρχελλος, 
Plut. Rom. 16. Fab. Max. 19. Mar. 20. k) Untere: 
Πόπλιος Κλ., Pol.1,49, Mdysog KA, D. Sic. 14, 
85, Tirog KA, D. Sic. 12, 82, D. Hal 6, 40, u. 
1Ηαὔλος dKA., App. Celt. 1, ὁ Ηρώδης dKA., D.Cass. 
71,85, Σεουῆρος ὁ Κλ., D.Cası. 79,5, KA. — Ayası= 

ερος, Anth.app. 224, Ki. Οὔγω», D.Sic.14,82, KA. 
Ατολλος, App. Hann. 87, Κλ. Artalog, D.Cass.79,3, 
KA. άιονιανός, D. Cass. 68,9, KA. Πωλίω», D. Cass. 
78,40, KA. Hounnavog,D. Cass. 72,4, ο). Hour. Κλ. 
ὁ γέρων, D. Cass. 72, 20, u. ὁ Houn. ὁ ΚΑ., D. 
Cass. 78,8. — Κλ. τε Πλακᾶτος, D. Cass. 67, 18. 
— KR. Avosds, N. T. act. δρ. 28, 26. — K2.’Iov- 
Άνος, Säriftfl., St. Β. ο. 4ῶρος. Ἰουδαία, Et. M. 
219, 82, u. KA. δὲ Ιούλιος, St. Β. s. Axn u. 
Adunn, in Et.M. 380,11 auch KA. ὁ φιλόσοφος, 
Ki. Θέων, Hieron. praef. in Dan. u. Cl. Eusthe- 
nius, Vopise. Carin, 18. Oft befonders vom vierten 
romiſchen Kaifer, doch au von Anden, bloß Κλαύ- 


668 Κλαυδιούιον 


dog, δαῦ. οὗ περὶ τὸν Κλ., Pol. 11,1, Ios. 19, 1, 
14. ©. Inser. 2, 2068. 8148, 16. 

Khavboiuor, Etat in Noricum, Ptol. 2, 18 
14), 3. 

Ἐλαῦδιε, = Kiavddsos, Insor. 5198. 

Ἐλανδιωνιᾶνου, m, Inscer. 196. 

Ἐλαῦδον, f. Infel bei Kıeta, ſ. Καῦδα, Ptol. 8, 
171, 11. 

Kia ‚m. Beiner, Mannen., Herdn. 
περὶ µο». 4. 8, 82. 

Ελανσιγέλως, ωτος, f. Lachthräne, Bein. ber 
Φειάτε Phryne, Apd. b. Ath. 18, δ91, ο, 

j Ελαντηνάτιοι, pl. Stamm der Bintelicier, Strab, 

‚206. 

Ἐλέα, ας, voc. Kite, f.Romilde (0. δ. die ber 
rühmte), 1) Deiphierin,, welcher Plutarch die Schrift 
de mul, virt. prooem. u. Is. u. Osir. (1 u. 115) ges 
widmet bat. 2) Inser. 1732. In Που. fr. Kia, 
vgl. Lob. path. 74, n.84. ©. Κλίη. 

ΕΚλοαγένηε,πι. Adalmar (berühmten Herlommens), 
1) Gyprier, Inſchr. δ. der Garnik. zu Aihen, K. 2) 
Inser. 3265, b, Add., Sp. : 

Ἐλιαγόρα, f. Srauenn., A. Rang. Ant. Hel. 11, n. 
18756, Κ. Fem. u: 

Ελεαγόραε, m. Dietmar ὃ. |. berühmt im Volle ob. 
in der Vollöverfammlung, 1) Athener, Aeschin. 1, 
166. 2) Maler aus Phlius, Xen. Απ. 7, 8, 1. 8) 
Rhodier, οἱ περὶ Kisaydoar, Pol. 81,16. 4) Inser. 
2, 2338, 102. 109. 

Ἐλεᾶδαε, a, Her. 9, 85 KAsdöns, acc. da, m. 
Roderichs (d. i. bes Rubmreichen), 1) Platäer, Her. 
9,85, Plut. Her. mal. 42. 2) Epartaner, Polyaen. 
6,84. 49. 8) Argiver, Inser. 405. — Ep. ἆδ. 612 
(app. 145). 4) Anderer, Ep. dd. 875, a IX, 688). 
6) ν.]. für Κλεόδας, w. f., b. Ael. 

Kisädaros, m. = Κλεόδαιος u. Κλεόδας, w. f., 
Hes. in Schol. ΑΡ. Rh. 1, 824. 

Ἐλεαινέτη, f. Stauenn., Phalar. ep. 188. Fem. 


gu: 

KAsulv.ros, m. Ghloromir (rũhmlich befannt), 
1) Athener, 9) V. des Kleon, Thuc. 8,86, Ael.v.h. 
2,9, Ar, Equ. 574. b) Ικαριεύς, Atl. Seew. x, ο, 
64, Boss Dem. Att. 5. ο) Meliter, Ross Dem. Att. 
5. d) Alopeler, Meier ind, schol. n. 19. 2) ein 
χοροδιδάσκαλος, Aeschin, 1, 98. 8) ein Lochage, 
Xen, An. 5,1, 17. 4) tragifcher Dichter, Alex. δ. Ath. 2, 
55, ο, tgl. mit Stob. flor. 79, 5. 99,2. 5) ©. des Kleo- 
meton, Plut. Demetr. 24. 6) Narier, Inser. 2416, 
Ὁ, 12, Add. 7) Anvere: Luc. nav, 22. — Inser. 2, 
2085, h. Aehnl.: 

KAsawwls, (dos, f. Frauenn., Inser. 2,2552. 

Kieptrn, f. Rotheid,lena, Plaut. Asin. 

a, f. Gielemar (d. i. langendberühmt), 
Pythagoreerin aus Lacedämon, Iambl. ν. Pyth, 265. 

Ελαανακτίδαι, Romualde, Ὁ. 5. mit Ruhm 
waltende, SHerrfcherfamilte von Diptilene, Strab. 18, 
617, vgl. Κλεονακτ., Inser. 2, p. 91, b. 

Ἐλεανακτίδης, m. Romualds, Mannen, Hip- 
pocr. Epid. 1, p. 698, ο, codd. u. Galen. 9, p. 109 (für 
Kisovazt.). — Inser. 4, 6250, B. 

Ἐλιεάναξ, ακτος, m. Romuald d. δ. mit Ruhm 
berifchend, 1) Tenedier, Dem. 50, 56. 2) Argiver, 
Her. v. Hom. 1. Fem. dazu: 

Ἐλεάνασσα, f. Srauenn., Thall. ep. (ντε, 188). 

Ἐλεανδρία, {, Rümannsfelden, 61. in Troas, 
Strab. 18, 603. 


Kisdvdns 


Kieavöpldas, ου, m. Rüplemanns, © m 
Oplippus, Spartaner, Thuc. 6, 96, Plut. Nic. 28. Per. 
22, Schol. Ar. Nabb, 866, Suid. ο. als τὸ die 
(Apost. 6,74 Κλεανδρίας u. D. δίο. 15, 54 4sar- 
ὁρίας); Anführer der Thurier, Strab. 6,264, Polysen. 
3, 10 (D. Bic. 18, 106 heißt er fälfhlih Κλέαρχος), 
2) Inser. 4, 6947 (Kisavdoddng?). 

Ἐλίανδροε, ου, (6), Rüblemenn (db. t. berüßmtr 
Maun), 1) Zyrann von Θεία, Her. 7, 154, Γελῶος, 
Arist. polit. 5, 10,4; Br. des Gippofrates, deſſen Sota 
auh Κλίανδρος hieß, Her. 7, 155. 2) WBahıfazt 
aus Artadien (νγαλδύς), Her. 6, 88. 3) Πιερία, 
Sohn des Teleſarchus, Pind.L7 (8) u. Schol. tit. u 
1.146); Plut. γιὰ. orac. 19. 5) Zacebämonier, er 
πιοβ von Byzanz, Xen. An. 6, 4, 18—7,2,5, 8. -- 
Anderer (9), Plut. spophth. Lac. s Καλλικρατίδω 
1.6. 6) Sicyonier, Xen. Hell. 7,1, 45. 7) Aber, 
Sphettier, Dem. 18, 187. 8) Mauntineer, Pol. 10,22 
(25). — Plut, Philop. 1. 9) Paphier, Posid, ep. T, 
209. 10) ein Echaufpieler, Dem. 57, 18. 11) & 
des Sedatus, eines Freundes von Plutarch, Plut. and. 
poet. 1. 12) Zruppenführer unter Alexander, ΑΠ. 
An. 1, 28, 8. 18) 6. des Bolemolrates, Arr. Απ. |, 
24, 1---δ, 27,8, ὅ., οἱ ἀμφὶ Κλίανόρον, Art. Ar. 
6, 27,4. 14) V. des Pantorbanus, Arr. An. 2, 9,3 
16) Phrygier u. Guͤnſtling des Sommobus, D. Car. 
72, 9—75, 4; Hdn. 1,12, 8—18, 6, Lamprid. Come. 
6,17, ὅ. 16) Andere, Asl. 5. Suid. κ». ἔλοιδόρτσε 
— Ascl. ep. xı1, 168. — Inser. 2, 1868. 2877, b, 
Add, 2671,18. 55. 17) Korlyräer, Mion. 1, 72. 
öfter auf Müngen, |. B. aus Sichon. Siphaus, 1, 
200. 236, aus Dyrrachium, 8. 11, 848. 18) Deb 
phier, Curt. Α, D.27. 19) ein Parsmiograph. Echol. 
Theoer. 5, 21 (wo Schott. Κλέαρχος lief). 2%) 
Erbauer von Thermen in Rom, Lamprid, ν. Όοα- 
mod. 17. 21) Spracufier, Schriftſteller, Schol L 
5, 6. 

Ἐλιάνθηε, ους, &s, acc. meift ην (Plut, adal. et 
am. 11, Ael.n.an. 6,50, Hesych. Miles. s. K, 4%, 
D.L.7,6,n.2. 7,7,n.8. 9,1,n.11, Luc. «σαν. 32. 
fügit. 81, Sext. Emp. ὑπ. 8, 200, Ios. ο. ΑΡ. 4, 11, 
Themist. or. 4, p. 60. 21, p. 255), u. nur Plot. de 
vit.aer.al.7 n, pl. Κλθάνθας, Himer. or. 14, 130, 
650, (6), Ruppredt (d. i. ruhmglängend od. an Rulz 
blübend), 1) Roifcher Philofonh (ὁ στωῖκὸς φιλόσο 
Φος, Strab. 18, 610, ὁ φιλόδοφος, Ath. 11, 467,9 





aus Affus, mit dem Bein. Φρεάντλης, (Zidlerth 


einer, der im Eimer Wafler aus dem Brunnen ji) 
D. L.7, 5, 1, f. Plut. Alc. 6. exil. 14. Stoie. τε 
23—7. de audiendo 18. de aud. poet. 11. 12. Is. a 


Os. 66. plac. phil. 2, 14,2. 16, 1. fae.Iun. 6. οἱ κα. 


11. comm. not. 81. fluv. 17,4, Philo incorr. mund 
18, D.L. 7,1, 19—5,88, Sext. Emp. dogm. 2, 40%, 


Loc. conv. 80. macr. 19, Ath 11, 471,b, Tbemist 


or. 2,p. 27. 82, p 858, mant. prov. 1, 85, Stob. 4, 
90—Exeo, t. 11, Ρ. 219, ed. Mein., Harp. 5. «4έσγεν 
St.B. s. Ασσός, Anth. ep. v,184. x1, 28. 296 (tt.) 
Sutd., Cic. fin. 4, 5, er u. feine Anhänger, od περ 
τὺν Κλεάνθη», Sext. Emp. dogm. 1, 872. Bite 
mit Ἀεάνθης verwechfelt, Ath. 18, 572,e, Porph. v. 
Pyth. 1 (f. Clem. Al. str. 1, p. 129), Schol. Ar. Fqu. 
84 (f. Plut. Them. 29). 2) Maler aus Korintt. 
Ath. 8, 846, 0, Strab. 8, 848, Plin. 85, 8, 5, Athersg. 
leg. pro Christ. 14. 8) Tarentiner, Clearch. b. Ath. 
1,4,d. 4) Arzt, Freigelaſſener des Cato minor, PisL 
Cat. min. 70. 5) aus Pontus, D.L.9,2,n.11. 6) 








Κλεανὺίς 


us Samos, Mathematiter, doc IM dieſer ungewiß, f- 
'abric. bibl. gr. 111, p. 554. Fem. damı 
Ἐλοαανθίο, (des, f. T. des Ἠιἰβάπειοῦ, Lac. conv. 


.- Buid, 
Ἐλεάναωρ, ορος, (d), Rüblmenn (b. i. rühmlid 
elannter Wann), 1) Arkadier aus Orchomenos, Xen. 


in. 2, 1, 10—7, 5, 10, δ. 2) Athener, Polem. b. 
ıth. 18, 577, e. 8) Lacehämonier, Pythagoreer, Iambl. 
„Pyth. 906. 

Kiedparos, m. Dankmar (d. δ. mit erwünfche 
m Ruhm, doch viell. richtiger Κλεάρετος), Pytha⸗ 
oreer aus Tarent, Iambl. v. Pyth. 265. 

‚ (d), Elbert (0. i. an Stärke oder 
rüchtigkeit berühmt), 1) ein Lochage, Xen. An. 5, 7, 
4. 16. 2) Eleer, Olympionike, Paus. 6, 16,9. 8) 
Ithener (Rhamnuſier), Meier ind. schol. n. 19. 

Kisapldas, ου, (6), Roderichs (d. ῥ. des ruhm⸗ 
eichen od. mit Ruhm verfehenen), ©. des Kleomenes, 
in Lakonier, Thuc. 4, 182—5, 21, ὅ., er u. feine 
eute, οἳ μετὰ τοῦ Κλεαρίδον, Thuc. 5, 11. 
lehnl.: 

KAeäprog, m. Inser. 2,1928, Sp. Aehnl.: 

Ἐλεαρία, f. φυλή, Suid. 

Ἑλεδρίστη, dor. (Theoer. u. Anth. ντ, 182) 
te f. 1) Hpenerin aus Wlopele, Ross Dem. Att. 
5. 2) Andere: Mel. 125 (vır, 182). — Bian. ep. VII, 
‚44. — Tbeoecr, 2, 74. — 5, 88. — Long. past. 4, 18. 
’em. gu: 

‚voc. Kiedosote, m. Robert (d. i. 
μτώ Ruhm glänzend οὗ. ausgezeichnet), 1) Theogn. 
‚11. 514. 3) Insor. 94. 8) Schol. Theocr. b, 88 
.1.). 

Κλίαρτοι ἡ λίμνη, See in Marmarlla, Prol. 4, 
η 20. 

Κλίαρχοε, ου (Inser. Cyren. 8 ©), του, Kifapye, 
6), Waldemar (d. i. berühmt im Herrfchen over 
Balten), 1) ©. der Ino u. des Athamas, Schol. II. 
',86, EL. M.28, 18. 2) 6. des Rhamphias, ξαιεδᾶ» 
nonier, Thuc. 8, 8. 39, Xen, Hell. 1, 1, 85. δ, 15. 
in. 1,1,9—8, 1, 10, δ., Isocr. 5, 90—12, 104, ὃ., 
em. 15,24, D. Hal. rhet. 8, 11. 9, 13, D. Βία. 18, 
|0—14,26 (D. Sic. 18, 106 falfg für Κλεανδρί- 
Ρας), Plut. Artox. 6—18, Polysen, 2, 3, Luc. Gall 
!6. d. mort. 14,2, Arr. An. 4, 11,9, τὰ Κλοάρχου, 
ie Erzählung von Klearch, Arr. Απ. 1,12,8, οἱ ne- 
ὶ Κλίαρχο», er u. feine Leute, Ath. 11, 505,8, οἱ 
Kiedoysos, feine Soldaten, Polyaen. 2, 2,9. 3) δι. 
afleot, a) D. des Dionyflus, Tyrann von Serallea, 
socr. ep. 7, 12, Dem. 20,84, Arist. eth. Megal. 2, 6, 
. Sic. 16,81. 16, 86, Plut. ad princ. inerud. 4. Alex, 
ort.2,5, Ael. n. an. 5, 15. 9, 18, Polyaen. 2, 80, 
\th. 8, 85, a, 12, 549, a, Ctes. 5. Phot. 43, b. 44 
'Phot. bibl. 224), Iust. 16,4 u. ff. b) 6. des Dioe 
iyfius, Enkel des Vorigen, Tyrann von Herafles, D. 
zie. 20, 77, Memn. fr. 4. 5, er u. feine Partei, οἳ 
τερὶ Κλέαρχο», Memn. fr.6. 4) ὁ Σολεύς, Schũ- 
er des Ariftoteles, dab. ὁ περεπατητικός genannt, 
Ath. 2,49.f. 4, 151,9. 7,285,c, Clem. Al str. 1, p. 
130, od. ὁ dx τοῦ περιπάτου, Ael. n. an. 12, 84, 
»d. ὁ φιλόσοφος, D.L. 1,4,n.9. ©. Ath.1,4,3— 
ιδ, 897, f., D. L. prooem.n.6—8,n. 1, Plut.deanim. 
»rocr, 20. fac.lun. 8, Ios. ο. ΑΡ. 1, 22, Suid.s. v. u. 
. Ψεοϊτός, Zen. 8,41—6, 18, ὅ., Piog. Vind. 1, 88, 
nant. prov. 1, 48, Apost. 12, 7, Stob. flor. 21, 12, 
Jesyeh. s. dıoundssos u. Μανέρως, Schol. Plat. 
’haedr. 279, ο. — legg. 5, 709,a, d., Poll 2, 146, 


Κλειδᾶς 669 


Phot. s. veortög (Arr.tact. 1 ?), biew. mit Kästt- 
4ρχος verwechfelt, Pbleg. mirab. ο. 4 u. Ath. 15, 666, 
ο u. Bohol. 11. 23, 81, od. mit Νέαρχος, Schol. ΑΡ. 
Rh. 1,808, od. Κλεάνθης, Schol. Theoer. 5, 21. 5) 
Athener, 9) ©. res Naufifles, D. Sic. 18, 64. b) 
Alyıalsög, ΒΗ. Scew. XIII, a, 70. ο) aus Agryle, Ross 
Dem. Att, 2. d) Archon (vicll. Κλεόχριτος), Plut. 
x oratt. Lysias 8. 6) Arkadier, Theop. δ. Porph. 
abst. 2, 16. 7) Milefler, Arnob. adv. gent. 6, 6, 
Clem. Al. str. 1, 18 (wo man Κλέοχος vermuthet). 
8) Macedonier, Plut. Dem. 18. 9) τοξάρχης unter 
Ulerander, Arr. An. 1, 22, 7. — @in anderer Heerführer 
Wleranbers, Arr. Απ. 8, 6, 8. 10) Rheginer, Erjgies 
Ber (O1. 70-75), Paus. 8,17, 6. 6,4, 4. 11) Dich 
ter der neuen Komödtie, Ath. 1, 5,f, d., Β. An. 1208, 
f. Mein. 1, 490 u. ıv, 562. 12) ein Rhetor bei Ru- 
til. Lup., wo e8 aber Cleochares heißen fol. 18) 
Sonful: Soer. h. 6. 5, 12, 8. 14) Andere, Inser. 2, 
1848. 2085, n.7, Add. — Auf Drünzen aus Ambra⸗ 
dia, Achaja und Diagnefla, Mion, 1, 51. 162. ΠΠ, 148. 

Ἐλέας, m. ARutt (d. h. der berühmte), 1) Athe⸗ 
ner, Mion. 11, 124. 2) Inscr. 1513 (von Keil herge⸗ 
ſtellt, f. Ahr. Dial. 11, p. 586). 

Κλιάφενοε, gen. ο, πι., Inser. Lesb. 5. Ahrens 11, 
496 (Inser. 2265, b, 8, vol. 11, Ρ. 1068 Κλεαγένεος)ι 
f. Lebas Inser. gr. T. ıı, p. 110. 

Bros, m. == Κλέβιος d. i. Κλεόβιος ob. 
KaAloßss, Rothlieb (ahd. Hruotleip, δ. δ. am Ruhm 
baftend od. mis ihm lebend), Diannsn. auf einer ly⸗ 


« difchen Münze, Mion. ıv, 82, f. Ross Dem. Att. ©. 
98. 


m. Adalmar (vom berühmter Geburt), 
Inser. 147 (f. Keil Spee. on. gr. p. 106). 

(K) f. Ἠλέγερδα. 

Kiltua, f. Hruoda (d. 1. Berühmte), Name einer 
Nomphe, Hes. in Schol. Arat. Phaen. 172. 

Ἐλιίμποροςφ, m. ähnl. Ehrenhaus, 1) Iſſier, 
App. Iliyr. 7. 2) Art, Plin. b. n. 22, 22,44. 24, 
17,101. 

„ pL, 5. Paus. 4, 16, 6 verberbier 
Name. 

Kin, ης, = Κλία, w. f., Srauenn., Ep. dd. 
375, ο (IX, 668). — Uthenerin, Inser. 406. ©. 
Κλεύης. | 

Kienvoplöns, ου, voc. δη, m. Rüblemanns 
(f. Κλεανορ.), Mannen., Anacr. 14 (ν11, 268). 

wos, m. ähnl. Schoͤnreuth (wenn dies 
fo viel fein kann ale [δη zu reiten, eigtl. berühmtes 
Rof), Mannen., Poet. b. Hephasst. p. 27 (fr. ad. 45 
ed. Bergk). 

Ἐλέθεμιε, m. = Κλεόθεµμις, αἴ[ο Ebbrecht (d. 
ἱ. durch Gefeplichkeit glänzend), Athener, Mion. 8. 111, 
η. 135. ©. Κλείθεμις, 

ζλαγένηο, πι. Adalmar (d. 5. von berühmter 
Geburt), 1) ὁ µιαρός, Athener, Ar. Ran. 709, Suid. 
8. ν. u. 8. Χυχησυτρόφου. 2) Mlanthier, Xen. Hell. 
6, 2, 12. 

Ἐλείδαμοε, (6), Bollmar (vd. δ. berühmte im 
Volle), Tanagrier, Schriftft., Diocl. b. Plut. qu. gr.40. 
©. Κλείδηµος. 

Ἐλαδᾶς, d, m. Rüte (ο. i. berühmt) od. Schuch 
(κλεῖδα == ὑποδήματος εἶδος, Κρῆτες, Hesych.), 
in Boss Inscr. ined. fasc. 1, p. 27 Κλειδᾶς, wo aber 
Vischer Inser. Spart. η. 7 [Σ]ωκλείδας hat), fpät. 
Mannen. — Auf einer chiiſchen Münze bei Mion. 111, 
269 Κλάδην.. 


670 Κλεῖδες 


Κλεδα, gen. b. Strab 14, 682 Κλιιδῶν (von 
Kisidas?), (al), Schlüffelfelter, zwei, neh Plin. 
5, 81, 85 vier kleine Infeln δβΙ. bei Cypern unter ber 
κά Landſpite, die j. Capo δἱ S. Andre heißt, 
. Sidi, die eine Dinares, Diocl. b. Strab. 14, 682. 
684, Ptol.5, 14,7, Hesych., f. Kinidsc. 

ζλάδη, f. Hruoda (d. b. bie berühmte), Nymphe 
auf Naros, D. Sic, 5,52. ©. Κλείτη. 

Ἐλαδημίδης, m. Bollmars, Mannen., Suid,, 
Athenet, Ar. Ban. 791, nad d. Schol. dazu: Schauſpie⸗ 
[ες dee Sophokles. 

Kieönnos, (6), Voltmar (. h. Bollsruhm), 
1) Athener, a) Geſchichtſchr. Piut. Thes. 19. 27. Them. 
10. Arist. 19, Ath, 6, 235, a—14, 660, d, ὅ., Theophr. 
h.pl.8,1,4. ο, pl. ὃ, 28, 1. 9. 6, 9, 10, Harp. ο. Ms- 
λανίππδιον u. Πυχνί, Phot.s. Πύκνη. Ναυκραρία, 
Ει. Μ. 176, 2. b) Εὐωνυμεύς, 6. eines Kiefarchus, 
Inser. 625,b. ϱ) Πλωθεύς, Stephan. Reif. d. d. nörbl. 
Gricchenl. Taf. vi, n. 81, ſ. Keil Epigr. Beitr. 1858, 6.76. 
d) Anderer, Ross Dem. Att. 17. 2) nach Arist.meteor. 
2,9 ein Philoſoph. — 6. Suid., Letr. n. pr. p. 17, 
Blomf. ad Pers. 80. 

‚f. (= Κλεοδίχη, f. Eust. Prooem. 
Comm. Pind. p. 15), 1) M. tes Binder, Vit. Pind. v. 
2. 2) Inser. 2,8657. Fem. ju: 

ΕΚλέδικοςφ, m. Ebbrecht (d. δ. durch'e Geſet 
glänzend od. berähmt), Athener, a) Ardon, ©. des 
οποίοι, Paus. 1, 8, 8. Ὁ) Ὁ. des Kleinias, Dem. 

7, 42. 

Ἐλείθεμα, m. — Κλέθεμις, Intelligengbl. der 
allg. Littz. 1887, π. 84. S. Keil An. ep. p. 287. 

— aͤhnl. Letter, Ort ία Cuböoa, Hesych. 
(v.1. κλείµακαν u. κλέµακες). 

ο Κλαμήδης, m. Mannename, Suid., wahrſch. aus 
Κλειδημίδης corrumpitt. 

vaydpas, m. Ratbert d. 5. durch Rath (in 
ber Verſammlung) glängend ob. berühmt, 1) Priefter 
ter Ampphiltyonen, Dem, 18, 154. 155. 2) Pythagos 
reer aus Tarent, Iambl. ν. Pyth. 267. 8) Inser. 2, 
8626. ©. Κληναγόρας. 

Ha f., Antp. ep. -ra, f. ähnl. Tugend» 
reich (eigtl. berühmt durch Tugend), Brauenn., Ar. Eccl. 
41. — Antp. Sid. 98 (νι, 711). 

Kiuvi, f. Hruoda, Srauenn., Anth. τε, 550 
(wenn es nicht Appellat. ifl). 

Ελανιάδης, m. Rüdels, ©. des Kleinies, Christo- 
dor. Ecphr. 82. 

Κλανιανόε, m. Name einer Münze aus Landicea, 
Mion. ıv, 816. Mebnl.: 

Κλανίαα, ion. (Her.) (ns, gen. ου, bbot. (Inser. 
1579) ao, voc. Kisıvda (Plat. Euthyd. 278, c, ὅ., 
π.), (0), Rüpdel (ο. θ. der berühmte), 1) Athener, a) 
©. eines Alcibiades u. B. des berühmten Wicibiates, Her. 
8, 17, Plat. Alec. 112,c. Prot.809,c. Gorg.481,d, Isocr. 
16,28, Eur. δ. Piut. Them. 11, Plut. Them. 1, Hero- 
dic. b. Ath. 5, 210,6, Ael. v. h. 3, 1, Criti. ep. 8, 
Harp. 9. “Αλκιβιάδης, Suid. db) Br. des Alcibiades, 
Plat. Prot. 820,a. Alc. 118,e. ο) ©. bes Arichus, 
Better bes vorigen, Perfon des Geſprächt in Plat. 
Eutbyd. 278, a—804, Ὁ, u. im Axiochus 864. d) 
D. des Kleopempus, Thuc. 2, 26. 58. e) ©. tes 
Kleidilus, Dem. 67, 40-44. ἆ) Lieblingslnabe dı# 
Kritobulus, Xen. conv. 4, 13—25, u. des Zenophon, 
D. L. 2, 6, n.4. ϱ) $reund des Eolon, οἱ περὶ 
Κλεινίαν, Männer wie Kl., Plut. Sol. 16. f) Ke⸗ 
phifler, Meier ind. schol.n. 17. g) einer, gegen wel⸗ 


Κλειοφόρος 


hen Loflas eine Rede verfaßte, Build. ο. ὑπὸ µέλης, 
B.A. 84.7, Harp. ο. χίλνου dıazöases. 3) Bau 
bonier, Arr. Ind. 18,8. 8) Sicyonier. B. bes Atetee. 
Plut. Arat, 2. 8, Paus. 2, 2,8. 10,7. 4) Kur, D. 
8ic. 16, 48. 5) Pyibagoreer aus Tarent. D. Sic. 10, 
6, Ael.v.b. 14,28, Aristox. b. D. L. 9, 7,n.8, Ptu:. 
απ. conv. 8, 6, 8, Stob. 8ος. 1,65. 66, Scbol. IL 1, 
189, Cram. An. ıı1, 56, Iambl. v. Pyth. 1217-2531, 
ὅ., Ath. 14, 623, f, f. Fabric. bibl. gr. 1, 840. ϐ) 
Kreter (Gnofier), Berfon in Pist. legg. 1, 634, «— 
12,969, ο, u. im Epinom. 978, b—986, Herod 
δ. Ath. 5, 219,c, Them. or. 18, p. 175. Adj. baren 
Heavlaos, Plet. 0.0. DO. 7) Krotoniate, app. pror. 
8,46. 8) ein Rhetor, Luc. Icarom. 16. — ein Schrif 
firller, Schol. ΑΡ. Rh. 2, 1086, Serv. Virg. Aen. |. 
278, Agsth. δ. Phot. 260 (wo 4εινίας zu lem. 
Fest. 269 (wo Galitas flieht). 9) Smyrnäer, a) Cal. 
ep. 5 (Anth.spp. 45). b) Mion. απ, 201. 10) ὃν 
Φοιπεπίετ, Inser. 1580. 11) Zlötenfpicler, Inser. 15:3. 
12) Andere: Ach. Tat. 1,7.8. — Nioet, Eug. 4, 73. 
— Inscr. 2,2868. 8142, τι, 4, 3, 6548. 4, 76040. 
— Sn Inser. 8, 6021 Κλινίας. 

4 Κλανιππίδηε, m. D. Sic. 12, 55, f. Κλεϊπεί 

ῆς. 

Ἐλάνικκου, m. ähnl. deutſch: Rudolph v.i. be 
rübmter Wolf, eigtl. berühmtes Roß, Athener, 8. eimi 
Bolnzelus, "Adssug, Inser. 118. 

Elan, ος, m. Ruth (d. i der Berühmte), 65. 
der Harpe, Anton. Lib. 20. 

ΕΚλεινόδημος, m. Dittmar (0. L volfsberühmt), 
1) Geſchichtſchr. Κλεινόδημου d. 1. Hiſtoriler wi 
Æl., Plut, glor. Ath. 1. 2) Inser. 2268. 

Ἐλενό m, ähnl. Marieleif ὃ. h. Ruta 
fohn, eigtl. zum Ruhme gefchenkter, Inser. 2, 2355, 

P- 


Ἐλανόμαχος, m. Hildemar (d. I. fhladier 
berubmt), 1) Epartaner, @pbor, Xen. Hell 3, 2. 
10. 2) @ler, Olympionike, Paus. 6, 15, 1. 9) 
Thuriet, Schriftſt. D. L. 3, 10,n.8. 4) Wibener, Dem 
58, 42. 59,89. — Insor. 172. 2,2416, b, 8, Add. 

Kiuvörarpos, ου, m. Adalmar (B. i. var 
feine Herfunft berühmt), Mileſier, Peue. 6, 2, 6. 


Ἐλάῖνου, m. Ruth (ο. 1. berukmt). Dennen. ωἱ 


Müngen von Kos und Gmyına, Mion, ας, 402 
199. 

Ελανόστρατο 
Kerte), Mannen., Inscr. 8, p. x, n. 286, wo 284.285. 
287 Κληνοστρ. ſteht, ebenfo 4, 8518, 97, Sp. 

Ἐλανοφάνηα, m. Robert, ὃ. 1. ruhmglänet 
Inscr, 2, 2865, b, A, 10, Sp. 

Ἐλεινώ, οὔς, f. Hruoda (db. 1. die berühmte). 1) 
Mundfchenlin u. Geliebte des Ptolemäus, welcher der 
felbe viele Statuen in Alerendria fegen ließ, Pol (14. 
11) 6. Ath, 10, 4256, 9. 15, 576, f. 2) Andere: Anyı 
11 (vı1, 486). ©. Κληνώ. 

Κλάναων, m. Rühling (9. 5. der berühmte), l 
Heerführer der Gellemen gegen die Karthager, D. Sit 
20, 88. 2) ®. eines Bulotbemis aus Naros, Inst. 
2, 2416, b, 18, Add. (Rhein. Muf. N. F. 11, 1, p. 9) 

νοίτας, m. poet. = Κλεοίτας, w. [., ep 
Paus. 6, 20, 14. 

Ελαοπάτρη, f. port. = Κλεοπάτρη, T. δὲ ἓν 
teas, ΑΡ. Rh. 2, 239 u. Schol. 

Ελειοτίμη, f. Ehrenreich (eigtl. dur Ehre de 
rühmt), Tochter des Nilugoras, Ephem. Arch. 2166, 8 

Ἐλαοφόροε, m. Roderich (0. {. rubmreid), risk 


m. Luther (d. ἱ. mit berußmer | 


Kietern, 


Ruhm dringend), 1) ©. bes Kyrillos, Anth. app. 228. 
)) Inser. 8, 6247. 

Kidteen, f. ähnl. Rudolphine, d. ἱ. berühmte 
Bölfin, eigtl. Schönröflel od. berühmtes Roͤſſel, Frauen» 
same, Inser. 2, 8094, 7. 


Ἐλάππίδης, m. Rudolph (. das vorige), 1) 6. 


jes Ὀεἰπίαφ, athenifcher Nauarch, Thuc.8, 8 (D. Sic. 
vennt ihn Κλεινιππίδης, w. f.) 2) Kyiikener, D. 
„ 2,17,n.8, Hesych. Miles. ϱ. Μ. 42. 

 Käirwos, m. den Perſern  Φαρνάσπης, C. 
nscr. 2, p. 116,6, Sp. 

EXds, εἴδος, f. HSruode, M. der Sappho, Suid. 
. Σαπφώ, f. Κλᾶῖς. (In Anth. xıv, 188 ſteht ein 
ζλεῖτ) als dat.) 

Kidra;, αντος, m. Schlüffelfeld, St. in Boo⸗ 
ien, Plut. amat. narr. 4,1. 

ἘἩλεισθένην, Ρον. ους, ion. (Her. 6,12—181,8.) εες, 
lat. &s, υπ. (Που, 6,180) sö,acc. η (Ar.Lys. 1092. Nub. 
55, Plut. Her. mal. 29. ser. num. vind. 7, Nic, Dam. 
r. 61), feltener ην (Ar. Thesm. 285, Paus. 10, 87, 
i, Zen. 1, 57. not., Suid.), νου. Κλείσθενες, Simon. 
P., pl. οἱ Kissa94vas, Bynes. Enc. Οαἱν. p. 85, b, 
0), Elbert d. h. durch Stärke glängend (= Κλεο- 
dung, nad Et. M. sv, doch nach Ahr. Dial. 11, 
'18 von κλέω, κχλέξω u. σθένης), 1) Torann in 
Sichon zu Solons Zeit, ©. des Ariftonymos, ®. ber 
Igarifte, Her. 5, 67—6, 181, ὅ., Arist. polit. 5, 10, 
. 5,9,21, D.Sic.8, 24, Ael.v.h. 12,24, Paus. 2, 
, 1—10, 87,6, ὅ., Polysen. 8,5, Nie. Dem. fr. 61, 
\th. 6,578, c—14, 628, c, ὅ., Zen. 5, 81, Apost. 18, 
'0, er u. feines Oleichen, οἳ περὶ Κλεισθένη, Plut, 
um. vind.7. 2) Yıbener, a) 6. des Megalles und 
er Agarifte (f. den vorigen), das berühmte Oberhaupt 
er Altinäoniten, Her. 6,66—6, 181, ö., Plat.Axioch. 
165, d, Isocr. 7, 16—16, 26, d., Arist. polit. 8, 1, 
ο. 6, 2, 11, Arist. in Schol. Ar. Nub. 87, u. 6. 
’hot. a Nevxpapfa u. Harp. s. änodsxtas u. di 
sapyog, D. Hal. Isocr. 8, Plut. Per. 8. Arist. 2. 
sim. 15. praec. reip. ger. 11. Her, mal. 28, Paus, 
„ 29, 6, Heracl. Pont, fr. 1, 7, Et. M. 869, 22, 
"hem. or. 2, p. Bl. or. 28, p. 287, Schol. Asschin. 
,4. ΔάΙ. Ελασθένιος στοά, Paus. 2,9, 6, f. C. 
nser. 1, p. 140,b. 2, p. 650,a—b. b) 6. bes Sis 
prtioß, der von Ariſtophanes u. Kratin (in Schol. 
kr. Nub. 354) oft verfpottetwurbe, Ar. Ran. 48, Lys. 
31.1092, Vesp. 1187. Av. 881. Equ. 1874. Thesm. 
'35. Nub. 855. Ach. 118. Sprichw. hieß (8: Kiss 
ιθόνους ἀχρατέστερος, Suid. ο) einer, gegen wel⸗ 
yenn Dinar eine Rede verfaßte, D. Hal. Din. 10. 8) 
bier, Simon. ep. 176 (vı1, 510). 4) Lesbier, App. 
tithr. 48. 5) Sicilier, Ach. Tat. ὅ, 9. 6) ein Ars 
yiteft aus Eretria. V. des Menedemus. D. L. 2, 17, 
. 1) Unberer: Zen. 1, 57, not. — Berwechfelt mit 
Πλεισθένης, Apost. 15,52. — In Inser. 2, 2558 
Cret.) Κλησθένης. 

Kiuartöl η, f. "Ewerta (d. i. wegen ihres geſetz⸗ 
ichen Waltens glänzend), T. des Keleot in Eleuſie, 
. Cer. 109. Uchnl.: 

Kisotdepis, {. Inser. Tel. 5. Ross Hell. 1, p. 61 
Berl. Al. 1844, 278), M. 

Ἐλασιθήρα, f. Φῷεορεπείβετα (b. h. im Sagen 
oraũglich), T. des Spomeneus, I.ycophr. 1222. 

ισιµβροτίδαφ,α, m. Rüblmanns (d. δ. vom 
erühmten Manne od. Sterblihen), Mannen., Rhod. 
Imphorenhentel d. Muf. der ar. Geſellſch. zu Athen, 
ζ, — Inser. 8,p.x,n. 288, Sp. 


Κλείτερνον 671 


ΕΚλασιστίδαε, πι. äbnl. deut: Rudolphe d. h. 
des berühmten Wolfe, eigtl. des berühmten Roſſet, 
Deannen., Knid. Anmphorenhenfel d. Muſ. ter archäol. 
6. gu Athen, K. 

Κλεισόβορα, 6ι. in Sublen, Megasth. in Arr. 
Ind. 8, 6. — Chrysobora b. Plin. 6, 19. 

Ἐλεισοῦραι latein. Clausurs (f. Suid.), Kaftell 
von Thracien, Proc. sedd. 4, 11 (806, 85), Sp. 
Aehnl.: 

Ελασοθραι, 1) Kaſtell von Armenien, Proc. sedd, 
8, 3 (250, 29). 2) Kaftell in Griechenland bei den 
Thermopylen, Proc. aedd. 4, 2 (271, 28). 8) in Las 
gica. Proc. aedd. 8, 7 (261, 2), Sp. 

Kideodbos, m. Reimer (d. b. durch feine Kluge 
beit glänzend), 1) Parafit Philipps, Ael. n. an. 9, 7, 
Lynk. u. Satyr. 5. Ath. 6, 248, d—f. Plur. Κλε(- 
σοφον, Leute wie Kl., Suid. ο. v. u. ο. διώνυμο». 
2) Selymbriuner, Clearch, δ. Ath. 18, 605, f. 8) 
Inscr. 4, 7892. 

Κλεέσφυσσα, ας, f. Chlodſuinde (v. h. von 
sühmlichem Eifer), Sruuenname, Inser. 2, 2489, 8, Sp. 

us s, m. Raumer (ab. Ruabmar, ὃ. i. 
rühmlich genannt), ©. des Amphidamas, Schol. 11.11, 
1. 16,4. 28,86. 87. ϐ6. Κλνσώνυμος. 

Ελαταγόρα, ας, dat. in Anth. 7, f. Bertrate 
(db. ὁ. im Mathe glänzend), 1) Lacedämoniſche Dichte⸗ 
tin, Ar. Lys. 1287 u. Schol,, Schol, zu Ar. Τοερ. 
1288, Suid., nach Hesych. Lesbierin. 2) Andere, 
Leon. Ter. 98 (vı1, 657). gl. Ar. Nub. 694. 

Ἐλειταγόρας, m. Ratpert db. ἱ. im Rathe glän« 
gend (f. Er. M.), Diannsn., 1) Scol. 29 ed. Bergk. 
2) Inser. 4, 7648. 7887. 

Ἐλειτάνασσα, f. "Waltperta d. h. die duch 
ihr Walten od. Herrfchen glänzende, Srauenn., Inseor, 
Tel. b. Ross Hell. 1,p.64,M. 

Ελειταρέτη, f. ähnl. Tugendreich, eigtl. durch 
Zugend glänzend, Srauenn., Isae. ὃ, 80. 83, 

Ελειτόεν ὕδωρ, ποταμὸς Αρκαδίας, Hesych. 
(Man vermuthet Κλειτορίω», ähnl. Regen, d. i. ber 
Bl. am Abhange, Reg Abhang = κλιτόε».) 

Kidrapxes, (0), Waldemar (9. ti. im Walten 
od. Hertfchen berühmt), 1) Tyrann von @retria, Dem. 
9, 58—18, 295, 8., Aeschin. 3, 100. 108, D. Sio. 16, 
74, Schol. Aeschin. 8, 85. — Vielleicht auch Polysen. 
5, 24. 2) 6. des Dinon, Θι[ΦἰΦι[ώτ. Alexandert 
bes Großen, dab. ὁ ἱστοριογράφος (Stob. 54, 18), 
D. Sio. 2, 7, Plut. Them. 27. Alex. 46, Λε]. n. en. 
17, 2-25, ὃ., Strab. 5, 22°—15, 718, ὅ,, Ath. 2, 
69, d— 15, 701,a, Apost. 1, 235, a—16, 89, a, ὅ., 
Schol, Ap. Rh. 2, 904, Schol. Plat. τερ. 1, 837, a, 
Schol. Aesohin. 3, 85, Demetr.eloc.804, D.L.prooem. 
n. 5, Plin. 10,70, Cio. legg. 1, 2. Brut. 11, Quint. 
10, 1, 74, Curt. 9, 5, 8, διωδ. 64, 86 u. Add. u. 
Exc. ed. Mein ıv, 149. 289. Ob freilid der Ask» 
κογράφος aus Aegina, Et.M. 221,82, vgl.mit 119, 
9, u. der γλωσσογράφος, Harp. s. ἐπιῤβλῆταν, 
ρετ[είθε fei, ift zweifelhaft; feine Echreibart od. Schrife 
ten, τὰ Κλειτάρχου, Long. subl. 3. 8) Delier, Inser. 
158. 4) Andere: Inscr. 2, 2288, 84. 4, 8292. 

Kidras, m. Rüte (ο. 9. ber berühmte), Athener 
(Bäanier), Boss. Dem. Att.n. 143. 

Ελωτέλης, m. Rüling (b. δ. gu ten Berühmten 
gebörend), Korinthier, Xen. Hell. 6, 5, 87. 

Ελείτερνον, St. der Aquer, Ptol. 8, 1, 56, Tat. 
Cliternia (Mel. 2,4, Plin. 8, 11, 16). 61ο. Cliternini, 
Plin. 8, 14, 17, u. Adj. Cliterninus, Cic, fsm. 9, 22. 





672 Κλείτη 


Κλάτη, f., na ELM.s.v. meiſt Κλειτή betont, 


u. fo 5. Apd., tor. „ Leon.) Κλεέτ, (N), 
Hruoda (d. h. die berühmte, f. Et. M.), 1) eine der 
Danaiden, Apd. 2, 1, δ. 2) T. des Berkotier Dierops, 
Gem. des Kyzikue, ΑΡ. Rh. 1, 976 u. Schol.— 1068 
u. Schol.—1069, Orph. Arg. 602, Parthen. erot. 28, 
a, Con. 41, nah Andern T. tes Biafus u. eine Thra⸗ 
jterin, Schol. ΑΡ. Rh. 1, 1068, ned Parthen. erot. 
= 4. D. aus LRariffe. 8) eine Amagone, Et. M. 4) 
eine Thraslerin, Theoer. ep. 18 (τι, 668). 5) M. 
des Troer Melanion, Qu. Sm. 8, 121. 6) Andere, 
Nonn. 21,77 (v. 1. Κλείδη). 7) Ruhla, Duelle bei 
Kyyitus, welche nach der T. des Merops benannt fein 
follte, Schol. ΑΡ. Rb.1, 1065. 8) St. in Stalien, nach 
der Amazone benannt, deren Nadhfolgerinnen in ber 
Herrſchaft ebenfalls Κλειταί hießen, Et. Μ. 

Kierıäyös, m. Rudel (d. δ. d. berühmte), Manns⸗ 
neine auf fpätern Muͤnzen. Mion. 1v,78. VII, 882. Aehnl.: 

rias, m. Mannen., Infchr. aus Kos in Eph. 
srch. n. 8868, K. 

Ἐλείτιον, ἡ, Rhuoda, Frauenn., Inſchr. aus Kos 
{n Eph. arob. n. 3868, K. 

Ελατίων, m. Rüpl,d % der berühmte, Inser. 
2,2857, 5, Sp. « 

pos, m. Bollmar, d. ἱ. volleberühmt, 
Gtammatifer, Psus. 10, 15, 5, Apost. 7,354, Et. M. 
862, 44, Schol. Plat. 19. 

Kiurößıres, m. Ebbrecht, d. h. durch gefehliches 

WBalten glänzend, Athener, Lys. 8, 18. 
xn, f. Klotilpe,d. 5 die Berühmte 
Kriegerin, Athenerin, Dem. 44, 10. 16. 

Κλατόμαχοε, ου, por. (Pind.) auch oso, (d), 
Ludwig (. i. kampfberühmt), 1) Thebaner Pan⸗ 
tratiaft u. Olympionife, Pind. P. 8, 51, Pol. 27, 7, 
Paus. 6, 15, 8, Ael. n. an. 6,1. ν. h.8,80, Suid,, 
Alc. Mess. 9 (ıx, 588). 2) Atbener, a) Geſandter 
der Athener, Dem. 9, 72. b) Br. des Timer, Piat. 
Theag. 129, =. c) Ainagvrafter, Ross Dem. Att. 6. d) 
Kephaler. Boss Dem. Att. 14. e) Anderer: Meier 
ind. schol, n. 25. 8) KRarthager, der früher Aodgod- 
Pas hieß, alabemifcher Philoſoph, D. L. 4, 10 vgl. 
mit Prooem. 10.18 u. lib. 3,8, n. 8, Piut. Οἱο. 8. 4. 
Alex, fort, 5. regg. apophth. s. Scipio 18, Ath. 9, 
402,c, St. B. s. Καρχηδώ», Stob. flor. 7,55. 88, 
14, Cio. Orst. 16. de Orat. 1, 11. Tusc. 8, 22. Acad. 
3, 6---53, 8. Er u. feine Anhänger, οἱ περὶ τὸν Kisı- 
τόµαχο», 8. Emp. dogm. 3, 1, feine Schriften, τὰ 
Kisstoudyov, Strab. flor. 98, 67. 4) Andere: Inser. 
8, 5456, Ὁ, 17, Add. 5518. 

Ελειτορία, (7), Rüdesheim, Hruoda, 1) Et. 
nebft Gebiet im nördl. Arkabien, Theophr.h.pl. 9, 16, 6, 
Pol. 4, 10, St. B.s. Φθνεός, f. Κλείεωρ; b. Plin. 4, 6, 
10 Clitorium. @w. KAaröpıor, Xen. Hell.d, 4, 86. 87, 
Pol. 2, 55. 4, 19. 25, Paus. 8, 18, 7. 8. 5, 28,7, 
Plut. Lyo.2. apophth. Lac. s. Σόου, Anyt. ep. 1, 
158. app. 226, Isig. in Sotion περὶ xon». ο. 12, 
Cliterch. b. Ath.11,468,a, Zenod. in Schol. ΑΡ. 
Rh. 3, 1007, Plin. 84, 8, 19, dah. auch die Stadt ἡ 
Κλειτορίων πόλες hieß, Pol. 9, 88, Pans. 8, 21,1. 
8. Eine Quelle dabei nennt Plin. 81, 2, 18 Clitorius 
lacus, Ον. met, 15, 822 Clitorius fons, f. Vitr. 8, Bu. 
Aotion a.a. O. Sie galten ale Päderaften, fo daß χλειτο- 
osdLesy von ihnen abgeleitet wird, Macar. 5,16, Plut. 
prov. 6, Diogen. 5, 77, während dies Andere richtiger von 
der weiblichen xAsstopdg ableiten, f. Lex. u. Κλιτόρνον. 
3) Gattin des Kimon, Plut. Cim. 16. Fom. zu: 


Κλειτώνυµος 


Ἐλατόριος, m. Ruffmann, Mennen. επί ran 
dyrrhachiſchen Deünze, Mion. 11, 41. 

Ἐλωτορίε, 1. Ruff, Srauenn., Inser. 247. 

Ἐλάτον, ου, ep. aud) 909, (d), in Apd. Κλε. 
vos, (6), Rüte, d. i. der berühmte (Said), 1) 
©. des Aegyptus, Apd. 4; 1, 5. 2) Temjener, 9) €. 
des Beifenor, 1. 15, 448. Ὁ) 6. des Agameſtot, 0: 
8m. 6, 465. ο) Gänger des Priemus, Schel. 1. 14, 
720. 8) ©. des Mantios, wegen feiner Echönket κα 
der E08 geraubt, Od. 16, 149. 250, Pheroe. in Schel, 
Ἡ, 18, 668, Ath. 18, 566, d. 4) 6. tes Bolyüe, 
Pherec. in Schol. Il. 18, 668. 5) 4. ver Eike 
in Thracien, Con. n. 82. v.L. Κλίτος. 6) Θεά 
der Ballene, Heges. in Parthen. erot. 6, a. Con. ı 
10. 7) Athene, a) ©. eines Neikon, Xodortiic 
Inser. 115. — b) Inser. 2, 8046. 3105, ο. c) 83H 
Staatsh. xvr, tab. 6. d) ©. des Zenophantns, mit. 
Bein. Κομήτης (der behaarte), Buid., Schol Ar. 
Nub. 847. 8) Macebonier =) ©. des Φτερίδε, ὁ 
µέλας genannt (D. Sic. 17,20. 57, Plut. Alex. 14) 
Freund Alexanders, Piut. Alex. 18—52, 6, εάν « 
am. 82, Arr. An. 1, 16, δ---ᾱ, 14, 1, ö., Luc. d. mert. 
18, 6. 14, δ. hist.88, Them. or. 19, p. 229, Δεὶ 1. 
h. 9, 8. Der Vorfall mit ihm (d. 5. fein το tur 
Alerander) τὰ περὶ ob. ἀμφὶ Κλεῖτον, Piat. Aleı. 
50, Them. or. 18 p. 176. Gein Regiment, wei 
auch nach feinem Tode feinen Namen führte, ἡ Dis 
του τάξις ο). Innapyia, Arr. An. 4, 22,7. 5,18 
2. 22,6. 6, 6, 4. Doch halten Cinige dieſen Klsi« 
für einen Anderen. Ὁ) Phalangenführer Alexandert tel 
Großen, mit d. Bein. d λευκός (Ath. 12, 589, €. 
Maccdonifcher Nanarch. D. Sic. 18, 15—52, 3., Pix 
Phoc. 84. 85. Alex. fort. 2,5, Polyaen. 4,6, δ. & 
u. feine Leute, οἳ περὶ τὸν Κλεῖτον, D. Sic. 18,71. 
9) 6. des Barbyles, K. von Illyrien. Art. An. 1.5, 
1. 5, ex u. feine eute, οἱ ἀμφὶ vor Κλεῖτεν, Απ. 
An.1,5,6. 11. 10) Tiberier, Ios, vit. 84. 11) Ello 
des Brutus, Plut. Brut. 52. 12) Anderer: ορ. Ast 
τι, 138. 

Ελειτοσθένην, ους, m. Elbert, d. δ. durch Suͤch 
απλο, Theräer, Inser. 2, 2464. — 2469, d, Add. 

ν, ὤντος, νου. Κλειτοφῶν» (Ρα rer 
1840, 49), m. Ruppredt, b. 5. durch Ruhn gli 
gend (f. Et. M. 617, 50), 1) Aibener, α) Ar. Bar 
967. — Demagog, Plut. Ῥταφο, reip. ger. 10, {ex 
wie er: Κλειτοφῶντες, Plut. Alex. fort. 1, 5. Ὁ) σας, 
den Lys. in B. A. 129,18 erwähnt. ο) ©. va Ir 
flonymus, Schüler des Thrafymahus, Berfon in Pit 
rep. 1, 828, b. 840, ὃν n. Ῥετ[οα u. Titel des Dieloy 
Kisstopör, Plat. Clitoph. 606-410, d. — d) ἓν 
berer: Boss Dem. Att. 91. 2) Rhodier, Gärifik, 
Plut. parall. 15. Βαν. 6, 4—25, 8, δ., Stob. flor. ΙΔ 
71. 101,20. — Schol. Ἡ. 20, 404. 8) Zyrier, Ach 
Tat, 1,8. 4) Anderer: Anth. ıx, 208. 

Κλειτό, οὓς, f. Sruode (db. δ. die berikak) 
1) M. des Atlas, Schol. Plat, p. 436. 2) T. w 
Euenor u. ver Leufippe, Plat. Criti. 118, d. 1186 
8) M. des Sellos, Qu. Sm. 11, 69. 4) M. des Auitr | 
bes, Schol, Ar. Tbesm. Init., Said. ο. Εὐριπέδη: 
5) Athenerin, Inser. 1674, 8, u. eine andere, 5. 

ΕΚλετων, mvos, (6), Ruth, 1) Athenet, Bir 
bauer, Xen. mem. 8, 10, 6. 7. (2), Mecebenier, Oiye 
pionile, D. Sic. 17,82, 1, 8p.). 8) Undere: Antk Ti. 
226. — 239, 

Κλατώνυμοςφ, m. Rohmer,b. 1. rühmlich gene | 
od. beſprochen im Lande, elgtl. berühmten ων, 





Κλείτωρ 


ι) Särifikt., Piut. perall. 10. 21. Βαν, ὃ, 4. 3) 
Anderer: Bian. ep. 14 (ν11, 888). 

 Kidrap, ορος, m. Bodo, Rodach, Nübdes- 
veim, 1) ©. des Lycaon, Apd. 8,8, 1. 2) ©. des Azan, 
R. von Arkadien, nad welchem die Stadt benannt fein 
οἱ, Paus. 8,4, 4.5. 8) Andere: Anth, vi, 11---16. 
.79—187, 8.; — app. 100. 4) $I. in Arlatien, ver 
uch Ladon hieß, Paus. 8, 21, 1, Ath. 8, 881,d. 6) 
5t. im nördlichen Arlabien = Κλιτορία, w.f., Pind. 
Nem. 10, 87, Pol.4,18. 28,5, Strab.8, 888, Pous. 
1,4,5, ΑΙ, 2,48, f. 8,332, 6, Ptol.8,16,19, Liv. 
19, 35, Vitr.8,8. Gw. Ελετόριοι, f. Κλειτορία. 

Kies, oög, (ή), Rottrud (di. dem Ruhme hold, 
. D. 8ic.4,7, Plut. qu. conv. 9, 14, 1.7, Et. M. 
314,85). 1) Mufe ver Gefchichte (Apost. 10, 83, b), 
E. dete Zeus, Hes. th. 77, Orph. h. 76, 8, Simon. 
. Plut. Pytb. or. 17, Api.3,8, 1. 8, Anth. ıx, 504. 
»05. xıv, 8, Luc. imagg. 16, u. bie ob. a. St. 2) 
Φείᾶτε, Luc. ep. 49 (v1, 17). 8) Kreterin, Ῥωποτ. ep. 
‚1,856. 4) Andere, Ath. 8,845, a (Anth. app. 32). 
— Inser. 2, 2610. — Suid. 5) Schiffsname, Βνὺ. 
ırch, Πλ. 8124. ©. Kilo u. Κλεὠ. 

Ελκώννμοε, m. für Κλεώνυμος auf einer dyr⸗ 
hachiſchen Münze, Mion. 8. 111, 848. 

Eipades, Kaſtell von Illyricum, Proc. sedd. 4, 
t (285, 18), Sp. 

Bios, m. ὄνομα ἱερέως τῶν εἰδώλω», Suid, 
Kebnl.: 

Kitoßw, ϱος, (d), m. Rolleb (= rühmliden 
tebens), Argiver, ©. der Kydippe, Her. 1,81, Plut. 
301.27. adul, et am, 15,D.L,1,2,n.4, Luc. Chs- 
on. 10, Cic. Tuse. 1,47, Απ ΙΙ, 18 tit. u. app. 
64 (Plut. fr. 22, 7). Der Borfall mit ibm (u. Biton) 
:a περὶ τὸν Κλίοβιν, Pol. 28, 18, Plut. consol. 
14. Abgebiltet, Paus. 2, 20, 8. 

Ἐλεόβοια, ας, (7), ἁθπί. Rinderhagen, 1) T. 
er Eurythemis, Apd. 1,7, 10. 2) Barierin, abgebildet 
n Delphi, Paus. 10, 28, 8. 8) Gen. des Phosphoros, 
M. der Philonis, Con. n.7, Schol Od. 19,482. 4) 
Sem. des Milefiers Phöbios, auh «Ριλαίχµη genannt, 
Arist. in Parthen. orot. c. 14. 

Ελωβούλη, f. Reginlind (d. 5. durch Rath od. 
Tlugheit ausgezeichnet), 1) Gem. des Alcos, fonft Neära, 
Iyg.f. 14. 2) Gem. des Alektor, Hyg. f. 97. 8) M. 
«6 Myrtilos, Tzetz. Lycophr. 163. 4) M. eince 
Furipites vom Apollo, Hyg. f. 161. 5) T. des Gylon, 
MN. des Demoftpenes, Piut. x oratt. Demosth. 1, 
“iban. v. Dem. 2, Dem. or. 27,arg. Uehnl.: 

Ελεοβονλίνη, f. T. des Kleobulus aus Lydien, 
M. des Thales, Diterin, auch Eumetis genannt, 
’Jut. conj. praeo. 46, vII sapp. conv. 8. 6, D. L. 
„1,0.1.6,n.1, Atlı 10,448, b, Suid. — Titel einer 
tomödie des Alesie, Mein. 1, p. 890, wie Κλεοβου- 
Ivas, des Kratinus, II, p- 67 Π., fragm. ed, Bergk 
rı1. 

KAsößovkos, ου, voo. — As, (6), Reimer. $. 
urch Nath u. Klugheit berühmt, 1) Trojaner, TI. 16, 
30. 2) ©. des Guagoras, Tyrann von Yindus, nach 
ur. 6. D. L.1,6,1 Karier, einer der fieben Weiſen 
Sriechenlands, dab. ὁ σοφός od. σοφὸς ἀνήρ, Ath. 


.0,445,a, D. L.1,6,n,5, was jedoch Leandrius 6. 


J. L. 1, 1, απ. 14 leugnet, f. Sim. fr. 10 (67), ed. 
3., Meleag. ep. vır, 81. 618 vgl. mit ıx, 866 u. 
gıv, 101, vır, 158 tit. fowie fr. ed. Bergk, D. L. 
Is 6 vgl. mit prooem. 9. 81, 1, 1. 8, Plat, Prot. 
148, c, Plut. de & ap. Delph. 8, Paus. 10, 24, 1, 


PBaye's Wörterbuch d. griech. Eigennamen. 


—RR 673 


Ael. v. h. 3, 17, Strab. 14, 655, Themist. or. 17, p. 
216. or. 84, ο. B, Apost. 8, 97, a, Stob. flor. 8, 
79. 70,16. 85,14 u. ed. Mein. τν, 281. 297, Suid., 
Schol. Luc. Phalar. 1,7, Perſon in Plut. sept. sepp. 
conv. Πέ, u. 6. 14. 8) Ephor ἐπ Sparta, Thuc. 6, 
86—88. 4) Atbener, a) Acharner, Sohn des Blaufos, 
Asschin. 2,78. b) Anderer: Inser. 2, 2858. 5) Tender, 
Inser. 158. 6) ®. tes Arimnefus, D. L. 6,2, η. 14. 
1) Schriftſt. a) Geſchichtſcht. Plin. 5, 81, 88 u. arg. 
zu lib. 4 u 18. b) über Aderbau, Colum. 1, 1,1. 
8) Anderes Anth. epp. v, 220. — x1,828. — XII, 
74. — 164. 165. — Iuscr. 8, 6078. 6808. 4, 7892. 
9) auf einer fpätern lydiſchen Münze, Mion. ıv, 150. 
10) ein Sophiſt aus ten Zeitalter des Manichäus, [. 
Fabric. bibl. gr. 11, p. 119. 654. 

KAsoyfyns, ους, acc. (Paus.) nv, m. Eimer (afb- 
Adalmari d. h. von Geburt beruͤhmt). 1) Athener, 9) 
Schreiber, And.1,96. b) Haläer, Schreiber, Inzer. 144. 
ο) Underer, Ar. Ran. 708, verwechfelt mit Κλεομένης, 
Suid. 5, ἄνευ ξύλου u. Apost. 3, 16. 3) ©. des Si⸗ 
lanus, Olympionife, Paus. 6, 1,4. 8) Aegier, Inser. 
1567. 4) Anvere: Inser. 2,2888, 46. 47. Achnl.: 

os, m. Mannsn., Hippoer. Epid. 7, 
61 u, v, 61 (cod. C 4εονίσχῳ u. cod. D λεωγε- 
»(σκῳ). 

Ἐλιόδαιος, Suid. Ελεοδαῖος, fd KisöSas, a 
(Ael. n. an. 12, 81, Schol. Pind. Inser. 7,18), m, 
Rudhard d. 5. von (für den Feind) furchtbarem 
Ruhme. 1) 6. des Hyllot. Her. 6,52. 7. 204. 8, 181, 
Apd.2,8, 2, D. 8ic.7,16 (4, B1 flieht Κλεόλαος), 
Piut, Pyrrh. 1, Phleg. Trall. fr. 1, Porph. Tyr. fr. 
1 (Syncell. 261, d ν.]. Κλεοδάτου u. Κλεοδέουλν 
u. die oben angef. St. V. der Leonaffa, Schol. Eur. 


Andr. 24 (wo Κλεώδανος fteht), u. des Ariſtomachus, 


Paus. 2,7,6, mit einem Seroon in Sparta, Paus. 8, 
15,10. 2) ©. des @urybiadee, V. des Kröfus, D. 8ίο, 
7,16, Porph. Tyr. fr. 1 (Sync. 261, d). 
Ἐλεοδάμα, f. Srauenn., (Athenerin?), Inser. 48, 
Keil Schol. Arat. p. 2, not. Fem. gu Κλεόδαμος. 
Kisoßänas, m. Siegmar (d. ti. flegberühmt), 
aus Achns in Theffalien, Schrifik. περὶ Ἱππικῆς, 
St.B.s. Ayyas. 
εδᾶμοα, ου, νοο. Κλεόδαμε, m. Bollmar 
(d. ἱ. vollsberüuhmt), 1) Orchomenier, Keil Inser. 
boeot. xv, a. b) Delpbier, Sohn eines Kalligenes, 
Inser. 1704, vgl. Curt. A. D. 8. 8. 18.16. 2) Sreund 
des Zongin, Porph. v Plot. 17. 8) Andere: Bion, 
Id. 8tit. u.v.11. — Inser. 2,2197, e, Add. 
Ἑλεοδάτης, ους, m. fir Κλεόδανος, 6. bes Hyl⸗ 
Ius, Theoph. b.Syncell, obron. p. 262 (409 ed. Dind.) 
pos, ου, (0), Voltmar (d. i. vollobe⸗ 
rũhmt), 1) Peripatetiler, d περιπατητικός, ὁ ἐν 
Περιπάτον, mit tem Bein. ξέφος od. κοπίς, Luc. 
conv. 6—15, 5. Philops. 6—18, ὅ. 2) KA. Μάλχος, 
Prophet u. Schrifift., Ios. 1,16. 8) Arzt, Berfon in 
Plut. sept. sap. conv.tit. u. 7—15, 8. 4) Andere: 
Simon. ep. 90 (vır, 514). — Antip. ep vıı, 808. 
— Antist. ep. ΣΙ, 40. — Schol. Pind. Οἱ. 14, 28. 


— Nic. Gregor. epp. 4 ed. Mustox. — Inser.2, 
8162. 
ΕΚλεοδίκη, f. 1) Frauenn. ihre Abbildung, Paus. 


10, 26, 2. 2) Echwefler des GHimerus (= Κὐρώτας), 
Plut. fluv. 17,1. Fem, gu: 

Ελεόδικος, m. Ebbrecht (d. h. durch Geſetzlichkeit 
glängend), Mannsn., Phalar. ep. 128. — Inser. 2, 
1880, b, 3, Add. 


43 





674 Κλεοδόξη 


Κλεοδόξη, f., Inser. Κλεόδοξα, Meroflevis (9.0. 
von [ὥδαεπι Ruhme), T. ver Niobe, Apd. 8, 5, 6. 
2) Inser. 4, 8044. 8450. 

Ἐλεόδοτον, f. Römerbing (gebirg — donatio u. 
Römer d. 1. der berühmte), = «Ῥερενδάτης, Inser. 2, p. 
115,b, extr. Aehnl.: 

pa, b. Apd. Κλεοδόρη, f. 1) T. bes Das 
naos, Apd. 2, 1,5. 2) eine Nymphe. Paus. 10, 6,1; 
vgl. Böhse Inser. 28, p. 89. 3) Schol. Il. t. vır, 
p. 784 ed. Heyne. Fem. ju: 

Ἐλιόδωροε, m. Mannen., 1) Qu, Sm.10, 218. 2) 

Inser. 3, 2888, 47. 
pa, f. Weibnern (d. i. Sägerin, 
rührt im Sagen), T. des Pandareos, Schol. 
18, 
5 ἘΕλεοθθί, f. Srauenn., Inser. 2, 2211, b. Add, 


p. 
Ἐλεοίτας, ου, u. a, m. (Shrobdegang ὃ. 5. kuͤhn 
einhergehend), S. des Ariftofles, Bildhauer aus Cydonia 
(OL 80), Paus. 1, 24, 8.6,20, 14. —Poet. Κλειοίτας, 
ο. [. — Uehn!.: 

Ελεοίτης, m. Inser. 2, 2214, 10. 

raa, J. Stauenn., Inſchr. aus Piräeus in 

Επιγρ. Ἑλλ. ἀνέκδ. φυλλάδ. A n.18,K. Fem. u: 

Ἐλεοκράτης, ους, (ὁ), Stmberd (db. 5. durch 
Etärke glängenp), 1) Rhodier, Aeschin. Epist. 4,1 — 
6. 5,1—5. 2) Athener, Χολαργεύς, At. Seew. x, ®, 
88. 8) Inscr. 4, 8079. ©. —— Aehnl.: 

KAsorparlöns, m. Munnsn., Inser. 1207 (fvov). 
Anl. : 

Κλεοκρατία, dos, f. (Manche fchreiben Κλεο- 
αράτιες, [. Lob. path. 510, n. 48), Srauenn., Inser. 
1211. 


eigtl. bes 
Sa. 19, 


Ελεοκρίτη, f. Ftauenn., Inser. ſ. Κλευκρίτη. 

Fem. μα; 

pıros, m. Römer (0. i. růhmlich befannt), 
1) Athener, a) Archon DI. 91, 4, D. Sic. 18, 9. — 
Plut. x oratt. Lys.5. b) Gerold bei den Myſterien, 
Xen. Hell.2,4, 20, ale χέναιδος verrufen u. fprichw., 
Ar. Ran. 1487 u. Schol. Αν. 877 u. Schol., Suid. 
ο) 6. des Bufelos, ἐξ Olov, Dem. 48, 19. 2) Kos 
tinthier, Plut. Arist. 8.20. 8) Narier, Paus, 6, 18, 8. 
4) Anterer: Luc. catapl. 9. 

ἘΚλεοκύδην, m. Raumer (b. 1. mit Ruhm gepries 
fen), 1) Wetolier, Inser. 6. Curt. A. D. p. 48. 2) 
Anderer, Hippoer. Epid. 7,1 (codd. meift Κλεωκύ- 
6ης, alfo viel. «εωκύδης). 

Ἐλιόλα, f. Frauenn, T. bes Dies, mant. prov. 
2,94. — Schol. Eur. Orest, 5, u. nad) Keil Ep. Λη. 
160 auch Plut. Ages, 19 gu fhreiben, wo Κλεόρα fteht. 
6. Κλέολλα. Fem. gu: 

Κλεόλᾶος, m. Luther (d. h. berühmt im Heer οἳ. 
Volke), 1) ©. des Herakles, Apd. 2, 7,8, bisw. mit 
Κλεόδαιος verwechfelt. 2) Diener des Meges, Qu. 
8m. 6, 684. 8) Klitorier. Paus. 8, 27,2. 4) Andere: 
Leon. Tar. 82 (v1,110) — Luc. Philopatr. 28. Daffelbe: 

Ἐλεόλας, α (fo Ραα».) m. 1) Phliafler, Paus. 5, 
22,1. 2) Thebanifcher Slötenbläfer u. Tänzer, Ath. 1, 
22,c. Daffelbe: 

λεωφ, w, m. Mannsn., Att. Inſchr. b. A. 
Rang. 11, η. 998, c. — Meier ind. schol. η. 19. 

ἘΕλεόλλα, -- Κλεόλα, T. der Dias, Tzetz. Exeg. 
Tliad. p. 68, 20. 

Ἐλεόμαντις, εως, m. Bertram (db. h. glängender 
od. berühmter Rabe oder Propiet), 1) Lacebäimınier, 
Wahrfager, Plut. Alex. 50. 2) Delpgier, Lycurg. 85. 


ο Kieopävns 


87, Curt A.D.9. 42. 8) Klitorier. Diyapionil: ο 
111. Ὁ. Sic. 16, 91, Afric. b. Euseb. όλ. p. tl. 

Kitopaxlöns, m. Wipprechte, 1) S. tale 
neas, Rariffier, Archon der Theffaler, DL 1850, |. 
180), Porphyr. Tyr. fr. 6, 8 in Euseb. το , 
Armen. p. 180. 2) auf einer theſſaliſchen Münze, Mic | 
11, 8. | 

Kieöpayxos, (6), Wipprecht (d. h. Lampfbrrüken 
1) Athe er, 9) Archon, Inser. 11. b) ®. vos Zer 
phanes, Pol. 7,9. 2) tragifcher Dichter, verfpeitt m 
Kratin b. Ath.14,688, {, in Schol. Ar. Εειὶ. 
mit d. Bein. d πύκτης aus Magnefie, Strab. 1 
648. Ein µέτρον Ἐλεομάχαον erwähnt Hepbser. 
p. 62, fr. ed. Bergk xxxır. 9) Btarfalier, Piz 
smat. 17. 4) Andere: Eus. pr. Ἐν. 2, 45. - 
Inscr. 2,2822,b, Add. 2888, 76. — Plaut. Baccı. 

Ἐλεόμβροτοε, ου, voc. 6, (6), Rolant d.h. 
rüũühmt im Lande (unter den Leuten), 1) Sparte. : 
©. des Anarandrites, Br. des Leonidas, V. tes τα 
faniae u. Nitometes, Her. 4, 81—9, 78, ὅ., Thur. |. 
94, 107, D. Hal. Thuc. 86, Paus. 8, 3,3, Nyn;. 
ῥ. Ath. 12, 586, b. (Anth. app. 241). b) ©. tt. 
fanias, Euryſthenide, K. von Eparta, Xen. Hell‘ 
4,14—6, 4,18, d., Pol.4,85. 9,23, D. Sie. 15% 
— 55, Psus. 1, 18,4—9, 18,10, δ., Piut. Pel.13- 
28. Lys. et Syll. 4. Ages. 24 — 28. Agis 17—!: 
spophth. Lec. s. v., Polyaen. 2,8, 2. 8, Αροῦ.... 
20, Schol. Dem. 8, 27. c) KA. ὁ νθώτερος, Eiwr 
gerfohn u. Nachfolger des Xeonitas, Put. Agis. 3.1. 
16, Paus. 8, 6,7, Strab. 8, 887. 2)Athener, Πάσης 
©. bes Dinofrates, Plut. x oratt. Lycurg 29. 3) 12. 
Srafiote, alademifcher Philoſoph, Callim. ep. 24 (TI 
471) — αι, 854, Lac. Philopatr. 1. — Säulen 
Plato, Plat. Phaed. 59, ο, 4) Rhodiexr. Pol. 29,4 ' 
DB. des Eraſiſtratos aus Keos, Suid. 5."Epastorpai« 
6) Yauftlämpfer, Luc. ep. ΧΙ, 79. 7) 6. des Pat 
Phryn. δ. Ath. 9,889. 8) Andere: Inser. 2, 234:,. 
Add. — 2368,b, Β, 9. 

Ἐλεομέδων, οντος, (6), Romuald d. =: 
Ruhm waltend, 1) Athener, a) ©. des berühmten Kir. 
Dem.40, 6. 25. b) Kothofide, Inser. 218. c)Rr 
nufler, 8Η. Scew. xvı1,b,82. — Meier ind. schil: 
19. d) einer, gegen welchen Dinarch eine Rebe ver 
D. Hal. Din. 12, Ammon. περὲ διαφ. λέξ. p.48.*. 
Harp. s. αὐτοδικεῖ», Β. Δ. 466, 14, Cram. An. lı 
11, 491,15. c) einer, gegen welchen Ifäus επι I@ 
verfaßte, Harp. s. χλητεῦσαι. f)auf einer atheniſde 
Düne bei Mion. 11, 131 Κλεομενδέων. g) 3. 
Kleänetos, Plut. Demetr. 24. 2) Lamier, 8. eines ὃν 
difles, Inser. Lam. 2 inCnrt.A.D. 66. Κλεωμίέυ 

Ἐλεομένηε, gen. ovc,ion. (Her. 5, 49 u. 8.) εος,». 
ε», ion. sö (Her. 8, 148, d.), acc. η (Pol. 2, 46 . 
δ., Plut. Cleom. 2—89, δ. Arst. 89. 40. mal. ı7 
4, Polyaen, 8,88, Ath.10,427,b,Schol. Ar. Nub. 35. 
u. η» (Pol. nur 9, 29, Plut. Cleom. 85. Philop ὁ 
6. Agis. 2. mul. virt. 4. Arst, 89.40, Arr. Ans 
5,4. 7. 16, 2, Paus. 1,6,8—9, 15,1, 6.. D.L:" 
n. 8, Schol. Ar. Lys, 1158,), ion. e&@ (Her. 5.i: 
δ.), voc. Kisdueves (Her. 5,49, Plut. apophth 1» 
s. v. 12. 14), (6), Rolleb (ahd. Hruotleif). 
Spartaner, a) Kl. 1, ©. bes Anarantrites Br; 
Zeonidas, Her. 8,148 — 7,289, d., Thue. 1,126: | 
126, Arist. pol 8, 2, 8, Pol.2,61, Piut. Sol .' 
apophtb. Lac. s. v. u. s. Αρίστωνος. mul. virt.‘ 
sol. an. B, Ael. v. h. 2,41. 18. 19, Paus. 2, 10, :- 
8,4, 6, ö., Polyaen. 1, 14. 8, 88, Apost. 6, 59, 40 





ο 


Κλεομενίδας 


10, 427, b. 486, ο, Arist. ος, 44, p. 898, St. B. ». 
“νδάνα, Schol. Ar. Lys. 1153. b). RI. ı1, Br. des 
Agefipolis, K. von Sparta, 870 v. Chr., Pol.4, 85, D. 
Sic. 15, 60. 20. 29, Plut. Agis 8. apophth. Lac. Β. v., 
Ael. v. h.12,8, Paus.1,18,4— 8,6,2, 8. c) RI. 
111, ©. des Leonidas 11., K. von Sparta, Pol. 3, 45— 
18, 86, 8., Plut. Cleom. 2— 89, 8. Philop. 5. 6. 
Agis. 2. 8. Arat. 36 - 46, ὅ., Porph. Tyr. fr. 5, Buid,, 
Ath. 4, 142,b. Davon d Ἐλεομενικὸᾳ πόλεμος, Pol. 
1,18. 2,47. 66. 4,5, u. τὰ Κλεομενικά, Pol. 2, 
56. — Seine Anhänger, οἱ Ἐλεομινισταί, Pol. 3, 
53. 3) Athener, a) Ar. Lys. 274. — b) Demagog, 
Plut. 1.74. 14. ο) S. des Apollovorus, Meifler der 
mediceifchen Venus, Plin. 86, 4. 10. d) 6. des Kleos 
menes aus Athen, Künftler. Thierſch Epochen der bild. 
Kunſt, p. 288. 8) 9) Thebaner, Pol. 40,1. — b) δε 
οἱατώῷ, Peus.9, 15,1. 4) Arzt (viell. Chäroneer), Plut, 
quaest, conv. 6, 8, 5. 5) Tyraun vou Mithymne, 
Theop. 5. Ath. 10,442, f. 6) Rheginer, Diihyramben⸗ 
dichter, Ath. 9,402, a, Schol. Ar, Nub. 882. 7) Yes 
gyptier, a) Naukratite, Arr. An. 8, 5,4, wahrſcheinl. 
Nomarch der arabijchen Kreife in Aegypten, Arr. An. 
7,28,6, Dem. 56,7, Ath. 9,893, ο, Paus. 1, 6, 8, 
Dexipp. b. Phot. cod. 82, u. viell. auch Arr. An. 7, 
26, 2. b) Alerandıiner, Arist. οοο. II. 8) Schüler 
des Metrocles, cyniſcher Philofoph, D.L. 6, 6,5. vol. 
mit 6,2,9. 9) ein Rhapſode, D. L. 8, 2,8, Ath. 14, 
620, d. 638, d. 10) Syracufaner, Befehlshaber der 
ficilifcherämifchen Flotte, Cio. Verr. 2, 14—5, 81. 11) 
Andere, 9) ein Künfller, R. Rochette l. à M. Schorn 
Ρ. 64. b) einer, ber länger ala fein Lager war u. von 
welchem et daher ſprichw. hieß: ὁ Κλεομένης τῆς 
κοίτης Gmeoixen Apost. 12, 62. 

KAsonevidas, m. Rollebs, Mannen., Phaler. ep. 
140. 6. Κλευμ. 

Κλεομήδη, {. Mutter tes Laophoon, Qu. Sm. 6, 
650. Fem. ju: 

Ελιοκήδην, ους, #5, ace. η (Plut.) u.n» (Paus.), 
m. Reimer d. 5. durch feine Klugheit berühmt, 1) Ather 
ner, a) 6. des Lylomedes, Feldherr im peloponnefi= 
fhen Kriege, Thuo. 5, 84. db) einer ber dreißig Ger 
walthaber, Xen. Hell. 2, 8, 2. 2) Samier, Paus. 10, 
9,10. 8) Aftypaläer, Φετοῦ, Paus. 6, 9, 6—10, Suid, 
4) griechifcher Miathematiler, ed. Schmidt Lips. 1881. 
€. Fabric. bibl. Gr. ıv, p. 88 u. ff. 5) Inser. 2, 2852. 

Ἐλιεόμηλος, m. Herdtrich (d. ἱ- reich od. angefehn 
buch feine Viehheerten), 1) Athener, Inser. 255. 2) 
Karthäer, Inser. n. 2858. 

Κλιόμητρα, f. Adelberta, ὃ. i. durch Herkunft 
alänzent, eigtl. von berühmser Dlutter, Frauenn., Din. 
in Schol. Eur. Or. 861. 

Ἐλίομμιε, οὗος, m. Mannen., 1) aus Metbymna, 
Iso. ep. 7,8 = Κάμµης, w. f. 2) DB. des Epos 
miinondas, Paus. 4, 81, 10, f. Πόλυμνις. 

ναστοςφ, m. Röhmer (0. 1. 
wähnt), Böotier, A. Rang. 11, n. 962. 

Κλιονείκη, f. Srauenn., Inser. 8,1477, Bp. Fem.zu: 

Ελιόνακος, m. Siegmar, Mannen., Inser. 4, 
6960, 9. v 

Κλεονίκη, Inser. — vixa, (7),1) Srauenn. aus By- 
jang, Plut. Cim. 6. Plut. ser. num. vind 10. 2) ®em. 
des 8. Knopus von Erytbrä, Hipp. b. Ath. 6,259, b. 
8) Inser. 1411. 6. Κλευνίχη. Wem. zu: Κλεόνιχος. 

Kisovinidas, m. Siegmats, Spartaner, Inser. 
14--64. 

Κλιόνῖκος, ου, του. 8, m. Siegmar (d. I. fliege 


ruhmlich ers 


! - f ’ . N ” f a * 
x \ 3 7 4 ν Μος \ ni. —. u) 
PR 


675 


Berühmt), 1) Neginet, Pind. I. 4 (5), 71. 5 (6), 
28. 2) Theffalier, Call. ep. 81 (χι, 71). 8) Nau⸗ 
pattier, Pol. 5, 95. 102. 9, 87. 4) Bifate, DB. eines 
Kleiſthenet, Phleg. Trall. fr. 1. 5) Kaufmann aus Sys 
rien, Autom. ep. vır, 584. 6) @phefler, Mion. 8. vr, 
112 (mo fulfh Κλεόνιχ ς ſteht). 7) Andere: Ath. 
15,698, a. — Τάσου. ep. 9. — Anth. v1, 167 — 
ΧΙ, 808. — ΧΙΙ 121 — 201. — Inser. 2, 1830, b. 
Add. 2151, b, Add. — Suid. 6. Κλεύνικος. 

Kilowis, m. = Κλεομένης, wie Κλεόμμις, 
το. [., eigtl. Κλεόμνις, alfo Rolleb, Meſſenier, 
Paus. 4, 7, 4 --- 18, 5,8. 

Ἐλεονόη, f. Reginfwind d. h. die durch Klugheit 
auszezeichnete, Srauenn., Inser. 1517, b. 

Ἐλεοξέίνα, ης, f. ähnl. Dankwarth, eigfl. als 
Wirthin berühmt, Frauenn., Inser. 1901. — Thierſch 
Pır. Inſchr. n. 80. Aehnl.: ) 

εοξενίδαο, m. Danlwarths, Mannen., Dele 
pbier, Curt. A. D. 24. 

Κλεόξενος, m. ähnl. Dankwarth, eigtl. als Wirth 
berühmt, Mannsn., a) Schriftft., Pol 10, 45, Suid. 
2) Aleranbriner, Olympionile, (O1. 185), Afric. in 
Euseb. Ελλ. ὁλ., p. 42, Suid, b) Andere: Inser, 
1570, b. — 2, 2414,h, Add. 

Kisörwas, m. au Ἐλεοπᾶς geſchr., hebr. Cigen⸗ 
name (Kleophes), N. T. Luc. 24, 18. — διά. 
— Soz. h. e.5, 21. 2) Griech. = Κλεόπατρος, f. 
Letronne Rev. Arch, 1844. fasc. 8, Zeitſchr. für 
Altertd. 1844 p. 881. 

ros, m. Mannen. (entwet. = Κλεοπᾶς, 
w. f., od. Chrodegang d. 5. als berühmter einher» 
gehend), Inser. 8, 4984, Add., Sp. 

Ἐλιοπάτρα, ας, του. ὦ Κλεοπάτρα (Anth.app. 
827). ep. (Il., Nonn., Anth. mit Yusnabme von Anth. 
app. 291. 327, wo — oa ſteht) — ren, (7), Abelberta 
d.h. die Durch ihre Φεδιτί oder ihren Water glänzende, 1) 1. 
des Tros, Apd.8,12,2. 2) T. des Boreas, Gem. des Phi⸗ 
neus, Apd. 8, 15, 2.8, D. Sic. 5, 48, Anth. ep. 111, 4, 


Κλεοπάτρα 


Ascl. in Schol. Od. 12, 69, Dion, in Schol. ΑΡ. Επ. 


23,207. 8) Gem. des Borcas, Nonn. 2,689. 4) T. des 
Danaos, Apd. 2,1,5, Hyg. f. 170. 5) T. des pas 
u. Gem, Meleagers, welche eigel. Altyone hieß, 11.9, 
536, Apd.1, 8, 2. 8, Paus. 4, 2, 7, Hyg.f. 174. 6) 
Nichte des Attalus, Gem. Philivps von Dlacebonien, 
D. Sic. 17,2, Plut. Alex. 9—68, Paus. 8, 7, 7, Ath. 
18. 557,d. 560, ο, Iust. 9,7. 7) T. Bhilipps u. der 
Dlympias, Schweſter Alexander bes Gr., Aeschin. 8, 
242, Lyc. 26, D. Sic. 16, 91. 18, 28. 30, 87, Piut. 
Eum. 8.8, Paus. 1, 44, 6, Ath. 18, 557,c, Memn. fr. 
12, Arr. b. Phot. 72,b, 2. 8) T. Antiochus des Or., 
Pol. 28, 17, Ios. 12,4, 1, App. Syr. 5, Syncell. 284, 
d, Peus. 1,9, 1—3. Gem. des Btolemios Philometor 
und Euergetes, Ios. ο. ΑΡ. 2, 5, Porph. Tyr. fr. 
7, D. Sic. exc. 28 (hist, gr. fr. ız, 18), los, 18, 
10, 4—14, 7, 2. Strab. 2, 99. — App. Mithr. 28. 
9) T. des Piolemäus Philomelor u. Gem. bes Demes 
trius Nicator, D. Sic. exc. ο. 19. 25 (hist. gr. fr. 
11 praef. 16. 20), App. Syr. 68, Ios.18,4,1 — 10, 
1, Liv. ep. 60, Iust. 89, 1. 10) Sem. bes Ptolemäus 
Phyecon, D. Sic. 88,16. 84, 88, Ios. 18, 10, 4—18, 
2. 11) τ. des Ptolemäus νι u. Gemahlin Aleran- 
dere is, Porphyr. Tyr. fr. 7,7. 12) KA. Tryphaͤne, 
x. vom Ptolemäus ΧΙ, Porph. Tyr. fr. 7,6. 13) T. 
des Ptolemäus Auletes, Königin von Aegypten, weldye 
αιώ Selene u. Iſis genannt wurbe (D. Cass. 50, 5), 
Geliebte des Antonius u.f.w., Nonn. 41, 898, los. 


4.“ 43° 


676 


arch. 14, 18,1—15,1,5, δ. b. Ind. 1,12, 5—7, 8, 
4. 6. ΑΡ. 2,5, Plut. Caes. 48. 49. Ant. 10—87, 6, 
App. b. civ. 3, 71 — 6, 8, ὅ., D. Cass. 49, 8—bl, 
32, Δοὶ. n. an, 9, 11, Suid. s. ζξώχειλεν» — κό- 
σµος, d., Nic. Dam. fr. 20, Porph. Tyr.fr. 7, 7—10, 
Ath. 4, 147,0, Zen. 5, 24, Luc. 6811. 87. αρο]. b, 
Strab. 6, 288 — 17, 828, 6. 14) T. des Antonius u. 
der Kleopatra, Plut. Ant.87, D. Cass. 49,82 — 51, 
21, 8. 15) Königin von Sprien — Selene, Ios. 18, 
16,4, Strab. 16 749. 16) T. tes Mitbribates, Piut. 
Luc. 22, App. Mithr. 108. 17) ars Scrufalem, Gem. 
Herodes des ©r., Ios. arch. 17, 1,8. b. Iud. 1, 28, 4. 
18) Gem. des Geſſius Florus, Jos. 20, 11, I. 19) 
Gem. des maccbonifchen Königs Perbiccae, Plat. Gorg. 
471, ο. Arist. pol. 5, 8, 11. 8,11. 20) aus Locti, 
Timae, 5. Tzetz. Lyc. 1141. 21) Antere: Anth. xıv, 
118. — app. 291. — 827. — 1x, 752. — Inser. 2, 
1811, b. 1956. — ©. Κλευπάτρα. 

1ραον, τό, Denkmal der Kleopatra, Theo- 
gnost. p. 129, 81. 

Ελεοπατρίε, ίδος, {. Adelbaufen, St. in Aegyp⸗ 
ten --- Arfinoe, w. f., Strab. 16, 780. 17, 804. 

Ἐλιεόπατροε, m. Adalbert d. 5. durch feine 606, 
Hurt (feinen Bater) glängend od. berühmt, Mannen., 
Plut. Arst. 40. 

Ἑλεοπολέμιος, m. böot. Patronym.Inser. 1574, K. 
Bon: 

Ἐλιοπόλεμος, m. Hilbert, d. 5. im Kriege glän» 
gend, Bein. des Melambios, Inser. 1574, Cop. 

KAsswonwos, m. ähni. Trautgefell, 1) V. des 
Parnaffus, Paus. 10, 6,1. 1) ©. des Kleinias, Heer⸗ 
führer der Athener, Thuc. 2,26, 58, D. Sic. 12, 44. 

οποε, m. Schönheit d. 5. durch fein Anſehn 
ausgezeichnet, 6. des Kobrus = Knopus, Paus. 7,8, 7. 

οπτόλεµοε, m. Hilbert d.h. im Kriege glän⸗ 
gend, 1) Ghaltibier, Pol. 20,8, Plut. Tit. 16, Ath. 10, 
489, f. 2) Lakonier, Euseb. 

Ἐλεόρα, f. f. Κλοόλα. 

Ελεός,-- Κέλεος, Et. M. 517, 26. 

Ἐλιοσθένης, ους, böot. (Inser.) ov, Elbert Ὁ. δ. 
durch Stärke glänzend, 1) Ephor in Sparta, Xen. Hell. 
9, 8, 10. 2) Tyrann von Sicyon, Ath. 14, 628, ο. 
8) Epidamnier, ὁ Πόντιος genannt, Ep. dd. 140 
(App. 227) — Ofympionite, Paus. 5, 28, 5. 6, 10, 6. 
4) Pifate, 6. des Kleonitos, Phleg. Trall. fr. 1. 5) Kros 
toniate, Pythagoreer, Iambl. v. Pyth. 267. 6) Bbotier 
(nach Roß Attiker), Ross. Dem. ΑΕ, η, 64. 7) Anderer, 
Inscr. 2, 2167, ο, 19, Add. 

Ἐλεοστράτη, f. Frauenn. Inser. 150. 2) Name 
eines Schiffes, Att. Seew ıv,b, 86. Fem. zu: 

στρατος, m. Lothar d. h. mit berühmten 
Φεετε od. berühmt im Heere, 1) Argiver, Xen. Hell. 
1, 8, 18. 2) Athener, 9) einer, gegen welchen Lyfias 
eine Rede verfaßte, Priscian. 18, 25. b) Anderer, !’ol. 
28,16. c) Οἶῆδεν, Att. Seew. x,e, 128. 8) Aſtro⸗ 
nom aus Tenebuß, Scyl. 95, Ath. 7, 278, b, rgl. Schol. 
Eur. Rbes. 524 u. Fabric. bibl.gr.ıv, p.7. 4) Uns 
dere: Paus. 9, 26, 7. — Inser. 2, 8570. — Stob. 84, 17. 

Ἐλεοτέλης, ους, m. Waldemar d. 5. mit Ruhm 
waltend, TIheräer, Inser. 2, 2457, 7. 

Κλιοτίμη, f, $rauenn., Cod. 5, 8.12,K. Fem. ıu: 

Ἑλεότῖμος, m. Ehrenrei d. h. an Ehre ausger 
zeichnet, 1) Eleer, Dem. 18, 295. 2) Amphipolit, Arist. 
pol. 5, 5, 6. 8) Br. tes Procles, des Tyrannen von 
Epidaurus, Plut. Pyth. or. 19. 4) Delphier, Curt. 
A.D. 64. 5) Anderer (Ελεότεμος), Inscr. 2, 2197, b. 


Kisondtperov 


Κλεοχάρης 


Ελιόφᾶμον, m. Römer (d. δ. rũhmlich Μα), 

Kyıikener, Inscr. 8695, b. 

vos, ους, acc.n (Ath.), m. Robert. 
rußmglängend, 1) Atbener, a) Plut. Pboc. 18. — b) 
Mion. 8. 111, 551. 2) Geſchichtſcht. SchoL Pind. OL 
9, 148. 8) Antere, Inser. 2, 2838, 20. 4, 6851,81. 
8080. 4) Drchomenier, KeilInscr. boeot. ΣΥ, a (nı} 
Gonj.). 5) Titel einer Komödie des Antiphanes, Aut. 
8,98, f, f. Mein. 1, p. 826. 

Ἐλιοφάντα, f. Srauenn.; Inser. 1205. Hebnt: 

Ελεόφαντιε,δος, f. (Nom. Κλεόφαντις für Του 
Anth. v,286), Andere fohreiben Κλεοφάντες, Anden 
Κλεοπαντίς, [. Lob. path. 610, Srauenn., Paul. Si 
28. 80 (v,279. 286). Fem. gu: 

Ἐλεόφαντος, m. Robert d. i. rubmalängent, 1) 
6. des Themiftoflce, Plet. Men. 98, d. Virt. 377, ε, 
Plut. Them. 82 (de educ. puer. 2 hrißter 4ιόφαντος). 
2) Anderer, Inser. 4, 8080. Achnl.: 

Κλεοφᾶε, m. von QUmorgos, Boss 121, Inecr. 3, 
2264, b, Add. 

Ελεοφίλη, f.Rottrup d. ἱ. dem Ruhm trauıte, ια. 
des Aucurg, Apd. 8, 9, 2, vgl. Εὐρυνόμη u. 4-- 
τι»όη. . 

Ἐλεοφόροε, m. Roderich d. h. ruhmreich od. rutm 
bringend, 1) Parier. Thierſch par. Inſchr. n. 26 (Inser. 
3, 2411. 11.). 2) Schol. Od. 8, 215, wo Θδάρ Ἔφοροι 
vermuthet, vgl. Cram, An. Par. 8, p. 484. 

Kisoböyrus, ου, (f. Et. Μ.), m. ähnl. Gutſchlaz 
(d. 5. im Nieverfchlagen od. Tödten ausgezeichnet, ſ. Et 
M.), Mannsn., Choerodb. Β.Α. 1189, Et. M. sv. 

εοφράδηᾳ,ους, m. Mobert d. h. durch Ruhn 
hervorſtechend, 1) griech. Töpfer, f. Β. Rochotte l. à M. 
Schorn p. 4. 2) Inser. 202. 588. 4,8288. 
pev, ονος, m. Hubert d. 5. durch Einſicht 
glänzend, 1) Pythagoreer aus Kroton, Iambl. v. Pytı 
267. 2) Schol. Pind. P. 2, 84. 

Ἐλιόφυλος, m. Kumbert d. 5. im Stamme gliw 
gend, Clem. AR. str. 6, 266 u. wahrſch. Plut. Lye. 4, u: 
Κρεύφυλος fteht. 

εοφῶν, ὥντος, m. Robert d. 5. rubkmglänzet, 
1) Uthener, a) berühmter Demagog, ὁ λυροπουός ar 
nannt (And. 1, 146, Aeschin. 2, 76), f. Ar. Ran. 67% 
Tbesm. 805, Lys. 18, 7—12. 19, 48. 80, 10— 18, 
Isoer. 8, 75, Aeschin. 8, 150, Arist, rbet. 1, 15. 3,7 
u. in Schol. Ar. Ran. 1582, Ael.v.h. 12,43, D. &. 
18, 58, Philoch. in Schol. Eur. Or. 771, Απ. a. 
46, p. 291, ergum. gu. Ar. Ban. b) Beltker ἐς 
Atbener, Xen. Hell, 1, 7, 85. ο) tragiſcher Φἰάμα, 
Arist. poet. 2. 22. sopb. el. 15, Suid. 2) Delier, Inser. 
168. 8) Untere: Ascl. u. Paul. epp. v, 158. 161.— 
Philostr. ep. 16. — Insor. 2, 2588, 28. 4) Titel eine 
Komödie des Plato, Mein. 11, 684 u. ff. 

Kisdxa, as, f. Rotbeid, Frauenn. Noss.2 (ΤΙ, 
265) u. viel. auch Plut. Αρος. 19, f. Κλεύλα. | 

άρεια, f. eine Nymphe, Apd. 8, 10, 8. Fen. 


m: 

Κλεοχάρην, ους, acc. ην (Memn.), m. Weinet 
d. h. durch Freundſchaft ansgezeichnet, 1) Athener, ») 
"Ayyeandev, St. Β. ο. Ayysar, b) Inser. 204. — 
Meier ind. schol. n. 21. — Alt. Sem. ΧΙΥ, ς, 4i. 
2) Chaltidier. Aoschin. 2, 120. 8) Myrleaner, Rhetec, 
Strab. 12,566, D.L.4,6, n. 16, u. Herdn. fig. e. 
Speng. t. 111,p.97, vgl.mit Pbot. bibl.121,9 u. Rubnk 
zu Βου. Lup. 1,2 u.10. 4) Statthalter des Mitdri⸗ 
dates in Sinope, Memn. fr. 58 (Phot.287,b, 89), α 
u. feine Xeute, οὗ περὶ Kisoydony, Momn.e.e.L. 











Κλέοχος 


os, m. Romerich d.i. ruhmreich, 1) V. ter 

Arria, Αρά, 8, 1, 2, Herodor. in Schol. ΑΡ. Rh. 1. 186. 

Sein Grab in Milet, Arnob. 6, p. 706. 2) B. us 

Kaſos, St. B.s. Κάσιον u. Κάσος. 8) Flötenbläfer, 

zonn. 40, 227. 4) Hippocr. Epidd. 7, 89. 40. — 
‚47. 

Κλίπτιος, m., u. D. Sic. 87, 3 οἳ περὶ Κλεπί- 
τιον, (Dieben?), Anführer der Lucaner zur Zeit dee 
marfifchen Krieges, D. Sic. 86, 1. 

Ελεσβέστυτα, Kuftell von Illyricum, Proc. aedd. 
4,4 (282, 17), Sp. 

Κλίστρατος für Κλεόστρατος, m. auf einer dyr⸗ 
rhachiſchen Münze, Mion. 11, 48. 

Ἐλεταβηνοί, pl. Voll am τοίθει Meer, D. Per. 
969, ν. . Κελταβηνοί, richtiger b. Plin. 6, 82, 28 
Catabani, (Cattabanes 5, 11, 12), od. Κοτταβανοί, 
το. [., b. Ptol., u. Kırldasra δ. Theophr. h. pl. 9, 4, 2. 
Ετσι zu d. 61. hat Ἐλεταβονοί u. en 

Kiedöns, m. Rüte d. i. ©. dis Folgenden, Et. 
M. 498, 85, Choerob. in B. A. 1183. 

Κλεῖας,α, inEt.M. u. Choerob. KAebas, ion. 5. 


Strab. KAeöns = Κλέης, f. Lob. par. 164, Mein. ᾿ 


ju Del. Anth. gr. p. 208, Keil Απ. ερ. 71, Rüdt t.$. 
berühmt, 1) 6. des Dorus, Anführer der Aeoler. Strab. 
18,582. 2) Anterer: Chaerem. ορ. 2 (v11, 720). ©. 
Choerob, in B. A. 1183, Et. M. 498, 80. 

Ελεύβοτον, m. Rolleb, — Κλεόβοτος, Tegeat, 
Anyte2 (vı1, 158). 

Ελιβούλα, f. Srauenn., Wesch. u. Fouc. 147,K. 
Fem. zu: 

ΕΚλεύβονλος, m. -- Κλεόβουλος, Anacr. 8. 

Κλεύδᾶμοα, m. -- Κλεόδαμος, 1) B. des Afopichos, 
Pind. Οἱ. 14,31. 2) Delphier, Curt. A. Ὀ. 3. 10. 

Ἐλείδικος, ου, voc. -κδ, = Κλεόδικος, m. 1) 
ep. in Anth. ντι, 482. 2) Delphier, Curt. Α. D. 8. 10. 

Ἐλεύδαρος, m. = Κλεόδωρος, Graveur auf einer 
Münge von Velia, R. Rochette Ἱ. & M. le duc de 
Luynes, K. 

Ἐλενθέμιοφ, m. Mannsname, Inscer. Cyren. 6, 
Fa eos flieht, f. Ahr. Dial. 11, 215 u. 570. 

ehnl.: 

Ελεύθεμι, τος, m. Ebbrecht d. δ. durch Geſetz⸗ 
Iichteit glängend, Mannsn., Inscer. 8, 5155, Sp. 

Ἐλεῦλος, m. Rudel (d. i. berühmt), Mannan., 
Curt. Α. D. Ρ. 68. 

Ἐλευκράτηφ,ους, Ιπβοχ. Erye. ευς (falfıh Θες), πι. 
== Κλεοχράτης, Inser. Ἐτγο. Torremuz xv, 42. 47. 
— Inser. 8, 6881,b. ο. 5519. 

Ελευκρίτη, f. = Κλεοκρίτη, Inscer. 2, 2428, d, 
Add., Sp. 

Ἐλεύμανδρος, m. = Κλεόμανδρος, Herdtrich 
d. 5. ausgezeichnet durch feine Heerden od. Viehſtälle, 
Mannsıy auf einer Grabſchrift, Rhein. Muf. N. F. 11, 
Ρ. 208. — Inscer. 2, 2264, ν. 1, Add. 

Ἐλεύμαντιφ,τι.--- Κλεόμαντες, Delphier, Leake 7. 

Ἐλεύμβροτος, m. = Κλεόμβροτος, Ep. ad. 148 
(App. 241, wo ed. Tauchn. Κλεόμβρ. fieht). — Inser. 
3, p- <Xv,n.105. 

Ἐλευμένηε, m. = Κλεομένης, Gopäer, Curt. A. 
D.62, 1, Ρ. 88 (Keils Eonj.), f. Keils Inser. Boeot. 
p. 219. 

Kiew s, m. = Κλεομενίδας, Kretet, Inser. 
2, 2578. 2674. 2575. — auf einer Tretifchen Muͤnze, 
BMion. 2, 283 (wo Κλουμενίδας fteht). 

Ἐλευνίκη, = Kisosien, f. Inser. 2, 1837, d, 
Add, 


λέων 677 


Kistvixos,m. = Κλεόνιχος, 1) Soltet, Theocr. 
14, 13. 2) Inser. 1837,d, 1. 

Κλεύξεος, m. -- Κλεόξενος, Mannen., Wesch. 
u. Fouc.n.150, K. 

Κλευπάτρα, f. = Κλεοπάτρα, Inser. ὃ, 6268, 7. 

Ἐλευπίδηφ, m. — Κλεοπείθης, alfo Rappert 
d. h. durch Rırh glängend, Mannen., Amphorenbentel 
von unbelannter Herkunft im Muſ. d. arch. Gef. zu Athen, 
κ. Aechnl.: 

Kieris, τω, Inscr. 8, 6284, 9 (Aegypt.), Sp. 

Ελεύπολιε, m. = Κλεύπολες, Roland, ὃ. h. δε. 
rühmten Landes. Mannsn. auf Enid. Ἀπιρθοτεπθεπίεί ὃ. 
Muf. der arch. Gef. zu Aıhen, K. 

Ελινφάνηε, ους, m. -- Κλεοφάνης, Delphier, 
Curt. A.D. 46.52. 

Kisbbavros, m. = Κλεόφαντος, Inscr.n. 185, R. 
(Calymn.), f. Ahr. Dial. ı1, p. 569. 

Ελενυχ(άρηφ), m. = Κλεοχάρης, Dannsı. auf 
einer theffalifchen Drünge, die ich fab, K. 

pa, (N), Stockach (ο. i. eine Quelle, die 
bisweilen ftodt, [. Ister in Schol. Ar. Av. 1694, Suid,, 
Aesych., Plut. plac. phil. 4, 22. qu. nat. 7). 1) Quclie 
in Athen, Ar. Lys. 918, Piut. Ant. 84, Ister a. a. O., 
Suid., Hesych., der aud erwähnt, daß ihr Waſſer χλο- 
ψίρρυτον ὕδαωρ hieß. 2) Quelle auf dem Berge 
Sthome in Meffenien, Paus. 4, 81, 6. 88,1. 8) Bein. 
der Hetäre Metiche und Titel eines Stüds des Eubulus, 
Δεο]. 5. Ath. 18, 567,c. 4) Delphierin, Inser. 1706. 

Ἐλιώ, οὓς (auch dor. Inser. 1705, a), 07, ώ, f. 
Rotttrud (-- Κλειώ, w.f., f. Et.M. 248, 58. 814, 
85), 1) die Mufe, Pind. Nem. 8, 145. 2) Prieflerin 
ber Theis, Paus. B, 14, 4. 8) Delphierin, Inser. 
1705, a. 4) Andere: Diose. v, 198. — Μπας. 17 (vıt, 
491). — Thal, ep. b. Atb. 10, 440, ἆ (app. 92). — 
Ael. v. h.2,41. — Inser.155. 2, 2328, b, Add. 5) 
Shiffsname, 8Η. Sem. IV, b, 24. 

‚ovrog, m. falſch für Κλεομέίδων», 
Athener, Inser. 218, f. Κλεομέδων.) 

Ἐλέων, ωνος, voc. (Anth.spp. 808) Κλέω», (6), 
Nüte (d. 5. der berühmte), 1) Athener, 9) ©. des 
Kleänetos, ὁ βυρσοπώλης (Arg. Ar. Equ.), od. ὁ βυρ- 
σοδέψης, Ar. Equ. 44, Anführer u. Staatsmann im 
peloponnefifhen Kriege, ein Kothofite, Ar. Ren. 569 
677. Pac. 47. Ach, 6-—877. Vesp. 62— 1285, 8. Nub. 
649.591, δ., Thuc. 3, 36—5, 10, d., Dem. 40, 6. 25, 
Arist. rhet. 2,2. 8,5, Pol. 9, 28, D. Sic. 12, 66 — 
74, ὅ., Plut. Per. 88—85. Nic. 2—7. Nic. et Sert. 3. 
Tib. Gracch. 2. Demetr. 11. reip. ger. praec. 8. 18, 
Ael. v.h.2,9.18. 10, 11, D.L.2,8, n.9. 8, n.86, 
Paus, 1, 29, 18, Luc. laps. 8. hist. 88. Tim. 80 u. 
Schol., Arist. or. 46, p. 291. 438, ΑΔ. 5, 215, d, 
D. Chrys. or. 25, p. 282, Schol. Ar. Equ. 226. Ach. 6. 
Psc. 665. Nub. 549, Heracl. Pont. fr. 1,9, Moer.s. 
χαίρει», app. prov. 2, 74 (Polyaen. 1,37), Schol. 
Aeschin. 1,25. 31, Suid. 66 hieß von ihm: Κλίων 
Προμηθεύς dotı μετὰ τὰ πράγµατα, Luc. Prom. 
in verb. 2, u. auch das χαθώσπερ al τίτθαι σετί- 
ζεις κακῶς, Apost. 9, 55, galt von ibm. Perfon in 
Ar. Equ. b) anderer Kotholite, Dem. 18,29. 55, ο 
Araphenier, ©. des Thutippus. 1999. 9, 2— 87. ἆ 
Anapblyftier, Dem. 18, 75. e) Phalerer, Dem. 18, 186. 
f) Sunier, Dem. 21, 168. g) V. des Teledemos, Dem. 
18, 187. h) einer, gegen welchen Lyſias eine Rede ver⸗ 
faßte, Poll. 7, 104. 2) DVöotier, a) Thebaner, Sänger, 
©. eines Pytheas, Ath. 1, 19, b.c (Anth. app. 808). 
db) ©. des Etraton, Keil Inscr. boeot. Υ111, 28. c) 


678 Kiewval 


Archon von Koronea, Keil Inser. boeot. xxı, 1. 8) 
Spartaner, a) Xen, Hell. 5, 4, 89. b) Architect, Inscr. 
n. 1458. 4) Sichonier, 9) Tyrann, Plut. Arat. 2, Λα]. 
v.h. 12,48, Paus. 2, 8,1. b) @rggießer (O1. 98 —102), 
Paus. 5, 17, 4---θ, 10, 9, ὅ., Plin. 84, 8,19. 5) Sici⸗- 
lier (Syracufaner), Scymn. 118, Marc. Her. ep. per. 
Menipp. 2, St.B. ». "Aantg, u. viell. Curt. 8, 5, Schol. 
Ap.Rh. 2,297 (mo ά4έων fieht), fr. ed. Bergk XLVN. 
6) ὁ Kovpssös, Dichter, Schol. ΑΡ. Rh. 1,77. 687. 
624, u. viell. Et. M. 889, 26 ( ἐλεγοποιός). 7) 
Magnefier, Schriftft., Paus. 10, 2, 6. 8) Daulier, Plut, 
def. or. 60. 9) Gilicier, D. Sic. 84,2, 15. 10) Hali« 
Karnaffier, Schriftſt, Plut. Lys. 25. Ages. 20. apoptth. 
Lac. 52, u. viell. D. Hal. Thuc. 48, 11) ὁ µίµαυ- 
λος, Italiſcher Mime, Clearch. 6. Ath. 10, 452, f. 12) 
Priefter zu Romana, Strab. 12, 574. 18) Tarentiner, 
Pythagoreer. Iambl. v. Pyth. 267. 14) mit d. Bein. 
ὁ Bodg, Githaröde, Mach. b. Ath.8,849,c. 15) ein 
Grieche vor Troja, Qu. Sm. 11, 60. 16) 6. des Pelope, 
mant. prov. 2, 94, f. Κλεωνός. 17) Delpbier, Inser. 
1708. 1705. 1706. 18) $reund bes Epilur, D.L. 10, 
n. 25. 19) ein Maler, Plin. 85, 11, 40. 20) ein Steine 
ſchneider, Bracci pl. 47. 21) Philoſoph u. Andere: 
Arist. de anim. 8, 1. — poet, 20. — Inscr, 1806. 
1996, Ὁ, 1,4. 4, 8128. — Inscr. Lam. b. Curt. A. 
D. p. 15. 22) auf Münzen von Thurlum u. Dyrras 
chium, Μ]οα. Β. 1, 824. Β. τα, 888. 28) überhaupt 
. Name bei Beiſpielen, Arist. enal. 1, 27. soph. 
el. 82. 

Ἐλεωναί, ὥὤ», dor. (Pind. Ol. 11 (10), 87) Av, (αἳ, 
(über die Betonung f. Arcad. 112, 26), Rüdenhaus 
fen (na Paus. 2,15, 1 nach Κλεώνη ob. Κλεώνης 
benannt, nad Et. Μ. ο. v. Löwendberg -- 4εωναί), 
1) Seftung in Argolis, j. Trümmer δ. Kenia, 11. 2, 
670, Pind. Ol. 11 (10), 87 u. Schol., Thuc. 6, 95, 
Xen. Hell. 7, 5, 15, Dem. 18, 96, Scyl. 49, Pol. 2, 
62, D. Sic. 4, 88, Apd. 9, ὅ, 1. 7,2, Paus. 2, 15, 1. 
6, 2, 1, Plut. Cleom. 19. Dem. 28. Arat. 28. 29. x 
oratt. Hyper.14, Ael.v.b.4,5, ιο]. 8, 16, 20, Nic. 
Dam. fr. 58, Strab. 8, 877. 882, Pherec. in Schol. 
Plat. 880 ed. B., Hesych., Luc. Char. 28, Ath. 2, 
67, d, Plin. 3, 5, Ον. met. 6, 417, Liv. 88, 14 ff. 
84,25. Ew. Ἐλεωναῖος (Acl. v.h. 8, 8), gew. aTos, 
Tbuc, 5, 67, Plut. Tim. 4, Arat. 29. ser. num. vind.7, 
Streb.8, 877, Paus. 1,29,7—10,11, 5, ὅ., Διά. 2, 67, 
d, daher die Statt au ή Κλεωναίω» πόλις heißt, Plut. 
Cim. 17, u. die Landſchaft ἡ Κλεωναίων χώρα, Ael. n. 
an. 12, 81. Adj. KAtwvatos, αία, 1. B. ἄνδρες, Pind. 
Nem. 10,79, Xdowy, Suid., Mödopxos, Nonn. 17, 
62, ἀγώ», Pind. Nem. 4, 27, ῥαφανίς, Theophr. Ἡ. 
pl.7,4,2, Ath.2,56, f, Plin. 19.6. Dab. subst. af 
Κλεωναῖαι d. i. ῥαφανίδες, Hesych. 2) St. am 
Athos in Chalcidice, viell. j. Zeropotamie, Her. 7, 22, 
Thuc. 4, 109, Strab. 7, 881. fr. 83.85, Scyl. 66, He- 
τας]. Pont. fr. 31, Mel. 2,2, Plin. 4, 10. 8) ©t. in 
Phocie --- ᾿Σάμπολες, Plut. mul. virtt. 2. Phoc. 29. 

