Full text of "GXenofŵntos@ Āpomnymoneúmata. Xenophontis Commentarii, cum annotationibus ed. G.A. Sauppe"

See other formats

Google 


This is a digital copy of a book that was preserved for generations on library shelves before it was carefully scanned by Google as part of a project 
to make the world’s books discoverable online. 


It has survived long enough for the copyright to expire and the book to enter the public domain. A public domain book is one that was never subject 
to copyright or whose legal copyright term has expired. Whether a book is in the public domain may vary country to country. Public domain books 
are our gateways to the past, representing a wealth of history, culture and knowledge that’s often difficult to discover. 


Marks, notations and other marginalia present in the original volume will appear in this file - a reminder of this book’s long journey from the 
publisher to a library and finally to you. 


Usage guidelines 


Google is proud to partner with libraries to digitize public domain materials and make them widely accessible. Public domain books belong to the 
public and we are merely their custodians. Nevertheless, this work is expensive, so in order to keep providing this resource, we have taken steps to 
prevent abuse by commercial parties, including placing technical restrictions on automated querying. 


We also ask that you: 


+ Make non-commercial use of the files We designed Google Book Search for use by individuals, and we request that you use these files for 
personal, non-commercial purposes. 


+ Refrain from automated querying Do not send automated queries of any sort to Google’s system: If you are conducting research on machine 
translation, optical character recognition or other areas where access to a large amount of text is helpful, please contact us. We encourage the 
use of public domain materials for these purposes and may be able to help. 


+ Maintain attribution The Google “watermark” you see on each file is essential for informing people about this project and helping them find 
additional materials through Google Book Search. Please do not remove it. 


+ Keep it legal Whatever your use, remember that you are responsible for ensuring that what you are doing is legal. Do not assume that just 
because we believe a book is in the public domain for users in the United States, that the work is also in the public domain for users in other 
countries. Whether a book is still in copyright varies from country to country, and we can’t offer guidance on whether any specific use of 
any specific book is allowed. Please do not assume that a book’s appearance in Google Book Search means it can be used in any manner 
anywhere in the world. Copyright infringement liability can be quite severe. 


About Google Book Search 


Google’s mission is to organize the world’s information and to make it universally accessible and useful. Google Book Search helps readers 
discover the world’s books while helping authors and publishers reach new audiences. You can search through the full text of this book on the web 


atthttp://books.google.com/ 


682. 


i 
a 34 





 FENO®QNTOS 


AITOMNHMONEYMATA. 





XENOPHONTIS °22¢;,4> 


COMMENTARIL 


CUM ANNOTATIONIBUS EDIDIT 


GUSTAVUS ALBERTUS SAUPPE, 


PH, DR. GYMNASI TURGUVANI CONABECTOR. 
, id 





LIPSIAE 


APUD AD. WIENBRACK 


1834, 


O82. 


-~—& 


” 
v 


Quam cum hominibus litterarum gragcarum studiosis com- 
municavi Xenophonteorum de Socrate Commentariorum edi- 
tionem, eam equidem vix ausus essem foras dare, nisi ali- 
unde excitatus ad eam rem animum appulissem. _ Habuit enim 
hic quoque libellus sua fata, quae quamvis narrare cuperem, 
quod inde excusationis aliquid ad me redundare scirem, tamen 
lectoris otio parcere quam ita iudicum benevolentiam captare malui. 

. Meae editionis rationem omnem ex scholarum usu, cui 
destinata est, iudicari velim. In textu exhibendo intra re- 
ceptae a plerisque scripturae limites, quantum id quidem ex 
singuloram locorum ratione et natura fieri potuit, me re- 
tinui. Verba scriptoris servare et restituere quam vexare 
et novare malui. Has enim rationes schola postulat. Meas 
igitur qualescunque coniecturas fere omnes et si quid esset 
emendationum.,. silentio praetermittendum esse ratus illud 
tamen non potui tacere, Fridericum Frankium, Rinteliensem, 
virum doctissimum et studiis meis benevolentissimum, suas 
mecum communicavisse de aliquot locis coniecturas. Praeter 
ea, quae ad III, 8, 10 annotata sunt, 1, 3, 6 legi suasit 
ile tats’ tpy eivar. Il, 1, 7 und av dvtnornoapévors. 
Plurimis in locis ad pristinam eandemque, ut videbatur, ve- 
riorem scripturam ‘redii. Codex Parisinus littera F signifi- 
cari solitus bellus quidem est, ut qui scholarum in usum 
editionem curat, videri possit eum fere solum atque unum 
sequi debere. Cavi tamen, ne iusto plus auctoritatis ei tri- — 
buerem; ipsae enim illae, quae praestantissimae videntur 
esse, eius codicis emendationes ita comparatae sunt, ut sae- 
pius non: tam ipsius. Xenophontis quam correctoris cuiusdam 
manum, doctam illam quidem atque in litteris graecis satis 


hene versatam, sapere videantur. 
= 7 te 


Annotationum rationem banc institui, ut et discipuli iis 
cognitis bene praeparati ad lectionem publicam accederent et 
praeceptores in iis invenirent, quae ad iustam interpretatio- 
nem pertinerent. ‘Cohaerentiam et sententiam singuloram 
 locorum fere nunqaam demonstravi, demonstrandam praec- 
ceptoribus réliqui, qui quidquid rerum ad linguae rationes 
grammaticas pertinentiuin congestum in anuotationibus vi- 
derint,, facile quidem largae editoris manui ignoscunt, mole- 
ste autem eum ferunt, qui hoc sibi sumjt, ut sententiam 
focornm, de qaa minime ili dubitant, et cnius enarratio 
inexhaustas itterpretationis fons est, fusius demonstrent. 
Qua omni in re efsi noi difficile est, aliqua cum veri specie 
liec sine magna doctrine simulatione res antiquas et satis 
noét4s ovis quibusdam formis exprimere, quae ingeniosae 
alicuius ihventionis speciem prae se ferant, sciens tamen 
émiemh doctrinae qualiscunque ostentationem a discipulorum 
institutiohe longe alienam esse ‘satius duxi probatis ducibus 
nti, atque eo quidem potissinium, -cuius expositio planissima 
esset intellectuque facillima. Ea quae leviora essent et quae 
quisque facile in fibris suis grahtmaticis explicata videret, — 
neque explicavi equidem neyqte indicavi. Neque vero iusto 
largior visus mihi sum in comparandis locis similibus: qua 
in re medumh excedete tam facile quam captiosum est. Equi- 
dem id potissimum egi, ut ex ipsius Xéenophontis vel Com- 
mentariis ‘vel libris reliquis locos eos componerem, qui et 
ad cuiusque loci interpretationem et ad cognoscendam dicendi 
consuetudinem Xenophdnteam facere aliquid possent. Raro 
aatem sola grammraticorum appellatione acquievi. Nam quem- 
admbflum ini lectiduibus publicis parum recte agunt, qui ubi 
locus ad eam rem aptus. videtur esse, discipulos suos gram- 
maticam conferre vel etiam coram legere inbent ac deinde 
quasi re bene gesta in lectione pergunt: ita quibus id scriben- 
‘tibus ubique sufficit, néscire vitténter, quid scholis conveniat. 
"In interrogationibus ponendis parcior fai; facile est eim in- 


v 
terrogare; neque id feci nisi ubi locus ad discipulos de re 
quadam admonendos esset idoneus ‘haberentque interrogatio- 
nes in Us, quae adiecta sunt, respondendi subsidia. Deni- 
que in demonstrando meae doctrinae fonte diligens fui, neque 
ab ea consuetudine recessi, nisi ubi quid afferrem, quod 
facile quisque vel: diceret vel. dictam videret. Adeoque ali- 
quoties prioribus auctoribus sya reddidi. Ubi vero ab edito- 
rum reliquorum sententia recedendum esset , id non feci sine 
verecundia ea, quae et illorum meritis et discipulorum ra- 
tionibus deberi videretur. ip xt 

Interpunctionem feci eam, quae neque graccae Hinguae 
ingenio repugnaret et.scholarum usui accommodata esset. - 
Eram quidem de vita et soriptis, Xenophontis introdu- 
ctionis loco copigsius expositurus. Sed quum viderem elus 
disputatonis materiam nimium accreyisse neque, alteram. eiug 
partem posse sine, alterius, enarratione absolvi, satius das . 
eam omnem rem singulari libro iudjcio hominum harym-rerum 
studiosorum proponere, aequiescens hic Xenophontis., vita ¢ 
Diogene Laértio descripta et brevi de Commentariis deque 
philosophia jn iis tradita notatione et expositione, ouius eam 
fataram esse utilitatem. existimgham, ut et discipuli : eg cor 7 
gnita singularum disputationgm mytuam rationem et cohae- 
rentiam facilius perspicerent ¢t praecepteribus ipsum. inter- 
pretationis negotium .aliqug modo sublevaretur. 
Curavi quidem ipse, ut yerba ‘et scriptaris et mea quam | 
accuratissime exscriberentur typis; sed quae tamen relicta me 
inyito viderem Vitia, saltem hic correcta volui. 
p: 14. v. 98. leg. &x. 
— 4. — 2. — “reyengtae 
— 4. — 47 — By 
— 4.—18 — ._- 
— 7%. —17. — gov 
— 100. — 20. — ° sequente 
vm 204, + 39. — Gdhos 


VITA 
XENOPHONTIS 


E DIOGENE LAERTIO. 


1. Zevopiv Tetdiov perv iy vids, ASqvaiog, cup 
Oiipay "Eoxieds' aidjpoy de xoi ederdéovavog sis ineg— 
Bodny. 

2. Tovryp & orevung pao anavefoavea Zwxpdecny 
Oaréivar thy Baxtngiay xai xwihvely maptévar, nvvFo-— 
vopievoy, mot minedoxolto tiv meocpegopévuw Exacroy" 
eroxgrvapévov dé ndhiy mvFéo9at, Mov 62 xahol xd- 
yetot ylyovrat avIounor; anogioavtosg 3é, “Enov toi— 
wor, Pavar, xat eter: Kai todvced3ey axooatns 
Zuxedroug yy. 

' 3. Kal mecrog dmoonpetwodpevos ta heydpueve eis 
EvIounous Fyayer, eropynpovedpate: Erceygawas. ALG 
“Gt Lotoglay gihoadguyw newtog eypawe. 

4. Kal aizév grow Aglotinnog ev rerderp negi 
nalavécs tevpis éoacPfvat Kiewvlov: npdg by xai taira 
einciv’ Niv ydg éyd Kiewiav fdtoy piv Dewpae 7 
tdlda meévea [cd] éy avIodnots xala’ tuplig de ci 
Ellwy névroyv Oetaluny By f Kiewwlov évdg bvrog yeré—- 
oda. iySopat Jé xai vuxti xai Sap, tt, exeivor our 
6g’ nuéog d& xai’ Ale ony Beylotny yao olda, Ste 
poe Kietiay dvapaivoyot. 

5. Kvgp dé gilog éyévero- sovroy ae teoroyv. “Hy 

avrg ovnIns, edgerog Ovopa, yévog Bowstiog, pady— 
so uév Togylov tod Aeovslvov, pilog dé Kégy. Odsos 
dy Sagdeoe dtargifwy sage sq Kigw txepwey eig AIy- 


VITA XENOPHONTIS E-DIOGENE LAERTIO vn 


vag énotolny Zevopdrte, xaldy cautery, tva yéynras 
Kio gitog. ‘O 68 tiv antasodny Setxvder Swxoccet, 
xai aduBovdoy zosito. Kai os anéoretdey adzdv sig 
Ashqpovs, xondduevoy tq Deg. Helderac Revoir fixes 
maga sv Sedy* muvdavetar odyt et yor amiévas modg 
Kigov, aiP Snag: eg @ xat' Zaxgdrns avsdy jaro 
pév, auveBovdevoe dé eed Peiy. Kei Og ponent raga 
Kivoy, vei cod Weoktvov pilog od Ftrov vi avy. Ta 
pv ody Ghia td xara viv dvafeow yevonera xai civ 
xePodov ixavig avros juiv denyetsac. 

