The great question answered, or, Freagradh na ceiste moire, ciod a ni mi chum bhi tearuinte? : 'na dha earrainn

Digitized by the Internet Archive
in 2013

http://archive.org/details/greatquestionans1810edin

THE

GREAT QUESTION ANSWERED

OR,

FREAGRADH

NA

C E I S T E MOIRE,

Ciod a ni mi chnm bhi tearuinte ?

'NA DHA EARRAINN.

A' CHEUD EARRANN.

Agut aìr dha an tahhairt amach, duhhairt e, a Mhaightirean4
ciod is coir dhomh a dheanamh chum gu tearnar mi ? Agus
dubhairt iadsan, Creid ans an Tighearn Iesa Criosdf agus
tearnar thu. Gniomh. xvi. 30, 31.

IS muladach an sgeul, ach is fior, gur lionmhor iad anns an
dùthaich Chriosdaidh so, a ta aineolach air slighe na
slàinte. Is ni soilleir e nach 'eil cùram sam bith orra mu
Staid shiorruidh an anama ; ceart mar nach biodh iad an
cunthart dòrainn, mar nach cluinneadh iad riamh iomradh
air Slàinte, no mar nach b' e an gnothachs' e. Cha n e gur
muinntir gun ghèire gun f hoghlum amhàin a ta gun chùram
mu 'n chùis so j ach daoinstuigseach geurchuiseach ann an
gnothaichibh an t saoghail, tha iad ann nithibh spioradail
gun umhaill gun aithne gun iul. Nam biodh iad aineolach
gun chomas, bhiodh an leisgeul r' a ghabhail, Ach 's ann
a tha iad " aineolach d' an deoin," ag radh 'n an cridhe ri
Dia, " Iinich uainn, oir cha n àill leinn eolas do shlighean."
Job xxi. 14.

Ach tha fianuis air taobh an Tighearna ann an CogaisC^ ì
gach duine. Cha n 'eil duine, ciod sam bith a deir e, nach
'eil fiosrach gur peacach e fein, an cunthart peanais, an
eismcil maitheanais. Ge b' aineolach borb fear coimhead a'
phriosuin ann am Philippi, a' sleuchdadh do iodholaibh riamh
o 'oige j gidheadh an uair a dh' aithnich se e fem ioaann's
(a) Coinseas, Comhfhios.

A

sm glacaibh an Euig, chnothnaich gach ball, agus dh' èìgti
e cobhair. Ma bha Geintileach borb anns a' chàs ud, is
dòchadh gu bi an duine sin fuìdh 'n f haireacbdainn cheudna,
a f huair altrum agus oileadh fuidh oideas (a) an t-DOÌsgeil!
Duine bàsmhor, air lughad a chùraim àgus air doilTead
'inntinn, fannaichidh a chridhe trath dh' aithnicliea&e ceum
trom a' bhàis teann air a thòir. Mar sin agus an t-anacre-'
ideach air meud a chruadail agus cruais a chridhe, caillidh e,
mar is trice, a mhisneach, 'nuair a chi e am Bàs a' teachd
gun athadh 'n a chòdhail.

A leughadoir, feuch nach 'eil thusa air aon de 'n droing
a ta gun chùram an anama, gun chuimhne air Dia, no air
bàs, no air breitheamhnas, no air an t-Saoghalri teachd.
Feuch nach e fàth do smuairein, mar is ro thrice, ciod a dh'i
theas tu, agus a dh' òlas tu, agus a chuireas tu umad. Tha
am Phillippach borb ud 'g ad dbìteadh j tha a' chainnt a
labhair e, agus e fuidh amhluadh inntinn, a' toirt fianuis 'n
ad aghaidh.

Nam biodh tu mar ainmhidìican an t sleibh, gun saothair
gun mhathas, ach itheadh agus òl agus mireadh, car beagan
bhliadbnachan, agus an sin dol fo '» fhòid ; bu cheart duit
gach cùram a leigeil dhiot, ach cia mar thoilicheadh tu do
mhiann 's an am. Ach ch-a n-ionann gnè do 'n duine agus
do chreutoiribh eile. Ann ad phearsa tha bàsmhorachd agus
neobhàsmhorachd, duslach na talmhainn agus anail an Uilcc-
humhachdaich, cocheangailte r' a cheile. Cha n 'eil 'n ad
aimsir air talamh ach toiseach do reimheis, mar gu biodh tu
snàmh thar caoìas mara gu traigh na bibhuantachd. Tha
thu a' togail thighean, a' comhachadh fearainn, a' beathach-
adh threudy agus a' deanamh d' àite comhnuidh 'n a thuin-
eachas buan ; agus gidheadh cha tuineachas buan duit e.
Tha do chridhe a' dlù leantuinn ris na nithibh talmhaidh
sin ; ach cha chuibhrionn iomchuidh dhuit iad. Is gearr gu
ruig an t-àm anns nach faicear iad ni's mò. Ach ortsa cha
tig crioch. Chi do shùil an domhann mu 'n iadh grian a'
dol 'n a smàl ; ach mairidh tusa 'nadhèigh, agus seasaidh tu
an làthair Mhic an duine, aig a theachd chum breith. Nach
feumail leat smuaineachadb gu toigheach air na nithibh sin^
aguà nach rmlhich a dheanarnh ?

Is creutoir neo bh^smor thu, do 'n èìgin freagairt do 'n

Dia a cbruthaich *hu atr son d' uile dheanadais. Tha do

Chogaìs ag covnhdachadii so ort, gach uair a dh' eisdeas tu

.xithe 3 ge bu bhuidhe leà^ gu tric, i bhi 'n a tosd. Aeh ged

(a) Tne-agasg.

tba so naar a tba, gidheadh cha bhiodh adhbbar eagaiì mar
bhiodh gu do pheacaich thu an aghaidh do Cruthadair. Cha
n 'eil adhbhar eagail aìg an di-chiontach roimh Cheartas Dè.
Cha chuireadh mòd no breitheamhnas fìamh ort, nam biodh
tu gun lochd. Ach tha thu«a 'n ad pheacach, 'n ad ghèig
chrìonaich o chrann truaillidh. Bhuilich Dia, ann am
fialachd a chridhe, na h-uile maith a dh' fheudar luaidh air
a chreutoiribh \ agus cha d' iarr e, 'n a eiric sin, ach an rùn
a^us an gràdh. Ach 's ann a dh' ioc sinne olc dha an eiric
maith. Tha do Choguis a' toirt fianuis gur e sin a rinn
thusa j gur dualach dhuit an t-olc, agus gu bheil dò chridhe
ag aomadh o Dhia.

