Skip to main content

Full text of "Fragmenta comicorum graecorum"

See other formats 


Google 


This is a digital copy of a book that was preserved for generations on library shelves before it was carefully scanned by Google as part of a project 
to make the world's books discoverable online. 

It has survived long enough for the copyright to expire and the book to enter the public domain. A public domain book is one that was never subject 
to copyright or whose legal copyright term has expired. Whether a book is in the public domain may vary country to country. Public domain books 
are our gateways to the past, representing a wealth of history, culture and knowledge that's often difficult to discover. 


Marks, notations and other marginalia present in the original volume will appear in this file - a reminder of this book's long journey from the 
publisher to a library and finally to you. 


Usage guidelines 
Google is proud to partner with libraries to digitize public domain materials and make them widely accessible. Public domain books belong to the 


public and we are merely their custodians. Nevertheless, this work is expensive, so in order to keep providing this resource, we have taken steps to 
prevent abuse by commercial parties, including placing technical restrictions on automated querying. 





We also ask that you: 


Ἔ Make non-commercial use of the files We designed Google Book Search for use by individual 
personal, non-commercial purposes. 





and we request that you use these files for 


Ὁ Refrain from automated querying Do not send automated queries of any sort to Google's system: If you are conducting research on machine 
translation, optical character recognition or other areas where access to a large amount of text is helpful, please contact us. We encourage the 
use of public domain materials for these purposes and may be able to help. 


Ἢ Maintain attribution The Google "watermark" you see on each file is essential for informing people about this project and helping them find 
additional materials through Google Book Search. Please do not remove it. 


* Keep it legal Whatever your use, remember that you are responsible for ensuring that what you are doing is legal. Do not assume that just 
because we believe a book is in the public domain for users in the United States, that the work is also in the public domain for users in other 
countries. Whether a book is still in copyright varies from country to country, and we can't offer guidance on whether any specific use of 
any specific book is allowed. Please do not assume that a book's appearance in Google Book Search means it can be used in any manner 
anywhere in the world. Copyright infringement liability can be quite severe. 






About Google Book Search 


Google's mission is to organize the world's information and to make it universally accessible and useful. Google Book Search helps readers 
discover the world's books while helping authors and publishers reach new audiences. You can search through the full text of this book on the web 
a[nttp: //books . google. con/] 














G 4925 


THE LIBRARY 
OF 

JOHN WILLIAMS [sei 
WHITE 


A. 


A GIFT TO 
HARVARD COLLEGE 
LIBRARY 








i] 


] ^ 
/ , í 2 -ow , 
y O—3—À τ Lu ru. AF ua 2. ATEM e . 


" 7 U Ho. 
|^ - / Y d 
/ C zv 7 / PA e. 


m d 





FRAGMENTA 


COMICORVM GRAECORVM 


COLLEGIT ET DISPOSVIT 


AVGVSTVS MEINEKE 


EDITIO MINOR 


ΑΒ τ΄ 


————— HÓÉÁÓMá ὁ. 
BEROLINI 
TYPIS ET IMPENSIS G. REIMERI 
MDCCCXLVII 





G 431.57 


HARVARD CÓLLÉGE Licz^.Y 
AUGUST 1, 1819 
FROM THE LIBRARY Of 
JOHR WIKRIAMS WHITÉ 





PRAEFATIO 


Ι, adornanda hac nova Graecorum comicorum editione illud 
potissimum mihi propositum ftit, ut omissis omnibus quae ad 
ipsa poetarum verba non facerent in horum tamen reliquiis et 
expoliendis et ubi fieri posset augendis rectiusque explicandis 
praecipuam curam collocarem. lIfaque maiorem quidem quatiuor 
voluminum operam longis annorum spatiis conquisitam et digestam 
eliam huius libri fundamentum esse oportebat, sed ut digressio- 
nes omnes verborumque et rerum ambages vitarem idque unum 
sedulo spectarem quo plenus et integer et parabilis neque ad 
usum inhabilis exhiberetur huius litterarum generis conspectus. 
Àc primum quidem universa reliquiarum materia ex singulis qui- 
bus ducta. ducendaque erat fontibus de integro excussa novisque 
curis tractata est, ita ut et véteres grammaticorum philosophorum 
historicorum aliorum editiones denuo compararentur et ubi nova 
accesserat supellex in usum adhiberetur, sive ad locupletandos 
hos ingenii et festivilalis Atlicae thesauros, sive pristinae suae 
elegantiae et perspicuitàti propius 'admovendos. [ἃ certe asse- 
cuum me esse spero, ut singula posthac fragmenta facili opera 
in suis inveniantur fontium locis neque frustrentur amplius quae- 
renum labores. Quodsi quosdam libros non satis constanti in- - 
veneris diligentia interrogatos, scias velim hos sero et inter 
bienne excudendorum foliorum spatium in manus meas perve- 


hisse, veluti Pollucem Bekkeri, alios urgente plerumque tempore 
Comici graeci a 


wo PRAEFATIO 


usurpari non poluisse. In poetarum deinde oralione conformanda 
ea valebat lex et ratio, ut nihil admitteretur nisi quod simplex 
planum perspicuum elegans esset οἱ singulorum ingenio artique 
conveniret; procul haberentur omnia quae coniectandi lusum libi- 
dinemve, non sobrium subactumque iudicium prae se ferrent. 
Qua in re si nimis interdum fastidiosum me dixeris, non latebit 
tamen, spero, propter huius maxime editionis consilium multa 
tacenda fuisse, quae in ampliori olim libro commemorari po- 
tuerint et in singularibus de eiusmodi rebus commentationibus 
afferri debeant: quemadmodum et ipsi in maiore addendorum 
quinto velumini affigendorum sylloge pleraque edduximms, alia 
adducemus. .Eundemque in annotalionibus tenendum putabam 
ausum modumque: quo nibil refercndum videbatur, nisi quod ad 
illam quam proposuissem oratomis formam aui eruendam aut 
stabüiendam valeret. Sed ubi in superiore editione non recte 
aut parum suffieienler explicatum quid videbalur, paucis verbis 
de mulata semientia leclores edocere praestabet quam commen- 
iarium geribere ad varios quoslibet usus οἱ abusus destinatum. 
Hoc enim etiam de altero illo libro observeudum erit, si ah otni 
parte bos poetas illusirere ei, quod in Memsndri olim et Phile- 
monis factum est reliquiis, invitante materia ad cognatarum a[- 
finiumque rerum iractelionem exspeliari, denique si quidquid ex 
hisce fontibus ad grammaticam οἱ poelicam ertem, ad litterarum 
Graecarum bistoriam, ad rerum anliquarum memoriam aliasque 
inugmeras disciplinas duci possel emolumenti, indicare οἱ ex- 
ponere veluissem, non eam cerle vel ex longinquitale temporis 
haec siudia utilitatem capture fuisse, qualem nunc acribus aequa- 
lium ingeniis paLlere suspicor. ltaque mecum his fruere idemque 
ui tuae doclrinae et sollerliae quam uberrimos hae lüterae per- 
cipiant fructus elrenue cura. 

De externa denique huius libri forma pauca sum& quae an- 
nolari debeant, Etenim poeterum plerumque preeler Aristo- 
phanem, quem zoig προτέροις τῆς ἀρχαίας κωμῳδίας adiungere 








PRAEFATIO y 


melui, et fragmentorum eusdem fere quem aniea servatum vi- 
debis ordinem. Quem ubi immutaverim ex ascriplis superioris 
edilionis paginerum nolis intelleges, E& autem eret numerorum 
quos in fronte singulorum fragmenlorum posui ratio, ut in mar- 
gine indicarelur conlinuss uniuscuiusque poelae reliquieram ordo, 
Romanis deinde litteris signifiearem notarum fabularum aut in- 
ceriae sedis frusiorum locum, quibus intra uncinos sdieclae sunt 
maioris libri veluminum pegiserumque notaliones, Hes ubi omi- 
simus, novum facie deprehendes fragmentum cum alüs in 
locis, tum in anenymorum praecipue comicorum parie exirema, 
Indices adieci duos: poetarsem unum, eorum eliam quorum mnul- 
lae supersuut reliquiae, alterum fabularum, indicatis utrobique 
aut huius libri paginis aut, ubi mera nomina extant, fontibus. 
Scriptorum autem verborumque indices ab buiusmodi compendiaria 
colectione slienos putavi, praesertim cum comicae dictionis 
indicem, quem quinto eique postremo alterius libri volumini 
ellaboravit Henricus lacobi, etiam boc libro utentibus commo 
dum fore sentirem. Eum ut nondum im lucem edere posset 
factum est singulari qua diu afficiebatur nervorum infirmitate, 
quae jnceplam describendorum foliorum operam  intermiltere 
invitum et doleniem «oegit. Iam vero magnopere illi curae 
erit ut comtinuo labore inchoatum opus absolvere οἱ tandem 
aliquando promissis siare possit: ut sub proximi anni initium 
eliam quintum illud comoediae Graecae volumen doctorum ma- 
Dibus traditum iri oonfidam. Ibi etiam quae post hanc alteram 
recensionem vel prepter eam addenda retractandaque erunt col- - 
lecta invenies suo quaeque loco disposita et explicata: nam 
quae ante edendum hunc librum correcta annotataque erant, 
lypis dudum descripta sunt prioribus istius voluminis, quo in- 
lerdum lectores remittendi erant, paginis. Hinc ergo muta- 
tionum pleraque argumenia peli poterunt: sed ubi e re esse 
arbitrabar, ne hac quidem epitome verbis -peperci, quod in 
Platone maxime comico faciendum erst, cuius nulla fere 


-"ς 


YI PRAEFATIO. ADDENDA 


e&t . pagina quae ' suam servarit faciem. ΕἾ haec quidem 
hactenus. 
Verum ut fit in hoc studiorum genere, cum et dies diem 
doceat, alia vero propter ingenii humani imbecillitatem scri- 
bentium oculos animumque .effugiant: etiam hic non pauca anno- 
tanda sunt quae suis locis adhibeantur. m 

Quod superest, non possum quin publice gratias agam 
Henrico Iacobi, cuius doclam diligentiam non modo in .casti- 
gandis typothetae .erroribus, sed eliam in gravioribus rebus . 


identidem summo cum fructu expertus sum. Scribebam Berolini | 


ἃ. d. XI. Kal. Mart. ἃ. MDCCCXLVIIL 


P. 18. Cralini fr. 62 scribendum dicerem ὕδωρ παραρρεῖ, 
nisi alio duceret Photius p. 615 20. Ὕδωρ παραρέῃ: ἐπὶ -τῶν 
ἐπαγγελλομένων παντὲ σϑένει σπουδάσειν, ὡς κἂν εἰς δέοντα 
πλοῖα ἐμβῆναι οὐκ ὀκνησάντων. Hinc intellegitur Cratinum tale 
quid scripsisse, πράξω δὲ ταῦτα κἂν ὕδωρ παραρρέῇῃ. 

P.21 fr. 75 apud Pollucem cum libris ms. πόλιχας dedit 
Bekkerus. 

P. 22. Cratini fr. 86. ἐπέδωκε βαλάνων ἄβακα τῶν ix OIT- 
TE92C. Suspicor OHTLEQC. id loci nomen in Attica prope 
Marathonem sili, teste Stephano Byz. s. v. 44Aai ᾿Αραφηνίδες. 
ἔστε δὲ ὃ δῆμος τῆς “ραφηνέδος μεταξὺ Φηγέως τοῦ πρὸς 
᾿ΠΜαραϑῶνιε καὶ Βραυρῶνος. Fagorum feracem fuisse vel no- 
men indicat, aptissime igilur in illo Cralini versu memoratur. 

P. 24. Cratini fr. 96 4, ἑρπύλλῳ xgóxoig ὑακίνϑοις ξλιχρύ- 
σου κλάδοις, Porsonus metri causa scribebal ὑαχέίνϑοισιν. sed 
ἑλίχρυσος, quod secunda syllaba correpta efferri nullo, quantum 
memini, exemplo constat, ad ἕλος potius quam ad £4: revocan- 
dum videtur, ideoque recte illam syllabam producit, meliusque 
fortasse éAs/yovoog scribitur. Ibid. quae in annotatione ascripta 
sunt Pollucis verba, in his καὶ σμίλου, ὅπερ ἣν τῆς σμίλακος 
ἄνϑος edidit Bckkerus. | 

P. 29. Cratini fr. 116 scribendum Καραῖε. 

P. 33. Cratini fr. 140 Bothianum commentum commemorari 


non debuit. 





ADDENDA vi 


P. 45. Cratini fr. 206 Holstenius valde probabiliter.pro Σά- 
xag scripsit Σάβας, ut Σαβαῖοι intellegantur, quemadmodum 
apud Dionysium Descr. Orbis. 

P. 55 fr. 265. Photius annotationem suam ex Harpocr. p. 
134 11 duxit. 

P.59. Cratini fr. 290." In Athenaei verbis, ὧν (obeliscoum: 
a Doricha dedicatorum) μέμνηται Κρατῖνος διὰ τούτων, fortasse 
hihil excidit, sed "pro τούτων séribendum Πλούτων, ut XIII p. 
994 d: Φιλήμονος γὰρ ἑταίρας ἐρασϑέντος. xai χρηστὴν ταύτην 
ὀνομάσαντος διὰ τοῦ δράματος. 

P.68 fr. 3975. Pollucis verba apud Bekkorum Haec sunt: 
φιλόπαις, ἄτεκνος, ἄπαις, φιλότεκνος, μισόπαις, ᾿φιλὸτεκνία, 
μισοτεκνία, μισότεκνος, καὶ παρὰ. Κρατίνῳ εὔπαις. 

P. 69. Cratini fr. 389 legendum ut Bekkerus e codd. edidit. 
τῇ μάστιγι κνάψειν εὖ μάλα | noi» συμπατῆσαι. 

P. 12. Οταιϊπὶ fr. 410 pro δρκώτης δ᾽ ἐγώ scribendum vide- 
lur ὁρκωτὴς λέγω. ἴτ. 412 recipiendum erat καϑεῖλκεν. prior 
fragmenti pars corrupta est. in Priscieni loco scribendum vide- 
lut Cratinus ὅστις à» Πυτίνῃ. 

P. 78. 'Cratini fragmentis, nisi ad Pytinae fr. VIII p. 42 re- 
spexit grammaticus (cf. X 67), adiiciendum videtur hoc. 

CLXXIX 'A54 

Pollux VII 161: κεράμιον οἰνηρὸν Ἡρόδοτος καὶ Κρα- 
τος H. Iacobi. 

P.86 extr. de alio Cratetis fragmento v. ad EupoL fr. 37. 

P. 90 Pherecratis fr. 14 βύρσης yAsvxayuwyov ex codicibus 
edidit Bekkerus. lhid. fr. 16: eidem Pherecrali etiam 24zoo- 
γεχῶν ἵππων notitiam ascribit Arsenius. 

P.92 L4yoío» fr. XIII in incertis olim erat: hinc in margine 
scribendum 29 a. b et XIII (2, 355). 

P. 101 fr. 69 συμπύκτοις scribit Fritzschius Ar. Ran. p. 283. 

P. 104 2 nescio quo casu exciderunt haecce: 

IX ' . 85a 
Ὁ χορὸς δ᾽ αὐτοῖς εἶχεν δάπιδας δυπαρὰς xai στρωματόδεσμα. 

Aelius Dionysius apud Eusiath. ad Hom. p 1369 43. δάπι- 
δες: στρώματα ἅττα. Φερεκράτης Ὁ χορὸς δ᾽ αὐτοῖς κτλ. 
Ad Crapatalos rettuli iam ed. πιαὶ. 1 p.290. Editur vulgo στρω- 
ματοδέσματα: 

P.107 fr. 103. scribendum κυάϑιον ἀργυροῦν, ut Bekkerus 
edidit e Par. A," qui pro 2fzgo«c habet μύροις. fr. 106 9 σί- 


ζοντ᾽ éxégvv? Bekkerus dedit. , 


vit ADDENDA 


P. 112 idem fr. 122 Ma»ía ϑρεπτή. 

P, 122 fr. 160 Eustethius habet. cecoypévovc, alterum scho- 
liasta. 

P. 127 fr.221 vide supra p. 92. 

P.128 fr.228. "Huc pertinere videtur, quod olim i& ano- 
nymorum fragmentis vol. IV p. 629 erat, Eustathii Od. p. 1572 21: 
ἀλλαχοῦ δὲ ἐγράφη (vide Ael Dion. p.969 1) ἕρκη λέγεσθαι 
παρὰ oig κωμικοῖς καὶ πλεκτά ripa Ex τριχῶν." — M. Iacobi. 

P. 134. Teleclidis fr. 29 a Polluce servaium Behkerus e codd. 
Paris. et Iungerm. plenius edidit: εὐχροοῖν 09vt90910ü» σωφρονεῖν. 

P.140, Hermippi fr. 9 Bekk, edidit sus frógv3. 

P. 144 fr. 36 χρυσίδ᾽ οἴνου νεανσέληνον Bxrstov ὑφείλεεσ. 
in his πανσέληνον ineptum poculi epitheton, nec probari potest 
vitorum doctorum explicatio plenae lunae instar rotundum. vide 
igilur an πανσελήνοις scribendum idque de sacris plenilunii 
tenipore celebratis (Intpp. ad Soph. ὃ. R. 1090) intellegendum 
si, — Ib. fr. 40. 'Difficile est dicta quid Dobraeus probsrit, qui 
ad eum Nubium versum nihil risi hoc ascripsit; "Compara He- 
sychium vv. Κολακοφοροκλείδης et Κορακοφ lbi cum de 
Cleonymo agatur, qui in priore Hesychii annotatione respicitur, 
putaverim eum XoAaxog. praetulisse,  H. I. lb, fr. 41 6 
rectius forlasse scribitur βρύκδεις. V. Hermannum ad Soph. 
Phil, 745, 

P. 149. *fr. 61 v. 7 scabiem poeta Lacedaemoniis imprecari 
videtur, moti scabiem ἃ Sitalca Bpartae sdveotam iocari. [18 
etiam versu 10 enumerationis turbatur otdo coniecta in Corcy- 
reeos imprecatione, quae olim lacunae suspicionem movere vide- 
batur: neque septimi versus sententia serio dicentis poelae in- 
genio conveniret, nisi ille similium rerum enarrandárum taedium 
eiusmodi aculeis condire voluisset, Cf., ut pauca afferam, Anaxan- 
dridae fr. 40 v. 66 sqq. Arist. Plut. v. 180, fortasse etiam fr. 316 
v. 9. .Scabiem vero etiam Syracosio optet Phrynichus fr. 25, 
quem locum bene Orelli ascripsit ad Horatii A. P. v. 417 occunet 
extremum scabies, ^ H. I, Ib. v. 20 sq. habet Eustathius Od. 
p. 1404 5. 

P. 155 fr. 88 πωλητήριον Bekkerus cum Hemslerhusio in 
nonton immotavit. 

.P. 156. Philonidis fr. 1 7Meyageig δεινοί coniunxit Bekkerus. 

P.158 fr. 18. ἐπιχάρεην Bekkerus dedit pro ἐπίχαρτον. 
Pbid. Eupol. fr. 1 4 scribendum cum Lobeckio Rhem. p.356 πεύ- 
κην (ita cod. Par. Magr.), ἀρίαν, δρῦν, κεττόν, ἐρίκην. 


[4 





ADDENDA ΙΧ 


Ρι162, Elpol. fr. 20. V. Fritzschium ad Ran. p. 167. 

P. 176 fr. 104 respicit Eustathius ad Od. p. 1401 11. 

P.184. De Eupolidis Adulatoribus singulari libello nuper 
disseruit Ioachimus Toeppel, Rostoch. 1846, ex quo subiiciam 
quae ad fragmentorum huius fabulae crisim facium. — Fr. 1 16 
scribendum, de quo iam olim monui, χλῳόν pro κλοεόν. Fr. Ill $ 
Toeppelius οὐδὲ χαλκὸς ἂν εἴργοι. — Fr. V Fritaschius apud 
Toeppelium ita scripsit: | 

Παρὰ δὲ τῷ γε Καλλιάδου πολλὴ à) ϑυμηδία, 
ἵνασεδρ ἡμῖν καὶ βατίδες καὶ λαγῷ καὶ κάραβοι. 
Quae non displicent, nisi quod de Calliade dubito; versu secundo 
suffücit scribere ἕνα σεάρ᾽ ἡμῖν. Fr. VI ín Photii verbis Fritz- 
schius corrigi: x«l αὐλητρίδα πεζὴν Εὔπολις KóAÀa&w. |n 
prima huius glossae psrie malim ἔλδγον γάρ τένες οὕτως, ὡς 
"Ἀριστοτέλης ἐν τῇ πολιτείᾳ, τὰς χωρὶς ὄργάνων, quae non ad 
nomen μόσχος, quo Aristotelem usum esse vix credam, sed δά 
πεζὰς spectare videntur. boc si verumr est, efficitur xoé suo 
loco esse positum. — Fr. X. Huius fragmenti primum versum 50-- 
lus servavit Diogenes, reliquos Eustathius | l cuius haec verba 
sunt: καϑὰ ὀμφαίνειν Εὔπολις Aéyevat τὸν Quoixóv Πρωτα- 
γόραν διακωμῳδῶν ἐν τῷ Ὃς ἀλαζονδούδεαε κτλ. Haec cum 
versu ἃ Diogene servato coniungenda esse vidil Porsonus, dis- 
sentiente Toeppelio p.39. Fr. XI. Fritzschius ὁ Πρωταγόρας 
ὀκέλδυο ydo τείνειν, — lbid, ἔχκλυστον iam Beishium coniecisse 
video. Fritzschius &wmAvro». Fr. XIV. Fritlzschius ἰχϑῦς μόνον 
δωνημόνος. Fr.XV ex Polluce sua hausit schol. Luciani vol.IV 
p.178 Iac. Fr. XX scribendum cum Bekkero zagozAmgoe ὄντα 
σός yéygamrat τὰἄπιπλα. ique ita nunc eliam Fritzschius ad 
Ran. p. 217. Fr. XXV. οἷν. Fritzschius apud Toeppel. p. 69. 
Fr. XXVI. Bekkerus συμβίοτοι edidit; rectius Seberus ad codd. 
fidem συμβιωταί. Cfr. Toeppel. p. 5o. Fr. XXX. cfr. Toeppel 
p. 21. 

P. 190 fr. 181. apud Pollucem Vl 92 χερόνιπετρον edidit 
Dekkerus. 

P. 198 ad fr. 229 respicit Eustathius ll. P 812 55. 

P. 200 fr. 241. ita exhibuit Bekkerus: xaxd τοιάδε | πάσχουσα 
μηδὲ πρᾶσιν αἰτῶ; 

P.205 fr.271 idem ita legendum proposui [ ἀλλ΄ εἰς τί] 
μισϑοῖ; ποῖ; πόση τις 7) φορά; 

P.209. Eupol ἔν. 292 legendum τίς ó φῶνοδ, ὦ ῥαψῳδέ;) ἢ 
ut vidit Auguslus Nauck. 

e 


x ADDENDA 


P.210 ἔν. 808 v.5 scribendum cuído, item apud Diphilum 
fr. 43 vs, 34, Epicrat. fr. 5 

P.216 ἢ". 333 alleram coniecturam praetalit Bekkerus ἄνω. 
ὁοϑιάξζει m. τ. χ. 

P.217. Eupol. fr. 338 rectius λάβδα pro λάμβδα, de quo 
admonuit L. Dindorfius. 

P.220 fr. 357. In scholio ad Aeschiriem Sauppius non quae 
ego posui, sed quae ibidem leguntur verba, οὗτος [γὰρ] ἐν τοῖς 
φρουρίοις. xovcabevar, Eupolidis esse existimat. 

. Ρ, 223, Eupol. fr.376. De ἐμέας haec ad' me  perscripsit 
Augustus Nauck: Meiner Ansicht nach gehórt ἐμέας zu jenen 
tadelnden Wórtern auf -/eg, welche ein Zuviel àndeuten, ὠμίας, 
σκοτίας, τερατίας, ἐρυϑρίας, πωγωνίας eic. (Lobeck Pathol. 
Ρ. 494. 508). Diefs sind durchgángig Bezeichnungen von Per- 
sonen... Demnach sollte es bei Eustath wie bei Galen Gloss. 
Hippocr..p. 466 statt ἔμετοι heifsen ἐμδεικοί, cf. Eust. Il. &' 
p.996 39: ἐμέας ὃ ἐμετεκὸς ἢ εὐεμής. Dieses ἐμέας also ge- 
breucht Eupolis ἐπὲ τοῦ κακοφώνου, de homine qui non pro- 
nuntiet verba sed eructet et vomat, von einem Schwützer des- 
sen Sprechen einem Erbrechen gleicht. Die Metapher, welche 
besonders bei den Lalteinischen Sehriftstellern gebrüuchlich isl, 
finde ich bei Diphilus IV p. 395 v.21 und Alciphr. 1 25 f. 

P.225. Eupolidis fr. 412 σκύτινα χηλεύεε edidit, Bekkerus. 

P. 230. Phrynichi. fr. 12 Bekkeri editio ἀλεκερυὸπώλιεον. 

P. 233 post Phryniohi Gr. 33) verba eod. Par. À pro editis 
haeé habet: xài φορβὰς τὴν πόρνην λέγει ὥσπερ καὶ μαινὰς 
- xoi μαχλᾶς. ! 

P. 236 fr. 50. ex Athenaeo habet etiam Eustathius Od. p. 
1862 19. Ibid. fr. 54 ὥς y" “Ἀχιλλεὺς οὐδὲ εἷς Bekkerus 
edidit. 

P. 240. Ad Aristophanis fr. 4 cf. Fritzsehius ad Ran. p. 150. 

P. 241 fr.4 cum Bekkero el hic et aliis locis, Platon. fr. 45, 
Theop. 53, Antiph. 126. 258, Axionici 8, Diph. 42, Anaxippi 1 
vs. 6, fr. 6, (cf. ad Sext. Emp. 652 1. G. Dindorf. Thesaur. 
Par. v. Svslo) scribendum ' ϑυΐα. 

P.242 fr. 9 πύελος μέ᾽ ἀρκέσει Bekk. omissa δέ. 

P.243 8 δῆλον ὅτι λύχνια Bekk. ' 
,  P.244 fr. 26 Bekkerus τὸ δὲ ἐπεγείρειν αὐτὸ τοῖν χεροῖν 
ἀναφλᾶν καὶ ἀνακνᾶν ᾿Αριστοφάνης. ἐν ᾿ἀμφιαράῳ λέγει. Pro — 
ἀναφλᾶν Par." A ἀναφᾶν habet, om. B. ἀγακνᾶν]) ἀνακλᾶν B 
καὶ dvaxvü» καὶ ἀνακλᾶν A. 





ADDENDA Xi 


P. 246. De alio Amphiárai fragmento vide infra p. 358 fr. 13. 

P. 247. *Ad ἔτ. 47 (nisi malis ad p. 282 fr. 275). confer Poll. 
VI 51: xoi ὁψητῶν δὲ Aondg εὐτελές τε βρωμάτιον 2v. H. I. 
Ibid. fr.50 scr. καὶ μὴν χϑὲς παρῆν | Πέρδιξ ὁ χωλός. ita recte 
Α. Nauck. 

P. 255, "fr. 110 ut Γεωργοῖς εἴρηκδν scriberem permovit me 
Monacensis codicis auctoritas: neque abhorrere eiusmodi dicendi 
usum a Prisciani more alia docebant exempla, veluti ll p. 182 Kr. 
“Πλάτων ἢ Κάνϑαρος᾽ Συμμαχίᾳ οὕτως ἤρξατο", quod esl 
infra p. 383; item. τουτέστιν 1l p.186 Kr. et quod novissime 
Meinekius coniecit " Cratinus ὅστες ἐν Πυτίνη" Addend. ad Cra- 
tini fr. 412. De aliis alibi? Η. I. 

P.257 fr. 123 pro αὐτῷ ᾿ελιτέων malim ἐν τῷ Μελιτέων. 
Vide ad Platon. fr. p. 397. 

P.261 fr. 149 v. 12 ἥν ποτ᾽ ὀξὺς ἔλϑῃ ξυλλ. Madvig. 
Philol. I 67't. 

P. 264 fr. 164. G. Hermannus ita scribendum suspicabatur, 
qui δ᾽ οὖν ἐγὼ βροτῶν ἅπαντ᾽ ἂν ἐκλαπῆναι, Bothius: φήμη 
᾽στὲν ἐξ Qv βροτοὺς ἅπαντας ἐκλαπῆναι." 

P. 265 ἤν, 118 περέϑεσιν etiam Bekkerus scripsit. 

P. 271 fr.211 v. 1.2 Fritzschius Ran. p. 142 σοῤελλῇ mavult 
scribere propter Hesychium v. 095447. 

P.275 4 Bekkeri Par. A non'habet κατακεχερματίσματα 
Sed κατακερματίσματα, Pollucis autem oratio: ita apud Bekkerum 
procedit VII 170: καὶ τὸ καταλλάτεειν τὸ νόμισμα , καὶ τὰ 
κέρματα. δὲ καὶ τὸ κερματίζειν τὸ νόμισμα εἴρηται" Χάριστο- 
φάϑης “οὐδ᾽ ἀργύρεον ὅστιν κεκϑρματεσμένον." Bergkii coniectu- 
ras fecit etiam. Fritzschius. 

P.278. Aristoph. fr. 251 malim cum Dindorfio ἤδη παροι- 
νεῖς εἴς μὲ (sive ἔς ue) πρὶν δεδειπνάναι. 

P.279 fr.257. Recepil Bekkerus quam in maiore editione 
Bergkius proposuit coniecturam τῶν χοίρων μφνοῦς ioc ἐστίν. 

P. 280 fr.265 videtur in tradito eic perstari posse. Ibid. 
fr. 268 recepit Bekk. meam coniecturam ἐσχρουσαμένους pro éxxQ. 

P. 288 fr. 313 v.4.Fritzschius et Hermainus αὖ. φημ ἐγώ. 

P. 289-fr. 316 v. 9. Bekkerus edidit «à μέγιστα δ᾽ αὐτῶν 
οὐ λέγεις ταῦτ᾽. εἶτα ví; Par. A τὰ μέγιστα δ᾽ οὐ λέγεις 
αὐτῶν tavta. 

P. 291 fr. 817. 0. lahnii animadversio est nov. rhen. mus. 
IV p. 638. 

P. 292 fr. 325 A. Nauck corrigit 7) μέγα vt δῶμ᾽ ἔτι vQ. 


XtI ADDENDA 


P.295 fr.344 Madvigius, PhiloL 1 670, 3a constituit: ἄλλαι 
δ᾽ ὑποπρεσβύτεραι Θασίου μόλαγνος μεστὸν κέραμον θέμεναι 
κοτύλαις μεγάλαις ἔγχεον ἔς (coni. ἐνέχουν) σφέτερον δέμας 
οὐδένα κόσμον, | ἔρωτε βιαζόμεναι. 

P.299 fr.367 Bekkerus cum Dindorfio πρῷμος. 

P.300. *Quod ex prioribus Aristophanis Nubibus schol Plat. 
Axiochi p. 227 Bait. affert δὶς παῖδες οἱ γέροντες, id certe etiam 
i1 superstite editione est v. 1417. H. 1, 

P. 309 fr. 436 scribendum erii βλᾶχκος φύγδργοι. De alio 
quodam Pluti fragmento v. Pherecr. fr. 124 v. 1. 

P.310 fr. 445 inlerrogalionis notam cum superioribus possit. 
Bekkerus. 

P.312 fr.462 Bekkeri edilio συλλήπερεαν pro συλλήσεριαν 
el 463 συγκοίτας pro σύγκοιτον. 

P. 313 extr. σκαλεύειν proposuit Kühnius. 

P. 314 fr. 475 ὡσπερεὶ Καλλιππέδης c. Toupio Bekkerus. 

P.318 fr. 506 βαϑροίδια c. Hemst. edidit Bekkerus. 

P. 324 ad fr. 551 confer Sirauidis fr. 50, 

P.332 fr. 596 ὡς οὐχ ἕτερον om. etiam Bekkerus,  — Ibid. 
fr. 601 τὸν σαπέρδην ἀποτῖλαι yon | κάκ᾽ ἐκπλῦναι καὶ δια- 
πλῦναι Bekkeri editio, ut voluit Salmasius. — Ib. fr. 602 eadem: 
χορδαί, φῦσκαι, πασταί, ζωμός, χόλεκες. 

P. 933 fr. 608 Bekkerus: ἀνήσω κροκύδα μαστιγουμένη. 
lbid. fr. 610 βασχάνιον ἐπικάμινον Bekkerus. 

P.337 fr.034 Bekkerus: ὁ δ᾽ ἔχων ϑέρμαν xai πῦρ ἧκεν. 

Ρ. 351 ἔν. 165 Bekkerus χρεωσεάϑμης sec. cod. A. 

P. 352 fr. 781 A. Nauck im Schneidewimi Philol I p. 353 
Photium ita refingit: Πάμμην" τὴν μαμμίαν. λέγουσε δὰ xai 
μάμμαν. ᾿Αριστοφάνης. 

P. 353 fr. 792 Behk. ἀνδρίζεσθϑαι dà ᾿Α(ρ. εἶπεν, ἀνδροῦ- 
σϑαι, κελ, 

P. 855 fr. 831, -De his cf. A. Nsuckium Philol. I p. 358 ποῖ. 

P.357 3. Arislophanis fregmentis addendum hoc: 

856 COLXXXVI 
Bi μὴ Προμηϑεύς εἶμι, τἄλλα ψεύδομαι. 

Schol. apud Bachmannum ad Lycophr. p. 341: ὡς τοῦ Πριά.- 
μου πρότερον πυνθανομένου, κατὰ τὸ σιωπώμενον, ὡς “4ρι- 
στοφάνης Ei μή κτλ. 

*]Jtem haec: 

851—863 ᾿ CCLXXXVII — C€XCIII 
Polux [ 231: »νδόφυτον (int. φυτόν, vel δένδρον)" si. 





ADDENDA xin 


seÀdg μὲν ydg τὸ Ovoua, κέχρητωι δὲ αὐεῷ ᾿Αρισιοφάνης. 
ldem || 154: ἐγχειρητὴς δὲ καὶ ἐγχείρησις "Ἀριστοφάνης. 
Iia codd. Kühnii, lungerm., Bekkeri. — Idem IV 64: ^49io20- 
qu»nc δὲ μελῳδὸς καὶ προσῳδὸς εἴρηκε. — VE 159: εἴ- 
o2s& δὲ καὶ σύμποδα καὶ συνθήκην (int. ᾿ἀρισεοφάνης): Wa 
Bekkerus edidit. — VIII 28: ueaéy yvov vn» μεέρακα sa- 
ταϑέσϑθϑαι ᾿Αριστοφάνης λέγε. X AT: ὅτῳ δὲ τὰ σκεύη 
ἐκομίζετο, σκευοφόρεον μὲν τοῦτ᾽ ᾿Αριστοψάνηρ καλεῖ τὸ 
ξύλον, Cf. lungerm. ad Poll VII 175^  H. I. 

P. 358 3. Platonis fragimenti$ ex Adonide servatis addendum 
fortasse hoct 

VIII Ya 
Περὶ τῶν δὲ πλευρῶν οὔδεμίαν ὥραν ἔχει. 

Suidas s. v. ὥρα. φροντίς. ἔνϑεν ὀλίγωρῃην λέγομεν τὸν 
ὀλίγην φρονείδα ἔχονεα, Πλάτων writ? Περὶ τῶνδε πλευ-- 
ρῶν κτᾶ. in his “δώνιδι probabilis est coniectura Gaisfordi. 
codd. ὁδῶν καί. nisi id ex ὃ κωμικός corruptum est. 

Ibid. fr. 11 μαλλωτὰς χλανίδας e codd. scripsit Bek- 
kerus. 

P.359 fr. 15 corr. 24 à γολῶν — 

P. 360 fr. 21. Commodius Cobetus δὲ μὲν οὖ» σὺ τήνδε τὴν 
ϑάλατεαν ἀποδώσεις ἑκών. Equidem aliquando ita arbitrabar: 
εἰ σὺ ταύτην τὴν 96Aocra» νῦν μὲν ἀποδώσεις bui» HI. 
Ibid. fr. 22 scribendum: Βούλδι τήνδε 00v πλεκεὴν καϑῶ | κἄ- 
"sv ἀνελκύσω σε δεῦρο; 

P.374. "Pletonis Παιδαρίῳ hane adde notitiam: 

IV 91a 

Schol. Arist. Ren. 308: 6 — Ἰξίων — ἂν ἔϑει εἶναι δια. 
σκώπτειν τοὺς ἀκροωμένους, ὡς καὶ Πλάτων ἐν Παιδαρίῳ 
(Flor. Παιδαρίοις) ποιεῖ."  H. I. 

P.384 ad fr. 155 cf. quae supra monui add. ad Eup. fr. 152 
(Adul. fr. VI). 

P. 395 fr. 196. Quae primo versui subiicit Anonyrous ille 
scriplor, xà» 7j τοῦ γένους μακράν, non Platonis esse prorsus 
assentior monenti Nauckio, qui ingeniose cohiicit hoc fragmen- 
ium in hunc modum coniungendum esse cam fr. 170: 

Οὐδεὶς ὁμαίμον συμπαϑέστερος φίλος" 
' τὰ δ᾽ ἀλλότρι' ἔσϑ᾽ ὅμοια ταῖς παροψίσιν. 

P.399 Platonis fr. 220 pro παιδοφιλεῖσϑαι Bekkerus edidit 
παεδοφιλῆσαε. 

P. 400 Platonis fr. 298. Grammatici Bekkeriani verba Lo- 


xiv J ADDENDA 


heckius Rhem. p.275 ita corrigit: 14xodc, ἀντὸ τοῦ ἀκουστικῶς 
ἔχεις. Πλάτων. lucertarum fabularum fragmentis adde hoc: 
254 ,. . LXXIH 

Pollux ΙΧ 66: τὸ δὲ παρὰ Φιλήμονει τριτημόρεον τεταρ- 
ξημόριον καλεῖ ἐνίοτε Πλάτων, ubi Boeckhius recte τρε- 
ταρτημόρεον corrigit et Platonem intellegit comicum. 

: P. 408 fr. 7 scr. ἀμφιτρύωνι δευτέρῳ. ! 

P. 412 Archippi fr. 29 pro ἀρτόπωλιν (ἀρτοπωλίαν ego 
correxi ), quod Falck. omittit, Bekkerus suspicatur παντόπωλιν. 
Ib. xci τὴν παντοπωλίαν abest a Par. A. 

P. 414 ad Archippi. fr. 47 cf. Pollux III 54: Ἰἄρχιππος δὲ 
καὶ συμπατρεώτας ἔφη. 

Ρ. 417 Aristomenis fr. 15 cod. Par. A φιλακόλουθϑος λέγει 
pro Goyerat. 

P. 420 Calliae fr. 22 μδεάλλου στόμιον Bekkeri editio. 

P. 421. Incertarum Calliae fabularum fragmentis adde: 

31 ΧΙ. 

Hesychius, Meyaguxai σφίγγες: Καλλίας πόρνας τι- 
νὰς οὕτως εἴρηκεν. Quam glossam probe mihi cognitam nescio 
quo casu factum sit ut neglexerim. Cf. Photius p. 252 2. M e- 
γαρικαὲὶ aqiyysg: αἵ πόρναι οὕτως δἴρηνται" ἴσως δὲ év- 
τοῦϑεν καὶ σφίγκται oi μαλακοὶ ὠνομάσθησαν. ἢ καὶ ἀπὸ 
ἹΜαίας οὕτως. λεγομένης ἐν. Μεγάροις. Pro σφίγγες qui φύ- 
σιγγες scribendum coniicit Α, Nauck, expecto quibus ergumentis 
id probaturus sit. 

P. 421. In Hegemonis fragmento nunc malim. μάλα ταχέως 
ἰὼν πρίω μοι πουλύπουν. nimirum ἰών cum primum in τῶν 
corruptum esset, postea prono errore in αὐτῶν abiit. 

.P.422 Lysippi fr. 3 τρίμιτος πεῖλος probatur Bekkero. "Ibid. 
fr. 5 plenum etiam Poll. VII ?7 e Par. A exhibuit Bekkerus cum 
Falckenburgio: οὐδ᾽. ἀνακνάψας (σὺ δ᾽ ἀναγνάψας AF) καὶ 
ϑειώσας τὰς ἀλλοτρίας διανοίας (sic) Η. I. 

P. 494 Strattidis. fr. 83 ἁπαξάπασα γῆ scribendum erat. 

P. ,441 fr. 44 Bekkerus ut alibi προγονός edidit. . . 

P. 442 ad Theopompi fr. 7 cf. Poll. VI 103: τὸ dà παρὰ 
Θεοπόμπῳ τῷ κωμικῷ ὀβελισκολύχνεον, τὸ μὲν σκεῦος 
ἦν στρατιωτικόν, τὸ «δὲ ὄνομα ὑπομόχϑηρον.. 

P.450 ἔν, 46 Bergkii emendationes recepit Bekkerus. ἃ 

P.452 Theopompi fr. 58 malim ᾿Εμβαδᾶν. 

P. 454 ír. 65 Eustathius p. 211 15 γέγονας habet. 

P. 457 fr. 98 ὀρνιϑέων λεκάνην edidit Bekkorus. 








ADDENDA xv 


P. 461. *ad Alcaei fragmenta etiam haec adnotanda: 

ΙΧ ᾿ ᾿ 86 

Eustathius Od. 1571 43: τῶν τις δὲ μεϑ' Ὅμηρον τὸ μὲν 
μῆλον δωρίσας εἰς μᾶλον τὴν δὲ ὄψιν εἰς εἶδος μεταλαβὼν. 
καὶ μεταϑεὶς τὰς λέξεις, Ἀλκαῖος δὲ ἣν ἐκεῖνος ὃ κωμικός, 
εἰδομαλίδην ἔφη σκωπτικῶς τινα διὰ τὸ καλλωπίζεσθαι 
τὰ μῆλα τῆς ὄψεως, ἐρευϑόμενον δηλαδὴ κομικώτορον. Berg- 
kius non praeter ralionem εἰδομαλίδας vocem contra disertum 
Eustathii testimonium Alcaeo Lesbio ascripsisse videlur, v. Bei- 
ràge z. griech. Monatekunde p. 15 not. Neque aliena fuerit 
lalis confusio ab Eustathii more. Cf. Athen. XI p. 469 a: "Egz- 
Boc. τὸ καλούμενον ποτήριον ἐμβασικοίταν οὕτως φησὶ xa- 
λεῖσϑαε Φιλήμων ὁ 249nvoiog ἐν τῷ περὶ ᾿Αττικῶν ὀνομάτων 
ἢ Γλωσσῶν, unde Eustathius Il. p. 1299 extr. τῷ κωμικῷ Φιλη- 
μονι ἐμβαϑυχύταν afünxit. Difficilis ergo erit huius rei diiu- 
dicatio et patens suspicionibus locus. Vide Schneidewinum Philol. 1 
Ρ. 860 5ᾳ H.L 

P. 467 4 τὰ ὀπήτια apud Poll. VII 83 Bekkerus. 

P. 469 Nicophontis fr. 5 torog dedit Bekkerus. 

P. 475 Philyllii fr. 13 ἀνϑρακοπώλης initio versus ponendum 
cum Bekkeri libris. 

P.485 fr. 6 (cf. p.225. 466) γῆν δὲ σμηκτρέδα Bekkerus, 

P.505 Antiphanis fr. 60 pro παροψέδε Athenaei Pollux πα- 
ροψίσε habet. 

P. 506 Antiphanis fr. 65 respicit Eustathius. Il. 1463 20. 
lbid. fr. 66 Bekkerus recepto in ordinem χερνιβεῖον post. πρῶ-. 
τον interpunxit. 

P. 524. “ἔν, 128 v. 6 sq. ila scribendum suspicor: τὸ δεῖνα δ᾽, 
ἐσθίεις | κακόνωτα ταυτὲ χάπαλά; Cf. Strat. fr. 43. H. I. 

P. 534. “ἔν, 162 vs. 5 κεραμεῶν praeferendum videtur, quod 
Bekkerus dedit: cf. Lob. Phryn. p. 147^  H. I. 

P. 536 fr. 170 Bekkerus tentabat [ἀλλ᾽] ἀποπνίξεις ydo ue x. 

P.545 fr. 194 v. 3— 7 habet Eustathius Od. p.1951 45. , 

P.563 fr.251. Fortasse ἄριστον ἐν ὅσῳ δ᾽ ἔνδον) ὃ ua- 
γειρος ποιεῖ, ut Plato fr. 45 1: ἕως ἂν σφῷν ἐγὼ τὸ δεῖπνον 
ἔνδον σχευάσω. : 

Ibid. fr. 254. De postremis huius fragmenti versibus diclum 
in Philol. ad Ath. ex. II p.3. . 

P.572 fr. 308 πεντάκεενα scripsit. Bekkerus. 

P.574 Anaxandr. fr. 3 nescio an praestet τράπεζ᾽ seia5- 
yero pro ἐπήγετο. 


xy ADDENDA 


P. 571, 'Ad fr.12 quae in Etymologid verbis, ἐν ᾿Ελεγείοες, 
latere visa est “Ἑλένης fabulae memoria, eam ad Ionis Chii ele— 
gisrum ífr.22 Küpk. rectius referri puto. Cf. Athen. II p.68 c. 
EWmologici eutem ex Choerobosco verba iurbeta videntur hune 
fortasse in modum refiagende: ἀρσενυῶς δὲ (int. ὀφίγανος ) 
παρὰ ᾿ναξανδρίδη ἐν Φαρμακομάντει (Cfr. 50) sai Ἴωνι ἐν 
ἐλεγείοις, οὐλατέρως δὲ {παρ᾿ ᾿Αμειψίᾳ 1 «ei Enudouo ἂν 
"Ἄξαλάντῃ: H.I 

P. 596, In Eubuli fr, 10 1 πονεῖν foriasse servari potesl. 
Vs. 9 verba σοὶ δὲ Θηβαῖοι μέγα ab aliena manu addita videntur 
W. A. Hirschig. 

P.605 fr, 43 αἰαῖ, imprimis vers, 6 —7, Eusteihius Iliad, 
p. 987 24. 

P. 607. "Eubuli fragm. 51 una vocula gugere liceblt ex Bek-- 
keri PoJluce, qui 1 114: ἐρεῖς δὲ καὶ διατοιχεῖν ἔδει" τὸ 
γὰρ ἀνατοιχεῖν ἰδιωτικόν. Omisergnt priores editiones ἔδεε." H.L 

P.619 Eubuli fr. 99 3 ὑγρότατον pro γρυπότατον coniicit 
. Hirschig. 

P.629 ad Eubuli fr, 147. Pellucis verba Bekkerus e Par. 
Wa edidit; Εὔβουλος δὲ 6 χῳωμικπὸς τὸ λαϑρίδιον γέννημα 
προανάσυρμα παρϑένου καταγελάστως ὠνόμασε, qued edito 
mulo praesit, 

bid. post Eubuli fregmenta isserenda haec: 

PHILIPPVS 
(4, 342) 

Suidas v. . ἀποσιμῶσαι, τὸ ἐπικῦψαε xal τὴν πυγὴν 
στροτεῖναι γυμνήν, Φίλιππος. Eadem omissa Philippi auetori- 
tate Gramm. Bekk, p. 434 22. Illam vocem etiam Aleiphroni 
reddebat Schneider 1 39 38 pro soliteria ὑποσιμώσασα. Cfr. 
Erotian. p. 242: τὸ ἀποσεσιμωμένον καὶ ἐναντίον τῷ κυρτῷ 
λορδὸν καλεῖται. Reliquos, in quibus Philippus memoratur, locos 
infra in Poelsrum indjce invenies: cf. Hist. er. p. 340 sqq H. I. 

P. 620 Ararotis fr. 8 vs. 3. 4 habet Eustethius Il. p. 1220 54. 

P. 632. 'Ararotis fragmentis adde hoc: 

24 IV 

Pollux ΠῚ 75: ἔργον dà δουλικὸν ραρώς. lta Bekkeri 
libri! Η. 1. 

P. 635 ad Nicostrati fr. 11 cf. Polue. VII f62. 

P. 641 Philetaeri fr. 4 itg distinguendum: Πηλεύς" ὃ Πη- 
λεὺς Ó' ἐστὶν ὄνομα κεραμέως. Ludit, opinor, Euripidem Iphig. 
Aul. 701: Πηλεύς" ó Πηλεὺς δ᾽ ἔσχε Νηρέως κόρην. 





ADDENDA XVH 


P. 647 Amphidis fr. 13. scribendum ὡς οὐδὲν 709a πλὴν 
σκυϑρωπαάΐζειν μόνον. ita enim haec apud Suidam v. σχυϑρω- 
πάζειν scripta sunt. Vide Bernhardium ad Suidee verba. | 

P. 656. 'Amphidis fr. 48 δὰ Alemaeonem fortasse febulam 
referendum sit, cf. ἔγ. 2. H. I. 

Ibidem etam hoc addendum: 

XIV (5, 85) A9 

Pollux ΠῚ 36: xai διαπαρϑένια δὲ δῶρα τὰ ὑπὲρ τοῦ 
τὴν παρϑενίαν dgeAéa9as ὠνόμασεν “Αμφις ὃ κωμεκός. lta 
lungermannus coniecerat, edidit Bekkerus. ἀμφίως codd. Falck. 
Kühn. ἀγέας Par. A. Cf. Hist. cr. p. 404. 

P. 675, Jn Auaxilae fragm. 39 δέ γ᾽ ixzevitoue» exhibuit 
Bekkerus. 

lbid. in Aristophonlis fr. 1 mirum est neminem vidisse prae- 
ter dislinclionem nihil mulandum esse: 

Σαφὴς ὁ χειμών ἔστι τῆς ne»iag ᾿λύχνορ᾽" 
ἅπαντα φαίνει τὰ κακὰ χαὶ τὰ δυσχερῆ. 
Monuit me Ludovicus Friedlaender Regimontanus. 

P. 618. Aristophonlis fr, 11 iniüum non credo vitii immune 
esse, Primum enim anliqui illi et genuini Pythagorae seciatores 
non Pythagoristae dicebantur; tum ne verum quidem esse com 
stat illos immundo cultw et habitu fuisse, quod misi de novitiis 
Pythagoricae disciplinae asseclis dici non potuit. — Cfr. Schol, 
Theocriti XIV 5; oí μὲν Πυϑαγορικοὶ πᾶσαν φρονείδα πρι- 
οὔνται τοῦ σώματος, ot δὲ Πνϑαγορισταὶ περιεσταλμένῃ καὶ 
αὐχμηρᾷ διαίτῃ χρῶνται. De his autem loqui Aristophonlem 
lotius Íragmenti sentenlia docel aperlissime, Denique etiam oratio 
habet in quo offendas, si quidem οὗ πάλαι ποεὲ oi Πυϑαγο- 
ρισταὶ γενόμενος nibil aliud significare potest nisi eeferes illi 
qui Pythagoristae facli sunt. Non igilur dubitandum est, quin 
hic aliquid turbelum sit, id quod etiam leclionis varielas indicat. 
Epüome enim anle oiousQa inserit vepba τί πρώποτε, pro 
quo τί zrote scriplum est apud Eustathbium ed Hom. p. 1553 29, 
Praelerea Pal οἰώμαϑᾳ habet eb τοὺς ante Πυϑαγοριστάς 
omillit; denique yevouérvovg ex Grotii coniectura editum est pro 
γινομένους. Vide igitur an ija locus constitui possil : 

Πρὸς τῶν ϑεῶν, ví πώποτ᾽ οἰόμεσϑα δή 
τοὺς Πυϑργοριστὰς λεγομέγους οὕτως δυπᾶν --- 

P. 698 Alexidis fr.37 Bekk. ev ow ων ἃν» edidit Poll, VI 36, 
lbid. fr. 43 Antiatticiskae verba ita intellegenda suat, ut Alexis 
non ἐχχόψαι, sed ἐκκόψαι κίβοις dixerx. 


XVIII ADDENDA 


P. 705. Ad Alexidis fr. 74 δόαν γὰρ ἐκ τῆς χειρὸς αὐτῶν, 
non negligendus ογαϊ, quem opportune Leutschius in Schneide- 
wini Phil. I p.159 attulit, Arsenius Viol. p. 391. Οὐδὲ ῥοιὰν 
γλυκεῖαν ἐκ τῆς δεξιᾶς δέξαιτο ἄν: ἤγουν παρὰ πονηρῶν οὐδὲ 
χρηστὰ λαμβάνειν. Scribendum igitur : 

Οὐδὲ ὁόαν γλυκεῖαν € éx τῆς δεξιᾶς 
δέξαιτ᾽ ἂν αὐτῶν. 
Nam οὐδ᾽ ἂν δόαν, quod Leutschius voluit, non necessarium est. 

P. 719 Alexidis fr. 193 vs. 3 Bekkerus Poll VI 66 ὀρϑῶς 
γε. πρῶτον xtÀ. 

P. 721 fr. 126 1 legendum videlur fet»: uobdóxer et vs. 3 
προσκέκαυχα. Monuit Hirschig; idem postrema eclogae verba 
ὃ λέγεις οὐ λέγεις elc. personae B tribuit hoc sensu: nugaris, 
quod dicere vis non dicis, nostramque egregiam artem contemptui 
habes, quasi non.longe maior eruditio ad hanc arlem quam ad 
illam istorum λογογράφων requiratur. 

P.728. In Alexidis fr. 151 7 Hirschig xai τί μάντεώς 
σε δεῖ; 

P. 737. 'Ad Alexidis fr. 182 pertinere videtur Pollucis an- 
nolatio VI 18: có δὲ τρῖμμα πόμα ἦν uev? ἀρωμάτων παρὰ 
τοῖς νέοις κωμικοῖς. Adde Atheri. I p.31e^  H. I. 

P. 742 Alexidis fr. 204 fortasse ᾿“πόλαβε. | τοῦτο δὲ τί 209; 
8 τι ἐστίν; ὃ παρ᾽ ὑμῶν ἐγώ — n sequentibus lenius eliam 
corrigas οὐδ᾽ ἐδώκαμεν, ut indicavit mihi Hirschig. 

P. 746. Ad fr. 217 vs. 9 cf. quae dicta sunt Philol. exerc. 
Ath. sp. Il p. 24. 

P. 758 fr. 264 vs. 6. 7 apud Eustathium quoque sunt Od. 
p. 1863 59, qui item ἀπέβαλεν scribit. 

P. 60 ἔν. 273 3 malim εοιαῦτα. τουτωνὶ τίς ἂν εὗροι 
φάρμακα — 

P.766 fr. 303 γηροβοσκεῖα pro γηροβοσκίαν edidit Bekk. 
Ib. ad fr.309 cf. Polluc. II 197: πτερνίδες ἐν τῇ μέση xo- 
μῳδίᾳ καλοῦνται οἱ πυϑμένες τῶν ἰατρικῶν λεκανίδων. 

P. 794 inter Philisci οἱ Sopbili fragmenta haec inserenda sunt: 


34 


SIMYLVS 
MEUI.4PIKH 
(4, 424) 
Pollux X 42 : περ ἐστρώματα" εἴρηται — παρὰ Qu- 


λίστῳ ἐν τῇ ἕκτῃ καὶ ἐν τῇ Σιμύλου ἸΜεγαρικῇ. 
P. 809. In Timoclis ἴγ. 81 neque Emperii coniecturam neque 
quae alii Ltentarunt probari posse apertum est. scribendum potius 











ADDENDA XIX 


τοῖς ζῶσι δ᾽ ἔφεδρος ἀνοσιώτατος φϑόνος. libri δ᾽ ἕτερον 
ἀνοσιώτατος. 

P.835 Philemonis fr. 70. In fine annotationis adde haec: 
Atque ipse adeo Pollux l. l. 66: τὸ δὲ παρὰ Φιλήμονε τριτη- 
μόριον τεταρτημόριον καλεῖ ἐνίοτε Πλάτων. ita enim est in 
Par. A, vulgo τριτήμορον. Cf. supra p. XIV. 

P. 839. Philemonis X.4PITEZ apud Etym. M. p. 376 40 
lalere videbantur Maur. Schmidtio de Dithyr. p. 69. Verba Etym. 
baec sunt: éouígc, ὃ κλινόπους" ἐπειδὴ ἐν αὐτοῖς ἔγλυφον 
ἀγάλματα Ἑρμοῦ, ὡς ἐφόρου i ὕπνου καὶ ὀνείρων. καὶ φιλο- 
ξένης, χάρισιν. . 

P. 847 sqq. " Gratum nuper fecit vir doctus qui in Parisino an- 
nali Revue de Philologie, vol. Wl p. 238 — 240, regii codicis 1773, 
cui parlem Comparationis Menandri et Philem. debemus, lectiones 
aliqoot et additamenta nobiscum communicavit, quae horum frag- . 
mentorum emendalionem partim confirment partim adiuvent. Haec 
suo quaeque loco adnotabuntur. 

Fragmento 110 quem in codice additum dicit versum, de 
hoc vide fr. 213 p. 863. Fragmentum 128 post vs. 2 regius liber 
quinque novis augel, quos cum vulgatis ita  adscribemus ut in 
ordinem redegit Parisinus editor: 

Κἂν δοῦλος ἢ vig, σάρκα τὴν αὐτὴν ἔχδε" 

φύσει γὰρ οὐδεὶς δοῦλος ἐγενήϑη ποτέ 

[ἀπὸ τοῦ πάλαι πλάσαντος ἀνθρώπων γένος. 

ἴσην δὲ πάντων διάϑεσιν τοῦ σώματος 

ὅ ἐποίησεν οὗτος ὡς ἐλευϑέρου γένους. 

ἐλευϑέρους ἐποίησε πάντας τῇ φύσει, 

δοῦλον δὲ μετεποίησεν ἡ πλεονεξία. 

ἡ δ᾽ αὖ τύχη τὸ σῶμα κατεδουλώσατο. 
5s. 8 cod. τὸ ἀνϑρώπινον γένος 4. διάϑεσεν 5 ἐποίησεν 
ὄντως ὡς ἐλεύϑερον γένος 6 ὀλευϑέρους οὖν ἅπαντας ξποίησε 
T δοῦλον τὲ  Postremum versum, ἡ δ᾽ αὖ τύχη κτλ., num idem 
ὑράοχ exhibeat non annotavit editor. Hoc vel solo, ut taceam 
de prava verborum compositione et tautologiis, novitiam istorum 
versuum originem evinci non est quod multis ostendatur, ut in vul- 
Qalis acquiescere possimus. Fragm. 172 criticorum coniecturae 
Codicis lectione confirmantur. ΕἾ. 179 cod. στεφάνους, fort. 
igitur: | στεφάνους σεαυτῷ ζῶν παράσχου καὶ μύρα. Fr. 180 
PO κἂν μέχρι. vegéa» codex ἐὰν γὰρ μέχρι νεφῶν, scribe ἂν 
γὰρ μέχρι γεφῶν τὴν ὀφρὺν ἀνασπασ ῃς, quae vulgatis non uno 

Comici graeci b 


Xx ADDENDA 


modo praestant. Ceterum cf. Polluc. II 49. Fr. 181 xoé omiíittit 
ms. Par. ab Heinsio iam expunclum: hinc V. D. ϑάνατον qvyc» 
μὴ λέγ᾽ ὅτι φεύξομαι ra proponebat, ipse ita potius scri- 
bendum suspicabar: μὴ λέγε φυγὼν τὸν ϑάνατον ὅτι φεύξει 
πάλιν. Et haec quidem de Philemone; reliqua vide infra Add. 
ad p.996 sqq. H. I. 

P.890. Ad Menandri fr. 117 adde Poil. VII 22. 179. 

P. 896 fr. 147. 'Photii verba ut recte procedant ita scribenda 
suspicor: "Hv: δασέως — oi δὲ παλαιοὶ dy ἹΠενανδρῳ oro» 


τιμωρουμένῳ τὸ ψιλὸν ἀντὶ τοῦ ἰδού" ἀλλ᾽ ἣν χιτών 


σοι. H.L 
P. 904. ᾿Αἀ Menandri fr. 190 respicere videtur Pollux VII 
| 14: καὶ κύκλοι — ἐν τῇ νέᾳ κωμῳδίᾳ καλοῦνται ἐν οἷς 7ει- 
πράσκεται τὰ ἀνδράποδα, ἴσως καὶ τὰ λοιπὰ ὦνια: HH. 1. 

P. 926. In Menandri fr. 300 egregie placet ingeniosa Words- 
worthi ad Theocr. III 25 coniectura: ῥῖψαι πέτρας ἀπὸ τηλε- 
φαγοῦς ἅλμα xav! εὐχήν | σήν, δέσποτ᾽ ἄναξ, ut subdubitare 
liceat an non recte Bentleio auctore reliqua ab Hesychio servata 
Sirabonianis iuncta sint. Ceterum ῥίπτειν per se recte dici 
ostendit Arrianus Anab. II 4 7. | 

P. 944. “Ἔν. 393 v. 6 Spengeliana varietate adiutus ita scri- 
pserim: ὡς δὔγνωστον ἡ γυνή μ᾽ ἔχει | δέσποινα κτλ H. I. 

Ρ.961, Ad ἔν. 482 cf. Poll, II 78. 

P. 971. 'In Menandri fragmento 526 nescio an τί βούλει; 
servari possit modo interrogatio per se posita intellegatur: εὔξαι" 
τί βούλει; πάντα σοι γενήσεται, opta, quid tandem? (quid vis 
tibi? quidvis) omnia iam suppetent. Non dissimilis certe, etsi 
non idem, aliis in locis illius τέ βούλει; est usus, velut his: 
Antiphan. fr. 109 6 δὲ καλὸς πῖλος καλός  ψυκτήρ' τί βούλει; 
πάντ᾽, ᾿Αμαλϑείας xégpg.  Eubuli fr. 105 δασύς, λεῖος" τί 
βούλει; πνευμάτων --- φύλαξ: H.I. 

P. 906 sqq. "Fragm. 669 ἐλεύϑερος Heinsii iam praebet cod. 
reg. 1713. Fr. 672 uno versu auctum habet ms. Par. 

MéAÀov τι πράττειν μὴ προείπῃς μηδενί. 

τὰ γὰρ τισὶν λεχϑέντα καὶ μὴ γενόμενα 

εἴωϑε πλείστων, (sic) 
quod vulgo altero versu-legitur, neque in Parisino deesse vide- 
tur, ἅπαντα μεταμέλειαν ἀνθρώποις qéget, neque seorsum po- 
situm nec cum sequenti versu coniunctum satis probabilem offert 
sententiam: iam vero, elsi verba praestare non audeam, movo 





ADDENDA XXI 


versu οἱ quod superest multo probabilior fieri videlur eratio 
hanc fortasse in formam redigenda: ' 

Μέλλων τι πράττειν μὴ προείπ ῃς μηδενί" 

τὰ γάρ τισιν λεχϑέντα καὶ μὴ γενόμενα 

εἴωθε πλείατην μεταμέλειαν εἰσφέρειν, 

μόνη σιωπὴ μεταμέλειαν δ᾽ οὐ φέρει. 
Ἐν. ΟἿἿ bene codex προσφέρεις, hactenus προσφορεῖς. Ἐτ. 679 
ὀνειδίσης confirmat cod. ΕἾ. 695 'le ms.: κἂν μυρίων γῆς 
κύριος πηχῶν ἔσῃ, legon favorable au texte de M. Meineke, 
dent une autre conjecture, au. fr. 181, (h. e. fr. 700), est. plei- 
mement confirmée par le ms.: Αἰὐτὸς (sic) πέφυκε τοῦ yéAo- 
τος κατάγελως. Haec V.D. [taque etiam prior istius fragmenti 
versus metro et sententiae parere iubendus eril ita fortasse: 

ἂν μὴ γέλωτος ἄξιος yàg ἢ γέλως, 

αὐτοῦ πέφυκε τοῦ γέλωτος κατάγελως." H.I. 

P. 1007. Menandri fr. 736 malim. Κορινϑίῳ πίστευε μηδὲ 
χρῶ φίλῳ, i. e. μὴ πίστευε μηδὲ χρῶ, noto dicendi usu, ut 
apud Theocr. Epigr. VI 6: τήνας ὀστέον οὐδὲ τέφρα λείπεται 
οἐἰχομένας. 

P. 1023. Ad Menandri fr. 878 compara Lucian. conscr. hist. 
c. 41, unde coniicias. scribendum esse: , 

Ἔλεγχος οὗτός εἰμ᾽ ἐγώ 
ὃ φίλος ἀληϑείᾳ τε καὶ παρρησίᾳ ; 
và σῦκα σῦκα καὶ σκάφην σκάφην λέγων». 
Cf. Anonym. com. fr. 218. 

P. 1032. Menandri fr. 999 duobus fragmentis constare vide- 
lur, quorum alterum ita seribendum: μήποϑ' ὃ πονηρὸς κατε- 
χέτω χρηστοῦ τόπον. 

P. 1035 ἔν. 1028 H. Sauppius pro καὶ μέα γυνή scribendum 
coniecit χἀγρία' γυνή. 

P.1036 fr. 1030 Ζημέας τὴν Κράτειαν exemplis nominis 
Κράτεια tuetur C. Keilius Philol. 1 p. 552. 

P. 1043 — 1062. Menandri Gnom. mon. 52 fort. 44v5o δί- 
xatog πλοῦτον οὐκ ἔχειν ποϑεῖ. “Αἀ vs. 92 cír. Poll. Υ 102: 
εἴρηται δέ nov xai τὰ χρυσία παφὰ τοῖς κωμικοῖς ἐπὶ τῶν 
γυγαικδίων κοσμημάτων. H. 1. —— Vs. 141 ἀνδρί γ᾽ Bolhius. 
Vs. 170 et 171 recte ad unum fragmentum coniunxit Botbius. 
Vs. 212 ἡ δ᾽ ἀργία Bothius. Υ9. 216 Euripidis est Phoen, 417. 
Vs. 262 ἐστι τῷ y ἐλευϑέρῳ Bothius. ΤὙ58. 352 μισῶ, πονη- 
ρὸς χρηστὸν ὅταν εἴπῃ λόγον Bothius. Vs. 364 leg. κέρδος 

b* 


XXII ADDENDA 


εἰσαεί. — Vs. 996 ξενίας dei φρόντιζε μὴ καϑυστερεῖν Bolhius. 
Vs.448 lege σεαυτοῦ. — Vs.452 Nauckius ad fidem cod. Vind. 2 
ita corrigit ó γάρ σε ϑρέψας xovy ὁ γεννήσας πατήρ. — Vs. 
496 Dothius τὰ μικτὰ κέρδη. probabilius est, in fine versus, 
qui hunc anlecedebat, fuisse πολλάκις. — Vs. 498 possis τέϑνηκ᾽ 
ἐν ἀνθρώποισι πᾶσα δὴ χάρις, Sed videlur versus esse po- 
liticus. — Vs. 523 forsan ὕπνος [δ᾽ ἄκαιρος] δεινὸν ἀνθρώ-- 


ποις κακόν. Υβ. 589 ὕπουλος ἀνὴρ δίκτυον κεκρυμμένον. 
hunc iambographi versum esse ostendit mensura nominis ἀνήρ. 
]dem de vs. 588 paucisque aliis statuendum. Vs. 622: non 


diversus est a vs. 674, ex quo corrigendum τῶν κατὰ ψυχὴν 
παϑῶν.  Vs:636 fort. ψυχῆς ἀκεραίας οὐδέν ἐστι γλυκύτερον. 

P. 1007. Diphili fr. 6 est etiam apud Eustathium Od. 
p. 1571 20. 

P.1110. 'Apollodori fragm. 13 vs. 2 verba πρὸ τοῦ λεγο- 
μένου fori. iia explicanda sint, ut πρότδρον ἢ τὸ λεγόμενον 
significent: mecesse est, inquit, priusquam ad ipsam alicuius 
orationem (examinandam) accedas, vitam oratoris conside- 
rare. H.I. 

P.1123. Philippidi quos vindicabam apud Athenaeum XV p. 
699 versus, πὸ quid desideretur integros ascribam: gc... τῆς 
δ᾽ ἐν Τριόδοντι ἢ Ῥωποπώλῃ προξιπῶών 

«“αβὲ τριόδοντα καὶ λυχνοῦχον 
ἐπιφέρει 

Ἐγὼ δὲ δεξιᾷ ys τόνδ᾽ ἔχω τινά, 

σιδηρότευχτον ἐναλίων ϑηρῶν βέλος, 

xégaTivov τε φωσφόρου λύχνου σέλας. 

P. 1150. *Damoxeni fr. 2 vs. 50 ὁμαλιζέτω nonne eodem 
modo explicandum quo vs.39 προσπαρδέτω" H. I. 

P. 1172. Post Dexicratis fragmentum hoc addas: 
DIOPHANTVS 
METOIKIZOMENOZ 
(1, 492) 

Antiatticista p. 145 31. φέρειν τὸν οἶνον: ἐπὶ τοῦ νή- 
'φειν. Διόφαντος ἹΜετοικιζομένῳ. 

P. 1204. Anon. ἔτ. 97 adde Poll. I 21: χωμικὸν 6 βλεπε- 
δαίμω ν. 

P. 1205. fr. 100 duo priora verba habet etiam Apollon. Constr. 
p. 331. 
P.1239. “Ἔν. 347 vs. 6 Phoebus ut sil scolii vel alius can- 
tiunculae nomen, ne sic quidem scripturae mutatione indigeamus: 


ADDENDA XX 


hoc autem dicit turpiter canebatur Phoebus et. immodulate; αἱ 
προσῳδά dictum sit adverbialiter, de quo usu confer Lobeckium 
ad Aiac. p.95. 155. 246. Vniversa autem huius fragmenti oretio 
cum solenne quid et tragicum sonet, dorica postremi versus forma 
tolerari posse videtur. H. I. 

P. 1242 fr. 363. iterum esl. apud Pollucem VI 9. 

P. 1243 fr. 382 καὶ τὴν τοῦ τοιούτου γαστέρα φαγεσωρῖ- 
τιν edidit Bekkerus. 

"Ibid. fr. 391 ἐπέρρημα, sive ἐπέρραμμα, ex scenico comoe- 
dorum apparatu, non ex dictione comica desumptum pulo propter 
ipsius Pollucis IV 119 enarrationem et tragici σύρματος opposi- 
lum. Cf. de ἐμβάταις IV 115 et VII 91, item εὐπάρυφον Pol- 
lacis VII 46 cum IV 148. Huius numeri in locum suffice aliam 
Pollucis annotationem IX 149: χλευαστής χλευαστικός" ὁ ydo 
χλεῦαξ κωμῳδικώτερον. lta cod. V Kühnii et Bekkerus: vulgo 
ὃ γὰρ χλεῦαξ, κωμῳδικώτερος.  H. 1. 

P. 1246 fr. 411 pro ἔτ᾽ ὀλίγα A. Nauck coniecit τὸ λεγό- 
u&vo». 
P. 1260 23 scribendum: Monuit nuper etiam Toeppelius de 
Eupol. Adul. p. 31. Ibid. in fine haec adiicienda erunt: 

CDXIX 495 

Schol. Aeschyli Pers. 933: αὐλοὶ γάρ εἰσι Maguavóvvoi 
ἐπιτηδειότατοε εἰς τὰς ϑρηνῳδίας. 095» καὶ τὸ περιφερόμε- 
vov' αὐλεῖ ἸΜΠαριανδυνοῖς καλάμοις χρούων ἰαστί.  Videnlut 
haec comici poetae esse, qui scripsit opinor: 

«4ὐλεῖ ἸΠαριανδυνοῖς καλάμοις [ ϑρηνῳδίαν] 
χρούων ἰαστί. 
.  CDXX $00 

Apollonius Synt. p. 4 15. ἀλλὰ xai συλλαβή, λέλεγες, 
πάμπαν. ἀλλὰ καὶ λέξις Mo &ye Ἰπῶσα λίγεια". " Ba- 
οὺς βαρὺς σύνοικος". Priora cuius poelae sint satis con- 
$a; alterum exemplum comici poetae esse videtur, in qua 
opinione me confirmavit eiusdem χρήσδως scriptura, quam Io. 
Siceliota apud Walzium Rhet. vol. VI p. 338 servavit ἐπαναϑδι- 
πλώσεως exemplum afferens hoc Βαρὺς σύνοικος, ὦ gí- 
λοι, βαρύ e. 

"Quibus accedant haec apud Pollucem frusta: | 

CDXXI — CDXXXIII 501—513 

Pollux 11 109: oi δὲ κωμικοὶ καταγλωττίζειν ἐν φιλήματι 
καὶ καταγλωττεσμός, καὶ ἐπιγλωττωμένων οἷον λοιδο- 
ῥουμένων, καὶ παλίγλωσσον τὸν δύσφημον, καὶ ovx ἐπι- 


XXIV ADDENDA 


γλωττήσμαι ἤγουν o) λοιδορήσομαι. — lb. 168: καὶ ὕπ- 
γάστρεζε τὸ ἐχόρταζεν 7) κωμῳδίας. — Ib. 184: λεσπόπυ .- 
γοι, ἐφ᾽ ᾧ μάλιστα ᾿4ϑηναῖοὶ κωμῳδοῦνται.ςἩ 1Π 74: φαυ-- 
λοτάτη δὲ καὶ 7) παρὰ τοῖς νέοις κωμῳδοῖς ἀπφέα καὶ ἀπφίον 
καὶ ἀπφάριον, γέας δεσποίνης ὑποκχορίσματα. VI 189: με- 
σητὸν μέντοι τὸν τοιοῦτον οἱ κωμικοὶ καλοῦσι, καὶ μισητὴν 
τὴν μάχλον. ΥἹΙ 8: ἐν δὲ τῇ κωμῳδίᾳ ὃ πώλης ὥσπερ xai 
ὁ πρατίας εἴρηται. Χ 22: Ποσείδιππος --- ἐν Γαλάτῃ 
φησί —. παρὰ δὲ τοῖς νεωτέροις τούτοις καὶ ἀντίκλειδες 
δἴρηνται" παρὰ δὲ ᾿Αριστοφάνει --- κατάχλειδες. — lbid. 39: 
τὰ μὲν οὖν τυλεῖα καὶ τὰ κνέφαλλα οὐ μόνον παρὰ τοῖς 
κωμῳδοῖς ἔστιν. 96: τὰ -- δημιόπρατα οὐ μόνον τοῦ-- 
γομα παρ᾽ ᾿Αριστοφάνει --- ἀλλὰ καὶ παρὰ τοῖς ἄλλοις κω- 
μῳδοδιδασκάλοι. [217: xai πτερὸν δὲ τὸ σκιάδιον οἵ 
κωμῳδοποιοὲ καλοῦσιν. Η. T. 

Vnum est quod adiiciam. In Eupolidis fr. 303 (p. 210) in- 
ducitur aliquis gloriabundus quod cum alia libidinose fecerit tum 
vero etiam primus omnium matutinas compolaliones instituerit: 
τίς δ᾽ ἔστιν Octig πρῶτος ἐξεῦρεν τὸ mq ᾿πιπίνειν; Suspi- 
catus sum haec Alcibiadem loqui, neque temere suspicalum esse 
docet Plinius NH XIV 28 143. Tiberio Claudio principe ante 
hos annos XL, institutum, wt ieiuni biberent potusque vini 
antecederet cibos . . . . Gloriam hac virtute Parthi quaerunt, 
famam apud Graecos Jlcibiades meruit. 


FRAGMENTA POETARVM 
COMOEDIAE ANTIQVAE 


Comici graeci. 1 


SVSARIO 
: (4, 3) 
Aoi AeQ* Σουσάρίων λέγεε τάδε, 
υἱὸς Φιλίνου ἸΠεγαφόϑεν Τριποδίσκιος" 
κακὸν γυναῖκες, ἀλλ ὅμως, ὦ δημόται, 
οὐκ ἔστιν οἰκεῖν οἰκίων ἄνδυ καχοῦ. 
καὶ γὰρ τὸ γῆμαι καὶ τὸ μὴ γῆμαι κακόν. 


Tees apud Cram. An. Ox. Ill p. 336: Σουσαρίων οὗτός ὃ 
χωμικός, φαύλης τῆς γυναικὸς τούτου φανείσης καὶ τοῦτον 
ἀπολιπούσης, εἰσελθὼν ἐν τῷ ϑεάτρῳ ἀνεφϑέγξατο ταδὶ 
Αχούετε λεῴ --- ἄνευ κακοῦ. Ἰστέον δὲ ὡς τῶν Σουσαρίωνος 
τούτου ποιημάτων μόνα ταῦτα κατελείφϑη τὰ τέσσαρα ἰαμ- 
βεῖα. Schol. Dionysii Thr. p. 748: πρῶτον οὖν Σουσαρίων τις 
ἐμμέερσυ κωμῳδίας ἀρχηγὸς ἐγένετο, οὗ τὰ μὲν δράματα λήϑη 
χατενεμήϑη, δίο δὲ ἢ τρεῖς ἴαμβοι τοῦ πρώτου δράματος dn 
μνήμῃ φέρονται. εἰσὲ δὲ οὗτοι ᾿“κούετε λεώς κελ.  Hisdem 
propemodum verbis Anonymus Crameri IV p. 3415 sq. Vs. 5 qui 
non videtar ab eodem qui reliquos fecit profectus esse, servavit 
Stobaeus Flor. LXIX 2. ubi oniso secundo veftsu idemr fra- 
gmentum serralum esf. Vs. 1. J et 4 lrabet. etiam Diomedes HI 
p. 486. Denique vs. 3 et 4 omisso auctoris nomime atíafit Sui- 
das s. οὔτε σὺν πανωλέϑροισιεν ed s. τοὗπος, qui eos petiit ex 
Schol. Aristoph. Lysist, 14026, Seripsi anlem vs. f AeQ c. Tzelza. 
Celeri λεώς. Vs. 4. Diomedes δὑρεῖν οὐσέων. 





CHIONIDES 
HPOEZ 
I (2, 5) ι 
Πολλοὺς ἐγῴδα XOU κατὰ σὲ γνεανέαρ 
φρουροῦντας ἀτεχνῶς κἀν σάμακε κοιμωμόνους. 

Pollex X 43: ἔστε δὲ ὃ σάμαξ δὲν καλάμου τοῦ καλου- 
μένου δόκεου. μάλιστα δὲ ini στρατείας τούτῳ ἐχρῶντο, ὡς 
Χιωνίδης ἐν Ἥρωσι Πολλοὺς ἐγῴδα κτλ. ΥὟϑ. 1 vulgo ἐγὼ 

| 0* 


4 CHIONIDES 


δ᾽ ἀκούω κατὰ cé. Cod. Falck. ἐγὼ δακοὺ κατά ce. correxit 
Benileius Epist. Il ad Hemsterh. p. 53. Vs. 2 Falck. φοροῦντας 
ἀτέχνους, unde Hermannus φρονοῦντας ἀτέχνους. Bentleius 
φρουροῦντας ἀλύχνους.. 
? ll (2, 6) 

Koi μὴν μὰ τὸν 4U οὐδὲν ἔτι γέ μοι δοκῶ 

ἄγνου διαφέρειν ἐν χαράδρᾳ πεφυκότος. 

Suidas, “ἄγνος: φυτόν, ὃν καὶ λύγον καλοῦσιν... καὶ ἄρσε- 

νικῶς Χιωνίδης ἐν Ἥρωσι Καὶ μὴν κτλ. Vs. 1 legebatur oi- 
δὲν ἔτι τε. Correxit Porsonus ad Euripidis Phoen. 1638. 


3 I (2, 6) 

Anlialticista p. 97 8. Ἑπτέτης: χωρὶς τοῦ à. Χιωνίδης 
"Houci. | 
| nTOXOI 
4 l (2, 6) 

Ταῦτ᾽ οὐ μὰ Zia Γνήσιππος οὐδὲ Κλεομένης 
ἐν ἐννέ᾽ ἂν χορδαῖς κατεγλυκήνατο. 

Alhenaeus XIV p. 638 d: ó δὲ τοὺς εἰς Χιωνίδην ἀναφερο- 
μένονς ποιήσας Πτωχοὺς 1 νησίππου τινὸς uvguovevst παιγνια- 
γράφου τῆς ἱλαρᾶς μούίσης λέγων οὕτως Ταῦτ᾽ οὐ μὰ Δία κελ. 
De Gnesippo vide Eupolin in Helot. fr. III. de Cleomene Athen. IX 
p.402a et Epicretem Athenaei XIII p. 605 e. Vs.1 libri οὐδ᾽ ὁ 
Κλεομένης. Correxi quaest. Men. p. 34. Vs. 2 libri à» ἐννέα 
χορδαῖσι κατεγλυκάνατο. Correxit Porsonus. Schweighaeuserus 
ἐν ἐννεαχόρδοισιν. 

5. 6 1 m (2,7) 
“46 ἂν φάγοιτ᾽ ἂν καὶ ταρίχους, ὦ ϑεοί. 
Ἐπὶ τῷ ταρίχει τῷδε τοίνυν κόπτετον. 


Athenaeus III p. 119 e: "Idurixol δὲ οὐδετέρως λέγουσι (τὸ 
τάριχορὶ), καὶ. γίνεται 7 γενικὴ τοῦ ταρίχους. Χιωνίδης Πτω- 
χοῖς "de ἂν — ὦ ϑεοί. ἡ δὲ δοτικὴ ταρίχει, ὡς ξίφει "Eni 
iQ ταρίχει κτλ. Primum versum sorvavit etiam Nicephorus 
Gregor. sect. 39 οἱ Grammaticus Hermanni p. 324: οἵ “Αττικοὶ 
οὐδετέρως τὸ τάριχος προφέρουσιν, ὡς καὶ Χιονίδης φησίν 
ido! ἂν φαάγοιτε καὶ ταρίχους, ὦ ϑεοί. Quae leguntur etiam 
apud Cram. An. Par. IV p. 250, 6 ubi xai ante τάριχος omilli- 
tur. De altero versu; in quo χόπτετον pro κοπτέον. 6.8 
scripsi, vide ad Menandr. .Epitrep. fr. 6. 








CHIONIDES ὅ 


IV (2, 8) : 
Athenaeus IV p. 137 e: ὃ δὲ τοὺς εἰς Χιωνίδην ἀναφερο- 
μένους Πεωχοὺς ποιήσας τοὺς 44 9nvatovg φησίν, ὅταν 4ιοσκού- 
ροις ἐν Πρυτανείῳ ἄριστον προτιϑῶνται, &ni τῶν τραπεζῶν 
τιϑέναι τυρὸν καὶ φυστὴν (Dindorf. φύστην) δρυπεπεῖς v ἐλάας 
καὶ πράσα, ὑπόμνησιν ποιουμένους τῆς ἀρχαίας ἀγωγῆς.  Suspi- 
cor fuisse olim: ἐπὶ τῶν τραπεζῶν δὲ τιϑέασι τυρίον | φύστην 
τε καὶ δρυπεπεῖς ἐλάας καὶ πράσα. 
EX INCERTIS FABVLIS 
Ι (5, 14) , 
Πυϑοῦ χελιδὼν πηνίκ ἄττα gatysrat. 
Harpocratio p. 39, 17: ἐνιαχοῦ δὲ παρέλκει τὸ ἄττα. 
Χιονίππου Πυϑοῦ... φαίνεται. lta Bekkerus ex Philem. p. 30 
scripsil. Libri χίονέ που, χίωνί που, χιωνιοίπου. Recte Sturzius 


ad Elym. M. p. 772 corrigit Χιωνίδου. Omisso auctoris nomine 
eundem versum habet Schol. Plat. p. 311. qui addit etiam hunc 


ὋὉπηνίχ ἄτϑ' ὑμεῖς κοπιᾶτ᾽ ὀρχούμενοι. 
Qui item Chionidae videtur. V. Bergk. ad Aristoph. fragm. p. 1181. 
| ll (2, 9) 9 


Vitruvius Praef. lib. VI p. 146 commeinorato Epicuri dicto, 
pauca fortunam sapientibus tribuere, quae autem mazrima et 
necessaria sint animi mentisque cogitationibus gubernari, ean- 
dem sententiam ab Eucrate Chionide Aristophane expressam 


fuisse dicit. 


M AG NES 
4IO0NYZOZ 
Ι (2, 9) t 
Kai ταῦτα μέν μοι τῶν κακῶν παροψίδες. 
Athenaeus IX p. 367 f: ἐπὶ τοῦ σκεύους οὖν εἴρηκε (vocab. 
παροψὲὶς) ᾿Αντιφάνης Βοιωτίῳ — καὶ ὃ τὰ εἰς Mayvgva ἀνα- 
φερόμενα ποιήσας ἐν Διονύσῳ πρώτῳ Καὶ ταῦτα xvÀ. Hoc 
polius dixisse putandus est, sunt haec malorum meorum addi- 
famenta. 
l| (2, 10) 2 
Ταγηνίας ἤδη τεϑέασαι χλιαρούς 
σίζοντας, ὅταν αὐτοῖσιν ἐπιχέης μέλι; 


MAQGNES 


Alhenaeus XIV p. 646 e: μνημονεύει (ταγηνίτου) Μάγνης 
ἢ ὁ ποιήσας τὰς εἰς αὐτὸν ἀναφερομένας κωμῳδίας ἐν zfuo- 
γύσῳ δευτέρῳ Ταγηνίας κτλ,  Owisso ancioris nomine e Crate- 
lis Mallotae libris de dialecto Altica affert Pollux VI 79. "Vide 
Frilzschii dissert. de paropside p.11. 


4AY 401 
3 Ι (2, 10) 
“ούσαντα δεῖ καὶ βακκάριδε κεχριμένον. 


Athenaeus XV p. 690 c: μνημονεύει τῆς βακκάριδος καὶ 
Σοφοκλῆς. li&yvgo δ᾽ ἐν “ὨἭυδοῖς “Τούσαντα δεῖ κτλ. |n his 
δεῖ pro χρή seripsi ex B qui λύσαντα habet. 

X Q2, 10) 

Pollux VI 188: κοσκινομάντεις δὲ εἴρηχε Φιλιππέδης. 

Μάγνης δὲ ἐν “υδοὶς ,.ὀνειρομάντεσιν ἀναλύταις". 


ΠΟΑΣΤΡΙΑ͂Ι (2, 41) 
5 Οὐκ ἔστιν οὐδεὶς οὐδ᾽ ὁ Μυσῶν ἔσχατος. 

Schol Platonis Behk. p. 336: Μυσῶν ἔσχατος, ἐπὶ τῶν 
εὐτελεστάτων. Ἰϊάγνης Ποαστρίᾳ Οὐκ ἔστιν κτλ. Siebenk. 
Ποαστρίαις. 

TITAKIAHS (2, 10) 
6 Einé μοι, viv δὴ μὲν ὥμνυς μὴ γεγονέναι, viv δὲ φῇς. 

Photius lex. p. 305, 9, Νῦν δη: ἀρτίως ἢ μιχρὸν ἔμπροσϑεν. 
— Μάγνης δὲ ἐν Πυτακίδη Εἰπέ μοι νῦν δὴ μὲν ὥμνυς κελ. 
Eadem Suidas. Pro Πυτακέδη Bernhardius recte Τιτακίδῃ. 


T EX INCERTA FABVLA (2, 11) 


Pollux II 101. Πρόστομον ξίφος τὸ ἐστομωμένον xai vo- 
μόν, τὸ δὲ μαλακὸν xai ἄτομον ,,Gnoócrouovy" ὡς Mayrgs. 





ECPHANTIDES 
SATYPOI (2, 12) 
1! — Hódag ἐπεὶ δέοι πριάμξνον καταφαγεῖν ξφϑοὺς ὑός. 
Athen. III p. 96 b. c: τῶν δ᾽ ἑφϑῶν ποδῶν μνημονεύξε — 'Ex- 
φαντίδης ἐν Σατύροις Πόδας ve ei δέοι. Wa libri; correxi prae- 
eunte Dindorfio iambicos numeros restituente πόδας τ᾽ ἐπεί | δέοι 
πριάμενον. Hermannus Opusc. 1 p. 90 πόδας & εἰ δέοι. " 








ECPHANTIDES. CRATINVS T 


EX INCÉRTIS FABVLIS 
| D (2, 12) 2 
Aspasius ad Aristot. Eth. Nicom IV 2: ἀλλὰ καὶ "Exgaviu- 
δὴς παλαεόξατος τῶν ἀρχαίων ποιητής φησι, εγαρεκῆς xc- 
μῳδίας ἄσμα δίειμαε αἰσχύνομαι τὸ δρᾶμα Meyagtxóv ποιεῖν." 
Pro δέδεμαι αἰσχύνομαι cod. apud Gaisford. ad Hephaest. p. 97 
habet δεείμ᾽ ἠσχυνόμην. — Hino correxi olim ad Philem. p. 382: 
Meyagixfjg κωμῳδίας 
ἀσμ᾽ οὐ δίειμ᾽. ἠσχυνόμην 
| τὸ δρᾶμα Ἰεγαρικὸν ποιδῖν. 

Probavit haec Hermannus, nisi quod vs. 2 scripsit do! ἦδον, εἰ 
μὴ ἠσχυνόμην. Quod verum videtur. Alia v. apud Bergkium 
Comment. p. 359. | 

H (2, 13) ' 3 

Evie xwooyoir ἄναξ, χαῖρε. 
Cratinus apud Hephaest. p. 96 Gaisf. Kw κισσυχαῖτ ἄναξ 
χαῖρ, ἔφασκ ᾿Εχφανείδης. lia Pauwius: libri ἔφασκε Φανείδης. 


| m IV (2,4) 45 

Schol. Aristoph. Vesp. 118T: "dvàgoxéa 0€ Κρατῖνος Σε- 

θριφίοες φησὲ δοῦλον καὶ πτωχόν, ἐν δὲ Ὥραις ἡταιρηκότα 

«Ἀριστοφάνης τὸν αὐτὸν Τηλεκλείδης δὲ ἐν Ησιόδοις καὶ "Ex- 

φαντίδης βαλλανειοτόμον. Pollux ΠΠ 127: κακηγορίστερος 
παρὰ Φερεχράτει, καὶ κακηγορίστατος παρὰ ᾿Ἐκφαντίδῃ. 





CRATINVS 


APXIAL0XOI 
| (2, 15) 
Κἀγὼ γὰρ ηὔχουν ἹΜητρόβιος ὃ γραμματεύς 
σὺν ἀνδρὶ ϑείῳ καὶ φιλοξενωτάτῳ 
καὶ παντὶ ἀρίστῳ τῶν Πανελλήνων πρόμῳ 
Κίμωνι, λιπαρὸν γῆρας εὐωχούμενος 
αἰῶνα πάντα συνδιατρίψειν. ὃ δὲ λιπών 
βέβηκε πρότερος. ; 
Plutarchus Vita Cimon. 10 de liberalitate et munificentia Ci- 
monis disserens: ὧν δὴ καὶ Κρατῖνος ó κωμικὸς ἂν ᾿Τρχιλόχοις 
lotxe μεμνῆσϑαι διὰ τούξων Κἀγὼ γὰρ ηὔχουν «χὰ, Vs.9 
πρόμῳ Beiskips. Hermenmus πρὸ τοῦ. Libri πρώτῳ. 





8 CRATINVS 


2 Il (2, 16) 
Οἷον σοφιστῶν σμῆνος ἀνδδιφήσατε. 

. Clemens Alex. Strom.- 1 p. 280 (329): Κρφατῖνος γοῦν ἐν 
τοῖς “Ἀρχιλόχοις ποιητὰς καταλέξας ἔφη Οἷον σοφιστῶν σμῆς- 
vog ἀνεδειφήσατε. Diogenes Laert. Prooem. 12: καὶ oi f£045- 
ταὶ σοφισταὶ, καϑὰ καὶ Κρατῖνος ἐν ᾿Αρχελόχῳ (sic) τοὺς σεερὲ 
Ὅμηρον καὶ “Ἡσίοδον ἐπαινῶν οὕτως καλεῖ. 


8 ΠῚ (2, 17) 

Εἶδες τὴν Θασίαν ἅλμην ot ἄττα falte, 

ὡς εὖ καὶ ταχέως ἀπετίσατο καὶ παραχρῆμα. 

οὗ μέν τοι παρὰ κωφὸν ὃ τυφλὸς ἔοικε λαλῆσαι. 

Alhenaeus IV p. 164 e: ἀποβλέψας ὃ ὃ Κύνουλκος εἰς τοὺς 
παρόντας τῶν φιλοσόφων ἢ ἔφη Εἶδες --- λαλῆσαι. ὡς ὃ Κρα- 
τῖνος ἐν τοῖς ᾿Αρχιλόχοις ἔφη. — Schol. Aristoph. Acharn. 671: 
Θάσιόν φασι βάμμα λέγεσθαι ἐκ τῶν ἀπὸ πυρὸς ἰχϑύων. 
ἰδίως Θασίαν ἐκάλουν. Κρατῖνος ..εἶδες τὴν Θασίαν ἅλμην." 
Thasiam muriam dicere videtur Archilochum, cuius maledicentiae 
vindictam non defuturam esse versu ultimo indicatur. 


4 IV (2, 18) 
Ἔνϑα Διὸς μεγάλου ϑᾶκοι πεσσοί τε καλοῦνται. 

| Suidas, “Διὸς ψῆφος: οὕτως καλεῖται (Kusterus τόπος addit) 
ἐν ᾧ ᾿41ϑηνᾶ καὶ Ποσειδῶν ἐκρίϑησαν. Κρατῖνος “ἐριλόχοις 
»Ev9a Διὸς μεγάλου ϑᾶκοι πεσσοί τε καλοῦνται" ὃ γὰρ τό- 
πος iv ᾧ διεκρίϑησαν Διὸς ψῆφος καλεῖται" τάττεται δ᾽ ἡ 
παροιμία. ἐπὶ τῶν ἱερῶν καὶ ἀϑίχτων. Hesychius, Διὸς ϑᾶκοι 
καὶ πεσσοί. τινὲς γράφουσι ψῆφοι. Quae ad hunc ipsum Cra- 
tini versum spectant, quem servavit eliam schol. ined. Platon. 
ap. Harlesium ad Fabric. B. G. II. p. 431; 


5 | 7 v (38 19) 
Ἢ μὲν δὴ πίννῃσι xai ὀστρείοισιν ὁμοίη. 

Athenaeus III p. 86 e: τῶν δὲ πιννῶν μνημονεύει Κρατῖνος 
ἐν ᾿Αρχιλόχοις Ἣ μὲν δὴ κτλ. Ita correxi editum ἡ μὲν σηπέῃσι. 
Cfr. III. p. 92 e: ὄστρεια δὲ μόνον οὕτως ἔλεγον oí ἀρχαῖοι. 
Κρατῖνος ᾿ἀρχιλόχοις οντεέννῃσε καὶ ὀστρείοισιν ὁμοίη." 
6 VI (2, 20) 

ΖΔωδωναίῳ κυνὶ βωλοκόπῳ, viv9n, γεράνῳ προσέοικας. 

Stephanus Byz. 8. v. Δωϑώνη p. 829: ΦΖωδωναῖος -- καὶ 
“Ὅμηρος, “Ζεῦ ἄνα Φωδωναῖε. καὶ Κρατῖνος “Αρχιλύχοις " 4ω- 





CRATINVS 9 


δϑωναίῳ χυνὶ κτλ. Scripsi προσέοικας cum Heringa Observ. 
p.233 pro προσεοικύς. 
VH (2, 20) Y 
Ἠδη δέλφακες, χοῖροι δὲ τοῖσιν ἄλλοις. 

Athenaeus IX p. 375 a: περὶ δὲ τῆς ἡλικίας τοῦ ζῴου Koa- 
vivóg φησιν ἐν ᾿ἀρχιλόχοις Ἤδη δέλφακες κτλ. Forsan ἡμῖν 
μὲν vel ἐμοὶ μὲν praeponendum. 

VHI (2, 20) 8 
᾿Ωμολίνοις κόμη βρύουσ᾽, ἀτιμίας πλέως. 

Athenaeus IX p. 410 d: ὠμολίνον δὲ μέμνηται Κρατῖνος ἐν 
᾿Ἀρχιλόχοις ,Ὠμολίνοις --- πλέως." Pollux X 64: καὶ ὠμόλι- 
γον, οὗ Κρατίνου μόνον εἰπόντος τὸ ὠμόλινον, ἀλλὰ καὶ «Ἅ{- 
σχύλου. Forsan βρυάζουσ᾽ ἀτιμίας πλέῳς, vel ὠμολίένοισι 
κόρη βρύουσ᾽ ἀτιμίας πλέῳς, quae figurate dicla videntur de 
aemuli poetae fabula, quam squalidae pucllae comparat. 

IX (2, 22) ] 
"Egaouovión Βάϑιππε τῶν ἀωρολείων. 

Hephaeslio p. 88 de asynarteto Archilochio disserens, cuius 
hoc exemplum ponit » ᾿Ἐρασμονίδη Χαρίλας, χρῆμα vou γελοῖον" 
Κρατῖνος, δὲ ὅταν λέγῃ ἐν τοῖς “Τρχιλόχοις » Ερασμονίδη Βά- 
Sure τῶν ἀωρολείων" τοῦτο τὸ μέτρον ἀγνοεῖ, ὅτι οὐκ ἄντι- 
xovg μιμεῖται τοῦ ᾿Τρχιλόχου τὸ ᾿Ερασμονίδη. 

X (2, 22) t0 

Photius Lex. p. 29 1. Εὕὔδοντι δ᾽ αἱρεῖ κύρτος: παροιμέα" 
καϑεύδουσι yàg καϑέντες τοὺς κύρτους. παρὰ τοῦτο ἐποίησε 
Κρατῖνος ᾿Αρχιλόχοις ,,εὕδοντι δ᾽ αἱρεῖ πρωκτός." Hesychius, 
Εὕδοντι δ᾽ αἱρεῖ πρωκτός: παροιμία ἀπὸ τοῦ ,,εὕδοντι κύρτος 
αἱρεῖ." λέγουσι δὲ ὅτι, ὅταν τοὺς κύρτους καϑῶσιν, αὐτοὶ δὲ 
(leg. μὲν) καϑεύδουσιν, ὃ δὲ κύρτος αἱρεῖ τοὺς ἰχϑῦς. Κρα- 
τῖνος “Αρχιλόχοις. Proverbia Bodl. 429 P. 50: εὕδοντε κύρτος 
αἱρεῖ: ἐπὶ τῶν ἐργασαμένων ἐπιτυχῶς, ἐπεὶ συμβαίνει καὶ κοιμω- 
μένων ἁλιέων εἰσιέναι τοὺς ἰχϑύίας εἰς τοὺς κύρτους. Κρατῖνος 
ἐπὶ τὸ γελοιότερον ταῖτα μετέϑηκεν, ,,γεὕδοντι πρωκτὸς αἱρεῖ." 


ΧΙ (2, 23) i 
Photius Lex. p. 498 10. Σαμεακὸν τρόπον: Κρατῖνος “ς- 
χιλόχοις, εἰσυαμιαν ἐπισκώπτων μιννύωνα. ὑσὲ γὰρ ἐμφερεῖς 
εἶχε τὰς πρῴρας τὰ τῶν Σαμίων πλοῖα. Scholia ad Aristo- 
phanis Pac. 143: καὶ σαμιακὸν τρόπον φησὶ Κρατῖνος. De 
Photii verbis dixerunt Naekius Choer. p. 156 el Bergkius Comm, 


10 CRATINVS 


p.29 qui tentat eig ϑανίαν (ὑηνέαν) ἐπισκώπτων ἸΜένωνα. Pro 
μεννύωνα possis Σίμωνα, vel Méuyova cum Dobraeo Adv. I p. 608 
qui eliam Z4uv»tav tentat. 

» XI (2, 24) 

Harpocrat. p. 100 22: ἐλέγετο δὲ κυρίως ἰϑύφαλλος τὸ 
ἐντεταμένον αἰδοῖον, ὡς Κρατῖνος ᾿Αρχιλόχοις. 
ι8 XII (2, 24) 

Schol. ad Luciani lovem trag. p. 186 ed. lac. ó μὲν Καλλίας 
οὗτος, ὡς Κρατῖνος JfoyiAóyoig φησίν, Ἱππονίκου υἱὸς ἦν, τὸν 
δῆμον ἹΜελιτεύς, ὡς ᾿Αριστοφάνης Ὥραις, πλούσιος καὶ πασχη- 
τιῶν καὶ ὑπὸ πορνιδίων διαφορούμενος καὶ κόλακας τρέφω». 
εἷς δὲ στιγματίαν αὐτὸν Κρατῖνος κωμῳδεῖ ὡς ἕνα τῶν κατά- 
χφρεωνγ. et paucis interiectis: χωμῳδεῖ δὲ αὐτὸν Κρατῖνος xaà ὡς 
Φώκου γυναῖκα μοιχεύσαντα xai τρία τάλαντα δόντα εἰς τὸ μὴ 
κριϑῆναι. Vide ad fragm. inc. fab. 140. 


“ XIV (2, 24) 

Schol. ad Luciani Alex. p. 139 ed. Iac.: οὗτοι (Kéoxcorrec) 
ἐν Βοιωτίᾳ διέτριβον Οἰχαλιεῖς ὄντες γένος, Σίλλος xai Τρι- 
βαλὸς ὀνομαζόμενοι, ἐπίορκοι καὶ ἀργοΐ, ὡς Κρατῖνος ᾿Αρ- 
χιλόχοις. Pro Σίλλος καὶ Τριβαλὺς codd. habent σύλλος καὶ 
τριβάλλος, ἕλλος καὶ τρίβαλος, Σῶλος καὶ Τριβαλός. Quae 
manifesto corrupta sunt ex Ὧλος καὶ Εὐρύβατος. Eademque 
nomina restituenda sunt in Diotimi. versu apud schol. Luciani 
|. 1. ubi item editur Σίλλος ve ToiflaAog τε. Recte scriptus le- 
gitur hic versus apud Suidam. Cfr. Lobeck. Aglaoph. p. 1297. 


BOYKO.0I 


i5 I (2, 26) 

Hesychius, Πυρπερέγχει: Κρατῖνος ἀπὸ διϑυράμβον ἐν 
Βουκόλοις ἀρξάμενος, ἐπειδὴ χορὸν οὐκ ἔλαβε παρὰ (cod. πὲ) 
τοῦ ἄρχοντος ἔστιν οὗ ἠτήρει. Casaubonus, Πῦρ πῦρ ἔγχει: 
Κρατῖνος --- ἔλαβε παρὰ τοῦ ἄρχοντος παρ᾽ οὗ ἠτήκδι. Prae- 
terea Bergk. Comment. p. 31 πῦρ πυρὲ ἔγχει. — Malim πῦρ àni 
σεῦρ. Archontem dicil eundem, de quo fr. 2 agitur. 
t6 1 (2, 20 

Ὃς οὐκ ἔδωκ᾽ αἰτοῦντι Σοφοκλέεε χορόν, 
τῷ Κλεομάχου δ᾽, ὃν οὐκ ἂν ἠξίουν ἐγώ 
ἐμοὶ διδάσκειν οὐδ᾽ ἂν εἰς ᾿“ἀδωώνια. 

Alhonaeus XIV p. 638 d: Ὁ δὲ τοὺς εἰς Χιωνίδην ἀναφερο- 
μένους ποιήσας Πτωχοὺς Γνησέππου τινὸς uvnuovetet παιγνια- 











CRATINVS - 4 


γράφον τῆς ἱλαρᾶρ μούσης. Vs. 2 Hbri Κλεομάχῳ. Correxit 
Dobraems ad Arist. Ran. 1937. 
Π (2, 29) i 
Kai πρὸς τὸν οὐρανὸν σκια- 
μαχῶν ἀπο- 
κείννυσι ταῖς ἀπειλαῖς. 

Grammat. Bekkeri p. 429 23. ᾿“ποχτίννυσιν: ἀποκτίννυσι 
λέγουσι μᾶλλον ἢ ἀποκτιννύξι. Κρατῖνος BovxoAoig Καὶ 
πρὸς τὸν οὐρανὸν xvÀ. Eadem Suidas s. v. ἀποκτιννύναι. 
Distinxi in eola minora ut metri ratio appareat. 

IV (2, 30) ^ a 
Ἔν Καρὶ τὸν κίνδυνον ἐν ἐμοὶ δὴ δοκεῖ 
πριύτῳ πεπειρᾶσϑαι. 

Schol. Platonis Lach. Bekk. p, 322: ἐν τῷ Καρὶ ὑμῖν ὃ κίν- 
dvvog] ἐπὶ τῶν ἐπισφαλέστερον καὶ ἐν ἀλλοτρίοις κινάννευόν- 
των" — χαὶ Κρατῖνος Βουχόλοις Ἔν Kagi τὸν κίνδυνον πτλ. 
Legebatur πειρᾶσϑαι. 

V (2, 30) 19 

Grammat. Bekk. Anecd. p.394 8. ᾿Ὡνδρακάς: τὸ κατὰ 
ἄνδρα χωρῆσαι ὃ Κρατῖνος àv Βουκόλοις. Scrib. τὸ κατ᾿ ἄν- 
ὅρα, χωρίς. Cfr. Suidas v. ἀνδρακάδα. 

VI (2, 30) 20 

Grammat. Bekk. Anecd. p. 395 27: àveaiav τήν ἄνεσιν 
καὶ τὴν ἄδειαν. Κρατῖνος BovxóAoig. Ead. Suid. s. v. ἀνεσίαν. 

BOYSZIPIS (2, 31) 
'O βοῦς ἐκεῖνος χὴ uayig καὶ τἄλφιτα. 21 

Pollux X 81 παρὰ Σοφοκλεῖ εἴρηται «τὰς “Ἑκαταίας μα- 
yag δόρπων." Κρατῖνος δὲ ἐν Βουσίριδι εἴρηκεν Ὁ βοῦς 
ἐκεῖνος κτλ, Describitur saorificii apparatus. 

ΙΗ 14. 9ὲῈ Σ 
I (2, 31) 22 

Τούτοισι δ᾽ ὄπισϑεν ἴτω δίφρον φέρων “υκοῦργος 

ἔχων καλάσιριν. . 

Schol. Aristoph. Av. 1294. φαίνονται τὸν “υκοῦργον .4i- 
γύπτιον εἶναι νομίζοντες ἢ τὸ γένος ἢ τοὺς τρόπους. Φερε- 
χράτης ᾿Αγρίοις .... μήποτε οὖν καὶ εἰς τὸ αὐτὸ καὶ Κρατῖνος 
4Δηλιάσι Τούτοισι δὲ xvÀ. lta Dobraeus et Hermannus Opusc. V 
p. 296 pro τούτοις δὲ ὄπισθεν. Possis etiam aliis numeris 





12 CRATINVS 


τούτοισι δ᾽ ἐξόπισϑ᾽ ἴτω. Videtur pompa describi in qua Ly- 
curgus virginis διφροφόρου parles subire iubetur. Eodem se- 
quéns fragmentum spectat. 

23 Hu (2, 33) 

Schol. Aristoph. Vesp. 542: ΙΗνημονεύει τοῦ ἔϑους (τοῦ 
ϑαλλοφορεῖν) Κρατῖνος μὲν ἐν 4ηλιάσιν, Φερεχράτης δὲ ἐν 
ἘἘπιλήσμονι. 

2. 25 DI IV (2,33) 

"Iva σιωπῇ τῆς τέχνης δάζωσι τὸν λοιπὸν χρόνον. 

Ἔρραζε πρὸς τὴν γῆν, ὃ δ᾽ ἠσκάριζε κἀπέπαρδε. 

Photius et Suidas, Ράζειν καὶ δύζειν: τὸ ὑλακτεῖν — ἀπὸ 
τούτου δὲ ἐπὶ τοὺς πικραινομένους καὶ σκαιολογοῦντας μετη- 
νέχϑη" Κρατῖνος 4ηλιάσιν Ἵνα --- χρόνον, καὶ ἑξῆς Eooate 
κτλ. Vs.1. nondum emendatus est. Vs.2 legebatur ó δὲ σκα- 
οἶξει κατέπαρδε (Suidas καὶ πέπορδε). Pierson ad Moer. p. 36 
ὁ δ᾽ ἠσκάριζε xai πέπορδε. Porson. Misc. p. 577 ὃ δ᾽ zoxa- 
pibe κἀπέπαρδε. ldem in Photio edidit nisi quod ἐσκάρεζε 
scripsi. Praeterea Bergk. Comm. p. 45 ἔρραξζε' πρὸς τὴν γὴν 

' 00^ ἠσκάριζε xqv ἔπαρδεν. 
26 Υ (ὦ, 34) 
“Ὑπερβορέους αἴϑρια τιμῶντας στέφη. 

Hesychius, “41 ἰϑρια: Κραεῖνος 4ηλιάσιν ' Ὑπερβορείους αἵ- 
ϑρια τιμῶντας στέφη. τὰ γὰρ Ὑπερβορέων ἱερὰ κατά τινα 
πάτριον ἁγιστείαν οὐχ ὑπὸ στέγην ἀλλ᾽ ὑπ᾽ αἴϑριον διαφι- 
λάττεται. Codex Κρατῖνος “Ηλιᾶσιν (ν6] Ἰλιᾶσιν) ὑπερμορίους 
αἴϑριαι τιμῶντας στέφη. Correxit Musurus. Forsan αἴϑρεια, 
vel *Yzreoflooetovc. Bergk. Comm. p. 44 τιμῶντας αἴϑρια. Re- 
spicit Cratini versum Suidas v. στέφος. 

2 VI (2, 35) 
Ἐτήσιοι γὰρ πρόσιτ᾽ dei πρὸς τὴν τέχνην. 

Photius p. 26 18. ᾿Ετήσιοι: πρόσκαιροι ᾿Ετήσιοι γὰρ κτλ. 
Κρατῖνος 4ηλιάσιν. la Porsonus. Cod. πρόσιτα εἶ. 

28 VII (2, 35) 
Τῷ δ᾽ ὑποτρίψας τι μέρος πνῖξον καϑαρύλλως. 

Alhenaeus IX p. 396 b de πρνεικτοῖς κρεαδίοις agens: Κρα- 
vivog δ᾽ ἐν 4ηλιάσι Τῷ δ᾽ ὑποερίψας κελ. 

29. 80 ΥΠ IX (2, 35) 
τις δ᾽ ὑμῶν κάλλει προκχριϑῆ. 
Πρὶν παροῦσα διϑάσκῃ. 





CRATINVS | c 48 


Grammat. Bekkeri p. 129 10: λείπει δὲ (particula d») καὶ 


ἐν ὑποταχτικοῖς Ei τις --- προχρεϑῆ. καὶ πάλιν Iloiv πα- 
ροῦσα διδάσκῃ. Κρατῖνος 4ηλιάσιν. 
X (2,935) T 


Hesych., Βοῦς à» αὐλίῳ: παροιμία ἐπὶ τῶν ἀχρήστων. 
Κρατῖνος 4ηλιάσιν.  Plenius Diogen. Paroem. III 70. Βοῦς ἐν 
αὐλίῳ γέρων, ἐπὶ τῶν δ ἀσϑένειαν ἡσυχαζόντων. 

ΧΙ XI (2, 36) 32. 33 

Antiattic. p. 94 7. Ἐξ αὐτῆς: ἀντὶ τοῦ παραχρῆμα. Koa- 
τῖνος 4ηλιάσιν. Idem p. 96, 14. ᾿Εγχυρῆσαι: ἀντὶ τοὺ ἐντυ- 
χεῖν. Κρατῖνος 4ηλιάσιν. Eadem Suidas et Zonaras p. 609. 

XII (5, 16) 34 

Aristoteles Eth. Nicom. ed. Bekk. p. 1098, 18. μέα ydo 
χελιδὼν ἔαρ οὐ ποιεῖ. Ad quae schol. a Cramero editus Anecd. 
Par. | p. 182: χέχρηται τῇ παροιμίᾳ Κρατῖνος ἐν 4ηλιάσιν. 

ΧΙΥ (5, 16) 35 
ἮΝ dg ἀληϑὴς ὃ λόγος ὡς δὶς παῖς γέρων. 

Sehol. Platonis ad Axioch. p. 367. B. editum ἃ Daslio in 
Boellig. Opusc. III p. 197. μέμνηται δὲ αὐτῆς (proverbii γέρον--: 
τες δὶς παῖδες) Κρατῖνος ἐν 4ηλιάσιν λέγων "Hy ἀρ᾽ ἀληϑὴς ὃ 
λόγος κτλ. Cod. ἄρα el παῖς ἐστὲν γέρων.  Correxit. Baslius. 


AIAASKAAILAI (2, 36) 
"Ore σὺ τοὺς καλοὺς ϑριάμβους ἀναρύτουσ᾽ ἀπηχϑάνου. 86 
Suidas, ᾿ναρύτειν: ἀναντλεῖν, ἀπὸ τοῦ ἀρύεσϑαι. Κρα- 
tivog Διδασκαλίαις Ὅτε --- ἀπηχϑαάνου. 


A4dIONYZAAMERANAPOZX 
| (237 o 
Στολὴν δὲ δὴ vy εἶχε; τοῦτό μοι φράσον. 
B. Θύρσον, κροκωτόν, ποικίλον, καρχήσιον. 
Macrobius Saturn. V 21: mec solus .sclepiades meminit 
huius poculi (καρχήσιεον dici), sed, et alii poetae illustres ut 
Seppko — Cratinus in Ζιονυσαλεξάνδρῳ Στολὴν δέ «vA. Vs. 1 
τοῦτό uot φράσον Porsonus ad Eurip. Hec. 782. Codex τουδο- 
μοιφρασον. 
Il (2, 38) 98 
Ἔνεισιν ἐνταυϑὲ μάχαιραι κουρίδες, 
αἷς κείρομεν τὰ πρόβατα καὶ τοὺς ποιμένας. 








14 CRATINVS 


Pollux X 140: «à δὲ κουρέως σκεύη, xovolóec μάχαεραι, 
μαχαιρίδες. ἐν μὲν yàg Koe«tivov Διονυσαλεξάνδρῳ "Eveiey 
ἐνταυϑοί xvÀ. Vs.1 vulgo érveiey δὲ pro ἔνεισιν, quod correxit 
Piersonus ad Moer. p. 259. Ibid. ἐνταυϑὲ scripsi pro dvrav9oi. 


39 Π (?, 38) 
Οὐ ydg τοι σύγε πρῶτος ἄκλητος φοιτᾷς ἐπὶ δεῖτενον ἄνηστες; 


Alhenaeus II p. 47 ἃ: ὅτι τὸ ἄνηστις ὃ νῆστις πλεονασμῷ 
τοῦ ἃ, ὡς στάχυς ἄσταχυς, παρὰ Κρατίνῳ κεῖται Οὐ γάρ 
tOL σύγε πρῶτος φοιτᾷς ἐπὶ δεῖπνον ἄνηστις, omissa voce 
ἄκλητος εἰ tacito fabulae nomine, quorum utrunque servavit 
Grammaticus Bekkeri p. 402 32. "4»otig: ἡ (leg. 0) νῆσεις, 
παρὰ Κρατίνῳ ἐν Διονυσαλεξάνδρῳ Ἰοὺ γὰρ σύγε πρῶτος 
xtÀ. et Suidas Z4vgarig: ὃ (fort. οὐ) γογδυμένος. x«l ἄνηστις 
ἡ (δ) νῆσεις λίαν παρὰ Κρατένῳ ἐν 4ιορυσωλεξάνδρῳ "foo 
γὰρ σύγε πρῶτος ἄκλητος. Posirema iterum spposuit Grammat, 
Bekk. p. 453, 27. Ex Athenaeo prefecit Eustathius p. 947, 17. 
Pro πρῶτος lacobsius πρώιος. Bebebat πρῷος. 


AU IV (2, 39) 
Τῶν βδελλολαρύγγων ἀνεπαγγέλτων αὐτῷ φοιτήσας ἐπεὶ δεῖπνον. 


Suidas, ᾿“νεπαγγεῖτος: ἄκλητος. Κρατῖνος ΖΔιονυσαλεξάν- 
ὅρῳ Τῶν βδελλολαρύγγων κτλ. Polux VI 12: ἄκλητοι, oUg 
ἀνεπαγγέλτους Κρατῖνος καλεῖ. Pro αὐτῷ cod. A αὐτῶν. For- 
tasse scribendum: βδελλολαρύγγων ἀνεπαγγέλτων φοιτησάντων 
ἔπὲ δεῖπνον. Ad hunc Cratini locum existimabam aliquando re- 
spexisse Clementem Alex. Paed. ἢ p. 61 Sylb. ἀλλ᾽ αἰσϑά- 
vouaL ὅϑεν ἡ εὐπρόσωπος ἐρρύη τῶν δείπνων προσηγσρία, 
ἀπὸ τῶν φαρύγγων καὶ φοιτητῆς μανίας ἐπὶ δείπνων, κατὰ 
τὸν κωμικόν. 


M V (2,40)- 
Ὁ δ᾽ ἠλέίϑιος ὥσπερ πρόβατον βῆ βῆ λέγων βαδίξει. 

Eiymelog. M. p. 196 7. Βῆ: τὸ μιμητικὸν τῆς τῶν προ- 
βάτων φωνῆς, οὐχὶ βαὲ λέγεται ᾿Αττικῶς. Κρατῖνος 4 ε0- 
γυσαλεξανδρῳ 'O δ᾽ ἠλίϑιος κτλ. Eadem Eustoih. p. 768, 14. 
1721, 27. Adde Suidam s. v. βή, ubi 8» scribitur pro βῆ et ὁ, 
δὴ λοίσϑιος pro ὃ δ᾽ ἠλίϑιος. Ex Suida sua habel Zomauras 
p. 387. Porsonus Praef. Hec. XLV ὡς προβάτιον. Reisigius 
Coniéct. p. 99 ὥσπερ πρόβατα. Elmsleius Cens. Hee. Pors. ed. 
Lips. p. 268 βὴ βὴ λέγων ὥσπερ πρόβατον βαδίζει. 


CRATINYS. 15 


VI (9, 41) 42 
Οὐκ ἀλλὰ βόλιτα χλωρὰ κῴῳσπωτὴν πατεῖν. 
Schol. Aristoph. Lys. 575: τοῦ ἐρίου 0 δύπος οἰσπωτὴ λέ- 
γεται. καὶ Κρατῖνος Ζ4ιονυσαλεξάνϑρῳ’ Οὐ παλὰ βόλβιτα 
χλωρὰ καὶ οἰσπώτην πατεῖν. Correxit Porsonus Adv. p. 284. 


VH (2, 41) 43 

Ἔν σαργανέσιν ἄξω ταρίχους Ποντικούς. 
Alltenaeug ΠῚ p. 119 b: καὶ ἀρσενικῶς ὁ τάριχος λέγεται 
παρ᾽ ᾿Αττικοῖς .. .. Κρατῖνος μὲν ἐν Ζιεονυσαλεξανδρῳ" "Er 
σαργανίσιν ἄξω κτλ. Vulgo σαργανοῖσιν. Correxit Porsonus. 
Praeterea Bergkius σαργανίσε νάξω. Respexit locum Pollux VI 48: 
ἐν Διονυσαλεξάνδρῳ Κραεῖνος ὁ δὲ (leg. olde) ταρίχους IIov- 

τικούς. 

ΥΠ (2, 41) a 

Νακότιλτος ὡσπερεὶ κωδάριον ἐφαινόμην. 


Pollux VII 28: τὸ δὲ ὄνομα ὃ νακοτίλτης, εἰ καὶ Φιλήμων 
αὐτῷ κέχρηται ἐν ““ρπαζομένῃ, ἄλλως δ᾽ οὐχ ἀνεκτόν, εἰ μὴ 
τὸ ῥῆμα ἣν ἐν χρήσει παλαιότερον. καίτοι γε Κρατῖνος à» 
Διονυσαλεξάνδρῳ φησίν Νακότελτος κτλ. Porsonus Adv. p. 284 
vexortÀrov. Melrum est Cratineum.  Probabiliter Bergk. Comm. 
p.27 xai νακότιλτος. 

IX (2, 42) T 
Παραστάδας καὶ πρόϑυρα βούλει ποικίλα. . 

Pollax VII 122: Κρατῖνος δ᾽ ἐν Ζιονυσαλεξάνδρῳ Ilaga- 
στάδας --- ποικίλα. παστάδας δὲ ὃ Ξενοφῶν. MS bungerm. 
βουλῇ. Idem X 25: ἐν δὲ Κρατίνου “ιονυααλεξάνδρῳ εἴρη- 
ται Παραστάδας κτλ. 

| (2, 42) t6 

Polux VII 198: ἡ γελγόπωλις ἐν Διονυσαλεξάνδρῳ 

Κρατῖνσυ. ᾿ 
ΧΙ (2, 42) a 

Pollux X 34: εἴδη δὲ κλένης &eyveórcove, παράπυξος, ὡς 
ἐν τῷ Ζιονυσαλεξάνδρῳ Κρατίνου κλίνην τὴν παράπυξον. 
ldem VII 159: χλέίγην δὲ παράπυξον Κρατῖνος εἶπεν ἐν 4:0- 
τυσαλεξάνδρῳ. 

XH (2, 42) 48 

Alhenaeus IX p.384 b: ὅτε γὰρ χηνοβοσχοὺς οἴδωσι μάρ.-- 
τυς Κρατῖνος ἐν ΖΦεονυσαλεξάνδρῳ λέγων Χηνοβοσκοί, 
βουκόλοι. 


16 CRATINVS 


ZAJZPAIETIAEZ 
49. 50 I HN (2, 43) 
«ἄμπωνα, τὸν o) βροτῶν 
ψῆφος δύναται φλεγυρὰ δείπνου φίλων ἀπείργειν. 
* 

γῦν δ᾽ αὖϑις ἐρυγγάνει:" “ 

βούκει γὰρ ἅπαν τὸ παρόν, τρίγλῃ δὲ κἂν μάχοιτο. 
Athenaeus VIII p. 344 e: Κρατῖνος δ᾽ ἐν Δραπέτισιν εἰπὼν 


περὶ αὐτοῦ “Μάμπωνα --- ἀπείργειν, ἐπάγει Νῦν δ᾽ αὖϑις 
κτλ. Vs.9 libri αὖτις. Correxit Dindorfius. 
s . m (2, 44) 
Πανδιονίδα πόλεως βασιλεῦ 


Σ κει 


τῆς ἐριβώλακος, οἶσϑ' ἣν λέγομεν, 
καὶ κύνα καὶ πόλιν ἣν παίζουσιν. 

Pollux IX 98: ἡ δὲ διὰ πολλῶν ψήφων παιδιὰ πλινϑίον 
ἐστὲ χώρας ἐν γραμμαῖς ἔχον διακειμένας. καὶ τὸ μὲν πλιν- 
᾿ 9iov καλεῖται πόλις, τῶν δὲ ψήφων ἕἑ ἑκάστη κύων" διῃρημένων 
ϑὲ eig δύο τῶν ψήφων κατὰ τὰς χρόας, ? ᾿τέχνῃ τῆς παιδιᾶς 
ἐστι περιλήψει τῶν δύο ψήφων ὁμοχρόων τὴν ἑτερόχρουν 
ἀναιρεῖν, ὅϑεν καὶ Κρατίνῳ πέπαικται" Πανδιονίδα κτλ. Cfr. 
Zenobius V 67: πόλεις παίζειν: μέμνηται ταύτης Κρατῖνος ἂν 
ταῖς 4ραπέτισιν. Υ͂Β. 1 libri βασιλέως — Correxit Bentleius. 

53 ΙΝ (2, 46) 
| Φέρε νῦν σοι 

ἐξ αἰϑρίας καταπυγοσύνην μυὸς ἀστράψω Ἐενοφῶντος. 

Aelianus H. A. XII 10: λέγουσι δὲ τοὺς μῦς λαγνιστάτους 
εἶναι, καὶ μάρτυρα γε Κρατῖνον ἐπάγονται εἰπόντα ἐν ταῖς 
ΖΔραπέτισι Φέρε νῦν σοι κτλ. 

" V (2, 46) 
Τοὺς ὧδε μόνον στασιάζοντας καὶ βουλομένους τινὰς εἶναι. 

Photius Lex. p. 658 15. Ὧδε: οὐ μόνον τὸ οὕτως, ἀλλὰ 
καὶ τὸ ἐνθάδε ὡς ἡμεῖς. Κρατῖνος Δραπέτισι Τοὺς ὧδε uó- 
γον» κτλ. ᾿ 
54 VI (2, 4) 

Ποδαπὰς ὑμᾶς εἶναι φάσκων, ὦ μείρακες, οὐκ ἂν ἁμάρτοιν; 

Suidas ““μάρτοιν δἴρηχε τὰ ἁμάρτοιμι Κρατῖνος 4ραπέ- 
τισι Ποδαπὰς --- ἁμάρτοιν; καὶ ὅλως σύνηϑες αὐτοῖς (ἁἍττι- 
κοῖς T. H. ad Lucian. I p. 260) τὸ τοιοῦτο. ta codd. Vulgo 
ἁμαρτεῖν. V. Porson. ad Arist. Eccl. 607. Eadem. forma usus 





CRATINVS iT 


es, Euripides Erechth. XVII 6 ubi λάβοιεν scribendum pro λα- 
βεῖν. Ad μείρακες respexit Herod. Cram. Ox. ΠΠ 283. Phrynichus 
Ecl. p. 212. 
VH (2, 48) | 55 
Οἱ δὲ πυππάζουσι περιτρέχοντες, ὃ δ᾽ ὄνος ὕεται. 
Photius Lex. p. 337 19. Ὄνος ὕεται: ἐπὶ τῶν μὴ ἐπιστρε- 
φομένων .. . Κρατῖνος “απέτισιν Οἱ δέ xrÀ. Eadem Sui- 
das s. v. ὄνος verat, qui omittit à δ᾽ ante ὄνος. Respexit He- 
Sychius, Πυππαάζουσι: φωνῇ ποιᾷ χρῶνται. 


γ (2, 48) 58 
Τὸν Κερκυόνα 9^ ἕωϑεν ἀποπατοῦντ᾽ ἐπί 
τοῖς λαχάνοις δὑρὼν ἀπέπνιξα. 

Grammat. Bekkeri p. 453 10. “Αποπάτημα: αὐτὸ τὸ σχύβα- 
λον. Εὔπολις Χρυσῷ γένει ,.τἰ γάρ iov ἐκεῖνος; ἀποπάτημ᾽ 
ἀλώπεκος." Κρατῖνος Ζ4Ζραπέτισιν Τὸν Κερχυόνα v& ἕωϑεν 
χελ. Eadem affert Suidas s. v. ἀποπάτημα et Etymologicum M. 
p. 132 9, ubi priora ita leguntur: τὸν Κερκύωνα ἕωϑεν ἀπο- 
πατῶν. Forsan: ἀποπατοῦντ᾽ ἐγώ | ἐπὶ τοῖς, el λασάνοις pro 
λαχάνοις. 

7 IX (ὦ, 49) 57 

Ζ4ἐχεσϑε φιάλας τάσδε βαλανειομφάλους. 

Athenaeus XI p. 501 d: Κρατίνου δ᾽ εἰπόντος ἐν 4ραπέ- 
τισι Ζέχεσϑε κτλ. ᾿Ερατοσϑένης ἐν τῷ ξἐνδεκάτῳ περὲ κω- 
μῳδίας τὴν λέξιν ἀγνοεῖν φησι “υκόφρονα' τῶν γὰρ φιαλῶν 
οἱ ὀμφαλοὶ καὶ τῶν βαλανείων οἱ ϑόλοι παρόμοιοι" εἰς δὲ 
τὸ εἶδος οὐκ ἀρρύϑμως παίζονται. Cfr. Hesychius et Suidas v. 
βαλανειομφάλους. 

X (2, 51) 58 
Οὗτος, καϑεύδεις; B. οὐκ ἀναστήσεις βοῶν. — 

Apollonius de pronom. p. 285 B. καὶ τούτου πίστις τὸ τὴν 
μὲν οὗτος καὶ ἐπὲ κλήσεως τάσσεσϑαι, καϑὸ πλησιάξει. ,,0 
οὗτος οἴῃ στρατείαν $o0eig9ai;" Σώφρων. Κρατῖνος ἐν 4ρα- 
πέτισιν Οὕτως, καϑεύδεις; οὐκ ἀναστησεισβοτων; 
Sequulus sum Koenium ad Greg. Corinth. p. 117. 


XI (2, 51) 59 

Hesychius, j4»egoixvfnAig: Κρατῖνος ἔν Δραπέτισιν ἐπὶ 
“άμπωνος. τὸν αὐτὸν ἀγύρτην καὶ κυβηλιστὴν εἶπεν, οἱονεὶ 
ϑύτην καὶ μάντιν. κύβηλιν γὰρ ἔλεγον τὸν πέλεκυν. Cfr. 
Suidas s. v. χυβηλέσαι οἱ Etymol. M. p. 8.11 et Bekkeri Anecd. 


Comici graeci n, 


18 CRATINV$ 


p. 336 15: LfysgotxüfnAw» Κρατῖνος Αάμπωνα τὸν uüvrt» ὡς 
ἀγύρτην καὶ ϑύτην. κύβηλις γὰρ ὃ πέλεκυς. o4 δὲ ἐγερσι- 
κύβηλιν ἐν τῷ δράματι γράφουσι, τὸν ἐφ᾽ ξαυτὸν ἐγείροντα 
τὸν πέλεκυν. 

»" XH (2, 52) 

Schol. Platonis p. 382 Bekk. ὁ μῦϑος ἀπώλετο: τούτῳ 
χρῶνται τῷ λόγῳ οἱ λέγοντές τι πρὸς τοὺς μὴ προσέχοντας. 
μέμνηται δὲ αὐτῆς καὶ Κρατῖνος ἐν Ζ“ραπέτισι καὶ Κράτης 
“αμίᾳ. 

J XII (2, 52) 

Grammat. Bekk. p. 996 24: ἀνεικάσασϑε, ἀνασκώψατε. 

ΖΔραπέτισι Κρατῖνος. Eadem Suidas s. v. ἀνεισασϑε. 


- XIV (2, 52) 

Zenob. vi 24. Ὕδωρ παραρρέει: αὕτη τάττεται eni τῶν 
ἐκ παντὸς ἔργου ἐπαγγελλομένων καταπράξασϑαι τὸ προκεί- 
μενον. μετενήνεκται δὲ ἀπὸ τῶν ὑπὸ σπουδῆς εἰς δέοντα 
πλοῖα εἰσβαινόντων, καὶ παραβαλλομένων τῷ κινδύνῳ. μέ- 
nee αὐτῆς Κρατῖνος ἐν 4ραπέτισιν. 


68 ΧΥ͂ (2, 53) 


Harpocrat. Lex. p 99 25: Ἱερὰ δδός ἐστιν ἣν oi μύ- | 


σται πορεύονται ἀπὸ τοῦ ἄστεος ἐπὶ ᾽᾿Ελευσῖνα. — μνημονεύει 
δ᾽ αὐτῆς Κρατῖνος ἐν Δραπέτισιν. 


64 XVI (2, 53) 

Basilius MS apud Schaeferum Praef. Gregorii Cor. p. LIII: 
στιβάς, χαμαικοίτιον, ὡς Εἰρηναῖος ὁ “Αττικιστὴς καὶ i “Ζριστο- 
φάνης (Pac. 847) ἐν στρατείαις ὃ κωμικός, καὶ ἐν 4ραπέτισι 
Κρατῖνος. Recte C. W. Lucas Observatt. Spec. II p. 8 verba 
ἐν στρατείαις tansposuil post χαμαικοίτιον. 


EMHIIIPAMENOI H I44IOI (2, 58) 


Clemens Alex. Strom. VI p.51 Pou. “Ἀριστοφάνης δὲ ὃ 
κωμικὸς ἐν ταῖς πρώταις Θεσμοφοριαζούσαις τὰ ἐκ τῶν Κρα- 
τίνου ᾿Ἐμπιπραμένων μετήνεγκεν ἔπη. Haec Dindorfius ad 
Aristophan. fragment. p. 94 composuit cum scholiastae loco ad 
Thesmoph. 215: 

MN. ἀτὰρ τί μέλλεις δρᾶν μ᾽; EY. ἀποξυρεῖν ταδί, 

τὰ κάτω δ᾽ ἀφεύειν. 

Hic igitur scholiasta ad ταδί haec habel: τὰ γένεια " ταῦτα δὲ 
ἔλαβεν ἐκ τῶν ᾿Ιδαίων Κρατίνου. Ex quo conclusit Dindorfius 





CRATINVS 19 


plenum fabulae titulum fuisse eum quem supra adscripsi. At Co- 
belus Observ. crit. in Platonem com. p. 77 Idaeos et Empipramenos 
fidos ἃ Clemenle sive potius Aristobulo fabularum titulos esse 
existimat, Sed de hac opinalione alio loco dicetur. 


EYNEIZAZ4AI 

Ptolemaei Heph. locum apud Photium Bibl. 192 p. 151, ex 
quo Alexandrum M. hac fabula summopere delectatum esse in- 
lellegitur, attigi Hist. crit. p. 101. 

| (2, 56) 65 
Ἥβης ἐκείνης, νοῦ δὲ τοῦδε xai φρενῶν. 

Stobaeus Floril. LII 11: Κρατῖνος ἐν Εὐνίδαις" “Ἥβης éxei- 
γης, νοῦ δὲ τοῦδε καὶ φρενῶν [κατάλληλος]. lulianus a Gais- 
fordio allatus Misop. p. 339 d: ὅπερ ὑμεῖς δρῶντες ὀλίγῳ πρό- 
τερον ἀναμιμνήσκεσϑε νῦν ἥβης ἐκείνης νοῦ τὲ ἐκείνου xai 
φρενῶν. Synesius Epist. 129 p. 265: στένομεν μεμνημένοι ἥβης 
τε ἐκείνης νοῦ τ΄ ἐκείνου xai φρενῶν. 

II Ill (2, 57) 66, 67 
Δωροῖ συκοπέδιλε, 
Τέχτονες εὐπαλάμων ὕμνων. 

Aristophanes Equ. 523 sqq. Cratini virlutes praedicans: ὦσαι 
δ᾽ οὐκ ἦν ἐν ξυμποσίῳ πλὴν .,4] ωροῖ συκοπέδιλε" xal ,, Τέκτο- 
γες εὐπαλάμων ὕμνων" οὕτως ἤνϑησεν ἐκεῖνος. Vbi scho- 
liases διὰ Ζ“ωροῖ συκοπέδιλε haec scripsit: Κρατίνου μέλους 
ἀρχή. σχώπτων δέ τινα ἐκεῖνος δωροδόκον καὶ συχοφάντην 
τοῦτο εἶπεν. ldem ad τέχτονες εὐπαλάμων ὕμνων haec habet: 
χαὶ τοῦτο δὲ ἐκ τῶν Εὐνειδῶν Κρατίνου. Quae utrumque car- 
men ex eadem fabula petitum esse docent. Ceterum confer 
Incert. fab. fr. 56 ἃ. Postrema τέχτονες εὐπαλάμων ὕμνων Pin- 
daro tribuit Tzetzes Epist. MS apud Potterum δὰ Lycophr. 
p. 1363 ed. Muell. Priora 7feoot συκοπέδιλε ex antiquo carmine 
parodiae lusu efficta esse testatur Hesychius, 4“ωροῖ συκοπέδιλε 
παρῳδεῖται (πεπαρῴδηται Ὁ) ἐκ τῶν ἀρχαίων ποιημάτων. 


IV V (2, 59) 68. 69 
Suidas, 4uguavaxciCew: ᾷδειν τὸν Τερπάνδρου νόμον, τόν 
καλούμενον Ὄρϑιον, οὗ τὸ προοίμιον ταύτην τὴν ἀρχὴν εἶχεν 
Augi μοι αὐτὸν ἄναχϑ᾽ ἑκατηβόλον ἀδέτω à φρήν. 
ἔστι δὲ καὶ ἐν Εὐναίᾳ καὶ ἐν ᾿Αναγύρῳ. Dindorfius Εὐνείδαις, 
in qua fabula frequenies fuisse aliorum poetarum parodias docet 
Athenaeus XV p. 698 d: χέχρηται δὲ (παρῳδέαις) καὶ Κρατῖνος 
9 x 


20 CRATINVS 


ὃ τῆς ἀρχαίας κωμῳδίας ποιητὴς à Εὐνείδαις. Hinc fortasse 
ad eandem fabulam referenda sunt quae leguntur apud Porphy- 
rium Eusebii Praep. Ev. X 3: τὸ ydo ,,τὸν δ᾽ ἀπαμειβόμενος 
προσέφη κρείων Διομήδης" σιγῶ, Ὁμήρου κωμῳδηϑέντος ὑπὸ 
Κρατίνου διὰ τὸ πλεονάσαι ἐν τῷ ,,τὸν δ᾽ ἀπαμειβόμενος." 
το - ΥἹ (2, 60) 

Ἐπίσχες αὐτοῦ, μὴ πέρα προβῆῇς λόγου. 

Io. Alexandrinus de acc. p. 29 25: ἔστε τινὰ (adverbia) 
καὶ παρὰ αἰτιατικῆς γεγονότα, οἷον τὸ πέραν καὶ πέρην — 
καὶ ἀπὸ δοτικῆς" ἐπίσχες αὐτοῦ, μὴ πέρα προβῆς λόγου, 
Κρατῖνος Εὐμένισιν. Lege Εὐνείδαις. 

ΘΡΑ͂ΙΤ T .4 I 
τι Ι (2, 61) 
Ὁ σχινοκέφαλος Ζεὺς ὁδὲ προσέρχεται 
ὃ Περικλέης, τὠδεῖον éni τοῦ κρανίου 
ἔχων, ἐπειδὴ τοὔστρακον παροίχεται. 

Plutarchus Vita Periclis c. 13: διὸ καὶ πάλιν Κρατῖνος ἐν 

Θρᾷτταις παίζει πρὸς αὐτὸν (Periclem) Ὁ .σχινοκέφαλος xr. 


Cfr. Pollux I1 43: σχινοκέφαλον δὲ Κρατῖνος τὸν Περικλέα εἶπε. 


mc I| (2, 62) 
Πανὶ κακὸν δεῦρο μαστάω τινά 
ποτὲ χαλκοῦν ἢ ξύλινον καὶ χρύσεον προσῆν. 
. οὐδαμῶς ξύλινος ἐκεῖνος « » » x » » » « 
ἀλλὰ χαλκοῦς ὧν ἀπέδρα. πότερα Δαιδάλειος ἦν; 
ἢ τις ἔκλεψεν αὐτόν; E 
Schol. Euripidis Hec. 821: ὅτι δὲ ἐκινεῖτο. (τὰ Δαιδάλου 
ἔργα) καὶ προΐει φωνήν, αὐτός τε Εὐριπίδης ἐν Εὐρυσϑεῖ λέ- 
γε — καὶ Κρατῖνος ἐν Θράτταις" Πανὶ κακὸν δεῦρο κελ. Do- 
braeus Hermanni coniecturis adiutus ad Aristoph. Nub. 518 tentat: 
Πανὲ κάδον δεῦρο βάστασόν τινα. 
β΄. πότερα χαλκοῦν ἢ ξύλινον; α΄. καὶ χρυσοῦν ἐὰν προσῇ. 
β΄. οὐδαμῶς, ξύλινος δ᾽ ἐχεῖνός ἴσοι. χαλκοῦς μοί ποτ᾽ ἦν,] 
ἀλλὰ χαλκοῦς ὧν ἀπέδρα κτλ. 
13 ΠῚ (2, 63) 
Ὅτι τοὺς κόρακας vàb «Αἰγύπτου χρυσία κλέπτοντας ἔπαυσεν. 
Pollux IX 91: οὕτως ἂν καὶ ὁ Κρατῖνος ἐν Θράτταις εἰ- 
ρηκὼς δἴη τὸν χρυσὸν χρυσία Ὅτι τοὺς κόρακας elc. lungerm. 
e cod. ὄπαυσαν. Revocavi ἔπαυσεν. Chorus loquitur de poela, 
ui apud Aristoph. Equ. 541 sqq. Pac. 739 aliisque locis. 





CRATINYS 21 


IV Q2, 63) " 
"Ec τὸν καλιόν, ἢν τύχῃ, καϑείργνυται. 

Pollux X 160: οἰκίσκος ὀρνίϑειος παρὰ Ἡροδότῳ καὶ .4ρ- 
χιλόχῳ. καὶ καλιὰ δὲ καὶ καλιὸς ὁ τοιοῦτος οἰκίσκος, ὡς Κρα- 
τῖνος Θράτταις "Eg τὸν --- καϑέργνυται. Vnus liber χαϑήρ- 
γγυται. — Allicam formam servavit Hesychius, Καϑείργνυται: 
συγχλείεται. 

V (2, 64) 15 

Pollux X 67: προσϑετέον δὲ τὰς ἐν Θρᾳτταις Koavivov 
πελίκας ἢ κύλικας ἢ προχοίδια εἶναι δοκούσας. Cfr. Athe- 
naeus XI p. 495 ἃ Πελίκαι: Καλλίστρατος ἐν ὑπομνήματι 
Operi» Κρατίνου ἀποδίδωσι κύλικα. | 

Υ (2, 64) 76 
Τὴν πέρυσι βουλὴν ἐφεστώς. 

Priseianus lib. XVIII p. 206 Kr. Κρατῖνος Θρᾷτταις Τὴν 

πέρυσι βουλὴν ἐφεστώς. Scribendum videtur τῆς βουλῆς. 
VII (2, 65) τ 

Anliatticisla p. 104 18. Κακόδουλος: Κρατῖνος Θρᾳκὶ 

(sic). Pollux II 80: παρὰ Κρατίνῳ δὲ 0 κακόδουλος εἴρηται. 
VII (2, 65) 18 

Harpocrat. p. 34 22 Bekk. oxvmupgóg — ὃ τὰς ἄρκυς, του- 
τέστε τὰ λένα, φυλάττων. ἄρκυς δὲ λέγονται πάντα τὰ κυνη- 
γετικὰ λίνα. Ἐενοφῶν Κυνηγετικῷ, Κρατῖνος Θρᾷτταις. 
Reclius ἁρκνωρός. 

ΙΧ (2, 65) τ 

Photius Lex. p. 183 1. Κύυβηβον: Κρατῖνος Θρᾷτταις. τὸν 
ϑεοφόρητον. lta codicis lectionem ϑεόφραστον correxit Ruhn- 
kenius ad Tim. p. 11. 

X (2, 65) 80 

Photius Lex. P. 826 19. Ὀχτώπουν: Κρατῖνος Θρᾷτταις 
ὑχτώπουν ἀνεγείρεις. ἀντὶ τοῦ σκορπίον. παροιμία γὰρ 
»δχορπίον [ὀχεώπουν] ἀνεγείρεις,, Eadem Suidas. Seclusi 
ὑκτώπουν. 

XI XH (2, 66) 81. 82 

Hesychius, πέφρησαν: ἀφῆκαν. Κρατῖνος Θρᾷσσαις. 
ldem Δὲ} ογχον: τὴν Βένδιν οὕτω Κρατῖνος ἐν Θράτταις ἐκά- 
λεσεν, ἤτοι ὅτι δύο τιμὰς ἐκληρώσατο, οὐρανίαν τε xai χϑο- 
vay" λόγχας γὰρ ἐκάλουν τοὺς κλήρους: οἱ δὲ ὅτι δύο φῶτα 
ἔχοι, τὸ ἴδιον καὶ τὸ τοῦ ἡλίου. τὴν γὰρ σελήνην Βένδιν καὶ 
"έρτεμιν νομίζουσιν. 


΄ 





22 CRATINYS 


83 XII (2, 66) 

Hesych., Συρβηνεύς: Κρατῖνος ἐν Θρᾳτέαις. ἤτοι αὐλη- 
τὴς (σύρβη γὰρ ἡ αὐλοϑήκη) ἢ ταραχώδης. Cratinus συρβη- 
vsvg vel συρβηνέων χορὸς dixisse videtur de tumulluoso Thrat- 
tarum choro. V. Zenob. VI 1 ubi συρβηνεύς scribendum. — Cír. 
Cassubonus ad Alhen. XV p. 697 e. Adde scriptorem in Mii 
Spicil. Rom. Il p. 314 τυρβηνέων (sic) τὸ καινὸν ἐργαστήριον. 


81 XIV (2, 67) 

Schol, Aristoph. Vesp. 590: Εὔαϑλος δήτωρ συχκοφαντῆς, ! 
μνημονεύει δὲ αὐτοῦ καὶ Πλάτων ἐν Πεισάνδρῳ xai Κρατῖνος 
ἐν Θρᾷτταις. 


ΚΑΕΟΒΟΥΔΙΝΑ͂Ι (2, 67) 


Diogenes Laert. I 89: γενέσθαι τε αὐτῷ (Cleobulo) ϑύυγα- 
τέρα Κλεοβουλίνην, αἰνιγμάτων ἑξαμέτρων ποιήτριαν, ἧς μέ- 
μνηται καὶ Κρατῖνος ἐν τῷ ὁμωνύμῳ δράματι, πληϑυντικῶς 
ἐπιγράψας. 

85 I (?, 68) 
Zxésvopa γὰρ ὅμως cixóg λαβεῖν 
πληγᾶς, dv μὴ συστραφῇ τὰ πράγματα. 

Schol. Aristoph. Av. 31: εἰς δὲ τὴν ποίησιν αὐτὸν (Acesto- 
rem) κεχλευάκασι Καλλίας μὲν ἐν Πεδήταις --- Κρατῖνος δὲ 
ἐν Κλεοβουλίναις ᾿Ακέστορα γὰρ κτλ. "Vs 2. Ald. et Ven. συ- 
στρέψῃ. Correxit Dobraeus; συστρέφῃ Bentleius. Praeterea Bergk. 
Comm. p. 123 Z4xéorog ἐστὶ τἄρ᾽ ὅμως. 


86 Π (2, 69) 
Ἐπέδωκε βαλάνων ἄβακα τῶν ἐκ Φιττέως. 

Polux X 105: ἄβακα δ᾽ εἰ βούλοιό τι τῶν τοῦ μαγείρου 
σκευῶν καλεῖν, προσχρηστέον σοι Κρατίνῳ ἐν Κλεοβουλίναις 
λέγοντι "Enéóoxe βαλάνων ἄβακα τῶν ἐκ Φιττέως. Verba 
βαλάνων ἄβακα rursus alligit Pollux VI 86. Pro Φιττέως Kuh- 
nius Πιτϑέως, Bentleius Φελλέως. Sed v. H. Sauppium Epist. 
crit. ad Hermann. p. 64. 


8 HI (2, 69) 
Ἔστιν ἄκμων καὶ σφῦρα νεανίᾳ εὔτριχε πώλῳ. 
Hephaestio Enchir. I 3 p. 17: ἐδείξαμεν ἔτι καὶ παρ αὐτῷ 
τῷ Κρατίνῳ πολλάκις οὖσαν (correptionem syllabae ante mu- 
tam et liquidam), ὡς ἐν Κλεοβουλίγαις Ἔστιν ἄκμων κελ. 





CRATINYS 23 


JV (2, 69) 88 
Hesychius, .fi95c πέπλος. Κραεῖνος Κλεοβουλίναις 
ἐκβάλλοντες τῆς αἴϑης πέπλους. Ha codex. vulgo αἴϑης. 
In poetae verbis Alberli tentat τοὺς αἴϑεις (αἰϑεῖς) πέπλους. 
. Scribendum videtur ἐχβάλλοντα τοὺς αἰϑεῖς πέπλους i. e. τοὺς 
στασιάζοντας. V. Zenobius Prov. 1 33 emendandus e Diogen. 
I 31. Bergkius ad Pind. p. 41 ἐκβάλλοντες αἰϑῆντας πέπλους. 
Adieclivum αὐϑὴς formatum ab αἶϑος, ut ψευδὴς a ψεῦδος, for- 
lasse eliam ἀγὴς ab ἄγος. Sed haec sane aliter explicari pos- 
sunt. V. Lobeck. Parall. p. 164. An dicamus proverbium fuisse 
“ἴϑης πέπλος ab Aetha vetusto nec sane aliunde cognito Dei- 
anirae nomine? Ad huius enim πέπλον ἃ paroemiographis pro- 
verbium illud refertur. 
| V (2, 70) 89 
Zenob. Prov. V 14. Μύλος πάντ ἀκούων: αὕτη τέτακται 
ἐπὶ τῶν κωφότητα προσποιουμένων καὶ πάντα ἀκουόντων». 
Ἰέμνηταν αὐτῆς Κρατῖνος ἐν Κλεοβουλίναις. ἔστι δὲ καὶ 
"ωμῳδιῶν ποιητὴς Μύλος. Reclius ύλλος. 


ΥΙἹ ΥἹΙ (2, 70) 90. 91 

Photius Lex. p. 515 23. Σχάλωψ: ὃ σπάλαξ. ἐν KAcoBov- 
λίναις Κρατῖνος. Scribendum σκάλοιν. Idem p. 645 8. Φέ- 
gouxog: ἕν Κλεοβουλίναις. ζῶον ὅμοιον γαλῇ, λευκόν, qu- 
λεῦον ἐν ταῖς δίξζαις τῶν δρυῶν, βαλανηφάγον, οὕτω καλούμενον. 


VII ΙΧ (ὦ, 71) 92. 93 

Athenaeus ΕΥ̓ p. 171 b: παροψωνεῖν δ᾽ ἔφη Κρατῖνος 

ἐν Κλεοβουλίναις οὕτως. δϑοδοὶ. Aristoph. Thesm. 389: καὶ 

παρὰ Κρατίνῳ ἐστὶν ἐν Κλεοβουλίναις τὸ ἐπισμῇ. ἔστε δὲ 

λοιδορία, ἀπὸ τοῦ καϑάπτεσϑαι τῶν σμωμένων. Respicit He- 
sychius, Ἐπισμῆ: ἐπιτρίβει... λοιδορεῖ, πλήττει. 

X (2, T1) 94 

Pollux VII 41: ,,ἱπούμενος ταῖς συμφοραῖς" “Ἀριστοφάνης 

πού φησι. καὶ Κρατῖνος ἱποῦμεν ἐν Ἀλεοβουλίνῃ. καὶ 2oyi- 

λοχος δ᾽ ἔφη ,,κέαται δ᾽ ἐν ἵπῳ." Ba legendum. — Aristophanis 

locus est Equ. 920. 


ΛΆΚΩΝΕΣ (2, 12) 
Φοβερὸν ἀνϑρώποις τόδ᾽ αὖ 95 
χταμένοις ἐπὶ αἰζηοῖσι καυχᾶσϑαι μέγα. 
Clemens Alexandr. Strom. V1 p. 738 25 (263): Πάλιν δ᾽ αὖ 
Ὁμήρου (Odyss. χ' 412) εἰπόντος ,»γοὐχ ὁσίη κταμένοισιν ἐπὶ 





24 CRATINYS 


ἀνδράσιν εὐχετάασϑαι," ᾿Αρχίλοχός τε xai Κρατῖνος γράφουσεν, 
ὁ μὲν οὐ γὰρ ἐσϑλὰ κατϑανοῦσι κερτομεῖν ἐπὶ ἀνδράσιν," Κρα- 
τῖνος δὲ ἐν τοῖς “άκωσι Φοβερὸν ἀνθρώποις κτλ. lacobsius 
φϑονερόν, οἱ Grolius τόδε. Scriptorum loci, quos in illa. de 
poetarum furtis affert Clemens disputatione, maximam partem sunt 
corruplissimi nec sine meliorum librorum ope sanandi. In altero 
versu nihil est quod non optimo quoque poeta dignum sit. Poe- 
licis et verbis et formis non raro usus est Cralinus; at Lacorzum 
nomen sane dubilabile est. Monui haec propter Cobetum Observ. 
in Pleton. com. p. 77. 


M.4404KO0I 


96 I (2, 12) | 
Παντοίοις γε μὴν κεφαλὴν ἀνϑέμοις ἐρέπτομαι, 
λειρίοις, ὁόδοις, χρίνεσιν, κοσμοσανδάλοις, 1 ἴοις, 
καὶ σισυμβρίοις, ἀνεμωνῶν κάλυξί τ᾽ ἠριναῖς, 
ἕρπύλλῳ, κρόκοις, ὑακίνϑοις, ἑλιχρύσου κλάδοις, 
οἰνάνϑησιν, ἡμεροκαλλεῖ τὲ τῷ φιλουμένῳ, 
ἀνθϑρύσκου φόβη, ἈΚ ΑΚ ΑΚ ΚΙ 0 X — x ἃ 
τῷ 7 ἀειφρούρῳ μελιλώτῳ κάρα πυκάζομαι, 
καὶ δὴ κύτισος αὐτόματος παρὰ ἸΜέδοντος ἔρχεται. 

Alhenaeus XV p. 685 d de floribus eoronariis disserens: καὶ 
Κρατῖνος ἐν Παλθακοῖς Παντοίοις γε μὴν xvÀ. Praesentia 
ἐρέπτομαι πυκάζομαι el ἔρχεται indicare videntur, eum qui 
haec recitat cum maxime in ornando coronandoque capite occu- 
patum esse. Respicit Pollux VI 106: τὰ δὲ ἐν τοῖς στεφάνοις 
ἄνϑη, ὁόδα, ἴα, κρίνα, σισύμβρια, ἀνεμῶναι, ἕρπυλλος, χρόχος, 
ὑάκινϑος, ἑλίχρυσος, ἡμεροκαλλές, &Aévevov, ϑρυαλλίς, ἀνϑρί- 
σκος (sic), νάρκισσος, μελίλωτον, ἀνθεμίς, παρϑενὶς καὶ τἄλλα, 
ὅσα τοῖς ὀφϑαλμοῖς τέρψιν ἢ δισὶν ἡδεῖαν ὄσφρησιν ἔχει. 
μέμνηται δὲ τῶν πλείστων Κρατῖνος ἐν MaASaxoig, ὥσπερ 
καὶ κοσμοσανδάλου καὶ μίλου, ὅπερ ἦν τῆς μίλακος ἄνϑος. 

Vs. 2 χρίγεσι Porsonus apud Dobraeum ad Nub. 518 pro χρίνοες. 

Athen. 1. ]. p. 681 b: κοσμοσανδάλων δὲ μνημονεύει, Κρατῖνος 

& Μαλθακοῖς διὰ τούτων ,, Κεφαλὴν ἀνϑέμοις ἐρέπτομαι, 

λειρίοις, δόδοις, κρίνοισι, κοσμοσανδάλοις." a libri. Vs. 3 

Porsonus χαλυξιν. Vs. 4 vulgo ὑαχίνϑῳ.  Alhenaeus ]. 1. 

p. 681 a. de ἑλιχρύσῳ agens: Κρατῖνος δ᾽ à» MaASaxoig φη- 

σιν ,,épztUAAq, κρόκοις, ὑακίνϑοις, ξλιχρύσον κλάδοις." Por- 

sonus ὑακίνϑοισι. Vs. 5 Athenaeus l.l. p. 681. e: τοῦ ἥμε- 
θοκαλλοῦς καλουμένου ἄνθους, ὃ τὴν μὲν νύκτα μαραίνεται, 








CRATINYS 28 


ἅμα δὲ τῷ ἡλίῳ ἀνατέλλοντι ϑάλλει, μνημονεύει Κρατῖνος ἐν 
Ἠαλϑακοῖς λέγων οὕτως ἡμεροκαλλεῖ τε τῷ φιλουμένῳ. Vs. 6 
ἀνθρύσκου Schweighaeuserus pro ἀνθρυσκίσσου (A) vel ἀ»- 
ϑρυσχέσχου (P). Idem lacunam indicavit. Bergkius Comment. 
p. 128 Pollucis loco fretus tentabat: 


&v9gvoxov (vel ἀνθρύσκῳ) « « »* * * « 
vagxiogov φόβῃ 9', éAevelq ve καὶ ϑρυαλλίδι, 
τῷ v ἀειφρούρῳ κτλ. 


Cum Pollux disertim μῆλον e Cratino afferat, vs. 6 forsan ita sup- 
plendus ἀνθρύσκου φόβησί ve μίλῳ ve καὶ ϑρυαλλίδι. Vs. 8 καὶ 
δὴ scripsi pro καὶ. Porsonus κἀμοί. Hermannus Docir. metr. 
p.981 xa£ γάρ, Bergkius καί μοι. Tum vulgo παραμέδοντος. 
Correxit. Dobraeus. 
I (2, 14) T 
Τίς ἄρ᾽ ἐρῶντα μ᾽ οἶδεν, ὦ Γνήσιππ᾽, ἐγὼ πολλῇ χολῇ. 
οἴομαι γὰρ μηδὲν οὕτως μῶρον εἶναι καὶ κενόν. 

Alhenaeus XIV p. 638 e: Γνησίππου τινὸς μνημονεύει 
παιγνιαγράφου τῆς ἱλαρᾶς μούσης — Κρατῖνος ἐν MadSaxoig 
Τίς ἄρ᾽ ἐρῶντά μ᾽ οἶδεν κτλ. Ys. 1 Dalecampius ἐρῶντα. 
Libri ἔρωτα. Mox Dobraeus Advers. ll p. 348: Γνήσιππέ πω; 
πολλὴ χολή. Vs. 2 γὰρ addidit Grotius. Pro μῶρον vulgo 
μωρόν. 

ll (2, 74) - 

Athenaeus IH p. 111 e: ἄρτου δ᾽ εἶδός ἐστε xoi ὃ ἀποπυ- 
θίας καλούμενος, ἐπὶ ἀνθράκων δ᾽ ὀπτᾶται. καλεῖται δ᾽ οὗτος 
ὑπό τινων ζυμίτης. Κρατῖνος Μαλθακοῖς πρῶτον ἀποπῦυ - 
οἰαν ἔχω ζυμιταμιάδου πλέους κνέφαλλον. Cod. A 
ζυμηταμιαδου sinc accentu. B πλέου pro πλέους. Casaubonus 
ζυμίταν μὰ dU οὐ πλέων γναφάλων, acerosum panem intellegens. 
Forlasse igitur scribendum: 

πρῶτον ἀποπυρίαν ἔχω 

ζυμίταν μὰ Δἴ οὐ πλέον γναφάλλων. 
Quorum versuum alter est hendecasyMabus, qualis infra Fragm. 
inc. fab. XXII. Dicebantur haec ab homine Doriensi. Γναφάλλων 
verun esse docel Herodiánus dict. solil. p. 39 24 de nomine 
χνέφαλλον disserens: ὥστε xai ἀντέϑεσις ἐγένετο τοῦ a εἰὸ 8, 
ἐπεὶ παρὰ τὸ κνάφος ἐγένετο. εἰσὶ μέντοι ot καὶ διὰ τοῦ y 
γράφουσιν. ἔν τισιν ἐν MaA9oxoig Κρατίνου παρεφύλαξε 
Συύμμαχος. 


CRATINYS 


990 IV (2, 75) 
v4uogyóv ἔνδον βρυτίνην νήϑειν τινά. 

Hesychius, Βρυτίνη: ἐν Μαλϑακοῖς" ᾿Αμοργὸν ἔνδον βρυ- 
vivy» νήϑειν τινά. ἔπαιξε πρὸς τὸ πόμα τὸ βρύτινον" ἔστι 
δὲ καὶ ζῶον βρῦτον, ὅμοιον κανϑάρῳ, καὶ τὸ ἀπὲ αὐτοῦ βρύ- 
vivOv πήνισμα, ὅπερ ὑπ᾽ ἐνίων βομβύκινον λέγεται. Haec ad 
Cratini Mallbacos perlinere vidit Salmasius ad Terlull. de Pall. 
p. 197 qui pro νήϑειν tacite scripsit. νήϑει. Codex ἄμοργον 
ἔνδον βρύτινην γίϑειν τινά. Scribendum videlur ἄμοργεν ἔνδον 
βουτίνην ἡϑεῖν τινα. 

100 V ὦ, Τὴ 
“Πευκοὺς ὑπὸ ποσσὶν ἔχων πίλους. 

Pollux VII 171: οὐ μόνον δὲ ὃ ἐπὶ τῶν κεφαλῶν ἐπιτιϑέ- 
μενος πῖλος οὕτως ἐκαλεῖτο, ἀλλὰ καὶ ὃ περὶ τοῖς ποσίν, ὡς 
δηλοῖ Κρατῖνος ἐν αλϑακοῖς λέγων ,, Μευκοὺς ὑπὸ ποσὶν 
ἔχων πέλους." ldem X 50: τοὺς δὲ περὲ τοῖς ποσὶ πέλους 
οὐ Πλάτων μόνον ἐν Συμποσίῳ φήσας ,,ἐνειλιγμένων τοὺς 
πόδας εἰς πίλους καὶ ἀρνακίδας,᾽ ἀλλὰ καὶ Κρατῖνος ἐν IMaà- 
ϑακοῖς ,,.“Δευκοὺς ὑπὸ ποσὶν ἔχων πίλους." Scripsi ποσσίν. 


101 VI (2, 78) 

Stephanus Byz. s. v. Ἰβηρία sive apud Constantinum Por- 
phyrog. de àdm. imp. 23: Ἴβηρ Ἴβηρος ὃ Ἴβηρος, ἀφ᾽ οὗ παρὰ 
Κουαδράτῳ ἐν Ῥωμαϊκῆς χιλιάδος é ἐστὶν ἸΙβήροισιν, οὕτω 
καίτοι «ἰγυσί ϑ᾽ ἅμα καὶ ᾿Ιβήροισι πολεμέοντες." τὸ αὐτὸ 
καὶ άβρων ἐν παρωνύμοις φησί. καὶ αὐτὸς Ἴβηρος τραγο- 
πώγων ἐν ἸΠαλϑακοῖς εἴρηται Κρατίνον. Malim καὶ ὁ αὐτός 
Ifyoog τραγοτεώγων ἐν ͵αλϑθϑακοῖς εἴρηται Κρατίνου."  Ni- 
mirum, ut saepe alias, ipsa Habronis verba affert. 


102 VII (2, 78) 

Etymol. M. p. 482 21: Καβαισος: ὃ ἄπληστος, διὰ δι- 
φϑόγγου, προπαροξύνεται. παρὰ τὸν κάβον, ὃ ἔστε μέτρον 
σιτικὸν. Κρατῖνος αλϑακοῖς. ἔστι δὲ κύριον πεποιημένον 
παρὰ τὴν αἶσαν. 

108 Vll (2, 79) 

Photius P. 185 21 et Suidas: Κυλ λοῦ (Κύλλου) πήραν. . 
7 Πήρα χωρίον πρὸς τῷ ᾿“Ὑμηττῷ, ἐν ᾧ ῷ ὁ ἱερὸν “Ἵφροδίτης, καὶ 
κρήνη ἐξ ἧς αἵ πιοῦσαι εὐτοκοῦσιν καὶ αἵ ἄγονον γόνιμοι yi- 
γονται. Κρατῖνος δὲ ἐν Μ]αλϑακοῖς Κα λειὰν (Suidas Καλλίαν) 
αὐτήν φησιν. οἱ δὲ Κολλοπήραν (Suides Κύλλου τήραν). 
τάττεται δ᾽ ἡ παροιμία ἐπὶ τῶν τὴν φύσιν βιαζομένων ἐξ 








CRATINYS 27 


ἐπιτεχνήσδως. In his verba KaoAidv αὐτήν φησιν in codice a 
correclore addita esse monuit Dobraeus. Forsan igitur scriben- 
dum Κρατῖνος δὲ ἐν Παλϑακοῖς οἷδε Κύλλου πήραν. Cr. 
Herodianus Dict. solit. p. 11 17 Κύλλος τὸ κύριον, οὗ μέμνηται 
καὶ “Ἀριστοφάνης καὶ Κρατῖνος ἐν Μαλϑακοῖς. la Dindorfius 
pro ὝΔλος. 
IX (2, 80) 104 
Herodianus Dict. solit. p. 8 32: Τισαμενός, ““εξαμενός, 
zxsgauevog, Κλαυσαμενός" καλεῖται δὲ ἐν MaáSaxolg. 
Bergkius Comment. p. 129 Κλαυσομενός. 


X XI (2, 80) 105. 106 

Choeroboscus Crameri Anecd. Oxon. IV p. 416 εὕρηται δὲ 

καὶ μετὰ τοῦ σ οἶσϑας, ὡς παρὰ Κρατίνῳ ἐν MoASaxoig. 

Epimerismi Homer. p. 363 21: παρὰ δὲ ᾿Αττικοῖς μάλιστα 

ini πρώτου προσώπου ἡ παρὰ (maga) ἀντὶ τοῦ πάρειμι. 
Κρατῖνος Παλϑακοῖς. 


NEMESZIZS 
I (2, 80) 10 
Ὄρνιϑα τοίνυν δεῖ σε γίγνεσθαι μέγαν. 

Athenaeus IX p. 373 c: Ὀρνίϑια δ᾽ εἴρηκε Κρατῖνος ἐν 
Νεμέσει. .. ἐπὶ δὲ τοῦ ἀρσενικοῦ οὐ μόνον ὄρνιν, ἀλλὰ καὶ 
ὄρνιϑα ὃ αὐτὸς Κρατῖνος ἐν τῷ αὐτῷ δράματί φησιν. .. 
Ὄρνιϑα κτλ. Facit huc Eratosthenes Catast. 25 λέγεται τὸν 
día ὁμοιωϑέντα . . . τῷ ὀρνέῳ τούτῳ (cycno) καταπτῆναι 
εἰς Ραμνοῦντα τῆς ᾿Αττικῆς κἀκεῖ τὴν Νέμεσιν φϑεῖραι" τὴν 
δὲ τεκεῖν ᾧόν, ἐξ οὗ ἐκκολαφϑῆναι καὶ γενέσθαι τὴν “Ἑλένην, 
ὥς φησι Κρατῖνος ὃ ποιητής. Cfr. Schol. ad Arati Phaen. 273. - 
Cycnum dicunt inter astra constitutum eo quod Iupiter in cycnum | 
transfiguratus evolaverit in Rhamnunta Jtticae regionis ibi- 
que compresserit Nemesin, quae et Leda dicitur, ut refert Cra- 
linus comoediarum scriptor, quae eniza est ovum, unde nata 
est. Helena. 

Π (2, 82) 108 
“Ἵήδα, σὸν ἔργον" δεῖ σ᾽ ὅπως εὐσχήμονος 
ἀλεκερυόνος μηδὲν διοίσεις τοὺς τρόπους, 
ἐπὶ τῷδ᾽ ἐπώζουσ᾽, ὡς ἂν ὀκλέψης καλόν 
ἡμῖν v. καὶ ϑαυμαστὸν ἐκ voUÓ  Ogveov. 

Athenaeus IX p. 373 e: τὸν δ᾽ ἀλεκερυόνα — οἷ ἀρχαῖοι 
καὶ ϑηλυκῶς εἰρήκασι. Κρατῖνος Νεμέσει .“Δήδα xvÀ. Vs. 1 





28 ! CRATINVS 


1 


lbri εὐσχημόνως, correxit Stephanus. Vs. 3 vulgo ἐπωάζουσαν, 
AP ἐπωάζουσα. Correxit Valckenarius. 


109. 110 nr IV (2, 82) 
Τἄλλα πάντ᾽ ὀρνίϑια. Ὄρνιϑα φοινικόπτερον. 


Alhenaeus IX p. 373 d: ὀρνίϑια δ᾽ εἴρηχε Κραεῖνος ἐν Νε- 
μέσει" οὕτως »TGÀÀe πάντ ὀῤνίϑϑα. " ἐπὶ δὲ τοῦ ἀρσενικοῦ 
οὗ μόνον ὄρνιν, ἀλλὰ καὶ ὄρνεϑα ὃ αὐτὸς Κρατῖνος ἐν τῷ 
αὑτῷ δράματί φησιν »Ὄρνιϑα φοινικόπτερον. 


111 V (2, 82) 
"Dev ἐσϑίων τοῖς σιτίοισιν ἥδομαι. 
ei 3 *4 , ^" /, 
&zavra δ᾽ εἴναί uot δοκεῖ ῥδοδωνιά 
καὶ μῆλα καὶ σέλινα καὶ σισύμβρια. 


Schol. Theocriti XI 10: ῥόδων δὲ τῆς γυναικείας ἥβης, 
παρόσον καὶ ῥοδωνιὰν αὐτὴν ἔσϑ᾽ ὅτε λέγουσιν, ὡς Κρατῖνος 
ἐν Νεμέσει Ὥστ᾽ ἐσθίων κτλ. Vs. 1 vulgo ὡς τ᾽ οὖν ἐσθίων 
τοῖς σιτίοις ἥδομαι, quod correxi. Nisi praestat ὥς ποὐσϑίων. 
Vs. 2 μοι addidit Meursius Bibl. Att. p. 1469 d. 


112 VI (2, 83) 
Τῷ δὲ κοττάβῳ προϑέντας ἐν πατρικοῖσε νόμοις 
. τὸ κεινέου ὀξυβάφοις βάλλειν μέτωπον, 
τῷ δὲ βαλόντι νέμω πλεῖστα τύχης. 


Alhenaeus XV p. 667 e f de cotlabo disserens: Kpartivog 
ἐν Νεμέσει Τῷ δὲ κοττάβῳ xvÀ. Vs. 1 B habet τὸ δὲ xoz- 
τάβῳ. Pro δὲ PV δί. Bas. L 4i. Vs. 2 VL κινέου. Tum 
ὀξυβάφοις AB. ὀξύβαφος P. ὀξύβαφον VL. Non expedio. Se- 
quentia correxit Dobraeus, nisi quod βάλλοντι reliquit. Libri 
βάλλειν μὲν τῷ πόντῳ δὲ βάλλοντι. Respicit locum Athen. XV 
p. 666 c. κότταβος καὶ τὸ ἄγγος εἰς ὃ ἔβαλλον τὰς λάταγας, 
ὡς Κρατῖνος ἐν Νεμέσει δείκνυσιν, quae eadem habet schol. 
Aristoph. Pac. 1243. 


113 VII (2, 84) 
Ψύρα τε τὴν Σπάρτην ἄγεις. 
Stephanus Byz. s. v. Ῥύρα: γῆσος μικρὰ πλησίον Χίου... 
λαμβάνεται δὲ τὸ ὄνομα ἐπὶ εὐτελείᾳ διὰ τὸ εὐτελεστάτην 


εἶναι τὴν νῆσον. Κρατῖνος ἐν Νεμέσει Ῥύρα ve τὴν Σπάρτην 
ἄγεις. V. ad Fragm. inc. XCII. 





CRATINYS 29 
vM (2, 84) 114 


Ἐν τῷ κύφωνι τὸν αὐχέν ἔχων. 

Pollux X 177: Κρατίνου δἰπόντος ἐν Νεμέσει .,.ἐν τῷ xi- 
φωνι τὸν αὐχέν ἔχων" ἢ που νοητέον ὡς σκεῦος ἣν τι ἀγορα- 
γομικόν, ᾧ τὸν αὐχένα ἐνθέντα δεῖ (fort. ἔδει) μαστιγοῦσϑαι 
τὸν περὶ τὴν ἀγορὰν κακουργοῦντα. 

ΙΧ (2, 84) 115 
Σπάρτην λέγω ye σπαρτίδα τὴν σπάρτινο». 

Polux X 186: εἰ δὲ καὶ πλέγμα τι σπάρτινον Ὦ σάχον 
σπάρτενον ἐϑέλοις καλεῖν, καὶ πρὸς τοῦτο Κρατῖνός σοι βοη- 
ϑεῖ ἐν Νεμέσει λέγων Σπάρτην κτλ. la cod. Falckenb. Vulgo 
σπάρτην δὲ λέγω καὶ σπάρτινον. MS Seberi σπάρτην δὲ λέγω 
καὶ σπαρτίδα τὴν σπάρτινον. Alius liber σπάρτην δ᾽ ἀλέγω 
σπαρτίδα τὴν σπάρτινον. ἘΤοπίαραπι Σπάρτην λέγω τὴν 
Σπαρτιάδ᾽, οὐ τὴν σπαρτίνην, Spartam dico Spartiacam urbem, 
non funiculum spartinum. | 

X (2,85) 116 
MóX ὦ Ζεῦ ξένιε xoi μακάριε. 

Plutarchus Pericl. 8 Periclem referl capite ultra vulgarem 
modum longo fuisse eamque ob caussam ludendi opportunitatem 
dedisse poetis comicis: τῶν δὲ κωμικῶν ὃ μὲν Κρατῖνος. 
ἐν Νεμέσει d ( Ζεῦ ξένιε καὶ μακάριε." Libri H. Sle- 
phani (604A ὦ Ζεῦ μέγιστε καὶ κάριε. Scribendum videtur: 
“- μόλ ὦ Ζεῦ δένιε καὶ Καραιέ. De love Caraeo vide 
Hesychium. 

ΧΙ (2, 85) " 

Schol. Aristoph. Av. 521: ἔζη δὲ (Lampo) émi τῆς τῶν 
Ὀρνίϑων ιδιδασκαλίας , οὐχ ὡς τινες ἐτεϑγήκει. πολλῷ γὰρ 
ὕστερον Κρατῖνος ἐν τῇ Νεμέσει οἶδεν αὐτὸν ζῶντα. Vide 
Hist. crit. p. 44. 

XI (2, 85) 118 

Schol. Aristoph. Av. 858: ἔστε καὶ ἕτερος (Χαῖρις) αὐλητής, 
οὗ μνημονεύει Κρατῖνος àv Νεμέσει. Hinc Suidas s. v. Χαῖρις. 

XHI (2, 86) 119 

Athenaeus XIV p. 629 c: τὴν δ᾽ ἀπόκενον καλουμένην 
ὄρχησιν, ἧς μνημονεύει Κρατῖνος ἐν Νεμέσει . . . ὕστερον 
μαχτρισμὸν ἐκάλεσαν. | 

XIV (2, 86) 120 

Priscianus lib. XVII p. 91 Kr. de praeposilionum abundantia 

disserens ,,Aristomenes Βοηϑοῖς ... ὅπως μετ᾽ ἐμοῦ συνέσει. 


30 CRATINYS 


Κρατῖνος ἐν Νεμέσει MeOYCTePOI e XPONQ." Ita cod. 
Monac. Scribendum μεϑυστέρῳ Χρόνῳ. 


N O MO I 

121 I (2, 86) 

14ÀÀà uà 40 οὐκ old ἔγωγε γράμματ᾽ οὐδ᾽ ἐπίσταμαι, 

ἀλλ᾽ ἀπὸ γλώττης φράσω σοι" μνημονεύω γὰρ καλῶς. 

Grammat. Bekkeri p. 436 6. “πὸ στόματος : ὡς ἡμεῖς, 

τὸ μὴ διὰ γραμμάτων, ἀλλ᾽ ἀπὸ μνήμης .. . Κρατῖνος δὲ 
ταὐτὸ τοῦτ᾽ ἀπὸ γλώττης Νόμοις ᾿4λλὰ κτλ. Eadem Suidas s. v. 
ἀπὸ στόματος, ubi Aldina post ἐπίσταμαι infert ταῦτα, libri τά, 
quod delendum esse vidit Toupius. 


122 II (2, 87) 
Νῦν yàg δὴ σοι πάρα μὲν ϑεσμοί 
τῶν ἡμετέρων, πάρα δ᾽ ἀλλ᾽ ὃ τι χρῆς. 
Suidas s. v. χρή. χρῆς τὸ χρήζεις καὶ δέῃ. Κρατῖνος Νό- 
μοις Νῦν γὰρ κτλ. Respicit Hesychius, Χρῆς: ϑέλεις, χρήζεις. 
Bergkius Comment. p. 135 Solonis verba esse existimat. 


B3 II] (2, 87) 
“μῶν εἷς μὲν ἕκαστος ἀλώπηξ δωροδοκεῖται. 

Suidas s. v. ἀλώπηξ. παροιμία ἀλώπηξ δωροδοκεῖται, ἐπὶ 
τῶν ῥᾳδίως δώροις πειϑομένων. Κρατῖνος Νόμοις “Ὑμῶν εἷς 
μὲν ἕκαστος ἀλώπηξ δωροδοκεῖται. lta scribendum. Cfr. Gramm. 
Bekk. Anecd. p. 218 29. Respexisse Cratinum Solonis versum 
nolissimum, ὑμέων δ᾽ stc μὲν ἕκαστος ἀλώπεκος ἴχνεσι aive, 
annotavit Runkelius. Ac nescio an eliam Cralinus ὑμέων δ᾽ εἷς 
scripserit. 

134 IV (2, 88) 
Τυρῷ xai μένϑῃ παραλεξάμενος καὶ ἐλαίῳ. 

Pollux VI 68: μέμνηται τῆς μίνϑου (lege μίνϑης) Κρα- 
τῖνος ἐν τοῖς Νόμοις Τυρῷ καὶ μίνϑη κτλ. Fortasse παρα- 
δεξάμενος scribendum. 

135 V (2, 88) 
*H πρεσβῦται πάνυ γηραλέοι σκήπεροισιν ἄκασκα προβῶντες. 

Grammat. Bekkeri p. 871 1: ἄκασχα: ἥσυχα, βρα- 
δέα. Κρατῖνος Νόμοις Ἢ πρεσβῦται κτλ. Eustathius ad 
lad. p. 668 29: τὸ δὲ ἀκὴν εὕρηται λεγόμενον καὶ ἀκασκᾶ. 
“Ἄἴλιος δὲ Διονύσιος καὶ χρῆσιν παράγει Κρατίνου ταύτην 
υσκήπτροισιν ἀκασκᾶ προβιβῶντα." Quam vitiosam scripturam 
idem sequitur Praef. Comment. Pindar. p. 57 ed. Taf. τὸ ἀκασκᾷ, 





CRATINYS 31 


ὃ δηλοῖ τὸ ἡσύχως . . . κατὰ τὰ πρὸ τούτων δεδώρισται. 
Propius vero ἀχάσκα scribitur apud Hesychium, 24xdoxao: ἡσύ- 
χως, μαλακῶς, βραδέως. Qui respicit Cratini versum etiam s. v. 
Προβοῶνεες: προφωνοῦντες, ἐγκελευόμενοι. Προβῶντες : προ- 
βαίνοντες. lla enim haec scribenda sunt. Denique fortasse 
scribendum ὦ πρεσβῦται. Suspicor enim his verbis ipsos Νό- 
μους compellari, quos tanquam decrepitos el invalidos senes in 
scenam produxisse videlur Cratinus. 


Vi (ὦ, 89) 126 
Οὐκ ἀπερρήσεις σὺ ϑᾶττον; ἀποτιλῶ σε τήμερον. 
Grammat. Bekkeri p. 422 9: ᾿“περρήσεις: ἀπελεύσῃ, 
ἀποφϑαρήσῃ. οὕτω Κρατῖνος Νόμοις Οὐκ ἀπερρήσεις κτλ. 
Codex ἀποτιλῶσαι, quod correxit Porsonus Adv. p. 39. Respicit 
locum Hesychius, Ldzregozot:g: ἀπελεύσῃ, ἀποφϑαρήσῃ. Ma 
corrige. 
VII (2, 90) 121 
Χρυσίδε σπένδων γέγραφε τοῖς ὄφεσι πιεῖν διδούς. 
Athenaeus XI p. 502 b: Χρυσίδος δὲ (μνημονεύει) Κρατῖνος 
ἐν Νόμοις Χρυσίδι σπένδων κτλ. Cod. B ὄφεσσι. Possis κέ- 
χραγε, τοῖς ὄφεσι πιεῖν δίδου. Angues alebant pharmacopolae. 
V. Bekk. Anecd. p. 314, 20. Ceterum Athenaeus .p. 496 e 
Ῥυσίς: φιάλη χρυσῆ, Θεόδωρος. Κρατῖνος ἐν Νόμοις ,,δυσίδι 
σπένδων." V. Pierson. ad Moerin p. 412. Errat Letronnius 
Dissert. de nomin. vas. graec. p. 65. 


VIII (2, 90) 128 
Koi δρόσον βάλλων ἕωϑεν χλιαρὸς ταγηνίας. 
Athenaeus XIV p. 646 e: Ταγηνίτης, πλακοῦς ἐν ἐλαίῳ 
τετηγανισμένος, ὁ καὶ ταγηνίας. μνημονεύει ἤαγνης — καὶ 
Κρατῖνος ἐν Νόμοις Καὶ δρόσον βάλλων κτλ. 


ΙΧ (2, 90) 129 

Photius p. 971 24: Παλαστή: ϑηλυκῶς" Κρατῖνος Νόμοις 
υμεῖζον τὸ δέος παλαστῆς." lta scripsi pro παλαιστῆς. Rwhn- 
kenius ad Hesych. II p. 841 τὸ πέος. Fortasse etiam τὸ delendum. 


X (2,91) ! i30 
Pollux VII 86: τὸ δὲ σανδάλιον... καὶ Κρατῖνος Νόμοις 
Σανδάλια Τυρρηνικά. 





32 CRATINVS 


T ΧΙ (2, 92). 
: 'O δὲ Ζεὺς ὀσταφίσιν ὕσει τάχα. 

Photius Lex. p. 353 8: Ὀσταφίδα: οὐχ ὅπως Κρατῖνος Νύ- 
Hoig ῦ δὲ Ζεὺς ὀσταφίσιν ὕσει τάχα" ἀλλὰ καὶ Πλάτων. 


132 ΧΙ (2, 92) 

Hesychius, “υκαμβὶς ἀρχή: ὁ Κρατῖνος ἐν Νόμοις, 
τὸν πολέμαρχον δηλῶν, πρὸς ὃν ἀπεγράφοντο τὰς τοῦ ἀπρο- 
στασίου δίκας. “υκαμβίδα δὲ εἶπε τὴν ἀρχήν. Vbi excidisse 
in fine verba ἐπεὶ ἐπολέμησεν ᾿Αρχίλοχος τῷ “τυκάμβῃ, docel 
Photius Lex. p. 234 4. “υκαμβὲς ἀρχή: τοῦ πολεμάρχου" 
ψυχρῶς. ἐπεὶ ἐπολέμησεν “Ἀρχίλοχος τῷ «“Τυκάμβῃ. ἐπὶ δὲ 
τούτου ἀποστασίου καὶ ἐπικλήρου (leg. ἐπικλήρων.) oi δίκαι 
ὑπήγοντο. 

133 XII (2, 92) 

Schol. Aristophanis Equ. 1147: Κημὸς ὁ ἐπὶ τοῦ καδίσκου, 
εἰς ὃν τὰς ψήφους καϑίεσαν ἐν τοῖς δικαστηρίοις. Κρατῖνος 
αὐτὸν ἐν Νόμοις σχοίνινον ἡϑμὸν (ἡ ϑμὸν) καλεῖ. 


42 XIV (2, 93) 
Photius Lex. p. 291 14: Νεάτην: οὐχὶ νήτην λέγουσιν" καὶ 
παρανεάτην καὶ τρισνέατον. Κρατῖνος Νόμοις. 


ΟΑΥΣΣῊΗΣ (2,93) 


Platonius p. XXXIV: τοιοῦτος οὖν ἔστιν ὃ τῆς μέσης κω- 

, J T2 3 € Ἵ , 3 ’ 4 « 
μῳδίας τύπος, οἷός ἔστιν Ó «Αἱολοσίχων ᾿Αριστοφάνους καὶ οἱ 
2 - ^ [j M - -Ὁ e [4 » 
Ὀδυσσεῖς Κρατίνου xai πλεῖστα τῶν παλαιῶν δραμάτων οὔτε 
χορικὰ οὔτε παραβάσεις ἔχοντα. et p. XXXV οἱ γοῦν Ὀδυσσεῖς 
Κρατίνου οὐδενὸς ἐπιτίμησιν ἔχουσι, διασυρμὸν δὲ τῆς Ὀδυσ- 
σείας 'Üungov. | 
135. 136 I Hl (2, 94) 
Τίνες αὖ πόντον κατέχουσ᾽ αὖραι; νέφος οὐράνιον τόδ᾽ ὁρῶμαι. 
Ὡς ἂν μᾶλλον τοῖς πηδαλίοις ἡ ναῦς ἡμῶν πειϑαρχῇ. 

Hephaestio de metris cap. 8 p. 46: ὅτε μέντοι καὶ dv τῷ 
IMouogavelq καλουμένῳ ἀδιαφόρως εὑρίσκεται ὃ παραλήγων 
ἀνάπαιστος ἢ σπονδεῖος, δηλώσει Κρατῖνος" εἰς γὰρ τοὺς 
Ὀδυσσέας εἰςρβάλλων τούτῳ τῷ μέτρῳ ἐχρήσατο ,, Τίνες αἱ 
κελ." ἐποίησε δέ τινα στίχον καὶ σπονδείῳ τῷ παραλήγοντι 
κεχρημένον Ὡς ἂν μᾶλλον κτλ. Versu primo ed. Flor. τέγες 
οὖν πόντον. 





CRATINVS 33 


HI] (2, 94) i$ 
"En ἀριστέρ᾽ dei τὴν ἄρκτον ἔχων λάμπουσαν ἕως ἂν ἐφεύρης. 
Grammat. Bekkeri p. 445 14: "4oxrov οὐχὶ ἄρκον" Ὀδυσ- 
σεὺς ἐν ἀριστέρ᾽ ἀεὶ τὴν ἄρκτον ἔχων λάμπουσαν ἕως ἄνευ-- 
φερῆής. lta codex. Correxi iam olim ad Menandri Reliqu. p. 86. 


IV (2, 95) 138 
"Ha9e πανημέριοι χορταζόμενοι γάλα λευκόν, 
[πῦον δαινύμενοι, κἀμπιπλάμενοι πυριάτῃ.] 


Athenaeus ΠῚ p. 99 f: χορτασϑῆναι εἴρηται παρὰ μὲν Κρα- 
τίνῳ ἐν Ὀδυσσεῦσιν οὕτως Ἤσϑε κτλ. Priscianus vol. ἢ 
p. 271 Kr. χορταζόμενοι τόδε καὶ τῷδε. Κρατῖνος Ὀδυσσεῦσιν 
'Ho3e κτλ. Cyclopis ad Vlixen eiusque socios verba. Alterum 
versum a Schol. Arist. Vesp. 710 omisso auctoris nomine allatum 
probabili conieclura priori subiunxit Porsonus apud Gaisfordum 
ad Hephaest. p. 272. Legitur vulgo πύον δαινύμενοι xol ἐμπι- 
πλάμενοι πυρεάτην. Correxit Porsonus, qui πυόν scripsit. 


V (2, 95) 139 
!4dv9? ὧν πάντας ἑλὼν ὑμᾶς ἐρίηρας ἑταίρους, 
φρύξας, ἑψήσας, κἀπ᾽ ἀνθρακιᾶς ὀπτήσας 
εἰς ἅλμην τε καὶ ὀξάλμην κᾷτ᾽ ἐς σκοροδάλμην 
χλιαρὸν ἐμβάπτων, ὃς ἂν ὀπτότατός μοι ἁπάντων 
ὑμῶν φαίνηται, κατατρώξομαι, ὦ στρατιῶται. 

Athenaeus IX p. 385 c: Κρατῖνος ἐν Ὀδνυσσεῦσιν εἴρηκε 
τὴν ὀξάλμην διὰ τούτων 1y9? ὧν πάντας κτλ. Eadem primo 
versu omisso Pollux VI 69: xoi σχόροδον xai σκοροδάλμη καὶ 
ὑξάλμη, ὡς Κρατῖνος ἐν Ὀδυσσεῦσι Φρύξας κτλ. Vs. 2 Pollucis 
ed. pr. φρύξας καὶ ἑψήσας καὶ ἐπανϑρακήσας καὶ ὀπτήσας, quac 
in recentioribus Pollucis editionibus ex Athenaeo correcta sunt. 
Quid codices habeant non indicatum est. Athenaeus χάπανϑρα- 
κίσας. Correxit Porsonus Miscell. p. 235. Nisi forle scribendum 
κἀπανϑρακίσας κὠπτήσας, quo Pollucis lectio ducere videtur. 
Vs. 4 χλιερὸν AB. χλιαρὸν PVL et Pollux. χλεερὰν C. Recopi 
χλιαρόν. 

VI (ὦ, 96) 140 
Τῇ νῦν τόδε πῖϑι λαβὼν ἤδη, xai τοὔνομά μ᾽ εὐθὺς ἐρώτα. 

Alhenaeus X p. 446b: τὸ δὲ πῖϑι --- παρὰ Κρατίνῳ ἔχεις 
ἐν Ὀδυσσεῦσι Τῇ γῦν τόδε πῖϑι κτλ.  Bothius de Comicis 
gr. p. 10 xoi τοὔνομα γ᾽ εὐθὺς ἐρῶ τοι. 


Comici graeci 3 


34 CRATINVS 


" VII (2, 97) 
Οὕπω "tov τοσοῦτον οὐδὲ πίομαι 
μάρωνα. 


Polux VI 26: Κρατῖνος μέντοι τὸν οἶνον μάρωνα εἴρηκεν 
Οὕτω "moy xrÀ. Berghius τοιοῦτον. 


142 VI (2, 97) 
Ποῦ ποτ᾽ εἶδες, εἰπέ μοι, 
τὸν ἄνδρα, “Παέρτα φίλον παῖδ᾽; B. ἐν Πάρῳ, 
σικυὸν μέγιστον σπερματίαν ὠνούμενον. 

Athenaeus Il p.68 c: ὅτε τοὺς πέπονας Κρατῖνος μὲν σι- 
κυοὺς σπερματίας κέκληκεν ἐν ᾿Οδυσσεῦσι Πώποτ᾽ εἶδες κτλ. 
Vs. 1 ποῦ ποτ᾽ Runkel. libri πώποτ᾽. Ib. εἶπε addidit Casau- 
bonus. Vs. 2 libri zi zfaéore φίλου.  Transposui et παῖδα 
scripsi cum Erfurdto. "Vs. 3 respicit Phrynichus Ecl. att. p. 258 
χρὴ οὖν οὕτω λέγειν ὡς ὃ Κρατῖνος σίχυον σπερματίαν, ἢ εἰ 
ϑέλεις πέπονα σίκυον. Pholius p. 530.11: σπερματίαν: τὸν 
εἷς σπέρμα παρειμένον. οὕτως Κρατῖνος. 


143 IX (ὦ, 98) 

Οὐκ ἴδι᾽ ἄττα τοῦδ᾽ οὐκέτ᾽ ὄνϑ᾽ οἷα τἀπὶ Χαριξένης. 

Etymol. M. p. 367 21: 'Emi Χαριξένης: αὐλητρὶς ἡ Xa- 
gi&évg ἀρχαία, καὶ ποιήτρια κρουμάτων. οἱ δὲ μελοποιόν. 
Θεύπομπος Σειρῆσιν Αἀὐλεῖ γὰρ σαπρά αὕτη ye κρούμαϑ' 
οἷα τἀπὶ Xagisc ἕνης. Κρατῖνος Ὀδυσσεῦσιν Οὐκ ἰδίᾳ ταδ' 
οὐκετόνϑοι vani Χαριξένης. Correxi. Forlasse respexit He- 
sychius, 1δι᾽ à ἅττα: ἰδιά τινα. ldem, Eni Χαριξένης: ἐπὶ 
(ἐπεὶ ini) μωρίᾳ ἡ Χαριξένη διεβεβόητο, ἄρχαία οὖσα. ἕνιοι 
δὲ καὶ ποιήτριαν αὐτὴν ἐρωτικῶν λέγουσιν" ἔστι δὲ καὶ πα- 
ροιμία οἷα τὰ ἐπὶ Χαριξένης. 


144 X (2, 99) 
Οἱ δ᾽ ἀλυσκάζουσιν ἐπὶ ταῖς κλινίσιν. 

, Pollux X 32: ἐν δὲ τῷ κοιτῶνι δεῖ μὲν εἶναι καὶ κλίνην 
τινά... ἢ κλινίδα, «og ἐν Ὀδυσσεῦσι Κρατῖνος" éni δὲ τῶν 
χλινῶν ἀκουστέον ὅταν φῇ Οἱ δ᾽ ἀλυσκάζουσιν, ἐπὲ ταῖς κλι- 
γίσιν. Pro οἱ δ᾽ fortasse ἄλλοι δ᾽ vel οὗτοι δ᾽, οἱ ὑπὸ pro ἐπί. 


145 ΧΙ (2, 99) 
Alhenaeus VII p. 315 b: Κρατῖνος dé ἐν Ὀδυσσεῦσε Τέ- 
μαχος ὀρφὼ χλιαρόν. Et paucis interieclis: thy μέντοι 





CRATINYS 35 


ἑνικὴν εὐϑεῖαν ὀξυτόνως προφέρονται ᾿Αττικοί . . .. τὴν δὲ 
γενικὴν Κρατῖνος Ὀδυσσεῦσι Τέμαχος 0099 ὦ χλεαρόν. 
XH XII XIV (2, 100) 146. 147. 48 
Alhenaeus XIV p. 657 4: δέλφακα δὲ ἀρσενικῶς εἴρηκε 
Πλάτων Ion... Κρατῖνος Ὀδυσσεῦσι 4éAgaxag με- 
γάλους. ldem p.67TT f: καὶ Κρατῖνος δ᾽ ὃ κωμῳδιοποιὸς 
ἐν Ὀδυσσεῦσι κέκληκε τὸν λωτὸν στεφάνωμα, διὰ τὸ πάντα 
τὰ φυλλιύδη ὑπὸ τῶν “4ϑηναίων στεφανώματα λέγεσθαι. Phry- 
nichus Ecl. ait p. 136: Ἱονόφθαλμον οὐ δητέον, ἑἕτερόφϑαλμον 
δέ. Κρατῖνος γὰρ μονόμματον εἶπε τὸν Κύκλωπα. 
XV (2, 100) 149 
Σιγάν νυν ὅπας ἔχε σιγᾶν, 
xài πάντα λόγον τάχα πεύσεει" 
ἡμῖν δ᾽ ᾿Ιϑάκη πατρίς ἔστιν, 
πλέομεν δ᾽ ἅμ᾽ Ὀδυσσέε ϑείῳ. 
Hephaestio p. 4? de versu paroemiaco disserehs: Κρατῖνος 
δὲ ἐν Ὀδυσσεῦσι συνεχεῖ αὐτῷ ἐχρήσατο Σιγάν vov ἅπας κτλ. 
Ex Hephaéstione schol. Arist. Plut. 598. 


XVI (2,101) 150 
Neoyuóv τι παρῆχϑαι ἄϑυρμα. 
Suidas: ϑυρμα: παίγνιον. . .«. Κρατῖνος ᾿Οδυσσεῦσιν» 
Νεοχμόν τι παρῆχϑαι ἄϑυρμα. In his τέ addidit Elisleius ad 
Euripidis Med. p. 268. | 


Ill 4NOIIT.41 
| (2,102) — 151 
Schol. Aristophan. Nub. 96: χυρίως δὲ πνιγεύς, ἔνϑα ot 
ἄνϑρακες ἔχονται xai πνίγονται. ταῦτα δὲ πρότερος Κράτης 
ἐν Πανόπταις δράματι περὲ Ἵππωνος τοῦ φιλοσόφου κωμῳ- 
δῶν αὐτὸν λέγει. . . . Φαίνεται δὲ καὶ ἐπὶ τούτῳ ὃ Ἵππων 
χωμῳδηϑῆναι φϑάσαρ᾽ τὸ δὲ τῶν ἐγκλημάτων οὐδὲ τὸ σύνο- 
λον ἐπικοινωνεῖ φιλοσοφίᾳ. n his Crateti Cralini nomen sub- 
sluendum esse et ipse indicavi olim Quaest. scen. I p. 28 et 
docet scholiasta Clementis Alex. Protr. p. 103 Lips. τοῦ Ἵππω- 
voc καὶ αὐτοῦ ὡς ἀσεβοῦς γενομένου μέμνηται ὁ Κρατῖνος. 
Cfr. Etymol. M. p. 677 39: πνιγεὺς παρὰ τοῖς κωμικοῖς ὃ 
φοῦρνος. | | 
II (2, 102) 152 
Κρανία δισσὰ φορεῖν, ὀφθαλμοὶ δ᾽ οὐκ ἀριϑμητοί. 
Hephaeslio p. 18: πρὸς γὰρ τῷ μυρίαν εἶναι τὴν χρῆσιν 
παρὰ τοῖς ἄλλοις, ἐδείξαμεν ἔτι καὶ παρ᾽ αὐτῷ τῷ Κρατίνῳ 
8 


90 CRATINVS 


πολλάκις οὖσαν, ὡς ἐν Κλεοβουλίναις. .. καὶ πάλιν ἐν Πα- 
νόπταις Κρανία δισσὰ κτλ. | Codd. BH et ed. Flor. χράνεια 


δισσάφορα. 
153 II] (2, 103) 


᾿Αλλοτριογνώμοις ἐπιλήσμοσι μνημονικοῖσιν. 
Hephaestio p. 14: ἤδη μέντοι ἡ διὰ τοῦ uv σύνταξις ἐποίησέ 
που καὶ βραχεῖαν, ὡς καὶ παρὰ Κρατίνῳ ἔν Πανόπταις 4di- 
λοτριογνώμοις κτλ. Eadem habet Choeroboscus Bekkeri Anecd. 
p. 1176 sive apud Cramerum Anecd. Ox. IV p. 414. 


154 IV (2, 104) 
“Ἀριστόδημος ὡς ἀσχημονῶν, 
ἐν τοῖς Κιμωνείοις ἀνὴρ ἐρειπίοις. 

Schol. Luciani Alex. 4: ὃ ᾿“ριστόδημος δὲ μιαρὸς καὶ κα- 
ταπύγων ὑπερβολῇ, ἀφ᾽ οὗ καὶ ὃ πρωκτὸς ᾿Αριστόδημος κα- 
λεῖται. Κρατῖνος Πανόπταις" ᾿Αριστόδημος ὡς ἀρχημονῶν ἐν 
ταῖς κιμωνί ἀνερίπια. ὡσαύτως καὶ ᾿Αριστοφάνης Δαιταλεῦσιν. 
lta haee in cod. Vindob. leguntur. Correxit Bergkius Comment. 
p. 183, allato Photio p. 166 1 Κιμώνεια ἐρείπια" ᾿4ϑήνῃσιν, 
ἐν οἷς ἀπεπάτουν καὶ ἔπεραίνοντο. Quae recte de ruinis aedium 
Cimoniarum intellexit Sauppius Act. soc. gr. II p. 433 qui ἀσχη- 
μογεῖ ei ἀρῶν pro ἀνήρ conicit. — Praeterea Bergkius dc. 
Forsan ὦ». 

155 V (2, 105) 
ἹΠισεῖς γὰρ τὰς yvvoixag, πρὸς παιδικὰ dà τρέπῃ viv. 

Photius Lex. p. 369 4: Παιδικά : ἐπὶ ϑηλειῶν καὶ ἀρρένων 
ἐρωμένων τάττεται ἡ λέξις" παραδείγματα δὲ τοῦ ἐπὲ μὲν 
ἀρρένων τάττεσθαι πολλά... καὶ Κρατῖνος Πανόπταις Mi- 
σεῖς γὰρ κτλ. Eadem apud Grammaticum Montefalc. Bibl. Coisl. 
p. 474 et Suidam s. v. παιδικά. Porsonus apud Dobraeum ad 
Aristoph. Av. 718 tentabat: Πάνυ | μισεῖς γυναῖκας, πρὸς δὲ 
παιδικὰ νῦν τρέπει. In his πάνυ ex Grammatico Coisl. as- 
sumpsit, qui locum ita exhibel: μισεῖ γὰρ πάνυ τὰς γυναῖκας, 
πρὸ (sic) παιδικὰ δὲ τρέπει νῦν. Fortasse locus ita scriben- 


dus esl: . 
μισεῖς ye πάνυ γυναῖκας, 


πρὸς παιδικὰ δὲ τρέπει νῦν, 
vel μισεῖς γε τὰς γυναῖκας κτλ.  Videlur ex clorico carmine 


petilus esse. 
156. 157 VI VII (2, 106) 


Schol. Aristoph. Nub. 985: Kzxeíódov: διϑυράμβων ποιητὴς 
πάνυ ἀρχαῖος. μέμνηται δὲ αὐτοῦ Κρατῖνος ἐν Πανόπταις. 











CRATINYS 34 


Photius Lex. p. 160 19: Κηδίδης: διϑυράμβων ποιητής. Recte 
Schleusnerus Kzxeídpc. Pollux X 16: Κρατῖνος dé ἐν Ila- 
γνύπταις τὸν σκδευοφύλακα ἔοικε σκευωρὸν καλεῖν. 
VII IX (2, 106) 158. 159 
Antiatticista p. 91 10: “ιειὰ πάντων ἀγὼν λέγεται ὃ 
ἔσχατος. Κρατῖνος Πανόπταις. — Schol. liad. ε΄ 77: εἰς ἂν 
τάδε γηθϑήσειεδν ... οὐ λείπει τὸ δρῶν, ἀλλ ἔστι παλαιὰ 
συνήϑεια ... καὶ Κρατῖνος Πανόπταις γέγηϑα τὸν ἄνδρα. 
Eustathius p. 737 4: φασὶ δὲ καὶ Κρατῖνον οὕτω που γράψαι 
γέγηθα τὸν ἄνδρα. 
“ ADA40YTOI 
I (2, 107) 160 
2g ἀληθῶς τοῖς ξένοισιν ἔστιν, ὡς λέγουσ᾽, ἐκεῖ 
πᾶσι τοῖς ἐλϑοῦσιν ἐν τῇ κοπίδι ϑοινᾶσϑαι καλῶς; 
ἐν δὲ ταῖς λέσχαισι φύσκαι προσπεπατταλευμέναιν 
καταχρέμανται, τοῖσι πρεσβύταισιν ἀποδάκνειν ὁδάξ: 
Athenaeus IV p. 138 e: Πολέμων . . . τοῦ παρὰ “Ἔἀάκωσι 
καλουμένου δείπνου κοπίδος μνημονεύοντα Κρατῖνον ἐν Πλού- 
τοις λέγειν 1d ἀληθῶς τοῖς ξένοισιν ἔστιν κτλ. Vs. 3 pro 
φύσκαι, quod ex L receptum, PV habent φύσται. Cfr. Eusta- 
lhius ad Iliad. p. 759 49: πρὸς δὲ ὁμοιότητα τοῦ ἐκτῆσϑαι εἴ- 
ρηται καὶ τὸ φύσκαι προσεπατταλευμέναι παρὰ Kga- 
τίνῳ, οὗ τὸ κοινὸν πεπατταλευμέναι. 
HW (2, 108) i61 
Οἷς δὴ βασιλεὺς Κρόνος ἦν τὸ παλαιόν, 
ὅτε τοῖς ἄρτοις ἠστραγάλιζον, μᾶζαι δ᾽ ἐν ταῖσι παλαίστραις 
αἰγιναῖαι κατεβέβληντο δρυπεπεῖς βώλοις ve κομῶσαι. 
Athenaeus VI p. 267 e: οἱ δὲ τῆς ἀρχαίας κωμῳδίας ποιη- 
ταὶ περὶ τοῦ ἀρχαίου βίου διαλεγόμενοι, ὅτε οὐκ ἦν τότε δού- 
λων χρεία ἐκτίϑενται. Κρατῖνος μὲν &v Πλούτοις Οἷς δὴ βα- 
σιλεὺς κτλ. Vs.9 δρυπεπεῖς ACDV. δρυπετεῖς PL. Ibidem 
βώλοις tuelur. Schweighaeuserus allato Hesychio Boa: βωλίς, 
μάζης εἶδός τι dv ταῖς ϑυσίαις. Sunt igitur globuli ex farina 
confecti. Alterum βωλίς forsan delendum. | 
ΠῚ (2, 109) 162 
Ἐγὼ γάρ εἶμι ϑυννὶς ἢ μελαίνας ἢ 
καὶ ϑύννος ὀρφὼς γλαῦκος ἔγχελυς κύων. 
Alhenaeus VII p. 303 d: διίστησιν αὐτὰς (ϑυννίδας) τῶν 


, 


ϑύννων xai Ἐπίχαρμος ἐν Μούσαις. Κρατῖνος δ᾽ ἐν Πλούτοις 


38 CRATINYS 


φησίν ᾿Εγὼ γάρ εἰμι κτλ. Idem VII p. 299 b de anguilla. agens: 
καὶ Κρατῖνος à» HAovroig Θύννος ὀρφώς κελ. Fortesse ge. 
λαινὰς scribendum pro μελαέναρ. 
168 IV (2, 109) 

 IIegi σιαγόνος βοείας μαχόμενος. 

Athenaeus III p. 94 e: σιαγόνος δὲ (μνημονεύει Κρατῖνος 
Πλούτοις Περὶ σιαγόνος βοείας μαχόμενος. 

T V (2, 109) 
"oie, yàg αὐτοῖς διποδία καλῶς. 

Schol. Arist. Lys, 1248: διποδιάξω τοῖς δύο ποσὲν χο- 
ρεύσω. εἶδος ὀρχήσεως ἡ διποδία, ἧς μέμνηται καὶ Κρατῖνος 
ἐν Πλούτοις “ἄρξει γὰρ κτλ. Ante καλῶς fortasse excidit καλή. 
165 VI. (2, 110) 

«Αὐτόματα δ᾽ αὐτοῖς ϑεὸς ἀνίξι τἀγαϑά. 

Stobaeus Flor. CIII 11: Κρατῖνος ἐν Πλούτφις᾽ «ἀὐτόμιατα 
τοῖαε ϑεὸς ἀνίδι τἀγαϑά, lta libri. Correxit Dobraeus Adv. ll 
p.360. Corrupte Arsenius Viol. p. 84 et Diogen. III 15. 


166 VH (2, 110) 
- Mj ξυνευχίᾳ βαρυνόμενοι. 

Priscianus Vol. H p. 180 ed. Kr. Kocrivog à» Πλούτοις My 
ξυντυχίᾳ βαρυνόμενοι. Leid. Κρατινος ἐν nÀomao μὴ Bvvu- 
χϑιαι βαρυνομδνοι. Μοπδο. apud Spengelium App. Varr. p. 615 
KPATINOC EN TIA OY TOIC MNEINTYXEIAT 
B.4PXNOMENOY. Fortasse. ξυντυχίαισι. 


167. 108 Υ IX (2, 110) 

Suidas, 4Mva»vsoto3as, ὡς ἡμεῖς. Θουκυδίδης ἐ. καὶ 
Πλούτοις Κρακῖνος. Pollux H 61: ἈΑρατῖνος δ᾽ ἐν Πλούτῳ 
xe àvernnoic». Ex Aristophanis Plule esndem vocem ex- 
sigaavit Suidas, χάχαπηρίαν: οὕτως “Ἀριστοφάνης (fort. Koa- 
vívog) Πλούτῳ. 


H Y 4 4 I Αἴ 
169 I (2, ἘΠ 
Οἱ δ᾽ a ἡμεῖς, ὡς ὃ παλαιός 
λόχος, αὐτομάτους ἀγαϑοὺς ivt 
κομψῶν. ἐπὲ δαῖτα ϑεαεῶν. 
Scheh Platonis Bekk. p. 878: ““ὐτόματοι δ᾽ ἀγαϑοὶὲ δειλῶν 
ἐπὶ δαῖτας qae», Ταύτην δὲ λέγουσεν εἰρῆαϑαι dà “Ηρακλεῖ, 





CRATINVS |^. 89 


4 


ὃς ὅτε εἱστιῶντο τῷ Κήυκι ξένοι ἐπέστη. Κρατῖνος δὲ ἐν Πυ- 
, ἢ: et € 2 8 439 € - 
λαίᾳ μεταλλάξας αὐτὴν γράφει οὕτως Οἱ δ᾽ «53^ ἡμεῖς xs. 


ΙΙ (2, 112) 170 

Suidas, 24uvrowto, ἀμύναιεν. Κρατῖνος Πυλαίᾳ «Αὐτοὺς 

ἐπαίδευσεν ἔϑρεψέ τε δημοσίοις χρήμασιν εἰς ἥβην 

ἵνα οἵ ποτε λοιγὸν ἀμύναιντο. Haec ita scribenda et ad 
daclylicos numeros revocanda videntur: 


αὐτοὺς ἐπαίδευσεν ἔϑρεψέ ve δημοσίοισεν 

χρήμασιν εἰς ἥβην ἵνα οἵ ποτε 

λοιγὸν ἀμύναιντ᾽. 
Nisi choriambicos numeros restituere praestat, ut voluit Hennan- 
nus apud Bernhardium. Pro ἀμύναιντο cod. Α ἀμύναιτο, ceteri 
ἀμύναιο. 


ΠῚ (2, 113) m 
«Ανδρας σοφοὺς xor τὸ παρὸν πρᾶγμα καλῶς εἰς δύναμεν 
τέϑεσϑαι. 


Photius et Suidas, Τὸ παρὸν εὖ ποιεῖν: παροιμία . . . - 
Κρατῖνος Πυλαίᾳ ἄνδρας σοφούς κτλ. 


ΙΝ (2, 113) 172 
"Hu Zovvatotg ἀκύλοις παίζουσ᾽ ἀνέμενοι voona. 


Schol. Platonis Bekk. p. 320: ἐρόπα δ᾽ ἐστὶν ἡ εἰς βόϑυ- 
voy ἀκ' διχιστήματος βολή. Κρατῖνος dv MvÀalq: ἡ “Διονυσίοις 
xrÀ. Forsan Ei (ΟἿ) “ιονυσίοις | ἀκύλοις ἀεὶ παίζουσ᾽ ἀνει- 
μένοι τρόπα. 

V VI (2, 114) 113. 174 

Schol. Arist. Pac. 783: Κρατῖνος δὲ ἐν τῇ Πυλαίᾳ δηλοῖ 
ὅτι ἕξ ἐστι ζυγὰ τοῦ χοροῦ. ^ Schol. Arist. Av. 121. εὔερον: 
οἷον μαλακὴν ὥσπερ σισύραν εὐέριον. Κρατῖνος" Πυλαίᾳ γλῶσ- 
σαν εὐέρων βοτῶν. λέγει δὲ περὶ τῶν προβάτων. Eadem 
Suidas s. v. εὔερον, ubi εὐέραν legitur pro εὐέρων. 


VI Vill (2, 144) ^ i5. t7 


Schol. Arist. Av. 766: ὅτε δὲ τῶν λίαν πονηρῶν ἔστι 
(Pisiae fius) δηλοῖ Κρατῖνος ἐν Χείρωσι, Πυλαίᾳ, Ὥραις. 
Maximus in Dionysium Areop. Epist. S vol. Il p. 318: ἔλθογον δὲ 
προτελέζεσϑαι καὶ τὸ προμυδῖσϑαι καὶ οἱονεὶ stgoxaSai- 
(Jat εἰς ἑτοιμασίαν μυστηρίων, ὡς Κρατῖνος δηλαδὴ (fort, 
δηλοῖ) ἐν Πυλαίᾳ δράματι. 


^ 


40 CRATINYS 


t17. 178 IX X (2, 114. 115) 

Schol. Platonis Bekk. p. 393: παροιμία αὐτὸ. δείξεε ἐπὶ 
τῶν ἀπιστούντων τι μὴ γίνεσϑαι. μέμνηται δ᾽ αὐτῇῆς Κρατῖ- 
vog ἐν Πυλαίᾳ.  Antiatlicista p. 105 23: Κορωνιδεύς: ὁ 
τῆς κορώνης νεοσσός. Κρατῖνος Πυλαίᾳ. 


179 XI (2, 115) 

Hesychius, Γοργῶπις: Κρατῖνος é ἐν Πυλαίᾳ. λίμνην φασὶν 
εἶναι ἐν Κορίνϑῳ, εἰληφέναι δὲ τοὔνομα διὰ τὸ Γόργην ἐμ- 
πεσεῖν εἰς αὐτήν. 

180 ΧΙ (2, 115) 

Photius Lex. p. 56 40. Ζωπύρου ταλαντα: Κρατῖνος 
ἐν Πυλαίᾳ . .. ἐκ μεταφορᾶς οὖν εἶπε τάλαντα καὶ ζυγά, 
οἱονεὶ ἔργα καὶ πράξεις. Cfr. Hesychius s. v. Ζωπύρου. Vide 
Bernhardium ad Suidam s. v. Ζωπύρου. 


II Y T I N H 
"2 | (2, 116) 
A ἐπανατρέψαι βούλομαι εἰς τὸν λόγον. 
πρότερον ἐκεῖνος πρὸς ἑτέραν γυναῖκ᾽ ἔχων 
τὸν. νοῦν, κακὰς εἴποι πρὸς ἑτέραν" ἀλλ᾽ 
ἅμα μὲν τὸ γῆρας, ἅμα δέ μοι δοκεῖ 
οὐδέποτ᾽ αὐτοῦ πρότερον.. 

Schol. Arist. Equ. 399. τὴν Κωμφῳδίαν ἐπλάσατο (Cralinus) 
αὑτοῦ εἶναι γυναῖκα καὶ ἀφίστασϑαι τοῦ συνοικεσίου τοῦ σὺν 
αὐτῷ ϑέλειν, καὶ κακώσεως αὐτῷ δίκην λαγχάνειν, φίλους δὲ 
παρατυχόντας τοῦ Κρατίνου δεῖσθαι μηδὲν προπετὲς ποιῆσαι 
καὶ τῆς ἔχϑρας ἀνερωτᾶν τὴν αἰτίαν. τὴν δὲ μέμφεσθαι αὐτῷ 
ὅτι μὴ κωμῳδοίη μηκέτι, σχολάζοι δὲ τῇ ἸΜέϑη. οὐδὲν δὲ 
χεῖρον πολυμαϑίας ἕνεκεν αὐτὰ τὰ ἐπιτήδεια τῶν ἰάμβων ἐκλέ- 
δαντα ϑεῖναι ταῦτα MAX ἐπανατρέψαι --- αὐτοῦ πρότερον, 
καὶ τὰ ἑξῆς. Similia leguntur apud Suidam v. κώδιον, omissis 
tamen Cralini versibus. Vs. 1 ἐπανατρέψαι pro érravoovoéwat 
Bentleius. Tum idem βούλομαι γ᾽ sig. Pro βούλομαι cod. 
Flor. βουλόμενος. Vs.2 Venet. πρότερον omillit. Vs. 3 Bent- 
leius χακῶς. 

182 Il (2, 117) 
Γυνὴ δ᾽ ἐκείνου πρότερον ἢ, νῦν δ᾽ οὐκέτι. 

Porphyrius apud schol. Homeri Od. 9΄ 186 de ἢ et 5» dis- 
serens: τῶν δὲ ᾿Αττικῶν ἐστι παρὰ Κρατίνῳ ἐν Πυτίνῃ Γυνὴ 
δ᾽ ἐκείνου πρότερον ἦν, νῦν δ᾽ οὐκέτι. Eadem schol. Ven. lliad. 
é 5393. Viroque loco legitur ἦν, quod correxit Buttmannus. 





CRATINVS 41 


lH (2, 117) ι88 
Νῦν ὁ’ ἢν ἴδῃ Ἰϊενδαῖον ἡβῶνε᾽ ἀρτίως 
οἰνέσκον, ἕπεται κἀκολουϑεῖ καὶ λέγει, 
οἴμ᾽ ὡς ἁπαλὸς καὶ λευκός. ἀρ᾽ οἴσει τρία;. 
Athenaeus I p. 29 d: ενδαίου δὲ (μνημονεύει) Κρατῖνος 
Νῦν δ᾽ ἢν ἴδῃ κτλ.  Pylinae locum adscribendum esse vidit 
Runkelius. 
IV (2, 118) 184 
Τὴν μὲν παρασκευὴν ἴσως γιγνώσκετε. 
"Clemens Alex. Strom. VI p.265 Sylb. Κρατίνου ἐν Πυτίνῃ 
εἰπόντος Τὴν μὲν παρασκευὴν κτλ. 
V (ὦ, 118) 185 
Τὸν δ᾽ ἴσον ἴσῳ φέροντ᾽ " ἐγὼ δ᾽ ἐκτήκομαι. 
Athenaeus X p. 426 b: καὶ Κρατῖνος ἐν Πυτίνῃ Τὸν δ᾽ 
ἴσον κτλ. Fortasse scribendum: τὸν δ᾽ ἴσον ἴσῳ φέροντ᾽ ἔγωγ᾽ 
ἐχτήκομαι, ut voluit etiam Dobraeus. 


VI (2, 119) 186 
Olvog τοι χαρίεντι πέλει ταχὺς ἵππος ἀοιδῷ, 
e A , 3 M 3» ; J, 
ὕδωρ δὲ πίνων οὐδὲν ἂν vóxos goqo». 

Servavit haec auctor epigrammatis apud Alhen. ll p. 39 c 
aliosque: Olvóg vot χαρίεντι πέλει ταχὺς ἵππος ἀοιδῷ, | ὕδωρ 
δὲ πίνων οὐδὲν ἂν τέκοι σοφόν. | Τ᾿ αὔτ᾽ ἔλεγεν, Διόνυσε, καὶ 
ἔπνεεν οὐχ ἑνὸς ἀσκοῦ | Κρατῖνος, ἀλλὰ παντὸς ὠδωδὼς πέϑου. 

VII (2, 119) 187 
"Ἄναξ “Ἄπολλον, τῶν ἐπῶν τῶν δευμάτων. 
καναχοῦσι πηγαί, δωδεκάχρουνον τὸ στόμα, 
2 ' $3231." , . )» ] » 2» 
Ἱλισσὸς ἐν: τῇ φαρυγι" εἰ ἄν) εἴποιμ ἕτι; 
εἰ μὴ γὰρ ἐπιβύσει τις αὐτοῦ τὸ στόμα, 
ἅπαντα ταῦτα κατακλύσει ποιήμασιν. 





Schol. Arist. Equ. 523: ὃ γὰρ Κρατῖνος οὕτω πως ξαυτὸν 
ἐπήνεσεν ἐν τῇ Πυτίνῃ ᾿Αναξ ᾿“4Ἵπολλον κτλ. Ex scholiasta 
habel Suidas v. ἀφέλεια et δωδεκάκρουνον. Tres priores ver- 
sus allulit etiam Tzetzes Chil. VIII 184 et Exeg. lliad. p. 12. 
Vs. 1 Ἀπόλλων Tzetzes. Suidas Bernhardii utroque loco co? 
ῥεύματος. "Vs.2 καναχοῦσι Suidas. Schol. et Tzetzes in Exeg. 
καγαχῶσι, in Chil. χαταχῶσι. Ibidem τὸ anle στόμα additum ἃ 
Porsono. “Ζωδεκάκρουνον στόμα hinc habent Philostratus V. 
Soph. p. 525 et Theophyl. Simoc. Epist. 24. Vs. 3 τῇ gaqvy. 
Porsonus. Suidas loco priore τῇ φαρυγίᾳ, altero τῇ φάρυγγι. 


A? CRATINVS 


Scholiasta et Tzetzes owisso articulo φάρυγγι. In fine versus 
ví ἂν εἴποιμί σοι Scholiasta, τί ἂν εἴποιμι duo codd. Tzelzes 
et Suidas loco priore, ἂν εἴποιμι loco altero. Correxit Dindorfius. 


188 VIII (2, 122) 
Πῶς τις αὐτόν, πῶς τις àv 
ἀπὸ τοῦ πότου παύσειε, τοῦ λίαν πότου; 
Ἵ » Σ , 1 3 c * , 
B. ἐγῴδα. συντρίψω γὰρ αὑτοῦ τοὺς χὸας, 
καὶ τοὺς καδίσκους συγκεραυνώσω σποδῶν, 
καὶ τἄλλα πάντ᾽ ἀγγεῖα τὰ περὶ τὸν πότον, 
«92 522. 3 M » Li 
xovÓ δὲυβαφον οἰνηρὸν ἔτι κεκτήσεται. 
Athenaeus ΧΙ p. 494 c: ἔστε δὲ (ὀξύβαφον) καὶ ὄνομα 
; e , ^ * ? , Lu - 
ποτηρίου, οὐ μνημονεύει Κρατῖνος μὲν & Πυτίινῃ ovrog Πῶς 
τις αὐτὸν κελ. Vs.6 servavit etiam Pollux VI 23: xot οἰνηρὸν 
ὀξύβαφον παρὰ Κρατίνῳ Οὐδ᾽ ὀξύβαφον -- κεχτήσεται. Idem 
X 67: τὸ παρὰ τῷ Κρατίνῳ ἐν Πυνίνῃ οἰνηρὸν ὀξύβαφον. 
Cfr. Zonaras Lex. p. 1456. 


189 | ΙΧ (2, 123) 
"dro ἐννοοῦμαι δῆτα τὰς μοχϑηρίας 
τῆς ἠλιϑιότητος τῆς ἐμῆς. 

Priscianus XVHI p. 203 Krebl Κρατῖνος à» Πυτίνῃ 
r:dg ἐννοοῦμαι — τῆς ἐμῆς. Similiter nos, cogito quae 
sunt. difficultates stoliditatis meae." Vs. 1 τὰς pro τῆς cor- 
rexit Runkelius. Vs. 2 cod. Monac. ΤῊ HIEITNTO. 
Fritzschius τῆς ἐνεότητος, quod verum videtur. 


190 | X (2, 123) 

Schol. Aríst. Equ. 528: ταῦτα ἀκούσας ὃ Κρατῖνος ἔγραψε 
τὴν Πυτίγην δεικνὺς Ori οὐκ ἐλήρησεν ἐν οἷς κακῶς λέγει τὸν 
“Ιριστοφάνην ὡς τὰ Εὐπόλιδος λέγοντα. 


191 Xl (2, 123) 
42 λιπερνῆτες πολῖται, τἀμὰ δὴ ξυνέετε 
dine 

Schol. Arist. Pac. 602: πρὸς ταῦτα καὶ Κρατῖνος ἐν Πυ- 
τένῃ πεποίηκεν Ὦ λιπερνῆτες --- ξυνέετε. Ἔστι δὲ πρὸς τὰ 
Loyióyov Ὦ λιπερνῆτες πολῖται, τἀμὰ δὴ ξυνίετε δήματα. 
Hinc ῥήματα eliam Cratino reddidi. ^ Respicit locum Phelius 
p. 2925 24 ,Μιπέρνητες: ἤτοι λιποπόλεις ἢ πένητες: τὸ θὲ 
ὄνομα καὶ παρὰ τοῖς κωμικοῖς, ὅταν παρῳδῶσι τοὺς Ἴωνας. 
Pro σολίτει. Cratinus fortasse aliud quid scripserat. 





CRATINVS 43 


XH (2, 124) - 192 
Οὐ δύνανεαι πάντα «ποιοῦσαι vecogoixwy. λαχεῖν, 
οὐδὲ κάννης. 
Pollux X. 184: μάλιστα δ᾽ ἐχρῶντο τῷ πλέγματι τούτῳ 
(xa»vag dicit) ἐς τὰ περιφράγματα, ὡς à» τῇ Πυτίνῃ ὃ Κρα- 
τῖνος περὶ τῶν τριήρων λέγει Οὐ δύνανται κτλ. 


ΧΠΙ (2, 125) | 193 
“ηρφεῖς ἔχων" γράφ᾽ αὐτόν 
ἐν ἐπεισοδίῳ. γελοῖας ἔσται Κλεισϑένης κυβεύων 
ἐν τῇδε τῇ κάλλους ἀκμῇ. 

Schol. Arist. Nub. 354: οὗτος δὲ (Clisthenem dicit) ἐπὶ 
κιναιδίᾳ διαβάλλεται. τοῦτον δὲ ὡς γυναικιζόμενον οὐκ "άρι-. 
στοφάνης διαβάλλει μόνον, ἀλλὰ καὶ Κρατῖνος ἐν Πυτίνῃ λέ- 
yov οὕτως “4ηρδῖς ἔχων κτλ. Eadem fere Suidas s. v. Αλει- 
σϑένους ἀχρατέστερος. Versu primo γράφ᾽ αὐτόν habet Suidae 
cod. A. Vulgo αὔτ᾽. Scboliasia γράφ᾽ αὐτός. Piersonus ad 
Moer. p. 391: Κρατῖνος àv Πυτίνῃ λέγων οὕτως ἕν ἐπεισοδίῳ" 
“Τηρεῖς ἔχων' γελοῖος ἔσται Κλεισϑένης κυβεύων. Vs. 3 vulgo 
ἐν τῇ τοῦ κάλλους. Correxit Bentleius. Ingeniose G. Dindorfius 
locum ita refinxit: | 


"noel; ἔχων" γελοῖος ἔσται Ἀλεισϑένης κυβεύων 
iy τῇδε τῇ κάλλους ἀκμῇ. γράφ᾽ αὐτὸν ἐν σποδείῳ. 
Dubiio tamen de σποδείῳ, quod de lupanari interpretatur Din- 
dorfius, quum ex analogiae lege Bil eliud quam acervum cinere- 
rium significare possit. De episodio comoediae parte dixi ad 
Metagenis Philoth. fr. 1. 
XIV (2, 126) 194 
Ὑπέρβολον δ᾽ ἀποασβέσας ἐν τοῖς λύχνοισι γράψον. 
Schol. Arist. Pace. 670 : ὅτε λυχνοπώλης ὃ Ὑπόρβολας. — 
ταὶ Κραξῖνος δὲ ἂν Πυετίνῃ “Ὑπέρβολον κτλ. Wa Rav. et Ve- 
&elus pro edito γράψω. 
XV (2, 126) 195 
Ὡς λεπτός, ἡ δ᾽ ὅς, ἔσθ᾽ ὃ τῆς χορδῆς vOuog. 
Athenaeus ll p.94 f: Χορδῶν μέμνηται Ἐπίχαρμος --- 
Κρατῖνος ἐν Πυτίνῃ Ὡς λεπτός κτλ. 
XVI (ὦ, 121) ! 198 
Τοὺς μὲν ἐκ προχοιδέου, 
ἐθὺς δ᾽ ἐκ κεαιδίσκου. 


34 CRATINVS 


141 VI (2, 97) 
» » LS 3064 , 
Ούπω "ttov τοσοῦτον οὐδὲ πίομαι 
μάρωνα. 


Polux VI 26: Κρατῖνος μέντοι τὸν οἶνον μάρωνα εἴρηκεν 
Οὐπῶ ἔπιον κτλ.  Berghius τοιοῦτον. 


112 γΠ (2, 97) 
llo) ποτ᾽ εἶδες, εἰπέ μοι, 
τὸν ἄνδρα, «“Ἰαέρτα φίλον τιαϊδ᾽; B. ἐν Πάρῳ, 
σικυὸν μέγιστον σπερματίαν ὠνούμενον. 

Athenaeus Il p.68 c: ὅτε τοὺς πέπονας Κρατῖνος μὲν σι- 
χυοὺς σπερματίας κέκληκεν ἐν Ὀδυσσεῦσι Πώποτ᾽ εἶδες κελ. 
Υ5. 1 ποῦ ποτ᾽ Runkcl. libri z«xoz'. Ib. εἶπε addidit, Casau- 
bonus. Vs. 2 libri παῖ “αέρτα φίλον.  Transposui et παῖδα 
scripsi cum Erfurdto. Vs. 3 respicit Phrynichus Ecl. att. p. 258 
χρὴ οὖν οὕτω λέγειν ὡς ὃ Κρατῖνος σίχυον σπερματίαν, ἢ εἰ 
ϑέλεις πέπονα σίκυον. Pholius p. 530 11: σπερματίαν: τὸν 
εἰς σπέρμα παρειμένον. οὕτως Κρατῖνος. 


143 IX. (2, 98) 

Οὐκ ἴδι᾽ ἄττα τόδ᾽ οὐκέτ᾽ ὄνϑ᾽ οἷα τἀπὲ Χαριξένης. 

Etymol. M. p. 367 21: 'Emi Χαριξένης: αὐλητρὶς ἡ Xa- 
οιξένη ἀρχαία, καὶ ποιήτρια κρουμάτων. οἱ δὲ μελοποιόν. 
Θεύπομπος Σειρῆσιν Αἰὐλεῖ γὰρ σαπρά αὕτη γε χροὐμαϑ' 
οἷα τἀπὶ Χαριξένης. Κρατῖνος Ὀδυσσεῦσιν Οὐκ ἰδίᾳ τάδ᾽ 
οὐκετόνϑοι τἀπὶ Χαριξένης. Correxi. Fortasse respexit He- 
sychius, δι ἅττα: ἴδιά τινα. ldem, "Eni Χαρφιξένης: ἐπὶ 
(ms ἐπὶ) μωρέᾳ ἡ Χαριξένη διεβεβόητο, ἀρχαία οὖσα. ἔνιοι 
δὲ καὶ ποιήτριαν αὐτὴν ἐρωτιχῶν λέγουσιν" ἔστι δὲ καὶ πα- 
ροιμία οἷα τὰ ἐπὶ Χαριξένης. 


T X (2, 99) 
Ot δ᾽ ἀλυσκάζουσιν àni ταῖς κλινίσιν. 





Polux X 82: ἐν δὲ τῷ κοιτῶνι δεῖ μὲν εἶναι καὶ κλίνην 

, ΟΝ ς fw - -«-- 
τινὰ. . . ἢ κλινίδα, ὡς ἐν Ὀδυσσεῦσι Κρατῖνος" ἐπὲ δὲ τῶν 
. “«Ἡ 2 7 cet ^ € 4 29 , -5 M ^ 
κλινῶν ἀκουστέον orav φῇ Ot δ᾽ ἀλυσκάζουσιν ἐπὶ ταῖς κλι- 
γίσιν. Pro οἱ δ᾽ forlasse ἄλλοι δ᾽ vel οὗτοι δ᾽, οἱ ὑπὸ pro ἐπί. 


us XI (2, 99) 
Alhenaeus VII p. 315 b: Κρατῖνος dé ἐν ᾿Οδυσσεῦσι Τέ- 
μαχος ὀρφὼ χλιαρόν. Et paucis interiectis: τὴν μέντοι 


CRATINYS 35 


ἑνικὴν εὐθεῖαν ὀξυτόνως προφέρονται Merixol . . . . τὴν δὲ 
γενικὴν Κρατῖνος Ὀδυσσεῦσι Τέμαχος 009g ὦ χλεαρόν. 


ΧΙ XII XIV (2, 100) 146. 147. 148 
Alhenaeus XIV p. 657 a: δέλφακα δὲ ἀρσενικῶς εἴρηκε 
Πλάτων Ion... Κρατῖνος Ὀδυσσεῦσι 4déAgaxog μ8- 
γάλους. ldem p.6TT f: καὶ Κρατῖνος δ᾽ ὃ κωμῳδιοποιὸς 
ἐν Ὀδυσσεῦσι κέκληκε τὸν λωτὸν στεφάνωμα, διὰ τὸ πάντα 
τὰ φυλλιόδη ὑπὸ τῶν ““9ηναίων στεφανώματα λέγεσϑαι. Phry- 
nichus Ecl. att p. 186: ονόφθαλμον οὐ δητέον, ἑτερόφϑαλμον 
δέ. Κρατῖνος γὰρ μονόμματον εἶπε τὸν Κύκλωπα. 
XV (2, 100) 149 
Σιγάν νυν ἅπας ἔχε σιγᾶν, 
xài πάντα λόγον τάχα πεύσει" 
ἡμῖν δ᾽ ᾿Ιϑάκη πατρίς ἐστιν, 
πλέομεν δ᾽ ἅμ᾽ 'OóvooéL ϑείῳ. 
Hephaestio p. 47 de versu paroemiaco disserehs: Κρατῖνος 
δὲ ἐν Ὀδυσσεῦσι συνεχεῖ αὐτῷ ἐχρήσατο Σιγάν vvv ἅπας κτλ. 
Ex Hephaéstione schol. Arist, Plut. 598. 


XVI (2,101) 150 
Neoyuóv τι παρῆχϑαι ἄϑυρμα. 
Suidas: ϑυρμα: παίγνιον. ... Κρατῖνος ᾽᾿Οδυσσεῦσιν 
Νεοχμόν τι παρῆχϑαι ἄϑυρμα. In his τί addidit Elslelus ad 
Euripidis Med. p. 268. | 


ll 4NOIIT.41 
I (2,102) 151 
Schol. Aristophan. Nub. 96: κυρίως δὲ πνιγεύς, ἔνϑα ot 
ἄνϑρακες ἔχονται καὶ πνίγονται. ταῦτα δὲ πρότερος Κράτης 
ἐν Πανόπταις δράματι περὶ Ἵππωνος τοῦ φιλοσόφου κωμῳ- 
δῶν αὐτὸν λέγει. . . . Φαίνεται δὲ καὶ ἐπὶ τούτῳ ὃ Ἵππων 
κωμῳδηϑῆναι φϑάσαρ᾽ τὸ δὲ τῶν ἐγκλημάτων οὐδὲ τὸ σύνο- 
λον ἐπικοινωνεῖ φιλοσοφίᾳ. n his Crateti Cratini nomen sub- 
siluendum esse et ipse indicavi olim Quaest. scen. I p. 28 et 
docet scholiasta Clementis Alex. Protr. p. 103 Lips. τοῦ Ἵππω- 
γος καὶ αὐτοῦ ὡς ἀσεβοῦς γενομένου μέμνηται ὁ Κρατῖνος. 
Cfr. Etymol. M. p. 677 39: πνιγεὺς παρὰ τοῖς κωμικοῖς ὃ 
φοῦρνος. | 
II (2, 102) 152 
Κρανία δισσὰ φορεῖν, ὀφϑαλμοὶ δ᾽ οὐκ ἀριϑμητοί, 
Hephaestio p. 18: πρὸς γὰρ τῷ μυρίαν εἶναι τὴν χρῆσιν 
παρὰ τοῖς ἄλλοις, ἐδείξαμεν ἔτι καὶ παρ᾽ αὐτῷ τῷ Κρατίνῳ 
3 ἢ 


46 CRATINVS 


μῳδεῖν' κουρεὺς δὲ ἦν πρὸς müftmov ὡς δηλοῖ ὃ τὰς 4ra- 
λάντας συνϑείς. Scripsi Διονυσίοκουρομυρωνῶν. — ' 
201 Ill (2, 135) 
Οἰκοῦσιν φεύγοντες ἀΐδρυτον χαχὸν ἄλλοις. 

Hesychius, "4idgvtov κακόν: Κρατῖνος Σεριφίοις (cod. ἐρε- 
gloig)* Οἰκοῦσι φεύγοντες ἀΐδρυτον κακόν. ἄλλοις κακοΐδρυ- 
τον, ἢ οἷον ἄλλοι αὑτοῖς οὐκ ἂν ἱδρύσαιντο τὴν φυγήν, ὡς 
εἴτις ἄγαλμα ἱδρύσαιτος. ἴἰὰ codex: correxi ut supra adscri- 
ptum vides. Respicit Cratini locum Etymol. M. p. 42 10. 24idgv- 
τον καχόν: τὸ κατάρατον, ὃ οὐκ ἂν vig αὑτῷ ἱδρύσαιτο. 


. 408 IV (2, 136) 

Οὕτω σταϑεφῶς τοῖς λωποδύταις ὃ πόρος πεινῶσι παφλάζει. 
Photius p. 533 22 et Suidas: Σταϑερόν: . . . καὶ Κρατῖνος 

δὲ ἐν Σεριφίοις ἐπὶ τοῦ ὀξέως (ὀξέος) ἢ ἰσχυροῦ. Οὕτω 

σταϑερῶς κτλ. 

209 V (2, 136) 

Κἀνϑένδ᾽ ἐπὶ τέρματα γῆς ἥξϑις καὶ Κισϑήνης ὅρος ὄψει. 

Harpocratio p. 142 1. Κισϑήνη: Ἰσοκράτης Πανρηγυρικῷ, 

ὅρος τῆς Θράκης᾽ Κρατῖνος Κἀνϑένδ᾽ ini τέρματα κτλ. Ad 

Seriphios haec reltuli 1058 rei probabilitate ducíus. 


210 Υ (2, 137) 
Χαίρετε πάντες ὅσοι πολύβωτον ποντίαν Ségugo». 

Hephaeslio p. 89: παρὰ δὲ Κρατίνῳ ἐν τοῖς Σεριφίοις, 
οὐκέτι ἀκατάληκτόν ἐστι τὸ δακντυλιχκὸν τὸ ἡγούμενον τοῦ 
ἰϑυφαλλμκοῦ, ἀλλὰ καταληκτικὸν εἰς δισύλλαβον. Χαίρετε 
πάντες κτλ. 

?u Υ (2, 137) 

Anlatticista p. 85 1: Βόϑυνον ov φασι δεῖν λέγειν. ἀλλὰ 
Σόλων ἔφη ἐν τοῖς νόμοις. Κρατῖνος Σεριφίοις 44 AÀ^ ἀπέω- 
σιν ἐν χορῷ ἐς βόϑυνον ἱέναι. ἔστι δὲ παιδιά τις ἐς 
βόϑυνον ἱέναι. 

212. 213 VI] IX (2, 138) 

Sehol. Arist. Nub. 687: Κρατῖνος δὲ ἔν Σεριφέοις ὡς ἀλα- 
ξόνα καὶ κόλαχα καὶ συχοφάντην. Αἰηγπίδπη dieit. Schol. 
Vesp. 74: ὧδε μὲν ὡς φιλόκυβος ὃ “Ἀμυνίας κωμῳδεῖται' ἐν 
δὲ Σεριφίοις Κρατίνου ὡς ἀλαζὼν καὶ συκοφάντης καὶ κόλαξ, 
Grammat. Bekkeri p. 444 10: "uovegogvármg ἐν τῷ κω- 
μικῷ χορῷ, ἔν δὲ τῷ τραγικῷ μέσος ἀριστεφοῦ. Κρατῖνος 
Σεριφίοις. 





CRATINYS 41 


X (2, 139) 214 

Etymol. M. p. 451 5. TeAevixicat: ἐν Σερίφοις. τὸ xe- 

γῶσαι, ἀπὸ TeÀtvixov τινός, ὡς τὸ εἰκός, πένητος παντελῶς. 

καὶ λέγεταί τις Τελενίκδιος ἠχώ, ἐκ μεταφορᾶς ἀπὸ τιν κε- 
γῶν ἀγγείων. Eadem habet Photius Lex. p. 574 6 el Suidas. 


XI—XII (2, 140) 215—211 
Hesychius, BoíxeAot: οἱ μὲν τοὺς ἱστόποδας, ἀπὸ (cod. 
ἐπὶ) τοῦ βάρους καὶ τοῦ ξύλου. οἱ δὲ βαρβάρους. Δίδυμος 
δὲ τὰ τραγικὰ προσωπεῖα, παρὰ Κρατίνῳ, οἷον βροτοΐκελοι, 
ἐν Σεριφίοις. lta codex pro edito βροτοΐχελα. Pollux X 156: 
τὴν δὲ ᾿νδρομέδαν Κρατῖνος ἐν τοῖς Σεριφίοις de ed avoav 
καλεῖ. Suidas, μοργοίΐ: πόλεως ὕλεϑροι Κρατῖνος Σε- 
ριφίοις. Καλοῦσι δὲ καὶ μοργοὺς τὸ ἃ ἀφαιροῦντες. Fortasse 
eliam verba πόλεως ὅλεϑροι Cratini sunt. 


ΤΡΟΦΏΝΙΟΣ 
Ι (ῷ, 44) — Jes K. ?t8 
Οὐδ᾽ Aibwvià. ἐρυϑρόχρων ἐσθίειν ἔτι τρίγλην, 
οὐδὲ τρυγόνος, οὐδὲ δεινοῦ φυὴν μελανούρου. 

Alhenaceus VII p. 325 e: Κρατῖνος δ᾽ ἔν Τροφωνίῳ φησίν" 
Οὐδ᾽ Αἰξωνίδ᾽ ἐρυϑρόχρων κτλ. "Vs. 1 ἔτι pro εἶτε Meursius. 
Hesychius, «Δ ἰξωνίδα τρίγλην: δοκοῦσι κάλλισται εἶναι αἱ Hi- 
ξωνικαὶ τρίγλαι. Vs. 2 libri οὐ δεινούφην. Emendavit Ca- 
saubonus. 

Π (2, 141) 219 
Οὐ σῖτον ἀρασϑ᾽, ovy ὕπνου λαχεῖν μέρος. 

Grammat. Bekkeri p. 858 2: ζρασϑαι: προσενέγκασϑαι. 
Κρατῖνος Τροφωνίῳ Οὐ airov κτλ. Suidas: Αἴρεσϑαι: προ- 
σενέγκασϑαι. Κρατῖνος Τροφωνίῳ Οὐ σῖτον αἴρεσϑ᾽ οὐχ 
ἵπγου À. t. — Cfr. Zonaras Lex. p. 93. | 

ΠῚ (2, 142) . 220 
Χαίρετε δαίμονες, ot. “εβάδειαν Βοιώτιον οὖϑαρ ἀρούρης. 

Hephaestio VIII p. 44: κέκληται δὲ ᾿Αριστοφάνειον, οὐκ 
᾿Μριστοφάνους αὐτὸ εὑρόντος πρώτου, ἐπεὶ καὶ παρὰ Κρατίνῳ 
lor Χαίρετε κτλ. Ad Trophonium haec perlinere vidit Run- 
kelius. 

IV (2, 142) 221 
Agite καὶ σπόδιζε καὶ διαρρικνοῦ. 

Etymol. M. p. 270 5. Διαρρικνοῦσϑαι: τὸ τὴν ὀσφὺν qog- 

τιχῶς περιάγειν. Κράτης Τροφωνίῳ Ξέφιζε καὶ σπόδιζε καὶ 





48 CRATINVS 


διαρρίκνου. Zonaras Lex. p. 529 “ιαρριχνοῦσϑαι: τὸ τὴν 
ὀσφὺν φορτικῶς περιάγειν. Κράτης Ξίφιξε καὶ σπάδεζε (sic) 
καὶ διαρρίκνου. Viroque loco Cratini nomen reponendum. Pro 
σπόδιζε in cod. Paris. σπάϑιζε. Idem in Zonarae cod. K. Vitus 
Pergerus πόδιζε. 

222. 223 V VI (2, 142. 143) 

Harpocratio p. 80 5: λέγειν ἦν εἰϑισμένον ἐπέϑηκεν 
ἐπιστολήν, ἀντὶ τοῦ παρέδωκεν... Κρατῖνος δ᾽ ἐν Tpo- 
φωνίῳ.: — ldem p. 147 4: Παρεῖαι ὄφεις: 4ημοσϑένης 
ὑπὲρ Κτησιφῶντος" παρεῖαι ὀνομάζονταί τινες ὄφεις παρὰ 10 
παρειὰς μείζους ἔχειν, ὡς καὶ Κρατῖνος ἐν τῷ Τροφωνίῳ 
ὑποσημαίνει. | 
294—226 VII —IX (ὦ, 143) 

Pollux VII 103: ἀπὸ δ᾽ doyvgov ἀργυροχόπος, ὡς Φρύ- 
γιχος ἐν Ἐφιάλτῃ" ἀργυροκοπεῖον, ὡς «Αἰσχίνης ἐν “ΡῬίνωνι᾽ 
ἀργυροκοπιστῆρας δὲ λόγων à» Τροφωνίῳ παίζει Κρα- 
τῖνος. Hesychius, ᾿“ργυροκοπιστήρ: τραπεζίτης. ldem X 115: 
αὐτὸς μὲν (Herodotus) xoà λυχνοκαΐαν εἴρηκεν. xai Kpa- 
τῖνος δὲ ἐν τῷ Τροφωνίῳ καὶ Méyavógog ἐν Θεττάλῃ. Schol. 
Aristoph. Pac. 348 de diversis Phormionibus disserens: τέταρτος, 
Κροτωνιάτης ἀρχαῖος. Κρατῖνος Τροφωνίῳ. Cfr. inc. fab. fr. 178. 


201 X (2, 144) 
Ἔγειρε δὴ νῦν ἸΠοῦσα κρητικὸν μέλος. 
Χαῖρε δὴ Moboa, χρονία μὲν ἥκεις, ὅμως δ᾽ 
ἤλϑες οὐ πρίν γε δεῖν, ἴσϑι σαφές, ἀλλ᾽ ὅπως — 
Hephaestio XIII p. 72 de cretico metro disserens: χαλεῖσαι 
δὲ καὶ ὑπ᾽ αὐτῶν τῶν ποιητῶν κρητικόν, ὥσπερ ὑπὸ Κρατί- 
vov ἐν Τροφωνίῳ Ἔγειρε δὴ νῦν ἹΠοῦσα κρητικὸν μέλος. εἶτα 
ἐπιφέρει Χαῖρε δὴ κτλ. Plotius de metr. p. 296 Gaisf. unde 
Cratinus dicens ἔγειρε ἸΠοῦσα χρητικὸν μέλος, intulit metrum 
paeonicum, χαῖρε δὴ JMobvoo κτλ. Vs. respicit Hesychbius, 
Κρητικὸν μέλος: οὕτω κρῆται (κρητικοὶ) δυϑμοὲ ἐλέγοντο. 
Vs. 8 οὐ πρίν γε δεῖν Porsonus apud Gaisf. p. 330. — Vulgo οὐ 
πρὶν ἐλϑεῖν. 
Quae praeterea ex Trophonio afferuntur ab Hesychio, Ke:- 
ϑῶν: ὄχλος ἐν Τροφωνίῳ. προσέϑηκε δὲ παίζων τὸ ἀργύριον, 
ea an ad Cratini fabulam referenda sint incertum est. 


XEIMAZOMENOI (2, 145) 
Argumentum Aristophanis Acharnensium: ἐδιδάχϑη ἐπὶ Εὐ- 
ϑύνου ἄρχοντος ἐν 7fnvatoig διὰ Καλλιστράτου" xai πρῶτος 


'CRATINVS 49 


ἦν. δεύτερος Kootivog ᾿Χειμάζομένοις. οὐ σώζονται. τρίτος 
Εὔπολις ΝΝουμηνίαις. Verba οὐ σώζονται Elmsleius post Nou- 
μηνίαις ἰγαῃδροηίί. . 
XEIPONES 
I (2, 145) . 928 
Maxagioc ἦν ὁ πρὸ τοῦ βίος 
βροτοῖσι πρὸς τὰ νῦν, ὃν εἶχον ἄνδρες 
ἀγανόφρονες ἡδυλόγῳ σοφίᾳ βροτῶν περισσοκαλλεῖς. 
Grammat. Βοκκοτί p. 835 12. L4yavóv: καλόν, ἡδύ. Lgi- 
στοφάνης “υσιστράτῃ (vs. 886) Κρατῖνος Χείρωσι Μακάριος 
ἦν κτλ. lta Bekkerus correxit lecliones codicis, qui vs. 1 habet 
βροτὸς pro βίος et vs. 9 περισσοκαλεῖς. 


Il (2, 146) 229 

«“παλὸν δὲ σισύμβριον ἢ κρίνον ἢ ῥόδον παρ᾽ οὖς ἐθϑάκει" 
παρὰ χερσὶ δὲ μῆλον [ ἕκαστος ἔχων σκίπωνά τ᾽ ἠγόραζον. 
Athenaeus XII p. 553 e: xoi τὸν ἐπὶ Θεμιστοκλέους δὲ βίον 
Τηλεκλείδης ἐν Πρυτάνεσιν ἁβρὸν ὕντα παραδίδωσι. - Κρατῖ- 
γος δὲ ἐν Χείρωσι τὴν τρυφὴν ἐμφανίζων τὴν τῶν παλαιτέ- 
Qu» φησίν “Απαλὸν δὲ κτλ. Vs. 1 ἢ ente χρένον. addidi Curis 

erit. p. 62, — Vs. 2 fort. μετὰ. χερσί. bid. ἕχαστος supplevi. 


HI (2, 147) ^ 380 
Σεάσις δὲ καὶ πρεσβυγενὴς Κρόνος ἀλλήλοισι μιγέντε 
μέγιστον τίχτετον τύραννον, 
ὃν δὴ κεφαληγερέταν. ϑεοὶ καλοῦσιν. 

Plutarchus Vit. Per. eap. 5: ὅϑεν at μὲν εἰκόνες αὐτοῦ 
(Ferielis) σχεδὸν ἅπασαι κράνεσι περιέχονται. τῶν δὲ κωμι-- 
χῶν ὁ μὲν Κρατῖνος. ἐν “Χείρωσι 3 Στάσις δὲ, φησί, καὶ πρεσβυ- 
.fevog κελ. | 

OO (2, 148) | ^ ?M 
“Ἥραν τέ ot “Τσπασίαν τίκτει Καταπυγοσύνη 
παλλακὴν κυνώπιδα.. 

Plutarchus Vit. Per. 24: ἐν δὲ ταῖς κωμῳδίαις Ὀμφάλη τε 
γέα καὶ 4Ἔηιάνειρα καὶ πάλιν Ἥρα προσαγορεύεται" Κραεῖνος 
δ᾽ ἄντικρυς παλλακὴν αὐτὴν εἴρηκεν ἐν τοὔτοις᾽" Ἥραν τέ oi 
“σπασίαν τίχτει καὶ καταπυγοσύνην παλλακὴν κυνώπιδα. Cor- 
rexit Th. Bergkius Comment. p. 298, Ad Aspásiae in hac fabula 
parles spectant haec apud scholiastam Platohis p. 391: Αἴρατῖνος 
δὲ Ὀμφάλῃ τύραννον αὐτὴν καλεῖ, χείρων- Εὔπολις Φίλοις" ἐν 

Comici graeci 4 


90 CRATINVS 


δὲ Προσπαλτίοις “Ἑλένην αὐτὴν καλεῖ" ὁ δὲ Κρατῖνος xai 
Ἥραν. Quae in Quaest. scen. spec. 3 p. 47 ita emendavi: 
Κρατῖνος δὲ Ὀμφάλην αὐτὴν καλεῖ Χείρωσιν, τύραννον δὲ 
Εὔπολις Φίλοις. Cfr. Plutarchus 1. l. ἐν δὲ ταῖς κωμῳδέαις 
Ὀμφάλη τε νέα καὶ “]ηιάνειρα καὶ πάλιν Ἥρα προσαγορεύε- 
φαι, οἱ Hesychius, Τυραννοδαίμονα: ἣν οὐκ ἂν τις τύραννον 
μόνον εἴποι ἀλλὰ καὶ δαίμονα. Quae quin ad Aspasiam 
speclent vix dubitari potest. Adde Clement. Alex. Strom. IV 
p. 619 Pott. 
232 V (2, 149) 
Οἰκῶ δὲ νῆσον, ὡς μὲν ἀνθρώπων λόγος, 
ἐσπαρμένος κατὰ πᾶσαν «Αἴαντος πόλιν. 

Diogenes Laert. 1 62: ἀποκομίσαι αὐτοῦ (Solonis) τὰ ὀστᾶ 
εἰς Σαλαμῖνα καὶ τεφρώσαντας elg τὴν χώραν σπεῖραι" ὅϑεν 
καὶ Κρατῖνος ἐν τοῖς Χείρωσί φησιν αὐτὸν ποιῶν λέγοντα 
Οἰχῶ δὲ νῆσον κτλ. 

233 VI (2, 150) 
Ὄνοι δ᾽ ἀπωτέρω κάϑηνται τῆς λύρας. 

Schol. Platon. Bekk. p. 358: τῶν οὖν παιζόντων ταῦτα τοὺς — 
μὲν νικῶντας βασιλεῖς ἐκάλουν, καὶ 0 τι ἂν (ὁτιοῦν) προσέ- 
τασσον τοῖς ἄλλοις ὑπήκουον, τοὺς δ᾽ ἡττωμένους ὄνους. 
Κρατῖνος δὲ Χείρωσι χαριέντως ὁμοῦ ἐγκαταμίξας καὶ τὴν | 
ὄνος λύραν παροιμίαν ἔπλεξε τὸν λόγον οὕτως" Ὡς ὄνος &no- 
τέρω κάϑηνται τῆς λύρας. Eustathius ad Odyss. p. 1601 47: 
τὴν δὲ ἀπὸ Κρατίνου οἷον Ὄνοι ἀπωτέρω χάϑηνται τῆς λύ- 
ρας. Hinc correxi ὄνοι δ᾽ ἀπωτέρω. 


234 VII (2, 151) 
"dye δὴ πρὸς ἕω πρῶτον ἁπάντων loro καὶ λάμβανε χερσίν 
σχῖνον μεγάλην. 

Schol. Sophoclis Oed. Col. 477: καὶ οἱ τοὺς καϑαρμοὺς 
δὲ ἐπιτελοῦντες πρὸς τὴν ἕω ἵστανται. Κρατῖνος ἐν Χείρωσι 
"dye δὴ xv. 

235 VII (2, 152) 
Kai πρῶτον μὲν παρὰ ναυτοδικῶν ἀπάγω τρία κνώδαλ᾽ ἀναιδῆ, 
Πεισίαν, Ὀσφύωνα, “ιμτρέφη. 

Schol.. Aristoph. Av. 766 εἰ δ᾽ ὁ Πεισίου προδοῦναι: οὐδὲν 
σαφὲς ἔχομεν vic ὃ Πεισίου, οὐδὲ περὲ τῆς προδοσίας. ὅτι δὲ 
τῶν λίαν πονηρῶν ἔστι, δηλοῖ Κρατῖνος ἐν Χείρωσι Πυλαίᾳ 
Ὥραις. Et alius ibidem: Κρατῖνος Χείρωσε Καὶ πρῶτον μὲν 
xvÀ. la Porsonus pro πρῶτα. Possis eliam πρῶτα μὲν οὖν 


CRATINVS 51 


coniicere. παρὰ ναυτοδικῶν e iudicio nautodicarum. — Mox 
Πεισίαν pro Πισίαν Dindorfius. Ceterum haec nomina a scho- 
liasia addila videntur Hanovio Exercilt. crit. p. 59. Hermannus 
Epil. docir. melr. p. 147 ad anapaeslicum metrum revocabat, se- 
cunda syllaba in Πεισίαν et Ὀσφύωνα producta.  Aliler Berg- 
kius Comment. p. 242. 


IX (2, 153) 236 
Σχῆψιν μὲν Χείρωνες ἐλήλυμεν, ὡς ὑποϑήκας. 
Hephaestio de syll. p. 17: Κρατῖνος ἕν τοῖς Χείρωσι πε- 
ποίηχε Σκῆψιν .. .. ὑποθήκας, ἀντὶ τοῦ ἐληλύϑαμεν, ὅπερ 
. ἐξηλέγξαμεν ψεῦδος ὄν. Pro ἐλήλυμεν Flor. ἐλήλυϑμεν. Tum 
Χείρωνες cod. Turnebi. Χείρωνας FHB. Χείρωνι N. ὦ Χεί- 
οωγες C. 
X (2, 154) 237 
Κλειταγόρας ᾧδειν, ὅταν 1douoO(ov μέλος αὐλῇ. 
Schol. Aristoph. Vesp. 1231: 'Hoódixog δ᾽ ἐν τοῖς κωμῳ- 
δουμένοις καὶ τὸν L4Ojnrov ἀναγέγραφεν παραϑεὶς Koavivov 
ix Χειρώνων Κλειταγόρας ᾧδειν κτλ. 


XI (2, 155) 239 
Οἷς ἣν μέγιστος ὅρκος 
ἅπαντι λόγῳ κύων, ἔπειτα χήν, ϑεοὺς δ᾽ ἐσίγων. 

Schol. Platonis Bekk. p. 881: “Ῥαδαμάνθυος ὅρκος" οὗτος 

0 κατὰ κυνὸς ἢ πλατάνου ἢ κριοῦ ἢ τινος ἄλλου τοιούτου. 
Οἷς ἦν ... ϑεοὺς δ᾽ ἐσίγων. Κρατῖνος Χείρωσιν. — Habent 
eliam schol. Luciani ed. Iac. p. 90. Photius p. 481 1 οἱ Suidas 
&. v. ᾿Ραδαμάνϑυος ὅρκος. Si locus e chorico carmine est, pri- 
mus versus in λόγῳ desinere putandus est. Respexit Zenob. V 81. 


ΧΙ (2, 156) 239 

Schol. Thucyd. VIII 83: τὸ ἐπιφέρειν ὀργὴν ἐπὶ τοῦ χαρί- 

ζεσϑαι καὶ συγχωρεῖν ἔταττον οἱ ἀρχαῖοι. μάρτυς Κρατῖνος 

ἐν Χείρωσι λέγων Τὴν μουσικὴν ἀκορέστους ἐπιφέρειν 
ὀργὰς βροτοῖς σώφροσιν. 


XIII (2, 157) 240 
ἜΣ ἀσαμίνϑου κύλικος λείβων. 

Pollux VI 98: χαὲ ἀσάμινϑος δὲ ποτήριον ἂν εἴη, ὡς 
Ὅμηρός τε μηνύεε Τηλεμάχου διδόντος Mevéleg δύ᾽ ἀσαμίν.. 
ϑους, καὶ Κρατῖνος δὲ Χείρωσιν Ἔξ ἀσαμίνϑου κύλικος λεί- 
Bov, Idem X 64: καί τοι ἔν γε τοῖς Κρατίνου Ἥρωσιν τὴν 

4* 


52 CRATINVS 


ἀσάμινϑον κιβωτὸν νοοῦσιν, ἔνιοι δὲ ἔχπωμα. Vbi Xeípoot 
scribendum esse monui Quaest. scen. I p. 28. 


2 XIV (2, 158) 

Pollux X 186: xoi στόμωμα μὲν σιδήρου ὅστις ἐν τοῖς 
ἀποϑέτοις σκεύεσιν ἀριϑιοῖ, Κρατῖνος ἂν αὐτῷ συναινοῖ (fort. 
συνάδοι) λέγων ἐν Χείρωσι Χαλυβδικὸν στόμωμα. — Idem 
VII 107 Κρατῖνος ἔφη Χαλυβικὸν (sic) στόμωμα. 

242 .. XV (2, 158) 

Athenaeus IX 392 f: ἡ δὲ ὀρτυγομήτρα καλουμένη, ἧς 
μνημονεύει Κρατῖνος ἐν Χείρωσι λέγων 1ϑακησία ὄρτυ- 
γομήτρα. | 
243 XVI. (2, 158) 

Herodianus de dict. solit. p. 42, 8. Bo?9og Πύϑια ἐνίκησα 
(leg. νικήσας)" παροιμία Βοῦϑος περιφαιτᾷ, Κρατῖνος 
Χείρωσι. Zenobius II 66: Βοῦϑος περιφοιτᾷ : ταύτης μέμνγη- 
ται Κρατῖνος ἐν Χείρωσι. | 
2u XVII. (2, 158) 

Schol. Aristoph. Nub. 922: μέμνηται τοῦ Πανδελέτου xai 
Κρατῖνος Χείρωσιν. Eadem Suidas v. Πανδελετείους. 


245 m XVII (2, 159). 
Polux VII 211: καὶ βιβλιοπώλην μὲν παρὰ »Ἁριστομένει 


εὑρήσεις ἐν Γύησι, βειβλιογράφον δὲ παρὰ Κρατένῳ ἐν 


«Χείρωσι. 
246 XIX (2, 159) | 

Zenobius V 9: Μετὰ «“ἐσβιον ᾧδόν: παροιμέα τατ- 
τομένη ἐπὶ τοῖς τὰ δεύτερα φερομένοις . . . . μέμνηται τῆς 
. σααροιμέας ταύτης Κρατῖνος ἐν Χείρωσι. Photius Lex. p. 261 8: 

μετὰ “έσβιον ᾧδόν: παρὰ Κρατίνῳ παροιμία λεγομένη ἐπὶ 

τῶν τὰ δεύτερα φερομένων. . 
41 ΧΧ (2, 160) 

Hesychius, «Φὐτόφορτοι: αὐτοδιάκογνοι. κυρίως δὲ οἱ 


ἐν τοῖς ἰδίοις πλοίοις. Σοφοκλῆς Θυέστῃ Σικυωνίῳ. ὁ δὲ 


Κρατῖνος ἐν Χείρωνι τοὺς τὰ κοινὰ φορτιζομένους & ἔφη. Scri- 
bendum Χείρωσι. 
248 |. XXI ῶ, 160) 

Zenobius I 26: 4b οὐρανία. Κρατῖνός φησι καϑάπερ 
4ιὸς αἶγα .“μαλϑείαν, οὕτω καὶ τῶν ὃ Qo δοκούντων αἶγα 
οὐρανίαν. Similia Suidas s. v. of& οὐρανέα. In Chironibus 
haec dixisse Cratinum docet Photius Lex. p. 361 5: Οὐρανία ai5' 

















CRATINVS 93 


ἦ oi εὐχόμενοι πάντως (πάντων) ἐπετύγχανον" ἴσως διὰ τὸ 
τὴν Σελήνην αὐτῇ ἐποχεῖσϑαι. Κρατῖνος Χείρωσιν. — Quae 
eadem leguntur apud Suidam s. v. οὐρανία αἴξ. 
XXH (2, 161) 249 
Ταῦτα δυοῖν ἐν ἐτοῖν ἡμῖν μόλις ἐξεπονήϑη. 
Aristides vol. ll p. 521 Dind.: διδάξας δὲ τοὺς Χείρωνας 
προσπαραγράφει πάλιν αὖ μάλα ὑπερηφάνως émi τελευτῆς 
»Ταῦτα δυοῖν ἐν ἐτοῖν ἡμῖν μόλις ἐξεπονήϑη,᾽" τοῖς δ᾽ ἄλλοις 
ἐν ἅπαντε βίῳ προτιϑέναι φησὶ ποιηταῖς μιμεῖσϑαι, δηλονότι 
ὡς οὐδένα ἐφιξόμενον. ἴῃ Cratini versu ἐν addilum monilu 
Dindorfii; nisi ἐτέοιν scribendum. 


ὯΡΑΙ 
I (2,162) 250 
Ὥσπερ ὃ Περσικὸς ὥραν πᾶσαν καναχῶν ὁλόφωνος ἀλέχτωρ. 


Athenaeus IX p. 374 d: λέγεται δὲ καὶ ἀλεκτορὶς καὶ ἀλέ- 
χῖωρ . . « « Κρατῖνος Ὥραις Ὥσπερ xvÀ. Pro καγαχῶν ante 
Dindorfium καναχών. ὁλόφωνος Casaubonus. Vulgo ὀλόφωνος. 
Cod. Ven. ολόφωνος. Cfr. Photius s. v. ὁλόφωνος οἱ Hesychius. 

Il (2, 163) | 251 
"Iro δὲ xai τραγῳδίας | 
ὁ Κλεομάχου διδάσκαλος, παρατιλτριῶν 
ἔχων χορὸν «Δυδιστὲ τιλλουσῶν μέλη 


πονηρά. 
Athenaeus XIV p. 638 f: σκώπτει. δὲ αὐτὸν (Gnesippum, 
Cleomachi filium) ἐς τὰ ποιήματα καὶ ἐν Βουκόλοις — ὃν δὲ 


ταῖς Ὥραις "Tro δὲ κτλ. ΥΒ.» 2 libri ante παρατιλτρεῶν inse- 
runt verba μετὰ τῶν, quae delevit Toupius. Ceterum haec forsan 
ad dimelros revocanda. ΝΣ 
Ill (ὦ, 164) 252 

Οὐδὲ πρὸς εἶδος ἄρ᾽ ἦν οὐδὲν προσιδόντε τεχμαρτόν. 

Hephaestio p.17. παρ᾽ αὐτῷ τῷ Κρατίνῳ . . . ἐν Ὥραις 
Οὐδὲ πρὸς κτλ. Disputat contra Heliodorum, qui τὸ H ἐπιφε- 
Qouevov ἀφώνῳ ἧττον τῶν ἄλλων ὑγρῶν κοινὰς ποιεῖν ἐν τοῖς 
ἔπεσι συλλαβὰς dixerat. Versum exhibui ul e cod. Turn. edidit 
Gaisfordus. εἶδος οὐδὲν ἄρ᾽ ἣν οὐδὲν mg. v. C. οἱ M. ἄρ᾽ οὖν 
οὐδέν vL προσιδόντες τ. F. H. 


VE Q2, 164). 253 
AM ἦν ὅτ᾽ ἐν φώσσωνι τὴν ἴσην ἔχων 
μετ᾽ ἐμοῦ διῆγε μοῖραν, ἕλκων τῆς τρυγός. 


34 CRATINYS 


Pollux VI 18: τὸν δὲ οἶνον xai τρύγα ἐχάλουν, ὡς ἐν 
Ὥραις Κρατῖνος λέγει ᾿Αλλ᾽ ἦν κελ. Vs. 1 libri τὴν οἱ συνέ- 
χων. Correxit Lobeckius ad Phryn. p. 73. Vs. 2 scripsi δεῇγε 
μοῖραν pro διῆγες οἴναρον. Alia Bergk Comm. crit. spec. I p. 27. 


24 V (2, 165) 
Ἐκεῖνος αὐτὸς ἐκμεμαγμένος. 


Polux IX 131: καὶ ἐχμαγεῖον καὶ ἐκμεμαγμένον. οὕτω 
γὰρ καὶ Κρατῖνος ἐν ταῖς Ὥραις Ἐκεῖνος αὐτὸς οὕτως éxuc- 
μαγμένος. οὕτως, quod Salmasius in οὗτος mulabat, a codi- 
cibus abest. 

255. 256 Vl a.b (2, 165) 
Móv BósAvyuta σ᾽ ἔχει; 
πτερὸν ταχέως τις καὶ λεκάνην ἐνεγκάτω. 

Pollux X 76: καὶ γὰρ ἵνα ἐξεμοῦσει καὶ τοῦτο λεκάνην 
ὠνόμαζον, ὡς Κρατῖνος μὲν ἐν Ὥραις ἔφη Μῶν βδελυγμία 
κελ. Legebatur βδελυγμίας ἔχει, correctum ab Hemsterh. Anecd. ! 
p. 214. In proximis Cratinus memorasse videtur có κήτεον. 
Hesychius: Κήτειον. μέγαν, xal ᾧ τὰς ψήφους διωθοῦσιν ἐν 
τοῖς κληρωτηρίοις. καὶ ἐμετήρεον, ἀπὸ λαχάνου ἀγρίου, ὅπερ 
ἀντὶ πτερῶν εἰς τὸ στόμα καϑίεσαν, ὡς Κρατῖνος ἐν Ὥραις 
σημαίνει. 

257 VI (2, 106) 

Photius Lex. p. 369 12. Παιδικά: — ἐκάλουν οὕτως xoi 
τὰ πρὸς τὰς γυναῖκας . . . Κρατῖνος δὲ Ὥραις, τῆς παλλακῆς 
ἀποδημοῦντος τοῦ Ζιονύσου ἐρώσης, φησὶν ἐπ᾽ αὐτοῦ Ma- 
κάριος τῶν παιδικῶν. Ead. Schol. Ald. Aristoph. Vesp. 1021 
ex Suida s. v. παιδικά. Respexit etiam schol. Aristidis p. 64 
ed. Fromm. παιδικὰ... κέχρηται δὲ Κρατῖνος καὶ ἐπὲ yv- 
ναικὸς ἐν “Ὥραις. 

258 VIII. (2, 166) 
Ταῦτ᾽ αὐτὰ πράττω, qagx! ἀνὴρ οὐδὲν ποιῶν. 

Photius p. 571 19: Ταῦτα πράσσων φάσκ᾽ ἀνὴρ οὐδὲν 
ποιῶν: Κρατῖνος Ὥραις" ἡ γὰρ παροιμία ἐπὶ τῶν μηδὲν 
ποιούντων. Eadem Suidas. Correxit Dobraeus Advers. I p. 610. 


259 IX (2, 167) | 
᾿Εφϑαρη μαρίλης τὴν φάρυγα πλέαν ἔχω». 


Suidas, IMagíAng: ἀμαυρὸν πῦρ ὃ χνοῦς καὶ τὸ λεπτότατον 
τῶν ἀνθράκων... καὶ Κρατῖνος ἐν Ὥραις ᾿Εφϑάρη κτλ. 








CBATINYS δῦ 


X (2, 167) 260 
Ἴσως πυρορραγὲς κακῶς τ᾽ ὠπτημένον. 

Suidas s. v. πυρορραγής. πυρορραγῇ κεράμια καλεῖται ὅσα 
ἐν τῷ πυρὶ ῥήγνυται ἐν τῷ ὀπτᾶσϑαι. Κρατῖνος ἐν Ὥραις 
Ἴσως πυρορραγὲς καὶ κακῶς ὠπτημένον. Correxit Kusterus. 
Pro ἴσως probabiliter Porsonus Adv. p. 285 ἴδ᾽ ὡς. Respicit 
locum Pollux VII 164. 

XI (2, 167) ᾿ 261 
Ἔδει παρέχειν 0 τι τις εὔξαιτ᾽ ἔμβραχυ. 

Schol. Platonis Bekk. p. 384: ἔμβραχυ οὖν συντόμως καὶ 
ἁπλῶς . . . Κρατῖνος Ὥραις Ἔδει παρέχειν κτλ. — Probabiliter 
Elmsleius Edinb. Rev. 1810 no. 33 p. 238: ἔδεε σε παρέχειν. 
Praelerea rectius scribitur ἐμβραχύ. 


XII (2, 168) 22 
Hesychius, Mvoixegq t: Κρατῖνος ἐν Ὥραις. ok μὲν 
ἀνέγνωσαν ὡς ἀκονιτὶ καί φασιν ὅτι τὸ μεμυκότως xoi ξηρῶς 
ποιεῖν οὕτω λέγουσιν. ἢ ὡς ὀνομαζομένου τινὸς οὕτω xai 
μηδὲν ἀφ᾽ ξαυτοῦ γλαφυρὸν σχώπτοντος, ἀλλ᾽ ἐπιγελῶντος 
ἡδέως. ὄνομα γάρ ἔστι MMvotxoagqog, οὗ μνημονεύει καὶ ᾿Ἅπολ- 
λοφάνης ὃ κωμικὸς. ὥς τινες δὲ τὸν ᾿Αρχίμαχον. Pro ἡδέως 
scribendum ἀηδῶς.  Pholius Lex. p. 281 19. υσικάρφης: 
ὄνομα ἸΜυσικάρφους, οὗ μνημονεύει ᾿Απολλοφάνης ἐν Κρησίν. 
"Ἀρίσταρχος δὲ ἐπ᾽ ὀνόματος τινὰ ἀηδῶς ἐπιγελῶντος " οἱ δὲ 
ἀνέγνωσαν μυσικαρφεί, ὡς ἀκονιτὶ" τὸ μεμυκότως καὶ ξηρῶς, 
μὴ ἐκ φανεροῦ γελᾶν. Κρατῖνος Ὥραις. 
| XI (ὦ, 168) 263 
Schol. Aristoph. Av. 766: οὐδὲν σαφὲς ἔχομεν vig ὁ Πει- 
σίου οὐδὲ περὲ τῆς προδοσίας. ὅτι δὲ τῶν λίαν πονηρῶν 
ἐστι δηλοῖ Κρατῖνος ἐν Χείρωσι Πυλαίᾳ Ὥραις. 


XIV XV (2, 169) 264. 265 

Schol. Luciani ed. Iacob. p. 46 de Hyperbolo: Κρατῖνος δὲ 

ἐν Ὥραις ὡς προσελθόντος νέου vq βήματι μέμνηται xol nag 
ἡλικίαν. —— Photius p. 342 13: ἔστε μέντοι (7) ξυστὶς) καὶ 
τραγικόν vL ἔνδυμα οὕτω καλούμενον, ὡς Κρατῖνος ἐν Ὥραις. 


XVI XVII (2, 169) 266. 267 

Harpocratio p.164 25: Ῥυτὰ συνεσταλμένως εἶδος ποτη- 
(iov. ΖΔημοσϑένης κατὰ Μειδίου. ἐκτεταμένως τὰ παρ ἡμῖν 
λεγόμενα ὁμοίως, Κρατῖνος ἐν Ὥραις. Pholius Lex. p. 498 3. 
Ῥυτά: πήγανα. οὕτως Κρατῖνος. Harpocratio p. 181 9. 








56 CRATINVS 


Φελλέα: Ἰσαῖος ἐν τῷ περὶ τοῦ Κίρωνος κλήρου. τὰ στε- 
τρώδη καὶ αἰγίβοτα χωρία φελλέας ἐκάλουν. Κρατῖνος Ὥραις, 
᾿Αριστοφάνης Νεφέλαις. 


268. 269 XVII XIX (ὦ, 170) 

Pollux X 40: τὸ ναυτικὸν ὑπηρέσιον ἰδίως ἐν ταῖς Ὥραις 
Κρατῖνος προσκεφάλαιον. — Antiatticisla p. 88 3. Γαλε- 
δεύς: ὃ τῆς γαλῆς σκύμνος. Κρατῖνος Ὥραις. Hesychius, 
Γαλίδεως: Κρατῖνος. λέγει δὲ ὡς τὸν εὐτελῆ καὶ ὡς γαλὸν 
παῖδα γαληδέα. ta codex. Scribendum Γαλεδεύς. — Cetera 
Ruhnkenius ita correxit:' λέγεε δὲ οὕτως τὸν εὐτελῇ καὶ ὡς 
γαλῶν παῖδα γαλιδέα. Pro γαλῶν malim γαλῆς. 


270. 271 XX XXI (2, 170) 

Antiallicista p. 116 21. Ψήφισμα ἔϑηκεν: ἀντὶ τοῦ 
ἔγραψε. Κρατῖνος Ὥραις, Πλάτων Ποιητῇ. ldem p. 116 30. 
Ὡραΐζξζεσϑαι: Κρατῖνος Ὥραις. 


212 XXII (2, 171) 

Grammat. Bekkeri p. 394 21: ἀνδροκολωνοκλῆ ς ἀντὶ 
τοῦ ἠλίϑιος. Κρατῖνος yàg Ὥραις ἀντὶ τοῦ φάναι ἠλίϑεον 
᾿Ετεοκλέα, οὕτως ὑφ᾽ ἕν καὶ διὰ μιᾶς λέξεως ἔφη διὰ τὸ 
εἶναι ἐκ Κολωνοῦ. In his pro Ἐτεοκλέα Fritzschius Actis 
Societ. gr. I p. 145 reclo corrigit 24vógoxAéo. Pro ἠλέϑιος el 
ἡλίϑιον scribendum μέσϑιος et μίσϑιον. 


INCERTARVM FABVLARVM FRAGMENTA 
273 Y (2, 172) 

Aelianus V. H. II 13: εὐδοκίμει δ᾽ οὖν αὐτῷ (Aristophani) 
τὸ δρᾶμα, xci γάρ τοι τὸ τοῦ Κρατίνου τοῦτο συνέβη εἴποτε 
ἄλλοτε καὶ τότε, τῷ ϑεάτρῳ νοσῆσαι τὰς φρένας. Respicit 
Phrynichus Bekk. p. 52 28, Νοσεῖν τὰς φρένας : νοσεῖν τὸν νοῦν. 


214 H (2, 172) : 
Antiatllicista p. 108 24. Πεσόκοπον: ἀρρενικῶς, τὸν ἐπὶ 

μέσου ἡλικίας. Κρατῖνος. lla scribendum pro τὸ ἐπεμέσου 

ἡλικίας. Vidit ctiam C. W. Lucas Observ. p. 9. 

275 ΠῚ (2, 173) 
«Αἰσχρὸν δὲ φίλοισι χαριζόμενον πονηρὸν αὐτὸν εἶναι. 
Aristides vol. II p. 565 Dind.: καί vot φησὶ μὲν δή που 

Κρατῖνος τῶν αἰσχρῶν εἶναι φίλοισι χαριζόμενον no- 

νηρὸν αὐτὸν εἶναι. Scripsi αἰσχρὸν δὲ φίλοισι... 





CRATINVS 57 


IV (2, 113) 276 
Ὦ μεγίστη γλῶττα τῶν “Ἑλληνίδων. 
Aristides vol. II p. 23 Dind.: ἐγὼ μὲν οἴμαι τοῦτο. τὶ οὖν, 
ὦ μεγίστη σὺ γλῶττα τῶν “Ἑλληνίδων, ἔφη Κρατῖνος. ldem 
p. 173: οὐκοῦν τῶν μαρτύρων ἡμῖν τῶν εἰς τοὺς λόγους κεκλη- 
μένων τῷ Περικλεῖ καὶ οἷς οὐκ ἐλάχιστον μετεῖναι φαίημεν 
ἂν τῆς περὶ ταῦτα ἐμπειρίας, ὃ μὲν τῶν Ἑλληνίδων με- 
γίστην τὴν ἀκείνου γλῶτταν εἴρηκε. — Forsan 19^ ὦ 
μεγίστη. 
V (2, 11. am 
vqunviGsa9at καὶ δὴ χρὴ πάντα ϑεατήν, 
ἀπὸ μὲν βλεφάρων αὐθημερινῶν ποιητῶν λῆρον ἀφέντα. 

Aristides vol. I. p. 521 Dind.: καί τις αὐτῶν (comicos 
dicil) ἐν ἀρχῇ τοῦ δράματος μεγαλανυχούμενος ὡς προφήτης 
προαγορεύει τοιάδε ᾿Φφυπνίζεσθϑαι ... ἀφέντα. ὥσπερ ἐν 
ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ μέλλων ἅπαντας σοφούς τε καὶ σπουδαίους 
ποιήσειν. διδάξας δὲ τοὺς Χιείρωνας προσπαραγράφει πάλιν 
αὖ μάλα ὑπερηφάνως émi τελευτῆς ,ἸΤαῦτα δυοῖν ἐν ἐτοῖν 
ἡμῖν μόλις ἐξεπονήϑη" — Vs. ὁ καὶ δὴ addidit Hanovius Exerc. 
erit. p. 65. De sensu cfr. Pherecratis fab. inc. 31. Υβ. 2 αὐϑη- 

μερινὸν pro αὐϑημερινῶν Bergk. Comment. p. 223. 


VI (ὦ, 175) 278 

Athenaeus I p. 7 f: δοκοῦσι δ᾽ οἱ Muxovtot διὰ τὸ πέ- 

γεσϑαι καὶ λυπρὰν νῆσον οἰκεῖν Emi γλισχρότητε καὶ πλεο- 

γεξίᾳ διαβάλλεσϑαι. τὸν γοῦν "Ioyóuayoy Κρατῖνος Muxovtov 

χαλεὶ Πῶς ἂν Ἰσχομάχου γεγονὼς ΤΠυκονίου φιλό- 
ὅωρος ἂν εἴης; Respicit Eustathius ad Od. p. 1828 8. 


vn VII (2, 176) 279. 280 
Alhenaeus 1 p. 22 c: ὀρχησταὶ δὲ ἔνδοξοι Βολβὸς μὲν 
παρὰ Κρατίνῳ καὶ Καλλίᾳ, Ζήνων δὲ ὁ Κρὴς ὃ πάνυ L4o- 
ταξέρξῃ προσφιλέστατος παρὰ Κτησίᾳ. ^ ldem I p. 23 b: ὅτε 
τὸ ἀναπίπτειν κυρίως éni ψυχῆς ἐστιν, οἷον ἀϑυμεῖν ὀλιγωρεῖν. 
-- Κρατῖνος δ᾽ ἐπὶ ἐρετῶν χρᾶται τῇ λέξει δοϑίαζε κἀνά- 
πιπτε. Eustathius ad Odyss. p. 1641 8: ῥοϑθιάζει καὶ ἀνα- 
πίπτει. Suidas s. v. ἀναπίπτειν. Κρατῖνος ἐπὶ τῶν ἐρετῶν 
χέχρηται τῇ λέξει ἐρεσσόντων καὶ ἀνακλινομένων. | 


| IX (2, 177) 261 
Γαυριῶσαι δ᾽ ἀναμένουσιν ὧδ᾽ ἐπηγλαϊσμέναι 
μείρακες φαιδραὶ τράπεζαι τρισκελεῖς σφενδαάμνιναε. 





58 CRATINYS 


Athenaeus 11 p. 49 a: τράπεζαι ἐλεφαντόποδες, τῶν ἐπι- 
ϑημάτων ἐκ τῆς καλουμένης σφενδάμνουν πεποιημένων. Κρα- 
τῖνος Γαυριῶσαει κτλ. 

282 X (2, 177) 

Toig δαφανῖσι δοκεῖ, τοῖς δ᾽ ἄλλοις οὐ λαχάνοισιν. 

Athenaeus II p. 56 e: ραφανίδες: avrat κέκληνται διὰ τὸ 
ὁᾳδίως φαίνεσϑαι. καὶ ἐχτεταμένως δὲ καὶ κατὰ συστολὴν 
λέγεται παρὰ ᾿Αττικοῖς. Κρατῖνος Ταῖς δαφανῖσι κελ. Draco 
Straton. p. 80 5. ῥαφανίς: διφορεῖταε τὸ τό, ᾿Αττικῶς δὲ 
ἐχτείνει, ὡς παρὰ Κρατίνῳ ἔν τινι τῶν ἐπῶν αὐτοῦ, ὡς τὸ 
“Ῥαφανῖσι δοκεῖ τοῖς ἄλλοις οὐ λαχάνοις. Ex Alhenaeo posuit 
Eusiathius ad lliad. p. 1220 55. Scripsi λαχάνοισιν pro Aoga- 
»oig. V. Cur. crit. p. 12. 


293 XI (2, 178) 
Ὁ τάλαρος ὑμῖν διάπλεως ἔσται γάρου. 
Alhenaeus lI p. 67 e: Γάρος: Κρατῖνος 'O τάλαρος ὑμῶν 
διάπλεως ἔσται ydgov. Pollux VI 65: Κρατῖνος Ὁ τάλαρος 
ὑμῖν διάπλεως γάρου. Hinc scripsi ὑμῖν. 


284 XM (2, 178) 
Γλαῦκον οὐ πρὸς παντὸς ἀνδρός ἐστιν ἀρτῦσαι καλῶς. 
Alhenaeus II p. 68 ἃ: τὸ δὲ ῥῆμα (ἀρτύειν) παρὰ Σοφο- 
κλεῖ ,,ἐγὼ μάγειρος ἀρτύσω σοφῶς." Κρατῖνος Γλαῦκον οὐ 
xtÀ. ᾿ΑἸνδρός addendum esse viderunt Casaubonus οἱ Grotius 
Excerptis p. 489, 
285 XII (2, 178) 


Athenaeus Il p. 69 d: Κρατῖνος δέ φησε Φάωνος ἐρασϑεῖ- 
σαν τὴν »Ἱφροδίτην ἐν καλαῖς ϑριδακίναις αὐτὸν ἀπο- 
χρύψαι, Μαρσύας δ᾽ ὃ νεώτερος χλόῃ κριϑῶν. 


286 XIV (2, 1179) 
Τρίγλη δ᾽ εἰ μὲν ἐδηδοκοίη τένϑου τινὸς ἀνδρός. 

Athen. VII p. 305 b: τὰ εἰς λα λήγοντα ϑηλυκὰ πρὸ τοῦ À 
ἕτερον ἃ ἔχει, Σκύλλα σκίλλα κόλλα βδέλλα ἅμιλλα ἅμαλλα, 
τὰ δὲ εἰς λὴ οὐκέτι, ὁμίχλη φύτλη γενέϑλη αἴγλη τρώγλη. 
ὁμοίως οὖν καὶ τρίγλη. Κρατῖνος Τρίγλη δ᾽ εἰ μὲν κτλ. Vulgo 
ἐδηδόκοι 5, quod correxit Porsonus Advers. p. 98. Idem me- 
trum Trophon. fr. 1 unde haec ad eandem fabulam referri voluil 
Bergkius Comment. p. 217. 





CRATINYS 59. 


XV (2, 170) 287 

Alhenaeus X p. 424 b: μνημονεύει τοῦ κυάϑου καὶ Ξε- 
voguv ἐν πρώτῳ Παιδείας καὶ Κρατῖνος. 

XVI (2,179) 288 
Πιεῖν δὲ ϑάνατος οἶνον ἢν ὕδωρ énj. 
ἀλλ᾽ ἴσον ἴσῳ μάλιστ᾽ ἀκράτου δύο χόας 
πίνουσ᾽ ἀπ᾽ ἀγκύλης ἐπονομαζουσ᾽ ἀεί 
ἵησι λάταγας τῷ Κορινθίῳ πέει. 

Athenaus XI p. 782 d: ᾿γκύλη: ποτήριον πρὸς τὴν τῶν 
χοττάβων παιδιὰν χρήσιμον. Κρατῖνος Πιεῖν δὲ θάνατος κελ. 
Ex Athenaeo Eustathius ad lliad. p. 344 28. Nimium festinavit 
Athenaeus ἀγχύλην poculi nomen esse affirmans. Vs. 1 vulgo 
ἂν. Vs.3 ἀεὶ addidit Iacobsius. Vulgo ἐπονομαζουσα. 

XVII (2, 181) 289 
Ταυτὲὶ καὶ τολμᾷς σὺ λέγειν δοδοδάκτυλος οὖσα; 

Athenaeus XIII p. 566 f: xoi ὁ Κύνουλκος, Ταυτὶ καὶ τολ- 
μᾷς σὺ λέγειν, οὐ ῥοδοδάκτυλος οὖσα, κατὰ τὸν Κρατῖνον, 
ἀλλὰ βολίτινον ἔχων ϑάτερον σκέλος. Pro ταυτὶ vulgo ταύτῃ. 
Correxit. Dobraeus. 

XVII (ὦ, 181) 290 

Athenaeus XII[ p. 596 b: 'Hoodoroc δ᾽ αὐτὴν (Doricham 
meretricem) “Ῥοδῶπιν καλεῖ, ἀγνοῶν ὅτι ἑτέρα τῆς Δωρίχης 
ἐστὶν αὕτη, ἡ καὶ τοὺς περιβοήτους ὀβελίσκους ἀναϑεῖσα ἐν 
Δελφοῖς, ὧν μέμνηται Koorivog διὰ τούτων.  Cralini testimo- 
nium excidit. Cír. Exercitt. philol. in Athen. Spec. I p.28. 

XIX (2, 181) 291 

Athenaeus XV p. 676 f: δεῖξαι οὐκ ἔχεις ὅτι διαλελυμένως 
τις εἴρηκε ῥόδων στέφανον καὶ ἴων στέφανον" τὸ γὰρ παρὰ 
Κρατίνῳ κατὰ παιδιὰν εἴρηται Ναρκισσίνους ὀλίσκους. 
Casaubonus ναρκίσσου στεφανίσκους, Schweighaeuserus óA(offoug. 

XX (2, 182) ] 292 
Ποιμὴν καϑέστηκ αἰπόλος xai βουκόλος. 

Dio Chrysost. Orat. 56 vol.II p. 290 Rsk: ἢ οὐκ ἀνέγνωκας 
τοῦτο τὸ ἔττος Κρατίνου Ποιμὴν κτλ. Vulgo καϑέστη. Cor- 
rexit etiam Bergkius Comment. p. 34, qui locum ad Bubulcos 
referebat. 

XXI (2, 182) 293 

Anonymus Crameri Anecd. Ox. III p. 195: Πλάτων dé, οὐχ 
ὃ φιλόσοφος ἀλλ᾿ ὃ κωμικώτατος, Q καὶ Κρατῖνον οἶδα συνᾷ- 
ὅοντα, ἀορίστως ἐπὶ συγγενείας λαμβάγεε τὴν ὅμαιμος λέξιν. 





60 ! CRATINVS 


204 XXH (2, 182) 
Xeig ὦ χρυσόκερως βαβάκτα κήλων, 
Πάν, Πελασγικὸν “4ργος ἐμβατεύων. 

Etymol. M. p. 183 45: Βαβάκτης: ὀρχηστής, λάλος, μανιώ- 
δης, βακχευτής. λέγεται δὲ καὶ 0 Πάν. Κρατῖνος Χαῖρε χρυ- 
σόκερω βαβάκτα κήλων Πάν. MHephaestio p. 56: τῶν δὲ τριμέ- 
τρων τὸ μὲν καταληκτικὸν τὸ μόνην τὴν πρώτην ἀντισπαστι- 
κὴν ἔχον, τὰς δὲ ἑξῆς ἄλλας ἰαμβικάς, Φαλαίκειον καλεῖται" 
olov Χαῖρ᾽ ὦ χρυσόκερως . . . ἐμβατεύων. 


295 XXII (2, 183) 
Ὡς δὲ μαλακὸν καὶ τέρεν τὸ χρωτίδιον ἦν, ὦ Jeoc 
καὶ γὰρ ἐβλίμαζον αὑτήν, ἡ δ᾽ ἐφρόντιζ᾽ οὐδὲ ἕν. 
Etymol. M. p. 200 37. Βλιμιάζειν: τὸ τιτϑολαβεῖν, ἤγουν 
ψηλαφᾶν τὰ στήϑη καὶ τοὺς μαστοὺς καταλαμβάνειν τῇ ἀφῇ, 
καὶ ἅπτεσθαι τῶν ἀπορρήτων μελῶν τῶν γυναικείων καὶ διε- 
γείρειν τὰς ἐπιϑυμίας, ὥς φησι Κρατῖνος Ὡς δὲ μαλακόν κτλ. 
Craleli tribuit Zonaras p. 394. — Vs. 1 post ὡς addidi δὲ el ἦν 
anle εὖ ϑεοί cum Elmsleio Cens. Hecubae Porson. p. 251 ed. Lips. 


296 XXIV (2, 184) 
Τοῦτον μὲν οὖν καλῶς διεπηνίκισας λόγον. 

Etymol. M. p. 269 31. Ζιαπηνικίζω: ἀπατῶ. Κρατῖνος 
Τοῦτον ---- λόγον. εἴρηται ἀπὸ τῆς πηνίκης, ἢ ἐστε περεϑετὴ 
κόμη, ὡς ἡ φενάκη ἣ τοὺς ὁρῶντας ἀπατᾷ ὡς φύσει οὖσα. 
τιγὲς δὲ τὸ ποικίλλω ἐξηγοῦνται. — Addidi οὖν. 


297 .. XXV (2, 184) 

Etymol. M. p. 402 39. Ἐφετίνδα: 0voua παιδιᾶς, φε- 

m L4 A 3 uL . X A 3 
γακικῶς.. ὡς yag ““ριστοφανης (Equit. 852) φησὶ τὸ ὑστρα- 
κίνδα, παρὰ τὸ ὄστρακον ἀναπλάσας, αἰνιττόμενος τὸν ἐξο- 
στρακισμόν, οὕτω Κρατῖνος ἀνέπλασε τὸ ἔἐφετίνδα παρὰ τὰς 
ἐν τοῖς δικαστηρίοις γενομένας ἐφέσεις. Ad Craletis Παιδιὰς 
referebat. Hemsterhusius. 


293 XXVI (2, 184) 
Ἔχων τὸ πρόσωπον xagióog μασϑλητένης. 

Etymol. M. p. 491 40. Καρίς : ὡς παρὰ Κρατίνῳ Ἔχων — 
μασϑλητίνης. ἀντὶ τοῦ δερματίνης. Eundem versum ex Eu- 
polidis ΔΖήμοις affert Athen. III p. 106 b, ubi τὸ additum est ante 
σερόσωπον, quod recepi. 


CRATINVS |. 86 
XXVH (2, 184) 299 


“Ἔασὺν ἔχων 
τὸν πρωχτὸν ἅτε κυρήβι᾽ ἐσϑίων. 

Elymol. M. p. 512 8. Κυρηβίων: καϑαρματῶδές ἐστι τὸ 
ὄνομα. κυρήβια γὰρ κυρίως τὰ ἀποβράσματα τῶν κυάμων. 
Κρατῖνος, dac)» ἔχων κτλ. Edilum Κηρυβίων οἱ κηρύβια cor- 
rexit Kulenkampius. 

XXVII (2, 185) 300 

Etymol. M. p. 718 in. Σχιρωϑῆναι: φαμὲν ἐπὲ τοῦ δύπου 
τοῦ σφόδρα ἐμμένοντος καὶ δυσεκπλύτου. Σκίρον δὲ τὸν 
ἀηδῆ δύπον καὶ Κρατῖνος λέγει. Reclius scribitur σκῖρος. 


XXIX (2, 185) 301 
P , 3.Q? 2. οι. 5 * - , 

Ευπρόσωπος 5109 ὀνόματος οὐδὲν ἐπὶ χεῖρας φέρων. 
Eustathius ad Hom. p. 1430 24: ὅτε δὲ μέγα φᾶρος εἴπῃ, 
παροιμίαν ποιεῖ τὴν λέγουσαν ἐπὶ χεῖρας φέρειν ἤγουν 
ἔνδοξον εἶναι, ὡς ἀπὸ τῶν μεγάλα φασὶν ἱμάτια ἐχόντων ὡς 
P. 3 CN ;] , » ) , , 
μείζονα εἶναι τὴν ἐπιβολὴν. Κρατῖνος Ἑυπροόσωπος — φέ- 
ρων, ἤγουν οὐ μέγα ἔχων ὄνομα, οὐδὲ φαινόμενος κατὰ τοὺς 

οὕτω μεγαλοείμονας ὡς καὶ ἐπὶ χειρῶν φέρειν τὰς qag. 


. XXX (2, 186) 302 

Eustathius ad Hom. p. 1446 29: ἡ ὡρίμη κριϑή, ἡ xai 

) ? s γη} , 4 ' NP EM 

ἀμφίκαυστις παρὰ ii Διονυσίῳ, κωμικοὶ δὲ καὶ éni 

, , , - δ b 3 A , 

γυναικείου μορίου φασί, Κρατῖνος δὲ τὴν ὀσφὺν (n0o9nv?) 

οὕτως ἔφη. Hesychius, Καῦστις: ἡ ἔχφυσις τῶν σταχύων. 

πυροὶ ἁδρυνόμενοι, καὶ χόρτος. τὸ δὲ αὐτὸ καὶ dugixav- 

στις. καὶ ἐπώνυμον ΖΦήμητρος. Κρατῖνος δὲ ἐπὶ τοῦ μορίου 

ἔταξεν αὐτό. Cfr. Etymol. M. p. 90 33: o£ δὲ κωμικοὶ τὸ αἱ- 
δοῖον ἀμφίκαυτις (Sic) ἀπὸ τοῦ περικεκαῦσϑαι. 


XXXI (2, 186) 208 
Κοκκύζειν τὸν ἀλεκτρυόν οὐκ ἀνέχονται. 
Eustathius ad Hom. p. 1479 43: παρὰ Κρατίνῳ δέ φασιν 
ἐγτῷ Κοκκύζειν τὸν ἀλεκτρυόνα οὐκ ἀνέχονται. Phry- 
hichus Bekk. p. 21 24: τὸ δὲ κοκκύζειν κωμικοὶ λέγουσιν. 


XXXll ἃ (2, 186) 301 

Eustathius ad Hom. p. 1484 28: αἰγυπτιάζειν τὸ πα- 

γουργεῖν καὶ κακοτροπεύεσϑαι, ὡς ὃ κωμικός, φασί, Κρατῖ- 
γος δηλοῖ. 








62 CRATINVS 


305 XXXIl b. (2, 187) 
Eustathius ad Hom. p. 1571 46: ὃ παρὰ τῷ Κρατίνῳ ἀρ- 
ρενώπας τὰ μὲν ἄλλα γύννις ὧν ἔχων δέ τι ἀνδρόμορφον. 


806 ΧΧΧΙΠ ἃ (2, 187) 

Euslalhius ad Hom. p. 1669 46: τὸν μωρὸν οἴδαμεν σάνναν 
καλεῖσϑαι ὡς ἀπὸ τινος κυρίου ὀνόματος. καὶ παραγεται 
Κρατῖνος κωμῳδῶν τοιοῦτον τὸν Θεοδοτίδην σάνναν. 
Vocem σάννας idem ex Cratino exsignavit p. 777 61 et 1761 2. 
Item Photius p. 499 21. 


307 XXXIII b. (2, 187) 
-dóyog vig ἱπῆλϑ᾽ ἡμᾶς ἀμαϑὴς συοβαύβαλος. 

Eustathius ad Hom. p. 1761 28 ex Aristophane Byzantio: 
καὶ βαυβᾶν τὸ κοιμᾶσϑαι, οἷον 'H δὲ προὐκαλεῖτό με βαυβᾶν 
μετ αὐτῆς. ὅϑεν, φησί, καὶ παρὰ Κρατίγῳ τὸ .“1όγος τις κελ. 
Edilur συβαύβαλος. 

308 XXXIV (2, 188) 

Eustratius ad Aristot. Eth. Nicom. p.65 B: ἀλλὰ καὶ Moyi- 
λοχος καὶ Κρατῖνος καὶ Καλλίμαχος ἐν τοῖς ἐπιγράμμασιν 
μαρτυροῦσι (Mepyizgv) εἶναι Ὃμήρου τὸ ποίημα.  Cratinus 
Homeri Margitem fortasse in Archilochis commemoraverat. 


309. 310 XXXV XXXVI (ὦ, 188) 

Grammat. Bekkeri p. 337 16. Ἅγιος: ὃ σεβάσμιος" καὶ 
ἅγιον τὸ σεβάσμιον καὶ τίμιον. λέγοιτο δ᾽ ἂν xài ἅγιος ὃ 
μιαρός, ἀπὸ τοῦ ὄγους, ὡς Κρατῖνος. Quo loco qui utilur 
Ruhnkenius ad Tim. p. 13 pro Κρατῖνος exhibet Κράτης. ldem 
p. 339 30. “γροβόας ἀνήρ: ὃ ἀγροίκως φϑεγγόμενος καὶ 
οὐκ ἀστείως καὶ ἐμμελῶς. οὕτω Κρατῖνος. Cfr. Phrynichus 
Bekkeri p. 17 in. 

311 XXXVII (2, 188) 

Grammat. Bekkeri p. 346 1. ᾿“δώνιος: Φερεχράτης εἶπεν 
ἀντὶ τοῦ ᾿Αδωνιδος. λέγει δὲ τὴν αἰτιατικὴν τὸν ci viov. 
οὕτω δὲ καὶ Πλάτων καὶ Κρατῖνος, ἀλλὰ καὶ ᾿Αριστοφαάνης 
καὶ ἕτεροι. λέγουσι δὲ καὶ ᾿Αδωνιν αὐτὸν πολλάκις. 


312. 313 XXXVHI XXXIX (2, 189) 

Grammat. Bekkeri p. 354 25: αΑἰγείρου ϑέα xai ἡ nag 
αἴγειρον 9éa: ᾿4ϑήνησιν αἴγειρος ἦν, ἧς πλησίον τὰ ἴχρια 
ἐπήγνυντο εἰς τὴν ϑέαν πρὸ τοῦ ϑέατρον γενέσϑαι. οὕτω 
Κρατῖνος. Idem p. 363 3: Κρατῖνος δὲ αἰμυλόφρων εἶπε, 
καὶ αἱμυλοπλόκος ὃ αὐτός. 


20 κα —— zh 





CRATINVS 03 


XL (2, 189) su 
"fÍxove, σίγα, πρόσεχε τὸν νοῦν, δεῦρ᾽ ὅρα. 
Grammat. Bekkeri p. 372 10: ζἥκουε σίγα. Κρατῖνος “ἄκουε 
σίγα xrÀ. ldem p. 369 15. ἤκουε: ἀντὶ τοῦ σίγα. Κρατῖνος. 
οἷον τόπον δίδου διὰ τῆς σιγῆς τῇ ἀκοῇ. 
ΧΙΙ-- ΧΙ (2, 190) 315—317 
Grammat. Bekkeri p. 374 19. 24aC c»: ὑπερήφανος, ψεύς-. 
στης καὶ κομπαστής. οὕτω Κρατῖνος. ldem p. 404 12. 4»- 
ϑρωπος λυπησίλογος: σημαίνδε δὲ ὁ λυπῶν διὰ τοῦ λέ- 
ytt» τοὺς πέλας. Κρατῖνος. Eadem Suidas. Idem p. 406 11. 
Mvopyot: ἀντὶ τοῦ ἄνευ ὀργῆς. Κρατῖνος. Eadem Suidas. 


XLIV —XLVI (2, 190) 319—320 
Grammat. Bekkeri p. 410 31. “νταναγνῶναε: οὐκ àvtt- 
βάλλειν (ἀντιβαλεῖν). οὕτω Κρατῖνος. ldem p. 415 1. 44r a4- 
λάξας: ἀντὶ τοῦ πείσας ἀποστῆναι. Κρατῖνος xai Ζ“ημοσϑέ-. 
γης καὶ ἄλλοι. Eadem Suidas el Zonaras. — ldem p. 428 47. 
Anoxeio 9a πόρρω: ἀτιμάζεσϑαι. οὕτω Kocrivog. Eadem 
Lonaras. 
XLVII XLVII (2, 191) 321. 322 
Grammat. Bekkeri p 430 3. “ποκριπάμενος: ἄποσπει- 
σάμενος. οὕτω Κρατῖνος. Bergkius Comment. p. 258 447 o- 
χρινάμενος, ἀποσεισάμενος. Idem p.433 21. ᾿“πορεῖν 
καὶ σφακελίξειν τῷ δεινῷ: τὸ μὲν σφακελίζειν φλεγμαί- 
γειν ἐστὲ καὶ διὰ τοῦτο σπᾶσϑαι. Κρατῖνος. Eadem Suidas. 
Pro δεινῷ Bergkius Comment. p. 258 δίνῳ. 


XLIX (2, 191) 323 
Πονηροὺς ἀνθρώπους * κ᾿ . 
πηνικίζων ἐξαπατᾷ. 

Grammalicus MS apud Hermannum Dissert. de Aeschyli 
Niobe p. 6 (Opusc. vol. III p. 40): oi παλαιεότεροι κωμικοὶ πη- 
γήχην καὶ πηνικίζειν᾽ ἔλεγον. Κρατῖνος Πονηροὺς ἀνθϑρώ- 
πους πηνηκίξζων ἐξαπατᾷ. Verbum ἐπηνίκιζεν ex Cra- 
lino affert Suidas, ἐπηνίκεζεν: ἐξηπάτα. οὕτως Κρατῖνος. 
Cír. Zonar. p. 834 

L (2, 191) 324 

Harpocratio p. 4 17: ele» δ᾽ ἂν ot παρὰ τοῖς ᾿Αττικοῖς 
λεγόμενοι ἀγυιεῖς oi πρὸ τῶν οἰκιῶν βωμοί, ὥς φασι Koa- 
τῖνος καὶ ἹΠένανδρος. 


64 CRATINVS 


325 LI (2, 192) 
Χαῖρ᾽, ὦ μέγ᾽ ἀχρειόγελως ὅμιλε, ταῖς ἐπίβδαις, 
τῆς ἡμετέρας. σοφίας κριτὴς ἄριστε πάντων, 
εὐδαίμον᾽ ἔτικτέ σε μήτηρ ἰκρίων ψόφησις. 

Hephaestio XV p. 84 de Archilochio asynarteto disserens, 
οἱ δὲ uev?) αὐτὸν (Archilochum) τῇ μὲν τομῇ ἀδιαφόρως ἐχρή- 
σαντο, ὥσπερ Κρατῖνος Χαῖρ᾽ ὦ μέγ᾽ ἀχρειόγελως κελ. Ἔ»- 
ταῦϑα γὰρ ὁμοίως τὸ τρίτον τέτμηται τοῖς “Αρχιλοχείοις, τὰ 
δὲ πρὸ αὐτοῦ δύο, πρὸ συλλαβῆς. Vs. 8 Flor. ψόφησιν. Ad 
Archilochos Cratini haec rellulit Raspius Comment. de Eupolidis 
Civit. p. 108. 

326 LII (2, 194) 
Eve κισσοχαῖτ᾽ ἄναξ χαῖρ᾽, ἔφασκ᾽ "Exqavtióng. 
Πάντα φορητὰ πάντα τολμητὰ τῷδε τῷ χορῷ. 
Πλὴν Ἐενίου νόμοισι καὶ Σχοινίωνος, ὦ Χάρον. 

Hephaestio XV p. 96 de metro Cratineo: ἔστε γὰρ éx yo- 
ριαμβικοῦ ἐπιμίχτου, τοῦ τὴν δευτέραν ἰαμβικὴν ἔχοντος, xai 
τροχαϊκοῦ ἑφϑημιμεροῦς Εὕὔιε κισσοχαῖτ᾽ ἄναξ elc. — Cralini , 
hos versus esse post Sopingium ad Hesych. vol. II p. 1334 mo- 
nuerunt plures. 

“821 LII (2, 195) 

"doyov εἰμὲ νῦν ᾿4ϑηναίοις ἐγώ. 

- . Herodianus Philet. P. 441 Piers.: -"Aoxet ᾿᾿ϑηναίοις. χαὶ 
ὃ Κρατῖνος “ἄρχων eiui νῦν “4ϑηναίοις ἐγώ. ὅτε καὶ κατὰ 
“τοὺς νόμους ἡ ἀρχή. Piersonus ἄρχων γάρ εἰμι. 


328, 329 LIV LV (2, 196) 

Hesychius, 44ve£ix cum: ἧς οὐκ ἂν ἀνάσχοιτο ὅλη κώμη. 
“παρὰ Κρατίνῳ. — Idem, 24w wv: προσεγγίσω, δήσω. Κρατῖνος. 
Iia Kusterus pro ἀψῶ. 

330. 331 LVI LVIi (2, 196) 

Hesychius, Βρέα: Κρατῖνος μέμνηται τῆς εἰς Βρέαν ἀποι- 
κίας. ἔστι δὲ πόλις Θρᾷκης, εἰς ἣν z49nvaio, ἀποικίαν ἐξέ- 
πεμπον. — ldem, Z (dAaog: οἱ μὲν ἐπιμύλεον δαίμονα" ἄλ- 
λοι δὲ παιδιᾶς εἶδος, ἐν Ἃ διαλέγουσι τὰς ψήφους. βούλεται 


98 λέγειν ὃ Κρατῖνος τὸν ἔσχατον τῶν πόρνων. Non expedio. 


332. 333 LVHI LIX (ὦ, 197) 
Hesychius. 4vofoaxavov: δυσχερές. Βράκανα ydg τὰ 


ἄγρια λάχανα᾽ ἔστι δὲ δύσπλυτα. λέγει οὖν ὃ Κρατῖνος δυσ- 


κατανόητον οἱονεὶ δυσνόητον. Pro δύσπλυτα codex δύσπλητα. 
Idem, “υσϑαλής: δυσαυξής. Κρατῖνος. 














CRATINVS 65 


LX (2, 197) 334 

Hesychius, 'EA40 00a: ἡ λέξις παρὰ Κρατίνῳ. γέγονε 

δὲ παρὰ τοὺς ἑλλούς, καὶ λέγει κοινῶς τοὺς νεβροὺς καὶ τοὺς 

στρουϑοὺς ἢ νεοττοὺς ὄφεως. ἀπὸ τοῦ ἄλλεσθαι. Vulgo ἐλ- 
λοπίδας, quod correxi ex Etymol. M. p. 331 53. 


LXI (2, 198) 335 
Hesychius, Κορσάτης τράγος, παρὰ Κρατίνῳ. ΖΔίδυ- 
μος ἤκουεν ἀπὸ τῆς κόρσης. Κόρσαι γὰρ τῆς Κιλικίας. Le- 
gebatlur Κόρσακις. Correxit Salmasius. Didymus igitur ad κόρ- 
σὴν barbam revocabat; alii ad Corsas Ciliciae oppidum refere- 
bant. Post χόρσην enim excidisse videlur, ἄλλοι δὲ Κιλίκιος. 
De capris Ciliciis v. intpp. Hesychii II p. 258 26. Ceterum v, 
Lobeck. Path. p. 314. 


LXI (2, 198) 336 

Χαλκίδα κικλήσκουσι 950i, ἄνδρες δὲ κύβηλιν. 
Hesychius, Κυβηλις: τινὲς τὴν τυροχνῆστιν φασίν. ἔπαιξεν 
δὲ ὁ Κρατῖνος παρὰ τό,,, Χαλκίδα κικλήσκουσι ϑεοί, ἄνδρες dà - 
κύμινδιν." — Vid. Lobeckius Aglaoph. p. 863. 