6. “By3otig dé dtéxerto neds Mévwva 2dx Dagod— 
Asov seol tov xodvoy tig GvaBaoews, tov Eevaydy* Ste 
xai Aowopdy abtéy prnow adtod pelloat xexeijodat mal 
Sexois. Ali wat Arvoldconién cu eee teronodas 
scare. = 

7. Meta dé civ te dvefaoww xai tds & ty Névey 
aovugoods zai ta¢ ngnareoven die tas SevFov, tov tay 
‘Odevowv. Backing, Hey sig “Aoiay meds -Aynoilaoy, 
sov Aaxedatoviaw Baotléc, piood tods Kigov ore 
tistag abe maguozur’ _gihos ts hy sic drspfodyy. 
Hage Oy’ xatody eri Aaxondud gvyiy tn® 2439nvaluy 
xareyvicdn. Tevéuevos & év Eqéop , mare xovaloy Fycv, 
tO péy Turov Meyafulp didwoe, tp tig Aeréerdos teat, 
guharceiy, Ewg Ey snavél In ai dé Hf, Gyalue motnod— 
Hexoy avadsivar ty Dep ov ds juiosog Ensuwev sic 
Aaigas dvediucra. Evasd Sev HAPEy pete Aynorléov 
sis viv ‘Edicéa, xexhnpévov ig tO¥ meds Onfaievg m6- 
lepov’ xai air@ rcgokeriew Bocay of AERO OE 

8. "EvredSev edocs cov Ayijothaov “hixev sig. Sxed- 
Aoivee ; -qugtor tis "Alaeleg , ddlyor tii mokews anézor: 
Einevo 32 witg xei “ydvavoy » Ovoua Dednoia, xadd 
gnoe Aniipigvos 6: Méyyns, xat dvo viis gf evhdoc xee 
Avéserpos; ie dg gnoe Melvagyos By 29 90g Fevoparse 
Grsoowaalov ; “oF: vod Sidcxoveoe: erexaloivso. Apexopé- 


@ 


vu VITA XENOPHONTIS 


you .08 tov Meycfilov xara'ngopacty tio naynytgews, 
XOLOEUEVOS TA YonUgta yugioy énpiata, xai xaPtéguoe 
sf tag, Ov od motauds Whee Selevoic, duwrvpos tH 
dy “Egécy. Todvtsipey dtevéher xvynyerdy, xai tov 
giloug éatidy, xai tag lacogias ouryedpoar. Ons 8 6 
Asivagzos; Ore xat obxiery xed dyedv atte édocay a- 
xedaspoviat. 2AAAG xi Qudoniday toy Snagudtny pa- 
giv abt® méipyae adscde Sugedy évdgdnoda aizuclura 
é& Aagdavov, xai toy deaticdar aura, wg éfouvdezo, 
"Hislovg te otpatsvagpévovg ag téy Sxtddoveta xai 
Beadvvarty daxedatpoviwy etedgiy td yugior’ 

9. “Qce xai tovg vikag avrod sig Aéngeor vmekel— 
‘Deivy par dlywy oixnetwy, xai adroy Revaparra eig ty 
"Hii mpdzegoy, sig xe sig Aéngsov medg s0vg Taldas, 
xdxsidev ody adtois sis Koguvdov eae » ab av~ 
voor waroranony. 

10. "Ey soosy dé prpecapevay 4 Syvatiy BondDsiy 
Aaxedatpoviotg, tneuye tovg maidag sig tag Adjvag 
Oreatsvoopévoyg vmég suv Aaxedaiporviwx. Kat yag 
snxenaideuveo pits, év t7 Snagty, xata pyce Atoxhig 
dy soig Blows sey gilocsgwr. ‘O wey ovy Asddugos, 
oudey ércupayeg Teasers » éx tig payns dvacwletac’ xa 
avrg vidg duwyupac yivetae Tadedpe. “O dé Ievadog, 
sttaypévog xata tous ienéas’ yy Pe 7) woxn wegi Maysi— 
veray: iayvedig dywrodyerog ecelevtnoer, Wg pnacy "Ego- 
Qo¢ éy t Méunty xat eixoorjz, Knpicadweov Key i 
zovvtog, Hynailew dé OtgATHyQvYtOS. "Ey TaUTy tH waxy 
xai Exapivuvdag Sesae. Trrixaisa 0) xali séy evo- 
‘Quvee pac, Siew soreupévoy’ enayysddévcog BO avta 
tai Savatpu anovregarvdoagIac* Enea patevra, bre 

yevxalus, aed &eitéctay xdy acéparay. "Eno dé 
oddé daxpigg: gaow gdsdy' 24110 780, sivesiv, jdsty 
Suqeey ysyevmncs. Dyoi de Agsosorédnc, S40 dyxclure 
xai srirapioy Tavadov mrgioe doo ouxéygcwar, 3 yé- 


._& DIOGENE -LAERTIO | - IX 


gos xab sq mare. yaotlouevor, AAG xai “Equinmos. éy 
TQ met Osopegatav xai Tooxggeny pyoi Fevddové éyxw— 
ploy rereagiras Tivwv 8 enioxwates: aitoy ey tot~ 
tots” = : 
WoSerxt ; ze pte bade # 7 Tetcg, 7 et négov, 
Olos Eewvopéuy,. i ial oux erronerinig 
Toeewat. re 

11. Kai 6 per Bios avsp rovdede “Henate dé xatc 
tO Set0grer Eros tS terderng xab dvvevqxootiis Ohvp- 
mtad0S, moe eiaBeByxe ovy Kugy Ene Hoxortos Fevat— 
vévov, evi ‘Eeoteey eqee TiS Sxgrovs, televsiig. Kasé- 
orenpe dé ,. ag G7 Fryswdsiong 6 Q Adnyaing éy th 
Tuy apxoveyy. 3 xad “Odaprstovixciy avayoRpy » &ee newt 
tis méuarns ‘xai Exatogrije ‘Odyunvados, ani &gxortog 
KoldySnpidav, 2g? ov xab Dihinnog G Auvytov Maxe- 
ddvuy nese. Tédyxe dé by Kogirdy ais pnt Anur- 
spvog 6 Mayvng, H8n Syhadi. ynoatds txavis” 

- 12, Avia TQ 8. Ghd yeyouuis dyatog » xai On) xa 
gilunnos, HCL. grhovionyos > XQL TAXTLXOS, dg &x Tey 
ouyyenpperay dqdoy’  gdoeBng te xai pidodicnc, xat 
" beget: deayvdivar ixavds, xab- “Fexgery Enluioas dxpeBeig, 

13. Suréypawe dé PrPAig mods. ra rertagdxovta, 
alAwy G@hdweg Srergovyrwy* yy se dre Baoty » Bo xara 
BrBliov wey arroinas mIgOOL LOY Gang 0&8 ov° xal Kugov 
madelav, xai ‘EdAnvixe , xe Greomvnuovedorra: ovuno— 
LOY TB, xai Oixovoutxdy, xal magi innexns, xai xvvn— 
YETLXOY, Xai imnapyixdy, aodoyiay te Swxgatove, xab 
megi nogwy, xai ‘légeve 7 rugernixoy, -Aynoidacy te, 
xc ASnvaiwy xai Aaxedaiportoy Moluteiay, TY Enowy 
ovx sivat Eevopmvtog 6 Madyyng Anuritotos. -déyetee 
O Ste xai ta Govxvdidov BiBdtc Lavtaévorta, vpshéodar 
duvdpsvog, aires sic Gbay 7 nyayey. 

14. °Exaleizo dé xai Artix) povoa vate. Fis 
éguypelag’ SSev xat modg addndovg Cydorinwe elxoy 


x VITA XENOPHONTIS E BIOGENE LAERTIO 
aixée te xoi Widcov, og bv ia msot Wiarovog Aéto- 
per. "Eoce dé xai eig sovtor ty Surecunese covtoY 
Exovra tov todmoy’ 
Ov povov &g Iégoas avéBn Hevopay dua Kigor,. 
"ALR avodov Cyvtiy & tg Atdc fees &voe. 
Havweing 7a eis ‘Ekinvexe Teedypdve GeléEas,: 
‘2g xahoy q aopin peynoato paneer: 
Adio, WE arelevca’ 


_ Et wai 8, Eevogisy, Keavaod Kéngonés TE. roles 

— Mevyey xoréyyuy, tov gidov xeocy Kigov: 

Adda KégivSog %exto PAdEevos, 7 nH Od pinday 
Ovrws dogoxn, xetde xai wévecy Eyres. ” 

15. Eigov 08 Gdlaysdt, dxudoor aizdy mepi civ 

évvatny xai dySonxooryy *Odvpniddc Ovy toig addoig 
Swxpatixoig’ xat “Torgos gnoiy avtoy guysiy xara yr 
pipe EvBoviov, xai xareddeiy eae yiproue TOU 
avrod, 
"46, Teydvaor 8&8 Zevopeivres inerd mipaitog avtoc 
ovtog: dedtegos AInvaiog, aded—ds TlvSoorgerov, ToD 
iy Ononida msnoinxotos, yeyopopws Ella se xai Bloy . 
"Encapiveivdov xai Mekonidov’ Foltog iatgog Kgoge vé- 
TaETOS totogiay AtBainiy yeyouges méurctos pv Fudn 
Tegarelar rereoaynarerévog? Fxrog HMagtos, dyaduo- 
FOTOLOG’ EBdomos oo dexalag reounens: 


roe yg 


| er he ive ae : = 
‘COMMENTARDS XENOPHONTEIS" 
BREVIS DISPUPATIO. ; aa 


pes gee Tage 





De titulo ambigitur. nouynpoveruc. quam sit narratie:re- 
rum memorabilium ex memoria facta, :sunt qui :wrouryquata 
hos libros dictos malint, quo nomine simul significetur ratio; 
qua conscripti esse videantur... Atque eo nomine usus est 
Moeris Atticista s. v. énitydefovg, et qui codieem Parisinum 
F scripsit. V. Gail, Oeuvres complétes deiXénophon T: VI: 
p- 504. Auctar. Xenoph. p. 402.. Verum qui hoc nomen in 
usitatioris illus locum succedere voluerunt, non magno cum 
discrimine utrumque vocabulum iam. antiquitus dici coeptum 
esse obliti sunt. Commentarios Iulianos Strabo IV, p. 177 
vxouynuata, qui eos libros in graecum sermonem convertit, . 
Maximus ;. at videtur, Planudes, daopynpovedpata dicit. 
Sed hos commentarios dictorum atque factorum Socratis, quos 
interpretatur A. Gellius N. A. XIV, 3, qui primus dint Me- 
morabilia, parum apte dixit. Quare commodiore Commenta- 
riorum nomine uti coeperunt. | 


Cohaeret autem haec disputationis pars cum ea, quae de 
caussa et ratione' agit, gua Commentarios conscriptos esse 
probabile sit. Socrates quam post mortem potissimum nobi- 


* 


xm § DE COMMENTARIIS XENOPHONTEIS 


litari coepisset, Xenophon tam varia ac diversa de magistro 
dilectissimo in vulgus emanare vidit iudicia tamque discre- 
pantes a vero de illius sermonibus dictisque ferri narratio- 
nes, ut ipse sibi pro viribus ad laudationem viri honestissimi 
conferre aliquid debere videretur. Qua in re errare viden- 
tur si qui putant Xenophontem; quotiescunque Socrates ha- 
buisset colloquia, omnia fideli calamo consignavisse, ubi plus 
otii contigisset Musisve placuisset, dispersa in unum redactu- 
rum, ft amply yfleberatorum. Quamquapytitad qnidem con- 
cedi facile potest, Xenophontem scidas quasdam habuisse, 
quibus primas rei: tractangas jineas .consignaret et quibus in 
conscribendo libro suo uteretur, ut fere eadem ratione in ea 
re versatus sit atque ‘de se narrat Euclides apud Platonem 
Theaet. 142 e. "Eyoawauny — br ddv¢ olkad Udy én0- 
prnpata, votepov dé xare oyodiy dvapipynoxduevos typagoy. 
Quae si.recte reputaveris, de indole et ingenfo Commenta- 
riorum non amplins haesitabis. Ex hae quidem ratione 
facillime: explicari posse videtur indoles libri, qui neque 
justum habet orationis et singularum disputationum decursum, 
et cuius partes ‘singulae tam diversa ratione sunt compositae, 
ut altera alteram longe superare, illa bene, emendate, ele- 
ganter perpolita;, haee manca et hiulca oratione conscripta 
esse, scriptor crimine negligentiae vix posse absolvi videatur. 
Quapropter facile eo deducare, ut in nononullis capitibus, 
quarti potissimum libri, etusmodi tou»jyare habere tibi vi- _ 
deare, qualia historicum contexere iubet Lucianus in libello, 
Quomodo historiam censcribi oporteat, c. 48., primum dico 
commentarium: et corpus decore ef membrorum distinctione 
destitutum. Vid. C. Fr. Hermann. p. 286. Verum in omni 
ea re dijudicanda meminisse attinet, Xenophontem, quae eius 
esset religio, ita sibi satisfecisse, si quo modo habita a So- 
crate colloquia recordaretur, eum in conscribendo libro reti- 
neret, ita quidem fidelissimam magistri imaginem a se de- 
pingi ratum. Ac solet ea narrare, quae ipse audivit. Vid. I, 


" BREVIS DISPUTATIO 8 8=—s rs: xu 


2, 53. 3, 4 sotto dy yedtbeo Sndca dy dirprnuovetow: 
4,2. Il, 4, 1. 5; 1. IV, 3, 2 -daroe tidy ob adr nods 
HAloug obtwe Gpiotere nagdyerdpever dinyotrro” dys dé, 
Ste nods Exovdnuov rode dieltyero, nageyevounv. Ad haec 
usus est aliis testium oculatorum corandemque certorum homi- 
num narrationibus. Quae quum ita sint, de consilie, quo con- 
scripti videantur Cohimentarii esse, dubitatio esse nequit. Vers 
santur enim otnnes iti defendendd Socrate, ita qtidem ut ipsaé 
accusatoriim criminationes primis duobus capitibus redarguan- 
tor, reliquis. omnibus Socratem amicis stiis et exemplo vitae 
honestae et disciplina oris plurintm profuisse (I, 3, 1), 
ipsumqte optimum felicissmnumque viruni faisse (IV, 8, 11) 
demonstretur. 