ν fos, m. Rüdenhauſen, Mhobier, Pol. 
16, 9. 


Ἐλεωνακᾶν, m. Waldemar (d. h. mit Ruhm wal⸗ 
teud), Inser. 2, 2605, Sp. Aehnl.: 
Ἐλεωνᾶε, m. Mannen., Inſchr. im Muſ. d. arhäol. 
Geſellſch. zu Athen, K. 
νασσα, f. $rauenn., Schol. Eur. Andr. 24.82. 
Fem. gu Κλεωνακᾶς. 
Ἐλιώνδαε, m.Rüdel (dor. = Κλεωνίδας, f. Kis- 
ωνέδης)ι 1) Thebanet, D. Hal. 8,46. — 2) Diym- 


Κληµήτιος 


pionife, Afric. δ. Euseb. Chron. 1, 88. ο) Böotiet u 
Sieromnemon in Delphi, Curt. A. Ὁ. 40, 4. 2) Delykr, 
Inscr. 1706, Curt. A.D. 18. 

Ελεώνη,ί. Sruoda, Rüdesheim (d. 5. berühmte), 
1)T. des Nfopus, παΦ welcher Κλεωναέ benannt fein fell, 
Paus. 2, 15, 1, D. Sic. 4, 72. 2) Snfel, Eust. IL 
p. 291,5. 8) ὄνομα τόπου περὶ τὴν Νεμέαν (= 
Κλεωναίθ), Suid. 

Ἐλεώνηε, m. Rüte, S. des Pelops, nach welchen 
Κλεωναί benannt fein foll, Paus. 2,15, 1. 

ns,m. Rüdel (d. h. S. des Berübmuten), Heet⸗ 
führer des Ptolemäus, Plut. Demetr. 15; Suid. 

ΕΚλεωνίκη, f. = Κλεονίχη, f. 2. Antp. Th. 52 
(1x, 215), f. Mein. Del. Anth. gr. p. 108. 

Kisovis, (dos, {. Struoda (d.h. berühmte), Atgi⸗ 
verin, Inser. 1154. 

Ἐλεωνόε, m. Rüte (0. b. der berühmte), ©. ii 
Velops, Tzetz. Exeg. in Iliad. p.68. 6. Κλέων ν. 
Κλεώνη. 

Κλεωνύμίδαι, pl. Röuerlinge d.h. 65. tee Ale 
ώνυμος, Pind.1.8 (4), 6. 

εώνῦμος, ου, (6), Raumer = Rohmer ὃ. ὃ. 
rũhmlich bekannt od. genannt. 1) ©. des PVelops, & 
dis Anchiſes, Schol. 11. 28, 296. 2) Ihebaner, Siege 
in den ifthmifchen Spielen, Pind. L 3 (4), 28. 8) Erır 
taner, a) V. des Klearivas, Thuc.4. 182. Ὁ) 6. x 
Sphobries, Xen. Hell. 5, 4, 24. 6,4,14, Piut. Ages- 
25. 28. ο) ©. bes Kleomenes, Plut. Agis 8. Pyrık 
26.27. Demetr. 89. apophth. Lac. s. Dercyli., Paus 
1,18,4—8, 94, 1, ὅ., Polyaen. 2,29. 8,19, Dur. 
Ath. 18, 605, d, Arist. mir. ausc. 78, Phylarch. in 
Parthen. erot. 28, Gründer ron Heräa, Strab. 6, 250. 
8, 887. ο) Underer, Xen. An.4,1, 18. 8) Athenet. 
9) atbenifcher Demagog zur Zeit bes peloponnefiickn 
Krieges, von den Komilern vielfach verfpottet, insbe. 
als ῥίψασπις (Ar. Nub. 858. Av. 289, δ.), f. Ar. 
Pac. 444—675. Ach. 844. Av. 290---147δ. Equ. 957. 
1292. Vesp. 19.20. Nub. 72—675, δ., der baber ad 
ζζλεωνύμη heißt, Ar. Nub. 680, od. Κολακώνυμος, 


Ar. Vesp. 590, Hesych., παῷ Ascl. δ. Hesych. ai 


Κολακοφωροκχλείδης od. Φέναξ, Ar. Ach. 88, ΑΔ. 
4, 181,8. ©. Ath.10,415,d, Ael. n. an. 4,1. v.£ 
1,27. Sprichw. hieß es von außerorbintlicher Feigben: 
Κλεωνύμον δειλότερος, Suid. b) ©. des Ῥοίΐριτά, 
über deſſen Erbſchaft Iſäus Rede 1 handelt, f. [σας I, 
4. 89. c) Anderer: Andoc. 1, 237. 4) Phliafiet. =) 
Pol. 2, 44, D. Sic. 20, 104. 105, od μετὰ Ki:e- 
νύμου, D. Sic. 20, 105. b) Anderer, D. L 8, |, 
1. 5) Kıeter, Isae. 5, 87. 6) ein Tänger, Ath. €. 
254, d. 7) auf Dlüngen von Apollonia u. Bhafdız. 
Mion. 11, 29. 111, 442. 8) Untere: Λο m. an. 12,31. 
— Meleag. u. Mnas. epp. νι, 189. 268. — ὁ «αλδς, 
Luc. Cberid. 4, — Inscr. 2, 1936, 15. 2416, 12. 

Ἐλήδονε, f. Schalle (mit Vorbeteutung), za 
einem Tempel in Smyrna, Paus. 9, 11, 7. 

Ἐληδόνιοες, m. Schall, Beamter unter Sallienzt, 
Anon. fr.8 in hist. gr. fr.ıv, p. 198. — Synes. en. 
42. 2) lateinifcher Grammatifer des 5. Jahrhundert 
Romanus senator u. Constantinopolitenus Grammati- 
cus, f. Bernbarty lat. Kittgefh. 6. 771. 

Ἐληθαρρώ, {. St. in Arabis Felix, Pol 3 
17, 6. 

Κληῖδε, f. ἰοπ.-- Κλεῖδες, w. f., Vorgebirge rer 
Cypern, = Boos οὔρα b. Ptol. Her. 5, 108. 

Kinpärios, m. Rcis, fpit. Maunsn.. Liban. ερ. 
15. 8138. 820. 824. — Inser. 8, 5569. 6689. 








Κλημεντιανά 


Ἐλημεντιανά, f. Kaſtell von Eyirus, Proc. aedd. 
4 (278, 40), Sp. 
Ελημεντῖνος, ber lat. Clementinus, m. patricius, 
oc. Gotb. 8,26. In Insor. 8, 4718 Add, Ελιμεν- 
ivos. 
Κλήμης, in Apost. 4,88,a ζλήμαν, gen. Ki 
τος (f. Theogn. in Cram. An. Ox. 11, 47, 25), 
ο. Ἀλήμη (los.19,1,6), m. ber lat. Clemens, 1) 
togsog dE Κλ., D. Cass. 74, 9. 3) d Φλάονιος 
KA., D. Cass, 67, 14 8) praefectus praetorii, 
s. 19,1,6.7. 4) Statthalter von Dacien, D. Cass. 
‚12. 5) Geſchichtſchr. (nah Jufinian), Snid., Eu- 
ο. 267, Malal. 84, 10428, 18, ὅ., Oedren. 19, 
6) Grammatiker, Et. M. 407,87, Suid.s. ζάλη». 
pas. παλέμβολος. 7) Chriſt in Bhilippi, N. T. ορ. 
il. 4, 8. 8) Alerandriner, Φτίβί. Kirchenfchrifte 
ler, Max. Conf. serm. 11, p. 565, Apost. 4, 88, 
opp. ed. Klotz, 1881. 9) Andere: Insor. 2, 1829, 
Add. 8757. 4, 8786, 11,8. 
Ἐληναγόραφ,α,ς- Κλειναγόρας, Inser. 2, 1925, 
Add. 
Kinvära, f. (wohl = Κλινάτα, allo Polſter), 
scr. 8, 5169 (u. Kinväras, m. C. Inser....K). 
Ἐληνίσπτα, f. = Kiswinna (f. Κλείνιππος), 
auenn. aus Zalynthus. Inser. 2, 1984. (1940). 
Ἐληνόπολιε, m. = Κλεινόπολες, Marpurg b. 
von berühmter Stebt od. berühmt in der Stadt οὗ. 
arg, Mannen., Knid. Amphorenhenkel d. Muf. d. 
S. Geſ. zu Athen, κ. 
Ἐζλήνον, m. = Κλεῖνος, Inser. 8665 (wo falſch 
AHNOZ feht). 
Ἐληνόστρατοε, m. = Κλεινόσερατος, w.f. 
Kinvo, οὔς, {. = Κλεινώ, Diotim. 6 (τι, 
8) 


Ἐληπίδαυα, St. im europ. Sarmatien an der Oſt⸗ 

μπλε des |. Galliziens, Ptol. 8, 5, 80. 

Ἐζλήροι, οἱ, Dttenfee (9. i. bes ererbten Befl- 

5), See bei Kyzikus, Ὀ. Sic. 18, 50, Polyaen. 1, 
9 


Kits, m. Riegel?, Flußname, Theogn. in Cream. 

1. 11, 184, 

Ἐλησθένηε, m. = Κλεισθένης, w. f., Kreter, 

scr. 2558, 

Ἐλησίδηε, m. Ruffmann, ein Maler, Plin. h. 
35, 11.40. 

Ἐλήσινππον, m. ἁθπί. Rubolph dv. i. berühmter 
olf, wie das griech: berühmtes Roß, DMannen., Inser. 
2520. 2054. 2605. 

Ἐλησά, οὓς, f. Tochter des Klefon u. Fom. zum 

genden, Paus. 1,42, 7. 

Ἐλήσων, ωνος, m. Ruff, 1) ©. des Leler, Paus. 
89, 6---δ, 22,5, 8. 2) Eryc. 7 (1Σ, 558). 
Ἐλησώννμοε, m. Ehlodomir, d. h. buch ben 

af befannt od. erwähnt, 6. des Ampbitamas, Hel- 

2. in Schol. Il. 12,1 (v. 1. Kisewvuuog), Phe- 

ο, in Schel. Il. 28, 87, Philost. in Schol. Il. 
14, vgl. mit Schol Π. 16, 14. S. Κλυτώνυ- 


. 
Kifra, f. Willkomm, eine der Grazien mit εἰς 
m Tempel in Amyılö, Paus. 8, 18, 6. 9, 86, 1, 
‚lem. ὃ. Ath. 4, 189, b. 

Binratos,m.Ruffmann, Billtomm, Mannss 
ne auf einer achäiſchen Münze, Mion. 11, 168. 
'bnl.: 

Κλητέαε, m. Tegeat, Inser. 1512. Uchnl.: 
Ἐλητίας, a, m. Gier, Olympionike (OL. 177), 





Κλιτίας 679 


Phleg. Trall. fr. 12 (Phot. bibl. cod. 97 ob. p. 84, 
6), Aehnl.: 
re, m. Diactorier, οἱ περὶ Κλῆτιν, Pol, 

2. 
πλω. ſ. Ruff, 3. des Achelous, Plut. flav. 

1. 

Ελητορίδηφ,πι, Herolde, Mannen., Att. Infhr 
in Ephem. arch. 1104, K. 

Kigros, πι. Willtemm, Mannen., 1) Emyr 
näer, Mion. 8. vı, 824. 2) Inser. 4, 6847. 

Ἐλήτωρ, m. Herold, 1) Inſcht. aus Sparta in 
Ephem. arch. 8164. 2) Ciem. Alex. t. 1,p.84. | 

, m. Tugenbreich d. 5. duch Tugend 
ausgezeichnet, Orchomenier, Keil Inser. boeot, 111, 
29 (Leake η. 87). 

Κλιδημᾶτοε (?), τῆς γυναικός, ται des Ams 
monius, Insor. 8, 4909, 9 (Philae), Letr. του. 3, 
161. 

Ελιμαξ, axos, (N), Stege, 1) Gebirge in Lycien, 
j. Ever, Pol. 5,72, Plut. Alex. 17, Strab. 16, 666. 
3) Gebirge Gälefyriens an der phoͤniziſchen Kuͤſte, 
Streb. 16, 755, Ios. b. Iud. 2, 10, 2. 8) St. oder 
Belfenkaftell in Paphlagonien (Galatien), Ptol. 5, %, 
3, Anon. per. pont. Eux. 17, Marc. Heracl. ep. 
per. Menipp. 9. 4) ©t. in Arabia Felix, Ptol. 6,7, 
20. 5) St. in Marmarila, Ptol, 4, 5, 82. 6) Enge 
paß aus Berflen nah Medien, Plin. 5, 26, — Ber 
in der Nähe der Tigrismündung, D. Sie. 19, 21. 7 
Bergort an der Grenze von Arkadien, Paus. 8, 6, 4. 
8) Kiluaxss Βρανρώνιαι, Hügel in der Nähe von 
Brauron, Eur. I. T. 1462. 

Ἐλιναγόραφ,τι.--- Κλειναγόρας, Mannsn., Inser. 
1207. 

Ελινατεῖνοι, m. Lehne, Mannen. auf einer thra⸗ 
ciſchen Münze, Μου. 6. 11, 374. 

Ελινέαε, ου, m. Rüling, 1) Philofoph, Phot. 
cod. 167. 2) Barier, Thierfch par. Inſcht. n. 80. 

Κλινία, f. Stauenn., Hippoer. Epid. 4, 48, wo 
Mein, Αἰνία vermuthet. 

Kiuvias, m. = Kisivlag, w. |. 

Κλιοάναξ, m. Romualb ὃ. δ. mit Ruhm wals 
ten, Xebabeer, Inser. 1575 nad Ahr., Bödh Hat 
Κλεῶναξ, der Stein Κλιόναξ. . 

Κλιοβάμων, m. viell. = Κλιοφήμων, alfo rũhm⸗ 
Iih belannt ο). Raumer, Mannsn., Inſchr. von 
Lebadea, abgefchr. von A. P. Blastos, K. 

ιδαῖος, m. Wipprechte (db. 1. fampfbes 
rühme), heffalier, Leale Reif. durchs nördl. Griechenl. 
Vol. απ, ıv, n. 219, f. Ahr. Disl. 11, 580 u. 682 
u. Κλιωνεδαῖος. 

Ελιόμαχος, m. Wipprecht d. δ. im Kampfe 
glänzend, Moloſſer, Ussing Inser. n. 20 (Lebas n. 
1914). ᾿ 

Κλικέα, f. St., wo Heralles mit bem Antäos ger 
zungen bat, Proc. Vand. 2,10, Sp. 6. Κλυπέα. 

Ἐλίσιον, τὸ 4υχκομιδῶν, Selle, eigtl. Gebäude 
in Meffenien, Paus. 4, 1, 7, dann ὄνομα τόπου, 
Buid. 

ἘΚλισώνυμοε, m. = Κλησώνυμος, Schol. Ἡ, 
14, 1. 

Kirral, pl. Roda (b. δ. bie berühmte = Κλειταί), 
Ort der Bebryken im Pontus, Ptol. 5,1, 14. 

τα, Mannen., Suid. 

Ἐλιτίμεσθλάν, m. &Sulien, Cinnam. 5, 8 (204, 
22).7, 1(292, 11), 8Ρ. 

Kiırias, m. Rüling, Bafenmaler, Inser. 4, 8185. 


680 Κλιτόριον 

Ἐλιτόριον, Rübesheim (== Κλυτόριο», Et.M.), 
6ι. in Artadien, ſ. Κλενορία u. Κλείτωρ, Et. 
M., Suid. | 

ζλίταωρ, m. = Κλοίτωρ, Snid. 

Kitros, m. beffer Κλεῖτος, Rüde ὃ. ἱ. berühmt, 
K. der Sithonen in Thracien, Con. 10. 82. — Insor. 
8, 6135 1. πώπ[.: 

Kilrey, ὠνος, m. Diannen., Eur. epist. 1. 

Ἐλίων, oyoc, m. Ruth (d. i. berühmt), Bbotier, 
a) Gopaer, 1674. b) Lebabeer, 1575. ο) Thebaner, 
1583. d) auf einer böotifhen Münze, Mion. 11, 
102. 

Ἐλιῶναξ,το., [. Κλιοάναξ. 

Ἐλιωνιδαῖος, m. Ruths, Bein. eines Dionyfios, 
Leske n. 219, Lebas n. 1198. Achnl.: 

, m. Böot. Patron, Bein. eines 6οραιτὸ 
Zelidorion, Inser. 1674. 
sog, m. Heerführer ber Sranten, Proc. 
Goth. 1, 18, Sp. 
8 Faros, m. Mannsname, Inser. 4, 8498, 
p. 


Ki m. der röm. Cluentius, dab. 4εύχιος 
di Κλ., App. b. civ. 1, 50. 

Ελοιλεῖαι al τάφροιε, δ. D. Hal. Κλοιλίαι bei 
Fest. Closliae Fossae, bei Rom, Plut. Coriol. 80, D. 
Hal. 8,4. 8, 22, Liv. 1, 28. 

(N), die röm. Cloelia, a)  doyale, 
D. Cass. 45, 81, f. Piut. Popl. 19. mul, virtt. 14, 
Polyaen. 8,81, D. Hal. ὅ, 83, ihre Statue, D. Hal. 
5, 85, Plin. 84, 6. b) Gattin des Sylla, Plut. 
Syll. 6. 

Κλοίλιον, (d), der röm. Cloelius, 1) ein altalba- 
nifches, fpäter röm. Geſchlecht (KAofAsos, D. Hal. 8, 
40. 10, 41), u. gwar e) Κόϊντος KA. Σικελός, D. 
Hal, 5, 59, mei bloß KA, D. Hal, 6,71—76 (11, 
61 δει D. Hal. Κλύσιος Σικελός). Ὁ) Πόπλιος 
Κλ., D. Sic. 15, 57. e) Γράκχος Κοίλνος (fol), 
D. Hal. 10, 22. 24, D. Case. fr. 28, 1. ο) Plut. 
Pomp. 7 (wo Κοίλιος richtiger if). 2) Anführer der 
Geten, App. Maced. 18. 

Ἐλονᾶς, &, m. Stürmer, Tegeate od. Thebaner, 
Muſiker u. Dichter, Plut. mus. 8. 5. 

ἡ Άίμνη, Wallerfee, See im innen 
Libyen, Ptol. 4, 6, 8. 
Kionaxös, m. Etürmers, Mannsname, Ge- 
en. 
KAöyıyos, m., richtiger nach ood. Κλόνηγος, Hil⸗ 
deward d. h. das Schlachtgewühl pflegend, Mannen,, 
Hippoer. Epid. 7, 116. 

‚f Hathumud d. 1 ſchlachtmuthig, 1) 
Nymphe, Apd. 8,10, 1. 2) Amagone, Qu. Sm, 1,42. 
280. 286. 

Ἐλονίου, m. (über tie Betonung f. Et. M. ο. v. 
u. Aristarch. in Schol. Il. 2,496), Wahlert (d.h. 
auf dem Kampfplat tüchtig), 1) 6. des Alektor, An⸗ 
führer der WBBotier vor Troja, IL 2, 495. 15, 840 
vgl. mit D. Hal. comp. verb. 16.— 2) 6. bes Ales 
genor, D. Sic. 4, 67, vgl. Hyg. f. 97. 8) 6. des 
Priamus, Apd. 8,12,5. 4) zwei Gefährten bes Ars 
neas, Virg. Aen. 9, 574. 10, 749. 5) Seldherr unter 
Alexander Zabinas, D. Sic. 84, 45. 6) Römiſcher 
Hlitter, Πόπλιος Κλ.. D. Sic. 86, 1. — Suid. 

Kisvos, m. Wahle, d. i. Schlachtfeld, Schlacht⸗ 
gehimmel, 6. des Curytus, ein Toreut, Virg. Aen. 
10, 499. 

Ἐλότῖα, m. Inser. 4, 8969, b. 


Κλυμένη 


St. in Diedien, Ptol. 6, 3, 18. 

Κλονατία (0), Inser. 8, 5905. 

KAosßros, m. der Mömer Cluvius, dab. Ai Pi 

.φος, Piut. απ. Bom. 107, u. K2. da P. u 
Oth. 8. Bas (.Kie der] 

[KAovpevi .Kisoueridas. 

KAowvia, (A), 1) ©t. in Hisp. Tarrac., Pa 
Gelb, 6, D. Cass. 87, 54, Ptol. 2, 6, 56. 8,45 
Plin. 8,4. 2) St. im zweiten Rhätien, j. κε 
Feldtirch, Tab. Peut. 

Κλούγιον, St. auf Gorflca, j. St. Catharine, Fu 

8,2,6. 
. KAotovos, ου, voc. Kiodonse, (d), kı Ma 
Cluvius, ein campanifches Geſchlecht. dah. «οὐκ 
Ki, D. Oass. 49, 44, KR. Ῥοῦφος, D. Cas ii 
14, f. Κλούβνος, u. bloß Κλούονιος, Του. 191 
18, D. Cass. 63, 43. 

Ἐλουσί:, (ή), T. des Tusens, Theoph. b. Pi 
par. min. 18. 

Kiotorwov, (τό), 1) 6ι. in Etrurien, j. Chr 
Pol. 2, 25, D. Sic. 14, 118, Piut. Popl 16. 
τοῦ]. 17, App. Oelt. 2. b. οἷν. 1,89. 92, Strab 
226, Ptol. 8, 1, 49, U. — Ew. 3) Ἐλουσῖνοα I 
Hal. 8,51, Streb. 5,220, App. Celt. 2, D. Sie! 
118. b) Κλουσινοί, D. Hal. 5,84 (ν. 1 Klo 
vos), Piut. Num. 12. Camill. 17. ο) Ἐλοίσα, 
D. Cass. fr. 36, 1. — Ihr ®ebiet, ἡ Ελουσίνη, Sci. 
5, 285, 3) St. der Samniter, Καύδιον [η Ki 
σιον], Ptol. 8, 1, 67, Plin. 8, 14 fennt ein 645 
chen Clusiolum in Umbrien. 

Ελούσιος, ὁ norauös, Nebenfl. des Dies 
Gallis Cisalp., |. Chieze, Pol. 2, 82. 

s, m. Inser. 8,5202, 5.9, Sp. 

Ἐλουστουμαίνα, eine Tribus in Rom, Inser 3 
4380, a, Add., Sp. ©. Konorouie. 

λήδαι, ὤν, (ad), Wachein (λαά --- Ρε ηὺ 
St. am Vorgebirge Pedalion in Karien (|. Cart 
Bouroun), Απ. st. mar. 'mago. 169. 260. 6. zir 


δαν. 

Κλόδων, m. Bad (d.i. Woge), Diener det Ai» 
non, Qu. Sm.2, 866. 

Κλνιονία, ας, f. Insor. 8, 5878, 6, Βρ. 

Kiupeveis, pl, Rülinge (9. i. die Beruhatr. 
Phyle auf Tenos, Inser. 2888, K. 

Ἐλυμένη, f. (über die Betonung f. Et. Μ. Si 
18), Sruoda d. δ. die berühmte (nad) Cart. One. 
Etym. 1,120 Wade d. i. die Wogenpe), 1) Z = 
Dieanos u. der Tethys, Gem. des Japetos or. Fr 
metbeus, Dlutter des Hellen ed. Deucalion, ned Erz 
f. 166 von Helios M. der Paſiphae. Hes, tb. 5öl 
507, Nonn. 88, 111, nach demfelben Gem. bes £* 
lios, M. des Phacthon, 7,801. 17,280. 8,341. ». 
188. 88, 181—168, 5. 40, 567 (Νηιάς)- 42, 49, 1 
Hal. 1,17, Schol. Pind. Οἱ. 9, 68. 72, Virg. Gew 
4,845. 2) T. des Nereus u. der Doris, TL 18, 4 
8) T. des Iphis od. Minyas, Gem, des Pholales εἰ 
Kephalos od. Merops. M. des Iphillos, der Alien 
u. von Helios des Phaethon, von Jafot der Aielzem 
Od. 11,826, Eur. δ. Strab. 1, 98, ΑΡ. Rb. 1, 24 
u. Βομο]., Apd. 8, 9,2, Schol. ΑΡ. Rb.1,45. 235% 
Schol. Od. 11, 826 ff., Eust. 1689, 1, Or. met. I 
756-4, 204, Mac. ep. v,228, Luc. d. deor. Ih“ 
25, 2, ihre Abbildung, Paus. 10, 29, 6. — δις” 
nannte Πε Ἐτεοχλυμένη, Schol. ΑΡ. Rh. 1, 23%. - 
Dav. Κλυμενήϊος, proles vom Phaetbon. Ov. me: 
2, 19. 4) Gem. bes Parthenopäus, Hyg.f- TL . 





Kiupevk 


eine Amazone, Hyg. f. 168. 6) T. des Katreus, En⸗ 
felin des Minos, Apd. 2,1, 5. 8, 1, 1. 7) Hetterin 
des Perfens mit einem Alter in Athen, Paus, 2, 18, 
1. 8) Begleiterin der Selena, 11. 8, 144, Dict. 1, 8, 
Piut. Thes, 34, ΟΥ. Her. 17, 267, abgebildet gu Dels 
phi, Psus. 10, 26, 1, Dict, 5, 18. 9) Mutter bes 
Homer, Paus. 10, 24,2. 10) T. des Phegeus, M. des 
GStefihorus, Arist. in Tsets. Hesiod. prooem. p, 7. 
— 11) Andere (?). Porph. abst. 2, 9. Aehnl.: 

Kivnevis, (dos, Inser. 4, 6820, 8. Sp. 

Ei ου, ep. auch οιον m. Ructed. ὃ. berühmt, 
u. Ruff (f. Et.M.), 1) Bein. des Hades, Paus, 2, 86, 
9, Las. b. Ath. 14, 624,0, Philisc, fr. 1 ed. B., epp. 
in Anth. vır, 9 u. 189, Suid., Et.M., Ovid. F:st. 6, 
757. 3) 6. de6 Teleus (od. Kineus od. Schöneus) 
in Argos, Ὁ. des Idas, Theragros u. der Harpalyfe, 
Euphbor. in Parthen. erot. 18, Hyg. f. 242. 246. 
255. 8) 6. des Kardys, Paus. 5,8, 1. 14,8. 6, 21,6. 
4) ©. des Helios n. der Nymphe Merope, Hyg- f. 
164. 5) ©. bes Herafles, Phereo. in Schol, Pind. 
Isthm. 4, 104. 6) ©. des Phoroneus, Paus. 2, 85, 
4.7) ©. des Deneus, Apd. 1, 8, 1. 8) ©. des Prea⸗ 
bon, K. von Orchomenos, Od. 8, 452, Pind. Οἱ. 4, 
81, Apd. 2,4, 11, Call. fr. 197 (76), Paus. 9, 87, 
1, Hyg. f. 14. 9) ©. des Drchomenos, 8ὲ. B. s. 
᾿Ασπληδώ». --- B. der Arie, St. B. a. Αξία. 10) 
Gefährte des Phineus, ΟΥ. met. 5, 98. 11) ein Arzt, 
Ar. fr. inc. 189, f. Hesych. 12) Or&omenier, Keil 
Inser. boeot, xv,a. 18) Andere: Inscr. 2, 8118, b. 
8663, St.B. ©. Καύμενος. 

Ελντέα, f. Schilda (f. Strab. 17,884), Et. der 
Karthager — 4σπίς, w. f., Strab. 6,277, Ptol, 4, 
8,7. 

Ἐλύσιος, πι, = Κλοίλεος, w. ſ.. D. Hal. 11, 

61. 
Κλύσμα, (τό), Badenein (b. i. wo die Bogen 
od. Brandung enfpult), Meerbufen des rothen Meert 
bei Arfinge, Luc. Alex. 44, Kaſtell dabei mit einem 
Hufen, Ptol. 4, 5, 14. 

ΕΚλυσώνυμος, m. |. Κλησώνυμος. 

Kiöra, f. Hruoda db. ἱ. die berühmte, Frauen⸗ 
name, Wesch. u. Fouc. Inser. Deiph. n. 209. 260. 
891.K. 

Κλταιμνήστρα, as, tp. (IL, Od. et ep. Arist, 
2. App. 9, 11) pn, voc. Κλυταιμνήστρα (Eur. I. A. 
1882) (NH), Bertrada (b. 5. die durch ihren Rath 
od. ihre Klugheit glängente, f. Et. M. ο. ν., vgl. mit 
461,30), 1)- 5. des Tyndareus, Gem. des Agamem⸗ 
non, IL 1, 118. Od. 8,266. 11,439, 489, Pind.P, 
11,26, Aesch. Choeph. 882, Soph. ΕΙ. 1868. 1472, 
Eur. Andr. 884. 1116. I. T. 22. 288. Orest. 20— 
1436, ὅ., Apd. 8,10, 6, Plut. ser. num, vind. 10, 
Δε]. ν. 1.4, 26, Paus. 2, 18, 2. 28, 8, Luc. amor. 
47. dom. 28, Ath. 1,14, b. 13, 556, ο) Ach. Tat. 
1,8, D. Chrys. or. 11, 162 ---Τ4, p. 641, ὅ., Hellan. 
in Schol. Eur. Or. 1648, Taetz. Lyc. 188, 5., Io. 
Ant. fr. 25, U. Sie wurde oft als Perfon in ben 
Tragddien eingeführt. fovon Aeschylus im Agamemn. 
(84—585, 3.) und Eum. in. (116), u. von Euripi- 
des in der Electra (9—657), in I. A. (50918), 
u. in Tängen bargeftellt, Luc. selt. 48, [ο wie in Res 
den behandelt, Anon. vit. Isoor., Quint. 2, 17, 4, 
Philod. rhet. 1,4, u. in Statuen abgebildet, Paue. 8, 
19,6. Ihr Grab, Paus. 2, 16, 7, Eur. Or. 114—1821, 
5. 2) M.ves Philoneos, Antiph. 1, 17. 8) Name des 
Dichters Niloſtratos, D.1L.4,8,n.4. 


Κλύτος 681 


Ἑλυτία, b. Hes. u. Paus. (ton.) Ἑλντίη, f. 
Nhuoda d. δ. die berühmte, 1) T. des Okeanus u. 
der Tethys, Hes. th. 252. 2) T. des Merops, M. 
des Königs Chalkon in Kos, Theoer. 7, 5 u. Schol, 
9) T. der Niobe, Pberec. in Schol.Eur. Phoen, 162. 
4) T. des Pandareus, abgebilvet, Paus. 10, 80,2. 5) 
T. des Amphidamas, M. des Belops, Pberec. in Schol. 
Eur. Orest. 11. 6) Geliebte des Apollo. Ον. met. 4, 
206—256. 7) Geliebte des Amyntor, Schol, Il. 9, 
448. 8) Stau des Kantaules, Piolem. Hephasst. b, 
Phot. bibl. 190. p, 150, 19. 

Κλντιάδην, m. = Kirsldins, w. ſ. Her. 9, 88 
(.d.). 

ΕΚλύτίδην, ου, voc. (Od., Hesych.) Κλυτίδη, πι, 
Rühling d.i. Rühlet od. Kiytos’ Sohn (fo Hesych. 
u. mit ihm Lob. path. 480), neh Andern Klytios 
Sohn, 1) = Peiräos, Οἱ. 15, 540. 2) = Dolops, Il. 
11,802. 8) Plur. Kivusiden, vor. ἂν, Wahrjagerfas 
milie in @lie, Paus. 6, 17,6 (App. 871). 4) ὄνομα 
χύριον, Suid. 

Kurios, ov, ep. αιώ ουο, (d), Rühle (d. ἱ. bes 
rübmter), in Nonn., Suid. u. Schol. Soph, Ελότιον 
betont gegen Ariſtarchs Borichrift, f. Lehrs Arist. p. 
279, u. gegen Et. M. 621,22. 1) ein Gigant, Apd. 
1,6, 2. 2) ©. tes Laomedon, B. des Kaletor, Il. 8, 
147. 15,419. 427. 20, 288, Apd. 8, 12,8, Paus. 10, 
14,2, Christ. ecphr. (Anth. 11, 1), 251. 8) Schwie⸗ 
gervater des Laomedon, DB. ber Pheno aus Athen, 
Paus. 2,6, 5. 4) 6. des Phineus in Thracien, Vater 
des Beirdos, Anth. 111, 4, in Ον. met, 5, 140 Ges 
fährte des Phineus. 5) ©. tes Alkmäon, Stammva⸗ 
ter der Klytiden in Gtis, Od. 16, 827, Paus. 6, 17, 
6; ©. der Triphylia, St. Β. s. Τριφυλία. 6) ©. 
des Eurytoe, Argonaut, ΑΡ. Rh. 1, 86. 1044. 2, 117. 
1045, Schol. ju ΑΡ. Rb. 2, 117, Hes. in Schol. 
Soph. Trach. 268, Hyg. f. 14. 7) cinige Gefährten 
des Weneas, Virg. Aen. 9,774. 10,129. 11,666. 8 
ein Geführte des Bacchus, Nonn. 28, 66—98, 3. 9) 
©. des Syelopen Agriopos, Schol. Il. 18, 483. 10) 
DB. der Pronome, Schol. U. 12, 211. 11) 8. von 
Megara, Zen. 5,8. 

Ελντίστη, f. ähnl. Rudolphine (db. t. berühmte 
Woͤlfin, eigtl. berühmte Stute), T. tes Thespios, Apd. 
2,7,8. 

Kitroß6öpa, f. ähn!. Rottrud (d. 5. dem Rubme 
vertraut, eigtl. zum Ruhme gefchentt), 1) T. bes Laos 
mevon, D. Hal. 1, 62. 2) T. des Minyas, M. des 
Presbon, Schol. ΑΡ. Rh. 1, 280. 

Κλύτομήδης, ους, acc. sa, m. Raginpert d. h. 
burch Klugheit glänzend, 6. des Einops aus Aetoliem, 
11. 28, 684. 

Ἐλυτομισθαρνοδυσαρχίδηα, m. conj. Ritschl 
Κλυιομηστωριδυσαρχίδης (9. ἱ. Rappertsübels 
wald, vulg. verberbt Gluninstaridysarchides), Plaut. 
mil. gl. 1,1, 14. 

Ελύτόνηοε, m. ähnl. Jachtmann (eigtl. berühmt 
wegen der Schiffe, 1) Phäake, 6. des Allinous, Od. 
8, 119. 128. 2) ©. bes Naubolos, ΑΡ. Rh. 1,184. 

Kißros, ου, m., δ. Xen, Ephes. Κλυτός, oö, 
Rüde (9. i. der Berühmte), 1) 6. bes Weayptus, 
Hyg. {. 170. 2) ©. des Herakliden Temenus, Hyg. 
f. 124. 8) Gefährte des Phineus, Ον. met. 5, 87. 
4) Sohn des Pallas, Ον. met. 7, 500. 5) Dliles 
Πα, Schüler des Ariftoteles, dah. Ath. 12,540, ο, ὁ 
ἀριστοτελικός genannt, Atb. 14, 655,b, D. L. 1,1, 
0,8. 6) Anterer, Xen. Ephes. 6, 5. 


682 


KAvrooßduns, m. Elbert d. 9. durch Stärke glän« 
gend, Mannsn., Philipp. 6 (νι, 94). 

Ἑλντότοξον, ου, voc. ΚΑ--ξε, m. Bogen hard, 
d. 5. mit dem Vogen tüchtig od. berühmt, Bein. des 
Apollo (IL 4,101. 5. Od. 17, 494, ὅ.), aub allein 
für Apollo, Nonn. 1,880. 5, 248, 12,24. 29, 115. 
86, 110. 

Ἑλντά, oös,f. Hruobe d.h. die berühmte, Inser. 
8, 5275. 4, 7881. 

Ἑλντώνυμοε, m. = Κλησώρυμος, 6. des Amphi⸗ 
damas, Apd. ὃ, 18, 8, 

Ελαδία, (N), die röm. Clodie, 8) Gem. des Zus 
cullus, Piut. Luc. 88. b) ®em. des Metellus, Schwer 
βετ des Clodius, mit dem Bein. Κοναδραντία, Plut. 
Cie. 29. 8) Gem. des Caesar Octavianus, Plut. Ant. 
20. 4) KA, Antıa, D. Case. 77, 16. 5) KA. Πο- 
τέστα, Breigelafiene des Cajus aus Bononia, Phleg. 
Trall. fr. 29,2. 6) Andere, Inser. 2, 8658. 

ζλωδιανόᾳα, m. der röm. Clodienus. 1) #1. an der 
Grenze von Hispanien u. Gallien, |. Lobregat Mies 
nor, Ptol. 2,6, 20, Mel. 2, 6. 2) Eigenn., Insor. 4, 
9474. 

Ελώδιοε, ov, pl. Κλώδεον, = Κλαύδεθι w. f., vgl. 
Ῥ]αε Cor. 11 u. D. Cass. 86, 16, dah. 1) "Annıoc 
KA., D. Sic. 12,24, u. Annaocç δὲ Κλ., Plut, Luc. 
21. 2) Γάνος KR. 'Ῥήγιλλος, D.Sie. 11, 85, u. Γάι- 
ός τις KA., D. Cass. 47, 24, Μάρχος Κλ., D. Sic. 
14,110. 17, 74, ὁ Σέξτος — ú KA., D. Casa. 45, 
80, Πόπλιος KA. Ῥηγιλλανός, D. Sic. 12, 28, ine» 
bef. Πόπλιος KA., Plut. Luc. 84. Caes. 9, ο). Πό- 
πλνος--- KA., Plut. Cat. min. 88, Πόπλιός τις KA.,D. 
Casa, 86,16,u. 6 KA. ὁ Πόπλιος, D. Cass. 87,45, 
od. ὁ Κλώδιος ὁ πατρίχιος, ὁ ποὔλχερ ἐπίχλη», 
App. Sic. 7, u. KA. ὁ καλός, App. b. civ. 3, 14, 
au KA. ὁ δηµαγωγός genannt, Plut. Cat. min. 
45, gem. aber bloß ὁ Κλώδιος, u. feine Partei οἱ 
μειὰ Κλωδίου, Plut. Cic. 28. 8) Außerdem Κάπι- 
τος ΚΑ., D. Sic. 14,88, KA. Μάκρος, Plut. Galb. 
6. 18, KA. Κέλσος ᾽Αντιοχεύς, Plut. Galb. 18, 
Ki. ὁ Βιεθυνιχός, App. b. civ. 5,49, KA Νεαπο- 
Afıns, Porpb. fr. in Müller hist. gr. fr. ıv, p. 864, 
u. Κλώδιός τις, Plut. Brut. 47, vom Schriftſt. Clo- 
dius Lieinius, Plat. Num. 1. — Andere: Inser. 2, 
2520. 8548, 78, Ross Dem. Att. 11. Aehnl.: 

Ελάδιε, m. Inscr. 8, 6465, Sp. 

Ἐλώάδωνα, f. Sroehlings (f. Et. M. 521,28), 
macedoniſche Benennung der Backhantinnen, Plut. Alex, 
2, Polyaen. 4, 1. Hesych,, Suid. 

Κλάώθα, f. Spinnerinnen == Ἀοῖρα,, Od, 
7,197 ed. B. v. I. Κατάκλωθες, Sapph. in Schol. 
dazu u. Hesych., f. Lob. paral. 87. 

Ελωθά, οὔς, acc. w, νοο, (Luc. catapl. 5), οἵ, (N), 
Spinn (f. Arist. de mund, 7, Et. Μ. 141, 16. 708, 
20, Suid.), eine der Parzen, bie den Lebensfaden 
fpinnt, Hes. th. 218. 905. sc. 258, Pind. Ol. 1,41. 
I. 5 (6), 21, Orph. h. 59, 18. lapid. 626, Telest. 
fr. 1 u. fr. ad. 144 ed. Bergk, Anth. vıI, 148, 
Plat. rep. 10, 677,0. 620 ο. legg. 12,690, c, Apd. 
1,8, 1, πο. d. mort. 80, 2.8. Iup. conf. 2. 4. Char. 
18, S. Emp. dogm. 1, 149. 

»{. Reis, eine Hetäre, Luc. d. mer. 
δ, f. Et. M. 782, 45. 

Kiuräs, &, m. — Κλεοπᾶς d. i. Κλεόπατρος, 
N. Τ. Io. 19, 25, Suid. 

Ἐλωπίδαι, öv, Bingerapi od... Maufer, erbiche 
teter attifcher Demos, Ar. Ῥαα. 79, Plut. ourios. 4. 


Κλυτοσένης 


Kvßo: 


8 Ελωσσαμηνῶν κώμη, Inser. 8, 4102 (Galst.), 
p. 


Ἐλῶσν . pL Dr in Latium, Ptol. 8, 1,5, 

Plin. 8. 5, 9 (Clostra Romana), 
ώτα εἴσχνσις, f. Einbucht auf der δει 
Britanniens, j Fyrth of Clyde, Ptol. 2, 3,1. 

Ἐναγεύε, (6), Vahl, Lakonier, Paus. 8, 18,4. Ber 
ihm fol die Artemis den Bein. Kyayla baden, Pax 
a. a. O. 

Kyaxädıoy, (τό, Gehlberg, Berg in Lalonin, 
Paus. 8, 24,6.8. Achnl.: x 

doos, Berg in Arkadien, Paus. 8, 35, 
4. Bon ihm hieß Artemis bei den Kapbyern Kram 
λησία, Paus. 8, 28,4. 

Kyaxeärıs, sdos, f. Bahle, Bein. der Adi 
in Tegea, Paus. 8, 58, 11. 

Kyaxlas, m. Balbe, 
10,7. 

Ενακιών, ὤνος (d—morands), fo der Hecent ned 
Herdn. περὶ nor. 4. p. 17,22, v.1. Kryızlur (xre- 
κόν —Asuxöy, Hesych. vgl. mit Schol. Theoer. ‘, 
16, d. i. Weisbacdh), BI. in Lakonien, fpäter Obvoi 
Plut. Lvo. 6. Pel. 17. 

Kyöxuy, ωνος, m. Bleß, Bocksname, Theoer. 3, 
5 u. Schol. 

Kyadeov, (Reibersborf?), Städtchen in Μποξ, 
— ui 8. 

μη, ſ. Konunos. 

Ku, {. Die ling (0. i. mit einer Kniebellt⸗ 
dung, wie fie zur MWaffenrüftung gehörte), Amajen, 
Tzetz. P.H. 120. 

Kympis, Ίδος, f. (inEt.M 860, 88 Κ»ῆμες, ıdx) 
1) Knipp (d. i. eine mit Buſchwert bewachſene ἂν 
höhe), Gebirgsketie gieifchen den davon benannten αν 
Inemidifhen Lokrern u. Phocis, Strab. 9, 416. 425, 
Et. M. 2) Rniphaufen, St. am Borgebirge Kar 
mibdes, eineın Zweige des Gebirges Κνημές, Scyl.6l, 
Plin. 4, 12, Θά Strab. 9, 426, Ptol. 8, 16, 10, Me 
2,8 Ἐνημῖδες genannt. 

Kyfjpos, (6), Knieling (f. Κνῆμες), Epartene, 
Thuc, 3, 66—86, 8., D. Sio, 12,47. 49. Wehnl: 

Κνήμων, ὧνος, του. (Ael.) Κνήμων, m. 1) m 
Zandmann, Δαὶ. ep. rust. 18—16. 2) Underer, Le 
d. mort. 8. - 

Ἐνήφ, m. indeel., ägyptifcher Gott, der in Gera 
einer Schlange verehrt wurde, Plut. Is. et Os iu. 
Phil. Bybl. δ. Eus. pr. ev. 1, 10, u. ebend. 8, 11. € 
Κνοῦφις. 

Ενίδη, f. Brenneſſel, Name einer δὔσα 
Orelli Inser. L. 2846, K. 

Ἐνιδίνιον, (τό), Kaſtell bei Ephefus, D. Sie 14, 
99. Achn!.: 

Kvtöos, ου, (I), Kranz ob. Neffelmang (vi 
xridn), 1) St. in Karien, teils auf dem Feſtlande, Ic} 
anf einer mit bem Feſtlande verbundenen Juſel, ke 
Bewohner daher Χερρονήσιον οἱ ἀπὸ Κνίδου, δὲ 
v. h. 2, 88, od. ol ἐν Κνίδῳ Χερρονήσεοι, Pıs 
δ, 24, 7, beißen, [. Paus. 1, 1, 8. 8, δ0, 3, Βἰτα 14. 
656, vgl. mit St. B. s. Χερρόνησος u. 4κανθος, καί 
einem Tempel der Aphrodite, bab.) "Agppodirn 1. 
Δες genannt, Luc. amor. 11, j. Ruinen bei Gap ὅτι 
Ἡ. Apoll. 48, Aesch. Pors. 891, Her. 1, 144-8 
188, Tbuc. 8, 85. 43, Xen. Hell 4, 8, 13. 6. 7’ 
1λοστ. 4, 162. 9,68, Scyl. 99, Plat. ep. 24 (Ple 
160), Flgde, bisw. aud fürs Gebiet, Isae. 5, 6. 4: 
Din. 1, 76, St. Β. ο. 4φροδυεσιάς, nad Ptol. 5, 


Dferbename, Paus. S, 





Ἐνισοδιώχτης 


Ι0 πόλις καὶ ἄκρον, nad) Hoeych. νῆσος 'Ῥόδου 
?). Ew. Ἐνίδιοι, Her. 1, 174 — 4, 164, Arist, anim. 
gen. 2,2, Pol. 80,8. 81, 17, Strab. 6, 275—14, 656, 
)., Paus. 1,11, 1—10, 11, 8, δ., Ath. 2, 59, a, D. 
3ic. 5, 58—20, 96, 8. Plut. Luc.8. Caes, 48, Scymn. 
k28, Euen. ep. Plan, 166, dah. ἡ Κνιδίων δάλασ- 
σα, Plut. Them. 27, u. ἡ Κνιδίων λέσχη, in Del» 
shi, Plut. def. or. 6, vgl. mit Paus, 10, 25,1. Sing. 
Kyidsos, Tbuc. 5,51, Plut. par. min. 27. Βαν. 10, 
2.17,4, D.L. 1, 1, π. 7—8, 8, n, 8, ὅ., Anon. Υ. 
Arat., fem. ἡ Ννεδία, ion. u. ep. (η. Anth. σι, 172. 
56 war Κνιδία daher auch ο) ein Bein. der Aphro⸗ 
te, Κνιδίη, Euen. ep. Plan. 165, u. ἡ Ἀγιδία, 
πο. smor. 11, Paus. 1, 1, 8, Clem. Alex. protr. 
16,14, Arnob. 6,198, u. mit Κυθέρεια, ep. Plan. 
170. b) Bezeichnung der Landſchaft, Call. h. 6, 25, 
>. Sic. 5, 58. 61, St. Ἡ. s. 4ώτιον. 4κανθος, 
[στρος. Πολοπόδουσα, Strab. 10,488. Adj. Kvi- 
vos, 3. B. ἀνήρ, Paus. 10, 11, 8, Κνιδίη χώρη, 
der. 1,174, Κνίδιος κάλαµος, Phan. ep. Vi, 295, 
esodusa, Ath. 1, 28, ο, χρόµνα, Theophr. h. pl. 
7,4, 7, insbef. xoxxoc, Ath. 2, 66, d, Theophr. h. 
οἱ. 9,20, 2, Plut. de sen. praec. 22, fo daß es ſprichw⸗ 
var zu fagen: Κ»ίδιον xöxzov φύχεε», Diog. Vind. 
3, 5. Adv. τὰ Ἐνιδόθεν, Luc. Lexiph. 7. (2) Viel. 
mh St. auf Kypros, vgl. Tzetz. ποιχ. ἵστορ. 1,1 
‘Ov. met. 10, 581?), u. die von Ab. Satellarios 
sırfaßten Κυπριακά 6. 154, K.). 

Ενισοδιώκτης, m. Ἱ. ν. in Batr. 282 (285), wo 
Baumeiſter νεκρὸν ἑόντα hat. 

Κνϊσόζωμοε, m. Bouillon, Parafitenname, Al- 
siyhr. 8, 6. 

Ἐνοιθιδεύς, m. ähnl. Radeberg, Berg in Attila, 
Phot. lex. 175, 18. — Titel einer Komoͤdie des Ari» 
topbanes, Mein. 1, p. 881. 

Kvoidos, m. Knirſch (xvods, χνοή-- ὁ τῶν πο- 
Jo» ψόφος), Aeginet, Her. 6, 88. 

Ἐνοῦφια, sdos, m. ägpptifche Gottheit = Κνήφ, 
». f., Strab. 17, 877. Vgl. Ἀνοῦβις. 

Kyaßalos, m. Sonder d. ἱ. Ungethüm. Sprich⸗ 
vörtlih war: XoiwiE Κνωδάλουν, von denen, welche 
nit großem Maaße meffen, Apost. 18, 80, f. Κώ- 
}αλος. 

Ἐνωπία, {. Bärenflein, Pleden in WBöotien, 
3trab. 9, 404, f. χνωπός. 

Ἐνωτίας, m. Bärmann, Alorite, Pol. 5, 68. 66. 
lehnl.: 

Ἐνᾶῶπια, m. Kolchier, Et. M. 628, 89. 

Ἐνῶποε, (6), b. Ath. u. in Schol. Nic. Kpwsös, 
Bär, Bärenbad, 1) ©. des Kotrus, K. von Ery⸗ 
hrä, Strab. 14, 688, Polyaen. 8, 48, St. Β. s. Ἔρυ- 
δρά, Hipp. δ. Ath. 6, 258 f — 259, ο (bei Paus. 
7,8, 7 Riehtfalfh Κλέοπος). 2) $I. in Böotien — 
σμηνος, Nic. Tb. 889 (Schol. ἀπὸ Κ»νῶπος τοῦ 
ἀπόλλωνος) mit einer gleichnamigen Stadt, Schol. zu 
. St., ſ. Κνωπία. 

Kvyuwobwolıs, f. Name von Erythra, nah Κνῶ- 
zog, w. f., fo benannt, St.B. ο. Ερυθρά. 

Ἐνωσίων, wvos, m. Horchler db. 1. einer ber 
:öchelt, f. zvwace, od. Hugo d. t. der einfichtsvolle 
= Tywotor), Mannen., Aeschin. 2, 149 u. Βο]ιο]., 
(dom. δ. Ath. 18, 598, ο. Achnl.: 

Ἐνᾶσον, m., Schol. ΑΡ. Rh. Ένωσσόο, m. Manns 
ame, 1) Inser. 8, 6584. 2) Schriftft., Schol. ΔΡ. Eh. 
I, 262. 

Ενωσόε, b. Scyl. 47, Call.b. 1, 42. 48, Arist. ep. 


683 


App. 9, 28, Scymn. 587, Qu. Sm. 11, 43, Plut. Thes. 
19, Strab. 10, 476—478, ὅ., Dion. Cell. Hell. 128, 
Ptol. 8, 17, 10, Nonn. 18, 232 - 47, 441, 6., App. 
Sic. 6, Suid., Et.M. 848, 80, St. B. 9. “πολλωνία 
--"Ὀμφαλίω», δ., Iambl. v. Pyth. 92, Ἐγωσσόε, οὗ, 
ep. auch οἵο, (7), Tat. Gnosos (Mel. 2, 7, Plin. 4,- 
12,20), Rufe (0. 1. Rauſche, vgl. zuwoce u. bie 
Etym. davon), St. auf der Nortfüfte von Kreta, Ἱ. 
Ruinen bei Gunea, Ἡ. 2,616. 18,591, Od. 19, 178, 
h. Apoll. 896 (2, 261), Plst. Min. 879, b. legg. 1, 
625, b—6, 754, c, ὅ., Pol. 4,54, D. Sie. 6, 77—79, 
Hesych., An. st, mer. magn. 848, Miüngen bei Se- 
stini Class. gen. Geogr. uumism. p. 28, Eckheld.n. 
1, 2, p. 808, Inſchr. beit Chishull p. 120. 60. Ενώσιοι, 
Plat. lege. 6, 754, ο. ἆ, Pot. 4,58 -81,1,8., D.Sic. 
6, 72. 16,62. 20,88, Paus. 2, 21, 8. 9, 40, B, sg. 
Κγνώσιος, Her. 8, 122, D. L.9,.11, π. 7, Anth. vıı, 
822, u. Ἐνώσσιοι, D. Sic. 88, 18, Strab. 10, 477 
—481, Plut. qu. graec. 58. Adj. a) Ἐνώσιοε, 5.8. 

ώρα, D. Cass. 49, 14, πάτρα, Pind. Ol. 12, 24, 
ἀνήρ, Palaeph. 16, 8, oft — fretifh, ταῦρος, Eur. 
H. f. 1927, κῶλα, Hesych., od. Ἐνώσσιον, ία, ο», 
4. B. Ἰδομενεύς, D. Sic. 5, 79, Arist, ep. App. 9, 28, 
Anth. vır, 822, Κύρβας, Ὀφέλτης, Nonn, 14, 86. 
87,102, σακεσπάλος, Nonn. 8, 68, πολίτης, Nonn. 
18, 246, οὖδας, Nonn. 18, 149, ἄσευ, Nonn. 40, 
289, ἀμφικύπελλον δέπας, Nonn. 87, 88, τόξα, 
Nonn. 87, 725, πόνος, Nonn. 25, 227, ὀρχήματα, 
Soph. ΔΙ. 700, Eust. 1166, 19. Aud als Subst. a) 
Κνώσιος, ὄνοια κύριον, Buid. β) Κνωσσία, eine 
Nymphe, Δρά. 8, 11,1. b) Gnosiacus, ΟΥ. πιοι͵ 7, 
471—9, 668,8. c) Gnosias, f., Ov. ars am. 1, 298. 
556. d) Gnosis, idis, Ον. Fast, 8, 459. Her. 15, 
25. ars am. 1,527. 8,158. Stat. 8. 1,2,182. 5,1, 
282. Theb. 13, 686. Adv. Ἐνωσσόθεν von Gn., ΔΡ. 
Rh. 4, 494. 

Κοάγκα, St. in Indien, Ptol, 7,1, 58. 

Κοάδουοι, v. 1. Köddovos, Schol. zu Strab. 7, 
290. 

Köaıbos, [. Ἱόσαεφος. 

Κοάλεμοε, (6), Dimmerling (vd. i. albern) als 
Gott 5. Ar. Equ. 221. 2) Bein. des Großvaters von 
Gimon, Plut. Cim. 4. (Bei Hesych. Εοαλιεῖν, βάρ. 
βαρον ἔθνος, v.1.) 

Ἐόαρα, Ort in Syrien, Ptol. 5, 15, 18. 

Koäpra Βακχίου, Inser. 2, 8842, 1. 8, 5208, 7, 
(lat. Quarta?), Sp. 

Κοαρτάνη, f. Ist. Quartena, Insor. 4, 9788, 


Köyxava 


FKodra, f. Inser. 8, 4815, 1, Add. 

Κόβαλοι, pl. Böppel od. Kobolbe d. i. Neder, 
welche foppen, erbichteter Yame, Ar. Equ. 685, f. Harp. 
u. Ar. Plut. 279 u. Schol. — Ran. 1016. 

Koßavdol, Boll ver eimbrifchen Halbinfel im j. 
Sihleswig, Ptol. 2, 11, 11. 

Κοβέγκιλα, Kaftell von Darbanien, Proc. aedd. 4, 
4 (281, 55), Sp. 

οβή, f. Hantelsplag an der Küſte von Hethiopien, 
j. Kabi, Ptol. 4, 7,10, 


Ko s κώμη, (in Syrien?), Inser. 4, 9640. 
Kößuy, ὠνος, (d), Merter (von χοέω), ©. bes 


Ariitopbantos aus Delphi, Her. 6, 66. 

Ἐόγγουστος, St. der Byjener in Galatien, Ptol. 
6, 4,10. 

Εγκανα, St. ber Rantabrer in Hisp. Tarrac., j. San- 
tillana od. Onis, Ptol. 2, 6, 51. 





684 Κογχοβάρ 

Κογκοβάρ, Et. im oben Mevien, bei Abulfede: 
Kenlobar, j. Kongaver, Isid. mans. Partb. 6, Tab. 
Peut., Geogr. Εαν. 

όλεροε, m. ber griech. Name des Sarbanapal, 
Euseb,, b. Suid. Κονοσκογκόλερος, Pol. ed. Bekk. 
1177, 35. 

Κογκόλιτανοε, m. (Accent ?), KR. der Gaͤſater, 
Pol. 2, 22.81. 

Κογκορδία, in Inser. Κονκορδία, d. lat. Concor- 
dia, 1) ©t. in Benetia, j. Concotdia,. Piol. 8 1,29 
(Κ. »ολωνία), Plin. 8, 18, Mel. 2, 4, Tab. Peut. Bei 
Strab. Κωνκορδία, w. f. 2) St. in Aufitania. |. 
Thomar, Ptol.2,5, 7, Plin. 4, 22. 8) 6ι. in Ober 
germanien, Amm. Marc. 16, 12. 4) $rauenn., Inser. 
4,9658, a. 

Κογναβάνδα, St. in Indien, Ptol. 7, 1, 66. 

νδανα, St. in Indien, Ptol. 7, 1,50. 
s Koyxda,f. Schaalfluß, Fl. in Eorfica, Lycophr. 

69 


Κοδάλον χοῖνεξ, Sprich. = Κνωδάλου yolvıd, 
ſ. Κνώδαλος. 

Κόδανα, St. in Oroßarmenien, Ptol. 5, 18, 16. 

Koddyn, f. St. in Gedroſien. Ptol. 6, 21, 6. 

Ἐοδδίνον πέτρα, f. Coppenſtein (= κοττ΄νον), 
Beragipfel des Eipylus bei Maguefie, Paus. 8, 22, 4. 

Kodbotpa, St. von Miäfolia in Indien, Pol. 7, 
1,15. 

Koßopt, f. nad Dind. in Thes. 1708, A. 

ἘΚοδομείτρια, ähnl. Raffegerft, eigtl. Gerſterd⸗ 
ſtern, Name einer Dienerin, Hesych. 

indifches Volk jenfeits des Ganges, Ptol. 

7,2, 20. 


Κοδράνα, St. in Indoſcythien. j. Kodra, Ptol. 7, 
1, 56. 

Κοδρατιανή, f. vie τδπι. Quadrstisna, Inser. 8, 
4845, Sp. 

Ἐοδράτιλλα, ης, f. Valeria, Inscer. 8, 5858, b, 21. 
84,5p. 

Ἐοδρᾶτος, ου, (6), der röm. Quadratus, 1) 
rich. Rhetor u. Sophif, 166 nah Chr. &., Pros 
conful in Aften, Arist. or. 10, 128. 28,489. 26, 597. 
598, Philostr. v. Soph. 2, 6, Suid, 2) Herdn. 1, 8, 
4. 8) qriſtl. Bifchoff in Athen, {. Fabric. bibl. Gr. 
σαι, Ρ. 154 u. ff. 4) Inser. 2, 2052, 10. 8, 4274. 6715. 
6. Κουαδρᾶτος. 

Κοδρίδς, ου (über ε [. Priscien. 2, 7, 87), inEt. 
M. ο. ν. Μοδρίτης, Nachkomme des Kodros, Et. 
M., fo Bezeichnung des Solon, Piut. Sol. 1, Suid. 
(au ἄρτος, Βαιά., doch hieß dich bei den Römern 
κοδρᾶτος, f. Ath. 8, 114,9). Gew. Plur. Κοδρῖ- 
das, ὤν, die Nachlommen des Robrus in Athen, Strah. 
8,883, D. L. 1, 2,n.6, Polyaen. 8, 48, Ael. v. h. 6, 
13, Heracl. Pont. fr. 1,3, Diogen. 8, 1, Apost. 9, 17. 
14, 10, Schol. Asschin. 1,182, überb. für AInvados, 
St. B. ο. ’Adnvas. 

Kößpor, ein Bolt in Colchis («υτιναῖο, Κόδροι), 
Lycophr. 1889, Suid. 

Κοδροµήνη, f. ὄνομα τόπον, Suid. (Nach Lob. 
path. 199, n. 17 Boßopnvh zu ſchreiben, Gegend 
von Perfis.) 

KöSpos, ου, (6), (karbarifcher Name, nach Strab. 7, 
821, wennarich., viel. = κυδρός, alfo Peraht d. i. 
glänzend), 1) S. des Melanthus, lepter König von Athen, 
DB. des Antroffus. Pherec. b. Strab. 14, 682, des 
Neleus, Her. 9, 97, Ael. v. h. 8, 5, Plut. v. How. 
8, Olymp. v. Piat., Hellan. b. Harp. ο. Ερυθραῖον, 


Κοθωχίδαι 


u. des Nauflos, Βέτα». 14, 688. Seine Statue, δι 
10,10,1, u. der Ort, wo er getöbtet wurbe, Pau. | 
19, 6. ©. Her. 1, 147, Plat. conr. 208, d, Lr 
84—87, Arist. pol. 5, 10, Piut. ezil. 17. pani, 
18, Strab. 9, 89814, 658, Paus. 7, 2, 18.8: 
1,8, D. L. 1, 2, no. 6, Lac. Dem. enc. 46, Ars | 
or. 46, p. 890, Ath. 8, 111, d, Polyaen. 1, it, 
Sostr. 5. Stob. flor. 7, 66, Hellan. in Schol Pz | 
p. 876, T'berec. b. Poll. 10, 128, Hesyeh., EL 
658, 45, Schol. Aeschin. 1, 182, Hor. Od. 3. 1: | 
2, Iust. 2, 8. Er α. die Seinen, οἱ ἄρεφὸὶ Κόόρω 
Her. 5, 65, feine Nadlommen, ol ἅπὸ Köden 
Ascl. ep. ıx, 63, od. οἱ Κόδρου, Piut. exil li 
Kodoidas. Bon ihnen als εἶπιπ auerfanuten ὁ-. 
Geſchlechte leitete man gern fein eignes eb, D.L. 
1, Autom. ep. ΧΙ, 319, u. man fagte daher ſpris 
εὐγενέστερος Κόδρου, Suid.s. εὐγενέστερος, Pi: 
lex., Zen. 4, 8, Diog. 4, 84, Macar. 4, 20, Gr. 
Cypr. M. 2, 94, Apost. 8, 6, Cram. An. Par. 
898, Themist. 21, p. 250, Luc. Tim. 28. d. = 
9, 4, Liban. ep. 801. Ebenſo hieß εἰ ud πρεςὰ 
τερος Κόδρου, Diog. 7,45, Diog. Vind 3,; 
Macar. 7, 41, od. ἀρχαιότερος Κόδρου. Macar 
49, u. man nannte altwäterifhe Leute Ε:όδροες, E: 
sych., Phot. 176,12. 2) ©. eines Echeanat in 67. 
fus, Polyaen. 6, 49. 8) ein armer Dichter, Irre. 
8, 208. 208. — 4) ein Hirt, Virg. Ecl. 5, 11.7, ? 
26. 5) K. Tıß. KA. Μαριριανός, Inzer. 2 27: 
Ὁ, Add. 6) Andere: Maced. ερ. ΙΧ, 275. — M- 
tial. 2, 67. 

Κόδρουβα, ſ. Κόρόνβα, 

Κόαντος, f. Κόνντος. 

Kofäka n Kö,uda, St. in Sroßermenim, τ. 
6,18, 11. 

Κοῖέ, ὁ, Gott der Jpumäer, Ios. 16, 7, 9. 

Κο[ύνθιον, ου, τό, Dit in ber Syrie von Αντι 
Anon. st. mar. magn. 81. 82. 

Kobilas, m, thracifcher Jürſt, Satyr. 6. ΑΙ: 
667, ἆ. | 
Κοθίδην, pl. das, m. Schade (f. Κό9ος), Sefeil.: 
in Teos, Inser, 2, 3064, 27, Sp. 

Koßivas (0.1.Ρ. 11δα. p.116b), Inacr. 2, 215 


55, Sp. 
5 Kobis (vgl. C.L 116, ο etc.), Inser. 2, 215,55 


p- 

Κόθορνος, m. ähnl. Breitſchuh, Bein. des Ih 
tamenes, Plut. Nic. 2. 

Ἐόθοε, ου, m. Schade (κοθώ, nah Her. 
— βλάβη, nad Strab, 7, 821 berbartfher Ri. 
1) 6. des Zuthus, Gründer von Chalkis, Für 
Perios, Eleutheris in @ubda u. Böotien, Scymn.5:. 
Strab. 10, 445. 447, Plut. qu. graec, 22, δι 8. 
Ἠλευθερίς. 2) Anterer: Ioser. 576, vgl. -C. Icsı 
2, p. 1125,b zu 8064, 27. 

Κοθυλᾶςε, m. Ort in Palaſtina. Spaet. 

Ἐοθωκίδαι, ὤ», (08), Schade, 1) attiſcher Te 
mos zur Öneifchen Phyle gehörig, Aeschin. ερ. 55 
Proc. Gaz. ep. 79, t. ıv, Class. Mai, Phot 1'°. 
10, Hesych., Suid., Schol. Ar. Thesm. 620, ἃ- 
Seew. x, d, 55. νι, b, 14. 64, vol. mit Ο. Inc: 
2, p. 650, a. b. Gin Bürger baraus, (6) Koser- 
σης, Dem. 18, 29. 54. 55. 75. 180. 187. 59, 72 
Plut. x oratt. Aeschin. 1, Ael. v. h. 8, 12, Ape 
v. Aesch., Ross Dem. Att. 15. 106, Inscr. 151. * 
u. (6) ἐκ Κωθωκιδῶν, Ar. Thesm, 610. 2) Ke 
θωκίδηε, m. Mannen., Inser. 285. 


Κόδων 


Κόξων, m. Schade, ein Byzantler, A. Rang. Hell. 
2,n.408, K. 

Kola, f. Regina d.h. die einfichtevolle (ſ. Κοῖος), 
ine Amazone, Bt.B.s. Oißate. 

Κοίαμβα, ww, n. pl. &t. in Θεῦτοβα, Pro. 6, 21, 
t, Marc. Heraol. per. mar. ext. 1, 82. 

Κοιαντίᾳ, έδος, f. Kbos Tochter d. ἱ. Leto, Orpb. 
1.85 (84), 2. 

Koiäy, f. Χοιάκ. 

KoißiAos (od. Κορβῖνος), Tıß. Ki. Πάνννχος, 
‚nscr. 2, 2980, 6, Sp. 

Kotyxros, m. der rönt. Quintus, Tiroc Κ., Gonful, 
nscr. 19326. 

Εοιδααλγα ᾽Ατταλίσ. (9), Inser. 194. 

Κοιδαµούσιοι 7 Κηδαμούσιον ἢ Κεδαμούσιον 
7 Kıdauodcıos, Volt in Maurit. Caes., Ptol. 4, 3, 
"1. 
Ποιδίκιος, m. der Tat. Caedicius, Inser. 8, 5827, 
p. 

Κοιηϊε, ἴδος, {. Köos Tochter d. 1. Leto, — Kos- 
τντίς, Call.h. 4, 150. 

Ἐοιήτος, m. der lat. Quietus, Mannen., Inser. 2, 
1455, 9. 

Κοίκιλα, Et. der Turbuler in Hisp. Bastica, Ptol. 
4,9. 

Kowda, f. (Merl, κου ale Redupl. χοᾷ = 
ἰχούεν, πείθεται, Hesych.), Frauenname einer Dies 
terin, Sophr. 5. Ath. 9, 880, ο. 409, a. (v.L Και 


(όα). 

—ES m. Dämel (ὑπὸ τῆς ἄγαν ἀνοίας, 
\el.), Mannsn., Ael. V. b. 18, 16. 

Κοῖλα, (τά), Hohlfeld, a) ᾿Εὐβοίας, b. Her. 8, 
18, τὰ Κ. τῆς Εὐβοίης χώρης, die Küftengegend 
wifchen dem Vorgebirge Kapbareus u. Cherfonefus, 
vegen vieler Klippen gefährlich, Her. 8, 14, D. Sic. 
ιχο. 19 (bist. gr. fr. 11 p. 16), Strab. 10, 445, 
>tol. 5, 165, 22, Liv. 82, €, Val. Max. 1, 8 (10). 
) τὴς Χίης χώρης, Gegend in Chloe, wie es ſcheint, 
er Bufen auf der Weflfeite der Infel, Her. 6, 26. 
|) τῆς Ναυπακτίας, in Naupaltoe, Pol. 5, 108. 

, Kodupırol, galläcifche Wöllerfchaft, Ptol. 2,6, 42, 
?lin. 8, 4. 

ΚΚοίλη, f., 5 Her. 6, 108 ἡ Κοιλὴ ὁδός (nah 
ὴ. Β.ο. Ayyean, richtiger KosAn), b. Hesych. Koı- 
is, Hohlweg, Hölle, ein attifcher Demos zur hip⸗ 
ot hoontiſchen Phyle gehörig, in der (nördl.) Vorſtadt 
on Athen (ſ. Ross Dem. Att. p. 78), Marcell. v. 
[huc. $. 16, Schol, Aeschin. 8, 195 (Inser. 276). 
ἔο., (6) ἐκ Κοίλης, Aosch. 8, 187. 195, Isoor. 18, 22, 
)em. 29, 60, Inser. 158. 275. 669. 660, Att. Seew. 
ς, c, 102. 116, Ross Dem. Att. 14. 107. 178, in 
nscr. 8, 5775, 11,7 iv Kofia (esic!). 

Κοίλη ἡ Περσὶε ἡ χαλουµένη, Landſchaft in Per» 
is um Paſargadä, Strab. 15, 729. 

Κοίλη Ἀνρία, ἡ, in Arr. Απ. 8, 8, 6 u. D. Per. 889 
urch Worte getrennt, in Ptol. V, arg. ὃ u. 15, tit., Arr. 
in. 2, 18,7. 5, 24,5, App. Syr. 1. 5. 88 auch Συ- 
ία ἡ Κοίλη u. b. D. Cass. 58, 12 ἡ Συρία ἡ 
Κοίλη καλουµένη, das hohle Syrien, eigtl. feit der 
nacedon. Eroberung bie Thalebene zwifchen Libanus 
 Wntilibanus, doch fpäter auch Vhönizien u. Pald» 
tina mit umfaflend, Pol. 1, 8—28, 17, 8, D. δίο, 
'1, 5 u. exc. ο. 19 (hist. gr. fr. 1, p. 16), Ios. 
ο, 9, 7—12, 4, 1, 5., Plut. Ant. 86. 54, Arr. An. 
, 11, 4. 7, 9, 8, App. prooem. 2, Scyl. 104, 
Itrab. 16,756, Obarit. 7, 2, Eust. gu D. Per. 809, 


685 


Ptol, 5, 15, 22. &w. Ἐοιλόσνυροι, Strab. 16, 741. 
749. 767, u. Κοιλοσνρῖται, St, B.s. Axn. 

Κοιλήται, pl. Hollfteiner, Boll in Thracien, 
die majores um ben Hämus, die minores um ben 
NRhodope, Liv. 88, 40, Tac. Ann. 8, 88, δ. Plin. 4, 
11, 18 Oelaletee. Das Gebiet, ἡ Kodyru στρα- 
τηγία, Ptol. 8,11, 9. 

οιλία, f. Laß (9. i. Rinne), Kanal in Eyrene, 
Hesych. 

Κοιλίω αἱ πύλα, in Rom, 


58. 

Κοιλιόβριγα, St. der Gölerini in Hisp. Tarrac., 
Ptol. 2, 6, 42. 

KoiAtos, m. der röm. Coelius, 1) Plut. Ant. 65. 
— Inser. 3, 4688,d, Add. 2) verwechfelt mit Κλοί- 
Άνος, D. Hal. 10, 22; D. Case. fr. 38, 1. (Plut. 
Pomp. 7). 

ἘΚοίλων, m. Holy, Mannename, Nonn. 83, 
235. 

Κοινία, f. Semeine (vergl. Κοῖνος), eine Ama⸗ 
gone, St. B. 5. Θ,βαϊς. 

Κοινόηνον, St. der Bariner im noͤrdl. Deutfche 
land, viel. j. Rageburg, Ptol. 2, 11, 27. 

Kotvos, οὐ, (6), b. Theoph. ad Autol. u. Et. M. 
Kowös, Semeiner, 1) S. des Karanos, B. tes 
Tyrimmas, Herallide u. K. von Macedonien, Ὦ. Sic, 
7,17, Satyr. 6. Theoph. ad Autol. 2, ῃ. 94, Porph. 
Tyr. fr. 1 (Syncell. 261, d), Et. M. 528, 88. 2) 
Elimiote, ©. des Polyktates, Feldherr Aleranders des 
Großen, D. Sie. 17, 67. 61, Arr. An. 1, 24, 1—6, 
2,1, d., Curt. 2,10—9, 8. 6τ u. feine Zeute: 05 ξὺν 
Κοίνῳ u. ol περὶ Κοῖνο», Arr. An. 4, 17, 6.5, 17, 
1. Seine φάλαγξ ο). τάξες, Arr. Απ. 1, 14, 2. u. 
1,6,9—5, 12, 2, d., weldie den Namen πεζέίαιρον 
führten, Arr. An. 2, 28,2. 8) ein Maler, Plin. 86, 
11,40. 4) ein Berchäber, Liv. 44, 85. 

Kotvra, f. die röm. Quinta, Inscer. 8, 4195, Sp.; 
b. Keil Inser. boeot. L,e Kotvrn, Thebancrin. 

Κοιντία, f. 1) ddös, die vis Quintis, D. Hal, 1, 
14. 2) Srauenn. (Quintia), Inser. 8, 4800, d, Add. 

Κοιντιανόε,͵ (Quintianus), ᾿Εούννος, Inser.2, 2870, 
8,8p. 

Κοῖϊντιλία, f. die röm. Quintilie, Inser. 8, 6174, 
7, Sp- 

Κοϊντίλιοςφ, m. der röm. Quintilius. 1) Kösvrog 
K., D. Hal. 6,37, Σέξτος K., D. Hal. 10,53 (pas 
trisifches) Θε[Φ[εῶί, οὗ Κοιντίλιοι, D. Hal. 8, 29. 
2) (6) Κοϊντέλνος µήν, ber röm. Monat Quintilis, D. 
Hal. 8, 56. 

Kotvrıos, (6), der röm. Quintius, Καίσων K., 
D. Hal. 10, 5, u. Κοῖντιος Καίσω», D. Hal. 10, 
18, 4εύχιος Κ. (ὁ καλούμενος) Κινχινάτος ob. 
Κιχιννάτος, D. Sic. 12,8, D. Hal. 10, δ. 11, 16, 
Exe. in Mall. hist. gr. {. 11, p. 84, ob. bloß 4εύχιος 
od. Jovxsog K., D. Hal. 10, 27. 80.11, 20, D. Cass. 
fr. 28,2, D. Sic. 12,88. 15, 61, Plut. Cat. πια). 17, 
App. Maced. 6, Τίτος Κ. Kanstwälvos ο). Κα- 
πιτώλιος, D. Hal. 9, 48—11, 68, δ., D. Sic. 11, 
67. 77, au bloß Τίτος Κ., D. Hal. 10, 23, App. 
Celt. 1, D. Sie. 11, 71—16, 59, ὃ. u. Τίτος μὲν Κ., 
D. Hal. 9,68, Σέξτος K. Τριγέµινος, D. Bie.12, 
7, Γάνος Κοίντιος (Curtius), D. Hal. 11, 52, D. 
Sic. 16, 58, Μάρχος Κοέντιος, D. Sic. 14,85, Ti- 
τος καὶ Μάρχος K., D. Sic. 15, 86, u. im Plur. 
Κοΐνειον Φλαμίννου Plut. Arist. et Cat. ο. 1, 
oft bloß Κοίνειος, D. Hal. 9,48—10, 24, App. b. 


Kotvror 


App. b. civ. 1, 


686 


οἵν. 4,12, Inter. 8, 4734, 4, 6974. 6. Κοῦγκτιος 
u. Κυίνενος, 

Köwros, ὁ, der τδπί[ώε Quintus, & 8. Κ. 
Αἱμίλιος, Piut. Pyrrh. 21, Κ. ᾽Αντύλλιος, Plut. 
C. Gracch, 18, Κ. άρριος, Plut. Cie. 15, X. δὲ 
“ὐρήλιος, Piut. Syli. 81, K. Βαλεαριχός, Plut. 
fort. Rom. 4, K. 4ιγάρεος, Plut. Cic. 89, «εύ- 
χνος K., Plut, Luc. 88, u. Asdxsog δὲ K., Plut. 
Luc.5, K. "Außovorog, Plut. Camill. 17, K. Μάξε- 
µος, Pol. 18, 18, K. Μάρκιος, Pol. 24,4, K. Μέτελ- 
λος, Plut. Cic. 16. Rom. 10, u. Κ. δὲ M., Plut. 
Tib, Gracch. 14, K. 'Ootrjotsog, Plat. Cat. min. 
25, Κ. Οὐαλλέριος, Plut. Pomp. 10, K. Ὅππιος, Ath. 
6,228,a, K. Ποπλίλιος, D. Sic. 16, 91—19, 66, K. 
Πομπήιος, Plot. Syli. 6, Κόιντος Ραΐσιος, Κοῖν- 
του (vidc), Ios. 14, 8, 5. 10, 19, K. Σερονίλιος 
Στροῦκτος, D. Sic. 11, 71, K. Σερουίλιος Πρί- 
σχος, D. Hal. 9, 57, Κ. Σεριώριος, Plut. Marc. 
1, K. Titsos, Piut. Syll. 17, Κ. Φάβιος Orıßov- 
λανός, D. Hal. 9, 61—11, 16, 6.. K. «Φούλβιος, 
Plut. Marc. 94. 25, K. Φάβιος Μάξιμος Alur 
λιανός, Poiyaen. 8,15, femer Τίτος K. Φλαμίνι- 
os, Plut, Tit. 1, «Σερονέλιος Κ., D. Sic. 16, 25, 
Κάσσιος Κ., Plut. Ant. 5, u. K. allein, bef. vom 
Bruder Giceros, Plut. Cic. 20—49, ὅ., u. vom Dich⸗ 
ter, a) Qu. (Maecius), Anth. νι, 280, tit. b) K. aus 
Emyrna, ed. Köchly, Schol. 11.2,220. ο) ©. Alers 
anders, Steinfchneider, Bracci mem. tab. 8. Außerdem 
Pol. 81, 18, Plut. Crass. 11, Inser. 2, 1957, Add, 
1889. Vgl. οἳ περὶ Κόιντο», Ρο]. 83, 14. In Inser. 
ftebt auch Κόεεντος, Inscr. 2, 2008, 2. 6. Κούιν- 
τος u. Κύιεντος. 

Κοίνυρα, or, (phöniz.) Ort auf der Iufel Thafus, 
Samotbrale gegenüber, Her. 6, 47. 

Κοινά, ods, f. (®emeine?), επι, des Apbareus, 
Plut. x oratt. Isocr. 50. 

Koroyiyea, f. Köosfproß, d. 1. Leto, ΑΡ. Rh. 
2,712 u. Schol, Aehnl.: 

Ἐοιογένην, &, Pind. fr. 58, 4. 

Kotos, ου, auch os0, m. Regino (5, δ. ber ein⸗ 
fichtevolle, f. Et. M, u. Suid., παῷ Pott b. Curt. 
Griech. Etym. n. 79 Hohl = Caelus od. Himmel, 
nah Athb.10,455,d Zahl), 1) ©. des Uranus u. ber 
Sie, Titane, V. der Leto, Hes. th. 184. 404, h. 
Apoll. 62, D. Sie. 8, 66. 67, Αγά. 1, 1, 8, Orph. 
fr. 8, Acus. δ. Et. M.s.v. u. Et. Μ. 264,25, Paus. 
4, 88, 6, Ath, 10, 455, d. 2) ein Seros in Meſſe⸗ 
nien, Paus. 4,88, 6. 8) Br. des Kynnoe, St. Β. s. 
Κύννα. 4) Φο[[δεᾷ (κοῖ--- τά χοῖλα, Hesych. u. 
Bott 6. Curt. a. a. D.) SL in Meffenien, Paus. 4, 
88,6. 

Κοιράναον, n. Herrnhut, eine Höhle in Sikyn⸗ 
thos (Eythnos?), Plut. sol. an. 86, nach Ael. n.an. 
38 it Κοιράνειος ein Vorgebitge zwiſchen Naros u. 

1108. 

Kapa » m. bes Kolranos Sohn — Polyidoe, 
Pind, Ol, 18, 106. 


Κόιντος 


Κοιράνιοφ, m. Φεττίᾳ, ein Philoſoph aus ber 
Zeit des Kaifer Balens, Amm. M.29,2,K. ©. Kof- 

ar 06. 
ή Kolpavos, ου, (ὁ), Herr, 1) V. des Polyibus, 
Soph. fr. 463 εᾱ. D., Apd. ὃ, 8,1, Paus. 1, 48,5, 
Piut. βαν. 21,4, Palaeph. 27, 1, Pherec. in Schol. 
I. 18, 668. 2) Kreter aus Ryftus, I. 17, 610. 8) 
Lycier, I. 5, 677. 4) Milefler od. Barier, den ein 
Delphin rettete, nach welchem Kospavssor od. -ος bee 


Köxens 


nanut fein fell, Phyl. δ. Ath. 18, 606, d, Adlı 
an. 8,8, Plut. sol. an. 86. 5) Smymär, οἱ αιᾳ 
Κοίρανον, Pol. 18 85. 6) Reitergemeral era: 
des Öroßen, Arr. An. 8, 12,4. 7) Berrdäer, Arr.iı 
δ, 6, 4. 8) Aegyptier, Philoſoph, Suid. ο. γεια 
Eunap, 110. f. Κοιράνιος. Andre ägyriilde Fi 
Iofoppen des Namens f. b. Fabr. bibl gr. l. 
74. 9) Anderer, Archil. fr. 80 (118). (Anth. Pis 
840. —D. Cass. 76, δ. — Inser. 3, 2104, b, 4 
5091, b. 10) SL in Gilicien = Σάρος, 8. B.: 


4δανα. 

Κοιρατάδηε, ου, (6), in Xen. Hell. Koarkkı 
Serrling, Thebaner, Xen. An. 7, 1, 33—40 {r.: 
Κυρ.). Hell, 1, 8, 15—22. 

Koupev..., Inscr. 2, 2476, p. 38, Add., Sp. 

Es h , wos. m. Herre, Athener, au Fe 
das Geſchlecht der Koiporidat, Herrlinger, abſtena 
Br. des Kriton, S. des Neoptolemus, Lyc. vl 
b. Harp.s. Kospwvidas, Θεοίνιο», Κυννίνθαι Y: 
dere fagten dafür Kepwridas, Dion. in Τεαίς !r 
cophr. 1247. 6. Κύρων. 

Κοιστοβῶκοι, Bolt im επτορ. Sarmatien δ- 
8, 5, 21. 

Κοῖσδρα, f. Brange (fo Et. M. α. μέν 
θωμένος von σύρω, nach Schol. Ar. Nub. 49 ir 

a Ἐρετριακό»), 1) T. des Megafles, Gem ν: 
Beififraton. Ar. Nub. 800 u. Schol. vgl. mit dem να. 
κοισυρωµίένη in 49 u. Schol. Bnid. α. ν. α. ir 
xsx0s0ugmu£vos, Hesych. α. ἐγκεκφεσυρωμέν ' 
Andere, Ar. Ach, 614 u. Schol.— Davon ἔγχωες 
ῥόοµαν, Πῷ üppig geberben, Ar. Nub. 49 1. Set 
Suid., Hesych. u. Et. M. =. v. 

Κοῖται, pl. BVölterfchaft im Bontus, Xen. Ar‘. 
8, 25, berborben aus Τάοχο», 

Ἠοίτη, 7, Bettenhaufen, Inſel bei Kin 
tle de 8. Tbeodoro, An. st. mar. magn. 842. 

Κοιτίνιον, n. = Κυτίννον, w. ſ. St. in Ib: 
lien, Schol. Aeschin. 2, 116. 

Korravırös, m. Kammer, Manusn., Infdı = 
Philhiſt. Br. στα, Hft. 6, K. 

Köxas, m. ein Gothe, Proc. Goth. 4, 3 


Sp. 

Κοκκαλίνη, f. Kern, Stlevin, Dem. 59, 35.1: 
144. 

Korxeta u. Κοκκεία, f. die τδπι. Cocceja, lex 
2, 8848, Keil Inser. boeot. xLıv, 9, $. Keil daſ. pl‘ 

Kouxtios, m. ber lat. Coccejus, Inser. 3343: 
Meffei Mus. Veron. 479. 

Κοκκηία, f. die töm. Coccaja, Inseor. 8, 44413 
Add. (ο), Sp. 

Korkylavös, m. ber τῦπι. Cososjanus, 9) ὃς 
des «ίω», «έων ὁ Κάσσιος, ὁ ἐπέκλην Κοκτήῇς 
οἱ δὲ Κοχκηνανός, Suid., s. 4ίων, Taetz. Lyc. 45 
616. 912. b) Andere: Inser. 8, 4070. 4079. | 

Ἐακκήιοε, (ὁ), das röm. (italiſche) Geſchledn Te 
Coceeji, unter ihnen der Kalfer Nerva (Sommer 
Νέρουας K.), D. Cass. 68, 1,1. K. Νέρονας, | 
Cass. 49, 1, od. 4εύκιος ---Κ., App. b. eir. M 
u. bloß Κ., App. b. civ. 5, 64; Plut. Oth. 16; se 
8, 4010, insbef. a) ein Architett, (L. Coccejus 5 
tus), Strab. 5, 245 u. Inſchr. zu Buzgoli, 1. Ε:5- 
chette 1. & M. Schorn ρ. 92. b) «(ων ὁ Kases 
6 ἐπίχλην Κοκκήεος, Buid, a. 4ίων. 

Κόκκηςε, (d), Sharlah, Beiname eines FE" 
mäus, Κόκκης καὶ Παρείσακτος ἐπεκληθδείς Di 
λεμαῖος aus Syrien, Strab. 17, 794. 








Κοχχιανός 


Κοκκιανό», m. = Κοχκηνανός, w. ſ., Bein. dee 
Ilov, Suid, 

Κοκκίων͵ wyoc, m. Scharlah, Mannen., Inser. 
2,2822, b, Add, 

, Kurnoväyas, Bolt in India intra Gangem, Piol, 

‚7. 

Κοκκονάγαρα, a) St. in India extra Gangem, 
Ptol. 7,2, 25. b) Et. der Sind, Ptol. 7,8, 5. 

Κοκκονάγον ἐξ νῆσουι, Inſeln im rothen Deere, 
Ptol. 6,7, 45. 

Κοκκορόβιος, m Bein. des Johannes, Thphn. 
852, 6, δΡ. (Viel. Κολλορόβιος). 

Κόκκοι, m. Scharlach, 1) Redner in Athen, 
Echüler des Iſokratet, Suid., Quint. 12, 10, 41. 2) 
Anderer, Inser. 8, 4181. 

KorxovAdsos, m. Mannen., Inser. 4, 9884, δρ. 

Κοκκνβίας, m. (? nah Dind. Κοακυγίας, nad 
Mundt Κυκέβιος), Mannsn., Hesych. 

Korxvyias, m. (Kududswind?), Name eines 
Windes bei den Krotoniaten, Hesych. 

Κοκκυγιον (τὸ ὄρος), u. Arist. in Schol. Theoer. 
Κόκκνξ, m. Kududshorn (f. Paus. u. Schol. 
Theoer.), ®erg in Argolis, = θόργαξ (θρόναξ), mit 
einem Heiligthum des Zeus od. = Avpxnsog, Paus. 2, 
86,1 u. ff. Ariat. in Schol. Theocr. 15, 64, Plut. uv, 
18,1. 4. 10. Zeus Hatte davon den Beinemen Kox- 
«γιος, Paus. 2, 86,2, vgl. mit 2, 17,4. Achnl.: 

ἄκρα, Vorgebirge in Meffenien, App. 
b. civ. 5, 110. 

Κοκκώκα, 1. Schatlach (f. Lob. petb. 823), 
Bein. der Artemis im Haine Altis zu Olympia, Paus. 
6,18, 7. 

Korxuväs, (6), Kern, Bygantiner, Luc. Alex, 
6. 9. 10. 

Ἐόκλης, (d), b. Plut. Ἐόκλιος, der röm. Cocles, 
ἔτι. Borgnet (f. D. Hal. Plut., Suid. ο. ἐξεκόπη), 
Πόπλιος δὲ Οράτιος ὁ Κόχλης καλούμενος, D. 
Hal. 5,28, Κόχλιος Ὡράτνος, Plut. Popl. 17, u. 
bloß ὁ Κόκλης, Ρο]. 6, 55. 

ἙἨοκνανία Μοῦσα, aus Kornelia, Phleg. Trall. fr. 
99, 2. . 

ΚΚοκόνδριοε, m. Schedelich, (κόνδος), Rhetor, 
Rbet, Gr. ed, Spengel 111, p. 280. 

Ἐοκόσσιοι, ſ. Σοκόσσιο». 

Κοκύλιον, Φοία (|. κύλα im Lex.), St. in Aeolis, 
Plin. 5, 80, 82. @w. Ἑοκυλίταε, Xen. Hell. 8, 1, 16. 

Köxuvdos, m. VBorgebirge u. St. in Bruttium, |. 
Capo di Stilo, Pol. 2,14; δ. Plin. 8,10, 15 Cocin- 
thum. 

Kö „m., f. Κνλάβρας. 

——8 St. in Bermanien, Ptol. 2,11, 28. 

Kolmuvts, f. viel. Uhle — Eule, denn χολαι- 
vig eldos ὀρνέου, Suid, vyl. κόλαρες, Bein. ber 
Artemis in Attila (Myrıhinus), Ar. Αν. 872 u. 
5chnl., Paus. 1,81,4, Hesych. Benannt nad: 

Ἐδόλαινοε,πι. Uhle, Nachkomme des Hermes, K. in 
Attila, Hesysch., Hellan. u. Phanod, in Schol. Ar. Av. 
172, Suid., Paus. 1, 81, 5, nach Paus. 4, 84, 8, Grun- 
er von Κολωνέδες, alfo: Brint od. Hügel? 

Κολακοφωροκλείδη 
ter (Siccklet — Schmeichler), ἰοιί[ὧε Parıdie auf 
en Samen Ἱεροχκλείδης, Phryn. u. Hermipp. δ. 
Iosych., f. Mein. C, gr. 11, 1, p. 894. 587. 

Ἐολακώνυμοε, m. Fiecklermeiſter (b. 9. im 
zchmeicheln bewandert od. berühmt), Tomifche Barobie 
uf Κλεώνυμος, Ar. Vesp. 592, Hesych. 


s, m. Biedier, Diebsmeis . 


Κολλουδίων 687 


Köiavdos,m., 6. des Anubas, Inser. in Bhilä, Letr. 
rec. 2, 124. — Inser. 8, 4928. 

Κολαγνία, f. St in Albion, Ptol. 2,8, 9. 

Κολάξανε, m. Scythe, Her. 4, 5.7, vgl. C. Inser, 
3,p-111,a.b, Bei Val. Flacc. 6, 1, 8 Colaxen (Fied» 
ler d. ἱ. Schmeichler), K. der Bifalten. 

Κολάκαα, f. Wicherley (Bihler = Schmeiähler), 
St. der Melier, Theop. b. Ath. 6, 254, f. 

Ἐόλαπιε, (ό), 3. in Bannonien, }. Culpa, Strab. 
4,207. 7,814. Davon Colapieni, Plin. 8, 25, 28. 


6. Κόλοψ. 

K ‚m. Mannsname, ἵπαστ, 8, 6585, Sp. 

Κολάρινα, 6. am Supfrat in Arabis deserts, 
Ptvl. 5, 19, 8. 

KoAdpvov, Gemeinde in Rufitanien, j. Villa Cova ο 
Coelheira, Ptol. 2, 5, 8. (810. Colarni, Plin. 4, 22, 85. 

Ἐολάσιον, m. Stümpfel, Diaconus, Nili epp. 
3, 500, Sp. 

Κολασσαί, pl. = Κολοσσοί, w. ſ. 

Κολάφιοα, πι. ähnl. Knochenhauer, Inser. 4, 
9144, Sp. 

Κό'βοι, [. Κολοβοί. 

Κολένδα, 6ι. in Hisp. Tarrac. App. Ib. 99, viell. 
j. Cueller. Ew. KoAsvöcis, acc. έας, App. a. 4. O. 

Κολετιανοὶ 7 Κολαιτιανοί, Bolt ot. 61ο. in 
Oberpannonien, |. Kolaczeg. Ptol. 3, 14 (15), 2. 

Kölyris, f. Srauenn. in Acgppicn, Pap. Cas. 12, 8. 

Εόλθε, Abt, Zoeg. 458, 8. 

Ἐολθηνή, ἡ, Landſchaft in Großsrmenien am Ara⸗ 
ses, Ptol. 6, 18, 9. 

Ἐολιάδαι, pl. Schweiger, Voll in Ithaka, wel⸗ 
es von EBumäus abftammıe, Piut. qu. gracc. 14. 

Kollyas, avsos, m.=Köiyac,w.f., Pol. 21, 9. 

Κόλλαβοε, m. (mohl = Ἀόλλυβος, Shimmels 
penning), homo nequam, Plaut, Trin. 4, 8, 18. 

Κολλατία, (ἡ), δ. D. Hal. 4, 64 Κολλάταα, {ας 
binifge Stadt in Latium, Ὦ. Hal. 8, 50, Strab. 5, 
280, D. Cass. fr. 11, 15, Liv. 1, 88, Cic. Agr. 2, 
85, Plin. 4. 6, 4. Davon benannt: 

Κολλατῖνος, (6), Ὁ. lat. Collatinus, «4εύκιος 
Ταρκύνιος ὁ K., D. Hal. 4, 64, Ταρχύνεος Κ., 
Plut. Popl. 1, meift bloß (6) Κ., D. Hal. ὃ, 50, Plut. 
Popl. 8—7, 8., D. Cass. fr. 11, 18—1b. 

Κολλαθθ, Aegypt. Name, Schow 10, 26. 11, 18. 

Κολλήτης, m. Liemen (t. i. Leim), οποίες, 
Nonn. 86, 241. 851. 

όλλετον, St. in Dalmatien, Ptol. 2, 16 (17), 18. 
’ Κολλίδαι, γένος Ι9αγενῶ», Hesych. = KoäAsi- 

as, w. Γ. 

Ἱολλίνα, ns, einmal: Strab. 5, 284 auch ας, f., 
in Inser. Κολλείνα, 1) eine Tribus in Rom, D. Hal. 
4, 14. Ios. 14, 8, 5. 10, 19, Inscr. 8, 8867 (Κολλείνᾳ). 
9) ἡ Κ. πύλη, b. Strab. 5, 228. 6, 272 auch ἡ πύλη 
ἡ K., bei D. Hal. 9, 34. 68, App. b. civ. 1,58. 67. 
ϱ8 ai K. πύλαε, Thor in Rom. D. Hal. 2. 67, Plut. 
Nom. 10. Camill. 22. Syli. 29. 8) Κολλῖνοι = 
odisos, D. Hal. 2,70, D. Cass. fr. 7, 5. 

Κολλία, f. Aegypt. Name, Pap. Cas. 18, 8,3. 

Κολλοκάρ, Et. in Acthiovien, Botr.b. Plin. 6,80, 35. 

KöAkos, m. (Stämpel?), Manusn., Herdn. περὲ 
u. 4.p. 11, 27. 

Κολλούθην, m. Aegypt. Name, Pap. Cas. 7, 6. 

Κολλονθίων, wos, nm. Κολλουθίωνος τὸ προσ- 
κύνημα, große Sphinz, Letr.rec. 2,478, Inscr.8,4700, 
i, Add. ©. Becueil des Inser. Gr. et. Lat. de l’Eg. 11, 
p. 1178,n. 889. Vgl. Κόλουδος. 








688 Κόλλουὺος 


Κόλλουθος, f. Κόλουθος. 

ἘΚόλλοψ μέγας ἢ Κούλλον, u. Κόλλοψ μικρός, 
Holle d. i. Kuppe des δεδετοἰεδε (f. Hesych.), Groß u. 
Klein-Rollops, Drt in Aftila, ιο. 6, 8,8 u. 4. 

Κολλύβας, m. (Heller?), Smyrnärr, Mion. Σ11, 
217. Aehnl.: 

Κολλνβίσκος, m. villiens, Plaut. Poenul. 

ἘΚολλόρα, f. Brod, Brauenn., Insor. 1570, b. 8, 
5778,9. Aehnl.: 

Ἑολλυριακόε, m. Inser. 2,2729, 1, Sp. 

Κολλντόε, (d), ähıl. Pfeffers (f. κολυτέα u. 
zoAostia im Lex.), attifher Demos der Statt, zur 
ägeifchen Phyle gehörig, in Handſchr., doch nicht in 
Inſchr., meiſt Κολυττός gefchrieben), Lys. 82, 14, 
Aeschin. 1, 157. ep. 5,6, Dem. 18, 180, Piut. Dem. 
11. exil 6, Αροὶ]. ν. Dem,, Harp., Suid., Himer. in 
Phot. cod. 248 (Strab. 1, 65. 66, wo Κολυττός fteht), 
Hesych., D. lal. Lys. 25, Ross Dem. Att. 6. 18. 
Ew. Ἑολλυτεύε, wie in den Inſchr. ſteht, während 
die Handſchr. der Schriftfteller meift: Κολυττεύς has 
ben, Xen. mem. 2, 7, 6. llell. 6, 1, 26, Aeschin. 1, 
41. 8,188, Dem. 18, 76. 24, 184. 37,4, Din. 1,75, 
Plut. x oratt. Hyper. 1, D.L.8,n. 8, Luc. Tim. 7 u. 
50 (mo Κολνττεύς ftcht), Suid. Uarp., Inser. 115. 
146. 188. 270. 661. 66%. 668. 662, b, p. 916, 
Att. Seew. x, ο, 166. XIII, ο, 102. xıv,d,46, Meier 
Ind. achol. 1.10, u. Κολλυτέες, Ross Dem. Att. 5, ob. 
Κολλντῆς, ebend. 6, dx Κολλυτέων, Inscr. 189, 4. 
24. 2) (Κόλυττος), m. V. des Diemos, Geros ber 
Kollyter, Hesych. 6. Jsouels. 

Ἠολοβάτον, ὁ — nosauds, Il. In Pifitien, Pol. 
22. 18. 

KoXoßot, (of), Stümmel (b- I. verfümmelte, 
Befchnittene), Volt in Aethiopien, Agetharch, de mar. 
rubr. fr. 61. D. Sic. 8, 82, Strab. 16, 771. 778, Ptol. 
4,7,28 (Κολοβοὶ ἢ Κολβοι). Ein Hafen gwifchen 
Antiphili u. Berenile Hieß nach ihnen Κολοβῶ»ν ἆλ- 
σος u. ein Bergebirge nördl. von Adule Κολοβὸν 
7 Κολοβῶν ἄκρο», Ptol. 4, 7, 7 (Mel.6, 8 nennt 
gleihfalls ein Worgebirge Coloba). 

Κολοβῶνα, KRaftell in Macevonien, Proc. nedd. 4, 
4 (279, 88), Sp. , 

Κολόη, (ἡ), Schreiberg, Klinge, 1) Et. am 
arabifchen Meerbuſen, j. Calat, An. (Arr.) per. mar. 
Erythr. 4. 3) St. in Neihiopien, Ptol.4,7,25. 8 
See in Aethiopien, j. Thana, Ptol. 4, 7, 24. 81. 3 
See in Lydien, font Γυγαία, Strab. 18, 626. Une 
wohner: Κολοηνοί od. ἡ Κολοηνῶ» κατοικία, Ans 
fiedlung der Koloener, wie es in einer Infchrift Λεβί, 
die mir (K ) aus Afien gefentet wurde. Und fo hieß 
auch Artemis Ἐολοηνή, Strab. 18, 636. 

Κολοίφρνγαι, pl. Bodels (vd. i. Hähne), ="Ar- 
τιχονδυλεῖς in Böotien, St. B. ο. ἀντικονδυλεῖς, 
nad) Hesych. Κολοίφρυξ, Gockeloberg, Berg in 

often. 

ἘΚολοκασία, f. Bein. ber Athene in Sicyon, Ath. 
8,72,b. Fem. gu: i 

Κολοκάσιοε, m. Bohne, Diaconus, Nili epp. 
8,52, Sp. 

Κολοκυνθοπειραταί, ὤ», (of), Kürbisfäiffer, 
erbichtete® Voll von Sceräubern, Luc. v. h. 2, 87. 

όλον (?), Theognost. can. 147. 

a όντας, m. (Stümpfel?), Urgiver, Paus. 2, 
s ολορβάσιος, m. Mannsname, Nili epp. 8, 52, 
p. 


Κολοφῶν 


Ἰολοσίμηοα, m. fpan. Chsto (Stumpfaaft), 
Deiphier, Inser. 1690. 
ὤν, pl. Rieſa (f. Et. M. ο τών. 
σος u. Hesych. 5. χολασσία τὸ εἷς ὄψος ἀνάσιη- 
na), fpäter Κολασσαί (was αιιῷ gute Handſqt. Ἡ 
Xen., Suid. u. Ν. T. haben, f. Eckhel d.n. 1,8, 7. 
147), &t. in Phrygien am Lykus, j. Khonat, Her.‘, 
80, Xen. An. 1, 2, 6, D. Sic. 14, 80, Strab. 19, 5:6. 
Polysen. 7,16, N. T.Coloss. 1,2. &m. Ἐολοσσ. 
νοί, Strab. 12, 578, Inser. 8, 4880, k, Add., u. Kr 
λοσσαεῖε, Suid., N. T. ep. Coloss. tit. 
Kolloeetpas, m. Rieſen (ob δρτορίσαι cu- 
poris amplitudinem et speciem, Suet,), Bein. x 
Galigula, Suet. Calig. 85, K. 
ολοσσόα, (0), Niefenfänle, Insel. Ne pn 
Nboros dem Sonnengott gu Ehren errichtete, Anth. ız, 
656. app. 857, f. Lex. 
όλονθος, m. Stierer (b. 1. Gtörer), Westin 
aus Lycopolis, Dichter, Suid. (Aegypt. Schreiber Ku 
Aovdog, 8) ἅγιος udorus Κόλλονθος, Pallad. hin. 
laus, p. 146, Meurs. b) K, iv sy ἄνω Kuvo, Leq.:. 
691, f. Unger ep. corit. ad Krahner. p. xvm). 
Ἐόλουνδα, Ortin Indien, Ael.n.an. 16, 21, τ.ὶ 
Κόροτδα. 
όλουρα, Stumpfent hurm, 651. b. Prien. Hoc 
b. Hdn. περὶ µ. λ. 18,18, δὲ. Β. s. «4ἴβουνρα. (= 
ἘΚολονραῖοα, 4 Β. a. a. O. 


Köiovssa, { Stadt in Paphlagonien, Sey. 


90. 

Κολοντρόων (?), Theognost. can. 158. 

Κολοφῶν (üter die Betonung ſ. Et. M. 513, 31) 
ὤνος, f., fo Mimn. fr. 12 6. Strab. 14, 634 u. As 
tip. ep. Plan 296, tod auf ὁ, (Diogen. 8, 3. 
Greg. Cypr. 8, 74, Macar. 8, 54, app. prov. 2, 1 
Greg. Cypr. Leid. 2, 17, Strab. 14, 648 u. ή. ο. 
IXx, 218), SöhR (ſ. Hesych., Buid., Et. M. «. 1. 
Festus p. 87), 1) Berg in Aften, Schol. Aristid. αἱ 
Dind. 111, p. 627. 4) St. bes lonifchen Bunden u 
Lydien, j. Ruinen bei Zifle, Her. 1, 16. 142, Σε 
Hell. 1,2, 4, Scyl. 98, Plat, ep. 28, Arist. pol.4.3, 
9, Βιταὺ. 14, 688—648, D.L.9,2,n.3. 10, 1, Pax 
1, 8, 8, Ptol. 6, 2, 7, Luc. Iup. tr. 80. bis ac. |, 
Hermes. 2 (Ath. 18, 598, b),epp. Antb, ντι, 217. 48 
Plan. 292—299, ὅ., Ael.v. h. 8,5, Ath. 6, 259,\ 
Merm. Par. 27, 5. Her. 1, 14 au τὸ Κολοφῶν 
ἄστευ, vgl. Paus. 9, 82, 6 τὸ Κολοφωνίων de. 
Sprihw. war: τὸν Κολοφῶνα ἐπέθηκας, ὃ. } ti 
Höchfte od. Entfcheibende, tah. Apost. 16, 92 τὸν m 
λοφῶνα geſchrieben, f. Diogen. 8, 86, Greg. Cypt. * 
74, Macar. 8, 54, Strab. 14, 648, Schol. Plat. 359 
u. ohne den Artikel, Macar. 5, 28, Greg. Oypr.2, % 


Greg. Cypr. M. 8, 91, vgl. χολοφὼν κακῶν u 17 


χολοφῶνα τῇ σοφέᾳ u. f.w. ἐπιτιθέναι im lei 
Eu. K nor, Her. 1, 147, Thuc. 8, δὲ, Les 
Hell. 1,2,4, Arist. pol. 5, 3, 13, δ., Bigee, nd = 
κολοφώ», Paus.1,9,7. Βρ. Ath. 7, 82t,f, D.L 
2,5,25. 9, 2,1, Orph. lep. prooom., Plot. v. Era 
1,4. 2,2, Pol.4,55, 4. Adj. KoAotdnos, ı & 
ἀνήρ, ἄνδρες, Pind. fr. 168 (Strab. 14, 643), Be. 
1,150, Ael. n. an. 7, 29, ὑποδήματα, Poll. 7, 9% 
σχῆμα, Lesbon. περὶ σχημ. p. 181, u. fprigw. 9) 

ρύσος ὁ Κολοφώνιος, Piut. prov. 715, Zen. 6,t:. 
—8 5,27, Greg. Cypr. L. 8, 88, Apost. 18, 8 
Aristoph. fr. 181 ed. D. b) Κολοφαινία ὅρρ, 
Diogen. 5, 79, Macar. 5, 24, Apost. 9, 94 vgl. =! 
Theogn. 1108. 8) Κολοφών», τα. Gründer von N 





Κόλουνδα 


Stadt Kolophon, St. D. ο. Aluorla. 4) Κολοφά. 
νιος, ὄνομα κύριο», Suid. 5) ἡ Κολοφωνία, so. 
ῥητίνη od. πίσσα, Kolophonium, Geigenharz, Hipp. 
t. 2, p. 818.882, Galen., Suid. 6) Κολοφωνία, f. 
Kaftell von Alt» Epirus, Proc. aedd. 4, 4 (279, 85). 
7) Κολοφωνία, f. I. deu Erechtheus, Hyg. f. 288. 
8) ολοφωνιακά, (τά), ein Wirk des Nicander über 
Kolophon, Ath. 18, 569, d. 9) Κολοφωνίω» Asunv, 
(6), Hafen in Macetonien, in Shalcidice, unweit To⸗ 
sone, Thuc. 5, 2. 

ϱ λοννδα, Gegend in Indien, Ael, n. on. 16, 


Ἐόλοψ, οπος, (ὁ), = Κόλαπες, w. f., Fluß in 
Bannonien, D. Cass. 49, 87. 

Κολτίαν, (6), ἄνεμος, Busner, V. des Acon und 
Prosogones bei den Phöniziern, Phil. Bybl. b. Eus. pr. 
ev. ], 10. 

KoArtrns (viel. Κολπῖτις), früherer Name von 
Phönigien, St. Β. s. «Ροενίχη. 

Κόλσα, 61. in Großarmenien, Ptol. 5, 18, 22. 
v6 hr, n. pl Ότι der Ichthyophagen, Arr. Ind, 
ἘΚολνβρασσόα, f. St. in Bampbylien, Hierocl, — 
Minzen bei Eckhel d. n. 8, 52 mit Inſchr. Κολυ- 
βρασσέω». Eie wird αιῶ Ολυβρασός und Κο- 
—— w. ſ., ober Κορύβρασσος geſchrie⸗ 
en, 

Ἐολυμβάριον ἄκρο», das Iatein. Columbarium, 
Vorgebirge Sardiniens, j. Capo Είδαπο, Ptol. 8, 
3,4 


KoAyußäs, f. Grebe (d. i. Silbertaucher), T. des 
Bieros, Anton. Lib. 9. 
Ἐόλυν (?), Theogn. in An. Cram. 11, 27. 
KoAvrrög, f. Koidutog. 
—858 αντος, (6), Spanier, Pol. 11, 20, ſ. Κο- 
χα 
Ἐολχαᾶε ol λεγόμενου, -- Aeihlopen (0), Zen. 5, 
25 


Ἐόλχοι, ω», οὓς, port. auch οισεν, pl. (über den 
Necent [. Arcad, 84,29), 1) Hantelsplag auf der in« 
ifchen Halbinfel, viell. ᾗ. Goil, Ptol. 1, 1, 10, Απ. p. 
‚ont. Erythr. 58. 59, [. Κωλές. Sie lag am κόλ- 
κος Κολχικόε, |. Kolthi, Ptol. 7, 1, 10.95. 2) Bolt 
m der Dftlüfte des Pontus Eurinus u. am Kaulafus 
‘Her. 8, 97. 4, 87, Eust. zu D. Per. 689, vgl. mit 
Anth. Plan. 89), tie fih nad Scyl. 81. 82 und 
Arr. p. p. Eux, 11, 1. 25, 8 von Dioscurias bis zum 
Ipſarus erftteden, vgl. Xen. An. 4, 8, 8. 9.24. 5,7, 
.. 7,8,25, u. nad Her. 2, 104. 106, D. Per. 689 
ms Aegypten flammen. ©. Her. 1, 104—7, 29, ὅ., 
>ind. P.4, 19. 878. fr. 187, Ap. Rh. 1, 84—4, 1204, 
, Orph. Αιρ. 69 - 1860, ὅ., Nonn. 18, 249—29, 
102, Theocr. 18,75, Arist. ep. App. 9, 44, Apd. 1, 
1, 1—25, D. Sie. 4, 40, Ios. ο, ΑΡ. 1, 22. b. Iud. 2, 
(6, 4, Plut. Thes.29. Luc. 14, fluv. 14, 4, Paus. 8, 
4, 7, Arr. An. 4, 1ὅ, 4. 7,18,4, An. p. pont. Εις. 
ιο, Nic. Dam. fr, 124, App. Mithr. 15—108, D. 
‚ass. 87,8, Ael.v.b.4, 1, Strab. 1, 14. 11, 497— 
99, Zen.4,92. 8,85, Palaeph. 81, 4. 11, 8. Sie 
eigen pott. bisw. Κόλχων visc, ΑΡ. Rh. 8, 245, D. 
er. 489, ο). τὸ Κόλχων ἕθνος ob. γένος, Orph. 
ἰτς. 860, D.Sic. 1, 28. 55, St. B. s. Μόσχου, ΔΡ. 
tb. 8, 212, Arr. An. 4,15, 4, u. ba fie mehrere Voͤl⸗ 
er unfaßten, auch (τὰ) Κόλχων ἔθνει ob. φὺῦλα, 
Tonn, 13, 248, Orph. Arg. 734, ΔΡ. Rh. 2, 1207---δ, 
274, du u. ähnl. Κόλχων ἄστεα ο). ἦνεα, Orph. 