Ach ged chanar peacach riut, gidheadh nam b' e gu d<*
thuit thu anns a"1 pheacadh troimh chruaidh fhortan as eugmhais
do choire* dh' fheudadh tu earbsadh gu deanadh D.a uile-
chothromach do tbeasaiygin as a' chruaidh-chàs nach b' ur-
rainn thu fein a sheachnadh. Ach cha'n-ann mar sin a ta a'
chùis. Ged their thu gu d' thainig am peacadh asteach do
'n t-saoghal le Adhamh, agus ged shaoil thu gu gabh so do
leithsgeuls' , gidheadh tha do Chogais a' toirt fianuis gur
ann mar a ta thu is àill leat a bhith, agus gur e am peacadh
do roghainn fein. Their thu gu do lean am peacadh riut o
do shinnsiribh, agus nach e do choire feih e. Ach ma tha
thu gun choire, cVime bhios do Chogais 'g ad dhiteadh air
son a' pheacaidh tuille na air son galair 's an fheoil a leanadh
riut o d'shinnsiribh ? C'uime nach saor thu duin' eile o
choire air an adhbhar cheudna, an uair a chiontaicheas e 'n
ad aghaidh fein ? Ma ni do choimhearsnach eucoir ort, cha
ghabh thu a leisgeul air son gu d' rugadh e le droch chridhe
'n a chom, agus nach b' urrainn e a leasachadh. As do
bheul fein bheirear breth ort. Ma tha thu neo-chomasach
air maith a dheanamh, 's ann a chionn gu bheil thu mi-
dheonach. Cleas an t seirbhisichneo-fhìreanaich : meallaidh
e a mhaighstir, agus goididh e a chuid ', agus their e nach
'eil comas aig air, gur e an droch chridhe a's coireach. Cha
mheasadh tu an seirbhiseach ud neochiontach ; ni mò a
mheasas Dia thusa neochiontach. Cha n'eil thu gun chomas
air ioma ni a's àill leat \ ach tha thu neo thogarach air ioma
ni a tha 'n ad chomas. Is miannach leat eolas ; ach cha
n-iarr thu eolas air slighe an Tighearna. Is taitneach leat
comhladar ; ach is beag ort labjiairt mu nithibh spioradail.
Tha thu dèidheil air naidheachd a chluinntinn ; ach an sgeul
a dh' aithris na h aingle, agus a chuir Mac Dhe' an cèill,
cha n e do thlachd bhi 'g a èisdeaehd. Is dearbh-shoilleir
le sin gur ann as a' mhi thoil a dh' fhàs am mi chomas.

B '

4

V

Arìs ; ge nach b' urrainn thu ràdh gu bheil thu saor o
ehoire \ gidheadh mur biodh anns c? pheacadh ach ni suarach^
nach b' fhiach e a gheur-rannsachadh no gu b' fhuras a
dhioladh le h-aithreachas, le deuraibh, no le h-urnuigh j 's
ann bu lugha d'adhbhar eagail. Ach 's fhada nach ann mar
sin a tha a' chùis. Nam biodh am peacadh 'n a ni co suarach
ann am beachd an Tighearna 's a ta e ann am barail dhaoine,
cionnas a labhradh esan mallachdan co uamhasach 'n a
aghaidh ? Am mallaicheadh e a chreutoirean 'n am bascaid
agus 'n an stòr, 'n an luidhe agus 'n an èiridh, 'n an dol
amach agus 'n an teachd asteach, 'n an cuid agus 'n am
pearsa, 'n an corp agus 'n an anam, air son ni co suarach as
nach b' f hiu e ainmeachadh ? Nam bu ni eatrom faoin am
peacadh, an dìteadh Athair na tròcair an cinneadh daonna
uile air a shon, 'g an cur fuidh gach truaighe anns a' bheaiha
so, fuidh 'n bhàs aimsireil, spioradail, agus siorruidh ? Gu
h-àraidh, cionnas a b' èigin gu fuillingeadh Mac Dhe ann ar
nadur, mar iobairt reitich, mus am biodh am pcacadh air a
dhioladh ?

Ach ma tha am peacadh co ghràincil do 'n Tighearna,
nach eagalach do chor, O pheacair ? Ged shruthadh do
shùil a là agus a dh' oidhche •, ged bheireadh tu an saoghal
nam bu leat e ; seadh, ged bheireadhtu toradh do chuirp an
eiric d' anama j cha bu leor eg' ad fhuasgladh. Ged bhiodh
d'aithreachas treibhdhireach, agus d'umhlachd iomlan arms
na tha romhad, cha dioladh^in air son do chionta anns na
chaidh seachad. Ged is aithreach leat gu d'thug thu fiachan
ort fein, agus ged nach cuireadh tu tuille riu ; cha deanadh,
sin an dioladh, no an lughdachadh. Nan rachadh bean
phosda air seacharan le striopachas, ciod a' chiata ghabhadh
a fear dhi, ged thigeadh i, an deigh a glacadh, ag iarraidh
rèite ; agus cinnte aigesan gu bheil a rùn 's a togradh fathast
a dh' ionnsuidh a leannain ? — Ach co aca dh' aithrich no
nach d'aithrich thu e, is cinnteaoh gur peacach cailìte thu.
Feudaidh daoine barail a thoirt air a1 pheacadh rèir a thoraidh
an leth amuigh ; ach tha Dia sealltuinn air a' chridhe an lelh
astigh. Cba chronaich iadsan ach na lochdan a ni dochann
do dhaoinibh 'n am pearsa, 'n an cliu, 's 'n am maoin \ ach
amhaircidh Dia air uile ghràinealachd a' pheacaidh, agus
gach toradh searbh a chinneas as nis agus aris. " Tuig uime
sin agus faic, gur olc agus searbh an ni gu do thrèìg thu an
Tighearn do Dhia, agus nach 'eil m' eagalsa annad, deir an
Tighearn Dia nan sluagh." Jerem ii. 19.