De tempore, qac Xenophon omaientartag ia conscri- 
psisse putandus sit, difficilior iudicatio est. Esse autenr non - 
solum Commentarios, sed illés etiant libros, qui eundém ‘finem 
apologeticum persequantur, Oeconomicum et Conyivium, eo 
tempore conseriptos a Xenophonté, quo Socrates iam esset 
supplicio affectus , ipsorum libroruni ratio et indoles satis In- 
culente ostendit.. lam vero quam qub tenipore Xenophon 
Cyri castra sequutus in Asia abesset, Socratés interfectus 
sit, Commentarios certe post annum Ql. 95, 1. a. Chr. 399, 
quo Socrates mortuus est quoque Xenophon in Mysiami rever- 
tit, compositos esse apparet. lod vero ambignum est utram 
Xenophon eo8 tribus illis annis, qui a-Socratis inde morte 
tusque ad Agesilai adventum in Asia praeterierunt, quae sen- 
tentia est Delbriickii (Vindic. Xenoph. p. 59), an postquam 
cum Agesilao Ol. 96, 2. a. Chr. 394. rediit, et Scillunte 
quidem, quo non multo post pugnam ad Coroream commis- 
sam se contulisse videtur, conscripserit. Saltem accuratior 
temporis , quo Commentarios conscriptds esse probabile sit, 
Significatio ex ipso libro praeteritorum tantum temporum me> — 
moriam recolente non videtur extricari posse. 

Restat, ut de philosophia Socratica in his Commentariis 


xv == «DE COMMENTARIIS XENOPHONTEIS 


tradita:. paucis exponam. © Philosophi, qui ante Socratis tem- 
pora atque ipsius Socratis aetate exstiterunt, quum inanibus 
- quibusdam inutilibusque quaestionibus implicarentar atque in 
iis mirifice sibi placerent, Socrates, ingruente in dies morum 
pravitate, quae tantum aberat ut illorum hominum disciplinis 
exagitaretur et corrigeretur, ut mirum in modum adiuvaretur, 
de civibus suis philosophia de coelo vocata traditaque doctrina 
ad vitae usus et rationes accommodatiore optime mereri stu- 
duit. Cwus quidem viri doctrinam moralem, quae in his 
Commentariis enarratur, ducem maxime sequutus Dissenium 
(De philosophia morali in Xenophontis de Socrate commen- 
tariis tradita) » servatis ipsis huius viri verbis, non neglectis 
tamen reliquorum eius rei arbitrorum sententiis, etiam re- 
centiorum, ut Brandisii, H: Ritteri, C. Fr. Hermanni, hic 
brevi notatione concinnare conatus sum. 

- ‘Triplex est quaestio philosophiae moralis, de summo 
bono, de virtute, de officiis. Missis autem ceterorum philo- 
-sophorum disputationibus commentitiis Socrates bene vivendi 
rationem exploraturus hoc potissimum agit, ut quid utile sit, 
quaerat et demonstret. Ultile illud esse dicit, quod ad vitam 
domesticam et civilem feliciter degendam pertineat.  Illud 
(wpdiiuoy, xonomov, Avortedés) verum bonum esse; utile 
autem per se nihil esse, sed adesse debere, quo referatur, — 
eui sit utile. Ill, 8, 3. IV, 6, 8. Quam quidem utilitatem 
‘ut Danviscare, agendo opus est, I, 2, 57. Ill, 9, 14: di- 
slinguuntor tvy7 et mpakis, edtuyla et edrgatia, bona for- 
tuito accepta et virtute parta. Inde efficitur summum bo- 
wum, quod nihil aliud est quam felicitas opera et labore 
parla, omnibus utilitatibus ad vitam bene beateque agendam 
conspirantibus. IV, 2, 34. Ut bonum, ita etiam pulchrum 
non differt ab utili; pulchrumque est aliquid: ratione eius, ad 
quod utile est. Ill, 8, 7. IV, 6, 9., Constat autem illa fe- 
licitas singulis bonis, virtute vel singulis virtutibus, officio- 
rum observatione. 


. BREVIS DISPUTATIO xv 


1. Singula bona sunt a) valetudo et robur corporis. 
Faciunt enim ad summum bonum, vitae felicitatem. IIl, 
12, 4. Accedit -corporis palchritudo. b) Mentis vigor facul- 
tatumque omnium sanitas. Il, 12, 6. c) Disciplinae studiis 
hominum inventae et excultae variosque usus habentes, si 
vitae quotidianae inserviunt. Laudatyr omne studium, quod 
ponitur in rebus necessariis et facilibus; vituperatur, quod 
in obscuris et dificilibus.versatur. Quae remotiora sunt ab 
hominum oculis, ommino nom. sunt investiganda. Primaria 
disciplina est philosophia sive ars apte commodeque disserendj 
de bano, utili, pulchro ceterisque rebus ad vitam recte in- 
stituendam necessariis. IV, 5, 12. Accedunt arithmetica, 
geometria, astronomia, aliae. IV,.7, 2. 4. 8. d) Artes ele- 
gantiores, ut pictura et statuaria, quae et ipsae ad utilitatis 
rationes revocandae sunt. III, 10. e) Amicitia. II; 4,5, sqq. 
cuius laus omnis €0, redit, quod amicorum ope et consilio 
sublevemur, pericula: et damna propulsemus ,_utilitates adipi- 
scamur. Docetur, quales amici esse debeant, et quomodo sint 
conciliandi, I], 6. 10. qui homines ad amicitiam inutiles sint, 
ll, 6, 1—4. 19. Ilf, 9, 8. f) Prosper rei familiaris status 
et propinqui bene convenientes. Qecon. II, 9 de divitiis ho- 
neste parandis et augendis agitur. Nec talia improbanda, si 
recte quaeras et utaris. De amore, qui debet esse inter con- 
sanguineos, v. Comment. II, 3, 19. IV, 4, 4. Quae quum 
propter utilitatem laudentur, non fit idem loco praeclaro, qui 
de matris amore agit, Il, 2. g) Societas civilis, sine qua 
nulla est utilitatis perceptio neque magna felicitag. Unde vi- 
dendum est, ut quantum sit in nobis, rempublicam augeamus. 
atque -ita. cum felicitate communi nostrae ipsorum felicitati, 
prospiciamus. Il], 7, 9. Huc pertinet etiam shea civium de 
nobis exisimatio. II, 4, 19. | 

2. Ut vero illam tibi compares felicitatem, opus est vir~ 
tufe, -quae, est scientia quaedam docerique. propterea potest.. 
Cgius.,ut accuxatiorem.ipaginem cxbiberent, plures eius par-, ‘ . 


Pd 


xvi * DE COMMENTARIIS XENOPHONTEIS 


tes fecerunt philosophi primarias.. a) Temperantiam Socrates 
dicit fundamentum viftatis esse. I; 5, 4. Haec est enim 
quae cupiditates maxime cibi, potus, veneris, somni pravas 
cohibet. Quae mala ex imtemperantia nascantar, v..1, 5. 
IV, 5. quae bona et gaudia ex ‘temperantia, I, 5. IV, 6, 9. 
b) Fortitudo. Quis non sit fortis, quis sit fortis, -v. 1V, 6, 
10. 14. ) lustitia, quae in servandis legibus cernitar-quae- 
que et ipsa ad uatilitatis rationes exigitar. IV, 4, 12.° Unde 
vopupov et Sheucy idem. Dapléx lepuitt genus, £8. 19. 
Poenne propositae certissimac, IV, 4, 21 sqq. Ex legunt ob- 
servatione nascitur etiam concordia: IV; 4; 16. 4) Sapientia: 
Sapiens is est, qui accurate novit, quid utile sit, qaid: tion, 
et illud in omnibus sequitur, hoe autem fugit. I, 1; 16. 
Non potest igitur sapiens facere, quod scieitiae suac tontra- 
rium sit. I, 2, 19. Ill, 9, 4. IV, 6, 6. 11. Vera scientia 
a falsa discernitir IV, 2, 33, illa in cognitidtie swi posita 
esse dicitar IV, 2, 26, pértinere ad id, quod bonum est, 
22. 31 sqq. IV, 5; 2 sqq: 11: Unde séptentin est i. -q: 
cwppoctry, quae fere est universa vitlus, Ill, 9, 4. 5. 
complectiturque reliquas virtutes, illas-tres, quae sunt no~ 
minatee. « 

2. Officiorum suprema lex haeo est, ut semper séqitaris 
id, quod maxime utile esse videatur. Hine non faciés fur- 
tum, net lites et iurgia quaeres. Hine te fortiter oppones 
hostibus et inimicis. Il, 4, 11. Hine hostes vincendi, Hl, 
2, 1. adeoque mendaciis: fallendi, I], 4, 36. IV, 2, 14. 
Hinc quam paucissima expetenda sunt, quin quo plura de- 
sideramus vitae subsidia, eo maior est ttumerus eorum, quae 
nocere possunt. 1, 6,10. Omnium autem officlorum rationes 
quum ex variis vitae casibus atque ex utilis et periculosi dis- 
crimine pendeant, divino auxilio opns ést: Non sant ‘quidem 
res divinae cogiiesbendae, quod ¢a ¢ognitio facaltatem huma- 
nam longe superat. Esse autem deam mundi créatorem : 
rectorem, ipsius mundi contemplatio‘laclente docet. -'"Ext is' 


' BREVIS: DISPUTATIO a xvi 


dens unus ac solus, |, 4, 17. IV, 3, 2.13. Atque qui deus 
vires nobis dedit ad bene beatetme vivendum, idem curat et 
providet, ut euni finem attingamus. I, 4. IV, 3. - Dedit illé 
animam, I, 4, 13. rationem tribuens docuit, quid utile sit; 
quid non, IV, 3, 11, et adhuc docet siguis et portentis, IV, 
3, 12. 7,10. Quaré pietatis, qua deus colatur, primaria 
lex est, quamquam ne illa quidem ab omni utilitatis ratione 
libera. II, t, 28. 4, 6. 10. IV, 3, 14. 17. 4, 19. Deni- 
que in loco, qui est II, 1, 28, quasi summam doctrinac 
Socraticae moralis habes. 