Pape's Wörterbuch d. grlech. Eigennamen. 


Κλώνεια 689 


Arg. 1044, 1884, u. ſtehen bisweilen für's Land, Apd. 
1,16, 5, Pol. 4, 89, St. B. s. bäosg, welches nicht 
felten ἡ Κόλχων ala, γαῖα, χθώ», χώρα heißt, 
Eur. Med. 2, Xen. An. 4,8, 22, D. Per. 1027 u. Eust., 
Nonn. 10, 99. 18,88, D. Sie. 14, 29, Arr. per. Ρ. 
Eux. 7,1, An.p.pont. Eux, 88, Nic. Dam, b. Ath, 
6,266, f, Menand. Prot. fr. 8. Der Sg. Κόλχος fteht 
theils = Κόλχον (Suid. ο. Zovfagudysoc), Soph. 
b. St.B. s. Χαλδαῖον, theils für den König ber Kol⸗ 
Φίετ, |. B. Ucetes, Her. 1, 2, ob. Andere: Menand. 
Prot. fr. 11, theils felbft «ls femin. bei Medea, Plat. 
Euthyd. 285, ο. Sonſt beißt die Landſchaft a) ἡ 
Κολχίε (über den Accent f. Schol, Asschin. 8, 172), 
Her. 1,104, Xen. An. 4, 8, 28, D. 8ic. 4, 40, Plut. 
Pomp. 82. 45, Strab. 1, 6. 11, 497—528, δ., Ptol. 
5 arg.8.— 8,19, 8, ö., Eust. gu D. Per. 488-689, 
ὅ., Schol. ΑΡ. Rh. 2,415. 417, D. Cass. 86, 60 -87, 
45, B., Arist. ep. App. 9, 44, tit. — Plut. Pomp. 80 hat 
auch ein ἡ ἄνω K. h) ἡ Κολχική, Plut. Pomp. 
84, nad Suid. = (dem τὸπι.) Aalıxn. Adj. e) 
Köixos, ἄνδρες, ΑΡ. Rh. 8, 841, στόλος, ΑΡ. Bh. 
4,485, Φᾶσες, Her. 4, 45. b) Κολχικόᾳ, γῆ, Apd. 
1, 9,28, Zen. 4, 88. 92, ἔθνος, St. B. s. "Auagar- 
vos, don, Strab. 11, 527, παραλία, Strab. 1, 52, 
Φάλασσα, Strab. 11, 493, πόλες, St. Β. s. Kita, 
δράχω», Tzetz. Lyc, 616, Alvoy, Her. 2, 105. ο) 
Κολχίε, f. Ala, γαῖα, ἄρονρα, ler. 1, 2, Aecsch. 
Prom. 415, ΑΡ. Ru. 1, 174—4, 182, 8., Agath. ep. 
111, 8,67, Μηδείη, κούρη, Her. 7, 63, ΑΡ. Rh.4, 2. 
687, ο). ἄνθρωπος, Antiph. b. Ath. 10, 446,6, γἢ- 
ϱυς, ΑΡ. Rh. 4, 729, vaög, Αρ. Rh. 1, 1097. 4, 484. 
Dav. Subst. ἡ Κολχίᾳ, νου, Κολχές (Phil. ep. Plan. 
137), πιεβ von ber Dieven, Eur. Med. 184, Leon. 
ep. 1x, 846, vgl. mit Plan. 188. 141. Piur. Κολ- 
χίδες, Δρ. Rh. 8, 794. Doch fagte man αιώ Κολ- 
xnis, dos, Νίο. Alex. 249 u. nad) Lob. Path. 80 
auch ἡ KöAxn. — Subst. heißt a) Κολχίε, f. au 
eine Stadt in Großarmenien, Ptol. 5, 18, 19, u. b) 
Ἐόλχοε, der Eohn bes Phafis, nach welchem bie Kol- 
hier benannt fein follen, πας. in Schol. Theocr. 18, 
75, Eust. zu D. Per. 689. — Sn Inser. 4, 8289 ſteht 
Χόλχος für Κόλχος (Koldier) u. Tiphn. 7, 8 (286, 
8) Κόλχ (Ed vos). 

Köioy, m. (?), Inser. 8, 6499 (Inscr. 1586 f&lägt 
Keil flıtt Κόλων vor Κόλωνος zu lefen). 

Ἑολώνα, f. Κολώνη. 

Κολωναί, ὢ», pL (f. über die Betonung Schol. 
zu Thuc. 1,181 un. gu Ar. Ran. 470), Brint (f. Ho- 
sych.), in Paus., D. Sio., Orph. u. Hesych. KoA&- 
var, b. D. Sic. 5, 88 Κολώνη, 1) 6ι. in «του, 
Tbuc 1, 181, Xen. Hell. 8, 1,13.16, Scyl. 95, Orph. 
Arg. 157, Paus. 10,14, 1, Apio in Apoll. Lex. 102, 7, 
Palaeph. 12, 1, Strab. 18, 589. 604. 612, D. Sic. δι 
83. 14, 88, Νορ. Paus. 8, Plin. 5, 82. Ew. Kole- 
vashs, Strab. 18, 612. 2) 6ι. in Myſien, Arr. An. 
1,12, 6, Strab. 18, 589. 8)&t. in Theffalien, Strab. 
18,689. 4) ©t. in Phors, Strab. 18.589. 5) δι. 
in Erythräa, Strab. 18, 589. 

Ko ντιοχεύα, m. fchreibt Böckh Inser. 1586 
für Κόλω»ν(ος) Avtuoysöc. 

Κολώναα, f. 1) ba8 lat. Colonia, Et. M., Eust, 
449, 49, daher ἐν Κολωνείᾳ ᾽Αντιοχείᾳ, Inscr. 2811, 
b,2. 2) Ort in Palmyra, Inser. ὃ, 4496. 8) Ras 
πε in Armenien, Eust. gu D.Per. 694, Proc. aedd. 
8,4(858,7), Basil. ep. 195. 228. 4) Ort in Gilis 
εἶεα, Ephraem. 8907. 5) ὄνομα τόπου, Suid. 


44 





690 


KoAsyaoy, Brint, Ort in Attila (f. Κολωνός), 
Polem. in Schol. Soph. 0. Ο. 480. Aehnl.: 

Kolweyıärns, m. Schol. Soph. Ο. C. 61. 

KoAdyy, f. in Paus. 8, 18,7 KoAdva, Plut. Phi- 
lop. Κολωνίς, Pans. 4, 84, 8 KoAwvides, Brint (0. i. 
Hügel), 1) = Κολωνός, w. [. 2) Vorgebirge in Bithy⸗ 
nien, ΑΡ. Rh. 2, 650 u. Nympbis in Schol. day. 8) Ort 
in 2acebämon, Polem. b. Atb. 18,574, d (κολώρη ge» 
ſchrieben), Paus. 8, 18, 7, mit einem Tempel des Dio- 
nyfos, der davon Κολωνάτας, a, hieß, Paus. α. α. Ὁ. 
4) Ort in Miffenien, Ptol. 8, 18, 7, Piut. Philop. 18, 
Paus. 4, 84, 8. 4) Infelam argol. Meerbufen, j. Spezia⸗ 
Zulo, Plin, 4, 13, 19. 

Ἐολωνόν, od, (6), Callim. in Schol, Od. 14, 199, 
Diod. u. Phil.b. Harp., fowie im App. prov. 4, 49 
KoAoval, Eust. Κολώνη, Brint (9. i. Hügel, f. 
Hesych. u. Et. M.), 1) attiſcher Demos, früher (zu 
Verifles Zeit) zur Aegeiſchen Phyle (Inser. 115. 188), 
fpäter, nah DL. 118, 2, erſt zur Antiochifchen (Inser. 
172), dann zur Leontiſchen (Ross Dem. Att. 1) u. επ: 
lich zur Ptolemäifchen gehörig (Ross Dem. Att. 7), ver in 
Πουί zerfiel, a) einen ἵππιος (Paus. 1, 80, 4, Schol, 
Aeschin. 1,125, Arg. 8 zu Soph. O. C., Et. M., ob. 
τῶν Ἱππέω», Hyper. 6. Harp. u. Pherecr. in Arg. 8 
u Soph. Ο. 6., ot. innneus, Andr. in Schol. Od. 11, 
271, der außerhalb der Stadt lag, mit einem Tempel 
bes Pofeidon u. dem Haine der Eumeniden, Thuc. 8, 
67, Soph. Ο. C.670. 889, Eur. Phoen. 1707, Apd. 
8,6, 9, Inscr. 1, p. 809, b. b) in einen ἀγοραῖος, 
Hyp. b. Harp., Pherecr. in Arg. 3 ad Soph. Ο. Ο., 
Et.M., ob. µέσθιος, Philoch. in Schol. Ar. Av. 998, 
od. ἐργατικός, Bchol. Aeschin. 1, 125, Hesych., ſ. 
Ar. Αν. 998, Aeschin. 1, 125. — Die Drmoten hießen 
Κολωνὸς ἵππεος, Inscer. 115. 188, u. Κολωνὸς od. 
KoAwveds ᾽4γοραῖος, Inser. 172, Ross Dem. Att, 7, 
u. fo flebt Κολωνεῖς, Inser. 172, u. ἐν Κολωνᾷ, 
Inser. 158. 2, 2872,0, Add., Ross Dem. Att. 110, 
oder ἐκ Κολωνοῦ, Marm. Par. 56, Schol. Ari- 
stid. 111, p. 485 ed. D., D. L.8, n. 8, Inser. 116, 
Ross Dem. Att. 14. 108. 188. Meier ind. schol.n. 10, 
od. ὁ Ἐολωνῆθεν (Eust. Κολώνηθεν), Dem. 21, 
64. 60, 22.28, Harp., Inscr. 200, 27. 295, 8. 664, 
Bu.f., Att. Seew. etc., Ross Dem. Att. 7. 17. 109, 
Meier ind. schol.n. 10; während bie Arbeiter od. Ta- 
gelöhner, melde fih beim K. ἀγοραῖος (am Martte) 
zu berfammeln pflegten, Ἐολωναῖται (Hyp. 6. Harp. 
und Suid,) oder Κολωνῖται, Poll. 7, 182, und 
die Weiber Ἐολωνικαί hießen (Et. M. 528, 8. Von 
eben tiefem Kolonos am Markte und ten tort ders 
fammelten Tagelöhnern ſchrieb fih auch das Sprich⸗ 
wort her: ὄψ' ἦλθες ἆλλ’ εἲς τὸν Κολωνὸν Ίεσο, 
App.prov. 4, 49. Apost. 18, 88, Arg. in Soph. Ο. 


Κρλώνειον 


C. 8, Said. u. Phot. s. ὄψ) ἦλθες, Hesych. 2) ©.- 


des Kephiſos, V. des Echedemos, Bukolos und der 
Done, Heros des vorigen Demos, mit einer Statue, 
Soph. Ο. C. 59, Diocl. b. Plut. qu. graec. 40. 8) 
Ort bei den Thermopylen, Plut. Her. πια]. 82. 4) 
das Tat. Colonus, dab. Θρᾶχες K., Inser. 8, 8969, 
7. 8970, 4, u. εἴλη K., Inser. ὃ. 4842, b, Add, 
Κολώτης, (6), Stierer (d. 1. Störer), 1) Schͤ⸗ 
ler des Epicur aus Lampſacus, Plut, adv. Epic. 1. 2. 
18 u. adv. Colotem 1. 83, D.L.10, n.15. Epikur 
pflegte ihn fpmeichelnd Ἐολωτάρας od. Κολωτάριοε 
zu nennen, Plut. adv. Colot. 1 (von Lob. path. 258, 
n. 18 in dieſer Form bezweifelt). 2) aus Lampſacus, 
Lehrer des Mencvemus, D. L. 6, 9, 1. 8) Bildhauer 


Κόμαρος 


aus Paros, Strab. 8. 887, Plin. 81, 8, 19. 55, 8, 51. 
&. Κωλώτης. 4) Maler aus Teos (DI. 96), Quiat 
Inst. 2, 18. 5) Andere: Inser. 2, 3056. 3149, %. 
Aehnl.: 

Koiwurlav, ὠνος, m. Diannen., Inser. 3, 3064,52. 

Κομᾶ, Laube, Sleden 5. Heraclea min., Sozen. 
h.e. 1,18, Nicepbor. 

Κομάδηε, m. Patronym. von Κόμης, ELMST, 


de 

Ἐόμαιθος, m. Rothe (d. i. Rothaat), Minmı 
Wesch. u. Foue. 2, K. 

ἘΚομαιθά, οὓς, f. Branbroth (f. Apd.), 1)! 
des Pterelaos, Apd. 2, 4. 7. 2) Gem. des Kotrel. 
Nonn. 2,148. 40,141. 3) Gelichte bes Melanirzit, 
Pans. 7, 19, 2. 

Kopaväs, Atos, m. Mannen., Inſchr. in Phili, Lei 
rec. 2, 57. 

Konatos, m. Rauchhaupt, 1) Bein. des Apelı: 
zu Seleucle, Ammian. Marc. 23, 12. 2) Ulm 
nife, Euseb. 8) Abener, «Σηµαχίδης, Ati. Em 
x, e, 147. 

Könava, ων, (τά) (foStrab., App. u. D. Car. 
b. Ptol. u. Eust. zu D. Per. 694 (ή) Κόμανα, $it: 
fferwalbe (f. Et.M.), 1) 6ι. im Puntus Galstia 
Ποντική od. Ποντικά, fpiter (Hierocl.) zum Por 
tus Polemoniacus u. von Suftinian zu Armenia ᾱ- 
nor (Novell. 81) gezogen, j. Ruinen Gomanif 5’ 
nem Altar, der ten Namen der Statt Hierocaı- 
res Comana führt, Strab. 12, 557— 574, Ptol. 5.8 
9. 8,17, 86, App. Mithr. 64. 82, Proc. Pern 1, !:. 
Socr.h.e. 6, 21,1, Hirt. b. Alex. 66. Suid. 34 
in Gappabocien (Sataonien), dab. b. Ptol. 8, 17,3. 
Kannadoxıxn, nach Eust. zu D. Per. 694 ἡ Χους 
genannt, u. feit Suftinian gu Armenia tertis gerdir 
Eust. a. a. O., j. El Boftin, Strab. 11,521. 12.58 
687, D. Cass. 86, 12. 18 (der von zweien in Km 
docien fprit), Proc. Pers. 1, 17, Pilin. 6,8, Art 
Mithr. 114. 121. — Ew. Köpavoı, Ephrsäm.s.ti 
6542. 6552, Eckh. d. n. 2, p. 854, u. Kopaws 
Pandect. 87, 1 u. auf Müngen. In beiten Ins 
ber ſyriſchen Goͤttin Enyo, Strab. 12, 585. Adj.Ä- 
µανικός. 8) St. in Pamphylien, Hierocl. 680. 8.8: 

Kopavla, as, f. Feſtung in Myſien unmit Fr 
gamus, Xen. An. 7,8,15. | 

Kopaydy τὸ ὄρος, Finſterwalde, Bent? 
Kappadocien, Damasec. v. Plot. 69. 

Kopavös, (ὁ), 5. Hesych. K „ Finder 
buf&, 1) Gilicier, Br. des Kleon, Phot. bibi ϱ 
886, 28 (D. Sic. 84, 2). 2) Alexandririſcher 6ης 
mutifer, Hesych. s. ἀλέπλοα, Schol. Ἡ. 1, 97. 1.15. 
18, 197 u. ff. Auch Κωμµανός geſchr., f. 15" 
bibl. graec. 1, p. 509. 8) Freund des Bielmi! 
Physcon in Aegypten, Pol. 31, 27, er n. feine ἔε. 
ol περὶ τὸν Κομανό», Pol. 28, 16. 82, 1. di Wr 
führer, Pap. Taur. 1, 1.6.7, p. 24. 5) Antere: Ia 
8,5205, b und 5061. 

Κομάρ, (τό), od. Kopapel, (τό), b. Ptol Br 
µαρία, St., Kaftel u. Hafen an ber Südlüfe ir" 
diſchen Halbinfel, j. Gap Φοπιοτίπ (b. Ptol. 1,1. 
Ἐομαρεύς ἀχρωτήρεο»), An. (Arr.) p. m. erytbı.5‘ 
69, Ριο]. 7,119. 

Ἐόμαροι, ein Stamm der Sabken, Ptol. 6, 15.- 
(Bei Mel. 1, 2 find Comarase ein Volt in & 
triana.) 

Kopopxos, m. Manısn., Nonn. 82, 189. 

Köyapos, (ὁ), ähnl. Beerbohm (eigtl. 61185 





Κομᾶτα 


aum), 1) Hafen in Epirus unweit Actium, Streb. 7, 
124, D. Cass. 50,12. 3) Mannen., Inser. 8, 5109. 
1. 2. 

gs μα Σαλατία, d lat. Comata, D. Case. 46, 


Kopäras, a, voo. Κομᾶτα, m. Rand (= κο- 
τήτης), 1) Hittenname, Theocer. 5, 4—150. 9) Inser. 
1, 5206. 5146, 20. 

Köpße, Statt im Innern von 2ycien, Ptol. 5, 


Konßäßos, ου, voc. 6, (6), Aſſyrier, Freund 518 
z.leufus Nieutor, Luc. Dea Syr. 19—26. 

Köpßapıs, m. perſiſcher Cunuch, Ctes. 6. Phot. 
bl. p. 87, 34. 

Köußn, 4 Rack (d. i. Krahe, [. Κόμβα δ. Πο: 
ychb. u. Lob. path. 148), 1) M. der Korybanten od. 
tureten, Nonn. 18, 148, 4) T. dis Ophins, die in 
inen Vogel verwandelt wurde, Ov. met, 7, 888. 8) 
) Kaadxtc genannt, T. des Afopus, Zen. 6, 50, Eust. 
Tom. 279, 7, St. Ἑ. δ. XeAxis (libr. Κωμωῆς u. 
ζωιωῖς). — Aroad. p. 104, 8. 

Köußovris, m. Anführer ber Ballier, Paus. 10, 
2,8. ᾿ 

Κομένιοι, [. Μελκομένιοι. 

Ἐομεντίολος, m. Bein. bes Joannes, Menand. 
του. fr. 15. 

Ἰξομέρσιος, m. Bulgarenfürſt, Thphn. 775, 7, 


3p. 

Kopqrot, m. des röm. Cominias, dah. ITo- 
[τούµιος ο). Πόστουμος K., D. Hal: 5, 50--6, 91. 
Tebnl.: 

Köunvos, |. B. Αλέξιος K., Keil Insor. boeot. 
‚X 11. 

Köwns, ου, ton. (Hippoer.) eu u. (Inser.) ήτος 
f. Et. M.s. v.u.Choerob. in B, A. 1188), m. ©latte 
‚aar (fat. comptus), 1) Epkefter, Mion. 8. vı, 112. 
|) Andere: Hippoer. Epid. 4, 24 (nad Mein. τῇ 
Κόμµεω für Τηκομαίῳ). — Synes. ep. 97. — 
nser. 8,4575 4, 8901. 

Kopprägüvlas, του. a, m. Lockenwehrer, ko⸗ 
nifche Verdtehung tes Namens Amynias, Ar. Vesp. 
166. 

Kopyrös, &, m. 1) χαρτουλάριος ο). σχολα- 
ετικός, Dichter der Anthologie, Anth. v, 268. xv, 
6, kit. χν, 87. 88, A. 6&.Iacobs Απ. XIII, p. 878. 
) Sreter, Olem. Al. str. 1, Ρ. 851. 8) ©rammatiler, 
senes. 98,9. ©. Κομιτᾶς u. Kountäs. Aehnl.: 

Ἐομήτηε, ου, m. Ruhkopf (ο. i. mit dichtbe⸗ 
‚aartem Kopf), 1) V. des Argonauten Aſterion, ΑΡ. 
th. 1,85, Orph. Arg. 164, Λρά. 1,9, 16. 2) 6. des 
Sthenelus, Schok. Il. 5, 412. 8) ein Lapithe, Ον. met. 
‚2, 384. 4) 6. bes Theſtios, Paus. ὃ, 46,6. 5) ©. 
es Zifamenos, Paus. 7, 6, 2, Dem. in Schol. Eur. 
οφ. 250. 6) Anderer: Anth.app. 87. Dav.: 

Kounriöns, m. Athener, Φλνεύς, Inser. 172. 

Eoufriov, (τό), da& lat. Comitium, Plut. αυ. rom. 
8. ©. Κομίτιο». 

Kopnrös, οὗ, m. Blade (). ἱ. der geſchmückte, 
ierlidhe), Thphn. chr. 269, 2, Sp. 

Eopnöv, (6), Rauchtopf, Khodier, Heges. b. 
Ath. 13, 444, d. 

Kouldavs, Ort in Dacien, Ptol 8, 8, 8. 

ἹΚομινία, f. d. röm. Cominia, ντιγόνα, Inser. 
}, 1951. — 8, 5799. 

Kopinos, (6), d. röm. Cominius (eine plebejifche 
Jens), dah. Πόστουμος Κ., D. Hal. 6, 1. 49. 8, 


691 


23, Πόντιος Κ., Plut. Camill. 25, δίοβ K., Plut. 
Coriol. 8—11, App. Iber. 43. — Insor. 2, 2181, 17 u. 
auf Münzen, Mion. ır1, 671. ©. Κομήνιος u. Kou- 
μένος. 

Ἠομισηνή, (ἡ), Landſchaft in Parthien, j. Kumis, 
Isid. mans. Parth. arg. u. 9, Ptol.6, 5,1. Bgl. Κω- 
μισηνή. 

Ἑόμιτα ἕνα τῶν ὅ (d. ἱ. Würfel), Hosyoh. 

Κομιτᾶς, m. Gefandter des K. Juſtinus, Menand. 
Prot. fr. 26. 

Koulriov, (τό), dffentlihker Play in Rom, Plut. 
Ron. 11. 19. Num. 22. €. Κομήτιο»ν. 

8 Kontra, οὓς, T. des Acaciut, Proc. b. ο. 9 ἱπ., 


[όμμοδος 


p. 
Κομμαγηνή, (ή), 5. D. Per. 877 des Metrums 
wegen Kouueyenvn (f. Eust. zu d. St.), b. Eust. 
ἐν D. Per. 977 ἡ Κομμαγηνὴ Καππαδοκία, Fine 
ſterwalde (fo Et. M.), die norböftlichfte Provinz Sy⸗ 
riens, Ios. 18, 2, δ. 19, 5,1, Plut. Amt. 61, Strab. 11, 
521—16, 751, ὅ., D. Sic. exc. 12 (hist. gr. fr. 11, 
praef. p. 11), D. Cass. 86, 4---δ9, 8, 8., Ptol. 5, 15, 
10, St. B. s. "Avtsöyssa. 4ολίχη. Σωφηνή, Suid. 
Ew. Ἐομμαγηνοί, Plut. Poınp. 45, Strab. 11, 527, 
App.b.eiv. 2,49, Proc. aedd. 2, 8, Suid., Inser. 3, 
6057, dab: τὰ τῶν K., Strab. 11, 521.. Sg. Κομ- 
µαγηνός, Plut. Ant. 84, insbeſ. Bein. des Königs 
Antiochus, D. Cass. 52,483. 

Köyuparoy, St. in Piſidien, Ptol. 5, 5, 8. 

Köupava, St. in Carmania, Ptol.-6; 8, 7. 

Κομμενάσης, f. Κομμινάσης. 
s Koppevriolos, m. Feldherr, 


p. 

Koppévios, d. röm. Cominius, K. Σοῦπερ, Lau- 
rentiner, Dosith. b. Plut. paral. 84. ©. Κομί- 
ος. 

Κομμινάσης, m., sanscr. Carmanaca, ὃ. i. Zer⸗ 
ῄδτες guter Werke, Nebenfl. des Ganges, Arr. Ind. 4, 
4 (ν.]. Κομμενάσης). 

όμμιος, m. ein Atrebate, D. Case. 40, 42. 

Ερμμισίμβηλα, Keftell in Mefepotamien, vtell. j. 

Stgabenti, Isid. mans. Parth. 1. 

oppödne, (τά), Spiele'zu Ehren des Eommohus, 
Insor. 8, 4472, 12. In Inser. 2382 τῶν μεγάλων 
4ιδυµείων Kopobeuy. 

Kop ſ. Schweſter des Joannes, Io. Ant. fr. 
170 Caus der falfch verflandenen Stelle in Eutrop. 
10, 4). 

—R m. d. röm. Commodianus, Inter. 
8, 4768 und auf einer lydiſchen Münze, Mion. 8. 11, 
863. 

Könpoßos, (d), 5. Io. Ant., Suid. u. Clem. Al. 

„ in Inser. 8, 6823 Köpovdog,u. Κομώδῳ 
b. Zunar. 695, d. rdm. Cominodus, dah. ὁ 4ούχιος 
ὁ Κ., D. Cass. 70, 1. 2. 71, 1, insbef. der Kaifer 
Kommodus, deffen vollfländiger Titel lautete: αὐτο- 
κράτωρ Καΐσαρ 4ούχιος Αἴλιος Αὐρήλιος Κύόμ- 
µοδος, Alyovaros εὐσεβής, θὐτυχής, «Σαρμµατι- 
κός, Γερμανιχὸς μέγιστος, Βρεττανικός, ἑδρηνο- 
πονὸς τῆς οἴἰκουμένης ἀνέχητος, Ῥωμαῖος Ηρα- 
κλῆς, ἀρχιερεύς, δημαρχικῆς ἐξονσίας τὸ ὀκτω- 
Φέχατο», αὐτοχράτωρ τὸ ὄγδοο», ὕπατος τὸ ἕ- 
βδοµο», πατὴρ πατρίδος. D. 0959. 72,15, u. ber 
daher bie Donate folgender Maßen nennen ließ: "Agen- 
ζόνιος ᾽Ανίχητος Εὐτυχής Εὐσεβής 4οσύχιος Al- 
Ἆιος Αὐρήλιος Κόμμοδος Αἴγουστος Ἡράκλειος 
Ῥωμιεῖος Ὑπεραίρων», f. D. Cass. a. a. O. u. in 


44* 


Thphn. 890, 2, 








692 


etwas anderer Orbmung Io. Ant. fr. 120, Suid. 6. D. 
Casa. 71, 22—77, 16, d., Herdn. 1,2,1—4, 6, B, ὅ., 
Zos. 1, 7, Ath. 13, 587, f, Inser. 2, 8011, f. Keil 
onom. 12. Er u. feine Leute: οἱ περὶ τὸν Κ., 
Herdn. 1, 9,6. Bon ihm hieß Ῥώμη u. γερουσία: 
Κομμοδιανή u. die στρατόπεδα: Kouuodıard, 
u. ein Tag Κομμοδία, D. Cass. 72, 15. 8) Name 
des Yulian, Herdn,. 2, 6, 11. 

: Κομμονοί, Uferbewohner von Maſſilien, Ptol. 2, 

0, 8. 

Κομνηνάγγελον, m. Bein. des Theodoros, Epbr. 
mon. 8880. 8606, Sp. 


sn Frnvayyövunos, m. Ephr. men. 6502, 


Κομνηνάναξ, m. Ephr. mon. 8782, Sp. 

Κομνηνή, f. Comnens, Inscr. 4, 8754, Sp. 

Κομνηνιάδηε, m., Man. 67,28 (28), Ephr. 6787, 
u. Ἠομνηνιάδαι, Ephr. 5640, Sp. 

Κομνηνικόε, 8. Nic. Br. praef. (18,2.20), u. N. 
Chon. Ex com. Is. Angeli $. 7, Sp. 

Κομνηνόβλαστον κλῆμα, Inser. 4, 9262, Sp. 

Κομνηνόφ, m. Inser. 4, 8722. 8741. 8768, Sp. 

Ἐομνηνοφρνήν, οὓς, Inser. 4, 874%, Sp. 

Kopvoräpios, ὁ un» (viel. Kauvoxdosog b. |. 
Schafſchur), Inser. Cret. 8, 20 in Schneidew. PhiloL 
1x, p. 694. 

Köpodos, f. Κόμμοδος. 

Ἐομοντόριοα, πι. Gallier, Pol. 4,46, οἱ περὶ Ko- 
µοντόρεο», Pol. 4,45. 

Ἐόμος, m. Did. Notes p. 884, Boiss. 

Κομοσαρύη 4. T. des Gorgippos, Inser. 2119, 
1(Sarmat.). 

Kopwäs Ἀάξειμος, f. 1. für Κοττᾶς, w. f., Dio- 
gen. B, 46. 

Konwäreds, έως, ὁ, von Rumlingen, tomifch ges 
bildeter Gentilname, gleichſam aus Κομπάσιο», Ar. 
Αν. 1126. 

Κομπάσιον, τό, Rümlingen, Ort in Arlabien, 
Pol. 28,1. 7. 

Εομπιτάλια, pl. Feſt in Rom, D. Hal. 4, 14. 

Κομπλέγα, ας, (N), Ort der Geltiberier in Hisp. 
Tarrac., App. Iber. 42. 48. 

Εομπλούτικα, Ort in Galläcia (Hisp. Terr.), j. 
Cebolim, Ptol. 2, 6, 89. 

Κόμπλουτον, ©t. in Hisp. Tarrac., j. Alcala de 
Henares, Ptol. 2, 6, 57, Prudent. Peristeph. 4, 48, 9. 
Ew. Complutensis, Plin. 8, 8, 4. 

Kopvpıaxös, m. Inser. 2, 2729, 

Ἐομφλόεντα, (lat. Confluentis), Et. in Hisp. 
Tarrr., Ptol. 2,6, 56. 

Köpyaros, m. Krumbach (denn κομψά -- τὰ 
στρογγύλα, Hesych., u. χοµμψόν τὸ στρεβλόν, 
Erotian. lex. p. 222), Fluß in Tpracien, der fich in 
ten Biftonisfee ergießt, Her.7, 109. 

Ἑόμψη, {. Bus, 1) eine Milefierin, Ephem. 
arch. 2152. 2)Aelia Compse, Orelli 1502, K. Aehnl.: 

Κομψόε, (6), Ziermann, 6. eines Κομψός aus 
4 ἰθειία, los. vit. 9. 

Ἑόμων, πι. Rauchhaupt, δύδτε der Meflenier, 
‚Paus. 4, 26, 2. 8. 

Köväßos, m. Sauß, Pferd bes Ares, Qu. Sm. 8, 
3 


42. 
Κοναδιψάς, v.1. für Κανοδιψάς, w. ſ. 
Κονάνη, f. St. in Piſidien, fpäter Suftinianopolis, 
Ριοὶ. 5, . δ. Ew. Ἐονάνεε, έω», Münzen bei Eckhel 
.n.11, 851. 


Κομμονοί 


Κονίσαλος 
Ἐοναψηνοί, Belt im europ Sarmetien, Pal {, 


9, 18. 
K St. in Hisp. Tarrao., Ptol. 2, 6,58. 
K , m. (Ruode οὗ. Bapl), λανεώλει 


ὕπαρχος, Arist. oec. 
Kovsseße, 7, Berg in Indien, j. RKälefa Ἡ 
Quranas, Poiyaen. 1, 1. 
Ἐόνδασος, m. (Knode?), Inser. 8, 4815, ο, Add, 


Sp. 

Κονδάτε, ©t. in Gallis Lugd., j. Rennes, Piel 
2,8, 12, It. Ant., Tab. Peut., wo noch verſchicden 
απΏτε Kordiire vorlommen. 

Kovßkavös, m. d. röm. Condisnus, 1) Kurt 
λιος K., D. Cass. 72,5. 2) Inser. 2, 8664, πι, 19. 

Κόνδιλνος, m. (?), Name auf einer lytiſqᷣa 
Drünge, Mion. ıv, 59. 8. Υ11, 868. 

Κονδιούῖγκον, &t. in Gallie Lugd., wahr. 
Nanies, Ptol. 2, 8,9. 

Kovboxalpns, m. (Schontopfꝰ?), Bein. vi Thr 
borus, Τρία. 866, 6, Theophylact., Sp. 

Κονδοχάτης, m. Nebenfl. tes Ganges, j. Gurke, 
Arr.Ind.4, 4. 

Köyiwa, St. in Lycien, Ptol. b, 8,7 (v.L Kr 
δικα ἤ Κόνδυλα, vulg. Κόνδυβα). 

Κονδνλέα,͵ ἡ, u. Paus.8, 28, 7 auch Εουδυλίαι͵ ci 
Schwalbach (f. κονδυλόοµαι im Lex. u. zor 
6υλος), Ort in Arkadien mit einem Tempel ber Ede 
mis, weldye davon Κονδνλεᾶτις, sdog, hieß, Pant 
28,6. Doch hieß auch in Metbymane die Artemis Kor 
δυλῖτις, «ὅος, {. (Knählein?), Clem. Al pri. 
p. 82. 

Κόνδωτα, &t. der Marunder am Ganges, PtoL'. 
14 


Koveiön, γένος ἐθαγενῶ», Hesych. (Dind. ἃ 
St. Thes. vermuthet Κυνέδαν or. Κυν»ίδαι). 

Kovelöns, m. Päbagog bes Thefeus, Hesych = 
Κοννίδας, ο. [. 

Ἐονθύλη, f. (ned Lob. path. 188 Κονδιλ f 
betonen, während Goettl. Mc. 150 Κονδύλη, εἰ 
Schel. Ar, a. Phot. haben, vertheibigt), Θ έτος) 
(d. 5. Geftrüpp, von χόντος kurz u. Van). attiiie 
Demos zur pandionifchen, fpäter nad) Schol. Ar. 8 
Ptolemäifchen Bhyle gehörig, Schol. Ar. Τουρ. 5 
Phot. s. v. Gin Demot Ἐονθυλεύε, voc. Κωὺν 
λεῦ, Ar. Vesp. 388, u. Κονθυλίδαι οὗ. Korte 
Πανδιονίδος, Inscr. 199, 29. Adv. Kovduigle, 
Meier ind. schol. n. 2. 

Κόνιον, Mulde (Molt = Staub), Et. in Bingr. 
anweit des |. Altun⸗Taſh, Plin. 86, 82, 4, b. Hierss 
Κονίου πόλις. 

Kontos, πι. Her. 5, 68, bo von Ekls p > 
St. bezweifelt. 6. Κόννα. 

Kovixa, &t. in Galatia, Ptol. 5,4, 6. 

Κονίλοε, m. Shmug, Mannsn., Schol KieTt 
626. In Epiraurus hieß im ähnlichen Sinne tel 5 
meine Boll Κονίποδεε, Plut. qu. graee. 1. | 

Kovupßpryyola πόλις, Phleg. Trall. fr. 29. . 
Κονιμοῦνδοε, m. K. der Gepiden. Menand. Pret 1. | 


24. 

Ἐόνιοι, ol, Hifpanifches Voll, Pol.10, 7, f. δε. 
vos. 

Köyıos, m. Stieber (0. 1. Steuberreger), 8a 
des Zeus in Diegara, Paus. 1, 40, 6. 

Κονίσαλος, m. Geilmod, f. Suid, κ. Sk: 
Ar. Lys., ein athenifcher Dämon im Gefelg d 
Priepus, Ar. Lys. 982 u Schol., Strab. 13, 5 


2, 





ο. Κονίσχοι 


Plst. δ. Ath. 10, 4414, Synes. Ep. 82. — Κονίσα- 
λου = ἀφροδέσνα, u. κονίσαλος, ein unzüchtiger 
Tanz, Hesych. 

ονίσκοι, οὗ, Tantabrifches Volt in Iberien, Strab. 
8, 162. Vgl. Κωνιαχοίμ. Κόνιορ. . 

Ἐονιστοργίε, f. Haupiſtadt der Konier (od. Kuneer) 
In Zufitanien, App. Iber. 57, Strab. 8, 141. 

Kovæxo f., d. lat. Concordia, St. in Ober 
Italien, = Κογκορδία, Zosim. 5, 87. 

Köyva, f.= Κόνιο», w. f., Ptol. 5, 2, 38. 

Köyväpos, m. ähnl. Schleedorn, od. Rurlbaum 
(Kornellirſche), Mannen., Ascl. 81 (νι, 808). 

Κοννακόριξ, εκος, (6), (Minnemann?), Statt⸗ 
kalter von Heraklea unter Mithridates, Memn. fr. ο, 

Kovväs, m. Dem. von Κόννος, w. f., Ar. Equ. 
>34, Κοννᾶς στέφανον μὲν ἔχω», Ihe d’ ano- 
ἰωλώς, welches fprichw. wurde, f. Suid. Cratin. b. 
Juid. — Anderer: Pap. Lugd. Bat. p. 98. 

Κοννίδας, m. Holles (f. Κόννος), Pädagog des 
Chefeus, dem man in Athen απι Feſt der Thefeen mis 
ıpferte, Plut. Thes. 4. S. Κονείδης. Achnl.: 

Köyvıos, m. Kofophenier, Mion. 8. vı, 96. Aehnl.: 

Köyns, m. 1) Cilicier, Babeldichter, Theon. prog. 
3. 2) Κοννίς b. Hesych. für Κοννᾶς, Aehnl.: 

Köyvıyos, voc. s, m. Mannen., Autom. 2 (σα, 826). 

Kovvößas, m. Spanier, App. Iber. 68. 

Köwvos, ου, (6), Holle (d. i. Haarſchepf), © 
6 Metrobios, Zitherfpieler oder λυρφδός in Athen, 
tehrex des Sofrates, Ar. Vesp. 675 u. Schol., Piat. 
Zuthyd. 272, c. 295,d. Menex. 288, ο, Sutd. Eprichw. 
var Κόννου ψῆφον od. Κόννου ὃδρῖον (ἡγεῖσθαν), 
» 5. für nichts achten, Hesych,, Suid., Schol. Ar. Veep. 

Ἐόνοῖος, m. früherer Name des Strymon, Plut. 
αν. 11,1. 

Kövos, m. (Κοῦνος, vgl. C. Inser. 2, p.114, & 
115, b, extr., viel. Kreisler = κῶνος ob. Hund?) 
Dannen., Inser. 2, 2180, 41, u. Κοῦνος, 2078, 6, Sp. 

Ἐονοουρέων φυλή, eine Phyle in Sparta, Inser. 
1272,8. 1847,9. 1886, 4, = Κυνοσουρεῖς, w. [. 

Ἐονοσκογκόλοροφ, m. griech. Benennung des 
Σαρδανάπαλλος, Suid. &. Κογκόλερος. 

Κόνουφια, m. Aeguptier, 9) Πετήσιος, Pap. Lugd. 
3.0, Ρ. 77. db) ©. des Befetis, Pap. Taur. 18 in Reu- 
'ens lettr. 8,19. c) = Χόνουφις, w.f., Clem. Al. 
tr. 1,156. 69. 

Κονσεντία, f. d. lat. Consentie, Gaupiflabt der 
Zruttier, j- Eofenza, Ptol. 8, 1, 74,[. Κωνσεντία u. 
ζωσεντία. 

Κονσίδιος, m. der τδπι. Considius, Plut. Caes. 14. 

Ἐονσονάνται, celtifches Alpenvoll, Ptol. 2, 18, 1. 
Jei Plin. 3, 20, 24 Consuanetes. 

Ἐονσταντῆνοι u. Koveravrivos, [. unter Kow- 
[τα»τῖ]νος. 

όντα, St. in India intrs Gangem, Ptol.7, 4, Bl. 

Kovräderöos, ὁ norauds, Efhen (Aſchbach, von 
[ες -- Eiche, Speer), Nebenfl. des Agrianes In Thra⸗ 
ἰεπ, Her. 4, 90. 

ζζοντακόσσυλα, ἐμπόριον in Indis intra Gan- 
ern, Ptol, 7, 1, 10. 

Ἐζοντεστανοί, Bolt in Hisp. Terrac., Ptol. 2,6, 2, 
ζο»τεστανῶν παράλνος, Ptol. 2, 6, 14. 

Kovrowopla, ἡ, (rhtiger Κοντοπορεία), Ste⸗- 
'enmweg, ein fleiler Weg von Kleonä nah Korinth, 
em man auf den Stab (Stecken) geflüht gieng, Zen. 
. Pol. 16, 16, Ptol. b. Atb. 4, 48, ο. 


693 


Κο[ν]ινοῦσ[σ]α,--- Κοτινοῦσσα, Dlive, Name 
für Gabeira, Hesych. S. Κοτινοῦσα. 
K vos. m. "Kleintrone, «οὔὗκας, 
Ephr. 4996. — 8486, ᾽Αλέξιος, ebend. 6286, Cin- 
nam. 5, 5 (211, 22), Ανδρόνικος, Ephr. 4280. 
4808. Plur. Cinnem. 2, 3 (88, 21). 
2 owroußpus (2), ἡ, Gt. in Spanien, D. Sic. 88, 


Εοντοφρί, στολάρχης, Ephr. 8427. — Μανουήλ, 


8817, Sp. 

Κοντριβ (ns), d. Tat. Contribute, St. in 
Hisp. Baetice, |. Medina de loa Torres, Ptol. 2, 4, 
18, Plin. 8, 1,8. 

Κοντρίγονρον, auch Κουτρύγουρον (fr. 28), u. b. 
Agsth. Κοτρύγουρον genannt, Gunnen, Menand. 
Prot. fr. 27. 28. 

Ἐόντρουσκος, m. ©. des Calpurnius Romans, 
Plut. parall. 97. 

Kovrunarös, m. Balaterfürft, D. Sic. 84, 68. 

KovxnAdpns, m. Bein. eines Johannes, Inser. 4, 
9829, Sp. 

Kövay, ωνος, (6), Stredfuß (f. πονέω im 
Lexz.), 1) Athener, a) Archon DI. 79, 8, D. Sie. 11, 
74. — Anderer (56 n. Chr. Φ.), Phleg. Trall. fr. 66. 
9) 6. nes Timotheus, Anaphlyſtier, Feldhert, Thuc. 7, 
81, Zen. Hell. 1, 6, 10 ---4, 8, 16, And. 8,22, Lys. 
19, 12—44, B., Isoor. 4,142. 154. 5, 61. 67. 7, 12. 
65. 9, 52. 57, ep. 8,8, Aeschin. 3, 70, Dem. 19, 
191. 20,68 — 74. 22, 72. 27,7. 29, 59, Din. 1,14 
—75. 8, 17; At. Sew.x.c, 89. Figde. Er u. feine 
Reute, οἱ περὶ (τὸν) Κόνωνα, D. Sic. 14, 84. Sein 
Stab in Athen, Paus. 1, 29, 15, feine Statue in Athen, 
Paus. 1, 8, 2. 24,8, in Samos, 6,8,16, feine Fa⸗ 
milie, οἰκία, D. L. 6, 5, n. 8. Sprichw. war es gu 
fagen: Πόλεμος δὲ Κόνωνν µελήσε», Diogen. 7,75, 
Apost, 14,52. ο) ©. eines Timotheus, Dem. 40, 89. 
— Anderer(?), D. Sie. 18,64. — ἆ) "Adassdc, Dem. 
48, 5—B7, d. e) ein Wechsler, Din. 1,48. f) einer, 
gegen weldyen Dem. die Mebe 54 ſchrieb, — 48, D. 
Hal. de vi Dem. 12. g) einer, gegen welchen Hypes 
rides eine Rede verfaßte, Harp. ο. Ardnpa m. ἐν 
dsousloss. h) ein Beitgenoffe Solons, οἳ περὶ Κό- 
vora, d. δ. Leute wie Konon, Plut. Sol.15. i) TR 
τος Φλάβιος, Boss Dem. Att. 168. k) Ποτάµιος, 
ση. Seew. xvı, ο, 184. 3) aus Samos, Afttonom, 
Callim. fr. 492, Senec. qu. nat.78, f. Fabric. bibl. 
gr.ıv, p. 25. 176. 8) Sfaurier, (6. des Physlianos, 
Prieſter, Io. Ant. fr. 214,2. — Bifchoff von Apamea, 
Eust. Epiph. fr. 6. (Euagr. 8, 85), Pfimather, Capit. 
b. Phot. cod. 186. — St. B. s. WPluada. ©. Ku- 
vor. 4) Söriftfteller: Ios. ο. ΔΡ. 1,23. — Schol. 
ΑΡ. Rh. 1,1165,Serv. Virg. Aen. 7, 788. — 5) Rhes 
tor, D. Chrys. 18, p. 257 (οἳ περὶ Κόνωνα). — ein 
$reund des Chryſoſtomus. D. Chrys. 82, p. 888. 6) 
ein Künftler, nach weldem eine gewiffe Urt Becher 
Kovavanı hießen, Ist. 5. Ath. 11, 478, b, vgl. mit 
11,486, c. 7) Smyrnäer, Mion. 111, 195. 8) Andere: 
Anth. χι, 108. — Inser. 2, 2052, 18. 2058, b. — 
Pap. Vat. A. inPap. Lond. p. 92. — Pap. Cas. 88,10. 
In Troglodptice gab es: Ἱζόνωνος βωμοί, Strab. 16, 
771, u. in Cypern τοῦ ἁγίον Κόνωνος πτωχεῖον, 
Proc. aedd. 5,9 extr. Yehnl.: 

Kovavesbs, m. Tarentiner, App. Hannib. 82. Aehnl.: 

Κονωνιανή, f. Frauenn., Cod. 4, 6, 10, K. Fem. zu: 

Kovevıa m. Mannen., Inscr. 8, 4858, Sp. 

Κοξούρον, Inser. 2, 2074, 9, Sp. 


Κοξούρου 





696 


Schol. Pind. Οἱ, 7,158, u. in Syracus, Piut. Dion. 
66, Kyyifus, Posid. b. Strab. 2, 98. 

ορειάδας, m. Ὀτώοπιεπίε, Keil Inser. bosot. 
11, 9, von Keil ©. 9 bezweifelt. 

Ἐοράλαε, m. (Mägdlein?), Böotier, A. Rang. 
11, 1804, K. 

ἘΚορεῖον, n. Jungfernhain, Jungfernbad, 
1) Ott, Inser. 8, 5480, 4. 6. 8. 10. 2) βαλανεῖον 
in Alerandrie, Theoph. chragr. 180, 17. 

Kopeotp, St. in India intra Gangem, Ptol.7, 1,86. 

ἘΚορέονρα, St. in Limyrica in Indien, Ptol. 7, 1, 8. 

Ἐορεσῖνος, m. Vollborth, Inser. 8, 48979, d, Sp. 
Aehnl.: 

Köperos, m. Kalydonier, Paus. 7, 21, 1. 

Köpn, (N), dor. (Plut. Arist. 11, Epier. δ. Λε]. 
n. an, 12, 10, Insor. 1727 vgl. mit 1197. 1199. 
1200) Köpa, in einem Epigr. δ. Paus. 4,1,8 auß 
Κούρα, Jungfrau od. Maged (— ἄγαμος, Iambl. 
ν. Pytb. 66), 1) die Göttin Berfephone od. Papoe- 
Φόνη, Plut. fac. orb. lun. 27, — Αξησία, Plut. 
prov. 41, Apost. 2, 54, Zen. 4, 20, Suid, δα. ἁμαία 
od. -- “Αγνή, Paus. 4, 88, 4, f. Eur. Alc. 852. Suppl. 
84. H.f. 608, Ar. Thesm. 296, Xen. Hell. 6, 8, 6, 
Plat. legg. 6, 782, Ὁ, Isver. 4, 28. 9, 15. 10, 20, 
Inser. 899, d., Ilgde. Man rief Πε, obwohl felten, in 
ten Reden an, f. Din. 5. D. Hal. Din. 14, wie Πε 
denn auch die Schupgättin von Syracus war, Hesych. 
8, EoMovn, u. ein Symbol der Stoifer, Plut. Is. et 
Os. 40. 2) T. des Dibutades in Korinth, Athenag. log. 
pro Christ, 14,8. S. Heibelb. Jahrb. 1845, p. 899 ff. 

Ἑορήνη n Κορύνη, Keilberg?, St. in Elis, Ptol. 
8, 16, 18. 

Ἐορῇν, (6), Hebräer, Ios. 4, 2, 2.8. 

όρης, ητος, m. Sungfer, ὄνομα κύριο», Suid,, 
Inscr. 8, 4467, 7. 

Ἑόρησα, {. Zungferninfel, Inſel im ägälfhen 
. Merre, Plin. 4, 12, 20. 

Κορησία, {. Mägplein, Magdeburg, 1) 
Frauenn. aus Paros, in meinen Heften Κ. Ποσειδω»ίου 
in Paros, Thierfh Par. Inſchr. n. 22, Inser. 2, 
1414, 1, Add. 2) πόλις, Suid. St. in Geos, Strab. 10, 
486, 6. St. Β. Κορησσία (v. 1. Κορησία u. Ko- 
e:07la), bei Plin. 4, 12, 20 Coresus. ᾷω. Ἐορήσιοι, 
Meier ind. schol. n. 1. 8) Schiffeftetion der Zulieten, 
Inser. 2, 2360, 11. 

Kopneös, Paus. Köpnaos, (N), Jungfer, Jung⸗ 
frau, 1) ὄνομα τόπου, Buid,., vgl. Κορησία und 
Κορησσός. 2) Berg bei Ephejns u. Vorſtadt von Ephe⸗ 
[18, = Koonococ, w. ſ.. Paus. 5, 24,8. 8) Autoch⸗ 
tbon u. Begründer des Tempels der ephefifchen Artemis, 
Paus. 7. 2,7. 

Κορησσία, f. = Κορησία, w. f., St. in Geos, 
Βογ]. 58 (cod. Κορησία). 

Kopnewös, (6), in Ath. Köpyowos, Jungfrau, 
Sungfernftieg (f. St. B., Eurtius in Beitr. zur geogr. 
Dnomatol. 6. 157 vermuthet Rabenberg?), 1) hoher 
Berg in Sonien, Xen. Hell. 1, 2, 7, D. Sic. 14, 99, 
Creoph. δ. Ath. 8, 361,e, Strab. 14, 684. 640, f. Κο- 
ῥησός. 2) Vorſtadt von Ephefns, am Fuß des vorigen 
Berges, Her. 5, 100, St.B. ©. Κορησός. Ew. Ko- 
Ρησσίτης (von Κόρησσις, wie die Vorſtadt auch ge⸗ 
heißen haben mag) u. Ἑορησσεύς, St. B. 

Kopfhras, (6), Sungermann, Delphier, Plut. def. 
orac. 42. 46. 

orten Inser. 2555, mo Bödh Κωρῆτες ſchreibt, 
w. f. 


Κορειάδας 


Κόρυῦος 


Köpnros, ὄρος (über den Accent f. Arcad. p. 81, 
Theogn. p. 75), 1) Berg in Mittelitalien, D. Hall, 
14. 2) Cor. sinus, der weſtlichſte Buſen des mir 
fen Sees, Plin. 4, 12, 26. 

Ἐορθεωσίων (?), m. Name auf einer eryihräifäe 
Münze, Mion. S. vr. 218. 

Κορθωνία, f. im. Name der Stadt Kroton, D. 
Hal. 1, 26. 

Κορία, f. ep. (Call.) Κορίη, Mager, 1) Bin 
a) der Athene in Arkadien, Paus. 8, 29, 4, Cic. net 
deor. 8, 28, 59. b) ver Wrtemis, Call Ε. 8, 231. 2 
St. ver Damnier in Britannis barbars, beim j. Ge 
milton, Ptol. 2, B, 9. 

Koplavvos, πι, Mägdlein, Mannsn., Theophri 
ep. 59. Aehnl.: 

Ἐοριαννώ, os, f. Hetäre, Titel einer Komitu 
des Pherekrates, ΔΑ. 18, 567, ο, Suid., Et. M. 777,18 
(wo falſch Κοριανοῖς ficht). ©. Mein. 11, 280 Π. 

Κοριάσια,͵ (τά), Sungfrauenfeier (gu Ehren de 
Kore), Kampffpiele in Megara, Insor. in Erben 
Arch. 2568, K. 

Ἐοριδοργία, f. St. in Großgermanien (Bızm), 
Ptol. 2, 11, 80. 

Ἐοριέσας, m. (?) Name aufeiner adhäifchen Münz, 
Mion. 8. ıv, 18. 

Ἐόριλλα,{, 1) Mägplein, Srauenn., Böot. Inſcht 
δ. A. Rang. 11, 2165. 2) St.in&atium, D. Hal4,s;, 
Bt. Fir δι. Κοριλλανοί, St. B. Vielleicht — κ. 

(ολλα. 
e Κοριναία, f. St. in Großarmenien. Ptol. 5, 13,1% 

Κορινδιούρ, St. in India intra Gangem, PuL‘, 
1,89. 

Kopwdäs, m. Spartaner, Inser. 1256. Aehnl.: 

Κόρινθος, ου, voc. Köpıvds (Soph. Ο. R. 134 
ep. ıx, 151. 284. xıv, 137), mei 7, ſ. Pind. UL 
18, 4, Her. 8, 50. 5, 92, Soph. Ο. B. 986 — 937, 
Thuc, 1, 25——7, 19, δ., Xen. Hell. 4, 5, 1— 7,4, 5,3, 
And. 8, 24, Dem. 59, 26. 86, Simon. ep. ΣΣ, 19, 
val. τι, 619, Seyl. 40, Apd. 1, 9, 28, Pol. 4,25 
40, 4, Piut. Arist. 4. Nic. et Sert. ς. 3. Age. 5. 
amat.narr. 2. prov.4, D. Case. fr. 72,1. lib. 43,5 
60, 18, D. Sic. 11, 92—82, 27, 8., Strab. 8, 388—1 
559, Paus. 2, 8, 1—7, 16, 7,85.,D.L.1,7,n.8—6, 2 
n. 11,8., Loc. Ner. 8. salt. 42. Hermot. 27, ΔΑ. 4. 
162, c—18, 578, ο, ὅ., St. Β. s. Ἐφύρα. "Häsouneix. 
Polyaen. 8, 12, 20, Schol. ΑΡ. Rh. 4, 1212, tod ar! 
masc. 6, orao. b. Her. 5, 92, Strab. 8, 378. 584. 
D. Hat. 4, 29, Ρο]. 17,6.18. 18, 23, Plut. pror.t 
Nott. in Zen. 8, 21, ep. xıv, 88 ($. Her. 8,92 zi» 
»οἵο), Homburg (0. δ. hohe Burg, ſ. Curtius Br}. 
Etym. 122, Aristopb. dagegen flellt es feherzbait mc 
χόρις zufammen, Wanzen heim, u. nennt dahet ie 
Wanzen Κορίνθιοι, Ar Nub. 710 m. Bchol, 9. 
Lob. parall, 244), 1) St. auf tem peloponnerfaa 
Iſthmus, j. Corinto, die früher Εφύρα hie, Αρά ı 
9,8, Paus. 2, 1, 1, Herac!. Pont. fr. 5, Schol Ar 
Rh. 4,1212, St. Β., ο). Ἡλιούπολες u. Hidyo;, ὃς 
B.s.v.n.s. ΗἩλιούπολες. Sie heißt bald 
Diog. ep. vı1, 98, bald ἁλέζωνος, ep. vır, 218, I 
ὑψίποργος, Simon. ep. 172 (χιπ, 26), δαν sie- 

ορος, Anscr. 185, μεγάλα, Simon. ep. zıın, 13. 
ἐπεφανής, Scymn. 518, κλδιντός ο). αλεενός, Be. 
8,92, ep. Σιν, 88, ἀφνειός, I.2,570, Pind. fr. 
Strab. 8, 878, ἡ καλή, Ath. 18, 578,0, ὀλβία, Pirt 
Οἱ. 18, 4, ἡ εὐδαίμων, Her. 3, 52, u. man fest 
ſprichw:: Εὐδαίμων 6 Κόρινδος, ya οὁ' ο 








Κόρινθος 


Τενεέάξης, Strab. 8,880, Zen. 8, 96, Apost. 8, 6, ἆ, 
Suid, s. εὐδαίμων, Eust. zu 1]. 3, 607, Piut. prov. 
4, St.B.s.Tevia, ob. Κόρινθο» Aldor — ἡδέως 
ἐνταῦθα — δµεφθάρην, Kuba. δ. Ath. 18, 567, ο, 
od. Ein µου τὰ ο). τὸ μεταξὺ Κορίνθου καὶ Zu 
χυῶνος, Diogen. V.2,60, Macar. ὃ, 58, Zen. 8, 57, 
Suid. ο. sd τὸ µ., vgl. mit Ar. Av. 968 u. Schol., Ath. 
6, 219, 4. Eust. u. Schol. zu Il. 2, 572, Liban. ep. 874, 
759, freilich aber auch wegen der koſtſpieligen Hetären 
bort: οὐ παντὸς ἀνδρὸς ἐς Κόρινθον ἔσθ᾽ ὁ πλοὺς, 
Zen, 5, 87, Diogen. 7, 16, Apost. 18, 60, Streb. 8, 
878. 12, 559, Schol. Ar. Plut. 570, Hesych, ο. οὐ 
παντός, Arlstid. or. 40, p. 282, Gell. Ν. Α. 1, 6, u. 
ähnl. Infchr. 6. Ῥαπο[ία, Ephem. Arch. 1847, p. 22, 
u. vom Berlanber: ὃς δὲ Κόριθον ἔναιδ, χόλου 
χρατέειν Περίανδρος, Anth. 9, 866, od. 4νονύσιος 
ἓν Κορίνθῳφ, Schol. Dem. 20, 163. Poetifch Heißt fie 
auch ἄστυ Κορίνθου, Simon. fr. 157 5. D. Chrys. 
87,p.459, Antip. ορ. vır,498, Nonn. 41, 97, (ἴσομιον 
ἄστν Κορίνδου), ähnl. Κορίνθου τείχεα, Pind, 
Νεπι. 6 (4), δδ, Κορίνθου δειράς, Pind. Ο1. 8, 68, 
wogegen Κορίνθου πύλαι od. uvyos ven Iſthmos 
bedeuten, Pind. ΟΙ. 9, 139. Nem. 10, 78. Ἐν Κορί- 
Φῳ aber heißt nicht felten bei Korinty, Xen. Hell, 7, 
5,16, And, 8, 22, Dem, 20, 52 u. ὁ (ἡ) ἐν Κο- 
οίνθῳ, der Korinthier od. korinthiſch, Phut. Arat. 40. 
fr. de anim. 11, Strab, 9,898, Ας]. v.h. 1,19, Ath. 
18, 6588, ο, Themist, or. 37, p. 851. Πίδ weibliche 
Perſon dargeftellt finden wir fie Ath. 6, 201, d. Em. 
Εορίνθιοε,ιοι, voc. ὦ Kopfvdsos (Apost.15,18), f. 
Her. 1,14 9,105,8., $lgde, auch wohl, wenn εδ die Ko⸗ 
rinthier u. die ihnen gumächft ftehenten bezeichnet, ol ἀμφὲ 
ob. περὶ (τοὺς) Κορινθίους, Her.9,69, Xen. Hell. 4, 
2,14, u. man nannte bieStatt dab. auch ἡ Κορινδίων 
nröksc,od. τὸ Κορινδίων στο, Xen. Ηο]]. 4, 4,17, Ρο]. 
4,15, Plut. Timol. 21. Tit, 12. Arat.45, Timae. δ. Ath. 
6,272,b, u. den ἰσθμὸς ὁ Κορινθίων», Paus. 2, 1, 5, 
Arr. An. 6,11, 6, das Land ἡ Κορινθίω» χώρα od. yi), 
Scyl. 40. 56. 56, Isı cr. 8, 100, Arist, polit. 2, 9, Piut. 
Ages. 22, auch wohl bloß ἡ Κορινθίω», Plut. Ages. 
22, Aristid. or. 8, Ῥ. 26, während d Κορίνθιος ent 
weder den Sprecher Korinthe, D. Hal. quae Thuc. propr. 
ο. 14, od. den Timoleon bezeichnet, Plut. Tim. 12, od. 
Κορίνδνοι-- Κόρινθος fieht, Soymn. 627, u. umges 
Ichrt Koplvdsog = Κορίνθιοι, fo in ver Etelle 
Menanders: Κορινθίῳ πίστευε καὶ en χ0ῶ φθφ, 
Anth. x1, 488. Die Frauen heißen ad Ἱορινθίαι, gen. 
dor. ἄν, D.L.4,7, n.8, Theocr. 15, 91, sg. ία. Ath. 
18,582, ο, Inser. 91. Das Gebiet von Korinth ἡ Kopiv- 
θία, Xen. Hell. 4, 4,5. 8, 8, Arist. pol. 2, 9, Theophr. 
h. pl. 2, 8, 1, Paus. 1, 44, 10—2, 7, 2, ὅ.. Plut. Nic. 6, 
Strab. 8, 879—881, Ptol. 8, 16, 8-17, δ., Polyaen. 
1,39. 5,81, St.B. s. Πειραιός. Ad). a) Κορίνόνος, 
ία, sov, 2. B. ἀνήρ, ἄνδρες, φῶτες, Pind. Nem. 
2, 82, Her. 1, 24, Plut. Tim. 18, Paus. 5, 25, 1, Pa- 
laeph.7,9, Arr. An. 1,15, 6, γυναῖχες, Her. 8, 184, 
Eur. Med. 212, Plut. Tim. 82 (hier von Soldaten), 
κόρη (0. ἱ. Hetäre), Plat. τορ. 8, 404, d, Them. or.20, 
p. 288, παῖς, Poll, 10, 85, ἑταῖραε, Ar. Plut, 149, 
Tim. δ. Ath. 18, 578,d, Suid, s. dtaigas, Max. Tyr. 
diss. 8, 8, femer στρατηγός, Her. 8, 94, εριήραρ- 
χος, Plut. Her. mal. 89, ναυπηγός, Thuc. 1, 18, d 
γεωργός, Them. or. 28, p. 295, zpanstiens, D. L 
6,8, n.1, οἰκιστής, ep. 1x, 579, Ηρα, Ptol. 8,16, 
B, γῆ, χώρα, χδών», Soph.O.R. 794, Eur. Med. 10 
—916,5., Paus. 2,1, 1. 8, ἰσθμός, Bian. ep. ıx, 808, 


697 


κόλπος, Scymn. 803, πέλαγος, "Ael. n. an, 15, 9, 
στο, Socr.fr.1(D.L.2,4, n.22), Simon. 59 (84), 
od. 20, 22, vgl. Lob. paralipp, 800, ἐπένειον, Paus. 
2, 2, 8, τριήρης, vaüg, Xen. Hell. 2, 1. 81, Piut, 
Im. 8, χάλκχος, Paus. 3, 8, 8, Plut. Pyth. or. 2, 
doyöpsor, Inser. 1845, μνᾶ, Insor. 1845, u. Κορυν- 
Φιᾶν μνᾶν, ehend., ὅραχμαί Thuo. 1,27, σέλενα, 
Pind. Nem. 4, 148, Andsov, Mach. b Ath. 18, 582, d, 
οἶνος, Ath. 1, 80, 4, ἐσθής, Her. 5, 87, κχυνέη, Her. 
4,180, συγγράφη, Paus, 2, 1,1, διάλογος, Themist. 
or. 28, p. 295, σχῆμα, Et. M. 801, 80. Sprichw. 
war Κορένθιον xaxo» (mit Bezug auf die Getären), 
Macar. 5, 26. — Κορίνθιος ξένος (ἐπὶ τῶν τὰς λά- 
ταγας ῥυπτούντων), Hesvch., Κορίνθναν (πέθανε u. 
quraizes), f. oben. Adv. ζορινθίωφ, auf lorinth. Art, 
os. 8, 5, 3. b) Κορινθιακό, ή, όν, λόγος, D. Uhrys. 
or. 87, πόλεμος, Isocr. 14,27, Isae. 10,20, D. Sic. 
12,80. 14, 86, Paus. 8, 9,12. 4, 17, 6, Polyaen. 1, 
48, 8, Arist, or. 86, p. 188, κόλπος, Xon. Hell. 6, 
2,9, Pol. 4, 57. 7, 8, Strab. 1, 54—8, 880, ὅ., St. Β., 
ἐσθμός, Strab. 8, 171, Asunjv, D. Sic. 22, 17. Subst. 
τὰ Κορινθιακά, ein Titel einer Schrift des Thefens, 
Suid.s. Θησεύς, Et. M. 145, 52; das zweite Buch des 
Baufaniad. co) Κορινθικὸν — ἁμᾶν, eine weichliche 
Ernte halten, ep. Maced. νι, 40, Buid., vgl. oben 
sin ge τὰ μεταξὺ οἳο. d) Ἱορινθιάε, f. St. B. 
e) Ἱορινθουργήε, ές, von korinthiſcher Arbeit, An. 
Rhod. fr. 5. St. Β.9. Κόρινθος, Ath. 5, 199,9. Adr. 
Kopıvdöh, in Korinth, Ἡ. 18, 664. Ἐδρινθόνδε, nad 
Φ., Luc. Hermot. 28, Κορινὸόθεν, von Korinth, 
Inser. 98. Verb. κορινθιάζοµαι und κορινθιάζεν, 
= ἑταερεύδεν, Macar. 5,18, Schol. Il. 2,8572, Ariat. 
δ. Hesych., St. Β. s. Κόρενθος. Dav. Kopvdıa- 
στήε, m. ber Hurenjäger, Titel zweier Komödien 
von Bhiletäros m. Poliochot, Ath. 18, 859, ο. u. 7, 
818, ο, f. Mein. com. p. 856. 2) m. ©. des Zeus, nach 
welchem Korinth benannt fein foll, Paus. 2, 1, 1, Ari- 
stid. or. 8, p. 44, Schol. gu Pind. Nem. 7,155, u. gu 
Ar. Ran, 489, Nie. Dam. fs. 41, Heracl. Pont. fr. 5, 
8t.B. ο. Α)μονία u. ᾿Εφύρα. Da die Korinthier im⸗ 
mer von ihrem Stammopater Zeus ſprachen, wurbe εδ 
forihw. son einem ewigen Eimerlei zu fagen: (ὁ) {4ιὸς 
Κόρενδος, Pind. Νου. 7, 155 u. Schol., Plat. Eu- 
thyd. 293, ο u. Schol, Ar. Eccl. 828, Ran. 429 u. 
Schol., Liban. ep. 565, Zen. 5, 21, Paus. 2, 1, 1, 
Philostr, v. soph. 2, 25, 4, Suid. ο. 4ιὸς Κόρ. u. ὅ 
2Αιὸς Κ., Hesych. ο. 4ιὸς Κ., u. fo Mails τὸν 4ιὸς 
Κόρινθον, Nott. zu Zen. δ, 21. 23) ©. bes Mara 
thon, nach welchem Korinth benannt fein fol, Paus. 
2,8,10, Et. Μ. 529, 48. 8) V. ber Sylea, Apd. 8, 
16, 2. 4) ©. des Belops, nah welchem Korinth be» 
nannt fein fell, Tzetz. Exeg. 11.68, Et. M. 529, 48. 
5) ein Araber, Ios. ατοὺ. 17, 8, 2. db. Ind. 1, 29, 8. 
6) Thespler, Keil Inser. boeot. LXIII, d, 2. 7) ein 
Sokratiker, Iustin. Μαν, 8) Andere: Inser. 278. 2, 
2844,9. 9) Schreiber auf einer Münge aus Tralles, 
Mion. ıv, 181. 10) Ἐορίνθιος, m. ©. bes Belops = 
Κόρινθος, mant. prov. 2, 94. 11) Kopıvkls, f. 
Frauenn., Inser. 8, 5847 n. Add. — Cod, 8, 15, 5. 
Κορίνιον, 1) St. der Dobunner in ıömifh Bri⸗ 
tannien, Ptol. 2, 8, 25, Geogr. Βαν. 2) Et. der Li⸗ 
burni in Illyris barbars, j. Carni, Ptol. 2,16 (17), 8, 
Plin. 8, 21, 25. 
Κόριννα, ης, (N), in Schol. ΑΡ. Rh. u. Themist, 
Κορίννα (f. Lob. path. 224 und π. 45), Mägde 
fein (f. Curt. Griech. Etym. 2, 220, Lob. path, 


Κόρυνα 


698 Κορωνίς 
325), T. des Acheloodorus u. ber Prokratia, aus Tana⸗ 
gra. wohl auch als Thebanertn angegeben, Antip. op. 
1χ.26, Ath.4,174,f, Plut. glor. ΑΙ. 4. de music, 
14, Paus. 9, 20, 1. 22, 8, Thbemist. 27, p. 884, 
Schol. ΔΡ. Rh. 8, 1178. Suid. unterfcheidet von ihr 
eine Jüngere mit dem Bein. Mvla. — Fragm. edd, 
Bergk in Anth. u. Ahrens Dial. 1, 277—279. 2) 
Hetäre, Perfon in Luc. d. meretr. 6. 3) Andere, 
Bass, ep. v, 125. 

Kopıvvis, f.(?) Inscr. 8, 5398, Sp. 

Köpwvos, m. Jungfer, angeblid) epiſcher Dichter 
aus Ilion, Schüler des Balamebes, Suid. (Nic. Th. 15 
[οί es Kogsvva heißen). Achnl.: 

Kopwvö, f. Frauenn. aus Goronea, Keil Inser. 
boeot. LVIII, a. ©. Keil ©. 169 daſelbſt. 

Ἐορίνσιοι, f. Koovrivasos. 

Ἐοριόλα, ης, f., 6. D. Hal. 4, 45 u. St. B. Κορίλλα 
n. KoploAka, St. der Volsfer in Latium, b. Liv. 2, 
39 Corioli, f. D. Hal. 6, 92, St. Β. Ew. Κοριολανοί, 
δ. Plut. Coriol. 8 Ἐοριολάνοι, D. Hal. 8, 86, Suid,, 
b.St.B. Ἐοριολλανόα. Dah. die Stadt αμώ ἡ Ko- 
ϱιολανῶν (Plut. Kogsodirwy) πολες heißt, D. Hal. 
8, 19, Plut, Coriol. 8, 

KoptoAavös, (0), δ. Plut. 8 25 Ἐοριολάνοε, b. 
Polyaen. 8, 25 Κοριολανός u. Κοριολάνος, b. lat. 
Coriolanus, Bein. des Mercius, dab. Mdipxsöc τε Κ., 
App. b. civ. 1,1, 8,60, f. Plut. Coriol, 11, Polyaen. 
a. a. O. 

Κόριον, n. Jungfernſtieg, Ort in Kreta, mit 
einem Heiligthum der Athene, dazu der See Κορησία 
Λίμνη. Ew. a) Kopfiesos (Κόρη), dah. Κορησία 
49nvä. db) (von Κόριο») Kopiebs, St. Β. 

Ἐοριόνδοι, hibernifches Volt an der Oſtlüſte, im f 
Wicklow, Ptol. 2, 2,9. 

Köpros, (6), 1) = lat. Curius, bah. Μάνιος — 
6 Κόρεος, Pol. 2, 19. 2) 31. in Karmanien, Marc. 
Heracl. p. mar. ext. 1, 27, Ptol. 6, 8, 4. 

Ἐορίσκοε, (6), Jũngken, Sokratiker aus Ste 

vſis, Plat. ep. 6 tit. u. 328, a, Arist, soph. el. 5, 
14, 8. phys. ausc. 4, 11. 5, 4. de sen. mem. δ. 
met. 4, 6. 6, 11 (ὁ µονσικός, de sens.), Strab. 
18, 608, od περὲ Κορίσκο», Poll. 10, 150. — Phot. 
cod. 167 — Alciphr. B, 88. 

Κοριτανοί, Volk in röm. Brttannien, Ptol. 3, 8, 20. 

Köpras, m. Aegyptier, Schow, 6, 7. 

vas,m.libi=Kooxsvas,w.f.,b.D.Sic. 14,8. 

Ἐορκόβαρα, 61. in Taprobane, Ptol. 7, 4, 6. 

Ἐρρκοντοί, Volt in Φετπιαπία, Ptol. 2, 11, 20. 

Ἐορκόρας, m. δΙ. in Noricum, Strab. 7, 814, ορ]. 
mit 4, 207. 

Ἐορκοτουλανοί, 5. Plin. 8, 5, 9 Querquetulani, 
Bewohner eines Orts in Latium, D. Hal 5, 61. 

Ἑόρκουρα, Sf. Hagenow (= ἕρκουρα). 1) ἡ 
µέλαινα, Infel bei Dalmatien, Ptol, 2, 16 (17), 14. 
2) St. in Affyrien, Ptol. 6, 1, 4. 

Kopxtvn, f. (viel. = ὁρχύνη, Thunfiſch, ähnl. 
Zander), Amme der Ariehne, ihr Φταῦ auf Naros, 
Plut. Tbes. 20. 

Ἐόρκῦρα, f. [. Κέρκυρα, 

Kopxupls, (dos, m. St. in Urgypten. Ew. Kop- 
«upirns, St.B. 

Ἑόρμασα, n. pl. 61. in Piſidien, Ptol. 5, 5, 5, 
Liv. 88, 16, A. 6. Κύρμασα. 

Koppteros,m. Diaunen., Thphn. 668,18, Sp. Aehnl.: 

Κόρμος, m. Kilos, Name eines Baraflien, Timocl, 
δ. ΔΙ... 6, 240, 6. Achnl.: 


Κορνήλιος 


ορμοσάκης, m. Mannsa., Insor. 4, 9828, Sp. 
Κορμοῦσια, Aegypt. Schuw, 8, 8. 

Köpva, St. in 2ycaonien, Ptol. 5, 6, 16, Hiereel. 
Ἐορναελιανόε, [.Κορνηλιανός. 

Ἑόρνακον, St. in Nieder Paunonien, j. Vakovär, 
Ptol. 3, 16 (16), 5. 

Εορναύιοι, Bolt in roͤmiſch Britennien, im j. Theßer 
Ριοὶ. 2, 8, 11. 12. 19. 

Ἑόρνη, f.St.in Kappadocien (Laviniane). PtoL5.7,3. 

Ἑορνηλία, {. der räm. Brauenn. Cornelia, u. wars) 
T. des Scipio Africanus, M. der Irachen, Piut. τὰ 
Gracch. 1-—8,5. C.Gracch.4—19. cınj. prasc. 48, App. 
b. οἱν. 1,20, Ael. v. h. 14,45. Ὁ) Gem. des Marict, 
Plut. Mar. 84. co) T. bes Cinna, Plut. Cases. 1.5 
d) T. des Scipio Metelus, Sem. des Bomipejus, Pii. 
Pomp. 55—80,8., App. b. civ. 2,88, D. Cass. 42,2. 
e) Sem. des Calvinius Sabinus, D. Case. 59, is. 
f) K. Ὀρεσεῖνα, D. Cast. 59,8. ϱ) Κ. Haöle, D. 
Case, 79, 9. h) Insor. 2, 3711. 2042. 4, 9520. 9) 
Stadt (castra Cornelis in Zeugitana?), Phleg. Trail 
fr. 29, 1--δ, δ. 

Κορνηλιανόε, m. ὃν tûm. Cornelisons, 1) Rheta 
aus Xebatea, Suid. s. Μητροφάνης. — Stob. flor. 7, 47. 
2) Anberer: Inser. 2, 2546, 11. 8, 4661, G. 5853, 14. 
In Inser. 8, 6614 fleht Κορναελιανός. 

Kop ‚ev, νου. Κορνήλυε, Parth.erot. prooem. 
(6), plur. Κορνήλεοι, Plut. Mar. 1, App. b. oiv. 2,4, 
u. τὸ τῶν Κορνηλίων φῦλο», D. Casa. 89, 17, tal 
wichtige römifhe Geſchlecht der Kornilier, u. ee: 
4ὖλος Κ. Κόσσος, D. Sic. 12, 75, und Ari 
K. Μακερῖνος, D. Bic. 12, 48, oder bloß Alız 
Κ., D. Sie. 13, 80 — 17, 63,δ., Αλέξανδρος Κ. 
Schriftfieller, Plut. duv. 10, 1, Κ. Εάλβος, Pix 
Caes. 60. D. Cass, 54, 25, und «“αὗύχιος Ä 
Βάλβος, D. Cass. 48, 82, Γάιος Κ. ««έντουὲος 
D. Sic. 11, 82. 16, 56, u. bloß Γ. Κ., D. Sic. 11, 
889-- 16,61. ὅ., Plut, Caes. 47, od. T. τις K,D. 
Cass. 86, 88. 41, 61, Κ. Γάλλος, D. Όσες. 51.1, 
Parthen. erot. prooem., od. Γάλλος μὲν K., Stra. 
17,819, u6— Taille; K., D. Cass. 68, 23, Σνάιος 
od. Iwalos Κ., Pol. 1,21—8, 76, d., D. Sie. 14, 4, 
Plut. Marcell. 6, D, Case. 54, 24. 55, 14, Polyaen.& 
16, 5, u. Tv. ὁ Κορ». (ei περὶ Ε». τὸν Κ.), Ρά 
18, 81, Γναῖος Κ. ὁ Ισπανός, App. Libyc. Εν, 
Κ. Γαλλικανός, Phleg. Trall. fr. δὲ, K: Φ«ολοβέλὶας, 
Plut. Απί 84, App. b. eir. 1,100, Ὁ. Cans. 42, 1 
u. Ἠούπλιος Κ. «ολοβέλλας, D. Cass. 41, 40, K 
Κράσσος, D. Sic. 14, 94, K. Κόσσος, Plut- Rom 16. | 
D. Cass. 55, 28, u. Κόσσος Κ., Plut. Marcell 8, A 
Κίννας, D. Cass. 44, 50, Kovsvtog K., Phleg. Trail 
fr. 29, 2, K. Aöyyos, Dichter, Anth. VI. 191, tt. 
4εύχιος od. «ούκιος K., D. Sie. 17, 110, D. Hal 
10, 20. 11, 16, D. Cass. 58, 20, Phieg. Trall. fr. 23.1. 
οἳ περὶ 4εύχιον K., Pol. 18, 82. u. 4εύκιος wur 
Κ., D. Bal. 11,44, od. dsuxseg K. Κουρετένος, D. 
Sic. 11, 86, άεύχνος K. «ένιλος, D. Sie. 17, 1:3. 
K. 4ένελος, Plut. Fab. Max. 16. Ant. 2, App. 
eiv. 2,4. Libyc. 62, u. Κ. re 4έντονλος, D. Cam 
40,66, Jeuxsog K. Σύλλα, D Hal.5, 77, K. «εντ- 
dos Σούρας, Plut. Cic.17, K. daxer, Piut. ος 
18, Μάρκος K., D. Sic. 13, 24—15, 7, δ., D. Bz 
10, 58-11, 28, d., Μάρκος re K., App. Libre. 5». 
od. auch Κορ». Μάρκος, D. Hal. il, 15, κ. M- 
θευλλα, Plut. Mar. 41, K. Νέπως, οἳ περὲ Κ. Νε 
πωτα, Piut. Marcell. 80, bach au Νέπως di κ. 
Plut. Luoull. 48, u. Νέπως ὁ K., Plus, ΤΙΝ. Grac 











Κορνήναιοι 


1, Πόπλιος ο). Πούπλιος Κ., Ρο]. 6, 66, D. Sic, 
8δ, δ84---20, 78, δ., D. Hal Exec. 4, Plut. Num, 23, 
nser. 15885, Πόπλιος δέ ο). μὲν K., Pol. 8, 40. 
ı, 1, App. Libye, 62, Πόπλιος ὁ K., Akraͤphier. 
nser 1587, boch vgl. Keil Inser. boeos. 60, u. 4εύ- 
sog Πόπλιος Κ. Σκπίων, Memn. ir. 26, uub 
Πόπλιος K. Σκιπίων, Phleg. Trall. fr. 56, das 
egen bloß Κ. «Σχηπίων ο). Zxuntor, Plut. Ca- 
αἲ]]. 5, Memn. fr. 26, doch auch Σχηπίων Κ., Plut. 
'ab. Max. 25, u. K. το Σκιπίω»ν ὁ Νασικᾶς, App. 
“byc. 80, K. Ποῦλχερ, Plut. de inim. util. 1, Σὲξ- 
τος K. Ῥωμαῖος aus Herallea, Stepheni Inser. 
18,8, «Σέρονιος K. Τρέκχοστος, D. Sic. 12, 27, Z#- 
ρουµος Κ. Κόσσος, D. Sic. 12, 58, u. bloß Σέρουιος 
X. D. Bal. 8, 77, D. Sio. 15, 71—%0, 102, ß., od. 
Σθρουέλιος K., D. Sic, 15, 41, K. Zaßivos, D. 
‚ass. 69,29, K. Zıotyras, D. Cass. 86, 1, K. Σπιν- 
Ρήρ, D. Cass. 89,17, u. Κ. τε Σπι»δήρ, D. Casa, 
9, 1, Κ. Σύλλας, D. Case, 86, 44, u. ὁ Σύλλας 
‚ K., D. Cass. 87, 25, Κ. Φαῦστος Σύλλα, Ίου, 
‚4,44, K. Τίτος, D. Sic. 15,86, u. Τέτος Κ., D. 
lic. 15, 28, d «ὠωρόντων ὁ K., D. 09.5. 71,85. Nicht 
elten auch bloß Κορνήλιος, [0 ὁ Καλός, Maec. ep. 
r, 117, Anth. Plan. 117, tit, 1x, 411, D. Πα]. 8, 98. 
‚0, 21. Exo. D. Hal. 2, Plut. Caes. }, App. Num.b. 
jamn. 1. 6. Celt. 11, Polyaen. 6, 16, 5, D. Cass. 
r. 48, 21. 59. lib. 86, 89, Suid. e.v.u. 3. Νανᾶτος, 
J. T. act, ap. 10, 1, insbef. hießen die Sreigelaffenen 
es Sulla fo, App. b. oliv. 1, 100. 104. Es geb aber 
) in Rom ein Κορνηλίου ἀγορά, D. Cass. 46, 85 
ι. b) in Libyen Κάστρα Κορνηλίου ο). Κορνηλίον 
ταρεµβολή, An. st. mar. magn. 125. 126, Ptol.4, 
3,6, f. 0.05. b. civ.2, 24, Liv. 29, 28. 80, 25, Mel. 
1,7, Plin. 5,8, 9. 

Κορνήνσιοι 7) Κορίνσιον, Volt in Sarbinien, 
ιο]. 8,8, 6. 

Κορνιάδης ?, (6), (wenn Acht, aͤhnl. Blühporn, 
igtl. Stachelmyrthe. f. Κόρνος -- κεντροµυρσίνη, 
Jesych.) Sreund des Epikur, Cic. fin. 5, Bi (ν. |. 
Jarneadcos), Plut. ο, Epic. 4. 

KopvixoXos, (ό)ι b. St. B. Köpvuckos, St. in 
'atium, D. Hal 8, 50. (81. Ἐορνικολανόε, οὐ, D. 
Jal. 8, 50, St. B., b. Piut. qu. Rom. 10 beißt 
aber die Gtabt τὸ Κορνικολάνω» (fo) ἄσιν. Ein 
Hebirge daſelbſt heißt Ἑόρνικλα ὄρη, D. Hal. 1, 
6 (Fonar. Annal. 8, 6 überfept dies dur Κρανιτὰ 
on . 

KopvıxovAdpror, pl. lat. Oornicularii, urfpr. eine 
τε bevorzugter Eoldaten, dann eine der höhern Civil⸗ 
‚etienungen, Insor. 8, 4458, vgl. Cod. Theod. 8,4, 10. 

Κορνιλία u. Kopviäuos = Κορνηλία u. Νορνή- 
‚sog. Zonar. 10, a) Fi κ Cass. Κορνουφί 

Κορνιφίκιοφ, (ὁ), b. D. Cass. κιος, 6. 
‚onar. 10, 24 Κουρνοφίκιοα, in Inser. 4, 6948 Kop- 
ιοφίκιοφ, d. röm. Cornificii, eine ον Gens, 
ab. 4εύχνος K., Plut. Brut. 27, u.d K. ὁ 4θύχιος, 
). Coss. 49, 18, ferner Κύρντος Κ., D. Cass. 78,17, 
. bloß K., App. b. eiv. 8, 8δ---δ, 118, d., D. Cass, 
8, 21—49, 33, οἱ περὶ τὸν Κ., D. Case. 49, 7. 
\dj. Κορνιφίκιος, Inser. 4, 8868. 

Köpvar, 3. in Stalien, viel. Κορανοέ, D. Hal, 
„ 61. 

ορνοπίων, έωνος, m. Heuſchrecket, Bein. des 
Serafles, Strab. 18, 618. 

Köpvos, 61. auf ver Weſtſeite von Sardinien, Ptol. 
φ 8, 7, Liv. 23, 40. 


699, 


f Kopvotra, f. die röm. Cornuta, Inser. 8, 8860, c, 
dd., Sp. 
Κορνοντίων, m. Mannen., Inser. 8, 6248, 10, 


p. 

Ἐορνοῦτον, (ὁ), in Phot. bibl. 120 Κουρνοῦτος, 
d. röm. Cornutus, Plat. Mar. 48, App. b. eiv. 1, 74. 
— b. civ. 8, 95, Inser, 2, 2052, 21. 8671. 8, 5988, 
insbef. a) 'Avvalos K., aus Theſtia in Afrika (St. Β. 
a. Θέστες) (nah St. B. 4. Aintıs aus Leptie in 
Afrika, doch bei gweifelh. Lesart), Philoſoph u. Rhetor, 
D. Cass. 62,29, Nic, Soph, progymn. 9, Et.M. 408, 
52. b) τόπι. Geſchichtſchr., Suid. 

Ἐορνοφικιανόε, m. ὃ. lat. Cornificianus, Inser. 3, 
1821,c, Add., Sp. 

Kopvobixuos, [. Κορνιφίχιος. 

Κορογκάνιοι, Γάνος καὶ 4εύχιος, ὃ. röm. Corun- 
canil, Ροἱ. 2, 8. 6. Κορουγκάνιος. 

Κορόδαβον, π. Borgebirge an ber Ofiüfte Arabiens, 
j. Ras Fillem, Ptol. 6, 7, 11. 

Ἐόροιβον, ου, m. Bürfchel, ob. von κόρυς, Helm, 
d. L Κόρυβος, wie in Apost, 11, 98 u. Et. Μ. 
877,88 ſteht. 1) 6. des Mygdon aus Phryglen, Eur. 
Rhes. 589, Qu. Sm. 18, 169, Paus. 10, 27, 1, τα, 
Aen. 2, 841, von welchem nad Zen., Kesych. u. Berv. 
iu Virg. a. α. O. durch Cuphorion das Sprichw. gelten 
fol: Κοροίβου ἠλειθεώτερος (weil er die Wellen 
maß), Zen. 4, 58, Apost. 10, 8, Diog, 5, 56, vgl. mit 
5, 12, Nott. zu Apost. 8, 58, od. Μωρότερος Κορύ- 
βου, Apost. 11,98, f. Pol. 12, 4,8, Ael. v.h.18, 15, 
Luo. amorr. 53. Philops. 8 u. Schol., Nicet. Eug. 9, 
28, Eust. Od. 1669, 4, Hesvch,, Tzetz. Chil, 6, 48%, 
Arist. in Eus. pr. ev. 14, 761, D, Cram. An, Par. 4, 
41. Απ. Ox. 8, 827, B. A. 281, Callim, fr. 807 b. 
Suid, s.v., Suid. s. Εουταλίων u. 5. οὐδὲν πρὸς τὸν 
4ιόνυσο». 2) Argiver, befien Grab man gu Megara 
jeigte, Paus. 1, 48, 7, Anth. νι 154. 8) Athe⸗ 
ner, a) Archon DI. 118, 8, D. Sic. 20, 78, D. Hal, 
Din. 10.. Ὁ) Architect zur Zeit des Perikles, Plut. Per. 
18. ο) Inser. 165. 8) Platier, V. des Ammeas, Thuc, 
8,22. 4) Eleer, Olympionile, D. Sic. 7,6, Strab. 8, 
855, feine Statue, Paus. 5, 8, 6, fin Grab In lie, 
Pans. 8, 26, 8. 

Κοροινάδηφ, m. (Kolbe = Κορυ». 2) Thespier, 
Inser. 1542. 

Koöporbos, m. ähnl. Schelle (d. ἱ. Befchäler, griech. 
eigenti. Mädchenbefchlafer, wo nicht = Κόροιβος), 
Mannsn., Insor. 4, 8461. 

Κορόκ, &t. in Zarangiane, Iaid. m. Parth. 17. 

Ἐοροκονδάμη, f. Ort am Gimmerifchen Bosporus, 
Streb. 11, 494. 496, Ptol. 5, 9, 6. 8, Artemid. 6. 
St.B. Ew. ζοροκονδαμίτης, St.B. Ein See in ber 
Nähe: Ἐοροκονδαμῖτις λέμνη, j. Liman Kubanslol, 
Streb. 11, 494, St, Β., von Mel. 1, 9 Corocondame ge» 
nannt. . 

Kopoxörras, m. Räuber in Sberien, D. Cass. 

Ἐορομάνη, b. Ptol. Kopoparts, f. St. an der 
Oſtkũſte Arabiens, am perſiſchen Meerbuſen, Marc. 
Herscl, b. St. B., Ptol. 6, 7,19. Ew. Koponavnvös, 

t. B. 

Kopoytris, τιδος, f. = Κεραινῖτες, το. f., Ort 
in ber taurifchen Gherfones, An. p. pont. Eux. bi. 

Köpovra, ur, n.pl. Zinne, (vgl. xöpovra, κόρ- 
en), Ort in Akarnanien, Thuo.2, 102, 8ὲ. Β. Ew. Ko- 
povreös, St. B. 

Κοροτασσόν, od, auf Münzen, f. Eckbel d. n. 8, 


Κοροπασσός 


8 








τοῦ. Κορόπη 


80, Καρόπισσος, Zleden in Zylaonien, Strab. 12, 
568. 14, 668. 

Κορόπη, f. Zungneu, St. in Theffalien, Ew. 
Kopowaios, St. B., tab. als Bein. des Apollo: Κορο- 
παῖος, St. B., Schol. Nic. Th. 877. δ8δ, ned St. Β. 
au) Ὀροπαῖος, viel.='Nowralos; παὤ Einigen war 
Κοροπαῖος auch Name eines Mpollineifhen Donate 
in Alsrnanien, ſ. Bödh C. Inscer. vol, 2, p. 3. 

Köpos, m. 1) = Kögoc, K. der Perſer, Et. Μ. 
580, 8. 2) Sl. in Berfis, j. Kursab -- Κύρος, D. 
Per. 1078 u Eust., Prisc. Per. 974, Mel. 8,8. 3) Fl. 
in Sberien, = Κύρος, Strab. 11,500. 4) Pürſchel, 
@igenn., Suid. a) ein Wahrfager, Arist, or. 28, p. 501. 
b) auf einer karifchen Munze, Mion. 111, 868. ο) An⸗ 
derer: Inser. 2,8674. 5) das perfoniftzirte Wohlleben 
(teberbruß, Ekel), 6. der 0088, orac. 6. Her. 6, 77, 
Pind. Οἱ. 18, 13, b. Sol. fr. 8 u. Theogn. 158, V. ter 
Hybris. 6) Benennung der ὃ dem Apollo geweihten 
Viertel bes Jahres, Plut. de εἰ ap. Delph.9. 7) Kö 
gov πεδίο» (Κόρον --- Κύρου), Ort, Porph. Tyr. 
fr. 4, 4. 

ορούγκαλα, 61. in India intre Gangem, Ptol, 
7,1,98. 

Kopovyräyıos, m. ber röm. Coruncanius, App. 
Ssmn. 10. 

Ἐόρουδα, v.1. für Κόλουνδα, w. ſ. 

Kopouvivos, m. d. röm. Corvinus, dah. Στατίλιος 
K., D. Cass. 60,25, Θὐαλέριος K., D. Cass. fr. 84, 
bloß K., App. Samn, 1, D. Cass. 88, 28. 

Κορονιών, St. der Aequanır in Stalien. Ew. Ko- 
ρουιώνιοα, St.B., f. Κορβιών. 

Kopovela, St. am Duarbdanes im europ. Sarmatien, 
Ptol. 5, 9, 28. 

Κορπίλοι, wur, b. Strab. Ἐορπῖλοι, Enzinger 
{b. {. vereinzelt, — σκορπίλου), thraziſches Voll am 
Sebrus, App. b. civ. 4, 87.102, Strab. 7, 881, fr. 48 
St.B., Plin. 4, 11, 18. Ihr Gebiet ἡ Ἐορπιαλική 
——— Ptol. 8, 11, 9, b. δὲ. B. u. Strab. 7,881, 
fr. 58 . 

Κορπικήνσιοι, Bolt in Sarbinien, Ptol. 8,8, 6. 
Ἐόρρα, f. St. in Berfis, Ptol. 6, 4, 6. 
Köppayov, n. Nol lendorf (No = Berggipfel), 
Kaftell in DMacebonien, Liv. 81,27, u. viell. Aesch. 8, 
165 (τοὺς περὶ Κόρραγο» στρατιώτας). 

Köppayos, m. Schedel, 1) 6. des Demetrius 
Polioreetes, Piut. Demetr. 58. 3) V. der Stratonike, 
Plut. Demetr. 2. 8) Macetonter, 9) Δε]. v.b. 10, 22. 
b) Liv. 88, 18. ο) D. Sic. 77, 100 (wo Κόραγος 
ſteht), u. viell. Aeschin. 8, 165 (εοὺς περὶ Κόρρα- 
Ύον στρατιώτας). 4) DB. des Straton, Ael. v.h.4, 
15. 5) Anterer: Inser. 2. 8660. 

Koppädos, m. (Conradus), Mannen., Ephraem, 
2108. 5827. 6830 etc. — Cinnam. 2, 12 (68, 12), 

p. 
Κορραῖα, wy, no. pl. Ort in Judäa, 199. 6, 2, 2. 

Koppaios, m. Schädel, 1) Soldat des Philinp, 
Diogen. 5, 81, Apost. 9, 12. 2) Spartaner, Inser. im 
Rhein. Muſ. 4, 159. Aehnl.: 

Köppns ini στεφανηφόρον, Insor. 2, 8150 
(Smyrn.), Sp. 

Köppıißos (?), Inser. 2,2694, a. b, Sp. 

Κόρσαι, pl. Nollendorf (Noll = Berggipfel), 
Ort in Cilicien, Hesych. Bon ihr od. nah Lob. path. 
Ρ. 814 vom 91. Κόρσος in Giliein (= Κέρσος, 
1ο. 5.) heißt ber Bo χόρσαλες, richtiger κορσακῆς. 

Köpreas, in An. st. mar. magn. 284 u. Streb. 14, 


Κορύβας 


686 ‚sg. Kopota, {., in Aa. st. mar. maps. 
288, Agathem. 1, 4, Herdn. 6. St. B., in Geogr.Rav.5, 
St Curse, Riedlingen (Riedel — Bergrüden), Io 
fein an ber Küfte Joniens, Samos gegenüber, j. Surai, 
Agathem. 1,4. Hecat, b. St.B., An. st. mar. magn. 
α.α. Ὁ. Ew. K , δὲ Β. Bel Strab. 14, 
686 — Κοράσσνανε, w.f. 

Ἐορσέα, b. St. Β.δ. Alvsa:K Dem. 19, 
141 Κορσιά (ν.]. Κορσιαθ), b. D. Bic. 16, 58, Serl 

(r-L Koge 


88 u. Suid. Ἐορσιαί, Theop. b. Harp. 
St. Β. ο. Ὄρθη u. Enst. Scheibdlinger 
(παρὰ τὴν κόρσην ὣς οἷα κε τες, Έα ῃ 


Hom. 888, 28), 1) 61. in Böotien, au ver Srenge τοι 
Lokris beim j. Khofle, Paus. 9, 24,5, Dem, D. Sie. 
Scoyl., Harp., Suid., St. B. a.a.D., b. Plin. 4, 5.4 
Thebse quse Corsise cognominatse sunt jaxte πῃου- 
tem Heliconem. &m. Kopreärns, St. B. s. 4i. 
vera. Alnsıe. Ασία. 2) St. in Theffelien (Perrbe⸗ 
bie) = 009n, St. B. ο. ’009n, Eust. Hom. 333, 
28. 


Κόρση, f. 1) = Κόρσιχα, mw. {. 2) T. ein 
Sitten, von welcher Gorfica benannt fein fol, δι 8. 
a. Κορσές, Eust. m D. Per. 4586. Achnl.: 

Ἐόρσης, m. Befhorner, Bein des (δαν, 
der ſich zuerſt bau Haar abickerren Lich, Ath. 13 
565, a. . 

Ἑόρσικα, ὃ. St.B. u. Paus. Κορσική, b. Strab. 

5,224 Kopeixa, b. St.B. u. D. Per. 459 Kopeis, 
ίδος, f., b. Proc, Gotb. 4, 24. Va. 2, 5 Ἰουρσική, 
Knipphaufen (Rnipp = eine mit Wald bewanhlex 
Anhöhe, [. D. Per. a. a. D. u. Eust. dazu), 1) ia 
einheimiſche u. τδπή[Φε Name (D. Sic. 5,18, D. Per. 
Eust. u. Strab. α. α. Ὀ., Paus. 10, 17,8) für Κύρνος, 
w. f., Ptol. 8, 3,1 Κόρσικα ἢ Κόρνη, D. Sic., 
4. ᾱ. 2). u. δι. Β. Em. 8ι. Β. u. Pasus. 18. 
11, 8. 2) ορσικαί, ὢ». (nl), Infeln gwiigr 
Myndos, Kalyona u. Geros, An. st. mer. mag. 
281. 


KopoloAa, er, Ortename, Phleg. Trall. fr. 29,5 
viel. —= Carseoli. 

Ἐόρσοι, u. b. Ptol. αιῶ Ἐόρσυιοε, 
eingewandertet Bolt in Sarbinien, Paus. 10, 17, 8.9 
Ptol. 8, 8,6. 


Κόρσουλα, St. der a in Stelien, D.Hal 


1, 14 (viell, Garfula od. Garfeoli). 

K ‚Juſel am karthagiſchen Dicerbaien 
Schol. gu Strab. 11, 884. ©. Κόσσουρος. 

K f. (Kahla?), wuſte Stadt in Meſore⸗ 
tamien, Xen. An. 1,5, 4. 

Κορτάθα, &t. in India extra Gengem, Ptel :. 
2,7. 

Koprla, πρώτη, S. der ndidlichſte Ort im äyuri 
fihen Wetbiopien, j. Korty, Agatharch. de rubr. mar. 
22, in It. Ant. p. 162 Corte, b. Olymp. Theb. u 
Mull. fr. h. 1v, p. 66 Πρίμα genannt. 


Koprixara, 61. in Hisp. Baetica, Ptol. 2, 4. 1:. 


ans Kork 





(Bei Plin. 4, 84 eine Sufel im Octan, 5. Ei 


vora. 
— ſ. Κότυργα. 
Köprus u. το, — Γόρευς u. Σορτύνιω 


in Arladien, w. ſ. Hesych. 


Köpreva, d. lat. Cortona, St. in Itrurin, = 


Κυρτονία u. Κρότων, w. f., Ptol. 8, 1,48. 


Koptßas, αντος, m. (Helmold, ba. in Er. | 


Bacch. 128 τρρχόρυδες, nad) Andern Jungermenst: 


nad Et. M., Streb. 10,478 u. Anden: Berger ir | 





Κόρυβος 


Berberger), 6. des Jaſion u. ber Kybele, 8. der Kory⸗ 
banten, der Ide, des Skamandros u. πα Arist. in 
Clem. protr. p. 8 ſelbſt des Apollo, D. Sie. δ, 49. 4, 
60, Plut. Βαν. 18,1, Luc. d. conc. 9, Hesych., = 
Κύρβας, Orph. h. 88 tit. u. ν. 4, ὅ., od. = Σατρά- 
πης, Paus. 6, 25,6. Gew. im Plur. (ο) Kopößer- 
Ts, dat. poet. Κορυβάντεσσ, (Sophocl. in Plut. 
amat. 16), Söhne des Apollo u. der Thalia, Apd. 1, 
8,4, od. der Myrina, D. Sic. 8, 55, ο). des Kronoe 
u. ber Kalliope, od. der Athene u. des Helios, Strab. 
10,472, od. des Eokos u. ber Kombe, Nonn. 13,186, 
od. παῷ Phönig Sage bes Sydyk, Phil. Bybl. fr. 2, 
11, Phrygier, Plut. face. orb. lun. 80, Strab. 10, 472, 
Luc. salt, 8, 9., u. Prieſter οὐ. Diener der hen, 
Suid., Nonn. 18, 14, --- din Rureten, Sräifchen Dattylen, 
Kabeiren, Telchinen, Strab. 10, 466, Nonn. 28, 270. 
29, 216, Orph. h. 88, 20, Et, M. 246, 20, welche abs 
gebiltet, Paus. 8, 24, 5. 8, 87, 6, in Tempeln verehrt 
(f. unten) u. angerufen wurden, Ar. Eccl. 1069. ©. 
Plat. Euthyd. 277,d. legg. 7, 790,d, Eur. Hipp. 148, 
Ar. Lys. 658, D. Sic. 5,49, Strab. 7,831, fr. 51.10, 
466—478, d., Orph. Arg. 25. h. prooem. 20, Nonn. 
8, 62—46,15, 6, Luc.tragod. 88. Icar. 27. d. deor. 
12, D. Chrys. or. 82, p. 879, app. prov. 2,22, Theop. 
in Schol. Ar. Av. 1854, Tzetz, Chil. 12, 358. Bgl. 
Lobeck Aglsoph. 111, p. 1189 u. ff. Davon καρν- 
βαντιάω, die Korpbantenfeier begehen, wie in wilden 
Waflentängen beflanb u. unter lärmenber Muſik in 
wilder Begeifterung gefeiert wurde, Streb. 10, 478, 
Plat. Crit. 54,d. oonv. 2, 15,e, ö., Ar. Vesp. 8, Luc. 
Lexiph. 16, Hesych., Et. M., Suld, Auch κχορυ- 
βαντίζω, Ar, Vesp. 119, Orig. ο. Cels. 8, p. 120, in 
die Korpbantenfeier εἰπιωείθει. Davon κορυβαντι» 
ende, m. Lorpbantifhe Weiler, Hesych. (κάθαρσες 
μανίας), u. xopußayrıacnös, lorpbantifche, wü⸗ 
thende Begeifterung u. Beier, D. Hal, 2, 19, U. — 
Kop „ m. Tempel ber Korybanten, davon 
ſvtichw. eis Κορυβάντιον, app. prov. 2,28 (ἐπὶ τῶν 
καθαρῶν καὶ ἔξω altlas, ἐπείπερ ol εἷς κορν- 
βάντων εἰςιόντες παναγεῖς εἶσιν, von den Myſte⸗ 
rien), od. Κορυβάντειον, Arcad, Acc. 121,19, fo in 
Hamaritia bei Sminthion im Lande ber Alerandriner, 
Strab. 10, 478. Adj. a) Kopvßävriog, |. B. ἄσεν 
(ο. i. Samothrale), D. Per. 524 (v. Ἱ. κυρβάντειον) 
u. Eust. gu d. St. b) K vraos, ῥόπτρα, Pha- 
laec. ep. v1, 165. c) Ἑορυβαντικόε, {. B. ἱερά, 
Porph.abst, 2, 21, Phot. lex. δ. χύρβεες, Schol. Ar. 
Av. 1854, aud bloß τὰ χορυβαντικά genannt, D. 
Hal.de viDem. 22. d) Kopußavris, ίσος, f. 5.8. 
Ἴδη. Nonn. 3, 695. 8,285, Κρέτη, Nonn. 85, 881, 
4ıxtaln πέτρη, Nonn. 8, 114, αὐλή, Nonn. 14, 247, 
σκοπιαί, Nonn. 4 184, ἀσπίς, Nonn. 28, 316, γώ, 
φωνή; Nonn. 48, 818. 80,56, Μοῦσαι, Nonn. 18, 
46, ούστομος, Nonn. 80,141, e) Ἱορυβαντάώδηε, 
ες. χίνημα, Luc. Iup. trag. 80. f) Κορύβισσα, (N), 
Slecken u. Gegend in Skepſia. Strab. 10, 473. 
Köpvßos, m. f. Κόροιβος. 
Κορύβρασσον, = Κολύβρασσος, 9. f., Conci- 
lienacten u. Wessel. zu Hierocl. p. 682. 
Κορύδαλλα, Lerhenfeld, 1) St. in Rhobus, 
Hecat. b. St.B. Ew. Κορ ig, St. B., Inser. 
8,4315, ο, Add. 2) St. in Lycien (Bhafelis), Prol. 
δ, ὃ, 6, Plin. 5,28, Geogr. Rav., Tab. Peut, 29. Ew. 
ορ ‚Inser. 8, 4387. 6. Κορύδελα. Achnl: 
Κορυδαλλόε,(ό), (über die Betonung u. Schreibung 
f. Arcad. p. 54, 11), attifher Demos jur hippothoon⸗ 


Κόρυμβος τοι 


tiſchen Phyle (St. B. u. Insor. 172), nad Grotef. 
6. 28 zur Attalis (?) gehörig u. am Meere Salamis 
gegenüber gelegen, f. Strab. 9, 895, D. Sic. 4,59, nach 
Theophr. b. Atb. 9, 890, a, vgl. mit- Plin. 10, 29, 41, 
Antig. Caryst. 6, Ael. n. an. 8, 85, Hesych. (Κορυ- 
δαλ[λ]ός), an der Grenze von Böotin. Ew. Κορυ. 

‚elc, Strab.9, 895, Ael.n.an. 8,85 (ὁ Ko- 
ρυδαλλέων δήμος), St. B., Inser. 172. 11, 9. 636, 
b. Adv. Κορν όθεν, aus, Κορυδαλλόνδε, nad, 
u. Κορνδαλλοξ, in K., St. B. 2) Lerchenberg, 
Berg in Attila, Strab. 9, 899. 

Κορυδαλόε, m. Lerhe, Mannen. “ἀνεικνρεύς, 
Ber. 7, 314. 

Κορύδελα, b. Schol. u, Paraphr. zu D. Per. 128 
πορόδαλαν, Lerchenfeld, eine der chelidonifchen 
Belleninfeln, Favor. b. St.B. κα. Χελιδόνιου. 

Kopvöcds, fug,m.Lerche, Mannen.,insbef. ein wegen 
feiner Häßlichkeit nebſt Familie Verfpotteter, Hesych. 
Dah. das Sprichw. Κορυσέως εἰδδχθέστερος, Zen. 4, 
69, Diogen. 5, 57, Apost. 9, 92, Greg. Cypr. L. 2, 51. 
Aehnl.: 

Köpudos, (6), Name εἶπεν Paraſiten Cukrates in 
der neuem Komödie, Att. 6, 241,0—242, a. 248, ἆ, 
6. 8,348,b. Aehnl.: 

Κορύδων, ὠνος, voo. Κορύδω», m. Lerch, Hir⸗ 
tenname, Theocr. 4, 1—60, Eryc. ep. 1 (νι, 96). 

Kopvevravol, pl. Volk in Stalien, richtiger Kopa- 
vol, D. Hal. 5, 61. 

Κορῦθαίολοε, (Κορυθαίολος als νου. Nonn.), 
Grimmert d. h. mit dem Helm glänzend, Mannsn. 
Nonn. 12, 251. 

Κορυθάλαα, f., b. Ath. Κορυθαλία, Ranglang, 
eigti. Σοτθεετταπῖε, 1) Bein. der Artemis in Lacedäs 
mon, Ath. 4, 189, b, nach Hesych, eine fremde Qöttin. 
Ihre Priefterinnen hießen κορνθαλ(λέσερναν u. die 
ihr Feſt Feiernden «υρεττοί, Hesych. 4. χυρεστοί 
2) Amme des Apollo, Plut.qu. conviv. 8,9, 2. 

Κορνθεῖε, pl. Demos in Tegea, Paus.8,45, 1, Aehnl.: 

Κορνθία, adänsoıa (?), Hesych. 

Κόρὔθος, m. Selm (f. Ptol. Heph. 3, 811), 1) 
©. des Zeus, Gem. der Eleltra, italiſcher Heros u. 8. 
von Tufeien, Gründer von «οτρίθοῦ (Cortona) in 
Stalien, Berv. Virg. Aen. 8, 167. 7, 207. 209. 10, 
719. 2) 6. bes Alerandıos u. der Denone, nad Ni- 
cand. u. Dict. 5, 5 der Helena, Hellan. u. Cephal. in 
Parthen, erot. 84, Con. narr. 28, Tzetz. Lyc. 57. 6. 
Jahn A. 8. p. 860, U. 72. 8) ein Iberier, Liebling 
des Heralles, Erfinder des Helms, der nach ihm δε. 
nannt wurde, Ptolom. Hephaest. 2, p. 811. 4) Arka⸗ 
tier aus Tegea, Apd. 8, 9, 1, D. Bic. 4,88. 5) far 
pithe, Ον. met. 12,290. 6) ©. bes Mermeros, Ότ. 
mot. 7, 861. 

Κορύκιοε = Κωρύχιος, ſ. Κώρυκος. 

Ἐορύλαε, α (f. Xen. Απ. 5, 6, 11), m. Haffel, 
1) auf einer ephefifchen Weünge, Mion.S. vı, 111. 2) 
Eatrape von Baphlagonien, Xen. An.5, 5, 12— 7, 8, 26, δ. 

KopöAnoy, Haffelfelde (nach χκόρυλος benannt, 
St. B.), Sieden in Paphlagonien, Ew. Kopuäsisig, 
St.B. MWebnl.: 

 KopvAnvös, St. Kleinafiens, gegenüber von Lesbos, 
Liv. 87,21, Κ. 

KöpvXos, m. Haffel, König, St.B. ϱ. Κορύλειο». 

Κορύμ ,ov, νου Κορύμβασδ (Nonn, 28, 
en), Indier, Nonn. 28, 61—89, 823, d. Achnl.: 

όρυμβοε, ου, m. Büfchel, 1) Serräuber, Xen. 
Eph, 1,18. 2) 6. ver Myflis, Nonn. 19, 141 (vgl. 


202 Κορύνα 


12,292), ν. Ἱ. Κόρινθος. 8) wahrfiheinlidger Name 
auf einer ſmyrnäiſchen Münze, Mion. 111, 191. 4) 
Corumbus, Sclave des Balbus, Cic. Att. 14, 8. 

Κορύνα,{. Sro@haufen, St. aufder erptärälfchen 
Halbinſel. Mel. 1,17,8. Bon ihr hieß ein VBorgebirge 
Κορυναῖο», Piin. 5, 29, B1. 

ορνναῖοα, m. Kolbe, Name zweier Troer, Ber 
gleiter des Aeneas. Virg. Aon. 6, 228. 11, 571. 12, 298, 
‚ 1. Κορήνη. 
της, m. Kolbe, 1) Dein. bes Arcitboos, 
1]. 7, 9, Paus. 8, 11,4. 2) Bein. des Periphetes, Αρά. 
8, 16, 1, Plot. Thes. 8. Thes. et Rom. ο. 1. 8) ein 
Riuber, D. Sic. 4, 69. — Patron. davon : Ἑορυνητί» 
Sns,Et.M. 210, 6. 

Κορυνηφόροι, "Keulenträger, 1) eine Art Leibe 
eigene (Heloten) in Sieyon, St. Β. ο. Xeppörnaog. 
2) eine Art Leibwache des Piliftratos, Her. 1, 59, Suid. 

Köpvs, πι, $1. in Arabien, Her. 8, 9. 

Κορύστιοι, Wappler (όπλίταν, Hesych.) Name 
der Gortynier in Arkadien, Hesych. (Keil vermuthet 
aud) Inser. 1582 ein Koptoras für «Ρορύστας.) 