LXII (ὦ, 198) 331 
Ὡς ἄνω τὴν μασχάλην αἴρωμεν ἐμπεπωκότες. 

Hesychius, MaeoyaÀgv αἴρειν: κωϑθωνίζεσϑαι καὶ πίνειν. 

Ὡς ἄνω κελ. Craltini. versum esse docel Zenobius V 7: μα- 

σχάλην αἴρειν: ἀντὶ τοῦ κωθωνίζεσϑαι καὶ πίνειν. Κρατῖνος 

Ὡς ἄνω τὴν μασχάλην αἴρειν, καταμωκωμένους ταῖς χερ-- 

civ. Cfr. Proverb. Bodlei. 625. ubi legitur Κρατῖνος ἄνω τὴν 
μασχάλην αἴρεις, ἀντὲ τοῦ κωϑωνίζῃ. 


LXV LXVI (2, 199) 338. 339 

Hesychius, Σχυϑικός: Κρατῖνος σκυϑικὸν ἔφη τὸν 'In- 

πόνεικον διὰ τὸ πυρρὸν εἶναι. καὶ ᾧ ξανϑίζονται oi yv- 

γαῖχες καὶ βάπτουσι τὰ ἔρια. Idem, Χορέλα ᾿Ἐκφαντέδες: 

Κρατῖνος τὸν ᾿Ἐκφαντιδος οὕτως εἶπεν, αὐτὸν τὸν Χορίλλον. 

lla codex. Scribendum videtur Χοιεριλεκφαντίδης: Κρατῖνος τὸν 
Ἐκφαντίδην οὕτως εἶπεν, διὰ τὸν Χοιρίλον. 


LXVII—LXIX (2, 200) 340—342 

Photius Lex. p. 90 24. Θηλάστριαν: ἣν ϑηλάζεταί τις" 

ἰδίως. οὕτως Κρατῖνος. lta haec citavit Alberti ad Hesychium. 

Photius Porsoni ϑηλάσεται. Idem p. 119 16. "It vóxvoog: 

κατδαγώς" οὕτως Κρατῖνος. ^ ldem p.191 12. Κυριβάσα- 
Comici graeci 9 


66 CRATINVS 


σϑαι: διαμαχέσασϑαι" οὕτως Κρατῖνος. Rectius p. 190 10. 
Κυρηβάσασϑαε: διαμαχέσασϑαι. | 


T- LXX (83, 201) 

Photius p. 202 22: οἱ δ᾽ οὖν Zdrrixol τὴν πόλιν αὐτὴν οὐ 
μόνον Σπάρτην ἀλλὰ καὶ “ακεδαίμονα καλοῦσιν" οὕτως 
Κρατῖνος. Aelius Dionys. apud Eustath. ad Iliad. γ΄ p. 294 41: 
Koerivog δὲ xal τὴν χώραν Σπάρτην οἶδεν, o) μόνον .a- 
κεδαίμονα. 

344. 345 LXXI LXXH (2, 201) 

Photius p. 210 10. “ανροστάται: μέσοι τοῦ χοροῦ' 

oiovel yàg ἐν στενωπῷ εἰσί. φαυλότεροι δὲ οὗτοι. οὕτω Kpa- 


τῖνος. ἴάδπι p. 215 1. ““επαάσται: κύλικές τινες οὕτως 
ἐκαλοῦντο Κρατῖνος. 
46. LXXII (2, 201) 


Photius p. 215 17. Τέρνη ϑεατῶν: ϑέατρον. Κρατῖνος. 
Eadem Suidas s. “έρνη ϑεατῶν, ex quo sua peliil Arsenius 
lon. p. 334, ubi legitur ἀντὶ τοῦ κακὸν ϑέατρον. Porsoni Pho- 
tius &vri τοῦ κακῶν ϑέατρον. Hesychius, “έρνην ϑεατῶν ἔφη 
ὃ. Κρατῖνος διὰ τὸ σύμμικτον καὶ παντοδαπὸν ὄχλον ἔχειν. 


^ 847—350 LXXIV —LXXVII - (2, 202) 

Phoüus p. 248 14. Μάσμα: μάσεεξυμα. ζήτημα" οὕτω 
Κρατῖνος. ^ ldem p. 2958 3. Πελάγχρως xai μελάγχρης: 
ἀμφότερα ἀττικά. μᾶλλον δὲ διὰ τοῦ zy. Κρατῖνος. ldem 
p.202 20. Πετεκβολή: μεταβολὴ καὶ ἐξάλλαξιρ. Κρατῖνος. 
Idem p.267 10. Πηνυτήν: τὴν γυναῖκα" Κρατῖνος. 


3 LXXVHI (2, 202) 
ἹΜΠισηταὶ δὲ yvvoixeg ὀλίσβοισιν χρήσονται. 

Photius p. 272 1. Μισητή: τὴν καταφερῆ μισητὴν ἔλεγον 
— καὶ ὁ Κρατῖνός που τοῦτο ἔφη" Ἡισηταὶ δὲ γυναῖκος κτλ. 
Eadem Suides εἰ Apostolius XV 69. Οπιξδδὸ aüeltorie nomine 
Cratini versum a&ulit Hesychius s. v. JJugyvzv. Cfr. Eustalhius 
ad Hom. p. 1651 im. ἄλλοι δὲ μισήτην, βαρυτόνως, πρὸς δια- 
στολὴν τῆς ὀξυτονουμένης, τὴν κοινὴν καὶ ῥᾳδίαν, λέγοντες 
καὶ χρῇσιν αὐτῆς εἶναι παρὰ Ἀρατένῳ καὶ Σώφρονι. 

352. 353 LXXIX LXXX (2, 203) 

Phoüus p.272 18. Mvegów: μαλακόν' ἡδύ" δάδιον" ov- 
τως Κρατῖνος. ^ ldem p. 338 8. "O»ov πόκαε. ἐπὶ τῶν 
ἀνηνύτων καὶ μὴ “Ὄντων λέγεται 7) παροιμία ὑπὸ τῶν ᾿Ἄτει- 
κῶν, ὥσπερ ab τοιαῦται, πλίνϑον πλύνδιν, ἀσκὸν τέλλδιν) 











CRAT"INYS at 


χύτραν ποικέλλειν, εἰς κοπρῶνα ϑυμιᾶν. ᾿Αφίσταρχας dà διὰ 
10 Κρατῖνον ὑποϑέσϑαιε ἐν “Διδου σχοινίον πλέκοντα, ὄνον dà 
τὸ πλεκόμενον ἀπεσϑίοντα. Eadem Suidas s. v. Ovov πόκαι, 
sunilia Proverbia Coisl. 372. 


LXXXI (2, 205) BEP 
Photius p. 448 19. Πριών: ὀξυτόνως, τὸ Gouevov* πρίων 
δὲ, ὡς παίων, ὃ τέμνων τῷ ἁρμένῳ τούτῳ᾽ τὸ δὲ πληϑυντι- 
χὸν πρίονες διὰ τοῦ o. Κρατῖνος. 
LXXXH (2, 206) $55 
Kai μὴ προσίσχε βαρβάροισε βουκόλοι. 
Photius p. 460 8. προσίσχε: τὸ πρόσεχε. Κρατῖνος" Καὶ 
μὴ προσίσχε βαρβάροισι βουκόλοις. Cralini versum ad Bubul- 
cos rellulit Th. Bergkius Comment. p. 34. 


LXXXUI—LXXXVI (2, 206) 394—359 

Photius p. 491 28. Ρύγχος: τὸ πρόσωπον’ Κρατῖνος xai 
ἕτεροι. Eadem Suidas. — Idem p. 492 2. Ῥυδην: σφοδρῶς 
xui ἀϑρόως. οὕτως Κρατῖνος. Eadem Suidas. Idem p. 496 1. 
Σάγρα: oi τοῦ ἀλήϑεια. οὕτως Κρατῖνος. ln codice inler 
τοῦ el ἀλήϑεια iolius versus lacuna est. — ldem p. 516 1: 
Σχανδάληϑρα καὶ σκάνδαλα λέγονσιν. Σκανδάληϑρ᾽ ἱστὰρ 
ἐπῶν, Κρατῖνος. lisdem verbis usus est Aristoph. Acharn. 687. 


LXXXVII (2, 206) 360 
Photius p. 531 3. Σπεϑαμή: τὸ ἀπὸ τοῦ μεγάλου δακτύ- 
lov ἐπὶ τὸν μικρόν" τὸ δ᾽ ἀπὸ τοῦ λιχανοῦ Auag* τὴν δὲ 
σπιϑαμὴν τινὲς καὶ δόχμην καλοῦσιν. οὕτως Κρατῖνος. Th. 
Bergkius Comment. p. 264 integrum Cratini versum servalum esse 
exisimat ab Aelio Dionysio apud Eustath. p. 1291 45: περὶ ἧς 
δύχμης «ἵλιος Διονύσιός φησιν οὕτως" Zlóyur τὸ τετραδάκτυ-: 
λον. ᾿Αρίσταρχος δὲ ὀξύνει, ὡς δηλοῖ Ó κωμικὸς ἐν τῷ Οὐ- 
τοι δ᾽ ἀφεστήκασι πλεῖν ἢ δύο δοχμά. Ἔν μέντοου 
φησὶ τοῖς ἀκριβεστέροις ἀντιγράφοις δξεῖα ἐπίκχδεται τῇ πρώτῃ 
συλλαβῇ κατὰ τὸ λόχμη etc. Quae fortasse vera est coniectura. 
LXXXVIII—XCIl. (2, 207) 361—865 
Phot. p. 544 16. Στρωματίτης: ἐν ᾧ ἑαυτοῖς στρώματα 
παρεῖχον. οὕτως Κρατῖνος. - ἴθοπι p. 560 283. Σ φίγκτὰς: 
Κρατῖνος τοὺς κιναιδώδεις καὶ μαλϑακμούς. ldem p. 562 15. 
Σχιζίας: ὃ φετωνὸς καὶ ἰσχνός οὕτῳς Κρατῖνος. ^ [dem 
μθ32 4 et Suidas δι v. Ὕπουλα γόνατα: καὶ ὕπουλαν 
πόδα' x«à ὕπουλαν χεῖρ᾽ καὶ σῷμα τὸ φλογμαῖναν di& τιν 
9 


68 CRATINVS 


πληγὰς καὶ ἐγγὺς τοῦ ἀφίστασθαι ὃν. Κραεῖνοο. Idem 
p. 656 9. Ψύρα τὸν Διόνυσὸν ἄγοντες: 7) παροιμέα παρὰ 
Κρατίνῳ" τὰ δὲ Ψύρα νησίδιον ἔρημον τπελησίον Χίου" λέλεκται 
δὲ ἐπὶ τῶν εὐτέλειαν σημαινόντων. Stephanus Byz. p. 765: 
λαμβάνεται δὲ τὸ ὄνομα (Psyra) ἐπὲ δὐτελείᾳ, διὰ τὸ εὐτελε- 
στάτην εἶναι τὴν νῆσον. Κρατῖνος Ψύρα τὸν Διόνυσον ἄγοντες. 


366—368 XCII — XCV (2, 208) 

Pollux Π 7: τοκῶσα δὲ εἶπε Κρατῖνος. — Idem II 10: 
γενειῶν, γενειάσκων, πώγωνος ὑποπιμπλάμενος, ἢ TEC) y co v £aG, 
ὡς Κρατῖνος. ldem Il 17: Φρύνιχος τὰς νέας μὲν ἀφήλικας 
λέγει Ἦσαν δὲ καὶ γυναικῶν ἀφήλικες. Φερεκράτης δὲ τὴν 
γεραιτέραν ἀφηλικεστάτην, ὡς καὶ Κρατῖνος ἀφήλικα γέ- 
ροντα. 

369—371 XCVI—XCVII (ὦ, 209) 

Pollux Il 28: Κρατῖνος δὲ στημονίας κικίννους εἶπε 
τοὺς στήμονι ὁμοίους ὑπ᾽ ἰσχνότητος. Hesychius, Στημονίας 
κικίννους: τοῖς στήμοσιν ὁμοίους. ldem Il 49: ὄδλεγον δὲ 
καὶ σύνοφρυς ἀνὴρ καὶ γυνή. τὸν δὲ τοιοῦτον καὶ μίξοφρυν 
καλεῖ ὃ Κρατῖνος. Ἰἴάεπι II 78: τὸ ταύτην (κόρυζαν) ἄφαι- 
ρεῖν, ἀπομύττειν. τὸ δὲ ἀπεμύττετο ἔκλυζε τὰς δῖνας ἔζη 
Κρατῖνος. Vulgo ὑλίζεσθαι. Οοά. lung. ὕλιζε. Alius apud Cram. 
Α. O. vol. Il. Praef. p. IV. ξλυζε i. e. &xAvCe, ut recte Cramerus. 


372—314 | XCIX— CI (2, 209) 

Pollux Il 124: μικρολογεῖσϑαι εἴρηκεν Εὔπολις, xai μι- 
κρολογήσομαι Κρατῖνος. — Idem II 153: *Hoodorog δὲ εἴ- 
ρηκεν ἐπὶ ᾿Ιπποκλείδου τοῦ ᾿41ϑηναίου τοῖς ποσὶν ἐχειρονόμη- 
σεν. ὃ δὲ Κρατῖνος καὶ χειρονομησξδίοντας εἶπε. — Idem 
II 188: γόνυ ἡ μετὰ τοὺς μηροὺς συγκαμπή, ἀφ᾽ οὗ καὶ τὸ γο- 
νατίζειν παρὰ Κρατίνῳ τῷ κωμῳδοποιῷ. 


875. CH (2, 209) 
Ἢ παῖς ydo ἕμπαις ἐστὶν ὡς ἠνδρωμέγη. 

Pollux Hl 14: ἄπαις ἄτεκνος φιλόπαις φιλότεκνος καὶ τὰ 
ὅμοια" παρὰ δὲ Κρατίνῳ ἔμπαις. Integrum Cralini versum 
servavit Hesychius, ᾿Ηνδρωμένη: ἀνδρὸς πεπειραμένη" Ἢ παῖς 
γὰρ ἔμπαις ἐστὶν ὡς ἠνδρωμένη. 

376—379 CHI —CVI (2, 210) 

Pollux Ill 64: ἐθέλεχϑρον δὲ Κρατῖνος λέγει. Idem 
HI 75: δουλοπρεπὲς δὲ καὶ δουλοπρεπέστερον Ἐενοφῶν. xai 
δουλοπρεπέστατα Κρατῖνος. ldem IH 92: βαδιστικὸς 


CRATINYS 69 


παρὰ ᾿Ἀριστοφάνξει, παρὰ δὲ Κρατίνῳ βαδισματίας. ldem 
Ill 106: εἴη δ᾽ ἂν τούτοις καὶ ἐπιϑανάτως ἔχειν καὶ ὡς Ἣρό- 
δοτος ἐδυσθανάτει, οὗ τὸ ἐναντίον εὐθδανάτως Κρατῖνος 
λέγει. 
ΟΥ̓́! (2, 210) 380 
Οὐχ ὑδατοπωτῶν οὐδὲ κοιλοφϑαλμιῶν. 


Pollux IV 184: τάχα δὲ καὶ τὸ κοιλοφθαλμιᾶν, οὐκ ἴδιον 
δὲ ἐν ὀφθαλμοῖς γινόμενον νόσημα, συμβαῖνον δὲ κοιλαίνεσϑαι 
τοὺς ὀφθαλμοὺς ἐξ ἄλλου νοσήματος. Οὐδ᾽ ὑδατοποτῶν 
οὐδὲ κοιλοφϑαλμιῶν, φησὶν ó Κρατῖνος. Correxit Por- 
sonus Advers. p. 284. 

ΟΥ̓́ (2, 210) 86i 

Pollux V 68: διὰ τοῦτό μοι δοκεῖ (δοκοῦσιν) δασύποδα 
τὸν λαγὼν ἄλλοι τε καὶ Κρατῖνος καλεῖν, ὄνομα ποιούμενοι 
τῷ ζώῳ τὴν φύσιν. 

CIX ΟΧ (ὦ, 211) 382. 383 

Pollux VI 21: διοινωμένος δὲ καὶ κατοινωμένος ὡς Πλα- 
των, καὶ οἰνωμένοι ὡς Κρατῖνος. Forsan ὠνωμένοι. — Idem 
VI 23: καὶ οἰναγωγὸν πλοῖον παρὰ Κρατίνῳ. 


ΟΧΙ (2, 211) 384 
AAA εἴσιϑ᾽ εἴσω καὶ πιοῦ- 
σα χυλὸν ἀναπαύου κακῶν. 
Polux VI 61: Κρατῖνος δὲ καὶ χυλὸν πιεῖν εἴρηκεν .4}λλ᾽ 
εἴσιϑ᾽ εἴσω κτλ. Locus ex systemate ἀϊπιθῖγο petitus est. 


CXII (2, 211) 385 

Pollux VI 81: xoi παλάσια, ἃ καὶ Κρατῖνος ἰσχάδα 

χοπτὴν καλεῖ. la Falckenb. pro ἐσχαδόπτην. Cir. 1, 242: 
οἱ δὲ κωμῳδοὶ καὶ Loxada κοπτὴν λέγουσιν. 


CXIII— CXV (ὦ, 212) 386—388 
Pollux VI 161: ἡμέλουτοι dà Κρατῖνος εἴρηκε, καὶ Φι- 
λύλλιος ἡμίπλεκτον. ^ lbidem 163: πανήμερος, παννυχος" 
τοῦτον δὲ καὶ πανεύφρονα Κρατῖνος καλεῖ. πανδοκεύς, 
πανδοχεύτρια, καὶ ὡς Κρατῖνος παναγάϑη. ldem VII 28: 
ἐριοπῶλαι, ἐριοπωλεῖν, ἔρια οἰσυπηρὰ ᾿Αριστοφάνης, καὶ ἐρέων 
πιναρῶν πόκον Κρατῖνος. Mox 81: καὶ πολύμιτος, ὡς 

Κρατῖνος ἔφη.. 
CXVI (2, 212) 389 

Τῇ μάστιγι κνάψειν εὖ μάλα 
ἢ συμπατῆσαι. 


70 CRATINYS 


Pollux ΥἹ 38: τοῦ δὲ xvdnvew fytirat τὸ πατῆσαε, ὡς 
Κρατῖνος ὑποδηλοῖ παίζων Τῇ μάστιγε κελ. m Cratini versu 
libri γνάψειν, quod correxit lungermannus. Praeterea malim 
καὶ συμπατήσειν cum Dobraeo ad Aristoph. Plut. 166. 


390 ΟΧΥ (2, 212) 





Pollux VII 39: ἐν ᾧ δὲ ἐξέπλυνον, οὐ μόνον λίερον xai | 


χαλαστραῖον λίτρον, ἀλλὰ καὶ δύπος, ὡς Κρατῖνος ὠνόμασεν. 
Cod. χάρυπος, pro quo Iungermannus χαλαίρυπος. 


ἫΝ ΟΧΥ͂ΙΠ (2, 213) 
Pollux VII 43: ἴσως δὲ καὶ εὐσταλής, καὶ ὁ παρὰ Κρα- 


vivo εὐπινής, εὐτελής. τούτοις ἂν ἐνάριϑμον εἴη καὶ τὸ 


εὐσταλῶς ἐπίρρημα. Libri εὐπηνής, εὐπίνης, εὐπινής. 
302—394 ᾿ς CXIX— CXXI. (2, 213) 


Pollux VII 142: xai στίχον δὲ δένδρων λέγει A., καὶ ἐπεξερ- —- 
γασίας τὸ τὴν ἀλλήλων ἐργάζεσϑαι, καλαμώμενον δὲ Κρα- — 
τῖνος εἴρηκε. Idem VII 179: δακτυλιογλύφος" δακτυλιουργὸν 
αὐτὸν εἴρηκε Φερεκράτης. τὸ δὲ γλύφειν Κρατῖνος. dem | 


VIII 31: yevoouaptvota.- Κρατῖνος δὲ καὶ ψευδομαρτύριον 
εἴρηκεν. | 
395 cxxit (2, 213) 





Pollux X 443: xai παλτὰ xai σαρίσσας xoi σαυνία. τὸ 
iL] » 32.5» 23 , 2$, 3 ] M 9 555. d 
μὲν Ὀνομὰ ἔπ ἀνδρείου αἰδοίου ἐστὲ παρὰ Κρατίνῳ, ἐπὶ τοῦ 


δόρατος ἐν Φιλαδέλφοις Μενάνδρου. Hesychius, Σαυνίέον: 
ἀκόντιον βαρβαρικὸν καὶ σαϑρόν, χαῦνον, ἀσϑενές, παρὰ Κρα- 
τίνῳ. Cratinus dixisse videtur σαυνίον σαϑρόν de pene languido. 


896—398 CXXIIIL— ( CXXV | (2, 214) 

Phrynichus Praep. soph. p. 3 25. Αν»ελκταῖς ὀφρύσι 
σεμνόν: Ἰ᾿Αττικῶς αὐτὸ καὶ σεμνῶς Κρατῖνος εἶπεν. ἸἸάρῃ 
P. 7 10: ἀναπηδᾶν ἐν δήμῳ: Κρατῖνος ἐπί τενος ἀκόσμως 
ἐν Ταῖς ἐκκλησίαις ἀναπηδῶντος. Idem p. 8: τὸ γὰρ ἄντι- 
κείμενον τῇ τοιαύτῃ ἀρρωστίᾳ Κρατῖνος εἶπε ἐρρῶσϑαι, 
οἷον προϑυμεῖσϑαι. 


399—401 CXXVI— CXXVIIH. (2, 214) 

Phrynichus Praep. soph. p. 13 5. L£m«Aóg εἴσπλους 
λιμένος: ὥσπερ Ὅμηρος τοὺς δυσόρμους λιμένας τραχεῖς 
λέγει, οὕτω Κρατῖνος ἐπὶ τῶν εὐόρμων τὸ ἁπαλὸν ἐκ τοῦ 
ἐναντίου εἶπεν. Idem p.19 17: Κρατῖνος μέντοι τὸ ὠνυχιεσμέ- 
γον ἐπὶ τοῦ τετμημένου τοὺς ὄνυχας τέϑεικεν. . idem p. 13 20: 


CRATINYS 71 


“ὕεσθαι πῦρ xai ἐναύεσθαι: Iousogdyng αὐόμενος, Koasi- 
γος ἐναύεσϑαι, 


ΟΧΧΙΧ — ΟΧΧΧΙ (2, 215) 402—405 
Τούτου δ᾽ ἁπάσας ἀποτεμῶ τὰς μηχανάρ. 


 Phrynichus Praep. soph. p. 28 29: Ἡποτεμεῖν μηχανάς: 
Κρατῖνος Τούτου δ᾽ ἁπάσας κτλ. — Idem p. 33 18. Γαστρο- 
χαρυβὸδις: ἐπὶ τῶν κατεσϑιόντων Κρατῖνος εἶπεν. — ldem 
p. 39 10. ᾿ΕἘφιππάσασϑαι λόγοις: οἷον καταδραμεῖν. 
Κρατῖνος. ldem p. 42 21. Θεόϑυτα: ἃ οἱ πολλοὶ ἱερόϑυτα 
καλοῦσιν, Κρατῖνος τὰ τοῖς ϑεοῖς ϑυόμενα ἱερεῖα. 


ΟΧΧΧΙΙ ΟΧΧΧΙΥ (2, 215) 406. 407 

Phrynichus Praep. soph. p. 51 26. Μηδὲν ὑπέφφευ: Κρα- 

τῖνος ἐπὶ τοῦ μηδὲν ἄγαν. — ldem p.59 23. Πρότηϑυς: ἡ 

οὕτω γραῦς ὡς πρὸ Τηϑύος τῆς Ὠκεανοῦ γεγονέναι γυναικός. 
Κρατῖνος τὴν ὑπεργήφων οὕτω λέγει παίζων. 


CXXXV (ὦ, 215) 408 
αΑὐτομάτη δὲ φέρει τιϑύμαλλον καὶ σφάκον πρὸς αὐτῷ 
ἀσφάραγον κύτισόν τε" νάπαισι δ᾽ ἀνϑέρικος ἐνηβᾷ᾽ 
καὶ φλόμον ἄφϑονον ὥστε παρεῖναι πᾶσι τοῖς ἀγροῖσιν. 

Phrynichus Ecl. p. 110. 4orragayog: καὶ τοῦτο δυοῖν &uao- 
τήμασιν à ἔχεται, ὅτι τὲ ἐν τῷ σε καὶ οὐκ ἐν τῷ q λέγεται, καὶ 
ὅτι ἴδιόν τε φυτόν ἐστιν ἄγριον ó ἀσφάραγος, καὶ οὐκ ἐν τοῖς 
ἡμέροις καταλεγόμενον. ὃ γοῦν Κρατῖνος ἐν ἄλλοις ἀγρίοις 
αὑτὸ καταλέγων φησίν «Αὐτομάτη -- τοῖς ἀγροῖσιν. ἅπαντα 
γὰρ τὰ καταλελεγμένα ἄγρια. οἱ δὲ νῦν τιϑέασιν ἐπὶ παντὸς 
(λαχάνου) ἀμαϑῶς. — Cratini versus ex Plutis petitos esse pro- 
babilis est suspicio Th. Bergkii Comment. p. 198. Vs. 1 xoi ad- 
didit Pauwius, Ibid. Hermannus αὐτῷ pro αὐτό. Vs.2 Alhbe- 
naeus ll p. 62 e: Κρατῖνος δὲ διὰ τοῦ q ἀσφάραγον ὀνομάζει. 
Quae habet etiam Eustathius ad Hom. p. 890 18. Ibidem νά- 
παίσεν pro ἐν ἅπασιν Hermannus. Vs. 3 φλόμον Pauwius pro 
φλόον. Pro ἄφϑονον ed. pr. ἄφϑορον, lbid. ἀγφοῖσεν Her- 
mannus. Vulgo ἀγρίοις. 


CXXXVI (2, 216) 409 

Phrynichus Ecl. p. 145: Ztopóvego» ὃ ποιητής" σὺ δὲ λέγε 

εἴζωρον κέρασον, xai εὐξωφότερον, ὡς ᾿Αριστοφάνης καὶ 
Κρατῖνος καὶ Εὔπολις. 


"2 CRATINVS- 


410. 411 CXXXVH a. b (2, 216) 

Phrynichus Epit. p. 360: Ὥρκωσε xai δρκώτης δ᾽ ἐγώ" 
οὕτως Κρατῖνός φησι" μᾶλλον διὰ τοῦ ὦ λέγε ἢ διὰ τοῦ &, 
ὥρκισεν. — Idem p.433: ἐχρῆν οὖν Κρατίνῳ πειϑόμενον ga - 
γᾶς εἰπεῖν. | 
" ΟΧΧΧΥ͂ΠΙ (2, 217) 

Ὃς τὴν πίτυν 
ἔκαμπτεν ἑστὼς χαμόϑεν ἄκρας τῆς κόμης 


καϑέλκων. 
Priscianus XVIII p. 271 Krehl.: χαμόϑεν quod est a loco 
Cratinus pro in loco posuit: ὃς τὴν πίτυν — καϑέλκω ν, 


Melius tamen est distinguendum ἑστώς; etiam bene a loco 
accipitur xauó Sev ab humo. Codd. Leid. χαμάϑεν pro χα- 
μόϑεν. Scaligeri collatio haec habet: Cratinus 00^ ἐν πυ- 
vtívy. κλίνη (xaumgv F. C. nomen propriun) ἐνεστώς 
χαμόϑεν ἄκρας τῆς κόμης καϑεῖλκεν. Vs. 8 Spenge- 
lius Append. ad Varr. p. 622 καϑελκύων. Malim ἕλχων κα- 
ϑέλκων. ᾿ | 
NT CXXXIX a (2, 217) 
Πρὸς τοῦ Σόλωνος καὶ Ζράκοντος οἷσι νῦν 
φορύγουσιν ἤδη τὰς κάχρυς τοῖς κύρβεσιν. 

Plutarchus Sol. 25 de Solonis legibus: προσηγορεύϑησαν, 
ὡς ᾿Αριστοτέλης φησί, κύρβεις" xol Κρατῖνος ὃ κωμικὸς εἴ- 
ρηκέ που Πρὸς τοῦ Σόλωνος xvà. Αἀ Leges fabulam hoc 
fragmentum rettulit Bergkius Comment. p. 139. 


"m CXXXIX b (2, 218) 
Πάλαι γὰρ αὐτό 

λόγοισι προάγει Περικλέης, ἔργοισι δ᾽ οὐδὲ κινεῖ. 

Plutarchus Pericl. 18: τὸ δὲ μακρὸν τεῖχος, περὲ οὗ Σω- 
κράτης ἀκοῦσαί φησιν αὐτὸς εἰσηγουμένου γνώμην Περικλέους, 
ἠργολάβησε Καλλικράτης" κωμῳδεῖ δὲ τὸ ἔργον Κρατῖνος ὡς 
βραδέως περαινόμενον Πάλαι γὰρ αὐτὸ κτλ. dem de gloria 
Alhen. p. 351a: καί vot καὶ τοῦτον (Periclem) ὡς βραδέως 
ἀνύοντα τοῖς ἔργοις ἐπισκώπτων Κρατῖνος, οὕτω πως λέγει 
περὶ τοῦ διὰ μέσου τείχους “όγοισι γὰρ αὐτὸ προάγϑι Πε- 
ρίκλέης ἔργοισι δ᾽ οὐδὲ κινεῖ. 


us CXL (2, 220) 
Schol. Luciani p. 186 ed. lacob.: ὁ μὲν Καλλέας οὗτος, ὡς 
Κρατῖνος ᾿Αρχιλόχοις φησίν, Ἱππονίκου υἱὸς ἣν, τὸν δῆμον 





CRATINVS "3 


ἹΜελιτεύς, ὡς "Ἀριστοφάνης Ὥραις, πλούσιος καὶ πασχητιῶν 
καὶ ὑπὸ πορνιδίων διαφορούμενος καὶ κόλακας τρέφων. εἰς 
δὲ στιγματίαν αὐτὸν Κρατῖνος κωμῳδεῖ ὡς ἕνα τῶν 
κατάχρεων ... Κωμῳδεῖ δὲ αὐτὸν Κρατῖνος καὶ ὡς Φώκου 
γυναῖκα μοιχεύσαντα καὶ vola τάλαντα δόντα eic 
τὸ μὴ κριϑῆναι. 
| CXLI (2, 221) 416 
᾿Ανδρῶν ἀρίστων πᾶσα γαργαίρει πόλις. 
Schol. Arist. Acharn. 3: xoi Κρατῖνος «Ανδρῶν ἀρίστων 


χτλ. Eadem Suidas s. v. ψαμμακοσιογάργαρα. Vulgo ἀρίστων 
ἀνδρῶν, quod correxit Kusterus. 


CXLII (2, 221) 417 
Kai Πολυμνήστει᾽ ἀείδει μουσικήν ve μανϑάνει. 


Schol. Aristoph. Equ. 1287: μέλη Πολυμνήστου Κολοφωνίου. 
χιϑαρῳδὸς ἦν οὗτος. Κρατῖνος Καὶ Πολυμνήστει᾽ κτλ. Idem 
versus apud Suidam s. v. Πολύμνηστος. Cir. Photius Lex p. 441: 
Πολυμνήστει᾽ ἀείδειν: γένος τι μελοποιίας. Κολοφώνιος δὲ 
0 Πολύμνηστος. 

CXLIH (2, 222) 418 
Ἔσϑιε καὶ σῇ γαστρὲ δίδου χάριν, ὄφρα σε λιμός 
ἐχϑαίρῃ, Κοννᾶς δὲ φιλοστέφανός σε φιλήσῃ. 


Schol. Aristoph. Equ. 534: οὗτος (Κοννᾶς) ᾿Ολυμπιονίκης 
γενόμενος καὶ πολλάκις -στεφανωϑεὶς πενιχρὸς ἣν μηδὲν ἔχων» 
ἀλλ ἢ τὸν κότινον, ἐφ᾽ οὐ Κρατῖνος εἶπεν Ἔσϑιε καὶ wc. 
Eadem apud Suidam s. v. Κονγννᾶς, ex quo scripsi φιλοστέφανός 
σὲ φιλήσῃ. Schol. πολυστέφανος νικήσει... 


CXLIV (2, 222) "T 
Schol. Aristoph. Equ. 407 de Iuliae (Ἰουλίου) filio, quem 
puerorum amoribus infamem Aristophanes παιδοπίπην dixerat: 
τοῦτον δὲ ὃ Κρατῖνος πυροπίπην λέγει, τουτέστι τὸν qu- 
laxa τοῦ σίτου, ὡς εἰς τὸ Πρυτανεῖον παρέχοντα ἄρτους. lta 
pro πυρροπίπην cod. Taur. apud Peyron. ad Etym. M. p. 999. 
Πυρροπίπην tribus locis exhibet Eustathius p. 380 12. 679 39. 

854 56. 
CXLV (2, 223) 420 


Schol. Aristoph. Plut. 66: ὅτι οὐ πρὸς ἕνα μόνον τὸ ὦ τᾶν 
ἀλλὰ xai πρὸς δύο. καὶ Κρατῖνος "dod ye | ὦ τᾶν ἐῪ9ε- 
λήσετον. lta e Suida s. v. ὦ τᾶν scripsi pro ἐϑελήσεεξ. 


44 | CRATINVS 


en CXLVI (2, 223) 

Schol. Aristoph. Av. 1536: σωματοποιεῖ τὴν Βασελείαν 
αὐτὸ τὸ πρᾶγμα ὡς γυναῖκα... ἔστε δὲ καὶ παρὰ Κραείνῳ 
ἡ Βασιλείέα. 

m CXLVH (2, 223) 

Schol. Aristoph. Nub. 788: ^"4Astig δὲ ἐπιλήσμη φησί, 
Κρατῖνος δὲ ἐπιλησμονή. Vulgo ἐπελήσμονε cum R, pro quo 
Suidas s. v. ἐπιλησμότατον habet ἐπιλησμοσύνη.. Abreschius 
Acl. Trai. I p. 229 ἐπιλησμονή. Dindorfius ἐπελησμόνη. 


423 CXLVIIU (2, 223) 
Schol. Aristoph. Thesm. 940: πρὸς σανίσιν édeouevovro 
πολλάκις, ὡς καὶ Κρατῖνος δηλοῖ. 


"m CXLIX (2, 224) 

Schol. Aristoph. Vesp. 151: τὸν ὑπεκλυόμενον οἶνόν φασὶ 
ztv&c καπνίαν λέγεσθαι" ἐν δὲ τοῖς περὶ Κρατίνου διώρισται, 
ὅτε τὸν ἀπόϑετον ἢ παλαιόν. διὸ καὶ Ἐκφαντίδην Κα- 
σενίαν καλοῦσι. 

m CL (2, 224) 

Schol. Aristoph. Av. 365: fixe τεἰλλεὲ mois δεῖρα κὄπτε: 
«4i Κρατῖνος porre δεῖρε κόπετε. 

426 CLI (2, 224) 

Schol. Aristoph. Vesp. 352: ἔστε δὲ ϑηρίδιόν τε μικρὸν 
(edoqog). Κρατῖνος δὲ μύρμηκα φησὶ τὸν σέρφον. οἱ δὲ ζωύ- 
φίον χωνωπῶδες. Nisi Κράτης legendum, υἱ grammalicus in- 
tellegetur, ut voluit Dobraeus. 


427 CLII (ὦ, 224) 

Schol. Aristoph. Pac. 741: ἐπεπόλαζε γὰρ τότε ταῦτα 
(ialia argumenta) “Ἡρακλῆς πεινῶν, καὶ Ztóvvaog δειλός, xai 
μοιχὸς Ζεύς, ὥστε xai αὐτοὺς δοκεῖν ἄχϑεσθαι. Κρατῖνος 
Ὑπὸ δὲ Ἡρακλέους πεινῶντος ἄγειν ταῦτα καὶ 
σκώπτοντος, οὐ βοιωτόν ἐστι. — Ven. ἄγει et βιωτόν. 
Porsonus Praef. Hec. p. 1,0}}1} pro οὐ βοιωτόν corrigebat συο- 
βοιωτῶν. Forsan πῶς o? Βοιώτιόν ἐστιν; 


428 CLIE (2, 225) 
Οὗτοι δ᾽ εἰσὶν συοβοιωτοί, κρουπεζοφόρον γένος ἀνδρῶν. 
Schol. Pindari Olymp. VI 152: ὅτι διὰ τὴν ἀγροικίαν καὶ 
τὴν ἀναγωγέαν τὸ παλαιὸν oí Βοιωτοὶ ὗες ἐκαλοῦνεο, uaa- 
περ... Κρατῖνος Οὗτοι κτλ. Vulgo συοβοιωτιπὸν πεζοφόρον. 
Correxi& Porsonus. Poux VIE 87: χρουπεζοφόρονυς δ᾽ εἶπε 





CRATINYS Tb 


τοὺς Βοιωτοὺς Κρατῖνος διὰ τὰ ἐν αὐλητικῇ κρούματα. Re- 
spicit lecum foriasse etiam Pluterchus de esu carn. p. 995 e. 
ubi non nominato auctore afferuntur verba οὗτος δ᾽ a) oig. 
Cfr. ad Menandri. Fr. IV 297 (299). 


CLIV (ὦ, 225) un 
!4ÀÀ e)» ϑεῷ σπείσαντ᾽ ἄμυστιν δεῖ πιεῖν. 

Schol. Euripid. Rhes. 416: ἄλλοι δὲ ἐπὶ τῆς ἀπνευστὶ πό- 
σεως τάττουσι τὸ ὄνομα (ἄμυστις), ὡς Κρατῖνος ᾿Α(1λλ᾽ οὖν 
950» πείσαντες μῦστιν δεῖ ποιεῖν. —Correxit L. Dindorfus. 
Locus fortasse ex Pytine pelitus est. 


CLV (2, 225) | 430 

Τίς δὲ σύ; κομψός τις ἔροιτο ϑεατής. 

ὑπολεπτολόγος, γνωμοδιώκτης, εὐριπιδαριστοφανίζων. 
Schol. Platon. Bekk. p. 330: ᾿ψρεστοφανῆς --- ἐκωμῳδεῖξο 
ἐπὶ τῷ σκώπτειν μὲν Εὐριπίδην, μιμεῖσθαι δ᾽ αὐτόν. Κρα- 
vivos Tig δὲ σύ; xvÀ. Vs.,1 Porsonus Miscell p.268 Τίς dé 
σὺ κομψός; πᾶς ἂν vig ἔροιτο ϑεατής. Vs. ὃ Bekk. y»vtopa- 
διώχτης. Correxit Schneiderus in Lexico gr. Ad Pylinen re- 


ferebat Runkelius. 
CLVI (2, 226) 431 


Ὅνπερ Φιλοκλέης τὸν λόγον διέφϑορεν. 


Schol. Sophoclis Antig. 404 ὧν σὺ τὸν vexgóv ἀπεῖπας] τὸ 
ἑξῆς" τὸν νεκρὸν ὃν σὺ ἀπεῖπας ϑάπτειν. οὕτω δὲ χρῶνται 
οἱ παλαιοὶ ὥστε δύο ἄρϑρα, προτακτικόν τε καὶ ὑποτακτι- 
κόν, κατὰ τοῦ αὐτοῦ ὀνόματος παραλαμβάνειν. Κρατῖνος Ὃν- 
πὲρ κτλ. 

CLVH (2, 226) 453 
Ὁ δὲ μετ᾽ Εὐδήμου τρέχων 
κώμυϑα τὴν λοιπὴν ἔχει τῶν πρωίων. 

Schol. Theocr. IV 18: xovg, ἡ δέσμη ἤτοι τὸ δεσμάτιον. 
Κρατῖνος Ὃ δὲ μετ᾽ Εὐδήμου κτλ. Editur εὐδήμου et τρέ- 
χων κώμυϑος τὴν λοιπὴν ἔχξε τῷ στεφάνῳ. Vllima in duobus 
libris ita scripta sunt ἔχων τῶν πρώων. Par. 2721 πρώων. 


Correxi ut potui. 
CLVIII (2, 226) 433 


* « Νεοτρύφοιο γέννας 
χόριά v^ ἐμβρύων τε πλήϑη. 
Schol. Theocr. IX 19: εἰώϑασι γὰρ ἔγκατα πλήσαντες καὶ 
ξηραίνοντες (ξηράναντερ) ὀπτᾶν, εἶτα ἐσθίουσι ταῦτα, & καὶ 
χύρια προσαγορδβύουσε Κρατῖνος Νεοτρόφοιο κολ. Editar Koesi 


76 CRATINYS 


ψεοτρόφοιο yévac. Duo codd. γέννας. lidem γνεοστέφοι el 
γεοστέφει. Toupius corrigebat Κρατῖνος 4fovóg εὐτρόφου 
χρόας, Χόριά τ᾽ ἐμβρύων τὸ σελήϑη.  Hemslerhusius Κρατῖνος 
Τροφωνίῳ Χοριά elc. 


488 CLIX (2, 2217) 

Schol. Thueyd. 1 30: τροπαῖον 7j παλαιὰ "Ατϑίς, ἧς 
ἔστιν Εὔπολις Κρατῖνος, Lgicrogargc, Θουκυδέδης" τρό- 
παιον 1) νέα ᾿Ατϑίς, ἧς ἔστι Ἱπένανδρος καὶ οἱ ἄλλοι. Ἑδάθιῃ 
fere Suidas. 

435 CLX (2, 227) 

Schol. Hom. Iliad. 8' 56: ἐνύπνιον ὀνοματικὸν ἐπίρρημα, 
ἀντὶ τοῦ ἐνυπνίως. ἔστι δὲ καὶ ὄνομα. δεῖ Κρατῖνος ϑρατ- 
τει με τὸ ἐνύπνιον. lta Par. et Amst. Pro δεῖ forsan χαί. 


436 CLXI (ὦ, 227) 

Schol Hom. Iliad. z' 428: ἀγκυλοχεῖλαι: παρασύνϑετον 
ἐκ τοῦ ἀγκυλόχειλος, ἢ ὡς τὸ δεδόκεται παρὰ Κρατίνῳ. 
Scribendum δωδεκέται i. e. δωδεκαετεῖς. V. Lobeck. Paral. 
p. 244. Hinc corrig. Cram. An. Ox. 3 p. 245, 15. 


" CLXH (2, 227) 

Schol. Hom. Iliad. σ’ 521: πισσοκονίας ἔάρην Κρατῖ- 
vog. Recle Bergkius Comment. p. 255 πισσοκωνέὰς 40s. 
Hesychius s. v. κωνῆσαι: xai πισσοκώνητον μόρον λέγουσιν 
ὅταν πίσσῃ καταχρισϑέντες τινὲς ὑπὸ πυρὸς ἀποϑάνωσιν. 
«Αἰσχύλος Κρήσσαις καὶ Κρατῖνος. πισσοκωνία γὰρ ἡ νῦν 
πίσσα rj χρίουσι τὰ παρίσϑμια τῶν προβάτων. 


438 CLXII (2, 58) 
Hesychius, 2850: ὁ Κρατῖνος ὠνοματοποίησεν ἀπὸ τοῦ 
δέχεσϑαι δῶρα. Cfr. Fregm. Eunid. II. 


439 CLXIV (2, 229) | 

Suidas, 241,49: βόλος xvfevruxóg. λαμπηδών, αὐγή. 
Κρατῖνος. xai momavov εἶδος δηλοῖ, καὶ ϑυσίαν, ὥς φησι 
᾿μεαγόρας. 
440 CLXV (2, 239) 

Suidas, 44» Àvo» Ὅμηρος xai Κρατῖνος ἀντὶ τοῦ ἀπλή- 
ρωτον. Eadem Zonaras p. 188. 


441 CLXVI (2, 229) 
Suidas, 44»envegdoJau τὴν ψυχήν, οἷον ἀνασεσοβῆ- 
σϑαι. Ἀρατῖνος. Similia Grammat. Bekk. p. 398. 


CRATINVS Τί 


CLXVH (2, 229) a2 
Suidas, Βάδιζε. xai βαδίζου ἀντὶ τοῦ βάδιζε. Κρατῖνος. 
ΟἸΧΥ (2, 229) A43 


Suidas, Βῶσον: βοήϑησον. Κρατῖνος. Zonaras Lex. p. 415. 
Βώοσον (sic): βοήϑησον. Κρατῖνος. Pro βοήϑησον Kusterus 
βόησον. 

CLXIX (2, 229) A44 

Suidas, 7425.06 λαβεῖν ὁ μισϑός: τοῦτο τῶν εἰς κάλ- 
Aog ἠσκημένων σημαῖνον τοιοῦτό τι, ἄξιός ἔστιν ὃ μισϑὸς 
ὥστε λαβεῖν αὐτόν. ἔστε δὲ παρὰ Κρατίνῳ. Eadem fere 
Grammat. Bekk. p. 412. 


CLXX (2, 230) "T 
Τοὺς ἐξοδίους ὑμῖν ἵν᾽ αὐλῶ τοὺς νόμους. 
Suidas, ᾿Εξόδιοι νόμοι: αὐλήματα δι᾽ ὧν ἐξήεσαν οἷ yo- 
goi καὶ οἱ αὐληταί. οὕτω Κρατῖνος Τοὺς ἐξοδίους κτελ. 


CLXXI (2, 230) M6 

Suidas, Ναύσων Ναυκράτη: éni τῶν ὁμοίως ἀποδι-- 

δόντων ἀλλήλοις. ὀνοματοποίησις δὲ τὸ Ναύσων, ὡς τὸ ἀγα- 

ϑῶν ἀγαϑῖδες καὶ “Ιευκότεροι “δύκωνος. Cralinum eo pro- 

verbio usum esse docet Hesychii glossa quamvis corrupta, Nav- 

00»: Κρατῖνος ὄνομα ἐποίησε τὸ Ναύσων παρὰ τὴν ναῦν 

xai τὸ κρατεῖν. πολλὰ δὲ ἔστι τοιαῦτα, καὶ ἀγαϑῶν (adde 

ἀγαϑῖδες) καὶ λευκότερος “εύκωνος. Cfr. Leutsch. ad Append. 
Prov. IV 1. 

CLXXII (2, 231) 447 

"dxovs νῦν καὶ τήνδε τὴν ἐπιστολήν. 
Zonaras p. 804. ᾿Επιστολή: ἐπίσκηψις, ἐντολή. ,,ὃ δὲ τῷ 
ἱερεῖ ἐπιστολὰς λέγει καϑεύδοντι." καὶ Κρατῖνος "Ἄκουε κτλ, 


CLXXII (2, 231) T 
᾿Αλλὰ ταδ᾽ ἔστ᾽  &vexvéov' xai γὰρ ἡνίκ᾽ εὐϑένει. 
Zonaras p. 919: Εὐϑενεῖν οἱ ᾿Αττικοί" οἱ δὲ Ἴωνες δὐϑη- 
γεῖν. Κρατῖνος ᾿Αλλὰ τάδ᾽ ἔστ᾽ ἀνακτέον. καὶ γὰρ ἡνίκα 
εὐθενεῖ. — Correxerunt Lobeckius ad Phryn. p. 466 ei Bergkius 
Comment. p. 27. 

CLXXIV (2, 231) 449 

Ἐφ᾽. ᾧ «^ ἐμαυτὴν συγκαϑεύδειν τῷ πατρί. 
Zonaras p.929. ἐφ᾽ ᾧ τε... καὶ δριστικῷ συντάσσεται 


v 


καὶ ἀπαρεμφάτῳ . . . καὶ Κρατῖνος Ἔφ᾽ ᾧ τ᾽ ἐμαυτὴν κελ. 








[.:f CRATINVS. CRATES 


£30. 451 CLXXVI CLXXVI (2, 2317 
Τὴν χεῖρα μὴ ᾿πίβαλλε, μὴ κλάων κάϑηῃ. 
Ei πρῶτος ἔλϑοις κἂν καϑίζεσϑαι λάβοις. 

Zonaras p. 1168. Κρατῖνος Τὴν χεῖρα. . . κάϑῃ. λέγει 
γὰρ τὸ ὑποτακτικὸν ἀπὸ τοῦ κάϑημι (κάϑημαι). Et paucis 
interiectis: λέγουσι δὲ καὶ καϑίζανε. . . Κρατῖνος Εἰ πρῶτος 
ἔλϑοις κτλ. 

452. 458 CLXXVIII a. b. (2, 232) 
Φαίνεσθαι χρυσῆν, κατ᾽ ἀγροὺς δ᾽ αὖϑις αὖ μολυβδίνην. 

Zonaras p. 1366: οἱ L4rrixoi μόλυβδον καὶ μολύβδινον. 
τὸ δὲ μολυβοῦν ἐσχάτως βάρβαρον. Φορμέων" Τρεῖς ἔφη 
στήσειν τρίποδας, ἔπειτα ἔϑηκεν ἕνα μολύβδινον. Κρατῖνος 
Φαίνεσϑαι κτλ. Prius exemplum ita corrigendum: 

6 Φορμίων τρεῖς [ἀργυροῦς} στήσειν ἔφη 
τρίποδας, ἔπειτ᾽ ἔϑηκεν ἕνα μολύβδινον. 
Vide en ad Cretini Trophonium referendum sit propter fragm. IX. 


CRATES 
lLDEITON ES 
, I (2, 233) 
Νῦν μὲν ydg ἡμῖν πᾶσι παιδικῶν ἅλις 
ὅκως πὲρ ἀρνῶν ἐστι γαλαϑηνῶν τὸ καί 
χοίρων. 

Athenaeus IX p.396 d de γαλαϑηνοῖς disserens: Κράτης 
Γείτοσι Νῦν μὲν γὰρ ἡμῖν κτλ. Vs. 1 ἡμῖν ABP. ὑμῖν VL. 
πᾶσι addidit Bergkius Comment. p. 278. Tum ὅλες lacobsius. 
Codd. aig. | 
2 Ó| (2, 234) 

Γλυκύτατον δ᾽ cs βασιλείου μύρου. 

Athenaeus XV p. 690 d: βασιλείου δὲ μύρου μνημονεύει 
Κράτης ἐν Γείτοσι λόγων οὕτως Γλυκύτατον δ᾽ cs xs. la 
Porsonus ad Hem. Odyss. ἐ 455. Libri ὦ Ζεῦ pro ds. Berg- 
kius Comment. p. 277: γλυκύτατον ὦ Ζεῦ δ᾽ cL. 

3—6 HI—VI (2, 234) 

Pollux VII 179: καρδοπογλύφος, ὡς Κράτης εἴρηκεν 
ἐν Γείτοσιν. lta cod. Falck. pro Κρατῖνος. hid. 204: τὸ δὲ 
πϑοσοῖς ποίζειν πεσσονομδῖν Κράτης εἶπεν ἐν Γείτοσιν. 
Idem X 118: ὅταν Κρατης φῇ ἐν τοῖς Γείτοσειν Οὐκ ἔστι 


CRATES v9 


μοι λυχνίδιον. — Photius p 633 21: Ὗς διὰ δόδων: ἐπὶ 
τῶν σκαιῶν καὶ ἀναγάγων. Κράτης Γείτοσι. Ἐδάδπι Suidas 
s. Y. vg διὰ ῥόδων. 
VH (2, 234) : 
Grammat. Bekk. p. 144 27 de coniunctione εἰ cum coniun-« 
civo disserens: Κρατῖνος Γείτοσιν Ei σοφὸς ἢ. Lege Kod- 
της, ut monui Hist. crit. p. 64. Praeterea semel l'eíroveg com- 
memorantur ab Athenaeo X p. 429 a, ubi ebrium in hac fabula 
introduclam esse lraditur. Cfr. Hist. crit. p. 61. 


H POESZ 
Ι (2, 235) 8 
Οὐκ ἀσκίῳ μεντᾶρ᾽ ἐμορμολύττετο 
αὐτούς, ἐπεὶ τάδ᾽ ἔστ᾽ ἀληϑῆ. 

Proverbia Bodlei. 715 p. 86 C. οὐκ ἄσκιον: εἴρηται ἐπὶ τῶν 
τὰ κενὰ δεδοικότων. Κράτης "Hocow Οὐκ ἀσκίῳ γ᾽ Éuoguo- 
λύττετ᾽ αὐτούς. Pleniore Hesychius, Οὐχ ἀσκίῳ: οὐκ ἀσκίῳ 
μενεᾶρ᾽ ἐμορμολύττετ᾽ αὐτούς, εἰ τάδ᾽ ἔστ᾽ ἀληϑῆ. nb τῶν 
τὰ κενὰ δεδοικότων, ἐττεὶ κενὸς ὃ ἀσχός. Codex δἶτα δ᾽ ἔστ᾽ 
ἀληϑῆ. Correxi ut supra adscripta sunt. Nisi ad tetrametros 
revocare malis οὐκ ἀσκίῳ μεντῶρ᾽ ἐμορμολύττετ᾽ αὐτόν, εἴγεϊ 
ταδ᾽ ἔστ᾽ ἀληϑῆ. 

H (2, 235) | 9 
Οὐκοῦν ἔτνους χρὴ δεῦρο τρύβλιον φέρειν 
καὶ τῆς ἀϑάρης. 

Suidas, ἡ“ϑάρην οὐκ ἀϑήραν τὴν ἐρδικτὴν καλοῦσιν. Κρά- 
τῆς Ἥρωσεν Οὐκοῦν δτνους χρὴ xvÀ. Eadem ferme Grammat. 
Bekkeri Anecd. p. 352 2. Scripsi τρύβλεον pro πρυβλίον. 


ΠΕ (2, 235) 10 
Τὸν αὐχέν᾽ ἐκ γῆς &vexdg εἰς αὐτοὺς βλέπω». 

Suidas, 44»exàg ψιλῶς τὸ ἄνω λέγουσι. . . . Κράτης 
Ἥρωσι Τὸν αὐχέν᾽ ἐκ γῆς κελ. Κράτης scripsi pro Κρατῖνος. 
Pro βλέπων Bernhardius τρέπων. Possis lenius οἷσ᾽ αὐτοὺς βλέ- 
πων. Αἱ forsan imperiose iubenlis verba sunl suraum cervice, 
$c. lolle. Simili ellipsi dicilur μὴ τριβὰς ἔτι. 

IV (2, 236) ι1 
«Αλτῆοσε ϑυλάκοισι χρῆται τὸ μέγεϑος. ' 

Pollux ΠῚ 155: Κράτης δ᾽ ἔφη i» Ἥρωσιν “Αλτῇρσι. 37- 
λύχοισι χρῆσαε τὸ μέγεθος. la duo codd. testante Kuhnio. 
Falck. ἀλτῆρσι ϑυλακοῖσι χρήσαιτο μέγεϑος. Hinc corvexi. 


80 | CRATES 


12 V (2, 236) 
Ὁ κανης δὲ τῆς κοίτης ὑπερέχειν μοι δοκεῖ. 

Pollux X 90: ἐπὶ δὲ τούτοις καὶ κανᾶ καὶ κάνητα καὶ xa- 
νίσκια. καὶ κάνητα μὲν Κράτης ἐν Ἥρωσιν εἶπεν 'O κάνης 
δὲ τῆς κοίτης ὑπερέχειν μοι δοκεῖ. lta scribendum. Cfr. Phot. 
p. 324 17 et Proverbia Coisl. 360. 


i9 VI (2, 236) 

Polux X 175: xai ῥιπίδα δ᾽ àv τις φαίη πλέγμα τι 
ψιάϑῳ ἢ φορμῷ παραπλήσιον. Κρότης δ᾽ ἐν τοῖς “Ἥρωσιν 
ἔφη διπέίδι κοπραγωγῷ. 


ΘΗ͂ΡΙ .4 
14 I (2, 237) 


Ἔπειτα δοῦλον οὐδὲ εἷς κεχτήσετ᾽ οὐδὲ δούλην. 
Β. ἀλλ᾽ αὐτὸς αὑτῷ δῆτ᾽ ἀνὴρ γέρων διακονήσει; 
44. οὐ δῆϑ᾽ " ὁδοιποροῦντα γὰρ τὰ πάντ᾽ ἐγὼ ποιήσω. 
B. τί δῆτα τοῦτ᾽ αὐτοῖς πλέον; 44. πρόσεισιν αὖϑ' ἕκαστον 
5 τῶν σκευαρίων, ὅταν καλῇ τι. παρατίϑου τράπεζα. 
αὕτη, παρασκεύαζε σαυτήν. μάττε ϑυλακίσκε. 
ἔγχει κύαϑε. ποῦὖσϑ᾽ ἡ κύλιξ; διανιζ᾽ ἰοῦσα σαυτήν. 
ἀνάβαινε μᾶζα. τὴν χύτραν χρῆν ἐξερᾶν τὰ τεῦτλα. 
ἰχϑὺ βάδιζ᾽. ἀλλ᾽ οὐδέπω "ni ϑάτερ᾽ ὑπτός εἰμι. 
10 οὐκοῦν μεταστρέψας σεαυτὸν ἁλσὲ πάσεις ἀλείφων. 
Athenaeus VI p. 267 e: οἱ δὲ τῆς ἀρχαίας κωμῳδίας ποιη- 
ταὶ περὶ τοῦ ἀρχαίου βίου διαλεγόμενοι, ὅτι οὐκ ἦν τότε δού- 
λων χρεία, τοιάδ᾽ ἐκτίϑενται. Κρατῖνος μὲν ἐν Πλούτοις ... 
Κράτης δ᾽ ἐν Θηρίοις Ἔπειτα κτλ. Vs. 3 ὁδοιποροῦντα pro 
ὁδοιπόρου τὰ Casaubonus, οἱ τὰ πάντ᾽ pro ταῦτα πάντα 
Elmsleius. Vs. 4 malim αὐτῷ. Vs. 5 χαλῇ vig Casaubonus. 
Idem παρατίϑου ὦ τράπεζα pro παρατιϑῶ τράπεζα. Debebat 
παρατίϑου omisso ὦ. Alque ita Elmsleius. — Vs. 7 διάνιζ᾽ 
ἰοῦσα σαυτήν Dindorfius. Cod. A λεανίζουσα σεαυτήν.  Pier- 
Sonus ad Moer. p. 423 διανιζε σύ ys σεαυτήν. Elmsleius ἐοῦσα 
γίζε σαυτήν. Vs. 8 χρῆν pro xor Elmsleius. Ib. ἐξερᾶν τὰ pro 
ἐξαιράντα, quae cod. A leclio est, correxit Schweighaeuserus. 
Vs. 9 οὐδέπω ᾽πὶ Erfurdtus. 1, οὐδέπω τἀπί. PV οὐδέπο 
τἀπί. Elmsleius οὐδὲ τἀπί. —Vs.10 A ἄλειπας εἰσαλείφων. 
Casaubonus &Àoi πάσσ᾽ εἰσαλείφων.  Elmsleius ἁλσὲ πάσεις 
ἀλείφων. Erfurdius et Dindorfius ἁλί. 








CRATES 81 


m (2, 238) i5 
AMAA. ἀντίϑες τοι" ἐγὼ γὰρ αὐτὰ τἄμπαλιν 
τὰ ϑερμὰ λουτρὰ πρῶτον ἄξω τοῖς ἐμοῖς 
ἐπὶ κιόνων ὥσπερ διὰ τοῦ παιωνίου 
, ἐπὶ τῆς ϑαλάττης, ὥσϑ᾽ ξἕξκαστῳ δεύσεται 
5 εἰς τὴν πύελον. ἐρεῖ δὲ ϑύδωρ ,,ἀνέχετε᾽. 
ἔπειτ᾽ ἀλάβαστος εὐθέως ἥξει μύρου 
αὐτόματος, ὃ σπόγγος τε καὶ τὰ σάνδαλα. 


Athenaeus 1. l. p. 268 a: ἑξῆς δὲ μετὰ ταῦτα ὃ τὸν ἔναν- 
τίον τούτῳ παραλαμβάνων λόγον φησίν AX. ἀντέϑες τοι κτλ. 
Vs. 1 vot A. vulgo τόδ᾽. τἄμπαλιν Casaub. πάμπαλιεν libri. 
Vs. 4 Bergkius Comment. p. 282. ἀπὸ τῆς ϑαλάσσης. Tum 
ῥέεύσεται VL. ῥεύσετ᾽ ABCP. Vs.5 vulgo ἀνεχχέτει. Α dve- 
χετει. P. ἀνεχέτει. B ἀναχαιτεῖ. Dindorfius ἀνέχετε. — Vs. 6 
Bergkius «19^ ἁλάβαστος. 


IIl (2, 239) (δ 
Καὶ τῶν δαφάνων ἕψειν χρὴ « « « 

ἰχϑῦς τ ὀπτᾶν τούς τε ταρίχους, ἡμῶν δ᾽ ἅπο χεῖρας ἔχεσϑαι. 
B. οὐκ ἄρ᾽ ἔτ᾽ οὐδὲν κρέας, ὡς ὑμεῖς Aéyev , οὐδ᾽ ὁτιοῦν ἐδόμεσϑα, 
οὐδ᾽ ἐξ ἀγορᾶς οὐδὲ τάκωνας ποιησόμεϑ᾽ οὐδ᾽ ἀλλᾶντας; 

Athenaeus III p. 119 c de genere masculino vocabuli τάριχος 
disserens: Κράτης Θηρίοις Καὶ τῶν ῥαφάνων .... χεῖρας 
ἔχεσϑαι. Pollux VI 53: ἔστε δὲ καὶ γαστρίδιον ἡδυσμένον, ὃ 
καὶ τάκωνας ἔνιοε κεκλῆσθαι οἴονται παρὰ Κράτητι τῷ κω- 
μικῷ μόνῳ καὶ ἅπαξ εἰρηκότι ἐν Θηρίοις Οὐκ ἄρ᾽ ἔτ᾽ οὐδὲν 
κτλ. Vs.1 lacunae signa posui. Vs.3et 4 cum priore fragmento 
coniungendos esse vidit Bergkius Comment. p. 279, quo auctore 
vs. 9 ἐτ᾿ οὐδὲν scripsi pro ἐστὶν οὐδέν, el ὁτιοῦν pro ὅτι. 
Ys.4 Hesychius, Τακῶνες : τροχίσκοι στέατος κεκομμένου ue? 
ἁλῶν καὶ ξηρῶν ἀρτυμάτων. — Similiter Pollux. | 


IV (2,240) ᾿ T 
Ἔχοντες εὐπαϑῆῇ βίον 
παρουσίαν τὲ χρημάτων. 

Harpocrat. p. 148 24: παρουσία ἀντὶ τοῦ περιουσία ἢ 
αἰτία πλούτου οὐσία... Κράτης Θηρίοις Ἔχοντες κτλ. Eadem . 
omisso fabulae titulo habent Grammat. Crameri A. O. II p. 498. 
Photius p. 399 13 et Suidas s. v. παρουσία. 


Comici graeci 6 


82 CRATES. 


4 4 M I .4 
18 I (2, 240) 

Schol. Aristoph. Eccl. 77: τὸ τοῦ “αμίου: ἀρσενικῶς δὲ 
“Δαμίαν [εἶπεν. ἔστι δὲ καὶ ϑηλυκῶς ἡ “ἀμια] ὑπὲρ ἧς ὁ 
Κράτης λέγει ἐν τῷ ὁμωνύμῳ δράματι, ὅτι σκυτάλην ἔχουσ 
ἐπέρδετο. Verba uncis inclusa ex coniectura addidi εἰ Κρά- 
τῆς scripsi pro edito Φερεχράτης.  Risisse videlur Aristophanes 
hoc Craletis de Lamia figmentum quum in Eccles. l. l. tum in 
Vespis 1175, ubi Philocleo facetos sermones proponere iussus 
ita incipil: 

πρῶτον μὲν ὡς ἡ ddp ἁλοῦσ᾽ ἐπέρδετο" 

ἔπειτα δ᾽ ὡς ὃ Καρδοπίων τὴν μητέρα. 
Quibus Bdelycleo respondet, μή uolye μύϑους ἀλλὰ τῶν àv 
ϑρωπίνων. Nec dubito quin etiam illud de Cardopione ex 
Cratele derivatum sit. 


19 H (2, 241) 
"En τριπήχη Θετταλιχῶς τετμημένα. 

Athenaeus X p. 418 c: ὅτε δὲ καὶ πάντες Θετταλοὶ ὡς 
-πολυφάγοι διεβάλλοντο, Κράτης φησὶν ἐν 4enig "Enn 5. 
Ita Casaubonus pro ἐπεί. 

20 ΠῚ (2, 241) 
“Ημίεκτόν ἐστι χρυσοῦ, μανθάνεις, ὀκτὼ ᾽βολοί. 

Pollux IX 62: οἱ μέντοι ὀχτὼ ófoAoi ἡμέεκτον ὠνομάζοντο, 
ὥς φησιν ἐν “αμίᾳ Κράτης "Hulexzóv ἐστε χρυσοῦ μανϑανῇς 
ὀχτὼ ὀβολοί. Correxi haec ut supra adscripsi. 


21 IV (2, 241) 
Schol. Platon. p. 382 Bekk.: ὃ μῦϑος ἀπώλετο. ... 
μέμνηται δὲ αὐτῆς . . . . καὶ Κράτης auto. 


METOIKOI 

22 (2, 242) 

. Etymol. M. p.698 9. Πωγωνιήτης: πώγων πώγωνος na- 
- γωνίτης. λέγουσι δέ τινες ὅτε ἀπὸ τῶν sig ὧν ληγόντων ovx 
ἔχει γεγονέναι πωγωνία. Κράτης γοῦν (δ᾽ οὖν) à» Δ ετοίκχοις 
λειποπωγωνία ἔφη. δύναται οὖν ὥσπερ οἰκία οἰκιάτης, 
οὕτω πωγωνία πωγωνιάτης xal πωγωνιήτης γενέσϑαι. Recte 
λιποπωγωνέα Sylburgius. 


CRATES 83 


JI. 4d I d 1.4 I 
I (2, 242) 23 
Toig δὲ τραγῳδοῖς ἕτερος σεμνὸς πᾶσιν λόγος ἄλλος 60^ ἔστιν. 
Grammat. Bekkeri p. 379 31. 42440 ἕτερον: ἐκ παραλλήλου 
λέγουσιν... Κράτης Παιδιαῖς Τοῖς δὲ τραγῳδοῖς κτλ. Eadem 


, 


Suidas, sed in fine versus ἄλλος δ᾽ ἔστιν. 


H (2, 242) T 

Παί- 

ζειν δ᾽ ἐν ἀνδρικοῖς χοροῖσι 

τὴν κυνητίνδ᾽, ὥσπερ εἶκός, 

τοὺς καλοὺς φιλοῦσ᾽ ἀεί. | 

Pollux IX 114: ἡ δὲ κυνητίνδα ἀπὸ τοῦ κυνεῖν, 0 ἐστι xa- 
ταφιλεῖν, ὠνόμασται, ἧπερ ὑποδηλοῦν ἔοικε Κράτης ἐν Παι- 
διαῖς᾽ σχεδὸν δὲ xai περὶ τῶν πλείστων Ó ποιητὴς εἴρηκεν 


οὗτος ἐν τῷδε τῷ δράματι" φησὶ δ᾽ οὖν Παίζειν δ᾽ ἐν dy-. 


δρικοῖς χοροῖσι τὴν κυνητίνδαν, ὥσπερ εἰκός, τοὺς 
καλοὺς φιλοῦσα δέ. Correxiet ad dimelros revocavi, quam- 
quam possis eliam, χοροῖσιε mutato in χοροῖς, ad telrametros. 
ΠῚ (2, 243) 25 
Alhenaeus XI p. 478 f: μνημονεύει δ᾽ αὐτοῦ (τοῦ κοτύ- 
lov) Κράτης ἐν Παιδιαῖς καὶ Ἕρμιππος ἐν Θεοῖς. 


ΡΗΤΟΡΡΣ 


(2, 243) 26 
Κηφισιακαῖσε γογγυλίσιν ὅμοια πάνυ... 


Alhenaeus IX p. 369 c: Χηφισιακῶν (Α κηφησιακῶν) δὲ 


yoyyvAtócov μνημονεύει Κράτης ἐν ' Prxooot» οὕτως Κηφισια- 
καῖσι κτλ. Post οὕτως ABP inferunt ὡς. Forlasse οὕτω πως. 
B χηφησιακαῖσι. In fine versus excidit adiectivum trisyllabum, 
quocum πάνυ coniunctum erat. ' 


S .4 MIOI 
I (2, 244) 21 
Σκυτίνῃ πότ᾽ ἔν χύτρᾳ τάριχος ἐλεφάντινον 
ἦψε ποντιὰς χελώνη πευκίνοισι κύμασιν, 
χαρκίνοι ποδάνεμοί τε καὶ τανύπτεροι λύχοι 
ὑσοριμαχεῖν ἄνδρες οὐρανοῦ καττύματα. 
παῖ ἐκεῖνον, ἄγχ᾽ ἐκεῖνον. ἐν Κέῳ τίς ἡμέρα; 
Athenaeus Ill p. 117 b: παρέλιπεν ὃ τένϑης ᾿Αρχέστρατος 
συγκαταλέξαι ἡμῖν καὶ τὸ παρὰ Κράτητε τῷ κωμῳδιοποιῷ ἐν 
68 





84 CRATES 


Σαμίοις λεγόμενον ἐλεφάντινον τάριχος, περὶ οὗ φησιν Σκυ- 
τίνῃ πότ᾽ ἐν χύτρᾳ κτλ.  Risit hoc Cratetis figmentum Arislo- 
phanes Thesmophoriazusis secundis. Vs.2 ποντία C. Erfurd- 
tus ποντίας χελώνης. ldem Dobraeus Adv. Il p. 303. — Vs. 3 
B. forsan reclius ποδήνεμοι. Pro ve fortasse scribendum δέ. 
Ad τανύπτεροι λύκοι confer Diogen. VI 4. “ύκου πτερά: ἐπὶ 
τῶν ἀδυνάτων. πῶς ydg ἂν πτηνὸς γένοιτο λύκος; Vs.4 
ὑσορυμαχεῖν B. non expedio. Vs. 5 ante Dindorfium ἄγχε κεῖνον. 
Tum vulgo ἐγκαιῶ τις. À ἐγκαιῶτις.  Correxit Porsonus He- 
sychio usus, Ἐν Κέῳ τίς ἡμέρα; ἐπὲὶ τῶν οὐκ εὐγνώστων. 
οὐδεὶς γὰρ oldev ἐν Κέῳ τίς ἡ ἡμέρα, ὅτι οὐχ ἑστᾶσιν αἱ 
ἡμέραι, ἀλλ᾽ ὡς ἕκαστοι ϑέλουσιν ἄγουσιν. 


28 I| (2, 245) 
. "Inrtq γηράσκοντι và μείονα κύκλ᾽ ἐπίβαλλε. 


Zenobius IV 41: Ἵππῳ γηράσκοντι τὰ μείονα κύκλ᾽ ἐπί- 
βαλλε: ταύτης μέμνηται Κράτης ὁ κωμικὸς Σαμίοις. τάττεται 
δὲ ἐπὶ τῶν διὰ γῆρας δᾳστώνης δεομένων xai ἀναπαύλης. 
Εἴρηται δὲ ἀπὸ στρατιωτικῶν ἵππων, οἷς γηράσκουσιν ἐπέ- 
βαλλον τὸ καλούμενον τρυσίππιον" ἔστι δὲ τοῦτο σιδηροῦς 
'τροχίσκος . . . ὃν ἐχπυροῦντες ἐπέβαλλον ταῖς σιαγόσι τῶν 
ἵππων. ! 

29 UI] (2,246) - 

Pollux VII 63: Ξενοφῶν δ᾽ ἔφη κάνδυν δλοπόρφυρον, 
᾿ Κράτης δ᾽. ἐν Σαμίοες περιπόρφυρα ἱμάτεα. lia codi. 
pro περιπορφύρων ἱματίων. 


TO 4n 4I 
30 Ι (2, 246) 
Ποιμαίνει δ᾽ ἐπίσιτον, 
διγῶντ᾽ ἐν ἸΠεγαβύζου, 
δέξεταί τ᾽ ἐπὶ μισθῷ 
σῖτον. 

Athenaeus VI p. 247 e: μνημονεύει δὲ τοῦ μὲν ἐπισίτου 
Κράτης Τόλμαις Ποιμαίνει κτλ. Legebatur ἐπισίειον, ῥιγῶν 
δ᾽ ἐν μετὰ βύξου, δέξετ᾽ ἐπὶ μισϑῷ σῖτος. In: his ΤΠεγαβύ-͵ 
ἕου et σῖτον correxit Casaubonus, ἐπίσιτον Porsonus, δέξει 
δῆτ᾽ ini Bergkius scripsit in Zimmermanni Annal. vol. VII p. 847. 
Porsonus διγῶντ᾽ et δέξεταί v^. ἐπὶ 


CRATES 85 


l| (2, 246) 31 
Πρῶτα μὲν ταλαντιαῖος ὕστις ἔστ᾽ αὐτῶν λέγε. 

Pollux IX 53: τὸ δὲ ἐν ταῖς Κράτητος Τόλμαις Πρῶτα 

μὲν... λέγε, ἄδηλον εἴτε τιμὴν εἴτε δοπὴν λέγει. 
III IV (2, 246. 247) 32. 33 
Polux X 54: παρὰ δὲ Κράτητι i» ταῖς Τόλμαις xai 
ἀστραγαλωτή τις μάστεξ ὠνόμασταε... lla cod. pro ἐν 
ταῖς  Eogreig. Pollux VII 92: τὰ δὲ πέλυντρα, εἶδος ὑπο- 
δήματος, ὥσπερ καὶ τὰ ποδεῖα, ταὐτὸν ἦν ταῖς ἀναξυρίσιν, 
ἃς σκελέας τινὲς ὀνομάζουσι. Κράτης δ᾽ iv 'Eogroig ἔφη καὶ 
δὴ ποδεῖα τρεμίτινα. Scribendum videtur Τόλμαις. Vulgo 
πόδεια. ' 
V—VII (2, 247) 34—386 
Athenaeus XIV p. 619 a: καὶ τῶν μισϑωτῶν δέ tig ἦν 
dig ... . xai βαλανέων ἄλλαι, ὡς Κράτης ἐν Τόλμαις. 
Photius p.337 10. Ὄνος à» μελίτταις: Κράτης Τόλμαις" 
καὶ ὄνος ἐν μύρῳ" παροιμία. Eadem Suidas. Antiatticista 
p. 93 16: ἐξ ὅτου, ἀντὶ τοῦ ἐξ οὗ, ἤλϑον. Κράτης Τόλμαις. 


EX INCERTIS FABVLIS | | 
I (2, 248). 31 
Ὁ γὰρ χρόνος μ᾽ ἔκαμψε, τέκτων μὲν σοφός, 
ἅπαντα δ᾽ ἐργαζόμενος ἀσϑενέστερα. 

Stobaeus Floril. 116 31. Scripsi μὲν e cod. Voss. et marg. 
Gesneri. Vulgo οὐ. Cfr. Critias apud Plut. plac. phil. 879 F. 
χρόνου καλὸν ποίκιλμα τέκτονος σοφοῦ. 

HW (2, 248) 88 
Πάνυ γάρ ἐστιν ὡρικωτάτη 
τὰ τιτϑ ὥσπερ μῆλον ἢ μιμαίκυλα. 

Athenaeus ΠῚ p. 50 e. de μιμαικύλοις disserens: Κράτης 
Πάνυ γάρ ἐστιν ὡρικώτατα κτλ. Cfr. Eustath. ad Od. P. 1633 
98. B ὡρικώτατα. Dobraeus Advers. II p. 297 πάνι! γάρ ἔστιν 
ὡρικὰ τὰ τιτϑία. Forsan πάνυ γάρ ἐστιν ὡρική, τά τε (vel 
τὰ δὲ) τιτϑί᾽ ὥσπερ κτλ. | 

Π (2, 249) T 

"4AÀà σικύαν ποτιβαλῶ τοι, καναταλὴς ἀποσχάσω. 

Polux IV 183: xai μὲν καὶ σικύα ἕν τι τῶν ἐργαλείων 
(τῶν ἰατρικῶν) ὡς Κράτης ὃ κωμικός" ᾿Αλλὰ κτλ. Scripsi 
ποτιβαλῶ voL pro ποτιβάλλω σοι. Pro καναταλής Kuhnius 
χἂν τὸ λῇς, si id volueris. Forsan καὶ τὺ λῆς. 


/ 


86 CRATES 


40—42 IV—VI (2, 249) 

Athenaeus Il p. 47 e: ἀναγκόσιτον Κράτης. Grammat. 
Bekkeri p. 348 10: ἀδεκότροπος ἐρεῖς xai ἀδικοχρήμα- 
τος, ὡς Κράτης. Cfr. ibid. p. 210 19. — Elymol. M. p.299 31: 
σημειοῦται παρὰ Κράτητι τὸ ἐϑελόσυχνος, ἀπὸ τοῦ ἐϑέλω" 
σημαίνει δὲ τὸν ϑέλοντα. αυχνάζειν. 


43. A4 | WH VI (2, 249) 


Etymol M. p. 578 fin. μεμνέῳτο . . . προπαροξύνεται xoi 
σὺν tQ & γράφεται. ἀπὸ τοῦ μεμνέοιτο αὐξήσει τοῦ ὃ εἰς ὦ 
μεμγέῳτο. Ἐενοφῶν δὲ μεμνῷτο ἄνευ τοῦ ξ. Κράτης δὲ 
μεμνοῖτο. ϑιυϊάδδ, ᾿Ανεβίω, ἀνέζησε. καὶ ἀνεβιωσάμην 
ἀντὶ τοῦ ἀναβιῶναι ἐποίησα. Κράτης. Gramm. Bekk. p. 395 19: 
ἀνεβεωσάμην ἀντὶ τοῦ ἀναβιῶναι ἐποίησα, Κρατ. .. 


45, 46 IX X (2, 250) 

Suidas, 444 ÀAaxvogc, ἀπαϑής, ἀτιμώρητος. ἀψάλακτον, 
γὰρ τὸ ἄϑικτον. οὕτω Κράτης. ldem, Ζιαψαλάττεσϑαι: τὸ 
διαστέλλεσϑαι εἰς ἔρευναν. τὸ γὰρ ἀψάλακτον, ἄϑικτον. 
οὕτω Κράτης. Vbi quum cod. A pro Κράτης habeat xg super- 
scriplo αὖ, Bernhardius Κρατῖνος cdidit. Vulgatum lenet Zona- 
ras p. 990. — Idem, Δεαβάλλειν: τὸ ἐξαπατᾶν καὶ παρα- 
λογίξεσϑαι. Θουκυδίδης & καὶ Κράτης. 


4T—50 XI —XIV (ὦ, 251) 

Pollux VI 161: ἡμίλουτοι δὲ Κρατῖνος εἴρηκε, καὶ Φιλυλ- 
λιος ἡμίπλεκτον, καὶ Κράτης ἡμιμάσητοι. Idem VIII 26: 
Κράτης παλίένδικον τὸν πολλάκις δικαζόμενον. —— Pholius 
p.486 17. δῆσερ: τὸ ψήφισμα. οὕτω Κράτης. Nisi Cratetem 
dicit grammaticum, qui idem intellegendus est apud Hesychium v. 
ἡμεροῖν, Suidam v. Σαρπηδονία ἀκτή. 5680]. latinus Aral 
p. 96 ΒΒ]. son solus autem ita coepisse videtur «ταί, sed 
e( Crates comicus a Vesta incipiens profari carmina, et So- 
phron in mimo qui ,,Nuncius" inscribitur a. Vesta incipiens. 

De duobus aliis fragmentis, sed dubiis illis, v. Cratin. fr. 
inc. XXIII et Antiphan. inc. fab. LXVIII a. 


PHERECRATES 87 


PHERECRATES 
4r 4 00I 
1 (2, 252) 
᾿Εγὼ κατεσϑίω μόλις τῆς ἡμέρας 
σένϑ᾽ ἡμιμέδιμν᾽, ἐὰν βιάζωμαι. Β. μόλις; 
ὡς ὀλιγόσιτος ἦσϑ᾽ ἄρ᾽, ὃς κατεσϑίεις 
τῆς ἡμέρας μακρᾶς τριήρους σιτία. 

Alhenaeus X p. 415 c: τοιοῦτός ἔστε καὶ ὃ παρὰ Φερε- 
χράτει ἢ Στραττιδι ἐν ᾿4γαϑοῖς, περὶ οὗ φησιν ᾿Εγὼ κατεσϑίω 
xrÀ. ldem VI p. 248 c: ὀλιγοσίτου δὲ μέμνηται 0. . καὶ Φε- 
ρέκράτης ἢ Σίραττις ἐν "“4γαϑοῖς Ὡς ὀλιγόσιτος κτλ. | 


II (2, 253) 3 
“Ἰουσάμενοι δὲ πρὸ λαμπρᾶς 
ἡμέρας ἐν τοῖς στεφανώμασιν, ot δ᾽ ἐν τῷ μύρῳ 
. λαλεῖεε περὶ σισυμβρίων κοσμοσανδάλων τε. 
Athenaeus XV p. 685 b de corollarum usu disserens: x&v 
τοῖς ἐπιγραφομένοις δὲ ᾿4γαϑοῖς Φερεκράτης ἢ Στράττις φησί 
“ουσάμενου δὲ πρὸ λαμπρᾶς κτλ. 


ΠῚ IV (2,254) . 3.4 

Pollux VII 198: ἰσχαδοπῶλαι δὲ Φερεκράτης ἐν τοῖς 

“Αγαϑοῖς, καὶ ἰσχαδωνῶν ἔφη. — ldem X 47: δίφροι ὀκλα- 

δίαι, δί ἰφροι διωχεῖ c ἐν Φερεκράτους "4γαϑοῖς" εἰρημένοι, 
οἱονεὶ οἱ δύο ὀχοῦντες. 


ATPIOI (2,254) 

De tempore fabulae constat ex Alhenaeo V. p. 218 d: ἐδι- 
δάχϑησαν δὲ οἱ “4γριοι ἐπὶ ᾿Αριστίωνος ἄρχοντος, h. e. Olymp. 
LXXXIX 4. 

D (2, 254) 5 
Οὐ γὰρ ἦν τότ᾽ οὔτε Mdvgc οὔτε Toe οὐδενί 
δοῦλος, ἀλλ᾽ αὐτὰς ἔ ἔδεὶ μοχϑεῖν ἅπαντ᾽ ἐν οἰκίᾳ" 
εἶτα πρὸς τούτοισιν ἤλουν ὄρϑριαι τὰ σιτία, 
ὥστε τὴν κώμην ὑπηχεῖν ϑιγγανουσῶν τὰς μύλας. 

Athenaeus VI P 263 b de servorum ministeriis disserens: 
Φερεχράτης μὲν γὰρ ἐν “4γρίοις φησίν Οὐ γὰρ ἣν τότ᾽ οὔτε 
Mame xvÀ. ὙὟει 1 σηκὶς À. σήκις B. σάκες ΡΥ. “Σάκης L. 
Pro οὐδενὶ B οὐδ᾽ ἕν. Vs. 2 αὐτοὺς B. V ἅπαντα ταὐτῇ οἰκίᾳ. 
PL ἅκαντα τὰν τῇ οἰκίᾳ., Correxit Canterus. — Vs. 3 Pierson. 





88 PHERECRATES 


ad Moer. p. 18 ἤλουν. AB ἥλων. Ceteri εἷλον et jov. C et 
Eustath. ad Odyss. p. 1885 29 ἤλων. 


6 I (2, 255) 
᾿ἘἘνϑρύσκοισι xai βρακάνοις 
xai στραβήλοις ζῆν" ὅδπόταν δ᾽ 
ἤδη πεινῶσι σφόδρα, 
ὡσπερεὶ τοὺς πουλύποδας 
à * * γύχτωρ περιτρώ- 
γεῖν αὑτῶν τοὺς δακτύλους. 

Athenaeus VII p. 316 e de polypo disserens: λέγουσι δὲ xat 
ὡς ἂν ἀπορήσῃ τροφῆς αὑτὸν κατεσϑίει. ὧν εἷς ἔστε xai 
ὃ κωμῳδιοποιὸς Φερεκράτης. οὗτος γὰρ ἐν τοῖς ἔπιγραφο- 
μένοις φησὶν ᾿4γρίοις" ᾿Ενϑρύσκοισι καὶ βρακάνοις xvÀ. — lta 
haec descripsit Dindorfius cum Dobraeo ad Aristoph. Nub. 518 
el in Addendis. Hermannus aulem ita: 

ἐνθρύσκοις καὶ βρακάνοις 

καὶ στραβήλοις ζῆν" ὁπόταν δ᾽ ἤδη πεινῶσ᾽ ὡσπερεί 

πολύποδας νύκτωρ περιτρώγδιν αὑτῶν τοὺς δακτύλους. 
$ed βράκανον primam syllabam corripere videtur, et πολύπους 
ab Atticorum usu alienum. — Vs. 1 ἐνθρύσκοισι AB. ἀνϑρύ- 
σχοισι PVL. Vs. 2 ad στραβήλοις respicit Pollux VI 45: τὰς 
δὲ κοτινάδας ἐλάας τραμβήλους ὠνόμασε Φερεκράτης, ubi 
cod. Iungerm. recle στραβή λους. Est igilur olivarum genus 
agresium. — Vs. 4 ὡσπερὶ Α. ὡς περὶ B. πουλύποδας pro 
πολύποδας Schweighaeuserus. Vs.5 Bergkius Comment. p. 309 
addil ἀνστάντας. | | 
: ΠῚ (2, 256) 

My) ϑαυμαάσῃς" 
τῶν γὰρ προτενϑθῶν ἐσμεν" ἀλλ᾽ οὐκ οἶσϑα av. 

Alhenaeus IV p. 171 d: μνημονεύει αὐτῶν {τροτένϑας dicil) 
καὶ Φερεχράτης ἐν ᾿γρίοις" Mr) ϑαυμάσῃς κτλ. Υ5. 2 οἶσϑα A. 
οἶδα PVL. οἶδας Q apud Villebrunium. 

8 IV (2, 251) 

Φέρ' ἴδω, κιϑαρῳδὸς τίς κάκιστος ἐγένετο; 
Β. ὃ Πεισίου ἸΜέλης. -4. μετὰ δὲ M τίς; 
B. ἔχ᾽ ἀτρέμ᾽, ἐγῴδα, “Χαῖρις. 

Schol. Aristoph. Av. 858: ἦν δὲ ὁ 0 Χαῖρις οὗτος κεϑαρῃ- 
δὸς καὶ γέγονεν αὐλητής. μνημονδύδε δὲ αὐτοῦ καὶ Φερευρα- 
τῆς ἐν ᾿Αγρίοις Φέρ᾽ ἴδω, κιϑαρῳδὸς κτλ. Eadem Suidas in v. 
Χαῖρις. Vs. 2 arliculum ὁ addidit Musgravius. 1b. vulgo μετὰ 








PHERECRATES 89 


MéAqva (Suidas Μέλητος) ἦν, ἔχ᾽ ἀτρέμας. | Correxit Porsonus. 
Dobraeus μετὰ τὸν ῆέλητα δ᾽ ἦν. 
V (2, 257) , 
Οἶμαι δ᾽ αὐτὸν κινδυνεύειν δὶς τὴν ““ἴγυπτον TEM 
oixovg λέξεις, ἵνα μὴ ξυνέχῃ τοῖσι 2dvxovgyov πατριώταις. 
Schol. Aristoph. Av. 1294: φαίνονται τὸν “Τυκοῦργον .4i- 
γύπτιον εἶναι νομίζοντες ἢ τὸ γένος ἢ τοὺς τρόπους. Φερε- 
χράτης ᾿Αγρίοις Οἶμαι δ᾽ αὐτὸν κινδυνεύειν xvÀ. Νοη expedio. 
Bergkio Comment. crit. I p. 27 aegyptiacum nomen excidisse vi- 
delur, quod significabat ἐς οἴκους, id alterum reprehendere οἱ 
dicere, quin οἴχους dicas, ne videaris Lycurgi popularis esse. 


VI (2, 258) - 10 
0 δὲ δὴ δελφίς ἐστι μολιβδοῦς δελφινοφόρος : τε κεροῦχος, 
ὃς διακόψει τοὔδαφος αὐτῶν ἐμπίπτων καὶ καταδύων. 
Schol. Aristoph. Equ. 102 de delphino navali disserens: 
δηλοῦταε δὲ xai ὑπὸ Φερεκράτους ἔν τοῖς Ldyglotg ὅταν λέγῃ 
Ὁ δὲ δὴ δελφίς κτλ. Vulgo legitur δελφινοφόρος τὲ κέρδος 
διακόψει. Correxit Salmasius Exerc. Plin. p. 402, Cfr. Thucyd. 
Υ 41. | 
VH (2,258) 11 
Schol. Aristoph. Vesp. 1509: εἰς σμικρὸν τὸν Φιλοκλέα, 
καὶ τὸ φαλάγγιον μικρὸν καὶ συνεστραμμένον. δῆλον δὲ ἐκ 
τῶν Φερεκράτους “Αγρίων καὶ Καρκίνος μὲν τις ἦν ὃ Θωρυ- 
κίου viog. ἦσαν δὲ αὐτῷ τρεῖς τινες μικροὶ κομῆται τότε xai 
viv εἰσι μικροὶ xai κομῆται. φίλαρχοι τότε παῖδες ἦσαν ὄντες 
νῦν φιλαρχικώτεροι. μὰ τὸν Δ oU τρεῖς ve ἐκεῖνοί εἰσιν οἵ 
τέτταρες. V. Hist. crit. p. 515. 


VII (2, 259) t2 
Πρὶν ἀνακυκῆσαι τὰς ἀπίους ἁρπάζετε. | 
Schol. Aristoph. Eccl. 355 de ἄπιος pro &ygeg dicens: xoi 
παρ᾽ L4Àébidu καὶ ἐν ᾿Αγρίοις Φερεκράτει Πρὶν ἀνακυκῆσαι 
τοὺς ἀπίους ἁρπαζέτω. ἐπέχει δὲ τὴν γαστέρα ἡ ἀχράς. Ea- 
dem Suidas in ἄἅπεος ubi rectius legi videtur ἁρπάζετε. Ibidem 
duo codd. τάς, quod recepi. 


IX (2, 259) 13 

Οὐδ᾽ ἀποπροσωπέζεσϑε κυάμοις; B. πωμαλα. 
Pollux IL48: ἀποπροσωπίζεσϑαι δὲ τὸ καϑαίρειν τὸ πρό- 
σωπὸν εἶπε Φερεκράτης Οὐδὲ ἀποπροσωπίζεσθε κυάμοις. 
πώμαλα addidi e Grammat. Bekkeri p. 433 18 ubi Φ. 44yoéoig. 


90 PHERECRATES 


E X (2, 259) 
Pollux VII 193: Φερεκράτης δ᾽ εἴρηκεν ἐν Mdyotots βύρ- 
σας γλευκαγωγούς. MS lungerm. βύρσης. 


i5 ΧΙ (2, 260) 
'H μὴν σὺ σαυτὸν μακαριεῖς, ὦ τᾶν, ὅταν 
αὗτοί σε κατορύττωσιν. Β. οὐ δῆτ᾽" ἀλλ ἐγώ 
τούτους πρότερον᾽ οὗτοι δὲ μακαρεοῦσί us. 
καίτοι πόϑεν ληνοὺς τοσαύτας λήψομαι; 

Polux X 150 de ληνὸς pro σορὸς dicto: Φερεχράτης ἐν 
τοῖς ᾿Αγρίοις ἔφη Ἦ μὴν σὺ σαυτὸν κτλ. Vs. 1 ὦ τᾶν addidit 
Bentleius. Vs. 2 scripsi οὗτοι ex cod. Seberi. Vulgo αὐτοί, 
Vs. 8 vulgo μακαριοῦσιν ἐμέ. lllud unus cod. praebuit. 


16. 17 XII (2, 260) XII (5, 26) 

Proverbia Bodlei. 57 p. 7. “Ἀντρώνιος ὄνος: Φερεκράτης 
ἐν "Ayeloic ἐν ᾿ἄντρωνι φησὶ μεγάλους ὄνους εἶναι. καὶ 1j 
παροιμία ἐπὶ τῶν μεγάλων καὶ ἀγρίων. Cfr. Diogenianus I 20 
et Cod. Marcianus Harpocrationis apud Bekkerum p.24. Scbol. 
Luciani ed. Iac. p. 220. γέρρα. . . . ἐπὶ φυλακῆς τινος καὶ 
μοχλοῦ τροπικῶς .. . . τοιοῦτόν ἔστι καὶ τὸ ἐν τοῖς ᾿Ἅγρίοις 
Φερεκράτους γέρροις ἀποσταυροῦνται. 


AYTOMO.AOI 


t8 Ι (2, 261) 
"Ore τοῖσι ϑεοῖς 9veve, πρώτιστ᾽ ἀποκχρίνετε [τοῖς ἱερεῦσιν] 
τὸ νομιζόμενον [πρώτοις] ὑμῶν, [εἶτ᾽] αἰσχύνη τὰ κατειπεῖν, 
οὗ τὼ μηρὼ περιλάψαντες μέχρε βουβώνων » « » 
καὶ τὴν ὀσφὺν κομιδῇ ψιλήν, λοιπὸν τὸν σπόνδυλον αὐτόν 
ὥσπερ δινήσαντες ἐνέμεϑ᾽ ὥσπερ καὶ τοῖς κυσὶν ἡμῖν; 
εἶτ ἀλλήλους αἰσχυνόμενοι ϑυλήμασι κρύπτετε πολλοῖς; 
Clemens Alex. Strom. VII p. 846: καὶ ὅγε κωμικὸς ἐκεῖνος 
Φερεκράτης ἔν ΑΑὐτομόλοις χαριέντως αὐτοὺς πεποίηκε τοὺς 
ϑεοὺς καταμεμφομένους τοῖς ἀνθρώποις τῶν ἱερῶν Ὅτε τοῖσι 
ϑεοῖς κτλ. Υβ. 1 vulgo ὅτε τοῖσε ϑεοῖσι. — Correxit Grolius. 
Vs. 1 οἱ 2 verba inclusa supplevit Hermannus. Vs. 3 forsan πέερί- 
λέψαντες. Quod ante μέχρε vulgo additum legitur κομεδῇ ex 
sequenti versu repetitum est. Vs. 4 forsan σφόνδυλον. Vs. 5 
Hermannus προσγνέμεϑ᾽, Fortasse legendum νωμᾶϑ᾽. — Vs. 6 
vulgo οὐ λήμασε, correctum Ruhnkenio ad Tim. p. 144. 


PHERECRATES 91: 


" (2, 262). T 
Νὴ τὴν 4ήμητρ᾽, ἀνιαρὸν ἄρ᾽ ἦν τὸ κακῶς dovrog ἀκούειν" 
-βουλοίμην γὰρ κἂν ἀκαλήφαις τὸν ἴσον χρόνον ἐστεφανῶσϑαι. 

Schol. Ald. Aristoph. Equ. 422. àxaAngn: κνίδη, καὶ ?) χερσαία 
καὶ ἡ ϑαλαττία, ἥτις ἐστὶ κογχύλιόν τι. Φερεκράτης Αὐτο- 
μόλοις Νὴ τὴν Ζήμητρα κτλ. Eadem Grammat. Bekkeri Anecd. 
p.370 24 et Suidas v. ἀκαλήφη. Vs.1 ἄρ᾽ addidit Dindorfius 
ad Athen. III p. 90 a ubi item pars fragmenti servala est. 


III. (2, 263) 20 
Οὗτοι ydg ἡμῖν oi κακῶς ἀπολούμενοι 
ἐπαμφοτερίζουσ᾽ ἐμποδὼν καϑήμενοι.᾽ 
Schol. Aristoph. Pac. 476: αἰνίττεται εἰς τοὺς "oystovg ἐν 
τούτῳ τῷ P πολέμῳ ἐπαμφοτερίξοντας. διὸ καὶ πολλὰ ἐκωμῳ- 
δοῦντο.. . . καὶ Φερεκράτης ἐν «Αὐτομόλοις Οὗτοι γὰρ ἡμῖν κτλ. 


IV (2, 263) T 
Ἢ γυνὴ δ᾽ ἡμῶν ἑκάστῳ λέκιϑον ἕψουσ᾽ ἢ φακῆν 
ἀναμένει καὶ σμικρὸν ὀπτῶσ᾽ ὀρφανὸν ταρίχιον. 

Athenaeus Ill p. 119 d: ὑποκοριστικῶς δ᾽ εἴρηκε (ragiytov) 

Φερεκράτης ἐν ΑἸὐτομόλοις Ἢ γυνὴ δ᾽ ἡμῶν κτλ. Vs. 1 libri 

ἑψούση.  Correxit Iacobsius. 


V (2, 263) 7 
Τοὐψάριον τουτὲ παρέϑηκέ vig ἡμῖν. 
Athenaeus IX p. 385 e: Ὀψάριον . ... καὶ Πλάτων ἐπὶ 
τοῦ ἰχϑύος . . . . Φερεκράτης «Αὐτομόλοις Τοὐψάρεον κτλ. 
VI (2, 263) 13 
Οὗ γαλαϑηνὸν ἄρ᾽ ὧν ϑύειν μέλλεις. 
Athenaeus IX p. 396 c de γαλαϑηνὸς dicens: Φερεχράτης 
Αὐτομόλοις Οὐ γαλαϑηνὸν κτλ. 
VH (ὦ, 264) 7d 
Ὥσπερ τῶν αἰγιδίων ὄζειν ἐκ τοῦ στόματος μελικήρας. 
Alhenaeus XIV p. 648 c: καὶ τῶν καλουμένων δὲ μελικη- 
οἰδων μνημονεύει Φερεκράτης 8v Αὐτομόλοις οὕτως Ὥσπερ 
τῶν αἰγιδίων κτλ. lia Schweighaeuserus pro μελικῆραι. Cfr. 
Dobraeus ad Aristophan. Plut. 1021. Elmsleius ad Aristophan. 


Achern. 193 transponebat ἐκ τοῦ στόματος τῶν αἰγιδέων ὄζειν 
ὥσπερ μελεκήρας. 


Qe | PHERECRATES 


25 VI (2, 264) 
Ὁπόταν σχολάζῃς, velyo», ἵνα và λήια 
συγκαρκινωϑῆ. 


c 


Harpocralio p. 106 in. ὅταν ὁ σῖτος διξωϑῇ κατὰ τῆς γῆς, 
κεκαρχινῶσϑαί φασι" Φερεκράτης «Αὐτομόλοις Ὁπόταν σχο- 
λάζης x:À. Eadem omisso fabulae indice Photius Lex. p. 132 
et Suidas v. xagxivog. Postrema ἵνα τὰ Ania o. servavit etiam 
Pollux VII 150. γεῖψον Bekkerus. Libri »5wov, Pholii codex 
γηψψον sine accenlu. Porsonus viov. Valesius γέψον. 


26 IX (2, 263) 
Πίνειν ἀεὶ καὶ μεϑύειν πρὶν ἀγορὰν πεπληϑέναι. 
Grammat. Bekkeri p. 330 19 et Suidas, ^yopüg ὥρα: Φε- 
ρεκράτης καὶ ἐν μνῶν Πίνειν ἀεὶ κτλ. 


27 X (2, 265) 
᾿Ατραπίζοντες τὰς ἁρμονίας διὰ πασῶν. 
Grammat. Bekkeri p. 460 27. ᾿“τραπίζειν: βαδίζειν ἢ 000- 
ποιεῖν.. οὕτω Φερεκράτης «Αὐτομόλοις ᾿Ατραπίζοντες κτλ. 


28 ΧΙ (2, 265) 

Photius p.401 14. IIacovói: παντελῶς. ὁ Θουκυδίδης 
ἡ" μὴ οὕτως τε πασσὺδὲ διερϑάρϑαι" ὕπερ ἀγνοήσαντές τινες 
γράφουσι πασσυδί. ἔστι καὶ ἐν ΑΑὐτομόλοις Φερεκράτους. 
Eadem Suidas, nisi quod habet πασσυδεί. 


29. ΧΙ (2, 265) XIII 
Ὑμεῖς γὰρ ἀεὶ στραγγαλίδας ἐσφίέγγετε. 

Photius p. 541 5. Σεραγγαλίδες: τὰ δύσλυτα ἅμματα' 
Φερεκράτης «Αὐτομόλοις Ὑμεῖς γὰρ κτλ. Eadem Suidas v. 
στραγγαλίδες οἱ Zonaras Lex. p. 1674. — Pollux II, 23. Φερε- 
χράτης δὲ ἐν χρῳ κουριῶντας, ἢ ὅστις τοὺς Αὐτομόλους 
αὐτοῦ διεσκεύασε. lta Bekkerus e cod. Par. A. 


D P 4 EZ 

30 | I (2, 266) 

Σὺ δ᾽ οὐδὲ Saco», Σμικυϑίων, ἐπισιτιεῖ. 

Β. τίς δ᾽ οὗτος ὑμῖν ἔστι; 4.1. τοῦτον πανταχοῦ 

ἄγω λαρυγγικόν vw ἐπὶ μισϑῷ ξένον. 

Alhenaeus VI p. 246 f: Φερεκράτης Γραυσί Σὺ δ᾽ οὐδὲ 

θᾶσσον. . . éni μισϑῷ ξένον. ἐπισίτιοε γὰρ καλοῦνται οἱ 
ἐπὶ τροφαῖς ὑπουργοῦντες. Vs. 1 pro οὐδὲ ϑᾶσσον forlasse 








PHERECRATES 93 


οὐκ ἔλαττον scribendum. — Vs. 8 λαρυγγικόν τιν᾽. À λαρυγγεκόν. 
BP λαρυγγικὸν τὴν.  Correxit Porsonus. Tum B ἐπιμισϑῶ. 


I| (2, 266) T 
dnóneuov ἀγγέλλοντα τὸν περιστερόν. 

Athenaeus IX p. 395 a. b: ᾿“ττικοὶ δὲ ἀρσενικῶς περιστε-- 
οὺν καλοῦσιν... Φερεχράτης ἐν Γραφεῦσί φησιν ᾿πόπεμψον 
xrÀ. Scribendum videtur Γραυσί. Respicit Pherecratis versum 
schol. Aristidis p. 273 ed. Fr. μέμνηται δέ τις τῶν χωμικῶν 
ἀρσενικῶς ὃ περίστερος, καὶ ταύτην τὴν χρῆσιν τέϑεται 
ἀττικίζων. — Ilem Photius Lex. p. 422. Περιστερόν: ἀρσενι- 
xig. Φερεκράτης. 

᾿ eres Τ (2, 261) 32 
Εὐϑὺς γὰρ ὡς ἐβαδίζομεν ἐν "Mygag. — 

Grammat. Bekkeri p. 326 24. ^4yoo1: χωρίον ἔξω τῆς πό- 
λεως “4ϑηνῶν, οὗ τὰ μικρὰ τῆς Δήμητρος ἄγεται μυστήρια, 
ἃ λέγεται τὰ ἐν ᾿άγρας, ὡς ἐν "axo. Φερεκράτης Γραυ- 
civ Εὐθὺς γὰρ ὡς κτλ. Pro iv dyoac codex 25 “4γρας. Cor- 
rexit Ruhnkenius ad Tim. p. 223. Pro ἐβαδίζομεν Montefalconius 
B. C. p. 603 e cod. citat ἐκαϑίζομεν. Scribendum videtur ἐκα- 
ϑιζόμην. 

Mid IV (2, 261) 33 
"49rnvatoig αὐταῖς τε καὶ ταῖς ξυμμάχοις. 

Suidas s. v. L49m5vaíacg. ὃ Ἰεγακλείδης οὔ φησι κα- 
λεῖσϑαι τὰς γυναῖκας “41ϑηναίας, ἀλλ᾽ ᾿“ττικάς, ἔν τοῖς περὶ 
Ὁμήρον . . . ἀλλὰ ἰδοὺ Φερεκράτης ἐν Γραυσί φησιν "43η- 
γαίαις αὐταῖς κτλ. Habet eliam omisso fabulae titulo Eustathius 
ad Odyss. p.1456 50. Stephan. Byz.p. 41: Φρύνιχος ἀνάττικόν 
φησιν εἶναι τὴν φωνὴν (ἡϑηναία pro nuni vel ἀστή), καὶ 
ϑαυμάζει πῶς ὃ Φερεκράτης ἀττικώτατος ὧν χρῆται. 

V (2, 268) 34 
Πάλιν αὖϑις ἀναϑύουσιν αἱ γεραίτεραι. 

Suidas, Δγαϑυᾶν: τὸ ἀναλαμβάνειν τὸ πρᾶγμα διὰ χρόνου. 
Φερεκράτης. II. Eundem versum, quem recte ad hanc fabulam 
retulisse videor, servavit Zonaras s. v. ἀγαϑυᾶν,. ' Cfr. Diogen. 
Prov. IV 10.  Phrynichus Behkeri p.33 20. Γραῦς ἀναϑυᾷ: 
ἐπὶ τῶν ἀνανεάζειν καὶ ἀνηβᾶν πειρωμένων. Fortasse igilur 
ἀναϑυῶσιν scribendum, sed ἀναϑύουσιν legisse videtur etiam 
Grammaticus apud Vossium ad Hesychium I p. 323 10. Z24»a- 
ϑύω: τὸ διαλαμβάνω (leg. &vaAaufavw) διὰ χρόνου. Φε- 
θεκράτης. 


94 PHERECRATES 


95. 96 |... VM (2, 269) 

Grammat. Bekkeri p. 447 29. “ρτήρ: ὑποδήματος γένος. 
Φερεκράτης Γραυσίν. Eadem Suidas v. ἀρτήρ. Pollux X 162: 
ἀορτῆρα δὲ τὸν ζωστῆρα Φερεχράτης ἐν Γραυσὶ κέκληκεν. 
Cfr. Hist. crit. p. 81. 


40YA404I1I44ZK.44a0zZ 


31 I (2, 269) 
Ὅπως παρασκευάζεται τὸ δεῖπνον εἴπαϑ' ἡμῖν. 
B. xai δῆϑ᾽ ὑπάρχει τέμαχος ἐγ- 
χέλειον ὑμῖν, τευϑίς, ἄρ- 
γείον κρέας, φίσκης τόμος, 
ποὺς ἑφϑός, ἧπαρ, πλευρόν, ὁρ- 
γνίϑεια πλήϑει πολλά, τυ- 
ρὸς ἐν μέλιτι, μερὶς κρεῶν. 

Alhenaeus lll p. 96 b: τῶν ἑφϑῶν ποδῶν μνημονεύει Φε- 
ρθεχράτης ἐν Δουλοδιδασκάλῳ Ὡς παρασκευάζεται κελ. Υα.1 
ὅπως Bergk. Comment. p. 298, libri ὡς. iidem παρασχευάζεται 
πῶς à» eira9 ἡμῖν.  Correxit Elmsleius Edinb. Rev. vol. 37 
p. 38. Vs. 4 ἄρνεεον Schweighaeuserus. Vulgo ἀρνεῖον. ΑΒ 
ἀρνίον. Fort. ἀρνίου. Vs. 6 ὀρνίϑεια Elmsleius. Libri ὀρνέϑια. 
Ibidem B πλήϑη. 
se H (2, 270) 

Κίϑαρος γεγενῆσϑαι κἀγοράξειν κέϑαρος ὦν. 

B. ἀγαϑόν y ὁ κέϑαρος" καὶ πρὸς. ᾿Απόλλωνος πάνυ 
éxeivo ϑράττει M, ὅτι λέγουσιν, o ᾽γαϑέ, 

ἔνεστιν ἐν κιϑάρῳ τι κακό». 

Athenaeus VII p. 305 f de κεϑάρῳ pisce: Φερεχράτης dfov- 
λοδιδασκάλῳ Κίϑαρος γεγενῆσθαι κτλ. Vs. 92 libri ὡς &ya- 
ϑόν y. Correxit Schweighaeuserus. 


39 ! II (2, 270) 
Γαλαϑήν ἔκλεπτον o) τέλεα. 


Athenaeus IX p.396 c: γαλαϑηνῶν δὲ χοίρων... Φερε- 
κράτης 4Φουλοδιδασκάλῳ᾽ Γαλαϑήν ἔκλεπτον οὐ τέλεα. 


ιο IV (2, 270) 
Νυνὶ δ᾽ ἀπονίζων τὴν κύλικα δὸς ἐμπιεῖν, 
ἔγχϑι v ἐπιϑεὶς τὸν ἡϑμόν. 
Athenaeus XI p. 480 b: Κύλιξ. Φερεκράτης 4Πουλοδιδα- 
σκάλῳ Νυνὲ δ᾽ ἀπονίζων κτλ. Vs. 1 ἀπονίζων VL. ἀπονίζειν 


PHERECRATES '95 


ABP. Ibidem libri δώσων πιεῖν. Correxit Dobraeus in Rosii 
Inscript. p. 9. Vs. 2 scripsi 7:940» spiritu aspero. V. Dobraeum. 
V (2, 271) u 

"Avvaóv nov ἐξελϑών, σκότος γὰρ γίγνεται, 

καὶ τὸν λυχνοῦχον ἔκφερ᾽ ἐνθεὶς τὸν λύχνον. 

Athenaeus XV p. 699 f: ὅτι δὲ λυχνοῦχοι οἱ νῦν καλούμενοι 
φανοὶ ὠνομάζοντο. . . Φερεκράτης 4ουλοδιδασκάλῳ ᾿Ανυσόν 
nov ἐξελθών κτλ. 

VI (2, 214) " 
Καἀναψηφίσασϑ᾽ ἀποδοῦναι πάλιν τὰ χρυσία. 

Suidas, ᾿“ναψηφίσασϑαι τὸ μεταψηφίσασϑαι. 4ουλοδι-- 
δασκάλῳ Φερεκράτης Κἀναψηφίσασϑε xvÀ. ,κἀναψηφίσας δ᾽ 
edd. κἀναψηφίσασϑ᾽ C."  Bernhardius. 

VII (2, 271) i3 
Ταχὺ τῶν ἐρίων xal τῶν ἀνθῶν τῶν παντοδαπῶν κατάγωμεν. 

Grammat. Bekkeri p. 404 24: "4vJog τὴ χρῶμα καὶ τὸ 
βάμμα τοῦ ἐρίου. Φερεκράτης 4ουλοδιδασκάλῳ Ταχὺ τῶν 
ἐρίων κτλ.  Respicere videtur scholiasta Euripidis Hec. 403: οὐ 
μόγον δὲ ai παρϑένοι ὕφαινον, ὡς φησὶν ᾿Απολλόδωρος dv 
τῇ περὶ ϑεῶν αὐλῇ (πρώτῃ Ὁ), ἀλλὰ καὶ γυναῖκες τέλειαι, ὡς 
Φερεκράτης ἐν “Ιουλοδιδασκάλοις. 

VII (2, 272) T 
Οὐκ ἀπολιβάζω καὶ τριγώνους καὶ λύρας. 

Grammat. Bekkeri p. 431 3. ᾿“πολιβάξαε: τὸ ἐκρυῆναι, 
ἀπὸ τῆς λιβάδος .. .. οἱ δὲ ἀπορρῖψαι καὶ ἀποφϑείρειν. 
Φερεχράτης “4“ουλοδιδασκάλῳ Οὐκ ἀπολιβάζω κτλ. Respicit 
Photius Lex. p. 601 6. Τρίγωνος: ἀρρενικῶς" μουσικὸν ὕργανον 
ψαλτηρίῳ τὴν ἐξάρτησιν ὁμοίαν ἔχον. Versus non sine vilio 
esse videlur. 

IX (2, 272) i5 
' Ay? ἀστραγάλων κονδύλοισι παίδζετε. 

Grammat. Bekkeri p. 454 24: ᾿““στραγάλους δὲ οἱ ᾿Αττικοί" 
τὸ γὰρ ϑηλυκὸν ἰακόν... Φερεκράτης 4ουλοδιδασκάλοις (sic) 
4»v' ἀστραγάλων κτλ. , Bekkerus τοῖς κονδύλοισι. — Videtur 
esse pars versus Eupolidei. 


X—XU (2, 212. 213) 46—48 

Pollux X 54: xai ἐγκεντρίδας δὲ τοῖς ποσὲ κατὰ τὰς 
πτέρνας οἱ ἱππεύοντες περιεδοῦντο' (Φερεκράτης εἴρηκεν dv 
Δουλοδιδασκάλῳ  —— Antiatlic. p. 99 23, Θησέω: ἀντὲ τοῦ 





96 PHERECRATES 


ϑησείω. (Φερεκράτης Δουλοδιδασκάλῳ — Fortasse Doriensis 
homo hac forma utebatur. Αἱ G. Dindorfius Thes. L. G. cor- 
rigit Θησέῳ: ἀντὶ τοῦ Θησείῳ. — Idem p. 113 5. ραβδίζειν. 
Φερεκράτης 4ουλοδιδασκάλῳ. | 

De alio fragmento, quod e Dulodidascelo petitum esse videri 
possit, exposui Fragm. inc. fab. XVIII. 


EIILA4HSMON H OA4AATT. A 
49 Ι (2, 274) 
Ὧλεν ὀβελίαν σποδεῖν, ἄρτου δὲ μὴ προτιμᾶν. 

Athenaeus ll p. 111 b: ὁ δὲ ὀβελίας ἄρτος κέκληται ὅτι 
ἐν ὀβελίσκοις ὠπτᾶτο. . . . Φερεκράτης Ἐπιλήσμονι Qe 
ὀβελίαν κτλ. n his σποδεῖν Dobraeus ad Aristoph. Plut. 598. 
A σποδιν sine accenlu. B σπόδιν. P σποδῆϊν.  Lobeckius 
Parel. gramm. p. 192: ὁ δεῖν ὀβελίαν δεῖ σποδεῖν κελ. Pro 
ὦλεν fortasse ὥφειλεν vel ὠφειλέ οἷ. 


50 | | . 1 (2, 214) 
Τοῖς σοῖσι συνὼν κορακινιδίοις 
καὶ μαινιδίοις. 
Athenaeus VII p. 308 f: ὑποκοριστικῶς ὠνόμασεν αὐτοὺς 
(χορακίνους) Φερεκράτης ἐν ᾿Επιλήσμονι Τοῖς σοῖσι κτλ. 


Υ̓ ΠῚ (2, 274) 
Συσκευασάμενος. δεῖπνον, ἕν τὸ σπυρίδιον, 
ἐβάδιζεν ὡς πρὸς Ὠφέλην. 

Athenaeus VIII p. 365 a: Οἴδασι 08 oi ἀρχαῖοι καὶ τὰ νῦν 
καλούμενα ἀπὸ σπυρίδος δεῖπνα. ἐμφανίζει δὲ (Φερεκράτης 
περὶ τούτων ἐν ᾿Ἐπιλήσμονι ἢ Θαλάττῃ οὕτως Συσκευασάμε- 
vog κτλ. Vs. Runkelius εἰς τὸ σπυρίδιον. Vs. 2 Schweigh. 
Anim. III p. 436 et Porsonus Adv. p. 81: ὡς πρὸς τὸν Ὀφέλαν, 
propter Apollodorum Athenaei VI p. 243 d, qui quem memorat 
Ophelam, a Pherecrateo haud dubie diversus est. Si corruptum 
nomen est, possis yeA(a». 


52 IV (2, 215) 
Κἂν μὲν σιωπῶ, φέρεται, πνίγεται, 
καί φησι, τί σιωπᾷς; ἐὰν δέ γ᾽ ἀποκριϑῶ, 
οἴμοι τάλας, φησίν, χαράδρα κατελήλυϑεν. 
Schol. Aristoph. Vesp. 1029: φωνὴν δ᾽ εἶχεν χαράδρας: 
ἐπειδὴ πλέον (fort. Κλέων) τι τοῦ χειμάρρου εἰς τραχύτητα 





PHERECRATES 97 


καὶ ἀνωμαλίαν εἶχεν. Φερεχράτης ἐν ᾿Επιλήσμοσι (sic) Κἂν 
μὲν σιωπῶ κτλ. Vs. 1 requiritur tale quid, κἂν μὲν σιωπῶ, 
δυαφορεῖ καὶ πνίγεται, vel ῥήγνυται καὶ πνίγεται. Secundo 
versu ἐὰν δέ γ᾽ scripsi pro ἂν δὲ 


Y (2, 215) 53 
Ὅστις παρέϑηκε κρανί᾽ ἢ τραχήλια. 

Schol. Aristoph. Vesp. 968: τραχήλι᾽ ἐσϑίει: τὰ κεφάλαια 
τῶν ἰχϑύων ὡς ἀκανθώδη. καὶ Φερεκράτης ἐν ᾿Επιστολῇ 
»μόνιός τις παρέϑηκε κράγην." Ιιορα ἐν ᾿Επιλήσμονι Ὅστις 
παρέϑηκε κρανί᾽ ἢ τραχήλιεα. 


VI (2, 276) 08 
Schol. Aristoph. Vesp. 542: μνημονεύει τοῦ ἔϑους (τοῦ 
ϑαλλοφορεῖν) Κρατῖνος μὲν ἐν 4ηλιάσε, Φερεκράτης δ᾽ àv 
Ἐπιλήσμοσιν (sic). 
VII (2, 276) δ 
Τὸν ἱδρῶτα καὶ τὴν ἄρδαν ἀπ᾽ ἐμοῦ σπόγγισον. 
Eustathius ad Hom. p. 707 36: κατὰ Παυσανίαν Φερεκρά- 
τῆς ποιεῖ τινὰ ἐχμασσόμενον ἀπὸ πυρετοῦ Aéyovra: Τὸν 
ἱδρῶτα καὶ τὴν ἀρδαλίαν ἀπ ἐμοῦ σπόγγισον. Scribe ὥρϑδαν. 
Eust, ad Odyss. p. 1761 29: συνάπτει δὲ (Aristophanes gram- 
malicus) τούτοις ξενικὸν καὶ τὸ ἀρδαλῶσαι ἤγουν μολῦναι, 
φέρων καὶ τὸ Τὴν μὲν ἄρδαν ἀπ᾽ ἐμοῦ σπόγγισον. Ad Tha- 
lassam rettuli propter Erotlianum p. 98 Fr. ΙΠέμνηται τῆς λέξεως 
(ἀρδα) Φερεκύδης ἐν ϑαλάσσῃ xai Φιλήμων ἐν Πανηγύρει. 
Scribe Φερεκράτης ἐν Θαλασοσῇ. 


ΙΠΝΟΣῊΗ͂ ΠΑΝΝΥΧΙΣ 
| Ι (2, 276) 56 

Kéro μυροπωλεῖν τὶ παϑόντ᾽ ἄνδρ᾽ ἐχρῇν καϑήμενον 

ὑψηλῶς ὑπὸ σκιαδείῳ, κατεσκευασμένον 

συνέδριον τοῖς μειρακίοις ἐλάλει δι᾽ ἡμέρας; 

* * * 

-itix! οὐδεὶς οὐδὲ μαγείραιναν εἶδε πώποτε, 

ov μὴν οὐδ᾽ ἰχϑυοπώλαιναν. 

Athenaeus XIII.p. 612 a: Φερεκράτης ἐν Invó ἢ. Παννυχίδι 
φησί Κάτα μυροπωλεῖν 0s s. ἐλάλει δι᾿ ἡμέρας. εἶϑ᾽ ἑξῆς 
φησίν AL oix? οὐδεὶς κτλ. Ἑκάστῳ γὰρ γένει ἁρμόζοντα δεῖν 
εἶναι καὶ τὰ τῆς τέχνης. : Vs. 1 anie Casaubonum καταμυρο- 
πωλεῖν. Tum Α μαϑόντ᾽ ἂν δὲ χρῆν. PVL μαϑὼν cd»de 


Comici graeci T 


- 


98 PHERECRA TES 


χρῆν. Emendavit Erfurdtus, nisi quod μαϑόντα reliqui; quod 
correxit Dabraeus, qui praeterea xdra μυροπωλεῖν" té παϑόνέ; 
ἂν δὲ χρῇ, καϑήμενον. Vs. ἃ σκιαδείῳ Erfurdtus. Vulgo gxic- 
δίῳ. Vs.3 libri συνέδρεον οὗ τοῖς. Erfurdtus συνέδρε᾽ οὗ τοῖς 
μειρακίοισιν ἐλάλει. — Delevit οὗ et ante ἐλάλει inseruit ἵν 
Hermannus el. doclr. metr. p. ὅ80. Fortasse praestat μειρακίοισιν 
λαλεῖν vel μειρακίοις συλλαλεῖν. Dobraeus μειρακίοις ἐλλαλεῖν. 
Vs. 5 οὔτε pro οὐ Dindorfius. Erfurdtus οὐ μὴν οὐδεὶς. Her- 
mannus o? μὴν οὐδέ y. Fortasse οὐδὲ μήν. 


s Π (2, 277) 
Οὐχ ὁρᾷς τὴν οἰκίαν 
τὴν Πουλυτίωνος κειμένην ὑπώβολον; 

Photius p. 626 9. “Ὑπόβολον: ὑποκείμενον πρὸς δάνειον 
καὶ τόκον. Φερεκράτης ᾿Ιπνῷ Οὐχ ὁρᾷς τὴν οἰκίαν κτλ. Ct. 
Eustathius ad Odyss. p. 1405 22. Vulgo Πολυτίωνος et vmo- 
βολον, illud ego, alterum Porsonus Adv. p. 293 correxit. 


58 Hi (2, 278) 
Ὑποζυγίοις ἀλοάσαντ᾽ εὐθὺς ἐχποιῆσαι. 
Grammat. Bekkeri p. 379 28. ᾿“λοάσαντα: ἐν τῷ ἃ. Φερε- 
L4 » € , 3 , 2 2 M ? m & ' 
χρατὴης Inv Υποζυγίοις ἀλοασαντ εὐϑὺς ἐχποιῆσαι. τὸ δὲ 
συγκόψαι πληγαῖς ἀλοῆσαι ἐν τῷ ἢ. Cfr. Suidas s. v. 24Aoaw». 
Dicere videlur éumentís frumentum terere tritumque statim 
vendere. Metrum est Archilochium. 


se IV (2, 279) 
Τί οὐκ ἐπανεχώρησα δεῦρο κἀπέδραν; 


Grammal. Bekkeri p. 419 31: τὸ πρῶτον πρόσωπον ἀπέ- 


ópga». Τί οὐκ... . κἀπέδραν; Φερεχράτης "Inyo. — Eadem 
Suidas v. ἀπέδρα. 
do V (2, 219) 


d véninsca τὠφϑαλμὼ πάλης φυσῶν τὸ πῦρ. 


Eustathius ad Il. p. 898 7: πάλη κυρίως κατὰ «ἴλεον Διο- 
νύσιον λεπτότατον ἄλευρον καὶ τέφρα. Φορεκράτης Ing 
᾿Ανέπλησα κτλ. 

à VI (2, 279) 
Ὅδ᾽ ἔστ᾽ ἐφ᾽ οὗ mov ἦν ὁ πυρὸς ἄξιος. 

Suidas, ““4ξιος: ὃ εὔωνμος. (Φερεκράτης Ἰπνῷ Ὁ δὲ στέ- 
φους πετεινὸς πυρὰς ἄξιος. Emendavit Porsomus Misc. 
p. 154. Pro In»j vulgatur ᾿Ιστῷ, quod correxi. 





PHERECRATES 99 


VIL (2, 279) δὲ 
Ἤδη μὲν qa» λουμένῳ προζώννυτε. 

Pollux X 181: τὸ μέντοι δέρμα, ᾧ ὑποζώννυνται ai γυ- 
γαῖχες λούμεναι ἢ οἱ λοῦντες αὐτάς, ᾧαν λουτρίδα ἔξεστι κα- 
λεῖν. . . Φερεκράτης δὲ ἐν ᾿Ιπνῷ καταλέγων τὰ ἐργαλεῖα τῆς 
παιδοτριβικῆς Ἤδη μὲν ᾧαν λουμένῳ προξώννυται. — lta libri, 
quod correxi. 

VIII IX^ (2, 280) 63. 64 
Σκηνὴ περίερκτος περίβολος κανναισι. 

Pollux X 183: Κάνναι δὲ πλεγμάτιόν τί ἔστιν, οὗ μέμνη- 
ται ἐν Σφηξὶν ᾿Τριστοφάνης, Φερεκράτης δὲ ἐν "Inv Σκηνὴ 
περίερκτος περίβολος κάνναισι. Runkelius περιβόλοις. — Schol. 
Aristoph. Pac. 1241: μνημονεύει δὲ Φερεκράτης ἐν Παννυχίδιε 
τῶν κυμβείων καὶ τοῦ κατάκτου κοττάβου. Quod olim 


“ , M - ’ , Φ 
putabam, verba τῶν κυμβιων καὶ τοῦ κατακτοῦ κοτταβου ipsum 
esse Pherecratis versum, nunc repudio. 


KOPI.4NN AO 


I (2, 280) 65 
Φέρε δὴ κατακλινῶ" σὺ δὲ τράπεζαν εἴσφερε, 
καὶ κύλικα κἀντραγεῖν, ἕν ἥδιον πίω. 
B. ἰδοὺ κύλιξ σοι καὶ τράπεζα καὶ φακοί. 
44. μή μοι φακούς, μὰ τὸν Δ᾽, οὐ γὰρ ἥδομαι. 
ἣν γὰρ τράγῃ τις, τοῦ στόματος ὄζει κακόν. 

Athenaeus IV p. 159 e: τὰ περὶ τῆς φακῆς λεχϑέντα χλευά- 
ζουσιν, ἐν νῷ ἔχοντες τὰ εἰρημένα Φερξεκράτει ἐν Koguavvot 
Φέρε δὴ κατακλινῶ xrÀ. Vs.1 κατακλίνω ἢ Ibidem pro φέρε 
scripsi εἴσφερε cum Dobraeo. Toupius Emend. ll p. 328 uo: 
φέρε. Ipse olim zo? φέρε. Vs.2 κἀνεραγεῖν ADPQ. xv τρα- 
γεῖν VL. xoi τραάγημ᾽ Toupius. Cum his continuo sequens 
fragmentum coniungendumi esse eliam Bergkius intellexit. 


Π (2, 281) és 
44A ἰσχάδας μοι πρόελε τῶν πεφωγμένων.... 
Οὐκ ἰσχάδας οἵσεις; τῶν μελαινῶν. μανϑαάνεις; 
ἐν τοῖς ἸΠαριανδυνοῖς ἐκείνοις βαρβάροις 
χύτρας καλοῦσε τὰς μελαίνας ἰσχάδας. 
Alhenaeus XIV p. 653 a: ὅτι δὲ καὶ πεφωσμένας ἰσχάδας 
ἤσϑιον Φερεκράτης δείκνυσιν ἐν Κοριαννοῖ λέγων οὕτως MAX 
" 


100 PHERECRATES 


ἰσχάδας κτλ. καὶ μετ᾽ ὀλίγα dé: Οὐκ ἰσχάδας οἴσεις κτλ. 
Vs. 1 vulgo πεφωσμένας. Etym. M. p. 803 32: φωγνύναι καὶ 
φρύγειν" ᾿4λλ᾽ ἰσχάδας μοι προελέτω πεφρυγμένας, ubi cod. 
Dorvillii adnotante Porsono habet πεφυγμένων ἢ. e. πεφωγμέ- 
νων, ut legilur in Anecd. Bachm. p. 411 8. — Vs. 3 forsan ἣν 
scribendum locusque per interrogationem  efferendus. — Servus 
enim, palría Mariandynus, pro ficubus ollas apportaveral. 


e Π (2; 281) 
Ἔκ τοῦ βαλανείου ydg δίεφϑος ἔρχομαι, 
ξηρὰν ἔχουσα τὴν φάρυγα. Β. δώσω πιεῖν. 
44. γλίσχρον τέ μοὐστὶ τὸ σίαλον νὴ τὼ ϑεώ. 
B. λάβω κόρη σοι τὴν κοτυλίσκην; «4. μηδαμῶς 
μικράν γε. κινεῖται γὺρ εὐθύς μοι χολή, 
ἐξ οὗπερ ἔπιον ἐκ τοιαύτης φάρμακον. 
εἷς τὴν ἐμὴν νῦν ἔγχεον τὴν μείζονα. 

Athenaeus XI p. 481 ἃ: Φερεκράτης Κοριαννοῖ Ἔκ τοῦ 
βαλανείου κτλ. ΥΒ. 2 φάρυγα Toupius Emend. II p. 555 pro 
φάρυγγα. Vs. 3 γλίσχρον Casaubonus pro yAoicyoo». lbidem 
μοὐστὲ τὸ pro μου τὸ Dindorfius. Vs. 4 libri εἰ λάβω κυρίσοι, 
quod correxi. Dobraeus ἀλλ᾽ εἰ λάβω σοι. Bergkius Comment. 
p.300 φέρ᾽ εἰ λάβω σοι. — Casaub. ϑέλεις λάβω σοι. — Tum 
χοτυλίσχην pro κυλίσκην receplum ex p. 479 b: (Φερεκράτης 
Κοριαννοῖ ,τὴν κοτυλίσκην μηδαμῶς." 


68 IV (2, 282) 

vnovr ἔστ᾽, ὦ Γλύχη. 
. ὕδαρῇ véysév σοι; ΑἹ. παντάπασι μὲν οὖν ὕδωρ. 
. τί εἰργάσω; πῶς ὦ κατάρατε δ᾽ ἐνέχεας; 
. δῦ ὕδατος, ὦ μάμμη. B. τί δ᾽ οἴνου; Γ' τέτταρας. 
. ἔρρ᾽ ἐς κόρακας. βατράχοισιν οἰνοχοεῖν σὲ δεῖ. 
Athenaeus X p. 430 e: Φερεκράτης δ᾽ ἐν Κοριαννοῖ δύο 
ὕδατος πρὸς τέσσαρας οἴνου, λέγων ὧδε “Ἵποτ᾽ ἔστ, ὦ Γλύκχη 
xrÀ. Μινίῆοθ haec pervertit Eustath. ad Odyss. p. 1624 50. 
Vs. 1 οἱ 2 ἀπότες ὦ yloxg ὑδαρὴν ἐνέχεεν AB. ἀπόϑες ὦ 
γλυκκυδάρην ἐνέχδεν PVL. —Correxit Erfurdtus Diar. Lips. 1805 
vol.I p. 578. Possis etiam ἄποτος, ὦ Γλύκη. Ya Th. Bergkius 
Comment. p. 300: ἄποτός ἐστ᾽, ὦ Γλύκη.  Vs.9 vulgo xa- 
τάρατε ἐνέχεας, quod correxi. Dindorfius et Bergkius praeeunte 
Erfurdio xazageror (?) ἐνέχεας. Dobraeus κατάρατ᾽ avr ἐνέ- 
χεας. Vs.5 βατράχοισιν Erfurdius. Libri βατράχοις. 


commu 











PHERECRATES ᾿ς 401 


V (2, 283) 69 
"d»üpeg πρόσσχετε τὸν νοῦν 
ἐξευρήματι καινῷ, 
συμπτύκτοις ἀναπαίστοις. 

Hephaestio p. 101: τὸ ἐκ τῶν ἀντισπαστικῶν δὲ καταληκτι- 
κῶν διμέτρων δικατάληκτον, ὃ Φερεκράτης ἑνώσας, σύμπτυκτον 
ἀνάπαιστον καλεῖ ἐν τῇ Kogiovvot: "ἄνδρες πρόσσχετε κτλ. 
Schol. Aristoph. Nub. 559: τὸ δνυοκαιδέκατον, ἀντισπαστικὸν 
δίμετρον καταληκτικόν, τὸ καλούμενον Φερεκράτειον ἕφϑημι- 
μερές, ἐξ ἔπιτρίτου καὶ βαχχείου, ὡς ἔχει τὰ (ερεκράτους 
“Ἄνδρες πρόσσχετε κτλ. Cfr. Hermannus Doctr. metr. p. 603. 


Vi—- Vin (2, 284. 3285) 170—172 
Anagsi μὲν οὖν duoi μὲν εἰκός ἐστὶ ἐρᾶν, 
σοὶ δ᾽ οὐκέϑ᾽ ὥρα.. 

Gramnial. Bekkeri p. 418 15. ᾿“παρτἰ: παρὰ τοῖς κωμει- 
xoig τὸ ἐξ ἐναντίου. Φερεκράτης Κοριαννοῖ L4nogti μὲν οὖν 
xtÀ. Reclissime Bergkius Comment. p. 299 ad eandem. fabulae 
parlem. refert haec apud Photium Lex. p. 619. “γοσκυαμᾶν: 
μεμηνέναι, παραπαίειν. (Φερεκράτης Kogtavoi: 

“Ὑοσκυαμᾷς ἀνὴρ γέρων ov. 

Quae eadem leguntur apud Suidam v. ὑοσκυαμᾶν, et respiciuntur 
ab Etym. M. p. 777 18. Post γέρων quod legitur ὧν ἃ Porsono 
addilum. Ad eundem hunc senem spectat sine dubio fragmen- 
lun IX. Neque ex alia fabulae parte pelita sunt quae affert 
Grammat. Bekkeri p. 372: “Πούεις ἃ λέγει; οὕτω Φερεκράτης 
ἔφη λέγων᾽ 

Ὦ Ζεῦ πολυτίμητ᾽, ἀρ ἀκούεις ἅ με λέγει 

ὃ πανοῦργος υἱός; 
lla enim corrigo. Pronomen ue in codice omissum. 


IX (2, 285) 13 

Grammat. Bekkeri p. 406 1. 44»ódovto»: Κοριάννοις (sic) 

Φερεχράτης Ἀνὴρ γέρων ἀνόδοντος ἀλήϑει. — Eadem 

Suidas v. ἀνόδοντον. Cfr. Pollux Il 96: καὶ ἀνόδοντος, ὡς 

Φερεχράτης. ᾿Αλήϑει, quod allice ἀλεῖ dicendum erat, delen- 
dum videtur. V. ad Crapatal. fr. XIII 3. 


X (2, 285) " 

᾿Αδράφαξυν ἕψουσ᾽, el? ὑκλὰξ καϑημένη. 
Grammat. Bekkeri p. 345 10. ᾿“δράφαξυς : τὸ λάχανον, 
ὕπερ οἱ πολλοὶ ἀνδράφαξυν καλοῦσι. Κοριάννοις Φερεκράτης 


102 PHERECRATES 


᾿Ανδράφαξυν ἑψοῦσα εἶτα 0 βλὰξ καϑημένη. lla codex; cor- 
rexit Bekkerus, nisi quod ἑψοῦσα reliquit. Praeterea fortasse 
raestat ἀτράφαξυν. 
A ἐὐφαξ ΧΙ (2, 286). 
Karaysov αὐτῆς κἀνύδρευσαι τὸν κάδον. 

Grammat. Bekkeri p. 411 32. ᾿Αἀνυδρεύσασθϑαι: ἀντλῆσαι 
ὕδωρ᾽ Κατάχεον... κάδον, Κοριαννοῖ Φερεκράτης.  Corruple 
Suidas κατέχεον καὐτῆς ἂν ὑδρεῦσαι τὸν καδον. 

τ ΧΙ (2, 286) 
Πᾶς δ᾽ ἀνὴρ ἔσαττε τεῦχος ἢ wO«x ἢ κωρύκους. 

Pollux X 179: εἴη δ᾽ ἂν καὶ κόιξ ἕν τι τῶν πλεγμάτων, 
ὃν οἱ μὲν “ωριεῖς κόιν καλοῦσιν... ot δὲ ᾿Αττικοὶ κόικα, ὡς 
Φερεκράτης Κοριαννοῖ Πᾶς δ᾽ ἀνὴρ κτλ. 

T XII (2, 286) 
Πάντως γαρ εἰσι τῶν φίλων ἑνός γέ του. 

Photius p. 596 14: Τοῦ... ἐπὶ ἀρρενικοῦ οριαννοῖ Φε- 
ρεκράτης Πάντωρ γάρ εἶσι κτλ. Eadem Suidas v. τοῦ. 


KP.4Ild4TA40I 
"8 Ι (2, 287) 
Ὦ δαιμόνιε, πύρεττε μηδὲν φροντίσας, 
καὶ τῶν φιβάλεων τρῶγε σύκων τοῦ ϑέρους, 
πἀμσειπλάμενος κάϑευδε τὰς μεσημβρίας, 
κᾷτα σφακέλιζε καὶ πέπρησο καὶ βόα. 

Athenaeus III p. 75 b: τῶν καλουμένων φιβάλεων σύχων 
πολλοὶ μὲν μέμνηνται τῶν κωμῳδιοποιῶν, ἀτὰρ καὶ Φερεχρᾶ- 
τῆς ἐν Κραπατάλλοις Ὦ δαιμόνιε κτλ. Cfr. ΠῚ p. 80 4. Vs.? 
τρῶγε σύκων VL. ceteri σύκων τρῶγε. Vs. 3 κἀμπιπλάμενος B. 
χἀμπιμπλάμενος vulgo. lbid. Dindorfius τῆς. Revocavi τάς. 
"9 Il (2, 287) 

Τακεροὺς ποιῆσαι τοὺς ἐρεβίνϑους ebOéug. 

Alhenaeus IX p. 366 c: ᾿“ριστοφάνης ἐν “ημνίαις τὸ τα- 
χερὸν ἔταξεν ἐπὶ τοῦ τρυφεροῦ --- καὶ ϑερεκράτης Κραπαταλ- 
ἀοις Τακεροὺς ποιῆσαι τοὺς ἐρεβίνϑους αὐτόϑι. Idem versus 
M p. ὅ5 b, ubi ποιήσεις legitur οἱ εὐθέως, quod recepi. 

80 III (2, 287) 
Ταῦτ᾽ ἔχων ἐν ταῖς ódoig ἁρπαζέτω τὰς ἐγκρίδας. 

Athenaeus XIV p.645 e: ἐγκρίδες, πεμμάτιον ἑψόμενον ἐν 
ἐλαίῳ καὶ μετὰ τοῦτο μελιτούμενον.... Φεῤεκράτης δ᾽ ἐν Κρα- 
πρράλλοις Ταῦτ᾽ ὄχων κτλ. 








PHERECRATES 108 


IV (2, 288) 81 
«Τήψει δ᾽ ἐν 2didov κραπάταλον τριωβόλου 
καὶ ψωϑία. 

Athenaeus XIV p. 646 c: ψωϑία τὰ ψαϑύρια. Φερεκράτης 
Κραπατάλλοις ήψει δ᾽ àv 2didov κτλ. Libri omnes χραπά- 
ταλλον praeler B qui habet χκραπάτταλον. Pertinet huc locus 
Pollucis IX 83: ὄνομα δέ τε νομίσματος καὶ κραπατάλλους eire 
παίζων εἴτε σπουδάζων Φερεχράτης ὠνόμασεν &y τῷ ὁμωνύμῳ 
ὁράματι. λέγει δὲ τὸν μὲν κραπάταλλον εἶναι ἐν “Αιδου 
δραχμήν᾽ ἔχειν δ᾽ αὐτὸν δύο ψωϑίας" τὴν δὲ ψωϑίαν εἶναι 
τριώβολον καὶ δύνασθαι ὀκτὼ xixxa ovg. lla haec corrigo. 
De κικκάβῳ cfr. Photius Lex. p. 164. Kíxxaflog: ὠνοματο- 
πεποίηταί τι νομισμάτιον ἐν ἍΑιδου. 

V (2, 288) 82 
Τίς τῶν λυχνείων ἡ ᾽ργασία; B. Τυρρηνική. 

Athenaeus XV p. 700 c: Φερεχράτης δ᾽ ἐν Κραπατάλλοις 
τὴν νῦν λυχνίαν καλουμένην λυχνεῖον κέκληκε διὰ τούτων Tig 
κτλ. Cfr. Eustathius ad Odyss. p. 1571 19. 

VI (2, 289) 88 
Οὐδεὶς γὰρ ἐδέχεν οὐδ᾽ ἀνεῴγει μοι ϑύραν. 

Grammat. Bekkeri p. 399 24: ᾿ἀνέῳγεν, οὐχὶ ἤνοιγε . . . . 
Φερεχράτης Κραπατάλλοις O?$Ósig γὰρ κτλ. ^ Eadem Suidas 
5. V. ἀνεῴγεισαν, ubi est Κραπατάλοις. Zoneras s. v. ἀνέωγα 
ex Pherecrate affert οὐδεὶς ἀνέωγέ μοι ϑύραν. In dvécye, quod 
Porsonus Adv. p. 296 emendavit, consentiunt omnes. 


VI (2, 289) 8ι 
Τί δαί; τί σαυτὸν ἀποτίνειν τῷδ᾽ ἀξιοῖς; φράσον μοι. 
Β. ἀπαρτὶ δή που προσλαβεῖν παρὰ τοῦδ᾽ ἔγωγε μᾶλλον. 
Grammat, Bekkeri p. 418 15. ᾿ἀπαρτί.... παρὰ δὲ volg 
κωμικοῖς τὸ ἐκ τοῦ ἐναντίου. Φερεκράτης Κραπατάλλοις Τί 
δαί κεῖ. Schol. Aristoph. Plut, 388: xoi Φερεκράτης ἐν Κρα- 
πατάλοις φράσον μοι ἀπαρτὶ δή που προλαβεῖν sic). " Cfr. 
Suidas eL Zonaras v. ἀπαρτί. Vs.1 codex vig αὐτὸν ἀποτείνει 
τὸ δ᾽ ἀξιοῖς. Correxit Lobeckius. Dobraeus ad Aristoph. Plut. 
388. praeterea vs.2 δῆτα pro δήπου et ἔγωγ᾽ ἔμελλον. 


VII (2, 289) 85. 

Ὅστις γ᾽ αὐτοῖς παρέδωκα τέχνην μεγάλην ἐξοικοδομήσας 
Schol. Aristoph. Pac. 749 ἐποίησε τέχνην] τοῦτο καὶ Φε- 

θεέχράτης ἐποίησε τὸν Αἰσχύλον λέγοντα, ὃν τοῖς Κραπατᾶ- 


104 PHEBECRATES 


λοις Ὅστις αὐτοῖς παρέδωκε xrÀ.  Correxit Porsonus Praef. 
Hec. p. XLVIII. 
86. 87 X ΧΙ (2, 291) 

Ὦ δέσποτ᾽ ᾿Αγυιεῦ ταῦτα νῦν μέμνησο μοι. 

Schol. Ald. Aristoph. Vesp. 815: MyvieUg ὁ ngo τῶν αὐλείων 
ϑυρῶν κωνοειδὴς κίων, ἱερὸς ᾿Απόλλωνος, καὶ αὐτὸς ὁ ϑεός. 
Φερεκράτης Κραπατάλλοις Ὦ δέσποτ᾽ Apuli ταῦτα σὺ μέ- 
μνησό μου. Eadem Suidas et Zonaras s. v. ἀγυιαί. Correxit 
Bernhardius. ^ Pollux VII 152: σῦκα δὲ τῶν διφόρων ἐν 
Κραπατάλοις Φερεκράτης. 


88 XII (2, 291) 
Πρὸς τῇ κεφαλῇ μου λάσανα καταϑεὶς πέρδεται. 
Pollux X 45: ὅτε δὲ οὐ μόνον ἐπὶ τοῦ ἀκινήτον ἀποπα- 
του τὰ λάσανα ὀνομαστέον, ἀλλὰ καὶ ἐπὶ τοῦ τιϑεμένου καὶ 
ἀναιρουμένου, μαρτυροῦσιν. .. Φερεκράτης &v τοῖς Κραπα- 
τάλλοις Πρὸς τῇ κεφαλῇ xrÀ. Pholius Lex. p. 209 12: 46- 
cava... καὶ ég ὧν ἀπεπάτουν ἔλεγον. οὕτω Φερεκράτης. 


89 XIII (2, 292) 
᾿ Μάχαιραν de ἐνέϑηκας; B. οὔ. .4. τί Ww εἴργασαι; 
ἀμάχαιρος ἐπὶ βόεια νοστήσω κρέα, 
ἀνὴρ γέρων, ἀνόδοντος; 

Pollux X 89: ὅταν Φερεκράτης Κραπατάλλοις φῆ » Ma - 
χαιραν ἄρ᾽ ἐνέϑηκας ... ἀνόδοντος,᾽ ἀπὸ γοῦν τῆς μαχαίρας 
καὶ τῷ μαχαιρίῳ καὶ τῇ μαχαιρίδε χρηστέον. - Fortasse scri- 
dum Κοριαγγοῖ pro Κραπατάλλοις. V. Coriann. fr. ΙΧ. Vs. 1 
vulgo ἐνέϑηκα σου. Correxerunt Porsonus Adv. p. 295 et Elnisl. 
ad Acharn 715. Pro εἴργασαι Kuhnius εἰργάσω. — 


90 | XIV (2, 292) 

Priscianus XVIII P. 224 cd. Krehl.: Φερεκράτης Κραπα- 
τάλλοις Ὥς τοι κακὸν ὄζει τἀμὰ μή τί γ᾽ ἀλλὰ yÀvxv. 
Terentius in Adelphis: Ofet unguenta de meo." Pro Κραπα- 
τάλλοις, quae Monacensis et Leidensis leclio est, Pulschius habet 
πετάλοις, quod in Πετάλῃ mutatum est ab Krehlio. — Pherecralis 
verba ut adscripsi exhibet Putschius. Monac. wg votxoxoy obit 
τανὰ uvÓvvoua γλυκυ. Leid. ὡς τοι xaxov οἵει vara μεδυ- 
γαλλα γλυκυ. -Dobraeus ad Plut. 1021 tentabat, ὥστ᾽ οὐ κακὸν 
ὄζει ϑὰματιά y. ἀλλὰ γλυκύ. . 





PHERECRATES ' — 1405 
XV (2,293) ZEN" 


Kai νωτοπλῆγα μὴ ταχέως διακονεῖν. 

Pholius p. 306 26. Νωτόπληγα: μαστιγίαν τὸν εἰς τὰ νῶτα 
πληγὰς λαμβάνοντα... Φερεκράτης Κραπαττάλοις Καὶ νωτό- 
πληγα κτλ. Ex Aristophane νωτοπλῆγα affert Pollux II 180. 

XVI (2,293) 92 
Toig δὲ κριταῖς 
τοῖς νυνὶ κρίνουσι λέγω, 
μὴ ᾿πιορκεῖν μηδ᾽ ἀδίκως 
κρίνειν, ἢ νὴ τὸν φίλιον 
μὖϑον εἰς ὑμᾶς ἕτερον 
Φερεκράτης λέξει πολὺ τού- 
του κακηγορίστερον. —— 

Photius p. 647 22: Φίλιος Ζεὺς ὁ τὰ περὶ τὰς φιλίας 
ἐπισχοπῶν... Φερεκράτης Κραπατάλλοις Τοῖς δὲ κριταῖς xzÀ. 
Eadem Suidas s. φίλιος Ζεύς. Vs. 6 codex ὥιλοχράτης, quod 
emendavit Grotius Excerplis p. 513. Vs. 7 Pholius κακηγοριστό- 
τερον. Suidas κακηγορικώτερον. Correxi olim. Curis crit. p. 41. 
ductu Pollucis Il. 127: κακηγορίστερος παρὰ Φερεκράτει. 

/— XVI (2, 294) s3 
Τῶν ϑεατῶν δ᾽ οἴστισι δίψ' 
7j, λεπαστὴν λαψαμένοις — 
μεστὴν ἐχχαρυβδίσαι. 

Athenaeus XI p. 485 d: Φερεκράτης Κραπατάλλοις Τῶν 
ϑεατῶν δ᾽ ὅστις διψῇ λεπαστὴν λαψάμενος μεστὴν 
ἐχχαρυβδίσαι. Correxil Bergkius Comment. p. 301. — Vs. 3 
ἐχχαρυβδίσαε Dindorfius. AB ἐχκαρυβδίσαι. Ῥ ἐκαρυβδίσαι. 
ΥἹ, ἐχαρύβδισα. - 

XVII (2, 295) 94 
Ζητῶ περιέρρων αὐτὸν ἐξ ἑωϑινοῦ. 

Suidas, 147:69006: ἀποφϑαάρηϑι. καὶ ἔρρων φϑειρόμε- 
νὸς. Φερεκράτης Καπατάλλοις Ζητῶ περιέρρων κελ. Eadem 
Suidas v. περιέρρων, cti omissis poetlae el fabulae nominibus 
Grammaticus Bekk. Anecd. p. 422 7, qui recte habet ζητῶ pro 
quo Suidas ζητῶν. 

XIX (2, 295) 95 
Ὡς ἄτοπόν ἐστι μητέρ᾽ εἶναι καὶ γυνήν. 

Etymol. M. p. 243 24: εὕρηται δὲ παρὰ Φερεκράτει ἡ 

αἰτιατικὴ τὴν γυνήν. οἷον Ὡς ἄτοπόν ἐστι καὶ μητέρ᾽ 


106 : PHERECRATES 


εἶναι xai γυνήν. καὶ αἰτιατικὴ TOY πληϑυντικῶν ἃ λλ᾽ 
ὁρῶ τὰς γυνάς. Descripsit Zonaras p. 459. Ad Crapatalos 
reltuli propter Anliallic. p. 86 12. Γυναίΐ: ἀντὶ τοῦ γυναῖκες. 
Φιλιππίδης 24ów»iaboícaig. Φερεκράτης Κραπατάλλοις τὴν 
yv»5y. Cfr. Koenius ad Gregor. Cor. p. 345, qui delevit καὶ 
anle: μητέρα. — Cfr. Epimer. Homer. Cram. p. 102 12: ἔχομεν 
παρὰ Φερεχράτει τὴν γυνὴν αἰτιατικήν. 
96. 97 XX XXI (2, 296) 

Antiatticisla p. 89 30. Ζ“Ζυσημερεῖν: Φερεκράτης Κραπα- 
τάλλοις. Praeterea ad eandem hanc fabulam referenda videlur 
Photii glossa p. 314 18: Ὀβολοῦ χίμαιρ᾽ ἐν Ἅιδου. 


4H POI 
98 I (2, 296) 
ἹΜίτραν ἁλουργῇ, στρόφιον, ὄχϑοιβον, κτένα. 

Photius p. 366 2. Ὄχϑοιβος: λῶμα. Φερεκράτης uoo 
ἹΜίτραν ἁλουργῆ κτλ. | 
99 II (2, 297) 

Ἔπειϑ᾽ frega τούτων ποιοῦντα πολλὰ κυντερώτερα. 

Photius p. 188 20. Κυντερώτατα: xai κυντατώτατα λέ- 
γουσιν... Φερεχράτης “1ήροις "Ἔπειθ᾽ κτλ. Porsonus ἔπειτα 
καὶ ἕτερα h. e. χἀτερα. 
100 ΠῚ (ὦ, 297) 

Ὡς οὐχὲ τουτὲ ῥύγχος ἀτεχνῶς ἔσϑ᾽ vog. 

Athenaeus ΠῚ p. 95 d de nomine ῥύγχος allicorum poelarum 
teslimonia afferens: Φερεκράτης «“Ζήροις Ὡς οὐχὶ τουτὶ κτλ. 
101 IV (2, 297) 

Ἀπὸ τηγάνου v ἔφασκεν ἀφύας φαγεῖν. 

Alhenaeus VI p. 228 d: τήγανον δ᾽ εἴρηκεν ἐν μὲν “ήροις 
Φερεκράτης οὕτως Vno τηγάνου κτλ. Cfr. Eustathius ad Odyss. 
p. 1862 18. Dindorfius ἀφύας ἂν φαγεῖν. Sed quis praesle! 
haec non ita polius distinguenda esse: “πὸ τηγάνου τ᾽ ἔφα- 
gxey | ἀφύας φαγεῖν. 
102. 103 ..NV WI (ὦ, 298) 

"Eovgv δὲ κἀκέλευον, ἐγχέασϑε νῷν 
βρένϑειον, ἵνα τοῖς εἰσιοῦσιν ἐγχέω. 

Alhenaeus XV p. 690 d: Βρενϑίου δὲ μύρου μνημονεύει 
Φερεκράτης ἐν “ήροις οὕτως "Eovgv δὲ xàxélevov ἐγ- 
χέασϑαι νῷν μύρον βρένϑιον ἵνα τοῖς ἰοῦσιν ἐγχέῃ: 








PHERECRATES — — 107 


Correxi ul supra adscripsi. In eadem fabulae parte commemo- 
rasse videtur Pherecrales κυάϑεον ἀργυροῦν. Pollux VI 105: 
τὰ δὲ ἀγγεῖα τῶν μύρων, λήκυϑος ᾿μυρηρά, καὶ ἀλάβαστρον. 
Φερεκράτης δὲ ἐν “ήροις εἴρηκε καὶ κνάϑιον δὲ ἀργύρου, 
ᾧ τὸ μύρον ἐγχέομεν. Quod corrigendum ex Athenaeo X 
p. 424 b : Φερεκράτης δ᾽ ἐν [yooig κύαϑον ἀργυροῦν 
ὠνόμασε. 
VII (2, 208) 104 

“Ἰαβοῦσα μὲν τῆς χοίνικος τὸν πύνδακ' εἰσέκρουσεν. 

Polux X 79: τὸν πυϑμένα καὶ πύνδακα ἄλλοι τε καὶ 
Φερεκράτης ἐν “ήροις «Ταβοῦσα μὲν κτλ. Pro λαβοῦσα for- 
lasse λαϑοῦσα.  Dobraeus Adv. I p. 578 λαβοῦσα μέντοι χοί- 
γικα | τὸν πύνδακ᾽ εἰσέκρουσξ. 


ὙΠ (2, 299) 105 
Τὸ δ᾽ ὄνομά μοι κάτειπξ τί 06 χρῆσται καλεῖν. 


Suidas s. v. χρή" λέγουσι δέ ποτε καὶ χρῆσϑαι ἀντὶ τοῦ 
δεῖ, Φερεκράτης “ήροις Τὸ δ᾽ Ὄνομα κτλ. Pro χρῆφϑαι 
scripsi χρῇσται. 


ME T ἼΛΗΣ 


I (2, 299. 300) 106 
Πλούτῳ δ᾽ ἐκεῖν ἦν πάντα συμπεφυρμένα, 
ἐν πᾶσιν ἀγαϑοῖς πάντα τρόπον εἰργασμένα" 
ποταμοὶ μὲν ἀϑάρης καὶ μέλανος ζωμοῦ πλέῳ 
διὰ τῶν στενωπῶν πομφολυγοῦντες ὄρρεον 
9 αὐταῖσι μυστίλαισι, καὶ ναστῶν τρύφη, 
ὥστ᾽ εὐμαρῇ γε καὐτομάτως τὴν ὄνϑεσιν 
χωρεῖν λιπαρὰν κατὰ τοῦ λάρυγγος τοῖς νεκροῖς. 
φύσκαι δὲ χαὲ ζέοντες ἀλλάντων τόμοι 
παρὰ τοῖς ποταμοῖς αἰζοντ ἐχέχυνι: ἀντὶ ὀστράκων. 
10 καὶ μὴν παρῆν τεμάχη μὲν ἐξωπτημένα 
χκαταχυσματίοισι παντοδαποῖσιν εὐπρεπῆ, 
τεὐτλοισὲ τ᾽ ἐγχέλεια συγκεκαλυμμένα. 
σχελίδες δ᾽ ὁλόκνημοι πλησίον τακερώταται 
ἐπὶ πινακίσκοις, καὶ δίεφϑ'᾽ ἀκροκώλια 
15 ἥδιστον ἀτμίζοντα, καὶ χόλικες Booc, 
καὶ πλευρὰ δελφάκει᾽ ἐπεξανϑιασμένα 
χναυρότατα παρέκειτ ἐπ᾽ ἀμύλοις καϑήμενα. 
παρῆν δὲ χόνδρος γάλατι κατανενιεμμένος 
ἐν καταχύτλοις λεκάναισι καὶ πύου TOHOL, 





108 PHERECRATES 


20 B. Oi ὡς ἀπολεῖς t| ἐνταῦϑα διατρίβουσ᾽ ἔτι, 
παρὸν κολυμβᾶν ὡς ἔχετ᾽ εἰς τὸν Τάρταρον. 
A4. Τί δῆτα λέξεις τἀπίλοιπ᾽ ἤνπερ πύϑῃ; 
ὀπταὶ κίχλαι γὰρ εἰς ἀνάβρασι᾽ ἠρτυμέναι 
περὶ τὸ στόμ᾽ ἐπέτοντ' ἀντιβολοῦσαε καταπιεῖν, 

25 ὑπὸ μυρρίναισι κἀνεμώναις κεχυμέναι. 
τὰ δὲ μῆλ᾽ ἐκρέματο τὰ καλὰ τῶν καλῶν ἰδεῖν 
ὑπὲρ κεφαλῆς, ἐξ οὐδενὸς πεφυκότα. 
χύραι δ᾽ ἐν ἀμπεχόναις τριχάπτοις ἀρτίως 
ἡβυλλιῶσαι καὶ τὰ ῥόδα κεκαρμέναι 

80 πλήρεις κύλικας οἴνου μέλανος ἀνθοσμίου 
ἤντλουν διὰ χώνης τοῖσι βουλομένοις πιεῖν. 

xai τῶνδ᾽ ἑκάστων εἰ φάγοι vig ἢ πίοι, 
διπλασι᾽ ἐγίγνετ εὐθὺς ἐξ ἀρχῆς πάλιν. 

Athenaeus VI p. 268 e. ἀπομγημονεύσω κατὰ τὴν τάξιν καὶ 
τὰ τοῖς ἄλλοις εἰρημένα ποιηταῖς, ὧν εἷς ἐστιν ὃ ἀττικώτατος 
Φερεκράτης, ὃς ἐν μὲν τοῖς ἹΠεταλλεῦσί φησιν" Πλούτῳ δ᾽ ἐκεῖν 
ἣν χελ. Eandem eclogam inde a vs. 3—24 servavit Pollux 
VI 57, omissis tamen vs. 6, 7, 20, 21, 22. Pro εἰργασμένα 
Bergkius Cominent. p. 291 ὠργασμένα. — Vs. 3 Pollux ἀϑάρας. 
Tum πλέῳ Dindorfius pro πλέονι. — Vs. 4 τονϑολυγοῦντες Athe- 
naeus et Euslath. ad Il. p. 1095 18. Pollux τονϑορυγοῦντες. 
Αἱ cod. B πονμφολυγοῦντες ἢ. e. πομφολυγοῦντες, de quo vide 
Bergkium p.292. Vs. 5. μυστίλλαισι BP. Verba ναστῶν τρύφη 
unde suspensa sint vix inlellegas. Vs. 6 libri ὥστ᾽ εὐμαρῆ ἦγεν 
αὐτόματ᾽ εἰς τὴν ἔνϑεσιν. Correxi praeeunte Casaubono, qui 
εὐμαρῆ τε καὐτομάτην scripsit. Vs.8 φύσκαι ve Pollux. Vs.9 
σίζοντες libri Athenaei, σίζοντ᾽ Pollux. Mihi olim σέζοντες varià 
lectio parlicipii Céovreg in versu praecedenti, et τοῖσε ποταμοῖς 
ἐξεκέχυντ᾽ scribendum videbatur. Sed retinuit me Pollucis οἱ 
Alhenaei consensus. Eandem coniecturam ex Piersoni notis MSS 
ad Pollucem protulit Dobraeus Adv. II p. 313, qui coniecit τοῖς 
ποταμιοῖσιν ἐξέκειντ. — Vs 11 εὐπρεπῇ Hemsterhusius ad Luciani 
Dial. mar. X extr. Libri εὐτρεπῆ. Vs. 13 et 14 iam supra allulil 
Athen. ΠῚ 96 a. σχελίδες Dindorfius ex C et 96. Vulgo σχελίδες. 
Cfr. Pollux Il 191: καὶ σκελίδες δὁλόκνημοι ἐν τῇ κωμῳδίᾳ. 
Vs. 14 Pollux πινακίσχων. Vs. 15 Dindorf. ἀπατμίζοντα. | Sed 
v. Phrynichum Bekk. p. 7, 1. ibidem Pollux χόλιξ. Vs. 17 
Pollux χαυνότερ᾽ ἐπέκειτ᾽ ἐπ ἀμύλων. Vs. 18 γάλακει vulgo. 
γάλατι Dindorfius ad Aristoph. fragm. p. 231. Dobraeus Adv. Il 
p. 313; χόνδρος δὲ παρῆν. Pollux μεμιγμένος pro κατανενιμ- 





PHERECRATES 100 


μένος. να. 19 πύου sopor Villebrunius. Cod. À πυοτομοι. 
Polux ἀμύλου τόμοι. — Vs. 21 malim ὡς ἔχομεν εἰς Τάρταρον. 
Vs. 23. ὀπταὶὲὶ κίχλαι γὰρ εἰς ἀναβραστ᾽ scripsi. Cod. A ὑπταὲ 
xai κίχλαι γὰρ εἰς ἀναβράσεις. ἀναβράσεις. ἀνάβραστ᾽. VL 
ὐὑπταὶ κίχλαι γὰρ &vafgaov. Pollucis ed. pr. ὀπεαὲ κίχλαι 
δ᾽ ἐπὲ τοῖς δ᾽ ἀναβροιστ᾽, unde Porsonus ad Euripidis Med. 44 
ὑπταὲ κίχλαι. δ᾽ émi τοῖσδ᾽ ἀνάβρασι’ ἠρτυμέναε, quod ferri 
non polest, nisi versum excidisse staluas. Vs. 25 nonne xeyv- 
μένους Vs. 26 ἐχρέμαντο vulgo. Correxit Porsonus. Vs. 28 
ἀμπεχόναις BC, ἀμπεχόναισι VL. Ib. τριχάπτοις ΑΒΟΡ. τρι- 
χύφοις VL. Vs. 29 σιβυλλιῶσαι ΒΡ. — Vs. 30 affert Pollux X 75: 
xai ἡ χώνη, ὅταν εἴπῃ Φερεκράτης ἐν ἥεταλλεῦσι, Κύλικας 
οἴνου μέλανος ἀνθοσμίου ἤντλουν διὰ χώνης. Vs. 32 ἑκάστων 
scripsi pro ἕκαστος. Dobraeus ἕκασϑ᾽ 00 ἢ φάγοι. acobsius 
ἑχάστοτ᾽. Vs. 33 éyivev ABC. 


II (2, 305) 107 
Ὑπὶ ἀναδενδράδων ἁπαλὰς ἀσπαλάϑους πατοῦντες 
ἐν λειμῶνι λωτοφόρῳ, κὐπειρὸν τε δροσώδη, 
P , " ) » ’ n , 
χἀνϑρύσκου μαλακῶν v ἴων λειμακα καὶ τριφύλλου. 


Alhenaeus XV p. 685 a: 6 δὲ πεποιηκὼς τοὺς εἰς αὐτὸν 
(Phereeralem) ἀναφερομένους MeraAAeig φησίν "Yn ἀναδεν- 
δράδων xrÀ. Vs. 1 πατοῦντες Dindorfius ex B. Vulgo πατῶ»- 
tag. — Vs. 3 xàvO9gí0xov À. χἀγϑρίσκου vulgo. lb. λείμακα 
Canterus; libri λίμακα. 


III IV (2, 306) 108. 109 


Pholius p. 32 12. Εὐθὺς “υκείου: τὸ elg “ύκειον. 
ὅϑεν Ἐρατοσϑένης xai διὰ τοῦτο ὑποπτεύει τοὺς εταλλεῖς. 
Legebatur εὐθὺ “υκείου, quod correxi Quaest. sc. II p. 33. 
Erotianus p. 56. 2404 00: ἡσυχῆ, μικρῶς. ὡς καὶ Φερεκράτης 
ἐν ΪΜεταλλεῦσιν. Hesychius, 440401: ἀρτίως, ἡσυχῇ, ἐξαίφνης, 
προσφάτως. ldem, 0p à: ἀρτίως. 


ΜΈΤΟΙΚΟΙ 


(2, 309) | 110 


Apollonius de pron. p. 404 h: ἐν — Mevolxoie Φερεκράτους 
ἅπαξ ἐστὶν εἰρημένη (ἡ εὐθεῖα ἐμαυτὸς) καὶ ἴσως ἕνεκα τοῦ 
γελοίου. Sed eadem ab eodem p. 448 c ex Platonis ἹΜετοίκοις 
afferuntur. Οἵν. Hist. crit. ρ.. 70, 


110 PHERECRATES 


MYPMHEK.A4NOPOIIOI 
141 I (2, 810) . 

Athenaeus VI p. 229 a: τοῦ δὲ δήματος (τηγανίζειν) μέμνη- 
ται Φρύνιχος ἐν Τραγῳδοῖς . .. καὶ Φερεκράτης ἐν Mvoyr- 
καγϑρώποις φησί Σὺ δ᾽ ἀποτηγανίξεις. 

T. Π (2, 314) 
ἸΜηδέπον ἰχϑύν, ὦ 4ευκαλίων, μηδ᾽ ἢν αἰτῶ παραϑῆς μοι. 

Alhenaeus VIII p.335 a: δι᾽ ὑμᾶς δὲ καὶ τῷ παιδὲ παρα- 
κελεύσομαι κατὰ τοὺς Φερεκράτους υρμηκανϑρώπους Μη- 
ϑέποτ᾽ ἰχϑύν κτλ. ΟΙτ, Eustathius p. 1720 46. ἢν pro ἂν Dind. 
i3 Π (2, 311) 

-4. Τί ληρεῖς; ἀλλὰ φωνὴν οὐκ ἔχειν 
ἰχϑύν γέ φασι τὸ παράπαν. Β. νὴ τὼ ϑεώ, 
κοὺκ ἔστιν ἰχϑὺς ἄλλος οὐδεὶς ἢ βόαξ. 

Etymol. M. p. 218 31: “Πρωδιανὸς δέ φησι καὶ δισυλλαβως 
λέγεσθαι (βῶκα), ὡς... Φερεκράτης εἰπών Τί ληρεῖς; ἀλλὰ 
κτλ.  Alhenaeus VII p. 287 ἃ. Φερεκράτης δ᾽ ἐν υῤμηκαν- 
ϑρώποις εἰπών ,,4λλον φωνὴν οὐκ ἔχειν ἰχϑύν φασι τὸ πα- 
ράπαν" ἐπιφέρει ,νὴ τὼ ϑεώ, οὐκ ἔστιν ἄλλος ἰχϑὺς οὐδεὶς 
ἢ βόαξ.᾽"  Adscripsi locum.ut legitur apud Elymologum. Vs. 3 
apud Alhenaeum οὐδεεὶς PV. οὐδὲ εἷς ABC. οὐδεὶς L. lla 
eliam Zonaras Lex. p. 413: καὶ Φερεκράτης" Οὐκ ἔστιν ἄλλος 
οὐδεὶς ἢ βόαξ. Nescio lamen an scribendum sit ἄλλος οὐδὲ 
εἷς βόαξ. 
ud IV (2, 312) 

AAÀÀ' ὡς τάχιστα τὸν γέρονθ᾽ ἱστὸν ποίει, 
ἀφ᾽ οὗ τὸ λίνον ἦν. 

Polux VII 73: τὸ ἐργαλεῖον καϑ' οὗ ἔκλωθον ἐξαρτῶντες 
τὰ στυππεῖα γέρων ἐκαλεῖτο. ἦν δὲ ἐκ ξύλου πεποιημένον 
κιόνιον, χεῖρας “Ἑρμοῦ τετραγώνου ἔχον, ᾧ γέροντος ἐπῆν πρόύ- 
σωπον, ἀφ᾽ οὗ καὶ τοὔνομα. Φερεκράτης δέ φησιν ἐν Τυρ- 
μηκανϑρώποις ᾿Αλλ᾽ ὡς τάχιστα κτλ. Libri ποιεῖ Οογτγεχὶ! 
Kuhnius. Idem in sequentibus ἐφ᾽ οὗ Sed haec verba num 
cum Pherecralis versu coniungenda sint dubilare licet. Polluci 
tribuit Toupius Emend. ΠῚ p. 521. 

115 V (ὦ, 312) 

^4AÀÀà xai κοίταις ἐν ἐμαῖσιν ἀπόχειϑ' ἃ μέλλομεν 

ἀριστήσειν. 

Pollux X 91: εἴποις δ᾽ ἂν καὶ κίστην ὀψοφόρον, xai nov 
xai κοίτην. «. καὶ ἐν Φερεκράτους Πυρμηκανϑρίύποες 1418 





PHERECRATES 111 


1 
xai κοίτας τὰς à» ἐμοὶ ἀποβάνϑ᾽ ἃ μέλλομεν ἀρε- 
στῆσιν. Hemsterhusias .4“λλὰ καὶ ἐν κοίταις ταῖς ἐμοὶ ἀπο- 
κεῖνϑ᾽ & μέλλομεν ἀριστήσειν, quo adiutus correxi. 


VI (2, 313) εὖ 
ρα προϑύμως » « « « 
καὶ τῆς ὀροφῆς τὸν χοῦν [ὑμῶν} 
κατὰ τῆς κεφαλῆς καταμήσονται 
λαγαριζόμενοι. 

Schol. Aristoph. Vesp. 672: τὸ δὲ λαγαρύζεσϑαι ἕτερόν τι 
ἔοικεν ἐμφαίνειν. Φερεκράτης ἥυρμηκανθρώποις ἀντὶ τοῦ ^ 
σιδαλεύειν (leg. σκαλεύειν) ἄρα ποϑ᾽ ὑμεῖς καὶ τῆς ὃρο- 
φῆς τὸν χοῦν, κατὰ τῆς κεφαλῆς κατακοιμήσονται 
λαγυριζόμενοι. Quae correxi. Χοῦς quid hoc loco signi- 
ficet docet Hesychius, Xo): καὶ τὸ ἐπιβαλλόμενον τῷ ὀρόφῳ 
χῶμα. 

vu VIH (2, 313) 117. 118 
Γελῶντα xai χαίροντα xai τεϑολωμένον. 
Ὑπὸ τῆς ἀνίας ἀνεϑολοῦϑ᾽ ἡ καρδία. 

Photius p. 573 7. Τεϑολωμένος: καὶ ἐπὲ χαρᾶς. Φερεκρά- 
τῆς υρμηκανϑρώποις Γελῶντα κτλ. καὶ ἐπὲ λύπης Ὑπὸ 
τῆς ἀνίας κτλ. Eadem Suidas v. τεϑολωμόνος, ubi ἀπεϑολοῦϑ᾽ 
legitur, et Etymol. M. p. 750 10, qui allerum versum ita scriptum 
affert ὑπὸ τῆς ἀνοίας &ve9oAotvo δ᾽ ἡ καρδία. Photii codex 
ἀλεϑόλου δ΄. Perlinet huc glossa Hesychii, 44veS9oAoUro: ἀνε- 
ταράσσετο. ᾿ ᾿ 

ΙΧ (2, 314) t9 
Οἴμοι κακοδαίμων, αἰγὶς αἰγὶς ἔρχεται. 

Suidas, “«4ἰγίς: καταιγίς. Φερεκράτης υρμηχανϑρώποις 
Οἴμοι κακοδαίμων κτλ. Tta e codd. correctum; vulgo. αἐγὲς 
semel, 

X (2, 344) 120 
Ὕστερον ἀρᾶται κἀπιϑεάζει τῷ πατρί. 

Suidas, »Τρᾶται: εἴχεται, ἢ καταρᾶται. Φερεκράτης Mug- 
μηχανϑρώποις Ὕστερον ἀρᾶται κἀπιϑειάζει τῷ πατρί. Recte 
ἐπιϑεάζει Grammat. Bekkeri Aneed. p. 442 et Eustathius ad 
Odyss. p. 1438 37. Hesychius ᾿Επεϑεάζει: ϑεοὺς ἐπικαλεῖται. 


XI (2, 315) 121 
Ξένη γυνὴ γραῦς ἀρτίως ἀφιγμένη. 
Suidas, ᾿“ρτίως: τελείως, ὑγιῶς. οὐ’ μόνον δὲ ἄρτι τὸ 


112 | PHERECRATES 


πρὸ ὀλίγου. Φερεκράτης ἸΜυρμηκανϑρώποις Ἐένη γυνὴ γραῦς 
κελ. Eadem Grammat. Bekkeri Anecd. p. 448. 


122 XII (2, 315) 

Pollux VII 17: τὴν ϑεραπαινίδα καὶ ϑρεπτὴν ἐρεῖ ὅστις 
βούλοιτο ἕπεσθαι Φερεκράτει εἰπόντι ἐν Πυρμηκανϑρώποις 
Ma»ía» ϑρεπτήν. 

123 XIII (2, 315) 

Zenobius IV 23. Ἢ τρὶς ἕξ ἢ τρεῖς κύβοι: ἡ παροιμία 
παρὰ Φερεχράτει ἐν τοῖς υρμηκανϑρώποις. κεῖται δὲ ἐπὶ 
τῶν ἀποκινδυνευόντων. τὸ μὲν γὰρ ἕξ τὴν παντελῆ vix 
δηλοῖ, τὸ δὲ τρεῖς κύβοι τὴν ἧτταν. Eadem habel schol. Pla- 
lonis Bekk. p. 460. 


II EP S5 4I 


T Ι (2, 315. 316) 

Τίς δ᾽ ἔσϑ' ἡμῖν τῶν σῶν ἀροτῶν ἢ ζυγοποιῶν ἔτι χρεία, 

ἢ δρεπανουργῶν ἢ χαλκοτύπων ἢ σπέρματος ἢ χαρακισμοῦ; 

αὐτόματοι γὰρ διὰ ἐῶν τρεόδων ποταμοὶ λιπαροῖς ἐπιπάστοις 

ζωμοῦ μέλανος καὶ ᾿ἀχιλλείοις μάζαις κοχυδοῦντες ἐπιβλυξ 

5 ἀπὸ τῶν πηγῶν τῶν τοῦ Πλούτου δεύσονται, σφῶν ἀρύτεσϑαι. 

0 Ζεὺς δ᾽ ὕων οἴνῳ καπνίᾳ κατὰ τοῦ κεράμου βαλανεύσει, 

ἀπὸ τῶν δὲ τεγῶν ὀχετοὶ βοτρύων μετὰ ναστίσκων πολυτύρων 

ὀχετεύσονται ϑερμῷ σὺν ἔτνει καὶ λειριοπολφανεμώναις. 

τὰ δὲ δὴ δένδρη τὰν τοῖς ὕρεσιν χορδαῖς ὀπταῖς ἐριφείοις 
10 φυλλοροήσει, καὶ τευϑιδίοις ἁπαλοῖς κίχλαις v ἀναβράότοις. 

Athenaeus VI p. 269 c allata quam supra exhibui Pherecralis 
ex Metallicis ecloga, ita pergit: x&» τοῖς Πέρσαις δέ φησι Ti 

᾿ ἔσϑ᾽ ἡμῖν τῶν σῶν ἀροτῶν xri. Vs. cfr. Pollux VII 115 

καὶ ζυγοποιεῖν, ὡς ἐν Πλούτῳ L4oioroq urge. Vbi in poctse 
nomine erratum esse videtur Dobraeo ad Plut. 115. Vs. 3 el4 
propter verbum κοχυδεῖν affert Eustathius ad Il. p. 1095 19. 
Vs. 5 ῥεύσονται C. ῥεύσοντας PVL. ῥδεύσαντας B. Vs. libri 
μετ ἀμητίσκων καὶ νασίσκων (C ναστίσχων). Heringa Observ. 
XXI p.176: uev ἀμητίσκων, celeris deletis. Rectius Schweig- 
haeuserus priora illa μετ ἀμητίσχων ex parallelo loco Teleclidis 
Amph. I 12. irrepsisse staluit. Vs. 8 ϑερμῷ Villebrunius. Libri 
ϑερμοί. Vs. 9 vulgo τὰ δένδρη v αὐτοῖς (Casaub. τὰν τοῖς) 
ὄρεσιν. C post τὰ addit δέ. Pro δένδρη B habet δένδρα. Vnde 
Dindorfius edidit τὰ δὲ δένδρ᾽ ἡμῖν. Erfurdtus Observ. p. 461 
τὰ δὲ δένδρη δὴ τὰν τοῖς ὄρεσιν. Confirmat Grammat, Crameri 








PHERECRATES 113 


Anecd. Ox. I p. 277: ἔνϑεν καὶ κρίνεσι παρὰ ᾿Αριστοφάνει καὶ. 
παρὰ Ποσιδίππῳ ,,τὸ τῆς ἐλαίας δένδρον." καὶ πάλιν παρ᾽ 
"Ἀριστοφάνει ( Φερεκράτει) τὰ δὲ δὴ δένδρα (leg. δένδρη) 
τὰν τοῖς ὄρνεσι (Sic)." 
Il (2, 318) i25 
Ὦ μαλάχας μὲν ἐξερῶν ἀναπνέων δ᾽ ὑάκινϑον, 
καὶ μελιλώτινον λαλῶν καὶ ῥόδα προσσεσηρώς" 
ὦ φιλῶν μὲν ἀμάρακον, προσκινῶν δὲ σέλινα, 
m ) € , M ’ ) 
γελῶν δ᾽ ἱἹπποσέλινα καὶ κοσμοσανδαλα βαίνων, 
ἔγχει κἀπιβόα τρίτον παιῶν᾽, ὡς νόμος ἐστίν. 
Alhenaeus XV p. 685 ἃ. xai ὁ Φερεκράτης δὲ ἢ ὃ πεποιη- 
M & - ^ , , E » " 2 ^ 
κὺς τὸ δρᾶμα τοὺς Πέρσας μνημονεύων καὶ αὐτὸς ἀνθῶν τι- 
γῶν στεφρανωτικῶν φησιν Ὦ μαλάχας μὲν ἐξερῶν κτλ. 


IIl (2, 319) 126 
Ἢν δ᾽ Zud» σῦκον vig ἴδῃ διὰ χρόνου νέον ποτέ, 
τὠφϑαλμὼ τούτῳ περιμάττομεν τὼ τῶν παιδίων. 
Alhenaeus ΠῚ p. 78 d: Φερεκράτης δὲ ἢ ὃ πεποιηκὼς τοὺς 
Πέρσας φησίν "Hv δ᾽ ἡμῶν -- παιδίων, ὡς xai ἰάματος οὐ 
τοῦ τυχόντος τῶν σύκων ὑπαρχόντων. Vs.2 ,τὼ φϑαλμὼ A. 
τὠφθαλμῷ C. τῷ ᾿φϑαλμῶ VL. ὀφθαλμῶ omisso articulo P. 
περιμάττομεν τούτῳ Casaubonus. τούτῳ περιμάττομεν Her- 
mannus Doctr. meir. p. 581. περιμάττομεν τοῦτο ΑΒΟΡ. περι- 
ματτομέν ye τοῦτο Vl. τὼ vuv Erfurdtus. Aberat τώ." Din- 
dorfius. | 
IV (2, 320) 121 
Ἐπὶ τηγάνοις καϑίσανϑ' ὑφάπτειν τοῦ φλέω. 
Athenaeus VI p. 228 e: τήγανον δ᾽ ὦ βέλειστε εἴρηκεν ἐν 
μὲν “Τήροις Φερεκράτης — xai ἐν Πέρσαις ὃ αὐτὸς ᾿Επὶ τ 
γάνοις κτλ. φλέω scripsi pro φλέως. 


V VI (2, 320) 128. 129 

Στεφαάνους τε πᾶσι κὠμφαλωτὰς χρυσίδας. 

Οὗτος σύ, ποῖ τὴν ἀργυρίδα τηνδὲ φέρεις; 
Athenaeus XI p. 502 ἃ: Φερεκράτης δὲ ἢ ὃ πεποιηκὼς 
τοὺς εἰς αὐτὸν ἀναφερομένους Πέρσας φησί Στεφάνους κτλ. 
lbid. τῆς δὲ ἀργυρίδος φιάλης Φερευράτης μὲν ἐν Πέρσαις 

οὕτω μνημονεύει Οὗτος σὺ κτλ. 
VI (2, 320) 130 
Τὸ παιδίον, 
τὸ πολλαγόρασον κἀπὸ πολλῶν τηλιῶν. 
Comici graeci 8 


114 PHERECRATES 


Polux VH 15: τὸν δὲ πολλὰ ὠνούμενον ἔξεστιν εἰπεῖν 
’ 4 4 e » 3 » e ' 
πολλαγόρασον, eL καὶ φαῦλον τουνομα, ἀλλ΄ ὅτι Φερεκράτης 
» P] , ' , " "Tu 0? 
εἴρηκεν ἐν Πέρσαις TO παιδίον xtA. τηλεῶν scripsi pro J 
ἡλίων praeeunte Kuhnio. 


131 Vill (2, 321) 


Schol. Aristoph. Ran. 362: ἢ τἀπόρρητ' ἀποπέμπει] noo 
τοὺς ποιήσαντας τοὺς Φερεχράτους Πέρσας" và γὰρ ànop- 
P4 € Ll € « 2f . » . 
eura ἤκουσαν ὡς νῦν ἡμῖν ἔϑος. ἴῃ his ἤκουσαν Dindorfius 
pro ἥκουσιν. ltaque hoc dicit scholiasta, ἀπόρρητα, quae Arislo- 
phanes de rebus vetitis dixit, Persarum auctorem de mysleriis 

dixisse. 


II E T.4 4H 


132 I (2, 321) 

Οὗτος πόϑεν ἦλθες; B. εἰς Κολωνὸν ἱόμην, 

οὗ τὸν ἀγοραῖον, ἀλλὰ τὸν τῶν ἱππέων». 

Argumentum Oed. Col. Sophoclis p. 7? Herm.: μνημονεύει 

^ «Qv» δυεῖν Κολωνῶν Φερεκράτης ἐν Πετάλῃ διὰ τούτων' 0i- 
vog πόϑεν ἤλϑες; κτλ. Harpocrat. P. 114 9: ἐκαλεῖτο δὲ ὃ 
Κολωνὸς οὗτος ἀγοραῖος... Φερεκράτης Πετάλῃ Οὗτος πύ- 
Sew ἥκεις; κτλ. Vs. 1 Argum. ὠχόμην. Harpocrat. codices 7 
μήν, quod in ἑέμην mulavi Quaest. Menandr. p. 23. 


138 Π (2, 322) 
!4AÀ* ὦ περιστέριον ὅμοιον Κλεισϑένει, 
πέτου, κόμισον δέ μ᾽ εἰς Κύϑηρα καὶ Κύπρον. 

Athenaeus IX p. 395 c: Φερεκράτης ἔν Γραυσί φησιν — 
ἐν δὲ Πετάλῃ .4λλ᾽ d περιστέριον κελ.  Vs.l libri Καλλι- 
σϑένει. — Correxerunt Porsonus Adv. p. 118 ct Elmsleius ad 
Acharn. 118. 

134. 135 Ill IV (2, 322) 

Athenaeus VIII p. 343 c: κωμῳδοῦσι δ᾽ αὐτὸν CMelanthiur) 
ἐστ᾽ ὀψοφαγίᾳ “εύκων ἐν Φράτερσιν, “Ἀριστοφάνης € ἐν Eigiri 
Φερεκράτης ἐν Πεταλῇῃ. Idem XV p. 690 f: ὠνομάσϑη καὶ 
τοῦτο (Μεγάλλιον μύρον} ἀπὸ ἹΜεγάλλου τοῦ Σικελεώτου. 


οἱ à “Αϑηναῖόν φασιν εἶναι τὸν ΜΙέγαλλον. μινημονεύει! | 


δ᾽ αὐτοῦ ᾿Αριστοφάνγης ἐν Τελμηασεῦσι, xai Φερεκράτης ἐν 
Πετάλῃ. Hesychius, ἹΙετάλλειον μύρον: — μνημονεύει δὲ xti 
Φερεκράτης ἐν τῇ ΠΠετάλῃ. 





PHERECRATES 115 


V (2, 323) 136 
Κἀκ πιϑῶνος ἤρυσαν 
ἄκρατον. 
Pollux VII 163: ἀπὸ δὲ τῶν πίϑων ὁ πιϑών, Φερεκράτους 
εἰπόντος ἐν Πετάλῃ Κἀκ πιϑῶνος εἴρυσεν ἄκρατον. 
Libri εἴρυσαν. Scripsi ἤρυσαν. 


VI. (2, 323) 131 
Παίειν με τύπτειν λακπατεῖν ὠϑεῖν δάκγδιν. 
Photius p. 204 20. “ακπατεῖν : Φερεκράτης Πετάλῃ Παί- 
εἰν μ8 κτλ. Codex λαχπάπτειν οἱ λάχπαπτειν. — Correxit Al- 
berti ad Hesychium v. λαχπατῆσαι. 


Υ (2, 323) 138 
Πρόσαιρε τὸ κανοῦν, εἰ δὲ βούλει, πρόσφερε. 
Grammat. Bekkeri p.358 4. "dioe: πρόσφερε. αἴρειν γὰρ 
καὶ τὸ προσφέρειν δηλοῖ. . καὶ μεεὰ τῆς προϑέσεως Φερε- 
κράτης Πετάλῃ Πρόσαιρε κτλ. Eadem Suidas v. αἶρϑδεν. 
Praeterea Petale Pherecratis commemoratur loco luxeto apud 
Suidam, Φερεκράτης Πετάλῃ γράφει. Locus ipse excidit. 


T Y P.4NNIZGS3 


| (2, 324) 139 
Εἶτ᾽ ἐκεραμεύσαντο τοῖς μὲν ἀνδράσιν ποτήρια 
πλατέα, τοίχους οὐκ ἔχοντ᾽ ἀλλ᾽ αὐτὸ τοὔδαφος μάνον, 
χοὐχὶ χωροῦντ᾽ οὐδὲ κόγχην, ἐμφερῆ γευστηρίοις" 
σφίσι δέ γ᾽ αὐταῖσιν βαϑείας κύλικας ὥσπερ ὁλκάδας 
οἰναγωγούς, περιφερεῖς, λεπτάς, μέσας γαστροιίδας, 
οὐκ ἀβούλως, ἀλλὰ πόρρωϑεν κατεσκευασμέναι 
αὔϑ᾽, ὅπως ἀνεκλογίστως πλεῖστος οἶνος ἐχποϑῇ. 
εἶϑ᾽ ὅταν τὸν ol»ov αὐτὰς αἰκτεώμεϑ᾽ ἐκπιεῖν, 
λοιδοροῦνται, κὠμνύουσι μὴ ᾽κπιεῖν ἀλλ᾽ ἢ μίαν. 
10 ἡ δὲ κρείττων ἡ μέ ἐστὶ χιλίων ποτηρίων. 

Athenaeus XI p. 481 b: ὅτε δὲ μεγάλοις ποτηρίοες αἷ γυ- 
ναῖχες ἐχρῶντο ὃ αὐτὸς εἴρηκε Φερεκράτης ἐν Τυραννίδι διὰ 
τούτων Εἶτ᾽ ἐχεραμεύσαντο κτλ. Ex Athenaeo Eustethius ad 
Odyss. p. 1632 30. Vs. 1 vulgo δἶτα κεραμεύσαντα, quod correxit 
Bergkius. Vs.3 ente Casaubonum δωροῦντ᾽. Vs.4 vulgo φασὶ 
δ᾽ αὑταῖσιν. Correxit Berghius. — Vs. 5 γαστροιΐδας A. ya- 
στροίδας B. γαστραίδας P. γάστριδας VL. omittunt C et Eu- 
Slahius, Porsonus Adv. p. 127 ἐγγάστριδας. Possis γαστροίδεας. 

8 * 


Got 


116 PHERECRATES 


Bothius de Com. gr. p. 14 μέσας δὲ γάσεριδας. — Vs. T αὖϑ' 
Dindorf. pro αὖθ᾽. Vs. 10 ex parle citat Athenaeus XI p. 460 c. 


110 Π (2, 325) 

Καἀπειϑ᾽ ἵνα μὴ πρὸς τοῖσι βωμοῖς πανταχοῦ 

ἀεὶ λοχῶντες βωμολόχοιε καλώμεϑα, 

ἐποίησεν ὃ Ζεὺς καπνοδύχην μεγάλην πάνυ. 

Harpocralio p. 47 3: Κυρίως ἐλέγοντο βωμολόχοι οἱ ἐπὶ 

τῶν ϑυσιῶν ὑπὸ τοὺς βωμοὶς καϑίξοντες καὶ μετὰ κολακείας 
προσαιτοῦντες. ἔτι δὲ καὶ ot παραλαμβανόμενοι ταῖς ϑυσίαις 
αὐληταί τε καὶ μάντεις. Φερεχράτης Τυραννίδι-" Κἄπειϑ᾽ 
ἕνα μὴ κελ. — Vs.l libri fere χαὶ ἔπειτα. Porsonus ad Phoen. 
1422 ἔπειϑ᾽. Tum τοῖσι Maussacus pro τοῖς. Pro βωμοῖς duo 
codd. ναοῖς. Versu secundo καλούμεϑα cod. C. 


141 HI (2, 325) 
zdo' ἀραχνι᾿ ὥσπερ ταῖς σιπύαισι ταῖς κεναῖς. 
Suidas v. ἀράχνη, Φερεκράτης Τυραννίδι M oa yveva ὦ σπερ 
εαῖς σικύαισι ταῖς κεναῖς. Idem v. συχυαῖσι: Φερεκράτης 
Τυραννίδι 1do! ἀράχνι᾽ ὥσπερ ταῖς συκυαῖσι ταῖς κε- 
ναῖς. Recle Valckenarius Ὠίδίγ. p. 169 a. σιπυαῖσιε, sive polius 
σιπύαισι, quam vocem e comicis affert Harpocratio p. 166 18. 


142 IV (2, 326) 

Hesychius, Γυμνῷ φυλακὴν ἐπιτάττειν: παροιμία 
ἐπὲ τῶν μὴ δεομένων προστάξεως, διὰ τὸ ἀναγκαίως καὶ χω- 
oic ἐπικελεύσεως τοῦτο πράττειν. Φερεχράτης Τυραννίδι. 


ΧΕΙΡΩΝ 
13 I (2, 326. 327) 


““έξω μὲν οὐκ ἄκουσα, coi τε γὰρ κλύειν ᾿ 
ἐμοί τε λέξαι ϑυμὸς ἡδονὴν ἔχεε. 

ἐμοὶ γὰρ ἦρξε τῶν καχῶν ἹΜελανιππίδης, 
ἐν τοῖσι πρῶτος ὃς λαβὼν ἀνῆκχέ με, 

5 χαλαρωτέραν τ᾽ ἐποίησε χορδαῖς δώδεκα. 
ἀλλ᾽ οὖν ὅμως οὗτος μὲν ἦν ἀποχρῶν ἀνήρ 
ἔμοιγε... πρὸς τὰ νῦν κακά. 
Κινησίας δέ μ᾽ ὁ κατάρατος ᾿Αττικός, 
ἐξαρμονίους καμπὰς ποεῶν ἐν ταῖς σεροφαῖς, 

10 ἀπολώλεχ᾽ οὕτως, ὥστε τῆς ποιήσεως 
τῶν διϑυράμβων, καϑάπερ ἐν ταῖς ἀσπίσιν, 





PHERECRATES 117 


ἀριστέρ᾽ αὐτοῦ φαίνεται và δεξιά. 
ἀλλ᾽ οὖν ἀνεκτὸς οὗτος ἣν ὅμως ἐμοί. 
Φρῦνις δ᾽ ἴδιον στρόβιλον ἐμβαλών τινα, 

15 κάμπτων ue καὶ στρέφων ὅλην διέφϑορεν, 

ἐν ἑπτὰ χορδαῖς δώδεχ᾽ ἁρμονίας ἔχων. 
ἀλλ᾽ οὖν ἔμοιγε χοῦτος ἦν ἀποχρῶν ἀνήρ, 
εἰ γάρ τι κἀξήμαρτεν αὖϑις ἀνέλαβεν. 

ὁ δὲ Τιμόϑεός M, ὦ φιλτάτη, κατορώρυχεν 
20 καὶ διακέκναικ αἴσχιστα. 4. Ποῖος οὑτοσί 
ὁ Τιμόϑεος; JM. ΙΜιλησιύς τις Πυρρίας. 

κακά μοι παρέσχεν οὗτος ἅπαντας ovg λέγω 
παρελήλυϑ᾽ ἄδων ἐχτραπέλους μυρμηκιᾶς. 
κἂν ἐντύχῃ πού μοι βαδιζούσῃ μόνῃ, 

29 ἀπέδυσε κἀνέλυσε χορδαῖς δώδεκα. 

Pluilarchus de Mus. p. 1140: Τὸ παλαιὸν συμβεβήκει τοὺς 
αὐλητὰς παρὰ τῶν ποιητῶν λαμβάνειν τοὺς μισϑούς, πρωτα-- 
γωνιζούσης δηλονότι τῆς ποιήσεως, τῶν δ᾽ αὐλητῶν ὑπηρε- 
τούντων τοῖς διδασκάλοις. ὕστερον δὲ καὶ τοῦτο διεφϑάρη, 
ὡς καὶ Φερεκράτην τὸν κωμικὸν εἰσαγαγεῖν τὴν Movouxrv ἐν 
γυναικείῳ σχήματι ὅλην κατῃκισμένην τὸ σῶμα. ποιεῖ δὲ τὴν 
Δικαιοσύνην διαπυνθανομένην τὴν αἰτίαν τῆς λώβης καὶ τὴν 
Ποίησιν (corrigunt Movauxrv) λέγουσαν “έξω μὲν οὐκ ἄκουσα 
χτλ. Ex Chirone haec derivata esse constat ex Nicomachi 
Harm. Il. p. 35 Meib. Τιμόϑεος ὃ MtiAQotog τὴν ἑνδεκάτην 
(χορδὴν moocfws) xai ἐφεξῆς ἄλλοι. ἔπειτ᾽ εἰς ὀκτωκαιδε- 
χάτην ἀνήχϑη χορδὴν τὸ πλῆϑος παρ᾽ αὐτῶν, ὥσπερ καὶ 
Φερεκράτης ὃ κωμικὸς ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ Χείρωνι κατα- 
μεμφόμενος αὐτῶν τῆς περὶ τὰ μέλη ῥᾳδιουργίας φαίνεται. 
Vs.4 libri ἐν τοῖσι πρώτοις, quod correxi. Υϑ. 8 inserui uu. 
Vs. 10 scripsi ἀπολώλεχ᾽ οὕτως pro ἀπολώλεκέ μ᾽ οὕτως. 
Vs. 13 vulgo οὐκ ἂν εἴποις οὕτως (cod. οὗτος) ἦν ὅμως ὅμως. 
Alterum ὅμως unus liber omittit. Wyttenbachius ἀλλ᾽ οὖν ἐπιεικὴς 
οὗτος ἦν ὅμως ἐμοί. Perfecit emendationem Emperius Diss. de 
Dionis Chrysost. orat. Corinth. p. 25. — Vs. 14 vulgo Φρύνης. 
Codices Φρύννες, quae Lesbiaca nominis forma fuit. Vs. 16 libri 
πέντε χορδαῖς. Vat. πενταχόρδαις.  Correxit Bureltus. Vs. 18 
Vatic. ἦν pro ei et αὖτις pro αὖὔϑις. Ceterum vss. 14 — 18 post 
Υ5. 7 transponendi videntur. Vs. 21 ante Τιμόϑεος addidi arti- 
cuum. Vs. 22 post οὗτος duo semiversus videntur excidisse. 
Vs. 23 libri ἄγων. Correxit Fritzschius ad Thesmoph. 100. 
Vs. 25 Wytenbachius ἀπέδυσε vulgo ἀπέλυσε. Pro δώδεκα 


116 PHERECRATES 


Bothius de Com. gr. p. 14 μέσας δὲ γάστριδας. — Vs. T αὖϑ' 
Dindorf. pro αὖϑ᾽. Vs. 10 ex parle citat Athenaeus XI p. 460 c. 


140 ... 1I Q,325) 

Καπειϑ' ἵνα μὴ πρὸς τοῖσι βωμοῖς πανταχοῦ 

ἀεὶ λοχῶντες βωμολόχοι καλώμεϑα, 

ἐποίησεν ὃ Ζεὺς xamvodóxgv μεγάλην πάνυ. 

Harpocratio p. 47 3: Κυρέως ἐλέγοντο βωμολόχοι οἱ ἐπὶ 

τὼν ϑυσιῶν ὑπὸ τοὺς βωμοὶς καϑίζοντες καὶ μετὰ κολακείας 
προσαιτοῦντες. ἔτι δὲ καὶ οἵ παραλαμβανόμενοι ταῖς ϑυσίαις 
αὐληταί τε καὶ μάντεις. Φερεκράτης Τυραννίδι: Κἄπειϑ᾽ 
tva μὴ κτλ. 9. 1 libri fere xai ἔπειτα. Porsonus ad Phoen. 
1422 ἔπειϑ'᾽. Tum τοῖσι Maussacus pro τοῖς. Pro βωμοῖς duo 
codd. ναοῖς. Versu secundo καλούμεϑα cod. C. 


141 | ΠῚ (2, 325) 
1o! ἀραχνι᾿ ὥσπερ ταῖς σιπύαισι ταῖς κεναῖς. 
Suidas v. ἀράχνη, Φερεκράτης Τυραννίδιράχνεια ὥσπερ 
ταῖς σικύαισι ταῖς κεναῖς. Idem v. συχυαῖσι: Φερεκρατης 
Τυραννίδι 249! ἀράχνι᾽ ὥσπερ ταῖς συκυαῖσι ταῖς κε- 
γαῖς. Recte Valckenarius Diatr. p. 169 ἃ. σιπυαῖσε, sive polius 
σιπύαισι, quam vocem e comicis affert Harpocratio p. 166 18. 


"T IV (2, 326) 

Hesychius, Γυμνῷ φυλακὴν ἐπιτάττειν: παροιμία 
ἐπὶ τῶν μὴ δεομένων προστάξεως, διὰ τὸ ἀναγκαίως καὶ χω- 
oig ἐπικελεύσεως τοῦτο πράττειν. Φερεκράτης Τυραννίδι. 


ΧΕΙΡΩ͂Ν 


143 I (ὦ, 326. 327) 
"déEo μὲν οὐκ ἄκουσα, σοί τε γὰρ κλύειν : 
ἐμοί τε λέξαι ϑυμὸς ἡδονὴν ἔχει. 
ἐμοὶ γὰρ ἦρξε τῶν κακῶν ἸΜελανιπηείδης, 
ἐν τοῖσε πρῶτος ὃς λαβὼν ἀνῆκέ με, 

9 χαλαρωτέραν τ᾽ ἐποίησε χορδαῖς δώδεκα. 
ἀλλ᾽ οὖν ὅμως οὗτος μὲν ἣν ἀποχρῶν ἀνήρ 
ἔμοιγε... πρὸς τὰ νῦν κακά. 

Κινησίας δέ μ᾽ ὃ κατάρατος ᾿Αττικός, 

ἐξαρμονίους καμπὰς ποιῶν ἐν ταῖς στροφαῖς, 
10 ἀπολώλεχ᾽ οὕτως, ὥστε τῆς ποιήσεως 

τῶν διϑυράμβων, καϑάπερ ἐν ταῖς ἀσπίσιν, 





PHERECRATES 117 


ἀριστέρ᾽ αὐτοῦ φαίνεται và δεξιά. 
ἀλλ᾽ οὖν ἀνεκτὸς οὗτος ἣν ὅμως ἐμοί. 
Φρῦνις δ᾽ ἴδιον στρόβιλον ἐμβαλών τινα, 

15 κάμπτων ue καὶ στρέφων ὅλην διέφϑορεν, 

ἐν ἑπτὰ χορδαῖς δώδεχ᾽ ἁρμονίας ἔχων. 
ἀλλ᾽ οὖν ἔμοιγε χοὗῦτος ἣν ἀποχρῶν ἀνήρ, 
εἰ γάρ τι κἀξήμαρτεν αὖϑις ἀνέλαβεν. 

ó δὲ Τιμόϑεός εὐ, ὦ φιλτάτη, κατορώρυχεν 
20 xai διακέχναικ αἴσχιστα. 4. Ποῖος οὑτοσί 
ὁ Τιμόϑεος; M. ΙΜιλήσιύς τις Πυρρίας. 

κακά μοι παρέσχεν οὗτος ἅπαντας ovg λέγω 
παρελήλυϑ᾽ ἄδων ἐκτραπέλους μυρμηκιᾶς. 
κἂν ἐντύχῃ πού μοι βαδιζούσῃ μόνῃ, 

25 ἀπέδυσε κἀνέλυσε χορδαῖς δώδεκα. 

Plularchus de Mus. p. 1140: Τὸ παλαιὸν συμβεβήκει τοὺς 
αὐλητὰς παρὰ τῶν ποιητῶν λαμβάνειν τοὺς μισϑούς, πρωτα- 
γωνιζούσης δηλονότι τῆς ποιήσεως, τῶν δ᾽ αὐλητῶν ὑπηρε- 
τούντων τοῖς διδασκάλοις. ὕστερον δὲ καὶ τοῦτο διεφϑάρη, 
ὡς καὶ Φερεκράτην τὸν κωμικὸν εἰσαγαγεῖν τὴν ἸΠουσικὴν ἐν 
γυναικείῳ σχήματι ὅλην κατῃκισμένην τὸ σῶμα. ποιεῖ δὲ τὴν 
δικαιοσύνην διαπυνθϑανομένην τὴν αἰτίαν τῆς λώβης καὶ τὴν 
Ποίησιν (corrigunt ουσικὴν) λέγουσαν 2é&o μὲν οὐκ ἄκουσα 
χτλ. Ex Chirone haec derivata esse constat ex Nicomachi 
Harm. IL. p. 35 Meib. Τιμόϑεος ὃ Μιλήσιος τὴν ἑνδεκάτην 
(χορδὴν προσῆψε) καὶ ἐφεξῆς ἄλλοι. ἔπειτ᾽ εἰς ὀκτωκαιδε- 
xz» ἀνήχϑη χορδὴν τὸ πλῆϑος παρ᾽ αὐτῶν, ὥσπερ καὶ 
Φερεκράτης ὃ κωμικὸς ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ Χείρωνε κατα- 
μεμφόμενος αὐτῶν τῆς περὶ τὰ μέλη ῥᾳδιουργίας φαίνεται. 
Vs. 4 libri ἐν τοῖσι πρώτοις, quod correxi. Vs. 8 inserui pu. 
Vs. 10 scripsi &moAwAey οὕτως pro ἀπολώλεκέ μ᾽ οὕτως. 
Vs. 18 vulgo οὐχ ἂν εἴποις οὕτως (cod. οὗτος) ἦν ὅμως ὅμως. 
Alterum ὅμως unus liber omittit. Wytenbachius ἀλλ᾽ οὖν ἐπιεικὴς 
οὗτος ἦν ὅμως ἐμοί. Perfecit emendationem Emperius Diss. de 
Dionis Chrysost. orat. Corinth. p. 25. — Vs. 14 vulgo Φρυνης. 
Codices Φρύννεις, quae Lesbiaca nominis forma fuit. — Vs. 16 libri 
πέντε χορδαῖς. Vat. πενταχόρδαις. Correxit Bureltus. Vs. 18 
Vatic. 7» pro el et αὖτις pro αὖϑις. Ceterum vss. 14 — 18. post 
v5. 7 transponendi videntur. Vs. 21 ante Τιμόϑεος addidi arti- 
culum. Vs. 22 post οὗτος duo semiversus videntur excidisse. 
Vs. 23 libri ἄγων. — Correxit Fritzschius ad Thesmoph. 100. 
Vs. 25 WyMenbachius ἀπέδυσε vulgo ἀπέλυσε. Pro δώδεκα 





118 PHERECRATES 


nescio an ἔνδεκα scribendum sit. Post hunc versum sequuntur 
apud Plutarchum haec: xoi “Ἀριστοφάνης ὃ κωμικὸς μνημονεύει 
Φιλοξένου, καί φησιν ὅτι εἰς τοὺς κυκλίους χοροὺς μέλη εἰση- 
γέγκατο. ἡ δὲ Movoixr λέγει ταῦτα᾽ 


ἐξαρμονίους, ὑπερβολαίους τ᾽ ἀνοσίους, 

καὶ γιγλάρους, ὥσπερ τε τὰς δαφάνους ὅλην 

κάμπτων μὲ κατεμέστωσε. 
καὶ ἄλλοι δὲ κωμῳδοποιοὶ ἔδειξαν τὴν ἀτοπίαν τῶν μετὰ 
ταῦτα τὴν μουσικὴν κατακεκερματικότων. Hos versus ad ean- 
dem Pherecratis eclogam referendos esse apertum est; ac sanc 
probabiliter eos Bergkius post vs. 223 inserendos censet, addilo 
in fine ποικιλώτατα. 


144 Ii (2, 335) 

Μηδὲ σύγ' ἄνδρα φίλον καλέσας ἐπὶ δαῖτα ϑάλειαν 

ἄχϑου ὁρῶν παρεόντα" κακὸς γὰρ ἀνὴρ τόδε ῥέζει" 

3 M 24495 »! , , H 3 - 

ἀλλὰ μάλ᾽ εὔκηλος τέρπου φρένα τέρπε τ᾽ ἐκεῖνον. 

Athenaeus VIII p. 364 ἃ: ἐπὲ νοῦν οὐ λαμβάνοντες τὰ εἰ- 
ρημένα ὑπὸ τοῦ τὸν Χείρωνα πεποιηκότος, εἴτε Φερεκράτης 
ἐστὶν εἴτε Νικόμαχος ὃ δυϑμικὸς ἢ ὅστις. δήποτε Ἰϊηδὲ ovy 
ἄνδρα φίλον κτλ. 

145 ᾿ Il (2, 335) 

Ἡμῶν δ᾽ ἢν τινά vig καλέσῃ ϑύων ἐπὶ δεῖπνον, 

2 ἢ ) * 24€ «€ , , 

ἀχϑομεϑ᾽ ἣν ἔλϑῃ καὶ ὑποβλέπομεν tagsovra, 

χῶττι τάχιστα ϑύρας ἐξελϑεῖν βουλόμεϑ᾽ αὐτόν. 

εἶτα γνούς πως τοῦϑ᾽ ὑποδεῖται, κᾷἄτά τις εἶπεν 

5 τῶν ξυμπινόντων, Ἤδη σύ; τί οὐχ ὑποπίνεις; 
3 € ’ ’ € 3 » 3. "ἡ" € L4 
οὐχ ὑπολυσεις σαυτον; O δ᾽ ἄχϑεται αὑτὸς ὃ ϑύων 
" À , 1 3 Ά rf e 3 - e 
τῷ κατακωλύοντι καὶ εὐθὺς ἔλεξ᾽ ἐλεγεῖα 
»Myóéva μήτ᾽ ἀέχοντα μένειν xaréguxe παρ᾽ ἡμῖν 
, 
μήϑ᾽ εὕδοντ ἐπέγειρε, Σιμωνίδη." οὐ γὰρ ἐπὶ οἴνοις 
10 τοεαυτὲ λέγομεν δειπνίζοντες φίλον ἄνδρα; 

Athenaeus l.l. b: νῦν δὲ τούτων μὲν οὐδ᾽ ὅλως μέμνηνται, 
τὰ δὲ ἑξῆς αὐτῶν ἐκμανϑάνουσιν, ἅπερ πάντα ἐκ τῶν εἰς 
Ἡσίοδον ἀναφερομένων μεγάλων ᾿Ηοίων καὶ μεγάλων Ἔργων 
παρῴδηταει Ἡμῶν δ᾽ ἣν τινά τις κελ. Hos versus qui me nar- 
rat Hesiodo assignavisse Runkelius (Marckscheffel. Fragm. Hes. 

ς J 3. Α € , 
p. 185) multum errat. Vs.6 ὑπολύσεις αὐτὸν ABP. ὑπολύσει 


αὐτὸν VL. Muretus V. L. XIX 3 ὑπολύσεις σαυτόν. — Vs. 9 
fort. ἐν οἴγοις. 





PHERECRATES 119 


IV (2, 336) 146 
Νὴ τὸν 4i ὥσπερ ai παροψίδες 
τὴν αἰτίαν ἔχουσ᾽ ἀπὸ τῶν ἡδυσμάτων, 
οὺς ὃ καλὸς οὗτος ἀξιοῖ τοῦ μηδενός. 

Athenaeus IX p. 368 a: xai παρὰ τῷ τὸν Χείρωνα πεποιη- 
x0rL δὲ τὸν εἰς Φερεχράτην ἀναφερόμενον imi ἡδύσματος ἡ 
παροψὶς κεῖται, καὶ οὐχ ὡς Δίδυμος ἐν τῷ περὲ παρεφϑορυίας 
λέξεως, ἐπὶ τοῦ ἀγγείου. φησὶ γάρ Νὴ τὸν 40? ὥσπερ κτλ. 
Vs. 2 ὃ καλὸς οὗτος Casaubonus; libri ὃ καλέτας. Υ͂Β. 8 pro 
oUg forsan ἅς. 

V (2, 3317) 141 
Ἔξεισιν ἄκων δεῦρο πέρδικος τρόπον. 

Athenaeus IX p. 388 [: πολὺ δέ ἐστι τὸ ἐκτεινόμενον παρὰ 
τοῖς “Αττικοῖς (τὸ πέρδιξ) . . . . Φερεκράτης ἢ Ó πεποιηκὼς 
τὸν Χείρωνα Ἔξεισιν κτλ. — Fortasse οἴκων pro xcv. 


VI (ὦ, 338) (0 148 
4Muvydalag καὶ μῆλα xai μιμαίκυλα, 
xci μύρτα καὶ σέλινα κἀξ οἴνου βότρυς, 
καὶ μυελόν. 

Athenaeus XIV p. 653 e: ὁ δὲ τὸν Χείρωνα πεποιηκὼς τὸν 
εἰς Φερεκράτην ἀναφερόμενόν φησιν ᾿Αμυγδάλας καὶ μῆλα κτλ. 
Vs.3 pro xai μυελόν Berghius κἄμυλον. 

VII (2, 338) 149 
Εἰκῇ μ᾽ ἐπῆρας ὄντα τηλικουτονί 
πολλοῖς ἐμαυτὸν ἐγκυλῖσαι πράγμασιν. 
ἐγὼ γὰρ ὦνδρες ἡνίκ᾽ ἢ νεώτερος, 
ἐδόκουν μὲν ἐφρόνουν δ᾽ οὐδέν, ἀλλὰ πάντα μοι 
κατὰ χειρὸς ἦν τὰ πράγματ᾽ ἐνθυμουμένῳ" 
γῦν δ᾽ ἄρτι μοι τὸ γῆρας ἐντίϑησι νοῦν. 

Stobaeus Floril. CXVI 12 cum lemmate Φερεκράτους. Cfr. 
ad Fragm. inc. fab. LXXXVIII. Ad Chironem referendum esse 
locum iam olim Miscell. comment. I p.10 docui ex Prisciano 
lib. XVIII p. 224: Φερεκράτης Χείρωσιν Νῦν δ᾽ ἄρτι μοι τὸ 
γῆρας ἐντίϑησι νοῦν. Vs. 3 7j scripsi pro ἢν. 

VI] (ὦ, 339) 150 
"dae δέ σοι γυναῖκας ἑπτὰ “εσβίδας. 
B. καλόν γε δῶρον ἕπτ᾽ ἔχειν λαικαστρίας. 

Schol. Aristophan. Ran. 1308: διεβάλλοντο ἐπὶ τούτῳ 

οἱ “έσβιοι (αἵ “«“έσβιαι). xai ἐν τῷ sig Φερεκράτην ἀναφε- 





120 PHERECRATES 


ρομένῳ Χείρωνε “Ιῴὥσει δέ κτλ. Eustathius ad Iliad. p. 741 22: 
παραγαγόντες (oi παλαιοὶ) Φερεκράτους χρῆσιν ἐν ἰάμβῳ 10, 
δώσει δέ σοι γυναῖκας ἑπτὰ “εσβίας, ἐπάγουσιν ἀμοι- 
βαῖον τό, καλόν γε δῶρον κτλ. ὡς τοιούτων οὐσῶν vv 
«“1εσβίων γυναικῶν. Υ͂ΞΒ. 1 schol. δέ τις. lllud ex Eustathio 
dedi, qui pro 2£eoflidag habet “εσβίας. Υ5. 2 schol. καλὸν τὸ 
δῶρον. Ceterum vide Homerum Il. 4 270. 


151 ΙΧ (2, 339) 
Toig δέκα ταλάντοις προστιϑείς 
ἄλλ᾽ ἄττα πεντήκοντα. 

Etymol. M. p. 167 43 de ἄττα: Φερεκράτης δὲ ἐν Χείρωνι 
ἐπ᾽ ἀριϑμοῦ Toig δέκα ταλάντοις ἀλλὰ προϑῆς ἔφη 
ἅττα πεντήκοντα. Ex quo Harpocrationem v. ἄττα turpiter 
interpolavit Maussacus. Schol Plat. Bekk. p. 3971: ἐν τῷ Χείρωνι 
Φερεκράτης Toig δέκα ταλάντοις ἄλλα προστιϑείς, 
ἔφη, ἄττα πεντήκοντα. Cír. Philemonem Gramm. p. 32. 
Respicit etiam Gramm. Bekkeri p. 461: τῶν δὲ κωμικῶν τις τὸ 
ἅττα ἐπὶ ἀριϑμοῦ ἔταξεν.  Correxit locum Runkelius. 


UVEY ZHP.4KAHSZS 
152 | (2, 340) 
Εἴποι τις ἂν τῶν πανυ δοκησιδεξίων᾽ 
ἐγὼ δ᾽ ἂν ἀντείποιμι, μὴ πολυπραγμόνει, 
ἀλλ᾽ εἰ δοκεῖ σοι πρόσεχε τὸν νοῦν κἀχροῶ. 
Athenaeus ΠῚ p. 122 e: χατὰ γὰρ Φερεχράτους ἹΨευδηρα- 
κλέα Εἴποι τις ἂν κτλ. 


EX INCERTIS FABVLIS 


153 I (2, 341) 

Aristophanes Lysistr. 158, ubi interrogauti Colonicae Tt 
δ᾽ ἢν ἀφίωσ᾽ ἅνδρες ἡμᾶς, ὦ μέλε; Lysistrala respondet: Τὸ 
τοῦ Φερεκράτους κύνα δέρειν δεδαρμένην. ΔΛὰ quae 
scholiasta: ἐὰν ἡμᾶς παρίδωσιν οἱ ἄνδρες, τότε πάλιν ἐξέσται 
ὀλίσβοις χρήσασϑαι καὶ ἀποδέρειν τὰ ἀποδεδαρμένα σκύτη. 
Φερεκράτης ἐν δράματι εἴρηκε τοῦτο, ἔνϑεν τάσσεται ἡ παροιμία 
éni τῶν ἄλλως (Berglerus ἄλλα) πασχόντων ἐφ᾽ οἷς πεπόν- 
ϑασιν. Alius ibidem: ἐν δὲ τοῖς σωζομένοις Φερεκράτους τοῦ 
κωμικοῦ τοῦτο οὐχ εὑρίσκεται. Proverbia Coisl. 296. Χύνα 
δέρειν δεδαρμένην, τὸ τοῦ Φερεχράτους. ἐπὲὶ τῶν μάτην πο- 
νούντων, ἢ τῶν προπεπονϑύότων τι. 


PHERECRATES 121 


Il (2, 341) 154 
Τρώγων ἐρεβίνϑους ἀπεπνίγη πεφρυγμένους. 

Athenaeus II p. 55 b de erebinthis poetarum testimonia af- 
ferens: (Φερεχράτης Τακεροὺς ποιήσεις τοὺς ἐρεβίνϑους εὐ-. 
ϑέως. πάλιν Τρώγων κτλ. 

Il (2, 341) 155 
“Ραφανίς τ᾽ ἅπλυτος ὑπάρχει, 
καὶ ϑερμὰ λουτρὰ καὶ ταρίχη πνικτὰ καὶ καρύκη. 

Athenaeus II P. 56e: ἰδίως δ᾽ οὕτως ἐκαλοῦντο ἄπλυτοι 
ῥαφανῖδες, ὃς καὶ Θασίας ὠνόμαζον. Φερεκράτης “Ῥαφανίς 
v ἄπλυτος κτλ. Pro καρύκη legebalur κάρνα, quod correxi. 

IV (2, 342) 156 
᾿Ανεμολύνϑη τὴν ὑπήνην τῷ yag. 

Alhenaeus II p. 67 c: l'agog . . . Φερεκράτης ᾿Ανεμολύνϑη 
xtÀ. Possis ἀλλ᾽ ἀνεμολύνϑη. 

V (2, 342) i5 
Οὐκ àv ἀνὴρ γὰρ ᾿Αλκιβιάδης, ὡς δοκεῖ, 
ἀνὴρ ἁπασῶν τῶν γυναικῶν ἐστι νῦν. 

Athenaeus XII p. 535 b: κεκωμῴδηται (Alcibiades) ὑπὸ 
Εὐπόλιδος ὡς καὶ ἀκόλαστος πρὸς γυναῖκας . . . καὶ Φερε- 
χράτης δέ φησιν Οὐκ d» ἀνὴρ γὰρ xvÀ. 

VI (ὦ, 342) 158 
Ὑπὸ τῆς ἀπληστίας 
᾿διακόνιον ἐπήσϑι᾽ ἀμφιφῶντ᾽ ἔχων. 

Athenaeus XIV p. 644 f. 4iaxo»tov: Φερεκράτης Ὑπὸ τῆς 
ἀπληστίας κτλ. Scripsi ἐπήσϑιε pro ἔπησϑεν. 

VII (2, 343) 159 
"Hvneo φρονῇς εὖ φεῦγε τὴν Βοιωτίαν. 

Dicaearchus V. Graec. p.29: τάδ᾽ ἐκ πάσης τῆς “Ελλάδος 
ἀχληρήματα εἰς τὰς τῆς Βοιωτίας πόλεις κατερρύη. ὃ στίχος 
Φερεχράτους ᾿“Ανπερ κτλ. Scripsi ἤνπερ pro ἄνπερ. 

VIII Q2, 343) 160 
ὋὉ λαγώς ue βασκαίνει τεϑνηκώς. 

Zonaras p. 379: βασκαίνειν οὐχὶ τὸ φϑονεῖν δηλοῖ ἀλλὰ 
τὸ λυπεῖν καὶ αἰτιῶσϑαι καὶ δυσχεραίνειν. . . Φερεχράτης 
Ὁ λαγώς με βασκαίνει τεϑνηκώς. — Cfr. Etymol. M. 
p.190 24. Φερεκράτης ,0 λαγώς ue βασκαίνειν καὶ λυπεῖ." 
Vbi postrema verba grammalici sunt. 


122 PHERECRATES 


161 ΙΧ (2, 343) 

Etymol. M. p. 312 18. ᾿ΕἘγρηγόρσιον: τὸ ποιοῦν ἔγρη- 
γορέναι, εἴτε βρῶμα εἴτε ἄλλο τι τοιοῦτον. Φερεκράτης ἐγρη- 
γόρσεον, τουτέστι παυσινύσταλον. δητορική. Ex Aelii Dio- 
nysii lexico rhetorico haec transscripta esse docel Eustathius ad 
Odyss. p. 1493 53. 

162 X (2,9343) 

Elymol. M. p. 713 29: oi μὲν ᾿Αττικοὶ λέγουσι σεναμορεῖν. 
τὸ λιχνεύειν xai Φερεκράτης τὰ τοιαῦτα κλέμματα σιναμω- 
ρεύματα καλεῖ. Ὧρος. Proverbia Bodl. 861: Σενδαρο- 
γεύεσϑαι (sic): μέμνηται ταύτης Φερεκράτης. 


163. 164 ΧΙ XII (2, 344) 

Etymol. M. p. 733 30: Συηνία xai ὑηνία, ἀμαϑία, σκαιό- 
της παρὰ Φερεκράτει. — Eadem Photius p. 54T et Suidas v. 
συηνία. ΙΔ. p. 753 6 de τερϑρεία dicens: ὃ δὲ Ὧρος ὃ Mi- 
λήσιος λέγει ὅτι εἶναι περὶ ἃ ἄχρηστα τινες σπουδάζουσιν, 
ἀντὶ τοῦ κενοσπουδία" παρὰ τὸ τερϑρεύειν. καὶ τερϑρευύ- 
μενος. Φερεκράτης τερϑρία πνοή. Haec corrupta. 

165 XIII (2, 344) 

Eustathius ad Odyss. p. 1428 62: περὶ ἧς (Χίας κύλικος) 
καὶ ὅτε κατενεχϑῇ ἐκ τοῦ πασσάλου παίζει ὃ Φερεκράτης ἐπὶ 
διαβολῇ γυναικῶν τὰ 8v τοῖς ἑξῆς που δηλωθησόμενα. Non 
sletit. promissis. 

166. 167 XIV XV (ὦ, 344. 345) 
Τὴν γαστέρ᾽ ἤων κἀχύρων σεσαγμένος. 

Eustathius ad Odyss. p. 1445 42: ἤια κυρίως κατὰ Ἔρα- 
τοσϑένην ὀσπρίων καλάμαι. καὶ δισυλλάβως ἐν συναιρέσει 
ἦα, ὡς καὶ Φερεκράτης Τὴν γαστέρ᾽ ἤων κτλ. Eadem schol. 
Odyss. β΄ 289. — Idem ad Odyss. p. 1461 24: τὸ δὲ οἴνῳ βε- 
βαρῆσϑαι καὶ καρηβαρεῖν εἴη ἄν, ὅπερ καὶ καραιβαρᾶν λέ- 
yet (Φερεκράτης. ὥς φησιν Αἴλιος Διονύσιος. 

168 XVI (2, 345) 
Ἡγούμεϑα τῆς πόλεως εἶναι ταύτας σωτῇρας. 

Eustathius ad Odyss. p. 1484 50: καὶ ἄλλα ἐξ ἀρρενικῶν 
ἐπὶ ϑηλυκὰ μεταφέρονται.... καὶ Φερεκράτης Ἡγούμ & 9a xi. 
169 XVII (2, 345) 

Κυάμους ἀφάκην ζείας αἴρας ἀκξάννους. 

Eustathius ad Odyss. p. 1528 45: ἀκέανοι σπορίμου εἶδοῦ, 
περὶ οὗ φησιν «Αἴλιος Διονύσιος, ὅτι ἀκέανοι τὰ à» φακοῖς 








PHERECRATES 123 


στρογγύλα καὶ δυσκάτακτα ὄσπρια, φέρων καὶ χρῆσιν Φερε- 
χράτους ταύτην Κυάμους φακῆν ζείας αἴρας ἀκεάνους. 
Correxi. 


XVII (2, 345) τ 
Νῦν δ᾽ ἐπιχεῖσϑαι τὰς κριϑὰς δεῖ, πτίσσειν, φρύγειν, ἀνα- 
βραττειν, 


αἵνειν, ἀλέσαι, μᾶξαι, πέψαι, τὸ τελευταῖον παραϑεῖναι. 


Eustathius ad lliad. p. 801 59 ex Aelio Dionysio: αἰνεῖν, 
τὸ ἀναδεύειν καὶ ἀνακινεῖν κριϑὰς ὕδατι φύροντα. Φερεκρά- 
της Νῦν ἐπιχεῖσϑαι τὰς κριϑὰς δεῖ, πτίττειν, φρύ- 
γειν, ἀναβράττειν, αἰνεῖν. lbidem e Pausania: νεῖν ἐν 
ἐχτάσει ἔχει τὸ ἃ. δηλοῖ δὲ τὸ πτίσσειν, ὡς ᾿Αριστοφάνης ἐν 
Εἰρήνῃ δηλοῖ. καὶ Φερεκράτης δ᾽ ἔτι qnot Νῦν δ᾽ ἐπι- 
χεῖσθαι τὰς κριϑὰς δεῖ, πτίσσειν, φρύγειν, ἀπο- 
βράττειν, ἀνεῖν, ἀλέξαι, μάξαι, τὸ τελευταῖον πα- 
ραϑεῖναι.  Pherecratis locus fortasse ex Ζουλοδιδασκάλῳ 
petilus est. Vs. 2 αἵνειν scripsi ex Herodiano dict. sol. p. 24 18: 
atv) τὸ δασυνόμενον xai βαρυνόμενον τὸ παρὰ τοῖς "Ἀττικοῖς. 
Φερεκράτης, αἵνειν: πτίσσειν. Μοχ πέψαι addidit Bergkius 
Comment. p. 306. 

XIX (ὦ, 346) 11 

Grammat. Bachmanni Anecd. I p. 448. Χολλάδας: διὰ 
τῶν δύο ÀÀ, τὰς ἐν ταῖς λαγόσι σάρκας. οὕτως Φερεκράτης. 


XX (2, 346) | 412 
Τί δ᾽ ἔπαϑες; 
B. ἄγρυκτα κἄἀλεκτ᾽, ἀλλὰ βούλομαι μόνῃ 
αὐτῇ φράσαι σοι. 

Grammal. Bekkeri p. 339 ull: Ὥάγρυκτα καὶ ἄλεκτα πέ- 
πονϑα. τὸ μὲν ἄγρυκτα ἐστὶν ὥστε μηδὲ γρίξαι διὰ τὴν 
ὑπερβολὴν τῶν κακῶν. Κέχρηται δὲ αὐτῷ καινότατα Φερε- 
κράτης Τί δ᾽ ἔπαϑες κτλ. Locus fortasse ad Chironem refe- 
rendus est. 

XXI XXII (2, 347) 113. 174 


Grammet. Bekkeri p. 346 1: ἡ δώνιος Φερεχράτης εἶπεν 
ἀντὶ τοῦ ᾿Αδώνιδος. λέγει δὲ τὴν αἰτιατικὴν τὸν 4 viov. 
Pro ᾿“δώνιον fort. scribendum est 24x»: et glossa ad Fragm. 
LXXXIV referenda. lbid. p. 340 21. J4yxyaoxe: ἀντὶ voi 
dvdyagxe. οὕτω Φερεκράτης. 


, 





124 PHERECRATES 


175. 176 XXI XXIV (2, 347) 
Ὕβριστον ἔργον xai κόβαλον εἰργάσω. 

Grammat. Bekkeri p. 368 22: Φερεκράτης δὲ τῷ κόβαλον 
συμπλέξας τὸ ὕβριστον εἶπεν Ὕβριστον ἔργον καὶ κόβαλον 
εἰργάσω. — lbid. p. 369 1. ᾿“κοήν: ἀντὶ τοῦ οὖς. οὕτω Φε- 

ἐκράτης. 
Mein XXV (2, 347) 
Kai τὰς βαλάνους xai τὰς ἀκύλους xai τὰς ἀχράδας περιόντας. 

Grammal. Bekkeri p. 373 25: "4dxvAog ὃ τῆς πρίνου καρ- 
πὸς καλεῖται ὑπὸ τῶν παλαιῶν, βάλανος δὲ ὃ τῆς δρυός. 
Καὶ τὰς --- περιόντας Φερεκράτης. Cfr. p. 475 12. . 

118 XXVI (2, 348) 

Gràmmat. Bekkeri p. 379 1: Πλάτων δὲ ἀλλοκοτώτατον 

xai ἀλλοκοτώτερον εἶπε, καὶ Φερεκράτης ἀλλοκότως ἐπιρ- 


ρηματικῶς. 
179—181 XXVII— XXIX (ὦ, 348) 


Grammat. Bekkeri p. 383 80. 444:dg: ἀντὶ τοῦ ἁλιέως. 
Φερεκράτης. —— lbid. p. 401 18: 4veyiadoi ᾿Αριστοφάνης, καὶ 
ἀνεψιαδοῦς Φερεκράτης, xai Ἕρμιππος ἀνεψιαδοῦν — Ibid. 
p. 451 15. Χ41σελγές: πᾶν τὸ σφοδρὸν καὶ βίαιον ... . . καὶ 
Φερεκράτης (οἷον αὐτόπνιγος ὡς ἀσελγής᾽" φησί που. ϑοιῖ- 
bendum οἷον αὖ τὸ πνῖγος, ὡς ἀσελγές! 

182 XXX (2, 348) 
":onwog καϑίζων κοὐδὲ γιγνώσκειν δοκῶν. 

. Grammat. Bekkeri p. 460 10: xau ἀτόπως τὸ ἀσυνήϑως 
καὶ ἀνεπιφάτως. ᾿Ατόπως . .. δοκῶν, φησὶ Φερεκράτης. 
Ex Eupolidis Marica idem versus affertur a schol. Platonis p. 379. 
183 XXXI (2, 349) 

Ἵν᾽ ἀφυπνισϑῆτ᾽ οὖν ἀκροᾶσϑ᾽, ἤδη γὰρ xal λέξομεν. 

Grammat. Bekkeri p. 473 8. ᾿φυπνισϑῆναι: τὸ ἐξ 
ὕπνου ἐγερϑῆναι. Φερεκράτης Ἵν ἀφυπνισϑῆτ᾽ οὖν κτλ. 

184 XXXII (2, 349) 
Ἢ τῆς ἀχέρδου τῆς ἀκραχολωτατης. 

Grammat. Bekkeri p. 475 14: ἴσως δ᾽ ὃ μὲν καρπὸς ἀχρᾶς, 
τὸ δὲ δένδρον ἄχερδος. Φερεκράτης Ἢ τῆς ἀχέρδου κελ. 
185 ' XXXIII (2, 349) 

Ποῖ κῆχος; B. ἐγγύς, ἡμερῶν ye τεττάρων. 

Grammat. Crameri An. Ox. I p. 344 27. κῆχος: δηλοῖ δὲ 
τὸ δήπου" συντάσσεται αὐτῷ τῷ (τὸ) moi: ὡς Φερεκράτης 








PHERECRATES 125 


Ποῖ κῆχος; κτλ. Etymol. M. p. 682 52: xai παρὰ Φερεκρά- 
τει Ποῖ xnxoc; 
XXXIV (ὦ, 350) 186 
Βριϑομένης πάντων ἀγαϑῶν ἐπίμεστα τραπέζης. 

Hesychius, Ἐπίμεστα: πλήρη, τουτέστιν ἐπὶ κεφαλῆς, καὶ 
μὴ ἀπεψημένα. Φερεκράτης" Βριϑομένων ἀγαϑῶν ἐπὶ τρα- 
πέζης. n his ἐπίμεστα pro émi Blomfieldius gloss. ad Aeschyl. 
Sept. c. Th. 141, βριϑομένης πάντων pro βρεϑομένων Bergkius 
Comment. p. 304. 

XXXV (2, 350) 197 

Hesychius, MíuaQxvg: κοιλία καὶ ἔντερα τοῦ ἱερείου 
μ6᾽ αἵματος σκευαζόμενα, μάλιστα δὲ καὶ ἐπὶ λαγωῶν, ὃτὲ 
δὲ καὶ imi ὑός. ὃ δὲ Φερεκράτης παίζων καὶ ἐπὶ ὄνου φησί. 

XXXVI— XLI (2, 351) 188—193 

Photius p. 9 22. 207g a yov: ἀγωνισταὶ ἵπποι οὕτως ἐκα- 
Aobvto, ὡς ᾿Αριστοφάνης καὶ Φερεκράτης. —— ldem p. 25 21. 
Ἕτερος: Φερεκράτης ἐπὶ πολλῶν. ldem p.26 26. Ἔττη- 
μένα: σεσησμένα. Φερεκράτης. Hesychius, ᾿Εττησμένα: σε- 
σησμένα. —Corrigunt ἐπεισμένα. Videtur polius ex ἠττημένα 
corruplum. — Idem p.30 14. Εὐημερίαν: τὴν εὐδαιμονίαν" 
καὶ Ξενοφῶν ἐν τοῖς “Ἑλληνικοῖς (1l 4 2) καὶ Φερεκράτης... 
ldem p. 122 9. Καϑηγεῖσϑαι: τὸ ὑφηγεῖσϑαι. οὕτως Φε- 
ρεχράτης. ἴάθπι p. 131 in. Κάπνοι: ἄλφιτα. οὕτως Φε- 
ρεχράτης. 

XLI (2, 351) in 
Ade 109^ ἡμῖν ἐγκιλικίζουσ᾽ oi ϑεοί. 

Photius p. 165 4: παρόσον Κίλικες διεβέβληντο ér πονη- 
οἷᾳ καὶ ὠμότητι, διὰ τοῦτο ἐκλήϑη (Achaeus) Κιλλικῶν. Φε- 
ρεχράτης Ldsi. ποϑ' ἡμῖν κτλ. Eadem Suidas v. Κιλλικῶν et 
Elymol. M. p. 310 55. 

XLII (2, 351) ! 195 

Photius p. 209 9. “άσανα. .. καὶ ἐφ᾽ ὧν ἀπεπάτουν 
ἔλεγον. οὕτω Φερεκράτης. Perlinet ad Crapat. fr. XH. 


XLIV —XLVI (ὦ, 352) 196—198 

Photius p. 219 16. “ηκῆσαι: παῖσαι" xai ἐπὶ τοῦ πλη- 
σιάσαι τίϑεται. οὕτως Φερεκράτης. ldem: “ηκούμεσϑ᾽ 
ὅλην τὴν νύκτα, τουτέστι διαπαιζόμεϑα. οὕτως Φερεκράτης. 
ldem p. 268 20. Μητρίδα: τὴν πατρίδα" καὶ Πλάτων καὶ 
Φερεκράτης. ^ ldem. p. 285 15. Ναικισήρεις: καὶ παρὰ 
Φερεκράτει καὶ Ερμίππῳ᾽ τοὐναντίον δὲ σημαίνει τῷ ἀληϑεύεεν. 


126 PHERECRATES 


Obseuro vocabulo nihil lucis affert glossa Hesychii, Ναικεσσο- 
οξύοντας: ἐπίτηδες διασύροντας ἢ ἐξευτελίζοντας. τενὲς δέ 
φασι ναικισσήρεις λέγεσϑαι ἐπὶ τοῦ ἐμφαίνοντος ὅμολο- 
γεῖν καὶ μὴ ὁμολογοῦντος. τῶν κατεψευσμένων ἡ λέξις. Non 
expedio. 

199—202 XLVII—L (ὦ, 352. 353) 

Photius p. 432 19. Πλατειάσαι: τὸ πλατείᾳ τῇ χειρὶ 
παῖσαι. Φερεκράτης. Vulgo πλατιάσαι. — ldem p. 492 9. 
Ῥυπαίνω: ἀντὶ τοῦ ὑβρίζω. Φερεκράτης. Eadem Suidas v. 
δυπαίνω et Thomas Mag. p. 326 10. ^ ldem p. 522 in. Zxi- 
Qov: τόπος ᾿4ϑήνησιν, ἐφ᾽ οὗ oi μάντεις ἐκαϑέζοντο. καὶ 
Σκιράδος ᾿Αϑηνᾶς ἱερόν" καὶ ἡ «ξορτὴ Σκίρα. οὕτω (Degs- 
χράτης. ldem p. 522 15. Σκιτών: ἀσϑενής" ἄξιος οὐδενός. 
οὕτω Φερεκράτης. Pro ἀσϑενὴς Reisigius Coniect. p. 305 
ἀσελγῆς. 

203 LI (2, 353) 
Aoxei μία σκόνυζα καὶ ϑύμω δύο. 

Photius p. 524 in. Σκόνυζαν καὶ χωρὶς τοῦ δ᾽ κόνυζαν λέ- 
γουσι. Φερεκράτης ᾿Αρκεῖ μιᾶς κόνυζα καὶ ϑύμων δύο. |a 
codex: correxil Porsonus. 


204—206 LII—LIV (2, 353) 

Photius p. 528 19. Σόφισμα: μάϑημα καὶ ἐπινόημα, xai 
εὕρημα πᾶν. οὕτως Φερεκράτης. ldem p. 541 16. Στρατηγίς: 
ἡ γυνή. οὕτως Φερεκράτης. — ldem p. 560 12. Xgfxeg καὶ 
σφηκίαι: τὰ μικρὰ καὶ eig ὀξὺ συνηγμένα ξύλα. οὕτως Φε- 
ρεκράτης. Porsonus edidit σφηκιαί. 


201—213 LV—LXI (2, 354) 


*Q δὲ παῖδα καλεῖ xal τευτάζει τούτῳ δεῖπνον παραϑεῖναι. 
$2 


Photius p. 583 24. Τευτάζειν: πραγματεύεσϑαι ἢ σκευω- 
ρεῖσϑαι . . . . Φερεκράτης 'O δὲ παῖδα καλεῖ xrÀ. Eadem 
Suidas v. τευτάζειν. ldem p.598 11. Τραπέμπαλιν: ἐπ 
ἀριστερᾷ᾽ ὑπεναντίως. οὕτως Φερεκράτης. lbid. 21. Τραύ- 
ξανα: τὰ ἀκανθώδη καὶ ξηρὰ ξύλα. οὕτως Φερεκράτης. 
Eadem Suidas v. τραύξανα. Idem p. 035 6. Ὑᾳρφόλμεον: 
ἀπὸ τῶν αὐλῶν. Φερεκράτης. lbid. 9. Ὕφος: ὑφεύς" Φε- 
ρεκράτης. Pro ὑφεύς requiro ὑφή. — Idem p. 650 9. Φ ἔτυ: 
φυτόν᾽ φύτευμα. Φερεκράτης. Eadem Anecd. Bachm. I p. 406. 
Idem p. 651 19. Φοβερός: ὃ φοβούμενος παρὰ Θουκυδίδῃ 
καὶ (Ῥερεκράτει. 





PHERECRATES 12? 


LXII—LXIV. (ὦ, 354) 214—216 
Phrynichus Praep. soph. p. 13 30. ἀρχαῖος: ὃ εὐήϑης. 
οὕτως «Ῥερεχράτης. Maximus ad Dionys. Areop. p. 335 D: πα- 
λαιὸν καὶ ἀρχαῖον ἥλεον (leg. ἠλίϑιον) ἔλεγον, ὡς ἐν τῇ 
κωμῳδίᾳ εἴρηται. ldem p. 42 25. Θυμέλη: Φερεκράτης 
τὰ ϑυλήματα, ἅπερ ἐστὶν ἄλφιτα οἴνῳ καὶ ἐλαίῳ μεμαγμένα, 
οὕτω καλεῖ ϑυμέλη. — ldem Epit. p. 377. Σαπράν: ot πολλοὶ 
ἀντὲ τοῦ αἰσχράν. Θέων φησὶν ὃ γραμματικὸς εὑρηκέναι παρὰ 
Φερεκράτειν ληρῶν' ἅπαντα γὰρ ἃ φέρει μαρτύρια ἐπὶ τοῦ 
παλαιοῦ καὶ σεσηπότος εὕρηται κείμενα. 


LXV LXVI (2, 355) 217. 218 
Pollux II 17: Φερεκράτης δὲ τὴν γεραιτέραν ἀφηλικε- 
στέραν, ὡς καὶ Κρατῖνος ἀφήλικα γέροντα. Cod. A apud 
Bekkerum τὴν γεραιτάτην ὡς ἀφηλικεστάτην. 10. 28: ᾿ττι- 
xoi δὲ οὔλας λέγουσι τὰς τρίχας" οὐλοκόμος μέντοι εἴρη- 
ται παρ᾽ ᾿Αλέξιδι καὶ Φερεκράτῃ οὐλοκέφαλος. Scribendum 
παρ᾽ ᾿Αλέξιδι. καὶ Φερεκράτης οὐλοκέφαλος. 
ΠΧΥ͂ (2, 355) T 
Ὦ ξανϑοτάτοις βοτρύχοισι κομῶν. 
Pollux Il 27: καὶ εὐβόστρυχος, ἀνὴρ ἅμα καὶ γυνή. Φερε- 
χράτης δὲ Ὦ ξανϑοτάτοις κτλ.  Legebatur βοστρύχοισι. 
Correxit Bergkius ad Ánacreont. p. 255. 


LXVIHI—LXX (ὦ, 355) 220—222 
Pollux 11 28: Φερεκράτης δὲ τοὺς γυναικείους πλοκάμους 
πλοκάδας καλεῖ. Cod. Falck. πλοκάμας. Ibid. 35 παρα- 
λελέχϑαι τὰς τρίχας τὸ τὰς περιττὰς ἀφαιρεῖσθαι, ὅϑεν xai 
παρὰ Φερεχράτει “Ἄσμηκτος ἀπαράλεκτος. 
LXXI a. b. c. (2, 355. 356) 223—225 
Pollux II 101: στομοδόκον δὲ τὸ στωμύλον καὶ λάλον 
Φερεκράτης. lbid. 130 ὀνομάζονται δὲ οἱ σφόνδυλοι καὶ 
στροφεῖς . . . καὶ στρόφιγγες παρὰ Φερεκράτει. Ibid. 176 
ἐκαλεῖτο δὲ καὶ τύλος τὸ αἰδοῖον, ὅϑεν καὶ Φερεκράτης τὸ 
γυμνοῦν αὐτὸ τῇ χειρὶ ἀποτυλοῦν εἶπεν. 
"LXXH LXXIH (2, 356) 226. 221 
Pollux ΠῚ 80: καὶ εὔδουλος ὃ εὖ τοῖς δούλοις χρώμενος 
παρὰ Φερεκράτει. — Idem IV 121 πρῶτον δὲ ξύλον ἡ προε- 
δρία, μάλιστα μὲν δικαστῶν, ἐφ᾽ ὧν καὶ τὸν πρῶτον καϑί- 
ζονα πρωτόβαϑρον Φερεκράτης φησὶν ὃ κωμῳδοδιδάσκα- 
λος. lta codex Falck. pro ᾿Ἐπικράτης. 


128 PHERECRATES 


228. 229 LXXIV LXXV (2, 356) 

Pollux V 26: πάντα μὲν οὖν τὰ ϑηρευτικὰ πλέγματα 
δίχτυα καλοῖτ᾽ ἄν. (Φερεκράτης δ᾽ αὐτὰ καὶ ἕρκη εἶπεν. 
Cfr. Photius p. 14 14. — Idem VII 90 τῶν καρκίνων (μνημο- 
γεύει) Φερεκράτης Καττύομαι τοὺς καρκένους. 

230. 231 LXXVI LXXVI (2, 356) 

Pollux VII 94: ἩῬάδια δὲ ποικίλον xai πολυέλικτον ὑπό- 
δημα. μνημονεύει δ᾽ αὐτοῦ Πλάτων τὲ καὶ Φερεκράτης. 
Idem VII 179 δακτυλιουργὸν εἴρηκε Φδερεκράτης. 

232. 233 LXXVI LXXIX (ὦ, 357) 
Μηδὲν κοτυλίζειν ἀλλὰ καταπάττειν χύδην. 

Pollux VII 194: τὸ κοτυλίζειν. ... ἴδιον δ᾽ ἂν εἴη τῶν 
τὸν οἶνον πιπρασκόντων. καὶ Φερεχράτης μὲν εἴρηκε ἸΠηδὲν 
χοτυλίζειν κτλ. Vulgo καταπλάττειν, quod correxi ex cod. 


Falckenburgiano. ^ ldem VIII 34: τὸν δὲ κλέπτην εἴποις ἂν 
καὶ κλεπτίστατον, ὡς Εὔπολις. ΦῬερεκράτης δ᾽ εἴρηκε xai 
κλεπτίδης. 

" LXXX (2, 357) 


Τουτὶ ví ἐστιν, ὡς Ovexag τὸ κρίβανον. 

Schol. Aristoph. Acharn. 86: οὐδετέρως τὸ κρίβανον, ὡς 
μαρτυρεῖ Φερεκράτης Τουτὶ τί ἐστιν; ὡς ἂν ἑἕχάστῳ τὸ κρί- 
βανον. Correxit Valckenarius Diatr. p. 285 qui ἀνεκὰς scripsit. 
235. 236 LXXXI LXXXII (2, 357) 

Schol. Aristoph. Vesp. 289: Σοφοκλῆς ἀποκτείνειν χυτρί- 
ζειν ἔλεγεν ἐν Πριάμῳ καὶ «Αἰσχύλος 21aiq xai (Φερεκράτης. 
Schol. Soph. Electr. 86: ὦ γῆς ἰσόμοιρος ἀήΐῆρ: xai ταῦτα 
δὲ Φερεχράτης παρῴδηκεν. 

291 LXXXII (2, 358) 

Schol. Homeri Il. σ΄ 26. μεγαλωστί: ᾿Αναχρέων toco. 
Φερεκράτης ταχεωστὶ ἀντὶ τοῦ ταχέως. |n his ταχεωστί, 
quod omillit codex, addendum esse vidit Bergk. ad Anacr. p. 255. 
238 LXXXIV (2, 358) 

IdÀw» ἄγομεν xai τὸν “δωνιν xAgdopev. 

Suidas, 44d«»ta συνεσταλμένως. ᾿Αδώνι᾽ ἄγομεν — xÀqo- 
μὲν. «Φερεκράτης. Eadem Draco Straton. p. 11. Cfr. Gramm. 
Bekkeri Anecd. p. 345 29. Celerum vide ad Fragm. XXI. 


239. 240 LXXXV LXXXVI (2, 358) 
Suidas, 44pvovi πιεῖν: ἐπίρρημα. .. λέγεται δὲ xai duv- 
στίζειν xai τὰ ἐξ αὐτοῦ. καὶ ἀμυστὶ Φερεκράτης εἶπεν. 





PHERECRATES 129 


Forlasse ἄμυστιν. — Idem 24vaonüv: τὸ ἀντλεῖν ὕδωρ. Κά- 
δους ἀνασπῶν φησὶ Φερεκράτης. 


LXXXVII (2, 358) 24 
Ὑπέλυσε δήμαρχός τις ἐλϑὼν εἰς χορόν. 

Suidas, 4Φήμαρχος: Φερεκράτης Ὑπέλυσε κτλ. οἱ κατὰ 
δῆμον ἄρχοντες" οὗτοι δὲ διεκόσμουν τὴν ἑορτὴν τῶν Πανα- 
ϑηναίων. 

LXXXVII (2, 359) 242 
Ὦ γῆρας, ὡς ἐπαχϑὲς ἀνθρώποισιν εἶ 
xai πανταχῆ λυπηρόν, οὐ καϑ' ἕν μόνον. 
ἐν ᾧ γὰρ οὐδὲν δυνάμεϑ᾽ οὐδ᾽ ἰσχύομεν, 
σὺ τηνικαῦϑ᾽ ἡμᾶς προδιδάσκεις εὖ φρονεῖν. 

Stobaeus Flor. CXVI 12 cum lemmate Φερεχράτους. Vs.4 
duo libri προσδιδάσκεις. — Sententiae is color est, ut mediae 
polius vel novae quam antiquae comoediae poetae hi versus ad- 
scribendi videantur. 

LXXXIX (2, 359) 243 
᾿Αβυρτάκην τρίψαντα καὶ “υδίαν καρύκην. 

Zenobius V 8, ἔστι δὲ ἡ καρύκη βρῶμα “ὐδιον ix πολ- 
λῶν ἡδυσμάτων συνεστὸς καὶ αἵματος, ὡς Φερεκράτης ᾿Αϑυρ- . 
τάχην τρίψαντα κτλ. 

XC (2, 359) | 244 
Σκέψαι δὲ μου 
τὸ μέτωπον εἰ ϑέρμην ἔχουσα τυγχάνω. 

Zonaras p.1030: Θέρμη καὶ ϑέρμα. Φερεκράτης Σκέψαι 
δέ μου κτλ. 

XCI ΧΟῚΪ (2, 360) 245. 246 
Ζεῖπνον παρασκεύαζε, σὺ δὲ καϑίξανε. 

Zonaras p. 1170: “έγουσι δὲ καὶ καϑίζανε. Φερεκράτης 
Δεῖπνον xrÀ. ldem p. 1174 ex Pherecrate afferl verbale χα - 
ϑεστέονγ. 

XCIII (2, 360) 247 
Πότε σὺ δῆτ᾽ ἤκουσας αὐτοῦ; B. πρωπέρυσιν ἔτος τρίτον. 

Zonaras p. 1745: καὶ τρίτον ἔτος λέγουσιν, οὐχὲ τρίτῳ ἔτει. 
Φερεχράτης Πότε σὺ κτλ. Interposui δῆτα. Runkelius Ἦ ποτὲ 
σὺ ἤκουσας. Πρωπέρυσιν, quod fortasse reclius πρῳπέρυσιν 
Scribitur, reposuit Bergkius Comm. p. 296. Editur προπέρυσιν. 


Comici graeci 9 


130 TELRCLIDRS 


TELECLIDES 
ANuoOoIiIKTYOKNES 
ι | | Q,361) 
3 e Y - - 
AAéEc τοίνυν βίον ἐξ ἀρχῆς ὃν ἐγὼ ϑγητοῖσι παρεῖχον. 
4 , - e A 
εἰρήνη μὲν πρῶτον ἁπάντων ἦν ὥσπερ ὕδωρ κατὰ χειρός. 
ἡ γῇ δ᾽ ἔφερ᾽ οὐ δέος οὐδὲ" νόσους, ἀλλ᾽ αὐτόματ᾽ ἣν τὰ 
δέοντα" 
» . ὦ ) Y , - » 2) ,. ἢ 
οἴνῳ γὰρ ἅπασ᾽ ἔρρει χαράδρα, μᾶζαι δ᾽ ἄρτοις ἐμάχοντο 
5 περὶ τοῖς στόμασιν τῶν ἀνθρώπων ἱχετεύουσαι καταπίνειν, 
?» A , € 25 / » » 5»! 
εἴ tL φιλοῖεν τὰς λευκοτάτας. ot δ᾽ ἰχϑύες οἰκαδ᾽ ἰόντες 
ἐξοπτῶντες σφᾶς αὐτοὺς ἂν παρέκειντ᾽ ἐπὲ ταῖσι τραπέζαις. 
ζωμοῦ δ᾽ ἔρρει παρὰ τὰς κλίνας ποταμὸς κρέα ϑερμὰ κυ- 
λίνδων, 
c D » 2 n , » , - 
ὑποτριμματίων δ᾽ ὀχετοὶ τουτων τοῖς βουλομένοισι παρῆσαν, 
y 
10 dor ἀφϑονία τὴν ἔνϑεσιν ἦν ἄρδονϑ᾽ ἁπαλὴν καταπίνειν. 
3 - 
λεκανίσκαισιν δ᾽ ἀνάπαιστα παρῆν ἡδυσματίοις κατάπαστα. 
ὀπταὶ δὲ κίχλαι uev. ἀμητίσχων εἰς τὸν φάρυγ εἰσεπέτοντο" 
τῶν δὲ πλακούντων ὠστιζομένων περὲ τὴν γνάϑον ἦν ἀλα- 


, 
bd 


λητός. 
μήτρας δὲ τόμοις καὶ χναυματίοις oi παῖδες ἂν ἤστρα- 
γάλιζην. 
15 οἱ δ᾽ ἄνθρωποι πίονες ἦσαν τότε καὶ μέγα χρῆμα D 
γάντων. 


Athenaeus VI p. 268 b: βέλτιον δὲ τούτων Τηλεκλείδης 
Mugixróoot “έξω τοίνυν κτλ. Versum primum a Sexto Em- 
pirico VI p. 359 confundi cum versu Aristoph. Nub. 960 monui 
Porsonus ad Phoen. 567. Vs.2 Photius p. 144 20 et Suidas τὸ 
ógovov πάντων xai εὐχερέστατον κατὰ χειρὸς ὕδωρ «αλοῦσιν. 
οὕτως Τηλεκλείδης ἐν Ἀμφικτύοσιν Εἰρήνη μὲν πρῶτον &na»- 
των ἦν ὥσπερ ὕδωρ κατὰ χειρῶν, sive polius κατὰ χειρός. 
Vs. 11 vulgo λεχανίσι καὶ σίδ᾽. Porsonus λεκανίσκαισιν δ᾽. 
Pro ἀνάπαιστα Dindorf. ἀνάβραστα, Casaubonus ἁλίπαστα. 
Verum videlur ἂν ψαιστά. Vs. 12 apposuit Athen. II p. 64 f. 
Cfr. XIV p. 644 f. Vs. 14 vulgo ἀνεστραγάλιζον. — Correxil 
Schweighaeuserus. 


2 Il (2, 363) 
Ὦ τὰ μὲν κομψοὲὶ và δὲ φαυλότεροι 
φαυλίων μήλων. 





TRLRCLIDES 1351 


Athenaeus Ilf p. 82 b: φαυλίων δὲ μήλων μνημονεύει Τη- 
λεκλείδης ἐν Ἀμφικτύοσιν οὕτως Ὦ τὰ μὲν κτλ. 


HI (2, 363) 5 
Ὡς καλοὶ καὶ φιβαλέοι. 

Athenaeus III p. 75 b: τῶν δὲ καλουμένων φιβάλεων σύ- 
χων πολλοὶ μὲν μέμνηνται τῶν κωμῳδοποιῶν --- Τηλεχλεέδης 
δ᾽ ἐν ᾿ἠμφικτύοσιν Ὡς καλοὶ καὶ φιβαλέοι. — Allica forma fuerit 
φιβάλεῳ. Pro ὡς fortasse legendum 9. 


IV (2, 364) 4 
44ÀX ὦ πάντων ἀστῶν λῷστοι σεῖσαι καὶ “προσκαλέσασϑαι, 
παύσασϑε δικῶν ἀλληλοφάγων. 

Photius p. 504 25. Σεῖσαι: τὸ συκοφαντῆσαι, ἀπὸ τῶν 
τὰ ἀκρόδρυα σειόντων. Τηλεκλείδης ᾿Αμφικτύοσιν .4λ.λ᾽ ὡς 
πάντων δὲ τῶν λῴστοισ σεῖσαι καὶ προσκαλέσαντες 
παύσασϑαι δικῶν ἀλληλοφάγων. Non minus corrupte 
Suidas s. v. σεῖσαε. — Correxit Porsonus Miscell. p. 287. 


V (2, 364) | 5 
Ζουλοπόνηρον ῥυπαρὸν σκόλυϑρον. 

Polux X 164: Τηλεκλείδου ἐν “Ἀμφικτύοσιν εἰπέ »τὸς 
υϑουλοπόνηρον δυπαρὸν σκόλυθϑρον᾽" κάτοπτρον ἔνιοι ἀκού- 
ουσι. Vulgo κόλυϑρον. Cod, Falckenb. σχέλυϑρον. ldem pro 
κάτοπτρον habel χάτυστρον, in quo aliud quid latet quam quod 
Hemsterhusius coniecit χαϑιστήρεον. Fortasse scribendum xa- 
γαστρον Sive κάνυστρον, quam formam ex catalogo τῶν δημιο- 
πράτων exsignavit Pollux X 86. 


Vi. (2, 364) " 
Schol. Aríeloph. Av. 988: Σόμμαχος ὅτι dionslonc ὁ δή- 
τωρ ὑπομανιώδης ἦν, ὡς Τηλεκλείδης ἐν ᾿Αμφικεύοσι δῆλον 
ποιεῖ, 
VH—IX (2, 365) 1-9 
Athenaeus VIII p. 335 a: Ἰχϑύων, ὄνομα κύριον, ov μνὴ- 
μογνεύει Τηλεκλείδης ἐν “Ἀμφικτύοσι. Idem XIV p. 619 a: 
καὶ τῶν μισϑωτῶν δέ τις ἦν φδὴ τῶν ἐς τοὺς ἀγροὺς φοι- 
τώντων, ὡς Τηλεκλείδης φησὶν ἐγ “Ἵμφικτύοσι. Grammy. 
Bekkeri p. 464 30. Mdivívg»: τὸν αὐϑεγενῆ οἶγον, “μφι- 
κτύοσι Τηλεκλείδης. — Eadem Suidas, qui αὐτογενῇ pro αὐὖ- 
ϑιγεγῇ. 
9 * 


132 TELECLIDES 


AP E Y 4AEIG 


t0 Ι (2, 305) 
Τὰ δὲ τηγάνια σίζονεά σοι μολύνεται. 
Pollux X 98: ἀλλὰ μὴν καὶ τήγανον ἔχοις ἂν εὑρεῖν ---- ἐν 
Τηλεκλείδου ψευδέσιν Τὰ δὲ τήγανα ζέοντά σοι μολύνεται. 
Cod. Falckenb. τὰ δὲ τηγανίζοντα, unde correxi. 


11 II (2, 365) 
Pollux X 68: τὸ δὲ σύστομον ὄνομα φιλήματός ἐ ἐστιν ἐν 
τοῖς Τηλεκλείδου ᾿Ἀψευδέσι μετ’ ἄλλων πολλῶν εἰρημένον. 


12. 13 III (2, 366) IV (5, 30) 

Hesychius, “ρεπτόν: εἶδος φιλήματος, ὡς Τηλεκλείδης. 
Ad L4wevóeig τοῖα! propter Pollucis locum ad Fragin. II ad- 
scriptum. Eandem fabulam respicit Schol. Arist. Vesp. 506 ζῆν 
βίον γενναῖον ὥσπερ Mógvyoc] πρὸς τὸν τοὺς ψευδεῖς ποιή- 
σαντα, ὅτι τὸν Mogvyov τῶν πολιτικῶν πεποίηκε μετέχοντα 
πραγμάτων, ἀγνοήσας ὅτι τρυφερὸς καὶ ἡδύβιος κωμῳδεῖται. 
Ita enim haec corrigenda sunt. Hinc suspicor ad “ψευδεῖς re- 
ferendum esse fragm inc. XVI. 


H3 IO 40 I 
“ I (2, 366) 
44A ἡ τάλαινα Φιλοκλέα β Óev οὖν, 
εἰ δ᾽ ἐστὶν αἹἰσχύλου φρόνὴημ᾽ ἔχων. 

Schol. Aristoph. Thesm. 168 de Philocle agens, qui Aeschyli 
ex sorore nepos fuit: μικρὸς καὶ ᾿αἰσχρός: καὶ Τηλεκλείδης 
Ἡσιόδοις 14AÀ ἡ τάλαινα κτλ. In cod. pro 8. óev prope 
evanidis literis scriptum esse λελύϑημαι 09e» annotat. Dindorf. 


15. 16 II IIl (2, 366) 

Athenaeus ΠῚ p. 87 a: Τηλεκλείδης δ᾽ ἐν Hoiódoig: χόγχη 
φησὶ διελεῖν. ldem VIII p. 344 d: ὅτε δὲ οὗτος ἦν ὃ ποιη- 
τής, σαφῶς παρίστησι Τηλεκλείδης ἐν Ησιόδοις. Νοιμίρραπ 
dicit, poetam tragicum, gulositate infamem. 


17. 18 IV Y (2, 367) 

Athenaeus X p. 436 f: ἧς (i. e. Chrysillae) xa? Περικλέα 
τὸν Ὀλύμπιον ἐρῶν φησι Τηλεκλείδης ἐν Ἡσιόδοις. Schol. 
Aristoph. Av. 1126: Τηλεκλείδης δὲ ἐν Ἡσιόδῳ ὡς παρειμέ- 
yov τῷ σώματι κωμῳδεῖ αὐτόν. Proxenidem dicit. 


— 22. mM - um" 








TELECLIDES 133 


VI —VIIl (2, 367) 19—21 
Photius p. 356 7: Οὐδαμῇ ἀντὶ τοῦ οὐδαμόϑι. Τηλε- 
κλείδης Ἡσιόδῳ. Eadem Antiattic. p. 110 25 et Suidas s. v: 
οὐδαμῇ. ^  Antiatticista p. 91 4: διενεγκεῖν ἀντὶ τοῦ προσ- 
παλαίειν. Τηλεκλείδης «Ησιόδῳ. — Schol. Ven. Aristoph. Vesp. 
1187: 24vógoxÀéa δὲ Κρατῖνος Σεριφίοις φησὶ δοῦλον καὶ 
πτωχόν. . .. Τηλεκλείδης δὲ ἐν Ησιόδαις καὶ ᾿Ἐκφαντίδης 
βαλλαντιοτόμον. | Cod. ἐν τοῖς δυσ, quod correctum a 
Dindorfio. * 


IPYTA4NEIZ 
I (2, 368) 22 
Ζάκης τίς ἐστιν δντιν ἀνθρώπων δρᾷς. 
Schol. Aristoph. Vesp. 836: ἀλλ᾽ ἔοικεν ὃ “ἄάβης ὠνομα- 
τοπεποιῆσϑαι ἁπλῶς, καϑάπερ ὃ ΖΙάκης ὁ παρὰ Τηλεκλείδη 
ἐν Πρυτάνεσι ΖΔάκης κτλ. 


Π (2, 368) 23 
Καὶ μελιχρὸν οἶνον ἕλκειν 
ἐξ ἡδύπνον λεπαστῆς. 
Athenaeus XI p.486 a: Νίκανδρος δ᾽ ὃ Θυατειρηνὸς κυλιξ 
φησὶ μείζων (λεπαστὴ) παρατιϑέμενος Τηλεκλείδου ἐκ Πρυ- 
τάνεων Καὶ μελιχρόν κτλ. 


HII (2, 368) 24 
Τυρίον ἐπεσϑίοντα. 
Athenaeus IV. p. 170 d: ἐπεσϑίειν εἴρηκε Τηλεκλείδης Πρυ- 
τάνεσιν οὕτως Τυρίον πεσϑέοντα. Cum superiore fragmento 
haec recte coniunxit Bergk. Comm. p. 327. 


IV V (2, 368. 369) 25. 26 
Athenaeus IX p. 370b: xoi Τηλεκλείδης Πρυτάνεσι vai 
μὰ τὰς κράμβας ἔφη. — Idem XII p. 553 e: καὶ τὸν éni 
Θεμιστοκλέους δὲ βίον Τηλεκλείδης ἐν Πρυτάνεσιν ἁβρὸν ὄντα 
παραδίδωσι. 
VI ΥἹ (2, 369) 27. 28 
Hesychius, Δορυφόνον: τὸν δολοφονοῦντα. ᾿“ριστοφάνης 
Δαιδάλῳ. ὅτι δὲ Φιλόκτητος τῇ λέξει ἐχρήσατο πρῶτος, δηλοῖ 
Τηλεκλείδης ἐν Πρυτάνεσι. Dixi de his Hist. crit. p. 89. — Photius 
P. 480 25. ἹΡαγδαίους .. . τοὺς κεκινημένους xai σφοδροὺς 
καὶ βιαίους . .. ἔστι καὶ ἐν Πρυτάνεσι Τηλεκλείδου τὸ ὄνομα. 
Eadem Suidas s. v. ῥαγδαίους. 


TELECLIDES 


Vill IX (2, 369) 
044 H5: ᾿ὀρνεϑοθηρθᾶν Τηλεκλείδης εἴρηκεν ἐν 
Harpocratio p. 61 9: Τηλεκλείδης δ᾽ ἐν τοῖς 


3 εἰ 


εὐ ἡμέρας εἶπεν ἀντὶ τοῦ δι᾽ ὅλης τῆς ἡμέρας, 


S T EP POI 
Ι (2, 369) 
Ὡς οὖσα ϑῆλυρ εἰκότως οὖθαρ φορῶ. 
v ücuaeus ΙΧ p. 3996: οὖϑαρ. Τηλεκλείδης Στερροῖς Ὡς 
JqÀvg κκῃλ. Idem versus rursum apponitur ab Alhenze 
VV ys 090 e. ubi φέρω legitur. 
II (2, 370) 
Φιλῶ πλακοῦντα ϑερμόν, ἀχράδας οὐ φιλῶ, 
χαίρω λαγῴοις ἐπ᾽ ἀμύλῳ καϑημένοις. 
Alhenaeus XIV p. 648 e: τοῦ δὲ ἀμύλου μνημονεύει Τη)ε- 
εἰοίβην ὃν Στερροῖς οὑτωσὶ λέγων Φιλῶ πλακοῦντα κτλ. 
T lll (ὦ, 370) 
Athenaeus XIV p. 639 a: Τηλεκλείδης δ᾽ ἐν τοῖς Στερρυῖς 
«d μερὸ μοιχείας ἀναστρέφεσϑαί φησιν αὐτόν.  Gnesippin 


diei. poetam. 
ἡ IV (2, 370) 


Q2 δέσποϑ᾽ “Ἑρμῆ, κάπτε τῶν ϑυλημάτων. 
Srhol. Aristoph. Pac. 1040: ϑυλήματα τὰ τοῖς ϑεοῖς ἐπι- 
ἁμόμενα ἄλφιτα. ἐπιρραίνεται δὲ οἴνῳ καὶ ἐλαίῳ. Τηλε- 
«Atidig Στερροῖς 32 δέσποϑ᾽ “Ἑρμῆ κτλ. - 


EX INCERTIS FABVLIS 
n I (2, 311) 
Χαρικλέης μὲν οὖν ἔδωκε μνᾶν, Ty. αὐτὸν μὴ λέγῃ 
ug ἔφυ τῇ μητρὶ παίδων πρῶτος ἐκ βαλλαντίου. 
τέτταρας δὲ μνᾶς ἔδωχε Νικίας Νικηράτου" 
Uy δ᾽ ἕκατι τοῦτ᾽ ἔδωκε καίπερ εὖ εἰδὼς ἐγα 
οὐκ ἐρῶ" φίλος γὰρ ἁνήρ, σωφρονεῖν δέ μοι δοκεῖ. 
Plutarchus Nic. 4: ἐδίδου γὰρ (Niciam dicit) οὐχ ἧττον τοῖς 
dawüg ποιϑῖν δυναμένοις ἢ τοῖς εὖ πάσχειν ἀξίοις. --- TO- 
wieldrg μὲν γὰρ εἴς τινα τῶν συκοφαντῶν ταυτὶ πεποίηχε 
AugiAéng μὲν xvà. VYs.2 libri βαλαντίου. 
M. M H HI (2, 371. 372) 
Ἰνησίλοχός ἐστὶ ἐχεῖνος, ὃς φρύγει τι δρᾶμα καινόν 
Ηὐοιπίδῃη, καὶ Σωκράτης τὰ φρούγαν ὑποτέϑησιν. 








TELECLIDES 135 


o. QUE κα is ab Elmsleio edita ad Euripidis Bacch. p. 172 
lips logo αὐτῷ CEuripidi) καὶ Σωκράτης ὁ φιλόσοφος xai 
T ὃς 3 UR t7t εγεοιηκέναι τινά, ὡς φησι Τηλεκλείδης" Δί νη - 
σι οῖ καὶ -- πεῖνος Φρυγικόν τι δρᾶμα καινὸν Εὐρι- 
"t T N —Oxoarrc ὑποτίϑησιν. Mirifice haec perlur- 
pa E Pud Diog. Laert. Il 18: ἐδόκει δὲ (Socrates) συμ- 
aor. ς tg. ὅϑεν ἸΠνησίλοχος οὕτα quot* Φρύγες ἐστὶ 
gat y» €Utte τοῦτ᾽ Εὐριπίδου, ᾧ καὶ Σωκράτης và 

quM, ὑποτέϑησιν. Emendavii Dindorfius Fragm. Arist. 
p 25. δὶ etiam ea quae iu sequentibus ab Diogene ex Aristo- 


ais Nubi ndi 
pha bibus afferuntur, Teleclidae vindicare conatus cst ita 
ἃ se COtTecta. 


2 , ἢ Π ^ 
Εὐριπίδης δ᾽ ὁ τὰς τραγῳδίας ποιῶν 
τὰς σωχρατογόμφους οὗτός ἐστι τὰς σοφάς. 
Virumque fragmentum fortasse ad Hesiodos revocandum cst. 


IV (2, 312) - 39 
Πόλεων τε φύρους αὐτάς τε πόλεις τὰς μὲν δεῖν τὰς δ᾽ ἀναλύειν, 
Àatvo τείχη τὰ μὲν οἰκοδομεῖν, τάχα δ᾽ αὐτὰ πάλιν καταβάλλειν, 
σπονδὰς δύγαμιν χράτος δἰρήνην πλοῦτόν v εὐδαιμονίαν τε. 


Plutarchus Pericl. 16: καχοηϑῶς (Periclis polentiam) πα- 
θεμφαίνουσιν οἱ κωμικοὶ, Πεισιστρατίδας μὲν νέους τοὺς περὶ͵ 
αὐτὸν ἑταίρους καλοῦντες, αὐτὸν δ᾽ ἀπομόσαι μὴ τυραννήσειν 
χελεύοντες, ὡς ἀσυμμέτρου πρὸς δημοκρατίαν καὶ βαρυτέρας 
περὶ αὐτὸν οὔσης ὑπεροχῆς. ὃ δὲ Τηλεκλείδης παραδεδωκέναι 
φησὶν αὐτῷ (Pericli) τοὺς ᾿4ϑηναίους Πόλεών τε φόρους κτλ. 
YVs.2 legitur vulgo τὰ δὲ αὐτά, quod correxi. 

V (2, 373) 39 
Ὅδ᾽ ἀπὲ «Αἰγίνης νήσου χωρεῖ δοϑιῆνος ἔχων τὸ πρύσωπον. 
Herodianus dict. solit. p. 17 11 de vocabulo δοϑεὴν disse- 


rens: Τηλεκλείδης, 807 ἀπ᾽ ἰγιύνης οὐ χωρεῖ δοϑειῆ- 
γος ἔχων τὸ πρόσωπον. Correxit L. Dindorfius. 


VI (2, 313) A0 

Μόνος ix κεφαλῆς ἑνδεκακλίνου ϑόρυβον πολὺν ἐξανατέλλει. 

Plutarchus Per. 3: Τηλεκλείδης δὲ ποτὲ μὲν ὑπὸ τῶν 

πραγμάτων ἠπορημένον χαϑῆσϑαί φησιν αὐτὸν (Periclem) ἐν 

τῇ πόλει χαρηβαροῦντα, ποτὲ δὲ μόνον ἐκ κεφαλῆς ἕνδεκα- 
κλίνου ϑόρυβον πολὺν ἐξανατέλλειν. 





134 TELECLIDES 


19. 36 VII IX (2, 369) 

Pollux VII 185: [δρνεϑοϑθϑηθᾶν Τηλεκλείδης εἴρηκεν ἐν 
Προυτάνεσιν. —— Harpocratio p. 61 9: Τηλεκλείδης δ᾽ ἐν τοῖς 
Πρυτάνεσι δι᾽ ἡ μέρας εἶπεν ἀντὶ τοῦ δι’ ὅλης τῆς ἡμέρας. 


TEPPOI 
31 | (2, 369) 
Ὡς οὖσα ϑῆλυς εἰκότως οὖϑαρ φορῶ. 
Alhenaeus IX p. 399 c: οὔὖϑαρ. Τηλεκλείδης Στερροῖς Ὡς 
οὖσα ϑῆλυς κτλ. Idem versus rursum apponitur ab Athenaeo 
XIV p. 656 e. ubi φέρω legitur. 


32 II (2, 310) 
Φιλῶ πλακοῦντα ϑερμὸν, ἀχράδας οὐ φιλῶ, 
χαίρω λαγῴοις ἐπ᾿ ἀμύλῳ καϑημένοις. 
Athenaeus XIV p. 648 e: τοῦ δὲ ἀμύλου μνημονεύει Τηλε- 
κλείδης ἐν Στερροῖς οὑτωσὶ λέγων Φιλῶ πλακοῦντα κτλ. 


33 HI (2, 870) 

Athenaeus XIV p. 639 a: Τηλεκλείδης δ᾽ i» τοῖς Στερροῖς 
xai περὲ μοιχείας ἀναστρέφεσϑαΐ φησιν αὐτόν.  Gnesippum 
dieit poetam. 

34. IV (2, 370) 
Ὦ δέσποϑ᾽ Ἑρμῆ, κάπτε τῶν ϑυλημάτων. 

Schol. Aristoph. Pac. 1040: ϑυλήματα τὰ τοῖς ϑεοῖς ἐπι- 
ϑυόμενα ἄλφιτα. ἐπιρραίνεται δὲ οἴνῳ καὶ ἐλαίῳ. Τηλε- 
κλείδης Στερροῖς Ὦ δέσποϑ᾽ “Ἑρμῆ κτλ. 


EX INCERTIS FABVLIS 


35 D (2, 371) 

Χαρικλέης μὲν οὖν ἔδωκε μνᾶν, Ty. αὐτὸν μὴ λέγη 

ὡς ἔφυ τῇ μητρὶ παίδων πρῶτος ἐκ βαλλαντίου. 

τέτταρας δὲ μνᾶς ἔδωκε Νικίας Νικηράτου" 

ὧν δ᾽ ἕκατι τοῦτ᾽ ἔδωκε καίπερ εὖ εἰδὼς ἐγα' 

οὐκ ἐρῶ" φίλος γὰρ ἁνήρ, σωφρονεῖν δέ μοι δοκεῖ, 

Plutarchus Nic. 4: ἐδίδου γὰρ (Niciam dicit) οὐχ ἧττον τοῖς 
«ewig ποιεῖν δυναμένοις ἢ τοῖς εὖ πάσχειν ἀξίοες. --- Τηλε- 
πλεέϑης μὲν γὰρ εἴς tiva τῶν συκοφαντῶν ταυτὶ πεποίηκε 
Χαρικλέης μὲν κτλ. Vs.2 libri βαλαντίον. 
86. 37 H II (2, 311. 312) 


ἸΜνησίλοχός ἐστὶ ἐκεῖνος, ὃς φρύγει τι δρᾶμα καινὸν 
Εὐριπίδῃ, καὶ Σωκράτης τὰ φρύγαν' ὑποτέϑησιν. 





TELECLIDES 135 


Vita Euripidis ab Elmsleio edita ad Euripidis Bacch. p. 172 
Lips. δοκεῖ αὐτῷ (Euripidi) xai Σωκράτης ὃ φιλόσοφος xai 
ἸΠνησίλοχος συμπεποιηκέναι τινά, ὡς φησι Τηλεκλείδης" δίνη - 
σίλοχος δὲ ἐκεῖνος Φρυγικόν τι δρᾶμα καινὸν Εὐρι- 
πίδῃ καὶ Σωχράτης ὑποτίϑησιν. Mirifice haec perlur- 
bata sunt apud Diog. Laert. ll 18: ἐδύόχει δὲ (Socrates) συμ- 
ποιεῖν Εὐριπίδῃ. 09ev Mynoiloxog οὕτω φησί" Φρύγες ἐστὶ 
χαινὸν δρᾶμα τοῦτ᾽ Εὐριπίδου, ᾧ καὶ Σωκράτης τὰ 
φρύγαν᾽ ὑποτέίϑησιν. Emendavii Dindorfius Fragm. Arist. 
p.23, qui eliam ea quae ii! sequentibus ab Diogene ex Aristo- 
phanis Nubibus afferuntur, Teleclidae vindicare conatus cst ita 
ἃ se correcia: 

Εὐριπίδης δ᾽ ὃ tdg τραγῳδίας ποιῶν 
τὰς σωκρατογόμφους οὗτός ἐστι τὰς σοφᾶς. 
Virumque fragmentum fortasse ad Hesiodos revocandum cst. 


IV (ὦ, 312) 39 
Πόλεων τε φόρους αὐτᾶς τὲ πόλεις τὰς μὲν δεῖν τὰς δ᾽ ἀναλύειν, 
λάινα τείχη τὰ μὲν οἰκοδομεῖν, «aya δ᾽ αὐτὰ πάλιν καταβάλλειν, 
σπονδὰς δύναμιν κράτος δἰρήνην πλοῦτόν τ᾽ εὐδαιμονίαν τε. 


Plutarchus Pericl. 16: χακοηϑῶς (Periclis potentiam) πα- 
θεμφαίνουσιν οἵ κωμικοί, Πεισιστρατίδας μὲν νέους τοὺς περὶ, 
αὐτὸν ἑταίρους καλοῦντες, αὐτὸν δ᾽ ἀπομόσαι μὴ τυραννήσειν 
κελεύοντες, ὡς ἀσυμμέτρου πρὸς δημοκρατίαν καὶ βαρυτέρας 
περὶ αὐτὸν οὔσης ὑπεροχῆς. ὃ δὲ Τηλεκλείδης παραδεδωκέναι 
φησὶν αὐτῷ (Pericli) τοὺς ᾿ϑηναίους Πόλεων ve φύρους κτλ. 
Vs. 2 legilur vulgo τὰ δὲ αὐτά, quod correxi. 

V (2, 373) 39 
Ὅδ᾽ ἀπὸ Αἰγίνης νήσου χωρεῖ δοϑιῆνος ἔχων τὸ πρόσωπον. 

Herodianus dict. solit. p. 17 11 de vocabulo δοϑιὴν disse- 
rens: Τηλεκλείδης, 00. ἀπ᾿ Αἰϊγιύνης οὐ χωρεῖ δοϑειῆ- 
γος ἔχων τὸ πρόσωπον.  Correxit L. Dindorfius. 

VI (2, 313) 40 
Móvog ἔκ κεφαλῆς ἑνδεκακλίνου ϑόρυβον πολὺν ἐξανατέλλει. 

Plutarchus Per. 8: Τηλεκλείδης δὲ ποτὲ μὲν ὑπὸ τῶν 
πραγμάτων ἠπορημένον καϑῆσϑαί φησιν αὐτὸν (Periclem) ἐν 
τῇ πόλει καρηβαροῦντα, ποτὲ δὲ μόνον ἐκ κεφαλῆς ἑνδεκα- 
κλίνου ϑόρυβον πολὺν ἐξανατέλλειν. 


138 TELECLIDES 


u VII (2, 314) 
Avyyevéa 9o, διὰ χρόνου μ᾽ ἐλιπάρει 
δρυπεπέσι μάζαις, καὶ διασκανδικίσαι. 

Alhenaeus ΠῚ p.56 d. de δρυπεπέσιν ἐλάαις disserens: καὶ 
χωρὶς δὲ τοῦ φάσκειν ἐλάας αὐτὸ καϑ᾽ ξαυτὸ ἔλεγον μόνον 
δρυπετπεεῖς. Τηλεκλείδης Ξυγγενέσϑαι διὰ χρόνου κελ. Pro μ᾽ 
ἐλιπάρει vulgo λιπαρείτω μου.  Correxit Porsonus ad Toupii 
Emend. p. 491.  Forlasse tamen legendum ξυγγενέσϑαι διὰ 
χρόνου μὲ λιπαρεῖ | ζωμίοις, δρυπεπέσι, μάζαις, καὶ δια- 
σκανδικίσαι. 

" VII (2, 375) 
Σὺ δὲ φρόνιμος αὐτὸς ὧν 
ἀπαρτὶ ταύτης τῆς τέχνης. 

Grammat. Bekkeri p. 418 15: ἀπαρτὶ παρ᾽ ἉΗροδότῳ ση- 
μαίνει τὸ ἀπηρτισμένως καὶ ἀκριβῶς . . . . τάχα δὲ ὃ Τηλε- 
κλείδης ὁμοίως τῷ Ἡροδότῳ κέχρηται Σὺ δὲ κτλ. Possis σὺ 
δέ γε, sed videlur alia corruptela latere. 

43 IX (ὦ, 3715) 
Τίς ἣδε κραυγὴ καὶ δόμων περίστασις; 

Phrynichus Epit. p. 376: οἱ δ᾽ ἀρχαῖοι περίστασιν λέγουσι 
τὴν διά τινα τάραχον παρουσίαν πλήϑους . . . μάϑοις δ᾽ ἂν 
Τηλεκλείδου λέγοντος ὧδε Τίς δε κτλ. Eadem Thomas Mag. 
p. 291. 

44 Χ (, 910) 
Πάντες δὲ τευτάζουσιν oi διάκονοι. 

Etymol. M. p.755 46: Τηλεκλείδης Πάντες δὲ κτλ. ἀντὶ 
τοῦ πραγματεύονται καὶ σκδυωροῦνται. — Eadem Suidas el 
Photius s. τευταζειν. 
i5 ΧΙ (2, 375) 

Τῶν δυνατῶν τι xéAsv " οὐ γὰρ παρὰ Κενταύροισιν. 

Suidas, Ταδ᾽ οὐ παρὰ Κενταύροισι. λεγόμενόν τε ἦν. 
Τηλεχλείδης" τισι τῶν δυνατῶν τι κέλευ᾽" οὐ γὰρ παρὰ Κεν- 
ταύροισιν. Eadem Photius p. 565 7. nisi quod vict, in quo 
Ἡσιόδοις latere videlur, cum Teleclidis nomine coniunctum est. 
Omisso ilü τισι cetera sine auctoris nomine iterum leguntur 
apud Photium p. 613 1. Porsonus Adv. p. 266 scribebat τί σύ; 
τῶν δυνατῶν τι xéAev. οὐ ydg παρὰ Κενταύροισι τάδ᾽ ἔστιν. 
16. AT Xll a. b. (2, 316) 

Antialticista p. 107. Mouqgur: ἀντὶ τοῦ μέμψιν. TyÀs- 
κλείδης. Lege uougov» vel μομφήν. — Pholius p. 257 26. 





TELECLIDES 137 


Méugstgav: τὴν μέμψιν. Τηλεκλείδης. Fortasse Méyu- 
πτειραν: τὴν μεμφομένην, vel μομφήν pro μέμφειραν. 


XIII—XV (2, 376) 4850 
Grammat. Bekkeri p. 371 32. ᾿ῳἀκροκώλια δίεφϑα. Τη- 
λεκλείδης. lla scribe. — Idem p. 403 4. νηρώτιζεν: ἀντὶ 
τοῦ ἀνηρώτα. Τηλεκλείδης. Eadem Suidas el Zonaras s. ἀνη- 
ρώτιζεν. — ldem p. 415 26. “πατήσει: ἀντὶ τοῦ παραλο- 
γιεῖται. Τηλεκλείδης. Eadem Suidas s. ἀπατήσει. 


XVI XVH (2, 376) 51. 52 

Phrynichus Epit. p. 291. Βρέχειν: ἀντὶ τοῦ ὕειν ἔν τινι 

χωμῳδίᾳ ἀρχαίᾳ προστιϑεμένῃ Τηλεκλείδῃ τῷ κωμῳδῷ. Cfr. 

ad “ψευδεῖς fr. IV. — Schol. Aristoph. Av. 17: τὸν μὲν Θαρ- 

ρελείδου] Σύμμαχος ᾿ῃΠσωπόδωρον. καὶ γὰρ οὗτος ἐπὶ σμι- 
χρύτητι ὑπὸ Τηλεκλείδου κεκωμῴδηται. 


XVII XIX (ὦ, 5177) 58. 54 

Schol. Aristoph. Acharn. 860: xai Τηλεκλείδης τραχήλου 

τύλαν εἶπεν. Eadem Suidas s. v. τύλα. — Pholius p. 100 18. 

T8) μέγα: ἀντὶ τοῦ ἀναφϑεγξάμενοι μέγα. οὕτως Τηλεκλῆς. 

Corrigunt Γηλεκλείδης. Praclerea distingue, "89: μέγα.  Qui- 

bus quae inferuntur verba speclant ad parlicipium quod excidit. 
Docet id Hesychius s. v. Igvxiv5oavcsg. 


XX (2, 371) 55 
Pholius p. 238 11. “υχνοκῶσα: λυχνοκαυτοῖσα. οὕτως 
Τηλεκλείδης. Hesychius, “Ζυχνοκῶσαν: λυχνοκαυστοῦσαν. For- 
lasse doricum est pro λυχνοκοοῦσα, ul νῶσα pro νοοῦσα. Lo- 
beckius ad Phryn. p. 523 ipsum illud λυχνοκοοῦσα reponendum 
putat, 
XXI XXII (2, 317) 56. 57 
Photius p. 495 1. Σαβαρίχην: τὸ γυναικεῖον αἰδοῖον. 
Τηλεκλείδης.  Vitiose apud Theognostum Crameri Anecd. Il 
p.118 σαμαρίχη. — Idem p. 496 5. Σάϑων: ὑποκόρισμα παι- 
δίων ἀρρένων. οὕτως Τηλεκλείδης. 


XXI] XXIV (2, 3178) 58. 59 

Photius p. 579 8. Τερπότραμις: ἡ τῶν ἀφροδισίων 

τέρψις. οὕτως Τηλεκλείδης. Rectius interpreteris ὁ τοῖς ἀφρο- 
δισίοις τερπόμενορ. Hesychius, Βρόμιος: παρὰ Τηλεκλείδῃ 

ὃ Σάτυρος ἢ ὃ 4Πόνυσος. Prius falsum. | 


138 TELECLIDES. HERMIPPVS. 


60—63 XXV — XXVIII. (2, 378) 

Hesychius, Εὐτρηίους: τοὺς ἀπὸ Εὐτρήσεως, πόλεως 
τῆς ᾿ρκαδίας. δωρικῶς δὲ εἶπε Τηλεκλείδης. ϑέλει γὰρ 
εἰπεῖν Εὐτρησίους. — Pollux WI 76: παιδοφιλής, ὡς Τῆηλε. 
κλείδης καὶ παιδοφριλεῖσϑαι Πλάτων εἴρηκεν ὃ κωμικός. 0 
μέντοι παιδέρως Ζεὺς παρὰ τῷ Τηλεκλείδη πέπαικται. 
Idem ΠῚ 127: Πλάτων δὲ τῆς ἀγοράσεως εἴρηκεν, ὡς τῆς 
ἀγορασίας Τηλεκλείδης. ΙΙἄδπ VII 182: τοὺς δὲ ἔργολα- 


ς 


βους καὶ ἐργολήπτας Τηλεκλείδης ὃ κωμικός. 
64. 65 XXIX XXX (2, 319) 

Lonaras Lex. p. 1170: καὶ Τηλεκλείδης καϑεδοῦμ αι. 
Idem p. 1334. Mavóv: ἀραιόν. βραχέως λέγουσι. Τηλεκλεί- 
δης ἀντὶ τοῦ ἀκριβὲς ἢ ὀρϑὸν ἢ ἀσφαλὲς ἢ πυκνόν. 

68 XXXI (2, 314) 

Pollux Il 41. καρηβαρικὸν τὸ πάϑος Τηλεκλείδης, và 
δὲ ono μέϑης καρηβαρεῖν καρηβαριᾶν Ἀριστοφάνης. Αἰ 
fragm. VI refert Bergkius Comm. p. 330. 


HERMIPPVS 


40 HN 45 ϑ Ω ΓΟΝ 4AlI 
1 I (2, 380) 

"Exeivog ἐστι στρογγύλος τὴν ὄψιν ὦ πονηρέ, 

ἐντὸς δ᾽ ἔχιυν περιέρχεται κύκλῳ τὰ πάντ᾽ ἐν αὑτῷ, 

ἡμᾶς δὲ τίκτει περιτρέχων τὴν γῇν ἁπαξάπασαν᾽ 

ὀνομάζεται δ᾽ ἐνιαυτός, ὧν δὲ περιφερὴς τελευτήν 
- οὐδεμίαν οὐδ᾽ ἀρχὴν ἔχει, κυκλῶν δ᾽ ἀεὶ τὸ σῶμα 

οὐ παύσεται δι᾽ ἡμέρας ὁσημέραι τροχάζων. 

Stobaeus Eclog. Phys. I p. 239 cum lemmate ἀναγενέως 
Ἑρμίππου, quod ᾿4ϑηνᾶς yovaig scribendum esse vidit Heere- 
nius. Vs. 1 legebatur éxeivóg ἔστι τὴν ὄψιν στρογγύλος, quod 
emendavi Curis crit. p. 55. — Vs. 2 Heerenius τὰ περὶ ξαυτοῦ. 
Cod. Vet. τὰ παρ᾽ ἑαυτῷ.  Correxi iam olim Programm. schol. 
1811 edito. Vs. 3 fortasse praestat γῆν 9' ἁπαξάπασαν. Vs.6 
Bergkius Comment. p. 308 παύεται. 

? W (2, 384) 
Ti» μὲν διάλεκτον xai τὸ πρόσωπον Guviov 


ἔχειν δοκεῖς, τὰ δ᾽ ἔνδον οὐδὲν διαφέρεις 
δράκοντος. 


-—A—— -- 








HERMIPPVS 139 


Etymol. M. p. 146 25: ἄμνιος σημαΐνει τὸν ἀμνὸν καὶ διὰ 
τοῦ € γράφεται καὶ προπαροξύνεται" ὡς παρὰ Ἑ,ρμίππῳ ἐν 
᾿Ιϑηνᾶς γοναῖς Τὴν μὲν διάλεκτον κτλ. 

II] IV (2, 381) 3.4 
Καιροσπάϑητον ἀνθέων ὕφασμα καινὸν Ὡρῶν. 
“Ἱεπτοὺς διαψαίρουσα πέπλους ἀνϑέων γέμοντας. 

Grammat. Bekkeri p. 404 28 cl Suidas ᾿“νϑέων: τὴν γενι- 
xiv ὁμοίως τοῖς Ἴωσιν οἱ “Ἀττικοί. Ἕρμιππος 4d 95vàg γοναῖς 
Κηροσπάϑητον... Ὡρῶν. καὶ ἐν τοῖς ἑξῆς “επτοὺς διαψαί- 
ρουσα κτλ. Scripsi καιροσπάϑητον pro κηροσπάϑητον cum Toupio 
Emend. II p. 482, Πέπλους et λεπτους forsan Iransponenda. 


V (2, 382) ; 
!4nó τῆς τραπέζης τουτονὶ τὸν στήμονα 
ἄττεσϑ᾽ ἐπινοῶ. 
Grammat. Bekkeri p. 461 26: ἥττεσϑαι ὃ ἡμεῖς διάζεσϑαι. 
Ἕρμιππος ᾿Αϑηνᾶς yovaig ᾿Α4πὸ τῆς τραπέζης xvÀ. ᾿Ἐπινοῶ 
pro ἐπινοῶν Valcken. ad Theocr. Adon. p. 206 c. 


VI (2, 382) 8 
*O Ζεὺς δίδωμε Παλλάς, ἡσί, τοὔνομα. 

Pholius p. 61 26: καὶ ἦν δ᾽ ἐγὼ ἀνεὶ τοῦ ἔφην δ᾽ ἐγώ. 
παρ᾽ ὃ δὴ καὶ Ἕρμιππος ἐν ᾿ϑηνᾶς γοναῖς ἠσὶν ἀντὶ τοῦ 
φησίν: Ὃ Ζεὺς διδωνω πολλάς φησι τοὔνομα. ἴϊα ο0-- 
dex. Suidass. v. ἢ δ᾽ ὅς: ὁ Ζεὺς διδόναι πολὺ φησι τοὔνομα. 
Correxit Porsonus. Eundem Hermippi locum respicere videtur 
Etymol. M. p. 416 34 e Pholio corrigendum. 


| A Vil (2, 383) | 1 
Schol. Platon. Bekk. p.353: μέμνηται ταύτης (Acconem 
dicit) “Ἕρμιππος ἐν 449 5vàg γοναῖς. 


APTOIIOA4IAZEZX 


| (2, 383) | 8 
Φέρε νῦν ἀγήλω τοὺς Jeo)g ἰοῦσ᾽ ἐγώ, 
καὶ ϑυμιάσω τοῦ τέκνου σεσωσμένου. 

Grammat. Bekk. p. 328 25 et Suidas 24y74a«: τιμῆσαι ϑεόν, 
ἀγλαΐσαι . . . Ἕρμιππος ᾿Αρτοπώλισι Φέρε νῦν ἀγήλω κτλ. 
Primum versum servavit etiam schol. Eurip. Med. 1016 (995) 
ubi ἰοῦσ᾽ ἔσω, pro quo Suidas οἵους ἐγώ. Cod. Grammatici 
Seguer. οἵους ἐγώ. Recte ἐοῦσ᾽ ἐγώ praefert Elmsleius ad Me- 
deam p. 95. ἔσω pro εἴσω antiquae comoediae poetae non dixe- 


140 HERMIPPVS 


runt, at dixit Eubulus Com. III p. 225. Ad ἀγήλω pertinet glossa 
Hesychii, 24y5Àc: κοσμήσω. Hyperboli matrem haec esse locu- 
tam viderunt Th. Bergkius οἱ Frilzschius. Ipsum etiam Hyper- 
bolum hac in fabula male habitum esse docet schol. Aristoph. 
Nub. 557. 
9 II (2, 384) 

Ὦ σαπρὰ xai πασιπόρνη καὶ καπραινα. 

Pollux VII 202: Ἕρμιππος δὲ ἐν τοῖς Κοϑόρνοις πορνο- 
τελῶναι. ὃ αὐτὸς ἐν ᾿Αρτοπώλισί φησιν, ὡς σαπρὰ πόρνη 
καὶ κάπραινα. Pro his cod. Falckenb. Φιλωνίδης δὲ ἐν 
Κοϑόρνοις πορνοτελῶναι. Ἕρμιππος δὲ ἐν 4. καὶ πασι- 
πόρνη φησὶ καὶ κάπραινα. Corréxi haec ut supra adscripsi. 


10. 11 III IV (ὦ, 384) 

Athenaeus III p. 119 c: ἰδίως δ᾽ ἐσχημάτισται (τὸ τάριχος) 
παρ᾽ Ἑ,ρμίππῳ ἐν ᾿Αρτοπώλισιν καὶ τάριχος πίονα. Dixit 
haec mater Hyperboli, quam barbare loquentem ἱπάυχογαὶ Her- 
mippus. Eodem pertinent haec Hesychii, Δοκεκῶ: ἀντὲ τοῦ 
δοκῶ. ἔπαιζε δὲ Ἕρμιππος ἐν ᾿Αρτοπώλισιν. | 


t2 V (2, 384) 
᾿Ἐνέβαινε σιγῇ Πείσανδρος μέγας αὐτός 
ὥσπερ Διονυσίοισιν οὑπὶ τῶν ξύλων, 
ἐλαίας ἔρεισιν ὄνον κανϑήλιον. 
Schol Aristoph. Av. 1556: ἦν δὲ καὶ τὸ σῶμα εὐεκτής 
(Pisander), ὡς Ἕρμιππος ἐν ᾿Αρτοπώλισιν Ἐνέβαινε κελ. — Alii 
aliter. Ipse Hist. crit. p. 179 hanc coniecturam periclitatus sum: 
Ἐπίβαινε δή" Πείσανδρος ὃ μέγας obrooi* 
χῶσπερ 4Διονυσίοισιν οὑπὶ τῶν ξύλων 
ἐλάσας ἔρεισον εἰς ὄνον κανϑήλιον. 

13 VI (2, 385) 

Pollux VII 198: εἴρηται γὰρ ἡ γελγόπωλις ἐν Διονυσαλε- 
ξάνδρῳ Κρατίνου, ὥσπερ ἐν ᾿Αρτοπώλισιν Ἑρμίππου τὸ γελ- 
γοπωλεῖν. 

4 H MOT 41 
“ D (2, 385) 
Οἴμοι, τί δράσω σύμβολον xexaguévoc; 

Pollux IX 71: εἴῃ δ᾽ ἂν καὶ σύμβολον βραχὺ νομεσμάτιον, 
ἡμίτομόν τι νομίσματος. ὁ γοῦν Ἕρμιππος ἐν Φορμοφόροις 
λέγει . . . . ἐν δὲ τοῖς 4“ημόταις Οἴμοι, τί δράσω σύμβολον 
κεκαρμένος; | 





HERMIPPVS 141 


Hl (2, 386) 15 
Ἔχοντες ἴσον ἀσπίδιον ὀγκίῳ. 

, Pollux X 165: τὸ δὲ ὄγχιον σκεῦος πλεκτὸν εἰς ἀπόϑεσιν 
σιδήρου 7] ἄλλων τινῶν, παρὰ δὲ Ὁμήρῳ τῶν Ὀδυσσέως πε- 
λέκεων. Ἕρμιππος δὲ ἐν Δημόταις ἔφη Ἔχοντες ἶσον ἀσπί- 
διον ὀγκίῳ.  Falck. ὄγκῳ. 


UI] (2, 386) | te 
Νῦν δ᾽ οὐδ᾽ agn» κινεῖν δοκεῖς. 
Athenaeus VII p. 285 e: ἐπὶ τοῦ ἑνικοῦ (ἀφύην dixit) "Eg- 
μιίππος 4Ἕημόταις Νῦν δ᾽ οὐδ᾽ ἀφύην κινεῖν δοκεῖς. 


IV (2, 386) 17 

Photius p. 245 15 et Suidas, “επτολογέαν: Ἕρμιπ- 

πος Ζημόταις. Eadem Antiatlicista p. 106 26. Cfr. Phrynichus 
Appar. soph. p. 49 28. 


V—VH (2, 387) 18—20 

Pollux VII 89: αὐτοσχιδὲς ὑπόδημα τὸ ἁπλῶς εἰργα- 

σμένον Ἕρμιππος εἴρηκεν ἐν Δημόταις, —— Hesychius, Οὐ 

φροντὶς Ἱπποκλείδῃ: παροιμία, ἧς μέμνηται καὶ Ἕρμιτπ:- 

πος Ζ4ημόταις. Eadem Photius p. 363 6 et Suidas s. v. οὐ 

φροντίς. ^ Antiallicista p. 104 33. Κακκάβη: Ἕρμιππος Zfy- 
μόταις. Bergkius Comm. p. 316. κάχκαβος. 


VII—X (2, 381. 388) 21—23 
Antiatlicista p. 105 7. Κατόχους τινὰς λέγουσιν oi παιδο-- 
τρίβαι. καὶ κατόχως εἴρηται ἀντὶ τοῦ μνημονικῶς. Ἕρμιπ- 
moc 4ημόταις. — ldem p. 85 31: [Bá] πρὸς τοὺς κατάρνη 
ἀναφωνήσαντας εἰώϑασιν oi ἀντιτιϑέντες ἀντεμβοᾶν, καί ἔστιν 
οἱονεὶ σκῶμμα" Ἕρμιππος Δημόταις. Bà addidi ductu et in- 
dicio Eustathii ad lliad. 4 498: καὶ βᾶ ἐπίρρημα παρὰ 'Eg- 
μίππῳ, ὕπερ εἰώϑαμεν ἀντεμβοῶντες λέγειν, ὡς καὶ τοῦτό 
φασιν οἱ παλαιοί. — Photius p. 398 9. Παρίσϑιε: παραγίνου, 
παρατύγχανε. Ἕρμιππος 4ημόταις. 


EY P 0I H 
(2, 388) 24. 
- Ῥυζῶν ἅπαντας ἀπέδομαι τοὺς δακτύλους. — 
Suidas, “Ραζεῖν xai δυζεῖν, τὸ ὑλακτεῖν. Ἕρμιππος Εὐ- 
quz; Ῥυζῶν κτλ. Apud Photium p. 481 13 scribilur ῥάζειν καὶ 
ὀύζειν, sed in Hermippi versu δυζόν, quod in Qvid» mulavit 
Porsonus. 








143 HERMIPPVS 


O0 E O I 


25 I (2, 389) 
Ἔπειϑ᾽ ὅταν πινώμεϑ᾽ ἢ διψώμεϑα, 
εὐχόμεϑα πρὸς τοῦτ᾽ οἶνος, ὦ κέρας, γενοῦ". 
κὰς τοῦ καπήλου ᾽γὼ φέρω παίζων ἅμα, 
χεὐϑὺὶς γεγένηται τοῦτο πέντε καὶ δύο. 
Athenaeus X p.426f: οἱ δ᾽ ἐπιτεταμένως χρώμενοι τῷ 
ποτῷ δύο οἴνου ἔπινον πρὸς πέντε ὕδατος --- Ἕρμιππος Θεοῖς 
Ἔπειϑ᾽ ὅταν κτλ. Vs. 1 Bergkius Comment. p. 317. πεινώμεϑα. 
Dici haec ab aliquo qui se fluviatilem deum esse simularet mo- 
nuit Hermannus. Vs. 2 πρὸς τοῦϑ᾽ ὃ οἶνος ὠκερασγενου B, 
πρὸς τοῦϑ᾽ ὃ οἶνος ὠκαιρας ysvov PVL. Correxit Bergkius. 
Vs. 8 vulgo οὐκ ἀστοῦ καὶ πηλοῦ. B οὐκαστοῦ καὶ πηλοῦ. 
Adamus οὐχ ἀπὸ καπήλουι  Recepi emendalionem Bergkii. 
Vs. 4 καὖϑις PVL. καυϑεὶς ABP. κεὐθὺς Bergkius. 


26 II (2, 389) 
Ὥσπερ αἱ κανηφόροι 
λευχοῖσιν ἀλφίτοισιν ἐντετριμμένοις. 
ἐγὼ δ᾽ ἐνέκαψα λανθάνων τὴν διφροφόρον. 

Schol. Aristoph. Av. 1551: ταῖς κανηφόροις σκιάδειον καὶ 
δίφρον ἀκολουϑεῖ τις ἔχουσα. 'Eguizmov Θεῶν Ὥσπερ αἱ 
κανηφόροι κτλ. Vs. 2 legendum videlur ἐντετριμμένος. — Vs. 8 
ἐνέκαψα λανθάνων Valcken. ad Herod. II 93 et Porsonus App. 
ad Toupii Emend. p.445. Libri ἕνεκα ψαλάϑων». 


27 III (2, 390) 
Φήμης ἱερᾶς ἐξοιγνυμένης ὥσπερ πέπονος δοϑιῆνος. 
Herodianus dict. solit. p. 17 12: Ἕρμιππος ἐν Θεοῖς Φήμης 
ἱερᾶς ἐξοιγνυμένης ὥσπερ πέπονθε δοϑειῆνος. Emendavit L. 
Dindorfius. 
38 IV (2, 390) 
Τόν τε κότυλον πρῶτον ἤνεγχ ἐνέχυρον τῶν γειτόνων. 
Athenaeus XI p. 478 c: Τὰ μόνωτα ποτήρια κότυλοι — 
Ἕρμιππος δ᾽ ἐν Θεοῖς: Τόν τε κότυλον πρῶτον ἤνεγκεν ἐχυρὸν 
τῶν γειτόνων.  Emendavit Porsonus οἱ lacobsius Addit. p. 259. 
Praeterea Dindorfius πρῶτος. Respicit Athen. 1. 1. p. 478 f. 


29 V (2, 390) 
-denadag δὲ πετρῶν ἀποκόπτοντες κρεμβαλιάζουσι. 
Athenaeus XIV p. 636 d: “Ἕρμιππος δ᾽ ἐν Θεοῖς τὸ τούτοις 








HERMIPPVS 143 


(αρεμβάλοις) κρούειν κρεμβαλίζειν εἴρηκεν ἐν τούτοις “επά. 
δας τὲ wrÀ. Vulgo χρεμιβαλίζουσι.  Correxit Dindorfius. 
VI (2, 391) 30 
Καὶ πρὸς κύβους ἕστηκ ἔχων τὸ κήϑιον. 

Schol. Aristoph. Vesp. 674: xoi πρὸς τὴν τῶν κύβων παι- 
διὰν ὁμοίως ἐχρῶντό τινε (sc. κηϑίῳ) βάλλοντες ἐξ αὐτοῦ. 
χαὶ γὰρ Ἕρμιππος &» Θεοῖς Καὶ πρὸς κύβους ἕστηκ᾽ ἔχων 
xn9iov.  Arliculum addidit Porsonus. 


VII (2, 391) T 
Καί σε τί χρὴ παραταιναρίζειν; 
Stephanus Byz. p. 631: λέγεται xai ταιναρίζειν, ὡς Ἕρ- 
μιππος Θεοῖς Kot σε τί χρὴ κτλ. 


VIII (2, 392) $2 
ἘΣ ἀγορᾶς δ᾽ ἐγώ 
ὠνήσομαι λύχνον viv ἢ στίλβην. 
Photius p. 538 21. Στείλβη: λύχνῳ τι ἐοικός. “Ἕρμιππος 
Θεοῖς Ἔξ ἀγορᾶς κτλ. 
ΙΧ (2, 392) 33 
Pollux IX 126: τὸ δὲ δῆμα τὸ πενταλιϑίζειν ἐστὶν ἐν 
τοῖς Ἑρμίππου Θεοῖς. Hermippus fortasse πεντελιϑίζειν dixe- 
rat: v. Photius p. 411 4. 


. (2, 392) T 

Hesychius, JM "m ἡλικία. ἔνιοι δὲ μέλλα (μέλλαξ). 
καὶ παρ᾽ ἙἭρμίππῳ ἕν Θεοῖς, ἀγνοήσας “Ἀρτεμίδωρος. ἐκεῖ 
γὰρ μἐἰλαξ ἐστίν. δηλοῖ δὲ τὸν δημοτικόν. Cfr. Lobeckius 
Paralip. p. 128. 


K EP KO0OINHE«z 

| (2, 393) 9 
Οἱ γὰρ πενόμενοι 
ἀνάπηρά σοι ϑύουσιν ἤδη βούδια 
“Τεωτροφίδου λεπτότερα καὶ Θουμάντιδος. 

Athenaeus XII p. 551 b: πόσῳ οὖν κάλλιον πεδνόμενον εἶναι 
λεπτότερον ὧν καταλέγει Ἕρμιππος ἐν Κέρχωψιν, ἢ ὑπερ- 
πλουτοῦντας τῷ Ταναγραίῳ κήτει (leg. Κητεῖ) ἐοικέναι — 
φησὶ δ᾽ οὕτως ὃ Ἕρμιππος πρὸς τὸν Διόνυσον τὸν λόγον 
ποιούμενος Οἱ γὰρ πενόμενοι κτλ. 8610]. Aristoph. Av. 1406 
Ἕρμιππος Κέρκωψιν ᾿Ανάπηρά σοι xrÀ. Ex Alhenaeo Eusia- 
lhius ad lliad. ν΄ p. 1288, ex schol. Aristoph. Suidas s. v. “εω- 


144 HERMIPPVS 


τροφίδης.  Vs.1 οἱ γὰρ C e Eustathius. PVL νῦν οἱ γάρ. 

Fortasse igilur νυνὲ γὰρ οἱδὲ πενόμενοι.  Vs.2 C et Eustathius 

ϑύσουσιν. lbidem vulgatum βοΐδια mutavi in βούδια, duclus 

his verbis Antiatlic. p. 85 29: βούδια, o? μόνον βοίδια. Ἕρ- 
 4qumnog Κέρκωπι.  Recopit hoc Dindorfius. 


36 I| (2, 393) 
Χρυσίδ᾽ otvov πανσέληνον ἐχπιὼν ὑφείλετο. 
Athenaeus ΧΙ p. 502 b de chryside poculo disserens: xoi 
“Ἕρμιππος ἐν Κέρκωψι Χρυσίδ᾽ οἴνου κτλ. 


3 HI (2, 394) 
Ἤδη τεϑέασαι xóxxov ἐν χιόνι δόας; 
Athenaeus XIV p. 650 e: καὶ ἐν ἀναγύρῳ ,πλὴν ἀλεύρου xai 
óóag." Ἕρμιππος δ᾽ ἐν Κέρχωψί φησιν Ἤδη τεϑέασαι xsÀ. 


38. 39 IV V (2, 394) 

Athenaeus III p. 123 f: ὀνομάζει δὲ καὶ Ἕρμιππος ἐν Κέρ- 
xcu φρεατιαῖον ὕδωρ οὕτως. — Anliatlic. p. 88 29. δια- 
λέγειν: ἀντὶ τοῦ διαλέγεσϑαι. Ἕρμιππος Κέρκωψιν. 


4o VI (2, 394) 

Hesychius, KoAaxogogoxAs(óng: Ἱεροκλείδης, ὃν ἐπὶ 
πονηρίᾳ κωμῳδοῦσιν Ἕρμιππος μὲν ἐν ΚΚέρκωψι, Φρύνιχος δὲ 
ἐν Κωμασταῖς. ὁ δὲ “ἀσκληπιάδης Κλεώνυμον εἶναι ὑπέλαβεν, 
οὐδὲ τὸ τέλειον τοῦ ὀνόματος ἐπιστήσας. ldem v. Koga- 
κοφοροκλείδης: ἔστι γὰρ “Ιεροκλείδης. Id praefert Dobraeus 
ad Aristoph. Nub. 352. 