Fait haec, quam descripsimus, philosophia Socratis mo- 
ralis utilitatis rationibus nimis coarctata. Bonum quidem 
nonnunguam finis agendi est. I, 6, 10. sed ad id, quod utile 
est, tanquam stimmum finem, usque recurritar, Ill, 8, 5 sqq. 
IV, 4, 20 sqq. 24. IV, 5, 9. 6, 8. 9. Ad illas autem uti 
litatis rationes quum omnia revocentur, summarum artium 
optimaramgue rerum vis et dignitas mirifice spernitur et ab- 
iicitur. Artium elegantiorum opera domos ornare negantur, 
ff, 8, 10. Amicitiae summa virtus in utilitate ponitur, II, 
4,5 sqq. Meliora subinde effulgent, at quac ff, 2 de amore 
matris leguntur. — De virtutibus pene-idem iudicandum est. 
Commune est et ad omnes homines pertinens studium felici- 
tatis, ad quam quod sola ducat scientia, inscitiam non minus 
extra voluntatem hominis positam esse Socrates dicit quam 
iniuriam. Errorem autem omnem et Sscientiae simulationem 
tollendi studiam tanquam priticipium pbilosophiae ponit. Quod- 
si miram videtur, virtutes ex fonte scientiae repeti, rton esse 
ex Socratis sententia veram scientiam meminerimus, nisi 
quae re vera se exhibeat et comprobet. Quare sapicntiam 
vel scientiam quandam ethicam vitae moralis fundamcentum 
ponit, virtates scientiac partes dicens, unde virtutem cogno- 
visse et exercere idem esse, neque eam-exercere vidcri de- 
bere nisi qui'récte eam perspexerit. Bonum quemque esse, 


qtatents sapiat; matuin,.quatenus ignoret; bonum solum fe- - 


-xvm =. DE COMMENTARIIS- XENOPHONTEIS 


licem esse;, adeo neminem srientem deteriora sequi,. et qui 
sit malus, invitum esse malum, ‘Qnamquam: quum Socrates 
edsuzlay et evxgatiay tam diligenter discernat, eundem vix 
crediderjs hopum et pulchrum ad utile vel commodum revo- 
care et virtutem in facultate utilia comparandi vel commoda 
assequendi ponere ; et si propterea subtiliorihus de. rerum 
natura quaestionibus vult' abstineri, quod piaculum sit quae 
dii celaverint, aperirj (I,/1, 11. 43, 14, IV, 7, 6), scien- 
tiaeque omnis pretium jn utilitate ponit: aut parum apte de 
ea re iudicavisse Socrates aut non satis intellexisse Xenophon 
videri potest magistrum potius ethicas quaestiones physicis 
praestare jisque antecedere dehere docentem. © Denique:ad 
bona summa comparanda sapientiam vel triplicem illam vir- 
tutem si vix sufficere intellexeris, eam doctrinam popularibus 
sermonibus traditam esse recordator. --~ Postremo officioram ° 
omnium tam fuit ex doctrina Socratica incerta ratio, ut quid 
faciendum esset, quid fugiendym, ex utilis ac periculos) 
cognitione, non minus fere illa dubia et incerta, penderet, 
Neque multum admodum ad eam duhitationem diluendam ad- 
iuvit divinatio, Quid quod ne a. divinae quidem providentiae 
 cultu utilitatis rationes alienae esse .perhibentar, 

Quae omnia si recte iudicare volumus, duo sunt, quae 
Non possunt sine magno erroris periculo negligi: rationem 
dico, qua doctrina est exposita a Socrate, et scriptoris, a 
quo conservatam eam videmus, ingenium.. Fwuit Socrates 
vir admodum ieiunus, qui a philosophorum, qui illa actate vi- 
vebant, quaestianibus iputilibus longe alienus quae ad vitam 
bene feliciterque agendam convenirent, satis habuit conside- 
rare et docere. Docuit vero sermonibus popularibus: quum-~- 
"que intima philosophiae sacraria sive non intraverit sive no- 
Juerit intrare, nihil aliud animum induxit quam discipulis ct 
civibus suis, quorum mores pessime ruere videret, eam salutem 
impertire, quae cum rationis et pietatis diis debitae legibus 
congrucret ot ad vitam feliciter, agendam. adiuvaret.;,..wgue 


BREVIS -DISPUTATIQ 3:5 is. . cis0 ae 
quam non videretur sibi meling of certius efficero poser. quam 
emolumentis, quac.ex. virtutibus redandarent,- proponendis: 
facere non potuit, ut non ompem suam docirinam ad utilitar 
tis rationes revocaret. Denique quum attica illius : temporis 
natio subtilitatem disquisitionum sperneret, Soerates, ionicae 
physiologiae disceptationibus, quas bene. cognitas. habebat (I, 
6, 14, IV, 2, 8 7, 3. 5), parum contentus illius indolem 
philosophiae sermonibus expressit, ethicae quidem et teleolo- 
gicae, physicas rationes aspernantis; atque quum non qui- 
dem: legislator et novae reipublicae conditor, sed novae tamen 
actatis quasi auctor et princeps exstiterit, initium recentioris 
dectrinae fecisse et scientiam certioribus formis expressisse 
patandus est. Xenophon autem, non natus ille quidem ad 
perscrutanda philosophiae penetralia, sed factas ad rectam 
vitae institutionew, suaeque ipsius vitae factis eb memoria 
satis occupatus,, quos sermones Socratis vel ipse audivisset ~ 
vel a certis hominibus accepisset, religiose descripsit, ita opti- 
mam a se Socratis Socraticaeque disciplinae defensionem et 
descriptionem exhiberi ratus. Quod ut efficeret, satis habuit, 
quae in memoria recondita essent magistyi de gravissimis 
disciplmae moralis partibus colloquia, fideliter enarrare atque 
ita demonstrare,  pielatem erga dees illum nunquam violasse, 
iuventutem nunquam corrupisse. Dubitaveris quidem, quem 
Xenophon deseribit, num is verus sit habendus Socrates. 
Mirum est enim ex Xenophontis descriptione Socratem optima 
quidem quaeque, quibus virtutem adiuvaret, decuisse, verum 
etiam virtutis pretium in utilitate posuisse et miris quibusdam 
controversiis ita se implicuisse in. doctrina sua, ut id vix 
digaum videretur viro eo, qui tanquam exemplar imitatione 
dignissimum propositus esset Platoni, Euclidi, ‘Antistheni, 
quique per omnem antiquitatem summis laudibus efferretur. 
Ad ea hoc unum respondeo, errare eos, qui Socratem aut 
philosophum summum, disciplinae perfectae omnibusque nu- 
weris absolutae eonditorem, aut mirificum quendam praesti- 


/ 


uf DE COMMENT XENOPH. BREVIS DISPUTATIO 


gistera Mpbondess vase dam. Newtrus verum aut ereii- 
biles ‘allpqain onish- aut discipulerumh , niatime Xendphontis 
* Giles valde immiiveitur etque de céram virtute et gloria de- 
trahitur: aut inexplicabiis est vis fascinationis, qua preestan~ _ 
tissima abtiquitatis ingenin irretiviese illum dicas. Verius 
iidicaverant Herteras, i coceeres Wiggerstas, Schleier- 


A. 
- GAPUT I. 


TTorrdaxts 2Favpaoa, tloe note Aoyors “AFnvaiove txeoay of 1 
yoawupevos Swxparyv, &¢ aseog sin Iavatov tH node. 7 
piv yeo yougy xut adted rode tig 7v° “Adixet Swxpatne 
ots pev 4 nohig voulles Seovg od vouilwr, Frepa de xawva 
Daidone eiopigwy’ adixet dé xal tors véovg diapelowy. 
TIgdtov ev oty we ovx evdpulev ots 4 nddeg voultad 
Seovg, nolw not eyeyjoarto texungin; Fvwy te yae ga- 


CAP. J. Soeratem neque patriorum deorum contemtorem 
heque novorum auctorem fuisse docetur. 


1. of yonpapevor Swxoatny, qui actionem instituerant, 
Meletus, malus quidam tragoediarum et cantilenarum scriptor, 
Anytus coriarius et Lyco rhetor. Plat. Apol. 23 e. Euthyphr. 2 b. 
— Zwxoatyy. Hunc accusativum, ab Atticistis minus proba- 
tum, Xenophontis, Swxeary Platonis proprium esse volunt. He- 
terocliton est, Buttm. 56 n. 4. Matth. gr. mai. I. p. 195. Quam- 
uam libri parum sibi constant. WVulgo edebatur Swxgarn Hil, 
1. Apol. 20. Dativus est Swxpcrer, libris hic illic Swxgary 
exhibentibus. — a¢ afsoc + woder, merere eum mortem de 
republica; dignum esse, qui a republica capitis condeninaretur. 

Relationem ad personam, cui aliquid convenit et pretium aliquod 
habet, idem dativus indicat 3, 3. H, 1, 34. 3, 6. agsor gory enor 

siy adtom 5, 1. éferatery éxvtoy, omdaou roig glhois akeos ety. 
4. Matth. 387. Rost. p. 508. Similiora habes I, 2, 62. 64. Porson. 
Earip. Hec. 309: guivy S "Aydisics abios tyujs. Sublata est rela- 
tio, quamvis eadem significatione tustum est retenta, Cyrop. VII, 

5, 56: 7dn xad olxlas of tuyéiy &étoy. Transitus est ab altero casu 
ad alterum Lys. Epitaph. in. &o0x yao m@ow avdgdmors xcxelvo 
Heuvnodae, vuvourtas uly tv tais gdais etc. — roltkde tic, 
talks quaedam, fere huiusmod. Ita tis pronomen cum modestia 
quadam appropinquationem ad alicuius rei similitudinem indicat. 
Il, 5, 3. cov uty tive, alium quidem nescio quem. III, 6, 5. zoaae 
tyts slow, quanti forte sint (reditus). 7, 1. zoidy tive, qualem 
fere. 1V, 5, 5. nolous dé tives deanbtas Hy] Tos TH AQIOTa xwhi— 
ovras. Anab. IV, 3, 33. of wey tves —~— of dé nodlol, et sexcen- 
ties. KMriiger. Anab. 1, 3, 15. Aristoph. Plut. 164. 6 dé xvaqeves 
tes, fullo quidam est, Matth. 487. 4. 

" 2. Headror usv. Ubinam d¢ respondens est? Alterum 
crimen c. 2. redarguitar. — dScereSouinro, vulgo dretedous— 
d4nro. Eustath. Il, XXIM, 396. 9 alelww yojas do bvis A olde 

XENOPH, MEMOR. | 


» 


9 | LIB. I. CAP. I. 


vt00¢ Hv mohdaxic pev otxot, modddxig dé én tiv xovur 
tig nélews Pupiv, xual puvtixy xowpevos odx dparns 4¥° 
dereFQvinto. yég, we galy Swxoudryc, td Jacuonov eavt@ . 
onualvev’ Oey dn xal udhiota poe Joxvtow adtoy altid— 
soucIa xave damon elgpéoey. 6 dé ovdev xurvotegor eic— 
pepe tay cGhiwy, Soot pavtexyy voullovtes olwroig te yowr— 
ta xal pnuos xud avpBdros xul Fvaias. ovtel te yag 
wnohapfuvovory, ov tovg toendag ovde tovg dnavtmrtac 
elSdvus t& ovppegovtu toig puvtevouvors, GAAQ tog Feode, . 
dic, tovrwy atte onpalvev, xdxsivog dé ovrws éevduter. 
aGAr of pey nisiotor quoly tnd ga. tév bovltuwv xal twy 
dnavidytwy dnoteinecGul ve xal nootoéntoSac’ Swxeatne 
d2 weneg dylyvwoxev, otws Eheye. 4d Summonoy yao en 
onualvey, xal modloig tdiv Evvdvrwy mponydgeve ta per 
motly, ti, 08 uy mouiv, wo tov daorvloy nooonualvortos. 
xab toig ev nePoplvoig atta avvdpepe, toig dé uy net 
sPouevorg pettuede. xaltoe tle ox dv Sporoynouey, abtdy 
fovrecFoae unt FAldov pnt aGialova gqaulvecdoe toi¢ ovy— 
ovo; edoxe OF dv duporega tadra, ef npouyogevwy we 


agopfoev. Schneider. Plat. Civ. 358 c.— 136 Saruovtoy ade 
fectivum est, vim quanhdam divinam, quae in homine inest, 
significans, fllud divsnum quiddam (Cic. Div. 1, 54.), quo 8o- 
crates Xenophonteus se et impelli et revocari, Platonicus ree 
vocari tantum, ac futura sibi significari aiebat. 

3. odddy xatvdregor. Quum comparationis notio magis 
ad verbum quam ad auiectivum pertineat, videri potest dictum 
esse pro padloy xacvdy. Sed ea est graecae dictionis consue- 
tudo, ut comparativus etiam cum perks elvae ita coniungatur. 
I, 6, 12. ottw piv yao bydlew v by ely xa anelaiva tovg dra 
Spwrnougs ep davtot. De usu vocabulorum xewd¢, xctvoregos, 
yloc, vewteoo¢ absoluto, quem dicunt, ab hoc loco alieno, -v. 
Nitzsch. De Comparativis post Platon. Ion, 56. sq.. Engelhardt. 
Plat. Euthyphr. p. 87. sq. — voullorrac, vy. ad IV, 4, 19. — 
Yijuae, voces humanae, (v. Homer. Odyss. XX, 100. 105 sqq.)5 
ouufodia, quaecunque indicia fortuita, ut occursus (infra of 
anaviavres), ostenta maxime coelestia. — xaxeivoc df Cum 
Barnemanno et L. Dindorflo ex ‘eod, F. d¢ addidi. Eandem 
dignitatem habere videtur Anab. IV, 8, 19. fosgaronadevovt0 by 
Nodhaig xwopoig xed tanindea dd nollie yovoas. Vid. ad §. 15. 

4. 10 daipoveoy yao Ign onuatvery. Schneidero vag 
of py legendum videbatur. Sed quemadmodum deinde legitur 
ag tou damovloy nmooonuatyortos, h. e. Adywy 1d Saipedvoy akon 
palvery (Matth. 568. Rost, 130. n. 8, 131, n. 3.), ita pronominis 
reflexivi, maxime autem {indefiaiti omissio admodum frequens 
est. Al, 2, 6. 6, 32. 7» 12. Hil, 3; 5. 