Ged tha am peacadh 'n a ni ro ghràineil an sealladh do

Chruthadair, agus ged nach 'eil e an comas duitse a dhioìadh ^
gidheadh nam b'urrainn thu seasamh roimh chumhachd an
Tighearna, nam b'urrainn thu dol aso'làimh, nonam b'urrainn
thu a chorruich a ghiulan \ cha bhiodh do mhi-chùram 'n a
chùisiongantais co mhòr. Ach cha saoil thu fein gur urrainn
thu seasamh roimh neart an UUechumhachdaich. 'Nam suidhe
ri cuirm is pòit, maille ri cuideachd gun umhaill mar thu
fein,bidhtutreun 'n addhochas, labhraidh tuguh-uaibhreach,
agus maoidhidh tu gu dàna \ ach cha n 'eil do bhriathran
ach faoin. Ma bheanas Dia riut le 'làimh, dh' f halbh do
threoir, thrèìg do mhisneach thu gu tur j agus an dùraig
thu an Ti uilechumhachdach so a bhrosnachadh 'n ad agh-
aidh ? " Ma ruith thu leis na coisichibh, agus gu do sgìthichv
iad thu ; cionnas a ni thu stri ris na h-eachaibh ? Jerem. xii.
5. — Co bheag as sin is urrainn thu dol as o Uaimh. Cia an
taobh gus an teich thu ? Nam freagradh na creagan do
ghuidhe, agus na beanntan d' achuinge, agus gu tuiteadh iad
air do cheann, is beag a dheanadh iad d'f holachadh o ghnuis
an Ti a ta 'n a shuidhe air a' Chathair, agus o f heirg an Uain.
Romhad faraon agus 'n ad dheigh, chuairti'ch Dia thu, agus
leag e a làmh ort air gach taobh \ agus c'àit ma seadh an
teich thu as a shealladh ? Nan rachadh tu suas air Nearah,
an sin chpinnicheadh e thu gu do ruagadh air d'ais •, nan
deanadh tu do -leabaidh ann ifrinn, an sin dheanadh a
dhioghaltas greim ort.

'Si an aon cheist eile, An urrain thu corruich an Uilechum*
hachdaich a ghiulan ? Ach an saoil thu gur furas duit sin a
dheanamh ? 'Nuair a chluinnear peacaich dhàna bhorba ri
damnaìg, agus ag guidhe mhallachdan air an corp 's air an
anam j-shaoileamaid gu bu ni eairom leo fearg an Tighearna,
agus nach b' eagal doibh a giùlan ; mar gu biodh iad air
deanamh cumhnant sìth ris a' Bhàs, aguscomhcheangail rèite
ri h Ifrionn. Ach an uair a thuirlingeas an Tighearn chuni
breith, agus chura dioghaltas a dheanamh air a mhuinntir
nach do ghabh eolas air, agus nach robh umhal do 'n t-Sois^eul,
co a sheasas ann là mòr agus uamhasach sin an Tighearna ?
Am bi do làmhan làidir, no am bi do chridhe fulachdach, 's
an là anns am buin Dia riut a rèir do ghniomhara ?

O leughadoir, co sam bith thu, smuainich air an fheirg a
la ri teacìid. Nam bu bheart eucorach a dheantadh ort, is
ann a b' f husadh dhuit a ghiùlan. Ach ma 's dorainn is
cuidhrionn duit, bidh do Choguis gu siorruidh ag ràdh amen9
ri bìnn a' Cheartais a rinn do dhìteadh. Agus nam b'e
am-hàin Ceartas Dè a bhiodh 'g ad dhheadb, 's ann a b'-ea

'ruime d' fhulangas na 'nuair a bhios a Thròcair cuìdeachd,
air an d' rinn thu tàir, ag eigheach dioghaltais a' d' aghaidh.
M a 's ann gu dòrainn a theid thu, c'à/t am bi do ehrannchur
ach raaiìle ri Gorasin agus Betsaida ? 'Se Maitheas a chuireas
cruaidh agus faobhar air claidheamh a' Cheartais. 'Si cor-
ruich an duine chiuin chàoin is miosa na corruich an duine
bhuirb ainiochdmhoir. Is i " fearg an Uain" is uamhasaiche
lia boile an Leomhamn.

Tairèis duit na nithe sin a chluinntinn air an cur an cèill
gu soilleir, uair agus uair j mar do bhean iad ri do chridhe,
tiia adhbhar eagail gu bheil Dia 'g ad thoirt thairis gu cruas
cridhe, agus gu bheil e ag ìabhairt umad ann am briathraibh
an Fhàidh, " Imich chum a phobuill so, agus abair, Le
tluinntinn cluinnidh sibh, agus cha tuig sibh ) agus le faicinn
chi sibh, agus cha n aitbnich sibh. Oir ta cridhe a' phobuit
so air fàs reamhar, agus tha iad ag cluinntinn gu trom le 'n
cluasaibh, agus chaog iad an sùillean j air eagal gu faiceadh
sad le 'n Sùilibh, agus gu clumneadh iad le 'n cluasaibh, agus
§u tuigeadh iad le'n cridhe, agus gu pilleadh iad, agus gu
slànuichinns' iad." Gnio. xxxviii. 26, 27. Anns an tsean
aimsir, an uair a bheannaich Dia a phobull Israel le pailteas
de nithibh aimsireii, smachdaich e an seachrana le peanas
trom aimsireil *, agus nise gu do bhuilich e air daoinibh
pailleas de shochairibh spioradail , smachdaichidh e an easaontas
le breitheanasaibh trorna spioradail.

' Ach gun fhios nach deonaich an Tighearn duit fathast
cridhe chum eisdeachd, cuiridh mis' an cèili duit slighe na
slàinte, agus gun slighe ann ach a h aon. Am focal a thainig
a dh' ionnsuidh fear coimhead a' phriosuin ann am Phiìippi,
thainig am focal ceudna thugads' an diu j " oir is ann mar
s'm a ghradhaich Dia an saoghal, gu d' thug e aon ghin mhic
fein, chum cia b'e neach a chreideas ann, nach sgriosar e,
ach gu bi a1 bheatha shiorruidh aige," Eoiniii. 16. Chuir
e a Mhac, cha n ann amhàin g' ar seoladh anns an t-slighe
dhìrich cheirt, ach gu biodh e 'n a iobairt rèitich air son a'
pheacaidh. Mar sin dh' f huiling e fuidh làimh dhaoine
mirunach ; ach a thuilìe air sin, b'i toil an Tighearna a
bhruthadh ; chuir e fuidh amhghar e, agus rinn p 'anam 'n
a iobairt air son peacaidh, Isai. liii. 1Q. Dh' àithn ^e d'a
chiaidheamh dùsgadh 'n a aghaidh ', chum trid a bhàis-san
gu nochdadh e tròcair do pheacaichibh caillte. Dh' agair
e airsan ar peacaidhne, agus le sin thaisbein e a cheartas, chum
gu biodh e cothromach an uair a dh' f hireanaicheas e an
duin' a chreideas ann an Iosa. 'Si so' an aon iobairt a tha