MOIP ΑΙ 


A I (2, 395) 
Βασιλεῦ Σατύρων, τί mov! οὐκ ἐϑέλεις 
δόρυ βαστάζειν, ἀλλὰ λόγους μέν 
περὶ τοῦ πολέμου δεινοὺς παρέχει, 
ψυχὴν δὲ ΤἸέλητος ὑπέστης; 
χἀγχειριδίου δ᾽ ἀκόνῃ σκληρᾷ 
παραϑηγομένου βρύχεις κοπίδας, 
δηχϑεὶς αἴϑωνι Κλέωνι. 
| Plutarchus Pericl. 33. ἐπεφύετο δὲ xal Κλέων ἤδη διὰ τῆς 
. πρὸς ἐκεῖνον ὀργῆς τῶν πολιτῶν πορευόμενος ἐπὶ τὴν δημα- 
᾿ψωγίαν, ὡς τἀνάπαιστα ταῦτα δηλοποιεῖ τὰ ρμίππου. Βα- 
! σιλεῦ Σατύρων κτλ. ΥΒ. θ vulgo παραϑηγομένη βρύχϑις κο- 


E 








HERMIPPVS 145 


πίδας. Corrigunt παραϑηγομένης et κοπίδος. Scripsi e Vulcob. 
παραϑηγομένου, ek βρύχεις posui pro βρύχει. 


Il (2, 397. 398) 4? 

Χλανίδες δ᾽ οὖλαι καταβέβληνται, 
ϑώρακα δ᾽ ἅπας ἐμπερονᾶται, 
χγημὶς δὲ περὶ σφυρὸν ἀρϑροῦται, 
βλαύτης δ᾽ οὐδεὶς ἔτ’ ἔρως λευκῆς, ᾿ 

ὅ ῥάβδον δ᾽ ὄψει τὴν κοτταβικήν 
ἐν τοῖς ἀχύροισι κυλινδομένην, 
ἸΠανῆς δ᾽ οὐδὲν λατάγων ἀΐει, 
τὴν δὲ τάλαιναν πλάστιγγ᾽ ἂν ἴδοις 
παρὰ τὸν στροφέα τῆς κηπαίας 

10 ἐν τοῖσι κορήμασιν οὖσαν. 

Athenaeus XV p. 668 a. de cottabi ludo disserens: “Ἕρμεπ:: 
πος Moígatg Χλανίδες δ᾽ οὖλαι κτλ. Vs. 3 libri κνημίδες et 
ἀρϑροῦνται. ^ Correxit Erfurdtus et Porsonus Misc. p. 248. 
Bergkius Comment. p. 320 χνημῖδε... ἀρϑροῦνται. — Vs. 4 libri 
ἑτέρως.  Correxit Iacobsius Mus. Att. III 3 p. 494. — Vs. 5 et 
reliquos habet iterum Athen. XI p. 487 e. Ex Hermippi Militibus 
versum 5 et 6 affert schol. Aristoph. Pac. 1242. V. ad fragm. 
Σερατ. 11. Vs. 7 Dindorfius ZMcvrc, ut est in altero loco Athe- 
nae, V. Engerum ad Aristoph. Lys. 1212. 


HI (2, 399) T 
Ei δ᾽ ἣν τὸ γένος τῶν ἀνθρώπων τῶν νῦν τοιόνδε μάχεσθαι, 
καὶ βατὶς αὐτῶν ἡγεῖτ᾽ ὀπτὴ μεγάλη καὶ πλευρὸν ὕειον, 
τοὺς μὲν &Q' ἄλλους οἰκουρεῖν χρῆν, πέμπειν δὲ Νόϑιππον 
Ey ὄντα" 
εἷς γὰρ μόνος ὧν κατεβρόχϑισεν ἂν τὴν Πελοπόννησον ἅπασαν. 
Athenaeus VIII p. 344 c: Νόϑιππον δὲ τὸν τραγῳδιοποιὸν 
Ἕρμιππος ἐν ταῖς Moigoig φησίν Εἰ δ᾽ ἦν κτλ. Versum pri- 
mum non intellego. Vs. 3 legebatur ἑχόντα. Correxit Porsonus 
Praef, Eurip. Hec. p. XVII. Vs. 4 respexit fortasse Photius Lex. 
p. 146 3. Κατεβρόχϑισεν: κατέπεδν. 


IV (2, 399) u 
Ὁ Ζεὺς δὲ τούτων οὐδὲν ἐνθυμούμενος 
μύων ξυνέπλαττε Θετταλικὴν τὴν ἔνϑεσιν. 

Athenaeus X p.418 d: ἔλεγον δὲ καὶ Θετταλικὴν ἔνϑεσιν 
τὴν μεγάλην. Ἕρμιππος Μοίραις Ὁ .Ζεὺς κτλ. — Respexit 

Photius p. 88 11. Θετταλικὴ ἔνϑεσις: Ó μέγας ψωμός. Cfr. 

10 


Comici graeci 


146 HERMIPPYS 


Eustathius ad lliad. p. 857 31. "Vs. 2 AB μύων. — PVL μύρων, 
H. Iacobi μυῶν comparans Cratini fr. 52. Hermippi 41. 


45 V (2, 400) 
Οἶσϑα νῦν 0 μοι ποίησον; τήνδε νῦν μή μοι δίδου, 
ἐκ δὲ τοῦ κέρατος αὖ μοι δὸς πιεῖν ἅπαξ μόνον. 
Athenaeus XI p. 476 c. de κερατίνοις ποτηρίοις agens: 
Ἕρμιππος ἹΜοίραις Οἶσϑα viv 8 μοι ποίησον κτλ. 


46 VI. (2, 400) 
Ἢν ἐγὼ πάϑω τι τήνδε τὴν λεπαστὴν ἐκπιών, 
τῷ Διονύσῳ πάντα τἀμαυτοῦ δίδωμι χρήματα. 
Alhenaeus XI p. 486 a. de λεπαστῇ disserens: “Ἕρμιππος 
Molooig Ἐὰν ἐγὼ πάϑω κτλ. Cfr. Eustath. ad Il. p. 1246 35. 
Vs. 1 ἢν Porsonus. Vulgo ἐάν, pro quo C et Eustathius habent 
ἄν. Vs.2 τῷ Διονύσῳ. De dactylo cfr. Porsonum Hec. p. XXIV. 


4T VH (ὦ, 401) 
. Mello yàg ἢ νῦν δὴ "avi, καὶ δοκεῖ γέ μοι, 
ἐὰν τοσοῦτον ἐπιδιδῷ τῆς ἡμέρας, 
μείζων ἔσεσθαι Διαγόρου τοῦ Τερϑρέως. 

Schol. Aristoph. Ran. 320. γέγονε δὲ καὶ ἕτερος (Διαγόρας) 
κωμῳδούμενος ἐπὶ μεγέϑει. Ἕρμιππος ἐν ἸΜοίραις ἹΜείζων 
γὰρ ἢ νῦν κτλ. Hinc Suidas s. ν. Ἴακχος. Vs.1 vulgo γὰρ ἦν. 
γῦν δ᾽ ἐστὶ καὶ δοκεῖ δέ μοι. Suidas δ᾽ ἐστί. V et Θ δέ 
ἔστι. δέ anle por omitlit O. — Correxit Bergkius Comm. p. 321. 
Vs. 2 τοσοῦτον Dindorfius. Scholiasta τὸ τούτων. Suidas τις. 
Cod. Leid. 2z, sine ἐάν. lbidem ἐπιδιδῷ τῆς Suidas. Scho- 
liasta ἐπιδίδωται. — Vs. 3 Suidas ὅτι μείζων ἔτ᾽ ἔσται. — Verba 
τοῦ Τερϑρέως addita sunt e Suida, qui Ζιαγόρου omittit. 


48 VII (2, 401) 

Pollux VII 200: τὰς δέ ye βελοπώλιδας εἴρηκεν Ἕρμιπ- 
πορ ἐν Μοίραις. Corrige e cod. Falck. τὰς δέ γε βελόνας βε- 
λονίδας εἴρηκεν, idque confirmat ipse Pollux X 136: καὶ βε- 
λόνες δὲ τοὔνομα ἐν Εὐπόλιδος Ταξιάρχοις — καὶ βελονίδες, 
ὡς Ἕρμιππος ἐν Μοίραις. 

49 IX (ὦ, 401) 

Polux X 136: dei δὲ ἐπὶ ταῖς ἐσθῆσι καὶ δαμμάτων. 
εἴρηται δὲ τοὔνομα... καὶ ἐν “Ερμίππου ἸΜοίραις ῬῬάμμ' 
ἐπέκλωσας. 














HERMIPPYS 14T 


ZTP.4TIJSIT.AI 


I (2, 402) 50 
-4. Xaig! ὦ διαπόντιον 
στράτευμα, τί πράττομεν: 
τὰ μὲν πρὸς ὄψιν μαλακῶς 
ἔχειν ἀπὸ σώματος, 
5 κόμῃ ve νεανικῇ 
σφρίγει τε βραχιόνων. 
B. ἤσϑου τὸν ᾿Αβυδον ὡς 
ο΄ ἀγὴρ γεγένηται; 

Athenaeus XII p. 524 f: καὶ ᾿Αβυδηνοὶ . . . ἀνεὶμένοι τὴν 
δίαιτάν εἰσι καὶ κατεαγότες, ὡς παρίστησιν Ἕρμιππος ἐν 
Στρατιώταις Χαῖρ᾽ ὦ διαπόντιον xvÀ. — Vs. 1 Χαῖρ᾽ ὦ pro 
χαίρω Dobraeus Adv. ID p.339. Vs. 2 πραττομένων ΑΒΡ. 
πραττόμενος VL. πράττομεν Dobraeus. Vs. 3 et 4 Bergkius 
Comm. p.324 ita restituere conatus est: τὰ μέν y ἀπὸ σώμα- 
τος πρὸς ὄψιν ἔχει καλῶς. Hermannus autem sic: τὰ μέν γε 
πρὸς ὄψιν εἰ | δοκεῖτε μάλ᾽ οὐ κακῶς | ἔχειν ἀπὸ σώματος. 
Quorum neutrum sufficit. Vs. 5. 6 νεαγικῇ σφρέγει Villebrunius. 
Yulgo νεανικῇ qoiyst. B νεανικῆς φρίγει. 


II (2, 403) 51 
"Pafdov δ᾽ ὄψει τὴν κοτταβικήν 
ἐν τοῖς ἀχύροισι κυλινδομένην. 

Schol. Aristoph. Pac. 1242: περὶ μὲν οὖν τῆς ῥάβδου (iu 
ludo cotabi) Ἕρμιππος ἐν Στρατιώταις Ῥάβδον ὄψει wzà. 
Eosdem versus posuit in Moeris Fragm. IL. Cfr. Hist. crit. p. 95, 
ubi quod utriusque fabulae simillimum argumentum fuisse dixi, 
intellexit etiam Bergkius Comment. p. 323, qui Milites Moerarum 
διασχευήν fuisse haud inepte suspicatur. 


IIl (2, 403) $2 
Χία δὲ κύλιξ ὑψοῦ κρέμαται 
περὶ πασσαλόφιν. 

Athenseus XI p. 480 e: ἐπαινοῦνται δὲ καὶ αἱ Xiat κύλι- 
xt, ὧν μγημονεύει Ἕρμιππος ἐν Στρατιώταις Χία δὲ κύλιξ 
κτλ. Eadem ex Athenaeo Eustathius ad Od. p. 1428 61. 

IV - (2, 403) " 
Νικᾷ δ᾽ qa λιϑίνην μάχτραν. 

Pollux X 181: οὕτω (ᾧαν) τὴν μηλωτὴν ἐκάλουν, ἴσως 

ἀπὸ τῆς οἷός, τοῖς δὲ στρατιώταις καὶ ἀντὶ μάκτρας ὑπουρ-- 
10 * 





148 HERMIPPYS 


γεῖ, ὅπερ ἐν Σερατιώταις Ἕρμιππος ὑποδηλοῖ λέγων Νικᾷ 
δ᾽ ᾧα λιϑίνην μάκτραν. 

54 V (2, 404) o 

Ὥρα τοίνυν ue? ἐμοῦ χωρεῖν τὸν κωπητῆρα λαβόντα 

καὶ προσκεφάλαιον, ty ἐς τὴν ναῦν ἐμπηδήσας ῥοϑιάζῇῃς. 
Β. ἀλλ οὐ δέομαι πανικτὸν ἔχων τὸν πρωκτὸν προσκεφαλαίου. 


e 


Hesychius, Πάνικτον: Ἕρμιππος ἐν Στρατιώταις “Ὥρα voi- 
yvy κτλ. Υβ. 1 τὸν addidit Salmasius. "Vs. 2 ῥοθιάζης Blom- 
fieldus Gloss. Aesch. Pers. 402. "Vulgo δοϑιάξῃης. Idem vs.3 
addidit: προσκεφαλαίου. 

55 | . MI (2, 405) 
Ὥρα μάττειν ἐπὶ τοῖς ἱεροῖς xai τὴν ᾧαν περιδεῖσϑαι 
περὶ τὴν ὀσφύν. 

Eustathius ad Odyss. p. 1828 58 οχ Aristophane gram- 
malico: μηλωτὴν καλοῦμεν xai τὴν αἰγείαν δοράν, τὴν δὲ τῶν 
προβάτων ἔνιοι οἰέην. τῶν δὲ ἀρχαίων ᾿Αττικῶν τινὲς συνα- 
λιφὴν ποιούμενοι cay ἐκάλουν. καὶ φέρει καὶ χρῆσιν "Eguin- 
που ταύτην Ὥρα μάττειν ἐπὶ τοῖς ἱεροῖς καὶ τὴν cu» περι- 
δεῖσθαι περὲ τὴν ὀσφύν. ldem ad lliad. p. 877 55 ex eodem 
Aristophane: μηλωτὴν καλοῦμεν καὶ τὴν αἰγείαν δοράν, τὴν δὲ 
τῶν προβάτων τινὲς οἰέην, ὅϑεν ἡ ᾧα συνήλειπται οἷον Ὥρα 
μάττειν ἐπὶ τοῖς ἱεροῖς κτλ. Ad Milites haec revocavi propler 
Fragm. V. . 

56 VI (2, 405) 
Οἴμοι τάλας, δάκνει, δάκνει, 
ἀπεσϑίει μου τὴν ἀκοήν. 

Athenaeus XIV p. 649 c: χρῶνται δὲ τῷ ἀπεσϑίειν ἀντὶ 
τοῦ ἀπό τινος ἐσϑίειν, ὡς Ἕρμιππος ἐν Στρατιώταις Οἴμοι 
τάλας κτλ. Cfr. Eustathius ad Odyss. p. 1753 27. 


51 VII (2, 405) 

Τίς ἔσϑ᾽ ὃ πωλῶν τἀνδράποδ᾽; B. 00 ἐγὼ πάρα. 

Grammat. apud Cram. Anecd. Ox. I p.363 20: παρὰ "4τ:- 
τικοῖς δὲ μάλιστα ἐπὶ πρώτου προσώπου ἡ παρά, ἀντὶ τοῦ 
πάρειμι. Κρατῖνος Παλϑακοῖς καὶ “Ερμιππτος Στρατιώτισιν 
(sic) ὃ πωλῶν v ἀνδράποδ᾽, δδ᾽ ἐγὼ παρά. Cír. quos Cra- 
merus affert Eustathius ad lliad. p. 586 et Etymol. M. p. 651 25 
ubi legitur τίς 809^ ὁ πωλῶν τἀνδράποδ᾽ ; ἐγὼ πάρα. Correxit 
Bergkius Comment. p. 434. | 





HERMIPPVS |. 449 


IX (2, 406) ^ 88 
Zenobius Prov. II 23: 44veoívaovog el. τάττεται ἡ πα- 
θοιμέα παρ᾽ “Ἑρμίππῳ ἐν Στρατιώταις. 
| X (2, 406) 59 
Τῶν φιβάλεων μάλιστ᾽ ἂν ἢ τῶν κοράκεων. 
Athenaeus III p. 77 ἃ: κοράκεων δὲ σύκων εἶδος “Ἕρμιππος 
ἐν Στρατιώταις παραδίδωσι διὰ τούτων Τῶν φιβάλεων κτλ. 
PL διὰ τούτων, ἢ τῶν φιβάλεων, unde suspicabar διὰ τουτωνί 
Τῶν φιβάλεων κτλ. Dobraeus Advers. II p. 300 ἡ τῶν φιβα- 
λέων; B. μάλιστά γ᾽ ἢ τῶν κορ. 
| XI (2, 406) e 
Athenaeus X p.423 a: xai ἠρίσταμεν δ᾽ εἴρηκεν 24Qicto- 
φάνης ἐν Ταγηνισταῖς — καὶ Ἕρμιππος ἐν Στρατιώταις Ἦρι- 
στάναι καὶ παριστάναι τουτί. Ante Dindorfium legebatur 
ἀριστάναι. Photius p. 75 9. ἠριστάναι: Ἕρμιππος. ὡς καὶ 
δεδειπνάναι φασίν. imperite Eustathius ad Odyss. p. 1900 9. 
Quae sequuntur verba καὶ παριστάναν τουτί, ea sic scripta af- 
fert C παρεστάναι τουτωΐ.  Dindorfio xai παριστάναι ex ἦρι- 
στάναι depravatum videlur. 


OQOPMOQOCOPOI 


I (2, 407. 408) 61 
P [ud ^ 3 e , 3 3» 
σπετε νῦν μοι IMovoau. Ολύμπια Óouaov ἔχουσαι, 
ἐξ οὗ ναυκληρεῖ Διόνυσος ἐπὶ οἴνοπα πόντον, 
ὅσσ᾽ ἀγάϑ᾽ ἀνθρώποις δεῦρ᾽ ἤγαγε νηὶ μελαίνῃ. 
3 M [4 4 A , , 
ἐκ μὲν Κυρήνης καυλὸν xai δέρμα βοειον" 
5 ἐκ δ᾽ “Ἑλλησπόντου σκόμβρους καὶ πάντα ταρίχη" 
ix δ᾽ αὖ Ἰταλίας χόνδρον καὶ πλευρὰ βόεια" 
καὶ παρὰ Σιτάλκου ψώραν «“ακεδαιμονίοισιν, 
xai παρὰ Περδίκκου ψεύδη ναυσὶν πάνυ πολλαῖς. 
αἵ δὲ Συράκουσαι σῦς καὶ τυρὸν παρέχουσιν. 
10 καὶ Κερκυραίους ὃ Ποσειδῶν ἐξολέσειεν 
γαυσὶν àni γλαφυραῖς, δτιὴ δίχα ϑυμὸν ἔχουσιν. 
^r i| 2 e 2 3 ,* ? - M / 
ταῦτα μὲν ἔἐντεῦϑεν. ἐκ δ᾽ Αἰγύπτου τὰ xgeuacta 
ἱστία καὶ βύβλους, ἀπὸ δ᾽ αὖ Συρίας λιβανωτόν. 
ἡ δὲ καλὴ Κρήτη κυπάριττον τοῖσι ϑεοῖσιν" 
ἡ «Διβύη δ᾽ ἐλέφαντα πολὺν παρέχει κατὰ πρᾶσιν". 
€ € ’ 3 , 45 u € , 
ἢ Podog ἀσταφίδας τὸ xai ἰσχάδας ηδυονείρους. 
3.15 2 2) p23o.? » "4. 
αὑτὰρ ἀπε Εὐβοίας ἀπίους καὶ ἰφια μῆλα 
ἀνδράποδ᾽ ἐκ Φρυγίας, ἀπὸ δ᾽ ᾿Αρκαδίας ἐπικούρους. - 


1 


Qt 


150 HERMIPPYS 


ei Παγασαὶ δούλους καὶ στιγματίας παρέχουσιν. 

20 τὰς δὲ Διὸς βαλάνους καὶ ἀμύγδαλα σιγαλόεντα 
Παφλαγόνες παρέχουσι" τὰ. γάρ v ἀναϑήματα δαιτός. 
Φοινίκη καρπὸν φοίνικος καὶ σεμίδαλιν" 

Καρχηδὼν δάπιδας καὶ ποικίλα προσκεφάλαια. 

Athenaeus 1 p. 27d e: ᾿Ἀντιφάνης που ὃ χαρίεις τὰ ἐξ 
ἑκάστης πόλεως ἰδιώματα οὕτω καταλέγει --- Ἕρμιππος δ᾽ ov- 
τως Ἔσπετε κτλ. Ad Phormophoros haec referenda esse con- 
stat ex Hesychio οἱ Anlallicista. 'V. ad vs. 20 et Quaest. scen.I 

p. 31. Vs. 6 aov lacobsius Anthol. Palat. p. 1027. Vs. 9 pro 

σῦς Eustathius d Il. p. 261 9 σῖτον, nec male si scribas ayov- 

σιν. Α σῦς cf. Athen. XII p. 540 d. ὅς ἐκ Σικελίας. — Vs. 11 libri 
ὅτι δίχα. Conieceram ἄνδιχα, quod recepit Dindorfius. Sed Ho- 
mericum est δίχα ϑυμὸν ἔχειν, non ἄνδιχα. Itaque scripsi quod 
dubitanter proposuit Dindorfius ὁτιὴ δίχα. Vs. 17 Εὐβοίης BD. 

Vs.20 Hesychius s.v. zfióg βάλανοι. “Ἕρμειπιπος Φορμοφύροις 

Τὰς Διὸς βαλάνους κτλ.  Antiatticista p. 82 19. A4pubyóala: 

Ἕρμιππος Φορμοφόροις. Vs. 22 libri Φοινίκη δ᾽ αὖ καρπόν. 

Correxit lacobsius ad Anthol. Pal. p. 571. 


7 I (2, 410) 

Mevóoiov, τοῦ μὲν καὶ ἐνουροῦσιν ϑεοὶ αὐτοί 

στρώμασιν ἐν μαλακοῖς. ἸΜάγνητα δὲ μειλιχόδωρον 

καὶ Θάσιον, τῷ δὴ μήλων ἐπιδέδρομεν ὀδμή, 

τοῦτον ἐγὼ κρίνω πολὺ πάντων εἶναι ἄριστον 

5 τῶν ἄλλων οἴνων, μετ ἀμύμονα Χίον ἄλυπον. 

ἔστι δέ τις οἶνος, τὸν δὴ σαπρίαν καλέουσιν, 

οὗ καὶ ἀπὸ στόματος στάμνων ὑπανοιγομενάων 

ὄζει ἴων, ὄζει δὲ ῥόδων, ὄξει δ᾽ ὑακίνϑου. 

ὀδμὴ ϑεσπεσίη κατὰ πᾶν δ᾽ ἔχει ὑψερεφὲς δώ. 
10 ἀμβροσία καὶ νέκταρ ὁμοῦ τοῦτ᾽ ἐστὶ τὸ νέκταρ. 

τούτου χρὴ παρέχειν πίνειν ἐν δαιτὶ ϑαλείῃ 

τοῖσιν ἐμοῖσι φίλοις, τοῖς δ᾽ ἐχϑροῖς ἐκ Πεπαρήϑου. 

Athenaeus I p.29 e: Ἕρμιππος δέ που ποιεῖ τὸν Διόνυ- 
σον πλειόνων (οἴνων) μεμνημένον IMevdalq μὲν xvÀ. — Partem 
loci inde ἃ vs. 6 —10 affert Eustethius ad Odyss. p. 1449 10. 
Ad Phormophoros rettuli rei probabilitate ductus. Cfr. Quaest. 
scen. I p. 34 et Hist. crit. P. 92. Vs. 1 vulgo Me»óaío μὲν 
ἐνουροῦσιν καὶ ϑεοὶ αὐτοί. Correxit Hermannus.  Vs.3 τῷ 
δὴ --- ὀδμή affert Eustathius ad Odyss. p. 1633 56. Vs. 6 libri 
ὅν. Σαπρίαν οἶνον de ἀνθοσμέᾳ interpretatur Eustathius p. 1449. 





^ 


HERMIPPYS 151 


Vs." Bergkius τοῦ. 10. vulgo ἀνοιγομενάων. B et Eustathius 
ἀνοιγομένων. Correxit Bergkius. Vs. 9 ,,aut hic oportuit ὀδμή, 
aut vs. 3 ὀσμή." Dindorfius. Praetuli formam epicam et Ja- 
σπεσίη scripsi pro ϑεσπεσία, quod. fecit etiam Dobraeus. "Ywe- 
ρεφὲς B et Eustathius: vulgo ὑψιρεφές, — Vs. 11 παρέχειν πί- 
vet» VL. ἀξὲ interserunt BCD, unde Dindorfius suspicatur zov 
παρέχειν olei πίνειν. Non placet. Ibidem δαιτὲ ϑαλείῃ Din- 
dorfius. Vulgo τῇσι ϑαλείῃς. BCD τῇ ϑαλείᾳ. Pro τούτου 
Bergkius τουτί verba ita distinguens: ἀμβροσία καὶ νέκταρ ὁμοῦ 
τοῦτ᾽ ἐστί" τὸ νέκταρ tovri χρὴ παρέχειν κτλ. 


Π (2, 411) ὃ 
Τῆδ᾽ ἐξιόντι δεξιᾷ, ὦ λυχνίδιον. 

Athenaeus XV p. 700 d: Ἕρμιππος δ᾽ ὃ κωμῳδιοποιὸς ἐν 
Ἰάμβοις τὸ στρατεωτικὸν λυχνεῖον σύνϑετον οὕτως ὀνομάζει. 
ἐν δὲ Φορμοφόροις δράματι Τῆδ᾽ ἐξιόντι δεξιᾷ, ὦ λυχνίδιον. 
Tentabam τῇδ᾽ ἐξιόντ᾽ àni δεξί" ὦ λυχνίδιον, scil. ἄγου ue vel 
simile quid. Dobraeus Adv. II p. 352 coniiciebat τί δ᾽ εἶχεν &v 
τῇ δεξιᾷ; B. λυχνίδιον. — ,,Nisi potius (inquit) τὸ δεξιὸν delenda 
sunt ut var. lect. et legendum τῇ δεξιᾷ λυχνίδιον." 


IV (2, 412) "T 
Παρὰ τῶν καπήλων λήψομαι τὸ σύμβολον. 
Pollux IX 71: εἴη δ᾽ ἂν καὶ σύμβολον βραχὺ νομισμάτιον, 
ἡμίτομόν τι νομίσματος. ὃ γοῦν Ἕρμιππος ἐν Φορμοφόροις 
λέγει. Παρὰ τῶν καπήλων κελ. 


V (2, 412) " 
Pollux X 122: Ἕρμιππος àv Φορμοφόροις τὸν κύαϑον 
καὶ τὴν οἰνοχόην καὶ τὸ λυχνίον (Fragm. Ill) καὶ τὰ τοι- 
Vra σκεύη χαλκίδιεα καὶ χαλκία καλεῖ, ὡς ἔκ χαλκοῦ πε- 
ποιημένα. 
VI (2, 412) 66 
Polux VII 80: ὕπισχλοι dà πολυτελὲς ἀνδρεῖον (ὑπό- 
ϑημα), οὗ Ἕρμιππος ἕν Φορμοφόροις μνημονεύει. — lta. cod. 
Falek. pro ὕπεχλοι. — Casaubonus ad Athen. XV p. 700 d scri- 
beba& καὶ σύκχοι.  Alüs placet ὕσκλον vel ὕσκλοι. — Forsan 
ἕπτυσχλοι. 
VII (2, 412) " 
Schol. Aristoph. Av. 750: o? (Phrynichi comici) μόμνηταν Δ. 
Ἕρμιππος ἐν Φορμοφόροις ὡς ἀλλότρια ὑποβαλλομένον 
ποιήματα. 


452 HERMIPPVS 


eo VII (2, 413) 
Grammat. Bekkeri p. 419 26. “πεδημηκότες: "Egua- 
πος Φορμοφόροις. Transscripsit haec Suidas v. ἀπεδημηκότες. 


EK TON I.4MBON 
69 I (1, 96) 

Schol. Aristoph. Plut. 701 Ἕρμιππος ἐν τῷ πρώτῳ Ἰάμβῳ 
τῶν τριμέτρων ᾿Ασκληπιοῦ καὶ “αμπετίας τῆς Ηλίου λέγει 
ἹΜαχάονα xol Ποδαλδίριον καὶ Ἰασὼ καὶ Πανάκειαν καὶ 4i- 
γλην νεωτάτην. 

70 II (1, 97) 
Τὰς λευκερίνεως δὲ χωρὶς ἴσχαδας. 


Athenaeus III p. 76 c. λευκερινεὸς δέ τι εἶδός ἔστι συκῆς 
καὶ ἴσως αὕτη ἐστὶν ἡ τὰ λευκὰ σῦκα φέρουσα, μνημονεύει 
δ᾽ αὐτῆς Ἕρμιππος ἐν Ἰάμβοις οὕτως Τὰς λευκερίνεῳς κελ. 


τί Π (1, 97) 

Schol. Aristoph. Av. 1150. ὁ δὲ ὑπαγωγεύς, ὥς τινες, σι- 
δηροῦν τι οἷον πτυΐδιον, ᾧ χρῶνται oi κονιαταί, oi δὲ ἐργα- 
λεῖον οἰκοδομικόν, ᾧ ἀπευϑύνουσι τὰς πλίνϑους πρὸς ἀλλήλας, 
τινὲς δὲ αὐτὸ παράξυστον καλοῦσιν" εἰ μὴ ἄρα πηλόν τινὰ 
ὑπαγωγέα καλοῦσι" τοιοῦτο γάρ τι καὶ Ἕρμιππος &» τοῖς 
Τριμέτροις ἐμφανίζει.  Hermippi verba ex integrioribus scholiis 
servavit Suidas v. ὑπαγωγεύς. οἱ δὲ πηλόν τινα, καϑὼς καὶ 
Ἕρμιππος" ΞἘύνεστι γὰρ δεσμῷ μὲν οὐδενί" τοῖσι δ᾽ ὑπαγω- 
γεῦσι τοῖς ξαυτοῦ τρόποις. Quae ita fere emendanda sunt: 

Ἐύνεστι γὰρ δεσμῷ μὲν οὗτος οὐδενί, 
τούτοισι δ᾽ ὑπαγωγεῦσε τοῖς αὑτοῦ τρόποις. 
Videlur id figurate intellegendum esse. 


72 IV (1, 97) 
Eig τὸ Κυλικράνων βαδίζων σπληνόπεδον ἀφικόμην" 
εἶδον οὖν τὴν 'HodxAstav καὶ μάλ᾽ ὡραίαν πόλιν. 
Athenaeus XI p. 461 e. οὐ τῶν Κυλικράνων εἷς ὑπάρχων, οὖς 
χλευάζων Ἕρμιππος ὃ κωμῳδιοποιὸς ἐν τοῖς Ἰάμβοις φησίν 
Εἰς τὸ Κυλιχράνων κτλ. Schweighaeuserus σχληρόπεοδον. Vi- 
detur aliud quid latere. Cum hoc ἔγαρπιθηὶο proximum coniun- 


gendum videtur, quod et ipsum de Heraclea interpretor. Οἱ. 
Hist. crit. p. 98. | 











' HERMIPPVS 153 


V (1, 98) "s 

Ὕστερον δ᾽ αὐτὸν στρατηγὸν οὖσαν εἱλωτισμένην 

καὶ κασαλβάζουσαν εἶδον καὶ σεσαλακωνισμένην. 
Schol. Aristoph. Yesp. 1169. τρυφερόν τε διασαλακώνισον»]) 
ὑμοίως δ᾽ ἐστὲ xoi παρ᾽ Ἑρμίππῳ ἐν τοῖς Τετραμέτροις - 
Ὕστερον κτλ. Vs. 1 codex ovg ἀνειλωτημένην. — Fritzschius 
Quaest. Aristoph. I p. 287 οὖσαν εἱλωτημένην. Scripsi δἰλωτι- 
σμένην, quam formam adstruit quod Suidas servavit κατδελωτι- 
cuévog. Praeterea scribendum videtur αὐτὴν στρατηγῶν. Vs. 2 
libri σεσαλωκμσμένην. | Correxit Schneiderus Lex. gr. v. σαλα- 

κωγδύω. 

VI (1, 99) τι 
Schol. Aristoph. Av. 303 χεβλήπυρις] μήποτε οὐχ ἕν ἔστιν 
ἀλλὰ δύο, φησὶν ὃ Σύμμαχος. καὶ ἐν τοῖς Καλλιμάχου μὲν 
ἀναγέγραπται κέβλη, εἶτα μύρμηξ. “Ἑρμίππου Τετραμέτροις 
καὶ Θεμιστοκλέους τὸν πρωνός τις ὧν κεβλήπυρίς 
τις ὀνομάζεται.  Dobraeus ὥς vig ὧν κοπρώνης pro τὸν 
πρωνός τις ὧν. Non expedio. 


VI (1, 99) 75 

Athenaeus XV p. 667 d. de cottabo disserens: ὁμοίως διεξέρ- 

χονται Κηφισόδωρος ἔν Τροφωνίῳ καὶ Καλλίας ἐν Κύκλωψιυ 
καὶ Εὔπολις “Ἑρμιτιπός τε ἔν τοῖς Ἰάμβοις.. 


VII (1, 99) 1 
Athenaeus XV p. 700 d. "Eguuztzoc δ᾽ ὁ κωμῳδιοποιὸς ἐν 
Ἰάμβοις τὸ στρατιωτικὸν λυχνεῖον σύνθετον οὕτως ὀνομάζει. 


EX INCERTIS FABVLIS 


I (2, 413) ΤΊ 
Mà τὸν 4Ü οὐ μέντοι μεϑύειν τὸν ἄνδρα χρή 
τὸν ἀγαϑὸν οὐδὲ ϑερμολουτεῖν, ἃ σὺ ποιεῖς. 
Athenaeus I p. 18 c. de balneorum usu: “Ἕρμιππος Ma 
4v) o) κτλ.  Articulum ante δία addiderunt Porsonus οἱ Er- 
furdtus. 
| Π (2, 413) 18 
Ὥστε αραϑῶνος τὸ λοιπὸν ἐπ᾽ ἀγαϑῷ μεμνημένον 
πάντες ἐμβάλλουσιν ἀεὶ μάραϑον εἰς τὰς ἁλμάδας. 
Athenaeus ll p. 56 c. de variis olivarum generibus agens: 
Ὥστε ἸΠαραϑῶνος .... ἁλμάδας, φησὶν Ἕρμιππος. Vs. 2 
ἐμβάλλουσιν ἀεὶ BC. ἀεὶ ἐμβάλλουσιν VL. Porsonus ad 





154 HERMIPPVS 


Aristoph. Eccles. 275 ἐμβαλοῦσιν, quod recepit Dindorfius. Pro 
ἀεὶ Porsonus αἰεί, et pro εἰς VL àc. Ad Moeras reltulit Berg- 
kius Comment. p. 321. 
T9 II (2, 414) 

"Eyaà σου σήμερον 

τύπτων τὸ πρόσωπον αἱμορυγχεᾶν ποιήσω. 

Grammat. Bekkeri p. 362 15. .4ípuoovyyio: ΔΙωριόν ἐστι 
τοὔνομα, πλὴν καὶ ὃ ᾿Αττικὸς Ἕρμιππος ἐχρήσατο τῇ φωνῇ 
εἰπών Ἐγώ σου σήμερον τύπτων τὸ πρόσωπον αἷἱμο- 
ουγχίαν ποιήσω. σημαίνει δὲ τὸ καϑῃμάχϑαι τὸ óvyyos. 
Φρύνιχος μέντοι οὐκ ἐγκρίνει τὴν φωνήν. Ita codex. Bekkerus 
ποιῶ. Hesychius, «Δ μορυγχιᾶν: καϑημάχϑαι τὸ δύγχος. Recte 
igilur eliam Hermippo infinitivum restituit Schneiderus in Lexico. 
Fortasse ἐγὼ δὲ τήμερόν cov et vs. 2 νὴ 4f) anle αἱμορυγχιᾶν 
sive potius αἱμορρυγχεᾶν. Quamquam locus etiam ad dimelros 
revocari potest. 
e0 IV. (2, 414) 

Σὺ δὲ τὴν κεφαλὴν ψαϑαλλέ μου. 

Phrynichus Appar. Soph. p. 9 7: ᾿“ναψαϑάλλειν --- Ἔρ- 
μιππος ἄνευ προϑέσεως λέγει ψαϑάλλειν ἀντὶ τοῦ κνᾶν. Σὺ 
δὲ τὴν κεφαλὴν ψαϑαλλέ μου, ἀντὶ τοῦ ψηλάφα. 


81 V (2, 415) 
24 v09' $095», ταῦτα νῦν ἀνήδομαι. 

Phrynichus Appar. Soph. p. 25 19. ἀνήδομαι κα ἐφ᾽ οἷς jon: 
ἀντὶ τοῦ οὐκέϑ᾽ ἥδομαι. Ἕρμιππος «4 τόϑ' ἥσϑην, ταῦτα 
γῦν ἀνήδομαι, ἀντὶ τοῦ καὶ τὴν ἐπ᾽ ἐκείνοις γεγενημένην ἀπορ- 
oit καὶ ἀποτίϑεμαν ἡδονήν. Bekkerus χὰ τόϑ᾽ ἥσϑην. 
Valcken. ad Euripidis Hipp. p. 259 ὃ γὰρ τόϑ᾽ ἥσϑην. Pro 
ἀνήδομαι Lobeckius ἀφήδομαι. 


82 ΥἹ Q2, 415) 


Τὴν κεφαλὴν ὅσην ἔχει. 
ὅσην κολοκύντην. 

Athenaeus II p. 59 c: Z4rvixoi δὲ μόνως (scil. non addito 
Ἰνδική similive cognomine) καλοῦσιν αὐτὴν κολοκύντην. "Ep- 
μιππος Τὴν κεφαλὴν ὅσην ἔχει. ὅσην κολοκύγτην. dta Din- 
dorfius ex C. "Vulgo ὅση κολοκύντην. Casaubonus ὅση κολο- 
κύντη. Dobraeus ad Aristoph. Av. 1008 Τὴν κεφαλὴν ἔχϑι | ὅσην 
κολοκύντη. Quod verum videlur, sed ita ut κολοκύντην Servan- 
dum putem. 


HERMIPPVS 153 


VII (2, 445) 88 
Pollux VII 194: Ἕρμιππος δὲ ἐπὶ vot προπιστευϑέντος 
ἄνευ ἀργυρίου πίνειν ἐκ καπηλείου προδόσει πίνϑδεν εἴρηκδ. 


VIII— X (2, 416) 84--86 
Moeris Attic. p. 209 19. Σωδάριον: Ἕρμιππος, τὸ 9g 
ἡμῶν σουδάριον. — Schol. Arist. Vesp. 361. Σκοπιωροῦνται: 
κατοπτεύουσι καὶ παραφυλάττουσιν. Ἕρμιππος δὲ καὶ ἐπὶ 
τοῦ ἀπὸ τῆς σκοπῆς ϑεωρεῖν. Suidas, 4 δελοκομπήσας: 
ἐξαπατήσας. Ἕρμιππος. Rectius Hesychius, 4“ ελοκοπήσας: 
ἐξαπατήσας, ἐκφοβῆσας. 
XI XII (2, 416) *-— 87.88 
Pollux II 125: “Ἕρμιππος δὲ ὃ κωμικὸς καὶ περιλέγειν 
εἴρηκε τὸ περιέρχεσϑαι τῷ λόγῳ, οἷον περισσὰ λέγειν. Idem 
ΠῚ 125 πωλητήριον δὲ Ἕρμιππος 0 κωμικός. 


XIII—XV (2, 416. 417) 89—91 
Grammat. Bekkeri p. 367 33. à4xoAovSoUvve: ἀντὶ τοῦ 
ἀκολουϑούσα δυϊκῶς. οὕτως Ἕρμιππος. Καὶ γὰρ κέχρηνται 
ταῖς ἀρσενικαῖς μετοχαῖς ἀντὶ ϑηλυκῶν πολλάκις. —— ldem 
p. 401 18: à4veyiadot, "Ἀριστοφάνης, καὶ ἀνεψιαδοῦς Φερε- 
χράτης, καὺ Ἕρμιππος ἀνεψιαδοῦν. — ldem p. 410 10. 
Αφεῦσαν: ἀφῆκαν. Πλάτων καὶ Ἕρμιππος. Pro ἀφεῦσαν 
scribendum videtur ἀφεῖσαν. 


XVI— XVII (2, 417) 92—94 
Photius p. 9 23: ἔφη δὲ καὶ ἀδηφαγοῦσα “Σοφοκλῆς xai 
ἀδηφαγεῖν Ἕρμιππος. — ldem p.230 10. “ολλοῦν: τὰ 
παιδία τὸν ϑεόν. οὕτως Ἕρμιππος. Hesychius, “όγχεα: 
τὰ παιδία τῶν ϑεῶν. κέχρηται τῇ λέξει Ἕρμιππος. Non ex- 
pedio. — Idem p. 285 15. Ναικισήρϑδις: καὶ παρὰ Φερε- 
κράτει καὶ Ερμίππῳ. τοὐναντίον δὲ σημαίνει τῷ ἀληϑεύπιν. 
XIX —XXI (2, 417) 95—97 
Photius p. 339 21. Ὀξίνην: τὸν οἶνον, οὐκ ὀξίναν. καὶ 
Ἕρμιππος καὶ Φιλωνίδης καὶ oí ἄλλοι. Pro ὀξίναν forsan 
ὄξινον. — Idem p. 508 3. Σέων: σητῶν. οὕτως “Ερμιππος. 
ldem p. 656 22. Ψῦχος: τὸ ῥῖγος. Ἡρόδοτος, ἀλλὰ xai 
Ἕρμιππος. 





| 156 MYRTILYS. PHILONIDES 


MYRTILVS 
TITA4NOIANEZ 
: I (2, 418) 

Aristoteles Eth. Nic. IV 6. de ineptis divitiarum ostentatori- 
bus disserens: oto» ἐρανιστὰς γαμικῶς ἑστιῶν, καὶ κωμῳδοῖς 
χορηγῶν ἐν τῇ παρόδῳ πορφύραν εἰσφέρων, ὥσπερ oi Mceya- 
ρεῖς. Ad quae Aspasius haec habet: σύνηϑες ἐν κωμῳδίᾳ πα- 
ραπετάσματα δέρρεις ποιεῖν, οὐ πορφυρίδας. Μυρτίλος E 
Τιτανόπαισι. V. ad Eupolidis Prospalt. fr. ἢ. 

070 II (2, 419) 

Schol. Arist. Av. 1490: οἱ ἥρωες δὲ δυσόργητοι καὶ χαλεποὶ 
τοῖς ἐμπελάζουσι γίνονται — διό μοι δοκοῦσι καὶ οἵ τὰ ἡρῷα 
παριόντες σιγὴν ἔχειν, ὡς IMvotíAog ἔν Τιτανόπασί φησιν. 

3 HI (2, 419) B 

Pollux Π 110: τὸ δὲ ἐπιγιγνόμενον vj γλωττῇ ἑλκίδιον 
ὀλοφυκτὶς καλεῖται ἐν τοῖς Τιταναστιᾶσι τοῦ Μυρτίλου. 
Ita Falck. At Par. A apud Bekkerum Τιτανογίγασι. 


EX INCERTA FABVLA . 

4 - (2, 419) 
Ὡς ὃ μὲν κλέπτης, ὃ δ᾽ ἅρπαξ, 
ὁ δ᾽ ἀνάπηρος πορνοβοσκύς. 
καταφαγᾶς. 

Phrynichus Epit. p. 4338 damnans usum vocis καταφαγᾶς: 
ἔσως δ᾽ ἂν εἴποις, ὅτι ἠκολούϑησα ἸΜυρτίλῳ λέγοντι" Ὡς 0 
μὲν κελ. ἀλλ᾽ οὐκ ἐχρῆν τὰς ἅπαξ εἰρημένας λέξεις ἁρπάζειν. 
Pollux VI 40: παμπόνηρος δὲ ὃ παρὰ τῷ ἸΜυρτίλῳ τῷ κωμιχῷ 
καταφαγᾶς. 


2 


| PHILONIDES 
| K O 00 PN OI 
1 I (2,421) 


Παναγεῖς γενεάν, πορνοτελῶναι, ἹΜεγαρῆς, δεινοὶ πατραλοῖαι. 
Pollux IX 29: ἐν Φιλωνίδου Κοϑόρνοις ἐστὲν εἰρημένον 
Παναγεῖς γενεάν κτλ. ldem VII 202: Φιλωνίδης (ita MS 
Falekenb. pro Ἕρμιππος) δὲ ἐν τοῖς Κοθόρνοις πορνοτε- 
λῶναι. Pro δεινοί Bergkius Comment. p. 132 voluit δειλοί. 








PHILONIDES 457 


HU ΠΕ (2, 422) T 
᾿Ὑποδέχεσϑαι καὶ βατίσι καὶ τηγάνοις. 
᾿Οσφρομένην τῶν τηγάνων. 

Athenaeus VI p. 228 6: τήγανον εἴρηκεν ἐν μὲν “ήροις 
Φερεχράτης ... Φιλωνίδης δ᾽ ἐν Κοϑόρνοις Ὑποδέχεσϑαι... 
τηγάνοις. καὶ πάλιν Ὀσφρομένην τῶν τηγάνων. 

IV (2, 422) | à 
᾿Εγὼ δ᾽ ἀπόσιτος ὧν τοιαῦτ᾽ οὐκ ἀνέχομαι. 

Athenaeus VI p.247 e. de usu vocis ἀπόσιτος disserens: 
Φιλωνίδης τ᾽ ἂν Κοϑόρνοις οὕτως ᾿Εγὼ κτλ. Idem II p. 47 e: 
ἀπόσιτον δ᾽ εἴρηκε Φιλωνίδης.  Antiallicista p. 83 17. ““πό- 
σιτος: ἄσιτος. Φιλωνίδης Κοϑόρνοις. 

Y Q4) ; 

Pollux X 115: λύχνοι δὲ ἐπὲ τούτοις καὶ λύχνοι δίμυξοι, 
Φιλωνίδου δὲ ἐν τοῖς Κοϑόρνοις εἰπόντος Ὥσπερ οἱ δίμυ- 
ξοι τῶν λύχνων, ἸΜεταγένης δέ, δίμυξον δέ, ὡς ἐγὼ δοκῶ. 
Legendum videtur: Φιλωνγνέδου μὲν... ἹΜεταγένους δέ 4í- 
μυξον, ὡς ἐγὼ δοκῶ. Alhenaeus XV p. 700 f: μνημονεύει 
τοῦ dius Eov . . . Φιλωνίδης ἐν Κοϑόρνοις. 

VI (2, 423) - e 

Antiatlicista p. 100 in. Θηραμένης: τὴν κλητικήν. Φι- 
λωνίδης Κοθόρνοις. a correxi editum Φιλιππίδης. 


EX INCERTIS FABVLIS 
Ι (2, 423) " 
Ὅρκους δὲ μοιχῶν εἰς τέφραν ἐγὼ γράφω. 

Helladius Photii Bibl. p. 530 15: ὃ στίχος ὃ καὶ παροιμια- 
ζόμενος ,; "Ὄρκους ἐγὼ γυναικὸς εἰς ὕδωρ γράφων" ἐστὲ μὲν Xo-- 
φοχλέους, τοῦτον δὲ παρῳδῆσας ὃ Φιλωνίδης ἔφη Ὅρκους κτλ. 

ΙΓ (2, 423) 9 
Κατάκειμαι δ᾽, ὡς ὁρᾶτε, δεκάπαλαι. 

Athenaeus I p. 23 e: Φιλωνίδης Κατάκχειμαι, ὡς ὁρᾶτε, 
δεκάπαλαι. — Addidi δέ. 

| UI] (2, 424) ; 
| Τὰ καταχύσματα 

αὐτοῖσιν O5og οὐκ ἔχει. 

Athenaeus II p. 67 d: Φιλωνέδης Τὰ καταχύσματα — ἔχει. 

lla Dindorfius distinxit. Vulgo καταχύσματ᾽ αὐτοῖσιν. 





158 PHILONIDES. EVPOLIS 


10 IV. (2, 424) 

Photius p. 339 21. Ὀξένην: τὸν οἶνον, οὐκ ὀξίναν. xai 
Ἕρμιππος xai Φιλωνίδης xai oi ἄλλοι. Pro ὀξίναν forsan 
ὄξινον, Cfr. Lobeck. Pathol. p. 213. - 


11—14 V—VIII (2, 424. 425) 

Pollux II 24: Φιλωνίδης δὲ xoi 2 πώγωνος πολυτρί- 
yov ἔφη. Fortasse fuit ὦ πολυτρίχου πώγωνος. ldem ll 
149: χέρνιβα Ὅμηρος τὸ κατὰ χειρὸς ὕδωρ, καὶ χερνίψασϑαι 
Φιλωνίδης, καὶ χερνίμματα. "Vere opinor Iungermannus χερ- 
γέψασθαν ex Homero, χερνίμματα autem ex Philonide afferri 
monuit. Proinde scribendum videtur, xai χερνίψασθϑαι. Φιλω- 
γίδης δὲ καὶ χερνίμματα. Idem Ill 101: Φελωνίδης δὲ 
τὸν ἐπιχαίροντα ἐπίχαρτον εἴρηκεν. ἀλλὰ xai τοῦτο φαῦλον. 
ὥστε βέλτιον μὴ ὀνόμασι χρῆσϑαι ἀλλὰ μετοχαῖς. — ldem VI 
168: 4Ζείναρχος δὲ καὶ φιλοπόνηρον ἢ ὡς Φιλωνίδης φιλο- 
μόχϑηρον. 

De alio loco, qui Philonidi tribuitur apud Pollucem III 18, 
vide Nicophontis Fragm. inc. fab. I. Quos Stobaeus Flor. 9, 14. 
33, 7. et 35, 6 Philonidi tribuit versus, ad novae comoediae 
poelas referendos esse vidit Hanovius Exerc. crit. p. 18. 


EVPOLIS 
AIFLTES 


1 I (2, 426) 
JBooxousO' ὕλης ἀπὸ παντοδαπῆς, ἔλάτης πρίνου κομάρου τε 
πτόρϑους ἁπαλοὺς ἀποτρώγουσαι, καὶ πρὸς τούτοισί γε ϑαλλόν, 
; L4 3 3 4 , 3 ἢ M , a , 

κυτισὸν v 708 σφᾶάκον εὐώδῃ, καὶ σμίλακα τὴν πολυφυλλον, 
κότινον, σχῖνον, μελίαν, πεδύκην, ἁλίαν δρῦν, κιττόν, ἐρίκην, 

, , [4 3 J , , , 
πρόμαλον, óauvov, φλόμον, ἀνϑέρικον, φηγὸν, κεσϑόν, ϑύμα, 

ϑύμβραν. ^ 


Plutarchus Symp. IV 1 662 E. ἀλλὰ τῷ μὲν αἱ παρ᾽ Εὐ-. 


πόλιδι αἶγες ἀντικαρτεροῦσιν ὑμνοῦσαι τὴν τροφὴν ὡς παμ- 
μιγῇ καὶ ποικίλην οὖσαν, οὕτω πως λέγουσαι' Βοσκόμεϑ᾽ 
ὕλης ἀπὸ παντοδαπῆς κτλ. Macrobius Saturn. VII 5. notus est 
omnibus Eupolis inter elegantes habendus veteris comoediae 
poetas. 18 in fabula quae inscribitur 4eges, inducit capras 
de cibi sui copía in haec se verba iactantes: Booxóue9' ὕλης 








EVPOLIS 159 


ἀπὸ παντοδαπῆς κτλ. Sunt igitur chori verba, ex parabasi pe- 
tila. Caprarum hunc chorum ab Eupolide προβατικὸν χορὸν 
appellatum esse docet scholiastes lliad. π΄ 353: πρόβατα ydo 
πάντα ἐκάλουν τὰ ϑρέμματα oi παλαιοί, καὶ Εὔπολις προ- 
βατικὸν χορόν φησι τὸν ἐξ αἰγῶν. Quae leguntur etiam 
apud Eustathium P. 1063 44. — Vs. 2 vulgo τούτοισιν ἔτ᾽ ἀλλ᾽ 
οἷον. Grotius τούτοισιν ἔτ᾽ ἄλλα. Bergkius Comment. p. 199 
τούτοις τιϑύμαλλον. Cod. Par. Macrobii τούτοισιν εταλλοην. 
Seripsi τούτοισί γε ϑαλλόν coll. Athenaeo XIII p. 587 a. ϑαλλῷ 
χαίρουσιν αἵ αἶγες, διόπερ οὐδ᾽ eig ἀκρόπολιν ἄνεισι (ἀνίασι ) 
τὸ ζῷον. Vs.9 vulgo φάσκον, quod correxit Bodaeus Stapelius 
ad Theophr. p. 409. Tum articulum ante πολύφυλλον omisit 
Plutarchus. Vs. 4 Plutarchus xóztvo» σχῖνον μελίαν δρῦν κιττὸν 
uvoixg». Pro ἐρείχην cod. Macr. Par. ἐρίκην, quod recepi. 
Vs.5 respexit Erotianus Gloss. Hipp. p. 314 ed. Fr. πρόμαλόν 
ἐστιν εἶδος φυτοῦ οὐ μέμνηται καὶ Εὔπολις ἐν «Αἰξίν. Ibidem 
ϑύμα a Plutarcho omissum. 
II (2, 428) 2 

Dc ἣ mov αὐτὸν ἢν κάμῃ τις, εὐθέως 

ἐρεῖ [πρὸς αὐτόν], πρίω μοι σελάχιον. Β. τί δ᾽ ἢν λύκον; 

«4. κεκράξεται φράσει τε πρὸς τὸν αἰπόλον. 

Erolianus Gloss. Hippocr. p. 348. “Σελαχίοισι: τοῖς μεκροῖς 
ἰχϑυδίοις, ἢ τοῖς ὀστρακοδέρμοις, οἷον καράβοις, καρκίνοις, 
κήρυξι. μέμνηται τῆς λέξεως καὶ Εὔπολις ἐν «Αἰξὶ λέγων Ὡς 
ἡ ποτὲ αὐτὸν κτλ. ΥὟ5. 1 Hanovius Exerc. cri. I p. 45 tentabat 
ὡς ἥν ποτ᾽ αὖ yovOv κάμῃ, quo nihil profici ad corruptissimi 
fragmenti emendationem apertum est. Vs. 2 πρὸς αὐτόν seclusi 
ut ex superiori ποτ᾿ αὐτὸν natum. Alia tentavit Cobetus Obs. 
er. p. 150. Ibid. vulgo πριόνοι σελάχιον. Correxit Eustachius, 
firmantibus quos Curis crit. p. 60 attuli Herodiano Philet. p. 453 
Piers. xai πρίω τὸ προσταχτικόν. Εὔπολις πρίω μοι ae- 
λάχιον, ei Etymol. M. p. 132 50: xai πρεῶ (πρίω) μοι, 
φησίν ὃ κωμῳδός, σελάχιον. Eadem habent Etymol. Gud. 
p. 170 29 et Grammat. Crameri Anecd. Oxon. I p. 23 18. Cfr. 
Photius Lex. p. 505. σελάχεα: βραχέως. οὕτως Εὔπολις. Vs.3 
&Cipsi φράσει τε pro φρασεῖται. 

II (2, 429) 3 
| Πλήν 
ἅπαξ πότ᾽ ἐν Φαίακος ἔφαγον καρίδας. 

Athenaeus III p. 106 b: συνεσταλμένως δ᾽ εἴρηκδ (καρίδας) 

Evmodug à» dibiv οὕτως Πλὴν ἅπαξ κελ. 





160 EVPOLIS 


à IV (2, 429) 
Διόνυσε yoigs. μή τι πέντε καὶ δύο; 

Athenaeus X p. 426 ef: οὗ δ᾽ ἐπιτεταμένως χρώμενοι τῷ 
ποτῷ δύο οἴνου ἔπινον πρὸς πέντε ὕδατος .. . . Εὔπολις 
«ἰξίν Διόνυσε χαῖρε xvÀ. Habent etiam Photius p. 599 22 εἰ 
Eustath. ad Odyss. p. 1624 44. 

; V (2, 429) 
Αὐτοῦ τὴν χερνίβα παύσεις. 

Athenaeus IX p. 409 ἃ: παρὰ μέντοι τοῖς τραγικοῖς καὶ 
τοῖς κωμικοῖς παροξυτόνως ἀνέγνωσται χερνίβα, παρ Εὐρι- 
πίδη ἐν 'HoaxAei , εἰς χερνίβ᾽ ὡς βάψειεν ᾿Αλκχμήνης γόνος." 
ἀλλὰ καὶ παρ᾽ Εὐπόλιδι ἐν Αἰξὶν Αὐτοῦ τὴν χερνίβα 
παύσεις. 

6—8 ' VI—VII (2, 430) 
Kai τῆς λοπάδος ἔνεισι δ᾽ ἕψητοί τινες. 

Photius p. 47 6. “Εψητοί: πληϑυντικῶς. τὰ ἰχϑύδια" ὡς 
ἀφυῖαι (ἀφύαι) καὶ μεμβράδες. Εὔπολις «Αἰξίν Καὶ τῆς Ao- 
πάδος κτλ. Codex λοιπάδος. Porsonus dislinxit post λοπαδος. 
Fortasse ἔνεισιν ἔψητοί. ἸΜεμβράδας in hac fabula Eupolin 
commemorasse Athenaeus testatur VII p. 287 e: ἐν δὲ ταῖς Εὐ- 
πόλιδος «Αἰξὶν ἔστιν εὑρεῖν καὶ διὰ τοῦ μ γραφόμενον, scil. 
μεμβράδες pro βεμβράδες. Ex eadem fabulae parie afferuntur 
ab Athenaeo VII p. 301 a. haec: Εὔπολις dii» 
| Ὦ Χάριτες αἷσι μέλουσιν ἑψητοί. 

Vbí foriasse αἷς scribendum; ante Casaubonum μέλλουσιν. 


9. 10 IX a. b. (2, 430) 

Ἐπίσταμαι γὰρ αἰπολεῖν, σκάπτειν, veiv, φυτεύειν. 

Photius p. 290 20. Νεᾶν: οὐ νεοῦν τὴν γῆν, xci νξατὸν 
Ἐενοφῶν, οὐ νέωσιν. Εὔπολις «Αἰξίν Ἐπίσταμαι xvÀ. 15 quem 
haec dicentem fecit Eupolis magnas haud dubie in hac fabula 
partes habuit. Idem compellari videtur in hoc loco, quem omisso 
aucloris et fabulae nomine servavit Grammaticus Bekkeri Anecd. 
p.353 26. «ἰγιάζειν: 

Σὺ δ᾽ αἰγιάζεις ἐνθαδὲ καϑήμενος, 
ἀντὶ τοῦ περὲ αἰγῶν λαλεῖς. Quae leguntur etiam apud Sui- 
dam v. αἰγιάζειν. 
i1 | X (2, 431) 
ἹΜμαϑόντι μηδὲ τάγυρι μουσικῆς. 

Photius p. 564 17. Τάγυρε: τὸ βραχύτατον xai ἐλάχιστον, 

οἷον ψίχα λέγουσιν.. Εὔπολις Αἰξίν Καὶ ζῆν μαϑόντε κεῖ. 


EVPOLIS 161 


Eadem plane Suidas v. Τάγυρι. At Etymol. M. p. 743 57: Ev- 
πολις «Αἰξέ, ἸΠαϑόντι δὲ μὴ τάγυρι μουσικῆς. Recte; nam 
illud καὶ ζῆν nihil est nisi corrupta leclio praecedenlis αἰξίν. 


XI (2, 431) 12 
Quintil. Inst. I 10 17. eosdem utriusque (musicam el litteras 
dicit) praeceptores fuisse quum Sophron ostendit . . . . tum 
Eupolis, apud quem Prodamus et musicam et litteras docet. 
Quae ad Eupolidis Capellas pertinere ex Theodosio p. 11 docui 
iam olim Quaest. sc. I p. 41 sive Hist. crit. p. 114 sq. Cfr. Cra- 
meri Anecd. Ox. IV p. 325.  Prodamo Bergkius Comm. p. 335 
Prodicum substituendum esse suspicatur. Reclius fortasse Mau- 
rius Horstig, Pronomi nomen reponendum coniicit. 


ΧΙ (2, 431) ! i3 

Ἐγὼ τελῶ τὸν μισϑὸν ὅντιν᾽ ἂν χρῇ. 

Suidas, Χρή: ὀξυτόνως, ἤγουν δεῖ. χρῇ δὲ περισπωμένως 

τὸ ὑποτακτικόν. σημαίνει δὲ τὸ δέῃ. Εὔπολις Αἰξίν Ἐγὼ 
τελῶ xrÀ. Forlasse ἂν μὲ χρῇ, nisi tetrametri sunt reliquiae. 


XII (2, 432) ^a 

Ταύτην ἐγὼ ᾿ξήτουν πάλαι τὴν ἁρμογήν. 

Polux IV 57: τὴν ἁρμονίαν ἁρμογὴν Εὔπολις εἴρηκε 

Ταύτην ἐγὼ πάλαι ζητῶν τὴν ἁρμογήν. Inlegriora haec habet 

Suidas v. ἁρμογή. Εὔπολις «Αἰξίν Ταύτην ἐγὼ ἐζήτουν πάλαι 

τὴν ἁρμογήν. 

XIV (2, 432) | t5 

Τὴν πανδοκεύτριαν γὰρ ὃ γλάμων ἔχει. | 

Schol. Aristoph. Vesp. 902: ἐχτείνουσε μέντοι xoi τὸ ὃ 

ἄρϑρον. Εὔπολις p H3 Τὴν πανδοκεύτριαν γὰρ ἀνὴρ ὁ γλή- 

μων ἔχει. Ven. ὃ τλήμων ἀνήρ pro ἀνὴρ ὃ γλήμων. Delevi 

ἀνὴρ praeeunte Porsono. Dindorfius γὰρ ἁνὴρ ὁ γλάμων | é ἔχει, 
à quo γλάμων adscivi. 

XV (2, 433) 46 

Προσένεγκέ μοὐγγὺς τὸ στόμ. ὀσφρέσϑαι τὸ σόν. 

Priscianus lib. XVIII p. 230 ed. Kr. ὀσφραίνομαι τοῦδε καὶ 

τόδε. Εὔπολις «Αἰξίν Προσένεγκέ μοι ἐγγὺς τὸ στόμα ὀσφραί- 

γεσϑαι τὸ σόν. Correxit Elmsleius ad Aristoph. Acharn. 179, - 

XVI (2, 433) 17 

᾿Σφυράδων πολλῶν ἀναμέστη. 
Sohol. Aristoph. Pac. 790: σφυράδες εἰσὶ τὰ τῶν αἰγῶν 
11 


Comici graeci 


162 EVPOLIS 


xai προβάτων ἀποπατήματα. Εὔπολις 44i Σφυράδων xii. 
Dindorfius ἀνάμεστοι. 


18. 19 XVI XVII (2, 433) 

Athenaeus IX p. 380 f: τὸ γεῦσαι ἔχομεν ἐν Εὐπόλιδος 
iti Τοῦδε νῦν γεῦσαι λαβών. Pertüinent haec ad eam 
fabulae parlem in qua convivium locum habuit. Eodem referenda 
χορδῶν commemoratio apud Athen. III p. 94f : χορ ὧν μέμνη- 
ται — xai Εὔπολις ἐν iil». 


20 XIX (2, 433) 

Hesychius, Ἱερεὺς Διονύσου: Εὔπολις iti», 'Inno- 
x0» σκώπτων ὡς ἐρυϑρὸν τῇ ὄψει. Schol. Aristoph. Rau. 
308: Εὔπολις τὸν τοῦ “ιονύσου ἱερέα νομίζεσϑαι αἰγίπυρον 
εἶναι ἀντὶ τοῦ πυρρόν. τὸ γὰρ ἄνθος ἔχειν φησὶ 4ημήτριος 
ἱχανῶς ἐρυϑρόν. Quae ita correxit Hemsterhusius ad Hesychii 
locum: Εὔπολις τὸν τοῦ “ςονύσου ἱερέα ὀνομάζει αἰγίπυρον, 
ἀντὲ τοῦ πυρρόν. Latet haud dubie 4Δ]|0Υ corruptela. 


21. 22 XX XXI (2, 434) 

Photius p. 43 15. "Eguz zov: Εὔπολις .itiv. ldem p. 
291 2. Neaviaxavevacv: ἄμφις ᾿Ἐρίϑοις, Ποσείδιππος 4η- 
μόταις, Εὔπολις Σφιγξίν. Vbi «Τἰξὶὲν scribendum videri indi- 
cavi Hist. crit. p. 115. Sed apud Stephanum Byz. p. 140: εὕρη- 
ταὶ δὲ ἀντραῖος, ὡς Εὐριπίδης «Αἰξίν, nunc non Εὐριπίδης 
in Εὔπολις, sed «Αὐξὶν in «4ἰγεῖ mulandum arbitror, Atque ilà 
iam Barnesius. 

23. 24 XXI XXIII (2, 434) 

Pollux X 102: καὶ νεύκοπον κάρδοπον Εὔπολις ἐν 
«ἰξὶν εἴρηχεν, ὡς ᾿Αριστοφάνης ἐν Σφηξὶ νεόκοπτον μύλην. 
Idem VII 22: νεόκοπον κάρδοπον εἴρηκεν Εὔπολις τὴν 
νεωστὶ κεχομμένην. —— ldem X 151: βαλαντίδια, ὡς & 
iti» Εὔπολις. Rectius βϑαλλαντίδια. 


325—217 XXIV —XXVI (ὦ, 434. 435) 

Anliellicista p. 8S9 81, Bíogct ἐπὶ συνουσίας. “Ἡρόδοτος, 
Mévavógog Δημιουργῷ, Εὔπολις Αἰξίν, ὃ ποιητὴς πολλάκις. 
Pro συνουσίας cum Alberti apud Wesselingium Diss. Herod. 
p. 44 legendum οὐσίας. ^ Idem p.84 19. Βουκολεῖσϑαι 
αἶγας: Εὔπολις Adibiv. Ἱπποβουκολῶ Εὐριπίδης Φοινίσσαις. 
Idem p.91 29. ᾿Ἐλελήϑεισαν: μετὰ τῆς ϑᾶ. Εὔπολις ΑἸξίν. 
Pro ϑᾶ leg. 98ι vel δι, ut voluit Lobeckius ad Phryn. p. 150. 
Idem p.92 9. Ἐλεινόν: ἀντὶ τοῦ ἐλεοινόν, Εὔπολις diiiv. 


--...-. 56 5ϑ.ν..ν.΄΄΄΄΄ὦΠ,. .θϑσθΡρο.-...5.-ὄ ὁ... RH 











EVPOLIS 103 


XXVH XXVIH (2, 435) 28. 29 
Moeris p. 191 21 ed. Bekk. 44»oxéc: ὀξυτόνως ᾿Αττικοί, 
ὡς καὶ Εὔπολις iiiv. ἀϑεράπευτον, Ἕλληνες. Recle pro 
ἀνήκεστον diclum videtur Ρίθγβοπο.  Phrynichus Bekk. p. 16 20. 
᾿Ανεσκιρτημένας: Εὔπολις ἐπὶ τῶν αἰγῶν εἶπα τὴν λέξιν. 
Ad Capras quin haec pertineant, dubitari non potest. 
Practerea hanc fabulam commemorat scholiasia Theocriti V] 1, 
de quo loco dixi Hist. crit. p. 114. 


STPATEYTOI H A4NAPOUYN.AI 
I (2, 435) 80 
Πείσανδρος εἰς Πακτωλὸν ἐστρατεύετο, 
κἀνταῦϑα τῆς στρατιᾶς κάχιστος ἦν ἀνήρ. 

Schol. Aristoph. Av. 1556 de Pisandro: οὗτος δειλὸς ἦν. 
ἦλθεν οὖν ψυχὴν ἰδεῖν ϑέλων, ἐπεὶ οὐκ εἶχεν. ὡς (fort. xoi) 
Εὔπολις ἐν ᾿ἩΠστρατεύτοις Πείσανδρος εἰς Πακεωλὸν κελ. 
Vs. 1 Σπαρτωλὸν (Σπάρτωλον) pro Πακτωλὸν Hanovius 
Exerc. crit. p. 81. Vs.2 vulgo τῆς σῆς στρατείας. Codd. σῆς 
omitlunt. Itaque recle Pors. ad Toup. p. 467 locum emendavit. 


Il ' (2, 436) , 

Schol. Aristoph. Pac. 808: ὅτε γὰρ ὁ MeAdv9iog ὀψοφά- 
yog προείρηται. xai παρ᾽ Εὐπόλιδι ἐν ᾿Αστρατεύτοις. 

III (2, 437) 32 
Ἔν εὐσκίοις δρόμοισιν ᾿Ἀκαδήμου Seo. 

Diogenes Laert. ΠῚ 7: τὸ δ᾽ ἐστὲ γυμνάσιον προάφτεϑδιον 
ἀλσῶδες, ἀπτό τινος ἥρωος ὀνομασϑὲν ᾿Εχαδήμου, καϑὰ καὶ 
Εὔπολις ἐν ᾿Αστρατεύτοις φησίν Ἔν εὐσχίοις κτλ. | 

|V (2, 437) 53 
Ἵπήποτε ϑρέψω 
παρὰ Περσεφόνῃ τοιόνδε ταῶν, ὃς τοὺς. εὔδοντας ἐγείρει. 

Athenaeus ΙΧ p.397 b: Εὔπολις δ᾽ ἐν "ἀστρατεύτοις φησὶ 
περὶ αὐτοῦ (pavonem dicit) οὕτως Πήποτε ϑρέψω κελ. Α 
postrema compera Aristoph. Plut. 641: στιβάδα σχοίνων κόρρων 
μεστήν, ἢ τοὺς εὕδοντας ἐγείρει, ubi scholiasta Σοφοκλέους τὸ 
ἡμιστίχιον ᾿Ἐπεγειρομένων κερκίδος ὕμνοις, 51) τοὺς εὕδοντας 
ἐγείρει. 

V VI (2, 438) 34: 85 

"dvógsc ἑταῖροι, δεῦρο δὴ τὴν γνώμην προσίσχετε, 

εἰ δυνατὸν καὶ μήτε μεῖζην πραττουσὰ τυγχάνει. 

Καὶ ξυνεγεγνόμην ἀεὶ τοῖς ἀγαθοῖς φαγφοισιν. 

118 





104 EVPOLIS 


Hephaestio XV p. 98 de variis formis metri Cratinei disse- 
rens: Εὔπολις δ᾽ ἐν τοῖς “Αὐτρατεύτοις καὶ ἀτακτοτάτως συνέ- 
Smxe τὸ εἶδος" πῇ μὲν γὰρ τοιαῦτα ποιεῖ “Ανδρες κτλ. πῆ 
δὲ τοιαῦτα Καὶ ξυνεγιγνόμην κτλ. ὥσϑ᾽ ὅλον αὐτὸ χοριαμ- 
βικὸν ἐπίμικτον γενέσϑαι, ὅμοιον “Ἵναχρεοντείῳ τῷδε, Σίμα- 
λον εἶδον ἐν χορῷ πηκτίδ᾽ ἔχοντα καλήν. πῆ δὲ καὶ ἄλλοις 
ἐχρήσατο λίαν ἀτάκτοις σχήμασιν. — ldem XVI p. 109: καὶ τὸ 
Κρατίνειον δὲ τὸ ἀσυνάρτητον ἐκ χοριαμβικοῦ καὶ τροχαϊκοῦ 
πολυσχημάτιστόν ἐστι" ἀρκέσει ταῦτα δεῖξαι ἡ παράβασις ἡ 
ἐν τοῖς ᾿Αστρατεύτοις Εὐπόλιδος πᾶσα. —Vs.1 vulgo δεῦρ᾽ 
ἤδη, quod correxit Hermannus Doctr. metr. p. 582. Idem cor- 
rexit vulgalum zrgofayere. Vs. 3 ξυνεγιγνόμην Hermannus. Libri 
ξυνεγινόμην. | Cod. Turn. ξυνεγεινόμην. 


86 (ὦ, 438) 
Δοκῶ μοι νῦν ὁρᾶν ἀφαδίαν. 

Etymol M. p. 174 50. ᾿“φαδός: ἐχϑρός" παρὰ τὸ ἀφαν- 
δάνειν. καὶ ἀφαδία ἡ ἀπαρέσκουσα ἔχϑρα. Εὔπολις ἐν Ζ[ρα- 
πέταις Δοκῶ μοι νῦν δρᾶν ἀφαδίαν. In his codex Dorvillii 
pro Ζραπέταις habet a» superscripto ὃ. Id ᾿νδρογύνοις legen- 
dum esse vidit Gaisfordius ad Hesiodi Theog. 709. 


s VII (2, 439) 

Grammat. Bekkeri p. 475: "dygdüag τὰς ἀχέρδους λέγουσιν. 
EvUnoAig ᾿Αστρατεύτοισιν οἱ πεπείρους ἀχράδας πρὸς τῇ 
συκιδι προσετῶως καὶ ἀχράδων... Φερεκράτης. ἴσως δ᾽ ἷ 
μὲν καρπὸς ἀχράς, τὸ δὲ δένδρον ἄχερδος. Φερεκράτης ,ἢ 
τῆς ἀχέρδου τῆς ἀκραχολωτάτης." Quae ita fere corrigenda 
sunt. E. ᾿Αστρατεύτοις͵, ἵν ἂν πέπειρον ἀχράδα πρὸς τῇ συ- 
κίδι | προσέχωσι.᾽ καὶ (,ἀχράδων πρόσφερε" Κράτης. 

38. 39. ΙΧ X (2, 439) 

Schol. Luciani Alex. 4. καὶ ὃ Φρυνώνδας ἐπὶ πονηρίᾳ 
βοᾶται Εὐπόλιδι ἐν “Ὡστρατεύτοις. — Schol. Aristoph. Pac. 347: 
αὐτοῦ (Φορμίωνος) μέμνηται 0 κωμικὸς ἐν Ἱππεῖσι καὶ 
Νεφέλαις καὶ Βαβυλωνίοις, Εὔπολις ᾿Αστρατεύτοις. 

AYTOAYKOZ Α ΚΑΙ B 
40 I (2, 440) 
Eni καινοτέρας ἰδέας ἀσεβῶν βίον, ὦ μοχϑηρός, ἔτριβες. 
Β. πῶς ὦ πολλῶν ἤδη λοπάδων τοὺς ἄμβωνας περιλείξας; 

Erotianus p. 88. Ἐπίϑερσις δ᾽ ἐν B! τῶν "λέξεων ἄμβωνά 

φησι χεῖλος εἶναι σκδύους καὶ τῆς ἀσπίδος τὸ πρὸς αὐτῇ τῇ 





EVPOLIS 165 


irvi. ᾿Αριστοφάνης δὲ ὁ κωμικὸς dv ΑἸὐτολύκῳ φησίν, ἐπὶ 
καινοτέρας ἰδέας ἀσέβιον ὃ μοχϑηρὸς ἔτριβες πόσῳ 
πολλῶν λοπαδων τοὺς ἄμβωνας περιλείξας. Inhis Ari- 
stophanem pro Eupolide nominatum esse vidit Coddaeus. Con- 
sors erroris Apollonius ad Hippocr. vol. I p. 10. — Vs. 1 pro 
ἀσέβιον scripsi ἀσεβῶν βίον, el ὦ μοχϑηρός pro ὃ μοχϑηρός 
cum Bergkio Comment. p. 347. Nisi malis ἀσεβῆ βίον cum Her- 
manno Diar. Lips. 1829 p. 1620 et pro ὦ μοχϑηρὸς cum Din- 
dorfio ad Arist. fr. p. 7, qui verba ézí καινοτέρας ἰδέας cum 
Eroliani verbis coniunxit, ὡς μοχϑηρόν, ut totus versus ita scri- 
batur : 
ini καινοτέρας ἰδέας ἀσεβῶν βίον ὡς μοχϑηρὸν ἔτριβες. 

Vs 2 praeter Galenum ad Hippocr. vol. XII p. 301 Chart. ex parte 
afferunt Aelius Dionysius Eustathii p. 1636 51 et Etymol. M. 
p. 81 10. πῶς ὦ pro πόσῳ scripsi cum Dindorfio. ἤδη quod 
celeri omittunt, ex Aelio et Elym. M. receptum. Ceterum 4o- 
πάδων ἄμβωνας dicere videtur τὰ χείλη τῶν αἰδοίων. 


Π (2, 441) 41 
Σκέλη δὲ καὶ κωλῆνες εὐθϑύτου ᾽ρίφου. 

Alhenaeus IX p. 368 d: xai, κωλῆνα δὲ λέγουσι καὶ κωλῆν. 
Εὔπολις «Αὐτολύκῳ Σκέλη δὲ xai κτλ. ΑΡ εὐϑὺ τοῦ ῥόφου. 
Correxit lacobsius. Αἱ C. F. Hermannus Dissert. de tempore 
Xenoph. Conv. I p. 7 εὐδὺ τοῦ 'gogov coll. Arist. Lys. 229. 
Displicet hoc propter additum κωλῆνες. Praelerea accusativum 
requirerem, suspensum illum ab ἀνατείνειν similive verbo, ut 
in loco Aristophanis. εὔϑυτος recte de haedo dicitur, ul xa4- 
λίϑυτος el similia. 

HI (2, 441) T 
᾿Ελλιμένιον ὃ δοῦναι πρὶν εἰσβῆναί σε δεῖ. 

Pollux IX 30: τὸ τέλος ἐλλιμένιον, ὡς Εὔπολις «Αὐτολύκῳ 
"EAuuévtov ὃ δοῦναι κτλ. Delendum videtur ὅ. 

IV (2, 441) T 
Τί δῆτ᾽ àv, εἰ μὴ τὸ σκαφίον αὐτῇ παρῆν; 

Pollux X 45: δίφρον δ᾽ ἂν εἴποις τὰ λάσανα εὐφημότε- 
Qo», καὶ διφρίσκον. τῇ δὲ γυναικὲ σκαφίον, ὡς ἐν «Αὐτολύκῳ 
Εὔπολις Τί δῆτ᾽ ἂν κτλ. ᾿ | 

V (2, 442) | “ 
Οἰκοῦσι δ᾽ ἐνθάδ᾽ ἐν τρισὶν καλιδίοις, 
οἴκημ᾽ ἔχων ἕκαστος. 


186 EVPOLIS 


Pollux X 161: ἤδη δὲ xai τὸν πρὸς οἰκήσεις ἐπιτήδειον 
οὕτω (καλιὸν) λέγουσιν, ὡς ἐν ᾿Ελπίδι ᾿Ἐπιχάρμον ... ἐν δὲ 
Εὐπόλιδος «Αὐτολύκῳ Οἰκοῦσι δ᾽ ἐνθαδ᾽ κελ. 


is VI (2, 442) 
Pollux X 47: δίφροι Θετταλοί (Θετταλικοῦ), ὡς ἐν ΑΑὐτο- 
λύκῳ Εὐπόλιδος Δίφρος Θετταλικὸς τετράπους. 


ΠῚ ἽΙ (2,442) — 
Ἤδη γὰρ “Τρἰσταρχον στρατηγοῦντ᾽ ἄχϑομαι. 
Schol. Viet. Hom. Il. »' 353 Τρωσὶν δαμναμένους: λείπει 
τὸ ὁρῶν. ἔστι δὲ τὸ τῆς φράσεως ἀρχαῖον. Εὔπολις ἐν 4i- 
τολύχοις ᾿Ἤδὴ γὰρ “Ἀρίσταρχον κτλ. 


e VIII (2, 442) 
Ἀτὰρ ἤγαγες καινόν τε qirv τῶν βοῶν. 

Photius p. 650 42: λέγεται δὲ τὸ γέννημα φῖτυ. Εὔπολις 
«ἀὐτολύκῳ ᾿Ατὰρ ἤγαγες καινὸν qtu τῶν βοῶν. Eadem schol. 
Plat. p. 4456. Corrupte Suidas v. φιτῦσαι. Respicit Etymol. M. 
795 32: τὸ γέννημα φῖτυ. Εὔπολις «ἀὐτολύχῳ ,,7γαγε καινὸν 
φῖτυ." Ῥοβὶ καινὸν addidi τε praeeunte Elmsleio apud Blomf. 
gloss. Aesch. Prom. 241. Porsonus xawwóv τὸ φῖτυ, Bergkius 
Comm. p.345. καινόν γε gitv. 


45 IX (2, 4)43 
!Myexdg τ᾽ ἐπαίρω καὶ βδελυρὸς σὺ τὸ σκέλος. 

Suidas, νεκάς: ψιλῶς τὸ ἄνω λέγουσι. καὶ ἀνέκαϑεν 10 
ἄνωϑεν. Εὔπολις Αὐτολύκῳ Ldvexag τ᾽ ἐπαίρω κτλ. Gramm. 
Bekk. p. 395 25. Εὔπολις “Τὐτολύκῳ ἕκαστ᾽ ἐπαίρω.  Proba- 
biliter Portus ἐπήρω. Pro βδελυρὸς Porsonus βδελυρῶς. Nescio 
an legendum sit: ἀνεκάς τ᾿ ἐπήρω κἀβδελυρεύσω τὸ σκέλος. 
H. lacobi: ἀνεκάς σ᾽ ἐπαίρω καὶ βδελυρόν σου τὸ σκέλος. 


49. 50 X ΧΙ (2, 444) 
Ὅτι τὰ πατρῷα πρὰς σὲ καταδιέφϑορα. 

Zonaras Lex. p. 548 4: “ιέφϑορεν οὗ τὸ διέφϑαρταε δη- 
Aoi παρὰ ᾿Αττικοῖς, ἀλλὰ τὸ διέφϑαρκεν. Εὔπολις . . . καὶ 
ἐν Αὐτολύχῳ Ὅτι τὰ πατρῷα κτλ. Respicere videtur Schol. 
Aristoph. Nub. 109: “εωγόρας, τρυφερός τις, ὃ ᾿Αἰνδοκίδου 
πατήρ Πλάτων Περιαλγεῖ --- Εὔπολις ἐν Αὐτολύχῳ .β' ὡς 
καὶ διὰ ΙΜυρρίναν ἑταίραν vd' χρήματα ἀποβέβληκέ φησιν. 
Composuit haec eliam Runkelius. 


EVPOLIS 167 


XI (ὦ, 444) 51 
“ρα σφόδρ᾽ ἐνεούρησεν ἐξώλης γέρων. 
Gramm. Crameri An. Oxon. I p. 446 17: ἐνούρησεν Ldtti- 


xüic. Εὔπολις «Αὐτολύκῳ, 149a. σφόδρ᾽ ἀνεούρησεν κτλ. Correxi 
ἐνεούρησεν. Cfr. C. F. Hermann. de Xenoph. Conv. temp. I p. 7 15. 


XII (2, 444) 52 

Schol. Platonis Bekk. p. 332: Εὔπολις δ᾽ ἐν Φίλοις xai 

ἐπὶ τῇ yvvoixi Ῥοδίᾳ κωμῳδεῖ αὐτὸν (Lyconem), ἐν δὲ τῷ 
πρώτῳ «Αὐτολύκῳ εἰς ξένον. 


XIV (2, 444) | 53 
Καπνοὺς ἀποφαίνει καὶ σκιας. 

Schol. Aristoph. Nub. 253: τὸ μηδενὸς ἄξια καπνοὺς καὶ 
σχεὰς καὶ νεφέλας ὠνόμαζον. Εὔπολις ἐν ““ὐτολύχῳ Καπνοὺς 
ἀποφαίνει καὶ σκιάς. 

XV (2, 444) s 

Schol. Aristoph. Thesm. 941: à4rriuxr δὲ ἡ σύνταξις, ὅτι 
τὸ ἑστιᾶν xai δοτικῇ συντάσσουσιν, ὡς καὶ παρ᾽ Εὐπόλιδί 
ἐστιν ἐν Αἀὐτολύκῳ ϑατέρῳ, ὥστε οὔτε ἐκεῖ οὔτε ἐνθάδε δεῖ 
ξενίζεσϑαι. ἴπ his ξενίζεσθαι esse mirari monuit L. Dindorfius 
Th. L. G. v. ἑστιᾶν. 

XVI (2, 445) ss 

Ad parabasin fabulae spectare videntur quae tradit schol. 
Aristoph. Vesp. 1025. Negat eo loco Aristophanes se unquam 
palaestrus obiissé pueros tentanlem, nec si quis amator ad se 
accessissel, amores suos perstringi indigne ferens, ulli unquam 
morem gessisse. Ad haec scholiasta: du? Εὐὔπολιν. ἐν Αἰὐτο- 
λύκῳ δὲ τοιαῦτά φησιν. 


XVII XVIII. (2, 445) 56. 57 

Etymol. M. p. 399 17: Εὐτρήσεος παρὰ τὸ τετρῆσϑαι. 
τὸν Αὐτόλυκον ὃ Εὔπολις σκώπτει. Εὔτρησις πόλις L4oxa- 
(xn. — Athenaeus V p. 216 d: ἐπὲ τούτου (Aristionem archon- 
lem dici) Εὔπολις τὸν «Αὐτόλυκον διδάξας διὰ 4ημοστράτου 
χλευάζει τὴν νίκην τοῦ Αὐτολύκου. V. Hist. crit. p. 110. 117 sq. 


XIX (2, 446) | 58 

Schol. Plat. Bekk. p. 331: κατεκλήρωσε: δὲ (Aristophanes) 

καὶ τὴν diyway , ὡς Θεογένης ἐν τῷ περὶ «Αἰγίνης. κωμφῳ- 

δεῖται δὲ Ott καὶ τὸ τῆς Εἰρήνης κολοσσικὸν ἐξῆρεν ἄγαλμα" 
Βύπολες «Αὐτολύκῳ, Πλάτων Νίκαις. 


168 EVPOLIS 


59—61 XX —XXII (2, 446) 

Alhenaeus Ill p. 89 f: τὰς δὲ κνίδας ὁ Εὔπολις ἐν Αὐτο- 
λύχῳ ἀκαλήφας ὀνομάζει. — Suidas, ᾿ἀναφλασμοί: τὰ 
ἀφροδίσια. Εὔπολις «Αὐτολύκῳ. — Pollux VII 202: τὸ πορ- 
γνεύεσϑαι ῥῆμα ἐν τῷ πρώτῳ Εὐπόλιδος «Αὐτολύκῳ. 

62. 63 XXII XXIV (2, 446) 

Harpocralio p. 78 13: xai ἐπίπεμπτον εἰώϑασι λέγειν 
τὸ πέμπτον, ὡς καὶ Εὔπολις «Αὐτολύκῳ. —— Grammat. Bekkeri 
p. 447 1: ρρωστήμων. Εὔπολις Αὐτολύκῳ. 


84.-6 ΧΧΥ--ΧΧΥ͂ (2, 446) 

Antialticista p. 83 14. ᾿πρασία: Εὔπολις «Αὐτολύχῳ. 
Idem p. 84 21. Βιασμός: Εὔπολις «Αὐτολύκῳ. Idem p. 109 12. 
Νουϑέτησιν: Εὔπολις Αἀὐτολύχῳ. 


B 4 ΠΊΤΊ 41 


67 I (2, 447) 
| Ὃς καλῶς μὲν τυμπανίζει 
καὶ διαψάλλει τριγώνοις. 

Alhenaeus lV p 188 e. f: μνημονεύει δὲ τοῦ τριγώνου tov- 
rov καὶ Σοφοκλῆς ... Εὔπολις δ᾽ ἐν Βάπταις φησίν Ὃς xa- 
λῶς μὲν χτλ. 

68 II (2, 447) 
Σὺ δ᾽ ὕπαγ᾽ εἰς τοὔμπροσϑεν. 

Ammonius v. ὑπάγειν p. 140: πάγειν λέγομεν ἀντὶ τοῦ 
προάγειν, τοῦτ᾽ ἔστιν εἰς τοὔμπροσϑεν πορεύεσθαι. κἔχρηται 
τῇ λέξει Εὔπολις ἐν Βάπταις Σὺ δ᾽ ὕπαγε εἰς τοὔμπροσϑεν. 
Hinc corrige Herodianum apud Boisson. Anecd. IV p. 265 εἰ 
Etymol. Gud. p. 541 13. Cfr. Thom. Mag. p. 369 6 et Bach- 
manni Anecd. ll p. 375. — 
eo II] (2, 447) 

IMvaglotyvog ὧν 
κοὐδὲν βεβνωκώς, ἀλλὰ γὰρ στέφανον ἔχων. 

Grammat. Bekkeri p. 377 8. 4λλὰ γάρ: ἀντὶ τοῦ δέ. Ἐὔ- 
πολις Βάπταις ᾿Αναρίστητος ὧν κτλ. Athen. II p. 47 e ἀνα- 
ρίστητον εἶπεν Εὔπολις. Suidas, 44AÀd γάρ: ἀντὶ τοῦ δέ. 
Εὔπολις. 

0 IV (2, 448) - 
Ὅτι ovx ἀτρύφερος οὐδ᾽ ἄωρός ἐστ᾽ ἀνήρ. 

Grammat. Bekkeri p. 460 25. ψ“ερύφερος: ἔστιν ἡ λέξις ἐν 


- 





EVPOLIS | 169 


Βάπταις Εὐπόλιδος Ὅτι οὐκ ἀτρύφερος κτλ. Eadem Suidas. 
v. ἀτρύφερος. 
v (Ὡ, 4486) - " 

Harpocralio p. 142 26. τοιούτους ἐκάλουν maAtvaioé- 
τους, καὶ τοὺς ἀποχειροτονηϑέντας τὴν ἀρχὴν xai πάλιν χει- 
θοτονηϑέντας, Εὔπολίς τε ἐν Βάπταις δηλοῖ καὶ "Ἄρχιππος 
ἐν Ἰχϑύσιν. ᾿ 

VI (2, 448) 13 
.4λλ᾽ obyi δυνατὸν ἐστιν" οὐ γὰρ ἀλλὰ προ- 
βούλευμα βαστάζουσι τῆς πόλεως μέγα. 

Hephaestio IV p. 27 de vocabulis inter duos versus divisis: 
ἔνια δὲ καὶ παίζουσεν οἱ κωμικοί, ὡς Εὔπολις & Βάπταις 
LA οὐχὶ δυνατόν κτλ. Bergkius Comm. p. 296 ἀλλὰ πρω- 
βούλευμα. — Hermannus Epit. doclr. metr. p. ὅ9 ἀλλά τι προ- 
βούλευμα. Non intellegitur quid ridiculi hoc loco in illa vocabuli 
προβούλευμα divisione inesse possit: ac nescio an Hephaestionem 
codicis quo utebatur vilium deceperit, Eupolis autem scripserit 
πρῷ βούλευμα. 

VII (2, 449) 13 
LAM ἐξολεῖς με ναὶ μὰ τὴν ἀμυγδαλῆν. 

Herodienus dict. soli. p. 6 24: παγῇ, γαλῇ, μυγαλῇ, ἀμυ- 
γδαλῆ. Εὔπολις Βάπταις ἀλλεξομέλεις μεναιμάτην ἀμυγδαλῆ. 
Correxit Blochius. Dindorfius ἀλλ᾽ ἐξαπολεῖς με. Cfr. Athen. 
ll. p. 58 ἃ. Εὔπολις ᾿Απολεῖς με ναὶ μὰ τὴν ἀμυγδαλῆν. 


VII (2, 449) " 

Hesychius, Βάστας ὃ Χῖος: 4ημοκρίτου ἐπώνυμον, καϑὰ 

καὶ Εὔπολις ἐν Βάπταις. ἔστι δὲ ἱστοριογράφος (?). Codex 
Βαστα ὄχειος i. e. Βαστας Χῖος. 


IX—XI (ὦ, 450) 15--ἸὉ 
Hesychius, Κοτυττώ: ὃ μὲν Εὔπολις κατ᾽ ἔχϑος τὸ πρὸς 
τοὺς Κορινθίους φορτικόν τινα δαίμονα διατίϑεται. — Codex 
Κοτυτώ. — loannes Alex. de acc. p. 86 16. τὸ σαβαῖ (πε.- 
ρισπᾶται) παρ᾽. Εὐπόλιδε ἐν Βάπταις" τὸ δὲ ἐυ αὶ παρὰ τῷ 
αὐτῷ ὀξύνεται, ἐυαὲὶ σαβαῖ. Οἷν. Frizschius Quaest. Arist. I 
P211. — Pollux VII 128: χάπνην δὲ καὶ καπνοδόκην Εὔ- 
πολις τὸ μὲν εἴρηκεν ἐν Βάπταις, τὸ δὲ &v 4ήμοις. Vulgo 
χαπνόν. Duo codd. κάπην. Kuhnius καπνὴην. 


110 EVPOLIS 


T8 XH (2, 450) 
"4λλὰ τὰς κοίτας γ᾽ ἔχουσι πλουσίως σεσαγμένας. 
Pollux X 91: καί που καὶ κοίτην, ὡς ἔν ve τοῖς Βάπταις 
Εὐπόλιδος ᾿Αλλὰ τὰς κτλ. 


τῷ xm (ἃ, 451) 
4vósia πάσχω ταῦτα ναὶ μὰ τὰς Νύμφας. 
Β. πολλοῦ μὲν οὖν δίκαια ναὶ μὰ τὰς κράμβας. 

Priscianus de metris com. p. 415 ed. Krehl. Eupolis Βάπτεαις 
cum in aliis iambis eiusdem fabulae recta est observatione me- 
trorum usus, hos tamen posuit in fine habentes spondeos: 44»oota 
πάσχω κτλ. Vs. 2 πολλοῦ cod. Lindemanni. Vulgo- πολλοί. 
Postrema paullo aliter scripta habet Athenaeus IX p. 370 b. 
Εὔπολις Βάπταις ναὶ ud τὴν κράμβην. 
eo XIV (2, 451) 

Schol. Par. Aeschinis c. Tim. $ 126 5: δοκεῖ δέ μὸι λε- 
λέχϑαι Βαταλος παρὰ τὸ Ἑὐπόλιδος σχῶμιμα. ἐκεῖνος ydo 
ὑπὸ τῶν βαπτῶν ὀνόματα κεῖσϑαι τοῖς αἰσχρῶς, καὶ Τιγράνην 
Βαάταλον ὑπ᾽ αὐτῶν καλεῖσϑαι. Nomine Βάταλος Eupolin usum 
esse docet Harpocratio p. 44 9. Εὔπολις τὸν πρωκτὸν βάταλον 
λέγει. μήποτε οὖν ἔνϑεν τοὺς κιναίδους βατάλους καλοῦσι. 
Schol. Aeschinis ed. Rsk. p. 762: βάταλος μόριόν τι σώματος 
παρὰ τοῖς ᾿Αττικοῖς αἰσχρόν, πρωκτός. Non male igilur Sauppius 
Τιγράνην ex τὸν πρωκτὸν corruplum existimat, Prima 50 0 ἢ 
pars ita fere corrigenda videlur: ἐκεῖνος γὰρ τὸ τῶν ᾿βατάλων 
ὄνομα κεῖσϑαι τοῖς αἰσχροῖς, allera autem ila: καὶ τὸν πρωκτὸν 
βάταλον ὑπ᾽ αὐτοῦ χαλεῖσϑαι. Quae si vera vel vero affinis 
est emendatio, dubitari potest, num ad Baptas nomen βάξαλος 
referendum sit. 
8t XV (2, 452) 

Ὦ ῥύμβοισι μαστίξας ἐμέ, 

Schol. Apollonii Rh. IV 144: τὸ κινούμενον τροχίσκιον ὑπὸ 
τῶν φαρμακίδων óvuBlov καλεῖται. οὕτω δὲ λέγουσι τὰς πε- 
ριφερεῖς κινήσεις. καὶ παρ᾽ Εὐπόλιδι Ὦ ῥύμβοις μασετίξας 
ἐμέ. Haec in codice Paris. ita scribuntur: τὸν κενούμενον τρό- 
χίσκον ὑπὸ τῶν φαρμακίδων δόμβον καλοῦσι. καὶ dv Εὐπό- 
λιδε δὲ τὰς περιφερεῖς κινήσεις οὕτως ἐξηγοῦνται Ὦ δύμβοις 
κτλ. ldem schol. ad 1 1139. 'Póufoc: τροχίσκος, ὃν στρέφουσιν 
ἑμᾶσι τύπτοντες καὶ οὕτως κεύπον ἀποτελοῦσι. τινὲς δὲ δύμ- 
βον αὐτὸν καλοῦσιν, ὧν καὶ Εὔπολις ἐν Βάπταις, καὶ 4έδυμος. 
Quibus similia habent Eustathius ad Od. p. 1887 47 et Etym. M. 





EVPOLIS 171 


p. 106 30, nisi quod hi fabulae nomen omitlunt. Respicit eundem 
locum Photius p. 491 10. ᾿Ρόμβος (δύμβοςγ: ὃ ἔχουσιν οἱ ἐπι- 
ϑειάζοντες, ὡς τύμπανον. οὕτως Εὔπολις. 


XVI (2, 453) 82 
Κὰἀκείνους τοὺς Ἱππέας 
συνεποίησα τῷ φαλαχρῷ τούτῳ κἀδωρησάμην. 

Schol. Aristoph. Nub. 550 Herm. Εὔπολις δὲ ἐν τοῖς 
Βάπταις τοὐναντίον φησὶν ὅτε συνεποίησεν ᾿Αριστοφάνει τοὺς 
Ἱππεῖς. λέγει δὲ τὴν τελευταίαν παράβασιν. φησὶ δέ Κἀ- 
κείνους τοὺς Ἱππέας κτλ. ,Legebatur φησὶ δὲ κἀκεῖνος, τοὺς 
Ἱππέας συνεποίησα τῷ φαλακρῷ ἐδωρησάμην. Aldina ἀδω-- 
θησάμην, ul ad vs. 536. e quo scholio postrema verba emen- 
davimus." Hermannus. Cfr. Schol. Equit. 1291. φασί τινες 
Εὐπόλιδος. εἶναι τὴν παράβασιν, εἴγε φησὶν Εὔπολις , ξυνε- 
ποίησα τῷ φαλακρῷ." 

XVI (2, 453) 83 
"Exs γὰρ ἕξεις ἀγαθὰ πολλὰ δὴ πρῴ. 

Schol. Aristoph. Av. 129. πρῴ: οὕτω μονοσυλλάβως λέγου-. 

σιν, Εὔπολις Βάπταις 'Exei γὰρ ἑξῆς ἀγαθὰ πολλὰ δὴ mou. 


XVI XIX (2, 453. 454) 84. 85 
Ἐπιχώριος δ᾽ ἔστ᾽ ἢ ξένης ἀπὸ χϑονός. 

Schol. Aristoph. Ran. 418: οὗτος (Αρχέδημος) ὡς ξένος 
χωμῳδεῖται. καὶ Εὔπολις Βάπταις ᾿Επιχώριος δέ ἔστι xai 
ξένης ἀπὸ χϑονός. lta Aldus. Correxit codicum ductu Din- 
dorfüus. Rav. δὲ ἐστὶ ἢ ξένης. Ven. δέ ἐστιν ἡ “ξένης. Cum 
Archedemo  coniunxisse videtur Eupolis Chaereae memoriam. 
Schol. Aristoph. Vesp. 687: τὸν γὰρ Χαιρέαν Εὔπολις ἐν Βά- 
"rau ὡς ξένον κωμῳδεῖ. 


XX XXI (2, 454) 86. 87 
Schol. Aristoph. Pac. 1244: κότταβος δὲ ἐκαλεῖτο καὶ τὸ 
τιϑέμενον ἄϑλον τοῖς γικῶσιν ἐν τῷ πότῳ, καὶ τὸ ἄγγος, εἰς 
ἣ ἐνέβαλον τοὺς λάταγας, ὡς Κρατῖνος ἐν Νειιέσει δείκνυσιν. 
ὅτι δὲ καὶ χαλκοῦν ἦν, Εὔπολις ἐν Βάπταις λέγει Xa Ax d 
περὶ κοττάβῳ. Ad eandem hanc fabulae partem, in qua cottabi 
ludum poeta exhibuerat, respexit Athenaeus XV p. 667 d: ὅτε 
δὲ d9Àov πιροὔκειτο τῷ εὖ προεμένῳ τὸν κότταβον προείρηκξ 
μὲν καὶ ὃ ᾿αντιφάνης" φὰ γάρ ἐστι καὶ πέμματα καὶ τραγή- 
ματα. ὁμοίως δὲ διεξέρχονται --- καὶ Εὔπολις Ἕρμιππός τε 
ἐν τοῖς Ιάμβοις. - 


112 EVPOLIS 


88 - XXU (2, 454) 

Schol. Aristoph. Plut. 883: λέγει οὖν, οὐ φοβοῦμαί σε ἔχων 
φυσικὸν δακτύλιον. δακτύλιον δέ, τὸν λεγόμενον φαρμακίτην. 
Εὔπολις Βάπταις μέμνηται. | Hesychius, 4“ακτύλιος φαρμακίτης, 
ὃν oí φαρμακοπῶλαι εἰώϑασι πιπράσκειν ἀντὲ φαρμάκου. 


4 HM OI 
(2, 455) 

Scriptorum locis argumentum fabulae indicantibus Hist. crit. 
p. 126 allatis adde schol. Aphthonii in Walzii Rhet. II p. 646: 
᾿ριστείδης — πολλὰ negl δημοκρατίας δημηγορεῖ. ταὐτὸ δὲ 
τοῦτο καὶ ὃ Εὔπολις περὶ παλαιῶν δήμων γράφων πεποίηκε. 
89 I (2, 456) 

᾿ Τοιγαροῦν οὐδεὶς στρατηγὸς ἐξ ἐκείνου τοῦ χρόνου 

ἐδύναϑ᾽ ὥσπερ μειαγωγὸς ἑστιῶν « «s 

κὸν τῆς τοῦδε νίκης πλείον᾽ ἑλκύσαι σταϑμόν. 

Harpocratio p. 125 13: περὶ δὲ τοῦ μειαγωγοῦ Εὔπολις 
ἐν Δήμοις Τοιγαροῦν οὐδεὶς κτλ. Υ5.1 οὐδείς, quod libri ha- 
bent post χρόνου, huc transposuit Gronovius. Vs. 2 ἐδύνατο 
Bergkius Comment. p. 348. δύναται libri. Sequentia H. lacobi 
probabiliter ita constituit μεεαγωγὸς ἱστάνων [τὰ πράγματα | τῷ 
ζυγῷ] τῆς τοῦδε κτλ. 

» I (2, 457) 
Οὐ γὰρ μὰ τὴν Μαραϑῶνι τὴν ἐμὴν μάχην 
χαίρων τις αὐτῶν τοὐμὸν ἀλγυνεῖ κέαρ. 

Longinus de Sublim. XVI 3: καί τοι. παρὰ τῷ Εὐπόλιδι 
τοῦ ὅρκου τὸ σπέρμα φασὶν εὑρῆσϑαι Οὐ γὰρ μὰ τὴν κτὶ. 
Milliadis haec verba esse, eaque ex hac ipsa fabula petita, vidil 
Elmsleius Med. p. 146. Imitatur poeta Euripidem Med. 396 οἱ 399. 


, "I (2, 457) 
Τὸ γὰρ δίκαιον πανταχοῦ φυλακτέον. 
Servavit Orion Floril. VI p. 49 10 cum lemmate: ἐκ τῶν 
Δήμων Εὐπόλιδος. Sunt Arislidis verba. 


92 IV (2, 457) 
NI. Πῶς γὰρ ἐγένου δίχαιος; « κα 4 
-4P. 7) μὲν φύσις τὸ μέγιστον ἦν, ἔπειτα δέ 
κἀγὼ προϑύμως τῇ φύσει συνελάμβανον. 
Galenus de dignosc. affect. 7 vol. VI Chart. p 530: τὰ μὲν 


2 


ϑυμοῦται σφοδρῶς ἐπὶ τῶν σμικροτάτων --- τὰ δ᾽ ἔστιν 





EVPOLIS 113 


ἀνεξίκακα καὶ πρᾷα, μήτ᾽ ὀργιζόμενα μήτε κλαίοντα πρὶν 
2 “ , H e i € X , 9 - 
ἀδικηϑῆναί τι μέγα. ταῦτα καὶ ὃ Εὔπολις ἐρωτώμενον 24oi- 
στείδην τὸν δίχαιον ὑπὸ τοῦ Νικία, ὡς ἐγένου δίκαιος, οὕτω 
εὐπρεπῶς ἀποχρινόμενον ἐποίησεν ἡ μὲν φύσις τὸ μέγιστον, 
ἔπειτα δὲ κἀγὼ τὴν φύσιν προϑύμως συνελάμβανον. | Correxi 
haec ui supra adscripsi. Quin recle locum ad Demos lranstule- 
rim nemo dubitabit. 


V (2, 458) 93 
Ὅ τι περ κεφάλαιον τῶν κάτωϑεν ἤγαγες. 


Plutarchus V. Periclis cap. 8: ὁ δ᾽ Εὔπολις ἐν τοῖς Δήμοις 
πυνϑανόμενος περὲ ἑκάστου τῶν ἀναβεβηκότων ἐξ “Αιδου δη- 
μαγωγῶν, ὡς ὁ Περικλῆς ὠνόμαστο τελευταῖος Ὅ τι πὲρ κε- 
φάλαιον κτλ. Ἤγαγες Hermannus Opusc. V p. 292 ad Mer- 
curium ψυχοττομττόν refert. 


VI (2, 458) 94 

Κράτιστος οὗτος ἐγένετ᾽ ἀνθρώπων λέγειν" | 
ὁπότε παρέλϑοι δ᾽, ὥσπερ &ya9oi δρομῆς 
ix δέκα ποδῶν ἥρει λέγων τοὺς ῥήτορας. 
B. ταχὺν λέγεις μέν, πρὸς δέ y αὐτοῦ τῷ τάχει 

5 πειϑώ τις ἐπεκαάϑιζεν ἐπὲὶ τοῖς χείλεσιν. | 
οὕτως ἐκήλει, καὶ μόνος τῶν δητόρων 
τὸ κέντρον ἐγκατέλειπε τοῖς ἀκροωμένοις. 


Schol. Aristoph. Acharn. 530 de Pericle Olympio: Εὔπο- 
λις Δήμοις Κράτιστος οὗτος κτλ. Schol. Aristidis vol. III 
p. 472 Diud. Εὔπολις ἐν τοῖς 4ήμοις μεμνημένος τοῦ Περι- 
κλέους φησὶ τοὺς ἰάμβους Οὗτος κράτιστος --- ἐπὸὶ τοῖς χεί- 
λεσιν. Vs. 2 δ᾽ additum a Toupio ad Longin. 34 4. Ibidem 
ἀγαθοὶ pro oi ἀγαϑοὶ Raspius. Tum δρομῆς Aristidis cod. 
Leid. pro δρομεῖς. Vs. 3 vulgo &xxaídexo. Alque ita etiam im 
ἰεχία Aristidis II p. 174 Dind. ἀνεπίφϑονον αὐτῷ καὶ καϑαρὰν 
τὴν μαρτυρίαν ἀποδέδωκε (scil. Eupolis) λέγων ὡς &xxaldexo 
ποδῶν ἥὥρεε τοὺς ῥήτορας ἐν τοῖς λόγοις.  Correxit Grotius 
Excerplis p. 499 firmante schol. Yen. Hom. ll. o' 468. ρει τὸ 
χατελάμβανεν, ὡς τὸ “ἐκ δέκα ποδῶν fjoeu λέγων τοὺς δήτορας". 
Indicavit H. Iacobi. Cfr. Wyttenb. ad Plut. S. N. V. vol. VII p. 310. 
Ys. 4 schol. Aristoph. ταχὺν λέγειν μέν, schol. Aristidis ταχὺν 
λέγεις jte, sed pro ue ex B enotatum ye. Scripsi ταχὺν λέγεις 
μέν, et alterius interlocatoris notam apposui. Quae sequuntur 
ide a verbis πρὸς δέ γ᾽ αὐτοῦ τῷ T&yev usque ad finem 


114 EVPOLIS 


fragmenti habet etiam Plinius Epist. 1 20. Vs. 5 et reliquos ha- 
bet eiiam Diodorus Sic. XII 40. Cfr. Ciceronis Orat. 15: quam 
deam (Susdam) in Periclis labris scripsit -Eupolis sessitavisse. 
Cfr. Quintil. XII 10 65. Pro ἐπεχάϑιζεν Plinius ἐπεκεέϑητο τοῖσι y. 
Vs. T sine euctoris nomine est schol. Aristoph. Pac. 1204 ubi 
legitur ἐγκατέλιπε ut Plin. Scriptores, qui hunc versum imilali 
sunt, indicavit Wyttenbachius 1.1. Adde Choricium apud Fabric. 
Bibl. G. VIII p. 846 et schol. Iliad. ὦ 86. προλαβεῖν τι ἐπιχει- 
ρεῖ τῶν ἑξῆς xal τὸ κέντρον ἐγκαταλιπεῖν, ὡς ὃ κωμεκός φησι, 
τοῖς ἀκροωμένοις. Notus ilem est Ciceronis Brut. 9 locus: non 
quemadmodum de Pericle scripsit Eupolis, cum delectatione etiem 
aculeos relinqueret in animis eorum a quibus esset auditus. 


95 Υ (2, 460) 
“Ῥήτωρ γάρ ἐστι νῦν vig, Ov y ἔατιν λέγειν; 
Β. ὁ Βουζύγης ἄριστος ἁλιτήριος. 

Aristides vol. II p. 174 Dind. ἀνεπίφϑονον αὐτῷ (Pericli) 
καὶ καϑαρὰν τὴν μαρτυρίαν ἀποδέδωκε (Eupolis) λέγων ὡς 
ix δέχα ποδῶν μὲν ἤρει τοὺς ῥήτορας ἐν τοῖς λόγοις, μόνου 
δὲ πειϑώ τις ἐπεκάϑιζεν ἐπὲ τοῖς χείλεσιν" πάντα δ᾽ εἶναι 
φλυαρίαν πρὸς ἐκεῖνον. φησὶ “γοῦν Ῥήτωρ γάρ ἔστι κτλ. 
Vs. 1 libri fluctuant inter ὅν et ὧν. — Schol. p. 473 Dind. vera 
falsis miscet. In Aristidis verbis πάντα δ᾽ εἶναι κτλ.  Raspius 
Dissert. de Eupolidis Demis p. 27 Eupolidis senarium latere pu- 
tabat, φλυαρία πάντ᾽ ἐστὶ πρὸς τὸν Περικλέα. | Hermannus 
πάντα δ᾽ ἦν φλυαρία | πρὸς ἐκεῖνον. Non credo lamen haec 
Eupolidis verba esse. 

" VII (2, 461) 
“Ἵαλεῖν ἄριστος, ἀδυνατώτατος λέγειν. 

Plutarchus V. Alcib. oap. 13: ἦν γὰρ (Φαίαξ) ὡς Εὐπολίς 
φησι «fasi» ἄριστος xrÀ. Mabel eliam Gellius N. A. 1 16. Ad 
«hjuovg reote rettulit Runkelius, nec dubium est quin ex eodem 
cum. Pericle sermone petita sint, ex quo Fragm. VI et VII ser- 
vatum est. ᾿ 
" IX (2, 461) 

H. Ὁ νόϑος δέ μοι ζῇ; M. καὶ πάλαι γ᾽ ἂν ἦν ἀνήρ, 
εἰ μὴ τὸ τῆς πόρνης ὑπωρρώδει κακόν. 

Plutarchus V Periclis cap. 24: δοκεῖ δὲ καὶ τὸν νόϑον & 
ταύτης (LMdomaoiag) τεκνῶσαι, περὶ οὗ πεποίηκεν Εὔπολις ἐν 
4Δήμοις αὐτὸν μὲν οὕτως ἐρωτῶντα Ὃ νόϑος δέ μοι ζῇ; τὸν 
δὲ ἸΠυρωνίδην ἀποχρινόμενον Καὶ πάλαι y ἄν κελ. Respici 


EVPOLIS 178 


Harpocret. p. 37 18: δοκεῖ ἐξ αὐτῆς ἐσχηκέναι ὁ Περικλῆς τὸν 
ὁμώνυμον αὐτῷ Περικλέα τὴν νόϑον, ὡς ἐμφαίνει καὶ Εὔπο- 
Ac ἐν eoíc 4ήμοις. Schol Platonis Bekk. p. 391: ἔσχε δὲ ἐξ 
αὐτῆς ὁ Περικλῆς νόϑον υἱόν, ἐφ᾽ ᾧ καὶ ἐτελεύτα τῶν γνη- 
σίων προαποϑανόντων, ὡς Εὔπολις Züuoic. Quae composui 
iam Quaest. scen. I p. 49. 
X (2, 463) 98 
Οὐ δεινὸν οὖν κριοὺς B. ἐκγεννᾶν τέκνα, 
ὄρνεις δ᾽ ὁμοίους τοὺς veovrro)g τῷ πατρί; 
Athenaeus IX p. 373 e: ὅτε δὲ καὶ ἐπὶ τοῦ πληϑυντικοῦ 
ὄρνεις λέγουσι, πρόκξιται τὸ ἹΠενάνδρειον μαρτύριον --- καὶ 
Εὔπολις ἐν Δήμοις Οὐ δεινὸν οὖν κτλ. — Vs. 1 κριοὺς pro 
κρείους Valckenarius ad Eurip. Phoen. 44. ldem ἔμ᾽ pro vul- 
galo 42, pro quo B habet με. — Vs.2 libri 9^ pro δ᾽, quod re- 
posuit Grotius Excerptis p. 499. Ib. ὁμοίους pro ὁμοίως Casaub. 


XI (2, 463) » 
“ἍἽπασα γὰρ ποϑοῦμεν ἡ κλεινὴ πόλις. 

Tiberius rhelor 47 p. 66: παρὰ δὲ τοὺς ἀριϑμοὺς ἀλλοίω-- 
σις, ὡς παρ᾽ Εὐπόλιδι ἐν Δ4ήμοις Ἅπασα γὰρ ποϑουμένη 
κλεινὴ πολις. καὶ παρὰ 4ημοσϑένει, ὑμεῖς ὦ βουλή. Correxi 
αἱ supra adscripsi ad Euphor. p. 92. 


ΧΙ (2, 464) 100 
᾿Αμβλυστονῆσαι xai χλοῆσαι τὴν πόλιν. 

Etymol. M. p. 200 52: Ὅμηρος Οἴνου ἀποβλύζων, ἀνεὶ 
τοῦ ἀπεμῶν. ὃ τρόπος ὀνοματοποιία. xai à» συνθέσει EU- 
πολις Ἅμα βλυσϑοινῆσαι καὶ χλοῆσαι τὴν πόλιν. Ad Demos 
relluli iam olim propter Suidam, ᾿“ναβλυστωνῆσαι: τὸ ἀναβλύ- 
σαι. Εὔπολις Δήμοις. Quod in ἀναβλυστονῆσαι mutandum 
esse Quaest, scen. I p. 50 indicavi allato Eustathio ad lliad. ρ΄ 
p. 1095 8; τοῦ ἀναβεβρυχέναι λειότερον τὸ ἀναβλύζειν ἐστίν. 
αὐτὸ δὲ καὶ ἀναβλυσϑονεῖν λέγεται, ὡς ἐν ῥητορικῷ εὕρηται 
λεξικῷ. Sed genuina verbi scriptura est haud dubie ἀμβλυστο-- 
νῆσαι. V. Hist. crit. p. 294. 


XII (2, 464) tot 
Καὶ μηκέτ᾽, ὠναξ ἹΠιλτιάδη καὶ Περίκλεες, 
ἐάσετ᾽ ἄρχειν μειράκια κινούμενα, 
ἐν τοῖν σφυροῖν ἕλκοντα τὴν στρατηγίαν. 
Schol. Aristidis vol. IIl p. 672 Dind. Εὔπολις ἐποίησεν ἀνα- 
σεάντα τὸν Μιλτιάδην καὶ “Ἀριστείδην καὶ Σόλωνα καὶ Περι- 


{10 EVPOLIS 


κλέα. ἐν τούτοις οὖν ἔνεισι δύο, φησί, Περικλῆς καὶ Mu- 
τιάδης. λέγει δὲ Εὔπολις οὕτως Καὶ μηκέτ᾽ ὠναξ κτλ. |n 
his pro Σόλωνα libri habent partim Γέλωνα partim Κλέωνα. 
Elmsleius ad Eurip. Med. p. 146 Κίμωνα.  Vnice reclum esse 
Σόλωνα docui Quaest. scen. I p. 48. Vs. 1 libri xét. ἀναξ οἱ 
μηκέτ᾽ &vab. Correxit Valcken. Diatr. p. 252, Tum libri Mi- 
τιάδῃ, Πιλτιάδην, Πιλτεάδον. Valckenarius Midziadeg. Scripsi 
ΙΜιλτιάδη. Pro Περίκλεες, quae Valckenarii correctio est, libri 
fluctuant inter Περικλῆ Περικλεῖ et Περίκλεις. — Elmsleius μη- 
κέτ᾽ ἀντὶ Μιλτιάδου καὶ Περικλέους. — Vs. 2 vulgo éagai. 
Correxit Elmsleius. Ib. fort. βινούμενα. — Vs. 3 libri τοῖσι σφυροῖσι 
et τοῖς σφυροῖν. Valck. τοῖς σφυροῖς. Scripsi τοῖν σφυροῖν. 
102 XIV (2, 465) 
Kai λέγουσί ys 
τὰ μειράκια προϊστάμενα τοῖς ἀνδράσιν. 
Herodianus apud Villoisonum Anecd. 11 p. 88: οἷς (τοῖς οὐ- 
δετέροις) διαφόρους πληϑυντικὰς συντάξεις ἐπάγουσιν οἱ Mi- 
vixol, ὡς Εὔπολις Καὶ λέγουσί γε τὰ μειράκια κτλ. — Ad De- 
mos retluli ipsa rei probabilitate ductus. Pro λέγουσι cod. Par. 
apud Walzium Rhet. gr. VIII p. 583 habet λέγονται. — Vs. 2 forsan 
προσιστάμενα. 
10 ^ XV (2, 466) 
Καὶ μὴν ἐγὼ πολλῶν παρόντων οὐκ ἔχω τί λέξω" 
οὕτω σφόδρ᾽ ἀλγῶ τὴν πολιτείαν δρῶν παρ᾿ ἡμῖν. 
ἡμεῖς γὰρ οὐχ οὕτω τέως QxoUutv oL γέροντες, 
ἀλλ᾽ ἦσαν ἡμῖν τῇ πόλει πρῶτον μὲν οἵ στρατηγοί 
ὅ ἐκ τῶν μεγίστων οἰκιῶν, πλούτῳ γένει τε πρῶτοι, 
οἷς ὡσπερεὶ ϑερῖσιν ηὐχόμεσϑα" καὶ γὰρ ἦσαν" 
ὥστ᾽ ἀσφαλῶς ἐπράττομεν, νυνὶ δ᾽, ὅποι τύχοιμεν, 
^ στρατευόμεσϑ᾽ αἱρούμενοι καϑάρματα στρατηγούς. 
Servavit Stobaeus Flor. XLIII 9 cum lemmale Εὐπόλιδος. 
Ad. Demos revocanda haec esse monui Quaest. scen. I p. 49. 
Fortasse Myronidis verba sunt. Vs. 3 οὗ γέροντες Brunck. ad 
Arist. Ran. 733. Vs. 7 cod. A et Voss. ὅπη. Vs. 8 Voss. στρα- 
τϑυόμενοι. Α et B στρατευοίμεσϑ᾽. 


104 XVI (2, 467) 
Κᾶν τις τύχῃ πρῶτος δραμών, εἴληφε χειρόνιπτρον, 
ἀνὴρ δ᾽ ὅταν τις ἀγαϑὸς 7 καὶ χρήσιμος πολίτης, 
γικᾷ τε πάντας χρηστὸς ὥν, οὐκ ἔστι χειρόνιπερον. 
. Alhenaeus IX p. 408 c: χειρόνιπτρον δ᾽ Εὔπολις ἐν Δημοις 








EVPOLIS 1717 


Κἂν τις τύχῃ πρῶτος δραμών xvÀ. Probabilé est haec ex 
eadem, ex qua superius fragmentum, oratione pelita esse. Vs. 1 
tribuitur Aristophani a grammatico MS Paris. apud Osannum ad 
Philem. p. 200: Χειρόνιπτρα" τὸ κατὰ χειρὸς ὕδωρ. Κἂν τις 
τύχῃ πρῶτος βαλὼν (sic) εἴληφε χειρόνιπτρα, "Ἀριστοφάνης. 

Vs. 9 πάντας addilum ἃ Schweighaeusero. 
XVII. (2, 467) 105 

Mr παιδὲ τὰ κοινά. 

Photius p. 267 18. M παιδὲ μάχαιραν: ἐπὶ τῶν εἰκῇ ἐγ- 
χειριζόντων. καὶ Εὔπολις 4ήμοις M?) παιδὲ τὰ κοινά. Eadem 
Suidas v. μὴ παιδί. 

XVIII -(2, 467) 106 
Koi τοῦ μὲν ἐν κύκλῳ ye παύσομαι λόγου, 
φράσω δέ σοι τὸ πρᾶγμα διὰ τῶν χωρίων. 

Stobaeus Flor. XXXV 2 in titulo de breviloquentia cum lem- 
male: Εὔπολις ἐν Δήμοις. Vs.1 ἐν addidit Grotius. Ibid. πε- 
παύσομαι Pierson. ad Moer. p. 293. , Vs. 2 B ἃ prima manu et 
Trinc. co, omittunt et προῖκα habent pro πρᾶγμα. Sequentia 
corrupta sunt. 

XIX (2, 468) | 10T 
᾿Αναϑῶώμεν γῦν χἡμεῖς τούτοις τασδὲ τὰς εἰρεσιώνας 
καὶ προσαγήλωμεν ἀπελϑόντας. B. χαίρετε πᾶντες. 4. δε- 
χόμεσϑα. 

Suidas, 44y2Ao5: τιμῆσαι ϑεόν, ἀγλαΐσαι. Οὕτως Εὔπολις 
δήμοις ἀναϑῶμεν νῦν κτλ. Eadem grammaticus Bekk, p. 328 
19 et 31, omissis tamen postremis χαίρετε πάντες. δεχόμεσϑα. 
Etymol. M. p. 9 52. à4ygAew: ἀναϑεῖναι . . . . Εὔπολις Καὶ 
προσαγήλωμ᾽ ἀπελϑόντας.  Vs.1 τασδὲ τὰς Porsonus apud 
Gaisf. ad Hephaest. p. 278. Vulgo τὰς διττάς. "Vs.2 Suidas et 
gramm. Bekkeri ἐπελϑόντες. Praeluli cum Hermanno Opusc. V 
p.292 quod Etymol. habet ἀπελθόντας, reversos ad inferos. 
Hemsterh. ad Thom. Mag. p. 5 scribebat ἀπελθόντες. 


XX (2, 469) 108 
Ὃν χρῆν ἔν τε ταῖς τριόδοις κὰν τοῖς ὀξυϑυμίοις 

προστρόπαιον τῆς πόλεως κάεσϑαι τετριγότα. 
Harpocratio p. 138 14: ἐν δὲ τῷ ὑπομνήματι εἰς τὸν κατὰ 
Δημάδου τὰ ἐν ταῖς τριόδοις φησὶν (Didymus) “Ἑκαταῖα, ὅπου 
τὰ καϑάρσια ἔφερόν τινες, ἃ ὀξυϑύμια καλεῖται. Εὔπολις 
δήμοις Ὃν χρῆν ἔν τε xvÀ. Respicit Photius p. 840 10. Vs. 1 
te addidit Porsonus Adv. p. 286. Pro τοῖς ali libri voici», 

Comici graeci . 12 


178 EVPOLIS 


Vs.2 libri πρὸς τὸ τρόπαιον. Correxit Valesius. Ibidem tres 
codices καίεσϑαι. — Teroryora Porsonus pro zregrvesouyóva. 


109 XXI (2, 470) 
Ἔχων τὸ πρόσωπον καρίδος μασϑλητίνης. 

Athenaeus III p. 106 b: συνεσταλμένως δ᾽ εἴρηκεν (καρίδος) 
Εὔπολις — καὶ ἐν Δήμοις Ἔχων τὸ πρόσωπον κτλ. V.Cratini 
Fragm. inc. fab. XXVI. 

110: ΧΧΙ (2, 410) 
Τὸ χαλκίον 
ϑέρμαινέ 8᾽ ἡμῖν καὶ ϑύη πέττειν τινά 
κέλευ, ἵνα σπλάγχνοισε συγγενώμεϑα. 

Athenaeus ΠῚ p. 123 ἃ: ὅτε γὰρ οἴδασιν (οἱ παλαιοὶ) ϑερ- 
μὸν ὕδωρ Εὔπολις μὲν ἐν Ζ“Ζήμοις παρίστησι Τὸ χαλκίον κτλ. 
Vs. 1 χαλκεῖον ABP. χαλκίεξιον VL. Respexit ad haec Pollux 
IX 69: ἐν ταῖς Θεσμοφοριαζούσαις "Ἀριστοφάνους εἰρημένον 
v0 χαλκίον ϑερμαίνεται, οὕτω πως ἤκουον, ὡς εἰς πότον EU- 
τρεπιζομένων τῶν γυναικῶν" αὐτὸ δὲ τοῦτο καὶ ἐν τοῖς Ev- 
πόλιδος 4ήμοις ἐστὶν εἰρημένον. Vs. ἃ ϑέρμαινέ 9" V. ϑερ- 
μαίνεϑ᾽ 1.. ϑερμαίνεσϑ᾽ P. Ad ϑύη respicit Hesychius, Ova: 
ἔνιοι và ἀρώματα, Καλλίμαχος. Εὔπολις «à πέμματα. lbid. 
libri τινὰ πέτεειν. — Correxit Casaubonus. 


111 XXIII (2, 411) 
vno πολίτης πουλύπους ἐς τοὺς τρόπους. 
Athenaeus VII p. 316 c: οἱ δὲ πουλύποδα προφέρονται, 
ἀνάλογον τῷ πούς ποδός ποδί πόδα. Εὔπολις duoi vro 
πολίτης κτλ. In his pro πολίτης requiro σοφιστής, vel simile quid. 


112 XXIV (ὦ, 411) 
Ὅτῳ δ᾽ ἂν οἶνος ἡ πολὺς nica. 

Etymol. M. p. 673 20: τὸν δὲ πίσω μέλλοντα ὃ τεχνικὸς μὴ 
εἰρῆσϑαί φησι, καὶ ταῦτα εἰρημένου αὐτοῦ καὶ παρὰ Πινδάρφ... 
καὶ παρὰ Εὐπόλιδι Τῷ δ᾽ ἂν οἶνος εἴη πολὺς πίσει. ἀλλὰ 
μήποτ᾽ ἔστιν εἰπεῖν ὅτε μὴ εἰρῆσϑαι ἐν πλάτει. Οἴν. Crameri 
A. P. IV p. 15 et Eustath. ad Od. p. 1554 45, ubi E. ἐν Ζήμοις. 
“Ὅτῳ Fritzschius, 7 Hermannus reposuit Opusc. V p. 291. 


us XXV (2, 412) 
«ἐγ ὅτου ᾿πιϑυμεῖς, κοὐδὲν ἀτυχήσεις ἐμοῦ. 


Grammat. Bekkeri p. 462. ᾿“τυχεῖν: τὸ μὴ τυγχάνειν τινός, — 
ἀλλὰ διαμαρτάνειν. Εὔπολις Δήμοις “«1ἐγ᾽ ὅτου ᾿πιϑυμεῖς" 


RVPOLIS 119 


οὗ γὰρ ἀτυχήσεις ἐμοῖ. Priscianus XVIII p. 193 Krehl. Impe- 
tro illam rem dicimus, sicut et dttici. Εὔπολις ἐν Δήμοις 
“1ἐγε τοῦ ἐπιϑυμεῖς καὶ οὐδὲν ἀτυχήσεις ἐμοῦ. 


XXVI (2, 472) 114 
Γυναῖκ᾽ ἔχοντα μάλα καλήν τε κἀγαϑήν" 
αὕτη νεανικοῦντος ἐπεϑύμησέ μου. 

Photius p. 291 2 et Suidas, Νεανισκεύεται: Augg ᾿ΒΕρέϑοις" 
Ποσείδιππος 4ημόταις. Εὔπολις αἰξίν. ἰδίως δὲ ἐσχημάτικεν 
τὸ νεανισκεύειν ἐν Δήμοις Γυναῖκ᾽ ἔχοντα κελ. "Vs. 1 Photii 
codex γυναῖκες ἔχοντα μᾶλα καλὴν καὶ ἀγαϑήν. Correxit ex 
Suida Porsonus. Vs. 2 Photius αὐτῇ. Porsonus αὐτή. Suidas 
αὕτη. Tum Pholius νεανικοῦντος, Suidas νδανισχεύοντος. Raspio 
p.38 Eupolis νεανἐσκοῦντος h. e. νεανίσκου ὄντος scripsisse videtur. 


XXVI (2, 412) £i 
Τοιαῦτα μέντοι νιγλαρεύων κρούματα. 
Photius p. 300 1: Νιγλαρεύων: τερετίζων. καὶ ὃ νίγλαρος 


χρουματικῆς διαλέχτου ὄνομα. Εὔπολις Δήμοις Τοιαῦτα 
μέντοι καλ. - 


XXVII ἃ (2, 473) 116 

Photius p. 321 1. Οἰνιαστήρια: σπονδὴ τῷ Ἡρακλεῖ 

ἐπιτελουμένη. ὑπὸ τῶν ἐφήβων πρὶν ἀποχείρασϑαι. Εὔπολις 
δήμοις. Rectius οἰγεστήρια. 


XXVII b (2, 473) 111 
Pollux VII 123: χάπνην δὲ xai καπνοδόκην Εὔπολις τὸ 
μὲν εἴρηκεν ἐν Βάπταις, τὸ δὲ ἐν Δήμοις. 


XXIX (2, 415) 118 
"Evtat9a τοίνυν ἦν ἐκείνοισιν πιϑών. 
Pollux VII 164: καὶ μέντοι καὶ Εὔπολις ἐν τοῖς 4“ήμοις 
ἔφη Ἐνταῦϑα τοίνυν xvÀ. Cfr. idem VI 15 et IX 49. 


XXX (ὦ, 413) 119 

Pollux IX 43: xai μὴν οὐκ ἄδοξα μέρη τῆς πόλεως yvuya- 

σια καὶ βαλανεῖα, ἴσως δὲ καὶ πυριατήρια, Εὐπόλιδος εἰπό»- 

τὸς ἐν ΔΖήμοις Ὅτι τὸ πυριατήριον. Hemsterhusius ὅπου 
pro ὅτι.  Raspius p. 38 6 τε; τὸ πυριατήριον. 


XXXI (2, 413) 120 
Pollux IX 146: ἐν δὲ Εὐπόλιδος Φήμοις dosi xai τὸ xav- 
χήσασϑαι. Cod. lung. καυχήσεται. 
12 * 


480 EVPOLIS 


AM 0C | XXXI (2, 413) 
Ἔχων στατῆρας χρυσίου τρισχιλίους. 

Pollux ΙΧ 58: τὸ ἐν ταῖς ᾿Ἐκκλησιαζούσαις ἀμφίβολον 
»σωτηρίας τετραστατήρου" εἴτε ῥοπὴν εἴτε ἀριϑμὸν λέγει. 
Εὔπολις δὲ ἐν Δήμοις τὸ νόμισμα δηλοῖ . λέγων "Ego. στα- 
τῆρας κτλ. 

122 XXXI (2, 474) 

Schol. Aristoph. Acharn. 61. Εὔπολις δὲ ἔν Δήμοις εἰσάγει 
τὸν Πεισίστρατον βασιλέα. Cfr. Ammonius p. 138 e 
Suidas s. v. βασιλεὺς μέγας. 

123 XXXIV (2, 474) 
Τί xéxgayag ὥσπερ Βουζύγης ἀδικούμενος; 

Schol. Aristoph. Lys. 397: Ζημόστρατος Βουζύγης ἐλέγετο. 
ὴν Χολοζύγην εἶπεν διὰ τὸ μελαγχολᾶν. καὶ Εὔπολις δὲ ἐν 
Δήμοις ὡς μανιώδη αὐτὸν λέγει (εἰσάγει) Τί xéxgayag κτλ. 
124 XXXV (2, 414) 

Schol. Aristoph. Av. 822 de Theogene: λέγεται ὅτε ueya- 
λέμπορός τις ἐβούλετο εἶναι, περαἵΐτης ἀλαζών, ψευδόπλουτος. 
ἐκαλεῖτο δὲ Καπνός, ὅτι πολλὰ ὑπισχνούμενος οὐδὲν ἐτέλει. 
Εὔπολις ἐν 4ήμοις. 

125 XXXVI (2, 415) 

Schol. Aristoph. Av. 877 de Cleocrito: dic γυναικέας καὶ 
κίναιδος κωμῳδεῖται . .. καὶ ἴσως ἕτερος ἂν εἴη τοῦ παρ᾽ 
Εὐπόλιδι ἐν Ζ4Ζήμοις καὶ Κόλαξι. 


126 XXXVII (2, 475) 
Ταδὶ δὲ τὰ δένδρα “Ταισποδίας xai Ζαμασίας 
αὐταῖσι ταῖς κνήμαισιν ἀκολουϑοῦσί μοι. 

Schol. Aristoph. Av. 1569 “αισποδίας δὲ καὶ Ζαμασίας 
ὡς κακόκνημοι διαβάλλονται. μνημονδύει δὲ αὐτῶν καὶ EvV- 
πολις ἐν Δήμοις Ταδὲ δὲ τὰ δένδρα κτλ. Speclat huc Plu- 
tarchus Sympos. VII 8 p. 712 a. grammatici esse dicens ἔξηγεῖ- 
σϑαι τίς ὃ ““αισποδίας nog Εὐπόλιδι.. Item Eunapius Liban. 
p. 99: παιδείας ὑπερβολὴν xai ἀναγνώσεως ἔστιν εὑρεῖν ἐν 
τοῖς λόγοις λέξεσι κατεγλωττισμέναις ἐντυγχάνοντα. τὰ γοῦν 
ἘΕὐπόλιδος δένδρα «“αισποδίαν καὶ Ζ“αμασίαν οὐκ ἂν παρῆ- 
κἂν, & τὰ ὀνόματα ἔγνω τῶν δένδρων, οἷς νῦν αὐτὰ καλοῦσιν 
οἱ ἄνϑρωποι. Vs. 2 αὐταῖσι Th. Bergkius Comment. p. 347 in 
λεπταῖσι, Hermannus autem Opusc. V p. 291 in αὔαιεσε mutavit. 
Fortasse neutro opus est.. 








EVPOLIS 161 
XXXV (ὦ, 4 cam 


Ἱπποχράτους ve παῖδες ἐμβόλιμοί τινες, 
βληχητὰ τέκνα κοὐδαμῶς τοῦ τρόπου. 


Schol. Aristoph. Nub. 1001: οὗτοί. εἰσε Τελέσιππος, “η- 
μοφῶν Περικλῆς, διαβαλλόμενοι εἰς ὑωδίαν. καὶ Εὔπολίς 
φησιν ἐν Δήμοις Ἱπποκράτους τε παῖδες κτλ. Suidas v. τοῖς 
Ἱπποκράτους: καὶ Εὔπολις Δήμοις Ἱπποκράτους δὲ --- τοῦ 
τρόπου. dem v. ὑώδεις: καὶ Εὔπολις, υἱεῖς Ἱπποκράτους 
ἐμβόλιμοί τινες, βληχητὰ τέκνα. Porro ad eundem locum per- 
tinet haec Suidae glossa, ᾿ Ἐμβόλιμος: ἀτελής. Ἱπποκράτης (-0vc) 
παῖδες ἐμβόλιμοί τινες, quae recepit Zonaras Lex. p. 697, et 
ad secundum versum haec eiusdem Suidae v. βληχή: βληχᾶσϑαι 
γὰρ τὸ cà προβάτια ποιᾷ κεχρῆσϑαι φωνῇ. xai αὖϑις Βλη- 
χητὰ τέκνα καὶ οὐδαμῶς τοῦ τρόπου. Vs. 1 forsan ἀλλ᾽ Ἵππο- 
χράτους ye, Vel οἱ δ᾽ Ἱπποκράτους γε. lb. recte L. Dindorfius 
ἐχβόλιμοι. Vs. ἃ τέχνα Eupolin Hermannus Opusc. V p. 290 
prima producta dixisse statuit, ut gravitatem tragicorum imilare- 
lur. Suspicor Euripidis versum parodia ludi, e. c. ἔχϑιστα τέκνα 
χοὐδαμῶς τοὐμοῦ τρόπου. Postrema verba, quae codex scho- 
lirum Aristophanis a Dobraeo collatus ita exhibet κοὐδαμός γε 
ToU τρόπου, Kuslerus et Bentleius scripserunt τοῦ νῦν τρόπου, 
probante Dobraeo ad Vesp. 1472. Toupius Emend. I p. 165 
τοῦ "μοῦ τρόπου, Frilzschius apud Raspium p. 26 τοῦ σοῦ τρό- 
που, Pericli haec dicta esse coniiciens. Lenius corrigas κοὺ- 
ϑαμῶς γε σοῦ τρόπου. ltaque locus ita scribendus fuerit: 

24AÀ* Ἱπποκράτους γε παῖδες ἐκβόλιμοί τινες, 
βληχητὰ τέκνα κοὐδαμῶς γε σοῦ τρόπου. 
XXXIX —XLI (2, 449) -. 128—130 

Schol. Aristoph. Nub. 1022. τῆς “Αντιμάχου: οὗτος εἰς ϑη- 
λύτητα κωμῳδεῖται καὶ εὐμορφίαν. ἔστι δὲ καὶ ἕτερος 
ἐπὶ πονηρίᾳ κωμῳδούμενος" τρίτος, ὃ Ψακαδος λεγόμενος" 
τέταρτος, ὃ τραπεζίτης, ov μέμνηται Εὔπολις ἐν Ζήμοις. 
Schol. Aristoph. Pac. 347 de variis Phormionibus disserens: 
πέμπτος ἀρχαῖος ᾿4ϑηναῖος, μετὰ «Σόλωνα ἄρξας. ^ Schol. 
Luciani Alex. 4: ὡσαύτως καὶ ὃ Φρυνώνδας ἐπὶ πονηρίᾳ 
βοᾶται Εὐπόλιδι ἐν ᾿Αστρατεύτοις, Ζήμοις. 


XLI (2, 479) 131 
Ἐγὼ δὲ συμψήσασα τἀργυρίδιον. 
Suidas, ᾿Δργύρειος σταυρός. ᾿Αγυρίδιον δὲ ὡς ἡμεῖς. Ev- 


(82 EVPOLIS 


πολις δήμοις Ἐγὼ δὲ συμψήσασα κτλ. Grammet. Bekkeri 
p. 442 συμψήσαςρ ἀργ. 
132—135 XLII —XLVI (ὦ, 480) 

Antiatticista p. 79 22. 140.07 14xÓg: ἀντὶ τοῦ ἔϑος ἔχων 
ἀριστᾶν. Εὔπολις Δήμοις. ldem p.95 8. Ἐγχώριος ἀνήρ, 
ἐγχώριον πρᾶγμα: Εὔπολις Δήμοις. ldem p. 98 27. 
Ἥσϑημα: τὴν ἡδονήν. Εὔπολις Δήμοις. — ldem p. 99 28. 
Θηφία ἀξιοῦσι τὰ ἄγρια λέγεσϑαι, ἵππον δὲ ἢ ἡμίονον πο- 
λιτικά. Εὔπολις δήμοις. 


41.4 I T 0 N 
136 (2, 480) 

Pollux VII 168: τῶν δὲ ἔτει νεωτέρων τις Εὔπολις καὶ τὴν 
πύελον τὴν ἐν τῷ βαλανείῳ μάκτραν ὠνόμασεν ὡς ot νῦν. 
λέγει γοῦν ἐν Διαιτῶντι "Eig βαλανεῖον εἰσελϑὼν μὴ ζηλο- 
τυπήσης τὸν συμβαίνοντά σοι εἰς τὴν μάκτραν." Dixi de his 
Hist. crit. p. 130. 

4 1 4 z 
13 -. (2, 480) 

Pollux IX 27: τὸν ἀστὸν Εὔπολις ἔν τῇ Διάδι ἔμπολιν 

εἴρηκεν, οἷον ἐγχώριον. V. Hist. crit. p. 115. 


EIA490 T EZ 
188 I (2, 481) 
Καὶ γένηται τοῖσδε σάμερον xong. 

Athenaeus IV p. 138 f: Πολέμων τοῦ παρὰ «“Ἰάκωσι κα- 
λουμένου δείπνου κοπίδος μνημονδύοντα Κρατῖνον ἐν Πλού- 
τοις λέγειν . . . . καὶ Εὔπολις &v Εἵλωσι Καὶ γένηται κελ. 
Bergkius αἴχα pro καί. 

189 H (2, 481) 

Athenaeus IX p. 400 c: οὕτως δ᾽ ἐχρήσατο τῷ ὀνόματι 
(λαγὸς) xai Ἐπίχαρμος xai Ἡρόδοτος xai ὃ τοὺς Εἵλωτας 
ποιήσας. 

" Ul (2, 481) 
Τὰ Στησιχόρου τε καὶ ᾿Δλχμᾶνος Σιμωνίδου τε 
ἀρχαῖον ἀείδειν" ὃ δὲ Γνήσιππος ἔστιν ἀκούειν. 
κδῖνος νυκτερίν᾽ εὗρε μοιχοῖς ἀείσματ᾽ ἐκκαλεῖσθαι 
γυναῖκας ἔχοντας ἰαμβύκην ve καὶ τρίγωνον. 

Athenaeus XIV p.638 d: ó δὲ τοὺς elg Χιωνίδην ἀναφε- 
ρομένους ποιήσας Πτωχοὺς Γνησίππου τινὸς uvguovevec παι- 
γνιαγράφου τῆς ἱλαρᾶς μούσης . . .. καὶ ὃ τοὺς Εἵλωτας δὲ 





EVPOLIS 188 


πεποιηκώς φησι Τὰ Στησιχόρου τὸ καὶ ᾿Αλχμᾶνος κτλ. Vs.2^ 
et 3 Hermannus et Dindorfius ita refinxerunt: 
ἀρχαῖον ἀειδέν. ὃ δὲ Γνήσιππος ἔστ᾽ ἀκούειν, 
ὃς νυκτερίν᾽ εὗρε μυχοῖς ἀείσματ᾽ ἐκκαλεῖσϑαι. 
In his ἀειδὲν Dindorfius, cetera Hermannus. Dubilo de dorico 
ἀειδέν, nec credo omnes versus ad eosdem numeros revocandos 
esse, alioqui vs. 3 possis haud paullo probabilius ὃς νυχτερίν᾽ 
εὕρετο μοιχοῖς, ut ἀείσματα tribus efferatur syllabis. Fortasse 
ex eadem hac fabula sumptum est quod tradit Athenaeus I p. 3a: 
ὡς τὰ Πινδάρου ὃ κωμῳδιοποιὸς Εὔπολίς φησιν, ἤδη κατα- 
σεσιγασμένων ὑπὸ τῆς τῶν πολλῶν ἀφιλοκαλίας. 
IV (2, 482) 141 
Ὀβολὸν τὸν καλλιχέλωνον. 

Polux IX 74: καὶ μὴν τὸ Πελοποννησίων νόμισμα χε- 
λώνην τινὲς ἠξίουν καλεῖν ἀπὸ τοῦ τυπώματος" 09€» ... 
ἐν τοῖς Εὐπόλιδος Εἵλωσιν εἴρηται Ὀβολὸν τὸν καλλιχέλωνον. 
Respicit Hesychius, Καλλιχέλωνος : ὃ ὀβολός. 

V (2, 482) T 

Pollux X 98: xoi τάγηνον δέ, ἀλλὰ μὴν καὶ τήγανον 
ἔχοις ἂν εὑρεῖν εἰρημένον ἐν Εἵλωσιν Εὐπόλιδος. 

VI (2, 482) 48 

Herodianus dict. solit. p. 10 32: Σώφρων τὸ τὴν κλητικὴν 
ἔφη Ποτιδᾶᾷ δραστοχαῖτα. ὃ δὲ τοὺς Εἰλώταρ τὴν γενικήν φησι 
τεμενοποτιδᾶ ποντίῳ. Publicavit haec etiam Aldus Inst. 
gramm, p. 19," ubi Eupolidis verba ita scripta sunt: τέμενος πο- 
τιδᾷ ποντίου. Proinde scribendum, τέμενος Ποτιδᾶ ποντίω. 

VII (2, 483) T 

Herodianus dict. solit. p. 26 25. 24.9.90)». οὐδὲν εἰς ovv 
λήγει ἐπίρρημα ἀλλὰ μόνον τὸ ἀϑροῦν' ὅπερ καὶ ἐπεκτάσεσι 
ποιητικαὶς κέχρηται καὶ παραϑέσεν ἄρϑρου ÉvixoU καὶ πλη- 
ϑυντικοῦ. παραιτοῦμαι δὲ τὸ αἰσχοῦν, ὃ εἴρηται παρὰ τῷ 
τοὺς εἴλω τασαίμην᾽ ἀλλὰ μισχοῦν καϑήμενοι" ἐπεὶ ὄνομα-- 
τικά (ὀνοματικόν) ἐστι.  Blochius παρὰ τῷ τοὺς Εἵλωτας. 
llaque restant poetae verba, αἰμην ἀλλὰ μισχοῦν καϑή- 
μενοι. In quibus quid lateat difficile dictu est. Mihi neque 
ἀϑροῦν nec μισχοῦν sive αἰσχοῦν lectum 651. 

K 4010 .4 I 
(2, 484) TT 

Erotianus Lex. Hippocr. p. 172. Ηδύσμασι: τοῖς χλωροῖς 

καὶ ξηροῖς ἀρτύμασιν. ᾿Αττικὴ δὲ ἡ λέξις, ὡς καὶ “ριστο- 


184 EVPOLIS 


φάνης ἐν Ἱππεῦσι xol Εὔπολις Κλοπαῖς καὶ ἹΜένανδρος ἐν 
.Zdagóarq. Pro Κλοπαῖς exemplar Stephanianum Κλοταῖς, pro 
quo fortasse Εἰλώταις scribendum. 


K O 44 KEGSZ 
(2, 484) 
Locis Hist. crit. p. 135 sqq. allatis adde schol. Rav. δὶ 


Aristophanis Lysistr. 1189 (1188) ἀποκοπή ἐστι τοῦ ἄλλου 
χοροῦ, ὡς παρ᾽ Εὐπόλιδι ἐν Κόλαξι, ubi v. Roberlum Enger. 


146 I (2, 484) 

᾿λλὰ δίαιταν ἣν ἔχουσ᾽ οἱ κόλακες πρὸς ὑμᾶς 
λέξομεν" ἀλλ᾽ ἀκούσαϑ'᾽ ὡς ἐσμὲν ἅπαντα xouwot 
ἄνδρες" ὅτοισι πρῶτα μὲν παῖς ἀκόλουθϑός ἔστεν 
ἀλλότριος τὰ πολλά, μικρὸν δέ τι κἀμὸς αὐτοῦ. 

9 ἱματίω δέ μοι δύ᾽ ἐστὸν χαρίεντε τούτω, 
οἷν μεταλαμβάνων ἀεὶ ϑάτερον ἐξελαύνω 
εἰς ἀγοράν, ἐκεῖ δ᾽ ἐπειδὰν κατίδω τιν᾽ ἄνδρα 
ἠλίϑιον, πλουτοῦντα δ᾽, εὐθὺς περὲ τοῦτον εἰμέ. 
κἂν τι τύχῃ λέγων ὃ πλούταξ, πάνυ τοῦτ᾽ ἐπαινῶ, 

10 xai καταπλήττομαι δοκῶν τοῖσι λόγοισι χαίρειν. 
εἶτ᾽ ἐπὶ δεῖπνον ἐρχόμεσϑ᾽ ἄλλυδις ἄλλος ἡμῶν 
μᾶζαν ἐπ᾽ ἀλλόφυλον, οὗ δεῖ χαρίεντα πολλά 
τὸν κόλακ᾽ εὐθέως λέγειν, ἢ ᾿κφέρεται ϑύραζε. 
οἶδα δ᾽ ᾿Αἰκέστορ᾽ αὐτὸ τὸν στιγματίαν παϑόντα᾽ 

15 σκῶμμα γὰρ εἶπ᾽ ἀσελγές, εἶτ᾽ αὐτὸν ὃ παῖς ϑύραζε 
ἐξαγαγὼν ἔχοντα κλοιὸν παρέδωκεν Οἰνεῖ. 

Athenaeus VI p. 236 e: οἱ δ᾽ ἀρχαῖοι ποιηταὶ τοὺς παρα- 
σίτους κόλακας ἐκάλουν, ἀφ᾽ ὧν καὶ Εὔπολις τῷ δράματι τὴν 
ἐπιγραφὴν ἐποιήσατο, τὸν χορὸν τῶν Κολάκων ποιήσας τάδε 
λέγοντα ᾿Αλλὰ κτλ. Vs.2 ἅπαντα Hermannus. Libri ἅπαντες. 
Vs. 3 ὅτοισι pro τοῖσι Porsonus apud Gaisfordum ad Heph. 
p.296. Vs.4 κάμον libri. χἀμὸν Hermannus. Bergkius καμός, 
quod verum videtur. Vs.5 τούτω, οἷν Porsonus. Libri τούτοιν. 
Vs. 9 Pollux III 109. ὁ à? Εὐπόλιδος πλούταξ πέπαικται. Cfr. 
Eustathius ad Il. p. 1091 57. Vs. 13 εοὐϑέως pro δὐθὺς Grotius. 
Ibidem ἐκφέρεται Bergkius pro φέρεται. —Vs.15 εἶπ᾽ ἀσελγές 
Porsonus. AB εἴπας ἔλεγες. .P εἶπας ἔλεγες. VL εἴπας ἔλε- 
γεν. Pro Οἰνεῖ, quod publici carnificis nomen fuisse videlur, 
Bergkius Comment. crit. I p. 28 suspicabatur κοινῷ. 











EVPOLIS 183 


H (2, 496) ut 
Onui δὲ βροτοῖσι πολὺ πλεῖστα παρέχειν ἐγώ —— 
καὶ πολὺ μέγιστ᾽ ἀγαϑά. ταῦτα δ᾽ ἀποδείξομεν. 

Hephaeslio XIII p. 73: κέχρηται δὲ αὐτῷ (paeonio tetra- 
melro) καὶ ἐν ἄλλοις δράμασιν ὃ ᾿4ριστοφάνης καὶ ἐν Σφηξίν 
— καὶ Εὔπολις ἐν Κόλαξι Φημὲ δὲ βροτοῖσι κτλ. Eupolidem 
loqui arbitratur Bergkius Comment. p. 416, allero versu ἀπο- 
δείξομαι scribens. 

Ill (2, 487) 148 
Οὐ πῦρ, οὐδὲ σίδηρος, 
οὐδὲ χαλκὸς ἀπείργει 
μὴ φοιτᾶν ἐπὶ δεῖπνον. 

Plutarchus an philos. c. viris princ. p. 778 e: ὥσπερ οὖν 
τοὺς Καλλίου κωμῳδουμένους κόλακας λέγουσιν οὐ πῦρ, οὐ 
σίδηρος, οὐδὲ χαλκὸς εἴργει μὴ φοιτᾶν ἐπὶ δεῖπνον, κατὰ τὸν 
Εὔπολιν. ldem Discr. adul. e am. p. 50 d: οὐδὲ τοὺς ἀμφὲ 
πλουσίαν τράπεζαν ἐγκυκλουμένους, οὃς ovre τεῦρ, οὐ σίδηρος, 
οὐδὲ καλκὸς εἴργει μὴ φοιτᾶν ἐπὶ δεῖπνον.  Correxi ut supra 
scripta sunt. 


IVa.b (2, 487) | 149. 150 
Athenaeus III p. 100 b: ἐάνπερ μὴ εἴπῃς ὃ κοιλιοδαί- 
μων παρὰ τίνι κεῖταε . . . . Εὔπολις τοὺς κόλακας iv τῷ 


ὁμωνύμῳ δράματι οὕτω κέκληκε. Cfr. Suidam, Ἰούνιος ὄνομα 
εἰς τὴν ἱππάδα τελῶν, διὰ τὸ καὶ φαγεῖν ζῶν, συνήϑης ἦν 
τρισὶν ὑπάτοις, κοιλιοδαίμων τε καὶ ταγηνοκνισοϑήρας" βού- 
λομαι γὰρ τὰ τῆς κωμῳδίας πρὸς τούτους εἰπεῖν. Eadem 
leguntur v. φαγεῖν ζῶν. Nec dubitari potest quin eliam τα γη - 
γοκνισοϑήρας Eupolideum sit vocabulum, iisdem de para- 
siis diclum. 
V (2, 488) 151 
Παρὰ τῷδε Καλλίᾳ πολλὴ ϑυμηδία, 
ἕνα πάρα μὲν κάραβοι καὶ βατίδες καὶ λαγῷ, 
καὶ γυναῖκες εἰἱλίποδες. 

Athenaeus VII p. 286 b: Εὔπολις δ᾽ ἐν Κόλαξί φησι Παρὰ 
τῷδε Καλλίᾳ κτλ. Idem IX p. 400a: λαγῷ παρ᾽ Εὐπόλιδι ἐν 
Κόλαξιν Ἵνα πάρα μὲν βατίδες καὶ λαγῷ καὶ γυναῖκες εἷλί- 
ποδες. Gramm. Hermanni p. 320: καὶ τὸν λαγὸν λαγὼν φασίν. 
καὶ Εὔπολις Βατίδες καὶ λαγῷ καὶ γυγαῖκες εἰλίποδες.  Eu- 
slathius ad Od. p. 1534 15: οἱ λαγῷ κατὰ Εὔπολιν, οἷον βα- 
τίδες καὶ λαγῷ καὶ γυναῖκες εἰλίποδες. Metrum Eupolideum 
his versibus alii aliter restituere conati sunt. V. Hermaunum 


186 EVPOLIS 


Doctr. metr. p. 582 et Dobraeum add. ad Nub. 518. Respicit Pausan. 
apud Eustathium ad Od. p. 1394 40: γυναῖκας εἰλίποδας διὰ 
τὴν ἔνδεσιν (εἴλησιν) τῶν μηρῶν. Suidas s. μυσάχνη: Evmo- 
λις εἰλίποδα, ἐκ τῆς εἰλήσεως τῶν ποδῶν κατὰ τὴν μῖξιν. 
Cfr. Hesychius, Γυναῖκες εἱλίποδες: διὰ τὴν δέσιν τῶν σκδλῶν 
καὶ πλοκὴν τὴν κατὰ τὴν συνουσίαν. 


152 VI (2, 489) 

Photius p. 404 16. Πεζὰς μόσχους: ἀντὶ τοῦ δταίρας' 
ἐλέγοντο γάρ τινες οὕτως, ὡς ᾿Αριστοτέλης ἐν τῇ Πολιτείᾳ, τὰς 
χωρὶς ὀργάνων. Kav9ooog Συμμαχίᾳ ,αὐλητρίδα πεζήν." καὶ 
Εὔπολις Κόλαξιν. 

153 VI (2, 489) 
Τῶν περὶ τάγηνον xai μετ᾽ ἄριστον φίλων. 

Plutarchus Am. et Adul. p. 54 b: παρασίτου γὰρ ὃ τοιοῦτος 
εἰκονισμός ἐστι τῶν περὲ τάγηνον xai uev ἄριστον φίλων, ὡς 
Εὐὔπολίς φησιν. Schaeferus Melet. p. 134 καὶ κατ᾽ ἄριστον. 


154—157 VIII a. b. c. ἀ (2, 489. 490) 

Schol. Aristoph. Pac. 803: xoi πολὺ μᾶλλον ἐν τοῖς Ko- 
λαξιν Εὔπολις ὡς κίναιδον (τὸν Πελάνϑιον) διαβάλλει xai 
κόλακα. Huic igitur locum inter ceteros Calliae adulatores con- 
cesserat Eupolis: nec minus Marpsiae Oresti et Chaerephonti. 
De Chaerephonte testis est schol. Platonis Bekk. p. 331: Εὔπο- 
Aug δ᾽ ἐν Κόλαξι Καλλίου κόλακα λέγει. De duobus reliquis 
Anonymus Suidae v. βομβοῦσι, καὶ οἵ περὶ τὴν Διονυσίου 
βομβοῦντες τράπεζαν, καὶ περὶ τὴν ᾿Αλεξάνδρου μεμηνότες 
ϑαῖτα καὶ χεῖρα, καὶ ἄλλοι δὲ καὶ ἄλλοι ὧν εἶπον, Ὀρέστης, 
ἹΠαρψίας, Καλλίου τοῦ ᾿ϑηναίου κόλακες σὺν ἑτέροις. Quae 
ad Eupolidis fabulam rettuli Hist. crit. p. 137. De Prolagora 
item in Calliae adulatoribus ab Eupolide: numerato v. Fragm. X 
et XI. Nec de Cleocrito dubilo, quem ex fabula nostra com- 
memorat schol. Aristoph. Av. 871. 


158 IX .(2, 490) 
Τουτὶ λαβὼν τὸ κόρημα τὴν αὐλὴν κόρει. 

Pollux X 28: xai τὸ μὲν σκεῦος (κόρημα) καὶ ῥῇμα (xo- 
ρεῖν) ὑπὸ Εὐπόλιδος εἴρηται ἐν τοῖς Κόλαξιν Τουτὶ λα- 
βών κελ. 

59. ΠΧ (2, 490) 
ἜἜνδοϑι μέν ἐστι Πρωταγόρας ὃ Τήιος, 
ὃς ἀλαζονεύεται μὲν ἁλιτήριος 
περὲ τῶν μετεώρων, τὰ δὲ χαμᾶϑεν ἐσϑέξι. 





EVPOLIS 181 


Diogenes Laert. IX 50: Πρωταγόρας, ᾿Αβδηρίτης, καϑά 
φησιν Ἡρακλείδης — ὡς δ᾽ Εὔπολις ἐν Κόλαξι, Τήιος" qnoi 
γάρ Ἔνδοθε μέν ἔστι κτλ. Ῥατῖοπι loci servavit Eustathius ad 
Od. p. 1547 53. Respicit Athenaeus V p. 218 c. fortasse etiam 
Achilles Tat. Isag. p. 121 ex "Aristophane afferens ὃς τἀφανῆ 
μεριμνᾷ và δὲ χαμᾶϑεν ἐσϑίξι. — Aristophanem pro Eupolide 
eliam alii per festinationem nominarunt. V. Hist. crit. p. 118. 

XI (2, 491) 160 
Πίνειν γὰρ αὐτὸν Πρωταγύρας ἐκέλευ;, ἵνα 
πρὸ τοῦ κυνὸς τὸν πνεύμον᾽ ἔχλυτον φορῇ. 

Plutarchus Symp. VII p. 699 a: Εὔπολιν μὲν γάρ, εἰ βούλει, 
πάρες ἐν Κόλαξιν εἰπόντα Πίνειν γὰρ ὃ Πρωταγόρας ἐκέλευεν, 
ἵγα πρὸ τοῦ κυνὸς τὸν πλεύμον ἔκλυρον φορῇ. Athenaeus I 
p. 22 ἢ: Εὔπολίς τε τὸν Καλλίαν φησὶν ἀναγκάζεσθαι ὑπὸ 
Πρωταγόρου πίνειν, ἵνα πρὸ τοῦ κυνὸς τὸν mvevuoy ἔκλυτον 
φορῆ. Ex Plutarcho habet Macrobius Saturn. VII 15. Cfr. Plu- 
tarchus Repugn. Stoic. p. 1047 d: τῶν ποιητῶν Εὐριπίδην, 142- 
καῖον, Εὔπολιν, ᾿Ερατοσϑένην, λέγοντας ὅτι τὸ ποτὸν διὰ τοῦ 
πνεύμονος διέξεισιν. Pro ἔκλυρον vel ἔκλυτον conieci ἔκκλυστον. 
Recepit Dübnerus in editione Plutarchi Parisina. 


XII XII (2, 492) 161. 162 
-lagq)agsro, λαφυγμὸν ἀνδρεῖον πάνυ. 

Schol. Aristoph. Nub. 52: λαφυγμὸν γὰρ λέγει τὸ ἀπλή- 
στως ἐσθίειν. Εὔπολις ἐν Κόλαξι “αφύσσεται κτλ. Exscripsit 
haec Suidas v. λαφυγμός. Eidem fabulae parti oplime convenit 
qui tacilo fabulae nomine affertur versus ab Elymol. Gud. p. 
116 47: Βρυγμός: ἡ σύντονος ἐδωδή. Εὔπολις, 

Ὅσος [δ᾽ ὃ βρυγμὸς καὶ κοπετὸς ἐν τῇ στέγῃ. 
XIV (ὦ, 492) 163 
ΖΦροαχμῶν ἑκατὸν ἰχϑῦς ἐώνημαι μόνον 
ὀκτὼ λάβρακας, χρυσόφρυς δὲ δώδεκα. 

Alhenaeus VII p. 328 b: μνημονεύει δ᾽ αὐτῶν (χρυσόφρυς 
pisces dicit) καὶ ᾿Επίχαρμος ἐν ἹΜούσαις xai “ωρίων ἐν τῷ 
περὶ ἰχϑύων. Εὔπολις δ᾽ ἐν Κόλαξί φησι Δραχμῶν ἑκατὸν 
xtÀ. Libri ἐωνημένος οἱ ξωνημένοι. Correxit Pors. Adv. p. 101. 

XV (2, 493) T 
Δεῖπνον ϑὲς ἑκατὸν δραχμάς. Β. ἰδού. 
44. οἶνον ϑὲς ἑτέραν μνᾶν. 
Pollux IX 59: ἡ ἀτεικὴ μνᾶ ἔχει ὁραχμὰς δκατόν, ὡς ἄκρι- 


188 EVPOLIS 


βέστατα ἔστιν ἐν τοῖς Ἑὐπόλιδος Κόλαξι 4Δεῖπνον ϑὲς ἕκα- 
τὸν δραχμὰς ἰδού. εἶτ᾽ ἐπιφέρει Οἶνον ϑὲς ἕτέραν μνᾶν. 
δῆλον ὅτι καὶ τὰς ἑτέρας δκατὸν δραχμὰς μνᾶν εἔρηκε.. 
tes XVI (2, 493) 

Ἐκεῖνος ἦν φειδωλός, ὃς ἐπὶ τοῦ βίου 

πρὸ τοῦ πολέμου μὲν τριχίδας ὠψώνησ᾽ ἅπαξ, 

ὅτε τὰν Σάμῳ δ᾽ ἦν, ἡμιωβολίου κρέα. 

Athenaeus VII p. 328 e: τριχίδων δὲ (μνημονεύει) Εὔπολις 
ἐν Κόλαξιν Ἐκεῖνος ἦν φειδωλός κτλ. Vs. 2 ὠψωνησ᾽ L, 
ὀψώνησ᾽ PV, ἐψώνησ᾽ Β. Vs.3 pro τὰν B δ᾽ ἄν. Ibid. ἡμιω- 
βολίου L, ἡμιωβελίου AC, ἡμιοβολίου PV. 

166 XVI (2, 494) 
"Oc χαρίτων μὲν obe, . 
καλλαβίδας δὲ βαίνει, 
σησαμίδας δὲ χέζει, 
μῆλα δὲ χρέμπτεται. 

. Athenaeus XIV p. 646 f: σησαμίδες ἐκ μέλιτος καὶ σησᾶ- 
uc» πεφρυγμένων καὶ ἐλαίου σφαιροειδῆ πέμματα" Εὔπολις 
Κόλαξιν Ὃς χαρίτων μὲν ζει κτλ. Υ5. 1 μὲν ὄζει Erfurdius 
Observ. ip Athen. p. 470 et Porsonus Misc. p. 247. ue νομίξει AB. 
γεγνομίζει P. μὲν ὁμιχεῖ Basil. L.— Vs. 2 et 8 Athenaeus XIV 
p. 630 a. καλλαβίδων δ᾽ Εὔπολις ἐν Κόλαξι Καλλαβίδας — 
χέζει. | Cod. 1, χολλαβίδας. 

T XVHI (2, 494). 

᾿4λκιβιάδης ἔκ τῶν γυναικῶν ἐξίτω. Β. τί ληρεῖς; 

οὐκ οἴκαδ᾽ ἐλθὼν τὴν σεαυτοῦ γυμνάσεις δάμαρτα; 

Athenaeus XII p. 535 ἃ: κεκωμῴδηταν καὶ ὑπὸ Εὐπόλιδος 
ὡς καὶ ἀκόλαστος πρὸς γυναῖκας ἐν Κόλαξιν οὕτως Ldhu- 
βιάδης ἐκ τῶν γυναικῶν κτλ. 

168 ΧΙΧ (ὦ, 495) 

Φοροῦσιν ἁρπάζουσιν ἔκ τῆς οἰκίας 
τὸ χρυσίον, τἀργύρια πορϑεῖται. 

Pollux IX 90: τἀργύρια γὰρ ἐπὶ τοῦ ἀργυρίου σπανίως 
ἄν τις εὕροι παρ᾽ αὐτοῖς. ἐγὼ δ᾽ εὗρον ἐν ταῖς Νήσοις "4ρι- 
στοφάνους, εἰ μὴ ὑποπτεύεται τὸ δρᾶμα ὡς ᾿Αριστοφάνους 
οὐ γνήσιον. ἀλλ᾽ οὔτι γε καὶ οἱ Κόλακες Εὐπόλιδος, ἐν οἷς 
εἶπε Φοροῦσιν ἁρπάζουσιν κελ. 

169 XX (ὦ, 495) 

᾿ἄχουε δὴ σκεύη τὰ κατὰ τὴν οἰκίαν. 
τεσσυγέγραπται τοῖς τὰ ἔπιπλα. 








* 


EVPOLIS | 189 


-- 3 93 » 


Pollux X 10: αὐτὰ δὲ τὰ σχεύη καλοῖτ᾽ ἂν ἔπιπλα, ἤγουν 
ἢ κούφη κτῆσις, τὰ ἐπιπολῆς ὄντα τῶν χτημάτων. ὃ γοῦν 
Εὔπολις ἐν τοῖς Κόλαξι προειπών, üxove δὴ σκεύη τὰ κατ᾽ 
οἰκίαν, ἐπήγαγε παραπλήσιον" τεσσυγέγραπται τοῖς τὰ ἔπιπλα. 
lta Falck. Vulgo ἄχους δέ pro δή, et vs. 2 τέως οὖν γέγραπταί 
σοι τὰ ἔπιπλα. Vs. 1 scripsi κατὰ τὴν οἰκίαν, firmante quo- 
dammodo Phrynicho Epit. p. 334. Ἐνδυμενία: ἀμαϑῶς" δέον 
διττῶς λέγειν, ὡς Εὔπολις Κόλαξι, σκεύη và κατὰ τὴν οἰκίαν 
χαὶ ἔπιπλα. Cetera non expedio. 


XXI— XXIV (2, 496. 497) 170—173 


Pollux VII 192: Σοφοκλῆς δ᾽ ἔφη λινορραφῇ τυλεῖα. Εὔ- 
πολις δὲ Κόλαξε κεκρύφαλοί ve καὶ τύλη. Codexlungerm. 
τύλαι. — Idem X 39: καὶ τυλεία (Falck. τύλη) δὲ παρ᾽ 
Εὐπόλιδί ἐστιν ἰάζοντι ἐν τοῖς Κόλαξι. In eodem domesticae 
supellectilis recensu fuisse videntur μολύβδενοι κρατευταί, 
quos hac ipsa ex fabula commemorat Pollux X 97: Εὔπολις ἐν 
τοῖς Κόλαξιν ἔφη μολυβδίνους κρατευτάς.  Dubitantius eodem 
refero quae leguntur apud Erotianum p. 170: ἐχῖνος χύτρας 
εἶδος μεγαλοστόμου καὶ μεγάλης. μέμνηται τῆς λέξεως καὶ 
Εὔπολις, et apud Pollucem VI 108: 7 ἐλαιηρὰ ἐπίχυσις χαλ.- 
χεῖον ἐστι μακρόν, ἣν χαλκίον Εὔπολις ὠνόμασε. Scriben- 
dum videlur: χαλκεῖόν ἔστιν, ἣν μακρὸν χαλκίον Εὔπολις 
ὠνόμασε. ldem Pollux X 92: τὴν ἐλαιηρὰν ἐπίχυσιν, ἣν EU- 
πολις μακρὸν χαλκίον ὠνόμασεν. Hesychius, Χαλκίον μα- 
χρὸν: τὴν ἐλαιηρὰν ἐπίχυσιν. 


XXV a. ὃ (2, 497) 114, 175 
Θὲς νῦν ἀγροὺς και πρόβατα xai βοῦς. 
Ἵππον κέλητ᾽ ἀσκοῦντα ϑές. 

Choeroboscus Bekkeri Anecd. p. 1196: σπανία ἐστὶν ἡ χρῆ- 
σις τῆς βοῦς εὐθείας τῶν πληϑυντικῶν, μᾶλλον δὲ οἱ βόες 
εὕρηται. Eni δὲ τῆς ὁμοφωνούσης αὐτῇ αἰτιατικῆς, λέγω δὲ 
τῆς τὰς βοῦς, πλατεῖά ἐστιν ἡ χρῆσις, ὡς ἐν Κόλαξιν Εὐπό- 
λιδος Θὲς νῦν --- βοῦς. Coniunxi cum his alterum fragmentum 
8 Phrynicho servatum Praep. soph. p. 17 29: ᾿4σκεῖν καὶ ἀσκη- 
ταί, ἀσκητικῶς: τὸ ἀγωνιστικῆς ἐπιμελείας τυγχάνειν ἀσκεῖν 
ἐστίν. Εὔπολις Ἵππον κέλητ᾽ ἀσκοῦντα ϑές. Post βοῦς fort. 
aler ingerebat λέγ᾽ ἕτερον vel simile quid. 


XXVI (2, 497) 116 
Pollux IX 37: Εὔπολις δὲ ἐν Κόλαξι καὶ συμπαροίκους 





190 EVPOLIS 


εἴρηκεν. . Idem VI 159: Εὔπολις δὲ συμβίωτοι, συμπά- 
οοικοι xai συνήλικες εἶπε. 


111. 1186. XXVII XXVIII (2, 498) 

Harpooratio p. 152 7. Περίστατοι: ἀντὶ τοῦ περὶ ἃς 
κύκλῳ ἵστανται οἱ ϑεώμενοι. τὸ Ὄνομα καὶ ἐν ᾿Αρχιδάμῳ 
ἐστὶ καὶ παρ᾽ Εὐπόλιδι ἐν Κόλαξιν. ^ — Antiatlicista p. 96 1T. 
Ἐφάπαξ: Εὔπολις Κόλαξιν. 


m XXIX (2, 498) 

Photius Lex. p. 217. “ευκὴ ἡμέρα: ἡ ἀγαϑὴ xai in 
εὐφροσύνῃ. Εὔπολις Κόλαξιν. 

180 XXX (2, 498) 

Schol. Aristoph. Ran. 407: ὅτι σύνηϑες ἣν τὸ ἐπιλέγειν, 
órtóre ἐπαινοῖέν τι ἢ συνομολογοῖεν. καὶ Εὔπολις Κόλαξιν. 
καὶ ἐν τοῖς πρόσϑεν κεῖται. Recte Dindorfius haec rettulit ad 
vs. 508 καλλιστ᾽ ἐπαινῶ. 


18i XXXI (5, 37) 
Pollux X 90: ῥητέον δ᾽ αὐτὸ xai χειρόνιπτρον, Εὐπόλιεδος 
εἰπόντος ἐν Κόλαξιν, φροῦδον τὸ χειρόνιπτρον. Cf. VI92. 


| AAKQ0NE SZ 
18? ^A (2, 498) 
Τὰ συκαάρι᾽ ἐποίησε μυττωτὸν πολύν. 
Erotianus p. 246. υττωτόν: οἱ μὲν Ldtvixol ὑπότριμμα 
vL μετὰ σχορόδου γινόμενον λέγουσι: Εὔπολις δὲ ἐν “άχωσι 
τὸ (τὸν) ἄμυλον λέγων φησί Τὰ συκάρια ἐποίησε μυττωτὸν 
πολύν. Lobeck. Pathol. p. 391 τὰ φυτάρι᾽ ἐξεποίησε. 


ΜΑΡΙΚΑΑ͂Σ 
188 I (2, 499) 
Πεπέρακεν μὲν ὃ περσέπτολις ἤδη ἸΠαρικᾶς. 

Aeschylus Pers. 65: πεπέραχεν μὲν ὃ περσέπτολις ἤδη 
βασίλειος στρατὸς εἰς ἀντίπορον γείτονα χώραν. Ad haec 
scholiesta: ταῦτα δὲ κωμῳδεῖ Εὔπολις ἐν ἸΠαρικᾷ Πεπέρακεν 
μὲν κελ. 

184 II (2, 499) 

Quintilianus Inst. orat. 1 10 18: eosdem utriusque rei 
(grammaticae et musicae) praeceptores fuisse, cum  Sophron 
ostendit . . . . tum KEupolis, apud quem Prodamus et musicen 
et litteras docet, et Maricas, qui est. Hyperbolus, nihil se e: 





EVPOLIS 191 


musicis scire misi litteras confitetur.  Derivavit haec Eupolis 
ex Aristophanis Equ. 188. 


III (2, 499) 185 
Kai πόλλ᾽ ἔιιαϑον ἐν τοῖσι xovoeloig ἐγώ 
ἀτόπως καϑίζων κοὐδὲ γιγνώσκειν δοκῶν. 

Schol. Platonis Bekk. p. 379: τάττεται δὲ (τὸ ἄτοπον) καὶ 
ἐπὶ τοῦ ἀνυπόπτου. Εὔπολις ἹΠαρικᾷ Καὶ πόλλ᾽ ἀγάϑ᾽ ἐν 
τοῖσι κτλ. Οὐοττοχί! Bergkius Comment. p. 855. Allerum versum 
Pherecrati tribuit Gramm. Bekk. p. 460 12. 


IV (2, 500) | 186 
4AÀ οὖν ἔγωγέ σοι λέγω Magixáyra μὴ κολάζειν. 
Eustathius ad Iliad. 8' p. 800 22: ὁ δὲ Ηρωδιανὸς τοῖς 

εἰρημένοις παραπηγνὺς καὶ τὸν παρὰ τῷ κωμικῷ (Nub. 549) 
ἹΜαρικᾶν τὸ βάρβαρον ὄνομα, διὰ τοῦ vv κλιϑῆναι λέγει, πα- 
ραφέρων χρῆσιν ταύτην L4AÀ' οὖν ἔγωγέ σοι λέγω κτλ. Eu- 
polidis esse versum indicavi Quaest. sc. I p. 51. | 


V (2, 500. 901) 181 
-4. Πόσου χρόνου γὰρ συγγεγένησαι Νικίᾳ; 
Β. οὐδ᾽ εἶδον, εἰ μὴ Ἴναγχος ἑστῶτ᾽ iy ἀγορᾷ. 
44. ἁνὴρ ὁμολογεῖ Νικίαν &ogaxévat. 
καί τοι τί παϑὼν ἂν εἶδεν εἰ μὴ προὐδίδου; 
5 I. ἠκούσατ᾽ ὦ συνήλικες 
ἐπ᾽ αὐτοφώρῳ. Νικίαν εἰλημμένον; 
Β. ὑμεῖς γὰρ ὦ φρενοβλαβεῖς 
λάβοιτ᾽ ἂν ἄνδρ᾽ ἄριστον ἐν κακῷ τινι; 

Plutarchus V. Nic. cap. Iv de Niciae erga omnes liberalitate 
disserens: ἐδίδου γὰρ οὐχ ἧττον τοῖς κακῶς ποιεῖν δυναμένοις 
ἢ τοῖς εὖ πάσχειν ἀξίοις. Καὶ ὅλως πρόσοδος ἣν αὐτοῦ τοῖς 
τε πονηροῖς ἡ δειλία καὶ τοῖς χρηστοῖς ἡ φιλανθρωπία. “αβεῖν 
δὲ περὶ τούτων μαρτυρίαν καὶ παρὰ τῶν χωμικῶν ἔστι. Mox 
sllato Teleclidis loco ita pergit: ὁ δ᾽ ὑ Vn Εὐπόλιδος κωμῳδού-- 
μενος ἐν Mox παράγων τινὰ τῶν ἀπραγμόνων xol πενήτων 
λέγει Πόσου χρόνου γὰρ κτλ. | Vs. 5 συνήλικες ex Eupolide 
affert Pollux VI 159. 

VI (2, 501) 188 

"dxove νῦν Πείσανδρος ὡς ἀπόλλυται. 

B. ὃ ovosflÀóg; ΑἹ. οὐκ ἀλλ᾽ ὁ μέγας, οὐνοκίνδιος. 

Schol. Aristoph. Av. 1556: δύο δέ εἰσι Πείσανδροε, κα- 
ϑάπερ Εὔπολις ἐν ἹΠαρικᾷ φησιν 24xove νῦν Πείσανδρος κελ. 


, 


192 EVPOLIS 


c 


Vs. 2 vulgo ó στρεβλὸς ov ἀλλ᾽ ὃ μέγας. Correxit Toupius. 
Respicit Photius p. 543 1. Στρεβλὸν τὸν στραβὸν λέγουσεν" οὕτως 
Εὔπολις. Quae leguntur etiam apud Zonaram .p. 1675.  Se- 
quentia spectat scholiasta Aristoph. Lys. 490: ἔστε δὲ καὶ ἄλλος 
Πείσανδρος, ὃ "Ovoxivótog, ὡς Εὔπολις διακρίνει τὴν ὅμωνυ- 
μίαν ἐν Μαρικξ. 
189 VIL (2, 502) 

A4AM εὐθὺ πόλεως εἶμι" ϑῦσαι γάρ με δεῖ 

κριὸν Χλόῃ 4ήμητρι. 

Schol. Sophoclis Oed. Col. 1600: εὐχλόου 4ήμητρος ἱερὸν 
ἐστι πρὸς τῇ ἀκροπόλει. καὶ Εὔπολις ἹΜαρικᾷ L4AM εὐϑὺ 
πόλεως κτλ. 

190 VI (2, 503) 

Schol. Aristoph. Plut. 1037: τοῦτο τί ἔστιν οὐκ οἶδα, ὅτι 
δὲ συμβάλλεται πρὸς τὸ ἔν ἸΠαρικᾷ Εὐπόλιδος οἶδα. κἀκεῖ 
γὰρ τὴν “Ὑπερβόλου μητέρα τηλίᾳ εἰκάζει τῇ πλατείᾳ σανίδι. 
τινὲς δὲ τηλίαν ξύλον φασὶ πλατύ, εἰς ὃ τιϑέασιν οἵ ἄρτο- 
κόποι τοὺς ἄρτους ἐπὶ τῷ ξηραίνεσθαι. Et paucis interiectis: 
τηλία ἔχει μέντοι xa9^ ξαυτὸ ἄπορον" ἐὰν δὲ τὸ ἐν ἸΠαρικᾷ 
προσέλθῃ, ἔνϑα εἰς τηλίαν φησὶ τὰ τοῦ Ὑπερβόλου ὀστᾶ 
ἐμιβεβλῆσϑαι, ἀπορώτερον ἔσται" ζητητέον οὖν. De matris Hy- 
perboli in hac fabula partibus conf. Aristoph. Nub. 554 schol. 


191 IX (2, 504) 

Aelianus V. H. XII 30: εἰς τοσοῦτον δὲ ἄρα Κυρηναῖοι 
τρυφῆς ἐξώκειλαν, ὥστε Πλάτωνα παρεχάλουν, 1 ἵνα αὐτοῖς γέ. 
γηται νομοθέτης" τὸν δὲ ἀπαξιῶσαι φασὶ διὰ τὴν ἐξ ἀρχῆς 
ὁᾳϑυμίαν αὐτῶν. ὁμολογεῖ δὲ καὶ Εὔπολις ἐν τῷ Magixi, 
ὅσεις αὐτῶν εὐτελέστατος σφραγῖδας εἶχε δέκα μνῶν" παρῆν 
δὲ ϑαυμάζεσθαι καὶ τοὺς διαγλύφοντας τοὺς δακτυλίους. 


192—194 X—XII (2, 504) 

Antiatlicisla p. 79 10. 24 apv cA Lo: Mourogarns Εἰρήνῃ, 
Εὔπολις ἹΜαρικᾷ.:- — ldem p.99 11. Θερισμόν: ἀνεὶ τοῦ 
ἀμητόν Ἡρόδοτος τετάρτῳ. ἘΕὕπολις "Μαρικᾷ. Apud Hero- 
dotum IV 42 non ϑερισμὸς legitur sed apros. Idem p. 111 5. 
Ὀφλισκάνειν: Εὔπολις ἹΜαρικᾷ. 


195 XHI (2, 505) 
No γάρ, ἄνδρες, οὐχ ἱππεύομεν. 
Apollonius de pronom. p. 369 Bekk. νὼ μογοσυλλάβως 
Εὔπολις ἸΠαρικᾷ No γὰρ ἄνδρες κτλ. Cfr. fr. inc. 137. 








EVPOLIS 193 


XIV (2, 505) 196 
Athenaeus XV p.690 e: Ψάγδης — Εὔπολις δ᾽ ἐν Magix 
Ψάγδαν ἐρυγγάνοντα. Idem p. 691 d: à4oiorogévog ἐν 
Δαιταλεῦσι καὶ ἐν Maguxg Εὔπολις Σάγδαν ἐρυγγάνοντα 
λέγων.  Erotianus p. 396: Ψάγδας: μύρου εἶδος, οὗ μέμνη- 
ται καὶ Εὔπολις ἐν Magix. 
XV (2, 505) tt 
ἈΚρούων ye μὴν αὐτὰς ἐωνούμην ἐγώ. 
Epimer. Homer. apud Cram. Anecd. Ox. I p. 446 6: τὸ 
ἐωνούμην Εὔπολις Magix& Κρούων ys μὴν κτλ. 


XVI XVI (2, 505) 199. 199 

Grammat. Bekkeri p. 467. “ὐτοκάβδαλον: Εὔπολις 
MagixG. —— Pollux X 73:, Εὔπολις ἐν τῷ Μαρικᾷ xai ova- 
μνάριον εἴρηκεν. 

XVIII (2, 505) 200 

Harpocratio p. 174 13: ὅτε δὲ xai τοῖς τριηράρχοις na- 
ρείποντο ταμίαι, δεδήλωκεν Εὔπολις ἐν Magixá. Eadem 
omisso fabulae titulo Photius Suidas Etymol. M. s. v. ταμίαι et 
Philemo Lex. p. 151. 

XIX (2, 506) "T 

Hesychius, Ζ“ούλων πόλες: Εὔπολις ἐν Magixé, οὐ κώμην 
γὰρ λέγει δούλων πόλιν. ἔστι δὲ ἐν Κρήτῃ καὶ “ιβύῃ. Codex 
εὔπομα μαρικαίου κώμην γὰρ λέγει δούλων πόλιν. 

XX (2, 506) 202 
Τῶν γὰρ πονηρῶν μικρόν ἔστι τοὐβολοῦ. 

Photius p. 270 12. ἹΠικρὸν τοῦ ὀβολοῦ: τίμιον. λέγει δὲ 
ἐπὶ τῶν πονηρῶν. Εὔπολις Magix& Τῶν γὰρ πονηρῶν κελ. 
Eadem Suidas v. Πικρόν. Apud utrumque legitur μεχρὸν imi 
τοῦ ófloÀo).  Correxit Portus. 

XXI (2, 506) 203 
Ὃς ϑυμήνας τοῖς στρατιώταις λοιμὸν καὶ ψῶζαν ἔπεμψεν. 

Photius p. 657. Ψῶζα: νόσος τις.. Εὔπολις ἹΜΠαρικᾷ Ὃς 
ϑυμήνας. . . ἔπεμψεν. οἱ δέ φασι καὶ τὸ τῆς νόσου εἶδος 
ὅτι χργησμὸς μετὰ δυσωδίας. Eadem Suidas v. ψῶζα. 

XXI (2, 506) 204 

Schol. Aristoph. Nub. 552: ἐν τῷ Magix προτετελεύτηκχε 
Κλέων. 

Comici graeci 13 


194 EVPOLIS 


286 XXII (2, 508) 
Πότερ᾽ ἦν τὸ τάριχος Φρύγιον ἢ Γαδειρεκόν; 

Stephanus Byz. v. Γάδειρα: καὶ κτηετικὸν Γαδειρικός. Βὺ- 
πολις Magus Πότερ᾽ ἦν τὸ τάριχος κελ. 

206 XXIV (2, 507) 

Stephanus Byz. v. Θεσσαλία: λέγεται καὶ Θετταλίζω, ὡς 
᾿Δωρίζω. ἀφ᾽ οὗ τὸ ἐντεϑετταλίσμεϑα παρὰ τῷ Εὐπό- 
λιδι ἐν Magix, τουτέστι χλαμύδα Θετταλικὴν φοροῦμεν ἢ 
Θετταλικὸν πτερόν. Pollux VII 46: xai ἐντεϑετταλίσμεϑα 
ἔλεγον τὸ χλαμυδοφοροῦμεν. 

207 * XXV (ὦ, 307) 
Περιήλθομεν καὶ φῦλον ἀμφορεαφόρων. 

Suidas, "dugogsagógovs: τοὺς μισϑίους τοὺς τὰ κεράμια 
φέροντας... Εὔπολις ἸΠαρικᾷ καὶ Περιήλϑομεν καὶ φίλον 
ἀμφορέα φέρων. ita vulgo. Pro φίλον cod.  φύλον. Cor- 
rexit Piersonus ad Moerin p. 63. Ceterum cír. Fregm. iuc 
fab. V. VI. 


N OY M HN I1 ΑἹ 
(2, 507) 

Argumentum Aristophanis Acharnensium: ἐδεδάχϑη ἐπὶ Ev- 
ϑύνου ἄρχοντος dv “Ἰηναίοις διὰ Καλλισεράτου. καὶ πρῶ- 
voc ἦν. δεύτερος Κρατῖνος Χειμαζομένοις. οὐ σώζεται. τρί- 
τος Εὔπολις Νουμηνίαιρ. 

ΠΟΜΕΙ͂Σ 
208 I (2, 508) 
Τῆνος αὕτη, 
πολλοὺς ἔχουσα σκορπίονς. 

Schol, Aristoph. Plut. 718: ὅτε 7) Τῆνας ϑηριώδης δοκεῖ 
εἶναι. δηλοῖ καὶ Εὔπολις Πόλεσι Τῆνος alvo κτλ. Vulgo τῆνος 
δ᾽ αὕτη. Correxit Dobraeus. 


39 . I| (2, 509) 
inm Χίος, καλὴ πόλις. 
πέμποι γὰρ ἡμῖν ναῦς μακρὰς ἄνδρας 8᾽ ὅταν ᾿δρήσῃ, 
καὶ τἄλλα πειϑαρχεῖ καλῶς, ἄπληκτος ὥσπερ ἵππος. 
Schol. Aristoph. Av. 880: λέγει δὲ περὶ τῆς Χίου xai EV- 
πολις ἐν Πόλεσιν 2dVvr Χίος καλὴ πόλις κτλ. Vs.1 πάρεστι 
supplebat Hermannus Opusc. V p.205. Vs. 2 forsan alleri inter- 
locutori tribuendus. Pro ἡμῖν cod. ὑμῖν. 











EVPOLIS 195 


ΠῚ (ὦ, 510) 210 
Ἢ δ᾽ ὑστάτη ποῦ 09; B. nde Κύζικος πλέα σεατήρων. 
44. ἐν τῇδε ταίγυν τῇ πόλει φρουρῶν 8yd ποτ᾽ αὐτός 
γυναῖκ᾽ ἐκίνουν κολλύβου καὶ παῖδα καὶ γέροντα, 
κἀξῆν ὅλην τὴν ἡμέραν τὸν κύσϑον ἐκκορίζειν. 

Schol. ad Aristoph. Pac. 1176: εἰς κιναιδίαν διαβάλλεται 
dors μηδὲ τῶν ἀναγκαίων διὰ τὴν εὐρύτητα κρατεῖν δύνασϑαι,. 
ὡς καὶ Εὔπολις ἐν Πόλεσιν 'H. δ᾽ ὑστάτη ποῦ ^09; xzÀ. Vg. 1 
Cobetus Observ. in Platon. com. p. 189 ἡ δ᾽ ὑστάτη τίς ἥδε; 
B. Κύζικος κτλ. Eodem auctore alleri versui praescripsi per- 
sonam 24. Vs.2 ἐγώ addidit Hermannus, qui etiam cetera cod. 
vitia correxit, ἐκίνουν δὲ γυναῖκα κολύβου καὶ παῖδα xai yé- 


eovra καξηνό τὴν ἡμέραν τὸν σκύϑον ἐχκορίζειν. Praeterea 
Dindorfius ἐβίνουν. 
IV (2, 509) 211 
Πεφυτευμένη δ᾽ αὕτη 'oviv ἢ ψιλὴ μόνον; 

Photius p. θ54. Ψιλὴ γῆ: 7) μὴ πεφυτευμένη. Πεφυτευ- 
μένη — μόνον. Πόλεσιν. | Forsan ἢ Ψιλωμένη; 

V (2, 509) 212 

Harpocratio p. 14 22: μνημονεύουσι δὲ oi κωμικοὶ πολ- 
λάκις τῶν ἀμοργίνων ὡς xai 4Moiorogdvge “υσιστράτῃ καὶ 
Εὔπολις Πόλεσιν. 

| VI (2, 510) 213 
Ὡς ὑμῖν ἐγώ 
πάντ᾽ ἀποκρινοῦμαι πρὸς τὰ κατηγορούμενα. 

Harpocralio p. 27 19: ᾿“πόχρισις ἡ ἀπολογέα, “Ιυσίας. καὶ 
Δημοσϑένης κατ᾽ ΑΑϊσχίνου --- Εὔπολις Πόλεσιν Ὡς ὑμῖν ἐγώ 
πάγτως κτλ. Tta Bekkeri codd. "Vulgo πάντως ἐγώ. — Correxi 
πάντ᾽. 

YN (2, 510) 214 
Og δ᾽ οὐκ ü» εἴλεσϑ᾽ οὐδ᾽ ἂν οἰνόπτας πρὸ τοῦ, 
νυνὶ στρατηγοὺς ἔχομεν. ὦ πόλις, πόλις, 
ὡς φοὐτυχὴς εἶ μᾶλλον ἢ καλῶς φρονεῖς. 

Albengeus X p.425 a: ἀρχὴ γοῦν ἐστιν ot οἰνόπται παρὰ 
᾿Αϑηναίοις, ἧς μνημονεύει ἐν ταῖς Πόλεσιν Εὔπολις ἐν τούτοις 
Oüg δ᾽ οὐκ ἂν xrà. | Vs. 2 ὄχομεν addidit Hermannus. Se- 
quentia habet eliam schol. Aristoph. Nub. 587 et hinc Suidas v. 
δυσβουλία ᾿ϑηναίων. 

13 * 


196 EVPOLIS 


215 VII (2, 511) 
| Συρακόσιος δ᾽ ἔοικεν, ἡνίκ᾽ ἂν λέγῃ, 
τοῖς κυνιδίοισι τοῖσιν ἐπὲ τῶν τειχίων" 
ἀναβὰς γὰρ ἐπὶ τὸ βῆμ᾽ ὑλακτεῖ περιτρέχων. 

Schol. Aristoph. Av. 1297, ubi Syracosius propter loquaci- 
tatem cum xírcz comparatur: οὗτος γὰρ τῶν περὶ τὸ βῆμα. 
xai Εὔπολις ὡς λάλον ἐν Πόλεσι διασύρει Συρακόσιος δ᾽ 
ἔοικεν κτλ. "Vs.2 vulgo κυνιδίοις τοῖς. Correxit Grotius. Ibi- 
dem pro τειχέων cum Dobraeo scripsi τδιχίων. 


26 IX (2, 512) 
"Ogrvyag ἔϑρεψας σύ τινας ἤδη πώποτε; 
B. ἔγωγε μικρά γ᾽ ὀρτύγια" κἄπειτα τί; 

Athenaeus IX p.392 e: ὑποκοριστικῶς δὲ Εὔπολις ἐν Πό- 
λεσιν αὐτοὺς (ὄρτυγας) κέκληκεν ὀρτύγια, λέγων οὕτως Ὄρτυ- 
yag ἔϑρεψας κτλ. Vs. 1 libri ϑρέψας.  Correxit Porsonus, qui 
vs.2 μίκρ᾽ ἄττ᾽ ὀρτύγια. 

217 X (2, 512) 
Kaxóg μὲν οὐκ ἦν, φιλοπότης δὲ κἀμελής, 
κἀνίοτ᾽ ἂν ἀπεκοιμᾶτ᾽ ἂν ἔν “Τακεδαίμονι, 
κἂν Ἐλπινίκην τήνδε καταλιπὼν μόνην. 

Plutarchus Vit. Cim. 15: τὸν δῆμον ἐξηρέϑιζον ἐκεῖνα τὸ 
τὰ πρὸς τὴν ἀδελφὴν ἀνανεούμενοι καὶ “ακωνισμὸν ἐπιχα- 
λοῦντες" εἰς ἃ καὶ τὰ Εὐπόλιδος διατεϑρύληται περὶ Κίμω- 
γος Ort Κακὸς μὲν οὐκ ἦν κτλ. Schol. Aristidis p. 515 ed. 
Dind. πεντήκοντα δὲ τάλαντα ἐπράξαντο (Κίμωνα). “ίδυμος 
δέ φησιν οὐχ ὅτι ἐλακώνιζεν, ἀλλ᾽ ὅτι "EAnwixy τῇ ἀδελφῇ 
συνῆν. αἴτιοι δὲ τῆς διαβολῆς ot κωμικοί, καὶ μάλιστα Εὔ- 
πολις ἐν Πόλεσιν. Respicit etiam Tzetzes Hist. I 590. — Vs. 2 
prius ἂν a Porsono ad Orest. 581 additum. Vs. 3 forsan τῇδε. 


94,8 — - XI (2, 513) 
Xóuv»lag ἐκεῖνος ἀμέλει κλαύσεται, 
ὅτι ὧν ἄγροικος ἵσταται πρὸς τῷ μύρῳ, 
ὅτι ϑεῶν ἕνεκ ἔπλευσε κακὸς ὧν εἴσδται. 

Schol. Aristoph. Vesp. 1271: καὶ Εὔπολις ἐμφαίνει τὴν 
πρεσβείαν ἐν ταῖς Πόλεσιν Χὰἁμυνίας ἐχεῖνος κτλ. Vs. 2 ὧν 
addidit Dobraeus. Ibid. vulgo μορίῳ. Correxit Dobraeus. Vs. 3 
cod. Ven. εἴνεχεν. Dobraeus Jed» ἕνεχ ὡς ἔπλευσε. Herman- 
nus ὅτε 9? ὧν ἕνεχεν ἔπλευσε. Fortasse ὧν 9^ Évex- ἔπλευσε 
ταῦτα κακὸς ὧν εἴσεται. — De Amynia Eupolidis cfr. Schol. 


EVPOLIS 197 


Nub. 691: Εὔπολις δὲ ὡς παραπρεσβευτήν, ὅπερ xai à» τοῖς 
Σφηξὶ φαίνεται. 
XII (2, 513) 219 
Οὐκ ἀργαλέα δῆτ᾽ ἐστὶ πάσχειν ταῦτ᾽ ἐμέ, 
τὸν “δυκολοφίδου παῖδα τοῦ Πορϑάονος; 
Schol. Aristoph. Ran. 1512: xai Εὔπολις μέμνηται ἐν Πό- 
λεσιν οὕτως περὲ τοῦ ᾿Αδειμάντου Οὐκ ἀργαλέα δῇτ᾽ ἐστὲ κελ. 
Vs. 2 scripsi “ευκολοφίδου pro ““ευκολόφου. 


XH (2,514 — 220 
ἘΣ Ἡρακλείας ἀργύριον ὑφείλετο. 

Schol. Aristoph. Nub. 351: μνημονεύει δὲ αὐτοῦ (Simonis) 
xoi Εὔπολις ἐν Πόλεσι διαβάλλων αὐτὸν ἐπὶ τοῖς αὐτοῖς 
ἐγκλήμασιν οὕτως Ἔξ 'HoaxAeiag xz. 

XIV (2, 514) 221 
Ἔστι δέ τις ϑήλεια Φιλόξενος ἐκ Ζιομείων. 

Schol. Aristoph. Vesp. 82: καὶ γὰρ ὃ Φιλόξενος ἐκωμῳ- 
δεῖτο ὡς πόρνος. Εὔπολις Πόλεσιν Ἔστι δέ vig κελ. καὶ 
Φρύνιχος Σατύροις. ! | 

XV (2, 514) 322 
Ὡς αὖ τίν᾽ ἔλϑω δῆτά σοι τῶν μάντεων; 
πότερος ἀμείνων ἀμφοτέρων; ἢ Στιλβίδης; 

Schol. Aristoph. Pac. 1031: 6 Στειλβίδης εὐδόκιμος καὶ 
περιβόητος μάντις — μέμνηται δὲ αὐτοῦ καὶ Εὔπολις Πόλε- 
σιν Ὥς αὖ τίν᾽ ἔλθω κτλ. Vs.1 pro αὖ Ven. οὖν. Fort. ἄν. 

XVI (ὦ, 515) 223 
Ἵερόκλεες βέλτιστε χρησμῳδῶν ἄναξ. 
Schol. Aristoph. Pac. 1046: οὗτος (Hierocles) μάντις ἦν 
χαὶ χρησμολόγος --- καὶ Εὔπολις Πόλεσιν "IegoxAeeg κτλ. 
XVI (2, 515) 00m 
Kai τῷ Πυριλάμπους ἄρα Zug κυψέλη 
ἔνεστιν; 

Schol. Aristoph. Vesp. 98: τὸν Πυριλάμπους) μέμνηται 
τούτου καὶ Εὔπολις ἐν Πόλεσιν Koi τῷ Πυριλάμπους Zug 
ἄρα κυψέλη ἔνεστιν. ἦν δὲ καὶ εὔμορφος ὃ 4ῆμος. Verba 
δήμῳ ἄρα Wansposui. | 

| XVII (2, 515) mE 225 
Ὥσπερ ἐπὶ τὴν Αὐκωνος ἔρρει πᾶς ἀνήρ. | 
Schol. Aristoph... Lys. 270: τὴν «Τύκωνος} τὴν “Ροδίαν 


198 EVPOLIS 


λέγει οὕτω καλουμένην, τὴν Αὐτολύκου μὲν μητέρα, γυναῖκα 
δὲ Αὐκωνος, ἐπ᾽ αἰσχροῖς κωμῳδουμένην. Εὔπολις Πόλεσδιν 
Ὥσπερ ἐπὶ τὴν κτλ. Vulgo συνέρρει. — MS Barocc. ἔρρει 
omisso τήν. . 

420. 227 XIX XX (2, 516) 

Schol. Aristoph. Ran. 970: ὅτε (Θηραμένης δοκεῖ τεροσγε- 
γράφϑαι τῇ πολιτείᾳ “Ἵγνωγνος αὐτὸν ποεησαμένου, ὡς Εὖ. 
πολις Πόλεσιν. | Schol Luciani Tim. 30: (Ὑπεσβόλου) ὑς 
παρελθόντος νέου τῷ βήματι μέμνηται --- καὶ Εὔπολις Πόλεσι. 


228. 229 XXI ΧΧῊ (2, 5106) 


Schol. Aristoph. Acharn. 504: εἰς τὰ 4]ισνύσια ἐτέτακτο 
Ἰϑήναζε κομίζειν τὰς πόλεις ἐοὺς φόρους, ὡς Bt?toAle φηθιν 
ἐν Πόλεσιν. Cfr. schol. ad vs. 978. Schol. Platonis Bekk. 
(oy. 331: Εὔπολις ἐν Πόλεσι διὰ τὴν χροιὰν πύξενον (Χαι- 
Qcq ovra) καλεῖ. 

230 XXII (ὦ, 516) | 
(2 δέσποτα, xal τάδε νῦν ἄκουσον, ἂν λέγω σοι. 

Schol. Hephaest. p. 85 Gaisf. ἐσθ᾽ ὅτε καὶ τὰς ἰαμβικὰς 
ἐπιμιγνύουσι ταῖς κατειλεγμέναις συζυγίαις, τῇ ve ἰωνικῇ καὶ 
τῇ χοριαμβικῇ, πάλιν προσοδιακὸν καλοῦντες, ὥσπερ Εὔπολις 
ἐν ταῖς Πόλεσιν Ὦ δέσποτα κτλ. Vulgo & λέγω. Οοττοχὶ 
Dobraoeus. | 
231 XXIV (2, 516) 

Ὃς τὴν ἸΠἀραϑῶνι κατέλιφ᾽ ἡμῖν οὐσίαν. 

Photius p. 362 12. Οὐσίαν: τὰ χρήματα, ὡς ἡμεῖς. Εἷὖ- 
᾿ πόλις Πόλεσιν, Ὃς τὴν ἐν ἸΠαραϑῶνι κατέλιπεν ἡμῖν οὐσίαν. 
Ha codex: correxit Porsonus. 


232 XXV (ὦ, 517) 
Τί δ᾽ ἔστ᾽ ᾿4ϑηναίοισι πρᾶγμ᾽ ἀπώμοτον; | 
Suidas, “πώμοτον: ἀπηγορευμένον, φευχτόν" Τί δ᾽ ἔστ᾽ 
— ἀπώμοτον; Εὔπολις ἐν ταῖς Πόλεσιν. | Eadem Grammal. 
Bekkeri p. 441. Idem versus latet apud Dionem Chrysost. XXXII 
p. 655. 
233 XXVI (2, 517) 
ἫΝ οὐκ ἀνέφξα πώποτ᾽ ἀνϑρώποις ἐγώ. 
Suidas, ᾿νέῳγεν οὐχὶ ἤνοιγεν --- Εὔπολις Πόλεσιν Ἣν 
οὐκ ἀνέῳξα κτλ. Eadem Grammat. Bekkeri p. 399, ubi ὃν legi- 
tur pro eo quod Suidas habet “δ᾽,  Correxit Porsonus. 





RVPOLIS . | 199 


XXVIll a. (2, 517) 234 
Ὡς μόλις ἀνήρρησ᾽ " οὐδέν ἐσμὲν οἱ σαπροὶ. 

Suidas, ᾿νήρρησεν: ἀνεφϑάρη. Ὡς μόλις — σαπροί. 
Εὔπολις Πόλεσιν. Eadem Grammat. Bekkeri p. 402 29, ubi 
cod. ἀνήρρησαν. Vulgo apud Suidam ἀνήρρησεν, οὐδένες μέν. 
Correxit Porsonus. 

XXVI b (2, 518) 235 
Οὐ γὰρ πολυπράγμων ἐστίν, ἀλλ᾽ ἁπλήγιος. 

Suidas, «4πλήγιος: δασέως, ἁπλοῦς. καὶ Εὔπολις IloAa- 
σιν Οὐ γὰρ πολυπράγμων κτλ. Eadem Grammaticus Bekkeri 
p.425 18, ubi recle o? γάρ. Suidas vulgo οὔτ᾽ ἄν. 


ΧΧΥ͂ΠΙ (2, 518) 236 
ὋὉ Φιλῖνος οὗτος, tí ἄρα πρὸς ταύτην βλέπεις; 
οὐκ ἀπολιβάξεις εἰς ἀποικίαν τινά; 

Grammat. Bekkeri p. 431 3. ᾿πολιβάξαι : τὸ ἐκρυῆναι, 
ἀπὸ τῆς λιβάδος. ἄλλοι δὲ πόρρω ἀπελϑεῖν, παρὰ τὴν “1:- 
βύην. — Εὔπολις Πόλεσιν Ὃ Φιλῖνος οὗτος κτλ. Vs.1 codex 
Φίλιννος. Vs.2 codex ἀπολιβάζεις: correxit. Fritzschius. 


XXIX (ὦ, 518) 231 

Grammat. Bekkeri p. 453. ᾿““σπουδος : ὃ μὴ σπουδαῖος. 
οὕτως ᾿Αφχίδης. Εὔπολις Πόλεσιν “Ἄσπουδος δ᾽ ἀνὴρ σπου- 
δαίου κακίων. Corr. ἄσπουδος: ὃ μὴ σπουδαρχίδης. οὕτως 
Εὔπολις Πόλεσιν: 

"άσπουδος δ᾽ ἀνὴρ σπουδαρχίδου κακίων. 
XXX (2, 518) 238 
"ἄνδρες λόγισταὶ τῶν ὑπευϑύνων χορῶν. 

Harpocratio p. 121 14: μέμνηνται τῆς ἀρχῆς (λογιστὰς dicit) 
καὶ οἱ κωμικοίἔ. Εὔπολις Πόλεσιν Ἄνδρες λογισταὶ κτλ. 
Cod. A ὑπευϑυνῶν. BG ἐπευϑυνῶν. 

XXXI (2, 519) 239 
Ἐμοὶ yàg οὐκ ἔστ᾽ οὐδὲ λάσαν᾽ ὅπου χέσω. 

Moeris Attic. p. 302 30: “ἀσανὸν καὶ τοὺς χυτρόποδας 
καὶ τοὺς δίφρους, ὡς Εὔπολις Πόλεσιν "Euol γὰρ οὐχ ἔστ᾽ 
οὐδὲ λάσανον ὅπου χέσω.  Correxit Raspius. 

- XXXII (2, 519) 240 

Kei Χαόνων καὶ Παιόνων καὶ Magóovav. 

Stephánus Byz. v. αρδόνες. ᾿Ηπειρωτικὸν ἔϑνος. Εὔ- 

noli; Πόλεσι Καὶ Χαόνων xtÀ. Cfr. inc. fab. fr. XCI. 


200 . EVPOLIS - 


241 XXXIII (2, 519) 
Κακὰ τοιάδε 
πάσχουσιν, οὐδὲ πρᾶσιν αἰτοῦσιν. 
Pollux VII 18: ὃ δὲ οἱ νῦν φασι τοὺς οἰκέτας πρᾶσιν ai- 
τεῖν, ἔστιν εὑρεῖν --- ἐν ταῖς Εὐπόλιδος Πόλεσιν Κακὰ τοιάδε 
κτλ. Pro αἰτοῦσιν Ald. αἰτῶ. 


542 XXXIV (2, 520) 

Pollux Π 77: γράσος εἴρηται ἀλλαχοῦ καὶ ἐν Πόλεσιν 

Εὐπόλιδος. 
245 XXXV (2, 520) 
) “Ἄνευ καλαϑίσκων xai πόρων καὶ πηνίων. 

Pollux VII 29: τάλαρος, καὶ ἄλλος καλαϑίσκος, Εὐπόλιδος 
εἰπόντος ἐν Πόλεσιν "άνευ καλαϑίσκων κελ. lta cod. Par. À. 
Vulgo ἄνευ καλαϑίσκου καὶ πήρα καὶ πηνίον. Pro πόρων 
forsan πόχων. 

244 XXXVI (ὦ, 520) 

Καρδόπους, 
χρατῆρας ὀκτώ, δέκα χύτρας, δύο τρυβλίω, 
χνέφαλλά τε καὶ ϑέρμαυστριν, ἕξ ϑρόνους, χύτραν, 
χάγνας ἑκατόν, κόρημα, κιβωτόν, λύχνον. 

Pollux X 192: σκευῶν ἐν Εὐπόλιδος Πόλεσι κατάλογος 
Καρδόπους κτλ. Vs. 1 Ald. post καρδόπους habet δέ, in quo 
jortasse δέχα latet. —Vs. 2 adscripsi ut legitur in Aldina, nisi 
quod vs. 2 δέκα dedi pro δέ, quod unus cod. omittit. Salma- 
sius δύο. — Vs. 3 scripsi κνέφαλλα pro κνέφαλα. Pro χύτραν 
Bentleius λύραν. Aliud quid latet. — Vs. 4 cod. Voss. κλίνας, 
quod receperunt recentiores. Revocavi κάννας. 


II POZXIIA4A4TIOI 
245 Ι (2, 521) 
Μήτηρ τις αὐτῷ Θρᾷττα ταινιόπωλις ἦν. 
Athenaeus VII p. 326 a: ὅταν δ᾽ Εὔπολις ἐν Προσπαλτίοις 
λέγῃ Μήτηρ — ἦν, ἐπὶ τῶν ὑφασμάτων λέγει καὶ τῶν ζωνῶν, 
αἷς oi γυναῖκες περιδέονται. — Verba Θρᾶττα ταινιόπωλις al- 
fert Eustathius ad Odyss. p. 1934 33. 


246 l| (2, 521) : 
Τὸ δεῖν᾽ ἀκούεις; "HodxAeig, τοῦτ᾽ ἔστι σοι 
τὸ σκῶμμ᾽ ἀσελγὲς καὶ ΜΙεγαρικὸν καὶ σφόδρα 
ψυχρόν. γελῶσιν, ὡς δρᾷς, τὰ παιδία. 














RVPOLIS 201 


Aspssius ad Aristotelis Eth. Nicom. IV 6: σύνηϑες à» xo- 
μῳδία παραπετάσματα δέρρεις ποιεῖν οὐ πορφυρίδας. Mvg- 
τίλος &» Τιτανόπασι τὸ δεινῆς ἀκούξις. “Ηράκλεις, τοῦτ᾽ ἔστι 
σοι τὸ σχῶμμ᾽ ἀσελγὲς καὶ Μεγαρικὸν καὶ σφόδρα ψυχρὸν 
γελᾷς, ὁρᾷς τὰ παιδία. Non Myrtili illud fragmentum esse, sed 
Eupolidis ex Prospaltiis docet scholiasta Aristophanis Vesp. 58: 
ὡς τῶν Μεγαρέων γελώντων xai ἄλλως φορτικῶς γελοιαζόν.--: 
των. Εὔπολις Προσπαλτίοις Τὸ σκῶμμ᾽ ἀσελγὲς xai Msya- 
ρικὸν σφόδρα. V. ad Philemonis Reliqu. p. 382. Vs. 1 vulgo 
τὸ δεινῆς ἀκούεις, quod correxi. Possis etiam ὁ δεῖ», heus tu, 
ut apud Antiphanem Com. gr. vol lll p. 77 et Machonem 
Athenaei VI p. 246 b. Ceterum v. Arist. Nub. 541. οὐδὲ πρεσβύ- 
τῆς ὁ λέγων τἄπη τῇ βακτηρίᾳ τύπτει τὸν παρόντ᾽ ἀφανίζων 
πονηρὰ σκώμματα. Vbi schol. ὡς Εὔπολις ἐν τοῖς Προσπαλ- 
τίοις. Vs. 3 scripsi ex emendatione Dobraei ad Porsoni Miscell. 
p. 384. ! 

Il (2, 523) 247 

Priscianus XVIII p. 193 ed. Kr. »Impetro illam rem dicimus, 
sicut et Allici. Εὔπολις à» Δήμοις “1ἐγ ὅτου ᾿πιϑυμεῖς, κοὺ- 
δὲν ἀτυχήσεις ἐμοῦ. ldem Προσπαλτίοις Ila ἄντα ydo τυχὼν 
ἄπει.᾽ 

IV (2, 523) 248 
Τί κατακροᾶσϑέ μου τὰ μουσοδονήματα; | 

Priscianus XVIII p. 214 ed. Kr. ,,Attici καταχροᾶσϑαι vov- 
του xai τοῦτον. Εὔπολις Προσπαλτίοις Τί καταχροᾶταί μου 
τὰ μουσοδονήματα.᾽ Pro κατακροᾶται cdd. Monac. Κ471.4- 
KPO.ACO AI. Leid. ΚΑΤΑ ΚΡΟΑΟΘΕ. Hinc recte editor 
Scapulae Oxon. καταχροᾶσϑε. 


V VI (2, 524) 249. 250 

Schol. Aristoph. Av. 839: ὄργασον ἀντὶ τοῦ μάλαξον. 

Εὔπολις Προσπαλτίοις Ἢ πηλὸν ὀργάζειν τενά. — Schol. 

Platonis Bekk. p. 391: Κρατῖνος δὲ Ὀμφάλῃ τύραννον αὐτὴν 

(Aspasiam) καλεῖ, Χείρων Εὔπολις Φίλοις" ἐν δὲ Προσπαλ- 
τίοις Ἑλένην αὐτὴν καλεῖ. 


T 4 5" I AP X OI 
] (2, 525) 251 
Φ. Οὐκοῦν περιγράψεις ὅσον ἐναριστᾶν κύκλον; 
4. τί δ᾽ ἔστιν; εἰς ὦμιλλαν ἀριστήσομεν; 
ἢ κόψομεν τὴν μᾶζαν ὥσπερ ὕρτυγα; 


202 EVPOLIS 


Pollux IX 102: οὗ μὲν οὖν κύκλου περιγραφέντος ἀφιέντες 
ἀσεράγαλον ἐστοχάζοντο τοῦ μεῖναι τὸν βληθέντα ἐν τῷ κύ- 
xÀp* τἀύτην εἰς ὠὦμιλλαν τὴν παιδιὰν ὠνόμαζον. καίτοι με 
οὐ λέληϑεν, ὅτι καὶ ὄρτυγα ἐνιστάντες τῷ περιγραπτῷ κύκλῳ, 
ἡ μὲν ἔκοπτε τὸν ὄρτυγα τῷ δακτύλῳ, ὃ δὲ πρὸς τὴν πληγὴν 
ἐνδοὺς ἀἄνεχαίτιζεν ἔξω τοῦ κύκλου, καὶ ἡττᾶτο ὁ τοῦ Optvyoc 
δεσπότης. ἐν γοῦν Ταξιάρχοις Εὔπολις τοῦ Φορμέωνος εἰ- 
Νόνεος Οὐκοῦν .. .. κύκλον; ἀποκρίνεται Τί δ᾽ ἔστιν κιλ. 
Alteram personam Dionysium sive potius Dionysum esse e fr. IV 
efücias. Vs.2 τί δ᾽ ἔστιν cod. Voss. Ald. τέ dóvi».  Falckenb. 
πάρεστιν in quo fortasse t yap ἐστιν latel. 


252 l (2, 525) 

4idov μασᾶσϑαι Ναξίας ἀμυγδάλας, 

οἶνόν τὲ πίνειν Ναξίων ἀπ᾽ ἀμπέλων. 

Athenaeus ll p. 52 d: ἐπακτικώτατα δὲ πρὸς ποτὸν τὰ 

ἀμύγδαλα προεσϑιόμενα. Εὔπολις dióov μασᾶσϑαι κτλ. Àn- 
monius v. ἀμυγδαλῆ p. 12: ἀμυγδάλη δὲ παροξυτόνως τὸν 
καρπόν. καϑὰ καὶ Εὔπολις ἐν Τἀξιάῤχοις φησί didov μά- 
σᾶσϑαι Ναξίας ἀμυγδάλας. Cfr. Bachmanni Anecd. ἢ p. 316. 


253 ll (2, 526) 
ἘἘπιφαγεῖν μηδὲν ἄλλ᾽ ἢ κρόμμνον 
λέποντα καὶ τρεῖς ἁλμάδας. 

Athenaeus IV p. 170 ἀ: ἐπεσϑίειν δ᾽ εἴρηκε Τηλεκλείδης 
Πρυτάνεσεν . .. ἐπιφαγεῖν δ᾽ Εὔπολις Ταξιάρχοις "Éfrga- 
γεῖν μηδὲν xvÀ. Pro λέποντα vulgo βλέποντα, quod correxi 
olim Programmate schol. a. MDCCCXI. 


24 IV (2, 526) 
Ὡς οὐκέτ᾽ ἂν 
φύγοιμι . .. στιβάδος ἐξ ὅτον φαγον. 

Schol. Aristoph. Pac. 347: οἱ τὰ πολεμικὰ ἐξασχησάμενοι 
ὑπὸ γυμνασίων καὶ πόνων εἰώϑασι χαμαικοιτεῖν. καὶ “ιονύ- 
σιος (leg. Διόνυσος) ἐν Ταξιάρχοις παρ᾽ Εὐπόλιδι μανϑάνων 
παρὰ τῷ Φορμίωνι τοὺς τῶν στρατηγιῶν καὶ πολέμων νόμους 
φησίν Ὡς οὐκέτ᾽ ἂν φύγοιμι στιβάδος ἐξ ὅτου φαγον. 
Suidas v. Φορμίων: καὶ παροιμία Φορμίωνος στιβὰς ἐπὶ τῶν 
εὐτελῶν. οὗτος γὰρ ὃ Φορμίων ἀγαϑὸς ἐγένετο στρατηγός. 
καὶ ἐν Ταξιάρχαις δὲ φέρεται ὡς ἐπίπονος. Et paucis in- 
terieclis: καὶ Ζιονύσιος (leg. Διόνυσος) ἐν Ταξιάρχαις Ὡς 
οὐκέτ᾽ ἂν φάγοιμι στιβάδας δὲ ὅτου φύγον, Vbi col. 


EVPOLIS 208 


Par. A. habet φύγοιμι ut schol. Arist. et ἐξ ὅσου pro ἐξ ὅτου. 
Fortasse scribendum ὡς οὐκέθ᾽ ἂν φύγοιμι [κϑίτῃ»} στιβάδος, 
ἐξ ὅτου ἴφαγον, ui Dionysi verba sint, postquam cibis se ingur- 
gilaverit, belli labores non detrectantis. 
V (2, 528) 255 
Οὐκ ἢν φυλάττῃ γ᾽ ὧδ᾽ ἔχων τὴν ἀσπίδα. 

Photius p. 658 20 et Suidas v. ὧδε, τὸ δὲ οὕτως ἐν τοῖς 
πελείστοις δηλοῖ. Εὔπολις Ταξιάρχοις Οὐκ ἢν xr. 

VI (2, 528) 256 

Grammat. Bekkeri p. 327: 44yxvotaag: κάμψας τὸν πόδα. 
σχῆμα δέ ἐστι παλαιστρικόν. Εὔπολις Ταξιάρχοις. Plenius 
monente Hermanno Anliattic. p. 81 4. ᾿ἀγκυρίσαι: ἐπὶ τοῦ πα- 
λαίσματος. ᾿ἀγκνρίσας ἔρρη ξ8ν. 

VIL (2, 529) e 
wivri ποικίλου 
πιναρὸν ἔχοντ᾽ ἀλουτίᾳ κάρα v6 xai 
τρίβων. δι᾽ ἣν uévtou νδώτερος, κρόκης 
πέντε στατῆρας εἶχε, ναὶ μὰ τὸν Δία, 
γῦν δὲ ῥύπου γε δύο τάλαντα ὁᾳδίως. 

Pollux Vll 168: ᾿“λουσίαν δὲ Εὔπολις à» Ταξιάρχοις ἸΑνεὶ 
ποικίλον --- τρίβωνα. ldem IX 58: Εὔπολις ἐν μὲν Δήμοις 
τὸ νόμισμα δηλοῖ λέγων͵, ἔχων στατῆρας χρυσίου τρισχιλίους." 
ἐν δὲ Ταξιάρχοις τὴν δοττὴν λέγει "Ov? ἦν μέντοι κτλ. Coniunsi 
haeo ad unum fragmeutum. Vs. 1 libri ἀλουτιᾷ. —Correxlt Lo- 
bechius ad Phryn. p. 507. — Vs. 4 pro εἶχα foriasse 7e scribendum. 

VIII—X (2, 529. 530) 558—205 
Ὅστις πύελον ἥκεις ἔχων καὶ χαλκίον, 
ὥσπερ λεχὼ στρατιῶτις ἐξ Ἰωνίας. 

Pollux X 63 de nominibus vasculorum aquariorum disserens: 
πύελον δὲ ὁμοίως ἐν Ταξιάρχοις Ὅστις πύελον fixeig κελ. 
καὶ γὰρ τὸ χαλκίον ἕν τι τῶν λουτρῶν ὥσπερ καὶ λέβης. 
ldem X 18: τὸν μέντοι σκευοφόρον ἐν Ταξιάρχοις Εὕπολις 
σκευοφοριώτην παίζων ἐκάλεσεν. —— Photius p. 33? 16 οἱ 
Suidas Ὄνος ἀκροᾶται σάλπιγγος: Εὔπολις Ταξιάρχαις. Omisso 
poetae nomine habent Proverbia Coisl. 364. Forsan ἀκχροᾷ. 

ΧΙ (2, 530) ^ 264 

Ἐγὼ δέ ye στίξω σε βελόναισιν τρισίν. 

Pollux X 136: xai βελόνης δὲ τοὔνομα ἐν Εὐπόλιδος Ta- 

ξιάρχοις Ἐγὼ δέ γε κτλ. 


204 . EVPOLIS 


2638 ΧΙ (2, 531) 
οὐ ϑᾶττον αὐτὴν δεῦρό μοι τῶν τοξοτῶν 
ἄγων ἀποκηρύξει vig ὅ τι ἂν ἀλφανῃ. 

Grammat. Bekkeri p. 382 8. ᾿“λφάνει: εὑρίσκει... Εὔπολις 
Ταξιάρχοις Οὐ ϑᾶττον κτλ. Eadem Suidas v. ἀλφάνει, ubi 
secundus versus omisso ἄγων ita scriptus est, ἀποκηρύξει τις 
ἐὰν ἀλφάνῃ. 

263 XII (ὦ, 531) 

Pollux VII 106: σιδηρῖτεν τέχνην ἐν Ταξιάρχαις Εὐ- 
σολις εἴρηκε τὴν Ξανϑίου τοῦ σιδηρέως. Hesychius, Σιδηρῖειν 
τέχνην: τὴν πολεμικήν, ἄλλοι δὲ τὴν Ἐανϑίου φασίν, ἤγουν 
τὴν χαλκευτικήν. 

264 XIV (ὦ, 531) 

Schol. Aristoph. Av. 1294 de Opuntio : 4i δυμος᾿ ὡς τοιού- 
του τὴν ὄψιν ὄντος μνημονεύει αὐτοῦ καὶ μέγα ῥύγχος ἔχοντος 
καὶ ὃ τὰς ᾿“ταλάντας γράψας, καὶ Εὔπολις ἐν Ταξιάρχαις. 


ΥΒΡΙΣΤΟΠΜΖΙΚΑ͂Ι 
(2, 532) 
Huius fabulae ab uno Ptolemaeo Heph. apud Photium Bibl. 
190 p.151a 10 commemoretae nullum fragmentum servatum est. 


0 I 44 0 I 
965 — Ι (2, 532) 

Apollonius de Pron. p. 369 c: μονοσυλλάβως (νω) Εὔπολις 
ἹΜαρικᾷ ,νὼ γάρ, ἄνδρες, οὐχ ἱππεύομεν᾽ καὶ ἔτι ἐν Φίλοις 
Εὐφρανῶ δὲ vo. 

266 II (2, 532) 
Οὐ δεινὰ ταῦτα δὲ ᾿Αργείας φέρειν 
σχιστὰς ἐνεργεῖν. 

Ammonius Differ. verb. p. 133. Σχισταί: τὰ ὑποδήματα 
Εὔπολις Φίλοις Οὐ δεινὰ ταῦτα xz. Valckenarius. * ex Ascal. 
$. 210 enotatur σχιστὰς ἐνεγκεῖν." Scaliger: Οὐ δεινὰ ταῦτα 
γ᾽ ᾿Αργείας φέρειν σχιστάς; ἐνεργεῖν; Non expedio. De calceis 
Argivis v. Alberti ad Hesych. I p. 514 18. 

267 Π (2, 533) 

Χῖος δεσπότην ὠνήσατο. 

. Alhenaeus VI p. 266 f. μήποτ᾽ οὖν διὰ ταῦτα καὶ ἡ πα- 
ροιμία,, Χῖος δεσπότην ὠνήσατο," ἡ κέχρηται Εὔπολις ἐν Φί- 
Aoig. Ex Athenaeo Eustathius ad Od. p. 1462 86, 








EVPOLIS 905 


IV (2, 533) 
Οὐκ ἐσωφρόνησας, ὦ πρεσβῦτα, τὴν κατάστασιν 
τήνδε λαμβάνων ἄφνω πρὶν καὶ μαϑεῖν τὴν ἱππικήν. 
Harpocratio p. 107 10: ἔοικεν (7; κατάστασις) ἀργύριον εἷς. 
vat ὅπερ οἱ κατασταϑέντες ἱππεῖς ἐλάμβανον ἐκ τοῦ δημοσίου 
ἐπὶ τῇ καταστάσει --- παρεμφαίνει τοῦτο καὶ Εὔπολις Φίλοις 
Οὐκ ἐσωφρόνησας κτλ. Omisso fabulae nomine Photius οἱ Sui- 
das v. χαταστασις. 


V (2, 534) 269 

Herodianus Philet. p. 453 Piers. νακχογχυλίσασϑαι: 
οὐχὶ ἀναγαργαρίσασϑαι. Εὔπολις ἐν Φίλοις. Cod. Venet. 
Harpocrat. p. 35 Bekk. ᾿“νακογχυλίσασϑαι ἐπὶ τοῦ 8v τῷ βίῳ 
λεγομένου ἀναγαργαρίσασϑαι. Εὔπολις ἐν Φίλοις. 

V] (2, 534) 210 
"Péyxew δὲ τοὺς ὅλμους « οἴμοι τῶν κακῶν. 

Photius p. 329 2. Ὅλμοι καὶ ὑφόλμια: ἐπὶ αὐλῶν. Εὔ- 
πολις Φίλοις “Ῥέγκειν δὲ τοὺς ὅλμους οἴμοι τῶν κακῶν. Fot- 
san excidit ἄν. 

VII (2, 534) 271 

Polux VII 133: ᾿“ριστοφάνης δ᾽ à» τοῖς “Ἥρωσι δοκεῖ 
τὸ κόμιστρον κατὰ τὸ νῦν ἔϑος εἰρηκέναι τὴν φοράν, ὅταν 
εἴπῃ (ὀβολῶν δεουσῶν τεττάρων καὶ τῆς φορᾶς." τούτῳ 
δ᾽ ἂν doíxot καὶ τὸ ἐν τοῖς Φίλοις Εὐπόλιδος Τιμῆς εἴποι 
εἰς πόσῃ ἡ διαφορά. lta Aldus, Par. A apud Bekkerum. 
Alü τί μισϑοῖ (Voss. μεσϑοὶ) ποῖ πόση vig 7 φορά. Non 
expedio. 

VII (ὦ, 534) 272 

Polux X 85: τὸ ἐκκενῶσαι ἢ ἐκπιεῖν κανάξαει λέγουσι καὶ 
ἐχχανάξαι, ὡς καὶ Εὔπολις ἐν τοῖς Φίλοις Τήνδ᾽ αὐτὸς 
ἐκκανάξει. 

ΙΧ (2, 535) $73 
Νὴ τὸν Ποσειδῶ, κοὐδέποτέ γ᾽ ἴσχει ϑύρα. 

Schol. Aristoph. Acharn. 127: Παροιμία ἐπὶ τῶν πολλοὺς 
ξένους ἀποδεχομένων ,οὐδέποτ᾽ loyer ἡ ϑύρα." μέμνηται καὶ 
Εὔπολις ἐν Φίλοις Νὴ τὸν Ποσειδῶ οὐδέποτ᾽ ἴσχει ἡ ϑύρα. 
Correxit. Elmsleius. 

X (2, 585) T 

Schol. PJaton. Bekk. p. 332: Εὔπολες δ᾽ ἐν Φίλοις καὶ ἐπὶ 
τῇ yvyauxi Ῥοδίᾳ κωμῳδεῖ αὐτόν. Lyconem dicit. 


200 EVPOLIS 


37à XI (2, 535) 

Schol. Platon. Bekk. p, 301 de Aspasig : Kgariveg δὲ 
Ὀμφαλῃ τύραννον αὐτὴν καλεῖ, χείρων Εὔπολις Φίλοις᾽ b 
δὲ Προσπαλτίοις Ἑλένην αὐτὴν καλεῖ. Scribendum videlur 
Κρατῖνος δὲ Ὀμφάλην τύραννον αὐτὴν καλεῖ Χείρωσιν, "Hoa 
Εὔπολις Φίλοις, ut fere haec correxi Quaest. sc. III p. 47 sive 
Hist. com. p. 412. Cfr. Eupol. fr. inc. LXXXI. 


ΧΡΥΣΟΥ͂Ν lENOGZ 
216—278 I—II (2, 535) 
Ὦ καλλίστη πόλι πασῶν, ὅσας Κλέων ἐφορᾷ, 
ὡς εὐδαίμων πρότερόν v^ 709a νῦν τε μᾶλλον ἔσει... 
Ἔδει πρῶτον μὲν ὑπάρχειν πάντων ἰσηγορίαν... 
Πῶς οὖν οὐκ ἂν τις ὁμιλῶν χαίροι τοιᾷδε πόλει, 
᾿ t» ἔξεστιν πάνυ λεπεῷ κακῷ τε τὴν ἰδέαν. 

Priscianus de metris com. p. 416 Krehl. (p. 388 Lind.) de 
meiro epionico disserens: ,,Hephaestion quoque melricus ostendit 
,900micum epionicum spondeos peribus locis habentem jembicarum 
ησυζυγεῶν id est coniugationum, ut est apud Eupolin in fabula 
»quae dicilur Χρυσοῦν yávog Ὦ καλλίστη .. .. μᾶλλον ἔσει. 
»Idem: ἔδεε πρῶτον μὲν ὑπάρχειν wxÀ." — Transscripsit haec 
Priscianus ex Hephagestione p. 109, sed inlegriore usus exem- 
plari; in noslris enim nounisi duo priores versus servali sunl. 
Omisso eucloris nomine primum versum affert schol, ad Pindari 
Olymp. .XII] p. 266 ed. Bckh. 


T IV (2, 537) 
“4ωδέκατος ὃ τυφλός, τρίτος ὁ τὴν καλὴν ἔχων, 
Ó στιγματίας τέταρτός ἔστιν ἐπὶ δέκα, 
πέμπτος δ᾽ ὃ πυρρός, ἕκξορ ὁ διεσεραμμένος" 
U xoxo μέν εἰσ ἑκκαίδεκ᾽ εἰς “ἀρχέστρατον, 
5 ἐς τὸν δὲ φαλακρὸν ἑπτακαίδεκ᾽. B. ἴσχε dy. 
44. ὄγδοος ὃ τὸ τριβώνιον ἔχων. 

Porphyrius apud schol. Ven. ad δά. κ' 252: Εὔπολίς τὸ 
Χρυσῷ γέμει dodénasog ὃ τυφλὸς κελ. Apud Bekkerum vs.! 
editur δέκατος, vs. 8 ὃ πύργος, vs. 4 καὶ οὗτοι μὲν εἰς ἑκκαί- 
δεκα, dg ᾿Αρχέσερατον, vs. ὅ ἐς δὲ τὸν φαλακρόν. Ῥτᾳρίοτεβ 
v$. 1 scribendum videlur κωλῆν pro χαλῆν. 

280 V (2, 538) 
4dowróg γὰρ οὐδείς" ἡ τροφαλὲς ἐχεινηΐ 
ἐφ᾽ ὕδωρ βαδίξει σκῖρον ἠμφιφσμένη. 


ον νον ον ς΄ MM m Um. 








EVPOLIS 207 


Schol. Aristoph. Vesp. 925. σκῖφον τὸ δυπῶδες τὸ. ἐπὶ τῶν 
τυρῶν, ὡς Εὔπολις Χρυσῷ γένδι «“Ἰοιπὸς ydg οὐδείς κελ. 
Vs. 1 vulgo τροφαλὲς sine articulo οἱ ἐχείνη, quod correxi. Din- 
dorfius πλὴν τροφαλὶς ἐκεινηί. Respiciunt locum Photius p. 607 
Τροφαλίς: τυρός. οὕτως Εὔπολις. et Etymol. M. p. 718 4 
σκῖρος Εὔπολις ἐπὶ τοῦ ἐν τῷ τυρῷ ῥύπου. : 


VI (2, 539) 281 
Ἔπειϑ᾽ 0 κουρεὺς τὰς μαχαιρίδας λαβών 
ὑπὸ τῆς ὑπήνης κατακερεῖ τὴν εἰσφοράν. 

Pollux X 140: τὰ δὲ κουρέως σκδύη, κτένες, κουρίδες ug- 
χαιραι, μαχαιρίδες" ἐν μὲν γὰρ Κρατίνου ,Ζ4:ονυσαλεξάνδρῳ 
εἴρηται... ἐν δὲ Χρυσῷ γένει Εὐπόλιδος Ἔπειϑ᾽ ὃ κουρεὺς 
xtÁ. Photius p. 250. αχαιρίδες: αἷ κουρικαὶ μάχαιραι, οὕτως 
Εὔπολις. 

VH (2, 539) ?8? 
Ἔπειτ᾽ εἴσειμ᾽ ἔνϑαάδε μείνας 
εἰς ὦμιλλαν, κἂν μὴ μετίῃ. 

Schol Platonis Bekk. p. 320: ἡ δὲ ὠμιλλά ἔστιν ὅταν 
περιγράψαντες κύχλον ἐπιρρίπτωσιν ἀστραγάλους ἢ ἄλλο τι, 
ὡς τῇ μὲν ἐντὸς βολῇ νικώντων τῇ δὲ ἐκτὸς ἡττωμένων. 
Εὔπολις Χρυσῷ γένει μεταφέρων rti τὴν ἐκ Κυκλώπων (leg. 
τὴν ἐν κύκλῳ) κατάκλισιν τοὔνομα οὕτως φησίν Ἔπειτ᾽ εἴσειμε 
ἐγθάδε κτλ. Corrupte Suidas v. ὦμιλλα. Εὔπολις Χρυσῷ γέ- 
γι Ἐπεισείμεϑα δὲ sig ὥμιλλαν. Versu primo κἄσεϑιτ᾽ sori- 
bendum videtur, nisi praestat ἐσσὶ δ᾽ εἴσειμ᾽ vel εἶτ᾽ εἴσειμ᾽, 
ul sint tetramelrorum reliquiae. 


ΥΠ iX (2, 540) 283. 284 
Ὦλκαϊε Σικδλιῶτα Πελοποννήφσι!. 

Schol. Aristoph. Thesmoph. 162: ““λκαίου τοῦ κιθαρῳδοῦ, 
οὗ xal Εὔπολις ἐν Χρυσῷ γένει μέμνηται Ὦλκαῖϊῖς Xuxeludita 
Πελοπονγνήσιξ, De Alcaeo citharoedo vide Hist. crit. p, 249. 
Patria hominis fuisse videtur Sicilia; Peloponnesium aptem eun- 
dem vocat fortasse propter diulinam in Peloponneso commorafio- 
nem. Cfr. Bergkii Comment. crit. II p. VIII. Ad eundem Alcaeum 
perlinere videntur haec apud schol. Aristoph. Vesp. 1278: τῇ 
λέξει (xt9agaoidórarog) κέχρηται καὶ Εὔπολις ἐν Xovodi yéves 

Ὦ κατάλαβρ᾽ ὦ κιϑαραοιδότατε. 
X (2, 540) 285 
Ὁρῶ. B. ϑοῶ νῦν τήνδε Ἵαριανδυνίαν. 
Stephanus Byz.-p. ὅδ7. ἸΪαριανδυνία: χώρᾳ. Ἑὔπολες 


208 EVPOLIS 


Xovod γένει Ὁρῶ ϑέω νῦν τὴν ἸΜαριανδυνίαν. — Correxit 
Fritzschius Quaest. Aristoph. I p. 146. 
286 XI (2, 540) 

Οὐκ ἀλλ᾽ ἔϑυον δέλφακα νωδὸν ϑήστίᾳ 

καὶ μάλα καλήν. 

Athenaeus XIV p. 657 a: δέλφακα ... ϑηλυκῶς Νικοχάρης 
ἔφη κύουσαν δέλφακα." καὶ Εὔπολις Χρυσῷ γένει Οὐκ ἀλ- 
λεύϑιον δέλφακα ὠδονϑ' ἡστια καὶ μάλα καλήν. Wa cod. À, 
quod correxi. Respicit locum Athen. IX p. 375 a. 


287 XII (2, 541) 
"dieyvüg μὲν οὖν τὸ λεγόμενον σκύτη βλέπει. 

Schol. Aristoph. Vesp. 643. σχύτη βλέπειν) μέμνηται τῆς 
παροιμίας Εὔπολις ἐν Χρυσῷ γένει" φησὶ γάρ ᾿Αἰτεχνῶς κεὶ. 
Eadem fere Zenobius VI 2. 

288 XH (2, 54) 
24AÀ' ὦ φίλε Ζεῦ κατάχυτλον τὴν δῖν᾽ ἔχεις. 

Pollux X 63: κατάχυτλον, ᾿Φριστοφάνους μὲν δἰπόντος ... 

Εὐπόλιδος δὲ ἐν Χρυσῷ γένει .4λλ᾽ ὦ φίλε Ζεῦ κελ. 


289 XIV (ὦ, 542) 
«Αὐτόματοι δ᾽ ἀγαϑοὲ δειλῶν ἐπὶ δαῖτας ἴασιν. 
Zenobius ἢ 19: “ὐτόματοι δ᾽ ἀγαϑοὶ ἀγαϑῶν ἐπὲ δαῖτας 
ἕενται: οὕτως Ησίοδος ἐχρήσατο τῇ παροιμίᾳ. --- Εὔπολις 
δὲ ἐν Χρυσῷ γένει ἑτέρως φησὶν ἔχδιν τὴν παροιμέαν «Αὐτό- 
ματοι δ᾽ ἀγαϑοὲ κτλ. Cfr. Schol. Platonis Bekk. p. 373. 


200 XV (2, 542) 
Τί γάρ ἐστ᾽ ἐκεῖνος; B. ἀποπαάτημ᾽ ἀλώπεκος. 

Etymol. M. p. 132 12: ἀποπάτημα᾽ αὐτὸ τὸ σκύβαλον. 
Εὔπολις Χρυσῷ γένει Τί γάρ ἐστ᾽ ἐκεῖνος; κτλ.  — Eadem 
Grammat. Bekkeri p. 433 et Suidas v. ἀποπάτημα, qui recte 
ἐχεῖνος. Ceteri é£xeivo. Aliam lectionem sequutus est Alhe- 
naeus XIV P. 658 d: τὸ λείψανον τῶν τραγημάτων καὶ τρωξίς 
μῶν ἀποτράγημα εἴρηκεν Εὔπολις. σκώπτων γὰρ “:δυμίαν 
τινὰ ἀποτράγημα αὐτὸν εἴρηκεν ἀλώπεκος, 7 τοι ὡς μικρὸν 
τὸ σῶμα ἢ ὡς κακοήϑη καὶ πανοῦργον, ὥς φησιν ὃ ᾿Ασχα- 
λωνίτης 4“ωρόϑεος. 
294 XVI (2, 543) 

“Ἀριϑμεῖν ϑεατὸς ψαμμακοσίους. 
Schol. Aristóph. Acharn. 8: τὸ ψαμμακόσια xaO? ἑαυτὸ 








EVPOLIS 209. 


ini πλήϑους ἐτίϑετο. παρὰ μὲν Εὐπόλιδι ἐν XovoQ yéva 
οὕτως ᾿Αριϑμεῖν ϑεατὰς ψαμμακοσίους. 
XVI (2, 543) 292 
Schol. Aristoph. Av. 42: [οὐχ] εἴρηται μὲν Ó 8adog ὅμως 
ye μὴν oi κωμικοὶ παίζειν εἰώϑασι τὰ τοιαῦτα. ὡς Εὔπολις 
Χρυσῷ γένει τισοφῶν ὦ δαψῳδέ. Ven. τί σοφῶνος. Lobeck. 
Progr. acad. 1844 p. 4 τίς ὁ σόβος ὦ δαψῳδέ; 


XVIII (2, 544) 293 

Schol. Aristoph. Ran. 1036: διαβάλλει τὸν Παντακλέα ὡς 

ἀμαϑῆ ἐν τῷ ὁπλίζεσϑαι. μέμνηται δὲ τούτου καὶ Εὔπολις 
ἐν Χρυσῷ γένει Παντακλέης oxatog. 


ΧΙΧ (2, 944) 294. 
Ei μή vig αὐτὴν κατακλιεῖ. 

Choeroboscus Bekk. Anecd. p. 1290 sive apud Cramerum 
Anecd. Ox. IV P. 420: σημειοῦται τὸ ἐκχεῶ δευτέρου μέλλον- 
τος, οἷον καὶ τὸ κατακλιεῖς παρ᾽ Εὐπόλιδε ἐν Χρυσῷ γένει, 
οἷον Εἰ μή τιὲ αὐτὴν κατακλιεῖ. Excerpta Bodl. apud Cram. 
ll p.195 28: χλείω, ὃ βὶ ἀδριστος ἔκλιον διὰ τοῦ ( ὡς 
ἔπιϑον... «ὡς τὸ Εἰ μή τις αὐτὴν κατακλιεῖ, παρ᾽ Εὐπόλιδι 
ἀγτὶ τοῦ ἀσφαλιεῖ. Videlur haec barbarus aliquis loquátus esse. 

XX XXI (2, 545) . 395. 296 

Photius p. 596. Τοῦ Διὸς τὸ σάνδαλον: ἐπὶ τῶν ὧδ 
μέγα δή τι. Εὔπολις Χρυσῷ γένει. Eadem Suidas v. Τοῦ 
Διὸς xrÀ. Pollux VII 86: τὸ σάνδαλον Εὔπολις ἐν Χρυσῷ 
γένει. Idem Pollux IX 26: κατ᾽ Εὔπολιν λέγοντα ἐν Χρυσῷ 
γένει νεοκάτοικος. 


ΧΧΙ (ὦ, 545). - BEEN" 
Schol. Aristoph. Yesp. 1310: παρὰ τὴν παροιμίαν “ὄνος 
εἰς ἀχυρῶνα ἀπέδρα." ὁ δὲ ἀχυρὸς παρ᾽ Εὐπόλιδι ἐν 


Χρυσῷ γένει, ὅπου καὶ τὸ Πλάτωνος παράκειται ἐξ ᾿Αδώνι- 
δος. Eupolis forsan ἀχυρμὸς dixerat. 
XXII (2, 945) 298 
Anliatticista p. 96. ᾿Ἐξηγητής: Εὔπολις Χρυσῷ γένει 210 u— 
πων οὐξηγητής. μάντις ydg ἦν xai χρησμοὺς ἐξηγεῖτο. 
| XXIV (2, 545) | 299 
Harpocratio p. 166 19: σιτηρὸν ἀγγεῖόν ἐστιν ἡ σιπύα, 
ἔστι δὲ πολλάκις παρὰ τοῖς ἀρχαίοις κωμικοῖς. Εὔπολις 
Χρυσᾷ γένει. Photius p. 513 6. ᾽σιπύα: σιτηρὸν ἀγγεῖον. «Δυ-- 
σίας τε καὶ Εὔπολις καὶ ᾿Αριστοφάνης. 
Comici graeci 14 


210 EVPOLIS 


800. 301 XXV XXVI (2, 545) 
Athenaeus IX p. 406 c: πεσοῦ δὲ τοῦ ὀσπρίου uvnuo- 
νεύει xai Εὔπολις ἐν Χρυσῷ γένει. Idem IX 408 e: κατὰ 


χειρὸς ὕδωρ . .. ὡς Εὔπολις ἐν Χρυσῷ γένει. 
Alia fregmenta ad hanc ipsam fabulam fortasse referenda 
exhibui in Incert. XXI. XLII. 


EX INCERTIS FABVLIS 
302 I (2, 546) 


!4AÀ ἀκούετ᾽ ὦ ϑεαταὶ τἀμὰ καὶ ξυνίετε 
δήματ᾽ " εὐθὺς γὰρ πρὸς ὑμᾶς πρῶτον ἀπολογήσομαι, 
ὅ τι παϑόντες τοὺς ξένους μὲν λέγετε ποιητὰς σοφούς, 
ἢν δέ τις τῶν ày9a0' αὐτοῦ μηδὲ ἕν χεῖρον φρονῶν 
5 ἐπιτιϑῆται τῇ ποιήσει, πάνυ δοκεῖ κακῶς φρονεῖν, 
μαένεταί τε καὶ παραρρεῖ τῶν φρενῶν τῷ σῷ λόγῳ. 
ἀλλ᾽ ἐμοὶ πείϑεσϑε πάντως μεταβαλόντες τοὺς τρόπους, 
μὴ φϑονεῖϑ᾽ ὅταν τις ἡμῶν μουσικῇ χαίρῃ νέων. 
Stobaeus Flor. IV 33. Vs. 1 et 2 libri πολλὰ καὶ ξυνίξτε 
χρήματ᾽. Correxit Berglerus ad Aristoph. Pac. 604. Mox εὐθὺς 
scripsi pro εὐθύ. Vs. 3 libri μαϑόντες. — Correxit Wakefieldus. 
Vs. 4 αὐτοῦ Trinc. Voss. margo Gesn. Vulgo αὐτῶν. Vs.5 
ἐπιτιϑῆται Porsonus Adv. p. 287. Libri ἐπεϑῆται. — Vs. 6 μαί- 
»évai τι Trinc. Voss. N. Vs. 8 φϑονεῖϑ᾽ pro φϑονῇϑ᾽ Do- 
braeus ad Arist. Plu. 1188. Ibid. ἡμῶν Valcken. Libri ὑμῶν. 


303 Ι (2, 547) 

A. Miod λακωνίζειν, ταγηνίζειν δὲ κἂν πριαίμην. 

B. πολλὰς δ᾽ οἶμαι νῦν βεβινῆσϑαι.. 

44... . ὃς δὲ πρῶτος ἐξεῦρεν τὸ πρῷ ᾿πιπίνειν; 

B. πολλήν γε λακκοπρωκτίαν ἡμῖν ἐπίστασ᾽ εὑρών. 

5. Α΄. εἶεν. εἰς εἶπεν “ἀμίδα παῖ" πρῶτος μεταξὺ πίνων; 

B. Παλαμηδικόν γε τοῦτο τοὐξεύρημα καὶ σοφόν σου. 

Athenaeus 1 p. 17 d: Εὔπολις δὲ τὸν πρῶτον εἰσηγησάμε- 
γον τὸ τῆς ἀμίδος ὄνομα ἐπιπλήττει λέγων Μισῶ λακωνίζειν 
κελ. Scribendum suspicor τὸν τῆς ἀμίδος νόμον.  Eupolidis 
versus ad Alcibiadis irrisionem spectare videnlur. Priora intellege- 
rem si ταγηνίζειν de venere muliebri dici posset locusque ila 
scriptus esset: μισῶ ταγηνίζειν, λακωνίζειν δὲ κἂν πρεαίμην. 
B. ὀλίγας γὼρ οἶμαι νῦν βεβινῆσϑαί γέ σοι γυναῖκας. Vs. 3 
forsan τίς δ᾽ ἔστιν ὅστις πρῶτος. deinde vulgo τὸ πρῶτ᾽ 
ἐπιπένειν. Correxit Elmsl. Mus. Cantabr. IV p. 173. Υ. 4 ἡμῖν 


-- - Amo. mus. Mm «εἶπαι κα 














EVPOLIS 211 


iniosac' Elmeleius. Vulgo ἐπίσταϑ᾽ ἡμῖν. Vs. 5 libri πάμ- 
πρῶτος pro παῖ πρῶτος, quod reposuit Porsonus apud Kiddium 
ad huius Miscell. p. 390. Vs. 6 respicit Phrynichus Bekk. p. 58. 
Παλαμηδικὸν τοὐξεύρεμα: olov σοφὸν xai εὐμήχανον 


HI (2, 548. 549) 304 
ye δὴ πότερα βούλεσϑε τὴν νῦν διάϑεσιν 
ors ἀχούειν, ἢ τὸν ἀρχαῖον τρόπον; 
B. "dugóseQ ἐρεῖς, ἐγὼ δ᾽ ἀκούσας τοῖν τρόποιν 
ὃν ἂν δοκῇ μοι βαστάσας αἱρήσομαι. 

Suidas, Βαστάσας: ἀντὶ τοῦ δοχιμάσαρ. Εὔπολις ye 
δὴ πότερα βούλεσϑε κτλ. Vs. 1 adieci νῦν praeeunte Toupio. 
Vs. 2 τῶν τρόπων vel τοῖν τρόποιν Gaisfordus ad Hephaest. 
p.45. Libri τὸν τρόπον. 


IV (2, 549) 305 
Ἦ πολλά γ᾽ ἐν μαχρῷ χρόνῳ γίγνεται μεταλλαγῇ 
πραγμάτων" μένει δὲ χρῆμ᾽ οὐδὲν ἐν ταὐτῷ óv9ug. 
Orion Anth. p. 54: Εὐπόλιδος" Ἢ πολλά γ᾽ ἐν κελ. Cod. 
ὡς πολλά οἱ γίνεται μεταλλαγέται. Iulianus Orat. VII p. 204 A. 
πολλὰ γένεται ἐν μακρῷ χρόνῳ. τοῦτο ἐκ τῆς κωμῳδίας ἀκη- 
x00tL μοι πρώην ἐἔπῆλϑεν ἐκβοῆσαι. Vbi recte codex Voss. 
habel ἦ πολλὰ. VYs.2 Bchneidewinus τῶν πραγμάτων. 


V VI (2, 550) 806, 307 
Περιῆλϑον εἰς τὰ σκόροδα καὶ τὰ κρόμμυα, 
καὶ τὸν λιβανωτόν, κεὐϑὺ τῶν ν ἀρωμάτων, 
καὶ περὲ τὰ γέλγη. 


Pollux IX 41: ἕν δὲ τῶν κοινῶν βιβλιοϑῆκαι, | ἢ ὡς Ev- 
"olg φησιν ov τὰ βιβλία ὥνια. καὶ αὐτὸ ἐφ᾽ αὑτοῦ 
(βιβλία). οὕτω γὰρ τὸν τόπον, οὗ τὰ βιβλία, οἱ ᾿Αττικοὶ 
ὠνόμαζο»" ὥσπερ καὶ τοὺς ἄλλους τόπους ἐκ τῶν πιττρασκο- 
μένων, ὡς εἰ φαῖεν ἀπῆλϑον εἰς τοὖψον, καὶ sig τὸν οἶνον, 
καὶ εἰς τοὔλαιον, καὶ εἰς τὰς χύτρας, καὶ κατὰ τὸν Εὕὔπολιν 
Περιῆλϑον εἷς τὰ σχόροδα κτλ. Photius p. 589 et Suidas v. 
τοῦψον: ὥσπερ καὶ τὸ Παρῆλϑον .. .. λιβανωτόν. — Schol. 


Aristoph. Ran. 1068 Εὔπολις Περιῆλϑον εἰς τὰ σκόροδα xai và: 


χρόμμυα. — Ammonius p.62 de εὐθὺ cum genilivo agens, affert 

εὐθὺ τῆς στοᾶς el εὐθὺ τῶν ἀρωμάτων. Schol. Arist. Pac. 

1158: λέγουσε δ᾽ ἔνιοι καὶ τὰ ἄλφιτα ἀρώματα, ὡς παρ Εὐπό- 

λιδι "xai τὸν λιβανωτὸν xal οὐϑὺ τῶν ἀρωμάτων," ἀντὶ τοῦ 

τῶν ἀλφέτων. Pollux ΠῚ 120: τὰ πιπρασκόμδγα, φορτία, δῶ- 
14 * 


212 EVPOLIS 


πος, ἀγοράσματα, ὦνια, γέλγη, el μὴ κωμικώτερον. "Ὕοῖθὰ 
οὗ τὰ βιβλέ ὦνια Bergkius Comment p. 955 cum reliquis ita 


coniunxit: xai περὶ τὰ yéÀym χοῦ τὰ βιβλ dva. 


808 Vil (2, 551) 
Ἤδη χορηγὸν πώποτε ῥυπαρώτερον 
τοῦδ᾽ εἶδες; 

Polux ΠῚ 115: Πλάτων δὲ ἐν Παρμενίδῃ καὶ δυπαρὸν 
εἴρηκεν. Εὔπολις δέ Ἤδη χορηγὸν κτλ. Quae his proxime 
inferuntur apud Pollucem ϑᾶττον ἂν τοῦ αἵματος ἢ χρημάτων 
μεταδῴη (Par. A μεταδοὺς) τινί, frusira in metri speciem co- 
acta ab Hermanno Frilzschio alisque, non. Eupolidis verba 
sunt, sed Pollucis, ad Demosthenis imitationem facia de F. L. 
$ 254 ed. Bekk. ϑᾶττον ἂν τοῦ αἵματος ἢ λόγου μεταδοῦναι 
τινι. Ceterum Eupolidis verba in Par. A ita legi εἶδες χορηγὸν 
πώποτϑ. δυπαρώτερον τοῦδε, indicavit mihi -Bekkerus. 

309 . | Vi (2, 551) 
| Tig οὐξεγείρας μ᾽ ἐστίν; οἰμώξει μακρά, | 
δτιή μ᾽ ἀνέστησ᾽ ὠμόυπνον. ᾿ 

Zonaras Lex. p. 605: ᾿Εγερϑῆναι ἐξ ὕπνου, ἀναστῆναι τῷ 
σώματι. Εὔπολις Τίς οὐξεγείρας κτλ. Eadem proferuntur ex 
grammatico codicis Naniani apud Mingarellum p. 492. - Cfr. Titi- 
manni Praef. Zonarae p. XXXVII. — Vs. 2 forsan ἀνίστης, nisi 
οἰμώξει tertia fuluri persona est. Οἰμώξουσα pro οἰμωξομένη 
dixisse videlur Aristoph. Amphiar. fr. I, ubi Brunckius οἰμώ- 
ζουσα edidit. Post ὠμόυπνον addendum videlur ὄντα. 

310 | ΙΧ (2, 552) 
4εξάμενος δὲ Σωκράτης τὴν ἐπίδειξιν, [ζδω»)} 
Στησιχόρου πρὸς τὴν λύραν, οἰνοχόην ἔχλεψεν. 

Schol. Aristoph. Nub. 96: ἔπειτα Εὔπολις, εἰ xai δι᾽ ὁλί- 
γων ἐμνήσϑη. Σωκράτους, μᾶλλον ἢ “Ἀριστοφάνης ἐν ὅλαις ταῖς 
Νεφέλαις αὐτοῦ καϑήψατο' οὐδὲν δὲ χεῖρον ἐπιμνησθῆναι 
τῶν Εὐπόλιδος 4εξάμενος δὲ Σωκράτης . . , ἔκλεψεν. " [dem 
ad vs. 179 ἐκ τῆς παλαίστρας ϑοἱμάτιον ὑφείλετο] ὅμοιον τοῦτο 
τῷ ὑπὸ Εὐπόλιδος ῥηθέντι περὲ Σωκράτους" Στησιχόρου πρὸς 
τὴν λύραν xrÀ. Addidi Góc». | ) 

311 - X (2, 953). 
Μισῶ δὲ καὶ τὸν Σωκράτην, τὸν πτωχὸν ἀδολέσχην, 
ὃς τἄλλα μὲν πεφρόντικεν, 

ὅπόϑεν δὲ καταφαγεῖν ἔχοι τούτου κατημέληκϑν. 





EVPOLIS | 213 


Olympiodorus ed Platonis Phaed. p. 65 Heind. ὁ yag Ev- 
πολίς φησι περὶ τοῦ Σωκράτους" Τί δῆτα ἐκεῖνον τὸν ἀδο- 
λέσχην καὶ πτωχόν, ὃς τἄλλα μὲν πεφρόντικεν, ὅπόϑεν κατα- 
φαγεῖν ἔχοι, τούτου δὲ κατημέληκε. Proculus MS apud Ruhn- 
kenium ad Xenoph. Memor. I 2 31: αὐτὸν μὲν τὸν Σωκράτην 
πτωχὸν ἀδολέσχην καλούντων τῶν κωμῳδοποιῶν καὶ τοὺς GÀ- 
λους δὲ ἁπαξάπαντας, καὶ τοὺς ὑποδυομένους εἶναι διαλεκτι- 
χοὺς ὡσαύτως ὀγομαζόντων. Μισῶ δὲ καὶ Σῳκχράτην τὸν 
πτωχὸν ἀδολέσχην. Etymol M. p. 18 10: Σωχράτην πτωχὸν 
ἀδολέσχην ἔφη Εὔπολις. Vs.1 Proculi lectionem sequutus ad- 
didi τὸν. ᾿ Olympiodorus legisse videtur uic γε δῆτ᾽ ἐκεινονὶ 
τὸν᾽ " πεωχὸν κελ. Cfr. Fritzsch. Quaest. Aristoph. I p. 224. 


XI (2, 553) 312 

᾿4δολεσχεῖν αὐτὸν ἐχδίδαξον, ὧ σοφιστά. mE 

. Etymol. M. p. 18 8: διὸ xoi ἀδολέσχας τοὺς φυσικοὺς 

ἐκάλουν, λέγει δ᾽ Ὠρίων" καὶ Σωκράτην πτωχὸν ἀδολέσχὴν 

ἔφη Εὔπολις" καὶ ἐν ἄλλοις ᾿Αδολεσχεῖν αὐτὸν. κτλ. Aut in 
fine addendum σύ, aut initio ἀλλ᾽ vel simile quid. 


XII (2, 554) 313 
Οἷόν γέ πού στι γλῶττα κἀνθρώπου λόγος. 
Eustathius ad lliad. p.231 19. ἐπιφωνοῦσι δὲ καὶ τὸ τοῦ 
Εὐπόλεδος Οἷόν γέ πού στι γλῶσσ᾽ ἀνθρώπου. εἴπερ ὁ μὲν 
λέγων φεύγωμεν ἀναπτεροῖ, ὃ δὲ αὖϑις πείϑει λέγων μίμγω- 
μεν. — Scholiasta ad Πίαά. β 333: Οἷόν γέ πού "ot. γλῶσσα 
κἀγϑρώπου λόγος, κατὰ τὸν Εὔπολιν' ὃ μὲν γὰρ λέγων φεύ- 
γωμεν ἀναπτεροῖ, Ó δὲ μένωμεν πείϑει. ἅμα δὲ καὶ τὸ πα- 
λίμβολον τῶν δήμων ἐσήμανεν. Scripsi γλῶττα. Quae Eu- 
polidis testimonio inferuntur verba ὅ μὲν γὰρ λέγων κτλ. nom 
Eupolidis sunt sed scholiastae. Ea frustra in trimetros coegit 
Hermannus s Opusc. V p. 290. 


XII (2, 554) 314 
Πόλιν ye ϑεοφιλεστάτην 
οἰκοῦσιν ἀφρϑονέστάτην v6 χρήμασιν. 

Eustathius ad Od. p. 1441 16: 4Ζημόκχριτος δὲ ἐπιτηδει-: 
ἔστατον φησί, καὶ 4Δεινόλοχος γενναιέστατον, "ΑἸντίμαχος δὲ 
ὅτι ἀφνειέστατος ἔσκεν. Εὔπολις δὲ Πόλιν ϑεοφιλεστάτην 
κτλ, Addidi γε. 

XIV XV (2, 554) 315. 816 
My τρηχὺς i091. 
Q deó»? ἀνδρῶν, μὴ φϑονερὸν ἴσϑ᾽ ἀνδρίον. 


214 EVPOLIS 


Eustathius ad Od. p. 1680 26: "rvruxoi δὲ rares τὸ 
i094 xai ἐπὶ τοῦ ὕπαρχε τάττουσιν. Εὔπολις My) τρηχὺς 
ἴσϑι. καὶ Ὦ δαιμόνι᾽ κελ. 


317 XVI (2, 555) 
Kov! ἀντιβολίαν δέκα τάλαντ᾽ ἀπετισάμην. 

Euststhius ad Od. p. 1406 27: ἀντιβολία ἡ δέησις. Εὖ- 
πολις Κατ᾽ ἀντιβολίαν κτλ. Respicit Hesychius s. κατ᾽ ἀντι- 
βολίαν: κατ᾽ ἀντίβλησιν. 

318 XVH (2,555) .. 
'"4ÀÀ' ὥσπερ ἵππῳ μοὐπιβαλεῖς τρυσίππιον. 

Eustathius ed Od. p. 1517 9: τρυσίπεπειον τετρασυλλα- 
βως, ἔγκαυμα ἵππου γεγηρακότος ἐπὶ τῆς γνάϑου ὅμοιον τροχῷ. 
φέρει δὲ αὐτὸς (Dionysius) καὶ χρῆσιν Εὐπόλιδος ταύτην 
-ÀÀ' ὥσπερ ἵππῳ μοι ἐπιβαλεῖς τρυσίππειον.  Pholius p. 
608 iV. Τρυσίππιον: ἔγκαυμα ἵππον γεγηρακότος ἐπὶ τῆς 
γνάϑου τροχῷ ὅμοιον. οὕτως Εὔπολις. 

319 XVIII (2, 555) 
Σὺ δὲ vd καλώδια 
ταῦϑ᾽ ἀρκυώρει. 

Eustathius ad Od. p. 1535 18: ὅτε δὲ καὶ ἐδασύνοντο 
ἀτεικῶς αἵ Goxveg oix ἄδηλον. καὶ φέρεται χρῆσις Εὐπόλ- 
δος εἰς τοῦτο τοιαύτη Σὺ δέ κελ. 

320 XIX (2, 556) 
ΕΣ Τῇ χειρὶ voa, μαλϑακωτάτην κρόκην. 

Eustathius ad Hom. Od. z' 104 p. 1571 35: o? (γυναῖκες) 
τῇ χειρὶ τὴν κρόκην ἔνηϑον. Εὔπολις Τῇ χειρὶ νῶσαι xi. 
Correxi νῆσαι. Male schol. ad h. l. νῆϑε. 

3934. ^ XX (ὦ, 556) 
Κλέων Προμηϑεύς ἐστι μετὰ τὰ πραγματα. 

Lucianus Prom. cap. δ: μὴ ἄρα οὕτως ue Προμηϑέα λέ- 
γοις εἶναι, ὡς ὃ κωμικὸς τὸν Κλέωνά φησιν. οἶσϑα περὶ 


αὐτοῦ" Κλέων Προμηϑεύς κελ.  Eupolidis esse versum anno- 
ἰαν}} scholiasta. ᾿ 


322 XXI (2, 556) 
| | Πρῶτος γὰρ ἡμᾶς, ὦ Κλέων, 
χαίρειν προσεῖπας πολλὰ λυπῶν τὴν πόλιν. 
Moeris Attic. p. 218: Χαίρειν ἐν ἐπιστολῇ πρῶτος λέγεται 
γράψαν Κλέων ᾿Αϑηναίοις μετὰ τὸ λαβεῖν τὴν Πύλον. ἔνϑεν 











EVPOLIS 215 


καὶ τὸν κωμικὸν ἐπισκώπτοντα εἰπεῖν Πρῶτος γὰρ ἡμᾶς κτλ. 
Apud Bekkerum πρώτως. ^ Eupolidi haec vindicavi Hist. crit. 
p. 115 allato Suida v. χαίρειν. πρῶτον δὲ Κλέωνά φησεν EU- 
Bovàog ὃ κωμικὸς οὕτως ἐπιστεῖλαι τοῖς .«ϑηναίοις ἀπὸ 
Σφαχτηρίας. Legendum Εὔπολες. Vidit hoc etiam Frilzschius 
apud Th. Bergkium Comment. p. 362. 

ΧΧΙ (2, 557) 323 

. Συνέτυχεν ἐξιόντε μοι 

ἄνϑρωπος ἀποφρὰς καὶ βλέπων ἀπιστίαν. 

Phrynichus Bekk. p. ὅ 8. άνϑρωπος ἀποφράς: ἀποφράδες 
ἡμέραι, xa9^ ἃς ἀπηγόρευτό τι πράττειν. σημαίνει οὖν τὸν 
οἷον ἀπαίσιον καὶ ἔξεδρον καὶ ἐπάρατον ἄνϑρωπον. Xvvé- 
τυχεν xrÀ. Quibus haec subiiciuntur: ᾿πιστίαν βλέπει: Εὔπος- 
lg. σημαίνει τὸν ἀπιστότατον. Etymol. M. p. 131 19: xai 
τοὺς πονηροὺς δὲ ἀποφράδας ἐπιϑετικῶς ἐκάλεσαν. οἷον 
ἄνϑρωπος ἀποφρὰς καὶ βλέπων ἀπιστίαν. 

XXII (2, 557) 834 
Ὡρᾳζομένη καὶ ϑρυπτομένη. 

Phrynichus Bekk. p. 43 14. Θρύπτεσϑαι: ὡραΐξεσϑαι. 
ἄμφω Εὔπολις Ὡραϊζομένη καὶ ϑρυπτομένη. Scripsi ὡρᾳ- 
ζομένη. mE 

XXIV (2, 557) 325 
Kai γὰρ αἰσχρὸν ἀλογίου ᾿στ᾽ ὀφλεῖν. 

Grammat. Bekkeri p. 436 3: ᾿“ποστάσιον καὶ λιποστράτιον 
καὶ πάντα τὰ τοιαῦτα οὐδετέρως σχηματίζουσιν. Εὔπολις Καὶ 
γὰρ αἰσχρὸν ἀλογίους τι ὀφλεῖν. Ya codex: Bekkerus ἀλογίου 
τι, Correxit Bergkius. 

XXV (2, 558) "e 
Ὥσπερ ἀνέμου ᾿ξαίφνης ἀσελγοῦς γενομένου. 

Grammat. Bekkeri p. 451 10. ᾿4σελγές: πᾶν τὸ σφοδρὸν 
καὶ βίαιον . . . καὶ ὃ κωμικός Ὥσπερ ἀνέμου ἐξαίφνης ἀσελ- 
γοῦς γενομένου. Eupolidi vindicavi propter Polluc. I 111: Ev- 
nolug δὲ καὶ ἄνεμον ἀσελγῇ εἶπε τὸν βίαιον. Hesychius s. 
Κριός. τὸ γὰρ ἀσελγὲς . .. ἔστιν ὅτε καὶ ἐπὶ τοῦ μεγάλου. 
καὶ γὰρ ἄνεμον ἀσελγῇ λέγουσιν, ὡς Εὔπολις. Eadem omisso 
Eupolidis nomine Prov. Bodl. 555. 


XXVI (2, 558) . 8321 
Kai ur πονηρούς, ὦ πονήρα, moobévet. .— 
Gramm. Cram. An. Ox. I p. 372: δ᾽ κατὰ ψυχὴν (τονηρὸς) 


216  EVPOLIS 


ὀξυτόνως, ὃ δὲ κατὰ. (po προπαροξυτόνως᾽ καὶ παρ᾽ E 
πόλιδι τὸ ϑηλυκὸν πονήρα Καὶ μὴ πονηροὺς κελ. τὸ μὲν 
πρότερον ὀξύνοντες, τὸ δὲ ἐπὶ τῆς προμνηστρίας τὸ δεύτερον 
βαρυτονοῦντες. ᾿ τῶν μὲν γὰρ τοὺς τρόπους δριζόμενος ὃ δῆ- 
μὸς, τῆς δὲ αἰτιατικῆς (f. αἰτιᾶται) ὡς ἐν λοιδορίᾳ τὴν τύχην. 
328 XXVII (2, 558) 

"Hodo» εἴ πώς μοι κομίσαιο τοῦ "doxov. 

Herodianus Cram. Anecd. Ox. IIl p. 253. Hermanni p. 309: 
ἡρῷον λέγεται ἡ τοῦ ἥρωος εἰκὼν ἢ τὸ τέμενος. ὡς Εὔπολις 
'Hoqov “κτλ. Memoriae errore Eupolidi versum assignasse vi- 
delur qui est Aristophanis Vesp. 819: ϑήρῷον εἴ πως ἐκκομί- 
Gato τοῦ .[vuxov. 

39 c XXVII (2, 558) 
Ἐγὼ δ᾽ ἄδειπνος ἑσπέρας ηὐλιζάμην. 

Grammat. Bekkeri p. 463 18: αὐλίζεται τὸ ἐν αὐλῇ δια- 
τρίβει, καὶ ἰδίως τὸ κοιμᾶται Εὔπολίς φησιν ᾿Εγὼ δ᾽ ἄδειπνος 
ἑσπέρας αὐλιζόμην. Scripsi ηὐλιζόμην. 

330 .. XXIX (2, 999) 
DES Τῇ νῦν καταδέχεσϑε τοὺς qaxovg. 

Herodianus "Cram. Anecd. Ox. [ἢ p. 253. Hermanni p. 309: 
οὕτω (φακοὶ) καλεῖται ὠμὸν τὸ ὄσπριον, ὡς Εὔπολις Τῆ νῦν 
καταδέχεσθαι τοὺς φακούς. Pro καταδέχεσθαι apud Hermannum 
κατέδεσϑαι. Scripsi καταδέχεσϑε. Berghius Comment. p. 159 
xaréócoOe. ^ ' | 
34»:9 900080 XXX (2, 559) 

(5 75 Οὗ ydg κατάξει τῆς κεφαλῆς τὰ ῥήματα. 

Herodianus Piersoni p. 448: κατέαγα τῆς χεφραλῆς, οὐ μὴν 
πᾶσαν τὴν κεφαλὴν ἀλλὰ μέρος τε αὐτῆς. Εὔπολις Ob γὰρ 
κατάξει κελ. Legebatur κατάξεις, correxit Porson. Adv. p. 285. 
332 XXXI (2, 559) 

- Εἰωϑθὸς τὸ κομμάτιον τοῦτο. 

Hephaestio p. 182: χομμάτιον, ὃ καὶ παρὰ τοῖς παλαιοῖς 
ποιηταῖς οὕτως ὠνομάσϑη. φησὶ γὰρ Εὔπολις Εἰωϑθὸς τὸ κομ- 
μάτιον τοῦτο. 

333 XXXII (2, 559) 
“Ἀνερροϑίαζε περὲ τὰ χείλη τῆς νεώς. 

Pollux II 90: Εὔπολις καὶ νηὸς χείλη εἴρηκεν Ανωρρο- 
ϑία ἡ περὶ τὰ χείλη τῆς νεώς. Correxi αἱ supra.  Run- 
kelius ἄνω ῥοϑέαζε. 








EVPOLIS 211 


ΧΧΧΙΗ (2, 560) ET 
Ὅταν δὲ δὴ πίνωσι τὴν ἐπιδέξια. 
. Pollux ἢ 159: παρὰ δὲ Εὐπόλιδι προπόσεως σχῆμα Ὅταν 
δὲ πίνωσι τὴν ἐπιδέξια. Ma vulgo: correxit Toupius. 
ΝΞ ο΄ XXXIV. (2, 560) 335 
Οἴνου παρόντος ὕξος ἠράσϑη πιεῖν. 

Pollux VI 65: τὰ δὲ ἡδύσματα, ἔλαιον, ὄξος, ὡς Εὔπολις 
Οἴνου παρόντος κτλ. 

XXXV (2, 560) 336 
Κατεικάζουσιν ἡμᾶς ἰσχάδι. 

Cocondrius apud Boissonadum Anecd. IV p. 296, apud Wal- 
zium Rhet. VIII p. 789: τὸ εἴκασμα ἐστε σκῶμμα καϑ᾽ ὁμοιό.- 
τήτα, ὡς ἔχει τὸ παρ᾽ Εὐπόλιδι Κατεικάζουσιν ἡμᾶς ἰσχάδι 
βολβῷ. Cod. σχάδι.  Walzius ἰσχάδι. Βολβῷ fortasse ex alio 
exemplo superest. 

XXXV] (2, 560) . 831 
Οὐ πάνυ ταχύ 
óiyag ἐμοὶ τοῦτ᾽ ἀναβαλεῖς τὸ κρητικόν; 

Photius p. 178 17. Κρητικόν: βραχὺ ἱμάτιον" οὕτως Εὔ- 
πόλις Οὐ πάνυ ταχύ κτλ. 

XXXVII. (2, 561) 388 
"E&enàaym γὰρ ἰδὼν στίλβοντα τὰ λάμβδα. 

Photius p. 200 8. “αμβδα: ἐπὶ ταῖς ἀσπίσιν οἱ “ακεδαι- 
μόνιοι ἐπέγραφον, ὥσπέρ οἵ Μεσσήνιοι p. Εὔπολις Ἔξε.-. 
πλάγη γὰρ xrÀ. 

XXXVII (2, 561) 339 

Ἐγὼ δὲ χαίρω πρός ye τοῖς σοῖς παιδικοῖς. 

Photius p. 369 12: ὅτε δὲ ἐκάλουν οὕτως (παιδικὰ καὶ 
τὰ πρὸς γυναῖκας Εὔπολις (μαρτυρεῖ)" φησὶ γὰρ ὡς πρὸς 
αὐλητρίδα τις Ἐγὼ δὲ χαίρω κτλ. Eadem schol. Ald. Aristoph. 
Vesp. 1026. Grammat. Bachm. Anecd..| p. 824 et Suidas v. 
παιδικά, qui omnes γε omittunt. - 

XXXIX (2, 561) 340 
Γυνὴ μέλαιναν δέρριν ἠμφιεσμένη. 

Etymol. M. p. 257 13. Ζέρρις: ἱμάτιον παχὺ ἢ δέρμα ἢ 
τρίχινον παραπέτασμα ἐπὲὶ ταῖς ϑύραις ταῖς αὐλείαις βαλλά- 
μενον. Εὔπολις Γυνὴ μέλαιναν κτλ. 


918 . EVPOLIS 


541 XL (2, 561) 
Εἰ. μὴ κόρη δεύσδιε τὸ σταῖς ἤϑεος. 
Etymol. M. p. 422 43: ἤϑεος σπανίως ἐπὶ παρϑένου, ὡς 
παρ᾽ Εὐπόλιδι Εἰ μὴ κόρη κτλ. Eadem Eustathius ad Hiad. 
p. 500 38 et Anecdota Crameri Ox. III p. 328 22. e 


342 XLI (2, 561) 
"Ex τῶν ἀγρῶν ἥκουσιν ἐβλαστηκότες. 

Etymol. M. p. 308 80. Ἐβλαστηκότες: 'Ex τῶν ἀγρῶν 
ἥκουσιν ἐβλαστηκότες.ς ᾿Αττικῶς' βεβλαστηκότες, ἀποβολῇ 
τοῦ B, ὥσπερ βεβριμωμένης, ἐβριμωμένης. οἱ γὰρ ᾿Αττικοὶ 
ἀποβάλλουσι σύμφωνον.  Eupolidi vindicavi duclu Grammatici 
apud Cramerum Anecd. Ox. IV p. 184: χωρὶς τῶν ἐχόντων τὸ y», 
olov ἔγνωκα, ἐγνώρικα, ἔγνωσιμάχηκα, ἐγνυμένον καὶ βλαστι- 
κότες παρ Εὐπόλιδι. Quae minus mendose scripta extant ibi- 
dem p. 514: τὸ ἐγλυμένοι xai ἐβλαστηκότες παρ᾽ Εὐπόλιδι 
διπαραλογά ἐστιν. γεγλυμένοι γὰρ δεῖ λέγειν καὶ βεβλαστηκότες. 
348 . XLI (ὦ, 562) 

Ὡς οἴχεται μὲν τυρὸς ἐξεγλυμμένος. 

Etymol. M. p. 311 55: ἐγλυμμένος, ἐκ τοῦ γεγλυμμένος" 
olov Ὡς οἴχεται μὲν κτλ.  Eupolidi vindicavi ductu Grammatici 
apud Cramerum locis ad superius fragmentum adscriptis. 

T" XLUD (2, 562) 
' αἀὐτοῦ δ᾽ ὕπισϑεν κατέλαβεν τὸν κόντιλον. 

Etymol. M. p. 529 8: Κόντιλος. Εὔπολις εἰ μὴ παίζει, 
Αὐτοῦ δ᾽ ὄπισϑεν κατέλαβεν τὸ κούδυλον. ἔστε κοντός, xOv- 
τιλος. Recte Etym. MS. apud Cram. Anecd. Par. IV p. 76 τὸν 
κόντιλον. lbidem ὄπισϑε. Sylburgius τὸν κόνδυλον. 


345 XLIV (2, 562) 
Οὐδὲν κενὸν τρύπημ᾽ ἂν ἐν ταῖς οἰκίαις ἂν εὕροις. 
Etymol. M. p.126 53. Στειλειά: τὸ τρῆμα τοῦ πελέκεως, 
δι᾿ ob τὸ στδλεὸν ὀνείρεται, ἣν τρήμην “Ἀττικοὶ λέγουσιν. 
"Ἀριστοφάνης " τρήμας ἔχει. — καὶ τὸ τρύπημα δέ, ὡς EV- 
πολις Οὐδὲν καινὸν τρύπημ᾽ ἐν ταῖς οἰκίαις ἂν εὕρῃς. Cor- 
rexit Porsonus Advers. p. 285. Fort. ad Κόλακας referenduu, 


quorum vide fr. XVIII. 
346 XLV (2, 563) 


Βάπτειν và κάλλη τὰ περίσεμνα τῇ Sed 
Etymol. M. p. 486 46: τὰ πορφυρᾶ γὰρ χάλλη ἐκαλοῦντο. 
Εὔπολις Βάπτειν τὰ κάλλη περίσεμνα τῇ 9eQ. Pollux VIL 63: 





EVPOLIS 219 


καὶ κάλλη φίλον τοῖς κωμῳδοὶς καλεῖν (và πορφυρᾶ ἱμάτια), 
ὡς Εὐπολίς που λέγει Τὰ κάλλη τὰ περίσεμνα τῇ ϑεῷ. Pro 
βάπεειν Elymol. Gud. p. 294 28 βάπτε. Fritzschius Qu. Arist. I 
p.201 scripsit βάπτετε. Forsan Βάπταις. 


XLVI (2, 563) 347 
Ὥσπερ γὰρ εἰς ζητρεῖον ἐμπεσών. 
Etymol. M. p. 411 35. Ζητρεῖον: τὸ τῶν δούλων δεσμωτή- 
ριον. Εὔπολις Ὥσπερ κελ, Nomen ζητρεῖον ex Enpolide affe- 
rmt Photius et Suidas ut δούλων κολαστήριον. 


XLVH (ὦ, 563) 348 

Alhenaeus | p. 3a: πάντα δὲ ταῦτα μόνον ἐξευρεῖν ix 

παλαιῶν ψηφισμάτων καὶ δογμάτων τηρήσεως, ἔτι δὲ νόμων 

συναγωγῆς, οὗὃς ἔτι διδάσκουσιν, ὡς τὰ Πινδάρου ὃ κωμῳ- 

διοποιὸς Εὔπολίς φησιν, ἤδη κατασεσιγασμένων ὑπὸ τῆς τῶν 
πολλῶν ἀφιλοκαλίας. Cfr. supra p. 183. 


XLVIII (2, 563) 349 
“Ῥαφανίδες ἄπλυτοι, σήπίαι, 
δρυπεπεῖς τ᾽ ἐλᾶαι. 

Athenaeus ll p. 56 a. ᾿Ελᾶαι: Εὔπολις " Σηπίαι δρυπεπεῖς 
v ἐλᾶαι." Idem p. 56 e. 'Pagavidsg: — καὶ ἐχτεταμένως δὲ 
καὶ κατὰ συστολὴν λέγεται παρὰ ᾿Αττικοῖς . . . Εὔπολις Ῥα- 
φανίδες ἄπλυτοι σηπίαι. Ὅταοο Straton. p. 80 ῥαφανίς: διφο- 
ρδἴται τὸ τς. . . παρ᾽ Εὐπόλιδι δὲ συστέλλεται. | Eustathius 
ad lliad. φ΄ 1220 55: συστέλλεται δὲ παρ᾽ Εὐπόλιδε ἐν τῷ 
ῥαφανίδες ἄπλυτοι. 


XLIX (2, 564) 350 
Ὄνψῳ πονηρῷ πολυτελῶς ἠρτυμένῳ. 
Athenaeus II p. 682: τὸ δὲ ῥῆμα (ἀρτῦσαι) κεῖται παρὰ 
Σοφοκλεῖ. .. Εὔπολις Ὄψῳ πονηρῷ κτλ. 


L (2, 564) 351 
Καὶ μουσικὴ πρᾶγμ᾽ ἐστὶ βαϑύ τι xai καμπύλον. 
Athenaeus XIV p. 628 6: ὃ μὲν κωμῳδιοποιὸς Εὔπολις, 
ἄγδρὲς φίλοι, φησί Καὶ μουσικὴ πρᾶγμ᾽ ἐστὲ βαϑύ τε καὶ 
χαμπύλον, ἀεί τε καινὸν ἐξευρίσκει τι τοῖς ἐπινοεῖν δυναμέ- 
γοίς. Forsan ἡ μουσική. Eustathius ad Od. p. 1422 55: κατὰ 
᾿ τὸν EvmoAw εἰπόντα ὡς ἡ μουσικὴ mo&yu ἐστὶ xv. Cod.P. 
βαϑύ τι καμπύλον.  — Hanovius Exerc. crit. p. 160 βαϑύ τῷ 
κἀγκύλον. 





220 EVPOLIS 


352 ᾿ Li (2, 565) 
Ὃς τὸν veavioxov συνὼν διέφϑορεν. 
Zonaras Lex. p. 548: Διέφϑορεν οὐ τὸ διέφϑαρται δηλοῖ 
παρὰ ᾿Αττικοῖς, ἀλλὰ τὸ διέφϑαρκεν. Εὔπολις Ὃς τὸν κτλ. 


3583 LI (2, 565) 
Τὸ σῶμ᾽ ἔχουσι λεῖον ὥσπερ ἐγχέλεις. 

Zonaras Lex. p. 601: εὗρον δὲ καὶ τὸ ἔγχελυς ἀττικόν. 
Εὔπολις Τὸ σῶμ᾽ ἔχουσι λεῖον ὥσπερ ἔγχελυς. Scripsi ἐγχέλεις. 
Firmat Grammaticus MS apud Miugar. cod. Nanian. p. 492: ἔγχε- 
Aug ἕνικόν, τὸ δὲ πληϑυντικὸν &yyélvseg. παρὰ γοῦν τοῖς 
"ditwxoig ἐγχέλεις, καὶ αἵ πτώσεις ἐγχέλεων, ἐγχέλεσιν. Εὔπολις 
Τὸ σῶμ ἔχουσι λεῖον ὥσπερ ἔγχελυς. “Ἀριστοφάνης (Equ. 860) 
ὥσπερ οἱ τὰς ἐγχέλεις πέπονϑας. 
3M LII (2, 565) 

Οὐ γὰρ λέλειπται τῶν ἐμῶν οὐδ᾽ Éyxagog. 

Zonaras Lex. p. 603: ἔγκαφος τὸ ἐλάχιστον. Εὔπολις Οὐ 
γὰρ λέλειπται κτλ. Editur οὔτ᾽ ἂρ. Sed οὐ ydg Suidas v. 
ἔγκαφος ei Eustathius ad Od. p. 1481 34. 1817 49. Apud 


Etymol. M. p. 310 21 legitur οὔτ᾽ ἂρ λέλησται. Sunt fortasse 
Calliae verba in Adulatoribus. | 


355 LIV (2, 566) 
“«1υγίζεται καὶ συστρέφει τὸν αὐχένα. 

Schol. Theocriti 1 95 verbum λυγέζειν illusirans: Εὔπολις, 
olov «Τυγίζεται xrÀ. Porsonus Οἷον αὖ λυγίζεται xai κελ. 
856 LV (2, 566) t 

ἹΜάττει ydg ἤδη, καὶ τὸ πῦρ ἐκκάεται. 

Schol. Dionysii Thr. p. 337: φαμὲν ἤδη. γράφω, ἤδη ἔγραψα, 
ἤδη γράψω. καὶ μαρτυρεῖ ἥ χρῆσις, τοῖς τρισὶ χρόνοις αὐτὸ 
συντάξασα, οἷον άττει γὰρ — ἐχκάεται, παρ Εὐπόλιδι. 
357 LVI (2, 566) 

Καὶ τοὺς περιπόλους ἀπιέν᾽ εἰς τὰ φρούρια. 

Schol. Par. Aeschinis de F. L. $ 167 7: περίπολος ὃ πε- 
ριδρχόμενος τὴν πόλιν xai φυλάττων. οὗτος ἐν τοῖς qQov- 
οίοις κοιτάζεται. Εὔπολις Καὶ τοὺς περεπόλους ἀπιέναι εἰς 
τὰ φρούρια. ] 

358 LVII (2, 566) 
᾿Ἀποφϑαρεὶς δὲ δύο κύβω xai τέτταρα. 
Schol. Aristoph. Ran. 1400 de auctore huius versus, βέβληκ 








EVPOLIS | 221 


Ἀχιλλεὺς δύο κύβω καὶ τέτταρα, disserens: τενὲς δὲ (λέγουσιν) 
ὅτε ἐν τῷ Φιλοκτήτῃ ἦν ὃ τόπος. oi δὲ ἐν τῇ Ἰφιγενείᾳ τῷ 
ἐν Αὐλίδι. ἐμφαίνει δὲ καὶ Εὔπολις τοῦτο (τοῦτον )) εἰδὼς 
᾿Ἀποφϑαρεὶς κτλ. 
LVHI (2, 567) 35 
Schol. Aristoph. Pac. 740. eic τὰ. ódxt«a: ὡς τοιαῦτα εἰσα- 
γόντων τῶν ἄλλων κωμικῶν, ῥακοφοροῦντας. αἰνίττεται δὲ 
εἰς Εὔπολιν. 
LIX (2, 567) 3e0 — 
Schol. Aristoph. Equ. 941, ubi poeta his verbis soluta ora- 
lione scriptis utitur: εὖ ye νὴ τὸν 4ία xai τὸν MnuólAo xai 
τὴν Δήμητρα, haec annotavit: ἔστε δὲ πολλὰ καὶ παρ᾽ Εὐπό- 
λιδι σεσημειωμένα, ubi post πολλὰ fortasse inserendum τοιαῦτα: 
LX (2, 567) 361 
' Schol. Aristoph. Av. 78: τορύνη πανταχοῦ ἐκεέταται εἰ μὴ 
παρ᾽ Εὐπόλιδι. Eadem Draco Sireton. p. 86. Suidas v. «o- 
ούνη. V. Dindorf. ad Schol. Eq. 984. 
LXI (2, 567) 362 
Ὅτι χωλός ἔστι τὴν ἑτέραν χεῖρ᾽ οὐ λέγεις. 
Schol. Aristoph. Av. 1979: τὸ δὲ χωλὸν ἐπὶ τῆς χειρός, 
' ὡς Εὔπολις Ὅτι χωλός ἔστι κτλ. ldem ad Equ. 1085 et hinc 
Suidas v. xvAAOg: χωλοὺς τοὺς χεῖρα πεπηρωμένους. Εὔπολις, 
Ὅτι χωλὸς εἶ σὺ τὴν χεῖρα σφόδρα. Sed idem Suidas v. 'χω- 
Àog, ὅτι χωλὸς τὴν χεῖρα σὺ σφόδρα, h. e. δὖὺ σφόδρα, ut ha- 
bet Pollux IV 188: Εὔπολις δὲ xoi τὸν τὴν χεῖρα πεπηρωμέ- 
νον χωλὸν εἴρηκεν, Ὅτε χωλὸς ἐστι τὴν ἑτέραν χεῖρα εὖ σφό- 
dpa. Respicit etiam Philemon Osanni p. 208: λέγεται δὲ xai 
ini χειρὸς τὸ χωλός, ὡς παρ᾽ Εὐπόλιδι. 
. LXII Q, 968) 363 
Παρὰ τῃδεδὶ σὺ τῇ σοβάδι κατηγάγου; 
Schol. Aristoph. Pac. 812: σοβάδας τὰς πόρνας λέγουσιν. 
Εὔπολις. Παρὰ τῇδε σὺ τῇ σοβάδι κατηγάγου. Correxit Fritz- 
scbius Actis Soc. gr. I p. 136. . 
LXII (2,508) 384 
Schol. Arist, Thesm. 828: ayvégec» (στρατιὰ el στρατεία) 
καὶ οὗτος ὡς Εὔπολις πολλάκις" στρατιὰ μὲν γὰρ τὸ πλῆϑος, 
στρατεία δὲ ἢ στράτευσις. 
.i LXIV (2, 868) v . $65 
Schol. Buripidis Med. 517: ἡ δισειχία τοῦ χοροῦ ὄστεν 


* 


mw 


222 EVPOLIS 


ἰαμβεῖα δύο. κατὰ δὲ τούτους τοὺς χρόνους ἤδη τὰ τῶν ye 
ρῶν ἠμαύρωτο. τὰ μὲν γὰρ ἀρχαῖα διὰ τῶν χρρῶν ἐπετελεῖτο. 
ὅϑεν ὃ Εὔπολίς φησιν, Τί χορὸς οὗτος, κλαίειν εἴπω- 
μὲεν πυράμου. lta scholium correxit Hermannus, qui Eupo- 
lidis verba, in quibus cod. Flor. pro πυράμου habet πυρανί 
cum 4 in ultima syllaba, ita constituit: τίς χορὸς οὗτος; κλάειν 
εἴπωμεν ἀϑυρμάτι᾽ ἄττα τοιαῦτα. 


866 LXV (2, 569) 

Schol. Aeschyli Prom. 450: προσείλους, πρὸς ἥλεον ὁρῶν- 
vag. καὶ Εὔπολις ὐλὴ πρόσειλος. Vulgo πρόσηλος, cor- 
rectum ἃ Dawesio Misc. crit. p. 483. Phrynichus Bekk. p. 14 26. 
“4ὐλὴ πρόσειλος: ἡ πρὸς τὸν ἥλιον τετραμμένῃ. 


367 LXVI (2, 569) 


. Schol. Aristoph. Vesp. 1524 ad verba xai τὸ Φρυνέχειον 
ἐκλαχεισάτω τις: δῆλον ὡς σημειῶδές τι ἦν τὸ Φρυνίχϑιον, 
τὸ εἰς ὕψος ἐν τῇ ὀρχήσει ἐκλακτίξειν. xai οὐκ ἄλλως 
αὐτὸς (αὐτὸ) Εὔπολις εἶπεν. Schol. Ven. v. 1492 xai nag 
Εὐπόλιδι ἐκλακτίζειν. 


308 LXVI (2, 569) 

Schol. Thucyd. 1 30: τροπαῖον ἡ παλαιὰ ᾿4τϑίς, ἧς 
ἔσειν Εὔπολις, Κρατῖνος, Ἀριστοφάνης, Θουκυδίδης" τρόπαιον 
ἡ νέα ᾿4τϑίς, ἧς ἔστι ἹΠένανδρος. 


869 ΕΧΥΠῚ (2, 569) 

Sehol Hiad. ξ 241'ex Alexandro Cotiaensi: τῷ δὲ xoga- 
xijot γενόμενον ὅμοιον tQ ἰοίην xal ἀγαγοίην παρὰ Σαπφοῖ 
καὶ τῷ πεπαγοΐίην παρ᾽ ἘΕὐπόλιδι, εἰκότῳς ἐβαρυτονήϑη 
τὸ ἐπισχοίης, γενόμενον ἐπισχοῖες ὡς Αϊολικόν. Πεπαγοίην 
Ahrens. Dial. dor. p. 330 Eupolin in Helotibus dixisse censel 
pro πεπηγοίην. 

376 LXIX (2, 509) 

Schol. Odyss. π’ 175: μελαγχροιὴς ὀξυτόνως. τοῦτο κατὰ 
συγχοπὴν ᾿Αττικοὶ μελαγχρὴς φασίν, ὡς Εὔπολις. Tta Bull- 
Wannus pro μέλαγχρις. 

" LXX (2, 569) 

Schol. Dionysii Thrac. p. 701 32: καὶ ἔστιν ὡς ini v0 
πλεῖστον ἡ σύνϑεσις ἐκ δύο λέξεων, γίνεται δὲ καὶ ἐκ τριῶν, 
ὡς τὸ δυσαριστοτόκεια, παρὰ δὲ τοῖς κωμικοῖς καὶ ἐκ πλειό- 
νων... καὶ nag Εὐπόλιδε ἀμφιπτολεμοπηϑδησίστρατος. 





EVPOLIS 223 


LXXI (2, 570) 312 
Athenaeus XI p. 502 b. Φϑοῖς: πλατεῖαι φιάλαε ὀμφαλω- 
tol. Εὔπολις Σὺν φϑοῖσι προπδπωκώς. ἔδει δὲ ὀξύ- 
γεσϑαι, ὡς Καρσί, παισί, φϑειρσί. lta Casaubonus pro προσ- 
πεπτωκώς. 
LXXI—LXXV (2, 570) 313—876 
Etymol. M. p. 420 13: ἤδεισϑα. τὸ κοινότερον διὰ τοῦ &, 
τὸ δὲ ἀττικώτερον διὰ τοῦ ἢ, 50509. Εὔπολις. Eustath. 
ad Iliad. p. 1023 14: καὶ Σοφοκλῆς δέ, φασί, τὸν κιϑαρῳδὸν 
σοφιστὴν λέγει, καὶ τὸν δαψῳδὸν Εὔπολις. Eadem schol. 
liad. ο΄ 410. — Idem Eustath. p. 1165 14: καὶ ἀγελαίας 
ἰσχάδας τὰς εἰκαίας Εὔπολις ἔφη καὶ ἄλλοι κωμικοί, ὥς 
φησι Παυσανίας, καὶ λίϑους δὲ ἀγελαίους τοὺς εἰκαίους 
χαὶ ἀκαταξέστους. ldem ad Od. p. 1761 39 ex Aristophane 
grammatico, xai οἱ &uevou. duíat, ὡς κοχλίαι. Εὔπολις δέ, 
φησίν, ἐπὶ τοῦ κακοφώνου τὸν ἐμίαν τίϑησιν. 


LXXVI—LXXIX (ὦ, 510. 571) 371—390 
Grammat. Crameri Anecd. Ox. I p. 268: καὶ παρ᾽ Εὐπόλιδι 
λελάβηκα. Gramm. Bekk. An. p. 312 6. ἀκούοντα ἄριστα: 
ἀντὶ τοῦ εὐφημούμενον. Ἡρόδοτος καὶ Εὔπολις. ldem 
p.401 8: ἄνεμος καὶ ὅλεϑρος ἄνθρωπος πάνυ καινῶς 
εἴρηται καὶ ἐναργῶς. ἔστι δὲ Εὐπόλιδος. τὸ μὲν γὰρ ἄνεμος 
δηλοῖ τὸν πανταχοῦ φερόμενον &véuov δίκην. . . τὸ δὲ δλε- 
ϑρος καὶ ὀλέϑρου ἄξιον καὶ ἀπωλείας.  Clr. Phrynichi Praep. 
soph. p. 13 31. ἄνεμος xai ὅλεϑρος ἄνϑρωπος. Εὔπολις. 
Harpocratio p. 4 6: ᾿4γνυιᾶς: ἔνιοι μὲν ὀξύνουσι ϑηλυκῶς 
χρώμενοι (Sc. ἀγυιάς) οἷον τὰς ὁδούς" βέλτιον δὲ περισπᾶν, 
ὡς ἀπὸ τοῦ ἀγνιέας, ὡς σαφὲς ποιοῦσιν ᾿Αριστοφάνης τε ἐν 
Σφηξὶ καὶ Εὔπολις.  Cír. Stephanus Byz. p. 29 d: λέγονται 
καὶ (ἀγυιεῖς) ὀβελίσκοι ϑεοῖς ἀνειμένοι, ὡς Εὔπολις. xai κατὰ 
συναίρεσιν ἀγυιέας, ἀγυιᾶς. 


LXXX (2, 57) 3e 

Hesychius, “π᾿ ὄνου καταπεσών: ἀπὸ τύμβου πεσών. 
καὶ Εὔπολις Ὥσπερ ἀπ᾽ ὄχϑου πεσών, οἷον ἀπ᾽ Orov. 
Lenobius Π 57: ἀπ᾽ ὄνου καταπεσών: 5? παροιμία τέτακται 
ἐπὶ τῶν μειζόνων καὶ ἀδυνάτων" ὡς ᾿Αριστοφάνης ἀπὸ τύμ- 
βου πεσών, καὶ Εὔπολις Ὥσπερ ἀπὸ χοὸς πεσών. 


ΕΧΧΧΙ (2, 571) »» 
Hesychius, Βοῶπες: μεγαλόφϑαλμος, οεὐόφϑαλμος, ue- 


924 EVPOLIS 


γαλόφωνος. Εὔπολις δὲ τὴν Ἥραν. Eupolis de Aspasia loquulus 
esse videtur. Cfr. Φίλων fr. XI. 


383 LXXXII (2, 571) 
Hesychius, Γαληψός: παίζει μὲν Εὔπολις παρὰ τὸ λαμ- 
βάνειν, ἔστι δὲ καὶ πόλις, καὶ βοτάνης εἶδος. 


364—396 LXXXIII —LXXXV (2, 572) 

Hesychius, Δαμαρίππεως: εἶδος ἰσχάδος. Εὔπολις. 
Cfr. Grammat. Bekk. p. 1197. — Idem Δαμασικόνϑδυλον: 
Εὔπολις, ὡς ἂν τὸν Δαμασίστρατον, ὄντα Χῖον παλαιστήν, 
οὕτως λέγει. — Idem Ὄνου γνάϑος. Εὔπολις παίζει εἰς 
πολυφαγίαν. ἔστι δὲ καὶ τόπος οὕτω καλούμενος. Cfr. Pholius 
p. 337 23. 

387—399 LXXXVI —LXXXVIII (2, 572) 

Hesychius, Zav»íov: τὸ αἰδοῖον, &vri τοῦ κέρκεον. παρὰ 
τὸ τῇ κέρκῳ σαίνειν. τὸ γὰρ αἰδοῖον ἔσϑ᾽ ὅτε οὐρὰν ἔλεγον, 
ὡς Εὔπολις. Verba παρὰ τὸ τῇ κέρκῳ σαίνειν non suo loco 
posila videntur, οἱ spectant potius ad ca/vovoo:, quod alio loco 
Hesychius interpretatur ταῖς οὐραῖς σαίνοντες. Phryn. Bekk. 
p.4 24. ᾿ἀνωφέλητος ἄνϑρωπος: Εὔπολις μὲν ἰδίως dni 
τοῦ μὴ δυναμένου ἢ μὴ βουλομένου ὠφεληϑῆναι, οἱ δὲ nol- 
λοὶ ἐπὶ τοῦ μὴ ὠφελεῖν ϑέλοντος ἢ δυναμένους ὀΤἸάδπι p. 
58 10. Περίζυξ καὶ ἄζυξ: Εὔπολις xai ᾿Αρισέοφάνης. 


390. 391 LXXXIX XC (2, 573) 

Phrynichus Ecl. att. p. 145: Ζωρότερον ὃ ποιητής, σὺ δὲ 
λέγε εὔζωρον κέρασον καὶ εὐζωρότερον, ὡς ᾿“Αριστοφα- 
γης καὶ Κρατῖνος καὶ Εὔπολις. σγαπηηδί. Bekk. p.335 32: 
"fyopot τούτου, ἄγαμαι κεραμεῖ. Εὔπολις καὶ 249uvorogavys. 
Scribe ἄγαμαι κεραμέως. Moeris, ““Ζγαμαι Ὑπερβόλου, ᾿Ἅετι- 
χῶς. Fortasse igitur Eupolis dixerat : ἄγαμαι κεραμέως 
Ὑπερβύλου. 

392 —395 XCI—XCIV (ὦ, 973) 

Stephanus Byz. ^4u υρος -.. τὸ ἐϑνικὸν “Ἵμυρεύς, ὡς 
Κάμειρος Καμειρεύς. Εὔπολις δὲ μύρφους αὐτοὺς λέγει, 
πλησιοχώρους τῆς MoAottíag. Haeo forsan ad Vrbes referenda, 
cuius fabulae vide fr. XXXII. Idem: ζ“τραξ, πόλις Θεσσαλίας τῆς 
Πελασγιώτεδος μοίρας 2.. τινὲς δὲ διὰ τοῦ y ἔκλιναν “4τ|α- 
γος, ὡς Εὔπολις εἰς ““τραγα νύκτωρ. Cod. Voss. xai pro 
eig. ldem: Γράστιλλος ἀρσενικῶς, πόλις Μακεδονίας, ὃ καὶ 
(id τοῦ πὶ γράφεται κατὰ τὴν πρώτην συλλαβήν Πράστιλ- 
λος, ὡς. Εὔπολις. Idem Τραγαία: ἔσει καὶ πόλις ἐν Ναξῳ, 


-ῸΨΤ 0X9 2 Ande — n mom dum o0 π΄. δ πα ΦὋὦοΘόοᾳἔοὃὦρ)Ὅἅὁὅὅὃὁὁ - 


EVPOLIS 223 


ἐν ἡ Τράγιος ᾿Απόλλων τιμᾶται. Εὔπολις διὰ τοῦ ὃ γράφει 
καὶ πληθυντικῶς Τραγέαι. 


XCV—C€ (2, 513) 396—401 

Pollux 11 9: καὶ βούπαις, παρ᾽ Εὐπόλιδι. — Ibidem 28: 

τοὺς δὲ βοστρύχους καὶ κικίννους ᾿Αριστοφάνης καὶ Εὔπολις 

καλεῖ, lbid. 38: xai ἀποκαρτέον, ὡς Εὔπολις. lbid. 120: 

κενολογήσω δὲ Εὔπολις. lbid. 124: μικρολογεῖσϑαι 

᾿ δὲ εἴρηκεν Εὔπολις. lbid. 238: ᾿ριστοφάνης εἴρηκεν ,,(ὡς 
οὐχ ἕτερον ἄνδρα σάρκινον." Εὔπολις δὲ σαρκίνη γυνή. 


(Ι--- ΟΥ̓; (ὦ, 574) 402--407 
Pollux III 50: τὴν δὲ ϑηλάζουσαν Εὔπολις τιτϑὴν ϑη - 
λάστριαν ὠνόμασε. lbid. 70: xoi γυναῖχας δὲ ἐραστρίας 
Εὔπολις εἴρηκα. lbid. 72: παρὰ δὲ Εὐπόλιδε xai ἀντερώ.- 
μενος. lbid. 77: καὶ ἀνδραποδιστικώτατα παρ᾽ Εὐπό- 
λιδι. Ibid. 79: τὸ δὲ δεῖσϑαι μαστίγων μαστιγιᾶν Εὔπολις 
εἴρηκεν. lbid. 180: ἀνύποιστον, δύσοιστον. Εὔπολις δὲ λέγει. 
καὶ δνυσάλγητον. 
CVH — CIX (2, 574) 408—410 
Pollux VI 18: σακκίας (οἶνος) ὃ διυλισμένος, καὶ σάκτος 
(σακτὸς) παρ᾽ Εὐπόλεδι. lbid. 56: καὶ πάσταιε (alii πα-- 
σταὶ) δέ siot ζωμὸς ἀλφίτων, ὡς Εὔπολίς φησι, ζωμῶν ἀλ- 
φίτων μέτρα. Eupolis forsan ista ita scripserat: Πασταί, ζω- 
μὸς ἀλφίτων μέτα. lbid. 90: τὰς τοῦ δοίδυκος ἐν τῇ Susie 
περιαγωγᾶς περιαμφίέδας Εὔπολις κέκληκε. 


CX —CXIV (2, 574) 411—415 

Pollux VII 40: τὴν δὲ σμηκτρίδα Κηφισόδωρος ἐν Too- 

φωγίῳ εἶπεν. Pro his cod. lungerm. τὴν δὲ σμικτρίδα γῆν 

Εὔπολις εἶπεν καὶ ἄλλοι. lbid. 83: καὶ Εὔπολις σκύτινα 

χηλεύσει. lbid. 169 de tinctura et tinctoribus dicens: Εὔπος-. 

lig δὲ xai βάπτρεαν. lbid. 176: τὸν οἰσυοπλόκον οἰσυουρ- 
γὸν καλεῖ Εὔπολις. lbid. 179: xai Εὔπολις τὸ γλύμμα. 


CXY— ΟΧΥ͂Ι (2, 574. 575) 416—418 

Pollux VIII 34: τὸν δὲ κλέπτην εἴποις ἂν xai κλεπεί- 

στατον, ὡς Εὔπολις. Cod. Falckenb. κλεπτίσκον, quod 

verum videtur. — Idem X 159: xoi χοιροτροφεῖον à» ᾧ 

χοῖροι τρέφονται, ὡς Εὔπολις. — Idem Il 17: κόριον παρ᾽ 
Εὐπόλιδι. 


Comici graeci 15 





226 |». EVPOLIS / 


419—423 CxvilI — ΟΧΧΙ (2, 575) 

Photius p. 29 11. Εὖ ἔχειν στόμα: τὸ εὐφημεῖν, ὑς 
Εὔπολις. Eadem Suidas. ^ Idem p. 177 11. Κρέξ: ἀντὶ voi 
ἀλαζών" οὕτως Εὔπολις. Idem p.209 4. “άρυγγα: ἀρρε- 
γικῶς λέγουσιν" οὕτως Εὔπολις. Idem p. 215 10. Ζέπτει: 
κατεσϑίει" οὕτως Εὔπολις. Idem p.222 23. 4 ἰβηϑια: 
τὰ ἔφυδρα χωρία" καὶ αἵ διαρρύσεις τῶν ὑδάτων" οὕτως Ev- 
πολις. Eadem in Anecd. Bachmanni I p. 291 12. 


424—428 CXXIII — CXXVII. (2, 525) 
Pholius p. 271 20. Mio ágior: TÓY μισϑόν' Εὔπολις, 
Idem p. 273 3. μνώμενος: μνηστευόμενος" xai ἐμνή gato, 


ἐμνηστεύσατο" Εὔπολις. ldem p. 460: Προσίσχε — καὶ 
Εὔπολις Προσίσχε τὸν νοῦν τῇδε. Eadem Suidas v. προ- 
σίσχε. Idem p.499 22. Σάξας: ἀντὶ τοῦ ἁμάξας" οὕτως 


Εὔπολις. Fortasse vafog pro ἁμάξας scribendum. Idem p. 
499 24. Σαπρόν: o? τὸ μοχϑηρὸν καὶ φαῦλον, ἀλλὰ τὸ na- 
λαιόν. Εὔπολις. Eadem Suidas v. σαπρός. 


429—435 CXXVIII— CXXXIV (2, 575. 576) 

Photius p. 511. Σεληνοί: oí Σάτυροι" Εὔπολις. lem 
p. 515. Σεοκὸ μος: νεωκόρος" Εὔπολις. Codex σιωκολλος. 
Porsonus σιωκόμος. Scripsi σιοκόμος. Forsan ad Helotas Te- 
ferendum. — Idem p. 520: Σκχεὰς xai σκιάδειον ἐν e 0 
4ióvvaog κάϑηται'" οὕτως Εὔπολις. ldem p. 524. Σκοπός: 
σχῆμα ὀρχηστικόν. οὕτως Εὔπολις. ldem p.539 17. Στοι- 
βήν: ὡς ἡμεῖς τὸ ἀναπλήρωμα" καὶ δεακόλλη μα τὸ αὐτὸ 
τοῦτο Εὔπολις. Idem p. 553 6. Συνεχῶς: οὐ πυκγῶς, 
ἀλλ᾽ ἀδιαλείπτως" οὕτως Εὔπολις. Idem p. 598 18. Τρα- 
σιά: οὗ τὰ σῦκα ψύχεται. οὕτως Εὔπολις. 


436 CXXXV (ὦ, 576) 

Suidas, 240 ραμύτειον. οὕτως Εὔπολις. καὶ ᾿Αδραμυ- 
τηνός. Θουκυδίδης “Ἵτραμύττειον. Schol. Thucydidis V 1 ex 
Oro: “δραμύττειον Εὔπολις. 


431—439 CXXXVI— CXXXVIII. (2, 576) 

Suidas, ναρούει: ἀντὶ τοῦ ϑύει xal σφάττει. Εὔπολις. 
καὶ ἡ ϑυσία δὲ ἀνάρρυσις. ldem ναγχεππηεῖν: ἀντὶ τοῦ 
uev? ἀνάγκης ἱππεύειν. Εὔπολις. Eadem Zoneres. ldem 
᾿“ποκαϑεύδουσιν: ἀντὶ τοῦ ἀποκοιτοῦσιν. EvUrnoAtg. του- 
τέστι γυναῖκα χωρίζεσθαι ἀνδρὸς καὶ ἀφίστασϑαι. 