§. CuPpOteea Tavis, xad nllsiog xed clatwy. Matth. 443. 
Buttm. p. 438. us elyat in his omitti solet. 7, 4. loyugoy wi 


LIB. i. CAP. 1. | 3 


tnd Sov pardueva xara pevdduevos epalveto. IZlov ov» 
Ott ovux av noodleyev, el en enlotevey GlyFetouy, tadtta dé 
tis Gy Ahi motevoney 7 FeV; niotedwv dé Feoig niic ovx 
tivas Seote évozutev;s GAAa peyv enoled xal tude nodc tode 6 
dnesndelovg. tad. mév yao dvayxuiu ovrefovreve xal noattey, 
we erouulev ugar av noayFivat’ nel dé twv adnAwy Enu 
dnofyaorto pavtevoouévous tnenev, t nomtéa’ xal tod¢7 
wéldoveag oixovg te xual modus xadwc olxjouy uavtexis tpn 


ovre doxeiy. Anab. VII, 2, 16. Cyrop. VII, 5, 2. Plat. Euthyphr. 
11d. oy poe doxsis 6 Acldados. — @ddxet — ?gulyero — 
mootleyer — éntorever. Sunt cum conditione enunciata 
atque rem e prae(crito tempore in praesens continuatam indicant. | 
Matth. 508 b. Buttm. 139. 9. Rost. 116. 8 — XT weudo- 
pevos. Quemadmodum efre pro. zed sire post tempus finitum 
saepissime infertur (IV, 5, 3. ad II, 2, 14.), ita, quum solum ¢eire 
post participia subiici soleat, rarius anteponatur, h. 1. zeé negli- 
gentius additum esse videtur. Cyrop. IV, 3, 14. 6 ye suqy made- 
Gia ye ky tig (popndedn, py, et denoee eg’ Ixnov xwduvevey nQ6- 
tgo0y Nuts, Ngly axpiBovy 10 Foyov tovto, xuneTe sente meto) Fue 
ney pante no innetg txevol, &d? ovdé tovTO cunyayoy. Plat. 
Gorg. 457 b. ep di, ofuce, Gntogixos yevousvos tis xGTA TavTN TH 
duvauer xed tH 1ézry wdixy, ov toy didasavra Det puceiy. Phae- 
don. 98 c. Vid. ad H, 2, 14 1V, 5, 3. Nonnullorum codicum 
scriptura xeb ov wevdousvos, quam fuerunt qui xa od}, yevde- 
uevos scriberent, vel g.civoueve (Seidenstiicker. in Giinther. et 
Wachsmuth. Athen. II, 1, 92.) vel zpogeyootvwy (Fitickh. Diar. 
schol. Darmstad. 1829. 108.) intelligentes, neque satis praeca est 
(debebat esse un) et sententia laborat.. Nam neque res futuras, 
tanquam quae sibi divinitus significatae non essent, praedicere 
vel suadere, neque quum talia non suaderet, in mendacii crimen 
cadere potuit. — tauvte, quae cum probabilitate aliqua de tem- 
futuro praedici possunt. — aaw¢ ov, guidni, nonne. 2, 64. 
ttiam sine negatione ws cum indicativo coniungitus. Soph. 
Phil. 250. mis yao xatord by gy eiov ovdenwarote ; 

6. ztade — yao. De arcta, quae inter has voces intercedit, 
ratione exposuit Buttm. p. 432. idem pronomen 2, 35. infiniti- 
vum, 37. substantivum introducit. Cf. 1, 6, 38. ad IVy 2, 4. 4, 
12.— xablapatrecy, h. c. ws évourtery —, obtw xed noarrey. 
Herbst. Cf. ad H, 7, 14.— Omws knoBnoorto, quem eren- 
tum sint aliquando habitura. Rost. 123. 4. Vid. 3, 2. Alii dae 
ty anofnooto, quem eventum possint futuro quodam tempore 
habere. Jd non dicitur sine aliqua dubitationis de eventu signifi- 
catione, cui profecto hic nullus locus est. Particulam tamen 
praetulit etiam Boéckh. In Plat. Min. 62, atque eius aliquam 
explicationem vix.haurias cx iis, quae ad Il, 4, 1. dicta sunt. 
Vid. Hermann. Soph. Ai. 1200. 

7. xarttous uéddovres. Particula ad exemplum rei tracta- 
tae vel in universum indicatae proferendum pergit. Anab. J, 9, 6. 

wodnodtatos yy xel mpds te Inole jevroe gfe doneraror xed 
coztow mote enipepoutyny ovx Ergecey zt. 2. V, 5, 17. Comment. 
IV, 4, 2. Ac il, 1,5. quod pro wszeo codex F. habet xef, for-., 
tasse vera scriptura est, quam illud iuterpretatur. Quarum. par- 


1* 


4 LIB. I. CAP. I. 


t 
moocdsiaSar’ sextovexov pev yao 7 xadxevtixdy 7 yewpoytxoy 
H avFounwv ceymov 7 tv toLodtaw Yoywv eetaotexdy 7 
Aoyrotixoy 7 olxovopexdy 7 oTgatnyiKoy yevioFat, nuvta TH 
tordtta pudnuata xal dvFownrov yrwun aipetéa evopster — 

Selvar’ ta dé ,eLpota tH ev rovtog %pn Tovg FEovs éavtoig 
yataurenecdur, wv ovdey dizhov slvae toig avFownoss. ovre 
yao TH xalwg aypby putevoapnivy dior, Octig xaQNWOETUM, 
ovte TH xuhds olxtav olxodounouutvn SqAov, Ogtt¢ olxnot, 
obte TH oteatnyix@ IjAov, ef ovppéoe otoatnyeiv, ovTE TH 
nohitings Syhov, e ovppioe tHo nddews noootuteiv, ovTe 
tT xolny ynuavte, tv ebpoalyyta, Ijhov, e? dic. tadeny 
d&mdoetar, ovre tH dvvatovc ev tH mde xnVectds Aufdvte 
Q07lov, e dick tovtoveg orEgnostan THG mOAews. Tove Dé ender - 





ticularum. non rarior est confusio quam particularum xel et oc. 
Hermann. Lucian. Conscrib. Hist. p. 319. Jacob. Luc. Alex. p. 24. 
Apte comparaveris latinum atgue, quod sequentia cum adaucta 
comparationis vi adiungit. Bremi Corn. Eum. X, 3. Herzog. 
Caes. B. G.1V, 25. Hand. Tursell. 1, 465. Neque minus eundem 
usum habet et. Liv. IJ, 13. Ita honorata virtute feminae quoque 
ad publica decora excitatae. Et Cloelia virgo — dux agminis 
virginum inter tela hostium Tiberim tranavit. — afloeztéc, alii 
aigera ex coniectura Schneideri; sed xat oppositionem respicit: 
bas artes solo humano consilio, h. e. etiam non adhibitis deorum 
oraculis suscipiendas esse. wadnmwate enim non est pro prae- 
dicato habendum. Thucyd. 1, 121. 60° éxeivos Encornuy ag0vyoudt, 
xadapet for nity fore pedety. . 

8. toy Ey tovtors, eorum, quae in his artibus insunt, 
quae in iis exercendis evenire possunt. Bornem. Non est au- 
tem otiosum, quod dicitur, circumscribendi genus, quamquam 
brevius dici potuit routwry. — ovre SHlOv, EF. Ubi dubi- 
tanter negant Graeci, post verba dubitationis aliquid habentia, 
veluti oxéntouee, ovx olda, rls oldev, adniéy 2o1:, solum ef ine 
ferunt, ubi ex nostra dicendi ratione negatio additur. Sic etiam 
J.atini post dubito, haud scio, alia an usurpant. Kriiger. Anab. 
BIS, 2, 22. Vid. ad 3, 5. — fr edyppatyntar Non dixit 
evpeatvorto. Coniunctivo ubique effectus significatur tanqudém in 
ipsa actione aa atque ex illa ipsa suspensus; optativo vero 
tanquam ex aliqua, quae inest in subijecto, cogitatione pendens; 
unde ille post praesens, hic post praeteritum usum habet fre- 
quentem. Nitzsch, ad Odyss. I. p. 149. Rost. 122. H. no. 4 
Hermann. Vig. 850. sq. Soph. El. 56. — oreoqoerac, futurum 
medii passiva significatione, ut saepe, quamquam nec passiva 
forma spernitur, immerito spreta a Grauertu Aristid. Declam. 
Lept. Hl, 9. Cf. ad 6, 14. Buttmann. 113, 5. 

9. éxb tyy voi»t' Articulus ita dicitur, ut si reiy ad xu- 
feovay appositum esset. Bornem. Antea legebatur én) fevyor. 
Similiter I, 6, 38. est fmimpénev my vavy, se. quam quis habet. 
IL, 9, 11. primum est éy yyi, deinde éy 17 yn. — & tots ar- 
Sowzors — Staxolvercy. Nota attractio. Paulle infra legi- 
tur wadovtas, scilivet quia illic non est dativus drIow-r1ors diserte 


LIB. I. CAP. I. 3 


t@v Towvtwy olouévouvs eivas Suysonov, GAAd navta tig 
avieuntyns yvwping, damovdy %pn° dumoviv dé xual ‘tovg 
feaytevoutvous, & toig dvIowmog Rwxav of Feol padovos 
deaxetvey , oiov ei tig dneqwtin, notepoy emotdmevoy 7r0~- 
zetv ant Cstyog AcBely xpsictov 4 uy entotdéuEvov, 7 710- 
tepov zmortapevoy xvfeovav ent thv vaiv xgeittov AaPeiv 
7] py eémotdurvov, 7 & Kor aoripjoavtus 7 Metojoav— 
tag m otnoartug eidévar’ tOvS Ta TOADTA NUgK TwY FEwY 
avytuvoutvoug adijuota noty nysito. tpn dé deliv a bev 
padorvtag noiv dwxay of Seol, pavPdvay, & de py OTA 
tog avIpunos eotl, nupioFae dea pavtixis napa tw Fewy 
nuvPdveoIar* tog Jeovo yao olg av wow Tew, onunivar 
Adda penv exsivog ye asl dv qv dv tO gaureow@. newt10 
se yao ei todo negindtovg xual ta yruvdota Fe xal nhyFov— 
076 ayoous exei puvegic 27%, xut tO Aomndy ai TIS FuUgous 
q¥, Onov nAslotoig péddor cuvécecdus’ ‘xai Eheye peév WS tO 
modu, soig dé Sovdouévors eéijv axovey. ovdel¢ dé nwaoteti 
Swxputovs otdiv apsfég ovd? avoarov ovte MEdTTOPTOS e£- 
dey oure Atyovtocs jxovgev, ovde yao negl tH¢ THY nOYTwY 


expressus: quamquan hoc etiam addito accusativus participii 
locum habebat. Cf. II, 6, 26. III, 9,9. Cyrop. Il, 1, 15. Fésoze 
S vpiv defovras Orla sig tov adioy quty xlyduvoy tupulvev. 
Accusativo potuit scriptor uti II, 11,1, od yao di axovoaol ye 
16 Aoyou xpsizttOy gore zxeteuadety. Utriusque nostri loci rationem 
explicatam v. apud Buttmann. 144. n. 5. 142. n. 2. Matth. 536. 
Rost. 127. n. 2. .Stallbaum. Plat. Euthyphr. 5a. Crit. 5td. 
Accusativus, qui arcte cum infinitivo cohaeret, in enuntiationibus 
potissimum universe dictis locum habere, vel distinctior in eo 
actionis notid inesse videtur, Hl, 12, 8. tavre dé oux Zour Wey 
duelovyre. Vid. ad 1, 2, 49. IH}, 3, 10. IV, 5, 11. 