7

fcattneach do Dhia. Cha robh brìgh ann ara ftiìl tharbh no
ghabhar, ach mar a bha iad 'n an samhladh air an iobhairfe
mhòir iomlain so. Cha n èisd Dia ri moladh no buidheachas
no urnuigh o bheul peacaich, ach trid fearta na h-iobairt so.
Cha tig e dhuitse, creutoir truaillidh ciontach, a shaoilsin gu
feud thu ceart ehorruich an Tighearna thionndadh airfalbh,
no deadh-ghean do Shlanuighir a chosnadh, le do dheanadas
fein. Ach 's e bhuineadh dhuit gach dòchas sam biih eile
a leigeil dhiot, agus do thaice leigeil ris an làn dioladh a thug
Criost do 'n Lagh air son dhaoine peacach. Tha cuireadh
laidir agad teachd a dh' ionnsuidh Chriost, ceart mar a ta thm
" Rinneadh esan 'n a iobairt peacaidh air ar son, g^d nach
b'aithne dha peacadh, chum gu biomaid air ar deanamh 'n
ar fìreantachd Dhè tridsan." Thug Dia d' a sheirbhisich
frithealadh na rèite j agus tha iadsan 'n an teachdairibh air
son Chriost, mar gu cui»eadh Dia impidh leo-san, tha iad ag
guidheadh ort, as uchd Chriost, bhi rèidh ri Dia, 2 Cor. v. 20,

Tha sochairean an t-Soisgeil, maitheanas agus rèite, sìth
agus slàinte, air an ^amhluchadh ri cuirm bainnse a dheas-
aich Righ an domhainn air son a Mhic. Chuir e a theach-
dairean #mach gus na ròidibh mòra agus na gàrachaibh, chum
gach aon, co sam bith e, a ghairm, seadh an comh-èigneach-
adh gu teachd asteach. Ach a thuiììe air so, tha an Ti
Uilechumhacbdach ag earail agus ag àithneadh dhuit, mur
àill leat-dol fuidh dhòrainn shiorruidh, gabhail ri Iosa Criost
mar a ta e air a thairgseadh dhuit anns an t-Soisgeul. Ma
bhriseas tu an Lagh, ditear thu leisan Lagh 5 ach ma dhiùltas
tu Criost, agus gu buanaich thu mar sin, tachairidh dhuit
mar a thachair do 'n chrann f hige, tuitidh mallachd an Fhir-
saoraidh fein air do cheann, agus gun fhear-saoraidh eile ann
gu d' theasairgin.

Na h-abair annad fein, Nà nithe sin uile chreid mi o
m'òige. Maith dh' f heudtadh gu eual thu iad, agus gu d*
fhoghluira thu iad o d' shinnsiribh. Ach cha nionann sin
agus an creidsinn. Shaoil na h-Indhaich gu do chreid iad
Maois, ach chomhdaich Criost orra gu robh iad meallta \
" Nan creideadh sibh Maois,ars' esan, chreideadh sibh mise? .
oir scriobh e mu m' thimchiolL" Nàraichidh creideamh nan
deamhan do chreideamh-sa ; tha iadsan ag creidsinn agus
tha iad ag crithneachadh 5 tha tbusa, ma 's fior, ag creidsinn,
agus tha thu gu samhach socrach ag gabhail gu fois.- Cha
chreideamh do chreideamh ; cba n'eil ann ach creidearah
marbh. Nàn creideadh tu do rìreadh an Soisgeul, leigeadh
tu dhiot do dhòchas ann ad ghlioeas agus d' ihireantachd

B3

fein 5 chuireadh tvi do thoil fein air chùi ; dh'earbadh tu
d'anam ri saor throcair Dhè, tre thoillteanas agus feartaibh
na fola a dhòirteadh air a chrann cheusaidh : agus leanadh tu
Criost gu deonach togarach, tre urram agus easurram, tre
inhi chliu agus dheadh chliu. Mar creid thu deadh iomradh
an t-Soisgeil, ionnas gu bean e ri do chridhe, gu dùisg e
d'aigne, agus gu cuir e d'inntinn fuidh ghluasad, is coma
efod an creideas a bheir thu dha. Cha n'eil do chreideamh
ach u marbh- agus e lcis fen f? Seum. ii. 17. cha ii'eil cuid
no cuidhrionn agad anns an t-saorsainn a dh' oibrich Criost :
tha mallachd Dhè ullamh gu tuiteam air do cheann.

Ma chuireas ta fathast an suarachas cuireadh an t-Soisgeil*,
nia 's roghnaiche leat do threabhachas, no do cheannacbd,
rio ni sam bith eile ; chi thu nach 'eil cuidhrionn agad maillc
li muinntir shaorta an Tighearna. Gidheadh biodh fhios
agad nach-fàgar tigh na cuirme falamh *, cha bhi rioghachd
Neimhe gun luchd seilbhe ; cha bhi Criost gun duais a
shaothaire, co aca thearnar no chaillear thusa. A' chlach a
dhiùltadh le daoinibh, 's i fathast clach-chinn na h-oisinn u
Thoir fainear ma seadh, gabh comhairle, agus abair ciod i do.
feharail mu'n chùis.

AN DARA EARRANN.

NÀN' cuireadh neach a' cheist' anns a' cheann teagaisg
air an duin' a's gcire air talamh, gun eolas an t-Soisgeil aige,
cha b'aithne dha a fuasgladh. Nart cuirteadh a' cheist
sheudna air na daoinibh glice foghlumte am roeasg nan
cinneach no nan Iudach, anns na lìnnibh a dh' fhalbh, cha
b' urrainn aon duine dhiubh freagradh thoirt anns am biodh,
seadh. Agus ri ar lìnn fein,cha n f haighear aon anacreideach,.
air- meud 'eolais agus air feabhas a gheurchuis, a b* urradh
freagradh ionchuidh a thabhairt air a' cheist so. Gidheadh
is. ceist i a thig ann aire gach neach, mar a shaoileamaid,.
uairegin y agus is èigin a fuasgladh, neo.bhi cailite gu sior-
ruidh.

A leughadoir, feudaidh e bith gu dosmuainich thusacheana,
air av cheist mhòir so. Math dh' fheudtadh gu cual thu.
searmon gheur, no focal brìoghoro bheul caraid, no gu d'rinn;
am bàs briseadh air do theaghlach, no gu do bhuail làmh
an Tighearna do phearsa, »0 do chuid •, theagamh gu d' rinn,
ni èigin dhiubh sin do dhusgadh. Cha n'eil do thlachd nise
Biar b'àbhaist ann an comhladar agus gnothuichibh an t-
saoghail 5 agus cha mhò na sin tha do thlachd.ann an coch-

etnunn an Tighearna. Leig thu dhiot cuid de do dhroch
chleachdaibh, agus ghnàthaich thu cuid de dhleasanasaibh na
ciiadhaidhachd j ach cha d'f huair thu fathast sìth do d'anam.
Is cràiteach leat sealltainn 'n ad dhèigh j is fuathasach ]eat
sealltainn romhad. Gach uair a smuainicheas tu air„.an Dìa
tha os do cheann, fàgaidh sin thu fo bhuaireas. Is i do chainnt
air uairibh, Mo thruaighe gu d' rugadh mi riamh \ mo
thruaighe nach cnuimheag mi anns an uir \ b'f hearr dhomh
bhi marbh na ann. Ach is maith tha fios agad gur faoin do
dhùrachd. Is duine thu ; is dnine beo thu ; cha n-urrainn
thu pilltinn gu neo ni ; ach is duine bàsmhor thu j is èigin
dol air d' aghaidh, agus seasamh an lathair an Tighearna Dia
uile naoimh agus uiìe-chumhachdaich.