-» — Rn mm o —(—— m 00000000 





EVPOLIS 221 


CXXXIX — CXLII (23, 576) | 440—443 

Suidas, “νεπίπληκτος: ᾧ οὐδεὶς ἐπιπλήττει ἁμαρτά- 

γοντι. Εὔπολις. Eadem Grammat. Bekkeri p. 398. Idem, 

Γέρροιν: ἐπὶ σταυροῦ φησιν Εὔπολις. Etymol. M. p. 228 52: 

ini σταυροῦ δὲ (γέρρα) φησὶν Εὔπολις. ldem Κομμοῦ- 

σϑαι: καλλωπίζεσϑαι Εὔπολις. — Zonaras Lex. p. 917. Εὐ-. 
χτόν: ἐπιϑυμητόν. καὶ Εὔπολις εὐκτότατον γάμον. 


(2, 577) ᾿ 444 
Ὅστις οὖν τοιοῦτον ἄνδρα μὴ σφόδρα βδελύττεται, 
οὔ ποτ᾽ ἐκ ταὐτοῦ μεϑ᾽ ἡμῶν πίεται ποτηρίου. 
'H πολλάκις ἐννυχίαισιν 
φροντίσι συγγεγένημαι, 

5 xai διεξήτηχ᾽ ὁπόϑεν ποτὲ φαύλως ἐσθίει Κλεώνυμορ᾽ 
φασὶ μὲν γὰρ αὐτὸν ἐρεπτόμενον τὰ τῶν ἐχόντων ἀνέρων 
οὐκ ἂν ἐξελϑεῖν ἀπὸ τῆς aurons" τοὺς δ᾽ ἀντιβολεῖν ἂν 

ὁμοίως " 
ἴϑ᾽ ὦ ἄνα, πρὸς γονάτων, ἔξελϑε καὶ σύγγνωἹθε τῇ τραπέζῃ. 
Φασὶν ἀλλήλαις ξυνελϑεῖν τὰς τριήρεις εἰς λόγον, 

10 xai μέαν λέξαι τιν᾽ αὐτῶν, ἥτις ἣν γεραιτέρα" 
οὐδὲ πυνϑάνεσϑε ταῦτ᾽, ὦ παρϑένοι, τὰν τῇ πόλει; 
φασὶν αἰτεῖσϑαί τιν᾽ ἡμῶν ἑκατὸν εἰς Καλχηδόνα 
ἄνδρα μοχϑηρὸν πολίτην, ὀξίνην Ὑπέρβολον" 
ταῖς δὲ δόξαι δεινὸν εἶναι τοῦτο κοὺκ ἀνασχετόν, 

15 καί τιν᾽ εἰπεῖν, ἥτις ἀνδρῶν ἄσσον οὐκ ἐληλύϑει" 
ἀποτρόπαί, οὐ δῆτ᾽ ἐμοῦ γ) ἄρξει ποτ᾽, ἀλλ᾿ ἐάν με χρῇ, 
ὑπὸ τερηδόνων σαπεῖσ' ἐνταῦϑα καταγηράσομαι " 
οὐδὲ Ναυφαντης ye τῆς Ναύσωνος, οὐ δῆτ᾽, ὦ ϑεοί, 
εἴπερ ἐκ πεύκης γε κἀγὼ καὶ ξύλων ἐπηγνύμην. 

20 ἢν δ᾽ ἀρέσκῃ ταῦτ᾽ ᾿41ϑηναίοις, καϑῆσϑαί μοι δοκεῖ 
εἰς τὸ Θησεῖον πλεούσας ἢ "ni τῶν σεμνῶν ϑεῶν. 
οὐ γὰρ ἡμῶν γε στρατηγῶν ἐγχανεῖται τῇ πόλει. 
ἀλλὰ πλείτω χωρὶς αὐτὸς ἐς κόρακας, εἰ βούλεταε, 
τὰς σκάφας, ἐν αἷς ἐπώλει τοὺς λύχνους, καϑελκύσας. ^ 

Leguntur haec apud Aristophanem in Equitibus inde a versu 

1988 ed. Dind. Pro Eupolideis habita esse docet scholiastae 

annotatio versui quarto (1291) adscripta: ἐκ τοῦ “ὅστις οὖν 

τοιοῦτον ἄνδρα φασί τινες Εὐπόλιδος εἶναι τὴν παράβασιν, 

sys φησὶν Εὔπολις “Ἐυνεποίησα τῷ φαλακρῷ» D." Quibus si- 

milia seripsit scholiasta Nub. 554: Εὔπολις ἐν τοῖς Βάπταις 
15* 


228 PHRYNICHVS 


τοὐναντίον φησὶν ὅτι συνεποίησεν “Δριστοφάνει τοὺς Inés. 
λέγει δὲ τὴν τελευταίαν παράβασιν. φησὶ δέ" Κἀκείνους τοὺς 
"Imméag ξυνεποίησα τῷ φαλακρῷ τούτῳ κἀδωρησάμην. 


PHRYNICHVS 
E O0 I.4 4 TH Z 

| (2, 580) 

Ἔστιν à? αὐτούς γε φυλάττεσϑαι τῶν νῦν χαλεπώτατον ἔργον. 

ἔχουσι γάρ τι κέντρον ἐν τοῖς δακτύλοις, 

μισάνϑρωπον ἄνϑος ἥβης" 

εἶϑ᾽ ἡδυλογοῦσιν ὅπασιν ἀεὶ κατὰ τὴν ἀγορὰν περιόντες. 
5 ἐπὶ τοῖς δὲ βάϑροις ὅταν ὦσιν, ἐκεῖ τούτοις οἷς ἡ δυλογοῦσιν 

μεγάλας ἀμυχὰς καταμύξαντες καὶ συγκύψαντες ἅπαντας 

γελῶσιν. 

Athenaeus IV p. 165 b: Φρύνιχος ὃ κωμῳδιοποιὸς ἐν τῷ 
"EgidÀvg μνημονεύει τοῦ ἡδυλόγου διὰ τούτων Ἔστιν δ᾽ ai- 
τούς γε κτλ. Vs. 1 ye addidit Schweighaeuserus. Tum B τῶν 
ἐνχαλεπώτατον. Vs.5 inserui δέ. Vs. 6 συγκύψαντες Schaeferus. 
Vulgo συγκρύψαντες. B συγκρίψαντες. Ibid. Seidlerus ἅπαντας. 
ABP ἅπαντες. VL ἅπαντα. 

2 II. (2, 581) 
Ὄνομα δὲ τούτῳ γ᾽, ἤν ve σωϑῶ γ ἢν τε μή, 
ἔστω ᾿φιάλτης ἀνδραγαϑίας οὕνεχα, 
δτιὴ ᾽πιήλας χρηστὰ λὲ ἀπωλόμην. 

Schol. Aristoph. Vesp. 1348. φιαλεῖς: τῷ ἔργῳ ἐπιβαλεῖς. 
Ὅμηρος αὐτὸς γὰρ ἐπίηλεν τάδε ἔργα, ἀντὲ τοῦ ἐπεβάλετο. 
Φρύνιχος Ἐπιάλτῃ Ὄνομα δέ vq τοῦτ᾽ ἦν ἔσωϑεν γῆν τε μή, 
ἔστω φιάλτης ἀνδραγαθίας οὕνεκα, ἔτι ἐπιαλὰς χρηστὰ M 
ἀπωλόμην. la codex. Emendavimus eodem tempore et ego εἰ 
memoratus a Dübnero ad Schol. Arist. p. 461 L. Dindorfius, cui 
tamen soli vs. 1 0020 debetur. Postrema non expedio. 

3 UI (2, 581) 
Ov τουτονὶ μέντοι σὺ κιϑαρίζειν πστέ 
αὐλεῖν τ᾿ ἐδίδαξας; 

Athenaeus IY p. 1846: ἐμφανίζει δὲ . . . . τὴν περὶ τὸ 
πρᾶγμα τοῦτο (τὴν αὐλητικὴν) σπουδήν — Φρύνιχος Ἔφιάλτῃ 
Οὐ τουτονὶ μέντοι κτλ. 


PHRYNICHVS 229 


IV V (2, 582) 45 

Schol. Aristoph. Av. 1297: xóa A0g ve ἐλέγετο εἶναι xai 

πτωχαλαζξών, ὡς Φρύνιχος ἐν ᾿πιάλτῃ. Midiam dicit. De 

eodem schol. Luciani ἴον. trag. p. 186 ἴδο.: xai ὡς πονηρὸν δὲ 

καὶ κόβαλον καὶ τῶν δημοσίων νοσφιστὴν Φρύνιχος καὶ Πλά- 

των διαβάλλουσιν. — Pollux VII 103: ἀπὸ δ᾽ ἀργύρου ἀργυ- 
ροκόπος, ὡς Φρύνιχος ἐν ᾿Εφιάλτῃ. 


ΚΟΝΝΟΣ 
I (2, 582) 6 
Etymol. M. p. 340 3. ?Evegyuóg: τὸ δ᾽ αὐτὸ καὶ ἔνερξις, 
xooUua κιϑαριστικόν. Εὐφρόνιος δὲ τὸν ἐν μέσῃ τῇ κιϑάρᾳ 
πασσαλίσκον, δὲ οὗ ἡ χορδὴ διήρτηται. Φρύνιχος, Κοινοτί- 
δητον ἐνεργμόν. ΜΒ Dorvill. apud Gaisford. ad Hesiod. Th. 709 
Κοννωτίδε τ᾿ ivegy'. ex quo Gaisfordus fecit Φρύνιχος Κόννῳ 

Τί δαί; τὸν ἐνεργμόν. 

II IH (2, 582. 583) 7. 8 
Hesychius, 24e/: ἀντὶ τοῦ ἕως. Φρύνιχος Κόννῳ καὶ Εὐ- 


ριἰπίδης Πηδείᾳ “ἄπαις γὰρ δεῦρ᾽ ἀεὶ τείνεις βίον  ltaque 
etiam Phrynichus dixisse videlur δεῦρ᾽ ἀεί. — Antiatt. p. 79 2. 


ἀμάϑητος: ἀντὶ τοῦ ἀμαϑής. Φρύνιχος Κόννῳ. 


K PONOGSZ 
I (2, 583) 9 
“«Ἵνὴρ χορεύει xai τὰ τοῦ 9500 καλα. 
βούλει “4“ιοπείϑη μεταδράμω καὶ τύμπανα; 

Schol. Aristoph. Av. 988: ὃ δὲ Ζιοπείϑης νῦν μὲν ὡς. 
χρησμολόγος, ἑτέρωϑε δὲ ὡς κυλλὸς καὶ δωροδόκος. — παρά- 
κείιται δὲ καὶ τὰ Φρυνίχου ἔμπροσϑεν ἐν Κρόνῳ “Ανὴρ χορεύει 
χτλ. Schol. Vesp. 380: ἦν δὲ ὃ Διοπείϑης δήτωρ. μήποτε 
δὲ οὗτός ἔστιν ὃ καὶ παρὰ Φρυνίχῳ. 


1 (2,583) to 

Erotianus p. 376. Ὑποτεῖναι: ὑποϑεῖναι, καὶ ὑποτεταμένον 

τὸ ὑποκείμενον ξύλον, τὸ. οἷον βάϑρον, ὡς καὶ Φρύνιχος ἐν 
Κρόνῳ φησί Κείνη μεμνήσϑω ue ξύλον ὑποτεταγός. 

II IV (2, 584) 11. 12 

Athenaeus IX p. 371 f: yy 9vov μνημονεύει Φρύνιχος ἐν 

Κρόνῳ. ὅπερ ἐξηγούμενος δρᾶμα Zidvuog ὅμοιά φησιν εἶναι 

τὰ γήϑυα τοῖς λεγομένοις ἀμπελοπράσοις, τὰ δ᾽ αὐτὰ καὶ 


230 PHRYNICHYS 


γηθυλλίδας λέγεσϑαι. — Pollux VII 136: Φρύνιχος ἐν Κρόνῳ 
καὶ ἀλεκτρυοπωλητήριον δἴρηκδν. 


13 V (2, 584) 
"4yauat, 4Διονῦ, σοῦ στόματος, ὡς σεσέλλισαι 
" xexouuéva πολλάκις. 

Hesychius, Σεελλίσαι (Σεσέλλισαι) Φρύνιχος ἐν Koo: 
"you Διονύσου στόματος, ὡς σεελλίσαι κεκομ- 
μένα πολλάκις. «Αἱσχίνης vig ὑπῆρχε Σέλλου καλούμενος, 
ἀλαζὼν καὶ ἐν τῷ διαλέγεσϑαι καὶ ἐν τῷ προσποιεῖσϑαι 
πλουτεῖν, πενόμενος δὲ xaJ ὑπερβολήν, ὡς τοὺς παραπὶη- 
σίους τούτῳ καλεῖσϑαι. Correxi Progr. schol. 1811. —Ys.2 
Bergkius xexouué» ἤδη πολλάκις. 


K 0M 4zzT.4lI 
14 I ( 586) 
Εἶτα κεραμεύων ἂν οἴκοι σωφρόνως “αιρέστρατος 
ἑκατὸν ἂν τῆς ἡμέρας ἔχαεν οἴνου κανθϑάρους. 

Athenaeus XI p. 474b. de poculo χκάνϑαρος dicto disserens: 
Φρύνιχος Κωμασταῖς Εἶτα κεραμεύων κτλ. — Vs. 1 ἂν oixa 
Letronnius Dissert. de nominibus vas. graec. p. 36. Vulgo ἐὰν 
οἴχῳ. Α av οἴκῳ.  Grotefendus ἐν oixq. Vs. 2 ἂν addidi 
Erfurdtus. 1b. ἔκαεν Letronnius: libri ἔχλαιεν. 

15 H (2, 587) 
Ἐγὼ δὲ νῷν δὴ τερετιῶ τι πτιστικόν. 

Pollux IV 55: καί τι καὶ ἐπιλήνεον αὔλημα ἐπὲ βοτρύων 
ϑλιβομένων. καὶ ἕτερον πτιστικόν, ὡς Φρύνιχος ἐν Κωμα- 
σταῖς φησὶν ὃ κωμικός ᾿Εγὼ δὲ κτλ. 

16 JI (2, 587) 

Schol. Aristoph. Av. 1569: μέμνηται αὐτοῦ Φρύνιχος ἐν 
Κωμασταῖς cg πολεμικοῦ γεγονότος. Laespodiam dicit. 

17 IV (2, 587) 

Hesychius, Κολακοφοροκλεέδης: “Ἱεροκλείδης, ὃν ἐπὶ 
πονηρίᾳ κωμῳδοῦσιν Ἕρμιππος μὲν ἐν Κέρκωψε, Φρύνιχος 
δὲ ἐν Κωμασταῖς. Cfr. supra p. 144. 

MONOTPOIIOZ 
t8 | (2, 587) 
Ὄνομα δέ μοῦστι Mo»ótgonog . . . . 
TP ζῶ δὲ Τίμωνος βίον, 
ἄγαμον, ἄδουλον, ὀξύϑυμον, ἀπρόσοδον, 
ἀγέλαστον, ἀδιάλεκτον, ἰδιογνώμονα. 











PHRYNICHVS 231 


Grammat. Bekkeri p. 344: 2400ovÀog βίος ἐρεῖς, τουτέστιν 
ὃ μὴ δοῦλον ἔχων. ἐρεῖς δὲ καὶ ἀδιάλεκτος βίος, xoi dyé- 
λαστος βίος καὶ ἄγαμος βίος. Φρύνιχος ἐν Movoroózq Ὄνομα 
xv. Lacunae signa posui Bekkerum sequutus. Possis tamen 
Ὄνομα δέ μοι | ἔστιν Movóvgorog κτλ. Vs. 3 ἄδουλον Her- 
mannus ad Eurip. Androm. 580. Codex ἄζυγον. 


I I| (2, 588) 19 
ἹΜεγάλους πιϑήκους οἶδ᾽ ἑτέρους τινὰς λέγειν, 
“υκέαν, Τελέαν, Πείσανδρον, ᾿Εξηκεστίδην. 

B. ἀνωμάλους εἶπας πιϑήχους . .. 
0 μέν γε δειλός, ὁ δὲ κόλαξ, ὃ δὲ vó9og . .. 

Schol. Aristoph. Av. 11: ὃ ᾿ξξηκεστίδης ὡς ξένος κωμῳδεῖται. 
καὶ Φρύνιχος Movorgóno ᾿Μεγάλους πιϑήκους κτλ. Vs. 1 
legebatur πιϑήκους οἱ δὲ ἑτέρους et vs. 4 δεινός.  Correxi 
Quaest. scen. 1 p. 80. Idem postea Dobraeus in Adversariis et 
Bergkius Comment. p. 373. Vs. 3 excidisse videtur νὴ Ζέα vel 
simile quid. — Vs. 4 tentavi 1.1. ὃ à? αὖ νόϑος, | ξένος δ᾽ ὃ τέ- 
ταρτος. Malim nunc ὁ δὲ κόλαξ ἔσϑ'᾽, ὃ δὲ νόϑος, | ξένος δ᾽ 
ὃ τέταρτος. Dobraeus ὃ δὲ κόλαξ, ὁ δὲ ξένος, ὃ δὲ νόϑος. 


IIl (2, 589) 20 

44. Τίς δ᾽ ἔστιν 6 μετὰ ταῦτα φροντίζων; B. Mévov, 

ὃ “ευκονοεύς. ΑἹ. ἐγῴδ᾽, ὃ τὰς κρήνας ἄγων. 

Schol. Aristophan. Av. 997 de Metone: ἴσως δὲ ἐν Ko- 
λωνῷ κρήνην τινὰ κατεσκευάσατο᾽ φησὶν ὃ Φρύνιχος Movo- 
τρύπῳ Τίς δ᾽ ἐστὶν κτλ. Eadem Suidas v. ἸΠέτων. —Vs. 1 
post ταῦτα schol addit ταύτης, a Suida omissum. Vs. 2 co- 
dices Suidae “υκονγνοιεύς el “ευκονοιεύς. Schol. Ven. 24evxo- 
γοιεύς. Ald. “ευκωνιεύς. Toupius Emend. I p. 403 ὁ .4ev- 
xovoeUg, εὖ οἶδ᾽, ὃ τὰς κρήνας ἄγων. Sequutus sum Bergkium 
Comment. p. 372. Dindorfius edidit εἰς δ᾽ ἐστὶν ὁ μετὰ ταῦτα 
ταύτης φροντιῶν; Μέτων ὃ «ἀδυκονοεύς, ὃ τὰς κρήνας ἄγων. 


IV (2, 589) T 
AAA ὑπερβέβληκε πολὺ τὸν Νικίαν 
στρατηγίας πλήϑει v6 κἀξευρήμασι». 


» 2 


Suidas, “Ὑπερακοντίζεις σύγ᾽ ἤδη. Νικίαν τὸν στρατηγοῦντα 
μηχαναῖς καὶ τοῖς στρατηγήμασι] Σύμμαχος πρὸς τὴν ῬΠήλον 
πολεορκέαν. Φρύνιχος Μονοτρόπῳ MÀ... κἀξευρήμασιν, ἢ 
ὅτι φρονιμώτατα Μηλίους λιμῷ ἀνεῖλεν. Haec Suidas ex in- 
legrioribus ad Aristophanis Av. 363 scholiis. Vs. 1 possis μὰ 


292 PHRYNICHVS 


AU) ἀλλ᾽, vel οὐκ ἀλλ᾽. Bergkius Comment. p. 372 Οἷδ᾽' 
ἀλλ᾽. Vs. 2 xà&evorpuacu» Toupius. Vulgo xai εὑρήμεασιν. 
Idem στρατηγιῶν pro στρατηγίας. 


28 V (2, 590) 
Ὁ δ᾽ ὀλιγόσιτος Ηρακλῆς ἐκεῖ τί δρᾷ; 
Athenaeus VI p.248 c: ὀλιγοσίτον δὲ μέμνηται Φρύνεχος 
ἐν ἹΠονοτρόπῳ Ὃ δ᾽ ὀλιγόσιτος Ἡρακλῆς ἐκεῖ τί δρᾷ; 


23. 24 VI VII (ὦ, 590) 

Ἔπειτ᾽ ἐπειδὰν τὸν λύχνον κατακοιμίσῃ. 
| Pollux VII 178: Φρύνιχος δ᾽ εἴρηκεν ἐν Movozoórto Ἔπειτ 
ἐπειδὰν κτλ. Athenaeus XV p. 700 f: χοιμέσαι λύχνον Φρύ- 
γιχός φησι. Alhenaeus III p. 74a: Σικύδιον- ὑποκοριστικῶς 
δἴρηκε Φρύνιχος ἐν ἹΠονοτρόπῳ κἀντραγεῖν σικύδιεον. 


25 ΥΠ (2, 590) 

Schol. Aristoph. Av. 1297: δοκεῖ δὲ (Syracosius) xai ψή- 
φισμα τεϑεικέναι μὴ κωμῳδεῖσϑαι ὀνομαστί τινα, ὡς Φρύνεχος 
ἔν ἹΠονοτρόπῳ φησὶ HT ἔχε Xvgax όσιον, ἐπιφανὴς 
γὰρ αὐτῷ καὶ μέγα τύχοι. ἀφείλετο γὰρ κωμῳδεῖν 
οὺς ἐπεθύμουν. διὸ πικρότερον αὐτῷ προσφέρονται. Cor- 
ruptissima verba, in quibus αὐτῷ Ven. omittit, parum probabilibus 
coniecluris tentarunt Hermannus apud Frilzsch. Quaest. Aristoph. I 
p. 3907 et Cobelus Observ. crit. in Platon. com. p. 39, qui tamen 
recte anapaesticos tetrametros agnovit. 


26. 27 IX X (2,591) 

Antiattic. p. 87 8. γναϑοῖ: ἀντὶ τοῦ τὴν γνάϑον τύπτει. 
Φρύνιχος Movotgózq. ldem p. 99 14. Θηλάζεε: ἀντὶ τοῦ 
δίδωσι ϑηλήν. Φρύνιχος ΙΜΠονοτρόπῳ. 

28 ΧΙ (2, 591) 

Grammat. Bekkeri p. 447 25: ᾿ρτοπόπον καὶ ᾿Αττικοὶ xai 
Ἴωνες τὸν dgromoióv. ἔστι δὲ τὸ ἀρτοποπεῖν ἔν Movo- 
τρόπῳ Φρυνίχου. Pollux VII 21: τὸ ῥῆμα τὸ ἀρτοκοπεῖν 
ἐν Φρυνίχου ἸΠονοτρόπῳ, ubi scribendum videtur ἀρτοποπεῖν. 


29 ΧΙ (2, 591) 

Photius p. 397 7. II αρϑένοι: τὰς ᾿Ερεχϑέως ϑυγατέρας 
οὕτως ἔλεγον καὶ ἐτίμων. ἦσαν δὲ τὸν ἀριϑμὸν ἕξ. πρεσβυ- 
τάτη μὲν Πρωτογένεια, δευτέρα δὲ Πανδώρα, τρίτη. Πρόκρις, 
τετάρτη Κρέουσα, πέμπτη Ὡρείϑυια, ἕχτη Χϑονία" τούτων 
λέγεται Πρωτογένεια καὶ Πανδώρα δοῦναι ἑαυτὰς σφαγῆναι 





PHRYNICHYS 299 


ὑπὲρ τῆς χώρας, στρατιᾶς ἐλϑούσης ἐκ Βοιωτίας" ἐσφαγιά- 
σϑησαν δὲ ἐν τῷ “γακίνϑῳ καλουμένῳ πάγῳ ὑπὲρ τῶν Σφεν- 
δονίων (leg. Σφενδονῶν). διὸ καὶ οὕτως καλοῦνται παρϑένοι | 
'Ὑγακινϑίδες, καϑάπερ μαρτυρεῖ Φανόδημος ἐν τῇ é ᾿Αἀτϑίδι, 
μεμνημένος τῆς τιμῆς αὐτῶν, καὶ Φρύνιχος Πονοτρόπῳ. Ea- 
dem Suidas s. v. Παρϑένοι. 


XIII (2, 592) 30 
Τηλικουτοσὶ γέρων 
ἄπαις ἀγύναικος. 

Pollux ΠῚ 48: ᾿“ριστοφαάνης δὲ ἄγυνον τὸν ἀγύνην, Φρύ- 
wyog δὲ Τηλικουτοσὶ xrÀ. Ad Monotropum rettulit Bergkius 
Comment. p. 372, quo auclore τηλικουτοσὶ scripsi pro zpAtxoU- 
toc. Miror Cobelum Observ. crit. in Platon. com. p. 43. 


M OYZ 4I 
Ι (2, 592) » 
]MMexag Σοφοκλέης, ὃς πολὺν χρόνον βιούς 
ἀπέϑανεν, εὐδαίμων ἀνὴρ καὶ δεξιός, 
πολλὰς ποιήσας καὶ καλὰς τραγῳδίας" 
καλῶς δ᾽ ἐτελεύὐτησ᾽ οὐδὲν ὑπομείνας κακόν. 
Argum. III Oed. Col. ὁ δὲ Φρύνιχος ἐν Movoatg, ἃς συγκα- 
ϑῆχε τοῖς Βατράχοις, φησὶν οὕτως ἸΠάκαρ Σοφοκλέης κτλ. 


H (2, 598) T 
Ἰδού, δέχου τὴν ψῆφον" ὃ καδίσκος δέ σοι 
ὃ μὲν ἀπολύων οὗτος, ὃ δ᾽ ἀπολλὺς δόί. 
Harpocratio p. 104 3: Kaóíoxog — ἀγγεῖόν τι, εἰς ὃ 
ἐψηφοφόρουν οἱ δικασταί, οὕτως ἔλεγον. Φρύνιχος Μούσαις 
Ἰδού, δέχου κτλ. Eadem Photius et Suidas s. v. καδίσκος. 
HI (2, 593) 33 
Ὦ xai χάπραινα καὶ περίπολις καὶ δρομας. 
Pollux VII 203: ἐν δὲ Φρυνίχου Ἰοὐσαις Ὦ κάπραινα κτλ. 
Scripsi ὦ καὶ κάπραινα. 
IV (ὦ, 593) 34 
Kày ὀξυβάφῳ χρῆσται [μάττειν] τρεῖς χοίνικας ἢ δύ᾽ ἀλεύρων. 
Pollux X 86: οὐ γὰρ μόνον ἐπὶ τῶν κοτταβικῶν εἴρηται 
τὰ ὀξύβαφα, ἀλλὰ καὶ ἐπὶ τῶν εἰς τὴν ἐδώδιμον χρείαν --- 
χὰν ταῖς Φρυνίχου ἸΠούσαις Κἂν ὀξυβάφῳ χρῆσϑαι τρεῖς 
χοίνικας ἢ δύ᾽ ἀλεύρων.  Correxi ut supra adscripta sunt. 


234 PHRYNICHVS 


35 V (2, 594) 

Athenaeus VII p. 319a: Πηλαμύς. Φρύνιχος ἐν ἸΜούσαις 
μνημονδίει. Quae praeterea ad Musas referri posse videntur, 
infra exhibui in Fragm. fab. inc. I. XIII. 


MY ZT AI 
36 | I (2, 594) 
Ἰμάστιγα δ᾽ ἐν χεροῖν ἔχων ἐτεύτασεν. 

Photius Lex. p. 583 10. Τευτάξειν: πραγματεύεσϑαι ἢ 
σκευωρεῖσϑαν ἢ στραγγεύεσθαι καὶ πολὺ διατρίβειν ἐν τῷ 
αὐτῷ. --- Φρύνιχος Ἰύσταις Ἰάστιγα δ᾽ ἐν χερσὶν ἔχων τευ- 
τασϑαι. Correxit Bergkius Comment. p. 375, partim Ruhnkenius. 


T Il (2, 594) 
'"EBovióugy ἂν ὕμιν ὥσπερ καὶ προτοῦ. 
Eustathius ad lliad. ρ΄ 415 p. 1112 36: Ἴωνες δὲ πολλάκις 
δὲ καὶ ᾿41ϑηναῖοι προπερισπῶσι (τὸ ἡμῖν) ἐν συστολῇ τοῦ i... 
Φρύνιχος ἹΜύστῃ ᾿Εβουλόμην ἂν ἦμιν κτλ. 


IO 4s TPIAI 

38 I (2, 595) 

αΑὐτοπυρίταισί τ᾽ ἄρτοις καὶ λιπῶσι στεμφύλοις. 

Athenaeus ΠῚ p. 110 e. Φρύνιχος δ᾽ ἐν Ποαστρίαις avto- 
πυρίτας αὐτοὺς καλῶν φησιν «Αὐτοπυρίταισι κελ. Pollux ΥἹ] 29: 
ἄρτους δὲ πυρίτας ἐρεῖς, ὡς ἐν Ποαστρίαις Φρύνιχος, ubi recle 
corrigunt αὐτοπυρίτας. 
39 (ὦ, 595) . 

Alhenaeus X p. 424 c: καλοῦνται δὲ καὶ ἀρυστῆρες xoi 
dgvotuyot . . . Φρύνιχος Ποαστρίαις KvAux! ἀρύστιχον. 


10. 4 Ul IV (2, 596) 

Pollux X 159: xai χοιροτροφεῖον δέ, ἐν ᾧ χοῖροι τρέ- 
φονται, ὡς Εὔπολις καὶ Φρύνιχος ἐν Ποαστρίαις. | Harpocralio 
p.75 23 de ἐξούλης dicens: ὅτε δὲ ἐπὶ παντὸς τοῦ ix τῶν 
ἰδίων ἐκβαλλομένου τάττεται τοὔνομα, καὲ οὐχ ὡς οἴδται Και- 
κίλιος μόνων τῶν ἐκ καταδίκης ὀφειλόντων, καὶ Φρύνιχος ἐν 
Ποαστρίαις δῆλον ποιεῖ. 

42 V (2, 596) 
Ὥσπερ ἐμὸν αὐτῆς ἴδιον. 

Priscianus vol. II p. 70 ed. Krehl. e£ quod mirum est, koc 

ipsum ἴδιον etiam primae et secundae adiungitur personat 








PHRYNICHVS 295 


apud illos, ut . . . Φρύνιχος Ποαστρίαις Ὥσπερ ἐμὸν αὐτῆς 
ἴδιον. Scripsi. αὐτῆς pro vulgato αὐτοῦ ex Aldina, quae pro 
ὥσπερ habet δ7εδρ. : 
VI (2, 596) "I 

Schol. Aristoph. Av. 1297 de Midia: δηλοῖ δὲ τοῦτο L4oi- 
στοφάνης Περιαλγεῖ. . . λέγει δὲ ἐν Ποαστρίαις ὁ αὐεὸς ὡς 
καὶ περὶ ἀλέκτορας αὐτοῦ ἐσπουδακότος.  Turbata haec, de 
quibus dixi Quaest. scen. lI p. 22 allato Schol. Luciani Iov. 
Trag. vol. IV p. 186 Iac.: Μειδίας ὀρτυγοκόπος ἦν, ὡς Πλάτων 
Περιαλγεῖ" καὶ ὡς πονηρὸν δὲ καὶ κόβαλον καὶ τῶν δημοσίων 
γοσφιστὴν Φρύνιχος καὶ Πλάτων διαβάλλουσιν. 


ΣΑ͂ΤΥΡΟΙ 


I (2, 596) u 
Phrynichus Epit. p. 266. εὐαγγελίζομαι --- εὑρίσκω κατὰ 
δοτικὴν ἡρμοσμένον, ᾿Αριστοφάνους μὲν οὕτω λέγοντος ἂν τοῖς 
Ἱππεῦσιν “εὐαγγελίσασθαι πρῶτος ὑμῖν βούλομαι Φρυνί.- 
χου δὲ τοῦ κωμῳδοῦ ἐν τοῖς Σατύροις οὕτως. Phrynichi locus 
excidit. Quae enim sequuntur apud grammaticum ex pluribus 
Aristophanis locis temere suut conflata, ut recte vidit Dindorfius. 
Π (2, 597) 5 

Κορκυραῖαι δ᾽ οὐδὲν . . 

ἐπιβάλλουσιν μάστιγες. 

Schol. Aristoph. Av. 1463: λέγεταί τις Κορκυραία μάστιξ. 
Φρύνιχος Σατύροις Κορκυραῖαι δὲ οὐδὲν ἐπιβάλλουσι μάστιγες. 
ὧστε καὶ εἰς παροιμίαν ἤδη ἐλϑεῖν. 

HI (2, 598) 46 

Schol. Vesp. 82: xai yàg ὁ Φιλόξενος ἐκωμῳδεῖτο ὡς 
πόρνος. Εὔπολις Πόλεσιν . . . καὶ Φρύνιχος Σατύροις. 

ΙΥ (ὦ, 598) AT 
Βοάσομαί τἄρα τὰν ὑπέρτονον 
βοᾶν. 

Schol. ad Nub. 1154 βοάσομαί τἄρα τὰν ὑπέρτονον Boay] 
παρὰ và ἐκ Πηλέως Εὐριπίδου — καὶ Φρύνιχος Σατύροες 
Βυάσομαι κτλ. Ya Hermannus pro βοάσομαι γὰρ ἄρα. 

Y (3,598) - 48 

Athenaeus ΠΠ p. 87b. lZ4gicrcvvuog Θησεῖ “κόγχος ἦν 
βαπτῶν ἁλῶν: ὁμοίως καὶ παραπλησίως δ᾽ εἴρηκε καὶ Φρύ- 
"yog Σατύροις. 


256 PHRYNICHVS 


" VI (2, 598) 

Pollux Ill 78: Φρύνιχος ἐν Σατύροις τὸν δεσπότην κεκτη- 
μένον ὠνόμασεν.  Anliatticista p. 102: κυρίαν. οὔ φασι δεῖν 
λέγειν, ἀλλὰ κεκτημένην, τὸν δὲ κεκτημένον μὴ λέγεσϑαι ἀντὶ 
τοῦ δεσπότου. Σατυρικοῖς κεκτημένον λέγει, Φιλήμων κυρίαν. 
Scribendum Φρύνεχος δὲ Σατύροις κεκτημένον λέγει. De qu 
admonui Quaest. scen. II p. 10. 


TP.4UTOIL40I H AAIIEAEYOEPOI 
$0 Ι (2, 599) 
'Hó) δ᾽ ἀποτηγανίζειν ἄνευ συμβολῶν. 

Athenaeus VI p. 229a: τοῦ δὲ ῥήματος (ἀποτηγανίζειν) 
μέμνηται Φρύνιχος ἐν Τραγῳδοῖς Ηδὺ δ᾽ ἀποτηγανίζειν wi. 
51 I| (2, 599) 

Ὦ χρυσοκέφαλοι βεμβράδες ϑαλάσσιαι. 

Athenaeus VII p. 287 b: Βεμβράδες. Φρύνιχος Τραγφῳδοῖς. 
Ὦ χρυσοκέφαλοει κτλ. 

52 HI (2, 599) 
Τὸν Κλεόμβροτὸν ve τοῦ 
Πέρδικος υἱόν. 

Αἰδοπαθὺβ IX p.389 a: Φρύνιχος Τραγῳδοῖς Τὸν Κλεόμ- 
Boovov δὲ τοῦ II. υἱόν. τὸ δὲ ζῷον ἐπὶ λαγνείας συμβολικῶς 
παρείληπται. 
s3 IV (2, 599) 

Περιστέριον δ᾽ αὐτῷ τι λαβὲ τριωβόλου. 

Athenaeus XIV p. 654 b nominis περιστέρεον exempla com- 
ponens: Φρύνιχος Τραγῳδοῖς Περιστέριον κτλ. 

T V (2, 600) 
Σὺ δὲ τιμιοπώλης ὡς ᾿ἀχιλλεὺς οὐδὲ εἷς. 

Pollux VII 195: εἶεν δ᾽ ἂν τινες καὶ νεχροφόροι καὶ τα- 
φεῖς. τὰ δ᾽ ἐπὶ τούτοις ἀπὸ τοῦ πιπράσκειν. ἔστιν δ᾽ εἰπεῖν 
ἐπ᾽ αὐτῶν τὸ τιμιοπῶλαι, εἰρηκότος Φρυνίχου ἐν Τραγῳδοῖς 
Σὺ δὲ τιμιοπώλης ὡς ᾿Αχιλλεὺς οὐδὲ εἷς. Cod. lung. vojuo- 
πώλης. Pro οὐδὲ εἷς H. lacobi coni. οὐδενός i. e. rei nullius 
flomenti. — 

"s VI (2, 600) 
«diviay ἔχει 
πονηρὸς εἶναι τὴν τέχνην. 

Priscianus XVIII p. 247 ed. Krehl. ,,Αἰοὶ πονηρὸς τὴν 
τέχνην. Φρύνιχος Τραγῳδοῖς «Αἰτίαν ἔχει — τέχνην." Col- 








PHRYNICHVS 2391 


latio Scaligeri ἂν éxetvov ἢ πονηρὸς εἶν᾽ ἀρνῇ τέχνην. Fortasse 
ἐὰν ἐκεινονί | πονηρὸν εἶν᾽ ἀρνῇ τέχνην. 
Υ (2, 600) s6 
Grammat. Bekkeri p. 464. “4ὕὔξις: εἶδος ϑυννίδος, ἣν τινες 
χορδύλην λέγουσι. Φρύνιχος Τραγῳδοῖς Καὶ τέμαχος aV- 
ξιδος. Rectius αὐξὶς et αὐξίδος. 


VII (2, 601) T 
Harpocratio p. 57 15: διάϑεσις .. . καὶ ἀντὶ τοῦ διοίκη- 
σις. . . Φρύνιχος Τραγῳδοῖς Τῇ διαϑέσει τῶν ἐπῶν. 


EX INCERTIS FABVLIS 


I (2, 601) 58 
“άρους ϑρηνεῖν, ἐν οἷσι “άμπρος ἐναπέϑνησκεν, 
ἄνϑρωπος ὧν ὑδατοπότας, μινυρὸς ὑπερσοφιστής, 
Movadv σκελετός, ἀηδόνων ἠπίαλος, ὕμνος “Αιδου. 
Athenaeus ΠῚ p. 44 d: ὑδροπότης δ᾽ ἦν καὶ “άμπρος ὃ 
μουσικός, περὶ οὐ Φρύνιχός φησι “άρους ϑρηνεῖν κτλ. Υ5.1 
Bergkius καὶ νιγλάρους ϑρηνεῖν. Vs. 2 ὧν additum ab Erfurdto. 


1 (2, 602) - 
Ὦ giAra9? ἙἭ,μῆ, καὶ φυλάττου, μὴ πεσών 
σαυτὸν παρακρούσῃ, καὶ παράσχῃς διαβολήν 
ἑτέρῳ Διοκλείδᾳ βουλομένῳ κακόν τι δρᾶν. 
EP. φυλάξομαι. Τεύκρῳ γὰρ οὐχὶ βούλομαι 
μήνυτρα δοῦναι τῷ παλαμναίῳ ξένῳ. 

Plutarchus Alcib. 20: τοὺς δὲ μηνύσαντας ὃ μὲν Θουκυδί- 
δης ὀνομάσαι παρῆκεν, ἄλλοι δ᾽ ὀνομάζουσι Διοκλείδαν καὶ 
Τεῖχρον, ὧν καὶ Φρύνιχός ἐστιν Ó κωμικὸς ταυτὶ πεποιηκώς 
Ὦ φίλταϑ᾽ Ἕρμῆ κτλ. Locus aut ex Monotropo aut, quod 
probabilius, ex Comaslis ductus est. V. Hist. crit. p. 155 et 
Bergkii Comment. p. 370. — Vs.1 vulgo φυλάσσου. Pro xoi 
malim νῦν, nisi in superiore versu fuit χαῖρέ μοι, vel simile quid. 
Vs. 2 fortasse περικρούσῇ. 


ΠῚ (2, 603) | 90 
ἮΝ γὰρ πολίτης ἀγαϑός, ὡς εὖ οἶδ᾽ ἐγώ, 
xovy ὑποτὰγεὶς ἐβάδιζεν, ὥσπερ Νικίας. 
Plutarchus Vit. Nic. cap. 4: ὑποδηλοῖ δὲ καὶ Φρύνιχος τὸ 
ἀϑαρσὲς αὐτοῦ καὶ καταπετεληγμένον ἐν τούτοις Ἦν ydQ mo- 
λίτης xrÀ. 





238 PHRYNICHVS 


δ IV (2, 603) 
Τοὺς δὲ γομφίους 
ἅπαντας ἐξέκοψεν, ὥστ᾽ 
οὐκ ἂν δυναίμην Ναξίαν 
ἀμυγδάλην κατᾶξαι. 
Athenaeus ΠῚ p. 52 c: ὅτε oí Νάξιαι ἀμυγδάλαε διὰ μνή- 
μης ἦσαν τοῖς παλαιοῖς... Φρύνιχος Τοὺς δὲ γομφίους xi. 


62 V (2, 604) 
Ἅπτάκλινος οἶκος ἣν καλός, 
εἶτ᾽ ἐννεάκλινος ἕτερος οἶκος. 

Athenaeus II p. 47 f: ὅτι καὶ τρίκλινοι οἶκοι καὶ τετράκλινοι 
καὶ ἑπτάκλινοι καὶ ἐννεάκλινοι καὶ κατὰ τοὺς ἑξῆς ἀριϑμοὺς 
3 or ^ - " ’ ς , * 
ἦσαν παρὰ τοῖς παλαιοῖς... Φρυνιχος ἝἝπτάκλινος οἶκος xti. 


63. 64 | VI VI (2, 604) 
᾿Αμυγδαλῆ τῆς βηχὸς ἀγαθὸν φάρμακον. 
Ἢ  μαζίου τι μικρὸν ἢ κολοκυντίου. 
Athenaeus ΠῚ p. 53 a. de accentu nominis ἀμυγδάλη vd 
&pvydaÀg agens: Φρύνιχος ᾿Αμυγδαλῇ κτλ. lbid. p. 59c: 
Φρύνιχος ὑποκοριστικῶς Ἢ μαζίου κτλ. 


65 | VII (2, 604) 
Ἦσαν δὲ καὶ γυναῖκες ἀφήλικερ. 

Polux l| 17: Φρύνιχος δὲ τὰς νέας ἀφήλεκας λέγει 
Ἦσαν... ἀφήλικες, Φερεκράτης δὲ τὴν γεραιτέραν ἀφηλι- 
κεστέραν.  Legebalur γυναικῶν, pro quo suspicari posses γὺυ- 
γαικαρίων, nisi Par. Α apud Bekkerum haberet γυναῖκες, post 
quod excidisse videlur ἕξ. 


" IX (2, 604) 
Ἔμει καταμηλῶν" φλέγματος yàg εἶ πλέως. 

Pollux IV 181: μηλῶσαι τὸ τὴν μήλην καϑεῖναι. ὅϑεν 
καὶ Φρύνιχος ὃ κωμικός" "Eust καταμηλῶν, φλέγματος γὰρ εἰ 
πλέως.  Correxit Salmasius. 

e X (2, 005) 
Ὦ φίλτατ᾽ ἀνδρῶν, μή μ᾽ ἀτιμάσας γένῃ. 

Priscianus XVHI p. 198 ed. Krehl. ,Partícipía pro verbis 
ponunt Attici, quod frequenter faciunt Latini ... Φρύνιχος 0 
φίλτατ᾽ ἀνδρῶν, μή μ᾽ ἀτιμάσας γένῃ, pro μή ue ἀτιμάσῃς." 








PHRYNICHVS | 239 


XI (2, 605) es 
Τριωβόλων ὅσωνπερ ἡλιάζομαι. 

Schol ad Aristoph. Vesp. 300: ἦν μὲν γὰρ ἄστατον τὸ 
τοῦ μισϑοῦ (τοῦ δικαστικοῦ). ποτὲ γὰρ διωβόλου ἦν, ἐγίνετο 
δὲ ἐπὲ Κλέωνος τριώβολον. Φρύνιχος Τριώβολον ὅσον ὑπερ-- 
ηλιάζομαι. Οοττγοχὶ haec; Hermannus apud Dübnerum ad schol. 
Arist. Par. p. 452 τριώωβολόν γ᾽, ὅσουπερ ἡλιάζομαι. 


XII (2, 605) 69 
Πολὺς δὲ συβαριασμὸς αὐλητῶν τότ᾽ ἦν. 

Schol. Aristoph. Pac. 344: Καλλίστρατος (συβαρίζειν ex- 
plicat) τρυφᾶν, ἀπὸ τῆς συβαριτικῆς τρυφῆς. ᾿Αρτεμίδωρος 
ἁπλῶς ϑορυβεῖν. καὶ Φρύνιχος Πολὺς δὲ συβαριασμὸς αὖ- 
λητῶν ἦν. Supplevi τότε cum Bergkio Comm. p. 367, qui ista 
ad Comastas revocabat. 

XII (2, 605) το 
Οὐ γλύξις οὐδ᾽ ὑπόχυτος, ἀλλὰ Πράμνιος. 

Diogenes Laert. IV 20: ἦν δὲ xai φιλοσοφοκλῆς (Polemo), 
καὶ μάλιστα ἐν ἐκείνοις... ἔνϑα ἦν κατὰ τὸν Φρύνιχον Οὐ 
γλύξις xrÀ.  Pervertit haec Suidas s. v. Ὑπόχυτος οἶνος. 
Fragmentum hoc ad Musas revocavi Quaest. scen. II p. 10 (Hist. 
crit. p. 157), quod sequutus est Bergkius Comment. p. 377. Sed 
potest eliam ex Tragoedis pelilum esse. 


XIV (2, 606) τι 
Μ δ᾽ ἀνάγκα ᾽σϑ᾽ ἱερεῦσιν καϑαρεύειν φράσομεν. 
Hephaestio XII p. 67: τῶν δὲ ἐν τῷ μέτρῳ (ionicos a mi- 
nori dicit) μεγεϑῶν τὸ μὲν ἐπισημότατόν ἐστι τὸ τετράμετρον 
καταληκτικόν, οἷον --- παρὰ Φρυνίχῳ τῷ κωμικῷ «4 δ᾽ ἀνάγκα 
κτλ. Vulgo ἀνάγκας 9'. Correxit Tyrwhittus. Pauwius ἀναγ- 
xxi. Bergkius ἀγάγκη 09^, qui locum ad Myslas revocat. 
XV (2, 606) τ: 
Suidas, “ϑύρωτον στόμα: οὕτως ἀϑύρωτον, οὐκ ἀπύ- 
λωτον. “Ἀριστοφάνης Βατράχοις (838) καὶ Φρύνιχος. Cfr. s. 
v. ἀπύλωτον. |n Aristophanis loco libri fluctuant inter. ἀϑύρω- 
toy et ἀπύλωτον; 8C forlasse Phrynichum grammaticum intelle- 
gere praestat. 
XVI (2, 607) 13 
Aristoph. Nub. 553: Εὔπολις μὲν τὸν ἸΪαρικᾶν πρώτιστον 
παρείλχυσεν, | ἐκστρέψας τοὺς ἡμετέρους ἱππέας κακὸς xa- 
κῶς, | προσϑεὶς αὐτῷ γραῦν μεϑύσην, τοῦ κόρδακος οὕνεχ᾽ 


240 PHRYNICHVS. ARISTOPHANES 


ἣν | Φρύνιχος πάλαι πεποίηχ᾽, ἣν τὸ κῆτος ἤσϑιεν. Quol 
Pollux VI 19 ex Phrynicho affert πότες γυνή, forlasse ad ipsam 
illam temulentam anum referendum est. 


" XVII (2, 607) 

Schol. Aristoph. Nub. 967: ἀρχὴ ᾷσματος Φρυνίχου, ὡς 
ἘΕρατοσϑένης φησί. Φρύνιχος δὲ αὐτοῦ τούτου τοῦ ᾧσματος 
μνημονεύει “αμπροκλέους Ὄντος, Παλλάδα περσέπτολιν 
κληίΐίζω πολεμαδόκον ἁγνάν, παῖδα Διὸς μεγάλου. 
Haec in libris varie scribuntur. V. Dindorfium. 

"5 XVII (2, 608) 

Pollux Il 84: αὐχμεῖν δὲ τὴν κόμην Ὅμηρος λέγει... .. 
καὶ αὐχμᾶν. Φρύνιχος δὲ ὃ κωμικὸς αὐχμᾶς ἔφη. αὐχμη- 
ρὸν δὲ τὸν τοιοῦτον κέκληκε Ξενοφῶν. Falsa olim de his docui; 
αὐχμᾶς ei nominum generi annumerandum, de quo exposuit Lo- 
beckius Phryn. p. 433 sqq. Ignorant lexica. 


. T6—T8 XIX — XXI (2, 608) 

Pollux Il 56: ἔστε δὲ ἐκ τοῦ βλέπειν --- ἀπόβλεμμα 
παρὰ Φρυνίχῳ τῷ κωμικῷ. — Idem II 82: καὶ δὐήκοος γ- 
γοῦ ἐν εὐχῇ, παρὰ Φρυνίχῳ τῷ κωμικῷ. Lege ἐπήκοος 
γενοῦ ex cod. Falckenb. — Idem II 96: ó δὲ μὴ ἔχων ὀδόντα 
γωδός, ὡς Εὔβουλος λέγει xai Φρύνιχος ὃ κωμικός. 

79--81 XXII— XXIV (2, 608) 

Pollux Ill 45: ὃ δὲ μέλλων γαμεῖν καὶ μελλονύμφιος 
(fort. μελλόνυμφος) ὑπ᾽ ἐνίων ἐκλήϑη, ὡς ὑπὸ Φρυνίχου τοῦ 
χωμικοῦ. ΙΔ6π| IV 185: Φρύνιχος ὃ κωμικὸς καὶ τὴν κοι- 
λοφϑαλμίαν εἴρηκε. — Idem VII 131: τὸ δὲ σύμπαν εἰπεῖν 
μισϑωτοί, καὶ ὡς Φρύνιχος μισϑώτριαι γυναῖκες. lla 
scripsi pro μισϑώτρειαι. 


ARISTOPHANES 


(e recensione Th. Bergkii) 


4A IO 40-5 LK O0N 


1 .. I (2,943) 

Athenaeus VII p 276 c: Τῶν δὲ παρόντων γραμματικῶν 
τις ἀποβλέψας εἰς τὴν τοῦ δείπνου παρασκευὴν ἔφη, εἶτα 
πῶς δειππήσομεν [τοσαῦτα δεῖπνᾳ; ἴσως διὰ διὰ νυκτός; ET 
χαρίεις “Αριστοφανης ἐν ΑἸϊολοσίκωνε εἶπεν, οὕτως λέγων 
οἱονεὶ δι᾿ ὅλης νυκτός. 








ARISTOPHANES 241 


ΝΣ Π (2, 944) "T 
.4λλ᾽ ἄνυσον" οὐ μέλλειν ἐχρῆν, ὡς ἀγοράσω 
““παξάπα»ϑ'᾽, 0g ἂν κελεύῃς, ὦ γύναι. 

Suidas v. ζ“γοράσαι el Gramm. Bekk. p. 331 24: 4dyogágaL ὦ (2... 6 
λέγουσι, τὸ δ᾽ ἀγορᾶν βάρβαρον, παραδειγμάτων δὲ μεστὰ ΄ 
πάντα, εἰλήφϑω δ᾽ ὅμως ᾿Αριστοφάνους ἐξ ΑἸἰολοσίχωνος 
(om. Gramm. Bekk.) 24A4' ἄνυσον κελ. Legebatur ὅσα κελεύεις, 
quod correxit Bekkerus. 

Vi: ΠῚ (2, 944) 3 
Ὅπερ δὲ λοιπὸν μόνον ἔτ᾽ ἦν ἐν τῇ γνάϑῳ 
Διώβολον, γεγένητ᾽ ἐμοὶ δικόλλυβον. 

Pollux IX 68: Ἔστι δὲ καὶ τὸ διώβολον ἐν ΑἸἱϊολοσίκωγιε 
“Αριστοφάνους. Ὅπερ λοιπὸν μόνον ἦν ἐν τῇ γνάϑῳ διώβο- 
λὸν γένηταί μοι. cod. Falckenb. addit ἐδικολλοικόν, scribendum 
γεγένητ᾽ ἐμοὲ δικόλλυβον, et priore versu inserendum δὲ οἱ ἔτι. 


*^4 ΤΥ͂ (2, 945) , 
Ζοϊδυξ, ϑυεία, τυροκνῆστις, ἐσχάρα. ἀγα ον 
Polux X 104: Τυροκνῆστις ἔστιν --- ἐν ᾿4ριστοφάνους 
«ἀϊολοσίκωνι ZfoidvE κελ. 


/ V (2, 945) 5 
Καὶ μὴν τὸ δεῖν᾽, ἀκροκώλια δή σοι τέτταρα 
ἥψησα τακερᾶ. 


Athenaeus ΠῚ p. 95 e: 24xgoxc iov δὲ μέμνηται ᾿άριστο- 
φάνης ἰολοσίκωνι Καὶ μὴν κτλ. Scripsi δή σοι, vulgo δέ σοι. 
nS VE (2, 945) " 

| Τῶν δὲ γηϑύων 

δίζας, ἐχούσας σκοροδομίμητον φύσιν. 

Athenaeus IX p. 372 ἃ: Ἰνημονεύει τῶν γηθυλλίδων καὶ 
Ἐπίχαρμος ἐν Φιλοκτήτῃ οὕτως" "Ev δὲ σκόροδα δύο καὶ ya- 
ϑυλλίδες δύο" καὶ ᾿Αριστοφάνης «Αἱολοσίκωνε δευτέρῳ" Τῶν 
δὲ χελ. ΑἹ illud δευτέρῳ sive βῳ prorsus abiciendum; ortum 
enim est ex repetito illo δύο sive β', quod in Epicharmi versu 
praecessit. — Deinde legebatur σκοροδόμητον, quod correxit 
Toupius. | 

7" VH (2, 946) " 
Ἥκω Geaglc vog ἀρτοττώλιον | | 
λιπών, ἵν᾿ ἐστὲ κριβάνων ἑδωώλια. 

Athenaeus III p. 112 e: Οὗτός ἔστε Θεαρίων Ó' ἀρτοποιός, 
οὗ μνημονδύεε — ᾿Δριστοφάνης ἐν Γηρυτάδῃ καὶ «ΑἸολοσίχωνι 

Comici graeci 16 


242 ABISTOPHANES 


διὰ τούτων" "Hxc Θεαρέωγος xvÀ. aque in utroque dramate 
iidem hi versus usurpati videntur ab Aristophane. 
8 "s. VIE (3, 947) 

Καί κ᾽ ἐπιϑυμήσεις νέος γῆς ἀμφιπόλοιο. 


*- pr^Crs hi»s Herodianus περὶ μον. λεξ, p. 7, 9: Ἀλλὰ καὶ ἡ véa νῇ 


* 


δἰρημένον — παρὰ ΑΔ ιστοφάνει ἐν δινσίλλωνι καὶ ἐπιϑυμή- 
' gewe κτλ.  Correxit Dindorfias. 
9 Ν IX (Q2, 947) 


Κοιτὼν ἁπάσαις εἷς, πύελος δὲ ub. ἀρκέσει. 

Pollux 1 79: κοιτῴν, εἰ γὰρ καὶ ἹΜένανδρος αὐτὸ βαρβα. 
οἰκὸν οἶεται, ἀλλ “Αρισεοφάνης τὰ τοιαῦτα πιστότερος αὐτοῦ 
ἔν «“4Ἰολοσίχωνι" s κτλ. 

1 . we X (2, 941) 
Καὶ, διαστίλβονδϑ᾽ ὁρῶμεν 
ὥσπερ ἐν καινῷ λυχνούχῳ 
πᾷντα τῆς ἐξωμίδος. 

Polux X 116: . .. λυχνοῦχος --- ἐν δὲ τῷ “Ἀριστοφάνους 
«ΑἹολοσίκωνι Καὶ διαστιλβ. κτλ.  Legebalur κενῷ, quod cor- 
rexit Salmasius. Αἰποπαουβ XV p. [561 ed. Dind. in cod. À: 
Ὅτι δὲ λυχνοῦχοι οἱ νῦν καλούμενοι qevot ὠνομαζοντο ...- 
φανῆς d ... Ào9, ..- . RR... . σιν κα « «« στιλ. β 
ϑορω ὁμοίως περ ἐν κενω λυχνουχω mas . . . σ᾽ ἐξωμιδος. 
ti N . XI (2, 948) 

44. Οὐκ ἐτός, ὦ γυναῖκες, 
πᾶσι κακοῖσιν ἡμᾶς 
φλώαιν ἑκάστοτ᾽ ἄνδρες; 
B. δεινὰ γὰρ ἔργα. δρῶσαι 
λαμβανόμεσϑ᾽ ὑπ᾽ qim. 

Hephoostio p. 54. ed, Gaist: Τὰ δὲ εἰς τὸν dpgifigago» ἢ 
βορχεῖον, δίμετρα, tix, τὴ ἐξ «Αἰρλραίχωνος »Ἀρεστοφάνους 
Qux, ἐτὰς αὶ ὃ, 
12, T. ΧΙ (3, 948) 

Καὶ dw ὀπῆς κἀπὰ τέγους. 

Pollux X 25: Ἢ δὲ ὀπὴ εἴρηται ἐν «ἀἰολοσίκωνε 2dqioto- 
φάνους Καὶ δι᾽ κτλ. | | 
13—16 XHL—XW& (2, 940) 

Pollux IX 89: 'H» —- ej Αἰολασίκωνμ τὸ μὴ ἔχειν κέρματα 
ἀκερματιᾶν ὠχήμασεκ,, Vulgo ἀκερμαπίαν. Correxit Fritz- 
schius Erendatt. in: Aristoph. p. 18. dem X 24: Παρὰ ài 


-- m 


—. .— τα A-——A— M9 — 





ARISTOPHANES 243 


“Ἀριστοφάνει ἐν dioAoaixuv, καὶ κλειδίον. — Idem X 118: 
Ὅταν δ᾽ εἴπῃ ἂν τῷ «Αἱολοσέκωνι ᾿Αριστοφάνης Δυοῖν λυ- 
χνεδίοιν, δῆλον ὅτι λυχνία εἴρηκεν, ἀλλ οὐ λύχνους μικρούς. 
ldem X 127: 'Ev δὲ “Ἀριστοφάνους «Τϊολοσίκωνι καὶ σμημα- 
τοφορεῖον. Addunt haec codd., nísi quod Salmantic. σμημα- 
τοφόῤον exhibet. 

Y! XVH (2, 949) 1T 


Schol. Pacis v. 741: ᾿“ριστοφάνης ὡς γαστρίμαργὸν τὸν 


Ἡρακλέα κωμῳδεῖ καὶ ἐν Ὄρνισι καὶ ἐν «Αἱολοσίχωνι. 


4 MOIA4APA4AOZXZX 
Y ] (2,953) 18 
f. Τύναι τί τὸ ψοφῆσαν ἐσϑ᾽; Β. ἁλεκερυών 
τὴν κύλικα καταβέβληκεν. .4. Οἰμώζουσά γε 
Schol. Nub. 663: Οὐκ ἂν ἄλλως λέγθιτο τοῦτο, εἰ μὴ ἂν 
ἔϑει ἦν τότε καὶ τὴν ϑήλδιαν ἀλεκτρυόνα καλεῖν" σαφὲς δὲ 
γίνεται ἐν ᾿“μφιαράῳφ' Γύναὲ τί τὸ ψοφῆσάν κτλ. Legebatur 
ἐστιν, 7j ἀλεκτρυὼν — οἰμώξουσά ys. Correxit Brunckius, 
vide supra p. 212. Vs. 1 Cobetus 7» pro ἐστιν. 
Xa: H (2,9533)  —. 5.9. φ 


3 » 


Ἔπειτ᾽ ἔρειξον ἐπιβαλοῦσ᾽ ὁμοῦ πίέσοιο. 


Pollux VII 181: "Egeixew — ᾿4ριστοφάνης γὰρ ἂν Mg. 


φιαράῳ φησίν "Ἔπειτ᾽ ἔρειξεν ὡς ἔπ. Ó. πίσους.  Dobraeus 

ἔρειξον correxit, Fritzschius πίσοις, cod. Falckenb. πισοῖς. 

Respici haee Pollux VI 60: Zotovogávgo dà καὶ πληϑυντικῶς 

λέγευ τοὺς πίσους. . | 

| w Πα (2,953) -—— 30 
 Ὅσεις φακῆν ἥδιστον ὄψων λοιδορεῖς. 

Athenaeus ΕΥ̓͂ p. 1586: ᾿“ριστοφάνης — ἐν ᾿Αμφιαράῳ 
Ὅσεις χελ. ὄψον cod. P et Eustath. p. 1572 51. 

v4 ΝΥ (2,954) ἢ ᾿ 2i 
Πόϑεν ἂν λάβοιμι βύσμα τῷ πιρωκτῷ φλέων; 

Schol. Ran. 244: fec λοχμῶδες φυτόν --- μέμνηται 
αὐτοῦ καὶ ἐν Ἀμφιαράῳ" Πόϑεν ἂν κτλ. — Eadem Suidas Υ. 
φλέων, nisi quod τῷ πρωχκτῷ βύσμα legi — Cfr. Phrmich. 
Bekker. p. 70 23. 

vd τ V (2, 954) 23 
“Ἰαμπτρεὺς ἔχωγδ τῶν κάτω: 
Harpocralio p. 119: 1 Behlo “αμπεραὲ δῆμος τῆς Ἔρε- 
᾿ 16 








244 ARISTOPHANES 


χϑηίΐδος — δύο δέ εἰσι “αμπτραί, αἱ μὲν παράλιαι, ci i 
καϑύπερϑεν. ᾿Αριστοφάτνης ᾿Αμφιάρεῳ' «“Ταμπτρεὺς vi. 
28 v ΥἹ (2, 954) 

Νόσῳ βιασϑεὶς ἢ φίλων ἀχηνίᾳ; 

Suidas, ᾿χηνία" ἀπορία, πενία, “Ἀριστοφάνης ᾿Αἰμφιαρὰφ' 
Νόσῳ B. κτλ. Grammat. Bekkeri p. 474 7: ᾿Αχηνία " ἀπορία, 
πενία. ᾿ΑΔριστοφάνης οὕτως εἴρηκεν. 
nc Xv. VI (2,954) 

AAA ὦ ϑύγατερ, ἔλεξ᾽ Ἰασοῖ πρευμενής. 

Schol. Pluti v. 701: Προσῆκε τῷ "Ἀσκληπιῷ ἡ ἸΙασὼ παρὰ 
τὴν ἴασιν ὠνομασμένη" ἀλλὰ καὶ ϑυγατέρα τοῦ "Αἰμφιαράου 
αὐτὴν εἶπεν ἐν ἐκείνοις" 14A ὦ ϑύγατερ ἔλεξα σοι πρευμε- 
γής. Emendavit Seidlerus. Hesychius: Ἰασὼ παρὰ τὸ ἰᾶσϑαι. 
φησὶ δὲ "Ἀριστοφάνης καὶ Ἀμφιαράου ϑυγατέρα εἶναι Ἰασώ. 


TN - VH (2, 955) 
«τ με Ὀσφὺν δ᾽ ἐξ ἄκρων διακίγκλεσον ἠύτε κίγκλος 
het ἀνδρὸς πρεσβύτου" τελέειν δ᾽ ἀγαϑὴν ἐπαοιδήν. 


Aelianus de Nat. Anim. XII 9: Κινεῖ δὲ (6 κίγκλος) καὶ 
và οὐραῖα πτερά — μέμνηται δὲ xal τοῦ 0Qvt90g τοῦδε 4Mi- 
στοφάνης à» τῷ “Ἀμφιαράῳ λέγων" Ὀσφὺν. κελ. — Vs. 1 lege- 
batur κέγκλου, quod minus aptum, cfr. Photius p. 163 20: Χίγκλορ" 
ὄρνεον τὴν ὀσφὺν πολλὰ κινοῦν" 0 τινες σεισοπυγέδα καλοῦσιν. 
Διακίγκλισον respexit Hesychius: Διακίγκλισον" διάσεισον. 
κίγκλος δὲ 0pveov 7) σεισοπυγίς. Υ8. 2 legebatur τελέει. 

26 *41 ΙΧ (2, 955) 

Pollux II 176: Τὸ δὲ ἐπεγείρειν (τὸ αἰδοῖον) ταῖν χεροῖν 
καὶ ἀνακνᾶν ἀναφλᾶν ᾿Τριστοφάνης ἐν ᾿Αμφιαράῳ λέγει. Ta 
Dindorfius scripsit, vulgo legitur ἀναφλᾶν καὶ ἀνακλᾶν. Cr. 
Etymol. M. p. 795 36 et Photius p. 650 17: φλῶν εύπτειν ἢ 
μαλάττειν" xai τὸ ἄναμαλαττειν ἀναφλᾶν (hoc omisit Photius) 
4eumrrogávi, qui quidem fortasse respexerunt Lysisir. v. 1099. — 
- X (2, 956) 

Antiatticista p. 81 24: 44xgatgvég ἃ ὕδωρ. “Ἀριστοφανῆς 
᾿Ἀμφιαράφ. Cir. Phrynichus Bekk. p. 23 4 
28 *'; XI (2, 956) 

Καὶ τοὺς μὲν ὄφεις, ovg ἐπιπέμπεις, 
ἐν κίστῃ που κατασήμηναι 
καὶ παῦσαι φαρμακοπωλῶ». 





ARISTOPHANES 245 


Polux X 180: Κίσται — καὶ αἱ τῶν φαρμακοπωλῶν ἂν 
καλοῖντο, ὡς ἐν ᾿μφιάρεῳ ᾿Αριστοφάνης" Καὶ τοὺς κτλ. Sic 
codd. οριἰπιὶ, alii ἐπετέμνεες et similia peccant. 

2]: ΧΠ (2, 956) 19 

Antiatticista p. 82 15: d v39gonibeva: Moutogoync 
4upiaqég. Pollux II 5: 44v9ocriitevot, φησὶν ᾿ἀριστοφάνης. 

v XII (2, 956) 80 

Frotianus p. 244 ed. Franz. ,"Lefinoídos, ὑμενώδους ἀπο- 
σύρματος, ὅπερ ἐστὲ τὸ τῶν ὄφεων λεγόμενον γῆρας, ὡς καὶ 
“«Αριστοφάνης ᾿ἀμφιαράῳ καὶ Στράττις ἐν Φοινίσσαις.  Accu- 
ralius Hesychius: Γυμνότερος λεβηρίδος. “Ἀριστοφάνης φησί" 
τυφλότερος λεβηρίδος. 

A XIV (2, 957) EL 
Koi νὴ 4Ü ἐκ τοῦ δωματίου γε νῷν φέρε 
κνέφαλλον ἅμα καὶ προσκεφάλαιον τῶν λιενῶν. 

Herodianus περὲ μον. λεξ. p. 99 13: Τύλη ὅπερ σύνηϑες 
"Ἀττικοῖς κνέφαλλον καλεῖν, ὁμωνύμως τῷ περιεχομένῳ τὴν 
περιέχουσαν. :Αριστοφάνης ᾿Αμφιάρεῳ' Καινὴ διὲκ τοῦ ὃ. 
γένων φέρε xv. ἅμα x. πρ. ἐκ τῶν λινῶν. correxit Dindorfius. 
Pollux X 40: ἐν δὲ ᾿Αμφιάρεῳ ᾿Αριστοφανους" Κνέφαλον ἅμα 
xai προσκεφάλαιον τῶν Adv: δηλονότι ὡς καὶ σκυτίνων καὶ 
ἐρεῶν γιγνομένωγ. 

Νὴ XV (2, 957) 32 
Ταυτὶ τὰ xoé' αὐτῷ παρὰ γυναικός vov φέρω. 

Photius p. 596 14 et Suidas: To) xai ἐπὶ τοῦ ϑηλυκοῦ 

τάττεται, ὥσπερ τὸ τινός. 2dguovogavne ᾿ἀμφιάρεῳ Ταυτὶ κτλ. 
X:V XVI (2, 958) 0003 

Pollux X 92: Καὶ σπυρίδα δὲ ὀψωναδόκον πλεκτὴν 

σχοῖνον ἐν ᾿Αμφιάρεῳ "Ἀριστοφάνης ἔφη. | 
YX*'i XVII (2, 958) 84 
Ὦ μιαρὲ καὶ Φρυνῶνδα καὶ πονηρὲ σύ. 

Suidas: Φρυνώνδας" τῶν ἐπὶ πονηρίᾳ διαβεβοημένων, ὃς 
ξένος ὧν κατὰ τὰ Πελοποννησιακὰ διέτριβεν 4ϑήνῃσιν. “{ρι- 
στοφάνης ᾿Αμφιάρεῳ Ὦ μιαρὲ κτλ. Cfr. Scholiasta Aeschin. 
Ctesiphont. p. 260 ed. Bekk. et Schol. Vindob. Lucian. Alex. c. 4. 

(X XVII (2, 958) 35 
Οἶδα μὲν ἀρχαῖόν τι δρῶν κοὐχὶ λέληϑ᾽ ἐμαντόν. 

Hephaestio p. 53 ed. Gaisf: παρὰ δὲ ᾿Αριστοφάγνει ἐν 

Mdugidgep* Οἶδα κελ. ᾿ 


246 ARISTOPHANES 


N 


36 ' XIX (Q2, 958) 
V4q' οὗ κωμῳδικὸν μορμολυκεῖον ἔγνων. 

Schol. Pacis 474: τὰ προσωπεῖα τὰ αἰσχρὰ μορμολυχεῖα, 
[ἀφ᾽ οὗ] καὶ τὰ τραγικὰ καὶ τὰ κωμικά" καὶ ἐν ᾿Αμφιαραυ' 
ἀφ᾽ οὗ xsÀ. 

31 v. XX. (2, 959) 

Etymol. M. p. 112 52: Τὸ δὲ παρὰ ᾿Αριστοφάνει ἐν Iygua- 
ράῳ διὰ τοῦ & ἠντεβόλησε δύο κλίσεις ὑπέστη. | Legebalur 
ἀντεβόλησε, correxit Sylburgius, et sic cod. Aug. sp. Tilmann. 
ad Zoner. | p. CXXIV. 


"2 vé: XXEP (2,959) ὁ 

Harpocratio: Ῥόπτρον — τὸν τῆς ϑύρας κρίκον — ὡς 
καὶ ἄλλοι, Ἀριστοφάνης ᾿Αμφιάρεῳ. 
39 -: XXI (2, 959) 


Schol. Platonis p. 383 ed. Bekk.: Παροιμία ἱερὸν συμ- 
βουλὴ ἐπὶ τῶν καϑαρῶς καὶ ἀδόλως συμβουλευόντων. — μέ- 
μνηται δ᾽ αὐτῆς καὶ ᾿Αριστοφάνης ἐν Ἀμφιαράῳ. 


4A N 4ryxyPOZ. 
40. 41 [ II (2, 961) 
— Mi xÀ&'. ἐγώ σοι βουκέφαλον ὠνήσομαι. 
Ψῆχ᾽ ἠρέμα τὸν βουκέφαλον καί 
τὸν κοππατίαν. 

Εἰγπιοὶ. M. p. 207 55 et Gudian. p. 418 47: Ὅτι δὲ τῶν Θετ- 
ταλικῶν ἵππων τινὲς ἐκαλοῦντο βουκέφαλοι δηλοῖ ᾿Μριστοφά- 
γῆς à» ᾿ἀναγύρῳ Μὴ xÀai* ἐγώ κτλ. καὶ πάλιν ψήχει ἠρέμα 
κτλ, λᾶ Dindorfius scripsit, Dobr. sy, ego τὸν κοππατίαν 
correxi. Abest vulgo τόν. 


" I (2, 961) 
A. Ὡς d' ὑρϑοπλήξ. B. πέφυκε γὰρ δυσγάργαλις. 
Photius p. 346 16 et Suidas v. ὀρϑοπλήξ᾽ Ὀρϑοπλὴξ ἵππος" 
ὀρϑὸς ἐπαιρόμενος καὶ πλήσσων. ᾿Αριατοφάνης 3vaysoo Ὡς 
δ᾽ xszà. 


" IV (2, 961) 
Pollux X 55: Τὴν δὲ ψήκτραν — ᾿Δριστοφάνης ἐν ᾿4γα- 
ye φεΐρηκεν. 
V (2, 961) 


. Pollux X 94: Καὶ ydg τὸν ara e ἐπὶ ἵππου “Ἀριστοφάνης 
ἐν ᾿ναγύρῳ λέγει. 





ARISTOPHANES 241 


VI (2, 961) D 

Pollux X 56: Στόμια δὲ πρεονωῖὰ ἔφη ἐν Lvayvoo 
υἹρισεοφάνης. 

Vl (2, 964) T 
Πρὸς ϑεῶν, ἔραμαι τέτειγα φαγεῖν 
καὶ κερκώπην ϑηρευσαμένη 
καλαμῳ λεπτῷ. 

Athenaeus IV p. 133 b: Ἤσϑιον δὲ καὶ τέττιγας καὶ κερ- 
χώπας ἀναστομώσεως χάριν. ᾿Αφιστοφανὴς “Ἀἀναγύρῳ Πρὸς 
ϑεῶν ἐρᾷ κτλ. ἔραμαι Porsonus scripsit. 

VI (2, 962) a 
Οὐχ ἑψητῶν λοπᾶς ἐστιν. 

Athenaeus VII p. 301 a: “Ἑψητός. ἐπὲ τῶν λεπτῶν ἰχϑυ. 
δίων᾽ ᾿Αριστοφάνης ἐν ᾿ἀναγύρῳ Ὀὐχ ἕψ. λ. ἐστιν. 

ΙΧ (2, 962) | - 
Ei μὴ παραμυϑεῖ μ᾽ ὀψαρίοις ἑκάστοτε. 

Athenaeus IX p.385 f: Τὸ ἐν ᾿ναγύρῳ ᾿Αριόσεοφάνους 
Ei μὴ κελ. ἀντὶ τοῦ προσοψήμασιν ἀκούομεν.  Legebatut 
παραμύϑημ᾽, quod correxit Brunckius. 

X (2,962) | 9 
Πλὴν ἀλεύρου καὶ δόας. 

Athenaeus XIV p. 650 e: Τῶν» γὰρ ἀπυρήνων (δοῶν) “4ρι- 

στοφάνης ἐν Γεωργοῖς μνημονεύει καὶ ἐν ᾿ἀναγύρῳ Πλὴν xzà. 
XI (2, 962) 50 
Koi μὴν χϑές γ᾽ ἦν Πέρδιξ χωλός. 

Schol. Avv. v. 1292: Ὃ Πέρδιξ ὄνομα καπήλου" χωλὸς 
δὲ ἦν οὗτος" μνημονεύξδι δ᾽ αὐτοῦ καὶ ἐν ᾿Ἀναγύρῳ Καὶ μὴν 
χϑὲς γὰρ ἦν II. x. correxit Porsonus. 

XH (2, 963) δὲ 

Pollux X 114: Τὸ ὑπόϑημα τοῦ ὅλμου ὑφύλμιον, ὡς 
“Μρισεοφάνης ἐν ᾿Αναγύρῳ λέγει. 

ΧΙ (2, 963) "i 
Καὶ ξυννένοφε καὶ χειμέρια βροντᾷ μάλ᾽ εὖ. 

Photius p. 311 15 et Suidas: Ἀυννένοφδ ἐπινεφῆ καὶ Evs- 
γεφῆ καὶ συννέφελα ἐστιν. 1douvogurng ᾿Αναγύρῳ xai Evry. 
*tà. Cfr. grammat. in append. ad Orlonem p. 181 10: Νείφω" 
γέφος γὰρ xai νένοφϑν ó μέσος παρακείμενος παρὰ "guovo- 
φάγοι. Pro μάλ᾽ εὖ Frizsthius uc 


4 








248 ARISTOPHANES 


- XIV (2, 963) 
"Oguov παρόντος τὴν ἀτραπὸν κατερρύην. 

Photius p. 315 22 et Suidas: Ὁδοῦ παρούσης τὴν ἀτραπὸν 
ζητεῖς. τὸ λεγόμενον" "Ἀριστοφάνης ᾿Αναγύρῳ Ὅρμου xi. 
M XV (2, 963) 

Ἐν τῷ στόματει͵ τριημιωβόλιον ἔχων. 

Pollux ΙΧ 64: Ἔν δὲ τῷ ᾿Αναγύρῳ τὰ τρία ἡμιωβόλια 
τριημιωβόλιον εἴρηκεν, Ἔν τῷ στ. κτλ. 
55 XVI (2, 964) 

44. Τοῦτ᾽ αὐτὸ πράττω, δύ᾽ ὀβολὼ καὶ σύμβολον 

ὑπὸ τῷ ᾿πικλίντρῳ. B. Μῶν τις avv. ἀνείλετο; 

Pollux ΙΧ 72: Σύμβολον βοαχὺ νομισμάτιον. — διελὲγ- 
χουσι δὲ αὐτὸ σμικρόν τι δύνασϑαι ᾿Αριστοφάνης μὲν ἐν 
zdvaysop λέγων. Τοῦτ᾽ αὐτὸ κτλ. ut homines docti ex cv- 
dicum vestigiis restituerunt. 


56 XVII (?, 964) 

Pollux X 76: "E&cove δὲ αὐτὸ xoi λεβήτιον καλέσαι καὶ 
σχάφην εἶπεν ἐν τῷ ᾿Αναγύρῳ ᾿Αριστοφάνης" Καὶ ἡ μισκά- 
φης δ᾽ ὡς ἐν τι ἐνποδιλονίων ἐμοῦμεν. — Sic cod. 
Falckenb. vulgo ipsa Aristophanis verba desunt. 


y XVII (2, 964) 
Ἔχ δὲ τῆς ἐμῆς χλανίδος τρεῖς ἁπληγίδας ποιῶν. 

Grammat. Bekk. p. 425 20 et Suidas v. “4“πλήγιος. 4nir- 
!yig: ἱματίδιον σύμμετρον. “ναγύρῳ ᾿Αριστοφάνης Ἔκ δὲ τῆς 
ἐμῆς κελ. 
58 XIX (2, 965) 

MM πάντας χρὴ παραλοῦσϑαι, καὶ τοὺς σπόγγους ἐᾶν. 

Photius p. 387 7 et Suidas. v. παραλοῦμαι: παροιμιακῶς" 
εἰώϑεισαν γὰρ πρότερον ἐν τοῖς βαλανείοις ot πλούσιοι πα- 
ραλούειν τοὺς πένητας. “Ἀριστοφάνης “Ἀναγύρῳ ᾿Αλλὰ κιλ. 
οἷον συνεισιέναι τοῖς πλουσίοις, ὥστε μηδὲ σπόγγους φέρειν, 
ἀλλὰ τοῖς ἐκείνων χρῇσϑαι. Adde Eustath. p. 1604 18: εὑρέϑη 
ydg ποτε τοῖς λουομένοις ἀντὶ σπόγγων πλέγμα τι ἀπὸ σπάρ- 
των ὡς εἰκός" καὶ λέγεται Ἀριστοφάνης παραδηλοῦν αὐτὸ ἐν 
δράματι καλουμένῳ ᾿Αναγύρῳ. 
59—61 XX — XXII (2, 965) 

Suidas, Τμφιανακτίζειν" ἄδειν τὸν Τερπάνδρου νόμον 
τὸν καλούμενον ὄρϑιον --- ἔστι δὲ καὶ ἐν Εὐναίᾳ καὶ ἐν “Ανα- 
γύρῳ. Pollux VII 164: ᾿ἀναχύρωτον δὲ τὸν πηλὸν deor 





t' 


ARISTOPHANES 249 


στοφάνης ἐν ᾿Αναγύρῳ λέγει. — Suides: àdoyeiou φῶρες: 
ἐπὶ τῶν προδήλως πονηρῶν" οἱ γὰρ ᾿Αργεῖοι ἐπὶ κλοπῇ κω- 
μῳδοῦνται. ᾿Αριστοφαάνης :Α͂ναγύρῳ. 


Β 4 B YA40NIOI 
* I (2, 972 972) eee lr ra 2» 62 
Ὦ Ζεῦ, τὸ χρῆμα τῆς νεολαίας ὡς καλόν. (frs) 


Photius p. 205 8: Νεολαίαν: τὴν νεότητα τετρασυλλάβως 
οἱ ᾿Αττικοί. Βαβυλωνίοις" Ὦ Ζεῦ κελ. 


"I (2, 972) 63 
Σαμίων ὁ δῆμός ἐστιν" ὡς πολυγράμματος. 

Hesychius: Σαμίων Ó δῆμος" φησί τις παρὰ τῷ “ἄριστο- 
φάνει (vulgo: φησί τι περὶ τῶν ““φιστοφάνους) τοὺς Éx τοῦ 
μύλωνος ἰδὼν “Βαβυλωνίους. ᾿ Σαμίων ὃ δῆμός $ ἔστιν" ὡς πο- 
λυγράμματος." καταπληττόμενος τὴν ὄψιν αὐτῶν καὶ ἐπαπο- 
oO». Minus recte haec interpretantur Photius p. 498 15 et Sui- 
das v. Σαμίων. Σαμίων ὃ δῆμος ὡς πολυγφάμματος: “49ι- 
στοφάνης Βαβυλωνίοις ἐπισκώπτων τοὺς ἐστεγμένους" οἱ γὰρ 
Σάμιοι καταπογηϑέντες ὑπὸ τῶν τυράννων, σπάνει τῶν πολι- 
τευομένων ἐπέγραψαν τοῖς δούλοις ἐκ πέντε στατήρων τὴν 
ἰσοπολιτείαν, ὡς ᾿Αριστοτέλης ἐν τῇ Σαμέων πολιτείᾳ. Ἢ ὅτι 
παρὰ Σαμίοις εὑρέϑη πρώτοις τὰ xÓ γράμματα, ὑπὸ Καλ- 
λιστράτου, ὡς ᾿Ανδρων ἐν Τρίποδι" τοὺς δὲ ᾿4ϑηναίους ἔπεισε 
χρῆσϑαι τοῖς τῶν Ἰώνων γράμμασιν ἄρχειν" οἱ δ᾽ ᾿41ϑηναίοις 
(scribendum videtur: 440xiírog 24 95»aiog) &ni ἄρχοντος Εὐ- 
χλείδου. τοὺς δὲ Βαβυλωνίους ἐδίδαξε διὰ “Καλλιστράτου “Ἅρι- 
στοφάνης ἔτεσι πρὸ τοῦ Εὐκλείδου xO' ἐπὶ Εὐκλέους. περὶ 
δὲ τοῦ πείσαντος ἱστορεῖ Θεόπομπος. οἷ δὲ ὅτι ᾿41ϑηναῖοι 
μὲν τοὺς ληφϑέντας ἔν πολέμῳ Σαμίους ἔστιζον γλαυκί, Σά- 
μιοι (δὲ) τῇ Σαμαίνῃ, 0 ἔστι πλοῖον δίκροτον ὑπὸ Πολυχρά- 
τους πρῶτον παρασκευασϑὲν τοῦ Σαμίων τυράννου, ὡς «“4υσί- 
μαχος ἐν β' Νοστῶν᾽' τὸ δὲ πλάσμα Ζούριδος (scribendum 
videlur τὸ δὲ κόλασμα 4Φοῦρις.) οἱ δὲ τὴν Σάμαιναν νόμισμα 

εἶναι. Cf. etiam Plutarchus vit. Pericl. c. 26. 


ΧῚῺ (2, 973) | 6t 

Hesychius Ἰστριανά" ᾿Αριστοφάνης ἐν Βαβυλωνίοις τὰ 
μέτωπα τῶν οἰκετῶν ἸΙστριανά φησιν, ἐπεὶ ἐστιγμένοι εἰ. 
σίν" οἱ γὰρ παρὰ τῷ Ἴστρῳ οἰκοῦντες στίζονται καὶ ποικέλαις 
ἐσθήσεσι χρῶνται. Διονύσιος δέ φησιν, ἐπεὶ πρόκερός vig 


|] Ha] /L 


250 ARISTOPHANES 


Ἰστριανὸς λέγεται, ὃ λευκός, κατ᾽ ἀνείφρασιν δἐρῆσϑαι dc 

καϑαρὰ καὶ λευκὰ τὰ μέτωπα, τοὐναντίον δὲ νοεῖσϑαι ion- 
ἕνα. | 

aer * IV — VI (2, 974) “πάσα Vet 

Photius p. 538 20: Στίγων (vulgo στιγών), ó στιγματίας. 
Βαβυλωνίοις. Eustathius p. 1542 48: Οὕτω δὲ xai ὃ γράψας 
ὅτι στίγων καὶ πέδων δοῦλος ὃ στιγματίας καὶ πεδήτης 
παρὰ ᾿Αριστοφάνει, μετ᾽ ὀλίγα λέγει, ὅτε τριπέδιον ὃ τρίδου- 
Aog. Apparel ex Eustathii loco Aristophanem etiam sédo» & 
πεδήτης dixisse. Alque integrum versum vindicare possumui 
poetae ex eodem Eustathio p. 911 63: Kai ἰτέας δέ τινας 
ἀσπίδας Αἴλιος Διονύσιος ἱστορεῖ, φέρων xol χρῆσιν ἐξ ge 
στοφάνους ταύτην" 

᾿Ανὴρ πεδήτης ἱτέαν ἐνημμένος. 
68 * VII. (2, 974) 

'H mov κατὰ στοίχους κεκράξονταΐ τι βαρβαριστί. 

Photius p. 540 2: Στοῖχος" στίχορ. — ᾿ἀριστοφάνης Βαβυ- 
λωνίοις" Ἦ mov κτλ. Hesychius: κατὰ στίχους" κατὰ τάξεις. 
Dindorfius κατὰ στοίχους correxit. 
e9 VII (2, 975) 

ἽἼστασϑ᾽ ἐφεξῆς πάντες ἐπὶ τρεῖς ἀσπέδας. 

Schol. Lysistr. 282: ᾿“σπίδας" ὅτι τὰς τάξεις ἀσπίδας ἔλε- 
γον" καὶ αὐτὸς πάλιν ᾿“ριστοφάνης & Βαβυλωνίοις " "Iova? 
κελ. Cf. Suidas v. ἀσπιδηφόροι. 

10. 71 x1X X (2,915) 
Κατάγου δοθιαζων. 

Ναῦς ὅταν ἐκ πιτύλων δοϑιάζῃ σώφρονι κόσμῳ. | 
Photius p. 490 19: 'Pó9íov: τὸ μετὰ ψόφου κῦμα' ἢ 
δεῦμα" σημαΐνεν καὶ τὴν εἰρεσίαν" καὶ δοθιάζειν, τὸ ἐρέσσειν 

εὐτόνως. ᾿Αριστοφάνης Βαβυλωνίοις" κατάγου δοθϑιάζων φη- 
σὶν καὶ πάλιν Ναῦς κτλ. Eadem Suidas v. δοθιάζουσιν, ubi 
δοϑθιάζει scribitur. 

12 * XI (?, 915) 

Εὖ γ᾽ ἐξεκολύμβησ᾽ οὑπιβάτης, ὡς ἐξοίσων ἐπίγειον. 

Harpocratio v. ᾿Ἐπιβάτης — οὕτως ἐκάλουν τῶν i» ταῖς 
τριήρεσι στρατευομένων τοὺς μὴ κωπηλατοῦντας ἀλλὰ μόνον 
πρὸς τὸ μάχεσϑαι ἐπιτηδείους. “Ἀριστοφάνης Βαβυλωνίοις" 
Eà γ᾽ ἐξεκολύμβησεν ἐπιβάτης κτλ. correxit Porsonus Praef. 
δὰ Hecub. p. LI. Cum cod. A ἐπέγνον exhibost fortasse forma 
ἐπίγυον restituenda est, ut scripsit Porsonus; conf. Holc. fr. XXIV. : i 








ARISTOPHANES 251 


| . XM (2, 976) 173 

Hesychius: Ἐς τὸν Aiuéva: εἰς τὸν λιμένα. 1doiovo- 

φάνης ἐν Βαβυλωνίοις" παρὰ τὴν παροιμέαν" ᾿Αττικὸς εἰς λι- 

μένα. οἱ ydg ᾿ϑηναῖοι συντόνως ἤλαυνον καταπλέοντες, διὰ 

τὸ ϑεωρεῖσϑαι ὑπὸ τῶν ἐκ τῆς γῆς. Adde Pholium p. 22 7. 
Diogenian. I 66, Zenobium Il 10. 


XII (2, 976) τ 
Anliatticista p. 80 14: ““λυχκόν᾽ ἀντὶ τοῦ ἁλμυρόν. άρι- 
στοφάνης Βαβυλωνίοις. 
XIV (2, 976) | "5 
Pholius p. 288 24: Ναυλοχεῖν: ναῦς λοχᾶν xai ἐνεδρεύειν" 
— καὶ ναυλόχιον ὃ τοιοῦτος τόπος, ᾧ λιμένες ἔνεισιν. Nav- 
λόχιον ἐν τῷ μέσῳ, ᾿Αριστοφάνης Βαβυλωνίοις. Ῥοϊϊαχ 
IX 28: Καὶ ὅρμος δὲ καὶ κρηπίς, νεώρεα, νεώσοικοι, xoi ὡς 
“Ἀριστοφάνης ἐν Βαβυλωνίοις, ναυλόχιον. 
ΧΧΥ͂ (2, 916) τὸ 
᾿Ανέχασκον εἷς ἕκαστος ἐμφερέστατα 
ὀπτωμέναις κόγχαισιν ἐπὶ τῶν ἀνθράκων. 
Athenaeus lll p. 86 f: Τὰς δὲ κόγχας ἔστιν εὑρεῖν Aeyoué- 
vac καὶ ϑηλυκῶς καὶ ἀρσενικῶς. ᾿Αριστοφάνης Βαβυλωνίοις" 
"yt. κτλ. 
ΧΥ͂Ι (2, 977) " 
Aynjo τις ἡμῖν ἐστιν ἐγκινούμενος. 
Etymol. M. p. 311 1: ἐγκεινούμενος᾽ Βαβυλωνίοις ᾿ἄριστο- 
φάνης. ῥητορική, ταράττων xai ἐμποδίζων. 
| XVII (2, 977) 1 
Schol. Pacis v. 347: Φορμίων. --- αὐτοῦ μέμνηται ὃ 
κωμικὸς ἐν ᾿Ιππεῦσι καὶ Νεφέλαις καὶ Βαβυλωνίοις, Εὔπολις 
᾿Αστρατεύτοις. 
X XVIII. (2, 978) 19 
Athenaeus XI p. 494 d: Κὰν τοῖς Βαβυλωνίοις οὖν τοῖς 
Ἀριστοφάνους ἀκουσόμεϑα ποτήριον τὸ ὀξύβαφον, ὅταν ὃ 
Διόνυσος λέγῃ περὶ τῶν ᾿4ϑήνησι δημαγωγῶν ὡς αὐτὸν 
ἤτουν ἐπὶ τὴν δίκην ἀπελθόντα ὀξυβάφω δύο. οὐ 
γὰρ ἄλλο τι ἡγητέον εἶναι ἢ ὅτι ἐκπώματα ἥτουν. 
XIX (2, 979) - 
«4. Δεῖ διακοσίων δραχμῶν. 
B. Πόϑεν οὖν γένοιντ᾽ àv; 4. Τὸν κότυλον τοῦτον φέρε. 
Pollux X 85: Οἱ κάτυλοι ὅτι καὶ ἀργυροῖ ἐγίγνοντο ἱκανὸς 


252 ARISTOPHANES 


μηνῦσαι "Ἀριστοφάνης ἐν Βαβυλωνίοις εἰπών" fei διακοσίων 
κτλ. Brunckius γένοιντ᾽, vulgo γένοιτ᾽. Adde Athenaeum ΧΙ 
p.478 c: Καὶ Πλάτων à» 4i κακουμένῳ Τὸν κότυλον φέρει 
φησὶ καὶ ᾿Αριστοφάνης ἐν Βαβυλωνίοις. 


81. 82 XXX XXI (2, 979) 
fe “τὴ [io 4t. Πόσους ἔχει στρωτῆρας ἀνδρὼν οὑτοσί; 
πω κοὰξ fexus Ὡς εὖ καλυμματίοις τὸν οἶχον flee». 
Pollux X 113: ᾿“λλὰ μὴν τῷ στεγαστῆρι ὀρόφῳ προσήκχοιεν 
oer en ἂν xai οἱ στρωτῆρες καὶ τὰ καλυμμάτια, ἄμφω δὲ ἔν ἸΑριστο- 
λ5. φάνους Βαβυλωνίοις" Πόσους κτλ. καὶ αὖ πάλιν" Ὥς οὐ καὶ. 
κελ. Priorem versum respexit Harpocralio οἱ Suidas: Σερωτὴρ 
— τὰ ἐπάνω τῶν δουροδόχων τιϑέμενα στρωτῆθας ἔλεγον, ὡς 
φησι Δίδυμος. ἔστι τοὔνομα καὶ ἐν Βαβυλωνίοις "Αριστοφά- 
γους. alterum Photius p. 128 15: Καλύμματα. (Fritzschius Κα- 
β wu c. λυμμάτια) ἅ τινες φατνώματα" οὕτως ᾿Αριστοφανης. Vs. 1 
"ny. legebatur ἀνδρὼν, quod-correxit Dindorfius. — Vs. 2 vulgo οὐ, 
Ἵ quod correxi. 
83 XXII (2, 980) 
ἸΠέσην ἔρειδε πρὸς τὸ σιμόν. . 
Schot. Lysistr. 288 et Suidas v. σιμός" τὸ σιμὸν ἀντὶ τοῦ 
πρόσαντες" — καὶ ἐν Βαβυλωνίοις" ἸΜέσην ἔρειδε πρὸς τὸ σιμὸν. 


Dent Respiciunt Photius 512 8 et Grammat. Bachmanni I p. 364 22: 

hou cx. Σιμόν: ἄναντες. οὕτως “Αριστοφάνης. 

ας. γμαννως 84 XXIII (2, 980) 

cucebtin Priscianus XVIII p. 202 ed. Krehl. "Aristophanes in Ds- 
byloniis : 


"Evvevet ue φεύγειν οἴκαδε. 

Nos quoque similiter, annuit me fugere domum." 
85 XXIV (2, 980) 

Polux X 38: Εἴποις δ᾽ ἂν οἶμαι xai χνοῦν —  àni τῶν 
μαλακῶν, ᾿Αριστοφάνους εἰπόντος μὲν ἐν Βαβυλωνίοις" 

Εἰς ἄχυρα καὶ χνοῦν. 

Cf. Bachmanni Anecd. I p. 418 24. 
86 XXV (2, 981) 

Schol. Platonis p. 381 ed. Bekker.:: Τὴν αὑτοῦ σκιὰν 
δέδοικεν. ἐπὶ τῶν σφόδρα δειλοτάτων' μέμνηται ταύτης 
"Ἀριστοφάνης Βαβυλωνίοις. Cfr. Apostol. XVIII 53. 


" XXVI (2, 981) 
Zenobius Proverb. II 22: 24»9^ "Eguióvog* εἴρηται 7) 





ARISTOPHANES | 259 


παροιμία ἐπὶ τῶν σωζόντων τοὺς ἱκέτας, ἐπειδὴ à» “Ἑρμιόνῃ 
τῆς Πελοποννήσου ἱερὸν ἦν κόρης καὶ Δήμητρος ἀσφάλειαν 
παρέχον τοῖς καταφεύγουσι. μέμνηται ταύτης ᾿Αριστοφάνης 
ἐν Βαβυλωνίοις. Legebatur ἀνϑ᾽ “Ἑρμίωνος, quod Fritzschius 
correxit. 
XXVII (2, 981) 88 

Ἢ δῶρ᾽ αἰτῶν ἀρχὴν πολέμου μετὰ Πεισάνδρου πορίσειεν. 

Schol. Avium v. 1556: Πείσανδρος — καὶ δωροδοκῆσαί 
φησιν αὐτὸν ᾿Αριστοφάνης Βαβυλωνίοις διὰ τούτων" Ἢ δῶρ᾽ 
αἰτοῦντες ἀρχὴν πολέμου πορίσειεν μετὰ Πεισάνδρου, quae 
correxi. Cobetus coniecit ἢ δωροδοκῶν ἀρχὴν — Cfr. Schol. 
Lysistr. 490: Πείσανδρος --- κωμῳδοῦσι δὲ αὐτὸν xai ὡς δω- 
ροδόκον, ὡς καὶ ἐν Βαβυλωνίοις ᾿Αριστοφάνης. 


XXVIII (2, 982) 89 
Ἢ βοιδαρίων τις ἀπέκτεινε ζεῦγος χολίκων ἐπιϑυμῶν. 
Ammonius p. 149: Χόλικες" αἱ τῶν βοῶν κοιλίαι. ᾿άρι- 
στοφάνης Βαβυλωνίοις Ἢ βοιδ. κτλ. Eadem Gramm. in append. 
Etymol. Gud. p. 640 44 ei Gramm. Bachmanni II p. 381 10 ex- 
hibent, nisi quod ζεῦγος omitlunt et βοιδάρεον habent. 


XXIX XXX (2, 982) 90. 91 
Pollux IV 186: Τοὺς δὲ ἀεὶ διγοῦντας οἱ παλαιοὶ διγεσι--: 
βίους (codd. διγωσιβίους) ἔλεγον, oUg οἵ νῦν δυσρίγους. ᾿άρι- 
στοφάνης δὲ ἐν Βαβυλωνίοις δύσριγος εἴρηκε. — ldem X 
1529: Καὶ πόδα δὲ βαλαντίου ὁ αὐτὸς εἴρηκεν ἐν Bafiv- 
λωνίοις. 
 XXXXI (2, 982) διγμωνίο 92 
Aristoteles Rhetor. III 2 15: Ἔστι δὲ ὃ ὑποκορισμὸς ὃς 
ἔλαττον ποιεῖ καὶ τὸ κακὸν καὶ τὸ ἀγαϑόν' ὥσπερ xci Mfoi- 
στοφάνης σκώπτει ἐν τοῖς Βαβυλωνίοις ἀντὶ μὲν χρυσίου χρυ -: 
σιδάριον, ἀντὶ δ᾽ ἱματίου ἱματιδάριον, ἀντὶ δὲ λοιδορίας 
λοιδορημάτεον xai νοσημάτιον. εὐλαβεῖσθαι δὲ δεῖ καὶ 
παρατηρεῖν ἐν ἀμφοῖν τὸ μέτριον. 


ΧΧΧΙ (2, 983) 93 
Etymol. M. p. 444 40: Ζωτειον" προπαροξυτόνως ὃ uv- 
λων — οἵ δὲ τόπου Ovoua, ὅπου ἐκολάζοντο οἱ οἰκέται. 


᾿Δριστοφάνης Βαβυλωνίοις ζώστεεον, ὡς Ὧρος ὃ Μιλήσιος 
tlonxe». 

XXXIII— XXXVII (2, 983) 94—98 

Moeris p. 199: Θωμὸν ᾿Αττικοί. ὡς “Ἀριστοφάνης Ba- 

βυλωνίοις. ^ Slephanus Byz. zfaxedaiue». — καὶ λακωνέζω 


254 ARISTOPHANES 


καὶ λακωνιστής, λέγεται καὶ λακδδαιμονιάζω, cg ᾿Αριστο- 
φάνης Βαβυλωνίοις. Photius p. 347 27: Ορκωμοτεῖν. τὸ 
ὀμνύναι ᾿Δριστοφάνης Βαβυλωνίοις. Απιαμίοἰδία p. 116 32: 
Ὠτοκάταξιν᾽ τὸν συντετριμμένον τὸ οὖς. ““ριστοφάνης 
Βαβυλωνίοις. ^ Argumentum Pacis: Κράτης μέντοι δύο οἶδε 
δράματα γράφων οὕτως" "4λλ᾽ οὖν γε ἐν τοῖς ᾿Αχαρνεῦσιν ἢ 
Βαβυλωνίοις ἢ ἐν τῇ ἑτέρᾳ Εἰρήνῃ. 
ΓΕΩΡΓΟΙ͂ 

99 Ι (ὦ, 985) 

44. Ἐϑέλω γεωργεῖν. εἶτα τίς με κωλύει; 

B. ἡμεῖς. ΑἹ. ἐπεὶ δίδωμι χιλίας δραχμάς, 

ἐάν ue τῶν ἀρχῶν ἀφῆτε. B. δεχόμεϑα" 

δισχίλιαι γάρ εἰσι σὺν ταῖς Νικίου. 

Plutarchus vit. Niciae c. 8: Καὶ τοῦτο τῷ Νικίᾳ μεγάλην 
ἤνεγκεν ἀδοξίαν" οὐ γὰρ ἀσπίδος δῖψες ἀλλ᾽ αἰσχιόν τε καὶ 
χεῖφον ἐδόκϑι τὸ δειλίᾳ τὴν σερατηγίαν ἀποβαλεῖν ἑκουσίως 
xei προέσϑαι τῷ ἐχϑρῷ τηλικούτου χατορϑώματος ἀφορμάς, 
αὑτὸν ἀποχειροτονήσαντα τῆς ἀρχῆς. σκώπτει δ᾽ αὐτὸν εἰς 
ταῦτα πάλιν ᾿Αριστοφάνης ἐν μὲν Ὄρνισεν οὕτω: πως λέγων 
— ἐν δὲ Γεωργοῖς ταῦτα γράφων" 4. ᾿Εϑέλω γεωργεῖν. 
B. εἶτα τίς σε κωλύει; Α΄. Ὑμεῖς" ἐπεὶ δίδωμε xvÀ. ubi ue 
et ἡ μεῖς scripsi aliterque verba distribui. 
s00 H (ὦ, 986) 

Συκᾶς φυτεύω πάντα πλὴν “Τακωνικῆς" 
τοῦτο γὰρ τὸ σῦκον ἐχϑρόν ἐστι καὶ τυραννικόν᾽ 
οὗ γὰρ ἦν ἂν μικρόν, εἰ μὴ μισόδημον ἣν σφόδρα. 

Athenaeus ΠῚ p. 75 a: “ακωνικοῦ δὲ σύχου μνημονεύει 
ἔν Γεωργοῖς ᾿Αριστοφάνης ταδὲ λέγων" Συκᾶς κελ. 
101 HI (2, 986) 

Athengeus XIV p. 650 e: Τῶν γὰρ ἀπυρήνων (oo) 
"Ἀριστοφάνης ἐν Γεωργοῖς μνημονεύει. 

402 IV (2, 986) 

.  Harpocratie. Κωδία" τὴν vfg μήκωνος κεφαλὴν οὕτω κα- 
λοῦσιν" ᾿Αριστοφάνης. Γεωργοῖς. 4γαϑήν ys κω δία»γ. 

t93: 404 V Vi Q, 981) 

Etymol. M. p. 326 20: ᾿Ελαΐξζειν. τὰς ἐλαίας ἔργάζεσϑοαι. 
Γεωργοῖς “Δριστοφάνης.. Ibid. p. 634 38: Ὄρχατος — καὶ 
!fewsroqavc τὸ uevaboó vex φυτῶκ μετόρχιον ἐκάλεσεν ἐν 
τοῖς Γδωργοῖς. Cír. Soliol. Theocrit. I 48. 








ARISTOPHANES 255 
VI (2, 987) 105 


Τί δῆτα τούτων τῶν καχῶν, ὦ παῖ, γλέχει; 

Etymol. M. p. 234 35: Γλιχόμενος" καρτερῶν ἢ ἐπιϑυμῶν. 

Aouzoqarac ἐν Γδωργοῖς" ΤΊ wr. 
ὙΠ: (2, 987) 106 
Εἰρήνη βαϑύπλουτε xai ζευγόρεον Boetxov, 
εἰ γὰρ ἐμοὶ παυσαμένῳ τοῦ πολέμου γένοιτο 
σκάψαι κἀποκλάσαε τὲ καὶ λουσαμένῳ διελκύσαι 
τῆς τρυγὸς ἄρτον λιπαρὸν καὶ ῥδάφανον φέροντι. 

Stobaeus LV 2 vol. Il p. 401 ed. Gaisf.: ᾿“ριστοφάνους 
Γεωργῶν" Εἰρήνη κτλ. Arsenius Zfo«0r0g&vovg νήσων. Vs. 1 
βοεικόν Dindorfius, vulgo Boixov. Vs. 3 σχάψαντ᾽ cod. À 
σχάψαιτ᾽ cod. Vossianus el Arsenius. χἀποκλάσαι Dindorfius, 
vulgo ἀποκλάσαι. τὲ adiecit Brunckius. 

IX (2, 988) 107 
44. Ὅτου δοκεῖ σοι δεῖν μάλιστα τῇ πόλεε; 
B. Ἐμοὲ μὲν αἵνειν μολγόν" οὐκ ἀκήκοας; 

Schol. Equitt. v. 963: Ζολγὸν γενέσϑαι] Σύμμαχος" ἔοικε 
χρησμός τις εἶναι. ἐν γὰρ τοῖς Γεωργοῖς οὕτως ἔχει. Ὅτῳ 
δοχεῖ σοι δεῖν μάλιστα τῇ πόλει. ἐμοὶ μὲν ἐπὶ τὸν μολγὸν 
εἶναι οὐκ ἀκήκοας. quae correxi. 

X (2, 989) 109 
Eh ἄρτον ὀπτῶν τυγχάνδι τις ὀβελίαν. 

Athenaeus ΠῚ p. 111 b: Ὁ δὲ ὀβελίας ἄρτος κέκληται ἤτοι 
ὅτε ὀβολοῦ πιπράσκεταει, ὡς ἐν ᾿Αλεξανδρείᾳ, ἢ ὅτι ἐν ὁβε- 
Moxoig ὠπτᾶτο. ᾿Αριστοφάνης Γεωργοῖς" Εἶτ᾽ κελ. 

| ΧΙ (2, 989) T 
Ὥσπερ κυλικείου τοὐϑόνιεον προπέπταται. 

Athenaeus XI p. 460 d: τὸ κχυλικεῖον τοδί" εἴρηται γὰρ 
οὕτως 7) τῶν ποτηρίων σκευοϑήκη παρὰ ᾿Αριστοφάνει ἐν 
Γεωργοῖς" “Ὥσπερ. κτλ. 

XH (2, 990) uo 
Εἴ γ᾽ ἐγκιλικίσαιμ᾽, à&oAotugy, φαϑὲ λέγων. 

Priscianus XVIII p. 269 ed. Krehl: “Φαίη λέγων. L4qi- 
στοφάνης l'ewgyoig" ΕἾ γε κιλικίας. αἷμα ἐξολοίμην φαίη 
λέγων. nveniuntur et. nostri abundantia utentes, ut loquere di- 
cens, et stude properans, οἱ similia." Cod. Mon. 0.420I ΖΈΓΩΝ. 
APETOO.ANNZ DL Eoplseirekia MA4AEEOA4OIMEN OQ AET- 
A4TON. quae correxi. H. Jacobi: Φαϑὲ λέγων. L4. Γεωρ- 
J0ig. δἴρηκεν. “ἀλλ᾽ ἐξολοίμην, φαϑὲ λέγων" 


256 ARISTOPHANES 


111. 112 XI] XIV (2, 990) 
Ὦ πόλι φίλη Κέκροπος, αὐτοφυὲς ᾿Αττική, 
χαῖρε λιπαρὸν δάπεδον, οὖϑαρ ἀγαϑῆς χϑονός. 
Ἔν ἀγορᾷ δ᾽ αὖ πλάτανον εὖ διαφυτεύσομεν. 

' Hephaestio p. 73: "Ex τῶν ᾿Αριστοφάνους Γεωργῶν Ὦ ni 
— x9ovóg . .. ἐν δὲ τοῖς Γεωργοῖς 4Mowuovogovgg ἐποίησε vv 
τέταρτον παίωνα ἀντὲ τοῦ πρώτου" Ἔν ἀγορᾷ δ᾽ κτλ. Vs.l 
respicit Marcus Anloninus IV 23: "Exeivog μέν φησι, Πόλι φίλη 
Κέκροπος, σὺ δὲ οὐκ ἐρεῖς, ὦ πόλει φίλη Διός; 


i3 XV (2, 990) 
Ἐξ ἄστεως νῦν εἰς ἀγρὸν χωρῶμεν" ὡς πάλαι δή 
ἡμᾶς ἔδει τῷ χαλκίῳ λελουμένους σχολάζειν. 

Pollux IX 69: Χαλκίον — ἐν τοῖς ᾿Αριστοφάνους Γεωρ- 
γοῖς σαφῶς ἐπὶ λουτροῦ εἰρημένον: ἜΣ ἄστεως --- πάλαι δι 
ἡμᾶς ἐκεῖ τῷ χαλκῷ ἐλλουσάμενον κολάζειν. ἴῃ his πάλαι 
δή ἡμᾶς ἔδει correxit Meinekius, cetera Porsonus, qui pro à/ 
scribebat δεῖ. 

" | XVI (2, 991) 
“άχητας, MeyoxAéag καὶ “αμάχους. 

Suidas, “41ρέα καὶ καϑόλου τὰς ἀπὸ τῶν εἰς εὺς συμφώνῳ 
παραληγομένων αἰτιατικὰς μηκύνουσι, τὰς δὲ καϑαρὰς τοῦ 
ξὺς συναιροῦσι Xo& καὶ ἸΜηλιᾶ καὶ Σουνιᾶ. Ἴωνες δὲ ov- 
στέλλουσι τὰς προτέρας “Ἵτρέα καὶ Πηλέα βραχέως λέγοντες. 
Διὸ καὶ παρὰ τοῖς τραγικοῖς οὐκ ἀναγκαῖον ἐκτείνειν, εἰ μὴ 
μέτρον ἀναγκάζει. Καὶ τὰς ἀπὸ τῶν εἰς ἧς ὁμοίως. τὸ γὰρ 
συστέλλειν "Iaxóv* ᾿“Αριστοφάνης Γεωργοῖς. καχέτας xal με- 
γακλέας καὶ μαλακούς. quae correxi. 


us XVI (2, 992) 

Suidas: Τοῖς Ἱπποκράτους υἱέσιν" οὗτοι δ᾽ ὡς vu- 
δεις τινὲς καὶ ἀπαίδευτοι ἐκωμῳδοῦντο" καὶ τάχ᾽ ἂν ἦσαν 
ποκέφαϊοι τινες, ὡς ἐν Γεωργοῖς qnoi καὶ ἐν Τριφάλητι. 


110 XVIII (2, 992) 

Schol. Avium v. 1701: Γοργίαν ve καὶ Φίλιπποι: ὁ Φί- 
λιππος καὶ ὃ Γοργίας οὗτοι δήτορες λάλοι εἰσίν" — τοῦ δὲ 
Φιλίππου καὶ ἐν Γεωργοῖς μνημονεύει ᾿Αριστοφανῆς. 

"t XIX (2, 993) 


Schol. Platonis p. 330 ed. Bekker: JMéAzvog τραγῳδίας 
φαῦλος ποιητὴς — ἐν δὲ Γεωργοῖς ὡς Καλλίαν περαίνοντος 











ARMSTOPHANES 297 


αὐτοῦ μέμνηξαι (34orogogarüc). ubi scribendufi: ὡς Kaá- 
λέου περαίνοντος GUTOY. — — ' 
XX XXI (2,993) ' 118. 119 
Pollux VII. 201: Πορνεύτρεαν à» τοῖς Γεωργοῖς Motto 
φάνης ἔφη. — ldem X 69: Τραπεζοφόρον — εὗρον — ἐν 
τοῖς ᾿Αριστοφάνους Γεωργοῖς — ἐπὶ τοῦ τὴν τράπεζαν φέ- 
ροντος, ἢ ἐπῆσαν τοῖς ἄρχουσιν αἱ μυρρίναι. 
XXII (2, 993) “Ὁ 
Harpocratio : Σηφάγγιον -- χωρίον τι τοῦ Πεὶραιῶς 
οὕτως ἐκαλεῖτο. μνημονεύει δ᾽ αὐτοῦ καὶ ᾿Τριστοφάνης dv 
Γεωργοῖς. ἮΝ 
ΧΧΙῊ (2, 993) : 121 
Photius p. 543 8: Στρεψαίους" ᾿Αριστοφάνῃς Γεωργοῖς. 
Praecessit: Σερέψα" πόλις τῆς Opgqxnc* xai oi πολῖται Στρε- 
ψαῖοι. Cfr. Crameri Anecd. Ox. II p. 53 14: Σερεψαῖος ὃ "Eo- 
μῆς, παρὰ τῷ "Ἀριστοφάνει παρὰ τὸ διεστράφϑαι τὰς ὄψεις. 
XXIV (2, 994) 0 433 
Schol. Platonis p. 369 ed. Bekk.: Καλὰ δὴ πάντ᾽ ἄγεις" 
ἀντὶ τοῦ ἀγγέλλεις" ἐπὶ τῶν αἴσια ἀγγελλόντων' πολλάκις 
δὲ λέγεται καὶ κατ᾽ εἰρωνείαν. ᾿Αριστοφάνης Τ᾿ εωργοῖς. 
XXV (2, 994) 123 
Zenobius II 27: 444 μελητέον, ἀλλ᾽ ἐπὶ τὸν οἶκον. 
μέμνηται αὐτῆς “Ἀριστοφάνης à Lr εωργοῖς καὶ Πλάτων ὃ 
χωμικός. ἦν δὲ οὗτος ὁ οἶκος μέγας εἰς ὑποδοχὴν μισϑουμέ- 
γων. Scribendum αὐτῷ ελειτέων, cum ipsis Melitensium 
aedibus, deinde corrige ἐχλείπει τῷ oix — ἦν δὲ οὗτος ὃ 
οἶχος μέγας εἰς ὑποδοχὴν τραγῳδῶν μισϑούμενος. 


ΓΗ͂ΡΑΣ 


I (2,995) ^". 124 
Ὀφϑαλμιάσας πέρυσιν εἶτ᾽ ἔσχον κακῶς, » 
ἔπειϑ᾽ ὑπαλειφόμενος παρ᾽ ἰατρῷ. N 


Pollux IV 180: “Φ“ριστοφαάνης à» τῷ Γήρᾳ φησὶν Ὀφϑαλ- 
μιάσας πέρυσιν εἶτ᾽ ἔσχον (cod. Falckenb. ἐπέσχων) κτλ. 
Il Q, 996) 125 
AL ovii τί ἦν τὸ πρᾶγμα; Β. Θερμούς, ὦ τέκνον. 
A. .4λλ᾿ ἦ παραφρονεῖς; B. Κριβανίτας, ὦ τέκνον. 
Alhenaeus 1Π p. 109 f: Κριβανίτην" τούτου μνημογεύξι 
“Αριστοφάνης ἐν Γήρᾳ᾽ ποιεῖ δὲ λέγουσαν ἀρτόπωλεν dugg- 
1 


Comici graeci 


$58 ARISTOPHANES 


πασβένων αὐτῆς τῶν ἄρτων ὑπὰ τῶν τὸ γῆραῤ ἀποβαλόντων 
Τουτὶ τί ἦν κελ. la cod. À; ceteri v. 8: χρυβϑυνέψας miw 
dà (vel δὲ πάνυ) λευκοὺς ὦ τέχνον, et ita epitome: ριβανί- 
τας δὲ λευχοὺς ἄρτους ᾿Φριστοφάνης πού φησι. 


T HI '(2, 996) 

Ὁ δὲ μεϑύων ἤμει παρὰ τοὺς ἀρχηγέτας. 
ο΄ Grammat. Bekkeri p. 449 14: J4oygyérow: ἡγεμόνες οἱ 
ἐπώνυμοι τῶν φυλῶν: “Ἀριστοφάνης Γήρᾳ' ὃ δὲ μεϑύων 
ἡμεῖς κελ. Emendavit Bekkerus. 


127 ΙΝ (2, 996) 
"Eni τοῦ περιδρόμου στᾶσα τῆς συνοικίας. 

Pollux IX 39: Koi τὸ μὲν πλῆϑος τῶν. οἰκοδομημάτων 
οἰκίαι καὶ συνοικίαν καὶ οἰκίας περίδρομος, ὡς ἐν τῷ Γήρᾳ 
᾿Αριστοφάνης" "Eni τοῦ κτλ. Eadem affert VII 125 nisi quod 
Ix τοῦ 'περιδρ. legitur. 


138 Y Q, 997) 
E^ πρεσβῦτα πότερα φιλεῖς τὰς δρυπετεῖς ἑταίρας 
ἢ σὺ τὰς ὑποπαρϑένους, ἁλμάδας ὡς ἐλάάς, 
στιφράς; 

Athenaeus IV p. 133 8: "Exodivio γὰρ οἱ παλαιοὲ καὶ τοῖς 
elg ἀναστόμωσιν. βρώμασιν, ὥσπερ ταῖς ἁλμάσιν ἐλάαιξ, ἃς 
κολυμβάδας καλοῦσιν. “Δριστοφάνης γοῦν ἐν Ῥήρᾳ φησίν' Ὧ 
πρεσβῦτα κτλ. Vs.? addidi σύ. 


ιν V1 (2, 997) 
“ορδοῦ κιγκλοβάταν δυϑμόν. 
Aelianus N. Α. XII 9: Κύίγκλος — μέμνηται δὲ τοῦ ὄρνι- 
Sog τούτου ᾿Αριστοφάνης --- ἐν τῷ Γήρᾳ᾽ “Τόρδου κιγκλιο- 
βάταν ἦνυϑμόν. Correxit Conr. Gesner. λορδοῦ Brunck. vulgo 


λόρδου. 

130 VI (2, 997) 
"drxortievaré! οὖν ἐπὶ τὸν νυμφίον, ᾧ γαμοῦμαι 
τήμερον. 


Schol. Nicandri Theriac. 295: Βαιὸν δὲ πλόον wi» τὴν 
ὁδὸν τὴν πεζήν, τὴν πορείαν. — καὶ ᾿Αριστοφάνης ἐν τῷ Γήρᾳ 
γυναῖχα ποιήσας ἐπὶ ζεύγους ὄνων ὀχουμένην παράγει τινὰ 
ἐρῶντα αὐτῆς, 1) καὶ ἐρεϑίζουσά φησι πρὸς αὐτόν" ᾿Απέπλεις 
wa» ἐπὶ πελ. Scripsi ἀποπλευστέ᾽ οὖν. | 





ARMSTOPHANES 259 


. VIU (2, 997) ' 194 
Ἔδει δέ γέ σ᾽ ἐκβληϑεῖσαν elc “ἐλμυρίδας 
γυναικὶ τῃδὲ μὴ παρέχειν σε πράγματα. 

Grammat. Bekkeri p. 383 16: ᾿“λμυρίδες" τόπος τις περὶ 
τὰς ἐσχατιὰς «ῆς exud)c. Lfougroqgupyc Τηρεῖ" “Ἔδει δέ γέ 
06 βληϑεῖσαν εἰς «Αλμυρίδας τῃδὲ κελ. Correxit Seidleras 44u- 
στοφάνης Γήρᾳ. Υ͂Β. 1 scripsi ἐχβληϑεῖσαν, et vs. 2 addidi 


aux. 
" ΙΧ (2, 998) 131 


44. Σὺ δ᾽ oix ἐγήμω; B. Νὴ 4t, ὀλίγας ἡμέᾳας. 

Priscianus XVIII vol. II p. 226 ed. Krebl.: "Attici ὀλίγας 
ἡμέρας pro à» ὀλίγαις ἡμέραις, Simililer nos. Aristophanes 
Γήρᾳ" Σὺ δ᾽ οὐχ ἡγῇ μ οὖν δὴ ὀλίγας ἡμέρας." Cod. Monac. 
THPAYCY 40YX HI'HI MOY HAH OAIL.AZ EMEP 4C. 
Cod. Tegerns. ΓΕΡΑΥΟΥΖΟΥ͂Ο HMEP.A4C. Meinekius γὴ 4 
ὀλίγας ἡμέρας scripsit; reliqua correxit C. F. Hermannus. 


Χ--Χ (ὦ, 999) 133—135 
Πτωχικοῦ βαχτηρίου. 
Βακτηρία δὲ Περσὶς ἀντὶ χρμπύλης. 

Ῥρίηχ X 173: Καὶ ὡς à» Γήρᾳ᾽ Πεωχικοῦ βακτηρίου 
(cod. Iungerm. βαχτηρίου mr.) καὶ Βαχτηρία δὲ Περσὶς ἀντὶ 
καμπύλης καὶ καλαμίνους αὐλούς. Haec omnia ex una 
eademque fabula petita suni, et ultimum illud καλαμέγους αὐλοὺς 
rursus idem Pellux X 153 ex Aristophane affer: Καλαμίγνους 
αὐλοὺς “Ἀριστοφάνης ἔφη. 

ΧΙ (2, 999) /—— 486 
Κοπέδε τῶν uayetgixa». 

Pollux X 104: 2piorogevovc γοῦν ἐν ἕπποῦσεν ὁ μάγει- 
ρος λέγει — ὥσπερ καὶ ἐν τῷ Γήρᾳ ὃ αὐτός ποιητὴς εἴρηκεν" 
κοπίδι «và. 

XIV (ὦ, 999) | 137 
Ἐγὼ δ᾽ ἀπολοπίζειν τε xdv? ἐπ᾽ ἀνθράκων. 

Grammel. Bekkeri p.430 15t ᾿“πολογίσαόϑαι᾽ καὶ ἀπο- 
λογίζειν τὸ ἐπεξελϑεῖν ἕκαστα. ᾿“ριστοφάνης à» τῷ 9 Γήρᾳ" 
᾿Εγὼ δ᾽ ἀπολογίζειν «τὴ. ἀπολογίζειν Fritzschius de Daetal. 
9.106 correxit in ἀπολοπέζειν. —H. lacobi ante 24Q1gr. inserit 
᾿Απολοπίζειν: et pro ἐν τῷ 9 corrigit ἐν τῷ o. 

XV (2, 1000) 138 
* Ydolav. δανείζειν πεντέχουν ἢ μείζονα. 
Pollux Χ 74: Ἐν δὲ τῷ Ioa ἔφη" “Ὑδρίαν κτλ. diove o9 
17} 


280 ARISTOPHANES 


μόνον ὕδατος, ἀλλὰ καὶ οἴνου ἂν eir ἀγγεῖον 7j ὑδρία. Lege- 
batur ἐφ᾽ ὑδρέαν, Bentleius ἔφη scripsit. 


139 XVI (2, 1000) 
Ταῖς πολιόχρωσι βεμβράσιν τοϑραμμένη. 

: Athenaeus VII p. 287 d: Βεμβράδες — ᾿ἀριστοφάνης Γήρᾳ" 
Teig πολιοχρ. xsÀ. 

140 XVII (2, 1000) 

. ὌὈξωτά, σιλφιωτά, βολβός, τεύτλιον, 
ὑπότριμμα, ϑρῖον, ἐγκέφαλος, ὀρίγανον, 
καταπυγοσύνη ταῦτ᾽ ἐστὶ πρὸς κρέας μέγα. 

Polux VI 69: Ὁ δ᾽ "doisvogürre ἐν τῷ Γήρᾳ λέγει" 
ὀξωτά, a. B. τ. περίχομμα, 9. ἐγκ. ὀρίγανον. Tertium versum 
licet addere ex Diogene Laer. IV 18: Ἣν o)» ἀστεῖός τις 
(ΠΠολέμω») καὶ γενναῖος, παρῃτημένος ἅ & φησιν ᾿Αριστοφαάνης 
περὶ Εὐριπίδου, δξωτὰ καὶ σιλφιωτά, ἅπερ, ὡς αὐτός (stri- 
bendum videtur ὃ αὐτός) φησι" Καταπυγοσύνῃ xvÀ. Adde 
Suidam v. ὀζωτα. ᾿πριστοφάνης περὶ Εὐριπίδου φησίν" ὀζωτά, 
σιλφωτά, ἅπερ ὡς αὐτός φησιν, "καταπυγοσύνη κελ. Ys. 2 
Dindorf. scripsit ὑπόεριμμα, cod. Falckenb. ὑποτρέκομμα. 


141 XVII (2, 1001) - 
44. Τίς ἂν φράσεις ποῦ ᾽στι τὸ Διονύσιον; 
B. ὅπου τὰ μορμολυκεῖα προσχρεμάνγνυταε. 
Phrynichus p. 367 ed. Lobeck. Διονύσιον" ἀπαίδευτον 
οὕτω λέγειν, δέον βραχύνειν τὴν ot συλλαβήν" ot ydg ἐκτεί- 
γοντες παρὰ τὴν τῶν ᾿Ἡττικῶν διάλεκεον λέγουσι. χρὴ οὖν 
᾿Αρισεοφάνδι ἀκολουϑοῦντας λέγειν. ἐν ydg τῷ Γήρᾳ φησί" 
Τίς ἂν φράσειε xvÀ. Respicit baec Etym. M. p. 590 52: Mog- 
μολυκεῖον" προπερισπᾶται. ἔστε προσωπεῖον énigoflov: “4ρι- 
στοφάνης Γήρᾳ. 
142 XIX (ὦ, 1002) 
Ei παιδαρίοις ἀκολουϑεῖν δεῖ σφαῖραν xal στλεγγέδ᾽ ἔχοντα. 
Schol. Equit. v. 580: Σελεγγὶς γὰρ ἡ ξύστρα, xai στλε)- 
γιζόμενος, ἀποξυόμενος. καὶ ἀλλαχοῦ Γήρᾳ᾽ Ei παιδαρίοις 
κτλ. Eadem schol. Platonis p.334, Photius p. 597 14 et Suidss 
v. ZrÀeyyig. 
143 XX (2, 1002) 
Antialtic. p. 102 15: Καταλαλεῖν. ᾿Αριστοφάνης Poet. 
Pollux Il 125: xai τὸ καταλαλεῖν παρὰ ᾿Φρισετοφάψει. 





ARISTOPHANES 261 


XXi (2, 1002). ᾿ 444 

Pollux X 6t: Κληρωτήριαν" εἰ γὰρ καὶ ἐπὶ τοῦ τόπου 
ἔοικϑν οἱρῆσϑαε. τοὔνομα dv τῷ Γήρᾳ "Ἀριστοφάνους, ἀλλὰ καὶ 
ἐπὶ τοῦ ἀγγεέοιι ἂν ξναρμόσειεν. Cfr. Phrynich. Bekk. 47 13; : 


ΧΧΙ XXI] (2, 1002) 145. 146 

Harpocratio: Σχαφέον' — ὅτε δὲ τὸ σκαφίον εἶδος xov- 

ρᾶς καὶ ᾿Αριστοφάνης Γήρᾳ. Cfr. Euslathius Hiad. 1292 61. 

kem: Τῆτες" ἀντὶ τοῦ τούτῳ τῷ ἔτει — ᾿Αρισεοφανης Γήρᾳ. 

XXIV (2, 1002). | € 

Photius P. 256 7: Μελιτέα κάπρον" "4guotogóvqs ἐν 

Γήρᾳ λέγει ἀνεὶ τοῦ Εὐκράτης. ἐπεὶ δασύς ἔστι" καὶ γὰρ 

ἄρκτον αὐτὸν ἔλεγον ἢ ὅτι μυλῶνας εἶχεν, ἂν αἷς ἐτρέφοντο 
σῦς. "Eundem locum respexit Hesychius v. ελιτεὺς κάπρος. 


THPYT44HZzZ 
1 H (2, 1005) 148. 149 
α΄. Kai τίς νεκρῶν κευϑμῶνα καὶ σκότου πύλας 

ἔτλη κατελθεῖν; B. ἕν᾽ ἀφ᾽ ἑχάστης τῆς τέχνης 

εἰἱλόμεϑα κοίνῃ γενομένης ἐκκλησίας, 

οὖς ἦσμεν ὄντας ἀδοφοίτας καὶ ϑαμά 

5 ἐχδῖσε φιλοχωροῦντας. 4. εἰσὶ γάρ τινὲς 

ἄνδρες παρ᾽ ὑμῖν ἀδοφοῖται; B. νὴ 4ia 

μάλιστά γ᾽. 4. ὥσπερ Θρᾳκοφοῖται; B. πάντ᾽ ἔχεις." 

44. καὶ τίνες ἂν εἶεν; B. πρῶτα μὲν Σαννυρίων 

ἀπὸ τῶν τρυγῳδῶν, ἀπὸ δὲ τῶν τραγικῶν χορῶν 
10 Μέλητος, ἀπὸ δὲ τῶν κυκλίων Κινησίας. . ι. 

44. Ὡς σφόδρ᾽ ini λεπτῶν ἐλπίδων ὠχεῖσϑ᾽ ἄρα. 

τούτους γὰρ ἢν πολλῷ ξυνέλϑῃ ξυλλαβών " 

ó τῆς διαρροίας ποταμὸς οἰχήσεται. 

Athenaeus XII] p. 551 ἃ: Καὶ ““φιστοφάνης δὲ 8 ὃν Γηρυτάδῃ 
λεπτοὺς τούσδε καταλέγει, oUg καὶ πρέσβεις ὑπὸ τῶν ποιη- 
τῶν φησιν εἰς “«Διδου πέμπεσϑαι πρὸς τοὺς ἐκεῖ ποιητάς, 
λέγων οὑτωσί" Koi τίς νεκρῶν xr. eio ἑξῆς guoiw: Ὡς 
σφόδρ᾽ ἐπὶ λεπτῶν xvÀ. Vs. 2 £y ἀφ᾽ Dind. ἑκάστης τῆς τέχνης 
Toupius, libri ἕνα δ᾽ ἀφ᾽ ἑκάστης τέχνης. Vs. 4 οὗς ἦσμεν 
ὄντας Tyrwhittus ad Toup. Emend. IV p. 424, libri οὐσημένοντας. 
Vs. 9 τρυγῳδῶν Bentleius Opusc. p. 319 ed. Lips. codd. τρα- 
γῳδῶν. "Vs. 10 κυχλίων Bentleius ibidem, libri χυλίκων, cod. 
Pal. χυκλεκῶν. Vs. 14 ὦὥχεσϑ᾽ libri, correxit Porsonus ad Orest. 
Euripid. v. 68, . Vs. 12 πολλῷ, puto scribendum: 7» πολὺς 





262 ARISTOPHANBS 


ξυγέλϑῃ, ut est apud Horautiüm Satir. I 7 28: salso mnultogi 
ffwenti, οἱ Aeschylum Seplem v. 80: “Ῥεῖ πολὺς ὧδε λεώς. 
Vs. 18 οἰχήσεται Duwesius Miscell. p. 568, libri ἐξοεχήσεται. 
Hunc Aristophauis locum respexit Aelien. Var. Histor. X 6. 
150 ΠῚ (2, 100T) 

T9)» μάλϑαν ἐκ τῶν γραμματοίων 7,0910». 

Pollux X 59: Κρατῖνος --- μάλθην ἔφη, "Ἀριστοφάνης δὲ 
ἐν c) Γηρυτάδη" Τὴν μάλθαν κτλ. ΟΝ. Hesyeh. Mal3or: 
μηφὸν ἁπαλὸν ἤσϑιον. 
$64 - 2n IV (2, 1007) | 

i4p! ἔνδον ἀνδρῶν κεστρέων ἀποικίας 
' ὡς μὲν γάρ εἶσι νήστιδες, γιγνώσχεται.. 

Alhenáeus VIE p. 307 e: Ὅτι δὲ εἶδος κεσερέων οἷ νήστεις 
— ἀπριστοφάνης Γηρυτάδῃ" Ldo' κτλ. "Vs. 2 εἶσι Casaubonus, 
cod. B ἐστι, P ἐστε οἱ ἐστὲ supra scriptum. γιγνώσκεται cod. C, 
celeri γιγνώσκετε. 

152 V C 1008) 
Πόλος τόδ᾽ ἐστίν; «ita πόστην fug σέτραπται; 

Pollux IX 46: Τὸ δὲ παλούμδνον ὡρολόγιον Prov πόλον 
ἂν "ug εἴποι φήσαντος ᾿(φιστοφάνους ἐν Τηρυεάδῃ" Πύλος 
τοῦτ᾽ ἔστιν ἑκασταποστην wrÀ.. Emendavi Porsonus Praéf. ad 
Hecub. XLI. 

153 VI (, 1008) 
"ἀχφοκώλι᾽ , ἄρτοι, κάραβοι, βολβοί, φακῆ. 

Athenaeus ΠῚ p. 95 f: ἀχροχωλίων δὲ μέμνηται ᾿άριστο- 
φάνης --- ἐν Γηρυτάδῃ" ᾿Ααροκώλι᾽ ἄρτοι κάραβοε. — Versum 
redintegravii Dindorfius ex Etymol. M. p. 53 14, ubi sine schiploris 
nomine hoc affertet: ᾿χροκώλια, ἄρτοι, βολβοί, φακῆν᾽ 
154 VI (5, 1008) - 

Πτισάνην διδάσκεις αὐτὸν ἔψειν ἢ φακῆν; 

Allienaeus IV Ρ. 158 c: Ὃ χαρίεις τε “Ἀριστοφάνης ἐν Γη- 
ουτάδη ἔφη" Πεισάνην (cod. Ven. πτισάνην 7v) à. xtA. 

155 VIII (2, 1008) 
Θεράπευε xai χόρταζε τῶν μονῳδεῶν. 

Athenaeus ΠῚ p. 99 f: χορτασϑῆναι --- ᾿Αρισεοφάν "δ᾽ ἐν 
Γηρυτάδῃ" Θεράπευς κτλ. 

156 IX (2, 1009) |j 
«4. Καὶ πιῦς ἐγὼ X9evélov φαγοιμ᾽ ἂν ῥήματα; | 
B. εἰς obog ἐμβαπτόμενος ἢ ξηροὺς ἅλας.. 





ARNSTOPRANES 203 


Schol. Vesp. v. 1312 1 Σϑένελος δὲ τραγικός, ὃς διὰ πενίαν 
τὴν τρωγεηὴν φκδυὴν ἀπόδοτο τακῶς πράττων ἐν τῇ τέχνῃ. 
περὶ τούκου γέγροπεκας ἐν Γυρυταδῃ" Καὶ πῶς xsÀ. οὗτος δ᾽ 
ἐλαύνων ἐπὶ τοῖς τείχεσι» ἐνδεικνύμενος διεχλεύαζε. Eadem 
Athenaeus IX. p. 367 b: “λῶγ dé xai ὅξους μέμνηται ἡ καλὸς 


1 


"Ἀριστοφάνης ἐν τοῖς περὶ Σϑενέλου ταῦ τραγικοῦ λέγῳν" Kai 


πῶς --- ἂν ῥῆμα; εἰς ὄξος — ἢ λευκοὺς ἅλας. Secundum 
versum etiam Pollux exhibet VI 65 ubi λεπτεούς est pro ξηρούς. 
(2, 1009) 197 


Ἔν ταῖσι συνδείπνοις ἐπαινῶν. dioxiAor. 
Athenaeus VIII p. 365 b: Σύνδειπνον εἴρηκεν ὀπὶ συμποὶ 
σίου — xai 2doigrogdavng Γηρυτάδῃ" Ἔν τοῖσι κτλ. 


XI (2, 1009) - 158 
"Hxc Θεαρίωνος ἀρτοπώλιον 
λιπών, ἵν᾽ dosi "ριβάνων ἐδώλια. 

- Athenaeus Ill p. 112 e: Θεαρίων Ó ἀρτοπορός, οὗ μνημο- 
γεύεε Πλάτων ἐν Γοργίᾳ — καὶ ᾿Αριστρφάνης ἔν Γηρυτάδῃ 
καὶ «Ἵἰολοσίκωνι διὰ τούτων" "Hxc κελ. | 

XH (2, 1009) (59 

Athenaeus XI p. 485a: “επαστή" oi μὲν ὀξύνουσι τὴν 
τελευταίαν ; ὡς καλή, ok dà παροξύνουσιν ὡς μεγάλῃ, τοῦτο 
δὲ τὸ ποτήριον ὠνομάσϑη ἀπὸ τῶν εἰς τὰς μέϑας καὶ τὰς 
ἀσωτίας πολλὰ ἀναλισκόντων, oUg λαφύχτας καλοῦμεν. xvAL- 
Mg δ᾽ ἦσαν μεγάλαι" "Αριστοφάνης --- ἐν --- Γηρυτάδῃ" Ἦν δὲ 
τὸ πρᾶγμ᾽ ἑορτή' περιέφερε δ᾽ ἐν κύκλῳ λεπαστὴν 
ἡμῖν ταχὺ προσφέρων παῖς ἐνέχει τε σφόδρα κυα- 
γοβενϑῆ. τὸ βάϑος παρίστησιν ὃ κωμικὸς τοῦ ποτηρίου. 
Adde Pollucem X 75: Ὅτι δὲ 7j λεπαστὴ οὐκ ἔκπωμα μόνον 
ἐστίν, ἀλλὰ καὶ οἰνοχόη, σαφὲς ᾿Αριστοφάνης ἐν τῷ Γηρυ- 
τάδῃ ποιεῖ Περίφερε δὴ κύκλῳ erar», auctiora. haec ex- 
hibent codd. Kühn. et Falckenb. et Iungerm. Περιφέρει δὴ (Falok. 
περίφερε δὴ) κύκλῳ λεπαστὴν ἡμῖν ταχὺ (Falck. ταχὸ ἡμῖν») 
προσφέρων παῖς ἐνέχει (Falck. παισὶν ἔχειν»). 


XII (2, 1010) 160 


Polux X 91: Κανίσκια — “Αριστοφάνης -- ἐν I ἡφυτάδῃ" 
ἄλλος δ᾽ εἰσέφερε πλεκτεῷ κανισκὲῳ ἄρτων περὶ - 
λοιπα ϑρύμματα ck VII 176: ἐν γὰρ τῷ Γηφυτάδῃ Mid 


Αφιστοφάνης Πλεκτῷ xaveauig. 





464 ARISTOPHANES 


1990 5:5. 707 XIV (2, 1010) ΄. 
᾿Χαριεντίζοι ταὶ | καταπαίζεις ἡμῶν καὶ ) βωμολοχούει. 


Herpocratio: Βωμολοχεύεσϑαι --- ᾿Αρφριστοφάνης Proveadn 


Χαριεντίζη κελ. Eadem Etym. M. p. 807 16. Suidas et Zonaras v. 
χαριεντιζόμενοι, schol. Platonis p. 403 et grammeat. Neninnus 
p. 497, ubi constahtet χαριεντίζεις scriptum. 

162  — XV (2, 1011) ᾿ 

ἷ ψίϑυρός τε καλοῦ καὶ ψωμοκόλαξ. 

: Athenaeus Vl p. 261 f: ἱψωμοχόλακος δὲ μνημονεύει “Αρι- 
στοφάνης (ita Casaub. libri ᾿“ντιφάνης) ἐν Γηρυτάδῃ οὕτως" 
Ψίϑυρος xtA. ψωμοκόλαξ epitome, codd. κόλαξ. 

163 εν "XVI. (2, 1011) 
Τότε uév . . . σου κατεκοττάβιξον. 
γυνὶ δέ σου κατεμοῦσι, τάχα δ᾽. εὖ οἶδ᾽ ὅτι 
καὶ καταχέσονται. 


Pollux VI 111: οὐ μὴν εἴποι ἄν τις i τὸ κοτταβίζειγ ἐφ᾽ 
οὗ νῦν, ἀλλὰ ἐμεῖν ἢ ἀποβλύζειν. πλὴν. & τις παίζων βού- 
λοιτο οὕτως ὑποπτεύειν τὸ ἐν τῷ Γηρυτάδῃ ὑπὶ “Αριστοφάνους 


εἰρημένον" Τότε μέν σου κατεκοττάβιζον, γυνὶ δὲ κατεμοῦσι 
xrÀ. Vs. ὃ addidi σου. 


im io XM o ($, 1011) 
Φήμαιρ οὖν ἐγὼ βροτῶν ἅπανέας. ἰνλαπῆναι. 

᾿ Érotianus p. 148 ed. Franz. Ἐκλαπήσεται: ἀντὶ τοῦ ixylv- 
φήσέται καὶ ἐχγεννηϑήσεται. ὡς : xai “ἀριστοφάνης ἐν Γηρυ- 
τάδῃ φησί" φήμαις κτλ.͵ 
165 xvi (2, 1011) 

Athenaeus XIV p. 650 e: Tóy γὰρ ἀπυρήνων (δοῶν) 
“Ἡριὐτοφάνης -- μνημονεύει — καὶ ἐκ Γηρυτᾷδῃ. 


186 ou XIX à, 4012) ' 
. Schol. Sophoclis Eleciree v. 289: Ὦ δύσϑεον. Méggua σοὶ 
μόνῃ πατὴρ τέϑνηκεν;} Καὶ. ταῦτα “ΑΦριστοφάνης rogi 


ἐν Γηρυτάθῃη. 
167 | XX (2, 1012) 


Schol. Luciani Rhetor. praecept. apud Cramerum An. Ox. IV 
p. 269 20: 2γάϑων, τραγῳδίας ποιητὴς eig μαλακίαν 
σκωπτόμδϑνος “Τρισεοφάνει τῷ Τηρυτάδῃ" ἦν δὲ: “Πισαμε- 
γοῦ τοῦ "49nvalov υἱός, παιδικὰ γεγονῶς Παυϑανίου: τοῦ τρὰ- 
γικοῦ, Loa οὗ πρὸς ᾿Αρχέλαον τὸν βασιλέα ᾧχετο, ὡς Mag- 
σύας ὃ νεώτερος. ἐμιμεῖτῳ δὲ τὴν κομψότηδα. τῆς λέξοις 


-——— -— M noa Ra naa" moo 








ARISTOPHANES 205 


Γοργίου τοῦ δήτορος, ὡς Πλάτων ὁ φιλόσοφος Συμποσίῳι 
Cfr. Schol. Luciani ed. lacob. T. IV p. 222 et Schol. Platonis 
p.3*23 ed. Bekk. 
XX| (2, 1012) | 168 
Athenaeus XIII p. 592 c: ΙΜνημονεύει αὐτῆς (τῆς Nat- 
δος) καὶ ᾿Αριστοφάνης ἐν τῷ Γηρυτάδῃ. 
XXII (2, 1012) 46 
Etymol. M. p.420 1: "Hio, Jets, ἤδι" ζήτει elg: τὴ am; 2-. 
di ἐκ τοῦ εἶα μέσου παρακχξιμένου ᾿Αττικῇ ἐκτάσξι p qa ἤδι», 
ἥεις, ἤει. καὶ πληϑυντικῶς ἦμεν. “Τριστοφάνης — ἐν Γηρυ- 
τάδῃ" Ἦισαν εὐθὺ τοῦ Ζιονυσίου ἀντὶ τοῦ ἐπορεύοντο. 
XXII (2,1012) — — ἐπ 
Hesychius: αὐτοὶ ϑύομεν, ἀντὲ τοῦ. αὐτοὶ πίνομεν, 
ἐνηλλαγμένως, παρόσον οἵ καλούμενοι εὶς ἑστίασιν λέγουσι 
καὶ αὐτοὶ ϑύομεν" ἐπὶ γὰρ τῶν καλϑυμένων ὑπό τινῶν λέγε- 
ται. ἸΜριστοφάνης Γηρυτάδῃ. 


XXIV XXV (2, 1013) 171. 112 
Pollux X 160: σκοθϑύλακος, ὡς ἐν τῷ “ἀφιστοφάνους 
Γηρυτάδῃ. Erotianus p. 114: Γαργαλισμοῦ" γάργαλος καὶ 
γαργάλῃ λέγεται ἐρεϑισμός, ἀπὸ τῶν πασχητιουσῶν (σπασχη--: 
τιωσῶν Mein.) γυναικῶν εἰλημμένης τῆς λέξεως,ὡς καὶ "4ρι- 
στοφάνης Γηρυτάδῃ καὶ Δίφιλος ἐν ΖΦΙαναΐσι. 
XXVI (2, 1013) 173 
Harpocratio: Ἕρμα' ὕφαλος πέτρα. “Ἀντιφῶν ἐν τῇ πρὸς 
Καλλίου ἔνδειξεν ἀπολογίᾳ" ἔστι τοὔνομα καὶ παρ᾽ ἸΑνακρέ- 
οντι καὶ ἐν Γηρυτάδῃ "Ἀριστοφάνους, el brevius Photius p 15 1: 
"Eogua: ὕφαλος πέτρα, ᾿Αντιφῶν καὶ ᾿Ανακρέων καὶ ᾿άριστο- 
φάνης. Suidas denique 'Eguaiog: ὕφαλος πέτρα. ᾿Αντιφῶν 
καὶ ᾿ναχρέων καὶ ᾿Αριστοφάνης. Ἕρμα Valesius restituit. ' — 
XXVII XXVII (2, 1013) 174. 175 
Pollux VII 149: Τὰ δὲ καρπεῖα ᾿Αριστοφανης ev τῷ Γη- 
ρυτάδῃ εἶπε. ldem IV 181: Εἴποις δ᾽ ἂν καὶ δεσμὰ καὶ 
κατάπλασμα ἐν Γηρυτάδῃ. 


XXIX (2, 1013) 176 
Anliatic. p. 107 32: Mévoxog' ᾿Αριστοφάνης Γηρυταάδῇῃ. 
XXX XXXI (2, 10153) 177, 119 


Pollux VH 117: Olixoóóuog: ᾿Αριστοφάνης yàg ἐν D»eu- 


τάδῃ εἴρηχε τοὺς οἰκοδόμους. dem X 170: “Ἀριστοφάνης 
ἐγ Γηῤρυτάδῃ περίϑετον, cod. Falckenb. περίϑεσίγ. 


206 ARISTOPHANES 


(79. ἐδ - XXXI XXIV (2, 1014) 

Athenaeus VII p. 324 a: Zx«óp βρος. ““φιστοφάνης Γηρυ- 
τάδῃ. Pollux VII 7: Καὶ ὁμότεχνοι δὲ καὶ σύνεοχνοι. for 
στοφάνης γὰρ ἐν Γηρυτάδῃ τούτῳ κέχρηται. — |dem X 169: 
Ἐν δὲ τῷ Γηουτάδῃ ὃ Σ᾿ ριστοφάνης λέγει Φορμῷ σχοενένφ. 
adde VII 175: Καὶ φορμὸ» δὲ σχοίνενον ὁ αὐτὸς λέγει. 
let XXV (5, 62) 

' Bchol. Ran. 436. ἀλλ᾽ 709^ in! αὐτὴν τὴν ϑύραν 
ἀφιγμένος] τὸ ὁμοῖον καὶ ἐν Γηρντάδῃ. Haec cod. Ven. 414. 


. 2.4] “4. ΑΣ 
i» |^ (2, 1015) 
. Ἐὶ δή τις ὑμῶν εἶδεν Εὐρύβατον Δία. 

Suidae v. Ἐὐρύβατορ. Εἰ δή κεῖ. “Τριστοφάνης à» dai- 
δάλῳ ὑποϑέμενος τὸν dia δὲς πολλὰ ξαυτὸν μεταβαλ- 
λονταὰ καὶ πλουτοῦντα καὶ πανουφργοῦντα. Pro εἶδεν 
Dobr. οἶδεν. 

183 I| (2, 1016) 
" Hesychius: 4αιδάλεια" 1oiarogargg τὸν ἀπὸ 4αιδά- 
λου κατασκευασϑέντα ἀνδριάντα. ὡς διὰ τὸ ἀποδιδράσκειν 
δεδεμένογ. 
iei HI (2, 1016) 

Πάσαις γυναιξὶν ἐξ ἑνός γέ vov τρόπου 

ὥσπερ παροψὶς μοιχὸς ἔσχδυασμένος. 

Athenaeus IX p. 367 d: Παροψὶς — ἐπὶ μὲν γὰρ ὄψου 
παρεσκευασμένου ποικίλου καὶ εἴδους τινὸς τοιούτου -- ἸΑρι- 
στοφάνης Δαιδάλῳ: Πάσαις y. κτλ. — Repetit infra p. 368 c. 
τρόπου codd. omittunt, legitur in ed. VL.  Fritzschius de Perops. 
p. T πάσαις γυναιξίν ἐστιν ἐξ ἑνός γέ vov. Idem priore loco 
Platonis nomen Aristophani substituit. 


185, 186 IV V (2, 1016) 
(2i0v μέγιστον τέτοκεν, ὡς ἀλεκτρυών. 
"Ev ἴστε" πολλαὶ τῶν ἀλεκτρυόνων βίᾳ 
ὑπηνέμια τίκτουσιν φὰ πολλάκις. 

Athenaeus IX p.374c: καὶ ᾿Αριστοφάνης Δαιδάλῳ" Ὠιὸν 
xvÀ. — xai πάλιν' Πολλαὶ κτλ. Eustathius p. 1479 28 omisso 
poetae nomine πολλαὶ τῶν ἀλεκτρυόνων ὑπηνέμια τίκτουσιν. 
Seenndum fragmentum auctius servavit Photius p. 624 27: Ὕπη- 
ψέμια λέγουσιν ὡς ἡμεῖς" ᾿Αριστοφάνης daiddAq: inóts πολ- 
λαὲ τῶν ἀλεκτρυόνων βίᾳ Ὑπηνέμια τίκτουσιν ὠὰ πολλάκις. 

















ANSTOPHANES 407 


Πλέτων δὲ ὁ φιλόσοφος ἐν Θεαιτήτῳ ἀνεμιοῖα καὶ δέναν- 
ὅρος Δἰακευλίῳ" ᾿Ανεμιαῖον ἐγένετο. Similia Suidas, nisi quod 
πολλοὶ legitur. Ἐνίοτε autem cum πολλάκες πολλαὶ contuncium 
vix ferri potest, recteque Porsonus ὃν Loves correxit. lisdem 
his versibus usus est eliam Plato in cognomine fabula, vid. schol, 
Nubb. 663: Οὐκ ἂν ἄλλως λέγοιτο τοῦτο, εἰ μὴ ἐν ἔϑει ἦν 
τότε καὶ τὴν ϑήλειαν ἀλεκτρυόνα λέγειν. σαφὲς δὲ γίνεται ἕν 
᾿Αμφιαράῳ -- καὶ ὃν τῷ Πλάτωνος Δαιδάλῳ- Ἐνίοτε πολ- 
λαὶ τῶν ἀλεκερυόνων (Bíq): Ὑπηνέμια τίκεσυσιν 
(à πολλάκις. Kol: Ὁ δὲ παῖς ὅδ᾽ ἔνδον τὰς ἀλε- 
χερυόνας σοβεῖ. βίᾳ in scholis deest, legiturque vulgo 
ὑπήνεμα. Cfr. Cobet. obs. in Plat. reliq. p. 80. 


VI— VIII (2, 1018) . 197—189 
Καὶ ταῦτ᾽ ἔχοντα πουλύπους xai σηπίας. 
᾿ Τὸν πουλύπουν μοὔϑηκε. 
Πληγαὶ λέγονται πουλύπου πιλουμένου. 

Athenaeus VII p. 316 b: τὸ δὲ πώλυπον λέγειν «Αἰολικόν" 
vívuxoi γὰρ πουλύπουν λέγουσιν. ᾿Αριστοφάνης “αιδάλῳ" 
ταῦϑ᾽ ἑχόντα πουλ. κτλ. καὶ πάλιν τὸν πουλύπουν μοι ἔϑῃηκε 
καὶ πάλιν πληγαὶ κτλ. Versum 1 emendatiorem exhibet Áthe- 
naeus VII P. 323 c: Σηπία' "Αρισταφάνης “αναΐσι Καὶ ταῦτ 
ἔχοντα σηπίας καὶ πουλύπους, ubi Danaidum nomen corruptum 
esse videtur. Vs. 2 μοὔϑηκε scripsi, nisi forte praestat τ. zr. 
παρέϑηκε. 

ΟΙΧ (2, 1019) . — 190 
Ὁ μηχανοποιός, ὁπότε βούλει τὸν τροχὸν 
ἐλᾶν ἀνεκάς, λέγε, χαῖρε φέγγος ἡλίου. 

Erotianus p. 50: νεκᾶς" ἀντὶ τοῦ ἀνωτάτω" σύγκειται 
γὰρ ἐκ τοῦ ἄνω καὶ τοῦ ἕκάς, ὡς καὶ “Ἀριστοφάνης ἐν «“αι- 
δάλῳ qxoiv: 'O μηχανοποιός κτλ. Vs. 2: legebatur ἐᾶν xdye- 
χάς, prius ego correxi, vid. Comment. p. 397, allerum Brunckius, 


X (2, 1019) 20 494 
᾿ Περὶ τοῦ yàg ὑμῖν ὃ πόλεμος | 
γῦν ἐστε; περὶ ὄνου σκιᾶς. | 
Photius p. 338 15 et Suidas v. Ὄνου σκιά — ᾿Αριστοφάνης 
Δαιδάλῳ Περὶ τοῦ κτλ. Suidas νῦν ὑμῖν ἐστιν, 


XI— XIV (2, 1019. 4090) " — 192—195 


Pollux VII 117: τὸ δὲ ἀρχιτεκτονεῖν ᾿Αρισεοφάνης δὲ: 
emt» ἐν Δαιδάλῳ. Ἠρϑγοϊήηδ: 4Φορυφόνον" τὸν 9oAoga- 


208 ARISTOPHANES 


voüxtG. γάριστοφάνης Δαιδάλῳ. ^ Phrysichus p. 427. Ke» 
ioflov' διὰ τοῦ  xaxxa i» λέγε. τὸ γὰρ διὰ τοῦ ὃ ἀμαϑές' 
zei γὰφ ᾿Αρισέὀφανης ἐν Δαιδάλῳ χρῆται διὰ τοῦ ἢ. — Pollux 
Vl 100: KoyxvAvac λέϑος ἐν Ἀριστοφάνους “αιδάλῳ. 


| 4daAITA4 A4EIZ 
196 .. Ll (2, 1026) 
“Καὶ δελφακίων ἁπαλῶν xoAoi καὶ χναυμάτια πτερόεντα. 
.  Alhenaeus ΙΧ P. 908 e: "dgotogáns Δαιταλεῦσιν' Καὶ 
δελῳ. xtÀ. 
(97 (2, 1027) 
Ἐγὼ δ᾽ ἰών. 

πέψω πλακοῦντ᾽ ἐς ἑσπέραν χαρίσιον. 

Athenaeus XIV p. 646 b: χαρίσιος" τούτου μνημονεύει 4e 
στοφάνης d» Ζαιταλεῦσιν' ᾿Εγὼ δὲ νῶν. πέμψω πλακχοῦνϑ'᾽ 
ἑσπέραν (cod. Ven. πλακουντεσπερανὴ χαρίσιον. Vltima emen- 
davit Bentleius ad Callimach. Fr. p. 513, ἐγὼ à? ἰὼν Dindorfius, 
πέψω Fritzsehius restituit. Vs. 3 Suidas v. “ἀνάστατοι: πέμψω 
πλακοῦντας ἑσπέρας χαρισίους, el v. ᾿χαρίσιον" Πέμψω παλ- 
λακαῖς ἑσπέρας χαρισίους. 


198 Hl (2, 1027) 
Φέρ᾽ ἴδω, vl σοι δῶ τῶν μύρων; ψάγδαν φιλεῖς; 

Athenaeus XV p.690 e: Ψάγδης (μέμνηται) "Ἀριστοφάνης 
ἐν Δαιταλεῦσιν' Φέρ᾽ ἴδω κτλ. el infra p. 691 c: Τῆς δὲ λε- 
γομένης σάγδας (μέμνηται) --- Ἀριστοφάνης ἐν Δαιταλεῦσιν. 
199. 200 IV V (2, 1027) 

Τῆς μυρηρᾶς ληχύϑου 
πρὶν κατελάσαι τὴν σπαϑίδα, γεύσασϑαι μύρου. 

Pollux X 119: Εἴρηται δ᾽ vn αὐτοῦ à» Δαιταλεῦσι καὶ 
ἄγγη μυρηρά, λέγοιτο δ᾽ ἂν καὶ λήκυϑος μύρηρά" σὺ δ᾽ ἂν 
δἴποις καὶ μυροφόρον. — καὶ τὸ μὲν eig τὰς λῃκύϑους κα- 
ϑιέμενον ἐπὶ γεύματι τοῦ μύρου σπαϑίδα καὶ σπάϑην κλη- 
τέον, ᾿Αριστοφάνους μὲν εἰπόντος ἐν ΖΦαιταλεῦσι" Τῆς μυρηρᾶς 
ληκύϑου κτλ. Apparet igitur Aristophanem etiam dixisse in 
eadem fabula ἄγγη μυρηρά, velut Falckenburg. alii codd. μυ- 
ροφοριχά, et forlasse etiam μυροφορεῖον, sic certe scriben- 
dum est pro μυροφόρον vel μυροφορεῖν, ut libri exhibent. Re- 
spicit eundem bunc locum VII 177: μυροπωλεῖν δὲ ᾿Αριστοφανης 
ἔφη, uveon tov, μύρου ἀλάβαστρον, μυρίδα, μυρηφὰ λήκυ- 
dog, ἀλαβαστροϑῦκαι, et deinde: σπαϑίδα δὲ τὴν χα ϑεεμένην 





ARMSTOPHANES 209 


εἰς τὸ μύρον ᾿Αριστοφάνης ἔφη dv Δαιταλεῦσι, οἱ Photies 

p. 529 6: Σπαϑέδα τὴν τῶν μυρεψῶν σπάϑην. οὕτως ᾿Α4ρι- 

στοφάνης. Brunckius κατελάσαι scripsit, libri xeseAdoag vel 

καϑελεύσαρ. | 

VI (2, 1028) | 201 
. Ταχύ vv» ποτὸν xai μὴ τροπίαν οἶνον φέρε. 

Photius p. 606 20: Τροπίας οἶνος ὅ τετραμμένος xai 
ἐξεστηκώς" ᾿Αριστοφάνης Δαιταλεῦσιν" Ταχὺ νῦν πέτου xai 
xrÀ. Αἱ vero Suidas v. Τροπίας οἶνος ὃ τετραμμένος καὶ 
ἐξεστηκώς, καὶ ἐχτροπίας. “Τριστοφάνης ΖΔαιταλεῦσι" τάχυνον 
πότον καὶ μὴ κτλ. ltaque scripsi ποτόν. 


VII (2, 1028) 202 
Οὐκ ἀλλὰ τοῦτό γ᾽ ἐπίχυσις τοῦ χαλκίου. 


Polux X 109: Καὶ μὴν καὶ ἐπέχυσις χαλκίου ἕν τῶν τοῦ 
μαγείρου σκευῶν. “Δριστοφάνης δὲ αὐτὸ εἴρηκεν ἐν 4ata- 
λεῦσιν" Οὐκ ἀλλὰ ταῦτά y ἐπίχ.. κτλ. Scripsi τοῦτό γ᾽. Re- 
spicit huc Pollux supra X 92: τὸ δὲ ὄνομα ἡ ἐπίχυσις εἴρηται 
ἐν Moutgayovg Δαιταλεῦσιν. 

VII (2, 1029) . 803 

Κἄγειν ἔκεῖϑεν κακκάβην. ' 

ὁ Athenaeus IV p. 169 c: Τὴν χύτραν δ᾽ "Ἀριστοφάνης ἔν 

Σκηνὰς καταλαμβανούσαις κακκάβην εἴρηκεν --- κἀν Ζίαιτα- 
λεῦσι" Κἄγειν κελ. 

ΙΧ (ὦ, 1047) 204 

Schol. Vesp. v. 828: Εἶχον δὲ καὶ οἱ ἥρωξᾳ πανοπλίαν καὶ 
δῆλον ἐκ τῶν Ζαιταλέων. 
X (2, 1029) 205 

Ἢ xóvdgo» fe» εἶτα μυῖαν ἐμβαλών». 
ἐδίδου δοφεῖν a». 

Athenaeus ]H p. 127 c: Χόνδρον δὲ εἴρηκε τὸ δόφημα 

Δρισετοφάνης ἐν Δαιταλεῦσιν οὕτως: Ἢ χόνδρον ἑψῶν (Dind, 


») κτλ. 

ἵψων) XI (2, 1030) 206 
Οὐκ αἰσχυνοῦμαι τὸν τάριχον τουτονί ; 
πλύνων ἅπασιν ὅσα σύνοιδ᾽ αὐτῷ κακά. 

Athenaeus HI p. 119 c: 0 τάριχος — ᾿Δριστοφάνης Δαιτα- 
λεῦσιν: Οὐκ aicy. κτλ. — Cfr. Grammaticus Hermenni p. 325 οἱ 
Cram. Anecd. Paris. IV p. 248 11, ubi πλύνων εἰπεῖν ἅπασιν 
legitur, itaque Athenaei epitome. Eusiath. p. 73 44: "dqusogás 
γῆς — ὃ αὐτός" τάρεχον τοῦτον πλύνω. 





TO ARISTOPHANES 


(2, 1030) 
Τί δαί; κυνέδιον λοπεὸν ἐπρίω τῇ 95d 
εἰς τὰς τριόδους ; 
Schol. Theocriti II 12: Σκύλακες: διὰ τὸ σκύλακας ἐχφέ. 
ρεσϑαι δεῖπνα τῇ Ἕκάτῃ. ““ριστοφάνης ἐν Δαιταλεῦσιν' τί 
δὲ κυνίδιον λεπρὸν λευχὸν x:À. quod correxi. τί δαί; Toup. 


208 XII (2, 1030) 
^ Ico» δὴ μοι axólióv τι λαβὼν "Ἀλκαίου κἄνακρέοντος. 


Athenaeus XV p. 694 a: “Ἐμέμνηντο δὲ οἱ πολλοὲ καὶ τῶν 
᾿Ἁττικῶν ἐκείνων σχολίων᾽ ἅπερ καὶ αὐτὰ ἄξιόν ἐστί σοι 
ἀπομνημονεῦσαι, διά τὸ τὴν ἀρχαιότητα xai ἀφέλειαν τῶν 
ποιησάντων καὶ τῶν ἐπαινουμένων ἐπὶ τῇ LE ταύτῃ τῆς 
ποιητικῆς, ᾿Αλκαίου τὰ καὶ “Ἀνακρέοντος, ὥς ᾿Αριστοφανης 
παρίστησιν. ἐν Δαιταλεῦσι, λέγων οὕτως" 1dio0ov κτλ. 

809 ΧΙΥ (2, 1031) 

᾿ "D πορνεία καὶ ἀναιδεία. 

Eustathius p. 1579 30: καὶ L ἀναιδεία δέ φησι CAelias 
Dionysius) xai ἡ προνοία, ὧν πάντων ἐκτείνεται μὲν ἡ τελευ- 
ταία, ἡ δὲ πρὸ αὐτῇς ὀξύνεται. ᾿“Αριστοφάνης Ζ.αιταλεῦσιν" 
m προνοία καὶ ἀναιδεία. Scribendum πορνεία. 


310 XV (2, 1031}. 
tL. Πρὸς ταῦτα σὺ λέξον Ὁμήρου ἐμοὶ γλώττας, ti καλοῖσι 
κόρυμβα; 


2l. Τί καλοῦσ᾽ ἀμενηνὰ κάρηνα; 
Β. Ὁ μὲν οὖν σός, ἐμὸς δ᾽ οὗτος ἀδελφὸς φρασάεω, τέ κα- 
λοῦσιν ἰδυίους; 
B. «Μί καλοῦσιν ἀποινᾶν; 

Galenus Praef. Lex. Hippocr. V. p. V06 ed. Bas.: Νομίζω 
δέ σοι τὰ ὑπὸ “ἀριστοφάνους à ἀρκέσειν τὰ ἐκ τῶν “αεταλέων 
ὥδέ: πως ἔχονσα, σερὸς ταῦτα σὺ —— κόφυμβα; πραβαλλειε γὰρ 
ἐν ἐκείνῳ τῷ δράματι ὃ ἐκ τοῦ δήμου τῶν “αιταδέων π|ρε- 
ὑβύτης τῷ ἀκολάστῳ visi πρῶτον μὲν τὰ κόρυμβα τί ποτ᾽ 
ἐστὶν ἐξηγήσασϑαι, μετὰ δὲ τοῦτο, τί καλοῦσεν ἀμενηνὰ xd- 
ρηνα. Κἀκεῖνος μέντοι ἀντιπροβάλλει τῶν ἐν τοῖς Σόλωνος 
ἄξοσιν γλωτνῶν si; δίκας διαφερούσας ὧδέ πως" 'O μὲν οὖν 
σὸς ἐμὸς — ἰδυίους. «εἶτ᾽ ἐφεξῆς προβάλλει ví ποτέ ἐσεὶ τὸ 
οὖ σεσεεῖν. ἐξ ὧν δῆμον, ὡς ἡ γλῶττα παλαιόν ἐστιν Ὄνομα 
εἧς συρκηϑείας ἐκπεπτωκός. Vs.1 Pollux affert II 109: 24224 
καὶ τὰς ποιητικὰς φωμὲς γλώττας ἐχάλρυν, ὡς ᾿Ἰρεσεοφάνῃς' 





ARISTOPHANES 2704 


Πρὸς ταῦτα λέξον Ὁμήρου γλῶττα, εἰ waeirat κόρυμβοξι 
Apud Galen. Aldina vou λέξον, lunt. σὺ λόξων. Codex Mosqu.: 
ὅμηρθ γλώετά τι καὶ καλοῦσι πόρυβα, Aldina: ὅμηρε γλῶώετα 
στεκὰ παλοῦσι κόρυκα, Basileensis: ὅμηρδ γλώτεη τενε καλοῦσι 
κόρυκα.  Seidlerus Ὁμηρδίους γλώττας τί καλοῦσε κόρυμβα, 
reote, misi quod Ὁμήρου duoi poliws videlur poeta scripsisse. 
Vs. 2 καλοῦσ᾽ Seidlerus, Gal. καλοῦσιν. Vs. 3 ἐμὸς cod. B 
ἐμοί, deinde legebatur: ἰδοῦσέ ve. ἐφεξῆς. Seidlerus: τί xe» 
λοῦσεν ἰδυίους. εἶτ᾽ ἐφεξῆς, vid. Hesychius: Ἰδύους. μάρευραρ" 
συνέστορας, ei Ἰἰδυῖϊοε" μάρτυρες. ἢ οἷ τὰς φονιχὰς δίκας xel- 
»ovrec* οἱ δὲ συνίστορας, et Photius p. 102 2: Ἰδύους τοὺς 
μάρτυρας" οὕτως Σόλων. Cr. Eustath..p. 1158 20, Vs. 4 le- 
ον τέ ποτ᾽ ἐστὶ τὸ εὖ ποιεῖν. Dobraeus φοὐπυΐδεν latere 
suspicatur, Dindorf. τί καλοῦσιν ὀπυίειν, cgo ἀποινᾶν correxi, 
quod in Solonis legibus videlur usurpatum fuisse. 


XVI (2, 1033) | 211 

. MÀ el σορέλλη xal μύρον καὶ ταινίαι. 

. Ἰδού, σορέλλη, τοῦτο παρὰ 2fvotargatov. 

. Ἡμῶν ἴσως σὺ καταπλιγήσει τῷ χορῷ. 

. Τὸ καταπλιγήσει τοῦτο παρὰ τῶν δητόρων. 

. ᾿ΑἈποβύσεταί σοι ταῦτά πη τὰ δήματα. 

Παρ᾽ ᾿Αλκιβιάδου τοῦτο τἀποβύσεται. 
. Τί ὑποτεκμαίρει καὶ κακῶς ἄνδρας λέγεις 
καλοκἀγαϑεῖν ἀσκοῦντας; B. Οἶμ᾽, ὦ Θρασύμαχε, 

tlg τοῦτο τῶν ξυνηγόρων σερϑρούεεαι; 

Galenus eodem loco: Ὅτι δὲ καὶ αὐτὸς ἕκαστος τῶν περὶ 
λόγους ἐ ἐχόντων ἠξίου ποιεῖν ὀνόματα καινὰ δηλοῖ μὲν καὶ ὃ 
Ἀντιφῶν ἱκανῶς, ὃς γ8 ὅπως αὐτὰ ποιητέον ἐκδιδάσκει. δη- 
λοῖ δὲ καὶ αὐτὸς οὗτος ὃ “Ἀριστοράνηρ ἐ ἐν ταὐτῷ δράματι διὰ 
τῶνδε᾽ "41λλ᾽ εἶ κτλ. εἶτα ὃ πρεσβύτης ἐπισκώπτων" ᾿Ιδοὺ 
χιλ, πάλιν δὲ αὐτοῦ τοῦ ἀκολάστου υἱέος εἰπόντος" Ἡμῶν 
xtÀ. καὶ τοῦϑ᾽ υἱοῦ ὃ πρεσβύτης ἐπισκώττεων ἐρεῖ" τὸ καταπλ. 
x:À. εἶτ᾽ αὖϑις ἐκείνου φάντος" ᾿ἡποβήσεται κτλ. νυτάλιν ὃ 
πρεσβύτης καὶ τοῦτο σκώπτει, "ταρ᾽ --- Καὶ μήν γε ὃ υἱὸς οὐδέπεω 
παυόμενος οὐδὲ αἰδούμενος σὸν γέροντά qno Τί ὑποτεκχμαί- 
ει κελ. εδἶτα ὃ πρεσβύτης" Οἴμ᾽, ὦ Θρασύμαχε κελ. ΥΒ 4 
vulgo ἅλις ὁρέλη. Seidler. ἅλες, σορέλλη. Elmslems 24Aà εἰ 
σορέλλη. Cfr. Pholius p. 528 15: Σορέλλη" σκῶμμα εἰς τοὺς 
γέροντας παρὰ τὴν σορόν. οὕτως ““ριστοφάνης. οἱ Eustathius 
P.1289 16: ἀφ᾽ ἧς (σσροῦ) καὶ σορέλλην παρὰ ᾿Αρισεοφάνοι 


à, Uh, DA, ES, 


P792 ARMSTOPHANES 


αχῶμμα sig γέροντα, ὡς ἐν ῥητορικῷ εὕρηται λεξικῷ. — Vs. 3 
ἐδηύ, σορέλλη ἀἰδιϊηχί, vulgo ἐδοὺ σορέλλη" τοῦξο wrà. Vs. ὃ 
legebatur ἡμῶν ἴσως οὐ καταπληγήσει τῷ χρόνῳ. Porsonus σύ, 
Dindorüus καταπλιγήσῇῃ, ego χόρῷ scripsi. Vs. 4 καταπίη- 
γήση hic quoque velt. edd. correxit Dindorfius. — Vs..5 edd. 
ἀποβησεταί (cod. Mosq. ἀποθήσεται) oos ταῦεα ποῖ τὰ ῥή- 
gara: ἀπαβύσεται --- ταῦτα πη, eodemque modo in allero 
versu τἀποβύσεται restilui. Vs. 6 edd. ἀποβήσεται, arliculum 
uddidit Brunckius. Vs. 7 Seidlerus τί δ᾽ ὑποτεχμαίρει scripsit 
κακῶς Elmsleius, edd. κακούς. Vs.8 καλοχἀγαϑεῖν scripsi, ed. 
Besil. καλοκαγαϑεῖον, Ald. xaAoxeyaSdv, H. Steph. xaAoxaya- 
Sio». οἶμαι edd., Corüarius oi μοι. — Ys. 9 edd. “τούτων, 
Brunckius τοῦτο. ldem γηρύδται scripsit, edd. τηρεύξται sul 
σερύεται. Scripsi τερϑοεύεται. 

212 XVII (2, 1037) 

Ὅστις αὐλοῖς καὶ λύραισι κατατέτριμμαι χρώμενος, 

εἶτά μὲ σκάπτειν κελεύεις; 

Athenaeus IV p. 184 e: Ἐμφανίζει δὲ καὶ ὃ "Ἀριστοφάνης 
ἐν τοῖς 4αιταλεῦσι τὴν περὶ τὸ πρᾶγμα τοῦτο (τὴν αὐλητι- 
x7») σπουδήν, ὅταν λέγῃ" Ὅστις δ᾽ αὐτὴν αὐλοῖς καὶ λύραις 
κτλ. αὐτὴν abiecit Casaubonus, δ᾽ Brunckius, λύραισε Porsonus 


restituit. 
213 XVII (2, 1038) 


Athenaeus XV p. 667 f: Ἕτερον δ᾽ ἐστὶν εἶδος παιδιᾶς 
τῆς ἐν λεκάνῃ" αὕτη δ᾽ ὕδατος πληροῦται, ἐπινεῖ δ᾽ ἐπ᾽ ai- 
τῆς ὀξύβαφα κενά, ἐφ᾽ ἃ βάλλοντες τὰς λάταγας ἐκ καρχη- 
σίων ἐπειρῶντο καταδύειν. ἀνῃρεῖτο δὲ τὰ κοτταβεῖα ὃ πλείω 
χαταδύσας ---' Κρατῖνος ἐν Νεμέσει --- τὸ δ᾽ ἄϑλον ἸΑριστο- 
φάνης ἐν Δαιταλεῦσιν" ἔγνωκ᾽ ἐγῷ δὲ χαλκίον τοῦτ᾽ ἐστὶ 
κοτταβεῖον ἱστάναι καὶ μυρρίνας. 


sS τ XKX (2, 1038) 

^ 4 o) γὰρ ἔμαϑε ταῦτ᾽ ἐμοῦ πέμποντος, ἀλλὰ μᾶλλον 
φένεεν, ἔπειτ᾽ ἀδειν κακῶς, Συρακοσίὰν τράπεζαν, 

. Συβαρίτιδάς τ᾽ εὐωχίας καὶ Χῖον ἐκ 7faxauwàv. 

Athenseus Xll p. 527 c: σφιαβοόητοι δ᾽ εἰσὶ περὲ τρυφὴν 
Σικελιώταί τε καὶ Συρακύσιοε, ὡς καὶ ᾿Αριστοφάκης φησὶν ἐν 
“Ἕαιταλεῦσιν" .4λλ᾽ οὐ γὰρ πτὰλ.  Vs.1 libri ἐμάϑεες ταῦτ᾽, 
eimendavit Elmsleius. Vs. 2 libri συραχοσίων, epitome συρακο- 
σέους, Porsonus συρακοσίὰν. Vs. J.repetit Athen. XI p. 484 f: 
addxgsxau — ᾿Αἀριστοφαάνης Ζαιταλεῦσε" Xvflagividdg v^ sba- 





1 
ἰ 
| 
i 
i 
Lr 
1 
r 
LI 
' 


ARISTOPHANES 273 


χίας καὶ Χίον ἐκ .daxowá» κυλίκων μέϑυ ἡδέως xai 
φίλως. Dindorfius ultima illa verba tanquam subdilitía reiecit. 
Cir. Hesych. Χῖον τὸν ἐκ Jfax&ivmc: ἐκ χύλικος “Τακαίνης 
οἶνον. 
XX (2, 1039) 215 
Kai λεῖος ὥσπερ ἔγχελυς, χρυσοῦς ἔχων xixivyovg. 
Athenaeus VII P. 209a: Oi δ᾽ "Ζττικοί, καϑὼς Τρύφων 
φησί, τὰς ἑνικὰς χρήσεις ἐπιστάμενοι διὰ τοῦ v, τὰς πληϑυ»ν- 
τικὰς οὐκ ἔτε ἀκολούϑως ἐπιφέρουσιν. ὃ γοῦν ᾿Αριστοφάνης 
ἐν μὲν ᾿Αχαρνεῦσιν --- τὴν δ᾽ εὐθεῖαν ἐν Ζαιταλεῦσιν" Καὶ 
λεῖος ὥσπερ ἔγχελυς. Cfr. Cram. Anecd. Paris. IV p. 246 23, 
Gramm. Herm. p. 321. Versum redintegravi ope schol. Theocr. 
ΧΙ 10: οὐδὲ κικίγνοις" τοῖς μαλλίοις, τῇ κόμῃ, ὡς xai ὃ xa- 
μικὸς κέχρηται" Ὥσπερ ἐγχέλεις (cod. C ἐγχέλυς) χρυσοῦς ἔχων 


χιχίγνους. 
, XXI (2, 1039) 216 


Ei μὴ δικῶν τε γύργαϑος ψηφισμάτων τε ϑωμός. 

Pollux X 158: Προσϑετέον δὲ τούτοις — ἔτι δὲ καὶ γύρ- 
γαϑον καὶ ϑωμόν, “Ἀριστοφάνους ἐν Ζ,αιταλεῦσιν εἰπόντος" 
Εἰ μὴ δικῶν xrÀ. Adde VII 176: Καὶ γυργάϑους δὲ πλέκχειν 
ἔλεγον" ὃ δὲ γύργαϑος ὠνόμασται ἐν ΖΔαιταλεῦσιν “Δριστοφά- 
γους. Alhenaeus I p. 4 d: γυργάϑους ψηφισμάτων φέροντες 
“Ἀριστοφάνης φησίν. 

XXII (2, 1040) | 217 

Εἰς τὰς τριήρεις δεῖν' ἀναλοῦν ταῦτα καὶ τὰ τείχη, 

εἰς οἷ ἀνάλουν οἱ πρὸ τοῦ τὰ χρήματα. 

Suidas v. ζναλίσχειν καὶ ἀναλοῦν τῇ αἰτιατικῇ ἑκάτερα 
-- Δαιταλεῦσιν Εἰς --- τείχη. ἐν δὲ τῷ παρεληλυϑότι καὶ 
διὰ τοῦ ἢ ἀδιαφόρως" οἷον ἀνήλισκον, καὶ àvdAugxov. καὶ 
αὖϑις" Eig ot^ ἀνάλουν κτλ. Alterum quoque versum Aristo- 
phani vindicandum: censuit Porsonus. Vs. 1 legilur δεῖ μ᾽, scripsi 
δεῖν. Hesychius zfei»v* δέον. 


XXII (2, 1040) 218 
Ἔσειον, ἤτουν χρήματ᾽, ἠπείλουν, ἐσυκοφάντουν. 

Photius p. 50b 1 et Suidas: ΣΣεῖσαι" τὸ συκοφαντῆσαι. 

“Ἀριστοφάνης Δαιταλεῦσιν" Ἔσειον --- ἐσυκοφάντουν πάλιν. 

Brunckius et Porsonus ἠπείλουν πάλιν ᾿Εσυκοφάντουν scribunt. 

ego πάλιν delevi, ortum arbitror ex ultimis syllabis verbi 
ἠπείλουν. | 

Comici graeci 18 





994 ARISTOPHANES 


$19 XXIV (2, 1041) 

Harpeeralio v, Navvodika, — ᾿(φεφεοφάνης «αἰταλεῦσιν' 
᾿Ἐϑέλῳ βάψας πρὸς ναυτοδίκας ξένην ἐξαίφνης, Pro 
βάψας cod. Valic. οἱ Vratislav. βλάψας, male, βάψας tetur 
Hesychius: Βάψας" δεύσας, πλείσας, ἢ τὴν κώπην βάψας, 
et Suidas: βάψας" τὴκ κώπην, ἢ πλεύσας, ξλϑὼν πρὸς τοὺς 
γαυτοᾶίκας, ot τὼ τῆς ξενίας ἐδίκαζον. ἢ ἀπὸ τῶν φαρμα- 
᾿ κρποιούντων" λέγουσι γὰρ vó* Βάψας ποιήσω μέλαν. 

220 XXV (2, 1041) 
Ei μὴ μεταλάβῃ τοὐπέπεμπτον, κλαέτω. 

Harpocratio: ᾿Ἐπίπεμπτον, “Φυσίας --- ἨἩριστοφάνης at 
ταλεῦσιν᾽. Εἰ μὴ κτλ. Brunckius 7» μή, quod probavit Din- 
dorüus, Porsonus οὐ μὴ εἰ sic edidit Bekkerus, fortasse ex co- 
dicibus, Respicii Photius p. 507 1 οἱ Etym. M. p. 163 21. 

221 XXVI (2, 1042) 
Ὁ δ᾽ ἡλιαστὴς εἷρπε πρὸς τὴν κιγκλίδα. 

Harpocratio: Κιγκλὶς — αἱ τῶν δικαστηρίων ϑύραι κιγκλί- 
δες ἐκαλοῦντο. ᾿Φριστοφάγης 4αιταλεῦσιν" Ὁ. δ᾽ ἡλιαστὴς xi^. 
QR C XXVII (Ὁ, 1042) 

Τὸν "Eosy9án μοι, xai κὸν ,diyéa κάλει. 

$uides, Αἰγέα --- .4iyám καὶ Ἐρεχϑέα καὶ πάντων τῶν 
τοιούτων ἐκτείνεται τὸ τελευταῖον ἄλφα. ᾿Αριφεοφάνης 4Δαι- 
καλεῦσιν" Τὸν "Egey9. xzÀ, Ci. Cram. An. Par. IV. p. 97 29 
el Zonaras p. 65, . 

223 XXVIH (2, 1042) 
᾿(πόλωλα" τέλλων τὸν λαγὼν ὄῳφϑηήσομαι. 

Athenaeus IX p. 400 a: τὸν λαγὼν ἐπ᾿ αἰτιατικῆς — ᾿4ρι- 
στοφάνης ὀξυτόνως καὶ μετὰ τοῦ 3 λέγει — καὶ ἐν 4amc- 
λεῦσιν" rc. κτλ. 

224 XXIX (2, 1042) 
Οὐδ᾽ ἐστὶν αὑτῷ σελεγγὶς οὐδὲ λήκυϑος. 

Photius p. 537 15 οἱ Suidas v. Σελεγγίς" ἣ ξύστρα" 1o. — 
Δαιταλεῦσιν: Οὐδ᾽ ἔστιν αὕτη. στλ. xvÀ. Similia schol. Equit. 
580, ubi οὐδὲ γὰρ αὐτὴ στλ. legitur, schol. Platonis p. 334 ei. 
Bekk. οὐδ᾽ ἐστὲν αὐτοῖς, denique scholiasta ad Diog. Epistol. in 
Notices et Extraits X p. 226: οὐδ᾽ ἔστιν͵ αὐτῇ, scripsi αὐτῷ. 
225 XXX. (2, 1043) 

Οὐδ᾽ ἀργύρι᾽ ἐστὲ κατακεκδρματισμένα. 
Pollux IX 88: Koi κατακεκερματίσϑαι μὲν ἐπὶ λόγου Πλά- 














ARISTOPHANES 205 


τῶν, ἐπὶ δὲ ἀργυρέου “Τφιστοφάνης ἐν Δαιταλεῦσιν" Οὐδ᾽ ἀρ- 
γύρεον ἐστε χκεπερματισβένον: Ita codd. nt' videtur emnes, et 
supra VII 170: Kai τὸ καταλλάττειν νόμισμα καὶ κερματίζειν, 
“Ἀριστοφάνης: Οὐδὲ ἀργύριόν ἐστε κατακεκερματισμένον. Cod. A 
“Ἀριστοφάνης μὲν οὐδ᾽ ἀργύριόν ἐστι καταμδκερμαείσματα. Ape 
paret altero loco pro »aà κερμαείζειν κανακερμ ατέζεον sone 
bendum, in Aristophanis gutem versu numerum pluralem restitu- 
endum esse. 
XXXI (2, 1044) . — 226 

Schol. Equitt. 1013: "Eyévevo χρησμὸς 2435valow ἐπὶ τοῦ 
θήμου αὐτῶν λεγόμενος" Εὔδαιμον πτολίεϑρον “1ϑηναίης ἂγε.-- 
λείης Πολλὰ ἰδὸν καὶ πολλὰ παϑὸν καὶ πολλὰ μογῆσαν «Α{2-- 
τὸς ἐν γεφέλῃσι γενήσεαι ἤματα πάντα. --- τούτου δὲ τοῦ 
χρησμοῦ οὐ μόνον ἐνταῦϑα, ἀλλὰ καὶ ἐν Ogni. καὶ ἐν dat. 
ταλεῦσι μέμνηται. 

ΧΧΧΙ (2, 1044) . 227 

Phrynichus p. 91 ed. Lobeck. 44xeov7zc λέγουσιν oi παλαιοί, 
οὐκ ἠπητής. Ἔστι μὲν ἠπήσασϑαι ἅπαξ παρ᾽ Ldousogavet 
ἐν Δαιταλεῦσι, παίζοντι τὰς «Ησιόδου ὑποϑήκας" 

Καὶ κόσκινον ἠπήσασϑαι. 

Cfr. Thom. Mag. p. 3 2 Bachm. Anecd. II p. 385, 


XXXI (2, 1044) | 0 228 
"Ore τὰς ὀὰς ἴσας ἐποιήσατο. 
Photius p. 313 14 et Eustath. p. 1828 54: Ὀαὶ τῶν ἱματίων. 
᾿Αφιστοφάνης Δαιταλεῦσιν" Ὅτε τὰς κτλ. 


XXXIV (2, 1045) 229 
Haspocratio, “Αλίπεδόν τινες τὸν Πειραϊᾶ᾽ φασίν" ἔστι d? 
κοινῶς τόπος, ὃς πάλαι μὲν ἦν ϑάλασσα , αὖθις. dé πεδίον 
ἐγένετο. διὸ καὶ δασύνεται 7) πρώτη" ct. γὰρ οἷον ἁλὸς πε- 
dio». Ἤτοι ὁμαλὸν πεδίον καὶ τετριμμένον καὶ οἷον ἀλη- 
λεσμένον, ὡς “ἀριστοφάνης Δαιταλεῦσιν διὰ ψιλοῦ" ἐν ἀλι- 
πέδῳ. Fritzschius ἐπ᾿ ἀλιπέδῳ. 
XXXV (2, 1045) 230 
Schol. Lucian. Alexand. p. 140 lacob. Ὁ ““φιστόδημος ϑὲ 
μιαρὸς καὶ καταπύγων ἐς ὑπερβολήν, ἀφ' οὗ καὶ δ' πρωκτὸς 
“ἀφιστόδημος καλοῖξαν" Κρατῖνος Πανόπκαις: — ὡσαύνώς καὶ 
“Δριστοφάνης 4“αἰταλϑῦσιν. 
ΧΧΧΥΓ (2, 1046) — 3ὃὲ 
Grammat. Bekkeri p. 427 3: 2408005 9í0at. τὸ xava« 


πιεῖν, ὡς ἡμοῖρ). ““ᾳισσαφάνης. “αιταλεῦῶσιν ἐλρήσαποι 


216 ARISTOPHANES 


293—284 XXXVII — XXXIX (2, 1046) 

Pollux X 172: Θυλακίσκον, ὡς ἐν “(αιταλεῦσιν "Αριστο- 
φάνης. ldem X 32: Ἢ κλενάριον, ὡς ἐν “αιταλεῦσιν. 
adde Aulisticis. Anecd. p. 104 28: Κλινάρια, οὐ μόνον 
κλινίδια" Ἀριστοφάνης “αιταλεῦσιν. Idem Vil 158: 24p- 
στοφάνης δ᾽ d» Ζαιταλεῦσι καὶ λυρωνίαν που λέγεε. 


235. 236 XL XLI (2, 1046) 

Photius p. 294 16: Νεβλάρεται" περαίνει" ἄσημος φωνὴ 
ἐπὶ τοῦ περαίνειν. codex νεβλάρετοι, unde. Dobraeus γνεβλᾶ- 
ραι: τὸ περαίνειν. Idem p. 390 10: Ὄρτυγας" συστέϊ- 
λοντες ot ᾿Αττιχοὶ λέγουσι τὸ i* καὶ τὸν ὀρτυγοχόμον βρα- 
χέως" δηλοῖ "Ἀριστοφάνης 4)αιταλεῦσιν. 

231 XLI (2, 1046) 

Photius et Suidas, Ῥαγδαίους: — ἔστι τὸ ὄνομα -— xai 
ἐν Δαιταλεῦσιν ᾿Δριστοφάνους. 

238 | XLHI (2, 1046) 

Athenaeus IV p. 183 e: Ἡπνημονεύει dà τοῦ τριγώνου 
— Miurogarnc à» Ζαιταλεῦσιν. 

239 ᾿ς XLIV (2, 1046) 

Pollux VII 168: Τῷ δὲ λοῦσϑαι xai τὸ ψυχρολουτρεῖν ἂν 
προσήκοι, εἰρημένου τοῦ ἐψυχρολουτρήσαμεν ἐν Zoua- 
λεῦσιν "Meiorogávous. Wyttenbachius ἐϊψυχρολουτήσαμεν. 


240 XLV (2, 1047) 
Schol. Acharn. 272: ὡρικὴν ὑληφόρο» ἀντὶ τοῦ ὡραίαν 
xol ἀχμαίαν — ὡρικὸν δὲ μειράκιον καὶ κόρη, ὡς ἐν 


Δαιταλεῦσιν αὐτός. ^ Dobraeus.coniecit ὡρεκὸν δὲ μειρά- 
κιον καὶ ὡρικῶς ἐν 4. 
241 XLVI (2, 1047) 

Harpocratio: Θῆτες" — ὅτε δὲ οὐκ &voarevovro εἴρηκχὲ 
καὶ ᾿Αριστοφάνης ἐν Ζαιταλεῦσιν. 

Ζ2 ΑΝ 412 ῈΕΣ 
242 I (2, 1047) 
Kai τὸν κυλλάστιν φϑέγγου καὶ τὸν Πετόσιριν. 

Athenaeus ΠῚ p. 114 c: "iyónriot δὲ τὸν ὑποξίζοντα ag- 
vo» κυλλάστιν καλοῦσι" μνημονεύει δ᾽ αὐτοῦ “Τριστοφάνης ἐν 
Δαναΐσιν" Kai τὸν xvÀ. Fortasse κατὰ τὸν Πετόσιριν legondun. 
- ! H (2, 1048) 

Apollonius. de pron. p.341: Ἕνεκα γδλοίου 7? κωμῳδία. 








ARISTOPHANES 211 


σχήματά τινα ἔπλασεν, ὥστε OU κριτήριον τῆς λέξεως τὸ αὖ- 
τότερος, ἐπεὶ καὶ Δαναώτατος ὑπερτίϑεται παρὰ "Ἄριστο- 
φάνει, τῶν κυρίων οὐ συγχρινομένγων. 

ΠῚ (2, 1048) 2444 

Schol. Pluti v. 210: Ὀξύτερον τοῦ “υγκέως" ὡς δ᾽ av- 
τὸς ἐν “αναΐσι φησίν, υἱὸς Αἰγύπτου. ἐροῦμεν δ᾽ 
ἐκεῖ τὰ περὶ αὐτοῦ, ἐπεὶ δοκεῖ παρ᾽ ἱστορίαν λέγειν. — Adde 
Suidam: “υγχέως ὀξυωπέστερον βλέπεις" οὗτος ἐγένετο ἀδελ- 
φὸς Ἴδα, ὡς δὲ Αριστοφάνης ἐν Δαναΐσιν, υἱὸς 4i- 
γύπετου. 

IV (2, 1048) 245 
Magzvoouot dà Ζηνὸς Ígxelov χύτρας, 
μεϑ᾽ ὧν ὁ βωμὸς οὗτος ἱδρύϑη ποτέ. 

Schol. Pac. v. 923: Ὁπότε μέλλοιεν βωμοὺς καϑιδρύειν 
ἢ ἀγάλματα ϑεοῦ, ἕψοντες ὄσπρια ἀπήρχοντο τούτων, τοῖς 
ἀφιδρυμένοις χαριστήρια ἀπονέμοντες τῆς πρώτης διαΐτης, 
ὡς οὗτος ([οτἱ. αὐτὸς) εἶπεν ἐν Δαναΐσι᾿ Μαρτύρομαι --- 
ἱδρύϑη ποτέ. Eadem schol Pint. v. 1198, ubi v. 1 ἑρχέου αἱ 
Ven. Pac. et v. 2 παρ᾽ αἷς, Ven. G. Pluti ἐδρύνϑη scribit. Cfr. 
Suidas v. χύτραις. 

V (2, 1049) 246 
2442. εἴσιϑ᾽, ὡς τὸ πρᾶγμ᾽ ἐλέγξαε βούλομαι 
τουτί" προσόζειν γὰρ κακοῦ zov nos δοκεῖ. 

Photius p. 596 14 et Suidas: Τοῦ --- ni obdeségov (Lor- 
Cropávnc) Ζ4αναΐσιν" 142 εἴσιθ᾽ κτλ. Ys. 1 legebatur λέξαι, 
correxit Dobraeus. 

VI (2, 1049) 241 
Κακῶν τοσούτων ξυνελέγη μοε σώρακος. 

Pollux X 130: Τάχα δὲ xai σώραχος, εἰ καὶ παρὰ τοῖς 
χωμῳδοποιοῖς οὕτως ὠνομάσϑη τὸ ἀγγεῖον, ἐν ᾧ τὰ σκεύη τῶν 
ὑποχριτῶν. "Αριστοφάνης δὲ ἐν Δαναΐσιν ἔφη" Κακχῶν κελ. 

VH (2, 1049) 248 
(Kai) δακεύλιον χαλκοῦν φέρων ἀπείρονα. 

Schol. Hom. Iliad. Ξ 200: ᾿Ζριστοφάνης Δαναΐσι 4ακεύ- 
ho» y. 9. ἀπείρονα ἔφη. ἔστε δὲ ὃ ἀπείρων δακτύλεος καὶ 
0 xoixog καὶ ὃ ἀσυγκόλλητος xai πέρας μὴ δεικνὺς ἀρχήν τε 
καὶ τέλος. οἱ γὰρ σφενδόνας ἔχοντες, εἰς ἃς οἱ λέϑοι ἐνεί- 
Serrat ἢ σφραγῖδες, οὐκ εἰσὶν ἀπείρονες. 09 γάρ ἐστιν ὅμοτο- 
μερήῆς. Cfr. schol. Odyss. A 98 et Grammat. Bekk, p.420 18. 





218 ARISTOPHANES 


29 — ' YHI (2, 1050) 
Πρὸς τὸν σεροφέα τῆς αὐλείας oyivov κεφαλὴν κατορύττειν. 

Suidas: “«ὔλειος" ἡ ἀπὸ τῆς ὁδοῦ πρώτη ϑύρα τῆς οἰκίας. 
— Χἀριστοφάνης Δαναΐσι Πρὸς τὸν σεροφέα τῆς αὐλείας ἐχί- 
γον κεραλῆς κατορύττειν, Kuslerus κεφᾳλήν, Meinekius σχίνου. 
250 | IX (2, 1050) 

| Τραπόμξενον εἷς τοῦψον λαβεῖν 
ὀσμύλια καὶ μαινίδια καὶ σηπίδια. 

Pollux II 76: Καὶ ὀσμύλια ἰχϑύων τι γένος, ἡ ὑπὸ ποϊ- 
λεῦν ὀζαινα καλουμένη. πολύποδρς δέ ἔστιν εἶδος ἔχον μεταξὺ 
τῆς κεφαλῆς καὶ τῶν πλεκταγῶν αὐλὸν δυσῶδες σενεῦμα ἀφι- 
ἔντα" Τραπόμενον — σηπίδια, ὥς φησιν «ἀριστοφάνης. Lege- 
batur ὀσμυλίδεα, recte Photius p. 352 25: Ὀσμύλια" ἰχϑύδια 
εὐτελῆ. Ὀσμύλια καὶ μαινίδια καὶ σηπίδια" φησὶν "Αριστο- 
φάνης. Ex Danaidibus autem haec petita esse docet Athen. VII 
p.324 b: 4Mouavog&vrg — καὶ ἐν 4αναΐσιν" Ὀσμύλια κελ. 
pi mE 'X (2,1051) 

"Hàn παροινεῖς ἢ ᾽μὲ πρὶν δεδειπνάναι. 

Alhenaeus X p. 422 e: Ζεδειπνάναι — ᾿ριστοφάνης ἐν 


304 23 


Zavatgiy: Ἤδη παροιγεῖς ἐμὲ πρὶν δε. Scripsi ἢ "u&. 


252 | XI (2, 1051) 
4fóceg ἴσως ἂν τὸν λαγὼν ξυναρπάσδιεν nud. 
Athenaeus IX p.4002: Τρύφων δέ φησι, τὸν λαγὼν ἐπ᾽ 
αἰτιατικῆς ἐν ΖΔαναΐσιν ᾿Αριστοφάνης ὀξυτόνως καὶ μετὰ τοῦ 
ν λέγει" «Αύσας κτλ. ξυναρπάσειεν οἱ ἡμῶν codd.; edd. ΥἹἱ, 
συναρπάσειεν ek ὑμῶν. 


253 XU (2, 1052) 


Ὁ χορὸς δ᾽ ὠρχεῖτ' ἂν ἐγαψάμεμος δάπιδας καὶ στρωματόδεσμα, 
διαμασχαλίσας αὑτὸν » κα » 
* » σχελίσιν καὶ φύσκαις καὶ δαφανῖσιν. 

Athenaeus H p. 572: Καλλίας δ᾽ ἐπὶ τῆς ῥαφανῖδος &- 
exve τὴν δάφαγον" negó γοῦν τῆς ἀρχαικύτητος εῆἧς κωμῳδίας 
δΔιαξειύν gua "Re»ac, nig, γογγυλίδες, ῥάφανοι, ὀρυπεπεῖς, 
ἐλατῆρες. ὅτῳ δ᾽ οὕτῳ τὰς ῥαφανῖδας sbenxe, δῆλον “Ἄριστο- 
φύγῃς, ποιεῖ περὲ τῆς τοιαύτης ἀρχαλότητας ἐν Δαναΐσε γράφων 
πρὶ αὐτὸς ἑαὶ λέγων" 'O χορὸς κελ, . Vs. 2 posl αὑκὸν plur 
excidisse appetet, 








ARISTOPHANES 279 


XM (ὦ, 1053) 254 
Οὕτως αὐτοῖς ἁἀταλαιπώρως ἡ ποίησις διέκειτο. 
Grammat. Bekkeri p. 457 29 et Suidas (v. ἀταλαίπωρον) 
ἀταλαιπώρτος, δᾳϑύμως, ὀλιγώρως. "Ἀριστοφάνης “4Ἔαναΐσεν" 
Οὕτως «tÀ. Eadem Etymol. M. p. 162 40 et Gudian. p. 88 31, 
misi quod ibi διάκειται legitur. 


XIV XV (2, 1053. 1054) 255. 256 
My τἄρ᾽ εἶναί μ᾽ ἐγκριδοπώλην. 

Athenaeus XIV p. 645 e: ἹΜνημονεύει αὐτῶν καὶ Eni- 
χάρμος" Φερεκράτης δ᾽ ἐν Κραπατάλοις -- “Τφιστοφάνης δ᾽ 
ἐν 4avotas καὶ πωλητήν φησιν αὐτῶν εἶναι ἐν τούτοις" Μή 
τὰρ᾽ κελ. xal ἐν τοῖς ΧΧειρογαστορσὶ Νικοφῶν, Ita illum locum 
composui Commient, p. 426. Legebatur μήϑ᾽ ἅρμα εἶναι ἐγκ. 
μήτ᾽ Ven. μήτ᾽ ὥρα μ᾽ lacobs. — Respicit huo Pollux VII. 199: 
ἐν δ᾽ Ldgiosogdvovug “αναΐσε συρμαιοσεῶλαι χαὲὶ ἐγπρυ- 
δοπῶώλαι. 

XVI (2, 1054) 257 

Pollux X 38: Εἴποις δ᾽ ἂν οἶμαι καὶ χνοῦν καὶ μνοῦν 
ἐπὶ τῶν μαλακῶν, "Μριστοφάνους εἰπόντος μὲν ἐν Βαβυλω-- 
γίοις — £y δὲ 4αναΐσι" τῶν χειρῶν ἔργα μνοῦς ἐστιν. 

XVII (2, 1054) 258 

Grammat. Bekkeri p. 442 10 et Suidas v. ἀργύρειος" "40 - 
γύριον xai τὸ λεπτὸν νόμισμα καλοῦσιν, ὡς ᾿Αριστοφάνης 
Δαναΐσιν. 

XVIII (2, 1054) ! 259 

Harpocratio: "Egi»og' ἔστι μὲν ἄγγος T4, sig ὃ τὰ γραμ- 
ματεῖα τὰ πρὸς τὰς δίχας ἐτίϑεντο. Ζημοσϑένης ἐν τῷ πρὸς 
Τιμόϑεον. μνημονεύει τοῦ ἄγγους τούτου καὶ ᾿Αριστοτέλης ἐν 
τῇ ᾿4ϑηναίων πολιτείᾳ καὶ ᾿Αριστοφάνης Δαναΐσιν. ΟἿ. Photius 

. 46 6. 
ὶ XIX (2, 1054) 260 

Pollux X 127: Προσωπίς, καὶ ὡς ἐν Ζαναΐσιν “Αριστο- 
φάνης προσωπίδεον, 
XX (2, 1054) 26 

Pollux X 26: Kai μὴν καὶ βαλανῶσαι τὴν ϑύραν ἐκεῖνοι 
(comici poetae) λέγουσε καί’ Οὐδεὶς βεβαλάνωκε τὴν 
ϑύραν ἐν ταῖς Δαναΐσιν ἔφη ᾿Φριστοφάνης. 

XXI (2, 1055) 262 

Schol, Lys. 1237. Ἢ γὰρ Κλειταγόρα ποιήτρια ἦν “«1α- 
κωγική, 79 μέμνηναν καὶ ἂν “1αναΐσιν “Ἀριστοφάνης. 


280 ARISTOPHANES 


4PAM AT. Η KENT.AYPOZ 
2 I (2, 1056) 
᾿Εγὼ γάρ, εἴ τί σ᾽ ἠδίκηκ᾽, 89éÀo δίκην 
δοῦναι πρόδικον ἐν τῶν φίλων τῶν σῶν ἕνί. 
Photius p.451 18, ΠΙρόδικον δίκην: τὴν ἐπὶ φίλων καὶ 
διαιτητῶν. ᾿Αριστοφάνης Κενταύρῳ᾽ ᾿Εγὼ γάρ, εἴ τις ἢ 0ix 
ϑέλω — ἕν τῶν (vel τῶ) φίλων --- ἔνε. lta codex. Suidas: 
Πρόδικον" δικαστὴν ἐπὶ φίλων καὶ διαιτητήν. "“ριστοφάνης 
Κενταύρῳ, ἐγὼ γὰρ εἴ τις ἠδίκηκε ϑέλω δίκην δοῦναι πρόδι- 
xo» ἑνὶ τῶν φίλων τῶν σῶν. Οοττγοχίξ Porsonus. 


264 Il (2, 1056) 
"Ανοιγέτω vig δώματ᾽" αὐτὸς ἔρχεται. 

Pollux Ill 74: ᾿Πριστοφάνης uévrou κατὰ τὴν πολλῶν συν- 
ἤϑειαν τὸν δεσπότην αὐτὸν κέχληχαν εἰπὼν ἐν “Ζραμασιν ἢ 
Κενεαύρῳ ᾿Ανοιγέτω κελ. ^ Respicit Antigticista p. 78 29: 
4d)róg, ἀντὶ τοῦ ὃ δεσπότης, αὐτὸς λέγει, αὐτὸς ἄρχεται, 
"Ἀριστοφάνης. corrige ἔρχεται cum Fritzschio. 


265 HI (2, 1057) 
"4λλ᾽ ἐς κάδον λαβών τιν᾽ οὔρει πίττινον. 
Pollux X 185: Τοῖς δὲ σκεύεσιν εἰ βούλοιτό τις προσα- 
ρεϑμεῖν καὶ κάδον πίττινον, ἔξεστιν, "Ἀριστοφάνους ἐν 4ρά- 
μασιν ἢ ἹΚενταύρῳ εἰπόντος" .Α1λλ᾽ εἰς κάδον κελ. 


866 IV (2, 1057) 
Πείσσω, βράττω, μάττω, δεύω, πέττω, καταλῶ. 

Pollux VII 24: Τῶν δὲ περὲ ἀρτοπωλίαν ἀϑρόα ἐν L4g- 
στοφάνους Δράμασιν ἢ Κενταύρῳ (vulg. Kevrasootg) Πίττω 
(cod. lungeri. πιττῶ) βράττω κτλ. πείσσω Brunckius. 

267 V (2, 1057) 
Χωρεῖ ἄκλητος ἀεὶ δειπνήσων" οὐ γὰρ ἄκανϑαι. 

Hesychius: Οὐ γὰρ ἄκανθαι" παροιμία. ᾿Αριστοφάνης 
Σκηνὰς καταλαμβανούσαις. Οὐδ᾽ ἴσως ἀντέλεγες τούτῳ τῷ 
δειπνίῳ. οὐ γὰρ ἄκανϑαι. καὶ d» Δράμασιν ἢ Κενταύρῳ 
Χωρεῖ ὃ ἄκλητος del δειπνήσων. Recle editores οὐ γὰρ ἄκαν- 
Jot addiderunt, deinde abieci particulam δέ. 

268 VI (2, 1057) 

Pollux X 79: Τὸν dà πυϑμένα xai πύνδακα — L4ouoto- ' 
φάνης yo)» ἐν 4gauacu ἢ Κενταύρῳ Ἐκκεκρουσμένους 
τοὺς πύνφακας siqua. Legebalur ἐκχφουσαμένους.. 














ARISTOPHANES 281 


VII VII (2, 1057. 1058) 269. 270 

Pollux IX 53: *H Hé» ydp “Ἀντιφῶντος ταλάντωσις τὸ βα- 
οος δηλοῖ" καὶ ὃ ᾿Αριστοφάνης ἐν ΖΔράμασιν ἢ Κενταύρῳ" 
«1ἰϑος δεκατάλαντος. dem IX 36: Κωμήτας τοὺς .γεί- 
τονας καὶ κωμήτιδας ὠνόμαζον. ᾿Αριστοφάνης γοῦν ἐν μὲν 
Ζράμασιν ἢ Κενταύρῳ ἔφη Ἔν κωμήτισι καπήλοις ἐπί- 
χαρτον. 

ΙΧ (2, 1058) an 
Τὸ δὲ πορνεῖον Κύλλου moa. » 

Hesychius: Κύλλου πήρα" ζητοῦσι διὰ τί τὸ πορνεῖον 
Κύλλον πήραν “Ἀριστοφάνης εἴρηκεν ἐν ΖΔράμασιν ἢ Κεν- 
ταύρῳ Τὸ δὲ πορ. K. πήρα. ἔστι γὰρ χωρίον ᾿4ϑήνησιν 
ἐπηρεφὲς καὶ χρήνη. ἀντὶ δὲ τοῦ πέραν πήραν ἔφη. Adde 
Herodian. περὲ μονήρ. λέξ. P. 11 16: Καλλορ" τὰ εἰς ὃς λή- 
γοντα δισύλλαβα βαρύτονα ἔχοντα δισσὸν τὸ À οὐ ϑέλει εἶναι 
οὐδέτερα" ὕλλος τὸ κύριον, οὗ μέμνηται "dowrogavre καὶ 
Κρατῖνος ἐν Παλϑακοῖς. ubi Κύλλος scribendum est. Locum 
illum in Hymetto fuisse ostendit Photius p. 185 21: Κυλλοῦ πή- 
ραν" 7) Πήρα χωρίον πρὸς τῷ “Ὑμηττῷ, ἐν ᾧ ἱερὸν ᾿Αφροδίτης. 
καὶ χρήνη, ἐξ ἧς oi πιοῦσαι εὐτοκοῦσι καὶ αἱ ἄγονοι γόνιμοε 
γίνονται. Κρατῖνος δὲ ἐν ἸΜΠαλϑακοῖς καλιὰν αὐτήν φησιν, 
οἱ δὲ κολλοπήραν. τάττεται δὲ 7) παροιμία Eni τῶν τὴν φύ- 
σιν βιαζομένων ἐξ ἐπιτεχνήσεως. Adde Proverb. Bodl. 571. 


X (2, 1058) 272 

Athenaeus XIV p. 629 c: Τὴν δ᾽ ἀπόκινον καλουμένην 

ὄρχησιν, ἧς μνημονεύει Κρατῖνος ἐν Νεμέσει xoi Κηφισόδωρος 

ἐν ᾿“μαζόσιν ᾿4ριστοφάτης τ᾽ ἐν Κενταύρῳ καὶ ἄλλοι πλείονες, 
ὕστερον μακτρισμὸν ὠνόμασαν. 


XI (2, 1058) 273 

Pollux X 171: Σχεῦος δὲ καὶ ἡ κλίμαξ, καὶ ot ἀναβασμοὲ 

τῆς κλίμακος κλιμακτῆρες, ὡς ἐν ᾿Αριστοφάνους “Ιράμασιν 
ἢ Κενταύρῳ. 


A4PAMAATA Η NIOBOS 
I (2, 1059) "m 
Schol. Eurip. Phoen. v. 159: Περὶ δὲ τοῦ πλήϑους τῶν 
Νιοβιδῶν αὐτὸς Εὐριπίδης ἐν Κρεσφόντῃ φησί" Καὶ δὶς ἕπτ᾽ 
αὐτῆς τέκνα Νιόβης ϑανόντα 2tostov τοξεύμασιν. ὁμοίως καὶ 
Αἰσχύλος ἐ &y N. ion καὶ “Ἀριστοφάνης δὲ ἐν “ράμασιν 1 ἢ Νιόβῳ 
ὁμοίως, ζ αὐτὰς λέγουσιν, εἶναι δὲ ἑπτὰ καὶ τοὺς ἄρρενᾳρ.. 


283 ARISTOPHANES 


?T5 II (2, 1059) 
Οὐδὲν uà A40 doi λοπάδος ἑψητῶν. 

Athenaeus VII p. 301b: Πληϑυντικῶς δὲ λέγουσιν ἔφης 
τοὺς κατὰ τὸ πλεῖστον. lMdougrogdvgc 4oduacu ἢ Νιόβῳ" 
Οὐδὲν κελ. 

276—578 I—v (2, 1059) 
Οἴμοι κακοδαίμων ὃ λύχνος ἡμῖν οἴχεται. 
Καὶ πῶς ἀπορραίσας λυχνοῦχον κἄλαϑες; 
. L4ÀÀ ὥσπερ λύχνος 
ὁμοιότατα καϑηῦδ᾽ ἐπὶ τοῦ λυχνιδίου. 

Athenaeus XV p. 1561] ed. Dind. ex cod. Ven.: Ὅτε δὲ 
λυχνοῦχοι οἵ νῦν καλούμενοι qavoi ὠνομάζοντο ᾿αριστοφάνης 
ἐν αἸἰολοσίκωνι παρίστησι. --- ἐν δὲ τῷ δευτέρῳ viov) σπρο- 
εὐὐτὼν λυχνοῦχον οιμοι κακοδαίμων φησὶν λυχνουχος ἡμῖν οἵ- 
χεῖται. εἶτ᾽ ἐπιφέρει καὶ πως ἐπιρρασας τὸν λυχνοῦχον οἴχε- 
ταὺ εἶτ᾽ ἐπιφέρει καὶ ἔλαϑες. ἂν δὲ τοῖς . Q . ης (hoc recte 
emendavit Dindorfius: ἂν δὲ τοῖς ἐφεξῆς) καὶ λυχνίδιον αὐτὸν 
καλεῖ διὰ τούτων ἀλλ᾽ ὥσπερ ὃ λύχνὸς ὁμοιότατα καϑεύδετ᾽ 
Brei τοῦ λυχνιδίου. Apparet, verba οἴχεται εἶτ᾽ ἐπιφέρει, quae 
bis leguntur, altero loco temere repetita esse, priore autem loco 
satis incommodum est Avyvotyoc, neque puto Aristophanem in 
utroque loco eadem voce usum esse: nisi fellor Athenaeus 
scripserat: ἐν δὲ τῷ Νιόβῳ προειπὼν λύχνον Οἴμοι xaxo- 
δαίμων φησίν, ὃ λύχνος ἡμῖν οἴχεται. Tertium autem fragmen- 
tum licet corrigere ex Polluce X 119: Ὅταν δ᾽ εἴπῃ ἐν τῷ 
«Αἰολοσίκωνε ᾿Αριστοφάνης zfvoiv λυχνεδίοιν, δῆλον ὅτι λυχνία 
δἴρηκεν, ἀλλ᾽ oU λύχνους μικρούς. --- σαφέστερον δὲ ἐν tolg 
ΣΔριστοφάνους Δράμασιν ἢ Νιόβῳ "41λλ: ὥστεερ λύχνος ὁμοιύ- 
τατα κἀάϑευδ᾽ ἐπὶ τοῦ λυχνιδίου. Rectius apud Pollucem χά- 
ϑευδ᾽ scribitur, scripsi igitur καϑηῦδ᾽, Brunckius καϑεῦδ᾽. 

219 VI (2, 1060) 
Ὁ δ᾽ eig τὸ πλινϑεῖον γενόμενος ἐξέτρεψει 

Pollux X 185: Οὗ μέντοι oí κεραμεῖς τὰς πλίνϑους ἔπλατ- 
τον, πλινϑεῖον καλεῖ τόπον ἔν Ζράμασιν ἢ Νιόβῳ ἸΑριστο- 
φάνης, περὶ τοῦ Κυκλοβόρον τοῦ ποταμοῦ λέγων. Vulgo 0 
δὲ ἐς. Correxit Dindorfius. | 
280 VIL. (2, 1061) 

Pollux X 166: Καττὺς δερμάτιον ἐνειϑέμενον τῇ σμινύῃ, 
ὅταν ὁ σεέλεχος ἀραιὸς ἦ. καὶ ἔστι τοὔνομα ἐν τοῖς "forro 
φάνους “ράμασιν ἢ Νεύβῳ. 








ARISTOPITANES 283 


4P 4M 4 T 4 
I (2, 1061) 281 
M4ÀÀ εὔχομαι "ycy' ἑλκύσαι σε τὸν ζυγόν, 
fva μή pe προσπραττωσε γραῦν οὗ φράἄτορες. 

Schol. Ren. 798: ἸΜειαγωγήσουσι τὴν τραγῳδίαν: μεῖον 
λέγουσι τοὺς ὑπὲρ τῶν υἱῶν εἰς và ᾿Αἀπατούρια Dig ὑπὸ τῶν 
πατέρων εἰσφερομένους, διὰ τὸ ἐπιφωνεῖν τοὺς φράτορας éni 
τοῦ σεαϑμοῦ τοῦ ἱερείου, μεῖον μεῖον. ὅτι δὰ ἵστατο, ᾿άριστο- 
φάνης ἐν δΔράμασι δεδήλωκε. τοῦτο δὲ κέκληται κουρεῖον 
ἀπὸ τῶν κούρων ὑπὲρ ὧν ἐϑύετο, μέϊον δὲ διὰ τὴν προειρη- 
μένην αἰτίαν. καὶ ἐπιζήμιόν τι τοῖς ἧττον εἰσάγουσιν ἀπε- 
δέδοτο (cod. €. ceteri ἀπεδέδοκτο), καϑάπερ αὐτός φησιν 
«Ἀριστοφάνης 44ÀX εὔχομαι κτλ. Vs. 1 legebatur τὸν σφυγμόν, 
scripsi τὸν ζυγόν, Brunckius τὸν σταϑμόν. 

H (2, 1062) 292 
αὐτοῖς σταϑμοῖς ἐξέβαλε τὰς σιαγόνας. 

Photius p. 534 11: Σταϑμούς" ᾿ἀριστοφάνης Ζράμασιν 
Αὐτοῖς. σταϑμοῖς κελ. οἷον τοῖς φλειοῖς. Codex σταϑμοῖς: 
ἐξέβαλε τὰς σιαγόνας οἷον τοῖς φλειοῖς: — σεταϑμούς : ἄρεστο-- 
φάγης δράμαφσιν αὐτοῖς, correxit Porsonus, praeterea Dindorfius 
ταῖς φλιαῖς. 

II (2, 1062) 283 

Athenaeus XI p. 496 a: Πέταχνον. ποτήριον ἐχπέταλον. --- 
μγημονεύει αὐτοῦ καὶ ᾿Αριστοφάνης ἔν Δράμασι λέγων" 

Πάντες δ᾽ ἔνδον πεταχνοῦνται. 
Vulgo πεταχνεῦται. Casaubonus πεταχνοῦνται, vid. Photius p. 
426 10: Πεταχνοῦνται" ἐξυπτιοῦνται, τρυφῶσιν. 
IV—VI (2, 1062) 264—286 

Hesychius: Bégoav: τὴν πόλιν ᾿Αϑηνῶν ᾿Αριστοφάνης ἐν 
ΖΔράμασι παίζων ἔφης  —Antiatticista p. 105 21: Κιχόρεεα 
(vulgo κιχορία)" τὸ ἄγριον λάχανον. ᾿Αριστοφάνης Ζράμασιν. 
Cfr. Photius p. 167 22. ^ Schol. Platonis p. 331 Bekker. Xa.- 
ρεφῶντα — ᾿Αριστοφάνης ἐν Δράμασι κλέπτην (λέγει). 


EIPHNH ΔΕΥΤΕΡΑ͂ 
I .(2, 1065) — ast 
Ilo3e» τὸ φῖτυ, τί τὸ γένος, τίς 7) omogd; 
Eustathius p. 1291 26: Ἔοικεν 6 φιτρὸς φίέτυρός vig εἶναι, 
ὡς ἀπὸ τοῦ φῖτυ, ὃ δηλοῖ φυτὸν ἢ φύτευμα, ὡς ᾿Αριστοφάνης 
Εἰρήνῃ (Dobr. Adv. II 253 f. εἴρηκε.) Πόϑεν τὸ gütv κτλ. 


284 ARISTOPHANES 


289 II (2, 10065) 
44. Τοῖς πᾶσιν ἀνθρώποισιν Εἰρήνης φίλης 
πιστὴ τροφός, ταμία, συνεργός, ἐπίτροπος, 
ϑυγάτηρ, ἀδελφή, πάντα ταῦτ᾽ ἐχρῆτό μοι. 
B. Σοὶ δ᾽ ὄνομα δὴ τί ἐστιν; 4. Ὅ τι; Γεωργία. 
B. Ὦ ποϑεινὴ τοῖς δικαίοις καὶ γεωργοῖς ἡμέρα, 
ἄσμενός σ᾽ ἰδὼν προσειπεῖν βούλομαι τὰς ἀμπέλους. 


Stobaeus LVI 1, ᾿4ριστοφάνους Εἰρήνης. 


289 I (2, 1066) 
Τὴν δ᾽ ἀσπίδα 
ἐπίϑημα τῷ φρέατι παράϑες εὐϑέως. 
Pollux X 188: φαίης δ᾽ ἂν ἐπὶ τοῦ αὐτοῦ καὶ πῶμα καὶ 
ἐπίϑημα, οἷον πίϑου ἢ λέβητος ἢ φαρέτρας. Ἔν γοῦν τῇ 
"Ἀριστοφάνους Εἰρήνῃ γέγραπται" Τὴν δὲ ἀσπίδα xvÀ. 


290 IV (2, 1066) 
My μοι ᾿ϑηναίους αἰνεῖτ᾽, ἢ uoAyoi ἔσονται. 

Pollux X 187: Οὐδὲν κωλύει καὶ μολγὸν εἰπεῖν, Og ἐστι 
κατὰ τὴν τῶν Ταραντίνων γλῶτταν βόειος ἀσκός" --- καὶ Ate 
στοφάνης δὲ χρησμόν τινα παίζει" Μή μοι ᾿41ϑηναίους αἰνεῖτε 
οἵ uoÀyol ἔσονται. quod correxi. Ex Pace haec esse docel 
Eustathius p. 801 56: Ἔν γοῦν τῷ .4iMiov Διονυσίου λεξικῷ 
γράφεται οὕτως" ΑΑἰνεῖν τὸ ἀναδεύειν καὶ ἀνακινεῖν κρεϑὰς 
ὕδατι φύροντα' Φερεκράτης" Νῦν ἐπιχεῖσϑαι τὰς κριϑὰς δεῖ, 
πείττειν, φρύγειν, ἀναβράττειν, αἰνεῖν. Παυσανίας δὲ ἐν τῷ 
κατ᾽ αὐτὸν ῥητορικῷ λεξικῷ οὐ διὰ διφϑόγγου γράφων αἰνεῖν, 

ἀλλὰ διὰ “μόνου τοῦ ἃ διχρόνου φησίν" Ανεῖν ἐν ἐκτάσει 
ἔχει τὰ ἃ, δηλοῖ δὲ τὸ πτίσσειν, ὡς ᾿Αριστοφάνης 
ἐν Εἰρήνῃ δηλοῖ. 
291 | V (2, 1068) 

| Ἰὼ «Δακεδαίμων, τί ἄρα πείσει τήμερα. 

Suidas : Τήμερος" Ó σημερινός. καί ἔστι τεταγμένον ἐπὶ 
σώματος" τὸ δὲ τήμερον ἐπὶ χρόνου λέγεται καὶ ἐν Εἰρήνη" 
Ἰὼ «Τακεδαίμων, τί ἄρα ποιήσει τήμερα" ἀντὲ τοῦ σημερινή. 
Idem fere versus a schol. Ald. Nubium v. 699 ex Holeadibus sf- 
fertur hoc modo Ἰὼ ““ακεδαῖμον, τί ἄρα 7teíoer τήμδερα. ubi 
Rav. et Ven. ἐν τῇ Εἰρήνῃ ut Suid. Εἰ πείσδε quidem restitui, 
sed :zfaxedocuov reliqui. 











ARISTOPHANES 285 


H P Q0 E ZZ 
D (2, 1070) 22 
Ot γὰρ ἥρως ἐγγύς εἰσιν. 

Choeroboscus Bekkeri p. 1197: φησὶν Ηρωδιανὸς ἐν τῇ 
καϑόλου ἐν τῇ περὶ τῆς εὐθείας τῶν πληϑυντικῶν διδασκα- 
λίᾳ, ὡς 7 οἱ ἥρωες εὐθεῖα τῶν πληϑυντικῶν εὕρηται κατὰ 
χρᾶσιν παρὰ "Φριστοφάνει ἐν Ὄρνισιν, οἷον" Oi γὰρ ἥρως ἐγ- 
γύς εἰσιν, ἀντὲ τοῦ οἱ ἥρωες. Αἱ ποη legitur in Avibus, itaque 
videtur scribendum ἐν Ἥρωσιν. Cfr. Phrynichus p. 158: ἅπαξ 
βιασϑεὶς 4dguovogavgg ὑπὸ τοῦ μέτρου ot ἥρως εἶπε. τῷ δ᾽ 
ἠναγκασμένῳ οὐ χρηστέον. Cfr. Thom. Mag. p. 169. 

H (2, 1070) 299 
Mj γεύεσθε δ᾽ ἅττ᾽ ἂν καταπέσῃ 
τῆς τραπέζης ἐντός. 

Diogenes Laert. VIII 34: Τὰ δὲ πεσόντα μὴ ἀναιρεῖσϑαι, 
ὑπὲρ τοῦ ἐϑίζεσϑαι μὴ ἀκολάστως ἐσϑίειν, ἢ ὅτι ἐπὶ τελευτῇ 
τινός. ᾿Αριστοφάνης δὲ τῶν ἡρώων φησὶν εἶναι τὰ πίπτοντα, 
λέγων ἐν τοῖς Ἥρωσι My) γεύεσϑ᾽ ἅττ᾽ ἂν καταπέση τῆς τρα- 
πέζης ἐντός. ἀλεκτρυόνος μὴ ἅπτεσθαι λευκοῦ. Αἀαϊαϊ δ᾽. 
Cfr. Suidas in Πυϑαγόρα τὰ σύμβολα. ᾿Αριστοφάνης γὰρ τῶν 
ἡρώων εἶναί φησι τὰ πίπτοντα, μήτε δὲ τὰ ἐντὸς τῆς τραπέ- 
Ung πίπτοντα ἀναιρεῖσϑαι μήτε λευκὸν ἀλεχτρυόνα ἐσϑίειν. 


II (ὦ, 1071) 294 
Mise ποδάνιπτρον ϑύραζ᾽ ἐκχεῖτε μήτε λούτριον. 

Polux VII 167: Καὶ τὸ ὕδωρ τοῦ λουτροῦ λούτριον, ὡς 
Ἀριστοφάνης ἐν Ἣρωσι" ϊητ᾽ ἀπόνιπτρον ϑύραζ᾽ ἐκχεῖται 
μήτε λουτρεῖον, cod. Iungerm. λούτριον. Correxit Seidlerus cll. 
Poluce X 78: Καλεῖται μέντοι xal ποδανιπτὴρ — τὸ δὲ àm 
αὐτοῦ ὕδωρ νίπτρον ἢ λούτριον ἢ ποδάνιπτρον, ὡς ἐν Ἥρωσιν 
᾿Αριστοφάνης λέγει. — Pro altero μήτ vulgo μηδὲ, correxit 
Dindorfius. 

IV (2, 1071) 295 
Κἀπὸ τῆς 4urgégovg τραπέζης... 

Schol. Avv. 798: ΖΦιωτρέφης --- ὅτι δὲ ἦν νεόπλουτος oU- 
τὸς ἐνεφαίνετο καὶ ἐν τοῖς Ἥρωσι" Καὶ ἀπὸ τῆς Διιτρεφοῦς 
τραπέζης, εἰ μὴ ἐν εἰρωνείᾳ.  Correxit Elmsl. ad Medeam p. 139. 

V (2, 1071) 296 
A. Οὐκ ἠγόρευον; οὗτός ἐστ᾽ οὐκ ᾿Αργόλας. 
B. Mà 47 οὐδέ γ᾽ “Ἕλλην" ὅσον ἔμοιγε φαίνεται. 


286 ARISTOPHANES 


Stephanus Byz. v. "oyog — λέγεται καὶ Moyolag. Lp 
στοφάνης Ἥρωσιν᾽ Οὐκ ἠγόρευον κτλ. Vs. 1 ἐστ᾽ οὐκ Brunck, 
Vulgo ἐστί γ᾽ οὐκ. Vs.2 οὐδέ γ᾽ Seidlerus. Vulgo οὐδ᾽. 
297 VI (2, 1072) 

Toéy' sig τὸν οἶνον ἀμφορέα κενὸν λαβών 
τῶν ἔνδοϑεν καὶ βύσμα καὶ γδυστήριον, 
κἄπειτα μίαϑου σαυτὸν ἀμφορεαφορεῖν».. 

Suidas: “μφορεαφόρους" τοὺς μισϑίους, τοὺς τὰ κεράμια 
φέροντας. καὶ ἀμφαορεαφόρος ὃ κεράμια μισϑοῦ φέρων. — 
Σ᾿ ριστοφάνης “Ἤρωσι" Τρέχ᾽ εἰς κτλ. Vs. 2 legebatur τὸν &- 
do9ev καὶ γεῦμα. Rectius Pollux X 75: καὶ τὸ παρ᾽ Zptato- 
φάνει γευστήριον Τρέχ᾽ ἐς τὸν οἶνον ἀμφορέα κοινὸν λαβὼν 
Τῶν ἔνδοϑει καὶ βύσμα καὶ γευστήριον. — Idem X 172: καὶ 
βύσμα δ᾽ ἂν εἴη τῶν χρησίμων, ᾿Αριστοφάνους εἰπόντος 
Βύσμα καὶ γευστήριον. Adde VI 99: καὶ γευστηρίου μὲν "Άρι- 
στοφάνης μέμνηται. 

298 VIL. (2, 1072) 
Ὀβολῶν δεουσῶν τεττάρων καὶ τῆς φορᾶς, - 

Pollux VH. 133: ᾿ἀρεστοφάνης δ᾽ ἐν τοῖς “Ἥρῳσι δοκεῖ τὸ 
κόμισερον κατὰ τὸ νῦν ἔϑος εἰρηκέναι φοράν, ὅταν» δἴπῃ Ὀβυ- 
λῶν δ᾽ ἴσως τεττάρων xci ἑξῆς φορᾶς, et vulgo, quod Meinekius 
correxil, δὲ οὐσῶν. 

299 VIII (2, 1072) 
Ἢ καρδοπείῳ περιπαγῇ τὸν αὐχένα. 

Pollux X 112: Καὶ παυσικάπη, ἣν καὶ καρδοπεῖον ὠνύ- 
μαζον, ὡς ἐν “ῬΙρωσιν ᾿Αριστοφάνης" Ἢ καρδοπ. κτλ. 
800 ΙΧ (2, 1072) 

Παύσειν £owy' ἡ παυσικάπη καάπτονφά oe. 

Scliol Pac. v. 14: Εἰώϑααι γὰρ ἅμα τῷ μάντειν. ἐσϑίοιν' 
ἀφ᾽ οὗ. καὶ τὴν παυσικάπην ἐπενόησαν, τροχοδιδές τι, d οὗ 
τὸν τράχηλον εἶρον πρὸς τὸ μὴ δύνασθαι τὴν χεῖρα πρφοσάχειν. 
Νέμνηται δὲ ἐν Ἥρωσιν Ἀριστοφάνης" Παίσειν xvÀ. Παύσειν 
recte Dindorf, idem παυσικμάπη, codd: παυσικάη vel πασιχάη. 
30. ΄ X (2, 1073): 

"9v δὴ λαβὼν τὸν δόμβον ἀνακωδώνισον. 

Pellx X 173: λαριστοφάνης ἐν ^"Howow: "I3. dy κι. 

Meinekius τὸν óvufo». 
302 XI (2, 1078) 
Schol. Thesmgph: 24: Οἷόν vé πού ᾽στιν. ai σοφαὶ 











ARISTOPHANES 287 


ξυνουσίαι) διὰ τούτου φαίνεται ὑπονοῶν Εὐριπίδου εἶγαν 
τὰ Σαφοὶ τύραννοι κῶν σοφῶν συκουσίᾳ. ἔστι δὰ Σοφοκλέους 
ἐξ κἴανξος “Ἰρκροῦ. ἐνταῦϑα μέντοι ὑπονοεῖ μόνον, ἐν δὲ 
τοῖς Ἥρωσιν ἄγτικχρυς ἀποφαίνεται. καὶ ᾿Αντισϑέκης καὶ 
Πλάτων (Theage p. 125 d. de Republ. VIII p. 568 a) Εὐριπίδου 
αὐτὸ εἶναι ἡγοῦνται, οὐκ ἔχω δἰτεεῖν O τι παϑόντες. ἔοικε δὲ 
ἤτοι πεπλανημένος ἢ ἢ συνε: βαπατῆσαι τοὺς ἄλλους, ὥσπερ ὑπο- 
γοοῦσί τινες συμπεώσεις τῷ Xe Σοφοκλεῖ καὶ τῷ Εὐριπίδῃ, 
ὥσπερ καὶ ἐπὶ ἄλλων τινῶν" τὸ μέντοι δρᾶμα ὃν ᾧ Εὐρυκεί- 
δης ταῦτα εἶπεν οὐ σώζεται. 
ΧΙ (2, 1073) | 303 
Etymol. M. p. 673 1 et Draco p.73 14: TO δὲ πίω ἐκτεί- 
»£&. — 24guarogavno, ἐν Ἥρωσι Πῶς πίομαι; 
XII—XVE (2, 1073. 1074) 304—397 
Pollux VII 15: Eunóha diogxógu ἐν “Ἥρωσιν “Ἄριατο- 
φάνης. ldem VII 16: Εἶπε δὲ xai ἀνδραποδώνης ἐν τοῖς 
Ἥρωσιν “Τριστοφάνης. Idem VII 21: Ἐν δὰ ᾿Αρισταφάκους 
ἬἭρωαιν ἀρτοποιία. ldem X 61: Τὸν γὰρ ἦλον καὶ ἡ λέί- 
σκον ἐν Ἥξωσιν “Ἀριστοφάνης xéxÀmxe. Photius p. 67 4: 
Ἡλίσκον" τὸν μικρὸν ἧλον. “«ριστοφάνης. Adde Polluc. X 
188: ἥλους οἵ πολλοί, καὶ ἡλίσκους οἵ κωμῳδοὲ λέγθυσιν. 


ΧΥΙ---ΧΧ (2, 1074) 308—340 

Herpocretio: Πυδλέδα" τὸ ὑφ᾽ ἡμῶν ζεγόμεκαν Ogpayt-- 
δοφυλάκιον. «“ναίας àv τῷ κατ᾿ Εὐφήμου καὶ, ᾿ἀρεστοφάκης 
Ἥρωσιν. Eadem Photius p. 472 18, sed fahulae nomine omisso.. 
Athenaeus IX. p. 409 c; 249:010pávnc δ᾽ ἐν "Hcet χερφνί Bae» 
εἴρηχεν. Schol. Soph. Oedip. Col, 793: 4oxei γὰρ ὃ πόλ- 
λων παρὰ Διὸς λαμβάνειν φοὺς χρησμούς, ὡς καὶ. à» Ἰφιαλείᾳ 
φησί, καὶ «“Φἰσχύλος ἐκ ἱἸερδίαις --- xa ᾿Αρισεοφάνης Ἥρωσιν. 


ΘΕΣΜΟΦΟΡΙΑΖΟΥΣΑ͂Ι AEYTEPAI | 
Ι (2, 1076) M4 
. Οἶνον δὲ πίνειν οὐκ ἐάσω Πράμνιον, 
οὐ, Χίρν, οὐδὲ Θάσιον, οὐ Πεπαρήϑεον, 
οὐδ᾽ ἄλλον ὅστις ἐπεγερεῖ τὸν ἔμβολον. 

Athenaeus I p. 29 a: Ὅτι ᾿Αριστοφάνους τὰς δευτέρας 
Θεσμοφοριαζούσας “]ημήτριος ὃ Ἰροιζήνεος Θεσμοφοριασάααρ, 
ἐπιγράφει. ἐν ταύτῃ ὁ κωμικὸς μέμνηται Πεπαρηϑίου οἴναυ" 

live» δὲ πίνειν κτλ. Vs. 2 οὐδὲ pro οὐ Fritzschius. Vs. 3 
ἐπεγερεῖ Brunckius. Vulgo ἐπεχείρει. Hesychius, Ἔμβο Ào x: 


288 ARISTOPHANES 


᾿Δριστοφάνης ἐν Θεσμοφοριαζούσαις τὸ αἰδοῖον. Sunt hsec 
ex prologo. Vid. Schol. Thesmoph. v. 299: Καλλιγενείᾳ: δαίμων 
περὲ τὴν Δήμητραν ἣν προλογίζουσαν ey ταῖς ἑτέραις Θεσμο- 
φοριαζούσαις ἐποίησεν. Cfr. Photius p. 127 9. 


342 IL (2, 1016) 

Erotanus p. 254 ed. Franz. Oivog ἀνθοσμίας, ὃ εὐώω- 
δης xai ἡδύς, ὡς “Ἀριστοφάνης ἐν Βατράχοις xoi ἐν Θεσμο- 
φοριαζούσαις. 

813 Il (2, 1076. 1077) 

A4. ᾿Ιχϑὺς ἐωνηταί vig ἢ σηπίδιον 

ἢ τῶν πλατειῶν καρίδων ἢ πουλύπους, 

ἢ νῆστις ὑπτᾶτ᾽, ἢ γαλεός, ἢ τευϑίδες; 

B. μὰ τὸν Δί οὐ δῆτ. .4. οὐδὲ βατίς; B. οὐδ᾽ ἤμ᾽ ἐγώ. 
5 24. οὐδὲ χόρι᾽, οὐδὲ πυός, οὐδ᾽ ἧπαρ κάπρου, 

οὐδὲ σχαδόνες, οὐδ᾽ ἠτριαῖον δέλφακος; 

οὐδ᾽ ἐγχέλειον, οὐδὲ κάραβον μέγαν 

γυναιξὶ κοπιώσαισιν ἔπεχουρήσατε; 

Athenaeus ΠῚ p. 104 ὁ; Περισπούδαστος δὲ ἣν πολλοῖς ἡ 
τοῦ καράβου βρῶσις, ὡς ἔστι δεῖξαι διὰ πολλῶν τῆς κωμῳ- 
δίας μερῶν. ἀρκέσει δὲ τὰ νῦν ᾿Αριστοφάνης ἐν ταῖς Θεσμο- 
φοριαζούσαις οὕτως λέγων" ᾿Ιχϑῦς ἐώνηται κτλ. Vs. 1 vulgo 
τις ἐώνηται. Rectius VII p. 824 b: ζρεστοφάνης Θεσμοφορια- 
ζούσαις" Ιχϑῦς ἐώνηταί τις 7) σηπίδιον. — Recte Fritzschius 
ἰχϑύς. Vs. 2 codd. πολύπους, emendatum in ed. Ven. Vs. 4 
βατίς pro βάτις correxit Dindorfius. Deinde libri οὐδὲ φημ 
ἐγώ. οὐδὲ χόριον. Scripsi οὐδ᾽ ἢ μ᾽ ἐγώ. Οὐδὲ χόρε᾽, hoc cum 
KFritzschio. Vs. 5 πυός ed. Casaubon. Dindorfius. defendit H. 
Jacobi. πνύνος Aldina. πνυὸς cod. P. Vs. 6 οὐδὲ σχαδόνες 
Brunck. Vulgo οὐ δὴ σχαδόνες. ἠτριαῖον respicit Etymol. M. 
p. 439 42: "dguarogavi ἠτριαῖον λέγει 8 ἐν Θεσμοφοριαξούσαις, 
Vs. 8 libri χκοπιωσαις. 

"T IV (2, 1078) 
Ὦ Ζεῦ πολυτίμηϑ᾽, οἷον ἔπνευσεν ὃ μιαρός 
φάσκωλος εὐθὺς λυόμενὸς μοι τοῦ μύρου 
καὶ βακκαριδος. 

Athenaeus ΧΥ͂ p. 690 d: Παρὰ πολλοῖς τῶν κωμῳδιοποιῶν 
ὀνομάζεταί τι μύρον βαάκκαρις. — ᾿“Φριστοφανης ἐν Θεσμοφο- 
οιαζούσαις" X2 Ζεῦ κτλ. Vs. 1 libri ἔπνευσ᾽, correxit Brunckius. 
Vs. 2 φάσκωλος, vid. Pollux X 137: Ἵνα δὲ ἀποτίϑενται ci - 
ἐσθῆτες — καὶ φάσκωλοι, ὡς à» Θεσμοφοριαζούσαις.  Harpo- 





ARISTOPHANES 289 


cratio: p. 181 4: φάσκωλον (φάσκωλος δὲ Fritzsch.) πήρα τις 
οὕτως ἐκαλεῖτο παρ᾽ αὐτοῖς. --- ᾿““Φριστοφάνης Θεσμοφορια- 
ζούσαες. Vs. 3 βακκάριδος, cfr. Erotianus p. 106: Βάκχαρις" 
εἶδος βοτάνης καὶ μύρου, ov xai “Τριστοφάνης μέμνηται. 
V (2, 1078) 315 
Ὅσα περίεργ᾽ αὐταῖσε τῶν φορημάτων ᾿ 
ὕσοις τε περιπέττουσιν αὑτὰς προσϑέτοις. 

Schol. Pluti v. 159: Περιπέττουσι: διὰ τὸ τῷ προσϑέτῳ 
κοσμεῖσθαι κόσμῳ" ὁ αὐτὸς Θεσμοφοριαζούσαις. ὃς ἦν περί- 
epyog αὐταῖσι τῶν φορημάτων ὅσαν ἔτι mum. ξαυτὰς προσ- 
ϑέτοις. ὅσα ego, 00 ἣν περίεργ᾽ Hemst. et fort. Ven. ὅσαις τὸ zr. 
Pors. (Ven. ?) αὑτὰς Toup. 

VI (2, 1078. 1079) 316 
«4. Ἐυρόν, κάτοπτρον, ψαλίδα, κηρωτήν, λίτρον, 
προκόμιον, ὀχϑοίβους, μίτρας, ἀναδήματα, 
ἔγχουσαν, ὕλεϑρον τὸν βαϑύν, ψιμύϑιον, 
μύρον, κίσηριν, στρόφε᾽, ὀπισϑοσφενδόνην, 
5 χάλυμμα, φῦχος, περιδέραι᾽, ὑπογράμματα, 
τρυφοκαλάσιριν, ἐλλέβορον, κεχρύφαλον, 
ζῶμ᾽, ἀμπέχονον, τρύφημα παρυφές, ξυστίδα, 
χιτῶνα, βάραϑρον, ἔγχυκλον, κομμώτριον. 
B. τὰ μέγιστα δ᾽ αὐτῶν οὗ λέγεις ταυτί; ΑἹ. Τί δαί; 

10 B. διόπας, διάλιϑον, πλάστρα, μαλάκιον, βότρυν, 

χλίδωνα, περόνας, ἀμφιδέας, ὅρμους, πέδας, 
σφραγῖδας, ἁλύσεις, δακτυλίους, καταπλάσματα, 
πομφόλυγας, ἀποδέσμους, ὀλέσβους, σάρδια, 
ὑποδερίδας, ἑλικτῆρας, ἄλλα πολλὰ 9᾽ ὧν 

15 οὐδ᾽ ἂν λέγων λήξαι "ic. 

Pollux Vil 95: Οὐδ᾽ ἂν εἴη φαῦλον τούτοις ὑποϑεῖναι 
λέξιν ἐκ Θεσμοφορὶαζουσῶν ᾿Αριστοφάνους, ἐπεὶ πολλὰ εἴδη 
ἐν αὑτῇ περιέχει γυναικδίων φορημάτων, ἃ καὶ τοῖς πεερὲ 
κύσμον ἂν ἁρμύσειε ταῦτα Ξυρόν, κάτοπτρον κτλ. οἱ Clemens 
Alex. Paedag. ll p. 245: Πάνυ γοῦν ἐπιψόγως πάντα τὰν γυ- 
γαικεῖον καταλεγόμενος κόσμον “4ριστοφάνης ἐν Θεσμοφορια- 
ἰούσαις ὑποδείκνυσιν. παραϑήσομαι δὲ αὐτὰς τοῦ κωμικοῦ 
τὰς λέξεις, διδλεγχούσας ἀκριβῶς τὸ φορτικὸν ὑμῶν τῆς ἄπει- 
ῥαγαϑίας" ἹΜίερας, ἀναδήματα, νίτρον καὶ σιδήριον, κισήρεον 
XtÀ. Vs. 1 vulgo νίτρον, at λίτραν vel λίτρον codd. Photius 
&.227 23: «ίτρον" οὐ νίτρον 2dvtixot. οὕτως “Ἀριστοφάνης. 
Vs. 2 sqq. Respicit hunc jocum Pollix V 101: Kai ἄλλους δέ 

τας χόσμους ὀνομάζουσιν οὗ κωμῳδοδιδάσκαλοι, λῆρον, 
Comici graeci 19 


290 ARISTOPHANES 


ὀχϑοίβους, ὅλεϑρον, ἐλλέβορον, πομφόλυγας, βάραϑρον, περι- 
στέρια, σαμάκια, σισύμβριον, σισάριον. ὧν οὐ QqOLOY τὰς 
ἰδέας συννοῆσαι διὰ τὸ μηδὲ πρύχειρον εἶναί τινα κατιδεῖν 
εἴτε σπουδάζοντες εἴτε παίζοντες χρῶνται τὸϊς ὀνόμασιν. 
ἴσως δ᾽ ἂν τοῖς κόσμοις προσήκοι καὶ τὸ ἔντριμμα, ψιμύϑιον, 
ἔγχουσα, φῦκος, καὶ τὰ ὑπογράμματα. Vs.3 ἔγχουσαν)] Vulgo 
ἄγχουσα. Atticam formam restituit Dindorfius. — Vs 4 στρόφια 
scripsi, vulgo στρόφιον, nonnulli codd. στρόφον, et στρόφιον 
etiam Clemens tuetur; adde Pollucem V 96: Koi στρόφιον καὶ 
ὀπισϑοσφενδόνην παρ᾽ “Ἀριστοφάνει. Ὀπισϑοσφενδόνη re- 
spicit Eustath. ad Dionys. Perieg. 1. Vs. 5 apud Clementem 
male vulgo legitur: ὀπεισϑοκάλυμμα, φῦκος, περιδέρρεα.  Vno- 
γράμματα respicit Etymol. M. p. 782 9: Ὑπόγραμμα" τὸ 
C4ouoriov ὑπόμνημα, ᾧ τοὺς ὀφϑαλμοὺς ὑπογράφουσι" καὶ 
ὑπογεγραμμένη, ἐστιβισμένη. | Vs. 6 τρυφοκαλάσιριν] apud Pol- 
lucem additur vulgo γρύφωμα λάσειριν, sed recte omittunt codd. 
Hesychius: Τρυφοκαλασιρις (cod. τρύφος καλασιρίς)" ἔνδυμα 
γυναικεῖον. ldem: Καλάσιρις" χιτὼν πλατύσημος ἢ ἡνιοχικὺς 
καὶ ἱππικὸς χιτών. ἔνιοι δὲ λινοῦν καὶ ποδήρη χιτῶνα ἰσχνόν. 
᾿Ζριστοφάνης Θεσμοφοριαζούσαις. Vs. € ζῶμα Clemens, apud 
Pollucem legitur ζῶσμα. ἀμπέχονον Pollucis codd. Vulgo ἀμ- 
πεχύνη. Salmasius scripsit ἀμπεχόνην, apud Clementem ἀμπε- 
χόνιον. τρύφημα] πόρπημα Salmasius Exerc. Plin. p. 808. — Vs.8 
Clemens χεϑῶνα. κομμώτριον lungermannus. Apud Pollucem 
κομμωτρίδιον, apud Clementem χετώνεον. — Vs. 9 apud Pollucem 
haec leguntur Érspo? vs ὅσα οὐδεὶς ἂν μνημονεύσειέ ποτε M- 
yov, quae Brunckius in trimetrum redigere conatus est, sed 
cod. À τὰ μέγιστα δ᾽ οὐ λέγεις αὐτῶν ταυτί, quae Bekkerus 
correxit. Apud Clem. legitur: τὰ μέγιστα δ᾽ οὐχ εἴρηκα τού- 
των. εἶτα τί; Vs.10 ante στλάστρα Pollucis libri τέγαστρα vel 
φρίγαστρα inferunt, quod recte deest apud Clementem. ἤδαλά- 
xtov legitur vulgo apud Pollucem, Clemens μολόχιον, denique 
Photius qui hunc locum respicit p. 244 2: αλάχεον, inquil, 
xóupog χρυσοῦς γυναικεῖος. οὕτως ᾿Αριστοφάνης. βότρυν: 
Fritzsch. βότρυς. Vid. Hesychius: Βοτροιδία (Βοτρύδεα)" ἐνω- 
ταρίων εἶδος. οἱ δὲ βότρυς. ἢ Θεσμοφοριάζουσιν. — Vs. {| 
ἀμφιδέας vid. Harpocratio: ᾿μφιδέαι" εἰσὶ πορισκελέδες τινές. 
᾿Αριστοφάνης Θεσμοφοριαζούσαις. Vs. 12 Pollux X 167: παρὰ 
ΞΑριστοφάνει Σφραγῖδας, ἁλύσεις. καταπλάσματα] καταπέ- 
τάσματα Polux. —Vs. 13 πομφόλυγας respicit Moerig p. 206. 
Tum ὀλίσβους codd. Pollucis omnes, praeter Falckemb. qui σολ- 


m —— — 90m . 








ARISTOPHANES 291 


λους βοεῖς exhibet; vulgo ὀλίσκους. Vs. 14 ὑποδερίδας Salmasius 
et Brunckius, apud Pollucem vulgo ὑποδέρεις, codd. Iungerm. et 
Kühnii ὑποδερεῖς. Clemens ὑποϑερίδαρ. Post ἑλικτῆρας vulgo 
apud Pollucem legitur: ἀλλ᾽ ἀφ᾽ ὧν οὐδ᾽ ἂν λέγων λέξαις, 
quae cum a codd. lungermanni et Kühnii absint, nee apud Cle- 
mentem legantur, delenda censel Dindorfius, refragatur Fritz- 
Schius, qui scripsit ἄλλα πολλά 9^, ὧν οὐδ᾽ ἂν λέγων λήξαι 
τις, Quod recepi. Vide tamen Meinekium vol. III p. 441. Cetc- 
rum hunc locum respexit Aelian. Var. Hist. 1 18, ubi de mulie- 
rum elegantia οἱ cultu delicalo dixit: Τῶν δὲ ᾿Αττικῶν γυναικῶν 
τὴν τρυφὴν ᾿Αριστοφαάνης λεγέτω. 


VII (2, 1082) 317 
Kai κατ᾽ .4γαϑων᾽ ἀντίϑετον ἐξευρημένον. 

Grammat. Bekkeri p. 410 14: ᾿ντίϑετον" τὸ σχῆμα τῆς 
φράσεως, ὡς ἡμεῖς. ᾿Αριστοφάνης Θεσμοφοριᾳζούσαις᾽" Καὶ 
καταγαϑὸν κτλ. correxit Bekkerus. Praeterea 0. Iahn ἐξυρη- 
μένον coll. Persio Sat. 1 85 rasis antithetis. 


Ὗ (2, 1082) 318 
« ᾿ναβῆναι τὴν γυναῖκα βούλομαι. 

Zonaras 1 p. 195: ἀναβὰς ἐπὶ τὸν ἵπτεον ἀπῇῆει. — τὸ δ᾽ 
ἀναβὰς τὸν ἵππον οὐ πάνυ δόχιμον. ᾿Αρισεοφάνης Θεσμοφο- 
οιαζούσαις  ᾿Αναβῆναι κτλ. Cfr. Cram. An. Par. IV p. 113 18, 
Respicit haec Moeris p. 187: ᾿“ναβῆναε τὴν γυναῖκα βούλομαι 
"Αττικοί" ἀναβῆναι ἐπὲ τὴν γυναῖκα “Ἕλληνες. 


ΙΧ (2, 1083) 319 
"Augodoy ἐχρῆν αὐτῷ τεϑεῖσθαι τοὔνομα. 

Pollux IX 36; Ταῦτᾳ δὲ xai ἄμφοδά ἔστιν εὑρεῖν xaxAp- 
μένα, οὐ παρ᾽ ᾿Αριστοφάνεις μόνον, εἰπόντι ἐν Θεσμοφορια- 
ζούσαις, μφοδον --- ἀλλὰ καὶ παρ᾽ Ὑπερίδη κτλ. Cf Etym. 
M. p. 92 26: λέγει δὲ Εὐριπίδης ὃ τραγικὸς ἐτυμολόγος (ἐτυ- 
μολογῶν Valekenar.) τὸ “Ἀμφίων, ὅτε ᾿Αμφίων ἐκλήϑη παρὰ 
τὴν ἄμφοδον ἤγουν «παρὰ τὸ (ita Valckenarii cod.) παρὰ τὴν 
ὁδὸν γεννηϑῆναι. á δὲ ᾿Αριστοφαάνης κωμικευόμενὸς λέγει, 
ὅτι οὐκοῦν “μφοδος ὥφειλεν κληϑῆναι. 


(2, 1083) ! 320 
Zgxiov, ἐν οἷσπερ τἀργύριον ταμιεύεται. 
Pollux X 152; Καὶ σακίον, ὅταν φῇ ἐν Θεσμοφωοριαζού- 
9αις᾽ Σακίον xgh. 
19 * 


292 ARISTOPHANES 


391 XI (2, 1083) 
᾿Αγαϑὰ μεγάλα τῇ πόλει 
ἥκειν φέροντάς φασι τοὺς Πυλαγόρας 
. κα 3 « καὶ τὸν ἱερομνήμονα. 

Schol. Nubb. 623: Ἱερομνήμονας ἔπεμπον εἰς Πυλαίαν καὶ 
ΠΙυλαγόρας. "Ἀριστοφάνης Θεσμοφοριαζούσαις" .4γαϑὰ xs. 
Respicit Harpocratio s. v. Πύλαι. μνημονεύουσι δὲ καὶ τούτων 
(Πυλαγορῶν) πολλοί, ὥσπερ --- καὶ “Ἀριστοφάνης ἐν ταῖς δευ- 
τέραις Θεσμοφοριαζούσαις. ἱπάϊοαν! lacunam v. 3. 

322 XII (2, 1084) 
Ὡς dud ye τοῦτο τοῦπος o) δύναμαι φέρειν 
σκδύη τοσαῦτα καὶ τὸν ὦμον ϑλίβομαι. 

Schol. Ran. 3: Νὴ τὸν 4 ὅτι βούλει γε, πλὴν πιέζομαι] 
Ἴδιον αὐτοῦ τὸ εἰς ταῦτα ὀλισϑαίνειν' ὡς καὶ ἐν δευτέραις 
Θεσμοφοριαζούσαις ὃ ϑεράπων φησίν" Ὡς διά γε τοῦτο κελ. 
φέρειν σκεύη Seidlerus. Legebatur σχεύη φέρειν. 

323 XIII (2, 1084) 
Οἴμοι κακοδαίμων τῆς v09* ἡμέρας, ὅτε 
εἶπέν μ᾽ ὃ κῆρυξ, οὗτος ἀλφάνει. 

Suidas et Grammat. Bekkeri p. 382 8. ᾿“λῳφάνδι" εὑρίσκει, 
"dowropávng Θεσμοφοριαζούσαις" οἴμοι κτλ. Meinekius ἢ 
p.531 coniicit ὠνὴν ἀλφάνει. 

324 XIV (ὦ, 1084) 
Τὴν πτέρυγα παραλύσασα τοῦ χιτωνίου 
καὶ τῶν ἀποδέσμων, οἷς ἐνῆν τιτϑίδια. 

Pollux VII 66: Ὠάντιχρυς δὲ τὸ νῦν καλούμενον ὑπὸ τῶν 
γυναικῶν στηϑόδεσμον ἀπόδεσμον ἐκάλουν. εὕροις δ᾽ ἂν ὀνο- 
μαζόμενον ἀπόδεσμον ἐν Θεσμοφοριαζούσαις "Αριστοφάνους" 
Τὴν πτέρυγα κτλ. Vulgo παραλύσασαν, correxit Brunckius. 


825 XV (2, 1085) 
Ἦν μέγα τι χρῆμ᾽ ἔτει τρυγῳδοποιομουσική, 
ἡνίκα .Κράτητί τε τάριχος ἐλεφάντινον 
"λαμπρὸν ἐνομίζετ᾽ ἀπόνως παραβεβλημένον, 
ἄλλα τὰ τοιαῦϑ᾽ frega μυρί᾽ ἐκιχλίζετο. 

Athenaeus III p. 117 c: Παρέλιπεν ὃ τένϑης ᾿Αρχέστρατος 
συγκαταλέξαι ἡμῖν καὶ τὸ παρὰ Κράτητι τῷ κωμῳδιοποιῷ 
ἐν Σαμίοις λεγόμενον ἐλεφάντινον τάριχος. --- ὅτι δὲ διαβόη- 
tov ἦν τὸ τοῦ Κράτητος ἐλεφάντινον τάριχος, μαρτυρεῖ Lr 
στοφάνης ἐν Θεσμοφοριαζούσαις διὰ τούτων" CH μέγα τι 


ARISTOPHANES 293 


βρῶμ᾽ ἐστὲν ἡ vg. κτλ. — Vs. 1 legebatur Ἦ μέγα τι βρῶμ᾽ 
ἐστὶν ἡ τρυγῳδοποιομουσική, correxit Elmsleius ad Acharm. 
v. 500. Porsonus Miscell. p. 236 scripsit: ἮἯ μέγα τι βρῶμ᾽ 
ἔνε τρυγῳδοποιομουσικῇ. Fortasse tamen praestat: ἮΙ μέγ᾽ ἦν 
vu χρῆμ᾽ ἔϑ᾽ 7) τρυγῳδοποιομουσική, sive Ἦν μέγ᾽ ἄρα τι 
χρῆμ᾽ ἔϑ᾽ ἡ vo. Vs.2 ἡνίκα Porsonus et Elmsleius, cod. A 
ἡνί. ceteri 7». Vs. 8 ἐνομίζετ᾽ scripsi, vulgo ἐνόμιζεν. 


XVI (2, 1086) 326 
Μήτε Movoog ἀνακαλεῖν ἑλικοβοστρύχους 
μήτε Χάριτας βοᾶν εἰς χορὸν Ὀλυμπίας" 
ἐνθάδε γάρ εἰσιν, ὥς φησιν ὃ διδάσκαλος. 

Hephaestio p. 79 Gaisf.: — ἐν δὲ ταῖς δευτέραις (libri προ-- 
τέραις) Θεσμοφοριαζούσαις καὶ χρητικοὺς πολλάκις ἂν μέσοις 
τοῖς τετραμέτροις παρέλαβε" Μήτε xvÀ. - 

XVI (2, 1086) 927 
“Ἅμα δ᾽ ἠπίαλος πυρετοῦ πρόδρομος. 

Schol. Vesp. v. 1038; ᾿Ηπίαλος τὸ πρὸ τοῦ πυρεεοῦ κρύος. 
“Ἀριστοφάνης Νεφέλαις καὶ Θεσμοφοριαζούσαις" “ἅμα. δ᾽ ἠπί- 
αλος κτλ. | 

XVII (ὦ, 1086) 328 

Pollux IX 69: ᾿Εγὼ δὲ ἐν ταῖς Θεσμοφοριαζούσαις Mgi- 
στοφάνους εἰρημένον Τὸ χαλκίον ϑερμαίνεται οὕτω πως 
ἤκονον, ὡς εἰς πότον εὐτρεπιζομένων τῶν γυναικῶν. ταυτὸν 
δὲ τοῦτο καὶ ἐν τοῖς Εὐπόλιδος Ζήμοις ἐστὶν εἰρημένον. 

XIX (2, 1087) ' 329 

Schol. Platonis p. 370 ed. Bekk.: yy πρόφασιν οὐ 
δέχεται, ἐπὶ τῶν φύσει ῥὑᾳϑύμων καὶ ἀμελῶν, ἤτοι ἐπὶ τῶν 
μὴ προσιεμένων τοὺς λόγους τῶν προφασιζομένων. μέμνηται 
δὲ αὐτῆς — καὶ ᾿“ριστοφάνης Θεσμοφοριαζούσαις B. 

XX —XXII (2, 1087) 330—332 

Photius p. 235 6 et Suidas: ΖΤύκος ἔχανεν" παροιμία. — 
᾿“Δριστοφάνης Θεσμοφοριαζούσαις β. — Antiatlicista p. 78 24: 
Auevvóvo gc. ᾿Αριστοφάνης Θεσμοφοριαζούσαις. — Hesychius: 
Βαρβός" μύστρον. ἐν Θεσμοφοριαζούσαις. 

XXII (2, 108) - 333 

 Aspasius ad Aristot. Eth. p. 58 a: ἹΜετενηνέχϑαι δ᾽ ἔοικεν 

τὸ ὄνομα (βαυκὸς) ἀπὸ τῶν βαυκέίδων, ὅ ἐστιν εἶδος ὑπο- 

nuevo Ἰωνικῶν, οἷς αἵ Ἰάδες χρῶνται, οὗ καὶ i ““φιστοφάνης 
ἐν Θεσμοφοριαζούσαις μέμνηται. 


284 ARISTOPHANES 


289 II (2, 1065) 
44. Τοῖς πᾶσιν ἀνθρώποισιν Εἰρήνης φίλης 
πιστὴ τροφός, ταμία, συνεργός, ἐπίτροπος, 
ϑυγάτηρ, ἀδελφή, πάντα ταῦτ᾽ ἐχρῆτό μοι. 
B. Σοὶ δ᾽ ὄνομα δὴ τί ἐστιν; 24. Ὅ τι; Γεωργία. 
Β. Ὦ ποϑεινὴ τοῖς δικαίοις καὶ γεωργοῖς ἡμέρα, 
ἄσμενός σ᾽ ἰδὼν προσειπεῖν βούλομαι τὰς ἀμπέλους. 


Stobaeus LVI 1. ᾿4ριστοφάνους Εἰρήνης. 


289 | ΠῚ (2, 1066) 
Τὴν δ᾽ ἀσπίδα 
ἐπίϑημα τῷ φρέατι παράϑες εὐϑέως. 
Pollux X 188: φαίης δ᾽ ἂν ἐπὶ τοῦ αὐτοῦ καὶ πῶμα καὶ 
ἐπίϑημα, οἷον πίϑου ἢ λέβητος ἢ φαρέτρας. Ἔν γοῦν τῇ 
᾿Αριστοφάνους Εἰρήνῃ γέγραπται" Τὴν δὲ ἀσπίδα κελ. 


290 IV (2, 1006) 
My μοι ᾿4ϑηναίους αἰνεῖτ᾽, ἢ μολγοὶ ἔσονται. 

Pollux X 187: Οὐδὲν κωλύει καὶ μολγὸν εἰπεῖν, ὃς ἐστι 
κατὰ τὴν τῶν Ταραντίνων γλῶτταν βόειος ἀσκός" — καὶ Ae 
στοφάνης δὲ χρησμόν τινα παίζει" My μοι ᾿Αϑηναίους αἰνεῖτε 
ot uoÀyoi ἔσονται. quod correxi. Ex Pace haec esse docel 
Eustathius p. 801 56: Ἔν γοῦν τῷ .4iÀiov “ιονυσίου λεξικῷ 
γράφεται οὕτως" «Αἰνεῖν τὸ ἀναδεύειν καὶ ἀνακινεῖν κριϑὰς 
ὕδατι φύροντα᾽ Φερεκράτης" Νῦν ἐπιχεῖσϑαι τὰς χριϑὰς δεῖ, 
πείττειν, φρύγειν, ἀναβράττειν, αἰνεῖν. Παυσανίας δὲ ἐν τῷ 
κατ᾽ αὐτὸν ῥητορικῷ λεξικῷ οὐ διὰ διφϑόγγου γράφων αἰνεῖν, 
ἀλλὰ διὰ μόνου τοῦ ἃ διχρόνου quoiv: àdvsiv ἐν ἐκτάσει 
ἔχει τὰ ἃ, δηλοῖ δὲ τὸ πτίσσειν, ὡς ᾿Τριστοφάνης 
ἐν Εἰρήνῃ δηλοῖ. 

291 V (2, 1068) 
| Ἰὼ «Δακεδαίμων, τὲ ἄρα πείσει τήμερα. 

Suidas: Τήμερος" ὃ σημερινός. καί ἔστι τεταγμένον ἐπὶ 
σώματος" τὸ δὲ τήμερον ἐπὶ χρόνου λέγεται καὶ ἐν Εἰρήνη" 
Ἰὼ «Τακεδαίμων, τί ἄρα ποιήσει τήμερα" ἀντὶ τοῦ σημερινή. 
Idem fere versus a schol. Ald. Nubium vw. 609 ex Holcadibus αἵ- 
fertur boc modo "Io 2faxsócigov, τί ἄρα πείσϑι"τήμερα. ubi 
Rav, et Ven. à» τῇ Εἰρήνῃ ut Suid. Εἰ πείσεε quidem reslitui, 
sed 'foxedqiuo» reliqui. 


Uma πὰ mom Am 





ARISTOPHANES 285 


H P 90 E 35 
I (2, 1070) 292 
Ot γὰρ ἥρως ἐγγύς εἰσιν. 

Choeroboscus Bekkeri p. 1197: φησὶν Ἡρωδιανὸς ἐν τῇ 
χαϑόλου ἐν τῇ περὶ τῆς εὐθείας τῶν πληϑυντικῶν διδασκα-. 
λίᾳ, ὡς ἡ οἱ ἥρωες εὐθεῖα τῶν πληϑυντικῶν εὕρηται κατὰ 
χρᾶσιν παρὰ "Ἀριστοφάνει ἐν Ὄρνισιν, οἷον" Οἱ γὰρ ἥρως ἐγ- 
yg εἰσιν, ἀντὲ τοῦ οἱ ἥρωες. Αἴ non legitur in Avibus, itaque 
videtur scribendum ἐν Ἥρωσιν. Cfr. Phrynichus p. 158: ἅπαξ 
βιασϑεὶς ᾿Αριστοφάνης ὑπὸ τοῦ μέτρου οἱ ἥρως εἶπε. τῷ δ᾽ 
ἠναγκασμένῳ οὐ χρηστέον. Cfr. Thom. Mag. p. 169. 

I (2, 1070) 293 
Mj) yevec9e δ᾽ ἅττ᾽ ἂν καταπέσῃ 
τῆς τραπέζης ἐντὸς. 

Diogenes Laert. VIII 34: Τὰ δὲ πεσόντα μὴ ἀναιρεῖσθαι, 
ὑπὲρ τοῦ ἐϑίζεσϑαι μὴ ἀκολάστως ἐσϑίειν, ἢ ὅτι ἐπὲ τελευτῇ 
τινός. ᾿Αριστοφάνης δὲ τῶν ἡρώων φησὶν εἶναι τὰ πίπτοντα, 
λέγων ἐν τοῖς Ἥρωσι Mr) γεύεσϑ᾽ ἅττ᾽ ἂν καταπέσῃ τῆς τρα- 
πέζης ἐντός. ἀλεχτρυόνος μὴ ἅπτεσθαι λευχοῦ. Αἀάϊάϊ δ᾽. 
Cfr. Suidas in Πυϑαγόρα τὰ σύμβολα. ᾿Αριστοφάνης γὰρ τῶν 
ἡρώων εἶναί φησι τὰ πίπτοντα, μήτε δὲ τὰ ἐντὸς τῆς τραπέ- 
Ung πίπτοντα ἀναιρεῖσθαι μήτε λευκὸν ἀλεκτρυόνα ἐσϑέειν. 


II (2, 1071) 294 
Mie ποδάνιπτρον ϑύραζ᾽ ἐκχεῖτε μήτε λούτριον. 

Polux VII 167: Koi τὸ ὕδωρ τοῦ λουτροῦ λούτριον, ὡς 
Mowrogeygo ἐν Ἥρωσι" ἸΠήτ᾽ ἀπόνιπερον ϑύραζ᾽ ἐχχεῖται 
μήτε λουτρεῖον, cod. lungerm. λούτρεον. Correxit Seidlerus cll. 
Polluce X 78: Καλεῖται μέντοι xal ποδανιπτὴρ — τὸ δὲ ἀπ᾽ 
αὐτοῦ ὕδωρ νίπερον ἢ λούτριον ἢ ποδάνιπετρον, ὡς ἐν Ἥρωσιν 
Αριστοφάνης λέγδι. — Pro altero μήτε vulgo μηδὲ, correxit 
Dindorfius. 

IV (2, 1071) 295 
Κἀπὸ τῆς 4uvgégovg τραπέζης... 

Schol. Avv. 798: Ζιιτρέφης — ὅτι δὲ ἣν νεόπλουτος ov-. 
τὸς ἐνεφαίνετο καὶ ἐν τοῖς Ἥρωσι" Καὶ ἀπὸ τῆς 4Διιτρεφοῦς 
τραπέζης, εἰ μὴ ἐν εἰρωνείᾳ.  Correxit Elmsl. ad Medeam p. 139. 

V (2, 1071) 296 

A. Οὐκ ἠγόρευον; οὗτός ἐστ᾽ οὐκ ᾿Αργόλας. 

B. Mà 4i οὐδέ γ᾽ Ἕλλην" ὅσον ἔμοιγε φαίνεται. 


296 ARISTOPHANES 


σφέτερον δέμας οὐδὲν ἄκοσμον, ἔρωτι βεαζόμεναι 
μέλανος οἴνου ἀκράτου. 
345—341 VIII— X (2, 1095) 

Zenobius VI 47: Χρυσὸς ὃ Κολοφώνεος" μέμνηται 
ταύτης ᾿Αριστοφάνης ἐν Κωχάλῳ. — Hesychius: Ἰπνός" Lp 
στοφάνης δὲ ἐν Κωκάλῳ καὶ τὸν κοπρῶνα οὕτως εἶπεν. Cfr. 
Pollux V 91: τὸν δὲ κοπρῶνα καὶ ἱπνὸν ᾿Αριστοφάνης καλεῖ. 
Stephanus Byz. in v. Κόρινϑος, — καὶ κορινϑιάζομαι τὸ 
ἑταιρεῖν ἀπὸ τῶν iv Κορίνϑῳ ἑταιρῶν. ἢ τὸ μαστροπεῦειν. 
"Μριστοφάνης ἐν Κωκάλῳ. 

348 ΧΙ (2, 1095) 

Gellius XIX 13: “Νάνους enim Graeci vocaverunt brevi 
alque humili corpore homines, peulum supra terram exstanles, 
idque ita dixerunt adhibita quadam ratione etymologiae cum sen- 
tentia vocabuli competente, et, si memoria, inquit (Apollinaris), 
mihi non labat, scriptum hoc est in comoedia Aristophanis, cui 
nomen est ἀκαλές.  Recle Brunckius Κώκαλος, codd. ἀκαλές, 
ἀκλαής, ἀκλαιής, ἀκλανές. 

849 XII (2, 1095) 

Pollux IV 187: Koi σετραγγουρίέα, ὡς ᾿Αριστοφάνης ἐν 

Κωκάλῳ. ex cod. Falckenb. 


4A H M NI 4I 
350 | I (2, 1098) 
-ijuvog κυάμους τρέφουσα τακεροὺς xai καλούς. 
Athenaeus VIII p. 366 e: Πρὸς ταῦτα ἀπαντήσας ó Ζωΐλος 
ἔφη, ᾿Αριστοφάνης, ὦ οὗτος, ἐν “ημνίαις τὸ τακερὸν ἔταξεν 
ἐπὶ τοῦ τρυφεροῦ, λέγων οὕτως" “ἥμνος κτλ. 
351 II (2, 1098) 
᾿Ενταῦϑα δ᾽ ἐτυράννευεν “Ὑψιπύλης πατήρ 
Θόας, βραδύτατος ὧν ἐν ἀνθρώποις δραμεῖν. 
Ammonius p. 138 ed. Valck.: Τύραννον οἱ ἀρχαῖοι ἐπὶ 
βασιλέως ἕἔτασσον — ᾿Δριστοφάνης ἐν “ημνίαις" ᾿Ἐνταῦϑ' 
ἐτυράννευεν κελ. Vs. 1 addidi δ᾽. Vs.2 ὧν scripsi, vulgo τῶν 
el βραδύτατος restitui pro βραδύτερος. 
388 HI (2, 1098) 
Τοὺς ἄνδρας ἀπεχρήσαντο τοὺς παιδοσπόρους. 
Grammat. Bekkeri p. 423 32: ᾿“πεχρήσαντο, διεχρήσαντο, 
ἀπέκτειναν. «Ζημνίαις douroqdavgg: Τοὺς ἄνδρας κελ. Eadem 











ARISTOPHANES 297 


Suidas ἀἄπεχρ. et omisso comoediae nomine Etym. M. P 124 26. 
Cfr. Polluc. IX 153. 


IV (2, 1099) 353 
᾿Ανδρῶν ἐπακτῶν πᾶσα ydgyao éoría. 

Schol. Aristoph. Acharn. v. 3 et Suidas s. v. Ψαμμοκοσιο- 
γάργαρα. — xai τὰ γάργαρα δὲ ἐπὶ πλήϑους ἐτέϑετο ὡς ἐν 
“ίμναις (Suidas “ήμναις, correxit Küster.). ἀνδρῶν ἐπακτῶν 
πᾶσα γαργαιρ᾽ ἑστία. Toupius Emend. in Suid. III p. 200: 
πᾶσ᾽ ἐγαάργαιρ᾽ ἑστία. At vero scholiasta ille potius substantivi 


γάργαρα usum exemplo aliquo firmaturus est, itaque hoc restitui, 
deest autem verbum. 


V VI (2, 1099) 354. 355 
Οὐ χρανίον λάβρακος, οὐχὶ κάραβον πρίασϑαι, 
οὐκ ἔγχελυν Βοιωτίαν, οὐ γλαῦκον, οὐχὶ ϑύννου 
ὑπογαστριον. 

Athenaeus VII p. 311 c: Kai “Ἀριστοφάνης --- ἐν δὲ “41η- 
μνίαις (codd. AB ““ήμναις)" Ov κρανίον λάβρακος οὐχὲ xa- 
gaftov πρίασϑαι, ὡς διαφόρον ὄντος τοῦ τῶν λαβράκων ἐγκε- 
φάλου, καϑάπερ καὶ τοῦ τῶν γλαύκων. ltaque alterum 
fragmentum statim subiunxi, quod legitur ap. Athen. VII p. 302 c: 
Ἐπαινεῖται δὲ τοῦ ἰχϑύος τούτου τὰ ὑπογάστρια, ὡς καὶ τὺ 
βουλός φησιν ἐν Ἴωνι — “Τριστοφάνης “Τημνίαις" Οὐκ à 
xià. Adde ibid. p. 299 b: ὃ γοῦν “Ἀριστοφάνης — καὶ (ἡ 
“ημνίαις" Ἔγχελυν Βοιωτίαν. 


VII (2, 1100) 356 

(Καὶ) τὴν κρατίστην δαίμον᾽ ἧς νῦν ϑερμός ἐσϑ᾽ ὃ βωμός. 
Suidas Ὧι (sic recte Iunius pro vulg. d) vov Jeguoi βω- 
μοί. inl τῶν διὰ χρόνου σπουδῆς τυγχανόντων᾽ “Τριστοφάνης 
δὲ ἐν “Τημνίαις" Τὴν κρατ. κελ. δηλοῖ δὲ ὅτε dal τινες 


παρὰ ᾿Αϑηναίοις ξένοι ϑεοὶ ἐτιμῶντο. Respicit huc 
Phrynichus Bekk. p. 29 33. 


VII (2, 1100) 397 
Photius p. 251 7: Μεγάλην ϑεόν' ᾿Αριστοφάνης ἂν 
“ημνίαις " ἴσως τελβαιναιν" Θράκιος γάρ. rectius Hesychius: 
Μεγάλη ϑεός" ᾿Αριστοφάνης ἔφη τὴν Βένδιν. Θρᾳκία 
γὰρ ἡ ϑεός. 
IX (2, 1100) 888 
AX ἀρτίως κατέλιπον αὐτὴν σμωμένγην | 
ἐν τῇ πυέλῳ. 


208 ARISTOPHANES 


Pollux VII 166: Εἰκότως δ᾽ ἂν βαλανείῳ προσάγοιτο καὶ 
τὸ ἐν ταῖς “ημνίαις ὑπ᾽ αὐτοῦ εἰρημένον .4λλ᾽ ἀρτίως xi. 
555 X (2, 1100) 

Ἕως νεαλής dovt» αὐτὴν τὴν ἀχμήν. 

Photius p. 290 16: Νεαλής" ἐκτείνεται τὸ ἃ. ᾿Αριστερφά- 
γῆς “Ἰημνίαις" Ἕως --- Mévavógoc. Cfr. Phrynichus Bekkeri 
p. 92 20. 

360 — XI. (2, 1101) 
Ἦ καρδιώττεις; ἀλλὰ πῶς χρῆσται ποιεῖν; 

Suidas v. χρή. “Πέγουσε δέ ποτε xai χρῆσϑαι ἀντὶ τοῦ 
δεῖ. Φερεκράτης “Τήροις — ᾿Αριστοφάνης “ημνίαις" Ἢ xag- 
δία τε τίς; ἀλλὰ πῶς χρῆσϑαι ποιεῖν. Priora emendavit Do- 
braeus, χρῆσταν autem dictum per syncopen pro χρήσεται. 


361 XII (2, 1101) 
Πεντελίϑοισί 9" ὁμοῦ λεκάνης παραϑραύσμασι. 
Pollux IX 126: Τὸ δὲ ῥῆμα τὸ πεντελιϑίξειν ἐστὶν ἐν τοῖς 
“ρμίππου Θεοῖς" τὸ δὲ ὄνομα πεντέλεϑα ἐν ταῖς ᾿Αριστοφαά- 
νους «“ημνίαις" Πεντελίϑοισε κτλ. γυναικῶν δὲ μᾶλλόν ἔστιν 


ἢ παιδιά. 
362 ΧΙΠ (2, 1101) 

Elymol. M. p. 283 45: 4ορίαλλος" λέγεται καὶ δόριλλος. 
"Αριστοφαάνης" Α γυναῖκες τὸν δορίαλλον φράγνυνται. 
ἔστε δὲ τὸ γυναικεῖον αἰδοῖον, ἐφ᾽ ὕβρει τραγῳδοποιοῦ 4o- 
QiAlov. ἢ παρὰ τὸ δείρειν τὸ τυπτόμενον, ἢ τὸ τιλλόμενον 
τὰς τρίχας καὶ οἱονεὶ ἐκδερόμενον. οὕτω γὰρ πάλαι ἐψίλουν, 
ὡς δηλοῖ ᾿ἀριστοφάνης (Ran. v. 516) “Ηβυλλιῶσαι κἄρτι πα- 
ρὰτετιλμέναι. Cfr. Gudianum p. 150 49 Ζορύαλος" τὸ γυναι- 
xelov αἰδοῖον. ᾿ ριστοφάνης, ai γυναῖκες τὸν δορύαλον qpa- 
yovtoaL, παρὰ τὸ δέρειν. Ex Lemniis hoc esse docet Hesy- 
chius: Ζορυαλλός" τὸ τῶν γυναικῶν μόριον. ἀπὸ τοῦ δέρειν, 
ἢ ἐφ᾽ ὕβρει τοῦ τραγῳδοποιοῦ ΔΙορύλλου, οὗ μέμνηται ἐν 
“Ἵημνίαις. Denique adde schol. Ran. v. 516: Ζορίαλος τὸ y- 
ναικεῖον αἰδοῖον, ὡς παρὰ τῷ αὐτῷ ποιητῇ «Αἱ γυναῖκες τὸν 
δορίαλον φράγνυνται. 

.363. 364 XIV XV (, 1102) 

Harpocratio: “Φρκτεῦσαι" — ὅτι δὲ αἱ ἀρκτδυύμεναι 
παρϑένοι ἄρκτοι καλοῦνται, Εὐριπίδης “Ὑινιπύλῃ, 3ovwo- 
φάνης “Δημνίαις καὶ “υσιστράτῃ.  Harpocratio 127 25: μέ- 
ταυλός ἔστιν ἡ ῥυπαρὰ λεγομένη αὐλή, οὗ ὄρνιϑες ἦσαν. 
“Ἀριστοφάνης “Τημνίαις καὶ Ἱπένανδρος Θαΐδιε. 








ARISTOPHANES 299 


XVI — XIX (2, 1103) 365—368 

- Pollux VII 139: à4ouorogavgo δὲ ἐν “ημνίαις εἴρηκε xai 

ναυφύλαξ. dem X 25: ᾿Απὸ τῶν μοχλῶν τὸ Πόχλωσον 

τὴν ϑύραν ἐν “Ζημνίαις ᾿“ριστοφάνης. — Idem VII 152: Καὶ 

6 μὲν πρὸ ὧρας πεπαινόμενος καρπὸς πρώεμος ἂν “ημνίαις 

᾿Αριστοφάνους. ἸΙἄθπὶ ibidem infra: τὰ δὲ φυτευτήρια τῶν 
σύκων συκίδας ᾿Αριστοφανης ἐν ταῖς “ημνίαις. 


ΧΧ (ὦ, 1108} 369 

Schol. Lysistr. v. 308: Τὸν φανόν" φανὸν μὲν πᾶν τὸ 

φαῖνον (codd.) ἐκάλουν. ἐκ δὲ τῶν ἀμπελίνων τὰς λαμπάδας 

χατεσχεύαϊον εἰς ἔξαψιν, ὡς καὶ ἐν “ημνίαις φησί. Adde 

Photium p. 377 25: Πανὸς δέσμη κληματίδων. οἵ δὲ νεώτεροι 
"Ἀττικοὶ φανόν. ᾿Αριστοφανης. 


N 4YA4ros 
(2, 1108) se 
Ti ὦ πονηρέ μ᾽ ἐξορίζεις ὡσπερεί 
χλιντήριον; 

Polax X 33: Καλεῖται δὲ τὸ κλινίδιον καὶ κλιντήριον, 
ὡς ἐν Ζιοναυάγῳ ᾿Αριστοφάνης ἔφη" Τί μὲ ὦ πονηρὲ ἐξορί- 
ζεις ὥσπερ κλιντήριον. quod correxi, nisi forte praeterea le- 
gendum ἐκκορίξεις. 


NEOEAA4I IIPOTEP.AI 
I (2, 1104) 3" 
Eg τὴν Πάρνηϑ'᾽ ὀργισϑεῖσαι φροῦδαι κατὰ τὸν “υκαβηττόν. 
Photius p. 398 11: Πάρνης" τὸ ὅρος ϑηλυκῶς" "Eg τὴν 
Πάρνηϑ᾽ --- "Δριστοφάνης Νεφέλαις καὶ ἑξῆς. ἐς τὴν pro 
ἐστὶν emendavit Pors. Ran. 1088. παρὰ τὴν Naekius ad Choerilum 


p. 54. 
H (2, 1104) 372 


Κείσεσϑον ὥσπϑρ πηνίω κινουμένω. 


Photius p. 428 27 et Suidas s. v. πηνίον" ζῷον ὅμοιον 
χώνωπε" fouwroqpaüvng Νεφέλαις" Κείσεσϑον ὥσπερ m. x. 
(Suidas βινουμένω) ἀντὲ τοῦ ξηροὶ" σκιύπτδι γὰρ τοὺς περὶ 
Χαιρεφῶντα eig ξηρότητα καὶ ἀσϑένειαν" ὅτι δὲ κώνωπος 
εἶδός ἐστι Σπεύσιππος ἐν τῷ β' τῶν ὁμοιοτήτων φησὶν οὕτως" 
Πηνίον" ἐμπίς, κώνωψ. 


300 ABISTOPHANES 


518 Π (2, 1105) 
Μηδὲ στέψω κοτυλίσκον. 

Alhenseus XI p. 470 c: Κοτυλίσκος δὲ καλεῖται ὃ ἱερὺς 
τοῦ Διονύσου κρατηρίσκος, καὶ οἷς χέονται οἱ μύσται, ὡς Ni- 
κανδρός φησιν ὃ Θυατειρηνός, παρατιϑέμενος τὸ ἐκ Νεφελῶν 
᾿Δριστοφάνους᾽ ηδὲ κτλ. | 
s" IV (2, 1105) 

Schol. Pac. 347: Φορμίων — αὐτοῦ μέμνηται ὃ κωμι- 
xóg ἐν Ἱππεῦσι καὶ Νεφέλαις καὶ Βαβυλωνίοις. 


315. 376 V VI (2, 1106) 

Antiatticisia p. 98 1: Ζυμήσασϑαι" ᾿Αριστοφάνης Nt- 
géAaig. Fritzschius ζημιώσασϑαι scripsit. — Idem p. 105 2: 
Κόλασμα" ᾿Αριστοφάνης Νεφέλαις. 


477 VII (2, 1106) 
Schol. Pac. 92: Ἔφη δὲ xai ἐν ταῖς Νεφέλαις μετεω- 
φολέσχας τοὺς φιλοσόφους, ὅτι τὰ οὐράνια περινοοῦσιν. 


378 VIII (2, 1106) 

Diogenes Laert. II 18: ᾿Εδόκει δὲ (ΣΣωχράτης ) συμποιεῖν 
Εὐριπίδῃ, ὅϑεν — καὶ Καλλίας Πεδήταις — ΞΑριστοφάνης Νε- 
φέλαις- [Εὐριπίδης δ᾽ ὁ τὰς τραγῳδίας ποιῶν Τὰς περιλα- 
λούσας οὗτός ἐστι τὰς σοφας.] llli versus non sunt Aristo- 
phanis ex Nubibus, sed Teleclidae ex Hesiodis (cfr. Meinek. supra 
p. 135): veri tamen simile est eliam Aristophanem in hac co- 
moedia eo nomine Socratem vexavisse. 


879 ΙΧ (ὦ, 1106) 

Suidas: Οὐ μετὸν αὐτῷ" ἀντὶ τοῦ οὐκ ἐξόν. Lfguvo- 
φάνης Νεφέλαις. 

380 X (5, 65) 

Schol. Vesp. 1038. 'H ría Aog τὸ πρὸ τοῦ πυρετοῦ κρύος. 
"Ἀριστοφάνης Νεφέλαις καὶ Θεσμοφοριαζούσαις. Vide supra 
p. 293. 

N H 3 O I 
28i . I (Q, 1108) 
Ὦ μῶρε, μῶρε, ταῦτα πάντ᾽ ἐν τῇδ᾽ ἔνι" 
οἰκεῖν μὲν ἀργὸν αὐτὸν ἐν τῷ γηδίῳ 
ἀπαλλαγέντα τῶν κατ᾽ ἀγορὰν πραγμάτων, 
xexcnuévov ξευγάριον οἰκεῖον βοοῖν, 
5 ἔπειτ᾽ ἀκούειν προβατίων βληχωμένωνγ 








ARISTOPHANES 301 


τρυγός τε φωνὴν εἰς λεκάνην ἀὐϑουμένης, 
ὄψῳ δὲ χρῆσϑαι σπινιδίοις ve καὶ κίχλαις, 
καὶ μὴ περιμένειν ἐξ ἀγορᾶς ἰχϑύδια 
τριταῖα, πολυτίμητα, βεβασανισμένα 

10 ἐπ᾽ ἰχϑυοπώλου χειρὶ παρανομωτάτῃ. 

Stobaeus LV 7. ᾿Ὡριστοφάνους Νήσων. Vs. 2 legebatur 
οἰκεῖν μὲν ἐν ἀγρῷ τοῦτον, quod correxi. Meinekio nil mutan- 
dum videlur nisi τοῦτον in πρῶτον. Vs. 5 προβατίων Grotius, 
vulgo προβάτων. — Vs. ἴ ὕψῳ Salmasius, vulgo ὄψων, idem σπι- 
»idiotg, pro vulg. πηνιδίοις. δὲ Geisf. vulgo ve. — 


Π (2, 1109) 382 
44. Τί σὺ λέγεις; εἰσὶν δὲ ποῦ; 
B. .4i0i κατ᾽ αὐτὴν ἣν βλέπεις τὴν εἴσοδον. 

Schol. Av. 296: Εἴσοδος δὲ λέγεται ἡ ὃ χορὺς εἴσεισιν 
εἰς τὴν σκηνήν. καὶ ἐν ταῖς Νήσοις" Τί σὺ λέγεις; εἰσὶν δέ 
που κελ. 

HI (2, 1110) 3as 
Ὡς ἐς τὴν γῆν κύψασα κάτω xat ξυννενοφυῖα βαδίζει. 

Photius p. 311 15 οἱ Suidas: Ξυννένοφε" ἐπινεφῇ καὶ συν.- 
egi; καὶ συννέφελαά ἐστιν. ᾿Αριστοφάνης Νήσοις" Ὡς ἐς τὴν 
xvÀ. Cfr. Eustath. p. 127 et 144. 

Ι (2, 1110) 384 
«Μέξεις ἄρα 
ὥσπερ τὰ παιδί᾽, ἔξεχ᾽ ὦ φίλ᾽ ἥλιε. 

Suidas "E£ey' ὦ φίλ᾽ ἥλιε" κωλάριόν τι παροιμιῶδες ὑπὸ 
τῶν παιδίων λεγόμενον, ὅταν ἐπινεφῇ ψύχους ὄντος. "άριστο- 
φάνης Νήσοις᾽ “έξεις κτλ. Cfr. Eustath. p. 881 42. 

V (2, 1110) 385 
MAX οὐ τυγχάνει 
ἐπίδημος o». 

Etymol. M. p.338 53: Ἔνδημος" ὃ μὴ ἀποδημῶν" ἐπέ- 
δημος δὲ ὃ ἐπιδημῶν ξένος" καὶ παρὰ ᾿Αριστοφάνει ἐν Νή- 
σοις" 14AÀ? οὐ --- λέγεται δὲ περὶ τοῦ Ποσειδῶνος, ὅτι 
οὐχ ἐπιδημεῖ Ἰσϑμοῖ. κυρίως εἰρημένον. οὐχ οὕτω γὰρ 
Ἴσϑμιος ὃ ϑεός, ὡς διὰ παντὸς ἐκεῖ διατρίβειν. 

Υ (2, 1111) 386 
Καταλιπὼν Παναΐίτιον πέϑηκον. 

Schol. Av. v. 440: Ἔοικε δὲ Παναίτιον κωμῳδεῖν, ὃν καὶ 

ἐν Νήσοις" καταλ. Hav. πιϑ. ἔνϑα καὶ μαγείρου πατρὸς 


802 ARISTOPHANES 


αὐτὸν λέγει. πέϑηχον δὲ αὐτὸν εἶπε διὰ τὸ πανοῦργον. 
Suidas Διαϑήκην διαϑώμεϑα similia exhibet. 


387—389 VII—IX (2, 1111) 
Θλαστὰς ποιεῖν ἕλαας. 
Οὐ ταὐτόν ἐστιν ἁλμάδες καὶ στέμφυλα. 
Θλαστὰς γὰρ εἶναι κρϑῖετόν ἐστ᾽ 7 γ᾽ ἁλμάδας. 

Athenaeus Il p. 56 b: Ἰνημονεύει τῶν ϑλαστῶν ἐλαιῶν 
"Ἀριστοφάνης" Θλαστὰς ποιεῖν ἐλαίας. πάλιν" Οὐ ταὐτὸν — 
καὶ μετ᾽ ὀλίγα" Θλαστὰς κτλ. Haec ad Insulas pertinere sr- 
guit Pollux VI 45: Καὶ ϑλαστὰς δὲ ἐλαίας à» Νήσοις ἂν εὕ- 
ροοις ᾿ἀριστοφάνους. Vs. 1 ἐλάας Dindorfius, libri ἐλαίας. Vs.3 
χρεῖττον idem, vulgo κρεῖσσον. deinde scripsi ἐστ᾽ ἢ γ᾽ ἁλμά- 
δας, legebatur κρεῖσσόν ἐστιν ἁλμάδος. 

390 X (2, 1112) 

Pollux IX 89: Ὡς δ᾽ ἐπὲ τῶν κερμάτων οἱ ἀρχαῖοι 4va- 
xoi ἥκιστα τῷ ἑνικῷ ἐχρῶντο, οὕτως δ᾽ ἐπὶ τῷ ἀργυρίῳ τῷ 
σληϑυντικῷ" τἀργύρεα γὰρ ἐπὶ τοῦ ἀργυρίου σπανίως ἂν 
τις εὕροι παρ᾽ αὐτοῖς" ἐγὼ δ᾽ εὗρον ἐν ταῖς Νήσοις ᾿άριστο- 
φάνους, εἰ μὴ ὑποπτεύεται τὸ δρᾶμα, ὡς ᾿“ριστοφάνους οὐ 
γνήσιον. ldem VE 104: Εἴρηται δὲ καὶ ἀργύρεα ἐν Mgr 
στοφάνους Νήσοις. 

391 XI (2, 1112) | 

Etymol. M. p. 333 33: Ἔλυμος" σπέρμα τι 0 ἑψῶντες 
οἱ “Δάκωνες ἤσϑιον, ᾿Αριστοφάνης Νήσοις. 


392 XII (ὦ, 1112) 

Pollux X 47: Θρᾶνοι, ϑρανία, ϑρανέίδια ἐν Νήσοις 
᾿Αριστοφάνους. 
τος ΧΠ (2, 1112) 


Hesychius: Gv ocov κυνῆ. ᾿Αριστοφάνης ἐν Νήσοις, οὐ 
τοῦ αὐλητοῦ μνημονεύων, ἀλλ᾽ ἀντὶ τοῦ φύλλα εἰπεῖν καὶ 
κλάδους. Recle fabulae nomen restituit Musurus (codex νήσ..) 
at Θύρσου xvvi (cod. 9vosovxóvg) ferri nequit. — Videtur in 
illo loco διττογραφία fuisse, Θύρσου γυνή, quam ad Thyrsi 
tibieinis uxorem referebant, de qua vid. Hesychius Goog" αὐ- 
λητὴς ἦν, γυναῖκα ἔχων &valgay. et ϑύρσου γονή bh. e. ger- 
mina, folia tenera. 

Ο 4 Κα 44 Ez 
394 [ (2, 1118) 
Πρώην ἐρανιστὰς ἑστιῶν Timo ἔτνος. 
Photius p. 11 22: "Egavicag" “ημοσϑένης, svi ταῦ ὄρανον 


ARISTOPHANES 908 


αἰτήσας. ἐρανιστὴς μέντοι κυρίως ἐστὶν ὃ τοῦ ἐράνου μετέ- 
χων" καὶ τὴν φορᾶν, ἣν ἑκάστου μηνὸς ἔδει καταβάλλειν, 
εἰσφέρων. ᾿Ἐρανιστάς" ὡς ἡμεῖς καλοῦσιν. Ἀριστοφάνης 'Oà- 
χάσιν' Πρώην κτλ. Cfr. Zonaras I p. 862 et Cram. Anecd. 
Paris. IV. p. 135 21. 


II—V (ὦ, 1118) 395—398 
AAA ἱμάντα uot 
δὸς καὶ ζμινύην" ἐγὼ γὰρ εἶμ᾽ inl ξύλα. 

Eustathius p. 217: Αἴλιος Διονύσιός φησιν ὅτι --- καὶ τὴν 
ζμινύην (λέγουσιν) — φέρων καὶ χρῆσιν ᾿Αριστοφάνους ταύτην 
AAA" ἱμάντα κτλ. Ad Holcadas haec pertinere docet Pollux X 
113: Φαίης δ᾽ ἂν κατ᾽ ᾿Αριστοφάνην λέγοντα ἐν Ὃλκάασι καὶ 
παττάλους ἐκκρούειν καὶ σκύταλον ὑποσίδηρον καὶ σμινύδας καὶ 
ἀγκαλίδας. ubi scribendum καὶ παττάλους ἐγκρούειν καὶ 
σκυτάλιον ὑποσίδηρον καὶ σμινύας καὶ ἀγκαλίδας. 
Cír. Schol. Avium v. 1283: Τοῦ δὲ σκυτάλιον τὸ ἃ ἐκτείνεται, 
ὡς ἐν Ὁλκάσιν. et praeterea huc refero Poll. VII 148: Τὴν 
δὲ σμινύην σμινύδιον ᾿Αριστοφάνης καλεῖ. Deinde poeta 
ἀγκαλίδας ξύλων dixisse videtur, cfr. Phryn. Bekk. p. 13 10. 


VI (2, 1119) 396 
Ἐπεὶ δ᾽ ἐγενόμην οἶπερ ἢ ἐπὲ ξύλα. 

Photius p. 57 8: 'Hie* δισυλλάβως, τὸ ἐπορευόμην, σὺν 
τῷ & γράφεται. — ᾿Αριστοφανης Ὃλκάσιν" ᾿Επεὶ δ᾽ κτλ. Cfr. 
Suidas in ἦα et gramm. Coisl. apud Montefalc. p. 234. 

VII (2, 1149) "E 
“όγχαι δ᾽ éxovAiLovro xal ξυστὴ κάμαξ, 
Pollux X 144: ᾿ἀριστοφάνης ἔφη ἐν Ὃλκασι" “γχαι κελ, 
VIII IX (2, 1119) 401. 402 
Ποῖ δὴ τὸν ὀρνίϑειον οἰκίσκον φέρεις; 

Eustathius p. 1428 4: Ἔχ δὲ τοῦ οἴκου καὶ οἰκίσκος παρὰ 
“Δριστοφάνει, περδικοτροφεῖον, οἷον" Τί δὲ xrÀ. Ad Holcades 
haec pertinere Pollux docet X 159, ubi simul alium locum re- 
spexit: Καὶ οἰκίσκον δὲ ὀρνίϑειον xai οἰκίσκον περδε- 
κικὸν ᾿Αριστοφάνης ἐν Ὁλκάσιν ἔφη. Scripsi ποῖ δή, vulgo 
τί δέ. 

“ Χ (ὦ, 1119} 403 

Δάπτοντα, μιστύλλοντα, διαλείχοντά μου 
τὸν κάτω σπαταγγη». 


Alhenaeus lll p. 91 c: μνημονεύδι δὲ καὶ τῶν σπαταάγγων 


304 ARISTOPHANES 


ὁ Σώφρων καὶ ᾿Αριστοφάνης ἐν Ὁλκάσιν οὕτως" Ζ΄άπτοντα 
κτλ. Vs. 1 δάπτοντα Porsonus scripsit, codd. δαρδάπτοντα. 
Vs. 2 respicit Pholius p. 529 29, 


404 XI (2, 1120) 
»“δαχεῖ γὰρ αὐτοῦ τὸν ἄχορ᾽ ἐκλέγει τ᾽ ἀεί 
ἐκ τοῦ γενείου τὰς πολιᾶς. 

Grammat. Bekkeri p. 474 81: L4y8ga: τὰ ἐν τῇ κεφαλῇ 
καὶ τῷ γενείῳ πίτυρα. ᾿Αριστοφάνης Ολκάσιν ᾿Αδαχεῖ γὰρ 
αὐτοῦ τὸν ἀχῶρα ἐκλέγεται ἐκ τοῦ γενείου τὰς πολεὰς τοῦ 
Ζιός. Cfr. Photius p. 8 1: καὶ ἀδαχεῖν τὸ κνήϑειν᾽ ΞΑδαχεῖ 
γὰρ αὐτοῦ τὸν d? χῶρα (ἢ. e. ἀχῶορα Fritzsch.) ἐκλέγει τ᾽ ἀεί, 
“Ἀριστοφάνης ἐν “Ολχάσιν. Eadem Grammat. Bekkeri p. 340 28 
et Suidas, nisi quod ἀχῶρα exhibent et Suidas fabulae nomen 
omisit: recle vero ἐχλέγει v' scribitur. corrupta rursus haec le- 
guntur in Etymol. M. p. 182 17. "Vs.1 scribendum cum Toupio 
τὸν ἄχορα. οἱ ita codd. Suidae et Etymol. M. Cfr. Hesychii 
glossa: 44yoga* và πίτυρα. Vs. 2 possis τὰς πολιὰς τὰς τοῦ 
Διός, sed potius delenda sunt illa verba τοῦ Διός, quae ex 
vitioso errore propter praegressum πολιὰς orta esse videntur. 
Nisi cum Dobraeo τουδέ scribendum. 


405 XH (2, 1121) 
Παῖδες ἀγένειοι, Στράτων 
καὶ Κλεισϑένης. 

Schol. Acharn. v. 122: Στράτων" καὶ οὗτος κωμῳδεῖται ὡς 
λωβώμενος τὸ γένειον καὶ λειαίνων τὸ σῶμα, ὡς Κλεισϑένης, 
ὥς φησιν αὐτὸς ᾿Αριστοφάνης ἐν Ὃλκάσε" “Παῖδες ἀγένειοι, 
Στράτων. Adieci καὶ Κλεισϑένης. cf. Fritzsch. act. soc. gr. 1 149. 


408 XII (2, 1121) 

Ἔστι τις πονηρὸς ἡμῖν τοξότης συνήγορος 

εὐρύπρωχκτος ὥσπερ Εὔαϑλος παρ᾽ ὑμῖν τοῖς νέοις. 

Schol. Acharn. v. 710 et Suidas: Εὐάϑλους δέκα" οὗτος 0 
Εὔαϑλος ῥήτωρ πονηρός. ᾿Αριστοφάνης ἐν Ὁλκάσιν" Ἔστι 
τις — νέοις. ἦν δὲ καὶ εὐρύπρωκτος καὶ λάλος. εἴη δ᾽ ἂν 
καὶ ἀγεννής. διὸ καὶ τοξότην αὐτὸν καλεῖ, οἷον ὑπηρέτην. 
Legitur vulgo συνήγορος ὥσπερ παρ᾽ ἡμῖν τοῖς νέοις. Recle 
Elmsleius ὑμῖν scripsit, verba ὥσπερ Ἐὔαϑλος ex Suida et qui 
partem horum servavit schol. Vesp. v. 502 accesserunt. Addidi 
praeterea δὐρύπρωκτος. Elmsleiss τοῖς παλαιοῖς. 








ANSTOPHANES 905 


. 0 ΧΗ͂ (2,122) ᾿ ot 
Καὶ xoAM ay τοῖσι περῶσιν διὰ τοὺν ΜΠαραϑῶνε τροπαῖον. 

Athenaeus lll p. 111a: Τῆς δὲ κολλύρας καλουμένου üp- 
του (μνημονεύει) “Ἀριστοφάνης — ἐν Ὁλκάσι" Καὶ κολλύ- 
ραν κελ. E 

XV (2, 1122) / 408 

“Δράκους, πυρούς, πτισάνην, χόνδρον, ζειάς, αἴρας, σεμέδαλιν, 

Galenus περὶ τροφῶν δυνάμεως vol. ΕΥ̓ p. 316 ed. Basil, 
llegó ἀράκων. τὴν ὑστάτην συλλαβὴν τοῦ τῶν ἀράκων ὀνό- 
ματος διὰ τοῦ κ γεγραμμένην εὑρίσκομεν ἐν ταῖς “Φριστοφά- 
νους Ὁλκάσιν, ἔνϑα φησίν ᾿Αράκους κτλ. 


XVI (2, 1123) 10 
᾿Σκαφίδας, μάκτρας, ἸΠοσσυνικὰ μαζονομεῖα. 

Photius p.517 13: Σκαφίδας" οὐ σκάφας, τὰ σκδύη" Σκα-. 
φίδας κτλ. ᾿Αριστοφάνης. Pollux X 102: Koi σκαφίδα δὲ 
τὴν σχάφην ταύτην ἔν ταῖς Ολκάσε λέγει συντάξας οὕτω 
σχαφίδας, μάκτρας. Idem X 84: τὰ μαζονομεῖα ᾿Αριστοφάνους 
εἰπόντος ἐν Ὃλκχάσι. 

XVII (2, 1123) 410 
Σπυρὶς o) μικρὰ xai κωρυχίς, ἢ καὶ τοὺς ματτοντας ἐγείρει. 

Eustathius p. 1534 47: Κώρυχον δὲ τὸν ϑύλακον λέγει. — 
οἱ δὲ παλαιοὶ καὶ κωρυκίδα τὸ τοιοῦτον σχεῦος καλοῦσι, πα. 
θάγοντες καὶ “Ἀριστοφάνους χρῆσιν ταύτην. Ad Holcades haec 
esse referenda Pollux docet X 172: Εἴποις ἂν — καὶ κωρυ- 
κίδα, ὡς ἐν ταῖς Ὁλκάσιν ᾿Αριστοφάνους. 


XVII (2,1123) | " 
Σκόμβροι, κολίαι, λεβίαι, μύλλοι, σαπέρδαι, ϑυννίδες. 
Athenaeus III p. 118 d: ἸΜνημονεύει δὲ τῶν μύλλων καὶ 
᾿Δριστοφάνης ἐν Ὃλκάσι" Σκόμβροι κελ. λεβίαι Dindorfius, 
vulgo λέβιοι. ' | 
XIX (2, 1123) 412 
Ὦ κακοδαίμων, ὅστις ἐν ἅλμῃ πρῶτον τριχίδων ἀπεβάφϑη. 
Athenaeus VII p. 329 b: ᾿πριστοφάνης δ᾽ ἐν Ὁλκάσιν" Ὦ 
καχόδαιμον κτᾶ. --- τοὺς γὰρ εἰς τὸ ἀπανϑρακίζειν ἐπιτη- 
δείους ἰχϑῦς εἰς ἅλμην ἀπέβαπτον, ἣν καὶ Θασίαν ἐκάλουν 
ἅλμην, ὡς καὶ ἐν Σφηξὶν ὃ αὐτός φησι ποιητής" Καὶ γὰρ 
πρότερον δὶς ἀνϑρακίδων ἅλμην πιών. Recte Brunckius ὦ κα.. 
κοδαίμων .ecripsit. Alter versus cum in Vespis non legatur, 
Comici graeci 








806 ARISTOPHANES 


fortssse ad Holcades pertinel. coniecit ibi C. Fr. Hermannus 
δυσανϑοαμέδων. Cfr. etiam infra Fr. XXL 
418 XX (2, 1124) 

"IO «Ἰακεδαῖμον, τί Goa πείσει τήμορα; 

Schol. Nub. Ald. v. 699: Τήμερα" καὶ ἐν Ὃλκάσιν" "Io 4a. 
χεδαίμων κτλ. Suidas et R. V. simillimum versum afferunt ex 
Pace: Τήμερος" ὃ σημερινός, καὶ ἔστι τεταγμένον enl σώμα- 
voc. τὸ δὲ τήμερον ἐπὲ χρόνου λέγεται καὶ ἐν Εἰρήνῃ ἰὼ 
“«Τακεδαέμων,τέ ἄρα ποιήσειε τήμερα. ἀντὶ τοῦ σημερινή. vid. 
supra p. 284. At Holcades dicit schol. Homeri Hiad. γ 182: Ta | 
μέντοι παρὰ τὸ φρὴν συντιϑέμενα ὀφύλαξε τὸν τόνον, vdvwo. | 
φρον, δαΐφρον. ὅϑεν σημειῶδες ἐκεῖνο κατὰ κλητικὴν ἰὼ “4αχε- 
δαῖμον ᾿Αριστοφάνης Ὃλκάσιν. — Adde Io. Alexandr. p. 14 19 
et Choeroboscum Bekkeri p. 1245, ubi ὦ ““ακεδαῖμον omisso 
aueteris nomine legilur. Denique Photius haec respicit p. 202 
18, quamquam codex miro errore: “αχεδαιμῶν' τὴν κλητικχὴν 
περισπῶσιν" οὕτως ᾿Αριστοφάνης. Scribendum “ακαϑδαῖμον. 


"n XXI (2, 1124) 





Antisllicista p. 82 23: ““λμαία, ᾿Αριστοφάνης "Olxaow 
áAualar πιών. Adde Phrynichum Bekk. p. 22 28: “Ζλμαίαν, 
τὴν ἅλμην ὡς ᾿ϑηνᾶ ᾿Αϑηναία, πύλη πυλαία, ὥρα ὡραία. | 
A15 XXII (2, 1125) | 

| Hesychius: rre σφακέλισεν" ἐσάπη. ᾿“ρισεοφάνης '0i- | 
χάσιν. οὗ δὲ ἰατροὶ τὴν ἐκ σήψεως μελανίαν. ἢ ἀντὲ τοῦ 
προσεσπάσϑη. ἢ αἰφνιδίως ἀπέθανεν. Οἷνρ. Grammet. Bekk.— | 
p.422 25. Suidas v. “πεσφακέλεσεν. Zonaras lp. 2:0. Etymol. 
M, p. 120 13 et Cram. Anecd. Per. IV p. 179 27. 