Κορυφαῖον, ὄρος, (τό), Nollen (b. i. Berggipfel). 
1) Berg bei Epidauros (δ. Paus. 2, 28,2 Κόρυφον 
genannt), wo bie Artemis verehrt wurde, die davon Ko- 
pvbala hieß (f. Paun. 2,28, 2),St. B; Ew. Kopvdatos, 
St. B. 2) Berg bei Selencia in Syrien, Pol. δ, 59. 

Κορυφαῖος, m. vom Koppenfels, Beiname bes 
Zeus, - Capitolinus, Paus. 2, 4, 5, Inser. 8, 4158, 
4.6. 

Kopusavrts, f. Nollenborf, Flecken ber Mitys 
Ienäer auf der ἀοίί[φει Küfte, Strab. 18, 607. Bei 
Plin. 5, 80, 82 Coryphas u. 52, 6, 21 Adi. Cory- 
phantinus. (Sn Plin. 5, 82, 48 fommt auch eine Stadt 
Coryphants in Bitbynien vor.) 

Κορυφάσιον, (τό), Nollen, Nollenborf (Nole 
[εν — Bergfpige). 1) Vorgebirge u. Et. in Meffenien 
(nad 8t.B. in La'onien), = Πύλος, St. Β. s. Πύ. 
λος, Schol. Ar. Nub. 187 u. Schol. Π. 2, 591, |. 
Altnavarin, Thuc. 4, 8.118. 5,118, Xen. Hell. 1, 2, 
18, Strab. 8, 889. 818859, ὅ., Ptol. 8, 16, 7, Psus. 
4,86, 1, Plin.4,5,9, St.B. ». ν. u. s. Tousös. Ew. 
Κορυφασνεύει. Kopvubäcros, St. B. Dah. hieß au 
dic Artemis von einem Tempel daſelbſt Kop ί 
Paus. 4, 86, 2, Leon. Tar. ep. 24 (vı, 129). 2) St. in 
Elis. D. Sic. 16, 77. 

Ἑορύφη, (7), 5. Paus. u. in Et. Μ. Koptbt, 
Nollen, Nölle, 1) Berg in Indien, Plut. fur. 4, 
8, b. Polyaen. 1,1 τῶν. κορυφῶν ἡ Κορσιβίη, w. 
fe 2) Berg bei Smyrma, Paus. 7, 5, 9. 8) Name 
für Libyen, St. Β. 9. Asßön. 4) 3. des Okeanus, 
Μπα». b. Harp. =. Ἱππία 49ηνᾶ, Et. M. 474, 82, 
nach Cic.n.deor. 8,28 -- Kovta. 

Ἐόρυφον, n. Berg bei Epidauros, -- Κορυφαῖον, 
w. f., Paus. 2, 28, 2. 

Κορυφά, Vorgebirge von Corcyra, Spaet. 

ΕΚορφίνιον, (τό), d. Tat. Corfinium, St. ber Per 
ligner in Sanınlum, j. Ῥεπήπία, D. Sic. 87,2, Plut. 
Gaes. 84, App. b. civ. 2,88, D.Cass. 41, 10, Strab, 
6,288— 242, ὅ., Ptol. 8, 1, 64. 

Κορφίνιοφ, m. der Römer Corfinius, Plut. Caes. 
48. δ1. ‘ 

Κορώβιοε, (ὁ), (Erbe, von ὀρόβιοςΆ), Kreter, 
Her.4, 161---1ὔδ. 

Ἑόρωμνα πόλες, Suid. 

Ἑορωνᾶς, πι. Σιλχιος Κ., tömifcher Senator, D. 
Cass, 46, 49. 


Κορωνίς 


Ἱορώνεια, ας, 5. Nonn. 4, 386 ης, (ή), Hesych 
u. Alc. δ. Strab. 9, 111 K wofür Abr. Κο- 


θώνεια bat, Stolgenau (nah Κόρωνος benenzt, 


wie St. Β. u. Nonn. 18, 79 berichten), ob. euch Krum- 
mel, 1) St. in Böotien auf der weil. Seite tes Ku 
puisfees 6. j. Camari, Il.2,503, Call h. 5, 61, Thuc. 
1,118, Xen. Hell. 4, 8, 16. Ages. 2,9, Lys. 3, 45, 
Dem. δ, 31—19, öfter, Blade, ir Κορωνείφ, ka 
E., Plat. Alec. 112, ο, Isoer. 16, 28, Paus. 9, 6, 
4, Polyaen. 2, 1, 8. Ginwohner 3) Ἑορωνες 
gen. έως, bot. Keil Inser. boeot.x, 4 siog, acc. te, 
Alcae. fr. 9 (54), pl. εἷς, έων, Pol. 27, 1, St. 8. 
Schol. in Arist. Nicom. eth. 8, 8, Inser. 428. 1642. 
1683. 1584. 1587. 1598. Ὁ) Κορωναῖαι, Her. 5, 
79, Thuc, 4,98. e) Kopävios, so, Strab. 9. 411. 
484, δι. Β. d) Κορωνεάτηα, St. B. ο. ᾽4γοιέ 
Das Gebiet ἡ Ἐορωνειακή, Strab, 9, 407.411. 3) 
Er. in Thefſalien (Phthiotis), Strab. 9, 434, Ptol?, 
18, 46, St. B. 8) ©t. in Meffenien, — Κορώγ, 
w. f., Paus. 4,84, 5, Strub. 9,411, Ew. nah Stra. 
9, 411 Kopwvazis. 4) 61. im Peloponnes zwifder 
Sicyon u. Korinth, St.B. 5) Kaſtell in Alarnanira, 
St.B. 6) St. in Eypım, St. B., {. Κορώνη. 2) 
die Cherſones δεί Attifa, St. B. 8) bei Plot. mol 
virt. 8 treffen wir Κορωνεῖς au auf Ehios, mt 
nach Kus. praep. ev. 1V, 16 war es ber ältere Name tra 
Salamis, f. Κορώνη. 8. 

Κορωνεκάβη, f. Krähenhelabe d. i. uralt, Ἠτ. 
rin. ep. x1, 67. 

Κορωνεύε, έως, πι, Stolz, 8. von Rhocis. & 
der Koronis, Ov. met 2,569. 

Ἐορώνη, f. Kräh, 1) T. des 8ροΠο, welche ki 
Hochzeiten angerufen wurde, Δε]. 8, 9. u. für die mr 
einer Kraͤhe auf der Hand u. Kribenlieder (zogeri- 
όµατα) fingend die χορωνεσταί einfammelıen, Atı 
8,859, o. 860, b. 2) $rauenname in Ehäronze, Tri 
def. orac. 6. 8) Bein. ber Hetäre Theolicie ἐπ Ather, 
Ath. 18, 588, ο. 

Κορώνη, f. Rrümmel, 1) Et. In Mefferien ο) 
ber Weſtküſte des meffenifchen Meerbufens, j. Goren 
Strab. 8, 815. 816, Paus. 4, 34, 4, Ptol. 8, 16, 8, ΑΓ. 
b. St. Β., Liv. 89.49, Plin.4,5,7. Gw. K 
Κορωναιεύφ u. Kopavyatos, St. Β., παΦ Strab. 9, 
411 Kopavasis. 2) St. in Bithynien, Se. R. 5) 
Stadttheil von Salamis auf Epyern, St.B. 6. Κορ 
ven. Ew. Κορωναεύς, St. Β. 4) St. deren 65. 
Koguntunn hießen, Bt. B. s.v.u.s. Xepodwnaeg. 

ορωνίδεε, ſ. Krähen, äolifher Name der Quny 
frauen, welche jährlich bei Ὀιάδοπιεποῦ der Dienippe 5. 
Metivche ein Sühnopfer Braten, Anton. Lib, 35. Dir 
Jünglinge, die dies thaten, bießen Coronae, Or. met. 
18,698. 

Ko s, m. Koronos Sproß, Name te 
Apollo, Ον. met. 15, 624. 

Kopwvis, (dog, acc. 5. Hes. in Schol. Pind. Οἱ 
8,14 u. 48 Κορωνίν (gegen die Analogie, ſ. Göttll. 
Acc. 271), b. Paus. 2,11, 7. 26, 6 richtiger Κορν 
vida, {. Krah (f. Luc. Alex. 14 u Ον. met. 2, 599, 
1) T. des Koroneus, von Athene in eine ὀξτάδι ος, 
wandelt, Ον. mot. 2, 512. 599. 2) 8. des Ῥδίονί 
in Thefjallen, M. des Asklepios. Hom. b. 16 (15), 2, 
Hesiod. in Schol. Pind.P. 8, 14 u. 48, Pind. P. $, 
43, Ἆρά, 8, 10, 8, ΑΡ. Rh. 4, 615, Schol. Pind. P. 3, 
25. 60, Ist. in Hyg.astr. 2,40, Luc. Alex, 14. 38, 
Paus. 2,26, 6. Ihre Abbildung, Paus. 2, 11,7. Net 
Arist. Miles. in Schol Pind. 8, 14, Hyg..97 I. 


4 








Κόρωνος 


Leulippus aus Racedämen, früher Arfinoe genannt. 8) 
eine Hyade, Hyg. f. 182. 4) eine Dodonätfche Nymphe, 
Erzieherin bes Bacchus, D. Sic, 5, 52, Schol. Il. 18, 
486, Hyg. poet. astr. 2, 21.— Nonn. 48, 555. 


Köpwvos, ου, in Soph. fr. 845 ed. D. u. δ. Ptol. 


6, 2, 4. 9, 8, 4 Κορωνόε (doch f. über den Accent 
Arcad. 66, 9), Kräb od. Gtolze (f. Lob. path. Ρ. 
67), 1) 6. des Apollon u. der Chryſorthe, V. des 
Korar u. Samedon, K. von Sichon, Paus. 2, 5,8. 2) 
S. des Therfandros, Gründer von Koroneia, Paus. 9, 
84, 7, Sohol. 11.2, 503, St. Β. . Κορώνεια, Nonn. 
138,79. 8) V. des Käneus u. Reonteus, Apd. 1, 9, 
16. 8,10,8. 4) 6. bes Rineus, K. der Lapithen in 
Theffalien, Il. 2, 746, Ap. Rh. 1, 57 u. Schol., D. 
3ic. 4, 87, Apd. 2,7,7, Soph. fr. 845 ed. D. b. 
3t. B. 5. 4ώτεον, u. Δ. Φιλαΐδαε, nad) Orph. Arg. 
189 ©. des Alektor. 5) V. der Afteria, Pheree. In 
3chol. ΑΡ. Rh. 1, 189. 6) ®. der Anarirhoe, Paus. 
116. 7) 6. des Kottyphion, K. von Nephelocecey⸗ 
ία, Luc.v.h. 1,29. 8) auf Müngen aus Pergamus 
ı. Smyrma, Mion. 111, 418. 8. v,429. 9) Anderer: 
nser. 8, 6984 47. 10) Gebirge an den Grenzen von 
Syrfanien, Metien n. Parthien, j. Demavend u. der 
tl. Rüden Karen, Ptol. 6, 2, 4. 5, 1. 9, 8, 4, epit. 
itrab, in Geogr. min. 11, 147. 

Ἐόσα, ης, f. 1) Stadt, Bot. περὶ κρην. καὶ 
suv. 14, entweder 61. in Aquitanien, j. Caufſade, 
‚ab. Peut,, od. die finde. 2) ©t. in Etrurien, rich⸗ 
iger Κόσσα, w.f., Strab. 5. 822, Plin. ὃ, B, 8, A, in 
trab. 5, 225 Ἐόσαι, ör. Adj. Cosanus, Plin. 8, 6, 12, 
ic. Verr. 5, 61, 62. 

Κόσαιον, = Koersalov, St.B.s. Κοτιάειον. 

Köras, α, (6), 81. in Latium, j. Sofa, Strab, 5, 
37, Ael. ν. b. 2, 26. 4,17, viell. b. der St. Gofa, 
πο». Ὁ. civ. 8, 22, 9. 

Κοσβάρακοε, aus Itumäa, Inser. 8, 5149, 17, Sp. 

Koctras, ου, Inser. 4, 8651, Sp. 

Κόσηνος, m., sd. -ov, n. BI. im innern Libyen, 
ol.b.Plin. 5, 1,1. 

Κοσητανοί, Zoll in Hisp. Terrac. im |. Gatalo- 
ien, Ptol. 2, 6, 17, Inser. b. Grut. 499 Cositani. 
br Gebiet Cossetania b. Plin. 8, 4, 4. 

Koclaya, Kaftell in Baläftina, Char. b. St. Β. @w. 
‚orıaveis, δι. Β. Bol. Κασανά. 

ο οσίγγας, (6), thracifcher Heerführer, Polyaen. 7, 


Kocıldov κώμη in Bithynien, Sozom. h. e. 7, 
I, ορ. 

Κοσίννιος, m. d. lat. Cossinius, 4. Γαϊανός, 
ıscr. 2, 2988, Sp. 

Köcis, m. vi. Große = πόσις, von ποσός, 
dannsen., Wesch. u. Fouc.n. 151, K. 

Κοσκίνια, ων, n. pl. Sieber, St. in Karien, 
Tſchina, Strab. 14, 650 u. Schol. jun 18, 587, b. 
iin. 5, 29 Coscinus, 

Kocrx6övios Γάΐος, d. Tat. Cosconius, Anführer 
r Italer im Marfifhen Kriege, D. Sic. 82, 7, f. 
οσχώνιος. 

Κόσκνυνδος, m. (Träntner, f. σχυνίτει —= λα- 
έζει 6. Hesych., u. σχύμνος), SI. in Eubda, Ly- 
phr. 1086. 

Korxwyla, ag, f. |. B. Μύρτος, Inser. 2, 8178, b. 
Inser. 2878. Fem. u: 

Κοσκώνιοςφ, m. d. röm. Cosconius, dah. T'diog 
„ App. b. οἷν. 1,62, K. Καρικός, Inser. 2, 8175, 
ß Κ., Plut. Caes, 51, — Inser. 8, 6092. 





703 


K f. Babylonierin, Frau des Arta⸗ 
xerxet 1., Utes. 43. 2, 8, vulg. Μαρτιδηνή. 

Koepäs, &, m., b. Io. Ant. Κοσµάε, Säuber- 
lt (f. Et. M. 101, 51), 1) Mönd u. Dichter ter 
Anthologie, Plan. 114. 2) aus Serufalem, mit dem 
Bein. Μελωδός, Berfaffer von Kirhengefängen, Suid. 
s.v. u. 8. Ἰωάννης. 8) Hofbeamter umter Zeon, Io. 
Ant. fr. 208. 4) Anderer: Anth. 4, 8, ti. 5) ἄγιον 
Κοσμᾶς καὶ “άμασος, Proc. aedd. 1, 6 (198, 18). 
6) Verf. eines chriſti. geographifchen Werkes unter Ju⸗ 
Rinian, f. Febric. bibl. gr. ıv, p. 361. 7) Antere: 
Inser. 8, 4669. 6429. 4, 8780. 8947,1. Aehnl.: 

Ἐόσμης, m. (ritiger Κοσμῆς), Shriftit. über 
Aegypten, Schol. Αρ. Rh. 4, 363. Bei Zoeg. 12, 24 
Κύόσμη, ein Diaconus. 

Κοσμητᾶς, ᾱ, m. Ordner, Bein. des Zeus in La⸗ 
cebämon, Prus. 8, 17,4. 

Ἐοσμητήριον, π. Shmudtammer, ein Bchälte 
nid zur Aufbewahrung geheimnißvoller Statuen in Si» 
yon, Paus, 2, 7,5. 

Koopla, f. Sittig, %rauenn., Inser. 8, 6757. 
8882, 1, Add., Cod. 9, 22,19. Aehnl.: 

Κοσμιανή,{, Frau des Silas, Zoeg. 546,3. Fem. gu: 

Κοσμιανόν, m. Mannsn., Ephem. arch. 8951. K. 

Κοσμίδιον, n. Shönhaufen, 1) Hufen, Ephr. 
6788. 2) Klofter in Konſtantinopel, Ephr. 10169, 
Nie Br. 8,12 (115, 8), Sp, 

Κόσμιοι, -)- Κόσμον, w. f., Inser. 8047. 8050. 
8051. 8062. 8057. 

Κοσμίων, m. Ziermann, Maunsn., Inser. 2, 
2989, Sp. 

Kia, pl. Ordner, eine den Ephoren in Lace⸗ 
dämen entfprechende Hohe Obrigkir in Kreta, Arist, 
pol. 2, 8, Strab. 10, 482. 484, Inser. 2554. 2556. 
8048. 8049. 8059. A, B. 3054. 8055. 8056. 8088. 
Gerade wie auch eine Prieflerin der Athene In Athen ἡ 
Κοσµώ hieß, Ist. b. Harp. ο. Τραπεξοφόρος, Et. Μ. 
768, 50, u. die Vorfteher der Epheben Κ.οσμῆται, Inscr.' 
251 ff., Teiles. b. Ptol. for. 98, 72. 

Köcuos, m. 1) Zierenberg, Ort in Baläflina, Ptol. 
5,16,9. 2) Welt, Orph. bh. prooem. 89. 8) Eigen 
name, Shmud, a) Delpbier, Inser. 1710, a. b) 
Andere: Inser. 2, 2822,b, Add. 2509, 7, Keil Inser. 
boeot. XXII, b. 

Κόσσα, b. Ptol.8,1,4 Ἐόσσαι, St. in Etrurien, 
|. Ruinen bei Orbitallo, St.B Muf Münzen Colonia 
Iulia Cossa, f. Κόσα. Ew. Κοσσανοί, St. B. 

Κοσσαία, f. Kopftatt (= Κοττ.), &t. In Thra⸗ 
cien, St. B. 

Κοσσαῖοι, pl. ein Bergoolf in den noͤrdlichen Thei⸗ 
Ien von Sufiana (im j. Chuſiſtan), Pol. 5, 44, D. 
Sic. 17, 59. 111, Strab. 11, 653 --16, 744, B., Arr. 
Απ. 7,15, 1. 28,1. Ind. 40,6, Ptol. 6, 8, 8, Polysen. 
4,8,81, δι. Β. Bei D.Sic. 19,19 Κοσσαῖα ἔθνη 
u. Dion. b. St. B, s. Κάσπειρος Κοσσαῖος = 
Κοσσαῖο, hr Sebi ἡ Κοσσαία, D. Sie. 11, 
111, Strab. 16,744. Die Gebirge daſelbſt τὰ Koo- 
σαῖα (den), Strab. 16, 742. 

Köocas, gen. δ. Suid. α u. ov, in app. prov. 
a, in Insor. 2, 2114 gen. Κοσσᾶ, (6), Koppe, 1) 
ein Pallener, der durch feine Rechtlichkeit Fprichwörtlich 
geworden, τοὺς Κόσσα Ἀόγους, Buid., app. prov.4, 
97. 3) Inser. 2,2114, vgl.p. 114, b. 

Κοσσινία, f. Frauenn., Inaer 8, 8870, Sp. Fem. au: 

Κοσσίνιος, m. d. lat. Cossinius, Plut. Crass. 9. 
— Ίπεοι, 8,5855. 


Κοσσίνιος 











704 Κοσσνίτης 


Κοσσινίτηε, ου, (ὁ), Högeiß, SI In Tıhecden in 
ber Gegend von Abd:ra, Ael. π. an. 15, 25. 
1, Köppener, — Φδστίωνες, Bolt im 
weil. Ocean, Artemid. b, St. B. 8. Norlansc. 


Κόσσιον, St. in Aquitanien, j. Bazat, Ptol. 2,7, 5 


15, Amm. Marc, 15,11, 9. 

Κοσσόανοε, (6), 81. in Indien, j. Coſi od. Koci, 

sanscr. Käuciki, Arr. Ind. 4, 8. 

όσσοι, m, d. ἴδιι. Cossus (viel. griech, ἁθπ[. 
Gutſchlag), inebeſ. Bein. der Gornelier, dab. Ad- 
λος Κορνήλιος Κ., D. Sic. 12,75, Κορνήλιος Κ., 
Plut, Rom. 16, D. Cass. 55, 28, doch αιώ ἹΚόσσος 
Κορνήλνος, Plut. Marcell. 8, ferner Σ,ρούνος Κορ- 
vnasog K., D. Sic. 12, 58, endlih Κόσσος dıxl- 
ψιος, Plut. Camill. 4. — Inser. 2, 2943. 

Κοσσόε, Berg in Bithynien, Demosth. b. St. Β. 
Ew. Κοσσαῖοι, St. Β., Ὀοῷ Inser. 8, 6161 τὸν 
Κοσσῶ». 

Κοσσοτράπεζοε,.πι. ἁθη[. Gaſt hauer, kom. Bas 
tafitenname, f. Bast. ep. orit. p. 181. 

Köercupa, f., b. Ptol. u. δι, Β. Κόσσνρα, b. 
App. Κοσσύρα, b. Strab. 17, 884, Pol. u. St. B. 
Ἐόσσνρον, Seyl. 111 Ἐόσυροε, cbenfo Ον. Fast. 8, 
667, Sil. 14, 272, dagegen Mel. 2, 7 Cossure u. Plin. 
8,8, 14 Cosyra, (ἡ), Koppen (von κοττές od. κο. 
τίς), 1) Inſel gwiichen Sicilien, Malte u. Afrila, 
mit einer Statt gleiches Namens, j. Pantelaria. Streb. 
2,128. 6,277. 17, 881, Pol. 8, 96, Ptol. 4, 8, 47. 
8, 14, 14 (Κόσσυρα 7 Κόσσουρα), App. b. οἱν. 
1,96. 5,97, St.B. Adi. K του, St. Β. 3) 
(Κόσσουρος), Inſel u. Stadt von Selinus in Sich 
lien, St. B. Ew Koweöpıos, St. B. Adj. ζοσσνριακὸν 
ἢ Κοσσυρῖνοε, St. Β., der Κόσσυρα als bie Inſel 
s.1 u. Κόσσυρος unterfcheibet. 

Κοσσοθε, od, Mäotifcher Name, Inscr. 2, 2180, 
17. 89. 40. 51. 2131, 12. 21, vgl. p. 114, b. 

Κοσσοντία, f. d. röm. Cosautia, Inser. 8, 6618, 
Sp. Έντα zu: 

Κοσσούτιος, m, d. röm. Cossutius, Inser, 8,6155, 1. 
6615, Sp. 

Κοσσύφη, f. Merle (b. i. Amfel), Hetärenname, 
Philet. b. Ath. 18,587, f. 

Κόσσων, m. ber töm. Gonful Zipovsos K., D. 
βίο. 14,99 (1.d.). 

ἘΚοσσωπᾶς, [. Κασσωπᾶς. 

Εοσταντῆνου, Κοσταντινόπολιε, Κοσταντῖνου, 
Κοστάντιοι u. Κοστάντιε, f. unter Κωνσταντ. 

Κοστόβαροε, (ό), 1) Idumäer, los. 15,7, 8&—10, 
Suid. 2) Verwandter des Agrippa in Judäa, los. 
arch. 20, 9, 4. b. Ind. 2, 17,4. 20, 1. 


Κοστοφάγοε, m. »Pfefferfreſſer, Name eines 
od. 


Seelen, Batr. 218 (220). Kooräßen 
οστούβωκοι, οὐ. b. Paus. οι, 
Ἑοστωβῶκοι, ein Räubervolt, D. Cass, 71, 12, Paus. 
10, 84, 6. 

Κοσυλλίτην, m. viel. = Kor., Hollberger, 
wohl ein Demoticon auf der Infel Amorgos, A. Bang. 
11, κ K. 

όσνροε,[. Κόσσουρα. 

Κοσύτη, f. 61. in Umbrien, Ctes, b. 8ι. B. (οἱεΠ. 
Κοσύη), Em. Κοσνταῖοε, δι. Β. 

Ἰζοταίαλοε,ιπ. Aegyptiet, Pap. Cas. 84, 10. 

Ἐόταινα, 61. in Kleinarmenien, Ptol. δ. 7,8, 

Κοτάισνε, Agath. 2, 19 (105, 8), und Εοταίσιον, 
Agath. 8,7 (150, 22), f. Kozsdesor. 

Koräxn, 61. in Aria, Pol. 6, 17,8. 


Κόττας 


δι, in Perfis, Ptol. 6, 4, δ. 
Κοτάρδηε, m. Regent der Bariber, Ιου. 20, 8, δ. 
Κοταρζηνή, ἡ, Landſchaft in Kieinarmenien, ProL 
6, 18,10. 
Κοτέρτῖηε, m. Berfer, Cinnam. 3, 7 (49, 28), 


p- 
Korlaynpoi, Türken, Thphlet. 7,9 (286, 18). 
Κοτήνσιοι, V. in Dacien, Piol. 8, 8, 6. 

Κοτῆε, gen. εὓς (Inscer. ὃ, p. xVvIII, n. 117) 

und ηῖος (Insor. 8,5762, 7. vgl mit 4418, a), m. 
Βὔτπες, Mannsname, Inser. 8, 4841 und d. ο. 6 
Et. 

Κοτιάκιον, δ. Suid., Ptol, 5, 3, 28 u. Ephraen. 
5005 Κοτνάειον, Andere na St. B. Kocsaseor, 
Koppen (κοτές)ι St. in Phrygia Epictetos, j. Kim 
tahia am Purfel, Streb. 12, 576, Polyaen. 6, 12, 
Suid., St. B.s.v.u.s. Togdiasor. 4αρίενον. Meri- 
λαος, Plin. 5, 82, 41, Ew. Koruebs, St. Bu. 
D. Schol. 11. 1, 1, Inser. 8,8827,5, Add., b. Suid, 
.. Alownog: Korvasis. 6. Κοτάεσις w. Κοτιαί- 
σιο». Proc. Goth. 4, 14 erzählt, daß die Lazer ἵνα 
Namen in Κοντατίσιο» vertorben hätten. 

Korlisa ὕδατα für Κοτύλεια, Antb. ıx, 43 
(f. Kor.). 

Korils, (f.?) Aegypt., Schow, 6, 6. 

Körwos, m. Delmann, eigtl. Oelbaum, erbiätetr 
Mannsn., Alciphr. 8, 16. 

K:rıwol, Volt in Hisp. Baet, D. Casa. 71, 11. 
6. Κωτίναο. : 

Κοτινοῦσα,{. Deblgarten, Olivet, (Γ. Έαρε pa 
D. Per. 458, Plin. 4, 86, 120), der ältere Mame δελ 
Gadeita in Spanien, D. Por, 456, Taetz. Chil. ἓ 
715, Schol. Ar. Piut. 856. Bei Hesych. xorm- 
νοῦσα. 


Κοτίων, ὠνος, m. Mannen. Inser. 4. 7100. ©. 
Κοιτίων. 

Koropäva, St. in Grofarmenien, Ptol. δ, 13, 11. 

Κοτράγηγοε, m. ein Aufwiegler der Aparen, Me 
παπά. Prot. fr. 6 (Niebuhr: Korplyaupos), |. Kr 
τέγουρο». 

ότραγοι͵ [. Korelyovgos. 

Κότραδια, εως, {. St. in Iſautien. Capit, b. St 

B. am Κοτραδώτηε (vom Gen. Κοεράδεως), 
t. Ὁ, 

Κοτρίγουροι, Hunnifches Voll, Agath. 5, 11 (300, 
8. 801), Menand. Prot. fr. 8, b. Thpbn. 545, I 
Κύτραγοι, Sp. 

Κοτταβανοί, Bolf in Arabis Felix, Ptoß 6,7, 
24. 
Ἐοτταιόβριγα, St. ber Onetonen in Hisp. Las 
tania, Ptol. 2, 5,9. 

Körrais, m. Köpte, Monnsn. Tbphn. chrazr. 
209, 16, Sp. 

Körras, in Macar. Κοττᾶς, gen. a (fo Piu. 
(1ο. 27. Luc. 5. 8, App. b. civ.2,29. 150, Nem:. 
fr. 59), u. ον (D. Cass. 86, 40. 87, 1), voc. Kor- 
τα (Memn. fr. 59), (6), viel. gtich. von κόστος, 
d. i. Köple, ο). κόσσος, ähnl. Gutſchlag, f. Lok 
patb. p. 70, n. 25, der röm. Cotta, tab. Apres 
K., App. b. civ. 1,22, Memn. fr. 87, Asuxsog el. 
Aoüxsog K., App. Illyr. 10, D. Cass. 40, 1. 5, e. 
Αδύκιος δὲ K., Plut. Cic. 27, od. d Kor ἑ 
4ούχιος, D. Cass, 87,1, Μάρχος K., Plut, Lee 
6, τι ὁ K. ὁ Μάρκος, D. Cass. 86, 40. Dfi Bei 
Κόττας, Plut Mar. 4. Sert. 12. Caes. 24. Lur. 
6. 8, App. b, civ. 1, 87. 2, 150, δ., Mithr. 71, D 





Κόττης 


Cass, 66, 40-- 40,6, D. Sic. 2,26, Memn. fr. 87— 
59, ὅ., Suld. 6. ν. u. ο. τραγόλας, Inser. 8, 8465. 
Schriftſt, Ath. 6, 278. b. — Sprichw. von uberflol« 
ıen Leuten wars Κοττᾶς Μάξιμος, Macar. 5, 17 
ορ. mit Diogen. 5, 46 (wo falſch Κομπάς fleht). 
Aehnl.: 

Körras, fovc, m. Köpte, Inser. 8,4862, 6. Sp. 
6. Κότης. 

Κόττιαι λπεις, δ. Zonar. Korrlar, b. Ῥτου, 
b. Goth. 2,28. 4, 24 Κούτναν, die eottifchen Βίΐψεν, 
nad) einem Könige Gottius (ſ. Amm. Marc. 15, 10, 
Plin. 8, 20, 24) benannt, Sozom. b. o. 9, 11, Zonar. 
12, 85, Amm. Marc. 15, 10,5. Tacit. h. 1, 61 Cot- 
tianae Alpes. Das Gebiet 7 Κοττίον (γῇ), Strab. 
4, 178. 119. 204. 217, in Agath. 2,8 ἡ "Alnıoxo- 
είαι der Herrſchet daſelbſt Acioxoc Ιούλιος Körriog, 
D. Cass. 60, 24. 6. Κοντίαι. 

Kor „f St. an der Weftlüfte der indiſchen 
Halbinfel, j. Cochin, Ptol. 7, 1, 9. &. Korrova- 

εχή. 

e orrlapıs, sog, (0), Fluß im Lande der Sinä, |. 
Beliang, Marc. Heracl. per. m. ext. 1, 46 - 61, b., 
Ptol. 7, 3, 8, Agathem. 2, 14. 

Korriya, f. Koppnig, Φάτε in Lacebämon, u. 
ihr Bild, Polem. b. Ath. 13, 574,0. Aehnl.: 

Korrivas, m. u. gwar Τίτος Κ. Χρύσαντος, Breie 
zelaffner des Titus aus Yaventia, Phleg. Trall. fr. 
29, 2. 

Körrw, ©t. in India intra Gangem, Ptol. 7, 1, 
14. 

Korriey, ὠνος, m. Koppnig, Mannen., Inser. 
4, 6949, Sp. 

Κοττό 1) &t. in Gedroſien, j. Paein-Kotul, 
Ptol. 6, 21, 5. 2) St. in Mäfolien am Sinus Gan- 
geticus, Ptol. 7, 1, 10. 

ΕΚοττομένηε, 805. nv, m. VFeldherr des Zeno, Io. 
Ant. fr. 214, 6. 

Κοττοναρική, in das Gebiet der Stadt Cottonare 
Plin. 6, 28, 26), = Korridoa, w. f., Ἱ. Cochin, 
Anon. (Arr.) per. mar. Erythr. 56. 

Körros, m. Ködppe, ©. des Uranos u. der Bän, 
iner der Hundertarmigen, von .Suid. ϱ. τριτοπά- 
topsg u. Et. M. 768,12 unter δίεεριτοπάτορες ge- 
ählt, f. Hes. th. 714. 817, Apd. 1, 1, Palaepb. 20, 
2. Sprichw. von großer Stärfe war: Κόττου Ισχυρό- 
ερος καὶ Βριάρεως, Apost. 9, 98. 

ύνηε, Ivdaxdg K., m. Truppenführer des 
Yllus, Io. Ant. fr. 214, 6. 

Korrudiey, wyog, m. erdichteler Name, Luc. v. h. 
1,29. Aehnl.: 

κ ‚(c6), Merle d. ἱ. Amfel, Pharfalter, 
Dieromnemon ber Theflaler, Acschin. 8, 124. 128, 
οτι. 18, 151 unb Sohol. rfadier, Dem. 18, 
—166. 

Κοντά, f. T. des Timandreus. bei den Herakliden 
wrehrt = Κότος, Hippostr. in Schol, Theocr. 6, 
ι0. 

Ἐόττων, m. Köppe oder Hahn, Beldherr bes 
ββοῖαδ, Thphn. 467, 16, Sp. 

K ſ. Κοτιάειον. 

Korixas, m. paphlagonifcher Rönigename, Choe- 
ob. B. A. 1891, viel. Κορύλας. 

„Hollſtein, a) ὄρος, Berg in ECubda 
nach Archem. b. Herp. u. St. B. nad Κότνλος bes 
ıannt), Aeschin, 8, 86, Harp., Suid. b) ἔδος, St. 
n Eubda, Nonn. 18, 168. 


Vape's Wörterbuch d. griech. Cigeunamen. 


705 


Κοτζλᾶν, ἅ, m. Becherer, Bein. des Herrſcher 
Zeno, Ios. arch. 18, 8, 1. b. Iud. 1,2, 4. 

Ἐοτῦλεύα, έως, m. Geleng (f. Paus.), Bein. des 
Urfculapius in Lacedämon, Paus. 8, 19,7. 

‚Boröin, 1) Becherer, Bein, des Tarentiner Philos 
nides, D. Hal, Exo. ο. 4. 2) ©t. der Aboriginer in 
—5 St. Β. s. ‘Aßogıylves, Μαεταῦ. 8. 1, 17. 

ehnl.: 

Κοτύλία, /. Holle, St. der Aboriginer im Sa⸗ 
biniſchen, = Κοτύλη, D. Hal. 1, 15. 19. 2, 49. 6. 
Κωτίλιος. 

Κοτυλοβρόχθιστοε, m. ahnl. Weinzicher, er⸗ 
dichteter Parafltenname, vielleicht corrumpirt, Alciphr. 


‚3. 

Κότνλοα, m. Holberg, 1) Berggipfel bes Ida 
in Troas, j. Kaz⸗edagh, Strab. 18, 602. 2) Böntier 
bon welchem das ὄρος Κοτύλανο» feinen Namen har 
ben [οἳ, Archem. δ. Harp, 

Κοτύλων, ωνος, m. Beiherer, Bein. bes Varius, 
Piut. Artox. 18. 

Ἐοτύνιον, f. falſche Ξεβατ für Κυτένιο», Schol, 
Asschin, 2, 116. 

Κότυργα ἢ Κορτύγα, St. in Sicilien, Ptol, 8, 
4,14. Aehnl.: 

Κοτόρτα, f. (Solle?), Ort in Laconien unweit 
des Tänaron, Thuc. 4, 56 (v. L Κορτόρα). 61ο. 
Korupratos, St.B. 

Körvs,vog, böot.auch aus (chodifcher Gefaͤßhenlel im 
Muf. d. arhäol. Geſellſch. zu Athen, K.), voe. Κό- 
το, ep. Plan. 75, foweit es griechifch iR, Zürne, 
denn xdsus == κότος, Et. Μ. 896, 18. 599,55, doch 
iſt es auch ein phrygifches Wort, I) (d), 1) ©. des 
Manes, V. des Aſias ob. Aſios u. Atys, Her. 4, 46, 
Schol. D. 2,461, Et. M. 158, 44, nad D. Hal. 1, 
27 ©. bes Tyrrhenos u. der Kallirhoe. 2) Herrſcher 
von Paphlagonien, Xen. Ages. 2, 26. δ, 4, Plut. 
Ages. 11, in Xen. Hell. Ὄτυς genannt, w. f. 8)R. 
von Thracien, e) Nic. Dam. fr. 71 δ. Const. Porph. 
them. 1, 8. b) mit ben Athenern gegen Philipp vers 
bündet, Dem, 28, arg. u. 8—168, 5. 50, 5, Arist, 
polit. 5, 8, 12. oeo. 2, Theop. δ. Ath. 12, 581, e, 
vgl. mit Ath. 4, 181, a u. 6, 248,6, Strab. 7, 881, fr. 
48, D.L. 9, 11, 6, Plut. de ips. land. 11. regg. 
spophth. 8. v. — praec. reip. ger. 20. adv. Colot. 82. 
fr. de amieit. 7, Stob. 48,45, Schol. Aeschin. 1, 56, 
Harp. Αα. ν. u. 6. Κερσοβλέπτης, Suid., Νορ. Iphicr. 8. 
Timoth. 1. 8) 8. der Odryſen, a) zur Zeit bes Berfeus, 
Pol. 27, 10. 80, 12, Said., D. Sie. 80, 3. Exc. 81 (Mül- 
ler h. gr. 11, praef. 28). ©. Zonar. 9, 28, Liv. 42, 29— 
48,4. b) Anderer, Cic. Pie. 84,84, (Cottus), Caes. b. 
civ.8, 4, Lucan. 5, 54. c) D. Cass. 54,20 84. — Zonar. 
9, 26, Liv. 42,29, Eutr.4, 6, Ον. Pont. 2, 9, 2, Tac. 
Ann. 2,64. 4) König von Rleinarmenien, Ios. 19, 8, 1, 
D. Cass. 59, 12, Petr. Patr. fr. 8, Tac. Ann. 11,9. 5) 
K. des Gimmerifchen Bosporus, Arr. per.p. Eux. 17,8, 
Phleg. Trall, fr. 20 b. Const. Porph. 2,12, St.B. s. Bo- 
0730005. — Anderer: Tac. Ann. 12, 18. 6) Gopäer, 
Strab. 12,556. 7) auf einer farifhen Münze, Mion. 8. 
v1, 478. 8) Delpbier, Curt. A.D.9. 9) Anderer: Inser. 
8, 4705, p. Add. ©. C. Inscr. 1, p. 430, a. 2, 2181, 
e.2; Adj. Cotynus, Gruter Inser.p.887. II) (A), Gott» 
heit der Edoner, Asch. δ. Strab. 10, 470, Synes. p. 85, 
c. 184, d., auch in Korinth, Suid. ». ν. 11.8. θιασώτης. 

Κοτντταρίε, ἡ, Zorn, od. was wahrfcheinlicher, von 
der Göttin Κότυς od. Κοιτώ (f. Schol. gu Theocr. 
Id, 6,40), Frauenn. Theoer. 6,40. VBgl. Κντώταρις. 


45 


Κοτυτταρίς 





706 Κοτύττια 

Κοτόττια, (τά), Feſt zu Ehren der Kotys bei den 
Thraciern, Strab. 10,470, u. in Sicilien, woher das 
Sprichw. fam: Aprayòà Κοτυιττίους, wo man Gebäck 
u. Früchte an Zweigen aufbing u. Πε rauben ließ, Piut. 
Ῥτου. 1, 78. &. Hor, Ep. 17, 56, Virg. Catal. 7, 
19. Zal. Lob. Aglaoph. ıı, 1081. 

Κοτντό, f. Öottheit in Korinth, = Κότυς, Eu- 
pol. b. Hesych,, Synes. 178, A, (p.184.d), Iuven. 
2, 42 (Cotytto), vgl. Lobek Aglaoph. p. 1007. 

Κότυχοε, ου, m. Zürner, Mannen. Inser. 4, 
9738, Sp. 

ω», n.pl.in An. per. p. Eux. 82---δ6, ὃ., 
u. Plin. 6, B, 4 Ἐοτύωρον, ἡ, Ptol. Κυτέωρονι 
w. ſ., fpäter Κύτωρα (Suid.) genannt, Golonie 
von Sinope im Lande der Tibareni am Pontus Pole 
moniacus, |. Buzuk⸗Kaleh, Xen. An. 5, 5, 8. 4, D. 
Sic. 14,31, Arr. per. p. Eux. 16,8, Strab. 12, 548, 
St. B., Suid. Ew. Koruapira, ὤ», Xen. An. ὅ, 
6,6. 7, St.B., Suid. 6. Κύτωρος. 

Κούαδοι, (οὗ, fo D. Cass. 71, 11. 18, b. Zos. 
8, 7. 4, 16. 17 und Ptol. 2, 11, 26 Κουάδον, 
in Schol. Strab. 7,290 Koddovos, w. f., lat. Que- 
di, die Quaben in Öermanien, D. Cass. 67, 7-72, 
2, ὕ., Arr. An. 1,8,2, Luc. Alex. 48, Zos. B, Ἱ--- 
4,17. 

Κοναδραντία, f. die röm. Quadrantis, Schweſter 
des Elodius, Plut. Cic. 29. 

Κοναδρᾶτον, m. ber τσι. Quadratus, 3. B. Olu- 
uldsos K., Ios. arch. 20, 6, 2. b. Iud. 2, 12, 5, 
Niyysos Κ., D. Cass. 88, 14, Ασίνιος K., Anth. 
vı1,812,tit., Τ. 4νκίννιος K., Inscr. 2, 2264, n, 
Add. vgl. mit D. Cass. 70,8. 72, 4, Zos. 6, 27, Inscr. 
2, 8548, u. über einen chriſtl. Bifchoff zu Athen, f. 
Fahr. bibl. Gr. vII, p. 154. Doc, fagte man auch Κω- 
ὁρᾶτος, Inser. 2687, u. Kodgäros, w. [. 

Koväins, m. Inscr. ὃ, 4424, Sp. Achnl.: 

Κονάλια, m. (= Qualis?), Inser. 8, 4408. 
4409. 

Kovaxepyol, Bolt in Hisp. Tarrac., Ptol. 2, 6, 
47, 
Κουάριοε, (6, (wenn bie Lesart richtig, *Efelse 
δεῶ, denn -- Κοβάριος, xößapos == ὄνος, He- 
sych.), 1) 81. in Theflslien, Strab. 9, 411. 485, 
v. 1. Κουράλεος. 2) 81. in Bäotien, Strab. 9, 411. 
412 485, [. Κουράλιος. 

Koväpra, f. die r m. Quarta, Inser. 2, 2686, vgl. 
Κοάρτα, Sp. 

Kovaprsivos, m.d. röm. Name Quartinus, Inser. 8, 
8851, 8. 4614, Sp. 

Ko va, Quartians, Kaflel in Syrien, 
Proc. aedd. 4, 4 (285, 88), Sp. 

Κοναρτιλιάνον, ο. Quartilianum, ein Landgut, Inser. 
4,8868, Sp. 

Kovaprivos, m. bes röm. Quartinus, Io, Ant. fr. 
148. ©. Kvagtivog. 

Kotapros, m. ter ἴδια. Quartus, Ν. Τ. Rom. 16, 
28. — Inscr. 8, 3845. 

Kotas, m. Höhle, 1) Kaſtell von Illyrien, Proc. 
aedd. 4, 4 (284, 86). 2) Eigenn. (Gilicifcher), Inser. 
8, 4402. 4410. 4427. 

Κοῦβα, St. in 2imyrife, Ptol. 7,1, 85. 

Κούβινα, St. in Großarmenien, Ptol 5, 18, 
16. 

Κούβινος, Kaſtell in Darbanien, Proc. aedd. 4, 4 
(281, 17), Sp. 
Ἐοῦβοι, οἱ Βιτούρυγδς, zum Unterſchiede von 


Κουλέων 


den Bit. Vibisci, celtifhes Voll in Wquitenien cm 
Liger, Strab. 4, 190. 191, Ptol. 2,7,18, Plin. 4, 19, 
88. 


Κούβρικον, ὁ, weun griedh., = κουρικός, d. i. Nũt- 
ſchel, [. Βαϊἁ,α. δίάνης, ein Berfer, Sklave ni Ru 
nes, Socr. h. o. 1, 22, der fih nachher Μάνης nanate. 
gew. aber κουχούβρικος hieß, Suid. α. V. n. 2. Mi- 
ης, Cyrill Cat. p. 57, ο, Ceären, p. 259, Gene. 
120, 17. 

Κούγχαε,ό, Anführer ver Sunnen, Prisc. Pan. fr. 38. 

Κούδητος, m. Ehrenftröm, Fl., der ſich bei ih 
dera ins Meer ergießt, Scyl. 67. 

Κονδρούβη, St. in Hispaniin, 8ος. Ἡ. e. 1,7. I, 
18, 12, Sp. 

Κούεντος, m. ber röm. Qnintus, Inser. 4, 9532, 
f. Κόϊντος. 

Κονέριοε, m. Bein. des Poſeidon als des in κά. 
005, w. f., verehrten, Inscer. δ. Leake n. 218 (Le- 
bas n. 1187). 

8 Κουζαίου Βάδαγος, Inser. 2, 2077, b, g, Add, 


p. 
Kovflas, m. Heerführet, Proo. Vand. 2, 10 (v.i 
Κουζίνας), Sp. 
Κονζικηνόε, --- Κυζικηνός, Inser. 1588. 
Κου[ούσουρα, Kaftell des Coventzaniſchen πε, 
Proc. aedd. 4, 4 (282, 44), Sp. 
Κονήσορι, Kaitell von Myflen am Sfker, Proc. 
sedd. 4,7 (292, 25), Sp. 
Kotite, [. Βονίζα. 
: Koufjs, ἤτος, m. t. lateiniſche Quies, Inser. 3, 
885 


Κονιμέδαβα, St. in Darbanien, Proc. medd. 41 
(268, 4), Sp. 

Kotiva κολωνία, d. röm. Οπίπα, Ort in Afrila 
Ptol, 4, 8, 84, 

Kovivra, f. bie röm. Quinte, Anth. app. 376 — 
Inser. 8, 4182, 11. 6212. 

Κονιντιλιᾶνόφ,αι, Quintilianus, auf einer Muͤnx 
aus Pergamus, Mion. 8. v, 458. 

Κουίντινα ödaze in Hisp. Tarrao., Ptol. 3, 6, Σ;. 

Κονιντίων, wvos, m. Quintio, Breigelafinerte 
Cat. maj., Piut. Cat. maj. 21. | 

Ἐούιντοε, m. ber röm. Quintus, K. Καπιτω- 
vos, Plut. Cam. 86, K. Zovänixıog, Plut. Marcel. 
5. — Inscr.2, 2280. 8268, 16. | 

Κουίντον, Kaftel in Dardanien, Proc. aedd, 44 
(281,51). 6. Κόΐντος. | 

ζονινάό, Kaftell von Ὀατδαπίεπ, Proc. aedd 4, t 
(281,45), Sp. f. unter Κούεντος. 

Κουιρίνα, lateinifh Quirina, Tribus in Rem. 
Inser. 8,4714, Kovipeivg, Insor. 8, 8854, a, Adı. 
6607, Sp. 6. Κυρίνα. 

Κονκάβιρι, f. Κουσκάβρ». 

Κονκαρίζων, Ort in Armenien, Proc. aedd. 3, 5 
(254, 1). 8p. 

Κούκονλον, St. in Latium, |. Cuculo oder 6ο: 
tulo, Strab. 5, 288. 

Κονκοθνδα, St. am Burlas im europ. Sarmalı 
Ptol. 6, 9, 29. 

Kovroveds, 1) &t. In Kappadorim, Soer. h εἰ. 
26, 5. 2) St.in Armenien, Soer. h.e. 5, 9, 1, Sexe. 
b.e. 4,2. 8, 22 — Ephraem. 9621. 

Κουλέαων, wvos, πι., b. App. Κουλεών, ὤνος, Rh 
mer. Τερέντιος K., Plut. Flemin. 18, App. b. οὖτ. 
8, 88. — Manns. auf einer Dünge, Mion. 8. νι. 
6. Κουλλίων. 











Κουλήνη 
Κουλήνη, ἡ, ἡ θέα, Spiele in Kulene in Ufien (. 
Peraamus?), D. Case. 77,24. , 


Κούλκονα χολωνία, Drt in Afrila (Neu⸗Numi⸗ 
dien), Ριοἱ. 4, 8, 29. 
u λέων, m. Römer, Piut. Pomp. 49, f. Κου- 

ω5, 

Κουλούκην, m. (catulus), Bein. des Leo, Thphn. 
689, 18, Sp. 

Κούλουλιε, St. von Byzarium, Proc, aedd, 6, 6 
(842, 11), Sp. 

Κουλουπηνή, ἡ, Lantfhaft im Bontus, Strab. 12, 
66 


0. 

Κουλονρί, ἡ, fpäterer Name für Salamis, Schol. 
u Ptol. 8,16, 28. 

Koduas, = Κύμη, w.f., St.in Kampanien, Ptol, 
δ. 1, ϐ. 

Κουμανόν, (6), in Ios. b. Iud. 2, 14, 1--7 auf 
Ἐούμανοε, töm. Procurstor von Judäa, Jos. arch. 
20,5, 2-5. 6, 1--δ, οἱ περὶ Κουμανό», ebend. 
20,6,8. ©. Kvualosc. 

Kovpapnıavd, f. Shultenhaufen (Schulten = 
Schulze, f. κωµάρχης), Kaftel in Macedonien, του, 
aedd. 4, 4 (280, 18), Sp. 

Κοῦμοι, 61. in Acthiopien, Batr. b. Plin. 6, 80, 


8b. 
K Kaſtell von Illyricum, Proc. aedd. 


4,4 we 

Κούναγον, m. Jäger, Mannen., Insor. 2,2070, 
6, tal. p. 114, a. 115, bextr., Sp. 

Ἐοῦναι, pl. Kaflell in Illyricum, Pros. aedd. 4, 4 
(2%2, 22), Sp. 

Kotvafa, Ort in Babylonien, 500 Stadien von 
Babylon, Piut, Artox. 8. 

Κουναξολά, ein Türfe, Thphlet. 7, 8 (285, 18), 
Sp. 

Κούνιοι, Bolt u. Landſchaft in Hispanien, App. 
Iber. 57. 68. 6. Körsos u. Κούνεος. 

Kosveos,m. lat. Cuneus (Keilberg), Vorgebirge 
von Spanien, neb daran grengendem Lande, j. Gabo 
St. Vincent, Strab. 8, 187. ©. Ἱερὸν ἀπρωτήρνον. 

Κοῦνι,(ή), St. in Gedroflen, |. Gundawa,  Ptol. 
6, 21,5. 8, 25, 12. j 

Κουνίον χάριο» ἢ Ἐουνιουχ (7 Κουνικον- 
λάριον ϐ) ἄκρο», Borgebirge in Sardinien, Ptol. 8, 

Kouvovarravol, Boll in Sardinien, Ptol 8, 
8, 6. 


Koovos, f. Κόνος. 

Ἐουνσονλᾶτοα, m. Consulstus, Mannename, 
Ephraem. 8580, Sp. 

Kowrrtivas, [. Κουτζίνας. 

Κοῦποι, Ort in Obermöflen, beim j. Golubatz, 


Proc. sedd. 4, 6 (287, 19). In It. Ant. u. Tab. 
Peut. : Cuppae, 

Κοθπρα, u. Ptol. 8, 1,21 Κούπρα = Κύπρα, 
w. {., 1) µαριτίµα, St. in Bicenum, Ptol. 8, 1, 21, 
Mel. 2, 4, Ew. Guprenses, Plin. 8, 18, 18. 2) Κ. 
µοντάνα, Bergfläbtchen unweit bes vorigen, Pol. 8, 
1, 52. 

Kovpaßis ἢ Κούροβες, Et. in Afrika (proprje), 
Kovpdäuss, (ὁ, m. Rorallenbaä, 1) BL! 

ου ‚m. Korallenbach, n 
Böotien, Call, h. 5,65. 2) 8. in Theffalien, Strab. 
θ, 488. S. Κουάριος u. Κωράλιος. 

ζζουραπόρανα, 61. in Indis intre Gangem, Ptol. 
7, 1,54. 


Κουρής 707 
a Κούρασοε, m. 66. des Wunder, Thphn, 512, 4, 
ον Sen, 1. Jungfrau Aphrodite, Bein. 


ber Aphrodite, Procl.h. 8, 1. 
Κοῦρβα, ω», n. pl. Ort in Karien, Dam. v. Isid, 


Κούργια, St. in Baetica Celtica, Ptol. 2, 4, 


10. 
Ἐουρελλούρ, St. in India intra Gengem, Pto 
7,1, 86. ' 
Kovpets, έως, m. Jüngling, 1) 6. bes Kinye 
rad, nah welchem Κούριον in Cypern benannt fein 
foll, St. B.s. Κούριον, Schol. IL 9,529. 2) ©. des 


Bleuron, Schol. IL 9, 529. 8) = "Axaprdv, St. B. 


6. Κουρής. 

„ acc. », (ἡ), Scheertag (f. Bödh 
Schul Berol. aest. 1819), ber dritte Tag des Feſtes 
᾽Απατούρια, Plet. Tim. 21,b, Apost. 8,81, Et.M. 
s.v.u.mit ἡμέρα: Alc. 8,46. 

Kotpn, dor. (Anth. v1, 160.app. 192. 884) Kot- 
pa, f. 1) Maged = Berfephone, Her. 8, 65, Mosch. 
4,75, Anth. app. 145 u. die o.angef. St. 2) Sterne 
bild, Nonn. 2, 655. 88, 862. 47, 258. 

Ἐουρήφ,ἦτος, m., In Schol. 11. 18,318 Κούρης, 
Jungermann (f. D. Hal. 2, 70, Strab. 10, 467, 
468) od. Βε[ώοτπει (poet. b.Ath. 12,528, d, Ar- 
chem. 5. Strab. 10,465 vgl. mit 467, Schol. Il. 2. 
542, Hesych., Et. Μ., Eust. gu Ἡ. 19, 198), oder 
Loce (f. Phyl. b. Ath. 12,528, ο), od. Kinderling 
(xovgoroöges, ſ. Strab. 10,472), od. Magbeburger 
(von Κούριο», Schol. I. 9, 529, Strab. 10, 451, 
465, St. B. s. Ακαρνανία), 1) Rıeter, Ephor. b. 
Strab. 10,480. 2) ©. des Pleuron (Κούρης), Schol. 
N. 18,218. ©. Κουρεύς. 8) Indier. Nonn. 14, 887, 
28, 809. 29, 222. 4) K. ὁ νίος, Bein. bes Cpime⸗ 
nides bei den Kretern, Plut. Sol. 12, D. L.1,10,n. 
12. — Gew. Plur. (08) Κουρῆτες, wy, dat. Κουρῆσν, 
ερ. (1. 9, δδι, ΑΡ. Kh, 2, 1287 u. Hesych.) auf) Kov. 
ρήτεσσι, ſ. Coll. h. 1,52, D. Sic. 8, 61—5, 70, Apd. 1, 
1,6—8, 8, 1, ὅ., Ister b. Eus. pr. ev. 4, 16, Paus. 8, 
24,9. 10. 81, 4 (Κούρητες), Schol. Il. 2, 542, Schol. 
Ar. Nub. 651. Nach Hesych. follen Κονρῆτες bie 
Bewohner von Pleuron, Κούρητες bie von Kreta 
heißen, nad) Et. M. heißt das Volt Κουρῆτες, 6. v., 
u. Dagegen χούρητες die Sungenmänner, 1) die ältes 
ſten Bewohner der Stadt Pleuron in Netolien, II. 9, 
629--589, δ., Scymn. 475, D. Hal, 1, 17, Streb. 
9, 429. 10, 451 —465, d., Et. M. 41, 81 oder 
— Akarnanen, δΒίτου. 7, 821. 10, 462— 465, 
dab. Κουρής = ὁ Ακαρνάν, δι. Β., u. als Adj. Κου- 
ons λαός, Aesch. b. Eust. 1293, 85, Ath. 12, 528, ο. 
2) alte Priefter, na D. Sic. 8,61 Söhne des Zeus, 
nad Strab. 10, 472 Abkoͤmmlinge der idäifchen Date 
tylen in Kreta, bie durch lärmende Muſik u. Waffen⸗ 
tänze den Gott verehrten und fpäter als göttliche We⸗ 
fen neben der Kybele verehrt wurden und häufig mit 
den SKorybanten u. Kabehren (Strab. 10, 469. 472) 
zufammengeftellt od. auch verwechfelt wurden, vgl. Lob. 
Agleoph. p. 1111 ff. ©. Hes. b. Strab. 10, 471, 
Plat. Legg. 7,796, b, Eur. Bacch. 120 u. 5. Porph. 
abst. 4, 19, Nonn. 18, 155.86, 278, Orph, h. prooem. 
20. h. 31. 88. fr. 89, Pind. fr. 182, D. Hal, 1,17 
—7, 72, d., Porph. abst. 2, 56. antr. Nympb. 20, 
Streb. 10, 466478, Harp. s. Φορβαντεῖον, Suid., 
Luc. Nigr. 87. salt, 8, Schol. Il. 9, 529. Gie 
werden auch in Bubda (Ghalcts) erwähnt, Strab. 10, 


45" 





1708 


465. 467, Schol. Il. 2,542, od. ale Vhrygier, Strab. 
10, 472. Sprihw. war vom prophetifhen Munde: 
Κουρήτω» στόµα, Apost. 9,95, Diogen. 5, 60, Ho- 
sych., Suid. Das Land heißt ἡ Koupfris χώρα, χδών, 
γἢ (Actolien oder Pleuronia), Apd. 1, 1,6, ΑΡ. Rh. 4, 
1227, Strab. 10,468. — 465, Anth. app. 108, aud) ohne 
γῆ = ᾿άχαρνανία, Streb. 10, 465, St. B.s. A9nvas, 
od. = Kreta, Plin. 4,12, 20, δ. D. Sic 8,20 wird es 
ἡ Κουρήτω» lepa χθώ» genannt. Adj. a) Ἐούραον, 
δι. Β. b) in fem. Κουρεία ο). Κούρισσα, St.B. c) 
Ἐουρητικόε, tab. 9) Κουρητεκή, ἡ, das Rand der Ku⸗ 
reten, Strab. 10,451. b) Κουρητικά, a) Sagen über 
die Kureten, Strab. 10, 466. 8) der Tanz der Kurcten, 
D. Hal. 2,71, od. ebend. ὁ κονρητισµόε. c) ὁ xor- 
θητεκός, der Creticus (pes), Suid.s. κατ) ἑνόπλιον, 
od. der dritte PBäon bei Schol. Hephaest,. p. 161. 

Κουρία, 1) ἡ ὁδός, Etraße längs dem Koretos⸗ 
Gebirge, von Reaton nach Korſula, D. Hal. 1, 14. 2) 
©t. in Albion, Ptol. 2, 8,10. 

Ἐονριάνδρα, &t. in Bactriena, j. Taſch⸗Kurgan, 
Ptol. 6, 11, 8. 

Κουρίαννον, b. Ptol 2, 7, 8 Κονριανὸν ἄχρον 
(v. L Κουρίανον u. Κουριάνον), Vorgebirge auf 
der Werfeite Galliens, |. Gap Ferret ob. pointe d’ Ar- 
cachon, Marc. Heracl. p. mar. ext. 2, 21. 

Kovpiâs (ἄχρα), f., b. Anon. st. mar. magn. 
801-808. 816 (το) Κονριακόν, »Magdeberg (f. 
Κούριον), Dorgebirge an ter Sübfpige der Infel 
Eypern, j. Gap Sata, Strab. 14, 688, Ptol. 5, 14, 2. 
Auch Hieß die ganze Gegend Κουρνὰς ἁκτή od. χώ- 
θα od. Κουριάδες ἀκταί, Strab. 0.0.0. St. Β. 6. 
Κούρυο». 

Κονριάτιοι, die röm. Curistii, Plut. parall. 16, 


Κουρία 


Κουριάτιος ἀνήρ, ebend. 6. Κοράτιο». 
Κουρίδαχοφ ὁ πρεσβύτερος, Scythe, Prisc. Pan, 
fr. 8. 


‚m. Rüfig, Κονρίδου (ἡρφονϐ), 
Ιποοτ. 2,2882, 10, Add., Sp. 

ζουνρικιῶται, ſ. Κώρυχος. . 

Ἐουνρίκτα, Inſel im adriatiſchen Meerbufen, jebt 
Veglia, Ριο]. 2, 16 (17), 15. Ew. Curictae, Plin. 
8, 21, 25. Adj. Curicticus, Flor. 4, 2. 6. Kvos- 
χτιχή. 

Κούρικον, m. (Magdeburg), St. auf Guricta, 
Ptol. 2, 16 (17), 18. 

Ἐούρικου, /. Κύριχος. 

Kospror, ſabiniſches Volt, davon die ΕΚουρῖται ot. 
lat. (Quirites), Kotpıres, St. B. 

(ον, n. Magdeburg, 1) St. auf Eypern, 
Her. 5, 118, Ael. η. an, 11. 7, Strab. 14, 688, 
Arist. mir, ausc. 142, Ptol. 6, 14, 2, St. Β. &w. 
Ko ‚pl. Κουρεεῖς, St. B., ion. (Her. 5. 113) 
Kovosses, nad) St. Β. s. 49ὐρθάχιον auch Kotpı- 
os. ©. Κουριάς. 2) Berg und Stadt in Aetolien 
(Atarnanien), Strab. 10, 451. 465, Schol. Il. 9, 529, 
St.B.s.v.u.8. "Araprarla. 

Koöpros, m. das ıöm. plebejiſche Geſchlecht der 
Κούριον (V’lut. Arist. et Cat. ο. 1), {. B. Μάνιος 
K., Plut. Cat. πια). 2. 8. Arist. et Cat. ο. 4. Pyrrh. 
25. Roman. apophih. e.v., u. Mävsog δὲ Κ., Ath. 
10,419, a, ferner Κόεντος K., App. b. civ. 2, 8, u. 
bloß Κούριος, D. Cass. fr. 87,1, App. Iber. 68. b. 
civ. 5.187, Inser. 2, 8818. 

Κονρίσκα, f. Ort, Thphlet. 7, 2 (874, 11), Sp. 

Koupırtvog, ber röm. Coritinus, Asöxsog Κορ- 
φήλνος K., D. 8ic. 11, 86. 


Koöptoc 


Kovplev, ὠνος, (6), pl. Κουρίωνες, D. Case. 49, 
60, τόπι. Bein. (nad) Suid. = προτίκτωρ), u. fo Γάτος 
K.,D. Case. 88,18, od. ὁ K. ὅ ΓΠῑος, D. Casa. 44, 
59, mei θίο K., Plut. SylL 14. Pomp. 58. Cam, 
8—81, 3. Cat, min. 14. 46. Ant.2.5, App. Mithr. 
60. b. eiv. 3, 26—44, d., D. Cass. 88, 16---δ1, 2, 
8. Inser. 8, 4166. 

Ἐονρίωνα, germanifche Völkerſchaft, Ptol. 2, 11, 


24. 
s Koöpros, m. Mannen. Thphn. chen. 184, 2, 

p. 
ξουρκσύμ{ ,Κούρουμ. 
οῦρνα, St. in Medien, Ptol. 6,2, 10. 

Ἐουνρνιασπηνοί, Inscr. 8, 8880, 6, Sp. 
Kotbpwos = Κύρνιος, Inser. 2, 2579, f. Kre 
vsoc. 

Κουρνόνιον, 61. der Bablonen in Hisp. Tarrae., 
Ptol, 2, 6, 67. 

Ko m. der τῦπι. Cornutus, Phot. bill. 
1205. &. Κορνοῦτος. 

K ‚os, m. der röm, Cornificius, Zoner. 
ann. 10, 24, [. Kopvspixsos. 

Κούροβιε, [. Κουραβίς. 

Κονρόπολω, f. Jungnan, ©t in Kariem, Apoll. 
b. St. Β. &w. ζουροπολῖται, δι. Β. 

Κο „m ("Schurmond), Monat in Ale 
nanien, Inser. 1798 (1weifelh.). 

K νυο. 6, f. Kinderernäßrerin. s) 
Bein. der Helate, Hes. th. 450, der Artemis, D. Sk. 
6,78, Orpb. h. 86, 8, der Demeter. Orpb. h. 40, 3, 
Hesych., der Uphrodite, Soph. b. Ath. 18, 592, a, 
Anth. 6,818, ber Girene, Eur. Bacch. 420 vgl. mi 
Hes. op. 226, der Brimo, ΑΡ. Bh. 8,861, ber 8009, 
Theoar. 18,60, der Ge, Paus. 1, 33, 8. b) eflein, dei. 
πρὸς τῆς κουροτρόφον, Luc. d. mer. 5, 1, bd. 
bei der Aphrodite, vgl. mit Plat. com. Ὁ. Ath. 10, 
441, f, und εὔχεσθε τῇ Κουροτρόφφ 0. δ. ει 
Suid. u. den Schol. der Ge, Ar. Thesm. 297 ı 
Schol. 

7 Κούρουλα, v. ]. für Κάρουρα in Timyrife, Ptel. 
‚1,86. 

δα ἢ Κουρκούμ, 61. in θβαιπία, PtoL 2, 
16 (17), 9. 

8 Ἐούρε, ein Berfer, Thpblet. 1, 9 (50, 10) 


p. 

K Ίονρα, [. Κυρτούξουν 

ee f. Köooısa. e— 

Κονυρσίχ, d, Anführer der Sunnen, Prise. Par. 
fr. 8 (h. gr. fr. ıv, 90). 

Κοῦρσον, d, Heerführer in Aſien unter SIufin, 
Menand. Prot. fr. 41, οἳ περὶ Κοῦρσον, ebend. 

Κούρσον, St. iu Hisp. Baetica, Pol, 3. 4, 
1δ. 
Κούρτα, f. &t. in Unterpannonien, Ῥεοι. 3, 15 
(16), 4, vgl. mit 2, 11,6. 

Kovuprieug, Bein. des Baſiliot, Nic. Br. 8, 9 (11%, 
4). 4,26 (164, 12), Sp. 

inos, C. Politiennus, Cianam. 1,4 (11,22. 

12, 4). — Nic. Br. 4,87 (168, 9), f. Κουρτίκης, 
8 


p. 

Κονρτίλισε, m. der Röm. Curtilus, Tiroc Κ. 
Μαγκίας, Legat der Römer in Gcrmanierfunster Rem, 
Phieg. Trail. fr. 56, Tac. Ann. 18,56, Pilin. ep. & 
1 


8 
Kotprios, (6), der Römer (Sabiner) Curtis, 
insbef. a) Μέττιος K., D. Hal. 3, 42. 46, mil 





Κούσας 


bloß (6) Κ., Piut. Rom. 18. parall, 5, D. Cass. fr. 
80. lib. 45, 82---δ6, 5, ὅ., Suld.s. 4έβερνος, Tzetz. 
Ex. in Hom. IL 186. Bon ibm follte der Κούρτιος 
Μάκχος (lacus Curtius) in Rom feinen Na has 
ben, D. Hal. 2, 42, Piut. Rom. 18. Galb. 27, D. 
Cass. fr. 80. b) ᾿γρίππας Κ. Χίλων, D. Sic. 12, 81. 
)) Andere: Inser. 2, 2152, i, Add. 8781. 

Kotoas, a, αι. δ/. in Maurit. Tingit., Ptol. 4, 


‚2. 

Κούσινα, Kaſtell von Dardanien, Proc. aedd. 4, 
Ι(381, 28), Sp. 

Κουσινία, K. Μόσχος, Breigelaffne des Cajus aus 
tornelis, Phleg. Trall. fr. 29, 3. Fem. zu: 

Kovelvıos, m. Mannen. auf lydiſchen u. epheflfchen 
Nüngen, Mion. Iv, 66. 8. vı, 126. 111, 98. νι, 127. 

Κουσκάβρι (v. 1. Κουκάβερε), Kaſtell von Rho⸗ 
oye, Proc. sedd, 4, 11 (805, 19). Sp. 

Κούσκανα (ν.]. Κούσκαυροι), Kaſtell von Thra⸗ 
ien, Proc. sedd. 4, 11 (807, 40), Sp. 

Κοῦσκον, Kaſtell von Thracien, Proc. aedd.4, 11 
307, 41), Sp. 

Κούσκουλοε, Kaftell in Thracien, Proc. aedd. 4, 
1 (305, 20), Sp. 

Kotewos Φάδος, m. Aömer, Ios. arch. 19, 9, 2. 
0,5,1. b. Iud. 2,11, Eus.h. eccl 2, 11, Zonar. 11, 
1, vgl. mit Tacit. h. 5, 9. 

Κονσσαῖον τὸ ἔθνος, Bolt in Medien, Plut. 
lex. 72. 

Κονσσόννιον, m.d. rom. Cusonius, 4ούχιος Κ. aus 
ornelis, Phleg. Trall. fr. 29, 1. 

K f. Kogaasvöc. 

Kovraräpıos, m. Armenier, Νίο. Br. 1, 21 (47, 
\) = Χουτατούρεος, 1, 24 (51, 20), Sp. 
Κουνατίσιον (f. Κοτιάειον), Kaſtell in Goldie, 
Khutaifli od. Khotatiffi, Proc. b. Goth, 4, 14. 16. 
', Agath. 105. 150. 

Κούτζης, m. Heerführer, Proc. b. Pers.1,13, Sp. 
Kovriivas, m. Anführer der Numibier, Proc. 
ınd. 2,25. Goth. 4,17, Thphn. 869, 15, u. Κου»- 
ένας, Thphn. 827, 15, Sp. 
Κουτ[οδάκτνλοε, m. ("Bingerarm eigil. digitis 
curtetas), Bein. von Leo, Thphn. 689, 18, Sp. 
Κοντίαι ("Ainsıg), Alpes Cottise, Proc. b. Goth. 
28. 6. Κοττίαε. 
Κοντίλας, m. Thracier, Proo. Goth, 2, 2, Sp. 
Κουτίλια ὕόατα, See u. Bab bei der Stadt Cu⸗ 
a (f. Κωτελία) im Sabinifchen, j. laco di Con- 
liano, D. Cass. 66,17, Plin. 2,95, Cels. ὅ, 6; ng. 
n. 81, 6. 82. 
ζΚούτιλέξια, m. Heerführer der Sunnen, Agath, 8, 
(177,5), [. Κουντίλας, Sp. 

‚f. Köttsog. 
<SovrAoupods, m. Sultan, Nic. Br. 1, 10 (80, 19). 
.6 (118, 19): Ἐοντονλμούς ebenb. Du Cange, Sp. 
ζουτουργούρ, KR. der Hunnen, u. Κουτούργου- 
‚ ein bunnifcher Vollsftamm, Proc. Goth. 4, δ. 

Dal. Οὐτουργούρ. 
ζοντρίγουροι, Huunen, Menand, Prot. fr. 28 = 
vrobyovoos, Κοτρίγονρο.. 
ζουφαγόρηε, εω, m. Redhard d. I. gewandter 
πετ, V. bes Epizelos aus Athen, Her. 6, 117. 
co 1) St. im innern Libyen, Ptol. 4, 6, 27. 
FFluß, Thphn. 670, 4. 
ζοῦφια, Fluß, Thphn. 545,9. 
ζουφόκριτον, m. ähnl. Leicht, ein Tenier, Ross 
7.1, απ. 100, ν. δ. 


Κρᾶδις 709 


Kovdoräry, f. Shwind, Schifftname, Πε. Seew. 
zıv,a,l. 

Κούχιον ([ῷτ. Κούφεος, w. [.), 74B. Κλ. Εὔτακ- 
τος, Inscer. 2, ὃ 

Ἐοφαρ. αγόρας, Inser. 2, 2181, 14, Sp. 

Κόχ, m. ein Avare, Thphlet. 6,6 (251, 18), Sp. 

KoyAlas, m. Schnedenberg (f. Zos.), Ort in 
Pamphylien, Zos. 5,16. Aehnl.: 

Κοχ a,f. Schneckenſtein (f. St. B.), 5η: 
ſel an der Ipeifchen Küfte, Alex. Pol. 6. St. B. Ew. 
Κοχλιούσιοε, St. B. 

Κοχλίε, dos, voo. Κοχᾶί, f. Schnecke, Httäs 
ten name, Berfon in mac. d. mer. 16, f. daf. 2. 

οχσαμειάν, f. Inscr. 4,9120 (Nub.), Sp. 

Ἐόων, ὠνος, m. Merker (f. Curt. Griech. Gtym. 
121), ©. bes Antenor, U. 11, 248. 256. Pherecydes 
nennt ibn Κύνων, f. Schol. zu d. St. 

Köas, ε). = Κῶς, w. ſ., b. Apoll. 43, Call. h. 
4,160, Theocr. 17,58. Adv. Κόωνδε, IL 14, 255. 
15, 28, Et. M. a. v. 

Ἐραβασία, f. St. der Iberer, Hecat. b. St. B. 
Gw. Ἐραβάσιο,, Ἐραβασιεύ, Ἐραβασιάτης u. 
Εαρβασιανόε, St.B. 

ὧν, πι. Dürr (== κραµμβάσω», wie κρά-- 
βος = κράµβος), Diannsn. auf einer bleiernen Leis 
fie aus Eubda, Herausgegeben in der Adnvd vom 10. 
Gpibr 1860, K. Aehni.: 

, m. Dürrbed, δΙ. in Libyen bei Thy⸗ 
miategria, j. Subur, Scyl. 12.== Νρᾶδες, w. f. 

„7, Dürnhaufen, St. in Lycien, viel. 
= Κράµβουσα, w.f., Nic. Dam. fr. 24. 

γαλεύε, έως, m. Kreifhe, S. des Dryops, 

der in einen Belfen verwandelt wurde. Ihm wurde 
von den Ambrafioten jährlich nah dem Herallesfefte 
geopfert, Nic. u. Athen. b. Anton. Lib. 4. 

Ἐραγαλίδαι, nad Didym. Κρανγαλλίδαν, δεῖ 
Harp., Suid. Κραυαλλίδαν, δ. Hesych. Κρακαλί- 
das. b. Phot. 177, 14 Κραναλλίδια ἢ Κραυγαλ- 
λίδαε, Kreiſchner, nad Xenag. b. Harp. die Bes 
wohner der Landſchaft Κραυγάλλιον in Phocis bei 
να Aeschin. 8, 107. 106 (vulg. ᾿άκραγαλλί- 

αι). 

Κράγασοε, m. Shreier, Mannen., Paus. 10, 
14, 2. 

Ερᾶγοε, (6), Kreifhe, Schreiberg, Schrei 
(nah Hesych. -- βόημα), 1) fpeiender Berg in Ly⸗ 
cien, |. Efta Kavi, D. Per. 850 u. Eust. zu 847, 
Strab. 14, 665, Ptol. 5, 8, 4. 5, Alex. Pol. 5. δὲ. 
B. ο. v. u. 8. Αρτύμνησος und πέναρα, Hesych. 
Mil. 1,15, mit einer St. gleiches Namens, Strab. 14, 
665, u. einem Borgebirge gleiches Namens, Plin. 6, 
28. 2) Berg u. St. in Eilicien, Strab. 14, 669. An, 
st. mar. magn. 200. 201, App. Mithr. 96, Ptol. 6, 
8,2. 8) 6. des Tremiles u. der Praridife, von wels 
chem das Gebirge in Lyeien den Namen baben foll, 
St. B. s.v.,-Panyas.5.8t.B. s. Τρεμίλη, Eust, zu 
D. Per. 847. 

Kpädeuva, Zinne (-- κρήσδεµνα), Name von Am⸗ 
phivolis, St. B. α. "Aupinodsc. 

‚m. 8. von Indien, Arr. Ind, 8, 2. 

Kpädn, f. Zacken (vom Baum od. Beigenzweige), 
St. in Karien, Hecat. b. St. Β. ᾷω. Κραδήτης, 
St.B. 

Kpaßlas, m. Zweigweife, eine Flötenmweife, Plut. 
mus. 8, Hesych. (Κραδίης νόμος). 

Kpäßis, sdos (fo Strab., Paus. u. Schol. Theocr.) 


710 


od. sog (fo D. Sic.), acc. sv, voc. Κρᾶθε (Theocr. 
5,124), (ἡ, f. Paus. 8, 16, 9.0), Menger (f. Strab. 
8,886), 1) 81. bei Περὰ in Achaja vom gleichnamigen 
Berge (Paus. 7,25, 11. 8,15,8.9.8,18,4) daſelbſt, 
1. Crata, Her. 1,145, Call. h, 1, 26, D. Per. 416, 
Btrab, 8, 886. 2) #1. in Unteritalien bei Sybarie nad 
dem obigen Fluſſe benannt, der die Haart roth färben follte 
(Timae. in Antig. Caryst. mir. 149, Arist. mir. ausc. 
169 (188), f. Tbeophr. δ. Ael. n, an. 12,86, Tzetz. 
Lycophr. 1021 u. 1028, Straeb. 10, 449, Plin. B1, 
2,9, Ον. met. 15, 815. Fast. 8, 581, vgl. mit Eur. 
Troa. 227, mit einem Tempel ber Athene, die davon 
Κραθίη hieß, (Her. 6,45), f. Hor. 5, 45, Scyl. 18, 
Strab. 6,268. 8,886, Paus. 7,25, 11. 8, 15, 9, Me- 
tag. b. Ath. 6,269,f, D. Sie. 11, 90.12, 9, Theoer. 
6,16 u. Schol. — 124. 8) 81. in Wfrita, b. Sicyon 
(2), Μπας. b. Plin. 87, 2, 11. 4) ein Sybarite, nad 
welchem ber SI. bei Sybaris benannt fein fol, Ael. 
n. an. 12, 42. ® 1 3.4260. 8 
Ἐραίμιοε, ου, (?), m. Inser. 8, 4260, Sp. 
Ἐρακαλίδαι, j. Κραγαλίδα», 
s, m. Weld, ©. des Phineus, Schol. ΔΡ. 
Rh. 2,140 (v.1 Κρώμενος). 
Kpaußo: „m. Kohltreter, Name eines Bros 
[ῶεὲ, Batr. 287. 241 (289, 248). 
µβουσα,{. Duͤrnhauſen, 1) Infel im pam⸗ 
phylifhen Meerbufen, Ptol. 5, 5, 10. 2) ein Borges 
birge Bamphyliens, An. st. mar. magn. 280. 8) St. 
in Lycien, Strab. 14, 666. 4) Infel an ber Küſte 
von Gilicien, Strab. 14, 670, An. st. mar. magn. 
189, St. Β., Plin. 5, 85. 


Κραίμιος 


Bovris, Herdn. ὃ. St. B. Κράμβοτιε (Dürr« 
felder?), St. in Aegypten, Hecat. b. St. Β. Ew. 
αμβοντίτηε, St. B. 


St. in Samnium (nad Grotefend Ulte 
Stalten, f. 1, p. 48 — Grumentum), Soyl. 15. 
Ἐραναά, Hesych. b. St. B. u. Sohol. II. 1, 24 
ναὴ πόλες, doch Ar. Lys. 481 bloß ἡ Κραναά 
(f. über den Accent Schel. Il. 1, 24), Steinau (fo 
Suid., vgl. Pind. Οἱ. 7,150, nad Hesych, u. Schol. 
Ar. Av. vom König Κραναός benannt, alfo Steine 
ed), Athen, Soph. in Schol. Ar. Ach, 75, in Ar. 
Av. 128 Κραναῶν πόλες genannt. 
van, f., doch Apd. 8, 14,5 Ἐραναή ([. Lob. 
path, 76), Steinau od. Steined, 1) Infel, Π. 
8, 445, entweber nach Eur. Hel. 1678, Strab. 9, 899, 
Plut. v. Hom. 1, 7, 8t. B. die Infel Helena bei At⸗ 
tila, od. die Infel im lakoniſchen Meerbufen bei Gy⸗ 
thion, j. Marsthonifi, wie Paus. 8, 22, 1 παῶ St, 
B. annimmt, Ew., wenn attifh, Kpavatos, wenn lako⸗ 
ία, Kparaörat, St. B. 2) T. des Kranaos, Apd. 
‚14,8. 
»1. = Κράννεον, w. f.,. Schol. Thue. 1, 27. 
Kpövatdaı, ὃν», Steineder d. i. Kranaos Nach⸗ 
kommen, Bezeichnung ber Athener, Eur. Suppl. 718 n. 
Bacch. 28 fo wie Anth. vı, 818, wo fallh Κρᾶναίων 
ſteht, denn Koa iſt Zurg, ſ. Mein. zu Delect. Anth. 
Gr. p. 187. 
Κραναῖε, (dos, Steinan, alter attiſcher Demos, 
von 109. at 
ναίχµη, f. Asllint, d. i. gewaltig (griech. 
ud) mit der Ranıt, Tochter des Kranaos, Apd. 8, 
Ἐραναοί, öv, Steineder, 1) -- Athener, ald Bes 
wohner der rauben Berghoͤhen, Her. 8, 44, Ar. Av. 


Κραννών 


138, Strab. 9, 897, Scymn. 561. 2) ein anderes Bell, 
Ephipp. δ. Atb. 8,847, a. 

Kpävass, οὗ, (d), in Schol. U. 1, 24 Ἐράναυι 
fe Lehrs Arist,. 292) Steined, 1) 8. von Utben, 
pd. 1,7,2. 8,14,1. 5, Strab. 9 897, Paus. 1,2, 

6, Suid., Hesych., Marm. Par. 4. 5, Inser. 3, 2677, 
b. 10. Bon ihm hießen bie Athener Kocxccob zai- 
dass, Aesch. Eum. 1011, od. Κρα»αοῦ nedlizes, Diog. 
ep. VII, 98 (D.L. 2, 6,n. 14). Sein Dentmal in Utben, 
Paus. 1,81, 8. 4) Anderer Hibener, Isae. 4, 9. 8) €. 
eines Kteflas, Anax. b. Ath. 10, 416, e.f. 4) Dlympis 
nife aus Sicyon, Afric. b. Euseb. Ελλ. ὁλ. p. 44 

Kopavdswns, m. ein Berfer, Her. 8, 126. 
„pärbahe, St. in Netbiopien, Ιαῦ. δ. Ρο, 6, 

8 


Kosvaa, ähnl. Schlehen (». ἱ. Schlehhagen). 1) 
Samadıyade, Ath. 8,78,b. 3) Gegend bei Ambraci. 
Theop. b. St.B. &w. Kpavaärns, Soph. b. St. B. 

Kpdyaoı, u. ου, |. Κράννον u. ον. 

ΕΚράνεως, m. Stein, Gephallenier, Et. M. 507, 
29. 6. Koss. [ (αράν ραλή, Hesyıh) 
om "Artabien, Theophr ο. pl. 4, 1, 2, Sp. 

via, f. Koppen (f. St. B.), Name von Tarſei, 
St. B. =. Ταρσός. 

Kpävlöe, al, = κρηνίδες, Börnerinnen, Ὠσάν 

nymphen, Mosch. 8, 29, vgl. mit Theocr. 1, 22. 
vißes, Bornheim, Ort im Bontus, Parthen. 
δ. St. B. &w. Ἐρανῖται, St.B. 

in in Et. Μ. 607, 81 Κράνειο», Stein: 
baufen, St. auf der Infel Kephallenia, Thuc. 5 
85 vgl. mit 2,80, Strab. 10,455. 456, Bt. B. He 
sych.. Schol. Thuc. 2, 80 u. 1, 27 (f. Kocdrase), 
Ew. Ἐρανιεῖ, St. B. u. Kodysos, Thuc. 2, 88. 

Ἐράνιον, (τό), in Pint. Alex. 14. exil. 6. Lxc. 
d. mort. 1, 1. hist. 8. Philops. 80, Ath. 13, 589,c, 
Them, 2, p. 38 u. Schol., D.L.6, 2, n. 11, Pass 
2, 2, 4 Κράνειον, Schlehen (b. i. Schlehhagtn) 
1) Hain u. Symneflum bei Korinth, Xen. Hell 4 
4,4, Theophr. ο, pl. 5, 14,2, Hesych., Timae. Pist 
u. d. o. a. St. 3) Drt bei Athen (9), D. L. 6, 2,n.6 

Ἐράνιος, m. Stein, 1) 6. des Kephalos, wı 
welchem Kodysos feinen Namen haben foll, St. 8... 
Κράνιου. 6. Κράνεως. 3) Κρανίου τέμενος in 
gatonten, Paus. 8, 20, 9. 8) Ko. Upollonius, Inscr- 
2, 3454, 8 (Kaffabi). 

Ἐρανιτὰ don, Schle hed (f. Zonar.) = Κορνίο- 
Aos, w.f., Zonar. 8, 6. 

sn pavixa, f. Röppte, Srauenn., Wesch. u. Fox. 
307,8. 

Ἐραννόν, ὤνος, (ἡ fo Strab. 7, 830, fr. 16), in 
Call. b.6, 77, Plut. Camill. 18, Porph. Tyr. fr. 4. 
4, Polyaen. 2, 84, Schol. Pind. P. 10, 85 Kpänsr, 
u. D. Sic. 15, 61, Piut. x oratt. Hyper. 11, Ge. 
de orat. 2, 86, Liv. 86, 10-42. 65, ὅ., Theop. I. 
Antig. Car. mir, 15, Schol. Theocr. 16, 86 
very ob. Arist, mir. ausc. 126 Ἐράννων, thefjaliid 
Κράννουν, (Cin. δ. St. Β. ο. ’Eyiga), Bornheim 
(xgdvvra = κρήνη, ἁοί., f. Inser. 2173, vgl. mit Cart. 
Griech. Etym. 2, 811), 1) St. in Pelatgiotis 
lien), früher Εφύρα, Cin. in Schol. Pind. P. 10, 
85 u. 6. St. Β., j. Garlifi, nach Andern Tjeres, Scyl. δὲ 
(cod. κρανόν), Hecst. b. St. B., Paus. 10, 3, 4 
Plut. Phoc. 26. Demosth. 28. Demetr. 10, Strab 
7, 829, fr. 4.9, 442, ὅ., Λοὶ. n. an. 8,20, Ath. 2, 42, 
ο, St. Ἑ. ο. v. u. 5. Αἱμονία Αἶσών, Pilin. 4, ϐ 





Κράνοος 


15, Catull, 64, 86, dv Κραννῶνν, bei Kr., Paus. 
10,8, 4, Plat. Cam. 19. Phoc. 26. Ew. Ἐραννό- 
vıos, os, Her. 6, 127, Xen. Ages. 2, 2. Hell. 4, 8, 
8, Strab. 7,829, fr.14. 9, 443, ὅ., St. Β., u. Kpa- 
γώνιος, οἱ, Thuc. 2,22, D. L. 2, 5, n. 9, Polyaen. 
3, 34, Schol. Pind. P. 10, 85, Suid. 5. Σμωνίδης, 
u. Κρανούννιοι͵, Inser. b. Leake nn. 149 σα p. 169 
845), od. Lebas n. 1211, wo Ahrens (f. Dial. 11, 
582) Κρανούνιου ſchreibt, doch f. Keil Inser. Thess. 
spec. Numb. 1857, p. 9, oder Ἐραννούνιοι, auf 
Münzen, f. Mion, S. 111, p. 281. Adj. e) Κραγ- 
νώνιον 4. ®. πεδίο», Theocr. 16, 88, u. Κρανώ- 
vıoy πεδίο», Call. h.4, 188, Βε]οὶ. Theocr. 16, 86. 
b) Εραννωνία, f. St. B., u. Ἐρανωνία, nach Bentl. 
db. Simonid,. in Suid. δ. Σιμωνίδης. 2) St. in Atha⸗ 
mania, St. B. 8) Κράνων, m. ©. des Pelasyuß, 
nah weldem die St. in Athamania benannt fein foll, 
St. B. 4) Koavwr, (d), Hertſcher, nach welchem das 
thefſaliſche Ko. benannt fein foll, Cin. in Schol. 
Pind. P. 10,85. 

Kpävoos, m. Reinhard d. 1. von mädhtigem Bere 
ftande, Pythagoreer aus Bofeidonta, Iambl. v. Pyth. 267. 

Ἐράνταςα, m. Θεττ[ῴετ, Mannen., Maced, ep. 
v1,69. 70. 

Kpavre, f. Richinza d. h. die mächtige, T. bes 
Ve u. der Doris, Apd. LE 7. ος 5 

ντωρ, 0005, Του, το .L. ep. 4, ὅ, 
0.7), (6), Walte (f. Et. M. 178, 82), 1) 6. des 
Amyntor, Weaffenträger des Peleus, Ον. met. 12, 861. 
867. 2) Schüler des Xenocrates aus Soli, dah. ὁ 
Ακαδημαϊκός, Plat. cons. ad Apoll. 8, f. D. L. 
prooem. 10. 4,5, 1—7,u.4,3, n. 4 — 4. 6, n. δ, ὅ., 
Plut. cons. ad Apoll. 6 — 27, δ. de anim. procr. 
1—29, d., Hesych. Miles. s. K.89, 8. Emp. dogm. 
8,51, Stob. 96, 18. 97, 6, Exc. e. flor. Io. Dam. 
27, Schol. Luc. Pisc. 19, 'Theaet, ep. Antb. app. 86 
(D. L.4,5,n.6), Them. or. 21, p. 255, Hor. Epod. 
1,2,4, Cic. Tuse. 8, 6. Acad. 3, 44. Er u. feine An⸗ 
hänger, οἳ περὶ τὸν» Κράντορα, Plut. de anim. 
procr. 2. 16. 20. 

Ἐρᾶπᾶθος, -- Κάρπαθος, w. f., I. 2, 676, 
Arist. pol. ὅ, 10, Streb. 10, 488. 489, Cram. Λη, 1, 
445, Hesych., welcher au) Ἐράπαθα -- τὴν Κάρ- 
nude bat. 

α = Καρπάσεια, w. ſ. Nonn. 18, 
455, St. B. s. Καρπασία. 

Ἐραριῶται nolltas, = Κλαριῶταν, w. f., eine 
Tribus in Tegea von eingefähriebenen Bürgern, Inser. 
1518, b. 15,700. (1614). &. Κλαρεῶτις u. Ahr. 
Dial. 1, 282, fo wie Lob. parall. p. 15. 

ριον, π. äbnl. Mehlſack od. Mehlkeh⸗ 
men (χρασέρα = alsvpdırnass, Hesych., alfo = 
κρησέρα), St. in Gicilien, Philist. b. 8ί. B. Ew. 
Ἐρασερῖνοε, St. B., Inscr. 8, 5480, 42. 

K „m. Menges, 6. des Apollonius aus Aphro⸗ 
diſias in Karten, Inser, 2, 2871, b, 5, Add, Aehnl.: 

Koparös, f. St. in Phrygien, Thphn.688, 4. 746, 
11, Hierocl. 2) St. in Troas, Nic. Th. 669. 

τηε κόλπος, Rand ο). Rain (f. Plin.), 
Meerbufen von ἄβαιμε, Plin. 5, 82, 48. Denfelben 
Meerbufen nennt Mel. 1, 19 sinus Olbianus. 

Ἐρασσιανόε, (6), d. Römer Crassienus, dah. 
T«iog Κρ., Plut. Pomp. 71, doch Heißt derfelbe Plut. 
Caes. 44 Γάΐος Κρασσίνιος -- Κράστινος, w. f. 

Ἐράσσοε, (6), d. τδπι. Crassus, Beiname ber 
Licinii, dab. Asxivsog Ko., App. b. οἷν. 1, 40--- 3, 


711 


41, d., Ath.6,278,a, D. Cass. fr. 57,52, Aızlvıog 
δὲ od. ve Ko., App. Hannib. 55, Nie. Dam. b. Ath. 
6, 252, d, Bidoxos Κρ., Plut. qu. rom. 71, D. 
Cass. 51,4, Μάρκος δὲ ο). μὲν od. τε Ko., Plut. 
Crass. 1. Cic. 15. 25, D. Case. 54, 24, ὁ Ko. ὁ 
Μάρκος, D. Cass, 61,23, Πόπλιος Κρ., Plut. Tib. 
Gracch. 21, Strab. 8, 176. 14, 646, ὁ Ko. ὁ Hob- 
AMoc. D. Cass. 89, 46, Κόϊντος Ko. D. Sic. 15, 
41, Πόπλιος Κανίδιος Κρ., D. Cass. 49, 24, Ko. 
ὁ ῥήτωρ, Plut. praec. reip. ger. 14, meiſt bloß 
Κράσσος, fusbef. wenn von M. Licinius Crassus 
Dives bie Rebe ift, Plut.Crass. 1—88. Crass. et Nic. 
6, 1---δ, u. d. Er war berühmt u. faſt ſprichwoͤrtlich 
durch feinen Reichthum, Plut. Luc. 40. Cat. min. 19. 
Cie.8, er u. fein Anhang, οἳ περὶ (τὸν) Κράσσο», 
Plut. Crass. 15. Luc. 38; τὰ Κράσσου, tas δη. 
fahren bes Kraffus, Plut. Pomp. 81. S. Inser. 2, 2501. 
wos, m. Crastinus, tönt. Centurio, App. 
b. civ. 2, 63, f. Κρασσιανός. 
‚ft. Orasdorf, St. in Sicilten, Philist. 
b. St. B Ew. Ἐραστῖνος, fem. Κραστίνη, St.B. 
Ἐραστωνία, 7, Landſchaft der Bifalter, Arist. mir. 
ausc, 122, 
Kparala, f. = Κραταείς, in Schol. Plat. 937, 
8 ταιά, Meinberg (d. i. die mächtige), Kaſtell 
von Macetonien, Proc. acdd. 4,4 (280, 22). 
Kparalas, ου, m. Härtel, Mannsn., Arist. Polit. 


Κράτεια 


δ, 8, 11, richtiger Κρατέας, w. |. 


Kparayövos, m. Φδετίώ, d. δ. von Geburt 
mächtig, Anführer der Libyſchen Völker gegen Bacchus, 
Nonn. 18, 879. 

ταῖδας, m. Meinel (0. 5. ber Mädhtige), 
Lacedämonier, Anführer der Belasger, Plut. mulier. 8. 

Εράταιϊε, sdos, fo in Schol. Od. 12, 124 (abl. 
in Ον. met. 18, 749 Crataeide), sccus. sv (Hom,, 
Ap. Rh.), doch auch εὅα bei Nicom. in Phot. Cod. 
187, p 289, in Od. 12,124 Kparaulg (bo f. Schol. 
1. 11, 677, Eust. 1714, B. A. 1819, Hesych., Lob. 
par. 192 u. Goettl. Accent, 271), f. Baltfwind d. |. 
von trogiger Stärke, πα Preller Gr. Myth. 1,5. 884 
die ungeheure Gewalt der Meereswogen, nach Doederl. 
n. 728 die Berfonififstion ber rohen Kraft u. Macht 
der Natur, Tochter der Helate u. des Triton, M. der 
Scylla, ΑΡ. Rb.4,827 u. Schol, Schol. zu Od. 12, 
124, Alciphr. 1, 18, 8, nach Solin. 2, 14, ο. u. Martian. 
ο, 6, $.641, Plin. 8, 5, 10 ein δ[1β, [. Κραταία. 

ταιµένηα, m. Meinhard d. i. von tüchliger 
Stärke, 1) Ghalciteer, duch nach Paus. 4, 23,7 Samier, 
der Zanfle gründete, Thuc. 6, 4. 2) Epartaner, Inscr. 
1277. 

Koäraybpos, m. Hartmann (b. 1. flarker Mann), 
&yprier, Theod, Prodr. 1, 186. 

Kpäras, (6), Meinberg (b. 5 der gewaltige), 
Berain Sicilien, Ptol. 8, 4, 10. 

τέας, m. Härtel, 1) Arzt, Ep. dd. 96 (xı, 
125). 2) Gelichter des Archelaos, Put. Amat. 28 (v.1, 
Κρατεύας). 

Ἐράτεια, f. Baltfwind, f. Κρατανίς u.Et. M. 
685, 19. 568, 2, Schol. Il. 6, 160, Choerob. Cram. 11, 
180, Lob. paral. 164, 1) M. des Ῥετίαπδετ, D. L. 
1, 7, n. 2. 2) eine Brieferin aus Pirdeus, Ἔπιγρ. 
Ἕλλην. ἀνέκδ, φυλλάδ. A’,n. 5. 8) aus Byzanz, 
Ephem. arch. 2065. 4) Andere: Schol. Arist. p. 835, 
86. — Inser. 8, 6874, 4. Ross Inser. ined. III, 
248. — Menand. fr. in Mein. Com. gr. 4, p. 331. 
5) Meiningen (9. i. die mädtige), St. in Bithynien, 


712 Κρατειαί 


Pol. δ, 1, 14 (Φλαν]όπολις ἡ καὶ Κράτενα). — 
Suid.; fpäter zu der Παφλαγονία Ὀνωρίας gehörig, 
Nov.29. Auf Münzen KPHTIERN Φ{4ΟΥΙΟΠΟ- 
AITSN, Mion. 1, p. 420, Rasche lex, rei num. 
Suppl. 11, p. 266. 

Ἐρατααί, Meinau, Infel im Maniſchen Bufen 

in Zliyrien (golfe de Spalatro), j. Crato, Scyl. 28. 
ras, m. = Κρατέας, Thebaner, Keil Inser. 
— La, Π, 1. j 
ρεα, ov, f. Καρτέρια. 

Ἐρατερόν, od, ep. (ep. Anh. τῃ, 562) auch οἵο, 
(ό), in Plut. vitt., Arr., Memn. fr. 4 u. Porph. abst. 
auch Kpärepos betont (f. Mein. Epim. 1 gu St. B.), 
Hartung. 1) 6. des Alexander aus Oreſtis, Jeld⸗ 
berr Alexanders des Großen, D. Bio. 17, 57— 18,80, 
ö., Plut. Eum.5 — 10, ὅ. Alex. 40 — 55, 3. Phoo. 
18— 26. Demosth. 28. Demetr. 14. regg. apophth, 
s. Alexandr, 29. mul. virt. 18. gerr. 9, Arr. An. 2, 
8,4—7,12,4, 8. Ind. 18,5. 19,1, Strab. 15, 702 
—1725,., Demetr. eloc. Φ. 269, Polyaen. 4, 18,D. 
1..6, 3, n.6, Suid. =. v. u. s. Εὐφορίων, Δε]. v. 
b.9, ὃ, Phot. cod. 82, Ath. 12,589, ο. 18, 608, b, 
Memn. fr. 4. Bäan bes Alerinus auf ihn, Ath. 15, 696, 
ο. Er u. feine Reute: οἱ περὶ od. ἀμφὶ (τὸν) Κρα- 
τδρόν, D. ΒΙο. 18, 36, Αστ. Απ. 8, 17, ὅ---6, 4, 1,8, 
Ind. 19, 8, feine Ἐθαίαις ot. Taris, Arr. An. 1, 14, 
2. B, 11, 10. 2) 6. bveffelben, Polyaen. 2, 29. — 
Macebonier, Bruter des Antigonus Φοπαίαδ, Schriftſt., 
ἱπέδι[. περὶ ψηφισµάτω», Plut. Arist. 26. Cim. 
18. frat. am. 15, Poll 8,126, Lex. rhet. 5. Phot, 
667, 12, Strab. 18, 586, Zen. 2, 28, Phleg. mir. 82, 
St. B. α. ’Aotala — Xalxoxdgsov, ὃ.,, Harp. ο. 
"4νδρων — Νύμφαιον, ὅ., Phot. 804,15, Schol. 
Ar. Av. 1078. Lys. 818. Ran. 820. Oft mit Κρα- 
τἶνος vertaufät, Schol. Ar. Eccl. 1089, Harp. s. 
ἀρ,στεῦσαι, St. Β. ο. "Adpauötssor. 8) ein bes 
rühmter Arzt zur Zeit des Gicero, Οἱο, Att. 12,18. 
14, Porph. abst. 1,17; fein Name wird bisweilen 
ſtatt jedes anderen großen Arztes genannt, Hor. Serm. 
2,8, 161, Pers. Sat. 8, 66. 4) $elbherr des Mithri⸗ 
dates, App. Mithr. 17. 5) ©. des Eutofius, Aslalo⸗ 
nite, Suid. ο. Εὐτόχιος. 6) Steinfchneider auf einem 
Stein der Stofhifhen Sammlung, R. Rochette l. 
& M. Schorn p. 88. 7) Bildhauer, Plin. 86, 5, 21. 
8). ein Gophift, Iul ερ. 1Σ, 661. 9) ein Liebling bes 
Archelaos, D. Sic. 14,87, f. Κρατεύας. 10) Ko. 
"Aydgev, Insor. 2850. 2855, 18. — 11) Anbere: 
Inser. 2, 1978. — Anth. v11, 561. vırı, 142 (f. Kap- 
τέριος).--- Luc. ep. xı, 204, Pap. Lond, 7, 2, p. 82. 

rebas, a (Arr. Ind.), m. Härtel (= Κρα- 
τέας), 1) Macebonier, a) V. des Peithon, Art. Απ. 
6,28, 4. Ind. 18, 6. — Ὁ) Liebling des Archelaos, f. 
Κράτερος, Αα. v. b.8,9. — ο) Feldherr des Caf⸗ 
fanter, D. Bio. 19, 60. 2) Inscr. 2, 8661. 8,4451. 8) 
in Arist. Pol.5, 8, 10 für Κραταίας gu ſchreiben, f. Keil 
Απ. ορ. 285. 4) Arzt u. Botaniker, Plin. 19, 50. 20, 
26.22, 88, 25, 2,4, d. 84,17, 102, Schol. Theocr. 5, 
92. 56) Titel einer Komödie des Aleris, Mein. 1, p. 895, 
v.1. Κρατέας u. Κρατείας. 

hp, ἤρος, (d), Keffel, 1) Meerbufen in 


Kampanien zwifhen den Vorgebirgen Mifenum u. 


Atbenäum (Sinus Cumanus u. Puteolanus), (Pol. 
84, 11), Strab. 5, 242. 247. 2) Κρατῆρε; ᾽Αχαιῶ», 
Ort (Hafın) in Troas, Scyl. 95, Phyl. 6. Hyg. astr. 
2,40 (Crater). 8) ein Sternbild, Hyg. poet. astr. 2, 
40, Erstosth. catast, 41. 


Κράτης 


Ἐρᾶτηι, ητος, ep. Bei D. 1.8, 1,n. 3ὔ (ας, 
app. 284) Κράτεω, voc. Κρᾶσης, (D.L. 2,11, n. 8 
—7, 1, on. 19, ὃ., Luc. d. mort. 11, 1— 7), plur. 
Κράτητες, D. L. 4, 4, n. 6, (über ben Accent f. Er. 
Μ. 485, 49, Lob. paral. 164), (ὁ), Starke (f. tes 
Wortſpiel unten mit χρατήσρ τὸν Κράτητα), 1) 
Athener, a) ein älterer Komiker, ὁ κωμικός, Zen. 4, 
41, ὁ χὠμῳδιοπονός, Ath. 8, 117,b, f. Ar. Equ. 537, 
Arist. poet. 5, D. L. 4, 4, no. 6, Schol. Plat. Phi- 
leb.14, a, Harp. s. παρουσία, Et. M. 267,19 —698, 
11, Apost, 17, 71, app. prov. 4, 46, Stob. 116, 31, 
Ath, 2,47, ο — 15,890, d, 5., Poll 6, 97, Said. 
(der gweieannimmt, b. Stob. 116, 9 einer FE ᾽Αντιφά- 
νους), f. Mein. 1, p. 58 ff. frg. IL,p. 288. b) Thriefie, 
6. des Antigenes, Alademiler, d Azadnumixös, D. 
L.4,4,n.6, [. D. 1. 4, 4,1. 1—4, prooem. 104, 
7, n.4,8,, ep. vı1, 103 (D. L.4,4, n. 2), Euseb. µε 
01.127, Synoell. 276, Ὁ, Plut. Demetr. 46, Hesych. 
Miles. s. K. 88, Stob. 4,52 — 98,72, ὅ., Themist. 
or. 21, p. 255, Cic. Acad. 1, 9. -c) Grammatile, 
Apost. 18, 67, Suid. ο. Εἱρεσνώνη, Schol. Ar. Eagu. 
729, Phot. s. κύνδνος, Harp. s. Προχωνία. Ὅμη- 
eldas,Schol. Soph. Ο. 6. 100, Ath.8. 114,4 — 14, 
658,b., Schol. Hes.th. 5. ἆ) @feufinier, Inser. 113. 
2) Thebaner, ©. des Aslonbas, Gpniler, ὁ κυνικός 
(Ath, 10, 422,0. 18, 591,b, D.L.6,8,n.1.8, u. 12), 
od. ὁ χύω», (D. L. 4, 4,n. 6), ὁ αννίσπος, Luc. 
Gall. 20, Suid. S. Plut. de vit. ser. αἱ. 7. 8. inim. 
ut. 2. tranqu. anim. 4. adul. et am. 28. vitios. ad 
infel. 8.de san. praec. 7. conj. praec. 26. de se ipa. 
laud. 17. plac. phil. 2, 15,6. fac. orb. lun. 25. Alex 
fort.2,8. Pyth. or. 14, D. L.6,5,1—12, vgl. mit 
2,11,n.5—7, 1, n.27, δ., Luc. pisc. 38. paras. 48, 
8. Emp. 8,200, ὅ., Schol. Luc. Nigr. 26, Philostr. 
ν. Apoll. 1,18, Apost. 17,75, Greg. Νας. or. 8,78, 
d, Iulian. or. 6, 201,8, Hieron. ep. sd Paulin. 58, 
2. ad Licin. 78, 8. ad Pammach. 16,8. Er u. fein 
Anhang, οἱ περὶ Κράτητα, Plut. v. Hom.2, 8, ει 
u. feines leiden, Κράτητες, Plut ο. Epic. 18. 
Blutarch ſchrieb fein Leben, Inlian. or. 6,200,b, zu. &nciaz 
führt ihn als redende Perſon auf, Luc. d. mort. 11 
u. 27, ja bie Worte: Εἰσοδος Kodınıs ᾿4γαδᾷ 
daluors wurten alt Seusüberfährift gebraudht, Tulias. 
or. 6, p. 200, b, wie er denn felbft den Beinamen ὁ 
Φυρεπανοίχκτης db. 5. bem bie Thüren offen fteben, 
erhielt, Plut. qu. conv. 2, 1, 6, D. L6,5,n.2, bes 
feine Brugalität u. Enthaltfamleit galten ale Muñer, 
dab. ἡ πήρα τοῦ Κράτητος, Luc. fügit. 20, f. Apul. 
epol. 22, loann. Chrys, ad viduam jun. T. 1,846, 
b (ed. Montf.). adv. oppngn. vit. Monast, T. 1,95, 
6, Simpl. ad Epist. man. 16, u. man fagte δώα 
fprihw. ᾿Ελενθεροῖ Κράτητα Θηβαῖον Κράτης, 
Suid. ο. Κράτης, vgl. mit Origin. in Ev. Match. 
15,15. adv. Celsum 2,41, Isid. Pelus. ep. 2, 146, 
Apul. Flor. 2,14, ob. Kodıns Kodinta χρημάτων 
ἀποστερεῖ, Bimpl. in comment. ad Epict. Man. 10, 
od. Κράτης ἀπολύει τὰ Κράτητος ἵνα μὴ τὰ 
Κράτητος κρατήση τὸν Κράτητα, Apost. 10, 5. 
Auch als Dichter befannt, fr. ed. Bergk, f. Antk 
ıx, 497 — app. 47, ὅ., Δι, 4, 158, b. 8) 6, 
eideer, in Anlegung don Minen geſchickter Krieget 
unter Alesander, Strab. 9, 407, B. L. 4, 4, n 6, 
St. Β. ο. ᾿Αθῆναι. 4) Sohn des Timokretes uni 
Mallos in Eilicien, auch Pergamener von feinem Auf 
enthalte in Pergamum gensunt, berübmter Gramm 
ία, ὁ γραμματικός, Exc. e Flor. Ioann. Dam. 34, 


Κρατησαγόρας 


[, ὁ κρεεικός, ΔΙ. 11, 490, ο, £ D.L. 4, 4, πα. 6, 
ıpp. prov, 8, 8, Αθ]. n. δη. 12, 9, Schol. Hes, tb. 
42, Schol, ΑΡ. Rh, 2, 1088, Strab. 1,8. 81, Tzetz. 


„yc. 644 (wo cod. Κράτων ο). Κρίτων hat), Et.- 


M.111,21— 779,9, d., St. Β. ο. Nrjsov. Τάρΐαρος, 
). Chrys. or. 58, p. 558, Eust. 1468, B8. 1868, 88. 
)d. 9, 22, Schol. IL 1,62, δ., Suid., 8. Emp. adv, 
nsth. 1, 44. Dan. 0», Suid, |. 8. 
όγος, 8. Emp. math. 1,79, ὑπόθεσιες, Βίταῦ. 1, 
η, αἴρεσες, Schol. 11.8, 155. 5) Delvbier, Plut. 
ıraec. reip. ger. 82. 6) Pierier, V. des Amyntas, 
’orpb. Tyr. fr. 5, 2 (Euseb, chron. Armen. p. 180 
“f). 7) Alabemiler aus Tarfos, D. L.4,4,n.6. 8) 
thetor aus Tralles, Schüler des Iſokrates, D.L. 4, 4, 
. 6. 9) Samier, ®. dis Pythagoras, D. L. 8, 1,1. 
5 (Anth. app. 284). 10) ein Geometer, D. L. 4, 4, 
6. 11) ein Beripatetifer, D. L. 4,4, π. 6. 12) ein 
tpigrammendichter, D. L.4,4,n.6. 18) ein Toreut, 
‚th, 11, 782, b. 15) ein Floͤtenſpieler, Schüler des 
ympus, Plut. mus. 7. 14) Bruder des Macecdonier 
yarpalos, Plut. regg. apophth. Philipp.25. 15) Ans 
we: D. L. 9,1, n. 7. — Inser. 2, 1800, 6. 2107. 
140, 15. — Inſchr. in Gött. gel. Anz. 1847, n. 2. 
Koaruraydpas, m. Redhard, Mannsn., Inser. 
‚5523, Sp. 

Ἐρατησίκλαα, (7), Lacedämonierin, a) Pythago⸗ 
erin, Iambl. v. Pyth. 267. b) DM. des Kleomencs, 
lut. Cleom. 6, 22. 88. Fem. zu: 

Ἐρατησικλθε, έους, m. Simberd G. h. buch 
‚tärfe glänzend), Spartaner, Thuc. 4, 11. 

τησίλοχοα, m. Meiner (0. i. mächtig im 

‚eere), Theräer, Inser. 2, 2448, 

Ἐρατήσιον, f. Rich inza (ο. i. die mächtige), Frauen⸗ 
ame, Inscr. 1870, b. 

Ἐρατήσιος, m. Meine (d. 1. der mächtige), Inser. 
20831. 

Ερατησίπολιε, (N), Landerich (d. i. im Lande 
. dem Staate mähtig), Gem. des Alerandros, des 
ohnes von Polyfperchon, D. Sic. 19, 67. 20, 87, Po- 
aen. 8,58, Plut. Demetr. 9. — Themist.ep. 11.—21. 

τησιππίδας, m. Ritterichs, Nauarch der 

partaner, Xen. Hell. 1,1,82. 5,1, D. Sic. 18, 68. 
:bnl.: 

Κρατήσιππου, το. Ritterich, d. 5. als Reiter maͤch⸗ 
Y Spartaner, Inser. 1260. 2, 2479. 

Kparnrator χωρίον, Herrentamp, Inser. 4, 
‚56,0, 8. 