10. &%0u — ouvdéorcoar, ubi cum plurimis esset conver- 
saturus. Soph. Trachin. 899. xoviiad’ écviny, Evou pn tg eisldor. 
11, oddels — nxovoerv. Est haec attractio, qua iWeiy, 


sequente nimirum verbo czovery, cum genitivo construitur, prae- 
eunte Hermanno.Soph. Trach. 393. ita fere- solvenda: oddsts da 
NwNOTE Swzociors ovdiy aosBic odds cydorov mperrovtos eidE TOHTO | 
vel Swxoarny tombvroy ww nmodttoyvte. Yucian. Dial. Mort. VI, 2, 
Eugoakauern te wta, we unde axovoaiue abtod Upgratine ixetevor- 
tog, anyndidoy. Matth. 317. Rost. 108 n. 11. — nwe0 TOY cle 
Awy of misiotor. Quia non modo non ut reliqui, sed prorsus 
non de rerum natura disseruisse dicendus fuisset Socrates, vir 
doctus Diar. Hal. 1827. 213. jeo in dcxeq mutari; Finckhius, 
coll. Euseb. Praepar. evang. 1, 8 XV, 62. et A. Gell. N. A. 
XIV, 3, Diar. Darmstad. 1829. 108. legi voluit 4 aso tw clioy 
ov of wisigzor. Sed dicitur Socrates omnino aliter de rerum | 
natura quam reliquorum plerique iudicasse et disseruisse. Nam 
loquutus quidem est de ca (7&0) tay gvoixwy disputavisse ex 


6 LIB. I. CAP. I. 


gigens, Fneg thy Uddwy of nietator, duedtyeto axonir, Snws 
§ xahovpuevos ind thy oogprotiy xdopog ty xual slow dvdy— 
xarc. fxuota yiyvetus tHv ovourlav, Ghd xui TOvS Poor 


wetilovtag td roaita pwoaivortug anedelxvve. xal nowtor 


| 


udy adtay eoxdne, motegd note voplouvtes ixaviig dy 
tavFounwa eidévoe Yoyovtar éni 16 negi tav toodtwy goor- 
gltav, 7 td wey dvPouawa nugiytes, ta dacudvia 02 oxo— 
gnodrtes Hyovvtae Ta ngosyxovta nodttEy. earvpule 0 ef 
Hi} qaveody avtoig easy, ot tavta ov duvatdy gory dv— 


ipso Xenophonte 1, 4. intelligens testatur Diog. Laért. TI, 45.), 
non tamen eam in partem ut (yzev) reliqui, oxondy dams etc. 
Vid. Stallbaum, Plat, Apol. 18b. —~ roug yoovtllorvrac te 
gornuta. doorr(ley rarius cum accusativo adiectivorum et pro- 
nominum construitur, et ibi tantum, ubi meditandi, excogitandi 
potestatem habet; v. II, 1, 34. Sed si, quod solet, simpliciter 
sollicitudinem, qua Ce aflicitur, significat, vel genitivum vel 
sept secum habet. Matth. 348. n. 2. De sententia cf. IV, 7, 6. 
anedelxyue, Codex F. habet dnedslxyv. Vid. ad J, 6, 3. 


12. xa mowtoy uty airay doxdmer. Respondet §. 15, 
ubi quae leguntur éoxone: dé 760). auiwy xa tede, faciunt ad 
genitivum aurdy explicandum, qui ad Tove Poeortflovtas pertinet 
et ex enuntiato sequente pendet, quod pro substantivo habendum 
est. Poterat dici rode avrwy, ut Plat. Theact. 182a. oxomee On 
poe téde ediciv. Similem genitivum habes 6, 1. II, 6, 17. évdusou 
di xab roy eldotwy 6 tt te Aéyouos xed 6 te mortal. 7, 8. Inupage. 
cov, é rovtors pndéve teonoy ole duvnoeadae noosevexTirar. 
Cyrop, I, 6, 44. pase dé pou xd trade. V, 2, 18. évevonoe U2 a- 
awy xar wo innowtmy aAlndous toraita. VIII, 1, 40. Anab. MI, 
1, 19. diatewpevos adtay Sony uty yoouy xed ofay Eyouv. 1V, 6, 
17. 8, 5. wade nowtoy abtwv ives siofy. Hell. il, 3, 53, VIE, 5, 
8. éxava avtoi Or 1rd orgaronedoy —- enxomonro. Engelh. Plat. 
Lach. p. 42 sq. Buttm. 132. n. 7. Matth. 317, — rardeo- 
tive eidévae Licet te avSgwaee infra sequatur, hic tamen 
exhibitam a plerisque libris, in quibus etiam codex F. est, alteram 
formam bis tueri praestat. Horum enim adiectivorum de discri- 
mine quidquid dicant, veluti gydouaeos significare id, quod ad 
hominem pertineat, dv9ewacvoc quod haminis proprium sit: parum 
tamen ipsi Graeci distinxisse videntur. dyvbodmre noaynare 
IV, 1, 2. 2, 27. Plat. Apol. 27h. dvSoanee nocypare 6, 5. Hero- 
dot. 1, 32. dvSewatyn quors Hellen. Vil, 1, 2. Plat. Civ. 452e. 
‘quiownele cpuorg Thuoyd. J, 76. 1, 50. Quare perpetua harum 
vocum in libris permutatio est. Ellendt. Arrian. VII, 20. — 
Ta wiv cvPowniva — te deruoven J& Hac particularum 
jnversione nihil frequentius. v. 2, 24, 42. H, 1, 16. M1, 9, & LV, 2, 
20. 26. 5, 11. Utramque rationem habes 2, 14: ubi vide, quid 
utraque differat. Cf. ad IV, 1, 3. Bornem. Anab. Hl, 2, 7. Sym- 
pos. Il, 2, p, 61. De particula puéy cf. Anab. V, 8, 24. 

13. ef un — @orey. De ef post verba animi affectum signifi- 
cantia illato v. Buttm. p. 427. Rost. 121. n. 5. de indicativo 
forly Matth. 507. 3. — fet —dogacery. Plat. Sympos. 189 c. 
fuot yée doxovoy ayIpwnoe aevtunace rjy tod Epwrog duvapuiy 


LIB. I. CAP. I. “ 


Fownos ewosiv: ened xui todo plyoroy poovotvrag ent 106 
negi tovtwy Atyey ot tuvra dogdlewv aAAyAow, Gla toOIC 
pacvonevors omotwg drexeiodue ngdg dAdjAous. tay te yag 14 
Hasvouévwy tovg pév ovde ta dewa dediévae, Tog dé xal 
ta py pofegd pofcioFa:, xal toig pév ovd ev Byhw Soxeiy 
aloyoov elvar Aéyev 7 nowtiv Ouovy, toig dé odd’ ekirntéoy 
cig dvFownore elvus doxeiv, xui tovg pdv ove iepoy ovte 
Bweoy ods GAdo tw Felwy ovdev tray, TOdS DE xual ALFove 
xui Evda td tuyovty xal Iypia offeoFu* twy te negl tHe 
Tay TdvtwW gioewS mEQYYWYIWY TOIS fey Soxtiv Ev LOVOY 
tO ov éivas, tdig 0 dneugu tO AZIOG, xui Toig per del 
uveiopue nuvta, toig 0 otdévy uy note xiyvnFnvas, xal toig 
pev novta ylyveoFal te xal dndddvoda, toig dé odt ay 
yevéoFar noté ovdéy ovr anolsioIa, goxdne dé negi adtdyis 
-xal tade* dp dcneg of tavIeunua parPdvortes ryotvras 
TUF 8 te ay wdSuqy, éuvrois te xul THY GAdwy Stw ay 
Boulwetas, nomjany, ottw xui of ta Sia Cytodvtes voul— 
Covory, éneday yrwow, uic dvaynous fxaota ylyvetor, non— 
oxy, Otay Bovlwvrus, xal dvéuovg xui Wate xal wous xat 
drov 0° av GAdou déwvtas twv tToOLOvtWY, 7 TOLOUTO fev 


ovx yoonooe:, ened aloScvousvol ye péyor &y avton lene xatTe- 
oxeveoot. ubi v. Stallbaum, Matth, 538. Rost. 121. n. 4. Apud 
Herodvutam nihil fere ea re frequentius. 

14. tay te yeo marvoufywory — THY Te — MEDI UY OY- 
twy. Ubi duo similia componuntur, etiam apud pedestris ora- 
tionis ‘scriptores ita sibj 7¢ — 1é respondent. v. 2, 4. 3,1. II, 1, 9, 
Anab. IV, 8, 13. quadraplex zé est. Matth. 626. — fy udvor 
10 Oy Eiyat, unUM esse OMAia, quae erat sententia Xenophanis. 
— tois frév, repete doxeiy. — roig dé — xevndivar Ma- 
teriae aeternitatem mutatione et motu carentem defendebat Zeno 
KEleates, qui mundi ortum et finem simul negabat. Sehnetd. 


15. xat Stouv d &» Voculam d¢ omisit Schneiderus, scili- 
cet quod propter sequentia xa) — d¢ particalarum significatio . 
supervacanea esse videretur; sed quum za — dé sit atque etiam, 
maxime in novae rei aecessione (il}, 9, 15), tum particulae sin- 
gularis usus et continuationis significatio est in enuntiatis uni- 
versalibus post reldtiva, quem usum quamquam citerioris graeci- 
tatis proprium esse contendunt viri docti, ad ue tamen me- 
lioris notae scriptorum exempla pertinere docet Bernhardy Syn- 
tax. ling. graec. p. 483 sq. Cf. 2, 43. Plat. Sympos. 199b. Bast. 
ep. crit. p. 219. — doxet D adtotg yya@vatmovoy. Docet 
hic locus et qui legitur I, 2, 6. xad obs doxei Ioépar povor, hoc 
vocabulum ovoy cum verbo goxésiy cum aliqua abundantia con- 
iunctum non tam ad hoc verbum quam ad infinitivum pertinere. 
1, 4, 13. Sed v. Hellen. HI, 2, 21. o8 wovoy tavr yozxes. ubi v. 
Schneider. Cyrop. Vill, 8, 16. 17. Wolf. Demosth. Leptin. 497, 


S LIB. I. CAP. IE. 


otdéy ofd” @laiZovaw, dgxet 3 atroi; jxwuar porov, 7 THY 

1roortwr fxacte +i; revae; TEOt dv oY THY TatTa 700}Ma— 
Tevouévoy Torta ever’ atrces dé wept toy arFoumetoy 
Gy de duhévero oxonwy, th etossiés, tl aozzés* ti xaloy, 
vi aiayoor* ti dixatay, te cdixox’ té ompoootyr, ti pavia’ 
si ardosia, ti dsdias ri xoliz. td crokiteeds* ti doyh dy— 
Sowrwy, te coyons dvdourwy’ xai xsgi tov Gide, & 
wots puty addras feeito xalots xdyaders evar, tate 0 
usvoorrras drdgarodw@deas ur dexaiws xexli Fas. 

17 “Ooan pév ov ur gavegds gv Onwe dyi;ywoxev, otddy 
Saruacrdy trto totrwy aegi atrot aagars@vas tots di— 
xactas’ Soa dé ndrte;: Fdecay, of Daruaares, ei ui Tovrea 

isdveSvurIroav; Povletaas yao more, xal roy Sovlertixoy 


43. Isocr. Aegin. co 22. ubi hane esse duarum = constructionum 
confusionem dicit Baiter. Panegyr. p. St. Idem valet de favzeiy. 
Jsocr. Aegin. 394a. Lys. Simon. 25. Bekk. 

1G. die ae Cceadrero. ‘iv particula nonnullis displicuit 
propter additum, opinar, asi: sed cum indicativo cuiusvis tem- 

oris coniunctam nihil aliud significare, quam accidere vel acci- 

isse aliquid, quotiescunque yccasiv ita ferret, docuit Herm. 
Vig. 820. Matth. 599. tf. v. AV. 6. 13: neque desunt similia. cfr. 7, 
Qn. IV, ft. 2. wosdears pea epg aeeice. Hellen. Viol. 23. toddee 
zip — éteprrerer arm xecas tors thy xeré relia re yoote 
Plat. Sympos., 217b. Ghgtso sites ae enzero. Aristaph. Av. 1601. 
gizvondes 0 av r:eh rusecs act. Rost. p. 54. Neque vero ab 
graecae linguae ingenie abhorrent exempla vel abuade pusitae 
vel ibi etiam additae vocis ces et similium, ubi non sermo est 
nisi de re saepius facta, Plat. Menex. 2352. ra toiie cel. mele 
stentheils immer. Noa dissimile latinum plerizue umaes. Gore. 
491a. esi azergey igvwr otdiy aace Neen. Anab. IV, 3, 2. cre 
Oa russes uezdiusvor Pisredsocay. Ceterum oon alien hie loco 
posita est particula; pendet enim fere eius cullocatio ex aurinm 
arbitrio. — dsedoedca, alii asdoce. Quomodo utrumgue differat, 
expusitum a me est Quaest. Xen. |, PL sq. Est autem (derivatum 
ab crdosvoucs, ic qe. aa docjauuc:) eius, qui virum sese evhibet, 
exosirs Etrumque quid sit, interpretatur: Nenophon IV, 6, 
10. (ef Cie. Tuse. TV, 24 Ollic, 125.) et Plato Cratvl. dite 
afydoée. quod recte seribitur HL Xf. FV, G& f0. est virtus, ex 
dota viriiitas. De Platonico harum vecum usu v. Schneider. 
Civ. hth, — elvaer — cy eexitadarn Vo ad IV, ~ 9. 