A648 XXHI—XXV (ἢ, 1125) 

Pollux IX 60: Kai τὸ δραχμῆς ἄξιον δραχμεαῖον, ὡς 
ἐν ,“Αριστοφάνους Ὁλκάσιν. Harpocratio p. 78 9: SEniyvoy — 
τὰ πρυμνήσια ἐπίγεια ἔλεγον. κέχρηνται τῷ ὀνόματι καὶ οἱ 
τῆς ἀρχαίας κωμῳδίας ποεῃταί. ᾿«Αρισνοφάνης Ὃλκάσι. Vulgo 
ἐπίγυον quod revocavi, vid. Boeckh. Inscript. Nav. p. 162. ξπίγειον 
Bekkerus. Schol. Lysistr. v. 722: Τροχιλέα δέ ἐστιν ὃ τρο- 
χὸς τοῦ ξύλου τοῦ φρέατος, δὲ οὗ ἱμῶσι. δεδήλωται δὲ mi 
τούτου xai ἐν Ὁλκάσι. | 
419—421 XXVI —XXVIH (2, 1125. 1126) 

Pollux X 73: Ἔν δὲ τοῖς ἀγγείοις τάτεϑετο ἂν sci ἃς εἶ» 
enxe» ᾿Αρισεοφάνης ἐν Ὁλκάσιν ὕρχας οἴγου (ὕρχας Lobeck) 








ARISTOPHANES 307 


Cfr. VI 14. — Stephanus Byz. 60:6: πόλις τῆς .diag. — τὸ 
ἐθνικὸν Φασιάτης xal Φασιατικὸς xat Φασιανός, ὡς Mo- 
στοφάνηρς iv Ὁλκάρε. —— Pollux | 88: μ]έγφιτο δ᾽ ἂν παχεῖα 
γαῦς καὶ ταχυναγερῇσα χαὶ δρομάδες ὁλεάδες, ὡς Ἰάρι- 
στοφαάνης. 
II E 4 4 ProIit 
Ι (2, 1126) 422 
Schol. Platonis p. 330 ed. Bekk. Μέλητος δὲ τραγῳδίας 
φαῦλος ποιητής, Θρὰξ yévog, ὡς ᾿Αριστοφάνης Βοτράχοιρ, 
Πελαργοῖα, Δαΐἴου υἱὸν αὐτὸν λέγων, ἐπεὶ ᾧ 8er οὗ Πε- 
λαργοὶ ἐδιδάσκοντο καὶ ὃ Μέλητος Οἰδιπόδειαν καϑῆκεν, ὡς 
zourvotéAne Ζιδασκαλίᾳις: ἐν δὲ Γεωργοῖς ὡς Καλλίαν πε- 
θραένοντος αὐτοῦ μέμνηται, ἸἨέμνηταν αὐτοῦ καὶ “υσίᾳς ἐν 
Σωχράτονς ἀπολογίᾳ. 
II (2, 1127) 428 


"Avrayüg T)0.0T0» Sew ἐν ἐπινικίοις κρέας. 
Athenaeus IX p. 387 f: ᾿Αριστοφάνης Πελαργοῖς Lfvra- 
γᾶς κτλ. 
Ill (2, 1127) 424 
Ὁ μὲν ἦδεν ᾿Αδμήτου λόγον πρὸς μυρρίνην, 
6 δ᾽ αὐτὸν ἠνάγκαζεν “Αρμοδίου μέλος. 
Schol. Vesp. v. 1239: Καὶ ἐν Πελαργοῖς" Ὃ μὲν κρλ. 


]V (9, 1128) p 
«ἀπεσημηνάμηγ 
τὰς τῶν κακούργων οἰκίας. 

Herodianus Piers, p. 462: Σημεῖον λέγοντες σημειοῦσϑαι 
οὐ λέγρμεν, ἀλλ᾽ ἀποσημαίνεσϑαι, ὡς «ἀριστοφάνης ἐν lla- 
λαργοῖς ““πεσ. κτλ, 

V (9, 1128) 426 
"H» γὰρ ἕν᾽ ἄνδρ᾽ ἄδικον σὺ διώκῃς, ἀντιμαρτυροῦσι 
ϑώδεκα τοῖς ἑτέροις ἐπισίτιοι. 

Athenaeus VI p. 247 ἃ: ᾿Ἐπισίτιοι καλοῦνται oí ἐπὲ τροφαῖς 
ὑπουργοῦντες --- ΞΑριστοφάνης Πελαργοῖς " Ἢν γὰρ κελ. 8.1 
σὺ διώκῃς scripsit Porsonus, vulgo συνδιώκῃς.  Vs8.2 Dindorf. 
coniecit. ἐσείσιτοι. 

VI (2, 1128) A3T 
Ἀοφαλᾶς v ἀρνῶν κωλᾶς τ᾽ ἐρίφων. 

Athenaeus IX p. 368 e: Κωλῆ. ᾿Αριστοφάνης — ἕν Ha- 
Aeeyotg* Κεφοαλάς wrÀ. Legebetur χωλᾶς ἐρίφων, ndiegi par- 
loda σέ, 

20 * 


308 ARISTOPHANES 


428 | VII (2, 1128) 
Χαλκώματα, προσκεφάλαια. 

Polux X 174: Καὶ χαλκώματα ἐν μέρει τῶν σκδυῶν — 
εἰπόνεος ᾿Αριστοφάνους ἐν Πελαργοῖς" Χαλκώματα, προσκχε- 
φάλαια. Cfr. ΥἹΙ 105. 

429 VII (2, 1129) 
Βαλανεὺς ὠϑεῖ ταῖς ἀρυταίναις. 

Pollux X 63: ᾿Αρύταινα --- ᾿Αριστοφάνους εἰπόντος Βαλα- 
ψϑὺς κτλ. Quem versum huc pertinere ostendit Moeris p. 192 13: 
Βαλανεὺς παρὰ Πλάτωνι xal “Ἀριστοφάνει Πελαργοῖς. 


480. 431 IX X (2, 1129) 

Antiatticista p. 111 7T: Ὀβολίας ἄρτουρ" τοὺς ὀβολοῦ 
πωλουμένους. ᾿Αριστοφάνης Πελαργοῖς. Harpocratio: Qi- 
κίσκῳ" — ἐκάλουν δὲ oi ᾿Αττικοὶ τὸ ὕφ᾽ ἡμῶν λεγόμενον 
ὀρνιϑοτροφεῖον οἰκίσκον. ᾿Αριστοφάνης Πελαργοῖς, Mera- 
γέγης «ὕραις. Cfr. Photius p. 319 4. 


432 XI (2, 1129) 
Schol. Pluti v. 84: Πατροκλέουρ" εἷς ἦν τῶν τὸν .da- 
χωνικὸν βίον ζηλούντων "AS 1valay ; πλούσιος μὲν σφόδρα, 
ἄλλως δὲ κακόβιός τις καὶ φιλοχρήματος καὶ σχνιφὸς κωμῳ- 
δεῖται, ὡς ἐν τοῖς Πελαργοῖς εἴρηται περὶ τούτου, ὅστις ἕνε- 
κεν τῆς φειδωλίας οὐδένα εἴα προσίεσϑαι φυλακῆς 
ἕνεκα τῶν χρημάτων καὶ γλίσχρου βίου. Similia exhi- 
bet Suidas s. v. Πατροκλῆς. cf. codicum varietates schol. 
433 ΧΙ (2, 1129) 
| Schol. Pluti v. 665: Νεοκλεέδης — εἴρηται δὲ καὶ & 
Πελαργοῖς περὶ αὐτοῦ ὅτε δήτωρ καὶ συκοφάντης iori». 
IL4OYTOZ ΠΡΟΤΕΡΟΣ 
434 I (2, 1130) 
Τῶν λαμπαδηφόρων τὸ πλείστων αἰτίαν πλατειῶν 
τοῖς ὑστάτοις. 

Schol. Ran. v. 1093: Οἱ Κεραμῆς" ot τὸν Κεραμεικὸν oi- 
χοῦντες. δῆμος δὲ ᾿4ϑηναίων. ἐκεῖ γὰρ ὃ ἀγὼν ἐγίνετο. καὶ 
ἐν Πλούτῳ πρώτῳ" Τῶν λαμπ. κτλ. Legebatur τοῖς ὑστάτοις 
πλατειῶν, quod correxit Dindorfius. Nisi forte locus ex systemale 
iambico petitus est, quae Meinekii est sententia. σελεῖστον cod. O. 


435 I (2, 1130) 
Antiatticista p. 78 11: 44»arrecolav "Ἀριστοφάνης Πλούτῳ. 
Rectius Suidas: 44 ναπηρίαν" οὕτως ᾿Αριστοφάνης Πλούτῳ. 








ARISTOPHANES 909 


vid. Phrynichum Bekkeri p. 9 22: ᾿“ναπηρία. διὰ τοῦ ἢ τὴν 
τρέτην, oV διὰ τῆς 8& διφϑόγγου, ὡς οὗ ἀμαϑεῖς. τὸ μὲν οὖν 
ἀνάπηρος. καϑωμέληται, τὸ δὲ ἀναπηρία σπάνιον. 
Π (2, 1131) 436 
Antiatticista p. 84 4: BAdE, βλακεύειν, βλακεύεσϑαι, xai 
βλάκες xal βλακικῶς" Πλάτων Γοργίᾳ, ὃ αὐτὸς Εὐθυδήμῳ, 
“Ἀριστοφάνης Πλούτῳ. Etymol. M. p. 198 57: Βλάξ, ó εὐήϑης 
xai ἀργὸς καὶ ἀνόητος. ᾿Αριστοφάνης βλάκες φυγεργοί. 
Lonaras I p. 390 βλάκες φιλεργοί. | 


IV V (Q2, 1131) 437. A38 
Antiatticista p. 88 7: Γραΐζειν, ὅταν τὸ συναγόμδνον ἐν 
ταῖς χύτραις καὶ ἐπαφρίζον ἐκχέωσιν, ᾿Αριστοφάνης Πλούτῳ. 
Idem p. 95 29: Ἐμπαίζειν" ἐπὶ τοῦ καταγελᾶν ᾿Αριστοφάνης 
Πλούτῳ. 
VI VII (2, 1131) 489. 440 
Suidas: "H» δ᾽ ἐγώ. παρὰ ᾿Αριστοφάνει Πλούτῳ. ita codd., 
vulgo παρὰ Πλουτάρχῳ καὶ “Ἀριστοφάνει.  Choeroboscus Bek- 
keri p. 1380: ἔχομεν τὴν χρῆσιν τοῦ ἦν ἐγὼ παρὰ ᾿Αριστοφάνει 
ἐν Πλούτῳ. Cfr. Etymol. M. p. 431 15. Alii ad Pluti vs. 29 
retulerunt. — Antiatticisla p. 113 11: Ῥυφῆσαι διὰ τοῦ v 
“Αριστοφάνης Πλούτῳ. 


ΠΟΙΗΣῚΙΣ 
(2, 1132) ui 
Γυναῖκα δὲ ζητοῦντες ἐνϑαδ᾽ ἥκομεν, 
ἣν φασιν εἶναι παρὰ σέ. 

Priscianus XVIII p. 241 ed. Krehl.: Attici παρὰ σὲ pro παρὰ 
σοί, quomodo et nos apud te. Aristophenes Ποιήχει (Ποιήσει. 
Brunckius) Γυναῖκα δὲ ζητοῦντες ἕνα δ᾽ οἶκον νυνὶ ἐᾷς iva 
εἶ παρά ce. Cod. Monac. ΓΥΝΑΙΚΑ͂ 4E Ζ HTOINTEC 


ENA4AEOGIKOMNNHNEAMCIN EIN.AI ΠΑΡΑ͂ CE. Cor- 
rexit Dindorfius. 


ΠΟΑΥΙΔΟΣ 

I (2, 1133) 442 
Τὸ yàg φοβεῖσθαι τὸν ϑάνατον λῆρος πολύς" 
πᾶσιν γὰρ ἡμῖν τοῦτ᾽ ὀφείλεται παϑεῖν. 


Stobaeus CXVIII 16: 24ov0rogavovc Πολυΐδου. 


310 ARISTOPHANES 


us JW (2, 1134) 
"Ido? δίδωμν τήνδ᾽ ἐγὼ γυναῖκά dob 
Φαίδραν" ἐντὶ πῦρ δὲ πῦρ ἔοιχ᾽ fjevs ἄγων. 
Stobaeus LXVIII 17: ᾿φριστοφάνης ἐν Πολυΐδῳ. 


ud HI (2, 1135) 
“Ἵιὰ τῆς ἀγορᾶς τρέχων, ἀναρίσεητος co. 
᾿ Suidás: ᾿ναριστος" μᾶλλον δὲ ἀναρίστητος, ᾿Αριστοφάνης 
IToÀveldg* 4ιὰ τῆς ἀγ. τρέχω, ἀν. ὦν. Scripsi τρέχων. 
"m IV (2, 1135) 
᾿Ελλιμενίξζεις ἢ δεκατεύεις. 

Pollux IX 81; Καὶ ὡς ᾿“ἰριστοφάνης dv Πολυείδῳ. Ἔλλι- 
ἐιενίζεις κτλ. 

446 V (2, 1135) 

Photius p. 13 19. Suidas, Etymolog. M. p. 373 19 οἱ Mich. 
Apostol. IX 9 p. 105: Ἔρημον ἐμβλέπειν. ἀκίνητον xai vo- 
ϑρόν" οἷον ὅταν εἰς ἐρημίαν ἢ πέλαγος μέγα xai ἀχανὲς βλέ- 
πωμεν. ΦΑριστοφανὴης Πολυΐδῳ (Suidas et Etymol M. Πο- 
Áveidg ). | 
447. A48 VI Vil. (2, 1136) 

Etymol. M. p. 451 52: Θησειότριψ' ὃ ἐν τῷ Θησείῳ 
διατρίψας. “Ἀριστοφάνης Πολυΐδῳ. xai ϑησομύξειν δὲ ἐν 
τῷ αὐτῷ λέγεται. vulgo δὲ τὸ ἐν αὐτῷ λέγειν.  Correxit Gais- 
fordius ad Hesiod. Th. 709 ex codice. 

449. 450 VII IX (2, 1186) 

Moeris p. 205 19. Οὐκ ἀπήρκει" ἀντὶ τοῦ οὐκ ἀπέχρη. 
“Ἀριστοφάνης Πολυΐδῳ. — Pollux IX 180: ᾿4ριστοφάνης δὲ ἐν 
Πολυείδῳ καὶ προσεμφερὴς εἶπε. 


HPO 4r uwN 


451 | (2, 1137) “ 
Σταϑερὰ δὲ κάλυξ νεαρᾶς ἥβης: 
Photius p. 534 1 et Suidas Σεαϑερύν: --- τινὲς καὶ ἐπὶ 


τοῦ στασίμου, ὡς «Αἰσχύλος ἐν ΨΨυχαγωγοῖς Σταϑεῤοῦ χεύμα- 
vog. καὶ «Ἀριστοφάνης ἐν Προαγῶνι (Προάγωνιε Photius) Zra- 
ϑερὰ δὲ xzÀ. σημαίνει xai τὸ μόνιμον. 
452 | 1 (2, 1138) 
"Eyevüdqhv χορδῆς ὃ δύστηνος tftvt»* 
πῶς ἐσίδω δύγχος περικεκαυμένον;. 
Athenaeus ΠῚ p. 95 d: ᾿έρυιστοφάνης Πῤσαγῶνε" "Eycvod- 














ANISTOPHANES 911 


μὴν xzA. Vs.2 ex cod. A ὀσίδω. Rislt haud duble Kuripidem, 
vid. Schol. Vesp. v. 61. H. lacobi: πῶς ἐσθίω τὸ Óoyyog ἔτε 
κεκαυμένον; 
ΠῚ (2, 1138) 453 
Oiuos τάλας, τί μου αἀτρέφει τὴν γαστέρα; 
βάλλ᾽ ἐς κόρακας. πόϑεν ἂν λάσανα γένοιτό μου; 

Pollux X 44: Ὅτι δὲ οὐ μόνον ὀπὶ τοῦ ἀκινήτου ἀποπά» 
του τὰ λάσανα ὄὀνομαστέον, ἀλλὰ καὶ ἐπὶ τοῦ τεϑεμένου καὶ 
ἀναιρουμένου, μαρτυροῦσιν ᾿Μριστοφάνης. μὲν ἐν Προαγῶνε 
εἰπών" Οἴμοι τάλας κελ. 

IV (2, 1138). m 
Καάμνοντα δ᾽ αὐτὸν τοῦ ϑέρους ἰδών ποτε 
ἔτρωγ᾽, ἵνα κάμνοι, σῦκα τῆς μεσημβρίας. 

Athenaeus III p. 80 a: λλοι δέ φασιν ὅτι μὴ δεῖ σῦκα 
προσφέρεσϑαι μεσημβρίας" νοσώδη γὰρ εἶναι τότε. ὡς καὶ 
Φεροχράτης ἐν Κραπατάλοις δἴρηκεν, ᾿Αρισεοφανὴς δ᾽ ἔν 
Προαγῶνι Κάμνοντα δ᾽ αὐτὸν κτλ. 

V (2, 1139) 455 
Τί oix ἐκέλευσας παραφέρειν τὰ ποτήρια; 

Athengeus IX p. 380 d: Παραφέρειν --- ἸΑριστοφάνης ἐν 

Προαγῶνε" Τί ovx ἐκέλευσας x14. 


VI (2, 1139) E 
"Doa βαδίζειν μοὐστὲν ini τὸν δεσπότην" 
ἤδη γὰρ αὐτοὺς οἴομαι δεδειπνάναι. 

Athenaeus X p. 422 e: ΖΔεδειπνάναι — ᾿Αριστοφάνης ἐν 
Προαγῶνι" Ὥρα βαδίζειν κτλ. — Vs. 1 μοὐστὲν ni scripsi, cod. P 
μοι ᾽στὶν ἐπί, Casaubonus οἱ Dindorfius uovati πρός. | 

VI (2, 1139) 451 
'O δ᾽ ἀλφίτων γε πριάμενος τρεῖς χοίνικας 
κοτύλης δεούσας εἴκοσ᾽ ἀπολογίζεται. 

Athenaeus XI p. 478 f: 2495woio, δὲ μέτρον τὸ καλοῦαι 
χοτύλην. -— ᾿Αριστοφάγης Προαγῶγε" 'O δ᾽ ἀλφίτων κελ. In 
epitome ἀλφίτων χοίνικας τρεῖς κοτύλης δεούσας legitur, eadem- 
que Eustathius p. 1282 ὅ8 affert. Vs. 1 y? addidit Schweighaeu- 
serus. Vs. 9 eixoó Casaubonus ex codd. Italis, cod. Α oixad'. 
Dobraeus &xréa λογέζεται. 

VII (2, 1139) -— 488 

Sohol. Platonis p. 322 ed. Bekk. Παροιμία, à» πέϑῳ τὴν 
χεραμδέαν, ἐπὶ τῶν vàdg.rtoutag μαϑήσεις ὑπερβαιμόστων, 


319 ARISTOPHANES 


ἁπτομένων δὲ τῶν μειζόνων καὶ ἤδη τῶν τολειθοτέρων.  w£ypn: 
ται δὲ αὐτῇ “Ἀριστοφάνης ἐν Προαγῶνι. 


459. 460 IX X (2, 1140) 

Grammat, Bekkeri p. 411 17: ᾿ντλιαντλητῆρα — 2p- 
στοφάνης δὲ Προαγῶνιε καὶ 'Eniàvxog Κωραλίσκῳ τὸ αὐτὸ 
τοῦτο ἀντλίον κεκλήκασιν. Schol. Luciani Alex. p. 140 Iacob. 
Ὡσαύτως xai 0 Φρυνώνδας ἐπὶ πονηρέᾳ βοᾶται Εὐπόλιδι à 
᾿Αστρατούτοις, «uoi, ᾿Αριστοφάνει δὲ Προαγῶνι. 


ΣΚΗΝΑΩ͂Σ KA4T444 4WBANOYZAI 
461—463 I—1II (ὦ, 1141. 1142) 
“1ηκυϑον 
τὴν ἕἑπτακότυλον, τὴν χυτραίαν, τὴν καλήν, 
ἣν ἐφερόμην, ἵν᾽ ἔχοιμε συνθεάτριαν. 

Pollux X 67: Προσϑετέον δὲ — καὶ τὴν ἐν “Ἀριστοφάνους 
Σκηνὰς καταλαμβανούσαις" “Τήκυϑον κελ. εἴρηται γὰρ νῦν 
ἐπὶ ἐχπώματος. Vs.?2 χυτραίαν Iungermannus. Vulgo χυτρίαν. 
Lobeckius ad Phryn. p. 147 τὴν χυτρεᾶν, τὴν ἀγκύλην. Ys. ὃ 
respicit Pollux IV 121: Koi "4ouvogavis 08 συν ϑεάτριαν 
εἴρηκεν. VI 158: Συνϑεάτριαν δὲ καὶ συλλήστριαν καὶ 
σύγκοιτον ᾿Αριστοφάνης εἶπεν. ΤΙ 56: Καὶ ϑεάτρια καὶ 
συνϑεάτρια ἡ παλαιὰ κωμῳδία. 


464 | IV (ὦ, 1142) 
Χρῶμαι γὰρ αὐτοῦ τοῦ στόματος τῷ στρογγύλῳ, 
τοὺς νοῦς δ᾽ ἀγοραίους ἧττον ἢ ᾽κεῖνος ποιῶ. 

Schol. Platonis Clark. ed. Bekk. p. 330: ᾿πριστοφάνης — 
ἐκωμῳδεῖτο ἐπὶ τῷ σκώπτειν μὲν Εὐριπίδην, μιμεῖσϑαι 0 
αὐτόν. Κρατῖνος" Τίς δὲ σύ; κομψός Tig ἔροιτο ϑεατής" ὑπο- 
λεπτολόγος, γνωμιδιώκτης, εὐρισπτιδαριστοφανέζων. καὶ αὐτὸς 
δ᾽ ἐξομολογεῖται Σκηνὰς καταλαμβανούσαις" Χρῶμαι γὰρ αὖ- 
τοῦ, φησί κτλ. Primum versum attulit etiam Plutarchus Moral. 
.p. 30d. Cf. Grammat. Bekk. p.339 10. 


465 V (2, 1143) 
Kal μὴν. ἄκουσον, ὦ γύναι, ϑυμοῦ δίχα 
καὶ κρῖνον αὐτὴ μὴ uev ὀξυρογμίας. 
Photius p. 340 22: Ὀξυρεγμεῖν" ὅταν μεϑ᾽ ἡμέραν ἐποξίσῃ 
"ἢ. τροφή. “Ἀριστοφάνης i ἔν Σκηνὰς "αταλαμβανούσαις viv ὑξυ- 
ϑυμίαν οὕτως ἔφη" Καὶ μὴν κελ. 











ARISTOPHANES 913 


VI (2, 1143) 405 
AAA ἔχουσα γαστέρα - 
- μεστὴν βοάκων ἀπεβαάδιζον oixads. 

Athenaeus VII p. 287 a: Σπεύσιτιπος δὲ καὶ οἱ ἄλλοι "4:- 
τικοὲ βόακας. ᾿Αριστοφάνης Σκηνὰς καταλαμβανούσαις" 2413 
ἔχουσα κτλ. Cf. Etymol. M. p. 218 30. Zonaras I p. 413. 

VII (2, 1144) 467 
Καὶ τῶν πλατυλόγχων διβολίαν ἀκοντίων. 

Pollux VII 157: ᾿“ριστοφάνης δὲ ἐν Σκηνὰς κακαλαμβα 

γούσαες ἔφη" Καὶ τῶν πλατυλ. xvÀ. 


VII (2, 1444) 468 
Καὶ τῶν πλατυλόγχων, ὡς ὁρᾷς, ἀκοντίων». 
Pollux X 144: Καὶ ᾿Ἀριστοφάνης μὲν ἔφη — ἐν δὲ Σκη- 
γὰς καταλαμβανούσαις" Καὶ τῶν κτλ. 
IX (2, 1144) T" 
Τὴν πόρδαλιν καλοῦσι τὴν κασαλβάδα. 
Pollux VII 202: ᾿ριστοφάνης ἔν Σκηνὰς καταλαμβανού- 
σαις᾽ Τὴν πόρδαλιν κτλ. ᾿ 
ΠΧ ΩΩ, 4444 Aro 
"Τὴν κακκάβην ydo xüe τοῦ διδασκάλου. 
Athenaeus IV p. 169 c: Τὴν χύτραν δ᾽ ᾿Αριστοφάνης ἐν 
Σχηνὰς καταλαμβανούσαις κακκάβην εἴρηκεν οὕτως" Τὴν κακ- 
χάβην κτλ. Codex À χἀστοῦ, reliqui καρύστου, xe τοῦ Pol- 
lux X 106. 
XI (2, 1144) an 
Οὐ γὰρ σῶς ἀντέλεγες τούτῳ τῷ δειπνίῳ" o) yàg ἄκανϑαι. 
Hesychius: Οὐ γὰρ ἄκανθαι" παροιμία. ᾿Αριστοφάνης 
Σκηνὰς καταλαμβανούσαις Οὐδ᾽ ἴσως ἀντέλεγες κτλ. sic vulgo, 
quod correxi. 
XII (2, 1145) 472 


Pollux X 114: Ὁ δὲ ᾿Αριστοφάνης ἐν Σκηνὰς καταλαμβα-- 
γούσαις ἔφη Ὥσπερ κόσκινον αἰρόπινον τέτρηται. 


XII (2, 1145) 413 
Pollux X 147: — τάχα δὲ xoi μοχλίον, &i xai τοῖς τοι- 


χωρύχοις τοῦτο προστιϑέασιν οἱ κωμῳδοποιοί. καὶ μοχλίσκον 
δὲ τὸ τοιοῦτον ᾿Αρισεοφάνης ἐν Σκηνὰς καταλαμβανούσαις 
ὠνόμασεν εἰπὼν Τοῖχον μοχλίσκῳ καλαύξιν. Sic vulgo, 
unus cod. χαλύνειν et Iungerm. μοχλίσκον. Corrigunt καταβα-- 
λεῖν, Scribendum σκαλδεύϑ ἐν. 





814 ANSTOPHANRS 


(n XIV (2, 1145) 

Schol. Equ. v. 424: Κοχώνη τόπος ὑπὸ τὸ αἰδοῖον, τὸ μεταξὺ 
τῶν μηρῶν καὶ τῆς κοεύλης καὶ τῶν ἰσχίων. μέμνηται δὲ τῆς 
κοχίνης καὶ ἐν Σκηνὰς καταλαμβανούσαις 44 LAG συσπᾶσϑαι 
δεοῖ τὰς κοχώνας. Scribendum 14444à συσπᾶσϑαέ ge δεῖ 
Τὰς κοχώνας, vel τὰ κοχώνα. Cod. O συσπάσαι. 

415 XV (2, 1145) 

Pollux X 28: Τὸ κόρημα" καλεῖται δὲ οὕτω xai τὸ σκεῦος 
καὶ τὸ κάϑαρμα τὸ κορούμενον. τὸ δὲ ῥῆμα κορεῖν ἂν λέγοις. 
καὶ τὸ μὲν σκεῦος καὶ ῥῆμα ὑπὸ Εὐπόλιδος εἴρηται v τοῖς 
Κόλαξι Τουτὶ λαβὼν τὸ κόρημα τὴν αὐλὴν κόρει. τὸ δὲ κο- 
ρούμενον ἐν Σκηνὰς καταλαμβανούσαις ᾿Αριστοφάνους, ὥσπερ 
ἐν Καλλεπιείδη (Καλλιππίδου Elmsl.) Ἐπὶ τοῦ κορή- 
ματος καϑέζομαε χαμαί. Cf. Meinekius I p. 227. 

AT6—AT9 XVI— XIX (2, 1146) 

Photius p. 404 20: Πεζίδα" τὴν ὦαν τοῦ ἱματίου. “4ρι- 
στοφάνης Σκηνὰς καταλαμβανούσαις. Pollux X 172: Τὴν δὲ 
πήραν πηρίδιον εἴποις ἄν, ὡς ἐν Σκηνὰς καταλαμβανούσαις 
᾿Αριστοφάνης. Hesychius: Τριτοστάτης" ᾿Αριστοφανγης ἔν 
Σκηναῖς. Recte Dindorfius Τριτοστάτις. vid. Pollux IV 106: 
καὶ τὴν γυναῖκα δὲ τριτοστάτιν “Φριστοφανης καλεῖ. —Harpo- 
cratio: Δήμαρχος" — ὅτι δὲ ἠνεχυρίαζον οἵ δήμαρχοι δη- 
Aoi "Ἀριστοφάνης ἐν Σκηνὰς καταλαμβανούσαις. 

TA4rDHNIZTAI 
450 Ι (2, 1447. 1148) 
Καὶ μὴν πόϑεν Πλούτων γ᾽ ἂν ὠνομάζετο, 
δὲ μὴ τὰ βέλτιστ᾽ ἔλαχεν; ἕν δέ σοι φράσω, 
ὅσῳ τὰ κάτω κρείττω ᾽στὶν ὧν Ó Ζεὺς ἔχει. 
ὅταν γὰρ ἱστᾷς, τοῦ ταλάντου τὸ δέπον 
5 χάτω βαδίζει, τὸ δὲ κενὸν πρὸς τὸν Δία. 
* * * * 

Οὐ γὰρ ἂν more 
οὕτω στεφάνοισιν ἐστεφανωμένοι vexoot 
προὐκείμεϑ᾽, οὐδ᾽ ἂν κατακεχριμένοι μύροις, 
δἰ μὴ καταβάντας εὐθέως πίνειν ἔδει. 

40 διὰ ταῦτα γάρ τοῦ καὶ καλοῦνται μακάριοι" 
πᾶς γὰρ λέγεν τις, ὃ μακαρίτης οἴχεται, ᾿ 
κατέδαρϑεν, εὐδαίμων, ὅτε οὐκ ἀνιάσεται. 
καὶ ϑύυομέν γ᾽ αὐτοῖσι τοῖς ἐναγίσμασιν 
ὥσπερ ϑεοῖσε καὶ χοάς γε χβύμενοι 

15 αἰτούμεϑ᾽ αὐτοὺς τὰ καλὰ δεῦρ᾽ ἀνιέναι. 


ARISTOPHANES 815 


Stobaeus CXXI 18 περὶ συγκρίσεως ζωῆς καὶ ϑανάτου. 
Vol. Ill p. 47? ed. Gaisf. ᾿Φριστοφάνους Ταγηνισταῖς" Καὶ μὴν 
s*A. Lemie omissum in ed. Trincav., cód. V χἀριστοφανὴς va- 
γηνετ. iotus locus omissus ih cod. ἃ. Vs. 6. 7 legebaiur av 
γὰρ ἂν nore οὕτως doregavouévoi. ἴπ his στεφάνοισι addidit 
Meinekius, vexooi ipse adieci. Vs. 8 Dindorfius adiecit μύροις. 
Vs. 12 ὅτι scripsi, vulgo ὅτ᾽, Vs. 14 yeouevos Seidlerus, codd. 
χέομεν. 

I (3; 1149) 481 
AA στεφάνωσαι" xol γὰρ ἡλικίαν ἔχεις 
ἀποχρῶσαν ἤδη. 

Grammat. Bekkeri p. 439 22 et Suidas: χ“πογρώντως. αὖ- 
τάρκως, ἱκανῶς. ᾿Αριστοφάνης Tayngviavoig* 244Aà σε. xA. 


HI (2, 1149) 183 
Τοῦτον φὸν ἄνδρ᾽ ἢ βιβλίον διέφϑορεν 
ἢ Πρόδικος ἢ τῶν ἀδολεσχῶν εἷς γέ τίρ. 

Schol. Nubb. 361 et Suidas v. Πρόδικος: Προδίκῳ -- μνη- 
μονεύει δ᾽ αὐτοῦ καὶ "Ἀριστοφάνης ἐν Ταγηνισταῖς οὕτως" Τὸν 
ἄνδρα τοῦτον ἢ κτλ. Vs. 1 inverso ordine Hermannus scripsit 
τοῦτον τὸν ἄνδρ᾽ ἤ. Deinde διέφϑορεν Kusterus, vulgo διέ- 
φϑειρεν. Vs. 2 Suidas ἀδολέσχων. Tum scholiasta δἴσφρησις. 
Cfr. Procl. in Plat. Parm. IV p. 50 ed. Cousin. 


IV (2, 1150) 483 
44. Τί πρὸς τὰ “υδῶν δεῖπνα xoi τὰ Θετταλῶν; 
B. Τὰ Θετταλικὰ μὲν πολὺ καπανικώτδρα. 

Athenaeus X p. 418 d: ταῦτα δὲ καπανικὰ εἴρηκεν “4ρι- 
σεοφάνης ἐν Ταγηνισταῖς" Τί πρὸς τὰ κτλ. οἷον τὰ ἁμαξιαῖα. 
Θετταλοὶ γὰρ τὰς ἀπήνας καπάνας ἔλεγον. Vs. 2 legebatur 
καὲ τὰ Θετταλικῶν, καὶ omisit Stephanus in Thesauro p. CCCXY 
ed. Londin. Θετταλικὰ epitome pro Θετταλικῶν. Cf. Eustathius 
p. 857 30: Ldoiorogavno ἔν τῷ “υδῶν δεῖπνα καὶ Θετταλῶν, 
ὧν τὰ Θετταλικὰ πολὺ καπανικώτερα., Adde Hesychium s. v. 
Καπανικωτερα. 

V (2, 1150) 48d 
Τί οὖν ποιῶμεν; χλανίδ᾽ ἐχρῆν λευκὴν λαβεῖν" 
εἶν ᾿Ισϑμιακὰ λαβύντες ὥσπερ οὗ χοῤοί 
ᾧδωμεν εἰς τὸν δεσπότην ἐγκώμιον. 

Athenaeus XV p. 677 b: ᾿Ισϑμιακόν. οὕτως τοῦτον καλού- 
μενον oteipavoy ᾿Αριστοφάνης μνήμης ἠξίωσεν ἐν Ταγηνισταῖς 
λέγων οὕτως" Τί οὖν ποιῶμεν κελ.͵ 


816 ARISTOPHANES 


485 — VI (2, 1151) 
᾿Εφείδετον, κἀγὼ κατόπιν σφῷν ἕψομαι. 

Photius p. 13 2: Ἐρείδειν" τὸ ἐσϑίειν σφοδρῶς" ἢ ἄλλο 
τι ἐνεργεῖν συντόνως. Ταγηνισταῖς ᾿Ερείδετον xvÀ. 
496 VII. (2, 1151) 
| Οὐ μὴν ὅ γε σὸς ἀδελφὸς οὗ 

ἀπελαγχανεν. 

Harpocratio: ᾿“πολαχεῖν" ἀντὶ ἁπλοῦ τοῦ λαχεῖν. --- ᾿“44ρι-- 
στοφάνης Ταγηνισταῖς Οὐ μὴν κτλ. ov om. Darmst. Respicit 
haec Grammat. Bekk. p. 430 9: ᾿“πολαχεῖν᾽ ἀντὶ τοῦ λαχεῖν. 
οὕτω “τυσίας καὶ ᾿Αριστοφάνης καὶ ΞΑντιφῶν. Cf. Zon. p. 265. 
Totum versum Meinekius ita scribit: Οὐ μὴν ὁ σός γ᾽ ἀδελφὸς 


ἀἁπελάγχανον. 
ter VII (2, 1151) 


“Ἰαμβάνετε κόλλαβον ἕκαστος. 
Athenaeus ΠῚ p. 110 f: Κολλάβους δ᾽ ἄρτους ὁ ᾿4ριστο- 
φάνης ἐν Ταγηνισταῖς “αμβάνετε κελ. 


468 ΙΧ (2, 1151) 

«ἅλις ἀφύης uot. παρατέταμαι γὰρ τὰ λιπαρὰ κάπτων. 

ἀλλὰ φέρεϑ᾽ ἡπάτιον, ἢ καπριδίου νέου 
᾿ χκόλλοπά τιν" εἰ δὲ μή, πλευρόν, ἢ γλῶτταν, ἢ 

σπλῆνα y ἢ νῇστιν, ἢ δέλφακος ὀπωρινῆς 

ἡτριαίαν φέρετε δεῦρο μετὰ κολλάβων 

χλιαρῶν. 

Athenaeus ΠῚ p.96 c: Γλώσσης δὲ μέμνηται Ἀριστοφάνης 

iy Ταγηνισταῖς διὰ vovrov: “ἅλις κτλ. Adde III p. 110 f: 
Κολλάβους δ᾽ ἄρτους ὃ "Ἀριστοφάνης à» Ταγηνισταῖς “αμβά-- 
vere κόλλαβον ἕκαστος. καὶ πάλιν" Ἢ δέλφακος ὑπωρινῆς ---- 
χλιδρῶν. Maec respiciunt schol Equit. 645 (Ald.) Acharn. 640. 
Suidas in ἅλις, ἀφύα, ϑωπεύει et παρατέταμαι, Etymol. M. 
p. 439 44. Photius p. 299 5. Eusisthius p. 1752 16. Vs. 1 
χάπτων) ἐσθίων scholiasta Acharn. v. 640 et Suidas G4. zrag. 
ϑωπεύει. — Vs. 2 respicit Athenaeus III p. 107 f. Vulgo ἀλλὰ 
φέρετ᾽ ἀπόβασιν ἡπάτιον, correxit Dindorfius. Vs. 4 σπλῆνά y 
Hermannus. vulgo σπληνός. Respicit Photius p. 299 5: Νῆστιν" 
τὸ ἔντερον ἢ σπλῆνα ἢ γλῶτταν. ᾿Αριστοφάνης. ὀπωρινῆς] 
vulgo 7 δίνης. ὀπωρινῆς Athenaeus III p. 110 f, et rursus IX 
p. 974 f. Vs. 5 vulgo ἢ τριέα. Sed ἠτριαίαν Athenaeus III 
p. 140 f: ἡτρεαῖον autem infra IX p. 374. Cfr. Etymol. M. 
p. 499 42: 2dguovogavne ἡτριαῖον λέγει ἐν Θεσμοφοριαζούσαις, 








ARISTOPHANES 811 


xcaL ὠτρεαία ϑηλυκὸν ἐν Ταγηνισταῖς. Cfr. Tliesm. Fr. lll 6, 
Vs. 6 χλιερῶν Athen. III p. 110 f exhibet. 


X (2, 1152) 489 
ἸΠηδὲ τὰ Φαληρικὰ τὰ μικρὰ ταδ᾽ ἀφύδια. 

Athenaeus VII p. 285 e: ᾿φύδια δ᾽ ᾿Αριστοφάνης Ταγη- 

νεσταῖς ηδὲ và μικρὰ và Φαληρικὰ τάδ᾽ dq. —Correxit 
Porsonus. 

XI (2, 1153) 490 

Τὸ à ἔτνος τοῦν ταῖς κυλίχναις τουτὶ ϑερμὸν καὶ τοῦτο παφλάζον. 

Pollux X 88: Koi χυλίχνας δὲ ἀγγεῖον ὀψοφόρον ἐν Τα- 


γηνεσταῖς δόξειεν ἂν “Αριστοφάνης λέγειν εἰπών" Τὸ δ᾽ ἕενος 
ἂν ταῖς κτλ. Dindorfius τοὺν scripsit. 


XII (2, 1153) " 
Ὡς οὑψωώνης διατρίβειν 
ἡμῶν ἄριστον ἔοικεν. 

Athenaeus IV p. 171 b: Ὀψώνην δ᾽ εἴρηκεν “Ἀριστοφάνης 
ἐν Ταγηνισταῖς διὰ τούτων Ὡς οὑψώνης κτλ. Legebatur ἡμῶν 
τὸ ἄριστον. 

XIII (2, 1153) 1 
ὋὉ δὲ λύων κύστιν velav 
κἀξαιρῶν τοὺς Zlageuxovc. 

Pollux X 151: Ἐπὶ τοῦ αὐτοῦ δὲ (τοῦ βαλαντίου) κύστιν 
δείαν, ἔν Ταγηνισταῖς Ὃ δὲ λύων κτλ. Legebatur κἀξαίρων. 
quod correxi, Bentleius κάτ ἐξαιρῶν. 


XIV XV (2, 1153) 493. 494 
Χϑονίας “Ἑκάτης 
Σπείρας ὄφεων ἐλελιζομένης. 
B. τί καλεῖς [Ἑκάτην] τὴν "Eunovoav; 

Schol. Ran. 293: Ἔνιοι δὲ (τὴν "Εμπουσαν) τὴν αὐτὴν τῇ 
ἽἙκάτῃ, ὡς “Αριστοφάνης ἐν τοῖς Ταγηνισταῖς. Χϑονίας Ἑκάτης 
σεείρα σοφῶν ἐξελιζομένη. εἶτα ἐπιφέρει τί καλεῖς τὴν ἔμ- 
σεουσαν. Vs. 1 el 2 correxi praeeunte Seidlero, qui χϑονία d 
“Ἑχάτη σπείρας ὄφεων ἐλελεξομένη scripsit, Porson. Ran. 295 
χϑονία 9^ Ἑκατη σπείρας ὕφεων εἱλιξαμένη. — Vs. 3 addidi 


*Exdtm. 
“ἢ XVI (ὦ, 1154) 495 


Φέρε παῖ ταχέως κατὰ χειρὸς ὕδωρ, 
παράπεμπε τὸ χειρόμακτρον. 
Athenaeus IX. p. 410}: Χειρόμακτρον δὲ καλεῖται ᾧ τὰς 


$18 - ARISTOPHANES 


χεῖρας ἀπομάττοντο ὠμολίνῳ. --- douvogd»nc Ταγηνισταῖς 
Φέρε παῖ κτλ. 
i96 XVII (2, 1154) 

Ὑποπεπώκαμεν γάρ, ὦνδρες, xai καλῶς ἠρίσταμεν. 

Alhenaeus X p.422 f: Καὶ ἠρίσταμεν δ᾽ εἴρηκεν "ριστο- 
φάνης ἕν Ταγηνισταῖς" Ὑποπεπώχαμεν κτλ. γὰρ mddidit 
Porsonus. 
"m XVII (2, 1154) 

vmagxagiben ὡσπερεὶ πέρκην χαμαί. 

Suidas: “πασχαρίζειν’ ᾿“Αριστοφάνης Ταγηνισταῖς ᾿πα- 
σκαρίξζειν κτλ. 
498—500 XIX — XXI (2, 1154) 

Pollux X 173: Koi ὡς ἐν Ταγηνισταῖς Νεβρέδα xai λί- 
Oovg πωρίνους xai κηρύκειον. 


501 XXI (2, 1155) 

Herodiamus περὶ μονήρους λέξεως p. 8 83: ΖΤισαμενός. 
"dsbousróg, ᾿Ακεσαμενός, Κλαυσαμενός" καλεῖται δὲ ἐν Ma- 
λακοῖς" ᾿Αγχομενὸς γενναῖα βοιώτιος ἐν ᾿Αγχομενοῦ 
γἀριστοφάνης Ταγηνιστρῖς, 


502. 503 XXII XXIV (2, 1155) 

Herodjanus Piersoni p. 465: ᾿“πέδραν ἐγὼ τὸ πρῶτον 
πρόσωπον, οὐχὶ ἀπέδρων. καὶ ἀπέδραμεν ἡμεῖς τὸ πληϑυ»- 
τικόν. καὶ ᾿Αριστοφάνης ἐν τοῖς Ταγηνισταῖς 4Φεῦρο δ᾽ ἂν 
οὐκ ἀπέδραμεν. Adde Bekkeri Anecd. p. 1066. ἈΒεβρίοί 
Phrynichus ibidem p.11, 1. item Phrynichus Lob. p. 266: ἐγὼ 
δὲ ἀπέδραν ἐκεῖνον δευρὶ ἄνϑρωπον δὴ (vel δευριανὸν δεῖ), 
quae ita sunt constituenda: 

Ἐγὼ δ' ἀπέδραν ἐκεῖνον, 
deugh δ᾽ ἂν οὐκ ἀπέδραμεν. 


set XXV (2, 1155) 

Galenus ad Hipp. aphor. V p. 322 ed. Basil: “Ἵμφιδέξιον 
Εὐριπίδης. εἴρηκε σίδηρον τὸν ἑκατέρωϑεν μὲν τέμνοντα. -- 
κατὰ δὲ τὸν αὐτὸν τρόπον ἀμφαρίστερον "Αριστοφάνης d- 
ze» dy Ταγηνισταῖς ἄνϑρωπον ἀριστερόν. 


505—507 XXVI—XXVIIH (2, 1156) 
Polux X 47: Ba 90a, βαϑράδια, ὡς ἐν Ταγηνισταῖς. 
Schol. Platonis Bekk. p. 368: 4g Κόρενϑος. μέμνηται δὲ 


ταύτης “ἀρεστοφανῆς — καὶ ἔν Ταγηνισταῖο. 











ARISTOPHANES . | 049 


XXIX (2, 1156) ses 

Grammat Crameri Anecd. Ox. I p. 223 19: 40x06 γὰρ 
πρὸς ἀντιδιαστολὴν vot δοκὸς Oburóvov τοῦ σημαίνοντος τὴν 
δόχησεν. καὶ παρὰ ᾿ἀριστοφάνει ἐν Ταγηνισταῖς σημαίνει τὴν 


mort XXX —XXXII (2, 1156) 509—611 
Pollux X 101: Koi μὴν ἐσχάραν εἴποις Gv τὸ ἀνϑράκιον 
τοῦτο καὶ ἐσχάριον, ᾿Αριστοφάνους ἐν Ταγηνισταῖς εἰπόντος 
ἐσχάρεα. ldem VII 149: Τὸ δὲ εὐκαρπεῖν ἔν Ταγηνι- 
σταῖς καρπεύειν. Scribendum x«i καρπεύειεν, Idem VII 
168: Kai παραλοῦταει δ᾽ (Αριστοφάνης) à» Ταγηνισταῖο: 
Sic Brunckius, vulgo ᾿4“γωνισταῖς. 
XXXIII (2, 1156) 512 
Schol. Platonis p. 388 : ᾿Εκερνῶντο (ἐν ταῖς euvovotqug) «oa- 
τῆρες τρεῖς, καὶ τὸν μὲν πρῶτον dug ᾿Ολυμπίου καὶ ϑεῶν 
Ὀλυμσέων ἔλεγον, τὸν δὲ δεύτερον ἡρώων, τὸν δὲ πρέτον σῳ- 
τῆρος, — ἔλεγον δὲ αὐτὸν καὶ τέλεεον, ὡς Εὐριπίδης dv- 
δρομέδᾳ xai “Ἀριστοφάνης Ταγηνισταῖς. 
XXXIV ---ΧΧΧΥΙΣ (2, 1157) 513—016 
Harpocratio: Κύπασσες. μέμνηταν δ᾽ αὐτοῦ — καὶ ot^ 
στοφάνης ἐν τοῖς Ταγηνισταῖς. Etymol. M. p. 551 23 οἱ Gudian, 
358 22: καὶ Lguorogdvnc δὲ ἐν Ταγηνισταῖς τὸ περμενεγκεῖν 
κωνῆσαι λέγει, Cf, Cram. An. Paris. IV 52 80, Fortasse σπερι- 
κωνῆσαι scribendum. — Pollux X 93: Ἔν δὲ Ταγηνισταῖς ὠνό- 
μασταΐ v, καὶ μελιτήριον ἄγγος. — Idem X 119: Ὅτι μὲν 
καὶ μυρίδιον εἴρηκε τὸ μύρον ᾿Αριστοφάνης ἐν Ταγηνισταῖς 
ἰστέον. 
ΧΧΧΥΠΙῚ (2, 1157) 517 
Photius p. 383 21 et Suidas, Παραιξορουσον (Suidas 
καραιξοροῦσιν) : "᾿Αριστοφάνης Ταγηνισταῖς. ἀπέδωκαν δὲ oi 
μὲν παιδιᾶς εἶδός τι, Εὐφρόνιος δὲ παροιμιωδῶς λέγεσϑαν 
ἐπὶ τῶν παρακελευομένων ταχέως ἥκειν ἢ ἀπαλλάττεσϑαι. 
Cfr. Apostolius Proverb. XY 60. Meinekius παρὲξ ὄρουσον re- 
situit. Dobraeus παρεξόρουσον. 
XXXIX (2, 4157) 548 
Schol. Pacis v. 1114: Σαρδιανικόν᾽" διαφέρουσε γὰρ ai 
«“Τυδικαὶ βαφαὶ --- καὶ ἐν Ταγηνισταῖς τῇ λέξει κέχρηται. lta 
Bebkerus, Dindorfius ad v. 1165 rettulit, ubi ex V de significatione 
vocis φήληξ ista leguntur: Οὗτος δὲ ἐπὶ τοῦ ὠμοῦ σύκου xá- 
χρηται, εἰπὼν oidaíyovva* οἰδαίνεταν γὰρ ὅτε ἄρχδεαιν πεχεαί.- 
γεσϑαι' «ci ἐν Ταγηνισταῖς δὲ τῇ λέξει κέχρηται. 


820 ABISTOPHANES 


519. 520 XL XLI (2, 1158) 

Photius: Σπιενός" διὰ τοῦ ἑνὸς v λέγουσιν. “Ἀριστοφάνης 
Ταγηνισεαῖς. Athenaeus VÍ p. 269 e: Τί δεῖ πρὸς τούτοις ἔτι 
παρατέϑεσϑαι τὰ ἐκ Ταγηνιστῶν τοῦ χαρίεντος -“Αριστοφανους; 
Disserit Athenaeus de aurei saeculi felicitate. Ad fragm. IX de- 
scriptionem haec rettulit H. Iacobi. 


TE 4n H2ZHSZS3S 
. 521, 523 I Hi (, 1159) 
Ὡς ἂν τις ἂν οὖν ἡ, τί ποιήσας, ὦ Τελεμησσεῖς; 
Φέρε δὴ. τοίνυν ταῦϑ' ὅταν ἔλϑῃ, τί ποιεῖν χρή μὶ, ὦ Τελδε- 
μησσεῖς; 

Stephanus Byzant. Τελμισσός" --- ὃ πολίτης Τελμισσεύς, 
καὶ δρᾶμα “Αριστοφάνους Τελμισσεῖς. λέγεται καὶ φετρασυΐ-- 
λάβως Τελεμισσεῖς, ὡς αὐτὸς ἐν αὐτῷ" Ὡς ἄν τις ἂν οὖν ὅτι 
(eod. Vratisl. ἦτε, Voss. 20) ποιήσας ὡς Τελεμισσεῖς, καὶ 
πάλιν. Φέρε — Τελεμισσεῖς. ἔστι δὲ τὸ μέτρον ἀναπαι- 
στικὸν τετράμετρον καταληκτικόν, οὗ πρὸ τῆς τελευταίας συλ- 
λαβῆς ἀνάπαιστος τάττεται, σπανιαίτατα δὲ σπονδεῖος. Vs.1 
scripsi ἢ, τέ ποιήσας, ὦ Τελεμησσεῖς. 


523 Π (2, 1159) 
Οὐ γὰρ τίϑεμεν τὸν ἀγῶνα τόνδε τὸν τρόπον᾽ 
ὥσπερ τέως ἦν, ἀλλὰ καινῶν πραγμάτων. 

Schol. Platonis Bekk. p. 335: Ἔν δὲ τοῖς "Αριστοφάνους 
Τελμησσεῦσι (τὸ τέως) ἀντὶ τοῦ πρότερον κεῖται" Οὐ γὰρ τί- 
Seue» κτλ. 

524 IV (2, 1160) 

Aristides I p. 277 6 Iebb.: Ἧ κωμῳδία γε τὸ λοιπόν ἐστιν, 
δλεγον δὲ ἀναφέρων εἰς τοὺς Τελμισσέας (τελμισέας cod. Laur.) 
τοῦ ᾿Αριστοφάνους ὡς ἐκεῖ λόγῳ τις ἠγωνίζετο, ἔργῳ δὲ οὔ. 
Aristophanes scripserat: 

41óyq γὰρ ἠγωνιζόμεσϑ᾽, ἔργοισι δ᾽ ov. 


525 V (2, 1160) 
-4. Ἰράπεζαν ἡμῖν εἴσφερε 
τρεῖς πόδας ἔχουσαν, τέτταρας δὲ μὴ xévo. 
B. Καὶ πόϑεν ἐγὼ τρίπουν τράπεζαν λήψομαε; 
Athenaeus ΠῚ p. 49 c: ᾿Φριστοφάνης" Τράπεζαν ἡμῖν κτλ. 
Eadem Eustathius p. 1398 17. respicit idem p. 867 25. Vs. 1 
δἰσφερξ Porsonus, vulgo φέρε. Vs. 2 τέτταρας Eustathius, vulgo 
τέσσαρας. Ad Telmessenses haec referenda esse docet Pollux, 








ARISTOPHANES 821 


qui versum temium àffert X 80. Idem VI 83: Koi τρίποδες — 
ἐν Τελμισεῦσιν “Ἀριστοφάνους. 


VI (2, 1160) 526 
Οἴνου τε Χίου στάμνον ἥκειν καὶ μύρον. 


, Pollux X 72: ᾿Αριστοφάνης ἐν Τελμησεῦσι (ali libri zs- 
μισσεῦσι) λέγει" Olvov τε κτλ. 


vli (2, 1160) 527 
Πινακέίσκον ἄπυρον ἰχϑυηρόν. 


Pollux X 82: "dowtogavie δ᾽ ἔοικε διαιρεῖν τίνας ἀσεύ- 
ρους καὶ ἐμπύρους πινακίσκους, ὡς ὅταν φῇ ἐν Τελμησεῦσι 
(codices aliquot τελμισσεῦσι) Πινακίσκον κτλ. 


VII (2, 1161) 28 
ἹΜπεταπέμπου νῦν ταῦτα σπουδῇ xai μύρον, εὕρημα MecaAAov. 
Hesychius: “ετάλλειον μύρον" ᾿Φρισεοφάνης ἹΜΠεταπέμπου 
xvÀ. Alios in hoc versu legisse εγάλλου apparet ex Athenaei 
XV p. 690 f. nbi fabulae nomen. Adde Etymol. M. p. 587 7. 


IX (2, 1161) 529 
Athenaeus VII p. 308 f: "doiorogávi δ᾽ ἐν Τελμισσεῦσιν 
ἹΜελανοπτερύγων ἔφη κορακίνωνγ. 


X (2, 1161) 530 
Grammat. Bekkeri p. 386 6: “λῳφιτόχρωτος κεφαλῆς" 
τῆς πολιᾶς. Τελμισσεῦσιν ᾿Αριστοφάνης. Respiciunt Hesychius: 
Αλφιτόχρως" λευκή, πολιά, et Eustathius. p. 868 37 el 
p. 976 53. 
ΧΙ (2, 1161) 534 
Hesychius: Πύλαι" Ἀριστοφάνης Τελμισσεῦσιν ἐπὶ τῶν 
ϑυτῶν λέγει. ἐκεῖνοι γὰρ ἐπισχέπτονται τὰς ἐκτροπὰς τοῦ 
ἥπατος καὶ τὰς φλέβας. Dobraeus Aristophanem πυλαωροὺς 
dixisse recte statuit. 
XII (2, 1162) 532 
Harpocratio: Σεπύα᾽ — σιτηρὸν ἀγγεῖόν ἔστιν ἡ σιπύα. 
ἔστι δὲ πολλάκις παρὰ τοῖς ἀρχαίοις κωμικοῖς" Εὔπολις 
Χρυσῷ γένει, ᾿Αριστοφάνης Τελμισεῦσιν. 
XII (2, 1162) 533 
Etymol M. P 142 143: “ρίἰστυλλος" ὄνομα παρ᾽ ᾿Αριστο-- 
given. — παρὰ τὸ ᾿Αριστοκλῆς “Αρίστυλλος. οὕτως ἩΗρωδιανὸς 
εἰς τὴν Ἀπολλωνίου εἰσαγωγὴν ἢ περὲ παϑῶν. Διογένης 
(διογενεανὸς cod. Aug.) ἀνεὲὶ τοῦ ἄριστος. καὶ “ἡριστοφάνης 
Comici graeci 


529 ARISTOPHANES 


ἐν Τελμιαοῖς. Corrigendum “ιογενιανὸς dvrà τοῦ ᾿Αφιστοκλῆς 
τοῦ -“Αρίστωνος. 
ἊΝ XIV (2, 1162) 


Schol. Platon. Bekk. p. 331: (24o10v0ogavyc) à» δὲ Τελμεσ- 
σεῦσιν εἰς συκοφάντην ἀποσκώπτεν (τὸν Χαιρεφῶντα.) 
ΤΡΙΦΑ,Γ ΤῊΣ 
585 I (2, 1163) 
-lafisa9e* xai γάρ ἐσθ᾽ ὁμοῦ. 
Schol. Platonis p. 380: Ὁμοῦ onuatves τὸ ἐγγύς. — 2or- 
στοφάγνης Τριφάλητι" ἡ γὰρ τὸν Τριφάλητα τίχτουσά φησι 


«Ἵἀβεσϑε κτλ. 
536 H (2, 1163, 1164) 


"Ensu9? ὅσοι παρῇσαν ἐπίσημοι ξένοι 
ἐπηκολούϑουν κἠντιβόλουν προσκείμενοι, 

ὅκως ἔχων τὸν παῖδα πωλήσει ἧς Χίον, 

ἕτερος δ᾽ ὕκως ic Κλαζομενάς, ἕτερος δ᾽ ὅκως 
εἰς Ἔφεσον, « » « « 

oi δ᾽ εἰς Αβυδον" ἦν δ᾽ ἐκεῖνα πάνϑ᾽ 604. 

Athenaeus XII p. 525 ἃ: Koi “Ἀριστοφάνης Τριφάλητε 
“παρακωμῳδῶν πολλοὺς τῶν» Ἰώνων Ἔπειϑ᾽ ὅσοι xvÀ. Vs. 3 
Dindorfius ὅχως scripsit. πωλήσεες ᾿ς Casaubonus, Yulgo πω- 
λήσεις. Vs. 5 indicavi lacunam. 

537 HI (2, 1164) 

Schol. Vesp. 1348: Φιαλεῖς" τῷ ἔργῳ ἐπεβαλεῖς. Ὅμη- 
ρος -Aisüg γὰρ ἐπίηλεν τάδε ἔργα. - ἐν δὲ Τριφάλησιν “4ρε- 
στοφάνης Κοὐδὲν ἄνδρα εἰς ἄτοπον οὐδ᾽ ἂν ξπιῆλαι 
μέν. Quae sic videntur corrigenda esse: 

Κοὐδὲν ἂν δράσδιας ἄτοπον οὐδ᾽ ἂν ἀπιήλαιμεν ἂν. 

538 τ᾽ IV (2, 1164) 
ἬΠιτουν τι τὰς yvvoixag ἀργυρίδιον. 

Pollux IX 90: Ἐν δὲ τῷ Τριφάλητε ᾿Αριστοφάνης καὶ ἄρ-: 
γυρίδιον εἴρηκεν ᾿Πϊταῦυν τι xvÀ. 

539 V (2, 1164) 
᾿Αλαβαστροϑήκας τρεῖς ἔχουσαν àx μιᾶς. 
... Pollux X 121: "dousogávig ἐ ἐν Τριφάλητι ἀλαβαστροϑή- 
xag ἔφη" ᾿αλοβασιροδήμας xrÀ. Cf. Polux VII 177. 
540 M (2, 1165) 
Ἔπειτ᾽ ἐσεὶ ταῦψον ἧκε τὴν ἀπυρέδα λαβάν 
xai ϑυλακίσκον καὶ τὰ μέγα βαλάντροφ, 














ARISTOPHANES - 523 


Pollux X 151: Xa μιξάμενοι δ᾽ ἂν εἴποιμεν σκεύη, βα- 
λάντιεα, καὶ βαλαντίδια — καὶ ϑυλάκιον δὲ καὶ ϑυλακίσκον. 
““Ξρεσεοφάνης γοῦν ἐν Τριφάλητι τοῦτο ὑποδηλοῖ ὅτ ὃ e» gi 
᾿Ἔσεειτ᾽ ἐπὶ κελ. 

VII (2, 1165) 541 
Καὶ τὴν κυνῆν ἔχειν ue κυρβασίαν ἐρεῖς. 

Pollux X 162: καὶ κυρβασίαν δὲ ᾿Αρισέοφάνης ἐν Τριφά- 

λητε εἴρηκε Καὶ τὴν κτλ. 


VII (ὦ, 1165) 542 
Ἐγὼ ydo ἀπὸ Θηραμένους δέδοικα τὰ τρία «avs. 
Photius p. 612 4 et Suidas: Τῶν τριῶν κακῶν ἕν’ fep 
pevóv ví ἐστι. — ταῦτα δὲ εἶναι λέγουσιν ἃ Θηραμένης ὥριδὲ 
σεροστιμήματα. — ᾿Αριστοφάνης Τριφάλητι ᾿Εγὼ γὰρ xe. 


IX X (2, 1165) 543. 544 

ἹΜανϑάνοντες τοὺς Ἴβηρας τοὺς “Αριστάρχου πάλαι. 

Τοὺς Ἴβηρας, ove χορηγεῖς μοι, βοηϑῆσαι δρόμῳ. 
Stephanus Byzant. in v. Ἰβηρίαν apud Constant. Porphyrog. 
de administr. imp. c. XXIII p. 77 ed. Bandur. Τὸ ἔϑνος Ἴβηρες 
— καὶ ᾿“ριστόφανης Τριφάλητι Ἰπανθϑάνοντες ind καὶ Τοὺς 
Ἴβηρας κτλ. 

ΧΙ (2, 1166) 545 
Hesychius: Ἑρμῆς voix φαλος" “Δριστοφάνης ἐν Τρι- 
φάλητι τοῦτο ἔφη, παίζων κωμικῶς" παρόσον τετρακέφαλος 
Ἑρμῆς iv τῇ τριόδῳ τῇ (add. ἐν cum Meimekig) Κεραμεικῷ 

ἑδρυτο. " 
XII (2, 1166) 546 
Harpocratio: Διὰ μέσου τεῖχος" — τριῶν Ὄντων τειχῶν 
ἐν τῇ ᾿Αττικῇ, ὡς καὶ ““ριστοφάνης “φησὶν ἐν Τριφάλητι, τοῦ 
τε βορείου καὶ τοῦ νοτίου καὶ τοῦ Φαληρικοῦ, διὰ μέσου 
τούτων ἐλέγετο τὸ νότιον, οὗ μνημονεύει καὶ Πλάτων dv 
Γοργίᾳ (p. 456 A). 
ΜῈ (2, 1166) 5AT 
Hesychius : "Bri Φαληνίου" τὸν “Ἀλκιβιάδην φησὲν δ oi 
esopayno ἐπὶ Φαληνίου γεγενῆσθαι, σκώπτων παρὰ τὸν 
φάλητα" ἐπασχητία γάρ. Ka haec correxerunt Reiskius et Din- 
dorfius. 
XIV (ὦ, 1166) 548 
Hesychius: Ἰλάων ἥρως" Ποσειδῶνος υἷός, ἀφ᾽ οὗ zdgtovo- 
φάνης dv Τριφάλητι Ἰλάονας ἔφη τοὺς φάλητας. ἘΝ 
21" 


824 ARISTOPHANES 


549 XV (2, 1167) 

Suidas: Τοῖς Ἱπποκράτους υἱέσιν" — οὗτοι ὡς ὑώδεες 
vicc καὶ ἀπαίδευτοι ἐκωμῳδοῦντο" καὶ vay! ἂν ἦσαν προκέ- 
φαλοί τινες, ὡς ἐν Γεωργοῖς φησὶ καὶ ἐν Τριφάληει. 


001INIZSZS.AI 
550 | I (2, 1167) 
"Ec Οἰδίπου δὲ παῖδε, διπτύχω κόρω, 
"Ἄρης κατέσκηψ᾽, ἔς τε μονομάχου πάλης 
ἀγῶνα νῦν ἑστᾶσιν. 

Athenaeus IV p. 154 e: Ὅτι δὲ ἀρχαῖον ἣν τὸ περὶ τοὺς 
μονομάχους Ἀριστοφάνης εἴρηκεν ἐν Φοινίασαις οὕτως" Ἐς 
Οἰδίπον κτλ. "Vs. 1 libri δέτται δέ. Correxit Heringa, Vs. 2 
κατέακηψι! ἔς ve Porsonus, libri κατέσκηψέ τε. 


551 Π (2, 1168) 
Σείλβη 9? 5 κατὰ νύχτα μοι 
φλόγ᾽ ἀνασειράζεις ἐπὶ τῷ 
λυχνείῳ. 
Pollux X 110: ᾿“ριστοφάνους δ᾽ ἐν ταῖς Φοινίσσαις εἷ- 
πόντος Στίλβη 9! — - λυχνείῳ, οὐκ ἀφανὲς ὅτι καὶ ἡ στίλβη 
λύχνου τι εἶδος. Vs. 8 λυχνίῳ vulgo, quod correxit Dindorf. 


552 ΠῚ (2, 1168) 
| Καὶ τὸν ἵμάντα μου 
ἔχουσι καὶ τἀνάφορον. 
Pollux X 17: ᾿4λλὰ μὴν καὶ ἀνάφορον κατὰ τὴν τῶν πολ- 
λῶν χρῆσιν εἴη ἂν ταυτὸν τοῦτο (τὸ σκευοφόριον) εἰρημένον 
ἐν ᾿Δριστοφάνους Φοινίσσαις" Καὶ τὸν κτλ. 


s53 IV (2, 1169) 
.^ Eixóg δή που πρῶτον ἁπάντων 
, ἴφυα φῦναι 
καὶ τὰς κραναὰς ἀκαλήφας. . 

Ita Dindorfius haec constituit. Athenaeus ΠῚ p. 90 ἃ: ᾿ήρι- 
στοφάνης ἂν Φοινίσσαις οὕτως" "Eye τὸν πρῶτον πάντων igva 
φῦναι, εἶϑ᾽ ἑξῆς τὰς κραναὰς ἀκαλήφας, et II p. 62 d: 44pi- 
στρφάνης Φοινίσσαις" πρῶτον πάντων ἴφυα φῦναι, εἶϑ᾽ Eis 
τὰς κραναὰς ἀκαλήφας. Ex parte emendatiora exhibent Grammat, 
Bekkeri p. 370 20 et Suidas: ᾿“χαλήφη — ᾿Αριστοφάνης Φοι- 
γίσσαιρ᾽ Elxóg δή που πρῶτον (Suidas πρῶτον ἁπάντων) gia 
φῦναι καὶ τὰς κραναὰς ἀκαλήφαρ.  Cír. etiam schol, Vesp. 





ANISTOPHANÉS 325 


v. 884: Τὴν ἀκαλήφην μεταφορικῶς τὸ τραχὺ xai δηκτικόν, 
ἣν καὶ (xocvar» inserit H. Iacobi) ἀκαλήφην λέγεσϑαίΐ φησι 
ἸΚοάτης Φοινίσσαις. Vs. 8 affertur etiam in Cram. An. Paris. 
IV p. 104. 
. V VI (2, 1169) — 554. 555 
Pollax VII 199: Ἔν ταῖς ᾿Αριστοφάνους Φοινίσσαις 9eu- 
τροπώλης ὁ ϑέαν ἀπομισϑῶν. — Idem X 155: Mvoóc»ypa* 
"dguwrogavng δὲ ἐν Φοινίσσαις κέχρηται τῷ ὀνόματι. ᾿ 


Q P A4 I 
I (2, 1171) ΝΞ 556 
«4. Ὄψει δὲ χειμῶνος μέσου σικυούς, βότρυς, ὀπίύραν, 
στεφάνους ἴων » «ὰ κονιορτὸν ἐκτυφλοῦντα. ἡ 
αὑτὸς δ᾽ ἀνὴρ πωλεῖ κίχλας, ἀπέους, σχαδόνας, ἐλάας, 
πῦον, χόρια, χελιδόνια, τέττιγας, ἐμβούεια. 
5 ὑριχοὺς δ᾽ ἴδοις ἂν νιφόμενα σύκων ὁμοῦ τε μύρτα. 
ἔπειτα κολοκύντας ὁμοῦ ταῖς γογγυλίσιν ἀροῦσιν. 
ὥστ᾽ οὐκ ἔτ᾽ οὐδεὶς οἶδ᾽ ὅδπηνίκ᾽ ἐστὶ τοὐνιαυτοῦ. 
B. « . μέγιστον ἀγαϑόν, εἴπερ ἔστι δὲ ἐνιαυτοῦ 
ὅτου τις ἐπιϑυμεῖ λαβεῖν. D. κακὸν μὲν οὖν μέγιστον. 
10 εἰ μὴ γὰρ ἦν, οὐκ ἂν ἐπεϑύμουν οὐδ᾽ ἂν ἐδαπανῶντο. 
Β. ἐγὼ δὲ τοῦτ᾽ ὀλίγον χρόνον φύσας ἀφειλόμην ἄν. 
4. κἄγωγε ταῖς ἄλλαις πόλεσι δρῶ ταῦτα πλὴν ᾿4ϑηνῶν" 
τούτοις δ᾽ ὑπάρχει ταῦτ᾽, ἐπειδὴ τοὺς ϑεοὺς σέβουσιν. 
T. ἀπέλαυσαν à ἄρα σέβοντες ὑμᾶς, ὡς σὺ φῇς. A. vun τί; 
15 I. «ἴγυπτον αὐτῶν τὴν πόλιν πεποίηκας ἀντ᾽ ᾿4ϑηνῶν. 
Alhenaeus IX p. 972 b: Χειμῶνος δὲ ὥρᾳ ποτὲ κολοκυν- 
τῶν ἡμῖν περιενεχϑεισῶν πάντες ἐθαύμαζον νεαρὰς εἶναι vo- 
μέξοντες, καὶ ὑπεμιμνησκόμεϑα ὧν ἐν Ὥραις ὃ χαρίεις "pt- - 
στοφάνης εἶπεν ἐπαινῶν τὰς καλὰς ᾿4ϑήνας ἐν τούτοις Ὄψει 
κτλ. Vs. 4 πῦον Dindorf. vulgo πύον. χελιδόνια Porsonus in 
Advers. p.109. codd. χελεδόνα. ^ Vs. 5 vulgo ὑρισσούς. Co- 
dex À ὑρισοὺς alero 4 eraso. Epitome ἴδοις δ᾽ ἂν γιφόμενα 
σύκα ὁμοῦ τε μύρτα. Porsonus ὑριχούς restituit, praelerea 
Scripsi ὑριχοὺς δ᾽ ἴδοις ἂν νιφόμενα σύκων ὅμοῦ τε μύρτα. 
Vs.11 τοῦτ᾽ Brunckius, vulgo τοῦτον. φύσας] ita correxit Fritz- 
schius, vulgo φήσας. Vs. 12 δρῶ Casaubonus. Libri δρῶν. 1437- 
γῶν Brunckius, vulgo 24£97»aícv. Vs. 18 addidi δ᾽ ex cod. Laur: 
Respexit Athenaeus XIV p. 653 f: Ὅτι δὲ ἐν ταῖς “Αϑήναις διη- 
γεχεῖς ἦσαν αἷ ὀπῶραι πᾶσαι “μαρτυρεῖ "Αριστοφάνης ἐν Ὥραις, 
ubi epitome ἔν Εἰρήνῃ. 


326 ARISTOPHANES 


Ww H (2, 1172) 
"Euot 
χράτεστόν ἐστιν εἰς τὸ Θησοῖον “δραμεῖν, 
ἐκεῖ δ᾽ ἕως ἂν πρᾶσιν εὕρωμεν μένειν. 

Pollux VII 18: Ὃ δὲ οἱ νῦν φασε τοὺς οἰκέτας πρᾶσεν 
αἰτεῖν ἔστεν εὑροῖν ἐν ταῖς ᾿“φιστοφάνους Ὥραις Εἴ μοι χρά- 
τιστον xvÀ. Ἐμοί Toupius Emend, IV p. 370. :Idem correxit 
quod legebalur εὕρωμεν πρᾶσεν. 


558 III (2, 1173) 
Τὸν Φρύγα, τὸν αὐλητῆρα, τὸν Σαβάζιον. 

Schol. Avium v. 874: Φρυχίλῳ Σαβαζίῳ: ἐπεὶ ρυχῶν O 
ϑεός. xal ἐν Ὥραις Τὸν Φρύγα κτλ. Respexit huc Cicero de 
Legibus I| 15: "Novos vero deos eti in his colendis nocturnas 
pervigilationes sic Aristophanes, facelissimus poeta veteris co— 
moediae, vexat ut apud eum Sabazius et quidam elü dii pere- 
grini iudicati e civitate eiiciantur." 


559 IV (2, 1173) 
Διέφϑορας τὸν ὅρκον ἡμῶν. 

" Ammenius p. 41: Ζιέφϑορε" --- Ἀριστοφάνης Ὥραις 4i 
φϑορας κτλ. Ὥραις Coddaeus. Legebatur Κόραις. Cf. Eustath. 
p. 191 28. 

560 V (2, 1173) 

Schol. Vesp. v. 1487: “νδροκλξα δὲ , Koavivag Σερίφοις 
φησὸ δοῦλον καὶ πτωχόν, ἐν δὲ Ὥραις ἡταιρηκότα doa τὸν 
αὐτόν. Scribendum ᾿“ριστοφάνης pro ἄρα. 


564. 562 VI VII. (2, 1173. 1174) 

. Grammat. Bekkeri p. 425 3: "Anix9vg: τοὺς μὴ ἐσϑεο- 
μένους ἰχϑῦς. “Ἀριστοφάνης Ὥραις. “Ἴπιχϑυς Pollux eliam 
affert ex Aristophane VI 44: Ὡς ἄπιχϑυς παρὰ “Ἀριστοφάνει 
ὃ ἰχϑύων ἄγευστος. probabile est poetam utrumque usurpavisse, 
vid. Eustathius p. 1720 24: ἰστέον δὲ ὅτι ὃ παντελῶς ὀλίγος 
ἰχϑὺς ἄπιχϑυς ἐλέγετο παρὰ τοῖς παλαιοῖς καὶ ἐδήλου τὸν 
μὴ ἐσϑιόμενον. καὶ φέρουσιν ἐκεῖνον χρῆσιν εἰς τοῦτο ἐκ 
τοῦ κωμεκοῦ (h. e. ex Horis Aristophanis ). ἔν μέντοι τῷ 
περὶ ὀνομασίας ἡλικιῶν τοῦ γραμματικοῦ “Ἀριστοφάνους φέ- 
ρέται ὅτι ἀπίχϑυες κατά τινὰς OL μὴ ἐσθίοντες ἰχϑῦς, 
καὶ φέρει ἐκεῖνος καὶ “Ἀριστοφάνους χρῆσιν ἐξ ᾿Ερεχϑέως ταύτην, 

Τοὐνθένδεν ἀπίχϑυς βαρβάρους οἰκεῖν δοκῶ, 
Sed hic quoque versus ad Horas referendus videtur. 








ARISTOPHANES 827 


VIL —XI (ὦ, 1114) Uo W-506 

Hesychius: "os tegóv' ἡερὸν Ldodc ᾿Ηϑήνησιν, ion. 
στοφάνης Ὥραις. ἔνιοι δὲ τὴν βλάβην λέγειν αὐτὸν ἐνόμισαν. 
Pollux X 160: 446xon 79a, ὡς ἐν ταῖς Ὥραις ᾿Αρφισετοφάνους. 
Hesychius: Zdixa0tixóv: "dqiasogávig ἐν Ὥραις τριώβολόν 
qnot» εἶναι. οὐ μέντοι ἕστηκεν, ἀλλ᾽ ἄλλοτε ἄλλως ἐδίδοτο. 
Idem: Zeüyog τριπάρϑενον' Εὐριπίδης Ἐρεχϑεῖ. καὶ Σο- 
φοκλῆς Σισύφῳ Χαρίτων τριξύγων. "Ἀριστοφάνης Ὥραις κα- 
ταχρηστικῶς ἐπὶ τῶν τριῶν τὸ ζεῦγος ἔϑηκε Ζεῦγος τρί- 
δουλον. παραδέδοται δὲ ὅτι καὶ τριζύγοις ἅρμασί τινες 
ἐχρήσαντο καὶ ὅτι τάσσουσι τὸ ζεῦγος ἐπὶ y καὶ δ΄. Lege- 
batur τριδούλων, quod correxit Salmasius. | 


XH (2, 1174) 56V 

Schol. Vesp. v. 1483: Θεογένης] ὃ Θεογένης οὗτός ἔστιν 

0 “Ιχαρνεύς, ὃν καὶ ἐπὶ τῷ μεγάλα ἀποπατεῖν κωμῳδοῦσιν. 
δῆλον δὲ ἐν ταῖς Ὥραις. 


XHI—XV (2, 1175) 568—570 

Schol Luciani p. 186 lacob. Ὁ μὲν Καλλίας ovweb, ὡς 
Κρατῖνος ᾿“ρχιλόχοις, Ἱππονίκου υἱὸς ἦν, τὸν δῆμον IMeMseve, 
ὡς ᾿Αριστοφάνης "ooi. . Pollux VII 182: Χοιροπῶλαυ, 
ὡς ᾿Φρεστοφάνης ἐν Ὥραις. — Schol. Pletonis p. 331: (Χαιρθ- 
φῶντει deusogpaync) à» Ὥραις νυκτὸς παῖδα καλαί... ᾿. 


INCERTARVM FABVLARVM FRAGMENTA 
I (2, 1115) : 571 


Τὴν γυναῖκα δέ 
αἰσχύνομαι τώ τ᾽ o) φρονοῦντε παιδίω. 


Scriptor vitae Aristophanis p. XXVIII — ὠμριστᾳφάνης) ue- 
τήλλαξε τὸν βίον παῖδας καταλιπὼν τρεῖς, Φίλιππον ὁμώνυ- 
uo» τῷ πάππῳ καὶ Νικόστρατον καὶ , Aqagóra. — ci»ég δὲ 
δύο φασί, Φίλιππον καὶ "4eagóra, ὧν καὶ αὐτὸς ἐμνήσϑη 
Τὴν γυναῖκα δὲ κτλ. ἴσως αὐτοὺς λέγων. 


li (2, 1176) 512 
Ὁ δ᾽ αὖ Σοφοκλέσυς τοῦ μέλιτι κεχρισμένου 
ὥσπερ καδίσκου πεόριέλειχε τὸ στόμα. 

Dio Chrysost. Hl p. 2718 ed. Reiske: Τά ve μέλη (Sophoclis) 
οὐκ ἔχει πολὺ τὸ γνωμικμὸν οὐδὲ τὴν πρὸς ἀρετὴν παράκλησιν, 
ὥσπερ τὰ τοῦ Εὐρεπέδου, ἡδονὴν δὲ ϑαυμαστὴν καὶ μογαλο- 
πρέπειαν" ὥστε μὴ εἰχῇ τοιαῦτα περὶ αὐτοῦ τὸν 4d giatoqdyny 


3328 ARISTOPHANES 


εἰρηκέναι" Ὃ δ᾽ αὖ Σοφοκλέους κελ. Add. Vita Sophoclis p. 132 
West. ubi diversa confunduntur. : 


573 "HI (2, 1176) 
Ἐγὼ διὰ ταῦτα, μὴ γέλων ὕὅφλων λάϑω, 
περὶ τὴν κεφαλὴν ἐξήμμεϑα πηνίχην τινά. 

Grammat. Darmstad. apud Hermann. Opusc. Ill p. 40: Koi 
δῆλον ὅτι οἵ παλαιότεροι χωμικοὶ πηνίχην καὶ πηνικέζεεν 
ἔλεγον. Κρατῖνος" πονηροὺς ἀνϑρώπους πηνικίζων ἐξαπατᾷ. 
λέγεται δὲ πηνίκη ἡ ἐπίϑετος κόμη" ὅϑεν τὸ ῥῆμα, ὡς ἐν 
τούτοις" ᾿Εγὼ δὲ διὰ ταῦτα --- ἐξῆμμαι πηνίκην τινά. Aristo- 
phanis esse coniicias ex Plutarcho Sympos. III 2: Καὶ τῶν κω- 
μικῶν ἔνιοι τὴν πικρίαν ἀφαιρεῖν δοκοῦσι τῷ σκώπτειν ξαυ- 
τούς, ὡς ᾿Αριστοφάνης εἰς τὴν φαλαχρότητα. 

s IV (2, M77). 
Κηφισοφῶν ἄριστε καὶ μελάντατε, 
σὺ δὲ ξυνέζης εἰς τὰ πόλλ᾽ Εὐριπίδῃ, 
καὶ συνεποίδις, ὥς φασι, τὴν μελῳδίαν. 

Aucior vit. Eurip. editus ἃ Rossignolio in Journal des Sa- 
vans (p.136 West.): Ἐπεὶ δ᾽ οὐκ ἔπειϑε, κατέλιπεν αὐτῷ τὴν 
γυναῖχα βουλομένου αὐτὴν ἔχειν τοῦ Κηφισοφῶντος, λέγει 
οὖν καὶ ὃ ἸΑριστοφάνης" Κισιφῶν --- συνέζης εἰς τὰ πόλλ᾽ 
Εὐριπίδου — φησὶ καὶ τὴν τραγῳδίαν. lta codex, correxit 
editor. ΥΒ. 2 σὺ δὴ συνέζης Herm. Op. V 202. 

515. 576 V VI (2, 1177) 
| Τοῖσι χοροῖς αὐτὸς τὰ σχήματ᾽ ἐποίουν. 
Τοὺς Φρύγας οἶδα ϑεωρῶν, 
ὅτε τῷ Πριάμῳ συλλυσόμενοι τὸν παῖδ᾽ ἦλϑον τεϑνεῶτα, 
πολλὰ τοιαυτὶ καὶ τοιαυτὶ καὶ δεῦρο σχηματίσαντας. 

Athenaeus I p. 21 f: χ“ριστοφάνης γοῦν (παρὰ δὲ τοῖς κω- 
μικοῖς ἡ περὶ τῶν τραγικῶν ἀπόκειται πίστις) ποιεῖ αὐτὸν 
Αἰσχύλον λέγοντα" Τοῖσι χοροῖς αὐτὸς τὰ σχήματα ἕποίουν, 
καὶ πάλιν" τοὺς Φρύγας κτλ. Casaubonus συλλυσόμενοε, libri 
συλλισόμενοε vel συλλησόμενοι. 

577 ΕΝ VII. (2, 1178) 
Ὅστις à» ἡδυόσμοις 
σερώμασι πανγνυχίζων 
τὴν δέσποιναν ἐρείδεες. 


Athenaeus II p. 48 ο:. “ριστοφάνης" Ὅσεις à ἡδυόσμοις 
xrÀ. Οἱ, Eustathius p. 1570 5. 


ARISTOPHANES 329 


VID (2, 1178) | T 
.... Ἐν δὲ vole 0osow αὐτόματα μιμαΐκυλα 
φύεται πολλα. 
Athenaeus If p. 50 e: Ταῦτα 0 ᾿Ἰσκληπιάδης, φησί, μοι 
δοκεῖ λέγειν περὶ τῶν μεμαικύλων. — ᾿ἀριστοφανης" Ἔν τοῖς 
ὄρεσιν αὐτομάτοισιν τὰ uu. φύεται πολλά. Correxit Dobraeus 


ita, ut anapaestos faceret, ἐν τοῖς ὄρεσιν δ᾽ — ἐφύετο. Ipse 
addidi δέ et αὐτόματα scripsi. 
IX (ὦ, 1178) 519 


"ys νυν τὰς ἀμυγδαλᾶς λαβών 
τασδὶ κάταξον τῇ κεφαλῇ σαυτοῦ λίϑῳ. 

Athenaeus II p. 53 ἃ: (μυγδαλαΐ) ᾿4ρίσταρχος καὶ τὸν xag- 
πὸν καὶ τὸ δένδρον ὁμοίως προφέρεται κατ᾽ ὑξεῖαν τάσιν. 
Φιλόξενος δ᾽ ἀμφότερον περισπᾷ. -- ᾿Αριστοφάνης "ye νυν 
xrÀ. Vs.2 τῇ κεφαλῇ Dobraeus. vulgo τὴν κεφαλήν. 

X (2, 1179) 580 
Ἐν δὲ KAecvaig ὀξίδες εἰσίν. 
Athenaeus II p. 67 d: Πνημονεύει δέ που (᾿Αριστοφάνης) 
καὶ τοῦ ἐκ Κλεωνῶν ὄξους ὡς διαφόρου" "Ev δὲ Κλ. ὀξύτιδες 
εἰσί. Οοττοχί! Casaubonus. 


ΧΙ (2, 1179) 581 
AM ὦ Δελφῶν πλείστας ἀκονῶν 
Φοῖβε μαχαίρας, 
καὶ προδιδάσκων τοὺς σοὺς προπόλους. 


Athenaeus IV p.173 d: εἰς ταῦτα δὲ ἀποβλέπων καὶ "έρι- 
στοφάνης ἔφη" 14AÀ ὦ κτλ. Cf. Eustath. p. 1560 16. 


XI (2, 1179) 582 
“Ἰάβραξ ὃ πάντων ἰχϑύων σοφώτατος. 

Athenaeus VII p. 310 f: “έγεται δὲ ὅτι καὶ συνέσει τῶν 
ἄλλων ἰχϑύων διαφέρει (ὃ λάβραξ), ἐπινοητικὸς ὧν τοῦ δια- 
σώζειν ἑαυτόν. διὸ καὶ ὃ κωμῳδιοποιὸς ᾿Αριστοφάνης φησί 
“Ἰάβραξ κτλ. 

XII (2, 1179) 583 
*Hósg ye πίνειν οἶνος 44geodizys γάλα. 
Athenaeus X p. 444 d: Καλῶς ἃ ἄρα καὶ “Αριστοφάνης “(φρο- 


“δίτης γάλα τὸν οἶνον ἔφη εἰπών" Hois τὸ πίνειν κτλ. Por 
S0nUS ἡδύς yt. e 


390 ARISTOPHANES 


XIV (2, 1119) 
Ilixgóvaro» οἶνον τήμερον miss τάχα. 
Athenaeus X p. 446 d: Πίομαι δὲ &vev τοῦ v λεκτέον, 
ἐκεείνοντας δὲ τὸ 1, — ᾿Αριστοφάνης ᾿ππεῦσε (v. 1289) Kov- 
ποτ᾽ ἐκ ταὐτοῦ μεϑ᾽ ἡμῶν πίεται ποτηρίου. καὶ ἐν ἄλλοις" 
Πικφότατον οἶνον τήμερον πίει τάχα. [ὡς ἀπὸ τοῦ πεοῦμαι.] 
Correxit haec Dindorfius. Legebatur πιεῖ. Τάχα ὡς ἀπὸ τοῦ 
πεοῦμαι, et epit. εὕρηται δὲ καὶ τὸ πιοῦμαι, ὡς ᾿Ἀριστοφανῆς, 
πικρότατον οἶνον τήμερον πιῇ. Cf. Eustath. p. 1253 50, gram- 
maticus Hermanni p.321 et Cram. Anecd. Paris. IV p. 246 7. 


585 XV (ὦ, 1180) 
Τὸ δ᾽ αἷμα λέλαφας τοὐμὸν ὦναξ δέσποτα. 
Athenaeus XI p. 485 a: Lg" ἧς (λεπαστῆς) ἐστε λάψαι, 
τουτέστιν ἀϑρόως πιεῖν. — φησὶ γάρ που ὁ αὐτὰς (ἸΑρεστο- 
φάνης) Τὸ δ᾽ αἷμα κελ. οἷον ἄϑρουν μ᾽ ἐξέπιες. Cf. Eu- 
slathius p. 1246 36, ubi τὸ δέπας λέλαφας. 


586 XVI (ὦ, 1180) 
Οὐδὲν ydg ὄντως γλυκύτερον τῶν ἰσχάδων. 

Athenaeus XIV p. 652 f: Ὄντως γὰρ κατὰ τὸν ᾿Αριστοφά- 
yy» Οὐδὲν κελ. 

587 XVH (ὦ, 1180) 
| "Exgégere πεύκας κατ᾽ ᾿4γάϑωνα φωσφόρους. 

Athenaeus XV p. 701 b: Ἵνα κἀγὼ κατὰ τὸν καλὸν .4γα- 
ϑωνα ἀναφωνήσω τάδε τὰ τοῦ ἡδίστου “Φριστοφάνους" "Exgé- 
peve κτλ. 

588 XVII (2, 1180) 
᾿Εχϑρὸν νέᾳ γυναικὶ πρεσβύτης ἀνήρ. 

Clemens Alexandr. Stromat. VI p. 745: Εὕροις δ᾽ ἂν καὶ 
Θεόγνιδος (v. 457) εἰπόντος Οὔτοι χρήσιμόν ἐστι νέα γυνὴ 
ἀνδρὶ γέροντι" οὐ γὰρ πηδαλίῳ πείϑεται ὡς ἄκατος, ᾿Αριστο- 
φάνη τὸν κωμικὸν γράφοντα «Αἰσχρὸν νέᾳ γυναικὶ πρεσβύτης 
ἀνήρ. Scripsi ἐχϑρόν, cf. Eur. Stob. 71 7. Alii πικρόν. 


589 XIX (2, 1181) 
Βέβαιον ἕξεις τὸν βίον δίκαιος ὦν, 
χωρές. τε ϑορύβου καὲ φόβου ζήσεις καλῶς. 
Clemens Alexandr. Strom. VE p. 751: ᾿4“ριστοφάνους γρά- 
qovroc Βέβαιον xvà. o Ἐπίκουρος λέγει «Ἰϊκαιοσύνης καρπὸς 
μέγιστος ἀταραξία.  Arislophanes si revera hos versus somipsii, 


^ 


ARISTOPHANES 831 


de quo dubitat Meinekius Hist. com. p. 321, nescio an dixeri 
ἄξεις τὸν βίον. 
ΧΧ ΧΧΙ (2, M81) 590. 591 
Πυϑοῦ χελιδὼν πηνίκ᾽ ἄττα φαίνεται, 
Ὁπηνίχ᾽ àv9^ ὑμεῖς κοπιᾶτ᾽ ὀρχρύμενοι. 

Schol. Platonis p. 3971: “ἅττα. Ἐρατοσϑένης δὲ χρονικῶς 
αὐτὸ φησι παραλαμβάνεσϑθαι" Πυϑοῦ χελιδὼν πηνίχ᾽ ἄττα 
φαίνεται. καὶ πάλιν. Ὁπηνίκα ἄτϑ᾽ ὑμεῖς ὀρχούμενοι πεᾶτε. 
Vs. 1 ap. Siebenkees. p. 23 et ap. Ruhnk. p. 35 πύϑου χελιδὼν 
καποϑ᾽ ἅττα.  Aristophani tribuit Eustathius p. 148 L49:0ro- 
φάνης (τὸ πότε)" Πύϑου χελιδὼν κτλ. Et apud Harpocra- 
tionem v. ἄττα legebalur: ψρεστοφανης δὲ ἐπὶ χρόνου Πύϑου 
χελιδὼν πηνίχ᾽ ἄττα φαίνεται. Αἱ Bekkerus ex codd. ἐνεαχοῦ 
δὲ παρέλκει τὸ ἄττα" Χιονίππου" Πυϑοῦ χελ. κτλ. et similiter 
Philemo p. 80: ἐνιαχοῦ δὲ παρέλκει τὸ ἅττα, ὡς χιονίπσου 
πύϑου χελιδὼν πηνίκ᾽ ἅττα φαίνεται, ut fortasse sit Χιωνί- 
δου legendum. vide supra p.5. Corrupte Etymol. M. p. 167 46. 
Cf. praeterea. Grammat. Bekkeri p. 460 32 et Suidam v. ἄττα. 


XXII (2, 1182) 592 
"Aa, δὲ κυαμίζουσιν abvàv: εἰσὶ δέ 
ἤδη πρὸς ἄνδρας ἐχπετήσιμοε σχεδόν. 

Pollux Il. 18: λάριστοφάνης γὰρ χυαμίζειν τὰς ἀπμαζούφᾳας 
(παρϑένους) € ἔφη᾽ “Ἄλλαι δὲ κτλ. lla cod. A apud Bekkerum, 
nisi quod vs. 2 eig habet pro πρός. Vulgo αὐτῶν. ἤγουν πρὸς 
ἄνδρας εἰσὶν ix. oy. 


XXII (2, 1182) 593 
«Τούσηαϑε καὶ χκτενίσησϑε πρὸς τὸν ἥλιον. 
Pollux ΠῚ 34: ᾿φριστοφάνης “Τούσησϑε κτλ. 
XXIV (2, 1182) 594 
Ἵνα μὴ καταγῆς τὸ σκάφιον πληγεὶς ξύλῳ. 
Pollux II 39: Παρὰ δὲ “Ἀριστοφάνει (7) κεφαλὴ) σκάφιον" 
Ἵνα μὴ κτλ. τὸ addidit Toupius. 
XXV (2, 1183) ss 
Ἵνα ξυνῶσιν ᾧπερ ἥδεσϑον βίῳ, 
σκώληκας ἐσϑίοντε καὶ μυλακρίδαρ. 
Pollux II 189: Ἢ μέντοι κωμῳδία ἢ τὴν ἀλετρέδα μυλα- 


aida καλεῖ ἢ ζῷόν τὸ ἐν τῷ μύλωνι γινόμενον, ὡς 4qimro- 
φάγῃς λέγε." Ἕνα Evy. xs. 


832 ARMSTOPHANES 


590 XXVI (2, 1183) 
Ὡς οὐχ ἕτερον ἄνδρα σάρκινον. 
Pollux 11 238: ᾿“ριστοφάνης δὲ εἴρηκεν Ὡς οὐχ κελ. ὡς 
οὐχ ἕτερον om. cod. Iungerm. 


597. 598 XXVI XXVII (2, 1183) 
Φϑέγξαι σὺ τὴν φωνὴν ἀναστήσας ἄνω. 
Φϑέγμα κεκρατῆηκε. 

Pollux IV 114: Καὶ Ἀριστοφάνης πού φησι" Φϑέγξαε σὺ 
τὴν φ. ἀναστοιχήσας ἄνω" ὁ δ᾽ αὐτὸς καὶ φϑέγμα κεκρά- 
τῆκϑ. Falckenb. ἀνατειχήσας, scripsi ἀναστήσας. Meinekius 
ἀνατειχίσας. 
so XXIX (2, 1183) 

Τί τὸ κακόν; ἀλλ᾽ ἡ κοκκύμηλ᾽ ἠκρατίσω; 

Pollux VI.24: Ἔστι δὲ τὸ ἀχρατίσασϑαι καὶ παρὰ τοῖς 
παλαιοῖς καὶ παρὰ ᾿Αριστοφανει" Τί τὸ κακὸν κτλ. 
600 XXX (2, 1183) 

Τὸν Πειραιᾶ δὲ μὴ πεναγγίαν ἄγειν. 

Pollux VI 31: Πλάτων δὲ ὃ κωμικὸς καὶ κεναγγιᾶν εἴρηχε, 
Ξενοφῶν δὲ βούλιμον (βουλιμιᾶν scribendum videtur) καὶ ᾿άρι- 
στοτέλης δὲ τὸν Πειραιέα μὴ κεναγγίαν ἄγειν. sed cod. 
Iungerm. Kühn. al: 24ororogavgg δὲ τὸν πειραιᾶᾷ (vel πειρεᾶ) 
κτλ. Recte Meinekius II p. 667 τὸν Πειραιᾶ δέ. 

601 XXXI (ὦ, 1184) 
Τὸν σαπέρδην ἀποτῖλαι χρή, 
καὶ καταπλῦναι κᾷἄτ᾽ ἐκπλῦναι 
καὶ διαπλῦναι. 

Pollux VI 49: Ἀριστοφάνης" τὸν σαπέρδην ἀποτῖλαι χρὴ 
καὶ καταπλῦναι καὶ κατεκπλῦναν xvÀ. Correxit Porsonus Adv. 
p. 282. | 
εἰς XXXI (2, 1184) 

"^ Χρρδαΐ, φύσκαι, πάσται, ζωμοί, 
χόλικες. 

Polux VI 56: Καὶ πάσταν δέ slow ζωμὸς ἀλφίτων — 
"ἀριστοφάνης δέ φησι" Χορδαὶὲ κτλ. 

603. 604 XXXIII a. (2, 1184) 

Πολφοὺς δ᾽ ovy ἦψον ὁμοῦ βολβοῖς. 

. Ἵν ἐπαγλαΐσῃ τὸ παλημάτιον καὶ μὴ βήττων καταπίνῃ. 

.Pellux VI 62: Καὶ ᾿Αριστοφάνης δὲ τῶν πολφῶν μνημο- 
γεύει Πολφοὺς κτλ. Εἴη δ᾽ ἂν ὄενους ἰδέα καὶ τὰ χίδρα. 





ARISTOPHANES 333 


γίγνεται δὲ ἐκ πυροῦ χλωροῦ, ὃν χιδρίαν ᾿Αριστοφάνης xa- 
Asi: ὃ δὲ αὐτὸς καὶ παλημάτιον ῥόφημα τε ὠνόμασεν" Ἵν 
ἐπαγλαΐσῃ κτλ. ἴσως δ᾽ ἂν εἴη ἐκ παιπάλης, O ἔστι τὸ λε- 
πτεότατον τοῦ ἀλεύρου. Etiam χιδρίας in perdita aliqua fabula 
legebatur. 
XXXIV (ὦ, 1184) 605 
Ἢ τις κύουσ᾽ ἐφάνη xvog τοσουτονί. | 

Pollax I] 6: Τὸ δὲ κύημα καὶ κύος ““φιστοφάνηρ κέκλη- 
xe»* "H τις κτλ. 

XXXV (2, 1184) 806 
Ὀξυγλύκειάν τἄρα κοκκιεῖς δόαν. 

Pollux Vi 80: Εἴποις δ᾽ ἂν xai κοκκίσαι δοιὰν κατὰ 
.Αριστοφάνην Ὀξυγλύκειαν κελ. τουτὶ δὲ τὸ ἰαμβεῖον ᾿ρεστο.- 
φάνης οὐκ ἴδιον ὃν εἴρηκεν, ἀλλ᾽ ὡς «Αἰσχύλου. 

XXXVI (2, 1185) eor 
Τὴν χύτραν, ᾿ 
ἐν ἢ và κρεάδὲὶ ἦψες ἐζωμευμένα.. 

Pollux VII 26: — xoi ζωμεῦσαι" καὶ ᾿Αριστοφάγνης" Τὴν 

χύτραν κτλ. Legebatur fwewg, correxit Dobraeus ad Plut. v. 227. 


XXXVII (2, 1185) 608 
᾿νήσεις κροκύδα μαστιγουμένην. | 
Pollux VII 64: Καὶ χροκὺς δὲ μέρος ἐσθῆτος. — ζριστο-. 


φάνης δὲ L4vüoetg κτλ. Vulgo ἂν ἔσω. ἀνήσεις cod. Falckenb. 
Schneiderus μαστιγουμένη. 


XXXVII (2, 4485) T 
᾿Αλλὰ τὸ στρόφιον λυϑέν 
τὰ κἀρυά μοὐξέπιπτεν. 


Pollux VII 67: Τὸ γυναικεῖον ζώνιον --- στρόφιον ὠνό- 
μαζον, ὡς “Ἀριστοφάνης ᾿Αλλὰ τὸ στρόφιον κτλ. 
ΧΧΧΙΧ (2, 1185) 610 


Πλὴν εἴ vig πρίαιτο δεόμενος 
βασκάνιον ἐπὶ κάμινον ἀνδρὸς χαλκέως. 

Pollux VII 108: Πρὸ ϑὲ τῶν καμίνων τοῖς χαλκεῦσιν ἔϑος 
ἦν γελοϊά τινα καταρτᾶν ἢ ἐπιπλάττειν ἐπὶ φϑόνου ἀποτροπῇ. 
ἐκαλεῖτο δὲ βασχάνια, ὡς καὶ ᾿Αριστοφάνης ἔφη" Πλὴν εἴ τις 
xtÀ. Vs. 2 βασκάνιον cod. Felckenb., vulgo βασκανίου. Cfr. 
Phrynichus Bekk. p. 30 5. 


884 ARISTOPHANES 


eti XL (2, 1186) 
Ὥστ᾽ ἀνακῦπτον καὶ καταχῦπτον τοῦ σχήματος οὕνεκα τοῦδε 
κηλώνειον τοῖς κηπουροῖς. 

Pollux VII 143: Τῶν δὲ τοῖς κηπουροῖς ὑπηρετούντων ἐστὶ 
καὶ τὸ κηλώνειον — ᾿Αριστοφάνης" Ὥστ᾽ ἀνακύπτων καὶ κα- 
ταχκύπτων T. Gy. εἵνεκα τοῦ δὲ κηλωνείον τοῖς κηπωροῖς. quae 
correxi. χηλώνειον cod. À Kühn., κηλώνιον cod. Yongerm. idem 
τοῖς κηπουροῖς. Cf. Basil. Epistol. anthol. p. 11: Οὐκ à» ἀνα- 
»&UEty xai κατανεύειν ὥσπερ τὰ κηλώνεια τοὺς ὀφϑαλμοὺς 
τῶν ἀναγιγνωσκόντω». 

612 . ^». ΧΩ (2, 1180) 

Pollux VÍl 162: “Ζεπρᾶν κεράμιον ξηρὸν ἀνεὶ τοῦ 

μυϑδᾶν ᾿4ρισετοφάνης λέγει. Cf. VII 161. 


"T XLI (2, 1186) 
Kig»avreg γὰρ τὴν πόλεν ἡμῶν κοτυλίζετε τοῖσι πένησιν. 
Pollux VII 195: dio» δ᾽ ἂν εἴη (τὸ κοτυλίζειν) τῶν τὸν 
οἶνον πιπρασκόγτων' καὶ Φερεκράτης μὲν εἴρηκε --- ᾿Αριστο- 
φάνης δέ" Κιρνάντες κτλ. 


614 - ᾿ς XLHI (2, 1186) 
Οὐκ si λαβὼν ϑύραζε τὰ ψηφίσματα 
καὶ τὴν ἀνάγκην ἐς κόρακας ἐντευϑενί; 

Pollux VIII 17: Ἔνιοι δὲ οἴονται καὶ ἀνάγκην σκεῦος εἶναι 
δικαστικὸν. εἰπόντος “Αριστοφάνους" Οὐκ εἶ κτλ. Vs. Í vulgo 
οὐκ ἴῃ, correxit Porsonus Advers. p. 282. Vs. 2 vulgo ἐντεῦϑεν, 
ἐντευϑενί Iungermannus. 
ets | XLIV (2, 1187) 

Εἰκοβολοῦντες καὶ mAavrovttg. 

Pollux IX 154: Ἐφ᾽ οὗ εἴποις ἂν ἀμφιβάλλειν --- ἐπὶ 
τούτου δὰ ἴσως καὶ τὸ εἰκοβολεῖν, “Ἀριστοφάνους εἰπόντος' 
Eixof. κελ. 

" XLV (2, 4487) 
Τὸ παραπέτασμα, τὸ Κύπριον, τὸ ποικίλον. 

Polux X 32: Παραπέτασμα — πολύχρουν, ἐφ᾽ οὗ 4p 
στοφάνης. ἂν εἴποι' Τὸ παραπέτασμα xvÀ. 

617, 618 XLVI XLVH (2, 1187) 
| Ἔνταῦϑαᾳ δὴ παιδάριον ὀξαυαένεταιε. 
^ Ὥστ᾽ ἔγωγ wéoiuüuns 


͵ 


ϑεώμενος. 





ARISTOPHANES 385 


Suidas: «ὐαίνεται" ξηραίνεται. — ἡ πρώτη δασύνεται. 
“Ἀριστοφάνης Ἔνταῦϑα δὴ κελ. καὶ ἑτέρωϑι Ὥστ᾽ ἔγωγ κτλ. 
ΧΕΥ͂Π (2, 1187) 619 


Τὴν φάρυγα μηλῶν δύο δραχμὰς ἕξει μόνας. 

Photius p. 266 19 et Suidas: ᾿ΜΨΥηΟλῶσαι" τὸ καϑεῖναί τι εἰς 
βάϑος. καὶ τὴν φάρυγγα μηλῶσαι τὸ διαχρῖσαι τῷ δακτύλῳ, 
“Αριστοφανης" Τὴν (Suidas τὸν) φάρυγγα (φάρυγα Suid. cod. A) 
μηλῶσαι δύο ὃρ. κτλ. Correxit Porsonus. 

XLIX (2, 1187) 620 
Τὸ πρᾶγμα τοῦτο συλλαβεῖν ὑπίσχομαι, 

Photius p. 460 3 et Suidas: Προσίσχε τὸ πρόσεχε. — οὕτως 
δὲ xai ὑπίσχομαι τὸ ὑπισχνοῦμαι, ot ve τραγικοὲ καὶ "dgioto- 
φανης" Τὸ πρᾶγμα κτλ. 

L (2, 1187) 621 
"Egevye, κἀγὼ τῆσδ᾽ ὑπαντὰξ εἰχόμην. 

Eustathius p. 1442 3: Ὑπανταξ, οὗ μέμνηται «Αἴλιος Zfo- 
νύσιος λέγων ὡς δηλοῖ τὸ ἐξ ἐναντίας, φέρων εἰς χρῆσιν ἐξ 
"Ἀριστοφάνους τὸ Ἔφευγε κτλ. τῆσδ᾽ scripsi, vulgo τῆς. 

LI (2, 1188) . 622 
Οὔκουν μ᾽ ἐάσεις ἀναμετρήσασϑαι τάδε; 

Phrynichus Bekkeri p. 57 14: Οὐκοῦν" — καὶ mag! “4ρι- 

στοφάνεν Οὔκουν μ᾽ ἐάσεις κτλ. ἀντὶ τοῦ οὐκ ἐάσεις οὖν ue. 


LII (2, 1188) 623 
Eyo δ᾽ ὑπερῶ τὸν ὅρκον. 

Ammonius v. ὑπάγειν p. 140. Οἱ δὲ βοηϑοῦντες τῇ λέξει 
φασὶν ὅτε ὑπάγειν λέγομεν ἀντὶ τοῦ προάγειν --- ὥς quos 
καὶ ᾿Αριστοφάνης" ᾿Εγὼ δ᾽ ὑπαίρω τ. ὅρκον ἀντὶ τοῦ προφέρω, 
lia et Tho. M. 368 16. correxit Valckenarius. 


LUI LIV (2, 1188) 624. 625 

Εἴ τις xoÀox&vet περιιὼν καὶ τὰς xooxvdoag ἀφαιρῶν. 
Grammet. Bekkeri p. 468 19 et Suidas: ᾿“φαιρεῖν κροκύϑδας. 
ini τῶν πάντα ποιούντων ἕνεκα κολακείας, ἄλλοι τὸ χρῶνται 
xai "Adearogàvie Εἴ vig κολακεύεε nagd» κτλ. Correxi “8. 
Que». Adde Phryn. Bekk. p. 4 30. ὁ δὲ "dourvogeivis ἀφαει- 


($i τρίχας φησὶν ἐπί τινος κολακεύειν ἐτειχειροῦγτος, "i 
sliud ignotum fragmentum respexisse videtwr. 


336 ABISTOPHANES 


636 LV (2, 1188) - 

Δεξιὸν sig ὑποδήματ᾽, ἀριστερὸν εἰς ποδανιπτρα. 

Suidas v. Ζεξιόν" Δεξιὸν εἰς ὑπόδημα, ἀρ. εἰς ποδα- 
γίπτραν. ᾿Αριστοφάνης" ἐπὶ τῶν ἁρμοδίως τοῖς πράγμασι 
κεχρημένων. Melius Helladius in Photii Bibl. p. 533 b ed. Bekk.: 
Ὅτι παροιμίαν εἶναί go: τὸν δεξιὸν πόδα ὑποδεῖσθαι, τὸν 
δ᾽ ἀριστερὸν νίζειν" φησὶ γὰρ ὃ Πολέμων, ὡς μαρτυρεῖ Zfióv- 
μος, δεξιὸν εἰς ὑπόδημα, ἀριστερὸν εἰς ποδάνιπτρα. 
627 LVI (2, 1189) 

Ὑπὸ τοῦ γέλωτος eig Γέλαν ἀφίξομαι. 

Plutarchus compar. Aristoph. et Menandri c. 1, ubi ὑπὸ γέ- 

Asoc εἰς τὸ γελᾶν ἀφ. legitur: prius correxit Elmsleius, alte- 


rum Xylander. 

628 | LVII (2, 1189) 
Τί δῆτα δράσω σ᾽, ὦ κακόδαιμον, ἀμφορεύς 
ἐξοστρακισϑείς; 


Plutarchus compar. Aristoph. el Menandri c. 1: Τί δέ σοι 
δράσω κακόδαιμον κτλ. quae correxi. Meinekius δράσων. 


629 LVIII (2, 1189) 
Σὺ δ᾽ δμέστιος ϑεοῖς; πόϑεν; 

Moschopulus ap. Ritschl. Thom. p. 274 16: Πόϑεν — ση- 
μαΐνει τὸ οὐδαμῶς, ὡς τὸ ᾿Αριστοφάνους" Σὺ δ᾽ ὅμέστιος κτλ. 
490 LIX (2, 1489) 

᾿Ἑξηκεστίδης à ἔχων λύραν, 
ἔργον Εὐδόξου, τιταίνει ψίϑυρον εὐήϑη νόμον. 

Schol. Avv. v. 11: ἔστε δὲ καὶ ἕτερος (᾿Ἐξηκεστίδης) “ἔχων 
λύραν ἔργον Εὐδόξου τιταίνει ψίϑυρον εὐήϑη νόμον μέμνη- 
ται δὲ αὐτοῦ καὶ Πολέμων ἐν τῷ δευτέρῳ περὶ τῆς “41ϑήνησιν 
Ερατοσϑένους ἐπιδημίας λέγων" Ὃ δὲ ᾿Εξηκεστίδης κιϑαρῳ- 
δὸς Πυϑιονίκης, νικᾷ δὲ καὶ τὸν τῶν Καρνείων ἀγῶνα τὸν ἐν 
“Τακεδαίμονι καὶ Παναϑήναια δίς. Scribendum ἔτε dà xai 
ἐν ἑτέροις (Ἐξηκεστίδης ) ἔχων λύραν. 

681 LX (2, 1190) 
Xuosi "ni γραμμὴν λορδὸς ὡς εἰς ἐμβολήγ. 

Galenus ad Hippocrat. περὲ ἀγμῶν XH p. 161 ed. Charter: 
Καὶ παρὰ τοῖς κωμικοῖς δὲ τὰ προτεινόμενα τοῦ σώματος, 
ὡς εἰς ἐμβολὴν παρεσκευάσϑαι λέγων, καϑότε καὶ Ó 24ororo- 
φάνης ἐδήλωαεν εἴπών" Χωρδῖ πὶ κτλ. Legebetur ὡς ἐμβολῇ: 
quod correxit Dindoráus. . 





ARISTOPHANES 83T 


LXI (2, 1190) es: 
"Oc «à μὲν ἀφανῆ μεριμνᾷ, và δὲ χαμᾶϑεν ἐσϑίει. 
Achilles Tatius Isagoge in Arat. p. 121 ed. Pelav. Lege- 
batur ὃς τἀφανῆ, quod correxi. 


LXH (2, 1190) 838 
Οὐχ 0 τι ἐκεῖνος ἔλαχεν. οἰμώζων κάϑου. 
Zonaras II p. 1108: Κάϑου καὶ κάϑησο" ἀμφότερα “Ἑλλη- 
»ux& * ᾿Αριστοφάνης" οὐχ 0 τι ἐχεῖνος ἔλαχεν. οἰμώζων κάϑου. 
Meinekius II p. 231 οὐχ ὅπερ corrigit. 


LXI] (2, 1191) 634 
ὋὉ δ' ἔχων ϑέρμα xat 
πῦρ ἧκε. 

Pollux IV 186: Θέρμα καὶ πῦρ ᾿Αρεστοφάνης ἔφη" 'O ὃ᾽' 
ἔχον ϑέρμα καὶ πῦρ. Αἱ ἧκε addit Falckenburg. ἔχων meces- 
sario requiritur. 

LXIV (2, 1191) 635 
Σὺ δ᾽ οὐκ ἀνεῖχες αὐτὸν ὥσπερ εἰκὸς ἦν. 

Grammat. Bekkeri p. 400 9 et Varin. in Aldi Horlis Adon, 
p. 16 a (108 Dind.): ἀνέχειν" — λέγεται ἀνέχειν καὶ τὸ κω- 
λύειν. — xai MouoroQavnc* Σὺ δ᾽ οὐκ κτλ. 


LXV (2, 1191) 636 
Οὗὕὗτως τι τἀπόρρητα δρᾶν ἐτημέλει. 

Grammat. Bekkeri p.434 5 et Suidas v. ἀπόρρητα. Lf7og- 
eme πάντα và ἀπειρημένα xai ἀπηγορευμένα ἐν τοῖς νόμοις 
λέγουσιν. ᾿Αριστοφάνης Οὕτως τι τ. δρᾶν ἐστι μέλει vel ἔτι 
μέλλει, quod correxi. 

LXVI (2, 1191) esr 
Tíiyvo0xs τὸν ἄλεισόν ve xai τὰ γράμματα. 

Etymol. M. p. 61 17: ᾿4λεισον" λέγεται ἀρσενικῶς, οἷον 
Γίνωσκε τὸν GÀ. xai τὰ yg. ᾿Αριστοφάνης. ἔστι δὲ εἶδος 
ποτηρίου. Οοττοχὶϊ Porson. in Advers. p. 282. 


LXxVH (2, 1192) 638 
Ὁρῶ ydg ὡς oróugaxa διασαυλούμενον. 

Etymol. M. p. 270 45: Διασαυλούμενος" ἁβρυνόμενος καὶ 
διαϑρυπτεόμενος, παρὰ τὸν σαῦλον τὸν τρυφερὸν xai γαῦρον. 
-- Ὁρῶ κιλ. ἸΑριστοφάνης. Cf. Zonares I p. 539. Σεόμφακα 
Gasfordus, vulgo. ὄμφακα. 

Comici graeci 22 


938 ARISTOPHANES 


639. 640 LXVHI LXIX (2, 1192) 
Καταντιβολεῖτον αὐτὸν ὑποπεπεωκότες. 
Ἐχβαίγετον τὸν πατέρα τοῖς ὀρχήμασι. 

Etymol. M. p. 280 28: Ζιώκδεον" ὅτε oí ᾿Ατεικοὶ xai ἐν 
τοῖς τρισὶ προσώποις τῶν δυϊκῶν τοῖς δυϊκοῖς χρῶνται, ὡς 
᾿Αριστοφάνης Καταντιβολεῖτον κτλ. L. Dindorfius ἐχμαέγετον 

coniecit in Thes. Steph. T. III p. 370. 

641 LXX (2, 1192) 

Καὶ τῶν πρὸς εἴλην ἰχϑύων ὠπτημένων. 

Etymol. M. p. 298 54: Εἰ λη" σημαίνει τὴν ϑερμασίαν à 
τοῦ ἕλη πλεονασμῷ τοῦ L, ὡς παρὰ ᾿Αριστοφάνει Καὶ τῶν x4. 
842 LXXI (2, 1192) 

"[xvwa παντόφϑαλμον ἅρπαγα τρέφων. 

Etymol. M. p. 470 84: Ἰκεῖνα" --- Πλάτων δὲ προπαρο- 
ξυτόνως λέγει, ὡς παρὰ ᾿Αριστοφάνει Ἵκχτινα κτλ. Eadem 
Choeroboscus apud Bekk. in annot. ad Etymol. M. p. 901, ubi 
ἅρπαγας τρέφων legitur, Dindorfius ἅρπαγα στρέφων coniecit. 
$3 LXXI (2, 1193) 

Οἶμαι γὰρ αὐτὸν κόλλοπι 
ἐοικέναι. 

Etymol. M. p. 526 20: Κόλλοπες" — ἐλέγετο δὲ καὶ τὸ 
γωτιαῖον δέρμα, διὰ τὸ τὴν κόλλαν ἐξ αὐτοῦ γίνεσθαι. ὅϑεν 
᾿Αριστοφάνης τὴν σκληρότητα «Αἰσχύλου ἐνδεικνύμενος ἔφη 
Οἶμαι γὰρ κτλ. Cf. Cram. Auecd. Par. IV p. 75 4. 

644 LXXII (2, 1193) 

ἢ A. Ποῖ κῆχος; B. 8090 Σικελίας. 

Etymol. M. p. 682 52: Ποῖ κῆχος" — καὶ ᾿Αριστοφάνης, 
II. x. Vulgo εὐθύς. Correxit Valckenarius. 

645 LXXIV (2, 1193) ᾿ 

Mlowa δεινὴ γλῶσσα Βρεττία παρῆν. 

Stephanus Byz. Βρέττος" πόλις Τυρρηνῶν, ἀπὸ Βρέττου 
τοῦ Ἡφακλέους καὶ Βαλητίας τῆς , Βαλήτου" oí οἰκοῦντες 
Βρέττιοι, καὶ ἡ χώρα Boswria, καὶ ἡ γλῶσσα. ᾿Αριστοφάνης 
ἸΜέλαινα κελ. Pertinet huc Hesychii glossa: Βρεττία" μέλαινα 
ἢ βάρβαρος, ἀπὸ τοῦ Βρεττίων ἔϑνους. Cf. Etym. M p. 213 8. 
646 - LXXV (2, 1193) 

' "Eni τῷ ταρίχει τὸν γέλωτα κατέδομαιε. 

Eustathius p. 73 extr. Κατὰ δὲ Ἡρωδιανὸν καὶ τάριχος 








ARISTOPHANES | 339 


ἑχακτέρως λέγεται. τὸ τάριχος γὰρ καὶ ὃ τάριχος. — "Αριστὸ.. 
φάνης Ἐπὶ τῷ ταρίχει κτλ. ὃ αὐτὸς Τάριχον τοῦτον πλύνω. 
LXXVI LXXVH (2, 1194) 647. 648 
Οὕτω γὰρ. ἡμῖν ἡ πόλις μάλιστα σῶς ἂν εἴη. 
Ἢ μᾶζα γὰρ σᾶ καὶ τὰ κρέα χὡ κάραβος. 

Eustathius p. 959 42: Τὸ δὲ σῶς εὕρηται, φασί, καὶ ϑη- 
λυκῶς. ᾿Δριστοφάνης Οὕτω παρ᾽ ἡμῖν ἡ πόλις μάλιστα σῶς 
ἂν sin. λέγουσι δὲ καὶ cà τὰ σῶα οἱ παλαιοί, παρ᾽ οἷς καὶ 
σᾶ 7 σώα. — Ἀριστοφάνης Ἢ μᾶζα γὰρ σᾶ καὶ τὰ κρέα xo 
κάραβος. Philemo in v. σῷος similia exhibet, Vs. 1 Osanrtus 
et Dobraeus Adv. Il p. 257 ydg pro παρ᾽. 


LXXVI (2, 1194) T 
"Evó)g τὸ γυναικεῖον τοδὲ χιτώνιον. 
Eustathius p. 1166 52: Χιτώνιον --- λεπτὸν ἔνδυμα γυναι- 
κεῖον πολυτελὲς — ᾿ἡριστοφάνης ᾿Ενδὺς κτλ. 


LXXIX (2, 1194) . 650 
Ἕστῶτας ὥσπερ τοὺς ὀρεωκόμους ἄϑρους. 
Eustathius p. 1387 4: Ἔν δὲ ῥητορικοῖς λεξικοῖς φέρεται 
καὶ ταῦτα" ἐκ τοῦ ἀϑρόος γίνεται ἄϑρους. — καὶ ᾿ἀριστοφά- 
γης ἙἙστῶτας κτλ. 
LXXX (2, 1194) τς 65 
IIó9ev δ᾽ ἐγώ σοι συγγενὴς ὦ φαρμακέ; 
Eustathius p. 1415 62: Ὁ δὲ φαρμακὸς ἤτοι τὸ κάϑαρμα. 
— ᾿Ἡριστοφάνης Πόϑεν δ᾽ ἔγώ σοι κτλ. 


LXXXI (2, 1194) 652 
"Mxuv κτενῶ σ᾽, εὖ τέκνον, ὃ δ᾽ οὖν ὑπεκρίνετο, 
ἐπὲ Παλλαδίῳ vag, ὦ πάτερ, δώσεις δίκην. 

Eustathius p. 1419 52: Koi δικαστήριον ἱστοροῦσιν 1497- 
γησιν ἐπώνυμον τῆς Παλλάδος. ᾿Αριστοφάνης xov κτλ. 0L. 
καζον δὲ κανὰ Παυσανίαν ἐκεῖ ἀκουσίους φόνους oi ἐφέται. 
Vs. 1 legebatur χτενῶ σὲ τέκνον, ὁ δ᾽ ὑπεχρίνατο, quae correxi. 
Meinekio recte habere videtur ἄχων te») de, τέκνον, ut ex 
Euripide aliove tragico susceptum. - Vs. 2 vulgo παρ 9, emen- 
davit Elmsleius ad Acharn. 323. 


LXXXH (2, 1195) ess 
Καὶ κύων ἀκράχολος 
Ἑκάτης ἄγαλμα φωσφόρου γενήσομαι. 
Eustathius p. 1467 35: “Ἑκάτης ἀγάλματα oi κύνερ. ταύτῃ 
22 * 


340 ARISTOPHANES 


γάρ φασι ϑύονται' ἣν καὶ κυνοπρόσωπον διαπλάττονται. 
᾿4ριστοφάνης Καὶ κύων κελ. Cf. Gramm. Bekk. p. 327 13. 


654 LXXXIII 
Photius p. 342 8:  πίττομαι, o) πείϑομαι. xai τοῦτο 
Βοιώτιον “Αριστοφάνης Ἐκκλησιαζούσαις. cod. ónAirronat. 


655 LXXXIV 
Gregor. Corinth. p. 69: Oi "4rrixoi τὸ ἀνύειν ἀνύτειν ga- 
oiv, ὡς ᾿Δριστοφάνης ἐν΄ Ὀρνισι" 
Marg» ἄρα τὴν δδὸν ἀνύτομεν. 


656 LXXXV (2, 1196) 
| "li9og τις ὥζησεν τεϑυμιαμένος. 

Theognostus Bekk. p. 1403, Crameri An. Ox. II p. 142 20: 
᾿Ὀζέσω" τὸ obo ἐνίοτε xal περισπωμένως λέγεται, ξξ οὔ xai 
ó μέλλων ὀζέσω, ἀλλὰ καὶ ὀζήσω διὰ τοῦ zy, ὡς καὶ ᾿Αριστο- 
φάνης" «Αἰϑος τις ὄζησεν κτλ. Emendavit Dindorfius, praeterea 
πέλεϑος scribendum videtur. 


657 LXXXVI (2, 1196) 
ὭὮιμην δ᾽ ἐγὼ τὸν Κυκλοβόρον καϑιέναι. 

Schol. Equit. v. 137: Ποταμὸς τῆς ᾿Αττικῆς χειμάρρους ὃ 
Κυκλοβόρος ὑπὸ ᾿4ϑηναίων χωσϑείς. τὴν κακοφωνίαν οὖν 
τοῦ Κλέωνος εἴκασε τῷ ἤχῳ τοῦ ποταμοῦ καὶ ἀλλαχοῦ" Quy 
xrÀ. Legebatur κατιέναι, quod correxi. 


658 LXXXVII (2, 1197) 
Καὶ σὺ κυρηβιοπῶλα 
Εὔκρατες σεὐύππαξ. 

Schol. Equit. v. 254: Εὐκράτης ἔφευγεν εὐθὺ τῶν κυρῆ- 
βίων: ἔνϑα αἱ κάχρυς φρύγονται. κάχρυς δέ εἶσεν ai λελε- 
σεισμέναι κριϑαὶ ἀφ᾽ ὧν ἡ πεισάνη. σκώπτει δὲ καὶ τὸν 
Εὐχράτην ὡς τοιαύτην τέχνην ἔχοντα. ἐν ἄλλοις γοῦν φανε- 
ρώτερόν φησι Kai σὺ κυρηβιοπῶλα Εὔκρατες στύπαξ. Scripsi 
σεὐππαξ. cf. ibid. ad v. 129. 

659 LXXXVHI (2, 1197) 
"EBaoibé μοι τὸ μειράκιον ἐξ ἀποτρόχω». 

Schol Euripidis Medeae v. 46: Ἔκ τρόχων" βαρυτόνως ὡς 
νόμων. ᾿Αριστοφάνης Βαδίζεν μοι κτλ. ὡς ἀπὸ γυμνασίας 
οὖν ἐλϑύντας τοὺς παῖδας. Correxit Elmsleius ad Med. p. 8ὅ. 











ARISTOPHANES 941 


LXXXIX (ὦ, 1197) 660 
Καὶ στρεψέμαλλος τὴν τέχνην Εὐριπίδης. 

Schol. Ren. v. 775: Τῶν ἀντιλογιῶν' παρίστησιν αὐτοῦ 
τὸ ττερὶ τοὺς λόγους σαπρόν. καὶ ἐν ἄλλοις Στρεψίμελος τὴν 
τέχνην Εὐριπίδης. sic Ald. Recte Dindorfius στρεψίμαλλος, ut 
O. στρεψίμαλος M. στρεψίκαλλος V. vid. Eustath. p. 1638 17. 
Addidi praeterea χαί. 

^ XC (2, 1197) eei 
Οὔτε νύκτωρ παύεται 
ovJ^ ἡμέραν. 

Priscianus XVIII p. 222 Krehl. “ΑἰΠοἱ μεϑ᾽ ἡμέραν ponunt 

per se et γύχτωρ xai ἡμέραν. ᾿Αριστοφάνης" Οὔτε νύκτωρ κτλ. 
ΧΟΙ (2, 1198) 662 
Kai πρός γε τούτοις ἥκετον πρέσβη δύο. 

Ioannes Alex. p. 14 24: Τὰ δύο se εἰς ἡ συναϊροῦσιν 
᾿“ϑηναῖοι. — Καὶ πρός γε τούτοις xrÀ. Choeroboscus Bekk. 
p. 1247: πρόέσβεε, πρέσβη, παρὰ δὲ ᾿Αριστοφάνει περισπω.-- 
μένως᾽" Ἥκετον πρεσβῆ δύο. ὡς ἀπ᾽ εὐϑείὰς ὀξυτόνου, 
οἷον ὡς ἀπὸ τοῦ πρεσβεύς, τοῦ πρεσβέος, τὼ πρεσβέε,. τὼ 
πρεσβῆ. 

XCII (2, 1198) 663 
Σφοδελὸν ἐν χύτραισι μεγάλαις ἑψόμενον. 

Grammat. Cram. An. Ox. I p. 264 20: ἀφαιρέσει τοῦ a, 

ὡς xai παρὰ ᾿Αριστοφάνει Σφοδελὸν κτλ. 


ΧΟΙΙ (2, 1198) T 
“Εχτεὺς δέ y ἐστὶν ξξαχοίνικον μέτρον. 

Erotianus p. 178 ed. Franz. ἡμιεχτέα] τὸ ἥμισυ τοῦ ἕκτέως. 
ἑκτεὺς δὲ λέγεται ἀττικὸν μέτρον, ἔχον χοίνικας ὀκτώ. — “4ρι- 
στοφάνης "Exreüg δέ ἔστιν ἕξ χοινίκων μέτρον. — Scripsi δέ y 
ἐστίν cum Fritzschio, et quod codex praebet ξξαχοίγικον. 

XCIV (2, 1198) 665 

Plutarchus de Musica p. 1142: Koi "doiotogavis ὃ κωμι- 
xóc μνημονεύει, τοῦ Φιλοξένου καί φησιν, ὅτε εἰς τοὺς κυ- 
κχλίους χοροὺς μέλη εἰσηνέγκατο, καὶ ἄλλοι δὲ κωμῳ- 
δοποιοὶ ἔδειξαν τὴν ἀτοπίαν τῶν μετὰ ταῦτα τὴν μουσικὴν 
χατακεχερματικότων. vid. supra p. 118. 


XCV (2, 1199) 666 
Schol. Pac. v. 1081: Ζιακαυνιάσαι" — καῦνον τὸν ἀλῆρόν 
φασι. καὶ ἐν ἄλλοις Πόσος 809^ ὃ καῦνος; 


342 ARISTOPHANES 


661 XCVI (2, 1199) 
AdAod» χρὴ τὰς γνάϑους. 

Grammat. Bekkeri p. 384 3: ᾿“λοῶν" ἀντὶ τοῦ περιάγων, 
ὡς οἱ ἀλοῶντες βόες. οὕτως ᾿Αριστοφάνης ᾿Αλοᾶν κτλ. 
ΤῊΝ XCVI (2, 1199) 

Φράζε τοίνυν, ὡς ἐγώ σοι πᾶς ἀνέρριμμαι κύβος. 

Grammat. Bekkeri p. 398 26: ᾿φνέρριπται κύβος " οἷον 
ἀποκεκινδύνευται. ᾿Αριστοφάνης Φράζε τοίγυν χτλ. Eadem 
Suidas, sed poetae nomine omisso in v. ἀνέρριπτον. 


669 XCVIIH (ὦ, 1199) 
διάλεκτον ἔχοντα μέσην πόλεως 
οὔτ᾽ ἀστείαν ὑποϑηλυτέραν 
οὔτ᾽ ἀνελεύϑερον ὑπαγροικοτέραν. 

Sextus Empir. adv. grammat. I 10 p. 264: Πολλαὶ γάρ, φα- 
oi» (ot γραμματικοῖ), εἰσὶ συνήϑειαι, καὶ ἄλλη μὲν ᾿4ϑηναίων, 
ἄλλη δὲ “Π“ακεδαιμονίων. καὶ πάλιν ᾿ϑηναίων διαφέρουσα 
μὲν ἡ παλαιά, ἐξηλλαγμένη δὲ ἡ νῦν. καὶ οὐχ ἡ αὐτὴ μὲν 
τῶν κατὰ τὴν ἀγροικίαν 7) αὐτὴ δὲ τῶν ἐν Gase, διατριβόντων. 
σεαρὸ καὶ ὁ κωμικὸς λέγει ᾿Αριστοφάνης ZfiaAexzoy κελ. 

6o XCIX (2, 1199) 

Δύναται γὰρ ἴσον τῷ δρᾶν τὸ νοεῖν. 

Clemens Alex. Strom. VI p. 749: 'Hoodorov ἐν τῷ περὶ 
Γλαύκου τοῦ Σπαρτιάτου λόγῳ (VI 86) φήσαντος τὴν Πυϑίαν 
εἰπεῖν τό τὸ χρησϑῆναι τοῦ ϑεοῦ καὶ τὸ ποιῆσαι ἴσον γενέσϑαι 
"Αριστοφάνης ἔφη Ζύναται κτλ. 

671 C (2, 1200) 

MAX εἰς ἥρων τι παρήμαρτον. 

Schol. Iliad. N. 428: Ἥρων τινὲς ᾿Αττιχῶς" 4AÀ εἰς ἥρων 
τι παρ. ᾿“Αριστοφάνης. 

62 CI (2, 1200) 

Σικύους ἐνθάδε πὴ φυομένους οὐδενὶ κόσμῳ περιόντες, 
κᾷτ᾽ ἥσϑιον. 

Schol. Ald. Acharn. v. 520 ex Suida. Zíxvo»: ἀπὸ εὐϑείας 
τῆς Ó σίκυος. καὶ ἀλλαχοῦ Xixvovg κτλ. Legebatur ἐνταῦϑαά 
πη - περιιόντες κατήσϑιον, Dindorfius correxit. 

619 ΟἹ (2, 1200) 

«Αὐτὸς δείξας ἔν 9" ἁρμονίαις χιάζων ἢ σιφνιάζων. 

Suidas: Χιαζειν" Πραξιδάμας Δημόκριτον τὸν Χίον καὶ 








ARISTOPHANES 343 


Θεοξενέδην τὸν Σίφνιον πρώτους ἐπὶ χρώματος τάξαι τὴν 
ἰδέαν σεοίησιν, ὡς Σωκράτης ἐν τοῖς πρὸς Εἰδόϑεον, ὡς παρ᾽ 
χΑρισεοφάνει τεταγμένον. ὑποτείνει δέ τις αὐτὸν βωμολοχεῦ-- 
σαι afüzüg δείξας xrÀ. ubi duo diversi loci temere sunt con- 
fusi, unus ex Nubibus v. 970: δὶ δέ τις αὐτῶν βωμολοχεύσαιτ᾽ 
ἢ xdpipsisy xrÀ. aer ex incerta aliqua fabula. Cfr. Pollux IV 65: 
Τὸ μέντοι σιφνιάζειν καὶ χιάζειν τὸ περεέργοις μέλεσι χρῆ- 
σϑαε ἀπὸ Δημοκρίτου τοῦ Χίου καὶ Φιλοξενίδου τοῦ Σιφνίου. 
Ceterum 5^ particulam addidit Toupius Emend. II p. 378. 


CIE (ὦ, 1201) 674 
Οὐκ ἔσται, κενέβρειον ὅταν ϑύσης vt, καλεῖν ue. 

Erotianus p. 204: Κενέβρεια" τὰ νεχριμαῖα κρέα οὕτω xa- 
λοῦνται, ὡς καὶ ᾿Φ“ριστοφάνης Οὐκ ἔσϑ᾽ 0 κενέβρειον ὅταν 
ϑύῃς τι, καλεῖ ue. Schol Avium v. 538: Κενεβρείων" τὰ ϑνη- 
σιμαΐα κρέα οὕτως ἐκάλουν. Οὐκ ἔσται κενέβριον ὅταν ϑύσῃ. 
Ita Ald. Hodie οὐκ ἔσϑ᾽ ᾧ editur. Correxit Dindorfius, nisi quod 
scripsit ϑύσῃ. 

' CIV (2, 1201) 675 
Τί γὰρ ἐπὶ κακότροπον ἐμόλετον βίον 
ἀδικομηχάνῳ τέχνῃ; 

Grammat. Bekkeri p. 343 24: ᾿“δικομήχανος" ΣΑριστοφανης 
Ti. yàg κτλ. 

) CV (2, 1201) 66 
Τίς ὕρεα βαϑύχομα τάδ᾽ ἐπέσυτο βροτῶν; 

Hephaestio p. 48 ed. Gaisf.: T'ó προκελευσματικὸν or. ἐνίων 
καλούμενον, olov τὸ τετράμετρον τοῦτο τὸ "Αριστοφάνειον Τίς 
ὄρεα κτλ. | 

ΟΥ̓͂Σ (2, 1201) em 
"Piueva ve κομψὰ xai παίγνι' ἐπιδεικνύναι 
πάντ᾽ ἀπ᾽ ἀκροφυσίων κἀπὸ κιναβευμάτων. 

Suidas et Grammat. Bekkeri p. 415 29: 44m ἀκροφυσίων 
λόγους ἐνδεικνύναι" οἱονεὶ καινοὺς καὶ νεοποιήτους. "Αριστο.- 
φάνης Ῥήματά κτλ. Legebatur καὶ τῶν ἀποκενναβευμάτων. 
quod correxit Brunckius. 


CVM (2, 1201) . 678 
Θύτην μέλλει καὶ κελεύει βῇ λέγειν. 
Antiallicista p. 86 8: Βῆ" προβάτων βληχή. "“ριστοφάνης 
Θύτην μέλλει κτλ. Meinekius ΠῚ p. 40 et Dindorfius coniecerunt: 
veu» ue μέλλει xai xeAeveu βῆ λέγειν. 


344 ARISTOPHANRS 


610 ΟΥ̓ (2, 1202) 

Athenaeus I p. 30 b: Γίνδται δὲ ἐν Ἰκάρῳ, φησὶν ἜἘπαρχί- 
δης ; Ó Πράμνιος. ἔστι δὲ οὗτος γένος vL οἴνου. καὶ ἔστιν 
οὗτος οὔτε γλυκὺς οὔτε παχύς, ἀλλ᾽ αὐστηρὸς καὶ σκληρὺς 
καὶ δύναμεν ἔχων διαφέρουσαν, οἵῳ ᾿Αρισεοφάνης οὐχ ἥδεσθαι 
»Αϑηναίους φησί, λέγων τὸν “ϑηναίων δῆμον οὔτε ποι- 
ηταῖς ἥδεσϑαι σκληροῖς xai ἀστεμφέσιν οὔτε Πρα- 
μνέοις σκληροῖσιν οἴνοις συνάγουσι τὰς ὀφρῦς τε 
καὶ τὴν κοιλίαν, ἀλλ᾽ ἀνθοσμίᾳ καὶ πέπονι vexva- 
θοσταγεῖ. 

680 ΟΙΧ (2, 1202) 
Ἑπτάπους γοῦν ἡ σκιά στιν" 
ἐπὶ τὸ δεῖπνον ὡς καλεῖ δή μὲ 
ὃ χορὸς ὃ φιλοτήσιος. 

Athenaeus XI p. 1127 ed. Dind.: Ἐκαλεῖτο δὲ καὶ τὸ ἕται- 
ρικὸν συνευωχούμενον φιλοτήσιον. ᾿Αριστοφάνης "En va mov 
γοῦν κτλ. Vs. 2 ἐπὶ τὸ δεῖπνον ὡς καλεῖ δή μ᾽ scripsi, 
vulgo 7 'mi τὸ δεῖπνον" ὡς ἤδη καλεῖ μ᾽. Vs. 3 χορὺς 
Casaubonus, vulgo χρόος. 

681 CX (2, 1202) 

Aristides I p. 87 19: Ὃ δέ φησιν “Αφιστοφάνης περὶ Α4- 
σχύλου σκότον εἶναι τεϑνηκότος, τοῦτ᾽ ἄξιον καὶ περὶ 
τούτον (:Αλεξανδρου τοῦ Κοτυαέως) νῦν εἰπεῖν εἰς παιδείας 
λόγον. 

662 CXI (2, 1202) 

Plutarchus vit. dec. orait. p. 836 e: Ἰσοκράτης Θεοδώρου 

μὲν ἦν παῖς τοῦ Ἐρχιέως — ϑεράποντας αὐλοποιοὺς κεκχτη- 


μένου xai εὑὐπορήσαντος ἀπὸ τούτων — ὅϑεν εἰς τοὺς αὐλοὺς 
κεχωμῴδηται ὑπ᾽ ᾿Αριστοφάνους καὶ Στράττιδος. 
688 CXII (2, 1203) 


Hesychius: 240» 9 a* εἶδος ἐνωτίου παρὰ ᾿Αλχμᾶνι ἢ (xci 
Alberti) ᾿“ριστοφάνει. Eadem Etymol. Paris. ap. Cram. Anecd. 
Pur. IV 81 18. 


654 CXII (2, 1203) 


Zenobius Proverb. I 1: à48vógvó» émigoonua' - 
εἴρηται δὲ ἡ παροιμία xai ἀπὸ τοῦ vm αὐτῶν (᾿4βυδηνῶν) 
συκοφαντεῖσθαι τοὺς ξένους. ἔνϑεν ᾿Αρεστοφάνης τὸν συχο- 
φάντην ᾿Αβυδηνοκώμην εἶπεν. Dindorfius ““4΄Δβυ δοκόμην. 
vid. Grammat. Bekkeri p.215 6: χαὶ ᾿Ἀβυδοκόμης ὃ ἐπὶ τῷ 


ARISTOPHANES 945 


συκοφαντεῖν κομῶν" τοιοῦτοι γὰρ oí ᾿Αβυδηνοί. Adde ibid. 
p. 322 91 el Hesychium I 26 17. 

CXIV (4, 655) 685 

Hesychius, 544» 9077 »5: εἶδος μελίσσης. ᾿Αρίσταρχος. παρ᾽ 

ᾧ καὶ ἀνϑρήνια, τὰ μελίσσια. corrigit Meinekius 440,070gdvzc, 
qui Vesp. 1080 τἀνϑρήνια dixit. 


CXV — CXVII (2, 1203) 686—688 

Pollux II 108: 249:0z0pavgc δὲ ἄγλωττον τὸν εἰπεῖν 

ἀδύνατον ἔφης lidem III 48: ᾿ἀριστοφάνης δὲ ἄγυνον τὸν 

ἀγύνην. — Pholius p. 7 20: 44ydva: τὴν συναγωγήν. οὕτως 

“Ἀρεστοφάνης. 

CXVIII. (2, 1203) 689 

Eustathius p. 1854 12: Ἦν δὲ καὶ ἄδδιξ μέτρον τι, φασί, 

τετραχοίνικον. ᾿“ριστοφάνης ᾿Αλφίτων μελάνων ἄδδιχα. 

Photius p. 8 6 et Grammat. Bekkeri p. 342 26: ““3ὅδιξ' μέτρον 
τετραχοίνικον. οὕτως ᾿Αριστοφανῆς. | 


ΟΧΙΧ (2, 1204) 690 
Photius p. 9 21: ᾿“δηφάγοει" ἀγωνισταὶ ἵπποι οὕτως 
ἐκαλοῦντο, ὡς Ἀριστοφάνης καὶ Φερεκράτης. 
CXX (2, 1204) eti 
Grammat. Bekkeri p. 346 1: “δώνιος Φερεκράτης εἶπεν 
ἀντὲ τοῦ ᾿“΄“δωώνιδος. λέγει δὲ τὴν αἰτιατικὴν τὸν ᾿Αδώνιον. 
οὕτω δὲ καὶ Πλάτων καὶ Κρατῖνος, ἀλλὰ καὶ ᾿Αριστοφάνης 
καὶ ἕτεροι. λέγουσι δὲ καὶ “Ἄδωνιν αὑτὸν πολλάκις. 


CXXI (2, 1204) 692 
Grammat. Bekkeri p. 348 2: 44etvraov* (ἀίταν) τὸν ἑταῖρον. 
“Ἀριστοφάνης δὲ τὸν ἐρώμενον. 
CXXII (2, 1204) 693 
Pollux III 140: 243409ecía, ἢ ὡς “Ἀριστοφάνης à 9Ào- 
Sería. 
CXXII (2, 1204) e»t 
Phrynichus Bekkeri p. 6 2: κύμων ϑαάλασσα" ἘΕὐρι- 
πίδης ἐπὶ τοῦ μὴ γεννᾶν τέϑεικεν, ὡσανδὲ ἀγόνου. ὡσαύτως 
xai, »Αριστοφάνης. 
CXXIV (2, 1204) - 
Grammat. Bekkeri p. 382 17: 4450/90810» (codex dAec- 
φοίβιον)" τὸν περὲ παλαίστραν ἀνασερεφόμενον καὶ vrmos- 
τοῦντα. οὕτως ᾿Αριστοφάνης. MHesychius: ᾿“λειφοβίους" πέ- 
γητας. Frilzschius 24Ae«gooífitov. 


946 ARISTOPHANES 


696 ΟΥΧΥ (2, 1204) - 
Pollux II 150: 249:crogóvgc δὲ ἀμεταχειρίστων τῶν 


κοινῶν εἶπεν. 
gor CXXVI (2, 1204) 


Harpocralio p. 35 ed. Bekk. not.:: ᾿ναβιών' ἀντὲ τοῦ 
ἀναβιώσας. Πλάτων Σκευαῖς" ᾿Αναβιὼν ix τῆς νόσου. καὶ 
ΞΔριστοφάνης. vide Meinekium II 660. 

698 CXXVIH (ὦ, 1205) 

Varinus in Aldi Hort. Ad. p. 15 b (107 12 Dindorf): ζνα- 
ξυγῶσαι" τὸ τὰς ϑύρας ἀναπετάσαι. ᾿Φριστοφάνης Τὴν ϑύ- 
eov ἀναζυγώσας. Etymol. M. p. 96 22: ᾿“γαζυγῶσαε --- τὸ 
ϑύρας ἀναπετάσαι ᾿Αριστοφάνης. Cfr. Pollux X 26. 


T CXXVII (2, 1205) 

Suidas: ““νασηκῶσαι" ἀνταποδοῦναι, ἢ ἀναλαβεῖν, 
ὥσπερ οἱ ἱστάντες. οἷον ἐξισῶσαι τῷ λείποντε ἢ mAeova- 
ζοντι. οὕτως ᾿Αριστοφανης. 


700 CXXIX (2, 1205) 

Grammat. Bekkeri p. 401 18: Lfveyiaóau (L4vewiadai) 
"dowrogavnc, καὶ ἀνεψιαδοῦς Φερεκράτης, xal Ἕρμιππος 
ἀνεψιαδοῦν. 

CXXX (2, 1205) 

Pollux Il 228: ᾿“νοητία, ἄνοια, ἐπίνοια, πρόνοια. — xai 
ἀνοησία, ὡς ᾿Αριστοφάνης.  Dindorfius Aristophanem polius 
ἀνοητίαν dixisse arbitratur, quod habet lungermanni codex. 
ἀνοηστίαν gramm. Bekk. p. 406 16. cf. Lob. Phryn. p. 506. 


102 CXXXI (2, 1205) 

Zonaras I p. 258: “παίροντες" μεϑιστάμενοι, οὕτως 
"dourogovnce. Cfr. Phrynichum Bekkeri p. 6 16: ᾿“παίρειν" τὸ 
μὲν πλεῖστον οἱ ᾿Φττικοὶ ἐπὶ πλοῦ τιϑέασι, πλὴν καὶ ini τῆς 
ὁδοιπορίας, ὡς «Αἰσχύλος καὶ ᾿Αριστοφάνης. 


103 CXXXII (2, 1205) 

Suidas: 44m soxovouéva: ἔσκιαγραφημένα, κεχρωσμένα" 
τὰς γὰρ χρίσεις σκότη καλοῦσι ζωγράφοι" οὕτως ᾿Αριστοφάνης. 
Idem Ἐσκειοτροφημένα" ᾿Αριστοφάνης ἀπόμακτρα σκυτάλων 
ἐσκιοτροφημένα, id est ἐσκιογραφημένα. Sed Aristophanes 
$&cripsii ἀπεσχοτωμένα, ut ex superiore loco apparet, cf. Gramm. 
Bekk. p. 491 26 et Suid. ᾿“πόμακτρα σκυτάλων ἀπεσκοτημόνα 
δ᾽ ἐσκεοτροφημένα. Hesych. v. ἀπεσκοτωμένα οἱ Eustath. p. 
953 53. Poetae verba fuerunt ἀπόμακτρ᾽ ἀπεσκοτωμένα. 


ARISTOPHANES S341 


CXXXI (2, 1200) τοι 

Pollux VII 22: Καὶ ἀρτοστροφεῖν δὲ ᾿Αρισέεοφάνης λό- 
γεε, διαπλάσαι, πέψαι, ὀπτῇσαι κτλ. cod. Iungerm. Καὶ ἀρ - 
τοστροφεῖν δέ, διαπλάσανι δὲ ὡς ᾿Αριστοφανῆς. 


CXXXIV (2, 4206) τοῦ 
Phrynichus Bekkeri p. 10 9: σπάλαϑος" ἀχανϑῶδες 
φυτόν. Κλέανδρος ϑηλυχῶς, ᾿Δριστοφάνης ἀρσενικῶς. 


CXXXV (2, 1206) τοῦ 
. Ριγγπίομυβ Bekkeri p. 13 19: “ὔεσϑαι πῦρ καὶ ἐναύεσϑαι. 
᾿Ὡρεστοφάνης αὐόμενος, Κρατῖνος ἐναύεσϑαι. 


CXXXVI (2, 1206) τοῦ 
Hesyehius: ᾿“φορμή" 75 νῦν ἐνθήκη λεγομένη. ᾿Αριστο- 
φάνης έλλει δὲ πέμπειν τοὺς εἰς ἀφορμήν, ἢ πρό- 
φασις, ἢ αἰτία. 
CXXXVII (2, 1206) 108 
Macrobius Saturnal. III 8: "Apud Calvum Acterianus aflir- 
mat legendum Pollentemque dewn Venerem, non deam: signum 
eliam eius est Cypri barbatum corpore et veste muliebri cum 
Sceptro ac stalura virili, et putant eandem marem ac feminam 
esse: Arislophanes eam φρόδιτον appellat. Cfr. Servius 
ad Virgil. Aen. II 632 et Grammat. Bekk. p. 472 24: 14gg00:- 
τος" 6 Ἑρμαφρύδιτος. παραπλήσιοι δὲ τούτῳ ἄλλοι δαίμονες, 
Ὀρϑάνης, Πρίαπος. Hesychius: ᾿ἀφρόδιτος" Θεόφραστος μὲν 
τὸν Ἑρμαφρόδιτόν φησιν, ὃ δὲ τὰ περὶ ᾿Αμαϑοῦντα γεγραφὼς 
Παίων εἰς ἄνδρα τὴν ϑεὸν ἐσχηματίσϑαι ἐν Κύπρῳ λέγει. 


ΟΧΧΧΥΙ ΟΧΧΧΙΧ (2, 1207) 709. 710 
Phrynichus Bekkeri p. 13 28: ἀψευδοῦντες" ᾿Αριστο- 
φάνης. Grammat. Bekkeri p. 476 10: ωρί, ἀωρίᾳ" τὸ παρὰ 
τὸν προσήκοντα καιρὸν καὶ τὴν ὥραν. — ᾿Αἰριστοφάνης δὲ 
ἔφη καὶ ἀωρὶὲ ϑανάτῳ ἀπέϑανεν. Dindorfius coniecit 
Aristophenem ἀωροϑάνατος ἀπέϑανεν dixisse, vid. Phryn. ibi- 
dem p. 24 22: ᾿Πωροϑάνατος᾽ ὃ πρὸ τῆς καϑηκούσης ὥρας 
ἀποθανὼν ἀνὴρ καὶ γυνή. 


CXL —CXLI (2, 1207) 711—715 

Schol. Theocr. I 132: Ἢ βάτος ϑηλυκῶς λέγεται" ὁμοίως 
ἐγεαῦϑα καὶ ἡ νάρκισσος. παρὰ δὲ τῷ "Ἀριστοφάνει ἀρσενι- 
κῶς λέγεεαι. — Pollux IV 68: Καὶ τὰ δήματα λνρίζειν κιϑα- 
οἰζεεν ψάλλειν καί, ὡς ᾿Αρεστοφάνης, βαρβετέζειν. Etymol. 


848 ARISTOPHANES 


M. p. 194 31: Βέλεκοι" ὄσπρια. Καὶ τῶν βελέκκων (fc- 
Aéx wv) “Ἀριστοφάνης. 
114, 715 CXLII CXLIV (2, 1207) 

Pollux VII 210: Παρὰ “Τριστοφάνει βιβλιδάριον. Ydem 
VII 187: 14guorogárgo xai βοηλατεῖν xai ὀνηλατεῖν εἶπε. 


716—719 CXLV —CXLVIH (2, 1208) 

Etymol. M. p. 214 44: Βρόταχος" τὸν βάτραχον ᾿ἴωνες, 
xai ᾿Αριστοφάνης, xal παρὰ Ἐενοφάνει. βάτραχος, καὲ xaJ 
ὑπερβιβασμὸν βράταχος καὶ βρόταχος. Meinekius 14oxiAoxoc- 
Thomas Mag. p. 55 11: λέγε δὲ ἐπὶ μὲν τῆς εὐθείας τῶν πλη- 
ϑυντικῶν βόες, εἰ καὶ “Αριστοφάνης κἂν ἀναγκασϑεὶ ςἅπαξ βοῦς 
εἶπεν. — Pollux VII 141: Καὶ βωλοκοπεῖν δὲ “Αριστοφάνης 
δίρηκε. —Phrynich. Bekk. p. 31 27: Γαλῆν καταπέπω xev 
᾿Αριστοφάνης. mi τινος νέου μὴ δυναμένου φϑέγξασϑαι. 
χρήσαιο δ᾽ ἂν καὶ αὐτὸς ἐπὶ παντὸς τοῦ μὴ φϑεγγομένου. 
120 CXLIX (2, 1208) 

Etymol. M. p. 229 40: Γεισίποδες" παρὰ τὸ tiva, βάσεις 
τῶν ϑεμελίων. καὶ γεισῶσαν xai γείσωσις τὸ τῆς γῆς ἔκϑετον. 
"doiorogavgs δὲ καὶ τὰς ὥας τοῦ ἱματίου γεῖσα εἶπε. Gramm. 
Bekkeri p. 231 2: "Ἀριστοφάνης δὲ καὶ τὰς ὥας τοῦ ἱματίου 
γεέσας εἶπε. 
τοι CL (2, 1208) 

Pollux II 13: Γερόντειαι παλαῖστραι παρὰ "Αριστο- 
φάνει. cod. Falck. παρὰ ᾿Αντιφάνει. Kühnii cod. γεροντεῖαι. 


122 CLI (2, 1208) 

Schol. Luciani IV p. 220 ed. Iacob. et Lexicon apud Osann. 
Auctar. Lex. p. 47: Γέρρα" — καὶ ᾿Αριστοφάνης ὡς ἐπὶ qv- 
λακῆς vivog καὶ μοχλοῦ τροπικῶς παρέλαβε τὴν λέξιν. τοι- 
oUtóv ἐστε καὶ τὸ ἐν τοῖς ᾿Αγρίοις Φερεχράτους Γέρροις 
ἀποσταυροῦνται. 

723 CLH (ὦ, 1208) 

Zonaras I p. 451: Γρίσσων (vel Γρίσων) ὃ χοῖρος καὶ 
ὄνομα δρομέως παρ᾽ «Αριστοφάνει. Hesychius Γρισῶν, ve 
"Ἀριστοφάνης δὲ ὄνομα δρομέως νενικηκότος ἐν Ὀλυμπίᾳ στά- 
διον. Corrigunt Κρίσω v. 

T CLII (2, 1209) 

Etymol. M. p. 249 43: “ατητὴς παρὰ ᾿Αττικοῖς ὃ διανε- 
μητής. ᾿Αριστοτέλης" Τίν᾽ οἱ δατηταί; ᾿Απολλόδωρος διὰ 
τοῦ c φησί. Sylburgius Ἀριστοφάνης. 

, 





ARISTOPHANES 349 


CLIV—CLVI (2, 1209) 125—131 
Hesychius: ZagvorzoAngv τὸν ᾿4πόλλωνα λέγουσιν, ὡς 
“Τρεστοφάνης. ῬῬΟΪΙυχ H 200: Ζιαβάτανι 4ημοσϑένης, καὶ 
δεα βάτην “Ἀριστοφάνης. Ἐἰγπιο]. M. p. 250 8: ΔΖαυλίαν 
κορώνην" ἀντὶ τοῦ ἀηδόνα, ᾿Αριστοφάνης διὰ τὸν μῦϑον. 
ἕνεοε τὴν δασεῖαν. 
CLVII (2, 1209) 128 
Phrynichus Bekkeri p. 35 30: Ζεετησίως" ἀντὶ τοῦ δὲ 
&rovg, οἷον xaJ' ἕκαστον ἔτος. Θουκυδίδης καὶ 1dotovogavyg. 


ΟἹ, γΠ|--- CLXII (2, 1209. 1210) 129—133 
Hesychius: 4ράκαιναν' τὴν μάστιγα, τὴν ὑστριχίδα ὃ 
“Τρεστοφάνης. Grammat. Hermanni p. 436 et Crameri Anecd. 
Ox. ΠῚ p. 286 15: £v δὲ μονοσυλλάβοις τὸ δρὰψ ἐκτείνεται 
κείμενον παρ᾽ ᾿Αριστοφάνει. — Schol. Dion. Thracis Bekkeri 
p. 942 22: Τὸ δυάκις καὶ τριάκις παρὰ “Αριστοφάνξι. 
Pollux X 27: L4owrogavgo (Lysistr. v. 265) Προπύλαια 
πα κτοῦν. xai πάλιν, καπιπακτοῦν τὰς ϑύρας. Vulgo 
5 πάλιν καί, quod correxi. — Hesychius; Ἐμπεδορκεῖν" 
εὐορκεῖν. παίζει δὲ “Ἀριστοφάνης παρὰ vog πέδας. 


CLXIII — CLXV (2, 1210) 734—T36 
Pollux Π 199: Τὰ δὲ ὑπὲρ τοὺς δακτύλους κρούματα 
πταίσματα" ᾿Αριστοφάνης δὲ καὶ ἐπειπταίσματα αὐτὰ καλεῖ. 
Idem VI 79: Τὰ δὲ ἐπιδορπίσματα ᾿Αριστοφάνης ἐπεφορή- 
ματα καλεῖ. — ldem Il 42: "'Ecegeyxeg a Aáv, ὡς 'Αριστο- 
φάνης, τὸ παραφρονεῖν. 
CLXVI (2, 1210) 137 
Hesychius: "Ez»rovqig^ ἔπαιξεν ᾿Αριστοφάνης ἀντὲ τοῦ 
φάναι τὴν σανίδα τὴν ἐτνήρυσιν εἰπών, παρὰ τὰ &rvog. Cfr. 
Phrynich. Bekk. p.39 15 et p. 55 7. Naekius Opusc. I p. 360 
τὴν ἀμίδα correxit. 
CLXVII— CLXX (2, 1210) 738—741 
Photius p. 30 6: Εὔεελος (cod. εὔηλος)" δὐήλιος. 24ot- 
στοφάνης. Suidas: Εὐθετῆσαι" κοσμῆσαι, συνθεῖναι. οὕ- 
τως ᾿Αριστοφάνης. Eadem omisso poetae nomine Photius p. 31 15. 
Pollux IX 162: Τὸ παρ᾽ ᾿Αριστοφάνει sUxÓm Cg. — ldem VI 
161: Ἡμιφωσώνεον ᾿Αριστοφάνης. 
CLXXI (2, 1211) 742 
Photius p. 72 21: Ἢ πόϑεν" ἀμόϑεν. οὕτως ᾿Αριστοφάνης. 
Ruhnk. corrigit: 4450 9:6»* πόϑεν. Meinekius ἢ ποϑέν" ἀμόϑεν. 


350 ARISTOPHANES 


nsnm - CLXXH—CLXXVI (2, 1211) 

Polux 1 12: Τοὺς ἐπὶ τοῖς ἀγάλμασι χειροτέχνας οὐκ 
ἀγαλματοποιοὺς μόνον οὐδὲ ἀγαλματουργούς, ἀλλὰ xai ϑεο- 
ποιοὺς καὶ ϑεοπλάστας, ὡς “Ἀριστοφάνης. dem VII 150: 
"Μριστοφάνης δὲ γυναῖχα ϑερίστρεαν καὶ qgovyeviozouay. 
Idem VII 100: Τοὺς δὲ μεταλλέας ϑυλακοφορ δῖν ᾿Αριστο- 
φάνης ἔφη. Duo codd. ϑυλακοφόρους. Cfr. Pollux X 149: 
ϑυλακοφορεῖν μὲν τοὺς μεταλλέας ot κωμῳδοὲ λέγουσι. 
Idem VI 125: Καὶ κωμικώτερον ὃ ᾿Αριστοφάνους ϑυμάγροι- 
κος. Sic codd., vulgo δημάγροικος. 

148 CLXXVII (2, 1211) 

Phrynichus Bekkeri p. 44 2: λέγει δ᾽ ᾿Αφιστοφάνης οὕτως 
Ἰξοὲ δυποκόνδυλοι. ὅπερ σημαίνει καὶ αὐτὸ τοὺς γλί- 
σχρους καὶ διὰ τὴν φειδωλίαν μήτε λονομένους μήτε γνιζομέ- 
vovg. Cír. Moer. p. 201 Piers. 


749. 150 CLXXIX CLXXX (ὦ, 1211) 

Schol. Acharn. v. 106: Ὅτε πάντας τοὺς “Ἕλληνας Ἰάονας 
ἐχάλουν oi βάρβαροι, προείρηται. — Hesychius: Ἱπποκλεί- 
δης" οὕτω κακοσχόλως τὸ τῆς γυναικὸς μόριον ᾿Αριστοφάνης 
εἶπεν. Photius p. 111 25: Ἱπποκλείδην᾽ τὸ γυναικεῖον αἰδοῖον, 
παρὰ τὸ ἱππεύειν. 


751. 152 CLXXXI CLXXXII (2, 1212) 

Polux IV 67: Καλαμίνην σύριγγα εἴρηκεν ᾿άριστο- 
φάνης. . ldem VII 166: ὁ δ᾽ αὐτὸς (ζ4ριστοφάνης) καὶ κά- 
μενον βαλανείου φησί. 
τοῦ CLXXXII (2, 1212) 

Photius p. 129 15: Κανδυτορ" .oxevaota ὀψοποιικὴ μετὰ 
γάλακτος καὶ στέατος καὶ μέλιτος. ἔνιοι δὲ διὰ κρέως xai 
ἄρτου καὶ τυροῦ. οὕτως ᾿“Ἀριστοφάνης. Dindorfius xavdvAos, 
quem vide ad schol. Pac. 123. "Vid. Hesych. Ka»dvàog: διὰ 
ἐλαίου καὶ γάλακτος καὶ τυροῦ xai μέλιτος πέμμα ἐδώδιμον. 
"à CLXXXIV (2, 1212) 

Pollux Il 41; Καρηβαρικὸν τὸ πάϑος Τηλεκλείδης, τὸ δὲ 
ὑπὸ μέϑης καρηβαρεῖν καρηβαριᾶν ᾿Αριστοφανης. 

755—158 CLXXXV — CLXXXVIII (2, 1212) 

Suidas ἐγχυτρίστριαι et Schol. Ald. Vesp. v. 289: Ἔλεγον 
δὲ καὶ τὸ βλάψαι καταχυτρίσαι, ὡς ἑτέρωϑι "Ἀριστοφάνης. 
Cf. Etymol. M. p. 313 42: ἔλεγον δὲ καὶ τὸ βλάψαι καταχνερί- 
ααι, ὡς ᾿Αριστοφάνης. idem schol. Platonis p. 336. — Pollux II 57: 


— 


L2 ————— 0 2-—— ———— ---- - 





ARISTOPHANES 851 


Καχύποπτος, ὡς “Ἀριστοφάνης. — Harpocratio: KeAéo»- 
τς — κυρίως εἰσὶν ot ἱστόποδες. ὡς καὶ παρ ᾿Αριστοφάνει 
δῆλον τῷ κωμικῷς. — Photius p. 168 12: Κλέος" τὴν φαύλην 
δόξαν "Ἀριστοφάνης. 


CLXXXIX — CXCI (2, 1213) 159—161 
Hesychius: Κλύμενος" ἰατρὸς ἀφυής, Ov “Ἀριστοφάνης 
goi» ἀναμεμῖχϑαι τῷ Πορσίμῳ διὰ τὸ καὶ τὸν ἸΜΠόρσιμον 
ἰατρὸν εἶναι ἀφυῆ" ἦν δὲ καὶ τραγῳδοποιὸς ἀφυὴς ὃ Móg- 
σίμος. — Photius p. 173 7: Κνημία" τὰ &» τοῖς ϑρόνοις xai 
τροχοῖς διερείσματα. καὶ πληγαὶ iv κνήμαις. xol τὸ x»p- 
μιοπαχὲς ξύλον, ὡς ᾿Αριστοφάνης. Lobeck. Phryn. p. 535 
κνημοπαχὲς ξύλον. ^ Phrynichus Bekkeri p. 47 7: Κοινοϑυ- 
λακεῖν" τὸ à» ὁδῷ κοινωνεῖν σιτίων καὶ τραπέζης xai xava- 
γωγῆς καὶ τῶν τοιῶνδε. ᾿Αριστοφάνης. 


ΟΧΟΙ ΟΧΟΙῚ (2, 1213) 162. 763 

Pollux VII 184: Τάχα δ᾽ ἂν xai κοπροφόροι εἶεν ἐκ τού- 
των καὶ κοπραγωγοΐ, καὶ κοπρολόγοι λέγοιντο. "Αριστοφάνης 
μὲν γὰρ εἴρηκε κοπραγωγάς, καὶ ἀλλαχοῦ κοπρολογεῖ 
κόφινον λαβών. κχοπραγωγὰς codd., vulgo κόπρου ἀγωγάς. 


CXCIV — CXCVII. (2, 1213) T64—13 

Harpoceratio: Κρᾶστις" Zfeivagyog ἐν τῷ πρὸς “«Τυσικρά- 

τη». κρᾶστίς ἐστιν ἡ πόα, ὡς καὶ "Ἀριστοφάνης. ῬΟΊΙυχ VI 

91: ἹΜέμνηταν δὲ ᾿Αριστοφάνης xal κφεοστάϑμης. Etymol. 

M. p. 539 38: Kooaéívo* τὸ κτυπῶ καὶ ἠχῶ. ᾿Αριστοφάνης τὸ 

τοῖς ποσὶ σκιρτᾶν καὶ κροτεῖν. Pollux ΥἹ 47: Κυδώνεια μῆλα, 
ὡς ᾿Αριστοφάνης. Acharnensium v. 1199 contulit Brunckius. 


CXCVIII— ΟΟἹΙ (2, 1214) 768—172 
Photius p. 198 11: Κωπαῖοι" σφῆκες. οὕτως "Αριστο- 
φάνης. — ldem p. 211 21: “εγωνῆσαε" ἀντὶ τοῦ παῖσαι. 
οὕτως ᾿Αριστοφάνης. Pollux VÍ 86: ᾿“ριστοφάνης Aexa- 
νίσκην. ldem VII 196: Ζεβανωτοπωλεῖν 4oiotogavnc 
ἔφη. Grammat. Cram. An. Ox. II p. 239 8: Ὁ δὲ Ὠριγένης 
διὰ τοῦ & λέγει γράφεσϑαι, οἷον — παρ Εὐφορίωνε Aurroxce- 
νίασσα (λιποχτέανος) λιποναῦται, λιποταξίου παρὰ L4gt- 
στοφάνει. Meinekius ᾿Ἄγνειφάνει. MI 72. 
CCHI (2, 1214) "s 
Phrynichus Lob. p. 321 Κοχλεάριον" τοῦτο λίστρον -4oi- 
στοφάνης ὃ κωμῳδοποιὸς λέγει. καὶ σὺ δὲ οὕτω λέγε.  Clr. 
Phrynich. Bekkeri p. 51 9. 


352 ARISTOPHANES 


714, ΤΊΒ CCIV CCV (2, 1214) 

Suidas: “ογάρια" οἱ λόγοι. 2doi0voqtygc. ^ Phrynichus 
Bekkeri p. 50 51: “ογγάζειν" τὸ διαδιδράσκειν τὸ ἔργον, 
προφασιζόμενόν τινα πρόφασιν. καὶ τοῦτο ᾿Αριστοφάνης τί- 


cu 


ϑησιν ἐπὶ ἵππων προσποιουμένων χωλεύειν. 


116—182 CCVI— CCXII (2, 1215) 

Photius p. 231 11: “ουτρίδεςρ" δύο κόραι περὲ τὸ ἕἔδος 
τῆς ᾿Αϑηνᾶς. ἐκαλοῦντο δὲ αὗται καὶ πλυντρίδες. οὕτως 
“Ἀριστοφάνης. Pollux VII 157: Καὶ λοφοπωλεῖν (:Ζρεστο- 
φάνης) εἴρηκε. Photius p. 240 5: Παγίδες" μᾶζαι. xai τὰ 
τῇ “Ἑκάτῃ συντελούμενα δεῖπνα. οὕτως ᾿“Φριστοφάνης. ldem 
p.241 8: Ιάϑος" λέγουσι τὴν μάϑησιν. οὕτως “Ἀριστοφάνης. 
Idem p. 244 13: Μαλϑακόν, ἀντὶ τοῦ ἀγαϑόν. οὕτως Loc- 
στοφάνης. . ldem p. 246 4: π᾿άνην' τὴν μανίαν. λέγουσι 
δὲ xai μάναν. Ἀριστοφάνης. ldem p.255 5: MeAa»aíc»: 
τοῦ πλοίου τὸ πεπιττωμένον, τὸ ἔναλον. ᾿Αριστοφάνης. Scri- 
bendum ucAavto». 

183 CCXII (2, 1215) 

Hesychius: Meoavyeveg* “Ἀριστοφάνης φησὶ μεσαύχενας 
γέκυας ἀσώτους" διὰ τοῦ pL γραπτέον μεσαύχενας" ὅτι 
μέσον αὐχένα αὐτοῦ πεζεῖ παρεβάλλοντο τὸ σχοινίον" τρα- 
γῳδεῖ δὲ τὰ ἐν τῷ Φιλοξένου Σύρῳ" ἔνιοι δὲ διὰ τοῦ d γρά- 
φουσι δεσαύχενες, καὶ οὐ καλῶς. Dobraeus, μεσαύχενας 
γέκυας τοὺς ἀσκούς. Cfr. Hesychius: Ιεσαύχενες" οἱ ἀπὸ 
μέσου τοῦ αὐχένος δεσμευόμδενοι. Photius p. 259 13: Meoav- 
yeveg* οἱ ἀσκοὶ ἢ δεσαύχενες. Tertiam denique varietatem 
lectionis Pollux affert II 135: Βυσαύχενας τοὺς ἀσκοὺς "“ριστο- 
φάνης κέκληκεν. 

184. 188 CCXIV CCXV (2, 1216) 

Pollux IX 25: Ὁ μὲν μεγάλης πόλδως πολίτης μεγαλο- 
πολίτης ἂν λέγοιτο, ὃ δὲ μικρᾶς μικροπολίτης. ὅϑεν xoi 
᾿Αριστοφάνει εἴρηται τὸ μικροπολιτικόν.  Pholius p. 280 3: 
Mta»: αὐτὸν τὸν μυκτῆρα καλοῦσιν, οὐχὶ τὸ ὑγρόν. οὕτως 
᾿Αριστοφαάνης. 

186—193 CCXVI— CCXXII (2, 1216) 

Polux VII 177: υροπωλεῖν δὲ Ldoucrogavme ἔφη, 
μυροπώλιον, μύρου ἀλάβαστρον, uvoíóo, μυρηρὰ λή- 
κυϑος, ἀλαβαστροϑῆκαι. ἹΜυρηρὰ λήκυϑος estin Daelalensibus 
Fr. IV, ἀλαβαστροϑῆκαε in Triphal. Fragm. V. — Idem VII 139: 
Ναῦται" οἷς προσήκει xai oi παρ᾽ ᾿“Αριστοφάνει ναύτρεαι. 








ARISTOPHANES 353 


Idem Il 20: “Ἀριστοφάνης δὲ νδανεεύεσθαι τὸ τολμᾶν ἔφη, 
— ἄνδρίζεσϑαι δὲ εἶπεν ἀνδροῦσϑαι, καὶ ἀνδριξόμενοι 
“Ὑχεερείδης. Ιάρπι VII 138: Nei» δ᾽ ἐξ ὑπείας μάϑημα 
κολυμιβητῶν ᾿Αριστοφανης εἶπε καὶ Πλάτων». 


CCXXIV — ΟΟΧΧΥΙ (ὦ, 1216) 794—196 
Stephen. Byzant. Νώνακρις: πόλις ᾿Αρκαδίας. — τὸ ἦϑνι- 
κὸν --- xai Νωνακριεὺς λέγεται παρὰ ᾿Αριστοφάνει.  Din- 


dorfius Νωνακρεύς, vid. Hesychius v. Νωνακρεύς et Photius 
p. 306 16. — Pollux H 180: Καὶ νωτοπλῇγα τὸν μαστι-- 
γίαν ᾿Αριστοφάνης ἐκάλεσε. cf. supra p. 105. — Idem VII 30: 
Ἔξαινε δὲ τῶν ἐρίων “Ἀριστοφάνης ἔφη. 
ΟΟΧΧΥ ΟΟΧΧΥΠῚ (2, 1217) Ἴ07. 198 
Photius p. 308 23: Ξεερης" φυτὸν ἀρωματικόν. άριστο-- 
φάνης. Scribendum ξειρίς. "Vid. Hesychius: Ξεερ ἰς ἀρωμα-. 
τεκόν τι φυτόν. Schol Vesp. 579: Ὅτε τραγικὸς ὑποκριτὴς ὃ 
Οἴαγρος εἴρηται πρότερον. quod ad vs. 566 schol. refert Dindorf. 


CCXXIX — CCOXXXII (2, 1217) 799—802 
Photius p. 330 12: — τὸ ἱερὸν 'OAvurcisto» (cod. ὀλύμ- 
πιον) πεντασυλλάβως, ὡς ᾿Ασκληπίξιον. ᾿Αριστοφάνης. Idem 
p. 339 15 et Suidas: Ὀνυχέζεται" ἀκριβολογεῖται. οὕτως 
᾿Αριστοφάνης.  . ldem p.349 3: 'Ogoyvíag λέγουσιν, ovyi 
ógyvíag. ᾿Αριστοφάνης. ldem p.356 8: Οὐδαμᾷ" οὐδέποτϑ. 
"Ἀριστοφάνης. | 
CCXXXII (2, 1217) 803 
Phrynichus Bekkeri p. 18 23: 246 τῶν γυναικῶν πα- 
γίδες" τοὺς κόσμους καὶ τὰς ἐσθῆτας, αἷς χρῶνται ai yv- 
γαῖκες καλλωπιζόμεναι, παγίδας εἶπεν ᾿Αριστοφάνης. 
CCXXXIV (2, 1217) 804 
Pollux VI 163: Καὶ “Ἀριστοφάνης, Πάγκυφος ἐλαία 
(δλάα). Ceterum conferas Hesychium: 124077 ἐλαία" 7) ἐν ἀκρο- 
πόλει ἡ καλουμένη πάγκυφος διὰ χϑαμαλότητα. Pollux IX 17: 
'H δὲ κωμῳδία καὶ ἀστῆς ἐλαίας εἴρηκε τῆς ἐν πόλει, (4, 684). 
COXXXV (2, 1217) 805 
Stephan. Byzant. Παμβωταάδαε" δῆμος “Ἱτεικῆς, Ἔρε- 
χϑηίδος φυλῆς. ὃ δημότης Παμβωτάδης. τὰ τοπικὰ ἐκ Παμ- 
βωταδῶν, sig Παμβωταδῶν, &v Παμβωταδῶν. "Ἀριστοφάνης. 


J. ΘΟΧΧΧΥ͂Ι ΟΟΧΧΧΥ͂Π (2, 1218) 906. ΒΟΥ 

Pollux X 156: Πέτευρον δέ, οὗ τὰς. ἐνοικιδίας ὄρνεϑας 

ἐγκαϑεύδειν συμβέβηκεν, ᾿Αριστοφάνης λέγει. — Pholius p. 426 
23 


Comici graeci 





954. ARISTOPHANES 


412: Πέκευφον" πᾶν τὸ μωιρὸν καὶ ὑπόπλατει καὶ μεκέωρον 
Ao». ᾿Αριστοφάνης ἐν τῷ s. Pollux IV 163: ᾿Δφισεοφανης 
δὲ ἔφη καὶ πλεισταχόϑε». 

aos COXXXVHI (5, 72) 

Schol. Aeschin. πρεσβ. ἃ 142. εὕρηται δὲ καὶ παρὰ τῷ 
»Αριστοφάνει ὃ σπογγιάς (Mein. σπαγγίας, aliier Lobeck. 
Pathol. p. 495) καὶ ἡ σπογγιά. (Ron. 482, 487). 
8θ9..918 ΟΟΧΧΣΙΧ --- CCXLIII (ὦ, 1218) 

Photius p. 463 21: Προσχίσματα" εἶδος ὑποδήματος. 
"4owsogáyye. Pollux IV. 106: Πρόσχορον δὲ ᾿Αφιστοφάνης 
τὴν χορεύουσαν κέκληκε, τὴν δὲ αὐτὴν καὶ συγ χορεύτρεαν». 
Idem IV 18: Καὶ πυξίον xai πυξίδεον παρὰ Ἀριστοφάνει. 
et X 59. 60: Τῷ δὲ παιδὲ δέοι ἂν προσεῖναι — πυξίον" δἴρη- 
ται μὲν γὰρ καὶ ἐπὶ ζωγράφου τοὔνομα ἐν ᾿Αναξανδρίδου Ζω- 
γράφοις" Πυξίον λαβὼν κάϑου. οὐδὲν δὲ κωλύει καὶ εἰς ταύ- 
την αὐτὸ τὴν χρῆσιν τὴν ἐπὶ τῷ γράφειν ὑφ᾽ ἡμῶν ἄγεσϑαι, 
ἐπεὶ καὶ ᾿Αριστοφάνης οὕτω κέχρηται. 

814. 815 CCXLIV CCXLV (2, 1218) 

Photius p. 478 2: Πυτίνη" πλεκτὴ λάγυνος. 4douvogavrs. 
Idem p. 486 24: Ῥήτορα" καὶ τὴν γυναῖκα. ouozogavng. 
816—818 CCXLVI— CCXLVIII (ὦ, 1219) 

Grammat. Bachm. An. I p. 360 26: X αἰκωνίσαι" κεγη- 
ϑῆναι. "Μριστοφάνης. Eadem Photius p. 496 7, ubi σαικονῆ- 
σαι scriptum. Photius p. 503 19 et Grammat. Bachm. An. I 
p. 362 31: Σεῖν" τὸ λεγόμενον τοῖς παιδίοις ὑπὸ τῶν τρο- 
φῶν, ὅταν αὐτὰ βούλωνται. οὐρῇσαι. οὕτως “Αριστοφάνης. 
Hesychius: Σέριφος" ᾿ἀριστοφάνης τὴν “Τακεδαίμονα Σέριφον. 
Photius p. 506 24: Σέριφον᾽ τὴν ““ακεδαίμονα, διὰ τὸ σκλη- 
ρῶς ζῆν. καὶ χρησμὸς αὐτοῖς ἐξέπεσεν. 

819—821 CCXLIX — CCLI (2, 1219) 

Photius p. 5148 2: Σχελετεύεσϑαι" Engalveo9ot. gi 
στοφάνης. . ldem p. 520 12 et Grammat. Bachm. I p. 366 9: 
Σκιμβάζειν" χωλεύειν xai ἀσκωλίζειν. τὸ αὐτὸ τοῦτο. οὕ- 
τως ᾿Δριστοφάνης. ldem p.524 5: Σκοπὴν καὶ σκοπιᾶν λέ- 
γουσι. καὶ σκοπᾶν “Αριστοφανης. 

822—825 CCLIL— CCLV. (2, 1219) 

- Pollox VII 448: Τὴν δὲ σμινύην σμινύδεον ᾿Αῤιστοφάνης 
καλεῖ. vide supra p. 303: — Photius p. 582. 16: Σπυρϑίζειν' 
τὸ ἀνασκιρτᾶν, ἀπὸ τῶκ ὄνων. οὕτως "Ἀριστοφάνης. — Pollux 
Ill 146: ᾿Φριστοφάνης δὲ καὶ σταδιοδρόμῃς stogus. [18 


ARISTOPHANES $55 


eodd. vulgo σταδεοδρόμιος:. ^ Photius p. 535 5: Στάσις" oy 
ἡ φελονεινία, ἀλλ᾽ αὐτοὶ οἱ στασιάζοντες. καλοῦσε δὲ καὶ 
τὰ τεεφυκότα σπέρματα. οὕτως ᾿Δἀριστοφάνης. 
, CCLVI—CCLIX (2, 1220) 826—829 
Pollax VII 32: v5 uova δὲ ἐξεσμένον τὸν ἰσχνὸν xai 
λεῖον Lowrogávnc λέγει. — Grammat. Crameri Anecd. Ox. Il 
p. 53 14: Στρεψαῖος 0 Ἑρμῆς παρὰ τῷ ᾿Αρισέοφάνει παρὰ 
τὸ δεεστράφϑαι τὰς ὄψεις. — Pollux ΥἹΈ 190: Σερογγυλο- 
ναύτας ᾿“ριστοφάνης λέγει. — Photius p. 587 17: Τάλιδος" 
τῆς μελλογάμου. οὕτως ᾿Αφιστοφάνης. Meinekius Σοφοκλῆς. 


CCLX —CCLXII (2, 1220) 830—833 
Etymol. M. p. 747 3. Photius p. 570 3 et Grammat. Bach- 
manni I p. 382 8: Τάρρωμα'" τὴν κωπηλασίαν. οὕτως 14oi- 
στοφάνης. Photius p. 572 4 et Grammat. Bachmanni I p. 382 
20: Τάχας" τοὺς καταστοχασμούς, πάρὰ τὸ τάχα. οὕτως 
“ριστοφάνης. ΡῬοϊυχ VH 11: Ἐφ᾽ ὃ δὲ ἀναβαίνοντες οἱ 
δοῦλοι πιυπράσχονται, τοῦτο τράπεζαν ᾿φριστοφάνης καλεῖ; 
Schol. Lysistr. 1287: TeAaudvogc] ᾿Αρχή τινος σκολίου Hot 
Τελαμῶνος αἰχμητά. περὶ οὗ δεδήλωται ἤδη. 


CCLXIV — CCLXVIII (2, 1221) 834—838 
Etymol. M. p. 754 34 et Photius p. 580 21: Τ'ετραχί- 
ζειν" οἷον ἐπὶ τετάρτῳ μέρει ποιεῖν τι. οὕτως ᾿Αριότοφάνης. 
Photius p. 588 13: Τίζειν" τὲ λέγειν. οὕτως ᾿Αριστοφάνης. 
Photius p. 589 1: Τιχτικόν" τὸ ταῖς τιχτούσαις διδόμενον 
φάρμακον. “4ρ. ldem p.598 4: Τραγῳ δεῖν" χορεύειν. 240. 
Cfr. Meinek. Hist. crit. p.149. — Etymol. M. p. 726 53: Στειλειά " 
τὸ τρῆμα τοῦ πελέκεως, δὲ οὗ τὸ στελεὸν ἐγείρεται, ἣν τρή- 
μην ᾿Ατιιχοὶ λέγουσιν. ᾿Αριστοφάνης Τρήμας ἔχει. 


CCLXIX — CCLXXHI (2, 1221) 839—843 

Polux VI 165: Τρίκλυστος δὲ ᾿Αριστοφάνης λέγει. 
Photius p. 607 28: Τροχίμαλλον" σωρὸς λίϑου. οὕτως 
“Ἀριστοφάνης. ^ Etymol. M. p. 775 5 et Photius p. 616 14: 
4quovogávic δὲ συγκαταλέγει ξενικοῖς ϑεοῖς τὸν "Y nv. Mei- 
nekius ““πολλοφαάνης. Photius p. 626 18: Ὑπογεγραμ.- 
μένη" ἐστιβισμένη. ᾿Αριστοφάνης. Adde Etymol. M. p. 782 10: 
Ὑπόγραμμα" τὸ L4ouaviov ὑπόμνημα" ᾧ τοὺς ὀφϑαλμοὺς 
ὑπογράφουσι, καὶ ὑπογεγραμμένη ἐστιβισμένη. ᾿ἀριστοφάνης. 
Etymol M. p. 782. 22. Pholius p. 697 16 et Suidas: 'Yzrolva' 
34099. ἄνϑρωπος" ὃ μὴ ἐκ τῆς" ἑαυτοῦ προαιρέσεως καὶ 

29 * 





956 ARISTOPHANES 


προϑυμίας τι πράττων, ἀλλ᾽ àx τῆς ἑτέρων κελεύσεως, ὥσπερ 
καὶ τὰ ὑποζύγια. εἴποις δ᾽ ἂν καὶ ὑποζυγιῶδες “τρᾶγμα. 
᾿Αριστοφάνης. 

844—849 CCLXXIV —CCLXXIX (2, 1222) 

Photius p. 617 20: "YAz»: τὸ καϑίζον τοῦ οἴνου ἢ τοῦ 
ὕδατος" οὕτως ᾿Φφιστοφάνης. Lobeckius ἰλύν. ^ Etymol. M. 
p. 783 17: Ὑπόξυλος" ὃ κίβδηλος, ὡς ὑπόχαλκος" οὕτως 
"Αριστοφάνης. Pollux VII 7: Τοὺς μέντοι μὴ ἀκριβεῖς τεχνί- 
τας φαυλουργοὺς κατὰ ᾿Αριστοφάνην λέγε. ^ Etymol. M. 
p. 789 52 et Photius p. 643 22: Φαύστιγγες" οἱ ἔκ τοῦ πυ- 
ρὸς ἐν ταῖς κνήμαις σπῖλοι. οὕτως ᾿Αριστοφάνης. Piersonus 
φαύσιγγες. — Pollux VI 167: L4oiorogavgg δέ, φιλοκηδῆ 
λόγον. Photius p. 651 4 et Etymol. M. p. 796 4: ὦ λεή- 
σιον" τὸ Φλιάσιον πεδίον. ᾿Αριστοφάνης. Nomen non habet Et. 


850 CCLXXX (ὦ, 1223) 

Etymol. M. p. 706 46: Φνεέ" δεῖ γινώσκειν ὅτι οὐδέποτε 
λέξις “Ἑλληνικὴ ἄρχεται ἀπὸ τοῦ q καὶ v: τὸ ydg Φναίτης 
ὄνομα παρ «Αἰγυπτίοις βάρβαρον. τὸ δὲ φνεί ἐπιτετηδευμέ- 
γον ἐστὶ παρὰ ᾿Αριστοφάνδι, μίμημα ὀρνέων φωνῆς. λέγουσι 
δέ τινὲς ὅτι τὸ φνεὶ οὐκ ἄρχεται ἀπὸ τοῦ qv' οὐκ ἔστι γὰρ 
φνεί ἡ λέξις, ἀλλὰ τοφνεί, τοῦ το μὴ ὄντος ἄρϑρου, ἀλλὰ 
μέρους τῆς λέξεως" καὶ δῆλον ἔκ τοῦ μὴ εὑρίσκεσθαι αὐτὸ 
χωρὶς τοῦ το παρά τισι. Χοιροβοσκός. Cf. Photius p. 651 8: 
Φλιεει" μιμητικὸς ἦχος τῶν γαμψωνύχων. "Αριστοφάνης, e 
Suidas: D λέει" μιμητικῶς φωνεῖ, et Grammat. Cram. An. Ox. 
Π 55 23. 

851—953 CCLXXXI— CCLXXXII (2, 1223) 


Phrynichus Bekk. p. 71 13: Φορτηγεῖν, φόρτον ἄγειν. καὶ 
φορτηγοὺς “Ἀριστοφάνης. — Pollux X 123: Τὸ παρ᾽ 1p 
στοφάνει χείμαστρον. Adde ibid. VII 61: Τὸ μέντοι χειμε- 
οινὸν ἱμάτιον χείμαστρον ἂν λέγοις. — Pollux VII 60: Τὸν 
δὲ χορταῖον (χιτῶνα) τοὺς προπώλας φορεῖν cg dyo- 
ραῖον ᾿Αριστοφάνης ἔφη. Ad eundem locum refero quod Pollux 
dicit VII 12: Ὃ δὲ τοῖς πιπράσκουσι προξενῶν προτεράτωρ, 9c 
Ζείναρχος καὶ Ἰσαῖος, προπώλην δὲ ᾿Αριστοφάνης αὐτὸν εἶπε. 
854. 855 CCLXXXIV CCLXXXV (2, 1223) 

Moeris p. 214: Ψίλαξ ᾿Αριστοφάνης. ψιλὸς xai λεῖος 
Ἕλληνες. Hesychius: Píloxa* ψιλόν, λεῖον. Photius p.655 
12: Φό" ἐπὶ τοῦ σαπροῦ. καὶ ui): συναρέσκοντος". ἔσει δὲ dno- 








PLATO 351 


κομμεατικὸν λεξείδιον. «όϑον γὰρ καλοῦσιν. “Ἀριστοφάνης. 
JIAéco γράσου καὶ ψοϑοίου καὶ ῥύπου ye xai ψόϑου" «Αἰσχύ-- 
Aog Θεωροῖς. 


PL A T O 
A40NIZ 
Ι (2,615) t 
Ὦ Kuga, βασιλεῦ Κυπρίων ἀνδρῶν δασυπρώκχτων, 
σταῖς σοι κάλλιστος μὲν ἔφυ ϑαυμαστότατός v6 
σεάντων ἀνθρώπων, δύο δ᾽ αὐτὸν δαίμον᾽ ὀλεῖτον, 
7 μὲν ἐλαυνομένη λαϑρίοις ἐρετμοῖς ὃ δ᾽ ἐλαύνων. 
Athenaeus X p. 4564: Πλάτων δ᾽ ἐν τῷ ᾿Αδώνιδι χρησμὸν 
δοϑῆναι λέγων Κινύρᾳ ὑπὲρ ᾿“δώνιδος τοῦ υἱοῦ φησίν Ὧ Κι- 
νύρα.... ἐλαύνων. λέγει δὲ ᾿Αφροδίτην καὶ Διόνυσον" ἀμφό- 
v&goL ydg ἤρων τοῦ Αδώνιδος. Vs. 1 κινύρα PVL.. κύπρια AC. 
κυτερία B. "Vs.2 σοι BPV. τοὶ À. vot superscripto τὰ C. ve L. 
Vs. 3 ὀλεῖτον lacobsius. ABP ἔχειτον. VL ἔχητον. 


II (2, 616) 2 
Εἶτ᾽ οὐχ ὑπέρου μοι περιτροπὴ γενήσεται; 

Photius p. 623 5. Ὑπέρου περιτροπή: ἐπὶ τῶν ταὐτὰ ποι- 
ούντων καὶ μηδὲν περαινόντων. --- Πλάτων ᾿Αδώνιδι Εἶτ᾽ οὐχ 
κτλ. Eadem Suidas v. ὑπέρου περιτροπή, ubi γένηται pro ye- 
vnaéza.. 

III — V (2, 616) 3-5 

Photius p. 225 26. “ιπομαρτύριον: zfvalag. καὶ λειπο- 
τάξιον Δημοσθένης ἐν τῷ κατὰ Μειδίου xai Πλάτων ἐν 
᾿Αδώνιδι. Ἀθοϊίυ5 λειποτάξιον. Grammat. Bekkeri p. 472: 
᾿Ἡφοδεῦσαι. Πλάτων ᾿Αδώνιδι. σημαίνει δὲ [ἀποπατῆσα]. 
Suidas, ᾿“φοδεῦσαι: Πλάτων ᾿“δώνισι. καὶ ἄφοδος ὃ ἀπό- 
πατος. Pollux X 104: xai τυροχνῆστις, ἣν καὶ κύβηλιν xa- 
λοῦσιν, ὧν ἡ μὲν τυροκνῆστις ἔστιν ἐν Πλάτωνος ᾿Αδώνιδι. 

VI (2,616) VII (2, 694) & T 

Schol. Aristoph. Vesp. 1310: ὁ δὲ ἀχυρὸς nag Εὐπόλιδι 
ἐν Χρυσῷ γένει, ὅπου xai τὸ Πλάτωνος παράκειται ἐξ 1400- 
γιδος. Scribendum videtur ἀχυρμός. V. Anonym. com. fr. C. — 
Gremmat. Bekkeri p. 346 in. ᾿“δώνιος Φερεκράτης εἶπεν ἀντὶ 
τοῦ ᾿Αδώνιδος. λέγει δὲ τὴν αἰτιατικὴν τὸν ᾿Αδώνιον (41δω- 
γιν Ὁ). οὕτω δὲ καὶ Πλάτων καὶ Κρατῖνος. ἀλλὰ καὶ "άρι- 


358 PLATO 


στοφάνης καὶ ἕξοροι. λέγουσιν δὲ xai ᾿ἄδωνιν (Leva?) 
αὐτὸν πολλάκις. 


ΑΙ 4ΦΊΕΡΩΝ 
'8 I (2, 616) 
Οὐδ᾽ ὅστις αὐτῆς ἐγπίεται τὰ χρήματα. 

Athenaeus X p.446 e: ἐνίοτε δὲ καὶ συστέλλουσι τὸ c (in 
πίομαι), ὡς Πλάτων ἐν Toig ἀφ᾽ ἱερῶν Οὐδ᾽ ὅστες κτλ. 
Cobeto Observ. crit. in Platon. com. p. 62 Platonis verba ad 
lIrochaieos numeros revocanti aliquid humani accidit. 

; Π (2, 617) 
Δότω τὴν κιϑάραν zig ἔνδοϑεν 
καὶ τοὐπιπόρπαμα. 

Pollux X 190: ἐπιπόρπαμα κιϑαρῳδοῦ σχευή, ὡς Πλάτων 
ἐν Ταῖς ἀφ᾽ ἱερῶν Δότω τὴν κυιϑάραν κτλ. Bentleius Epist. 
ad Hemsterh. p. 73 δότω δέ, Porsonus Adv. p.297 δότω μοι. 
10 Π (2, 617) 

Πόϑεν ὁρμιὰ καὶ κάλαμος; 

Hesychius, ᾿“σπαλιεύς: ἁλιεύς. ἄσπαλος γὰρ ὃ ἰχϑύς. 
ὄνιοι δὲ ἀπὸ τοῦ σπᾶν τὸ λίνον" λίνον δὲ ἡ δρμιᾷ, ὡς Πλά- 
των ἐν Ταῖς ἀφ᾽ ἱερῶν Πόϑεν δρμιὰ καὶ κάλαμος; Require- 
bam πόϑεν λένον καὶ κάλαμος; Et sic Casaubonus ad Athen. 
X p. 446 e 
11 IV (2, 617) 

Pollux VII 57: Πλάτων ἐν Ταῖς ἀφ᾽ ἱερῶν καὶ μαλλω- 
τὰς χλαμύδας εἴρηκεν. 

T Y (2, 617) 

Antiatticista p. 106. “έπει: ἀντὲ τοῦ τύπτει. Πλάτων 
"Αφιεροῦντι “έπει τραχεῖαν ἔχων. Ante λέπει forsan ex- 
cidit μάστιγα. ᾿Αφιεροῦντι ex ταῖς ἀφ᾽ ἱερῶν corruptum videtur. 


AMOIAPEOZ 
13 (2, 618) 
Καὶ νὴ d ei Πάμφιλόν γε φαίῃς 


5 c! 


κλέπτειν τὰ xoby ἅμα 3: συκοφαντεῖν». 

Schal. Aristoph. Plut. 114: ὁ Πάμφιλος δὲ δημαγωγὸς 
ἣν καὶ ἔκλεπτε τὰ τοῦ δήμαυ, ὡς καὶ Πλάτων φησὶν ᾿4μ- 
φιαράῳ Καὶ νὴ 4 εἰ κτλ, De titulo fabulae ofr. Hist, cil. 
p. 167. Placet nunc Dobraei coniectura πάλεν soribentis pO 
Πλάτων. la Aristophanis fragmentum fuerit, quod respexisse 


PLATO 856 


videri potest Suidas v. Πάμφιλος. ἔκλεπτε τὰ τοῦ δήμου καὶ 
φωραϑεὶς ἐπ᾽ αὐτοφώρῳ κατελύϑη, ὥς φησὶν ᾿Τριστοφαάνης. 
Versu secundo ante Hemsterhusium συχοφάντην. 
rDPYIHESGS 
I (2, 618) t4 
᾿Ανηρπάκασ᾽ ἁπαξάπαντ᾽ αὐτῷ xovq. 

Zenobius Il 31: φησὶ γὰρ ὃ Δίδυμος ὅτι τὰ δεῖπνα éni 
xovej» ἐχομίζετο, καϑάπερ ἐν Κρυψίοις λέγεται Πλάτων "4νήρ- 
πακας ἁπαξαάπαντ᾽ αὐτῷ κανῷ. Scribendum ἐν Γρυψὶ λέγεται 
Πλάτωνι (vel λέγει Πλάτων) ἀνηρπάκασ᾽.  Omisso fabulae titulo 
Proverb. Bodlei. 155, uhi hoc ipsum ἀνηρστάκασ᾽. 

HU (2, 618) i5 
24 à, γελῶν ἐπηκροασάμην πάλαι. 

Grammat. Bekkeri p. 360. “} o1: ἠθικὸν τοῦτο. Πλάτων 
Γρυινίν Αἱ αἴ, γελῶ δ᾽ ἐπηκροώμην πάλαι. ἔστι δὲ πολὺ 
παρὰ τοῖς τῆς μέσης κωμῳδίας καὶ νέας ποιηταῖς. lla codex; 
correxi. 


Il IV (ὦ, 619) 16. 17 
Athenaeus IX p. 368 d: ἀπὸ δὲ τοῦ κωλέα συνῃρημένον 
ἐστίν, ὡς συκέα συκῆ, λεοντέα λεοντῇ, κωλέα κωλῇ — IlAa- 


των Γρυψίν ἸΙχϑῦς κωλᾶς φύσκας. Ad κωλᾶς Bergkius 
desiderabat ἐρίφων vel simile quid. ^ Harpocratio p. 154 1. 
πλειστηριάσαντες: ἀντὶ τοῦ ὑπερβαλόντες ἐν τῇ τιμῇ τῶν 
πιτεορασκομένων .. .. κέχρηται τῷ ὀνόματι καὶ Πλάτων ὃ κω- 
 puxóg ἐν Γρυψίν. Ἑδάδπι Pholius v. πλειστηριάσαντες. 


242 dI4d4a4orcz 
I In (2, 619) 18. 19 
Ἐνίοτε πολλαὶ τῶν ἀλεκτρυόνων βίᾳ 
ὑπηνέμια τίχτουσιν qaà Πολλάκις. 
Ὁ δὲ παῖς ἔνδον τὰς ἀλεκτρυόνας σοβεΐ. 

Schol. Aristoph. Nub. 663: σαφὲς δὲ γίνεται (ἀλεκτρυόνα 
de gallina dici) ἐν ᾿Αμφιαράῳ καὶ ἐν τῷ Πλάτωνος Δαιδάλῳ 
Ἐνίοτε πολλαὶ τῶν ἀλεχτρυύνων καὶ ὑπήνεμα vixrovow φὰ 
πολλάκις. ὃ δὲ παῖς ἔνδον τὰς ἀλεκτρυόνας σοβεῖ. Ya hot 
scholion Aldus edidit; Ven. et Rav. omittit. Correcld ista sunt 
ex Athenaeo, qui duo priores versus ex Aristopháudis Daedalo 
affert IX p. 3740 . . . . xai Ἀριστοφάνης Δαιδάλῳ “φὸν uf. 
γίστον τέτοκεν ὡς ἀλεκτρυών" καὶ πάλιν “πολλαὶ τῶν ἀλε- 
χτρυόνων ὑπηνέμια βίᾳ viwtovoiy ὠὰ πολλάκις: — Ya libri. 
Adde Photium et Suidam v. ὑπηνέμια : λέγουσιν ὡς ἡμεῖς. 


960 PLATO 


»Δριστοφάνης Δαιδάλῳ Ἐνίοτε (cod. ἐνιότε) πολλαὶ τῶν ἀλε- 
κτρυόνων βίᾳ ὑπηνέμια v. φὰ πολλάκις. ubi Porsonus pro 
δνίοτε, quod ferri non potest, scripsit ὃν tore. 1056 suspicabar 
εὖ ἴστε. Alii, in quibus Ernesti, Brunckius et novissime Cobetus 
Obs. p. 81 et Fritzschius Diss. de parops. p. 8, ἐνίοτε scholiastae 
esse crediderunt, ut Plato identidem ἀλεχερυὼν de gallina usur- 
passe dicatur. Non memini tamen ita dici ἐνίοτε. De βίᾳ i. e. 
conira naturam recie slatuit Fritzschius. Vs. 8 Heinsius ó δὲ 
παῖς 00. ἔνδον. Frilzschius ὃ παῖς δέ γ᾽ ἔνδον. Ceterum 
confer ad Aristoph. Daed. fr. IV. 


EL 4.42 H ΝΗ͂ΣΟ] 
30 I (2, 620) 
Εἴξασιν ἡμῖν ot νόμοι τούτοισι τοῖσιν λεπτοῖς 
ἀραχνίοις, ἂν τοῖσι τοίχοις ἡ φάλαγξ ὑφαΐίνει. 

Photius v. Φαλαγξ: ϑηλυκῶς ὃ ἀράχνης. Πλάτων ἝΔ- 
λάδι "Eoíxacw ἡμῖν οἵ νόμοι τουτοισὶ τοῖσι λεπτοῖσιν ἄρα-- 
χνίοις ἃ τοῖσι τοίχοισιν 7) φάλαξ ὑφαίνει. Tta Codex. Eadem 
Suidas v. φάλαγξ, ubi τούτοις τοῖς λεπτοῖς legitur. Eustathius 
ad lliad. p. 924 8: “Ἴλιος δὲ Διονύσιος παράγει τοιαύτην 
(χρῆσιν) ἔκ τοῦ κωμικοῦ Πλάτωνος" ἐοίκασιν ἡμῖν oí νόμοι 
τοῖσι λεπτοῖς ἀραχνίοις, ἃ τοῖσε τοίχοις 7) φάλαγξ ὑφαΐένει. 
Add. Philemon Grammat. p. 179. Correxi haec Curis crit. p. 39, 
nisi quod vs. 2 nunc ἅν, sive potius ἄν, scripsi pro & exemplo 
Grotii Excerpt. 482. Pro ἀραχνίοις forsan ἀραχνιδίοις. 


21 Π (2, 621) 

El μὲν οὖν ταύτην σὺ τὴν ϑάλατταν ἀποδώσεις ἕκών, 

εἰ δὲ μή ye, ταῦτα πάντα συντριαινῶν ἀπολέσω. 

Schol. ined. ad Iliad. α΄ 135 apud Koenium ad Greg. Corinth. 

p. 48 aposiopeseos exempla post εἰ μὲν apponens: xai Πλάτων 
ἐν “Ἑλλάδι Εἰ μὲν σὺ τὴν ϑάλασσαν ἀποδώσεις ταύτην ἑκών" 
εἰ δὲ μή, ταῦτα πάντα συντριαίνω ἀπώλεσα. Eustathius ad 
eundem locum Homeri p. 66 84... καὶ Πλάτων Ó κωμικός 
Ei μέν σοι τὴν ϑάλασσαν ἀποδώσει ἑκών" si δὲ μή, ταῦτα 
πάντα συντριαινῶν ἀπολέσω. Υϑ. 1 correxi ad Menandri Rel. 
p. 2398. Υ͂Β. 2 ye addidi praeeunte .Bernhardi ad Dionys. Per. 
p. 938. 
n IIl (2, 622) 


Βούλει τήνδε σοι πλεκτὴν κάϑω 
κίσεδιτ᾽ ἀνελκύσω σε; 











PLATO 301 


Pollux X 142: πλεκτὴν ydo oi ᾿Αττικοὶ τὴν σειρὰν ὠνό- 
palo», og Πλάτων ἐν “Ἑλλάδι Βούλει τήνδε κτλ. Legebatur 
τήνδε σφι.  Correxit Iungermannus. 


IV (2, 622) 23 
““αβὼν οὖν 

τὸν σκύλακα τὸν τοῦ προξένου κἄπειτα δῆσον αὐτόν. 
Pollux X 167: δεσμὸς μέντοι σιδηροῦς καὶ σκύλαξ, οὗ 
μέμνηται Πλάτων ἐν Ἑλλάδι “αβὼν οὖν κτλ. Fortasse τοῦ 
Προξένου. 
| V (2, 623) 2 
Pollux Χ 11: τὰ πρὸς ϑεωρίαν ἢ ϑυσίας σκεύη ὠνόμαζον 
χρηστήρια, ὡς καὶ Πλάτων &y τῇ Ἑλλαδι εἴρηκεν ὃ κωμεκός. 


VI VID (2, 623) | 25. 25 

Antiatticista p. 114 9. Σκώληκα: τὸ παυόμενον ϑαλάσσιον 

κῦμα καὶ ἀρχόμενον. Πλάτων “Ἑλλάδι. Cfr. Pholius v. σκώληξ. 

Photius p. 568 23: Τάξαι: τὸ τιμῆσαι. ἐν Νήσοις Πλάτω». 

Cfr. Cobetus Observ. p. 194. Praeterea ad eandem hanc fabulam 
fuerunt qui revocarent Fr. inc. I et XLII. 


EO PT AI 
Ι (2, 624) T 
Τῶν γὰρ τετραπόδων οὐδὲν ἀποκτείνειν ἔδει 
ἡμᾶς τὸ λοιπόν, πλὴν ὑῶν. τὰ γὰρ κρέα 
ἥδιστ᾽ ἔχουσι, κοὐδὲν ἀφ᾽ ὑὸς γίγνεται 
πλὴν ὕστριχες καὶ πηλὸς ἡμῖν καὶ βοή. | 
Clemens Alex. Strom. VI[ p. 849: οὐ κακῶς ὃ κωμικὸς 
Πλάτων iv ταῖς Eogroig τῷ δραάματί φησι Τῶν γὰρ verga- 
πόδων κτλ. Vs.1 aliquid vitii latet; nec sufficit scribere οὐδὲ 
ἕν χτείνειν. Vs. 2 Cobetus Obs. p. 191 ὑμᾶς et vs. 4 ὑμῖν, coll. 
fragm. VIII. Vs. 4 sequutus sum Grotium Excerptis p. 485. Vulgo 
πλὴν ὕστριχες ἡμῖν καὶ πηλὸς ve xci βοή. Ιρ86 suspicabar 
πλὴν ὕστριχες ἡμῖν καὶ πέλεϑός vs καὶ βοή. 


HU (2, 624) | 28 
Ὡς μέγα μέντοι πάνυ τὴν Αἴτνην ὅρος εἶναί φασι τεκμαίρου, 
ἔνϑα τρέφεσϑαι τὰς κανϑαρίδας τῶν ἀνθρώπων λόγος ἐστίν 
οὐδὲν ἐλάττους. 
Schol. Aristoph. Pac. 78: μεγάλοι λέγονται εἶναι κατὰ τὴν 
«ἴτνην κάνϑαροι. — Πλάτων “Ἑορταῖς Ὡς μέγα μέντοι κελ. 
Vs. 1 soripsi πάνυ pro eo quod codex habet πάλαι. V. Praef. 


382 PLATO 


Hiet. orit. p. XVI. Vs. 2 cod. ὅϑεν, quod ἔνϑα scribendum esse 
vidit Cobetus Obs. p. 192. 


29 III (2, 625) 
"E&óvrt ya 
ἁλιεὺς ἀπήντησεν φέρων μοι κεστρέας. 
B. ἰχϑῦς ἀσίτους καὶ πονηροὺς ἦγέ σοι. 

Athenaeus VII p. 308 a: νῆστις μόνος τῶν ἰχϑύων ὃ κεστρεὺς 
καλεῖταν . . . ὅτε οὐδὲν δέλεαρ ἐσθίει ἔμψυχον. . . Πλάτων 
τε ἐν “ἙΕορταῖς φησιν ᾿Εξιόντι γὰρ κτλ. Vs. 1 vulgo ξξεόνει 
μοι. ΒΡ ἐξιόντι μὲν γάρ. Hinc scripsi ἐξιόντι γάρ. — Vs. 3 libri 
ἐχϑῦς ἀσίτους καὶ τοὺς πονηροὺς 7yé μοι. Οὐοττοχὶ οἱ alterius 
persemae indicium praeposui. 

30 IV (2, 625) 
Ὁπύϑεν ἔσοιτο μᾶζα καὶ παροψίδες. 

Athenseus IX p.367 b: ἐπὶ μὲν γὰρ ὄψου παρεσκενασμέ- 
vov ποικίλου καὶ εἴδους τινὸς τοιούτου Πλάτωνα οἶδα εἰρη- 
κότα (τὸ παροψίς) dv Eogvaig οὕτως Ὁπόϑεν κτλ. ldem p. 
368 c: Πλάτων “Ἑορταῖς Ὁπόϑεν κτλ. περὲ βολβῶν δ᾽ ἀρτύ- 
σεως καὶ σκευασίας τὸν λόγον ποιεῖται. 


T Υ (2, 626) 
Καὶ τὰς ὀφρῦς σχάσασϑε καὶ τὰς ὄμφακας. 

Schol. Aristoph. Acharn. 352: ϑηλυκῶς δὲ καὶ τὰς ὄμφα- 
xag λέγειν (leg. λέγουσιν). ἔχεις παρὰ Πλάτωνι τῷ κωμικῷ 
ἐν δράματι “Ἑορταῖς Καὶ τὰς ὀφρῦς κτλ. Eadem Suidas s. v. 
ὄμφαξ et δεινόν, ubi σχάσασϑαε legitur. Respexit Phrynichus 
Bekk. p. 56 10. Ὄμφακας: τὰς 0uqaxag ϑηλυκῶς εἶπε Πλάτων. 


T VI (2, 626) 
Τὸν ucivopevov, τὸν Κρῆτα, τὸν μόγις ᾿Αττικόν. 

Schol. Aristoph. Av. 798: Ζηιειτρέφης --- πανταχοῦ ἅρπαξ 
καὶ πονηρὸς καὶ πολυπράγμων. Πλάτων δὲ ἐν “Ἑορταῖς καὶ 
ξένον, τὸν μαινόμδνον, τὸν Κρῆτα, τὸν μόγις ᾿Ατεικόν. Suidas, 
Διιτρέφης: οὗτος δὲ ἦν νεόπλουτος καὶ ἅρπαξ. καὶ πονηρός. 
Πλάτων 'Eograig Τὸν μαινόμενον κτλ. 

38 ᾿ VII (2, 626) 
Εὖ γέ σοι γένοιϑ᾽, ὅτι 
ἔσωσας ἐκ τῶν σῖγμα τῶν Εὐριπίδου. 

Sehol. Eurip. Med. 476: πλεονάζει ὁ στέχος τῇ 0. 99e» 
καὶ ὁ ἤλάτων ἐν ταῖς Eopraig φησιν Ἔσωσας ἐκ τῶν σιγμά- 











PLATO 868 


τῶν ,Ed$ouridov.  Eustethius ad lliad. p. 818 46: .4iÀioc δὲ 
4fLov»vwoiog ἱστορεῖ τοὺς κωμικοὺς μάλιστα ἐκκλίνειν πᾶν τὸ 
ἔχον σιγμὸν καὶ ἐξήχησιν καὶ woqov — διὸ καὶ δεασύρονφξες 
τοὺς τραγικοὺς ὡς μὴ τοιούτους προσπαίζουσιν ἐν τῷ, Ἔσω- 
σας ἡμᾶς ἐκ τῶν σιγμάτων Εὐριπίδου. ldem ad lliad. p. 896 
56: καὶ ἡ κωμῳδία μετὰ τὴν εὕρεσιν τῆς χρήσεως τοῦ τ vci 
τοῦ σ ἐπισημαίνεται χαίρειν, ὡς ἀπαλλαγεῖσα τῶν σιγμάτων 
Εὐρετείδου. Denique ad Odyss. p. 1379 58: ὅτι δὲ ὃ τοῦ σίγμα 
ἦχος καὶ ἄλλως λυπεῖν οἶδεν ἀκρόασιν διὰ τὸ συχνὸν τοῦ 
σιγμοῦ -- δηλοῖ καὶ ὁ πρός τινα ἐν διπλασιασμοῖς τοῦ τ ἀτ- 
τικίζοντα εἰπὼν ὡς εὖ γέ σοι ὅτε ἀπήλλαξας ἡμᾶς τῶν 
σεγμάτων Εὐριπίδου. Porsonus ἡμᾶς καλῶς ᾿Ἔσωσας ἐκ τῶν 
σέγμα τῶν Εὐριπέδου. lam diu est quod dixi scribendum vi- 
deri εὖ γέ σοι γένοιϑ᾽ ἡμᾶς ὅτι κτλ. Nuno ἡμᾶς omisi. Cfr. 
Cobetus Obs. p 183. Alterum versum propter σέγμα indeclinabile 
afferi Choeroboscus apud Bekkerum p. 1169. Ceterum cfr. ad 
Eubuli Dionys. fr. II et III. ' 


Vill (ὦ, 627) 83 
Κατηδέσϑημεν ἂν 
καὶ κατεκόπημεν εὐϑύς. 

Eustathius δὰ Odyss. α΄ 150 p. 1403 34: Παυσανίας δὲ 
σεαράγει καὶ χρήσεις τοιαύτας. Πλάτων Σοφιστῇ “ἕν τρισὶ 
σεληγαῖς ἀπηδέσϑη τὸ ódugog. καὶ ἐν “Ἑορταῖς Κατηδέσϑη- 
pev κτλ. Cfr. Cobetus Observ. p. 191. 

IX (2, 627) 86 
Ὁ δὲ τὸν ἐγκέφαλόν τις ἐξαύσας καταπίψει. 

Eustathius ad Od. p. 1547 58: τὸ ὀπτῆσαι ἐξαῦσαι. Πλά- 
vov "Eogvaic Ὁ δὲ τὸν ἐγκέφαλόν τις ἐξαύσας καταπίνει. For- 
lesse τὸ ὑπτῆσαι ἐξαῦσαι Πλάτων ἍἝορταῖς olde Τὸν ἐγκέ- 
φαλον παῖς ἐξαύσας καταπίνει. 

X (2, 628) 36 
Ἔπειτα κλίνην ἀμφίχολλον πυξίνην. 

Pollux X 34: καὶ ἀμφίκολλος (κλίνη) οὕτω γὰρ τὴν xa- 
τακεκολλημένην ὠνόμασεν ἐν ταῖς “Εορταῖς Πλάτων "Ἔπειτα 
κλίνην κτλ. 

ΧΙ-- ΧΥ͂ (2, 628. 629) 37:-41 

Pollx X 135: δεῖ δὲ ἐπὶ ταῖς ἐσθῆσι καὶ αμμάτων. 
εἴρηται δὲ τοὔνομα àv Πλάτωνος “Ἑορταῖς Ἐμφέρεσϑαι δὲ 
τὰ δάμματα. Lege ἐμφέρεαϑε. — ldem VII 121: σευλο- 


9604  . PLATO 


βάτην δ᾽ ἐν τῇ οἰκίᾳ Πλάτων εἴρηκεν ὁ κωμικὸς ἂν .Eograic. 
Jdem VII 186: τὸ τοῦ ἀστραβηλάτου ῥῆμα ἀστραβεύειν 
Πλάτων εἴρηκεν ἐν “Ἑορταῖς. ^ ldem X 54: καὶ γὰρ τὰς ἔγ- 
κεντρίδας Eni τῇ τῶν ὑποζυγίων χρήσει Πλάτων ὃ κωμικὸς 
ἂν "Eograig δἴρηκεν.  — Antiaiticisia p. 102 1: Κόφενος ov 
ῥητέον φασίν, ἀλλὰ ἄρριχος. Πλάτων “Ἑορταῖς. 


ΕΥΡΩΠΜΠΗ͂ 
42 I (2, 629) 
Γυνὴ καϑευδουσ᾽ ἐστὶν ἀργόν. B. μανϑάνω. 
44. ἐγρηγορυίας δ᾽ εἰσὶν αἱ παροψίδες, 
αὐταὶ μόναι κρεῖττον πολὺ. χρῆμ᾽ εἰς ἡδονήν 
ἢ καταλαβεῖν. οὐ γάρ τινες magowidsg 
5 eic ἀντιβολῶ σε; 

Athenaeus IX p. 367 c: ἐπὶ μὲν γὰρ ὄψου παρεσκευασμέ- 
γου ποικίλου καὶ εἴδους τινὸς τοιούτου Πλάτωνα οἶδα εἰρη- 
κότα (τὸ magowig) ἐν "Eogroig ... ἐν δὲ Εὐρώπῃ mol ἐπὶ 
παροψήματος διὰ πλειόνων εἴρηκεν, ἐν οἷς ἐστι καὶ τάδε 
Γυνὴ καϑεύδουσ᾽ . . . ἀντιβολῶ σε; κἀν τοῖς δ᾽ ἑξῆς δίεισιν 
ὥσπερ ἐπὶ παροψήματος λέγων τῶν παροψίδων. Videtur. ali- 
quis dormientem mulierem, forsan lupiter Europam, oppressurus 
esse. Id vetat alter. Nam, inquit, dormiens mulier ad Venerem 
ignava est; at vigilans delicalissimis libidinum quasi additamentis, 
παροψίσι, te beabit, quae vel sola per se incredibilem et vix 
cogitatione comprehendendam voluptatem afferunt. Nonne enim 
vere paropsis est τὸ μὴ σφόδρ᾽ εἶναι πάνϑ᾽ ἕτοιμα, δεῖν δέ 
τι ἀγωνιᾶσαι καὶ ῥαπισϑῆναί ve καὶ πληγὰς λαβεῖν ἁπαλαῖσι 
χερσίν ? Haec enim fere, quae Timoclis apud Athenaeum XIII 
p.940f verba sunt, proxime post ἀντεβολῶ σε intulerat poeta. 
Vs. 2 malim εἰσὶ καὶ παροψίδες. Vs.9 αὐταὶ μόναι scripsi pro 
αὗται μόνον. lb. κρεῖττον Schweighaeuserus; libri χρεέττους. 
Vs. 4 ἠταλλαβεῖν A. ητα λαβεῖν P. καταλαβεῖν B. ἢ κατα- 
λαβεῖν Fritzschius de Parops. p. 6. 


- II (2, 629) 
«Δλιευόμενός ποτ᾽ αὐτὸν εἷλον ἀνδραχμη 
μετὰ πρημνάδων, κἄπειτ᾽ ἀφῆχ᾽ ὅτι ἣν βόαξ. 
Athenaeus VII p. 328 f: Πρημνάδας δὲ τὰς ϑυννίδας ἔλε- 
γον. Πλάτων Εὐρώπῃ ““λιευόμενος κτλ. Vs.1 respicit Gram- 
maticus Bekkeri p. 383 10. ἁλιευόμενος: àvri τοῦ ἁλιεύων. 
Πλάτων. Tum εἶδεν PVL. εἶδον C et epit. Hoeschelii. Hinc 





PLATO 365 


scripsi εἷλον. Pro ἀνδράχμη, quod habent PVL, ἀνδραχϑῆ ha- 
bet C et epit. Hoeschelii. Hermannus, assumto quod conieceram 
&LAov, tentat ἁδρὸν ἄχνῃ, de oratore haec dici existimans, quem 
pisci poeta comparaveri. Vs. 2 ἀφῆχ᾽ i. e. ἀφῆκα scripsi pro 
ἀφῆκεν. 
| HI (2, 630) “ 

Phrynichus Bekk. p. 42 5. Ἠμηχάνουν: Πλάτων ἂν τῇ 
ἘΛρώπῃ. 

ΖΕΥΣ ΚΑΚΟΥΜΕΝΟΣ 


I II (2, 680. 631) 45. 46 
Πρὸς κότταβον παίζειν, ἕως ἂν σφῷν ἐγώ 
τὸ δεῖτονον ἔνδον σκεδυάσω. Β. πάνυ βούλομαι. 
ἀλλ᾽ ἃ νόμος ἔστ᾽; 24. ἀλλ᾽ εἰς ϑυείαν παιστέον. 
φέρε τὴν ϑυείαν, olg ὕδωρ, ποτήρια 

5. παράϑετε. B. παίζωμεν δὲ περὶ φιλημάτων. 
4.0... .-. ἀγεννῶς οὐκ ἐῶ 
παίζειν. τίϑημι κοττάβεια σφῷν ἐγώ 
τασδί τε τὰς κρηπῖδας ἃς αὕτη φορεῖ, 
καὶ τὸν κότυλον τὸν σόν. B. βαβαιαξ, οὑτοσί 

10 μείζων ἀγὼν τῆς ᾿Ισϑμιάδος ἐπέρχεται. 

Athenaeus XV p. 666 d: Πλάτων δ᾽ ἐν 4i κακουμένῳ 
παιδιᾶς εἶδος παροίνιον τὸν κότταβον εἶναι ἀποδίδωσιν, ἐν 
ἢ ἐξίσταντο καὶ τῶν σκευαρίων οἱ δυσκυβοῦντες" λέγει δ᾽ οὕ-- 
τως Πρὸς κότταβον κτλ. Cfr. schol. Aristoph. Pac. 1244. . Ad- 
sunt in scena Hercules mulier et, quod bene vidit Cobetus Obs. 
p. 98, leno. Vs. 2 libri τὸ δεῖπνον ὃν ἐσκευάσω, vel τὸ δεῖτενον 
ἐσκευάσω. lacobsius ἔνδον τὸ δεῖττνον σκευάσω. Emendationem 
perfecit Dindorfius: Dobraeus ἰὼν τὸ δεῖπνον oxevaco. Vs.3 
legebatur ἀλλ᾽ ἄνεμος ἐστάλεις (cod. A ἐστάλλεις) ϑυΐαν παῖς 
τεόν. Correxit Hermannus. "Vs. 6 Dobraeus supplet ποίων φι- 
λημάτων; Cobetus ἰδοὺ φιλημάτων, Vs. T τίϑημι pro τίϑεμαι 
Cobetus. Vs. 8 libri τασδί γε. Correxit Elmsleius Auct. ad 
Aristoph. Acharu. 108. Ibid. αὕτη idem pro αὐτή. Vs. 9 τὸν 
κότυλον. Eundem hunc χότυλον etiam alia fabulae parte memo- 
raverat. Athen. XI p. 478 e. xai Πλάτων ἕν 4i κακουμένῳ 
τὸν κότυλον φέρει φησί. Tum οὑτοσὶ μείζων ἀγὼν τῆς 
Casaubonus. Cod. A οὗτοι ἱμιζωνι ἀγωνιστής. 

HI] (2, 631. 5, 44) AT 
“Αγκυλοῦντα δεῖ σφόδρα 
τὴν χεῖρα πέμπϑιν εὐρύϑμως τὸν κότταβον. 


906 PLATO 


Athenaeus XV p. 667 b: 2fyxviotrra γὰρ δεῖ σφόδρα τὴν 
χεῖρα εὐρύϑμως πέμπειν τὸν χότταβον, ὡς Ztxatagyóg φησεν, 
καὶ Πλάτων δὲ ἐν τῷ 4i τῷ κακουμένῳ᾽ παρακελεύεταν δέ 
τις τῷ Ἡρακλεῖ, μὴ σκληρὰν ἔχειν τὴν χεῖρα μέλλοντα κοττα-- 
βίζειν. Non haec postrema poetae verba esse, sed priora ἀγχυ-- 
λοῦντα xvÀ. viderunt Dobraeus Adv. Il p. 351 et Cobetus Obs. 
p 90. 

48 IV (2, 632) 
' Καί vou φορϑῖτε γλῶτταν àv: ὑποδήμασιν, 
στεφανοῦσϑ᾽ ὑποχλωττίσιν, ὅταν πίνητέ που, 
χἂν καλλιερῆτε, γλῶτταν ἀγαϑὴν πέμπετε. 


Athenaeus XV p. 611 a: διὰ δὲ τὴν σὴν γλῶσσαν τῆς ὑπο-- 
γλωττίδος μνησϑήσομαι, ἧς Πλάτων ἐμνήσϑη ἐν Ζιὰ κακου-- 
μένῳ Kat vo, φορεῖτε κτλ. Vs. 1 libri γλῶσσαν. Vs. 23. στε-- 
φάνους δ᾽ libri. Correxit Porsonus. Mise. p. 44. Ibidem ante 
Schweighaeuserum ὅτε pro Ova». 


A9. 50 V VI (2, 632) 
Γλώττης ἀγαϑῆς οὐκ ἔστ᾽ ἄμεινον οὐδὲ ἕν. 
Ἢ γλῶττα δύναμιν τοὺς λόγους ἔχτήσατο, 
ix τῶν λόγων δ᾽ ἅττ᾽ αὐτὸς ἐπιϑυμεῖς ἔχεις. 

Orien a Schneidewino editus p. 42 17: ἐκ Διὸς κακουμένου 
Πλάτωνος κωμικοῦ Γλώντης κελ. Ἔκ τοῦ αὐτοῦ δράματος 
Ἢ. γλῶττα δύναμιν xzÀ. 
si VI (2, 633) 

Ὥσϑ᾽ ἅττ᾽ ἔχω ταῦτ᾽ ἐς ταρίχους ἀπολέσω. 

Athenaeus III p. 149 b: καὶ ἀρσενικῶς ὃ. τάριχος λέγδεαε 
παρ, ᾿Αττικοῖς . . . Πλάτων Zhi κακουμένῳ "Qo9? ἄρτ᾽ B 
ταῦτ᾽ ἐστί, ταρίχους ἀπολέσω.  Correxit Cobetus Obs. p. 101- 
Euturi formam ἀπολέσω Vuetur fr. 21. Alioqui ὡς scribi possit: 
vel ἀπολέσαι. 

" VII (2, 633) 
Keoeuvov εἶχον σκδυοφορεῖαν καμπύλον. 


Pollux X 17: Πλάτων δὲ ἐν Ζιὲ κακουμένῳ xai τὰ τόξον 
ἐν. παιδιῷ' παρεικάζων ἔφη Κεράτινον εἶχον σκευοφόριον καὶ 
καμπύλον. Idem VIE 132: τὸ δὲ ξύλον ἐφ᾽ οὗ τὰ σκεύη κα- 
τηρτημένα ἔφερον σκευθφορεῖον ὑπὸ Πλάτωνος ἐν 4i xaxov- 
μένῳ ὠνόμασται, ubi codices σχενοφόριον habent. Ego καὶ 
delevi praeeunte Iungermanno, nisi χἀγκύλον, scribere malis. 





PLATO 30v 


IX (2, 633) 58. 


Ἐπὸὲ ἸΗανδροβόλου χωρεῖ cà πρᾶγμα. 

Schol. Luciani vol. IV p. 111 lae.: àmi MavópoftovÀov 
χωρδὲ τὸ πρᾶγμα, παροιμία κατὰ τῶν ἐπὺ τὸ χεῖρον moo. 
κοτεξόντων ἀεί. Ὁ γὰρ Μανδρόβουλος οὗτος εὑρών more ϑη- 
σανρὸν ἐν Σάμῳ χρυσοῦν πρόβατον ἀνέϑηκε τῇ Ἥρᾳ, τῷ δὲ 
δευτέρῳ ἔτει ἀργυροῦν, τῷ δὲ τρίτῳ χαλκοῦν. μέμνηται IHÀa- 


των ὃ κωμικὸς ἐν Διὶ κακουμένῳ. Scripsi Πανδροβόλου, quae: 


genuina huius nominis forma est. 


ΤΩ 
(2, 634) 94: 
Πρόσφερε δεῦρο δὴ τὴν κεφαλὴν τῆς δέλφακος. 
Athenaeus XIV p.657a: ϑηλυκῶς δὲ (τὸ δέλφαξ) Νικο- 
χάρης ἔφη κύουσαν δέλφακα . . . καὶ Πλάτων Ἰοῖ Πρόσφερε 
δεῦρο κτλ. 


ΚΖΖΕΟΦΩΝ 
I (2, 634) 55 
Σὲ γὰρ γραῦ συγκατῴχισεν σαπρᾶν 
ὀρφῷσι σελαχίοις «8 καὶ φάγροις βορᾶν. 

Alhenaeus VII p. 315 c. de pisce ὀρφὼς disserens: Πλάτων 
Κλεοφῶντει Σὲ γὰρ xvÀ. Porsonus Advers. p. 99 Σὲ ydg τίς,. 
ὦ γραῦ, συγκατῴκισεν κτλ. Cfr. Cobetus Observ. p. 149. Pro 
edito ὀρφοῖσι scripsi ὀρφῷσι, quamquam repugnante Eustathio 
p. 1720 49. 

II (2, 634) 56 
Ἵν᾽ ἀπαλλαγῶμεν ἀνδρὸς ἁρπαγιστάτου. 

Eustathius ad Odyss. p. 1441 26: οὕτω καὶ λαγνίστατον, 
καὶ κλεπτίστατον, καὶ λαλίστερον εὕρηκά Ge, ὡς καὶ λαλίστα-- 
τον, καὶ πολὺ πτωχίστερος, καὶ ψευδίστατος.. . . . xai Πλά- 
των Κλεοφῶντι Ἵν ἀπαλλαγῶμεν ἀνδρὸς ἁρπαγιστάτου. Cfr. 
Etymol. M. p. 31 13 a Porsono Misc. p. 288 emendatum. 


ΠῚ (2, 635) | "7 
44AÀ' αὐτὸς ἀπαρτὶ τἀλλότρι' οἰχήσει φέρων. 

Gremm. Bekkeri p. 418 15. ἀπαρτί: — παρὼ δὲ τοῖς κωμι-- 
χοῖς τὸ ix τοῦ Bvavt(ov . . . Πλάτων Κλεοφῶντι 3411λ᾽ αὐτὸς 
ἀπαρτὶ κτλ. Pro αὐτὸς codex αὐτό.  Correxit Th. Bergkius . 
Comment. p. 384.  Bekkerus et Ruhnk. Hist. crit. Orat. p. XLIV 


»3 35 


αὔτ᾽ ἀπαρτί. 





368 PLATO 


se IV (2, 635) 

Phrynichus Bekk. p. 9 6: ναψαϑάλλειν τὸ πέος . .."Eo- 
μέππος ἄνευ προϑέσεως λέγει ψαϑάλλειν vri τοῦ κνᾶν ... 
καὶ Πλάτων ἐν Κλειτοφῶντι Ἐψάϑαλλε λεῖος ὦν. Legen- 
dum esse Κλεοφῶντι indicavi Quaest. scen. II p. 18. Ante ἐψά- 
ϑαλλε Bergkius ad Aristoph. Amphiar. fr. IX. addit πέος: recte, 
sed malim πέος ψαάϑαλλδε. 

59 V (2, 635) 

Athenaeus Ill p.76 f: Σέλευκος δ᾽ ἐν ταῖς γλώσσαις καὶ 
γλυκυσίδην τινὰ καλεῖσϑαί φησι, σύκῳ τὴν μορφὴν μάλιστα 
ἐοικυῖαν, φυλάττεσϑαι δὲ τὰς γυναῖκας ἐσθίειν διὰ τὸ ποιεῖν 
ματαϊσμούς, ὡς καὶ Πλάτων 0 κωμῳδιοποιός φησιν ἐν Κλεο- 
φώντι. 

60. 61 VI VI (2, 636) 

Antieticista p. 79 20. ᾿“ργύρια: πληϑυντικῶς, οὐχ ἕνι- 
χῶς. Πλάτων Κλεοφῶντι. — Pollux X 56: Πλάτων ὃ κωμικὸς 
ἐν Κλεοφῶντι σμαράγναν τὴν μάστιγα ὠνόμασεν.  Editur 
μαράγναν. Codices ἀμάραγαν οἱ ἀμαράγαν. Hinc recte Iunger- 
mannus σμαράγναν. Cfr. Cobetus Observ. p. 151. 


62 ΥΠ (1, 172) 

Schol. Arist. Ran. 681. Πλάτων ἐν Κλεοφῶντε δράματι 
βαρβαρίζουσαν πρὸς αὐτὸν πεποίηκε τὴν μητέρα. xai αὐτὴ 
δὲ Θρᾷσσα (Θρᾷττα) ἐλέγετο. 

4 4 IO ZZ 
63 I (2, 636. 637) 
Οὐχ ὁρᾷς ὅτι 
ὃ μὲν “έαγρος, Γλαύκωνος ὧν μεγάλου γένους, 
ἀβελτεροκόκκυξ ἠλίϑιος περιέρχεται, 
σικυοῦ πέπονος εὐνουχίουν κνήμας ἔχων; 
Φιλωνίδην δ᾽ οὐ τέτοκεν ἡ μήτηρ ὄνον 

᾿ τὸν ϊελιτέα, κοὐκ ἔπαϑεν οὐδέν; 

Athenaeus 11 p. 68 c: ὅτε τοὺς πέπονας Κρατῖνος μὲν σι- 
κυοὺς σπερματίας κέκληκεν. Πλάτων “αΐῳ Οὐχ δρᾷς ὅτι... 
χγνήμας ἔχων. Vs.1 et 2 ὕτι ὃ μὲν “έαγρος ex mea emen- 
datione edidit Dindorfius. Libri 69" ὁ Μελέαγρος. b. revo- 
cavi γένους, pro quo olim scripseram γένος sequente Cobelo 
p. 125. Cfr. Aristoph. Av. 763 φᾳαυγίλος ὄρνις ἐνθάδ᾽ ἔσται 
τοῦ Φιλήμονος γένους. Sophocles O T. 1383 τὸν ix ϑεῶν ga- 
γέντ᾽ ἄναγνον καὶ γένους τοῦ .fotov. Vs. 3 libri κόκκυξ. 
Correxit Bergkius ad Anacr. p. 257 ex Phrynicho Bekk. p. 27 24. 





PLATO 369 


᾿Αβελτεροκόκκυξ: ἀβέλτερος καὶ κενός" χόχκχυγα λέγουσι τὸν 
κενὸν καὶ κοῦφον. Vs.5el6 servavit schol. Aristoph. Plut. 179: 
κωμῳδεῖται (Philonides) ὡς δὕσπορος xai ὡς μέγας τῷ σώματι 
καὶ ἠλύϑιος, καὶ Πλάτων iv “αΐῳ φησίν Οὐχ ὁρᾷς ὅτι dx 
λωνέδην χελ. Quae cum superioribus ita coniungenda esse, ul 
deletis verbis οὐχ ὁρᾷς ὅτε, versu quinto pro ποῦ, quod Aldus 
habet, scribetur δ᾽ οὐ, intellexit H. Iacobi. Pro ὄνον τὸν ante 
Bentleium legebatur ἀνόητον. . 


II Ill (2, 637) ' 64. 65 

 Antistüicista p. 96 24. Ἐπινέφελον: Πλάτων Μαΐῳ. 

Idem p. 100 26. "Toca: τὸ ἐπιχαρτικὸν ἐπιφώνημα. | uéuge- 

vat. Πλάτων zdoíg. Vide Menandri Reliqu. p. 563. Praeterea 
Cobetus Obs. p. 126 ad Laium refert Symmach. fr. III. 


A44 KONEXZ Η ΠΟΙΗ͂ΤΑΙ 
I (2, 637. 638) 66 
“Ανδρες δεδειπνήκασιν ἤδη σχεδὸν ἅπαντες. Β. εὖγε. 
44. vi οὐ τρέχων σὺ τὰς τραπέζας ἐκφέρεις; ἐγὼ δέ 
νίπτρον παραχέων ἔρχομαι. B. κἀγὼ δὲ παρακορήσων». 
σπονδὰς δ᾽ ἔπειτα παραχέας τὸν κότταβον παροίσω. 

5 24. τῇ παιδὲ τοὺς αὐλοὺς. ἐχρῇν ἤδη προχειρίσασϑαι, . 
καὶ προαναφυσᾶν. τὸ μύρον ἤδη παράχεον βαδίζων 
«Αἰγύπτιον, κἄτ᾽ touvov: στέφανον δ᾽ ἔπειϑ᾽ ἑκάστῳ 
δώσω φέρων τῶν ξυμποτῶν. νεοχρᾶτά τις ποιείξω. 

B. καὶ δὴ κέχρατ. 24. ἔπειτα τὸν λιβανωτὸν ἐπιτίϑει σύ.. 
10 Σπονδὴ μὲν ἤδη γέγονε, καὶ τείνοντές clou πόρρω. 
καὶ σκόλιον ἧσται, κότεαβος δ᾽ ἐξοίχεται ϑύραζε. 
αὐλοὺς δ᾽ ἔχουσά τις κορίσκη Καρικὸν μέλος τι 
μελίζεται τοῖς συμπόταις, κἄλλην τρίγωνον εἶδον 
ἔχουσαν, εἶτ᾽ ἦδεν πρὸς αὐτὸ μέλος Ἰωνικόν τι. 
Athenaeus XV p. 665 b: καὶ γὰρ καὶ περὲ τάξεως τῶν πε- 
ριφορῶν πολλάκις ἐλέχϑη, καὶ περὲ τῶν μετὰ τὸ δεῖπνον ἔπι- 
τελουμένων, ἅπερ καὶ μόλις ἀναπεμπάζομαι, εἰπόντος τινὸς 
τῶν ὅδταίρων τὰ ἐκ τῶν “ακώνων Πλάτωνος ἰαμβεῖα “ἄνδρᾶς 
δεδδιπνήκασιν ἤδη κτλ.  Egregiam lucem his versibus etíulit 
Cobeti in Plat. p. 90 observatio, post vs. 9 Aithenaeum plura 
omisisse. Eundem in personarum vicibus distinguendis secutus 
Sum. Vs. 3 νέσττρον Casaübonus pro Aéegov. b. libri εἰσέρχο-- 
MeL emendatum ab Hermanno de Metr. p. 176. Pro παραχέων 
Cobetus σπταρέξων. Ys. 5 libri προχείρους εἶναι. — Scripsi: προ: 
Comici graeci 24 


510 PLATO 


χειρίσασϑαι. — Audacissime Cobetus τὴν παῖδα τοὺς αὐλοὺς 
ἐχρῆν ἔχειν πάλαι mooyelpovc. Cui quam ob causam ἤδη ten- 
topere displiceat non intellego equidem. Ys. 6 προαναφυσᾶν 
Cobetus. Codd. προσαναφυσᾶν. Si recte προχδιρίσασϑαι emen- 
éavi, malim προαναφύσα, quod ad tibicinem conversus dicit. 
De xal sio posito oonfer Sophocl. Anlig. 487 καί νιν καλεῖε᾽. 
Vg.8 hbri νδόχρατα.  Vs.9 in libris ita scriptus est xai δὴ xé- 
χραται. τὸν λιβανωτὸν ἐπιτίϑεις. Correxi haeo, nisi malis κέρερα-- 
ται. κᾷτα τόν. Quod codices post ἐπιτέϑεις habent εἶπε, id ex 
εἶτ᾽ ἐπάγει] corruptum suspicor. Cfr. Athen. I p. 11 c. Vs. 10 
vulgo ποῦ δή μὲ ἤδη. Cod. À σπονδή μὲ ἤδη. Correxit 
Schweighaeuserus. Ibidem εἶσε πόρρω Porsonus Misc. p. 247. 
Libri ἤδη πόρρω. Vs. 12 τι addidit Hermannus. Vs. 13 libri 
καλήν. Casesubonus ἄλλην. Nostrum Schweighaeuserus. Idem 
vs.14 εἶτ᾽ ἦδεν. Vulgo Zv' ἢδε. Cod. A εἰτηδε. 


er. Π (2, 639) 
. Ὅταν δέωμαν γανιαίου δήματος, 
^. φρύτῳ παρισεῶ καὶ μοχλεύω τὰς πέτρας. 

Schol. Dioscoridis in Matthaei Med. praecis p. 361: καυλὸν 
γωνὶοειδῇ κεκλιμένον] dvei τοῦ μέγαν καὶ στερεόν, ὥσεΐ τες 
λέγοι γωνιαῖον λέϑον. Πλάνων ΔΜάκωσιν Ὅταν δέωμαι κελ. 
Scribendum videtur Ὅταν δὲ δέωμαι γωνιαίου ῥήματος; B. τούτῳ 
παρίοτω καὶ μόχλευε τὰς πέεράδ. Quibus Sthenelum poetam 
ludificari suspicor, quem alienis carminibus usum esse pro suis 
in finc ipse fabula tradiderat Pleto teste Harpootatione p. 166 3: 
xai ἐν ταῖς διδασκαλίαις εδρίσκδται ὃ Σϑένελος τραγῳδίας 
ποιητής.- ἐκωμῴδει δὲ αὐτὸν ὁ τοὺς Πλάτωνος “άἄκωνας 
γράψας ὡς τἀλλότρεα ἔπη σφετεριζόμενον. 


68 III (2, 640) 
Καὶ μὴν ὕμοσόν μοι μὴ τεϑχγάναι. Β. τὰ σῶμ᾽ ἐγώ, 
ψυχὴν δ᾽ ἀνήχειν ὥσπερ «Αἰσώπου ποτέ. 

Bchol. ad.Aristoph. Av. 474 de Aesopo: ó δὲ κωμικὸς 
Πλάτων xai ἀναβιῶναο αὐτόν φησιν ἐν τοῖς «Μάκωσιν οὕτως 
Kal μὴν Opodóv μοι μὴ τεϑνάναι, ψυχὴν δ᾽ αὖ ἥκειν ὥσπερ 
«Μἰσώπον rmorí. Pro αὖ xs» vir doctus ἀνήχειν. Suidas v. 
᾿Αναβιῶναι. καὶ Πλάτων φησὶν: ὃ κωμικός Καὶ νῦν ὕμοσόν 
μὸν μὴ τεϑγάναι τὸ σῶμ᾽ ἐγώ. ψυχὴ δ᾽ ἀπὸ νίκης ὥσπερ 
4dicosov ποτέ. Eadem ilerum, apponuntur v. μσωποσ. Pro 
ἀπὸ νίκης Kusierus ἔπανήχειν.  Cobetus Obs. p. 95 τὸ σῶμά 





PLATO 971 


ye, ψυχὴ δ᾽ ἀπανῆκεν. ld émawjA9e» diaendum eret. Recte 
autem τὸ σῶμα ad. sequentia traxit. 


(2, 641) 69 

Antiatticista p. 105 10. Kuoxpova: τὰς τῶν κιόνων κε- 

φαλάς. Πλάτων zdáxob0t». lisdem verbis Pollux VII 121, ubi 

male corrigunt xcovóxgave. Breviorem formam habes item apud 

Straben. IV 4 6 et in titulo spud Boeckh. C. L vol. I p. 262 29. 
Cfr. Lobechius ad Phryn. p. 669, 


V (2, 641) 70 

. Photius p.279 19. MvAaxoióeg: otàgae αἵ μαλακαΐ" 

ἔλλευκοι" ἢ τρωξαλλίδες καὶ ἀλεερίδες. Πλάτων “άκωσιν. 
Vitiose editur μυλαβρίδες et ἀετρίδερ. 

Vl (2, 641) 7i 

Athenaeus IX p. 380 e: Σωφρων δ᾽ ἐν γυναικείοις κατὰ 

κοενότδρον πέχρηται τῷ παραφέρειν) λέγων * 'παράφερξ, Κοι- 

κόα, τὸν σκύφον μεστόν: καὶ Πλάτων δ᾽ ἐν “άκωσιν ἔφη 

Πάσας παραφερέτω. lta Schweighaeuserus correxit editum 

περεφερέτω. Ad πάσας suppléndum κύλεκας, nisi potius πλήσας 

scribendum. 


De alio fragmento ad hanc fabulam fortasse referendo vide 
Hist. crit. p. 182. 


MENEAEDODOZ | 
I (2, 641) | 72 . 
| Εἰπέ uoi, 
ὡς ὀλίγα λοιπὰ τῶν ἐπιτραπεζωμάτων. 
B. ὃ γὰρ ϑεοῖσιν ἔχϑρὸς αὐτὰ κατέφαγεν. 

Athenaeus XIV p. 641 b: Πλάτων δ᾽ ἐν Μενέλεῳ ἐπιτρα- 
πεζώματα αὐτὰ (rà ἔἘπιφορήματα) καλεῖ, olov τὰ ἐπιτιϑέμενα 
ταῖς τραπέζαις βρώματα, λέγων οὕτως Einé μοι κτλ. ldem 
IV p. 170 f: ἔλεγον δὲ καὶ ἐπιτραπεζώματα τὰ ἐπιτιϑέμενα 


τῇ τραπέζῃ βοώματα. Πλάτων Μενελάῳ Ὡς ὀλίγα λοιπὰ κελ. 
Cfr. Eustathius ad lliad. p. 1144 5. 


JW. (2, 642) τῷ 

Zenobius VI 17: Τί οὐκ ἀπήγξω, ἵνα Θήβησιν ἥρως γένῃ; 
ταύτης Πλάτων ἐν ἱΜενέλεῳ μέμνηται. φασὶ δὲ ὅτε ἐν Θήβαις 
οἱ δαυτοὺς ἀναιροῦντες οὐδεμιᾶς τιμῆς μετεῖχον. καὶ “Ἔριστο- 
τέλης δέ φησι περὲ Θηβαίων τὸ αὐτὸ τοῦτο ὅτι τοὺς αὐτό- 
18 ἑαυτῶν γενομένουα οὐκ ἐτίμων. τὸ οὖν iva ἥρως γέν ἢ 
κατ᾽ εὐφημισμὸν εἴρηται. Pholius p. 590 et Suidas v. Τί οὐκ 

24 * 


312 PLATO 


ἀπήγξω. in illo proverbio apertum est Θήβησιν eum ἀπήγξω 
coniungendum esse. Plato ista forsan ita. extulerat: 
Τί δῆτα 
Θήβησιν ob» ἀπήγξω, 
ἥρως ὕπως ἐγίγνου; 
"A Hl (2, 642) 

Athenaeus Ili p. 110 d: Πλάτων δ᾽ ὃ κωμῳδιοποιὸς . - - 
ἐν τῷ ἹΜενελάῳ ἐπιγραφομένῳ ἀγελαίους vwág ἄρτους 
καλεῖ. Hinc sua petit Eustathius ad lliad. p. 265 32. Cfr. 
Grammet. Bekkeri p.326 4. ! 


ME TOIKOI 
15 Ι (2, 643) 
Σημεῖα παρασημεῖα, κλεῖν παρακλείδιον. 
Pollux X 24: ἐν μέντοι τοῖς Πλάτωνος τοῦ κωμικοῦ 1Mas- 
τοίκοις Σημεῖα κτλ. Tta ex codicibus repositum; editt. κλεῖς. 


τὸ I| (2, 643) 

Apollonius de Pron. p. 348 6: εὐθείας ἀμοιρεῖ ἡ προκει- 
μένη γενική (ἐμαυτοῦ). οὗ γὰρ εἰ ἅπαξ εἴρηται, xai ταῦτα 
ὑπὸ κωμικῆς ἀδείας, ὡς ἐν Mevoixotg Πλάτωνος, τοῦτο χανών 
ἐστι τῆς κατὰ φύσιν εὐθείας σιγηϑείσης. ldem p. 404 b. ἐν 
ἹΜετοίκοις Φερεκράτους ἅπαξ ἐστὶν εἰρημένη καὶ ἴσως ἕνεκα 
τοῦ γελοίου. Cfr. Hist. crit. p. TO οἱ 173. 


N I K 4 Ig 
TT I (2, 643) 
Τουτὶ προσαναβῆναι τὸ σιμὸν δεῖ. 

Schol, Aristoph. Lysistr. 288: τὸ σιμὸν ἀντὲ τοῦ πρόσαντες. 
xai ἐν Βαβυλωνίοις Μέσην ἔρειδε πρὸς τὸ σιμόν. καὶ Πλά- 
των ἐν Νίκαις Τουτὲ προσαναβῆναι τὸ σιμὸν δεῖ. Eadem 
Suides s. v. σιμός. Legebatur ἀδὲ pro δεῖ. Correxit Elmsleius 
ad Acharn. 377. ldem Platonis nomen restitui. Vulgo καὶ 


πλατύ. 
T8—80 U—IV (2, 644) 


Schol. Aristoph. Av. 1297: διαβάλλεται (Midias) eig πονη-- 
οἰαν, ὧς Πλάτων ἐν Νίκαις. Hinc Zonaras p. 1342. Μειδίας: 
κύριον. καὶ πονηρὸς Μειδίας. ^ Schol. Platonis Bekk. p. 381: 
χωμῳϑδεῖται δὲ (Aristophanes) ὅτι καὶ τὸ τῆς Εἰρήνης κολοσ- 
σικὸν ἐξῆρεν ἄγαλμα: Εὔπολις Αὐτολύκῳ, Πλάτων Νίκαις. 
Pollux VII 40: ἰχϑύων δὲ πλύμα Ἡλάτων ἐν Νίκαις εἴρηκεν 
Ó κωμικός. E 








PLATO 373 


NYES MAÁAKP.4 
Ι (2, 644) et 
Kd9? ἧκεν ἄρτους πριάμενος 
μὴ τῶν καϑαρύλλων, ἀλλὰ μεγάλους Κιλικίους. 

Athenaeus ΠῚ p. 110 d: Πλάτων δ᾽ ὃ κωμῳδιοποιὸς ἐν 
Νυκεὲ μακρᾷ τοὺς μεγάλους ἄρτους xai δυπαροὺς Κιλικίους 
ὀνομάζει διὰ τούτων Κάτ᾽ ἄρτους ἦκδ πριάμενος κελ. Eusta- 
thius p. 1817 60 χᾷτα omittit, Correxi Curis crit. p. 17. 

Il (2, 645) 8? 
"Evrab9^ im? ἄκρων τῶν κροτάφων ἕξει λύχνον 
δίμυξον. 

Athenaeus XV p. 700 f de λύχνῳ disserens: καὶ Πλάτων 
ἐν ΝΝυκτὶ μακρᾷ Ἔνταῦϑ᾽ im^ ἄκρων κτλ. Vs. 1 forsan &»- 
τεῦϑεν. 

HI (2, 645) 88 
Ἕξουσιν oi πομπῆς λυχνούχους δηλαδή. 

Athenaeus XV p. 562 Schw. p. 1561 Dind. Πλάτων ἐν Nvxsi 

μαχρᾷ Ἕξουσιν κτλ. Editur πομπεῖς. 


IV V (2, 645) 84. 85 
M4AÀ. αὖ γέλοιον ἄνδρα μου μὴ φροντίσαι 
μηδέν. 

Grammat. Bekkeri p. 384 10. ἀλλ᾽ αὖ: ἀντὶ τοῦ ἀλλὰ πά- 
λιν. Πλάτων Νυκτὶ μακρᾷ "4λλ᾽ αὖ γέλοιον κτλ. Cod. ἀλλ᾽ 
oU γέλοιον ἄνδρα uot φροντίσαι. — Pollux VI 142: τὸ δ᾽ ἐν 
τῇ Νυχτὶ μακρᾷ Πλάτωνος αὐτοσχεδίασμα φαῦλον. 


AANTPLAI Ἡ  KEPKOIIEX 
I (2, 646) 86 
Χαῖρε παλαιογόνων ἀνδρῶν ϑεατῶν ξύλλογε παντοσόφων. 

Hephaestio XV p. 91: γένεται δὲ καὶ τριπενϑημιμερὲς ἔκ 
τούτων, τὸ καλούμενον Πλατωνικόν, ὃ &y ᾧ τὰ μὲν ἑκατέρωϑεν 
δυο δακευλικά εἶσι πενϑημιμερῆ, τὸ δὲ μέσον ἰαμβικόν. κέχρη- 
ται δὲ αὐτῷ Πλάτων &v Ξαντρίαις Χαῖρε παλαιογόνων κτλ. 

II (2, 646) 97 
Ἦν δὴ ϑόρυβος τευταζόντων. 

Photius P. 983'et Suidas v. τευτάζειν. Πλάτων Ἐάνταις 
(Ξανερίαις) Ἣν δὴ ϑόρυβος τεουταζόντων. ἀντὲ τοῦ πραγμα- 
τευομένων ἢ διατριβόντων. | Etymol. M. p. 755 43: Πλάτων, 
ἦν δὲ ϑόρυβος τευταζόντων, ubi cod. Dorvill. apud Gaisfordum 








314 PLATO 


ad Hephaest. p. 91 habet Πλάτων £r (superscripto o,,) ἦν δὴ 
ϑόρμος τευταζόντων. 
88 I (3, 646) 
Τῶνδε βουλευτὶς πόνων. 
Etymol M. p 595 40. βουλευτής, βουλευτίς. τῶνδε βου- 
λευτὶς πόνων, ἐν ταῖς Ξαντρίαις. Platonis potius quam Aeschyli 
esse suspicatus sum Cpris crit. p. 40. 


Il.4144PION 
89 I (2, 047) . 
Ei uiv μὴ λίαν... ὦνδρες, ἠναγκαζόμην 
στρέψαι δεῦρ᾽, οὐκ ἂν παρέβην εἰς λέξιν τοιανδ᾽ ἐπῶν. 

Schol Aristeph. Pac. 733 de parabasi disserens: δῆλον δὲ 
ποιοῦσιν αὐτοὶ οἱ ποιηταί, τὸ στρέφεσϑαι σημαίνοντες xai τὸ 
παραβαίνειν. Πλάτων ἐν τῷ Παιδαφίῳ Ei μὲν μὴ λίαν xi. 
Similia Suidas s. v. παράβασις, wbi ἄνδρες legitur. Lacunam 
probabiliter expleas inserendis verbis ὑπὸ τοῦδ᾽. 

90 II (2, 647) 
Φέρε τοῦτ᾽ ἐμοί 
δεῖξον τὸ κανοῦν δεῦρο μὴ μαχαιξρ᾽ 8». 

Schol. Aristoph. Pac. 948: ἐκέχρυπτο ἐν τῷ καμῷ ἡ ua- 
χαιρα ταῖς ὀλαῖς καὶ τοῖς στέμμασι . . . χαὶ ἐντεῦϑεν κανοῦν 
ἀπὸ τοῦ χαίνειν. Πλώτων ἐν Παιδαρίῳ Φέρε τοῦτ᾽ ὁμαί χτλ. 
Vulgo post κανοῦν infertur μοι, quod Ven omitlit; μὴ pro πῆ 
reposuit Dobraeus, qui locum ita scripsit: φέρε τοῦτο δή | δεῖ- 
ξον τὸ κανοῦν μοι δεῦρο μὴ μάχαιρ᾽ ἔνι. 

9 ΠῚ (2, 648) 
Ὥσπερ τοὺς πουλύποδας πρώτιστά G6. 

Athenaeus VII p. 316 c: 1rrixoi γὰρ πουλύπουν λέγουσιν... 
Πλάτων Παιδί Ὥσπερ τοὺς πουλύποδας πρώτιστά σε. Ca- 
saubonus et Dindorfius Παιδίῳ. V. Hist. crit. P 176. Bergkius: 


ὠσπερεὶ τοὺς πουλύποδας περιτρώγειν πρώτιστᾷ ge, ut sit 
versus Eupolideus. 


JIIEIZXANAPOSZ 
92 I (2, 648) 
Hàn φαγών vo πώποϑ', οἷα γίγνεται, 
ὀψάριον ἔκαριες, καὶ προσέστη τοῦτό σοι; 
B. ἔγωγε πέρυαν κάρᾳαβον «ay «io. 





PLATO 975 


Athenaeus JX p. 885 d: ὀψάφεον δὲ τῶν μὲν ζώντων ἡμεῖς 
λέγομεν. ἀτὰρ καὶ Πλάτων ἐπὶ τοῦ ἰχϑύος ἐν Πεισάνδρῳ "Hg 
φαγών τι κελ. Versu tertio ante Dindorfium legebatur ἐγὼ δέ. 


Ig (2, 648) : "3 
Γυνὴ γάρ, ἢν μὲν αὐτήν 

ἀεὶ κολάζης, ἐστὲ πάντων κτημάτων κράτιστον, 

ἐὰν δ᾽ ἀνῇς, ὕβριστόν ἐστε χρῆμα κἀκόλαστον. 
Grammat. Bekkeri p. 368 12: ᾿αχόλαστον καὶ ὕβριστον 
πρᾶγμα: διττὴν δ᾽ ἔχει τὴν ϑεωρίαν, μέαν μὲν ὅτι ἐχρήσατῳ 
τῷ ὕβριστον ἀντὶ τοῦ ὑβριστικόν, ὅμοιον ὃν “τῷ τύπῳ τοῖς 
τοιοῖσδε τῶν ὑπερϑετικῶν, βέλτιστον, κάλλιστον, κράτιστον 
καὶ τοῖς ὁμοίοις" ἕτέραν δὲ διότι συμπέπλεκται τὰ ὕβριστον 
τῷ ἀκολάστῳ. Πλάτων δ᾽ ἐχρήσατο ἐν Πεισάνδρῳ λέγων 
Γυνὴ γὰρ ἢν μὲν αὐτήν κτλ. Dixit de his Lobeck. Paral. p. 
40 squ. Vs.2 codex χολάζης ἀεί. Vs.9 ἐστι addidit Dobraeus 
Adv. 1 p. 620. Respexit locum idem Grammaticus p. 365 21 et 
Suidas v. ἀκόλαστον. " 


IIl (2, 649) ΝΠ 
Χαλεπῶς ἂν οἰκήσαιμεν ἐν Βυζαντίοις, 
ὅπου σιδαρέοιαι τοῖς νομίσμασιν n 


χρῶνται. : ἢ 
Schol. Aristoph. Nub. 242: λεπεοῖς δὲ γομίσμοσι, φαίῤγουγται 
κεχρῆσϑαι Βυζάντιου. διὸ καὶ δωρικῶς εἶπεν... Πλάτων 
Πεισάνδρῳ Χαλεπῶς ἂν οἰκήσαιμεν ἐν Βυζαντίοις, ὅπου σιυ- 
δαρέοισι νομίσμασι χρῶνται. Dindorfius νομίσμασι delevit. 
Recte τοῖς interposuit Bentleius; σιδάρεον substantivi vim habet, 
IV (2,650) — 95 

"Darreo κνεφάλλων ἢ πτίλων σδσαγμένος.. 
Herodianus Dict. sol. P 39: τύλη, ὅ ὅπερ σύνηϑες "“4ττικοῖς 
κνέφαλλον καλεῖν, ὁμωνύμως τῷ περεξχομάνῳ τὴν πεδριέχου- 
σαν . . - ὠνομάσϑη δὲ ἀπὸ τοῦ κνάφος, ὅστις σημαέγει &xav- 
ϑώδη ὕλην. ἡ περιπεταννύντες τὰς ἐσθῆτας ἐξέϑλιβον «τὸ 
πλεονάζον τοῦ περὲ τὰς ἐσϑῆτας χνοῦ" ᾧ καὶ πρὸς ἂς τύλας 
ἐχρῶντο ὥαπερ καὶ. νῦν. μέμνηται δὲ αὐτοῦ ἐπὲ τοῦ &ufel. 
Aouévov Πλάτων ὃ κωμικὸς ἐν Πεισάνδρῳ Ὥσπερ κνοεφάλλων. 
Jta enim scribenda sunt Herodiani verba. In Platonis versu eod. 

γεφάλλων οἱ πτιλῶν. E 
V—VIE. (2, 650. 651) ^ 9i-98 
Phrynichus Bekk. p. 57 33: Πλάτων δὲ ἐν Πεισάνδρῳ τὸ 
πολιτοκποπδῖν ἀνεὺὶ τοῦ λοιδορεῖν καὶ κωμῳδεῖν εἶπεν. 


318 PLATO 


Suidas s. v. Z4esortayitgg. καὶ ᾿ἄρεος v&ovtóg, καὶ dosoc 
παιδίον, ἐπὶ τῶν ϑρασυτάτων. κέχρηται τῷ μὲν πρώτῳ 11Àa- 
vov Πεισάνδρῳ. V. Cobelus Obs. p. 130. — Idem, L4oxaóac 
μιμούμενοι: παροιμία ἐπὶ τῶν ἑτέροις πονούντων . . . ταύτῃ 
τῇ παροιμίᾳ κέχρηται Πλάτων ἐν Πεισάνδρῳ. διὰ γὰρ τὸ 
τὰς κωμῳδίας αὐτὸς ποιῶν ἄλλοις παρέχειν διὰ πενίαν "4ρ- 
κάδας μιμεῖσϑαι ἔφη. Eustath. ad Il. p. 302 32 e Pausania: 
καὶ Πλάτων ὃ κωμικὸς διὰ τὸ τὰς κωμῳδίας, φησίν, αὐτὸς 
ποιῶν ἄλλοις ἐκδιδόναι διὰ πενίαν ᾿Αρκάδας μιμεϊόϑαι ἔφη. 
Cfr. Arsenii Viol. p. 76. Haec ego olim Platonem de Aristophane, 
postea de se ipso dixisse statui. V. Hist. crit. p. 162. Illud 
amplexus est et acute defendit Cobetus Observ. crit. p. 102— 9. 
Iudicent alii; hoc unum addo, φησὶν Eustathii orationi interposi- 
fum spectare ad Pausaniam, cuius verba Eustathius reddidit. 


99—101 VHI—X (2, 651) 

Schol. Aristoph. Av. 1556: xai Πλάτων ἐν Πεισάνδρῳ 
περὶ ἀμφοτέρων λέγει.  Virumque Pisandrum dicit, de quibus 
exposui Hist. crit. p. 177 sqq. Idem ad Vesp. 592: Εὔαϑλος 
δήτωρ συκοφάντης . . . μνημονεύει δὲ αὐτοῦ καὶ Πλάτων ἐν 
Πεισάνδρῳ καὶ Κρατῖνος ἐν Θρᾷάτταις.  — Plutarchus Antiph. 
p.833 c: κεκωμῴδηται δὲ (Antipho Rhamnusius) εἰς φελαργυ- 
play ὑπὸ Πλάτωνος ἐν Πεισάνδρῳ. V. Hist. crit. p. 180. Aliud 
fragmentum probabiliter ad Pisandrum referendum vide Inc. fab. XI. 


IEPIAATHEZ 
100 I (?, 652) 
Ὦ Jes Móevye, πῶς γὰρ οὐ ϑαίμων ἔφυς; 
καὶ Γλαυκέτης ἡ 3 ψῆττα, καὶ «Ἰδωγόρας, 
ot ζῆτε τερπνῶς οὐδὲν ἐνϑυμούμενοι. 

Schol. Ald. Aristoph. Nub. 109: “εωγόρας δὲ τρυφερός 
τις, ὃ ᾿Ανδοκίδου πατήρ. Πλάτων Περιαλγεῖ Ὦ Sia ἸΠόρυχε 
xtA. Eadem apud Suidam v. Φασιανοί. ὁ δὲ “«Τεωγάρας τρυ- 
φερὸς τις. Πλάτων λέγει Ὧ. ϑεῖς ἸΠόρυχε κελ. Athenaeus ΙΧ 
p. 987 b. κωμῳδεῖται γὰρ ὁ «“εωγόρας ὡς γαστρίμαργος ὑπὸ 
λάτωνος à» Περιαλγεῖ. Retinui οἱ hio et in ceteris locis tra- 
dilum in libris accentum. At veteres grammalicos JJegedAygc 
praetulisse docet glossa Pholii ab H. Iacobi ita emendata: Ile- 
φριάλγης, ὡς Περιήρης τῷ τόνῳ κατὰ τοῦ δράματος τοῦ ἢ λα- 
v€»ix0). Aliter Cobetus Obs. crit. p. 167, qui comparare po- 
terat Theopompi et Diphili fabularum titulos “Ηδυχάρης ei.4fier- 








PLATO ᾿ 977 


σειτεέχης. Vs.1 Suidas τέως γὰρ εὐδαίμων ἔφυς. Schol, Ald. 
τε νῦν γὰρ εὐδαίμων ἔφυς. πῶς γὰρ H. lacobi. Alii aliler: 
corrigendum erat ut supra scripsi. 


II (2, 653) 103 
"Oc πρῶτα μὲν Κλέωνι πόλεμον ἠραμην. 

Priscianus XVIII p. 211 Kr. "Attici ἠράμην πόλεμον πρὸς 

τοῦτον καὶ τούτῳ. Πλάτων περὶ “ἅγιος Πρῶτα μὲν xcÀ^ 

Ita Putschius. Krehlius Περιαλγεῖ πρῶτα μὲν κελ. Emendavit 

Porsonus ad Med. 139. Cod. Monac. apud Spengel. Append. Varr. 

p. 621 habet ΠΕΡΙΑΠΩΟ πρῶτα μέν. Cfr. Cobelum Observ. 
p. 169. 

IH (2, 653) 104 

AA ἡγούμεσϑ᾽ εὖ κἀνδρείως πολλῷ πάντων προέχοντες. 

Priscianus 1. 1. p. 248, " Atlici προέχοντες τούτων καὶ τού- 
τοῖς, καὶ πολλῇ πάντων. Πλάτων περὶ πάσης ἄλλης οὖν 
ἔοικ᾽ ἀνδρείας πολλῷ πάντων προέχοντες" Monac. Πλάτων 
zcou GA4Tcu αὐ ΔΉ TOYNeCdOYKaNdPIOC I1OÀÀAN πάν»- 
των προέχοντες. Leid. Πλάτων Περιαλγεῖ ἀλλ᾽ ηγουνεσϑα-- 
γκανδριως πολλων παντῶων προέχοντες. Emendavit editor Sca- 
pulae Oxoniensis. . 

IV (2, 653) 105 
Xomoró» μὴ κατὰ Metdíov ὀρτυγοκόπον. 

Schol. Aristoph. Av. 1297: δηλοῖ δὲ τοῦτο (ὀρτυγοκόπον 
fuisse Midiam) ᾿“ριστοφάνης ἐν Περιαλγεῖ Χρηστὸν μὴ κατὰ 
Μειδίαν ὀρτυγοκόπον. In his Aristophani Platonis nomen sub- 
stituendum esse indicavi Quaest. scen. II p. 22 allato Schol. Lu- 
ciani vol IV p. 186 lac. ó δὲ IMeióíog ὀρτυγοκόπος ἦν, ὡς 
Πλάτων Περιαλγεῖ, καὶ ὡς πονηρὸν δὲ καὶ κόβαλον καὶ τῶν 
δημοσέων νοσφιστὴν Φρύνιχος καὶ Πλάτων διαβάλλουσιν. Berg- 
kius Comment. p. 425 χρηστόν ye μὴ κατά κτλ. 


Ill OI H TH Z 
I (9, 654) 106 
Moóvog δ᾽ ἄγευστος, 
ἄσπλαγχνος ἐνιαυτίζομάπλάκουντος, ἀλιβάνωτος. 

Athenaeus XIV p 644 ἃ: μνημονεύων (placentam) ó χωμι- 
xóg Πλάτων εἴρηκεν ἐν τῷ Ποιητῇ οὕτως Móvog δ᾽ ἄγευστος 
xrÀ. Cfr. Eustathius δὰ lliad. p. 1345 30. Vs. 2 ἐγνιαυτίζομ᾽ 
Gaisfordus ad Hephaest. p. 222. ἐνιαυτίζομαι Casaubonus. ἐνεαυ.- 

γίζομαν PVL. ἐνιαυτίζομαν ᾽πλάκουντος Ahrens de Crasi p. 27. 


378 PLATO 


tor HW (2, 654) 
Θαυμάζω ται τηνδὲ πιϑάκνην 
πότερ᾽ ὀστρακίνην ἢ βίβλον ὅγων 
τὴν δήποτε 

Pollux X. 190: ἔξεστι δὲ καὶ ἀγγεῖα ὀστράκινα τὰ κεράμεα 
ἢ γήινα εἰπεῖν. ἐν γοῦν τῷ Ποιητῇ Πλάτων φησί Θαυμάζω 
τὸν τὴν δαπιϑάκνην πότερ᾽ ὀστρακίνην ἢ βίβλον ἔχων τὴν δή- 
ποτε. ]ia cod. Voss. Aldus ϑαυμάζω τὸν τὴν πιϑάκνην πό- 
τερον, ὀστρακίγην βίβλον ἔχοντα δήποτε. Priora correxi. 

108 HI (2, 655) 
Ὁρᾶτε τὸ διῆρες ὑπερῷον. 

Schol. Aristoph. Ran. 1159: μάκεραν, εἰ δὲ βούλει καρδο- 
πὰ»} εἴρηται ἐν τοῖς πρόσϑεν ὅτι τοῦτο ἀρχαιόκεράν ἐστε τὸ 
τὰρ μεταλήψεις τῶν ἰσοδυναμουσῶν ἐπιτηδεύειν. Πλάτων 
Ποιητῇ Ὁρᾶτε τὸ διῆρες ὑπερῷον. Forsan ὁρᾶτά τοι τὸ, vel 
ὁρᾶτε τόδε. 

109. 110 IV V (2, 655) 
Τὸν δέλφακα 
ἀπῆγε σεγῇ. 

Athenaeus IX p. 375 b: Πλάτων δ᾽ ὃ κωμῳδιοποιὸς ἐν Iac 
ητῇ ἀρσενικῶς ἔφη Τὸν δέλφακα ἀπῆγε ow. ldem XIV 
p. 657 ἃ: Δέλφακα δὲ ἀρσενικῶς εἴρηκε Πλάτων ἐν Ποιητῇ 
4ílgaxa δὲ δαιότατον. Toupius Emend. III p. 39 δέλφακα 
δ᾽ ἀραιότατοψν. Casaubonus δέλφακα δ᾽ ὡραιότατον. 


tti. 11? VI Vil (2, 655) 

Schol. Aristoph. Ran. 427: καὶ Σεβῖνος ἴσως παρὰ τὸ βι- 
νεῖν. ἔστι dé καὶ Σεβῖνος ὠνομασμένος παρὰ Πλάτωνι 
Ποιητῇῆ. Απιϊαϊποίδια p. 106 30. “άσανα: ἐφ᾽ ὧν ἄποπα- 
τοῦμεν. Πλάτων Ἠοιητῇ. μετενήνονταν δὲ cn πούτου καὶ 
ἐπὶ τοὺς μαγειρικοὺς βαύνους. 

113. 114 Υ ΙΧ (2, 656) 

Antiatticista p. 116 21. Ψηφισμα ἔϑηκεν: ἀντὶ τοῦ 
ἔγραψε. Κρατῖνος Ὥραις, Πλάτων Ποιητῇ. bid. 24. Ψα- 
φαρόν: τὸ ἁπαλόν. Πλάτων Ποιητῇ. 

ΠΡΗΕΣΒΕΙΣ 
115 I (3, 650) 
| Kv ἔλαβον ᾿Ἐπικράτης ve καὶ Φορμίσιος 
παρὰ τοῦ βασιλέως πλεῖστα δωροδοκήματα, 
ὀξύβαφα χρυσᾶ καὶ πινακίσκους ἀργυροῦς. 











PLATO 379 


Athenaeus VI p. 229 f. de argenteis vasis disserens: 11λά- 
τῶν δ᾽ ἐν Πρέσβεσι Κἄτ᾽ ἔλαβον κτλ. Ws. 1 minus commode 
legebetur κατέλαβον, quod correxi. 


II (2, 656) 116 
Χαίρεις, οἶμαι, μεταπεττεύσας αὐτὸν διακλιμακίσας te, 
τὸν ὑπηνόβιον σπαρτιοχαίτην φυποκόνδυλον éAxevoificva. 

Aspasius ad Aristotelis Ethica Nicom. IV 7: ἡ τῶν “ακῴώ- 
νων ἐσθὴς εὐτελὴς ἄγαν ἱστορεῖται Ξενοφῶντι. διὰ ταῦτα 
xai σχώπτουσιν αὐτοὺς οἱ κωμῳδοποιοί, ὡς Πλάτων ἐν 
-“Πρεσβεῦσι (Πρέσβεσι) Χαίρεις οἶμαι κτλ. Respicit Hesychius, 
“Πακλιμακίσας: διαπαλαίσας. Apud Aspasium legitur διακλι- 
ματίζεσθαι, correctum a Porsono Miscell. p. 232. De Epicrate 
vel Phormisio haec intellegenda esse indicavi Quaest. scen. |I 
p. 23. ! 

IIl (2, 657) 117 
Κυάϑους ὅσους ἐκλεπτέτην ἑκάστοτε. 

Athenaeus X p. 424 ἃ: κύαϑον δ᾽ ἐπὶ τοῦ ἀντλητῇρος 
Πλάτων εἴρηκεν. .. ἐν Πρέσβεσι Κυάϑους κτλ. Legebatur 
ἐκλέπτεϑ᾽ ἕχάστοτε. Correxi Hist. crit, p. 188, Idem Bergkius 
Comment. p. 392. 

IV (2, 657) 118 
"Ad»aE ὑπήνης "Eníxooveg σακεσφόρε. 

Schol. Aristoph. Eccl. 71 de Epicrate: οὗτος μέγαν πώγωνα 
ἔχων ἐπεκαλεῖτο σακεσφόρος. καὶ Πλάτων ὃ κωμικός quoi 
"4»aE ὑπήνης xrÀ.  Apertum est haec δὰ Πρέσβεις revo- 
canda esse. | 

V (ὦ, 657) | 119 
Σκευάρια δὴ κλέψας ἀπεκήρυξ᾽ ἐκφέρων. 

Herpocratio p. 27 16. ᾿“ποκηρύττοντες: ἀντὶ τοῦ πιπρά- 
σκοντες.. . Πλάτων Πρέσβεσι Σκευάρια δὴ κλέψας ἀπεκή-- 
ρυξεν ἐκφέρων, ἐπώλησε. Respiciunt Grammat. Bekkeri p. 429 
11 et Zonaras p. 264. 


VI— VIII (2, 658) 120—122 

Harpocratio p. 91 17. οὗτος δὲ ὃ ῥήτωρ (:Ανδοκίδης) xai 

ζητητής ποτε ἐγένετο, ὥς φησι «Τυσίας xai ᾿Ισοχράτης xai 

Πλάτων ὃ κωμικὸς Πρέσβεσιν. ^ Athenaeus VII p. 287 d: 

Βεμβράδες. . . Πλάτων ἸΠρέσβεσιν 'HoaxAsig τῶν βεμ- 

βοράδων. Suidas, “πέσχαζε: Πλάτων Πρέσβεσι. καὶ 
σχᾶν τὸ σχάζειν. 


380 PLATO 


133 IX (2, 658) 

Maximus ad Dionysium Areop. de Eccl. hier. IH 3 p. 314: 
ἁρμοστὴν ἔλεγον oi “Τακεδαιμόνιοι τὸν καϑιστάμενον ὑπ᾽ 
αὐτῶν ἄρχοντα τῶν ὑποκειμένων αὐτοῖς πόλεων, παρὰ τὸ 
ἁρμόζειν τοὺς ἀρχομένους ζῆν κατὰ τοὺς νόμους, ὅϑεν καὶ 
ἁρμοστῆρας πάλιν ἐκάλουν “᾿ϑηναῖοι τοὺς εἰς τὸ εὖ ζῆν 
διατάττοντας, ὡς σαφῶς Πλάτων ὁ κωμικὸς δηλοῖ ἐν Πρέ- 
σβεσι τῷ δράματι. Pro ᾿41ϑηναῖοι fortasse ““ακεδαιμόνιοι scri- 
bendum. 

Alia fragmenta haud improbabili coniectura ad “Ζρέσβεις 
referenda vide in Fab. inc. VIII et IX. 


ZK EY 41 

124 I (2, 659) 

Ὥστ᾽ εἴ τις ὀρχοῖτ᾽ εὖ, ϑέαμ ἦν᾽ νῦν δὲ δρῶσιν οὐδέν, 

ἀλλ᾽ ὥσπερ ἀπόπληκτοι στάδην ἑστῶτες ὠρύονται. 

Athenaeus XIV p. 628 d: εἰ δέ τις ἀμέτρως διαϑείη τὴν 

σχηματοποιίαν xai ταῖς φδαῖς ἐπιτυγχάνων μηδὲν λέγοι κατὰ 
τὴν ὄρχησιν, οὗτος δ᾽ ἦν ἀδόκιμος. διὸ καὶ ᾿“Δφιστοφάνης ἢ 
Πλάτων ἐν ταῖς Σκευαῖς, ὡς ΧΧαμαιλέων φησίν, εἴρηκεν οὕτως 
Ὥστ᾽ εἴ τις κτλ. Vs. 1 ὀρχοῖϑ᾽ ABP. 


125 II (2, 659) 
«ἅψαι μόνον σὺ κἂν ἄκρου τοῦ ἹΜορσίμου, 
ἕνα σου πατήσω τὸν Σϑένελον μάλ᾽ αὐτίκα. 
Schol. ad Arisloph Vesp. 1312: Σϑένελος δὲ τραγικός, ὃς : 
διὰ πενίαν τὴν τραγικὴν ἀπέδοτο σκδυὴν κακῶς πράττων ἐν 
τῇ τέχνῃ .. . ἤλάτων Xxsvaig “ἅψαι μόνον κτλ. Vs. 1 cod. 
ἅψαι μόνον οὐκ ἂν ἄκρῳ τῇ μορσίμῳ, quod correxi. Vs. 2 
Bergkius ἵνα συμπατήσω. 


126 Π (2, 660) 
Καὶ τοῖς τρόποις ἁρμόττον ὥσπερ mol πόδα. 

Photius p. 420 14 et Suidas: Περὶ πόδα: οἷον ἁρμόττον 
σφόδρα, ὡς τὰ ὑποδήματα τοῖς ποσίν. Πλάτων Ὥς ἔστι uot 
τὸ χρῆμα τοῦτο περὲ πόδα. καὶ ἐν Σκευαῖς Καὶ τοῖς τρόποις 
ἁρμόττον ὥσπερ περὶ πόδα. Legebalur ὡς περὶ πόδα. Cor-. 
rexit Piersonus ad Moerin p. 22. 


127 IV (2, 660) 
Moeris ed. Bekk. p. 188 14, ᾿Μναβιῶναι: »άρτικοί, ὡς 
Πλάτων Σκχευαῖς ᾿ἀναβιῶν &x τῆς νόσου. ἀναβεῶσαν 








PLATO | 384 


xotvóv. lta scribendum videtur.  Corrupte. etiam Grammaticus 
Marcianus apud Bekk. ad Harpocr. p. 35: “ναβιὼν ἀντὲ τοῦ 
ἀναβιώσας. Πλάτων Zxevaig ᾿Αναβεὼν ἐκ τῆς νόσου, καὶ 
““ριστοφάνης. 
V (2, 661) 128 
Schol. Aristoph. Av. 151: Πλάτων δὲ αὐτὸν (MeAdv910») 
ἐν Σκχευαῖς ὡς λάλον σκώπτει. 


VI (2, 661) 129 

Schol. Aristoph. Ran. 367: τοῦτο εἰς "Aoxivo». μήποτε 

δὲ καὶ eig γύρριον. μέμνηται δὲ τούτων καὶ Πλάτων dy 

Σκευαῖς καὶ Σαννυρίων ἐν ΖΔανάῃ. οὗτοι γὰρ προϊστάμενορ 

τῆς δημοσίας τραπέζης τὸν μισϑὸν τῶν κωμῳδῶν ἐμείωσαν 
κωμῳδηϑέντες. 


ΣΟΦΙΣΊ 41 
I (2, 661) 130 
Ξενοκλῆς ὃ Ó δωδεκαμήχανος, 
ὃ Καρκίνου παῖς τοῦ ϑαλαττίου. 

Schol. Aristoph. Pac. 792: Ξενοκλῆς ὃ Καρκίνου δοκεῖ 
μηχανὰς καὶ τερατείας εἰσάγειν ἐν τοῖς δράμασιν. Πλάτων. 
Σοφισταῖς Ξενοκλῆς xvÀ. Cfr. Suidas s. v. Καρκίνος. Cohetus 
Observ. p. 185 post ϑαλαττείου addi volebat ϑεοῦ, ludere enim 
Platonem in versu Euripideo ἄληϑες, ὦ παῖ τῆς ϑαλασσίας 
ϑεοῦ. Quae parum probabilis est sententia. Sic ut Plato etiam 
Aristoph. Vesp. 1519 de Carcino ἄγ ὦ μεγαλώνυμα τέκνα τοῦ 
ϑαλασσίοιο. 

I (2, 662) 91 
Τὸ Σποργίλου κουρεῖον, ἔχϑιστον τέγος.. 

Schol. Aristoph. Av. 299: 6 δὲ Σποργίλος ἣν κουρεύς. 
μνημονεύει αὐτοῦ Πλάτων ἐν Σοφισταῖς Τὸ Σποργίλου κτλ. 
Omisso fabulae nomine Suidas s. v. Σποργίλος. 

HI (2, 662) 132 
Ὁ γὰρ Προμηϑεύς ἐστιν ἀνθρώποις ὁ νοῦς. 

Syncellus, Chronogr. vol. I p. 282 Dind. Ilooug9evg . .... 
ἐμυϑεύετο πλάττειν ἀνϑρώπους ἐξ ἀπαιδευσίας καὶ ἀλογίας 
εἰς παίδευσιν μετάγων, ὥς φῆσιν ὃ Πλάτων, ὃ τὴν παλαιὰν 
κωμῳδίαν, ἐν Σοφισταῖς Προμήϑεια γάρ ἐστιν κτλ. Dindorfius 
edidit Προμηϑία. Correxi duce Schol. Voss. ined. ad Aeschyli 
Prom. 144 epud Cobetum Observ. p. 190.. xai Πλάτων ἐν τῇ 
παλαιᾷ. κωμῳδίᾳ φησὲν ἐν Σοφισταῖς Προμηϑεὺς yao ἔσειν 


882 PLATO 


ἀνθρώποις ὃ νοῦς. Praeterea nescio an Plato seripserit ὁ γὰρ 
Προμηϑεύς ἐστε νοῦς ἀνθρώπινος. Quae vide an Protegorem 
dicentem fecerit poeta, quem Promethei fabulam explicaniem in- 
duxit etiam Plato Prot. p. 320 sq. 


133 IV (2, 662) 
Κἂν ἡ γαλεός, κἂν λειόβατορ, κἂν ἔγχελυς. 
Athenaeus VII p. 312 b. “ειόβατος: οὗτος καλεῖται καὶ 
δίνη. ἔστι δὲ λευκόσαρκος, ὡς "Emaiverog à» 'OwagrvrixQ. 
Πλάτων Σοφισταῖς Κἂν ἢ γαλεός κτλ. 


(4 V (2, 662) 
Ἐν τρισίν 
πληγαῖς ἀπηδέσϑη τὸ δάμφος. 

Eustathius δὰ Odyss. p. 1403 82: Παυσανίας δὲ παράγει 
καὶ χρήσεις (τοῦ ἠδέσϑην) τοιαύτας. Πλάτων Σοφιστῇ (Σο- 
φισταῖς) Ἔν τρισὶ κτλ. Respicit Grammat, Bekkeri p. 424 24. 
Mngjdéc9n: ἀπεβρώϑη. 


85. 136 VI VI (2, 663) 


Zonaras p. 1555. Πλαίσιον: elóog μέτρου, ἢ ἡ ἐν τετρα- 
γώνῳ τῶν στρατιωτῶν τάξις, ὡς Πλάτων ἐν Xoguesfj (Σο- 
φισταῖς). Αἰδοπδουβ X p.422 ἢ de forma δεδειπνάναι 
disserens: xai Πλάτων Σοφισταῖς καὶ ᾿Επικράτης κτλ.  Ahli- 
utticista p. 80. Δεδεεπνάναι: Πλάτων Σοφισταῖς. 


131. 138 VII ΙΧ (2, 663) 
Pollux VII 100: xai χογχυλίας λίϑος ἐν “Ἀριστοφάνους 
Δαιδάλῳ . . . λυχνίας δὲ παρὰ Πλάτωνι ἐν τοῖς Σοφισταῖς. 


1d..X 167; ἔκ δὲ τῶν σκευῶν ἔστε καὶ προσωπεῖον P. καὶ 
προσωπὸὶς καὶ ὡς ἐν τοῖς Σοφισταῖς Πλάτων ὑϑόνινον πρό- 
σωπον. Libri ὠϑόνεον. Correxit Hoeschelius. 


139. 140 .X XI (2, 663) 

Antiatticista p. 70 30. ζπαρτί!: ἀντὶ τοῦ ἄρτι ἀπὸ viv. 
Πλάτων Σοφισταῖς. ^ ldem p.103 6: Κέρκους τὰς οὐρὰς 
οὐκ οἴονται δεῖν λέγειν. ἐπιχωριάζει δὲ κατὰ τὴν ᾿Ασίαν, 
βάρβαρον μέντοι νομίζεται. Πλύτων Zoguovolc. 


141—143. . XIL—XIV (2, 663. 664) 
Schol. Aristoph. Vesp. 157: “ρακοντέδηρ. “πονηρὸς oUsog 
καὶ πλείσταις καταδίλαιας ἐνοχόμενος, ὡς λάεξων Σοφισταῖρ. 





PLATO 883 


Idem ad Nub. 331: Πλάτων γὰρ οὖν 0 ᾿κωμεκπὸρ ἐν δράματε 
Σοφισταῖς καὶ τὸν Ὀπούντιον αὐλητὴν Βακχυλίδην eig τοῦ- 
»oua κατέταξε τῶν σοφιστῶν. Pro αὐλητὴν Suidas v. σοφε- 
στὴς habet ποιητήν. Ἠγροογαῖίο p. 28 3: “πόληξις εἷς 
τῶν v συγγραφέων, ὃν Πλάτων κωμῳδεῖ ἐν Σοφισταῖς. Libri 
Σοφιστῇ. Cfr. Cobetus Observ. p. 187. 


SYM M. X I .4 
I (2, 664) 144 
Ἐγὼ γὰρ ὑμῖν νῦν φράσω. 

Priscianus XVIII p. 182 ed. Krehl. "abundat enim γάρ. Πλά- 
των ἢ Κάνϑαρος Συμμαχίᾳ οὕτως Tobavro: Ἐγὼ γὰρ ὑμῖν 
νῦν φράσω." ta Porsenus Advers. p. 298 pro Συμμαχεῖαν. 
Confirmant codices Krehlii. 


II (2, 664. 665) | 145 
Εἴξασιν γὰρ τοῖς παιδαρίοις τούτοις, OP ἑκάστοτε 7ραμμήν . 
ἐν ταῖσιν ὁδοῖς διαγράψαντες διανειμάμενοι δίχ' ἑαυτούς 
ἑστᾶσ', αὐτῶν οἵ μὲν ἐκεῖϑεν τῆς γραμμῆς οἵ δ᾽ αὖ ἐκεῖϑεν" 
εἷς δ᾽ ἀμφοτέρων ὄστρακον αὐτοῖς εἰς μέσον ἑστεὼς ἀνίησιν, 
κἂν μὲν πίπτησι τὰ λεύκ ἐπάνω, φεύγειν ταχὺ τοὺς ἑτέρους del, 
τοὺς δὲ διώκειν. 

Hermias ad Platonis Phaedr. p. 90 ed. Ast. sive apud Bek- 
kerum ad schol. Plat. p. 314: τοῦτο δέ ἐστιν ἐχεῖνο, ὃ κατὰ 
τὴν ὀστραχίνδα καλουμένην παιδιὰν γινόμενόν ἔστεν, ἣν Πλά- 
των ὃ κωμικὸς ἐν τῇ Συμμαχίᾳ σαφῶς συνίστησς διὰ τούτων 
Εἴξασιν γὰρ τοῖς παιδαρίοις κτλ. Eustathius ad lliad. p. 1164 
42: χρῆσιρ τῆς λέξεως ἐν τῇ κωμῳδίᾳ πρὺς αἴνιγμα τοῦ ῥη- 
Sévrog ἐξοστρακισμοῦ. Πλάτων δέ, φασίν, ὁ "κωμικὸς φράζει 
αὐτὴν οὕτως Εἴξασι τοῖς παιδαρίοις xvrÀ. Υπ. 1 Hermios 
Bekkeri γάρ, Astii δέ, Eustathius omitti, Vs, 4 Eustathius ad. 
volg ἀνίησιν ig μέσον ἑστώς. Hermies αὐξοῖς omitti Poscis 
αὐτοῖσιν ἀνίησ᾽ εἰς μέσον ἑστώς, ut conieci Quaest. soen. NI 
p. 45. Nunc praetuli verborum ordinem mutaré. Vs.  πέπεῃσο 
Eustathius, πίπτη Hermias. Fallitur Cobetus Observ. p. 176, 


UI (2, 666) 16 
᾿Ωτογλυφίδα λαβοῦσ᾽ ἀνασκαλεύεται. 
Pollux ll 83: ὠτογλυφὶς δὲ εἴρηται παρὰ Πλάτωνε TÉÍ πκω- 


ue ἐν Συμμαχίᾳ Σὺν ἐλαίῳ ὠτογἀυφίδα λαβοῦσ᾽ ἀνασκάλ- 
λεται. Scripsi ἀνασκαλεύεται. Verba σὺν ἐλαίῳ fortesse nihil 
sunt nisi corrupta lectio praecedentis συμμαχίᾳ. ingeniose ta- 


884 PLATO 


men Cobetus Observ. p. 126 ἐν Συμμαχίᾳ xai ἐν “αΐῳ. Verba 
ἐν Συμμαχίᾳ absunt a Par. A apud Bekkerum. 


Tm IV (2, 666) 
Τὸ ydg ἕψημά cov 
yevouevog ἔλαϑον ἐχροφήσας. 

Polux VI 17: τὸ νῦν ἕψημα ὀνομαζόμενον, ὅπερ ἐστὶν 
οἶνος ἡψημένος εἰς γλυκύτητα. καὶ τοῦτ᾽ ἂν εἴη τὸ εἰρημένον ἐν 
τῇ τοῦ Πλάτωνος τοῦ κωμικοῦ Συμμαχίᾳ Τὸ γὰρ ἕψημα κελ. 
148 V (2, 666) 

"HE ᾿Αρκαδίας τὸς δριμυτάτην ὀρίγανον. 

Athenaeus II p. 68 c et Eustath. p. 1148 26: ϑηλυκῶς (τὴν 
ὀρίγαγον λέγει) Πλάτων ἢ Κάνϑαρος Ἢ ἐξ ᾿Αρκαδίας οὕτω 
δριμυτάτην ὀρίγανον. Correxit et ad hanc fabulam rettulit Por- 
sonus. Forsan tamen οὕτως post Κανϑαρος transponendum, ut 
numeri sint choriambici. 

149 VI (2, 666) 
Βατίς τὸ καὶ σμύραινα προσέτι. 

Athenaeus VII p.312d: Πλάτων δὲ ἢ Κάνϑαρος &v Συμμαχίᾳ 
σὺν τῷ o Βατίς τὸ καὶ σμύραινα πρόσεστι. Scripsi προσέτι. 
150 Υ (2, 667) 

Νάρχη γὰρ ἑφϑὴ βρῶμα χάριεν γίγνεται. 

Athenaeus VH p.314a: Νάρκη. Πλάτων ἢ Κάνϑαρος ἐν 
Συμμαχίᾳ Νάρκη κτλ. Libri ἔφη, correctum a Bentleio ad 


Menandr. p. 69. 
151—155 VII— XII (2, 667) 


Harpocratio p. 139 17: ὀρνιϑευτής, 0 ὀρνιϑοϑήρας ... 
Πλάτων ἢ Κάνϑαρος Zvuuayíc. ^ Pollux VII 202: πορνο- 
βοσκῆσαι d» τῇ Πλάτωνος Zeuuoyíg. ^ Antiatticista p. 104. 
Kevayyíav: τὴν πεῖναν. Πλάτων Συμμαχίᾳ. Pollux VI 31: 
Πλάτων δὲ ὃ κωμικὸς xai κεναγγίαν etonxe. — Photius p. 383 14. 
Παραϑήκην: Πλάτων Συμμαχίᾳ. — Idem p. 404 18. -JIetac 
μόσχους: ἀντὲ τοῦ ἑταίρας — τὰς χωρὶς ὀργάνων. Κάνϑαρος 
Συμμαχίᾳ «ὐλητρέδα πεζήν. 

ΣΥΡΦ 4 XA 
156 I (2, 661) 
Σὲ μέν, ὦ μοχϑηρέ, παλινδορίαν παίσας αὐτοῦ καταϑήσω. 

Hesychius, Παλινδορία: τὸ σκῦτος. Πλάτων συρφακίσαι, 
μνωμοχϑῆραι “ταλινδορία παίσας οὐτοῦ καταϑήσω. ita codex. 
Emendavit Porsonus Praef. Hecubae p. LVII. 











PLATO 985 


"n (2, 668) 157 
Νοεῖ μὲν ἕτερ᾽, ἕτερα δὲ τῇ γλώττῃ λέγει. 

Schol. Aristoph. Av. 168: Πλάτων Σύρφακι ἐπὶ τοῦ Τε- 
λέου Νοεῖ μὲν ἕτερ᾽, ἕτερα δὲ τῇ γλώττῃ λέγει. Apud Sui- 
dam v. Τελέας pro λέγει legilur φϑέγγεται, unde Grotius Exc. 
p. 487 edidit ἕτερα dà γλώττῃ φϑέγγεται, quod etsi propter 
correptam ante γλώττῃ syllabam reieci olim ' (Hist. crit. p. 294) 
nunc tamen re iterum pensitata non damnaverim: similiter Plato 
fragm. 134 τὸ ante ῥάμφος corripuit. 


III (2, 668) 158 
4. Ὁδὲ μὲν ᾿ἀναγυράσιος ὀρφώς ἐστί σοι. 
B. οἶδ᾽, ᾧ φίλος ἹΜυνίσκος ἔσϑ᾽ ὃ Χαλκιδεύς. 
«4. καλῶς λέγεις. 

Athenaeus VIII p. 344 d: υνίσκος ὃ τραγικὸς ὑποκριτὴς 
κωμῳδεῖται ὑπὸ Πλάτωνος ἐν Σύρφακι ὡς ὀψοφάγος οὕτως 
Odi μὲν κτλ. Vs.2 olim τούτῳ, nunc οἶδ᾽, ᾧ scripsi. AB 9? 
O0v9! ὡς. P τοῦϑ᾽ ὡς. Pro IMv»íoxog AB habent ἸΜύννικος, 
unde JMvrvíoxog Keilius Anal. epigr. p. 210. Ibid. ἔσθ᾽ Blom- 
fieldus Aeschyli Pers. p. VII. Vulgo ἔσοιϑ᾽. AB £009". 

IV (2, 668) 159 
Καὶ πίεσϑ᾽ ὕδωρ πὸλύ. 

Athenaeus X p. 446 e: ἐνέοτε δὲ καὶ συστέλλουσι vo t (in 
πίομαι), oc Πλάτων £y Toig ἀφ᾽ ἱερῶν... . καὶ ἐν Σύρφακι 
Καὶ πίεσϑ᾽ ὕδωρ πολύ. 

V (2, 668) 160 

Harpocratio p. 107 10. Κατάστασις: — ἔοικεν ἀργύριον 
εἶναι, ὅπερ ot κατασταϑέντες ἱππεῖς ἐλάμβανον ix τοῦ δη- 
μοσίου ἐπὶ τῇ καταστάσει... ἔτι δὲ σαφέστερον λέγεται ἐν 
τῷ Σύρφακι Πλάτωνος. 


ΥΠΕΡΒΟΖΜΖΟΣ 
I (2, 669) 161 
'O δ᾽ οὐ ydg ἠττείκιζεν, ὦ Μοῖραι φίλαι, 
ἀλλ᾽ ὁπότε μὲν χρείη διητώμην λέγειν, 
ἔφασχε δητώμην, ὁπότε δ᾽ εἰπεῖν δέοι 
ὀλίγον, ὀλίον ἔλεγεν. 

Herodienus dict. sol. p. 20 1: Πλάτων μέντοι ὃ κωμικὸς 
dy Ὑπερβόλῳ διέπαιξε τὴν ἄνευ τοῦ y χρῆσιν (ὀλίος pro δλέ- 
yoc) ὡς βάρβαρον λέγων οὕτως Ὁ δ᾽ οὐ γὰρ κτλ. Narrari 
quid in senatu egerit dixeritque Hyperbolus intellexit Cobetus Obs. 

Comici graeci 2 


290 PLATO 


p. 141. Ex Herodiano profecit Etymol. M. p. 621 51: T'aga»- 
εἴνοι γὰρ τὸ ὀλίχος ὀλίος λέγουσιν ἄνευ vob y .. . Πλάτων 
μέντοι Ó κωμικὸς διαπαίζει τὴν λέξιν ὡς βάρβαρον. καὶ τὸ 
ὀγίννος γίννος (τὸ yivvog. ἵννος) φησί. τοῦτο δὲ εἴρηκε τὸ ἐξ 
ἕππου μὲν μητρός, πατρὸς δὲ ὄνου. E quibus coniicias eliam 
ἔγγος Hyperbolum Platonicum dixisse, nisi εἴρηται seribeudum 
pro εἴρηκε. Vs. 1 suspicabar οῦσαε, quoniam ubi de elegantia 
in dicendo agitur, Musarum mihi quam Parcarum aptior videbatur 
esse anteslatio. Vs. 3 cod. δὴ τῷ μὴν. Cfr. Hermannus Epil. 
d. m. p. 212. Vs. 4 ὀλίον addidit Blochius. 


162. 163 ii II (2, 670) 
Εὐτυχεῖς ὦ δέσποτα. 
B. τί δ᾽ ἔστι; Α. βουλεύειν ὀλίγου ἤλαχες πάνυ. 
ἀτὰρ ov λαχὼν ὅμως ἔλαχες, ἢν νοῦν ἔχης. 
B. πῶς ἢν ἔχω νοῦν; 24. ὅτι πονηρῷ καὶ ξένῳ 
ἐπέλαχες ἀνδρί, οὐδέπω γὰρ ἐλευϑέρῳ.. .. 

"mego " ἐγὼ δ᾽ ὑμῖν τὸ πρᾶγμα δὴ φράσω" 

Ὑπερβόλῳ βουλῆς γάρ, ἄνδρες, ἐπέλαχον. 

Schel. Aristoph. Thesmoph. 808: καὶ 5» Εὐβούλη πέπλα- 
σεται. τὸ δὲ ὅλον τί βούλεται, οὐκ ἔστι σαφές. ἀλλ᾽ οὐδὲ 
παρὰ Πλάτωνα à» Ὑπερβόλῳ᾽ λέγει γάρ τι περὶ τοῦ ἐπελαγ- 
γάνειν τοῖς βουλευταῖς. Εὐτυχεῖς.. . ἐλευϑέρῳ. καὶ ἐν 
ταὐτῷ 44nmeoQ κτλ. Platonis locum respicit Harpocratio p 81 9. 
Cfr. Cobetus Observ. p.197. Vs.3 codex dyagov pro ἀτὰρ οὐ, 
quod reposuit Hanovius Exerc. crit. p. 93. Vs. 4 codex πῶς οὖν 
ἢν. Correxit Bekkerus., Vs. 5 pro οὐδάπω Friizschius μηδέπω. 
Hauovius κοὐδέπω γ᾽ ᾿ἐλευϑέρῳ. Bergkius Comment. p. 312 
χοὐδαμῶς γ᾽ ἐλευϑέρῳ. Gravius latet vitium. 


164 IV (2, 671) 
Καὶ τοσοῦτον εὐερίας ἀπολέλαυχ᾽ Ὑπέρβολος, 
Dore ἀϑλιωώτατός ἔστι. 

Schol. Aristoph. Av. 121 sUego»y: οἷον μαλαχήν, ὥσπερ 
σισύραν εὐέριο»ν. Πλάτων Ὑπερβόλῳ Καὶ τοσοῦτον εὐδρίας dno- 
λέλαυκεν ὃ Ὑπέρβολος ὥστε αὐχμώταεός ἐστι. Ba Aldus. At cod. 
Ven. omittit ὁ et pro αὐχμώτατος habet ἀϑλιώταεος. Concinit Sui- 
das v. δὔερον. ἥλατων Ὑπερβόλῳ Καὶ τοσοῦτον τῆς δὐερίας 
ἀπολέλαυκεν, ὥστε ἀϑλιωτάτη ἐστί. Dobraeus add. ad Aristoph. 
Nub. 518 ὥστ᾽ αὐχμότατός ἔστι, quod praeter alios probavi 
Hermannus epit d. melr. p. 212. Ad sententiam metrumque 








PLATO 981 


praostei ἀθλιώτατος. Hunc írucium ex vila omnibus bonis af- 
fluente Hyperbolum pereepisse dicit, ut iam sit miserrimus. d 
enim fere significare videtur εὐερέα sive εὐέρδια, quod compares 
cum nosiro er sitzt in der Wolle. ᾿ϑλιώτατος igitur si. verum 
est, post ὥσεε forsan inserendum γέ. 


V (ὦ, 671) 165 
Athenaeus II p. 56 f: ὑποκοριστικῶς δ᾽ εἴρηκε Πλάτων àv 


Ὑπερβόλῳ Φύλλιον ἢ δαφανίδιον.  Dobraeus Adv. Il 
p.298 suspicatur φυλλεῖον ἢ ῥαφανιδίου. 


Vi VH (2, 612) 166. 16? 

Grammat. Bekkeri p. 447 27. ᾿Τρτοσιτεῖν: τὸ ἐναντίον 

τῷ ὀψοφαγεῖν. Πλάτων ἐν “Ὑπερβόλῳ κέχρηται τῷ ὀνόματι. 

Schol. Luciani IV p. 4T. Πλάτων δὲ ὃ κωμικὸς ἐν “Ὑπερβόλῳ 
“Τυδὸν αὐτόν φησιν εἶναι. — Hyperbolum dicit. 


Φ “4 Q N 
] (ὦ, 672. 613) . 168 

Ἐγὼ δέ γ᾽ ἐνθαδ᾽ iv τῇ ᾿ρημίᾳ 
sovti διελϑεῖν βούλομαι τὸ βιβλίον 
πρὸς ἐμαυτόν. Β. ἔστε δ᾽, ἀντιβολῶ σε, τοῦτο τί; 
4. Φιλοξένου καινή vig ὀψαρτυσία. 

5 B. ἐπίδειξον αὐτὴν ἥτις ἔστ᾽. «4. ἄκουε δή. 

“Ἄρξομαι ἐκ βολβοῖο, τελευτήσω δ᾽ ini ϑύννον. 
B. ἐπὶ ϑύννον; οὐκοῦν τῆς τελευτῆς πολὺ 
κράτιστον ἐνταυϑὲ τετάχϑαι τάξεως. 
.4. Βολβοὺς μὲν σποδιᾷ δαμάσας καταχύσματι δεύσας 

10 ὡς πλείστους διάτρωγε᾽ τὸ γὰρ δέμας ἀνδρὸς ἀνορϑοῖ. 
xai τάδε μὲν δὴ ταῦτα" ϑαλάσσης δ᾽ ἐς véxv ἄνειμι... 
Οὐδὲ λοπὰς κακόν ἔστιν" ἀτὰρ τὸ τἄάγηνον ἄμεινον 
οἶμαι. 

Ὀρφών, αἰολίαν συνόδοντά τὲ καρχαρίαν τε 

15 μὴ τέμνειν, μή σοῦ νέμεσις ϑεόϑεν καταπνξύσῃ" 

ἀλλ᾽ ὅλον ὀπτήσας παράϑες". πολλὸν γὼρ ἄμεινον. 
. πουλύποδος πλεχεὴ δ᾽, εἰ πιλήσεις κατὰ καιρόν, 

ἑφϑὴ τῆς ὀπεῆς, ἢν 7) μείζων, πολὺ κρεύττων, 

ἢν ὀπταὶ δὲ δύ᾽ em , ἑφϑῇ κλαίειν ἀγορεύω. 

20 τρίγλη δ᾽ οὐκ δϑέλει νεύρων ὀπιήρανος εἶναι" 
παρϑένου ᾿Αρτέμιδος γὰφ ἔφυ καὶ σεύματα μισεῖ. 
σκορπέος αὖ --- B. σεαέσθιδ yó σου τὸν πρωκτὸν ὑπελϑων. 

20 * 


e 


988 PLATO 


Athenaeus ] p.5 b: τοῦ Φιλοξένου. δὲ τοῦ fevxadiov 
“Δείπνου Πλάτων ὃ κωμῳδιοποιὸς μέμνηται ᾿Εγὼ δ᾽ ἐνθάδ᾽ 
xrÀ. Phaonis fragmentum esse Athenaeus docel VII p. 325a, 
ubi vs. 20 et 21 disertim ex hac fabula afferuntur, et IV p. 146 f, 
ubi commemorato Philoxeni Cytherii Convivio ita pergit: δἴπερ 
τούτου καὶ ὃ κωμῳδιοποιὸς Πλάτων ἐν τῷ Φάωνι ἐμνήσϑη, 
καὶ μὴ τοῦ “«“ευκαδίου Φιλοξένου. Vs. 1 libri ἐγὼ δ᾽. Por- 
sonus ἐγὼ δ᾽ ὧν, Bergkius Comment. p. 211 ἐγὼ γάρ. Vs. 5 
libri ἐστίν. Vs. 7? τῆς τελευτῆς, cui non recte Dindorfius cum 
Casaubono τῆς τελευταίας substituit, videtur interpretatio esse 
verborum ἐνταυϑὲ τάξεως et genuinam scripturam obliterasse. 
Sententiam requiro fere hanc: οὐκοῦν [δεινὸν ἦν τὸ παρὰ] 
πολὺ κράτιστον ἐνταυϑὲ τετάχϑαι τάξεως; Articulus enim ad 
πολὺ κράτιστον necessarius. Vs.8 dvrav9í pro ἐνταῦϑα Din- 
dorfius. Casaubonus ἐνεαυϑοῖ. Vs. 10 ἀνδρὸς ἀνορϑοῖ Casau- 
bonus; libri ἀνορϑοῖ, ut Eustathius p. 1283 35. Dindorfius a»é- 
ρος ὀρϑοῖ. In C post 10 additum 7; ψωλὴ δέμας ἐστί. Posti 
Athenaeus addit εἶτα μετὰ μικρόν. Similiter post 13 xoi μετ᾽ 
ὀλίγα. Ad 12 respicit Eustathius p. 1862 20: ταγήνου δὲ χρῆ- 
σις ἐν τῷ ἀτάρ τοι τὸ τάγηνον ἄριστον. ta pro ἄμεινον in 
suo Alhenaei exemplo reperit eliam scriptor inc. apud Cramerum 
An. Ox. HII p. 168. τὰ μὲν ydg λοπάδες ἐστί, τὰ δὲ τάγηνα, 
καὶ οὐδ᾽ ἡ λοπὰς κακόν ἐστιν, fva τε καὶ ἀπὸ τῶν δειπνο- 
σοφιστῶν παραρτύσαιμι, καὶ τὸ τάγανον ἄριστον. Quod se- 
quitur οἶμαι Dindorfio delendum videtur. Vs. 17 codd. πλεκτὴ 
δ᾽ ἂν ἐπιλήψη, quod male in ἐπεὶ λήψῃ mutatum. Scribendum 
πλεχτὴ δ᾽, ei πιλήσεις κατὰ καιρόν. 4» additum, poslquam 
εἰ πιλήσεις in ἐπιλήψη corrupium est. Cfr. Ephippus Geryon. 
Π 10 πιλεῖν τε πολλὰς πλεκτάνας ἐπιστρόφως. Aristoph. 
fr. 189 πληγαὲ λέγονται πουλύπου πιλουμένου. | Vs. 19 B ὦσιν. 
Vs. 22 interrumpi orationem altera persona interloquente vidit 
Elmsleius Auct. ad Acharn. 93. 


169 Ι (2, 674. 675) 

Εἶεν γυναῖκες . . . ὡς ὑμῖν πάλαι 

οἶνον γενέσϑαι τὴν ἄνοιαν εὔχομαι" 

ὑμῖν γὰρ οὐδέν, καϑάπερ ἡ παροιμία, 

ἐν τῷ καπήλῳ νοῦς ἐνεῖναί μοι δοκεῖ. 

5 ei γὰρ Φάωνα δεῖσϑ᾽ ἰδεῖν, προτέλδια δεῖ 

ὑμᾶς ποιῆσαι πολλὰ πρότερον τοιαδί. 
πρῶτα μὲν ἐμοὶ γὰρ κουροτρόφῳ προϑύϑδεαι 


PLATO 389 


πλακοῦς ἐνόρχης, ἄμυλος ἐγκύμων, κίχλαι 
ἑκκαΐδεχ᾽ δλόκληροι μέλιτι μεμιγμέναι, 

10 λαγῷα δώδεκ ἐπισέληνα. τἄλλα δέ 

᾿ ἤδη τάδ᾽ εὐτελέστατ᾽ ἔστ᾽. ἄκχουε δή. 
βολβῶν μὲν Ὀρϑάνῃ τρί᾽ ἡμιεχτέα, 
Κονισάλῳ δὲ καὶ παραστάταιν δυοῖν 
μύρτων πινακίσκος χειρὲ παρατετιλμένων: ὁ 

15 λύχνων γὰρ ὀσμὰς οὐ φιλοῦσι δαίμονες. 

πύργης τεταρτὴῆς κυνί τε καὶ κυνηγέταις, 
“όρδωνε δραχμή, Κυβδάσῳ τριώβολον, 
ἥρῳ Κέλητι δέρμα καὶ ϑυλήματα. 

ταῦτ᾽ ἐστὶ τἀναλώματ᾽. εἰ μὲν οὖν τάδε 

20 προσοίσετ᾽, εἰσέλϑοιτ᾽ ἄν" εἰ δὲ μή, μάτην 

ἔξεστιν ὑμῖν διὰ κενῆς βινητιᾶν. 

Athenaeus X p. 441 e: Πλάτων Φάωνι διηγούμενος ὅσα 
διὰ τὸν οἶνον συμβαίνει ταῖς γυναιξίν, φησίν Εἶεν γυναῖκες 
xtÀ.  Vs.2 aliquid vitii subesse videtur. ΥΒ. 4 Hermannus: der 
Weinschenk hat Verstand, wenn er den Wein mit Wasser ver- 
dünnt. Vs. 9 libri δεαμεμιγμέναι. | Correxit Heringa.  Casau- 
bonus ἔνδεχ el διαμεμιγμέναι. — Vs. 10 sustuli distinctionem post 
δώδεκα. Αἱ ἐπισέληνα λαγῷα, leporinae carnes in lunularum 
speciem formatae, nullam ἢ. ]. vim habent. Haberent vero ἐπε- 
σέλινα, in speciem muliebrium pudendorum formatae. Cfr. 
Athen. XIV p. 647 ἃ. Vs. 11 libri ἤδη ταῦτ᾽ εὐτελέστατ᾽. ἄκους 
δή. Correxit Hermannus. Vs. 12 τρί᾽ ἡμιεκτέα Casaubonus 
scripsit pro τριημίεκτα. — Vs. 16 Hermannus σπερκγὴ γιγαρτίς. 
Ib. xv»é lacobsius pro χυσί. Vs. 21 βινητιᾶν Heringa. Libri 
χινητιᾶν. 