Ma tha leithid so de smuaintibh ag èirigh gu tric ann ad
inntinn, is ionann ceist maoir a' phriosuin agus a'cheist a tha
do chridhe-sa a' feoraich', " Ciod a ni mi gu bhi tearuinte ?"
Tha: freagradh an Abstoil agad. Bheireams' oidhrip air
focal no dhà a ràdh riut mar f hosgladh alr an fhreagradh
sin.

Ma tha thu a' feoraich ciod a ni thu chum corruich an
Tighearna thionndadh air falbh, agus thu fein a thaisbean
mar neach a ta airidh air tròcair ; ciod an deadh obair a ni
thu, chum gu faigh thu còir air slàinte mar dhuais do
shaothaire j am bheil ni sam bith mar sin a dh' fheudas tu
dheanamh -7 Cha n'eil aon ni. Is fior gu bheil còir air slàinte
r' a faotain, agus 'n a lorg sin a bheatha shiorruidh, mar
dhuais ; ach cha n-ann mar luach~saoihaìre air son aon ni a
rinn sinne, no a's urradh sin a dheanamh, leinn fein no le
coghnamh Dhia j 's e th' ann duais na h-umhlachd a thug
Criost do thoil ' Athar eadhon gu bàs. Is ann o shaor ghean-
maiih an Tighearna gheibh sinne duais, agus is ann mar sin
is eigin a gabhail. " Dhasan a ni obair, cha n ann mar
ghean-maith a mheasar an duais ach mar f hiachaibh. Ach
do 'n ti nach dean obair, ach a ta creidsinn anns an ti a dh'
f hireanaieheas an duine mi-dhiadhaidh, measar a chreideamh
mar fhirean tachd." Rom. iv.4, 5. Esan a dh' iarras
cairdeas Dè a chosnadh le 'obair feìn, tha e saoilsin gu faigh
e a' bheatha mhaireannach mar thuarasdal, no mar dhuais a
shaothaire j ach esan a chreideas, tha e gabhail na duaise mar
shaor ghean-maith gun a cosnadh. Thoir an aire gur e so
cor inntinn gus an eigin duitse teachd, neo bàsaichidh tu'gu
siorruidh. Am fad's a shaoileas tu, le ni sam bith a dhean-
amh, gu faigh thu maitheanas agus slàinte air sgàth na rinn
"tjbvi y tha thu le sin a' treigsin na h-aon slighe a dh' oxduich

10

Bia chum do thearnadh, agus gu cinnteach bìthidh do
chuidhrionn agad maille ris na h-anacreidicb.

A ìeughadair ionmhuin, ceadaich dhomh labhairt riut le
saorsainn. is cunthartach an cor anns am bheil thu. Tha
oighreachd shiorruidh, mar gu biodh fearann Chanaain, fa
d' chomhair j agus mar teid thu asteach a ghabhail seilbhe
oirre, is e do mhi-chreideamh a's coireach. Chuala tu cia
-am freagradh a f huair maor a' phriosuin j agus cha n-f heudar
caochladh freagraidh thabhairt duitse. Thoir an aire ma ta,
mur dùraigeadh tu d'anam neo-bhàsmhor a chali, nach cuir
thu do dhùil ann ni sam bith ach ann an gràs Dhe 's an t-
Soisgeul : " Creid anns an Tighearna Josa Criost, agus
bithidh tu air do thearnadh."

Ach eisd, an tùs, ti teachdaireachd an t-Soisgeil a th' agad
r' a chreidsinn. Ma thuigeas tu e gu ceart, agus ma ghabhas
tu ris mar ni iomchuidh agus fieagarach, le d' uile chridhe
agus d'uil' anam j ma thaitneas e ri do thogradh, mar is
cinnte gu freagair e rid'fheum j tha a' chùis gu maith, agus
cirigh gu maith dhuit a choidh. Cha chuir mi romhad barail
dhaoine mu 'n t-Soisgeul, ach aithriseam briathra Ughdair
an t-Soisgeil fein. Tha brìgn. an t-Soisgeil air a chur sios
gu h-athghearr anh iomad earrann de 'n Tiomna nuadh, air
doigh co reidh shoilleir, as gu feud fear 'n a ruith a leughadh.
Mar so deir an Scrioptur : " Is ann mar sin a ghradhaich
Dia an saoghal, gu d'thug e 'aon-ghin Mhic fein, chum cia
b'e neach a chreideas ann, nach sgriosar e, ach gu bi a'
bheatha shiorruidh aige." Eoin, iii. 16. lr Is fìor an radh
so, ('s ann a ta e co fhior agus co chudthromach as gu d'fhàs
c mar ghnathfhocal Criostjuidh,) agus is fiù e air gach aon
chor gabhail ris, gu d'thainSg Iosa Criost do 'n t saogbal a
thearnadh pheacach." 1 l'imi i. 15. " Tha sinn a' searmo-
nachadh Chriost air a cheusadh." 1 Corin. i. 23. " Is i so
an fhianuis, gu d'thug Dia dhuinn beatha mhaireanach j agus
tha a' bheatha so 'n a Mhac;" 1 Eoin, v. 1 1.

Ann a' leithid so de bhriathraibh athghearr tha an Soisgeul
alr a chur an ceill. Cha n e nach 'eil mille ann r'a chreid-
sinn 5 ach gu bheil an teagasg a ta foiìlseachadh bàis^ Chriost
air a' chrann a' tabhairt leis, 'n a choimeachd, gach teagasg
feumail eile ; ionnas, ma ghabhas tu ri so gu ceart, gu creid
thu a* chuid eile mar an ceudna.

Faic nis ciod a tha teachdaireachd an t^Soisgeil ag cur an
ceill 'y gur ann aig Dia tha a' chòir, gur sinne tha 's an
eucoir ; gu do chiontaich sinn gun leisgeil •, agus le sin gu
feheil sinn fuidh. bhìnn a Cheartajs? buailteach do dhòrainn

II

sr.iorruidb ; ^ur ann o shaor ghean-maith Dhe tha trocaìr r*
s h earbsadh ', gu b'f heumail gu riaraicheadh a Mhac
ionmhuin fein an Lagh, ìe 'umhlachd agus H hulangas gu
ruig am bàs, mus am feudtadh tròcair a nochdadh do'n
chiontach ; gu bheil Dia iàn-tollichte leis an dioladh a thug
Ciiost seachad : agus gu-bheile reidh dha nis, gabhail ris
gach aon pheacach a chreideas ann an Criost, agus maitbeanas
thoirt da 'n a uile lochdaibb, d' am meud agus d' an liono-
rachd, gun a cheartas no a naomhachd fein a chur air cùl.