Kpartdas, (d), in Schol. Theoor. Ἐρατίδης, 
einel, 1) 6. bes Kratis, Theocer. 5, 90, 2) 
Schrifiſt. = Κρατεύας, w. [., Schol,. Theocr. 5, 
. 8) Spartaner, Inser. 1260. 4, 8518, 98. 99. 
Kparlönpos, m. Dietrich (d. t. tm Volle maͤch⸗ 
). Diannen, auf einer erythräiſchen Drünge, Mion. 
vı, 217. 
Εζρατιεύς, έως, m. Meine G. i. der mächtige), 
ter Anaribla, der Gem. des Neftor, Apd. 1, 9, 9. 
Κρατίη, f. T. des Areton, Hipp. Epid. 1, p. 660 
ein. vermuthet Kodrss, d.i. Rihinze). 
Kparikas, m. Luthard d. i. im Volle gewaltig, 
idier, Μου. 111, 841. 
Κρατίνη, ης, f. Richinza (d. ἱ. die mächtige), 
liebte des Brariteles, Clem. Alex, protr. 4, 47 (16, 
), Arnob. 6, p. 1968. 
ΕΚρᾶτῖνος, ου, (6), Meinel d. 5. der gewaltige, 
ι κράτος, f. Schol. Dion. Gramm. p. 858, 1) Ather 
2) ©. des Gallimedon, Dencer, Dichter der alten 


Κρατίστα 713 


Komddie (farb DI. 69, 2), ὁ τῆς ἀρχαίας κωµφ- 
δίας ποιητής, Ath. 16, 698, ο, vgl. ὁ τῆς κώμφ- 
δίας πονητής, Luc. Macr. 25, ὁ κωµφδεοπονός, 
Ath, 15,677, e, ὁ κωμικός, Plut. Sol. 96. Cim. 10, 
Zen. 8, 81, Apost. 7, 69, wohl auch d σοφός, Ar, 
Pac. 700, u. föttif$ ὁ Τανροφάγος genannt, = 
ὠμηστής, Et. M. 747,51. ©. Ar. Equ. 400. 526, 
Plut. Per. 4 — 24. qu. conv. 2, 1,12. 7,8, 8. glor, 
Ath.8. x oratt. Antiph. 11, Ael. η. an. 12,10, D. 
L. prooem. n. 9. 1, 2, n.15, Harp. s. ἀγυνᾶς — 
Φελλέα, ὅ., Stob. 52, 11. 98, 11, Et, Μ. 8, 13 — 
718, 8, 0.. Zen. 1,26 — 6, 24, ὕ., Δροεί. 2, 17 --- 18, 
8, d, d., St. Β. =. 4ούλων πόλις — Yoga, ὅ., D. 
Chrys, ογ. δ8, p. 896, Ath. 1, 28, Ὁ — 16, 686, f, ὅ., 
Schul. Plat. αρ. 19, ο. ---Απἰοοῦ. 867, b, ὅ., Schol. Il. 
16,428, ö., Suid., Hor. Sat. 1,4, 1, Pers. 1, 128, 
Quint. 10, 1, 66, Anth. 11, 1,857; er u. feines Gleis 
den, ol περὶ τὸν Κρατῖνον, D. Hal. rhet. 8, 11, ein 
Ausfprud von ifm, τὸ rodKoarivov, Ael.v.h. 2, 18. 
Dav. Adj. Ἐρατίνειος }. B. μέτρο», Et.M. 767, 47, 
u. τὸ Κρατίνανονὸ. ἱ. ὄνομα, D. Hal. rhet. 11, 10. & 
Μοίπ. 1,δ4 ff. frg.ıı, 15 ff. b) Dichter derneuern attifchen 
Komöbie (224 ο. 60τ.), gew. ὁ ψεώτθρος genannt, 
Ath. 4, 177,2 — 16, 669, 2, d,, Schol, Plat. Charm, 
165, a, Greg. Cypr. L. 2, 18, f. D. L.3,n. 22. 8, 1, 
n. 20 u.vgl. Mein. 1,p. 411. ο) Br. des Timotheus, 
Sreund Platos, Plat. ep. 18,868, a. d) ein Belbherr 
Athent, DI. 76, 1, Schol. Aeschin. 2, 81. e)ein fpär 
tere Jeldhert, Dem. 21,182 u. Ulpian δα. ϱ Ἔρ- 
χιδύς, Att. Seew. 1x, 1,25. g) einer, den Hyperi⸗ 
tes vertheidigte, Zonar. lex. 1168, Fit. Μ., B. A. 77, 
27. Π., f. Beit.-Saupp. orat. Att. 11, p. 294. h) 
einer, der fih fürs Vaterland opferte, D. L. 8, 10, n. 
8, Neanth. δ. Ath. 13, 603, ©. ο. i) Antere: Ar. 
Ach. 849. 1078. — Isoor. 18, 52. 58. 2) Achaͤer aus 
Yegina, Olympionike, mit einer Statue, Paus. 8, 8,6, 
Plin. 84, 8, 9. 8) Megarer, Olympionife (OL 82), 
African. h. Eus. Ελλ. 0A. p. 40. 4) Spartaner, ἄτι- 
gießer, Paus. 6,9,4, 5) Metbymnäer, Φ,λοχιθαρν- 
στής gu Aleranders des Br. Zeit, Ath. 12,588, ο. 
6) ein Maler, Plin. 85, 11,40. 7) auf Münzen aus 
Magnefie, Smyrna u. Tarent, Mion. 111, 144. 195. 
8.1,287. 8) Andere: Nic. ep. Σ111, 29. — Inser. 
2, 2554, 209. 2655, 29. 9) Srammatiler, wahrſch. 


vermechfelt mit Koatepds, Et. Μ. 142, 27, Βὲ. Β. 5 


᾿Αδραμύτειον. 

Ἐράτιοε (2), m. Inser. 2, 2868, b. A. 7, Sp. 

Koärummwos, ov, Του, s, m, Ritterich d. |. im 
Reiten βατῖ, 1) Gefhichtfähr., Zeitgenoffe des Thucy⸗ 
Ὀἱ0εδ, D. Hal. Thuc.16, Plut glor. Ath. 1. x oratt. 
Andoc. 11. 2) Beripatetiler (ὁ Περεπατητικός, Plut. 
Cic. 24. Brut. 24), aus Mitylene, Plut. Pomp. 75, 
Ael.v.b,7, 21, Cic. off. 1, 1.Div. 1. 8.ad Fam. 12, 16. 
8) ein Anderer aus Tralles, Strab. 14, 649. 4) Pry⸗ 
tane ber Pergamener, Ios. 14, 10,22. 5) Atbener, Ross 
Dem. Att. 184. 6) Tegeat, Insor. 1538. — 2,3140. 
7) Andere: ορ. Auth.xı, 216. — Auf Münzen: Mion. 
11, 600. 8. v,442 ff. 

eu, εδος, f. 1) Starke, f. Κρατίη. 2) 

Ross Inser. ined. 286, p. 16, f. Keil Philol. 1, p. 552. 

Κρατισθένης, ους, acc. η, (6), Meinhard d.h. 
gewaltig ſtark, 1) Phliaſier, Ath. 1, 19,9. 2) aus Cy⸗ 
τιπε, Olympionife, Paus. 6, 18, 1. 8) Andere: Eust. 
Erot. 1, 7. — Inscr. 2056. 

Koarlora, f. Befte, Inser. Rhein. Muf. N. F 
2, Ρ. 206. 


714 Κρατίσταρχος 
τίσταρχον, “8 
I ähnl. —X μα ——— 


Mannen., Henlelinſcht. bei Meo Pherson Antiqu. of 


Kertsch pl. 10, 8. Auch ποῷ δε L. Stephanl in; ΄ 


Comptes rendos de la commission impér. archeo- 
log. pour l’annde 1889, Ρ. 144, K. 
Ερατίστη, f., Befte, atheniſcher Shiffename, Alt. 
Seew. Iv,d, 88. 
?m. für Κρατιστόλαος, Plat. ep. 
2, 810, ο, verdächtig, f. Lob. path. 181, π.δ. 
Kpärwros, m. Befter, Mannsen., Philhiſt. T. 
ıv, Heft 2,n. 2,K. 
ράτιστοτέλη 6, ους, m. Befter (eigtl. gu den 
Beſten zäblend). —* (Zyveteer), D.L. 7,1,n.9. 
Κρατιστάό, f. Befte, Ftauenn., Infehr. aus Pie 
räeus im archäol. Anzeiger vom März 1860,n. 1896, K. 
ὤναξ, ακῖος, m. Woeltert (δε. 
Walthard dv. ὃ. tüchtiger Negierer), Mannsn., Hipp. 
Epid. 1, p. 666. 
‚ovs,m. Stärke, 66. des Ballas u. der 6405, 
Hes. th. 885, Aesch. Prom. arg. u. v. 13. Choeph. 244, 
Apd. 1, 2, 4. 
f. Meine (0. {. gewaltige), atheni⸗ 
ſcher Schiffename, Hit. Seew. XIV, ο, 250 u. öfter. 
Kpärv ‚m Mannen., Inser. 165, v. 45. 


Aehnl.: 

Ἐρατόλος, 00, voc. 8, pl. Κρατύλοι (Plat. 
ται. 482, ο), (ὃ, Meinel (von Κρατύς ο). Κρά- 
τω», {. Lob. path. 187), 1) Schüler des Heraflit, 
Lehrer bes Plato u. Perfon in Platons Dialog Cra- 
tylus (888,b — 440,d), Arist. met. 1, 6. rhet. 8: 
16, D. L.8,n.8, Olymp. u. Anon. v. Plat, 9) ὁ 
Παρθάναξ, Nic. Eugen. 1,168—880, ὅ. 

ev, οντος, m. Herrſcher, Ὁ. eines So⸗ 
Pyrus, — Inscer. 199. 
f. Meine, Wesch. u. Fouc. 56. 246. 
418, 

Ἐράτων, wvog, νου. Κράτων (Luc. salt. 1, %.), 
m. Meine (0. i.mädtig, von χρατέω, f. Et. M. 606, 
9), 1) Sicyonier, Berfon in Luc. d. mort. 10, 6. 12. 
2) Böotier, a) Arzt u. Verwandter (γαμβρός) Plutarche, 
Plut. qu. conr. 4, 4,8, Perfonin Plut. απ. conv. 1,4, 1. 
2.2,6,1,2. b) Thebaner, α) Rhapſode, Inser. 1588. β) 
B.deb Kleon, Keil Insor. boeot. στ, 28. ο) Orchomenier, 
Inser. 1580. d)&häroneer, Inser. 1608. ο. 15. 16. h. 86. 
89.1609, 4. e)ausThisbe, Οὔὖλπιος Κ., Inser. 1618, 4. 
f) Sopaer, Keil Inser. boeot. ıx, 2. 2.3) Syartaner, Inser. 
1295. 4) ®. des Antiphemus, D. Bic. 8,28. 5) Ga⸗ 
later, D. Sio. 84, 46. 6) Gynifer, Berfon in Luc. salt, 
1.7. 7) 6 πολιτικός u. ἐξισωτής, Luc. Philopatr. 
19. 8) Eyprier, Nicet. Eug. 1, 161. 9) Schrifift., 
Apost. 9,48, wo Andere die Sentenz dem Antiphanes 
quf&reiben. 10) D. Chrys. or. 81, p. 855, wo man 
Ακρατος vermuthet. 11) Andere: Inser. 2, 8067. 
8568 ff. — Auf einer Diünze bei Mion. 1, 528. 

Kparay für Κρητῶ», Inser. Farnes., verworfen 
von Ahr. Dial. 11, p. 149. 

Kpa od. nah Didymos Kpavyak- 
λίδαι, Ew. ber Landſchaft Ἐρανγάλλιον in Phocis, 
Suid., ‚„ Didym. und Xenag. bei Harp. 6. Κραγαλί- 

as. 

Ἐραθβν, m. ein Arkadier, Απρ. Sid. 17 (τι, 
109). Vgl. Κραῦγες was Brunck vermuthet, bei 


Plan. Kodußsg. 
Kpavyastöns, m. Schreihals (gleihf. Patr. von 
Κραύγασος), om. δτο[ὤπαπιε, Batr. 245. 


Κρεμών 

Ἐρανγάσιοε, m. Schreier, Mannse. Cod. Π, 
χνι͵ 2,K. 

Kpatyaros, v.1. für Κράγασος, w. f. 

Ἐραθγιε, dos, 6», m. Geller, Megalopolüt, 3. 
des Philopömen, Piut. Philop. 1, Paus. 8, 49, 2. 52, 
1. 6 (Anth. app. 868), Tzetz. Chil. 6, τ. 941, ſ. 
Keil Απ. epigr. p. 17. 

Ἐραυνοὶ ἄκρα in Eilichen, wahrſch. Ἀρουνοί, 
alfo Bornholm, (Crunis erwähnen Tab, 

Geogr. Βαν.), An. st, mar, magn. 188. 189. 
υξίδας, m. Shreier, Graunonier, Din 
pionife, Paus. 5, 8, 8. 
ρανσίνδων, m. viel. = Κραυγίόων, wie 
denn auch die codd. für Κραῦγις f. oben) Κραῦσις 
haben, Ὁ. 1. Klingbah ο. Aubach, SL des Ba 
liongebirges, Dicaearch. Deser. Graec. 7. 
las, (Bleifhwangen) Kaſtell von Thracien. 
Proc. aedd. 4, 4 (280, 22), Sp. 
Kpearäs, ἂν m. Inscr. 4, 8762, Sp. 
τη, f. = Κρήτη, Archil. 5.8. B., nad) Eust, 
nD Per. 448 "Aoylas τις. 
vros, m. = Κριθώννος, Θετβεπθ, Inser. 
8,5777,Sp. 6. Κρίθω». 

᾿Ερανοτέληε, [. Κρινοτ. 

Kpe dor. —= Κρίουσα, Pind. P. 9, 290, 
f. Et. M. 537, 19. 

Kpeov ὄρος, n. Fleiſchwangen, Schrange. 
Berg bei Argos, Call. h. 5, 40.41. 6. Κρεόπωλον. 

„n.= Κρεοντιάδης. w. f„ Bi 
Kreonsfprof = = Rycomebes, IL 19, 240. 
vris, έδος, f. = Κρεοντίς, Baltos, t.i 
Kreons Tochter, DMegara, Pind. L 8 (4), 109. 

Ἐρίου, m. Sätiting (f. Et. M. 523, 51), & 
des Uranos u. ber ®öa, Βου. th. 184, 976, auch Κρῖος 
geföhricben. 2) Widder, Manusn., Inser. 1378. 2, 


η Ἑισπάνου, [ Κρισπῖνος. 

Κρέσσων, m. θε fer, Dannen., Inser. 2, 2907. 
2852, Sp. . 

Ἐρείων, oycog, m. ep. = Κρέων, w.f., Belt: 
ον —* 1) V. der Megara, K. in Theber 

11, 269, Hes. sc. 83. 2) ®. tes Lyfomedes, R 
9,84. 

Epixa, f. Kraufe ober Haar? Mutter des 8 
tila, Prisc. Pan. fr. in Müller hist. gr. fr. mp 
89. 

Ἐρεαστή, f. Sengberg, D Ort in του εν 
weit Abybos, Xen. Hell. 4, 8, 87. 2) Bein. ter Er 
Rariffa in Theſſalia Vhidione, Pol. 18, 21, Dieæe. 
descr. Graec, B, 2, Strab. 9, 440, St. B. *. 4Φάρισαι. 

,ov, m. Shwebe, Mannen., Inser. 
8, 4087, Sp. 
pa, f. 81. in Etrurien, D. Hal. 9, 15. 53 
Liv. 2,49, Ον. Fast.2,205 Flor. 2,12, 9. ©. Kospipe. 

Kolun, f. 6ι. im Pontus, viel. = Κρῶμνε 
Pbleg. b. St.B. Ew. Κριμήσιον, St. B. 

Κρίμίσα, ης, = Κρίµισα, w.f., orac, & D. 
Sic. exc. Vat, ο. 10. 

Κριμμνόν, ὄνος, {. -- Κρομμυών, ο. [., ai 
ahnl. Knoblauch, Kaftell von Korintb, Seyn. 55. 
Eudox. b. δι. B., Plin. 4, 7,11. @w wäre, 
St. Β. Ad]. Κρεμμνώνιος, p Ὁ. Kosuuveria 
ög, 

Kpsposrios — Κόρδος, tim. Geſqhichtſche. D 
Cass. 57, 24. 


Εριμών, ὤνος, b. Strab. 5,247 Ἐρέμων, Ὁ. δὲ 


Ἐρέξος 


8, 40, Plut. Oth.7.8, D. Case. 64, 10. 65, 1, Strab. 
6, 216 η, in Ptol. 8, 1, δί κο- 
Aorta, lat. Cremona, (7), St. in Oberitalten am 
Pabus, App. Hannib. 7, Zos. 5, 87, Ιον. b. Iud. 4, 
11,2, Cinnam. ὅ, 9 (281) u.d. ο. a. St. 

Kolkos, m.Tönsmann,ein Dichter, Plut.mus.12,28. 

Ἐριεόνναα, τά, Walsleben, f. Κρέω», Palaſt 
des Kreon (Waltos), Inser. 4, 3, 8424. 

Ἐρεόντειος, (Arcad. 45, 1), zu dem Kreon gehoͤ⸗ 
fig. οἱ — Yoovos, Soph. Ο. R. 400. 

Kpeo s, ου, m., ep. Κρειοντιάδης, w. f., 
Waltos, 1) ©. des Herafles u. der Megara, Apd. 
2,4, 11. 7,8, Pherec. in Schol. Pind.T. 4, 104, Din. 
'n Schol. Pind. N. 8, 104, Schol. Od. 11, 269. 2) Ans 
führer der Phocder, Gründer von les, Antioch, δ. 
Strab. 6, 252. 

Kpeovridas, m. 1) Kreonsfproß, d. ἱ. Kallias, 
Pind. N. 6, 07. 2)Wals (f. Κρέων), @igenn. Inser. 
1, 7097, e. 

Ἐρεοντιάε, άδος, f. Kreonsfproß = Γλαύκη, 
Paul. Sil. 19 (v,288). 

Ἐριόπωλον, n. = Κρεῖο», w. ſ. Berg in Ars 
jolis bet Argos, Schol. Strab. 8, 876. 

Ἐρέουσα, ns, νοο. Κρέουσα (Eur. Ion. 1672), 
„ Waltrata (Herrin), 1) T. des Dleanus u. der Ge, 
D. des Hypſeus u. der Stilbe, D. Sic. 4, 69. ©. 
Κρείοισα. 2) T. der Jo u. bes Pofeidon, Et. M. 
317, 20. 3) T. des Erechtheus u. der Prarithea, Gem. 
es Zutbus, Mutter des Son, Berfon in Eur. Ion. 
arg. u.v.11—1672,8.),f.Apd.1,7,8.8,15,1, Paus. 
\, 28, 4, Apost. 14, 7, Suid, 5. παρθένου, lambl. v. 
>yth. 248, St. Ἑ. s. Ιωνία. 4) T. des Priamos u. 
er Helabe, Gem. des Weneas, DM. des Aslanios, D. 
Jal. 8, 31, Apd.8, 12,5, App. regg. 1,Ael. n.an, 
1, 16, Paus. 10,26, 1, Christ. ecphr. απ, 1, 147, 
son. 41, Virg. Aen. 2, 725. 788. 5) M. des Tros 
aner Menes, Qa. Sm, 8, 82. 6) T. tes Kreon, Königs 
on Korinth, welche andere Θίαμῖε nennen, Gem. des 
utbus, daber wohl mit der Tochter des Erechtheut 
erwechfelt, Clitod. in Schol. Eur. Med. 19. 7) Wal⸗ 
elingen, St. in Böotien, = Κρεῦσα (Strab. 9, 
06), od. Kpeoveis, έδος, (Strab. 9, 409), od. Κρεῦ- 
sg, w. f., Strab. 9, 400. 405. 409, Ptol. 8, 16, δ. 
— Inser. 4, p. xviii, a. 

Ἐξριοφάγον, ol, Fleiſchfreſſer, aͤthiopiſches Voll, 
treb. 16, al 1772. x f 

Ιζρεύφῦλον, m. f. φφυλος. 

Ἐρεκέρῃοε, m., Insor. Κρόπο ήνος, der römifche 
'reperejus, ein ritterliches Gefchlecht, daher, 1) Ko. 
ζαλπουρνιανός, aus Bompejopolis, Geſchichtſchr., 
uc. hist. 15. 2) Anderer: Inscr. 3, 5798. 

Koerotdas, m. Beffers, fo Boͤckh zu Inser,, 
ydoniate, Bildhauer, Inser. 1198 (Mein. in Del, 
ntb. gr. p. 286 Κρησίλας, gebilligt von Ahr. Dial. 
t, 189, f. R. Rochette Ἱ. & Μ. Schorn p. 261, 
tephani 9). RM. ıv, Ρ. 16). Aehnl.: 

σόᾳ, od, m. ein Piſide, B. des Neoptolemos, 
. B. St. Β. ο. Αγρίαι a 4 150). 

Ἐροεσφόντηε, ου, (6), ἆ ordimann, 
ερές, infammenhängend mit xods, vgl. κρέσσων 
= πρείσσων), ©. des Ariſtomachus, Heraklide und 
errfcher in Meffenien, Plat. legg. 8, 688, d. 693, 
‚, Isoer. 6, 22.81, Dem. 18, 180 u. Schol,, Seymn. 
30, Apd. 2, 8,4. 5, Ephor. δ. Strab. 8, 861. 889, 
aus. 2, 18, 7—8, 29, 5, ö., Polyaen, 1, 6, Nic. 
am. fr. 89, St.B. s. Ανδανία, Anth. 111, 6, Titel 


715 


eines Stüdes von @uripides, Arist. poet. 14. Geine 
Abbildung, Paus. 4, 81, 12. 

Ἐρεύγαε,α, (6), Schreier (wenn = Κραύγας), 
Epidamnier, Sauftlämpfer, Paus. 8, 40, 8. Sein Bild, 
Paus. 2, 20, 1 (Ahr. Dial. 11, 582 vermuthet auch 
in Inscr. Thessal. δ. Leske n. 219, Lebas 1198 u. 
14 Kopevyalos, wo Keil Τευταῖος ſchreibt). 

Ἐρεῦσιε, κος (fo Xen. u. St. B.), δ. Paus. sdog, 
acc. ον, 1. Waltelingen (= Κρέουσα, 19, f., oder 
Κρεουσίς), Hafenſtadt der Thespier in Böotien, |. 
Kteifa, Xen. Ag. 2, 18. Hell. 4, 5, 10. δι 4, 16. 
60. 6, 4, 8, Paus. 9, 82, 1, St.B. @w. ‚St.B. 

Ἐρίψα, 61. in Liburnia, Ptol. 2, 16 (17), 18. 

v, οντοςι voc. Κρέων (Eur. Phoen. 1822), 
doch meift Ko£o» (Soph. Ο. BR. 687 u. 1459 [v. I. 
Κρέων], außerdem Soph. Ant. 211. 1098, Eur. Med, 
281. 292. 307. 886. Phoen. 700--1666, 8.), ep. 
Κρείω», w. f., lat. Ότεο, Senec. Mod, 514. 521, 
(6), Walto (über den Accent u. die Ableitung — χρα- 
τῶν ſ. Arcad. 18, 1, Hdn. 7. µο». λέξ. 28, 26, 
Et. M. 637, 6, Eust. p. 1608, 10, 1688, 58). 1) 
©. des Mendleus, V. der Megara, Herrſcher von Thes 
ben, Od. 11, 269 (Κρείω»), Eur. H. f. arg. u. v. 
8 — 695, ὃ., D. Sic. 4, 10, Paus. 9, 10, 8, Νίο. 
Dam. fr. 20. 2) 6. bes Dienökeus, V. des Menö⸗ 
feus, K. von heben, V. der Jokaſte, Aesch. Sept. 
474, Plat. Alc. 2, 161, b. c, Dem. 60, 8, Apd. 2, 
4, 6. 7. 8, 5, 8, D. Sie. 4, 60, Paus, 1, 89, 2, 9, 
5, 18, Piut. Ρο]. 21, Pherec, in Scohol. Eur. Phoen. 
18, Berfon in Soph. Ο, Β. arg. u. v. 70—1478, ὃ., 
in Soph. 0.C. arg. u. 867—894, δ., in Soph. An- 
tig. arg. u. v. 21— 1208, in Eur. Phoen, arg. u. 
11—1807, δ., dab. oft angeführt ale Gegenſtand ver 
Tragödien, Plat. ep. 2, p. 811, a, Dem. 18, 180, 
Arist. poet. 14, Plut. Dem. 29, fo daß Aefchines als 
ehemaliger Schaufpieler ὁ Κρίων Αἰσχίνης heißt bei 
Dem. 19, 257. Sprichw. war: Κρέων δέ σοι πὴμ) 
οὐδέν, ἀλλ) αὐτὸς σὺ σοί, Suid., was freilich auch 
von dem SKorintbier entlehnt fein Tann 8) ©. δέ 
Heralles, Apd. 2, 7, 8. 4) V. des Lylomebes, f. 
Κρείων, Paus 10, 25,6. 5) 6. des Lyfäthus, nach 
Hyg. f. 25 des Menöteus, Gerrfcher von Korinth, V. 
der Glauke od. Kreuſa, Apd. 1,9, 28. 8, 6,7.8,7,1. 
7, D. Sic. 4, 58. 54, Plut. amic. util. 7, Luc. salt. 
42, Ath. 18,860, d, Schol. Eur. Med. 19. 20, Per» 
fon in Eur. Medes, arg. u. v. 19—1857,8. 6) ®. 
bes Stopas in Theffalien, Plat. Prot. 839, a, Ael.v. 
b. 2, 41, Phan. b. Ath. 10, 438, ο, Simon. epin. 
5 (12) ed. Bergk. 7) Schriftfieller über Cypern, 
Suid. ϱ. ὀγκεκορδυλημένος. 8) Herrenfihwand, 
Sag auf 2esbos, Plin. 5, 81, 89 (acc. Crepnem). 
ριῶνδαι, böut. für Kosorzidas, Nahlommen 
des Kreon in Theffalien, Theocr. 16, 89, Schol. 
dYauu: Κρεώρδας ὁ Zxönac. 

Ἐρέωνεα, pl. Bolt in Albion, Ptol. 3, 8, 11. 

Ἐριώνιο v‚@altelingen, St. in Daſſaretit, Ρο]. 6, 
108. 


ου, m., b. Ath., Plut., Heracl. Pont, 
Procl, een (wie denn überb. über bie Zu⸗ 
fammenfegung mit χρεο οὐ. xosa ſchon bie alten 
Grammatiker ſich widerfprechen, indem Apoll. pron. p. 
268 ο für χρεο, u. Theod. p. 68, 12 u. Et.M.280, 
89 für κρεω ſprechen, Dichterftellen dagegen, wie 
Aesch. Pers. 468, u. Anth. ΧΙ, 212 bdas xp50 εὔιε 
pfehlen, wogegen Lyc. 660 kritiſch noch unſicher ift, 
Die Ausgaben fhwanfen ebenfo in dem κρεοδαίτηε, 


Κρεώφυλος 


716 Κρηδεΐδης 


dem Fleiſchtheiler, obrigleisliche Berfon in Sparta, in» 
dem Plut. Lys. 28. Ages. 8 κχρεοδαίτης, aber Plut. 
απ. conv. 2, 10, 2 u. Poll. 6, 84. 7, 25 xoee- 
daitas ſteht, [. Schneidew. zu Heracl, Pont. p. 48) 
Yleifgmann (wenn nämlid bie urfpr. Schreis 
bung Κρεώφιλος war, wie Mein. zu Del. Anth. gr. 
p. 204, Lob. Pbryn. 695 annimmt, u. Plat. reip. 10, 
600, b gu beftätigen fheint, ber ten tamen lächerlich 
findet), od. nach Keil on. 10 aus χρεών u. φυλή, alfo 
Faroald d. i. im Geſchlechte (Stamme) walten, 1) ©. 
des Aſtykles, alter Dichter aus Ehios od. Samos, Call. 
ep. 6 (app. 46), wo Mein. Κρειόφελος vorichlägt, 
Pasus. 4, 2,8, D. L. 8, 1, n. 2, Iambl v. Pyth. 
9. 11, Plut. Ίο. 4, Herscl. Pont. 2, 8, Tzetz. 
Chil. 18, 65%, 8. Emp. math. 1,48, Strab. 14, 688. 
689, Suid,, Prool. Chrestom. f.1. 2) Bein. tes Hermo⸗ 
damas als eines Ablöümmlings (Enkels) tes Kreophuloe, 
Ismbl. v. Pyth. 11. 8) Sähriftft., Ath. 6, 861, c. 

Kondeöns, ἄο, borifh (Pind.) Ερηθηΐδας, m. 
Kretbeusfproß, 9) Neleus, Pind. P. 4, 271 (ua 
Untern Nefon). b) Aeſon, ΑΡ. Rb. 8, 867. 

Ἐρηθες, f. Kretheus Tochter d. ἱ. Hippolyte, 
Grliebte des Peleus, Pind. Ν. 5, 49. 

θεύε͵, έως, cp. (Od. 11, 287, ΑΡ. Rh. 2, 1166. 
8, 858) nos, böot. (Inser. 1120) dog, dat. εἴ, ep. 
(Od. 11, 258) As, m. Köple, 1) ©. des Aeolus u. 
der Enarete ο). Laodike, Sem. der Thyro, nach Hyg- 
poet. astr. 2, 20 der Demobile ob. Biadife, 3. des 
Aeſon, Pheres u. der Hippolute, Od. 11, 287. 258, 
Hes.b. Tzetz. Lyc. 284 u. Schol, Pind. P. 4, 252, 
Pind, P. 4, 258, Eur. fr. 5. Dicae. Descr. Gr. 8, 
8, ΑΡ. Rh. 3, 1165—8, 860, ὅ., Apd. 1, 7, 8. 9, 
11. 14, Schol. Od. 13, 69, 70, St. B. ο. Φεραί, 
— Vater bes Neleus, Paus. 4, 2,5. 9, 86,8, Schol. 
Π. 2, 591. — BD. des Amythaon, Paus. 5, 8, 2, 
δι. Β.ε. ᾽ἁμυδαονία. 2) Kalatianer, Arr. Απ. 6, 28, 
5. 8) Urgiver, Inser. 1120. 4) Anderer, Phalaec. ep. 
ΣΙΙ1, 6. 

Ἐρηθηϊάδηε, ao, πι. Kretheusfproß d. i. Tas 
naos, epigr. b. Paus. 8, 26, 9. 

Konnte, νύμφη, Sud. — M. bes Somer, He 
rod. epim. p. 69. 6. Κρεβηές. Aehnl.: 

fs, (dos, {. Köple, Srauenname, Call. ep. 
17 (ντ, 459). 

Ἐρήθων, ωνος, m. Naumann (f. Κρής), 1) ©. 
des Diocles aus Pherä In Meffenien, Il. 5, 542. 549, 
ην 4, 80,3. 2) Andere: Anth. vı, 258. — vı, 

0. 

Ἐρῆμνα, (ἡ), b. Zos. u. Ptol. Ἐρήμνα, Halden⸗ 
wang (Halte βε[ε, abfchüffige Bergſeite, denn fie 
war ἐν ἀκροχρήμνῳ κχειµένη, Zos.) St. in Pifl- 
dien (Lycien), Ruinen beim j. Dorfe Germé, Strab. 
12, 569. 570, Ptol. 5, 5, 8 (Κρήμνα κολωνία), 
Zos. 1, 69 (v. Ἱ. Kofuva), Hierocl. Auf Münzen: 
Col. Iul. Aug. Cremna. Achnl.: 

Ἐρημνία, f. früherer Name der Stadt Gortyn auf 
Kreta, St.B. s. Γόρτυ». 

Ἐρημνίσκοι, ω», St. in Beffarabien, Anon. per. 
p. Fux. 63, Plin. 4,12, 26. Achnl.: 

Ἐρημνοί, (ol), b. Ptol. Ερήµνοι, Staufen 
(Stauf = saxum ingens), St. ter Scythen beim 
Ausfluß des Tanais in die Mäotis, j. Dorf Staris 
Krim bei Mariapol, Her. 4, 20. 110, Ptol. 8, 5, 12 
(Kenuvon η Kynun πόλες). 

ρῆναι, pl. Bornheim, Ort bei Argos in Aare 
manien, Thuc. 8, 105. 106. 


Κρής 


ϱ) πύλαε, in Inser. 4, 8481 Kor 
vala πύλη, Springthor (= wie Springmäal:: 
Spring die Duelle), ein Thor In Theben, nach te 
Quelle Dirle benannt, Eur. Pboen. 1128, Aristod u 
Schol. Eur. Phoen. 1156, Paus. 9,8, 5, f- Konside: 
b) Konvalas vömgas, Gpringberuer, Anth. apı. 
259. 


Kpnvatos, m. Bornemaun, 1) 6. des Yaunzs 
u. der Nympbe Semenis, Stat. Του. 9, 290. 2) Elis 
venname, Orelli 2846, K. 

Κρήνη, f. Springe (d-t. Duelle), Sebol. Asch 
Fors. 488, Sp. 

Kotvns, m. Born, Mannen., Plat. ep. 15. 

nöbns, m. Börner, Maunsname, Alciphr. 


8, 20. 
d. i. Bornheimer, τοὺς Κεφαλλήνάς 

εενες, Hesych. (cod. Κρηνίας). 

δει, ὧν, (al), Bornfäbt (αρῦνα, γὲρ 
εἶσὶ περὶ τῷ λόφφ ναµάτω» πολλαί, App. b. cir. 
4,105, vgl mit Lob. parall 114), 1) St. in Ihe 
cin am Strymon, das fpätere «Ρέλππον, mw. f., D. 
Sio. 16, 8. 8, App. b. civ. 4, 106, D. Case. 47,35, 
Strab. 7, 881, fr. 84. 41. 48, Theophr. e. pl 5, 
14,6, Marc. Heracl, ep. Geogr. Artem. 5. St B.ı 
«Ρίλιππο.. Ew. Ερηνῖται, St. B.s. v.n. =. Plsmıe 
3) St. in Bithynien, beim jehigen Fluß Tſchurut. Απ. 
per. p. Εας. 18, 5, An. per. p. Eux. 18, Marc. Ἠετοά 
epit. per. Menipp. 8, St. Β. α, Pölla. 9) Ko 
πύλαι -- Κρηναῖαε, w. [., Apd. δ, 6, 6. 

Ερηνίδηε, ου, m. Börner, Manuem-, Inser. $, 
4944, b, Ὁ, Add., Sp. 

Konrvis, f. Springe, Suid. 

Ερηνῖται, Bornheimer, a) Boll in Armenin, 
Ephr. 2881. b) f. Κρηνίδες. 

is, L Randwere, Ort in Athen, Philock 
in Phot. lex. ed, Herm. p. 181. 

Kophs, Κρητός, (6), Naue = Reue, denn zei- 
σα» {β = ἐπιχέαι, αἴ[ο hinzugemiſcht, fo Apd. b. Ex 
M., bob nad Et.M. Fleifhmann, nach Ankere b. 
St. B. u. Eust, zu D. Per. 498, Philist. 6. Plr. 
4,12, 20, it Κρήτη = Κουρήτη αἴ[ο Jungs 
1) 6. des Zeus u. ber Idäiſchen Nymphe, er. ἂν 
tochtbon, Herrſcher auf Kreta, nach welchem bafich 
benannt fein foll, St. Β. ε. Κρήτη, Andr. b. 8. B. 
s. 4ώριο», Eust. zu D. Per. 498, Eupbor. $. Scyar. 
647, D. Sic. 5, 64, V. des Thalte, Kinaeth. b. Ρος 
8, 58,5. 2) Ew. von Kreis, Xen. An. 4, 2, 28, Pist 
legg. tit., Isoer. 12, 48, Isae. 5, 87, Dem. 59, 168, 
Sippe. Et ſteht bisweilen für οἱ Κρῆτες,΄ Xen. Bell 
7,5, 10, Pol. 88, 185, Strab. 10,481, ep. in Απ. 
Plan. 258. Spridw. war 9) d Κρὴς τὴν Φάλαττα», 
d. 5. er [άβι fo wenig taven, wie der Kreter a 
Meere, Diogen. V. 8, 41, Alc. b. Zen. 5, 80, Apos. 
14, 81, Schol. Arist. p. 185 ed. Fr., Liben. ep. 1215, 
Aristaen. 2, 18, Alcm. fr. 84, Hesych., Phot. bik. 
424, Eust. Il. 2, 649, Suid., od. ὁ Κρὶκ(6ὲ) ıw 
πόντο», Apost, 12, 57, Aristid. or. 46, p. 229, τὸ. 
ähnl. von Leuten, die fich ſtellen. ale ob fie etwes niät 
tenuten, was fie doch fehr gut kennen: d Kon ayrei 


τὴν θάλατταν, Strab. 10, 481. b) ὁ Koxter 


Κρῆτα (betrügt), Apost. 12, 61, Di»gen, 7, Sl, & 
Kons πρὸς Alyınınv, Apost. 10, 6, Diogen. 5.9% 
Macar. 5, 28 f. unten unter «αρητίειν und ÄAgi- 
τες (Titel eines Stüudes von Menander). — Gew. uv 
Plur. (οὗ Κρῆτες, gen. Kontor (f. über ten To 
cent Arcad. 184), poet. in Schol, U. 19, 1 aud Ker 


Κρησαῖος 


τόάων, dat. Κρησί, εφ. Κρήτεσσυ (ll. 3, 280. 4, 
251. Od. 14, 206. 284, Nonn. 8,119. 19, 181, u. fo 
iv Κρήτεσσι = ἐν Κρήτῃ, Od. 14, 982), die Kre- 
ter d. ἱ. 619. von Kreta == Τελχῖνες, St. Β. u. Et, 
M. 752, 84, namentlich ale Vogenſchüten ſehr bes 
fannt, ep. in Anth. ıx, 228. 206. Plan. 818, D. Sic, 
5, 74. 87,28, Ael. v.h. 1,10, Plut. C. Gracch. 16, 
Paus. 1, 23, 4.29, 6, Titel eines Stüdes von Curipi⸗ 
bes, τὸ Κρητῶ», des Verfahren ber Kreter, Plut. 
frat.am. 19; f. Il. 2, 64523, 432, 5., Βρε. Auch 
jab et in Antiochia Κρῆτες, Nic. Dam. fr. 4, u. eine 
Stadt in Piſidien. welche ἡ Kontör πόλις hieß, Pol. 
5,72, D. Sic. 18,44, vgl. mit ep. Anth. app. 151. 
Bie galten ale lügneriſch u. trügerifh, f. Leon. ep. 
rıı, 654. ıx, 265, Pol.4, 8. 6, 47. 8, 18. 21. 88, 
16. daher 9) Κρῆτος ἀεὶ ψεῦστα, ſprichwoͤrtlich 
var, Call.b. 1,8. ep. vıı, 278, Athenod, δ. Ptolem. 
leph. ὅ u. Phot. cod. 190, p. 160, 6, N.T. ep. Tit. 1, 
ὃν ο), Ὁ) πρὸς Κρῆτα οὐ. Κρῆτας κρητίζειν, einen 
Schelm überliften, Ρο]. 8, 21, Plut.Lys. 20. Aem. Paul. 
8, Suid., Diogen. 7,65, Macar. 7, 85, Apost. 14, 
8. 15, 1,8, ob. auch bloß χρητίξειν = φεύδεσθα», 
'all. 27 (χι, 871), Greg. Cypr. M. 8,87, Zen. 4, 62, 
lesych., Eust. 741, 21, Phot. 178, 11, Said., oder 
θητίζει ὁ κριτής, Macar. 5, 80. Dies Verfahren 
ich dann ὁ κρητισµός, Plut. Αοπι. Paul.26. b) οὗ 
(ρῆτες τὴν θυσίαν (von Störung bes Opfers), 
en. 5, 50, Diogen. 7, 50, Apost. 12, 41, Suid. — 
sie werden bisweilen mit Κουρῆτος verwechfelt. Apost. 
‚95. 8) Adj. |. B. τοξόξα», Xen. Hell, 4, 2, 16, 
στ, An. 2,9, 5, od. operdorfitas, Paus. 4,8, 8—7, 
8, 1, ö., App. b. civ. 2, 71, nysuar, Pol. 4, 17, 
ρετής, Et. M. 588, 2, µειράκεὀν, Lob. psrall. 266, 
λαστής, Ael. n. an. 4, 1, adzduedos, Plut. Aem. 
ου]. 16, ταῦρος, Apd. 2,5, 7, χορός, Nonn. 6, 121, 
νθµός, Hesych., τρόπος, Simon. b. Plut. qu. conv. 
‚ 15, 2, Hesych., λέμβος, Plut. Aem. Paul 26, 
Ψος, Aecl.v.h.12,81. 
catos, m. (πω. von Κρήσα —= Κρήσσω 

. Κρήσσα, in Paphlagonien. Inser. 1584. 
Koneorss, fem. zu Konosos, = treiifch, δι. B. 
Kpyellas, m. Naumann = Neumann (eigil. 
ı zum Volke Sinzugemifchter), Erzgießer aus Cydo⸗ 
ε, Inser. 1195, wo Bödh Κρεσσίδας ler, w. [., vgl. 
yein. Muf. N.%.1v,1,p. 16 u. Ο. Inser. ıv, 7208 
t., Plin. 84, 8,19, wo nach den beften Sandfchriften 
Zünchener u. Bamberger) jeht Cresilas ſteht. 
Ερησίνηε,εω, m. = Κρητίνης, w. [., Plut. Her. 
‚1.30. 
Kpferos, ία, ον, 1) = ἴτηί[ώ, St. B., Suid,, 
B. γἡ od. δώ», Eur. Hipp. 759. Troa. 944, 
e9ufls, Eur. Hipp. 752, πέλαγος, Sopb. Trach. 
9, Jöuos, Eur. Hipp. 719, φῦλα, Opp. Cyan. 1, 
3, ἄνδρες, poet. b. Paus. 10, 6,7, Mivoss, Suid., 
ic Κρησία, Eur. Hipp. 371, "Apreuss, D. Sie. 
77, u. nach Mein. in Leon. ep. v1, 211 flatt γνη- 
: bei Köngss, ferner στύραχες, Plut. Lys. 28, 
Φμιοί, fr. poet. ad. 121 ed. Bergk (D. Hal, ο, 
b. 25). 2) Κρήσιον (Naumburg, ſ. Κρής), 

in Cypern, Theop. b. St.B. Ew. Kpy Bt. 

8) Αυμήν, Hafen in Siyros, Il. 19, 816. 4) 
z5asor ὄρος, Nauberg, Berg in Arkadien, Paus. 
4,7,f. Leake 0.46, ngl.mit Ross Neifen p. 59, n.8. 
Κρησία, έδος, f. befonderee στα, gu Korosos, 
3. σίδη, Nic. Alex. 490 u. Schol., δὲ. B. s. 


zen. 


Ru. u. Et. M. 


Κρητάριος 717 

Ερησκενήνα, f., in Inser. 8, 6249 Koyexır- 
reiva, ber röm. Name Crescentina, Ep. dd. 783 
(App. 829), b. D. Cass. 77,16 Κανουτία δὲ Κρη- 
σχεντῖνα. 

Ερήσκηε, εντος, in Anth. app. 164 Ἐρήσκηνε, 
der röm. Name Crescens, N. T.2 Tim. 4, 10, Georg. 
Sync. p. 851 (868), Theogn. in An. Ox. 11, p. 47, 
Herod. epim. p. 69, Suid., Inser. 2, 1994, f, Add. 
(T. Πετρωνία Κρήσκεντν). 8,8888. 4, 7206, vgl. 
pag. XIX, b. S. R. Rochette Ἱ. 3 M. Schorn p. 88. 

Κρῇῆσσα, ης, ber. ας, Eur. Or. 1009, (über vie 
Betonung f. Arcad. 96, 8), 1) Adj. -- Κρητική, 
Hesych,, |. B. xdwr, Antp. Sid. ep. 1x, 268, ασ] 
n. an. 8, 2 xeuuddes, Anth. 1Σ, 268, unb bloß 
Κρήσσα» von ἵτεί[Φει Hunden, Plut. Amat. 21, fer 
ner θυγατέρες, Leon. ep. v1, 289, µήτηρ, Soph. Ai. 
1295, Eur. Or. 18, ἄκρη, D. Per. 87 (bei Gortyn,, f. 
Eust. zu d. ©t.), δικασπολίη, ep.in Anth.v, 274. 
2) Subst. a) die Kreterin, Her. 7,99, Sapph. fr. 48 
(76), Eur. Or. 1009, ep. v, 366. 1x, 268, Et. M. 148, 
657, Suid., Eust. 1166, Konecas, Titel eines Stüdes 
bes Curipidet, Eur. Alc.arg., Et. Μ. 796, 11. b) δι. 
in Thracien bei Aigospotamoi, Sceyl.67 (6. Plin. 4, 18 
Crisss). ο) 61. in Baphlagonien, = Koroow, Plin. 
5, 29, St, B. Ew. Κρησσαϊῖος, Demosth. b. St. B., 
f. Κρησαῖος. 

Κρήσσα, f. == Κρῇσσα, Hafenſtadt an der Küfte 
von an Ptol. 5, 2, 11 (τ. 1. Κρήσα, f. Kon- 
cales). 

Ερησσών, ὤνος, (fo Her. auch nach St. B.), δ. St. 
B. Κρήσσων, b. Lycophr. 987 Ἐρηστώνη, entwe⸗ 
der Grafowa od. = Χρηστώνη, Buttened, Gt. 
auf Shalcidice, Her. 1, 57. Ew. Her. 
1,57, u. das pelasgifche Volk swifchen Arios n. 610: 
mon, στωναῖοι, Her. 6, B. 5. 7, 124. 127, 
Pind. b. St. B. (fr. 812), au Ἐρηστώνιοι genannt, 
Rhian. b. St. Β., u. üves, Hecat, b. St. Β. 
Die Landſchaft, a) (ἡ) mit u. ohne y7), 
Her. 7, 134. 8,116, oder Streb. 7, 881, 
fr. 41. Ad]. υκόᾳ, St. B., bah. τὸ Κρ:- 
σεωνικό», das kreſtoniſche Gebiet, Thuc. 4, 109. ©. 
ΣΥρηστωνία. 

Ἐρηστωράν, m. Grasberger, Suld. 

ag, dor. = Κρήτη, Eur. Bacch. 121. 
Hipp. 156, Anth. ep. vı, 126. ντα, 276. 

Konraysvis,m. auf Kreta geboren, Beiname bes 
Zeus, St. B. ο. Γάζα, Eckh. d.n. 3, 801, ἆ, Sn Inser. 
Οτοι, 2554. 2559, wo Κρητογενία für Konteye- 
via ficht, Κρητογενής, |. C. Insor. 1, p.400. 

Kpnrales, pl. Kreier, Call. h. 8, 206. 

au, day, = Kontn, Od. 14, 199. 16, 62, 
poet. in Schol. 11. 19, 1, St. B. 

Konrases, fo St.B. u. Anth., pl. αμεῖς, in ΑΡ. 
‚== Κρής, Κρῆτες, 1) Adj. 
ὀϊστοβόλος, Anth. Ψ11, 427, 4άκτυλον Idalos, ΑΡ. 
Rh. 1, 112329, Et. Μ. 466, 16. 2) Subst. Leon. ep. Τ11, 
448, Pol 4,58. 54. 6,46. 47. 7, 12. 29,4. 88, 14, 
Suid. 8. κρησφύγετα, Κρητανέω», Inser. 2561. 

aus, £ befond. Fem. gu Κρηταῖος, ἀκτά, 
Anth, vr, 299 (Echneid. vermutbet κρεθηῖς). 

Kpyratos, ala, ep. aln, αἴον, = Κρητικός, |. 
9. yaln, Nonn. 21,805 (latein. oft Cretaoa), ὄρος, 
Call. h. 8, 41, ἄντρο», ΑΡ. Rh. 2, 1826 u. Schol., 
xzevduwy, Call.h. 1,84, Κριός, ep. XIV, 129, λαῖ- 
zua, ΑΡ. Rh. 4,1692, ῥόος, Nonn. 18, 251. 

Konräpios,m. Mannen. auf Münzen aus Smyrna, 










718 Κρητάρχης 


Mion. 111 240. 244. S. νι, 858, u. Underer, 1ν, 210. 
Vgl Κριτάριος. 
τάρχην, 1η. Inser. Richteri p. 428, ed. Franke. 

Ἐρήταφ, (νομός, u. f. w.), m. Ort des Tanzes, 
Eust. 1166, Simon. fr. 45, Pind. fr. 119, Phot. 190, 
Ρ. 150, 6. 

Ἐρητέα, f. Neuenhaufen (f. Κρής), Ort auf 
dem Gebirge 4«ύχαιον in Arlavien (== Κρήτη), wo 
nah der arkadiſchen Sage Zeus geboren fein follte, 
Paus, 8, 88, 2. 

‚== Kong, ber Kreter, St. B.s. Κρήτη. 

‚ns (H), Nauen (f. Κρής), 1) bie bes 
Tannte Infel des mittelländifchen Meeres, die früher 
Aeria, Chthonia, Idäa, Telchinia hieß, St. B.u. Et. Μ. 
751, 84, ob. ἡ Oakis ya), Schol. ΑΡ. Rh. 1, 1129, 
oder Curetis und Macarie, Plin. 4, 12, 20, mit dem 
Bein. Κορυβαντίς, Nonn. 85, 881, ο). Μινωίς, ΑΡ. 
Rh. 2,299, f. Il. 2, 649—18, 458. Od. 8, 391—19, 
172, δ., Που, th. 477, Her. 1, 66— 7,171, d., Eur. 
Hel. 768, Thuc. 8, 69, Isoer. 10, 27, Isae. 11, 48, 
Aesch, ep. 1, B, Blgde. — Κρήτη für Κρῆτες, App. 
Sic. 6. — Sprichw. wur: τρία χάππα χάκιστα, Καπ- 
παδοκία, Κρήτη χαὶ Κιλικία, Suid. ο. χάππα, 
Porph. them. 1, 2. Adv ἘΚρήτηνδε, nah Kr., Od. 
19, 186. Bev,vou Kr, 11.2, 888, h. Cer. 128, 
Nonn. 18,150. 14, 28, Qu. Sm. 6, 628, Call. b. 4, 
809, Luc. Anach. 89, Phal. ep. 105, Hesych., u. 
Ἐρήτηθε, Qu.Sm. 5, 850. 2) T. des Afterion, Gem. 
des ältern Minos, Apd. 8, 1, 2. 8) T. eines Kureten, 
D. Sic. 8, 71. 4) M. ver Baflphae von Helios, D. 
Sic. 4,60. 5) M. des Kar von Zeus, Αα]. π. an. 12, 
80. 6) T. des Deucalion, Apd. 8,8, 1. 7) Nymphe, 
Schweiter der Aea, Et.M. 27,24. 8) T. des Heeperi⸗ 
des, nach welcher, wienach der 5. 2 u.4 Kreta benannt 
fein fol, Dosiad. u. Anax. b. Plin. 4, 12, 20. 9) 
Shiffsname, At. Seew. ΣΥ, h, 47. 

a, {., [. Kpyrivla. 

Ερητῇον, Ερητήιον u. fem. Ερητηιάε, = Κρη- 
ταιές, w.f., kreüſch. St. B. ο. Κρήτη. 

Kenn vougas, kretiſche Nymphen, Ον. Fast, 
8,444, K. 

Konrttav, 9) Eretifch ſprechen, D. Chrys. 11, p. 
1657, b. b) = Tügen u. trügen, f. unter Κρής. 

Ερητικόε, ή, όν. T) Αά]. tretifch, πέλαγος, ein 
That Ίο ägäifchen Meeres, Thuc. 4, 68, Arist. mund. 
8, Pol. 5, 19, Plut. Arat. 50, Strab. 7, 828. 10, 486, 
Ptol. 8,15, 1. 8,16 (17),1, ob. πόρος, Scymn. 550, 
vaöc, Plut. Thes. 18, γῆ, Ael.n. an. 5, 2, ἄχρα, He- 
liod. 5, 23, πόλεις, 8. Β. Αα. Μάλητος — Ὥλερος, b., 
Partben. erot.85, Et.M. 144, 86, αἶγες, Plut. sol. an. 
20. Gryli. 9, κύνες, Xen. 070. 10,1,D.L.6,8,n.8, 
u. γένος κυνῶ», Arr.ven.8,1, βοτάνη, Plut. in Schol. 
Νίο. Ther. 94, χυπάριττος, Plut. qu. conv. 1,2, 5, ol- 
vog, Strab. 10, 440, f, Pol. 6, 2, γυνή, Eur. Hipp. arg. 
vsaviaxog, Pol. 88, 15, ἀρχέσερατος, Aesch. fr. 
178 f. Lob. par. 81, vosodssns, Β. Emp. math. 2, 
20, ἦθος, Ῥ]αι. Philop. 18, σχέψες, Pol. ῤ 18, 
ar ία, Pol. 88, 15, »όµον u. νόµεµα, Her. 1 
178, Horsel Pont. 29, Paus. 8, 2, η olstele u. 
τάξες, Plat. legg. 1, 684, d, Arist. pol. 2, 7—10, He- 
racl. Pont. 8,1, Pol. 6, 46, συσσιτία, Ath. 4, 148, 8, 
δίαιτα», Piut. Lye. 4, σχῆμα, Plut. Dion. 58, ὁρ- 
χήσεις u. ὑπορχήματα, Ath. 1, 22, b. 5, 181, b, 
γορός, D. Hal. 7,72, ῥυθμός, Plut. mus. 10, Strab. 
10, 480, µέλη, Hesych., Schol. Pind. P. 2,127, οὔ- 
voua, Nonn. 18, 250, ὅρμοι Aesch. Chocph. 616, 


Κριδώτη 


Φασμός, Piut. Then. et Rom. ς. 1, πόλεμος, Phieg 
Trail. fr. 13 (Phot. 97), ἐξελογμός, Arr. tact. 37, 1, 
4, πέλτα», Plut. Aem. Paul, 82, βέλος, Plut. Pyrrk. 
29, πράξδες, D. Sic. 5, 64, ἱστορίαι, Piolem. Hs. 
phaest.c.5. II) Subst. 1) d Κρητικός, a) Bein 
des Antonius, App. Sic. 6, vgl. mit Et. M. 788, |. 
b) (πούς), der Bersfuß -----, au ἁμφέμακρος 
genannt, Et.M. 280, 83, Suid., U. Κρητική, 
9) (sc. βοτάνη), Bein. des Diptam, Diose. 8, 34. 
b) Name einer Ausgabe des Homer, Schol. Il. 1, 981. 
8) τὸ ρητικόν, =) verfl. Τόξο», D. Bie. 5, 74. b) 
verft. Ἱμάτνον, Ar. Thesm. 780, Εαρο]. 5. Pbot. 178, 
17, Suid., Hesych. ϱ) Φε. πέλαγος, das tretiſdt 
Meer, Eust, gu Ὀ. Per. 112. 4) τὰ Κρητικά, ο) vert. 
vöusue, Strab. 10, 481. 483. b) Befchreibung ste 
Geſchichte Kretat, Pol. 18,5, D. Bie. ὅ, 80, StB... 
Aoxides — Ὥλερος, δ., Streb. 18. 601, Ath. 4, 
148, 6, 6,264, , Apost. 6,85. Adv. « 
tretifche Weiſe, Ar. Eccl. 1165, D. Sic. 5,46, Said, 
Eust. Il. 8, 448. 

ναῖον, n. Naunhoff (f. Κρής). διά 
bei Ephefus, Partben. οτο 5. Em. ναι, Piut 
prov. 1, 57, wo als Sprichw. fleht: —— ὁ 
Μάνδρης κρητίνας (Ir. Κρητίνας) ἀπεπέρασε, 
denn die Epheſier unterwarfen fie, [. Mein. gu Cholismb. 
poet.p. 128. 

Ἐρητίνης, ου, ion. (Her.) εω, (6), 5. Plut. pra«. 
reip. ger. 14 rivas, b. Plat. Pyth. er. 27 Kr 
τινας, 5. Suid. , Reumaun (f. Kor) 
1) Diagnefler, V. des Ameinolies, Her. 7, 190. — 
Plut. reip. ger. 14. 2) GSimeräer, Her. 7, 165. 8) 
Milefler, Gründer von Sinope, Scymn. 949, Anca. 
per. p. Eux. 22, Piut. Pyth. or. 27, St. Ba Z- 
vorn. ο Inben: Inser. 2, 2120, b, 4. 

Kpyrwia, Apd. 8, I,  Κρητηνία (τόσα 
Κρητινία, f. Mein. u St. B.), Naumburg. gu 
in Rhodus, nach dem Kreter Althämenes benaunt. St 


f. Kom 5. 
—*8 Sal s. Ἡρασίέστρατος. 
Keil vermuthet Κριτοξένη. 
κ ‚f. St. in Pifidien, = Αρητῶν zu 


Ass, [. unter Κρής, Ptol. 5, 5,6. 
‚ Ki ame, m. Widdern, Gieer, Olympionite, Pass. 
‚3, ‘ 

Kpiöros, m. Ramming (Remm = ΕΦε[ο. 
1) 6. des ἄτροῦ, N. in Argos, Apd. 2, 1, 2, Arie. 
or. 45, p. 6, B. des Ereuthalion. Pherec. in Schei 
Eur. Pboen. 1128. 2) '4eyasid'ns, Nonn. 82, 181. 
8) ®. des Macar, D. Hal. 1, 18. 

Ερίβων, m. Aſch, Mannsn. auf bleiernen Lrißes 
aus Cubba, Anra vom 20. —F 1860, K. 

. Gerftenbüttel, St. am Gellespeat, 
Ptol. 8, 13, 4. Ἡ 

Ἐριθίας, m. Mannen., Lob. path. 488. Nehal.: 

Κριθεόε, m. Gerſten, 1) Schriftſt. Piut. sel. a2. 
86. 2) ©. des Aeolus in Soltos, Bchol. IL. 2, 591 = 
Κρηθεύς, w.f. Aehnl.: 

ιθηῖα, έδος, f. T. des Upelles in Kyıme, sn 


nad) Arist. δ. Plut. vit. Hom. 1,8 in Sos, 399. des ὃς 


mer, Ephor. b. Plut. ν. Hom.1, 2, vgl. mit 2, 2. 
Hey, m. Gerſten, 1) Rhınder, 8. des Bel» 
fraton, Ath. 4,178,b. 2) ®. der Themiſto, Ῥοΐγος. 
8, 46. 8) ν. l. in Her. v. Hom.1,u. K i 
Κριθώνεος, Mündh. Gef. 1851, n. 56, ©. 454. 
Ἐριθώτη, (N), b. Strab. 7, 881, fr. 56 u. Harp. 





Kotpeivos 


Said. u. den beflen codd. in Dom. 28, 161 u. Schol. 
daju Ἐριθωτή, ijc, (doch f. Arcad. 114, 18), Ger⸗ 
Renberg, 1) Lanpfpige Alamaniens, j. Gap Ganteli, 
Btrab. 10, 469, St. B. 2%) St. Töraciene auf dem 
Sherfones, das ſpätere Kallipolis, Isoor. 15, 108. 112, 
Dem. 28, 168, 161 u. Schol., Hellan. u. Ephor. b. 
Harp., Scyl 67, Scymn. 71, Strab. 7, 881, fr. 
56. 10, 459, Plin. 4, 11, 18. Gw. Κριθώσιοε, St. 
Β. ».v.u.5. θάµβος. 

Kpipetvos, m. Thiemann (ο. 1. Dann vom Ges 
richt). Mannen., Inser. 8, 8990, g, Sp. 

Κριμέρα, = Κρεµέρα, w. f. D. Sic. 11, 58 
(von Wannoweli Antiqu. Bom. expl. spec. 5 u. de 
rat. qua Graeci in scorib. nom. prop. Roman. usi 
fuerint p. 28 vertheibigt) 

Κρίμῖσσα, ης, f., 1 Βι. Β. Ἐρίμισα, 1) Statt in 
Lucanien, nach Strab. 6, 254 von Philoftet angelegt, 
j. Giro, Lycophr. 918, Strab. 4. a. DO. 610. u. Adj. 
Κριμισαῖος, ας, ον, St. B. 2) Wluß dabei (2), St. Β. 
&. Κρέµισος. 8) Nymphe, von welcher bie Stadt den 
Namen haben foll, St. B. 

Kpipirös, (6), (fo Nonn., doch Virg. Aen. 5, 88 
Crimisus), in Theogn. 78 uros, [. Lob. path. 
114, b. D. Sic. 19, 2 os, b. Plut. Tim. 26— 
28, 3. Κρίµησοο (was Lob. path. 481 verwirft), Kal« 
enbach (Ratt Κρύμεσος, f. über bie Beſchaffen⸗ 
yeit des Fluſſes Lyc. δ. Απρ. Mirab. ο. 148), 1) $1. im 
veftl. Sicilien, j. Belice destro, D. Hal. 1, 52, Ael. 
. bh. 2, 88, Lycophr, 961, Suid. 2) Mannsname, 
\onn. 82, 284. 

Kpiyayöpas, ου, in Anth. vı, 227. 261 Έρν 
ayöpns, voc. (v, 119) Κριναγόρη, m., Maubert 
hd. Madalbert d. ὃ. in der Volleverſammlung glän» 
nd), 1) Dichter der Anthologie aus Mytilene, Antb. 
1, 227, σι, f. Strab. 18, 617, Anth. ıv, 2, u. 
ntb. ep. tit. v, 108 — Plan. 278, 8. 2) 6. 8 
Rifon, Dict. p. ναι, 227. ' 
Kpwaxlöns, m. Mannen. auf einer myfifchen Münze, 
lion. 11, 525. Aehnl.: 

Ερίνακοε, m. (na Strab. 7, 821 barbariſch), ©. 
a Beub, D. tes Macareus, D. Sic. 5, 81, vgl. Schol. 
. 24, 544. 

Kpwäs, ἅ, m. Richter, ein Maffaliote, Wesch. 
Fouc. 18, Κ. 

Kopwias, m. Richter, 6. eines Melon, Inser. 
η. 6 in Curt. A. D. p. 16. 

Κρίνιηππον, m. ähnl. Wollprecht d. 5. ala Wolf 
inzend, griech. glänzend Noß, 1) Gimeräer, Her. 7, 
δ. 2) Syracufer, Xen. Hell. 6, 2, 86, D. Sic. 16, 
‚ Polyaen. 8, 9, 55. — Inser. 8, 5116, 28. 
Kpivıs, in D. L. Kpivus, sdos, in Inser. εος, (6), 
:ccht (d. 5. glängend ob. ſich auszeichnenb), 1) Pries 
: tes Apollo in Ehryfe, Polem. in Schol. Ἡ. 1,89, 
id. 2) Philoſoph, D. L. 7, 1, n. 48—48. oĩ πδ- 
τὸν Κρίνε», ebend. 7, 1, n. 49. 8) Unterer, 
ιος. 8, 5166. 

Ερινόβουλος, m. Rappert (ab. Ratperaht d. h. 
ch Rath glänzend), Narier, Insor. n. 2416, b. 
Κρινόεινα, m. Tänzer, Manusn., Schol. Il. 22, 
.. 


Zpivos, m. ähnl. Kortenbeutel (db. h. ein are 
, bürftiger Menſch), homo nequam, Plaut. Trin. 
.. 18. 


ζρινοτέληε, ους, m. Berthold ὃ. 1. glängenb 
tend, Ampbäer, Ross n. 12, u. Ερεινοτέλης, Inser. 
480, d,e, Add. 


719 


Kpwe, οὓς, {. Lilie od. Berta, 1) Gem. des 
Danaos, Apd, 2, 1, 5. 2) T. bes Antener, Paus. 10, 
37,4. 8) Uhenerin, Inser. 808. 

Ἐρίνων, awos, m. Lilie od. Bercht (d. δ. fih 
ausseichnenb), Diacedonier, Pol. 15, 16. 16. 

Kpf£os, (6), Schall (xzeiias = ἠχῆσαι, He- 
sych.), Gladiatot, App. b. civ. 1, 116, Themist. or. 
7, Ρ. 86, Synes. p. 24. 

Ἐριοί, ὢ», ol, Widdern, Name des Denkmals 
von Thyefles in Argos, Paus. 2, 18,8. 

od, (6), nach Et. M. 589, 20 Kptos, mit 
der Bemerkung, daß Ἠτβατῷ Κριός fchreibe, f. Lob. 
path. 65, u. Mein. gu Scymn. 532, Widder (nıd 
Et. M. a. a. O. Scheibing, παρά τὸ xexpladas), 
1) = Κρεῖος, w. f., Titane, Apd. 1, 1, 8, D. Sic.. 
b, 66, Paus. 7, 27, 11, Et. M. 589, 20. 2) gie 
net, Her. 5, 50. 78, ©. des Polyeritot, Her. 8, 92, Ar. 
Nub. 1866 u. Simon. in Schol. dazu, — ein Athlet. 
Eust. zu D. Per. 506. 8) @uböer, Paus. 10, 6, 
6. 4) Erzieher u. Hausverwalter des Phriros, D. Sic. 
4, 47, Palaeph. 81, 8. 10,8chol. ΑΡ. Rh. 1, 256. 
4, 119. 177, vgl. mit 1, 256. 5) Geros des Demos 
Kosöa In Athen, Polem, in Schol Ar. Av. 645. 6) 
6. des Theoklles, Wahrfager in Sparte, Paus. ὃ, 18, 
8, f. Koslos. 7) Demos der antiochiſchen Phyle in 
Athen, Polem. iu Sohol. Ar. Av. 645, Suid,, f. 
Kore. 8) Küftenflüßhen Adhajas, j. Mazi, Paus, 7, 
27, 11. 9) δί. bei Sipylos, Psus. 7, 27, 13. 10) ein 
Sternbild, Nonn. 1, 181—88, 278, ὅ. 

ep. auch Ἀριοῖο, µέτωπον τό, b. Strab. 


Κρῖσα 


17, 887 ud τὸ Tod Κριοῦ udrwnor, b. Ptol. Ko. 


μέτωπο» ἄκρον, Plin. Criumetopon, Reamshorn 
(Ranım ber Schafbock, fiehe Av. orb. t. 184), 
1) Vorgebirge an ver ſuͤdweſtlichen Spige Kretas, |. 
Gapo Crio, Anth. ep. xıv, 129, Soyl 47, D. Per. 
90, An. st. mar. magn. 384. 885, Strab. 2, 106, 
10, 474. 17, 887, Ptol. 8, 17, 2, Plin. 4, 13, 20. 
3) Vorgebirge an der Südſpite des tauriſchen Cher⸗ 
fones, Soyl. 68, Seymn. 966, D. Per. 158 u. Eust. 
812, Strab. 2, 124. 7, 809. 11, 496. 12, 545, An. 
per. p. Eux. 18, Ptol. 8, 6, 2, Plin. 4, 12, 26. 
Vagl. Βριξάβα. 
yos, m. Sammeleffer, 9εός τις, ὁ 
xgs08 Φύονταν, Hesych. 
‚6, Widderträger, Bein. des Hermes 
in Tanagta, Paus. 9, 22, 1. 

Κρῖσα, ns, in Pind. I. 3, 26 ας, (4), b. Νίο, 
Dam. fr. 57 u. Schol. Il. 2,620 Kplea, in h. Apoll. 
283 (2, 104) in h. Apoll. 269 (2, 99), 
Ptol. 8, 15, 4, Suid. Ἐρίσσα (bo f. Drac. Stra- 
ton. p. 21, 4), Belenau (= Κίρσα b. i. Kippe, 
Et. M. 515, 20, f. Κρΐσος). 1) &t. in Phocis, |. 
Griffo, nach Paus. 10, 87, 5, Et. M. a. a. D. und 
Anderen bei St.B. = Κίρρα, wie dies auch Müller 
Orchom. 6. 495 annimmt, während es nad) Btrab. 9, 
416, 418 und Leserines in Et. M. a. a. D. zwei 
verfhiedene Orte waren, I. 2, 520, b. Apoll. 481 
(2, 258), Soph. El. 180 (v. 1. Κρίσσα), Nonn. 18, 
128 (v. 1. Κρίσσα), Dion. Calliphr. deser Gr. 81, 
Strab. 6, 265. 9,416—419, δ., Hesych. Ew. Ἐρισαῖοι, 
h. Apoll. 446 (2, 268), Strab. 9, 418. 419, St. B. 
Adj. Ερισαῖοε, |. B. κόλπος, ber trifäifche Meerbufen 
an ber phofifchen Küfte, ein Theil des korinthifchen, j. 
Mare di Lepanto, Streb. 9, 890. 416. 418, Thuc. 
1, 107, D. Sie. 12, 47, Aristid. 18, p. 271 und 
Schol., Schol. in Luc. deor. cone, 6, 5. Suid. u. He- 


720 


liod, 2, 26, 5 Κρισσαῖος κόλπος, vgl. Ἡ. Apoll. 
«δι, im weitern Sinne der gange korinthiſche Meer⸗ 
bufen, der auch Κρισαῖον πέδαγος heißt, Paus. 10, 
18, 10, od. Κρισαία Φάλασσα, Strab.9, 405, Suid., 
ferner Κρισαῖον πέδον od. πεδίο», bie Flur, wo bie 
pytbifchen Spiele gefeiert wurden, Soph. ΕΙ. 780, Her. 
8, 82, Isocr. 14, 81, Strab. 9, 431, Dion. Call. 
ἆθθοτ. Graec. 78, St. B., in Call. Ἡ, 4, 178 Κρισ- 
σαῖα πεδία, u. in Pind. P. 5, 49 auch Κρισαῖος 
λόφος: Κρισαῖος πόλεµος fieht Btrab. 9, 418, m. 
fem. νά b. St. B. 2) St. in Troas, St. B. 
8) St. in Neolis, St.B. 

Kpleapıs, sog (Inscr.), m., b. Zen. u. Phot, Kpio- 
eapıs, viel. = κρίταµες, ähnl. Senff eigtl. Meer 
fenchel, 1) Κρίσαµες Κφος, Zen. 4, 64, Hesych., 
Suid., Phot. 2) Theräer, Inser. 2469, b, 8 (2467, 
9). 


ναί, m. Gelbe, Syboniate, Ep. dd. 119 (zıı, 
18). 
Kpietn, f. }. Ἄρυσηές. 
κη, m. ber tön. Orescens, Iust. Martyr. 
epol. 2, p. 94, Tatlan. or. ο. Graec. p. 275. ©. 
Konoxns. 
Kolæoxoi, pl. unbefanntes Zoll, Iosnn. Gr. 286, b. 
Ερῖσον, ου, m. Gehl, 1) 6. des Phokus, nad 
Schol. DI. 2, 520 des Tyrannos, nah welchem Κρῖσα 
benannt fein fol, Paus. 2, 29, 4, Bt. B. s. Κρῖσα. 
2) Tegeat, Paus. 8,48, 1. 
a, f. der cöm. Crisps, Inser. 8, 4845, Sp. 
Kplowas, (Κρεόπας), Seſtung an ber Donan, Proc. 
nedd. 4, 6 (290, 8), Sp. 
ya, ης, (9), in Ioann. Ant, Ἐρισκίνα, 
die röm. Crispina, a) Gem. des Gommobus, D. Cass. 
71, 88. 72,4, Herdn. 1,8,4, Io. Ant. fr. 119. b) 
Anvere, Inser. 4, 9555. — In Inser. 2, 1956 Kpw 
σπείναν. 


Κρίσαμις 


νιανή, {. die röm. Crispiniane, Inscr. 8, 
4106, Sp. 


viAXa, f. Καλονία Ko. vie zöm. Crispi- 
nilla, D. Cass. 68, 12. 

Εξριστῖνος, m. ber τδπί[ῶε Orispinus, daher 
Τίτος Ko., App. Hannib. 50, D. Cass. 56, 1, f. 
Plut. Marcell. 29. Galb. 19. Oth. 8, Hdn. 8, 2, 5, 
Anth. app. 204, Inser. 2, 3563, 84. Ein Rhetor, 
Stob. 47, 21. In Inser. 3, 4842, d, Add. Kpe- 
aweivos, u. Inscr. 2, 8694. 8, 4842, Add. Kosonel- 
vos. 

Kpowion, m. der röm. Crispion, Sozom. 6, 82. 
8, 16, Sp. 

Ερίσποε, ου, νοο. Κρίσπε, (6), der röm. Cri- 
spus, dab. Σαλούστιος Ko., App. b. civ. 2, 92. 100, 
w ὁ Ko. ὁ Σαλούστιος, D. Cass. 40, 68, Madp- 
χιος od. Μάρχος Ko., App. b. civ. 8,78, D. Cass. 
47,27, Tdidg τε Ko., D. Case. 60, 28, Ἰούλνος Κρ., 
D. Cass. 75, 10, Οὐέβνος Ko., D. Case. 65, 2, bloß 
Ko., insbefondere der Sohn Konflantins, Zos. 2, 20. 
29, Anon. fr. 14 (in Müll. h. gr. fr. ıv, p. 199) 
und außerdem Crinag. 17 (Plan. 40). Jos. vit. 9. 
68. N. T. act. ap. 18, 8. 1 Cor. 1, 14. — Inser. 
2,1966. 2052, 6. 8462. 

Koplrey, wwoc, m., b. Plut.adul. et am. 16. de 
tranqu. anim. 12 Ἡρίσσων, Gelbe (f. Koica), 
Wettläufer u. Olympionife aus Himera, Plat, Protag. 
835, e. legg. 8, 840, a, D. Sie. 12, 5. 28. 29, D. 
Hal. 10, 61. 11, 1, Paus. 5, 28, 4, African. b. Eu- 
seb. “Ελλ. dA. p. 41. 


Κριτόβουλος 


Ἐρίταλλα ot. Ἐρίταλλοι, ww, Drt in Kaprete 

eien jenfeit des Galys, Her. 7, 26. 
τάριοε, m. Mannöneme auf einer phryziſche 

Düne, Mion. 8. ντι, 611. Bol. Κρητάρεος. 
au ο τάστρος, m. Fürft der Boier, Strab. 7, 30. 

Κριτζηιόε, Kaſtell in Thracien, Ephr. 8968, Sp. 

Κριτήριον, (τό), Dingelftedt, d. i. Or der δρ 
ricktsverfammlung, Ort in Argos, Paus. 2, 20, 7. 

τίαφ͵ ου, νου. Κριτία, Xen. Hell. 2, 8, 49, 

Pist.Criti. 108, s, ὅ., (d), in Sol. fr. 20, Call. ερ. 
vıı, 521 u. τι, 148, Hippon. fr. 74 Εριτίης (ὃ. 
Richter, 1) Athener, a) ὁ πρότερος (Merm. Pır.. 
od. d παλαιός (Plat. Tim. 25, d), Archon DL 47,2 
(44,1—46, 1), Marm. Par. 86, ©. des Dropidat, 8. 
des Kallaſchros, Sol. fr. 20 (22) ed. Bergk, Pit 
Charm. 167,9. Timae.20,e, D.L. 8, 1, Arist. τά 
15, οἵ περὶ Κριτία», D. L. 2,5, n.8. Ὁ) 6. ia 
Kalläſchros, Schüler des Sokrates, einer der teeikg 
Gewalthaber, daher ὁ τύραννος, Ath. 11, 496, ὃ, { 
Xen. Mem. 1, 2,12—89. Hell. 2, 8, 2—2, 4, 19, Ant. 
1, 47. 68, Lys. 13, 48. 55. 18, 55, Aeschin |, 
178 u. Schol, Dem. 24,90. 58, 67, D. 8ic. 14, δὲ, 
Philoch. in Schol. Ar. Plat. 1146, Piut. Alc. 83. 38, 
x oratt, Antiph, 6, Superst. 12, Ael. v. Ἡ. 2, 18. 4, 
16, D.L. 8, 1, App. Mithr. 28, Arist, rhet. 3, 18, 


Ath. 4, 184,d, Them. or. 20, p. 289. 26, p. 538, 
Lye. 118, Perfon u. Titel von Platons Critias 10δε 








Berfon ἐπ Platons Charmides (817, ο---δ87, 8), % 


mäus (19, c—26, e), Protageras (816, a—837, 9), 
Ernriad (392, a—408, d). Als Dichter, Kran, 
Schrififteller u. Philoſoph erwähnt, Stob. 14, 3-N, 
10, d., Apost. 5, 90, g. 18, 10,d, Piut. Lye. 9. Cim. 
16, Ael.v.h. 10, 13.17, Harp. ο. 4υχιονργεῖς, Her 
mog. Id. ed. Speng. 11, p. 415, Arist. rhet. 2, 7. 13. 


deanim. 1,2, ΑΠ, 1, 28, b—ı5, 666, b, 8. Emp . 


dogm. 8, 54. Gr u. feine Anhänger ob. er w fiel 
Gleichen, of περὶ τὸν Κριτία», D. Sic. 14, ὃ, 8 
Emp. ὑπ. 8, 218; auch im plar. Kostias, Plot Ale 
fort. 1, 5, u. Κριτιάξει», dem Kritias nahen 
Philostr. v.soph. (1, 16). e) einer, gigen welchen dv 
mofthenes eine Rede verfaßte, Harp. s. ἐνεπίσχημμε 
d) Künftler µιτ Zeit des Phidias in Athen, der che 
in einer Inſchr. Koftsog heißt, Ross 1. à M. Thierxh, 


Athen 1889, Ῥ. 8 u. ff. ſ. Paus. 1, 8, δ---, 4, b. ἐ, | 





Luc. Philops. 18, Plin 84,8, 19, οἳ ἀμφὶ Kosien 


Luc. rhet. praec. 9, 6. Raoul Rochette LIE 
Schorn p. 164. 2) Ghier, Hippon. fr. 74 ed. Bergt 
8) Cyjikener, Call. ep. 18 (ντ, 521). 4) Bar, 
Thierf par. Inſcht. 9. 26. 6) Andere: Callis. er 
66 (v1,148). — Inscer. 2, 2888, 28. 2898, 4 M 
Aehnl.: 

Κρίτιος, m. Mannen. auf einer lydiſchen Aut. 
Mion. ıv, 192, Inſchr. [. unter Κριτίας, Letr. > Pf. 
p. 87. 

τοβούλη, f. Mutter des Pangäus don Int 
Plut. fluv. 8, 2. Fem. m: 

Ἐριτόβσυλοε, ου, voo. Κριτόβοσλε, (6), Rt} 
pert d. b. durch Math glängenb, 1) Arhener, a) €. kl 
Kriton, Freund des Sokrates, Plat. apol. 83, e. 54° 
Phaed. 59, b. Euthyd. 271,b. 806,d, Xen. mem |. 
8, 8—18. 3, 6, 1-89. Conv. 2,8— 6,1, 8., Plut οἱ 
eonv. 3, 1,5, Stob. 5, 67, Ath. 5, 188,d. 220,2 1 
686.90, D.L.2,12,2. Berfon in Xenoph. Decon® 
ο. 1-6. b) einer, gegen welchen Lyflas eine 8% 
verfaßte, Harp. s. ξύστις. 2) Toronäer, Her. 8,18 








Ἀριτόδαμος 


8) Kyrender, Her. 2,181. 4) ©. eines Platon, Koer, 
Are. Ind. 18, 7. 5) Rampfalener, Aeschin. 2, 83. 86 
u. Schol. gu 88 m. 84. 6) Anführer der Phocenfer, 
Paus, 10,20,8. 7) Andere: Inser. Lam. 5. Curt. A. 
D. p. 14. — 2, 2264, g, Add. 2416, b, Add. 

Kprößänos, m. Klitorier, Olympionite, Paus. 6, 
8,5. — Inscr. 2, 2888, 78. Aehnl.: 

Κριτόδηµον, m. Voll brecht (ahd. Folcberaht d. 9. 
im Volle glänzend ot. ausgezeichnet), 1) Arzt aus Kos, 
Arr. An, 6, 11,1. 2) Athener, 9) ᾽ἁλωπεκήδεν, B. 
des Ariftovemus, Lys. 19,6, Dem. 58, 85. b) einer, 
gegen welchen Lyſias eine Rede verfaßte, Harp. s. ἐπί- 
aſuntoy. 0) 4αωπτρεύς, Att. Sem. ZIV, 0, δ. 
1) Acharner. Ross Dem. Att. 6. 

KpiroxAqs, έους, m. Rupprecht d. i. ruhmgline 
end, Rhodier, Mion. 8. v1, 595. 

Κριτόλα, f. Schweiter des Cyrenäers Battus, M. 
we Gıyro, Plut.mul. 25. (2) Aegineterin, Inser. K.) 
lehnl.: 

Εριτολάα, f. Shäroneerin, Inser. 1697. Fem. u 
Κριτόλαος. 

Κριτολαίδαφ, m. Barthers (f. das Blgbe.), Spar» 
aner, Piut. Sul. 10. 

KpiröAaos. (6), 5. Plut. parall. 6 u. Inser. 8, 
811 KpiréAos, Barther d. I. im Volke glängenp, 
) Achäer, Pol. 84,8. 5. 40,2, D. Sic. 82, 26, Paus, 
„1,2. 7,14, 4, Cio. nat. Deor. 8, 88, Flor. 2,16, er 
. fein Unbang, οἳ περὶ τὸν Κριτόλαον, Pol. 88 

3) Tegeat, Demar. in Ῥ]αΐ, parall. 16. 8) d 
Ispenarntexds (f. Plat. praec. reip. ger. 15, Luc. 
[acr. 20, u. οἱ περὶ Κριτόλαον τὸν περιπατητι» 
όν, 8. Emp. math. 2, 12, d.), aus Phafelis ın Lydien, 
Int. Per. 7. exil. 14, Ρο]. 88, 1 (Gell. N. stt. 7,14), 
el.v.h.8,17, Phil. incorrupt. mund. 6. 9, Them. 
. 84, p. 70, Cic.fin. 5, 5. Tusc. 5, 17. orat. 1, 11, 
vint, 2, 18,17, Gell. N. Att. 11, 9, Clem. str. 1, 
)1, db. — Biel, der Geſchichtſchr. Fest. 829, Plut. 
ıwrall.9 (Et. Μ. 6516,85). 4) 6. des Hitetaon, Paus. 
), 26,1. 5) Auterer, Pol. 15, 26. 6) Ghäroneer, 
scr. 1596. 7) Amorginer, Inser. 2284,c. 8) Ans 
re: 1πφοτ. 1925, p, Add. — 8, 5811. Aehnl.: 
Κριτόλεος, m. Inser. 2, 8140, 24. 27, Sp. 
Ἐριτόπλης, m. Reibert (8. ἱ. veih glängend), 
in. des Soannaceus, Cinnam. 4, 6 (148,4). 4, 18 
67,5). 2,8 (54, 14), Sp. Athnl.: 

Κριτόπλοε, m. Diannen., Cinnam. 1, 5 (14, 11), 


υ 


Ἐρίτος, m. Bercht (0. i. glänzen), Mannen., 
on. Τατ. ep. 69 ed. Mein. — Inser. 2, 2448. 111, 


Kprroodlune, m. Elbert d. ἱ. durch Stärke aus⸗ 
gichnet, Mannen. aus Geos, Inser. 3, 2868, b, B, 


Kperöhavros, m. Bartmer d. 1. glänzend bekannt, 
‚ener, ®rospaltier, Ross Dem. Att. 157. Wehnl.: 

,„ m. DMannen. aus Philippi, 8. des 
rfvas, Suid.s. Μαρσύας. 
ζριτόφυλος, m. Runibert ὃ. 5. im Geſchlecht 
ızend ob. auserwähle, Mannen. von Thera, Boss 
sr. 201, M. 
ζρέτυλλα, f. Berta, Frauenn. In Athen. Ar. Ly- 
r. 8328. — Thesm. 898. 
ζρέτων, wvog, voc. Κρίζων (Xen. mem, 2,9, 2, 
- Ότι. 48,3, 3.), (6), Richter, 1) Athener, 9) 
ınd des Soktates, V. des Kritobulus, Xen. mem. 
‚8—2, 9,1, δ., Plat. apol. 88,d. 88, b, Ael.v.h. 


Τα νε ὃ Wörterbud d. griech. Eigennamen. 


721 


2,6, D.1..2,18,1.8 vgl. mit 2,5,n.5—2,9,1, ὃ., 
Suld. Er u. feines Gleichen. οἱ ἀμφὶ Κρίτωνα, 
Ael,v.h, 1,16, Stob. Serm. 128, 10, feine Diener, 
οἱ τοῦ Κρίτωνος, Plat. Phasd. 60, a. Perfon in 
Plat. Criton, der nach ihm benannt if, 43, 0—54,d, 
Βετίοα in Ῥίαίοπο Phäton, 60, a—118, a u. Euthy⸗ 
dem. 271,a—807, b. b) Weroner, Ath. 12, 554, t. 
ec) 6. des Aftyoches, Aeschin. 1, 156. d) Unterer, 
Dem, 40, 58. 59. e) Dichter der neuern Attiſchen Ro» 
möble, ὁ xuumdonosds, Ath. 4, 175, b, Poll. 9, 15. 
10,85, Mein. 1, p. 484. f) Acharner, Ross Dem.Att. 
6. g) Kydatbenier, All. Seew. xıv, ο, 64. h)®. 
eines Archias, Εστανόθεν, Insor. 115. i) Bildhauer, 
auf einer Garyatibe, f. Winckelmann Geſch. der Kunſt 
x1,1,16. k) Anderer, Inser. 2, 2168, ο, A. 2899. 2 
Böotier, Liv. 28,89. — Theöpier, Inscr. 1590, 3) 
Delphier, Curt. Α. D. 47.52. 4) Bialier aus Theffa« 
lien, ep. Anth. ıx, 264 u. vielleicht auch ebend. 278. 
5) Narier, Θε[ΦίΦι[ώτ., Suid. 6) Geſchichtſchr. aus 
Pieria in Macetonien, Suid. 7) Ghalcevonter, D.L. 
6,4,n.9. 8) Aegeate, Pythagoreer. Iambl. ν. Pyth. 
267. — Stob.flor. 8, 74. 75. 9) Arzt zur Zeit Tra⸗ 
jeans, Suid. ο. Ῥοῦφος, Ioh. Lyd. de mag. 2, 28, 
Martial. 11, 60. — Vielleicht Verfaffer der Γετικά, 
StB. s. Γετία, Suid. ο. Zots. Γεσοί. 4εισιδαίμο- 
via. καθιστάµενος, Bd. 10) ein Rhetor, Anth. xı, 
142. 11) Unterer: Luc. conv. 82. 

— m. Bildhauer, Anth. ıx, 510. 

nl.: 

Korrävsos, m. röm. Aedil, App. b. εἰν. 8, 28. 

Ἐριφηῖς, f., Schol. Il. 11, 677, von Lob. paral. 
197 in διρφηῖς verwandelt, M. 

Ἐρίφιον ὄρος, Galen. Lex. p. 520, Sp. 

Widdern, — Κριός, w. f., attifcher Des 
mos der Antiohifchen Bhyle, Diod. b. St. B. u. 
Harp., Suid., Phot. Ew. Dem. 43, 11. 
44,9, Herp., Suid. Hesych., Meier ind. schol. n. 
48, Ross Dem. Att. 111. 112, Inser. 626, b,6. 666, 
pl Κριωεῖς, Att. Serw. x, ©, 108. Adv. Κριῶθιν, 
aus Kr., Ar. Αν. 645 u. Schol, St. B. ΒΔ. v.u. 6. 
Πυθώ, Hesych., Theogn. 1857,.10, Suid., Ἐριῶσι, 
In Kt., St.B., Ἐριῶζε, na 8, St.B. 

(al), (Hornberg, = Κερόαι), &t. bel 
Prilapus, Ephr. 8710, Sp. 

Ἑρόβατον, m. Fürſt von Bulgarien, Thphn. 546, 
2, δρ. 

Kpsßufor, (Ptol. 8,10,9 Κ[ε]ρόβυζου 7 Κρύβυ- 
ζου, alfo wohl Bogenbarbe, d. ἱ. mit Bogen reich 
verfehene), thraziſches Voll, Θρήικες Ko. ob. θρᾷ- 
κες Ko., Her. 4,49, Scymn. 750, zwiſchen dem Iſter 
u. Boryſthenes, nach Strab. 7,818 u. Pol. a. a. O. 
in Niedermöflen, nach Plin. 4, 26 aber am Fluß Rhode, 
f. Scymn. 746, Anon. p. pont. Eux. 82, Becat. b. 
St. B., Phyl. b. Atb. 12,586, d, Et.M.408, 5, Suid., 
Hesych. (cod. Κροβυζοϐ. Ihr Land ἡ Ἐροβυῖι- 
κή, St. B., od. ἡ Κροβύζω» χώρα, An.. per. p. 
Eux. 78, auch bloß ἡ Κροβύζων, Βογπιπ. 756. 
Aehnl.: 

Kpößvutos, m., b. Apost. 8,29 Ἐρόβυλος -- κρώ- 
βυλος, mie Phot. hat, alfo: Holle (d. i. Haar 
büfchel auf dem Haupte). Sprichw. von Leuten, bie 
mit ihrem Sefpann (alfo mit Zweien) auf Anderer 
Unheil finnen: Κροβύζου ο). Κροβύλου ζεῦγος, 
Suid., Apost. a. a. O. (6. Κρώβυλος. 

Kopotepos, m. Schläger, ein Trojaner, TI. 16, 
b28. 


Κροῖσμος 


46 





122 


Kpseros, m. böot. -- Κροΐσος, Infär. b. Leake 
11, Ρ. 472, f. Ahr. Dial. 11, p. 521. 

Εροῖος, m. für Κρεῖος, w. f., ein Titane, Orph. 
Ir. 8. 

Εροῖσος, ου, voc. Κροῖσε, (ὁ), Schläger, 1) 
V. des Pöas, 6. des Kleodaͤus. Macedonier, D. Sic. 
7,16 (Sync. 499) od. Porpb. Τσε. fr. 1. 2) ©. des 
Alyattet. nach St. Β. ». “ἀραμύτειο», 66. des Abras 
mytos, Br. des Alyattes, K. von Lydien. Her. 1,6— 
8, 122, ö., Pind. P. 1, 184, Ctesias b. Phot. 86, b, 16, 
Thuc. 1, 16, Xen. Cyr. 1, 5, 8—8, 2, 15, δ., Plat. 
rep. 8, 566, c. ep. 2, δ11.4, Zlgde. Seine Regierung 
dient nicht nur zur Zeitbeftimmung,, Strab. 14, 640. 
15,785, Paus. 8, 24, ὃ, Harp. 5. 4βαρις, Diogen. 
4, 76 nott., fonbern ex war zugleich fprichw. durch ſei⸗ 
nen Reichthum, Diogen. 8, 53, Greg. Cypr. L. 8, 16, 
Apost. 17, 17, tab. πλουσιώτερος Κροίσον, Ach. 
Tat. erot. 6, 12, ο). πλουσεώτερο» συνάµα Κροί- 
σων ἑκκαίδεκα, Luc. Tim. 28, od. Κροίσου di. 
Φρος, Eust. erot. 2,7, od. Ἐροισέων αἱρειώτερον 
στατήρω», Plat. reip. ger. praec. 81, vgl. mit Poll. 
8, 87. 9, 84, Hesych. ©. Anacr. 26 (46), Simon. 
180 (σπ, 507). Theocr. 10, 82 u. Schol., Anth. vr, 
60. ıx. 145. ΧΙ, B. xıv, 12. 79, Liban. ep. 1041, 
Strab. 13, 626, D.Sic.9, 4, Luc. nav. 26. d. mort. 2, 
1. Char. 12, Cram. Anecd. ıv, 254. Plut. βαν. 7,1, 
Them. 18, p. 221. 19, p. 226. Giner feiner Söhne 
war flumm, Luc. pro imagg. 20. Gall. 25, D. Chrys. 
64, p. 592, dad. das Sprichw. τοῦ Κροίσον παι- 
dos orynAdregpos, Apost. 17,99. Perſon in Luc.d. 
mort. 2, 2. Charon 10. 12. 18. 8) mit Κρῖσος 
vertauſcht, Paus. 8, 48, 1, u. wie es ſcheint, irgend 
einem Andern, Strab. 12, 564. 

Ἐροκάλη, (N), Kiefel, nad Luc. (d. mer. 16, 2 
ἡ χκροχάλη ἐκρότει) — Κροτάλη, b. i. Laute, 
Srauenn., 1) Hetäre, Luc. d. mer. 15,1. 2. 2) eine 
Nomphe, T. des Jemenos, Ov. met. 8, 169. 8) Spare 
tanerin, Infchr. in Monatsber. d. Berl. Akad. Januar 
1861, S. 78, K. 

καλος u. Kpörakos vertauſcht, Schol. Pind. 
Οἱ. 1, 127, f. Lob. path. 90, n, 14. 

Kporxeal, ör, b. St. B., der zugleich angiebt, daß 
man auch Ἑροκέα ſagte, Κροκέαι (tod f. Mein. zu 
d. Stelle), Gehlberg, Bleden in Lakonien, Paus. 2,8, 
5. 8,21,4. Ew. Ἐροκεᾶται, δὲ. B., tab. ſteht Ζεὺς Kpo- 
κεάταα, gen. ας von einer dafelbit befindlichen Statue 
bes geue, Paus. 8, 21,4. Adv. Kpoxendev, aus Kr., 

t.B. 


Κρόεσος 


Ἐροκιάτονον, Hafen der Uneler iu Gallia Lugä., 
j. Garentan, Ptol. 2,8, 2. 

Koporxivas, m. Gelbe, Theflaler aus βοτίῇα, Olym⸗ 
pionife (DL 94), Xen. Hell.2,8,1 (v.i. Κρωκένας), 
D. Sie. 14, 8 (v. 1. Κορκίνας u. Κρυκχένης), [. Ritschl 
N. 810. Muf. vi, 150. 

Ἐρόκιον πεδίο», (τό), Gelenau, Ebene in Theſ⸗ 
falia BHthiotie am Amphryſosfinß u. am Othrytge⸗ 
birge, Strab. 9, 488. 486. 6. Κροκωτό». 

(ων, m. Kermes, eigtl. Safran, Mannen., 
Inſchr. von Karien, Leake in diurn. soc. lit. Lond. 
1848, K. 

Ἐροκόδειλοε, (d), Krokodil, Krokodilfluß, 
Krotodilftedt, 1) Hafen an der großen Syrte in 
Eyrenaife, Απ. st. mar. magn. 77. 78. 3) Berg in 
Gilicien, Plin. 5,27, 22. 8) Κροκοδείλω», m. Kü« 
ftenfluß in Θαπιατία, j. Nehr οἱ Falik ου. Nehr οἱ 
Kaflat, defien Mündung Mojet⸗Timſeh (Krofodilen« 


Κρομύουσα 


ſumpf) heißt, Plin. δ, 10, 17. 4) Κροκοδείλων πέ- 
ες, a) St. an der Küfte ron Θαπιατία, Strab. 16, 
758, Plin. 5,19, 17. Ὁ) 61. in Mittelägypten. vet 
fpätere Arfinoe. Her. 1, 148, Strab. 17, 811. 817, Ael. 
n.an. 6,7, St.B. Ew. Κροκοδαλοπολύτης, St. B. 
ο) St. in Thebais, weſtl. vom Nil, Ptol. 4, 5, 65. 

κοδίκη, f. Zauberin, Arr. in Schol. IL 11, 
789, Eust. 1498, 48. 1657, 52. Mchnl.: 

Koönos, m. Kermes, eigtl. Safftan, 1) 6. 
fiebter der Milar, Nonn. 12, 86, Galen. t. 18, p. 609, 
Or. met. 4, 288, Serv. Virg. G.4,182. 2) Inser. 8, 
4716, d, Add. 

ο», (τά), b. St.B.s.v.u. 9. Añuioc u. 
Thnc. Κροκύλειον, δ. Theogn. 2,111 u. Plin. Kpe- 
κόλη, Griesheim (f. Lob. path. 124), 1) Ort u 
Alarnanien (auf Leucas, nad Strab. 8,376. 10, 452. 
458) or. auf Ithaka, od. Infel bei Sthafa, U. 2, 635, 
(cod. Eteon. Κ ροκύλη), Ἠεταο]. b. St. B. s. v.. St.EB. 
Αὐγίλιψ. Anuoc, Plin. 4, 12, 19, Hesych. (Koo- 
αύλ[ε]να), Suid., Eust. Hom. 807, 2%. Cm. 
κυλεύε, St.B. 2) Stadt in Actolien, Thuc. 8, 96. 

KpoxöXos, m. ähnl. Kermes, eigtl. 6αῄτεα (|. 
Lob. path. 124), Hirte, Theocr. 5, 11. Aebnl.: 

Koskay, wroc, (6), 1) 6. des Tripiolemss, 8. 
der Maganeira von der Süfera, Apd.8,9,1, Paus 1. 
88, 1. 2, Harp. s. Κουρωνίδαι. Bon ibm dab es 
noch in Athen ἡ βασίλεια Κρόχωνος, Paus. 1, 3s, 
1, u. ein angefehenes @leufinifchee Prieftergefchledt. 
οἳ Εροκωνίδαι, Harp. δ. Κοιρωνίδαε, für welde 
Lycurg ο). nah Anden Bhilinus eine Rede Μέι, 
Harp. s. Θεοένια. Κοιρωνίδαι. Κονίδα.. Hos 
σχαιρητήρια. Σκαμβωνίδαε, Ath. 10, 425, Ὁ, x 
ebenfo Dinarch., f. Harp. e. ἐξούλης u. Ἱεροφάντης. 
6. Boßler p. 44. 2) Eretrier, Olympionfle, Pam 
6, 14, 4. 

Εροκώτιον, f. Gelbe, serve, Plaut, Stich. 

Kpoxurdy πεόίον, (τό), in Theffalien, = Kos- 
xsov, w. f., St. B.s. 4ημήτριον. 

Kpönos, m. Dannen., Rnoblod, Inser. 8, 436°, 
B,21, Sp. 

Ἐρομμνακόν, n., b. Strab. 14, 682. 683, An. st 
mar. magn. 197 Kpopptov ἄχρα, b. Ptol. 5, 14.4 
Ἐρομμόων ἄχρα, Cass. in Cic. ep. Famil. 12, i! 
Crommyuaeris, Lauda, Borgebirge in Cypern, |. 
&ıp Kormaliti, An. st. mar. magn. 810. 

νον, Zwiebel, Gottheit bei ken Pelufioten 
Luc. Iup. tr. 42. 

Ἐρομμνών, ὤνος, (ὁ, f. Thuc. 4, 42 n. δαω. 
9, 890, od. ἡ, Strab. 8,380), δ. St. Β. Ἐρομμόαν, 
b. Paus. 8, 1, 8 Kpopudv, ähnl. Rnoblaud. des 
nach Paus. 8, 1, B von Κρόμος benannt, 1) Kakell 
in Megarie, fpäter zu Korinth gebörig, j. Gahtr 
Tiches, Thuc. 4,42, Xen. Hell. 4, 4, 18. 5, 19, D. 
Sic. 4,69. 12,65, Plut. Thes. 9. sol. an. 18, Strat. 
8,880. 9, 890. 891, Paus. 8, 1, δ. 6. νών 
Die Landfhaft ἡ Ἐρομμυσνία, Strab. 8, 880. 9, 892. 
Bon ihr benannt war 1) Ερομμυωνία ὃς (Bhäa), Pie 
Lach. 106, ο, Strab. 8,880, Plut. Thes. 9, in Pix 
brut. ration. 4 Kpopvuria. 2) St. in ibyen, — Koen- 

τώ», Hecat. b. St. B.s. Kosuusor. Adj. Kpop 
— ία, δι. B. a. a. O. 8) 61. bei Astelon (Apen- 
μµύω»), Philem. ὃ. δι. Β. Ew. Κρομμνώνιοε, StB. 

Ἐρόμοε, m. = Κρώμος, w. f., 6. des Befaten. 
Paus. 2, 1, 8 

Ἐρομόονσα, f. Lauda, Infel Iberiens, Hecat. 8 
δι.Β. @w. Kpopvoderos, δι. B. 





Ἀρονάμμων 


Κρονάμμων, m. (Kronos- Ammon), ©. des Baus 
Ins Aler., Paul. Alex. ed. Schat 1586, 4 — Bibl.4, 
139, — Letronne n. propr. p. 29. 

Κρόναξω. (Oltrich 2), Name auf einer pholäifchen 
Mürge, Mion. 111, 177. 

Kpöveus,so05, m. Greifer, Aegyptier, Schow 5, 15. 

Ἐρόνια, f. Κρόριος. 

Κρονιά», άδος,{. befonberes Fem. zu Κρόνιος, Κρο- 
ade, αἱ (ἡμέραε)ι tie Saturnalien, Plut. Cic. 18. 

Κρονίδαε, laton. = Κρονίδης, Sreifer, Hesych. 

Kpovlöng, gen ου (cp. nur Plan. 10%), meift cp. 
ἄο (ΔΡ. Rh. 2, 1214—4, 751, 8., Nann. 1, 1—48, 
27,8., Qu. Sm, 1, 707—2, 615, Orph. lap. 550—598, 
ö., ep. in Anth. 11, 2.161. Plan. 165, D. Per. 789), 
feltener εω (einſylbig), h. Cer. 414. ep. xı 407, νου, 
Κρονίδη, Ἡ. 4, 25—16, 440, 6., Call. h. 1, 91, 
Theogn. 877. 738. ep. IX, 458—x11, 490, tor. Kpo- 
viöas, Pind. ΟΙ. 8,56 — N. 8, 84, ὅ., Ana r. ep. 2. 
ep. v, 807. vI,185, Alcae. 26 (39), Theocr. 15, 124 
—20, 41, d., Bion7 (5), 6, Soph. Trach. 127. 500, 

Eur. Bacch. 95. Hec. 474, gen. «, Pind. Ol. 8, 56. P. 
4, 99, Alcae. 89, voc. Κρορίδα, Corinn. 1, Pird, 
fr. 120, ep. app. 142, Theocr. 20, 41, in Corinn, 2 b. 
Ahr. Κρονιδῆε (= Κρονιδαῖε, zweifelh., Untere 
Koovidn), Kronosfproß (fi. Et M. 540 89. 554, 
39), a) meift Zeus, theile mit Zeug, Ἡ. 2, 875. 16, 
845, Od.13,25. 24, 644, ες. b. Strab. 7,822, ΔΡ. 
Rh. 1,1101—4, 761, ὃ., Nonn 1, 146—20, 861, ὅ., 
Orph. fr. inc. 88, Sol. fr. 23 (81), Theogn. 804, 
Tbeoer. 15, 124—18, 52, ὅ., Mosch. 2, 50, Anth. 
vii, 161. app. 142. 281, Eur. Bacch. 95. Hec. 474, 
ep. in arg.b. Eur. Phoen., doch meift allein, I. 1, 
448—24, 98, ὅ., Od. 24,539, h. Cer. 414, Hes. op. 
18, Pind P. 6, 28, ΑΡ. Rh. 2, 1086 -- 4, 1041, Nonn. 
1, 1—48,27, ὅ., Qu. Sm. 1, 707---θ, 58, Orph. lap. 
38—598 πι fr. b. Procl. in Plat. rep. p. 877, 80, Call. 
2. 4, 91, Thcogn. 788. 1846, Anacr. ep. 2, Corinn. 1. 
Pind. fr 120, Anth. v, 83—app. 820 (Paus. 5, 20,7), 
:p. b. Dem.7,40, u. Her. 8,77, u. or. b. St.B. ο. 
4βορνγῖνες, Theocr. 17,24. 20.41, Mosch. 2, 11:6. 
») Pofeiton, Nonn, 6, 850. 41, 12, Orph. Arg. 847, 
knth. vi, 164. zıv, 52, Corinn. 2. ο) Pluto, 
}. Per. 789. ἆ) Gheiron, Pind. P 4,205, Οτρῇ. lap. 

1, vgl. mit Pind. N. 8,84. e) Νεῖλος, Pind.P. 4, 
9. N) Κρονίδην Σάτυρον δίτο, ep. ΙΧ, 775. 
daher auch im Plur. Κρορίδαν, dat. naı, Pind. P. 
‚46. 5, 159. 1.7(8),96, Call.h. 1, 6i. 

Ἐρονικός, ή, όν, 1) ten Κρόνος od. Saturn δε. 
:effend, z. B. ἀστήρ, der Stern Eaturn, Ammian. 
p. xı, 227, ἐπίστολαν, Briefe des Kronos, Titel einer 
schrift des Lucien, ἡ ἑορτή, die Saturnalien, Plut. 
omp. 34, Porph.antr. Nymph. 23, βίος, b.i. Leben 
ıter Gutzeit (Κρόνος), Phil. leg. ad Caj. 2, Nic. 
ugen. 2,865, Ἰσονομία, Plut. Lyc. et Num.c. 1. 
‚povıras, Adv. nach Art des Kronos, Eust. op p. 208, 
3. 2) altwäterifch, altiräntifh, Anues, Ar. Plut, 
31 u. Schol., Hesych., Diogen. 5, 68, Suid., @v- 
ρωπος, Luc.rhet, praec. 10, σετία, Ath. 3, 118, 8, 
»d@ypa, Alex. b. Ath. 16, 691,6, f. χρο»νιχός im 
x. Comp. χρονεχώτερα, Plat. Lys. 205, ο, Hesych., 
ıid., Schol. Plat. 819 ed. Bekk. 

Kopövios, da, ερ. in, sov, 1) Adj., 1) den Kronos 
reffend, Ὁ. ἱ. a) von ihm abflammcud. Zeus, Orph. 

15, 6.44,5.71, 3,fo Ko. παῖς, = Zcuß, Pind. Οἱ. 
22, Aesch.Prom. 577, γθνέτας, Eur. Tros. 1288, 
οσειδᾶων, Pind. O1.6,49, Πά», Eur. Rhes. 36 u. 


123 


Schol., {όλοι Pind. Ol. 8, 41, Νύμφη Mäzxess, 
Nonn. 21, 190. b) ihm eigen. ὄχθος ο). λόφοςν 
Berg bei Olympia in @lis mit einem Tempel bes 
Kronos, Pind. Ol. 9,4. 5,40, D. Hal 1,84, Et. M. 
426,21. S. Κρόνιον. c) ἅλς, d. ἱ. das abriatifche 
Meer, Ap. Rb. 4,327 u. Schol. 509. 546, YdAcace, 
Eust. u D. Per. 82, ἄλμη, Nonn. 2, 412, πόντος 
od. πέλαγος, ἴαῦ Bisncer, D. Per. 32 u. Eust., ver 
die Benennung vom Stern Saturn ableitet, Orph. 
Arg. 1085, Piut. fac. orb. lun. 26, Agathem. 2, 2, 
Plin. 4, 16, 80, ter 4, 18,27 berichtet, daß c& Ἠεοαι. 
Amalchium, alſo Königefee (Malach oder Malech 
phönig. der König) genannt habe, alfo Herrenſee (. 
Kodvog). d) τέχνη Nonn. 3,76, πίέναξ im Hauje 
der Harmonia, Nonn. 41, 858. 363, οὔατα, Nonn. 
14, 81. 28, 292, BaAßls, Πανανιὰς ἱμασθδλή, Mü- 
στεξ, ἐνυώ, δῆρος, Ψεφετός, κυδονµός, Nonn. 2, 
174. 10,18. 44,280. 45, 6. 18, 204. 36, 118. 12, 
58. 18,269, ὄμμα, d. h. des Planeten Kronos, Suid., 
Heliod. 2, 24. e) νόμοι u. πολίζδεα, Call. h. 5, 
100, Et.M. 540,6 1) alte, altwäiterifche, λῆρος, S.hol. 
Ar. Nub. 397. g) = lat. Saturnius, D. Hal. 1, 34, 
dah. ter fpäter Capitolinus genannte Hügel gried. 
Κγόνιος hieß, Ebend. 1) Subst., 1) Κρόνεος, 3) 
= Κρονίδης, d.i. Zeus, Ῥιπά, Ν. 6, 105. b) ur, 
Herrnmond (f. Κρόνος), früherer Name des δι» 
tatombäon, Plut. Thes. 12, ter aber richtiger Koo- 
via» bich, f. Et.M.801, 1, nach Tzetz. zu Hes. opp. 
502 ein befonderer Monat. b) Eigenname, Herrig. 
a) Sohn des Zeus und der Himalia, D. Sic. 
5, 55. β) Sreierter Hippodameia, Pause. 6, 21, 11. 
N ein Pythagoreifcher und ein Platoniſcher Philoſoph. 
orph. v. Procl. 14. 20. 21, Nemcs. deanım. ο. 2. 
I) Klazomenier, Mion. 111, 68. 6) ein berühmter Steine 
ſchneidet, Plin. 87, 1,4. 5) Inser. 8,6485, 7. 4716, 
d., Schow 11, 81, Letr. rec. 2, 431. 2) Kpo- 
via, Herrnbaufen. a) Infel des Ionifchen Bufens, 
von welcher das Meer Ἱονία hieß, f. oben, Kost. zu 
D. Per. 32. b) (verfl. πέτρα), Berg in Elis (|. 
Κρόνιον), Alc. ep.x11, 64, von Mein. in Del. Apth. 
gr.p. 158 bezweifelt. 0) Ερόνιον, Herrenhaufen 
(fr Κρόνος), a) Tempel bes Kronoe in Bades, Strab. 
8, 169, in Rom, D. Cass, 45, 17. 4) mit µ. obne 
(τὸ) ὄρος, Ber in Elis bei Dlympis mit einem 
Tempel des Kronos, Pind. Ol. 1 179. 6,110, Xen. 
Hell.7,4, 14, D. Sic. 15, 77, Paus. B, 21,2. 6, .9, 1. 
90. 19 [. oben. y) deg am Alpheus in Arlatien, Dieuch, 
b. Plut. fluv. 19, 8. d) Berg in Lakonika, Ριο]. 8,16, 
14. 6) Ort in Sicilien, nad Polem. u. Char. b. 
Io. Lyd. fr. de mens. 274, b Daß fpätere Ἱδρὰ πόλις, f. 
Polyaen. 5, 10,5 u. D. Sic. 15, 16, der 8, 61 herichtet, 
daß mehrere Höhen im weſtl. Sicilin τὰ Kpovsa 
hießen. &) Κρόνιον ἑορτήν, Hesych., richtiger Κρο- 
viov, [. Ἀρόνια. η) Bein. ver Pflanze δεἀφίνεο», 
Diosc. 8, 84. ἆ) Κρόνιοι, Altfränkifche Leute, SchoL 
Ar. Nub. 398 u. Schol. zu Eur. Rhes. 36. e) Κρό- 
νια, Herrenfeier (f. Κρόνος)ι «) grich. δεῖ tes 
Kronos, u. zwar in Theben, Plut. vit. Hom.1,4, u. 
in Athen am 12. Helatombäon, Dem. 24,26 u. Schol., 
Schol. gu Dem. 19, 57 u. 24, 31, Luc. merc. cond, 
87. Gall. 14, Cronos 13. ep. Set. 19, Mach. b. Ath. 
18, 581, a, Plut. tranqu. anim. 20, Leon. ep. vi, 822, 
Schol, Ar. Nub. 397, Porph. abst. 2, 54, endlich 
die römifchen Saturnalia, Schol. Ar. a. a. O,, Plut. 
Lyc. et Num.c. 1. Pyrrb. 20, Syll. 18. qu. rom. 34, 
Themist. or. 2, p. 86, Ajıp. Samın. 10, D. Case. 75, 4 


40* 


Ἀρόνιος , 


1724 


—78, 8, 8., Herdn. 1, 16, 2, Porph. antr. Nymph. 
33, Ath. 14, 689, Ὁ, D. Hal. 4, 14 (Compitalia). e) 
Κρόνια, altäterifches, altfränlifchee, Κρονίων ζει», 
Ar. Nub. 898 η. Schol., Buid. 

‚m. Quatfafel, eigtl. ρ[εεπιᾶβίᾳ 
ει u. lintiſch, erbichteter Name, Ar. Nub. 1070, Suid, 
Koovis, (f.?) Urgypt., Schow 8,2. 11,8. 28. 
Ἐρόνι, von Κρόνος gebildet, Er. M. 729, 89. 

Kpoviras, m. = Κρονίδης, Et. M. 524, 89, f. 
Lob. path. 400. 