Π (ὦ, 676) 110 
Τὰ δ᾽ ἀλλότρι᾽ ἔσϑ'᾽ ὅμοια ταῖς παροψίσιν᾽ 
βοαχὺ γάρ σε τέρψαντ᾽ ἐξανάλωται ταχύ. 

Athenaeus IX p. 367 b. c: émi μὲν γὰρ ὄψου παρεσκευ- 
ασμένου ποικίλου xai εἴδους τινὸς τοιούτου Πλάτωνα οἶδα 
εἰρηκότα (τὸ magowig) ἐν “Ἑορταῖς --- ἐν δὲ Φάωνε Τὰ δ᾽ 
ἀλλότρι᾽ ἔσϑ᾽ ὅμοια κτλ. Υϑ. 1 τἀλλότρια Fritzschius Dissert. 
de parops. p. 6 recte intellegit de adulteriis. Vs. 2 addidi σέ. 
Porsonus τὰ supplevit. 


IV (ὦ, 671) 171 


Ὦ χρυσοῦν ἀνάδημα, 
ὦ τοῖσιν ἐμοῖς τρυφεροῖσι τρόποις, ὦ γλυκὺς ἀγκών. 


890 PLATO 


Suidas, Γλυκὺς ἀγχών, οὗ κατ᾽ ἐναντίωσιν ἡ παροιμία, 
ἀλλὰ βουλόμενος εἰπεῖν, ὦ γλυκέα ἤϑη. ἔστι δὲ παροιμία 
ὡς ἐπιφωνούμενον. οὕτως ἐχρήσατο Πλάτων ὃ κωμικὸς ἐν 
τῷ Φάωνι. γέρων δ᾽ αὐτῷ ὑπόχειται ἐρῶν αὐλητρίδος Ὦ 
χρυσοῦν . . . ἀγκών. ὡς εἴ vig λέγοι, οὖ γλυκὺς πῆχυς. Clr. 
Apostolius VI 33 οἱ Arsenius Viol. p. 163. Altero versu forsan 
scribenéum ὦ τοῖσιν ἐμοῖς τρυφεροῖσι τρόποις ἁρμόττον, i9 
ὦ γλυκὺς ἀγκών. Cfr. Σκευῶν fr. Ill. 


172 V (2, 677) 
Τῷ στόματι τὸν κύαϑον ὧδ᾽ εἰληφότας. 
Athenaeus X p. 424 ἃ: κύαϑον δ᾽ ἐπὶ τοῦ ἀντλητῆρος 
Πλάτων εἴρηκεν ἐν Φάωνι οὕτως Τῷ στόματε κελ. 


118 VI (2, 677) 
Ὡς καὶ νῦν ἔχομεν παρουσίας. 

Photius p. 400 1. Παρουσία: λέγεται οὕτως ἐπὶ τῆς τῶν 
παρόντων δαψιλείας. ὡς καὶ ἐν τῷ Πλάτωνος Φάωνι Ὥς καὶ 
γῦν ἔχομεν παρουσίας. καὶ πολύ ἐστιν imi τούτου παρ᾽ αὖ- 
τοῖς (Ἀττικοῖς). Eadem Suidas s. v. παρουσία, ubi pro Φάωνι 
legitur Φαίδωνι. 

174. 175 VII VIII (2, 678) 

Harpocratio p. 1€. 16: ναίνεσϑαι éni τῶν κατὰ τοὺς γα- 
μους xai «à ἀφροδίσια λέγεται... Πλάτων Φάωνι. — Grammat. 
Bekkeri p. 459 et Suidas, ᾿“τηρότατον: Σφηξί. Πλάτων δ᾽ ἐν 
Φαωνι ἀτηρίας. 

176 ΙΧ (2, 678) 

Phrynichus Bekk. p. 23 7. 44xvcautvdcawu: σημαίνει μὲν 
τὸ ὑψῶσαι καὶ ἐπᾶραι καὶ μετεωρίσαι . . . «Αἰσχύλος οὐκέτ᾽ 
ἀχταίνω φησί, βαρυτόνως, οἷον οὐκέτ᾽ ὀρϑοῦν δύναμαι ἐμαυ- 
τήν. Πλάτων ἐν τῷ Φαίδωνι ὡς ἀπὸ περισπωμένου.  Legen- 
dum videtur Φαωνι, ut monui Curis crit. p. 40. 


177 X (23, 618) 

Schol. Aristoph. Plut. 179: ἐμφαένει δὲ καὶ Πλάτων ἐν τῷ 
Φαίδρῳ (Φάωνι) ἑπτακαιδεκάτῳ ἔτει ὕστερον διδαχϑένει ἐπὶ 
“μοκχλέους, ὡς μηκέτε αὐτῆς (Laidos) οὔσης. 


118 ΧΙ (2, 618) 

Grammat. Crameri An. Ox. IV p. 310: μέμνηται τοῦ ὀνόματος 
(γραμματικὸς) Μένανδρος àv Πωλουμένοις καὶ Πλάτων 
ἐν Φοίβῳ, Fortasse Qc», legendum. 


PLATO 391 


EX INCERTIS FABVLIS 
I (2, 679) 179 
Ὃ σὸς δὲ τύμβος ἐν καλῷ κεχωσμένος 
τοῖς ἐμπόροις πρόσρησις ἔσται πανταχοῦ, 
τοὺς ἐκπλέοντας τ᾽ εἰσπλέοντάς τ᾽ ὄψεται, 
χὠώπόταν ἅμιλλ᾽ ἢ τῶν νεῶν ϑεάσεται. 

Plutarchus Themist. cap. 32 e Diodoro periegeta: περὲ τὸν 
λιμένα τοῦ Πειραιῶς. .. κρηπίς ἐστιν εὐμεγέϑης xoi τὸ περὶ 
αὐτὴν βωμοειδὲς τάφος τοῦ Θεμιστοκλέους. οἴεται δὲ καὶ 
Πλάτωνα τὸν κωμικὸν αὐτῷ μαρτυρεῖν ἐν τούτοις 'O σὸς δὲ 
τύμβος κτλ. Ad Helladem fabulam haec referebat Sintenisius. 
Vs. 3 forsan o)c pro τούς. Vs. 4 ἅμιλλ᾽ ἢ Porsonus Adv. p. 
299. Libri ὅμελλα. 

JW (2, 679) | 180 
0 ἹἽΠπετὰ ταῦτα δέ 
Ἑὐαγόρου παῖς ἔκ πλευρίτεδος Κινησίας 
σκελετός, ἄπυγος, καλάμινα σκέλη φορῶν, 
φϑύης προφήτης, ἐσχάρας κεκαυμένος 
πλείστας vr Εὐρυφῶντος ἐν τῷ σώματι. 

Galenus ad Hippocr. Aphor. vol. V p 322 Bas. οὖς (suppu- 
ratos) ὅτι συνήϑως ἔκαιον οἱ παλαιοί, μαϑεῖν ἔστι καὶ ἐξ ὧν 
εἴρηκε Πλάτων ὃ κωμικὸς ἐπὶ Κινησίου κατὰ τήνδε τὴν ῥῆσιν 
Mera ταῦτα δέ κτλ. Respexit haec Plutarchus Symp. VII 8 
p. 712 a: δεήσει γραμματικὸν . . . ἐξηγεῖσθαι τίς ὃ «Ααισπο- 
δίας παρ᾽ Ἐὐπόλιδι, xai ὃ Κινησίας παρὰ Πλάτωνι xai τῶν 
κωμῳδουμένων ἕκαστος. "Vs. 2 possis παῖς Εὐαγόρου "x πλευ- 
οίτεδος, sive potius Πλευρίτεδος, ut Pleuritide matre natus di- 
calur homo perpetuis morbis conflictans; quod si verum est, eliam 
patri nomen allegoricum a poeta inditum fuisse suspicari licet, et 
tale quidem, ex quo coniicere potuit Galenus Cinesiam fuisse 
πυώδη. Suspiceris igitur ὁ ITvayógov "x Πλευρίτιδος. llva- 
γόρας formalum ut Διαγόρας, Πυϑαγόρας, Πνυταγόρας et si- 
milia. Verum patris nomen Meles fuit, de quo vide Hist. crit. 
p.229. Vs. 8 legebatur ἄπυεος, quod correxi. De Euryphonte 
vide quos affert O. Iahn. ad Censorinum D. N. p. 18 et Cobe- 
tus Observ. p. 196. 

Π (2, 680. 681) 181 
^H» γὰρ ἀποϑάνῃ 
εἷς τες πονηρός, δύ᾽ ἀνέφυσαν δήτορες᾽ 
οὐδεὶς γὰρ ἡμῖν Ἰόλειυς ἐν τῇ πόλει, 








392 PLATO 


ὅστις ἐπικαύσει τὰς κεφαλὰς τῶν ῥητόρων. 
κεκολλόπευκας᾽ τοιγαροῦν ῥήτωρ ἔσει. 

Stobaeus Ecl. phys. II 3 p.26. In graeco edit. Canter. mar- 
gine locus Platoni sub titulo τοῦ αὐτοῦ, in latino Platoni Phaed. 
tribuitur. Platonis comici esse versus, fortasse ex Phaone ductos, 
monuit Porsonus ad Euripidis Med. 139 no. XII. In illo Phaed. 
latet forsan Paed. i. e. Παιδαρίῳ. | Ad Perialgen referebat Co- 
betus Observ. p. 172. Ad quartum versum respicit laudatus Por- 
sono Aristides vol. ΠῚ p. 222 c. ὥστε ei μὴ xa9' Ἡρακλέα, 
κατὰ γοῦν τὸν Ἰόλεων, ἦν ἐπικάων, ὡς τὸ τοῦ κωμικοῦ δῆμα, 
τὰς κεφαλὰς τῶν πλειόνων. 


182 Ι (2, 681) 
“αβοῦ λαβοῦ τῆς χειρὸς ὡς ταἀχιστά μου" 
μέλλω στρατηγὸν χειροτονεῖν «Αγύρριον. 
Προσίαταταί μου πρὸς τὸ βῆμα μαντίλη. 
Βόσκει δυσώδῃ Κέφαλον, αἰσχίστην νόσον. 
Plutarchus de gerenda republ. p. 801 b: οὗ δῆμοι διὰ τρυ- 
φὴν καὶ ὕβριν ἢ βελτιόνων ἀπορίᾳ δημαγωγῶν χρῶνται τοῖς 
ἐπιτυχοῦσι, βδελυττόμενοι καὶ καταφρονοῦντες, εἶτα χαίρουσι 
τοιούτων εἰς αὐτοὺς λεγομένων οἷα Πλάτων ὃ κωμικὸς τὸν 
Zio» αὐτὸν λέγοντα ποιεῖ “αβοῦ κτλ. καὶ mau αἰτοῦντα 
λεκάνην καὶ πτερὸν ὅπως ἐμέσῃη, λέγοντα Προσίσταται xvÀ. 
καὶ Βόσκει κτλ. Ad Cleophontem haec incerta coniectura re- 
vocavit Cobetus Observ. p. 153. Vs. 3 malim προσίσταταί μοι. 
De sequentibus quae olim dixi recte redarguit Cobetus. In Mo»- 
τίλη si viri nomen latet, de Mantia Thoricio cogitare possis, de 
quo constal e Demosthenis contra Boeotum orationibus. Eum si 
populo gratum hominem fuisse ponas, non inepte coniicias De- 
mum Platonicum dixisse: afferte pelvim et pinnam, vomiturio, 
nauseam mihi facit Jgyrrhius (aliusve demagogus); adscende 
tu in suggestum, Mantia: προσίσταταί uot. πρὸς τὸ βῆμα, 
ἹΠαντία. Vs. 4 Elmsleii coniecturam ad Aristophanis Acharn. 
584 recepi Κέφαλον pro vulgato χεφαλήν. Nimirum κέφαλος 
etiam piscis nomen est. Pro βόσκει scribendum videtur βόσκω. 
183 V (2, 682) 
44. Οὗτος, τίς εἶ; λέγε ταχύ" τί σιγᾷς; οὐκ ἐρεῖς; 
E. “Ἑρμῆς ἔγωγε Δαιδάλου φωνὴν ἔχων 
ξύλινος βαδίζων αὐτόματος ἐλήλυϑα. 
Schol. Eurip. Hec. 821: τὸν Δαΐδαλόν φασι ποιεῖν εἴδωλα 
καὶ μετὰ τὸ πληροῦν αὐτὰ ποιδῖν ταῦτα κινεῖσϑαει καὶ φϑέγ- 








PLATO 393 


γεσϑαι. — καὶ Πλάτων Οὗτος, τίς εἶ; «vA. Vs. 1 proceleus- 
matieo usus esse videtur consulto. Vs. 3 αὐεόματος pro αὖτο.- 
μεάτως Cobetus Observ. p. 180. 
VI (2, 669) 184 
Καίτοι πέπραγε τῶν τρόπων μὲν ἄξια, 
αὑτοῦ δὲ καὶ τῶν στιγμάτων ἀνάξια" 
οὐ γὰρ τοιούτων οὕνεκ᾽ δστραχ᾽ εὑρέϑη. 

Plutarchus Nic. cap. 11: “Ὑπερβόλῳ δὲ τιμὴν xai προσποί- 
ῃσιν ἀλαζονείας (τὸν ἐξοστρακισμὸν εἶναι ἐνόμεζον), εἰ διὰ 
μοχϑηρίαν ταὐτὰ ἔπαϑε τοῖς ἀρίστοις, ὥς που καὶ Πλάτων 
ὃ κωμικὸς εἴρηκε περὶ αὐτοῦ Καὶ vou πέπραγε κτλ. dem 
Alcib. cap. 13: φαῦλος γὰρ οὐδεὶς ἐνέπιπτεν εἰς τοῦτον τὸν 
κολασμόν, οὐδ᾽ ἄδοξος, ὥσπερ καὶ Πλάτων τοῦ Ὑπερβόλου 
μνησϑείς Καί vou πέπραγε κτλ. Versu tertio editur εἵνεκ᾽. 
Ceterum cfr. Cobetus Observ. p. 140. 

VII (2, 683) 165 
Πρῶτον μὲν οὖν μοι λέξον, ἀντιβολῶ" σὺ ydo, 
ὥς φασι, Χείρων ἐξέϑρεψας Περικλέα; 

Plutarchus V. Pericl. cap. 4: οὐ μὴν ἔλαϑεν ὃ Δάμων, ἀλλ᾽ 
ὡς μεγαλοπράγμων καὶ φιλοτύραννος ξξωστρακίσϑη, καὶ πα- 
ρέσχε τοῖς κωμικοῖς διατριβήν. ὁ γοῦν Πλάτων καὶ πυνϑα- 
νόμενον αὐτοῦ τινα πεποίηκεν οὕτω Πρῶτον μὲν οὖν κτλ. Ad 
Sophistas haec incerta coniectura revocat Cobetus Observ. p. 188. 
Versu secundo legebatur ὥς φασιν, ὦ Χείρων, quod correxi. 
Cobetus ὥς φασι, Χείρων ξξέϑρεψας. 

ΥΠ (2, 683) 186 
Κάτ᾽ ἐν κλίναις ἐλεφαντόποσιν xai στρώμασι πορφυροβάπτοις, 
xà» φοινικίσι Σαρδιανικαῖσιν κοσμησάμενοι κατάκεινται. 

Alhenaeus I| p.48 ἃ: τὴν τῶν στρωμάτων σύνϑεσιν περε- 
βολῇ χωρίζουσι καὶ ὑποβολῇ, φησὶ Πλάτων ὃ φιλόσοφος. 
ὃ δ᾽ ὁμώνυμος αὐτῷ ποιητής φησι Kov ἐν κλίναις κτλ. 
Versu secundo Schweighaeuserus Σαρδιαναῖσιν, quod excusari 
potest, si quattuor syllabis efferas. Pro χοσμησάμενοι (D κοσμι- 
σάμενοι) Casaubonus scribebat χουμησόμενοι. Videtur aliud quid 
latere. Ad Legatos locum rettulit Bergkius Comment. p. 395. 

IX (ὦ, 684) 187 
4dísaca δ᾽ ἄρτι στάμνον εὐώδους ποτοῦ 
ἕησιν εὐθὺς κύλιχος εἰς κοῖλον κύτος, 
ἔτεειτ᾽ ἄκρατον xo? τεταργανωμένον 
ἔπινε κἀξημύστισεν. 


994 PLATO 


Athenaeus XI p. 783 d: καὶ τὸ oua δὲ ἐξημύστισε, φασί, 
τὶ ἐφ᾽ ὃν πνεῦμα πιεῖν. ὡς ὃ κωμικὸς Πλάτων, «Αύσας δὲ 
ἀργήν κελ. Hinc Eustathius ad Iliad. p. 1282 31. Haec forsan 
ad Phaonem referenda propter eius fabulae fr. II, ubi vide quae 
adscripsi Athenaei verba. Vs. 1 libri λύσας δὲ ἀργήν, quod cor- 
rexi. Vs. 2 Eustathius κοῖλον πλάτος. 


188 X (2, 684) 
Τὰ γραμματεῖα τούς τε χάρτας ἐκφέρων. 
Pollux VII 210: καὶ χάρτας δὲ τοὺς γεγραμμένους Πλάτων 
εἴρηκεν ὃ κωμικός Τὰ γραμματεῖα κτλ. Ad Πρέσβεις revo- 
cabat Bergkius Comment. p. 393. 


189 XI (2, 685) 
Ἔπειτα δ᾽ οὐδείς ἔστ᾽ ἀνὴρ γαστρίστερος. 

Pollux Il 175: Πλάτων δὲ ὃ κωμικὸς émi τοῦ γαστριμάρ- 
yov τοῦτο εἴληφεν Ἔπειτα δ᾽ οὐδείς κτλ. Probabiliter ad Pi- 
sandrum referas. 

190 XII (2, 685) 

Pollux IV 56: Ἐπίχαρμος δὲ xai ποιητικὸν μέλος αὐλεῖ- 
σϑαί φησι, Πλάτων δὲ ὃ κωμικὸς καὶ συβωτικόν Ὅτι δ᾽ ἂν 
ἡ συβώτρια, μηδ᾽ ἀγαϑὴ γένοιτό μοι. ἔχει δὲ μόνον 
δακτύλους αὐλητικούς. Par. Α ὅτι ἄν. Post συβώτρια 
plura exciderunt. Sequentia fortasse sic scribenda, μηδὲν ἄγα- 
ϑὸν γένοιτό μοι, el ἔχει δὲ μόνον οὐ δακτύλους αὐλητικούς, 
coll. Antiphane Veneris nat. I 15: αὐλητικῶς δεῖ καρκινοῦν τοὺς 
δακτύλους. 
i01 XII (2, 685) 

"dvaxoyyvAiaavovy ἐχϑοδοπόν τι σχευάσω. 

Polux VI 25: ὃ μέντοι ἀναγαργαρίσασϑαι νῦν λέγουσιν, 
ἀνακογχυλίσασϑαι ἔλεγον τὸ ἀνακλύσασϑαι τὴν φάρυγγα" Πλά- 
των δὲ ὃ κωμικὸς ᾿Φἰνακογχυλίαστον κτλ. 

192 XIV (2, 685) 
Καὶ περιὼν ἅμα 
τιλτὸν τάριχος ἐπριάμην τοῖς οἰχέταις. 

Pollux V 49: xai τιλτὸν δὲ τάριχος τὸ λεπιδωτὸν ἐκά- 
λουν, ὡς Πλάτων ὃ κωμικός Καὶ περιὼν ἅμα κτλ. Libri πε- 
quy Υ͂. Porsonum et Dobraeum ad Aristoph. Vesp. 1020. 

193 XV (2, 685) 
Φείδεσϑε τοὐλαίου σφόδρ᾽ ἐξ ἀγορᾶς δ᾽ ἐγώ 
ὠνήσομαν στίλβην τιν, ἥτες μὴ πόεις. 


PLATO 395. 


Pollux VE 103: xa σείλβη ἣν τι ἀγγεῖον γήινον, ᾧ ἀντὶ 
λύχνου ἐχρῶντο, ὡς Πλάτων Φείδεσϑε τοὐλαίου κελ. 


XVI (2, 686) 194 

Plato Alcib. I cap. 36: ἡμῶν δὲ γενομένων, τὸ τοῦ κωμῳ-- 

δοποιοῦ, οὐδ᾽ αἱ γείτονες σφόδρα τι αἰσϑάνονται, ubi Olym- 

piodorus p. 157 Cr. Πλάτων γὰρ 0 κωμικὸς τοῦτο παρατίϑεται. 

Cfr. Plutarchus V. Phoc. 30. ἐμοῦ μέν, ὦ παῖ, τὴν σὴν μητέρα 

γαμοῦντος οὐδ᾽ ὃ γείτων ἤσϑετο. Quae cum Platonis loco 
composuit Murelus VL IX 12. Cfr. Cobetus Observ. p. 197. 


XVH (2, 686) i$; 
Σαπρῷ γάφῳ βάπτοντες ἀποπνίξουσί με. 

Athenaeus Il p. 67 c. Γάρος: Κρατῖνος 'O τάλαρος ὑμῖν 
διάπλεως ἔσται ydpov . .. Πλάτων Ἔν σαπρῷ κελ. Delevit 
ἐν Schweighaeuserus. Fortasse scribendum Πλάτων à» «5.4. 
Σαπρῷ eic. ut fabulae nomen exciderit. 


XVII (2, 686) . 196 

Οὐδεὶς óualuov συμπαϑέστερος giog, 

κἂν y . . . . . τοῦ γένους μακρᾶν. 

Anonymus apud Cramerum An. Ox. HI p. 195: Πλάτων δέ, 
οὐχ ὃ φιλόσοφος ἀλλ᾽ ὃ κωμικώτατος, Q καὶ Κρατῖνον οἶδα 
συνάδοντα, ἀορίστως ἔπὶ συγγενδίας λαμβάνξι τὴν ὅμαιμος 
λέξιν. ... λέγει γάρ mov κἀκεῖνος Οὐδεὶς ὁμαίμου συμτεα- 

ϑέστερος φίλος, κἂν ἦ, φησί, τοῦ γένους μαχρᾶν. 
XIX (2, 687) 197 

Σὲ δὲ κοκκύζων ὄρϑρι᾽ ἀλέκτωρ προκαλεῖται. 

Eustathius ad Odyss. p. 1479 47. de gallo ὄρϑρου prae- 
nuncio disserens: xci Πλάτων... .. ὃ κωμικὸς ἐν τῷ Σὲ δὲ 


χρχκύζων ἀλέκτωρ προκαλεῖται. ᾿Ὄρϑρια addendum esse vidit 
Lobeckius ad Phryn. p. 229. 
XX (2, 687) ^ 498 
ὩὭς ἔστι μοι τὸ χρῆμα τοῦτο περὲ πόδα. 

Photius et Suidas s. v. περὶ πόδα: οἷον ἁρμόττον σφόδρα, 
ὡς τὰ ὑποδήματα τοῖς ποσίν. Πλάτων Ὥς ἔστι μοι τὸ χρῆμα 
τοῦτο περὲ πόδα. 

XXI (2, 687) T 
Σχοίνους λαβὼν ἀνεῖρε τὰ κρέα. 

Etymol. M. p. 106 33. ᾿“νείρειν: ἀναπείρειν. Πλάτων 

Σχοίνους λαβὼν ἀνεῖρε τὰ κρέα. Zonaras p.222 et apud Cram. 


396 PLATO 


A. P. IV 113. ἀναείρειν: τὸ dvameigew. πλάτος σχοινίου 
λαβὼν &vdaigs τὰ χρέα. Hinc possis σχοινίον λαβὼν vetet 
'τὰ κρέα. 
200 XXI (2, 687) 

Kai τὰς ϑύρας ἀνακῶς ἔχειν. 

Moeris Atlic. p. 189 22. ἀνακῶς: "Ἀττικοί, ὡς Πλάτων 0 
χωμικός Καὶ τὰς ϑύρας ἀνακῶς ἔχειν, ἀντὶ τοῦ ἀσφαλῶς ἢ 
φυλακτικῶς κοινόν. Gramm. Marc. apud Bekkerum ad Harpocr. 
p. 23: ἀνακῶς ἀντὶ τοῦ ἀσφαλῶς παρὰ Πλάτωνι τῷ κωμικῷ 
Καὶ τὰς ϑύρας ἀνακῶς ἔχειν. Pro ἔχειν, quod in cod. esse 
videtur, vulgo editur ἔχων. Praeterea Piersonus τῆς ϑύρας. 
Possis lenius τᾶς, ut Dorici hominis verba sint. Cfr. Erotianus 
p. 66. ἀνακῶς, ἐπιμελῶς... ἔστι δὲ ἡ λέξις δωρική. At recle 
ἀνακῶς ἔχειν dicuntur fores firmiter occlusae. 


201 XXII (2, 688) 

Hesychius, 4406Àyrg: ἀκόλαστος, ἀκάϑαρτος. ἔστι δὲ ἀσελ- 
γὴς ὃ μέγας ἢ σφοδρός, ὡς Πλάτων ἀσελγόκερων τὸν με- 
γαλόκερων. ldem, Κριὸς ἀσελγόκερως: ἦν ἂν τῇ ἀκρο- 
πόλει κριὰς ἀνακείμενος μέγας χαλκοῦς. ἀσελγόκερων δὲ αὐτὸν 
εἶπε Πλάτων ὃ κωμικὸς καὶ συναριϑμεῖ αὐτῷ τόν τε Jov- 
Quov ἵππον. τὸ γὰρ ἀσελγὲς... ἔστιν ὅτε καὶ ἐτεὶ τοῦ 
μεγάλου . . . ἄμεινον δὲ τὸν ἀσδλγόκερων δέχεσϑαι εἶναι τὸν 
κωρίετοντα καὶ οἱονεὶ ἐξυβρίζοντα τοῖς κέρασιν.  Respiciunt 
Photius p. 179 1. Grammat. Bekkeri p. 451 16. Prov. Bodlei. 
555. Suidas v. χρεὸς et Diogenianus V 61. In Hesychii glossa 
post τόν τε Zfovgiov ἵππον (ita enim codex, non τόν ys) ex- 
cidisse videntur verba χαὶ τὸν χαλκοῦν βοῦν. V. Exerci. in 
Athen. Spec. I p. 29. 


"2 XXIV (2, 688) 
Hesychius, 144746: ἑορτὴ “41ϑήνησιν, ἢ νῦν Ἐώρα Asyo- 
μένη. καὶ ἡμέρας ὄνομα, ὡς Πλάτων ὃ κωμικός. Sopingius 
pro ἡμέρας tentabat Ἦριγόνης. ἴρβ6 ἑταίρας. 


203—205 XXV — XXVII (2, 689) 

Hesychius, μφιμάσχαλος: χιτὼν χειριδωτὸς ἐλευϑέ- 
ρων, ὡς Πλάτων, δύο χειρῖδας ἔχων, ἃς μασχάλας ἔτει καὶ νῦν 
λέγουσιν. Idem ρχωνέδας: δρῦς. Πλάτων. Haec corrupta 
sunt. ldem Ποδοκάκη: ὃ ἐν τῷ ξύλῳ δεσμός, ἐν ᾧ oi xa- 
κοῦργοι δεσμεύονται, οἷον ποδοκατοχή. τὰ dad τῶν ποδῶν 
δἰλήματα. Πλάτων». 











PLATO 397 


XXVIH (2, 689) 106 
Lenobius 1] 27: Αὐτῷ ἸΜελιτέων: ἐλλείπει τὸ οἴκῳ. 
μέμνηται αὐτῆς “Φριστοφάνης ἐν Γεωργοῖς καὶ Πλάτων ὃ κω- 
μεκός. ἦν δὲ οὗτος ὁ οἶκος μέγας εἰς ὑποδοχὴν μισϑούμενος. 
Ita fere Bergkius ad Aristoph. fr. 123 pro edito 2fórQ μελη- 
véov, ἀλλ᾽ ini τὸν οἶχον ei μισϑουμένων. Pro αὐτῷ malim 
tamen ἐν τῷ. 
ΧΧΙΧ (2, 689) 207 
Zenobius VI 7. Τετράδε γέγονας: παροιμία. τὸν Ἥρα- 
κλέα γάρ φασι τετράδι γεννηθῆναι, καὶ ἔνδοξον ὄντα καὶ ἐπι- 
φανέστατον ἄλλῳ ταλαιπωρεῖν. ἔστιν οὖν παροιμία ἐπὶ τῶν 
ἄλλοις πονούντων. μέμνηται ταύτης Πλάτων ὃ κωμικός. 


XXX (2, 690) 208 

Schol. Aristoph. Acharn. 22: σχοινίον éxvelvovreg διὰ τῆς 

ἀγορᾶς διώκειν τὸν ὄχλον εἰς τὴν ἐχκλησίαν, ὥς φησι Πλάτων 
ὃ κωμικός. Eadem Suidas v. σχοινίον οἱ μεμιλτωμένον σχοινίον. 


XXXI— XXXIV (2, 690) 209—212 
Schol. Aristoph. Av. 475: ϑηλυχῶς δὲ εἴρηκε τὴν xoQv- 
δόν. Πλάτων δὲ ἀρσενικῶξ. —— ldem ad Ran. 303 et Suidas 
v. "Hyéloyog: τοῦτον δὲ xai ὡς avegni) τὴν φωνὴν Πλάτων 
σκώτπττδι. — ldem ad Pac. 313: xai Πλάτων δὲ ὃ κωμικὸς 
Κέρβερον αὐτὸν ὠνόμασεν. Cleonem dicit. — Idem ad Plut. 
177: οὗτος πένης ὧν λέγων ἱστορίας àroéqeto. τερατώδης δὲ 
καὶ λάλος διαβάλλεται, ὡς ὁ Πλάτων ὃ κωμικός. Philepsium 
dicit. 
XXXV. ΧΧΧΥ (2, 690) 213. 214 
Etymol. M. p.257 13. Ζέρρις: Εὔπολις... ἐπὲ τοῦ 
ἱματίου. ἐπὶ δὲ τοῦ παραπετάσματος Πλάτων. — ldem p.346 
16: παρὰ Πλάτωνι τῷ κωμικῷ ἕξπουν. Eadem Philemo p. 51. 


XXXVII (2, 691) XXXVII. (5, 50) 215. 216 
Etymol. M. p. 738 47: συκοφαντεῖν παρὰ Πλάτωνι xai 
ἹΜενάνδρῳ οἷον κνίζειν ἐρωτικῶς. Diogen. Prov. VI 32. £o 
λέσχας: Πλάτων φησίν. λέγεται ὁπόταν ἐπὶ và ἔργα ἐξήρ- 
χοντο. 
XXXIX (2, 691) 217 
Χρῆσόν γέ uoc τῆν χλαμύδα σου. 

Lexicon sb Hermanno editum p. 349: Χρήζω τὸ χρείαν 
ἔχω συντάσσεται γενικῇ, χρήζω δὲ τὸ δανείζω δοτικῇ, ὡς 

παρὰ Πλάτωνι, χρῆσόν μοι τὴν χλαμύδα cov. Addidi γέ. 





398 PLATO 


319 XL (2, €01) 

Eustathius ad Odyss. p. 1761 38 ex Aristophane Byzantio: 
καὶ Πλάτων δέ, φησίν, ὃ κωμικός, ὃ πρόσωπος εἴρηκεν 
ἀντὶ τοῦ πρόσωπον, καὶ ἀνεὸ τοῦ γάλακτος ἢ γάλατος τοῦ 
γάλα ἔκλινε δισυλλάβως. idem p. 1627 48, ὅτι δὲ καὶ iao- 
συλλάβως ὀκλέϑη τὸ γάλα, τοῦ γάλα, ἔν τοῖς τοῦ γραμματικοῦ 
᾿Αριστοφάνους κεῖται, ὅπου φησὶν éxeivog . .. ὅτι εὕρηται καὶ 
ὁ πρόσωπος ἀντὶ τοῦ πρόσωπον. καὶ οὐδέν τι τούτων, 
φησί, ποπαιγμένον ἐστίν, ἀλλὰ πάντα ἐσπούδασεαι. Non igitur 
e barbari persona loquuius est Pleto, falliturque Cobetus Observ. 
p. 60. 

219 XLI (2, 691) 

Plutarchus Vit. Anton. 70: Ὁ dà Τίμων 7» ᾿Ιϑηναῖος, ὃς 
καὶ γέγονεν ἡλικίᾳ μάλιστα κατὰ τὸν Πελοποννησιακὸν πόλε- 
μον, ὡς ἐκ τῶν ᾿Αριστοφάνους καὶ Πλάτωνος δραμάτων λαβεῖν 
ἔστι᾽ κωμῳδεῖται yàg ἐν ἐκείνοις ὡς δυσμενὴς xai μισάν»- 
ϑρωπος. 

220 XLII (2, 692) 

Aristoteles Rhet, 1 16: olo» Εὔβουλος ἐν τοῖς δικαστηρίοις 
ἐχρήσατο κατὰ Χάρητος, ᾧ Πλάτων εἶπε πρὸς Moyifiov ὅτι 
ἐπιδέδωκεκ ἐν τῇ πόλεε τὸ ὁμολογεῖν πονηροὺς εἶναε. Pro 
Moxifitov scribendum "4oyivov. De celeris dixerunt Spengelius 
Synag. art. p. 20. Gros Philod. p. XHI. Cobet. Observ. p. 198. 
Cfr. Hist. com. p. 161. 


221 XLIH (ὦ, 692) 

Sextus Empir. adv. Rhet. II. p. 296 civitates dicit, in quibus 
bullus sit oratoriae arti locus, leges constanter servare: παρὰ 
δὲ τοῖς προσιεμένοις αὐτὴν ὁσημέραι νεοχμοῦσϑαι, ὥσπερ xai. 
παρ᾿ “ϑηναᾳίοιρ, καϑάπερ καὶ Πλάτων, ὁ τῇς ἀρχαίας κωμῳ- 
δίας ποιητής, λέγειν" καὶ γὰρ τρεῖς ἐὰν τις, φησίν, ἐκδημήσῃ 
μῆνας, οὐκέτε ἐπιγινώσκειν τὴν πόλιν, ἀλλὰ παραπλησίως 
τοῖς νυκτὸς περιπατοῦσι παρὰ τὰ τείχη καϑάπερ τινὰς dyyd- 
θους κατάγεσϑαι, τὸ ὅσον ἐπὲ τοῖς νόμοις μὴ τῆς αὐτῆῇς οὔσης 
nüRsog. Ad Ελλάδα fabulam referebat Fabricius. Comparatio 
cum ἀγγάροις quo spectet obscurum est. 


222. 223 XLIV XLV (2, 6392) 

Athenaeus I p. 31 e: Πολύζηλος αὐτέτην καλεῖ οἶνον, Πλά- 
vy δ᾽ ὃ κωμικὸς καπνίαν. Idem ll p. 472 d: Πλάεων Οὐ 
μονοσιτῶν ἑκάστοτε, ἀλλὰ κἀνόρφτε δειπνῶν dic «ge 








PLATO 389 


ἡμέρας. Possis ὁ δ᾽ οὐχὶ μονοσιτῶν bxdovov ἀλλὰ xay | 
ἐμέοτε δειπνῶν . . δὶς τῆς ἡμέρας. 
XLVI (2, 693) 24 
“Παῖδες γέροντες μειράκια παλλάκια. 

Pollux II 9: Πλάτων δὲ ὃ κωμικὸς καὶ παλλάκια εἴρηκε, 
παῖδες γέροντες μειράκια παλλάκια. la Bekkeri codd. Pa- 
risini. Eustathius ad Odyss. p. 1419 50: xai παλλάκια δὲ 
κατὰ «Ἴἴλιον Διονύσιον, οὐ παλλήκια, οἵ παῖδες, ἔστιν εὑρεῖν 
παρὰ τοῖς παλαιοῖς. - 


XLVH —XLIX (ὦ, 693) 226.927 
Pollux H 196: ὁ δὲ κωμικὸς Πλάτων καὶ σετοδάρεα εἴρηκε: 
καὶ ποδεῖα δὲ τοὺς περὲ τοῖς ποσὶ πίλους Κριείας. Idem 
III 70: xai παιδοφιλεῖσϑαι Πλάτων εἴρηκεν ὃ χωμικόρ. 
Ibid. 154: ἄσκησις. Πλάτων δὲ καὶ ἄσκην εἴρηκε, φαῦλον 
ὄνομα. lbid. 126: καὶ Πλάτων δὲ ὃ κωμικὸς λέγει παῦ- 
σαι δυσωνῶν. ὃ γὰρ δυσώνης οὐκ οἶδα μὲν εἰ παρά vi, 
ἐν παροιμίᾳ δέ. 
L—LII (2, 693) 228—231 
Pollux IV 64: τὸ δὲ Goua καὶ ἀσμάτιον Πλάτων etorxev 
ὃ κωμικός, καὶ Gouov. Recte H. Stephanus ἀσμόν. Idem VI 
T5: ἀπὸ δὲ ναστῶν ὃ ναστοφάγος καὶ τὸ ναστοφαγεῖν, xai ὃ 
ναστοκόπος παρὰ λατωνι τῷ κωμικῷς. — ldem VII 30: 
ἔξαινε δὲ τῶν ἐρίων ᾿Αριστοφάνης ἔφη, καὶ κατὰ ξῆναι Πλά: 
των ὃ κωμικός. lbid. 31: ὁ δὲ κωμικὸς Πλάτων ἔφη ἀκλώ- 
στους στήμονας. 
LIV —LVI (2, 693) 232—234 
Pollux il 134: Πλάτων δὲ ὁ κωμικὸς κοπραγωγοὺς 
γαστέρας, ᾧ καὶ ἐπ᾽ ἐκείνου χρηστέον. — lbid. 94: δ άδια 
ϑὲ ποικίλον καὶ πολυέλικτον ὑπόδημα" μνημονεύει δ᾽ αὐτοῦ 
Πλάτων ve καὶ Φερεκράτης. —— ldem X 175: εἶεν δ᾽ ἂν καὶ 
ἀμφωτίδες ἐκ τῶν σκευῶν, Πλάτωνός τε einóvrog καὶ ἂν 
Κερκυόνι dioyvov. 


LVI LVHI (2, 694) 235. 236 

Phryniehus Bekk. P. 63 27. Xro0f Aog: Πλάτων xai ue- 

ταφοφικῶς κέχρηται ἐπὶ ὠδῆς κιϑαρῳδικῆς πολὸν ἐχούσης τὸν 

τάραχον. lbid. p. 73 25. Ψυχορροφεῖν: ἐπὶ τοῦ τὴν ψυχὴν 

ἐκροφεῖν διὰ κακῶν παρουσίαν 7j τραγῳδία. ὁ δὲ Ζ]λάτων 

ἰδίως ἐπὶ ὄνου διὰ ψυχροῦ πινομένου τέϑησιν.  Bekkeras éni 
ὕνου ὕδωρ ψυχρὸν πίνονεορ, 


400 PLATO 


251—4 LIX—LXVI (ὦ, 694. 695) 

Grammat. Bekkeri p. 360 26. “ἐκῶς: χαλεπῶς δισυλλά- 
Boc, ἀπὸ τῆς αἰκίας. οὕτω Πλάτων.  — Ibid. p. 368 33. 
"4xoog: ἀντὶ τοῦ ἀκουστικῶς. Πλάτων. Rectius &xoóg el 
ἀκουστικός. Etymol M. p.51 23. 14xovóc: Καλλίμαχος “ἀλλ 
ἐπακουοὺς οὐκ ἔσχεν" émaxoVoyrag. καὶ dxoóv ἐττήκοον xai 
ἀκουστικόν. Gramm. Bk. p. 378 21. ᾿κύκλιος: ὃ ἀπαίδευτος 
παρὰ Πλάτωνι. —— lbid. p. 378 32: Πλάτων δὲ ἀ λλοκοτώ- 
τατον καὶ ἀλλοκοτώτερον εἶπε, καὶ Φερεχράτης ἀλλοκό- 
τως. lbid. p. 400 28: νεγκλητὶ Πλάτων εἶπε καὶ Ἰσο- 
χράτης. Nisi philosophus intellegendus est. Ibid. p. 427 31 
et Zonaras p. 263. ᾿“ποϑρέξεις: συναποτροχάσδις. οὕτω 
Πλάτων. — ldem p. 470 10. 44g eU0av: ἀφῆκαν. Πλάτων 
καὶ Ἕρμιππος. Lege ἀφεῖσαν. 

245. 246 LXVH LXVIII (ὦ, 695) 

Photius p. 482. 3. Ῥακετρίζειν: τὸ εἰς τὴν δάχιν παΐειν. 
οὕτως Πλάτων. Scribendum δαχετρίζειν. —— Idem p. 563 22. 
Σωμάτια: τὰ ἀναπλάσματα, οἷς oi ὑποκριταὶ διασάττουσιν 
αὑτούς. οὕτως Πλάτων». 

247. 248 LXIX LXX (2, 695) 

Etymol. M. p. 470 35: Ἰχτεῖνα, σημαΐνει τὴν λεγομένην 
λούπην. Πλάτων δὲ προπαροξυτόνως λέγει, ὡς παρὰ "4ρι- 
στοφάνει Ἴχτινα παντόφϑαλμον ἅρπαγα στρέφει. Zonaras 
p. 609. ᾿Εγλιξάμην: ἐπεϑύμησα. οὕτω Πλάτων. 


249 LXXI 

Phrynichus Bekk. p. 31 17. Γλωττήν: τὸν γνώμαις πολλαῖς 
καὶ συνεχέσι τοὺς ἀκροωμένους διαμαλάττοντα. . Pro γλωττήν 
Piersonus ad Moer. p. 113 et Ruhnk. ad Tim. p.72 parum recle 
scribendum coniecerunt γοητεύοντα.  Aplius esset γγωμοτύπον. 
At ne Platonis quidem nomen certum est; sequitur enim continuo 
apud Phrynichum haec glossa Γόνιμα ἀγαϑα. Πολιτείας δευ- 
véoq (p.367 d). Pro διαμαλάττοντα forsan διαμάττονξα. 


250 LXXU (2, 690) 

Zonares p. 1334. 7ανόν: ἀραιόν... Πλάτων Kai ταῦτα 
μανάκις τῆς ἡμέρας. ἀντὶ τοῦ μυριάκις. Pro μυριάκις 
legendum videtur παυράκις. Hesychius, ἸΜανάκις : ὁλιγάκιρ, 
σπανίως. Post ταῦτα forsan μέντοι excidit. 

Quae Schol. Hermogenis apud Walzium Rhet. vol. V p.441 
Platoni tribuit: τῶν γὰρ πόνων πωλοῦσιν ἡμῖν ol ϑεοὶ vdyoda, 


PLATO. ARISTONYMVS 401 


non Platonis sunt, sed Epicharmi apud Xenoph. Mem. HI 1 20. 
Consimili errore apud Etym. M. p. 389 38 et in Crameri Anecd. 
Par. I p. 167 Platoni comico assignantur quae Philemonis et Chae- 
remonis esse aliunde. constat. ^ De versibus quibusdam, quos 
Didymus de Trin. II 17 Platoni tribuit, dixi Hist. crit. p. 196. 
Epigraphen carminis Antholog. Pal. IX 359 et Tzetzen Hist. I 
917 verbo atligisse sufficit. Denique qui in scholio Aristoph. 
Nub. 1417 legitur Platonis versus dQ' ὡς ἔοικε δὶς γένοιτ᾽ ἂν 
σαῖς γέρων, eum Musurus, qui.totum istud scholion e Clemente 
Alex. str. VI p. 748 concinnavit, e Platonis philosophi verbis ἃ 
Clemente allatis temere confinxit. 





ARISTONYMVS 


o H3 EY Σ 
(2, 698) 4 
Athenaeus III p. 87 a: ἀρσενικῶς. δ᾽ (xóyxoc) Alegihoc 
ἐν Ποντίῳ Γλαύκῳ. “κόγχοι μύες κῶώστρεια" ᾿Αρισετώνυμος 
Θησεῖ Κόγχος ἦν βαπτῶν ἁλῶν. Vulgo ἄλλων. Correxit 
Porsonus. Pro βαπτῶν forsan λεπτῶν. 


HAIOS PITQN 
I (2, 698. 899) 2 


Ὃ γέ τοι Σικελὸς ταῖς βεμβραφύαις προσέοικεν ὃ καρκινοβήτης. 

ὥστ᾽ οὔτ᾽ ἀφύη νῦν ἔστι σαφῶς οὔτ᾽ αὖ βεμβρὰς κακοδαίμων». 
Athenaeus VH p. 287 c: γίνεται δέ, φησίν, ἐκ μόνης τῆς 

βεμβράδος σκδυασία τις ἡ προσαγορευομένη βεμβραφύαι, ὧν 
μνημονεύει “Αριὐτώνυμος ὃν Ἡλίῳ διγῶντε Ὅ γέ τοι Σικελὸς 
ταῖς μεμβραφύαιες προσέοικεν ὃ καρκινοβάττης. Tta libri. Etymol. 
M. p. 195 33: “ρεστώνυμος Ταῖς μεμβραφύαις προσέοικεν ὃ 
καρκινοβαίτης. Correxi ad Menandr. p. 188. Alterum versum, 
quem cum superiore coniunxit Bergkius Comm. p. 316, servavit 
Athenaeus 1]. 1. d: L4vruxoi δ᾽ ὅμως βεμβράδας λέγουσιν... 
“Ἀριστώνυμος Ἡλίῳ διγῶντι Οὔτ᾽ ἀφύη νῦν ἔστιν ἔτι σαφῶς 
οὔτ᾽ αὖ βεμβρὰς κακοδαίμων. ldem p. 284 6: xoi ἑνικῶς δὲ 
agn λέγουσιν. ᾿Αριστώνυμος “Ἡλίῳ διγῶντι Ὥστ᾽ οὔτ᾽ ἀφύη 
γῦν ἔσϑ'᾽ ἁπλῶς. Etymol. M. p. 195 33: xai αὖϑις Οὔτ᾽ ἀφύη 
vU» ἐσει σαφῶς οὔτ᾽ αὖ βεμβρὰς κακόδαιμον. 

Comici graeci 26 


402 ARISTONYMVS.  AMIPSIAS 


2-6 II—V (2, 699) 

Aniiatticista p.81 26. ἀπόδειξιν δοῦναι: ἀνεὶ τοῦ ἀπο- 
δείξασϑαι. ᾿Αριστώνυμος Ἡλέῳ ῥδιγοῦντι. — ldem p. 83 24. 
&ovaxic: Lourovvuoc “Ἡλίῳ διγοῦνει. — Idem p. 113 24. 
σιωπηλός: ᾿Αριστώνυμος “Ἡλίῳ διγοῦντε 8610}. Platonis 
Bekk. p. 331: ᾿“ριστώνυμος ἐν “Ἡλίῳ διγοῦντι καὶ Σαννυρίων 
ἐν Γέλωτι τετράδι φασὶν αὐτὸν (Aristophanem) γενέσϑαι, διὸ 
τὸν βίον κατέερεψεν ἑτέροις πονῶν. Vita Aristoph. p. XXVII*: 
εὐλαβὴς δὲ σφόδρα γενόμενος τὴν ἀρχήν, ἄλλως τὸ καὶ εὺ- 
φυής, τὰ μὲν πρῶτα διὰ Καλλιστράτου καὶ Φιλωνίδου καϑίοι 
δράματα. διὸ καὶ ἔσκωπτον αὑτὸν ᾿Αρυστώνυμός τὸ καὶ ᾿Άμει- 
ψίας, τετράδι λέγοντες γεγονέναι, κατὰ τὴν παροιμίαν, ἄλλοις 
πονοῦντα. 

EX INCERTIS FABVLIS 
7.8 IH (2,700 
Hesychius, Βορροῦ: τοῦ Βορέου 7 γενικὴ παρ᾽ ᾿Φριστω- 


γύμῳ. lta codicis scripturam ἦγ8 " ἀριστονυ correxit Bastius ad 
Gregor. Cor. p. 38. — Idem, Ρώσματα: παρὰ zfousoviuo 
πέπαικται Y) λέξις τῇ Βοιωτῶν διαλόκτῳ. 


AMIPSIAS 


AHOKOTTABIZONTEX 
T" | (2, τοῦ) 
Ἐγὼ δ᾽ ἰὼν πειράσομαι 
eig τὴν ἀγορὰν ἔργον λαβεῖν. B. ἤτεῤν y ἂν o7» 
νῆστις καϑάπερ κεστρεὺς ἀκολουϑήσεις ἐμοί. 

* Athenaeus VII p. 307 e: ὅτε δὲ εἶδος κεσερέων οἵ νήστεις... 
"Mduenpiag ᾿Αποκχοτταβίζουσιν ᾿Εγὼ δ᾽ d» χελ. Vs. 1 ἰὼν 
Abreschius; libri ἰδών. ΥΒ. 2 forsan ἧττον γὰρ οὖν scribendum, 
ut ego volui Hist. crit. p. 201 e& Dobraeus Adv. II p. 316, Nisi 
vs. 9 malis ἀκολουϑήσαις. 


2 Π (2, 701) 


23 ) 


Ἣ ἹΠανία, φέρ ὀξύβαφα καὶ κανϑάρους 
καὶ τὸν ποδανιπεῆρ᾽ ἐγχέασα ϑῦδατος. 
Athenaeus XV P. 667 f: αὕτη δ᾽ (ἡ λεκάνη) ὕδατος πὶλη- 
ροῦται, ἐπινεῖ τε ἐπ᾽ αὐτῆς ὀξύβαφα κεγά, ἐφ᾽ ἃ ἡ βάλλονεις 
τὰς λάταγαρ ἔκ καρχησίων ἐπειρῶντο καταδύειν — ᾿Δμειψίας 








AMIPSIAS 408 


᾿Ἀποκοτεαβίζουσιν Ἢ Μανία xvà. Primum versum ilerum ba- 
bes XI p. 478 d. 
Π (2, 702) 3 
᾿Εγὼ δὲ Διόνυσος πᾶσιν ὑμῖν εἶμι πέντε καὶ δύο. 
Athenaeus X p.426 f: οἱ δ᾽ ἐπιτεταμένως χρώμενοι τῷ 
σεοτῷ δύο οἴνου ἔπινον πρὸς πέντε ὕδατος --- ᾿Αμειψίας ἐν 
᾿Αποκοτταβίζουσιν Ἐγὼ δὲ Διόνυσος πᾶσιν ὑμῖν ciui πέντε 
καὶ δύο. Dindorfius praeeunte Schweighaeusero: ᾿Εγὼ δὲ πᾶσίν 
εἶμε πέντε καὶ δύο. Forsan praestat ἐγὼ δὲ Διόνυσος . . . | 
ἅπασιν ὑμῖν εἶμι πέντε καὶ δύο. 


IV V (2, 102) Y 
Ζυοῖν ὀβολοῖν ἔγχουσα xai ψιμύϑιον. 

Etymol. M. p. 313 30: xai διὰ τοῦ ἃ λέχϑται ἄγχουσα, 
“Ἀττικοὶ δὲ διὰ τοῦ ε. ᾿Αμειψέας ᾿ΑἈποκοτταβίζουσι Ζυοῖν xzÀ. 
Legebatur ἔγχουσαν καὶ ψιμμύϑιονν. Antiatticista p. 103 3. 
Κλιβανίτης ἄρτος: ᾿Αμειψίας Z4noxovrafli;ougiy. 


ΚΑΤΕΣΘΙΩΝ 
(2, 103) « 
Athenaeus VII p. 316 b: L4vrixoi πουλύπουν λέγουσιν — 
᾿Δἀμειψίας Κατεσϑίοντι dei μὲν ὡς ἔοικε πολλῶν πουλύπων. 
Suspectum fabulae nomen est. Fortasse scribendum: 
Κατεσϑίοντι δεῖ μέν, ὡς 
ἔοικε, πολλῶν πουλύπων. 
Quamquam ne sic quidem κατεσϑίοντι placet; magis placeret 
x&J' ἑστιῶντι. 


K ON NO SZ 


I (2, 703) T 
Σώχρατες ἀνδρῶν βέλτιστ᾽ ὀλίγων, πολλῶν δὲ ματαιόταϑ᾽, 
ἥκεις 
. & 4 € » i 3 v , t? - 
xal σὺ πρὸς ἡμᾶς καρτερικός v^ εἰ; πόϑεν ἂν GOL χλαῖνα 
γένοιτο; 
B. τουτὶ τὸ κακὸν τῶν σκυτοτόμων κατ᾽ ἐπήρειαν γεγέ- 
γηται. 


οὗτος μέντοι πεινῶν οὕτως οὐπώποτ᾽ ἔτλη κολακεῦσαι. 
Diogenes Laert. Il 27: τοῦτο δ᾽ ἐνέσται καὶ παρὰ τῶν 
κωμῳδοποιῶν λαβεῖν, οὗ λανϑάνουσιν ξαυτοὺς δι ὧν σκώ- 
πεουσεν ἐτταινοῦντες αὑτόν, ᾿Αριστοφάνης μὲν οὕτως — γέμει-- 
ψίας δ᾽ ὃν τρίβωνε παράγων αὐτόν φησιν οὕτως Σώχρατεος 
26 * 


404 AMIPSIAS 


ἀνδρῶν xzÀ. Vs. 1 ὀλίγῳ et πολλῷ Dobraeus add. ad Arist 
Acharn. 270. Post vs. 2 aliqua omissa esse vidil Hermannus 
Praef. Nub. p. XXXVI. Vs. 4 Monac. πινῶν. 
8 H (2, 704) 
- Ὥστε ποιοῦντες 
χρησμοὺς αὐτοὶ διδόασ᾽ ἔδεεν 
ΖΔιοπείϑει τῷ παραμαινομένῳ. 

Schol. Aristoph. Av. 988: Σύμμαχος ὅτι Διοπείϑης ὃ ῥή- 
τωρ ὑπομανιώδης ἦν, ὡς Τηλεκλείδης ἐν ᾿Αμφικτύοσι δῆλον 
ποιεῖ --- καὶ ᾿Αμειψίας ἐν Κόννῳ “Ὥστε ποιοῦντες κτλ. Vs.2 
vulgo αὐτοῖς δίδοσθαι δεῖν. Correxit Dobraeus. 

; ΠῚ (2, 705) 
"Evrev3evi. δίδοται μάλισϑ᾽ ἱερώσυνα, 
κωλῆ, τὸ πλευρόν, ἡμίκραιρ᾽. ἀριστερά. 

Athenaeus ΙΧ p. 368 d: κωλῆγα λέγουσε xai xoà... 
Musnpiag Kov» 4Δίδοταν κτλ.  Herodianus de dict. solit. 
p.6 26: χωλῇ. ᾿Αμειψίας Κύννῳ ἐντεῦϑεν ὅσαι μάλιστα 
ἑἱερωσαναχωλεῖτο πλευρὸν ἢ μικρᾶς ἀριστερᾶς. ἐντευϑενί 
Ftitzschius Quaest. Aristoph. I p. 253. 

10 IV (2, 705) 
Ὀρφῷσι σελαχίοις τε καὶ φάγροις βορά. 

Athenaeus VII p.327 d: μνημονεύει δὲ αὐτῶν (φάγρων).... 
᾿ μειψίας ἔν Κόννῳ Ὀρφῷσι κτλ. Libri ὀρφοῖς, pro βορὰ A 
scriplum habet ασὲ βορα, B ἀσιβορα, P ἀσΐβορα, VL ἔσῃ foa. 
Illud «c. ex praecedenti o:c natum videtur. Cfr. Platon. Cleoph. 


fragm. I. 
11. 12 V VI (2, 706) 


Athenaeus V p.218 c: L4uenpíag δ᾽ ἐν τῷ Κόννῳ ... οὐ 
καταριϑμεῖ αὐτὸν (Protagoram) ἐν τῷ τῶν φροντιστῶν χορῷ. 
Polux X 171: ἐν δὲ τοῖς δημιοπράτοις κλιμάκιον, à» δὲ 
usupiov Κόννῳ κλιμακέδια. Tta Salmasius. Vulgo κλι- 
μακίδα. 

. Dl M OI X OI 
13 : I (2, 706) 

οὐ Καὶ σὺ uà» .. . ἦλϑες καββαλὼν τριώβολον, 

. 'xaL τί πον κἀμαρτύρησας ψεῦδος, ὥστ᾽ ἀνεψύχης. 

Suidas, Φναψυχῆναι: τὸ ἀναψῦξαι λέγουσιν. ᾿Αμειψίας 
«Μοιχοῖς Καὶ σὺ μὲν ἦλθες κἄβαλες (Α κάββαλες) τριώβολον, 
φαί τί που κατεμαρτύρησας ψεῦδος, ὥστ᾽. ἀνεψύχμς. Jdem: 





AMIPSIAS 40$ 


Καββαλὼν ὁ καταβαλών. ᾿Αμειψέίας ἹΜοιχοῖς Καὶ σὺ μὲν 
ἦλϑες καββαλὼν τριώβολον. Vs. 1 forsan κᾷτα σὺ μὲν ἀϑῷος 
ἤλϑες. Cetera correxit Hermannus. 


II IIl (2, 706. 107) 14. 15 

Grammat. Bekkeri p. 400 1. ᾿“νέῳγον: xai ᾿Αμειψίας 

Ποιχοῖς καὶ οἵ νεώτεροι πολλαχοῦ. Suidas, ᾿νεῴγεισαν: 

ἠνοίχϑησαν. καὶ ἀνέῳγεν οὐχὶ ἤνοιγεν. καὶ ἀνεῴγετο. λέγει 

καὶ ᾿μειψίας καὶ οἱ νεώτεροι πολλαχοῦ. ^ Pollux VII 100: 

"4ueupiov ἐν ἸΠοιχοῖς μιλτωρυχίαν εἰπόντος. Cfr. Photius 
p.270 18 et Eustathius ad Iliad. p. 310 34. | 


x 4nosog 
(2, 707) t6 
Pollux IX 138: xai νωϑὴς xai νωϑρός .. . . ἐν δὲ τῇ 
"dusupiov Σαπφοῖ xol νωϑρότερον εὑρήκαμεν. 


ΣΦΕΝΜΖΜΟΝῊΗῊΗ 
D (2, 707) T 
Κοὐδείς σοὐστὶν τῶν πλουτούντων, μὰ τὸν Ἥφαιστον, προ- 
σομοίως 

καλλιτράπεζος καὶ βουλόμενος λιπαρὸν ψωμὸν καταπίνειν. 
Athenaeus VI p. 270 f: κατὰ ᾿ἀμειψίαν, ὃς ἐν Σφενδονῇῃ 
ἔφη περὶ σοῦ μαντευσάμενος, ὦ «αρήνσιε, Κοὐδείς σοὐστὶν 
xtÀ. Vs. 1 προσομοίως pro προσόμοιος Bergkius Comment. 

p.421. Vs.2 ψωμὸν ABC ζωμὸν PVL. 


I| (2, 708) 18 
“1αγὸν ταράξας niJu τὸν ϑαλάσσιον. ᾿ 

Athenaeus X p. 446 d. de imperativo πῦϑι disserens: ?dust- 

ψίας Zqevdóvp 4eyóv ταράξας κτλ. et IX p. 400 c. τὸ μὲν 

Ἰακὸν λαγός 4ayóv ταράξας πῖϑε τὸν ϑαλάσσιον. τὸ δὲ λα- 

γὼς ἀττιχόν. Idque ipsum exhibet scholiasta Aristoph. Vesp. 

1489: τὸ μὲν πῖϑι imi φαρμάκου λέγουσι. καὶ “αγὼν τα- 

ράξας πῖϑι τὸν ϑαλάσσιον. τὸ δὲ πίε imi τοῦ ποτοῦ. Re- 

linui tamen λαγὸν propter expressum Athenaei testimonium; nec 

ϑαλαττιον scripsi. "Videtur enim Amipsias haec verba lonicum 
hominem dicentem fecisse. 


II. (2, .708) T 
Τὸ μὲν δόρυ 
μετὰ τῆς ἐπιχάλκου πρὸς Πλαταιαῖς ἀπέβαλεν. 





406 AMEPSIAS 


Pollux X 144 de armis militeribus agens: ““μειψίας δ᾽ ἐν 
Σφενδόνῃ Τὸ μὲν δόρυ κτλ. |n his pesa ex codd. resttmtum 
est; vulgo πρό, alius liber πρός. Πλαταιαῖς cod. Seberi. Voss. 
Πλαταίευς, idem a m.s. Πλαταιεῖς, alius liber Πλαταίης. Vide 
Hist. crit. p. 204. 

20. 21 IV V (2, 709) 

Athenaeus IX p.408 e: ἡ πλείων δὲ χρῆσις κατὰ χειρὸς 
ὕδωρ εἴωϑε λέγειν, ὡς Εὔπολις ἐν Χρυσῷ γένει καὶ 4Mua- 
ψίας Σφενδόνῃ. Ροϊϊυχ IX 96: ἐν δὲ τῇ τοῦ ᾿Αμειψίου 
Σφενδόνῃ 0 τε τρόπος δεδήλωται τῆς κυβείας καὶ προσείρη- 
vaL ὅτι εἴη τὸ τρῆμα μνααῖον, ὡς μνᾶν αὐτῶν ἐπιδιατε- 
ϑειμένων ἑκάστῳ κύβῳ. — Libri τὸ τριμαμνααῖον. — Correxit 
Kühnius, Iungermannus. 

INCERTARVM FABVLARVM FRAGMENTA 
22 D (2, 740) 
«ὔλει μοι μέλος, 
σὺ δ᾽ ἀδε πρὸς τήνδ᾽" ἐχπίομαι δ᾽ ἐγὼ τέως. 
B. αὔλει σύ, καὶ σὺ τὴν ἄμυστιν λάμβανε. 
“Οὐ χρὴ πόλλ᾽ ἔχειν ϑνητὸν ἄνϑρωπον, 
ἀλλ ἐρᾶν καὶ κατεσϑίειν" σὺ δὲ κάρτα φείδη 

Athenaeus XI p. 783 e: ἔπινον δὲ τὴν ἄμυστιν μετὰ μέ- 
λους, μεμετρημένου πρὸς ὠκύτητα χρόνου, ὡς ᾿Αμειψίας Avis 
μου μέλος κτλ. Ad Apocottabizontes rettulit. Bergkius Comm. 
p.968. "Vs.2 lacobsius σὺ δ᾽ ἀδε πρός" τήνδ᾽ Bxm.  Cobelus 
Observ. p. 62 σὺ δ᾽ ἀδε, τήνδ᾽ ἐγὼ 'τέως ἐκπίομαι. — Vs. 3 σὺ 
post καὶ additum a lacobsio. Praestat forsan xdro scribere. 
Quae sequitur cantiuncula forsan ad creticos numeros revocanda: 
o) χρὴ (οὐ χρεὼν ἢ) πόλλ᾽ ἔχειν ϑνητὸν ἄνϑρωπον ὄντ᾽, ἀλλ 
ἐρᾶν κἀσϑέειν. 

33 II (2, 411) 
"EoQ ἐς κόρακας, uovog&ye καὶ τοιχωρύχε. 

Alhenaeus I p. 8 e: ὅτι τὸ μονοφαγεῖν ἔστιν ἐν χρήσει 
τοῖς παλαιοῖς. ᾿Αγντιφάνης ἹΜονοφαγεῖς ἤδη τε καὶ βλάπτεις 
ἐμέ. Ld4uenbplag Hog ἐς κόρακας κτλ. 

24. 28 m Iv (2,711) 
Οὐ σχῖνος οὐδ᾽ ἀσφάραγος o) δάφνης κλάδοι. 

Athenaeus II p. 62 e: Κρατῖνος δὲ διὰ τοῦ q ἀσφάραγον 
'ὄνομάζει, καὶ Θεόπομπος . .. . wuenpiag Οὐ σχῖνος κεὶ. 
Ibid. p. 68 b: οὐδετέρως P (δρίγανο y) Ἐπίχαρμος καὶ 
᾿Αμειψίαρ. 





AMIPSIAS 401 


V (2, 711) 26 
"m αὐτὸν ἥκεις τὸν βατῆρα τῆς ϑύρας. 
Pollux Il 200: καὶ βατὴρ ὃ οὐδός, ἐφ᾽ ot καὶ βαίνομεν, 
ὡς ᾿Αμειψίας "Er αὐτὸν ἥκεις κτλ. 


VI (2, 712) ?" 
Ei μὲν ϑανοῦσίν ἐστί vig τιμὴ κάτω, 
καταβώῶμεν. 

Schol. Aristoph. Vesp. 1169: εἰ δὲ μὴ ἀπεσχεδίασται τὸ 
διαλυχώνισον, τάχα ἂν λέγοιτο ἀπὸ «ύκου (?) πενταάϑλου" 
φαίνεται γάρ vig xci μαλακώτερος γενέσθαι. ᾿Αμειψίας Εἰ 
μὴ ϑανοῦσίν ἐστέ τις τιμὴ καταβῶμεν. Correxi haec. 


vil VI] (2, 712) ο΄ 28.09 


Schol. Aristoph. Plu. 883: ὁ δ᾽ Εὔδημος φαρμακο- 
πώλης, καὶ "dueupíac, 7 χρυσοπώλης κελ. . Pollux II 50: 
ὃ δὲ κωμικὸς LMusuplag τὸ νεύδιν ὀφρυάζειν εἴρηκε. Cir. 
Porson. Adv. p. 285. 


IX —XIJ (2, 713) 30—84 
Pollux HI 48: τὸν δὲ »eoyauov νεογύνην Myusnpiag ev0- 
uecs. Suidas et Zonaras p. 195. ναβιβὥμαι: ἀντὲ τοῦ 
ἀναβιβάσομαι. ΑἈμειψίας. ^ Photius p. 525 4. Σχότος xai 
σκότον: ἑκατέρως. οὕτως ᾿Αμειψίας. — Vita Aristoph. p. XXVII» 
διὸ καὶ ἔσκωπτον αὐτὸν ᾿Αριστὠνυμὸς ve καὶ ᾿Αμειψίας τε- 
τράδε λέγοντες γεγονέναι. —— Antliatticista p. 113 26: Στρω- 
ματόδεσμον, καὶ ἀρρενικῶς καὶ οὐδετέρως. ᾿Αμειψίας. 


XIV—XVII (2, 713. 714) 3589 

Grammat. Bekkeri p. 365 30 et Suidas: "4xomog ἄνήρ: 

ἀντὶ τοῦ οὐδέπω ἠνοχλημένος ὑπὸ τινος. οὕτως ᾿Αμειψίας. 

Idem p.403 5 et Suidas: ““μεεϊψίας δὲ ἀνήκω ἀντὶ τοῦ ἀνα- 

βέβηκα καὶ προδλήλυϑα ἔφη. ^ ldem p. 405 15 et Suidas: 

Mvíaro: ἀντὶ τοῦ ἀνίστασο. οὕτως Lduenpiac.  — ldem 
p. 435 9. «ποσεσύκασται: τεερύγηται. ᾿Αμειψίαρ. 


408 ARCHIPPVS 


ARCHIPPVS 
4AMOITPYSON 
I (2, 715) 


Καὶ ταῦτ᾽ ἔχων τὸ ῥύγχος οὑτωσὲ μακρόν. 
Athenaeus ΠῚ p. 956: ζάρχιππος ᾿Αμφιτρύωνι δευκέρῳ 
κατὰ παιδιὰν εἶπε (τὸ ῥύγχος) καὶ ἐπὶ τοῦ προσώπου οὕτως 


5. Ὁ 


Καὶ ταῦτ᾽ ἔχων κελ. 


2.3 H II (2, 715) 
Τίς ἐκέρασε σφῶν, ὦ κακόδαιμον, ἴσον ἴσῳ; 

Athenaeus X p.420 b: εἰπόντος τινὸς “Ἄρχιπτον εἰρηκέναι 
ἐν δευτέρῳ ᾿Αμφιτρύωνει Τίς ἐκέρασε κτλ. Schweighaeuserus 
κακοδαίμον. ldem XI p. 499 b: "Moyenzoc ἐν ᾿Αμφιτρύωνι 
(δευτέρῳ) οὐδετέρως (τὸ oxvgog) εἴρηκε. 

4--ἴ IV—VI (2, 716) 

Hesychius, Ἐπενώτεσεν: ἐφώρμησεν. [;Αρχιππος] ᾿Αμ- 
φιτρύωνι δευτέρῳ.  Antiatticista p. 83 20. ναλέγειν: ἀνεὶ 
τοῦ ἐκλέγειν. Ἄρχιππος ᾿Αμφιτρύωνι. — Idem p. 105 16. Κύων: 
ὦ κύων διὰ τοῦ ὥ. Ἔάρχιππος ᾿Αμφιτρύωνι. — Grammat. 
Bekkeri p. 452 28. “σκοϑύλακος: “ηιοκλῆς Βάκχαις καὶ 
᾿άρχιππος "Ἀμφιτρύωνι. 

HPA4KA4AHEZS DAMON 
Ι (2, 716) 
᾿Ανδρῶν ἄριστος καὶ μάλιστ᾽ ἐμοὶ ξένος, ͵ 
ἀτὰρ παρ᾽ ἐμοί y ὧν εἶχεν οὐδὲ σύμβολον. 

Pollux IX 72: διελέγχουσι δὲ αὐτὸ (τὸ σύμβολον) σμικρόν 
τι δύνασϑαι, ᾿Αριστοφάγης μὲν ἐν ᾿Αγαγύρῳ. . . ζἄρχιππος δὲ 
εἰπὼν ἐν Ἡρακλεῖ γαμοῦνει ᾿Ανδρῶν ἄριστος κτλ. 

, HU (2, 747) 
Todi δ᾽ Guo χοίρων ἀκροκώλια μικρῶν, 
ταύρου τ᾿ αὐξίκερω φλογίδες, 
αἱ δολιχαί τὸ κάπρου σχελίέδες. 

Athenaeus XIV p. 656 b: τὰ δὲ ὀπτὰ κρέα καλεῖταε φλο- 
γίδες... Ἄρχιππος Ἡρακλεῖ γαμοῦντι, Ταδὲ δ᾽ ἅμα xi. 
Vs. 1 τὰ δίδαλλα cod. A vaós δ᾽ ἄλλα B τὰ δαίδαλα PYL 
Dindorfius τὰ δ᾽ ἄλλα. Scripsi ταδὲ δ᾽ ἅμα. Vs. 2 vulgo 
ταύρων ταξικέρων. ABP ταύρου ταξικερω.  Correxit Dindorfius. 
Vs. 3 libri χάπρον φλογίδες, quod correxi. 











ARCHIPPVS 409 


Il (2, 717) t9 
TO m) πολὺ Aa»: ὕπαγε τὰς ἀκροβελίδας. 
Grammat. Bekkeri p. 371 28. ᾿ἀκροβελίδας: τὰ ἄκρα τῶν 
ὀβελίσκων. ἔάρχιππος Ἡρακλεῖ γαμοῦντε Τὸ πῦρ πολύ κελ. 
“ἔχρας, quod in cod. post ἀκχροβελίδας additum est, delevit 
Bergkius Comment. p. 377. 


IV (2, 711) 11 
Athenaeus XIV p. 640 f: ἥρχιππος ἔν 'HoaxAei γαμοῦντι 
ἐπιφορήματα καλεῖ διὰ τούτων Ἰτρίοις ἐπιφορήμασί v^ ἄλλοις 

γέμουσα. Haec fortasse sic scribenda sunt: 

ἰτρίοισι κἀπιφορήμασιν 
ἄλλοις γέμουσα. 
V VI (2, 718) 12. 13 
Athenaeus VII p.307 d: ὅτι δὲ εἶδος κεστρέων oi νήστεις 
—oywimog Ἡρακλεῖ γαμοῦντί φησι Νήστεις, κεστρέας, 
κεφάλους. Pollux X 169: “ρχιππος μέν γε ἐν 'HooxAei 
γαμοῦντί φησιν ἁλία πυξίνη. 


I X Oo Y zZ 00. 
| ι (2, 718) E “ 
«Αἰγύπτιος μιαρώτατος τῶν ἰχϑύων κάπηλος, 
Ἕρμαιος, ὃς βίᾳ δέρων δίνας γαλεούς ve πωλεῖ 
καὶ τοὺς λάβρακας ἐντερεύων, ὡς λέγουσιν ἡμῖν. 
Athenaeus VI p. 227 ἃ: ἐξ ὀνόματος δ᾽ ἰχϑυοπώλου μνη- 
μονεύει Ἑρμαίου «Αἰγυπτίου “ἄρχιπττος ἐν ᾿Ιχϑύσιν οὕτως i. 
γύπτιος xvÀ. Propter λάβρακας iterum affert VII p. 311 e. . 
Π (2, 718. 749). i5 
Alhenaeus VII p. 329 b: φέρε εἴπωμεν τίνες εἰσὶν αἷ παρὰ 
"“Ἀρχίππῳ ἐν Ἰχϑύσι τῷ δράματι ϑρᾷτται. Κατὰ τὰς συγ- 
γραφὰς γὰρ τῶν ἰχϑύων καὶ ᾿4ϑηναίων ταυτὲ πεποίηκεν. 
ἈἈΜποδοῦναι δ᾽ ὅσα ἔχομεν ἀλλήλων, ἡμᾶς μὲν τὰς 
Θρφᾷττας καὶ τὴν ᾿4ϑερίνην αὐλητρίδα καὶ Σηπίαν 
τὴν Θύρσου καὶ τοὺς Τριγλίας 1.) καὶ Εὐκλείδην τὸν 
ἄρξαντα καὶ ᾿ναγυρουντόϑεν τοὺς Κορακέωνας 5) 
καὶ Κωβιοῦ τοῦ Σαλαμινίου τόκον καὶ Βάτραχον 
τὸν πάρεδρον τὸν ἐξ Ὠρεοῦ. ") Schweighaeuserus τὰς 
Τριγλίδας νοὶ τὰς Τρίγλας. Non improbabile est viri nomen 
fuisse Τριγλίας. 3) Κορακίωνας scripsi praeeunte Bergkio pro 
eo quod ex C enotatum est χορακεώγας.  Celeri.libri . κορα- 
κιῶντας. . I 


410 ARCHIPPVS 


T HI (2, 720) 
«Δἱρουμένους τε πραγμάτων ἐπιστάτας 
ἀποδοκιμάζειν, [εἶτα δοκιμάζει») πάλιν.. 
ἢν οὖν ποιῶμεν ταῦτα, κίνδυνος λαϑεῖν 
ἁπαξάπαντας γενομένους παλιεναιρέτους. 

Harpocratio p. 142 25: ὅτε γὰρ τοὺς τοιούτους ἐκάλουν 
παλιναιρέτους, καὶ τοὺς ἀποχειροτονηϑέντας καὶ πάλιν χει- 
φοτονηϑέντας, Εὐπολίς ve ἐν Βάπταις δηλοῖ καὶ "ἄρχιππτος 
ἐν τοῖς Ἰχϑύσι λέγων «ἱρουμένους τε πραγμάτων κτλ. Verba 

uncis inclusa addidit Porsonus Miscell. p. 281. 


1 IV (2, 720) 
-4. Τί λέγεις σύ; μάντεις εἰσὲ γὰρ ϑαλάττιοι; 
B. Γαλεοί γε πάντων μάντεων σοφώτατοι. 

Stepbanus Byz. Γαλεῶται μάντεων εἶδος Σικελῶν. γαλεὸς 
δὲ καὶ ὁ ἀσκαλαβώτης . . . ἄρχιππος Ἰχϑύσι Τί λέγεις σὺ 
μάντις; εἰσὶ γὰρ ϑαλάσσιοι γαλεοί ys κελ. Haec ita emendavi 
αἱ supra adscripta sunt. Confirmant codd. Palati. in quibus ua»- 
veug Scriptum est. 

18. 19 V VI (2, 121) 

“επάσιν ἐχίνοις ἐσχάραις βελόναις τε τοῖς κτεσίν τε. 

Κῆρυξ Θαλάσσης τρόφιμος, υἱὸς Πορφύρας. 

Athenaeus III p. 86 c: Ἴρχιπτεος δ᾽ ἐν ᾿Ιχϑύσι ,“επάσιν 
κτλ. et paucis interiectis: περὶ δὲ τῶν κηρύκων ὃ Ἄρχιππος 
τάδε λέγει Κῆρυξ κτλ. Horum versuum primus repetitur Ill 
p. 90 f: μνημονεύει δ᾽ αὐτῶν (xvevdv) καὶ “Ἄρχιππος ἐν Ἰ᾿χϑύ- 
σιν Δεπάσιν κτλ. "Viroque loco vulgabatur χτέγδσιν, quod 
Elmsleius Diar. Edinb. vol. 37 p. 38 scripsit xrecí», αἱ altero 
loco habet cod. Laur. nisi quod χεέσιν exhibet. 


20 VI (2, 721) 

Athenaeus VII p. 277 f: μνημονεύει δ᾽ αὐτῶν (τῶν ἀμεῶν) 
“Ἄρχιππος ἐν ᾿Ιχϑύσι λέγων οὕτως Ὅτε δ᾽ ἦσϑες ἀμέας 
παχείας. Scribendum videtur ὅτε δ᾽ ἤσϑιες | ἁμέας παχείας, 
aut ὅτε δ᾽ ἦσϑες ἀμίας τὰς παχείας. 
γι VII (2, 721) 

Kai τὴν μὲν ἀφύην καταπέπωκεν ἐντυχών 
διψψητός. 

Athenaeus VII p. 301 a: ᾿ΕἙψητὸς ἐπὶ τῶν Aeradiv iy9v- 
ὀίων... .. “Ἄρχιππος Ἰχϑύσο Καὶ τὴν μὲν κελ, Legobur 
ἑψητὸς ἐντυχώ»ν. 





ARCHIPPVS 411 


IX (ὦ, 722) 32 
Tsos)g ydo ἦλϑ᾽ αὐτοῖσιν ὀρφὼς τοῦ ϑεοῦ. 
Athenaeus VII p. 815} de orpho disserens: ““ρχίππος δ᾽ 
ἐν ᾿Ιχϑύσιν Ἱερεὺς xvÀ. VL τοῦ ϑεοῦ. voi ϑεῶν superscripto 
οὔ P τοῦ ϑεῶν ΑΒ Schweighaeuserus vov ϑεῶν. Paullo 
post Athenaeus: τὴν μέντοι ἑνικὴν εὐθεῖαν ὀξυτόνως mooqé- 
ρονται ᾿Αττικοί. ᾿“ἄρχιππος ᾿Ιχϑύσιν, ὡς πρόκειται. 


X (2, 722) 35 
Τοὺς μαιώτας καὶ σαπέρδας καὶ γλανιδας. 
Alhenaeus VII p. 312 ἃ: ὧν (μαιωτῶν) μνημονεύει "4ρ- 
χιππος ἐν Ἰχϑύσι διὰ τούτων Τοὺς μαιώτας κτλ. 


ΧΙ (2, 722) T 
. Κῆρυξ μὲν ἐβόησεν βόαξ, 
σάλπης δ᾽ ἐσάλπιγξ᾽ ἕπτ᾽ ὀβολοὺς μισϑὸν φέρων. 
Athenaeus VII p. 322 ἃ: ““ρχιππος δὲ ἐν ᾿Ιχϑύσιν ἀρσενι- 
“« y € [i 3 [4 , [4 1 , 
κῶς εἶπεν ὁ σάλπης ᾿Εκήρυξεν βόαξ κτλ. Α κῆρυξ μὲν ἐβόαξ. 
ΒΟ κῆρυξ μὲν ἐβόασεν. P ἢ κῆρυξ μὲν ἢ βόαξ. Οὐοιτοχίξ 
Bergkius Comment. p. 378. 


XI (2, 722) 25 
Ἱεροὺς ᾿Αφροδίτης χρυσόφρυς Κυϑηρίας. 
Athenaeus VII p. 328 a: Χρύσοφρυς. ᾿Ἄρχιππος ἐν Ἰχϑύσιν 
Ἱεροὺς κτλ. 
XII (2, 723) 26 
Κύαϑον ἐπριάμην παρὰ Δαισίου. 

Athenaeus X p. 424: χύαϑον δ᾽ ἐπὶ τοῦ ἀντλητῆρος. .. 

Ἄρχιππος Ἰχϑύσι Κύαϑον κτλ. 


XIV (2, 123) 27 
Athenaeus VII p. 331 c: ἀλλὰ μήν, ἄνδρες ἰχϑύες, κατὰ 
τὸν "doyinztov παρελίπετε. . . . τοὺς ὀρυκτοὺς ἰχϑύας xvÀ. 
Simile illud apud Timaeum Athenaei II p. 37 d ἄνδρες Τρίτωνες, 
el Luciani in Iove Trag. vol. ll p. 658 deos compellantis verbis 
ἄνδρες ϑεοί, el item Athenaei IV p. 160 b d ἄνδρες κύνες, 
ir Herrn Hunde. 
XV (2, 723) 38 
Athenaeus VIII p. 343 c: i» τοῖς Ἰχϑύσιν ᾿ἄρχιππος s 
δράματι ὡς ὀψοφάγον δήσας παραδίδωσι τοῖς ἰχϑύσιν ἄντι- 
βρωϑησόμεγογν. Melanthium dicit. 





412 ARCHIPPVS 


29—31 XVI— XVIII (2, 723) 

Pollux VII 16: τὴν ἀρτοπωλίαν καὶ τὴν παντοπω- 
λέαν εἶπεν ᾿άρχιππος ἐν Ἰχϑύσιν. —— lbid. 28: ᾿ζήρχεππος ἐν 
Ἰχϑύσιν εἴρηκε νακοτιλτοῦντας. — ldem X 29: καὶ μυλή- 
xogov ἂν τις αὐτὸ (τὸ κόρημα) καλέσειε" καὶ vou σαφὲς ὅτι 
τοῦτο τῷ μύλωνι προσήκει. ἀλλ᾽ ὕμως “Ἄρχιππος εἴρηκεν ἐν 
Ἰ᾿χϑύσι Τὴν ἀγορὰν μυληκόρφῳ. 


32 XIX (ὦ, ?24) 

Schol. ad Platon. Apolog. p. 330: Θεόπομπος δὲ Στρατιώ- 
τισιν Ἐμβάδαν αὐτὸν (Anytum) εἶπεν παρὰ τὰς ἐμβάδας, ἐπεὶ 
καὶ Ἄρχιππος Ἰχϑύσιν εἰς σκυτέα αὐτὸν σκώπτει. 


ΟΝΟΥ͂ ZK I Α 
3334 1 W (2, 724) 
Τροχιλίαισει ταῦτα καὶ τοπείοις 
ἱσεᾶσιν οὐκ ἄνευ πόνου. 
Harpocretio p. 176 12: τοπεῖα λέγουσι τὰ σχοινία... 4ρ- 
χιππὸς ὍὌνῳ Τροχιλίαισι ταῦτα xv. —— Photius p. 335 22: 
Ὀμώμοκα: “ἥρχιππος Ὄνῳ. 


lI 4 0oY TOZ 
35 Ι (2,724) 
Ἔστιν δέ μοι πρόφασις καλῶς εὑρημένη" 
τὸν γὰρ γέροντα διαβαλοῦμαι τήμερον. 

Schol. Aristoph. Av. 1648: τῷ διαβάλλεται (διαβάλλεσϑαι) 
χρῶνται ἐπὶ τοῦ ἐξαπατᾶν, ὡς καὶ “Ἄρχιππος ἐν Πλούτῳ 
Ἔστιν δέ μοι κτλ. — Vs. 1 εἰρημένη ante Porsonum Advers. p. 283, 
Vs. 2 afferunt Suidas s. v. διαβάλλεται et Zonaras Lex. p. 528. 
Pro διαβαλοῦμαι Suidas habet διαβαλοῦμεν. 


:36 Π (2, 725) 
44. Οἴμοι. Β. ví ἔστε; . . . μῶν ἔδακέ τί σε; 
44. ἔδακε; κατὰ μὲν οὖν ἔφαγε κἀπέβρυξέ τις. 
Β. τίς ἡ πανουργία τε καὶ ϑεοσεχϑρία; 

— Schol. Aristoph. Vesp. 418 ϑεοσεχϑρία] καὶ ᾿άρχιππος ἐν 
Πλούτῳ Οἴμοι. τί ἔστι; μῶν ἔδωκε (Florens Christ. ἔδακε); 
TL σ᾽ ἔδακεν; κατὰ μὲν οὖν ἔφαγε, κἀπέβρυξε τίς ἢ πανουργία 
38 xaà ϑεοσεχϑρία (ϑεοσεχϑρα V). Correxi Curis crit. p. 24. 
Aliter Hermannus ad Eurip. Iph. Taur. 192. Vs. 1 fortesse prae- 
stat μῶν ἔδακέ σέ τις; Vs. 2 Dindorfies κἀπέβρυξέ ue. 





ARCHIPPVS 413 


lI (2, 125) 37 
Νῦν ὡς ἐγενόμην χρημάτων ἐπήβολος. 

Etymol. M. p. 357 26 de adieclivo ἐπεήβολος disserens: 
Ὕπερίδης ἐν τῷ κατὰ Δημάδου Move πολίτην μήτε πολιτείας 
ἐσεήβολον γενέσϑαι. “Ἄρχιππος, Πλουτῶν νῦν ἐγενόμην χρη- 
μάτων ἐπήβολος. Porphyrius Quaest. Hom. p. 5 "4oyuumog . 
Πλούτῳ Νῦν ὡς κτλ. Schol Homeri Odyss. 8 319 "4oyurmog 
Ni» δ᾽ ὡς ἐγενόμην κτλ. Eustathius p. 1448 8 "Moyunztoc 
Ἐγενόμην χρημάτων ἐπήβολος. 

IV V (2, 125. 126) 38. 39 
"Pagido καὶ λίνον λαβὼν τὸ δῆγμα σύρραψον τόδε. 


Pollux X 136: προσδεῖ καὶ ῥαφίδος, ἣν ᾿ἄρχιππος ἐν 
Πλούτῳ ὠνόμασε Ῥαφίδα καὶ λίνον λαβὼν τόδε δῆγμα σύρ-- 
ραψον. Quae correxi. — Idem VII 63: ἥρχιππος ἐν Πλούτῳ 
πλατυπόρφυρα εἴρηκεν ἱμάτια. 


ΡΙΝΩΝ ) 

I (2, 726) 7o £p 
᾿ϑῷος ἀποδοὺς ϑοἱμάτιον ἀπέρχεται | 
στέφανον ἔχων τῶν ExxvAiovov οἴκαδε. 

Athenaeus XV p. 678 e: εὑρίσκω δὲ καὶ παρὰ τοῖς κωμι- 
κοῖς κυλιστόν τινα καλούμενον στέφανον, xai μνημονεύοντα 
αὐτοῦ “Ἄρχιππον ἐν “ῬΡίνωνι διὰ τούτων "49 dioc ἀποδοὺς κτλ. 
Pollux VII 199: στεφάνων δὲ εἴδη ἐκκύλιστος, ὥσπερ Moxinnq 
εἴρηται ἐν '"Pivove ᾿Απέρχεται στέφανον ἔχων τῶν ἐκκυλίστων. 
Vs. 1 ἀποδὺς Dindorfius cum Toupio. At dici ista videntur de 
homine, qui quum furto surreptam vestem reddidisset impune con- 
vivio excedit. " 
n IH (2, 726) AM. 42 

Pollux Il 183: o? (yAovroi) καὶ κοχῶναι xai πυγαῖαι προ-- 
σαγορεύονται, καὶ προχῶναι παρὰ zdoyirnq ἐν τῷ "Pivovt. 
Schol. Arist. Equ. 424: χοχώνγη τόπος ὑπὸ τὸ αἰδοῖον, τὸ με- 
ταξὺ τῶν μηρῶν καὶ τῆς κοτύλης καὶ τῶν ἰσχίων... αἵ αὐταὶ 
δὲ καὶ πυγαῖαι καὶ προχῶναι παρ "oxi καλοῦνται. 
ldem X 177: τὸ δὲ ξυρὸν πολλῶν εἰρηκότων, παρατηρητέον 
ὅτι "άρχιππος ἐν τῷ Ῥίνωνε ἀρρενικῶς αὐτὸ εἴρηκεν. 


INCERTARVM FABVLARVM FRAGMENTA 

Ι (2, 721) T 
Ὡς ἡδὺ τὴν ϑάλατεαν ἀπὸ τῆς γῆς ὁρᾶν 
ὦ μῆτέρ ἐστι μὴ πλέοντα μηδαμοῦ. 





414 ARCHIPPVS 


Stobaeus Floril. 59 7 cum lemmate 24oxiztov. V. ad Me- 
nandri Reliqu. p. 80. Vs. 1 τὴν ϑάλατεαν Trinc. ei codd. μὲν 
ϑάλατταν Gesn. et Grot. Ibidem ἀπὸ γῆς vulgo. ἄστοιγ 
(süperscripto c) cod. Α. ἀπὸ τῆς γῆς ed. Frankof. Grotius 
in annotalione οἱ Scaliger Prov. Strom. p. 153 doricas exhibent 
. formas ὡς ἁδὺ τὰν ϑάλατταν ἀπὸ τᾶς γᾶς ὁρᾶν. 

T Π (2, 727) 
Σκαφεῦσι κηπωροῖσι τοῖς τ᾽ ὀνηλάταις, 
καὶ ταῖς γυναιξὶ προσέτι ταῖς ποαστρίαις. 

Pollux VII 148: σκαφέας δ᾽ αὐτοὺς (σκαπτῇρας) “4ρχιπ- 
nog καλεῖ Σκαφεῦσι κελ. 
i5 | m q,2). 

Plutarchus Alcib. 1: τῇ δὲ φωνῇ xai τὴν τραυλότητα 
ἐμπρέψαι λέγουσι, καὶ τῷ λάλῳ πειϑανότητα παρασχεῖν χάριν 
ἐπιτελοῦσαν. μέμνηται δὲ καὶ ᾿Φριστοφάνης αὐτοῦ τῆς τραυ- 
λότητος . . καὶ “Ἄρχιππος τὸν υἱὸν τοῦ ᾿Αλκιβιάδου σκώπτων 
βαδέζει, φησί, διακεχλιδώς, ϑοἱμάτιον ἕλκων, ὅπως 
ἐμφερὴς τῷ πατρὶ μάλιστα δόξειεν εἶναι, κλασαυ- 
χενευδταί ve καὶ τραυλίζεταν Ad versus haec revocare 
tentavi Curis crit. p. 55. Libri fere inverso ordine ὅπως ἐμφε- 
ρὴς μάλιστα τῷ πατρὶ δόξειεν εἶναι. Κλασαυχενεύεται Bryani 
est emendatio pro χλαυσαυχενεύεται. 


4s IV (2, 728) 
᾿“ἱμαϑὴς σοφός, δίκαιος ἄδικος. 

Grammat. Bekkeri p. 343. διχος: ó μὴ ἔχων δίχην διὰ 
τὸ μὴ δικάζεσϑαί τινι. “ἄρχιππτος uade σοφός, δύίπαιος 
ἄδικος. καὶ τὸ ἀμαϑὴς δὲ ἐνταῦϑα ἀντὶ τοῦ μηδὲν φύσει 
εἰδώς. 

41—50 V—VII (2, 728. 729) 

Antiatticista p. 118 20. Συμπατριώτης: ᾿Αρχιππτος. τὸ 
μέντοι πατριώτης ᾿Αλεξις. Ἠοτοάϊαηὶ fragm. p. 460 Lob. τὸ 
ξύστρα ὄνομα παρὰ ᾿Αρχίππῳ τῷ κωμικῷς. Pollux ΠῚ 154 
παιδοτριβικὴν δὲ τέχνην ᾿Ισοχράτης εἴρηκεν, τῆς δὲ παιδο- 
τριβίας “ἄρχιππος ὃ κωμικός. — Idem VI 174: “Ἄρχιππος δὲ 
ὃ κωμικὸς καὶ τὸ ἰσόχρυσον εἴρηκε. 

541-84 ΙΧ-- ΧΙ (2, 729) 
Zonaras p. 1169 6: ἔάρχιππος φέρε καϑίζωμεν ἐνϑαϑί. 


Cod. χκαϑίξωμεν ϑαδί. ϑονιθοπάθπι igitur φέρε χαϑίέίζωμ᾽ 
ἔνϑαδί. Photius p. 4V 17. "Ee 3c ct χωρὶς τοῦ τ “Αρχιππος. 





ARCHIPPVS. ARISTOMENES 415 


Eadem Suidas s. v. ἐωϑώς. — Idem p.512 1. Σιλλοῦν: τοὺς 
ὀφθαλμοὺς ἠρέμα παραφέρειν. οὕτως -oywrmocg.  — ldem 
p.920 5. Σκιάποδες: «ifluxóv ἔϑνος. οὕτως ““ἄρχετέπος. 


* 


ARISTOMENES 


B O.H O00 I 
| (2, 730) , 
"E»dov yàg ἡμῖν ἐστιν ἀνδρῶν γάργαρα. 

Macrobius Sut. V 20: Gargara, ut videtis, manifeste posui 
CAlcaeus comicus) pro multitudine. Nec aliter ristomenee 
à» ᾿Μύϑοις (Βοηϑοῖς) "Evdo» ydp κτλ. Schol. Aristophanis 
Acharn. 3. xai τὰ γάργαρα δὲ éni πλήϑους ἐτίϑετο — xai 
παρὰ ᾿Αριστομένει ἐν Βοηϑοῖς Ἔνδον ydg ἡμῖν ydgyaga. 
Eadem Suidas s. v. Ἰδβαμμακοσιογάργαρα. 


π (ὦ, 730) 
Priscianus XVII p. 91 Kr. de abundantia praepositionis in 
locutione συνακολουθεῖν μετὰ τινος et similibus agens: fri- 
stophanes (sic) Βοηϑοῖς Εὖ yàg εὖ πράττειν ae βούλο- 
μαι. πῶς λέγεις; ὅπως μετ᾽ ἐμοῦ ξυνέσῃ. Tta Putschius. 
Aldus εὖ γὰρ εἰσπράττειν o8 βούλομαι πόσα ἔτη ὅπως uer 
ἐμοῦ ξυνῆς. Cod. Monac. apud Spengelium App. ad Varron. de 
lingua let. p. 626: ev vogev πρᾶττειν σε βουλομὰν ποσαδτεὺς 
eztog uetspov ξενγεσε. Neque aliler cod. Tegerns. in quo: de- 
sinit locus in vocula ὅπως. Hermannus apud Krehlium οὐ yap 
εὖ | πράττειν σε βούλομαί τι; B. πῶς λέγεις; 24. ὅπως | uev 
ἐμοῦ ξυνέσει. Dobraeus ad Plutum 504 εὖ γὰρ σε πράττειν 
βούλομαι ᾽γώ. B. πῶς λέγεις; | «4. ὅπως; μετ᾽ ἐμοῦ ξυνέσει. 
Similiter iam Brunckius Fragm. Aristoph. p. 122 Lips. nisi quod 
legit βούλομαι. τόδε πῶς λέγεις; 


U (ὦ, 13) ὁ 3 
Μισῶ σ᾽ ὅτειὴ λέγεις ue τάσχρά. 

Priscianus XVIII 'p. 232: .4ristephenes (sic) Βοηϑοῖς 
Mii) σ᾽ ve) λέγεις ue τάσχραά. Huic simile est illnd Te- 
rentienum in Andria "quid me fict." Legebatur μισῶ ge ὁτιὴ 
λέγεις μὲ τὰ αἰαχρά. Correxit Brunckius, 


416 ARISTOMENES 


4 IV (2, 731) 
Ἐπειδὴ τοὺς πρυτάνεις προσήλϑομεν. 

Priscianus XVIII p. 250: frístomenes Βοηϑοῖς 'Ene 
τοὺς πρυτάνεις προσήλθομεν. a cod. Leid. annotante Sca- 
pulae editore Oxoniensi. Putschius οὗ γ᾽ ἤδη τοὺς πρυτάνεις 
προσήλϑομεν. 

ΓΟΗΤΕΙΕΣ 
; Ι (2, 732) 
Παντευχίαν dà τοῦ 9508 ταύτην λαβεῖν 
καὶ περίϑετον πρόσωπον, ὃ λαβὼν ἔσταϑι. 

Schol. Aristoph. Thesm. 258: λέγουσε δὲ περίϑετον πρό- 
σωσπον, ὡς ᾿Αριστομένης ἐν Γόησιν Παντευχίαν xvÀ. Vs. 1 
malin dei pro dé. Vs. 2 legebatur ἐσεαϑι. 

5.8 H—IV (2, 792) 
Ὀστακόν 
ἁλίπαστον ἀεὶ τὸν ϑεράποντ᾽ ἐπεσϑίειν. 

Athenaeus XIV p. 658 a: ἁλιπάστων κρεῶν μνημονεύει ὃ 
τῆς κωμῳδίας ποιητὴς “Ἀριστομένης . . . ἐν Γόησιν Ὀστακόν 
xrÀ.  . ldem VII p. 287 d: L4vvixoi δὲ ὅμως βεμβράδας λέ- 
γουσιν. ᾿Αριστομένης ἕν Γόησι Βεμβράδας φέρων ὀβολοῦ. 
Idem IX p. 384 4: ἀναβραστῶν δὲ κρϑῶν μνημονεύει zdor- 
στομένης Γύησιν οὕτως. 

». 10 V VI (2, 732) 

Pollux VII 211: xai 8.8 Atom 07v μὲν παρὰ "Αριστομένει 
εὑρήσεις ἐν Γόησι. Harpocratio p. 182 13: ὅτε καὶ dz ἀν- 
ϑρωπείου δέρματος ἐλέγετο ἢ φορίνη, καὶ ᾿Αρισετομένης ἐν 
Γόησι δῆλον ποιεῖ 

| ΔΙΟΝΥΣΟΣ AZKHTHZ 
11 I (2, 733) 
'O Χῖος οὐκ οἶσϑ᾽ ὡς ἁμαμηλίδας ποιεῖ; 

Athenaeus XIV p. 650 d: αἱ δ᾽ ἁμαμηλέδες οὐκ εἰσὲν ἄπιοι, 
ὥς τινες οἴονται, ἀλλ᾽ ἕτερόν τι καὶ ἥδιον καὶ ἀπύρηνον. 
"πριστομένης ἐν Διονύσῳ φησίν 'O Xiog κτλ. 

13 ᾿ Π (2, 733) 
wMAinaovo ταῦτα παρατίϑημί σοι κρέα. 

Athenaeus XIV p.658 a: ἁλωεάστων δὲ κρεῶν μνημονεύει 
ó τῆς κωμῳδίας ποιητὴς ᾿Αριστομένης ἐν “Ζιονύσῳ ““λέπαστα 
xtA. Addidi χρέα praeeunte Toupio Emend. ΠῚ p. 95. 








ARISTOMENES. CALLIAS 411 


ΠῚ (2,794) i5 
Pollux Ill 150: ἀφ᾽ ὧν xai τὸ σφαιρομαχεῖν, κεὶ σφαε- 
ρομαχέα παρὰ ἸΑριστομένει ἐν Διονύσῳ ἀσκητῆ. 


EX INCERTIS FABVLIS 
D (2, 134) T 
᾿Αχκρατιοῦμαι μικρόν, εἶϑ᾽ ἥξω πάλιν 
ἄρτου δὲς ἢ τρὶς ἀποδακών. 

Athenaeus 1 p. 11 d. de verbo ἀκχρατίζεσθαι disserens: 
“Ἀριστομένης ᾿Αχκρατιοῦμαι κτλ. Primum versum ex Athenaeo 
petiit Eustathius ad Odyss. p. 1791 37. Respicit locum Phryni- 
chus Bekk. p. 23 15. ἀχρατίσασϑαι: τὸ μικρὸν ἐμφαγεῖν πρὸ 
toU ἀρίστου. ᾿Αριστοφάνης (sic) ἀκρατιοῦμαι μικρόν. 


II IH (2, 794) 15. 16 
Pollux VI 167: L4ouovouévgg δὲ ὃ κωμικὸς φελακόλου- 
Sog ἄρχεται. Fuit qui ἔρχεται corrigeret. Harpocratio 


p. 127 9: ὅτι δὲ xai ot δοῦλοι ἀφεϑέντες ὑπὸ τῶν δεσποτῶν 

ἐτέλουν τὸ μετοίκιον, ἄλλοι τε τῶν κωμικῶν Δεδηλώκασι καὶ 
μ j 

3 

“ριστομένης. 


CALLIAS 


AT 4 44 N TH 
(2, 735) 1 
κέρδος αἰσχύνης ἄμεινον" ἕλκε μοιχὸν ἐς μυχόν. 

Zenobius IV 67: Κέρδος αἰσχύνης ἄμεινον" ἕλκε μοιχὸν ἢ 

μυχόν: ταύτης μέμνηται Καλλίας ἐν ταλάντῃ. Correxi Quaest. 

Scen. II p. 49. V. Gaisfordum. Non minus corrupte Suidas v. 

μοιχός, καὶ παροιμία “ἕλκει μοιχὸς ἐς μοιχόν᾽ ῥηϑεῖσα τῷ 

Καλλίᾳ. Clarisse Annot. ad Thucyd. B. P. epoch. p. 137 coniicit 

ix μυχοῦ. Priorem proverbii partem, κέρδος αἰσχύνης ἄμεινον, 
habet etiam Diogen. V 42. 


K Y K 40HEZSZ | 
I (2, 735) 2 
Κίϑαρος ὀπτὸς καὶ βατὶς ϑύννου τε κεφάλαιον τοδί, 
ἐγχέλεια, κάραβοι, Auvevg, ἀχαρνὼς οὑτοσί. 
Athenaeus VII p.286 b: ἀχαρνός. Καλλίας Κύκλωψε Κί- 
ϑαρος xrÀ. ldem p. 306 a de citharo pisce disserens: Καλλέας 
Comici graeci Py 


418 CALLIAS 


δὲ ἢ Ζιοκλῆς Κύκλωψι Κίϑαρος ... τοδί. Vs.1 pro κίϑαρος 
priore loco Athenaei legebatur χέϑαρις. Ὗ5. 2 libri ἐγχαλέα vel 
ἐγχέλια, αἰνεδύς οἱ οὕτως. ἴπ his ἐγχέλεια οἱ οὑτοσὲ emen- 
davit Schweighaeuserus, λενεὺς Erfurdtus Observ. p. 461. Con- 
firmat Gramm. Bekk. p. 474 1 ex quo ἀχαρνὼς pro edito ἄχαρ- 
vog scripsi Quaest. Men. p. 51. 
3 II (2, 736) 
Τί yàg 7) τρυφερὰ καὶ καλλιτράπεζος Ἰωνία εἴφ᾽ 0 τι πράσσει. 
Athenaeus XII p. 524 f: τοὺς δὲ σύμπαντας Ἴωνας ἐπι- 

σχώπτων Καλλίας ἢ Διοκλῆς ἐν Κυκλωψί φησι Τί γὰρ κτλ. 
Calliae versus iambicos videri iam olim ad Menandr. p. 273 in- 
dicavi : 

τί γὰρ ἡ τρυφερὰ καὶ καλλιτράπεζος Ἰωνία 

elrov ὅ τι πράσσει. 
Atque ita nunc etiam Dobraeus Advers. ll. p. 339. Ad χαλλι- 
τράπεζος pertinet glossa Phrynichi Bekk. p. 49 15. 
" ΠῚ (2, 736) 

᾿ Kai δέξαι τηνδὶ μετανιπτρίδα τῆς "Yywelag. 

Athenaeus XI p. 487 a de poculo μδεανιτετρὶς dicto disse- 

rens: &»ioL δὲ τὴν μετὰ τὸ νέψασϑαι πόσιν, ὡς Σέλευκος ἐν 
Γλώσσαις. Καλλίας δ᾽ ἐν Κύκλωψι Καὶ δέξαι κελ. 


; IV (2, 787) 

Φυλλὰς ἡ δείπνων κατάλυσις ἣδε καϑάπερ σχημάτων. 

Athenaeus IV p. 140 e: ὅτε δὲ ἔϑος ἦν τοῖς πάλαι καὶ 
φύλλα δάφνης τραγηματίζεσϑαι Καλλίας ἢ Διοκλῆς ἐν τοῖς 
Κυκλωψί φησιν οὕτως Φυλλάς κτλ. Vulgo φῦλλα σὺ (Α φυ- 
λασῃ. Β φυλάση) δείπνων καταλύσεις" ἡ δὲ καϑάπερ σχη- 
μάτων. Emendavit Erfurdius, nisi quod vulgatum 7 δὲ et punctum 
post κατάλυσις reliquit. 

6. 7 V VI (2, 7817) 

Athenaeus VII p. 285 e de apuis disserens: KoAAlag Kv- 
χλωψι Πρὸς τῆς 69 Unc τῆς ἡ δίστης. Ha Porsonus Adv. 
p. 92. Vulgo zoó. Ἶάεπὶ XV p.667 d: ὁμοίως δὲ διεξέρ- 
χονται Κηφισόδωρος ἐν Τροφωνίῳ xai Καλλίας ἢ “ιοκλῆς ἐν 
Κύκλωψιν, scil. gd καὶ ποεμμάτια καὶ τραγήματα esse praemia 
cottabismi. a 
8 | γ (2, 737) 

Suidas v. ἀράχνη: δἴρηται δὲ ἀράχνης καὶ reg Ἡσιόδῳ καὶ 
παρὰ Πινδάρῳ καὶ παρὰ Καλλίᾳ. "- λέγουσε. δὲ καὶ ἀφαχνμιὰ 





CALLIAS 419 


(Bornh. coni. ὡραχνικὸς ) ἀπὸ τῆς ἀράχνης ὀρθῆς. Καλλίαρ 
Κύχλωψιν Ὥσπερ ἀραχνεκὰς τὴν 000v προφορούμενα, 
sive, ut Bernhardi ex uno codice scripsit; προφορουμόνω. 
Eadem, sed omisso Callise versu, habel Grammaticus Bekkeri 
p. 442 in. ubi pro σσταρὰ Καλλίῳ edilum est παρὰ καλλέοιά. Mihi 
Swidus ex diversis grammaticis excerpla temere coniunxisse, ei 
non &gogsuxa, sed ἀράχναι scripsisse videtur hoe sensu: dicunt 
etiam ἀράχναι ἃ nominativo ὃ ἀράχνης. Haec si vera sunt, Cal- 
liae versus fortasse ita scribendus est, ἀλλ᾽ ὥσπερ ἀράχναι τὴν 
000» προφορούμεϑα, vel ὥσπερ γὰρ ἀράχναν τὴν ὁδὸν προ-- 
φορουμένω. 

VII IX (2, 738) 9. 10 

Pollux VII 105: χαλκώματα δὲ 1douovogavnc ἐν Πελαργοῖς 
καὶ Σφηξὶν stonxe. Καλλίας δ᾽ àv Κύχλωψε κεχαλκεῦσϑαι 
τοένυν ἑσπέρας. Ἑοτεαῃ x. τανῦν ἐφ᾽ ἑσπέρας. Ibid. 116: 
τὰ δὲ ἴχνη τῶν τροχῶν, ἃ Ὅμηρορ ἁμαφσροχίαρ εἴρηκε, Καλλέαρ 
ἐν Κύχλωψιν ἁμαξοσροχίας Àéyso. 

II E 4 H T 4 I ' 
I (2, 738) ἢ 
«4. Πῶς ἄρα τοὺς ελανϑίους τῷ γνώσομαι; 
B. οὗς ἂν μάλιστα λευκοπρώκτους εἰσίδης. 

Schol. Aristoph. Av. 151: Μελάνϑιος ὃ τραγικὸς κωμφῳ-- 
δεῖται. . . εἰς μαλακίαν καὶ ὀψόφαγίαν. Πλάτων δὲ αὐτὸν 
ἐν Σκύϑαις ὡς λάλον σκώπίει. Καλλίας Πεδήταις Τίς ἄρα 
τοὺς MeAav9iovg κτλ. εἶχε ἤθλανϑιος λέπραν. Dind. τοὺς 
ἸΠελανϑίου. ' 

II Q, 339) 12 
A. Τί δὴ σὺ σεμχοῖ ko φρονεῖς, οὕτω μέγα; 
Β. ἔξεστι γάρ μοι. Σωκράτης γὰρ αἴτιος. 

Diogenes Laert. ΠῚ 18: ἐδόκει δὲ συμποιεῖν Εὐριπίδῃ .. 
xai Καλλίὰς Πεδήταις Ἤδη σὺ σεμνὴ κτλ. Correxit Dindor- 
fius Fragm. Aristoph. p. 21. 


. Hi (2, 739) T 

Schol. Aristoph. Av. 31: εἰς δὲ τὴν ποίησεν αὐτὸν «quAau- 

ἄκασε Καλλίας μὲν ἐν Πεδήταις Kai Σάκαν ὃν οἱ χοροὶ 

μισοῦσι. Acestorem poetam iragicum dicit, quem Sacam vo- 
cabant. ὃν addidit Burges.. 


IV V (2, 739) 14. 18 
Athenaeus VHI p. 344 e: “ἀμπώνα τὸν μάντιν "Dni τοῖς 


ὁμοίοις (ἐπὶ τῇ ὀψοιραγίᾳ) κωβῳδοῦσν Καλλίας Μοδέσοις 
24 Ἐ 


420 CALLIAS 


xai Αύσιππος Βάκχαις. — Pollux VII 119: τρύπανον, végssoor, 
τρυπανοῦχος, ἀρίς. Καλλίας γοῦν ἐν Πεδήταις λέγει τῆς 
πατρικῆς ἀρίδος. 
ι6--18 Vi—VIH (2, 140) 

Etymol. M. p. 304 55: stogusv ἀντὶ τοῦ εἰσήειμεν σὺν 
τῷ & Καλλίας Πεδήταις. Athenaeus IV p. 176 f: τῶν à 
ἐλύμων αὐλῶν μνημονεύει xai Καλλίας ἐν Πεδήταις. | Schol. 
Platon. Bekk. p. 391: xoi Περικλέα δημηγορεῖν παρεσκεύασεν 
(24onacía), ὡς «Αἰσχίνης ἐν διαλόγῳ ᾿Ασπασίᾳ, καὶ Καλλίας 
ὁμοίως Πεδήταιρ. V. Hist. crit. p. 182. 


EX INCERTIS FABVLIS 

19 I (ὦ, 140) 
Mera μαινομένων» φασὶν χρῆναι μαίνεσθαι πάντας ὁμοίως. 

Clemens Alex. Strom. VI p. 743: Καλλίᾳ τῷ κωμεκῷ γρα- 
φοντι Mevà μαινομένων φασὶν xojvac μαίένεσθαρ πάντας, 
ὁμοίως Mévavógog ἐν Πωλουμένοις παρεσάζεταε λέγων Οὐ 
πανταχοῦ κτλ. 
2 U (2, 740) 

Ἔτνος, πῦρ, γογγυλίδες, ῥάφανοι, δρυπετεεῖς, ἐλατῇρες. 

Athenaeus Il p.57 ἃ: Καλλίας δ᾽ ἐπὶ τῆς δαφανῖδος εἴρηκε 
τὴν ῥάφανον. περὶ γοῦν τῆς ἀρχαιότητος τῆς κωμῳδίας 
διεξιών φησιν Ἔτνος πῦρ κτλ. Pro πῦρ Arnaldus Lect. gr. ] 
1" coniecit πῦαρ, Fritzschius Arist. Thesm. p.239 πυριάτης. 


u UI (2, 741) 
Τραυλὴ μέν ἐστιν, ἀλλ᾽ ἀνεστομωμένη. 
Pollux II 102: ἀναστομῶσαι τὰς τάφρους φησὶν “Ηρόδο- 
τος καὶ Καλλίας ὃ κωμικὸς Τραυλὴ μέν κτλ. 


22—26 IV—VII (2, 741) 

Pollux Π 101: K«AAMíag δὲ ὃ κωμικὸς καὶ μετάλλου 
σεόμα εἴρηκε. — lbid. 112: καὶ στρηνόφωνος παρὰ Καϊ- 
λίᾳ τῷ κωμικῷ. — lbid. 186: καὶ τὸ βουβωνιᾶν ἐκεῖϑεν, ὡς 
ὁ Καλλίας. ldem Ill 25: ἀδελφίζειν ᾿Ισοχράτης εἶπε. καὶ 
ἀδελφὰς δὲ ἐρεῖς ἐπιϑυμίας. Καλλίας δὲ δυαδελφίδην ταὐτῷ 
μυχῷ. Haec corrupta esse apertum est. Fortasse δύ᾽ ἀδελφίδι' 
iv ταὐτῷ uvyg. — Idem IV 9: καὶ μέντοι xai δοκησίνους ἢ 
καὶ δοκησιδέξιοι Καλλίας εἴρηκεν ὃ κωμικός. 

271--20 ΙΧ-- ΧΙ (2, 742) 

Athenaeus I p.22 c: ὑρχησταὶ ἔνδοξοι Βολβὸς μὲν παρὰ 

Κρατίνῳ καὶ Καλλίᾳεορ ^ Schol Aristoph. Vesp. 1489; ἐχ δὲ 











CALLIAS. HEGEMON. LYSIPPVS 421 


ποῦ ἐλλεβόρου καὶ ἐλλεβοριᾶν τὸ ἐλλεβόρου δεῖσϑαι, ὡς 
Καλλίας φησί, καὶ ἐλλεβορίζειν. Etymol. M. p. 331 30: ἐλλε- 
βοριᾶν, τὸ ἐλλεβόρου δεῖσϑαι ὡς φαρμάκου. οὕτω Καλλίας. 
Eadem Suides et Zonaras. Pbolius p. 245 12. ΠΤ αμμᾶν: ᾿4ρ- 
γϑῖοι τὸ ἐσθίειν. οὕτω Καλλίας. Photius p. 616 17. “γηνῶν: 
σκαιῶν καὶ ἀμαϑῶν᾽ καὶ ὑηνία σκαιότης καὶ ἀμαϑία. οὕτως 
Καλλίας. Zonares p. 1764: ὑηνεὺς ὃ σκαιός, ὃ φλύαρος, ὃ 
ἀμαϑής. καὶ ὑηνία. οὕτω Καλλίας. Incertum est utrum ὑηνὸς 
vel ὑηνεὺς an ὑηνία ex Callia afferatur. 


HEGEMON 


I. I N H 
(2, 743) 
Mae ταχέως αὐτῶν πρίω μοι πουλύπουν, 
καὶ δὸς καταφαγεῖν κἀπὸ τηγάνου γόνον. 
Alhenaeus III p. 108 c: «Ηγήμων δ᾽ ἐν Φιλίννῃ καὶ γόνον 
ἐκ ταγήνου ἐσθίοντας ποιεῖ ἐν τούτοις Π λα ταχέως κελ. 


Vs. 1 AP πριῶ. Tum μοι ex coniectura addidi; pro αὐτῶν 
forsan ἀπιών. De Philine fabula cfr. Athen. XV p. 699 a. 


LY SIPPVS 


BA KX AI 
I (2, 744) t 


«Α΄. Ἕρμων, vi. ἔστι, πῶς ἔχομεν; B. τί δ᾽ ἄλλο y ἢ 
ὁ πατὴρ ἄνωϑεν ἐς τὸ φρέαρ, ἐμοὲ δοκεῖν, 
ὥσπερ τὸν οἶνον τοῦ ϑέρους, καϑεικέναι. 


Athenaeus III p. 124 d: ὅτι δὲ καὶ τὸν οἶνον ἔψυχον ὑπὲρ 
τοῦ ψυχρότερον αὐτὸν πίνειν Στράττις φησὶν ἐν Ψυχασταῖς 
χαὶ ὃ “ύσιππος ἐν Βάκχαις Ἕρμων τί ἔστι κτλ. Βάκχαις 
Casaub. ed. secunda. βάχχοις ABVL . Vs. 2 A goi δοκεῖν. 
C μοι δοκεῖν. "VL μὴ δοκεῖν. Porsonus Adv. p. 68 ἡμᾶς 
δοκεῖν, ut ἡμᾶς pendeat a χκαϑεικέναι. Vg. 3 Dobraeus Adv, 
Il p. 304 χαϑεῖκέ uc. 





492 LYSIPPVS 


2 I (2, 744) 
Βλαύτῃ, κοϑόρνῳ, Θεττάλίδε. 

Pollux VII 89: xai Θετταλὶς δὲ ὑπόδημα μηνῦον τοὺς εὑ- 
eerdc. μέμνηται δ᾽ αὐτοῦ “ύσιππος ἐν Βάκχαις Βλαύτῃ, xo- 
ϑόρνῳ, Θετταλέίδι. — Stephanus Byz. p. 394: ἔστι καὶ Gevrodi 
ὑπόδημά τὶ ποιόν, ὡς “ύσιππος (codd. «dvoig) ἐν Βάκχαις. 
5 ΠῚ (2, 745) 

᾿Αλλὰ τρίμιτός ἔστι πλεκτός. 

Pollux X 50: ἔξεστι δὲ εἰπεῖν καὶ πλεκετοὺὸ πίλους, καὶ 
ἐπὶ τῶν ὀνομαζομένων οὐδώνων πίλους τριμίτους, “υσίππου 
εἰπόντος ἐν Βάκχαις AA τρίἰμιτός ἐστι πλεκτός. Nonne πῖ- 
λος pro πλεχτός Ὁ an πῖλος post πλεχτὸς addendum? 

à IV (2, 745) 
«Αὐτοῖσιν αὐλοῖς ὁρμαὲ καὶ γλωττοκομείῳ. 

Pollux X 154: τὸ μέντοι γλωττοκομεῖον εἴρηκε “ύσιππος 
ἔν Βάκχαις «Αὐτοῖσιν αὐλοῖς ὁρμαὲ καὶ γλωττοκομείῳ. Vnus 
MS αὐτοῖς οἱ éguai. Salmasius οἱ Bentleius αὐτοῖς αὐλοῖς ὁρμᾷ 
καὶ γλωττοκομείῳ. 

ο΄ V (2, 745) 
Οὐδ᾽ ἀνακνάψας καὶ ϑειώσας τὰς ἀλλοτρίας ἐπινοίας. 

Pollux VII 41: καὶ ϑεῖον δὲ τὸ ὑπουργοῦν τῷ κναφεῖ, ἀφ 
οὗ “ύσιππος Ὃ δ᾽ ἐπιγνάψας xvÀ. lia edd. veteres. MS 
Iungerm. σὺ δὲ ἀνακνάψας. Cod. Falck. ἀναγνάψας. Eundem 
locum respiciens Pollux VII 37: χναφεύειν ἔφη “Αριστοφανης, 
καὶ ἀναγνάψαι “ὔσιππος ὃ κωμικός. Scripsi cum Dobraeo 
ad Aristoph. Plut. 166 οὐδ᾽ ἀνακνάψας. Ad Bacchas aulem 
haec rettuli propler alium locum Pollucis VII 77: δευτερουργῇ 
δὲ χλαῖναν ἐκάλουν, ἣν oi νῦν ἐπίγγναφον, καὶ δευτερουργοὺς 
τοὺς τοῦτο ποιοῦντας. τάχα δὲ τοῦτο ὑποδηλοῖ καὶ “ὐσιπ- 
xoc ἐν Βάκχαις. ) 

Athenaeus VIII p. 344 e: xai άμπωνα δὲ τὸν. μάντιν ἐπὶ 
τοῖς ὁμοίοις (τῇ Owogayig) κωμῳδαῦαν «Καλλέας Πεδήταις 
xai “ύσιππος Βάκχαις. Hesychius, ᾿γερσικύβηλις. καὶ «4ὑ- 
ὄιππος ὃν Βάχχαις τὸν αὐτὸν (Lamponem) ἀγύρτην κωμῳδεῖ. 

EX INCERTIS FABVLIS 
1 I (2, 746) 
Ei μὴ τεϑέαααι τὰς ᾿Αϑήνας, στέλεχος si, 
εἰ δὲ τεϑέασαι. μὴ τεϑήρευσαι. δ᾽, ὄνορ, 
εἰ δ᾽. εὐαρεστῶν ἀποτρέχεις, xayd7) Mog. 








LYSIPPVS. LEVCO 428 


9 c 


Dicaearchus Descr. Graec. p. 22 Buttm. τὸ καϑόλου δ᾽ ὅσον 
et λοιπαὶ πόλεις πρός τὰ ἡδονὴν καὶ βίου διόρϑωσιν τῶν 
ἀγρῶν διαφέρουσι, τοσοῦτον τῶν λοιπῶν πόλεων ἡ τῶν .48η- 
ναίων παραλλάττει. Φυλακτέον δ᾽ ὡς ἔνε μάλιστα τὰς ἕταί- 
ρας, μὴ λάϑῃ τις ἡδέως ἀπολόμενος. Oi στίχοι “Τυσίππου. 
Εἰ μὴ κτλ. 

II (2, "48) 8 
᾿Αλλὰ δᾷδας ἡμμένας ἐμοὲ δότω τις ἔνδοϑεν, 
καὶ κόρους πλεχτοὺς ἀκραιφνεῖς μυρρίνης. 

Etymol. M. p. 581 53. Κορυϑάλη: 7) πρὸ τῶν ϑυρῶν τιϑε- 
μένη δάφνη, ὅτι οἱ κλάδοι, oUg κόρους καλοῦσι, ϑάλλουσιν, 
ὡς καὶ Χρύσιππος (leg. “ύσιππος) "4λλὰ δᾷδας ἡμμένας 
κτλ. Legebatur uos οἱ ἀχραπνεῖς. Οοττγοχὶν Hemslterhusius ad 
Aristophanis Plut. 1195. In Gudiauo Etym. p.338 15 μὴ δότω, 
praeterea ἔνϑεν pro ἔνδοϑεν et μυρρίνας pro μυρρίνης scriptum. 


I] IV (2, 748) 9. 10 
Κύων δέ vig 
ἐβόα δεδεμένος « . ὥσπερ Βούδιος. 

Hesychius, Βούδιος: παρὰ ““υσίππῳ τὸ ὄνομα Κύων δέ 
τις ἐβόα δεδεμένος ὥσπερ Βούδιος. Σέλευκος ἀποδίδωσιν 
ἄφρων, ἀνόητος. Photius p. 498 3. Σάμακα: ᾿Ερατοσϑένης 
ἀπέδωκε τὸν φορμόν. ἄμεινον δὲ τὸν vobixóv κάλαμον. οὕτως 
«““ύσισος. 


LEVCO 
o PATEPEZ " 
I (2, 749) 1 


᾿Ατὰρ ὦ MeycaxAseg οἶσϑά που Παάπιδος 
Ὑπέρβολος τἀχπώματα κατεδήδοκδν. 

Hesychius, Παάπης, οὗτος ποτήρια τινα τοῖς 41ϑηναίοις 
ἔπεμψε δῶρα. «ἀεύχων Φράτερσιν ἀτὰρ 0 MeyaxAesg ὕσϑά.- 
vov Παάπιδος κτλ. Correxit Friizschius in Actis Soc. graecae 
vol. I p. 137. 

Π IH (2, 750) 23 

Athenaeus VIII p. 343 c: χωμῳδοῦσι δ᾽ αὐτὸν (Melanthium) 
ἐπ᾽ ὀψοφαγίᾳ “εύκων ἐν Φράτερσιν, ᾿Αριστοφάνης ἐν Εἰρήνῃ, 
Φερεκράτης ἐν Πετάλῃ. ^ Photius p. 587 17. Τέβιοι: ἔϑνος. 
«εύκων ἐν Φράτερσιν. τἄχα δὲ οἱ αὐτοὶ τοῖς Τιβαρηνοῖς.Ἅ 





424 METAGENBES 


METAGENES 


4 Y P AI 

Ι (2, 151) 
| Ὑμῖν ὀρχηστρίδας simo» ἑταίρας 

ὡραίας πρότερον, νῦν δ᾽ οὐχ ὑμῖν ἀγορεύω 

ἄρτι χνοαζούσας αὐλητρίδας, αἵ τε τάχιστα 

ἀνδρῶν φορτηγῶν ὑπὸ γούνατα μισϑοῦ ἔλυσαν. 

Athenaeus XIII p.571 b: ἐγὼ γάρ, ὦ ἄνδρες σύσσιτοι, οὐ 

κατὰ τὰς Mevayévovg “Αὔρας ἢ τὸν ᾿Αρισταγόρου ἹΠαμμάκυϑον 
Ὑμῖν ὀρχηστρίδας εἶπον ἑταίρας -- ὑπὸ γούνατα μισϑοῦ 
ἔλυσαν, ἀλλὰ περὲ τῶν ὄντως ἑταιρῶν τὸν λόγον πεποίημαι, 
τουτέστι τῶν φιλίαν ἄδολον συντηρεῖν δυναμένων. Υ͂Β. 2 Berg- 
kius Comment. p. 422 νῦν δ᾽ a09^ ὑμῖν. Vs. 4 fortasse scri- 


 » 


bendum μἰσϑιί ἔλυσαν. 

" II (2, 752) 

Ὥσπερ ἐπειδὰν δειπνῶμέν που, τότε πλεῖστα λαλοῦμεν ἅπαντες. 
Athenaeus VIII p. 355 a: xai μελλόντων ἤδη δειπνεῖν ἐπι- 

σχεῖν ἐκέλευσεν ὃ Δάφνος, ἐπειπὼν τὸ ἐκ 'Παμμακύϑου ἢ 4V- 

ρῶν ἸΜεταγένους ἰαμβεῖον Ὥσπερ ἐπειδάν κελ. 


3 UI] (2, 752) 
MAX ὠγαϑὲ δειπνῶμεν πρῶτον, κἀπειτά μὲ πάντ᾽ ἐπερώτα, 
ὅ τι ἂν βούλῃ" νῦν γὰρ πεινῶν δεινῶς πώς εἰμὶ ἐπιλήσμων. 
Athenaeus IX p.385 b: οὗ μὲν οὖν πολλοὶ μακρὰν χαίρειν 
εἰπόντες αὐτῷ ἐδείπνουν, τοῦ Κυνούλκου τὰ ἐξ Αὐρῶν Me- 
ταγέχρυς ἀναφωνήσαντος ᾿Αλλ᾽ ὠγαϑὲ δειπνῶμεν κελ. Vs. 
πρῶτον addidi cum Porsouo et Dindorfio. Ibid. ΒΟ ἐπερωτᾶν. 
Vs.2 B βούλει. lbid. A δεινός. 


à IV (2, 752) 
Tic ἡ KoAawic “Ἄρτεμις; 
ἱερεὺς γὰρ ὧν τετύχηκα τῆς Κολαινίδος. 

Schol. Aristoph. Av. 873: παρὰ τὴν τῆς φωνῆς ὁμοιότητα 
"Ἀρτέμιδι ἐπώνυμον ἡ Κολαινίς. ἹΜεταγένης δὲ ἐν «Αὔραις 
Τίς ἡ Κολαινὶς “άρτεμις; ἱερεὺς γὰρ ὧν κελ. τίς ἢ om. Ald. 
; V (2, 753) 

Harpocratio p. 135 9: ἐκάλουν δὲ oi Ldwstxol τὸ ὑφ᾽ ἡμῶν 
λεγόμενον ὀρνιϑοτροφεῖον οἰκέσκον. “ρισεοφάνης Πελαρ- 
yoig, ἸΜεταγένης «ὔραις. 








METAGENES 426 


OOYPIONHEPZ.lI 
I (2, 753) 6 
Ὁ μὲν ποταμὸς ὃ Κρᾶϑις ἡμῖν καταφέρει 
μάζας μεγίστας αὐτομάτας μεμαγμένας, 
0 δ᾽ ἕτερος ὠϑεῖ κῦμα ναστῶν καὶ κρεῶν 
ἑφϑῶν τε βατίδων εἰλυομένων αὐτόσε. 
9 τὰ δὲ μικρὰ ταυτὶ ποτάμι ἐνμεντευϑενί 
δεῖ τευϑίσιν ὀπταῖς καὶ φάγροις καὶ καράβοις, 
&vrev9evi δ᾽ ἀλλᾶσι καὶ περικόμμασιν, 
τηδὲ δ᾽ ἀφύαισι, τῇδε δ᾽ αὖ ταγηνίαις. 
τεμάχη δ᾽ ἄνωϑεν αὐτόματα πεπνιγμένα 
10 εἰς τὸ στόμ᾽ ᾧττει, τὰ δὲ naQ αὐτὼ τὼ πόδε, 
ἄμυλοι δὲ περινάουσιν ἡμῖν ἐν κύκλῳ. 

Athenaeus VI p. 269 e: τῶν δὲ Mezayévovg ἐκ Θουριοπερ- 
σῶν μνημονεύσας καταπαύσω τὸν λόγον, μαχρὰ χαίρειν εἰπὼν 
ταῖς Νικοφῶντος Σειρῆσιν, ἐν αἷς τάδε γέγραπται... ἀλλ᾽ 
ὅγε Mevayévgg τάδε φησίν Ὃ μὲν ποταμός κτλ. Vs. 2 μεγί- 
στους αὐτομάτους P. Vs.3 vulgo ita scribitur: 6 δ᾽ ἕτερός γ᾽, 
ὅ Σύβαρις καλούμενος ποταμός, ὠϑεῖ κῦμα κτλ.  Correxit 
Elmsleius Edinb. Rev. II[ p. 193 deletis, quae ex interpretatione 
accesserunt, verbis ó Σύβαρις καλούμενος ποταμός. Ys. 4 B 
δίλιωμεν. Ῥ εἰλίωμεν.  Schweighaeuserus eiAvouevov. Ibidem 
vulgo αὐτόϑεν.  Correxit Schweighaeuserus ex ABD qui habent 
αὐτόσσε. Vs. 5 libri ἕν μὲν ἐντεῦϑεν. Correxit Elmsleius ad 
Acharn. 108. Idem vs. 6 δεῖ pro óéet. 

II (2, 754) 1 
Τίς τρόπος ἵππων; ὡς δ᾽ ὀρχοῦνται τὸν βαρβαρικὸν voó- 
πον οὕτοι. 

Photius p. 591 9 et Suidas, Τίς τρόπος ἵππων; παροιμέα 
ἐπὶ τῶν ἀλλοκότων. Mevayérgg Θουριοπέρσαις͵ Τίς τρόπος κτλ. 

II] IV (2, 754) 8.9 

Athenaeus VI p.228 e: πίνακα μὲν ἔχεις τὸ σχεῦος ὦνο- 
μασμένον καὶ παρὰ ἸΜεταγένει τῷ κωμικῷ ἐν Θουριοπέρσαις. 
Antiatticista p. 114 1. Συγκόψαιυ: ἐπὲ τοῦ πληγαῖς αἰκίσασϑαι. 
ἹΜεταγένης Θουριοπέρσαις. Eadem Photius p. 555 18. 

OMHPOS H 4ZKHTAI 
| (2, 755) 
Καὶ «ύκων ἐνταῦϑα που 
» » προδοὺς Ναύπαχτον ἀργύριον λαβών 
ἀγορᾶς ἄγαλμα ξενικὸν ἐμπορεύδται. 


426 METAGENES 


Schol Plat. Bekk. p. 332: Εὔπολις δ᾽ ἐν Φίλοις καὶ ἐπὶ 
τῇ γυναικὶ Ῥοδίᾳ κωμῳδεῖ αὐτόν (Lyconem): ἐν δὲ τῷ πρώτῳ 
«Αὐτολύχῳ εἰς ξένον, Ἰεταγένης δ᾽ ἐν Ὁμήρῳ εἰς προδότην 
Καὶ “ύκων ἐνταῦϑα που κτλ. Excidit forsan ὅστις νοὶ πέρυσι 
vel simile quid. Bergkius Comment. p. 422 καὶ “ύκων ἐνταῦϑα. 
ποῦ; ὁδδὲ προδοὺς κελ. 


“ HW (2, 755) 
Schol. Aristoph. Av. 1297: διαβάλλεται (Midias) εἴς τε 
πονηρίαν, ὡς Πλάτων ἐν Νίκαις, καὶ κλοπῆς δημοσίων, ὡς 
ἹΜεταγένης ἐν Ὁμήρῳ, καὶ συκοφαντίᾳ. 
Aliud fragmentum probabili coniectura ad hanc fabulam re- 
ferendum vide Fab. inc. II. 


o!I.100Y THZüz 
ΤΣ I (2, 756) 
Kov' ἐπεισόδιον μεταβάλλω τὸν λόγον, ὡς ἂν 
καιναῖσν παροψίσι καὶ πολλαῖς εὐωχήσω τὸ ϑέατρον. 
Alhenaeus X p. 459 c: κατὰ γὰρ τὸν Mevayévovc Φιλο- 
ϑύτην Κατ᾽ ἐπεισόδιον xvÀ. Pollux X 8T: τὰς δὲ παροψίδας 
ἡ μὲν πλείστη χρῆσις ἐλέγχει τοὔνομα ἐπὶ μάζης ἢ ζωμοῦ 
τινος ἢ ἐδέσματος εὐτελοῦς" οὐ μὴν ἀλλὰ. κἀπὲ τὸ ἀγγεῖον 
ἑλκτέον τὴν κλῆσιν. ες τὸ μὲν ἐν τῷ Ιεταγένους Φιλοϑύτῃ 
Ὡς ἂν -- εὐωχήσω τὸ ϑέατρον, οἷδ᾽ ὅτε ἐστὶν ἀμφίβολον. 
Vs. 1 xov? ἐπεισόδιος B.  Frilzschius Dissert, de Parops. p.9 
xai ἐπεισοδίοις. μεταβάλλω BC μεταβαλῶ PVL —Vs.2 apud 
Pollucem πολλαῖσι παροψίσι xai καιναῖς. 


13 Π (2, 758) 
(2 πολῖται δεινὰ πάσχω. B. τίς πολίτης δ᾽ dosi νῦν 
πλὴν. ἄρ᾽ εἰ Σάκας ὃ ἸΠυσὸς καὶ τὸ Καλλίου νόϑον; 

Schol. ad Aristoph. Vesp. 1221: và» L4xéovoge ξένον κω- 
μῳδοῦσι τὸν τραγικόν. . . . οὐ κοινῶς ξένον, ἀλλὰ Muoóx. 

.. καὶ Mavayéygg Φιλοϑύτῃ Ὦ παλῖται κελ. Vs. 2 cod. ἀρισά- 

καρ. Dindorfius Gg ἢ Σάκας. Nostrum Bergkius Comm. p. 124. 

De Calliae νόϑῳ v. Vater. Rer. Andocid. 1. p. 45. 


14 Il (2, 758) 
Δίμυξον ἢ τρίμυξον ὡς ἐμοὲ δοκεῖ. 
Pollux VI 108: λύχνου δὲ διμύξου τῶν κωμῳδῶν Φιλυλ- 
λιος μνημονδύδι. ἹἽΜεταγένης δὲ ΦΔέμυξον κτλ. Athenaeus XV 
p. 700 f: μνημονεύεν τοῦ διμύξου λύχνου καὶ ἸΜοταγένης ἐν 








MBTAGENES. ARISTAGORAS 421 


Φιλοθύτῃ.  Antiaticista p. 91 3. δίμυξον λύχνον: ἸΜΠεταγένης 
Φελόϑύεῃ. Bespicit ilerum Pollux X 116, ubi est ὡς àye) δοκῶ. 
IV (2, 758) 15 
Pollux VI 40: Mezayévgc δὲ καὶ &a900goyeiv mov λέ- 
yet.  Antialticista p. 106 12: λαϑροφαγεῖν. Μεταγένης Φι- 
λοϑύτῃ. | ! 
EX INCERTIS FABVLIS 
I (2, 159) 16 
“Ῥαφανῖδος 
ἀμύλου λεκίϑων καρύων ζωμοῦ πολφῶν οἴνου κολοκύνϑης. 
Erotianus p. 314. Πολφοί: βολβοί. ὡς ἸΜεταγένης qnoi 
“Ῥαφανίδος ἀμύλου λεκύϑων καρύων ζωμοῦ πολφῶν οἴνου κο- 
λοκύνϑης. Haec correxi; nec οἴνου sanum videtur, 
Π (2, 759) T 
Εἷς οἰωνὸς ἄριστος ἀμύνεσϑαι περὶ δείπνου. 
Athenaeus VI p. 2712: δεῖ οὖν κἀμέ, κατὰ τὸν κωμικὸν 
Merayévyy ἐπειπόντα Εἷς οἰωνὸς ἄριστος ἀμύνεσθαι περὶ 
δείπνου, τετλάναι. 
ΠῚ (2, 760) t8 
Pollux Ill 75: καὶ δουλοπρέπεια Θεόπομπος ὃ κωμικπκός. 
καὶ δουλάρια ἹΜεταγένης. 


ARISTAGORAS 


MAMMAKYGOZ 
I (2, 761) 1 
Ὑμῖν ὀρχηστρίδας εἶπον ἑταίρας 
ὡραίας πρότερον" νῦν δ᾽ οὐχ ὑμῖν ἀγορεύω 
ἄρτι χνοαζούσας αὐλητρίδας, αἵτε τάχιστα 
ἀνδρῶν φορτηγῶν ὑπὸ γούνατα μισϑοῦ ἔλυσαν. 
Athenaeus XIII p. 571 b: ἐγὼ γάρ, ὦ ἄνδρες σύσσρτοι, οὐ 
κατὰ τὰς Μβεταγένους “ὔφας. ἢ τὸν “Αρισταγόρου ἹΠαμμακυ- 
Sov Ὑμῖν κτλ. ἀλλὰ περὶ τῶν ὄντως ἑταιρῶν τὸν λόγον πε- 
ποέημαι, τουτέστι τῶν φιλίαν ἄδολον συντηρεῖν δυναμένων. 
 (ὦ,1 61) 2 
Ὥσπερ ἐπορδὰν δειπνῶμέν που, τότε πλεῖσεα λαλοῦμεν ἅπαντες. 
Athenaeus vi p. 355 a: xai ὶ μελλόντων ἤδη δειγενεῖν iwi- 
σχεῖν ἐκέλευσεν ὃ ὃ Δάφνος, ἐπειπὼν τὸ ἐκ MaupaxóSov 5 
4fiod»v Mevayévovo ἰαμβεῖον Ὥσπερ ἐπειδὰν κτλ. 





425 ARISTAGORAS. STRATTIS 


9-1 HI—VI (2, 761. 762) 

Antiaiticista p. 85: Βασιλεύς, χωρὶς τοῦ ἄρϑρου. dpt- 
evcyógeg Mouuaxó9q. —— Grammat. Bekkeri p. 404 28. 24»- 
ϑέων: v)» γενικὴν ὁμοίως τοῖς Ἴωσιν οἱ Ἰ᾿Αττικοί — καὶ 
AMoiwstayógag ἸΠαμμακύϑῳ. Eadem Suidas v. ἀνϑέων. — Pho- 
tius p. 530 1. σπεῖρα: 7) συστροφὴ xai τὸ ἄϑροισμα. οὐχ 
ὅπως παρὰ τοῖς τραγικοῖς, ἀλλὰ καὶ ἐν Mouuaxó9q. Ex 
eadem Aristagorae fabula petita videntur quae idem Photius 
habet p. 107 13. Ἱμάντας: τοὺς τῶν ἱστίων. ᾿Αρισταγόρας. 
Et p. 204 13. “ακκόπεδον: τοὺς ὄρχεις. οὕτως ᾿Αριστα- 
γόρας. ta enim pro ᾿νταγόρας scribendum videri indicavi 
Hist. crit. p. 220. 


STRA TTIS 


4A DT .400I 
| (2, 163) 
Vide Hist. crit. p. 224 et fragmenta Pherecratis p. 87. Strat- 
tidis fabula Pherecrateae fortasse fuit διασκευή. 


ANOPOIIOPPAIXTHEZ 
I (2, 763) 
Kai ἐῶν μὲν ἄλλων οὐκ ἐμέλησέ μοι μελῶν, 
Εὐριπίδου δὲ δρᾶμα δεξιώτατον 
διόκναισ᾽ Ὀρέστην, “Ηγέλοχον τὸν Κιννάρου 
μισϑωσάμενος τὰ πρῶτα τῶν ἐπῶν λέγειν. 

Schol. Eurip. Orest. 269: πολλοὲ μὲν οὖν διέπαιξαν τῶν 
κωμικῶν (τὸν ᾿Ηγέλοχον) ᾿Αριστοφάνης καὶ Σεράττις i» Ld»- 
ϑρωπορραίστῃ Καὶ τῶν μὲν ἄλλων κτλ. Vs. 3 vulgo Ὀρέστῃ. 
Correxit Berglerus ad Aristoph. Ran. 805. Κιννάρου Bentleius. 
Vulgo Κινυάρου. 
2 II (2, 764) 

Τῶνδε διδύμων τῶν ἐχγόνων σεμιδάλεδος. 

Athenaeus III p. 127 d: καὶ σεμιδάλεως δὲ μέμνηται... 
Σεράττις ἐν ᾿Ανϑρωπορραίστῃ xai “Αλεξις ἐν ᾿Ισοστασίῳ. τὴν 
γενικὴν δὲ σεμιδάλιδος εἴρηκεν ὃ Σεράττις ἐν ἐῷ αὐτῷ δρά- 
ματὶ οὕτως Τῶνδε διδύμων ἐκγόνων σεμιδάλιδος. Pollux VI 
75: Σεράττις δὲ καὶ τὴν γενικὴν εἴρηκε σεμιϑάλεδος. Αἀ- 
didi τῶν. 





STRATTIS 409 


4 T d dd NTH 
I (2, 764) 3 
Καὶ τὴν “αγίσκαν τὴν "Iooxodzovg παλλακὴν 
εὑρεῖν μὲ συκάζουσαν, eL)" ἥκειν ταχύ 
τὸν αὐλοτρύπην αὐτόν. 

Isocratis vita ἃ Mustox. edita p. 256 West. σχώπτουσε δ᾽ 
αὐτὸν oi κωμικοὶ ἐπὶ τῇ “αγίσκῃ, ὧν εἷς ἔστι καὶ Σεράττις 
λέγων ταῦτα ἐν ᾿Αἀταλάντῃ Καὶ τὴν “αγίσκην κτλ. Athenaeus 
XII p. 592 d: Ἕρμιππος προβαίνοντά φησι τῇ ἡλικίᾳ τὸν 
ἸἸσοκράτη ἀναλαβεῖν 4ayicxav τὴν ἑταίραν εἰς τὴν οἰκίαν, ἐξ 
ἧς καὶ γενέσθαι αὐτῷ ϑυγάτριον. μνημονεύει δ᾽ αὐτῆς Σεράτ- 
τες ἐν τούτοις Καὶ τὴν “1αγίσκαν κελ. Cfr. Harpocratio p. 
118 15. Apud Athenaeum et Harpocrationem postrema ita scripta 
sunt: ἰδεῖν ue συκάζουσαν εὐναίαν Fri, τόν τ᾽ αὐλοτρύπην 
αὐτόν, unde Sauppius εὑρεῖν ue συχάζουσαν εὐναίαν ἕτι, τόν τ᾽ 
αὐλοτρύπην αὐτὸν εἶθ᾽ ἥκειν ταχύ. Vs.3 pro αὐλότρυπον ex 
Athenaeo et Harpocratione scripsi αὐλοτρύπην.  Respioit locum 
Plutarchus vit. decem orat. p. 836 e: 09e» eig τοὺς αὐλοὺς xe- 
κωμῴδηται ὑπὸ "douotogavovc xai Σεράττιδος. Pollux IV 71: 
καὶ αὐλοτρύπης, ὡς ἡ κωμῳδία. Suidas v. Φιλίσκος, ἐγένετο 
δὲ πρότερον αὐλητὴς παραδοξότατος. διὸ καὶ αὐλοτρύπην 
᾿Ισοχράτης αὐτὸν ἐκάλει. 

II (2, 7060) 4 
Ὑπογάστριον ϑύννου τι κἀκροκώλιον 
δραχμῆς ὕειον. 

Athenaeus VII p. 302 d: ἐπαινεῖται δὲ τοῦ ἰχϑύος τούτου 
τὰ ὑπογάστρια . . . . Στράττις ᾿ἀταλάντῃ Ὑπογάστριον κτλ. 
Scripsi τὸ pro τὸ ex IX p. 399 d, ubi primus versus iteratur. 

I (2, 766) , 

Schol. Aristoph. Ran. 146: τινές φασι τῷ σκῶρ πρῶτον 
κεχρῆσϑαι Σεράττιν ἐν ᾿ἀταλάντῃ δράματι. ψεῦδος δέ" πολλῷ 
γὰρ ὕστερον τῶν Βατράχων ἡ ᾿Αταλάντη Στράττιδος δεδίδακται. 
Eadem fere Suidas v. σχῶρ. Vulgo scribitur σκώρ. V. Lobeckii 
Paral. p. 77. 

IV V (2, 766) T 

Buides, Ζ“Ζιφροφόροι: Στράτεις à» ““ταλάνταις. Sohol. 
Ven. Aristoph. Pac. 347: ὃ δὲ δεύτερος ((Dopguitev) ἣν κωφός" 
μέμνηται καὶ Xvodvrig. τρίτος μοιχύς" Κρατῖνος 4saAdvzg: 
τέταρτος Κροτωνιάτης ἀρχαῖος" Koavivog Τροφωνίῳ. Apertuni 
est Atalantae memoriam ad Stratidis nomen spectare, 


480 STRATTIS 
8, 9 εὐ VI Wil (2, 166. 167) 


Hesychius s. v. Διονυσοκουροπυθώνην. τὸν γὰρ Διονύσιον 
κουρέα ὄντα κωμῳδεῖ. κουρεὺς δὲ ἦν πρὸρ πάππου, tóc δηλοῖ 
ὁ τὰς ᾿Αἀταλάντας συνθείς. 8080). Aristeph. Av. 1294: μγη- 
μογνεύξε αὐτοῦ (Ὀπουντίου) μέγα ῥύγχος ἔχοντος καὶ ὃ τὰς 
MreAdrrag γράψας καὶ Εὔπολις ἐν Ταξιάρχοις. 


ΖΩΠΥΡΟΣ ΠΕΡΙΚΑΙΟΜΕΝΟΣ 
10 | (2, 161) 

Heeychius: Οὐ μάλα xixxoc (cod. οὐμαλακικκάς): reagot- 
μία τὸ μηδὲν σημαίνουσα. ὠνήτης δὲ wxwdg (cod. xoxwdg) 
οὐ μάλα φαίνεται. xai Σεράϊξτις ἐν Ζωπύμῳ σεεριναεύμένῳ 
Τῶν οὐ μάλα τέϑηκα κεκυχκᾶν ἐπικρατῇ. Praeter 
᾿Ἐπινφάτη in his nihil certum. 


! ΙΦΙΓΕΡΩΝ 
Vide fragmenta Apollophanis. 


KA4dA4IHlHIAHZ 
" |». | (ἢ 167) 
αΑὐτίχα δ᾽ ἥρπασε 
τεμάχη ϑερμάς ve κάπρου φλογίδας 
κατέβρυξέ ve mav9' ἅμα. 

Alhenaeus XIV p. 656 ": τὰ δὲ ὀπτὰ χρέα καλεῖται φλο- 
γίδες. Στράττις γοῦν ἐν Καλλιππίδῃ ini τοῦ “Ηρακλέους 
φησίν Αὐτίκα κτλ.  Revocavi ad anapaestos οἱ κατέβρυξε 
scripsi pro ἔβρυχϑ. 
£2 II (2, 768) 

Athenaeus VII p. 304 b: μνημονεύει. δὲ τῶν ϑυννέδων 
xal Στράττις ἐν Καλλιππίδῃ. 

De slio loco fortasse ad hanc fabulam referendo dixi Hist. 


crit. p. 227. 
| | KINHZIAZ 
i3 Ι (2, 768) | 
Τὰ δ᾽ ἀλφιϑ᾽ ὑμῖν κῶς ἐπώλουν; B. τεττάρων 
δραχμῶν μάλεσεα τὸν κόφινό».. ««(. τί λέγεις; μέτρῳ 
ἐχρῶνεο κοφίνῳ; | 
Pollux IV 169: o) μόνον δὲ ποτύλη καὶ ὑγρῶν ἣν καὶ £5- 
οῶν “μέτρον, ὡς 'τολλαχύόϑεν 7) κωμῳδία ὑποδηδοῖ, ἀλλὰ «ej κό- 
guvog, μέτρον Βοιώτιον, ἄμφω μεεροῦν. Σεράτεις γοῦν φησιν 





STRATTIS 481 


ἂν τῷ Κινησίᾳ Τὰ δ᾽ ἄλφιϑ᾽ ὑμῖν — χοφίνῳ ἢ τοῦτ᾽ 
αὖῦϑ᾽ ὅτι οἴνου κόφινος δυνάμενος τρεῖς χόας πυρ- 
ρῶν (πυρῶν) ταῖς κοφίναις ταὐτὰ ταῦτα δυνάμενος. 
Ita haec habentur in cod. Par. ἃ apud Bekkerum, indicata posi 
κοφίνῳ ἢ novem decemve literarum lacuna. Haec postrema non 
expedio. 
II- (2, 768) T 
«λμυρόν 9' ὕδωρ, 
ἕτερόν τε λεπτὸν ἐν ἁλίᾳ κεχομμένον. 
Pollux X 169: xai ἁλέα δὲ σκεῦός τι ἦν πύξινον, ᾧ τοὺς 
ἅλας ἐντρίβουσιν . . . Στράττις δὲ ἐν Κινησίᾳ «Αλμυρόν 9? 
ὕδωρ κτλ. Vs.2 forsan κέγχρον ve scribendum. 


HUI IV (2, 769) 15. 48 

Polux X 189: Στράττις ἐν τῷ Κινησίᾳ τὸν Σαννυρίωνα 

διὰ τὴν ἰσχνότητὰ κάνναβον καλεῖ. Harpocratio p. 111 25: 

Σεράττις ὅλον δρᾶμα ποιήσας εἰς αὐτόν, ὅπερ ἐπεγράφη Κι- 
γνησίας, ἐν ᾧ καὶ τὴν ἀσέβειαν αὐτοῦ κωμῳδεῖ. 


V (2, 169) od? 

Athenaeus XI p. 551 d: ἮΙ δὲ Ὄντως μακρότατος xai 

λεπτότατος ὃ Κινησίας, elg ὃν xai ὅλον δρᾶμα γέγραφε Στράτ- 

τις, Φϑιώτην ᾿Αχιλλέα αὐτὸν καλῶν, διὰ τὸ £y τῇ αὑτοῦ 

ποιήσει συνεχῶς τὸ Φϑιῶτα λέγειν. παίζων οὖν εἰς τὴν ἰδέαν 
αὐτοῦ ἔφη Φϑιῶτ' ᾿ἀχιλλεῦ. 


VI (2, 169) ^ β 
Schol. Aristoph. Av. 1569 de Laespodia εἶχε δὲ καὶ περὶ 
τὰς κνήμας αἰτίας τινάς, ὥς φησι Στράττις ἐν Κιγησίᾳ. 


VII VII (2, 710) 19. 20 

Schol. Aristoph. Plut. 550 ὑμεῖς y οἵπερ xai Θρασυβούλῳ 
Διονύσιον εἶναι ὅμοιον] μήποτε ὅ ἀξιωματικὸς καὶ αὐϑάδης, 
ὡς Στράττις ἐν τῷ Κινησίᾳ. Διονύσιος δὲ 0 μέν τις φαίνε- 
ται μαινόμενος, ὃ δέ, ὡς ἔοικεν, ἰχϑυοπώλης.  — Erotianus 
p. 216 de καμμόρῳ, medicamento refrigeratorio, disserens: ἐφ᾽ 
ἱδρῶσι δὲ παραλαμβάνει Στράττιν ἔν κυνηγοῖς (leg. Κινησίᾳ) 


λέγοντα. 
. ΙΧ (5,53) s 9f 
Schol. Ariet. Ran. 404. xai Σεράτεις ἐν τῷ. εἰς αὐτὸν δρά- 
ματι ig σκηνῆ μὲν τοῦ χοροκτόνου Κινησέου. Rorsen ἔφη" 
Xam») μόν ἐστιν δε τοῦ yogoxtóvov  Κινησέου. 


432 STRATTIS 


4 H M N O M E 4A .4 
22 I (2, 711) 
Ἑρμῆς, ὃν ἕλκουσ᾽ οἱ μὲν ἐκ προχοιδίου, 
oí δ᾽ ἐκ καδίσκουν γ᾽ ἴσον ἴσῳ κεκραμένον. 

Athenaeus XI p. 473 c: μνημονεύει τοῦ καδίσκου καὶ Στράετ- 
τις ὃ κωμικὸς ἔν “ημνομέδᾳ λέγων οὕτως “Ἑρμῆς κτλ. Idem 
I p.32 b: Ἑρμῆς δ᾽ εἶδος πόσεως παρὰ Στράττιδι, quae re- 
petiit Eustathius ad Od. p. 1410 64. Vs.2 γ᾽ addidit Fritzschius 
Quaest. Arist. I p. 269. Porsonus σ᾽. 

1 H (2, TH) 
Πολλοὺς ἤδη μεγάλους τε φάγρους ἐγκάψας. 

Athenaeus VII p. 327 e: μνημονεύει τοῦ φάγρου καὶ Σεράτ- 
τις ἐν “ημνομέδᾳ Πολλοὺς κελ. Scripsi ἤδη pro δή. 

" UI] (2, 714) 
Χῖος παραστὰς Κῷον οὐκ ἐᾷ λέγειν. 

Schol. Platonis Bekk. p. 320: τῶν δὲ βόλων ὃ μὲν τὰ Ἐξ 
δυνάμενος Κῷος καὶ ξξίτης ἐλέγετο, Χίος δὲ ὁ τὸ ἕν, καὶ 
χύων. λέγεται δέ τις καὶ παροιμία ἀπὸ τούτου οἷον Xiog 
παραστὰς Κῷον οὐκ ἐάσω" ἀφ᾽ οὗ καὶ Σεράττις “Διμγοπέ- 
δαις Xiog παραστὰς κτλ. Habet etiam Eustathius ad Odyss. 
p. 1397 41. 

25 IV (2, 772) 
“Ὑποδήματα 
σαυτῷ πρίασϑαι τῶν ἁπλῶν. 

Harpocratio p. 26 5: ἁπλᾶς Δημοσθένης κατὰ Κόνωνος. 
Καλλίσερατός φησι τὰ μονόπελμα τῶν ὑποδημάτων οὕτω xa- 
λεῖσϑαι. Σεράττις “ημνομέδῳᾳ “Ὑποδήματα κτλ. σαυτῷ quat- 
tuor codices pro σεαυτῷ. 


MAKEAONES H ILAYZANILAZ 
36 I (2, 772) | 
^ Τὸν πέπλον δὲ τοῦτον 
ἔἕλκουσ᾽ ὀνεύοντες τοπείοις ἄνδρες ἀναρίϑμητοι 
εἰς ἄκρον ὥσπερ ἱστίον τὸν ἱστόν. 
Harpocretio p. 176 12: τοπεῖα λέγουσι τὰ σχοινία. Σεράτ- 

εἰς Ἰπακεδόσι Τὸν πέπλον δὲ τοῦτον κτλ. Etymol. M. p. 762 
20: Σεράττις Ἰϊαχεδόσι Τὸν πέπλον δὲ τοῦτον ξἕλχουσε δε- 
σμεξύοντοες vong ἄνδρες. Non aliter Phólius p. 595 18 nisi 
quod habel τοπέρις, et-Suidas v. correo», Vs. 2 legebatur ὅλα 





STRATTIS 439 


x0vct δεσμεύοντες, pro quo Harpocrationis codices praeter unum 
D habent ἕλκουσι δονεύοντες, quod quum olim in δεσμοῦντες 
mutassem, recepit eam coniecturam Bekkerus. Nunc reposui 3A 
xovg  óvevovteg.  Cír. Boeckh. Nav. inscr. p. 144. Vs. 3 
ἑστὸν Dobraeus Advers. | p. 589 pro eig τόν. Sed praeterea 
ἑστίου, quod vulgo legitur, mutandum erat in ἱστίον. 


π (2, 773) - 
Ἢ σφύραινα δ᾽ ἐστὶ τίς; 
B. κέστραν μὲν ὕμμες ὠττικοὶ κικλήσκετε. 

Athenaeus VII p. 323 b: Στράττις γοῦν ἐν ]ακεδόσιν &po- 
μένου τινὸς ᾿Αττικοῦ ὡς ἀγνοοῦντος τὸ ὄνομα (σφύραινα), xai 
λέγοντος Ἢ σφύραινα δ᾽ ἐστὶ τίς; φησὶν ὃ ἕτερος Κέστραν κτλ. 

II (2, 773) 28 
Ὑπογαστριά 9^ ἡδέα ϑύννων. 

Athenaeus VII p. 3026: ἐν δὲ Πακεδόσιν (Στράττις ἔφη) 
“Ὑπογάστριά᾽ 9^ ἡδέα ϑύννων. 

IV (2, 713) 29 

Anliatticista p. 108 29. ἡακεδόνισσαν: τὴν γυναῖκα. 
Στράττις Maxedóot. 

Y Q, T4) "—* 
4. Εἰσὶν δὲ πόϑεν oi παῖδες αὗται καὶ τίνες; 
B. »vvi μὲν ἥκουσιν Πεγαρόϑεν, εἰσὶ δέ 
Κορίνϑιαι" og uev ἡδὲ Μεγακλέους. 

Athenaeus ΧΙ p. 589 a: Στράτεις δ᾽ ἐν Πακεδόσιν ἢ 
Παυσανίᾳ Κορινθίαν αὐτὴν (Leida) εἶναί φησι διὰ τούτων 
Εἰσὲν δὲ πόϑεν αἱ παῖδες κελ. Vs. 1 πόϑεν Schweighaenserus 
et Porsonus ad Aristoph, Av. 521 pro ὅϑεν. Vs. 2 libri wy; 
Vs. 9 ἥδε Μεγακλέους Porsonus. A ἡ μέγα xÀéog ἰδέ. B ἡ 
μέγα κλέος idi. P 7 μέγα κλέος idu . . . VL ἡ μέγα κλέος. 


VI (2, T4) T 
Πινιχτόν τὶ τοίνυν « 4 ἔστω GOL συχνόν 


τοιοῦτον. 


Athenaeus IX p. 396 ἃ: Στράτεις ebmev . . ἐν ϊακεδόσιν 
ἢ Κινησίᾳ Πνικτόν τι τοίνυν ἔσεω σοι συχνὸν τοιοῦτον. For- 
tasse ὄψον excidit. Pro Κινησίᾳ fortasse legendum Παυσανίᾳ. 
Cfr. Hist. crit. p. 231. 
Υ (ὦ, 714) 32 
πολλῶν φλυάρων καὶ toc» ἀντάξια, 
| οὃς βόσκεϑ᾽ ὑμεῖς ἕνδκα τῶν dxvmrégu. 
Comici graeci 28 





433 STRATTIS 


- Athenaeus XIV p. 654 f: Ὅτι δὲ καὶ τιϑασοὺς εἶχον αὖ- 
τοὺς (pavones).Z» ταῖς oixéeug Στράτεις παρίστησιν à» llov- 
σανίᾳ δεὰ τούτων Πολλῶν φλυάρων κελ. 


MYPMIAONEX 
33 (2, 715) 
"Ev τοῖς βαλανείοις προκέλευϑος ἡμέρα 
ἁπαξάπασα γῆς στρατιαὶ σιδαρέων. 

Pollux IX 78: Βυζαντίων γε μὴν σιδήρῳ νομιζόντων ἦν 
οὕτω καλούμενος σιδάρεος νόμισμά τι λεπτόν, ὥστε ἀντὶ τοῦ 
"molo μοι τριῶν χαλκῶν" λέγειν “πρίω μοι τριῶν σιδαρέων." 
ὅϑεν καὶ ἐν τοῖς Στραάττιδος Πυρμιδόσιν εἴρηται Ἔν τοῖς βαλα- 
γείοις xvÀ. Vs.1 possis τοῖσι. Vs. 2 Hemsterhusius ouódeo:. 


M ἢ 4d E.I .4 
"E I (2, 115) 

Καὶ λέγ᾽ ὅτι μύρον αὐτῇ qépeic 
τοιοῦτον, οἷον οὐ Μέγαλλος πώποτε 
ἥψησεν, οὐδὲ Zswíag «Ἰἰγύπτιος 
οὔτ᾽ εἶδεν οὔτ᾽ ἐκτήσατο. 

Athenaeus XV p. 690: μνημονεύει δ᾽ αὐτοῦ (Megalli) — 
Στράττις ἐν ἸΗηδείᾳ Καὶ λέγ᾽ ὅτι κτλ. Vs. 1 libri μύρον gé- 
ρεις αὐτῇ. Correxit Iacobsius. "Vs. 3 libri “ινίαρ. 

35 0... d Q6) 
Οἷσῆ ᾧ προσέοικεν, ὦ Κρέων, τὸ βρέγμα aov; 
ἐγῴδα" δείνῳ τεερὲὶ κάτ τετραμμένῳ. 

Alhenaeus Xl p.467 e: Σέλφυκος δ᾽ size» ἐχσώμωτος si- 
vot γόνος τὸν δεῖνον, παροτίϑεξαι Σεράτειδος ἐκ Mnósiag 
Οἶσϑ᾽ ᾧ προσέοικεν κτλ. 

36 UII (2, 116} 

Harpocratio p. 130 7 Ῥῆυσῶν λείαν. — κέχρηνται δὲ τῇ 
παροιμίᾳ ἄλλοι τὸ καὶ Σεράτεις ἐν Modelo κωὲ Σιμωνίδης ἐν 
Ἰάμβοις. 

HOT. n10oI 
" I (2, 736) 
' *Yusig ve πάντες ἔξδιτ᾽ ἐπὶ τὸ Πύϑιεον 
ὅσοι πάρεστε, μὴ λαβόντες λαμπάδας 
μηδ᾽ ἄλλο μηδὲν ἐχόμενον Φιλυλλέου. 

Schol. Aristoph. Plut. 1194 de facibus in scenam postulatis: 

ὅτι “Τυκόφρων, ὡς ὃ ᾿Ερατοσθένης φησίν, φήϑη πρῶτον τοῦτον 





STRATTIS 483 


(Aristophanem) δᾷδας ἡτηκέναι" πεποίηκε δὲ xai ἐν !'Exxn- 
σιαζούσαις αὐτό. ἀλλὰ γὰρ Στράττις πρὸ ἀμφοτέρων τούτων 
τοὺς Ποταμίους διδάσκων εἰς Φιλύλλιον ἀναφέρει τὸ πρᾶγμα 
Ὑμεῖς τε πάντες κτλ. 
Hu (2, T?7) 38 
Photius p. 224 23. 4ívov λίνῳ συνάπτειρς: ἐπὶ τῶν τὰ 
αὐτὰ διὰ τῶν αὐτῶν δρώντων" Στράττις Ποτομίοις. Cfr. Sui- 
das s. v. λίνον λίνῳ συνάπεϑις et s. Y. o9 λένον λίνῳ συν»- 
ἅπτεις οἱ Schol. Platonis Bekk. p. 369. | 


III (2, τὴ 89 
Athenaeus VII p. 299 b: Στράττις δ᾽ ἐν Ποταμίοις ἔφη 
ἐγχέλεων ἀνεψιός. 


ΠΥ̓͂ΤΙΣΟΣ 
| (2, 7:18) 40 
* Ἐγῴῷδα τοὐπίνικος ὀργισϑεὶς ἔφη, 
τῷ στόματι δράσω τοῦϑ᾽ ὅπερ yot “έσβιοι. 

Schol. Aristoph. Vesp. 1346: τὸ λεσβιεῖν ἐπὶ τοῦ αἰσχροῦ 
τάττεται, ἐπειδὴ ot “έσβιοι αἰσχρουργοῦσε τῷ στόματι μολυ-: 
νόμενοε.. .- Στράττις ἐν Τρωίλῳ. καὶ ἐν Πυτίσῳ ᾿Ἐγῶδα τοὺ- 
πίνικος ὀργισϑεὶς ἔφη τῷ στόματε δράσω τοῦϑ᾽ ὅπερ [τοῦ 
αἰσχροῦ τάττεται]. lta γεποίαβ; vulgo ἐγὼ δ᾽ ἅτ᾽ ἐπίνικος et 
vs. 2 ταῦϑ'᾽ ἅπερ. Suspicabar ἐγὼ δέ τοὐπίνικος h. e. ἐγὼ 
δέ τοι, Ἐπίνικος eic. quo adiutus Ahrens de Crasi p. 24 forsan 
reclius scripsit ἐγὼ δέ y, οὑπίνικος. Postrema τοῦ αἰσχροῦ 
τάττεται Dindorfius recte delevit. Verba xot. “έσβιοι addenda 
esse praeeunte Flor. Christiano vidit Dobraeus. Fabulae nomem 
Dindorfio e Pausania vel Cinesia corruptum videtur. 


T PO0I 40z 
D (3, 718) u 
ἯΙ μήποτ᾽, ὦ παῖ Ζηνός, ἐς ταὐτὸν μόλῃς, 
ἀλλὰ παραδοὺς τοῖς “«“εσβίριρ χαίρξεν ἔκ. 

Schol. Aristoph. Vesp. 1346: τὸ λεσβιεῖν ἐπὲ τοῦ αἰσχροῦ 
τάτκεταε.. .. Σιράτνεις ἐν Τρωίλῳ Ἧι μήποτ᾽ ὦ παῖ κελ. 

H (2, 719) 43 
Ἐρινὸν οὖν vi» αὐτῆς πλησίον 
vevónxag ὄντα. 

Athenaeus HI p.76 e: τὸ δένδφον, ἡ ἀγρίᾳ συκῇ, ἐξ ἧς τὰ 
ἐρενά, ἐρινὸς κατὰ τὸ ἄρρεν λέγατρι. Στράντες Τρῳέλῳ Ἔρι- 
γὸν xvÀ. Libr éguwo». 

28 * 


436 STRATTIS 


OIJAOKTHTHZ 
T Ι (2, T9) 
Κᾷτ᾽ εἰς ἀγορὰν ἐλϑόντες ἁδρούς 
ὀψωνοῦσιν μεγάλους τε φάγρους 
καὶ Κωπᾷάδων ἁπαλῶν τεμάχη 
στρογγυλοπλεύρων. 
Athenaeus VII p. 327 e: μνημονεύει δὲ τοῦ φάγρου καὶ 
Σεράττις ... ἔν Φιλοχτήτῃ Κᾷτ᾽ εἰς ἀγορὰν κτλ. Vs. 3 libri 
Κωπαΐδων οἱ 4 στρογγυλιπλεύρων. 


A Ill (2, 779) 
Οὐδ᾽ ἐν κοπρίᾳ ϑησαυρὸν ἐκβεβλημένον. 
Pollux VII 184: ἀπὸ δὲ τῶν κοπρίων παρὰ τοῖς πλείστοις 
oí βολεῶνες. Στράττις δ᾽ ἐν τῷ Φιλοκτήτῃ φησὶν Οὐδ᾽ ἐν 
κοπρίᾳ κτλ. 


ΦΟΙΝΙΣΣ . 1 
45 I (2, 780) 
Παρφαινέσαι δὲ σφῷν τε βούλομαι σοφόν" 
ὅταν φακῆν ἕψητε, μὴ ᾿πιχεῖν μύρον. 
Athenaeus IV p. 160b: κατὰ τὴν Στράττιδος τοῦ κωμῳ-- 
διοποιοῦ Ἰοκάστην, ἥτις ἔν ταῖς ἐπιγραφομέναις Φοινίσσαις 
φησί Παραινέσαι κτλ. Aristoteles de Sensu p. 443 ἀληϑὲς 
γὰρ ὅπερ Εὐριπίδην σκώπτων εἶπε Στράττις ὅταν φακῆν 
ἕψητε, μὴ ἐπιχεῖν μύρον. οἱ δὲ νῦν μιγνύντες εἰς τὰ πόματα 
τοιαύτας δυνάμεις βιάζονται τῇ συνηϑείᾳ τὴν ἡδονήν. ἕως 
ἂν ἐκ δύ᾽ αἰσϑήσεων γένηται τὸ ἡδὺ ὡς ἕν καὶ ἀπὸ μιᾶς. 
Ludit Euripidem Phoen. 470. 
46 Il (2, 781) 
Et9? ἥλιος μὲν πείϑεται τοῖς παιδίοις 
ὅταν λέγωσιν “ἔξεχ᾽ ὦ φίλ᾽ ἥλιε 
Pollux IX 123: 7 δὲ ἔξεχ ὦ φίλ᾽ ἥλιε παιδιὰ κρότον ἔχει 
τῶν παίδων σὺν τῷ ἐπιβοήματε τούτῳ, ὁπότ᾽ ἂν νέφος &ni- 
δράμῃ τὸν ϑεόν. ὅϑεν xai Σεράττις i» ταῖς Φοινίσσαις El? 


et 


ἥλιος κτλ. Cfr. Zonaras s. v. ἐξέχειν.  Ludit Eurip. Phoen. 556. 


"E π (2, 81) 
Ἐυνίετ᾽ οὐδὲν πᾶσα Θηβαίων πόλις. 
οὐδέν ποτ᾽ ἄλλ᾽" ot πρῶτα μὲν τὴν σηπίαν 
ὀπισϑοτίλαν, ὡς λέγουσ᾽, ὀνομάζετε, 
τὸν ἀλεκτρυόνα δ᾽ ὀρτάλιχον, τὸν ἰατρὸν δέ 


STRATTIS 431 


9 σάχταν, βέφυραν τὴν γέφυραν, vxo. δέ 
τὰ σῦχα, κωτιλάδας δὲ τὰς χελιδόνας, 
τὴν ἔνϑεσιν δ᾽ ἄκολον, τὸ γελᾶν δὲ κριδδέμεν, 
γεασπάτωτον δ᾽ ἤν τι νεοκάττυτον ἧ. | 
Athenaeus XIV p. 621f: ὅτε δὲ καινουργοῦσι κατὰ τὰς 
φωνὰς ot Θηβαῖοι, Στράττις ἐπιδείχνυσιν ἐν Φοινίσσαις διὰ 
τούτων Ξυνίετ᾽ οὐδὲν κτλ. Partem loci ex Atlienaeo apposuit 
Eustathius ad Odyss. p. 1818 2. Vs. 3 vulgo ὀπειτϑοτίλαν. 
Eusteithius ὀπισϑοτίλαν. ldem C inter lineas. Neque aliter 
Photius p.341 18. Ὀπισϑοτείλαν: τὴν σηπίαν ot. Βοιώτιοι" 
ὄπεισϑεν ἀποτιλῶσαν. ltem Hesychius, Ὀπισϑοτίλα: σηπία. 
Ibidem libri λέγουσιν. "Vs. 4 Lobeckius ὀρταλιδέα, τὸν ἰατρὸν 
αὖ σάκταν. Malim ὀρτάλιχον, ἰατρὸν δὲ δὴ σάκταν, vel ὀρτά- 
λεχα, τὸν ἰατρὸν δὲ δή. lbidem βέφυραν scripsi pro eo quod 
codd. habent βλέφυραν δέ. Vs.'"! δὲ κριδδέμεν Valcken. Epist. 
ad Roev, p. LXXVI. Vulgo δ᾽ ἐκχχριδέμεν. Codices fere δὲ 
ἐκχρεδαίωμεν. Vs. 8 veoxdvrvzov ἢ Schweighaeuserus. vsoxet- 
vvzo» VL γνεοκαττυτόνη Α. 


IV (2, 782) 16 
Erolianus p. 244. ““εβηρίδος: ὑμενώδους ἀποσύρματος, 
ὅπερ ἐστὲ τὸ τῶν ὄφεων λεγόμενον γῆρας, ὡς καὶ Moiroga- 
νης ἐν ᾿Αμφιαράῳ καὶ Στράττις ἐν Φοινίσσαις. Probabile est 
Sirattin usum esse proverbio τυφλότερος (χενώτερος, γυμνότε- 
gog) λεβηρίδος. 
V VI (2, 783) 49. 50 
Polux X 183: δεσμῷ δ᾽ àv ἐοίχοιδν ai στραγγαλίδες, 
Στράττιδος ἐν Φοινίσσαις εἰπόντος Οὐδὲ σχοινία, οὐδὲ 
στραγγαλίδες εἰσί. Forsan οὐ σχοιν. — Athenaeus XV 
p. 699 e: μνημονεύει τῶν γραβίων xo « «.« ἐν Φοινίσ- 
σαις. Schweighaeuserus xai Στράττις ἐν Φοινίσσαις. Αἱ Phoe- 
ηΐβ889 docuit etiam Aristophanes. 


ΧΡΥΣΙΠΠΟΣ | 

I (2, 783) 51 

Ei μηδὲ χέσαι y αὐτῷ σχολὴ γενήσεται, 

μηδ᾽ εἰς ἀσωτεῖον τραπέσϑαι, μηδ᾽ iav 

αὐτῷ ξυναντᾷ τις, λαλῆσαι μηδενί. 

Athenaeus IV p. 169 a: τὸ μὲν ἀσώτιον ἔχεις παρὰ Στράτ- 
τιδὲ ἐν Χρυσίππῳ λέγοντι οὕτως Εἰ μηδὲ κτλ. Vs. 2*scripsi 
ἀσωτεῖον. Libri ἀσώτιον. μηδ᾽ δὰν Dindorfius, VL μηδέ γ᾽ 


2, 


à», BP μὴ δ᾽ à». 


438 STRATTIS 


T H (2, 788) 
Πρόσαγε τὸν πῶλον ἀτρέμα προσλαβών, 
τὸν ἀγωγέα βραχύτερον" οὐχ ὁρᾷο ὅτε 
ἔτ᾽ ἀβολός ἔστε; 

Pollux X 55: ἀγωγεύς. Ó γοῦν Στράτεις ἂν Χρυσίσετεῳ 
Aéyet Πρόσαγε τὸν πῶλον xvÀ. Respicit Phrynichus Bekk. 
V. 22 21 Στράτεις δὲ τὸν ἵππου ἱμάντα, ᾧ ἐφέλκεται xoi 
ἐπάγεται, ἀγωγέα λέγει. Vs. 3 addidi ἔτ᾽. Possis etium ao- 
Aog ἔτ᾽ ἐστί, vel curh. Toupio Emend. IV. p. 387 ἔστ᾽ ἄβολος. 


Dy X 4 zT 4I 
58 D (2, 184) 
Οἶνον yàg πιεῖν 
οὐδ᾽ ἂν εἷς δέξαιτο ϑερμό», ἀλλὰ πολὺ τοὐναντίον 
ψυχόμενον ἐν τῷ φρέατι καὶ χιόνι μεμιγμένον. 

Athenaeus III p. 124 d: ὅτι δὲ xai τὸν οἶνον ἔψυχον ὑπεὲῤ 
τοῦ ψυχρότερον αὐτὸν στίνειν Σεράττις φησὶν à» Ψυχασταῖς 
Οἶνον γὰρ πιεῖν κελ. Vs. 8 xai anle χιόνε addidit Porsonus. 
T H (2, 784) 

«di δ᾽ ἀλεχερυόνες ἅπασαι 
καὶ τὰ χοιρίδια τέϑνηκε 
| καὶ τὰ uxo ὀρνέϑια. 

Athenaeus IX p. 373 f: τὸν δ᾽ ἀλεχγρνόνα οἱ ἀρχαῖοι καὶ 
ϑηλυκῶς εἰρήκασι --- Στράττις Ψυχασταῖς «Αἱ δ᾽ ἀλεχτρυόνες 
κτλ. Ex Athenaeo Eustathius Od. p. 1479. 

55 IIl (2, 785) 
Ὃ δέ τις ψυκτῆρ᾽, ὁ δέ vig κύαϑον 
χαλκοῦν κλέψας ἀπορῶν κεῖται, 
κοτύλη δ᾽ ἀνὰ χοίνικα μάττει. 

Athenaeus XI p. 502 e de poculo ψυκεὴρ dicto agens: Σερᾶάτ- 
τις ἹΡυχασταῖς Ὃ δέ vic ψυχτῆρα κτλ. Versu tertio vulgo xo- 
τυλίδ᾽. B κοτύλη δ᾽. Dobraeus Adv. Wl p. 385 κοτύλῃ δ᾽. 


56 IV (2, 785) 
Σανγυρίωνος σκυτίνην ἐπικουρίαν. 
Athenaeus XII p. 551 c. περὲ δὲ τοῦ Σαννυρίωνος καὶ Στράτ- 
τις ἐν Ψυχασταῖς φησε Σαννυρίωνος σκυτίνην ἐπικουρίαν. 
δ Ὁ: V (2,1780) — 
Πῶς ἂν κομίσειέ uoi τις 
ϑυμαλώπων ὧδε μεστὴν ἐσχάραν; 








STRATTIS 439 


Pollux X 101: xai μὴν ἐσχάραν εἴποις ἂν τὸ ἀνϑράκιον 
τοῦτρ, καὶ ξαχάριον . . καί που καὶ ἐσχαρίδα. ὃ δὲ Σεράττιρ 
ἂν Ψυχασταῖς φησι Πῶς ἂν κομίσειέ μοί τις ϑυμαλώπων 008 
μεστὴν ἐσχάραν. [n codicibus nec πῶς ἂν nec τις legi vide- 
tur. Forsan igitur χομίσεεξ μοι | τάχα ϑυμαλώπων. Sin co- 
dicum fide nituntur verba πῶς ἂν et τις, malim πῶς τις ἂν 
κομίσειέ uot | τάχα. Elmslelus ad Aristoph. Ach. 321 λιβανω- 
τὸν ἔνδοϑεν vic ἂν κομίσειέ μοι, | καὶ ϑυμαλώπων xtA. 


VI (2, 786) | 68 

Pollux X 127: ϑολία πλέγμα τι ϑολοειδὲς ἐπὶ σκιᾷ, καὶ 
διπείς, καὶ σκιάδιον, ὃ καὶ σκιάδα ἂν εἴποις" οὕτω γὰρ καὶ 
τὸ Διονύσου σκιάδιον καλεῖται. καὶ πτερὸν δὲ τὸ σκιάδιον 
οὗ κωμῳδοποιοὶ καλοῦσι. ὃ δὲ Στράττις προειπὼν διπέδα 
ἐπήγαγε εἴτε σκιάδιον. Id rectius fortasse scribitur σχιάϑδειον. 


EX INCERTIS FABVLIS 
I (2, 787) 59 
ΠΙρασοκουρίδες, αἱ καταφύλλους 
ἀνὰ κήπους πεντήκοντα ποδῶν 
ἴχνεσι βαίνοτ᾽ ἐφαπεόμεναι 
ποδοῖν σατυριδέων μακροκέρκων 
5 χοροὺς ἑλίσσουσαε παρ᾽ ὠκίμων 
πέταλα καὶ ϑριδακινίδων 
εὐόσμων τὲ σελίνων. 
Athenaeus II p. 692a: ϑριδακινέϑας δ᾽ εἴρηκε δεράττιες Πρα- 
σοκουρίδες κτλ. "Vs.1 καταφύλλους pro κατ᾽ εὐφύλλους Valcke- 
narius Diatr. Eurip. p. 291. 


| Hl (2, 180) do 

Γαλῆν ὁρῶ. B. ποῖ, πρὸς ϑεῶν, moi ποῖ γαλῆν; 

44. γαλῆν. B. ἐγὼ δ᾽ ᾧμην σε γαλῆν λέγειν ὁῤῶ. 
Schol. Ald. Arist. Ran. 303: τοῦτον (Hegelochum histrionem) 
δὲ xai ὡς ἀτερπῆ τὴν φωνὴν Πλάτων σκώπτει. καὶ Στράττις 
Ποῖ ποῖ, πρὸς ϑεῶν, ποῖ ποῖ γαλῆν; γαληνά, ἐγὼ δὲ μην 
σε γαλῆν λέγειν δρῶ. ex Schol. Eurip. Orest. 269: Στεράττις ἐν 
᾿ἀνϑρωπορραίστῃ — καὶ ἐν ἄλλοις παίζων φησί Hoi ποῖ γα- 

λῆν ὑρῶ, ποῖ ποῖ, πρὸς ϑεῶν, γαλῆν γαληνά. Correxi haec. 


HI (2, 788) T 
Olvog καχύζει τοῖς ὁδοιπόροις πιεῖν. 
μόλας Σχιάϑιος ἴσον ἴσῳ κεκραμέγος. 


440 STRATTIS. 


Athenseus | p. 30f: Zrodvrig δὲ τὸν “Σκειάϑιον ἐπαινεῖ 
Olvoc κοκκύζει «vÀ. BCD χοκκίζϑε. Inepte Eustathius p. 1770 
12 hünc locum respiciens: τὸ δὲ κοκκύζειν κωμικῶς ἀντὶ τοῦ 
ἔδειν ἀπὸ τοῦ κόκκυγος. Scripsi κοχύζοι. 


ὃς IV (2, 188) 
Τί ὅτι ὥσπερ oí σταδιοδρόμοι προανίστασαι; 

Pollux ΠῚ 146: τὸ δὲ προεχπηδᾶν προανίστασϑαι Στράτ- 
τις εἶπε Τί ὅτι ὥσπερ οἱ σταδιοδρόμοι προανίστασαι. For- 
tasse scribendum τέ ποϑ᾽ ὥσπορ. 

63 (7 V (2, 788) 
Τὰ ϑυγάτρια 
περὶ τὴν λεκάνην ἅπαντα περιπεπλιγμένα. 

Pollux II 172: τὸ διαβαίνειν ot ποιηταὶ ἀμφιπλίσσειν λέ- 
γουσι, καὶ τὸ περιβάδην ἀμφιπλίξ — διὸ καὶ Στράτεις Τὰ 
ϑυγάτρια.. . . περιπεπλιγμένα, τουτέστι διασχόντα τὰ σχέλη. 


" VI (2, 789) 

Etymol. M. p. 803 47: φῴξειν σὺν τῷ £& σημαΐνει τὸ καί. 
ety. Στράττις ᾿Αλλ εἰ μέλλεις ἀνδρείως φῴζειν ὥσπερ μύ- 
στακα σεαυτόν. Zonaras p. 1838. φῴζω τὸ καίω σὺν τῷ δ 
Σεράττις 14AX el μέλλεις ἀνδρείως φῴζειν. — Porsonus append. 
ad Toupii Emend. p. 506 ἀλλ᾽ εἰ μέλλεις, εὖ κἀνδρείως φῴζειν 
ὡς μύστακα σαυτόν. Μεῖϊας Reisigius Coniect. p. 313 ἀλλ᾽ ei 
μέλλεις, εὖ κἀνδρείως | φῴζειν dorso μύσταχα σαυτόν. Suf- 
ficit ἀλλ᾿ εἰ μέλλεις ἀνδρείως | φῴζειν ὥσπερ μύστακα σαυτόν, 
aut media in μύστακα producta, φῴζεεν μύστακα σεαυτόν. 


es VII (2, 789) 

Hesychius, Κολεκάνοι: τοῦτο ἐπὶ μήκους σὺν λεπτότητι 
ἐτάσσετο. Σεράττις ἐν τῷ φορτικῷ δραματίῳ τοὺς τί οὐκ 
ἄξει τες ἔξω τὴν ἀποῦσαν μητέρα τῶν διδύμων κο- 
λέκαν λέγων. Pro κολεκάνοι rectius forlasse scribitur xo4o- 
κάνοι, ut alio loco Hesychius, Κολοκάνοι: εὐμήκεις καὶ λεπτοί. 
Quamquam et hoc ex κολοκάγναβοι corruptum videtur. 


" E Vil (2, 790) 

Hesychias, Boóc ἐμβαίνει μέγας. Στράττις εἶπε παρὰ 
τὴν παροιμίαν τὴν “βοῦς ἐπὶ γλώττῃ" Possis ἐπομβαένγει. 
eT IX (ὦ, 790) 

Hesychius; Κάλχας : Σεράττις τὸν ποταμόν quoi», ὅς ἐστε 
τῆς Χαλκίδος (τῆς Χαλκηδονίας sive Χαλκηδονέδος ). Pro 


STRATTIS. THEOPOMPVS 441 


Κάλχας, nisi singularem formam usurpavit Strattis, scribendum 
Καάλχις aut Καλχηδών. V. Arrhianus Eustathii ad Dionys. 803 
el Stephanus Byz. v. Χαλκηδών. 


X—XI (2, 790) 68—T70 
Phrynichus Epit. p. 226. Γελάσεμον: Σεράττιν μέν φασι 
τὸν κωμῳδοποιὸν εἰρηκέναε τοὔνομα. V. Lobeckium. — Zeno« 
bius Il 93. Γαλῇ χιτώνιον: ὁμοία 7 παροιμία αὕτη τῇ 
“οὐ πρέπει γαλῇ κροκωτύν" ἐπειδὴ γαλῆ κατὰ πρόνοιαν 
“Αφροδίτης γυνὴ γενομένη ἐν χιτῶνι κροκωτῷ οὖσα ἐπέδραμε 
μυί. μέμνηται ταύτης Στράττις. : ldem V 35. Ὁ σκνὲψ ἐν 
χώρᾳ: &ni τῶν ταχέως μεταπηδώντων ἡ παροιμία εἴρηται. 
oxvi γάρ ἔστι ϑηρίδιον ξυλοφάγον, ἀπὸ τόπου sig τόπον 
μεταπηδῶν. μέμνηται ταύτης Στράττις. Expectes ἐκ χώρας, 
ut est apud Photium p.522. Sed etiam illad recte habel, axxp 
ἐν χώρᾳ; 
XUI XIV (2, 794) τι. τῷ 
Suidas, Δυσόμοια, ἀνόμοια. Στράττις. — Idem ψ4πε - 
μυϑήσω: ἀντὶ xot ἀπελογήσω. Στράττις. Eadem habet 
Grammat. Bekkeri p. 421 14. 


XV—XWVH (2, 794) ^ 18—15 
Pollux Il 184: xai λισπόπυχγου, áp ᾧ μάλιστα “4ϑηναῖοι 
κωμῳδοῦνται. τὴν δὲ doe ἔχουσαν διάτρ αμὲεν Στρᾶάττις 
ὠνόμασε. Idem ΠῚ 27: ὀνομάζεταϑ δὲ καὶ παρὰ Σεράττιδι 
9d πρόγονος Idem VI 156: Στράττις τοὺς ὁμήλικας sien- 
x&v ὁμοπεέρους. 
XVI—XX (2,7044) ᾿ 16—18 
Photius p. 609 11. Τρῶγες: ϑηρία và ἐν τοῖς ὀσπρίοις. 
οὕτως Στράττις. — ldem p. 214 8. “Ζελεπασμένον: πεπεμ-- 
μένον. οὕτως Στράττις. Hesychius, «““ελεπασμένον : εἰς πέψιν 
ἧκον.  Anlietlicista p. 85 8. ἐκβῆσαι δέ φασι δεῖν λέγειν καὶ 
καταβῆσαι, οὐκ ἐκβιβάσαι. Στράττις. Post οὐκ ἐχβιβάσαι 
supplendum videtur xai καταβιβάσαι. 


THEOPOMPVS 
A4MHTOZ 
(2, 792) | ' 1 
Alhenaeus XV p. 690 a: μνημονεύει. τοῦ μυροπώλου 
τούϊου, τοῦ Πέρωνος, καὶ Θεόπομπος ὃν (δμήτῳ καὶ Ἦδυ- 
χάρξι. ᾿ 





442 THEOPOMPVS 


4 4 0 4 I .4 
2 I (2, 792) 
Τὴν οἰκίαν γὰρ εὕρον εἰσελϑιωὸν ὅλην 
κίστην γεγονυῖαν φαρμακοπώλον Μεγαρικοῦ. 

Pollux X 180: xíosat . . . xai al τῶν φαρμακοπωλῶν ἂν 
καλοῖντο . . . . ὥσπερ που καὶ Θεόπομπος ἐν “(λϑαίᾳ Τὴν 
οἰκίαν γὰρ εὗρον κτλ. 

3 Π (2, 793) 
«“αβοῦσα πλήρη yovaéav μεσόμφαλον 
φιάλην" Τελέστης δ᾽ ἄκατον ὠνόμαζέ νιν. 

Athenaeus XI p. 5011 de poculo μεσόμφαλος dicto: καὶ 
Θεόπομπος δ᾽ ἐν ᾿4λϑαίᾳ ἔφη "ofloDoa — ὠνόμαξζέ viv, ὡς τοῦ 
Τελέστου ἄκατον (libri ἄκρατον) τὴν φιάλην εἰρηκότος. Vs.1 
χρυσέαν Piersonus ad Moer. p. 413. Libri χρυσέων, qui vs. 3 
habent ἄκρατον ὠνόμαζεν ἵν. Correxit Porsonus ad Med, p. 34 
Lps. Respicit Grammat. Bekkeri p.971 5. "4xarog: φιάλη, διὰ 
τὸ ἐοικέναι στρογγύλῳ πλοίῳ. οὕτω Θεόπομπος. Videntur 
Dorici hominis verba esse et praeterea φιάλαν scribendum. 


40€ POZ4121.. 
4.5 I NH (2, 198) 
Ὄνος μὲν ὀγκᾶϑ᾽ ὃ ἸΜελιτεὺς Φιλωνίδης. 
"Ove μιγείσης μητρὸς ἔβλαστεν πόλει. 

Schol. Aristoph. Plut. 179: κωμῳδεῖται δὲ (Philonides) ὡς 
εὔπορος xai ὡς μέγας τῷ σώματι καὶ ἠλίϑιας . . . καὶ Θεύ- 
πομπὸς “Αφροδισίοις Ὄνος μὲν ὀγκᾶϑ'᾽ κτλ. Dislinxi in duo 
fragwoenta. Vs. 2 ἔβλαστεν πόλει scripsi pro ἔβλαστε τῇ πόλει. 
6 UI] (2, 794) 

AX ἔντραγε 
τὴν σηπίαν τηνδὶ λαβοῦσα καὶ τοδί 
τὸ πουλυπόδειον. 

Athenaeus VII p. 324 b de sepia pisce: Θεόπομπος z4goo- 
δίτῃ AMAA. ἔντραγε κτλ. 


ΕΙΡΗΝῊ 
I (2, 104) 
Ἡμᾶς δ᾽ ἀπαλλαχϑένταρ ἐπ᾽ ἀγαϑαῖς τύχαις 
ὀβελεφκολυχνίρυ καὶ ξιφομαχαίρας πικρᾶρ. 
Pollux X 118: τὸ δὲ ὀβολοσκολύχνιον στρατιωτικὸν μέντοι 
χρῆμα, εἴρηται δὲ ὑπὸ Θεοπόμπου τοῦ κωμικοῦ ἐν Εἰρήνῃ 


THEOPOMPVYS 443 


Ἡμᾶς δ᾽ ἀπαλλαχϑέντας κτλ. Respicit Athenaeus XV p. 700 e: 
καὶ τάχα τούτῳ (ξυλολυχνούχῳ) ὅμοιόν ἔστε τὸ σταρὰ Θεο- 
πόμπῳ ὑβελισκολύχνιον. Ex Athenaeo Eustathius p. 1571 22. 
1 (2, 795) 8 
Ὁ μὲν ἄρτος 500, τὸ δὲ φενακίζειν προσόν 
ἔμβαμμὰ τοῖς ἄρτοις πονηρὸν γίγνεται. 

Athenaeus ΙΧ p.368 c: οἱ δὲ ᾿Αττικοὶ καὶ ἔμβαμμα λέγου. 
σειν, ὡς Θεόπομπος ἐν Εἰρήνῃ 'O μὲν ἄρτος κτλ. Legebatur 
ὃ μὲν γὰρ ἄρτος. Emendavit Porsonus. 

HI (2, 195) , 
"x9oua, δ᾽ ἀπολωλεκώς 
ἀλεκτρυόνα τίχτουσαν φὰ πάγκαλα. 

Athenaeus IX p. 374 b: καὶ Θεόπομπος δ᾽ ἐν Εἰρήνῃ dni 
τῆς ϑηλείας ἔταξε τὸν ἀλεκτρυόνα λέγων οὕτως ᾿ἄχϑομαι κελ. 
Schol. Aristoph. Nub. 663: o£ ᾿“ττικοὶὺ οὕτω καὶ τὰς ϑηλείας 
ἔχάλουν, ὡς καὶ Θεόπομπος. 

IV (2, 795) ^ (e 
ἹΜᾶζαι, πλακοῦνεες, ἐσχάδες Τιϑράσιαι. 

Athenaeus XV p. 652 f: Θεόπομπος δ᾽ Βἰρήνῃ τὰς Τιϑρα.- 
σίας ἐπαινῶν ἰσχάδας φησὶν οὕτως ἹΜᾶζαι κτλ. 

V (2, 796) u 
Χλαῖναν δέ oor 
λαβὼν παχεῖαν ἐπιβαλῶ daxovixnv. 

Pollux X 124: τὴν χλαῖναν δὲ οὕτως ἐκάλουν ot τῆς κω- 
μῳδίας ποιηταί, μόνα τὰ παχέα ἱμάτια ταύτης τῆς προσηγο- 
ρίας ἀξιοῦντες, ὥσπερ καὶ Θεόπομπος &v Εἰρήνῃ Χλαῖναν dd 
got κτλ. Parliculam δὲ addidit Bentleius. 

VI (2, 796) 12 

Pollux ΠῚ 27: τοῦτον (πατρωὸν) Ὑπερίδης . . . μητρυεὸν 
κέχληκχε, καὶ Θεόπομπος ὁ κωμικὸς ἐν Εἰρήνῃ. Photius p.268 
22. μητρυῖον (sic): Θεόπομπος τὸν πατρωόν. Eustathius ad 
Iliad p. 560 14: καὶ μητρυιὸν oi παλαιοί φασι τὸν πατρωόν, 
ἀρρενωνυμοῦντες τὴν μητρυιάν, καὶ λέγειν οὕτω Θεόπομπος, 
καὶ οἱ κωμικοὶ δὲ μάλιστα κατὰ τοὺς παλαιούς. 


Η 4Y X 4 PHEZ 
I (2, 196) 15 
Καὶ στῆτ᾽ ἐφεξῆς κεστρέων νῆστις χορός 
λαχᾶάνοισιν ὥσπερ χῆνες ἐξενισμένοι. 


444 THEOPOMPYS 


Athenaeus VII p. 308 a: “Ὑπαλαβὼν δὲ υρτίλος, xai σεῆτ᾽ 
ἐφεξῆς, ἔφη, κατὰ τὸν Θεοπόμπου ᾿Ηδυχάρην, κεσερέων κτλ. 


“ II (2, 196) 
"Ev ydo ἐστιν οὐδὲ ἕν, 
τὰ δὲ δύο μόλις ὃν ἐστιν, ὥς φησιν Πλάτων. 

Diogenes: Laert. HI 26: Θεόπομπος ἐν "Hóvyageu "Ey γάρ 
xsÀ. Esdem Hesychius Milesius p.46. Platonis locus est Phaed. 
p. 104. 

15 HI (2, 797) 
| Φέρε σὺ τὰ καταχύσματα 
ταχέως κατάχει τοῦ νυμφίου καὶ τῆς κόρης. 
Β. εὖ πάνυ λέγεις. 

Schol. Aristoph. Plut. 768: ἁπλῶς τῶν ἐφ᾽ ὧν οἰωνίσασϑαί 
τι ἀγαϑὸν ἐβούλοντο καὶ τοῦ νυμφίου, παρὰ τὴν ἑστίαν τραγή- 
ματα κατέχεον εἰς σημεῖον εὐετηρίας" ὡς καὶ Θεύπομπός 
φησιν ἐν Ηδυχάρει Φέρε σὺ xvÀ. Eadem Suidas s. v. κατα- 
χύσματα, qui εἰ ipse εὐετηρίας habet pro εὐπορίας Aldi, et Theo- 
pompi fragmentum verbis εὖ πάνυ λέγεις auctum affert, quae 
utrum Theopompi sint an ex Aristophanis. versu 800 irrepserint 
heud pro certo affirmaverim. Theopompi locum respexerunt Pho- 
tius p. 145 10: κατεχεῖτο δὲ (τὰ καταχύσματα) καὶ τῶν vvlgior, 
φασίν, ὡς Θεόπομπος, et Harpocratio p. 108 7. 

16 ΟΥ̓ (2, 797) 

Athenaeus XV p.690 a: μνημονεύει τοῦ μυροπώλου τοὐ- 
τοῦ, τοῦ ἹΠέρωνος, καὶ Θεόπομπος ἂν “ἀδμήτῳ xai “Ηδυχάρει. 
ΘΗΣΕΙ͂ Σ 
(T . (2, 798) 

"Hus δὲ Μήδων γαῖαν, ἔνϑα καρδάμων 
πλείστων ποιδῖται καὶ πράσων ἀβυρτάκη. 

Eustathius p. 1854 18: οὕτω κεῖται, ὡς ὁ αὐτὸς Διονύσιος 
λέγει, καὶ παρὰ Θεοπόμπῳ ἀβυρτάκη ὑπότριμμά TL δριμὺ 
βαρβαρικὸν διὰ πράσων xoi καρδάμων καὶ κόκκων ó0ag xci 
ἑτέρων τοιούτων. φησὶ γοῦν “Ἥξει δὲ Μήδων xvÀ. Fabulae 
nomen addit Grammat. Bekkeri p. 323, ubi 757 scriptum . pro ἥξει. 
Reposui ἥξεις. ἴρβ6 enim Theseus compellatur. Etiam apud 
Suidam v. ἀβυρτάκη legitur Z&e. — 

15—30 H—IV (2, 798. 799) 

Athenaeus III p. 82e: Φαυλίων δὲ μήλων μνημονεύει... 

καὶ Θεύόπομπας ἐν Θησεῖ. Plutarchus V. lsaei p. 839 f: 





THEOPOMPVS 445 


μνημονεύει δὲ αὐτοῦ (lssei) Θεόπομπος ὃ κωμικὸς ἐν τῷ 
Θησεῖ.  — Antialticista p. 83 6. αὐτόκακος: οἷον ἑαυτὸν κο- 
λάζων. Θεόπομπος Θησεῖ. 


K.4d4d44ISXPOSZz 
| (2, 799) ^os 
Ἰχϑύων δὲ δή 
ὑπογάστρί ὦ Ζάματερ. 

Athenaeus VII p. 302 e: ὅταν δὲ καὶ Θεόπομπος ἐν Καλ- 
λαίσχρῳ λέγῃ ᾿Ιχϑύων δὲ δὴ ὑπογάστρι ὦ ἁ΄άματερ, παρατη- 
ρητέον ὅτι ἐπὶ ἰχϑύων μὲν ὑπογάστριον λέγουσι, σπανίως δ᾽ 
ἐπὶ χοίρων καὶ τῶν ἄλλων ζῴων. Libri ὑπογάστριον, quod 
correctum ex IX p. 399 d: ὑπογάστριον δὲ μόνον ὡς éni τῶν 
ἰχϑύων λέγεται. Στράττις ““ταλάντῃ. Θεόπομπος Καλλαί- 
σχρῳ Ἰχϑύων δὲ δὴ ὑπογάστρ᾽ ὦ “άματερ. 


II (2, 799) 22 
"Holorapsy* δεῖ ydg συνάπτειν τὸν λόγον. 


Athenaeus X p. 423 a: καὶ ἠρίσταμεν δ᾽ εἴρηκεν — Θεό- 
mrouros Καλλαίσχρῳ "Hoiavouey κτλ. | 


JE (2,799) 23 


Pollux IX: 59: τὰ δὲ στατῆρος ἄξια στατηρίαῖα φαίης ἄν, 
ὡς Θεύπομπος ἐν Καλλαίσχρῳ οὔ φησιν εἶναν ἐῶν ἑταιρῶν 
τὰς μέσας στατηριαίας. Scribendum videtur à» Καλλαίσχρῳ 
πού φησιν εἶναι, ut X 180 ὥσπερ που καὶ Θεὀπομπὸς ἐν ᾿4λ: 
ϑαίᾳ. Nisi forte hic Theopompi versus πὴΐ Οὐ φααὶν εἶναε 
τῶν ἑταιρῶν τὰς μέσας | στατηριαίας. Quae de urbe dicta 
videntur, in qua meretrices magno pretio nocles vendebant, ut 
vel mediocres statera exigerent. 


KAHHAIAEZ 
I (2,800) ! 24 
᾿«ἀεωτροφίδης Ó τρίμετρος ὡς “Αεόντιος 
εὔχρως πεφάνϑαι καὶ χαρίεις ὥσπερ γεκρός. 

Schol. Aristoph. Av. 1406 de Leotrophide, poeta dithyram- 
bico: κοῦφος καὶ χλωρὸς ἦν, ὡς ἐοικέναι ὄρνεϑε. Θεόπομποαρ 
δὲ ἐν ταῖς Καπηλίσι “Ιεωτροφίδης ὃ τρίμετρος xtl. Vs. 1 
libri “εόντινος, correxit Bergkius Comment. p. 407. Ys.2 "π6- 
φάνϑαι scripsi pro τὸ φᾶναι. 


446 THEOPOMPVS 


85 ἢ (2, 800) 
᾿Ελεφαντοκχώπους ξιφομαχαέρας ἢ δόρη. 

Pollux VII 158: ξιφομάχαιρα 7 μεγάλη μάχαιρα ἐν Θεο- 
πόμπου Καπηλίσιν Ἐλεφαντοχώπους κτλ. ldem X 145: Θεό- 
πομπὸς δὲ ἐν Πόλεσιν (sic) ἐλεφαντοκώπους ξιφομαχαίρας. 
Ad δόρη Pollux notavit: ὅγεοι γὰρ οὕτως εἰρῇσϑαι τὰ δόῤατά 
φασιν. 

26 DI] (2, 801) 
Ἢ μετάδος ἢ μέτρησον ἢ τιμὴν λάβε. 

Schol. Aristoph. Acharn. 1021: τὸ μέτρησον ἀντὶ τοῦ δάνει- 
σον. . . καὶ Θεόπομπος Kongo Ὴ uezadog κτλ. Eadem 
Suidas s. v. μότρησον. 

" IV (2, 801 ) 

Zenobius Cent. IV 44. Ἰστίᾳ ϑύει: 7 παροιμία τέτακεαι 
ἐπὶ τῶν μηδενὲ ῥᾳδίως μεταδιδόντων. δὲ ἔϑους γὰρ x» τοῖς 
παλαιοῖς, ὅδπότε ἔϑυον “Ιστίᾳ, μηδενὶ μεταδιδόναι τῆς ϑυσίας. 
μέμνηται ταύτης Θεόπομπος ἐν Καπηλίσιν. 

28 V (2, 801) 
Κολαάσομαί γέ σε 
καὶ τὸν σὸν “Ἄττιν. 

Suidas, “ζττις παρὰ Φρυξὶ μάλιστα τιμᾶται ὡς πρόσπο- 
Aog τῆς μητρὸς τῶν ϑεῶν. “Ἄττιν, οὐχὶ “Ἅττια ... Θεόπομπος —— 
iv Καπηλίσε Κολάσομαί yé σε xal τὸν σὸν “ἅττεν. Quinque 
codd. χολάσομαί γ ἔσω. Grammat. Bekkeri p. 461 19: ζάττην, 
οὐχὶ ἄττεια. Θεύπομπος Καπηλίσι Κολάσομεγ᾽ ἔσω καὶ τὸν 
σὸν ἄττην. Porsonus ad Toupii Emend. p. 459 χολάσομαί σ᾽ ἐγώ. 


ΜΗ 4 0zZ 

29 I (2, 802) 

Ὡς ποτ᾽ ἐχήλησεν Καλλίστρατος υἷας ᾿ἀχαιῶν, 

κέρμα φίλον διαδούς, ὅτε συμμαχέαν ἐρέεινεν" 

οἷον δ᾽ ov κήλησε δέμας λεπτὸν “ΡῬαδάμανϑυν, 

“ύσανδρον κώϑωνα πρὶν αὐτῷ δῶκε λεπαστήν. 

Athenaeus XI p.485 c de λεπαστῇ ρϑοῦϊο agens: Θεόπομ- 

πος Παμφίλῃ (Fragm. D καὶ ἐν ἥήδῳ Ὡς ποτ᾽ δκήλησεν xs). 
Vs. 2 "legebatur φίλον τι δεδούς, ex Musuti, opinor, coniectura, 
τε om. ABP" Dindorfus, Vs.3 libri otov. Vs. 4 libri κώϑωκι. 
Correxit Bergkiug Comment. p. 240. fub Rhadamsnthi nomine 
quis letest ignoratur, st pro afésca»dgor legendum λυσαάνγιον, 
Cfr. Hesychius, “υσανίας, ὃ λύων τὰρ ἀνίας. xmi δυσάνεθς 








THEOPOMPYS 4 


γυνή, ἡ ἐπὶ τοῖς τυχοῖσιν ἀχϑομένη. Ceterum cfr. C. Rehdantz 
Vitae Iphicr. etc. p. 117. 
H (2,80) 30 
Παρ iuoi và λίαν μειράκια χαρίζεται 
τοῖς ἡλικιώταις. 
Schol. Pindari Pyth. 2 15: χαρίζεσθαι γὰρ κυρίως τὸ Ov»- 
ουσιάζειν λέγεται, ὡσπερ Θεόπομπος ἔν Πήδῳ εἰσάγει τὸν 
“Δυχκαβητεὸν λέγοντα Παρ ἐμοὶ τὰ λίαν κελ. 


ΠῚ (2, 803) " 

Athenaeus XI p. 481 d de χυμβίῳ agens: Νίκανδρος ὃ 

Θνυατειρηνὸς τὸ χωρὶς ὠτίων ποτήριον ὠνομακέναι Θεόπομ- 
πον ἐν Myóg. 


? 


N E M E 4A 
(2, 803. 804) 32 

Χώρει σὺ deligo, Θηρικλέους πιστὸν τέκνον" 
γενναῖον εἶδος, ὄνομά σοι τί ϑώμεϑα; 
de! εἶ κάτοπτρον φύσεος ἢν πλῆρες δοϑθϑῇς. 
οὐδέν ποτ᾽ ἄλλο. δεῦρο δὴ γεμίσω σ᾽ ἐγώ. 

5 γραῦ Θεολύτη, γραῦ. B. τί pe καλεῖς σὺ φίλτατε; 
44. Ty ἀσπάσωμαι" δεῦρο παρ᾽ ἐμὲ Θεολύτη, 
παρὰ τὸν νέον ξύνδουλο»" οὑτωσὶ καλῶς. 
B. Σπινϑὴρ τάλας, πειρᾷς με. B. ναί, τοιοῦτό τι" 
φιλοτησίαν. δὲ τήνδε σοι προπίομαι" 

10 δέξαι, πιοῦσα δ᾽ ὅπόσον &v σοι ϑυμὸς 7, 
παράδος τὸ πρῶτον. 

Athenaeus XI p. 470 f: μνημονεύει δὲ τῆς xvAuog (The- 
riclei) Θεόπομπος μὲν ἐν Νεμέᾳ οὕτως Χώρει xvÀ, Ys.1 re- 
spexit Photius pP. 91 10. Θηρικλέους τέκνον: κύλιξ, ἣν λέγεται 
πρῶτος κεραμεῦσαι Θηρικλῆς. Vs.3 ἄρ᾽ εἶ Coraes. Vulgo à ἄρει. 
Ibid, libri φύσεως. Vs. 4 libri δή γε μισῶ. Correxit Abreschius 
Diluc. Thucyd. p. 97. Vs. ὅ vulgo φιλτάτη. Correxit Porsonus. 
Vs. 6 ἕν lacobsius et Porsonus. Libri τίν. Vs.8 cod. Α ταλα 
σπειραις μεναι.  PVL τ᾽ ἄλλα σπειραίμεναι. B σπειραισμέ- 
γαι. Schweighaeuserus τάλας πειρᾷς ue. vai. lacobsius τάλαν. 
In nomine 3370 non debebant haerere critici. Ys. 9 inserui 
τήνδε. Vs. 11 AB παράδος. PVL πάροδος. "Tum Yacobsius 
τὸ περιττόν. Melius legeretur τὸ Aoumóv. - 


448 THEOPOMPYS 


00. O0 4Y zz EYIZ 

33 I (2, 805) 
Ἵνα μὴ τὸ παλαιὸν τοῦτο καὶ ϑρυλούμενον 
δὲ ἡμετέρων στομάτων 
εἴπω σόφισμ, ὃ φασι παῖδας “εσβίων 
εὑρεῖν. 

Schol. Aristoph. Vesp. 1346: τὸ λεσβιεῖν ἐπὶ τοῦ αἰσχροῦ 
τάττεται, ἐπειδὴ ot “έσβιοε αἰσχρουργοῦσι τῷ στόματε μολυνό- 
μενοι. παρὰ τὸ ἱσεορούμενον, ὅτι παρὰ τοῖς “εσβίοις τοῦτο 
πρῶτον γυνὴ ἔπαϑε. καὶ παρὰ Θεοπόμπῳ ἐν Ὀδυσσεῖ “ἵνα 
μὴ τὸ παλαιὸν κτλ. Vs. 4 εὑρεῖν initium est versus iisdem 
numeris quibus: secundus inclusi. — 

34 . W (Q2, 806) 
Χιτῶνά μοι 
φέρων δέδωκας δαιδάλεον, ὃν ἤκασεν 
ἄρισϑ᾽ Ὅμηρος κρομμύου λεπυχάνῳ. 

Eustathius ad Odyss. p. 1863 49: ἰστέον δὲ ὅτι τὸ ῥηθὲν 
λέπυρον καὶ λεπύχανόν φασιν εἰρῆσϑαι παρὰ Θεοπόμπῳ τῷ 
κωμικῷ, εἰπόντι tg ἐκ προσώπου τοῦ Ὀδυσσέως «ó Χιτῶνά 
μοι φέρων δέδωκας xrÀ. Legitur δαίδαλον et κρομύον, quod 
correxi. 

35 ᾿ ii (?, 806) 
Εὐριπίδου «Gg ἐστὲν o0 κακῶς ἔχον, 
τἀλλότρια δειπνεῖν τὸν καλῶς εὐδαίμονα. 

-Alhenaeus IV p. 165 b: καὸ Θεόπομπος δ᾽ ἐν Ὀδυσσεῖ ἔφη 
Εὐριπίδου τἄρ᾽ ἐστὴν κτλ.  Vs.1 libri Εὐρισίδου τἄριστον, 
quod correxi. | 
36 IV (2, 806) 

Pollux VII 74: Θεόπομπος δ᾽ ἐν Ὀδυσσεῦσιν ( Ὀδυσσεῖ) 
ἐπὶ διακόνου ἔφη λάσιον. ἐπιβεβλημένος. —Erolianus 
p. 244. Αάσιον: ὀθόνιον, ὡς Θεόπομπος ἐν Ὀδυσσεῖ. καὶ 
᾿Αρτεμίδωρος ὃ γραμματικὸς ἔν ταῖς λέξεσί φησι λινοῦν ὕφος 
ϑασὺ εἶναι. 

Aliud fragmentum haud improbabili coniectura ad Vlixem 
referendum vide in Incerlis fab. XI. 

! Il 4124 Ez 
oo ον Y (2, 807) 

Πάντ᾽ ἀγαϑὰ δὴ γέγονεν ἀνδράσιν ἐμῆς ἀπὸ συνουσίας. 

Hephaestio p. 76: τούτῳ xai àni τοῦ πενταμέτφου͵ Θεύ- 
πομπος ὃ κωμικὸς ἐχρήσατο é ἐν Παισίν, ἀφ᾽ οὗ καὶ Θεοπόμ- 
πεῖον καλεῖται. Πάντ᾽ ἀγαϑὰ κτλ. 

















THEOPOMPVS 449 


II (2, 807) 38 
: Τηνδὶ περιζωσάμενος ᾧαν λουτρίδὰ 
κατάδεσμον ἥβης περιπέτασον. 

Pollux VII 66: τὸ .δὲ περὶ τοῖς αἰδοίοις οὐ μόνον γυναι- 
χῶν ἀλλὰ καὶ ἀνδρῶν, ὁπότε σὺν ταῖς γυναιξὶ λούοιντο, ὥαν 
λουτρίδα ἔοικε Θεόπομπος ὃ κωμικὸς ἐν Παισὲ καλεῖν εἰπών. 
Τηνδὶ περιζωσάμενος κτλ. ldem X 181: τὸ μέντοι δέρμα, ᾧ 
ὑποζώννυνται oi γυναῖκες λουόμεναι ἢ ἢ οἱ λοῦντες αὐτάς, ᾧαν 
λουτρίδα ἔξεστι καλεῖν, Θεοπόμπου εἰπόντος ἔν Παισί Τηνδὲ 
περιζωσάμενος κελ. Hemsterhusius 7/87. 

II (2, 808) | 39 

Schol. Aristoph. Av. 1569 de Laespodia: ἔχει (εἶχε) δὲ καὶ 
περὶ τὰς κνήμας αἰτίας τινάς, ὥς go: Στράστις ἐν Κυησίᾳ, 
διὸ καὶ κατὰ σκελῶν ἐφόρει. τὸ ἱμάτιον, ὡς Θεόπομπος ἐν 
Παισί. 

ΠπΠΑΜΦΙΆῊΗ | 
I (2, 808) D. 40 
^ Σπόγγος, λεκάνη, πτερόν, λεπαστὴ πάνυ πυχνγή, 
ἣν ἐκπιοῦσ᾽ ἄκρατον ἀγαϑοῦ δαίμονος 
τέττιξ κελαδεῖ. 

Athenaeus XI p. 485 b de λεπαστῇ poculo agéns: Θεόπομ.- 
"oc Παμφίλη Σπόγγος λεκάνη κτλ. Vs. 1 et 2 libri λεπάστη 
πάνυ πυκνὴν ἐχπιοῦσ᾽. Οοττοχὶ! Schweighgeuserus. 

I (2, 808) um 41 
“Ἱεπαστὴ μάλα συχγή, | | 
ἣν ἐκπιοῦσ᾽ ἄκρατον ἀγαϑοῦ δαίμονος Ὁ 
περίστατον βοῶσα τὴν κώμην ποιεῖ. 

Athenaeus l. |. p. 485 e: Θεόπομπος Παμφίλῃ «“Ἰεπαστὴ 
μάλα συχνή xvÀ. Vs. 1 οἱ 2 vulgo λεπαστῇ μάλα συχνῇ Tw, 
ἐχπιοῦσ᾽ eic. Ὀογγοχί Schweighaeuserus, qui hos versus ex 
instaurata et nonnihil mutata eiusdem fabuláe editione decerptos 
esse recle siatuit. Vs. 3 À ποεῖ. 


I] (2, 809) MENT 
tori) δ᾽ ἐκείνη πρότερον ἐξηπίστατο 
παρὰ τῆς ἐπιτηϑῆς. 

Etymol. M. p. 866 11. Ἐπιτηϑή: ἡ τῆς τηϑῆς μήτηρ. Θεό- 
πομπος Παμφίλῃ «Αὐτὴ δ᾽ ἐκείνη κελ. 


Comici graeci ᾿ς 920. 


430 THEOPOMPVS 


48. A4 IV V (2, 809) 
Τούτων ἁπάντων 0 ῥαχιστὴς Ζημοφῶν. 

Photius p. 484 4: ῥαχίζειν, τὸ ἀλαζονεύεσϑαι, καὶ ῥα- 
χιστὴς ὁ ἀλαζών: Θεόπομπος Παμφίλῃ Τούτων ἁπάντων κτλ. 
Eadem Suidus s. v. δαχίζειν. Pollux Χ 49: Θεόπομπος ὃ κω- 
μικὸς ἐν Παμφίλῃ καὶ σανδάλια εἴρηκεν, ἀλλ᾽ àni γυναικός. 


ἸΑΝΤΑ ΛΈΩΝ 
m | I (2, 809) 

Polux IX 16: xoi Θεόπομπος δὲ ἐν Πανταλέοντι xoi 
σπηλάδιον εἴρηκεν. Eustathius ad Odyss. p. 1552 31: ὅτε δὲ 
ὥσπερ σπηλαίου καὶ προσκεφαλαίου καὶ τυχαίου ὑποκοριστικὰ 
ever Add tov προσκεφαλάϑεον φτυχάδιον, οὕτω. καὶ ἐλαίου ἐλα- 
δεον, δηλοῦσιν οἷ véyvixol, Οἴν. Etymol. M. p. 240 in. 


6 I| (2, 809) 

Pollux X 41: εἰ δὲ καὶ τὸ χνέφαλλον μὴ ἐπὲ τοῦ τυλείου 
τις ἀκούειν βούλοιτο, ὥσπερ ἡ πολλὴ χρῆσις ἔχει, ἀλλ᾽ ἐπὶ 
τοῦ ἐμβαλλομένου πληρώματος, 0 γῥάφαλλον καλοῦσι, προσ- 
χρήσεταε 94 ῥηϑέντι ἐν ἸΠανταλόέοντι Geonópnov, εἰ καὶ 
ἀμφισβητεῖται τὸ δρᾶμα. τυροειπιὸν γὰρ ὃ ποιητὴς ὠνητο 
δέρμα τοῦ ϑηρός, ἐπήγαγε δάψας ὅλον σάξαι xve- 
φάλῳ. ita Hemsterhusius pro vulgato ὠνητεῶν δέρμα «τοῦ 37- 
ede ex.codieibus, q&i cetera ita exhibent : ῥάψας ὅλον πνέφα- 
λον σάξαι γναφάδῳ. Aldas προδεπὼν γὰρ ὃ στοιητὴς ὠνητιῶν 
τὸ δέρμα τοῦτο, ἐπήγαγε ῥάψας ὅλον χνέφαλον. Bentleius: 
ὠνητιῶν τὸ δέρμα τοῦ ϑηρός, el δάψας ὅλον σάξαι κνεφάλῳ. 
Bergkius Epist. ad Schillerum p. 137: ὠγεῖτο δέρμα ϑηρός εἰ 
δάψας ὅλον κνεφάλλων | ἔσαξε. 


| HHNEAOIH 
ir D (2, 810) 
te Kel δε τῇ νουμηνίᾳ 
ἀγαλμανίοες ἀγαλοῦμδν ἀεὶ καὶ δάφνη. 
Grammat. Bekkeri p. 328 28 de verbo ἀγάλλεεν agens: 
Θεύπομπος Πηνελόπῃ Καί σε ej νουμηνίᾳ κτλ. 
- Il (2, 810) 
Καὶ τὴν ἱερὰν σφάττουσιν ἡμῶν déAgaxo. 
Athenaeus XIV p. 657 a: ϑηλυκῶς (τὴν δέλφακα) — Θεό- 
πομπὸς Πηνελόπῃ Καὶ τὴν κτλ. AB ἡμῶν σφάντουσιν. PVL 
ἡμῖν σφάττουσιν.  Transposuit Iacobsius Addit. p. 344. 





THEGPQMPVS (0 454 


gH (2, 810) ) 4, 
Alhenaeus IV. p. 183 f: μνημονξύφι δὲ τοῦ τρεγώνον 7934 
zou — ταὶ Θεόπομπος ἐν IipveÀOmg. ^ .. à 


SEIPHNEZ m 
I (2, 811) . 50 
᾿ Oivvoy τε λευκῶν Σικελικῶν ὑπήτρια. 
| Athenaeus IX p 399 d: ἐν δὲ Σειρῆσιν ὑπήτρια καλεῖ (Theo- 
pompus) τὰ, ὑπογάστρια λέγων οὕτως Θύνγων τε λευχῶν χελ, 
H (2, 811) 0000. . * B 
αΑὐλεῖ γὰρ σαπρὰ - ὌΝ 
αὕτη γε χροὐμαϑ'᾽ οἷα v&ni Χαριξένης. . 
Etymol. M. p. 367 22. "Eni Χαριξένης: αὐλητροὶς ἡ Χαρι- 
ξένη ἀρχαία καὶ ποιήτρια κρουμάτων. Θεόπομπος Αὐλεῖ γὰρ 
σαπρὰ αὕτη γε κρουμάτια τὰ ἐπὶ Χαριξένης. Quae correxi. : 
HU (2, 811) 2000s s 8 
“ὙὙποδοῦ λαβὼν τὰς περιβαρίδας.". “ 
Schol. Arístoph. Lysistr. 45; ὑποδήματος eidog «t πρρηβαν 
oídeg, ὡς Θεόπομπος ἐν Σειρῆσιν Ὑποδοῦ κτλ. Eadem Sui- 
das v. περιβαρίδες, ubi legilur ὑπὸ σοῦ. 
IV (2, 811) 53 
Pollux VII 181: φρυγεύς, ἀγγεῖον ὅπου ἐπέφρυγον. Θεό- 
πομπὸς &» Σειρῆσι ' Φρυγεύς, φησί, ϑυεία λήκυϑος. 
Eadem ferme X 109. 


STPATIQTIAES | 
1 Q, 812) | | 205 
Ἐγὼ γὰρ ἂν κώϑωνος. ἔκ στρειναύχενος ' 
πίοιμι τὸν τράχηλον ἀνακεκλασμένῃ. 

AMhenaens ΧΙ p. 483 e: μνημονεῦξε αὐτοῦ. (ToU φώϑωνορ 
— Θεύπομπος Στρατεῴτισιν ᾿Εγὼ γὰρ ἂν vA. Legehatur, yel 
γὰρ γώϑωνορ. Correxit Liebelius δὰ Arcbiloch. p. 149, γε, ἃ 
πίοιμι τὸν Schweighaeuserus. ποιμαντὸν ΑΒΡ, πῳφόμαν φὸν € 
ποίμαν τὸν VL. 

A (2, 82). .. 55 
Καί τοι τίς οὐκ ἂν oikec, εὖ πράττοι τετρωβολίζων, — 
εἰ νῦν ya ἡεώβολον. φέρων ἀνὴρ τρέφει γυναῖκα; 

Pollux ΙΧ δά: παρὰ μέντοι. Θεόπόμπῳ ἐκιΣερατιώτισι τὸ 
τεαρώβολον ἀεμιβάνειν τετρωβρλέζειν ὠνόμασται Καί, τος τίς 
οὐκ ἂν κτλ, Vs. 1. libri εἰκός, correxit ,Fritzschiye de merceje. 

29 * 





452 THEOPOMPVS 


jud. p. 19. Vs. 2 libri φέρει ἀνὴρ τρέφειν.  Correxit Kühnius. 
Praeterea Dindorfius ei νῦν τριώβολον. Porsonus Praef. δὲ 
Euripidis Hecubam p. XLV: e£ νῦν γ᾽ ἀνὴρ Oueiokov φέρϑι 
τρέφειν γυναῖκα. 
56 Il (2, 813) 

Ἢ Θρασυμάχου δ᾽ ὑμῶν yvy καλῶς ἐπιστατήσει. 

Priscianus Inst. Gramm. XVIII p. 206 ed. Krehl. ἐπεστατήσει 
ὑμῶν καὶ ὑμῖν. Θεόπομπος Στρατιώτῃ γυνὴ Θρασυμάχου 
ὑμῶν γυνὴ καλῶς ἐπιστατήσει. Pro Στρατιώτῃ γυνὴ cod. Mon. 
ΟΥ̓ΡΑΤΩΟΥΗΟΙΝΝ. Correxit Porsonus Praef. ad Euripidis He- 
cubam p. XLV Lips. 
sr | IV (2, 813) 

Pollux Il 10: σχληφρὸς δὲ... ὃν xai νεοειδῆ ἂν εἴποις. 
Θεόπομπος δὲ ὃ κωμικὸς ἐπὲ γυναικὸς εἴρηκεν αὐτὸ ἐνστρα- 

ὠτῃσι 

w 5^ 7 V (2 813) 

Schol. Platonis Bekk. p. 330: Θεόπομπος δὲ Σερατιώτισιν 
"Eu dd av αὐτὸν εἶπε παρὰ τὰς ἐμβάδας, ἐπεὶ καὶ ἔάρχιππος 
Ἰχγϑύσιν εἰς σχυτέα αὐτὸν σκώπτει. — Anytum dicit. 


0 IN EY 3 
59 (2, 813) 
| Παῦσαι κυβεύων, μειράκιον, καὶ τοῖς βλίτοις 
διαχρῶ τὸ λοιπόν. κοιλίαν σκληρὰν 8 ἔχεις, 
τὰ πετραῖα τῶν ἰχϑυδίων ἀπέσϑις. 
ἡ τρὺξ ἄριστόν ἔστιν εἰς εὐβουλίαν. 
ταῦτ᾽ ἢν ποιῆς δίων ἔσει τὴν οὐσίαν: 
' Athenaeus XIV p. 649 b: ἀλλ᾽ οὐκ ἐσθίειν σε προσέταξα, 
ἀλλὰ μὴ ἐσθίειν. τὸ γὰρ ἀπεσϑίειν οὕτως εἴρηκεν dy duydi 
ὃ χωμῳδιοποιὸς Θεόπομπος Παῦσαι κυβεύων κτλ. Υξ. 2 pro 
ὀχληράν Eusáthius p. 1753 28 ξηράν. Υ͂Β. 4 Sosliger apud 
Grotium. ἔχε. p. 971 εὐκοιλίαν. Vs. 5 ταύτην πόης ron A) 
ÀBV/ Cortesit Scaliger. - Ibidem ῥῴων ἔσδι A - ὅξον ἔσει B 
xbi-Qio» ἔσῃ VL. 
: TIZAMENOZ 
€ o |] (2, 815) 
Τὸν δὲ Ἰϊύσιον 
E Mdovog ἀναπέπεικεν ἀχρλουϑεῖν ἅμα. 


/ Sdhol. Aristoph. Vesp. 1221: καὶ αὐτὸν τὸν ᾿Ακέσεορα 
κὐνὸν κωμῳδοῦσι τὸν τραγικόν, ὃς ἐκαλεῖτο Σάλας: Θεόπομ- 





THEOPOMPVS 438 


σέος Τισαμενῷ οὗ κοινῶς ξένον ἀλλὰ Mucóv: Τὸν dà Μύσιον 
"xéoropa xvà. Schol Av. 31 ἐχαλεῖτο δὲ Σάκας... Θεό- 
πομπὸς δὲ καὶ τὸν πατέρα αὐτοῦ Σάκαν προσηγόρευσεν Ti- 
σαμενῷ. ὃ δὲ αὐτὸς καὶ Ἰυσὸν ἐκάλεσεν. 
Il (2, 815) ^ 
A4AX ἡ μὲν Εἰλείϑυια συγγνώμην ἔχει ᾿ 
ὑπὸ τῶν γυναικῶν οὖσα “αταπλὴξ τὴν τέχνην. 
Bergocreio p. 107 29: Καταπλήξ, ὃ συνεχῶς πεπληγμέ- 
γος... Θεόπομπος Τισαμενῷ .41λλ: ἡ μὲν κτλ. Eadem, sed 
omisso ; fabulae titulo, leguntur apud Photium p. 144 4 et Suidam 
s. v. καταπλήξ. Cfr. Toupius Emend. I p. 318. 
UII (2, 816) e: 
Photius Lex. p. 329 21: Ὀλόλους τοὺς δεισιδαίμονας 
ἐκάλουν οἰωνιζόμενοι. πένανδρος Ζ᾽εισιδαίμονι, Θεόπομπος 
Τισαμενῷ καὶ ἄλλοι. 


INCERTARVM FABVLARVM FRAGMENTA 
Ι (2, 816) 63 
Ὥς μοι δοκεῖν 
εἶναι τὸ πρόϑυρον τοῦτο βασανιστήριον, 
τὴν δ᾽ οἰκίαν ζήτρειον ἢ ἢ κακὸν μέγα. | 

Etymol. M. P 411 33. Ζήτρειον: σημαίνει. τὸ τῶν δούλων 
δεσμωτήριον, ἤγουν τὸν μύλωνα, παρὰ Χίοις καὶ ἸΑχαιοῖς" 
ἐκεῖ γὰρ ἐδεσμεύοντο ot δοῦλοι. Εὔπολις . . καὶ Θεόπομπος 
Ὥς μοι δοκεῖν κτλ. ; 
II (?, 816) δὲ 

Enivouey μετὰ ταῦτα 
κατακείμενοι μαλακώτατ᾽ ἐπὶ τρικλινίῳ 
Τελαμῶνος οἰμώζοντες ἀλλήλοις μέλη. 

Athenaeus I p. 23 e de ἀναχεῖσϑαι οἱ κατακεῖσϑαι accum- 
bendi sensu exempla afferens: Θεόπομπος ᾿Ἐπίνομεν μετὰ 
ταῦτα κελ. : 

HI (2, 817) 65 
Tou yovot μύρεα καὶ ménova μιμαίκχυλα. 

Atheríaeus Il p. 50 e de μεμαικύλῳ agens: Θεόπομπος 
Τρώγουσι κτλ. 

ΙΝ (2, 817) 66 
Καπειτ᾽ ἰδὼν ἀσφάραγον ἂν ϑάμνῳ τινί, 

Athenaeus II .p. 62 e: Κρατῖνος δὲ διὰ τοῦ ῳφ ἀσφάραγον 
ὀνομάζει. καὺ Θεόπομπος Καπειτ᾽ ἰδών κτλ. Cfr. Eustethime 
p. 899 22. 


δὲ TITEOPOMPYVS 
eto 07 Y-(2,817) ^-^ 
ἮΝ | Μαλϑακωτέρα 
πέπονος σικυοῦ uou γέγονε. 
Athenaeus II p. 68 d de σικυῷ agens: Θεόπομπος Mel 
ϑακωτέρα xzÀ. ! 
68 - VI (2, 817) 
“εσπότου πενέσεου δυσὰ βουλευτήρια. 
Athenaeus VI p. 264: Θετταλῶν δὲ λεχύντων (πενέστας) 
ποὺς "ὴ γόνῳ δούλους διὰ πολέμου δ᾽ ἡλωκότας, Θεόπομπος 
ὁ χωμικὸς ἀπολρησάμενος τῇ φωνῇ φησι dedrovov κτλ. 


69 Υ (2, 848). 
Aic παῖδες oi γέροντες ὀρϑῷ τῷ λόγῳ. 

.Clemens Alex. Str. VÍ p. 265 Sylb. de proverbio δὲς παῖδες 
ot γέροντες exempla afferens, Θεοπόμπου ποιήσαντος is παῖδες 
xvÀ. Hinc sumpsit Schol. Ald. (Musurus) Aristoph. Nub. 1417. 


70 VIII (2, 818) 
Εἴσω δραμὼν αἴτησον. B. ἀλλ οὐκ éxgopa. 

Schol. Aristoph. Plut. 1138 ἀλλ᾽ οὐκ ἐχφορά: ὡς ἐν ἐνίαις 
ϑυσίαις λεγομένου τούτου. καὶ χρῶνται αὐτῷ οὐ κατ᾽ οὐδέ- 
tegov πληϑυντικόν, ἀλλ᾽ ἑνικῶς κατὰ ϑηλυκόν' ὡς Θεόπομπος 
Εἴσω δραμών κτλ. Cfr. Καπηλίδων fragm. IV. 


7i IX (2, 818) 
“Ἵπνους ἄνευρος ἀσϑενὴς ἀνέντατος. 

Grammat. Bekkeri p. 401 ἀνέντατος: Θεόπομπος "Ἄπνους 
χελ. Pollux II 234: Θεόπομπος δὲ 0 κωμικὸς ἄνευρον εἴρηκεν 
“ἄπνους wwÀ. 0 
12 Χ [2, 818) 

"413 εἰ δοκεῖ, χρὴ ταῦτα δρᾶν" εὐοδεῖν πορεύομαι. 

Zonaras Lex. p. 620 εὐοδεῖν: εὑρέσκω παρὰ τοῖς "Ἀττικοῖς. 
Θεόπομπος 4X εἰ δοκεῖ κτλ. Fortasse εὐοθῶν scribendum. 
Metrum idem esse.videtur quo usus est Eupolis fab, inc. IV. 


73 ΧΙ (8, 818) 
μξιιασιολογεῖν ἄριστ᾽ ἠπίσταφο. 
Graminai, Bekkeri p. 368: αἱμασιολογεῖν. Θεόπομπος fi- 
μασιολογεῖν xzÀ. Possis ἀλλ᾽ αἱμασιολογεῖν. Locus fortasse ad 
Vlixem fabulam referendus et de Laerle interpretandus est. 














THEOPOMPYS 435 


E XI (2, 819) 
. ἄφωνος àyévero, 
- ἔπειτα μέντοι πάλιν ἄνηνέχϑη. 
Eustathius ad Odyss. 9' 393 p.1604 5: ὅτε δὲ καὶ dw 
τοῦ ἀνέπνευσε κεῖται (τὸ ἀνηνέχϑη) κατὰ Παυσανίαν, δηλοῖ 
Θεόπομπος εἰπών ᾿“φωνος ἐγένετο κελ. 
ΧΙ (2, 819) 15 
Plularchus V. Lyseudri XIII. ἀλλὰ καὶ ὃ κωμικὸς Osostap- 
σεος ἔοικε ληρεῖν ἀπεικάζων τοὺς «““Μακδδαιμομίους vaig καπη-- 
λίσιν ὅτι τοὺς “Ἕλληνας ἥδιστον ποτὸν τῆς δλευϑϑρέαρ γεύ- 
σαντες ὕξος ἐνέχεαν. Cfr. Porsonus Advers. p. 266 Lips. Plu- 
tarchea suo more exornavit Theodorus Met. Misc. p. 792 corm- 
parationem istam Theopompo Chío tribuens. 


XIV —XVH (2, 820) 16—T79 
Photius p. 155 1. Kévravgov: τὸ μόριον, ἢ τὸ γυναικεῖον 
αἰδοῖον. οὕτω Θεύπομπορ.  Eustathips ed Odyss. g' 296 
p. 1010 10: ὅτε δὲ xoi γυναικεῖον μόριο» σημαΐνει ὁ xéxcav- 
οος δηλοῦσιν οἱ παλαιοί, φέροντες xai χρῆσιν Θεοπόμπον elg 
τοῦτο.  . Photius p. 230 18. χΖοπάδα: τὴν ϑεόν. Ocornou- 
πος. Corrige τὴν σορόν. Suidas, “οπὰς παρὰ Συρακοσίοις 
τὸ τήγανον. παρὰ δὲ Θεοπόμπῳ 7) σορός, καὶ παρὰ τοῖς 
κωμικοῖς. Photius p. 200 8. “Ζάμβδα: ἐπὶ ταῖς ἀσπίσιν 
oí “ακεδαιμόνιοι ἐπέγραφον . .. Εὔπολις “ἐξεπλάγη γὰρ 
ἐδὼν στίλβοντα τὰ λαμβδα." οὕτω xgi Θεόττομπος.  Photigs 
p. ὅϑῳ 2, Τὸ νῦν εἶναι: παρέλκει τὸ εἶναι. Θεόπομπος. 
XVI (2, 820) | ep 
Phryaichus Eclog. p. 180: Oesómouzoc à κωμικὰρ ἅπαξ 
που κυνάριον εἶπε. Thomas Mag. p. 201: κυνίδιαν οὐ κυνά- 
oiov, εἰ καὶ Θεόπομπος ὃ πωμῳδὸς ἅπαξ sobsa φησι. 
| - XIX—XXI (2, 821) '' 81-88 
Schol. Aristoph. Vesp. 525: ἔϑος dà ἦν, διτότε μέλλοι ἡ 
τράπεζα αἴρεσϑαι, ἀγαθοῦ δαίμονος ἐπιρροφεῖν, ὡς 
Θεόπομπός φησιν. Nisi haec δρμροίϑπῃν ad Pamphilae Fragm. I 1]. 
Anlipttjoista p. 104 15. κατᾶραι: ἀντὶ τοῦ ἐλϑεῖν. Θεόπομ-- 
πος. Theopompus κατᾶραν dixisse videtur pro χατελϑεῖν. 
Priscianus VIE p. 294 ed. Krehl. "et Theopompus Xa» pro 
Xegng- Scil. casu vocativo, 


| XXIL—XXIV (2, 824) (0 84-6 
Zonaras p. 184. ἀνθήλεος; . . . ἐνίρτε καὶ go μίμῃημᾳ ἢ 


€ 


«56 THEOPOMPYS 


ἀντάλλαγμα, ὡς Θεόπομπος. Eadeni Gramm. Bekkeri p. 402. 
Zonaras p. 210 ἄνεχε: ἀντὶ τοῦ πάρεχε. οὕτως Θεόπομπος. 
Eadem Gramm. Bekkeri p. 399. — Zonaras p. 388. Βιβλιοπώ- 
λην, οὐ βιβλιόπωλον λέγομεν. Θεόπομπος Τοὺς βεβλιο- 
πώλας λεύσομαι. — Fortasse πεύσομαι. 


er XXV (2, 821) 

Moeris Attic. p. 201. κατωνάκη: τοῖς εἰς χρόνον φεύγου- 
σιν ὅτε κατίοιεν νάκους τι τοῖς ἱματίοις προσερράπεετο, ὡς καὶ 
Θεύπομπος. Nisi et hic et aliis locis (fr. 15. 16. 17. 79. 82. 
88. 88) historicus intellegendus est. 


88 XXVI (2, 821) 
Grammat. Bekkeri p. 385 14. ἄλυπος: ὃ μὴ λυπούμενος. 
λέγεται δὲ xai ἀλύπητος. Θεόπομπος. 


" ΧΧΥ͂Π (2, 822) 

Grammat. Bekkeri p. 444 23. ἀρύβαλλος: οὐ μόνον παρὰ 
Στησιχόρῳ καὶ ἄλλοις “ωριεῦσιν, ἀλλὰ καὶ ἐν ᾿Ιππεῦσιν Aor 
στοφάνους (1094). Θεόπομπος. 


" XXVII (2, 822) 

Grammat. Bekkeri p. 468. αὐτόχειρα: o) τὸν ἑαυτὸν ἀνε- 
λόντα μόνον, ἀλλὰ xai imi τοῦ πράξαντος ὅτιοῦν τῇ ξαυτοῦ 
χειρί. οὕτω Θεόπομπος καὶ ᾿Αριστοφάνης. 


91 ΧΧΙΧ (ὦ, 822) 

" Pollux Il 18: πρὸς γῆρας δέπουσα, γραῦς, καὶ ὡς Ἰσαῖος 
γεραιτέρα, καὶ γραῖα, καὶ ὡς Θεόπομπος ὃ κωμικὸς πρε- 
σβῦεις, φίλοινος, μεϑύση, οἰνοκάχλη, κοχώνη. Par. 
À οἰνομάχλη κοχλώνη. Kühnius καὶ χώνη, forsan κορώνη. Libri 
οἰνομάχλη. Eadem lectionis varietas est apud Polluc. Vl 21. 
Bergkius Comment. p. 410 γραῖα, πρεσβῦτις, φίλοινος, | μέϑυ- 
dog, οἰνομάχλη, κοχώνη. Quae ratio propter dactylum in altero 
versu probari vix potest. 


9298 XXX—XXXII (2, 822. 823) 

Pollux Il 122: παρὰ δὲ Θεοπόμπῳ τῷ κωμικῷ ὑπολο- 
γεῖν. Cod. B Θεὀπέμπτῳ ὑπολεγειν. — Wl 39: xoi πρω- 
τόπειρον δ᾽ ὠνόμασε Θεόπομπος Ó κωμικός (τὴν ἐκ παρ- 
ϑενίας τινὶ γεγαμημένην). — lbid. 75: καὶ δουλοπρέπεια 
Θεόπομπος ὃ κωμικός. — lbid. 124: ἀπωνηθήσεταιε καὶ 
σ- πράσεται Θεόπομπος εἴρηκεν ὃ κωμικός. 


| 


[ 





THEOPOMPVS. ALCAEVS 467 


XXXIV — XXXVII. (2, 823) 96—90 

Pollux V 98: καὶ τανϑαρυστοὶ ὅρμοι παρὰ Θεοπόμπῳ 

τῷ κωμικῷ, ὧν κατεχρέμαντο λίϑοι τινές, ὡς ἀπὸ τῆς κινή-- 

σεως ὠϑομάσϑαι. VI 25: ἡ γυνὴ δὲ μεϑύση, καὶ μεϑύ- 

στρια παρὰ Θεοπόμπῳ τῷ κωμεκῷ. VI 85: τὰς δὲ κα- 

λουμένας σατέλλας λεκανίδας ὀνομαστέον, δὲ xai ἐξ ἀργύρου 

εἶεν. Θεόπομπος μὲν γὰρ ὃ κωμικὸς εἴρηκεν ὀρνέϑων λε- 

πάνην. Υ 190: Θεόπομπος δὲ yvvaixag ναυτίέδας. 

Hoc quidem nescio an non comico tribuendum sit, quem ubi- 
cunque affert Pollux, disertim id indicare solet. 


ALCAEVS 


AAEAX041 MOIXEYOMEN 4I 
| (2, 824) 1 
Ἤλίϑιον εἶναι νοῦν τε πουλύποδος ἔχειν. 

Athenaeus VII p. 316 b: τὸ δὲ πώλυπον λέγειν ΑἸἹολικόν. 

χΑττικοὶ γὰρ πουλύπουν λέγουσιν. --- ᾿Δλκαῖος ᾿Αδελφαῖς μοι- 

χευομέναις Ἠλίϑιον εἶναι κτλ. Eustathius ad Odyss. p. 1541 39: 

ὅϑεν εἴρηται τὸ εἶναί τινα ἡλίϑιον νοῦν τε πολύποδος ἔχοντα. 

Pro ἠλίϑιον ex B enotatum ἡ Ai9o». Seidlerus V. D. p. 397 
πολύποδός (πουλύποδός) ve νοῦν ἔχειν. 


ΓΑΝΥΜΗΔΗΣ 

I (2, 825) : 
Κατάχωλε 9üvrov ἢ κεραυνοπλὴξ ἔσει. 
Antiatticista p. 102 29. Κατάχωλε: ᾿Αλκαῖος Γανυμήδει. 
σκώπτων γὰρ Ἥφαιστον ὃ Ζεύς φησι Κατάχωλε ϑᾶσσον ἢ 
κεραυνοπλὴξ ἔσῃ. 
lU (2, 825) 3 
Ἔοικεν αἰγίϑαλλος διακωλύειν τὸ πρᾶγμα. 

Grammat. Bekkeri p. 860. “Πἰγέϑαλλος : ὄρνεον κωλυτικὸν 
πράξεως. ᾿Αλκαῖος Γανυμήδει "Ἔοικεν αἰγίϑαλλος κτλ. Ver- 

suum reliquias plus una ratione digerere licet. 
ΠῚ (2, 826) à 
Athenaeus ΠῚ p. 110a: 4ἰπυρον. Εὔβουλος Γανυμήδει. 
4ιπύρους ve ϑερμούς. oi δίπυροι δέ εἰσί τινες ἄρτοι 
τρυφῶντες. "Mxaiog Γανυμήδει. Pollux VII 23: ᾿4λκαῖος δὲ 
ἐν Γανυμήδει διπύρους ἄρτους εἶπεν" οὗ δὲ δίπυροι Gres 


458 |. -. ALCAEVS 


τινές εἰσι τρυφῶντες. Vbi pro διπύρους cod. Par. A habel 
διπύρους ve ϑερμούς, prorsus ut. Athenaeus. 


5 ΙΝ (2, 826) 

Choeroboscus Bekkeri Annot. ad Etymol. M. p. 1004: λέγει 
δὲ “Πρωδιανὸς ὅτι ἔστιν ὅποιον αὐτῷ τὸ κακέμφατον, φημὶ 
δὲ τὸ ἔχεσον, καὶ παρατίϑεται τὴν χρῇσιν παρ᾽ ᾿Αλκαίῳ ἐν 
Γαγνυμήδεοι ἔχουσαν οὕτως κατέχεσον (τῆς) Νηρη δος. 
Eadem fere Grammat. Crameri An. Ox. I p. 176 21. Cfr. Hero- 
dianus dict. solit. p. 24 12. 


6—9 V—Vil (2, 827) 

Antiatlicista p. 84 26: Βασίλισσα. ᾿4λκαῖος Γανυμήδει. 
Cfr. Phrynichus Ecl. p.225. — Idem p. 103 4. Κρεμάσω: ov 
μόνον xad. ᾿Αλκαῖος levvuxdei. — ldem p. 103 18. Ka- 
χκοτεχνίζων: ἀντὶ τοῦ κακοτοχνῶν. ᾿Αλκαῖος Γανυμήδει. 
Alhenaeus X p. 440 e: ὠνόμασε δὲ ποτικὸν ᾿Αλκαῖος Γανυ- 
μήδει οὕτως. 


ΕΝ4“ ΥΉῬΡ ΤΩ Ν 

t0 I (2, 827) 

Ὁτιὴ σχεδόν τι μῆνας ἐγγὺς τρεῖς ὅλους 

φρουρῶ τὸν Ἐνδυμίωνα. | 

Priscianus Gramm. XVIII 23 p. 188 Kr. de ἐγγὺς propemo- 

dum, ferme, disputans: L4Àxotog ᾿Ενδυμίωνι Ὃ δ᾽ εἶχ᾽ ἑλὼν 
μῆνας κτλ. [ἃ Krehlius edidit ex coniectura, ut videtur; 
nam Putschius ita ὁτηγόχδλονμῆνας. Cod. Mon. apud Spengelium 
Append, Varr. p. 620 OIIINXEAONTI MEN.4C. |n quo 
aperium esi latere ὑτεὴ σχεδόν τε μῆνας. Atque ita collalio 
Scaligeri apud editorem Scapulae Oxoniensis. Ex eadem vs.? 
correxi vitiosum φρουρατόν. 


11-13 | ]—IY (2, 828) 

. Anljattjcista. p. 91 17. "Ede axovovv; ᾿4λκαῖος ᾿Ἐνδυμίωνι. 
Polux IX 53: τὸ δὲ ἐν ταῖς Κράτητος Τόλμαις Πρῶτα μὲν 
ταλαντιαῖος ὅστις ἔστ᾽ αὐτῶν λέγε, ἄδηλον εἴτε τιμὴν εἴτε 
᾿δοπὴν λέγει, ὥσπερ ὅταν Ldixoiog ὃ κωμικὸς ἐν ᾿Ενδυμίωνι 
εἴπῃ νοσημάτων ταλαντιαίων. Quae vide an spectent 
ad irrisionem Gorgine medici: Schol. Aristoph. Av. 1704: ἦ» δὲ 
καὶ ἕτερος (Γοργίας) ἰατρός, οὗ μνημονεύει "Ἀλκαῖος Ev Ἔν 
δυμίωνι. | Cfr. Suidas v. Θεσσαλός. 





IEPOZS r4nMOxzsz | 
' |I (ὦ, 8238).. -. | 14 
4odgdrvoda πέντε, πωλικὸν ζεῦγος βοῶν. 

Photius p. 479 4: Πῶλοι καὶ ἐπὶ βοῶν. ᾿Τλκαῖος ἐν Ἱερῷ 
γάμῳ ᾿Ανδράποδα πέμπεται πωλικὸν ζεῦγος βοῶν. Ita codex; 
correxil Porsonus. . 
I II (2, 829) 15. 16 

Κεραννύουσιν ἀφανίζουσί τε. 

Athenaeus X p. 424 d; τῷ δὲ κεραννύειν κέχρηται... καὶ 
LdAxoiog ἐν "leg? γάμῳ Κεραννύρυσιν xzà. ldem IX p. 408 e: 
5 πλείων δὲ χρῆσις κατὰ χειρὸς ὕδωρ εἴωϑε λέγειν, ὡς 
Εὔπολις. .. ᾿Αλκαϊός τὸ ἐν ἹΙερῷ γάμῳ. 


K d ΙΣΤ ὦ 
1 (2, 829) | T 
Κορίαννον εἰς τί λεπτόν; Β. ἵνα τοὺς δασύποδας, 
oUg ἂν λάβωμεν ἁλσὲ διαπάττειν ἔχῃς: | 
Athenaeus IX p. 399 f: ᾿ἡλκαῖρς δ᾽ ἐν Καλλιστοῖ καὶ ὡς 
σεολλῶν ὄντων (leporum in Atlica) ἐμφανίζει διὰ τούτων Κο- 
οέαννον κτλ. Ὗ5. 1 κορίαννον εἶναί τε λεπτόν. Correxi ut su- 
pra edidi; Bergkius κορίαννον ἵνα τί λεπτὸν; 
JH (2, 830) 18 
Antiatlicista p. 85 6. Bua euv: τὸ ὀχεύειν, M Axnoiog d 
ἐν Καλλιστοῖ ἐπ΄. ἀνθρώπου ἔφη. 


KOMOIAZJOTPATOIZAZI.A 

I (2, 830) 19 

"Evóyyavov μὲν ἀγρόϑεν πλείστους φέρων - 

εἰς τὴν ἑορτὴν ὅσον οἷον εἴκοσι, 

ὁρῶ δ᾽ ἄνωϑεν γάργαρ᾽ ἀνϑρώπων “κύκλῳ. 
Macrobius Saturn. V 20: Gargara tanta frugum copia erant, 
ut qui magnum cujusque rei numerum vellet exprimere, pro mul- 
titudine immensa Gargara nominaret. Testis Alcaeus qui in 
Comoedotragoedia sit ait "Ervyyovov μὲν xz. Vs. 1 imitatur 
Euripid. Orest. 836 ἐτύγχανον μὲν ἀγρόϑεν πυλῶν ἔσω 'βαίνων. 
Hinc ἀγρόϑεν prima longa dixit. Pro "rAeíovóvg Hermannus 
γναστούς. Vs. 2 pro ὅσον oiov cod. Par. apud Schneidew. in 
Bergkii Ephem. pbile]. 1 p. 441 οσσονοιον. Hermannws zxo3o- 
euocov. Toupius Emend. III p. 19 ὡς. ἂν ober. Sohneidewinus 
ὡς ἂν otou. " , 


490 ALCAEVS 


20 H (2, 830) 

Harpocratio p.5 17: 24Àxaioc δὲ ἐν τῇ Κωμῳδοτραγῳδίᾳ τοὺς 
πότας λύχνους ἀδηφάγους εἶπεν. Eadem Photius p. 9 17 et 
Suidas v. ἀδηφάγος. Adde Apostolium Prov. I 51 et Eustath. 
ad Odyss. p. 1394 38. 


JI 4 d.d I1z-TP 4 
?1 I (2, 831) 
«Odi γὰρ αὐτός ἐστιν" εἴ τι γρύξομαι 
ὧν σοι λέγω πλέον τι γαλαϑηνοῦ μυός .. 
Alhenaeus IX p.396 c de γαλαϑηνὸς disserens: ᾿“λκαῖος 
Ἰμαλαίστρᾳ Ὁδὲ γὰρ κτλ. Vs.1 vulgo ὃ δεῖ, P δδεί. Correxit 
Schweighaeuserus. ᾿ 
22 I (2, 834) 
ἸΜυρίσασα συγκατέχλεισεν ἀνθ᾽ αὑτῆς λάϑρα. 
Athenaeus XV p. 694}: τὸ δὲ χρίσασϑαι (χρῖσαι) τῷ 
τοιούτῳ ἀλείμματι μυρίσασϑαι (μυρίσαι ) εἴρηκεν ᾿“Αλκαῖος 
ἐν Παλαίστρᾳ διὰ τούτων ϊυρίσασα κτλ. JMvoícaco Dale- 
campius: libri μυρίσας. Ex Athenaeo Eustathius ad Iliad. ψ' 
p. 1295 20 μυρίσασϑαι μὲν 1dAxaiog λέγει. — Forsan συγκατέ- 
κλινεν Scribendum. 
23. 24 Il IV (2, 831. 832) 
Athenaeus IX p. 370f de ῥαφάνῳ agens: 24Axoiog Ila- 
λαίσερᾳ Ἤδη δ᾽ ἦψε χύτραν δαφάνων. Idem Ill p. 107 f: 
ἡπάτιον δ᾽ εἴρηκεν... “«λκαῖος ἐν Παλαίστρᾳ. 


ΠΑ͂ΣΙ ᾧΦΑῊΗ 
25 I (2, 832) 
Νῦν οὖν γένοιτ᾽ ἀστεῖος οἰχῶν ἐν πόλει. 

Grammat. Bekkeri p. 454 5: “«“στεῖος καὶ ἀστικός, διττῶς... 
᾿Αλκαῖος Πασιφά gy Νῦν οὖν γένοιτ᾽ ἀστεῖος xvÀ. Pro οὖν 
fortasse ἄν. 

" | l| (2, 832) 
Καὶ ναὶ μὰ 47 ἄλλα σκευάρε" οἰχητήρια. 

Pollux X 11: εἴποις δ᾽ ἂν αὐτὰ (τὰ ἔπεπλα) καὶ οἰκη- 
τρια σκεύῃ . . . ᾿Δλχαίου τοῦ [κωμῳδίας] ποιητοῦ εἰπόντος 
ἐν Πασιφάῃ Καὶ ναὶ μὰ Δ4έα κτλ. Addidi κωμῳδίας. 
᾿ 27 ΠῚ (5, 56) 

Hesychius, Σαρδώ: ἐν Πασιφάῃ τὸ. σαρδόνεον ἡ σφραγὶς 
εἴρηται. Non dubium quin haer ad. Alecgeum' referenda sim 
Cod. cogóo. 


ALCAEVS 401 


EX INCERTIS FABVLIS 
Ι (2,832) 28 
"Eów δ᾽ ἐμαυτὸν ὥσπερ πουλύπους. 
Athenaeus VII p. 316 c: 44rrixoi γὰρ πουλύπουν λέγουσιν... 


Adxaiog Ἔδω δ᾽ ἐμαυτὸν κτλ. lta Schweighaeuserus. Libri et 
Eustathius p. 1541 34 ὡς πολύπους. 


H (2, 833) 38 
Etymol. M. p. 521 35. ἄνάμψω: ἀπὸ τοῦ κνῶ vivera: 
κνάπτω, ὡς κῶ κάπτω, καὶ δηματικὸν ὄνομα xvdgog. σημαί- 
ve, δὲ τὸ ἀχανϑῶδες φυτόν, ᾧ và ἄϑικτα (Ὁ) τῶν ἱματίων 
ἐπισύροντες κατεργάζονται. ᾿Αλκαῖος My) μέγαν περὶ xvq- 
gov περιῤτείχει ἕνα κύκλον. Alcaei verha, quae δὲ Al- 
caeum comicum recle reitulisse videtur Mailhiae. Fragm. Alc. 
P. 62, in Gudiano Etym. p.330 18 ita leguntur, u7 μέγαν σέδρε-- 
χνάφον παραστίχειν ἕνα κύκλον. Matthiae tentabat uy μέγαν 
περί | x»aqov περίστειχ᾽ ἀνὰ κύκλον. 


II IV (2, 833) 30. 31 


Antiatticista p. 86 1. Βιάσαι: ἀντὲ τοῦ βιάσασϑαι. ᾿Αλκαῖος ^ 
'Efíacé μου τὴν γυναῖκα. Possis τὴν γυναῖκά μου, vel 
ἐβίασεν numeris trochaicis: — Idem p. 104 30. Κυνάρεον: οὐ 
μόνον κυνίδιον. "Ἀλκαῖος κωμικχός. 


| V VI (2, 833) ! 32. 33 

Schol. Arirtoph. Av. 1648. τῷ διαβάλλεται χρῶνται ἐπὶ 
τοῦ ἐξαπατᾶν .. . παρόμοιον δὲ καὶ τὸ Ὁμηρικόν “παραβλή- 
δην ἀγορεύων." καὶ παρ᾽ “Ἱλκαίῳ Παρ αβάλλεταί g 6. 
Grammat. Bekkeri p. 374. “2λαζών: ὃ ἀλώμενος. οὕτως "4λ.- 
καΐῖος. Eadem Suidas v. ἀλαζών. Zu 


VU VID (2,834 — ^ 6Θ ss 


Crameri An. Ox. Í p. 102 16. ἔστι δὲ καὶ ὦ γυνὴ παρὰ 
Ἀλκαίῳ. Photius p. 264 13. ετρῇσαε: ἐπὶ τοῦ ἀριϑμῆ- 
σαι. ᾿Αλκαῖος. 


409 CANTHARVS 


CANTHARVS 


MH 4 E I .4 
1 I (2, 835) 
Κιϑαῤῳδὸν ἐξηγείρατ᾽ Ioaftov χορόν. 

Suidas v. ράβιος ἄγγελος. καὶ ᾿Αράβιος αὐλητὴς ἐπὶ 
τῶν ἀκαταπαύστων. Κάνϑαρος ηδείᾳ Κιϑαρῳδὸν ἐξηγείραΐ 
ἡρφάβιον τὴν χορὸν τοῦτον. Correxit Bernhardi. 

224 I—IV (2, 885) 

Antiatticista p. 85 10. Βαυβᾶν: ἀνεὶ τοῦ »aSevón ... 
Κάνϑαρος ἥηδείᾳ βαυβήσομεν. ^ idem p. 85 30. Βαρύ- 
σταϑμον: Κάνϑαρος Μηδείᾳ. — idem p. 9T 10. Ἐλᾶν: ἀντὶ 
τοῦ ἐλαύνειν. Κάνϑαρος Μηδείᾳ. 


ΣΥΜΜΑΧΙ 4 
Fragmenta fabulae vide sapra in Platonis Συμμαχέᾳ p, 289 ἐᾷ, 


T H PB YS 
δ Ι (2, 836) . 
Γυναῖκ ᾿ϑηναίαν καλήκ ve χἀγαϑήν, 

Suidas v. ““ϑηναίας: ὃ MeyaxAsidnc οὔ φησι καλεῖσϑαι 
τὰς γυναῖκας ᾿Αϑηναίας, ἀλλ᾽ “ἥτειλάς. — ἀλλὰ ἐδοὺ Φερε- 
χράτης ἐν Γ Ῥαυσί φησιν ᾿ϑηναίαις αὐταῖς τε καὶ ταῖς συμ- 
μάχοις. καὶ Καάνϑαρος Τηρεῖ Γυναῖκ ᾿ϑηναίαν κεῖ. 

c Π (2,836) 
Κυδωνίοις μήλοισιν εἷς τὰ τιτϑία. 

Albenaeus III p.81 d: Κυδωγέων δὲ μήλων μνημονεύει... 
ἔτε δὲ Κάνθαρος ἐν Τηρεῖ Κυδωνίοις xzÀ, lacobsius εἰς zd 
 mulabat in ἶσα. Rectius 20a τά. 

T IH (2, 836) 

Anjiatiicista p. 79. 11. ἀναπεῖσαι: ἀντὶ τοῦ ἀναπεῖσαι. 
Κάνθαρος Τηρεῖ. Scribe ἀνασεῖσαι. Hesychius, ““νασείοις: 
ἀναπείϑοις. 

EX INCERTIS FABVLIS 
$c Ι (2, 836) 
Οὐκοῦν ἀκρατισώμεϑ᾽ αὐτοῦ. B. μηδαμῶρ᾽" 
᾿Ισϑμοῖ γὰρ ἀριστήσομεν. 
Athenaeus I p. 11 c de verbo ἀχρατίζεσϑαι: καὶ Κάνϑαρος 





CANTHARYS. DIOCLES 463 


Οὐκοῦν κτλ. Vulgo à» ᾿Ισϑμῷ, lacobsius ᾿᾿Ισϑμῷ, Cobetus Obs. 
p. 179 ᾿σϑμοῖ. 
H HI (2, 837) 000 $10 
Phrynichus Bekk. p. 50 4. “Ἱέκιϑος: ini τοῦ χρόχου τοῦ 
φοῦ ἰατροὶ λέγουσι. Κάνϑαρος δὲ οὕτως ἀληλεσμένον τι ἐξ 
ὀσπρίων. Pollux IV 61: τὸ δὲ (ψιϑύρα) ἦν πλινϑεῖον πη- 
χυαῖον, ἔχον διειλκυσμένα πηνία, ἃ περιστρεφόμενα ἦχον ἐποέει 
χροτάλῳ παραπλήσιον. μάγαδιν μὲν ὀνομάζει ᾿άΑνακρέων, τὴν 
δὲ εὕρεσιν αὐτῆς Κανϑαρος Θρᾳξὶ προστίϑησιν. Fortasse ad 
Tereum haec referenda sunt. Pro Κάνϑαρος Θρᾳξὶ codd. Par. 
Θρᾳξὶὲὶ καϑαρῶς. 


DIOCLES 


B 4d K X 4 1 
I (2, 838) - | t 
Ὑδρία vig ἢ χαλκοῦς ποδανιπτὴρ ἢ λέβης. 

Polux X 78: καλεῖται μέντοι καὶ ποδανμττὴρ οὐ παρ᾽ 
Ἡροδότῳ μόνον ἀλλὰ καὶ ἐν Διοκλέους Βάκχαις Ὑδρία τις 
κελ. ἢ ante λέβης addidit Bentleius. 

II ῶ, 888) | ο d 
IlÀvvei ve τὰ xaxd τῶν κακῶν ὑμᾶς. 

Photius p. 124 17. Κακὰ κακῶν: 4ιοκλῇς Βάκχῃ (sic) 
Πλυνεῖ τε τὰ κακὰ τῶν καχῶν üuüg. Suidas γι κακὰ κακῶν 
οὔ τῶν. 

Il IV (2, 838. 839) 3. 4 

Antiatlicista p. 87 8: Γυναικισμός. “1ιοκλῆς Βάκχαις yv- 
γαικίζειν φησὶ καὶ yvvauxngov (yvrauxtouóy?). Gramm, 
Bekkeri p. 452 28. 440xo 9vAaxog: «Ιιοκλῆς Βάκχαιρ καὶ “4ρ- 
χιππος "Ἀμφιτρύωνι δευτέρῳ. 


O 4 4 A4 TT A4 

(2, 839) ΝΕ 
“ἅλλεται δ᾽ ὑφ᾽ ἡδονῆς κεστρεύ. — 

Athenaeus VII p. 307 d: Ζιοκλῆς Θαλάττῃ «Αλλεται δ᾽ ὑ ὑφ᾽ 
ἡδονῆς κεστρεύς. Duorum versuum esse videntur reliquiae, quorum 

alter ἃ κεστρεὺς ordiebatur. Sensus esse videtur u£ mugil. 

ΚΥΚΜΔΩΠΕΣ 
Yide Calise Κύκλωσας p. 47 sq. 





464 DIOCLES 


MEAMITTAI 
, | (2, 839) 
Καὶ διὰ τετρημένων ἀϑέλδεται τύπων». 

Grammat. Bekkeri p. 350 14. ᾿“ϑέλδεται: διηϑεῖται. Διο- 
κλῆς MeAicgaig Kai διὰ κτλ. lta emendavit Bekkerus lectio- 
nem codicis διατετριμμένον. Pro. ἀϑέλδεται idem Grammat. 
p. 353 2 ἀϑέλβεται. 
1 II (2, 839) 

Πῶς δὲ xai κεχραμένον 
πίνειν τὸν οἶνον δεῖ ue; B. τέτταρα καὶ δύο. 

Athenaeus X p. 426d de variis vini miscendi modis: xai 
Διοκλῆς ἐν ἹΜελίσσαις Πῶς δὲ ... . πίνδιν τὸν οἶνον δεῖ 
B. μετὰ τέτταρα καὶ δύο. lta libri. Corrigenda haec ita esse 
ut supra adscripsi docet Eustathius ad Odyss. p. 1624 49: χατὰ 
^ Διοκλὴν πίνειν οἶνον χεχραμένον τέτταρα xai δύο. De hoc 
iam olim admonui. Nunc eadem correctio prolata est ex Do- 
braei Adv. II p. 3206. ' 

ὃ UI (2, 840) 
. Ἀπὸ λασάνων ϑερμὴν ἀφαιρήσω χύτραν. 

Pollux X 99: τὸν καλούμενον χυτρόποδα ἔστι μὲν καὶ λά- 
σανα κεκλημένον εὑρεῖν, ὡς 4ιοκλῆς ἐν Πελίτταις ᾿“πὸ λα- 
σάγνων κτλ. ΄ 
9. 10 IV V (2, 840) 

Ἢ μίλτος οἶμαι καὶ τὸ τιγγάβαρι. 
Τιγγάβαρι καὶ μίλτος ἀναμεμιγμένη. 

Lexicon rhetoricum Eustathii ad Iliad. p. 310 30: τεγγάβαρι 
τὸ κιννάβαρι ᾿Αττικοί. Διοκλῆς Ἢ μίλτος οἶμαι καὶ τὸ τιγ- 
γάβαρι. καὶ πάλιν Τιγγάβαρε καὶ μίλτος ἀναμεμιγμένη, οὗ 
τὴν ἐργασίαν φασὶ πρῶτον εὑρεῖν Καλλίαν ᾿Αϑηναῖον. Ex 
eodem fonte Photius p. 587 20 Τιαγγάβαρι (sic): τὸ κιννάβαρι, 
Διοκλῆς. Hesychius autem, Τίγγα: Διοκλῆς ἐν ἹΜελίτταις. 
Ἡρακλέων δὲ οὐ διδλών, ὅτι βαρὺ τὸ κιννάβαρι λέγει, ubi 
. pro ὅτε βαρύ, Sopingius τιγγάβαρι corrigit, quamquam me ita 
quidem locus expeditus est. Theognoslus Crameri II p. 120 29: 
χεγνάβαρι, ᾿Αττικοὶ δὲ τὸ τιγγάβαρυ (sic). Initio alterius ver- 
sus addendum videtur καί, 

11—13 VI— VIII (2, 840) 

Antiatticista p. ST 4. γυναικάρεον: Διοκλῆς ἸΜελίτταις. 
Idem p.88 20. δραπέτευμα: “ιοκλῆς ἹΠελίτταις. — ldem 
p.97 9. ἐνευλίξαι: τὸ ἐνειλῆσαι. Διοκλῆς MeAiszauc. 


DIOCLES. NICOCHARES 405 


EX INCERTIS FABVLIS 
Ι (2, 841) “ 
Μηδείς no9^ ὑμῶν, ἄνδρες, ἐπειϑυμησάτω 
γέρων γενέσϑαι, περινοησάτω δ᾽ ὅπως 
ἔτε véog ὧν ἀγαϑὸν τι τῇ ψυχῇ παϑών 
ὥρᾳ καταλύσει, μηδ᾽ ἀγόμφιόδν ποτε 
αἰῶνα τρίψει. 

Grammat. Bekkeri p. 339 15. γόμφιος αἰών: οὕτως ἔλε.- 
yov τὸν χρόνον, ἐν ᾧ τις Oto γεγηρακώς, παρὰ τὸ μὴ ἐνεῖ- 
»c& τοῖς γέρουσι τοὺς γομφίους. Διοκλῆς ηδείς ποϑ᾽ ὑμῶν 
κτλ. ΥΒ. 2 cod. προνοησάτω, quod correxi. Nisi praestat τοῦτο 
δὲ προνοησάτω et vs. 8, ubi ἔτε addidi praeeunte Dobraeo, ὅπως 
νέος ὧν. Vs.4 cod. eig ὥραν. Correxit Bekkerus. 


II Ill (2, 841) 15. 16 

Photius p. 589 17. Τιμαῖος: ὃ πολλῆς τιμῆς. οὕτως 

“ιοκλῆς. ^ Pollux 1Π] 42: xai διεπαρϑένευσε, xai διαπε.-: 

παρϑενευκότα. τὸ μὲν πρότερον Διοκλῆς τὸ δὲ δεύτερον 
"AAsbig οἱ κωμικοί. 


NICOCHARES 


A M yYMOoONFNH 
(2, 842) : 1 
Οἰνόμαος ovrog χαῖρε, πέντε xai δύο, 
κἀγώ τε καὶ σὺ συμπόται γενοίμεϑα. 

Athenaeus X p.426 e: οἱ ἐπιτεταμένως χρώμενοι τῷ ποτῷ 
δύο οἴνου ἔπινον πρὸς πέντε ὕδατος. Νικοχάρης γοῦν ἔν 
᾿Αμυμώνῃ πρὸς τοὔνομα παίζων ἔφη Οἰνόμαος οὗτος κελ. 
Vs. 2 σὺ additum a Porsono ad Med. 6. 


D 4 4d d T E I 4A 
Ι (2, 842) 2 
Σοφαῖσε παλάμαις τεκτόνων εἰργασμένον 
καὶ πόλλ᾽ ἐν αὑτῷ λέπτ᾽ ἔχον καδίσκια 
κυμινοδύκον. 

Pollux X 93: εἴποις δ᾽ ἂν καὶ τὴν ἡδυσματοϑήκην κυμι- 
γοδόκον, Νικοχάρους εἰπόντος ἐν Γαλατείᾳ Σοφαῖσι παλάμαις 
xtA. Fortasse. Cyclopis verba sunt. 

Comici graeci 30 





466 NICOCHARES 
3 II (2, 843) 


Τί δῆτ᾽ ἀπαιδευτότερος εἶ Φιλωνίδου 
τοῦ Μελιτέως. 

Schol. Aristoph. Plut. 179: κωμῳδεῖται δὲ (Philonides Me- 
litensis) ὡς εὔπορος, καὶ ὡς μέγας τῷ σώματι καὶ ἠλίϑεος. 
Νικοχάρης Γαλατείᾳ Τί δῆτα κτλ. ldem ad 303: εἰς Φελω- 
γίδην τὸν ἹΜελιτέα, ὡς οὐ μόνον μέγαν ἀλλὰ καὶ ἀμαϑῆ καὶ 
ῥώδη. καὶ Νικοχάρης Γαλατείᾳ Τί δῆτα κτλ. Priore loco 
vulgo ἠδέ τ᾽, quod ex aliero loco correctum. Bentleius ἢ δῆτ᾽. 
Videntur Galateae δὰ Cyclopem verba esse. 


HPAKAHEXNXDAMON 
à (2, 943) 

Pollux VII 40: τὴν δὲ σμηκτρίδα Κηφισόδωρος ἐν Τρο- 
φωνίῳ εἴρηκεν (MS τὴν δὲ σμικτρίδα γῆν Εὔπολις εἴρηκεν)... 
ἡ δὲ πλυντρὶς παρὰ Νικοχάρει ἐν Ηρακλεῖ γαμουμένῳ (γα- 
μοῦντι). ldem X 135: xai γῆ σμηκτρὶς (Falckenb. σμήτις) 
κατὰ Νικόχαριν, ubi Hemsterhusio Pollux errante memoria γῆν 
σμηκτρίδα Nicochari adscripsisse videtur, quae Cephisodoro (vel 
Eupolidi) debebatur. 


HPAKAHN ΧΟΡΗΓΟΣ 
5 I (2, 843) 
Φέρε νῦν ταχέως χιτῶνα τόνδ᾽ ἐπενδύτην. 

Polux VI 45: ἄντικρυς δὲ δοκεῖ τὸ &» τῷ Νικοχάρους 
Ἡρακλεῖ χορηγῷ Φέρε xvÀ. τῇ νῦν χρείᾳ βοηϑεῖν. 
A Il (2, 844) 

Athenaeus XIV p. 619a: xai τῶν πτεισσουσῶν ἄλλη τις 
(φδή), ὡς Νικοχάρης ἐν Ἡρακλεῖ χορηγῷ. 


K EN T 4YXY POZSZ 
1.8 | [JH (2,844) 
Antiatticisia p. 89 5. 4αρϑείς: ἀντὶ τοῦ δαρείς. Nixo- 
χαρις Κενταύρῳ. Grammat. Bekkeri p. 327 25. χ“γορᾶν: 
τὴν ὠνήν. Νικόχαρις Κενταύρῳ. 


K P HT B z 
9 (2, 844) 
Pollux X 141 de instrumentis sutoriis: καὶ zregurope)c δ᾽ 
ἂν ῥηϑείη καὶ χηλεύματα καὶ ὕπεας, καὶ ὀπήτιον δἴρηται ἐν 
Νικοχάρους Κρησί Τοῖς τρυπάνοις ἀντίπαλον ὅπερ ἀρ- 





NICOCHARES 467 


χελόχειον. Codd. ὕπερ ἀγχίλειον. vel ἀγχίλεον. Bentleius 
Epist. ad Hemsterh. p. 66 ὄπϑας 3iÀtov, contorta sententia, Ne- 
que ὄπεας hie scriptum fuisse, sed ὑπήτιον, planum est ex 
eodem Polluce VII 83: τὰ ὀπήτεια ἐν Κρησὶ Νικοχάρης ἐκάλει. 
Suspiceris τοῖς τρυπάνοισιν ἀνείπαλον ὀπήτιον. 


ΑΚΩΝΕΝΣ 
(2, 845) to 


Athenaeus XV p. 667 e: μνημονεύει δὲ τοῦ μάνου Nixo- 
χάρης ἐν “Μάκωσιν. 


4H MN I 4} 
1 (2, 845) T 
Τριχίας δὲ καὶ τὰς πρημνάϑας τὰς ϑυννίδας 
ἐπὶ δεῖπνον ἡκούσας ὑπερπληϑ εἴς. 

Athenaeus VII p. 328 e: Zogiv — τὴν τριχίδα τριχίαν 
ὀνομάζει. Νικοχάρης “ημνίαις Τριχίας κτλ. Libri τριχιάδας 
el πρημάδας. Correxit Schweighaeuserus. ^ Vg. 2 ἐπιδεῖτενον 
cod. lllud Dindorfius. 


I[—1V (ὦ, 845) 12—14 
Alhenaeus X p. 426 f: oi δ᾽ ἐπετεταμένως χρώμενοι τῷ 
ποτῷ δύο οἴνου ἔπινον πρὸς πέντε ὕδατος. Νιοιοχάρης γοῦν 
ὃν “ἀμυμώνῃ πρὸς τοὔνομα παίζων ἔφη... «à παραπλήσια 
εἴρηκε καὶ ἐν ,Ἰημνίαις. Etymol. M. p. 550 13: παρὰ τὸ 
κῶ τὸ κοιμῶμαι γίνεται ὄνομα ῥηματικὸν χῶς. Νικοχάρης 
“1ημνίαις, Πλέομεν e X007 ᾽πὶ κῶς. Pollux X 107: xci 
Νικοχάρης δὲ ἐν “ημνίαις εἴρηκεν κακκάβους. 


EX INCERTIS FABVLIS 
I (2, 846) 15 
Εἰς αὔριον δ᾽ ἀντὶ ῥαφάνων ἑψήσομεν 
βαλάνιον, ἵνα νῷν ἐξάγῃ τὴν κραιπάλην. 
Athenaeus I p. 34 d: ὅτε δὲ τὴν κράμβην ῥάφανον ἐκάλουν 
οἱ παλαιοὶ δηλοῖ... Νικοχάρης Εἰς αὔριον xrÀ. Vs. | δ᾽ 
addidit Schweighaeuserus. Vs. 2 ante Casaubonum βαλανεῖον. 
Ibid. ἐξάγῃ Dindorfius. Libri ἐξάρῃ. 


M (2, 846) , 
Grammat. Bekkeri p. 348 18. τὸ dic τοῦ στόματος ἀϑρόως 
ἐκπνεῖν ἄξειν λέγουσιν ᾿Αττικοέ, μιμούμενοι τὸν ἦχον τοῦ 
πνεύματος. οὕτω Νικόχαρις. 
30 * 


Cm 


468 NICOCHARES. NICOPHON 


4 Il (2, 846) 
Ei πεύσομαι τὸν ἀηδόνειον 
ὕπνον ἀποδαρϑόντ᾽ αὐτὸς αὑτὸν αἰτεῶ. 

Grammat. Bekkeri p. 349 8. ᾿4ηδόνειος ὕπνος: Νικόχαρες 
Ei πεύσομαι τὸν ἀηδόνειον ὕπνον ἀποδαρϑέντας αὐτὸν αἰτιῶ. 
ja codex. Bekkerus ἀποδαρϑέντα σαυτόν. Lobeckius ad So- 
phoclis Aiac. p. 417 ἀποδαρϑόντα σε, αὐτὸς σὺ σαυτόν. [ndi- 
cavi lacunam et scripsi ἀποδαρϑόντ᾽ αὐτὸς αὑτόν. 

"- IV —VII. (2, 847) 

Grammat, Bekkeri p. 382 27. ᾿“λάστωρ: ϑηλυκῶς Νικό- 
χαρις τὴν ἀλάστορα ἔφη Σφίγγα. — Kem p. 400 30. Νι- 
χκόχαρις δὲ ἀνηλεήμων λέγει. Athenaeus XIV. p. 657 a: 
ϑηλυκῶς δὲ Νικοχάρης ἔφη κύουσαν δέλφακα. Pollux 
Il 49: xoi ὃ παιδαρεώδης παρὰ Νικοχάρει. 


NICOPHON 


AOPOAITHS ΓΟΝΑ͂Ϊ 
᾿ I (2, 848) 
“ἅπερ ἐσϑίεν ταυτὶ τὰ πόνηρ᾽ ὀρνίϑια, 
σέρφους ἴσως, σκώληκας, ἄκριδας, πάρνοπας. 

Schol. Aristoph. Av. 82: σέρφος σχωληχῶδες ζωύφιον ἢ 
μυρμηκῶδες. ταῦτα δὲ νέμονται τὰ ὄρνεα. . . Νικοφῶν ἐν 
᾿Ἀφροδίτης γοναῖς “ἯἽπερ ἐσϑίδι xrÀ. Hinc corrigendus Suidas 
s. v. σέρφος. 

2 I| (2, 848) 
Οὐκ ἐς κόρακας τὼ χεῖρ ἀποίσεις ἐχποδών 
ànó τοῦ σκυταλίου καὶ τῆς διφϑέρας; ( δυψιελνυν) 

Schol. Aristoph. Av. 1283: τοῦ δὲ σκυτάλιον τὸ ἃ ἐκτεί- 
νεται, ὡς ἐν Ὃλκάσιν, ἔνϑα καὶ τὸ Νικοφῶντος ἐξ ᾿ΑΙφροδίτης 
γονῶν παρετέϑη Οὐκ ἐς κόρακας κτλ. Non dubium quin fal- 
letur. Nicophon scripserat aui σκυταλίου τοῦδε, aut σκυταλίου 
τῆς τε διφϑέρας. 

5.4 ΠῚ IV (2, 849) 
"ἀρ ἀράχνιόν τι φαίνετ᾽ ἐμπεφυκέναι- 

Suidas, Νικοφῶν ἐν “Ἀφροδίτης γοναῖς. 149 ἀράχνιον κτλ. 
Pollux X 156: ὃ ἐν ταῖς μείζοσι πάγαις πάτταλος, δόπερον᾽ τὸ 
δὲ σπαρτίον, q συνέχεται, μήρινϑος .. .. Νικοφῶν δὲ τὰς 
τοιαύτας πάγας ἐν ᾽ἐφροδίτης γοναῖς δελέαστρα εἴρηκε. 











NICOPHON 469 


II 4 N 4 0P A4 
I (2, 849) ; 
Ὃ δ᾽ ἐξυφαίνεϑ᾽ ἱστόν, ὁ δὲ διάζεται. 

Pollux VII 38: προφορεῖσϑαι. οὕτω γὰρ ἔλεγον ot “«Ἅττι- 
xol τὸ νῦν διάζεσϑαι. καὶ τὸ διάζεσθαι δέ ἐστιν ἐν αὐτῇ 
τῇ λέξει παραλαμβανόμενον. Ὃ δ᾽ ἐξυφαίνεϑ᾽ ἱστούς, ὃ δὲ 
διάζεται, καί (ὥς) που παρὰ Νικοφῶντι ἐν Πανδώρᾳ. Cor- 
rexit Salmasius ad lul. Capitol. p. 547. Valcken. ad Theocr. 
Adon: p. 206 a ὁ μὲν κτλ. ' 

II—VII (2, 850) eti 

Athenaeus VII p. 323 b de χέστρᾳ agens: Νικοφῶν δ᾽ ἐν 
Πανδώρᾳ Kéovoat τε xai λάβρακες. Photius p. 290. 
Néaxag: τοὺς νέους. Κτησιφῶν Πανδώρᾳ. Reclius Antiat- 
ticista p. 109 9: νέαξ, ὃ νέος. Νικοφῶν. Cfr. Pollux II 11. 
Antiatt. p. 89 14. Ζεύτερον: ἀντὶ τοῦ μεϑ᾽ ἑτέρου. “Ηρόδοτος 
τετάρτῳ, Νικοφῶν Πανδώρᾳ. Η. lacobi δεύτερον αὐτόν». 
Idem p. 115 24: Φίλημα δοῦναι, ἀντὶ τοῦ καταφιλῆσαι. 
Νικοφῶν Πανδώρᾳ. — ldem p. 115 10. Ὑποπίένειν: μεϑύ- 
σχεσϑαι. Νικοφῶν Πανδώρᾳ. Eadem fere Photius et Suidas. 
Suidas, Κοιμίσαι τὸν λύχνον: Νικοφῶν Πανδώρᾳ. 


SE IP HN EZ 
I (2,850) . 12 
Ἐὰν δὲ γ ἡμῶν σῦκά τις μεσημβρίας 
τρώγων καϑεύδη χλωρά, πυρετὸς δεὐϑέως 
ἥκει τρέχων, οὐκ ἄξιος τριωβόλου" 
χἄϑ᾽ οὗτος ἐπιπεσὼν ἐμεῖν ποιεῖ χολήν. 
Athenaeus ΠῚ p. 80a: μὴ δεῖ σῦκα προσφέρεσϑαν μεσημ- 
βρίας .. . . Νικοφῶν δ᾽ ἐν Σειρῆσιν '"Edv δέ γ᾽ ἡμῶν κελ. 
(2, 851) 13 
Νιφέτω μὲν ἀλφίτοις, 
ψακαζέτω δ᾽ ἄρτοισιν, ὑέτω δ᾽ ἔτνει, 
ζωμὸς διὰ τῶν ὁδῶν κυλινδείτω κρέα, 
πλακοῦς ξαυτὸν ἐσϑίειν κελευέτω. 

Athenaeus VI p. 269 e: τῶν δὲ Merayévovg ἐκ Θουριοπερ- 
σῶν μνημονεύσας καταπαύσω τὸν λόγον, μακρὰ χαίρειν εἰπὼν 
ταῖς Νικοφῶντος Σειρῆσιν, ἐν αἷς τάδε γέγραπται Νιφέτω 
μὲν ἀλφίτοις κτλ. ΥΒ. 1 codd. fere γειφέτω. — Vs. 2 P ψε- 
καζέτω. 





470 NICOPHON 


T ΠῚ (2, 851) 
"Aog μαχέσϑω περὲ ἕδρας παροψίδι. 

Athenaeus IX p. 368 b: ixi ἡδύσματος ἡ παροψὺὶς κεῖται... 
Νικοφῶν Xeigijow “Αλλος μαχέσϑω κελ. Pro ἄλλος legendum 
aut Gurc vel ἄμυλος, aut quod Bergkius Comment. p. 425 voluit 
ἀλλᾶς. ldem hunc versum cum secundo fragmento coniungen- 
dum censel; cerle non longo ab illis versibus intervallo dissi- 
tus fuit. 


XEIPOPUTAXTOPES 
15 I (2, 852) 
ἹΠεμβραδοπώλαις, ἀχραδοπώλαις, 
ἰσχαδοπώλαις, διφϑεροπώλαες, 
ἀλφιτοπώλαις, μυστριοπώλαις, 
βιβλιοπώλαις, κοσκινοπώλαις, 
ἐγκριδοπώλαις, σπερματοπώλαις. 

Athenaeus ΠῚ p. 126 e: τί ἔστιν ὃ λέγει Νικοφῶν, ὃ τῆς 
ἀρχαίας. κωμῳδίας ποιητής, ἐν τοῖς Χδβιρογάστορσιν; ἐγὼ γὰρ 
καὶ τοῦτον εὑρίσχω μνημονεύοντα τῶν μύστρων, ὅταν λέγῃ 
ἹΠεμβραδοπώλαις κτλ. — Vs. 1 ἀχραδοπώλαις scripsi. Libri 
ἀκρατοπώλαις. ΥὟϑ. 4 respicit Athen. XIV p. 645 e. μνημονεύει 
αὐτῶν (ἐγκρίδων) ἐν τοῖς Xeigoyaavogot Νικοφῶν. 


16 II (2, 852) 

Ἐγὼ μὲν ἄρτους, μᾶζαν, ἀϑάρην, ἄλφιτα, 

κόλλικας, ὀβελίαν, μελιτοῦτταν, ἐπιχύτους, 

πτισάνην, πλακοῦντας, δενδαλίδας, ταγηνίας. 

Alhenaeus XIV p. 645 b: ᾿Επιχύτων Νικοφῶν (μνημονεύει) 

ἐν Xa1g0yd0cogouv ᾿Εγὼ μὲν ἄρτους κτλ. Legebatur Nixoyaore, 
quod correxi Quaest. scen. II. p. 60 ex Etymol. M. p. 367 32: 
ἐπίχυτος, ὃ ἔγχυτος πλακοῦς. Νικοφῶν Χειρογάστορσι Κὐλ- 
λικας, ὀβελίαν, μελιτοῦτταν, ἐπιχύτας. Loquitur unus opera- 
riorum, qui fabulae nomen fecerunt. Non recte Pors. vs. 1 ἔχω. 


17 ΠῚ (2, 852) 
Γενναῖος 199^, ὦ οὗτος, ὀλίγον ἀνάγαγε 
ἀπὸ τῆς διφροφόρου" χρηστὸς si καὶ κόσμιος. 

Schol. Aristoph. Av. 1551 de diphrophoris agens: ταῖς γὰρ 
κανηφόροις σκιάδειον καὶ δίφρον ἀκολουϑεῖ τις ἔχουσα. 'Eg- 
μέππου Θεῶν... Νικοφῶντος Χειρογαστόρων Γέννα ὃ οὖ- 
τος Ὀλίγον κτλ. lta cod. V. Aldus γέννᾳ αὐτός. Correxi ul 


NICOPHON . 471 


supra. Dobraeus Adv. Il p. 257: «c γεννάδα, σὺ δ᾽ αὐτὸς 
ὀλίγον ἀνάγαγε. 
IV (2, 853) 18 
Τοὺς ἑψητοὺς καὶ τοὺς πέρδικας ἐκείνους. 
Athenaeus ΙΧ p. 389 a: πολὺ δέ ἐστι τὸ ἐκτεινόμενον (scil. 
τὸ L in πέρδικες) παρὰ τοῖς ᾿Αττικοῖς. — τὸ δὲ ζῷον ἐπὶ 
λαγνείας συμβολικῶς παρείληπται. Νικοφῶν ἐν Χειρογά- 
στορσε Τοὺς ἑψητοὺς κτλ. 
V (2, 853) t9 
AX ἴϑι προσαύλησον σὺ νῷν πτισμὸν τινα. 
Pollux IV 55 de πεισμῷ  pinsentium cantilena: καὶ Νικο-- 
φῶν ἐν τοῖς ΧΧειρογάστορσιν 24ÀÀ* ἴϑι κτλ. 
VI VII. (2, 853. 854) 20. 21 
Antiatticista p. 89 28. “ευτέριον οἶνον: Νικοφῶν Χει- 
ρογάστορσι. Malim δευτερίαν.: Οταπιπιαῖ. Bekkeri p. 455 28. 
ἀσταφίδα xai ὀσταφίδα oi ᾿Αττικοί. Νικοφῶν ἐν Χειρογά- 
στορσιν ὀσταφίδα εἴρηκεν. 


EX INCERTIS FABVLIS 

I (2, 854) 22 

Νυνὶ δὲ Κρόνου xai Τιϑωνοῦ παππεπίπατπος νενόμισται. 

Pollux Ill 18: ἀλλ᾽ ἔστε τοὔνομα (παππεπίπαππος) δεινῶς 

ἰδιωτικόν, καίτοε Φιλωνίδης (Falckenb. Νικοφρῶν) ὃ κωμικὸς 
αὐτῷ κέχρηται. 

Π ΠῚ (2, 854) 25. 24 

Pollux II 128: xai διάρρησις, xai πρόρρησις, καὶ ἀρρη- 

σία παρὰ ἸΑντιφῶντι. Corrige Νικοφῶντι ex cod. lunger- 

manni ldem VI 86: ταῦτα δὲ ὅσα κατὰ φιάλας ἀνεπέπτατο 

καὶ κάναστρα καλούμενα εὑρεῖν ἔστι παρὰ Νικοφῶντι τῷ 

κομεκῷ. 


IV—VI (2, 855) 25—27 

Anliatticista p. 143 23: σιγηλός. Νικοφῶν. Harpocratio 

p. 144 23: ἔστι τοὔνομα (κορδακισμὸς) xal ἔν τῇ ἀρχαίᾳ 

χωμῳδίᾳ, ὡς παρὰ Νικοφῶντι. Philemo p. 220: πολλάκις 

χαὶ ἐπὲ πλήϑους φασὶ τὸ ὦ τᾶν, ὡς παρὰ Κτησιφῶντει. 

Eadem schol. Platonis Bekk. 332. Suidas s. v. ὦ τᾶν recte 
ὡς παρὰ Νικοφῶντι. V. Ruhnk. ad Tim. p. 282. 


VI VHI (2, 855) 28. 29 
Photius p. 196 5. Κωδωνοφορῶν: περιπολῶν καὶ ébe- 
τάζων εἰ γρηγοροῦσιν οἱ φύλακες. οἱ γὰρ τὰς φνλακὰς ἐπι- 








412 NICOPHON. EVNICVS. PHILYLLIVS 


σκοποῦντες κώδωνας εἶχον καὶ ἐψόφουν, Ty οὗ φυλάσσοντες 
ἀντιφϑέγγωνται. οὕτως Νικοφῶν. —— ldem p. 535 19. στα- 
φυλήν: τὸν ἐν τῷ στόματι κίονα... οὕτως Νικοφῶν. 


EVNICVS 


44 N T E I .4 
(2, 856) 
““αβοῦσα τῶν ὥτων φίλησον. τὴν χύτραν. 

Pollux X 100: χύτρα καὶ φιλήματος εἶδος ἦν, ὁπότε τὰ 
παιδία φιλοίη τῶν ὦὥτων ἐπιλαμβανόμενα, ὑποδηλοῖ δὲ Εὔνι- 
xog ἐν ᾿Αντείᾳ «Ταβοῦσα τῶν co» κτλ. Fabula haec ab aliis 
Philyllio tribuebatur. 


PHILYLLIVS 


4A IT EY S 
I (2, 857) 
Ὃ πάππος ἣν μοι γαλεὸς ἀστερίας. 
Stephanus Byz. v. Ταλεῶται. γαλεὸς δὲ καὶ ὃ ἀσκαλα- 
βώτης. Φιλύλλιος «Αἰγεῖ Ὃ πάππος ἦν μοι γαλεὸς ἀστερίας. 
ἴσως διὰ τὸ πεποικίλϑαι παίζων. 


? HW (2, 857) 

Suidas, ναλφάβητος: “ἀμάϑητος γραμμάτων ἅπαντων 
καὶ τὸ δὴ λεγόμενον ἀναλφάβητος" ᾿Αναλφιτον: Gu 
λιος «Αἰγεῖ. Philyllüi nomen suo loco motum esse docet Antiat- 
ticista p. 83 18. ναλφάβητος: Φιλύλλιος -diyci. Verba 
apud Suidam ἀμάϑητος elc. Procopii esse indicavit Kusterus. 


A Y ΓΗ 
3 Ι (2, 857) 
Καὶ δὴ δεδειπνήκασιν αἵ γυναῖκες" QAM ἀφαιρεῖν 
ὥρα ᾽στὶν ἤδη τὰς τραπέζας, εἶτα παρακορῆσαι, 
ἔπειτα κατὰ χειρῶν ἑκάστῃ καὶ μύρον τε δοῦναι. — 
Athenaeus IX p. 4086: Φιλύλλιος δ᾽ ἂν Αὔγῃ κατὰ χει- 


ρῶν εἴρηκεν οὕτως Καὶ δὴ δεδειπνήχασεν κτλ. ἱπηϊαὶυν Pla- 
tonem fr. 66. | 








PHILYLLIVS 413 


Hl (2, 858) à 
«Αὐτὸς φέρων πάρειμε πυρῶν ἐκγόνους τριμήνων 
γαλακτοχρῶτας κολλάβους ϑερμούς. 

Athenaeus III p. 110 f: γίνονται δ᾽ οἱ ἄρτοι οὗτοι (κόλ- 
λαβοι) ἐκ νέου πυροῦ ὡς Φιλύλλιος ἐν ΑΑὔγῃ παρίστησιν 
«Αὐτὸς φέρων κτλ. Pro φέρων ex C ἔχων enotatum. Tum B 
iyyóvovg. Pro τριμήνων P τριμήνους. 


II (2, 858) 5 
Πάντα ydg ἦν 
μέστ᾽ ἀνδρῶν καὶ μειρακίων 
πινόντων, ὁμοῦ δὲ λάλων 
γρᾳδίων, μεγάλαισιν οἵ- 
γου χαίροντα λεπασταῖς. 

Athenaeus XI p. 485 b de lepasta poculo disserens: Φιλύλ- 
λιος Αὔγη Πάντα ydg ἦν κτλ. Vs.2 libri μετ᾽ ἀνδρῶν μει- 
ρακίων.  Correxit lacobsius. Cfr. Dobraeus Adv. II p. 334. 
Vs. 3 δὲ λάλων lacobsius. Libri δ᾽ ἄλλων». 


4024EK.A4TH 
(2, 859) " 
Zoi μὲν οὖν τήνδ᾽, ἀμφορεῦ, 
δίδωμι τιμήν, πρῶτα μὲν τοῦτ᾽ αὔτ᾽ ἔχειν 
ὄνομα μετρητὴν μετριότητος οὕνεκα. 

Polux X 70: ἀλλὰ μὴν καὶ μετρητὴν τὸν ἀμφορέα κε- 
κλῆσϑαϊ φησιν ἐν τῇ Δωδεκάτῃ Φιλύλλιος Σοὶ μὲν οὖν τήνδ᾽ 
ἀμφορεῦ κελ. 

HP.4K.A4Hc—z 
(2, 859) " 
Βούλεσϑε δῆτ᾽ ἐγὼ φράσω τίς εἴμ᾽ ἐγώ; 
3 τῶν προτενϑῶν ΖΔορπία καλουμένη. 

Athenaeus IV p. 171 d: μνημονεύει αὐτῶν (τῶν προτεν». 
94v) καὶ Φερεκράτης ἐν ᾿Αγρίοις . . xai Φιλύλλιος ἐν Ηρακλεῖ 
Βούλεσϑε δῆτ᾽ ἐγὼ κτελ. 


ΠΑΥΝΤΡΙΑ͂Ι H N.A4YZIK.A 4 
(2, 860) 8 
Schol. Aristoph. Av. 1569: μέμνηται δὲ αὐτοῦ (L4au07:00íov) 
Φρύνιχος ἐν Κωμασταῖς ὡς πολεμικοῦ γεγονότος, Φιλύλλιος 
δὲ ἐν ταῖς Πλυντρίαις ὡς φιλοδίκου. 


414 PHILYLLIVS 


IO A4 EIXZ 

, Ι (2, 861) 
Πουλυπόδειον, σηπιδάριον, κάραβον, ἀστακόν, ὕστρειον, 
χήμας, λεπάδας, σωλῆνας, μῦς, πίννας, κτένας ἐκ Μυτιλήνης" 
αἴρετ᾽ ἀνϑρακίδας, τρίγλη, σαργός, κεστρεύς, πέρκη, κορακῖνος. 

Athenaeus III p. 86 e: (Φιλύλλιος δ᾽ ἢ Evwixog ἢ ᾿Αριστο- 
φανης ἐν Πόλεσι Πουλυπόδειον κτλ. Vs. 1 scripsi δστρξιον 
pro ὄστρεον. Praeterea malim: Σηπιδάριον, κάραβον, ἀστακύν, 
ὄστρειον, πουλυπόδειον. Ad ἀστακὸν cfr. Athen. III p. 104 
πλατείας δὲ καρῖδας ἂν εἴη λέγων τοὺς ἀστακοὺς καλουμέ- 
γους, ὧν μνημονεύει Φιλύλλιος ἐν Πόλεσι. — Vs. 2 libri Μι- 
τυλήνης. Aliam huius versus scripturam servavit Athenaeus Ill 
p. 92e: Φιλύλλιος δὲ ἢ ὅστις ἐστὲν ὃ ποιήσας τὰς Πόλεις 
φησί Χήμας, Àemadag, σωλῆνας, μῦς, πίννας, κεένας ἐκ Πη- 
ϑύμνης. Pectines Methymnaeos laudat Clemens Alex. Paed. ἢ 1. 
Vs.3 B αἵρετ᾽. Dindorfius πάρα τ᾽ ἀνϑρακίδες. 


t0 H (2, 862) 
"O τι ἂν τύχῃ 
μάγειρος ἀδικήσας, τὸν αὐλητὴν λαβεῖν 
πληγαᾶς. 
Athenaeus IX p.3812a: Φιλυλλιός τὲ ἢ ὃ ποιήσας τὰς 
Πόλεις φησίν Ὅ τι ἂν τύχῃ κτλ. Vs. 2 malim ὁ μάγειρος. 


“ Ill (2, 862) 
Ἐκ τᾶς πινακίδος δ᾽ ἀμπερέως, 0 τι κα λέγῃ 
τὰ γραμμαϑ', ἕρμήνευε. 

Pollux X 58: xai πινακίδας δ᾽ ἂν εὕροις ἐν ταῖς Φιλυλ- 
λίου Πόλεσι. λέγει γέ vou δωρίζων "Ec τὰς πινακίδας διαμ- 
περέως, ὅτι κἂν λέγοι τὰ γράμματα ἕρμηνεύς. Bentleius ἐκ 
τᾶς πινακίδος ἀμπερέως, ὅτι κἂν λέγοι τὰ γράμμαϑ', ἑρμή- 
»sus. His adiutus constitui locum ut supra adscriplus est, 


12 IV (2, 862) 
Σπαϑᾶν τὸν ἱστὸν οὐκ ἔσται σπάϑη. 


Polux X 126: Φιλύλλιος γὰρ ἐν Πόλεσι καὶ τὸ igrovo- 
γικὸν ἐργαλεῖον σπάϑην ὠνόμασεν εἰπών Σπαϑᾶν τὸν ἱστὸν 
οὐκ ἔσται σπάϑη. a cod. Falek. pro vulgato ὠνόμασεν ἐπὶ 
τῶν σπαϑώντων ἱστὸν οὐκ ἔσται σπάϑη. :Kühnius: ἐπὲ τὸ 
σπαϑᾶν. lungerm. ἐπὶ τῷ σπαϑᾶν. 





PHILYLLIVS 415 


V (2, 863) 13 
Kooxivorrotog, κηπεύς, κουρεύς, ἀνϑρακοπιίλης. 

Pollux VII 110: ὁ δὲ τοὺς ἄνϑραχκας πιπράσκων ἄνϑρα- 
χοπώλης. λέγει οὖν Φιλύλλιος ἐν Πόλεσι Κοσκινοποιός, 
χηπεύς, κουρεύς. Addidi ἀνθϑρακοπώλης. ldem nunc e codd. 
Bekkerus. 

VI— VII (2, 863) 14—16 

Pollux VII 108: Φιλύλλιος δὲ à» Πόλεσι δακτυλιουρ- 
γὸν ὠνόμασε, scilicet quem alii dixere δακτυλιογλύφον. | Athe- 
naeus Iv p. 140 a: τῆς δὲ κοπίδος μνημονεύει καὶ douto- 
φάνης ἢ Φιλύλλιος ἐν ταῖς Πόλεσιν. — Hesychius, “εχνοφυ- 
λάργυρος: ὃ λίχνος μέν, φειδωλὸς δέ. Φιλύλλιος Πόλεσιν. 
Pro λιχνοφυλάργυρος Musurus λιχνοφιλάργυρος, forsan λιχνο- 
φειδάργυρος. 

ΦΡΕΩΡΥ͂ΧΟΣ 
I (2, 863) 17 
Προὔδωκεν αὐτὸν ὃ τόρος" ἦν γὰρ ἀσϑενής. 

Eustathius ad Hom. Odyss. p. 1533: εὕρηται, δὲ παρὰ τοῖς 
παλαιοῖς ὃ τόρος καὶ ἐργαλεῖον φρεωρυχεκὸν ἢ λιϑοκοπικόν 
φασι σκεῦος. καὶ προάγουσι καὶ χρῆσιν Φιλυλλίου τινὸς ταύς- 
την Προέδωχεν αὐτὸν ὃ τόρος, ἦν γὰρ ἀσϑενής. Scripsi 
προῦύδωχεν. Pollux VII 192: Φιλυλλίῳ γὰρ δρᾶμα τι ὃ Φρε- 
ωρύχος. τὸ δὲ φρεωρύχων ἐργαλεῖον παρ᾽ αὐτοῦ καλεῖται 
τορεύς. Nisi utraque forma diversis fabulae locis usus est, scri- 
bendum τύρος. 

H II (2, 864) 18. 19 
᾿μυγδάλαι, καρυδι᾽, ἐπιφορήματα. 

Athenaeus XIV p.640 d: Φιλύλλιος δ᾽ ἐν Φρεωρύχῳ φησὶ 
περὶ τῶν δευτέρων τραπεζῶν λέγων "uvydala, κάρυα, ἐπι- 
φορήματα. bid. 6414: Φ. δ᾽ ἐν Φ. λέγων ὧδε “Ἵμύγδαλα 
χαρύδια ἐπιφορήματα. Adde II p. 52b: Φιλύλλιος da, κά- 
ove, ἀμυγδάλαι. Ex his inter se comparatis emendavi locum; 
φὰ in praecedenti versu poeta memoraverat. Nisi ita distinguere 
malis ᾧ᾽, ἀμυγδάλαι, | καρύδί᾽, ἐπιφορήματα. 


EX INCERTIS FABVLIS 
| (2, 864) 20 
Ἕλκειν τὸ βέδυ σωτήριον προσεύχομαι, 
ὅπερ μέγιστόν ἐστιν ὑγιείας μέρος, 
τὸ τὸν ἀέρ᾽ ἕλκειν καϑαρὸν ov τεϑολωμένον. 


416 PHILYLLIVS 


Clemens Alex. Strom. V p.673 P.: ἔμπαλιν δὲ ὃ κωμικὸς 
Φιλύλλιος βέδυ τὸν ἀέρα βιόδωρον ὄντα διὰ τούτων γινώσκει 
Ἕλχειν κτλ. 

21. 22 II IH (2, 865) 
Οὐκ sipi τέττιξ οὐδὲ κοχλίας ὦ γύναι. 
Μαινίδες . . . σκόμβροι, κοχλίαι, κορακῖνοι. 

Athenaeus Il p. 63a: Κοχλίας. Φιλύλλιος Οὐκ εἰμὲ — 

γύναι. καὶ πάλιν ἸΠαινίδες κτλ. Excidit forsan ogg. 


33 IV (2, 865) 
Τὸ κάταγμα κροκυδίζουσαν αὐτὴν κατέλαβον. 

Pollux VII 29: χροκυδίζειν δὲ Φιλύλλιος εἶπε Τὸ κά- 
ταγμα κτλ. ὅπερ ἔστιν ἐκλέγουσαν τὸ τραχύ. Bergkius Comm. 
p. 428 coniicit “ὕγην pro αὐτήν. 

34 V (2, 865) 
Ἥτις κάμηλος ἔτεκε τὸν Φιλωνίδην. 

Schol. Aristoph. Plut. 179: κωμῳδεῖταιε δὲ (Philonides) ὡς 
εὔπορος καὶ ὡς μέγας τῷ σώματι... περὶ δὲ τοῦ μεγέϑους 
ιλύλλιός φησιν Ἥτις κάμηλος κτλ. Μαϊΐπι κάμηλον. 

25 VI (ὅ, 57) 

Kai λύχνον δίμυξον οἴσω xai ϑρυαλλίδ᾽, ἢν δέη. 

. Pollux VI 108. λύχνου διμύξου τῶν κωμῳδῶν Φιλύλλιος 
u»guovsvst. Athenaeus XV p. V00f ubi de λύχνῳ agitur loco 
lacunoso affert verba σω καὶ ϑρυαλλίδ᾽ ἢν δέῃ. "Eas Philyllii 
versus reliquias esse recte coniecit Schweigh. ex epitomae verbis 
ad p. 699 d appositis et Polluce." PDindorfius. Epitomae verba 
sunt: δίμυξόν φησι λύχνον Φιλύλλιος. Supplevit versum Porson. 
Adv. p. 140. 

26 VII (2, 865) 

Athenaeus I p. 31a: φησὶ δὲ Φιλύλλεος ὅτι Παρέξω 
“έσβιον, Χῖον, σαπρόν, Θάσιον, Βίβλινον, ἵᾷΞΜεν»- 
δαῖον, ὥστε μηδένα κραιπαλᾶν. In his σαπρόν ex C 
receptum. Pro eo V habet IIoz*, E σὰ guperscripto zL', 
B denique ze superscripto zr5^. Suspicaber Σαπρίαν cll. Her- 
mippo Phormoph. ἢ 6. Pro μηδένα, quod habet B, vulgo uz- 
δέν. Forsan Me»ódoiov» ἡδὺν ὥστε μηδὲ κραιπαλᾶν. 


27—32 VIII —XIII. (2, 866) 

Athenaeus XV p. 700e et Eustathius ad Odyss. p. 1571 5. 
Φιλύλλιος δὲ τὰς λαμπάδας δᾷδας καλεῖ. —— Pollux II 231: 
καὶ ἐπεϑυμήματα παρὰ Φιλυλλίῳ. — Idem VI 161: Φι- 








PHILYLLIVS. POLYZELVS 477 


λύλλιος ἡμίπλεκτον. Idem VII 31: ἀπὸ πηνίου τὸ πηνί- 
σασϑαι. Φιλύλλιος δὲ αὐτὸ εἴρηκεν. — Photius p. 261 3: 
μετάκερας, τὸ εὔκρατον ἢ τὸ ψυχρόν. Φιλύλλιος. Suidas, 
“4λω: ἀντὶ τοῦ ἅλες. Φιλύλλιος. Grammat. Bekkeri p. 381 6: 
ἅλα pro ἅλω. Forsan “λας ἀντὶ τοῦ ἅλες.  Piersonus ad 
Moerin p. 17 ᾿λῶ: ἀντὶ τοῦ ἀλέσω. Quod recepit Bernhardi. 


POLYZELVS 


AHMOTYNAAPEOX 
I (2, 867) 1 
Τριῶν κακῶν γοῦν ἦν ἐλέσϑ᾽ αὐτῷ τι πᾶσ᾽ ἀνάγκη, 
ἢ ξύλον ἐφέλκειν, ἢ πιεῖν κώνειον, ἢ προδόντα 
τὴν ναῦν ὅπως τάχιστα τῶν κακῶν ἀπαλλαγῆναι. 
ταῦτ᾽ ἔστι τρία Θηραμένους, ἅ σοι φυλακτέ᾽ ἐστί. 
Photius p. 613 4. τῶν τριῶν κακῶν ἕν: λεγόμενόν τι ἐστί. 
— ταῦτα δὲ εἶναι λέγουσιν ἃ Θηραμένης ὥρισε προστιμήματα. 
ἸΠολύζηλος Δημοτυνδάρεῳ Τριῶν κακῶν κτλ. Eadem fere ha- 
bet Suidas s. τῶν τριῶν κακῶν, ubi priora ita leguntur τριῶν 
γοῦν κακῶν. Valde displicet illud τὸ post αὐτῷ sine £y. For- 
tasse τρεῶν κακῶν ἕν ἦν. Vs.9 malim ταυτὶ τὰ τρία. 


I| (2, 867) 2 
Erotianus p. 130 Fr. olvov αὐτίτην τὸν ἀπαράχυτον, ὡς 
καὶ Πολύζηλος ἔν Ζ“ημοτυνδαρεῴ φησιν. ᾿μαϑὰ γὰρ av- 
τἰταν πᾶσί ve ϑεοξενίης ἐγένετο. Haec Eustachius a 
Suida ita recitari contendit: ἀμαϑῶς γὰρ αὐτίτις πᾶσι τὲ 9s0- 
ξένοις ἐγένετο. Locum frustra quaesivi. Cfr. Atheuaeus I p. 31 6: 
Πολύζηλος δὲ αὐτίτην καλεῖ οἶνον. 