Ciod a deir tu ris an teachdaireachd so ? Tha làn dear-
bhadh gur sgeul fior a tha mi 'g aithris. Bha e air a labli-
airt an tùs leis an Tigheani fein, agus dhaingmcheadh e
dbuinne leosana cbual e. Thug Dia fianuis leo ann an
comharaibh agusiongantasaibh agus miorbhuilibh iomarcach.
An urrainn thusa gabhail ris an teachdaireachd ud le làn
toil ? An urrainn thu slàinte shiorruidh d'anama earbsadh
ri focal an Tighearna ; No am bheil thu a' saoilsin nach
'eil do chionta co romhòr, no do chor co ro chunthartsch,
no thusa co neo-chomasach air thu fein a chobbair, as a tha
focal na fìrinn ag innseadh dhuit ? Àm bheil thu faicinn
do chionta toirt banrachd air cicnta dhaoin* eile, ged nach
leir do dhuine sìn ach duit fein ? No an deacair leat tròcair
a ghabhail an ricchd peacnich chailke ? An uair a ta thu
ag asluchadh tròcair, am bheil thu 'g ad mheas fein mar
neach a tha cheana fuidh bhìnn, agus ullamh gu bhi air a
ghrad-chnr gu bàs ? No an e dùrachd do chridhe gu
faigheadh tu beagan tuille ur-raim anns a' bhreth a bheirear
ort, gu cuireadh am Ereitheamh dealach eadar thusa agus
luchd mi-bheus gràineil ; chum gufaicteadh gu do shaoithrich
thu fein, agus gu do bhuannaich thu beagan, ann obair do
shlainte, agus nach robh thu ann eismeil gu deanamh Crìost
na h-uiread air do shon sa as a rinn e air son pheacach eile ?
Tha saorsadhaoine peacach trid Josa Criost 'n a ni taitneach
do Dhia ; am bheil so taitin riutsa'? No am bheil thu 'g a
dhiùitadh, agus ag iairuidh, mar bha Naaman (-2 Righ, v.
11, 12.) seol eile chum do shlanuchadh ? Tha an seol so a'
lan-fhreagairt ri d' fheum -, ach cha fhreagair e ri barail
mhealìtaich, no ri smuaintibh ardanach. no ri miannaibh
neoghlan do ghnè. Teumaitih iad sin uile bhi air an leagadh
sios, air an salrairt, agus ionann's air an ceusadh gu bàs. An
urrainn thusa d' aontadh chur ri so, ag radh " Amen, is fior
agus is ceart, agus is matth focal an Tighearna ?"

Is maith *s aithne dhomh gur e an ni a's mo a bhios do
leithidsa 'g hvvuiàhfoù inntinn ; agus cia b' e ni a gheallas

12

duit fois, is maith leat fios fhaghail air. Ma ghabhas tu ris
a»i t-Soisgeul le fior chreideamh agus muinghin, gheibh thu
gu cinnteach fois uaith. " Is i so an t-slighe dhìreach
chòir ;" imich innte agus gheibh thu fois do d'anam -y ach
cha n-f haigh thu fois f hior bhuan air aon doigh eile, h
cunthartach dhainne sòlas eile thairgseadh \ is bas duitse
sòlas eile ghabhail Sparram ort arìs, mur dùraigeadh tu d'
anam a chall gu siorruidh, na gabh fois ann ni sam bilh ach
ann an Criost amhàin. Dùineam an earail so le rabhadh
thoirt duit a thaobh cuid de na mearachdaibh anns an dòcha
dhuit tuiteam.

1. " Na bi a' sìr amharc air do chionta le ea dòchas mi
chreideach, agns de sin a' druideadh do shùl air tròcair Dhe
anns an t-Soisgeul." Na habair, Tha mo lochdan co mhòr
agus co lionor, tha mo chionta co throm agus uamhnsach,
nach feudar leam maitheanas earbsadh. C'uime theireadh
tu sin, agus gu bheil fuil Chriost ag glanadh gach uile
pheacaidh air falbh. Am bheil thu do rìreadh creidsinn so ?
Cha n'eil cùmhangachd ann an Criost, ach ann ad innibh
fein. Cba n'eil smuainte Dhe mar do smuainte-sa, no a
shlighean mar do shlighean-sa : mar tha na neamhan ard os
ceann an talamh tha a smuamtean ard as ceann do smuainte-
sa. Ara peacach a philleas ri Dia, gheibhe tròcair gu
paìhe. Cha b'e sud am focal ceart, Ma 's urrainn thu
ni sa bith a dheanamh, dean trocair orm 5" ach is e so
e, " Ma 's urrain thusa creidsinn, tha gach aon ni comasach
dha-san a chreideas." Ciod e a ta thu cur an amharus ? An
e cumhachd agus foghainteachd do Shlanuighir ? Nach 'eil
e comasach air tearuadh gus f? chuid cCs fhiide $ Eabh. vii.
25. An e a thoil ? Nach 'eil a chuireadh grasmhor a'
dearbhadh dhuit cia toileach a ta e ? An toireadh e gairm
" Cia b'e air am bheil tart, thigeadh e do m' ionnsuidhs,
agus òladh e," mar biodh e lan-toileach air miann gach neach
a thig a shasuchadh ? Math dh' fheudtadh gu saoil thu gur
deadh comhar air irioslachd agus aithreachas a bhi sìr amharc.
air do chionta le geiit a gus mi-mhisntch. Is iomchuidh
dhuit amharc air do chiouta le trom-dhoilghios, ach seall
nach e spiorad na fein-f hireantachd a tha 'g ad chumail gun
sòlas. Nan dììtaigeadh tu doì a dh' ionnsuidh Chriost a dh'
fhaghail tròcair, mar cheann-feadhna nam peacach, rachadh
tu ann gu luath, agus gheibheadh tu saorsainn air ball. Ge
lag do dhòchas, agus ge pailt do dlieoir, is cunthartach leam
gur e so a 's adhbhar orra, a chionn gu bheil thu an geall
air deadh-ghean an Tighearna a chosnadh le maith eigin
annad fein. Nan cuireadh tu cainnt air do smaaintibh, 's ann.