νίων (Z im Nom. 5. Hom., Hes., Pind., 
Orph., Nonn., Qu Sm., Theccr. u. Anth. faft flete, 
nur Tyrt. fr. 1 u. in Pind, P. 8, 101. N. 9, 66 
ſteht 5), gen. asog (wie Et. M. 840, 25 ale R:gel 
angiebt), [αμ flete bei den oben erwähnten Dichtern, 
u. pwat mit ὁ vor ὧνος, wrs, wa, nur Il. 4, 247 
u. Od. 11, 620 firht ἔονος, m. 1) Kronosfohn 
(παῷ Et.M. 840, 25 Patronym. von Κρόνος, nad 
απ. Griech. Etym. τα, 212 nurein um das amplificas 
tive Euffir a» vermehrtes Κρόνιος), 9) — Zeus, 
meiſt οὔτε Zeus, IL. 1, 897—24, 290, ὅ., Od. 12,405 
—22, 517, 6., Hes. op. 240 (Aesch.or. 8, 185). 274 u. 
fr. in Schal, Αρ. Rh. 4, 892, Pind. P. 1, 137. N. 9, 
44 u. d. ο. ©t., Orph. Arg. 23, Nonn. I, 62 —48, 
966, ὅ., Qu. Sm. 1, 182—14, 98, 8., Anth.4, 8, 108, 
υοῷ bisw. αιιώ mit Zeus, 11 1, 502. 21, 198, 6., 
Od. 11, 620-—24, 471, ὃ., Orph. Arg. 120. fr. 6. 42, 
Musne. 187, Theocr. 17,78, Nonn. 8, 155. db) Bon 
feivon, Nonn. 18, 830. 48, 196. 2) Gigenn., Her⸗ 
zig (f. Κρόνος), a) ein Mönd, Βοκοπι. h. ο. 6, 80. 
b) Andere: Inser. 2, 2476, v, Add., Letr. rec. 2,452. 
— Schow 1, 14.16. — 8, 5,6. — 1,18. — 2,8, 20. 
8) der frühere Name des att. Menats Hekatombäon, Et. 
Μ. 821, 4, ſ. Κρόνιος. 4) Κρορίωνες, Greifer, 
d. 1. alte Leute, Hesych. 

Ἐζρονοδαίμων, m. alter Gottlieb, ἐπὶ τοῦπα- 
λαιοῦ καὶ εὐηθοὺς, B. A. 46, 80. 

Ἐρονοθήκη, f. alter Kaſten ὃ. ὃδ. ein alter 
Menſch voller Thorheit, B. A. 46, δ. 

Ἐρονόληρος, m. Alttädel d. i. ein altes Plau⸗ 
dermauf, Plut. edac. puer. 17, Poll. 2, 16. 

Ἐρόνος, ου, ep. auch 00, Του. Kodve, (6), Herr 
od. Herrfäher (fo Doederl. Som. ΦΙοῇ. 765 — χοί 
ῥανος, od.perfiöus, Herm, de theol. Graec. antiqu. 
p. 176, Schoemann op. 11, 112 von χραίνω vollenke, 
f. Curt. Griech. Etym. 1, 124, eine andere von Χόρος, 
f. b. Plat. Cratyl. 896, b u. Et. Μ. ο. v., der πού 
mehrere antere anführt), fpäter Χρόνος, alt Zeit⸗ 
gott, inebeſ. ale Guthzeit aufzefaßt, Arist mund. 7, 

. Hal. 1, 88, Plut. qu. rom. 12. Is. et Os. 52, Io. 
Lyd. de mens. p. 276, Macr. 1,7, Cic.n. deor. 2, 25, 
Serv. zu Virg. Aen. 8, 104, Arn. adv. gent. 8, 29 u. 
von Cratin. 5. Plut. Per. 8 Χρόνος gefchrieben, ©. 
des Uranus u. der δα, in Μῄντίει ©. des Sem (Ίο. 
Ant. fr. 4,1), b. St.B. ο. «Φ(λυρες ©. der Philyra, 

V. des Zeus, Vofeiton, Hadet, der Here, Demeter u. 
. a, Hes. th. 462, u. παῷ Ael.n. an. 2, 18, ΑΡ. 

h. 1285 u. Schol., Lycophr. 1200, Io. Ant. fr. 4, 4, 
Hyg. f. 188, Arnob. adv. gent. 4, 26, Philarg. zu 
Virg. Georg. 8, 98 des Eheiron, nach Arrian. 5. Eust. 
N D. Per. 808 tes Chalcedon, u. nach Cinigen b. 

trab. 10, 472 der Korpbanten, auch des Eros, Orpb. fr. 
in Schol. Ap. Rh. 8, 26, des Dolo fos, St. Β. ο. Bı- 
δυνία u. Bogxn, ferner (als Saturnus) V. des Ja⸗ 
nus, Hymnus, Fauflus, Felix, Plut. parall. 9, ur in 
Aegypten tes Typhon u. der Nephihys, ΡΊαι, Is. et 


Κρόνιππος 


: Κρόνος 


Os. 12, in Uffyrien des Bilus u. Rinus, Io. Ant fr. 
4,86, der Älteſte ber Götter, dab. ὁ γέρων, πα- 
λαιγενής, πρεσβύτης od. πρεσβύτατος genannt, 
Nonn. 1, 888—12, 45, ὅ., Aesch,. Prom. 220. Eum. 
641, D. Sie. 56, 66, D. Chrys. or. 14, p. 284, obuehl 
nad Plato jünger ale der Eros, Ῥ]εε, conv.195,b, 
a. nach Paus. 8, 21,8 auch jünger als Gileithyia; dab. 
auch das goldene (od. παΦ Procl. zu Hes. op. p. 46 
das filberne) Zeitalter unter feine Regierung fälk, 
Hes. opp. 111, Plat. Hipp. 229,b. Gorg. 528, a. legg. 
4, 718,b, D.Sic. 5,66, D. Hal. 1, 86. 88, Plat. qu. 
rom. 12. 42. Aristid. 24, Dicaearch. 6. Porph. sbst, 
2,2, Paus. 5,7,6, Luc. d. deor. 10,2. Sat. 20. fü- 
git. 17, Ath. 6, 267, e—269, e, Ον. met. 1, 89, u. d 
fprihw. wurde gu fagen: ἀρχανότερος ob. ngsofi- 
τερος Κρόνου, Ar. Αν. 469, Plat. conv. 195, h, Νε. 
car. 7, 41, Long. past. 3, 5, vgl. mit Ansxipp. b. 
Ath. 9, 408, f, Nicet. Eug. 8, 116, u. verättlih ven 
dem, was alt u. unempfindlich it, Κρονοῦ πυγἡ 
Diogen. 5, 64, Apost. 10, 11, Suid., Hesych., ſo te) 
man alte (wohl auch kindiſche) Leute Κρόνου nannt, 
Hesych., Suid., vgl. mit ep. Plan. 257, Ar. Nub, 
929. Vesp. 1480, Plat. Euthyd. 287,b, Hyper. in 
Β. Α. 104,7, u. e8 fo aud der Beiname bes Bhils’w 
pben Dioborus wurte, Hesych. Miles. s. 4,4, D.L?, 
10,n2.7, S.E p. ὑπ. 8, 82. 72, der taber auch alkia 
ὁ Κρόνος heißt, S. Emp. dogm. 4, 847, Callim. I 
Hesych. Miles. α. α. Ὁ. 6. 4ιόδωρος. Gr erfährt 
zwar felten unter der Zahl der Götter, Ar. Αν. 586, 
aber doch in Hymnen, Orph. h. 18, ὅ., in Zängen, Luc. 
selt. 47. 80, u. als die Gottheit (dad Φεβίτα), weidt 
den Hagel fentet, Theod. Prodr. 8, 108, auch hatte et 
hie u. da Tempel, δεβε, Opfer (8. Emp. ὑπ. 8, 208) 
u. Briefter (Luc. Cronos 1), u. Statuen, Paus. 9, 39. 
4, ep. in Anth. xı, 188; oft zualeich mit der Khea, fo in 
Athen, Paus. 1,18, 7, in Olympia, Paus. 5, 7,6, He 
rodor. in Schol. Pind. Ol. 8,10, wovon eine Antik 
daſelbſt Κρόνου λόφος, ὄχθος ot. πάγος δι. = 
Κρόνεο», w. [., Pind. 01.8, 22. 11 (10), 60. N. 11,81, 
ερ. Anth. xıv, 4, ferner in Sicilien, wo er begrader 
fein follte, Pbiloch,. b. Clem, Alex. adm. ad gent.p. 
118,u. Ioh. Lyd. de mens. 274, b, in Mefopotamien, m 
εδ-εἶπε Κρόνου βουνῶ»ν ὑπεροχή gab, Pol. 10,10, 
u. in Libyen, Ioh. Lyd. a. a. D., wie denn aud dk 
Säulen des Herakles früher Κρόνου στῇλαν hin, 
Eust, u. Schol, gu D. Per. 64, in Aleranprien, At. 
8, 110, Ὁ, Sarbinien, Apost. 15, 85, in Britannien, 
Plut. def. orac. 18. fac. orb. lun. 26, w. befonters in 
Rom, wo er —= Saturnus if (ſ. Plut. απ. rom. #1. 
48), D. Cass. fr. 4, f. D. Hal. 9, 82.6, 1, Plut.Popl. 
12. ΤΟ. Gracch. 10. qu. Rom. 42. 48), u. er ein z’* 
vsog {β, Piut. qu. rom. 84, der Gott des Aderbaut, 
Plat. qu. rom. 42. pro nobil. 20, u. des Gaufes, Porpb 
antr. Nymph, 28, dem der December geweiht it, Flct. 
απ. rom. 94, u. ein Tag, D. Cass. 87,16. 49, 22.68, 
7, ja e8 war ganz Italien ihm geweißt, D. Hal |, 
84. 88, Herdn. 1, 16. 1. Gr erhielt bier Oyfer mu 
hatte Feſte, Plut. qu. rom. 11, D.Sic. 5, 66, D. Hal 
1, 84, wie in Griechenland, Et. M. 821,4, Suid., Plut. 
mas. 44, früher auch Dienfchenopfer in Rhobus, Porpb 
abst. 2, 54, in Kreta, Porph. abst. 2,86, in Aezwien 
8. Emp. ὑπ. 8, 221, in Karthago (ale Moloch), Pie. 
Min. 815, c, D. Sic. 20, 14, D. Hal. 1, 88, Pit 
superst. 18. ser. num. vind. 6, Porph. abst. 3, 15, 
Zen. 5, 85, Schul. Od. 33, 802, Hesych., Suid. # 
Phot. s. «Σαρδάνεος, Eus. preep. ev. 4, 16. λέας:. |, 

















Κρονοσόλων 


7, Lactant. Inst. 1.21, Arn. adv. gent. 2, 68, Minuc, 
Fel. σι. 80, wo er Tempei hatte, = Baali, Hann. peripl, 
tit., u. Statuen, D.Sic. 20, 14, bei den Kelten u. Maſſy⸗ 
lern, D. Hal. 1, 88, Plut. parall. 28, u. in Bhönisien u. 
Aſſyrien. Porpb. abet. 2, 56, Eus. pr. ev. 4, 16, wo er— 
u. Βήλ od. Θολάδης ift, Damasc. v.Isid. 115, Phil. 
Bybl. fr. 2, 7, Eus. pr. ev. 4, 16, vgl. mit St. B. ο. Bn- 
ρυτός. Βύβλος, wie beiten Ge:en = Ζάμολξες, Phot. 
lex. s. Ζάμολξος, u. bei den weſtl. Voͤllern als Winter, 
Theop. δ. Plut. Is. et Os. 69. In Aegypten (Oflris) das 
gegen trist er als König auf, D. Sic. 1, 18, Syncell. 18.9, 
19, Maneth. b. Euseb. Armen. Chron. 98, u. als Sohn 
des Helios, Euseb. in Mai script. coll. 1, 2. p. 24 (de) 
auch als verehrte Gottheit. Plut. 1ο. οἱ Os. 82), wie im 
Ammoniſchen. D. Sic. 8, 71, u. in Aſſyrien, Theophyl. 
ad Autol. 8, 29, u. ebenfo in Stalien, D. Hal. 1, 36. Bei 
den Griechen aber galt er ale Herrſcher auf den Juſeln der 
Eeligen, Pind. Οἱ. 2, 127, ep. in Anth. app. 51, Zen. 8, 
96, während ihn Andere, wie [ῴοη Που. Il. 8, 479, Hes. 
th. 851 in den Tartarus verftoßen fein laffen, Apd.1,1,5. 
©. Il. 2, 2085—21,216,8., Od. 21, 415, h. Apoll. 889, 
Pind.01.2, 183 — I. 1, 76, ὅ., Hes. th. 197. 463.495. 
625. 648, ὅ., Aesch. Prom, 185. 201, Soph. Phil. 679. 
0.C. 712.fr.182 ed. D., Ar. Equ. 561, Plet. Euthyphr. 
8, b. Cratyl. 402, e. 404, a. rep. 2, 878, a. Timae. 40, 
ο, Flgde. Als Κρόνος 4ριιΨ ἰ{β ετ--- Ἡλιος, Nonn. 40, 
838. 400 2) ter Planet Saturn, Κρόνος od. audy Κρό- 
νου ἀστήρ genannt, dem das Jahr geweiht iſt, Plut. plac. 
phil. 3, 82, 1, Serv.Virg. Aen. 4, 92. 610. Geo. 1,885, 
u. der ein Unglüdsftern it für den unter ihm Gebornen, 
ep. Anth. xı, 114. 188. 888. app. 40, bah. = δάκρῃν, 
Anth. spp. 40, f. Nonn. 5, 84. 6, 246. xı, 160. 
161. 88, 226, Plut. plac. phil. 2, 15, 4, Plat. Timae. 
Locr. 97,a. Epin.987,c, D. Sic. 2,80, Arist. mund. 
6 Luc.astr. 21, Porph. antr. nymph. 16. 21. 22, Io, 
Ant. fe.4,2, Eu-t. pr. ev. 4, 16, dab. Κρόνον κύ- 
xAoc, Arist. mund. 2, vgl. mit D. Cass. 87, 18. 
όλων, wrog, voc. Κρονοσόλω», hat Luc. 
in Uronosolon 10. 11 gebildet, gleihfam der Solon 
der Saturnalien. 
εκνοε, m. Kronosvater, Bein. des Ura⸗ 
nos, Orph. h. 4, 9. 
Ερονούτ, indeol. Aegyptier, Schow 6, 7. 10, 5. 
u. Kpövruves, µάνιδων γένος, falfche 
Zesarten bei Hesych. 
Ἐρόσσα, Zinne, St. am Pontus, Hecat. b. St. Β. 
Adi. Ἀροσσαῖος, a, or, St. Β. 
Ἐροσσαίη, f. Zinna, macetonifche Landfihaft im 
Heften von Ghalcibice, = Κροντές, w. f., Her. 7, 128. 
µίνα, lat. Crustumins, eine Tribus in Nom, 
1ο». 14, 10, 18. 19. ©. ——— en. Ἡ 
ταλλα, Klingenberg, St. in Italien, Hecat. 
b. * Ew. Εροταλλαῖοε, St. Β. Wahrſcheinl. am 
31. Crotalus, Klingenbach, |. Alli, Plin. 8, 10, 16. 
Kæpéro)os, m. Gellhorn, Freier der Hinpobamia, 
Paus. 6, 21, 10 (Theophyl. ep. 10, 16), vermengt mit 
Ες ρόκαλος, Schol. Pind. Οἱ. 1, 127, [. Lob. psth. 90 
u. n. 14. 
Kporavet, pl. Klinger, ein Theil der Pitanaten 
in Sparta, tah. λέσχη Κροτανῶν, Paus. B, 14, 2. 
Kporovixy /.(Κροτωνίκη ϐ), ähnl. Leichtentritt, 
eigel. im Bußitampfen d. i. Tanzen fiegend, Gem. bes 
Königs Safander in Thracien, Plut. fiuv. 8, 1. 
os, m. Hall, ©. tes Ban und der Cupheme, 
zer als Sugittarius unter die Sterne verfeht wurde, 
11yg. 1.224. poet, Astr. 3, 77. 


Κροτώνη 725 

Ἐρότων, wros (über den Accent ſ. St. Β. κ. v. πα. κ. 
Αἰσών), mei ἡ, Her. 8, 186. 137. 188, D. βίο, 
36, 21, Strab. 6, 259. 262, Theocr. 4, 82, Paus. 7, 
25, 11, Jambl. v. Pyth. 29. 83, D. Hal. 2, 59, Eust. 
su D. Per. 860, Schol, Theocr. 4, 88, Sil. It. 11, 18, 
boch auch d, orac. b. D. Sic. 8, 20, Scymn. 819, 
Ephor. δ. Strab. 6, 262, mant, prov. 2, 2, Suid., Liv. 
24,2, 5. D. Sic. 36, 21 auch Κροτώνη, wie Front, 
strat. 8, 6, 4 u. Insor. 4, 2068 (ob. bier Gigenname 9), 
Klingenberg, 1) St. in Bruttium. j. Crotona, Her. 8, 
181—-5,47,8., f. oben, Pol.7,1.10,1,D. Hal. 1,20—2:, 
Scyl.13, Scymn. 824, 826, Strab. 6, 269. 8,878 u. ὅ., 
App. Hannib, 67, Ὀ. L. 3, 2,4—8, 7,2 (ep. vır, 126), 
Ael.v.b.2,26.4,17, Ath. 12, 618, d - 628, b. ö., Luo, 
vit. auet. 6,D. Chrys.or. 83, p.401.64,p.595, Iambl. ν. 
Pyth.86—249, 6. Porpb. v. Pyth.4—56, 8.. Paus. 8, 
8, 1, Ptol. 8, 1,12, Horacl. Pont. fr. 86, Zen. 8, 42, 
Apost. 17, 5, app. prov. 8, 46, Suid. κ. ᾽Αρχίας, St. B, 
8 v. u. S. Ζυράκουσαεν, l'roc.b. Goth.4,25,59, Liv. 28, 
80—34, 45, ß., Plin. 8, 11, 15, Mel. 2, 4, A. Bei D. 
Per. 869 πτολίεθρον ἐϊσταφάνονο Κρότωνος, b. D. 
Sic. 14, 108, Porph. v. Pyth. 18, Iambl, v. Pyth. 188. 
206 ἡ Κροτωνματῶν πόλες genannt. Sie war durch ihre 
geſunde Lage ebenfo wie durch ihre Sittenreinheit u. weife 
Gintichtungen berühmt, bad. das Sprichw. a) Κρή- 
τωνος ὑγιέστερος, was freilich bei Zen. 6, 27, Buid, 
8.v.u.8. ὑγεέστερος, Phot. χρότωνος geſchrieben u. 
spp. 8, 51 von der Hundelaus abgeleitet if, διταὺ. 6, 
262, Eust. gu D. l'er. 861, Ael. ep. rust. 10, Macar, 
6,88, Cram. An, Par, 1,898, 17, Eust. Od. 17, 800, 
Schol, Ar. Equ, 1100, Liban, ep. 862. 886. 1289 ob. 
b) Μάταια τἆλλα πρὸς Κρότωνα τᾶστεα, Schol, 
Theoor. 4, 88, mant. prov. 3, 3. — Ew. άτης, 
as, ὢν, ss, ey. auch ᾖσε, ion. (Her. 8, 181—8, 47, ὃ., 
Anaxim.b. D.L.2, 2, 4) Ἐροτωνιήτης, [. Thuc. 7, 85, 
Arist. h.an. 7, 1. anim. gen. 8, 2. mir. aud. 107, D. 
Sic. 10, 28—21, 11, ὃ., Simon. fr. 48, tit., Pol. 2.89, 
D. Hal. 1, 29, Scymn. 807. 867, Strab. 6, 261—269, 
d., Ael. n. an. 16, 23—v. h. 4, 17, ñ., Ath. 12, 520, 0 
—522,c,8., Psus. 8, 19, 11—6, 18, 1, õ. D. L.8, 5, 
1--θ, 8, n. 25, ΙαταὈ]. v. Pyth. 40-267, δ., Porph. 
v. Pyth. 4, Lac. Gall. 18, Zen. 2, 17—5, 19, ö., Apost. 
11,81, St.B.s.v.u.8. Zößagsg — Τέρενα, Heracl, 
Pont. fr. 86. Sie waren berühmt durch ihre Gymnaſtik, 
fo daß es fprichw. hieß: Κροτωνιατῶν ἔσχατος τῶν 

λλων Ελλήνων πρῶτος, Eust, zu D. Per.869, Strab. 


6, 262, Et. M. 722, 49, Suid., Cio. Att. 6,5. Man 


fagte auch Adj. Κροτωννάτης ἀνήρ, App. b. οἱν. 2,4, 
Ismbl. v. Pyth. 654, u. πένταῦλος, Anth, app. 297, 
tit., Koozwrintas Intgol, Her. 8, 181. Ihre Land⸗ 
[Φα[ι hieß ἡ Kporevssarıs,sdos, Thuc. 7,85, Strab, 
6, 254. 272, Paus. 6, 14,8, Arist. mir. aud. 107 (ν.Ι. 
Κροτωνιάς) u. mit χώρα, Strab. 6, 267, ion. ἡ Kpo- 
τωνιῆτιε, ἡ γή, Her. 5,45; ot. viäe, Schol. 
Theocr. 4, 88, Et.M. 188, 22, f. 8ι. Β. Adj. ϱ) Kpo- 
τώνιος, ία, St.B. u. b) κά, τά, Cic. ΔΗ. 
6,5. 2) St. in Etrurien, welche vie Römer nah D. 
Hal 1,26 Κορθωνία, w.f., nannten, St. B. (derfelbe 
nimmt irrthũmlich noch eine dritte Statt diefes Namens 
in Stalien an). 8) πι, Gigenn., a) ©. bes Aeatus, 
nach welhem tie St. in Bruttium benannt fein foll, 
D. Sio. 4,24, Heracl. Pont. 86, Schol. Theocr. 4, 82, 
Iambl. ν. Pytb. 60, Et.M. ο. v. b) Gärififteller, D. 
L. 3 1,7. 4) Berg, auf welchem der Aeſatus entſpringt, 
t. B. 


Εροτάνη, 1. ſ. Kootuv. 


726 


Koöramwos, m. ähnl. Klingsobr, ©. tes Agenor, 
K. ron Argos, Paos. 1,43, 7. 2, 16, 1, Aristid. or. 45, 
p. 6.— Et. M. 489,27. Davon Ἐροτωπιάδης, Kro⸗ 
topos Entel = Linos, Callim. fr. 315, Ον. in 
Ibin 480. 

Ἐροῦι, Iuscr. 3, 5096. 5097, Sp. 

Κρονκίων, m. Mannsn., Infhr. von Melos, Ross 
Inser. ined. 227. S. Mommfen Unterital. Dial. p. 10, 
Anm. Bol. Κροχίων. 

Ερουμάτιον, f. Thon, Blötenfpielerin, Alciphr. 
1,12. 

Kpo9dppos, m. Anführer der Bulgaren, Thpbn. 752, 
20. Genes. 4, 9, Sp. 

Ἐρουνοί, pl. Brunn, Brünn (f. Lob. parall. 
114). 1) Qurlle vom Flußchen Ebaltis im fürl. Elis 
mit einem Flecken gleiches Namens, Od. 15, 295 (fälfche 
Iih von Barnes aus Strab. 8,850 Hier aufgenommen), 
h. Apoll. 425 (2, 247), Strab, 8, 343851. — Quelle 
in Arkadien, Paus. 8, 35, 8. 2) Et. in Möften am 
Bontus, das fpätere Dionyfoyolis, nad An. p. pont, 
Eux. 78 Ματιόπολες (viel. Mareianopolis), Scymn. 
752, Strab. 7,319, St. B. a. 4ιονύσου πόλις, Plin. 
4, 11, 18, παΦ Mel. 2, 2 vie Hafenftadt von Diony⸗ 
ſopelis. 

Κρούου ἀκρωτήριο», Vorgebitge in Aethiopien, 
Ptol.4, 7,8. 

Kpots, m. KTopfer, ὑποστράτηγος, Thphn. 890, 
10. Sp. 

Ἐρουσαῖοι, ob. D. Hal. 1,47 Ἐρουσαῖον ἔθνος, 
Stampfer, Volk in Thracien, D.Hal. 1,49, f. Κρουσές. 

Kooters, sos, m. Schlägel, ©. des Myton, nad 
welchem Κρουσές, w. f., benannt fein [οἳ, St. B. s. 
Koovafs. ' 

Kpovots, (dos, (ἡ), Schlägel, Landfchaft in Mas 
cedonien am tbermäifchen Meerbufen, Thuc. 2, 79 (bier 
mit yn)), Streb. 7, 380, fr. 21, von St. B. zu Dinge 
bonien gerechnet, Ew. Ἐρουσιδεύς u. Ἐρουσιεύς, St.B. 
6. Κροσσαίη. 

ΕΚρονστοµέρεια, f., b. D. Hal. 6, 84 u. δι. Β. 
Kpovoropepla, b. Plut. Rom. 17 u. D. Sic. 7, 4 
Kpoverrouptpiov, b. Liv. 2,19. 8, 42 Crustumeria, 
Et. der Sabiner, D. Hal. 2, 82. 10, 26. 11,28. 26- 
Ew. Ἐρουστομερῖνος, os, D. Hal. 2, 86. 58. 8, 49, 
St. B., lat. Crustumini, Liv. 1.9. 5,87, u. die Stadt 
auch Crustumium, Sit. It. 8, 867. 

Ἐρύα, ων, n. pl. Kaltenberg, Borgebirge u. St. 
in Lycien (Garien), An. st. mar. ınagn. 208. 259, 
St. B., Mel. 1, 16, b. Plin. 5, 17, 29 Crys fugitivorum 
(1. νέα Κρύασσος), b. Ptol. Καρύα, w. f. Em. 
Kpvets, St. B., daher 8 Infeln vor ber Stadt Ερυέων 
νῆσοι hießen. Marc. epit. Geogr. Artem. b. St. B. 
== Κρνασσός, w.f. 

Κρυασσός, οὗ, d, = Κρύα, w. [., b. Plut. Kptaer- 
σον u. fem. 1) Vorgebirge u. St. in Karien (Lycien), 
Ieyl. 99 (cod. Κράσος, vulg. Κράγος), Polyaen. 8, 
64, Plut. mul. virt. 7, wo aud ein Νέα Κρύασσος 
vorfommt, St. Β. s. v. u.s. Ὑγασσός. Ew. Ἐρυασ- 
σεύς, eis, Plut. mul. virt.7. St. Β., Inscr. 2259. — 
2) ©. des Karos, nach welchem die Stadt benannt fein 
fol, St.B. 

Ερνβνῖοί, f. Κρόβυξον. 

Ἐρυβοί, Erpe (0. 5. bunfel ob. verborgen), Kaſtell 
in Thraden, Ephra&m. 8967, Sp. 

Ἐρνκίνης, m. == Κροχίνας, w.f., Euseb. p. 160. 

Kpvplöio, Aranpt., Pap. Cas. 41, 7. 

Ερυνίανα, f. Κυρίανα. 


Κρότωπος 


Κρῶμνα 


Kptos, ov, πι. Kaltwaffer. Nebenfl. es ὅταν 
in Ionien, j. Nymphifluß, Pit. 5, 29, 81. 
πτόε͵ (6), b. St. B. u. Eust. Κρύπεος, Erfutt 
d. δ. dunkel od. verborgen, 1) mit und ohne ὠµήν, 
Hafen in Epidauros. Paus. 2, 29, 10. 11. 2) Κ. λιµήν, 
Hafen in Arabia Felix, Ptol. 6, 7, 12. 8) früßent 
Name von Eyprus, Astyn. b. St. B. ο. Κύπρο. 
Ptin. 5, 31, 35, Eust. zu D. Per. 508. 


8 Ἐρυπτοφέρα, {. (Stehlig?), Inser. 4, 8724, 
p. 


Ερνστᾶλη, f. Kalteis, M. des Charilles wi 

Phthia, Nic. Ῥαμ. 8, 51. 
os, m. @ifad (f. Piut.), früherer Ram 
des Thermodon, Plat. fluv. 15, 1. 

Kovrıßäs, m. ©icaner, D. Sic. 4, 23. 

Ερυφαίνετου m. Erf (ο. $ der verborgene), Inser. 
9, 9968, b, A, 11, Sp. 

wos, πι. Grbs (d. i. Duntelftein, ſ. Plut), 

Name eines Steins im Stamander, Heracl. Sieyon 

b. Piut. βαν. 18, 4.] 

, ὤντος, m. Erf (0. 5. der heimliche). Ge 

fandter des Berfeus, Pol. 29, 8. j 

YJurwos, m. "Dundelroß, Spottum αἱ 

Ehryfippos, deſſen Statue im SKerameifes zu Ather 

durch eine in ver Nähe ſtehende Reiterſtatue ganz ver 
dunkelt wurde, D. L.7,7,n. 4. 

Ερωβιάλον, Sichel, St. 5. Baphlagonien, Αρ. Ri 
2,994, Strab. in Schol. dazu, Eust, gu V. 2, 856, Val 
Flacc. 5, 108, St.B., Ew. Ἐρωβιαλεῖε, St. B. 

βύλη, f. Kaub (= Holle, alfo wie m 
Haarbüfchel auf dem Haupte), Ort in Thratien, Dem 
12,83 (nad) Passow lex. auch Frauenn., 5. Manni 
Lue.). 

Κρωβύλοε, ου, (6), b. Ath., Harp., Et.M. Ep 
BuXos (f. Lob. path. 122), Holle (d. i. Hearhülktl). 
1) Atbener, a) Bein. des Redner Hegefinpos, Acschia 
1. 64 u. Schol. — 71. 110. 8, 118, Plat, Dem. 17. regg 
apophth. s. Εγήσιππος, Harp. α. ν. u. a. "Hyisir 
πος, Hesych., Buid. 5. Ἠγήσιππος, Et. Μ. 418, 4, 
Cram. An. Par. 1,166. b) Spfopfant, D.L. 8, 2.16 
— Ar. Vesp. 1966. c) Dichter der neuern Komors. 
dah. ὁ κωμικός, Ath. 1, 5, f., Harp. s. örs zul. 
f. Ath. 2,54, e—10, 440, {, ὅ., vgl. Mein. 1, 4% 
2) Korinthier. Plut. Alex. 23. 8) ein Koch op. Edles: 
mer, Ael. v. h. 4, 16. 4) Anterer, Theod. ep. τι, 15% 
5) Sprichw. war Κρωβύλου ζεῦγος, ven [ος 
Schlechtigkeit und von einem Hurenwirth entichnt, Dir 
gen. 1,3. 8,65, Zen. 4, 69, Liban. ep. 83, Hase 
©. Κρόβυξος. 

Kpöw, St. in Arabien, St.B. s. Κρῶς. 

Κρώκαλα, ω», n. pl. Infel im ἱπεί[άκα Meat 
j. Andıp, Art. Ind. 21,7 (ν.Ι. Κρωχέλα), Pl 6, 
21, 80. 

κ ‚or, pl. Steinberg. St. in Atleticd 
Pur eis. 4. 21, 4, 84, 6. Die Landſchaft ἡ Kpupitt 


| 
©. Kir 







Κρόμνη), 8ὲ. Β. α. ν. μ.ο. άμαστρις, Hesych, 4 
Ρ. Ρ. Εως, 14, 1, Tzetz. Lycophr. 521, Suid., Pis 
6,2, Val. Flace. Arg. 5,106. Ew. Ἐραμνίτης 
Β. 8. v. u.s. Βισάνθη, or. au Ερωμναῖοε ν- 


Κρῶμνος 


μναιεύς, St. B. 2) St. im Beloponnes (= Kod- 
µνος, Koduvos),u. jwar m. u. fem., sing. u. pl., St. 
B. —, nad Tzetz. Lye, 521 Ότι in Korinth = Κρῶ- 
wos. [3) ©t. in Thefjalien?, Hesych.] Achnl.: 

Ἐρῶμνοι, (ὁ, Xen. Hell.7, 4, 21 u. ἡ, Ath. 10, 
452, b), 1) St. in Artadien bei Megalopolis, Xen. 
Hell. 7,4,20—22, Ath. 10, 542, a, = Koöuva, w.f. 
2) ©t. in Argolis, Plut. vit. pud. 16. 8) m. ©. des 
Lykaon. nad welchem Κρῶμνα benannt fein foll, St. 
B. s. Κρῶμνα, |. Κρῶμος. In cod. Par. der Schol. 
ΑΡ. Rh. 2,140 wird ein Κρώμενος (vulg. Κράμβις) 
als Sohn des Phineus erwähnt. Bol. Genes. 69, 6. 

μοφ, m. Steiner, 6. 8 Lylaon, nach wels 

dem Κρῶμου benannt fein fol, Paus. 8, 8, 4. ©. 
Koouos u. Κρῶμνος. 

{, Ἆι, Β. Ἐρωπιά, Phryn. b. St. B. Kpu- 
wräs, άδας, u. Androt, b. St. Β. Ερῶπα, Sichel 
(f- Curt. Griech. Etym. 1, 114), ein attticher Demos ber 
Leontifchen Phyle, Thuc. 2, 19. Ew. Κρωκίδην, ws, 
St. Β, s.v.u. 6. Εὐπυρίδας, Schol. Ar. Equ.80, Inser. 
266. 298. 466, Att. Seew. ΧΙ, 2,88. 165 (Κρωπίδα), 
Ross Dem. Att. 1. 17. Adv. ix Κρωπιδῶν [sic 
Κρωπιδῶ»], ἐν Κρωπιδῶν u. Ερωπιᾶθεν, von Kr., 
Ἐρωπιάνδε, nah Kt. u. Εξρωπιᾶσιν in Kr., St Β. 

Ἐρώτιοε, (ὁ), Sichel, Bein. eins Neftor, Pol. 
27.14. 


Kpäs, (n. in Et.M.298, 68, in Lascar. Gramm. 
6. Lob. parall. 88 6), 1) 61. in Aegypten, Hecat. b. 
St. B., Ioann. 7, 86, Arcad. b. Lob. par. 87, p. 126, 25. 
Ew. Ἐρωίΐτης u. als Adj. Κρωίτης νομός, St. Β. s. 
ν. u. 5 ‘Axo6ödwos. 2) Etabt in Arabien, St. B. s. 
Axoöstwos, ſ. Κρῶες. 

Ἐρῶσσος, m. Krug, Mannen., Buid. 

Ἐρῶφι, n. Berg in Oberägypien zwifchen Elephan⸗ 
είπε u. Syene, Her. 2, 28. 

Kriäros,ov,m. Otto (d.1.von Befig),S. des Poſeidon 
od. Altor, VB. des Amphimachos aus Elis,11.2,621.18,186, 
Pind. Ol.11,(10),88 (mo Ποσειδάνεος hinzugefügt ift) 
u. Schol., Arist. ep. 17 (Anth.spp. 9), Apd. 2, 7,2. 
8, 10,8, Pherec. in Schol. 1]. 11, 709, Schol. Pia- 
ton. 880 ed. Bekk., Paus. 5, 8, 4. 6,20, 16, Zen. 5, 
49, Diogen, V. 8,44. Sein Heiligthum u. Denkmal in 
Stleonä, Paus. 2, 15, 1. 

Kraclas, αο, m. bönt. = Κτησίας, böot. Archon, 
Inscr. 1578 u. Keil Inscer. boeot. 111, 18. 

Kroaros, m, (Kammann) Bein. bes Theodor, 
Proc.b, V.1,11, Sp. 

Krevoös, οὔντος, (ὁ), Kamm, Hafenplag im tau⸗ 
riſchen Cherſones, j. das große ſebaſtopolſche Haff, Strab. 
7, 808. 813, Ptol. 3, 6, 2. 

Kriuy, m. Tödter, Atbener aus Gargeitos, Inser. 
613. 

 Ετηµέναι 7 Κτιµεναί, Stift, St. in Macetos 
nien, Ptol. 8, 18,44. ©. Κτιμένη. 

Κτήμων, πι. Otto (d.i. von Θες), Mannsn. auf 
einer dyrrhachiſchen Münze, Mion. 8. 111, 884. 

Ἐτησαρέτη, {. Audofleda d.i. von Beſitz vorzũg⸗ 
lich, Böotierin, Inser. 1570. 

Krirapyos, m. Edmund (b. i. Beſitvorſtand), 
1) Aihener, a) Adasavs, Inser. 576. b) B. eines 
Fleitemos, Εὐωνυμδύς, Inser. 685, b. 2) Anderer, 
D.L.5,2, n. 14. 

Κτησᾶε, m. Otto (9. i. Mann des Befiges), Manns⸗ 
name, Insor. 287. 

Κτησιάδηςε, m. Ottens, Mannen., Inser. 166. 

Ετησίαρχοε, m. Edmund (f. Κτήσαρχος), 1) 


127 


einer, für welchen Lyſias eine Rede verfaßte, Harp. f. 
Lye. fr. 79 in Bsit. - Saupp. or. fr. p. 194. 2) V. det 
Kteſias aus Knidos, Suid. 9. Κτησίας. 

Ετησίαε, ου, (ὁ), Otto (d.i. mit Befiß), 1) Athe⸗ 
ner, a) At. Ach. 839. b) Eunsenswr, V. des Phil⸗ 
tiabes, Dem. 85, 20, auch Κτησιχλῆς genannt, w. ſ. 
ο) 6. tes Konon, Dem. 54, 7. 22, D. Hal. de vi 
Dem. 12. d) V. eines Euagites, Philaide, Inser. 222. 
e) ’039sy, Curt. inser. att. 9. f) Anderer, Meier ind, 
schol. n.15. 2) Knidier, ©. bes Kteſiarchos od. Stteflochus 
(f. Suid. u. Luc. v. h. 1,3), Gefchichtichr. u. (Xen. Απ. 1, 
8,26, Strab. 14, 656) Leibarit des Artorerres Mne⸗ 
mon, Arist. h.en. 2, 1. 8, 28. anim. gen. 2, 2, Plut. 
Artoz. 1—19. sol. an. 2]. fluv. 19, 2. 21,5, Ael.n. 
an. 8, 8—17, 29, ὅ., Strab. 1, 48—16, 785, ὅ., Arr. 
An. ὅ, 4, 2, D. Hal. comp. verb. 10, Ath. 1, 22, d— 
14, 689, d, ὅ., Paus. 9, 31, 4, St. B.s. "Ayßdrava — 
Χωραμναῖοι, d., Luc. Philops. 2. v.h. 2,81, Stob. 
90, 18, Harps.s. Σχνάποδες u. ὑποκυδεῖς, Demetr. 
eloc. 212, Theon. prog. 11, Apsin. rhet. ed. Sp. {. 1, 
p. 400, Schol. Arist, m 311 ed. D., Schol. ΑΡ. Rh. 
2,899. 1015, Phot., τὰ Κτησίου, die Nachrichten od. 
Erzählung des Kıcflas, Piut. Artox. 9. 8) Ephefler, 
Verf. einer Berfeis, Plut. Βαν. 18, 6. 4) Erzgießer u. 
Toreut, Plin. 84, 8, 19. 5) ein Bielfraß, Anax. 5. 
Λε]. v. h. 1, 27, Anax. u. Philet. b. Ath. 10, 416, 
d—f. 6) auf einer farifchen Dlünge, Mion. 111, 858. 
7) Andere: Inser. 2, 2097. 2864. 2866. 2797. 4, 
7207. 8518, 111. 

s, m. Oettrich (im Dermögen reich), 
1) Athener, a) ἁλαιεύς, ©. eines Diodorus, Dem. 57, 
88. — Adassös, At. Seew. 1, a, 71, vgl. dafelbft 
p. 21. b) einer, der zur Zeit ver Per zur Sühne ger 
töbtet wurde, D. L. 1,10, n.8. 2) Alerandriner, bes 
rühmter Mathematiker, ὁ μηχανικός, (Ath. 4, 174, ϱ) 
od. ὁ µηχανοποιός genannt, Ath. 11, 497, d (He- 
dyl.8 in App. 80), Vitr. 9,9, Plin. 7, 87, d "Acxon- 
νός, Theven. p. 6, vgl. Σεησίβιος. 8) Ehalciber, 
Schüler des Menevemus, Philofoph, D.L. 4,6, n. 12, 
Ath. 1,15,c0.4, 163, e, Plut. Dem. δ. x oratt. Dem. δ. 
4) Sefhichtfähr., ὁ Ἱστοριογράφος, Αγά. 5. Phleg. 
fr.29, 2, vgl. mit Luc. maor. 22, viel. = dem vori⸗ 
gen. 5) Andere: Inser. 2, 2211, e. Add., ὃ, 4825, 6, 
Add. 
a Kraclapos, m, Mannsn., Zonar. p. 1260, Sp. 

ehnl.: 

Κτησίδηµος, m. Detter, ahd. Otheri (d. i. ein 
Heer od. Bolt befigend), Maler, Lehrer des Antiphilus, 
Plin. 35, 11,40. Ebenb. 85, 10, 97. 

Ἐτησιέπης, m. ähıl. Redemann (eigtl. wortreich), 
Buarier, Inser. 2, 2086, vgl. zu n. 2510, b. 

ΕΚντησίκλεα, f. Srauenn., Inscer. 888 (mit όργια- 
στής|). Fem. zu Κτησικλῆς. ι 

Ἐτησκλείδηε, m. Ditmers, Mannen., Athen. 
Inſchr. in d. Ephem. archaeol. 678, K. 

Ἐτησικλθε, έους, 8, fa, m. Ott mer (db. i. im 
Befig berühmt, f. Luc. fugit. 26: ἀπὸ τῆς Enı- 
Φυμίας ἣν ἔχουσιν περὶ τὰ κτήματα, οὐκ ἂν 
ἁμάρτοις προσκαλῶν Κτησικλέας), 1) Athener, 9) 
Archon DI. 111,8, D. Sie. 17, 17, Lys.9, 6, D.Hal.Din. 9, 
Piut. x oratt. Aeschin 44, Meier ind. schol. n. 44, 
Böckh Staatsh. ντ, tab. 2, f. Στησικλῆς. b) Dem. 
21,180. ο) ©. eines Ghärlgenes, Meier ind. schol. 
n.16. d) «αληρεύς, Inser. 172 u. 8. daſelbſt. e) = 
Κτησίας, w. [., Ἀυπεταιών, Dem. 85, 84. f) An» 
derer, Lys. in Phot. lex. p. 870, 26. — g) ὁ λογο: 


Κτησυλῆς 








128 Κτησιχράτης 


θάφος, ein Metölte, Dem. 58, 19. 20. h) Ross 
Dem Att. n. 10. 2) Geſchichtſcht. Ath. 6, 272, b. 
10, 445,d. 8) Bildhauer, Ath. 18, 606, a. 4) Ans 
derer: Inser. 2, 2847, c. 14. 17. 23, 34. 
τηε, m. Odovacar (b. 1. im Beſit wader 
od. flarf), Ashener, Sohn bes Ktefipbon, Φαληρεύς, 
Inser. 174. 

Ἐγτησιλέωε, m. Ditermann (vom ahd. Otheri d. i. 
Mann im Beſit eines Sceres od. Volkes), Mannen. b. 
Grotef. in vas. Berol reg. n. 697, nad Keil On. 
Ρ. 74 Σεησίλεως. Uchnl.: 

Ετησίλοχος, m. Schüler des Apelles, Plin. 85, 
11, 40. 

Ἐτησιμάχη, f. Udalhilt ο. ἱ. für den Beflg käm⸗ 
pfend, Srauenn., Tzetz. All. 577, Sp. 

Ἐτήσιον, f. @adburg (d. 5. ven Beſit wahrend), 
Srauenn., Biräerin, Infchr. im Archäol. Anzeiger n. 185, 
Mir 1860, K. 

Ἐτήσιον, τό, Ditenfen (Ort bes Befiges), Hafen 
auf rer Infel Ecyrus, Plut. Cim. 8. 

Kracros, πι, Edward d. I. den Beſitz wahrend, 
(f.Et.M. 158,41. 156,12 u. D.Chrys. or. 12, 216), 
1) Bein. a) des Srus, Hipp. p. 878, 80, Aesch. Suppl. 
445, Antiph. 1, 16. 18, Isae. 8, 16, Dem. 21, 58, Hy- 
per. u. Menand. 5. Harp., D. Chrys. or. 1, p. 9. 12, 
216, Suid., Paus. 1, 81,4, Suid.=.v.u.s. Ζεὺς Kr., 
u. im Plur. Κτησίους Alas, Anticl. b. Ath. 11, 
478, b, dab. Κτήσιος βωμός, der Ultar bes Zeus 
Κτήσιος, Aesch. Ag. 1088. b) der 4θηναίη, Hip- 
poer. p. 878. c) des Hermes, ὁ θεὺς ὁ κατήσνος, 
Plut. de vit. ser. alien. 2. 2) @igenn., 6. des Or 
menos, ®. bes Eumäos aus Syria, Od. 15, 414. 

Kryeloxos, m. Spwarb d.i. das Bermögen wahrend, 
1) Kolophonier, Br. res Upelles, Suid. s. ᾽Απελλῆς. 
2) Knidier, ®. des Ktefios, Luc. v. b. 1,8, Suid. =. 
Κτησίας. 

Ἐτήσιππος, ου, του, Κτήσιππε, (6), ähnl. Ute 
ἵο[ί, ahd. Otulf, d. δ. im Beſit ein βατίετ Wolf, 
rich. im Befig pferdemäßig (f. Luc. fugit. 26 ἀπὸ 
τῆς ἐπιθυμίας ἣν χονσι περὶ τὰ ατήµατα, οὐκ ἂν 
ἁμάρτοις προσκαλῶν Κτησίππους), 1) 6. des 
Heralles und ber Aſtydamia od. der Φε]απείτα, Αρά. 
2,7,8, Paus. 2, 19, 1. 8, 16, 6, Nic. Dam. fr. 88. 
9) 6. des Polytherfes von Same, Freier ter Ῥεπείορε, 
Od. 20, 288—804. 22,279. 285. 8) Athener, 9) ©. 
bes Chabrias, berüchtigt ale Schlemmer, Din. 1, 111, 
Dem. 20 arg. u. 75, Diph., Timocl. u. Menand, 6. 
Ath. 4,165, f—166, a, vgl. mit 166, 6, Plut. Βου. 7. 
Dem. 15, Inscr. in Wordswortb Athens and Attica 
1884, Ρ. 140. — Vielleicht auch der Ael.n. an. 8, 42 
erwähnte Schlemmer. b) Hasavısös, Schüler des 
Eofrates, Plat. Phaed. 59, b, Berfon in Bletons Ly- 
sis 208,a—211,c u. in Euthydemos, 278, 9---δ08, e. 
c)E. des Kriton, Schüler bes Sokrates, D. L 2,12, 2. 
d) Κυδαντίδης, 6. des Blaulonites, Dem. 59, 24. 
25. 9) 4αμπτρεύς, 8Η. 61ο. ΣΧ, ο, 147. 4) Schrift 
βεῖα über Schthien, Plut. fluv. 5, 2. 5) Anderer: 
Inser. 2, 2294. 

Kraeıs, m. = Κτησίας, w. f., Athener, Βησανεύς, 
Isae 4, 9. 

Ἐτησιφῶν, ὥντος, voo. Κτησεφῶν (Aeschin. 8, 
242. ορ. 2, 5), (ὁ), (über den πε f. Et. Μ. 684, 
89), Ὀρρεῖ, ahd. Antperaht, Otbert d. h. durch Ber 
fig glänzend, 1) Athener, a) ἀσκὸς Κτησιφῶντος, 
Ar.Ach. 1002. b) Geſandter an Philipp OL 108. 1, 

Aoschin. 32 arg.u. 12—53,8., Dem. 19 arg. u. 13--- 


Κτοῦρος 


815, δ., Pint.x oratt, Aeschin. 19, Harp., Suid. ο) €. 
des Leoſthenes. Anaphlyſtier, gegen welchen Aecschin. 
or.8 (arg. u.214— 246, 5.) u. für welchen Demostb. 
or. 18 (arg. u. 5—250, 5.) hielt, u. an welchen Aesch. 
ep. 2 ($.5), gerichtet if, [. Aeschin. ep. 5, 6, Plot. 
Dem. 24. x oratt, Demosth. 84, Aeschin. vit. 1 u. 2, 
Schol. Aeschiu.2, 1, Harp., Suid. d) ciner, gegen welchen 
Lyſias eine Rede verfaßte, Suid. κ. ἀπούπατο. e) ein 
Dichter, Ath. 15,697,c. 2) ein Banfratiaft, Piut. de cob. 
ira 8. 8)Schriftjteller, Plut. parıll. 12. 8αν. 14,3. 18, 
11. 28, 1. 5, Schol. Plat.sp. 25. 4) Architect, Vitruv. 
ΥΠ, prooem. 5) ®arier, Thierfh par. Juſche. π. 16. 
6) Andere, Plut. qu. conv. 4, 4,2. — Inser. 2, 2264, 
n. 11, Add. 2898, b, Add. 2418, 11. 

Ἐτησιφῶν, ὤντος, b. Ptol. 6, 1,8. 8,21.4 Kır 
σιφών ( doch |. das vorige), (ή, fo Pol. 5, 45 m. U, 
f. Lob. parall. 269), Dppeln (f. das verige), Ei 
in Afiyrien, am öfl. Ufer des Tigris, Winterrefiteg 
der parihiſchen Könige, j. El⸗Madaien, los. 18, 2,4 
9,9, D. Cass. 40, 14—75.9,8., Herdn. 8,9, 9. 16, 
Strab. 16, 748, Lue. παν. δέ, Macar. 5. δι. Β., Ἐν- 
nsp. Sard. fr. 22, Zosim. 1,8. 89, Malel. 328, 20, 
Proe. b. P. 2, 28, Anth. ep. xıv, 148, tit., Plin. 6, 
80, Amm. Marc. 24, 2,4. Ew. Ἐτησιφώντιος, Se. B. 

Ἐτησίων, m. Ottemann (d. 1. Dann von Beiig), 
Mannsn. auf einer Meinen Keifte aus Gubde, ««9ηνᾶ 
vom 10. Eeptbr. 1860, K. 

: Ἐτῆσοε, m. Otto (Beſiter von ατήσω), Et. M. 
87,41. 

K f. Odila (d. δ. Frau von Bells), T 
des Alcidamas aus Julie, welche in Julis ein Helıy 
tum hatte, wo ihr tie Sulieten αἷδ Ctesrila Hecaeıga 
opferten, Anton. Lid. 1,1. Wehnl.: 


KraovAls, f. Ditilie, Srauenn., Infcr.inmer 


nen Heften. R. 
Ἐτησά, eös, f. Oda (ο. i. von Befib), Frauen, 
Inscer. 1670, b. 4, 6907. 


Ἐτήσων, ὤνος, Του. (Alex.b.Ath.) Κτήῄήσα», m | 


Dtto (vgl. Κτήμων), 1) Atbener, 9) dx Κεραμέα», 
Dem. 59,26. Ὁ) Anderer, Lys. ın Bekk. an. 173, «6. 
2) Ithaker, Apion b. Ath. 1, 16, { 8) Berfon u 
Aleris Panıphyle, Ach. 8, 856, ο. 4) auf einer Iyo 
thabifchen Drünge, Mion. 8. 111, 888. 

Krüros, m. Neumann (d. i. neu ermerke. 
Mannen., Inser. 8,4584. 5771. 4, 6906. — Auf te 
rhachiſchen Münzen, Mion. 11, 89. S. τα, 2888. Webel.: 

Ἐτήτων, ωνος, m. Mannen., Inser. 2, 2338, 36. 
67. 67. 69. 

Ἐτιμένη, (N), b. Ptol, Ἐτιμεναί, 1) Bollerat: 
(= xarpxıoudrn, Hesych.), &t. der Φοΐονα a 
Theffalien, An. Rh, 1,68 u. Schol, Ptel. 8, 18, 44 
(Κτηµέναν ἢ Krusueral), Hesvch., St. B. u. Mein 
da. Ew. Ἐτιμένιος u. K . δι 8. 2 
Schweſter des Odyſſeus, Od. 16, 868, Strab. 10,453 
Fem. an: 

K „m. Bau, 1) B. des Gurptemsi 3 
Ktimene, ΑΡ. Rh. 1, 67. 2) 6. tes Φακρίος as 
Naupaftos, Paus. 9, 81, 6. 

Ἐτίσας, pl. Gründungen, Titel einer Er? 
des Diodorus, Suid 6. Τελμεσσεῖς, u. wehrfd. οὐ 
Et. M. 669, 17, wo dv ταῖς xtijeso- ficht. 

Κτίστηε, ου, m. Stiffter, 1) Dannen, Isse. 
8,4772, c, Add. 2) Κτίσταν, Name gewilfer Ihe 
jier, Posid. b. Strab. 7, 296. 

Kroüpos (?), m. viel. ‘Agreupoc, Berg is 1 
fabien, das fpätere Κρόνιο», Pat. θαν. 19, 3, 


ο Κτυλοδρίνη 


Ἐτυλιενδρίνη, ἡ, Landſchaſt in Indie intra Gangem, 
Ptol. 7, 1,42. 

Ἐναθίε (?), f. Hollkein Burg von Game auf 
Gephalonien, Liv. 88,29 (in ed. Weissb. Cyatis), K. 

Κόαθοι, m, 6. Pol. 9,45 Kvadde, 1) Becher bach, 
Fiuß bei Arfinoe in Wetolien, Pol. 9, 45 b. Ath. 10, 
424, 0.d. 2) Krüger, ©. des Bylas, Mundſchenk 
des Deneus, Paus. 2, 18,8, Nicand. δ. ΔΑ. 9, 411, =. 
6. Εὐρύνομος. 

Κναιμ.. ἐν, Ort in Tenos, Inser. 2, 2888, 66, 


Sp. 

Kiakos, f. Holberg, St. in Lydien, Cw. Kud- 
Ἆιος, St.B. (gegründet von Kyalos ©. des Zcus). 

Kiäuiens, ου, m. Böning, atsfher Heros, mit 
einem Tempel beim Bohnenmarlie, Paus. 1, 84, 4, 
Phot. 193,9 Hesych., B. A. 274, 14. 

Kvaytrıs, sdes,acc. av, ἡ, vergl. ἀγορά, Bohnen» 
murtt in Athen, Plut. x oratt. leocr. 10. 

Kiapoy (7 Κῄσ]αμον) ἄκρον, Bohnhorf, 
Vorgebirge von Kreta, Ptol 8, 17, 8. 

Ἐναμύσωρον, ὁ ---ποξαµός, "Bohnenbad wie 
Bohnader, und ähnliche, Fluß in Sicilien, im Ge⸗ 
biet der Genturipiner, Pol. 1, 9. 

ὕδνιαι, b. Arist. or. 8, p. 88 Κυανία πέτρα 
(δὰ 5. Eur. Med. 2 u. δ., Scymn. 826. 972, doch ep. 
ſtets δᾶ, Orph. Arg. u. h., D. Per., Theocer., ebenfo in 
Soph. Ant. 966, über den επί f- Et. M. 542. 49, 
Dion. Thr. p. 1261), gen. έων (fo Lyc., Dem., 
Scymn., Strab., Ptol., D.Sic., Piut., Arr. u. Anon. 
p. p. Eux.) od. εῶ», Ios. 16, 2, 2, Paus, 7, 21,18, 
dor. ἄν, Theoor. 18,21. Eur. Med. 1268 ep. auch 
εάων, D. Per. 813 (af), 1) die ſchwarzen Felſen 
(f. Schol. ΑΡ. Rh. 2,818), meiß allein, feltener mit 
πέτρα». Orph. Arg. 685. 712. 1165, D. Per. 144 u. 
East. dazu u. zu 318, Strab. 7, 881, fr. 56, Schol. 
ΑΡ. Rh. 2,818, Et. M. 719, 88, Val. Flacc. 2, 881. 
4, 687, Lucan. 2, 716, mit &xoas, Schol, Theoer. 
18, 22, od. auch ἀκταί, Eur. Andr. 864, od. Συµ- 
πλογάδες, Eur. Med. 2, 1268, συνύρομάδες, Theocr. 
18, 22, endlich das Meer, worin fie liegen, Κυάνεα 
zatıdyn, Soph. Ant. 966, Eust. ρ. 581, 18, ο). χόλ- 
ποι, Orpb. 16, 1, od. ὀῖναι, Anth. app. 288, zwei 
Bleine Serfeninfeln am Eingange aus dem thrazifſchen 
Bosporus in den Tontus Cuxinus, j. Urek⸗Jadi, f. 
außer den obigen Stellen: Her. 4,89, Lyc. 78, Dem. 
19, 278 u.Schol., Arist, mir. sad. 105, Scymn. 826, 
972, D. Sic. 6, 47—12, 4, δ., Plut, Cim. 18, ΑΡΤ. p. p- 
Euz, 25,8. 4, D. Per. 818, Strab. 1,21—12, 545, 6., 
Ptol. 5, 1,15, Paus. 7, 21,18, Mel 2,7, Plin. 4, 18, 
27, Ον. Trist. 1,10, 84. ©. tal u. Zuunis- 
γάδες. 2) Schwarzenberg, Et. in Lycien, Hie- 
rocl., Plin. 5, 27, 33. Em. Ἐνανεῖται, ὢν, Inser. 8, 
4238, 11. 4808, h., Kvaveirıs, Inser. 8, 4808, h. 


Add. 

Κὐδνίη, L. Schwarze, T. res Mäcndrus, Ον. met, 
9,451. 

Kusveos, d ποταμός, Schwarzach, Nebenfl. dcs 
Phaſie in Kolchie, St. Β. ο. Ala, Plin. 6, 4, 4, nad 
Ptol. 6, 10,2 aber der BI. in Kıldis, weichen Andere 
Eingames nennen. 

ἘΚνανιψιών, = att. Πνανεψιών (November), Mo⸗ 
nat in Gpsifus, C. Inser. 1, 1, Ρ. 914—924, n. 3664. 

Κὔδνη, (N), b. D. Sic. 5,4 u. Nonn. Ενανή, in 
Strab. 11,529 Ἐυανῆ (f. Arcad. 110, 26, mo jchoch 
Κάνη u lefen if, u. Lob. parall. 817), Schwatza, 
1) Quelle u. Blüßchen in Siclien unweit Syracus, 


Κόβελα 729 


j. Ciana, D.8io.4,28. 5,4, mit πηγἠ, Ael. ν. h.2, 
83, f. Plin. 8, 8, 34, Ον. met. 5,409. Pont. 3, 10, 26. 
Fast. 4, 469. 2) See in Armenien = Λανειανή, 
Strab. 14, 529. 8) Gidlifhe Nymphe, οὐ. κούρη, 
weiche im die obige Quelle verwandelt wurde, Ον. 
met. 5, 414, Nonn. 6, 128. 4) T. des Liparus, Gem. 
tes Meolus, D. Sie. 5, 7, welche ein Heiligthum ἐπ Si» 
cilien hatte, D. Sic. 14, 72. 5) T. tes Spracufaner 
Syanippus, Dosith. 5. Plut. parall. 19. 6) M. δες 
Kallitrite, Plat. Thoag. 126,9. 7) Frauenn. aus Geos, 
Suichr. in Epbem. ατολοσοὶ. 3999. 8) Inseor. 4, 
8086. 

Ἐνάνισποε, (6), Rapp d t. ſchwarzes Roß, 1) 
6. des Adraſtos, Br. des Aegialtus, Apd. 1, 9, 18, od. 
©. des Aegialeus, Fürft von Argos, Paus. 2, 18, 4. 
80, 10. 3) Syracufaner, ®. ber Kyane, Dosith. δ. Plut. 
parall,. 19. 3) Theſſaler. 6 des Pharax, Parthen. 
erot. 10, Plut. parall. 31, Apost. prov. 10, 52, b, 
Sosistr in Stob. 8ο5. 64, 88. 

5 Kuvavis, f. Schwarze, Zrauenn., Inser. 4, 7879, 


p. 

Kiäysxairns,ov, νου.κσα»οχαῖτα (11.165, 174,8.), 
dat. ud κυανοχαῖτα ([ώτ. a) Hacssddawı, Antim. 
in B. A. 1187, m. Shwargbaar. Bein. a) bes Hades, 
h. Hom. Cer. 848.1187, insbef. aber Ὁ) des Pofeiben, 
Il, 15, 174. 201, Od. 8,6, der nun geradegu Kvavo- 
χαίτης beißt, Il. 20, 144 Οἱ. 9, 886, Hes, th. 378, 
Qu. Sm. 7,854. 9,809, Nonn. 1, 60— 48, 418, ὅ., 
Agath, ep. ıx, 665, u. fo wieder mit Beiworien ftcht, 
wie εὐρύστερνος, Christod, ocphr. 11, 1,65, λάτρες 
Ἔρωτος, Nonn. 40, 549, γυναµαγνέων, Nonn, 8,285, 
ἵππιος, Nonn. 5, 129, ὑδατόεις, Nonn. 86, 8. 42, 
116, Pers τυνάκτωρ, Nonn. 21, 158, πλαγκεοσύ- 
γης ἀρηγώνι Nonn. 18, 523. 

Kuafäpns, ου (io Xen. Cyr. 2, 4, 18—4, 5, 58, 8. 
u. Psus. 5, 10, 8), ion. εω (Her. 1, 40 — 107. b u. 
einmal Xen. Cyr. 1, 6,9), dat. n (Her. 1,16, Xen. 
Cyr. 3, 4, 8— 8, 5, 20, δ.), doch Her. 1, 78 auch εἴ, 
acc. nv, Xen. Cyr. 2, 1, 1—8, 5, 17, δ., Plut. adul. 
et am. 29, Themist, or. 26, p. 819, b. Strab. 17,801 
η, voc. Κυαξάρη, Xen. Cyr. 8, 8,81—6, 1, 9, ὃ. (6), 
6. des Phraottes. VB. des Aſtyages. K. in Medien, 
Her. 1, 16— 107, ὅ., D. Sic. 2, δὲ, Piut., Strab., 
Psus. u. Themist. a. a.O. 2) 6. u. Nachfolger des 
Aftyages, Xen. Cyr.1,4,9—8, 5,19, ὃ. 

vapas, m. Löochner, ὄνομα κύριο», Build. 

Ἐύαρδα, (wenn griech. Hollfein), St. in Karin, 
60. Ἐναρδεύα, δι. Β. Benannt nad: 

Ἐόαρδοε, m. S. des Bargafus, K. der Karer, St. Β. 
s. Κύαρδα. 

Kuson, ἡ ««ληνᾶ, Hesych. 

Kudons, m. Seldberr der Meter, 1079. b. Et. Μ. 
8 v., der berichtet, daß es Einige = Κυαξάρης neb⸗ 
men, wie dies auch Lob. path. 282 shut, Andere von 
Κυρά ableiteten. 

Ἐνάρητοε, m. θοὤπες, ©. des Gobrus, Paus.7, 
2,10, v. I. Kurdontog. 

Kvaprtvos, m. d. tôm. Quartinus, Herdn. 7, 1, 9. 

K m. d.i. Combabus, θθός, Hesych. 

Ku ὁᾳ, (ahnl. Ueberlingen?), St. in Karien, 
Ew. Kußarcets, St. B. 

Κύβδασος, ου, m. Streder, eine erbiähtete 
Ziebesgottheit, wie Κονίσαλος, Plat. com. b. Ath. 
10, 442, a. 

Εὔβιλα, ὧν, πα. ΡΙ., δ. D. Sic. 8, 68 u. Et. m. s.v. 
Kißaov, Hollenberg (viel. nur mythiſcher) Berg 


730 Κυβέλεια 


u. Ort in PVhrygien, von welchem Κυβέλη (f. Strab. 
10, 469. 12,587, D. Sic. 8, 58, Alex. Pol. in Et. 
M. s. v., Paul. Disc. Ἐχκο. e Fest. s. v.) benannt 
fein fol, Apd. 8,5, 1, Orph. Arg. 22, Strab. 12, 
667, Diosc. ep.ıx, 840, St. Β., Heeych,, Suid, s. 
Κοβελείοις u Κουβέλη, Marm. Par. 10, Ov. Fast. 
4, 249. Achnl.: 

K f. 1) δι. inSonien bei Grytbrä, Strab. 
14,645, Hecat. b. St. B. 2) Feſt der Kybele, Suid., 
Synes. 86, b. 

K ‚ dor. Κυβέλα (Tbeocr. 20, 48 u. Eur. 
Bacch. 79 vgl.mitStrab. 10, 469), (N), lat. auch Cybelle 
(Lucan, 1,565), nach Colum, 10, 220 ed. Gesn., Lob. 
path. 288. 299 fremden Urfprungs (f. Κύβελα), doch 
nad Anden Iſengard, d.i. bie mitdem Beil(xußndsc), 
die Göttin der phrygiſch⸗lydiſchen Stämme, welche mit 
ihrer wilden, graufamswollüftigen Beier auch in Gries 
chenland und Rom verehrt wurde, und bie Bedeutung 
ter Rhea ale Göttermutter, der Aphrodite Urania, der 
Demeter u. Artemis in ſich vereinigte, Simon. 179 
(v1, 217), Anth. v1,178. 218. 220. vıı, 2283, D. Sie. 
8, 58. Nonn. 9, 225. 20, 41. 48,716, Suid., Et. M. 
s. Κύβελο». Hesych. Ihre Opfer u. Tempel f. D Bic. 
8, 59, ihre Abbildung im Schilte des Bacchus, Nonn. 26, 
552. Ausruf bei ihr: δέσποινα Κυβέλη, Ar. Ach. 
877. — Mutter ver Najade Nicaea, Memn. fr. 41, Gem. 
des Olympus, D. Sic, 5, 49, ob. Gem. bes Zafton, M. des 
Korybas u. der Alte, die gleichfalls Κυβέλη δἱ:β, 
D. Sic. 6,49. Spöttifh nannte man wegen ſeiner Wol⸗ 
luſt den Kleokritos Kybele’s Sohn, Buid. a. Κυβέλη. 
Κλεύκριτος, Schol. Ar. Av. 877. 2) Κυβέλαι γν- 
φαῖχες, Dienerinnen und Berchrerinnen der Κυβέλη, 
Diog. b. Ath. 14, 686.2. 3) Name einer alten Magd, 
Heliod. 7, 9. 8, 8. 4) St. in Bhönijien, Herdn. b. 
δι. Β. 

Kußanywiis, f. = Κυβέλη, ὃ. h. bie auf Κύ- 
Pehn geborne, St. B. ο. Kopsln. 

Κυβελήϊου, η, ον, Adj. bie Kybele betreffend, Man. 
5, 180, Ον. met. 10, 104. 

Kißente, ίδος, f. (f. Lob. path. 465. 474), jur 
Cybele gehörig, “Ῥεέη, Nonn. 10, 140, θδαίνη, Nonn. 
12, 895. 25, 819, αιλαί, Nonn. 18, 567. 48, 240, 
ἀρούρην Nonn. 87, 624, ὕλη, Nonn. 16, 207, ἄρ- 
χτος, Nonn. 28, 16. ἠχώ, Nonn. 14, 10, u. Nixasa 
od. νύμφη, Nonn. 48, 866. 40, 266. 

K ον φίλτατο», Dem. von Κυβέλη vr Mage, 
Heliod. 7, 10. 

Kußais, dos, f. die von Κύβελα, db. ἱ. Κυβέλη, 
δι B. >. Κυβέλη. 

Ἐύβελον, τό, Hollenberg, 1) -- Κύβελα, w. [., 
2) eine Pflanzſtadt Athens, Luc. jud. νος, 7. 

Κυβωῳνήσια, τό, Steuerfeft, Zeit in Athen zum 
Andenken der Eteuermänncer des Thefeus, Plut. Thes. 
17. 

Ἐνβερνήτης, πι. Steuer (= Steuermann), Manns 
name, Insor. 2. 2167, 9, Sp. Aehnl.: 

Kißepyis, m. ©. des Kydias, Athener, Ἔπιγρ. Ελ- 
λη». ἀνέκδ. φυλλάδ. 4’, K. 

Kußepvioxos, m. Steuer. Lycier, ©. der Sites, 
Her. 7, 98. 

Κνβήβη, ης, Υοο, Κυβήβα, Απαοτ. 54 (61), f. 
πα Buid. u. A. Sturi, doch {. Κυβέλη, Her. 5, 
102, Strab. 10, 469. 470, Anscr. 18, Luc. 

80, Hesych.. Char. b. Phot. 183. Echwur bei ihr πρὸς 
Keenene, Luc. Pseudol. 11. 
Εύβηβον, m. (f. Et. M. 543,10), Sturz, ob. kei 


Κυδαντίδαι 


von Joulern nach Phot. 188 Hamel (5. i. serfkümmel), 
Briefter der Cybebe, Cratin. δ. Phot. 183. 1, Hesych, 


Eust. 1481, 47. 
fe. = Κυβήβη, Hippon. δ. Hesych, 
@benfo Simon. δ. P’bot. 183 ; verbädhtig, doch den Lob. 


path. 299, n. 4 vertheidigt. κά, (νὰ Beil, 
t. f 6 , TOM 11,= 
au wahr 8. au ε 


des Bacchus, Nonn. 17, 68. 

‚doc, f. = Κυβεληίς, |. B. Pit, 
Kot 10, — 14, 214, θεαίνη, Nonn. 17, 19, µή- 
τηρ (b. L Aura), Nonn. 1, 28, νύμφη (». i. Ni 
κανα), Nonn. 15, 379, 02, Nonn. 9, 188, ποίη, 48, 
260, drvo, 21, 150. 

Κυβηλιστής, m, Rybelenpriefter, Laudftreichet. 
Woflenzeißer, Cratin. ὁ. Suid,, Hesych. 

w. Hering (eigil. Gänbler πι 
—*** diſchen) Spottname a) tes Ptolemãus ixi 
18ten, Strab. 17, 796. b) bes Kaifers Befpaften, Susi. 
Vesp. 19. 

Κύβισθοα, m. Ῥδεμίετ (d. δ. der Burzelbäum: 
(41101), Schwerterfohn des Bhilofopben u- Arztes Thalet, 
Plut. Sol.7. &. Κίβισσος. 

ΕΚνβισσόα, m., in Diogen. prooem. Ἐθβισα, v. L 
Κύβεσσα, Libypfeher Fabeldichter, Theon. prog. 3. 

ἘΚύβιστρα, (τά), 61. in Gataonien, fpäter (Hier.) 
su Cappadocia secunda gehörig, Strab. 12, 585.537, 
Ptol. 6, 7,7, Cie. Fam. 15, 2,4. Att. 5, 18. 20. (Nach 
Tab. Peut. gab (8 2 ein Eyriſtr⸗ auf der Straße von 
Cãſarea nach Tyana.) 

ΚύβοιήΚκυβό,ί Knobeladorf (Knobel Knboche 
Li. rn, St. der Jonier im —— — 
Hecat. b. St. B. Ew. Kußolrus ot. Kußiras, δι. B 

Κόβροι ἢ Κύρος, St. ın Cyrthettite. Ptol. 5, 15, 


18. 
Κύβων, ωνος, m. Würfel, Athener, Inser. 
165. 
K ‚m. —* Xbueſexb Geogr. Βαν. 3, 2. 
K έως, οἵ, ἂν pl. εἷς, u. Rang. 1001. 


1002 ῆς, (ὔ Ar. Vesp. 902, doc ὅ u ebenb. 895), in Piut. 
x oratt. Aud. 1 Ἐνδαθήναιος, in Inser. 858, ıı,b. 11. 
Hesych. Kußaßnvalos, (verdächtig), Dlpeborgert. i. 
Altbũrger (Hesych. Κυδαθῆναις (2) ἔνδοξος ᾿49η- 
valas, vgl. mit Saupp. de dem. Δε, 13), ein Demss 
der Stadt Athen, zur Bandionifchen Phyle gehörig (St. 
B., Suid., Phot. 176, 8, Harp., Schol, Piat. οοας. 
178, b, Schol. Aristid. 182, Phsvor. lex. 1131 wm 
nen den Demos ſelbſt KuSaßivaor), f. Plat. conr. 123, 
b, Asschin. I, 114, Dem. 24, 188. 45, 8.59, 34. 128, 
Hyper. b. Herp. a. v., Att. Seew. ντα, b, 2&. x, f, 10. 
xıv,a, 50. 100, ο, 64. 85, 225. xvz, ο, 197. b, 110. 
xvı1,a, 58, Inscr. 27. 140, 86. 141. 144. 147. 150. 
190. 198. 218. 375. 273. 868, Ross Dem. Att. 5,b. 
14, Meier ind. schol.n. 18. 81. Ale Ad). υδαδη- 
»αιδὺς χύω», Ar. Vesp. 896. 902, δι. Β. Adr. ἐν 
Κυδαδηνανω», St.B., Inser. 667, 8, u. eis m ἐν 
Κυδαθηνανέω», St.B. 
Kisalvey, m. Lobermann, 
Bellenica p. 64,n. 8, 6. 
Küßayrida:, pl.Lobeta, attiſcher Demot Ber ägrifden 
(Inser. 115. 111, 29. 185, Ross Dem. Aut. 8, St. B, 
Suid.), fpäter der Btolemalfchen Rhyle, Phryn. 6. St. B, 
Hesych., f. Phot. 188, 18, Dem. 59, 24. 128, Din. 1, 
58, At. Scew. χι, b, 3. Σ111, a. 87. zıv, ς, 20. δΙ. 
d. 118, Boss Dem. Att. 15. Adv. ἐκ Kedarudur, 
et. BD Inscr. 589, 8, u. εἷς u ἐν Kudastidin. 
“BD. 


ein Telier, Boss 





Κόδαρος 


Κύδαροφ, m. Rudelbach (Rudel = berühmt), 
gl. bei ®pjany, Hesyob, Miles. fr. 4, δ. 

Κύδαφ a, (Pol.) m. Rüte (0. 1. berühmt), 1) 
Kreter, 9) Gortynier. Pol. 28, 15. 29, 1, ο. d. b) 
Knoſſier, Mion. 11, 269. 2) Arkadier aus Kaphye, == 
Bäzxıs, Suid. s. Βάκες, Schol. Ar. Pac. 1071. 

Κνδδησαῖε, f. Κνυδισσεῖς. 

Κἰδήναρ, ορος, m. Ruͤhlmann (9. i. Mann bes 
Ruhms), Athener, Inser. 612. 

Köölas, ου, (6), Rüling (berühmt), 1) Athener, 
a) Redner, Zeitgenoffe des Demofthenes, Arist. rhet. 2, 
6. b) Paus, 10, 21,5. 2) Hermioner, Eitharöde und 
Dichter, Plat. Charm. 155, d, Plut. fac. orb. Iun. 19, 
Schol. Ar. Nub. 968, u. viel. Injche. aus Vulol, 
Müller Gott. Anz 1840, p. 598. 8) ein Maler, DI. 104, 
Plin, 85, 11, 40, Theophr.lap. 95, aus Gybnos, Eust. 
zu D. Per. 4) ein Nauarch, Eubul. δ. Ath. 18, 569, a. 
5) d πλούσνος, Luc. παν. 88. 6) auf einer Iyrenie 
ſchen Münge, Mion. 8.1Σ, 188. 7) Untere: ep. dd. 
138 (App, 202). — Inser. 2, 8656. 4, 7857. 8826. 

Kiöika, f. T. de6 Damainetoe, Inser 2, 2489. 
Aehnl.: 

Κύδιλλα, ης, n, {. Modelinde (d. i. berühmte), 
1) Orchomenierin, Inser. 1648. 2) Andere: Philod. 
ep. 16 (v, 25). — Inser. 2, 2822, b, Add. 

Kudipäyn, f. Klotilde (d. ἱ. berühmte Kämpferin), 
Frauenn., Luc. Tox. 25. 

Κνυδίµαχοε, m. Ludwig (ο. i. berühmter Krieger 
od. Kämpfer), 1) Athener, B. eines Ariftogeiton, Din. 
2,8. 3) Tyrann in Karten, Luc. Catapl. 8. 8) Trbs 
acnier, Inser. 1986. 

Kinos, m. Rühl (ο. i. berühmt), Mannen., 
Meitfche Infhr. b. A. Rang. 11, 2282. Aehnl.: 

K , m. Kyrenäer, Miou. vı, 557. 

Κὐδίκη, f. (in Nie. Eug. Köd.), Rubolphine 
(f. Κύδιππος), 1) Gem. des Alontios, Callim. fr. 101 
(27 ed. B.) 2) T. des Anaxileos aus Rhegium, Her. 7, 
165. 8) M. des Kleobis u. Biton aus Argos, Plut. b. 
Stob. Ποτ. 120, 28, D. Chrys. or. 64, p. 598, Anth. 
111, 18. 4) T. des Ochimos, Gem. des Krotaphos, 
fpiter Κορβία genannt, Zen. b. D. Bic. 5, 57, Plut. 
qu. graec. 27, Strab. 14, 654, St. B. s. Κάμιρος. 
ἀίνδος. 5) Letbierin, M. des Charifles, Nic. Eug. 
2, 59. 6) Aristeen. 1, 10. 

ΚΚὔδιππιανός, m. Rudolphi (f. Κύδιππος), 
Mannen., Inser. 8, 8881, a, 4, Add., Sp. 

Εὐδιππος, m. Rudolph (ο. δ. im Ruhm ein Wolf 
oder βατῖ, griech. im Ruhm pferbemäßig d. ἱ. karl), 1) 
Mantineer. Schriftfieller, Clem. Al. strom. 1, p. 808. 
2) Diannsn. auf einer dyrrhachifchen Münze, Mion. 11, 
89. 48. 8) Athener, Ross Dem. Att.n. 81. 

Kudıs, m. Rühl (vd. i. berühmt = Κύδεος), 
Diannen., Bippocr. Epid.7, 5, wahrſch. auch 7, 88, 
mo «Φερεκύδαν ſteht, cod. C aber Κυδη hat, alfo 
Kodss od. Κύδι. Ebenfo viel. 1, 644, wo Cod. A 
732004 τῷ Κύδει für ἀριστοκύδει hat. 

Kioßıra, ης. f. Drt von Galiläg, Ios. 9, 11, 1. 
Ἐνδισσοί, ὤ», pl. Sleden der Tyrier, Ios. b. Ind. 4, 


‚8. 

Ἐζνυδισσόε, f. St. in Phrygia Pacatians, απ der 
Grenze von Galatien, Hierocl., Concil. Chalced, et 
Nic. — ᾷω. Κυδισσεῖς 7 Κυδδησεῖς, Ptol. ὅ, 2, 
27. 

Kiööve, f. Rudolftadt (ο. i. Berühmt), 1) 64. in 
Macedonien, Theag. b. St. B., Mel. 2,8, nach St.B. 
— Oödva. 2) St. in &yıten, Ptol. 5, 8, 5. 


Κύδων τοι 


Κύθνος, ου, ep. au ουο, (d), Rudelbach (». 1. 
Serühmter), 1) 81. in Cllicien, j. Tarfuserfchat, Xen. 
Απ. 1,2,28, Piut. Alex. 19. Anton. 16. def. orac, 
41, Arr. An. 2,4, 7, Strab. 1,47—14, 675, ὅ., Paus. 
3, 28,8, Luc. de dom. 1, D. Chrys. or. 83, p. 401, 
Themist. or. 2, p. 89, D. Per. 868 u. Eust., Nonn. 
1,260. 2, 145, St. Β. ο. Ködva. Ταρσός, ὅ., Ael. 
n. an. 12, 29, Philostr. V. A. 1,5, An, st. mar. 
magn. 168, Suid. s. v. u. 6. Εὐθύδημος, Proc. 
sedd. 5, 5. hist. arc. 18, Euseb. ehron. 125. Leo 
Diec. 8, 10, Plin. 5,27, 22. 81, 3, 8, Mel. 1,18, 4. 
Adj. davon 9) Kuövatos, ῥέεθρα, Anth. app. 270. 
b) Kobvios, ῥεῦμα, Suid. ο) Kußveios, Inser. 8, 
4440, 6. 2) ver Flußgoti, Gem. der Komätho, Nonn. 
2, 68448, 876, ὅ., Parthen. fr. b. St. B.s. Γλα- 
φύρα.. 8) 6. der ἅπώϊαίε, B. bes Parthenius von 
welchem der Fluß den Namen haben foll, Athenod, δ. 
St. B. s. "Ayysaln. 

Κνδνό, f. Htuoda (d. 1. berühmte), Breundin 
der Sappho, ΟΥ. Heroid. 15, 17. 

Kvdoös, m. voc. (Ar. Pac. 258) Kudosus, 
Walch d. ἱ. Schlacht, Schlachtgerümmel, perfonifizirt 
als Dämon, Begleiter der Enyo u. ber Ser, in I. 5, 
5, 598 u. 18, 585 {δι κυδοιµός nefchrieben, f. 
Empedocl. 805, Qu. Sm. 1, 808, Porph. abst. 2, 22, 
Themist. 15, p. 194. 

Κυδοκλήε, m. Lommer (mit Rubin befannt od. 
aefeiert), Mannsn. auf einem Gefäßhenkel, Vischer 
Eyigr. u. arhäol Beitr. p. 54, K. 

Ἐνδοκράτηε, m. Noderich (5. i. mit Ruhm 
mädtig). Mannen. auf e- Gefäßhentel, Franz in C. 
Inser. III, p.xıv,n 17. 

νδοσθένηο, m. Rudhard (d. 1. ruhmvoll βατῖ), 
Mannen. auf ε. Gefäßhentel, Franz im C. Inser. 111, 
p. xv, 0.108. 

Κυδραγόρα, ſ. Bertrada d. h. die im Natbe 
glänzende, Frauenn., Schol. Eur. Or. 88, vgl. Letronne 
Noms pr.p. 12. 

Kiöpar, Ruhla (d. i. berühmte), St. der Biyger 
in Epirus Ghaonia, Strab. 7, 827, 8t. B. Achnl.: 

Κόδραρα,ω», n. pl. St. in Phrygien an der Grenze 
von Lptien, viell. das fpätere Ἱεράπολες or. 4αοδίκεια, 
Her. 7,80 (v.1. Κύδρα). Ew. Kußpapatos, St. B. 
(Nah Neueren = Carur.) 

*33 m. Rudel (ο. i. berühmter), 6. des 
Kodrus, Gründer von Diyus, Strab. 14, 688. 

Κυδρήνη, {. Rüthen d. i. berühmte, Stabt in 
Armenien, οὐχ ὥς τενες Κύδρος, St. B. Ew- Κνδρη- 
ναῖος, St.B. ' 

Ἐνυδρίων, m. Rüte (ο. i. der berühmte), Mannte 
name, Wesch. u. Fouc. 408, K. 

Κυδρογένης, ευς, m. Kummer (9. t. Kundmar, 
alfo: gefchlechtsberuhmt), Diannen. von Nifyros, Ross 
168. — Inser. 4 6950. 

Kuöporäns, έους, m. Rohmer d. 5. mit Ruhm 
gefeiert, Manndn. auf Münzen aus Magneſia, Mion. 
111, 144. 9. vi, 284. 

Κνυδρόλαοα, m. Lothar (d. i. Berühmt im Φετε 
od. Volke), ©. des Macareus, Lesbier u. mythiſcher 
König in Samos, D. Sic. 5, 81. 

Κίδρος, m. Rüte (d.i. berühmt), Mannen., Val. 
Flacc. 8, 192, K. 

Κύδων, ωνος, (6), Feiſt (κυδώνιος — µέγα 
χαὶ ἀξεόλογος, εἰ]. üppig vell), 1) ©. dis Her⸗ 
mes u. der Alakallis, nah St. B. s. Κυδωνία u. 
Fust. Od. 19, 176 Gründer der Stadt Κυδωνία, 





132 


Aselep. 5. Parthen. erot. 85, Schol. Theoer. 7,12, 
Alex. Pol. inSchol. ΑΡ Rh. 4,1491, Paus. 8, 58, 4. 
3) 6. des Tegeaics, Gründer von Κυύωνία, Paus. 8, 
68, 4. 8) Korinthier, von dem es wegen ſeiner Gaft⸗ 
freundſchaft fprichw. hieß: Ass τις iv Κύδωνος, Με- 
car. 1,82, Zen, 2,42, Plut. prov. 129, Suid. ο. def 
τις u. τίς, ob. τίς iv Κύδωνος, Diogen. 8, 4%, 
Apost. 16, 59, f. Phot., Eust, Od. 8, 299. 19, 176, 
ber ihn zum Gründer von Κυδωνία macht. 4) By 
gantiner, Xen. Hell. 1, 8, 18. 5) Erzgießer, Zeitge⸗ 
noffe des Phibias, Plin. 84. 8,19. 6) Anderer, Tbell. 
Miles. 2 (νι, 91). 7) Verwechſelt mu Ἐόλων, D. L 
2,5,25 u.8,f. Κυσωνία. 

Κύδωνα, pl. Seifen, alter Volltſtamm im weſtl. 
Kreta, Od. 8, 292. 19, 176 u. Eust. dazu, Call. h. 
1,45. 8, 197, Andr. δ. Strab. 10, 475. Schol. Thooer. 
7, 14, Hesych., St. Β. α. ν. u. 5. {ακεδαίμων. 

ΕΚύδωνία, (ἡ), b. Her. 8, 44. 80 K in Eust. 
Od. 8, 292 K ‚5. Ptol.8, 17, 8 Κυδωνὶς ἢ 
Κυδωνίαι in Virg. Aen. 12,858 Cydon, βεἰβτίς, 
Stadt im mnorbweftlihen Kreta, παν St. 
πολλωνία, ij. Khania, Thuc. 2, 85, Scyl. 47, dtrab. 
8, 876— 10, 479, ὃ., Paus. 6,21, 6—10, 2, 7, &, 
App- Sic. 6, D. Casg. 86, 2, D Sic. 5, 78. 16, 68, Ath. 
6,268, f., St.B.s. v.u.0."Axuzus, Hesyah., Schol. 
au Αρ. Rh. 4, 1491 u. zu Theoor. 7, 11, An, st. mar. 
magn. 8 8. 844, Marm. Par. 11, Plin. 4, 20. Ew. 
Κυδωνιάτης, dor. Anth. zııı, 18 Κυδωνιάτας, pl. 
οἱ Κυδωνιᾶται, ὢν, Thuc. 2,85, Pol. ı, 55 — 28, 
18, δ., D. Sic. 80. 17, Streb. 10, 4:9, D. Case. 51, 
3, Suid., St.B.s.v.u.s. Jaxsdaluwr, mant. prov. 
2, 75., nach St. Β. αι Ἐόδων, Εύδωνεε 
nah Suid. Kudevirne. Adi. a) Κυδώννος, ία, 
soy, St. B.,oft = [ταὶ[ώ, |. Ὁ. ἀστυδάμας, Gaet. 
ορ. VII. 275, τόξο», Call.b. 8, 81. — Insbefondere α) 
μῆλα d. i. Duitten (doch viel. als bie üppig ſtrotzen⸗ 
den fo genaunt), Plut. conj. prasc. 1. qu. rom. 66, 
Stesich, fr. 46 (27), vgl. mit Ibyc. fr. f. Ath. 2, 59, 
b—8,81, ο, ὃ., Plin. 15,11, auch bloß τὰ Κυδώννα, 
Ath. 8,81, ο oter Κύδων genannt, Nic. Alex. 284 
und Schol. β) Κυδωνία als Beiname ter Athene 
in lie, Peus. 6, 21, 6. b) Kußavatos, aln, 
St. B. |. 8. ἀριάδνη, Nonun. 88, 874, εὐνή, N nn. 
19. 226, ἔρωτᾶς, Nonn. 48, 969. c) Kubunxds 
ἀνήρ, Theocr. 7, 12, 8ὲ. Β. d) Ἐνδωνιάε, fem. oft 
= tretifh, |. B. Bein. der Artemis, Orpb. h. 86, 
12, νύμφη d. i. Ariadne, Nonn. 47,298, µίτρη u. 
σάλπογξ, Nonn. 8, 119. 25, 155. e) Κυδωνές, fem., 
- δι B. 2) 6ι. in Elcilien, St. B. 3) St. in Libyen, 

Se. B. 4) Infel bei Zesbos, Plin. 5, 81,89 u. 5, 108, 
106. 

Ἐνδωνίδαα, n.pl. Feſt der Κνυδωννάς (Artemis), 
Theodus. Gramm. p. 69, 20, u. davon viell. die bus 
Echt Selermten Ενυδωνιασταί, Hesych. s. Κυνόσουρα 
u. Schmidt zu d. St. 

Kiöapos, f. Κύτωρος. 

Ἐνδώνιον, τό, eifrig, Ort in ΠΜηίία, wenn 
die Echreibart zichtig {β, Schol. zu Soph. Ο. C.480, 
K 


Κυζικηνός, m. Grundner (f. Κύὐξδικος), 1) 
Bruter des Könige Grypus in Sprien, Iust. 89, 2. 
2) Bein. ο) d.8 Königs Antiochus, Clem. ΑΙ. protr. 
f. 15, los. 18, 10, ı. b) bes Apollo, Schol. ΑΡ. Rh. 1, 
vor a: PR 

vie m. Matbematiler aus Athen, Procl. 
ad Εμ ” 9 


Κύδωνες 


Κυητός 


Kifltkos, νου. (Anth.ıx, 666) Κύξικε, in Απ. 
χιν, 114, tit. u. bie m. δα als ἱ. v. Κυ]ωκόε, (ή), 
Grund (vgl κυσός u. χοσέρη --- πυδμήν, χάσμα 
b. Hesych.), Infel in ber Bropentis (tab- Κ.νη- 
σαίη, ορ. Vır, 868), au ber Küfle von Myflen, dur 
wei Brüden mit dem Feſtlande verbunden und ie 
halb oft als Halbinſel betrachtet (Streb. 14, 575), 
mit einer Stadt gleiches Namens. Sie bieß frükt 
᾿άρχιων νῇῆσος (St.B. ο. ν. u.s. ἁρκτων νῆσος). 
j. Aidindſchick οὗ. Temaſchalik auf der Halbinfel Kar 
putaghi, f. Her. 4,14 — 6, 38, δ., Xen. An. 7, 3,5. 
Hell. 1,1,14— 3,4, 10, &., Thuc. 8, 107, Plat. ερ. 
18, p. 860, ο, 8ογ]. 94, Theophr. b. pl. 8, 11, 8. ο pl. 
4, 2, 2, Figde. Cw. οἱ Κύὐξικον εὐναίοντεες, Ap. 
Rb. 1, 1076 u. Schol., gew. Ἐνζικηνόε, ού, Her. 4, 
76—6,88, ὃ., Xen. Hell. 1,1, 19 — 4, 1, 29, ὃς 
Dem. 21, 178. 50, 5. 6, Plat. Ion 541, ἆ (Ins. 
1500, 2. 1590, ὃ.), 8ίᾳδ. Bitw. = Κύξιπος, D. 
Sic. 18, 51, jedoch ποώ öÖfterer fagte man ἡ πόλις 
τῶν Κυζικηνῶν —= Κύξικος, D. Sic. 17, 7. 18, 
51, διτοὺ. 18, 586. u. von der Landſchaft ἡ (zer) 
Κυξικηνῶν χώρα, Pol. 4,41, D. Sic 18, 47, Ath 
7, 8.8, d, u. vonder Inſel ἡ νῆσος τῶν K., Strek, 
2,125. 13, 676.13, 582. 14, 685. (Auch Kowlıxy 
νός, w. f:) Adj. a) Κυξιχινός, St.B., 9.8. are, 
Her. 4. 14, ἑταίρα, Plut.c. Epic. 16, µύρον, Pans. 
4.56, 8, insbei. 4) στατῆρες. eine Goldmũnze. tu 
28 attifhe Dramen beitrug (etwa 1 Brh’or), Lyi. 
82, 6, Dem. 84, 28. 55, 56, Hesych., Suid., eft 
au ohne στατήρ ο). στατήρας, Zen. An. 5, 6, 
28. 6 2, 4 7, 2,86. 7,8,10, Lys. 12, 11, Den, 
84, 28. Eile waren fprihw. als vollwichriges Geh, 
Apost. 10, 34, Diogen. 5, 66, Zen. 4,71. β) Kol 
πηνὺν Pduna, Et. M. 185, 25, ſprichw. von beſonb er 
Unſchicklichkeit, Die nicht erröthet, ob weldder die Ky⸗ 
zikener in ver alten Komödie verfpottet wurden, Apost. 
4,78, Heosych. s. βάμμα, Zonar. 876, Theod. Hyr- 
tac. in Boisson. An. 11, 444. ) K St. 8. 
ἱ- B. Pduma (f. Κυζικηνός), Ar. Pac. 1176 1 
Schol., Suld.s. βάμμα. c) Kolıznrkc, fem., St. B. 
Das Gebiet hieß ἡ Κυξικηνὴ χώρα, Herda. 8, 2, 
6, Strab. 18, 582, od. τὰ περὶ Kölıxer, Strab. 14, 
655, od. bloß Κύξωιος, St. Β. s. Μέλισσα u. Πο. 
λνδώρα, mei aber ἡ Κυζικηνή, Polyaen. 2, 24, 
Strab. 12,565. 18, 581—583. 587, Βι. B. α. Αντιγό- 
δια u. Αρτάκη. Adv. Ἐν[ίκοθι, von £., Anth. σι, 
846. 

Κύτικοε, (d), Grund, 1) ©. des Neneus, ob. nad 
Hyg. f. 16 des Guforos, nah Con. 41 2. der Te 
lionen u. Seros (Orph. Arg. 503) in Gpysikus, nd 
Con. 41 auch R. der Pelatger in Theffalien, von melden 
bie Stabt Eyzikus ihren Namen haben [οἳ, Apd. 1, 9, 18, 
ΑΡ. ΒΑ. 1, 949 u. Schol. — 962 u. Schol. — 1086. 2, 
765, Orpb. Arg. 526. 571. 597, Parthen. Erot. 28, 
Schol, ΑΡ. Rh. 1, 976. 1087. 1068. Et. M. 18, 2 
662, 49, Val. Flacc. 2, 687. 8,4.10. Sein Get, 
Schol. ΑΡ. Rh. 1, 1061. 2) Inser. 2, 8664, τα, 42. 
8667. 

Kir St. in Kappadorien in der Σερατηγίαε 
Κιλικία, ιο]. 5, 6, 16. 

Ἐνηνεῖον, τό, Steg nd in Aethiopien, J. Kobo 
Majaga, An. (Arr) per. mar. rubr. 4. 

Köns, m. Hohl, Mannsn., Nonn. 82, 286, 

Kumrös, D. Cass. Kufiros, m. d. röm. Quistus, 
Freund des Plutarh, Piut. qu conv.2,1,5,u. ἄζσῦτος 
«οὖσιος Maüges, D.Cass. 68,83. 


Κόδαρα 


την δν ω», = Κύθηρα (?), w.f., D. Hal. de 
ue. 14. 

Κνθέρη, f. port. = Κυθέρεια, ορ. Anth. 606. 
61 


Ἐνδίρκα, gen. ης, Ἡ. Jet. (fo Od. 8, 286, h. Ven. 

6, ΑΡ. Rh. 1, 743. 8, 558, Nonn. 2, 066 — 48, 698, 
ὅ., Orph. h. 42,7. Procl. h. 4, 18, Mus. 48—289, 6., 
Theogn. 1889, Anth. ep. v,87. Plan. 160. 206, Theod. 
Prodr. 9, 202, Ar.I,ys. 888), doch gen. auch ag, Aesch. 
ΒαρρΙ. 1088, fr. dd. 71 ed. Bergk, νου, Κυθίρεια, 
ΑΡ. Rb.8, 108, Nonn. 16, 278 — 41,815, B,, Mus 
68, Theogn. 1886, Bion. 1, 97, Anth.v, 183 — Plan. 
171, 8, vie @rpener (f. Κύθηρα, von welchem Orte «6 
Hes. th. 198, vgl. mit D. Sic. 5, 55, ableitet, nad 
Andern heimliche Liebe od. Hige, f. Et. Μ. ο. ν. 1.8. 
Αφροδίτη od. Κύπρες, Buid. ο. ν u. ο. Κύπρις, 
Hesych., Eust. zu D. Per. 498). Beiname der Aphros 
dite, der aber felten mit φροδέη ſteht, wie 
Musse. 88, fondern allein u. fo, daß Πε wieder 8. 
namen bat, wie Κυπρογενής, Hom. h. 10 (9), 1, 
Theogn. 1886, Παφίη, Plat. ep. 24 in Anth. v, 
209, Κνιδία, Anth. Plan. 170, ᾽Ασσυρίη, Nonn. 
8, 14, οἰναλίη, Nonn. 42, 546, f. Od. 18, 193, 
Hoes. th. 984, Nonn. 1,470 — 48,21, d., Qu. Sm. 8, 
98—14, 69, δ., Theocr. 8, 46, Anacr. 80 (19), Anth, 
ep. v, 81 — Plan. 857, δ., Orph. Arg. 871, Bion. 1, 
17. 69, Soph. fr. p. 879 ed. D., Et. M.s.v. Dan 
fchwört bei ihr, Anth. v, 279, vgl. mit Bion. 1,28 
—86, ὅ., u. braucht fie überh. ſtatt Liebe od. ὄρεξες 
(Anth. app. 40), f. Nonn. 16, 172. 48, 686, wo fie 
κυδέρενα geichrieben if. Much Heißt die Leis θνητὴ 
Κυθέρεια, Luc. ep. VII. 213. 

Κνθίρη, ης, (H), ἄτρπετ (f. Κύθηρα), 1) = 
Κυδέρενα, ερ. δ. Luc. conv. 41, Maneth, 2, 460. 
9) Name der Inſel, vgl. Mein. Anal. Alex. p.46 u. 
Lob. parall. p. 300,n.2. 3) Bithynierin, Απρ. ep. 
νι, 209. 4) Schiffsname, Att. Seew. IV, p. 68 u. öfter. 

νθέρηα, f. οί. = Κυθέρεια, lat. Cytheres 
(Ον. met. 10, 717—15, 816, Hor. Od. 1, 4, 5, Tibull. 
4,7,8, Propert. 2, 11 (14), 25), [. Sapph. 128 (62 u. 
48), vgl. mit Τοἳ. Gr. 286, a, Leid. 687 in Ahr. Dial. 
1, 89 u. 96. 

Ἐνθέρηθιν, = Ko69no6der, w. f., Hermes. fr. 
2,69 ἄνδρα δὲ τὸν K.,d.t. Philoxenus. 

Κνθερηιάε, άδος, Man. 4, 869, columbae, ΟΥ. 
met. 15, 586. 

Ἐνθιρήϊοε,α, ο», a) die Infel Eyıhera betreffend, li- 
έατα, Venus, Ον. met.4, 190. 529.640, 5. b) die Venus 
betreffend, mensis, heros, ignis, ales, proles, Ov, 
Fast. 4, 195. met. 18,625, ὅ., 8il. 8,683. 13, 247, 
Stat. Theb. 4, 554. 

Kußepyis, δος, f. alyAn, Man. 4. 207, mit diva 
= Aphrodite, Ον. met. 4, 288 u. ohne diva, Μαρί]. 
2,38. 

Kvönßavtraı, Bolt in Arabia Felix, Ptol. 6,7, 
21. 

Ἐνθηνᾶε, m. Erbe (dt. Dunkel, verborgen), Bein. 
des Philoſophen Σατορνῖνος, D.L. 9, 12,n.7. 

Ἐδθηρα, ω», (τά), in Schol. Od.10, 81 ζύθημα, 
ας, (N), wenn gried. Erpe (d. 1, Die dunkle, verbors 
gene, doch nach Enst. gu D. Per. 496 u. δὲ. B. πιό 

Kov9noos, S. des Thönir, benannt, alfo phönizifch, 
vgl. Her. 1, 105, Paus. 1, 14, 7). 1) Inſel vor der 
&Bübfpige von Lafonien, mit einem Tempel der Aphro⸗ 
Dite, j. Gerigo, mit einer Stadt gleiches Namens. 
Sie hieß αιῶ Πυρφύρουσα, St. Β. u. Eust. zu 11. 


7 


Κόδηρος 733 


15, 482. Od. 9,81, u. ju D. Per. 498, u. Κυδέρη, f. 
oben, od. Ἐνθηρα/α ο). Κυθηρία, St. B., ο). δ. Her. 1, 
82 Κυδερίη νῆσος, ο). ἡ Κυθηρίων νῆσος, Paus. 
1, 37, ὃ, während die Stadt Nonn. 41,109 Κυθέ- 
θων ἆστεν ο). ἡ πόλις τῶν Κυδερίων heißt, Xen. 
Hell. 4, 8, 8; f. Hes.tb. 192, Her. 1,105. 7, 285, Thue. 
4, 58—7, 26, 8., Xen. Hell. 4, 8, 8, Isocr. 4, 119, 
Scyl.46. 118, Ρο]. 4,6, D. Sio. 12, 65—14, 88, 8., 
D. Hal. arch. 1,50. de Thuc. 14, Piut, Νίο, 6 — 
Cleom. 81, ö., Ael. n.an. 11,19. 17,6, D. Per. 499 
u. Eust. daju, Scymn. 558, Sırab. 2, 124—10, 476, 
d., D. Case. 54,7, Andr. in Eust. u. Schol. Od. 4, 
617, Ptol. 8, 16,28, Paus. 8, 28,1, D. L. 1, 8, 4, 
St. Β. ο. Κώθων u. Σχάνδεια, Nonn. 29, 871, 
Musae. 47, Anth. ΧΙΙ, 181, Schol. Aeschin. 2, 75, 
Pbereer. fr. 2, Suid — Ew. Ἐνθέριος, sos, Thuc. 4, 
δ4 — 7,57, ὃ., Xen. Hell. 4, 8,8, D. Hal. Thuc. 
14, D. Sic. 14, 84, Suid., Heracl. Pont. 24, ΔΩ. 1, 
6,c. 4,188, ο, Paus. 1, 14. 7, St.B. Das Gebiet ἡ 
Κνθηρία, Xen. Hell.4,8,7, D. Hal. Thuc. 14. Adj. 
Κυθήριοφ, ἀφιδάμας, θεράπων, Il. 10. 268, Od. 
15, 38. 3) Inſel δεί Kreta, welche au Πυρφύ- 
θουσα hieß, od. Κυδηρία u. Κυθηραία, St.B., 
Hesych., Dion. Call. 110, dieſelbe mit der vorigen, 
8) St. Theffaliens, Hosyoh. (man vermuthet Φάλασ- 
σα). 4) St. auf Cypern, Schol. Hes, th. 192, falſche 
Angabe. 

Κύθηράδε, ſ. Κύθηρος. 

ἘΚνυθήρη, ης, του. (Anth. νι, 19) Κυθήρη, f., 
dor. Ἐνθήρα, ας (Theocr. 80, 1. 16, Bion. 1,85, 
ep. b. Arist. mir. aud. 188 mit Φερσοφαάσσῃ), 
voc. Κυθήρα, Theocr. 86, 22, f., = ᾿ἀφροδίτη % 
Κύθηρα), Plat. ep. 80 (Plan. 210), Anacr. 5 (12) 
— 659, ὅδ., Nonn. 42, 383, Anth. ep. ıv, 8. Plan. 178, 
auch mit -ἀφθογέναια, Theod. Prodr. 9, 204. 

Κ.υθήρηθεν, Adv. von Kythera, Suid, 

Ἐνθηριάε, ἀδος, f. = Κυθέρεια, mit Odge- 
sin ep. Anth. VI, 26 u. allein νι, 190. 

ἘΚνθήριοε, m. Erft, 1) δί. in ΦΠε (Pifatis), 
Strab. 8,856, f. Κύδηρος. 2) Bein. des Antonius 
nad der Κυθηρίς benannt, Cic. Att. 15, 22. 

Κνθηρίε, f. Erpnern (nach der Aphrodite benannt), 
Brauenn., mima, eigtl. Volumnia, Freigelaſſene bes 
Volumnins Qutrapelus, Geliebte des Antonius, Ῥ]αε. 
Ant. 9, Cic. fam. 9, 26. Att. 10, 10. Phil. 2, 24, Plin. 
8, 16, 21. 

ἘΚνυθηροδίκηε, m. Erpensrihter d. ἱ. Richter 
üfer Kyıhera, Amtsname in Sparta, Thuc.4,53, Hesych. 

Ἐθθηρόθο, Adv. a) von der Inſel Kythera, Ἡ. 
15, 488. b) Κυθηρόθεν, vom ati. Demos Kytberos, 

t. Β. 

Κὐθηρόνδε, Adv. nach Kytheros in Attila, St. B. 

Ἐύθηρος, m. Erpo, Erft, 1) 6. des Phöntr, 
nad welchem Κύθηρα benannt fein [οἳ, St. Β. ο. 
Κύθηρα, Eust. zu D. Per. 498. 2) Eigenn., Infchr. 
v. Thera, Rose 11, 214. 8) 81. in Elise -- Κυδή- 
osos, w.f., Paus. 6, 22,7. 

Köönpos, 5b. Suid., Phot. u. Harp. Krdnpow 
(gute Hoſcht. Κύθηρος), Erbſen (ο. 1. dunkel, ver⸗ 
borgen), eine der 12 alten Städte In Attila, dann ein 
Demos. zur pandionifchen Phyle gehörig, Strab. 9, 
847, St. B., Hesych., Phavor. &w. Ἐνυθήριος, sos, 
Harp., St. B., Inscer. 669. 376,1, 28, in Inser. gew. 
Κνυθήρριοι, Hit. Seew. ΧΙ, b, 6.25. XIV. e, 70. 80. 
95. xvır, a, 96. 119, f. 6. 282. 286. Inser. 128. 
918.111, 29. 275, Boss Dem. Att. 118. 114, Meier ind, 


134 


Schol. n. 48, od. Kuönpeis, Schol. Od, 16, 481. 
Adv. Ἐὐθηράδε, Dem. 42,5, [. Κυθηρόδεν u, Κύ- 
Φερόνδε. . 

Κυθνείδης, m. Erbe (d. δ. bes dunkelen, verborgenen 
oder Κύθνος Schn), Eigenn., Suid., Choerob. in An. 
Cram. 11, 885, Moschopul. Sched. p. 171, Zonar.lex. 
p. 902, f. Lob. parall. 5. 

Ἐύθνιον, n. Erb, Drt in Argoe, Phot. 688 ed. 
Β., von deffen Zerflörung durch Amphitryon das Sprichw., 
f. unten, herrühren foll, währenn dies Andere auf die Inſel 
Κύθνος beyiehen u. wahrſch. keins von beiden ter 
Fall if, fondern es von κυῦνόν», der Samen (Hesych.), 
herkommt, alfo jeden Lebenskeim vernichtend, ſprichw. Κυ- 
Φνώλδις συµφοραί d. i. gäniliche Bernihtung, Zen. 
4,88, Hellad. b. Phot. a. a. O., Hesych., δεί Suid, 
(u. valg. inZen.) Ευθνώδηφ συμφορά. 

Kiövos, (N, Erbe (d. i. dunkle, verborgene), 
eine der kylladiſchen Inſeln, welche nach St. Β. auch 
Οφίουσα u. 4ρυοπές hieß, |. Thermia, Her. 7, 90. 8, 
67. Scyl.58, Strab. 10,485, Arr. An. 2,2, 5, Dion, 
Call. 136, An. st. mar. magn. 278— 284, 6., Arist. 5. 
Harp., Ptol. 8, 15, 28. Suid., Tec. hist.2, 8, Mel. 2, 7, 
Liv.81,15.45. &w. Ἐύθνιοε, sos, Her. 8, 46, Dem. 18, 
84, Plut. Her. mal. 28.42, Paus. 5, 23, 2, Zen. 4, 88, 
St. B.,Plin. 1, 14, 12,22. Adj. a) Κύδνιος, insbef. 
τυρός, Alex. b. Ath. 12.616, 6, D. L. 10, 6, 8t. B., 
Poll. 6, 63, auch bloß Κύθνιος, Ael. n. an. 16, 82. 
b) Ενθνιακόε, Titel einer Rede bes Hyperites, Suid. 
α. ὁαρραλίο». c) Ἐνθνωνύμοε, db. 5. ſchmachvoll, 
Hesych. |. Κυδώνυμος. 

Κύθροι, οἱ, = Χύτροε, w.f., Et. Μ. p. 548, 88. 

Ἐνθώνυμοα, Böfenhören, = Κευθώνυμος, w. 
f.. im Sprihw. Κυθω»ύμου αἶσχος, Zen. 4, 72. Vgl. 
Κ ὑόνος. 

Kiite, ων͵ (τά), b. Ptol. 6, 8,8 Ἐνία, Hafen 
in Karmanien, j. Ras Ghunſe, Arr. Ind. 27,6. 80, 
2, Marc. Her. per. m. ext. 1, 28. 

Κὐϊνδα,ω», n. Veſte in Cilicien, welche aud) "And 
ἔαρβα (Buid. a. v.) u. 4ιοκαισάρεια hieß, f. Suid. 
&.v.u.5. ᾽Ανάζαρβος, [. Ῥ]αι. Demetr. 83, D. Sic. 
18, 62. 19, 66. 20,108, Strab, 14,672. Ew. Kwr- 
διώτης, Inser. 4, 9157. ©. Κούινδα u. Κινδύη. 

Κνῖνα, Κλαυδία K., d. röm. Quints, App. 
Heannib. 56. 

Kuvrıavös, m. d. ıöm. Quintisnus, Herdn. 1,8, 
6.5. Κυντιανός. 

Ενιντιλία, ας, (7), ὃ. tôm. Quintilis, Ios. 19, 1, 
6. — Inscr. 2, 8008. 

Κυιντίλιος, m. 1) d. röm. Quintilius, ein altes 
röm.spatricifches Geſchlecht, dah. Κοιντέίλιον (Con- 
dianus u. Maximus), D. Cass. 71, 88. 72, 5.7, insbef. 
K. 0ὔαρος, D. Casa. 54, 35. — Inser. 8, 8831, a, 12, 
Add. 2) Ὁ. röm. Quintilis, mit u. ohne μήν (Iulius), 
D. Hal. 6, 18, Novvas, Plut. Cam. 88, App. b. civ. 
2,106. 5, 97, εἶδοί, Plut. Cam. 80. 6. Κυντίλιος. 

Ενίντιλλος, ου, voc. Κυένειλλε, m. ὃ. röm. 
Quintillus, Sreund Lucians, Luc. Macr. 1. 6. Κύν- 
τελλος. 

Kutvrıos, m. d. röm. Quintius, 4.8. Γάΐζος Κυίν- 
τιος ᾽Αττιχός, D. Cass. 65, 17, u. Τίτος Κυΐῖντιος 
Σκαπούλα, D. Cass. 48, 99. 6. Kolvtiog. 

Kiwvros, 6, d. röm. Quintus, dah. K. Απώνιος, 
D. Casa. 48,29, Κύιντός tag 4έλλιος, D. Cass. 49, 
89,u. 4έλλιος 6 Κ., D. Cass. 50, 13, K. 4ίδιος, 
D. Case. 51,7, K. δὲ δὴ Φούφιος Καλῆνος, D. 
Cass. 88, 8.42, 18, ot. ὁ Καλῆνος ὁ K.d Φούφνος, 


Κυῦνείδης 


Κυχλάς 


D. Cass. 46,1, u. Καλῆνος ὁ K., Zonat.10, 19, Κ. 
Κιχέρων, D. Cass. 40, 7, K. Κορνουφίχιος, D. 
Case. 46, 17, Κ. Κάσσιος Aoyyivag, D. Cau. 41, 
1,u. ὁ Aoyyivog ὁ Ἰύνντος, D. Cass. 42, 15, Κ. 
Miroöxsog, D. Cass. 84, 48, Κ. Nacidıog, D. ζω: 
650, 13, K. Ορτήσιος, D. Cass. 47,21, u ὅτε Ὁρ- 
τήσιος ὁ K., D.C ο». 68, 16, K. τες Οὐντέλλως, 
D. Cass. 51, 22, K. Πέδιος, D. Cass. 48, 8.1. ὁ 
Πέδιος 6 Κ., D. Casa. 46, 46, K. rs Ποστούμιος, 
D. Cass. 69, 18, K. Σαλουιδῆνος Ροῦφος, D. Cam, 
51, 22, Κ. Τ,τούριος Σαβΐνος, D. Casa. 89, 45, Κ. 
Σουλπίχιος, D. Cass. 56, 1, K. Paßıoc, D. Cau. 
fr. 42, u. K. Φάβιος Μάξιμος, D. Casa. 45, 81, 
u. Κύεντος allein, D. Cass. fr. 81 u. 96. 1ib. 43,42, 
Zonar. 12,24, St.B.s. Ἱσπανίας, u. ©. der Rom 
nus, Απο. fr. 8 in hist, gr. fe.ıv, p. 195 (er haft 
richtiger Quietus), Inser 8, 5921, A. B. 5922 — (21) 
6. Κόνεντος u. Κούνντος. 