HII (2, 868) 3 
"Héeig ἐπὶ ivvedxgovvov εὔυδρον ποτόν. 
Etymol. M. p. 343 42: ᾿Ἐννεάχρουνος, κρήνη .43ήνησιν 
M ., 23 , a , E 7 3.3 ἢ 
παρὰ τὸν liuwg0v, ἡ, πρότερον Καλλιρρόη ἔσκεν *). ag Tg 
λουτρὰ ταῖς γαμουμέναις μετίασι. Πολύζηλος “ημοτυνδάρδῳ 
δὲ ἕξει . ἐννεάκρουνον ἔνυδρον τόπον. δητορική. Οοττοχί 
ut supra adscripsi. 


, 





*) Verba πρότερον Καλλιρρόη ἔσκεν hemistichium sunt epici poetae, 
fortasse Choerili in Persicis. 


4178 POLYZELVS 


à IV (2, 868) 

Pollux X 76: xai τοῦτο (pelvim vomitoriam) λεκάνην c»o- 
μαζον, ὡς Κρατῖνος ἐν Ὥραις ἔφη... Πολύζηλος δὲ ἐν “1η- 
μοτυνδάρεῳ ““δκανίῳ γὰρ πρῶτον μὲν ἐναπονέιμεις, ἐνεξερεδῖς, 
évexrtÀvveic, ἐναποβάσεις, Κυανία. lla Hemsterhusius. Libri 
λεκανίῳ γὰρ πρῶτον μὲν ἀπονίψεις, ἂν ἐξέμεις ἐν ἐκπλύνεις, 
y ἀποβάσεις Κυανια. Elmsleius ad Ácharn. 1110 λεκανίῳ 
ydo ἐναπονίψει πρῶτον, εἶτ᾽ ἐνεξεμεῖ" | εἶτ᾽ ἐνεκπλυνεῖ δέ, 
᾿κἄτ᾽ ἐναποπατήσει, Mo». Pro Κυανία Bentleius Φανία, 
Dobraeus Adv. I p. 578 Κλεινία. 

5 V (2, 869) 

Schol. Luciani p. 46: Πολύζηλος δὲ ἔν τῷ 4ημοτυνδάρεῳ 
Φρύγα αὐτὸν εἶναι εἰς τὸ βάρβαρον σκώπτων φησί. Hyper- 
bolum dicit. 

4IONYXOY ΓΟΝΑ͂Ι 
6 (2, 869) 
Οὗπερ αἱ χύτραι κρέμανται καὶ τὸ φρύγετρον. 

Pollux X 109: 7 που δὲ καὶ φρυγεὺς καὶ φρύγετρον, τὸ 
μὲν φρύγετρον Πολυζήλου εἰρηκότος ἐν Διονύσου γοναῖς Ov- 
περ κτλ. 

ΜΟΥΣΩΝ ΓΟΝΑ͂Ι 
1 I (2, 869) 
Ἱερεὺς γὰρ ὧν τετύχηκας "Eraxotov Διός. 

Etymol. M. p. 352 50: Ἔπάκριος “Ζεύς. ἐπὶ ἄκρας γὰρ 
τῶν ὡρῶν ἱδρύοντο βωμοὺς TQ Zi, οἷον τοῦ Ὑμηττοῦ, τοῦ 
Παρνήϑου (Παάρνηϑος). Πολύζηλος lMovoOv γοναῖς Ἱερὸν 
yàg ὃν τετύχηκας Επακρίου Zfi0g. Correxi haec ut supra ad- 
scripsi. 

8 II (2, 870) 
“ὙὙψιπέταλοί τε κράμβαι ovyvat. 

Athenaeus IX p. 370f: Πολύζηλος δ᾽ ἐν ἹΠουσῶν γοναῖς 
χράμβας αὐξὰς (τὰς ῥαφάνους) ὀνομάζων φησίν “Ὑψιπέταλοί 
ze κράμβαι συχναί. 

; ΠῚ (2, 870) 
| Ὥσπερ Χαλκιδικὴ τέτοκεν ἡμῖν ἡ γυνή. 

Zenobius Prov. VI 50: ταύτης Πολύζηλος μέμνηται d 
Movodv γοναῖς ἐπί τινος πολλὰς ϑυγατέρας ἀπογεννώσης.... 
Κόμβην ydo φασὲ τὴν ἐπικληθεῖσαν Χαλκίδα, ἐπειδὴ ὅπλα 
χαλχᾷ ἐποιήσατο πρώτη, συνοικήσασαν ἀνδρὲ ἑκατὸν (ἑπτὰ) 











POLYZELVS. SANNYRIO 479 


σεαίδων γενέσϑαι μητέρα. In Polyzeli versu, qui, nisi corruptus 
est, Eupolidei melri satis manifesta habet vestigia, articulum ante 
γυνὴ addidi ex Proverbiis Bodlei. 956. . 


IV (2, 871) 10 
Pollux VI 168: ὁ δὲ γυναικοφιλὴς ἐν ταῖς Πολυζήλου 
ἹΠουσῶν γοναῖς οὐ πάνυ ἀνεκτόν. 


EX INCERTIS FABVLIS 
I (2, 871) “ 
Ὃ μαινόμενος ἐκδινοσὶ Ζεονύσιος 
χρυσοῦν ἔχων χλίδωνα καὶ τρυφήματα 
ἐν τῷ μύρῳ παρ᾽ ᾿Αϑηναίων μακαρίζεται. 

Schol. Ven. Aristoph. Plut. 550: ó μὲν (Thrasybulus) ἀξι- 
ματικὸς καὶ αὐθάδης, ὁ δὲ (Dionysius) μαινόμενος xoi ὡς 
ἔοικεν ἰχϑυοπώλης. Πολύζηλος Ὁ μαινόμενος ἐκεινοσί xrÀ. 

ll (2, 872) T 
A4ÀX o) τρυγερὰ τὰ φϑέγματ᾽ οὐδὲ γλύξιδας. 

Pollux II 118: καὶ τρυγεροὺς τὰ φϑέγματα, ὡς ἔφη Πο- 
λύζηλος ὁ κωμικός ᾿Αλλ οὐ τρυγερὰ τὰ φϑέγματα οὐδὲ γλύ- 
ξιδας. la cod. Par. A apud Bekkerum. Pro τρυγεροὺς et τρυ- 
γερὰ vulgo legitur πρᾳοτέρους et πρᾳότερα. Verba postrema 
οὐδὲ γλύξιδας ex eodem accesserunt. Pro iis Falckenb. οὐδὲ 
yÀvxtova. 


SAN N YR10O 


Il E 4 0 -z 

I (2, 873) ; 

Πέλανον καλοῦμεν ἡμεῖς ot sol, 

ἃ καλεῖτε σεμνῶς ἀλφιϑ᾽ ὑμεῖς οἱ βροτοί. 
Harpocralio s. v. πέλανος p. 149 25: λέγεται δὲ πέμματά 
τινα τοῖς ϑεοῖς γινόμενα ἐκ τοῦ ἀφαιρεϑέντος σίτου ἐκ τῆς 
ἅλω. Σαννυρίων δ᾽ ἐν Γέλωτί φησι Πέλανον κτλ. Sannyrionis 
nomen addidit Maussacus. Versu altero pro σεμνῶς Lobeckius 
Aglaoph. p. 868 coniicit γυμνῶς. Lenius fuerit xaAsiz ἀσέμνως. 
H (2, 873) ? 

Ὦ βατίδες, ὦ γλαύκων κάρα. 
Athenaeus VII p. 256 c de βατὶς pisce disserens: Σανγυ- 
gio» δ᾽ ἐν Γέλωτι Ὦ βατίδες, ὦ γλαύκων κάρα. 


480 SANNYRIO 


3 Π (2, 873) 
: ἹΠέλητον τὸν ἀπὸ «Δηναίου vexgov. 

Athenaeus XII p.551 c: περὶ δὲ Πελήτου αὐτὸς ὃ ZXavwv- 
οίων ἐν Γέλωτι λέγει οὕτως Μέλητον κτλ. 
μ-τ IV—VII. (2, 874) 

Pollux X 185: xai yf» κεραμῖτιν εἴποις ἂν καὶ γῆν κερα- 
μίδα, ἢ ὡς Σαννυρίων ἐν Γέλωτι Κεραμικὴν γαῖαν στρέ- 
φων. X Harpocratio p. 130 28 ναύκληρος: καὶ ἐπὶ τοῦ με- 
μισϑωμένου ἐπὶ τῷ τὰ ἐνοίκια ἐκλέγειν ἢ οἰκίας ἢ συνοικίας, 
ὡς δηλοῖ... καὶ Σαννυρίων Γέλωτι. — Pollux IX 26: πολι- 
τοκοπία, ὡς Σανγυρίων Γέλωτι. Schol. Platonis Bekk. 
p. 331: L4ewvorovvuog δ᾽ ἐν Ἡλίῳ διγοῦντε καὶ Σαννυρίων ἐν 
Γέλωτι τετράδι φασὶν αὐτὸν (Aristophanem) γενέσϑαι, διὸ 
τὸν βίον κατέτριψεν ἑτέροις πονῶν. οἷ γὰρ τετράδι γεννώ- 
μενοι πονοῦντες ἄλλοις καρποῦσϑαι παρέχουσιν. 


2 d N A H 
8 I (2, 874) 
Τί ἂν γενόμενος Wig ὀπὴν ἐνδύσομαι; 
φέρ᾽ εἰ γενοίμην. . . . γαλῆ. 
ἀλλ ἩΗγέλοχος οὗτός ue μηνύσειεν ἂν 
ὃ τραγικὸς ἀναχράγοι τ᾽ ἂν εἰς ἐχϑροὺς μέγα - 
"ix χυμάτων γὰρ αὖϑις αὖ γαλῆν ὁρῶ" 

Schol. Eurip. Orest. 269: éx κυμάτων γὰρ αὖϑις αὖ ya- 
λῆν ὁρῶ] κεκωμῴδηται ὃ στίχος διὰ "HyéAoyov τὸν ὑποκχρι- 
τήν" οὐ γὰρ φϑάσαντα διελεῖν τὴν συναλοιφήν, ἐπιλεέψαντος 
τοῦ πνεύματος, τοῖς ἀκροωμένοις τὴν γαλῆν δόξαι λέγειν τὸ 
ζῷον, ἀλλ᾽ οὐχὶ τὰ γαληνά. πολλοὶ μὲν οὖν αὐτὸν διέπαιξαν 
τῶν κωμικῶν . .. καὶ Σαννυρίων ἐν 4ανάῃ Τίς ἂν γενόμενος 
κτλ. Est eliam apud Schol. Ald. Aristoph. Ran. 303. Vs. 1 schol. 
Arist. είς à» et γενήσομαι, schol. Eurip. τί ἂν et ἐνδύσομαι. 
Vs. 3 οὗτος, quod vulgo vs. 4 post ἀναχράγοι τ᾽ ἂν legitur, in 
hanc sedem retraxit Bergkius Comment. p. 430. Pro εἰς ἐχϑροὺς 
μέγα Schol. Arist. εἰσιδών. In fine versus addidi ἂν et vs. 4 
scripsi ἀναχράγοι τ᾽ pro ἀναχραγοιτ᾽. [lta etiam Bergkius. 

; | Π (2, 875) 

Schol. Aristoph. Ran. 367: τοῦτο εἰς L4oyivow, μήποτε δὲ 
xai elg ᾿Αγύρριον. μέμνηται δὲ τούτων καὶ Πλάτων ἐν Zxev- 
aig καὶ Σαννυρίων à» Δανάῃ. οὗτοι γὰρ προϊστάμενοι τῆς 
δημοσίας τραπέζης τὸν μισϑὸν τῶν κωμῳδῶν ἐμδίωσαν κω- 
μῳδηϑέντες. 








SANNYRIO. DEMETRIVYS 481 


ΤΩ 
(2, 8175) 10 
Φϑείρεσϑ᾽ ἐπίτριπτοι Ψωμοκόλακες. 
Athenaeus VI p. 261 f: καὶ Σαννυρίων "Ioi Φϑείρεσϑ' ἐπί- 
τρίπτοι Ψψωμοκόλακες. Libri Ποῖ, correctun ab Elmsleio. 


DEMETRIVS 


X IK E 4  .4 
I (2, 876) 1 
Ἐκχεῖϑεν sig τὴν Ἰταλέαν ἀνέμῳ νότῳ 
διεβάλομεν τὸ πέλαγος εἰς ἸΠεσσαπίους, 
“ἄρτος δ᾽ ἀναλαβὼν ἐξένισεν ἡμᾶς καλῶς. 
ξένος ye χαρίδις ἣν ἐκεῖ μέγας καὶ λαμπρός. 
Athenaeus ΠῚ p. 108 f: μνημονεύει δ᾽ αὐτοῦ (Arti) xai 
Δημήτριος ὃ κωμῳδιοποιὸς. ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ δράματι 
Σικελίᾳ διὰ τούτων κεῖθεν εἰς τὴν κτλ. Vs.1 κἀκεῖθεν VL | 
κεῖϑεν ABP. taque ἐκεῖϑεν scripsi. Vs. 2 P διεβάλλομεν. 
Vs. 3 pro ᾿άρτος ABP αὐτὸς. ἄρτος P in marg. lbidem ἐξέ- 
γισεν Ρ ἐξένιζεν AB ἐξένιζ᾽ VL. Υ. 4 exhibui ut legitur 
in AP, nisi quod P in fine iterum habet ἦν, quod addunt etiam 
VL. Pro ye B habet δέ. Vulgo ξένος χαρίδις ἐκεῖ μέγας xoi 
λαμπρός. Dindorfius ξένος δὲ χαρίεις ἣν ἐκεῖνος καὶ μέγας; 
καὶ λαμπρός. Dobraeus Advers. II p. 302 hunc versum alteri 
interlocutori tribuens: ξένος ye χαρίεις. ἦ μέγας καὶ λαμπρὸς 
ἦν, vel δὲ μέγας καὶ λαμπρὸς ἦν. 


II (2, 871) 2 
-laxsóniuovuol 8᾽ ἡμῶν τὰ τείχη κατέβαλον, 
xai τὰς τριήρεις ἔλαβον ἐμμήρους, ὅπως 
μηκέτι ϑαλαττοκρατοῖντο Πελοποννήσιοι. 


Hesychius, ᾿Εμπήρους: 4ημήτριος ἐν Σικελίᾳ “ακεδαιμόνιοί 
9 ἡμῶν — Πελοποννήσιοι. ἔμπηροι οὖν οἵ ἐν δμηρείᾳ ὄντες. 
Etymol. M. p. 335 17: Ἔμμηροι, οἵ ini ἐνέχυρα (ἐνεχύρῳ) δι- 
δόμενοι φιλίας. “4ημήτριος ἐν Σικελοῖς “ακεδαιμόνιοί 9" 
ἡμῶν τά τε τείχη κατέλαβον, καὶ οὖς ἔλαβον ἐμμήρους. Vs.1 
Hesychius «“ακεδαιμόνιοι μηϑ᾽ ἡμῶν, et vs. 2 ἐμττήρους. Virum- 
que emendatum ex Etymologico. 

Comici graeci . 91 


482 DEMETRIVS. APOLLOPHANES 


3 Il (2, 877) 
Aelianus H. A. XII 10: “ημήτριος ἔν τῇ Σικελίᾳ τῷ δρά- 
ματι μέμνηται ὅτε καὶ τῇ πυγῇ λαλοῦδεν αἱ τρυγόνες. 


EX INCERTIS FABVLIS 
à I Ὁ, 877) 
Ἢ σῦκον ἢ φασηλον ἢ τοιοῦτό τι. 
Athenaeus ll p. 56a: Φάσηλοι... Δημήτριος Ἢ σῦκον κτλ. 
: H (2, 815) 
Σφόδρ᾽ εὐάλωτόν ἐστιν ἡ πονηρία" 
εἰς γὰρ τὸ κέρδος μιόνον ἀποβλέπουσ᾽ ἀεί 
ἀφρόνως ἀπαντᾷ καὶ πῤόπϑεῶς συμπείϑεται. 
Stobaeus Fleril II 1 in πο περὸ χακέας. “ημητρίου 
Σφόδρ᾽ εὐάλωτον κτλ. "Ws.? legebatur ἀποβλέπουσα sine ἀεὶ. 
A ἀποβλέπουσιν.  Correxit Grotius. Vs. 3 Valckenar. ἅπαντα. 





APOLLOPHANES 


44d 412 
1 | 1 (2, 819) 


Athenaeus XI p. 467 f posiquam de δεῖνος {δένος) poculi 
momine egit: ἔστι καὶ γένος ὀρχήσεως, ὡς “Δπολλοφάνης ἔν 
Ζαλέδι παρίστησιν οὑτωσί Zftivoc vu Üewoc καὶ καλαϑίσκος 
οὑτοσί. Ha cod. A emisso secentu. "Vulgo δεῖνος τὲς δεινός. 
Hermannus de metris p. 166 dívóc ye δεινός.  Schweighaeuserus 
δεινόν τι δεῖνος (δῖνος). Pinderfio scribendum videtur: ἔστι 
καὶ γένος ὀρχήσεώς τι δεῖνος, ὡς ᾿πολϑλοφάνης à» Ζαλίδι 
παρίστησιν οὑτωσί “᾿ΖΔεῖνος καὶ καλαϑίσκος." ut οὑτοσὲ ex 
οὑτωσὲ repelitum sit. 

2 1 (ὦ, 819) 

Athenaeus TII p. 114f: xoi κρίνον καλούμενον σχῆμα yo- 
ρικῆς ὀρχήσεως mug droAAogaveu ἐν Ζαλίδι. Minc Eustath. 
ad Hom. p. 4018 18. 


IOIDLlEPQON 
3 I (2, 880) 
Κύαϑον λάβοιμι τοῖς ὑπωπίοις. 
Schol. R. V. Aristoph. Pac. 542: i». ὀξυβάφοις χαλκοῖς τὰ 
ἱπώπια ἀνατρίβοντες ἢ τοιούτοες τοσὶν ἀφανῇ ποιοῦσι. καὶ 


- 





APOLLOPHANES 483 


᾿Ἵπολλοφάγης ἔν ᾿Ιφιγέροντι Κύαϑον λάβοιμι τοῖς ὑπωπίοις. 
Eadem emisso febulae iiulo Suidas s. v. ὑπωπιάζειν. 
II (2, 880) 4 
Harpocralio p. 5 9. "0s Agilsur: ἀδελφὸν καλεῖν παρ᾽ 
ἸΙσοχράτει. . . καὶ Στράττιδι ἢ ᾿Απολλοφάνει ἐν ᾿Ιφιγέροντι. 
Respexit Photius p. 8 15. 


K PH TEZSZ 
I (2, 880) “ 5 
Πρώτιστα δέ 
τῶν μυρρινῶν ἐπὶ τὴν τράπεζαν βούλομαι, 
ἃς διαμασῶμ᾽ ὅταν zt βουλεύδεν δέῃ, 
τὰς φιβάλεως τὰρ πάνυ καλὰς στεφανωτρέδας. 
Athenaeus HI p. 20 οἱ καὶ τὰς μυρρένας dé φιβαλέας λέ- 
γουσιν, ὡς ᾿πολλοφάνης ἐν Konot Πρώτιστα δὲ xvÀ. 1,6ᾳ6-- 
batur ᾿“ντιφάνης. V. Hist. crit. p. 267. Vs. 4 legebatur τασδὲ 
(τὰς δὲ AB) φιβάλεως πάνυ. Respicit Photius p. 646 22 et. 
Etymolog. M. p. ?93 27. 
—. JA (2, 881) ΕΝ 
Καὶ λεπαστά μὶ ἁδύοινος εὐφρανεῖ δὲ ἁμέρας. 
Athenaeus XI p. 485 e de λεπαστῇ disserens: “Ἵπολλοφά- 
vnc δὲ Κρησί Καὶ λεπαστά μ᾽ κτλ. Lir καὶ λεπαστὰν δ᾽ ἀδύ-. 
οινον εὐφραίνει. Correxit Porsonus, nisi quod ἡμέρας reliquit. 
IH (2, 881) 01 
Hesychius, Θεοὶ ξενικοί: παρὰ .44ϑηναίοις τιμῶνται οὗς 
καταλέγει Ἀπολλοφάνης ἐν Κρησίν. Apud Photium p. 616 15 
"dgu.grogávyg δὲ ξυγκαταλέγει ξενικοῖς ϑεοῖς τὸν Ὕην, forsan 
Ἀπολλοφάνης legendum. 
ΙΝ (2, 881) 8 
Photius p. 281 19. Πυσικάρφης: ὄνομα ἸΜυσικάρφους" 
οὗ μνημονεύει “Ἵπολλοφάνης ἕ ἔν Κρησίν. Hesychius v. Mvot- 
χαφφι: ὄνομα ydo. ἐστι άυσίκαρφος, οὗ μνημονϑύει καὶ ᾿Απολ.- 
λοφάνης ὃ κωμικός. ὥς τένος δὲ τὸν ᾿ἐρχίμαχον. 


EX INCERTIS FABVLIS 
I (2, 882) 9 
Aelianus Hist. anim. VI 51 fabulam de asino serpente et de 
senectute cum ab als «nn ab Apollophane peeta comico narra- 
tam dicit. . 
$c 


484 APOLLOPHANES. CEPHISODORVS 


10 1 (2, 882) 
Photius p. 624 21. Ὑπετέϑυπτο: bnuexalevo xai xéxn- 
στο Ld4noAÀogavng. Cfr. Etymol, M. p. 780 24. 


CEPHISODORVS 


4 MAAIAZONESZSX 
12 | I E (2, 883) 
Σκώπτεις μ᾽, ἐγὼ δὲ τοῖς λόγοις ὄνος ὕομαι. 

Photius p. 397 19. Ὄνος ὕεται: ἐπὶ τῶν μὴ ἐπιστρεφομέ- 
γων. Κηφισόδωρος ᾿ΑΔμαζόσι Σκώπτεις M, ἐγὼ χτλ. Eadem 
Suidas v. ὄνος ὕομαι. — Athenaeus XIV p.629 c: τὴν δ᾽ ἀπό- 
xivov καλουμένην ὄρχησιν, ἧς μνημονεύει Κρατῖνος ἐν Νεμέ- 
ceu καὶ Κηφισόδωρος ἐν ᾿Δμαζόσιν. 


ΤΡΟΦΏΝΙΟΣ 
3 Ι (2, 883) 
Ἔπειτ᾽ ἀλείφεσθαι τὸ σῶμά uot noto 
μύρον ἴρινον καὶ ῥόδινον, ἄγαμαν Ἐανϑίέα" 
καὶ τοῖς ποσὶν χωρὶς πρίω μοι βάκχαριν. 
B. ὦ Aaxxonguxre, βάκχαριν τοῖς σοῖς ποσίν 
ἐγὼ πρίωμαι; λαικάσομ᾽ ἄρα. βάκχαριν; 

Athenaeus XII p. 553 ἃ: ἔϑος δ᾽ ἦν ᾿4Αϑήνησι καὶ τοὺς 
πόδας τῶν τρυφώντων ἐναλείφειν μύροις, ὡς Κηφισόδωρος μὲν 
ἐν Τροφωνίῳ φησὶν "Erew? ἀλείφεσθαι... πρίω μοι βάχχα- 
gu. ldem XV p.689 f: xai Κηφισόδωρος ἐν Τροφωνέῳ "Ene 
ἀλείφεσθαι . . . λαικάσομ᾽ ἄρα. βάχαριν; Vs. 1 loco altero 
Athenaeus inverso verborum ordine πρίω τὸ σῶμά μοι. Pro 
πρίω ante Schweighaeuserum erat zou. Vs. 2 altero loco libri 
habent ἄγαμαι (B ἄγαμοι) Eav3iov. Vs. 3 altero loco A πριω- 
χωρίσμοι pro χωρὶς πρίω μοι. In iis quae proxime sequuntur 
ante Schweighaeuserum legebatur βακχαρίνῳ λακκότερωχτε pro 
βάκχαριν. ὦ λακκόπρωκτε. Vs.5 libri λαικὰς ὁμαραβάκχαριν. 
Correxit Coraes apud Schweighaeuserum, nisi quod sine distinctione 
scripsit λαικάσομ᾽ ἄρα βάπχαρεν. Cfr. Dobraeus Adv. II p. 353. 
à Π (2, 884) 

Σανδάλια δὲ τῶν λεπτοσχιδῶν, 
ἐφ᾽ οἷς τὰ χρυσᾶ ταῦτ᾽ ἔπεσειν ἄνϑεμα" 
νῦν δ᾽ ὥσπερ ἡ ϑεράπαιν ἔχω περιβαρίδας. 


CEPHISODORVS 485 


Pollux VII 87 de sandaliiss disserens: xai Κηφισόδωρος 
Τροφωνίῳ Σανδάλια xrÀ. Respicit Clemens Alex. Paed. 1 
p. 240 P. αἰσχρὰ γοῦν ἀληθῶς τὰ σανδάλια ἐκεῖνα, ἐφ᾽ οἷς 
ἔστι τὰ χρυσᾶ ἄνϑεμα. Vs.3 foriasse ὡσπερεὶ ϑεράπαιν᾽. 


ΠῚ IV (2, 884. 885) 5. 8 


Athenaeus XV p. 667 d: ὅτε δὲ ἄϑλον προὔκειτο τῷ εὖ 
προεμένῳ τὸν κότταβον προεδίρηκε μὲν καὶ ὃ ᾿Αντιφάνης" φὰ 
γάρ ἐστι καὶ πεμμάτια καὶ τραγήματα. ὁμοίως δὲ διεξέρ--: 
χονται Κηφισόδωρος ἐν Τροφωνίῳ καὶ Καλλίας. Pollux 
VII 40: τὴν δὲ σμηκτρίδα Κηφισόδωρος ἐν Τροφωνίῳ εἴρη- 
κεν. Pro his MS Iungermanni habet: τὴν δὲ σμικτρίδα γῆν 
Εὔπολις εἶπεν. καὶ ἄλλοι. Cfr. ad Nicocharis Fragm. p. 466. 


Y X 
| (2, 885) : 
Ὦ καὶ λέων καὶ μυγαλῆ καὶ σκορπίος. 

Herodianus dict. 5011. p. 39 10: κέχρηται δὲ τῷ ὀνῤματι 
(μυγαλῇ) Κηφισόδωρος ἐν "Yi εἰπών Ὦ καὶ λέων κτλ. [ta 
enim haec correxi. 

I| (2, 885) 8 
Κρεάδιόν τι φαῦλον ἢ ταρίχιον. 

Athenaeus IIl p. 119 d de voce ταρίχιον agens: καὶ Κη- 

φισόδωρος ἐν "Yi Κρεάδιόν τι κτλ. 


UI (2, 885) " 
Οὐδ᾽ ὀψοφάγος οὐδ᾽ ἀδολέσχης. 

Athenaeus VIII p.345 f de voce ὀψοφάγος disserens: K»- 
φισόδωρος Ὑἱ Οὐδ᾽ ὀψοφάγος οὐδ᾽ ἀδολέσχης. 


IV (2, 885) 10 
Athenaeus XV p. 701a: λυχνοκαυτίαν δὲ ἣν ot πολλοὶ λέ- 
γουσι, λυχναψίαν Κηφισόδωρος ἐν Ὑἱ. Non recte haec 
interpretatur Eustathius ad Odyss. 1571 22 λέγει δὲ ὃ Navxga- 
τίτης δήτωρ καὶ ὅτε λυχνοκαυτίαν ἔφη Κηφισόδωρος, ἣν oi 
πολλοὶ λυχναψίαν. 
V (2, 886) u 
Pollux X 109. 110 ubi instrumenta culinaria enumerantur: τὸν 
δὲ φρυγέα καὶ αὐτὸν ὡς σκεῦος μαγειρικόν, εἴτε τὸ ἀγγεῖον 
ἐν ᾧ ἔφρυγον, εἴτε τὸ φρύγετρον, ὡς ὃ κωμικὸς Θεόπομπος 
ἐν Σειρῆσιν ὑποδηλοῖ λέγων “᾿Φρυγεὺς ϑυεία λήκυϑος." καὶ 
μὴν καὶ Κηφισοδώρου ἐν 'Yi εἰπόντος Σπονδὴ δὲ παρὰ 


486 CEPHISODORVS. EPILYCVS 


τῶν ὁλκάδων καὶ καταφαντισγός. In his verba inde a 
καὶ ur» usque ad χαταφαντισγὸς accesserunt ex ood. Felck 
Non expedio. 
EX INCERTIS FABVLIS 
12. 13 I Il (2, 886) 
"ys δὴ τίς ἀρχὴ τῶν λόγων γενήσεται; 

Alhenaeus XI p.459 d: ἄγε δὴ .. . γενήσεται; κατὰ τὸν 
χωμῳδιοποιὸν Κηφισόδωρον. — Pollux IV 173: τὰ δὲ ὀνομα- 
ζόμενα στάϑμια σταϑμὰ στάσιμα καὶ ἐπίσταϑμα ὠνόμασε 
Κηφισόδωρος ὁ κωμικός. Haec fortasse ita sunt corrigenda, ul 
quae ab alis στάϑμια, σταϑμὰ et ἐπίσταϑμα appellentur, ea 
Cephisodorus στάσιμα meminasse dicatur. Eo certe ducil alius 
Pollucis locus X 126: στάσιμα δὲ τὰ στάϑμια Κηφισόδωρος 
κέκληκε. Ἰίαηυ6 στάσιμια ante ὠνόμασε transponendum videtur. 


EPILYCVS 


K 0P4.A41ISKOox 
Ι (2, 887) 

Athenaeus IV p. 133 b: ἔστε δ᾽ ἡ κερκώπη ζῷον ὅμοιον 
τέττιγι καὶ τιγονίῳ (τετειγονίῳ) ὡς Σπεύσεπττος παρίστησιν 
ἐν τετάρτῳ Ὅμοίων. μνημονεύει αὐτῶν ᾿Επίλυκος ἐν Κωρα- 
λίσκῳ. Photius p. 592 11. Τεντιγόνιον: ὅμοιον τέττεγι. "Ent- 
λυκος Κωραλίσκῳ. 

? H (2, 887) 
Jlovràv κοπίδ᾽, oi, σῶμαι 
ἐν MuvxAatov: πάρα Γέλλωσιν 
βάρακες πολλοὶ κπἄρτοι 
καὶ δωμός τις μάλα ἀδύς. 

Athemaeus ΤΥ τ. (408: τῆς δὲ κοπίδος μνημονεύει καὶ 
»ρεστοφάνης ἢ Φιλύλλιος ἐν ταῖς Πόλεσιν, ᾿Επίλυκός ve & 
Κωραλέσκῳ λέγων οὕτως Ποττὰν κοπίδ᾽ οἰῶ σῶμαι κελ. διαρ- 
οήδην λέγων μάζας ἐν ταῖς κοπίσι παρατίϑεσθαι (τοῦτο γὰρ 
oL βάρακες δηλοῦσιν, οὐχὶ τολύπας, ὥς φησε “υκόφρων, ἢ 
φὰ προφυράματα τῶν μαζῶν, ὡς ᾿Ερατοσϑένης) καὶ ἄρτους 
δὲ καὶ ζωμόν τινα καϑηδυσμένον περιττῶς. Υ͂Β. À ποττὰν 
lacobsius. Libri fere σεότταν vel πύττ᾽ à». Tum κοπίέδ᾽ oiw- 
got&tL Ὁ κοπιδοιώσωμαν PVL — κοπιδιώσομαι B. — Correxit 
Bergkius Comment. p. 431. —Vs. 2 pro L4gvxAato» in cod. À 
soNptum est zdpsuxAtiiov. lbid. παραγγόλλωσε VL. παραγγέλλω 





EPILYCVS. EVTHYCLES 481 


σοι P παραγγέλωσι Β. Bergkius πάρα Γέλλωσιν h. e. za- 
φείσιν Εἵλωσιν. Quae sequuntur in libris ita scripta sunt: πολλὰ 
οὗ κάρτα. Casawbomus πολλοὶ x«i ἄρτοι (xGgvor). Postrema 
libri ita exhibent: δωδέμοστοι μάλα ἁδύς. Vnus B δωδέ- 
po0Tog. Pro ἁδύς VL ἀδεῖς. Corruptam vocem δωδέμοστοι 
vel δϑωδέμοστος Casaubonus in ζωμός, Schweighaeuserus οἱ 
Dindorfius in σδωμὸς mutabant. — Bergkius δωμός τις, allato 
Etymol. M. p. 316 56. 
IIL— V (2, 888. 889) 3-5 
Athenaeus XIV p. 6508: Ἐπίλυχος Κωραλίσκῳ Mya 
καὶ δόας λέγεις. Photius p. 490 25. δοιάς : Ἴωνες" ἄνευ 


δὲ τοῦ L δοάς. οὕτως Ἐπίέλυκας. Scribe δόας. Alhenaeus 
XV p.691 c: τῆς δὲ λεγομένης σάχδας — -Ἐπίλυκος ἐν Κυ- 
ραλίσκῳ Βάκκαρίς ve καὶ σάγδας ὁμοῦ. — Grammaticus 


Bekkeri p. 411 17. ᾿Φριστοφάνης δὲ Προαγῶνει καὶ ᾿Ἐπίλυκος 
Κωραλίσκῳ τὸ αὐτὸ τοῦτο ἀντλίον κεκλήκασιν. 
EX INCERTIS FABVLIS 
I—HI (2, 889) 6—8 
Athenaeus I p. 280: Χίου δὲ οἴνου xai Θασίου μέμνηται 
Ἐπέλυχος Χῖος καὶ Θάσιος ἠϑημένος. Photius p. 63 23. 
᾿᾿Ηϑημένος: δευλισμένος. οὕτως ᾿Επιίλυκος. Photius p. 353 15. 
Ὀστολόγος: παρὰ Ἐπιλύχῳ. καὶ δρᾶμα «Αἐσχύλου 'Ocvo- 
λόγοι. Ἰάοπι p. 657 16. Ψωμός: ὡς ἡμεῖς. ἘἘπίλυκος. 


EVTHYCLES 
ΑΣΩΤΟΙ H EHISTOAH 
| (2; 890) 1 


Ἡρῶτας uiv εἶδεν εἰ yudv ἐστ᾽ ὠνία, 
πρῶτον δ᾽ ἐκεῖνον σχαδάνα δεῖ πάντως φαγεῖν. 
Athenaeus Ill p. 124 b de nivis in vino usu disserens: K9- 
ϑυκλῆς δ᾽ ἐν ᾿Ασώτοις ἢ ᾿Ἐπιστολῇ Πρῶτος μὲν κτλ. Vs. 1 
πρῶτον BP. οἶδεν pro εἶδεν P. 
ΔΊ ΖΦ ΙΗ ΑΝΤΗ 
(2, 890) " 
Suidas, Βοῦς ἕβδομος: πέμματα κέρατα ἔχοντα, κατὰ μί- 
μησιν τῆς πρωτοφαοῦς σελήνης. ἐκάλουν δὲ αὐτὸν βοῦν πα- 
ρατιϑέντες καὶ τὸ ἕβδομον, ὅτι ἐπὶ ταῖς ἕξ σελήναις ἐπεϑύεϊο 
οὗτος ἕβδομος, ὡς Εὐϑυκλῆς ἐν ᾿“ταλάντῃ. 


488 AVTOCRATES 


AVTOCRATES 


TYMIEHEAM4NIZST.AI 
1 (2, 891) 
Οἷα παίζουσιν φίλαι 
παρϑένοι “υδῶν κόραι, 
χοῦφα πηδῶσαι κόμαν, 
κἀνακρούουσαι χεροῖν, 

5 Ἐφεσίαν παρ “Ἄρτεμιν 
κάλλιστ᾽ Qv», καὶ τοῖν ἰσχίοιν 
τὸ μὲν κάτω τὸ δ᾽ αὖ 
εἰς ἄνω ἐξαίρουσα, 
οἷα κίγκλος ἅλλεται. 

Aelianus H. A. XII 9 de motacilla ave disserens: μέμνηται 
δὲ καὶ τοῦ ὄρνιϑος τοῦδε ᾿Αριστοφάνης ἐν τῷ ᾿Αμφιαράῳ — 
καὶ Αὐτοκράτης ἐν Τυμπανισταῖς Οἷα παίζουσιν φίλαι x1. 
Vs. 3 unus liber πηδῶσι. lbid. κόμαν omnes praeter unum, qui 
habet χόμας.  Fiorillo Observ. in Athen. p. 109 πόδας. Lobeck. 
Aglaoph. p. 1086 κομῶσαι. — Vs. 4 Lobeckius κἀνακρούουσαι 
χορείαν. — Vs. 6 καλλίσταν duo codd.  Lobeckius χάλλιστα. 
. Vs. Fiorillo τοῦτο μὲν conieci; unus liber sd μέν. Ibidem 
pro αὖ Vind. αὖϑις. Vs. 8 lacobsius tentabat eig. ἄνω ᾿ξαίρουσ᾽ 
ἀεί. Fortesse scribendum ξξεπαίρουσὶ εἰς ἄνω. Vs. 6— 8 nemo 
desideraret si abessent. 


EX INCERTA FABVLA 
2 (2, 892) 
uvoi δὲ βληχάζουσιν ὑπὶ ἀγαλαξίας. 

Grammat. Bekkeri p. 336: 44yaAoxría. «Αὐτοκράτης ᾿Αμνοὶ 
δὲ βληχάζουσιν ὑπο ἀγαλαξίας. ^ Pollux HI 50 τὸ uz ἔχειν 
γάλα ἀγαλακτίαν τινὲς ὠνόμασαν, ubi Bekkerus ἀγαλαχτιᾶν 
edidit ex A. 





FRAGMENTA POETARVM 
COMOEDIAE MEDIAE 


491 


ANTIPHANES 


ArFPOIKOZ 
I (3, 3) 1 
Καὶ πρῶτα μέν 
αἴρω ποϑεινὴν μᾶζαν, ἣν φερέσβιος 
Zno βροτοῖσι χάρμα δωρεῖται φίλον" 
ἔπειτα πνικτὰ τακερὰ μηκάδων μέλη, 
χλόην καταμπέχοντα, σάρχα νεογενῆ. 
B. τί λέγεις; «Α. τραγῳδίαν περαίνω Σοφοκλέους. 
Athenaeus IX p. 396b de πνικτοῖς κχρξαδίοις disserens: 
᾿Αντιφάνης δ᾽ iy Idygoixg Καὶ πρῶτα μὲν xi. Vs. 3 Amo 
Casaubonus, libri Ζ“ημήτηρ. Vs. 6 pro περαίνω, quae Casauboni 
est emendatio, libri παραινῶ. 


I (3, 4) 2 
Ἔστιν δ᾽ ἑταίρα τῷ τρέφοντι συμφορά" 
εὐφραίνεται γὰρ κακὸν ἔχων οἴκοι μέγα. 
Athenaeus XIII p. 567 d: Ἔστιν δ᾽ ἑταίρα, ὡς ᾿Αντιφάνης 
φησὲν ἐν ““γροίκῳ, τῷ τρέφοντι xzÀ. 
III (3, 4) 3 
Ὡς δὴ ov τι 
ποιεῖν δυνάμενος ὀρτυγίου ψυχὴν ἔχων. 
Athenaeus IX p. 392 e: ὑποκοριστικῶς δὲ Εὔπολις à Πό- 


λεσιν αὐτοὺς (τοὺς Ὀρτυγας) κέκληκεν ὀρτύγια --- ᾿Αντιφάνης 
δ᾽ ἐν ᾿Αγροίκῳ ὀρτύγιον εἴρηκεν οὕτως Ὥς δὴ σύ τι κελ. 
IV ὦ, 4) 4 


Ὅλην μύσας ἔκπινε. B. μέγα τὸ φορτίον. 
«4. οὐχ ὅστις αὐτῆς ἔστιν ἐμπείρως ἔχων. 
Athenaeus X p.445 f: μετὰ ταῦτα ὁ Οὐλπιανὸς προπιών 
τινε τῶν ἑταίρων ἔφη ᾿Αλλὰ κατὰ τὸν ᾿Αντιφάνην, ὦ φιλότης, 
ὃς ἐν ᾿Αγροίχοις φησίν, Ὅλην μύσας κτλ. — Vs. 1 ὅλη ν μύ.-. 
σας ὅλη κωμύσας B. Emendavit Schweighaeuserus. 


492 ANTIPHANES 


5 V ὦ, 5) 
“«Δρμόδιος ᾿ἐπεκαλεῖτο, παιὰν ἤδετο, 
μεγάλην Διὸς σωτῆρος ἄκατον ἦρέ τις. 

Athenaeus XV p. 692 f: ᾿“ντιφάνης μὲν γὰρ ᾿Αγροίκοις ἔφη 
“Δρμόδιος ἐπεκαλεῖτο κτλ. — Vs. 1 ἐπδκαλεῖτο Koppiersius Observ. 
p.31. Libri ἐκαλεῖτο. 
6 γι (8, 5) 

Κραμβίδιον ἑφϑὸν χάριδν ἀστεῖον πάνυ. 

Pollux VI 54: Ἀντιφάνης τὴν δάφανον κραμβίδιον λέγει 

ἐν ᾿Δγροίκῳ Κραμβίδιον κτλ. 
T VH (8, 5) 
“Ῥαγδαῖος, ἄμαχος, πρᾶγμα μεῖζον ἢ δοκεῖς. 

Photius p. 480 20 et Suidas: “Ῥαγδαίους: κατὰ μεταφορὰν 
ἀπὸ τῶν ὄμβρων τοὺς κεκινημένους καὶ σφοδροὺς xai βιαίους. 
᾿Αντιφάνης Ld yooixoic “Ῥαγδαῖος κτλ. 


9-11 VII—XI (3, 5. 6) 

Antietticista p. 93 27. ᾿Ἐπίδημος: ἀντὶ τοῦ ἔνδημος. ᾿4ν- 
τιφάνης ᾿Αγροίκῳ.  Antiphanem fortasse respexit Pollux IX 9: 
τὸ ἔνδημον πλῆϑος, τάχα δὲ xai τὸ ἐπίδημον. la enim cor- 
rexit Koppiersius Observ. phil. p. 13. — Idem p.97 5. Ἔχ δια- 
δοχῆς: τὸ ἐν μέρει. ᾿ΑἸντιφάνης 4Mygoixq. — Idem p. 105 5: 
Καϑαρὸς δοῦλος: οἱονεὶ ἀπηκριβωμένος. ᾿Αντιφανης 
^"4yooixg. ἸἸάθπι p.108 7: εϊζον μεῖζον, μικρὸν μι- 
κρόν. ᾿Αντιφάνης ᾿Αγροίκῳ. 

De aliis huius fabulae fragmentis v. δὰ Butalionem et δά 
Κουρίδος Fragm. Il. 


44 4E 420.41 
12 (3, 6) 
Antietticista p. 81 10. ῳ“νακάμψει: ἀντὶ τοῦ ὑποστρέψαι 
ποιήσει. ᾿Αντιφάνης .Αδελφαῖς.  Koppiersius 1. 1. p. 7 citet 
"Αδελφοῖς ex,schedis Ruhnkenii. 


4 4 0 N IZ 
13—15 I—II (3, 6. 7) 
Antiatticista p. 77 25. ᾿“κληρίαν: ἸΑντιφάνης Oo. 
ὅ αὐτὸς εὐκλήρημα vri τοῦ κατόρϑωμα. Ma Koppiersius 
l. 1. p. 6 pro δὐχλήρωμα. Prius illud ἀκληρία e Sophocle affert 
Grammat. Bekkeri p. 367 15. — Idem p. 80 24. 24»à μέσον: 
ἀντὶ τοῦ à» μέσῳ. ᾿Αντιφάνης ᾿Αδώνιδι. ldem p. 103 15. 














ANTIPHANES 498 


Κατάλυσιν: xai ταύτην ἐπαιτιῶνται. ᾿Αντιφάνης 4o». 
Pro ταύτην Ruhnkenius dissert. de Antiphonte p. 254 citet τοῦτο. 


4 0.4 ΜΑ͂Σ 
(3, ἢ 16 
Χλαμύδα xai λόγχην ἔχων, 
ἀξυνακόλουϑος, ξηρός, αὐτολήκυϑος. 


Pollux X 62: καὶ αὐτοληκύϑους δέ τινας Zfyuoodévgg ...- 
ὀνομάζει, otg σαφέστερον ἂν τις ἐν τῷ ᾿Αντιφάνους ᾿ϑάμαντι 
κεχλῆσϑαι λέγοι Χλαμύδα κτλ. Vs. 2 ἀξυνακόλουθος Salma- 
sius pro ξυνακόλουϑος. 


AITYHTIOI . 
(3, 7) 1 


Antiatticista p. 81 15. ἀναβῆναι: ἀντὶ τοῦ ἀναχωρῆσαι. 
᾿Αντιφάνης «Αἰγυπτίοις. Legendum videtur ἀναδῦναι. 


4 10 405 
I (3, 7. 8) 18 

Moxege)g ἔρωτι τῶν ὁμοσπόρων μιᾶς 
πληγείς, τέως μὲν ἐπεκράτει τῆς συμφορᾶς 
χκατεῖχέ 8᾽ αὑτόν' εἶτα παραλαβών ποτε 
οἶνον στρατηγόν, ὃς μόνος ϑνητοῖς ἄγει 
τὴν τόλμαν εἰς τὸ πρόσϑε τῆς εὐβουλίας, 
γύχτωρ ἀναστὰς ἔτυχεν ὧν ἐβούλετο. 

Athenaeus X p.444 c: ἐν δὲ «Φἰόλῳ διαβάλλων ὅσα δεινὰ 
πράττουσιν οἱ πλέον πίνοντες φησί ἸΠακαρεὺς ἔρωτι κτλ. Ex 
ipso dramalis prologo haec ducta esse suspicor. Duo priores 
versus ex Euripide adscivisse Antiphanem haud improbabilis 
coniectura est Valckenarii ad Hippol. 1303. "Vs.4 ϑνητοῖς PVL 
ϑνητὸς B ϑνητῶν AC. 

II (3, 8) 19 
Τοῦτον οὖν 
δὲ οἰνοφλυγίαν καὶ πάχος τοῦ σώματος 
ἀσκὸν καλοῦσι πάντες οὐπιχώριοι. 

Athenaeus XII p. 552 f: πολλῷ οὖν κάλλιόν ἐστι τοιοῦτόν 
τινα εἶναι τὴν ἰδέαν ἢ ὡς φησιν ᾿Αντιφάνης ἐν «ΑἸϊόλῳ Τοῦ- 
τον οὖν κτλ. fr. Eustothius ad Odyss. p. 1646 14. 


494 ANTIPHANES 


4AKEZXTPI.4 

20 I (3, 9) 
Koéag δὲ τίνος ἥδιστ᾽ ἂν ἐσϑίοις; τίνος; 
Β. εἰς εὐτέλειαν. τῶν προβάτων μὲν οἷς ἔνι 
μήτ᾽ ἔρια μήτε τυρός, ἀρνός, φίλτατε. 
τῶν δ᾽ αἰγιδίων κατὰ ταῦϑ' ἃ μὴ τυρὸν ποιεῖ, 
igígov: διὰ τὴν ἐπικαρπίαν γὰρ τῶν ἁδρῶν 
ταῦτ᾽ ἐσϑίων τὰ φαῦλ᾽ ἀνέχομαι. 

Athenaeus IX p. 402 d: τὰ δὲ παρὰ τοῖς κωμῳδιοποιοῖς 
λεγόμενα δεῖπνα ἡδίστην ἀκοὴν παρέχει τοῖς ὠσὲ μᾶλλον ἢ 
τῇ φάρυγγι, ὥσπερ τὰ παρ᾽ ᾿ΑἸντιφάνει μὲν ἐν ᾿Ακεστρίᾳ Κρέα 
δὲ εἰνος κτλ. Vs. 1 scripsi χρέας pro χρέα, quod non dicitur 
ultima producta. Vs.4 αἰγιδίων Dobraeus Adv. 11 p. 323. Libri 
αἰγείων. Vs.6 φαῦλ B φαῦλα AP φαυλότατ᾽ CVL. 


T II (3, 10) , 
'H» yàg τι ἐργαστήριον τῆς οἰκίας; 
B. [οὐκ ἦν μὰ τὸν 40, ἀλλὰ δὴ] τὸ κλισίον, 
ὃ πρίν ποτ᾽ ἣν τοῖς ἐξ ἀγροῦ βουσὶ σταϑμός 
καὶ τοῖς ὄνοις, πεποίηκεν ἐργαστήριον. 

Polux IV 125: τὸ δὲ κλίσιον ἐν κωμῳδίᾳ παράκειται 
παρὰ τὴν οἰκίαν παραπετάσματι δηλούμενον, καὶ ἔστι μὲν 
σταϑμὸς ὑποζυγίων. καὶ αἵ ϑύραι αὐτοῦ μείζους δοκοῦσι 
καλούμεναι κλισιάδες, πρὸς τὸ καὶ τὰς ἅμαξας εἰσελαύνειν καὶ 
τὰ σκευοφόρα. ἐν δὲ :Αἰντιφάνους “Ακεστρίᾳ καὶ ἐργαστήριον 
γέγονε τὸ καλούμενον xÀiciov. φησὶ γοῦν εἰ γὰρ δι᾽ ἐργα- 
στήριον οἰκίας τὸ κλίσιον ὃ πρότερον ποτ᾽ ἦν κτλ. ta cod. 
Falck. Probabiliter correxit et supplevit Bekkerus. — Vs. 3 πρίν 
pro πρότερον Piersonus ad Moer. p. 229. 


22, 18 ΠῚ IV (3, 40) 

Alhenaeus XIII p. 586 ἃ: μνημονεύει δ᾽ αὐτῆς (Sinopes 
meretricis) ““ντιφάνης àv “ρκάδι καὶ ἐν Κηπουρῷ, ἐν ixe- 
στρίᾳ, ἐν “Αλιευομένῃ. ldem VII p. 804 ἃ allatis ex Απίΐ- 
phanis Κουρίδε versibus, quos infra suo loco exhibui, ita pergit: 
τούτων τῶν ἰαμβείων ἔνια ἔστιν εὑρεῖν καὶ ἐν ᾿Αἰκεστρίᾳ. 


AKONTIZOMENH 
24 (3, 11) 
Γείτων ἐστί τις 
κάπηλος. οὗτος εὐθύς, ὅταν ἔλϑω ποτέ 


Alhenaeus X p. 441 b: 


ANTIPHANES 


διψῶσα, μύνος οἶδ᾽ ὥς y ἐμοὲ κεράννυται, 


οὐὔϑ᾽ ὑδαρὲς οὔτ᾽ ἄκρατον. οἶδα δ᾽ ἐγώ ποτε 


πιοῦσα. 


495 


οἷαι δ᾽ εἰσὶ παρὰ τοῖς Ἕλλησι 


μεεϑύουσαι at γυναῖκες παραδίδωσιν ᾿Αντιφάνης μὲν ἐν τῇ 
“βκοντιζομένῃ οὕτω Γείτων κελ. — Vs. 2 ἔλϑω Casaubonus pro 
Vs. 3 ante Casaubonum οἶδεν. B εἶδεν. Vs. 4 fort. 


"$$€23 3» ^7 
OiÓ ἐγὼ ποτε. 


δλϑών. 


AAEIITPIA 
(3, 11) 


"Ed» δὲ τοὐργαστήριον ποιῆτε περιβόητον, 


κατασκεδῶ, νὴ τὴν φίλην Δήμητρα, τὴν μεγίστην 


ἀρύταιναν ὑμῶν ἐκ μέσου βάψασα τοῦ λέβητος 


ζέοντος ὕδατος᾿ 


ἐλευϑέριον. 
Athenaeus IIl p. 123 b: ὅτε γὰρ οἴδασιν ϑερμὸν ὕδωρ... 
᾿ντιφάνης ᾿4λειπτρίᾳ, φέρεται τὸ δρᾶμα καὶ ὡς ᾿Αλέἕξιδος, 


Ἐὰν δὲ τοὐργαστήριον κτλ. 


addidit Casaubonus. Ibid. πίοιμ᾽ ΒΡ. 


10 


15 


AA4IEYOMENH 
I (3, 12. 13) 

Τὰς σηπίας δὸς πρῶτον. 'HocxAeig ἄναξ, 
ἅπαντα τεϑολώκασιν. οὐ βαλεῖς πάλεν 

εἰς τὴν ϑάλατταν καὶ πλυνεῖς; μὴ quoi oe, 
Ζ4ωριάς, ἀλούτους σηπίας εἰληφέναι. 

τὸν κάραβον δὲ τόνδε πρὸς τὰς μαινίδας 
ἀπόδος" παχύς γε, νὴ AU. Ὦ Ζεῦ τίς ποτε, 
ὦ Καλλιμέδων, σὲ κατέδετ᾽ ἄρτι τῶν φίλων; 
οὐδεὶς ὃς ἂν μὴ κατατιϑῇ τὰς συμβολαάς. 
ὑμᾶς δ᾽ ἔταξα δεῦρο πρὸς τὰ δεξιά 
τρίγλας, ἔδεσμα τοῦ καλοῦ Καλλισϑένους" 
χατεσϑίει γοῦν ἐπὶ μιᾷ τὴν οὐσίαν. 
καὶ τὸν Σινώπης γόγγρον ἤδη παχυτέρας 
ἔχοντ᾽ ἀκάνθας τουτονὲ τίς λήψεται 
συρῶτος προσελθών; ΙΜισγόλας γὰρ οὐ πᾶνυ 
vostri ἐδεστής. ἀλλὰ κέϑαρος οὑτοσί, 

ὃν ἂν ἴδῃ τὰς χεῖρας οὐχ ἀφέξεσαι. 

καὶ μὴν ἀληϑῶς τοῖς κεϑαρῳδοῖς ὡς σφόδρα 
ἄσεασεν οὗτος ἐπιπεφυκὼς λανϑάνει. 

ἀνδρῶν δ᾽ ἄριστον κωβεὸν πηδῶντ᾽ ἔτι 


εἰ δὲ μή, μηδέποϑ᾽ ὕδωρ mou 


Vs. 2 καταπερδῶ B. Vs. 4 μὴ 


26 


496 ANTIPHANES 


20 πρὸς Πυϑιονίκην τὴν καλὴν πέμψαι ue δεῖ" 
ἁδρὸς γάρ ἐστιν. ἀλλ᾽ ὅμως οὐ γεύσεται" 
ἐπὶ τὸ τάριχός ἐστιν ὡρμηκυῖα yag. 
ἀφύας δὲ λεπτὰς τάσδε καὶ τὴν τρυγόνα 
χωρὶς Θεανοῖ δεῦρ ἔϑηχ᾽ ἀντιρρόπους. 

Athenaeus VIII p. 338 e: ᾿φντιφάνης δ᾽ ἔν “4λιευομένῃ φε- 
ληδοῦντάς τινας καταλέγων ἰχϑύσι φησί Τὰς σηπίας κελ. 
Vs.1 τὰς σηπίας δός Casaubonus. Libri τῆς σηπιάδος. Vs.4 
ἀλούτους lacobsius Addit. p. 185. ἀλλ᾽ ov& A. ἀλλ᾽ οὐ. B. ἀλλ᾽ 
οὐδὲ PVL. Vs. 7 ἄρτι cum futuro coniunctum labentis graeci- 
' tatis est. Malim igitur doo. Vs. 12 respicit Athenaeus XIII 
p. 586 a: μνημονεύει δ᾽ αὐτῆς (Sinopae) ᾿ντιφάνης ἐν ᾿Αλεευο-- 
μένῃ. | Vs. 18 τουτονὶ τίς Schweighaeuserus. libri τοῦτον εἕεις. 
γ8. 14 ἹΜισγόλας AC Σμιγόλας PVL. — Vs. 16 Athenaeus I. 1. 
p. 339b: πεϑανωτατ᾽ ἐπὶ τούτοις ὃ ᾿Αντιφάγης xal τὸν Mi- 
σγόλαν κεκωμῴδηκεν ὡς ἐσπουδακότα περὶ κιϑαρῳδοὺς καὶ 
χεϑαριστὰς ὡραίους. Vs. 19 ἀνδρῶν δ᾽ ἄριστον Casaubonus. 
ἄνδρωτ᾽ ἄριστον Α. ἀνδρωτάριστον PVL. Vs. 24 ϑεάνοι BP 
Sed» οὐ À. Quae sequuntur verba ABP ita exhibent δ᾽ εὑρέϑη 
x' ἀντιρρόπους.  Correxit primus lacobsius. dem postea ex 
Porsoni Adversariis editum est. 


21. 28 II IH (3, 15) 


Pollux IX 29: ἀλλὰ μὴν καὶ Óexavovia. κέχρηται δὲ 
τῷ ὀνόματι ᾿Αντιφάνης à» L4Awevouévg. ῬῬμοιίυ5 p. 348 8. 
Ὁρμιεᾶν: ᾿Αγτιφάνης “Δλιευομένῃ. Pro ὁρμιὰ Alticistae requi- 
rebant, opinor, λέγον. 


4A 44K HzTIzsz 
29. 30 . I II (3, 15. 16) 
"Eni τὸ xawovgyeiv φέρου, 
οὕτως, ἐκείνως, τοῦτο γιγνώσκων ὅτι 
€» καινὸν ἐγχείρημα, κἂν τολμηρὸν ἡ, 
πολλῶν παλαιῶν ἐστι χρησιμώτερον. 

Athengeus ΠῚ p. 122 d: ᾿“ντιφάνης δ᾽ ἐν ᾿Αλκήστιδε ἔφη 
"Eni τὸ κτλ. "Vs. 1 gégov scripsi praeeunte Dindorfio. ABP φέρ᾽. 
VL φέρῃς.  Vs.2 οὕτω P. ἐκείνως pro éxeivog Hermannus. 
Vs. 4 παλαιῶν ἐστε PVL ἐστι παλαιῶν ABC et Eustath. ad 
Hom. p. 1422 52. Athenaeus XII p. 553 c: ᾿νειφάνης δὲ à» 
μὲν ᾿Αλκήστιδι ἐλαίῳ τινὰ ποιεῖ youOuevoy τοὺς πόδαρ. 


ANTIPHANES 497 


ANASOIZOMENOI 
(3, 16) ' ! 31 
Antiaticista p. 89 2. /iagégov: ἀντὲ τοῦ συμφέρον. 
ΣΑντιφάνης ᾿Ανασωξομένῳ. Titulum fabulae non ἀνασῳζόμενος 
fuisse sed ἀνασῳζόμενοι, docent cognomines aliorum poetarum 
fabulae, Diphili, Eubuli, Hipparchi. Antiphaneae fabulae. memo- 
riam latere in titulo Corp. Inser. I p. 354 acute vidil editor. : 


AANAPOM E A .4 | 
(3, 16) : 32 
Antiatlicista p. 106 24. 4 εἶψας: ἀντὲ τοῦ λιπών. dot- 
στοφάνης ᾿Ανδρομέδᾳ. Fortasse L4vrupóvgg legendum esse 
monui Hist. crit. p. 323... Cfr. infra ad Metrophontem. 


A4 NT.A4I1I03z 
(3, 17) 33 

Ὦ τᾶν, κατανοεῖς τίς ποτ᾽ ἐστὶν οὑτοσί 
ὃ γέρων; B. ἀπὸ τῆς μὲν ὄψεως “Ἑλληνικός" 
λευκὴ χλανίς, φαιὸς χιτωνίσκος καλός, 
πιλίδιον ἁπαλόν, eUgvOuoc βακτηρία, 
βαιὰ τράπεζα" τί “μακρὰ δεῖ λέγειν; ὅλως 
αὐτὴν ὁρᾶν yàg τὴν ᾿Ακαδήμειαν δοκῶ. 

Athenaeus XII p. 544f: ᾿Αντιφάνης δ᾽ ἐν ᾿Ανταίῳ περὲ 
τῆς τῶν φιλοσόφων τρυφερότητος διαλεγόμενός φησιν Ὦ τᾶν 
κελ. Vs.2 λέγων pro γέρων B. lhidem P ἀποτηρῶν pro ἀπὸ 
τῆς. Vs. 9 Dobraeus Adv. Il p. 340 pro φαιὸς frustra coniicit 
φανός. Vs.5 Bout L βεβαία ABPV. Ib. pro μαχρὰ C μικρόν. 
Vs. 6 Dindorfius «“καδήμειαν. libri ᾿ἀκαδημίαν. 


4 N T E I .4 
I (3, 18) 34 
Ἔν ταῖς σπυρίσι δὲ τί ποτ᾽ ἔνεστι, φίλτατε; 
Β. ἐν ταῖς τρισὶν μὲν χόνδρος ἀγαϑὰς ἹΜΠεγαρικός. 
«Α. οὐ Θεεταλικὸν τὸν χρηστὸν εἶναί φασι. δέ; 
Β. . . τῆς Φοινίκης . 
σεμίδαλις, ἐκ πολλῆς σφόδρ᾽ ἐξηττημένη. 

Athenaeus III p. 127b: λέξω δὲ πρῶτον περὲ τοῦ χόνδρου 
"Ἀντιφάνους παραειϑέμενος' ἐξ ᾿Αντείας τάδε Ἔν ταῖς κτλ. 
Vs. 1 ἔνεστο scripsi pro ἐστί. — Vs. ὅ ἐξηττημένη ΡΥ], et Bek- 
kero teste etiam A. Dindorfius ex B δζητημένη. "V. Exercitt. 
philol ad Athen. I y. 11. 

Comici graeci 32 


498 ANTIPHANES 


35 Ili (3, 48) 
Πρὸς τῷ μυροπώλῃ γενόμενον κατελίμπανον 
. αὐτὸν περὶ μύρον * « v » * * » à 
* s 2.2 μέλλει τε συνϑείς dou φέρξιν 
τὰ κιγναμώμινα ταῦτα καὶ τὰ νάρδινα. 

Athenaeus XV p. 690a: μνημονεύει, τοῦ μυροπώλου τού- 
του τοῦ Πέρωνος καὶ Θεόπομπος dv ᾿4δμήτῳ xci ᾿Ηϑυχάρει. 
.«Αντιφάνης δ᾽ ἐν ᾿Αντείᾳ Πρὸς τῷ μυροπώλῃ κτλ. Ys. 
Schweighaeuserus πρὸς τῷ Πέρωνι γενόμενον. Vs. 2 pro περὶ 
μύρον Canterus Πέρωνι. Ego Climtonum sequutus sum Museo 
Philol. I p. 565, qui pertem lacunae Ha suppleri posse pulabal 
αὐτὸν περὶ μύρον τῷ Πέρωνι. Alter Berghius Comment. p. 
407. Vs. 4 χινναμώμινα pro xwvoutvo scripsit Sehweig- 
haeuserus. 0l 
35 II (8, 19) 

Ταῖς δ᾽ ἐνδύτοις στολαῖσε τετραγῳδημέναις, 
σκελέαις, τιᾶάραις. 

Pollux VII 59: τὰς δὲ ἀναξυρίδας καὶ σκελέας καλοῦσι. 
τὸ μὲν ὄνομα καὶ παρὰ Κριτίᾳ ἐστὶν ἔν ταῖς Πολιτείαις. 
᾿Αντιφάνης δ᾽ αὐτὸ ἐν ᾿Αντείᾳ παρεξηγεῖται Ταῖς δ᾽ ἐνδύτοις 
xrÀ. Vulgo ταῖς δ᾽ ἐν αὐταῖς, Α δ᾽ ἐν αὐταῖς. Correxit Por- 
sonus Adv. p. 283. Altero versu vulgo σκελέαις καὶ τιάραις. 
Codd. 'A et V Kühn. σκελέαι σπάραις, h. e. σκελέαις, τιάραις. 


: ANTEPOZ. 
- RN (3, 19) | 
Antistticista p. 106 5. “2αγγάζει: ἀντὶ τοῦ ἐνδίδωσιν. 
᾿Αντιφάνης ᾿Αντερώσῃ. ld vocabulum sli λογγάζειν scribebant. 


AIPOKAM4PTEPON 
38 (3, 19) 
Pollux X 138: xoà στρωματεῖς δὲ ᾿Απολλόδωρός ve 0 
Γελῷος ἕν Ῥευδαίαντι ἔφη — ὃ δ᾽ ᾿Απολλόδωρος Χαρύστιος. 
. » κέχρηται τῷ ὀνόματι καὶ ᾿Αντιφάνης ἐν ᾿Αἀποκαρτεροῦντει. 


4 ΡᾺΑ .13 
8, | I (3, 20). 

Οὔτε χὼρ νήφοντα dei 
οὐδαμοῦ, πάτθρ, f&c gotyely, οὔϑ᾽ ὅταν "ivet» δέῃ 
χοῦν ἔχειν. ὕστις dé μεῖζον ἢ xev. ἄνθρωπον φρονεῖ 
M μικρῷ πεποιϑὼς ἀϑλίῳ νομίσματι, 








ANTIPHANES 499 


5 εἰς ἄφοδον ἐλϑὼν ὕμοιον πᾶσιν αὗτὸν ὄψεται, 
ἂν σκοπῇ τὰ τῶν ἰατρῶν τοῦ βίου τεχμήρια 
τὰς φλέβας 9᾽ ὅποι φέρονται, τὰς ἄνω καὶ τὰς κάτω 
τεταμένας, δὲ ὧν ὃ ϑνητὸς πᾶς κυβερνᾶταε βίος. 
Athenaeus X p. 444b: τὸ γὰρ παροινεῖν. ἐκ ιὠοῦ μεϑύειν 
γένεται. διὸ καὶ ᾿Αγτεφάνης ἐν Ἀρκαδίᾳ φησίν Οὔτε γὰρ κτλ. 
Vs. 2 οὐδαμῶς C. Υε..38 φρονεῖν P. "Vs. 4 δηλαδὴ supplebat 
Grotius Exc. p. 603. ὦ πάξερ lacohsius. Toium versum delet 
L. Dindorfius Thes. L. G. s. v. μικρόν. Vs. 5 αὑτὸν AC αὖ- 
τὸν PVL. Vs.? 3" addidit Dindorfius. " 


H (9,20 . σ΄ io 

Athenaeus XIII p. 586 a: περὶ μὲν τῆς Σινώπης «ηρόϑονος 

ὅ Ἀρατήτειος ἐν ἕκτῳ Κωμῳδουμένων φησὶν ὅτι Ἄβυδος 3À4. 

yeto διὰ τὸ γραῦς εἶναι. μνημονεύει δ᾽ αὐτῆς ᾿Αντιιράνης ἂν 
“ρκάδι καὶ ἐν Κηπουρῷ. 


ΑΡΓΥΡΙΟΥ “ΦΑ͂ΝΙΣΙΜΟΣ 
(3, 21) A 
Kai εὖτε. ' E 
περιπατήσεις κἀπονέψει κατὰ τρόπον 
. πὰς χεῖρας, εὐώδη λαβὼν τὴν γῆν.. 

Athenaeus ΙΧ p. 409 d: mei δὲ. τοῦ εὐώδοσι χρίδαϑαι τὰς 
χεῖρας "Enayévng ἢ ᾿Αντιφάνης φησὶν ἕν 24gyvgtov ἀφανισμῷ 
οὕτως Καὶ τότε καλ. Vs. 2 lacobsius πεέριν πατήσεις.. Din- 
dorfius τότε | καὶ περιπατήσεις. 


APXIZTPATH 
(3, 21) 42 
Τίς δ᾽ ἐγχέλειον ἂν φάγοι 
ἢ κρανίον σινόδοντος;. 

Athenaeus VII p. 322 c: σινόδοντα δὲ αὐτὸν (συνόδοντα) 
λέγει διὰ τοῦ ἰῶτα Ζωρίων — ᾿Αντιφάνης δὲ ἐν “Τρχιστράτῃ 
(ἀρχεστράτῃ) Τίς δ᾽ ἐγχέλειον κελ. 

ΑΑΡΜΗΜΗΖΟΜΈΝΗ,. 
| (9, 21) ! | 43 

“αβὼ». ἐπανάξω σύαχρον elg τὴν οἰκίαν 

τῆς νυκτὸς αὐτῆς καὶ λέοντα καὶ Auxov. 
Athenaeus IX p. 401 f: 1v! οὖν μὴ καὶ σὰ ζητῶν τὸν. ot ἄγρον 


ἀφαυανϑῇς, αάϑο ὅτε ᾿ΑἈντιφάνης μὲν ἐν “Τρπαζομένῃ οὕτως 
ὠνόμασε «αβὼν ἔπανάξω κτλ. 
82 * 


500 ANTIPHANES 


4 P ΧΩ Ν. 
AA (3, 22) 
"Ev 4axeóoluovc 
γέγονας; ἐκείνων τῶν νύμων μεϑεχτέον 
ἐστίν. βάδεζ᾽. ἐπὶ δεῖτονον sig τὰ φιλέτια, 
ἀπόλαυε τοῦ ζωμοῦ, δόφει, τοὺς βύστακας 
μὴ καταφρόνει, μηδ᾽ ἕτερ᾽ ἐπιζήτει καλὰ, 
. ἐν τοῖς δ᾽ ἐκείνων. ἔϑεσεν ἴσϑ᾽ ἀρχαϊκχός. 
Athenaeus IV p. 142 f: διακωμῳδῶν δ᾽ ᾿“ντιφάνης τὰ 4a- 
κωνικὰ δεῖπνα ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ δράματι "oyo» φησὶν 
οὕτως Ἔν «“ακεδαίμονε xà. Yg 3 εἰς Ρ ἐς VL lbidem φι- 
λέεια pra φειδίτια Toupius. Vs. 4 δόφει pro. φόρεν Ruhnkenius 
apud Wyttenbachium ad Plutarchum de S. N. V. p. 25. Quod 
sequilur praeceptum τοὺς βύστακας μὴ καταφρόνδι,, nihil habel 
in quo offendas, si καταφρόνει idem quod,xavtayósr esse me- 
. mineris. 
ASKAHIIO:XZX 
45 (3, 23) 
Τὴν dà γραῦν τὴν ἀσϑενοῦσαν πάνυ πάλαι, τὴν βρυτικήν, 
δίξιον τρίψας τε μιχρὸν δελεάσας ve γεννικῇ 
“τὸ μέγεϑος κοίλῃ λεπάστῇ τοῦτ᾽ ἐποίησ᾽ ixmiéiv. 
Athenaeus XI p. 485 b: ᾿“νειφάνης δ᾽ ἐν ᾿“σκληπιῷ Τὴν 
δὲ γραῦν κτλ. ΥΒ. 1 δὲ lacobsius pro dz. 1,4. βρυτικήν i. e. 
bryti potu impense gaudentem. — Vs. ὃ δίζιον. Dindorfius, vulgo 
διζίον. Ibidem γεννεκῇ pro γενγητικῇ Casaubonus. 
AX TOI 
46 (3, 24) 
Antiatticista p. 80 14: Γαμῶ 7 γυνὴ λέγει, οὐ γαμοῦμαι. 
“Ἵντιφάνης “Ἡσώτοις. ἐγημάμην ὃ ἀνὴρ Aéyet ἀντὶ τοῦ ἔγημα. 


| | AYAHTHSY 
A (3, 24) 
Ποίαν, φράσον γάρ, ἦδε τὴν συναυλίαν; 
ταύτην, ἐπίσταται γάρ, ἀλλ᾽ ηὔλουν ἔτ 
μαϑόντες, ὥστε τοὺς αὐλοὺς σύ τε 
αὕτη τε λήψεσϑ', εἶϑ᾽ ὃ μὲν σὺ τυγχάνεις. 
5 αὐλῶν πέραινε. δέξεται δὲ τἄλλα σοι. 
ἡδύ τι κοινόν. ἔστιν, οὗ χωρὶς σεάλεν 
συννεύματ᾽ οὐ προβλήμαϑ᾽ οἷς σημαίνεται 
ἕκαστα... 





ANTIPHANES 901 


Athenaeus XIV p. 618b: ἀστείως δὲ αὐτὴν (συναυλίαν) 
"vrupáyno φανερὰν ποιεῖ ἐν τῷ «ὐλητῇ λέγων Ποίαν, φρά- 
σον γάρ κτλ. Priora non expedio. Υ͂β. 4 libri αὐτὴ τελετῇ ψε- 
ϑείϑαμε» συντυγχάνεις. Horum postrema εἶϑ᾽ & μὲν σὺ τυγ- 
χάνεις scribenda esse vidit Dindorfius, cetera ego correxi. : Vs. 5 
P δέλεται. Vs.6 ἡδύ vi κυενὸν AB. ἡδυτικὸν PVL ἡδὺ Din- 
dorfio ex ?àz.corruptum videtur. Foriasse fuit ἡδύ vt τὸ κοινόν 
ἐστιν. vs. 7 προβλήμαϑ' οἷς Casaubonus. προβλημάϑοις PVL. 


AYAHTPIS H. dIAYM AI 
(3, 25) . IE 48 
Ὁ μὲν ἹΜενέλεως ἐπολέμησ᾽ ἔτη δέκα 
τοῖς Τρωσὶ διὰ γυναῖκα τὴν ὄψιν καλήν, 
Φοινικέδης δὲ Ταυρέᾳ δὲ ὄγχελυν. 

Athenaeus VIII p. 343 d: ᾿ἡντιφάνης ἐν “0ὑλητρέδι ἢ 41:- 
δύμαις Φοινικίδην τινὰ ἐπ ὀψοφαγίᾳ κωμῳδῶν φησιν Ὃ μὲν 
ἹΜεμέλεως κτλ. Vs.1 μὲν additum a Koppiersio. JMevéAeog P 
ἹΜενελάως VL | MevéAnog BC. | 


AYTOY EPQOQN. 
Ü (3, 25) 49 
Τροφαλίδας ve λινοσάρχους, μανϑάνεες; τυρὸν. λέγω. 
Athenaeus X p. 455 de griphis disserens: ““ντιφάνης δ᾽ 
ἐν Αὐτοῦ ἐρῶνεξ φησι Τροφαλίδας κτλ. Eustathius ad Tiad. 
p. 1839 17: xoi τροφαλὲς δὲ κατὰ “Ηρωδιανὸν ἐπὶ τυροῦ, ἧς 
τοῆσις xai παρὰ τῷ κωμικῷ ᾿Αντιφάνεν ἐν τῷ Τροφαλέδας 
κτλ. (va εἴη αἰνιγματωδῶς λέγων λινοσάρκους ἤγουν λεπτὰς 
καὶ ἁπαλὰς τροφαλίδας τὸν τοιοῦτον τυρόν. Forsen A/yvo- 
σάρκους scribendum, cfr. ad Eubuli Ion. Ἡ 2. sive malis Atzo- 
σάρχους cum | Lobeck. Pathol.: p. 111. 
ΠῚ q3, 26) . 50, 51 
Athenaeus XV p.678 ὁ: μνημονεύει δ᾽ αὐτοῦ (κυλιστοῦ 
στεφάνου) καὶ Ldvrigávgc ἐν ἙἝἭ.υτοῦ ἐρῶντι. Pollux VII 
199: xai κυλιστὸν δὲ εἴρηκεν ᾿Αντιφάνης. ῬΟΪ]χ X 152: 
ἀρυβάλλους δὲ ἐπὶ τοῦ συσπάστου βαλλαντίου ἐν ᾿ἀντιφά- 
γους «Αὑτοῦ ἐρῶντι. 
᾿ .4oPOA4IZXIOZ 
Ι (3, 26. 27) . 52 
Α. Πότερ' , ὅταν μέλλω λέγειν σοι τὴν χύτραν, χύτραν λέγω, 
ἢ τροχοῦ δύμαισι γευκτὸν κοιλοσώματον κύτος. 


602 ANTIPHANBS 


πλαστὸν ἐκ yalag, ἐν ἄλλῃ μητρὸς ὀπτηϑὲν στέγῃ, 
γεογενοῦς ποίμνης δ᾽ ἐν αὑτῇ πνικτὰ γαλατοϑρέμμονα 
5 τακεροχρῶτ᾽ εἴδη κύουσαν; B. 'HonaxAesc, ἀποκτενεῖς 
ἄρά M , δἰ μὴ γνωφέμως μοι πάνυ. φράσεις χρβϑῶν χύτραν. 
«4. εὖ λέγεις. ξουϑῆς μελίσσης νάμασιν δὲ συμμιγῆ 
-μηκάδων αἰγῶν ἀπόρρουν ϑρόμβον, ἐγκαϑήμενον 
εἰς πλατὺ στέγαστρον ἁγνῆς παρϑένου Δηοῦς κόρης, 
10. λεπεοσυνθέτοις τρυφῶνεα μυρίοις καλύμμασιν; 
ἢ σαφῶς πλακοῦντα φράζω σοι; Β. πλακοῦντα βούλομαι. 
44. Βρομιάδος δ᾽ ἱδρῶτα πηγῆς; B. οἶνον εἰπτὲ συντεμών. 
«4.. λιβάδα νυμφαίαν δροσώδη; B. παραλιπὼν ὕδωρ φάϑι. 
«Α.. κασιόπνουν δ᾽ αὔραν δὲ αἴϑρας; B. “σμύρναν εἰπέ, μὴ 
μαχράν, 
15 μηδὲ τοιοῦτ᾽ ὅλλο μηδέν, μηδὲ τοὔμπαλεν λέγων, 
OtL δοχεῖ τοῦτ᾽. ἔργον εἶναι μεῖζον, ὥς φασίν T4V6G, 
αὐτὸ μὲν ugdév,.cep αὐτὸ δ᾽ ἄλλα συστρέφειν σευκνα. 
Aihenaeus X. p. 449b de griphis disserens: νεεφάγης -- 
ἐν δὲ ᾿Αφροδισίῳ Ilóveg ὅταν κτλ, Vs. 1. πότερ᾽ pro πότερον 
Koppiers. Observ. p. 33. χύτραν ante λέγω addidit Casaubonus. 
Vs. 2 τροχυρυμασίτευκτον ΒΡ τρόχου δύμασι vevxvóv AC epit. 
Hoesch. et MSS Casauboni. τροχορυμασίτευκτον VL. — Vs. 
γαίας seripsi pro γαίης. Vs. 4 Grotius Excerpt. p. 605 veoyevi. 
Pro ποίμψης cod. B ποίμνας. lbidem pro αὐτῇ scripsi αὐτῇ. 
μαλατοϑρέμμονα Dindorfius. libri γαλακεοϑρόμμονα. — Vs. ὃ 
cod. À τῳκχεροχφῶξε δηκεύουσαν. Similiter ceteri, restituit Por- 
sonus. Vs. 7 συμμιγῆ Casaubonus; libri συμμεγής. — Ve. 10 
λεσεξοααυνἥέξτους ῬΥ͂Ϊ,  Aamvrocv»3ésov B. Correxit Casaubonus. 
Idem τρυφῶντα, libri ερυφῶνεας. —Vs.'13 vulgo λεβάδα δὲ 
φαίανδῃον adr. Cod. A λεβάδα vüv φαιὰν δροσώδη. Αο vir 
eliam B. Dindorfius λιβάδα νυν φαιὰν δροσώδη.. Scripsi À- 
βάδα νυμφαίαν δροσώδη. Ibid. παραλιπὼν Grotius; libri πα- 
ράλιπον. Vs. 14 μὴ Grotius pro μοι. — Vs. 15 libri τοιοῦτον. 
Correxil Erfurdtus. Praeterea Dobraeus scripsit: 24. μηδὲ τοιοῦτ᾽ 
ἄλλο μηδέν; B. μὴ ἀλλὰ τοὔμπαλιν λέγε, vel λέγω. 
53 E G, 29) 
' Πενϑεῖν δὲ μετρίως τοὺς προσήκοντας φίλους" 
οὐ γὰρ τεϑνᾶσιν, ἀλλὰ τὴν αὐτὴν 000», 


2f 3 2) 


ἣν πᾶσιν ἐλϑεῖν ἔστ ἀναγκαίως ἔχον, 
προεληλύϑασιν. εἶτα χἡμεῖς ὕστερον 
. δἰρ ταὐτὸ χαταγωχεῖον αὐτοῖς ἥξομεν, : 


κοινῇ τὸν ἄλλον συνδιαφρέιμονεος χρόνθ». 











ANTIPHANES $08 


Stobaeas Fiori. CXXIV 27 cum lemmate Lfvcigavovg ἐξ 
249q00.8iov. Vs. 4 προσεληλύϑασιν A Voss. et Trinc. Vs. 5 
anle Gaisfordum καταγώγιον. 


ΙΗ (3, 29) δ, 
Antiatticista p. 95 82. Εὐειματεῖν: ᾿ντιφάνης 14goo- 
δισίῳ. 


ADPOAITHZX ΓΟΝΑ͂Ι 
I (3, 29. 30) 5 
Τονδὲ λέγω, σὺ δ᾽ οὐ συνίης" κότταβος 
τὸ λυχνίον ἐστί. πρόσεχε τὸν νοῦν 
eoe oS n n n πέντε νικητήριον. 
B. περὲ τοῦ; γελοῖον. κοτταβιεεῖτε viva τρόπον; 
9 24. ἐγὼ διδάξω καϑ' ὅσον ἂν τὸν κότταβον 
ἀφεὶς ἐπὶ τὴν πλάστιγγα ποιήσῃ πεσεῖν — 
Β. πλάστιγγα ποίαν; τοῦτο τοὐπικείμενον 
ἄνω τὸ μικρόν, τὸ πινακίσκιον, λέγεις; 
44. τοῦτ᾽ ἐστὶ πλάστιγξ. οὗτος ὃ κρατῶν γίγνεται. 
10 B. πῶς δ᾽ εἰσεταί τις τοῦτ᾽; ΑΙ. ἐὰν ϑίγῃ μόνον 
αὐτῆς, ἐπὲ τὸν μάνην πεσεῖται καὶ ψόφος 
ἔσται πάνυ πολύς. PD. πρὸς ϑεῶν, τῷ κοττάβῳ 
πρόσεστι καὶ μάνης τις ὥσπερ οἰκέτης; 
B. Ὧι δεῖ λαβὼν τὸ ποτήρεον δεῖξον νόμῳ. 
15 41. αὐλητικῶς δεῖ καρκινοῦν τοὺς δακεύλους, 
οἶνόν τε μικρὸν ἐγχέαι, καὶ μὴ πολύν" 
ἔπειτ᾽ ἀφήσεις. B. τίνα τρόπον; ΑἹ. δεῦρο βλέπε. 
τοιοῦτον. B. c Πόσειδον, ὡς ὑψοῦ σφόδρα. 
44. οὕτω ποιήσεις; DB. ἀλλ᾽ ἐγὼ μὲν σφενδόνῃ 
20 οὐκ ἂν ἐφικοίμην αὐτόσ᾽. ΑΙ. ἀλλὰ μάνϑανε. 
Athenaeus XV p. 666 f de cottabi ludo disserens: ψντιφανης 
δ᾽ ἐν ᾿“φροδίτης yóvaic Τονδὶ λέγω xsÀ. Vs. τονδὲ Schweig- 
haeuserus. τονδεὶ À τὸν δεῖ B τὸν δὴ PVL. lbidem ov»- 
ίης VL συνίεις Ρ συνεεὶς ΑΒ. Vs. 2 Athenaeus 1. l. p. 666 e: 
ἐκάλουν δὲ καὶ κατακτούς τίνας κοττάβους. ἔστι δὲ λυχνία 
ἀναγόμενα πάλίν τε. συμπίπεοντα. — Ammonius Differ. verb. 
p. 90: λυχνίον μὲν γάρ ἐστεν ἡ λυχνία, ὡς ᾿Αντεφάνης φησὶν 
ἐν ᾿Αφροδίτης γοναῦς. "Vs. 5 Athenaeus ΧΙ p. 487 d: καλεῖται 
δὲ μάνης καὶ τὸ ἐπὶ τοῦ κοττάβου ἐφεστηκός, ἐφ᾽ ov τὰς λά- 
ταγας ἐν παιδιᾷ ἔπεμπον. ᾿Αἰντιφάνης «Τφροδίτης γαναῖς ᾿Εγὼ 
᾿πιδείξω καϑ' ὃν usque ad vs. 13. Ex Athenaeo locum petiit 
Scholiasta Luciani Lexiph. IV p. 149, ubi ita scriptus legitur: 





504 ANTIPRANES 


"Moistoqéyvnc Ἀφροδίτης γοναῖς ᾿Εγὼ ᾿πιδείξω καϑ' αὑτὸν 
κότταβον ἀφεὶς ἐπὶ τὴν πλάστιγγα ποιήσεις πεσεῖν σελά- 
στιγγα ποιεῖν τοῦτο τὸ πλάστιγγας δὲ τὸ ὑποκείμενον ἄνω 
τὸ μικρὸν τὸ πινακίσκιον λέγει. ξὰν δὲ μόνον τύχῃ αὐτῆς, 
ἐπὲ τὸν μάνην πεσεῖται. Vs.5 priore loco ἐπιδείξω, υἱ scho- 
liasta Luciani. Ib. Dindorfius xa9' 0v* ὃς ἂν τὸν κότταβον, ex 
coniectura Schweighaeuseri. Dobraeus Adv. Il p. 334 x39" ὃς 
ἂν τὸν κότταβον. Fortasse διδάξω mdv»S9" ὃς ἂν κτλ. Vs. 6 
C ἀφῆς. lb. verba πλάστιγγα ποιήσῃ πεσεῖν ex schol. Luciani 
supplevit Toupius Emend. II p. 472. Vs. 8 respicit Pollax X 84: 
ἂν δὲ ᾿Αντιφάνους ᾿Αφροδίτης γοναῖς πινακίσκιόν ἔστιν εἰρη- 
μένον. lbid. λέγει schol. Luciani, Ὑ5. 10 ϑέγη Iacobsius pro 
τύχῃ. Post vs. 13 aliquid omisisse Athenaeum ipse indicavit. 
Vs. 16 ἐγχέας B nec male, si' deleta in fine versus interpunctione 
ἐγχέας cum ἐφήσεις coniungas. Vs. 18 ὑψοῦ pro ὕψους Co- 
raes ei Porsonus. 
B 4 KX 4I 

T (3, 32) 

Ἐπεὶ δὲ τοῦτ᾽ οὐκ ἔστι, κακοδαίμων σφόδρα 

ὅστις γαμεῖ γυναῖκα, πλὴν ἐ ἐν τοῖς Σκύϑαις" 

ἐχεῖ μόνον γὰρ οὐχὲ φύετ᾽ ἄμπελος. 

Athenaeus X p. 44 d: ᾿ΑἈντιφάνης Βάκχαις Ἐπεὶ δὲ κελ. 

Vs. 8 oxi scripsi pro οὐ. 


B 4 T4 403 
57 (9, 32) 

Plutarchus V. Demosth. cap. 4: ἦν δ᾽ ὃ Βάταλος, ὡς μὲν 
ἔνεοί φασιν, αὐλητὴς τῶν κατεαγότων᾽ καὶ δραμάτιον εἰς τοῦ- 
τον, κωμῳδῶν αὐτόν, ᾿Αντιφάνης πεποίηκεν. 

BOISQ9TI.A 

58 I (3, 33) 

Καὶ περὶ μὲν ὄψου y ἠλίϑιον τὸ καὶ λέγειν 

ὥσπερ πρὸς ἀπλήστους. ἀλλὰ ταυτὲ λάμβανε, 

παρϑένε, τὰ μῆλα. B. καλά ye. «Α(. καλὰ δῆτ᾽, ὦ ϑεοί" 
" ψεωστὶ γὰρ τὸ σπέρμα τοῦτ᾽ ἀφιγμένον 
5 eig τὰς ᾿4ϑήνας ἐστὶ παρὰ τοῦ βασιλέως. 
- B. mag Ἑσπερίδων, ᾧμην ye. 4. νὴ τὴν Φωσφόρον, 
ες φασὶν τὰ χρυσᾶ μῆλα ταῦτ᾽ εἶναι. Β. τρία 

μόνον ἐστέν. ΑἹ. ὀλίγον ἐστὲ τὸ καλὸν πανταχοῦ 
' καὶ τέμιον. ' 





ANTIPHANES 905 


Athenaeus HI p. 84a: Ὅτι δ᾽ ὄντως ἐκ τῆς ἄνω χώρας 
ξπκείγης κατέβη εἰς τοὺς “Ἕλληνας τὸ φυτὸν τοῦτο, ἔστιν εὑρεῖν 
λεγόμενον καὶ παρὰ τοῖς τῆς κωμῳδίας ποιηταῖς, ot καὶ περὲ 
μεεγέϑους αὐτῶν τι λέγοντες τῶν κιτρίων μνημονδύειν φαΐνον- 
ται. ᾿Αντιφάνης μὲν ἐν Βοιωτίᾳ Kai περὶ μὲν ὄψου “κτλ. 
Ws.2 ταῦτα B. Vs. ἴ φησὶν ABP, φασὶν VL. lb. ταυτὶ εἶναι 
AB ταῦτ᾽ εἶναι PVL. Ceterum hos Antiphanis versus Eriphum 
transtulisse in Meliboeam Athenaei constat testimonio. 


I| (3, 34) " 
Ἐνεγκεῖν ἐξ ἀγροῦ μοι τῶν ῥοῶν 
τῶν σκληροκόχχων. 


Athenaeus XIV p. 650 e: ᾿ντιφάνης ἐν Βοιωτίᾳ Ἐνεγκεῖν 
xrÀ. Ante Schweighaeuserum δοεῶν. 


Ππ (3, 34) 60 
᾿Καλέσας τε παρατίϑησιν ἐν παροψίδι 
βολβους. 

Athenaeus IX p. 367: ἐπὶ τοῦ σκεύους οὖν εἴρηκεν (τὸ 
σεαροψὶς) ᾿Αντιφάνης Βοιωτίᾳ Καλέσας xv. — Habet etiam 
Pollux X 88, ubi τε additum, quod Athenaeus omittit. 

IV (3, 34) δι 

Athenaeus ΧΙ p. 474 e: ὅτι δὲ καὶ γυναικεῖον κοσμαριόν 
ἐστε κάνθαρος, ᾿Αντιφάνης εἴρηκεν ἐν Βοιωτίᾳ. 


BOMBYZAIOZ 
I (3, 34) 62 
d yyeloy ἀλφιτήριον xoi. 

Polux X 179: εἴη δ᾽ ἂν καὶ κόιξ ἕν τι τῶν πλεγμάτων, 
ὃν οἵ μὲν Δωριεῖς κόιν καλοῦσιν --- οἱ δὲ ᾿Αττικοὶ κόικα, ὡς 
Φερεκράτης Κοριαννοῖ" σαφῶς δὲ αὐτὸ “Ἀντιφάνης ἐν Βομ- 
βυλίῳ δηλοῖ εἰπών ᾿Αγγεῖον ἀλφιτήριον ὁ κόιξ ἐστίν. Οοττοχὶ 
ut supra adscriptum est: ἐστὲν in uno MS omissum. 


II (3, 35) 63 
Athenaeus ΠῚ p. 125 f: τοῦ κνεσολοίχου δὲ καὶ HMrvrc- 
φάνης μχημογνεύει ἐν Βομβυλίῳ. — Rectius scribi videtur XVL- 
σολοιχοῦ. 

UI (8, 35) | a 

Δραχμῆς τὰς προσφόρους 

ὑμῖν τροφάς, σκοῤόδια, τυρόν, χρόμμυα, 
χκάππαριν .. . πᾶντα ταῦτ᾽ ἐστὶν δραχμῆς. 





506 ANTIPHANES 


Athenaeus IV p. 161 o: ἐξὸν κατὰ τὸν αὐτὸν τοῦτον "ποιη- 
τὴν (praecedit locus ex: Antiphanis “ραπεταγωγῷ) d» Θομβυ- 
»i λέγοντα δραχμῆς ὠνήσασϑαι τὰς προσφόρους ἡμῖν (ὑμῖν 
BC) τροφάς, σκόροδα, τυρόν, κρόμμυα, κάππαριν" πάντα ταῦτ 
ἐστὶν δραχμῆς. ὟΒ. 8 ἐλάας supplet Dobraeus. 

ΒΟΥΣΙΡΡΙ͂Σ 
$5 I (3, 35) 
Βότρυς, δόας, φοίνικας, ἕτερα νώγαλα. 

Athenaeus II p. 47 d: ᾿Αντιφάνης Βότρυς κτλ. Corrupte 
Photius p. 306 24. "4vrigavgc Βουσίριδι Bovovc, δόας, φοί- 
γικας, ἕτερα νωταλαῖν. Idem versus alias Éphippo adscribitur, 
euius vide Fab. inc. III. 

66 Hl (3, 35) 

Pollux X 65 de sacrificii apparatu dicens: καὶ χανοῦν δὲ 
ἀναγκαῖον ὑπεῖναι καὶ χέρνιβας καὶ χερνίβιον, εἰπόντος zdvzi- 
φάνους ἐν Βουσίριδι, καὶ τὸ χερνέβεον πρῶτον ἡ πομπὴ 
σαφής. Ald. καὶ τὸ χερνέβιον τοῦτο πτρῶτον ἢ πομπῆς. Cod. 
Falck. πομπῆς ἀφείς, sed ita ut literis δὲ superscriptum sit η. 
Nihil hic video nisi τὸ χδργιβεῖον scribendum esse, omisso καὶ 
quod abest a cod. Voss. 
οἱ m (3,36) 

Antiatticista p. 80 32, Ζρᾶμ᾽ ἀκοῦσαι: ἄντὲ τοῦ δρά- 
ματος ἀκοῦσαι. ᾿Αντιφάνης Βουσίέριδι. 


BOYT.4.419N 
se (369 —— 
-4. Kai μὴν ἑστιάσω τήμερον 
ὑμᾶς ἐγώ" σὺ δ᾽ ἀγοράσεις ἡμῖν λαβών, 
Hiot', ἀργύριον. Π. ἄλλως γὰρ οὖκ ἐπίσταμαι 
χρηστῶς ἀγοράζειν. 24. φραζε δή, Φιλούμενε, 
᾿ ὃ ὄψῳ τίνι χαίρεις; D. πᾶσι. ΑἹ. καϑ' ἕκαστον Mys,. 
ἰχϑὺν εἰν ἡδέως φάγοις ὦν; Φ. εἰς ἀγρόν 
ἤλϑεν φέρων πότ᾽ ἰχϑυοπώλης μαινίδας 
καὶ τριγλίδας, καὶ νὴ 47 ἤρεσεν σφόδρα 
ἡμῖν ἄπτασιν. ΑἹ. εἶτα καὶ νῦν, εἶππτέ μοι, 
: 40 τούτων ῴαγοις ἄν; Φ. κἄν vus ἄλλος puso, UR 
τοὺς γὰρ μεγάλους τούτους ἅπαντας νενόμικα 
ἀνϑρωποφάγους ἰχϑῦς. d. τί φής, ὦ φίλτατε, 
ἀνθρωποφάγους; πῶς; JI. ὧν y ἂν ἄνϑρωπος φάγοι, 
δῆλον ὅτι. ταῦτα δ᾽ ἐστὰὲν EÀéwng βρώματα, 
15 & φησιν οὗτος, μαινίδας καὶ τριγλίδαρ. 











ANTIPHANES 507 


Athenaeus VIII p. 358 d: ἀλλὰ μὴν οὐδὲ οὕτως εἰμὲ qx- 
λιχϑυς ὡς ὁ παρὰ τῷ ποιητῇ (Anliphanem dicit) à» Βουτα- 
λέωνι, ὅπερ δρᾶμα τῶν ᾿γροίκων ἐστὶν ἑνὸς δειασκευή. φησὶ 
γάρ Καὶ μὴν κελ. Probabile est eosdem hos versus in ᾿““γροίκῳ 
fuisse positos. Vs. 9 libri πιστέ. Correxit Porsonus, Vs. 4 libri 
φιλούμενον. Suspicabar aliquando Φιλουμένη, probata Porsoni 
coniectura vs. 12 ὦ φιλτάτη scribentis. Nunc propter vs. 15 scripsi 
Φιλούμενε. Vs. 10 B xü» εἴτις. P καὶ εἴ vig. VYs.11—15 
apposuit Athenaeus VII p. 313 b: ᾿“νειφάνης δ᾽ ἐν Lygolxg ἢ 
ἘΒουταλίωνι Ἕκάτης βρώματα καλεῖ τὰς μαινίδας διὰ τὴν 
βραχύτητα λέγων οὕτως Τοὺς γὰρ μεγάλους κτλ. "Ws. 12 re- 
spicit Eustathius ad Od. p. 1630 12. Ceterum verba ἰχϑῦς --- 
ἀνθρωποφάγους, quae absunt hoc loco a codicibus omnibus, 
ex libro VII supplevit Casaubonus. Vs. 13 πῶς; ὧν y ἄν Do- 
braeus correxit, praeeunte lacobsio, qui πῶς; οὕς y ἄν. Cod. 
Α πῶς ὡς. lbidem ἄνϑρωπος φάγοι receptum ex libro VII, 
altero loco ABPV ἀνϑρωποφάγοι. 1, ἀνθρώπους φάγοι. — Vs. 14 
δῆλον ὅτι. Libro VII ante Dindorfium δηλονότε, ut VIII habet B. 
Porsonus δηλονότι ταῦτα γ᾽ ἐστίν. Sequuntur verba '"EAs»zG 
βοώματα, pro quibus in prima fabulae editione "Exezyc βρώματα 
scriptum fuisse Athenaeus testatur, qui VIII p. 858 f allatis, quos 
cummaxime traciavimus , versibus scribit: à» δὲ τῷ Lfygoóxp 
"Exerc βρώματα ἔφη τὰς μαινίδας εἶναι καὶ τὰς τριγλίδας. 
Eamque lectionem eliam libro VII exhibuit. 


BYZA4NTIOZ 

(3, 39) 69 

Pollux VII 170: 14vrigavgc δὲ ἐν Βυζαντίῳ κατὰ τὴν νῦν 

χρῆσιν εἴρηκε Πορφύρας ὀκτὼ κύκλοι. Par. Α πορφυροῖς 
ὀκτώ Sine κύκλοις. 

ΓΑ͂ΜΟΣ C. 

I (3, 39) 70 

Κογχίον τε μικρὸν ἀλλᾶνεός τὸ προστετμημένον. 

. Athenaeus IV p. 160 d: ἐπιστάμενος ὅτε κόγχος παρὰ 

σροτέρφῳ . μνήμης τετύχηκεν Ἐπιχάρμῳ ἐν τᾷ “Ἑορτᾷ καὶ Νά- 

σοις ᾿Αντιφάνεδο v6 τῷ κωμικῷ, ὃς ὑποχοριστεικώτερον αὐτὸν 


ὠνόμασεν à» Γάμῳ οὕτως Κογχίον κτλ. Dispulal de cibo ex 
δι non fresis confecto. 


508 ANTIPHANES 


τι II (3, 39) 
Πατάνια, σεῦτλον, σίλφιον, χύτρας, λύχνους, 
χορίαννα, xoóuuv , ἅλας, ἔλαιον, τρύβλιον. 

Athenaeus IV p. 169 d: πατάνιον δὲ διὰ τοῦ πὶ ᾿Αντιφάνης 
ἐν Γάμῳ Πατάνια κτλ. Αἱ Antiatlicista p. 84 18. Βατάνεα: 
τὰς λοπάδας, ὡς ᾿4λεξανδρεῖς. ᾿ΑἸντιῴῤάνης Γάμοις. 

12 III (3, 40) 
"Exveuv χορδῆς μεσαῖον. 

Athenaeus Ill p. 95a de χορδῇ disserens: “Ἀντιφάνης ἔν 

Γάμοις Ἐκχτεμὼν χορδῆς μεσαῖον. Ante Dindorfium μέσαιον- 


ΓΑΝΥΜΗ͂ΜΗΣ 
18 I (3, 40) 
Ὁρᾷς, ἐν τῇδε μέν 
0 τῶν Φρυγῶν τύραννος οἰκῶν τυγχάνει, 
γέρων ἀπ᾽ ὀργῆς, Δαομέδων καλούμενος. 

Schol Eurip. Troad. 822: Τὸν Γανυμήδην καϑὶ Ὅμηρον 
Τρωὸς ὄντα παῖδα “Δαομέδοντος νῦν εἶπεν, ἀκολουϑήσας τῷ 
τὴν μικρὰν Ἰλιάδα᾽ πεποιηκότι. — καὶ “Φριστοφάνης “αομέ- 
δοντος παῖδα τὸν Γανυμήδην qnoi διὰ τὴν τῶν οἰκείων ὁρᾷς 
ἐν τῇδε μενόντων κτλ. Αἀ Antiphanis Ganymedem revocavit 
Hermannus Opusc. V p. 186. Post οἰχείων in codice dimidii 
versus lacuna est. Priora ibidem sic scripta sunt: ὁρᾷς ἐν τῇδε 
μενόντων φρυγῶν τύραννος (xcv τυγχάνει. Ea olim Quaest. 
sc. III p. 34 sic correxi ut supra adsoripsi. Eodem modo postea 
Hermannus l. l. qui cetera ita refingere conatus est: xai L4vru- 
φάνης “αομέδοντος παῖδα τὸν Γανυμήδην φησὶ διὰ τὴν τῶν 
οἰκιῶν κοινωνίαν" στέγας δὲ Γανυμήδους δρᾷς.  Fritzschius 
δυϊὸπι hunc in modum: τὸν Γανυμήδην φησὶ διὰ τούτων' τὴν 
οἰκίαν τὴν τοῦ Γανυμήδους οὐχ δρᾷς; Ex neutra ralione ap- 
paret id quod scholiasta demonstrare vult, Laomedontis filium 
perhiberi Ganymedem ab Antiphane, Neque enim id ex sola 
teclorum communione collegisse videtur. Suspicor igitur quod 
de Ganymede dicendum erat in fine fragmenti excidisse, ut ita 
procedai narratio: in hac quidem domo habitet Laomedon, in 
illa autem filius eius Ganymedes. Cetera Fritzschit: coniectura 
adiutus ita scripserim: τὸν Γανυμήδην φησὶ διὰ τούτων" 

Τῶν οἰκιῶν τούτων, ὁρᾷς, ἐν τῇδε μὲν — 
Tertio versu L..Dindorfius pro ἀπ᾽ ὀργῆς scribebat ἀποργής, 
Seidlerus apud Hermannum a7 ἀρχῆς. lpse ἀμοργῆς scriben- 











ANTIPHANES 509 


dum suspicabar, quo vetus el vietus senex haud ineple mihi 
significari posse videbatur. Nisi forte πδριοργὴς scribendum. 
H (3,4) -— MEZ 
Οἴμοι περιπλοκάς 
λίαν ἐρωτᾷς. Β. ἀλλ᾽ ἐγὼ σαφῶς φράσω. 
τῆς ἁρπαγῆς τοῦ παιδὸς εἰ ξύνοισϑά τε, 
ταχέως λέγειν χρὴ πρὶν κρέμασϑαι. «4. πότερα μοι 
5 γρῖφον προβάλλεις τοῦτον εἰπεῖν, δέσποτα, 
τῆς ἁρπαγῆς τοῦ παιδὸς εἰ ξύυνοιδά τι, 
ἢ τί δύναται τὸ ῥηϑέν; Β. ἔξω τις δότω 
ἱμάντα ταχέως. 4. ποῖον; B. οὐκ ἔγνως ἴσως. 
«Α΄. ἔπειτα τοῦτο ζημιοῖς με; μηδαμῶς" 
10 ἅλμης δ᾽ ἐχρῆν τι περιφέρειν ποτήριον. 
B. οἶσϑ' οὖν ὕπως δεῖ τοῦτό σ᾽ ἐκπιεῖν; «ΑΓ. ἐγώ 
κομιδῆ ye. B. πῶς; ΑΓ. ἐνέχυρον ἀποφέροντά σου. 
B. οὐκ ἀλλ᾽ ὀπίσω τὼ χεῖρε ποιήσαντα δεῖ 
ἕλκειν ἀπνευστί. 

Athenaeus X p. 459 a: ἐπεὶ δὲ ἱκανὴν παράβασιν πεποι- 
ἤμεϑα περὶ τῶν γρίφων, λεκτέον ἤδη καὶ τίνα κόλασιν ὑπέ- 
μενον οἱ μὴ λύσαντες τὸν προτεϑέντα γρῖφον. ἔπινον οὗτοι 
ἅλμην παραμισγομένην τῷ αὐτῶν ποτῷ, καὶ ἔδει προσενέγ- 
κασϑαι τὸ ποτήριον ἀπνευστί; ὡς ᾿ἀντιφάνης δηλοῖ ἐν Γανυ- 

μήδει διὰ τούτων Οἴμοι περιπλοκάς κτλ. — Vs. 4 κρέμασϑαι 
VL χρεμιᾶσϑαι AP. Vs. 5 προβάλλεις VL προβαλεῖς ABP. 
Vs. 6 ξύνοιδα BPVL ἔξοιδα A. Vs. ἢ a Dindorfio additum 
latet in lectione A ἔξοιδά vt» τί δύναται. Vulgo ei ξύνοιδά 
vL δύναται. Vs.8 ποῖον seripsi pro οἷον. ἔγνως Dalecampius; 
libri ἔγνων. — Vs. 10 Schweighaeuserus et Dindorfius παραφέρειν, 
praeeunte Villebrunio. lis qui griphum non solvissent muriae 
poculum ebibendum fuisse tradidit etiam Pollux VI 107: ὁ μὲν 
λύσας γέρας εἶχε κρεῶν viwa περιφοράν, ὃ δὲ ἀδυνατήσας 
ἅλμης ποτήριον. ἐκπεεῖν. — Vs. 11 post ὅπως VL addunt γε. 
Ibidem τοῦτό σ᾽ pro σε τοῦτ᾽ Casaubonus. Vs. 12 vulgo σοι, 
correxit Hermannus. 


Da4dYKkozsx 
(3, 43) 75 
Pollux III 43 de verbo διαπαρϑενεύειν agens: ᾿(ριστοφάνης 
Γλαύχῳ Καλύψας καλύμματος τριβωνίῳ διεπαρϑέ- 
γνδυσα. Mic etiam Aristophanis nomen pro Antiphane scriptum 
videtur. Apud Antietlic. p. 88 17: Ζιαπαρϑενεῦσαι: .... 


50 ANTIPHANES 


Zedupsnuéva: ᾿ΑἈνειφάνης Ἰηναγύρτῃ, post διαπαρϑενεῦσαι 
fortasse excidit ψ“νυτιφάνης Γλαύχῳ. ἴπ poetae verbis pro κα- 
λύψας καλύμματος scribendum videlur καλυψάμενος. 


ΓΟΡΓΥ͂ΘΟΣ 
76 (3, 43) 
"Hevóv τ᾽ ἀποσταίην ἂν ὧν προειλόμην 
ἢ Καλλεμέδων γλαύκου πρόοιτ᾽ ἂν κρανίον. 
Athenaeus VII p. 340 c de Callimedonte "vrupávtgs δ᾽ à 
Γοργύϑῳ Ἧτ:τόν τ᾽ ἀποσταίην xz. 


AZEY K 4 410N 
"moo I (3, 43) 
Τάριχος ἀντακαῖον εἴ τις βούλετ᾽ id 
Γαδειρικόν, Βυζαντίας δὲ ϑυννίδος 
ὀσμαῖσι χαίρει. 

Athenaeus ΠῚ p. 118 d: ἀλλὰ μὴν xci “Ἵντιφάνης ὃ ποιη- 
τὴς ἐν Δευκαλίωνι ταρίχων τῶνδε μέμνηται Taguyog ἀντα- 
καῖον κτλ. Vs. 2 lacobsius ve pro δέ. Versu tertio ΑΒΡ εὐ- 
φροσύναισι χαίρει. ΟΥ̓͂Ι, ὀσμαῖσι χαίρει. Suspicor evgoaivez" 
ἀσμαῖς. 

78 i (3, 44) 
Σησαμίδας ἢ μελίπηκχτα ἢ τοιοῦτό τι. 

Athenaeus XIV p. 646: σησαμίδες ἐκ μέλιτος καὶ σησά- 
μων πεφρυγμένων καὶ ἐλαίου σφαιροειδῆ πέμματα. Εὔπολις 
Κόλαξιν .. ᾿Αντιφάνης ΖΙευκαλίωνι Σησαμίδας κτλ. Dindorfius 
μελίπηκτον pro μελίπηκτα. 

4 H 4 i. 
τῷ. (3, 44) 

Aihenaeus IX p. 373a: οὕτως δὲ [κνισεὰ) δἔρηκεν Ldoc- 
στοφάνης ἐν 4Àig và σύγκοπεα λάχανα xvégT ἢ OcÓgM- 
 quàc. Fortasse scribendum ᾿“νειφάνης. Pro o»otd reote 
Eustethius ad lliad. p. 872 9 habel κνηατά. 


4rz4vYynMO:I! 
80 I Q3, 44 
“Ἵπέλαυσα πολλῶν' καὶ καλῶν ἐδεσμάτων, 
πιών τὸ προπόσεις τρεῖς ἴσως ἢ τέτταρας 


ἐσσρηνέων πως, κατωβεβφωκὼς anri 
ἴσως ἐλεφάντων τεττάρων. 
Athenaeus JI] p. 127 d: τὰ δὲ ἐδέσματα ὠνόμασεν “νει- 
φάνης ἐν Διδύμοις οὕτωσί ᾿Απέλαυσα πολλῶν κελ. Vs. 2 


ANTIPHANES 511 


cod. Α τρεῖς εἰς tog. Post ἴσως B addit καί. Vs.4 : pro &Ac- 
φάντων C habet ἐλεφάντινα. 


Ill (3,45) , 81 
Ὁ yàg παράσιτός ἔστιν, ἂν ὀρϑῶς σκοπῆς, 
κοινωνὸς ἀμφοῖν, τῆς τύχης καὶ τοῦ βέου. 
οὐδεὶς παράσιτος εὔχετ᾽ ἀτυχεῖν τοὺς φίλους, 
τοὐναντίον» δὲ πάντας εὐτυχεῖν ἀεί. 

9 ἔστιν πολυτελὴς τῷ βίῳ τις, οὐ φϑονεῖ, 

μεφέχειν Δὲ τούτων εὔχετ᾽ αὐτῷ αυμσταρών. 
κἀστὶν φίλος γενναῖος ἀσφαλής 9' ἅμα, 
οὐ μάχιμος, οὐ πάροξυς, οὐχὶ βάσκανος, 
ὀργὴν ἐνεγκεῖν ἀγαθός" ἂν σκώπτῃς, γελᾷ" 

10 ἐρωτικός, γελοῖος, ἱλαφὸς τῷ τρόπῳ, 

πάλι» στρατιώτης ἀγαϑὸς εἰς ὑπερβολήν," 
ἂν ἢ τὸ σιτάρχημα δεῖσινον εὐτρδπές. 

Athenaeus VI p. 23Y.f de ρμαγαβϑβ eomicorum poeterum 
lestimonia apponens: Καὶ ᾿Αντιφάνης δ᾽ ἐν “ιδύμοις φησίν 
Ὃ γάρ χτλ.  Vs.1 ὁ γὰρ pro ὅρα γὰρ receplum ex emenu- 
datione Wekefieldi. Clintonus Museo philol. I p. 571 ὁρᾷς; Gro- 
tius Excermis p. 607 ὅρα. Vs.9 ἐνεγκεῖν ABC. ἀνενεγκεῖν PVL. 


JI (3, 45) 82 
Τὸ ποτήριόν uou τὸ μέγα προσφέρει λαβών». 
ἐπεχεάμην ἄκρατον οὐχὶ παιδίον 
κυάϑους ϑεῶν τε καὶ ϑεαινῶν μυρίους" 
ἔπειτ᾽ ἐπὶ τούτοις πᾶσι τῆς σεμνῆς ϑεᾶς, 
καὶ τοῦ γλυκυτάτον βασιλέως διμοιρίαν. 

Atheneeus X p. 423 c: ἀλλ ἀκρατέστερόν μοι, ὦ παῖ, τῷ 
κυάϑῳ πληρῶν ὃ ἔγχεν εἰς τὴν κύλικα, μὴ κατὰ τὸν κωμῳδιο-- 
ποιὸν ᾿Αντιφάκην, ὃς ἐν Διδύμοις φησί Τὸ ποτήριον κελ. 
Vs. 1 forsan προσφόρει. — Vs. 2 παιδίου Koppiersius Observ. 
p. 97, παιδίων lacobsius Addit. p. 230, παιδικὸν Dobraeus 
Adv. I p. 326. Aliud quid latet. Vs, 4 ἔπειτ᾽ pra sig Kope 
piersius. 

IV V (3, 46) 83. 84 
Οἰνογευστεῖ, περιπατεῖ 
ἐν τοῖς στεφάνοις. 

Athenaeus JX p. 380 f: 44»rupavng δ᾽ ἐν Διδύμοις Οἶνο- 
γευστεῖ, περιπατεῖ ἔν τοῖς στεφάνοις.  — Antimttieista p. 114 4. 
Συμπάσχειν: τὸ ded». ᾿Αντεφάνης 4ιδύμοις. 


312 ANTIPHANES 


Z4ZIHA4d4zroOl 
86 I (3, 46) 
44. Τί οὖν ἐνέσται τοῖς ϑεοῖσιν; B. οὐδὲ ἕν, 
ἂν μὴ κεράσῃ τις. .4. ἴσχε, τὸν qOOv λάμβανε. 
ἔπειτα μηδὲν τῶν ἀπηρχαιωμένων 
τούτων περάνῃς, τὸν Τελαμῶνα, μηδὲ τὸν 
Παιῶνα, μηδ᾽ "4uóàtov. 

Athenaeus XI p. 503 e: οὕτως (δὸς) ἐκαλεῖτο τὸ ποτή- 
ρίον, φησὶ Τρύφων ἐν τοῖς Ὀνοματικοῖς, τὸ imi τῷ σχολίῳ 
διδόμενον, ὡς ᾿Αντιφάνης παρίστησιν ἐν Διπλασίοις Τί οὖν 
ἐνέσταν κτλ. 

86 . Il (3, 47) 
Οὐδεὶς πώποτε, 
ὦ δέσποτ᾽, ἀπέϑαν' ἀποϑανεῖν πρόϑυμος m, 
τοὺς γλιχομένους δὲ ζῆν κατασπᾷ τοῦ σκέλους 
ἄκοντας ὃ Χάρων ἐπὶ τὸ πορϑμεῖόν τ᾽ ἄγει 
σιτιζομένους καὶ πάντ᾽ ἔχοντας ἀφϑόνως. 
ὁ δὲ λιμός ἐστιν ἀϑανασίας φάρμακον. 

Stobaeus Floril CXXI 4 cum lemmate ᾿άνειφάνους ἐκ 4i- 
πλασίων. Ys. 1 libri οὐθείς. Ys. 4 libri ἐπὲ τόπον ϑεῖόν τ᾽ 
ἄγει, correxit Valokenarius Diatr. p. 280. — Vs. 6 λιμὸς ΑΒ εἰ 
Arsenius. Vulgo λοιμός. Novam sententiam esse putat Grotius. 


(4 ΡΑΠΕΤΑΓΏΩΓΟΣ 
er | (3, 48) 
Κοσμίως ποιῶν τὴν ἔνϑεσιν 
μικρὰν μὲν ἐκ τοῦ πρόσϑε, μεστὴν δ᾽ ἔνδοϑεν 
τὴν χεῖρα, καϑάπερ aL γυναῖκες, κατέφαγεν 
πάμπολλα καὶ ταχύτατα. 
^. Athenseus IV p.161 d: λαλεῖτε περὶ ὧν οὐκ οἴδατε, καὶ 
ὡς κοσμίως ἐσθίοντες ποιεῖτε τὴν ἔνϑεσιν κατὰ τὸν ἥδιστον 
Avrupéyg: οὗτος γὰρ ἐν 4Δραπεταγωγῷ λέγει Κοσμίως ποιῶν 
τὴν ἔνϑεσιν --- καϑάπερ oi γυναῖκες, καταφάγετε σπιάμπολλα 
καὶ ταχύτατας Suo consilio accommodavit verba Antiphanis. 
Vs. 3 xevégaye Dindorfius: Athenaeus χαταφάγετε. C κατε- 
φάγετε. 
AYZEPOTEZ 
88 (3, 48) 
Ἐκεῖσε διαπλέω 
ὅϑεν διεσπάσϑημεν, ἐρρῶσϑαι λέγων 
ἅπασιν, ἵπποις, σιλφίῳ, συνωρίσιν, 
καυλῷ, κέλησι, μασπέτοις, πυρδτοῖς, ὁποῖς. 














ANTIPHANES 513 


Athenaeus ΠῚ p. 100 f: τοῦ δὲ ὁποῦ μέμνηται ᾿Αντιφανης 
ἐν Ζυσέρωσι περὲ Κυρήνης τὸν λόγον ποιούμενος κεῖσε xzà. 
Vs. 1 vulgo ἐκεῖσε δ᾽ ἐκπλέω ὅϑεν. AP ἐχεῖσε διουπλέωϑεν. 
Correxit Schweighaeuserus.  Vs.3 forsan ἀλλᾶσιν. Vs. 4 μα- 
σπέτοις Casaubonus pro μαστοῖς. Pro πυρετοῖς Lennepius ad 
Phalarin p. 321 δίφροις. Possis haud paullo probabilius πυροῖς. 
Pro ózoicg, quod exhibent VL, in ABP legitur ὀπίσω. 


AYSNIPATOX 
I (3, 49) 89 
Ὁρᾶν τε κείμενα 

ἄμητας ἡμιβρῶτας ὀρνίϑειά τε, 

ὧν οὐδὲ λειφϑέντων ϑέμις δούλῳ φαγεῖν, 

ὥς φασιν αἱ γυναῖκες. ὃ δὲ χολᾶν ποιεῖ, 

γάστριν καλοῦσι καὶ λαμυρὸν ὃς ἂν φάγῃ 

ἡμῶν τι τούτων. 

Alhenaeus VI p. 262 c: xoi ᾿Αντιφανης δ᾽ ἐν Ζυσπράτῳ 
φησίν Ὁρᾶν τε κείμενα κτλ. Eosdem versus Epicrates apud 
Athen. 1,1. in “υσπράτῳ posuerat, unde postrema ὃ δὲ — 
τούτων celeris addidi propter Antiattic. p. 116 8. χολᾶν: ὀργί- 
ζεσϑαι, ᾿Αντιφάνης. Cfr. Hist. crit. p. 321. 414. Vs. 2 ἡμι- 
βρῶτας L, ἡμιβρώτους ABPV. Ibidem B ὀρνέϑεα. Ys. 3 
ληφϑέντων B. 

II (3, 49) 90 
Σικελῶν τε τέχναις ἡδυνϑεῖσαι 
δαιτὸς διαϑρυμματίδες. 

Athenaeus XIV p. 661 [: καὶ ᾿Αντιφάνης δ᾽ ἐν 4dvgnoavo 
ἑπαινῶν τοὺς Σικελικοὺς μαγείρους λέγει Σικελῶν xvÀ. la A 
διαϑριμματίδες PVL. δαιτός, nisi aliquid exciderit, delendum 
videtur Dindorfio. Supplere possis λιπαρᾶς. 


402490 NIZ 
(3, 50) 91 
Πόϑεν οἰκήτωρ, ἢ τις Ἰώνων 
τρυφεραμπεχόνων ἁβρὸς ἡδυπαϑής 
ὄχλος ὥρμηται; 

Athenaeus XII p. 526 d: κοινῶς δὲ περὲ πάντων τῶν Ἰώ- 
γων τρυφῆς ἸΑνετιφάνης ἐν Δωδώνῃ (B 4ωδῶνι) τάδε λέγει 
Πόϑεν οἰκήτωρ κελ. C πόϑεν οἰκήτωρ ci; τίς ᾿Ιώνων κελ. 
Nostrum exhibent PVL. 

Comici graeci 33 


514 ANTIPHANES 


EHIA4AYPIOS 
92 ' i (3, 50) 
Ἐπαίέζομεν μὲν ἀρτίως τοῖς ἀστρίχοις. 

Grammat. Bekkeri p. 454 32. ᾿4στράγαλος: λέγουσι δὲ καὶ 
ἀστρίχους. ᾿Αντιφάνης "Enidovolo ᾿Ἐπαίζομεν κτλ. Pollux 
IX 99. ἔτι xai τοὺς ἀστραγάλους καὶ ἄστριας εἰσὶν οἱ εὐνό- 
μαζον, ᾿Αντιφάνης δὲ καὶ ἀστρίχους. 

93 I| (3, 50) 

Antiatlicisia p. 98 28. Ἠκροᾶσο: ἀντὶ τοῦ τοῦ ἠκροῶ. 

᾿Αντιφάνης ᾿πιδαυρίῳ. Cfr. Koppiersii Observ. p. 16. 


EIIKAHPOS 
94 (3, 51) 
Ὦ γῆρας, ὡς ἅπασιν ἀνθρώποισιν εἶ 
ποϑεινόν, ὡς εὔδαιμον, εἶϑ' ὅταν παρῆς, 
ἀχϑηρόν, ὡς μοχϑηρόν, εὖ λέγει τέ σε 
οὐδείς, κακῶς δὲ πᾶς τις ὃς σοφῶς λέγει. 

Stobaeus Floril CXVI 23 cum lemmate Lfy»rigavovc ἐξ 
Ἐπικλήρου. Versu quarto δὲ omittun& A el Trinc. Pro σοφῶς 
Trinc. σοφός. 

| EYOYA4IKOZ 
95 I (3, 51) 
Ἔπειτα πουλύπους vevunuévog 
ἐν βατανίοισιν ἕφϑός. 

Athenaeus IV p. 169 d: βατάσιον δ᾽ εἴρηκεν “ΑἈνειφάνης 
ἐν Εὐϑυδίκῳ Ἔπειτα πουλύπους κτλ. Αἱ Pollux X 107: xai 
πατάνη δὲ καὶ πατάνιόν τι ἐκπέταλον λοπάδιον, καὶ ᾿Ανει- 
φάνης à» Εὐθυδίχῳ Πολύπους (sic) τετμημένος ἂν πατανίοι- 
σιν ἑφϑός. 

90 Il (3, 51) 
"Ey ξενετενόμενος ἐστρατευόμην. 

Photius p. 308 20. ᾿ξεγιξευομένους: ἀντὶ τοῦ μισϑοφο- 
ροῦντας. ᾿Αριστοφάνης Εὐϑυδίκῳ ᾿Εγὼ κτλ. Eadem Harpocr. 
p. 133 29. Grammat. Crameri Anecd. Ox. II p. 497 10 et Suidas 
s. v. ξενιτεύομαι. — Qui habent Z£vrigavzg. 

9 Π (351) 
Πάνυ συχνὴ σφύραινα. B. κέστραν àvtuxigyi δεῖ λέγδεν. 

Athenaeus VII p. 323 b: xai oi ᾿Αττικοὶ δὲ ὡς imi τὸ 
πολὺ τὴν σφύραιναν καλοῦσι κέστραν, σπανίως dà τῷ τῆς 





ANTIPHANES 515 


σφυραίνης ὀνόματι ἐχρήσαντο. — Ἀντιφάνης ἐν Εὐϑυδίκῳ 
Πάνυ ovy») κτλ. 


E Y II 4 O I .4 
I (3, 52) 98 
vore) γὰρ ἀνθρώποισι καὶ τὸ ζῆν κακῶς 
ὥσπερ πονηρὼ ζωγράφω τὰ χρώματα 
πρώτιστον ἀφανίζουσιν ἐκ τοῦ σώματος. 

Stobaeus Floril. XCIX 32 cum lemmate τοῦ αὐτοῦ (prae- 
cedit locus .ex Antiphanis Medico) ἐξ Εὐπλοίας. Ys. 1 ΡΠ 
λυπηρὸν ἀνϑρώποισι et vs. πονηρῷ ξωγράφῳ.  Correxit Tou- 
pius Emend. I p. 173 ' 

I (3, 52) 99 

Harpocratio p. 134 8. Xvovíg: γυναικεῖόν τι ἔνδυμα ἐστὶν 
ἡ ξυστὶς πεποικιλμένον, ὡς δῆλον ποιοῦσιν ἄλλοι τε τῶν κω- 
μικῶν καὶ ᾿Αντιφάνης ἐν Εὐπλοίᾳ Ὥσπερ ξυστίδα ὥσπερ 
τὸ ποικίλως ὑφασμένον. Eadem Photius p. 312 10, sed 
omissis verbis Anliphanis, quae adscripsi ut leguntur in codicibus 
Bekkeri, nisi quod A habet ποικίλον ἠμφιεσμένον. Vulgo le- 
gitur ὥσπερ ξυστίδα ἔγδυμα τῷ ποικίλον ἠμφιεσμένον. Nisi 
aliquid magis recondilum latet , suspicari possis ὥστεερ βυστίδα 
τῶν ποικίλως ὑφασμένων. 


ἘΦΕ 23 I .4 
I (38,52) — 100 
Ζύστηνος ὅστις ζῇ ϑαλάττιον βίον" ' 
τῶν γὰρ πλδβόντων ζητεῖν. στάδια Pxaróv 
ἐλϑεῖν που δὴ κρεῖττον ἢ πλεῦσαι πλέϑρον. 
πλεῖς τὴν ϑάλατταν σχοινίων πωλουμένων; 
Stobaeus Floril. LIX 6 cum lemmate ᾿ντιφάνους 'Egeotag. 
Versu tertio pro πὸν δὴ codd. À et B habent σπουδῇ. Vs. 2 
et 3 Dobraeus Advers. II p. 358 ita refingit 
τῶν γὰρ πλεύρτων ζῆν viy οἴει; στάδια ydQ. 
ἑχατὸν περιελϑεῖν κρεῖετον ἢ πλεῦσαι πλάέϑρον. - 
Elmsleio quattuor fragmenta hic in unum coaluisse videbantur. 
I δύστηνος etc. [11 τῶν γὰρ πλεόντων ovrwa ζῇν οἴομαι. 
IIl ἑκατὸν σταδὲὶ ἐλϑεῖν κρεῖττον ἢ πλεῦσαι πελέϑρον. .1V πλεῖς 
τὴν ϑάλατταν etc. Hanc rationem si inire placet, secundum et 
terlium versum etiam ila conslituere possis: 
Τῶν» yàg nÀsórytev ζῆν vw οὐ λέξω ποτέ. 
Ἕκατὸν ἐλϑοῖν σεάδιᾳ πρλὺ δὴ κρεῖττον ἢ πλεῦσαι πλέϑρον. 
33 * 


516 ANTIPHANES 


Sive malis iambicis numeris Σεαδι éxaroóv | &A9eiv πολὺ δῆτα 
xrÀ. Quarlum versum emendavit Salmasius: libri πλδίστην. 


101 II (3, 53) 
Ἐν γῇ πένεσϑαι μᾶλλον ἢ πλουτοῦντα πλεῖν. 
Apostolius VIII 37 cum lemmate ᾿ντιφάνους τοῦ ᾿Εφεσίου, 
quod ex fabulae titulo corruptum. — Versus plurimis commemo- 
ratus, Suidae v. Diogeniano Prov. IV 83. Proverb. Coisl. 184. 
Bodlei. 454. monost. 664. Etymol. M. p.415 29. In Crameri Anecd.1 
p. 189 4, ut apud Etymologum, ila scriptus est: χρεῖσσον ἐν γῇ 
πένεσθαι ἢ πλουτοῦντα πλεῖν. Stobaeus 59 15: ἐν γῇ πεν. 
κρεῖττον κτλ. 
ΖΑΗΑ͂ΚΥΝΘΙΟΣ 
102 ώ, 54) 
Εἶτ᾽ οὐ δικαίως εἰμὲ φιλογύνης ἐγώ 
καὶ τὰς ἑταίρας ἡδέως πάσας ἔχω; 
τουτὶ γὰρ αὐτὸ πρῶτον ὃ σὺ ποιεῖς παϑεῖν, 
μαλακαῖς καλαῖς τε χερσὶ τριφϑῆναι πόδας, 
πῶς οὐχὲ σεμνόν ἔστι; 
Alhenaeus XII p. 553 c: ψντειφάνης δὲ ἐν μὲν ᾿Αλκήστιδι 
ἐλαίῳ τινὰ ποιεῖ χριόμενον τοὺς πόδας — καὶ ἐν Ζακυνϑίῳ 
Εἶτ᾽ οὐ δικαίως κελ. 


ΖΩΓΡΑΦΟΣ 
103 (9, 54) 
Antiallicisla p. 82 9: ““2γαλμα καὶ γραφὴν καὶ ἀνδρι- 
ἄντα ἀδιαφόρως. ᾿ΑἸντιφάνης Ζωγράφῳ. 


ΠΝΙΟΧΟΣ 
104 (3, 54) 
᾿Ανδρὸς διαφέρει τοῦτ᾽ ἀνήρ' ὃ μὲν κακῶς 
πράττων τὸ λυποῦν ἤγαγ᾽ εἰς παράστασιν, 
ὃ δ᾽ ἐμφρόνως δεξάμενος ἤνεγκεν καλῶς. 
Stobaeus Floril. CVIII 28 cum lemmate νειφάνης “Ηνιόχῳ. 
Versu secundo Dobraeus Adv. 11 p. 360 εἰς περίστασιν. 


o0.4 MY PP.4z 
105 (3, 55) 
Καὶ σοῦ y ἐπώνυμός τις ἐν φήμαις βροτῶν 
Θρήκην κατάρδων ποταμὸς ὠνομασμένος, 
Στρυμών, μεγίστας ἐγχέλδις κεκτημένος. 











ANTIPHANES 517 


Athenaeus VII p. 300 c: ὅτι δὲ xai a& Σερυμόνιαι ἐγχέλεις 
O4 ὀνόματος ἦσαν φησὶν ἐν Θαμύρᾳ ᾿Αντιφάνης Kai σοῦ y 
ἐτεώνυμός τις κτλ. Ys.2 Θρήκην scripsi pro. Θρήκης. 


OEOTONI.4 


Hoc nomine fabula Antiphani assignatur ab Irenaeo c. Haer. 
]| 14. Sed vide Hist. crit. p. 316. 


OOPIKIOI H Z4IOPYTTON 
(3, 56) 106 
"ovra, δ᾽ ἀληϑῶς; ἀλλὰ τί; 
ἐκ χρυσοκολλήτου ye κάλπιδος μύρῳ 
«Αἱγυπτίῳ μὲν τοὺς πόδας καὶ τὰ σκέλη, 
φοινικίνῳ δὲ τὰς γνάϑους καὶ τιτϑία, 
9 σισυμβρίνῳ δὲ τὸν ἕτερον βραχίονα, 
ἀμαρακίνῳ δὲ τὰς ὀφρῦς καὶ τὴν κόμην, 
ἑρπυλλίνῳ δὲ τὸ γόνυ καὶ τὸν αὐχένα. 

Athenaeus XII p. 553 d: ᾿ντιφάνης δὲ ἐν μὲν "Ἀλκήστεδε 
ἐλαίῳ τινὰ ποιεῖ χριόμενον τοὺς πόδας -- καὶ ἐν Θορικίοις 
«Τοῦται δ᾽ ἀληϑῶς xzÀ. ldem XV p.689 e: ὅτε δὲ διὰ σπου- 
δῆς ἦν τοῖς παλαιοτέροις 7) τῶν μύρων χρῆσις δῆλον ἐκ τοῦ 
καὶ ἐπίστασϑαι ποῖόν vL ἑκάστῳ τῶν μελῶν ἡμῶν ἔστιν ἔπι- 
τήδειον. ᾿Αντιφάνης γοῦν ἐν Θορικίοις ἢ ΔΙιορύττοντέ φησι 
«Τοῦται δ᾽ ἀληθῶς κτλ. Vs.1 λοῦται δ᾽ ἀληϑῶς primo loco 
omnes; altero B λοῦτ αὐ δου o ἀληϑῶς Cant. οἱ 1, λοῦτ᾽ ai- 
ὅου. Vs.2 primo loco pro χρυσοκολλήτου δὲ ABP habent χρυ- 
σοκόλλη (χρυσοκόλλη B) ve ABP χρυσοκολλήτου ye VL. Id 
sequutus sum. — Ys. ὃ τὰ σκέλη altero loco, primo τὰς χεῖρας. 
Vs. 4 φοινικίνῳ altero loco et primo ΑΒΡ φοινικίῳ VL. — Vs. 5 
σισυμβρίνῳ altero loco et primo AP  oiciufioivo Β σισυμ- 
βοίῳ VL. Vs. primo loco AB ἑἕρπυλίνῳ. Pro γόνυ Α γύνι. 


I4 TPOS 
I HU (3, 57) 197. 108 
“ἅπαν τὸ λυποῦν ἐστιν ἀνθρώπῳ νόσος 
ὀνόματ᾽ ἔχουσα πολλά. 
Stobaeus Flori. XCIX 31 cum lemmite ᾿“γειφάνους ἐξ 
"e:o?. ^ Alhenaeus IV p. 175a: μνημογεύει τῶν γίγγρων 
αὐλῶν ᾿Αντιφάνης à Ἰατρῷ. 


518 ANTIPHANES 


IH HH EI1- 
T p (3,57) 
Πῶς οὖν διαιτώμεσϑα; Β. τὸ μὲν ἐφίππιον 
στρῶμ' ἐστὶν ἡμῖν, ὃ δὲ καλὸς πῖλος καλός 
ψυκτήρ' τί βούλει; πάντ᾽, ᾿Αμαλϑείας κέρας. 
Athenaeus XI p. 503 b de poculorum nominibus ψυγεὺς 
ψυχτηρία ψψυκτὴρ disserens: "Ἀντιφάνης “ππεῦσι Πῶς οὖν 
κτλ. Vs.2 πιλὸς ΒΡ καλὸς in fiue versus om. B.  Dobraeus 
Adv. II p. 336 6 δὲ καλὸς πῖλος, κάδος, wvxrno. Vs. ὁ 
"ual9iag B. 
110 Il ($8, 57) 
Τῶν δ᾽ ἀκοντίων 
συνδοῦντες ὀρϑὰ τρία λυχνείῳ χρώμεϑα, 
Athenaeus XV p. 700 c de λυχνείῳ disserens: “Ἀριστοφάνης 
δ᾽ ἹΙππεῦσι Τῶν δ᾽ ἀκοντίων κτλ. Eadem ex Athenaeo Eust. 
ad Odyss. p.1571 19. Corrigendum esse L4vrigávgc et Por- 
sonus monuit et ipse indicavi Curis crit. p. 79. 


iu HII (3, 58) 

Meletius apud Cramerum An. Ox. Ifl p. 83: xai γίγεται δὲ 
χαὶ ἀπὸ τοῦ κάπη φάτνη, παρὰ τὸ κάπτειν, 0 ἔστιν ἐσϑίειν. 
φησὶ γὰρ ᾿Αριστοφάνης Ἱππεῦσι Καπαῖον ἤτοι φάλτον 4a. 
Ad Απήρμαπεπι rettuli. Verba ἤτοι φάλτον, in quibus pro φαλ- 
τὸν Sctibendum videlur φατναῖον, Meletii esse suspicor. 


K d INEYS 
112 (3, 58) 
Ei τῇ δῆλος φιάλην "Apeoc, 
κατὰ Τιμόϑεον, ξυστόν τε βέλος. 

Athenaeus X p. 433 c: οὐκ ἂν ἁμάρτοι δέ τις καὶ τὸ no- 
τήριον αὐτοῦ (Nestoris) λέγων φιάλην “Ἄρεως, κατὰ τὸν Jf 
τιφάνους Καινέα, dy ᾧ λέγεται οὕτως Εἰ τῇ δῆλος κτλ. Quae 
post φιάλην vulgo inferuntur verba τὸ ὅπλον deleri iussit Kop- 
piersius Observ. p. 40. Pro εἰ τῇ δῆλος Tyrwhillus tentabat 
ἥτει δ᾽ ἥρως, lacobsius ἔστη δ᾽ "Aog vel simile nomen. Maur. 
Schmidt de dithyr. p. 109: EI9' ἡ ϑῆλυς i. e. Caenis. Aristoteles 
Poet. c. 24. λέγω δὲ οἷον, ὁμοίως ἔχεε φιάλη πρὸς Διόνυσον, 
καὶ ἀσπὶς πρὸς don»: ἐρεῖ τοίνυν καὶ τὴν ἀσπίδα φιάλην 
"desug, καὶ τὴν φιάλην ἀσπίδα Διονύσον. Quibus similis he- 
bet Rhelor. III 4, ubi codd. 249sog pro ᾿“ρεως, quam formam 
etiam Antiphani reddidi 














ANTIPHANES 519 


K 4 PEZ 
(9, 59) 113 
Οὐχ ὁρᾷς ὀρχούμενον 
ταῖς χερσὶ τὸν βάχηλον; οὐδ᾽ αἰσχύνδται 
ὃ τὸν Ηράκλειτον πᾶσιν ἐξηγούμενος, 
ἡ τὴν Θεοδέκτου μόνος ἀνευρηκὼς τέχνην, 
ὃ τὰ κεφάλαια συγγράφων Εὐριπίδῃ. 
Alhenaeus IV p. 134 b: μήποτε δὲ καὶ ᾿Αντιφάνης. ἐν Καρσὶ 
κατὰ τὸ ᾿“ττικὸν ἔϑος τῆς ὀρχήσεως κωμῳδεῖ τινὰ τῶν σοφῶν 
ὡς παρὰ δεῖπνον ὀρχούμενον, λέγων οὕτως Οὐχ ὁρᾷς κτλ. ᾿ 


K 4 PINH 
(3, 61) 114 
Τρίποδα xai xadov 
παραϑέμενος ψυχτῆρά τ᾽ οἴνου . . . 
μεϑύσκεται . . . 
. . . Πότος ἔσται . . . 
5 σφοδρότερος" οὐκοῦν, εἰ φράσαι τις, οὐκ ἔτι 
ἔξεστι κυαϑίξζειν γάρ 
τὸν δὲ κάδον ἔξω καὶ τὸ ποτήριον λαβών 
ἀπόφερε τἄλλα πάντα. 

Athenaeus XI p. 503 b: ἐν δὲ τῇ Καρίνῃ σαφῶς δηλοῦται 
ὅτε τούτῳ (τῷ ψυκτῇρι) ἐχρῶντο οἰνοχοοῦντες xvàOq* εἰπὼν 
γὰρ Τρίποδα --- μεϑύσκεται, ἐν τοῖς ἑξῆς ποιεῖ αὐτὸν λέ- 
γοντα Πότος ἔσται σφοδρότερος κτλ. Vs. 5 Hermannus φρά- 
σει, qui vs. 6 γὰρ delet et postrema ita refingit ἀἠόφερε, τἄλλα 
πάντ᾽ ἔα. 

ΚΉΠΟΥΡΟΣ 
(3, 61) 115 

Athenaeus XIII p. 586 a: xai περὲ μὲν τῆς Σινώπης Hoo- 
duxog ὃ Κρατήτειος ἐν ἕχτῳ Κωμῳδουμένων φησὶν ὅτι “Α4βυ- 
dog ἐλέγετο διὰ τὸ γραῦς εἶναι, μνημονεύει δ᾽ αὐτῆς ᾿άντι- 
φάνης ἐν ᾿ρχάδι καὶ Κηπουρῷ. 


ΚΙΘΑΡΏΩΙΖΟΣ 
I JH (3, 62) 116. 117 
Οὐ ψεῦδος οὐδέν φησιν 
Ὀφϑαλμὸν ὠρυττέν τις ὥσπερ ᾿αϑύος 
Mavcov προσελϑών. 
Athenaeus VIII p. 342 d: καὶ Πάτων δὲ ὃ σοφιστὴς ὀψο- 








520 ANTIPHANES 


φάγος ἦν' δηλοῖ δὲ τοῦτ᾽ ᾿Αντιφάνης ἐν Κιϑαρῳδῷ οὗ 1, 
ἀρχή Οὐ ψεῦδος κτλ. 
(18 ΠῚ (8, 62) 

Εἰσδυόμενος εἰς πόρκον, ὅϑεν ἔξω πάλιν 

οὐ ῥᾳδίως ἔξειμι τὴν αὐτὴν 000v. 

Etymol. M. p. 683 24: καὶ Δίφιλος δὲ μνημονεύει τοῦ 
πόρχου “ϑᾶττον πλέκδιν κέλευε πόρκων πυκνοτέρους." καὶ 
Ἀντιφάνης Κιϑαρῳδῷ Εἰσδυόμενος εἰς πόρκον κτλ. Forsan 
εἰσδυόμενος δ᾽ εἰς. 
fto IV (8, 62) 

Στειλεάν, 
óaqavido, σικύους τέτταρας. 

Athenaeus ΠῚ p. 74 ἃ otisso auctoris nomine affert verba 
στελέω ῥδαφανίδας cixvovg τέτταρας. lta A. Pro στελέω PVL 
στελέων. — Correxit et Antiphani vindicavit Porsonus Miscell 
p. 234 ductu et indicio Hesychii, Στειλεάν: τὴν μακρὰν óogo- 
vov. ᾿Αντιφάνης ἐν Κιϑαρῳδῷ. 


ΚΙΘΑΡΙΣΤΗΣ 
120 (3, 63) 
Οὐκ ἐφύσων oi “άκωνες ὡς ἀπόρϑητοί ποτε, 

γῦν δ᾽ ὁμηρεύουσ᾽ ἔχοντες πορφυροῦς κεκρυφαάλους; 

Clearchus apud Athenaeum XV p.681 c: δρα τοὺς τὸ 
κοσμοσάνδαλον ἀνευρόντας “Τακεδαιμονίους, ot τὸν παλαιύ- 
τατον τῆς πολιτικῆς κόσμον συμπατήσαντες ἐξετραχηλίσϑησαν. 
διόπερ καλῶς περὶ αὐτῶν εἴρηκεν ὃ κωμῳδιοποιὸς "Αἶντι- 
φάνης ἐν Κιϑαριστῇ Οὐκ ἐφύσων κτλ. Vs. 2 legebatur ὁμη- 
θείους, quod quomodo corrigendum esset indicavi ad Euphor. 
p.11 comparato Aeschinis loco Orat. c. Ctesiph. 8. 133: faxe- 
δαιμόνιοι δ᾽ οἱ ταλαίπωροι προσαψάμενοι μόνον τούτων τῶν 
πραγμάτων ἐξ ἀρχῆς περὶ τὴν τοῦ ἱεροῦ κατάληψιν, οἵ τῶν 
“Ελλήνων ποτὲ ἀξιοῦντες ἡγεμόνες εἶναι, νῦν ὁμηρεύσοντες καὶ 
τῆς συμφορᾶς ἐπίδειξιν ποιησόμενοι μέλλουσιν ὡς ᾿Αλέξανδρον 
ἀναπέμπεσϑαι. — Idem factum respicit Harpocratio p. 137 5. 
Eadem correctio Elmsleii. 


KA4EOQO0A4NHZ 
121 (3, 64) 
Τὸ δὲ τυραννεῖν ἐστιν  & 
3^ , M - 3 - , ου 
ἢ τί ποτε τὸ σπουδαῖον; ἀκολουϑεῖν ἐρεῖς 
ἐν τῷ «Ἰυκείῳ μετὰ σοφιστῶν, νὴ 4έα, 





ANTIPHANES 521 


e 


λεπτῶν airov συκίνων, λέγονϑ᾽ ὅτι 
ὅ τὸ πρᾶγμα τοῦτ᾽ οὐκ ἔστιν εἴττερ γίνεται" 
οὐδ᾽ ἔστι γάρ πω γινόμενον ὃ γίνεται, 
οὐδ᾽ εἰ πρότερον ἦν, ἔστιν ὅ γε νῦν γίνεται" 
» M 3 34 39/7 «a 1 M , , 
ἔστιν γὰρ οὐκ Ov οὐδέν" ὁ δὲ μὴ yéyové πω, 
2 3.05 € , e . , . 
ovx ἔσϑ' ἕωσπερ γέγονεν, ὃ ye μὴ γέγονέ πω 
4 m 1 3 ; , 3 3 3 et 
10 ἐκ τοῦ yag εἶναι γέγονεν" εἰ δ᾽ ovx ἣν 09€», 
" 2 4 
πῶς ἐγένετ᾽ ἐξ οὐκ ὄντος; οὐχ οἷόν τε γάρ. 
* 3 y ) ^ ; ) 2 μ᾿} 
εἰ Ó av) ποϑὲν, πῶς γέγονεν, ovx ὃν; ἔσται . . 
κεῖποι δέ πω τις" εἴ ποϑεν γενήσεται 
τοὺκ ὃν, εἰς οὐκ ὃν γὰρ οὐ δυνήσεται. 
15 ταυτὶ δ᾽ 0 τι ἐστὶν οὐδ᾽ ἂν ἁπόλλων μάϑοι. 
Athenaeus III p. 98 f: τέ δὲ ἡ ἐπιστολὴ αὕτη δηλοῖ νομίζω 
3 Ἁ ἢ hy , ed M A A 3 ’ 
γὼ μηδὲ τὸν Πύϑιον διαναγνῶναι" κατὰ γὰρ τὸν ᾿Αντιφάνους 
Ἀλεοφάνη Τὸ δὲ τυραννεῖν κτλ. Vs. libri τόδε. Υϑ. 21, post 
τί addit δή.  Articulum ante σπουδαῖον omittit P. Hermannus 
ToÓ' ἢ τυραννεῖν ἐστὶν ἢ τί δήποτε τὸ σπουδαστόν; ἴῃ fine 
versus libri ἔρες. Correxit Scaliger. Cfr. Athenaeus XIII p. 565 f: οὐ 
δεῖ οὖν οὕτως ἐσταλμένους περὶ ἀργύριον ἐπτοῆσϑαι καὶ ügu- 
μένους περιάγεσϑαι ξυρουμένους τὴν ὑπήνην καὶ τὸν ὄρρον, 
τοὺς ἀκολουθοῦντας ἐν τῷ «Ἰυκδίῳ μετὰ σοφιστῶν νὴ Δία 
λεπτῶν ἀσίτων σκυτίνων (leg. συκίνων), κατὰ τὸν ᾿Αντιφάνην. 
Vs. 7 οὐδ᾽ Grotius, libri οὔτ᾽. — Vs. 9 ἔσϑ᾽ ἕωσπερ Dobraeus, 
libri ἐστὶν ὥσπερ. lbid. δ᾽ ye pro o δὲ Schweigh. — Vs. 12 ei 
δ᾽ αὖ ποϑέν, πῶς Hermannus, εἰ δ᾽ αὐτόϑεν ποι libri. idem 
addidit ὅν. — Vs. 18 κηποι δέ πὸ εἴη πόϑεν γενήσεται cod. A 
κεῖποι δέ πως εἴς ποϑὲν γενήσεται cod. B. Vs. 14 eig οὐκ 
0» in cod. A bis scripta sunt. Η. Iacobi οὐκ ὄντ᾽, ἐς οὐκ ὄντ᾽ 
ἀπιέν᾽ οὐ δυνήσεται. 


ΚΝΑΦΕΥ͂Σ 
(3, 66) 122 
Ὅστις τέχνην πρῶτος κατέδειξεν τῶν ϑεῶν, 
[4 
οὗτος μέγιστον εὗρεν ἀνθρώποις κακόν" 
ὅταν γὰρ ἀπορῆταί τις, ἂν μὲν ἀργὸς ἡ, 
4 M 3 , € P J 
ἐλθὼν ἀπεκινδυνευσεν ἡμέραν μίαν, 
cet 3 » Li M 3^ , 
9 Qv ἢ γεγονέναι λαμπρὸν ἢ τεϑνηκέναι. 
ἡμεῖς δ᾽ ἔχοντες ἀρραβῶνα τὴν τέχνην 
τοῦ ζῆν, ἀεὶ πεινῶμεν ini ταῖς ἐλπίσιν, 
ἐξόν v6 μικρὸν διαπορηϑῆναι χρόνον, 
τὸν βίον ἅπαντα τοῦτο δρᾶν αἱρούμεϑα. 


022 ANTIPHANES 


Stobaeus Flori. LXI 2 L4v»rugavovg ἐκ Κναφέως. Vs. 
πρῶτος κατέδειξεν cod. A. "Vulgo χατέδειξε πρῶτος. Vs. ὃ 
scripsi ἢ pro ἦν. 


KNOIOIAEYS H FLAÁAGTPON 
123 [ (3, 66. 67) 
Ἐγὼ πρότερον μὲν τοὺς κελεύοντας λέγειν 
γρίφους παρὰ πότον φόμην ληρεῖν σαφῶς 
λέγοντας οὐδέν" ὁπότε προσταττοιτό τις 
εἰπεῖν ἐφεξῆς ὃ τι φέρων τις μὴ φέρει, 

5 ἐγέλων νομίζων λῆρον" οὐκ ἂν γενόμενον 
οὐδέποτέ y ᾧμην πρᾶγμα παντελῶς λέγειν, 
ἐνέδρας δ᾽ ἕνδκα. νυνὶ δὲ τοῦτ᾽ ἔγνωχ᾽ ὅτι 
ἀληϑὲς ἦν φέρομεν γὰρ ἄνϑρωποε δέκα 
ἐρανόν τιν᾽, οὐ φέρει δὲ τούτων τὴν φοράν 

10 οὐδείς. σαφῶς οὖν ὃ τε φέρων τις μὴ φέρει, 

τοῦτ᾽ ἔστιν, ἦν ϑ' ὃ γρῖφος ἐνταῦϑα ῥέπων. 
xal τοῦτο μὲν δὴ κἄστι συγγνώμην ἔχον" 
ἀλλ οἷα λογοποιοῦσιν ἐν τῷ πράγματι 

ot τἀργύριον μὴ κατατιϑέντες, ὡς σφόδρα 

15 Φίλιππος. ἀρ᾽ ἦν εὐτυχής τις νὴ Δία. 

Athenaeus X p. 4486: περὶ δὲ τῶν γρίφων ᾿Αντιφανης 
μὲν ἐν Κνοιϑιδεῖ ἢ Γαστρωνί φησιν ᾿Εγὼ πρότερον μὲν κεῖ. 
Vs. 9 προστάττεταί τις AP. προστάτεξαΐ vig Β τις προστατ- 
vera, VL. Correxit Dindorfius. Vs. 4 εἰπεῖν VL εἰπὼν ΑΒΡ. 
Vs. 5 distinxi praeeunte Dobraeo. Vulgo λῆρον οὐκ ἂν γενόμδ- 
γον" οὐδέποτέ y οἶμαι xtÀ. Vs. 6 ᾧμην Grotius: libri οἶμαι. 
Vs. 8 libri ἔρανόν τινα ἄνϑρωποι δέκα. Correxit Scaliger apud 
Casaubonum. Υβ8. 14 σφόδρα φίλιππος VL σφοδροφίλιππος ὃ 
σφόδρ᾽ ὃ φίλιππος P dg ἦν VL àg ἦν BP τις 1, τισὶ BPY. 
Dindorfius inter vs. 14 et 15 lacunae signa posuit. 


i2 Ul (3, 68) 
"rona γε κηρύττουσιν ἕν τοῖς ἰχϑύσιν 
κηρύγμαϑ᾽, οὐ καὶ νῦν τις ἐκεκράγει μέγα 
μέλιτος γλυκυτέρας μεμβράδας φάσκων ἔχειν. 
εἰ τοῦτο τοιοῦτ᾽ ἐστίν, οὐδὲν κωλύει 
5 τοὺς μελιτοπιώλας αὖ λέγειν βοᾶν 9' ὅτι 
πωλοῦσι τὸ μέλι σαπρότερον τῶν μεμβράϑδων. 
Athenaeus Vll p 287 e: ἐν δὲ ταῖς Εὐπόλιδος iiiv ἔστιν 
εὑρεῖν (τὸ βεμβρὰς) xai διὰ τοῦ M γραφόμδνον. ᾿Αντιφαγῆης 

















ANTIPHANES 529 


δ᾽ ἐν Κνοιϑιδεῖ "Ἅτοπά γε κτλ. Vs. 1 libri ἀτοπόν ve et vs.2 
κήρυγμα οὐ καί. Quod correxi. — Vs. 3 μεμβράδας C. Vulgo 
βεμβράδας. Vs. 6 ante Dindorfium βεμβράδων. 


K OPIN O I .4 
(3, 68) 125 
Ἔπειτα κἀκροκώλιον 
ὕειον “Φφροδίτῃ. B. γελοῖον. | 24. ἀγνοεῖς. 
ἐν τῇ Κύπρῳ δ᾽ οὕτω φιληδεῖ ταῖς ὑσίν, 
ὦ δέσποϑ', ὥστε σκατοφαγεῖν ἀπεῖρξε τό 
ζῷον « » « Toig δὲ βοῦς ἠνάγκασεν. 

Athenaeus III p. 95 f: ἀκροχωλίων δὲ μέμνηται ᾿Αριστοφά- 
νῆς «Αἰολοσίκωνι — ᾿ΑΑντιφάνης Κορινϑίᾳ "Entum κἀκροκώ- 
λεον xzÀ. Vs. 4 ὦ addidit vir doctus apud Schweighaeuserum. 
Idem ἀπείρξατο τὸ ζῷον. 


KOPOII 4.40025 
(3, 69) 126 
Γύναι, πρὸς αὐλὸν ἤἦλϑες. ὀρχήσει πάλιν 
ἴγδιν. Β. viv. ἴγδιν; ΑΙ. τὴν ϑυείαν ἀγνοεῖς : 
τοῦτ᾽ ἔστιν ἴγδις. 

Pollux X 103: xai ἴγδιν δὲ αὐτὴν (τὴν ϑυείαν) κεκλήκασι 
Σόλων τε ἐν τοῖς ἰάμβοις --- καὶ ἔτε σαφέστερον ᾿Αντιφάνης 
Κοροπλάϑῳ Γύναι --- τὴν ἴγδιν. ἔστι μὲν οὖν ἴγδις καὶ ὀρχή- 
σεως σχῆμα" ὃ δὲ παίζων πρὸς τοὔνομα κωμικὸς ἐπήγαγε Τὴν 
ϑυείαν ἀγνοεῖς ; τουτέστιν ἡ ἴγδις. Οοττγοχὶ haec. 


ΚΟΥ͂ΡΙΣ 
I ὦ, 70) 127 
'EÀ9w0v τε πρὸς τὸν τεμαχοπώλην περίμενε, 
παρ᾽ οὗ φέρειν εἴωθα" κἂν οὕτω τύχῃ, 
Εὔϑυνος . . ἃπολοπίζων αὐτόϑι 
χρηστόν vL περιμένων κέλευσόν μοι τεμεῖν. 


Athenaeus III p. 120a: Εὐθύνου δὲ τοῦ ταριχοπώλου ué- 
μνηται ᾿Αντιφάνης ἔν Κουρίδι οὕτως "EA9ov xvÀ. Vs. 3 libri 
ἀπολογίζων. Correxit Fritzschius. lbid. αὐτὸς supplet H. Iacobi. 
Vs. 4 vulgo περίμεινον κέλευσον μὴ τεμεῖν. Correxit Schweig- 
haeuserus. 


024 ANTIPHANES 


128 II (3, 70. 71) 
'O μὲν ἀγρῷ τρεφόμενος 
ϑαλάττιον μὲν οὗτος οὐδὲν ἐσϑίει, 

πλὴν τῶν παρὰ γῆν, γόγγρον τιν ἢ νάρκην vi ἢ 

ϑύννης τὰ πρὸς τῇ B. ποῖα; «Α΄. τὰ κάτωϑεν λέγω. 

5 B. τούτους φάγοις ἂν; I. τοὺς γὰρ ἄλλους νενόμικα 
ἀνθϑρωποφάγους ἰχϑῦς. Α. τὸ δεῖνα δ᾽ ἐσϑίεις; 

τουτὲ κακόνωτα πλοῖα. I. Κωπᾷδας λέγεις. 

B. ἀγρίως γε. I. παρὰ λίμνην γεωργῶν τυγχάνω" 

τὰ δ᾽ ἐγχέλεια γράψομαι λιποταξίου" 

10 κομιδῆ γὰρ οὐκ ἦν οὐδαμοῦ. 

Athenaeus VII p. 303 f: τῆς ϑυννίδος τὸ οὐραῖον ἐπαινεῖ 
xal ᾿Αντιφάνης ἐν Κουρίδι οὕτως 'O μὲν ἀγρῷ τρεφόμενος — 
οὐδαμοῦ. τούτων τῶν ἰαμιβείων ἔνια ἔστιν εὑρεῖν καὶ ἐν ᾿άκε- 
στρίᾳ καὶ ἐν ᾿Αγροίκῳ ἢ Βουταλίωνι. Personarum vices distinxil 
Dobraeus Adv. II p. 316. — Vs. 2 μὲν additum ex BV. Vs. 4 
vulgo τὰ πρὸς τῇ ποίᾳ. Cod. A τὰ πρὸς τῆς ποια. Correxit 
el distinxit, viam monstrante Villebrunio, Schweighaeuserus. Ad 
τῇ intellege οὐρᾷ. Vs. 5 τοὺς γὰρ ἄλλους — ἰχϑῦς fere posuit 
Antiphanes eliam Butal. v. 14. Vs. 6 δεῖνα δ᾽ Schweighaeuserus. 

' tva δ᾽ ΑΒ δ᾽ ἵνα PVL. Pro ἐσθίεις AB ἐσθίῃς. Vs. T 
κακόνωτα ΑΒ κακὸν ὦτα PVL  Dobraeus B. ví τὸ κακόν; 
44. ᾧ τὰ πλοῖα; Vs.8 γάρ, quod libri post λίμνην habent, de- 
levit Iacobsius. Dindorfio polius παρὰ delendum videtur. Vs. 9 
ἐγχέλεια pro. ἔγχέλια Schweighaeusérus. Cfr. Eustathius ad Hom. 
p. 1240 22. Vs.9 γράψομαι λιποταξίου Porsonus, ut ipse etiam 
conieceram Curis crit. p. 27. "Vulgo γράφομαι λειποταξίου. 
Cfr. Choeroboscum apud Cramerum Anecd. Oxon. II p. 239, ubi 
λιποταξίου ex Aristophane (fr. 772) afferlur, pro quo fortasse 
Antiphanis nomen reponendum. 


K Y BEYT 4I 
129 (3, 72) 
Polux X 137: παρὰ δὲ τοῖς νεωτέροις δίσκοι, ὡς Myu- 
φάνης ἐν Κυβευταῖς Ῥέίσκος ἣν ὃν εἶπεν. 


K Y K 4 0 v 
130 | (3, 72) 
Ἔστω δ᾽ ἡμῖν κεστρεὺς τμητός, 
γαρκὴ πνικτή, πέρκη σχιστή, 











ANTIPHANES 525 


τευϑὶς σακτή, συνόδων ónvoc, 

γλαύχου προτομή, γόγγρου κεφαλή, 
5 βατράχου γαστήρ, ϑύννου λαγόνες, 

βατίδος νῶτον, κέστρας ὀσφύς, 

ψψήττας κίσχος, μαινίς, καρίς, 

τρίγλη, φυκίς" 

τῶν τοιούτων μηδὲν ἀπέστω. 

Athenaeus VII p.295 f: ᾿ντιφάνης δ᾽ ἐν Κύκλωπι ὑπερα- 
κοντίζων τὸν τένϑην ᾿Αρχέστρατόν φησιν Ἔστω δ᾽ ἡμῖν κτλ. 
Vs.1 ὑμῖν C. Ib. pro τμητός, quae Porsoni emendatio est, libri 
ὑμήττιος. Schweighaeuserus νῆστις. Vs. 7 Porsonus ψήττας 
ἐξύς. Debebet ψήττης. Forsan w/rvro, ξίφιος vel ξιφίας. Ηθ-- 
sychius, Ξιφίας: ἰχϑὺς ποιός. ξίφιος ὁμοίως. 


Ul (8, 13) in 
Τῶν χερσαίων δ᾽ ὑμῖν ἧξει 
παρ᾽ ἐμοῦ ταυτί" 
βοῦς ἀγελαῖος, τράγος ἠλιβάτας, 
αἷξ οὐρανία, κριὸς τομίας, 
5 χάπρος éxrouiag, vc οὐ τομίας, 
δέλφαξ, δασύπους, ἔριφοι, 
τυρὸς χλωρός, τυρὸς ξηρός, 
τυρὸς κοπτός, τυρὸς ξυστός, 
τυρὸς τμητός, τυρὸς πηκτός. 

Athenaeus IX p. 402 e: τὰ δὲ παρὰ τοῖς κωμῳδιοποιοῖς 
λεγόμενα δεῖπνα ἡδίστην ἀκοὴν παρέχει τοῖς ὠσὶ μᾶλλον ἢ 
τῇ φάρυγι" ὥσπερ τὰ παρ᾽ ᾿Αντιφάνει μὲν ἐν ᾿Ἰκεστρίᾳ --- ἂν 
δὲ Κυκλωπί φησι Τῶν χερσαίων κτλ. Vs.3 ὑλιβάτης 1, ὅλι- 
βάτας PV ὑληβάτας C. Reposui ἠλιβάτας ex Eustathio ad 
Od. p. 1753 22: παρὰ δὲ ᾿Αντιφάνει ἐπαινῶν αἶγα ὃ Kó- 
κλωψ λέγειν οὐρανίαν αἶγα ἐν τῷ βοῦς ἀγελαῖος, ταῦρος (ita 
etiam C Athenaei) ἠλιβάτας αἷξ οὐρανία κτλ. Cfr. Anaxilae 
Circ. I 1. Vs. 4. 5. 7—9 affert Eustathius p. 1524 13. Vs. 6 
lacunam indicavit Dindorfius. — Vs. 8 et 9 verba χοπτὸς τυρὸς 
el τμητὸς τυρὸς respicit Eustath. Il. p. 872 11 et vs. 7 1004 51. 


IIl (3, 74) 132 


Pollux IX 88: παρ᾽ ᾿Αντιφάνει ἐν τῷ Κύχλωπι Kégua 
γάρ τι τυγχάνω. Idem VII 170: κέρμα ἑγικῶς “ἄμφις εἴρηκεν 


526 ANTIPHANES 


ἐν ᾿Αμπελουργῷ καὶ ᾿Αντιφάνης ἐν Κύχλωπι. Post τυγχάνω 
excidisse videtur λαβων. 


ΚΩΡΥΚΟΣ 
133 I (3, 74) 


Ἐν ὅσῳ δ᾽ ἀκροῶμαί σου, xélsvaóv pot τινα 
φέρειν ἀπονίψασϑαι. Β. δότω τις vie ὕδωρ 
καὶ σμῆμα. 

Athenaeus IX p. 409 c: ἐχρῶντο δὲ sig τὰς χεῖρας, ἂπο- 
πλύνοντες αὐτάς, καὶ σμήματε ἀπορρύψεως χάριν, ὡς παρί- 
στησιν ᾿Ανειφάνης ἐν Κωρύχῳ Ἔν ὅσῳ δ᾽ ἀκροῶμαι κεῖ. 
Vs. 1 μοι addidit Koppiersius Observ. p. 41. Υ8. 2 δότω vig... 
σμῆμα affert Eustathius ad Od. p. 1401 6, ex quo emendan- 
dus Philemo Lex. ed. Osann. p. 200. 


134 Hu (3, 75) 
Τῶν ϑαλαττίων δ᾽ ἀεί 
ὄψων ἕν ἔχομεν, διὰ τέλους δὲ τοῦϑ᾽, ἅλας. 
ἐπὶ δὲ τούτοις πίνομεν 
οἰνάριον εἶδος, νὴ Δί᾽, οἰκίας τρόπον 
Πόσειδος οἷον τοῖς παροῦσι συμφέρει 
ἁπαξάπασιν ὀξυβάφῳ ποτηρίῳ. 


Alhenaeus x p. 366 c: ἀνηδύντων δὲ ἁλῶν πλήρεις οἱ 
Κυνικοί, παρ οἷς κατὰ τὸν ᾿Αντιφάνην, λέγει δ᾽ ἂν Κωρύχῳ 
τις ἄλλος κύων Τῶν ϑαλαττίων κτλ. Ns. 1 δαλατίων B. s. 2 
ὄψον L. lbidem ἕν ἔχομεν pro ἕνεχ ὁ μὲν vel ἕν ἕνδχ ὃ μὲν 
Schweighaeuserus. Idem τοῦϑ᾽ ἅλας pro τοῦτο ἅλα.  Vs.4pto 
εἶδος Schweighaeuserus ἦδος corrigit. οἰκείας D τρόπον om. 
PVL add. AB. Vs. 5 πόσειδος ΑΒΡ πόσειδον VL — οἷον AD 
οἷος PVL. Vs. 6 ἁπαξάπασιν ΡΥ, ἁπαξανάπασιν ABD. 


135 Ill] (9, 75) 

Πρῶτον μὲν ὥσπερ πευυϑαγορίζων ἐσϑίδι 

ἔμψυχον οὐδέν, τῆς δὲ πλείστης τοὐβολοῦ 

μάζης μελαγχρῆ μερίδα λαμβάνων λέπει. 

Athenaeus IV p. 161 ἃ: περὲ ὧν (Pythagoreos dicit) φησιν 

᾿Αντιφάνης μὲν ἐν ἹΠνήμασι τάδε --- κἀν τῷ κυρίως Κωρύχῳ 
δ᾽ ἐπιγραφομένῳ φησί Πρῶτον κτλ. Vs. 2 τοὐβολοῦ pro τοῦ 
βολοῦ Casaubonus. Vs.3 Eustathius ad Odyss. p. 1863 56: τοῦ 





ANTIPHANES 527 


δὲ λέπειν χρῆσις μὲν καὶ ἐν τῇ Ἰλιάδι, ἔτε δὲ καὶ παρὰ τῷ 
εἰτεόντι τὸ άζης μελαγχρῇ μερίδα λαμβάνων λέπει, ἤγουν 
δ λεπίζεε. 


4A 4 ΠΑ͂Σ 
(3, 76) 136 
Τράπεζα φυστημινεὶς ἀλλὰ μὴν δαίμονος 
ἀγαϑοῦ μετάνιπτρον, ἐντραγεῖν, σπονδή, κρότος. 
Alhenaeus XI p. 486 f. ΠΠετανιπτρον: ἡ μετὰ τὸ δεῖπνον, 
inv ἀπονίψωνται, διδομένη κύλιξ. ᾿Αντιφάνης “αμπάδι 
“Ἰαίμονος --- κρότος. ldem p. 487 b: ᾿“ντιφάνης “αμπάδι 
Τράπεζα --- μετάνιπτρον. Dindorfius edidit τράπεζ᾽ ἐφ᾽ ἡμῖν 
ἔστιν, ἀλλὰ δαίμονος. 


4 4 M II ON 
I (3, 76) 137 
Κεστρεῖς ἔχων, ἀλλ᾽ οὐ στρατιώτας, τυγχάνεις 
γήστεις. 

Athenaeus VII p. 307 d: ὅτι δὲ εἶδος κεστρέων ot νήστεις 
"oywvmog Ἡρακλεῖ γαμοῦντί φησιν. . . ἸΑντιφάνης “άμ- 
σεωνι Κεστρεῖς κτλ. Legebalur ἄλλους, quod ἀλλ᾽ οὐ scripsi. 

II. (3, 77) 138 
Ὁ δεῖν Ἰᾶπυξ, κέρασον εὐζωρέστερον. 

Athenaeus X p. 423 d: πρότερον δέ μοι λέξεται περὶ τοῦ 
ζωρότερον. ᾿Αντιφάνης ειλανίωνε .-- ἐν δὲ “αμπωνι Ὃ 
δεῖν I&nv£ κτλ. 


AEILTINISKOX 
(3, 77) 139 

Οἶνον Θάσιον πίνοις àv; B. εἴ vig ἐγχέαι. 

44. πρὸς ἀμυγδάλας δὲ πῶς ἔχεις; B. εἰρηνικῶς. 
μαλακὰς σφόδρα, δι’ ἃς μέλιτι προσπαίζειν βία. 

«4. μελίπηκτα δ᾽ ev σοι προσφέροι; B. τρώγοιμι καί 
φὸν δὲ καταπίνοιμ ἂν. ΑΙ. ἄλλου δεῖ τινος; 

Athenaeus XIV p. 641 f: ἐδίδοτο δὲ καὶ qóv ἔν τῇ δευτέρᾳ 
τραπέζῃ, ὥσπερ καὶ λαγῷα καὶ κίχλαι κοινῇ μετὰ τῶν μελι- 
πήκτων εἰσεφέρετο, ὡς ᾿ΑἸντιφάνης ἂν «“επτινίσκῳ φησὶν οὕτως 
Οἶνον κτλ. Hinc sumpsit Eustathius ad Od. p. 1401 52. Vs. 2 
Eustathius ἀμυγδαλᾶς. Post hunc versum aliqua excidisse suspi- 
calur Dindorfius. Vs. 8 pro μαλακὰς Epit. οἱ Eustaih. μᾶλλον. 


lidem σφόδρα omittunt. Pro δι᾽ ἃς P habet δίας. Tum fa 


528 ANTIPHANES 


in cod. Epit. ita scriplum est, ut in compendio scripturae délay 
agnoscere sibi videatur Schweighaeuserus. δέδοται Eustathius. 
Vs. 4 προσφέροι AB προσφέρειν PVL —vgoyott καὶ ABP 
τρὠγοιμὶ ἂν καὶ VL τρώγοιμ᾽ ἂν sine καὶ Epit. et Eusathius. 
Vs 5 vulgo ἄλλου δή τινος. Correxit Dobraeus. 


: AEY KdAHloz 
140 I (3, 78) 

^4ovóágidog, ἁλῶν, σιραίου, σιλφίου, τυροῦ, ϑύμου, 

σησάμου, νίτρου, κυμίνου, δοῦ, μέλιτος, ὀριγάνου, 

βοτανίων, ὄξους, ἐλαῶν, εἰς ἀβυρτάκην χλόης, 

καππάριδος, Qv, ταρίχους, καρδάμων, ϑρίων, ὀποῦ. 

Athenaeus Il p. 68 4: ἀρτύματα ταῦτα καταλέγει που Ldv- 
τιφάνης ᾿ἀστάφιδος κτλ. Pollux VI 66: εἴη δ᾽ ἂν ἐκ τῶν ἡδυ- 
σμάτων καὶ λίτρον. ᾿Αντιφάνης ἔν “ευκάδι («“«ευκαδίῳ) Ση- 
σάμου λίτρου κυμίνου κτλ.  Vs.2 Pollux λίτρου. Verba ῥοῦ 
μέλιτος desunt apud Athenaeum. | Vs. 3 βατανίου, ὄξους, ἐλαίου 
Pollux. Vs. 4 omittit Pollux. ταρίχους ΒΟ ταρίχων VL. 


T l| (3, 78) 
ἘἘνταῦϑ' ἀναρίστητος εὐθὺς κιϑαριεῖ. 
Suidas, ᾿νάριστος: μᾶλλον δ᾽ ἀναρίστητος . . . ἸΆντι- 
φάνης ““ευκαδίῳ ᾿Ἐνταῦϑ'᾽ κελ. 


AEQ0NIAHZ 
142 (3, 79) 
44ÀÀd πρὶν δεδειπνάναι 
ἡμᾶς παρέσται. 
Alhenaeus X p. 422 e: εἴρηκε δὲ οὕτως ᾿Δλεξις ἐν ἸΚουρίδι 


2 


ἐπεὶ πάλαι dedeizvauev" καὶ ᾿Αντιφάνης ἐν “εωνίδῃ ᾿Αλλὰ 
πρὶν κτλ. Pro πρὶν B habet πρό. 


AHMNIA4I 
143 I (3, 79) 
Παρετέϑη τρίπους 
πλακοῦντα χρηστόν, ὦ πολυτίμητοι ϑεοί, 
ἔχων ἐν ἀργυρῷ τε τρυβλίῳ μέλι. 
Athenaeus VI p. 280 d de argenteorum vasorum usu agens: 
xaí ᾿ἀντιφάνης δὲ ὃν “ημνίαις φησί Παρετέϑη τρίπους x1. 











ANTIPHANES 529 
I| (3, 79) 144 


Εἶτ᾽ ἔστιν ἢ γένοιτ᾽ ἂν ἡδίων τέχνη, 
ἢ πρόσοδος ἄλλη τοῦ κολακεύειν εὐφυῶς; 
ὁ ζωγράφος πονεῖ τι καὶ πικραίνεται, 
0 γεωργὸς ἐν ὅσοις ἐστὲ κινδύνοις πάλιν. 
5 πρόσεστι πᾶσιν ἐπιμέλεια xai πόνος. 
qui» δὲ μετὰ γέλωτος ὁ βίος καὶ τρυφῆς" 
οὗ γὰρ τὸ μέγιστον ἔργον ἐστὶ παιδιά, 
ἁδρὸν γελάσαι, σκῶψαί τιν᾽, ἐκπιεῖν πολύν, 
οὐχ ἡδύ; ἐμοὲ μὲν μετὰ τὸ πλουτεῖν δεύτερον. 
Athenaeus VI p. 258 d: ᾿ντιφάνης δ᾽ ἐν “ημνίαις τέχνην 
τενὰ εἶναι ὑποτέίϑεται τὴν κολακείαν ἐν οἷς λέγει Εἶτ᾽ ἔστιν 
κελ. Vs. 3 Grotius πονεῖ τε. Vs. 7 οὐ pro ov P. Υ».19 ἡδὺ 
PL. ἡδύ y V. 
AY 4 0 EZ 
(3, 80) 145 
Κολχὶς ἄνϑρωπος πάροινος. 
Athenaeus X p. 445 c: ὃ δὲ πάροινος παρὰ τίνι κεῖται; 
— ᾿ΑἈντιφάνης ἐν “υδῷ εἴρηκε Κολχὶς ἄνϑρωπος πάροινος. 


4A Y KON 
(3, 80) 146 
Kai τἄλλα δεινούς φασι τοὺς .Δἰγυπτίους 
εἶναι τὸ νομίσαι τ᾽ ἰσόϑεον τὴν ἔγχελυν" 
πολὺ τῶν ϑεῶν γάρ ἔστι τιμιωτέρα" 
τῶν μὲν γὰρ εὐξαμένοισιν ἔσϑ' ἡμῖν τυχεῖν, 
5 τούτων δὲ δραχμὰς τοὐλάχιστον δώδεκα 
ἢ πλέον ἀναλώσασιν ὀσφρέσϑαι μόνον. 
οὕτως ἔσϑ' ἅγιον παντελῶς τὸ ϑηρίον. 

Athenaeus VII p. 209 e: L4vrigpavgg δ᾽ à» “ύκωνε κωμῳ- 
δῶν τοὺς «Αἰγυπτίους φησί Kai τἄλλα κτλ. Cfr. Eustathius 
ad ΠΙαά. p. 1240 27. Vs. 6 ὀσφρέσθαι pro ὀσφρᾶσϑαι Elms- 
leius ad Aristophanis Acharn. 179. Vs. 7 Dindorfius οὕτως 
ἅγεόν τι. Koppiersius Observ. p. 43 οὕτως ἅγιόν ye. 


M .4.440.4KH 
(3, 81) 14T 
Ἔρχεται, 
μετέρχετ᾽ αὖ, προσέρχετ᾽ αὖ, μετέρχεται, 
ἥκδι, πάρεστι, ῥύπτεται, προσέρχεται, 
Comici graeci 


530 ANTIPHANES 


σμῆται, κτενίζετ᾽, ἐχβέβηκε, τρίβεται, 

λοῦται, σκοπεῖται, στέλλεται, μυρίζεταε, 

κοσμεῖτ᾽, ἀλεέίφετ᾽" ἂν δ᾽ ἔχῃ τε ἀπάγχϑδεαις 

Clemens Alex. Paed.'IH 2 p. 254 Pott.: Τοῦτο αὐτὸ γάρ 

τοι xai ᾿Αντιψάνης ὃ κωμικὸς ἐν τῇ Ἰαλϑακῇ τὸ ἑταιρικὸν 
τῶν γυναικῶν ἐπισκιύπτει, τὰ κοινὰ πάσαις δήματα εἰς τὴν 
κατατριβὴν ἐξηυρημένα λέγων ᾽᾿Ἔρχεται κτλ. Vs. 2 libri μετέρ- 
ye9" αὕτη προσέρχετ᾽ οὖ μετέρχεται.  Correxit '"Pietsonus ad 
Moer. p. 337. — Vs. 4 vulgo 'σμήχεται. — Vs. 5 vulgo λούεται. 
Vs.6 ἔχη Sylburgius: vulgo ἔχοι. Praeterea suspicaübsr ἂν τύχη 
δ᾽, ἀπάγχεεαι. Hermannus ἂν δὲ μή y, ἀπάγχέόται. 


MEIA4A4AKNIOQN 
148 (3, 82) 
Τοῦτον ἐγὼ κρίνω μετανιπτρίδα τῆς “γγιείας 
πίνειν ζωροτέρῳ χρώμενον οἰνοχόφ. 
Athenaeus X p. 428 d: πρότερον δέ μοι λέξεται περὲ τοῦ 
ζωρότερον. ζάντιφάνης ἸΠειλανέωνε Τοῦτον xvÀ. Titulus fa- 
'bulae fortasse reclius scribitur ΜΠ ελανίων. 


ME.4E.AITIPOSZ 
149 (3, 82) 
“Ἀσκοπυτίνῃν τινά 
δίψους «ἀρωγόν. 

Pollux X 73: ἀλλὰ καὶ ἀσκοπυτίνη" καὶ -γὰρ τοῦτ᾽ ἂν τις 
δὕρου ἐν ᾿Αντιφάνους ἸΜελεάγρῳ L4oxomvrivgv τενὰ δίψους 
ἄρωγόν. 
᾿ ΜῈ 4 I T T .4 
150 (3, 83) 

Ἐπὲ χρήμασιν δ᾽ ὧν ἔμπορος φρονεῖϊ μέγα, 
dv "ἐστε πάντων. ἐνίοτ᾽ ἄνεμος πύριος. 

Stobaeus Floril. LIX 17: σαπὶ lemmate ρτεφάνους ελίε- 
“τῆς. Be titulo fabulae dixi Hist. crit. p. 329, — Vs. 1 vulgo ἐπὶ 
χρήμασ᾽ ἰδών.  Libri:fere Zi -χρήμασ᾽ ivdàw. —Correxit Do- 
braeus. Idem pro φρονεῖ probabiliter φρονεῖς. 


METOIKOZ 
151 (3, 83) 
Προσέλαβον :àA90» τουτονί 
τραπεζοποεύν, ὃς πλυνεῖ σκεύη, λύχνους 





ANTIPHANES 531 


3 c 


ἑτοιμάσει, σπονδὰς ποιήσει, τἄλλ᾽ ὅσα 
τούτῳ προσήκει. 

Alhenaeus IV p. 170 d: τῶν δὲ μαγείρων διάφοροί τίνες 
ἦσαν οἱ καλούμενοι τραπεζοποιοί. eig 0 δὲ οὗτοι παρελαμ- 
βάνοντο σαφῶς παρίστησιν “Δγειφᾷνης ἐν ἹΜετοίκῳ Προσέλα- 
βον κτλ. Vs.2 vulgo λύχνους 9'. A λύχνους τ΄. 


MHA4E I 4 
(3, 84) 152 
"Hy χιτὼν ἀμόργινορ, 
ἕτερος δὲ περιηγητός ἐστιν οὑτοσί. 

Pollux VII 57: ἔστε δὲ καὶ χιτῶν ἀμοργικός. ““ντιφάνης 
δέφησιν ἐν ἸΠηδείᾳ Ἦν χιτὼν ἀμόργινος, ἕτερος δὲ περιηγητός 
ἐστιν. οὑτοσὶ δ᾽ ἄρα ὃ περιηγητὸς εἶδος χιτῶνος. Verba 
ἀμόργινος χιτὼν fortasse ex hoc loco commemorat Stephanus 
Byz. v."4uogyog. Pro ἦν͵ seribendum videlur 7», en tibi tuni- 
cam amorginam. Vs. 2 οὑτοσὶ cum Antiphanis loco coniunxi, 
Ante δ᾽ ἄρα in Pollucis verbis addendum videtur ovrog. 


MHTPA4LTIYPTHZ 
I (3, 84) 153 
Τήν ve παῖδ᾽ ἀλείμματα 
παρὰ τῆς ϑεοῦ λαβοῦσαν εἶτα τοὺς πόδας 
ἐχέλευ ἀλείφειν πρῶτον, εἶτα τὰ γάνᾳτα. 
ὡς ϑᾶττον ἡ παῖς δ᾽ dayav αὐτοῦ τῶν ποδῷν 
ἔτριψέ τ᾽, ἀνεπήδησεν. 
Athenaeus ΧΙ p. 593 C: “Α»τιφάνης δὲ ἐν μὲν λκήρτιδι 
ἐλαίῳ. τενὰ ποιδῖ χριόμενον τοὺς πόδας. ἐν δὲ ἸΠητραγύρτῃ 
φησί Τήν τὸ παῖδ᾽ κελ. Vs. 3 ἐκέλευ ΑΒ ἐκέλευε Ρ &xé- 
λευσεν. VL. VYs.4 correxit Koppiersius Qbserv. .p. 38. ἢν] fere 
ἢ παῖς διήψατο αὐταῦ. 
π (3, 84) "m 
Antiatticista p. 88 18. Φεδιφκημένα: ᾿Αντιφάνῃς Mz- 
γαγύρτῃ. 
ΜΗΤΡΟΦΩΝ 
(3, .85) 155 
Antiatticisia p. 88 24. Ζιδοῦσιν: οὐ διδόασιν" "Moto 
φάνης ἸΠητροφῶ»τι. Suspicatus sum vugárvyg Hist. crit. 


. 428 
: 94 * 





522 ANTIPHANES 


MI 4 0N 


156 (3, 85) 

Pollux X 152: ἀργυροϑήκην δὲ Mvugávgc ἐν Midun 
εἴρηκεν. 

ΜΙΝΩΣ 
157 (9, 85) 

Athenaeus II p. 58 d: μαλάχαι. --- ἐν πολλοῖς ἀντιγράφοις 
εὗρον τοῦ ᾿ΑἈντιφάνους Μίνωος διὰ τοῦ o γεγραμμένον" Τρώ- 
γοντὲς μολόχης δίξζαν. Fortasse initium dactylici hexametri 
est: nisi voc ovre scribendum. Eustathius p. 1406 57. citat 
τρώγοντας. | 
MISEOHONHPOZ 
158 (3, 85. 86) 

Ei ' οὗ σοφοὶ δῆτ᾽ εἰσὶν οἵ Σκύϑαι σφόδρα, 
ot γενομένοισιν εὐθέως τοῖς παιδίοις 
διδόασιν ἵππων καὶ βοῶν πίνειν γάλα; 

οὐ μὰ Δία τιτϑὰς εἰσάγουσι βασκάνους, 

5. χαὶ παιδαγωγοὺς αὖϑις, ὧν μεῖζον [κακόν 
οὐκ ἔστιν οὐδέν, μετα] γε μαίας νὴ Δία" 
αὗται δ᾽ ὑπερβάλλουσι, μετά ys νὴ Δία 
τοὺς μητραγυρτοῦντάς ys* πολὺ γὰρ αὖ γένος 
μιαρώτατον τοῦτ᾽ ἐστίν, εἰ μὴ νὴ 4ία 

10 τοὺς ἰχϑυοπώλας βούλεταί γέ τις λέγειν, 

μετά γε τοὺς τραπεζίτας" ἔϑνος 
τούτου γὰρ οὐδέν ἐστιν ξξωλέστερον. 

Athenaeus VI p. 226 d: ἐμφανίζει δ᾽ αὐτῶν (τῶν ἰχϑυο- 
πωλῶν) καὶ τὸ σχαιόν, ἔτι δὲ μισάνϑρωπον “ΑἈντιφάνης ἐν 
ἹΠισοπονήρῳ πρὸς τοὺς ἐν τῷ βίῳ κακίστους τὴν σύγκρισιν 
αὐτῶν ποιούμενος διὰ τούτων Εἶτ᾽ οὐ κτλ. 8. 3 διδόασιν 
pro διαδιδόασιν Grotius. — Vs. 4 οὐ Hermannus Docir. metr. 
p.135. Libri οὐχί. Ante Zfía B add. τόν. — Vs. 5 et 6 verba 
parenthesi inclusa adiecit Grotius, μείζω quod libri habent mu- 
tato in μεῖζον. "Vs. 8 μητραγυρτοῦντας y& Schweighaeuseri est 
emendatio. AP μητραρπατῶντας γυργοῦντας ye. B μηταρπα- 
ζῶντας γυργοῦντάς e VL μετραπατῶντας τούς τ᾽ ἀγυρτοῦν»- 
τας. |n his ἁπατῶντας esse interpretationem verbi μητραγυρ- 
τοῦντας ex Suida s. v. ἀγύρτης docuit Schweighaeuserus. Ibi- 
dem αὖ om. PVL, addunt AC. Vs.9 τοῦτ᾽ ABCP τῶν τ᾽ VL. 
Vs. 10 βούλεταί γέ τις scripsi pro vulgato εἰς ye βούλεται. 
P τίς βούλεται. Β βούλεταί τις. — Vs. 11 Schweighaeuserus 





ANTIPHANES 999 


μετὰ τούς ys νὴ Δία, non male si scribas νὴ τὸν Δία. Do- 
braeus initio versus supplebal μάλιστα vel ὀρϑῶς γε, vel deni- 
que τοὺς ἰχϑυοπώλας τοὺς ϑεοῖς ἐχϑροὺς λέγειν | βούλοιτο, 
μιετά γε τοὺς τραπεξζίτας. 


MNHM A4 T Α 
(3, 87) 159 
Τῶν Πυϑαγοριστῶν δ᾽ ἔτυχον ἀϑλιοί τινες 
ἐν τῇ χαράδρᾳ τρώγοντες ἅλιμα καὶ xaxd 
τοιαῦτα συλλέγοντες ἔν τῷ κωρύχῳ. 

Athenaeus IV p. 161 ἃ: εἰ αὐτάρχειαν ἀσπάζῃ, φιλόσοφε, 
τί οὐ τοὺς Πυϑαγορικοὺς ἐκείνους ζηλοῖς, περὲ ὧν φησιν 
“Αντιφάνης μὲν ἐν νήμασι τάδε Τῶν Πυϑαγορικῶν κτλ. 
Vs.1 libri δὲ τυχόν. Schweighaeuserus δ᾽ ἐνέτυχον. Porsonus 
* ἔτυχον. Πυϑαγοριστῶν pro Πυϑαγορικῶν Elmsleius. Vs. 2 
C habet ἐν τῇ χαρᾷ διατρώγοντες. Pro τρώγοντες, quod ha- 
bent AB, τρώγοντ᾽ legitur in PVL. ἅλιμα pro ἄλιμμα vel 
ἅλιμα scripsit Bochartus. — Vs. 3 verba ἐν τῷ χωρύκῳ addidit" 
Koppiersius Observ. p. 44. Sequitur enim apud Athenaeum: xv 
τῷ κυρίως Κωρύκῳ δ᾽ ἐπιγραφομένῳ φησί κτλ. 


M OIX OI 
(3, 87. 88) 160 
Οὐκ ἔστιν οὐδὲν ϑηρίον τῶν ἰχϑύων 
ἀτυχέστερον" τῷ μὴ γὰρ ἀποχρῆν ἀποϑανεῖν 
αὐτοῖς ἁλοῦσιν, εἶτα κατεδηδεσμένοις 
εὐθὺς ταφῆναι, παραδοϑέντες ἄϑλιοι 
5 τοῖς ἰχϑυοπώλαις τοῖς κακῶς ἀπολουμένοις 
σήπονϑ᾽, ξωλοι. κείμενοι δύ᾽ ἡμέρας 
ἢ τρεῖς" μόλις δ᾽ ἐάν mov. ὠνητὴν τυφλόν 
λάβωσιν, ἔδωκαν τῶν νεκρῶν ἀναίρεσιν 
vovtQ* κομίσας δ᾽ ἐξέβαλεν . « οἴκαδε, 

10 τὴν πεῖραν ἐν τῇ δινὲ τῆς ὑσμῆς λαβών. 

Athenaeus VI p. 225 d: ὅτι δὲ καὶ νεκροὺς πωλοῦσι τοὺς 
ἰχϑῦς καὶ σεσηπότας, ἐπισημαίνεται ὃ ᾿Αντιφάνης ἐν ἸΠοιχοῖς 
διὰ τούτων Οὐκ ἔστιν κτλ. Vs. 2 μὴ γὰρ pro γὰρ μὴ Erfurdtus. 
Vs." δ᾽ ἐάν Porsonus Advers. p. 50. δ᾽ ἄν ΑΒΡ δέ γ᾽ ἄν VL. 
Vs.8 Dindorfius λάβωσ᾽. Υ5. 9 κομίσας δ᾽ A κομίσας ὃ 02 VL. 
Casaubonus post ἐξέβαλεν addidit εὐθύς. Possis etiam αὖϑις. 
Vs. 10 scripsi ὀσμῆς pro edito ὀδμῆς. 





594 ANTIPHANES 


M oY 4 90 N 
161 (3, 88) 
Pollux VII 211: Myrgayge δὲ ἐν τῷ Ἰύλωνε εἴρηκε βι- 
βλιδίον κόλλημα. | 


M Y s: T I1 Z2 
"18 I (8, 88. 89) 
Σὺ δ᾽ ἀλλὰ πῖϑι. B. τοῦτο μέν σου πείσομαι" 
καὶ γὰρ ἐπαγωγόν, ὦ ϑεοί, τὸ σχῆμά πως 
τῆς κύὐλικός ἔστιν ἄξιόν ve τοῦ κλέους 
τοῦ τῆς ἑορτῆς. οὗ μὲν ἦμεν ἄρτι yaQ 
9 ἐξ ὀξυβαφίων κἐραμέων ἐπίνομεν" 
τούτῳ δέ, τέκνον, πολλὰ κἀγάϑ᾽ οἱ ϑεοὶ 
τῷ δημιουργῷ δοῖεν, ὃς ἐποίησέ σε, 
τῆς συμμετρίας καὶ τῆς ἀφελείας οὕνεχα. 

Athenaeus X p. 446 b de imperativo πῆϑιε disserens: χάντι- 
φάνης ἐν ϊύστιδι Σὺ δ᾽ ἀλλὰ κτλ. Idem XI p. 494 c: ὅτι δ᾽ 
ἐστὲ τὸ ὀξύβαφον εἶδος κύλικος μικρᾶς κεραμέας, σαφῶς πα- 
οἰστησιν "Ἀντιφάνης ἐν Πύστιδι διὰ τούτων γραῦς ἐστὶ φί- 
λοινος, ἐπαινοῦσα κύλικα μεγάλην καὶ ἐξευτελίζουσα τὸ ὑξὺ- 
βαφον ὡς βραχύ. εἰπόντος οὖν τινος πρὸς αὐτήν “Σὺ δ᾽ ἀλλὰ 
"i94 λέγει Τοῦτο μέν σοι κτλ. Vs. 1 libro X πείσομαι PVL 
πίσομαι AB. Υ͂Ξ. 4 libro X cod. Α ov μὲν ἡ μεν. B o) με- 
γῆμεν. PVL οὗ μέμνηται. Libro ΧΙ cod. A οὐ μὲν οὐ μέν. 
B οὔμεν οὔμεν. PVL οὐ μέν. Séquutus sum Dindorfum. Lo- 
beckius Aglaoph. p. 628 coniecit ov ᾿τελοῦμὲεν, Dobraüeüs ov με- 
γοῦμεν. Pro ἄρτὶ γὰρ ΧΙ omües todd. ἀρτίως γάρ. VL ἀρ- 
τίως γάρον. Vs. 5 propter ὀξυβάφια afferlur ἃ Polluce X 67. 
Vs. 6 τέκνον penultimà producta dixit, tragici poetüe verba imi- 
tatus. Vs. 8 ἀφελείας libro X habent ΑΒ ἀσφαλείας PVL el 
lib. XI. 
i3 II (3, 89. 90) 

Ταῖς εὐτελείαις οἱ 950i χαίρουσι γάρ" 
τεχμήριον δ᾽" ὅταν γὰρ ἑκατόμβας τὶνές 
ϑύωσιν, ἐπὲ τούτοις ἅπασιν ὕστατος 
ἡάντων καὶ λιβανωτὸς, ἐπετέϑη, 

ὅ ὡς τἄλλα μὲν τὰ πολλὰ παραναλούμενα 
δαπάνην ματαίαν οὖσαν αὐτῶν oUvexa, 
τὸ δὲ μιλρὸν αὐτὸ τοῦτ᾽ ἀρεστὸν τοῖς ϑεοῖς. 

Porplyrius de Abstin. carn. Il 17: ὅϑεν καὶ τῶν ποιητῶν 
τισι διὰ τὸ γνώριμον ἀποφαΐνεσθαι ἐδόκει và τοιαῦτα, ὡς 








ANTIPHANES 999 


zd vrupaveu dy. IMósrió, λέγεκαι Ταῖς εὐτελείαις. xvÀ. Vs. 3 
quo ἐπὲ τούτοις: ἅσεααι speclet vix intellegas; past ϑύωσιν vi- 
dentur aliqua exeidisse. Sequentia ita scribenda videntur: ὕστα- 
τον πόπανον ἁπάντων xci λιβανωτὸς ἐποτόϑη, vel quod aeque 
expedilum esi: ὕστατον πάντων πόπανόν τὸ καὶ λεβανωτὸς 
δ,εετέϑη. Vs. 5 scripsi ὡς τἄλλα pro edito ὥσε᾽ ἄλλα. 
IH. (3, 90) 164 
Bovàe, καὶ σύ, φιλτάτη, πιεῖν; 
B. καλῶς ἔχει μοι. ΑΙ. τοιγαροῦν φέρε . . . 
μέχρυ γὰρ τριῶν δεῖν φασι τιμᾶν τοὺς ϑεούς. 
Athenaeus X p.441 c: οἷαι δ᾽ εἰσὶ παρὰ τοῖς “Ἕλλησι με- 
ϑύουσαι al γυναῖκες παραδίδωσιν ἸΑντιφάνης μὲν ἐν τῇ "Ακον- 
τεζομένῃ οὕτω --- καὶ ἐν ΙΜύστιδι (γυναῖκες δ᾽ εἰσὶν αἵ δια- 
λεγόμεναι) Bovkes καὶ σὺ κτλ. Vs. 9 ἔχει μου Hermannus, 
libri ἔχοεμε. Idem in fine supplet φέρ᾽ ἐγὼ πίω.  Vs.3 καὶ 
ante τριῶν inserunt PVL. Ibidem δεῖν additum ab Dindorfio. 


NEANIZEKOI 
I (8, 91) 15 

Ἐγὼ τέως μὲν φόμην τὰς Γοργόνας 
εἶναί τι λογοποίημα, πρὸς ἀγορὰν δ᾽ ὅταν 
ἔλθω memiovevx* ἐμβλέπων γὰρ αὐτόϑι 
τοῖς ἰχϑυοπώλαις, λίϑινος εὐθὺς γίνομαι, 
ὥστ᾽ ἐξ ἀνάγκης ἔστ᾽ ἀποστραφέντι μοι 
λαλεῖν πρὸς αὐτούς" ἂν ἴδω γὰρ ἡλίκον 
ἰχϑὺν ὅσου τιμῶσι, πήγνυμαι σαφῶς. 

Athenaeus VI p. 224 c de piscariis agens: “Φντιφάνης μὲν 
ἐν Νεανίσκοις quot» Ἐγὼ τέως μὲν κτλ. — Vs. 3 vulgo πεπέ- 
στευκ εὐθύς" ἐμβλέπων γὰρ αὐτοῖς ἰχϑυοπώλαις. — Correxit 
Porsonus ad Toupii Emend. p. 501. 

II (3, 91) 166 
Ὁ πλοῦτός ἐστι παρακάλυμμα τῶν κακῶν, 
ὦ μῆτερ, ἡ πενία δὲ περιφανές τὸ καί 
ταπεινόν. 

Stobaeus Floril. XCVII 8 ᾿“ντιφάνους ἐκ 'Νεανίσκων. Υ͂5. 2 

δὲ addidi Grotius. 
NEOTTIZX 
I (3, 91. 92) 187 
Παῖς ὧν uev ἀδελφῆς sig ᾿ϑήνας ἐνθάδε 
ἀφικόμην ἀχϑεὶς ὑπό τινος ἐμπόρου, 





936 ANTIPHANES 


Σύρος τὸ γένος ὦν" περιτυχὼν δ᾽ ἡμῖν ὁδὶ 
κηρυττομένοις ὀβολοστάτης ὧν ἐπρίατο, 

5 ἄνϑρωπος ἀνυπέρβλητος εἰς πονηρίαν, 
τοιοῦτος οἷος μηδὲν εἰς τὴν οἰκίαν 
μηδ᾽ ὧν ὃ Πυϑαγόρας ἐκεῖνος ἤσϑιεν, 
ὃ τρισμακαρίτης, εἰσφέρειν ἔξω ϑύμου. 

Athenaeus ΠῚ p. 108 e: τὰ ἐκ Νεοττίδος ᾿ΑἸντεφάνους τάδε 
Παῖς ὧν κτλ. Vs. 4 ὀβολοστήτης B. Vocem ὀβολοστάτης ex 
comicis affert Photius p. 314 16 ex Harpocr. p. 134 14,  Vs.8 
τρισμακάριστος vel τρισμακάριτος MSS Casauboni. 

168 II (3, 92) 
'O δεσπότης δὲ πάντα và παρὰ τοῦ πατρός 
ἀπέλαβεν ὥσπερ ἔλαβεν. B. ἠγάπησεν ἂν 
τὸ ῥῆμα τοῦτο παραλαβὼν Ζημοσϑένης. 

Athenaeus VI p.223 e: (4 ημοσϑένης) Φιλίππου 14 9qvaloi; 
«Δλόννησον διδόντος συνεβούλευε μὴ Aaufavew εἰ δίδωσιν ἀλλὰ 
μὴ ἀποδίδωσιν, ὅπερ ᾿Αντιφάνης ἐν Νεοττίδι παιδιὰν ϑέμε- 
vog ἐρεσχηλεῖ τόνδε τὸν τρόπον 'O δεσπότης κτλ. Plutarchus Y. 
Demosth. cap. 9: τῶν δὲ κωμικῶν ὃ μέν τις αὐτὸν (Demosthe- 
nem) ἀποχαλεῖ ῥδωποπερπερήϑραν, ὃ δὲ παρασκώπτων ὡς 
χρώμενον τῷ ἀντιϑέτῳ, φησὶν οὕτως ᾿Απέλαβεν ὥσπερ ἔλαβεν 
κτλ.  Vs.2 pro ὥσπερ Dobraeus ὅσαπερ. lbid. ἠγάπησε γὰρ 
Plutarchus, unde Dobraeus coll. Aristoph. Nub. 1382 tentabat 
7yangoé y av. 

169 IH (3, 92) 

Athenaeus XIII p. 586 a: μνημονεύδιυ δ᾽ αὐτῆς (Sinopen di- 
cit) 44vv.pavng ἐν ᾿Ἄρκαδι καὶ ἐν KnnovoQ, ἐν ᾿Ακεστρίᾳ, ἐν 
Νεοττίδι. 

O BP IM OZ 
110 (3, 93) 
Ἂν χελεύῃ με σταϑμοῦχος — B. ὃ σταϑμοῦχος δ᾽ ἔστι τίς; 
ἀποπνίξεις δέ ue καινὴν πρός ue διάλεκτον λαλῶν. 
44. εἰ ᾽πιτάττοι μοι στέγαρχος --- 


Pollux X 21: εἴρηται τοίνυν ἐν Αἰσχύλου Σισύφῳ "o0 δ᾽ 
0 σταϑμοῦχος ἐγκατιλλώψας ἄϑρει" ᾿Αντιφάνης δὲ ἐν Ὀβρίμῳ 
φησίν v κελεύῃ ue σταϑμοῦχος κτλ. Vs. 1 vulgo ἢ σταϑμοῦ- 
χος, correxit Bentleius. — Vs. 2 νὴ ΖΔ ἀποπνίξεις Hermannus. 
Vs. 3 vulgo δὲ τέταχτό μοι στεγάρχων. Cod. lungerm. ἦτε 
τακτοιμιστεγάρχον. | Correxit Bentleius. 











ANTIPHANES 994. 


OINOM.4OS H IHEAOW 
(3, 94) 11 

Τί δ᾽ ἂν Ἕλληνες μικροτράπεζοι 
φυλλοτρῶγες δράσειαν; ὅπου 
τέτταρα λήψει κρέα μίκρ᾽ ὀβολοῦ. 
παρὰ δ᾽ ἡμετέροις προγόνοισιν ὅλους 
βοῦς ὥπτων, σῦς, ἐλάφους, ἄρνας" 
τὸ τελευταῖον δ᾽ ὁ μάγειρος δλον 
τέρας ὀπτήσας μεγάλῳ βασιλεῖ 
ϑερμὴν παρέϑηκε καμηλον. 

Athenaeus IV p. 130 e: ζντιφάνης ὃ κωμῳδιοποιὸς ἐν Oi- 
vouaq ἢ Πέλοπι διαπαίζων ἔφη Τί δ᾽ ἂν Ἕλληνες κτλ. Vs. 1 
μακροτράπεζοι Eustathius ad lliad. p. 245 24. Υ5. 2 φυλλο- 
τρῶγες ΑΟΙ, φιλοτρῶγες Eustathius et BPV.— Vs. 3 libri λήψῃ, 
el μικρά. — Vs. 5 ὦπτων σῦς pro ὀπτῶσιν lacobsius Addit. p. 88. 
Dindorf. ?g. 


Q 


On OIO I 
I (3, 94. 95) 172 

Εἶτ᾽ ἐπεισῇγεν χορείαν ἢ τράπεζαν δευτέραν, 
καὶ παρέϑηκε γέμουσαν πέμμασι παντοδαποῖς. 
ὡς δ᾽ ἐδείπνησαν, συνάψαι βούλομαι γὰρ τὰν μέσῳ, 
καὶ Διὸς σωτῆρος ἦλϑε ϑηρίκλειον ὄργανον, 
τῆς τρυφερᾶς ἀπὸ «Δέσβου σεμνοπότου σταγόνος 
πλῆρες, ἀφρίζον, ἕκαστος δεξιτερᾷ δ᾽ ἔλαβεν. 

Athenaeus XIV p. 642a de secundis mensis disserens: 24»- 
τιφάνης ἐν Ienvuloxq ... ἐν δὲ Ὁμοίοις Εἶτ᾽ ἐπεισῆγεν.... 
παντοδαποῖς. ldem XI p. 471 6: μνημονεύει τοῦ ἐκπώματος 
καὶ χΑντιφάνης ἐν Ὁμοίοις οὕτως Ὡς δ᾽ ἐδείπνησαν... . ἔλαβεν. 
Coniunxi haec ad unum fragmentum. — Vs. 3 τὰν pro τὰ Kop- 
piersius Observ. p. 50. — Vs. 5 libri σεμνοπόνου. Correxit Ca- 
saubonus. 

II (3, 95) 173 

E) δ᾽ ἐγίνεϑ' ὅτι φακὴν 

ἕψειν tu ἐδίδασκε τῶν ἐπιχωρίων τις εἷς. 

Athenaeus IV. p. 158 c de φακῇ disserens: Lfvripavgg δ᾽ 
Ὁμοίαις Εὖ δ᾽ éyive9? ὅτι wA. À εὖ δὲ ylve9? m φακῆν. 
BD εὖ δὲ γύναι τὴν φακῆν. P εὖ δὲ γίνεϑ᾽ ἢ q. VL εὖ δὲ 
γίνεϑ᾽ ἢ φακῆν. Sequuius sum cum Dindorfio Porsonum. For- 
tasse tamen praesial εὖ δὲ yivev ei φακῆν, et versu altero 


998 ANTIPHANES 


ἔψειν ue διδάσκει. Versum alterum Porsomus emendavit, nisi 
qued ἑψεῖν scripsit. Vulgo &yeiv ue δίδασκε. Α ἕψειη ue 
δίδασκε. P ἕψειη μὲ διδασκε. 


OMOII.ÓTTPIOI 
114 (3, 96) 
Ἔν Ἡλίου μέν φασι γίνεσϑαι πόλει 
φοίνικας, ἐν ᾿ϑήναις δὲ γλαῦκας, ἡ Κύπρος 
ἔχει πελείας διαφόρους, 7 δ᾽ ἐν Σάμῳ 
Ἥρα τὸ χρυσοῦν, φασίν, ὀρνίϑων γένος, 
τοὺς καλλιμόρφους καὶ περιβλέπτους ταῶς. 
Athenaeus XIV p. 655 b: xoi ᾿Αντιφάνης ἐν τοῖς Ὅμοπα- 
τρίοις φησίν Ἔν Ἡλίου κτλ. Hinc sumpsit Eustathius ad Iliad. 
p.1035 44. Vs.5 ταῶὥς scripsi pro ταώς. 


O M O 4 A H 
175 I (3, 96) 

Πῶς γὰρ ἂν τις εὐγενὴς γεγώς 
δύναιτ᾽ ἂν ἐξελϑεῖν ποτ᾽ ἐκ τῆσδε στέγης; 
ὁρῶν μὲν ἄρτους λευκοσωμάτους ἱπνόν 
καταμπέχοντας ἐν πυκναῖς διεξόδοις, 
ὁρῶν δὲ μορφὴν κριβάνοις ἠλλαγμένους, 
μίμημα χειρὸς ἀττικῆς, otc δημόταις 
Θεαρίων ἔϑειξεν. 

Athenaeus IIÍ p. 112 c: τῶν δ᾽ ἀττικῶν ἄρτων ὡς διαφό- 
ρων μνημονεύει καὶ ᾿Αντιφάνης ἐν Ὀμφάλῃ οὕτως Πῶς γὰρ 
ἄν τις κτλ. Vs. 1 γεγὼς VL γεγονὼς ABP. Vs. 2 ποτ᾽ & 
τῆσδε στέγης Porsonus. ABP ποτὲ δ᾽ ἐκ τῆς στέγης. V ποτὲ 
τῆσδ᾽ ἐκ τῆς στέγης. L ποτε τῆσδ᾽ ἐκ στέγης. Vs. 8 τούσδε 
(A τοὺς δὲ) post ἄρτους delevit Porsonus. Tum A ἔπενον. Vs.4 
κατεμπέχοντας ABP. Vs. 6 δημόταις pro δὴ γοναῖς Porsonus. 
Cod. À δη γοναις. 

176 II (3, 97) 
Ἔν χύτρᾳ δέ μοι 
ὅπως ὕδωρ force μηδέν᾽ ὄψομαι" 
οὐ γὰρ κακὸν ἔχω μηδ᾽ ἔχοιμ" ἐὰν δ᾽ ἄρα 
στρέφῃ μὲ περὲ τὴν γαστέρ᾽ ἢ τὸν ὀμφαλόν, 
παρὰ Φερτάτου δακτύλιός ἐστί μου δραχμῆς. 

Athenaeus ΠῚ p. 123 b: ὅτε γὰρ οἴδασι ϑερμὸν ὕδωρ Εὔ- 
πολις μὲν ἐν 4Ζήμοις παρίστησιν — ᾿Αντιφάνης δ᾽ ἐν Ougelg 
Ἐν χύτρᾳ κτλ. "Videntur Herculis verba esse. 





ANTIPHANÉES 930 


m (3, 9Ty 171 
Οὐ φιλοτάριχος οὐδαμῶφ εἰμ, ὦ κόρη. 
Athenaeus li p: f25a: χεῖται μὲν ó φιλοτάριχος παρ᾽ 
“Ἀντιφάνει ἐν Ὀμφάλῃ οὕτωρ Οὐ φιλοτάριχος᾽ κὲλ. Ad ean- 
dem hanc. febulam referendum videtür Fragm. ino. XX. 


OMOQONYMDOI 
(3, 98) 178 
Οἷα δ᾽ ἡ χώρα φέρει 
διαφέροντα πάσης, Ἱππόνικξ, τῆς οἰκουμένης, 
τὸ μέλ, τοὺς ἄρτους, τὰ σῦκα. Β. σῦκα μὲν νὴ τὸν 4ία 
πάνυ φέρει. AL βοσκήματ', ἔρια, μύρτά, ϑύμα, πυρούς, ὕδωρ, 
ὥστε καὶ γνοίην ἂν εὐθὺς “Ἱπτικὸν πίνων ὕδωρ. 

Athenaeus ἢ p. 43b: οὗ γὰρ “Αντιφάνει TQ κωμικῷ πε- 
πίέστευκα λέγοντι κατὰ πολλὰ τὴν ruv “διαφέρουσαν τῶν 
ἄλλων καὶ ὕδωρ κάλλιστον ἔχειν᾽ φησὶ γάρ Οἷα δ᾽ ? χώρα 
φέρει κτλ. ldem Ill P. 14 d: ᾿Αττικὸν μὲν (sc. σῦκον») οὗ μνη- 
μονεύει “Ἀντιφάνης ἐν Ὁμωνύμοις" ἐπαινῶν γὰρ τὴν χώραν 
τὴν ᾿Αττικὴν τάδε λέγει Οἷα — οἰκουμένης. Vs. 2 πάσης, 
fortasse in πᾶσε mutandum, utroque Athenaei libro legitur. Por- 
sonus διαφέροντα τῆς ἁπάσης, Innóvix , οἰχουμένης. Pro δια- 
φέροντα Athenaeus videri possit legisse διαφέρουσα. | Vs. 4 ϑύμα 
pro ϑύυματα correxit Dobraeus. Eodem auctore delevi quod 
libri post ὕδωῤ habent διαφέρον. ib. /rvgo?c ΒΟ) τυροὺς VL. 
Ys. 5 vulgo ὕδωρ πίνων. Correxit Porsonus. 


OP O0EYS 
(3, 98) 17$ 
Βύστραν vi ἐκ φύλλων τινῶν. 
Polux X 172: τοῦτο (βύσμα) βύστραν ἕτεροι κεκλήκασιν, 


ὡς. “Ἀναξανδρίδης Κιϑαριστρίᾳ καὶ “Δντιφάνης Ὀρφεῖ Βύστραν 
τιν ἐκ φύλλων τινῶν. Posiremum hoc su» Falckenb, non habet, 


IdIlIAZA4EPASTHZ 
(3, 99) | 180 
Τῆς δὲ βελτίστης μεσαῖον ϑυννάδος Βυζαντίας 
τέμαχος ἐν τεύτλου λάκιστοῖς κρύπεδται σεεγάσμασιν. 
Athenaeus VII p. 303 f: ᾿“ντιφάνης ἐν Παιδὲραστῇ Τῆς 
δὲ βελτίστης κελ. 


540 ANTIPHANES 


HAPAZITOZ 
181 I (3, 99) 
“λλος ini τούτῳ μέγας 
ἥξει τις ἰσοτράπεζος εὐγενής. Β. τίνα 
λέγεις; «4. Καρύστου ϑρέμμα, γηγενής, ζέων. 
B. εἶτ᾽ οὐκ ἂν εἴποις; ὕπαγε. 24. κάκκαβον λέγω. 
σὺ δ᾽ ἴσως ἂν εἴποις λοπάδ᾽. B. duoi δὲ τοὔνομα 
οἴει διαφέρειν, εἴτε κακκαβόν τινες 
χαίρουσιν ὀνομάζοντες εἴτε σίττυβον; 
πλὴν ὅτι λέγεις ἀγγεῖον οἶδα. 

Athenaeus IV p.169 e: ἐν δὲ Παρασίτῳ ὁ ᾿Αντιφάνης καὶ 
τάδε εἴρηκεν “Αλλος ἐπὶ τούτῳ κτλ. Quae versu quarto inde a 
verbis xcxxafov λέγω sequuntur attulit etiam Pollux X 106: καὶ 
κάκκαβον δὲ τὴν κακκάβην κατὰ τὴν τῶν πολλῶν χρῆσιν "4:»- 
τιφάνης κέκληκεν εἰπὼν Παρασίτῳ Κάκκαβον λέγω κτλ. Cfr. 
Eustathius ad lliad. p. 872 14. Vs. 5 Pollucis ed. Ald. xai ἴσως 

ἂν εἴποις. Cod. A Kühn. σὺ δ᾽ ἂν εἴποις sine ἴσως. Vs. 
χαίρουσιν ὀνομάζοντες apud Athenaeum Β χαίροντες ὀνομαζου- 
σιν PVL. Apud Pollucem ed. Ald. χαίρουσιν ὀνομάζειν. Cod. 
Α χαίρουσιν óvouabovreg. Tum pro σίττυβον Pollucis cod. V 
σύπτηβον. Α πτύβην. 
i I (3, 100) 
Χοιρίων 
σκέλη καπύρ. JB. ἀστεῖόν γε νὴ τὴν “Ἑστίαν 
ἄριστον. Α΄. ἑφϑὸς τυρὸς ἐπεδόνει πολύς. 
Athenaeus III p. 96b de ἑφϑοῖς ποσὲν disserens: ᾿Ἄντι- 
φάνης Παρασίτῳ Χοιρίων κτλ. Wa Schweighaeuserus pro 
χοιρέων. 
163 UI (3, 100) 
Τάριχος ἀντακαῖον dy μέσῳ 
πῖον, δλόλευκον, ϑερμόν. 

Athenaeus III p. 118 d: L4vrigdvgc ὃ ποιητὴς ἐν Ζ,ευχα- 
λίωνε ταρίχων τῶνδε μέμνηται --- καὶ ἐν Παρασίτῳ Τάρι- 
χος κτλ. 

" IV (3, 101) 
"Eyo περὲ τὴν ὀψωνίαν μὲν o) πάνυ 
ἐσπούδακ, οὐδ᾽ αὖ συνέτεμον λίαν πάνυ, 
ὡς ἂν τις ἄλλως ἐξενεχϑεῖσιν ὅπου 
τοῦ διαλάβοι κραιπάλην ἑλληνικῶς. 


. Athenaeus VIII p. 358 d: ταῦτα καὶ noQ ἡμῶν ἔχετε, ἂν» 











ANTIPHANES 541 


Opec φίλοι, ὄψωνησαάντων κατὰ δύναμιν τὴν ἑαυτῶν ὑγιεινῶς. 
κατὰ γὰρ τὸν ᾿Αντιφάνους Παράσιτον ᾿γὼ περὶ τὴν — κραι- 
πάλην ἑλληνικῶς. ᾿Αλλὰ μὴν οὐδὲ οὕτως εἰμὶ φίλιχϑυς ὡς 
ὃ παρὰ τῷ αὐτῷ ποιητῇ ἐν Βουταλίωνι. Vs. 1 τι post πάνυ 
libri, delevit Casaubonus. Vs. 3 et 4 Hermannus ὡς ἂν tig 
ἄλλοις ἐξενεχϑεὶς ἐκ πότου μὴ διαβάλῃ τὴν κραιπάλην 
ἑλληνικῶς. |n his πότου pro ὅπου eliam Casaubonus. 


V (39, 101) 185 
Οἷα δ᾽ ἐστὶν οἶσϑα σύ 
γύναι; σκόροδα, τυρός, πλακοῦντες, πράγματα 
ἐλευϑέρι;, οὐ τάριχος, οὐδ᾽ ἡδύσμασιν 
ἄρνεια καταπεπλησμέν,, οὐδὲ ϑρυμματίς 
5 τεταραγμένη καὶ λοπάδες, ἀνθρώπων φϑοραί. 
καὶ μὴν δαφάνους y ἕψουσι λιπαράς, ὦ ϑεοί, 
ἔτνος ϑ᾽ Gu αὐτοῖς πίσινον. 

Athenaeus IX p. 370 e: ᾿ῳνειφάνης δ᾽ à» Παρασίτῳ ὡς 
εὐτελοῦς βρώματος τῆς κράμβης μέμνηται ἐν τούτοις Οἷα δ᾽ 
ἐστὶν κτλ. Ys. 1 σὺ ex L additum in fine a Dindorfio. ABP 
post γύναι adiciunt τοῖς. Fortasse igilur scribendum οἷα δ᾽ ἔστ᾽ 
οἶσϑ᾽ ὦ γύναι" | τούτοις σχόροδα κτλ. Pro σκόροδα τυρὸς 
ΒΡ χοροδάτυρος. Tum πράγματα L πράγματ᾽ ΡΟΥ͂ πέμματα 
vel πέμματ᾽ BD et MSS Casauboni. Vs. 8. libri ἐλευϑερίου. 
Correxit Tyrwhittus ad Toupii Emend. p. 422. — Vs. 4 ante Schweig- 
haeuserum ἀρνεῖα, cf. Lob. Par. p. 323. Ibidem καταπεπλησμέν, 
οὐδὲ Tyrwhitlus pro χαταπεχελησμένου δέ. lacobsius καταπεπα- 
σμέν᾽ οὐδέ. Tum ϑρυμματὶς 1, ϑριμματὶς V ϑρίμματις BP. 


Vs. 6 ἕψουσι ΡΥ͂Ι, ἑψοῦσι A. Vs.7 9᾽ ἅμ᾽ Casaubonus. Libri 
ϑαῦμ᾽. Pro αὐτοῖς malim αὐταῖς. 


Il.4PEKAIAOMENH 
(8, 102) 186 
Ὄμνυμι δ᾽ ὑμῖν, ἄνδρες, αὐτὸν τὸν 9o», 
ἐξ οὗ τὸ μεϑύειν πᾶσιν ὑμῖν γίνεται, 
7 μὴν ἑλέσϑαι τοῦτον ἂν ζῆν τὸν βίον 
ἢ τὴν Σελεύκου τοῦ βασιλέως ὑπεροχήν. 
δοφεῖν qax» ἐσϑ' ἡδὺ μὴ δεδοικότα, 
μαλακῶς καϑεύδειν ἄϑλιον δεδοικότα. 
Athenaeus IV. p. 156 c: κατὰ τὸν ἡδὺν ᾿Αντιφάνη, ὃς ἐν τῇ 
Παρεκδιδομένῃ ἔφη Ὄμνυμι δ᾽ ὑμῖν xvÀ.. Vs. 2 forsan ἡμῖν. 
Vs. 3 7 μὴν pro ἡμῖν Casaubonus. 


542 ANTIPHANBS 


H 4,POIMI.AI 

tor I (3, 103) 
' Ἐγὼ ydo ἂν εἰ τῶν ὑμετέρων «φάγοιμί τι, 

'“μύκητας ὠμοὺς ἂν φαγεῖν ἐμοὶ δοχῶ 

καὶ στρυφνὰ μῆλα κεῖ τι «πενίγει βρῶμά τι. 

Athenaeus II p. 60 e: :Χηφισόδωρος ὃ ᾿Ισοχράτους μαϑητὴς 

ἐν τοῖς κατὰ “Ἀριστοτέλους — ἐπιτιμᾷ τῷ φιλοσόφῳ ὡς οὐ 
ποιήσαντι λόγου ἄξιον τὸ παροιμίας ἀϑροῖσαι, “Αντιφάνους 
ὅλον ποιήσαντος ὁρᾶμα τὸ ἐπιγραφόμενον Παροιμέαι, ἐξ οὗ 
καὶ παρατίϑεται vade “Ἔγωγ' ἂν κτλ. Vs. 1 libri ἐγὼ γὰρ 
ἂν τι. Porsonus ἔγωγ᾽ ἂν εἰ. In fine versns τὸ additum ἃ 
Casaubono. Vs..2 ἐμοὶ add. Casaubonus. Vs. 8 xai st τι BC. 
Ibidem zavíyer pro πενίγοι Dind. ex C. Pro βρῶμά τι fortasse 
scribendum βρωμάτων. 


188 H (3, 403) 
pay, κάτοπτρα, κρωβύλους, κεκρυφάλους. 
Phetius p. 538 25. ᾿Σείμην xni στίμιν: 0 τινὲς στείβην 
(σεῖβι). ᾿4ντιφάνης Παροιμιαζομένῳ Στίμιν xvÀ. 


Ππ“4ΟΥ͂ΣΙ.Ο.] 
tes (3, 408. 104) 
Ev9vvog δ᾽ ἔχων 
σανδάλια καὶ σφραγῖδα καὶ μεμυρισμένος 
τῶν πραγμάτων οὐκ οἶδ᾽ ὅ τι δλογίζετο" 
Φοινικίδης δὲ Ταυρέας 9' ὁ φίλτατος, 
ἄνδρες πάλαι ὀψοφαγοι τοιοῦτοί τινες, 
οἷοι καταβροχϑίζειν ἐν ἀγορᾷ τὰ τεμάχη, 
δρῶντες ἐξέϑνησκον àni τῷ πράγματι, 
ἔφερόν τε δεινῶς τὴν ἀνοψίαν πανυ. 
κύκλους δὲ συναγείροντες ἔλεγον ἂν τάδε, 
10 ὡς οὐ βιωτόν ἐστιν οὐδ᾽ ἀνασχετόν 
τῆς μὲν ϑαλάττης ἀντιποιεῖσϑαί. τινας 
ὑμῶν ἀναλίσκειν v6 πολλὰ χρήματα, 
ὄψου δὲ μηδὲν μήποτ᾽ δἰσπλεῖν. μηδὲ γρῦ. 
εἰ οὖν 'ὔφελος τῶν γησιαρχῶν. dort; δεῖ 

15 νόμῳ καταχλεῖσαν τοῦτο, παραπομστὴν PITT 
τῶν ἰχϑύων. νυνὶ δὲ Μάτων. συνήρπακεν 
τοὺς ἁλιέας, καὶ Διογείτων νὴ lo 
ἅπαντας ἀναπέπεικεν ὡς αὑτὸν φέρειν, 
κοὺ δημοτικόν γε. τοῦτο δρᾷ κοιαῦτα QAO. 


Q 








ANTIPHANES '548 


20 γάμοι δ᾽ ἐκείνοις καὶ πότον νδανικοΐ 
ἦσαν. 

Athenaeus VIII p. 342 e: ᾿“ντιφανης δ᾽ ἐν Πλουσίοις κα- 
τάλογον ποιεῖται ὑψοφάγων ἐν τούτοις EU9vvog δ᾽ ἔχων κτλ. 
Vs. 2 σανδάλιον libri. Correxit Koppiersius. "Ws. 8 ἐλογίζετο, 
quod libri in initio versus habent, trausposuit Dindorfius. Vs. 5 
vétinui.lectionem librorum ABP πάλαι ὀψοφαγοι τοῖοί τυνες VL. 
dacobsius Addit. p. 190 παλαιὸν ὀψοφαγίατατοί τενες, 'quod 
verum videtur, sed pro παλαιὸν malim πάλαι πότ᾽. Totum 
versum delet Dobraeus. Vs. 8 Eustath. p. 867 58 δεινῶς πάνυ 
τὴν ἀν. «φέροντας. Vs. 9 ἂν addidit Dobraeus. 'Vs. 11 et 12 
Dobraeus pro τένας ὑμῶν coniicit πάλαι ἡμᾶς vel suvag qeereyv, 
vel denique τέρας νήσων τ΄. Vs. 18 pro μηδὲν AP μηδέ. 
Tum μήποτ᾽, quo libri carent, addidi ad Monandr. p. 181. "Vs. 4 
praestat fortesse 'νησιάρχων. lbid. ἔστε δεῖ VL ἔστι δὴ AB 
-ἔστεν δὴ P ἐστιν, εἰ νόμῳ κατακλεῖσταν Porsonus. Ws. 46 
τγυνὲ δὲ pro νῦν δὲ Schweighaeuserus; νυνδὲ Dindorfius. θαι 
Mevov pro άτρων (ἸΠακρῶ ΑΒΡ). — Vs. 17 forsen καὶ δὴ 
Διογείτων. Vs. 18 ἅπαντας pro πάντας Muretus. Vs. 19 xai 
ov BP. τοσαῦτα pro τοιαῦτα lacobsius Addit. p. 190. Vs. 20 


libri ἐκεῖνοι. Koppiersius ἐχείνοις. lbidem ποτοὲ PVL γεα- 
γίσκοι BP. 


HOIHZXISZ | 
(3, 105. 106) 190 
Maxágióv ἐστιν 7 τραγῳδία 
ποίημα κατὰ πάντ᾽ eL ye πρῶτον οἱ λόγοι 
ὑπὸ τῶν ϑεατῶν εἶσιν ὀγνωρισμέόνοι, 
πρὶν καί τιν εἰπεῖν" ὡς ὑπομνῆσαι μόνον 
ὅ δεῖ τὸν ποιητήν" Οἰδίπουν γὰρ. ἂν μόνον 
φῶ, τἄλλα πάντ᾽ ἴσασιν" ὃ πατὴρ “άιος, 
μήτηρ Ἰοκάστη, ϑυγατέρες, παῖδες τίγες, 
τί πείσεϑ᾽ οὗτος, ví πετοίηκδν. ἂν παλιν. 
εἴπῃ τις ᾿Αλκμαίωνα, καὶ τὰ παιδία 
10 πάντ᾽ εὐθὺς εἴρηχ᾽, ὅτε μανεὶς ἀπέκτονεν 
τὴν μητέρ᾽, ἀγανακτῶν δ᾽ “Ἄδραστος εὐϑέως 
ἥξει πάλιν τ᾽ ἄπεισι . . 
ἔπειϑ᾽ ὅταν μηδὲν δύνωντ᾽ εἰπεῖν ἔτι, 
κομιδῇ δ᾽ ἀπειρήκωσιν “ἐν τοῖς 'δράμασιν, 
15 αἴρουσιν ὥσπερ δάκτυλον τὴν μηχανήν, 
καὶ τοῖς ϑεωμένοισεν ἀποχρώνεως. ἔχει. 


$44 ANTIPHANES 


ἡμῖν δὲ ταῦτ᾽ οὐχ ἔστιν, ἀλλὰ πάντα δεῖ 
εὑρεῖν, ὀνόματα καινά, τὰ διῳκημένα 
πρότερον, τὰ νῦν παρόντα, τὴν καταστροφήν, 

20 τὴν εἰσβολήν. ἂν ἕν τι τούτων παραλίπ πῇ 

Χρέμης τις ἢ Φείδων τις ἐκσυρίττεται" 
Πηλεῖ δὲ ταῦτ᾽ ἔξεστι καὶ Τεύχρῳ ποιεῖν. 

Athenaeus VI p. 222a: ὑπομνήσομεν τὰ παρ᾽ ᾿Αντιφάνει 
λεγόμενα ἐν Ποιήσει τόνδε τὸν τρόπον ἸΠακαάριόν ἐστιν ἡ 
τραγῳδία κτλ. Vs. 5. 6 γὰρ ἂν μόνον φῶ, τἄλλα Dindorfius. 
ABC γὰρ φῶ τὰ δ᾽ ἄλλα. VL γὰρ ἂν γε φῶ τὰ δ' ἄλλα. 
P γὰρ ἂν φῶ τὰ δ᾽ ἄλλα. Fortasse igitur lenius corrigas Oi- 
δίπουν γὰρ ἄν ye φῶ, καὶ τἄλλα πάντ᾽ ἴσασιν. — Vs. 9 Din- 
dorfius 44Axuémva. Vs. 12 et 13 ita editi sunt, ut in codd. se 
scriptos repperisse testatur Casaubonus. Cod. A ἥξει πάλιν 
ταπεισιϑ᾽ ὅταν κτλ. Similiter ceteri. Vs. 13 μηδὲν MSS Casaub. 
μηϑὲν PVL. — Vs. 14 ἀπειρήκωσιν Dindorfius. Vulgo ἀπειρή- 
κασιν. ABP ἀπειρηκόσιν. — Vs. 18 x&rtewo, quod post xou 
in libris legitur, delevit Casaubonus. Vs. 21 Φίδων AB. 


IONTIKOIWSX 
191 (3, 108) 

Ὅστις ὠψώνηκ᾽ ἴσως 
τούτους μεγαλείως ταῖς κακιστ᾽ ἀπολουμέναις 
ὑπογαστρι' ἐλϑών, ὅσα Ποσειδῶν ἀπολέσαι. 
τάττειν t8 γεννικῶς παρασκευάζεται 
πλευρὰν μετ᾽ αὐτῶν. 

Athenaeus VII P. 302 f: ἐπὶ ἰχϑύων μὲν ὑπογάστριον λέ- 
γουσι, σπανίως δὲ ἐπὶ χοίρων καὶ τῶν ἄλλων ζῴων. ἄδηλον 
δὲ ἐπὶ τίνων ἔταξε τὸ ὑπογάστριον ᾿"Αγτιφάνης ἐν τῷ IIo»- 

τικῷ ὅταν λέγῃ Ὅστις ὠψώνηκ᾽ ἴσως κτλ. — Vs. 1 ὠψώνηκεν B 
ὠψώνηκε P. Vs. 2 μεγαλείους B. "Vs. 3 ἐλϑὼν suspeclat Ca- 
saubonus. lbid. ἀπολέσαι AB ἀπολέσει PVL. — Vs. 4 γενικῶς 
PVL. Casaubonus γεννικήν. 


IPOBA4ATEYZX 
192 (9, 108) 
Βοιώτιαι μὲν ἐγχέλεις, μῦς Ποντικοί, 
γλαῦκοι ἸΠεγαρικοί, μαινίδες Καρύστιαι, 
φάγροι δ᾽ ᾿Ἐρετρικοί, Σκύριοι δὲ κάραβοι. 
Athenaeus VII p. 295 ὁ de glauco disserens: Lvrugawyo δ᾽ 
ἐν Προβατεῖ φησίν Βοιώτιαι μὲν κτλ. — Vs. 1 Βοιώτιαι pro 











ANTIPHANES 545 


Βοιωτία Schweighaeuserus. Ibidem PVL ἔγχελυς. Ποντικός L. 
Vs.2 γλαῦκοι Schweighaeuserus. PYL ϑύννοι. ldem C super- 
scriplo γλαῦχοι. 


IIPOB A4HIWHM.4 
(3, 109) 193 

A. Ἰχϑύσιν ἀμφίβληστρον ἀνὴρ πολλοῖς ἐπιβάλλων, 
οἰηϑείς, μεγάλῃ δαπανῃ μίαν εἵλκυσε πτέρκην᾽ 
καὶ ταύτην ψευσϑεὶς ἄλλην κεστρεὺς ἴσον αὐτήν 
ἦγεν. βουλομένη δ᾽ ἕπεται πέρκη μελανούρῳ. 

5 B. κεστρεύς, ἀνήρ, μελάνουρος, οὐκ οἶδ᾽ 0 τι λέγεις" 
οὐδὲν λέγεις γάρ. ΑἹ. ἀλλ ἐγὼ σαφῶς φράσω. 
ἔστι τις ὃς τὰ μὲν Ὄντα διδοὺς οὐκ οἷδε δεδωκώς 
οἷσι δέδωκ,, οὐδ᾽ αὐτὸς ἔχων ὧν οὐδὲν ἐδεῖτο. 
Β. διδούς τις οὐκ ἔδωκεν οὐδ᾽ ἔχων ἔχει; 

10 οὐκ οἶδα τούτων οὐδέν. ΑΑ. οὐχοῦν ταῦτα καί 
ὃ γρῖφος ἔλεγεν" ὅσα γὰρ οἷσϑ' οὐκ οἶσϑα νῦν, 
οὐδ᾽ ὅσα δέδωκας, οὐδ᾽ ὅσ᾽ ἀντ᾽ αὐτῶν ἔχεις. 
τοιοῦτο τοῦτ᾽ ἦν. B. τοιγαροῦν κἀγώ τινα 
εἰπεῖν πρὸς ὑμᾶς βούλομαι γρῖφον. ΑΙ. λέγε. 

15 Β. πίννη καὶ τρίγλη φωνὰς ἰχϑῦ δύ᾽ ἔχουσαι 
πόλλ᾽ ἐλάλουν, περὶ ὧν δὲ πρὸς Ov τ᾽ ᾧοντο λέγειν τι 
οὐκ ἐλάλουν" οὐδὲν γὰρ ἐμάνθανεν, ὥστε πρὸς ὃν μέν 
ἦν αὐταῖς ὃ λόγος, πρὸς δ᾽ αὑτὰς πολλὰ λαλούσας 
αὐτὰς ἀμφοτέρας 7) 4ημήτηρ ἐπιτρέψει. 

Athenaens X p. 450. griphorum exempla ponens:. L4vri- 
φάνης δ᾽ ἐν τῷ Προβλήματί φησιν ᾿Ιχϑύσιν κτλ. Vg. 3 Dale- 
campius οἱ Casaubonus καὶ ταύτης ψευσϑέντ᾽ ἄλλην κεστρεὺς 
ἴσον αὐτῇ (vel αὐτῷ) 7ysv, quod non sufficit: Vs. 4 βουλομένη 
AB et MSS Casaub. βουλομένῳ PVL. Vs. 15 ἰχϑῦ δύ᾽ Schweig- 
haeuserus. PVL ἰχϑυδί. B ἰχϑυδίων. — Vs. 16 πρὸς ὃν v L 
προσσόν τ᾽ Α πρόσσοντ᾽ B πρόσσοι V προσσοι τ᾽ P. Vs.1T 
pro οὐδὲν Dalecampius οὐδείς. Dobraeus ὥστε πρὸς ὃν μὲν ἦν, 
οὐκ ἦν ὃ λόγος, πρὸς δ᾽ αὑτὰς πολλὰ λαλούσαις οἷο. Vs. 19 
Casaubonus ἐπιτρίψει. | 


HPOFLTONOI | 
(3, 410. 111) ENT 
Ἰὸν τρόπον μὲν οἶσϑά μου 
ὅτε τῦφος οὐκ ἔνεστιν, ἀλλὰ τοῖς φίλοις 
τοιουτοσί τίς εἰμι, τύπτεσθαι μύδρος, 
Comici graeci 90 


546 ANTIPHANES 


τύπτειν κεραυνός, ἐκτυφλοῦν τιν ἀστραπή, 

5 φέρειν τιν ἄρας ἄνεμος, ἀποπνῖξαι βρόχος, 
ϑύρας μοχλεῦειν σεισμός, εἰσπηδᾶν ἀκρίς, 
δειπνεῖν ἄκλητος μυῖα, μὴ ᾿ξολϑεῖν φρέαρ, 
ἄγχειν; φονεύειν, μαρτυρεῖν, ὅσ᾽ ἂν μόνον 
τύχῃ τις εἰπών, σαῦτ᾽ ἀπροσκέπτως ποιεῖν 

10 ἅπαντα. καὶ καλοῦσί p οἱ νεώτεροι 

διὰ ταῦτα πάντα σκηπτόν" ἀλλ᾽ οὐδὲν μέλει 
τῶν σχωμμάτων μοι" τῶν φίλων γὰρ ὧν φίλος 
ἔργοισι χρηστὸς οὐ λόγοις ἔφυν μόνον. 

- Athenaeus VI p. 238 d: “Αντιφάνης δ᾽ ἐν Προγόνοις Τὸν 
τρόπον xvÀ. Vs. 3 libri τοιοῦτός εἰμι δή Tig. Correxit Do- 
braeus. Vs.5 ἄρας pro ἄραντ᾽ Lobeckius. Vs. 8 libri ἄρχειν. 
Correxit Casaubonus. Vs. 14 ante Dinderfium οὐϑέν. 


HYPA4YNOZ 

195 (3, 111) 

'"Ec κόρακας, ἥξω φέρων ye δεῦρο τὸν ΤΙἀρνηϑ᾽ ὅλον. 

Stephanus Dyzantius' JZegvnc, Πάρνηϑος, τὸ ὄρος τῆς "4τ- 
τικῆς. τοῦτο καὶ ἀρσενικῶς λέγεται. "Eugavrg (Rehd. Ἐγφα- 
vic) ἕν Jlvgav»Q) Ἔς κόρακας κτλ. Haud improbabili coniectura 
Àntiphani adscripsisse mihi videor. φέρων ye scripsi; libri gé- 
ρων t€. 


5$ A mno o 
196 ' I (3, 112) 
Σ. Ἔστι φύαις ϑήλεια βρέφη σώζουσ᾽ ὑπὸ κόλποις 
αὑτῆς, ὄντα δ᾽ ἄφωνα βοὴν ἵστησε γεγωνόν 
καὶ διὰ πόντιον οἶδμα καὶ ἠπείρου διὰ πάσης 
"οἷς ἐϑέλει ϑνητῶν, νοῖς δ᾽ οὐδὲ παροῦσιν ἀκούδιν 
8 ἔϑεστιν, κωφὴν δ᾽ ἀκοῆς αἴσϑησιν ἔχουσιν . . .. 
! - .B. Ἢ μὲν φύσις γὰρ ἣν λέγεις ἐστὶν πόλις, 
' βρέφη δ᾽ ἐν αὑτῇ διατρέφειν τοὺς δήτορας. 
ὀὗτοι κεἐκραγότες δὲ τὰ διαπόντια 
τὰκ τῆς “(σίας καὶ τἀπὸ Θράκης λήμματα 
10 ἕλκουσι δεῦρο, νεμομένων δὲ πλησίον 
αὐτῶν κάϑηται λοιδορουμένων τ᾽ ἀεὶ 
ὃ δῆμος οὐδὲν οὔτ᾽ ἀκούων οὔϑ᾽ ὁρῶν. 
Σ. πῶς γὰρ γένοιτ' ἂν ὦ πάτερ ὁδήτωρ .. 
ἄφωνος, ἢν μὴ ἁλῷ τρὶς παρανόμων; 
15 B. καὶ μὴν ἀκριβῶς φόμην ἐγνωκέναι 
τὸ ῥηϑέν . . . . ἀλλὰ ϑὴ Aéye. 





ANTIPHANES 541 


Σ. Θήλεια μέν νύν ἐστι φύσις ἐπιστολή, 
βρέφη δ᾽ ἐν αὑτῇ περιφέρει τὰ γράμματα" 
ἄφωνα δ᾽ ὄντα ταῦτα τοῖς πόρρω λαλεῖ 
20 οἷς βούλεϑ', ἕτερος δ᾽ ἂν τύχῃ τις πλησίον 
ἑστὼς ἀναγινώσκοντος οὐκ ἀκούσεται. 

Athenaeus X p. 450 e: Ἔν δὲ Σαπφοῖ ὁ ᾿Αντιφάνης αὐτὴν 
τὴν ποιήτριαν προβάλλουσαν ποιεῖ γρίφους τύνδε τὸν τρόπον, 
ἀπολυομένου τινὸς οἴτως. ἡ μὲν γάρ φησιν Ἔστι φύσις... 
αἴσϑησιν ἔχουσιν. ταῦτά τις ἐπιλυόμενός φησιν Ἣ μὲν φύ- 
Gig . .. ἀλλὰ δὴ λέγε. Ἔπειτα ποιεῖ τὴν Σαπφὼ διαλνο- 
μένην τὸν ygiqo» οὕτως Θήλεια κτλ. — Vs. 2 ὄντα Porsonus. 
Vulgo ταῦτα. A qva. P z và. B κατά. Vs.3 διὰ πόντιον], 
διαπόντιον PV. Mirum est poetam non scripsisse aut xard 
απόντιον olóua "Wut ἤπειρον διὰ πᾶσαν. Vs. 4 legitur vulgo 
τοῖς δ᾽ o) παρεοῦσιν. ΒΡ τοῖς δὲ οὐδὲν παρεοῦσι. Hinc 
scripsi τοῖς δ᾽ οὐδὲ παροῦσιν. Ac legit ita manifesto Basilius 
apud Boissonadum An. Gr. vol 3 p. 450. Vs. 13 excidisse vi- 
delur ποτὲ vel ἄρα. — Vs. 14 ἢν μὴ VL ἢ μὴ BP. Pro ἁλᾷ 
BPV ἀλλῶ. Possis ἣν τις μή γ᾽ ἁλῷ τρὶς παρανόμων. Sed 
videntur haec e pluribus contracta. Vs. 15 libri (gv. Οοττοχίξ 
Casaubonus. Vs. 17 μέν vv» Erfurdtus. Libri μὲν οὖν. L μὲν 
γοῦν. Vs. 19 ταῦτα addidit Grotius. 


II (3, 114) 197 
Pollux VII 211: βιβλιογράφος παρὰ ᾿Αντιφάνει ἐν Σαπφοῖ. 


ΣΚΛΗῊΉΡΙΑΙ 
. Q3, 114) 198 
Ἔστιν παρ᾽ αὐτὴν τὴν δίφορον συχῆν κάτω. 
Athenaeus ΠῚ p. 77 d: διφόρον δὲ συκῆς μνημονεύει καὶ 
᾿Αριστοφάνης --- καὶ ᾿Αντιφάνης ἐν Σκληρίαις (Σκληρίᾳ Ὁ) Ἔστι 
γὰρ παρ᾽ αὐτὴν τὴν δίφορον συκῆν κάτω. Correxit Porsonus. 


ΣΚΥΘΑ͂Ι H TAYPOI 
I (9, 114) 199 
"Emi κῶμον, εἰ δοκεῖ, 
ἴωμεν ὥσπερ ἔχομεν. B. οὐκοῦν δᾷδα καί 
στεφάνους λαβόντες. Χαιρεφῶν οὕτως « « 
μομάϑηκε κωμάζειν ἄδειπνος. 
Athenaeus VI p. 243 c de Chaerephonte comicosum ῥήσεις 
apponens: ““ντεφάνης δ᾽ ἐν Σκύϑῃ Emi κῶμον xrÀ. Ys.2 xai, 
35 * 


548 ANTIPHANES 


quod libri ante δᾷδα habent, delevi Quaest Menandr. p. 94. 
Sequutus est Dindorfius. ldem fecit nunc etiam Dobraeus Adv. Il 
p. 311, qui priorem fragmenti partem duplici conieciura tentavit: 
Οὐκοῦν εἰ δοκεῖ ἐπὶ κῶμον ἴωμεν ὥσπερ ἔχομεν, δᾷδα xai | 
στεφάνους λαβόντες. Χαιρεφῶν γὰρ οὑτοσί | μεμάϑηκε κω- 
μάζειν: vel Οὐχοῦν δᾷδα καί | στεφάνους λαβ., ὥσπερ ἔχο- 
μὲν, εἰ δοχεῖ, | éni κῶμον ἴωμεν. Χαιρεφῶν etc. — Vs. 3 for- 
tasse scribendum οὕτως ὥρα, vel οὕτως γε μήν. Vs. 4 ueua- 
Sax! ἐγκωμιάζειν PYL μημάϑηκ᾽ ἐγκωμάζειν Ven. — Correxil 
Casaubonus praeeunte Dalecampio. 


200 I|. (3, 115) 
. Ταχὺ γὰρ γίνεται 
κἀκκλησιασεὴς οἰχόσιτος. 

Athenaeus VI p. 247 f: καλεῖται δ᾽ οἰκόσιτος ὃ μὴ μισϑοῦ 
ἀλλὰ προῖκα τῇ πόλει ὑπηρετῶν. ἸΑντιφάγνης Σκύϑῃ Ταχὺ 
γὰρ κτλ. Porsonus supplebat ὧν προτοῦ. 

201 III. (3, 115) 
Σαράβαρα xai χιτῶνας πάντες ἐνδεδυκότες. 

Pollux VII 59: ἐν δὲ τοῖς Σκύϑαις ᾿Ανειφάνης ἔφη Σαρά- 
βαρα καὶ χιτῶνας πάντας ἐνδεδυκχότας, ubi codd. πάντες ἐνδεδυ- 
κότες. ldem X 168: ᾿“ντιφάνης ἐν Σκύϑαις ἢ Ταύροις Σαρά- 
βαρα καὶ χιτῶνας πάντας (codd. πάντα) ἐνδεδυκότας. litio 
versus forsan xoi addendum, nisi σαράβαρα primam et tertiam 
producit. 

ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ H TYXON 
202 I (3, 115. 116). 

Ὅστις ἄνϑρωπος δὲ φύς 
ἀσφαλές τι κτῆμ᾽ ὑπάρχειν τῷ βίῳ λογίζεται, 
πλεῖστον ἡμάρτηκεν" ἢ γὰρ εἰσφορά τις ἥρπακεν 
τάνδοϑεν πάντ᾽, ἢ δίκῃ τις περιπεσὼν ἀπώλετο, 

5 ἢ στρατηγήσας προσῶφλεν, ἢ χορηγὸς αἱρεϑείς 
ἱμάτια χρυσᾶ παρασχὼν τῷ χορῷ δάκος φορεῖ, 
ἢ τριηραρχῶν ἀπὴηγξατ᾽, ἢ πλέων ἥλωκέ ποι, 
ἢ βαδίζων ἢ καϑεύδων κατακέκοφϑ'᾽ ὑπ᾽ οἰκετῶν. 
οὐ βέβαιον οὐδέν ἐστι, πλὴν ὅσ᾽ ἂν xa9' ἡμέραν 
10 εἰς ξαυτὸν ἡδέως τις εἰσαναλίσκων τύχῃ. 
οὐδὲ ταῦτα σφόδρα τι" καὶ γὰρ τὴν τράπεζαν ἁρπάσαι 
κειμένην ἂν τις προσελϑών" ἀλλ᾽ ὅταν τὴν ἔνϑεσιν 
ἐντὸς ἤδη τῶν. ὀδόντων τυγχάνῃς κατεσπαχώς, 
τοῦτ᾽ ἐν ἀσφαλεῖ νόμιζε τῶν ὑπαρχόντων μόνον. 





ANTIPHANES 349 


Athenaeus ΠῚ p. 103 e: xoi meg ᾿Αντιφάνει δὲ ἐν Σερα- 
τεώτῃ ἢ Τύχωνι παραινέσεις εἰσφέρων ἄνϑρωπος τοιοῦτος 
ἐστιν, ὅς φησιν Ὅστις ἄνϑρωπος δὲ φὺς κτλ. Vs. 1 δὲ om. C. 
Vs. 5 ἢ ante χορηγὸς addidit Casaubonus. Vs. 6 χρυσᾶ Grotius, 
xai χρυσία ABP καὶ χρυσᾶ L. Vs. V pro ποι D habet που. 
Vs. 9 οὐθὲν AC οὐδὲν PVL. Vs. 10 εἰσαναλίσκων pro εἰσα- 
μαλέσκειν Casaubonus. τύχη pro τύχοι Porsonus. Vs. 19 vvy- 
χάνῃς Dindorfius ex C. Vulgo τυγχάνῃ. Ceterum eosdem hosce 
versus, teste Athenaeo, Antiphanes in Hydria posuerat. 


I (3, 416. {470 208 
Ἔν τῇ Κύπρῳ φής, εἰπέ μοι, διήγετϑ 
πολὺν χρόνον; B. τὸν πανϑ᾽ ἕως ἦν ὃ πόλεμος. 
A. ἐν τίνε τόπῳ μάλιστα; λέγε γάρ. B. ἐν Πάφῳ. 
οὗ πρᾶγμα τρυφερὸν διαφερόντως ἦν ἰδεῖν — 
5 ἄλλως τ᾽ ἄπιστον. ΑΙ. ποῖον; B. ἐρριπίζετο 

ὑπὸ τῶν περιστερῶν, ὑπ᾽ ἄλλου δ᾽ οὐδενός, 

δειπινῶν ὃ βασιλεύς. Α΄. πῶς; ξάσας τἄλλα γάρ 
ἐρήσομαί σε τοῦτο" πῶς; B. ἠλείφετο 
ἐκ τῆς Συρίας ἥκοντι τοιαύτῳ μύρῳ 

10 καρποῦ ovy» οἷόν φασι τὰς περιστεράς 
τρώγειν. διὰ τὴν ὀσμὴν δὲ τούτου πετόμεναι 
παρῆσαν, οἷαί τ᾽ ἦσαν ἐπικαϑιζάνειν 
éni τὴν κεφαλήν" παῖδες δὲ παρακαϑήμενοι 
ἐσόβουν. ἐπαίρουσαι δὲ μικρόν, οὐ πολύ, 

15 τοῦ μήτ᾽ ἐχεῖσε μήτε δεῦρο παντελῶς, 
οὕτως ἀνερρίπιζον, ὥστε σύμμετρον 
αὐτῷ τὸ πνεῦμα, μὴ περίσκληρον, ποιεῖν. 

Athenaeus VI p. 257 d: ᾿Αντιφάνης δ᾽ ὁ κωμῳδιοποιὸς ἐν 
Στρατιώτῃ τὰ ὅμοια λέγει περὶ τῆς τῶν ἐν Κύπρῳ βασιλέων 
τρυφῆς. ποιεῖ δέ τινα ἀναπυνθανόμενον στρατιώτου τάδε 
Ἐν Κύπρῳ κτλ. Vs. 1 ἐν δὴ Κύπρῳ VL δὴ om. ΑΒΟΡ ἐν 
τῇ Κύπρῳ Dindorfius. Vs. 5 ante Dindorfium ἄλλως y. Vs.7 
τἄλλα pro τἀμὰ B, ut voluit Kiddius ad Porsoni Misc. p. 389. 
Vs. 10 ovy» οἷον Porsonus. Libri συχνοῦ ὅν. VL συχνοῦ γ᾽ ὅν. 


UII (3, 417. 448) 204 
Τῶν ταῶν μὲν ὡς ἅπαξ τις ζεῦγος ἤγαγεν μόνον, 
σπάνιον 0» τὸ χρῆμα, πλείους εἰσὶ νῦν τῶν ὀρτύγων" 
χρηστὸν ἄνϑρωπον δ᾽ ἐάν τις ἕνα μόνον ζητῶν ἴδῃ, 
ὄψετ᾽ ἐκ τούτου πονηροὺς πέντε παῖδας γεγονότας. 


Athenaeus IX p. 3978: ὅτι σπάνιος οὗτος ὃ ὄρνις (ταὼς) 





550 ANTIPHANES 


δηλοῖ “᾿Αντιφάνης ἐν Σερατεώτῃ ἢ Τύχωνι λέγων οὕτως Τῶν 
ταών --- ὀρτύγων. Duobus postremis versibus auctius legilur 
XIV p. 664 e: τοσοῦτον γάρ ἐστι τὸ πλῆϑος τούτων τῶν ὁρνί- 
Ser ἐν τῇ Ῥώμῃ, ὡς δοκεῖν προμεμαντευμένον τὸν κωμῳδιο- 
πϑεὸν ᾿Αντιφάνην. ἐν Στρατιώτῃ ἢ Τύχωνι εἰρηκέναι váde Τῶν 
vac» κελ. Hinc sumpsit Eustath. ad lliad. p. 1035 44. — Vs.1 
τῶν ταῶν libro IX. — Altero loco PV τὸν ree. L τὸν cca». 
Vs. 2 Dobraeus ὅν τὸ χρῆμα. lbid. πλείους δἰσὶ BCPV πλείους 
δ᾽ εἰσι L et libro IX. 
205 IV (3, 118) 

"Ex τῶν μαγειρείων βαδίζων ἐμβαλών 

εἰς τοὔψον. 

Pollux ΙΧ 48: καὶ μαγειρεῖα τῶν πόλεως μερῶν, οὐχ ἧπερ 
τὰ λοιπὰ τῶν ὑπὸ ταῖς τέχναις ξργαστηρίων, ἀλλ᾽ ὃ τόπος, 
ὅϑεν μισϑοῦνται τοὺς μαγείρους, ὡς ᾿Αντιφάνης ἐν Σερατιώτῃ 
ὑποδηλοῦν ἔοικεν Ἔκ τῶν μαγειρείων xvÀ. υϊρο ἐμβάλλων. 
Correxit Seberus. 


T I M O0 N 
206 (3, 118. 119) 

Ἥκω πολυτελῶς ἀγοράσας εἰς τοὺς γάμους, 
λιβανωτὸν ὀβολοῦ τοῖς ϑεοῖς καὶ ταῖς ϑεαῖς 
πάσαισι, τοῖς δ᾽ ἥρωσι τὰ ψαίστ᾽ ἀπονέμων. 
ἡμῖν δὲ τοῖς ϑνητοῖς ἐπριάμην κωβιούς. 

5 ὡς προσβαλεῖν δ᾽ ἐκέλευσα τὸν τοιχωρύχον, 
τὸν ἰχϑυοπώλην, Προστίϑημι, φησί, cot 
τὸν δῆμον αὐτῶν" εἰσὶ γὰρ Φαληρικοί. 
ἄλλοι δ᾽ ἐπώλουν, ὡς ἔοικ᾽, ᾽᾿Οτρυνικούς. 

Athenaeus VII p. 309 d: ᾿“ντιφαάνης δ᾽ ἐν Τίμωνε ἐπαινῶν 
τοὺς κωβιοὺς καὶ ὅπόϑεν εἰσὶ κάλλιστοι δηλοῖ διὰ τούτων 
"Hxc xvÀ. Vs.2 ϑεοῖσι A. Υϑ. 3 Schweighaeuserus ἀπονέμω. 
Vs. 6 φησί, coi Casaubonus. φημί σοι PVL φησί μοι C. 
Vs. 8 Ὀτρυνικούς L / τρυνίσκους V ὀτρυνίσκους P, qui in mar- 
gine ὀτρυνικούς. 


TPAYMATI.AZEZ 
207 ] (3, 119. 120) 
M?) μεστὰς ἀεί 
ϑλκωμεν, ἀλλὰ καὶ λογισμὸς εἰς μέσον 
παταξάτω τις, καί τι καὶ μελέσκιον, 





ANTIPHANES 931 


στροφὴ λόγων παρελϑέτω vig. ἡδύ τοι 
5 ἐστὶν μεταβολὴ παντὸς ἔργου πλὴν ἑνὸς . .. 
Παραδίδου δ᾽ δέξῷς ἐμοί 
τὸν ἀρκπεσίγυιον, ὡς ἔφασκ' Εὐριπίδης. 
44. Εὐριπίδης γὰρ τοῦτ᾽ ἔφασκεν; B. ἀλλὰ εἰς; 
4. Φιλόξενος δήπουϑεν. Β. οὐδὲν διαφέρει, 
( τᾶν" ἐλέγχεις μ᾽ ἕνϑκα συλλαβῆς μιᾶς. 

Athenaeus Χ p. 446 a: πῖϑε οὖν, ὦ ἑταῖρδ, καί IM μεφτὰς 
ἀεὶ ἕλχωμεν, ὁ αὐτός φησιν ᾿Αντιφάνης ἐν τῷ Τραυματίᾳ, 
ἀλλὰ xai . . . πλὴν ἑνός. Παραδίδου δ᾽ ἑξῆς ἐμοὶ οἶνον, 
degxsOtyutoy, ὡς ἔφασκ᾽ Εὐριπίδης κελ. Υ58. 4 λύγων, quod. in 
λάγων corruptum libri vs. 5 post μεταβολὴ babent, huc retraxit 
Porsonus. Ibidem libri ἡ αὐτή, quod in ἡδύ τε Grolius, in ἡδύ 
voL mutavit Porsonus. Vs. Y τὸν praeeunte Casaubono scripsi 
pro οἶνον. Vs.9 libri οὐϑέν. 


H (3, 120) ve 208. 
Κατεσκευασμένος 
λαμπρότατον ἰατρεῖον οὐχάλκοις πάνυ 
λουτηρίοισιν, ἐξαλείπτροις, xvÀuyvtoiw, 
σικύαισιν, ὑποϑέτοιᾳιν. 

Pollux IV 183: ὃν δὲ ᾿ἀντιφάνους Τραυματέᾳ καὶ P 
τῶν ἰατρικῶν σκευῶν Κατεσχευασμένος λαμπρότατον ἰατρεῖο» 
δὐλάμπροις (ood. A Kühn. ἐν λαμπροῖς) πάνυ λουκηφίοες (Falckenb. 
λουτῇρσι) ἐξαλείπεροις. Quibus Falckenb. addit haec: χυλέ- 
χνίσι, συκύαισι, ὑποϑέτῃσι. Rursus Pollux X 46: «oü voizo 
τοὔνομα (Aoverjgtov) ἐπὶ μὲν τῶν λουτρῶν «Αἰσχύλος stonxex 
— ἐπὶ δὲ τῶν παρὰ τοῖς ἰατροῖς ἐκλούτρων ὀνομαζομένων 
“Ἵντιφάνης ἐν Τραυματίᾳ Κατεσκευασμόνος λαμπρότατον ἰα- 
τρεῖον ἐν χαλκοῖς παντολουτηριδίοις ἐξαλίτθεροις κυλικίσιν 
σιτύεσιν (Falck. guxvecow) ὑποϑέτοισιν. Wa haec leguntur 
hoc loco in codicibus. Correxi quae corrigenda' erant. 


TPITALTAONISTHZ 
(3, 121) ' ' 509 

Πολύ y ἐστὶ πάντων τῶν ποιητῶν διάφορος 
ὃ Φιλόξενος. πρώτιστα μὲν γὰρ ὀνόμασιν 
ἰδίοισι καὶ καινοῖσῳ χρῆται πανταχοῦ" 
ἔπειτα τὰ μέλη μεταβρλαῖς καὶ χρώμασιν 
ὡς εὖ κέκραται. ϑεὰς ἐν ἀνθρώποισιν ἦν 
ἐκεῖνος, εἰδὼς τὴν ἀληθῶς μουσικήν" 


Q 





559 ANTIPHANES 


oí νῦν δὲ κισσότιλεκτα καὶ κρηναῖα καί 
ἀνθϑεσιπότατα μέλεα μελέοις ὀνόμασιν 
ποιοῦσιν ἐμπλέκοντες ἀλλότρια μέλη. 

Athenaeus XIV p. 643 d: ταῦτα καὶ ὃ Κυϑήριος Φιλόξε- 
γος, ὃν ἐπαινῶν ᾿Αντιφάνης ἐν τῷ Τριταγωνιστῇ φησιν Πολὺ 
γ᾽ ἐστὲ πάντων κτλ. — Vs. 2 libri πρῶτα. Correxit Dobraeus. 
Casaubonus vd πρῶτα. Vs.9 ἰδίοις xai κοινοῖσι ante Grotium. 
Vs. 4 τὰ addidit Schweighaeuserus. Vs.6 τὴν ἀληϑῶς pro τὰ- 
ληϑῶς Grotius. —Vs. 7 libri κεσσόπληκτα, nisi quod A habet 
κισοπληκτα.  Correxi multis abhinc annis Programm. schol. s. 
1811 edito. Nunc idem ex Dobraei Advers. 1 p. 349 prolatum 
est. — Vs. 8 ἀνϑεσιπότατα μέλεα Elmsleius. Cod. A ἀνϑεσι- 
πότατα τε μέλεα. 


ΤΥΡΡΗ͂ΝΟΣ 
210 | I (3, 122) 
᾿Αρετὴ τὸ προῖκα τοῖς φίλοις ὑπηρετεῖν. 
B. λέγεις ἔσεσϑαι τὸν Τιϑύυμαλλον πλούσιον" 
εἰσπράξεται γὰρ μισϑὸν ἐκ τοῦ σοῦ λόγου 
παρ᾽ οἷς ἐδείπενει προῖκα σύλλεξιν συχνήν. 
Athenaeus VI p. 240 f de Tithymallo parasito comicorum 
χρήσεις afferens: L4vrupavgs Τυρρηνῷ “Ἀρετὴ τὸ προῖκα κτλ. 
Vs. 1 codices fere γὰρ ἐτητὸ pro ἀρετὴ τό, quod reponendum 
esse vidit Erfurdtus. Vs. 2 τὸν addidit Schweighaeuserus. Vs.3 
εἰσπράξεται pro εὖ πράξεται Casaubonus. Vs. 4 libri συλλέξειν. 
Casaubonus σύλλεξιν.  Dindorfius παρ᾽ οἷς τε δειπνεῖ προῖκα 
συλλέξει συχνήν. 
211 s dd II (3, 123) 
Δήμου δ᾽ “Αλαιεύς ἐστιν. B. ἕν γὰρ τοῦτό uos 
τὸ λοιπόν ἐστι, καὶ κακῶς ἀκούσομαι. 
44. τί δῆτα τοῦτο; B. ϑρᾷτταν ἢ ψῆτταν τιν ἢ 
μύραιναν ἢ κακὸν τί μοι δώσει μέγα 


ϑαλαττιον. 
Athenaeus VII p.329 e: ὅτι δὲ ϑρᾷτταν ἔλεγον τὸ Ja- 
λάττιον ἰχϑύδιον καὶ ᾿Αναξανδρίδης παρίστησι — καὶ ᾿Αντι- 


φάνης & Τυρρηνῷ “ήμου δ᾽ “Αλαεύς κτλ. — Vs. 1 cod. A αλαεὺς. 
DQ ἁλαιεύς. 1, ἁλιεύς. 
Y 4 P I .4 
212 I (3, 123. 124) 
Οὗτος δ᾽ ὃν λέγω 
ἐν γειτόνων αὐτῷ κατοικούσης τινός 





ANTIPHANES 553 


ἰδὼν ἑταίρας slg ἔρωτ᾽ ἀφίκετο, 
ἀστῆς, ἐρήμον δ᾽ ἐπιτρόπου καὶ συγγενῶν, 
5 290g τι χρυσοῦν πρὸς ἀρετὴν κεκτημένης, 
ὄντως ἑταίρας" αἱ μὲν ἄλλαι τοὔνομα 
βλάπτουσι τοῖς τρόποις γὰρ ὄντως ὃν καλόν. 
Athenaeus XIII p.571 f: Εὔβουλος δ᾽ ἐν Καμπυλίωνι xo- 
σμίαν ἑταίραν παράγων φησὶν — ᾿Αντιφάνης Ὑδρίᾳ Οὗτος 
᾿ ὃν λέγω κτλ. Vs.2 ἐν pro ἐχ Sauppius Epist. ad Herm. p. 107. 
Ὑ5. 7 τρόποις γὰρ libri scripli. τρόποισιν sine γὰρ VL. 


II (3, 124) 213 

Athenaeus III p. 104a: καὶ παρ᾽ ᾿Αντιφάνει δὲ ἐν Στρα- 

τιώτῃ ἢ Τύχωνε παραινέσεις εἰσφέρων ἄνϑρωπος τοιοῦτός 

ἔστιν, ὃς φησιν Ὅστις ἄνϑρωπος δὲ φὺς --- τῶν ὑπαρχόντων 
μιόνον. τὰ αὐτὰ εἴρηκε καὶ ἐν "YOgig. Vide fr. 202. 


Y HNOS 


Fragmenta fabulae vide in Alexidis dramate cognomine. 
Aliud fragmentum forsan habemus [ncert. fab. XIX. 


0 4 92 N 
(3, 124) 214 
Pollux VII 192: ᾿ντιφάνης à» Φάωνι Στρώματα, κλί- 
νας, καινὰς τύλας. In his καινὰς recte omittit idem X 40: 
ἐν τῷ ᾿Αντιφάνους Φάωνι xal κατὰ τὴν κοινὴν χρῆσιν ἔστιν 
εὑρεῖν τὰς τύλας, στρώματα, κλίνας. Quae ita scribenda vi- 
dentur, ἔστιν εὑρεῖν τὰς τύλας Στρώματα, κλίνας, τύλας. 


ΦΙΜΕΤΑΙΡΟΣ 
(9, 125) 215 
Κομψός γε μικρὸς κρωμακίσκος οὑτοσί 
γαλαϑηνός. 
Athenaeus ΙΧ p.396 d de usu verbi γαλαϑηνὸς agens: 247.-- 
τιφάνης Φιλεταίρῳ Κομψός κελ. Ante Schweighaeuserum οὗτος. 


QIAIZKOS 
(93, 125) 216 
Pollux X 176: καὶ σκεῦός τι ὁλοσίδηρον, ὡς ἐν "4»- 
τιφάνους Φιλίσκῳ. 


554 ANTIPHANES 


ΦΙΑΙΟΘΗΒΑ,ΙΟΣ 


217 I (3, 125. 126) 
Παάντ᾽ ἐστὶν ἡμῖν" ἢ τε γὰρ συνώνυμος 
τῆς ἔνδον οὔσης ἔγχελυς Βοιωτία 
τμηϑεῖσα κοίλοις ἐν βυϑοῖσε κακκαάβης 
χλιαίνετ᾽, αἴρεϑ'᾽, ἕψεται, παφλάζεται, 
5 προσκάεϑ᾽-" ὥστε μηδ᾽ ἂν εἰ χαλκοῦς ἔχων 
μυκτῆρας εἰσέλϑοι τις, ἐξελϑεῖν πάλιν 
εἰκῆ τοσαύτην ἐξακοντίζει πνοήν. 
B. λέγεις μάγειρον ζῶντα; ΑΑ. πλησίον δέ γε 
ταύτης ἄσιτος ἡμέραν καὶ νύχϑ᾽ ὅλην 

10 κεστρεύς, λεπισϑείς . . . πασϑείς, στραφείς, 

χρωσϑείς, ὁμοῦ τι πρὸς τέλος δρόμου περῶν, 
σίζει κεκραγώς, παῖς δ᾽ ἐφέστηκε δανῶν 
ὄξει, Αἰβυς τε καυλὸς ἐξηρασμένος 

ἀκεῖσι ϑείαις σιλφίου παραστατεῖ. 

15 Β. εἶτ᾽ οὐκ ἐπῳδούς φασιν ἰσχύειν τινές; 

ἐγὼ γὰρ ἤδη τρεῖς δρῶ μασωμένους, 

σοῦ ταῦτα συστρέφοντος. .4. Tj τε σύννομος 
τῆς κυφονώτου σῶμ᾽ ἔχουσα σηπίας, 
 ξιφηφόροισι χερσὶν ἐξωπλισμένη 

20 τευϑὶς μεταλλάξασα λδυκαυγῆ φύσιν 

σαρκὸς πυρωτοῖς ἀνϑράκων ῥαπίσμασιν, 
ξανϑαῖσιν αὔραις σῶμα πᾶν ἀγάλλεται, 
δείπνου προφήτην λιμὸν ἐκκαλουμένη. 
0. s. 5. e ὥστε γ᾽ εἰσιϑιε" 

25 μὴ μέλλε, χώρει" δεῖ γὰρ ἠριστηκότας 

πάσχειν, ἐάν τι καὶ παϑεῖν ἡμᾶς δέη. 

Athenaeus XIV p. 622f: πάντ᾽ ἐστὶν ἡμῖν, κατὰ τὸν ἣδι- 
στον ᾿Αντιφάνην, ὃς ἐν τῷ Φιλοϑηβαίῳ φησίν Ἥ τε γὰρ συνώ- 
γυμος κτλ. Υϑ. 1---Αα idem affert IV p. 169 c de καχκάβη dis- 
serens: “}]ντειφάνης δ᾽ ἐν QuAo9nBolo Ilavv ἐστὶν ἡμῖν κτλ. 
Vs. 2 libro IV habent PVL Βοιωτίας. Vs. 3 libro IV vitiose 
μιχϑεῖσα pro τμηϑεῖσα. Vs. 4 emendate scriptus est libro IV 
et allero loco in cod. A, nisi quod pro αἴρ6ϑ᾽ ἕψεται habet 
atoeJéEevat. Vs. 5 προσκάεται aduritur vix labis immune est. 
χαλκοῦς pro librorum lectione χαλκεὺς vel χαλκεῦς scripsit 
Schweighaeuserus. ^ Vs. 10 πασϑεὶς C et epit. Hoesch. σπα- 
σϑεὶς AB xai σπασϑεὶς L καὶ πασϑεὶς V. Casaubonus xa- 
ταπλυϑείς, Dobraeus ἐχπλυϑείς.  Recepi πασϑεὶς indicala 














ANTIPHANES 555 


lacuna, quam explere possis parlicipio ἐκπλυϑείς. Vs. 11 μέρος, 
quod libri post τέλος habent, delevi. Vs. 12 σίζει C, ἥξει VL. 
Ibid. δανῶν Dindorfius. "Vulgo ῥδάνων. BC óeivev. Vs. 16 
μασωμένους BC μασσωμένους PVL. — Vs. 18 libri χουφονώτου. 
Correxit Toupius praeeunte Dalecampio: cuius corpus gibboso 
dorse prominet. Pro σῶμ᾽ Koppiersius oyzu'. Ibid. σηπίας C 
σητεία PVL.  Vs.20 λευκαυγῇ L λευκαγῆ PV. Vs. 21 ῥιπί- 
σμασι lentabat Abreschius. Ibid. πυρωτοῖς AC πυρωϑεὶς PVL. 
Vs. 22 Piersonus scribebat αὐγαῖς. 


II (3, 128) 218 
Οὐ δεινόν ἐστε προσφάτους μὲν ἂν τύχῃ 
πωλῶν τις ἰχϑῦς, συναγαγόντα τὰς ὀφρῦς 
τοῦτον σκυϑρωπαζοντά J' ἡμῖν προσλαλεῖν, 
ἐὰν σαπροὺς κομιδῇ δέ, παίζειν καὶ γελᾶν; 
τοὐναντίον γὰρ πᾶν ἔδει τούτους ποιεῖν" 
τὸν μὲν γελᾶν, τὸν δ᾽ ἕτερον οἰμώζειν μακρά. 
Athenaeus VI p.225 f: ᾿ντιφάνης ἐν Ἰϊοιχοῖς — ἐν δὲ 
Φιλοθηβαίῳ φησίν Οὐ δεινὸν χτλ. — Vs. 2 libri συνάγοντα. 
Correxit Grotius. Scaliger ἰχϑύας συνάγοντα. Vs. 4 κομιδῇ δὲ 
pro δὲ κομιδῇ Schweighaeuserus et Porsonus. Υϑ. 6 μακράν C. 


Ι ΤΟΚΤΗΤΗ͂Σ 
(3, 129) 219 
Σοφόν γέ vot τι πρὸς τὸ βουλδύειν ἔχει 
τὸ γῆρας, ὡς δὴ πόλλ ido» ve καὶ παϑόν. 
Stobaeus Floril. CXV 15 cum lemmate ντιφάνους ἐκ Φι- 
λοκτήτου. V. Hist. crit. p. 316. Nisi forte nomen fabulae ex 
Φιλῶτις corruptum est. 


OQIAOMHTZOP 
(3, 129) 220 
Ἔμμητρον ἂν ἡ τὸ ξύλον, βλάστην ἔχει. 
Ἰπητρόπολίς ἐστιν οὐχὶ Πατρόπολις πόλις. 
Ἰπήτραν τινὲς πωλοῦσιν ἥδιστον κρέας. 
Ἰπητρᾶς ὃ Xióg ἐστι τῷ δήμῳ φίλος. 

Alhenaeus III p. 100 d: μνημονεύει τῆς μήτρας καὶ ᾿Αντι- 
φάνης ἐν Φιλομήτορε οὕτως "Ἔμμητρον κτλ. — Vs. 2 addidi in 
fine πόλις, et pro μητρόπολις οἱ πατρόπολις Scripsi Ζ7ητρό- 
πολις et Πατρόπολις. Vs. 4 ητρᾶς h. e. “Πητρόδωρος scripsi 
pro edito Ιήτρας. 


$56 ANTIPHANES 


0IdxOIA4To0P 
221 (3, 130) 
Γεγάμηκε δήπου. B. τί σὺ λέγεις; ἀληϑινῶς 
γεγάμηκεν, ὃν ἐγὼ ζῶντα περιπατοῦντά τε 
κατέλιπον; 

Athenaeus XIII p.559 d: ᾿“ντιφάνης ἐν Φιλοπάτορι I'eya- 
μηκὲ κτλ. Similiter iocatur nescio quis apud Eustathium p. 1552 
in: τῶν vig παλαιῶν φίλον χϑὲς μὲν ἄζυγα σήμερον δὲ yv- 
γαικὲ ἐκδοϑέντα οἰκτισάμενος, οἴμοι, ἔφη, χϑὲς ἔζη, ὡς δῆϑεν 
σήμερον τεϑνεώς. — Vs. 1 libri σὺ τί, Transposuit Dobraeus. 
Vs. 2 τὸ addidit Koppiersius. 


0I1I.1290 riz 

222 (3, 130) 

Οὐκοῦν τὸ μὲν γλαυκίδιον ὥσπερ ἄλλοτε 

ἕψειν ἔν ἅλμῃ; B. φημί. ΑΙ. τὸ δὲ λαβράκον; 

B. ὀπτᾶν ὅλον. ΑἹ. τὸν γαλεόν; B. ἐν ὑποτρίμματι 

ζέσαι. 4. τὸ δ᾽ ἐγχέλειον; B. ἅλες, ὀρίγανον, 
5b ὕδωρ. 24. ὃ γόγγρος; B. ταὐτόν. Α΄. ἡ βατίς; B. χλόη. 

44. πρόσεστι ϑύννου véuayog. B. ὀπτήσεις. «Ἵ. κρέας 

ἐρίφειον; B. ὀπτόν. .4. ϑάτερον; B. τἀναντία. 

44. ὃ σπλήν; B. σεσάχϑω. 4. νῆστις; B. ἀπολεῖ μ᾽ οὑτοσί. 

Athenaeus XIV p. 662 b: Ἀντιφάνης ἐν Φιλώτιδι τὴν σο- 

φίαν τῶν μαγείρων ἐμφανίζων φησίν Οὐκοῦν κτλ. Eundem 
locum exceptis ultimis verbis ἀπολεῖ jg! οὑτοσί attulit etiam VII 
p. 295 d: ὁ δ᾽ αὐτὸς (praecedit locus ex Antiphanis Προβατεῖ) 
ἐν Φιλωτιδι xal ταῦτα λέγει Οὐκοῦν τὸ μέν κτλ. Vs. 3 cod. 
A ἐνυποτριμματίζεσϑαι AC ἐν ὑποτρίμματε ζέσϑαι AP ἐν 
ἀποτρίμματι ζέσϑαε L. Correxit Casaubonus. Vs. 4 libri ἐγχέ- 
Ato». lllud Schweighaeuserus. lbid. pro ἅλες libro XIV ἅλας. 





OPEAPPIOZ 

223 (3, 131) 

Στακτὴ δυοῖν μναῖν οὐκ ἀρέσκει μ' οὐδαμῶς. 

Athenaeus XV p.691 d: ᾿ντιφάνης ἐν Φρεαρρίῳ στακτῆς 
τοῦ μύρου μνημονεύων φησί Στακτὴ δυοῖν κτλ. 
ΧΡΥΣΙΣ 

224 |. (3, 131. 132) 

Τῷ σατραποπλούτῳ δ᾽, ὡς λέγουσι, νυμφίῳ, 

κεκτημένῳ τάλαντα, παῖδας, ἐπιτρόπους, 


ANTIPHANES 557 


ζεύγη, καμήλους, στρώματ᾽, ἀργυρώματα, 
φιάλας, τριήρεις, τραγελάφους, καρχήσια, 

5 γαυλοὺς ὁλοχρύσους. B. πλοῖα; ΑΙ. τοὺς κάδους μὲν οὖν 
καλοῦσι γαυλοὺς πάντες οἵ προγάστορες. 


Athenaeus XI p. 500 e de τραγελάφῳ poculi nomine disse- 
rens: “Αγτιφάνης Χρυσίδι Σατραποπτλούτῳ κτλ. — Vs. 1 libri 
σαπροπλούτῳ omisso articulo. Correxit Dobraeus. Vs. 4 cfr. 
Athenaeus l. l. ὅτε καὶ τριήρης εἶδος ἐχπώματος Ἔπίνικος ἐν 
“Ὑποβαλλομέναις δεδήλωκδΕ. — Vs. 6 forsan πάντας ot προγά- 
στορες, cados omnes, qui ventricosi sunt, appellant γαυλούς. 


II (3, 132) 225 
Τέτταρες δ᾽ αὐλητρίδες 

ἔχουσι μισϑὸν καὶ μάγειροι δώδεκα, 

καὶ δημιουργοὶ μέλιτος αἰτοῦσαι σκάφας. 


Athenaeus IV p. 172 c: ὅτι δὲ ἐκεχώριστο τὰ τῆς ὑπουρ- 
γέας, πεμμάτων μὲν προνοουσῶν τῶν δημιουργῶν, ὀψαρτυτι- 
κῆς δὲ τῶν μαγείρων, ᾿Αντιφάνης διεσάφησεν ἐν Xovolót οὕτως 
Τέτταρες δ᾽ αὐλητρίδες κτλ. Terüium versum affert Eustathius 
ad Odyss. p. 1858 53. 


INCERTARVM FABVLARVM FRAGMENTA 
I—III .(3, 133) 226—228 
Τὸ. δεῖπνόν ἐστι μᾶζα κεχαρακωμένη 
ἀχύροις, πρὸς εὐτέλειαν ἐξωπλισμένη, 
χαὶ βολβὸς εἷς τις καὶ παροψίδες τινές, 
σόγχος τις ἢ μύχης τις ἢ τοιαῦϑ' ἃ δή 
5 δίδωσιν ἡμῖν ὃ τόπος à9Àv ἀϑλίοις. 
τοιοῦτος ὃ βίος, ἀπύρετος, φλέγμ᾽ οὐκ ἔχων... 
Οὐδεὶς κρέως παρόντος ἐσϑίει ϑύμον, 
οὐδ᾽ ot δοκοῦντες πυϑαγορίζειν. ... 
Τίς γὰρ οἷδ᾽ ἡμῶν τὸ μέλλον ὅ τι παϑεῖν 

10 πέπρωϑ'᾽ ἑκάστῳ τῶν φίλων; ταχὺ δὴ λαβών 

ὅπτα μύχητας πρινίνους τουσδὲ δύο. 

Athenaeus II p. 60c de μύκαες poetarum testimonia appo- 
nens: ᾿“Φ»τιφανης Τὸ δεῖπνόν ἐστι μᾶζα — πυϑαγορίζειν. καὶ 
προελϑών Τίς γὰρ οἶδ᾽ κτλ. Vs.3 vig addidit Grotius. Vs. 9 
possis τίς γάρ ποτ᾽ οἶδ᾽, eut inverso verborum ordine τίς 
γὰρ τὸ μέλλον olde» ἡμῶν. Υ5. 11 Herodianus spud Cra- 
merum Anecd. Ox. lll p. 231 in. καὶ σημαίνει (ὃ μύκης) τοὺς 


$56 ANTIPHANES 


ἀμανίτας τοὺς περὲ τὰ δένδρα yurouévovo, ὡς παρὰ ᾿Αντιμάχῳ 
φάγε δ᾽ (Αντιφάνει) ὀπτὰ μύκχητας πριννίνους. 
320 IV (3, 133. 134) 
ToU γάρ τις ἄλλου πρὸς Sev obvexa 
εὔξαιτο πλουτεῖν εὐπορεῖν v6 χρημάτων, 
ἢ τοῦ δύνασϑαι παραβοηϑεῖν τοῖς φίλοις, 
σπείρειν τε καρπὸν Χάριτος ἡδίστης ϑεῶν; 
5 τοῦ μὲν πιεῖν γὰρ καὶ φαγεῖν τὰς ἡδονάς 
ἔχομεν ὁμοίαρ᾽ οὐχὲ τοῖς λαμπροῖσι δέ 
δείπνοις τὸ πεινῆν παύεται. 

. Athenaeus | p. 3f: τοῦ γάρ τις ἄλλου --- παύεται, "άντι- 
φάνης φησίν. Vs. 1 post τοῦ addunt δὲ CDB. Ib. post ϑεῶν 
VL addunt περ. Porsono vel τοῦ δ᾽ ἂν vig ἄλλου πρὸς ϑεῶν, 
πάτερ, οὕνεκα, vel τοῦ γάρ τις ἄλλου, πρὸς Oed», πάτερ, 
οὕνεκ ἂν scribendum videbatur. Reisigius Dissert. de partic. à» 
p. 133 tentabat τοῦ γάρ vig ἄλλου πρὸς ϑεῶν φέρ᾽ οὕνεκα. 
Non male, si scripsisset οὔνακ ἂν. Denique Dindorfus l.l. τοῦ 
δ᾽ ἂν τις ἄλλον πρὸς ϑεῶν | εὔξαιτο πλουτεῖν. — Vs. 6 libri 
οὐχὶ δὲ τοῖς λαμπροῖσι γάρ. Correxit Porsonus. 

»" V (3, 134) 
Οὗτοι δὲ πρὸς τὰ δεῖπνα τῶν ἐν τῇ πόλει 
ἀφορῶσι . . . καὶ πέτονται δεξιῶς 
ἐπὶ ταῦτ᾽ ἄκλητοι .. 
οὕς &x κοινοῦ 
ἔδει τρέφειν τὸν δῆμον», ἀεί J' ὡσπερεί 
Ὀλυμπίασί φασι ταῖς μυίαις ποιεῖν 
βοῦν τοῖς ἀκλήτοις προκατακόπτειν πανταχοῦ. 
Athenaeus I p. Af: οὗτοι δὲ --- ἄκλητοι, ᾿Αντιφάπης φησί. 
καὶ ἐπάγει" οὖς ἐκ κοινοῦ — πανταχοῦ. Ys. À οὔτ᾽ δὲ B. 
Ibidem addidi πρός. Salmasius et Porsonus iransponere verba 
maluerunt sic Οὗτοι δὲ τῶν ἐν τῇ πόλει | «à δεῖπν ἀφορῶσι. 
Vs. 2 fort. ἀφορῶσιν ἀεὶ καί eic. V6. 9 pro ταῦτ᾽ libri ταῦτα. 
ἄκλητος pro ἄκλητοι CD. Sequentia ex pluribus versibus con- 
traxit auctor epitomes. xo&vov ΒΟ κοινῶν VL. Vs. 5 ὥσπε- 
gei Salmasius. Libri ὥσπερ. Vs. 6 Ὀλυμπίασι Schweighaeu- 
serus pro Ὀλυμπιάσι. lbid. ταῖς μυίαις ΒΟ τὰς μυίας VL. 
Ys. V τοῖς ἀκλήτοις ΒΟ τοὺς ἀκλήτους VL. 
281 VI (ὦ, 135) 
Οἴμοι κακοδαίμων, τὸν τράχηλον ὡς ἔχω. 
Athenaeus I p. 14{: πολὺ δὲ τὸ σύντονον καὶ καματηρὸν 








ANTIPHANES 999 


ες περὶ τὴν σφαιριστικὴν ἁμίλλης τό ve κατὰ τοὺς τραχηλι- 
σμοὺς ῥωμαλέον. ᾿Αντιφάνης Οἴμοι κτλ. 
VI (ὃ, 136) 232 
Σφαῖραν λαβών 

τῷ μὲν διδοὺς ἔχαιρε, τὸν δ᾽ ἔφευγ ἅμα, 

τοῦ δ᾽ ἐξέκρουσε, τὸν δ᾽ ἀνέστησεν πάλιν, 

κλαγχταῖσι φωναῖς 

ἔξω, μακράν, παρ᾽ αὐτόν, ὑπὲρ αὐτόν, κάτω, 

ἄνω, βραχεῖαν ἀπόδοσιν ξγκαταστρέφει. 

Athenaeus I p. 14{: διηγεῖται δὲ τὴν φαινίνδα παιδιὰν 
οὕτως ᾿Αντιφάνης Σφαῖραν λαβών κτλ. Vs. 6 Schottus ταχεῖαν. 
Ibid. Porsonus καταστρέφει.  Dobraeus βραχεῖαν ἀπόδος" ἐγκα- 
ταστρέφει ( ἐγκαταστρέφου 3). 


VIL (8, 137) 233 
Φαινίνδα παίζων neg ἐν Φαινεστίου. 


Athenaeus ]. l ἐκαλεῖτο δὲ φαινίνδα ἀπὸ τῆς ἀφέσεως 
τῶν σφαιριζόντων, 7j ὅτι εὑρετὴς αὐτῆς, ὥς qnew Ἰόβας ὃ 
ἹΜαυρούσιος, Φαινέστιος ὃ παιδοτρίβης. καὶ ᾿“ντεφάνης Φαι- 
»ivda κτλ. Pro ἤεις ἐν Valckenarius ad Phoen. p. 300 παίσων 
ἦεν ἐς. Porsonus παίσων ἦας ἐκ Φαινεστέου. 


ΙΧ (3, 137) | 234 
Ἐς μακαρίαν τὸ λουτρόν, ὡς διέϑηκέ με. 
ἑφϑὸν κομιδῇ πεποίηκεν, ἀποκναίσειεν ἂν 
κἂν δστισοῦν μου λαβόμενος τοῦ δέρματος. 
οὕτω στερεόν τι πρᾶγμα ϑερμόν ἐσϑ᾽ ὕδωρ. 
Athenaeus 1 p. 186: ὧν (βαλανεῖα dicit) τὸ βλαπτικὸν 
ΞΑντιφανης δηλοῖ "Eg μακαρίαν κτλ. Vs. 1 libri εἰς μακαρίαν. 
Vs2 πεποίηκεν pro πεποίηκ Dindorfius ex B. Ibidem C ἀπο- 
κνίσειεν. Vs. 3 κἂν Porsonus pro xat. Vs. 4 τι addidit Ca- 
sauborus. 
X (3, 138) 235 
Τὸ δέ 
ζῆν εἰπέ μοι τί ἐστί; B. τὸ πίνειν quu ἐγώ. 
δοᾷς παρὰ ῥείϑροισι χειμάρροις ὅσα 
δένδρων ἀεὶ τὴν νύκτα καὶ τὴν ἡμέραν 
βοέχεται μέγεϑος καὶ κάλλος οἷα γίνεται, 
τὰ δ᾽ ἀντιτείνονθ᾽ οἱονεὶ δίψαν τινά 
ἢ ξηρασίαν σχόντ᾽ αὐτόπρεμν᾽ ἀπόλλυται. 
Athenaeus I p. 22 f: ἡμῖν δὲ οὐ μόνον ὃ πνεύμων ἀπεξή- 


560 ANTIPHANES 


ρανται, κινδυνεύδι δὲ καὶ ἡ καρδία. xai vot “Ἀντιφάνης λέγει 
Τὸ δὲ rv xvÀ. Priora Hermannus ita corrigit τὸ δὲ ζῆν εἰπέ 
μοι J τί ἐστιν; B. 0 τι ἐστίν; τὸ πίνειν. — Vs. T σχόντ᾽ pro 
ἔχοντ᾽ Grotius. Ceterum Dindorfius, si Antiphanis hi versus sint, 
inde ab ὁρᾷς παρὰ ῥείϑροισαι — ἀπόλλυται certe ex alio loco 
quam praecedentia sumptos sibi videri dicit. — 
236 XI (3, 138. 139) 

Ἐξ Ἤλιδος μάγειρος, ἐξ “ἄργους λέβης, 

Φλιάσιος οἶνος, ἐκ Κορίνϑου στρώματα, 

ἰχϑῦς Σικυῶνος, Αἰγίου δ᾽ αὐλητρίδες, 

τυρὸς Σικελικός, 

μύρον ἐξ ᾿4“ϑηνῶν, ἐγχέλεις Βοιώτιαι. 

Athenaeus I p. 27 d: Ἀντιφάνης που ὃ χαρίεις τὰ ἐξ £xa- 
στης πόλεως ἰδιώματα οὕτω καταλέγει "EE ᾿Ἤλιδος μάγειρος 
κτλ. Partem loci affert Eustathius p. 974 54. 

237 XI (ὦ, 139) 

Κρύψαι, Φειδία, 
ἅπαντα τἄλλα τις δύναιτ᾽ ἂν πλὴν δυοῖν, 
οἶνόν τε πίνων εἰς ἔρωτά v^ ἐμπεσών. 
ἀμφότερα μηνύει γὰρ ἀπὸ τῶν βλεμμάτων 
καὶ τῶν λόγων ταῦϑ'᾽" ὥστε τοὺς ἀρνουμένους 
μάλιστα τούτους καταφανεῖς ποιεῖ. 

Athenaeus Il p. 38b: ᾿αἀντιφάνης Κρύψαι, Φειδία xi. 
Priora usque ad ἐμπεσών habet etiam Eustathius p. 1770 8. 
Vs.2 ἅπαντα VL πάντα BCD. — Vs. 5 ταῦϑ'᾽ BCD τ᾽ αὖ VL. 
Vs. 6 τούτους BCD ταῦτα VL, qui post καταφανεῖς addunt 
πολλοῖς. Schweighaeuserus καταφανεῖς αὑτοὺς ποιεῖν. 

238 XIII (3, 139) 

Οἴνῳ [δὲ δεῖ] τὸν οἶνον ξξελαύνειν, 
σάλσιγγι τὴν σάλπιγγα, τῷ κήρυκι τὸν βοῶντα, 
κόπῳ κύπον, ψόφῳ ψόφον, τριωβόλῳ δὲ πόρνην, 
αὐθαδίαν αὐθαδίᾳ, Καλλίστρατον μαγείρῳ, 
στάσιν στάσει, μάχη μάχην, ὑπωπίοις δὲ πύκτην, 
πόνῳ πόνον, δίκῃ δίκην, γυναικὶ τὴν γυναῖκα. 

Athenaeus Il p. 44a: ᾿Αντιφάνης δὲ Οἴνῳ τὸν οἶνον x1. 
Vs. 1 δὲ δεῖ addidit Elmsleius ad Aristoph. Acharn. 717. Vs.3 
κόπῳ κόπον, quod libri post ἐξελαύνειν habent, huc retraxil 
Elmsleius. Ante ψόφῳ VL habent καί. — Vs. 4 αὐθάδειαν ai- 
ϑαδείᾳ VL. Vs.5 libri μάχην μάχῃ. Correxit Elmsleius. ldem 
ys. 6 pro δίχην δίκῃ scripsit δίκῃ δίκην. 


ANTIPHANES 561 


XIV (8, 140) 289 
ἹΜεταλλάξαι διάφορα βρώματα — 
ἔσϑ' ἡδύ, καὶ τῶν πολλάκις ϑρυλουμένων 
διάμεστον ὄντα τὸ παραγεύσασϑαί τινος 
καινοῦ, παρέσχε διπλασίαν τὴν ἡδονήν. 

Athenaeus ΠῚ p. 454: μεταλλάξαι βρώματα διάφορα ἔσϑ᾽ 
ἡδὺ (φησὶν ᾿Αντιφάνης) καὶ τῶν κτλ. Vs. 1 libri βρώματα 
διάφορα.  Transposuit Casaubonus, qui initio versus addit τὸ 
γάρ. Vs.2 ante Dindorfium ϑρυλλουμένων. Vs. 4 libri καινοῦ" 
διτελασίαν παρέσχε τὴν ἡδονήν. Correxit Schweighaeuserus. 


XV (3, 140) 240 
"Ao, δὲ καὶ δὴ βακχίου παλαιγενοῦς 
ἀφρῷ σκιασϑὲν χρυσοκόλλητον δέπας 
μεστόν, κύκλῳ χορεῦον, ἕλκουσι γνάϑοις 
δλκοῖς ἀπαύστοις, παντελῶς ἐστραμμένον 
τἄνω χάτω δεικνύντες. 

Athenaeus XI p. 781 ἀ: Μένανδρος δέ πού φησι καὶ πο- 
τήριον τορνευτὸν καὶ τορευτά. ᾿ΑἸντιφάνης. “4λλοι δέ κτλ. 
Vs. 2 σκιασϑὲν pro σκεὰ καὶ Valckenarius ad Callimachi Eleg. 
p.258. Vs.4 ἐστραμμένον pro ἐστραμμένοις Villebrunius. 


XVI (3, 141) 241 
Athenaeus I p. 28 d: ἐπαινεῖται ὄντως ὃ "Ἀττικὸς κέραμος. 
Εὔβουλος δέ φησι “Κνίδια κεράμια, Σικελικὰ βατάνια, Mae- 
γαρικὰ πιϑάκνια ᾿ΑἸντιφανης δέ “Νᾶπυ Κύπριον, καὶ 
σκαμωνίας ὁπόν, κάρδαμον Μιλήσιον, κρόμμυον 
NauoSoqxtov, καυλὸν ἐκ Καρχηδόνος καὶ σίλφιον, 
ϑύμον Ὑμήττιον, ὀρίγανον Te»éóvov Hunc locum 
aliquanto emendatius scriptum Pollux VI 67 ex Eubuli Glauco 
altulit, cuius inter fragmenta eum posuimus. 


XVII XVIII (3, 141) 242. 243 
Ἐὰν μὲν ἄρα πέπερι φέρῃ vig πριάμενος, 
στρεβλοῦν γράφουσι τοῦτον ὡς κατάσχοπον .. 
Νῦν δεῖ περιόντα πέπερι καὶ καρπὸν βλίτου 
ζητεῖν. 

Athenaeus Il p. 66 d: ὅτι εἰς τὸ πρόπομα καὶ ταῦτα ἔνε-- 
βάλλοντο, πέπερι, φυλλίς, σμύρνα, κύπειρον, μύρον Αἰγύπτιον. 
᾿Αντιφάνης "Edy μὲν ἄρα — κατάσχοπον. πάλιν Νῦν δεῖ κτλ. 
Vs. 1 libri ἂν μὲν ἄρα πέπερί τις φέρῃ. Correxit Dindorfius. 
^ Comíci graeci 36 


5062 ANTIPHANES 


Vs. 2 CD γράφῃ pro γράφουσι, unde Schweighaeuserus suspi- 
catur γράφῃ σύ. Vs.9 ante Dindorfium “τεριεόντα. 


244 XIX (3, 142) 
Οὑτοσὶ δέ σοι 
τοῦ λευκοτάτου πάντων ἐλαίου Σαμιακοῦ 
ἔστιν μετρητής. 

Athenaeus II p. 66 f: Σαμιαχοῦ ἐλαίου μνημονεύει "Αντι- 
᾿φάνης ἢ «ἄἅλεξις Οὑτοσὶ δέ σοι κτλ. Fragmentum hoc ex 
"Yn»g petilum videtur, quae fabula ab aliis Alexidi ab aliis An- 
tiphani tribuebatur. 

245 XX (9, 142) 
"Ev νόσημα τοῦτ᾽ ἔχει" 
ἀεὶ γὰρ ὀξύπεινός ἐστι. ΒΒ. Θετταλὸν λέγεις 
κομιδῇ τὸν ἄνδρα. 

Athenaeus Il p. 47}: τὸ δὲ ὀξύπεινος παρὰ Διφίλῳ. .. 

καὶ ᾿Αντιφάνης Ἕν νόσημα κτλ. 


248 XXI (3, 143) 
Νήντας, σχαδόνας, κάρυ᾽ ἐντφαγεῖν, (9, ἐγκρίδας, 
ῥαφανῖδας ἀπλύτους, γογγυλίδας, χόνδρον, μέλι. 
Athenaeus ÍI p. ὅ6 6: ὅτε δὲ τὸ ἄπλυτοε ἐπὶ τῶν δαφανί- 
δων ἀκούειν δεῖ οὐκ ini τῶν σηπιῶν, δηλοῖ ᾿Αἰντεφάνης γρᾶ- 
φων Νήττας, σχαδόνας κτλ. Vs. 1 ἐντραγεῖν pro ἐντρώγειν 
Schweighaeuserus. 
" XXI (2, 143) 
| "Ἀεὶ δὲ πρὸς ἸΠούσαισι καὶ λόγοις πάρει, 
ὅπου τε σοφίας ἔργον ξξετάζεται. 
Athenaeus 1 p.3b: διόπερ ἐκεῖνα τῶν ᾿Αντιφάνους ἐρεῖ 
τις elg αὐτόν (Ptolemaeum Philadelphum) 245i δὲ πρὸς MoV- 
σαισι κτλ. Vs. 2 τε add. VL om. BCD, rectius fortasse vi. 


218. 249 XXII XXIVa (3, 143) 
Biog ϑεῶν γάρ ἔστιν ὅταν ἔχης ποϑέν 
τἀλλότρια δειπνεῖν μὴ προσέχων λογίσμασιν. 
ἹΜακάριος ὃ βίος" δεῖ μὴ ἀεὶ καινὸν πόρον 
εὑρεῖν ὅπως μάσημα ταῖς γνάϑοις ἔχω. 

Athenaeus 1 p.84: ᾿Αντιφάνης δέ φησι Βίος ϑεῶν — 
λογίσμασιν. καὶ πάλιν ἸΠακάριος ὃ βίος κτλ. Vs. 9 libri 
μακάριος ᾧ βίος ᾧ δεῖ μ᾽ ἀεί, quod corrigere tentavi. Vs. 4 
libri εὑρίσκειν ὥς. Casaubonus εὑρεῖν ποϑ᾽, ὡς. Scripsi εὗ- 
ρεῖν ὅπως. Dobraeus δεῖ δ᾽ ἀεὶ καινὸν πόρον | εὑρεῖν 8i, ὡς. 





ANTIPHANES 503 


XXIVb (5, 80) 250 

Athenaeus I p. 8 e: ὅτε εὸ μονοφαγεῖν ἐστιν ἐν χρήσει τοῖς 
σεαλαιοῖς. ᾿Αντιφάνης Movogaysig ἤδη τι καὶ βλά- 
Ttt εις ἐμέ. 

XXV XXVI (3, 144) 251. 252 
"ousto» ἐν 00 . . ὃ μάγειρος ποιεῖ. 
Συναχρατίσασϑαι πῶς ἔχεις μετ᾽ ἐμοῦ; 

Athenaeus I p. 11 c de prandio quod ἄριστον Homerus di- 
cit: λέγει δὲ τὸ πρωινὸν ἔμβρωμα, ὃ ἡμεῖς ἀκρατισμὸν xa- 
λοῦμεν, διὰ τὸ ἐν ἀκράτῳ βρέχειν καὶ προσίεσθαι ψωμούς, 
ὡς ᾿Αντιφάνης “ἄριστον... . . ποιεῖ, εἶτ᾽ ἐπάγει Συνακρατί- 
σασϑαι κελ. 

XXVII (3, 144) 253 
Οὐδ᾽ ἦψεν χρέα 
οὐδ᾽ ἐγκέφαλον, ovra δὲ καὶ τὰς κοιλίας" 
οὕτω σφόδρ᾽, ἦν ἀρχαῖος. 

Athenaeus I p. 12 b: παρδτίϑεντο δὲ (spud Homerum) οὗ 
μὲν ἄρτοι σὺν τοῖς xavoic, τὰ δὲ δεῖπνα κρέα μόνον ἦν ὀπετά. 
* Zuuóv δὲ οὐκ ἐποίει Ὅμηρος ϑύων βοῦς, οὐδ᾽ ἦψεν κρέα 
— οὕτω σφόδρ᾽ ἦν ἀρχαῖος." ᾿ΑἸντιφάνης φησί. 

ΧΧΥ͂ΠΙ (8, 144) 254 
Ἔστιν ὄψον χρηστόν, ἐπαγωγὸν πάνυ, 
olvóg ve Θάσιος καὶ μύρον καὶ στέμματα" 
ἐν πλησμονῇ γὰρ Κύπρις, ἐν δὲ τοῖς κακῶς 
πράττουσιν οὐκ ἔνεστιν ᾿Αφροδίτη βροτοῖς. 

Athenaeus I p. 2811 de variis vini generibus agens: ᾿άντι- 
φάνης Ἔστιν ὕψον κτλ. Vs. 1 lacobsius πάρεστιν. Vs. 8. Κύ- 
στρὲς prima longa dixit ut in parodia versus Euripidei. cf. mon. 
159. Vs. 4 libri πράσσουσιν. 


XXIX (3, 145) 255 
Zusgdvoug ἐνεγκεῖν δεῦρο τῶν χρηστῶν δύο, 
καὶ δᾷδα χρηστὴν ἡμμένην χρησεῷ πυρί. 

Athenaeus XV p. 686b: κἀγὼ δ᾽ ἐπὶ τούτοις τοῦ λέγειν 
ἤδη παύσομαι τὸ τήμερον, παραχωρῶ τε τὸν περὶ τῶν μύρων 
λόγον τοῖς βουλομένοις διεξέρχεσθαί τι τῷ τε παιδὲ προστάτ.-- 
των (προστάττω) àni τῇ σεεφανηφόρῳ ταύτῃ μου διαλέξει, 
καφὰ τὸν ᾿Αντιφάνη, Σεεφάνους ἐνεγκεῖν κτλ. lta enim legen 
dum videtur. Vulgo κατὰ τὸν ““ντιφάνους ἐνεγκεῖν «14, Schweig- 
heeuserus et Dindorfius post ᾿“γειφάνους lacunam indicaret, 
Vocetm gregu»ovg excidisse vidit iam Casaubonus. 

96 * 





564 ANTIPHANES 


250 XXX ὦ, 145) 
' Máéh, πέρδικες, 
φάτται, νῆτται, χῆνας, ψᾶρες, 
χίττα, κολοιός, κόψιχος, ὄρτυξ, - 
ὕρνις ϑήλεια. 
Athenaeus ID p. 65 e: ᾿ντιφάνης δὲ καὶ Ψᾶρας ἐν τοῖς 
βρώμασι καταλέγει MéA, πέρδικες κελ. 


251. 258 XXXI XXXH (3, 146) 
Τί φής; . . . ἐνθάδ᾽ οἴσεις τε καταφαγεῖν 
ἐπὶ τὴν ϑύραν, εἶϑ᾽ ὥσπερ οἱ πτωχοὶ χαμαΐ 
ἐνθάδ᾽ ἔδομαι . . . καί τις ὄψεται; 
| Ἑὐτρέπιξζε 
ψυκτῇρα, λεκάνην, τριπόδιον, ποτήριον, 
χύτραν, ϑυείαν, κάκκαβον, ζωμήρυσιν. 

Athenaeus II p. 163 ed. Dind. ᾿“ντιφάνης Τί φής; — xai 
vic ὄψεται. . ὃ αὐτὸς Εὐτρέπιξζε ψυχτῆρα κτλ. Vs. i.i for- 
tesse delendum. Vs. 4 Koppiersius εὐτρέπεζε δή. Vs. 5 ποτή- 
pio» Rubnkenius: codex πόξερον. Th. Bergkius πτερόν. 


259 | XXXIII (3, 146) 
Συνεχῶς γὰρ ἐμπιπλάμενος ἀμελὴς γίνεται 
ἄνϑρωπος, ὑποπίνων δὲ πάνυ φροντιστικός. 
Alhenaeus II p. 40 c: συνεχῶς μὲν γὰρ ἐμπιπλάμενος à »- 
ϑρωπὸος ἀμελὴς γίγνεται, ὑποπίνων δὲ πάνυ φροντιστικός. 
ΣΑνκτιφάνης φησίν. Correxi haec, 


360 — | XXXIV (3, 147) 
ts Συναγαγών 
τρεῖς ὄντας εἰς τρίκλινον ὑμᾶς. 
Athenaeus II p. 47: xai τρίκλενου οἶκοι καὶ τετράκλενοι 
καὶ ἑπτάκλινοι καὶ ἐγνεάκλινοι καὶ κατὰ τοὺς ἑξῆς ἀριϑμοὺς 
ἦσαν παρὰ τοῖς παλαιοῖς. ᾿Αντιφάνης Συναγαγὼν κτλ. 


281 XXXV (3, 147) 

] 4i γὰρ φαγόντας δαψιλῶς βρέχειν. 

. " Athenaeus I p.23 et Eustath. ad Iliad: p. 890 49: εἴρηται 
δὲ τὸ βρέχειν καὶ ἐπὶ τοῦ πίνειν. ᾿Αγτιφάγῃς Δεῖ γὰρ wsi. 
Seribendum videtur βῥέχεσϑαι, ut versus sit tétrameter duobus 
pedibus minor. Nisi forte locus luxatus est et ita fere redinie- 
grandus δεῖ γὰρ φαγόντας δαψελῶς τὸν πλεύμονα | βρέχειν. 


^ 





ANTIPRANES 565 


XXXVI (3, 147) - 
Ἐπεὶ δ᾽ δ' τρίπους 9095, κατὰ χειρῶν τ᾿ εἴχομεν. 

Athenaeus Ἵἰ p. 49b de tripodum in conviviis usu dicens: 

f vvtpdvno Ἐπεὶ δ᾽ ὁ τρίπους xvÀ. Forsan χειρῶν ἐχέομεν. 

Ita Eustathius p. 740 16: παράγει (Athenaeus) καὶ V «Αντιφάνην 

εἰπόντα ᾿Επεὶ δ᾽ ὃ τρίπους ἤρϑη, τουτέστιν ἡ τράπεζα, κατὰ 

χειρῶν ἐχέομεν, ἢ ἤγουν ἐνιπτόμεϑα. Dindorfius edidit. ἐπεὶ δ᾽ ὃ 
τοίπους ἤρϑη κατὰ χειρῶν τ᾽ ἐχέομεν. 


XXXVII. (3, . 148) 268 

? dorágayog ἐπηγλαΐζετ᾽, ὥὄχρος ἐξήνϑηκέ τις. 
Athenaeus l[ p. 63 a: L4vrigpa»gg δὲ διὰ 7090 πὶ φησὶν 
ἄσπάραγον 4fanogeyog κτλ. LibrizyAciGev. Correxit Porsonus. 


. XXXVII. (3, 148) | 264 
Athenaeus XIV p. 644 f: "unc: πλακοῦντος γένος. "Αντι- 
φάνης d unvec, ἄμυλοι.. 


XXXIX (3, 148) | 265 
Ὁ μηδὲν ἀδικῶν οὐδενὸς δεῖται νόμου. 

Stobaeus Floril. IX 16 cum lemmate ᾿ντιφάνους, υἱ recle 

Α et Voss. At Trinc. 4vzigówrog. Antiphani tribuit eliam Ar- 
senius Ion. p. 128. Pro οὐδενὸς A habet οὐϑενός. 


XL (39, 148) 266 
Τὰ πονηρὰ κέρδη τὰς μὲν ἡδονὰς ἔχει 
μικράς, ἔπειτα δ᾽ ὕστερον λύπας μακράς.᾿ 
Stobaeus Floril. X 22. Hic etiam Antiphontis nomen ad-- 
scriptum habet Trinc. Vs.2 Voss. Α et Trinc. εἶτα δ᾽ ὕστερον 
τὰς λύπας μακράς. Habet etiam Maximus XLI p. 64. 


XLI (3, 148) 267. 
Ὥς δυστυχεῖς, ὅσοισι τοῦ κέρδους χάριν 
ἐπίπροσϑε ταἰσχρὰ φαίνετ᾽ εἶναι τῶν καλῶν. 
ἐπισκοτεῖ γὰρ τῷ φρονεῖν τὸ λαμβάνειν. 
Stobaeus Flori. XVI 12, ubi Trinc. “Αντιφῶντος. Vs. 1 
ὡς Geisf. ex Α pro vulgato ὦ. 


XLl (8, 148) 268 
Εἰ. ϑνητὸς εἶ βέλτιστε, ϑνητὰ καὶ φρόνει. 
Stobaeus Flori. XXI 4, ubi Trinc. “ντιφῶντος. Habet 
eliam Maximus LXXX p. 158. 





960 ANTIPHANES 


269 XLI b (δ, 149) 
Τὸ μὴ συνειδέναι γὰρ αὑτοῦ τῷ βίῳ 
ἀδίκημα μηδὲν ἡδονὴν πολλὴν ἔχει. 
Stobaeus Flori. XXIV 7, ubi Trinc. χἀνειφῶν, — Vs. 1 lege- 
batur αὐτοῦ. 
210 XLII (3, 149) 
Ζέσποιν᾽, ὅταν τις ὀμνύοντος καταφρονῇ, 
ᾧ μὴ σύνοιδε πρότερον ἐπιωρκηκότε, 
οὗτος καταφρονεῖν τῶν ϑεῶν ἐμοὶ δοκεῖ 
xci πρότερον ὀμόσας αὐτὸς ἐπιωρκηκέναι. 
Stobaeus Floril. XXVII 5. Vs. 2 ante Gaisfordum ἐπεορκη- 
κότι οἱ vs. 4 ἐπιορκηκέναι. 


271 XLIV (3, 149) 

Ὃ διδοὺς τὸν ὅρκον τῷ πονηρῷ μαίνεται" 

τοὐναντίον γὰρ νῦν ποιοῦσιν ot ϑεοί. 

ἐὰν ἐπιορκήσῃ τις, αὐτὸς εὐθέως 

0 διδοὺς τὸν ὅρκον ἐγένετ᾽ ἐμβρόντητος, ὡς 

οἶμαι δικαίως, ὅτι πεπίστευκέν τινι. 

Stobaeus Floril. XXVII 8, ubi Trinc. à4vriguovrog. Ys. 8 

αὐτοὺς À. Vs. 4 διδοὺς pro vulgato δοὺς A. [n fine versus 
ὡς addidit Gaisfordus. Salmasius scribebat ἐμβροντήσιμος. 