17. 600 wiv — @e ts veossy. Tiypvetzsy sv iudicandi de 
aliqua re habet significationem, construi solet cum tse et geni- 
tivo, v. 2, 19 foe GF auresy plecary. tntell., Gree oso rms. — 
tortor éysdruntnoar. LV, 5, % sine discrimine siguitica- 
tionis verbum cum accusativo rei coniunctum est, quamygian pro- 
nominum paullo liheriue usus est. Cvrop. IV. 2. bo nuicre en re 
fers 8¥ ils aRessy errate. Matth. 3249. Geaitivum Personae, qui 
MM, 6, 16. 17. invenitur, ad §. 12. vidimus alter eaplicandum 
esse. Rost. p. 408 sq. Engeth. Plat. Lach. p. 43. 

13. duuderous, quum factus esset de senatu quingeaturum: : 


LIB. I. CAP. I. 9 


Soxovy duccac, fv @ Ty xata Tovc vOmovE Povlevoey, ent- 
orarns dv ti Ojuw yevousvoc, énteFrvpjoavtos tov drpov 
mapa tovs vouovs érvéa orpatnyots mu Wrgw tote augl 
Opcovdioy xal Eoacwidyy dnoxtelvar navtacg, ota 79idn- 
ctv ineynplon, doylouévou perv avtis tod Onuov, nodAdy 
da xai dvvardv ansovytwys aiid negl niefovog énomoare 
evooxety 7 xacloacFa: tq Siu need td dixaioy xad Guia- 
EuoFar tov anedovyrag. xul yao enimedtioIae Feovg evdse-19 
tev dvFounay ody bv todnzov of noddol vouilovary: ovrtoe 
pv yao olorta: tote Deore ta pev sldivar, sa 0 ot« ti- 
divas’ Swxeatng dé ndvta pév jyeito Deovg eidévar, ta 
8 deyopeva xal neattopeva xul ta oryy Povdevoueva, nav 


qui secundum decem populi attici tribus in decem prytanias di- 
visus res publicas ita administrabat, ut singulae tribus per 35 vel 
36 dies rebus praeessent. Ex quibus qui singulis hebdomadibus 
decemviri sorte legebantur, qui senatui praesiderent, zoedooz, 
eorumque princeps émararns dicebatur. Et Socrates quidem tum 
fuit 2mcoratn; tribug suae Antipchidos, quum de practoribus pu 
blice puniendis ageretur, qui quym pugna ad Arginusas insu- 
Jas; Ol. 93, 2. an 3, incertum, v. J,. Dindorf. ad Hellen. apud 
Reimerum edita p, 286; contra Lacedaemonios feliciter pugnata, 
tempestate cuoorta impediti, cuesus sepeliri non curavissent, ca- 
pitis damnati sunt. Cf. IV, 4, 2. Plat. Apol. 32b. ibique Stallb. 
et Engelh. Gorg. 473e. De nominibus non convenit inter scri- 
ptores. Decem creati sunt bello coorto; supplicio sex periisse 
narrat Xenoph. Hellen. J, 7, 2. 34. Periclem (de quo v. ad III, 5), 
Diomedontem, Lysiam vel Leontem, Aristocratem, ‘Thrasyllum, 
Erasinidem. Nomina reliquorum vy. ib. I, 5, 16; ex quibus Proto- 
machus et Aristogenes non erant Athenas reversi, Conon non in- 
terfuerat proelio. Accusatores subornavit Theramenes. — £0v- 
hevoacs — yévouervog. De participiis sine copula coniunctis 
v. ad Hil, 13, 5. Hl, 8, 3. Matth. 557, 5. — we wngo, de 
omnibus simul, quum leges iuberent de singulis seorsum senten- 
tiam ferri, xpivew dlye Excotoy, Hell. 1; 7, 37. — @xipnplons, 
in suffragia mittere. Cf. 1V, 4, 2, ubi eadem res narratur, ovx 
inéroepe 1 Shum wyploawia. — ment mlelovos Exotnoato. 
In his dictionibus zéof idem esse quod ¢yré docet Matth. 589. 
Sed praestantiae significationem in vulgari sermone non amplius 
conspicuam, quam olim tanquam adverbium habebat, in his loquu- 
tionibus tenere videtur. Kriiger. Anab. J, 9, 7. ed. min. Bern- 
hard. Syntax. 260. 

19, re te Aeyoutva xa noarttowerc non repetito ar- 
ticulo coniungi satis frequens est; non repetitur enim, ubi acri- 
tad plura nomina una natione complecti vult. NH, 1, 20. 2, 5, 

erum ubi novum deinde vel oppositum aliquid additur, quod 
per se stare indicandum est, articulo opus est. Hl, 10, 3. 5. 10 
evyachonoesés TE xed dhevdeuoy xad 10 Taasvoy te xed cyEdEvI EVO. 
Plat. Civ. 334e. tov dozotvre te xab Toy Ov1a yonctoY g tov. ubi 
v. Schneider. 341b, roy coyovte te xed tdy xoeftiove. Pausan. I, 
© 17,2, 4 Kevtavowy xai yn Aaneduv mayy. Contra Anab. VI}, 


10 | LIB. I. GAP. II. 


tayo dé nupeiva: xal onpalvuy toig avPownog nepi tw 
dvFouneiwy ndvrwy. — : 

20 Oavpalw ovr, Gnws nore éneloFnoar AInrvaior, Swxoa— 
Inv nepi ove Feove ey owgorveiv, toy aospic yey ovdey 
sore méol sovg Seovg ots elndvta ovte noukurta, tormdta 
dé xai Adyovtu xal ngpatrorvta negli Sewy, old teg aY xuk 
Aéywy xul neattwy ein té xal vouilorto evosSéotarog. 


CAPUT IL 


4 Ouvuaordy dé gqalveral woe xai rd aadival tvas, 
wg Swxgatns tors véove dilpFagev, S¢ node toig e?oneeévore 
nowsoy wey apoodioclwy xai yaoteds navtwv avIownwy 
éyxpatéotatog 7v, sta npic yepdiva xud Stooc xual nuvsas 


. 9, 36. 4 duvauis tov te anodiddytog xe) AeuPavyorytog, udi nunc 
alterum zou additur. Vid. Engelh. Plat. Menex. 237a, ubi ex 
Charmide 160b. est 1a top téyous te xa) rijc OEutntOs xedile pat- 
veto Te IHS PoadvTATOS TE xak yOVyIdtnTOs. et ad Euthyphr. 7d, 

ubi a litt. c.) primum est zg) tov pelfovoc xad tov Eldrrovos, 

deinde sgt tov Bagutgpou ze xai xoyporégou. Phaed. 94d. ra re 
are THY yuuvaotixny xed inv Latorxny, quod dici quidem potuit 
omisso altero loco articulo 777, non potuit addito iterum articulo 

_ a Neque omnino eam legem accurate ubique observavisse vi- 
dentur Graeci, ut sint qui eos negligentiae crimine absolvi posse 
negent. V. ad 2, 53. ; 


20. odd fy wore weok tovg Feovs, nihil quod ad deos per- 
tineret. Genitivus proprie significat super diis, quod quum paullo 
post dici vix sit consentaneum, verba 29) dew» ambiguum eat 
utrum excusanda an damnanda videantur.. Sed neque in ipsa 
casuum varietate quidquam inest offensionis; v. Plat. Euthyphr. 3b. 
xorvotousiy megr ta Feta, Fa, xcevotousty 2e9d twy Félwy; neque 
desunt exempla promiscui eorum casuum usus, de quo v. Abresch. 
Dilucidd. Thucyd..387 sqq. vel alterius casus pro altero positi: 
accusativi pro genitivo Jsocr. Euag, 177, 21. &aavta té& comedre 
méot thy eéxetvou yuo 6ndjve: uauat ay aouccEersy, QUO ex ora- 
tore exempla insolentiora composita v. apud Strang. Demonic. 
p- 38.; genitivi pro accusativo Hellen. V1, 1, 19. 2vad dé nate 
énavep, 69ev elg tas mEQ) Idoovos noakes Any. quem ad locum 
Dindorfius comparavit Diod, V, 35. elenre: quiy xad ty rats mead 
‘Hoaxiéous meageor te xara thy ‘Tpyotey doy. Plat. Cratyl. 424c. 
ov1wo yep mou Atyovory of devol mept tovtwy. Usum autem 
hunc promiscuum maxime ad adiectiva pertinere observat Lérs. _ 
Plat. Menex, 235¢., ubi est diddoxalos ovca od navy gaudy neor 
Ontogizys , ut Lach. 186e. wadntjg oddevds neEpt tay torovTwY. 


CAP. II. Socratem iuventutem non corrupisse ostenditur. 


1. elta et Execre post woetoy uéy sine dé tam saepe infertur, 
ut is usus sit pro legitimo habendus. Vid. 4, 11. 7, 2. Ml, 6, 2, 
ubi maior codicum auctoritas dé tolli iussit; 9. 8 5. 11, 12. 14. 


LIB. I. CAP. II. 11 


movorg xagtEgixwtatog, Fre dé mode tO petolww deloFas 
MEMUIOEVLLEVOG OUTWG, Wote ndvy yuxod xextnutvog nave 
Gadiws Ezxev aoxotvta. nig ovv udtds civ ToLOvTOG GAAovES 
dy 7 aospiig 7 napavdmovg 7 Alyvous 7 ageodioiwy dxoa— 
ttig 4 mod¢ tO novely pudaxods énolnoev; GAR Enuvos pey 
Tovtwy modhovs, aoEt7s nomjoug eniIupety xual 2Anidus 
naguoywy, av éavtwy enyithwytat, xalovto xeyatous 
toroFu, xaisoe ye ovdenwnote tnéoxsto diddoxadog elvass 


IV, 2, 31. 5,1. 8, 1. Cf, Bornem, Anab. I, 3, 2, Heindorf, Plat. 
Phaedon. 86e, qui efra dé 2/eke rarius dici putat, Idem fit post 
tog péy, v. Hellen. II, 2, 17, Lucian. Tox. c, 17. Particulam 
omjttendi consuetudo fuit maxime, ut videtur, oratorum; additae 
apud Isocratem duo esse exempla demonstrat Baiter, Panegyr, 915 
apud Demosthenem nullum Kriiger. Annott. Dem. Phil. |. p. 9, 
Vid. tamen Schaef. Appar. II, 348, — xextnufvos. Recto ca- ° 
sui iungitur «> vel dete, si verbum, e quo pendet particula, de 
eadem re vel persona intelligitur, de qua nominativus. Hermann. 
Vig, 743. 852. Matth. 536. cf. HI, 9,7. Non aliter iudicandum 
est de articulo cum infinitivo coniuncto. MI, 3, 1, rov zowros tar 
tantwy tlaivey (évexa)s v. ad 8, 55; eademque de caussa scri- 
ptum est II, 11, 8. modwxes eloly, ste xeb éx tov yavepow tee— 
ZOvTES anoyevyev. Sed Thucyd. I, 91, ubi est 4 molec terelyroreee 
qdn, wore ixayn slvor Guley tous évoixodytes, posse etiam ixarny 
elvas ferri censet Lobeck. Phrynich. 750. Vid. ad HI, 5, 4 
2. aA ~Exavoe wév. Pars orationis, in qua dé sequi debe- 
bat, omissa est; ut 5, 5. uo) wiv doxei, hie. at aliis fortasse 
secus videtur. Cf. Ill, 5, 9. ad LIN, 12, 1. Anab. Il, 1, 20. aide 
tava piv Jy au Aéyes. Locus simillimus, qui est §. 4. mavegos 
qv TY Curdytwy TObs nOvnods emiduules Exortaus tovTMY pir TEAvOY, 
mac dé — toes — moeotpénwy énvduusiy, docet, ita fuisse scri- 
mtorem perrecturum: ézotnoe OD cpetng entdupsivy xad ednideas 
neoéozeyv. Deflexit autem ab orationis continuatione, quum vi- 
disset, Socratem eo ipso, quod studio virtutis imbuisset, disci- 
pulos suos a vitiis, quae nominavit, absterruisse: quod non fecit 
altero illo loco propter participiorum coacervationem. IV, 3, 17. 
post werba “llc yon tis dy duvduews pundiy velecdee orationem 
Yecte vidit Bornemannus scriptorem, nisi alia quaedam ei inter- 
ponere placuisset, ita continuaturum fuisse: tpwvta dé obtws tous 
\Seoug Daddeiy. Vid, id. ad Cyrop. III, 3, 35. Nonnunquam oppo- 
sita enuntiatio ex antecedentibus elici potest: quae ratio ne a 
romana quidem lingua abhorret. Cic. Verr. 1V, 33. Hoc (simu- 
Jacrum Dianae) translatum Carthaginem locum tantum homines- 
ue mutarat: religionem quidem pristinam conservabat. Kasdem 
illas particulas clic — wer Hi, 6, 21. paragrapho 22. sequitur 
GUN Gums. Il, 3, 3, aide. IV, 2, 26, dé Dicitur autem in his 
péy cognationem cym yyy ostendere. Kriiger, Anab. }, 7, 6. Sis 
mili ratione dé scribitur suppressa ea parte sententjae, cui altera 
opposita est. V, Hermann. Soph. Phil. p. 22 sq. Nec minug 
frequens Zuo) Jé doxet et similia, haec ut yel iis, quae ante dicta 
sunt, vel iis, quae tanquam ante dicta cogitantur, oppusita 
aint. Kriiger. Anab. V, 5, 13. 
3. Kaétoe ye, fortius quam xefroe. Herm. Vig. 810. Lob. 