Ενιρῖνος, d, der τδπι. Quirinus (deus), D. Cas 
64.19. 6. Κυρῖνος. 

Ἐνιρῖται, d. röm. Quirites, Ὁ. Case, 42,53. 6. 
Kvoitas. 

υκαῖφ, Inscr. 4, 6854, e, Sp. 

Ἐύκαλα, Mengen, attifher Demos zur äantiſchen 
Phyle, Hesych. Em. Kurakivos (?), Ross Dem. Att. 
12. 6. p. 40, u. Ενυκαλεύς, Infchr. in Rhilhiſt. Br. 11, 
Heft 5, η. 1. 

Εύκη, f. Mengs, Srauenn., Anscr. fr. 19 (21). 
Ath. 12, 584, 0. 

Kuxcheroy, f. Κεχύσιο». 
re m. Störer, Bein. des Herafleitos, D.L 

‚n.4. 
> Ενκλαῖοςφ, m. Runde, Clem. Al. Protr. $ 40 


Sp. 

KweAds, {. Ringinge, Rinningen, 1) rm 
name, Vernasia Cyclae, Inſchr. in Anciens marbies 
of British Museum, K. 2) K. νῆσος, cu fr 
Mabifche Infel, St. Β. ο. Ῥῆνος. Gew. αἱ Κικλὰ- 
des (u. gwar ὅ, ã, doch auch ὅ, [. ep.in Anth. app. 119, 
Tbeocr, 17, 90, Dion. Call. 180. 144), dat. Κυχλά- 
σιν (fo auch Scymn. 872), doch auch Κυκλάδεσση, 
Theocr. 17, 90, (al), Rinningen (= Rinzinga 
b. 5. vie in Kreis um Delos Mlegenten, ſ. Eust. u D. 
Per. 525, vgl. mit Strab. 10, 485), nad den Allıı 
(f. * ο ν med als 7 St. B. 

ενα (8 ‚vos οργος (6. Mivwa), Ar 
ος, ναντνόσα, ωρα 


Ίχαρος, Ἴχος, Ίος, Κάσος u. Κάσεον, Κύδνκ. 


Mnaoc, Μύκονος, Νάξος, Νίσυρος (s. 4ργο} 
Πάρος, Πεπάρηθος, Σίφνος (ο. Mivwa), Τηλ, 
Τῆνος, Τραγία», “ἀλέαρος 8. ν. v. auffuͤhrt. Εν 
ſtehen früher mei mit νῆσοι f. Her. 5, 90. 51. 
Tbuc. 174, Isocr. 4, 186. 12, 48, Scyl. 48. 58 u. I» 
auch Pol. 8, 16. 18,87, D. Sic. 5, 84 — 17, 29, t- 
Piut. SyH, 11, Arr. An. 2, 3,2, App. prooem. ὃ. 
Maced, 4, Strab. 1, 58—14, 686, 6.. Paus. 1, 1,1 (e 
νῆσοι αἱ K.). 5, 21, 18, Theacr. 17, 90, Dion. Cal. 
130, Schol. Aeschin. 1, 107, Inser. 2847, fpäte $ 
doch auch ohne »ῆσου, u. dies nicht bloß bei ven Dis 
tern, wie Call. b.4,8. 198, ep. in Anth, vıı, 65% 
ıx, 559, app. 15, D. Per. 626, Dion. Call. 44. 
Scymn. 872, fontern auch in (fpäterer) Brofa, Ari. 
mund. 8, Pol. 4, 16, Plut. Demetr. 80. exil 10, 
Strab. 2, 124—10, 488, ὅ, Ptol. 3, 15, 80, Pau. 
28,2, Luc. Tox. 17, Eust, 4. D. Per. 635 82. ö. St 
B. a. a. D. In Antb. app. 179 aber ſteht Kuxiader 








Κυχλεύς 


γῆν ᾱ. in Eur. Ion 1588 Seifen die Städte auf ihnen 
Κυκλάδες »ησαῖαι πόλεις. 

Κνκλεύα, έως, ερ. έος, m. Kreisler, Ὁ. tes 
Dichters Arton, ep. in Ael. n. an. 12,45 od. Anth. 
app. 105, Suid. ο. ἀρίων. 

Κνκλιάδαε, m. Runde, Achäer, Ρο]. 17,1. 18, 


17 

Κυκλόβιος, πι, Wingleben, Vorgebirge in Thra⸗ 
dien, Tbphn. 541, 7. 

Κυκλό ,„ m. (rihtiger Κυκλοβόλος, Ati. 


Ringwaldt, eigtl. Ring» οὐ. Kreiswerfer), Dannen., 
Ephem. archaeol. 2600, K. 

Κνκλο » m. Ringelbarbt (5. 9. ringe feind⸗ 
Ιώ u. um ſich freſſend). ein reißender Malbftrom in 
Attila, Ar. Equ. 187 u. Schol, fr. inc. 86, p. 1196, 
Suid., Hesych. Davon bildet Ar. Ach. 881 das Ver⸗ 
bum κυχλοβορέω, d. i. wie der Waldſtrom Κυχλοβό- 
ος braufen und lärnıen. 

‚m. (?), Runde, Mannsn. auf einem 
bleiernen Leiften aus Eubda im Muſ. d. ατῷ. Geſell⸗ 
ſchaft, K. Aehnl.: 

ΕΚόύκλων, v. Ἱ. b. Xen. für Κύλω», w. ſ. 

Kiriaves,f. Καύκωνες b. Piol. 

wwidweos, a, ον, die Kyllopen betreffend (f. 
Et. M. 511, 48), dah. βλέμμα, Suid., Eust. Od. 9, 
109, βίος. welches bald ein forglofes Hirtenleben δε» 
jeichnet, Philostr. imagg. 1, 9, Strab, 11, 502, bafd 
ein εἰπ[απιεδ, Max. Tyr. diss. 31, 7, τείχη, Eur. El. 
1158. Inöbef. =) ὄρος, cin Gebirge in Libyen, Kr. 
M. u. 5. Κύχλωψ, Suid. b) σπήλαια, tyllopiſche 
Höhlen mit labyrinthifchen Gängen bei Nauplia, Strab. 
13,869 vgl. mit 878. c) Κυκλώπειος δωρεά, 808 
einem Geſchenk, auf welches die Zurüdnahme oder 
Schlimmeres erfolgt mit Bezugnahme auf Od. 9, 869, 
Eust., bei Plut. qu. conv. 8, 8, 2 Κυκλώπειόν τι 
γέρας. Subst. a) Κυχλώπεια, Titel des neunten 
Buchs der Odyffee, Ael. ν. b. 18, 14, Pbilostr. p. 
248. b) Κνυκλώπεια, er, 004, Gebiet od. Baus 
wert der Gyclopen, Eur. A. f. 948. 

K 5, Adv. auf Kyllopenatt, Arist. Eth. 
10 extr. 

ΕΚυκλώπιον, τό, Dim, von Κύκλωψ, Eur. Cycl. 
266. 

Κυκλώπιοε, fa, sov, ven od. die Kyllopen beirefe 
fend, εβετεὸ γνάθος, χεῖρες, Eur. Cycl. v2, 1501, 
Ichteres: 9) Ἱερόθυρα, τείχη, τρόχος, ὃ. ἱ. von Ky⸗ 
klopen gemacht, Pind. fr. 184, Eur. I. Α. 684. Troa. 
1088, Soph. fr. 222, ed.D. δ. Hesych., tab. πόλις, 
Eur. H. {. 15, Muxüvas, Eur. I, A, 265, Senec. 
H. f. 999, und ya, db. i. Argos und Dipfene, Eur. 
Or. 965, saxa d. |. Sicilien, Virg. Aen. 1, 201, u. 
regne, Sil. 14, 88, insbef. βίος (f. Κυκλώπειος), 
Macar. 5,44. 

Ευνκλωπίε, έδος, f. 1) Adj. Fem. gu Κυκλώπειος, 
δωῦ. ἑστίαν, d.i. Mycenae, Eur. L A. 845. 2) Subst. 
(Ründerath, f. Κύχλωψ), Iufel bei Rhodus, Plin. 5, 
8 1, 86. 

ὀκλωφψ, ὠπος, του. Κύκλωνψ (Od. 9, 864. 602, 
Eur. Cycl.280—585, d.), m. Runde (eigtl. rund⸗ 
ãugig, fpiter als einäugig, f. Et Μ. ο. v.u.482, 48, 
Scrv. Virg. Aen. 8, 649, Nonn. 28, 252, ep. Anth. 
σαι, 748, Eur. Cyel. 23. 78. 222, Streb. 1, 31, 
Lyc. Al. 658, Virg. Aen. 8, 636,Ov. met. 18, 772, 
vgl. mit Call. b. 8, 58. 1) Polyphem, Od. 1, 69 
—28, 812, 6.. Eur. Έτους. 487, Demod. in Demetr. 
eloc, 284, Nonn. 6,808 — 89, 279, δ., Qu. Sm. 8, 


% 


Κόχλωφ 735 


126, Call. ep. 47 (Σ11, 150), ep. in Anth. ΙΧ, 518 
— x1,879, 8., Theocr, 11, 7, Βίου. 3. 2, Bosch. 8, 
69, Polyaen. prooem. 10, Philo vit. contempl.ö, 
Piut. Cat, maj. 9. Galb. 1. regg. apophth. ο. 2το- 
λεμαῖος. απ. conv. 7, 1,2, Paus. 10,22, 7, ΑΙ. 1, 
10,0. 11, 461, ο. d., Ach. Tat. 2,28, Nic. Eug. 6, 
60%. 544, Zen, 1, 93, Ον. met. 18, 755 u. ff, Et. 
M. 220, 6. Β. Es gab nicht nur Abbildungen von 
ifm, Philostr. imagg. 2. 18, Plin. 85, 10, 86, ορ. ia 
Anth. xıv, 182, m. zwar mit einem, zwei und brei Augen, 
Serv. Virg. Aen. 8, 686, ſondern auch Theater⸗ 
ſtücke feines Namens von Euripides (f- Eur. Cyol. 26 
—619, δ.), Untipbanes, Ath. 7, 295, f. 9, 402, e, 
Βιἰβίας, Suid. ο. ἀπώλειο, u Philoxenus, Ath. 1, 
7, a. 18, 564, ο, Zon. 6, 45, app. prov. 2, 10, 
und fo aub ein Gedicht des Timotheus, ΔΑ. 11, 
586, ο, Epicharmus, Ath. 9, 866, a. 11, 498, e, 
Herdn. π. u. 4. 10, 81, und Denonus ftellte ihn 
mimiſch dar, Ath. 1, 20, a, wie er denn auch im 
Tängen bargeftellt wurte, Ar. Plut. 290. Nannte man 
doch nach ihm einen unfittlihen Menfhen Κύκλωψ, 
Luc. Pseudol. 37, u. nad Plat. Popl. 16, vgl. mit 
Varr.1.1.6,3, fol felbft der zöm. Name Coclius ὃ, 
b. der @inöugige, ein verborbens Κύὐύχλωψ fein. 
Sprichw. war a) Κύχλωπος dwopsd, Apost. 10, 20, 
a, Luc. catapl. 14, f. Κυχλώπειος. b) βίος Κύ- 
χλωπας, Apost. 4,92, Ὀ. ©. Κυκλώπευος. 2) -- 
Brontes, Nonn. 28, 222 — 233, öfter. — 8) Argos, 
St. B. s. ᾽Ατιντανία. 4) Arges u. Steropes, Call. 
b. 8, 67. 5) Salimedes, Nonn. 28, 252. 6) ein 
Anderer, Nonn. 28,18. — Gewöhnlih im Plur. (03) 
Κὐύχλωπες, dat. Κύκλωφ, (Eur. Cycl. 452), ep. 
(Od. 1, 7I—9, 510, 8.) Κυκλώπεσσε, voc. (Call. 
h. 8, 81) Κύκλωπες, 1) Söhne des Uranos und 
der Sin, welche Zeus die Blitze ſchmiedeten, in Et. 
M.506,9 -- Νέρχωπες, f. Πες. th. 139 u. Schol,, 
Apd.1,1,2,— 8,10,4,d., Qu. Sm. 14, 446, Orph. 
Arg. 178, Call. h.8, 9. 85, ep. in Anth. vıı, 879, 
Eur. Alc. 6, D. Sic.4,71, Schol. Aesch. Prom. 921, 
Nonn. 14, 52 (wo Brontes, Steropes, Euryalus, Ela» 
treue, Arges, Trachios, Halimedes u. Polyphem als 
ſolche genannt werden) u. 28, 172. 82, 278, Zen. 1, 
18, Luc. Sacr. 4, Virg. Georg. 4,170. Aen, 8, 416, 
Ov.met.1,259, Val. Fiacc. 1,446. Sie heißen dek⸗ 
halb γηγενέες, Ap. Rh. 1,510. Nonn. 2, 341, vgl. 
mit 28,231, u. Y9dvsos, Nonn. 2,600. 27. 89, u. 
fteben überb. = χαλκεῖς, Hesych. 2) ein wildes Hirten» 
volt in Sicilien, nah Eur. Cyel. 21 Söhne des Pos 
‚feiton, [. Od. 6, 5—9, 899, δ., Thuc. 6, 2, Plat.legg. 
8, 680, b. 682, a, Strab. 1, 20—18, 592, d., ΔΡ, 
Rh. 1,730 u. Schol., Call. h. 8, 46, Eur. Cycl. 118 
—509, ö., Pherec. in Schn!. Eur. Alc. 1, Pol. 85, 6, 
Plut, bruta rstione uti 8, St. Β. ο. 4αιστρυγόνες, 
Arist. poet.2, Phil. Exc. ex Eus. pr. ev. 18, Luc. 
Tim. 19, Suid., Μο]. 2, 7, Virg. Georg. 4, 170. Aen. 
8, 440, 5. Sie galten als befonders groß u. βατί, 
Ίντι fr.8 (22). Strab. 1, 22, D.L.7,1,n.36, u. 
fprihw. war Κυχλώπω» βίος, D. Chrys. or. 64, Ρ. 
698, Strab. 18, 592. 8) Baumeifler aus Lycien, nn 
Arist. mir. aud. 121 Thracier, tie in Argos die 
Mauern von Tiryns u. Mycenä aufführten, Apd. 2, 
2,1, Nonn. 41, 269, Pherec. in Schol. ΑΡ. Rh. 4, 
1090, Paus. 2, 16,5 — 7, 26, 5, d., Strab. 8, 873, 
Βολοὶ. Eur. Or. 958, Eust. 1622, 54, Hecat. b. Poll. 
1,5, 50, Plin. 7, 56, 57, dab. Κυκλώπω» βάθρα, ὃνυ- 
µέλα», ἕδος von Diyiena, Eur. H.f. 944. 1. ΔΑ. 152, 


736 Κόχνος 


Hesych., Sehol. Il. 2, 559, Senec. Thyest. 406. ©. 
Schol. Stat. Theb. 1, 251. 680, Serv. Virg. Aen.6, 
686. In Korinth geb es einen Κυκλώπων βωμός, 
u. man opferte ihnen, Paus. 2, 2,1. 4) Titel einer 
Komödie des Kallias u. Diofles, Ath, 4, 140, ο. --- 
15,667,d. ο. 5) Bein. des Philoſophen Timon, wel 
her einäugig war u. Πώ daher Κύχλωψ nannte, D. 
L. 9, 13, π. 8. 6) eine Art Wurf im Würfelfpiel, 
Eubul. 6. Poll. 7, 106. . 

Kixvos, ου, ep. auch ους, (d), (8, doch Qu. Sm. 
4, 468. 14, 148, Theocr. 16, 49, Pind. Οἱ. 2,147 
au 9), Schwan (nach Hes. u. Βολοὶ. Theocr. 16, 
49 u. Eust. zu D. Per. 847 wegen bes weißen Kopfes 
fo genannt, nach Hoges. b. Ath. 9, 898, 6, meil er 
von einem Schwane auferzogen wurde). 1) &. des 
Poſeidon u. der Kalyfe, οὗ. Harpyle od. Slamandro⸗ 
vife (Sohol. Pind. Οἱ, 2, 147, Tzets. Lyc. 238), 8. 
von Kolone u. Troas ob. Tenebos, Ρἰπά. Ol. 2, 147 
u. Schol. - J. 4 (5), 49, Theocr. 16,49 u. Schol., 
Qu. Sm. 4,468. 11, 148, Isoer. 10, 52, Arist. rhet. 
2, 22 u. Arist. ep. 62, D. Sic. 4,87. 5, 88, Ath. 
9, 898, d, Arist. $. Strab. 8, 880, vgl. mit 18, 589. 
604, Paue.-10, 14, 1, Zen. 6, 9, Apost. 16, 25, Pa- 
laeph. 12, 1, Schol. II. 1,88, Dict. 2, 12. 18, St. B. 
s. Τενέα u. Τένεδος, Eust. zu D. Per. 847, Ον. 
met. 12, 140, Hyg. f. 167, Serv. Virg. Δευ. 2, 
21. Davon Κυκνῖτνε, d. 5. dat Rand, über welches 
K. König war, St. B., u. mit βοή (0), Soph. b. St. 
B. a. a. D. 2) ©. des Mpollon u. ber Thyria, ob. 
nad Ov. met, 7, 371 der Hyrie, ber von Apollo in 
einen Schwan verwandelt wurde, Ant. lib. 10. Adj. 
Cyeneis Tempe, ΟΥ. met. «. a. O. 8) ©. des Ares 
u. der Pelopia. Apd.2,7,7, u. 6. tes Ares u. der 
Ἅθτεπε, Apd. 2,5, 11, von Herafies in einem Zwei⸗ 
kampfe beflegt u. von Ares in einen Schwan verwan⸗ 
teilt, Hes. sc. 57.65, Paus. 1, 27,6, Plut. Thes. 11, 
Eur. Ale. 508, Nic. Dam, fr. 55, Boeos b. Ath. 9, 
898, e, Sehol. Pind. Οἱ. 11, 19. 2,147, Hyg. { 81, 
u. im Plur. Ar. Ran. 968 u. Schol. Dav. Κύκνεια 
udya, Pind, Οἱ. 11 (10), 19. 4) 6. des Ethenelus, 
RK. der Ligurer, von Apollo in einen Schwan verwan⸗ 
delt u. unter die Geflirne verfegt, Paus. 1,80, 8, Ον. 
met. 2, 867, Serv. Virg. Aen. 10, 189, vgl. mit 
Philostr. 1, 11. Er wurde ein Sternbild der nörde 


Tihen Simmelstugel, Nonn. 1,256, Eratost. Cat. 25, K 


Hyg. poet. astr. 2,7. 5) 6. bes Deitus u. der Aue 
ropbite, Hyg. f. 97. 6) Anderer, Inser. 8, 6741. 7) 
Beiname eines Antiohus, St. B. s. ᾽Ασχάλων. 8) 
Shwanenfedt, Schwanebed, Fluß. Berg u. St. in 
Koldis am Phafis, 1’lin. 6, 4,4, Mel. 1, 19 (πιδ» 
licherweiſe hieß ſie auch Cygnum). 

υκτήµων, m (wohl Εὐκτήμων), Mannen. auf 
einer Münze aus Kyme, Mion. 8. νι, 5. 

Ἐνλάβρας, «, m., wahrſch. — Κύλαβρος, wie 
Phot. lex. ο. «ασηλίς hat, = σχύλαβρος, κύλ- 
das == σχύλαξ, Hesych., allo: Ferkel, Hirte in 
Bhafelis, dem man ala Heros dort Opfer brachte, Philost. 
δ. Ath. 7, 397, ο. --- 298, a, Suid.s. Φασηλίς. 

Ἐόλαι, f. Hollſteine, xudysas, An. per. 
Ρ. Eux. 90 (verdächtig). 

Ἐνλαιμένης, acc. sa, [ο Πσλαιμένης, Procl. 
chrstm. 1.8. &. Πυλαιμένης. 

Ki\avdos, m. Krummader (von κυλλαίνω), 
1) €. des Orpheus, Suid. u. Phot. s. 4ευκόριον. 
2) ©. des Leos, Enlel des Orpheus, Apost. 10, 53, 
Schol. Dem. 54, 7. 


Κυλλήνειος 


Ἐνλαράβην, m. Scheibe (eigtl. Burfſchelbe, Κυλ- 
[λ]άραβις = Φίσκος, Hesych., cod. χολαραβίς), 
©. des Sthenlos, K. in Argos, Paus, 2, 18, 5. 

K » 66ος, acc. u, (N), Scheibe (f. 
Κυλαράβης, nach welchem es benanns fein fol), Gym⸗ 
naflum in Argos, Piut. Pyrrh. 82, Pana. 2, 22,8. &. 
Κυλλάραβις unter Κυλλαράβιον. 

Kullas, m. Krümmel, Berg u. Quelle in At⸗ 
ία, Hesych., [. Κίλλενα, vol. mit Κύλλου πέραν. 

Εόλικα, m. eigtl. Becher. deutſch ähnl. Kaudel 
d. i. Kanne, Ort in Illyrien, Phyl. b. Ath. 11, 
465, b. 

Κνλικρᾶνο, ion. Κυλικρῆνο (Seyth. b. Ath. 
11, 461, h. Seqherer (fo Ath, 11, 462,8), einze 
wanderte u. nun am Oeta u. bei Trachis angeſiedelte 
Lydier, wahrſch. eine Art Leibeigene, Hermipp. b. Ato. 
11.461,e, Polem. 5. Ath. 11,462 a, Hesych. 

ὀλινδροαφ, m. Rolle (f. Ρίαε), 1) ein Ko. 
Plaut. Men. 2) ein Stein, Dereyli. in Plut. Βατ. 
19. 4. 

Kir, m. Beier, ein Lydier, der den Geraflch 
auf feinen Zügen begleitete u. von welchem die Cyli- 
licranes abgeleitet werben, Nicand. 5. ΑΙ. 11, 
461, f. 

Ἐθλιπποες, m. (wohl Κύδιππος), Ephefler auf 
einer Diünge bei Mion. i11. 91. 

Kilseos, f. Rolle, St. auf Kreta, Solin. 11, &. 
Plin. 4 12,20 Gylissos. 

Kullora;os, Rolle (f. Er. M.), Et. in Stalien, 
welche früher Πάρθαξ hieß, Er. Μ.α. ν. Webnl.: 

Κυλίσταρος, m. ſchlechte Ξεδατ Κυλίσεαρνος, 
BI. in Stalien, Lycophr. 9 16. 

Ἐόλλα, f. Krumau, 6:. in Myfin, ΟΥ. met. 
18, 17: = Κίλλα. w. f. 

Ἐν „= Κυλλάραβος, m. Scheibe (f. 
Κνυλαράβης), Argiver, Serv. Virz. Aen. 8, 9. 

Κνλλάνα u. Kuidärıos, f. Κυλλήνη u. Κολλή- 
νεος. 

Κύλλανδοε, Krümmel, Et. in Karien. Hecat. 5. 
St.B. (v.1. Κόέλανδοι). Gw. Ενλλανδεύς, St. 8., 
richtige Κυλλάντιοι, A. Rang. 1.p. 299, 6. Pin. 5, 
82,42 Cyllantieus tractus in Pifidien. 

Κνλλαράβιον, (τό), Sheibs (f. Κυλάραβες), 
Symnafium in Mrgos, ΕἸωξ. Cleoom 17. Δαιβαι.: 
s, (4), Plut. Cleom. 26, Luc. apol 


Κάθλλᾶροε, m. Etredfuß, = ταχύς, von κξλ- 
λειν (f Et. M. u. Suid, vol. mit Lob. path. 258), 
1) 6. des Brongus, Führer der Sibä, Nonn. 26, 
330. 2) 4ωγασίδης, K. der Karminer, Nonn. 96, 
381. 8) ein Gentaur, Ον. met. 12, 898. 4) Une 
ter, Revue de Philol. 11, p. 428. 5) ein Bien xt 
Gaftor, Stesich. in Et.M s.v, Suid., Cram. An. Τι, 
p. 456, Virg. Georg. 8, 90, Stat. Theb. 6, 511, Val 
Flecc. 1,426, Propert. 2,6 (7), 16, Martial. 8, 21,5, 
Claudian. de ıv. Consul. Honor. 557, de Witte Vases 
peints p. 8 N. 9, vgl. mit Inser. 4, 7878. 6157. 

Ἐόύλλας, m. Mannsname, Inser. 8, 8882, δρ. 
Aebnl.: 

Κυλλήν, Ares, m. Krumme, ©. des Elatut. 
Paus. 8, 4,8. 17,1. 

Κυλλήνειος, Του. Κυλλήνειε, = Κυολλήνεος, m 
f., Beiname des Sermes, Hippon. fr. 10 (16). davon 
dann Cyllenea fides d. i. vie Ciiher des Hermes, 
Hor. Epod. 18, 9. und testudo, ein dieſer Cither 
ähnlicher weiblicher Haawud. Ov. Art 8, 147, ab 





Κυλλήνη 


auch vertex vom Berg Eyllene, Ον. met. 11, 304, 
vgl. mit Catull. 67, 109. 

Ἐνλλήνη, (A), dor. Kuäidva (Pind. Οἱ. 6, 129, 
Alcae. fr. 22, Soph. Ο. Β. 1104), bei Schol. Ptol. 8, 
16, 14 Κυλληνοῦε ὄρος, in ep. Anth. Plan. 188 
Κυλλήνιον ὄρος, wie Mel. 2,8, b. Phleg. mirab. 4 
τὸ ὄρος τὸ dv Κυλλήνῃ, Krummbübel od. ähnl., 
Holiberg (f. das Wottfpiel mit κυαλῇ χδερί, einer 
Lıummen ob. hohlen Sand zum Betteln, u. Κυλλήνη 
b. Ar. Equ. 1088 u. vgl. Curt, Griech. Ciym. 1, 127, 
Curtius geogr. Onomatol. 158, Lob. path. el. 854, über 
den Accent ſ. aber Aroad. 111, 4), τιαῷ Paus. 8, 4, 4. 6. 
8, 17,1 nad Κυλλήν benannt, nach Andern nach der 
Nymphe Κυλλήνη, f. unten, 1) Gebirge in Arladien, 
ungefähr 5800 Bar. Fuß hoch, mit einem Tempel des 
Hermes, den es nach Philost. in Schol. Pind. Ol. 6, 
144 auferzog, j. Zuria, IL 2,608, h. Μοτο. 2, Orph. 
Arg. 138, Hippon. fr. 1.18, ep. vıı, 890, Ar. Equit. 
1081 —1084, Arist. h. an. 9, 19. physic. ausc. 15, 
Theophr. h. pl. 8, 2, 5—9, 16, 7, ὅ., wo e8 4, 1,8 ἡ 
ἄκρα heißt, D. Hal. 1, 18, Apd. 8, 7, 4—8, 10,2, 
Plut. fr. incert. 96, Ael.n, an. 5, 17, Strab. 8, 888, 
Eust.Od. 1951, )5, Gemin. elem. astr., Paus. 8, 4, 
4—17,4, 8., St.B.s.v., Hesych., Plin. 4, 6, 10 u. 
d. 0. a. St. 2) St. in Slis, Seehafen der Eleer, 
nach Schol. Ptol.8, 16, 6 früher Μνκώνη, ſpäter Al- 
ysahol (65?) genannt, Thuc. 1, δ0---6,88, δ., Xen. 
Hell. 8, 2, 27—7, 4, 19, d., Scyl. 48, Po1.4,9. 5, 8, 
D. Sic. 19, 66. 87, Strab. 8, 887—841, Paus. 4, 28, 
1—8, 5,8, ὅ., Ptol.8,16,6, St. B. s.v., Suid., Liv. 
27,82, Mel. 2,8. Gw. KuAAuveis u. Ενλλήνιοε, 
St. Β., Il. 15, 518, Strab. 10, 456, Paus. 6, 26, 5. 
8) St. in Aectolien, Xen. Cyr. 7, 1, 45. Ew. wie es 
fcheint οἱ Κυλλήνιοι bei Luc. Iup. trag. 42. 4) 
Krumme, eine Najade, Gattin des Pelasgos, von 
welcher das Gebirge feinen Namen haben foll, Pherec. 
in D. Hal. 1,18, Δρά, 8,8, 1, Hecat.in Natal. Com. 
9,9, St.B.s. v. 

Κνλλήνηθε, Adv. vom Gebirge Kyllene, D. Per. 
848 u. Eust. dayu. 

Κυλλήνιοφ, dor. (Soph. in chor.) Ενλλάνιοε, 
1) Adj. ος, ο», voc. ss, zum Gebirge Kyllene gehoͤ⸗ 
rig, Hollberger, Κυλλήνιος Eden Ἑρμείαο, 
Nonn. 18, 277, πάγος, Call. b. 4, 273, dsspds, Soph. 
Aj. 696, insbef. a) ᾿Ἑρμῆς, als ber auf dem Gebirge 
verehrte (f. Schol. Luc. Icarom. 84, Et. M, der aber 
auch die Γοπδετδατε Ertlärung ὥς τὸ κυλάδων ἔχων 
τὰς ἡνίας ἔχων bringt, ob. der auf dem Berge Ger 
borne, Virg. Aen. 8, 1899’, f. Od. 24, 1, Ἡ. Μοτο. 804, 
Nonn. 48, 710, Hippon. fr. 14, Paus. 8,17, 1, Lac. 
d. deor. 22,1, Et. M. 861, 18. Er wurde au bloß 
(6) Κυλλήνιος genannt. b. Μοτο. Bi8, ep. in Anth. 
vI, 92. 96. ΧΙ, 274. Plan. 198, Luc. Icarom. 84, 
Suid. b) zur Stadt Κυλλήνη in lie gehörig, f. 
Κυλλήνη. ο) den Hermes betreffend (f. Virg. Georg. 
1, 887, Ον. Art. 8, 725, 9. 2) Subst,, Krumm⸗ 
hübler, Hollberger, a) ein griechifcher Dichter der 
Antholegie, Anth.ep. ΙΧ, 4,tit. BB, tit. b) Geſchicht⸗ 
fchreiber über Julian, Eunep. Sard. fr. 14.7. ο) An» 
dere: Dam. v. Isid. 209. — Insor. 858. &. Hesych. u. 
Apoll lex. 105, 18. 

Ἠνλληνίε, (dos, fem. zum vorigen, 9. ®. denn, 
die Sermes gegeben bat, Orph. lapid. 548, Ον. met. 
5,176 auch plante, Sil. 16, 500. 

Κόλληνον, m. Krumme, 1) einer der Ybsifchen 
Daltylen, welchem die Milefler gemeinſchaftlich mit der 

Baye's Wörterbuch d. griech. Eigennamen. 


137 


Khea opferten, ΑΡ. Rh. 1, 1126 u. Schol. 2) = 
Cyllenius mons od. Κυλλήνη, Ον. met. 1,217. 
Εόλλης, m. Kıumme, Macedonier, D. Bic. 19, 
98. Aehnl.: 
KuAXlas, m. Urgiver, Inser. 1120. 
Κόλλιος, m. αὐρι[ῆτμιε Κυλλήνιος, ala Bein. des 
Hermes, St. Β. s. Κυλλήνη. . 
Κνυλλοποδίαφ, m., Tzetz. slieg. Y. 291, Sp. 
Kl: 


Kupapelönc 


, ovog, m., voc. Κυλλοπόδίο», II. 
21,381, Et. M. 180, 85. vgl. mit 544,47, Krumme 
fuß, Beiname des häftos, Il. 18, 871. 20, 270 
(hier klein gefchrieben), Et. M. 

κ »{.(τΦΗρετιουβί ---πόδης), τά πι m⸗ 
fuß, Hünbin des Altäon, Hyg. f. 181. 

Ἐόλλοες, m. Krumm, Thefſaler, Alc. Mess. 28 
(σα, 16). — Arcad. p. 56, 28. 

Κόλλον κήρα, Krummſiek, Anhöhe mit einer 
Quelle u. einem Tempel der Aphrodite beim Hymettus 
in Attila, Arist. b. Hesych. s. v. u. 8. Κίλλεια (nad 
welchem Πήρα = Πέραν ficht), Suid., app. prov. 
8, 52, Phot. 185, 21, Herdn. π. #.4.p. 11, 16. 

Κνλλόριοι, pl. ficiliſche Zinsbauern, wahrſch. fick 
liſcher Name u. fie ſelbſt ein Reſt der alten ficanifchen 
Bevölkerung, Her.7,155. &. Κυλλιχύρεοι u, Καλ- 
λικύρνον. 

Κυλλό, οὔς, f. Krummfuß od. wie Κύλλαρος, 
w. f., Stredfuß, eine Hündin bes Altäon, Hyg. f. 
181. 


u λχόδον, gen. pl, falſche Letart in Anth. ıx, 
0. 

Ἐύλων, wwog, (6), Hohle (f. Curt. Griech. Etym. 
1, 127), 1) Athener, Haupt ber Voltspartei, Olym⸗ 
pionite (Ol. 85), im Heiligtum der Athene (od na 
Buid. 6. Κυλώνειον der Yurien) ermordet, Her. 5, 
71, Thoc. 1, 126, Plut. Sol. 12, Paus. 1, 40, 1. 7, 
25, 8, Suid. s. ἄγος, Euseb. Seine Statue, Pans. 
1, 238,1. Seine Anhänger, οἳ μετὰ Κύλωνος, He- 
τας]. Pont. fr. 1, 4, od. οἱ Ἐνυλώναοι, Plut. Sol. 
12. Adj. Kuldvaos, ον, |. Ὁ. τὸ Κυλώνειον 
ἄγος, vie tyloniſche Blutſchuld, Plut. Bol. 12, D.L. 
1,10,n.8, 8Suid. s. v. Hesych. (Κυλών[ε]ιον ἄγος), 
Κυλώνειος ταραχή, Plut. Sol. 18. 2) Krotoniate, 
Gegner bes Pythagoras, D. Sic. 10, 27, Iambl. v.Pyth. 
248—258, 8., Porph.v. Pyth. 54, D.L. 2,5, 25. 8, 
1,25, in Them. or. 28, p. 285 Γύλω» genannt. Dav. 
ol Ἐνλάναοι, die Anhänger des Kylon, Plut. gen. 
Soer. 18. Stoic. rep. 87, b. Porph. v. Pyth. 248 Kv- 
Auvssos ἄνδρες. 8) leer, Breund des Tyrannen 
Ariſtotimos, Plut. mul. virt. 15, Paus. 5,5,1 (v. 1. 
Κύδων»). Seine Statue, Paus. 6, 14, 11. 4) 60. 
barite, Pythagoreer, Iambl. ν. Pyth. 74. δ) Argiver, 
Xen. Hell. 8, 5, 1, Paus. 8, 9,8 (v.1. Köxdeo). 

Köpalda, (ή), Schoch od. Kalbe ο). Traͤchtig 
(fo nad den Schol, gu Theoor. = xzwuvda, od. τὰς 
Κόμας αἴθας ἔχουσα, ο). ἐγκύμων», doch vielleicht 
Rothleidel, κὔμα — χκύηµα, lat. cyma — Leis 
del = junger Sproß), Name einer Kub, Theocr. 4, 
46 


Κυμαῖοι, Wellenfamper, cine Phratria In Neas 
polis, C. Inscr. p. 660, a. 661, b. 
Kupatos, m. Wellenlamp, ὄνομα κύριο», Suid, 
Kupavta, f. Wellenhaufen, ein Kaftel In Afien, 
u. zwar in Iberien, Plin. 6, 11,12. 
vpapelöns, m. Mannön. auf einer athenifchen 
Münze, Mion. 8. 111, 654 (viel. Εὐμαρείδης). 


47 





738 


Kupapla, ag, f. Wadenig (Wade = Woge), St. in 
Karien, Anon. st. ınar. magu. 263. 264. 

Κυμµατοθόη, f., Inser. 4, 7898, f. Κυμοδόη. 

Κυματολήγη, {. "Wellengart, ähnl. Meergard 
(ο. h. die die Wellen gürtende ober feflelnde d. i. fie 
aufhören machende), ein? Nereide, Hes. th. 258, Inser. 
4, 8864. 

Kiußas, m. Kumpe (0. i. ein runder Kiefer Napf), 
Arkadier, Anton. Diog. erot. 86. Phot. bibl. p. 
109, 4. 

Κύμη, ης, f. bor. (Pind. P. 1, 84. 141, dgl. mit 
Strab. 5, 248. 18,626) Kipa, Dorfen, κύµη üol. 
f. κώμη, f. Curt. Griech. Etym. 1, 115 (nach Strab. 5, 
248 u. Et. M. Wellenkamp, welcher [εβίετε aber auch 
die Ableitung von einer Königin od. Amazone Κύμη, w. ſ.-, 
od. einer Schwangern anführt), 1) St. in Xeolis am 
Κόλπος Kuuciog (Strab. 1, 22), j. Sanbili, 'die 
bald den Beinamen ἡ Αὐολές führt, Her. 7, 194, 
Thuc. 8, 81, Arr. An. 1, 26, 4, Strab. 9, 409. 13, 
622, od. ἡ ολική, Eust. zu D. Per. 828, bald ἡ 
«Φρικωνίς, Her. 1, 149, Strab. 18, 582 (St. B. nimmt 
fälſchlich K. ἡ Pe. für eine andere Stadt), u. früher 
auch Aualövesor hieß, St. Β. ο. ν. u. 5. 4μαξόνενον, 
f. Hom.ep. 1, 2. 4,16, Hes. ορ. 634, Anth. vıı, 291. 
Plan. 297. 299, ker. 1, 157—8, 130, ὅ,, Thuc. 8, 
22—100,d., Xen. Cyr.7,1,45. Hell. 8, 4,27, Scyl. 
98, Arist. pol. 2, 5, 12. ὅ, 4, 8, Soyl. 98, Pol. 5, 77, 
D. Sic. 8,55. 11,2, App. Syr. 25, D.L. 1, 4, 8, Plut. 
Them. 26, Nic. Dam, fr. 49. 58, Heracl. Pont. fr.11, 
Polyaen. 7,14, 8, Ath. 9, 869, b, Strab. 9, 44013, 
622, Ptol. 5, 2,6 u. Schol. µι Ptol. 5, 2, 5, Apost. 
5,65, Plut.comment. in Hesiod. 85, Harp. s. Al- 
wog, St. Β. 8. v. u. 5. Ἑρμοῦ πεδίον, Plin. 5,80, 
82, Liv.87, 11, A., Inser. 1684. Ew. Kupatos, os, 
Hom. ep. 4, tit., Her. 1, 157—B, 58, d,, Arist. in 
Schol. Eur. Med. 19 u. Arg. Soph. Ο, Ο., Nic. Dam. 
fr. 58, Pol.22,27. 83, 11. Paus. 10,12,4, D. L. 1, 
4,8. 5,6, 8, Strab. 5, 248—14, 667, Harp. ο, Κέ- 
Bonva, 9. Sie waren wegen ihres Mangels an 
Scharfiinn berüchtigt, Strab. 13, 622, vit. Hom. 7 ed. 
Westerm., St. Β., dab. dus Sprihw. Tadın Κυ- 
µαίοις, ἐμοὶ δὲ ὄνος ein, od. ähnl. Ὄνος sis Κυ- 
µαίαν, Apost. 12, 84, ob. Ὄνος εἷς Κυμαίους, 
Suid,, weil fie Πώ vor dem in eine Loͤwenhaut ges 
hüllten &fel gefürchtet hatten, [. Luc. pisc. 82. fugit. 
18. Pseudol. 8. Das Gebiet hieß ἡ Kupala, Strab. 
18, 689. 626. 14, 646, Ath. 6, 256, c, Apost. a. a. 
O., αιῷ ἡ Κυµαίω» χώρα, Heracl. Pont, fr. 11. 
2) die von biefer Stadt u. vom euböifchen Chalkit aus 
angeftebelte St. in Sampanien, dab. ἡ Καμπανὶς 
K.,D. Hal. 5, 86. 6, 21, D. Cass. 48, 50, genannt, od. 
ἡ Καμπανίας Κ., Ath.1,26,f, od. ἡ Itadlsörıc,D. 
Ἠσ]. 7, 3, ο). ἡ Χαλκιδική, Thuc. 6, 4, ἡ Χαλκι- 
δέω», Strab. 5, 248, auch wohl ἡ ἐν Ὀπικοῖς, Ρουφ. 
7, 22,8. 10, 12, 8, fat. Cumse, Liv. 8, 22, Plin. 8, 
6,9, 5,9. ©. Pind. a. a. O., D. Hal. 7, 8—Exc., 
1, d., Paus. 10,12, 4, D. 8ic.7,9—12, 70, ö., App. 
b. civ.1,49—5, 81, d., Scymn. 288. 242, Strab. 1, 
26—5, 246, ö., Arist. mir. ausc. 95—108, ὅ., Et. 
M., St. Β., Sil. 18, 494, Stat. Sylv.4,8,65. Gw. 
Ἐυμαῖοι, Ρο]. 8, 91, D. Sic. 7,9—12, 76, Plut. Tib. 
Graccb, 8— 20, ὅ., D. Hal. ὅ, 86 — Exec. 1, 6, 
Strab. 5, 242—246, Paus. 10, 12,8, Ath. 12, 528,d, 
auch wohl οἱ Κ. οἱ ἐν Ὀπικοῖς, Paus. 8,24, 5. Nach 
St. B. auch Κυμεύς! lat. Cumani, Liv. 8, 22,4. Das 
Gebiet ver Stadt, ἡ Kupala, Strab. 5, 245. 243. 6, 


Kupapla 


Κυναίγειρος 


274. 18, 626, ob. ἡ Koualar χώρα, Pol. 1, 56. 
at. Cumanum, insbef. ein Landgut daſelbſt, Cie. 
Fam. 4,2, 8. Adj. a) Kysalos, ala, j. 9. Σίβυλ- 
λα, Arist, mir. aud, 95, fat. Cumseus, Virg. Aen. 6, 
98, δ., u. Cumanus, Virg. Ecl 4, 4. b) Κυμαϊκόε, 
dad. Κυμαϊκά, Schrift über Κύμη, Ath. 12, 528,d. 
8) St. im Eleiſchen, St. B. 4) St. in Quböa, St. 
B. (ierthümlid). 5) Inſel bei Sicilien, St. B., falſch⸗ 
li nach dem Schol. Pind. Ρ.1, 84. 6) Berg in Ste 
lien, Metrod, in Tzetz. Lyc. 697. 7) eine Amageur, 
nah welcher die Stadt Κύμη in Xeolis ‚benannt fein 
fol, Arrian. δ. Eust. zu D. Per. 828, St. Β., Mel. 1, 
18. Et. M. nennt fie eine Königin. 

Kiunkos, m. Beil (= Κύβηλος), ein Βαρίής, 
Ov. met. 12, 454. 

Κυμινάνθη, pl. as, "Kümmel, eigtl. Kümmel 
blüthe, Frauenn. in Delos, Ath. 4, 178,2. 

Kouwäs, dä, (6), τοῦ Κ. χωρία, b. 
Ephraem. 7762, Genes. 82,12, Sp. AchnL: 

Κυμίνη, f. Kümmelberg, St. in Theſſalien. 
Liv. 82,13, Quint. inst. 1, 10, 15. 

Κυµοδόκαα, ſ. eine der Nymphen, in welche hie 
Schiffe des Aeneas von Kybele verwandelt wurden 
Virg. Aen. 10, 225. Mehnl.: 

Kipodöen, f. Wahein (von Wade die Woge, di 
Wogen empfangend), eine Nereide, 11. 18,39, Hes. th. 
252, Suid. 

Kipod6n, f. *MWellenfwind (db. 5. die Wogen 
fpnelle), eine Nexeibe, 1]. 18, 41, Hes. th. 245, Qu 
Sm. 5, 841. 845, Apd. 1, 2, 7, Suid,, Inser. 4, 
8858. 

Kupnonöius, f. Wellentretern (d. i. Boy 
durchmanblerin), eine Nereide, Hes. th. 819. 

Kips, {, Wellhaus, eine Nereide, Hes. th. 255, 
Apd. 1, 2,7, Inser. 4, 8858. 

Kipados, m. Wellmann (eigtl. Wellenihnel, 
== Κυµόδος, f. Keil An. 171), erdichteter Fiſcher⸗ 
name, Alciphr. 1,4 (v. 1. Κύμοθος). 

Kivya, f. Thele d. i. Hündin (wo nicht = zofry a. 
ξύνη, δ.ἰ. Zeiza d. 1. liche, holte), T. des Königs Pri- 
lipp von Macebonien, Gem. des Amyntas, Arr. An. l. 
b, 4, [. Κύννα. 

Kwayis od. Kuynyls, f. Sat, Hetärenname, P. 
Aemilia Cynegis, Inscr. 5. Orelli 8757, Zitel rinıt 
Komödie des Philetäros, Ath. 7, 280, ο. 587, ο, we 
Κυναγές, u. 18, 570,b. 672, d, wo Κυνηγές fteht, 
f. Mein. 111, 294. Fem. u: 

Kivayos, ου, äbnl. Falkner, 1) m. Menuss, 
Inser. 8, 4555. 4569, 3) f. a) Bein. ter Artemis, 
Soph. EL. 868. b) Bezeichnung der Atalante, Eur. 
Phoen. 1106. 

ἘΚνυνάγχης, voc. Kuydyya, m., Sundswärger, 
Bein. des Hermes, weil er den Argos getöbter, Hir- 
pon.fr. 1,2. 

Κυνάδηε, m. Bein. des Pofeiten in Athen. He- 
sych. (κυνάδης = ἀνελεύθερος, Hesych., alfo La} 
d. i. Knecht). 

Κυνάδρα, f. Laßborn wie Laßberg (ſ. Κυνά- 
dns), Quelle in Argos, aus welcher Freigelaffene tram- 
ten, dab. fprichw. τὸ ἐν Κυνάδρᾳ ἐλενθέριον Bdue 
(πένεε»), Eust. Od. 1747,10. 

Kwalyepos, (6), Heher (= Κυνέγειρος, m. |. 
nad) Keil An. p. 208 if jeboh Κυναέγεερος ta 
tichtigere Horm u. Κυνέγδερος nur bei Späteren ül 
Ιώ), Athene, ©. des Euphorion, Br. des Yerchpira 
tapferer Kämpfer bei Marathon, Her. 6, 114 (vr. L 


⸗ 





Kuvalda 


Kuviyssooc), Plut. parall. 1. glor. Ath. 8. pro no- 
bil. 10, Luc. rbet. praec. 18. Iup. trag. δὲ, Anth. app. 
58, tit. Κνναέγεεροι, Leute wie K., Plut. Arist, et 
Cat.c.2. Seine Abbiltung, Luc. Demon. 58, 

_ Kivalda, f., παῷ dem Schol. Kıyvalda (trog des 
vod. 5, Geilfuß = εὐκίνητος, f. Schol.), Name 
einer Ziege, Theocr. 5, 103 u. Schol. 

Ἐόναιθα, ης, (1), 5. Plin. 4,6, 10 Cynaethae, 
Helmershaufen (nah Κύνανθος, einem Gohne 
Lycaont benannt, δὲ. Β.), 61. u. U. Landſchaft in Ar» 
favien beim j. Kalavrita, Pol. 4, 17—19, 6., Strab. 
8, 888. . Ἠνναιθεύα, pl. εἷς, day, acc. sic, Ρο]. 
4, 17. 18, 21, Ath. 14, 626, ο, dah. die Stadt auch 
bäufig ἡ τῶν Κυναιθέω» πόλις heißt, Pol. 4, 16. 
29. 9, 17, αμῷ bloß ἡ τῶν Κυναιθέων ohne πό- 
λες, οἱ. 9,8δ. Κυνανθεύς iſt auch Bein. des Zeus 
in Arlabien, Lycophr. 400 u. Tzetz. dazu. Von einer 
andern Form Ἐνναίθαια hießen die ᾷω. αιώ Κν- 
vaıdaıshe, St. B., u. Kuvamdaebs, pl. εἴς, Paus. 5, 
22,1. 8,19, 1, St.B. 2) St. in Sthala am Fuß des 
Neriton, St. B. 

Ἐόναιθος, (d), αρ. Helmbag ὃ. i. Helmglan⸗ 
gend, dann uͤberh. Helmert db. ἱ. im Gelm tüchtig 
od. tüdhtiger Helm, 1) 6. des Lycaon, nach welchem 
Köyasda benannt fein foll, St. B.s. Κύναιθα, Apd. 
8, 8, 1. 2) Rhapfode aus Chios zur Zeit des Pifle 
ftratus, Hippostr. in Schol. Pind. N. 2, 1, er u. feis 
nes Gleichen: οἱ περὶ Kövasdor, ebend. 5) Schmeich⸗ 
lex des Demetrius Polioreetes, Luc. pro imagg. 20. 22. 

mov, == Κήνανον, w. f. 

Ἐνναλώπηξ, Ίκος, (N), Hundefuche (f. Ar. 
Equ. 1075), überh. Bein. liſtiger u. tüdifcher Men⸗ 
fen, Ar. Equ. 1069, dann ἰπδθε[. des Kupplere Phi⸗ 
loftratos, Ar. Lys. 957, Hesych. Bei Luc. de mort. 
Peregr. 80 nennt Balis bie Cyniler fo. 

Ἐνναμολγοί, ὢ», (08), Hundemelfer (f. Ael.n. 
an. 16, 81), ein wilder äthiopifcher Volkaſtamm, Αρα- 
tbarch. de mar. rubr. fr. 60, D. Sie. 8, 81, Strab. 16, 
771, Plin. 8, 90, 48, in Plin. 6, 80, 85 mit ven Κυνο- 
χέφαλον verwechſelt. 

Ἐνυνάνη, f. = Κύνα u. Κοννάνη, w. f., T. des 
8: Philipp, Polyaen. 8, 60, Arr. 5. Phot. bibl. p. 70, 


κ 
Helm waltenn, Mannen., Inser. 4, 8769, Sp. 

K .Köreoc ο). Κύννονος, w. f., Bein. 
bes Apollo, Phot. 187, 7. 

K ‚ m. f. Κυάρητος. 

K , viel. {., alfo Thele (δ. 1. Hündin), Tie 
tel einer Komödie des Timotheus, Ath. 6, 248, ο, 

ννδάλας, m. Pfahl, Mannsn. auf einer ſmyr⸗ 
naiſchen Dünge, Mion. 111, 195. 
s, vos, m. Lider d. i. gerade, denn xu»- 
Φός ift nah Hesych. — ἅπαικτος, ἀπαράλλα- 
χτος, Mannen., Insor. 4, p. ΧΙΣ, a, δρ. 
1 8, δω, m. DB. des Sarbanapallos, St. 
Β. s. 4γχιάλη. 

Κόνδων, ωνος, m. Liding (lid = glei, f. κὀν- 
Φις), Fluß im Hellespont od. im Peloponnes, Hesych., 
Theognost. 81, 28, 

Kuvkas, ον, ion. (Her.) Ἐννέης, εω, m. Selm, 
Eretrier, Her. 6, 101, Paus. 7, 10, 3. (Dan vermutbet 
Kırlac.) 


axos, m. viel. Helmold dv. δ. mit dem 


ν 90, voc. Κυνέγειρθ, = Κυναίγει- 
005, w. ſ. Heher, S. des Euphorion, Br. dee Ae⸗ 
fehylus, D. L. 1, 2, n.8, ep. in Antb. xı, 885; b. 


Κυνίδαι 739 


Crin. vız, 741 ale ναύμµαχος δη πεί (Nonn. 28, 
157 bat Köchly Μαραθῶνος). Seine Abbildung, 
Ael. n.an. 7,88, Antb. Plan. 117. 118. 

Kövaog, m. Phot. == Κύννειος, w. f. 

Κννέτεα, f. viel. Srimma (Grimm — Helm), 
St. in Argos, Callim. 6. St.B. Ew. Kuveriis u. Ku 
νετειᾶται, St.B. 

Kweria, f. Grimmhilde (9. δ. die mit dem Selm 
lämpfende), T. de6 Ures, entweder Athene od. Beitho, 


Hesych. 

Kuh, f. Grimma (Grimm — Helm), ©t. in 
goblen, Hecat. 5. St. B. Gm. Kuvebs u. Κύνιοε, 

t. B. 

Kum b. D. Sic. 8, 25 κυνηγοί, Weidner, 
Volt in Aethiopien. Ageth. de mar. rubr. fr. 52, Ar- 
tem. b. Strab. 17,771 u. Plin. 6, 86 nennen Πε Γν- 


u a 
υνηγετική, (ἡ), Id, griech. Name bee 
dapigen να ν, A her. d. —8 nm D. Per. 


Kuvhyov, (τό), Φα θ[εῖο, Ort, wo zum Tobe 
Verurtheilte bineingeworfen wurden, Suid. 
yoos, m. Weidmann, ähnl. Wallner, 1) 
Praef. praetorli unter Theoboflus, Zosim. 4, 87.45. — 
Gonſul, Soer. h. ο. 5, 19 extr. — Anberer, Cod. 1, 
2 


Kwmnyts, f. f. Kwayls. 

Kuvfipov, b. Diogen. 8, 58 u. Apost. 17, 17 falſch 
fürKıwvöpov, f. Bast. ep. erit. 49. ' 

Ἐόνης, ητος, m. Kofer, Wlarnanier, Thuc. 2, 
102 


Ευνητικόν, (τό), Burhau Gurche = Bore, pi- 
nus silvestris, denn die Romer nennen das Voll Co- 
nü), Landſchaft In Iberien, im äußerfien Welten Eu⸗ 
τοραθ am Ocean, Herodor. δ. St.B. Ew. K } 
ein wahrſch. baltiſcher Vollsſtamm, Her. 4, 49, Hero- 
dor. b. Βὲ Β. ο. Γλῆτες u. Ἰβηρίας, Const. Porph. 
de adm. Imp. 18, St. B. u. Ενυνήσιοι, Her. 2, 88, 
St.B. 

Ἐνυνθογενήε, m. = Κύνδιος, w. f., Bein. 88 
Apollo, Dosiad. ara xv, 25. 

Kivßos, ου, (N, fo Schol. Ar. Nub. 696), Fin- 
fRerwalde (denn κυνθάνεν iſt = κρύπτει u. xovu- 
Φιον — προσωπεῖον ξύλινο», Hesych.), 1) ein 
rauher Berg auf der Juſel Delos, Geburtsflätte des 
Apollo u. der Artemis, h. Apoll. 26 (Xorôocç dpos, 
wo Untere Kördov ὄρος vermutben) n. 141, Strab. 
10, 485, Antim. b. St. B. — Ew. u. Adj. a) Kiw 
θιος, ία, νο», 1. B. Κύνδιος ὄχθος, h. Apoll. 17, 
Εατ.1.Τ. 1098, u. Κυνθία πέτρα, Ar. Nub. 596 u. 
Schol., od. Kvvdtas dsspddes, Dosiad. ep. (XV, 
25), σκοπή, Lycophr. 574. Es heißt Apollo fo, 
Call. b. 4, 10, δι. B. ο. 4ᾖλος, Hor. Od. 1, 21, 2, 
u. Artemis, Hor. Od. 8, 28, 12, Lucan. 1, 219, u. 
Zeus in Athen, Meier ind. schol. n. 48. b) Kuwv- 
θιάε, άδες, fem. dazu, Callim. ep. 68 in Anth. vr, 
121, Suid., auh Κυνθέδες gefchrieben. ο) Ευνθιώ- 
της u. Κυνθιῶτια, St.B. 2) Name von Delos, St. 
B. 5. Anaoc, welche Infel nach Arist. δ. Plin. 4, 12, 
22 Cyntbis hieß. 3) 6. des Oceanus, nad welchem 
4ἡλος fo benannt fein foll, δὲ. Β. s. 4ἢλος. 

υνία, (N), Tollenfee (Sol — die Güntin), 
See In Aetolien, |. Bai von Anatolion, Strab. 10, 
459. 

Kwißaı, pl. ein altes, heiliges Geſchlecht τι. Priefter 

des Apollo in Athen (Κύὐννειος), Lyc. b. Harp., cod. A. 


. 47° 


140 Κυνικός 


Κυννίδαε, Suid. Nach Et. Μ. von einem Heros Ku- 
vlöns (Allwin) od. Κύνου fo benannt, f. Κυν- 
νίδαν. 

Kivieös, (ὅ), 1) Hundeiker (fo genannt entwe⸗ 
der nah dem Κυνοσάργης, wo UAntiftpenes Ichrte, 
D.L.6,1,n.6, Hesych. Jll. fr. 7, ob. von ihrer raue 
ben, wibrigen Lebensweife, f. D. L. prooem.n.12, Et. 
M., Luc. fogit. 16, Ath. 8, 96, f), Θεία. bes Diogenes 
u. feiner Schule, Anth. xı, 158.410, Plut. Amat, 16, 
d., D. L. 2, 5, n.26. 2, 8, n. 17, D. Cass. 66, 13, 
Luc. Peregr. 6. pisc. 44. conv. 12, 3., D. Chrys. 84, 
Ρ. 418, ebenfo hieß ihre Philofophle K. φιλοσοφία 
od. ἀγωγή, D.L. prooem. n. 18—7, 1,0. 19, 8., He- 
sych. Mil. 7, od. κυ»,σμός, D.L.6,1,n.8, Luc. bis 
acc. 82, Poll. 5, 65, Suid., u. ihr Leben κυνεχὸς βίος, 
Atb. 18,611,b, u. ihre Art u. Weife, τὸ κυνικό», 
Plut. Brut. 84, vgl. mit de adul. et am. 28, fowie fie 
felbft wohl auch κύνες hießen, Et M. 549, 86, Luc. 
pisc. 48, od. Köyaoı, D. Cass. 66, 15. 2) Κυνικὸς 
χύχλος, cyclus canicularis, in der Aegyptiſchen Zeit⸗ 
rechnung, Manetb. 5. Syncell. 51, b. 

ivıwwos, m. ähnl. wie Blidulf d. h. heiter, 
frauter, Wolf u. fo Trautroß (von κυνέω). Wider 
ner, Epbem arch. 868, Rang. antiqu. hellen. n. 854, 
B.5. Keil vermuthet Κύδ,ππος. 

Ἐύνιος, m. Bein. des Apollo bei Temnos, Pol. 82, 
25, [. Κύννιος. 

Ἐννίσκα, f. 1) Spartunerin, T. des Archidamus, 
Enkelin des Κυνίσκος, Dlympionilin, Xen. Ages. 9, 
6, Plut. Ages. 20. apophth. Lacon. 49, Anth. XIII, 
16, Paus. 8, 8, 1, ihre u. ihrer Pferde Abbildungen, 
Paus. 6, 1, 6. 8, 12, 5, ihr Heroum, Paus. 8, 15,1. 
2) Sictlierin, Theoer. 14, 8. 81. Fem. gu: 

᾿Κυνίσκοε, voc. Kuvioxe,m. Hundel, 1) Dimin. 
von Κυνικός, Luc. Pisc. 45. 2) Bin. des ſparta⸗ 
nifchen Könige Zeuridamus, Her. 6, 71. 8) Spar- 
taner, Xen. Απ. 7, 1, 18. 4) Dantineer, Olyımpionife, 
Paus. 6, 14, 11. 5) ®. des Bofeibippos aus Kaſan⸗ 
dria in Macebonien, St.B. s. Κασάνδρεια. 6) ein 
Bhilofopb, Luc. Catapl. 7.22. 7) Andire: Hippocr. 
‚Epid., f. Coray. Hippocr. pref. p. 56. — Inser. 2, 8140, 
42 


Κύννα, f. Thele d. ἱ. Sünbin, Dur. δ. Ath. 18, 
560, f Kuyvärn, v. 1. Κυνάνη, 1) T. des Rönige 
Bhilipp von Macedonicn u. ber Illyrierin Aubata, 
Satyr. b. Ath. 12, 567, b, dab. ἡ Ἰλλορές genannt, 
Dur, 5. Ath. 18, 560, f; M. der Eurybile, Diyli. b. 
Ath. 4, 155,8. Ihr Grab, D. Sic. 19, 52. 2) eine 
der Amagonen, nach welcher die St. Κύννα benannt 
fein foll, St. Β. 8) eine Setäre in Athen, Ar. Pac. 
755. Equ 765. Vesp. 1032, Phot. 187, 20, Arcad. 
96, 22 Suid., Hesych. 4) Hunpshühel, St. b. 
Herallea, Em. Kuvvalos, St. B. 

Kivveos, m. entweder Hundeiker (fo nad So- 
erat. b. St. B.) oder = θύννειος, Thunfiſcher 
(denn εδ wurde ihm Thunfifchfleiich geopfert, ſ. Cra- 
tes b. St. B), Bein. des Apollo, Suid. (v. 1. Κύ- 
νεος u. Κυνίειος), Hesych. (Κύνν[ε]νος), Inser. 
n.1120,2. Er hatte fein Heillgthum am Hymettus, 
weldhes Ἐύννειον hieß, Crat. δ. Sud. S. Κύνιος 
u. Κύναος. Sein Priefter wurbe aus dem Geſchlecht 
der Κυννίδαν gewählt, Hesych. 

Κυννίδαε, pL Hunde od. Thuner, ein Geflecht 
in Athen (f. Κύννδιος), Hesych., Et. M., vgl. Κυ- 
vidai. 


Κόννιε, m. Hund, Sohn des Apollo und ter 


Κυνόσαργες 
Parnethia, Heros der Κυνρίδαν, Socr. b. Said. 
Aehnl.: 


Kövvos, m. Br. des Koios, παῷ welchem Κύννα 
benannt fein fell, δι. Β. s. Κύννα, 

Ἐννοβάλανοι, pl. "Gundseichler, erdichtetet 
Boll vom Hunbsgeflirn, welche auf beflügelten Sicheln 
titten, Lac. ν. b. 1, 16. 

Ἐννοβελλίνοε, (ό), Yürf ter Kamulobunen in 
Britannien, D. Cass. 60, 30. 21. 

K ,„ f, Suid. n Κράτης κυνογαμµία͵ 
Hundehochzeit. So nannte Krates feine ὄβειήίό 
vollzogene Bermählung mit der Hipparche. Clem. Alex. 
sır. 4,6. 128. 

Ἐννοκέφαλοι, pl. Hundstöpfe, ein fabelbaftes 
Voll an ber ärhiopifchen Küfte, Her. 4,191, Aeschri 
b. Strab. 1,43. 7, 299, vgl. mis 16, 774, Luc. Her- 
mot. 44 (u. δ. von einer Affengattung, bie den Ar 
gyptiern heilig war, f. Lex.). 

Kworolitns, 1) Adj. K. νομός in UAegypten. 
Strab. 17, 812, Ptol. 4, 5, 69. 2) Subst. (d, ei) 
Κυνοπολίτης u. -as, Einw. von Κννῶν πόλεις 
w. f. 

Εννοπρόσωποι ἄνθρωποι, = Κονοκέφαλοι, 
Volt in Aegypten auf dem Wege πα Wetbiopien, 
Ael.n. an. 10, 25. 

Kuvöpras, a, m. (fo Apd. 1, 9, 5 u. Paus. 8,1, 
8) u. Kwvöprns, ου (jo Apd. 8, 10, 8. 4, Βατ 3, 
18,1), Hetzer (von Hunden), &. des Amyclas, 4. 
von Sparta, f. d. a. St. 

νου, n. Hunbshübel (ὁρτός --- βωπκός, 
Hesych., alfo eine @xhöhung oder ein Hübel. ſ. Lob. path. 
171) od. Hapfeld, Berg in Ἀτροίίδ bei Epibauıus 
mit einem Tempel des Apollon, Paus. 2, 27, 7. 

Κθνου, ου, Ptol. 8, 15, 10 Kwds 7 Kovos, (ὁ, 
f. Strab. 9, 425.426), Kegel= od. Fichtelberg (= 
χῶνος, Zapfen, Fichte), Et. u. Gafenplag der opım- 
tifhen Βοΐτεε auf einer Landſpige (ἄκρα, Btrab. 9, 
425) gleiches Namens, j. Gyno, nn. 3, 631, Seyl. 60, 
Pol. 4, 67, Strab. 1, 60—18, 615, ὅ., Paus. 10, 1, 3 
(ἐπίνειον), Hellan. in Schol. Pind. Οἱ. 9, 64, Phil 
u. Hecst. δ. St. Β., Ptol.a.a D., Hesych., Ῥ]1π. 4, 
7. 12, Mel. 2, 8. Einw. Kino u. Ἐνναῖοι 

t. B. 

Kivos, ov, m. Hund, ver Κυνίδαε, Et. 
Μ. s. Κυνίδα.. 2) Κῦνος, m. Kegel (= Κῶνοςὶ. 
V. ber Larina, nach welchem Köves benannt fein fell, 
Paus. 9, 23.7, Schol. 1]. 2, 581. 

Κνυνόσαργεε, &0c, 80, ion. (Her.) ei, (τό) (üke 
den Accent f. Schol. Dem. 24, 114 u. Fust. Od. 13. 
p. 1747,7, welcher berichtet, daß Einige «πώ Kero- 
σαργές betonten), Fertlöter (gewöhnlid rom eimem 
weißen ober fett glängenten Qunte erflärt, ber beım 
Opfer des Diomus das Opferfleifh raubte und nech 
diefem Plage trug, wo nun παῷ einem Drakelfvrah 
dem Heralles ein Heiligtum erbaut wurde, Paus. 1, 
19,8, Schol, Dem. 24, 114, app. prov. 2, 24, East. 
Od, 2, 11. 18, 1747, 7, St. B., Suid., Hesych,, ». 
spp. prov. 2, 24 auch von einem ſchnellen. indeß οἳ 
Suid. — κυνόσαρκες, Hundefleifd, erllär, ne 
Hin auch die Angaben bei Greg. Cypr. Leid. 2, δὲ, 
Apost. 10,22 u. Diog. 5, 94 deuten, nach Andern vom 
Kerberus, den bier Herakles beranfgcholt haben fol). 
Ein Öffentliher Plat in der öftliden Umgegend der 
Stabt am Buße des Lylabeites mit einem abgeſonder⸗ 
ten Theile (τέµενος), wo ein Tempel des Herakiet 
ftand (Her. 6, 116, Paus. 1, 19, 8, St. Β., Sehel. 





Κυνοσάριον 


Dem. 19, 86, Suid. κ. εἷς Κ., Ath. 6, 254, 9), mit 
einem ®ymnaflım (f. Dem. 24, 114 u. Schol.,, Di» 
caearch. descr. Graec. 1, Schol. Dem. 20, 31, Harp. 
s. Axadnula u. s. v., Suid,, D.L.6,1,6. 7,2, 5), 
wo fpäter Antifthenes und die Cynilker Ichrten, f. Her. 
5, 63, Plat. Axioch. 864, a. 872, b, Andoc. 1, 61, 
Dem. 68, 42, D. Sic. 28, 7, Plut. x oratt. Isoer. 24, 
u. die oben angef. St. Weil in dos hier befinbliche 
Oymnaflum die νόθον unter ben Bürgerföhnen ver 
wiefen waren (Dem. 28, 218, Plut. Them. 1. Amat. 
14, Diogen. 5, 94, app. prov. 2, 24, Greg. Cypr. L. 
2,56, Suid.), fo wurde «6 nun Verwuͤnſchung, gleich 
ber ds κόρακας, zu fagen: (192) εἷς οὗ: ἐς Κυνό- 
σαργας, Apost. 6, 66, Buid. s. εἷς od. ds K., app. 
prov. 2,24, Diogen. 4, 86, Schol. Plat. 464 ed B., 
Eust. Od. 2, 11, Arsen. 210, Nonn. Exeg. in Greg. 
Naz.c.60, Zoner.2,1272, Bachm. An. 1,210, Theodor. 
Hyrt. in Boiss. An. 11, 113, Cram. An. 1, 171, St.B., 
ber auch &x Κυνοσάργους u. ἐν Kuvoodpyss an« 
führt und es für einen Demos erklärt. 

prov, n. aͤhnl. Hundeshagen, eigtl. 
Hundegrab od. Brabmal, wenn ἄριον = ἤρεον ifl, 
[. Κυνὸς σῆμα, Ort in Pamphylien am Eurymedon, 
An. st. mar, magn. 218. 219. 

Kuyds θρῆνος, m. Hundéeklage, Ort in Ye 
gina, wo der Hund Augeas feinen verftorbenen Herrn 
Eupolis beflagte, Ααἱ. 10, 41. 

Kwös κεφαλαέ, (al), eigtl. Sundstöpfe, ähnl. 
Hundsrüd, 1) gwei Hügel bei Θιοίμῇα in Thefla 
lien, Pol.18,5. 10, Plut. Thes. 27. Pel. 82. Tit. (Flam.) 
8, App. Syr. 16, Strab. 9, 441, Paus. 7,8,7, Bt. B., 
Liv. 28, 5. 7. 88, 7. 2) Wnhöhe, nach St. Β. Ort 
(Pindars Geburtsort) zwiſchen Theben u. Thespiä in 
Böotten, Xen. Hell. 5,4, 15. Ages. 2, 22. 

Ἐννόσουρα, f. eigtl. Hundeſchwanz, dann übh. 
Schorn d. i. Klippe, scopulus, nad Hesych. πᾶς 
χκοσοειδῆς τόπος, [. κύνουρα im Lex., 1) Vor⸗ 
gebirge weſtl. von Marathon in Attila, 1. Σχοινιά, 


Hesych., Phot., Ptol.8, 15,8. 2) Borgebirge ander 


Weſtſeite ber Inſel Salamis, Her. 8, 76. 77 (Anth.“ 


xıv, 98). 8) Vorgebirge in Arkadien, Ew. Kuvo- 
σονρεύ», fem. Kuvorovpis, St. B. ο. v. u. 6. Havak- 
ovoa. 4) eine Phyle in Lakonika, Hesych., Herdn. 
π.μ. λ. 18, 28, vgl. Bödh C. Inser. I, p. 609. Ew. Kv- 
νοσουρεῖε, Paus. 8, 16.9. ϐ6. Κυνουρεῖς 5) St., 
Hafen und Gegend von Hifi oder Hiſtiäa in Kreta, 
von Ricoftratus fo benannt, Hyg. poet. astr. 2, 2, 
Erat. Catast. 2, German. ad Arat. Phaen. 24. 6) eine 
ber ibäifchen Nympben, die den Zeus auferzogen hatte 
und als Heiner Bär unter die Sterne verfegt wurde, 
Έτος. Cat. 2, Arat. Phaen. 85 u. German. ad Arat. 24, 
Hyg. ρου. astr. 2, Virg. Georg. 1, 246, Herych., Et. 


M. 852, 11, Schol. Il. 18, 487. ϐ6. Κυνοσου- 
ρίς. 
Κυνοσουρεῖε, pl. Schorndorf, ein Flecken ober 


Demos in Megaris, Plut. qu. graee. 17. 

κ ἡ, γῆν Schorn (f. Κυνόσουρα), 
Ländchen zwiſchen Argolis u. Lakonien, Thuc. 4, 66. 
5,14. 41, Luc. Icarom. 18. S. Κυνουριαχή. 

Ἐνυνοσουρίε, έδος, $. ([. über ven Accent Et. M. 
474,8 u. Lob. path. 461, ale E9vsx0v ift es bei Lyd. 
de mens. 4, 2, 12 Κυνόσουρις betoht), Hundes 
ſchwanz, mit ἄρατος, Maneth. 2,24, das Sternbild 
des feinen Bären, — Κυνόσουρα, w. f., Nonn. 
1, 166, P. Silent. Soph. 2, 498, Arat. Pbaen. 181. 
225. 


741 


Ἐννόσονρος, m. Schorn, ©. des Hermes, nad 
weldem Κυνόσουρα in Arladien benannt fein foll, 
St.B.s. Κυνόσουρα. 2) 6. des Belops, Mant. prov. 
2,94, Tzetz. exeg. in Iliad. p. 67 ed. Herm. 

Kuybs wölıs, f. Hundishburg, St. im ägyptis 
fen Delta, Streb. 17,802, 6. Plin. 5, 10 Cynopolis 
genannt. 

Kwyds zoraeuög, Hunte, δΙ. in Arabien, Iub. δ. 
Plin. 6, 28, 82. 

Kwds σῆμα, (τό), b. Suid. au Ἐννόσημον, 

undeshagen, eigıl. Hundesgrabmal (f. Eur. Ἠοο., 

trab. 7, 881, fr. 56, Suid. u. Plut. Cat. πια). 5), 1) 
Landſpitze des thraciſchen Sherfones, welche auch Fxci- 
βης σῆμα hieß vom Grabe der Hekabe (Κυνός) bda⸗ 
ſelbſt, Strab. a. a. O., f. Eur. Hec. 1278 u. Asclep. in 
Schol. dazu, Thuc. 8, 104—106, D. Hal. de praec. 
bist. 8. de Thuc. 12, D. Sic. 14,84, Plut. Them. 10 
u. Ὁ. oben angef. 6ι. 2) Drt in Libyen, Hecat. b. 
St.B. Ew. Kuvorompareös, St. B. 8) Landſpitze 
in Karien, Strab. 14, 656. 4) Küftenort in Marmas 
είς an der Küfte von Aegypten, Strab. 17, 749, 
viell. = 2. 

Ἐόνουλκοε, (d), Hunter (eigtl. Hundeführer zur 
Jagd), Eyniker aus Megalopolis, ven Athenäus öfter 
redend einführt, Ath. 1,1,.d. 8, 91, ο. 8, 847, d. 15, 
609, b. 

Κύνουρα, f. Schorndorf, Schorn, St. in ἅτ. 
908, St. B.s.v.u.s. Παναίουρα. &w. Kuvovpebs, 
St. B. e. ν. u. s. Παναίουρας Paus. B, 7, 2, od. 
Kuvotpios, ία, sov, St. B., dab. Ἐννούριοι, St. B. 
s. Εὐναί, Her. 8, 73, der fie für die Ureinwohner von 
Argolis Hält, nah Thierſch Abd. der Münchn. Akad. 
1. 578 die jegigen Zacones. Bei Paus. 8, 27,4 auch 
Kuvovpatoı, u. zwar in Arkadien. Fem. Ἐννουρίς, 
St.B. u. Adj. Kuvovpards, St. B., dab. die Land⸗ 
fhaft bei Paus. 8, 2,2 ἡ Ἐννουριακή, gew. ἡ Kw- 
voypla (γῇ), = Κυνόσουρα, Landchen zwiſchen Are 
golis u. Rafonien, Strab, 8, 876, Schol. zu 8, 870, 
St. B. s. Θυρίέα. 2) eine Pflange im Inachus, Plut. 
Βαν. 18, 3. 6. Κυνόσονρα. 

Εννονρεῖς, acc. έας, pl. eine Phyle in Sparte = 
Κυνοσουρεῖς, w. f., Paus. 8, 2, 2, f. Κονοουρεῖς. 

Kivovpos, m. Schorn, ©. des Berfeus, Stamm» 
vater ber Kurovoeis, Paus. 8, 2, 2, St. Β. ο. Κύ- 
νουρα. 

Εννόφαλοι, Κορίνθιοι, φυλή, Hesych. Berbors 
bene Lesart. 

Kuvodöyris ἑορτή, (ἡ), Hundemorden, d. 5. 
δε in Argos, an weldem Hunde getöbtet wurden, 
Ath. 8,99; ο. 

Ἐνντιᾶνόφ, m. ber lat. Quintianus, Syn. ep. 5, 
Sozom. h. e. 8, 8, Inser. 245. 4, 9902. 9926. ©. 
Koswtianög. 

Ενντίλιος, 1) Adj. κος, fa, νο», = lat. Quintilis, ]. 
B. νόνναις Κυντιλίαις, an den Nonen des röm. Quin- 
ελα, Plut. Rom. 27. Syll. 27. 2) Subst. Κυντίλιος 
ITöooos, Inser. 2, 2588. ©. Κυιντίλιος. 

Κόντιλλοες, m., in Io. Ant. fr. 154 Ευντίλλοε, 
der röm. Quintillus, dab. d Κύντιλλος ὁ ΠΤλαντια- 
νός, D. Cases. 76, 7, u. bloß Κύντελλος, Br. des 
Klaudius, Zos. 1,47, Io. Ant. a. a. O. (οοἆ. Κυν- 
τίλιος). ©. Κυίντιλλος. 

Κύντιος, m. der röm. Quintius, dab. Κ. Κινκιν- 
νᾶτος, Suid., Ioh. Ant. fr. 48. &. Κυίντιος. 

Κνντοδήµον, Kaſtell in Möften, Proc. aedd. 4, 
7 (292, 8), Sp. 


Κυντοδήµου 


742 Κύντος 


Kiyros, m. der söm. Quintus, Plut. ser. num. 
vind. 1. frat.am. 1. 6. Κύεντος. 

Kuyräy φρούριο» in Möfien, Proc. aedd. 4, 7 
(292, 8), Sp. 

Εόύντων, ὤνος, m. Hund, Mannen., dab. bas 
Wortfpiel u. Sprichw. Κύντερα Κύντωνος, Apost. 
7, 99, Suid. s. Zoyata ἐσχάτων. 

Ἐννά, οὕς, (N), Theele (».i. Hündin), 1) griech. 
Ueberfegung des merifhen Namens Σπακώ (spa, 
Zend. ==: Hund), mediſche Hirtenfrau, welche den äl« 
tern Cyrus aufjog, Her. 1, 100. 122. 2) ®em. des 
Araros, Xen, Ephes. 8, 12. 8) Et. in Aegypten = 
Kuväy πόλις, Melet. 5. Athanasius (ή ἄνω Κυ- 
vo), Socr. Ἡ. 6. 1,82. 

Kivay, m. (Helm), 6. des Antenor, = Κόω», 
Pherec. in Schol. 11. 19, 58. 

Kwäv »νῆσος, Hundsinfel, Infel in Libyen, 
Alex. 6. St.B. Ew. Εννοννησίτην, St.B. 

ΕΚννῶν κόλιε,(ἡ), Hundsfeld, ©t. aufeiner In⸗ 
fel im Νομος Κυνοπολέτης in Haptanomis, j. Sa⸗ 
mallut, Strab. 17, 812, Ptol. 4, 5, 59, δι. B.e.v.u.s. 
Αγκυρᾶ», Plin. 5, 11. Ew. Kworelirns, Plut. 
ls. ot Os. 72, Agstharch. do mar. rubr. fr. 23, St. 
B.s.v.u.s. 4γκνρῶ». 

Κύον, Hundelshauſen, Gt. in Karien, bas früs 
here Κανήβιον, Apoll. b. δι. B. Ew. Ἐνίτηε, 


δι. Β. 
Em. Ἐνπκαιθεύε, 


Κύταιθα, Stadt in Libyen, 
St.B. _ 

Ευνπάκην, m. Rehm (d. ἱ. Ruder = Κωπάκης), 
Inser. 4, 8769. 

K ‚ f. Burgen (Burg == gramen, olus), 
St. in Theffalien (Theflalistie), Ptol. 8, 18, 45, Liv. 
86, 10, wahrfd. = Cyphara, Liv. 82, 18. 

K f. Hollenbeck, die Duelle Arethuſa in 
Sicilien, St. Β. s. ἀρέθουσα, Hesych., Didym. fr. 
4, Ρ. 184. S. Κακύπαρις. 

Kouräpn,f. Kanne, Stauenn., Inser.8,6291,b, Sp. 

Ἐνπάρισσα, f. Arbe, T. des Boreas, Asclep. 
b. Prob. u Virg. Georg. 2, 84. 

Kirapeches, εντος, 1) (d, fo Strab. 8, 849) 
ähnl. Arbe (d. i. Geder, eigtl. cypreflenteih), Et. 
des Neftor in Tripbylien, IL 2, 698, Hesych., Et, 
M. 64, 9, fpäter Κυπάρισσα genannt, Strab. 8, 
848. Ew. Κυπαρισσιεῖ, Strab. 8, 848. 2) Sl. in 
Triphylien, Strab. 8, 848. 849. 8) δΙ. in Meffenien, 
Strab. 8, 849. Webnl.: 

Ki f., b. PtoL 8,16, 7, u. Mel. 2, 8 
Κυκάρισσαι, δ. Paus. 4, 86,7. 8, 1, 1 u. Plin. 82, 
.ι K oral, Plin. 4, 6, 7 Cyparisss, 1) 61. 
in Mefienien mit Tempeln bes Apollo u. der Athene, 
j. Arcadia, D. Sic. 15, 77, Strab. 8,849. 859. 361, 
u. d. ο. a &t., Ew. Ἐνπαρισσεύε, eis, Strab. 8, 
845. 869, Pol. 6, 94. Δά]. Κυπαρίσσιοε, dab. m) 
'Αθηνᾶ Κυπαρισσία, Paus. 4, 86,7. b) ein Bor« 
gebirge dafelbi Κυπαρίσσιο» ἄχρον, Ptol. 8, 16,7. 
ο) sinus Cyparissius, Mel. 2, 8, Plin. 4, 6, 7. 
9) 61. in Lalonien, j. Kaftel Rampano, mit einem Has 
fen b. Afopo®, Strab. 8, 868. Auch δίε gab es eine 
Αθηνᾶ Κυπαρισσία, Paus. 8, 22, 9. 8) früherer 
Name von Gamos, Arist. b. Plin. 5, 87. 4) Κυπα- 
ρίσσια, eine Art Hähne, Hesych., wo Ehmidt Κυ- 
zaploasos vermuthet. Aehnl.: 

Κὔπᾶρισσος, m. u. f. (nad) Strab. 8, 849), nad 
St. B. ει K 08, οὔντος, Arbe, Arp 
(d. i. Geber, eigsl. Cypreſſe, [. Strab. 9, 425, Et. 


Körpıos 


M. 64,8, St. B., Lob. psth. 64), 1) Gt. in Vhe⸗ 
cis auf dem Parnaß, früher Ἔρανος u. dann "Azol- 
λωνιάς, nach Paus. 10, 86, 5 ᾽Ανείχυρα genanıl, 
1. Arachova, Il. 2,519, Dion. Call, 80, Hippocr. ep. 
6,p.18 u. d. oben a. St. Ew. Ἐυπαρ St. 
B. 3) &t. in Meflenien = Κυπαρισσία, Scyl. 45. 
8) ©. des Minyas, Gründer von Κυπάρισσος, 
weldye Stadt daher b. Nonu. 18, 128 Κυπαρίσσον 
ἔδος heißt, Schol Il. 2, 519, Eust. 274, 6, St. B. 
4) Geliebter des Actes, Nonn. 11, 864. 5) ©. ieh 
Telephos auf Geos, der in eine Sypreſſe verwanteli 
wurde, Prob. zu Virg. Georg. 2,84, Berr. gu Της, 
Aen. 8, 64. 680. Buc- 10, 26, Georg. 1, 30, Ον. met. 
10, 121 u. ff. 6) Mannsn., Orelli 1614. 
Ἐνπιρίσσων, wrec, m. Arp (d. i. Geber, eistl. 
Eyprefle), erbichteter Name, Tbeophyl. Simoc. ep. 
11. 


Κύπασιε, f. Kittelsthal (Kittel = κυπασσίς, 
ein Ueberkleid), St. am Hellespont, Scyl. 67, Hecat. 
b. St. B. &w. Κνκασίτην, St. B. 

Kr ‚m. Bedherer, erdichteier Ramıe εἰπεί 
Baraflten, Alciphr. 8, 56. 

Ἐνκεύα, m. Soll, Bein. des Apollo, Lyeophr. 
26. 


Kin, 5 HSollftein, Kaſtell in Eicilien, viel |. 
Gapaci, Philist, b. 8t. B. &w. Kuralos, St. Β. 

Kirpa, f. das lat. Cupra (f. Keinen), Et. in 
Stelien (im Piceniſchen) mit einem Tempel der uns, 
weldge bei den Tyrrhenern Κύπρα hieß, Streb. 6, 
241. 

Kumpävep, opos, m. Qutmann? (f. Varr. 1.14 
82 unter Κύπρος), Gründer von Soli, Vita Arati 

Kiepla, ας, f. 1) z== Κύπρε, w. f., Pind. OL 
1,120. N. 8,12, 2) == Κύπρος, die Infel, Strab. 
14, 669, 8. Emp. math. 1, 267. 8) Wittlobe er. 
Distkrud bi. Weißſtrauch (ſ. Κύπρος), Stauenn. 
Inser. B, 4814. 

Ενπριακόε, ή, όν, Kypros betreffend, St. B., dal. 
ὁ noAsuog, D. Sic. 14, 110. 15, 9, vgl. Val. Max. 


4 


"4,8,2, Ἡ., in Cat. τ, rust. 8 aud) Cypricus, 


Kuspärd, 1) Seſt, Proc. Va. 1, 21. 2) Better, 
1, 20. 
᾿Ενκριᾶνός, ed, Rupfer, fpäterer Maunsn., Proc. 
b. V. 1, 11, Phot. cod. 184, Lactent. 5, 1. Su Inser. 4, 
9412 Kpnenavos, ed, m. 
Kuzpiäpxue, τα. Befchlehaber von Kypros, Macc. 
2 


12, 2. 

Kirpids, άδος, m. bie Kypris betreffend, ihr ge 
Ὀδιίβ, ἄρουρα, Nonn. 24,237, γενέθλη, Nonn. 14, 
194, φάλαγγες, Nonn. 18, 482. 

Kiwplöies, in, τον, die Kypris, Aphrodite Betzeffent, 
ἑορτή, Musae. 48, δυγάτηρ, Nonn. 8, 118. 4, 210, 
Ἔρωτες u. ἔρωτες, Nonn. 1,851. 88,585. 42, 137, 
καλαῦροψ, Nonn. 1, 82, dann überfe. gur Liebe 
gehörig, zärtli, u. bier audh κυπρίδνος gefdgrieben. 
Απίς Nonn. 84, 102. 48, 476, φλόξ, Nonn. 32, 
19, χάµατος, Nonn. 16, 44, ufouras, Nonn. 42, 
216, ἀνάγκη, Nonn. 42,187, βέλη, οἶστρος, Noms. 
83, 75.40, 550, δεσμοί, Nonn. 48, 524, λέχη, Nomn. 
14, 199, ζύγιος Φεσμός, Nonn. 2, 693, ἄγεμοο, 
νεύματα, Nonn. 16,277. 83,200. 48, 485, δαροε, 
Nonn. 88, 287. 48, 480, Musse. 198, Anth. Plan. 
272. 

Ἐνπριον, fa, ον, in Schol. IL 1, 881 επώ ος, 
ο», 1) Adj. Eyprifch, aus Cypern, gu Gypern ge⸗ 
börig (f. Et. M. 528, 86, St. B,) πόλεις (πόλρος), 





Κόπριος 


Acsch. Pers. 891, St. B. n. Διωνία, νᾶμα, op. 1X, 
487, ἄνδρες, N. Τ. act. αρ. 11, 30, ἴς, Λε]. 
n. an. 15, 4, κυνᾶγός, Timoth. fr. 18, τριήρεις, 
D. Sie, 15,2, sög, Ὀ. 1, 1, 2, n. 16 (ep. Τ11, 87), 
Φισίαι. Plat. legg. 5, 788, c, λόγος, Diogen. praef, 
zegdxeng, Aeosch. Snppl. 28, χάλαµος, Ath. 2,62, 
e, St. B. ο. Γαιτοῦλον νᾶπν, Ath. 1, 28, ἆ, συκῆ, 
Ath. 8, 77,b, οἰνάνδη, Ath. 15, 088, e, λίδος, Ach. 
b. Ath. 15,689, b, χάλκος, Strab. 8, 168, Polynen. 
8,10, 14, insbef. 9) Boög, Achill. Tat. 2, 15, Ath. 
8, 95, f, fprihw. von einem κοπροφάγος, ἐπὶ τοῦ 
χυδαίου καὶ ἀνανσθήτου, Apost. 4, 100, Enn. δ. 
Paul. Discon. 59, Suid. ». βοῦς Κύπριος, Hesych, 
Diogen. 8, 49. 5, 80. b) πάλη, ἣν ἔνιου πάµµα- 
χον xalodeıy, ol δὲ ἄγροικο» καὶ ἀπάλαιστρο», 
siesych, ο)ιἔπθα, od. ἔπη, aub bloß τὰ Κύπρια, 
kypriſche Gedichte, die den Beginn des trojanifchen 
Kriegs befangen bis zum Unfang der Ilias, Her. 2, 
117, Arist. poet. 16---28, ὃ., Ael. v.b. 9, 15, Paus. 
8,16,1—10,81,2, δ., Ath. 8, 884, b. 15, 682, ο, 
Procl. Chrestom. p. 878. 1) Subst. ἡ Κύπριος, 
1) eine Ausgabe des Homer, Schol. Il. 1,881 u. ὅ. 
— 2) Könosoc, s0s (ὅ, Pind.P. 2,28, Hippon. fr. 57 
(82), ep. vır, 679. app. 876, und #, Nonn. 82, 
201), 9) die Einwohner der Inſel Κύπρος, |. Her. 
1,105—8, 100, Xen. Cyr. 1,1,4—7,4,2, d., Lys. 
19, 48, Isocr 16, 67 u. or. 3 tit.. Dem. 12, 10, 
Figde; ὁ Κύπριος, der König von Eypern, Polyaen. 
8, 47. (ή) K., = Κύπρες, Inser. 8, 5783, b, Add. 
— b) Stlaven in Rom, D. Cass. 89, 28. ο) eine 
Anzahl Einwohner in Antiochiea, Paus. Damasc, fr. 
4. d) Stlavenname, Wesch. u. Fouc. 84. 
στενωπός, Ort in Rom, D. Hal. 8, 22, 
wofür 4, 89 Ὄλβιος (ober Ὄρβιος) fteht. 
g Kurpicbs, πι. Gw. von Cypros -- Κύπριος, 

t.B. 

Ἑόπριε,εύος (6. Alom. 17 (26) ὃς Fxarı,f.Ahr. Dial. 
11,41), όν (nur in drei Stellen, ΤΙ. 5, 4ὔθ. 888 
u. ep. v, 265 Κύπριδα, f. Et. M. 676, 86), voc. 
Κύπρι, Eur. Πα]. 1098. Hipp. 1269—1461, 8. 1. 
A. 558, Ar. Eccl. 965, Sepph. 5, Bion. 1, δ. 68, 
Antim. 16, Call. ep. 5, Anth. epp. v, 17 — Plan. 
174, δ., Musae. 186, Nonn. 4, 216. 81, 229, u. Κὺ. 
προ, ep. Anth. v, 98—xıı, 168, d., Simon. 178, 
einmal aub Κύπρος, ep. νι, 191, (N), (über den Ae⸗ 
cent [. Arcad. 88, 25, das ο ift bei den Epikern, 
wie Hom., ΑΡ. Rh. Noon,, ferner in Theogn., Alom., 
Stesich., Mimn., Babr. ftet# lang, doch bei Qu. Sm., 
fo wie in ber Anth. Bafd lang bald kurz, eben fo bei 
den Tragilem u. Komilern, bei Soph. in der Urs 
fiß lang, in der Thefis kurzy), 1) benannt nach der 
Infel Sypern (Eust. gu D. Per. 508, Et. Μ. ο. v., 
Nonn. 18, 486, Schol. II. 5, 422, nad Suid. = 
xv0ropss), portifher Name der Aphrodite, dıe in Cy⸗ 
pern von Alters ber (ἡ πάτριος Κυπρίω» θεός, Xen. 
Ephes. 5,5) befonders geehrt wurde, u. nach Schol. 
1]. 5, 422 Bier geboren fein follte, D. 5, 830. 422, 
Sol. 5. Plut. Sol. 26, Aench. Prom. 864 — Suppl. 
1035, ὅ., Soph. Trach. 497. 862, fr. 670 ed. D., 
Eur. Andr. 179 — Phoen, 7, δ., Ar. Eccl. 9, 78. Ach. 
989, u. d. 0. a. St., δίᾳ0ε. Die Dichter fchworen das 
ber bei ihr: ναὶ ob. οὐ uw (τὰν) Κύπρε», ep. in 
Anth. v,154. 179. ıx, 260, xıı, 141. 154. vgl. mit 
ΧΙΙ, 178 u v, 188, fprechen von Gebeten gu ibr u. 
Anrufungen, ΑΡ. Rh. 8, 559, ep. Anth. app. 78. 
αχ, 148, von Opfern, ΑΡ. Rh. 1, 860, op. v, 220. 


743 


vı,818, befingen fie, Anacr. 89 (48), ep. vır, 428, 
und laflen fie auf mannigradhe Art ehren, ep. v. 294. 
xır, 165. 366, laſſen Πε abbilden n. ihr Statuen ers 
richten, die nun ſelbſt Κύπρις hießen, Eur. Hipp. 
101, ep. vı, 209. 285. 298. Χι, 174. Plan. 68— 
182, ὅ., Simon. 194 (140), ihr Tempel u. Heilige 
tbümer weihen, Eur. Hipp. 81, Tbeoor. 28, 7, ep. 
ΙΧ, 144. 858, spp. 110, u. Weihgefihente bringen, 
Simon, 178, ep. v,159 —app. 45,8. Sie if ihnen 
die Böltin, Herrin (Θεά, dasuonta, δέσποινα, ὅδ- 
σπότις μθγάλα), Eur. Hipp. 2. 117. 522. 1417. 
Troa. 932, vgl. mit Hipp. 359, Ar. Lys. 1290, ΑΡ. 
Rb. 8,549, Nonn. 81, 229, Qu. Sm. 18, 401, Si- 
mon. 194 (140), Theogn. 1820, Bion. 5, 1, ep. in 
Απο. v, 207, u. führt die Bein. Οὐρανία u. πάνδη- 

ος. ep. Anth. v1, 8340, Plan. 201, ΛΕεελιχίη, v, 226, 
“δωνιάς, Nonn. 88, 26, moAshoxes, ep. IX, 426, dn- 
µοτέρη,ΙΣ, 415, δολιόφρω» u.d6Asog, Eur.1.A. 1801. 
Hel. 238, φιλεράστρια, γαληναίη, φιλονύμφιος, 
φιλορµέστειρα, φιλόργιος, Φαλαμηπόλος, εὐλεχής, 
δύλεκτρος, εὐναίη, ὑπναλέη, ep. Anth. x, 18. 21. 
Plan. 177. 182, Soph. Trach. 515, Eur. Andr. 179, 
Nonn. 47, 847, ἀθξιτόκος, καλλιτόκος, Nonn. 5, 
614. 42, 461, ἐρωτοτρόφος. Orph. Arg. 480, Ki- 
πριδος ὄρος Φιλοτήσιον, Nonn. 48, 758, auch wohl 


Kurpsyevsıa 


«πόρνη, Hesych. vgl. mit Ath. 18, 572,0, oder ἀρ- 


χαίη, Call. b. 4,808, die alles erfchaffen hat, Orph. 
h. 8, 2, Eur. Hipp. 448. Man verglich wohl auch 
ſchoͤne, liebenswürdige Frauen mit ihr, ep. in Anth. 
Plan. 79, Opp. hal. 4, 286, vgl. mit Anth. app. 
67, u. brauchte fie überh. meton. für Liebe, Liebes⸗ 
genuß, wo fie nun auch χύπριες gefchrieben wird, u. 
bald Φήλεια heißt, Ar. Thesm. 205, ep. in Anth. 
ΧΙ, 86, χρυπταδίη, Nonn. 84, 88, σκοτίη, ep. 
tn Απ. 1, δΙ, λαθραία, Eubul. b. Ath. 18,569, 
a, χρυλτά, Eur. I. A. 669, ἡ τῶν ἑλευθέρω», 
Ar. Eccl, 722, od. πρωτόξυξ, ep. ΙΧ, 245, fo daß 
man von Κύπριδος πῦρ u. ὅόλιχος fpricht, ep. 
in Anth. v, 50. 55, u. ven Liebesyenuß Κύπρειδος 
ἔργα, ὄργια, τέρπνα nennt, ep. v, 85. v1, 47. 48. 
τι, 221. 222. ıx, 410.487, od. Κύπριδος οὐνή, 
Anscr. 77, Κύπριδος θάλαμοι, ep. in Anth. ν, 
20. 194, yduos, Eur. Ion 1098, ober Πε παισδογό» 
vos u. εὔλέχτρος genannt wird, ep. in Anth. v, 
64. 245, u. man bilvlih von Κύπριδος εἰρεσίη, 
ep. in Anth. v, 204, fpricht oder fih ναύτης ἐν Kon 
πριδος πολάγε» nennt, ep. in Anth. xıı, 167, u. 
die Spribw. hat: (οὐκ) ἐν πλησμο»ῇ od. πλησμο- 
φαῖς Κύπρις, Arist. probl. 10,47, Antiph. in Ath. 
1,28, f., Pıut. de sanit. 8. quaest. nat. 21,1, Soph. 
fr. p. 710,d. ©. Aesch. Prom. 650, Soph. b. Piut. 
Tim. 86, Eur. Andr. 681. Bacch. 819778, ὃ. 
Hec. 825. Hipp. 118—1804, 6. Tros. 868. 988, 
Anacr. 89, Bacch. 26, ep. in Anth. vr, 208. vır, 
80. 1x, 602. x, 112—8328, 6. ΧΙΙ. 84. 178, ΑΡ. Rh. 
1,1238 u. Schol. vgl. mit 859, Nonn. 12, 838. 88, 
868. 2) der Stern Venus, Νοπη. 6, 258. 88, 884, 
auch Κιπριδος ἀστήρ genannt, Noon. 38, 187. 8) 
== Κύπρος, Anth. Plan. 295 (f.1.). 

Kurpiras, m. &w. von Κύπρος, St. B. 

Kiepoyivaa, ns, (ἡ), b. Sapph. 58 (22. 86), 
Alcae. 60 (51) Kuwwpoyesha, nach Ahr. Dial. 1, 
249 ga zu fehreiben (in Et. M. 666, 50 leſen wır 
fogar ein κυπρογενῇας), die auf der Inſel Cypern 
geborne (ſ. Hes.) — Aphrotite (ſ. Lob. par. 821), 
einmal wit ᾿αφροδέτη, Ar. Lys. 661, mit θεα, 


744 


Panyas. 5. Ath. 2, 86, d, fonft allein, Hes. th. 199, 
Pind. P. 4,884, Qu. Sm, 2, 189, Nonn, 5, 188— 
48, 509, ὅ., Et. M. 546, 20, auch meton. von ber 
Liebe, Bion. 10, 1, Plut. Artox. 28, u. vom Stern 
Kungoyeralns ἁστήρ, Nonn. 6, 82. 7, 806. 
Aehn οὐ 

Kir οὓς, Hesych. Κυπρογενέος, et, acc. 
9 (Ποπ. ἃ. 10 (9), 1, voc. Κυπρογένη, Theogn. 
1828, u. Kumgeyavis, Tbeogn. 1886, f. = 4φρο- 
δίτη, Pind. ÖL 11 (10), 125, Sol. b. Plut. Bol. 
61, Theogn. 1804—1886, Öd., ep. in Anth. zu, 
196, Poet. b. Arist. eth. 7, 7. 

Κυπρόθεµιε, dos, m. »Wittlohwald, Tyrann 
von Samos, Dem. 15,9, Harp., Suid. 

Kiwpödev, u. Callim. fr. 217 ἘΕνκρόθε, Αάν., 
aus Kypros, ep. in Pallad. 28 (1x, 487). 
Κύπρονδε, Adv. nah Kyprus Bin, I. 


Ἑύπροε, ου, ερ. (Nonn. 41, 97), auch 0s0, (N), 
(Κύπρος, Hom., Hes. Alom. u. Aesch. b. Streb. 
8, 840, Phanocl. 8, Musae. 46, Theogn. 1277, Theoer. 
17,86, Nonn. 18, 486—41, 118, Sapph. 6, Babr. 
86, bei Pind. N. 8, 81 Κύπρος u. N. 4, 75, fr. 
88 Κδπρος, in Απ. ΥΠ, 296. 679, app. 281 
Κύπρος, doch χι, 146. ΧΙ, 181 Köngos, in Ar. 
Thesm. 446 u. Lys. 838, D. Per. 508, Scymn. 498, 
Köngoos, in Orph. Arg. 80. 1290 Κὔπρος, body 
Orph. h. 42, 55 Κύπρος), Wittlohe d. h. weiß 
firahlend ober blühend (κύπρος, zunächſt von ber 
Allannesflaude, dann von ber weißen Blüthe des Dels 
baums u. Weinfode, welche κύπρες hieß, f. Eust. gu D. 
Per. 508, St. B., Const. Porph. de them. 1, p. 18), nad 
Et.M. ο. v. jebod) παρὰ To κνοφόρον καὶ Anapay 
γῆν ἔχουσα, nad) Andern vom Heros Κύπρος, m., od. 
der Κύπρος, w. [., nach Varr. 1.1.4, 82 foll das Wort 
gut bedeuten, alfo: Budingen?), 1) Inſel des 
mitteländifcden Meers an der Lleinaflatifhen Kuͤſte, 
welche au Κρύπτος, Zpiwenm, Κοραστία od. δια 
od. ές, sg, Ἀδηνονίς, ἁμαθουσία, ᾽άχαμαντές, 
4σπελία u. Μακαρία hitß, f. St. B. δ.ν. u. Κρύ- 
πτος. Σφήκενα, Plin. 5, 81,85, Eust. iu D. Per. 508, 
Et. M. 788, 51, Tzetz. Lyc. 447,j. Gipro, f. Od. 4, 
88—17,448, 8. Hes. th. 198. 199, Pind. a. a. D., 
Her. 1, 72—5,115, d., Eur. Bacch. 402. Hel. 148, 
Ar. a. 4. Ö., Thuc. 1, 94— 128, Plat. Menex. 241, 
e, Xon. reip. Ath. 2,7. Cyr. 8, 6,8—8, 1, ö., And. 
1, 4—2, 21, δ., Lys. 6, 6—19, 44, δ., Isoer. 4, 184 
19, 67, ὅ., Dem. 20, 76, Scyl. 108. 114, Marm. 
Par. 26, Flgde. Man fagte wohl auch Κυπρίων ἡ 
νῆσος, los. 17,12, 2, u. nannte die Eyprifchen An⸗ 
gelegenbeiten za περὶ Κύπρο», Plut. Cic. 84, ob. 
τὰ ἐν Κύπρῳ, Charit. 8, 5, od. bie Infel ſelbſt Ko- 
72009 χθώ», Nonn. 18, 44141, 828, d., Κύπρον 
ἐδέθλια, Nonn. 29, 842, ἄκρα, Nonn. 18, 486, 
στου, 41, 97, u. bie Umgegend od. das Meer bei 
Cypern ἡ ἀμφὶ Κύπρο», Theod. Prodr. 6, 240. 
δω. Κύπριος, so, Κυπριεύς u. Κυπρίτης, w. [. 
2) Infel u. St. im Nil, St. B. ο. ν.μ. 8. Ἔφεσος, 
Ew. Κυπρίτης, St. B. 8) Kaſtell bei Hierochus, 
Ios. arch. 18, 6,4. 6,2. 8. b. Iud. 2, 11, 6. 18, 6. 
4) T. des Kinyras, vd. der Byblos od. Aphrodite, 
nach welcher die Inſel ο. 1 benannt fein fol, Phi- 
lost. b. St. B. u. Const. Porph. de them. 1, p. 40. 
5) T. des Alerios, Ios. 18, 5,4. 6) T. des Antipa⸗ 
ter, Ios. 18, 5, 4. 7) T. des Herodes M., Ios. 18, 
6, 4. 8) T. des Phafaclos, Ios. arch. 18, 5,4. 6, 2, 


Κυπρογενής 


11, 
21 


Κόρη 


8. b. Iud. 8, 11, 6. 9) m. ©. des Ginyras, πεῷ οὐ 
chem die Juſel ο. 1 benannt fein [οἳ, Ἐαο µη D. 
Per. 508. 

Kurracla, f. Drt an der Küfle von Paphlagonlen 
Ptol. 5, 4,8, Geogr. Βαν. p. 88. In Tab, Peut. Clop- 
tasa, in Geogr. Βαν. p. 265 Cleoptasa. 

Kopa, (τά), St. in Sogdiana am Jaxartes an kt 
Grenze det perfifchen Reichs, nach dem Erbauer, den 
ältern Kyros benannt, Strab. 11, 617, Nonn. 26, 48 
(r.1. Κύρα), δ. Ars. u. Ael. Κύρου πόλις οἳ. Kr- 
ῥούπολις, b. Ptol. Κυρέσχατα, w. ſ. Cw. Küpein, 
Nonn. 26, 174 (ν.]. Ksogaios). 

—88 ὤνος, m. guſall, Mannen., Inser., 

56, c. 

Kupasebs, ein Ethnicon b. Wesch. u. Fous. 177, 


Ἐνράμβη, [. Tugdupn. 

Ἐνράνα u. Kupavaton, [. Κυρήνη. 

ἘΚόραξ, Starke, Name eines Hundes, Acsch. Π. 
854, f. Lob. paral. 276,n. 2. 

Kuparddas, v. 1. für Κοιρατάδας, 19. ſ. 

Ἐόραυνιε, f. Infel in der Nähe ber großen 60ή:, 
j. Quedyneß Her. 4, 196. ἄω. Kupawvirms, St B. 
©. Κίρχινα. 

Κύρβα, Spit (f. Lob. path. 207, n. 2), fruheret 
Name von Ἱεράπυτνα, St. Β.ο. Ἱεράπντνα. 

Kipßas, αντος, m. Helmold -- Κορύβας, ». 
fe (f. Et. M., der ε αι —= Κρύβας nimmt, |. 
Böckh in Ο. Inser. 11, p. 410, 14), 1) Kuoffer, 
Nonn, 14, 85. 2) Gründer von Οἰεταρνίπε, Strab. 
10,473. 8) Κύρβας, plur. Κύρβαντες, dat, δορὰ. 
in Plut, Amat. 16 Κυρβάντεσσι = Κορύβας, Kr 
ρύβαντοας, Orph. h. 89, Call. h. 1, 46, Strab. 10, 
472, Lycophr, 77, Zonar. 1264, Suid, 

Kipßare, Spitz, 6ι. in Karin, Cw. Kupße 
σεύε͵ St. B. 

Κόρβη, (7), Spip, 1) ©t. in Pamphylien. Be 
cat, b. St.B. δω. Kupßaios, St. B. 2) Et. auf Kho⸗ 
bus, D. Sic. 5, 57. 

Kypßle, f. Timpe (d. i. fpiter Hut), folk: 
Name der Kydippe, D. Sic. 6,57. 

Kupelve, [. Κυρίνα. 

Ενρανία, die röm. Quirinie, Inser. 3, 4846. 

Kipuos, a, ο» (Harp. Κυρεῖος), ben γη de 
treffend, bef. τὸ Κύρειον στράτευμα, ο). στρατό- 
πεδον, Isocr. 4, 144, Xen. An. 1, 10, 1. 7,2,7.Hdl 
8, 2, 18, Harp., Suid., u. οἱ Κύρειον == οἱ Ki- 
go» στρατιῶται (Xen. An. 7, 2, 6, od. οἱ ste 
Κύρου ἀναβάντες (Xen. Hell. 8, 1, 4), [. Xen. ΑΡΗ. 
2,11. Hell. 8, 2, 7. 8, 4, 20, als Barbaren, Zen. 22. 
8, 2,10. Andere: Κύρενος θρόνες, Suid. 

Köpas, af, (ᾷ [Φεαθείαι, nad D. Hal.) b. lu. 
Cures, &t. der Sabiner, D. Hal. 2,48. 49. Eu. Kr 
οἵτης, ἡ Κυριτῶν πόλες, D. Hal. 2, 48. 6. Κί- 
ϱς u. Κύρης. 

K &ra, -- Köga u. Κύρου πόλος, m |. 
Ptol. 6, 12, 5. @w. Κυρεσχατηνοί, St. Β. ο. Kup 
πόλις. 

Ενριτίαι, pl. Krumau, St. in Theffalien, Li. 
81, 41. 86, 10 u. 19. 42, 58. ©. Χυρετιαί. 

Κύρη, b. Callim. u. Eust. Κυρή, f. Grumbed 
($. Curt. Griech. @tym. 1,127), 1) eine dem δρα; 
gebeitigte Quelle (f. Pind. P. 4, 524, Her. 4, 19, 

ust.) in Libyen, wo fpäter Kyrene gebaut ως 
Call.b. 2,88, St.B.s. Κυρήνη, Herod. in Β.Α. 
1178, Eust. zu D. Per. 218. 2) Krumen, Jail 





Κυρηβάσιος 
Im ίδια λετε, Hiocat. ὃ. δι. Β. Ew. Ἐνραῖον, 


κ Buid. 
K ἀπὸ τόπον͵ Build. 
κ ' ωνος, m. Shimpf, Bein. des Epi⸗ 


νρη 
krates, Baraflt in Athen, Dem. 19, 287 u. Ulp. δαµι, 
Alex. b. Ath. 6, 242, d, Cellim. b. Ath. 6, 244, 
, Themist. or. 26, p. 828, Harp. s. ᾿Επικράτης 
u. 8. v., Suid., Schol. Aeschin. 2, 101. 

K m. Hülſen ο). Schimpf, Bäder in 
‚Athen, Xen. Mem. 2, 7, 6. 

Ἐνρηναϊκόε, ή, ό», 1) Ad). kyreniſch, |. 8. 
πόλις, δι Β. ο. ἀλεξά»δρεναν, ἐπαρχία, Prol. 4, 
4, 1, insbef. Φιλοσοφία, αἴρεσιες, ἀγωγή, von ber 
Bhilofopbie der Anhänger des Ariſtipp, Strab. 17,887, 
Atb. 12, 544,8, D. L. prooem. n. 18, S. Emp. ὑπ. 
1, 316, u. φιλόσοφος, D. L. 2, 8, n.6. 2) Subst. 
a) ἡ Kvonvaszı), das Gebiet von Korene = Kvor- 
ναία, Ὁ. f., D. Sic, 40, 4, Ptol. 4, arg. δ. 4, 4, 
οι. 8, 15, 1. 16, 2, Plin. 5, 5, 5. b) οἱ Kvor- 
ψαϊκοί, die Anhänger Ariſtipps u. feiner Philofophie, 
Plut. qu. conv. 5, 1, 2. ο. Epic. 4. adv. Colot. 24, 
D. L. prooem. n. 12—10, n. 28, d., Ath. 7, 279, 
d, S. Emp. dogm. 1, 190 u. δ., Schol. Il. 5, 2,%. 
Sn Mel, 1, 7, 6 beißen au die Einwohner von 
Syrene Cyrenaici, font (Plin. 7, 56, 57) Cyrenen- 


ses. 