13

a theireadh tu, " Nam b;odh ni eigin agam, atr a lughad, a
thaitneadh ri mo Shlanuigbear, 's annbu mhòid momhisneach
a' dol 'n a f hianuis. ; nam biodh beagan feabhais orm, is ann
bu dòchadh leam gu ncchdadh e tròcair do m' anam.n Cleas
anduine thinn a theireadh " Nam bithinn beagannib' fheàrr,
rachainn le tuille nìisnich a dh' iarraidh leighis." Nach e
so fath mu 'n do ghearan ar Tighearn, " Cha 'nàill leibh
teachd a m' ionnsuidhs' chum gu faigh sibh beatha." Am
fad's a ta thu mar sin an geall air ni eigin a dheanamh a dh*
f heudas do mholadh ann sealladh an 5 ighearna, 's ann a tha
thu 'g iarraidh " d' fbireantachd feiu a chur air bonn."
Agus ma mhaireas tu anns an aigne sin, tha cunthhart gu
toireat thairis thu gus a shaoilsin gu d' f huair thu mu ,
dheireadh annad fein am maith a bha d'anam a' miannachadh. ,
2. Ma tha do Choguis air dùsgadb agus 'gad chronachadh,
ionnas gu do leig thu dhiot cuid de do dhroch dheanadas,
agus gu do leasaich thu cuid de do bheusaibh •, " thoir an
aire nach bi thu 'g ad bhreugadh fein le deadh dhòchas a
thaobh do staid, o Jeasachadh do bheus an taobh amuigh."
Is mearachd so leis am bheil iomadh neach a' teachd gearr
air fior chreideamh agus air fior shòlas. Abair gu do theich
thu, roimh achmhasan do Choguis agus bagraibh an lagha,
o lochcfaibh dàna chum dleasanasa na dindhachd, cha d' rinn
sin ach na geugan a sgathadh ', dh' fhagadh an crann slan,
agus an fhreumh beo, mar a bha. Cha n e " do pheacan
a bhriseadh air falbh" a ni feum, mar brisear air falbh iad
" le f ìreantachd j" Dan. iv. 27. agus cha deanar sin ach le
creidsinn ann an Criost. Tha duine laidir a' pheacaidh 'g a
dhaingneachadh fein taobh stigh a' chsisteil *, agus mur gabh
thusa dion fuidh fhior sgail an t-Soisgeil, brisidh e mach ort
ie ùrachadh neirt. agus sguebaidh e roimhe gach leasachadh
agus dleasanas faoin as an robh thusa gu h amaideil a' dean-
amh buin. Ged tha " miann na feola" a' folachadh a' chinn,
is dòchacjh gu bheil •* miann na h-inntinn," gu h-araidh
uabhar spioradail, a' togail a chinn gu h àid. Is cinnte gu
bheil a' chùis mar so, ma 's e gu bheil thu a' lèigeil do
dhòchais air do leasachadh beatha, agus a'tarruing sòlais as
sin ; agus an àite dhuit bhi ni's fearr, no ni 's faigse do
Rioghachd Neimhe, na bha thu roimhe, tha d'anam ni 's
gràineile ann sealladh Dhe na bha e idir ; seadh, is dòchadh
gu teid cì^-mhaoir agus striopaichean asteach do Rioghachd
Dhe na thusa. Am fad's nach gabh thu ri Criost, ceart mar
a ta e air a thairgseadh anns an t-Soisgeul, cha ghabh Dia
xiutsa 5 agus gus an gabh e riut fein, cha ghabh e ri aon

14

obaic no tabhartus a bheir thu d'a iomisuidb. Dh' fhàg do
pheacadh thu fuidh f heirg Dhe agus fuidh bhìnn a cheartais ;
agus gus am bi an reite air a deanamh, cha ghabh e tabhartas
o d' làimh. Cha tigeadh e ri onoir agus mòrachd an àrd-
Righ tabhartas a ghabhail o do leithid.

3. " Thoir an aire nach gabh thu sòlas o thriobloid inntinn,
no o gheur fhaireachdainn sam bith a bha agad," Feudaidh
e bith P,u-n abair cuid eigin riut, gu bheil do thriobloid na
eombar cinnteach gu bheil tròcair a' feitheamh ortj agus
ma bhuanaicheas tu mar a ta thu, a' fe":t"°amh mar gu b'
ann aig bruaich na linne, gu n eirich gu maith dhuit mu
dheire. Ach cha n-fhiach a leithid sin a chreidsinn *, ha
n'eil bonn aig anns an Scrioptur. Cha n e do thriobloid a
dhearbhas gu d' f huair no gu faigh thu tròcair ach toradh
na triobloid. Dh' fhulaing Saul amh< bar 'n a inntinn co
inhath ri Peadar. An uair a bha luchd-mortadh losa air
am bioradh 'n an cridhe, cha tug Peadar sòlas doibh le
innseadk gu bu dheadh chomhar sud air an iompachadb agus
an tearnadh } ach dh'earail e orra aithrcachas a ghabhaiì,
agus bhi air am baisteadh, ann ainm Iosa Criost, chum
maitheanais pheacaidh. Gniomh ii. 8. Mar sin rinn Pòl
agus Silas, an uair a bhuail uamhann fear-coimhead a' phrio-
suin. Cha tug iad misneach dha o 'n eagal a dh' fhairich
e ; ach shearmonaich iad dha Tosa Criost mar an t-aon bhuu-
dòchais. Nam marbhadh Israeleach duine gun fhios, bha
baile dìdein annn chum gu teicheadh e an sin, mus an dean-
adh dioghaltair na fola greim air. Nan stadadh e air an
rathad, ag gabhail sòlais o 'n eagal a dh' fhairich e roimh
chlaidheamh an dioghaltair, an deanadh sin a thearnadh ?
Mar sin cha n'eil tearuinteachddhuitse gus an tàr thu asteach
do bhaile na dìdeìn, agus gu dean thu greim air an dòchas
a chuireadh romhad anns an t-Soisgeul. Ma ghabhas tu
sòlas o d' amhghar, is cunthartach nach ruig thu Criost, agus
le sin gu bi thu caillte. Is iomadh iad a rinn so ; agus an
uair a shaoil iad gu robh iad àig oir na linne, a' feitheamh ri
gluasad an uisge, 's ann a bha iad 'g an socrachadh fein air
bonn fàs, agus a' togail tighe air a' ghaineamh. Cha n'eil
bealach meadhonach eadar creideamh agus mi-chreideamh.
Agus ma tha neach a' cluinntinn an t- Soisgeil, agus gidheadh
nach 'eii a' leigeil a thaice ri Criosd 'na aonar air son slàintej
is cinnte gur an a tha e cur a dhòcbais, ma tha dòchas aige,
ann am feartaibh eigin leis fein. Cha n'eil mearachd ann
a's miosa na so.