272 XLV ὦ, 149) 
Τῆς ἐπιμελείας δοῦλα πάντα γίνεται. 
Stobaeus Floril. XXIX 51. ef. mon. 494. 


^ XLVI (3, 149) 
Οὐκ ἔσειν οὐδὲν λεγόμενον μακρῶς, ὅτε 
ὃ λέγων ὑποτάττει τοῖς λόγοις τὰ πράγματα. 
Stobaeus Floril. XXXIV 4, ubi Trinc. ᾿ἀντιλόχου. Gesnerus 
"Antilochi alias Antiphanis". Pro ὅτε malim Ora» et deinde 
ὑποτάττῃ. 
214 XLV] (3, 150) 
Τρόπος δίκαιος κτῆμα τιμιώτατον. 
Stobaeus Flori. XXXVII 13 et Arsenius Ion. p. 129. 


275 XLVII (3, 150) 
Ἐπεὶ γὰρ ἀποϑγήσκδιν ἀνάγχῃ yivevan, 
τὸ προῖχ ἀποϑανεῖν ἐστι φαγερὰ ζημία. 
Stobaeus Floril. LI 18. 








ANTIPHANES | 567 


XLIX (3, 150) T 
Τίς à οὐχὲ S9avdvov μισϑοφόρος, ὦ φιλκάτη, 
ὃς ἕνεκα τοῦ ζῆν ἔρχετ᾽ ἀποθανούμενος; 

Stobaeus Floril. LIII.9. Versu primo μεισϑοφόρων Α. Voss. 
Trinc. μισϑοφόρος Grotius. lacobsius τέ δ᾽; οὐχὲ ϑανάτῳ 
᾿μεσϑοφορῶν ὀφείλεται, ὃς xtA. 

L (3,150) 27 
Δούλῳ γὰρ οἶμαι πατρίδος ἐστερημένῳ 
χρηστὸς γενόμενός ἔστι δεσπότης πατρίς. 

Stobaeus Flori. LXII 9. Vs. 1 ΑΒ δούλῳ et vs. 2 δ᾽ ἔπος 

σεατρίδος pro δεσπότης πατρίς. 


LI (3, 150) 218 
Eti φησι τοὺς ἐρῶντας οὐχὶ νοῦν ἔχειν, 
ἢ πού tic ἔστι τοὺς τρόπους ἀβέλτερος. 
εἰ γὰρ ἀφέλοι τις τοῦ βίου τὰς ἡδονάς, 
καταλείπετ᾽ οὐδὲν ἕτερον ἢ τεϑνηκέναι. 

Stobaeus Floril.'LXIII 12. Vs. 1 εἴ είς φησι vulgo. Gesneri 
margo εἰ τοὺς ἐρῶντάς φησί vig νοῦν οὐκ ἔχειν.  Alhenaeus 
XIII p. 563a, ubi iidem hi versus ex Theophili Philaulo afferun- 
tur, τίς φησι τοὺς ἐρῶντας κτλ. Correxit H. lacobi. Vs. 4 Voss. 
καταλείποιτ᾽. bid. Athenaeus οὐδὲν ἄλλο πλὴν τεϑνηκέναι. 


᾿ LH (3, 151) 279 
Qc ἔστι τὸ γαμεῖν ἔσχατον τοῦ δυστυχεῖν. 
Stobaeus Floril. LXVIII 27 et Arsenius Ion. p. 130. Cod. À 
τοῦ γαμεῖν ei τὸ δυστυχεῖν. 


LII ὦ, 151) 280 
Οὐκ ἔστιν οὐδὲν βαρύτερον τῶν φορτίων 
ὄντως γυναικὸς προῖκα πολλὴν φερομένης. 
Stobaeus Floril. LXXII 9. Vs.2 pro ὄντως forsan πάντων, 
AÁpmd Arsenium, annotante Gaisfordo, hic versus ita scriptus 
exht: γυναικός, εἶ μὴ τὰς φρένας καλὰς ἔχῃ. 


LIV (3, 151) 281 
Ἐγὼ γυναικὶ δ᾽ ἕν τι πιστεύω μόνον, 
ἐπὰν ἀποϑάνῃ μὴ βιώσεσθαι πάλιν, 
và δ᾽ ἀλλ ἀπιστῶ πάνϑ᾽ ἕως ἂν ἀποϑάνῃ. 
itobaeus Flori. LXXIII 48.  Trinc. 4vrtgovov. 


568 ANTIPHANES 


282 LV (3,1 91) 
᾿Οφϑαλμιῶν ἄνϑρωπος ἰσχυρῶς, χάχα 
πάμπολλα πάσχων, ἕν ἀγαϑὸν πᾶσχει μόνον, 
ὅτε οὐχ ὁρᾷ γυναῖκα τοῦτον τὸν χρόνον. 
Stobaeus Floril. LXXIII 52 et Arsenius Ion. p. 129. Vs. 3 
Scripsi ovt pro or. Voss. ὅταν. 


23 LVI (8, 151) 
M χρώμασιν τὸ σῶμα λαμπρύνειν 9éÀe, 
ἔργοις δὲ καϑαροῖς καὶ τρόποις τὴν καρδίαν. 
Stobaeus Floril. LXXIV 3. Vs. 1 libri δμμασιν. — Gesnerus 
et Grotius χρώμασιν. 
284 LVH (3$, 151) 
Τί φής; λαϑεῖν ζητῶν τι πρὸς γυναῖκ ἄρα 
ἐρεῖς τὸ πρᾶγμα; καὶ τί τοῦτο διαφέρει 
ἢ πᾶσι τοῖς κήρυξιν ἐν ἀγορᾷ φράσαι; 
Stobaeus Floril. LXXIV 9. Vs. 1 addidi ἄρα. Possis eliam 
cv, ut voluit Tacobsius. Porsonus πρὸς γυναῖκ᾽ δρεῖς | τὸ πρᾶ- 


juo; xai τί τοῦτο διαφέρειν οἴει | 7) πᾶσι κτλ. — Vs. 2 B habel 
τοῦτο λίαν διαφέρει. 


285—287 LVHl a. b. ὁ (3, 152) 
Ὅστις δ᾽ ἐρυϑριᾷ τηλικοῦτος Ov ἔτι 
πρὸς τοὺς ξδαυτοῦ γονέας, οὐκ ἔστεν κακός. 
Ὅστις γὰρ ὁμόλογόν vL μὴ ποιεῖ πατρὶ, 
πάντων ἂν οὗτος κατεφρόνησε τῶν ϑεῶν. 
Τοῦ γὰρ πατρὸς κρατεῖν μὲν αἰσχύνην φέρει, 
ἡσσημένῳ δὲ δόξα νικητήριος. 

Stobaeus Floril. LXXIX 7. "Tria in unum locum fragmenta 
coniuncta sunt. Vs. 3 ὁμολογῶν Α et margo Gesn. [Ibidem 
Α ποιῇ. Vs. 5 et 6 a reliquis separavit Grotius. In A versu 
sexto Philemonis nomen adscriptum est. Si Antiphanis aliuse 
comici versus sunt, ἡττημένῳ scribendum est. Sed videnlr 
tragici poetae esse. 

288 LIX (3, 152) 
Υἱῷ yàg ἀγαπητῷ τι πράττων πρὸς χάριν 
ἔρανον ἐμαυτῷ τοῦτον οἴομαι φέρειν. 

Stobaeus Floril. LXXXIII 19. 


289 LX G, 192. 153) 
ΕΣ " ἔστι λῆρος παντὰ πρὸς τὸ χρυσίον" 
μόνου γὰρ αὐτοῦ διαμένειν εἴωϑ' ἀεί 





ANTIPHANES 569 


τὸ χρῶμα ταὐτό" τῶν φίλων δὲ τοὺς τρόπους 
οὐδόποϑ'᾽ ὁμοίως ζωγραφοῦσιν αἱ, τύχαι. 

5 πλοῦτος δὲ βάσανός ἐστιν ἀνθρώπου τρόπων. 
ὅταν εὐπορῶν γὰρ αἰσχρὰ πράττῃ πράγματα, 
τὶ τοῦτον ἀπορήσαντ᾽ ἂν οὐκ οἴεε ποιεῖν; 

. Blobaeus Flori. XCI 14 et Arsenius Ion. p. 129. Vs.2 
μόνου γὰρ αὐτοῦ ex À receptum pro vulgato μόνον γὰρ ἀεί. 
Vs. 3 ταὐτὸ pro δ᾽ αὐτὸ B. Vs. 5 ex B enotatum est ἀνϑρώ- 
σεέοις. Vs. 6 post αἰσχρὰ A inferl vig, quo vix carere licet. 
Verum videtar quod habet Stobaeus Floril. II 23, ubi duo postremi 
huius fragmenti versus iterum leguntur, sed omisso auctoris no- 
mine, quod unus in margine adscripsit Gesnerus. [bi igitur ita 
scriplum est Ora» εὐπορῶν τις αἰσχρὰ κτλ. Neque aliter An- 
tonius Mel. Serm. Il p. 7 27 ed. Gesn. qui eosdem hos duo 
versus servavit addito Antiphanis nomine. Credo autem hos 
duo versus a reliquis esse separandos. Ac fortasse ne quintus 
quidem cum prioribus cohaeret, ita ut tria diversi loci fra- 
gimenta in unum coniuncta esse videantur. Vs. 7 τοῦτο Α et 
Trinc. τούτων Voss. ποεῖν pro ποιεῖν Trinc. Apud Stob. Flor. 
II 3 versus ita scriptus legitur τί τοῦτον ἀπορήσαντα πράξειν 
προσδοκᾷς; 

LXIa (3, 153) 290 
Ὁ δὲ πλοῦτος ἡμᾶς, καϑάπερ ἰατρὸς κακός, 
πάντας βλέποντας παραλαβὼν τυφλοὺς ποιεῖ. 

Stobaeus Floril. XCIII 20 et Arsenius Ion. p. 129, "Trinc. 
IMoistoqdvovc.  Antiphanis esse docet eliam Clemens Alex, 
Strom. IV p. 574 P.: ἔμπαλιν δὲ ᾿Αντιφάνης ὃ κωμικός, ὃ πλοῦ- 
τος, φησί, πλέον ϑατέρον βλέποντας παραλαβὼν τυφλοὺς 
ποιεῖ. Qui apud Stobaeum et Arsenium his praemittuntur duo 
versus, non Antiphanis sunt, sed Menandri, cuius vide Fragm. inc; 
LXXXLI  Vs.2 Clementis ductu scripsi πάντας βλέποντας ma- 
ραλαβὼν τυφλοὺς ποιεῖ. Stobaeus τυφλοὺς βλέποντας παρα- 
λαβὼν πάντας ποιεῖ. Nisi forte praestat: πλέον τὸ ϑατέρου 
βλέποντας παραλαβών | τυφλοὺς ποιεῖ. 


LXll a. b. (5, 80) 291. 292 
“Ἵπανϑ' ὃ λιμὸς γλυκέα πλὴν αὑτοῦ ποιεῖ. 
πενία γάρ ἐστιν ἡ τρόπων διδάσκαλος. 


Stobaeus Floril. XCV 1. 


570 ANTIPHANES 


293 LXIl| c (3, 154) 
Καλῶς πένεσϑαι μᾶλλον ἢ πλουτεῖν xaxd: 
τὸ μὲν γὰρ ἔλεον τὸ δ᾽ ἐπιτίμησιν φέρδι. 
Stobaeus Floril. XCVII 1. ^Omittit Trincavellus. Antiphani 
tribuit eliam Arsenius Ion. p. 138. Vs. 1 est in monost. 300. 


294 LXWI (3, 154) 
ψυχὴν ἔχειν δεῖ πλουσίαν" τὰ δὲ χρήματα 
ταῦτ᾽ ἔστιν ὄψις, παραπέτασμα τοῦ βίου. 
Stobaeus Floril. XCIII 1. V. notas ad Menandri Fragm. inc. 
CLXXV et Alexidis inc. XLI. 


295 LXIV (32, 154) 
"tiny μανίας ὁμότοιχος εἶναί μοι δοκεῖ. 
Stobaeus Floril. XCIX 27. ΑΒ ὁμόστοιχος. 


296 LXV (3, 154) 
Οἴμοι τάλας, ὡς ἄδικον ὅταν 7) μὲν εὐχὴ 
λίπῃ τινὸς τὴν τάξιν, Ó δὲ τρόπος μένῃ. 
Stobaeus Floril. CVII ὅ.  Omittit Trincavellus. Vs. 2 vulgo 
μένει. Cod. Α μένη. 


297. 298 LXVI ΤΧΥ (3, 155) 
Τὰ τύχης φέρειν δεῖ γνησίως τὸν εὐγενῆ. 
Τὸ μὲν ἀτυχῆσαι παντὸρ εἶναί μοι δοκεῖ, 
ἀνδρὸς δ᾽ ἐνεγκεῖν ἀτυχίαν ὀρϑῷ τρόπῳ. 

Stobaeus Floril. CVIII 29. Distinxi haec in duo fragmenta. 
Vs. 1 cod. B τὰ τῆς τύχης. Forsan τἀπὸ τῆς τύχης. lbidem 
γνησίως pro vulgato ἠπίως lacobsius ex Menandri loco p. 71 
ed. maior. Pro εὐγενῆ Trinc. εὐμενῆ. Vs. 3 ante Grolium 
ὀρθοῦ τρόπου, quod retinens Halmius Lect. Stob. p. 56 corr. 
πράως pro ἀνδρός. 

299 LXVII (3, 155) 
Zgodg ἐστὶν ἡμῶν ὃ βίος οἴνῳ προσφερής" 
ὅταν ἢ τὸ λοιπὸν μικρόν, ὅξος γίνεται. 
πρὸς γὰρ τὸ γῆρας ὥσπερ ἐργαστήριον 
ἅπαντα τἀνθρώπεια προσφοιτᾷ κακά. 

Stobaeus Floril. CXVI 13. 14. Coniunxi haec ad unum fta- 
gmenium. Vs. 1 vulgo Σφόδρα | τί ἔστιν, quod correxi. Tum 
ἡμῶν ὃ βίος pro ὃ βίος ἡμῶν praebuit cod. A. — Vs. 3 et 4 
habet etiam Arsenius Ion. p. 129. 





ANTIPHANES 911 


LXVI] a (2, 247) 300 
Ὡνεέδισάς μοι γῆρας ὡς κακὸν μέγα, 
οὗ μὴ τυχόντι ϑάνατός ἐσϑ᾽ ἡ ζημία, 
οὗ πάντες ἐπιϑυμοῦμεν, ἂν δ᾽ ἔλϑη ποτέ, 
ἀνιώμεϑ'" οὕτως ἐσμὲν ἀχάριστοι φύσει. 
Stobaeus Flori. CXV 9 cum lemmate Κράτητος ἐξ Ἰάντι- 
ἄνους. Vs. 2 libri ᾧ. Gesnerus οὗ 
LXIX (3, 155) 304 
Τὸ γῆρας ὥσπερ βωμός ἐστι τῶν καχῶν", 
πάντ᾽ ἐστ᾽ ἰδεῖν εἰς τοῦτο καταπεφευγότα. 
Stobaeus Floril. CXVI 15 et Arsenius Ion. p. 130, qui post 
ἐδεῖν inserit γάρ. 
LXX (8, 155) 388 
Ὦ γῆρας, ὡς ἅπασι τοῖς ζητοῦσί σε 
ψέγειν ἀφορμὰς παραδίδως τοῦ πράγματος. 
Stobaeus Floril. CXVI 16. Vs. 2 B Aéyew pro Ψέγειν. 
LXXI (3, 156) - 
Οὐδεὶς τὰ πατρῷα πω γέρων κατεδήδοκεν, 
ἀλλ οὐδὲ κατεμώρανεν, οὐδ᾽ ἐλύσατο 
σοῤνέδιον, οὐδὲ ϑυροχοπῶν ὦφλεν δίκην. 
οὕτω τὸ γῆρας σωφρονοῦν οὐκ εὐτυχεῖ. 
Stobaeus Floril CXYI 26.  Antiphanis nomen ex codd. ad- 


didit Gaisfordus. 
LXXI (3, 156) 304 


Μάλιστα δ᾽ ἐκπλήττει ue τῶν συνειδότων 
ὃ χρόνος, ὃν ἀεὶ λανϑάνειν ἀμηχανῶ. 
Stobaeus Eclog. phys. I p. 224 Heer. Vs. 1 μὲ ἃ Cantero 
omissum Heerenius addidit ex codd. 


LXXII (3, 156) 305 
Τὸ γὰρ πεπαιδεῦσϑαι, μόνον ἂν τις τοῦτ᾽ ἔχῃ, 
ἀληϑές ἔστι καὶ τὸ τῶν ἀδικημάτων 
μὴ λαμβάνειν τὰς ἀξίας τιμωρίας, 
ἑλεῖν δὲ πάντως. 

Appendix Flor. Stobaei Gaisford. IV p. 401 Lips. Vs. 1 
legebatur ἔχοι. Vs. 2 τῶν addidisse videtur Gaisfordus. Cetera 
H. lacobi ita corrigit ἀληϑές ἐστι, κἀπὸ τῶν ἀδικημάτων. 

LXXIV (8, 156) ^ 5 
᾿Εχϑὲς μετὰ πέντ᾽ Pnuvov, ἡμέραν τρίτην 
μεϑ᾽ énvd 


512 ' ANTIPRHANES 


Zonaras p. 1745: τρίτην ἡμέραν χρὴ λέγειν, οὐχὶ τρεῖς 
ἡμέρας — ᾿Αντιφῶν "Ey92c κτλ. Antiphanis nomen reponendum 
fuisse monui Curis crit. p. 19. 


307 LXxV (3, 156) 
Mà γῆν, uà κρήνας, μὰ ποταμούς, μὰ νάματα. 
Plutarchus V. dec. Orat. p. 845 b: ὡς κωμῳδηϑῆναι αὐτὸν 
(Demosthenem) ὑπὸ Mrrugévovg καὶ TiuoxAéovg Mà γῆν κτλ. 
V. ad Timoclis fragm. inc. IV. 


308 LXXVI (3, 157) 
Περίνησα καὶ περίλευκα καὶ πεντέχτενα. 
Pollux VII 52: “Ἀντιφάνης δέ πού φησι Περίνησα καὶ πε- 
οέλευκα καὶ πεντέχτενα. 


309—312 LXXVII—LXXX (3, 157) 

Pollux II 13: yegovveiau παλαῖστραι παρὰ "Αριστο- 
φάνει (fr. 121). MS Falck. ᾿ντιφάνει. Idem Υ 98: xai τριοπὶς 
δὲ ὅρμου εἶδος . . . καὶ ὡς ᾿Αντιφάνης, κάϑημα. ἐκάλουν 
δὲ αὐτὸ καὶ καϑετῆρα. H. Stephanus xa9euo. ^ Hesychius, 
Aiyéviov: χιτῶνος εἶδος ὑπὸ ᾿Αντιφάνους. Phrynichus 
Ecl. p. 333: ἐπέτοκος ἡ γυνὴ ἀδοκίμως εἶπεν ᾿Αντιφάγης ὃ 
χωμῳδός, δέον ἐπίτεξ εἰπεῖν. 


313—316 LXXXI — LXXXIV (8, 158) 

Antiíatticista p. 96 12. ᾿Επισταάτης: ἀντὶ τοῦ διδάσκαλος 
ὁμολογουμένως ᾿Αντιφάνης. — Idem p. 98 15. Ἤϑη: πληϑυν- 
τικῶς φασὶ μὴ δεῖν λέγειν, ἀλλ' ἑνικῶς. ἀλλ᾽ Myrigpavgc εἶπε 
πληϑυντικῶς. ^ ldem p. 112 24. Πτωχεύειν: ov τὸ ἐπαι- 
τεῖν ἀλλὰ τὸ πένεσθαι. ᾿Αντιφάνης. — Idem p. 146 11. Χρή- 
σασϑαι: ἀντὶ τοῦ δανείσασϑαι. ᾿Αντιφάνης. 


317—319 LXXXV —LXXXVII. (3, 158. 159) 

Grammat. Bekkeri p. 405 32. 44v 0óxacov (leg. ἀνώγεων): 
τὸ ὑπερῷον οἴκημα. Ἐενοφῶν à» Κύρου ἀναβάσει (V 4 29) 
καὶ τῶν κωμῳδοποιῶν ot περὲ ᾿Αντιφάνην. Eadem Suidas s. v. 
ἀνώγεων, ubi legitur ᾿Ζριστοφάνην. — ldem p. 443 22. Χ4,- 
δεύειν παρ᾽ ᾿Αντιφάγδι μόνῳ" x τοῦ ἐναντίου δὲ ἄρδειν, 
οὐκ ἀρδεύειν, λέγουσιν. Pro ἀρδεύειν Lobeckius ad Phrynich. 
p. 763 corrigit ἀρδείαν. ^ Idem p. 427 9. “ποδικεῖν: ἀντὶ 
v0) ἀπολογεῖσθαι. οὕτως ᾿Αντιφάνης. Ruhnkenius de Antiph. 
p. 248 non ᾿ἄντεφάνης, sed 4vripo» in codice legit. Antiphanis 
nomen habet etiam Suidas s. v. ἀποδικεῖν. ' 








ANTIPHANES 919 


LXXXVIII — XCI (3, 159) 390--323 
Phoüus, Κύδαροιυ: πλοιάρια ἄττα. παρ᾽ ᾿Αντεφάνδι τὸ 
ὄνομα. ldem Συνέλκειν τὰς ὀφρῦς: ἀντὶ τοῦ συνάγειν. 
οὕτως :Αντιφάνης. Hoc ipsum, συνάγειν ὀφρῦς, dixit Antiphanes 
Philotheb. II. ' Idem Τρίτῳ καὶ τετάρτῳ ἔτει: ἀντὶ τοῦ 
σχερὸ τριῶν καὶ τεσσάρων ἐτῶν. οὕτως ᾿Αντιφάνης. Cod. ἀν- 
τεφα. Porsonus ᾿ντιφῶν. Suidas s. v. τρίτῳ, ubi eadem le- 
guntur, ᾿“ντιφάνης.Ό. — ldem Ὑπέρχολος γενόμενος: ἀντὶ 
τοῦ ὑπεραγανακτήσας. οὕτως ᾿Αντιφάνης. Eadem Suidas s. v. 
ὑπέρχολος.  Omisso Antiphanis nomine habet etiam Antiattic. 
p. 115 2. 
XCI XCII (3, 159) 324. 325 
Suidas, “Ζλουργιαΐον: ἀντὶ τοῦ ἁλουργές. οὕτως Mvri- 
φάνης. Eadem Grammat. Bekkeri p. 380 14, ubi editur tei- 
στοφάνης. Idem μαρευρήτους: ἀντὶ τοῦ ἀμαρτύρους. 
οὕτως “αντιφάνης, Eadem Zoneres p. 141. ! 


XCIV (ῶ, 160) ες 826 
Eustathius ad lliad. p. 741 29: διὸ xai xagogis ἡ πόρνη 


διὰ τὸ κασαι O ἐστι κοσμῆσαι τὴν ὥραν οὐ δεόντως. “Αντι- 
φάνης δέ, φασί, κασωρῖτεν ἔφη τὴν &ri τέγους προεστῶσαν. 


XCV (3, 160) | | 32T 

Zenobius Cent. VI 34: dextoay τις ἐγένετο Φιλίππου 

στρατηγός, ὃν ἀπέκτεινεν, ὡς φὰσι, Χάρης ὃ ᾿Αϑηναῖος. ué- 
μνηται δὲ αὐτοῦ “Ηρακλείδης ὃ κωμικὸς xai ᾿Αγτιφάνης. 


XCVI (8, 160) 328 
Plutarchus Moral. p. 79a: ὃ γὰρ ᾿Αντιφάνης εἶπε παίζων 
ἔν τινε πόλει τὰς φωνὰς εὐθὺς λεγομένας πήγνυσθαι διὰ 
ψῦχος, εἶϑ᾽ ὕστερον ἀνιεμένων ἀκούειν ϑέρους ἃ τοῦ χειμῶ- 
ψος διελέχϑησαν. 
ΧΟΥ͂Ι (3, 160) “ 829 
Maximus Conf. XLI p. 64: κύων μελετήσας σαρκῶν ἀπο-᾿ 
γεύεσϑαι φυλάττειν οὐκέτι δύναται τὴν ἀγέλην. Si Antiphanis 
sunt, versus ita restituere licet : 
μελετήσας κύων 
σαρκῶν ἀπογεύεσθαι φυλάττειν οὐκέτι 
δύναιτ᾽ ἂν ἀγέλην. | 
 XCVIII ὦ, 160). 330 


Boissonadi Anecd. I p. 125: 4vrupivie Αἱ νέαι φι- 
Aia, ἀναγκαῖαι μέν, αἷ δὲ παλαιαὶ ἀναγκαιότξεραε. 


574 ANTIPHANES. ANAXANDRIDES 


Eadem iisdem verbis in Apophthegm. SyMoge Vindob. a Rit- 
schelie edita p. V 30.  Antiphanis nomen fortasse ex Antisthene 


corruptum est. 


ANAXANDRIDES 


ATPOIKOI 
i . 1 (3, 161) 
Τίνα δὴ παρεσκευασμένοι 

πίνειν τρόπον νῦν ἔστε; λέγετα. τίνα τρόπον; 
B. ἡμεῖς τοιοῦτον οἷον ἂν καὶ σοὶ doxj. 
44. βούλεσϑε δήπου τὸν ἐπιδέξί; B. ὦ πάτερ, 
λέγειν ἐπὲ τῷ πίνοντι τὸν ἐπιδέξια 
λέγειν, “Ἄπολλον, ὡσπερεὶ τεϑνηκότι; 

Athenaeus XI p. 463 f: τοῦ δ᾽ ἐπιδέξια πίνειν μνημονεύει 
καὶ ᾿ναξανδρίδης ἐν χΑγροίχοις οὕτως Τίνα δὴ xvÀ. Vs.? 
yb» ἐστε scripsi pro dore νυνέ, πίνδιν quod libri post τένα τρό- 
πον hebent delevit Dobraeus. Vs. 4 pro δήπου Dindorfius dr 
οὖν. lbid. ἐπιδέξ᾽ ὦ B ἐπιδεξιω Α ἐπιδέξια PVL. — Vs. 5 
pro λέγειν Dobraeus corrigit τί φής; et vs. 6 λέγεις ; 


: I (3, 162) 
MeyaX ἴσως ποτήρια 
προπινόμενα καὶ μέστ᾽ ἀκράτου κυμβία 
ἐκάρωσεν ὑμᾶς. B. ἀνακεχαίτικεν μὲν οὖν. 
Athenaeus XI p. 481f de κυμβίοις disserens: καὲ 4yatay- 
δρίϑης ἐν ᾿Αγροίκοις IMeyaA" ἴσως κτλ. Ex Athenaeo Macro- 
bius Saturn. V 21: Anaxandrides etiam comicus in fabula ᾿γροί- 
xoig: MeyáX ἴσως κυμβία προπινόμενα xai μετ᾽ ἀκράτου ixd- 
κωσεν ὑμᾶς. 
HI (3, 162) 
Ὡς δ᾽ ἐστεφανώϑην, ἡ τράπεζ᾽ ἐπήγετο, 
τοσαῦτ᾽ ἔχουσα βρώμαϑ᾽, ὅσα μὰ τοὺς ϑεούς 
καὶ τὰς ϑεὰς οὐδ᾽ ἔνδον ὄντ᾽ ἤδειν ἐγώ, 
οὕτως παρέζων χρηστῶς οὖκ ἔζων τότε. 
Athenaeus XIV p. 642b: ᾿“ναξανδρίδης “4γροίκοις Ὡς δ᾽ 
ἐστεφανώϑην κτλ. Vs. 4 diu est ex quo conieci οὕνεσ πεαρέζων, 
Xegore, κοὺκ ἔζων τότε. ique ita nano Dobraeus. 





ANAXANDRIDES 915 


Δ ΓΧΙΣΉΣ 
Ι (8, 162. 163) 4 
Οὐκ ὅσει δούλων, ὦ ᾽γαϑ', οὐδαμοῦ πόλις, 
τύχη δὲ πάντα μεταφέρει τὰ σώματα. 
πολλοὲ δὲ νῦν μέν εἶσιν οὐκ ἐλεύϑεροι, 
εἷς ταὔριον δὲ Σουνιεῖς, εἶτ᾽ εἰς τρίτην 
ἀγορᾷ κέχρηνται" τὸν γὰρ οἴακα στρέφει 
ϑαίμων ἑκάστῳ. 
Alhenaeus VI p. 263 b: xoi ᾿ἀναξανδρίδης ἐν 2dyylon φησίν 
Οὐκ ἔστι κτλ. Vs.4 B εἰς δ᾽ αὔριον. Dindorfius eig αὔριον. 


HH (3, 163) 5 

Pollux VI 161: ἡμειχρύσους δὲ "Ἀναξανδρίδης. Idem IX 

59: et μὲν χρυσοῦς εἴποις, προσυπακούεται ὃ στατήρ᾽ sb dà 

στατὴρ εἴποις, οὐ πάντως ὃ χρυσοῦς" ᾿Αναξανδρίδης δὲ i» 
"Ἀγχίσῃ καὶ ἡμιχρύσους λέγει. 


ΦΔΠΙΣΧΡ 4 
(3, 163) 6 
orig διηρτάμηκε καὶ τὰ μὲν διανεχῇ 
σώματος μέρη δαμάζετ᾽ ἐν πυρικτίτοισι γᾶς" 
Τιμόϑεος ἔφη ποτ᾽, ἄνδρες, τὴν χύτραν οἶμαι λέγων. 
Athenaeus X p. 455 f: ᾿ἀναξανδρίδης δὲ «ἰσχρᾷ ᾿Αρτίως 
κτλ. Vs. 1 διανεκῇ (superscripto 7) A διηνεκῇ PVL. Vs.2 
δαμάζετε AB δαμάξεται P, Basil. L. Ibid. PVL ἐν πυρικεύ-. 
ποιῖσι γῆς. ΑἈ ἔν πυρικτύτοισι γᾶς (superscripto 7). Β ἐν 
πυρὲ κτιτισιγᾶς. Scripsi igitur ἐν πυρικτίτοισι γᾶς. Dobraeus 
περικτίτοισι γαῖς. Vs.3 οἶμαι pro εἶναι͵ Boeckhius. 


ANTEPON 
(3, 164) T 
Περιστέρια γὰρ εἰσάγων καὶ στρουϑέα. 
Aihenaeus XIV p. 654 b exempla vocabuli περεστέρεον ap- 
ponens: “ναξανδρίδης ἐν ᾿“Αντερῶντι Περιστέρια sd. 


4 X IuddEYz 
(3, 164) 8 
Amntiatticista p. 104 17. Κακομαϑής: ᾿Αγναξανδρίδης 
᾿Αχιλλεῖ. 





516. ANAXANDBIDES 


DEPONTOMANI.4 
" I (3, 164. 165) 
Τὴν ἐκ Κορίνϑου “1αἴδ᾽ οἶσϑα; B. πῶς γὰρ oV; 
τὴν ἡμετέρειον. Α. ἦν ἐκείν »ἢ τις φίλη 

᾿Ἄντεια. Β. καὶ τοῦϑ' ἡμέτερον ἦν παίγνιον. 

AA. νὴ τὸν AU ἤνϑει τότε Iayloxiov, τότ᾽ ἦν 
καὶ Θεολύτη μάλ᾽ εὐπρόσωπος καὶ καλή, 
ὑπέφαιν ἐσομένη δ᾽ ᾽᾿Ὥχιμον λαμπρὸν πανυ. 

Athenaeus XIII p. 570 d: μγημονεύδι δὲ τῆς “Ταΐδος καὶ 
“Ἀναξανδρίδης ἐν Γ ἐροντομανίᾳ καὶ ἄλλας ἑταίρας αὐτῇ συγ- 
χαταλέγει διὰ τούτων Τὴν ix Κορίνϑου κτλ. Ys. 2 ἡμετέ- 
θεῖον Abreschius ἡμέρειον VL μόριον Α ἡμέριον B. Zue- 
οἷον P. lbid. φίλη VL. gidÀg B. φιάλη Ρ. Υϑ. 8 Ζντεια PVL 
ἄντειαν B. ἄνϑεια Α. τοῦϑ᾽ Υ ταῦϑ' P τοῦτ᾽ Basil 1, οἱ 
Schweigh. editio. — Vs. 4 24ayíaxtov, τότ᾽ ἣν scripsi praeeunte 
Iacobsio, qui coniecit .Ζαγέσκιον, τότε. Libri zfemyíoxg. ἣν δὲ 
τότε. Dobraeus ἤνϑει xai “αγίσκη" καὶ τότε ἦν Θεολύτη, vel 
τότ᾽ ἦν ἡ Θεολύτη. Pro Θεολύτη ex C enotatum Νεολύτη. 
Vs.6 ἐσομένη δ᾽ ὥκιμον ΑΒ ἐσομένη ἦν δ᾽ ὥχιμον VL. Pro 
λαμπρὸν malim cum Dobraeo λαμπρά. 

10 II (3, 165) 
Καί τοι πολύ ye πονοῦμεν. 
τὸν ἀσύμβολον εὗρε γελοῖα λέγειν Ραδάμανϑυς καὶ Παλαμήδης. 

Athenaeus XIV p.614 c: ᾿ἀναξανδρίδης δ᾽ ἐν Γεροντομανίᾳ 
καὶ εὑρετὰς τῶν γελοίων φησὶ γενέσϑαι Ῥαδάμανϑυν καὶ Πα- 
λαμήδην, λέγων οὕτως Καί τοι κτλ. ἴῃ his B verba λέγων 
οὕτως omittit, post καί vo, inferens φησί. Forsan πολὺ δή γε 
πονοῦμεν. Celerum conf. Aristoteles Rhet. III 12: ἀνάγχη δὲ 
μεταβάλλειν τὸ αὐτὸ λέγοντας" ὅπερ ὡς προοδοποιεῖ τῷ ὑπο- 
κρίνεσθαι" “οὗτός ἔστιν 0 κλέψας ὑμῶν, οὗτός ἔστιν ὃ ἐξα- 
πατήσας, οὗτος ὃ τὸ ἔσχατον προδοῦναι ἐπιχειρήσας." οἷον 
καὶ Φιλήμων ὃ ὑποκριτὴς ἐποίει ἕν τε τῇ ᾿Αναξανδρέδου Γε- 
ροντομανίᾳ, ὅτε λέγει Ῥαδάμανϑυς καὶ Παλαμήδης, καὶ ἐν 
τᾷ προλόγῳ τῶν Εὐσεβῶν τὸ ἐγώ" ἐὰν ydo τες ταῦτα μὴ 
ὑποκχρίνηται, γίνεταν ὃ τὴν δοκὸν φέρω». 


414xYy ΝΠ Ο 1 
" (3, 166) 
Antiatiicista p. 85 19. Boévag: ὃ ἀναίσθητος. -᾿άναξαν- 
δρίδης Διδύμοις. 


ANAXANDRIDBS 971 


E 4d EON OH 
(3, 1607) . EET 
pA "4yxvea, λέμβος, σκεῦος 0 τι βούλει λέγε. 
Β. ὦ Ἡράκλεις, ἀβελτερείου τεμενικοῦ. 
— 44. ἀλλ οὐδ᾽ ἂν εἰπεῖν τὸ μέγεϑος δύναιτό τις. 
Suidas s. v. ᾿Αβέλτερος. λέγουσι δὲ xai ἀβελτήριον τὴν 
ἀβελτηρίαν. ᾿Αναξανδρίδης “Ἑλένῃ ᾿Αγκυρα, λέμβος xvÀ. Vs.2 
libri ἀβελτηρίου, correxit G. Dindorfius. τεμενικοῦ nondum in- 
ventus est qui emendarit. Fabulae huius memoria latet forsan 
apud Etym. M. p. 630 49 ἀρσενικῶς (6 ὀρίγανος) παρὰ "Άνα- 
ξανδρίδῃ ἐν Φαρμακομάντει, οὐδετέρως δὲ ἐν ᾿Ἐλεγείοις. Cfr. 
Crameri A. P. IV p. 12. 


ΕΥ̓ΣΕΒΕΙ͂Σ 


Laudatur ab Aristotele Rhetor. III 12 cuius verba supra ad 
Gerontom. II adseripsi. 


ΖΩΓΡΑ͂ΦΟΙ H TEQTPAOOI — 
D (3, 167) i3 
Πυξίον λαβὼν κάϑου. 

Pollux X 59: εἴρηται μὲν γὰρ καὶ ἐπὲ ζωγράφου τοὔνομα 
(σευξίον) ἐν. ᾿Αναξανδρίδου Ζωγράφοις ἢ Γεωγράφοις, &xazá- 
ρως γὰρ ἐπιγράφεται τὸ δρᾶμα" Πυξίον λαβὼν "κάϑου. Cir. 
Antiatlic. p. 113 in. Πυξίον: ὅπου οἵ ζωγράφοι γράφουσιν. 
««γίας Ζωγράφῳ. 

| Π (3, 168) “ 

Antiatlicisia p. 104 32: Κιννάβαρις: ἀρσενικῶς. “Ἄναξαν- 

δρίδης Γεωγράφῳ. Grammat. Bekkeri p. 1208: εὕρηται γὰρ 
παρὰ ᾿Αλεξανδρίδῃ ἡ αἰτιατικὴ τὸν κιννάβαριεν. 


HPA4K AHXZ 
(3, 168) 15 

Ὁ μὲν ydo siquyc τις εἶναι φαίνεται, 

ὡς δ᾽ δὐρύϑμως λαβὼν τὸ μελετητήριον 

εἶτ᾽ ἐσχεδίασε δριμέως iv « « παπαῖ, 

μεστὸς γενόμενος πρὸς τὸν ᾿Αργᾶν βούλομαι 
κωδωνίσας πέμψαι σ᾽ ἀγωνιούμενον, 
. fva. καὶ σὺ νικᾷς τοὺς σοφιστάς, ὦ φίλε. 

Athenaeus XIV p. 638 d: τοῦ 2Moy& μνημονεύει Asti — 
καὶ χἈγαξανδρίδης ἐν “Ηρακλεῖ Ὃ μὲν γὰρ xzÀ. — Vs. 2 εὐρύϑμως 
Schweighaeuserus. Libri εὔρυϑμος. Vs. 3: Casaubonus δρεμέωρ 

Comict graeci 97 


528 ANAXANDRIDES 


παπαῖ παπαῖ. Bothims ἔνια pro ἐν. Possis etiam δριμέως εὖ 
μάλα, παπαῖ. Vs.5 B ἀγωνιούμενος. 


OE TT 430] 
16 ($, 169) 
Antiallicista p. 106 10: “εϑάζειν, οὐχὶ λεύειν καὶ κατα- 
λεύειν ᾿Αναξανδρίδης Θετταλοῖς, 


ΘΗΣΑΥΡΟΣ 

4T I (3, 169) 
Ὁ τὸ σκόλιον εὑρὼν ἐκεῖνος, ὅστις ἦν, 
τὸ μὲν ὑγιαίνειν πρῶτον ὡς ἄριστον ἦν, 
ὠνόμασεν ὀρϑῶς, δεύτερον δ᾽ εἶναι καλόν, 
τρίτον δὲ πλουτεῖν" τοῦϑ', ὁρᾷς, ἐμαίνετο" 
μετὰ τὴν ὑγέίδιαν γὰρ τὸ πλουτεῖν διαφέρει" 
καλὸς δὲ πεινῶν ἔστιν αἰσχρὸν ϑηρίον. 

Athenaeus XV p. 694 e: ἀσϑέντος τούτου καὶ πάντων 
ἡσϑέντων ἔπ᾽ αὐτῷ καὶ μνημονευσάντων, ὅτι καὶ ὃ xal 
Πλάτων αὐτοῦ μέμνηται ὡς ἄριστα εἰρημένου, ὃ lMugrilog 
ἔφη ᾿Αναξανδρίδην αὐτὸ διακεχλευακέναι τὸν κωμῳδιοποιὸὺν ᾿ 
ἐν Θησαυφῷ λέγοντα οὕτως Ὁ τὸ σκόλιον κτλ. Vs. 9 Bergk. 
ἄριστον Ov. Vs. 5 ὑγίδιαν Β ὑγιδίαν Cant. L.— ὑγείαν C. 


18 II (3, 170) 
^dvaAofov μόναυλον ηὔλουν τὸν Ouévatox. 
Athenaeus IV p.176 de μοναύλῳ disserens: ᾿φναξανδρί. 
δης δ᾽ ἐν Θησαυρῷ Ldvalofev κτλ. Pro μόναυλον B μέ- 
γαγόρον. 
ΘΗΣΕΥ͂Σ 
19 I (3, 1270) 
Ὅτε τὰς μορίας ἔτρωγεν, ὡσπερεὶ Πλάτων. 
Diogenes Laert. ΠῚ 26: τορφοῦτος d' ὧν (Ρ]οίοποπι dicil) 
ὅμως ἐσκώφϑῃ καὶ αὐτὸς ὑπὸ τῶν κωμικῶν — ψέγαξανδρίδης 
ἐν Θησεῖ Ὅτε τὰς μορίας κτλ. ῳαπορδὲ pro dame Scripsi, 
Hermannus ὥσπερ καί. 
20 Π (3, 170) 
Iloag9éeat σεαίξουσε πρὸς ἐλάφρ' ἐξαλλάγματα. 
Ἀπιαιἰυἱδια p. 96 4. ᾿Εξαλλάγματα: "Ἀναξανδρίδης Θησεῖ 
Ἠαρϑένοι παίζουσι πρὸς ἐλάφρ᾽ ἐξαλλάγματα. Post παίζον. 
cu» foytesso excidit εὐϑύς. 


ANAXANDRIDES 579 


K4NHOOPOZ 
($, 171) h 
“ἍἽπαντές ἐσμεν πρὸς τὰ ϑεῖ ἀβέλεεροι, 
»ovx ἴσμεν οὐδόν. 
Stobaeus Ecl. phys. Il 1 p. 6 cum lemmate e codd. Yk 
“αλεξανδρίδης Κανηφόρῳ. 


KEPKIOXZ 
(3, 171) . VÀ 
"Eev9gévepov καρῖδος ὑπτῆς σ᾽ ἀποφανῶ. 
Athenaeus III p. 106 ἃ de mensura nominis χαρὲς disserens: 
“ναξανδρίδης... iv Κερκίῳ ᾿Ερυϑρότερον κτλ. Hinc Eustuthius 
p. 1220 53. ΑΥ̓͂ ἐρυϑρώτερον. Pro ὃπτῆς, quod e C et Eu« 
stathio receptum, ABPVL habent ὀπτῶν. De fabulae titulo ofr. 
Hist. crit. p. 371. 
KIO 4PIZTPI.4 
(3, 171) 23 
Pollux X 172: τοῦτο δὲ (βύσμα) βύστραν ἕτεροι κεκλή-- 
κααιν», ὡς Ἀναξανδρίδης Κιϑαριστρίᾳ καὶ ᾿Αντεφάνης Ὀρφεῖ. 
KYNHFIET.4I 
(3, 471) | ^ 
Υἱὸς γὰρ οἰκόσιτος ἡδὺ γίνεται. | 
Athenaeus VI p. 247 e: μνημονεύει δὲ (τοῦ οἰκοσίτου) 4va- 
ξανδρίδης ἐν Κυνηγέταις. ΥἹὸς γὰρ κτλ. 
ΚΩΜΩΙΔΟΊΡΑΓΩΙΖΙΑ 
(3, 171) ^ 35 
Antiatlicista p. 87 23. Γδλασίνην: τὴν πολλὰ γελῶσαν. 
"Ἀναξανδρίδης ἐν Κωμῳδοτραγῳδίᾳ. 


AO0KPIAEZ 
(3, 12) 26 
Antiatticista p. 106 25: “ῆμμα καὶ ἀνάλωμα. Lvabay- 
δρίδης “«Ζοκρίσιν. 
ΔΥ̓ΚΟΥ͂ΡΓΟΣ 
(3, 172) gt 
Καὶ συμπαίξει καριδαρίοις 7 
μετὰ περκιδίων καὶ ϑρᾳττιδίων, 
καὺ ψηπνταρίοις μετὰ κωϑαρίων, 
καὶ σκινδαρίοις μετὰ κωβιόδέων. 
9 ἢ 


580 ANAXANDRIDES 


Athenaeus III p. 105 f de mensura nominis χαρὲς disserens: 
"Ἀναξανδρίδης «“Ἰυκούργῳ Καὶ συμπαίζει xvÀ. — Vs. 2 libri περ- 
ϑικίων καὶ ϑριττιδίων. — Virumque correctum ex Athen. VII 
p. 929 e: ὅτε δὲ ϑρᾷτταν ἔλεγον τὸ ϑαλάττιον ἰχϑύδιον xai 
"Δγαξανδρίδης παρίστησιν ἐν “υκούργῳ λέγων οὕτως Καὶ συμ- 
παίζειν κορακινιδίοις μετὰ περκιδίων καὶ ϑρᾳτειδίων, ubi 
quum κορακινιδίοις scriptum sit pro χαρεδαρίοις, locus forsan 
ita conslituendus est, xoi συμπαίζειν | καριδαρίοις μετὰ περχι- 
δίων, | κορακιγεδίοις μετὰ ϑρᾳττιδίων. Ys 3 ψιτταδίοις AVE 
ψητταδίοις P, correxit Lobeckius ad Phryn. p. 74. κωϑαρίων 
Sohweigligeuserus, libri κωβιδαρίων. ΥΒ. 4 χωβιδέων, quod an- 
tepenultima brevi dici non polest, forsan ex praecedente versu, 
ubi libri κωβιδαρίων habent, ortum eiusque in locum καρκιγίων 
vel simile quid suffüiciendum est. 


MEAIA10TOZ 
28 I (3, 173) 

Οὐ μανικόν ἐστ᾽ ἐν οἰκίᾳ τρέφειν ταῶς, 

ἐξὸν τοσουτουὲ δύ᾽ ἀγάλματ᾽ ἀγοράσαι; 

" "Athenaeus XIV p.655 ἃ: ὅτε δὲ καὶ τιϑασοὺς εἶχον αὐτοὺς 
(pavones) ἐν ταῖς οἰκίαις --- παρίστησιν — ᾿Δναξανδρίδης ἐν 
ἹΜελιλώτῳ Οὐ μανικόν κτλ. Vs. 1 οὐ Hermannus: libri οὐχί. 
Nisi malis οὐχὶ μανία "ov. lbid. οἰκίδᾳ AP. — Vs. 2 τοιούτους 
ἔδυο A. Correxit Dobraeus. 


29 II (3, 174) 
Athenaeus XI p. 460 e: ἔστε (τὸ κυλεκεῖον) καὶ παρὰ 


ΞΑναξανδρίδη ἐν Μελιλώτῳ. 


et en NHPEYS 

80 I ὦ, 174) 
'O πρῶτος δὑρὼν πολυτελὲς τμητὸν μέγα 
γλαύκου πρόσωπον, τοῦ τ᾽ ἀμύμονος δέμας 
ϑύννου τά τ᾽ ἄλλα βρώματ᾽ ἐξ ὑγρᾶς Aog, 
Νηρεὺς κατοικεῖ τόνδε πάντα τὸν τόπον. 

Athenaeus VII p. 205 e de glauco pisce disserens: "dabas 
δρίδης Νηρεῖ Ὁ πρῶτος εὑρών xrÀ. Versu secundo ἀμύμονος 
Dobraeus. Libri ἀκύμονος. 

31 H (3, 174) 

Anliatticista p. δὲ 5. I'o γγυσμός: ἀντὶ τοῦ τονϑορυσμοῦ. 

«Ἀναξανδρίδης Νηρεῖ. 








ANAXANDRIPES 981 


NHPHIAEJ3 | 
(3, 114) | 32 
4s δὴ τὸν χόα 
αὐτῷ σύ, Κῶμε, καὶ τὸ κυμβίον φέρων. 
Εὐριπίδης τις τήμερον γενήσεται. 

Athenaeus XI p. 482 d: μνημονεύει δ᾽ ἀὐτοῦ (Euripidis) 
καὶ ἸΑναξανδρίδης Νηρηίσι Δὸς δὴ τὸν yon κτλ. Vs. 2 libri 
σύγκωμε. Correxit'etiam Dobraeus. Vs. 3 τήμερον pro owus- 
ρον Dindorfius. 


O4 YZ2ZXEYGSJ 
I (8, 175. 116) s 
Τῶν ζωγράφων μὲν ἡ καλὴ χειρουργία | 
ἐν τοῖς πίναξι χρεμαμένη ϑαυμάζεται, 
᾿ αὕτη δὲ σεμνῶς ἐκ λοπάδος ἁρπάζεται, 
ἀπὸ τοῦ ταγήνου τ᾽ εὐθέως ἀφανίζεται. 
5 ἐπὶ τίνα δ᾽ ὧδ᾽ ἄλλην τέχνην, ὦ χρηστὲ ov, ᾿ 
τὰ στόματα τῶν νεωτέρων κατακαετ᾽, ἢ 
ὠϑισμός ἐστι δακτύλων τοιουτοσί 
7? πνεγμός, ἂν μὴ ταχὺ δύνηται καταπιεῖν; 
ἀλλ οὐ μόνη γὰρ τὰς συνουσίας ποιδῖ 
10 εὔοψος ἀγορά; τίς δὲ συνδειπνεῖ βροτῶν, 
φρυχτοὺς καταλαβὼν ἢ κορακίνους ὠνίους 
ἢ μαινίδ᾽; ὡραῖον δὲ μειρακύλλιον. 
ποίαις ἐπῳδαῖς, ἢ λόγοις ἁλίσκεται 
τίσιν, φράσον γάρ, ἂν τις ἀφέλῃ τὴν τέχνην ᾿ 
15 τὴν τῶν ἁλιέων; δε γὰρ δαμάζεταιε, 
ἑφϑοῖς προσώποις ἰχϑύων χειρουμένη, 
ἄγουσ᾽ vm αὐτὰ τὰ σώματ᾽ ἀρίστου πύλας, 
ἀσύμβολον κλίνειν v ἀναγκάζει φύσιν. 

Athenaeus VI p. 227b: xai oi ἁλιεῖς ἐπὶ τῇ τέχν ἢ μέγα᾽ 
φρονοῦσι μᾶλλον 7) oi ἄριστοι τῶν στρατηγῶν. παράγει γοῦν 
τινα τούτων ᾿Αναξανδρίδης ἐν Ὀδυσσεῖ περὶ τῆς ἁλιευτικῆς 
τέχνης τάδε λέγοντα Τῶν ζωγράφων κτλ. Vs.3 αὕτη Schweig- 
haeuserus. Vulgo αὐτή. Ib. σεμνῆς Bothius. Vs.5 ὧδ᾽ addidit Er- 
furdtus, Porsonus τῶν τεχνῶν pro τέχνην. Possis etiam ἐπὶ τίνα 
δ᾽ ἄλλην φέρε τέχνην. Vs. 6 vulgo κατακάεται οἱ ἢ in versu 
sequente. Correxit Dobraeus. Υϑ. 7 τοιουτοσὶ Dobraeus. τοεοῦ- 
vog CL τοιούτων ᾿ΑΡΥ͂. Υ. 8 ante Dindorfium ἐών. Ibidem 
μὴ ταχὺ ABCP vay? μὴ VL. Vs. 9 ἀλλ᾽ οὐ μόνη γὰρ — 
ἀγορώ; Casaubonus. Α ἄλλου μόνονη γάρ. V ἁλοὺς μόνον ἥ 


982 ANAXANDRIPES 


γάρ. PL ἄλλου μόνον ἣ γάρ. Dindorfius ἀλλ᾽ οὖν μόνη γὰρ 
— ἀγορά. Υ͂Ξ. 11 Cesaubonus φρύκτ᾽ οὐ καταλαβών. Vs. 12 
μαινίδ᾽ Casaubonus: libri μηδέν, Vs. 14 ante Dindorfium ἐάν. 
Vs. 15 τὴν additum a Porsone et lacobsio. — Vs. 17 Erfurdtus 
οἴγουσ᾽ vm αὐτὰ và σώματ᾽ Εὐρύτου πύλας, in quibus Εὐρύ- 
τον πύλας lacobsio debetur. 
» HW (3, 177) 

Ὑμεῖς γὰρ ἀλλήλους ἀεὶ χλευαζετ᾽, οἵδ᾽ ἀκρεβῶς" 

ἂν μὲν γὰρ ἢ τις εὐπρεπής, ἱερὸν γάμον καλδέτε" 

ἐὰν δὲ μικρὸν παντελῶς ἀνθϑρώπειοκ, σταλαγμόν. 

λαμπρός τις ἐξελήλυϑ, & « ϑλολυς οὗτός ἔστι" 

9 λιπαρὸς περιπατεῖ “ημοκλῆς, ζωμὸς κατωνόμασαι. 
χαίρει τις αὐχμῶν ἢ δνπῶν, κανιορτὸς ἀναπέφηνεν. 
ὄπισϑεν ἀκολουϑεῖ κόλαξ τῳ, λέμβας ἐπικέκληται" 
τὰ πόλλ ἄδειτονος περιτεανεῖ, κεατρῖνός ἐστι γῆστις. 
εἰς τοὺς καλοὺς d' ἂν vig βλέπῃ, καινὰς ϑεατροποεός" 

10 ὑφείλετ᾽ ἄρνα ποιμένος παίζων, «τρεὺς ἐκλήϑῃ" 
ἐὰν δὲ κριόν, Φρίξος" ἂν δὲ πκωδάριην, Ἰάσων. 

Athenaeus VÍ p. 242 d: τῶν δὲ τοιούεων ἐπεϑέτων, ἃ ἐπὶ 
χλεύῃ ᾿4ϑηναῖοε παίζοκεες ἔλεγαν, uvguoveyveu “Φναξανδρίδης 
ἐν Ὀδυσσεῖ οὕτως Ὑμεῖς yég ἀλλήλους κτλ. Hinc derivavit 
Eustathius p. 1642 59. Vs. 2 ἐὰν BP. . Vs. 3 ἀνϑρῴπινον P. 
Vs. 4 λαμπρότης C. Mox ἐξελήλυϑ᾽, ὅληλυς AC ἐξελήλυϑε, 
λόλυς B ἐξελήλυϑ᾽, ὀλολυγμὰς Υ], ἐξελήλυϑ᾽ ὁλολυσμὸς P. 
Schweighaeuserus ἐξελήλυϑ', εὐθὺς οὗτος, Porsonus φὗτος εὐ- 
ϑύς. Υ8. 7 τῷ λέμβος ABC et Eustathius τῷ λέμβρος P τή- 
λεμβφος VL τῷ ex DQ, λέμβος ex D memorst Villebrunius. 
Ad λέμβος iHerum respicit Eustathius p. 1161 49. — Vs. 8 affert 
Athenaeus VII p. 307 f. Vs. 9 ὅταν pro ἄν τὰς C. χαινὸς ABC 
el Epit, Hoeschel. κενὸς PVL  Koive?g Caseubonus. Hunc 
versum omisit Eustathius. 


.OI.10M4x0z 
8. . I (ὦ, 1179} 
ἹΜάγαδιν λαλήσω μιχρὸν ἅμα σοι καὶ μέγαν. 

Athenaeus IV p. 182 d: ὃ δὲ μάγαδις καλούμενος αὐλὸς — 
ἐν ταὐτῷ ὀξὺν xai βαρὺν φϑόγγον ἐπεδείχνυται, ὡς ᾿Αναξαν- 
δρέδης ἐν Οπλομάχῳ φησί ἤάγαδιν κτᾶ. Quae ex Tryphone 
ducta esse apparet e XIV p.684e: Τρύφων δ᾽ ἐν δευτέρῳ περὶ 
ὑχομασιῶν λέγει οὕτως “μάγαδις ἐν ταὐτῷ ὀξὸν καὶ fugi 





ANAXANDRIDES $83 


ἀρϑόγγον ἐπεδείκνυται, ὡς 1Mvotosdoldnc By "ÜnAeudyp φησίν 
Ἰ ἰγαδιν — μέγαν Aut λαλήσω corruptum aut scribendum 
poorydóc οἱ μέγα. 

opi H (3, 180) ' 84 


' Àntielticisla p. 106 18. Μεπτοτέρως: ὑναξωνδρίδης 
*"On&oueyo. 
II4NA44POSZ 
I (3, 180) 37 
Οὐκ ἐπικεκυφὼς ὀρϑύς, ὦ βέλτιστ᾽, ἔσει" 
αὕτη δὲ xoagidoi τὸ σῶμα καμ;ύλη 
ἄγκυρά τ᾽ ἐστὶν ἄντιχρυς τοῦ σώματός. 

Athenaeus ΠῚ p. 106a: ó δ᾽ αὐτὸς (Anaxandrides) κἂν 
Πανδάρῳ φησίν Οὐκ ἐπικεκυφὼς κτλ. Vs. 1 ἐπικεκυφώς Ca- 
saubonus praeeunte Dalecampio, qui verterat, si te curves. PV 
ἐπιεκεκρυφῶς. L ἐπικεκρυφώς. Vs.  καμπύλη ἄγκυρά v VL 
καμπύλη v ἄγκυρα C et Eustathius p. 1220 49. χαμπύλη v 
ἄγκυρά τ᾽ ABP. Possis χαμπύλη τ᾽ Gyxvg ἅτ᾽ ἐστίν. Magis 
tamen χαμπύλον placeret. σώματος non dubito quin cor- 
ruptum sit. 

ll (3, 181): 38 

Suidas s. v. 4osomayírgc. καὶ “ἄρεος veottót, καὶ “Ἄρεος 
σεαιδίον, ἐπὶ τῶν ϑρασυτάτων. κέχρηται τῷ μὲν πρώτῳ Πλα- 
των Πεισάνδρῳ᾽ τῷ δὲ δευτέρῳ ᾿Αναξανδρίδης Πανδάρῳ. lta 
enim haec scribenda sunt. | 


H O.4E1X 
(3, 181) 39 
Οὐκ ἂν δυναίμην συμμαχεῖν ὑμῖν ἐγώ" Ὁ 
οὔϑ᾽ οἱ τρόποι γὰρ ὁμονοοῦσ᾽ οὔϑ' οὗ νόμοι 
ἡμῶν, ἀπὲ ἀλλήλων δὲ διέχουσιν πολύ. 
βοῦν προσκυνεῖς, ἐγὼ δὲ ϑύω τοῖς ϑεοῖς" 

5 τὴν ἔγχελον μέγιστον ἡγεῖ δαίμονα, 
ἡμεῖς δὲ τῶν ὄψων μέγιστον παρὰ πολύ. 
οὐχ ἐσθίεις Var, ἐγὼ δέ γ ἥδομαι 
μάλιστα τούτοις" κύνα σέβεις, τύπτω δ᾽ ἐγώ, 
τοῦψον κατεσϑίουσαν ἡνίκ᾽ ἂν λάβω. 

10 τοὺς ἱερέας ἐνθάδε μὲν ὁλοκλήρους νόμος 
εἶναι, παρὸ ὑμῖν δ᾽, ὡς ἔοικεν, ἀπηργμένους. 
τὸν αἰέλουρον καχὸν ἔχοντ᾽ ἐὰν ἴδῃς, 
κλάεις, ἐγιὸ δ᾽ ἥδιστ᾽ ἀποκτείνας δέρω. 
δύναται παρ ὑμῖν μυγαλῆ, πὰρ ἐμοὶ δέ y ov. 





984 ANAXANDRIDES 


Athenaeus-VII p. 299 f: Z44va£avógiógg δ᾽ ἐν Πόλεσι. πρὸς 
τοὺς ΑἸϊγυπτίους ἀποτεινόμενος τὸν λόγον. φησίν Οὐκ ἂν dv- 
ναίμην xtÀ. Vs. 5 ἡγεῖ A ἡγῇ PVL. Vs. 6 C περιχεολύ. 
Vs. 10 et 11 affert Eustathius p. 1183 13. Vs. 11 libri ἔοικεν. 
Vs. 13 libri xAaíeug. Vs. 14 μυγαλὴ 1, μυγάλη P. uvya V. 


IPOTEZIA4AOXZX 
" I (8, 182—185) 

Kü» ταῦτα ποιῇς ὥσπερ φράζω, 
λαμπροῖς δείπνοις δεξόμεϑ᾽ ὑμᾶς, 
οὐδὲν ὁμοίοις τοῖς Ἰφικράτους 
τοῖς ἐν Θράκῃ" καίτοι φασίν 

5 βουβαύκαλα ταῦτα γενέσϑαι. 
κατὰ τὴν ἀγορὰν μὲν ὑπεστρῶσϑαι 
στρωμαϑ᾽ ἁλουργῇ μέχρι τῆς ἄρκτου" 
δειπνεῖν δ᾽ ἄνδρας βουτυροφάγας, 
αὐχμηροκόμας μυριοπληϑεῖς" 

10 τοὺς δὲ λέβητας χαλκοῦς εἶναι 
μείζους λάκκων δωδεκακλίνων" 
αὐτὸν δὲ Κότυν περιεζῶσϑαι 
ζωμόν τὲ φέρειν ἐν xot χρυσῇ, 
xai γευόμενον τῶν κρατήρων 

45 πρότερον μεϑύειν τῶν πινόντων. 
αὐλεῖν δ᾽ αὐτοῖς ᾿Αντιγενίδαν, 
^4oyüv δ᾽ ἄδειν καὶ κιϑαρίζειν 
Κηφισόδοτον τὸν ᾿Αχαρνῆϑεν, 
μέλπειν δ᾽ φδαῖς . 

20 τοτὲ μὲν Σπάρτην τὴν εὐρύχορον, 
τοτὲ δ᾽ αὖ Θήβας τὰς ἑπταπύλους 
τὰς ἁρμονίας μεταβάλλειν. 

'φέρνας τὸ λαβεῖν δύο μὲν ξανϑῶν 
ἵππων ἀγέλας, αἰγῶν τ᾽ ἀγόλην, 

25 χρυσοῦν v6 σάκος 
& κα φιάλην T6 λεπαστὴν, 
χεόνος τὸ πρόχουν, κέρχνων τε χύτραν, 
βολβῶν ve σιρὸν δωδεκάπηχυν, 
καὶ πουλυπόδων ἑκατόμβην. 

30 ταῦτα μὲν οὕτως φασὶ ποιῆσαι 
Κότυν ἐν Θρῴκῃ, γάμον Ἰφικράτει: 
τούτων δ᾽ ἔσται πολὺ σεμνότερον 
καὶ λαμπρότερον παρὰ δεσποσύνοις 





ANAXANDRIDES 585 


. τοῖς ἡμετέροις. τί γὰρ ἐκλείπει 
85 δόμος ἡμέτερος ποίων ἀγαθῶν; 
o) σμύρνης καὶ Συρίας ὀδμαέ 
λιβάνου τε πνοαί; τερδνοχρῶξες QN 
μαζῶν Oweig, ἄρτων, ἀμύλων, 
πουλυποδείων, χολίκων, δημοῦ, 
40 φυσκῶν, ζωμοῦ, τεύτλω», ϑρίων, 
λεκίϑου, σκορόδων, ἀφύης, σκόμβρων, 
ἐνϑρυμματίδων, πτισάνης, ἀϑάρης, 
κυάμων, λαϑύρων, ὥχρων, δολίχων, 
μέλιτος, τυροῦ, χορίων, πυρῶν, 
45 καρύων, χόνδρου. 
κάραβοι ὀπτοί, τευϑίδες ὀπταί, 
κεστρεὺς éq Joc, σηπίαι égal, 
μύραιν ἑφϑή, κωβιοὲ ἑφϑοί, 
ϑυννίδες ὀπταί, φυκίδες 6g 3aí, 
50 βάτραχοι, πόρκαι, 
συνόδοντες, ὕνοι, βατίδες, ψῇτεαι, 
γαλεός, κόκκυξ, ϑρίσσαι, νάρχαι, 
δίνης τεμάχη, σχαδόνες, Bovovec, 
σῦχα, πλακοῦντες, μῆλα, κράνξδιαι, 
55. δόαι, ἕρπυλλος, μήκων, ἀχράδες, 
xvijxog, ἐλᾶαι, στέμφυλ᾽, ὅμητες, 
πράσα, γήτειον, κρόμμυα, φύστη, 
βολβοί, καυλοί, σίλφιον, ὄξος, , 
. μάραϑ᾽, qid, φακή, τέττιγες, ὁποί, 
60 κάρδαμα, σήσαμα, κήρυκες, ἅλες, 
πίνναι, λεπάδες, μύες, ὕστρεια, 
χτένες, ὄρκυνδς᾽ καὶ πρὸς τούτοις 
ὀρνεϑαρίων ἀφάτων πλῇϑος, 
γηττῶν, φαττῶν" χῆνες, στρουϑοί, 
65 χέχλαι, κόρυδοι, κίτται, κύκνοι, 
πελεκᾶν, κίγκλοι, γέρανος --- τουδί 
τοῦ χάσκοντος διατειναμένη 
διὰ τοῦ πρωχτοῦ καὶ τῶν πλευρῶν 
διακόψειεν τὸ μέτωπο». 
Ὸ οἶνον δέ σοι λευχὺς « κα « 
γλυκὺς αὐϑιγενὴς ἡδὺς καπνίας. 
Athenaeus IV p. 134 a sqq. : “Ἀναξανδρίδης δ᾽ ἐν πρωτε- 
σιλάῳ διασύρων τὸ τῶν Ἰφικράτους γάμων συμπόσιον, ὅτε 
ἤγετο τὴν Κότυος τοῦ Θρᾳκῶν βασιλέως ϑυγατέρα, φησίν 


06 ANAXANDRIDES 


Κἂν ταῦτα κτλ. Vs.1 Berghius scribebat ποιῆσϑ᾽. Vs.2 óe- 
ξόμεϑ᾽  Wakefieldus, δέχεϑ᾽ VL, δέξεϑ' ABDP. Possis etiam 
cum lacobsio δέξονϑ᾽ ὑμᾶς so. δεσπόσυνοι oí ἡμέτεροι (vs. 33), 
quos fortasse in antecedentibus commemoraverat, Erfurdtus δέ- 
ξεται. Vs. 3 vulgo ὁμοίως, P ὁμοίους, lacobsius ὁμοίοις.  Vs.4 
xai τοῖς ABP. Vs. 5 βυβακάλους αὐτὰ BDPQ et A, quod cor- 
rexi. Vs. 7 στρώμαϑ'᾽ . ἁλουργῇ Wakefeldus. Libri σερώματα 
μὲν áAovoyd. Pro ἄρκεου forsmn ἄχρας, inde a foro usque ad 
arcem Colyos. Vs. 8 vulgo βούτυρόν qec'. ABP βούτυρον 
φασίν, pro.quo βουτυροφάγους scribendum esse monueram ad 
Euphorion. p. 84, mescius idem iam voluisse virum doctum in 
Diario Edinburg. fasc. V p.191. fed rectius utroque nostrum 
Dobraeus App. ad Arist. p. 130 βουτυροφάγας scribendum esse 
monuit. Vs. 13 à» wot χρυσῇ affert Philemon p. 204 et Eusta- 
thius ad Odyss. σ΄ 17. Ys. 16 Schweighaeuserus ντιγενείδαν. 
Vs. 19 μέλπειν. ΒΡ πέμπειν. — Vs. 22 forsan μεταβάλλοντας. 
Vs. 23 φρένας B. Vs. 24 ἀγέλας VL, ἀγέλην ABP, αἰγῶν v 
(malim δ᾽} ἀγέλην addita ex AC, om. PVL. Vs. 26 AP gii. 
Vs. 27 χέρχνων. Valgo κέγχρων. llud recepi ex AP. Praeterea 
βολβῶν οἱ κέἐγχρῶν transponit Dobraeus. Possis eliam χύτραν 
et σιρὸν iransponere;  alteruiürum necessarium. ^ Vs. 28 δω- 
dexanmyeo» C. — Vs. 29 libri πολυπόδων. Vs. 90 ποιεῖ- 
σϑαι C. Vs. 36 xai inter σμύρνης et Συρίας tbest a C et epit. 
Hoesch. Casaubonus οὐχὲ σμύρνης Συρίας, rectius fortasse dg 
oi| σμύρνης. ὀδμὴ in anepaestis ferendum videtur. —Vs. 37 
πνοαὶ Dindorfius — z»oraà Schweighaeuserus ποῖαε ABPY 
πνοῖαι L. Vs. 39 libri πολυποδείων eV πολυποδίων. Pro 
χολίκων BO κολλίκων. Vs. 49 ὥχρων Caseubonus et C ὠχρῶν 
APVL. Vs. 49 ἑφϑαὶ pro ὀπταὶ C. Aut hoc probandum aut 
eodem versu scribendum qvx/deg ὀπταί. — Vs. 53 δίνης Schweig- 
heeuserus ῥείνης VL ῥήνης P.  Vs.55 δόαι A. Vulgo óoai. 
Tum ἔρπυλλος L. ἔρπυλλοε APV. μήκων add. AL om. PV. 
Vs. 56 ἐλαίαι P. Vs. 57 πρασὰ PVL “πράσα Schweighaeuserus, 
Tum γήτειον Dindorfios pro γήτδια. B χρόμεα. Pro gom 
Dindorfius φυσετῆ. Vs.59 μαραϑ᾽, gà À μαραϑῶα BPV μά- 
ραϑρον L. Ibidem B φάγοί. P φακή. Tum τέττιγες, ὁποὶ 
correxi iam olim ad Euphor. p. 84. Vulgo τέττιγες ὀπτοί. 
Vs. 61 μύες pro μῦες Erfurdtus, Scbweighaeuserus μῦς. ldem 
ὄσερεια pro ὄστρεα. — Vs. 62 ὄρκυνες P. Vs. 63 ἄφατον Schweig- 
heeuserus. Vs. 66 τουδὲ scripsi ad Euphor. p. 85 pro vulgete 
vovróvi. ÀP vowri. Vs. 69 διακόψειεν ΑΒΡ διακόψϑιδ CVL. 








ANAXANDRIDES ast 


Ws. 0 olivo. ACP οἶνος VL, snde lacobsius elvog d" ἔσται 
λευκός. Brfurdtus οἶνοι &^ ὅτε 00s λευκός. 


ΗΠ ὦ, 190) 4 

Mieqp δὲ παρὰ Πέρωνορ, οὗπερ ἀπέδοτο 

ἐχϑὲς Πελαγνώπῳ πολυτελοῦς Αἰγυπτίου, 

ᾧ νῦν ἀλείφει τοὺς πόδας Καλλιστράτου. 
Albenaeus ΧΕ p.553 d de more pedes unguehtis delibuendi 
disserens: ναξανδρίδης δ᾽ ἐν Πρωτεσιλάῳ ἸἹΜύρῳ xvà. Eun- 
dem locum altulit XV p. 690 a, ubi vs. 1 legitur μύρον ve ex AB 
μύρον δὲ Cant. 1.. Πέρωνος AB et altero Ioco Athenaeus, ubi 
addit: μνημονεύει τοῦ μυροπώλου tovtov τοῦ llégwvog xai 
Θεώπομπος ὃν ᾿Αδμήτῳ xoi Ηδυχάρει. PVL Hápovog. Vs.2 
AMFlyvortviov, ᾧ νῦν ἀλείφει restitutum ex p. 690. ἐν αἰπεέῳ συν- 
aAeiqs, Α ἐν αἰπτιώω συναλεέφει ἂν atyontio 4 vy. 

αλείφει Β ἐν αἰγυπτίῳ αυναλείφει VL. 


S 4 M I 4 
(3, 194) T 
Τὸ yào xokaxsvet» νῦν ἀρέσκειν ὄνομ᾽ ὄχει: 
Αἰλοηάδας M. p. 255 ἃ: ταύτην δὲ τὴν κολακείαν τενὲς 
ἐκτρεπόμενοι τοὔνομα ἀρέσκειαν (B ἀῤέσκειν) προσαγοῤβεύου.- 
σιν, ὡς καὶ | “ΔΑναξανδρίδης ἐν Σαμίᾳ Τὸ γὰρ κτλ. In Anaxandridis 
versu legebatur olim ἀρέσκειαν pro ἀρέσκειν. Correxit Canterus. 


4 TXYPILAS 
(3, 191) - 
Athenaeus HE p. 95 c: ὀεάρεα δ' ὠνόμασε καὶ 4ra£a»- 
δρέδης ἐν Zavvola. 
ΣΩΣΙΊΠΠΟΣ 
(3, 191) 44 
Schol. Hom. Iliad. ψ' 1. πτόλιν: πόλιν. Κυπρίων τῶν 
ἐν Σαλαμῖνι ἡ λέξις. κεῖται δὲ καὶ παρὰ κωμικᾷ L4vabay- 
δρέδη ἐν Σωσίππῳ. 


ΤΉΗΡΕΥΣ 
' f (8, 194. 192) a 
Ὄρνις κεχλήσει. Β. διὰ τί, πρὸς τῆς Ἕσείας; 
MOTeQo» καταφαγὼν τὴν πατρῴαν οὐσίαν 
ὥσπερ Πολύευνεος 6 παλός; L4. οὐ δῆτ᾽, ἀλλ δεὶ 
ἄρρην ὑπὸ ϑηλειῶν κατεκύπης. 


588 ANAXANDBRIDES 


Atltenseus IV p. 166 d: Παλύευκτον δ᾽ ᾿Αναξανδρίδης ἐν 
Τηρεῖ κωμῳδῶν Ὄρνις κεχλήσενι (got). B. διὰ ví κτλ. 


i Hl (3, 192) | 
'Oyevouévovc δὲ τοὺς κάπρους 
καὶ τὰς ἀλεκτρυόνας ϑεωροῦσ᾽ ἄσμενοι. 
Athenaeus IX p. 378: τὸν ἀλεχτρυόνα -- οἵ ἀρχαῖοι xai 
ϑηλυκῶς εἰρήκασι — ᾿ἀναξανδρίδης Τηρεῖ Ὀχευομένους κτλ. 


u DII (3, 192) 
A4ÀX οἷα νύμφη βασιλὶς ὠνομασμένη 
μύροις Πεγαλλίοισε σῶμ᾽ ἀλείφεται. 
Athenaeus XV p. 691a: τοῦ Πεγαλλίου δὲ μύρου μνημο- 
γεύει καὶ... ᾿Αναξανδρίδης Τηρεῖ MAX οἷα κτλ. Vs.1 ὠνο- 
μασμένη, desponsata, frustra tentatur. 


Y B P I 5 
48 (3, 193) 
Οὔκουν λαβὼν τὸν φανὸν ἅψεις μοι λύχνον; 
Athenaeus XV p; 700 a: ᾿ἀναξανδρέδης δ᾽ ἐν Ὕβρει Οὔκουν 
xrÀ. Ὕβρδι οὔχουν Porsonus. ὑβρίου κοβυ (κόβυ B) EPVL. 
Ὕβρει etiam Casaubonus. 


O.A4PMAAKOMANTIZ 

49 I (ὦ, 193) 

Ὅτι εἴμ᾽ ἀλαζών, τοῦτ᾽ ἐπιτιμᾷς; ἀλλὰ τί; 

γικᾷ γὰρ αὕτη τὰς τέχνας πάσας πολύ 

μετὰ τὴν κολαχείαν. ἥδε μὲν γὰρ διαφέρει. 

Athenaeus VI p. 361f: τῇ δ᾽ ἀλαζονείᾳ μετὰ τὴν κολα- 

κείαν χώραν δίδωσιν ᾿Αναξανδρίδης ὃ κωμῳδιοποιὸς ἐν Φαρ- 
μακομάντει λέγων οὕτως Ὅτι eiu! κτλ. Vs. 1 ἀλλὰ τί; νικᾷ 
Casauboni est emendatio. Vulgo ἀλλὰ sí». καί. 


s0 I| (3, 193) 

IMogogayov σχῖνόν ve τεμὼν xai ὀρίγανον, ὃς δή 

σεμνύνει τὸ τάριχον ὁμοῦ μιχϑεὶς κοριάννῳ. 

Athenaeus Il p. 68 b: ὅτι εἴρηται ἀρσενικῶς 0 ϑύμος καὶ 

e ógiyavoc. ᾿Αναξανδρίδης ᾿Ασφάραγον κτλ. Ad Pharmaco- 
mantin haec reituli propler Etymol. M. p. 630 49: ϑηλυχῶς μὲν 
δὕρηται (ὀρίγανος) παρὰ ᾿Αριστοφάνει ἐν ᾿Εκκλησιαζούσαες, do- 
σενιχῶς δὲ παρὰ :Αναξανδρίδῃ ἐν Φαρμακομάνσει. — Ex. Athe- 
naeo eosdem versus repelii Eustathius ad Hom. p. 1148 20. 





ANAXANDRIDES hoe 


Vs. 1 τεμὼν Casenbonus. Libri τέμνων. — Vs. 2 τάριχον Athe- 
naeus, Eustathius τάριχος. Tum μιχϑεὶς repositum « ex Eusta- 
thio. VL μιχϑέν. μὲ cum lacuna B. 


0144H«oOoPozsz 
(3, 194) 51 
Τὰν ἐμὸν μόναυλον ποῖ τέτροφας; οὗτος Σύρε. 
B. ποῖον μόναυλον; .4. τὸν κάλαμον. 

Alhenaeus IV p. 1704 de μοναύλῳ disserens: "ἀναξανδρί. 
δης .. . ἐν Φιαληφόρῳ Τὸν μόναυλον κτλ. —Vs.1 libri. τὸν 
μόκανλον, quod correxi. Vs.2 Dindorfius xcAduivo». Cír. Eu- 
Stathius ed Hom. p. 1157 36: παλαιὸν ὃ αὐλὸς xai moAvesdég 
xal ὡς ἐπιπολὺ καλάμινος" παρὰ γοῦν ᾿Αλεξανδρεῦσιν ἦν nó- 
γαυλος κάλαμος. 


INCERTARVM FABVLARVM FRAGMENTA 
Ι (3, 195) M 
Ὅστις γαμεῖν βουλεύετ᾽, οὐ BovAsverzat 
ὀρϑῶς, διότι βουλεύεται χοὕτω γαμεῖ. 
πολλῶν κακῶν yag ἐστιν ἀρχὴ τῷ βίῳ. 
7 γὰρ πένης ὧν τὴν γυναῖκα χρήματα 
λαβὼν ἔχει δέσποιναν, οὐ γυναῖκ ἔτι, 
ἧς ἐστι δοῦλος καὶ πένης. ἢν δ᾽ αὖ λάβη 
μηδὲν φερομένην, δοῦλος αὐτὸς γένεται" 
δεῖ γὰρ τὸ λοιπὸν ἀνϑ᾽ ἑνὸς τρέφειν δύρ. 
ἀλλ ἔλαβεν αἰσχράν" οὐ βιωτόν ἐστ᾽ ἔτι, 
^ 40 οὐδ᾽ εἴσοδος τὸ παράπαν εἰς τὴν οἰκίαν. 
ἀλλ ἔλαβεν ὡραίαν τις" οὐδὲν γίνεται 
μᾶλλόν τι τοῦ γήμαντος ἢ τῶν γειτόνων" 
ὥστ᾽ οὐδαμῶς κακοῦ y ἁμαρτεῖν γίνεται. 
Stobaeus Flori LXVII 1 cum lemmate ᾿“ναξανδρίδου. 
Vs. 1 Voss. et Arsen. βούλεται. Vs. 4 legebatur ἦν. Correxi ἢ 
ex À et Voss. Vulgatum qui servare volet, post ὧν incidere 
debebit, u ut hic sensus sil: ἢν γὰρ πένης ὧν γαμῇ, τὴν γυναῖκα 
ἔχει δέσποιναν. — Vs. 6 Grotius ἧς ἐστι δοῦλος" καὶ 'πένης ἢν 
αὖ λάβῃ. Vs. T pro αὐτὸς Scaliger αὕτως. Verum videtur 
αὖϑις quod habet Gesn. marg. Vs. 13 οὐδαμοῦ B. 


II (3, 195. 196) | 53 
eS 7 QvcoL τὸ γῆράς ὅστιν, ὡς οἴδι, πάτϑρ, . 
vd» φορτίων μέγιστον, GÀ ὃς ἂν φέρῃ 


gt 


$50 ANAXANDRIDES 


ἀγνωμόνως αὖϑ', ovvóc ἐστεν αἴτεορ" 
ἂν δ᾽ εὐχόλως, ὀνίοτε κοιμίξζειν ποιεῖ, 

5 μεταλαμβάνων ἐπεδέξι' αὐτοῦ τὸν τρόπον, 
λύπην τ᾽ ἀφαιρῶν ἡδονήν τὸ προστιϑείς" 
λύπην δὲ ποιῶν, εἴτι δυσκόλως ἔχει. 

Stobaeus Flori. CXVII 2 cum lemmate ᾿“ναξανδρίδου. lta 
Α et Trinc. Gesnerus incerto tribuit, Anaxandridae nomen su- 
periori fragmento adscribens: ἐσθλοῦ γὰρ ἀνδρὸς γῆρας εὐπρο- 
σήγορον, quod tragico poelae tribuit Valcken. ad Eurip. Hipp. 96. 
Vs. 2 Α φροντίδων pro φορτίων. Vs. 4 ἂν δ᾽ δὐκόλως ex Ar« 
senio recepi. Vulge οὐδ᾽ süxóAcc. B οὐ δυσκόλως pto v.L 
Tum χουμίζεοιν ποιεῖ Trimc, χομίζειν ποεῖ A. Grotius e9 δ᾽ 
εὐκόλως κόμιζε καί ce νέον ποίει. acobsius σὺ δ᾽ εὐκόλως 
ἔνεγκε καὶ μεῖον ποίει. Dobraeus ὃς δ᾽ εὐκόλως, Vs. 6 àv. 
πὴν τ᾿ scripsi ex Voss. Vulgo λύπην. — Vs. T libri εἴτις. 
Gaisfordus et τι ϑυσχόλως ἔχεις, ita ut exciderit quid in fine. 
Brunckius λύπην δ᾽ ἐποίησ᾽ ὅστις alye δυσκόλως. Recle, ut 
videtur, Dobrseus κοῦφον δὲ ποιῶν &ivt δυσκόλως ἔχει. 

54 IH (3, 196) 
"Hóovi» ἔχει, 
ὅταν τις δὕρη καινὸν ἐνθύμημά ct, 
δηλοῦν ἅπασιν" οἱ δ᾽ ἑαυτοῖσιν σοφοί 
πρῶτον μὲν οὐκ ἔχουσι τῆς τέχνης κριτήν, 
εἶτα φϑονοῦνται" χρὴ ydo εἰς ὄχλον φέῤειν 
ἅὅπανϑ' ὅσ᾽ ἂν τις καινότητ᾽ ἔχειν δοκῇ. 

Athenaeus V p. 222 b: χατὰ γὰρ τὸν χωμῳδιοποιὸν ya- 
ξανδρίδην Ἡδονὴν ἔχει κιλ. — Vs. 3 δ᾽ ξαυτοῖσιν Porsonus. 
ABC δ᾽ αὐτοῖσι. Vs. 6 ὅσ᾽ ἂν PL ὅτ᾽ ὅσ᾽ ἂν V. 

55 IV (3, 197) 
Ὅστις λόγους παρακαταϑήκην ydo λαβών 
ἐξεῖπεν, ἄδικός ἐστιν ἢ ἀχρατὴς ἄγαν" 
ὃ μὲν διὰ κέρδος, ἄδικος" ὃ δὲ τούτου δίχα, 
᾿ἄκρατής" ἴσον δέ y εἰσὶν ἀμφότεροι κακοί. 

Stebaeus Floril XLI 2 cum lemmate ἀναξανδρίδου. Eun- 
dem locum servavit Maximus Sent. 93 p. 154, ubi margo " Ale- 
xandri al. Anexendridee." Vs 1 γὰρ a Maximo omissum vulgo 
ante παρακαταϑήκχην legiur.  Transposuit Porsonus Miscell. 
p. 249 ei Reisigius Cont. I p. 30. Vs. 2 Trinc. ἐξεῖπτεν omillit. 
Vs. 4 Trinc. ἴσου οἱ κακοῦ. ta etiam eod. B. ἔσο» et καχοῦ À 
Grotius ἴσως & κάνοί. — Meisigitee Vaoy. — aaxáv. 





ANAXANDRIDES 591 


V (3, 197) sé 
Χαλεπή, λέγω σοι, καὶ προσάνεησ, ὦ τέχνϑν, 
ἀδάς ἔστιν, ὡς τὸν πατέρ ἀπελϑεῖν oixxde . 
παρ ἀνὰρός, ἥτις ἐστὶ ποσμία γυνή. 
ὃ γὰρ δίαυλός ἐστιν αἰσχύνην ἔχων. 
Stobaeus Flori LXXIV 1 cum lemmate 4vatavdgidov, 
Vs.3 ἥτις Α οἱ Trine. Vulgo εἴτις. 


VI ὦ, 197) 51 
Ἐὰν λούσησϑε νῦν | 
δάφανόν ve πολλὴν ἐντράγητε, παύσετε 
τὸ βάρος, διασκεδᾶτε τὸ προσὸν νῦν νέφος 
ἐπὶ τοῦ προσώπου. — ᾿ 
Athenaeus I p. 34 d de δαφάνῳ ehrietatis remedio disserens: 
"Ἀναξανδρίδης Ἐὼν Aovogo3as xrà. Vs. 2 vulgo ἐντρεύγητε. 
Correxà Hermannus de melris p. 165. Vs. 3 dvoexedd vc Bere 
hardi Synt. p. 468. 
VII G, 198) 58 
Τὸ νέκταρ ἐσϑίω πανυ 
μαάττων διαπίνω τ᾽ ἀμβροσίαν, καὶ τῷ du. 
διακονῶ, καὶ σεμνός εἰμ ἑκάστοτε 
Ἥρᾳ λαλῶν καὶ Κύπριδι παρακαϑήμενος. ὲ 


«e 


Athenaeus ll p. 39 a: οἶδα ὁἦ ὅτε ᾿Αναξανδρίδης τὸ νέκταρ 
ot ποτόν, ἀλλὰ τροφὴν εἶναι λέγει ϑεῶν Τὸ νέκταρ κτλ. 
Partem loci servavit etiam Eustathius ad Hom. p. 1632 62. Eo- 
dem speclant haec Photii p. 2903: »éxzag Sedi» npo xai olvog, 
οὕτως, ὡς Ἀναξανδρίδης. καὶ τὸ βρῶμα τῶν Sad» ὃ αὐτός. 
Quae eadem habel Suidas s. v. vexrageow. — Ys. 1 aate Casau- 
bonum πάνυ μάττων ἐσϑίω. 


VII (8, 198) - 
Ὦ πονηρὰ καρδία, 
ἐπιχαιρέχκακον ὡς εἶ μόνον τοῦ σώματος" 
ἀρχεῖ γὰρ εὐθύς, ἂν ἰδῃς δεδοικότα. 

Athenaeus XV p. 688 b: L4vobavdoióng δὲ τὸν ἀγωνιῶντᾳ 
παράγει λέγοντα Ὦ πονηρὰ xrÀ. Vs. 3 libri ἀρχῇ. — Canterus 
ὀρχῇ. Dindorfius ὀρχεῖ. lbid. ἢν pro ἂν Muretus. 

IX (3, 190) E" 
dMgdénore δοῦλον ἡδονῆς σαυτὸν παίει" — 
λάχνης γυναικός ἔστεν οὐκ ἀνδρὸς τόδε. 

Stobaeus Floril. VI 23 cum lemmate ᾿“ναξανδρέδον.. 


982 ANAXANDRIPES 


γάρ. PL ἄλλου μόνον 5 γάρ. BDindorfius ἀλλ᾽ οὖν μόνη γὰρ 
— ἀγορά. Vs. 11 Cesaubonus φρύκτ᾽ οὐ καταλαβών. Vs. 12 
μαινίδ᾽ Casaubonus: libri μηδέρ, "Vs. 14 ante Dindorfium ἐάν. 
Vs. 15 τὴν additum a Porsone et lacobsio. Vs. 17 Erfurdius 
oiyovg vm αὐτὰ và σώματ᾽ Εὐρύτου πύλας, in quibus Εὐρύ- 
vov πύλας lacobsio debetur. 
34 H (3, 177) 

Ὑμεῖς γὰρ ἀλλήλους ἀεὶ χλευάζετ᾽, οἷδ᾽ ἀκρεβῶς" 

ἂν μὲν γὰρ ἢ τις εὐπρεπής, ἱερὸν γάμον καλεῖτε" 

ἐὰν δὲ μικρὸν παντελῶς ἀνϑσώπιοκ, ovoAayuov. 

λαμπρός τις ἐξελήλυϑ, & « ὅϑλολυς οὗτός ἔστι" 

9 λιπαρὸς περιπατεῖ 4“ημοκλῆς, ζωμὸς κατωνόμασεται. 
χαίρει τις αὐχμῶν ἢ δυπῶν, κανιορτὸς ἀναπέφηνεν. 
ὄπισϑεν ἀκολουϑεῖ κόλαξ τῳ, λέμβας ἐπικέκληται" 
τὰ πόλλ᾽ ἄδειτονος περιπατεῖ, κεατρῖνός ἐστι γῆστις. 
εἰς τοὺς καλοὺς δ᾽ ἂν vig βλέπῃ, καινὰς ϑεατροποεός" 

10 ὑφείλετ᾽ ἄρνα ποιμένος παίζων, «τρεὺς ἐκλήϑῃ" 
ἐὰν δὲ κριόν, Φρίξος" ἂν δὲ κωδάριον, ᾿Ιάσων. 

Athenaeus VI p. 242 d: τῶν δὲ τοιούεων ἐπεϑέτων, ἃ ἐπὶ 
χλεύῃ ᾿4ϑηναῖοε παίζοντες ἔλεγον, μνημονδῴει “«““ναξανδρίδης 
ἐν Ὀδυσσεῖ οὕτως Ὑμεῖς γὼρ ἀλλήλους wrÀ. Hinc derivavit 
Eustathius p. 1642 59. Vs. 2 ἐὰν BP.. Vs. ὃ ἀνϑρῴώπινον P. 
Vs. 4 λαμπρότης C. Mox ἐξελήλνϑ᾽, ὅἄλολυς AC ἐξελήλυϑε, 
AóÀvg B ἐξελήλυϑ᾽, ὀλολυγμὰς VL ἐξελήλυϑ' ὁλολυσμὸς P. 
Schweighaeuserus ἐξελήλυϑ᾽, εὐθὺς οὕτος, Porsonus οὗτος εὐ- 
ϑύς. Υρ. 7 τῷ λέμβος ABC εἱ Eustathius τῷ λέμβρος P τή- 
λεμβρος VL τῷ ex DQ, λέμβος ex D memorst Villebrunius. 
Ad λέμβος ierum respicit Eustatbius p. 116t 49. — Vs. 8 affert 
Athenaeus VII p. 307 f. Vs. 9 ὅταν pro ἄν vag C. χαενὸς ABC 
οἱ. Epit, Hoeschel. κενὸς PVL Καιρμδὺς Casaubonus. Hunc 
versum omisit Eustathius. 


.OI40MA4xos 
» D (3, 179) 
Μάγαδιν λαλήσω μικρὰν ἅμα σοι καὶ μέγαν. 

Athenaeus IV p. 182 d: ὁ δὲ μάγαδις καλούμενος αὐλὸς — 
ἐν ταὐτῷ ὀξὺν xal βαρὺν φϑόγγον ἐπιδείχνυται, ὡς ᾿Αναξαν- 
δρέδης ἐν -Οπλομάχῳ φησί άγαδεν xv. Quae ex Tryphone 
ducta esse apparet e XIV ρ. 6846: Τρύφων δ᾽ ἐν δευτέρῳ περὶ 
ὑνομασιῶν λέγει οὕτως “μαάγαδις ἐν ταὐτῷ ὀξὸν καὶ βαρὺν 





ANAXANDRIDES 599. 


XVI (3, 200) 68 
Ὑπερήμεροί μοι τῶν γάμων oi παρϑένοι. 
Aristoteles Ἀποῖ. ITE 10 metaphorarum exempla afferens: xoi 
τὸ ᾿Αναξανδρίδου ἰαμβεῖον ὑπὲρ τῶν ϑυγατέρων πρὸς τὸν γά- 
μον ἐγχρονιζουσῶν Ὑπερήμεροε κελ. 


ΧΥ (8, 200). " 
Καλὸν y ἀποϑανεῖν πρὶν ϑανάτον δρῶν ἄξιον. .. 
Aristoteles Rhet. ΠῚ 11: καὶ τὸ ᾿ναξανδρίδον τὸ ἐπαενού- 
μενον Καλόν γ᾽ ἀποϑανεῖν πρὶν ϑανάτου δρᾶν ἄξιον. ταὺ- 
τὸν γάρ ἐστι τῷ εἰπεῖν ἄξιον γὰρ ἀποθανεῖν μὴ ὄντα ἄξιον 
ἀποϑανεῖν, ἢ ἄξιόν γ᾽ ἀποθανεῖν μὴ ϑανάτου ἄξιον ὄντα ἢ 
μὴ ποιοῦντα ϑανάτου ἄξια. Et paullo infra: δεῖ δ᾽ dei προ- 
σεῖναι ἢ τὸ πρὸς ὃν λέγεται ἢ τὸ ὀρϑῶς λέγεσϑαι, el τὸ d 
yóuevo» ἀληϑὲς καὶ μὴ ἐπιπόλαιον" ἔστι γὰρ ταῦτα χωρὶς 
ἔχειν, οἷον ᾿Αποϑνήσκειν δεῖ μηδὲν ἁμαρτάνοντα, ἀλλ᾽ οὐκ 
ἀστεῖον. Τὴν ἀξίαν δεῖ γαμεῖν τὸν ἄξιον, ἀλλ᾽ οὐκ ἀστεῖον. 
In his qui latet senarius, ita ille, seribendus: : 
τὴν ἀξίαν ἔδει γαμεῖν τὸν ἄξιον, 
fortasse et ipse Anaxandridis est. Huius enim fabulis ul pluri- 
mum delectatus esse videlur Aristoleles. Cfr. Spengelii Synag. 
techn. p. 20. 
XIX (3, 201). n 70 
Τρίκλενον δ᾽ εὐθέως συνήγετο -— 
καὶ συναυλίαι γέροντι. | 
Athenaeus II p. 48a: ᾿ἀναξανδρίδης Τρίκλινὸν κτλ. 


XX (8, 204) " 
Athenaeus I p. 28 f: μέμνηται δὲ ovrog (Eubulus) xai ψε- 
ϑίου οἴνου — xai ᾿Αναξανδρίδης Χοῦς κεκραμένος ψιϑίου. 
XXI XXII. (3, 201) τς (72. 18 

Athenaeus ll p. 57 e: διὰ ve00dgt» δ᾽ αὐτὰ (τὰ gà) 
προεδνήνεκεαι ᾿Αναξανδρίδης φάρια εἰπών. Idem XI p. 502 b: 
“Ἀναξανδρίδης δὲ φιάλας Αρεός καλεῖ τὰ ποτήρια. ἑαῦτα, 
scil τὰς καρνωτὰς φιάλας. 
XXII XXIV (3, 201) ^04. 15 

Antiatticista p. 141 27. Πληγὴν ἔχων: ἀντὶ τοῦ τετρω- 
μένος. ᾿Αναξανδρίδης. ^ Grammat. Bekkeri p. 367 20: ἀκόλα- 
στος OyÀog Εὐριπίδης ἔφη, ἀκόλαστον δὲ σῶμα Σοφοκλῆς, 
ἀκ ολαστάσματα δὲ λέγουσι κατακόρως οἱ ᾿Ἐπικούρειοι. 
πλὴν καὶ ᾿Αναξανδρίδης gere τῇ λέξει. καὶ ἸΑριστοφάνης. : 

Comici graeci 98 





984 ANAXANDRIDES 


Athenaeus. VII p. 299 f: 144va&avógióng δ᾽. ἐν II0Asac.zigoc 
τοὺς Miyumwiovg ἀποτεινόμενος τὸν λόγον. φησίν Οὐκ ἂν δυ- 
volum» κτλ. Vs. 5 ἡγεῖ Α ἡγῇ PVL. Vs. 6 C περιπολύ. 
Vs. 10 et 11 affert Eustathius p. 1183 13. Vs. 11 libri &ouxe». 
Vs. 13 libri χλαίδις. Vs. 14 μυγαλὴ 1, μυγάλη P. μυγαλῇ V. 


IPOQTEZIA4.AOZ 
40 I (3, 182 — 185) 

. Κἂν ταῦτα ποιῇς ὥσπερ φράζω, 
λαμπροῖς δείπνοις δεξόμεϑ᾽ ὑμᾶς, 
οὐδὲν ὁμοίοις τοῖς Ἰφικράτους 
τοῖς ἐν Opexp' καίτοι φασίν 

5 βουβαύκαλα ταῦτα γενέσϑαι. 
κατὰ τὴν ἀγορὰν μὲν ὑπεστρῶσϑαι 
στρώμαϑ' ἁλουργῇ μέχρι τῆς ἄρκτου" 
δειπνεῖν δ᾽ ἄνδρας βουτυροφάγας, 
αὐχμηροκόμας μυριοπληϑεῖς" 

10 τοὺς δὲ λέβητας χαλκοῦς εἶναι 
μείζους λάκκων δωδεκακλίνων" 
αὐτὸν δὲ Κότυν περιεζῶσθϑαι 
ζωμόν ve φέρειν ἐν xot χρυσῇ, 
καὶ γδυόμενον τῶν κρατήρων 

15 πρότερον μεϑύειν τῶν πινόντων. 
αὐλεῖν δ᾽ αὐτοῖς :Αντιγενίδαν, 
"oy&» δ᾽ ἄδειν καὶ κιϑαρίζειν 
Κηφισόδοτον τὸν ᾿Αχαρν»ῆϑεν, 
μέλπειν δ᾽ ᾧδαῖς . 

20 τοτὲ μὲν Σπάρτην τὴν εὐρύχορον, 

. τοτὲ δ᾽ αὖ Θήβας τὰς ἑπταπύλους 
τὰς ἁρμονίας μεταβάλλειν. 

'φέρνας τὸ λαβεῖν δύο μὲν ξανϑῶν 
ἵππων ἀγέλας, αἰγῶν τ᾽ ἀγέλην, 

25 χρυσοῦν τ αἄκος 
& * « φιάλην τὸ λεπαστήν, 
χιόνος τὸ πρόχουν, κέρχνων τε χύτραν, 
βολβῶν τε σιρὸν δωδεκάπηχυν, 
καὶ πουλυπόδων ἑκατόμβην. 

80 ταῦτα μὲν οὕτως φασὶ ποιῆσαι 
Κότυν ἐν Θρᾷκῃ, γάμον Ἰφικράτει. 
τούτων δ᾽ ἔσται πολὺ σδμνότερον 
καὶ λαμπρότερον παρὰ δεσποσύνοις 





EVBVLVS 595 


IV (3, 204) à 
Ὀπτήσιμον γογγυλέδα ταυτηνὲ φέρω. 
Alhenaeus IX p. 8606: ταύτης (γογγυλίδος) μνημονεύει 
Εὔβουλος ἔν ᾿Αγκυλίωνι οὕτως Ὀπτήσιμον κτλ. 


4A ΓΧΙΣΉΗΉΗΣ 
I Ii (3, 204) 5. 6 
Pollux VI 10: ὅτε xo πτίλοις τὰ avégaáa ἐφήπλουν Ev- 
βουλορ ἐν ᾿“γχίσῃ δεδάσκει. καὶ πτερωτὰ καὶ πτιλωτὰ προῦ- 


κεφάλαια ὀνομάζουσι. ldem IX 76: ὅϑεν τὸ νόμεσμα τοῦτο 
Εὔβουλος ἐν ᾿Αγχίσῃ καλεῖ Παλλάδας. 


“ΠΗ 4Ἔ4“ΘΕΙΑ͂ 
| Q» 306) ; 

Θερμότερον ἢ ἢ κραυρότερον ἢ μέσως ἔχον, 
τοῦτ᾽ ἔσϑ' ἑκάστῳ μεῖζον ἢ Τροίαν ἑλεῖν. 
κἀγὼ γὰρ ov καυλοῖσιν οὐδὲ σιλφίῳ 
οὐδ᾽ ἱεροσύλοις καὶ πικραῖς παροψίσι 

5 βολβοῖς τ᾽ ἐμαυτὸν χορτάσων ἐλήλυϑα. 
ἃ δ᾽ εἴς τ᾽ ἐδωδὴν πρῶτα καὶ δώμης ἀχμήν 
καὶ πρὸς ὑγίξιαν, πάντα ταῦτ᾽ ἐδαιγύμην, 
χρέας βόειον ἑφϑὸν ἀσόλοιχον uéya, 
ἀχροκώλιόν τε yevyixOv, ὑπτὰ δελφάκια 

10 ἁλίπαστα τρία. 


Athenaeus II p. 63d: τούτων (βολβῶν) Ἡρακλῆς σϑέεεν 
παφαιτεῖται ἐν ᾿«μαλϑείᾳ Εὐβούλου λέγων Θερμόεεφον ἢ 
χραυρότερον κελ. versatur cibos condimentorusm artificio cor- 
rüptos nac quidquam ad augendum corporis robur conferentes. 
Vs. $ οἷν. Pholiüs p. 177: κραυφότερον, evOgavatotegoy, 
σκληρότερον. Ruhnkenius ad Tim. p. 168 κρυερώξεφον, pro quo 
ψυχρότερον dicendum fuisset. Vs. 4 Dobraeus μιαραῖς. Vs. 9 
yevvixóv L γενικὸν V. δελφάκια VL. δελφάκι᾽ BCD.  Din- 
dorfius ἀχροκώλιόν τε δελφάκειον γεννικόν, | ὀπτὰ δ᾽ ἁλίπα- 
στα τρία. Fortasse leniore manu refingendum: ἀχροχώλιόν τὲ 
γεννικὸν ὀπτοῦ δέλφακος, | ἁλίπαστα τρία. Pro τρία requiro 
aut κρέα at sdiectivum quod magnitudinem τῶν ἁλιπάστων 
indicet, αἱ paullo ante χρέας βόειον μέγα et ἀκροκώλεον γεννι- 
xü» £ommemoraverat. Suspicabar ἁλέποστα τε τριπάλαισεα, 
vel ἁλίκαφτα τρία μόγισεα. 

98 * 


506 EVBVLVS 


8 H (3, 216) 
Kai πρός γε τούτοις ἀσκὸν εἰς μέσον... 
καταϑέντες εἰσάλλεσϑε καὶ καχάζοτε 
ἐπὶ τοῖς καταρρέουσιν ἀπὸ κελεύσματος. 

Schol. Aristoph. Plut. 1129: χυρίως δὲ ἀσκωλιάζειν ἔλεγον 
τὸ ἐπὶ τῶν ἀσκῶν ὅἅλλεσϑαι ἕνεκα τοῦ γελωτοποιεῖν. ἐν μέσῳ 
δὲ τοῦ ϑεάτρου ἐτίϑεντο ἀσκοὺς πεφυσημένους καὶ ἀληλιμ- 
μένους, εἰς oUc ἐναλλόμενοι ὠλίσϑανον. καϑάπερ Εὔβουλος 
ἐν Δαμαλείᾳ (4μαλϑείᾳ Hemsterhusius) φησὶν οὕτως Koi 
σρὸς γε τούτοις κτλ. Eadem habet Suidas v. ἀσκωλιάζειν 
(ubi fabulae nomen 4αμαλία scribitur) οἱ qui fabulae nomen 
omiltit Cod. Marc. Harpocrat. p. 3T Bekk. Dixit de his versibus 
Frizschius Diss. de Lenaeis p. 4. Vs. 1 τούτοις schol. el Sui- 
das. τοῦτο Harpocratio. Ibidem ἀσκοὺς Suidas. In fine versus 
Bentleius addebat χαμαί, Dindorfus τινά. Possis eliam τάχα 
vel μέγαν. Υ͂Β. 2 εἰσάλλεσϑε schol. et Harpocratio. Suidas 
ἐνάλλεσϑε. lbid. xoyabeve Dindorfius. Schol. et Suidas καγχά- 
Deve. Vs. 9 ἀπὸ κελεύσματος Harpocretio omittit. 


ANAXOZOMENOI 
9 (8, 207) 
Ἕτεροι δὲ ϑεοῖσι συμπεπλεγμένον 
μετὰ Καράβου σύνεισιν, ὃς μόνος βροτῶν 
δύναται καταπιεῖν ἐκ ζεόντων λοπαδίων 
ἄϑρους τεμαχίτας, ὥστ᾽ ἐνεῖναι μηδὲ ἕν. 

Athenaeus VIII p. 340 d de Callimedonte, cui Carabi nomen 
inditum, disserens: Εὔβουλος δ᾽ à» ᾿ἀνασωζομένοις Ἕτεροι δὲ 
ϑεοῖσε xtÀ. Vs. 1 ἑταῖροι ABDQ. Ib. τοῖς ϑεοῖς Casaubonus. 
Vs. 2 μόνος βρότων μόνος ΑΒ. Υβ. 4 τεμαχίτας C et codd. 
Casaub. seuayjrag PVL μηδὲ ὃν PL μηδεὲν C μηδὲν Y. 
Pro ἐνεῖναι Coraes ὥστε μεῖναι i. e. λδιρϑῆναι. Dobraeus 
ὥστ᾽ ἀνεῖναι μηδὲ ἕν. 

A4ANTIOIILH 
10 I (3, 208) 
Πώνειν μὲν ἁμὲς xai φαγεῖν μέγ᾽ ἀνδρικοί 
xai καρτερεῖμεν, τοὶ δ᾽ ᾿4ϑηναΐοι λέγειν 
καὶ μικρὰ φαγέμεν, τοὶ δὲ Θηβαῖοι μέγα.. 

Alhenaeus X p. 417}: καὶ ἔϑνη δὲ. ὅλα εἰς πολυφαγίαν 
ἐκωμῳδεῖτο, ὡς τὸ Βοιωτόν. Εὔβουλος γοῦν ἐν ᾿Δνειόπῃ φησί 
Πονεῖν μὲν ἁμὲς κτλ. A Boeotio haec dici existimat Eustath. 











EVBVLVS 597 


p. 954 33: Εὔβουλος, παρ᾽ ᾧ φησί τις Βοιωτός, ὅτι πονεῖν 
ἄμμες καὶ φαγεῖν . ἀνδρικοί. — Vs. 1 πώνειν Ahrens Dial. Dor. 
p. 524. libri πονεῖν. Ib. ἁμὲς Ahrens ex B, ἅμες AP. Vulgo 
ἄμμες. Ib. μέγ᾽ scripsi Cur. crit. p. 87. Libri μέν. — Vs.2 καρτερὴ 
μὲν À, καρτερῆσαι μὲν B, καρτερεῖμεν Ahrens, qui praeterea 
coniicit καρτερεῖμεν voids Θηβαῖοι" λέγειν καὶ u. φ. τοῖς 491- 
γαίοις μέτα, cui favent. ABP, qui vs. 2 τοῖς δ᾽ .4ϑηναίοις 
habent; credo tamen aliud quid latere. 


I (3, 208) “ 
Ζῇϑον μὲν ἐλϑεῖν ἁγνὸν ἐς Θήβης πέδον 
οἰκεῖν κελεύει" καὶ γὰρ ἀξιωτέρους 
πωλοῦσιν, ὡς ἔοικε, τοὺς ἄρτους ἔκχεῖ" 
σὺ δ᾽ ὀξύπεινος" τὸν δὲ μουσικώεατον 
κλεινὰς 143 vag ἐχπερᾶν ᾿Αμφίονα, 
οὗ ῥᾷστ᾽ ἀεὶ πεινῶσι Κεκροπιδῶν κόρον 
χάπτοντες αὔρας ἐλπίδας σιτούμενοι. 

Athenaeus Il p. 47 b exempla vocis ὀξύπεινος afferens: καὶ 
Εὔβουλος Ζῆϑον μὲν ἐλϑεῖν κτλ. Ad Antiopen haec satis pro- 
babili conieciura reitulisse mihi videor. Vs. 1 ἐνθένδ᾽ pro é4- 
ϑεῖν scribendum videtur. Vs. 2 lacobsius χελεύω. — Vs. 4 Grotius 
ὁ δ᾽ ὀξύπεινος. Vs.6 ὁᾷστ᾽ ἀεὶ A (Gora δὴ VL. 

HI (3, 209) T 
Καλλίστρατός τίς ἐστιν. . . . οὗτος oU» —— 
πυγὴν μεγάλην εἶχ᾽ ὦ Χαριάδη καὶ καλήν. 
B. τοῦτον καταλεκτέ᾽ ἐστὶν ἐς τοὺς κόλλοπας 
τοὺς ἐχδρομάδας. 

Eustathius ad Odyss. p. 1915 17: ἄλλοι δὲ γράφουσιν οὕ- 
τως" κόλλοψ ταύρου ἐπαυχένιον δέρμα, ἐξ οὐ καὶ oi τῶν ὃὁρ- 
γάνων πάλαι ποτὲ κολλαβοι" ἐξ αὐτοῦ δέ, φασί, κόλλοψ ὃ 
σκληρὸς ὑπὲρ τὴν ἀχμὴν πάσχων, καὶ κολλοποδιῶκται οἵ 
ἄγριοι περὲ τὰ τοιαῦτα. ἐν δὲ τοῖς τοῦ γραμματικοῦ ᾿Αριστο-- 
φάνους φέρεται ταῦτα" Κόλλοπα τὸ παχὺ δέρμα φασὶ λέ- 
γεσϑαι καὶ τὸν τῶν ὀργάνων κόλλαβον, παρατιϑέμενοι Ὅμη- 
gov καὶ ἄλλους τινάς. ἕτεροι δὲ οὕτω καλοῦσε τὸν περιτρέ- 
χοντα καὶ ἕταιροῦντα, ὡς καὶ Εὔπολις ἐν τῷ Καλλίστρατός 
τίς ἔστι κτλ. Eupolidi Eubuli nomen substituendum esse monui 
Quaest. scen. III p. 22. Ex Antiopa locum desumptum esse do- 
cent quae ad vs. 3 alluli verba Anlietticistae. — Versus adscripsi 
ut correxi eos l. l. Nam apud Eustathium ita vulgantur: KaA- 
λίστρατός ἐστί τις" ovrog οὖν μεγάλην πυγὴν εἶχεν ὦ Χαριάδη 


598 EVBVLYS 


καὶ καλήν. τοῦτον καταλεκτέον ἐς τοῦ κόλλφπας τοὺρ ὄκδρο- 
μάδας. Priora Βοιρκίυβ ita constituit: 4. Καλλίσερατος δ᾽ 
ἔστιν τίς; B. ὅστις; 4d. οὗτος ὃς κτλ. Vs.23 respicit. Anlistli- 
οἰδία p. 102 33: κόλλοπτας φασι δεῖν κυρίως λέγειν τοὺς τῶν 
ὀργάνων, oUc καλοῦσι κολλάβους, οὐ τοὺς ἀνδρογύνους. Εὐ- 
βαυλος ᾿Αντιόπῃ ini τοῦ dvdgoyvvov. 

i5 IV (8, 210) 

Antiatticista p. 111 22. ITeoi πρώτους ὕπνους: Εὔβου- 

Aoc ᾿Αντιόπῃ. 

4 x TY TOI 

T (3, 210) 
Miyj παρατίϑει μοι ϑριδακίνας, ὦ γύναι, 
ἐπὶ τὴν τράπεζαν, ἢ σεαυτὴν αἰτιῶ. 
ἂν τῷ λαχάνῳ τούτῳ γάρ, ὡς ὃ λόγος, ποτέ 
τὸν “δωνιν ἀποϑανόντα προὔύϑηκεν Κύπρις" 
ὥστ᾽ ἐστὲ νεκύων βρῶμα. 

Athenaeus Il p. 696: Καλλίμαχος δέ φησιν ὅτε 7) 24 qoo- 
δίτη τὸν “Ἄδωνιν ἐν ϑριδακίνῃ κρύψειεν, ἀλληγορούντων τῶν 
ποιητῶν ὅτι ἀσϑενεῖς εἰσι πρὸς ἀφροδίσια οἱ συνεχῶς χρώ- 
μενοι ϑοίδαξι. καὶ Εὔβουλος δ᾽ ἐν ᾿Αστύτοις φησέ M na. 
ρατίϑει κτλ. Dobraeus Athenaeum dixisse coniicit, Eubulum ἐν 
ἀστύτοις, h. e. inter cibos Venerem extinguentes, numerasse lactu- 
cam; idque pro nomine comoediae accepisse epitomalorem. — Vs. 1 
παρατίϑει L περιτίϑει V. Porsonus μὴ παρατίϑει μοι τὰς 
ϑριδακίνας vel μή νυν παρατίϑει μοι ϑριδακίνας. Possis eliam 
μὴ μὴ παρατίϑει. Υ5.8 ὡς λόγος B 


A Y Tr H 
T ! (3, 241. 242) 
Τί, ὦ πόνηρ᾽, ἕστηκας àv πύλαιρ ἔτι, 
ἀλλ᾽ οὐ βαδίζεις; τοῖς δὲ γενναίως πάλαι 
διεσπάρακται ϑερμὰ χηνίσκων μέλη, 
διδρράχισται σεμνὰ δελφάκων κρόα, 

5 κατηλόηταν γαστρὸς ἐν μέσῳ κύκλως, 
κατησίμωται πάντα τἀκροχώλια, 
ἐνωγάλισται σεμνὸς ἀλλᾶντος τόμος, 

. παρεντέερωκται τευϑὶρ ἐξωπεημένη, 
παρεγκέκαπταί τ᾽ ἀρνί" ἐνγέ᾽ ἢ δέκα. 

10 ὥστ᾽ εἴ τὸ βούλει τῶν λελειμρμένων φαγδῖν, 
ἔπειγ ἔπειγε, μή ποϑ' ὡς λύκος χανών 
χαὶ τῶνδ᾽ ἁμαρτὼν ὕστερον συχνὸν δράμῃς. 





EVBVLYS 5909 


Athenaeus XIV p. 622 0: Σύφων — ἐφϑέγγετο τὰ ἐξ Α- 
γῆς ἔπη Εὐβούλου Τί ὦ πόνηρ᾽ κτλ. Vs. 1 πύλαις ABC οἱ 
epitome Hoescbelii. πάλαις VL. πύλαις πάλαες P deleto πάλαις. 
Vs. 5 χατηλόηται VL. κατηλύκται C. κατηλοισται AB. κατηλίισται 
(superscripto o) P. Vs. 6 B κατασίμωται. Vs. 7 ἐγωγάλισται 
agnoscit Eustathius ad Homer. p. 1163 21: ἀναλογία δὲ τοῦ 
ἐνωγάλισται κατὰ τὸ κέκτηται ἔχτηται — καὶ τὸ ἐχπέπηξε 
ἐφέπηξε (?) παρὰ τῷ κωμικῷ, xai τέϑλασται ἔϑλασται.  Ni- 
hilominus scribendum suspicor νενωγάλισται. — Ys. 9 παρογκέ-. 
παπτὰιν Valck. Anim. ad Ammon. p. 21. Libri παρδκκόκαπερι. 
Ibid. praeeunte Dalecampio cum Dindorfio scripsi τ᾿ ἀρνί. Cod. 
Asvégaw. Β στεράνι᾽. PVL στάρνι. Nectamen site offensione 
est, novem vel decem agnos. a convivis devoratos dici. Forsan 
xQu»L scribendum. Vs. 10 εἴ τὶ Valckenarius pro ἐπεί. Vs.12 
B τῶν δε ἁμαρτῶν. Tum συχνὸν PVL συχνω Α σγχνῷ B. 
Pro δράμῃς, quod habent VL, δραχμῆς praebent ABP. 

Praeterea Auge fabula omisso aucloris nomine laudatur a 
Scholiasta Euripidis Rhes. 406: ἄμυσειν οἱ μὲν ποτηφίου εἶδος 
ἐπιτηδειότητα ἔχον πρὸς τὰς ἀμυστὶ πόσεις, ὡς ἐν s fvyn Σὺν 
τῷ βαϑείας καὶ πυκνάς ἕλκουσι τὰς ἀμύστιδας. lta enim 
verissime Hermannus correxit quod codex habet ὡς ἐν αὐτῇ. 
Sed Eubuli, an Philyllii, an ipsius denique Euripidis Augen scho- 
liasta laudaverit, incertum est. 

BE.4.4BPOOGONTHZ 
' (3, 213) (6 
Tig à» λάβοιτο τοῦ σκέλους κατωϑέ μοι; 
ἄνω γὰρ ὥσπερ κοττάβειον αἴρομαι. 

Athenaeus XV p. 666 e: ἐκάλουν δὲ καὶ καξακτούς τινὰς 
κοττάβους" ἔστι δὲ λυχνία ἀναγόμενα πάλιν vc συμπίπτοντα. 
Εὔβουλος Βελλεροφόντῃ Τίς ἂν κτλ.  Vs.1 κάτω ϑέμενος B 
κάτω ϑέμενοι P. 

ΓΑΝΥΜΉΖΗΣ 
I (3, 213) 17 
Ὕπνος αὐτὸν ὄντα κακόσιτον τρέφει. 

Athenaeus VI p. 248 c: κακοαίτου δὲ μέμνηται Εὔβουλος 
ἐν Γανυμήδει Ὕπνος κτλ. Porsonus Ὕπνος γὰρ αὐτόν. 

I| (3, 214) | 48 

Athenaeus IlI p. 110a: δίπυρον. Εὔβουλος à» Γανυμήδει 
Διπύρους τε ϑερμούς. ot δίπυροι δ᾽ εἰσί τινες ἄρτοι tQv- 
güvtec. ᾿Αλκαῖος Γανυμήδει. Cfr. πὰ Alcaei fragm. 4 p. 457. 


600 RYBYLVYS 


r.A14YKozs 
í9 ' I (3, 214) 
. 75 * Καὶ v&nv Kóngtoy καὶ σκαμωνίας ὅπόν, 
καὶ κάρδαμον Minjotov, xe xoouuvov 
- Σαμοϑράκιον, καὶ καυλὸν ἐκ Καρχηδόνος, 
καὶ σίλφιον ϑύμον τε τῶν “Ὑμηττίων, 
᾿ ὀρέγανόν τε Τενέδιον. 

Pollux VI 67: ἔνια δὲ τῶν ἡδυσμάτων ἐπῃνεῖτο ἐκ χωρίων, 
ὡς Εὔβουλος ἐν Γλαύκῳ φησί Καὶ νᾶπυ Κύπριον κτλ. — An- 
ἘΡΉΒηΪ haec tribuuntur apud Athen. I p. 28 d, ubi, allato Eubuli 
fragm. inc. VII, ita pergit: Ἀντιφάνης δέ Nànv Κύπρου, xoi 
Oxcp vlog ὅπόν, κάρδαμον Μιλήσιον, xoóupvo» Σαμοϑράκιον, 
καϑλὸν ἐκ Καρχηδόνος καὶ σίλφιον, ϑύμον ὙὙμήττιον, ὀρέγανον 
Τενέδιον. Cfr. Eustethius ad Iliad. p. 867 45. Postrema verba 
ógiyavov Τενέδιον ex Athenaeo accesserunt.  Particulam τὰ 
adiecit Porsonus. 

ΜΝ W (3, 215) 
Ἡμεῖς mov ἄνδρας Κεχροπίδας ἐπείσαμεν 
λαβόντας εἰς “Ὑμηττὸν ἐξελϑεῖν ὅπλα 
καὶ σιεί᾽ ἐπὶ μύρμηκας ἡμερῶν τριῶν, 
ὡς χρυσοτεύκτου ψήγματος πεφηνότος. 

" Harpocrotio p. 185 21: ἔπεσέ τις φήμη ποτὲ εἰς τὸ πλῆ- 
S0c τὸ ᾿4ϑηναίων, ὡς ἐν “Ὑμηττῷ φανείη χρυσοῦ ψῆγμα πολὺ 
καὶ φυλάττοιτο ὑπὸ τῶν μαχίμων μυρμήκων. οἱ δὲ ἀναλα- 
βόντες ὅπλα ἐξέϑεον ἐπ᾽ αὐτούς" ἄπρακτοι δὲ. ὑποστρέψαντες 
καὶ μάτην κεκαχοπαϑηκότες, ἔσκωπτον ἀλλήλους λέγοντες “σὺ 
δέ y ᾧου χρυσοχοήσειν." — ἐχλευάζοντο δὲ καὶ ὑπὸ τῶν κω- 
μικῶν. Ἑὔβουλος γοῦν ἐν Γλαύκῳ φησίν "Husig ποτ᾽ ἄνδρας 
κεὰ, Versum primum et secundum habet etiam omisso fabulae 
titulo Suidas v. χρυσοχοεῖον. Vs.1 malim ἄνδρες. Vs. 3 ouv 
Valesius: codd. συὸς et σύ. Erasmus oírov. 


ΙΖ ΑἹΖ 4. 20Σ 
" | (3, 216) 
B ᾿ἘἘϑέλει δ᾽ ἄνεν 
 μισϑοῦ παρ᾽ αὐτοῖς καταμένειν ἐπισίτιος. 
Athenaeus VI p.247a de voce ἐπισίτιος agens: Εὔβουλος 
δ᾽ ἐν Δαιδάλῳ Ἐϑέλει κτλ. 


"P l| II (3, 216) 
Antiatt. p, 108 14: Πήχε, ὡς vatxu καὶ οὐχί, Εὔβουλος 


 EVBNLVE 601 


“αιδάλῳ. — Themistius ad Aristot. de Anim. I 3: Ζημόκριτος 
παραπλησίως λέγων Φιλίππῳ τῷ κωμῳδοδιδασκάλῳ᾽ φησὶ 
γὰρ τὸν Δαίδαλον κινουμένην ποιῆσαι τὴν ξυλίνην 1gooditgy 
ἐγχέαντα ἄργυρον χυτόν. V. Hist. crit. p. 342. 860. Philippi 
sive Eubuli versus fortasse fuit hic: ξυλίνην “Ἀφροδίτην ἐγχέας 
χυτὸν ἄργυρον. 
A4EYKA4AAMION 
(3,: 217) | 24 
Ἥπαάτια, νῆστις, πλεύμονες, μήτρα. | 
Athenaeus ΠῚ p.100 e de μήτρᾳ agens: Εὔβουλος δ᾽ ἐν 
Ζευκαλίωνι “Ηπάτια κτλ. Οἴν. p. 107 f. 


ZAIONYZIOSZ 
I (3, 217) MEE 25 
MAX ἔστι τοῖς σεμνοῖς μὲν αὐθαδέστερορ, 
καὶ τοῖς κόλαξι πᾶσι τοῖς σκωπτουσί τε 
ἑαυτὸν εὐόργητος" ἡγεῖται δὲ δή 
τούτους μόνους ἐλευϑέρους, κἂν δοῦλος ἧ. 
Athenaeus VI p.260 c: τὰ παραπλήσια (Philippo Amyntee 
filio) ἐποίδε xai ὃ Σικελιώτης Διονύσιος, ὡς Εὔβουλος ὃ xo- 
μῳδιοποιὸς παρίστησιν ἐν τῷ τοῦ τυράννου ὁμωνύμῳ δράματι 
᾿Αλλ ἔστι κτλ. Vs. 2 pro xai τοῖς requirebam τοῖς δ᾽ αὖ. 
Vs. 3 ante Casaubonum αὐτόν. Ib. AC ἡγεῖται δή. PVL ἡγεῖ- 
ται δέ. Schweighaeuserus ἡγεῖται δὲ δὴ vel ἡγεῖταί va δή. 


II IIl (3, 218) 26. 37 
Εὐριπίδου δ᾽ ἔσωσας ὡς ἴσασὶ σοι. . . 
᾿Παρϑενεύσεις ἕξεις μοι χάριν, 
καὶ τοῖς ἐμοῖσιν ἐγγελῶσι πήμασιν 
τὰ ciyua συλλέξαντες, ὡς αὐτοὶ σοφοί. 

Schol. Euripidis Med. 463: ἔσωσά σ᾽, ὡς ἴσασιν Ἑλλήνων 
ὅσοι ταὐτὸν ξυνδισέβησαν "eydo» σχάφος: Πλεονάζει ὃ 0 στέχος 
τῷ o. ὅϑεν καὶ ὃ Πλάτων ἐν ταῖς -Eogvcig φησιν Ἔσωσας ἐκ 
τῶν dtyua τῶν Εὐρισείδου. καὶ Εὔβουλος Διονυσίῳ Εὐρεπί- 
δου δ᾽ ἔσωσας, ὡς ἴσασέ σοι" καὶ Παρϑενεύαειρ ἕξεις μοι χάρεν 
χελ. lta codd. Florent. Priora fortasse ita redintegranda sunt: 

Ex τῶν giyuo τῶν Εὐριπίδου 
ἔσωσας, ὡς ἴσασ᾽ ὅσοι — 
Vs. 2 Marklandus ὦ παρϑέν εἰ σώσαιμί σ᾽ clar uot χάριν; qui 
Euripidis vergus est ex Andromeda apud Diogen. Laert. IV 29, 
ubi εἴσῃ legitur pro eo quod Eubulus posuit ἕξεις, — Vs. ὃ et 4 


602 ENBVLVS 


fortasse ἃ reliquis separandi. ἐγγολῶσι Porsonus pro ἀγγελοῦσι. 
V$..4 ὡς αὐτὸς scil. Εὐριπίδης Fritzschius ad Thesmoph. p. 501. 
58 IV (8, 219) 
Χαΐ llooxAéovg ἵπποι χλωρὰν ψαλάκανθαν ἔδουσιν. 
Ptolemaeus Heph. apud Photium Bibl. 190 p. 150: ὅτε τὸ 
Χαΐ Προκλέους — ἔδουσιν, ἀγνοηϑὲν Καλλιμάχῳ, Εὐβούλου 
ἐστὲ τοῦ κωμικοῦ εἰς Δεονύσιον κωμῳδία. καὶ περὶ τῆς πα- 
ρῳδήσεως τοῦ στίχου. ἡ δὲ ψαλάκανϑα βοτάνη ἐστὶν diyv- 
πτία, ἥτις ἵπποις περιαπτομένη νίκην παρέχει καὶ εὐδαιμο- 
vía». Wa Bekherus e Ven. vulgo xai pro yot οἱ ἔχουσιν pro 
ἔδουσιν. 
2 V (3, 220) 

Photius p. 200. Κωφότερος κίχλης: παρ᾽ Εὐβούλῳ ἐν 
Διονυσίῳ. λέγεται καὶ ἀφωνότερος κίχλης. Eadem Suidas el 
incerlus Crameri An. Par. I 396. Cfr. Zenobius IV 66. Κωφό- 
τερος κίχλης: ταύτης Εὔβουλος ἔν Ζιονυσίῳ μέμνηται. 


4 O0 4 90N 
80 I (3, 220) 
^ Ἐγὼ κεχόρτασμαι μέν, ἄνδρες, οὗ καχῶς, 
ἂλλ᾽ eiui πλήρης, ὥστε καὶ μόλις πάνυ 
ὑπεδησάμην ἅπαντα δρῶν τὰς ἐμβάϑας. 

Athenaeus ΠῚ p. 100 ἃ de verbo χορτάζειν exempla afferens: 
Εὔβουλος δ᾽ ἐν 4Ζόλωνι "Ey μὲν κτλ. 

31 l| (3, 220) 
Διένειψα δ᾽ οὐδὲν σκεῦος οὐδεπώποτε" 
καϑαρώτερον γὰρ τὸν κέραμον εἰργαζόμην 
ἢ Θηρικλῆῇς τὰς κύλικας, ἡνίκ) ἦν νέος. 

Athenaeus XI p. 471 d de Thericlis poculis disserens: καὶ 
Ἐϊβουλὸς ἂν μὲν 4dóÀcwi Adidvupa κτλ. Versum secundum el 
tertium. attulit etiam Moeris Attic. p. 199 et ex Moeride Thomas 
Mag. p. 182 omissis tamen postremis ἡνίχ᾽ ἦν νέος. Vs. 2 Thom. 
καϑὰαρώτερον δὲ τῶν κεράμων εἰργάσμην, quemadmodum haec 
legi etiam in scholiasta Platonis inedito narrat Herlesius Bibl. 
gr. ll p. 444. Vs. 3 Moeris, Thoin. et schol. Plat. τἀκπώματα. 
Eundem hune versum in mente habuit Etymol. M. p. 451 29. 
Θηρικλέους τέκνον: κύλιξ, ἣν λέγουσι (λέγεται) πρῶτος κερα- 
μεὺς ᾿Θηρικλῆς ποιῆσαι, ὥς φησιν Εὔβουλος ὃ τῆς μέσης κω- 
μῳδίας ποιητής. Cfr. Gud. Et. p. 251 56 et Marckscheffelii Hes. 
vomm. p. 217. 





EVBVLVS 858 


a Hi (3, 221) 
Photius p. 463 183. πρὸς φϑεῖρα κείρασθαι: Εὔρου. 
Aoc Δούλῳ (“4Ὄόλωνι). Pollux I| 29: ἔλεγον δὲ καὶ πρὸς 
φϑεῖρα κείρεσϑαι τὴν πένϑιμον κουράν, ὡς Εὔβουλος ó 
κωμικός. Sic enim correxi; atque edidit ila npnc Bekkerus. 


EIP HNH 
(3, 221) 33 
Anliatticista p. 86 80: γέμειν τὴν ναῦν μόνον φασὶ δεῖν 
λέγειν, τὰ δ᾽ ἄλλα μεστὰ λέγειν. ἐλέγχει δ᾽ αὐτοὺς EUflov- 
Aog Εἰρήνῃ. 
EY POoIH 
(3, 222) 88 
Ἀτίξζε Βοιωτῶν πόλιν | 
ἀνδρῶν ἀρίστων ἐσϑίειν δὲ ἡμέρας. 
Athenaeus X p. 417 c de voracitate. Boeetorum egens: καὶ 
ἐν Εὐρώπῃ Κτίζε Βοιωτῶν κτλ. Eadem Eustathius p.954 34. 
Pro κχείζε C et Eust. χτίζω. Versum secundum posuit eodem 
modo scriptum in Mysis. 


H X ὦ 
(3, 222) » 
Νύμφα ἀπεερόγαμος τεύτλῳ περὶ σῶμα καλοτστά 
λευκόχρως παρέσται, 
ἔγχελυς, ὦ μέγα μοι μέγα σοι φῶς » . ἐναργές. 
Athenseus VII p. 300b: ὅτε δ᾽ ἤσϑιον τὰς ἐγχέλειὸ xoi 
μετὰ τεύτλων ἔντυλίξαντες πολὺ μέν ἔστι καὶ παρὰ τοῖς ἀρ- 
χαίοις κωμικοῖς, καὶ Εὔβουλος δὲ φησιν ἐν 'Hyoi Νύμφα xs. 
Vs. 1 pro ἀπειρόγαμος ex C enotatum ἀπειρόγαμε. Υ5. 2 πα- 
ρέσται ABPV πάρεστι L. — V8.9 ὦ pro ᾧ Schweighaeuserus. 
Pro φῶρ B σοφῶς. Tows versus fortasse ita refingendus: £yye- 
lug, 8 μέγ ἐμοὶ μέγα σοὶ φῶς ἔσσετ᾽ ἐναργές, vel φάος ὄσται 
ὀναργές. 
I8 I QN 
(3, 222) 36 
Ἐν ταῖς γεννικαῖς εὐωχίαις 
ἀμύλων παρόντων ἐσθίονσ᾽ ἑκάστοτε 
ἄνηϑα καὶ σέλινα xai φλυαρίας 
καὶ κάρδαμ ξσκευασμένα. 
Athenaeus VIII p. 347 d: χαϑάπερ γὰρ à» ταῖς γοννιναῖς 
εὐωχίαις, φησὲν ἐν "IEiose Εὔβουλος, ἀμύλων --- ἐσκσοασμένο, 


004 EVBVLVS 


οὕτω μοι δοκεῖ καὶ ὃ λεβητοχάρων Οὐλπιανὸς μηδὲν ἐσϑίειν 
τῶν ἀνδρὲ προσηκόντων. 

᾿ I ON 
- Ι (3, 223) 

Τρύβλια δὲ xal βατάνια καὶ κακκάβια καί 
λοπάδια xai πατάνια πυκινὰ ταρφέα 
κοὺδ᾽ ἂν λέγων λέξαιμι. 

Athenaeus IV p. 169f: Εὔβουλος δ᾽ ἐν Ἴωνι καὶ βατάνια 
καὶ πατανια λέγει ἐν τούτοις Τρύβλια κτλ. Partem loci ap- 
posuit Pollux X 106: καὶ κακκάβην τὴν λοπάδα ἐρεῖς, εἰτεόντος 
ΣΑριστοφάνους, τὴν καχκάβην γὰρ xüs τοῦ διδασκάλου. ἐν δ᾽ 
Εὐβούλου "Iove εἴρηται Τρύβλια δὲ καὶ πατάνια καὶ κακχά- 
gue καὶ λοπάδια. ὡς ἕτερον ὃν παρὰ τὴν λοπάδα τούτῳ τῷ 


σχήματι. 
Ll I (3, 223) 


ἹΜΠετὰ ταῦτα 9Uvvov μεγαλόπλουτ᾽ ἐπεισέπλει 

ὑπογάστρέ ὀπτῶν, αἵτε λιμνοσώματοι 

Βοιώτιαε παρῆσαν ἐγχέλεις ϑεαί 

τεῦτλ ἀμπεχόμεναι. 

Athenaeus VII p. 800 c: ὅτι δ᾽ ἤσϑιον τὰς ἐγχέλεις καὶ 
μετὰ τεύτλων ἐντυλίξαντες πολὺ μέν ἐστε καὶ παρὰ τοῖς ἀρ- 
“ 4 P , 2 3 - 4 

χαίοις κωμικοῖς, καὶ Εὐβουλος δέ φησιν ὃν ᾿Ηχοῖ — καὶ ἐν 
Ἴωνι ἹΜετὰ ταῦτα κτλ. Idem VII p. 302 d: ἐπαινεῖται δὲ τοῦ 
4 , , « cC , c n » , ) 
ἰχϑύος τουτου τὰ ὑπογασέρια, ὡς καὶ Ευβουλὸς φησιν ἐν 


Ἴωνι. ἹΠετὰ ταῦτα — ὑπτῶν. Vs. 2 forsan λιχνοσώματοι. 
Vs. 3 malim παρῆσαν. 
39. ΠΕ (3, 224) 


Οὕτω αφόδρ᾽ ἐστὶ τοὺς τρόπους Βοιώτιος, 
ὥστ᾽ οὐδὲ δειπνῶν, ὡς λέγουσ᾽, ἐμπίμπλαται. 

- Athenaeus X p. 417 6 de Boeotorum voracitate comicorum 
exempla efferens: χαὶ à» Ἴωνι Οὕτω σφόδρ᾽ ἐστὲ κελ. Vs. 1 
B Βοιώτιοι. Vs. 2 ὥστ᾽ BC ὡς PVL. δειπνῶν Casaub. pro 
δείπνων. Tum ἐμπίμπλαται pro ἐμπέσλαται Dindorfius. 


K.4440HQOOPOI 
40 (3, 224) 

Ammonius Differ. verb. p. 50: ἔσω —- ἀντὶ τοῦ ἔνδον. 
Εὔβουλος ὃ τῆς μέσης κωμῳδίας ποιητὴς ἐν Καλαϑηφόροις 
Ὅπως δὲ σπεύσεϑ'᾽ ὅτε τις γέρων ἔσω, δέον εἰπεῖν ἔγ- 
δον. Etymol. Gud. p. 186 52 habet ὅπως δὲ ὀπεύσεσϑαι ὅτι 
Ἐς γέρων ἔσω, Forsan ὅπως δὲ πεύσεσϑ᾽ εἴτε τις γέρων ἔσω. 





EVBVLVS8 005 


K.4MIYA4IOQON 
I (3, 225) u 
Τήν τ᾽ εὐπρόσωπον λοπάδα τοῦ ϑαλαττίου 
γλαύχου φέρουσαν εὐγενέστερον 
λάβρακά 9 ἑφϑὸν « » ἅλμῃ μίαν. 

Athenaeus VII p.295 e de glauco pisce disserens: Εὔβουλος 
Καμπυλίωνι Τήν τ᾽ εὐπρόσωπον κτλ. Vs. 1 legebatur τοῦδε 
τοῦ ϑαλαττίου. ΥΒ. 2 forsan μέρος addendum. 5. 8 suspicabar 
ἑφϑὸν λιπαρὸν ἅλμῃ νὴ 4ία, νεῖ ἑφϑὸν μαλακὸν ἅλμῃ νὴ 
Za. Dobraeus priorem fragmenti partem ita constituit: 

τήν τ᾽ εὐπρόσωπον λοπάδα τοῦ ϑαλαττίου 
αὐτοῦ φέρουσαν γλαῦκον εὐγενέστερον. 


Π (3, 226) ad. 
Ὦ γαῖα κεραμί, τίς σε Θηρικλῆς ποτε 
ἔτευξε κοέλης λαγόνος εὐρύνας βάϑος; 
7 που κατειδὼς τὴν γυναικείαν φύσιν 
ὡς οὐχὶ μικροῖς ἥδεται ποτηρίοις. 
Athenaeus XI p. 471e de poculis Thericleis disserens: γέρα. 
ρὼς δ᾽ ἢ ἢ Εὔβουλος ἐν Καμπυλίωνι Ὦ γαῖα κεραμὲ κελ. Vs.1 
κεραμί, is σε Porsonus Miscell, p.242. κεραμιτιος & À. 


II] (3, 226) 43 
Τίς ἣν ὁ γράψας πρῶτος ἀνθρώπων ἄρα | 
κηροπλαστήσας Ἔρωϑ᾽ ὑπόπτερον; 

ὡς οὐδὲν ἤδει πλὴν χελιδόνας γράφειν, 

ἀλλ ἦν ἄπειρος τῶν τρόπων τῶν τοῦ ϑεοῦ. 

.5 ἔστιν γὰρ οὔτε κοῦφος, οὔτε ῥᾷδιος 

ἀπαλλαγῆναι τῷ φέροντι, τὴν νόσον, 

βαρὺς δὲ κομιδῇ πῶς ἂν οὖν ἔχοι πτερά 

τοιοῦτο πρᾶγμα; λῆρος, εἰ κἄφησέ τις. 

Athenaeus XIII p. 562 ὁ de Amore disserens: 2oagoc δ᾽ ἢ 
Εὔβουλος ἐν Καμπυλίωνι Τίς ἦν Ó γράψας xtÀ. Ys. 8 εἰ 
(B el) κἂν φήσειέ τις ΑΒ ἦν κἂν φήσειέ τις PVL. — Restituit. 
Dindorfius. 

IV (8, 221) u 

Ὡς δ᾽ ἐδείπνει κοσμίως. 
οὐχ ὥσπερ ἄλλαι, τῶν πράσων ποιούμεναι 
τολύπας, ἔσαττον τὰς γνάϑους καὶ τῶν χρεῶν 
ἀπέβρυκον αἰσχρῶς, ἀλλ᾽ ἑκάστου μικρὸν ἄν. 
ἀπεγεύεϑ᾽ ὥσπερ παρϑένος ἹΜιλησία. 


ν᾿ 


«06 RVBVLVS 


Athenaeus XIII p. 571 f; Αὔβουλος δ᾽ ἐν Καμπυλίωνι xo- 
αμίαν ἑταίραν παράγων φησίν Ὡς δ᾽ ἐδείπνει κτλ. — Vs. 4 ἂν 
ἀπεγεύεϑ᾽ Piersonus ad Moer. p. 101 ἀκαπέτους ΑΒΡ ἀνε- 
πότευ᾽ VL. 

" V (8, 228) 
Τραγημάτων δ᾽ ἔσϑ᾽ ἡ τράπεζα σοι πλέα. 
B, οὐ φιλοτραγήμων εἰμί πως ἕκάστοξε. 

Athenaeus XIV p. 642c de bellariorum in convivis usu 
disserens: Εὔβουλος Καμπυλίωγε Τραγημάτων xzà, Ys. 2 
οὐχὶ PVL οὐ C. 

" VI (3, 228) 

Suidas, M»iaxx&g: δῆς ὄνομα ὃ περιμανὼς καὶ DMa- 
γέρως. Εὔβουλος Καμπυλίωνι. Cod. B et edit. pr. ἀνεακκεύς. 
Grammat. Bekk. p. 405 7 mihil ex hac glossa habet nisi 4»iax- 
xdg. Probabiliter Bernhardy 2f»iaxxag, Περιμακτὼς καὶ Mavé- 
quc ὀνόματα φδῆς. Fomgsse nib mutandamt nisi 0 In ὥς. Verba 
Περιμανὼς et Bavégoc ex Campylione iterum affert Suidas in 
his ipsis vocibus. 

Reliqua buius fabulae fragmenta vide in Ararotis Campylione. 


KATAR O4.40MENOZ 
AT | (9, 228) 
᾿Αλλὰ παραλαβὼν ἀκράτῳ κροῦε xai δίδου πυκνάς 
καὶ βότρυς τρώγειν ἀνάγκαζ᾽ αὐτὸν iE οἴνου συχνούς. 
Athenaeus XIV p. 658 e: οἴδασι δὲ ot πρὸ ἡμῶν καὶ τοὺς 
ἐν οἴνῳ συντιϑεμένους βότρυς. Εὔβουλορ γοῦν ἂν Κατακολ- 
λωμένῳ φησίν ᾿Αλλὰ παραλαβὼν ἀκράτῳ κτλ. 
i9 Π (8, 228) 
Καὶ πνικετὰ Σικελὰ πατανίω» σωρεύματα. 
Athenaeus IX p. 396 ἃ de πνικτοῖς χρεαδίοις disserens: 
καὶ Εὔβουλος Κατακολλωμένῳ Καὶ πνικτὰ κτλ. Libri Sixe- 
λικά. Correxit Bentleius. πατανίων Pollux X 107. τὸ δὲ πα- 
τάνιον Εὐβούλου ὃν Κατοκολλῶνει Καὶ πνικτὰ Σικελιχὰ πα.- 
τανίων σωρεύματα. — Athenaei libri παντανίων. 


" UI] (3, 229) 
MAX εἰσὶ φιάλαι πέντε, voayéAaqos δύο. 
Athenaeus XI p.500 e: οὕξω (τραγέλαφοι) τενὰ καλεῖται 
ποτήρια, ὧν μνημονεύει dAabig μὲν dy Κρονεάτῃ --- Εὔβουλος 
δ᾽ ἐν Κατακολλωμάνῳ MAX. εἰσὲ κελ. 








EVBVLVS e01 


IV —VI (ὃ, 229) 50—52 

Athenaeus X p. 442 e; JMigoiovo δ᾽ Εὔβουλος ἐν Kara- 

κολλωμένῳ ὑβριστὰς εἶναί φησι μεϑυσϑέντας. —— Antiatticista 

p. 89 20. Ζιατοιχεῖν: ἀντὶ τοῦ ἀνατοιχεῖν. Εὔβουλος Ka- 

τακολλωμένῳ.- — ldem p. 114 25: Τροπρῦσϑαι κώπην. 
Εὔβουλος Κατακολλωμένῳ. 


KEPKQIEZ 
[ (8, 229) 58 
Κήρινθον ἤλθϑον" ἡδέως ἐνταῦϑά πως 
λάχανόν τι τρώγων ὥκιμον διεφϑάρην. 
χαγταῦϑα κατελήρησα τὴν ἐξωμίδα. 
:Athengess XIII P. 967 c: οὐδ᾽ ἐγκαλύπεαται, ἀλλ᾽ ἀναφαν.. 
δὸν τὰ Εὐβούλον ἀεὶ ἐκ Κερκώπων λέγει Κόρινϑὸν ἤλϑον κτλ. 


(8, 230) μ᾿ 
Merà ταῦτα Θήβας ἤλθϑον, οὗ τὴν νύχϑ' ὅλῃ». 
τήν J ἡμέραν δειπνοῦσι καὶ κοπρῶν᾽ ἔχξε 
ἐπὶ ταῖς ϑύραις ἕκαστος, οὗ πλήρει βοοτῷ 
οὐχ ἐστὶ μεῖζον ἀγαϑόν" ὡς χεζητεῶν 
μακρὰν βαδίζων, πολλὰ δ᾽ ἐσθίων ἀνήρ, 
ϑάκνων τὰ χείλη, παγγέλοιός ἐστ᾽ ἰδεῖν. 

Athenaeus X P. 41" d: καὶ ἔϑνη δὲ 0Àa εἰς πολυφαγίαν 
ἐκωμῳδεῖτο, ὡς τὸ Βοιωτόν. Εὔβουλος γοῦν ἐν ᾿Ανειόπῃ φη- 
σὶν --- ἐν δὲ Κέρκωψι Mevà ταῦτα κτλ. Priora usque ad 
δειπνοῦσι habet Eustath, p. 954 38. "Vs. 1 C et Eustathius Θή- 
βαζ᾽. - Ve. 2 κοπρῶν H. Stephanus. χόπρων ΑΒ κόπρον Ῥ 
κόπρον y VL. Cfr. Fragm. Mysorum. Vs.3 βροτῷ Casaubonus 
pro βαατῶν. Toupius Posi». Vs. 5 Dobraens πολλὰ δὲ oré- 
xt». pse suspicahar στολλὰ δ᾽ ἀσϑμαίνων h. e. πνευσσιῶ». 
Ys. 0 δάχνων ΑΒ δάκνει PVL. 


KOPYA4AM4udos 
D. (3, 230) | E 
1ϑιε δεῦρ᾽ ἀφελοῦ τ᾽ ὦ λάγνα ταχὺ τὰ ποικίλα. 
Grammat. Dehlkeri p. 1189: σημειούμεϑα τὸ λάγεης o 
Ady»e παρ᾽ Εὐβούλῳ ἐν Κορυδαλῷ. &yet δὲ οὕτως“ Ἴϑε 
δρῦφο ἀφελοῦ λάγνου ταχυπάχιλα. Emendavi locum Hi. cri. 
p. 964. 


008 EVBVLYS 


KYBEYT.4I 
T I ($3, 231) 
"ἄρτι μὲν μάλ᾽ ἀνδρικήν 

τῶν ϑηρικλείων ὑπεραφρίζουσαν παρά, ᾿ 

' κωϑωνόχδιλον, ψηφοπεριβομβήτριαν, 
μέλαιναν, εὐκύκλωτον, ὀξυπύνδακα, 
στίλβουσαν, ἀνταυγοῦσαν, ἐκχνενιμμένην, 
κισσῷ κάρα βρύουσαν, ἐπικαλούμενος 
δἷλκον “΄ὸς σωτῆρος. 


Athenaeus XI p. 471.d de Thericleis poculis disserens: καὶ 
Εὔβουλος — ἐν Κυβευταῖς “ἄρτι μὲν μάλ᾽ κτλ. Vs. 1 μάλ 
ἀνδρικὴν C et epit. Hoesch. μαλανανδρικὴν A μέλαν ἄνδρι- 
xj» B. Vs. 2 παρὰ ABCP et epit. Hoesch.: cum sequenti voce 
ila coniungunt παραχωθωνόχειρον. Similiter V παρακωϑωνό- 
qétgoc. L παρὰ κωθωνόχειρος. Pro παρὰ forsan χάρα legen- 
dum. Dobraeus πάνυ, Ahlwardius in Seebodii Bibl. crit. a. 1821 
no.5 πέριξ. Vs.8 ante Ahlwardtum κωθϑωνόχειρον. — Vs. 6 κάρα 
Bojovca» Porsonus. Libri χαταβῥύουσαν. Tum ἐπεκαλούμε- 
γος € et epit. Hoesch. ἐπικαλούμενοι L — ἐπικαλούμενον PV. 
Vs." εἷλκον L εἶχον V εἶκος P. 


51 II (3, 232) 

Κεντρωτός, ἱερός, ἅρμ᾽ ὑπερβάλλον πόδας, 

χήρυνος, εὐδαίμων, κυνωτός, ἄρτια, 

“Ἰάκωνος, ἀγτέτευχος, ᾿Αργεῖος, δάκνων, 

Τιμόκριτος, ἐλλείπων, πυαλίτης, ἐπέϑετος, 

σφάλλων, ἀγύρτης, οἴσέρος, ἀνακάμπτων, δορεύς, 

““ἄμπων, Κύκλωπες, ἐπιφέρων, Σόλων, Σίμων. 

Pollux VII 205: καὶ ἄλλοι δὲ πολλοί εἶσιν (βόλοι), oUg 

ὀνομάζει Εὔβουλος ἐν τοῖς Κυβευταῖς Κεντρωτός κτλ. Vs. 3 
cod. lungerm. κήρυννος, alius κήδρυνος. Forsan Κήρυχος, quod 
viri nomen est apud Stephan. Byz. v. Γέρασα et Theognostum 
Crameri p. 60. Vulgo χυνῶξας, Flor. κυνῶτες, cod. lungerm. 
κυνωτός. ἄρτια deest in cod. lungerm., post quam vocem quod 
vulgo legitur ἁρματίαι, sive ut cod. habet ἀρμάξια, delevit Bent- 
leius. Vs. 3 “ἄάκχωνες cod. Seberi et Iungerm. Vulgo 2fdxuw». 
Post ἀντίτευχας legitur vulgo ἀντέτυπτος. Α eod. lungerm. abesse 
dicitur &vrívevyog. Vs.6 respicit Photius p.207. “άμσων: xvfacti- 
κὸρ (xvflevraxóg) βόλος. οὕτως Εὔβουλος. Tum ἐπιφέρων obtulit 
cod. lungerm. pro ἐπιφενών. Ab eodem abest quod vulgo posi. 











EVBVLVS 609 


ἐπιφενὼν insertum legitur ἐπεφόρων. Nec Σίμων in codd. re- 
pertum est. 
HI (3, 233) 68 


Hesychius, Ἥανης: κυβευτικοῦ βόλου ὄνομα, καϑάπερ 
Εὔβουλος ἕν Κυβευταῖς παρίστησι, καὶ ἄλλων "αταλέγων ὀνό-- 
para βόλων. | 

IV (3, 233) 59 

Proverbia Bodlei. 642. Míóag ἐν κύβοις cb BoAdca- 
τος: βόλου ὄγομα ὃ Μίδας, οὗ xai Εὔβουλος ἔν Κυβευταῖς 
μέμνηται. Priora si Eubuli sunt, senarium facile restituas, 1Μ1|- 
δας μὲν ἐν κύβοισιν εὐβολώτατος. Ad eandem hanc fabulam 
foriasse pertinet glossa Hesychii, Ξανϑιμίας: βόλου ὄνομα. Vbi 
lege ξανϑίας. A 

ΤΑΚΩΝΕΣ H AHdd.A 

I (3, 234) 60 

Πρὸς τούτοισιν δὲ παρέσται σοι 
ϑύννου τέμαχος, κρέα δελφακίων, 
χορδαί v^ ἐρίφων, ἧπάρ τε κάπρου, 
χριοῦ τ᾽ ὄρχεις, χόλικές ve βοός, 
κρανία τ᾽ ἀρνῶν, νῆστίς τ᾽ ἐρίφου, 
γαστήρ τε λαγώ, φύσκη, χορδή, 
πνεύμων, ἀλλᾶς τε. 

Athenaeus VII p. 330 c: παραϑήσομέν σοι καὶ ἃ Εὔβουλος 
εἴρηκεν ἐν “άκωσιν ἢ «““Τήδᾳ Πρὸς τούτοισιν κτλ. Vs.1 τού-- 
τοῖσιν pro τούτοις Kusterus. ldem vs. 7 ἀλλᾶς. B ἁλάς. 
P ἁλλάς. VL ἄλλας. 

II (8, 234) i 
Οὐκ ᾧου σύ με 
χολὴν ἔχειν, ὡς δ᾽ ἡπάτῳ μοι διελέγου, 
ἐγὼ δέ y εἰμὲ τῶν μελαμπύγων ἔτι. 

Athenaeus III p. 108 ἃ: ἔστε δὲ καὶ ἰχϑύς τις ἥπατος xaü- 
λούμενος, ὃν φησιν ὃ αὐτὸς Εὔβουλος ἐν «Ἵάκωσιν ἢ de 
οὐκ ἔχειν χολήν Οὐκ ᾧου σύ κτλ.  Vs.1 σὺ post gov adden- 
dum esse vidit Porsonus. 

HI (3, 235) - 
AX ἠκούσαμεν 
xai τοῦτο, γὴ τὴν “Ἑστίαν, οἴκοι ποϑ᾽ ὡς 
ὅσ᾽ ἂν ὃ μάγειρος ἐξαμάρτῃ, τύπτεται, 
ὥς φασιν, αὑλητὴς παρ᾽ ὑμῖν. 
Comici graeci 39 


610 EVBVLVS 
Athenaeus IX p. 380 f: ἐπὶ τούτοις ὁ μάγειφος ὄφη, λέξω 


τοίνυν κἀγὼ οὐκ ἀρχαίαν ἐπίνοιαν, ἀλλ εὕρεσιν ἐμήν, ἵνα μὴ 
ὃ αὐλητὴς πληγὰς λάβη" ὃ γὰρ Εὔβουλος ἐν “άκωσιν ἢ 
«dide ἔφη AM ἠκούσαμεν κεῖ, — Vs. 3 ὅσ᾽ a Dindorfio addi- 
bum. b. τύπτεσθαν vulgo, BC τύπτεται. — Vs. 4 libri φησὲν et 
ἡμῖν, correxit Grolius. αὐλητὴς scripsi pro ó αὐλητής. 


63 IV (3, 235) 
Ὡσπερεὶ σπονδὴν διδούς 
ἐν τῷ κυλικείῳ συντέτριφεν τὰ ποτήρια. * 
Athenaeus XI p. 460 e: ἐΐρηται γὰρ οὕτως (κυλικεῖον) n 
τῶν ποτηρίων σκευοϑήκη — Εὔβουλος d? à» “ήδᾳ Ὡσπερεὶ 
κτλ. lia Porsonus pro ὥσπερ. Tum B συντέτριφε. 


MHA4ELIA" 

T (3, 386) 

TeivÀ ἀμπεχομένης παρϑένου Βοιωτίας 

Κωπᾷδος" ὀνομάζειν γὰρ αἰδοῦμαι ϑεᾶν. 

Alhenaeus VII p. 300 c: ὃτε δ᾽ ἤσϑιον τὰς ἐγχέλεις xai 

μετὰ τεύτλων ἐντυλίξαντες πολὺ μέν ἐστρ καὶ παρὰ τοῖς ἀρ- 
χαίοις κωμικοῖς, καὶ Εὐβουλος δέ φησιν ἐν Ἠχοῖ --- καὶ ἐν 
Μηδείᾳ Τεῦτλ' ἀμπεχομένης κτλ, Verba τεῦτλ᾽ ἀμπεχομένης 
addenda esse vidit, Casaubonus. 


MY.400PIX€X 
63 ; (3, 236) 
Καὶ πιεῖν χωρὶς μέτρῳ 
ὀξύβαφον εἰς τὸ κοινόν. εἶϑ'᾽ ὑπώμνυτο 
ὃ μὲν οἶνος ὄξος αὑτὸν εἶναι γνήσιον, 
τὸ δ᾽ ὄξος οἶνον αὑτὰ μᾶλλον ϑατέρου. 
Athenaeus XI p. 494 e: μνημονεύει δὲ τοῦ ὀξυβάφου ὡς 
ποτηρίου καὶ Εὔβουλος ἐν Ἰπυλωϑρίδι Καὶ πιεῖν κτλ.  Vs.3 
αὑτὸν pro αὐτὸν et vs. 4 αὐτὸ pro αὐτὸν Dindorfius. 


ΜΥ͂ΣΟ.Ι 
66 (3, 231) 
| Σὺ μὲν τὸ Θήβης, ὡς λέγδις, πέδον λιπών, 
ἀνδρῶν ἀφίστω» ἐσϑίειν δὲ ἡμέρας 
ὅλης τραχήλους καὶ κοπρῶνος πληφίρν, 
Athenaeus X p. 417 d: ἐν δὲ τοῖς Ἡδυσοῖς πρὸς τὸν 'Hoa- 
ρακλέα ποιεῖ τινα τάδε λέγοντα Σὺ μὲν κυὶ. — Vs. posuit etiam 








EVBVLVS 611 


in Europa. Vs. 3 legebatur ὅλους, quod correxi ex ABP. Tur 
κοτεφῶνος Schweighaeuserus. A χοπρῶνας. PYL τοὺς xortodvac. 


NAANNION 
(3, 237. 238) - 
Ὅστις λέχη γὰρ σκότια νυμφεύει λάϑρᾳ, 
πῶς οὐχὶ πάντων ἐστὶν ἀϑλιωτατὸς; 
ἐξὸν ϑεῳρήσαντι πρὸς τὸν ἥλιον 
γυμνὰς ἐφεξῆς ἐπὶ κέρως τεταγμένας, 
5 ἐν λεπτοπήνοις ὕφεσιν ἑστώσας, οἵας 
, Ἠριδανὸς ἁγνοῖς ὕδασι κηπεύει κόρας, 
μικροῦ πρίασϑαι κέρματος τὴν ἡδονήν, 
καὶ μὴ λαϑραίαν κύπριν, αἰσχίστην νόσων 
πασῶν, διώκειν, ὕβρεος οὐ πὄϑου χάριν. 
10 “Ελλάδος ἔγωγε τῆς ταλαιπώρου στένω, 
ἢ Κυδίαν ναύαρχον ἐξεπέμψατο. 

Athenaeus XIII p. 568: xoi ἐν Ναννίῳ, εἰ Εὐβούλου τὸ 
δρᾶμα καὶ μὴ Φιλίππου, φησίν Ὅστις λέχη κτλ. Cfr. Hist. 
cri. p. 342. |. Vs. 4--- etiam in Pannychide posuit. — Vs. 5 libri 
ὑμέσιν. —Correxit Porsonus. — Vs. 8 νόσων Casaubonus; libri 
ὅσων. Praesiat fortasse νόσον. Duo postremi versus, quorum 
primus ex Euripidis Iphig. Aul. 370 derivalus est, que eonsilio 
celeris adiuncti sint, non intellegityr. Vs. 10 post zaAouztoQov 
libri addunt πέρι. 


N A4Y S I K .4 4 
(3, 288) 68 
Ὃς νῦν τετάρτην ἡμέραν βαπτίζεται 
νῆστιν» πονήρον κεστρέως τρίβων βίον. 

Athenaeus VII p. 307 f exempla apponens in quibns χεστρεὺς 
dicitur νῆστες: Εὔβουλος Ναυσικάᾳ Ὃς νῦν xtA. Hinc sumpsit 
Eustathius ad Hom. p. 1178 4, qui primo: versu habet ὡς vb» et 
altero νῆστις. lb. snle Conr. Gesnerum πονηροῦ. 


ΝΕΟΤΤΙΣ 
(8, 239) - 
ἹΠισῶ κάκιστον γραμματικὸν ἔκπωμ᾽ Gel, 
ἀτὰρ ὡς ὅμοιον οὑμὸς υἱὸς ᾧχϑτο 
ἔχων φιάλιον" τῷ δὲ πολλὰ γίνεται 
ὅδμοιᾳ. 


Athenaeus XI p. 467.0: μφψημονεξύευ δὲ ποῦ γραμματικοῦ 
39 * 


619 EVBVLVS 


ἐνπώματος ὡς οὕτως καλουμένου Εὔβουλος ἂν Νεοττίδι οὕτως 
ἹΠισῶ κελ. Vs. 1 Dobraeus χάχιστα. Tum legebatur ἔχπτομα 
(A ἔκπωμα) ela v ἀρ ὡς. Correxit Porsonus. ἀτὰρ ᾧ y pro 
ἀτὰρ ὡς Dobraeus. 
ΞΟΥ͂ΘΟΣ 
| (3, 239) 

Τί nov» ἐστὴν . ἅπαντα διαπεπρισμένα 

ἡμίσε ἀκριβῶς ὡσπερεὶ τὰ σύμβολα; 
Schol. Euripidis Med. 600: σύμβολα] οἱ ἐπιξενούμενοί τι- 
σιν ἀστράγαλον κατατέμνοντες ϑάτερον μὲν αὐτοὶ κατεῖχον 
μέρος ϑάτερον δὲ κατελίμπανον τοῖς ὑποδεξαμένοις, ἵνα, εἰ 
δέοι πάλιν αὐτοὺς ἢ τοὺς ἐκείνων ἐπιξενοῦσϑαι πρὸς ἀλλή- 
λους, ἐπαγόμενοι τὸ ἥμισυ ἀστραγάλιον ἀνανδοῖντο τὴν ξενίαν. 
Εὔβουλος Ξούϑῳ TÉ ποτ᾽ ἐστὶν ἅπαντα διαπεπρισμένα ἡμί- 
σεως, ἀκριβῶς περ εἰς τὰ σύμβολα. οὕτως Ἑλλάδιος. Cor- 
rexi iam olim Programm. schol. Ged. 1811. 


70 


OAJAYZZXEYZ H IILA4NOIIT.AI 
τ (8, 240) 
Ὁ δ᾽ ἱερεὺς εὐηγορῶν 

ἐν μέσοις αὐτοῖσεν ἑστὼς τὴν καλὴν σκευὴν ἔχων 

οἶνον ἐξέσπενδε κοτύλῳ. 

Athenaeus XI p. 478 c de usu vocis χότυλος disserens: EU- 
βουλος δὲ ἐν Ὀδυσσεῖ ἢ Πανόπταις Ὁ δ᾽ ἱερεὺς xvÀ. Vs.1 
εὐηγορῶν scripsi pro εὐήγορος. Vs. 2 forsan ἀστοῖσιν. 


OIZIIIOYZX 
72 (3, 240) 
᾿ Ὁ πρῶτος εὑρὼν τἀλλότρια δειπνεῖν ἀνήρ 
δημοτικὸς ἦν τις, ὡς ἔοικε, τοὺς τρόπους. 
ὅστις δ᾽ ἐπὶ δεῖπνον ἢ φίλον τιν ἢ ξένον 
. ὐχαλέσας ὅπειτα: συμβολὰς ἐπράξατο, 
φυγὰς γένοιτο μηδὲν οἴκοϑον λαβών. 
Athenaeus VI p. 2394: Δίφιλος δ᾽ ἐν Παρασίτῳ μελλόν- 
των γίνεσϑαι γάμων παράσιτον ποιεῖ λέγοντα τάδε ---  Ev- 
βουλος δ᾽ ἐν Οἰδίποδι Ὃ πρῶτος εὑρὼν κελ. 


OINOM.403 H ΠΕ ΟΦ 
13 (93, 241) 
Περιφοραῖς κυκλούμενος, 
ὥσπερ κυλιστὸς στέφανος. 





EVBVLVS 613 


Alhemaeus XV p. 6781: μνημονεύει δ᾽ αὐτοῦ (κυλιστοῦ 
στεφάνου) καὶ ᾿Ανειφάνης ἐν “Ἑαυτοῦ ἐρῶντι. Εὔβουλος δ᾽ 
Ἐν Οἰνομάῳ ἢ Πέλοπι Περιφοραῖς κτλ. Cfr. Eustathius .p. 
1538 42, ubi scriptum ὥσπερ τις. 


O 4 B I 4 
(3, 241) 7A 
Ἐν τῷ yàg αὐτῷ nav9' ὁμοῦ πωλήσεται 
ἐν ταῖς “4Ἵϑήναις" σῦκα, κλητῆρες, βότρυς, 
γογγυλίδες, ἅπιοι, μῆλα, μάρτυρες, ῥόδα, 
μέσπιλα, χόρια, σχαδόνες, ἐρέβινϑοι, δίκαι," 
πυός, πυριάτη, μύρτα, κληρωτήρια, 
ὑάκινϑος, ἄρνες, κλεψύδραι, νόμοι, γραφαί. 
Athenaeus XIV p. 640}: καὶ ὡς 0 Εὔβουλος δ᾽ à» Ὀλβίᾳ 
ἔφη Ἔν τῷ γὰρ αὐτῷ κτλ. Υ͂Ξ. 2 σῦκα κλητῆρες Piersonus ad 
Moer. p.368, libri οὐκ ἀκλητῆρες. Vs.5 πῦος Porsonus. ὁ 


ΟΡΘΑΝΉΣ 
Ι (8, 242) 15 
Πᾶσα δ᾽ εὔμορφος γυνή "᾿ 
ἐρῶσα φοιτᾷ τηγάνων τε σύντροφα 
τριβαλλοποπανόϑρεπτα μειρακύλλια" 
ὁμοῦ δὲ τευϑὶς καὶ Φαληρικὴ κόρη 
5 σπλαάγχνοισιν ἀρνείοισι συμμεμιγμένη 
πηδᾷ χορεύει, πῶλος ὡς ἀπὸ ζυγοῦ. 
διπὶς δ᾽ ἐγείρει φύλακας Ἡφαίστου κύνας, 
ϑερμῇ παροξύνουσα τηγάνου πνοῇ. 
ὀσμὴ δὲ πρὸς μυκτῆρας ἠρεϑισμένη 
10 ᾷσσει. μεμαγμένη δὲ “ήμητρος κόρη 
κοίλην φάραγγα δακτύλου πιασματι 
σύρει, τριήρους ἐμβολὰς μιμουμένη, 
δείπνου πρόδρομον ἄριστον. | 
Athenaeus ΠῚ p. 108 ἃ: ταγηνιστῶν δ᾽ ἰχϑύων μνημονεύει 
— Εὔβουλος Ὀρϑάνῃ Πᾶσα δ᾽ εὔμορφος κτλ. Υ͂Β. 2 libri 
ἐρεῖος ἀπήδει (A απηδει, B ἀπήδη) τηγάνων τε σύντροφα, 
quod correctum ex Athen. VI p. 228 f, nisi quod ibi τηγάνῳ τε 
συντρυφᾷ scriptum est. Vs. 3 libri τριβαλλοπανόϑρεπτα. Cor- 
rexit Casaubonus. Vs. 4 Φαληρικὴ κόρη Dalecampius. "Libri 
φαληρὶς ἡ κόρη. Vs. 6 ἀπὸ pro ὑπὸ lacobsius. Vs. 7 et 8 
afferuntur ab Athenaeo VI p.228 f, ubi pro φύλακας BC habent 
φλόγας. Cír. ad Alexidis Miles. I 16. Pro τηγάνου ex A Bek- 


614. EVBVLVS 


kerus enotavit πηγάνῳ, forlasse ϑερμὴν παροξύνουσα τηγάνων 
πνοήν. Vs.11 hbri χοίλῃ φάραγγος. Correxit Dobrmeus. Pro 
πιάσματι Valckenarius πιέσματι. 


"6 Ul (3, 243) 
Δεινὸν μὲν ἰδόντα παριππεῦσαι 
Κυπρίους ἄρτους" μαγνῆτις γάρ 
λίϑος ὡς ἕλκει τοὺς πεινῶντας. 

Athenaeus III p. 112 f: Κυπρίων δ᾽ ἄρτων μνημονεύει Ev- 
Boviog ὡς διαφόρων ἐν ᾿Ορϑανῃ διὰ τούτων “εινὸν μὲν 
ἰδόντα κτλ. 

ΤΊ Il (3, 244) 
Ὡς εὖ νεναυάγηκεν ἐπὶ τοῦ τηγάνου 
ὃ ϑεοῖσιν ἐχϑρὸς Ἱυρτίλος. 

Athenaeus ΠῚ p. 108 d: ἐπὲ τούτοις οὐχ ἡσϑεὶς ὃ Οὐλπι- 
ανός, ἀνιαϑεὶς δέ, ἀποβλέψας ὡς ἡμᾶς καὶ τὰ ἐξ 'Og9avov 
Εὐβούλου ἰαμβεῖα εἰπών Ὥς εὖ νεναυάγηκεν ἐπὶ τοῦ τηγάνου 
ὃ ϑεοῖσιν ἐχϑρὸς ἸΠυρτίλος, 

78. 79 | IV V: (3, 244) 
Καρῖδα καϑῆκα κάτω κἀνέσπασ᾽ αὖϑις. 

Alhenaeus HI p. 105 f: ἐκτεταμένως δ᾽ εἴρηκε καρῖδα “4ρα- 
ρὡς μὲν ἐν Καμπυλίωνι -- καὶ Εὔβουλος ἐν ρϑάνῃ Καρῖδα 
χαϑῆκα κάτω κἀνέσπασ᾽ αὖϑις. Pro καϑῆκα κάτω Α καϑῆκα 
τω. B χατήκατω. P καϑήκατο. ᾿ ἴάοπὶ X p.424b: μνημο- 
γεύδι τοῦ κυαϑου --- καὶ Εὔβουλος ἐν 'OpSa»p. 


ΠΑΜ ᾧ1 1.0 Σ 
80--82 [- ὺ} (3, 244. 245) 
Ἐγὼ δέ, καὶ γὰρ ἔτυχεν ὃν κατ᾽ ἀντοκρῦ 
τῆς οἰκίας καινὸν καπηλεῖον μέγα, 
ἐνταῦϑ᾽ ἐπετήρουν. τὴν τροφὸν τῆς παρϑένου 
κεράσαι κελεύσας τὸν χαστηλύόν μοι χόα 

5 ὀβαλοῦ, παραϑεῖναί 9' ὡς μέγιστον κάνϑαρον . .. 

Ὁ δὲ κάνϑαρος πάλαι κενὸς ὡς ξηραίνεται. .. 
«ἅμα δὲ λαβοῦσ᾽ ἠφάνιχε πηλίκον τινα 

otegd9e μέγοϑος, ᾿Αρεσία; μέγαν nav, 

χαὶ ξηρὸν ἐποίησ᾽ εὐφέως τὸν κανϑαρον. 

Athenaeus XI p. 473 e: Εὔβουλος δ᾽ ἐν Παμφίλῳ πολλάκις 
μεμγημέχος τοῦ' ἀνόμωτος (xavOcgog) φησίν ᾿Εγὼ δὲ — καν- 
ϑαρον. καὶ πάλιν Ὁ δὲ κάνϑαρος --- ξηραίνεται. xai Bro “(μα 
ἀὲ xpÀ. . Vs. G vulgo πάλαι δὴ κενόφ. Delevit dy Schweig- 








EVBVLVS 815. 


haeuserus. Pro ὥς suspicabar ὧν. Vs. 8 1oeoío Dobraeus, 
ἀρεσίαν ABP et cod. Hucald. ἀρεσίας VL. Vs. 9 ἐπόησε A. 


IV (3, 245) ZEN 83 
Πρῶτον uiv αὐτοῦ παραλαβὼν τὼ χαλκίω 
τὸν ἰὸν ἐκ τῆς χειρὸς ἐξεσπόγγισεν. 

Pollux IX 90: τὸν δὲ νῦν χαλχὸν (monetam aseneam) οὗ 
"drvixol χαλκίον εἰώϑασι καλεῖν, ὡς ἀπὸ τοῦ ἀργύρου ἀργύ- 
Qtov καὶ ἀπὸ τοῦ χρυσοῦ χρυσίον... Εὔβουλος ἐν Παμφέλῳ 
Πρῶτον μὲν αὐτοῦ κτλ. Vs. 1 vulgo παραβάλλων. τοῦ χαλ- 
xiov. Codd. παραλαβὼν τῷ χαλκίῳ.  Correxit Kühnius. 


Ill 4NNYXIZ 
(3, 245. 246) T 

Φιλῳδοὺς κερμάτων παλευτρίας, 
* x* « πώλους Κύπριδος ἐξησκημένας, 
γυμνάς, ἐφεξῆς ἐπὶ κέρως τεταγμένας, 
ἐν λεπτοπήνοις ὕφεσιν ἕστώσας, οἵας 
Ἠριδανὸς ἁγνοῖς ὕδασι κηπεύει κόρας" 
παρ᾽ ὧν βεβαίως ἀσφαλῶς τ᾽ ἔξεστί σοι 
μικροῦ πρίασϑαι κέρματος τὴν ἡδονήν. 

Athenaeus XIII p. 568 e: ἢ οὐκ οἶδας κατὰ τὴν Εὐβούλου 
Παννυχίδα τὰς φειδωλοὺς χερμάτων παλευτρίὰς xtÀ. in his 
φιλῳδοὺς scripsi ex emendatione Dobraei. Versu quaro libri 
ὑμέσιν. Correxit Porsonus. Idem οἵας mutabat in ὅσας. Ce- 
terum vide fragmentum Nannii. ! 


lI4PMENIZKOZS 
I (3, 246) " 85 
Pollux X 98: μαγείρου δὲ σκεύη καὶ τορύνη, καὶ ἐόργη 
καὶ εὐέργη. τὸ δὲ (gua τετορύνηκας ἔστιν ἐν Εὐβούλου 


Παρμενίσκῳ. 
QUT UH (3,246) 86 


Ξ4πὸ τῶν ἐκείνου καὶ τὰ κυντατώτατα. 
Photius p. 188 20: κυντερώτερα καὶ κυντατώτατα λέγουσιν. 
Εὔβουλος Παρμενίσκῳ Ln τῶν xvÀ. Antisttüicista p. 104 30. 
Κυντερώτερον xai κυντατώτατον: Evfoviog Παρμενίσκῳ. — 


HE.d4d4.rr2oomseN 
(3, 246) 87 
Harpocratio s. v. μετοίχεον p. 121 2: ἐδίδοντο δὲ om αὐ- 
τῶν (τῶν ξένω») xa9' ἕκαστον ἔτος δραχμαὶ εβ΄, ὅπερ ὠνό- 
μαστο μετοίκιον, ὡς δηλοῖ Εὔβουλος ἐν τῇ Πλαγγόνι. 


016 EVBVLVS 


HOPNOBOZKOZ 
es | (3, 247) 
Τρέφει μὲ Θετταλός τις, ἄνϑρωπος βαρύς, 
πλουτῶν, φιλάργυρος δὲ κἀλιτήριος, 
ὄψοφαγος, ὀψωνῶν δὲ μέχρι τριωβόλου. 

Athenaeus ΠῚ p. 108 d: ὅτε γὰρ οὐδὲν τούτων πριάμενός 
ποτὰ ἔφαγεν (Myrlilus, unus convivatorum) εὖ οἶδα τῶν τινος 
οἰκετῶν αὐτοῦ εἰπόντος μοί ποτε τὰ ἐκ Πορνοβοσκοῦ Εὐβού- 
λον ἰαμβεῖα vade Τρέφει με κτλ. 

89 l| (8, 247) 
Οὐκ àv δυναίμην ἐμφαγεῖν ἄρτον τινά" 
παρὰ Γναϑαινίῳ γὰρ ἄρτε κατέφαγον 
ἕψουσαν αὐτὴν καταλαβὼν γηθυλλίδας. 

Athenaeus IX p. 371 6: τοῦτο δὲ τὸ ὄνομα (γηϑθϑυλλίδες) 
μνήμης εὑρίσκω τετυχηκὸς παρὰ μὲν Εὐβούλῳ ἐν Πορνοβοσχῷ 
οὕτως Οὐκ ἂν δυναίμην κτλ. Vs. 3 ἕψουσαν Dalecampius. 
Libri &yevoa». 

I POKPIZ 
90 Ι (3, 247) 
Οὐκοῦν ὑποστορεῖτε μαλακῶς τῷ κυνί; 
κάτω μὲν ὑποβαλεῖτε τῶν Μϑειλησίων 
ἐρίων, ἄνωϑεν δ᾽ ἐπιβαλεῖτε ξυσείδα. 
B. Ἄπολλον. ΑἹ. εἶτα χόνδρον αὐτῷ δεύσξετε 
γάλακτι χηνός. B. ράκλεις. 24. καὶ τοὺς πόδας 
ἀλείψατ᾽ αὐτοῦ τῷ ἸΜεγαλλίῳ μύρῳ. 

, Athenaeus XII p. 553 b: ἐν δὲ Πρόκριδι λέγει τις πῶς δεῖ 
ἐπιμελεῖσθαι τοῦ τῆς Πρόκριδος κυνός, ὡς περὶ ἀνθρώπου 
τοῦ κυνὸς τὸν λόγον ποιούμενος Οὐκοῦν ὑποστορεῖτε κτλ. 

91. 92 lI ΠῚ (ὃ, 248) 
Ἡμεῖς δ᾽ οὐδέπω δεδείπναμεν. 
Ὃν χρὴ δεδειπνάναι πάλαι. 
. AdlAthenaeus X p. 4226: εἴρηκε δὲ οὕτως (δεδείπναμεν) 
“ἄλεξις ἐν Κουρίδι “ἐπεὶ πάλαι δεδείπναμεν"" Εὔβουλος 
Πρόκριδι “Ημεῖς δ᾽ οὐδέπω δεδείπναμεν, καὶ πάλεν Ὃν χρὴ 
δεδειπνάναι πάλαι. Ἐογία556 χρῆν. 
ΠΡΟΣΟΥ͂ΣΙΑ H ΚΥΚΝΟΣ 
93 (3, 248) 
"dyandüv v& κἂν ἑψητὸν ἔν τεύτλοις ἕνα 
διὰ δωδεκάτης ἑψόμενον ἡμέρας ἴδῃ. 








EVBYVLYS 813 


Athenaeus VH p.301 a: ἑψητὸς ἐπὲ τῶν λεπτῶν ἰχϑυδίων 
— Εὔβουλος ἐν Προσουσίᾳ ἢ Κύκνῳ Lyon» τε κτλ. V5.2 
ἐδῃ BP et codd. Casaub. ἤδη VL. 


ZEMEAH H 4IONYSOS 
Ι (3, 248. 249) ^» 
Τρεῖς γὰρ μόνους κρατῆρας ἐγκεραννύω 
τοῖς εὖ φρονοῦσι" τὸν μὲν ὑγιείας ἕνα, 
ὃν πρῶτον ἐκπίγουσι, τὸν δὲ δεύτερον 
ἔρωτος ἡδονῆς τε, τὸν τρίτον δ᾽ ὕπνου, 
ὅ ὃν ἐκπιόντες oi σοφοὶ κεκλημένοι 

οἴκαδε βαδίζουσ᾽. ὃ δὲ τέταρτος οὐκ ἔτι 
ἡμέτερός ἐστ᾽, ἀλλ ὕβρεος" ὃ δὲ πέμπτος βοῆς" 
ἕχτος δὲ κώμων" ἕβδομος δ᾽ ὑπωπίων" 
0 δ᾽ ὄγδοος κλητῆρος" ὃ δ᾽ ἔνατος χολῆς" 

10 δέκατος δὲ μανίας, ὥστε καὶ βάλλειν ποιεῖ" 

πολὺς γὰρ εἰς ἕν μικρὸν ἀγγεῖον χυϑείς 
ὑποσκελίζει δᾷστα τοὺς πεπωκότας. 

Athenaeus II p. 36 b: Εὔβουλος δὲ ποιεῖ τὸν Διόνυσον λέ- 
γοντα Τρεῖς γὰρ μόνους κτλ. Ex Athenaeo locum adscivit 
Suidas s. v. οἶνος. Ad Semelen vel Dionysum rettulit Grotius. 
Vs.2 libri ὑγείας. n fine versus pro ἕνα Suidas Évexa. Vs. 3 
δὲ om. Suidas. Vs. 5 ἐχπίόντες Dindorfius e C. Vulgo εἰσπί- 
vovrtg. Suidas 2xmívovreg. ^ Vs. 6 ἔτι Suidas, Athenaeus £9. 
Vs.9 ó δ᾽ addidit Casaubonus. lb. κλητῆρος pro χλήτορος Flo- 
rens Christianus. Tum ἔνατος V et Suidas. ἔνγατος L. Vs.10 
δὲ om. Suidas. Idem ὥστ᾽ ἐκβάλλειν. 


II (3, 249) 95 
Ἑρμῆς ὃ Μαίας λίϑινος, ὃν προσεύγμασιν 
ἐν τῷ κυλικείῳ λαμπρὸν ἐκτετριμμένον. 

Athenaeus XI p. 460 e: εἴρηται οὕτως (κυλικεῖον) ἡ τῶν 
ποτηρίων σκευοϑήκη. --- Εὔβουλος δ᾽ — ἐν Σεμέλῃ ἢ Διονύσῳ 
ἙἭ,ρμῆς ὃ Μαίας κτλ. Versu primo ὃν A ὧν ΡΥ͂Ι, προσεύ- 
γμασιν V πρὸς εὔγμασιν PL. 

III (3, 250) 96 
Πρῶτον μὲν ὅταν ἐμοί τι ϑύωσίν vive, 
αἷμα, κύστιν, μὴ καρδίαν μηδ᾽ ἐπιπόλαιον. ἐγὼ γάρ 
οὐκ ἐσθίω γλυκεῖαν οὐδὲ μηρία. 

Clemens Alex. Strom. VII p. 847 ed. Pott.: Εὔβουλος δὲ o 
xai αὐτὸς κωμικὸρ ὧδέ πως περὶ τῶν ϑυσιῶν γράφει... .. 


618 EVBVLVS 


xal παραγαγὼν τὸν Ζιύνυσον ὃν Σεμέλῃ διαστελλόμενον πε- 
ποίηκεν Πρῶτον κτλ. Vs. 2 ϑύουσιν ante αἷμα addit Sylburgius. 
Cetera ex pluribus versibus contracta sunt; ἐσειτεόλαιον idem 
quod ἐπίπλουν. Cfr. Hesychius s. v. ἐπιπόλαιον. Vs. 3 yàv- 
x&ia» i. e. fel scripsi pro γλυκεῖα. Arsenius Viol. p. 229 xoi- 
λίαν. Ibid. vulgo μηρίαν. 


XTEO 4NOIQAIAES 
97 I (3, 250) 

Mà 47 οὐχὶ περιπεπλασμέναι ψιμυϑίοις, 
οὐδ᾽ ὥσπερ ὑμεῖς συκαμίνῳ τὰς γνάϑους 
x&yoiuévai. κἂν ἐξίητε τοῦ ϑέρους, 
ἀπὸ τῶν μὲν ὀφθαλμῶν ὑδρορρόαι δύο 

5 δέουσι μέλανος, ἐκ δὲ τῶν γνάϑων ἱδρώς 
ἐπὶ τὸν τράχηλον ἄλοκα μιλτώδη ποιεῖ, 
ἐπὶ τῷ προσώπῳ δ᾽ αἵ τρίχες φορούμεναι 
εἴξασι πολιαῖς, ἀνάπλδῳ ψιμυϑίου. 

Athenaeus XIII p. 557 f: αἱ δὲ γαμεταὶ ἡμῶν γυναῖκες οὐκ 
εἰσὶ τοιαῦται, οἵας Εὐβουλός φησεν ἐν Στεφανοπώλισιν Mà 
4A? κελ. Hinc sumpsit Eustathius ad Homer. p. 976 56. Υβ. 1 
ψιμυϑίοις ABP, duplici u VL et cum Epit. Eustathius, qui ψεμι- 
μυϑίῳ. Vs. 3 κεχρισμέναι C et Eust. Vs.4 τῶν μὲν ΑΒ μὲν 
τῶν margo P Epit. et Eustathius. τῶν sine μὲν PVL. Tum B 
ὑδρορόαι. Vs. 8 ψιμυϑίου ABPV, ceteri ψιμμυϑίου. 


98 II. (S, 251) 
Ὦ μάκαρ ἥτις ἔχουσ᾽ ἐν δωματίῳ 
« * στρούϑιεον ἀεροφύρητον 
λεπτότατον περὲ σῶμα συνίλλεσται τε 
ἡδυπότατον περὶ νυμφίον εὔτριχα, 

5 κισσὸς ὅπως καλάμῳ περιφύεται 

αὐξόμενος ἔαρος ὀλολυγόνος 
ἔρωτι κατατετηκώς. 

Athenaeus XV p.679 b: στέφανον -- τὸν στρούϑιον καλούμε- 
γον, οὗ μέμνηται μὲν ὃ ““σκληπιάδης, παρατιϑέμενος τὰ ἐκ τῶν 
Εὐβούλου Στεφανοπωλίδων ταῦτα Ὦ μάκαρ ἣ τις --- κατατε- 
τηχώς. Πλέκεται δ᾽ οὗτος ἐκ τοῦ στρουϑίου καλουμένου üy- 
ϑουςς.  Vs.1 forsan δώματι. — Vs. 2 posui lacunae indicium. 
Pro ἀεῤοφόρητον fortasse ἁβροφόρητον. Vs. 3 Sohweighaeu- 
serus lentabat συνίλλεται, deleto ve. Vs. 4 pro ἡδυπότατον 
scribendum videtur ἡδύτατον. lbid. libri περενύμφιον. — Vs.6 
fortasse δίαρος αὐξομένου. Bergkius ab£ouévog ὥρας. 








EVBVLVS 619 


Hl IV (3, 252) 99. 100 
-diyldtov, σὺ δὲ τόνδε φορήσεις 
στέφανον πολυποίκιλον ἀνϑέων, 
γρυπότατον, χαριέστατον, ὦ Ζεῦ. 
τί γάρ; αὐτὸν ἔχουσα φιλήσει. . .. 
9 Στεφάνους ἴσως βούλεσϑε' πότερ᾽ ἑρπυλλίνους 
ἢ μυρτίνους ἢ τῶν διεξηνϑισμένων ; 
B. τῶν μυρτίνων βουλόμεϑα τουτωνί" σὺ δέ 
τά y ἄλλα πώλει πάντα πλὴν τῶν μυρτίνων. 
Alhenaeus XV p. 679 d: καταλέγει δ᾽ Εὔβουλος xai ἄλ- 
λους στεφάνους J4iyiduov — φιλήσει. κὰν τοῖς ἑξῆς τάδε 
φησί Στεφάνους κτλ. Vs. 1 L4oyiówov B. Vs. 4 libri τίς γὰρ 
αὐτὸν elc. Correxit Bergkius. Ibid. fort. φελήσεις. Vs. 5 πό- 
veg  Canlerus: libri πότερον. Vs. 6 libri διηνϑημένων. | Cor- 
rexit Porsonus. Vs. 7 libri τούτων σύ τ᾽ ἄλλα. Hermannus 
τούτων, ἀλλὰ σὺ | τά y ἄλλα πώλει. Dohraeus τουτωνί" σὺ 
δέ} ἅπαντα πώλει τἄλλα xrÀ. Ex utroque assumsi quod mihi 
commodum videbatur. Bergkius τούτων τῶν καλῶν" | σὺ δὲ 
τἄλλα — 
V ὦ, 253) 101 
Εἰ μὴ σὺ χηνὸς ἧπαρ ἢ ψυχὴν ἔχεις. 
Athenaeus IX p. 384 c: χηνείων δ᾽ ἡπάτων --- μνημονεύει 
Εὔβουλος ἐν Στεφανοπώλισι λέγων οὕτως El μὴ xzà. 


VI (3, 253) 102 
ὐἰγυπτίῳ ψάγδανι τρὶς λελουμένη. 

Athenaeus XV p. 6006: Εὔβουλος δ᾽ ἐν Στεφανοπώλισιν 
“«ἰγυπτίῳ κτλ. ! 
VII. (3, 253) 103 

"tie vàAaf otia 
ϑᾶττον σὺ καὶ τῇ σπαϑίδι τὸν πώγωνα μὸυ 
καὶ τὴν ὑπήνην uvoicov. 

Polluus X 120: Εὔβουλος ἐν ταῖς Στεφανοπώλισι τοῦτο 
μὲν σπαϑίδα τοὺς δ᾽ ἀλαβάστους ἁλαβαστια εἴρηκε fis τὰλα-- 
βάστια κτᾶ. Vs.2 libri σὺ ϑᾶττον. Correxit Iungermannus. 

VII (8, 254) 4 
Εὔχρων τι κιλλόν, μανϑάνεις, ϑερίστριον. 

Schol. Iliad. π΄ 234: τὰ εἰς Aog ἑτέρῳ λ παραληγύμεκα, 
οὗ τὸ α μὴ προηγεῖται, ὀξύνεται" κιλλός, εἶδος χσώματος &y 
Σεεφανοπώλισιν Εὐβούλου Εὔχρων κτλ. 


620 EYBVLYS 


ZOÓITTOKAPION 
105 ] (3, 254. 255) 


Ἔστι λαλῶν ἄγλωσσος, ὁμώνυμος ἄρρενι ϑῆλυς, 
οἰκείων ἀνέμων ταμίας, δασύς, ἄλλοτε λεῖος, 
ἀξύνετα ξυνετοῖσι λέγων, νόμον ἔκ νόμου ἕλκων. 
ἕν δ᾽ ἐστὶν καὶ πολλά, καὶ ἂν τρώσῃ τις ἄτρωτος. 

5. Β. τί ἐστι τοῦτο; A. τί ἀπορεῖς; Β. Καλλίστρατος. 
A. πρωκτὸς μὲν οὖν οὗτος. Β. σὺ δὴ ληρεῖς ἔχων. 
A οὗτος γὰρ avtóg ἔστιν ἄγλωττος, λάλος, 
€» ὄνομα πολλοῖς, τρωτός, ἄτρωτος, δασύς, 
λεῖος" τί βούλει; πνευμάτων πολλῶν φύλαξ. .. 

10 ᾿Ατεελεβόφϑαλμος, μὴ πρόστομος, ἀμφικέφαλλος, 
αἰχμητής, παίδων ἀγόνων γόνον ἐξαφανίζων. 
ἰχνεύμων «Αἰγύπτιος. 
τῶν γὰρ κροκοδείλων οὗτος φὰ λαμβάνων, 
πρὶν ϑηριοῦσϑαι τὸν γόνον καταγνύει, 

15 ἔπειτ᾽ ἀφανίζει" διότι δ᾽ ἔστ᾽ ἀμφίστομος, 
κεντεῖ. κάτωϑεν, τοῖς δὲ χείλεσιν δάκνει... 
Οἷδ᾽ ἐγὼ. ὃς νέος ὧν ἐστὶν βαρύς, ἂν δὲ γέρων 7, 
ἄπτερος ὧν κούφως πέτεται καὶ γῆν ἀφανίζει. 
πάππος Gm ἀκάνϑης" οὗτος γάρ 

᾿ 90 νέος μὲν ὧν ἕστηκεν ἐν τῷ σπέρματι" 

ὅταν δ᾽ ἀποβάλῃ τοῦτο, πέτεται κοῦφος ὦν, 
δήπουθεν ὑπὸ τῶν παιδίων φυσώμενος. 
Ἔστιν ἄγαλμα βεβηκὸς ἄνω, τὰ κάτω δὲ κεχηνός, 
εἰς πόδας ἐκ κεφαλῆς τετρημένον, ὀξὺ διαπρό, 

25 ἀνθρώπους τίχτον κατὰ τὴν πυγὴν £y ἕκαστον" 
ὧν οἵ μὲν μοίρας ἔλαχον βίου, οἱ δὲ πλανῶνται. 
αὐτὸ δ᾽ ἕκαστος ἔχων αὐτόν, καλέω δὲ φυλάττειν. 


Athenaeus X p.449e: Εὔβουλος δ᾽ ἐν Σφιγγοκαρίωνι 
τοιούτους γρίφους προβάλλει, αὐτὸς xai ἐπιλύων αὐτούς Ἔστι 
λαλῶν ἄγλωσσος κτλ. Vs.2 λεῖος VL δεῖος AC. Vs.3 ἀξύ- 
γνετὰ ξυνετοῖσι C et epit. Hoeschelii. ἀξύνετ᾽ ἀξυνέτοισι PVL. 
Vs. 9 τί βούλει; πνευμάτων Casaubonus. Libri fere τί βουλε- 
σεινδυμάτων. — Vs. 10 Casaubonus aut xai πρόστομος aut μικρό- 
στομος suspicatur. Rectius fortasse zxgóotouoc. ἀμφιεκέφαλ- 
Aoc Schweighaeuserus. Libri ἀμφικέφαλος. V ἀμφικνάφαλλος. 
Casaubonus aul ἀμφικέφαλος penullima producta aut ἀμφικά- 
ρῆνος Scribendum putat. "Vs. 12 C ἔστιν δ᾽ ἰχνεύμων ΑΔἰγύπτιος. 
Vs. 13 A λαμβάνω. Vs. 14 καταγνύδι pro xovoy»vot Porsonus. 








EVBVLYS 621 


Vs. 15 libri δὲ ἀμφίστομος. Correxit Grotius. Vs. 16 δάκνει CVL 
δάχνων ABP. Vs.18 pro χούφως C κοῦφον, Grotius κοῦφος. 
Vs. 24 διαπρὸ Lobeckius ad Phryn. p. 614. διάτρωτον ABCP, 
membranae Casauboni et epit. Hoeschelii Vs. 25 τίχτον epit. 
Hoeschelii. víxrew PVL  víxve& Schweighgeuserus. lbid. zz5- 
γὴν P. lbid. £y C et epit. Hoesch. ἕν PVL. Vs.26 μοίρας AC. 
Ceteri fere μοῖραν. Vs. 21 καλέω δὲ ABP καλέουσι VL. Em- 
perius oí δὲ πλανῶνται αὐτὸς ἕκαστος ἔχων αὗτόν, κόλπῳ 
δὲ φυλάττει. 
I| (3, 257) 106 
Ἐν ϑαλάμῳ μαλακῶς κατακείμενον. ἐν dà κύκλῳ νιν 
παρϑενικαὶ τρυφεραὲὶ χλανίσιν μαλακαῖς κατάϑρυπτοι 
τὸν πόδ᾽ ἀμαρακίνοισι μύροις τρέψουσε τὸν ἐμόν. 
Athenaeus XII p. 553a: ἔϑος δ᾽ ἦν ᾿Αϑήνησι καὶ τοὺς 
πόδας τῶν τρυφώντων ἐναλείφειν μύροις --- Εὔβουλος δ᾽ iv 
Σφιγγοκαρίωννυ Ἔν ϑαλάμῳ κτλ. ΥΒ. 1 post χατακείμδνον 
Dindorfius punctum sustulit. Tum ἐν δὲ κύκλῳ »w dederunt AP 
ἐν δὲ κύκλωνιν VL. Vs.2 vulgo παρϑενικὰ τρυφερὰ χλανίδια 
μαλακά. Correxit Tacobsius. Pro χλανίδια AB habent χλανί- 
dava. Quod sequitur κατάϑρυτιτοι ex AB receptum est pro 
κατάϑρυπτε. Vs.23 μύροις pro μύροισι lacobsius. Ibidem pro 
ἐμὸν Bergkius tentabat aivov, totum griphum de Callistrato inter- 
pretatus. lacobsius ἀμόν, quod recepit Dindorfius. 


I (3, 258) 107 
Νὴ τὸν AP ἠσϑένουν γάρ, ὦ βέλτιστε 0), 
φαγοῦσα πρώην σῦκα τῆς μεσημβρίας. 
Athenaeus III p. 80b: ἄλλον δέ φασιν ὅτι μὴ δεῖ σῦκα 
προσφέρεσϑαι τῆς μεσημβρίας --- καὶ Εὔβουλος ἐν Σφιγγο- 
καρίωνι Νὴ τὸν Δἴ ἡσϑένουν γάρ κελ. 


T I T O 4 I 
I (9, 258) 108 
Mj πολυτελῶς, ἀλλὰ καϑαρείως ὃ τι ἂν y, 
ὁσίας ἕνεκα, σηπίδι ἢ τευϑίδια, 
πλεχτάνια μικρὰ πουλύποδος, νῆστίν τινα, 
μήτραν, χόρια, πῦον, λάβρακος κρανίον 
εὐμέγεϑες. 
Athenaeus VII p. 311 d: ὡς διαφόρου ὄντος τοῦ τῶν λα- 
βράκων ἐγκεφάλου, καϑάπερ καὶ τοῦ τῶν γλαύκων. καὶ EU- 
βουλος δ᾽ ἐν Τιτϑαῖς φησι My πολυτελῶς κτλ. Compara 


«22 BVBVLYS 


Ephippi locum ex Obelisphoris. Vs, 1 enie Schwaigh. χαϑαρίως. 
Vs.3 libri τὰ anle μεκρά,  Delevit Schweighaeuserus. lbid. libri 
πρλύποδος. Vs. 4 yoguo, πμὸν Casaubonus. . Libri χωριάπνον. 
πῦον Dindorfius. 
100 W (3, 256) 

"Qe γὰρ εἰσῆλϑε τὰ γερόνεια τότ᾽ εἰς δόμους, 

εὐθὺς ἀνεκλίνετο᾽ magi» στέφανος ἐν ταχει" 

ἤρετο τράπεζα. παρέκεδιϑ᾽ ἅμα τετριμμένη 

μᾶζα χαριτοβλέφαρος. 

Athenaeus XV p.685 e: Φιλόξενος δ᾽ ὃ διϑυραμβοποιὸς 
ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ ein» ἀρχὴν ποιδῖται τὸν στέφανον 
τῆς εὐωχίας. — Εὔβουλος Τιτϑαῖς Ὡς γὰρ εἰαῆλϑε xvÀ. Υϑ5. 2 
libri ὁ στέφανος.  Correxit Erfurdtus. 

MO: t1 HI IV (3, 259) 

Antiatticisia p. 108 28. Πύστακα: βραχέως. Εὔβουλος 
Τιτϑῆ. Athenaeus Ill p. 106a: Εὔβουλος Τιτϑαῖς Kapi- 
δάς ve τῶν κυφῶν. Alter versus ordiebatur a χυφῶν. 


TITA4NES 
1t2 (3, 259) 
Προσγελῶσά τε 
λοπὰς παφλάζεε βαρβάρῳ λαλήματι, 
πηδῶσι δ᾽ ἰχϑῦς ἐν μέσοισε τηγάνοις. 

Athenaeus VI p.229 à de usu vocis τήγανον exempla affe- 
rens: xai ἐν Τιτᾶσι Προσγελῶσα τε xvÀ. Praecedit locus ex 
Eubuli Orthane. Alterum versum ita scriplum, λοπὰς παφλάζει 
βαρβάροις λαλήμασιν, alfert et Pherecrati tribuit Eustathius ad 
Iliad. p. 1290 45. Tertium versum Eubuli nomine non adscripto 
affert idem ad Odyss. p. 1862 17. 


001 NIS&S& 
113 (3, 259) 
Kai γὰρ ὁ vocg διὰ τὸ σπάνιον ϑαυμάζεται. 
Athenaeus IX p.397 a: ὅτι σπάνιος οὗτος ὃ ὄρνις (pavo) 
δηλοῖ "Ἀντιφάνης — καὶ Εὔβουλος ἐν Φοίνικε Καὶ γὰρ ὃ 


ταῶς XTÀ. 
X4 PITESXS 
114 (3, 260) 
Kai γὰρ πόσῳ κάλλιον, ixevevo, τρέφϑιν 
ἄνϑρωπόν. ἐστ᾽ ἄνϑρωπον, ἂν ἔχῃ βίον, 








EYBYLYS e23 


3 e M^ b! , 

ἢ χῆνα πλατυγίζοντα καὶ xeynvota, 

24 , ὮΝ J 2 , ’ 
ἢ στρουϑὸν, ἢ πίϑηκον, ἐπίβουλον κακὸν. 


Alhenaeus XII p. 519a postquam de Masinissae regis erga 
infantes amore dixit, ita pergit: τὰ δὲ αὐτὰ ἔφη καὶ Εὔβουλος 
Ó κχωμικὸς ἐν Χάρισιν οὕτως Καὶ γὰρ πόσῳ κάλλιον κελ. 
Vs. 3 πλατυγίζοντα ABC πλαταγίζοντα PVL. 


X PY S I 4 4 4A 
I dU (3, 260. 261) 115. 116 


Κακός 
χαχῶς ἀπόλοιϑ' ὅστις γυναῖκα δεύτερος 
ἔγημε" τὸν γὰρ πρῶτον οὐχ ἐρῶ κακῶς" 
ὃ μὲν γὰρ ἦν ἄπειρος, οἶμαι, τοῦ καχοῦ, 

5 ὃ δ᾽ οἷον ἦν. γυνὴ κακὸν πεπυσμένος. .. 
Ὦ Ζεῦ πολυτίμητ᾽, εἶτ᾽ ἐγὼ xaxüg ποτε 
ἐρῶ γυναῖκας ; νὴ 41 ἀπολοίμην ἄρα, 
πάντων ἄριστον κτημάτων. εἰ δ᾽ ἐγένετο 
κακὴ γυνὴ Μήδεια, Πηνελόπεια δέ 

10 μέγᾳ πρᾶγμ᾽. ἐρεῖ τις ὡς Κλυταμινήστρα κακή" 
Ἄλκηστιν ἀντέϑηκα χρηστήν. ἀλλ᾽ ἴσως 
Φαίδραν ἐρεῖ κακῶς τις᾽ ἀλλὰ νὴ Δία 
χρηστὴ τίς ἦν μέντοι, τίς; οἴμοι δείλαιος, 
ταχέως γέ w αἵ χρησταὶ γυναῖκες éméAimov, 

15 τῶν δ᾽ αὖ πονηρῶν ἔτι λέγειν πολλὰς ἔχω. 


Athenaeus XIII p. 559 b: Εὔβουλος δ᾽ ἐν Χρυσίλλᾳ Κακὸς 
— πεπυσμένος. καὶ προελθών φησιν Ὦ Ζεῦ κελ. Vs.2 δεύ-. 
τερος Scripsi pro δεύτερον. Vs. 5 πεπυσμένος Porsonus: libri 
πεπεισμένος. Vs. 6 libri ποτ καχῶςρ.  Correxil Iacobsius. 
Vs. 13. scribebatur χρηστή τις. 


Wd od TPI. 


(3, 201) 117 
, Τὰ xvlaxeia. δέ 
ἐξεῦρεν ἡμῖν. 
Athenaeus ΧΙ p. 4606: εἴρηται οὕτως (κυλικεῖον) ἡ τῶν 
ποτηρίων σκευοϑήκη. Εὔβουλος ἐν “Ἰήδᾳ --- κἀν Ψαλερίᾳ 
δὲ ἔφη Τὰ κυλικεῖα δὲ ἐξεῦρεν ἡμῖν. 


- 


624 EVBVLVS 


EX INCERTIS FABVLIS 


118 I (39, 261. 262) 
Εἰσὶν ἡμῖν τῶν κεκλημένων δύο 
ἐπὲ δεῖπνον ἄμαχοι, Φιλοκράτης καὶ Φιλοκράτης. 
ἕνα γὰρ ἐκεῖνον ὄντα δύο λογίζομαι, 
μεγάλους, μᾶλλον δὲ τρεῖς . . . 
5 ὅν φασί ποτε κληϑέντ᾽ ἐπὶ δεῖπνον πρὸς φίλου τινός 
εἰπόντος αὐτῷ τοῦ φίλου, ὅὁπηνίκ ἂν 
εἴχοσι ποδῶν μετροῦντι τὸ στοιχεῖον ἢ, 
ἥκειν, ἕωϑεν αὐτὸν εὐθὺς ἡλίου 
μετρεῖν ἀνέχοντος, μακροτέρας δ᾽ οὔσης ἔτι 
10 πλεῖν ἢ δυοῖν ποδοῖν παρεῖναι τῆς σκιᾶς, 
ἔπειτα φάναε, μικρὸν ὀψεαέτερον 
δὲ ἀσχολίαν ἥκειν, παρόνϑ' ἅμ᾽ ἡμέρᾳ. 

Athenaeus I p. 8b: Εὔβουλος ὃ κωμικός φησί που Εἰσὶν 
ἡμῖν κτλ.  Vs.1 lacobsius πάρεισιν. — Vs. 2 Φιλοκράτης καὶ 
Φιλοκράτης L cum Turnebo et Mureto. φιλοχράτης καὶ φιλο- 
χκτήτης BCDV. Vs. 4 μεγάλους delet Bothias. Vs. 5 ποτε κλη- 
ϑέντ᾽ Schweighaeuserus. ποῖ κληϑέντ᾽ BC παρὰ κληϑέντ᾽ VL. 
Ibid. pro πρὸς BC ὡς. Mox φίλου τινὸς BVL φίλου αὐτοῦ 
τινος Ὁ φίλου... τινος D.  Bothius ὃν φασί ποτε κληϑέντα 
πρὸς φίλου τινός. Υ͂Β. 10Ὸ πλεῖον C. Vs.11 libri φᾶναι. Por- 
sonus φάναι δ᾽ ἔπειτα. Dindorfius ἔπειτα δὲ φάναι. Fortasse 
φῆσαι. Vs. 12 libri παρόνϑ' ἥκειν.  Transposuit Hermannus. 


119 II (3, 262. 263) 
| "In99» δ᾽ Ὅμηρος ἐσϑίοντ᾽ εἴρηκδ ποῦ 
τίνα τῶν ᾿Αχαιῶν; κρέα δὲ μόνον ὥπτων, ἐπεὶ 
fwoyra y οὐ πεποίηκεν αὐτῶν οὐδένα. 
ἀλλ οὐδὲ μίαν ἄλλην ἑταίραν εἶδέ. τις 
5 αὐτῶν, éavto)g δ᾽ ἔδεφον ἐνιαυτοὺς Óéxa. 
πικρὰν στρατείαν δ᾽ εἶδον, οἵτινες πόλιν 
μίαν λαβόντες, εὐρυπρωχτότερον πολύ 
τῆς πόλεος ἀπεχώρησαν, ἧς εἷλον τότε. 

Athenaeus I p. 25 c: ὅτε δὲ καὶ ἰχϑῦς ἤσϑιον (heroes Ho- 
merici) Σαρπηδὼν δῆλον ποιεῖ ὁμοιῶν τὴν ἅλωσιν πανάγρου 
δικτύου ϑήρᾳ᾽ καί του Εὔβουλος κατὰ τὴν κωμικὴν χάριν 
φηαὶ παίζων ᾿Ιχϑὺν δ᾽ Ὅμηρος κτὰ. Respicit Eustath. p. 1720 30. 
Vs, 1 vulgo ἰχϑῦν δὲ ποῦ y Ὅμηρος et im fine εἴρηκέ ye, wbi 
ys omittunt BCD et Eustathius. Correxit Grotius. . Vs. 2 ante 
Dindorf. τινά. — Vs. ἴ Dobraeus βίᾳ λαβόντες. Υ͂Β. 8 libri πόλεως. 


EVBWLYVS . 625 


HI 1V. (3, 3965). . 120. 121 
2ronóv ye τὸν μὲν οἶνον. εὐδοκιμδῖν Gi 
παρὰ ταῖς ἑταίραις τὸν παλαιόν, ἄνδρα δέ 
. Μὴ τὸν παλαεὸν ἀλλὰ τὸν νεώτερον. 

Athenaeus | p. 25 f: Εὔβουλος δέ φησιν ᾿Ατοπόν ye xvà. 
Hinc sumpsit Eustathius p. 1422 48. lisdem propemodum versi- 
bus usum esse Alexin docet.Athenaeus. Versu primo Grorko» 
γε scripsi ex Eustatliio. BCD ἄτοπον δέ. VL ἄτοπόν ve. Ce- 
terum his. versibus: fortasse praepónenda suni baec ab eodem 
Athenaeo I p. 28 f servata: 

Θάσιον ἢ Χῖον λαβών 
ἢ «τέσβιον γέροντα νεκταροσταγῆ. 
Quae si a meretricula amatori dicta sunt, iam aptissime ab áliero 
inferuntur superiora. 
V. ὦ, 263) 122 
Σίκων ἐγώ 
βεβρεγμένος ἥκω καὶ κεκωϑωνισμένος.. 
B. πέπωκας οὗτος; «4. ναὶ uà Zio, πέπωκ ἐγώ 
ἸΜενϑαῖον. 

- Athenaeus Ι p. 232: Εὔβουλος Σίχων ἐγὼ xzÀ. Secundum 
versum. cum dimidia parte terlii affert Eustathius p. 890 .50. 
Postrema im libris ita scribuntur πέπωκ ἐγὼ μὰ 4ía Πενδαῖον. 
Correxit Hanovius Exerc. cr. p. 45. 


VI ὦ, 264) 123 
Οἶνον γάρ με Ψίϑιον γεύσας 
ἡδὺν ἄκρατον, διψῶντα λαβών 
ὄξει παίει πρὸς τὰ στήϑη. 
Athenaeus I p.28 f: μέμνηται δὲ οὗτος (Eubulus) xai Φι- 
ϑίου οἴνου Οἶνον κτλ. Ys.1 Ψιϑίου ΒΟ ψυϑίου VL. — 


. VH (3, 265) 124 
Athenaeus I p. 28 d: Εὔβουλος δέ φησι Κνίδια περά- 
μια, Σικελικὰ Bavavea, Meyaguxd πιϑάκνια. ἴῃ his 
κεράμια 1, χεράμεια ΒΟΥ͂. "Pro βατανια C habet βοτάνια. 
Versuum reliquies ita digerere licebit: | 
Κνίδια κεράμια, Σικελὰ βατάνια, 
ἸΜεγαρικὰ πιϑάκχνια. 
Σικελὸς et Σικδλικὸρ eliam supra permutata vidimus, fragm. 48. 
ὙΠ. ιΟ, 265) 4326 
Ὃ “Ἀευκάδιος πάρεστι καὶ Μιλήσιος 
οἰνέσκος οὕπω πότιμορ. 
Comici graeci 


626 EXBVLVS 


Athenaeus I p. 298 de variis vini generibus disserens: Ev- 
BovAog 'O “Μευκάδιρς «τ. Suspicor oí “ευκάδεος πάρεστι 
vel γάρ ἔστι. Pro Πιλήσιος, quod ex L recepigm est, BCD 
habent μελέττιος, V μιλήσσιον. Milesium vinum nusquam com- 
memoratur. Nec dubito quin aliud nomen latept. Vs. 2 οἴσεω L, 
οὕτω ΒΟΥ. 

(26 IX (3,.266) 
Γύναι, 
ῥάφανόν με νομέσασ᾽ eic ἐμὲ σὺ τὴν κραιπάλην 
μέλλεις ἀφεῖναι πᾶσαν, ὡς duoi δοκεῖς. 

Athenaeus 1 p. 34 d: Εὔβουλος δέ πού φησι Γύναι, δάφα- 
»0» μὲ xrÀ. Ὑϑ8.2 ue νομίσασ᾽ BOD γε χκομίσασ᾽ VL. Ibid. 
Dobraeus cov pro σύ. 


- X (ἃ, 266) 
Ἐπεὶ dà σηκῶν περιβολὰς ἠμείψαμεν, 
ὕδωρ τε ποταμοῦ adj διεπδράσοσμεν, 
καὶ ἡμῶν dà πᾷσᾳ δύκαμις ὑδάτων ἄρφδηκαι, 

Athenaeus H p.43 c: τὸ ὕδωρ ποταμοῦ σῶμα 'φησί που 
Εὔβουλος 6 κωμῳδιοποεὸς οἰρηκέναι “Χαιρήμονα τὸν «τραγικὸν 
ἈἘΞπεὶ δὲ σηκῶν κτλ. Duo priores versus Chaeremonis esse vix 
dubitare licei. Eubuhl autem locum, in quo ipsum illud ποταμοῦ 
σῶμα riserat, excidisse suspicor. Tertius versus fostasse neque 
Chaeremonis neque Eubuli est. In eo quod ante ὑδάτων vulgo 
legitur ἐξ delevit Schweigbgeusergs. Ceterum confer Eustath. 
p. 1545 50. 

128 XI ( 861) 

Athenaeus II p. 43 f: Εὔβουλος εὑρετικρύς φησι τὸ ὕδωρ 
ποιεῖν τοὺς πίνονταρ αὐτὸ ψιόχον, τὸν δ᾽ οἶνον ἡμῶν τῷ geo- 
νεῖν ἐπισκοτεῖν. τὰ αὐτὰ δ᾽ ἰαμβεῖα καὶ Ὥφελίων φησί. In 
postremis facile senarium agnoscas: Ὁ δ᾽ οἶνος ἡμῶν τῷ qoo- 
vei» ἐπισκοτεῖ. 

129 XH (3, 207) 
44. Θὲς ἑπτάχλινον. B. ἑπτάκλινος οὗτοσί. 
Α΄. καὶ πέντε κλίνας Σικελικάς. B. λέγ ἄλλο τι. 
44. Σεκελικὰ προσκεφάλαια πέντε. 

Athenaeus II p. 47 f: ὅτι καὶ τρίκλενοι οἶκοι καὶ πρτρά- 
xAuot καὶ ἑἕπτάκλινον καὶ κατὰ τοὺς ἑξῇς ἀριϑμοὺς ἢ, ἤσαν 
σαρὰ τοῖς παλαιοῖς. --- Εὔβουλος Θὲς ἑπτάκλινον xvÀ. Ex ea- 
dem fabulae scema petita esse videntur quae Athenaeus 1I p.49c 
servavit, ubi de tripodibus agit: Εὔβουλος Toisedsc οὗτοι πένεε 





EVBVLVS ΘΩ͂ 


σοι καὶ níwes. B. πεντηκοσεολύγος γενήσομαι. Quae vide 
an ita coniungi possinl: 

44. Θὲς ἑπεάχλινον. B. ἑπτάκλινος οὑτοσί. 

«4. καὶ πέντε κλίνας Σεκελικας. B. λέγ ἄλλο τι. 

44. Σικελικὰ προσχεφάλαια πέντε. B. λέγ᾽ ἕτερον. 

4. καὶ πέντε τρίποδας. B. τρίποδες οὗτοι πέντε σοι. 


A. καὶ πέντε --- B. πεντηκοστολόγος γενήσομαι. 


XIII (ῶ, 268) 130 
Φηγούς, κάρνα Καρύστια. 
Athenaeus Il p. 52 b. de καρύοις disserens: Εὔβουλος Φη- 
γούς, κάρυα Καρύστια. 
XIV (8, 268) T 
Athenaeus H p.65 e: Ὅτε τὸ στρουϑάριον παρ᾽ ἄλλοις τὸ 
καὶ παρ᾽. Εὐβούλῳ: Περδίκια λαβὲ τέτταρ᾽ ἢ καὶ πέντε, δα- 
αύποδας τρεῖς, στρουϑάριά 9' οἷον ἐντραγεῖν, ἀκανϑυλλίδας, 
βιττάκους, σπίνια, κερχνῆδας, τά τ᾽ ἀλλ᾽ ἅττ᾽ ἂν ἐπιτύχης. 
in his pro λαβέ etc. ex C enotatum λάβετε τέταρ᾽ ἢ πέντε. ἴῃ 
fine ἅττ᾽ BDC  &c VL. Possunt illa facili opera ad trimetros 
revocari, sed aut exigua aut nulla veri specie. 


XVa (3, 268) 132 
"dugidooulc» ὄντων, ἐν οἷς νομίζεται 
ὀπτᾶν τε τυροῦ Χερρονησίτου τόμον, 
ἕψειν τ᾽ ἐλαίῳ δάφανον ἠγλαϊσμένην, 
πγίγειν τε παχέων ἀρνίων στηϑύνια, 
τίλλειν τε φάττας καὶ κίχλας ὁμοῦ σπίνοις, 
ὁμοῦ τὸ χναύξιν μαινίσιν σηπίδια, 
πιλρῦν «6 πολλὰς πλεκτάνας ἐπιστρεφῶς, 
πίνειν t€ σπκολλὰς κύλικας εὐζωρεστέρας. 

Athenaeus II p. 66 c: Σπίνοι. Εὔβουλος ᾿Αμφιδρομίων 
ὄντων κελ. Eosdem versus Athenaeus ex Ephippi Geryone af- 
fert IX p. 370 c non sine aliqua lectionis diversilate, quam suo 
loco indicavi. Vs. 1 νομέζηται Β ὀνομάζεται V. — Vs. 2 χερ- 
ρονησίτον BC χεραονησέτου L χεροννησίτου V. — Vs. 8 ante 
Schweighaeuserum εὐζωρεστέρους. Forsan εὐξωρεστέρουν. 


XV b (3, 269) 133 
Kóxxov λαβοῦσα κπίδιον ἢ τοῦ πεπέριδος 
τρίψασ᾽ ὁμοῦ σμύρνῃ διάπαττε τὴν δδόν. 
Athenaeus I| p. 66 d: s/g τὸ πρόπομα καὶ ταῦτα ἐνεβαλ-- 
λονεο, πέκπερε, φυλλίς, αμύρμα, κύπειρον, μύρον «Αἰγύπτιον — 
40 * 


628 EVBVLVS 


Εὔβουλος Κόκκον κελ. Vs.1 κνίδιον VL κνίδειον BCD. Tum 
πεπέριδος, pro quo alii habent zrezrégrog, ex CV scripsi propter 
grammaticum Crameri Anecd. Ox. IV p. 338 10: τὸ δὲ πεπέρι- 
dog Εὔβουλος εἶπε. Praeterea malim ἤτοι πεπεέριδος. Vs. ? 
διάπαττε L διαπάτε V. |n ὁδὸν vitium latere suspicor. 


ia XVI (3, 269) 
Οὗτοι ἀνιπτόποδες χαμαιευνάδες ἀερίοικοι, 
ἀνόσιοι λάρυγγες, 
ἀλλοτρίων κτεάνων παραδειπνίδες, ὦ λοπαδάγχαι 
λευκῶν ὑπογαστριδίων. 

Athenaeus ΠῚ p. 113 e: πρὸς ὃν ὃ Μάγνος φιλοτράπεζος 
ὧν καὶ τὸν γραμματικὸν τοῦτον ὑπερεπαινῶν διὰ τὴν ἐκτέ- 
γειαν ἔφη οὗτοι ἀνιπτόποδες χαμαιευνάδες ἀερίοικοι, κατὰ τὸν 
κωμικὸν Εὔβουλον, ἀνόσιοι λάρυγγες, ἀλλοτρίων κτεάνων na- 
ραδειπνίδες, οὐ yo προπάτωρ ὑμῶν Διογένης — ἔλεγεν üg- 
τον ἐσϑίδιν καλῶς πεποιημένον; ὑμεῖς δ᾽ ὦ λοπαϑάγχναι, 
κατὰ τὸν αὐτὸν ποιητὴν Εὔβουλον, λευκῶν ὑπογαστριδίων, 
ἑτέροις οὐ παραχωροῦντες φϑέγγεσϑαι τὰς ἡσυχίας οὐκ ἄγετε. 
Priora usque ad παραδειπνίδες, omisso tamen pronomine οὗτοι, 
apposuit etiam Eustathius p. 1058 12. Vs. 3 λοπαδάγχαι pro 
λοπαδάγχναι Dalecampius. "Vs. 4 forsan ὑπογαστρίων. 


135 XVII (3, 270) 
Πολλοί, φυγόντες δεσπότας, ἐλεύϑεροι 
ὄντες πάλιν ζητοῦσι τὴν αὐτὴν φάτνην. 
Stobaeus Floril. LXII 32 cum lemmate Εὐβούλου. 


136 XVII (3, 270) 
«Αὐτοῖς δὲ τοῖς ϑεοῖσι τὴν κέρκον μόνην 
καὶ μηρὸν ὥσπερ παιδερασταῖς ϑύετε. 

Clemens Alex. Strom. VII p. 847 ed. Pott.: Εὔβουλος δὲ ὃ 
xal αὐτὸς κωμικὸς ὧδέ πως περὲ τῶν ϑυσιῶν yodqet «Αὐτοῖς 
δὲ τοῖς ϑεοῖσι xtÀ. 

137 XIX (ὃ, 271) 
Ταῖς ξυστίσιν ταῖς χρυσοπάστοις στόρνυται. 

Pollux VI 10: ξυσείδες χρυσόπαστοι, ὡς Εὔβουλος Ταῖς 
ξυστίσιν κτλ. Scripsi e cod. lung. σεόρνυταν pro σερώννυται. 
138 XX (8, 271) 

Καὶ μὴν οἴκαδε 
πολλοστιαῖος ἀποτρέχω, γύναι. 
Crameri An. Par. I p.369: τριακοστὸς τριακοσταῖὸς. οὕτως 














EVBVLVS 629 


xci παρὰ τὸ πολλὸς πολλοστὸς καὶ πολλοσταῖος, παρὰ Ev- 
ούλῳ Καὶ μὴν οἴκαδε τε πολλοσταῖος ἀποτρέχω γύναι. Οοτ- 
rexit Augustus Nauck. 


XXI XXII (3, 271) 139. 140 

Anliatticista p. 90 1: δεδιὼς ὄντος τοῦ ἀρσενικοῦ, ὃ εδιυῖα 

τὸ ϑηλυκόν. Εὔβουλος. Grammat. Bekkeri p. 433 32. χ4πο- 
οησίέα: ἀντὶ τοῦ ἀπορία. οὕτως Εὔβουλος. Eadem Suidas. 


XXIII — XXV (, 271) 141—143 

Photius p. 34 1: Εὐκερματεῖν. Εὐβουλός που κέχρηταν 

τῷ ὀνόματι. ldem p.511 17. Σικύαν: τὴν τῶν ἰατρῶν. οὕ- 

τως Εὔβουλος. ldem p.538 9. Στήνεα: ἑορτὴ .41ϑήνησιν, 

ἐν ἡ ἐδόκει ἡ ἄνοδος γενέσϑαι τῆς 4ήμητρος. ἐλοιδοροῦντο 
δ᾽ ἐν αὐτῇ νυχτὸς αἷ γυναῖκες ἀλλήλαις. οὕτως Εὔβουλος. 


XXVI (9, 271) iaa 
Photius p. 593 15. Toxdóa: Εὔβουλος τὸ κηρύκειον, ἢ 
τὴν μάχαιραν. λεγόμενόν τι. Eadem Etymol. M. p. 761 31. 
Manifestum est hic duas glossas in unam esse confusas: 
- Τοχάδα: [τὴν γεννῶσαν] Εὔβουλος. | 
Τὸ κηρύκειον ἢ τὴν μάχαιραν: λεγόμενον vL. 
Monuit etiam Dobraeus Adv. I p. 610. In harum glossarum prima 
supplevi τὴν γεννῶσαν ex Suida, Toxag: ἡ γεννῶσα. 


XXVII (3, 272) 145 

Etymol. M. p. 235 46: Γλωττοκομεῖον. εἴρηται δὲ καὶ 

τὸ γυναικεῖον αἰδοῖον ὑπὸ Εὐβούλου φοινικιστὴν σκώπτοντος. 
In his φοινεκιστὴς denotare videtur hominem foede impudicum. 
Hesychius, Σχύλαξ: σχῆμα ἀφροδισιακόν, ὡς τὸ τῶν φοινικι- 
ζόντων. Cfr. Schol. Aristoph. Pac. 888 ὡς φοινικιστὴς (Αρι- 
φράδης ὃ λείκτης) λοιδορεῖται. Adde Toupium Emend. II p. 168. 


XXVII—XXX (8, 272) 146—148 
Pollux II 96: ὃ δὲ μὴ ἔχων ὀδόντας νωδός, ὡς EvfovAog 
λέγει καὶ Φρύνιχος ὃ κωμικός. — ldem ΠῚ 21: Εὔβουλος ó 
κωμικὸς τὸ λαϑρίδιον γέννημα καταγελάστως παρϑένου ἀνά- 
συρμα εἶπε. ldem VII 36: ἱστόπους, ὡς Εὔβουλος λέγει. 


630 ARAROS 


AR AR OS 


A4A40NIZ 
1 Ι (8, 213) 
Ὁ γὰρ ϑεὸς τὸ ῥύγχος εἰς ἡμᾶς στρέφει. 

Athenaeus II p. 95 e: xai ᾿ἀραρὼς ᾿“δώνιδε Ὃ γὰρ ϑεὸς 
xvÀ.  Antiallicista p. 113 9. 'Póyyog: τὸ πρόσωπον, Ldoaguc 
Ὁ γὰρ 960g κτλ. 

2.3 HU IH (3,213) 

Antiatticisla p. 81 8. "44Aog ἄλλον παρεκάλει: ἀντὶ 
τοῦ ἀλλήλους. ᾿Αραρὼς ᾿Αδώνιδι. Respicit Grammat. Bekkeri 
Ρ. 3519 9. ἄλλος ἄλλον: ἀντὶ τοῦ ἀλλήλους. — ldem p.104 3. 
Κολοβωϑῆναι: ᾿Αραρὼς 4400101. 


- ΚΑΙΝΕΥΥ͂Σ 
à Ι (3, 273) 
Παρϑένος δ᾽ εἶναι δοκεῖ 
φορῶν κροκωτοὺς xai γυναικείαν στολήν. 

Pollux VII 65: τοὺς δὲ ϑυσάνους καὶ σίλλυβα οἱ ποιηταὶ 
καλοῦσι. καὶ αὐτοὶ δὲ οἵ κροσσοὶ δοκοῖεν ἂν ὠνομάσϑαι 
᾿Αραρότος εἰπόντος ἐν Καινεῖ Παρϑένος δ᾽ εἶναι δοκεῖ, φορῶν 
χροσωτοὺς καὶ γυναικείαν στολήν. ἔνιοι γὰρ οὕτω γράφουσιν 
ἀντὶ τοῦ κροκωτούς. 

s. δ ΠῚ (3,274) 

Antialicista p. 81 82: δνεμιαῖον do». Πλάτων Θεαι- 
τήτῳ, ᾿Δραρὼς Καινεῖ. ldem p.99 80: Θυγατροδεῖν: ἀνεὶ 
τοῦ ϑυγατέρα καλεῖν. ᾿Αραρὼς Καινεῖ. Legendum videtur ϑυ- 
γαφϑέζεεν. 
dq IV (3, 274) 

Ἢ σὴ ϑυγάτηρ, ὅτ᾽ ἐκεῖνος αὐτὴν ἐπελέκα. 

Antiatticista p. 112 18. Πελεκᾶν: εὕρηται καὶ ἐπὶ τοῦ κα- 
χεμφάτου. ᾿Αραρὼς Καινεῖ Ἢ σὴ ϑυγάτηρ κτλ. 


K.4MIIYAION 
8 Ι (3, 214) 
Τὰ κομψὰ μὲν δὴ ταῦτα νωγαλεύματα, 
χόγχαι τε καὶ σωλῆνες, o? τε καμπύλαι 
χαρῖδες ἐξήλλοντο δελφίνων δίχην 
εἰς σχοινόπλεκτον ἄγγος. 





ARAROS 681 


Athenaeus II p. 47 d: νιυγαλεύματα àxaAovy τὰ ἡδέα βρώ- 
parto. ᾿Τραρὼς Τὰ κομψὰ — νωγαλεύματα. Idem ΠῚ p. 86 d: 
Lgagdc δὲ Καμτυλίωνέ φησι» Τὰ πομψὰ — ig. ldem ΠῚ 
p. 10ῦ e: ἐκεδεαμένως δ᾽ εἴρηκε καρῖδα χά ραρὼς ἐν Καβσευλίωνι 
Ὁ ss καμπύλαι --- ἄγγος. Photius p. 306 22. Νωταλεύμαξα 
Csic): ραρὼς Καμπυλίωνε Τὰ κομψὰ δῆτα (cod. δὴ τὰ) 
ταῦτα --- καρῖδες. 

H (3, 275) 9 
Βαυχά, μαλακά, τεῴπνά, τρυφερά. 

Aspástus sd Aristot Eth. Nieoni. ΠΥ p. 58 Ald.: βαυκὸν 
ἔλεγον ὁΐ παλαιοὶ τὸν τρυφερόν, ὡς ὃ ποιητὴς ᾿Αραρὼς ἕν 
Καμπυλίωνι Βαυκά, μαλαχά, τερπινά, τρυφερά. 

1Π--Υἡἡ (3, 215) 10—12 

Anliatticista p. 83 16. ναλοῦν: ἀναλίσκειν. pago 
Καμπυλίωνι. — ldem p.99 32. Θεώσειν xai ϑεῶσαι: xav. 
ἔνδειαν τοῦ t, τὸ περιενεγκεῖν ϑεῖον xai καϑῆραι" ᾿Αραρὼς 
Καμπυλίωνι. — Grammat, Bekkeri p. 444 14. “ρισέῆῇσαι: 
“Ἰραρὼς Καμπυλίωνι. 

Reliqua fabülàe fragmenta vide in Eobuli Campyliette. 


ΠΑ͂ΝΟΣ rON.AI 
Ι (3, 275) i3 
«ρπάσας uóvavAov εὐϑύς, πῶς δοκεῖς; 
χούφως ἀφήλλδτο. 

Athenaeus IV p. 175 f: à4oogug δ᾽ ἐν Πανὸς γοναῖς “4ρ- 
πάσας μόναυλον κτλ. Valcken. ad Eurip. Hipp. 446 ὁ δ᾽ óg- 
πάσας. Possis etiam ἀναρπάσας. Nisi haec ad dimelros tro- - 
chaicos revocanda sunt. 

H H^ (3, 216) 14. 15 

Antisicisla p. 82 8. 149 1xvog: 7) παγϑένος. ᾿Αφαρὼς 
Πανὸς yovoig. —ddem p.106 6. μαῤπρόψυχος: ἀντὲ τοῦ 
μεγαλόψυχοβ. ᾿φὰρὼς Πανὸς yoveis. 


Y MEN.4102Z 
t (8, 216) 16 
Οὐκ ἔσϑ'᾽ ὅπως oix εἶ παράσιτος, φίλτατε, 
ὃ δ᾽ Ἰσχόμαχδᾳ ὃ διωερέφων σὲ τυγχάνει. 
Átlhenwews VE p. 2337 ἃ: τοῦ δὲ ὀνόματος τὸῦ παρὰασδέου 
μνημονεύει ἀραρὼς à» Ὑμεναίῳ διὰ τούτων Οὐκ. ἔσϑ᾽ ὅπως 
κελ. Vs.2 Bothius Ἰσχόμαχος 00i τρέφω». 


682 .ARAROS. | NIGOSTRATVS 


1 ll (3, 276) 
Ὅπως δὲ τὴν νύμφην, ἐὰν ὃ καιρὸς p), 
μϑεέωρον ini τὸ ζεῦγος ἀναϑήσεις φέρων. 
Suidus, ᾿“ναϑεῖνανι καὶ ἐπαναϑεῖναι τὸ αὐτό. ᾿Αραρὼς 
Ὑμεναίῳ Ὅπως κτλ. Vs. 1 addidi ὁ: Vs. 2 libri ἀναϑήσει 
συμφέρειν, correxit Toupius. 


EX INCERTIS FABVLIS 
18 I ὦ, 217) 

Athenaeus Il p. 50b: “Ἰραρὼς δὲ κοκκυμηλέαν καλεῖ 
τὸ δένδρον, κοκκύμηλον δὲ τὸ ἀχρόδρυον. BCD κοκκυμη- 
λίαν. Cfr. Pollux 1 232: κοκκύμηλον μὲν οὐδετέρως ὃ καρπός, 
ἀρσενικῶς δὲ τὸ δένδρον καλεῖ 7) μέση κωμῳδία, ὃ κοκκύμηλος. 
Athenaei verba Casaubonus ita corrigit: ᾿ραρὼς τὸν κοκκύμη- 
lov καλεῖ τὸ δένδρον, τὸ κοκκύμηλον δὲ τὸ ἀκρόδρυον. 

19. 20 II lI (3, 211) 

Photius p. 47 17. Ἐωϑθϑώς: χωρὶς τοῦ ἐ Ἄρχιππος. καὶ 
“Δραρὼς ἔωϑας. καὶ Θουκυδίδης ἡ ἐώϑεσαν. Eadem Suidas 
v. ἐωϑώς, —— Pollux VI 43: “Ἀναξανδρίδης δὲ καὶ χορτασμὸν 
εἴρηκε, καὶ τὸ χορτάζειν “Ἀριστοφάνης, καὶ τὸ χορταάζεσϑαι 


oap. 


NICOS'TRA'TVS 
A B P Α 
a4 Ι (8, 218) 
᾿ς Πίναξ 6 πρῶτος τῶν μεγάλων ἡγήσεται, 
ἔχων ἐχῖνον, ὠμοτάριχον, κάππαριν, 
ϑρυμματίδα, τέμαχος, βολβὸν ἂν ὑποτρίμματι. 
Athenaeus IV: p. 138 ὁ de cibis adpetentiam irritantibus dis- 
serens: Νικόστρατος δ᾽ ἐν “βρᾳ Πίναξ κελ. Versu primo P 
ἡγήσαται (superscripto e), ande Dindorfius ἡγήσατο coniiciebat. 
2 : ἢ (8, 279) 
Ταῦτ᾽ ἀξιῶ. 
εἴτ᾽ ὀρνιϑάριον, τὸ περιστέριον, τὸ γάστριον. 
Athenaeus ΧΙΥ͂ p. 654 b: περιστέρεον οὕτως ἔστιν εὑρεῖν 
εἰρημένον. παρὰ Μενάνδρῳ — ὁμοίως Ν ἱκόστρατος "foe 
Ταῦτ᾽ ἀξιῶ κελ. Dindorfius ταῦτ᾽ ἀξιοῖ. τοὐρνιϑάριον. Do- 
braeus ταῦτ᾽ ἄξ᾽ 5v τοὐρνιϑάριον. 











NICOSTRATVS 633 


4 N TTEPQ0Z.4 
(3, 279) 3 
ἹΜετανιπτρίδ᾽ αὐτῷ τῆς ὑγιείας ἔγχεον. 
Athenaeus XI p.487 Ὁ de μετανιπτρίδι disserens: Νικό- 


στρατὸς ᾿Αντερώσῃ Meravutrgió. αὐτῷ κτλ. Eodem versu usus 
est Nicostratus in Pandroso, fr. 20. 


ANTY 4240z 
I I| (8, 279. 280) 45 
Βυζαντιόν τε τέμαχος éniflaxyevaaco, 
Γαδειρικόν ϑ᾽ ὑπογάστριον παρεισίτω ... 
I4AX ἐπριάμην παρ᾽ ἀνδρός, ὦ γῇ καὶ ϑεοί, 
ταριχοπώλου πάνυ καλοῦ τε κἀγαϑοῦ 
5 τιλτὸν μέγιστον, ἄξιον δραχμῆς, δυοῖν 
ὀβολοῖν, ὃν οὐκ ἂν καταφάγοιμεν ἡμερῶν 
τριῶν ἤδη κατεσϑίοντες δώδεκα" 
ὑπερμέγεϑες γάρ ἐστι. 
. Athenaeus III p. 148 e de ταρίχῳ disserens: Νικόστρατος 
7 Φιλέταιρος ἐν ᾿Αντύλλῳ Βυζαντιον --- παρεισίτω. καὶ 
προελϑὼν :41λλ᾽ κτλ. Υϑ. 1 τὲ addidit Schweighaeuserus. "Vs. 5 
τιλτὸν Schweighaeuserus, τίλτον L et Dindorfius. τίλειτον ΒΡΥ͂ 
τίλιτον sine accentu α  zíArov tueri videtur Hesychius, Τίλτον: 
εἶδος ταριχίου. "Vs. 6 recte Casaubonus 0 y' οὐκ ἄν, nisi vs. 8 
ὑπερμεγέϑης scribendum. — Vs. € in À ex collat. Bekkeri ita 
scriptus est τριῶν ἤδη κατεσϑίοντες δεδωκάγε. PYVL τριῶν 
ἤδη κατεσϑίοντες οὐ δώδεκά y. Porsonus τριῶν κατεσϑίοντες 
οὐδὲ δώδεκα. Dobraeus τριῶν ἂν ἐσϑίοντες οὐδὲ δώδεκα. 
Videtur aliud quid latere, v. c. νὴ 4 ία τριῶν. 


HI] (3, 280) 6 
Τί οὖν ἀγοράζω; φράζε yap. 
B. μὴ πολυτελῶς, ἀλλὰ καϑαρείως, δασύποδα, 
ἐὰν περιτύχης, ἀγόρασαν καὶ νηττία, 
ὁπόσα σὺ βούλει, καὶ κίχλας καὶ κοψίχους, 
ὀρνιϑάριά τε τῶν ἀγρίων τούτων συχνά" 
χάριεν yap. 
Athenaeus II p. 65 d: Κόψιχοι. Νικόστρατος ἢ Φιλέταιρος 
Τί οὖν ἀγοράζω κελ. Vs. 6 χάριεν γάρ Casaubonus. Vulgo 
χαίρειν absque γάρ, quod in Stephani codice repperit Casaub. 


634 NICOSTRATVS 


" IV (3, 281) 
Οὕὔὕποτ᾽ αὖϑις 
σηπίαν ἀπὸ τηγάνου 
τολμήσαιμι φαγεῖν μόνος. 

Athenaeus ΠῚ p. 108 c: ἤσϑιον δὲ καὶ ταγηνιστὰς σηπίας. 
Νικόστρατος ἢ Φιλέταιρος ἔν ᾿Αντύλλῳ φησίν Οὕποτ᾽ αὖϑις 
xvÀ. lta distinxit haec Seidlerus V. D. p. 410, qui versu prirno 
oU ποτ᾽ αὖ, et Porsonus, qui tentabat οὔποτ᾽ ἂν αὖϑις αὖ. 
Possis etiam οὐδέποϊ᾽ αὖϑις v. Bernfhardy Eratosth. p. 142 
locum ad trimetros révocabat: ó7rr7» οὕποτ᾽ αὖϑις σηπίαν!] 
ἀπὸ τηγάνου "vóAuno! ἂν ἐμφαγεῖν μόνος. 

ΑΠΕΛΑΥΝΟΜΕΝΟΣ 
8 (8, 282 
Εὖ y ἄνδρες, εὖ σφόδρ᾽ ἀλλὰ μὴν τῇ ματτύῃ 
οὕτω διαϑήσω τὰ μετὰ ταῦϑ'᾽, ὥστ᾽ οἴομαι 
οὐδ᾽ αὐτὸν ἡμῖν τοῦτον ἀντερεῖν ἔτι. 

Athenaeus XIV p. 6640: Ὅτε δὲ ὕστατον καὶ ἐπὶ πᾶσιν 
εἰσεφέρετο (ματτύη), Νικόστρατός φῆσιν ἐν “Ἵπελαυνομένῳ. 
μάγειρος δ᾽ ἐστὶν ὃ διηγούμενος ὡς λαμπρὰν καὶ εὔτακτον 
παρεσκεύασεν εὐωχίαν, προδιηγησάμενός ve οἷον ἦν τὸ ἄριστον 
καὶ τὸ δεῖπνον καὶ τρίτης μνησϑεὶς παραϑέσεως ἐπιφέρει Εὖ 
y ἄνδρες κτλ. Vs.1 libri οὖ γέ τ᾽ ἄνδρες. Οοττοχίξ Casaub. 


ΒΑΣΙΖΕΙ͂Σ 
ϑ (9, 282) 
"tomi τις ὀξίς ἐστε καὶ ψυχτήριον 
τῆς εὐπαρύφου λεπτότερον. 

Athenaeus VI p.230 d: τοιοῦτός ἔστι καὶ ὃ παρὰ Νικχο- 
στράτῳ ἔν τῷ ἐπιγραφομένῳ δράματι Βασιλεῖς. ἀλαξὼν δ᾽ 
ἐστὶ στρατιώτης περὶ οὗ λέγει" “Δοιπὴ — λεπτότερον. ἐξή.- 
λαυνον γάρ τινες τὸν ἄργυρον καὶ τότε sig ὑμένος ἰδέαν. Pro 
λοιπὴ Piersonus ad Moer. p. 281 tentat λεπτή. an Aug? 


414 BOAOSZ 
10 (3, 282) 
44. Ἢ ναῦς dà πότερ᾽ εἴχόσορός ἔστιν ἢ xíxvog, 
ἢ κάνϑαρος; τουτὶ γὰρ ἂν πύϑωμὶ O τι, 
αὐτὸς περανῶ τὰ πάντ᾽. B. ἀμέλδϑι κυχνοκάνθαθός. 
[ἐξ ἀμφοτέρων τούτων κεκεραμευμέόνος} 
Athenáeus XI p. 414} de cántháro disserens: Néxógegatos 








NICOSTRATYS 035 


ZeBóAo Ἢ ναῦς xtA. — Vs. 1 libri πότερον, quo serv&to Ste- 
phanus App. Thes. v. xóx»og in fine versus seripsit ἔστε ἢ κύ- 
x»0c. Ego Dindorfi rationem praetuli. εἰχόσορος Laur. et Busdl, 
PV εἰκὸς ὅρος. B εἰκὸς xéoxovgog ὅρος. Vs.2 ὅ τὶ Erfurdtws 
pro ὅτι. lacobsius ἔτι. Pro πύϑωμ᾽ libri πύϑωμαι. ἂν pro 
ἐὰν Dindorfius. Vs.3 περανῶ lacobsius. Vulgo περιάγω. ABP 
περιάνω. Quae post κυχνοχάνϑαρος sequuntur verba ἐξ ἀμφο-- 
τέρων τούτων κεχεραμευμένος seclusi praeeunte Dindorfio. 


E K .4d T H 
I H (3, 283) ti. 12 
Τῶν κατεσταμνισμένων 
ἡμῖν λαγύνων» πηλίχοι τινές; B. τρίχους. 
Τὸν μεστὸν ἡμῖν φέρε λάγυνον. 

Athenaeus XI p. 499 c: ἀρσενικῶς δὲ εἴρηκε τὸν λάγυνον 
Νικόστρατος μὲν ἐν “Ἑχάτῃ Τῶν» — τρίχους. xai πάλεν Τὸν 
μεστὸν κτλ. Υ͂Β. 2 post πηλίκοι repetuntur verba ἀρσενικῶς δὲ 
εἴρηκε τὸν λάγυνον. Delevit Schweighaeuserus. Ceterum Pollux 
X 72. τὸν λάγυνον per errorem e Diphili Hecate commemorat, 
de quo admonuit Dindorfius. Nisi forte Diphilus Nicostrati He- 
calen denuo edidit. 


HZIOA4O0ZZX 
(3, 283) 13 
Βεμβράδ᾽, ἀφύην, &ygco». 
Athenaeus VII p. 301 c: πληϑυντικῶς δὲ λέγουσιν ξψητοὺς 
κατὰ τὸ πλεῖστον. — ἑνικῶς δὲ Νικόστρατος ἐν Hosódq Beu- 
βράδ᾽, ἀφύην, ἑψητόν. ΑΒΡ βαμβραδ᾽. 


IEPOOANTHZ 
(3, 283) 14 
Athenaeus III p. 110 a: τούτου (ἐγκρυφίου ἄρτου) μνημό- 
νεύξι Νικόστρατος ἐν "égogüvrp καὶ ὁ ὀψοδαίδαλος Loyé- 
στρατος. 
K 4 I N H 
Ι (3, 284) i5 
Ναστὸς vo uéye9og τηλικοῦτος, δέσποτα, 
λευκόρ᾽ τὸ δὲ πάχος ὑπερέκυπτε τοῦ κανοῦ. 
ὀσμὴ δέ, τοὐὔπίβλημθ inel περεῃρέϑη, 
ἄνω ᾿βάδεζε καὶ μέλιτι μεμιγμένη 
ἀτμίς τις εἰς τὰς Qivag* ἔτι γὰρ ϑερμὸς ἦν. 


636 NICOSTRATYS 


Athenaeus III p.111c: ναστὸς ἄρτος ζυμίτης καλεῖται μέ- 
γας, ὥς φησι Πολέμαρχος" Ἡρακλέων δὲ πλακοῦντος εἶδος. 
Νικόστρατος δ᾽ ἐν Κλίνῃ Ναστὸς κτλ.  Vs.2 libri τὸ γὰρ 
πάχος. Correxit Hanovius Exerc. crit. 1 p. 150. — Vs. 5 libri 
ἀβάδιζ᾽ ἄνω, quod correxi. 


16 II (3, 284) 
Koi δυσχερὴς λάγυνος οὗτος πλησίον 
ὄξους. 

Athenaeus XI p. 499 c: ἀρσενικῶς δὲ εἴρηκε τὸν λάγυνον 
Νικόστρατος --- καὶ ἐν τῇ ἐπιγραφομένῃ Κλίνῃ Καὶ δυσχε- 
ρὴς κτλ. 

ΜΑΓΕΙ͂ΡΟΣ 
17 (3, 284) 
"Oc μέλανα ποιεῖν ζωμὸν οὐκ ἠπίστατο, 
ϑρῖον δὲ καὶ κάνδαυλον 7] τούτων τι τῶν 
εἰς ματτύην οὐδ᾽ ἕτερον εἶδε πώποτε. 

Athenaeus XII p. 517 a: μνημονεύει τοῦ κανδαύλου --- καὶ 
Νικόστρατος ἐν ἸΠαγείρῳ Ὃς μέλανα --- κάνδαυλον. ldem 
XIV p.664c de mattya disserens: Νικόστρατος -- καὶ ἔν ]αγείρῳ 
Θρῖον δὲ καὶ — πώποτε. Coniunxi haec in unum fragmentum. 
Vs. 2 altero. Athenaei loco libri habent κάνδυλον.  Vs.3 vulgo 
οὐδέτερον. 

ΟΙΝΟΠΙΠΩΝ 
18 (8, 285) 

Suides, μφέας: μέτριος οἶνος. Νικόστρατος Οἰνοτείωνε 
καὶ Σωσικράτης. 

Cetera fabulae fragmenta vide in Philetaeri Oenopione. 


I]lIA4NAPOZXOZ 
19 I (285) 
Ἔπειτα τῆς αὐτῆς 0000 
πρὸς depo» ἐλϑοῦσα πέμψαι στρώματα 
αὐτὴν κέλευε, φησί, καὶ mag Qxuoy 
χαλκώματα. 

Athenaeus XIII p.587 d de Ocimo, famosi nominis scorto, 
disserens: Νικόστρατος δὲ ὃ τῆς μέσης κωμῳδίας ποιητὴς ἐν 
Πανδρόσῳ οὑτωσὶ λέγων Ἔπειτα κτλ. — Versus distinxi prout 
voluit Dobraeus. Vs. 2 et 3 libri στρώματ᾽ αὐτὴν κέλευ ἔφη 
καί. Emendavit Dobraeus. 











NICOSTRATVYS 657 


II (3, 285) 20 
Κἀγα', φιλτάτη, 
μετανιπτρίδ᾽ αὐτῷ τῆς ὑγιείας ἔγχεον. 
B. λαβὲ τῆς ὑγιείας δὴ σύ. φέρε, τὐχὰἀγαϑῇ. 
τύχη τὰ ϑνητῶν πράγμαϑ', ἡ πρόνοια δέ 
τυφλόν τι κἀσύντακτόν ἐστιν, ὦ πάτερ. 

Athenaeus XV p.693a de ὑγεδέας ποτηρίῳ in epulis posci 
solito disserens: Νικόστρατος Πανδρόσῳ Κἀγὼ κτλ. Vs. 1 
legendum videtur ἄγ ὦ φιλτάτη. lacobsius κάτ᾽ ὦ φιλτάτη. 
Vs.2 vulgo μετανιπτρίδα δ᾽ αὐτῷ. Α μετανίπρια δ᾽ αὐτῷ. 
Recte scriptus legitur hic versus in χντερώσῃ, unde ἢ. l. cor- 
rectus est. Vs. 3 libri τύχᾳ ἀγαϑῇ. Schweighaeuserus τύχῃ 
᾿γαϑῇ. Vs. 4 τύχη τὰ ϑνητῶν πράγμαϑ᾽ e Chgaeremonis apud 
Stobaeum versu, Eclog. phys. I 7 p.196: τύχη τὰ ϑνητῶν 
πράγματ᾽ οὐκ εὐβουλία, assumpsit. Vulgo πράγματα" πρόνοια, 
quod correxit Iacobsius. 


Π (3, 286) 0M 
VITE ἐγχέασα ϑᾶττον ἀγαϑοῦ δαίμονος 
ἀπενεγκάτω μοι τὴν τράπεζαν ἐ ἐκ ποδῶν' 
ἱκανῶς κεχόρτασμαι γάρ. ἀγαϑοῦ δαίμονος 
δέχομαι. λαβοῦσ᾽ ἀπένεγκε ταύτην ἐκ ποδῶν. 
Athenaeus l. ]. ἐν δὲ τῷ αὐτῷ δράματι καὶ τῆς τοῦ ἀγαϑοῦ 
δαίμονος κράσεως μνημονεύει, ἧς καὶ σχεδὸν πάντες οἱ τῆς 
ἀρχαίας κωμῳδίας ποιηταί. ἀλλ᾽ 8 γε Νικόστρατος οὕτως 
φησίν .4λλ᾽ ἐγχέασα κτλ. 


ΠΑΤΡΙΩΊ 41] 
(8, 286) om 
'O κάπηλος γὰρ ovx τῶν γειτόνων 
ἄν τ᾽ οἶνον ἂν τε φανὸν ἀποδῶταί τινι 
ἂν v' ὄξος, ἀπέπεμψ᾽ ὃ κατάρατος δοὺς ὕδωρ. 
Athenaeus XV p. 700b de nomine ga»óg disserens: Nixó- 
στρατὸς ἐν Πατριώταις Ὁ κάπηλος κτλ. Vs. 2 ἂν ve φανόν 
B et Schweigh. AP ἂν στέφανον. VL ἂν τ᾽ ἔλαιον. Vs. 8 
ἀπέπεμψ᾽ VL ἀπέπεμψεν ΑΒΡ. 


ΠΛΟΥ͂ΤΟΣ 
(9, 287) 28 
Athenaeus VI p. 247 e de parasiti in comicorum fabulis par- 
libus agens: xai z4Ae&tg ἐν Ὀρέστῃ Νικόστρατός τε ἐν Πλούτῳ. 


928 NICOSTRATYS 


y POGZ 
24 (3, 281) 
Κηφισόδωρον o) κακῶς μὰ τὸν Zia 
τὸν πλάνον φασὲ στενωπὸν εἰς στενὸν στῆσαί τινας 
ἀγκαλίδας ἔχοντας, ὥστε μὴ παρελϑεῖν μηδένα. 
Alhenaeus XIV p.615 f: μνημονεύει δ᾽ αὐτοῦ (Cephisodo- 
rum scurram dicit) xai Νικόστρατος ἐν Σύρῳ Κηφισόδωρον xtÀ. 


TOKIZTHZ 


25 (3, 281) 

Καταλαμβάνομεν τὸν πορνοβοσκὸν xai δύο 

ἑτέρους κατὰ χειρὸς ἀρτίως εἰληφότας 

καὺὸ στέφανον. B. slav. καλὸς ὁ καιρός, Χαιρεφῶν. 

Athenaeus XV p.685 e: τοῦτο δ᾽ ἦν ἔϑος (sc. τὸν στέ- 
φανον ἀρχὴν ποιεῖσϑαι τῆς εὐωχίας) καὶ παρ᾽ «Αἰγυπτίοις, 
ὡς Νικόστρατός φησιν ἔν Τοκιστῇ. Αἰγύπτιον γὰρ ὑποστη- 
σάμενος τὸν τοκιστήν φηαι Καταλαμβάνομεν χτλ. 


ΨΕΥΔΦΟΣΤΙΓΙΜΑΤΙΑΟΑ͂Σ 
26 (3, 281) 
Καὶ σὺ μέν 
τὴν δευτέραν τράπεζαν εὐξρεππῇ mole. 
κόσμησον αὐτὴν πανταδαποῖς τραγήμασιν, 
μύρον, στεφάνους, λιβανωτόν, αὐλητρίδα λαβέ. 
Athenaeus XV p. 685 c: ἡ δὲ τῶν στεφάνων καὶ μύρων 
πρότερον εἴσοδος εἷς τὰ συμπόσια ἡγεῖτο τῆς δευτέρας τρα- 
πέζης, ὡς παρίστησι Νικόστρατος ἐν ἹΡευδοστιγματίᾳ διὰ 
τούτων Καὶ σὺ μὲν κτλ. Vs.2 ante Hemsterhusium εὐπρεπῆ. 


EX INCERTIS FABVLIS 
27 Ι (8, 288) 
Εἰ τὸ συνεχῶς καὶ πολλὰ καὶ ταχέως λαλεῖν 
ἦν τοῦ φρονεῖν παράσημον, ot χελιδόνες 
ἐλέγοντ᾽ ἂν ἡμῶν σωφρονέστεραι πολύ. 

Stobaeus Floril. XXXVI 8 cum lemmate Νικοστράτου. Le- 
gitur etiam in sententiis a Boissonadio Anecd. I p. 114 editis et 
apud Antonium Mel XCV p. 157, ubi post δὲ inseritur ἐπέ. 
lidem vs. 9 ἐλέγαντ᾽ ἂν ἡμῶν φρορμιμώτεροε sing ztoÀv. 


dm 





—— 4 





NICOSTRATYS 639 


Δ (3, 288) 
“Οὐκ ἔστιν ὅστις πάντ᾽ ἀνὴρ εὐδαιμονεῖ 
γὴ τὴν 2495và» συντόμως γε, φίλτατε 
Εὐριπίδη, τὸν βίον ἔϑηκας εἰς στίχον. 
Stobaeus Floril. CV 48 et Arsenius lon. p. 3572 cum lem- 
mate Νικοστράτου. 


- ke 


Il IV (3, 288) 29. 30 
Πάλιν χρόνῳ τἀρχαῖα καινὰ γένεται. 
Οὐκ ἔστι δυσαρεστότερον οὐδὲ ἕν χρόνου" 
οὐδέποτ᾽ ἀρέσκει ταὐτὰ τούτῳ TQ ϑεῷ. 

Βιίοραθυθ Ecl. phys. 1 p. 228. Vs. 2 vulgo δυσάρεστον. Cod. 
δυσαρεσεότατον. Meerenius δυσαρεσεώκερον. 

V ὦ, 289) 81 
E oic 9 ὅτι τὸ τῆς πενίας ὅπλον 
παρρησία; ταύτην ἐὰν τις ἀπολέσ; , 
τὴν ἀσπίδ᾽ ἀποβέβληκεν ovrog τοῦ βίου. 

Stobaei App. Flor. p. 396 Lips. Vs.1 τὸ addidit Hermannus. 

Vs. 2 cod. ἡ παρρησία. 
VI (8, 289) ὃ 
ἹΜειράκιον δὲ κατὰ τύχην 
ὑποσκαφιόκαρτόν τι κεχλαμυδωμένον 
κατάγεις ἀναγχόσιτον. 

Athenaeus II p. 47 e: ἀναγκόσιτον δὲ Κράτης, καὶ Νικό- 
σερατος δὲ Ἰειράχιον κατὰ τύχην ὑποσκαφιεύχαρτόν τι καὶ 
κεχλαμυδωμένον κατὰ γῆς ἀναγκοσιτῶ.  Emendavit Personys 
Miscell. p. 284. 

VII. (3, 289) 33 
«ἁλύσεις, καϑετῆρας, δακτυλίους, βουβάλί, ὄφεις, 
περισκελίδας, ἐλλέβορον. 

Clemens Alex. Paed. II. p. 245 P. de muliebri ornatu disse- 
rens: λέγει γοῦν ὃ κωμικὸς Νικόστρατος “Αλύσεις xvÀ. Περι- 
σκελίδας ex hoc loco commemorat eliam Pollux V 100. 

VII (3, 289) 34 
Ῥήτορες 
ἐξωρμενικότες δυσχερεῖς παλιναίρετοι. 

Photius p. 348 4. Ὄρμενα: τὰ τῆς κράμβης. Ποσείδιππος 
Συνερόφοις “ἔγδοϑιε προνομεύειν ὄρμενα παρὰ δὲ παλαιοῖς 
οὐχ δὕρομεν. Νιχρφεράτῳ (leg. Νικόσερᾳτος.) “Ῥήτορες κελ. 


640 NICOSTRATVS. PHILETAERVS 


Ita Porsonus, codex ῥήτορυ ἐξωρμενηκότες. Pro edito πάλιν 
αἱρετοὶ scripsi παλεναίρετοι. 


35 ΙΧ (8, 290) 
Νὴ τὴν Ἀφροδίτην, ὦ ξένη, 
BAoavod» ys τὴν ψυχὴν ἔχεις. 

Eustathius ad Iliad. p. 677 4: οἱ δὲ παλαιοὶ βλοσυρόν φασι 
καὶ τὸ σεμνόν, παρ᾽ οἷς καὶ χρῆσις Νικοστράτου φέρεται αὕτη 
Νὴ τὴν Ἀφροδίτην κτλ. 

36—38 X— XII (3, 290) 

Photius p. 54 9. Ζιγγοῦν: τὸ ὑπαπίψειν Κίλικες. οὕτως 
Νικόστρατος.  Antiaticisa p. 98 ὁ: Ζιγοῦν dwsi τοῦ πίνειν 
Κίλικες λέγουσιν. Photius p. 538 12. Στήριγμα: τὸ ὑποτε- 
ϑέμενον τῇ ἁμάξῃ δίχρουν. οὕτως Νικόστρατος. ^ Idem 
p.569 10. Ταραντῖνον: λεπτὸν καὶ διαφανὲς ἱμάτιον, οὐ 
πάντως πορφυροῦν, ὧς τινες ὑπέλαβον. οὕτως Νικόστρατος. 
Eadem Suidas, nisi quod rectius Ταραντινίδιον habet. 

39 XII] (3, 291) 

Schol. Euripidis Phoen. 1010: Σωσιφάνης ὃ τραγικὸς ὑπὸ 
τοῦ .datov qoi τεϑνηκέναι τὸν Mevowxéa, Νικόστρατος δὲ 
ὑπὸ τῆς Σφιγγός. Si tamen is comicus Nicostratus est. 

" XIV (8, 294) 

Grammat, Bekkeri p. 342 17 de Adrastea: ἔνιοι μέντοι ὡς 
διαφέρουσαν συγκαταλέγουσιν αὐτὴν τῇ Νεμέσει, ὡς IMéyay- 
ὅρος καὶ Νικόστρατος. Eadem Suidas s. v. ᾿δράστεια, ubi 
ὡς μὴ διαφέρουσαν legitur, et codices Harpocrat, p. 6 Bekk. 
M. 42 XV XVI (5, 84) 


Crameri Anecd. Par. IV p.114. Νικόστρατος εἰπέ μοι 
τίνι ἐδιακόνεις. Pholius p. 543 18. Στρῇνον: οἱ μὲν τὸ 
ὀξὺ καὶ τὸ ἀνατεταμένον. Νικόστρατος δὲ τὸ τραχὺ xoi πρό- 
σαντες τῇ ἀκοῇ φϑέγμα. 


PHILETAERVS 


AN TYAM.403 
($, 292) 
Vide Nicostrati fragmenta fabulae cognominis supra p. 633. 


PHILETAERVS 641 


ASKAHIIOZEZX 
I (3, 292) 
ἸΕνέσεισε μεστὴν ἴσον ἴσῳ μετανιπτερίδα 
μεγάλην ἐπειπὼν τῆς “Ὑγιεξίας τοὔνομα. 

Athenaeus XI p. 487a de μετανεπτρίδι disserens: (ὥΦελέται.-- 
poc ᾿Ασκληπιῷ "E»égeuge μεστὴν κτλ. Vs. 2 libti ὑπειτεών. 
Correxit Schweighaeuserus. 

1 (3, 292) : 

Athenaeus VIII p. 342 a: Φιλέταιρος δ᾽ ἐν MaxAgnidj τὸν 
“Ὑπερείδην πρὸς τῷ ὀψοφαγεῖν xai κυβεύειν αὐτόν φησι. 


471]Τ ΔΑ 1ΑΝΤΗ͂ 
(3, 292) 3 
Κἂν δῇ, τροχάζω στάδια πλείω Σωτάϑδου, 
τὸν Ταυρέαν δὲ τοῖς πόνοις ὑπερβαλῶ, 
τὸν Κτησίαν δὲ τῷ φαγεῖν ὑπερδραμῶ. 

Athenaeus X p. 4101 de Ctesia πολυφάγῳ disserens: ΦὍε- 
λέταιρος δ᾽ i» ᾿Αταλάντῃ Küv δῇ κτλ. Sunt parasiüi verba. 
Vs. 1 libri óéy. "V. Dindorfius ad Arist. Ran. 265. — Vs. 2 libri 
ταυρίτην. Correxit Valckenarius ad Eurip. Phoen. 581. — Vs. 8 
δὲ Dindorfius ex B, vulgo τε. 


AXIALALAEYZ 
(3, 293) " 
Πηλεύς; ὃ Πηλεὺς δ᾽ ἐστὶν ὄνομα κεραμέως, 
ξηροῦ λυχνοποιοῦ, Κανϑάρου, πενιχροῦ πάνυ, 
ἀλλ᾽ οὗ τυράννου μὰ Δία. 

Athenaeus XI p.474 ἀ: ὅτι δὲ καὶ ἀπὸ Κανϑάρου κερα- 
μέως ὠνομάσϑη τὸ ἔχπωμα, qnoi Φιλέταιρος ἐν ᾿4χιλλεῖ Πη- 
λεὺς κτλ. "Vereor ne Athenaeus male intellexerit poetam ; καν- 
ϑαρος pauperculi hominis fuisse videtur convivium. — Consors 
ertoris Hesychius. Vs.3 vulgo νὴ Za. 


KOPINOI.ASTHZ 
(3, 293) δ 
Ὡς τακερόν, ὦ Ζεῦ, καὶ μαλακὸν τὸ βλέμμ ἔχει. 
οὐκ ἐτὸς ἑταίρας ἱερόν ἔστι πανταχοῦ, 
ἀλλ᾽ οὐχὶ γαμετῆς οὐδαμοῦ τῆς Ἑλλάδος. 

Athenaeus XIII p. ὅ59 a: Φιλέταιρος Κορινϑιαστῇ Ὡς τα- 
κερὸν κτλ. Versu 2 et 3 iterum usus est Philelaerus in Κυνη- 
γίδι fragm. lll. Ad verba ἑταίρας ἱερὸν spectat Hesychius, 
"Esaloag ἱερόν: τῆς “Αφροδίτης. 

Comici graeci 41 


642 PHILETAERYS 


KYN 4ArI1Ss 

6 I (3, 294) 

Οὐχὶ Κερκώπη μὲν ἤδη γέγον᾽ ἔτη τρισχίλια, 

ἡ δὲ Διοπείϑους ἀδιδὴς Τέλεσις ἕτερα μυρία; 

Θεολύτην δ᾽ οὐδ᾽ οἶδεν οὐδείς, ὅτε τὸ πρῶτον ἐγένδτο. 

οὐχὶ “αῖς μὲν τελευτῶσ᾽ ἀπέϑανεν βινουμένη, 

᾿Ισϑμιὰς δὲ καὶ Νέαιρα κατασέσηπε καὶ Φίλα; 

Κοσσύφας δὲ καὶ Γαλήνας καὶ Κορώνας οὐ λέγω" 

περὶ δὲ Ναΐδος σιωπῶ" γομφίους γὰρ οὐκ ἔχει. 

Athenaeus XIII p. 587 c de meretricibus disserens: GXAÉ- . 

ταιρος ἐν Κυναγίδι Οὐχὶ Κερκώπῃ κτλ. Vs. 3 οὐδ᾽ addidit 
Iacobsius, nisi quod o?x scripsit. Possis eliam δέ y. Vs.5 οἱ 6 
Φίλα; Κοσσύφας Schweighaeuserus. Cod. A φίλακος, σύφας. . 
B φύλακος, σύφας. Farn. φύλακος, συφεύς. Vs. 6 Γαλήνας PV 
γαλείνας AB γαλύνας Basil. L. 


" Π (3, 295) 
Παῦσαι γέρων ὧν τοὺς τρύπους. οὐκ oi09 ὅτι 
ἥδιστόν ἐστιν ἀποθανεῖν βινοῦνϑ᾽ ἅμα, 

ὥσπερ λέγουσιν ἀποθανεῖν Φορμίσιον; 

τί δεῖ γὰρ ὄντα ϑνητόν, ἱκετεύω, ποιεῖν, 

πλὴν ἡδέως ζῆν τὸν βίον xa9^ ἡμέραν, 

ἐὰν ἔχη τις ὁπόϑεν; ἀλλὰ δεῖ σκοπεῖν 

τοῦτ᾽ αὐτό, τἀνϑρώπε δρῶντα πράγματα, 

εἰς αὔριον δὲ μηδὲ φροντίζειν ὅ τι 

ἔσται" περίεργόν ἔστιν ἀποκεῖσϑαι πάνυ 

10 ἕωλον ἔνδον ἀργύριον. 

Athenaeus XIII p.570 f: ταῦτα σοι παραινεῖν ἔχω — καὶ 
χατὰ τὴν Φιλεταίρου Κυνηγίδα Παῦσαι --- ἀποθανεῖν Φορ-- 
μίσιον; Idem VII p. 280c de iis disserens qui voluptuosam vi- 
tam commendaverint: Φιλέταιρος Κυναγίδι Τί δεῖ γὰρ ὄντα 
ϑνητὸν κτλ. Coniunxi haec ad unius fragmenti perpetuitatem. 
Vs. 2 ἥδιστόν ἐστιν Toupius. Libri οὐκ ἐστὶν ἥδιστον. Υ͂Ξ. 8 
vulgo Φορμήσιον. C Φοριμίσι. — Correxit Schweighaeuserus. 
Vs.8 μηδὲ a Grotio additum. Ibidem ὅ v; Erfardtus. Libri εἴ τι. 


8 ΠῚ (3, 295) 
Οὐκ &rüg éraigag ἱερόν ἐστι πανταχοῦ, 
ἀλλ οὐχὶ γαμετῆς οὐδαμοῦ τῆς “Ἑλλάδος. 
Athenaeus XIII p.572 d: περὲ δὲ τῶν ἑταιρῶν καὶ Φιλέ- 
ταιρος ἐν Κυνηγίδι τάδε φησίν Οὐκ ἐτὸς κελ. lisdem versibus 


τ 





PHILETAERVS 643 


usus est in Κορινϑιαστῆ.  Àc probabile est eliam primum fra- 
gmenli versum, ὡς τακερόν, ὦ Ζεῦ, xai μαλακὸν τὸ βλέμμ 
ἔχει, in. Cynegide fuisse repetitum. 


4d MIIA44HGOQOPOI 
(3, 296) 9 
Kai χειροβαρὲς σαρκὸς velac 
ϑετταλότμητον κρέας. 

Athenaeus X p. 418 c allato Cratetis versu ἔπη τριπήχη 
Θετταλικῶς τετμημένα, haec addit: τοῦτο δ᾽ εἶπεν ὡς τῶν 
Θετταλῶν μεγάλα κρέα τεμνόντων. Φιλέταιρος δ᾽ ἐν “αμ- 
σαδηφόροις καὶ χειροβαρὲς --- κρέας. Eustathius ad Hom. 
p.857 30: ὅϑεν ἔφη τις καὶ χειροβαρὲς κτλ. 


MEAMEATLTrPOSZ 
(3, 296) 10 
Οὐ πρὸς γυναικὸς ὃ χορός. οἴκαδ᾽ ὦ κόρη 
ἄπιϑ᾽ ἀμπαλίνορρος. 

Suidas, ᾿ἀμπαλίνορος: ἀναστρέφων τὴν αὐτὴν 000v. Φι- 
λέταιρος Μελεάγρῳ Οὐ πρὸς κτλ. Libri ἀμπαλίνωρος super- 
scripta littera o. ^ Hesychius, 24uzaAtvogov»: τὸ ἀνακάμψαι 
πάλιν τὴν αὐτὴν 000v. Genuina vocis forma fuit ἀμπαλίνορρος. 
Praeterea χορὸς scripsi cum Porsono Adv. p.295 pro κόρος. 


M HN EZ 
(3, 297) 11 
Τίς ἐστι ἸΠαιμακτηριών; B. μὴν δικάσιμος. 

Schol. Ven. ad Arist. Av. 1047: ὡς ἐν τούτῳ (Munychione) 
τῶν ἐναγομένων ξένων ἀπὸ τῶν πόλεων καλουμένων. οὐκ ἦν 
δέ, ἀλλ ὁ ἸΠαιμακτηριών, ὡς Φιλέταιρος ἐν ησὶ δηλοῖ Τίς 
ἐστε ἸΠαιμαχτηριών; μὴν δικάσιμος. — Aristophanis haec verba 
sunt: καλοῦμαι Πεισϑέταιρον ὕβρεως &; τὸν Πουνυχιῶνα μῆνα. 


ΟΙΝΟΠΙΩΝ 
Ι (3, 297) i2 
Θνητῶν δ᾽ ὅσοι 
ζῶσιν καχῶς ἔχοντες ἄφϑονον βίον, 
ἐγὼ μὲν αὐτοὺς ἀϑλίους εἶναι λέγω" 
οὐ γὰρ ϑανὼν δήπουϑ᾽ ἂν ἔγχελυν φάγοις, 

οὐδ᾽ ἐν νεχροῖσι πέττεται γαμήλεορ. 
Athenaeus VII p. 280 ἃ de iis disserens qui ante Epicurum . 
44 * 





644 PHILETAERVYS 


voluptatem commendaverint: Φιλέταιρος Κυναγίδι — καὶ ἐν 
Οἰνοπίωνι δὲ ὃ αὐτός φησι Θνητῶν δ᾽ ὅσοι κτλ. Vs. 4 libri 
οὐ γὰρ ϑανών ye δήπουϑ' ἔγχελυν, nisi quod ΒΡ δήπουϑεν. 
Probavi coniecturam Porsoni. Dindorfius οὐκ ἂν ϑανὼν δήπου- 
Sev ἔγχελυν. Vs. 5 πέττεται P. οἱ Eustathius p. 1156 48. πέ- 
πτεται VL. 
13. 14 I Il (3, 298) 

*O μάγειρος οὗτος Πατανίων προσελϑέτω. 

Πλείους Στρατονίκου τοὺς μαϑητάς μοι δοκεῖ 

ἕξειν Πατανίων. 


Athenaeus IV. p. 1696: πατάνιον δὲ διὰ τοῦ m ᾿Αντιφά- 
γης — Φιλέταιρος Οἰνοπίωνε Ὁ μάγειρος οὗτος πατανίων 
προσελϑέτω. καὶ πάλιν Πλείους κτλ. |n Philetaeri versibus 
Πατανίων nomen proprium esse intellexit Schweighaeuserus. 

De quarto huius fabulae fragmento vide Nicostrati Oeno- 
pionem. 

T HP EYGSZ 
i5 | (8, 298) 
Πεπωκέναι δοκεῖ τὸν κατὰ δύο 
καὶ τρεῖς ἀχράτου. 

"Athenaeus X p.430 d: Φιλέταιρος δ᾽ ἐν Τηρεῖ δύο ὕδατος 
πρὸς τρεῖς ἀκράτου" λέγει δὲ οὕτως Πεπωκέναι κτλ.  Eusta- 
thius ad Odyss. // p.1624 56: οὕτω καὶ τὸ δύο ὕδατος πρὸς 
τρεῖς ἀκράτου. Φιλέταιρος Πεπωκέναι δεῖ (510) τὸν κατὰ δύο 
χαὶ τρεῖς ἀκράτου. 

16 I| (3, 298) 

Athenaeus III p. 106 e: ἑξῆς εἰσεκομίσϑη ταγηνιστὰ ἥπατα 
περιειλημμένα τῷ καλουμένῳ ἐπίπλῳ, ὃν Φιλέταιρος ἂν Τηρεῖ 
ἐπίπλοιον εἴρηκεν. 


ΦΙΔΑΥ͂ΖΟΣ 
17 ($, 299) 
Ὦ Ζεῦ, καλόν γ᾽ ἔστ᾽ ἀποθανεῖν αὐλούμενον" 
τούτοις ἐν ἄδου γὰρ μόνοις ἐξουσία 
ἀφροδισιάζειν ἐστίν, ol δὲ τοὺς τρόπους 
óvmago)g ἔχοντες μουσικῆς ἀπειρίᾳ, 
εἰς τὸν πέϑον φέρουσι τὸν τετρημένον. 


Ν 


Athenaeus XIV p. 633 e: καταπαύσω τὸ πολυλογεῖν τὰ ἐκ 
Φιλαύλου Φιλεταίρου ἐπειπών «2 Ζεῦ κτλ. Vs.1 libri ἐστίν. 














PHILETAERVS.' AMPHIS 645 


EX INCERTIS FABVLIS 
Ι (3, 300) te 
Athenaeus 1 p.210: (Οιλέταιρος" Ldugi στέῤνοις φᾶρος 
οὐ καϑήσεις, τάλαν, μηδ᾽ ἀγροίκως ἄνω γόνατος ἀμφέξει. 
Ita CD. Nec dissentit B, nisi quod ἀμφιστέρνοις habet. 1, Φι- 
λέταιρος ἢ “Αμφις, ἀμφίβαλλε στέρνοις. V φιλαίτερος ἢ Gu- 
φις καλλιστέρνων.  Cír. Eustathius ad Hom. p. 1164 36. For- 
lasse scribendum: 
᾿Αμφὶ δὲ στέρνοισι φᾶρος οὐ καϑήσεις, ὦ τάλαν, 
μηδ᾽ ἀγροικικῶς ἄνω τοῦ γόνατος ἀμφέξει; 
I| (8, 300) t9 
Pollux VII 46: εἴδη δὲ ἐσθήτων ἀνδρικῶν μὲν χλαμύς, 
7 μὲν δλόλευκος, ὡς Φιλέταιρος ὃ κωμῳδοδιδάσκαλος 
ὠνόμαζεν. 


A MP HIS 


4 0 4d MAÁAZ 
(3, 301) 1 
Εἶτ᾽ οὐ γυναικός ἐστιν εὐοϊκώτερον 
γαμετῆς ἑταίρα; πολύ γε καὶ μάλ᾽ εἰκότως. 
ἡ μὲν νόμῳ γὰρ καταφρονοῦσ᾽ ἔνδον μένει, 
ἡ δ᾽ οἷδεν ὅτι ἢ τοῖς τρόποις ὠνητέος 
ἄνϑρωπός ἐστιν ἢ πρὸς ἄλλον ἀπιτέον. 
Athenaeus XIII p.559 a: "4ugig δ᾽ ἐν ᾿Αϑάμαντι, Εἶτ᾽ οὐ 
γυναικός κτλ. Vs.3 nil mutandum; recte Grotius explicat: uxo- 
res superbas esse legum fiducia, quae dimitti vetant nisi dote 


reddita. . 
4dkKnMua4r:ow 


(3,300) . 2 
Pollux X 170: καὶ περιϑέτην δέ (κόμην), ὡς à» “4μ- 
φιδος ᾿Αλχμαίωνι καὶ Mevavógov Ὀλυνϑίᾳ. 
AMIIEAOYPDTOZ 
Ι (3, 302) ; 
Ovx ἔστιν οὐδὲν ἀτυχίας ἀνθρωπίνης 
παραμύϑιον γλυκύτερον ἐν βίῳ τέχνης" 
ἐπὶ τοῦ μαϑήματος γὰρ ἑστηκὼς ὁ νοῦς 
αὐτοῦ λέληϑε παραπλέων τὰς συμφοράς. 
Stobaeus Floril. LX 1 cum lemmate "4ugióog 85 ᾿ἅμπε- 
λουργοῦ ex cod. À. Versu quario malim αὑτόν. 


646 AMPHIS 


4 1 (8, 302) 
Ἐν οἷς ἂν ἀτυχήσῃ τις ἄνϑρωπος τόποις, 
ἥκιστα τούτοις πλησιάζων ἥδεται. 
Stobaeus Floril. CIV 6 cum eodem lemmate. 


; π (3, 302) | 
Pollux IX 88: εὕροι δ᾽ ἄν τις αὐτὸ (κέρμα) xai παρὰ 
τοῖς ᾿Αττικοῖς, ὥσπερ καὶ ἐν τῷ “μφιδος ᾿Αμπελουργῷ᾽ μι- 
κρόν τι χέρμα. ldem VII 170: xégua ἑνικῶς “ἅμφις εἴρηκεν 
& ᾿Αμπελουργῷ. 
AMOIKPATHZ 
6 (3, 302) 
Τὸ δ᾽ ἀγαϑὸν ὅ τι πότ᾽ ἐστίν, οὗ σὺ τυγχάνειν 
μέλλεις διὰ ταύτην, ἧττον olda τοῦτ᾽ ἐγώ, 
ὦ δέσποτ᾽, ἢ τὸ Πλάτωνος ἀγαϑόν" πρόσεχε δή. 
Diogenes Laert. ΠῚ 26 et 27: τοιοῦτος δ᾽ ὧν (ΠλατωνῚὴ 
ὅμως ἐσκώφϑη καὶ αὐτὸς ὑπὸ τῶν κωμικῶν — Ἄμφις ᾿Αμ- 
φικράτει Τὸ δ᾽ ἀγαϑὸν κτλ. Hinc petiit Hesychius Mil. p. 48. 


BA4Ad4NEION 

: (3, 303) 

“Ανεβόησ᾽ ὕδωρ ἐνεγκεῖν 9eguóv, ἄλλος μετάκερας. 

Athenaeus III p. 123 e: τὸ δὲ χλεαρὸν ὕδωρ “«4ϑηναῖοι με- 
τάκδρας καλοῦσιν, og . . . ἄμφις δ᾽ ἐν Βαλανείῳ "Ανεβόησ᾽ 
ὕδωρ κελ. 

ΓΥΝΑΙΚΟΚΡΑΤΙΑ͂ 

8 (3, 303) 

Πῖνε, παῖζε' ϑνητὸς ὃ βίος, ὀλίγος οὑπὶ γῇ χρόνος" 

ἀϑάνατος ὃ ϑαάνατός ἐστιν, ἂν ἅπαξ τις ἀποϑανῃ. 

Athenaeus VIII p. 336 c: καὶ ἐν τῇ ἐπιγραφομένῃ δὲ Γυ- 
ναικοχρατίᾳ τὰ ὅμοια λέγει Πῖνε, παῖζε κτλ. "Vs.1 libri πῖνε 
καὶ παῖζε, correxit Muretus. Vs. 2 emendavit Elmsleius, libri 
ϑάνατος δ᾽ ὃ Savarog. Porsonus ó ϑάνατος δ᾽ ἀϑαάνατος. 


ΓΥΝΑΙΚΟΜΙΜΑ,ΝΙΑ͂ 
; I (3, 303) 

Ἤδη πότ᾽ ἤκουσας βίον 
ἀληλεμένον; B. ναί. ΑἹ. τοῦτ᾽ ἐκεῖν ἔστιν σαφῶς" 
ἄμητες, οἶνος ἡδύς, ᾧφά, σησαμαῖ, 
μύρον, στέφανος, αὐλητρίς. Β. ὦ Διοσκόρω, 
ὀνόματα τῶν δώδεκα ϑεῶν διελήλυϑας. 


AMPHIS 04? 


Athenaeus XIV p.642 a: ἐδίδοτο δὲ καὶ φὸν i» τῇ δευτέρᾳ 
τραπέζῃ — ἥμφις δ᾽ dy Γυναικομανίᾳ Ἤδη κτλ. Υ5. 2 libri 
αν, in quo vaL latere suspicatus est Schweighaeuserus. Perso- 
narum vices distinxit Dobraeus. De perfecti forma ἀληλεμένος 
v. Thucyd. IV 26. 

1 (3, 304) 10 
Εὐρύβατε κνισολοιχέ, ovx &09' ὅπως 
οὐκ ὀλβιογάστωρ si σύ. 

Athenaeus IX p.386 e: τοῦ μὲν ὀλβιογάστορος ᾿ἄμφις μέ- 
μνηται ἐν Γυναικομανίᾳ οὑτωσὶ λέγων Εὐρύβατε κτλ. Eusta- 
thius p. 402 12 κνεσσολοιχὲ, ut C κνισολοῖχε Α κνισσόλοιχε L 
κνισολεῖχε PV. Ante οὐκ £09 Org excidisse videtur μὰ 4 
vel simile quid. 

ΠῚ (ὦ, 305) i1 

Hesychius, Εὐκυβεῖν: ὅπερ viv εὐβολεῖν. ᾿Αἴμφις ἐν Γυ- 
ναϊικομανίᾳ. Vulgo εὐχολεῖν. Correxit 1. F. Gronovius. Tum 
codex 24ugeig δὲ γυναικομανίαν. Emendavit Toupius Emend. 
I p. 406. 


44KTYA4IlI0z 
(3, 305) i2 
Antiatlicista p. 104 25. K av" ἀγρόν: ἀντὶ τοῦ ἐν ἀγρῷ. 
"Mugig 4Ὠακτυλίῳ. 
AERSIAHMIAHZ 
(3, 305) i3 
Ὦ Πλάτων, 
ὡς οὐδὲν οἶσϑα πλὴν σκυϑρωπάζειν μόνον, 
ὥσπερ κοχλίας σεμνῶς ἐπηρκὼς τὰς ὀφρῦς. 
Diogenes Laert. ΠῚ 26 et 28: τοιοῦτος δ᾽ ὧν (Πλάτων) 
ὅμως ἐσκώφϑη καὶ αὐτὸς ὑπὸ τῶν κωμικῶν. --- Augg ᾿ἄμφι- 
χρᾶτει --- ἐν δὲ Ζεξιδημίδῃη Ὦ Πλάτων κτλ. Cod. Monac. ἐν 
δ᾽ ἐξιδημήδη. Vindob. duo ἐν δὲ ξιμηδη. Ambros. endeximide, 
Ex his coniicias titulum fabulae fuisse potius 4εξιμήδης. 


4IOYPAMBOZ 
I (3, 306) i 
4. Ἐγὼ δὲ τὸν γίγγραντα τὸν σοφώτατον. 
B. τίς δ᾽ ἔσϑ᾽ ὃ γίγγρας; 24. καινὸν ἐξεύρημᾶ τι 
ἡμέτερον, ὃ ϑεάτρῳ μὲν οὐδεπώποτε 


ἔδειξ᾽, ᾿᾿ϑήνησιν δὲ κατακεχρημένον 


648 AMPHIS 


5 ἐν συμποσίοις ἤδη "cv. Β. διὰ τί δ᾽ οὐκ ἄγεις 
εἰς τὸν ὄχλον αὐτόν; «Α΄. διότι φυλὴν περιμένω 
σφόδρα φιλονεικοῦσαν λαχεῖν τιν᾽" οἶδα γάρ 
ὅτε πάντα πράγματ᾽ ἀνατριαινώσει κρύτοις. 

Athenaeus IV p. 175a: μνημονεύει τῶν γίγγρων αὐλῶν 24v- 
vigayne . . . ἄμφις v ἐν Διϑυράμβῳ λέγων οὕτως ᾿Εγὼ κτλ. 
Vs. 1 γίγγραντα Dindorfius ex B pro γέίγγραν τε. Vs. 8 Dobraeus 
οὐδεὶς πώποτε. Vs.4 ἔδειξ᾽ Erfurdtus et Dobraeus. Dindorfius 
δέδεικτ᾽. Libri ἐδείχϑη. Vs. 5 ἤδη "ovi Dindorfius pro ἤδεστον. 
Vs. 6 αὐτὸν scripsi e B, vulgo αὐτό. Vs.8 πάντ᾽ ἀνατριαί- 
νωσε PV, πάντα πράγματ᾽ ἀνατριαίνωσι L. |n quibus πρα-- 
γματα e Casauboni coniectura fluxisse videlur: ἀνατρεαινώσεε 
recle scripsit Dindorfius. Forsan ὅτι πάντα πάντως ἀνατριαινώ- 
06L κρότος, in quo xgórog verum puto. 


15 II (3, 307) 

Τί φής; σὺ ταυτὶ προσδοκᾷς πείσειν ἐμέ, 

ὡς ἔστ᾽ ἐραστής, ὅστις ὡραῖον φιλῶν 

τρόπων ἐραστής ἔστι, τὴν ὄψιν παρείς; 

ἄφρων y ἀληϑῶς. οὔτε τοῦτο πείϑομαι, 

οὔϑ' ὡς πένης ἄνϑρωπος ἐνοχλῶν πολλάκις 

τοῖς εὐποροῦσιν οὐ λαβεῖν τι βούλεται. 

Athenaeus XIII p.563 c: περὲ δὲ τοῦ ἐρᾶν ᾿“ἄμφις &v 4i- 

ϑυράμβῳ φησί Τί φής κτλ. Vs. 2 libri ὡραίων φίλων. Cor- 
rexit lacobsius. Vs.4 ἄφρων y pro ἄφρων τ᾽ dedit Iacobsius. 


EIHTA ἘΠῚ ΘΗΒΑ͂ΙΣ 


T (3, 307) 
Γλαῦκοι δ᾽ ὅλοι, ῥαχιστὰ κρανίων μέρη 
εὔσαρκα. | 


Athenaeus VII p. 205 e de γλαύκῳ pisce poetarum teslimonia 
afferens: Z4ugig ἐν Ἕπτὰ ἐπὶ Θήβαις Γλαῦκοι κτλ. 


EP IOOI 
T I (3, 308) 
Εἶτ᾽ οὐχὶ χρυσοῦν ἐστι πρᾶγμ᾽ ἐρημία; 
ὃ πατήρ γε τοῦ ζῆν ἐστιν ἀνθρώποις ἀγρός, 
πενίαν τε συγκρύπτειν ἐπίσταται μόνος, 
ἄστυ δὲ ϑέατρον ἀτυχίας σαφοῦς γέμον. 
Stobaeus Floril. LVI 4 ““μφιδος ᾿Ερίϑων. Υ͂Β. 4 ἔστιν, quod 


AMPHIS 649 


libri post. ϑέατρον habent, delevit Grotius. Ib. σαφοῦς ex À 
scripsi pro σαφῶς. 
Π (3, 308) 18 
Ὁ παῖς σοβείτω τοῖς ποτηρίοις συχνοῖς. 
 Alhenaeus X ῃ. 4264: ἐγὼ δὲ κατὰ τοὺς “μφιδος "Egi- 
ϑους παρακελεύομαι Ὁ παῖς κτλ. ABCPV συχνούς. [n C su- 
perscriptum συχνά. Casaubonus συχνοῖς. 


ΠῚ (3, 308) 19 
Photius p.291 2. Νεανισκεύεται: zdugig ᾿Ἐρίϑοις, Πο- 
σείδιππος 4ημόταις. Eadem Suidas. 


I4 4EnMOZ 
I (3,808)  -— 20 
Ἔν ταῖς ϑριδακίναις ταῖς κάκιστ᾽ ἀπολουμέναις, 
ἃς εἰ φάγοι τις ἐντὸς ξξήκοντ᾽ ἐτῶν, 
ὅπότε γυναικὸς λαμβάνοι κοινωνίαν, 
στρέφοιϑ᾽ ὅλην τὴν νύκτα, μηδὲ ἕν πλέον. 
ὧν βούλεται δρῶν, ἀντὶ τῆς ὑπουργίας 
τῇ χειρὶ τρίβων τὴν ἀναγκαίαν τύχην. 
Athenaeus Il p. 69}: Νίκανδρος — βρένϑεν λέγεσϑαί φησι 
| παρὰ Κυπρίοις ϑρίδακα, οὗ ὃ “ἄδωνις καταφυγὼν ὑπὸ τοῦ 
κάπρου διεφϑάρη. “ἄμφις τε ἐν αλέμῳ φησίν Ἐν ταῖς 991 
δακίναις κτλ. "Vs. 4 μηδὲ €» pro μηδέν lacobsius. Vs. 6 forsan 
ἀναγκαίαν φύσιν. 
Ii (3, 309) 21 
Ὅστις δὲ ϑνητὸς γενόμενος μὴ τῷ βίῳ 
ζητεῖ τι τερπνὸν προσφέρειν, τὰ δ᾽ ἄλλ᾽ ἐξ, 
μάταιός ἔστιν ἔν γ᾽ ἐμοὶ καὶ τοῖς σοφοῖς 
κριταῖς ἅπασιν ἐκ ϑεῶν τε δυστυχής. 

Athenaeus VIII p.336 c: xai "4ugig δὲ ὃ κωμῳδιοποιὸς 
ἐν Ἰαλέμῳ φησίν Ὅστις δὲ κτλ. — Vs. 3 ἔν y ἐμοί. la Por- 
sonus: libri ἔργ) duoi vel ἔργα μοι, quod ab aliis in ὥς γ᾽ duoi 
mulatum est. 

IIl (3, 310) 22 
Ὅστις κορακῖνον ἐσϑίει ϑαλάττιον 
γλαύκου παρόντος, οὗτος οὐκ ἔχει φρένας. 

Athenaeus VII p. 309a de coracino pisce agens: “2μφις 

δ᾽ à» Ἰαλέμῳ Ὅστις κτλ. 


650 AMPHIS 


K O Y PI Z 
23. 24 1 ΤΠ (3, 310) 

Τυφλὸς ὃ Πλοῦτος εἶναί μοι δοκεῖ, 
ὅστις γε παρὰ ταύτην μὲν οὐχ εἰσέρχεται, 
παρὰ δὲ Σινώπῃ καὶ “ύχᾳ καὶ Ναννίῳ 
ἑτέραις τε τοιαύταισε παγίσι τοῦ βίου 
ἔνδον κάϑητ᾽ ἀπόπληκτος οὐδ᾽ ἐξέρχεται. 

Athenaeus XIII p. 567: τούτων τῶν ἑταιρῶν καὶ ᾿“ἄμφις 
μνημονεύει ἐν Kovotót λέγων Τυφλὸς κτλ. In eadem fabulae 
parte Phrynae divitias commemorasse videtur. Athenaeus XIII 
p. 591 d: εἴρηκε δὲ περὲ τοῦ πλούτου αὐτῆς (Φρύνης) — καὶ 
"4ugig ἐν Κουρίδι. 


ΚΥΒΕΥΤ ΑΙ 
35 (3, 310) 
Pollux VII 203: σχεράφεα xai τὸν σκιραφευτὴν “44- 
φις εἴρηκεν ἐν τοῖς Κυβευταῖς. 


L4 


AEY K.a4z 
26 (3, 311) 
Ὅστις ἀγοράζων ὄψον . . 
ἐξὸν ἀπολαύειν ἰχϑύων ἀληϑινῶν, 
δαφανῖδας ἐπιϑυμεῖ πρίασϑαι, βαίνεται. 

- Athenaeus VII p. 277 c: Ὅστις --- μαίνεται, φησὶν “ἄμφις 
ἐν “ευκάδι. Scribendum videtur ““ευκαδίᾳ. Eundem locum 
omisso fabulae titulo affert Athenaeus II p. 57 b, ubi libri pro 
ἀγοράζων habent ἀγοράζειν, et ““πολλον pro ἀπολαύειν. 


OA4YZXZZXEYZ 
T (3, 311) 
"Egtowt τοὺς τοίχους κύκλῳ ἹΠιλησίοις, 
ἔπειτ᾽ ἀλείφειν τῷ ἸΜΠεγαλλίῳ μύρῳ, 
καὶ τὴν βασιλικὴν ϑυμιᾶτε μίνδακα. 
Β. ἀκήκοας σὺ δέσποτ᾽ ἤδη πώποτε 
τὸ ϑυμίαμα τοῦτο; 

Athenaeus XV ρ. 69 ἃ: τοῦ ἹΜεγαλλίου δὲ μύρου μνημο- 
γδύει καὶ 4ugig ἐν Ὀδυσσεῖ διὰ τούτων ᾿Ἐρίοισι κελ. In fine 
eius versus qui proxime praecedebat fortasse verbum ἐμτεδτανγύ- 
»cL poeta posuerat. Vs. 4 ante Porsohum δέσποτα δή. 


Ι 





AMPHIS 651 


OYP.A4NOZ 
(3, 312) 28 
Εἰς τὴν ἑσπέραν 
χορταζόμεσϑα πᾶσιν ἀγαϑοῖς. 
Athenaeus ΠῚ p. 100b de usu verbi χορτάζειν disserens: 
καὶ 4ugig à» Οὐρανῷ Eig τὴν xvÀ. Versu altero libri χορτα-- 
ζόμενα. Correxit Porsonus. 


II: 44 N 
| (3, 312) 29 
"Ατελὲς δὲ δεῖπνον οὐ ποιεῖ παροινίαν. 

Athenaeus X p. 421 ἃ: τούτων λεχϑέντων ἔφη τις τῶν 
παρόντων, Παραιτητέον εἰς ταῦτ᾽ ἀποβλέποντας ἔστι τὸ γα- 
στρίζεσϑαι" ἀτελὲς γὰρ δεῖήνον οὐ ποιεῖ παροινίαν, ὡς "Αμ--: 
φις φησὶν ἐν Πανί. In his pro γάρ, quod Athenaei est, scripsi 
δέ. Pro ἀτελές, quod recepi ex ABCP, εὐτελὲς habent VL et 
C inter versus. 


I 4.4 KF.N oO -xz 
I (3, 312. 343y' "oso 

Πρὸς τοὺς στρατηγοὺς ῥᾷόν ἔστι μυρίαις 

μοίραις προσελϑόντ᾽ ἀξιωθῆναι λόγου, 

λαβεῖν τ᾽ ἀπόχρισιν ὧν ἂν ἐπερωτᾷ τις, ἢ 

πρὸς τοὺς καταράτους ἰχϑυοπώλας ἐν ἀγορᾷ" 

9 ovg ἂν ἐπερωτήσῃ τις, ἢ λαβών τι τῶν 

παρακειμένων ἕκυψεν ὥσπερ Τήλεφος 

πρῶτον σιωπῇ (καὶ δικαίως τοῦτό γε" 

ἅπαντες ἀνδροφόνοι γάρ εἰσιν ἑνὶ λόγῳ) 

ὡσεί τε προσέχων οὐδὲν οὐδ᾽ ἀκηκοώς 

10 ἔκρουσε πώλυπόν vi» ὃ δ᾽ ἐπρήσϑη xat του λαβὼν ὅλα 
τὰ ῥήματ᾽, ἀλλὰ συλλαβὴν ἀφελών, τάρων 

ὀβολῶν γένοιτ᾽ ày* ἡ δὲ κέστρα; κτὼ ὀβολῶν' 

τοιαῦτ᾽ ἀκοῦσαι δεῖ τὸν ὀιψωνοῦντα τι. 

Athenaeus VI p.224d de piscariorum apud Athenienses 
insolentia disserens: 24ugig. δ᾽ ἐν Πλάνῳ Πρὸς τοὺς στρατη- 
γοὺς κτλ. Vs.3 ὧν addidit Porson. Vs.5 οὖς ἂν VL οὖς ἐὰν ABP. 
ἢ omittit P. — Vs. 6 Telephi silentium illustrat Welckerus Trag. 
graec. I p. 56. Vs. 9 ὡσεί τε προσέχων scripsi ad Menandr. 
p. 186. Dindorfius ὡσεὶ δὲ προσέχων. Codices «Geb προσέ- 
χων δ᾽. V ὡσεὶ προσέχων 00. 1, ὡσεὶ προσέχων ὃ Q'. 
Vs. 10 exhibui ut legitur in A, quantumvis corruple. Pro πώ- 


652 AMPHIS 


Avmo» PL πόλυπον. Non dubitari potest quin plura exciderint. 
Locum ita fere constituerim: 
ἔχρουσε πουλύπουν τίν" ὃ δ᾽ ἐπρήσϑη. 
o) λαλῶν ὅλα — 

Verba ó δ᾽ ἐπρήσϑη de eodem celario intellegenda sunt. Vs. 11 
pro ἀφελὼν B ἀφαρῶν. lbid. τάρων VL τεττάρων AP δ᾽ B. 
Vs. 12 Schweighaeuserus βολῶν. Sed cfr. Ahrens de Crasi p. 13. 
Ibid. scripsi κέστρα xro pro librorum leclione κέστρ᾽ ὀχτὼ 
vel χέστρα ὀκτώ. βολῶν A, ὀβολῶν P. Cfr. Ahrens l. l. 


31 II (3, 315) 
Παραδεδειπνημένοι παῖδες πάλαι. 


Athenaeus X p. 423: παραδεδειπνημένος δ᾽ εἴρηκεν “(μ- 
φις ἐν Πλάνῳ Παραδεδειπνημένοι παῖδες πάλαι. 


ΣΑΠ ὦ 2 
32 (3, 315) 


Antiatticista p. 80 22. “ιενεχϑῆναι: ἀντὶ τοῦ μάχεσθαι. 
"ugig Σαπφοῖ. 


* OQIA4MAAEAQOI 
33 I (3, 316) 
Κατὰ πόλλ ἐπαινῶ μᾶλλον ἡμῶν τὸν βίον 
τὸν τῶν φιλοποτῶν ἥπερ ὑμῶν τῶν μόνον 
ἐν τῷ μετώπῳ νοῦν ἔχειν εἰωϑότων. 
ἡ μὲν γὰρ ἐπὶ τοῦ συντετάχϑαι διὰ τέλους 
φρόνησις οὖσα, διὰ τὸ λεπτῶς καὶ πυκνῶς 
πάντ᾽ ἐξετάζειν δέδιεν ἐπὶ τὰ πράγματα 
ὁρμᾶν προχείρως, ἡ δὲ διὰ τὸ μὴ σαφῶς 
τί ποτ᾽ ἀφ᾽ ἑκάστου πράγματος συμβήσεται 
διαλελογίσϑαι δρᾷ τι καὶ νεανικὸν 
10 xai ϑερμόν. 


Q 


Athenaeus X p.448 a: “μφις δ᾽ ἐν Φιλαδέλφοις ἐπαινῶν 
τὸν τῶν φιλοποτῶν βίον φησὶ Κατὰ πόλλ᾽ ἐπαινῶ κτλ. Prio- 
res ires versus habet etiam Eustathius p. 1015 46. Υ5. 2 φιλο-- 
ποτῶν ΑΒ et Eustathius. πολυποτῶν PVL. —Vs.9 P διαλε- 
λόγισται. 








AMPHIS 653 
I (3, 316) 34 


"noÀAov, ὡς δυσάρεστόν ἐστ᾽ ἀνιώμενος 
ἄνϑρωπος ἐφ᾽ ἅπασίν τε δυσχερῶς ἔχει. 
Stobaeus Flori. XCIX 24 cum lemmate 724ugióog Φιλα-. 
δέλφω». 


ΦΙΛΕΤΑ͂ΙΡΟΣ 
(3, 316) 35 


P. 
Ἔχειν καϑαρίως ἐγχελύδιόν τι καί 

) , M , 
γλαυκινιδίου κεφάλαια καὶ λαβρακίου 
᾿ζεμάχια. 


Athenaeus VII p. 295 f de glauco pisce disserens: 'ἄμφις — 
ἐν Φιλεταίρῳ Ἔχειν κτλ. ΥΒ. 1 ΒΡ ἐγχελίδιον. | Vs. 2 γλαυκε- 
νιδίου ABP. γλαυκιδίου VL. 


EX INCERTIS FABVLIS 
I (3, 317) EE" 
Ποδαπὸς εἶ; φράσον. 
0... B. ᾿κάνϑιος. Α΄. εἶτα πρὸς ϑεῶν 
οἴγου πολίτης ὧν κρατίστου στρυφνὸς εἶ, 
καὶ τοὐνομ᾽ αὐτὸ τῆς πατρίδος ἐν τοῖς τρόποις 
ἔχεις, τὰ δ᾽ ἤϑη τῶν πολιτῶν οὐκ ἔχεις; 

Athenaeus I p. 30e: ἐπαινεῖ Mugig καὶ τὸν ἐξ ᾿Ακάνϑου 
πόλεως οἶνον λέγων Ποδαπὸς xrÀ. —Vs.2 indicavi lacunam; 
forsan excidit B. ὁποδαπός eig; Elmsleius ad Eurip. Bacch. 
654 coniecit Ποδαπὸς ov; φράσον. Vs.5 τῶν πολιτῶν] vinum 
Acanthium dicit. 


IU (3, 317) sT 


Οὐκ ἔστιν, ὡς ἔοικε, φάρμακον μέϑης 

οὐδὲν τοσοῦτον ὡς τὸ προσπεσεῖν ἄφνω 

λύπην viy. οὕτως ἐξελαύνει γὰρ ταχύ 

σφόδρα λῆρον ὥστε τὰς δαφάνους ὄντως δοκεῖν. 

Athenaeus I p. 34e de χράμβῃ temulentiae remedio disse- 

rens: ὅτε δὲ τὴν χράμβην δάφανον ἐκάλουν οἱ παλαιοὶ --- δη- 
Aoi .. . μφις Οὐκ ἔστιν κτλ. Vs. 3 ταχὺ addidit Dobraeus. 
Vs.4 λῆρον BCD λῇρους Y λήρους L. ὄντως Dobraeus. libri 
οὕτως. 


054 AMPHIS 
38 HI (3, 318) 


"davuflólov δείτενου γὰρ ὅστις ὑστερεῖ, 
τοῦτον ταχέως νόμιζε καὶ τάξιν λιπεῖν. 
Athenaeus I p. 8c de coena ἀσυμβόλῳ disserens: ᾿4συμ- 
βόλου — λιπεῖν, "pgs φησὶν ὃ κωμὶκός. Vs. 2 forsan xav. 


39 IV (3, 318) 


Ἐν Θουρίοις τοὔλαιον, ἐν Γέλᾳ φακοί, 
Ἰκάριος οἶνος, ἰσχάδος Κιμώλιαι. 

Athenaeus 1 p. 30b: ϑαυμάζεται δὲ καὶ ὁ Ἰκάριος οἶνος, 
ὡς ugue Ἔν Θουρίοις κτλ. ldem II p. 67 b: τοῦ δὲ ἐν Θου- 
οἰοις γινομένου ἐλαίου ὡς διαφόρου μνημονδύει ᾿ἅμφις "Ev 
Θουρίοις κτλ., ubi φακῆ legitur. 


" V (8, 348) 
Evi» ἄρ᾽, ὡς ἔοικε, κἂν οἴνῳ λόγος, 
ἔνιοι δ᾽ ὕδωρ πίνοντές eio" ἀβέλτεροι. 
Athenaeus Il p. 444: μφις ὃ κωμικός πού φησιν Ἐνὴῆν 
ἄρ᾽, ὡς &oix& xtÀ. 


T VI (3, 318) 


Ὁ συκάμινος συχάμιν,, ὁρᾷς, φορεῖ, 
ὃ πρῖνος ἀκύλους, ὃ κόμαρος μιμαίκυλα, 
κράνεια μέσπιλα. 


Athenaeus II p. 50f: μφις Ὃ συκάμινος κτλ. Pollux I 
293: συχάμινος. ἔστι δὲ ἐν τῇ μέσῃ κωμῳδίᾳ ὃ μὲν καρπὸς 
συκάμινον οὐδετέρως, τὸ δένδρον δὲ ἀρσενικῶς ὃ συκάμινος. 
συχάμινα ὁρᾷ καὶ φορεῖ κρανία μέσπιλα. Hinc scripsi vs. 1 
φορεῖ pro eo quod Athenaeus habet φέρει, et post vs.2 addidi 
κράνεια μέσπιλα. a enim recte pro χραγνία lungermannus. 
Ex Athenaeo locum petiit Eustathius p. 1657 14, ex Eustathio 
grammaticus Crameri Anecd. Paris. I p. 396 4. 


i2 VI (8, 319) 
Πιίνουσ᾽ ἕκαστης ἡμέρας δὲ ἡμέρας. 


Albenaeus IV p. 168 b: oi δὲ μὴ οὕτως ἄσωτοι κατὰ τὸν 
» ’ € »ν / M [4 
4fugu» Πίνουσ᾽ — ἡμέρας, διασειόμενοι τοὺς κροτάφους 





AMPHIS 655 


ὑπὸ τοῦ ἀκράτου.  Legebatur δύ᾽ ἡμέρας.  Correxit Ca- 
saubonus. 


VII (3, 319) T 
Ὅστις γὰρ ὀμνύοντι μηδὲν πείϑεται, 
αὐτὸς ἐπιορκεῖν ῥᾳδίως ἐπίσταται. 
Stobaeus Flori. XXVII 4 cum lemmate ᾿“μφιδος. lidem 
versus sunt apud Maximum Conf. LXXXV p. 144. 


ΙΧ (3, 319) T 
Οὐκ ἔστι κρεῖττον τοῦ σιωπᾶν οὐδὲ ἕν. 
Stobaeus Floril. XXXIII 6 cum lemmate ἄμφιδος. 


X (3, 319) i5 
Οὐχ ὑποστρώσεις ποτέ 
τρίκλινον; 
Athenaeus I[ p. 47 f: ὅτε καὶ τρίκλινον οἶκοι. .. ἦσαν 
παρὰ τοῖς παλαιοῖς .-. . "ugue Οὐχ ὑποστρώσεις ποτὲ τρί- 
κλινον; 


XI (8, 320) 46 


Hyginus Astron. II 1: μὲ ait 4mphis, comoediarum scriptor, 
lupiter simulatus effigiem Dianae, cum virginem (Callisto) ve- 
nantem ut adiutans persequeretur, amotam a conspectu alia- 
rum compressit: quae rogata a Diana quid ei accidisset quod 
tam grandi utero videretur, illius peccato id evenisse dizit: 
itaque propter eius responsum in quam figuram supra dirimus 
eun Diana convertit. — Scholiasta lat. Arati p. 38 ed. Buhl.: 
Amphis autem, comicus poeta, refert Iovem in Dianae effigiem 
transfiguratum in venatione Callisto oppressisse; tempore par- 
tus plena cum veraretur Dianae culpam indicasse et iratam 
Dianam in ursam transfigurasse.  Probabile est fabulam, ex 
qua haec derivata sunt, Καλλιστὼ fuisse inscriptam, quo titulo 
eliam Alcaeus comoediam docuit. 


XII (3, 320) AT 


Schol. latinus Arati p. 78 ed. Buhl.: Juppiter vero vulpem 
in lapidem convertit et. canem astris intulit: cuius ezortus 
origo (fort. origine) continetur tali, τὲ -4nphianus comoedia- 


656 AMPHIS 


rum scriptor refert. quum hominibus stellae relinquerent. locum, 
missus est legatus Canis ad Doloram (leg. Oporam), quam «t 
vidit eo tempore tempestivam esse adamavit: qui cum flagraret 
amore nec posset frui, magis asperius urebatur. αὐ homines 
calamitate accepta deos adiutores ei invocare coeperunt. tunc 
"4quilo misit filios suos adolescentes qui Operam (leg. Oporam) 
Cani traderent. ipse flatu suo Canis ardorem sedavit , qui 
flatus etesiae dicitur. Ma haec scripsi maxime cod. Diezianum 
sequutus, ex quo scholiasta latinus Arati plurimis locis et sup- 
pleri et emendari poterit. Erant autem cum alia in illis corrupta 
tum maxime verba Doloram et Operám, quorum in locum Opo- 
ram Ssubstituendum existimavi. Oporam vero aptissime a Sirio 
amatam fingi praeter sentenliam toti fabulae subiectam docet 
elesiarum memoria, quorum flatus exorto Sirio rapidos aestatis 
ardores frangebat atque ut auctumni fructus (ὀπώρα) maturesce- 
rent efficiebat. Ac fortasse etiam fabulae, ex qua illa derivata 
sunt, Oporam litulum fecerat poeta. Eodem indiee Alexidis 
drama ferebatur, quod quum Athenaeus in iis comoediis memo- 
raverit quae a meretricibus nomen acceperunt, suspicari licel 
fecisse id Athenaeum, quod Alexis Nympham Oporam meretricis 
habitu indutam produxerat, Aristophanis fortasse exemplum se- 
quutus, qui Oporam et Theoriam, Irenes comites, scortorum ha- 
bitu in scenam protulit. V. schol. Pacis 705. 842. 849. Cete- 
rum de Opora confer Welckerum in libro cui titulum fecit 
Zeitscrift für Geschichte und Auslegung der alten Kunst vol. I 
p. 500 sqq. 


T XIII (4, 681) 


Pollux I] 33. Παρακόμους δὲ τοὺς κομῶντας “ἅμφις 
εἴρηκεν ὃ κωμικός. lta haec e cod. Par. supplevit Bekkerus. 


10 






















This book should be returned to 
the Library on or before the last date 
stamped below. 

A. fine of five cents ἃ day is incurred 
by retaining it beyond the spoeoifled 
timo. 

Please return promptly. 


—— LI 
-, - —— 





RR TUI 


021 144 126