Kupyvalos, ala, ion. αίη, ον, auch oc. ον (Κυ- 
θηναίους τὰς ναὺὓς, app. prov. 1, 62), 1) Ad). 
tyrenäiſch, Κυρηναίη χώρη, Her. 4, 199, ἀνήρ, 
äydosc, Her. 2, 82, D. L. 2, 8, n. 18, Hermes. 
fr. 2, 95 (Atb. 18, 599, b), N. T. act.ap. 11, 20, 
ἄνθρωπος, Alex. b. Ath. 12, 510, ο, N. Τ. Matth. 
27, 82, Φεωρού, Strab. 1,56, λέβες, Hesyoh., λω- 
τός, Her. 2, 96, ὀπός, Strab. 17, 887, Ael. n. an. 
6, 87. 2) Subst. 9) Κορηναῖος, fem. Κυρηναία 
(Ios. 14, 7, 2), pl. os, (U Call. ep. 14 od. Απ. 
ΥΠ, 524, Theset.’ep. vır, 499, Erat. ev. Anth. 
app. 25, u. 9, Hermes. u. Alex. α. α. D., Callim. 
ep. 22 in vır, 525), dor. Ἐνραναῖος, Inser. 8, 5129. 
5182. 5186, b, Add. &w. von Syrene, Her. 2, 80 — 
4, 303, d., Thuo. 7, 50, Isoer. ὃ, 5, Dem. 20, 41. 
59, 9, Soyl. 47. 108, Flgde. Man nannte fie wohl 
auch τοὺς dv Κυρήνη, D. Sic. 18, 30, Paus. 6, 19, 
10, u. [µε fie bisw. überh. für Libyen, Xen. Cyr. 6, 1, 
27, vgl. mit 6, 2, 8. Sie waren wegen ihrer Reiche 
lichkeit verrufen, daher nannte Stratonikus die Rhodier 
λευκοὺς Κυρηναίους, Ath. B, 85l,c. 352, Ὁ, auf 
heißen Juden, deren viele bort lebten (f. Ios. arch. 
14, 7, 2. 16, 6, 5. b. Iud. 7,11, 1), Kvonvalos, 
N. T. act. ep. 6, 9, vgl. mit N. T. Marc. 15, 21. 
sct. ap. 18, 1, u. der Dichter Callimachus (ober Era⸗ 
toftbenes) ὁ Κυρηναῖος (ποιητής), Ath. 1, 3, 2, Et. 
M. 880, 7. Die Römer nannten auch die Cyrenaiker 
(Philoſophen) Cyrensei, Cic. Acad. 2 (4), 24. b) 
Ἐνρηναία, (7), das Gebiet von Kyrene, eine Lande 
ſchaft in Libyen, bie fi von Marmarifa am Meere 
entlang bis an bie große Syrte erſtreckte, Arist. b. an. 
6, 80, Theophr. h. pl. 4, 8, 1. 5, 8, 7, Strab. 1, 
57—17,840,8., Piut. mul, virt. 19, doch fagte man 
ah ἡ τῶν Κορηναίων χώρα, D. Sic. 18, 19, 
Scyl. 108. 


8 


Κυρήνη, ης, dor. (Pind. P. 4, 2. 5, 88, 5.) Kv- 
p&va, 


N), lat. auch Cyrense, Plin. 6, 5, 5, Cic. 


Kupuvals, ίδος, f., bef. Fem. zu Κυρηναῖος, 
t. B. 


Κυρία 745 


Plano. 5, Liv. 28, 10, Catull,. 7, 4, Plaut, Rud. 
Prol. 41 (# in Ar., [. unten, Hermipp. b. Ath. 1, 
37, ο, ΑΡ. Rh. 3, 502. 5, 514—29, 185, ὅ., Call. 
b. 8, 206, D. Per. 218, orac, b. D. Sic. 8. 88, u. 
u, Hes. fr. 143 (Schol. Pind, P. 9, 6), Pind. a. a. 
D., Nonn. 5, 293---46, 288, ὃ., Call. h. 2, 78. 94, 
ep. 21. Anth. νπ, 78), Grumb ach (f. Κύρη, nad 
weldyer es benannt war, u. Eust. gu D. Per. 218, Ans 
dere leiten den Namgı-von der Κυρήνη, ber’ Tochter 
des Sypfeus, ab, w. [.). 1) Hauptftedt von Kyrenaila 
in Libyen, von Battos aus Ἔδετα gegründet, welche 
auf Müngen ver flavifchen Bamille (Bespafien und 
Zirus) auch Fiavia Heißt, f. Eckhei d. num. 4, ©. 
127, j. Syrrhene, Pind. «. ο. O.. Her. 2, 181—5, 
47, b., Thuc. 1,110, Isoor. 5,78, Scyl. 108, Arist. 
pol. 6, 2, 10. Ἡ. an. 8, 28. mir. ausc. 28. 68. 
probl, 26, 56. de vent., Theophr. h. pl 8, 1, 6— 
ο. pl. 6, 18, 8, Folgde. Berfonificirt und abgebildet, 
Paus. 10, 15, 6. — Dian fagte poet. auch Κυρήνης 
(α{ρυσοθρό»ου) ἄστυ od. πόλις, Pind. Ῥ. 4, 465. 
ὃ, 107, Call. h. 2, 78, ο). Κυρηναίων ἄστυ ob. 
πόλις, Her. 2, 181. 4, 156. 164, od. nannte δα 


ganze Gebiet fo, Strab. 17, 887, δι. Β. ο. Πέρασα. 


Aunslos. Απολλωνία. ἀφροδισνάς. Βᾶλες, Anon. 
st. mar. magn. 68, tit., u. e6 hieß dann auch Πεν- 
τάπολιες, Eust. zu D. Per. 218, An. st. mar. magn. 
58, tit. Ja πεῴ St. Β. ο. Aıßön hieß [468 Libyen 
[ο. 2) St. in Iberia, St. Β. 8) 6ἱ. in Maffalte, 
St. B. 4) Duelle in Theſſalien, Serv. gu Virg. Georg. 
4,854. 5) I. des Hypſeus, Enkelin des Beneios, nach 
Anderen (Sohol. Ap. Rh. 2, 498, Serv. Virg. Georg. 
4, 817, vgl. mit 821 u. 854, Hyg. f. 161), T. des 
Beneios, Gelichte des Apollo u. M. des Ariflios u. 
Autbholos, von welcher die Stadt Eyrene ο. 1 ihren 
Namen haben foll, Hes. a. a. D., Pind. P 9,6. 82, 
ΑΡ. Rh. 2, 502, Call. h. 8, 206, Nonn. 29, 186 
u. 5, 21646, 288, 3., Call. ep. 21 in Anth. vıı, 78, 
D. Sic. 4, 81, Schol. ΑΡ. Rh. 2,498. 500. 4, 1661, 
Paus. 10, 17, 8, St. Β., Et. M. 18, 21, Eust. zu 
D. Per. 213, Serv. gu Virg. Aen. 4, 42, Iust. 18, 
7. 6) M. des thracifchen Diomebes von Ares, Αρά. 
3, 5, 8. 7) M. des Ipmon von Apollo, Hyg. f. 14. 
8) eine (korinthifche) Hetaͤre in Athen, Ar. Thesm. 
98, Buld. ο, ἑταῖραε, welde wegen ihrer vielfachen 
Liebestünfte Φωδεχαμήχανος hief, Ar. Ran. 1328 
u. Schol., Hesyoh., fo daß man nun ſprichw. einen 
vielgewandten u. verſchlagenen Menfhen Φωδεχαµή- 
xavos Κυρήνη nennte, Apost. 6, 41. 

Ἐνρήνιος, m. der röm. Quirinius, Ios. 17, 18, 5. 
18, 1, 1. 2, 1, do auch in Flippoer. 5, 29, wo 
aber Mein. Berberbniß vermuthet (In oodd. Κυρίνιος). 
6. Κυρίνιος. 


Ἐνρηνί πι. &w. von Κυρήνη = Κυρυναῖος 
βιΒ. Bud” en 


Kupfivov (v. Κυρείνου), Klofter, Proc. asdd. 5, 

6 (828, 22), Sp. 

5 Ἑόρην, ητος, Stäbtename, Einwohner Ἐνυρήσιοε, 
t.B. 


Ἑόρητα, f. Freya (d. i. Herrin), Bein. ber Der 
meter bei den Knidiern, Et. M. 548, 8. ©. Κυ- 

ία. 

Κυρθάνιον, Hafen απ ber Küfte von Marmarika, 
ΒογΙ. 108, An. st. mar. magn. 87. 88. &. Zxv- 
Φὀράννος. 

Κυρία, f., u. Inser. 8, 4249 Kupea, ὅται (0. |. 
Herrin), Inser. 4, 6960, Sp. Aehnl.: 


146 


Ἐνρίαινα, f. Insor. 8, 4441, Sp. 

Ἐνριακή, Ns, f Breigelaffene, Inser. 8, 6674. 4, 
9462. Fom. zu: 

Kupiaxös, m. Inser. 4, 9174 au Korpraxds, 
Herrig, Mannen., Inser. 8, 8990, f. 4, 8866. 

Kopiaya ot. Κρυονίανα, Kaftell in Maccbonien, 
Proc. aedd. 4, 4 (280, 19), Sp. 

Ἐνυριανοί, Bolt od. Ew., Et. M. 625, 46,u. Κυ- 
ϱ,ανὸν κλοῦστερο», Ath. 14,647, d. 

Ἐνριάνων, οντος, m. Otto (d. 1. im Beſitz einer 
Sade feiend), Freier der Hippodameia, Schol. Pind, 
ΟΙ. 1,127. gl. Πρίας. 

Ἐνριάτιοα, m. — Curistius, Bein. des Janus 
ale Semeindevorficher, Ich. Lyd. de meus. 4, 1. 

Ενρίδανα, Kaflıll in Thracien. Proc. aedd. 4, 11 
(807,7), Sp. : 

Köpıxos, m. 1) Κύριχος ο). Κούρικος, viell. 
Κώρυκος, Stabt, Proc. aedd. 5, 9 (828, 28). 2) 
(Starte), Truppenführer unter Juſtinian, Thphn. 
267, 19, Sp. 

Ἐνρικτική, f. (Stößen), Infel bei Illyrien im 
adriatifchen Meere Strab. 2, 123. 7,815. 

Κύριλλα od. Κυρίλλα, f. Frauenname, Inser. 8, 
8827, d. ο. Add. 8846, q. ο. 6, Add. 4179, Cod. 
4, 28, 4. Fem. zu Κύριλλος. 

Κνυριλλιᾶνός, m. Ephr. 9597, Sp. Aehnl.⸗ 

Ἐόριλλοε, m. (õ app. 228, ὅ app. 256, Actent 
Arcad. 54, 14), Inser. 4, 9872 Ἐνρίλοε, Inser. 8, 
5108,8 ΕΚόριλοφ,σι. Herrling, Mannen., 1) Dice 
ter ber Anthologie, Anth. 1Χ, 869, tit. 2) Diaconus 
in Heliupolit, Suld., Theodor. h. e. 3,7. 8) Kirchen 
vater von Alerandrien, u. Φταπιπια/ τετ, u.%., ſ. Fabric. 
Bibl. Gr. 1X, 448 u. ff. 4) Anberc: ſ. d. oben angef. 
©t. aus Anth. u. Insor. — Auch gab es in Möflen ein 
φρούριο» τοῦ Κυρίλλου, Proc. aedd. 4, 7 (298, 
11). Fem. bau: 

Ἐνριλλά, οὓς, {. Frauenn. Inser. 2, 2040, 6. 

Kuptva, in Inser. 8,4342, 7.4878. 6804 Kvpel- 
va, τὖπι. Tribus Quirins, los. 14, 8, 6, Inser. 2, 
8196. 8, 584%. 

Ενρινάλια, τά, Quirinslie, das Fer des Quirinus 
in Rom am 17. Febr., Plut. απ. Rom, 89. 

Ἐνρινάλιος, b. Plut. Kuplvas, α, 1) (6) λόφος 
od. χολωνός, d. collis Quirinalis in Rom, Plut. Rom. 
29, App. b. eiv. 8,92, D. Cass. fr. 6, 2. 2) φλα- 
utv, Quirinalis famen, Plut. Num.7. 

Kupivyıos, (d), in D. Hal. 2, 62 Kuplvaos, in 
Inser. 4, 9672 contr. Kuptvus, 1) ber röm. Quiri- 
nius, Strab. 12,569. 6. Κυρήνιος. 2) λόφος K., 
der collis Quirinalis in Rom, Ὁ. Hal 2,87. bo, 62, 
αμῶ bloß ὁ Κυρένεος, D. Hal. 2, 88. 

Kuptyos, ου, (0), doch Leon. phil. 1 (1X, 200) 
Köptvos, der τδπ. Qauirinus, 1) Adj. ὁ Κυρῖνος 
Άόφος, der collis Quirinalis in Rom, Strab. 5, 234. 
2) Subst. a) == Ενυάλεος, d. ἱ. Hille, Gott 
beit der Sabiner, D. Hal. 2, 48, Piut. Rom. 29. απ. 
Rom, 87, Io. Lyd. de magistr. B, ὃν insbef. Romu⸗ 
Ius als Gott, D. Hal. 2, 63, Plut. Rom. 28. 29. 
Num. 2. Marcell. 8, Suid., mit einem Tempel, Plut. 
Camill. 20, D. Cass. 41, 14. 43, 45. Man ſchwur 
πρὸς τοῦ Κυρίνου, D. Cass. fr. 5, 6, u. rief ihn 
an Kvolvs daluov ἐπέτροπε Ῥωμαίων ἡγεμο- 
ψίας, Them. or. 13, p. 180. Der collis Quirinalis 
beißt nad) ihm auch Κυρίνου λόφος, Plut. Num. 
14. b) @igenn., α) griech. Sophiſt aus Nicomedia, 
Philostr. 2, 29. 8) Andere: ep. in Anth. 1x, 200, 


Κυρίαινα 


Κόρνος 


NR. T. Lue. 4, 3, Socr. h.e. 6, 15, 8, Inser. 4, 9426, 
7} Κυρίνου οἰκία, Damasc. v. Isid. 88. ο) Bein. 
des Yuguftus, Lyd. de mens. p. 270, Virg. Georg. 
8, 27. 

Köptos, (d), Herr, 1) Bejeichnung von Iefut 
Ghriftus, ep. ıx, 818. 2) Mannaen., Strat. 57 (χι 
215). — Inscr. 2.249], e, Add, 

Kupiss 7 Κύρρος, w. [., Gt. in Emethie, Prol 
8, 18, 89. 

Kopis, του. Kögs, m. Herr, = K (f. Lob. 
path. 500 u. 501), Mannen. Strat, 48. 55 (Σπα, 208. 
218) — Inser. 8, 5081 (Σωτῇρ ὁ καὶ Kögss). 

Kips, εως, f. — Cures, Dr ver Sabintr, 
Βίου. 5, 228, St. B. @w. Kupirms, Strab. 5, 
2328. 250, 281, Piut. Num. 8, δι. B. Adj. Kuel- 
vos, baher Kopstla ἡ "Hoc, St. B ©. Ki- 

ἐς. 
ip, m. Name des Adonis (bei den Kypriern), 
Hesych. 66. Κίρις. 

Ἐνρίσης, m. 81. in Geltica, Et.M. 15, 1. 

νυρισίκης, m. ἐπώνυμον τοῦ ἁγίου Εὐστρο- 
τίου, Suid. 

Κυρίτα, = Κύρητα, w. f., Bein. der Demeter, 
Lycophr. 1894. ΄ 

Κνυρῖται, ὢν (nad) Plut. Rom. 29. qu Bom. 87 
Eſchenheimer, Eſche = Sperr), auf die Römer über⸗ 
gangener Name der Sabiner, D. Hal. 2, 46, Strab. 
8, 228, Plut. Rom. 19. Num. 8. Davon Βἱε auf 
die Hera ἡ Κυρῖτιε ειδος, Plut. Rom. 29. απ. Βου. 
87. 6. Κυρετία unter Κύρις. 

ζΚυρίτων, ὄνομα πύριον, Suld. 

Kuplay, ὠνος, m. das röm. Curio, f. Κουρίων, 
Mannen., Nili ορ. 8, 129. 

Κύρμασα, n. pl. St. in Piſidien, Pol. 22, 19. 
6. Κόρµασα. 

Ks m. (f. Κύρνος), K. Κωμάστα, Ίων. 
2, 2580. Bol. Κούρνιος. 

Ἰόρνοι, pl. ein wahrſch. fabelhaftee Volt in Im 
bien, Isig. 5. Plin. 7,2,2, b. Ath. 2,47, a mit den 
Korfen verwechſelt. 

Kipvos, ου, voc. Κύρνε, (6), Ὦ Φατίδεκα 
= Kornellirfche, oder überhaupt Horn ὃ. i. bett. 
χύρνα nad) Hesych. ς- κρανία, ober ακράνεια, 
wozu fchon Lob. parali. 889. El. 501 bas lat. cor- 
nus vergleicht, vgl. au cornu. 1) ©. des Herallet. 
Heros, nad welchem die Infel Κύρνος benannt fein 
fol, Her. 1, 167, St. Β. ο. Αἷμονία. 3) Urgiet, 
von welchem bie Stadt Κύρνος im Gherfones gegrün⸗ 
det fein foll, D. Sic. 5, 60. 8) Megarer, an welden 
Theognis feine Ermahnungen richtet, Theogn. 19— 
1225, ὅ., Plat. leyg. 1, 680, a. — Suid. 4) Kluf 
in Armenien, ber ſich in das Laspifche Meer ergich, 
Plut. Pomp. 84. 85, D. Cası. 86, 58 (86). 54 (81". 
87, 1. 8. 6. Kögos. UI) (N) Hor uſtein, od. eigll. 
Kürle, 1) griechifche Benennung der Infel Φοτβῖε (f. 
Κόρσικα, Kegpotsu. Κυρώνη) im etrutiſchen Me, 
Her. 1, 165—167, Call. h. 8, 58. 4, 19, D. Per. 
81. 458 u. Eust. δα, Scymn. 223, Arist. mund. 
8. polit. 5, 10, Theophr. h. pl. 8, 16, ὅ, Pol. 12, 
3. 4, Scyl. 6.7.114, D. Δία. 5, 18. 11, 88, Scymt. 
228, Plut. Pomp. 66, App. prooem. bb. cir. 5, 
72, δ., D. Cass. 55, 82, Ael.n. an. 12, 41. 15,2, 
Strab. 2, 128 - 17, 840, ö., Paus. 10, 17,8, Marc. 
Her. p. mar. ext. 1, 8, Ptol. 8, erg. 1—8, 8, 7. 
ö., St. B. s.v.u. 5. ᾽αλλαλία, Nixasa, Proc. Get. 
4, 24 extr. ζω. Köpwos, sos, Her. 7, 166, Paus. 


Κυρόπολις 


10, 17, 9, Eust. zu D. Per. 458, Lyc. b. Ath. 3, 
47,8, wo Πε jedoch mit Koöovos, dem inbifchen Volle, 
verwechfelt find. Ne St. B. auch Kupvatoı. Adj. 9) 
K ‚+ 8. ἀνδράποδα, D. Sie. 5, 18, Κύρ- 
ννον πέλαγος, Eust, zu D. Per. 82 -- τὸ π. περὶ 
Κύρνον, Piut. Pomp. 26, u. insbef. Κυρνία γἢ, 
Hesych., ſprichw. wie wir fagen: ein Riubernek, Diogen. 
5, 85, Apost. 10, 21, u. ἀθπῖ. Κυρνία ἄτη, Plut. 
prov. 90. b) Kipvaos, |. 8. ἅρπαγμα, Aol. η. an. 
1δ, 2, u. πορδµός (f. Κύρνιον πέλαγος), Δο. η. 
an. 15, 3 3) Ort in Eubda im Gebiet von Karpflus, 
Her. 9, 105. 8) Stadt im farifchen Cherſones, von 
Κύρνος, f. oben, gegrünbet, D. Sic. 5, 60. 

νρόπολια, (ή), Sonneburg, 661. in Gebiete der 
Gadufier In Medien, j. Reſcht in Sien, Ptol. 6, 4, 2. 
6, 21, 8, Amm. Marc. 28, 6, Geogr. Bav. 

Ἐθρος, ου, ερ. (Auth. σι, v. 888) aud) os0, νου. 
Κὺρε (Ber. 1, 212, 9.), (6), bei Ptol. 5, 18, 
9. 15, 18 Köpos, perfifg Sonne (f. Plat. Artox. 
1, Et. M, 6580, 18, Hesych.), grich. Herr = χύριος 
(Antb. zıı, 28). 1) V. des älteren Kambyſes (?), 
Großvater bes folgenden, Her. 1, 111. 2) 6. des Kam⸗ 
byſet, V. des Kambyfes, nach Nic. Dam. fr. 66 aber 
ein Marder u. ©. des Tofatradates, nad D. Chryn. 
or. 15, p. 241 Sohn des Aftyages, zum Unterfchich 
von dem folgenden d ἀρχαῖος, Xen. An. 1, 9, 1, 
ο). ὁ παλαιός, Plut, Artox. 1. δ, ὁ πρεσβύτδρος, 
Paus. 8, 48, 6, Ael. n. an. 1, 59, ὁ πρῶτος, Ath. 
14, 688, d, Arr. An. 8, 18, 10, Herdn. 6, 2, 2, 
(lat. Cie. divin. 1, 283 princeps) genannt, sd. ὁ 
Καμβύσον Κῦρος ὁ ἕτερος, Ael.n. an. 7, 11, oder ὁ 
μέγας, App. b. εἶν. 4, 80, Atb. 1, δ0, a, D. L. 
6, 1, n. 8, Aristid. or. 49, p. 665, Them. or. 18, 
p. 225, ὁ βασιλεὺς βασιλήων, epigr. b. Eust. µι 
D. Per. 1069, der Stifter tes perfifchen Reiche, Her. 
1, 46—9, 123, ö.. Aesch. Pers. 768. 778, Thuc. 
1,18. 16, Xen. Cyr. 1, 1, ὃ--δ, 8, 28, 5., Plat. Alc. 
105, ο. Menex. 289, d. legg. δι 694. a. 695, ο. 
ep. 4, 820, d, Isoor. 5, 66—182. 9, 87. 88, Ctes. 
b. Phot. 86, b, Marm. Par. 42, Bolgbe. Er wurde 
von den Berfern Vater der Menfchen genannt, D. Sic. 
4, 80. 9, 84, Pans. 8,48, 6, Them. or. 19, Ρ. 288, 
u. göttlich verehrt, Xen. Cyr. 8, 8, 14, Arr. An. 4, 
11, 9, D. Chrys. or. 25, p. 282, u. ihn an feinem 
Grabe geopfert, Arr. An. 6, 29, 4—8, vgl. mit Plut. 
Alex, 69, Eust. gu D. Per. 1069, wie überhaupt fein 
Name ein bei den Berfern hochgeachteter und ετ ein 
vielfach gerüßmter n. befungener Held wer, Plut. Ar- 
tox. 9. praec. reip. ger, 28, Paus. 8, 48, 6, Plat. 
ep. 2, 811, a, Buid, 8. Köpos, den auch Zenophon 
in [πε Κύρον nasdsla verherrlichte. D. Hal. de 
prsec. hist. 4, D. L. 8, n. 24, u. befien Regierung 
einen Zeitabfchnitt in ven griechiſchen Zeitangaben bil» 
tete, Scymn. 782. 975, Strab. 1, 61, An. per. p. 
Fux. 10. 56, Suid. ο. Πυθαγόρας, Zen. 5, 80. 
Seine Geſchichte Heißt τὰ περὶ Kögor, Her. 1, 96, 
od. τὰ Κύρου, Piut. adul. et am. 39 (anders τὰ 
παρὰ τοῦ Κύρου, Xen. Cyr. 8,1, 1, u. τῶν ὑπὸ 
Κύρου, Her, 1, 114). Eeine Leute, οἱ ἀμφὶ τὸν 
Kögor, Xen. Cyr. 1, 4, 28—7, 2, 1, ὃ., od. of 
περὶ τον Köper, 7, 1, 2, Pint. Artox. 11, ο). of 
Κύρου, Nic. Dam. fr. 66, 62. In Et. M. 580, 13 
beißt er Κόρος. 8) ©. des Darius u. der Paryſatis, 
sum Unterſchiede von dem Vorhergehenden ὁ νεώτε- 
θος, D. Hal. de hist. 4, Plut. regg. apophth. δ. v. 
u. apophth. Lac. 3, ο). ὁ deurspog, Ael. n. an. 1, 


Κύρρος 747 


69 genannt, bekannt durch feine Gmpörung gegen feinen 
παιδες Siıtarerses, Thuc. 2, 65. Xen. An. 1, 1, 2 
--θι 4, δ, 6. Hell. 1, 4, ὃ--δ, 1, 1. 00ο. 4, 16 
---ἳδι Isocr. 4, 144—146. 5, 90---96. 9, 58. 12, 
104. ep. 2, 7. 8, Dem. 15, 24, #lobe. Er heißt 
bism. βασυλεύς (Bring), Xen. Oec. 16, Plut. Artox. 
11, Οἱο. de senect. 17, u. feine Truppen ei ἅμα 
Κύρφ, Arr. Cyn. 24, 2 (f. Κύρειος). 4) bei den 
Perſern auch Name des Urtarerree, los. 11, 6, 1. 5) 
6. des Mithridatet, App. Mithr. 117, u. viell. St. 
Β. s. Προῦσα. 6) ©. des Gäfer u. ber Gleopatra, 
Nie. Dam. fr. 20, derfelbe, den Andere Καισαρίων 
nennen, w. [. 7) Banopolitener unter Theodoſius dem 
Juͤngern, Präfect in Sonflantinopel, ſpäter Bischoff von 
Gotyäum. epifcher Dichter, Chronic. Pasch. 588, 
Malel. 86:1, Tbphn. 149, Buid. ο. v. u. n. Θεούό- 
σιος, vielleicht der Dichter ter Anthologie, Anth. vıı, 
557—ıx, 628, tit. δ., viell. auch Anth. Plan. 217. 
8) Sophiſt, ein Wreigelaffener (eigentlich Cyrus Det» 
tius), Philostr. v. Soph. 2, 28, vielleicht der Rhetor, 
in Rhett. gr. ed. Walz ντ, 886. 9) ein Architect, 
ber zu Giceros Zeit ἐπ Rom lebte, Cic. Fam. 7, 14. 
Att. 4, 8. Quint, fr. 2, 2. pr. Mil 17. Daber 
Cyres, von feinen Bauten, Cic. Att. 4, 10. 10) ein 
Art, Anth. ep. 1, 90. 11) ein Häretiler, Inscer. 4, 
8964. 12) Andere: Απ. ΧΙΙ. 28. — 174. — Inner. 
2, 8085, d. 8594, 7. 8648. Doch hieß nach Hesych. 
s. 4,ονυσοκ[ρ]ονροπνρώνων Ten Atbener Küoes. 
18) Tempel des Aesculap bei Pellene in Achaja, Paus. 
7, 37, 11. 14) 8. in Armenten, Sberien u. Alba⸗ 
nien, — Κύρνος, w. f., nad Strab. 11, 500 auch 
Κόρος genannt, |. Kur, Strab. 1, 01-11, 528, 
App. Mithr. 108, Ael. v. h. 1, 82, Ptol, 5, 12, 2. 
18, 1—9, St. B. ο, Βόγχαι — Ώβαρηνοίμ. Ὠτηνή, 
15) δί. in Berfien, Streb. 15, 729, Αγίου. deser. 
orb. 1374, f. Köges. 16) BI. in Mebien, Ptol. 6, 
2, 1. 17) 6ι. in Gölefyrien, von den Juden ihrem 
Befreier Cyrus zu Ehren gegründet, Thpbn. 218, 12, 
b. Ptol, 5, 15, 18 Κύβρος ἢ Κύρο. ©. Κύρ- 


ος. 
ὃ ρου «οδίον, (τό), ahnl. Sonnenthal, Ebene 
in Lydien bei Sardes, Strab. 18, 636. 629. 

Κόρον πόλιε, f., b. Art. An.4,2, 2.8, 1 Kupot- 
φολιε, Sonneburg od. Sonnenflein, = Κύρα 
u. Κυρέσχατα, w. f., Δοὶ. n. an. 16,8, 8t. B. @w. 
Kypewelirns, St.B. 

όρρα, 61. in Phocis, = Κίρρα, w. f., Prol. 8, 
15,4, Marm. Par. 87. 

K ,„ m. viel. Züngling (wie xeood- 
νεος), Mannen. auf einer ephefifchen Müng, Mion. 
111, 86. 

Kuppévn, f., b. Phot. Ἐνρραννή, Name einer 
weibl. ciliciſchen Gottheit, Menand. 5. Phot. 191, 25, 
Hesych. 

Kupplas, ev, ο). Γζόῤῥιος, ου, m. Junger. 
mann (wie χυρσάννος u. zuooler 5b. Hesych. von 
χοῦρος), Athenet, Manneu. auf einer Θτεθβείε im 
Theſeum, K. j 

Kippos, (n), Starltenburg (vgl. züpes u. κόρ- 
on. Demetr. ſchrieb Κυρήστης u. Proc. 2, 11 las 
Κύρος un. leitete den Nımen baher von Eyrus ab), 
1) St. in Macedonien, Thuc. 2, 100, v. 1. Köüpog, 
St, B. s. Μανδαραί, Proc. aedd. 4, 4 (280, 168). 
Ew. Cyrrestse, Plin. 4, 10, 17. 2) Et. in Syrien, 
D. Cass. 71,22, Theodor. h. 6. 2. ep. 82.42. 140, 
Proc. sedd. 2, 11, Tac. Ann. 2, 57, Plin. 6, 28, 19. 





148 Κυρσαιτά 


Die Ew. Kuppyeral, Pol. ὅ, 50. δ7, od. nach St. 
Β. Ἐνρρέστην, ſom. «Ἐνρρστα als Bein. ber Athene, 
St. B. Die ie Sanbfehaft ἡ Κυρρηστική, Gegend μού. 
fhen der Ebene von Antiohlen u. Gommagene, Strab. 
16, 751, Plut. Demetr. 48. Anton. 84, Ptol. 5, 15, 
18, Cio. ΑΕ. 5, 18, Plin. b, 28, 19, nah 8t.B.K 
ῥρεστική. In D. Case. 49, 20 heißt ein Theil Sy⸗ 
riens ἡ Συρία ἡ Κυρρηστική. 

Ἐνρσαιτά, fpäterer Name der Stadt Pofeidelon in 
Bithynien. An. per. p. Εασ. 12. 

Kupravlas Aaxzuyıxals 2, Hesych. (xuooarf- 
ους nannte man in Sparta die Zünglinge). 

Kipras, m. GBlüdmann, Chier, Suid. ο. Σω- 
κράτης, Sp. 

κ πι. Rupie (κορσίον = µειράκιο», 
Ἠοεγοῦ.), 1) Athener, ber zur Unterwerfung unter bie 
Berfer rieth u. deshalb gefteinigt wurde, Dem. 18, 
204, D. Hal. de vi Demosth. 81, Harp., Suid,, Cie. 
08.8, 11. 2) Pharfalier, Geſchichtſchreiber, Strab. 11, 
580. 8) Narier, Insor. 2, 2847, ο, 1. 67. 

Ἐόρται, f., b. St. B. Ἐνρταία, Grubenhagen 
(αύρτα ο ο ος u. αύρτη ο). χόρος = βόθννος), 
61. am τοίδει Meere, Ctes. b. Phot. 41, 89. Ew. 
eigtl. Κυρταινανός, doch nach der Landſchaft Kupreu- 


in Inser. 194, 11, 12 Ἐυρτάδαι, $is 
fhern (κυρτεύς --- ἀλεθύς, Hesych.), attiſcher Des 
mos zur ——— Phyle gehoͤrig, Hesych. 

Kiprio, pl. Bolt in Perſis u. Medien, Strab. 11, 
628. 15,727, Liv. 42,58, als Adj. Κύρτνο, σφεν- 
dormens, Pol. 5, 52, Liv. 87, 40. 

Ἐνυρτίων, ὠνος, m. Sir her, erbichteter Fiſcher⸗ 
name, Aristsen. 1,7. 

Ἐνρτονεφέλη, f. Schwarzdorſchel (Dorf = 
valva), Hetaͤrenname, διά τὸ µέλαν ἔχειν τὸ ἐφή- 
βανον dio καὶ ἐν ταῖς συνουσίαες οὐκ ävsza- 
λύπτετο, οταο. in Et.M. 

Ἑόρτος, 1) m. Krumm (überten Accmt f. St. Β. 
u. Schol. Oribas.), Mannen., Et. M. s. Βάτος (mo 
falſch χύρτος flieht). 2) {. Krumen, 6ι. in Mittels 
ägypten, St. B., Schol. Oribas. in Μα]. Class. auct. 
t. ıv,p. 11. ασ. Kuprös, ebend., Bein. des Arztes 
Dionyfios, weldher aus dem Drte war, Herenn. Phil. 
in Schol. Orib. a. a. O. u. 5. St. B. 

Kuprôe, m. Krumm, Bein. des Joannes, Thphn. 
chron. 218, 12, Sp. 

Kup (v. Κονρτουζον. over Κουρσά- 
35 Kaſtell von Rhodope, Proc. aedd. 4, 11 (806, 
89), Sp 

Κόρτων, ωνος, m. ἁθπ[. Simm (b. i. Angels 
(ou eigtl. Neuffe), erbichteter Fiſchername, Alciphr. 


 Köpravn ‚ früber Ευρτώνη, Krumau, Städtchen 
in Bäctlen, P Paos. 9, 24,4, δι. Β, Ew. Köpruves, Adi. 


—— Bt. Β. Vgl. Loh. parall 147. 


provios, (ἡ), (ſ. Lob. parall. 806), die Gtatt 
Gortona in Stalien (δις), Pul, 8, 82, St. Β. 
@w. Kupruvtvos, St. Β. 6. Κρότων. 


Ἑόρων, arvos, m. ος Bruber des Kroton, 
Stammvater ver Kupwvidaı (Herrlinge), eines 
λα in Athen, Suid. f. Κοίρων u. Κοιρωνί- 
as 

Ἐνράώνη, f. = Κύρνος, bie Infel Korfite, Thphn. 
ehr 807, 12, Sp. 
ου, m. Herrling Atbener (Sypals 
ktier), Isae. 10, 4— —8 s Athener (Sypa 


Κυτίσωρος 


Ἐύσιε, εως, {. Lochau, Ort im der Dafe, JInser. 
8,4948. 4949. 

Kuevta, ή, ‚Kenöfiet in Sufiana, Ptol. 6, 8.8. 

Kt Lochau, Inſel des ägäifchen Meer 
τη bei en. Plin. 4, 12, 23. Achnl.: 

ΕΚνσσοῦε, οὔντος, m. Etadt ı. Hafen in Jonien 
bei Erythra 4 Βαφάία, Liv. 86, 48. Bei Strabo 
Kassen, @ . [. 

Κόστη, f. 61. in Wethiopien, Iub. b. Plin. 2,29, 
8b. 


Kionpen Stadt, Et. Μ. 488, 10. 

$rasa, Build. ı. Lye. 1812 v. 1, Körala (| 
Lob 75 801), b. St. Β. u. Et. M. a. v. Ἐότα, 
Buid. Körn, in An. per. p. Eux. 50 u. Plin. 4,26 
Kiraı, in Ptol., Suid. Körasor, rund (di. hohle 
Gegend swifchen Berzen, ſ. Ourt. geogr. Onom. Ρ. 
157), 1) St. in Koldhie am Phafle, wo Medea geboren 
wurde, Schol. ΑΡ. Rh. 2, 899, Et. M. ο. v., Suid, 
Lyc. 1812, Proc. b. Goth. 4,14. Ew. a) K 
4 B. Alyens, Ap. Eh. 2, 1096, Call. fr. 118 (36), 
St. B., = Koläier, Val Flacc. 6. 437. b) Έντα. 
es, έως, εφ. (ΑΡ. Rh.) ος. Αἰήτης, Αρ. Rh. 8, 
405. 8, 228, δε. Β. Adj. a) Ἐνταῖου, ſem. ep. als, 
önyutv, Anth. 4, 8, 58, in Schol. ΑΡ. Rh. 2, 599 
u. Proc. b. Goth. 4, 14 fo wie Et.M. Ενταῖν, -- tb 
chiſch, [. Val. Flacc. 6,595. 698. b) Kuruults, fem, 
ἤπεερος ob. γαἴα ob. πτόλις Αἴης, ΑΡ. Βλ. 3, 901. 
370, 4, δΙ11. — Bein. der Medea, Schol. ΑΡ. Rh. 
4. 4. Ὀ., Et. Μ. 77, 48, Propert. Σ, 1, 18 (3,4. 7). 
f. St. Β. c) Ἐνιαϊκή, f. Bein. der Medea, Ly. 
cophr. 174. d) Körnis, έδος, ηα]α, Orph. Arg. 
824. 1009. ©) Körniäs, άδος, {. κοῦρα», Orph. 
Arg. 1009, Euphor. fr. in Schol 0a. 4,228, Eust- 
1498, 46, f. Mein,, in St. Β. Kvrariäs (f. Lob. 
parall. 25). 2) 61. im tauriſchen Cherſonet, zwiſchen 
dem Berge Opuk u. Ταξί Burun, Scyl. 68, An. p- 
p. Eux. 60, Ptol. 8, 6, 6, Schol. ΑΡ. Rh. 2, 899, 
Eust. Hom. 1498, 36, δι. B., Et. M. 4. v., Plin. 
4, 26. Achnl.: 

Kirasvov, 661. auf der Norblüfle von Kreta, Nonn. 
18, 288, Ptol, 8, 17, 6, St. Β., Plin. 4, 12, 20. chnl.: 

Ἐντείνιον, et. in Adajs (Doris), Ptol. 8,15, 15, 
f. Κυτίννον. Aehnl.: 

Ἐντένιον, f. Κυτένιον. 

K , St. ver Denotrer, Hocat. 5. St. B. En. 
Kur . u. nad der Gewohnheit des Landes mög: 
licher Weife auch Kureptvos, St. B. 

Εντέωρον, Weltenfels, St. des Pontus Bel 
niafus, Ptol. 5, 6,4 

Kurmds u. Kournte, f. Κύταια. 

Kiriviov, Grund, ©t. in Doris, τὸ Yapızdr 
(Thuc. 8, 95. 102), j. Gamira, Thuc. 1, 107, Ae- 
schin. 2, 116 u. Schol., der auch Κοντέννο», w. |. 
bat, Soyl. 62, Scymn. 598, D. Sic. 4, 67. 11, 7% 
D. Hal. ad Ammae. 11, Strab. 9, 427. 10, 476, 
St. B., Insor. 1571. Ew. Κυτινιώτην, StB. € 
Κυτεῖνιον in Ulriche Neifen 1, p. 167 u. 175, 19 
Κυτενίου, wo Keil Κντινίου vermutbet. 

Koris, dd oc, {. Infel an tem Ausgange Des arebi⸗ 
fhen Meerbuſent, Iub. δ. Plin. 6, 29, 84. 

Kira, f. St. in Tpeffalien, Theon gu Lye. 1889, 
St. B. &w. Ἐντιναῖοι, Lyc. 1020. 1889, St. B. 

Κὔτίσωροφ, m. Hollftein = Körwoos, =. |. 
b. Her. 7, 197 Εὐτίσσωρον, (5. des Phriros, Grir 
der von Κύτωρος, ΑΡ. Rh. 2, 11686 m. Schol. 8 
ΔΡ. Rh. 2, 1128, Δρά, 1, 9,1, Mel. 1, 19. 


Κύτνοι 


error, Bolt in Oberpannonien, Ptol. 2, 14 
15 9 2. 

Köros, m. Hüllmenn, ©. des Zeus u. ber Hi⸗ 
malla, Zen. b. D. Sie. 5, 55. 

Κὔτων, ὤνος, m. Hohl, Mannen., Simon. 82 
(Anth. νι, 212). 

Kuranoy, Hollfeld, St. auf der Or — My⸗ 
fen u Lydien, Theop. δ. St. B. EQw. Kuravıos, 

ι. 5. 

ἘἙότωροι, 1) ἡ, fo Et, M. 541, 84 u. Eust. zu 
N. 2, 853), u. ὁ (ΑΡ. Rh. 2, 944), b. Strab.,, Ἡο- 
sych. u. Ptol. τὸ Κότωρον, 5b. Theophr. h. pl. 8, 
15, 5 τὰ Körepa, 5. Soyl. 90 Κύτωρνε, b. Suid. 
Ἐντωρίε, nad) Eust, gun Hom. 861, 423 fihrieben 
auch Einige Ἐύδωροε, daher die Höfer. ὃ. St. B. 
Κύδτωρος, Κυδτώρον, Kudtugssic u. Κυδτω- 
θιάς haben, f. Mein. zu d. St. Hollberg, St. in 
Paphlagonien, b. Abulfeda Kotru, j. Kidros od. Kidre, IL. 
2,858, ΑΡ. Rh. a.a. D., Strab. 12, 542. 544, 564, 
Tbeophr. a. α. D., Hesych., Suid., Et, M., Arr. per. p. 
Eux. 14,2, An.p. p. Eux. 17, Marc. Heracl. ep, per. 
Menipp. 9, Ptol. 6, 1, 7. 9.4, 2, Plin. 6, 3, 2, Mel. 1, 
19. Val. Flacc. 2, 105, Ew. a) Kvrapıebs, fem. Ἐν- 
τωριάα, St. B. b) Κυτωρῖται, St. Β. c) Ἐντά- 
pros u. ρία, St. B. 2) Berg bafeltfl, Virg. Georg. 
2,487, Plin. 6, 2, 2, Catull. 4, 18, Val. Flaco. 5, 
106, ot. Cytorii montes, Plin. 16, 16,28, auch Cy- 
toriacus mons, Ov. met. 6, 182, od. jugum, Cs. 
tull. 4, 11. 8) Kuropls, θο[δεά, Buß, Zonar. 1265. 
4) Κύτωρα-ς- Κοτύωρα, w. f., Suid. s. Κοτύωρα, 
f. Lob. path. 282, Plin. 6, 2,4 bat Cotyorum. 5) €. 
des Phrirus = Κυτίσωρος, Ephor. b. Strab. 14, 
545, St. B., f. Lob. path. 147. 

Εὐτώτᾶριφ, m. Bass, 2 (χι, 72) = Κοτύττα- 

ες. 
e Κόφαντα, ω», pl., Choerob. in B. A. p. 1898 
Ködas, αντος, Bogendorf, Hafenſtadt in Lakonien 
bei Brafiä, Pol. 4, 86, Paus. 8, 24, 2, Ptol. 8, 168, 
10, der davon eine Stadt im Innern Laloniens unter 
ſcheidet, Ptol. 8,16, 22. ©. Ακύφας. 

Κύφαρα, f. Κύπαιρα. 

ου (über U f. Lob. parall. 804), m. £rumme 
hübel, Grumbach, 1) Berg in Theſſalia (Berrhäbia), 
Strab. 9, 442. 2) 81. ebendaſelbſt, St. B. ο. v. 8) 
Flecken ebendaſelbſt, II. 2, 748, Strab. 9, 441. 442, 
St. B. Ew. Kudatog, Lycophr. 897, St. B. 4) ©. 
des Perrhäbot, von welchem der Ort feinen Namen has 
ben foll, St. B. a. v. u. 8. Γόννοι. 

ΚυφώΏ Meineke Hippon. fr. 68, M. 

Kuxpatos, m. viel. na dem Φετιθ Κυχρεύς, 
1ο. f., benannt, od.= Κύγχρανος, Goldammer ob. 
Gellert, Mannen., Rang. 1247, Κ. 

Κύχραα, b. St. B. u. Eust. zu D. Per. 506 Kv- 

, f. Belname der Infel Salamis von dem alten 
König Κυχρεύς, Strab. 9, 8:8. 

Kuxpeis, έως, nad) Tzetz. Lyc. 451 auch Kuy- 
xpebe, = χύχραμος, Boltammer, der nah He- 
sych. auch xeryonuad, u. χυγχράνος u. κιγκρά- 
µας hieß, ©. des Pofeidon u. der Salamis, K. von 
Salamis, welches er von einem Drachen befreit hatte, 
ver nun K s ὄφις hieß, Hes. 5. Strab. 
9, 898, wie er felbft den Beinamen ὄφες von feiner 
Schnelligkeit od. Grauſamleit führte, Eust. gu D. Per. 
606, St. B. Er Hatte ein Heiligthum in Salamis, 
Paus. 1, 86, 1, u. genoß als Heros in Athen goͤtt⸗ 
lie Ehren, Plut. Thes. 10. Sol. 9. 6. Apd. 8, 12, 


749 


6 u. 7, D. Sic. 4, 72, Lycophr. 451 u. Tzets. µι 
Lyc. 110. 175. 451, Arr. b. Eust. gu D. Per. 606, 
Streb. 9, 898, St. Β. Bon ihm θε Ealamis Κυ. 
δρ πάγος, Boph. b. Bt. B. (fr. 506, d.). Ew. 

υχριοπαγίτηε, δι. Β. Κυχρεῖαυ ἀκταί, Assch. 
Pers, 670. 6. Κίχρεια. 

Εύχροι, Ort in Thracien, Plin. 81, 2, während 
bei Sot. de flum. et font. p. 189 dv Χρῶψ, fteht. 
©. ——— b. Antigon. Car, ο, 156, wo 
Meursius ἐν Κύχροις 7 Χρῶψιν vermuthet. 

p Κνψάρια, Ort an der tripolitaniſchen Küſte, Tab. 
eut, 

Κύψελα, wor, b. Ptol. Κίύψελλα, Buttflädt (ſ. 
Κύψελος), 1) befeftigter Ort in Arladien an ber 
Greuge von Lakonien, Thuc. 5, 88. &w. Κυφελῖνος, 
δι. B. 2) St. Thraciens am Hebrus, |. Spfalle, Pol. 
84, 12 (Strab. 7, 822), Streb. 7, 829, fr. 9. 10. 
881, fr. 48. 57, App. Mithr. 56, Polysen. 4, 16, 
Damox, b. Ath. 11,469, a, Ptol. 8, 11, 18, Ephraem, 
6240, Cinnam. 4,22 (191), 8, Liv. 81, 16. 88, 40, 
Mel. 2, 3. Ew. Ἐνψιληνόςε, St. Β. 

Κυψελίε, f. Schmalz (f. Sohol. zu Luc. Lex. 
1), als Frauenn. perfonifidrt, Luc. Lexiph. 1. 

κ (Bar, ὢν, εφ. (Theogn.) έω», asc, ion. 
(Her.) yos, (Buster), Nachkommen des Kypfelus, 
eine berühmte Familie in Korinth, Her. 6, 128, Plat. 
Phaedr. 286, b, Arist, pol. 5, 9,4. 22, Theogn. 894, 
Plut. Her. mal. 21, Ael, v.h. 6,18, Paus. 6, 17, ὅ, 
Pbot. u. Suid.s.v. (app. Anth. 186). 

Κίψελοε, ον, (ὁ), in Plut. Pyth. or. 18 K% 
Ψελλος, Butte ([. Hor. 5, 92, Paus. 5, 17, 5, 
Plat. sept, sap. conv. 21), 1) Korinthier, 9) ©. des 
Setion, Tyrann von ὁξοτίπίθ, 660 v. Ghr., Bacchiade 
(Nio. Dam. fr. 58), f. Her. 1, 14---δ, 96, 8. (orac. 
Her. 5, 92, od. xıv, 88), Plat. Theag. 124, ο, 
Arist. polit. 5, 8, 4. 9, 22. Oec. 3, D. Hal. 8,46, 
D. Sic. 7, 7, Scymn. 454, Plut, Arat. 8. qu. conv. 
8, 4, 4, Nic. Dam. fr. 69, Paus. 2, 4, 4—5, 18, 
7, ὅ., Strab. 7, 825—8, 452, 8., D. L. 1, 7, n.1, 
Polyaen. 5, 81, Suid. et Phot. ». Κυψελιδῶ», 
Anton. Lib. 4, Luc. Lex. 1 u. SchoL, Et. M. 199, 
26, u. d. 9. a. St. b) ©. des Kypfelos, D. L. 1, 7, 
2. 1. c) ©. des Φοιδίοῦ, Enkel des Kypfelos = Pfams 
meticho®, Arist. pol. 5, 9, 22 (jweifelb.). 4) ©. des 
Aepytus, K. in Urladien, Paus. 4, 8, 6—8, 39, 5, 
ö., Nie. 5. Ath. 18, 609, ο, Nic. Dam. fr. 89, Po- 
Iysen. 1, 7. 8) Athener, ®. des Miltiades, Her. 5, 
85. 86, Ael. v. bh. 12, 85, Schol. Dem. 6, 26. 

Κύων, Κυνός, (ὁ, 1), Hund, 1) Bejeichnung von 
fabelhaften Ungethümen, fo heißen 4ιὸς αύνες die 
Sarpyien, ΑΡ. Rb. 2, 289, u. ἁθη[. die Cumeniden, 
ll. 8, 527, Aesch. Choeph. 924, Sopb. EI. 1886, 
Eur. El. 1842, Trag. δ. Ar. Ban. 472, die Keren, 
ΑΡ. Et. 4, 1664, bie Gphinz, Aesch. fr. 430, D., 
Soph. O.R. 891, Buid. s. ῥαψῳύία, Phot. ο. da- 
ψφδός u. f. w., f. Lex. 2) Benennung bes Dioge⸗ 
nes, Antiſthenes und ihrer Anhänger = Κονιχός, 
Arist. rhet. 8, 10, ep. Anth. ΥΠ, 418, fo vom Dio⸗ 
genet, ep. ὅτι, 64, Wntifibenes, ντε, 116, Ath. ὅ, 
216, b, Meneflratus, ΧΙ, 158, f. Kovızöc. 8) ber 
Hunbsftern, bald allein, Soph. fr. 879, ed. D., D. Sic. 1, 
27, Arist. probl. 1, 8, Ptol. 1, 7, 6, Hesych., bald 
mit Σείριος od. σδριάω», Suid. ο, ’Iayhv, Soph. 
fr. 941, d, Nonn. 38, 867, od. οὐράνιος, αἶθέ- 
θιος, ἀστραῖος, Nonn. 42, 90. 47, 260, Soph. b. 
Hesych., bald κυνὸς ἀστήρ ale — dem ägyptiſchen 


Κύων 





150 Kö 


Σῶδις, Porph. antr. Nymph. 24, oder als = ber 
Sfis, Piut. In. et Os. 21 u. 4. Soll voch einfl ein 
Hunb Wegypten regiert haben, Δεὶ. h. an. 7, 40, Plut. 
comm. not. 16, Plin. 6, 85. 

Ka, f. Haag, (κῶς nad Hesych. = εἰρχτή), 
1) ©t. im Κυνοπολίτης in Wegypten, Ptol. 4, 5, 
50. 2) Infel u. Et. im myrtoiſchen Meere, Ptol. 5, 
2,81. 

Köa, Holle, St. an der Südküſte Arablens, Ptol. 
6, 7, 42 j 

Koddns,ov, m. K. der Berfer, Malal. xVI, p. 114, 
XXIII, p. 186 u. p. 898, ed. Bonn. ſ. Hist. gr. fr. ıv, 
142. Bol. Καβάδης, 

Köas, a, m. Nebenfl. des Indus, Pol. 6, 18, 2. 
7,1, 26. 28.42. 

ος, Gründlach, wurbe IL. 2, 855 früher 
für ἰγιαλός gelefen, nach Strab. 12, 545 u. St. Β. 
s. άἰγιαλός. 

Kußss, m. Schmerler (Schmerle = κωβνός, 
Gründling), Parafitenname, Ath. 8, 889,0. Alex. ὃ. 
Ath. 4, 184, c, vgl. mit Ath. 7, 829, ο. 8, 889, a. 
6. Κωβίω». 
᾿ Κωβίον, Stett in Marmurlla, Ptol 4, 5, 

4. 


Κωβίων, m. Schmerling (f- Κωβιός), Paraſi⸗ 
tennanıe, Alex. δ. Ath. 6, 242, d. 

Kaßos, m. (Koppe von xößn, Kopf), K. ber 
Teerer, Strab. 1, 61. 

Kopßpvs (viel. perſiſch = Tößovs, w. f.), Hantelts 
plag ber Kardianer, Seyl. 67 (v.L. Κόβρυς), Theop. 
b. St. B. &w. Kußpurns, St.B. 

r ον, n. Berg u. Fluß bei den Geten, Strab. 
7, 298. 


Kayvor, Volt im öͤſtlichſten Deutſchland, Ptol. 2, 
1, 3]. 


Κάδαλος, m. Rute, denn χωδαλοῦχος — µέ- 
Tgo» γῆς, od. Köoppchen, 1) Ylötenfpieler, Hippon. 
δ. Ath. 14, 624,b. 2) Κωδάλου χοῖνεξ, ſprichw. von 
denen, die mit größerem Maaße meffen, Hesych., Dio- 
gen. 5,69, f. Κόδαλος u. Kywdudog. 

Κωδ. ης, viel. Κωδιῆς, Köpplinger, γένος ἶθα- 
γενῶν ᾿ἀθήνησι», Hesych. ©. Meier de gentilit. 
Ath.p. 48. 

KußSıvos, ov, m. Haupt, Mannen., Inser. 8, 8858, 
m, Add., Sp. 


1 


„ m. ber röm. Quadratus, Inser. 2, 
8410. 8,4782, [. Kovado., ΒΡ. 

Κωδωνάτοα, m. Glödler, Bein. bes Joannes, 
Thphn. 199, 8, Sp. 

„F. Schelle, 1) T. des Ueneas, Agathyli. 
b. D. Hal. 1, 49. 2) Andere: Nonn. 80, 213. 88, 
15.58. 86, 876. 

Κάπε, m. ließ, ©. des Erxandros, Tyrann von 
Mytilene, Her. 4,97. 5, 11. 87. 88. 

Κώθων, wvos, (ὁφϕ Pott, Bottenflein, 1) 6. tes 
Kalligeiton, Bygantier, Pol. 4, 52. 2) DB. des Leo⸗ 
ſthenet, Suid.? 8) Inſel u. Kriegshafen von Karthago, 
D. Sic. 3,44, App. Lib. 127, Strab. 17,882. 888. 
4) Inſcl im lakoniſchen Meerbuſen unweit Kythera, 
Artem. b. St. B. &Ew. Κωθόνιοε, St: B. 

Keduvias, ου, m. Schmerler (f. Ath.), Fiſcher⸗ 
name, Sophr. δ. Ath. 7, 809, ο. 

Κωθωνίδηᾳ, m. Potts, Diannen. od. Patronymi⸗ 
Tun, Suid. 

Kuixds, ή, όν, toifh, Κωϊκαὶ προγνώσεις, Titel 
einer Schijs des Hippoktatet. 6. Κῶς. 


Κωλιας 


Κάϊοι, (6), 61ο. von Kos, Anth. χι, 883. Plan. 
2367. 269, St. Β., Κωΐων πόλεις, Inser. 2512. 8) 
Adj. Κώϊῖον γράµµα, Callin. in Et. M. 551, 30. 
Aehnl.: 

Koos, f. Koc. 

Κάκαλα,ω», pl. 1) Ort an ber Küfte Sedrofient, 
j. Nas Kutcherie, Nearch. in Arr. Ind. 28,4. 2) Ott 
in Indien im Sinas Gengeticus, j. Cicacola, Ptol. 
7,1, 17. 

Κωκαλία, f. Ort im Pontus Cappadocieus, Ptol, 
6,6, 11. 

Κώκαλοε, ον, (6), ἁθηῖ. Bombert (d. {. Klüt 
bahn, denn Κώκαλος εἶδος ἀλεκτρυόνος, Hesych.), 
alter K. in Sicilien, nah St. B. =. Καμικός: ὁ 
4αιδάλον, denn er nahm ben dem Minos entflobenen Dis 
balus freundlich auf, D. Sic. 4, 77—12,71,8., Paus, 
1,21,4. 7, 4, 6, Tbeon. prog. ο. 2, Ath. 1, 10, ο 
Zen. 4, 94, Hippostr. in Schol. Pind. P. 6, 6, Schol 
Π. 2, 145, Suid., Con. 28, Hyg. f. 44. Titel ein 
Kombi des Ariſtophanes, Ath. 4, 166, b. 11, 478,d. 

επι: 

Κωκέλαε, m. Mannen., Inser. 8, 4866, w, 73, 


Sp. 

Κωκῦτία, έδος, f. vie dem Kolytos Entfprof 
fene, νύμφη, Opp. hal. 8, 487, — Zurie, Virg. Aen. 
7, 479. 

Küxos, m. (viel. = Καϊκός, w. [.), Manntn. 1) 
auf ephbefifchen u. ſardiſchen Müngen, Mion. τα, 88. 
8. ντι, 418. 2) Insor. 8, 8871, b, 21, Add. 

Κωκῦτόε, οὔ, ep. (Nonn. 17, 304), aud οἵο, (0), 
Klages, vgl. Klagenfurth, 1) I. ver Unterwelt, 
ein Arm der Styr, Od. 10, 514, Aesch. Ag. 1160, 
Plat. Phaed. 114,8. Axioch. 871, b, Orpb. fr. ine. 
85, Hermes. b. Ath, 18, 697, e, Anth. ep. τι, 877. 
464. 1X, 218, Luc. Char. 6, Tbeod. Prodr. 6, 431, 
Hesych., Suid. Oft Κωκντοῦ ῥέεθρον, Eur. Alc. 
458, Nonn. 44, 262, zöua, Aesch. Sept. 690, ὕδωρ, 
Anth. vis, 700, προχοαί, Orph. h. 71, οἶμος, Orpb. 
b. 67, orgopdäsyg, Const. Man. 4, 8, ob. van da 
Unterwelt, Κωχυτοῦ πύλαν, D. Sic. 1, 96. Im Ρατ. 
Slüffe wie der K., Plat. τορ. 8, 387,b, Luc, Ιαεῖ 8, 
ähn!. χωχυτός τες, Them. or. 7, p. 90. 4) δΙ. in 
Thesprotien, der fidh in den Acheron ergießt, Paus. 1, 
17, 5. 8) Schüler des Gheiron, Ptol. Hephaest. in 
Phot. 146, b, 88. 

Kuxatos, m. Knoche (f. Κωλήν), Samier, Her. 
4,162. (Bol. χωλακρέτα», alte Binangbebörde in Athen. 
αρ. Opferftüds od. Knohenfammler, f. Lex) 

Kurarbs, 6, Ort in Megalopolis, Pol. 4, 55, 
wahrſch. Pudsdg, wie 9, 18 βεθ!. 

Κωλάκα, St. am Indus, Ptol. 1, 58. 

Κωλήν, m. Knoche (f. Et. M.), Feldhert. Ft. M. 
8. V. Eust. 1826, 58. 

Κωλιάι, ἀδος, (N), Füffen od. Hüftenberg (f- 
Schol. gu Ar. Nub. 92, u. Lys. 4, Eust. gu D. Per. 
591, St. Β., Hesych., Suid. Et. M.), mit ἄχρα, 
Paus. 1, 1, 5, Schol. Dem. 59, 88, Suid., St. B., 
od. ἠϊώ», Her. 8, 96, ῥηγµμίν, Nonn. 41, 108, veq 
meiſt ohne Zufag: eine kleine Landfpige auf der Wen⸗ 
füfte von Attifa, mit einem Tempel der Βήτα, 
die davon Κωλιὰς Αφροδίτη hieß, Paus. 1, 1, 5, Streb 
9, 898, Hesych., Suid., St. B., Et. M., Eust. μι ῦ. 
Per. 591, od. Κωλιὰς Hed, Insor. 2138, od. bie 
Κωλιάς, Ar. Nab. 52 u. Schol., Eust, gu D. Per. 
591, u. im plur. Κωλιάδες, cine Aphrodite wie die 
K,, Luc.amor. 42 u. Schol. Auch geißt ihr Tempel [ν 


Κωλιεῖς 


Ar. Lys. 2 u. Suid. ©. Dem. 59, 88. 84, Callim. 
fr. 6. Suid., Plut. Sol. 8, Polyaen. 1, 20, Harp. 
Ew. Κόλιοι, Suid., St. B,, od. Καλιεόν, Se. Β., f. 
Kulssis. Ad). Κόλιον u. fem. Κωλιάς, |. 8. γῆ, 

t. gute Töpfererde, Atb. 11, 482, b, vgl. "nit Κω- 
Fr ος xspuunjsc, Suid., od. γυναῖκας, die dort 
wohnenden Frauen od. Bublvirnen ‚ orac. 5b. Her. 8, 
96, od. in Απ, ıx, 509, Βιταὺ. 9,898 898. Adv. Κω. 
λιάθεν, von K., Κωλιοῖ, in K., Καωλιάδε πα 8. 
St. B. 3) Borgebirge des colchifchen Meerbufens, D. Per. 
692 u. But, [.Κωλίς. 8) Schifftname, Att. Seew. 
Iv,c, 8. 

Karısds, pl. Füffner, 
Athen), ὅπερ ἐκ τῆς Κωλιάσο 
p. 650, a, 

Κολ, 
Κωλινία, {. Fotwig, Name der Iufel Eypern, 
Astyn. b. Plin. 81, 85. 

Κωλίᾳ, δος, ala, f. fabelhaftes Land jenfelt des 
Ganges, wahrfch. Malatta, D. Por. 1148, Mel. 8, 7. 
6. Κωλιάς 2 u. άορνες. 

Κάῶλοι, pl. (Bother), Boll am Kaulafus, Hecat. 
δ. St. B., St. Β. =. Κοραξοί, 5. Mel. 1, 19 Colici. 
Davon Κωλικὰ don, ein i Vorgebirge des Kaulaſud u. 
das Gebiet ἡ Καωλικὴ χώρα, St. B., Plin. 6, 6, 
od. bloß ἡ Κωλική, 8ογΙ. 78.79, Hesych. (mo falfh 
3 ſtatt Σχυδική ſteht). 

Κωλνεργία, ſ. Stiernberg (Stierer == Gtörer), 
Vorgebirge von Argolis, Paus. 2, 84, 8. 

λυσανέµαςφ, m., b. Suid. s. ἄπνους: Καλν- 
σάνιµοε, *MWindfiller, Bein. des Empedolles, weil 
ες verfprach den Winden Einhalt µι tbun, Bosch, 
Suid. ε. Εμπεδοκλῆς, u. ἀμύκλαε, D. L. 8 
ὃ, Philostr. v. Apoll. 8, 8, Clem. str. 6, p. ET 

Κωλώτην, πι. = Κολώτης, m ſ., Bildhauer aus 
Herallca, Schüler des Pafiteles, Pans. 5, 20, 2. 

Κωλωτίε, έδος, f. Bein. der Aphrodite = Κω- 
Asac, w.f., Lycophr. 867. 

Kopnawväros, τοῦ, ἵπαστ. 8, 4918, 8. 

Κωμανίτης, m. Bein. von Κοσμᾶς, Thphn, 609, 
10. Aehnl.: 

Κωμανόε = Κομµανός, w. f. 

Κωμάῖων, (6), Scherzer, 1) P. Valerıus Coma- 
zon, Gonful 220 π. 60τ. G., Orelli 8741, Κ. 2) 
bloß K., (Gutychianus), D. Case, 18, 89. 79, 4. 21. 

Kuopatog, m. Dörfler, Bein. des Apollo bei den 
Nauktatiden, Herm. b. Ath. 4, 149,d, u. gu Seleucia, 
Amm. Maro. 28, 12. 

Κωμαρχίδηε, ου, νου. «δη, m. Schultens, 
Mannename, Ar. Pac, 1142. — ein Landmann, Acl. ep. 
rust. 2. 

Küpapyxos, m. Säule, 1) Berfaffer von Ἠλια- 
κά, Schol. zu Plat. conr. 8 d. 2) Athener, Inser. 
142. 8) Andere: Inser. 8, 5146. 4, 8198. Davon 
Κωμάρχιος Ῥόµος, eine befondere Weiſe der Ylöten- 
[ρέει Plut. mus. 4. 

Kunäs, ἂν m. Dörfer, 1) Tyrann von Ephefus, 
Suid. δ. Innüvaf. ©. Κόμης u. vgl. Schueldew. 
poet. Lyr. p. 118. 2) Anderer, Inser. 8, 4478. 

Κ. „m. ἅθπί. δερετίαᾳ, Mannen., Nili 


vos Ἰδαγενῶν» (in 
ος, Hesych., Inser. 2, 


St. auf der Halbinfel Malacta, Ptol. 7, 


, 


ορ. 2, 78. 

Kopieren, a, m. Gämelde d. |. Lufig, andge= 
laffen, Kreter, Bater des Kyınios, Inser. 2, 2580. 
Aehnl.: 

Κωμάστης, m. Mannen., Kıeter, Inser. 2, 2572, 


Κωνουέναι 751 
3 
11. 2677. 2578. Im Plar. Κωμασταί, Titel von 
Komödien des Epicharmus, Ath. 9, 889,8, u. Phry⸗ 
nichus, Hesych. s. κολακοφωροχλείδης, Ath. 11, 
474,b. 
Κωμαστόε, m. Ort in Berfien, Polyaen. 7, 40. 
Könavkos,m. Kothe (0. i. Bauernhaus), Mannts 
με, Anth. κ) 45. — 169. — Suid. 
Köußpeaa, f. (viel. Thun = σχόµβρενα, von 
Thunfiſchen od. Matrelen Benannt), St. in der mace 
bonifchen Landſchaft Goffla, Her. 7, 128. 
pn, S. Dorfen, Kaſtell von Epirus nov., 
Proc. aedd. 4, 4 (278, 25. 279, 20), Sp. 

Κωμῆδαι, Bolt in dem Lande der Safen, Pol, 6, 
18, 8. — ἡ ὀρεινή oder φάραγξ Koundür, j. Belur- 
dag, Prol. 6, 12, 8. 18, 2. 7, 1, 42. 

Kay ητᾶς, ᾱ, m. Φ ὄτ[ετ Ξ- Κωμήτας, w. ſ., 
ση der Anthologie, Anth. ΙΧ, 586 — xv, 40 
tit. 8. 

Konlas, ου, voc. Koula,m. Schmauſer, Athe⸗ 
ner, Archon DI. 55, 1, Marm. Par. 40, Phan. hei 
Plut. Sol. 83. — Anderer, Ar. Vesp. 190. 

Κωμική, ſ. Ftautuname, Orelli 8991, Κ. Fem. 


u: 

όᾳ, m, Scherzer, Mannen., Inser. 1840, 
17. 8, 8865, h. Add. Ancient marbl. of the brit. 
Museum. — Sm. Bezeichnung von Luſtſpieldichtern, 
ſ. Lex. ebenſo Κωμφδός, [. Anth. 1x, 514. χι, 
283. 
Ἑωμισηνή, ἡ, 1) die nordößlihhe Landſchaft in 
Bartbien, Strab. 11, 514. ©. Κομισηνή. 2) ξαπὺ: 
fhaft in Armenien, Strab. 11,527. 

‚mn Inser. δ, 5874, Sp. 

Käuoı, pi. Bolt in Baltriana, "Peol. 6, 11, 6. 

Köpoy, (16). 661. am Lacus Larius (Gomerfce), 
in Oberitalien, j. Somo, Strab. 4, 192—206, d. 5, 
218, Proc. b. σοι, 913 extr., "Alex, b. Plin. 8, 
16, 21, 4. Bei Ptol. 8, 1, 35 Κῶμον ἤτου via 
Ku η, [. Νεόχωμον. 
pr unöwohn, {.  Dorfhagen, Stadt in Affyrien, 

οἱ. 6, 1 

Känos, * Schmaufer, 1) Sott der Gelage, Phi- 
lostr. Imagg. 1, 2. 2) atheniſcher Bürger, Κεφαλὴ- 
9ev, Att. Seew. XVII, ο, 8. 8) Andere: Insor. 4, 7450. 
7455. 8848. 

Köpdpos, m. Lorbeer, Name des Zeus in Hali⸗ 
tarnef, Lycuphr. 469. 

Kapıya, St. ter Hirpiner in Samnium, j. Conja, 
Ptol. 8,1,70, Plin. 8,11, Vellej. 2,68, Liv. 15, 1, 
d., A. 

Κώμων, m. Schmauſer, 1) Megarer, Paus. 10, 
9, 10 (v. I. Κόμων», w. ſ.) 2) Argiver, Wesch. u. 
Fouc.n. 6. 

Ἐώνᾶροε, d (au als Vocat.), Kegel, od. nad. 
Schol μι Theocr. *Rundborn, Βοάδπαπιε, Thoocr. 
b, 102. 

Kuytas, m. Kegel, Mannsneme, Inser. 8, 5774, 
1, 14, Sp. 

Κωνκορδία, f. die dm. Concordie, St. in Venetia, 
j. Goncorbia, Strab. 5, 214 (1. ἀ.) 6. Κογχορόία ı. 
Κονκορδία. 

Κωνιακοί, of, 1) Volk in Hispanien, Strab. 8, 156. 
2) Volt in Indien der Inſel Taprobane gegenüber, 
Btrab. 15, 689. 690. 

Kavos, m. Kegel, Ort in Rlagomenä, 
sych. 

Κωνονίναι, ῶ», ὃ. röm. Convense, Bolt (u. 61.) 


He. 


152 Κῶνσα 
an ben Pyrenäen, legtere j. St. Bertrand de Com- 
minges, Strab. 4,190. 191, Plin, 4,88, 4. 

Κῶνσα, f. ©t. in Etrurien, Plut, Flam. 1. 

K f. die röm. Consentie, Hauptſtadt ber 
Bruttier, App. Hannib. 66. b. οἱ. 5, 56. 6. Κωσεν- 
τία u. Κονσεντία. 

Κώνσον, m. altrömifches @ötterwwefen, nach D. Hal. 
2, 831 = Ποσειδῶν, vgl. mit Piut. qu. Rom. 48, 
fe Plut. Rom. 14. Gein δεῖ, welches am 18. od. 21. 
Auguft gefeiert wurde, hieß Κωνσονάλια, far, D. 
Hal. 1, 88. 4, 81, 5. Plut, Rom. 15 Kuvedäkıa, 

. qua. Rom. 48 Ἐωγσυάλια, 6. Fest. s. Consualia. 
Nach Suid. ὄνομα κύριον. 

Κωνσταντία, f. die röm. Constentia, 1) Schwer 
fler Sonftentin bes Großen, Zos. 2, 17, Lactant. de 
ποτε, pers. 45, 1, bei Philostorg. heißt fie Constan- 
tina. 2) Schweſter des Gonftantius, Zos. 2, 45, 5. 
Amm. Marcell. 21, 15 Constantins genannt. ©. Socr. 
Ἡ. ο. 1, 25. 8) 6ι. der Myſier in Illyrien am Ifter, 
Prisc. Pan. fr. 1. 4) tas frühere Antarabus, Thphn. 
chron. 57, 10, Hierocl. p. 716 (cod. Constantina). 
©. Κωστάντενα. 

Κωνσταντιανά, Kaftell In Thratien, Proo. aedd. 
4, 11(307, 51), Sp. 

νσταντιανόε, τι. Mannen., Proc. b. Pers. 2, 
28. Goth. 8, 40. 

Ἐωνσταντιάα, f. xodon Μοῦσα, b. h. aus Lebe- 
thra --- Constantis, Orph. fr. 46 (Tzetz. Exeg. Hom. 
fol. 18, b). 

Κωνσταντίνη, f., b. Menand. Prot. {. 46 Kav- 
σταντίνα, ὃ. St. B. ο Νιχηφόοιον Κωνσταντῖ- 
va. 1) ©t. in Defopotamien (Osrhoene), das frühere 
Nicephorium, St. B. a. a. Ὁ., Menand. Prot. fr. 60 
u. 46, Ioann, Episc, fr, 6, Proc. aedd. 2, 6 (224, 
12). 2) St. in Afrika, Proc. Vand. 2, 16. 

Κωανσταντῖνιᾶδης, m. Sonftantinsfohn, Bein. 
eins Asklepios aus Anagarbus, Anth. 1x, 196. 

Kuvyoravrivos, ου, νου. Κωνσταντῖνε, (6) in 
Inscr. 4, 9070. 9241 Κοσταντῆνος, Inser. 4, 8685, 
d Κονσταντῆνος, Inser. 4, 8959, 7 Κωνσταντῆνου, 
Inser. 4, 9865 Κοσταντῖνος, Insor. 4, 8786. 9287, 
Thierfch par. Infchr. n. 5 Κονσταντῖνος, d. röm. Con. 
stantinus, Stehfeſt. 1) (bisweilen ο kurz, f. Jacobs 
Anth. p. 615) ὁ µέγας (Praxag. b. Phot.62,Suid.), 65. 
tes Sonftantius, aus Natios, Zos. 2, δ---δ, 24, δ., St.B. 
s. Ναίσσος, Petr. Patr. fr. 15, Hesych. Miles, fr. 4, 
Eunap. in Acdes. 25, Io. Ant. fr. 170, Anon. 
fr. in hist. gr. fr. ıv, p. 198, Soer. h. 6., Eus. h. 
e., Sozom., Anth. 1, 10 u. xıv, 115, tit. A., Keil 
Inser. boeot. LXVIII, ο, 84. 34) 6. des ‚Vorigen, 
Zos. 2, 20—41, ὅ., Suid. 8) S. des ton, Suid., 
Anth. xv, 15, ὁ νέος genannt, Thierſch Par. Infcht. 
n. 5, vgl. Raſche Suppl. Lex. rei num. II, 3. v. 4) 
Ufurpator (τύραννος) aus Britannien, Zos. 5, 27---6, 
18, ὅ., Olymp. Theb. fr. 12---16, ὅ., Sozom. h. o. 
9, 11, A. 5) ©. des Heralles, Anth. ΙΧ, 655. — 
des Romanus, Anth. app. 857. — Hivparch, Απ, 
ıx, 690. 691. — Berühmter Wagenlenfer, Anth. xv, 
42. 48. Plan. 865—885, δ. 6) Dichter aus Sicilien, 
Anth, xv, 18, tit. 7) Dichter aus Rhodus, ©. eines 
Κωνσταντῖνος, Anth. xv, 15. 16. Außerdem Const, 
Kephalas, Const. Porphyrogennetas, Const. Ma- 
nasses, Const, Harmenopnlus, Const. Lasaris, Schrift⸗ 
ſtellet, f. Fabric. bibl. gr. 1ν, 426. vı, 829. vu, 
469. ντι, 1. χι, 260. 271. 

Κωνσταντινούπολια, εως, (ή), in Prise. Pan. 


Κῶπαι 


fr. 48 u. Anth. ıv, 8, til. Καωνσαντίνου πόλος 
gefchrieben, b. Prisc. Pan. fr. 84 u. Arg. (4 Isocr. 
3 auch bloß ἡ Κωνσταντίνου genannt, in Inser. 4, 
9882, corr. Κοσταντινόπολις, 1) Konftantinopel, 
nad Conſtantin den Großen benannt, ſ. Hesych. Mi- 
les. fr. 4, 89, welche αιῶ νέα Ρώμη u. früher Bye 
jan bieß St. B. 3. Βυζάντιο». ©. Zos. 2, 85—4, 
59, Iul. or. 1, p. 14, Suid., Et. M. 217, 28, Anth. 
xıv, 115 tit. xv, «0 extr. "Plan. ib. ν, με, Inser. 
4,8853 u. d. 0. α. St. Em. Κωνσταντινοπολίτης, 
Et. M. 217, 48, iu Inser. 4, 9872 (corr.) ων. 
σταντινολείτης, Anth. 1, 109 ed. Tauchn. flieht 
fehlerh. Κωνσταντινωλίω». 3) Kaſtell in Iſaurien. 
Suid. ο. Ζήνων. 8) fpäterer Name von Salamis auf 
Cypern, Arg. ju Isoer. or. 2. S. Κωστάντια. ©. 
Κωσταντινούπολις. 

Κωνσταντίολοα, (ὁ), der tõm. Constantiolus, 1) 
Bannonier, Prise. Pan. fr. in h. gr. fr. ıv, p. 89. 90. 
4) Anderer: Thphn. 284, 11. 

vrior, (6), in Inser. 2, 2115 Κοστάντνος 
u. Inser. 4, 9462 Koozdrtic, dodh Inser. 2, 2745 
Κωνστάντιος, d. röm. Constentius, 1) 6. des Eu⸗ 
tropius, U. Conſtantin des Gr., söm. Kaiſer, Zos. 2, 
8—8, 11,85. 2) Br. Eonflantin des Gr., Zos. 2, 89. 
40. 8) ©. Conſtantin bes ®r., Suid. 4) Nauarch Zus 
[απᾶ, Zos. 8, 18. 

Ἐάνσταε, αντος, dat. αντ», einmal (Zos. 6, 19) 
Κώνστᾳ, acc. Κώνσταντα (Olymp. Tbeb. fr. 12. 
16), u. Κώνστα» (Plut. Cio. 26, Thphn. 457, 21. 523, 
9), (6), d. röm. Constan, Grehfeßt, dah. Πόπλιος Κ., 
Plut. Cic. 26, Ῥάχιος K., D. Cass. 75, 16, π. als 
lein, 9) Sohn Gonftantin des Φι., Zos. 4, 89—42, 
Io. Ant. fr. 172, Suid. b) 6. Gonftantius, des Uſur⸗ 
patord aus Britannien, Zos. 6, 4. 18, Olymp. Theb. 
fr. 12. 16. c) Feldherr des Attila, Sosom. h. e. 9, 8, 
Zos. 6,7. 9. — Bel. Sozom. h. 6. 2, 18, 4. 

όνων, m. -- Kövoy, Anführer ber Sfanrler, Proc. 
b. Goth. 2, 5. 8, 6, Sp. 

Kovavia, f. Stadt, Thpho. 896, 2, Sp. 

Κωνάπη, ης, (4), b. Btrab. 10, 460 in deriſcher 
Sorm Κωνώπα, Müdenberg, ει. Aetollens (Aler- 
naniens), das fpätere Arfinoe, |. Φοπορίπα, Pol. * 
64. 5, 6—18, ὅ., Auid. St. Β. 60. 

Κωνωτέτην u. Κωνωκαῖοι, St. Β., u. au Kurd- 
vos, Ross ἵπεοτ. Gr. ined. fasc. 1,n.70. 

Κωνώπιον, ου, νου. Κωνώπιον, b. An.p. p. Eux. 
Κωνώπεον, 1) f.Müde, Srauenn., Callim. 1δ(9, 23). 
2) (τό) Shnadenburg, Ort am palus Maeotis, 
mit dem Κωνώπιος od. Κωνώπειος λίμνη, |. Kumte 
ſchat, St. B., Arr. p. p. Eux. 15,2, Asl. n. en. 6, 
65, An. per.p. Eux. 26, Marc. Feracl. ep. per. Me- 
nipp. 10. Em. Ἑωνώπιοι u. Kuvanıeös, St. B. 

Κωνωπίων, το. Mügge, Mannsn., Piut. Phoe. 87. 

Κωνωποσφράντην, m. *Müdenriedher, komi⸗ 
[φει Name eines Parafiten, Alciphr. 1,21. 

Κωγώπων διάβασις, "Müdenfurtb, Ort (Insule) 
am Ausfluß tes Nils, Plin. 4, 12, 34 (79). 

Käavay, m. Müde (die Anfpielnng darauf f. Ach. 
Tat. 2, 22), Sfiavenname, Ach. Tat. 2, 20. 

Kant. Kös. 

Κωούγιον, 661. der Baccarer in Hisp. Tarrac., 
Ptol. 2, 6, 50. 

Κάουννο, {. Juſel vor der Oſtküſte Albions. Ptol. 

2,3,88. 
örv, (al), Remid (Rem = Ruder, f. Et. M. 
808, 16, nach St. B.nad Κωπεύς benannt), Ὁδοιί[Φε 








κ ῶ 


εστι τι Ὁ- α 5 


[ζωπαῖς 


St. am 6η Kopait, beim j. Topoglia, TI. 2, 502, 
Strab. 9, 400 411, ὅ., Paus. 9, 24, 1. 8, Ptol. 8, 
15, 20, Dion. Call. 96, Hesych., St. B., Suid,, Nonn. 
18, 64. @w. Kuwatrus (von Κωπαῖος) u. Ku- 
waute, St. B, pl Κωπαιῆς, Thuc. 4, 98. Adj. 
Keraios, |. 8. Κωπαία Aluın= Κωπαῖς, w. f. 
δι. Β., u. Κωπαῖαι (ἐγχέλδις), = Κωπαΐδες, Ar- 
chestr. b. Ath. 7, 298, f. 

Κωταβ, (dos, (ή), fem. iu Κωπαῖος, tab. 8) 
h λίμνη (in Ath. 7, 297, ο u. Strab. 9, 411 auch 
obne λίμνη), der See Kopait, Remicher See in 
Böorten, welcher auch Κηφισσίς, w. [., wu. nach St.B. 
au 4ευκωνίς hieß, Her. 8, 185, Strab. 1, 59. 9, 
4097—424, Paus. 9, 2%, 1, Ath. 2, 71, Ὁ, Polyaen. 
7,48, St. Β. s.v.u.s. 4θῆναι, Schol, zu Luc. Lex. 
6. Ὁ) Kunaldsg, b. Ar. Ach. 962, Eubul, in Ath. 
7, δ00,α Κωπᾷς, pl. Κωπᾷδες, Ar. Pac. 1005, Ar- 
chestr. δ. Ath. 7, 837, e, buld mit ἐγχέλεις, wie 
Ar. Ach. 880, u. Schol. 962, Ath. 7, 297, d, dech 
auch ohne ἐγχέλεις, Hesych., Ar. Pac. 1005 u. 
Δια. 4. u, Q. Luc. Lexiph. 6 und Schol, 34) 
Rebms, Frauenname, Antiph. b. Ath. 14, 
624, f. 

Κωπάνηε, m. Rehm (ο. i. Ruder), Mannen., 
Inscer. 8, 5710, Sp. Achnl.: 

Kararos, m. Mannsn., Flacc. 5 (νι, 196). 

Κωπιύε, έως, m. Rebm (= Rute), 6. des Plas 
tüeus, nah weldem Könas benannt fein ſell, δι, 
B. s. Könas. Bel Atb, 7, 296, a V. des Glaufos. 
Aebnl.: 

Κωπεῶν, ὤνος, m, Grũnder von Kopae, Schol. IL 
2, 502. 

"Kerl, lat. Copiae, fyäterer Name von Thuril 
in Unterttalien, Strab. 6, 263, St. Β. 6. Θούριοι. 

K ‚„ m. ter söm. Coponius, Suid., Stati⸗ 
balter von Zuble, las. arch. 18, 1, 3. 2, 1. b. Iud. 2, 
8, 1. 

Κάρα, dor. = Κόρη d. I. Proferpina, Bion. 1,96, 
Mosch. 8, 119, Inscr. 2567. 

Kopaßos, m. Zung, Mannen. auf einer Münze 
aus Lebedos, Mion. 8. vı, 229. 

ος, ω, dor. = Κουράλιος, BI. in Böotien, 
Alcae. 54 (9). (Κάραλιε, f. Κάραλις). 
ωρῇτα, = Κουρῆτες, Inser. Crot. 2554. 180. 
185. 2556. 6. Ahr. Dial. 11, 149. 161. 

Κάρυ, (τό), 1) Vorgebirge an ber Süpdſpitze ter 
indiſchen Halbinfel, welches nach Pol. 7, 1, 11 auch 
Καλλιγικόν hieß. = Κωλιάς, j. Bamanan-Kor, 
Ptol. 1,18, 1—14,9,0. 7, 4, 1. 2, Marc. Heracl. p. 
mer. ext. 1, 84. 85. 2) Inſel zwifchen dem Vor⸗ 
gebirge Kory u. dem nördl. Vorgebirge von Taprobane, 
welche bei Plin. 6, 24 insula Solis heißt, |. Rami- 
Sur od:r Ramisseran-Kor, Ptol. 7,1, 96. 

Koptyala, Ei. ver Marunter am Ganges, Pol, 
7,2. 14. 

Καωρνκαῖοι, Bewohner von Κώρυχος in Gilicien, 
die aber von Suid. ». τοῦ ὅ) ἄρα u. Zen. 4,75, Eust. 
α. Αιτάλεια mit denen von Κώρυκος in Pamphy⸗ 
lien verweihfelt werden. Sie waren berüchtigt durch 
ihre Seeräubereten u. ihre Kunſt, die Leute erſt autzu⸗ 
horchen, um Πε dann gelegentlih plündern zu Lönnen, 
Ephor. b. Suid. u. Phot. 198,17, St. B. u. Strab, 
14, 644, wo fie jedoch ale Ew. von Κώρυχος in Jo- 
nien erfheinen, fo daß Horchet od. Spione Κωρυκαῖοι 
bießen, Cic. Att. 10, 18, u. die Komiker einen Gott 
Κωρυκαῖος bilveten, Phot. 199, 5, u. et fprichw. war gu 


Pape's Wörterbuch d. griech. Gigennanen. 


153 


fazen: τοῦ ὁ Ag’ ὁ Κωρυκαῖος ἠκροάξετο, Menand. 
b. Zen. 4, 75 u. b. Suid. ϱ, v. u. 5. τοῦ d’ ἄρα, 
Phot. lex. 146, Eust. gu D. Per. 865 u. Od. 1504, 
54, Strab. 11, 644, Hesych., St. B. — Dioxipp. b. 
Suid. fagte mit Bezug tarıuf μὴ κατακούσειε» δέ 
µου ὁ Κωρνκαῖος. 

Κωρύχαιον τὸ ἄνερον -- Κωρύκιον ἄντερο», in 
Böotien (am Parnaß), Plut. fluv. 2, 1. 

Κωρύκεια, f. 1) &t. bei Κώρυκος in Gilicien, 
die antere Κώρυχος nennen. St. B. 2) Κωρυχεία 
νύμφη Ξ- Κωρυχία νύμφη, w. f., Et M. 571, 

8. 


Köpuxos 


Kuptbraov ὄρος, = Kupvxos, Berg (des Parnaß) 
bei Delphi, Et. M. 571,60. 

Κωρυκία, f., ep. (lledyl., Qu. Sm.) in, 1) Vor⸗ 
gebirge in Kteta = Κώρυκχος, St. B. 2) Hafen in 
Nethiopin, St. B. 8) Κωρυκίη δειράς, Vorgebirge 
in Cilicien = Κώρυχος, w. f., Qu. Sm. 11, 92, He- 
ἁγί. b. Strab. 14, 638. 4) Κωρύχιαν χορυφαί, = 
Κώρυχος am Barnaf, Eur. Bacch. 669. 5) Kupv- 
χία νύμφη, M. nes Lycotus von Apollo, von welcher 
der Κώρυκος bei Delpbi feinen Namen buben fol, 
Paus. 10,6,8. 82,2, Schol. ΑΡ. Eh. 2,718, Et. Μ. 
676, 11. Im Plur. mit u. ohne Βαχχίδες Κωρύ- 
xıas vospeas, Soph. Ant. 1127, Ap. Rh. 2, 713, 
Paus. 10, 82,7, Ov. Her. 20, 221. 
aa ρα Bon, = Κώρυκος In Gilisien, Et. M. 117, 


ζΚωρῦκιον, ου, <p. (Nonn. 18,292) oso, (τὸ) ἄν- 
zoo» (nad Curt. geogr. Drien. p. 157 Sadlod, f. 
Κώρυκος), a) Stalaltiten» Höhle am fürlihen Abs 
hange des Ῥατπαῇοδ, 100 Fuß Hoch u. breit u. dop⸗ 
pelt fo tief, mit Gängen u. f. w., Her. 8, 86, Arist. 
mund. 1, Strab. 9, 417 (hier mit »υμφῶ»). 14, 
688, Paus. 10, 6, 8. 82, 2, Et. M. 676, 9, Antig. 
Ἡ. mir. 141, St. B., αμῷ bloß τὸ Κωρύκνεο», Plut. 
def. or. 1, Paus. 10, 82,7. Val. Stat. Theb. 7, 817. 
Bylv. 5, 8, 5. Ὁ) Grotte oder ein von Bergen einges 
fhloffenes Thal in Gilicien, Apd. 1, 6, 8, Eust. zu 
D. Per. 855, Strab. 9, 417. 18, 622. 670, An. st. 
mar. magn. 178, Mel. 1,18, vgl. mit Curt. 8,4, 10, 
b. Plin. 81, 2, 20 Curycia entre, weil et zwei waren. 
Sn Et. M. 551,55 K. σπήλαιαν ἐν Σεκελίᾳ falſch 
für ἐν Κιελικίφ. Es wuchs bier ber befle χρόχος, 
ber daher Κωρύκεος xoöxog hieß, Αρ. Rh. 8, 844, 
Hor. Sat. 2, 4, 68, in Martial. 9, 89, 5 Corycius 
nimbus genannt, vgl. Stat. Sylv. 5, 1, 214, Virg. 
Cir. 827. Auch Pan führte ten Bein. Κωρύχιος 
Πά», Opp. hal. 8,15, u. ein Eeeraͤuberſchiff Κωρύ- 
χιον axdgo;,Alc.1, 8, Corycius senex, Virg. Georg. 
4, 127. 2) Κωρύκιο» ἐμπόρνον in Pamphylien, 
An. st. mar. magn. 215. 8) Κωρυκίου κάρηνα in 
Gilicien, Nonn. 1,258, vgl. mit 18, 292. 4) Ort in 
Lycien, Et. M. 541, 45, bier mit Κώρυκος in Cili⸗ 
dien verwechfelt. 

Kupweis, dog, f. πέτρα, der Theil tes Parnafies, 
in welchem tie koryliſche Nymphengrotte war, Aesch. 
Eum. 22, die Nymphen ſelbſt Κωρυκίδες Büxyas, 
Nonn. 9, 287. 

Κωρυκιώτης, m, voc. (Orph.) Kopuxsöta, %os 
bauer (f. Κώρνκος), a) Bein. des Hermes, Orph. 
h.28. b) Inser. 8, 5827. 6880. 

Κάρῦκον, ου, (D. Per. 855 u. Pris. Perieg. 805 
Κώρῦκος), (ὁ, f. Thuc. 8, 84, Streb. 14, 071: 
Them. or. 7, p. 86, St.B. u. ἡ, f. Strab. 14, 671, 
δι. Β. s. Ελαιοῦσσι), Tafhenberg od. Saden, 


48 


754 Kö; 


1) Borgebirge und Stadt (Ptol. 5, 8, 4) Siliciens mit 
einem Hafen unweit der forpfifchen Saffrangrotte, jeht 
Koryhos, bei Strab. 14, 670 Κώρυκος ἄχρα genannt, 
Parth. bei St. Β. s. v., St. B. ϱ. ᾿ΕἙλαιοῦσσα 
u. Wevdoxopdoso», Απ. st. mar. magn. 178. 174. 
272, Them. or. 7,p.86, Strab. 14, 688 u. die 9. a. 
6:., lo. Ant. fr. 211, 4, Eust. gu D. Per. 855, 
Suid,, app. prov. 4,96, in Anth.ıx, 91 Κωρυχίων 
πόλες genannt. (1ο. Koptwios, in Inser. 4, 9170 
Κορύχιος, Inser. 4, 9172 Kavpüxsog, u. παῷ St. 
B. au) Κωρυκιώτης, oder au Κουρικιῶταν, Thpbn. 
667, 18. 2) Et. an der Ipfifchen Küſte fürlih von 
Phaſelis, Prol. 5, 8, 4, Strab. 14, 667. 671, Eutr. 
6, 8, wo es aber zu Giliclen gezogen wird, und ver 
Küftenftrich daſelbſt Κώρυχος 6 αἰγιαλός, Strab. 14, 
666. 3) St. (nah Suid. s. v. u. 5. τοῦ d’ ἄρα 
Vorgebirge, der es aber mit dem cilicifchen verwechfelt) 
in Bamphylien unweit Perga (nah St. B. ο. At- 
τάλενα und Eust. -- Αττάλεια), D. Per. 855 und 
Eust., An. st. mar. magn. 227. 228, Zen. 4, 75 
(wo εδ mit dem cilicifchen verwechſelt iſt), Strab. 14. 
671. 6. Κωρύκιον ἐμπόριον. 4) nordweſtlichee 
MVorgebirge und St. auf Kıcta, Strab. 8, 368, Ρίο. 
8,16 (17), 2, bei Plin. 4, 12,20 Coryca. ©. Κω- 
ovxia. 5) BVorgebirge und Hafen der Küjte Ioniens 
zwifchen Teos und Erythrä, Ἱ. Gap Gurco, h. Apoll. 
89 (Κωρύχου ἄχρα κάρηνα), Thuc. 8, 14. 88. 84, 
Hecat. b. St. B., Liv.86, 49 87, 12—29, b. Strab. 
14, 644 u. Paus. 10, 12, 7, Κώρυκος ὄρος. 619. 
Kwovxalor, w. f., von denen man das dort Beige⸗ 
brachte erzählte. Auch eine Infel in der Nähe, Eust. 
wu D. Per. 855, St.B. &. Κύριχος. 

Kös (über den Accent f. Er. M. 741, 51, Johann. 
gramm. 7, 30, Lob. parall. 87), gen. Kö (f. Et. 
M. 507,55,9.) dat. Ko, acc. Κῶν (fo Il. 2, 677, 
Pind. fr. 22, Thuc. 8, 41, Dem. 5, 25. 15,27, Strab. 
7, 881, fr. 68. 10,488. 489. 14,657, Paus. 8, 28, 6. 
8, 48, 4, Hesych., Schol. Dem. 24. arg.) u. Kö 
(Xen. Hell. 1,5, 1, Apd. 1, 6, 2, Pol. 16, 16, D. 
Sic. 5,57. 81. 18, 69, Strab. 2, 124. Ios. 14, 7, 2, 
Arr. An. 2,18,4. 8,2, 6, App. Mithr. 28, An. st, 
mar. magu. 272—278,d., Xen. Ephes. 1,11, Phe- 
rec. in Schol. Il. 14, 255, N. T. act, ap. 21, 1), 
του. Kög, ep. vıı, 588. Dan fagie auch Kowc, w. 
[., K&os, Epiph. Ancyr. p. 117, 6, u. πα St. B. 
u. Eust. Hom. 818, 86 Köus (zweifelh.), (N), Lo⸗ 
&au (f. St. Β., Hesych., Et. M. 523, 15, Curt. 
Griech. Eiym. 1,127, Curt. griech. Ortsnam. p. 157). 
1) Inſel im ikariſchen Misere, |. 6ο, od. Stancho, mit 
einer Stadt gleiches Namens (Seyl. 99, St. B., und 
Strab, 8, 874. 15, 686. 701, Paus. 8, 48, 4). doc 
heißt [εβίετε auh ἡ τῶν Κώων πόλες, Strab. 14, 
657, ber erzählt, daß viefelbe früher ᾿«στυπάλενα gehei⸗ 
Ben habe, während die Inſel ſelbſt früher ἨΜεροπίές 
od. Μερόπη od. 6ία hieß, Suid., Staph. δ. Plin. 5, 
81,36, dab. Κῶς ἡ Μεροπίς, Thuc. 8, 41, Paus. 
6 14,13, Hyg. poet. astr. 2,16, Ant. Lib, met. 15, 
Strab. 15, 686. 701, St.B., ep. Μεροπηίς, Call.h. 
4, 161, oder auch K. ἡ Καρίς, St. B. 9, vu 
Ναρία, od. Nympbaea, Plin. ὅ, 81, 86, f. Her. 1, 
144. 9, 76, Thuc. 8, 41—108, ὅ., Dem. 85, 85, 
Scyl. 114, Arist. pol. 5,4, 2. h. an. 5, 19, $olgde., 
berfonifichtt, ep. νι, 418. 419. Ew. Koos, κῷ- 
οι (fo nah Et. M. 551,29), ſ. Her. 7, 99 --θ, 76, 
δ., Ρο]. 10,80. 80,7, Αρᾶ. 2, 7, 1, D. Hal. Isocr. 
16, App. b. civ.1, 102, Hermes. fr. 2,76, Anth. vıı, 


Kurlıar 


185. ıx, 81, Strab. 14, 0658—658, δ., Paus, 6, 17, 
3, D. L. 1, 1, 7, D. Sic. 6, 64—16, 77, ., Ios. arch. 
14,10, 15. b. Iud. 1,21, 11, Ath. 1, 15, b—14, 639, 
d, d. Inser, 1591, doch auch Koos, Plut. Sol. 4, 
Lue. 8.qu graec. 58, Acl.v.h. 1,29, D.L. 2,5, n. 
25.8,8,n.1,%. Daher das angrenzende Meer Κώων 
Φάλασσα, Plut. Alc. 27. a) Fem. Kan, Her. 9, 76, pl. 
Kou, Anth. app. 187. — Nah St. Β. fagte man auch 
Köios. Adj. a) Koos ot. (D. L., Ael) Kaos u 
(Hesych.) Κάΐοε, |. 8. Κῴα »ᾶσος, ep.xı1, 53 u. 
fo Κῴα auch ohne νῆσος, Streb. 14, 657, ἀνήρ, 
Strab. 14,657, Eust. gu D. Per. 772, ἱατρός, Arr. 
An. 6, 11, 1, D. L. 2, 6, πα. 16, οἶνος, οἰνάριονι 
Dem. 85, 81. 85. 87, Αα. v.h.12, 8i, auch οὔτε 
οἶνος, Ath. 1, 82, e, olvov χεράµια, Den. 35, 
87, µύρον, Ath. 15, 688, ο, u. Κῶον ot. Κώΐξον 
Iudtiov, Hesych., Plin. 11, 27. b) Κωακόε, |. 8. 
Κωακά, eine Schrift des Macareus, Aih. 6, 262, ο 
14, 689,d. ο) Kuwixdc, w. [., 2) St. in Aegypten, St. 
B. 8) T. des Dierops, nach welcher Κῶς benannt fein 
fol, St. B. s.v. u ο. ἁἱμονία, Et. M. 507, 54, 
vol mit 298, 62. 4) Heros, Et. M. 741, 52, wohl 
Koos, m. ein Milefier, der hier eine Stabt gründete, 
Scymn. 949, Anon. p. pont. Eux, 22, δὲ B. ο, 
Σινώπη. 5) dae Gefinguif in Korinth, Hesych., 
υρί. mit Eust. Hom. 818 u. 1478, 49, f. Lob. ps- 
rall. 88. 6) Κῶος, der böchfte Wurf im Wüuͤrfelſpiel. 
niml. 6, Hesych., Poll. 7, 205.9, 100, währen Χτ- 
os dir niedrigfe, näml. 1 war, Phot, auch Κωὠαί-- 
ἀστραγαλοί, Hesych. Man ſagte daher ſprichw· Κῶ- 
ος πρὸς XToy, Zen. 4,74, Apost. 10, 85, Diogen. 
6, 70, Suid., Schol. Plat. 320, od. Κῶος Xior, He- 
sych., od. XTog παραστὰς Κῷον οὖκ ἐᾷ λέγειν, 
Apost. 18, 26, a, app. Ρτον. 5, 28. δη. Eust. Od. 
1897, 87.. 1462,44 u. µι Il. 28, 88, p. 1289, 64. 7) 
Κῴῷος ale Eigenn. Hippoer. Epid. 2,2, 28, doch hat 
hie cod. 6 Κύου. 

Κῶσα, 61. in India intra Gangem, Ptol.7, 1, 65. 

Κωσάμ, indecl. hebr. @igenname, N. T. Luc. 8, 28. 

Köcapßa 7 Κώσαβα, St. in Indien am Sinus 
Gangsticus, j. Balafon (2), Ptol. 7, 1, 17. 

Korävalos, m. Inscr. 8, 4682, 8. 

Κάσαρα, St. in Arabia Felix, Ptol. 6, 7, 18. 

Kurwria, {.-- Κωνσεντία, Strab. 6, 256. 

Körıs, m. Br. des Königs der Albaner, Plut. 
Pomp. 8b. 

Kucräyrua, f. d. Tat. Constantia, 1) Name ton 
Salımis in Cypern, St. B. 2) 6. in Bruttium, δι. 
B. — ᾷω. Κωσιαντεμάτης, St. B. 

Ἐωσταντινούπολις, f. = Κωνσταντιρούπολες, 
w.f. ἄω, Κωσταντινοπολίτης, St. B. 

Köcras, αντος, m. Ὁ. lat. Constans, St B. . 
Κωστάντεια. 
ur ἡ χώρα, Landſchaft in Großarmenien, Ptol 

‚18,20. 

Κώτᾶλοε, (6), Keil (von κωταλές, f. Lob. path. 
97), 1) Slötenfpieler, Anth. app. 84. 2) Name eines 
Geſangſtũcke, Hedyl. δ. Ath.4, 176, ἆ, 

Κώτει, εω», al, εἰπδε[αιί[ὥες Name von Ampe⸗ 
Iufla Rebenſtock), f. Mel. 1,5. 2, 6. 8, 10, Plin. 
5, 1, 1, dem weſtlichſten Vorgebirge von Muuritaniem, 
j. Cap Gopartel, Strab. 17, 825—827. Daffelbe: 

Κώτη, {., b. Ρίο]. 41,2 Körlrjns dxgor, b. Plin. 
82, 6, Cotte, = Κώτεις, w. f., Scyl. 112. 

Kork, pl. lat. Cutilis, 61. ber Gabiner, Streb. 
δι 228, = Κοτυλία, το. f. 


Κωτβιον 


Κωτίλιον, τό, Schwer (do viell.— χοξύλιον, d. |. 
Holfein), Berg in Arladien u. Oit δα[είδῇ, Paus. 8, 
41, 7. 10. Achnl.: 

Ἐώτιλον, η. Ort in Arkadien mit einem Tempel 
der Aphropise (Αφροδίτη ἐν Κωτίλφ), Paus. 8, 41, 


10 

Κώτιλοε, m. Böfeler (0, |. Schwäger), Mannen., 
Mart. 2, 70. 8, 68, Sp. 

Κώτιναι, al, Ort in Hisp. Baetica, Strab. 8, 
142. 
Kuroväyrıo, pl. Boll in Hisp. Baetica, Strab. 
4, 206. 

᾿Κάνθα, pl. od. indeel, Dorf in Indien, Ael. n. 
an. 16,85. 

Κανμασηνοί, Volt in Korflle, Ptol, 8, 2, 6. 

j Kodbatos, m. indiſcher Häuptling, Απ. An. 4, 

8, 6. 

Κωφάντα, 1) Hafen in Karmanien, Ptol. 6, 8,2. 
2) 6ι. Im Innern Karmaniens, Ptol. 6, 8, 14. (Bei 
Plin. * 106, 110 iſt Cophantus ein Berg in Bak⸗ 
triana. . 


755 


Κάφαε, αντος,λεµήν, Hafen in Gebrofla, j. Ras 
Koppab, Nearch. in Arr. Ind. 27, 4, od. in Karma» 
nia = Κωφάντα, Marc. Her, per. m. ext. 1, 29. 

Kedfv,zvos, (6), b. D. Per. 1140 u. Eust. das 
ju, fo wie Strab. 15, 697.698 u. Avien. Κώφης, ον, 
in Mel,.8, 7, Plin. 6, 11, οἱ. 28, 25, 6. Cophes, 
etis, (6), 1) Nebenfl., des Indus, j. Kabul, Arist. 
bei Eust. zu D. Per. 1140, los. 1, 6, 4, Arr. An. 
4, 22%, 5. 5, 1, 1. Ind. 1, 1. 4, 11 und Menand, 
Prot. fr. 21, Suid., Ζοπατ. 1275 u. d. ο. a. St. 2) 
Name der Stadt ἄταφο[α, St. B.s. 4ραχωσία. 8) 
S. des Artabagus, Arr. Απ. 2,15, 1.8, 28, 7. 7,6, 5. 

Kapds λιµή», ὁ, Stillach (I. Zen. 4, 68), Has 
fen am toronäifchen Meerbufen auf Ballene, Strab. 
7, 880, fr. 82. 

Κάχ, (6), indecl. Barbar, Menand. Prot. fr. 70 
b. Suid. 5. ἄτρακτον δὐθύωρο».. 

Κωχή, f. Sleden am Tigris bei Seleucie, Greg. 
Naz. ur. 2 in Iul. p. 208, Ammian, 24, 5. 6, 8, 
Eutr, 9, 18. 6. Χώχη u. Xoxn. 

Köas, f. Κἄς. 


Κώως 


εν. 


©. 


4. 


10. 
14. 
16. 
19. 
90, 


47. 


51. 
62. 
58, 
53. 


63, 
54. 


ge — — 


Zuſätze und Berichtigungen. 


ΝΕ. Die geſperrten Namen find Zuſaͤtze. 


"Aßplas, wahrſch. Fein, Pape, Abh. über 
Eigennamen. 

᾿Αγαθοκλῆς, τοο. 4γαθοκλῆ, Insor. 1148. 
1982. 

'᾿Αγησίλοχοε, ein Rhodier, Ross Inser. ined. 
ım, n. 277 ἁγη(εσίλοχος. 

unter ᾿Αγρικπῖνα lies: Caligulaft. Caliguta. 
᾿Αδάη, Inser. 1654. 

"Adpdya, füge hinzu: n. pl. Et.in Baktriane, 
Strab. 11, 516. 15, 725. 

᾿Αδύλιον τὸ ὄρος -- Ἡδύλιον, w. f., 
Strab. 9, 424. 

su Αθηνά: Die Form ᾿Αθάνα: au Rhod. 
Inſchr. Rhein. Muf. 1846, p. 189. Bedeu⸗ 
tung wie δεί 4θῆνα», ὃ. i. Florentia, f. Lob, 
Rhem. p. 800, deuſch: Blüthnern, 


.  Αἴγιον: Αἰγιεύε, auch Inser. 1567. 
. AldıowlnalsCchiffename, auch Antp.ep. ν11, 


70. 


. Αἰπωλλωνία, Ross Inser. ined. 1,tab. VI, 


n. 66. 


. unter ᾿Ακατίδης muß es flatt gen.: ου vielm. 


heißen: ους (verdächtig). 


. u ᾽Ακμονία füge die Heberfehung: Don» 


nersberg (f. "Axpev). 

Ebend zu ᾽Ακμονίδηφ füge bie Ueber⸗ 
fegung: Keilig ({."Ακμων). 

Ebend. zu ᾿Ακμόνιον füge die Ueberſezung: 
Steinheim (f. "Axpev). 
gu "Ακμων fchreibe ftatt Friſch: Keil, denn 
acman heißt Elt.: Stein, Donnerkeil, f. Cru⸗ 
fius, Oruntzüge der griedhifchen Etymologie, 
Leipz. 1858 u. 1862, 1. Bd. p. 102. 
"AXalip, b. Theogn. πι, 41 ᾽ἁλαξείρ, u. dafs 
felbe fchlägt Lob. par.209 auch für’EAsaLssp 
vor, w. f. 
᾿Αλαλκομενέον Inscr. 1608. 
"AAßas. Auch der röm. Bein. Ενα von L. 
Aebutius, D. Sic. 11, 79 (fchr. Έλβας, w. [.). 
᾽Αλδήμιοφ u. Addos, m. Förderer, 
Bein. des Zeus zu Gaza in Syrien, Et. Μ. 
᾿Αλέρα -- Ελάρα, Et. Μ. 60, 88. 
In Inser. 8142 fteht auch ein ᾿Αλεξανδρεί- 


67. 
69. 


.."Ἀμϕίμαρος 


. A 


"᾽Αλενάδαι, nad) Cort. Etym, 1, 825 
αλλικαρνᾶσ όε, nad} Cart. 11, 6.811 M 
"Alu παὤ Curt. 11,8.811 MW eer= 
hörnden. — "Αλικαρνασσεύς flieht auch 
Inser. 817. 2888. 2488, Roß Rhein. Muf, 
1845 p. 178. ᾽Αλικαρναστεύᾳ dagegen Inscr. 
1591.2514, u. ᾿Αλικαρνάσσιονφ, Bangabe 
Ant.Hell. n.187.146. 156, 'AAıxapvärıos, 
ebend. η. 189. ' 


. Αλκία, zu Inser. 2871 füge hinzu: Mutter 


des Tib. Claud. Atticus Herodes, 

. . Nach Curtius Etym. τα, 220 
Bloß: Meerestochter. 

’AA\deös, Curt. Etym. I, p. 258 vergleicht 
unfer: 6186. 


. "AAdios: Μάρχος Αλφιος ἀλίξανδρος, 


Inscr. 8008. 


. Αμϕιλόχιον,οιο, {. Brauenn., Gregor. 


ep. νΙΠ1, 181. 

. Nach Curt. Etym. 1, 296 
"Dedeleben ο). Seemann, vom Skt. mar 
mr-j-& — morior, vgl. mit d. lat. mare, 
μφίπολις, gen. pl. von ᾽Αμϕιπολίτης: 
᾽αμϕυπολιτέων, Inser. 2008. 


. Ανδοβάλην, ου (6), 8. der Slergeten, Pol. 8, 


τ0---21, 9. δ., er u. feine Leute od περὶ τὸν 
᾿ανδοβάλη», Pol. 10, 40. 


. "Avbpoftvns, Avdoofiveos, Curt. A. D. 


11,14. 


. ’Avixcnros. Auch ale Monatsname, D. 0858. 


72,15. 


. "Avıs = Ravıs, w. f. 

. ᾿Αξιοπείθης. Inser. 117 Αξιοπείθης. 

. "Άξωμις, [. 4ύξουμις. 

. Απία, richtiger βαΗ Mildheim Watterau, 


vom Stt. ap, pl. Ap-as, Wafler, f. Curt. 
Etym. 11, 57. 


. "Asıdavös, m. überfehe: Watter d. i. Waſ⸗ 


ferfpenber, f. Curt. Etym. u, 57. 
Αράντιδες, maced. -- Ερίννες, Hesych. 


. Αρεπνῖαι-- ἄρπυναν, Hesych, 
. ᾿Ἀρθάνιος, richtiger: Feld δα ᾧ, [. Curt. 


Etym. 11,148, 


. ᾿Ἀταβύριον, auch von Dishaufen Rhein. Muſ. 


Zuſätze und Berichtigungen. 


ναι, €. 828 u, Curtius Etym. ı1, &. 320 für 
orientalifchen u. zwar femitifhen Urſprung 
erflärt. : 


. Ατθίς. Curtius Etym. πα, 287 ertlart ατθές 


aus ἀστές, alſo: Bürgern, eigtl. Stäbtern. 


. Arpebs. nad) Lob. El. 81 = Ὀτρεύς, alfo: 


Reiz, was auch Curtius Etym, 11, 298 au 
billigen ſcheint. - 


. Αττικός. Curt. Etym. 11,287 erflärt Atti- 


κήτς-- ἀστική, alfo: Burgau. 


. "Axıdeis, nad) Curt. Etym. 11, 95 -- ᾿Εχέ- 


λαος, alſo: entweder Volquard ὃ. i. das 
Bolt pflegend od. haltend, ſchirmend, od. wertis 
gerglaublidd: Steinbach d. i. Steine ents 
baltend. 


. Ἠάθιππον, nach Curt. Etym. 11,60 Baderoß. 
. Ἑλίση, Βλισσή od. Βλισσήν, f. 


Βλεισσήνη u. vgl. Eust. 1468, 88. 


. Ῥορέας, nadı Curt. Etym. 1, 814 von ὄρ-ος, 
a: Bergener, ο). Bergwind. 


. Nah Curt. Etym. Π1, 161 von 
Bod-oem,Bgdtu, alfo:Braufe(Braufelopf). 
ρασίλαφ. Nach Curt, Etym. 11, 161 aus 


. 209. 


232. 


283. 
255. 


258. 
2585. 


279. 


281. 


298. 


einem Stamme βρατ, lat. τετ, alle: 
Wendevolt (7). 

Bufävrıov. Nach Curt. Etym.11, 256 ves 
βύ-ας, Bö-L-a, Uhu, alfo: Übienbeork 
(od. &ulenburg). 

Bilas. Na Curt. Etym. 11,256: Uble. 
Baday. Nach Curt. Etym. 1, 69 vor 
Etamme dıF (?), [. 4ωδώνη. 

Γόμφοι. Nach Curt. Etym. 1, 148 von Elt 
g’ambha-s, Zahn, Mund, Rachen (gl, yap- 
on) alfo: Zabna. 


Toveis, παᾧ Curt. Etym. I, 144 Knieſtädt, 


Ist. Genus. 

T'öyvor u. Γοννοῦσσα. Nah Däpderlein hom. 
Gloffarium 1011 u. Curt. Etym. 1, 149 
Bühl. 

fhreibe Δειπάτνρον für Δειπνάτυρο. 
Δελφοί. Curt. Etym., 11, 61 ertlärt fid für: 
Leiben. 

Aıbias, nach Pape in der Ueberficht über die 
BVerfonenn. von δείδω, alſo: Scheuch. 
Διδώ, nach Pape in der Ueberficht über Ἡι 
Perſonenn. Scheuch.