4. " Thoir an aire nach cuir thu do dhòchas ann do

15

Chreideamh, mar gubu cleadh ghmomh e a choisin duit duaìs
o D'hia." Is fioi gu bheil thu deanamh gu maith 'n uair a.
.ta thu creidsinn, agus gu bheil thu le sin a' toirt umhlachd
do àithne Dhe. Ach ma shaoileas tu gu bheil so 'n a ghnè
umhlachd ris an canar treibhdhireach, agus gu bheil Dia
nise toileach air gabhail ri sin an àite nmhlachd iomlain, agus
thusa f hireanachadh air sgàth na humhlachd sin ♦, tha thu
fathast *g iarraidh d' f hireantachd fein a chur air bonn, fuidh,
-riochd creidìmh an t-Soisgeil. Is i so àithne Dhe, rgu creid
sinn ann ainm a Mhic. Tha creidsinn 'n a ghniomh umli-
lachd do Dhia. Gidheadh cha n ann an riochd umhlachd a
ni e ar f ìreanachadh ; ach do bhrigh gu bheil sinn le so ag
gabhail Chriost, agus air ar dlu-cheangai ris ; oir is ann air
a sgàth san amhàin tha Dia reidh ruinn. Ma tha do dhùil
ann Iosa Criost amhàin air son slàinte, ciia bhi meas idir
agad air smuaintibh d'inntinn no oibreachadh do chridhe
fein j aoh air obair an ti a thainig chum an t-saoghail a
thearnadh pheacach.

Ma 's aill leat fois chinnteach bhuan do d'inntinn, na leag
àa dhòchas air aon ni annad fein j ach seall an taobh amuigh.
chiot fein air iosa Criost mar a ta e air a thaisbeanadh dhuit
anns an t-Soisgeul. Feudaidh tu dearbhadh f haghail^ an
deigh làimhe, gu deachaidh tu thairis o bhàs gu beatha, leis
a' ghràdh a th' agad do na braithribh, agus le coruharaibh.
eile o*n Scrioptur ; agus o'n uair a shocruicheas tu thu feirt
air st«idh an t-Soisgeil, feudaidh deadh dhòchas sòlasach bhi
agad ris an t-slàinte a ghealladh 's an t-Soisgeul. Ach a'
cheud saorsainn a gheibh a° anam leonta, ma 's saorsainn
cheart i, thig i dìreach o Chriost 3 an uair a chi thu, 'n a
umhlachd agus ""n a fhulangas-san, a' cheart chobhair a
f hreagras ri feum agus ri togradh duine pheacaich chaillte
inar thusa.

An deigh rabhadh thort duit mu na ceumaibh fiara bu
chòir dhuit a sheachnadh, bheiream seol no dnà mu 'n t-
•slighe dhìrich cheirt anns an còir dhuit imeachd.

'S e creidsm an Iosa Ciiost, esan a ghabhaii mar a ta e air
a thaisbeanadh anns an t-Soisgeul. 'S e Criost an ceud
thiodhlacadh bheir Dia seachad ; maille ris-san bheir e gach.
ui maithf eile. Ma bheir Dia dhuit Criost an toiseach. agus
an sin na h-ui!e nithe maithe gu saor maille ris ; is eigin gu
gabh thusa Criost an toiseach. agus an sin na h-uile nithe gu
saor maille ris. Do reir so, deir a- Scrioptur, '* esan aig am
bheil am Mac," ta beatha aige ; ach esan aig nacb'eii Mac
Dhe, cha n'eii beatba aige." I Eoin, v. 12» Feumaidh lu

16

a ghabhail mar a bha e air a thabhairt j 's e sin mar iobairl-
reite air aon a' pheacaidh } chum gu bicdh Dia cothromach
an uair a dh? f hireanaicheas e peacaich thruagh aindiadhaidh
a chreideas ann an Criost. Rom. iv. 5. Feumaidh tu d'earbsa
chur ann san mar an t-aon bhun dòchais, agus raaitheanas
iarraidh as a leth-san amhàin. 'S i so an doigh air an eigin
duit slàinte iarraidh -, 's e so creideamh an am fuìl losa, leis
am bheil peacaich air am f ìreanachadh. An uair a ghabhas
tu Criost mar gu b'ann an ceaugal-pòsaidh, gheibh thu còir
is cuidhrionn anns na rin agus na dh' f hulaing e air talamh,
agus anns na tha e nis a' deanamh aig deas iàimh Dhe air
Neamh.

Ma chreideas tu ann an Criost, ged tha do thaice ris gu
h-àraidh mar f hear deanamh na reite eadar Dia agus d'anam j
gidheadh an uair a ghabhas tu e mar do Shagart agus
d'eadarmheadhonair, gabhaidh tu e cuideachd mar do Righ
agus d'uachdaran. An uair a thig thu d'a ionnsuidh, air do
shàruchadh le cionta, chum gu faigh thu fois, gabhaidh tu
mar an ceudna a chuing ort, agus foghlumaidh tu an inntinn
chiuin iriosal a bha aige-san. Mat. ii. 29. Ged f hireanaichear
thu le Creideamh amhàin, cha n-ann le Creideamh a ta leis
fein, Seum. ii. 17. ach Creideamh a ghineas umhlachd do
gach uile àithne. 4Nuair a ghabhas tu ri Criost, agus a
cheanglar thu ris tre Chreideamh, tha do Chreideamh an sin
'g ad f hìreanachadh ; 'nuair a dh' aomas Chreideamh thu
gu umhlachd a thabhairt do lagh Dhe, tha do Chreideamh
an sin 'g ad naomhachadh.

Air an doigh so, a leughadoir ionmhuin, gheibh thu foìs
do d' anam. Ann an gabhail na slighe tre f hàsach an t-
saoghail so, dh' ionnsuidh tìr na glòire, bidh iomad obair r'a
deanamh, iomadh namhaid r'a cheannsachadh, agus theagamh
iomadh cruachas r'a fhulang Ach ma bhuanaicheas tu
ann an creidsinn, mar a thòisich thu, ionnas gu caith thu do
bheatha reir creidimh, gheibh thu neart a reir d'f heuma.
Fàsaidh gach dleasanastii 's taitniche, fàsaidh gach bur.ireadh
ni 's lsige, ceannsaicbear do naimhdean romhad, agus bidh
fulangais na beatha so agoibreachadhcudthroim glòire dhuit,
a mhealas tu gun tàmh, gun chrìch, gun lughdachadh, anns
an t-saoghal a ta ri teachd.

Beannachd an Tighearna leat \ is gu ma slàn gu bràth
do d'anam, tre'' ghràs a ta ann Iosa Criost.

Soid by Messrs Guthrie and Tajt; 4- Kichclson Street j
and W.Whyte, StAndiew'sStreel, Edinb uxg%.

m&

m

Wm

mfm

ma