12 LIB. 1. CAP. IT. 


tovtov, GAka tH avegus elvas ToLodtOG Wy zdnilav éenole 
tovg avrdeargiBortuc eavtm@, pupovgévorsg exelvov torovcdE 
dyevijocoIu. GALA nv xal tod CWuUtoG adtos TE OTH TyLedEL 
tovug T Gpehovvtacs ox én7rel. TO peev vy vnEQEDdiorTE 
inegnoveiy anedoxiuale, tb dé Gon f° FHdéwg 4 wuyn déxetat, 
tavta ixavws exnoveiv edoxluale. tavty» yao rtyv ev 
aylewny TE inavacg elvue xal ayy tio Wuyns enicheay ovx 
seunodlav epy. GAx ov yenv Fovnrmds ye ovdd adacorines 
vy our’ aunezovn ovF vmodéce obte tH GAAn diaity. od 
env avd égactyonpatove ye tots ovvdrtac énole. tiv péy 
yao Gldwy émPyudv tnave, tovg 02 éEautod IntFvpotrtus 
Gove éngurteto yorjuata. tovrov 6 dnezduevog evoputev edev— 
Seglacs enipeheiotuc’ tovg dé AupPauvovtas t7¢ opedklus puodoy 
dvdganodiotes aut dnexdhe dia 4d dvayxaioy abtoig 


Phryn. 342. v. IV, 2, 7. Anab. VII, 7, 41, Cyrop. VIII, 1, 38. 
Ubi alia vox interposita est, IN, 12, 7. IV, 7, 5. Sympos. VIII, 
32, vim encliticae ad proxima referri debere praeeunte Schacferu 
App. Dem. V. 21. docet Bornem. 1V, 2,7. — uinéayetro di- 
dcaaxahog efvyar. Praesentis infinitive post verba promittendi 
res, futuri infinitivp tempus potissimum respicitur. Hermann. 
Joucian. Conscr. Hist. 219. Hla autem verba quoniam sua natura 
futuras potissimum vel diuturniores res spectant, sine perspi- 
cuitatis damno infinitivus etiam praesentis, cum res duratura vel 
praesens complexa significanda est, aut auristi, cum res cito ab- 
solvenda vel exigui temporis, ut Anab. ], 2, 2. unoazousvos av- 
roig pty) mo0oey nNevouoiet, iis subiungitur. Buttm. et Stailb. 
Plat. Crit. 52 c. Merm. Eurip. Med. 750. Il, 1, 1. futurum hahes, 
ut Plat. Men. 90 e. ape tous varczvovutyous didagery, quorum 
locorum facilis ad intelligendum differentia est. darayveraiae ati- 
tem est profiteri, ut Sympos. 1V, 1. i. q. éaayyélisodce Ul, 1, 1. 
Vid. ad §. 10. — éxeivogh. 1, ut.saepius, non est nisi ter- 
tiae personae pronomen et ad subiectum refertur. Anab. H, 6, 19. 
Vil, 3, 4. nk ad 1V, 3, 20. Nonnunquam cum vi quadam di- 
citur, Eurip. Hippol. 321. Oncevs tu’ yucotnzer els o cucorlay ; 
M7 Seud éywy exeivoy dgdelny xazws. Isocr. Dem. 8. 


- 4 Wwuyn ut nonnunquam est Jibido animi, Cyrop. J, 5, 
18. pétqoy dé avi ody 4 wuyn, GAP 6 vouog early, ita hic ani- 
mus s. appetitus edendi et bibendi. Herbst. Sympos. 1V, 41. 
Apol. 8 Cyrop, VI, 2, 26. Vill, 7, 4. 


5. mgatreddal teva yonuera, sibi exigere pecuniam 
ab aliquu. Muatth. 417. Activum significat vel exigere simpliciter 
vel alii. Anab. VII, 6, 17. Genitivus rci, pro qua pecunia svlsi- 
tur, additus est Comment. I], 6, 11. 

6. zen’ ov iy Lépocer. ty cum relativo et optative raro 
quidem in oratione obliqua conjungi, non tamen sollicitandum 
esse docebit te Buttm. 139. n. 3. cf. FV, 1, 2. Matth. 527. Poppo 
Cyrop. I, 6, 22. Kriig. Anab. 1, 5, 9, Diversa compusuit Bornem. 
Anab. H, 4, 26. 


LIB. 1. CAP. fi. 13 


tivas dtadéyeoIo nag’ dv ay AdBolev tov yucddy. @adpale 7 
Oo el’ wig agethy enayyehlomevos. Goyvorow meuttorto xal pL7 . 
vyoultoe tO yetyratov xégdog FEav ploy ayatiy xtnodpevos, 
GAA GqoPoito, un O yevousvog xaldcg xayaddg tu Ta UtyoTE 
evepyetyjoarvt: py tiv peylotny ydouw For. Lwxeatyg des 
énnyyelhato pév otdevd nwnote torovtoy ovdév, énioteve dé 
twv svvdrtwy éavt@ todo anodesaudévovs, umeg avtdg edo- 
xiuatev, eig tov ndvta Ploy éavtm@ te xal dddjAog plroug 
dyatots %oroIa. nwo dv ovy 6 toLlovtog avie dragelgoe 
tovc véoug s el un Koa 7 THS aoEtTG entuéhea die~oge zor. 
“Alha vy Aiu, 6 xatnyoeos tpn, vnegogiy énola THY 9 
XAFEOTWTOY YOUWY TOUS GuVOYTuc, Aéyww, wo jemQdy ety 
tog pey Ho moAswG Uoyovtag Gnd xvauov xadiotévae, 
xupeovnty O& undéva Pélav yorjota xvayevta, unde té- 
xtom, und avanty, und tf Ghia tomdvta, & noi dhas— 


7 tH ta wsyrota eveoyetnoarvte dictum ad modum 
Joquutionis zovety ré teva. IN, 5, 26. olde tyv yoouy xaxonoisiy. 
IV, 1,1. od mixoe apéle tods siwotas adt@ ovveivar 8, it. 
aypelety ta Léyiata tous yowptyous avg. Cf. 3, 17. Matth. 415. 
n. 3. — “wn — wn — EFor, si quis metueret, ne, qui probus 
honestusque factus esset, pro maximis beneficiis gratiam, quae 
non esset maxima, rependeret, h. e. ne exiguam rependeret. Con- 
ditio certa est; si 7) — ov scripsisset, sensus esset: sed time- 
ret, ne non maximam gratiam persolveret. Hermann. Vig. 796 3q. 
Soph. Antig. 4. Alterum enim “7 quum priorem negationem non 
repetat quidem, sed novum quid sententiae negativae adjiciat, 
mon putandae sunt hae negationes sese tollere. Thucyd. VIII, 
46. 3jy un mote avtovs pn Edloot. Comment. Il, 3, 10. dome, 
Hy ovx Eyw 2ye toonurny dogley, vereor, ne non habeam tan- 
tum ‘sapientiae. Quod cum dubitatione dictum est ab eo, qui ne- 
scit an non habeat. 

S'€i uy koa, nist fortes ironice dictum. Matth. 617. ¢. 
Cf. Cid” 8. Rosc. 45. Quid miramur, Sullam aliqua animadvertere 
non ‘potuisse? Nisi hoc mirum est, quod vis divina assequi non 
possit, si id mens humana adepta non sit. Similiter nist forte 
esse formulam corrigentis, certe mitigantis ea, quae indefinitius 
aut confidentius confirmata videantur, aut quoquo modo de iis 
addubitantis omninoque exceptionem quandam vel serio conceden- 
tis vel concedere se assimilantis docet Beier. Cic: Offic. 1, 33. 120. 

9. 6 xatnyooos Eqn. Verbum épz et similia, si mediae 
loquentis orationi inseruntur, nomini suo, pariter ac latinum ta- 
quit et similia verba recentiorum hominum, praemitti solent. Re- 
pugnant tamen ei regulae multa exempla: II, 1, 18. Frotscher. 
Hieron. 1, 1. et apud Poppon. Cyrop..1, 6, 19. Cic. De Orat. 1, 
33, 149. Equidem probo ista, Crassus inquit, quae vos facere 
suletis, Quod existimat Stallbaum. Plat. Protag. 317 d. prae- 
poni nomen cum vi quadam et oppositione, id licet in loco Platonico 
verum sit, non est in multis aliis. — xadrortarvat, alii zadt- 
sréodar, quo oratio concinnior fieri videtur: Stultum esse, magi- 


14 LIB. CAP. 11, 


tovug Piépus dpapravoueva noted tay neg) thy bk Guao— 
tavoutvav: tovg dé roecovtovg Adyoug énulesv pn rtovc 
véovg xataggoreiy t7H¢ xud_eotwons nodetelag xa) nosiv Pul~ 
‘AVovcg. 2yw 0 oluce rods gedrnow doxotvras xa) vopitovtus 
ixavotds civac ta ovupieorvta didoxey tors modireg Fxtote 


stratus publicos fabis creari, gubernatore autem neminem relle 
uti fabis lecto. Non desunt tamen liberioris illius constructionis 
adel Hi, 1, 8 xab veg navy fs Joxei apeovos avIeunov 
elvar 16 feycdou Eeyou ovtog tov éxutg ta dlovta naoaczevatery 
4 doxsiv rovr0, alle neosavadéodar 16 xed tois KAdors OALTeeg 
dy Séovine nogltery, nad davtg@ piv modde wy Povlerar edlelaecy, 
tis J mtolews npoeormra, béy pen Mavtia OOK 4 Mohs BouvlEtee xa-~ 
tumparty, tovtoy Steny unEgzEy, tout AWS Ov NOAH ayooouYn eat; 
Kriiger. De Authent. et integr. Anab. 32. V.adII,7,11. — #éiecy 
retinui, alii é9flecyv. Est autem Xenophon in eorum numero Attico- 
rum, qui utraque forma usi sunt. Dicuntur quidem Platu et De- 
mosthenes unice 23éJey habere, nisi in dictione ay Sedc Ffiy et - 
ubi hiatus sit vitasidus, ut post u7; Bremi Demosth, Philipp. 1. 
p- 42; sed vy. Lobeck. Phryn. 7, qui Corajum $éiey iniuria ex 
toto Jsocrate expunxisse criminatur; deque usu Platonico Schnei- 
'. der. Civ. 391 a, de poétarum Passov. lex. s. é9¢1w. Cf. ‘cen- 
sur. Diar. Jen. 1822. 155. p. 257 sqq. Carentem augmento for- 
mam habes II, I, 17. 6, 4. 8, 2.°— yorjodar, alii xéyo7jodar, 
quod noun caret sua commendatione. Raro enim hoc perfectum prae- 
teriti temporis significationem habere dicitur, ué Cyrup. Ill, 1, 30. 
et Sé zt oor pthec xat rou ws adelorny orpatey eave, tly by 
ole: uaddov Ekercoue tavinv dedws tov noliaxis abiy xExonutvon; 
Eurip. Hippol. 349. queie 0° av eluey Datkoy xéxonutyar. Verba 
sunt Phaedrae se alterum modo, quod in amore est, amaritudi- 
nem, expertam dicentis. Sed solere eandem cum praesente ha- 
bere significationem dicitur, ut De re equestri 1V, 5. dvayxn xe- 
enoFae tais onlaic. ubi de suo Dindorfius yejodc scripsit. V. 
Burtm. gr. max. If. p. 256. Quamquam id noun videtur valere 
nisi de egendi significatione; v. Elmslej. Eurip. Heracl. 801;  ta- 
men HI, 6 7. xevonutvoy dici videmus praesentis quidem temporis 
atque utendi significatione. Ceterum quod zadiszavar et yonodce 
scripsi, feci duorum auctoritate codicum D. et F. Parisinorum: 
inter quos quam codex F. bonitate et dignitate excellere omnibus 
dicatur, non refragor quidem, sed dubito tamen, num quas ille 
dat scripturas bonas, eaedem omnes verae vel a Xenophonte pro- 
fectae dici debeant. — a26 xvapou, sortiendo per fabas. Matth. 
573. — und’ én’ Glha toeaita 8. LopsIal tw xvamevte., 
10. ixavovs eivar. Quod ante Schneiderum legebatur 
Foro9at, non est omnino improbabile, quia de tempore sermo est, 
quo etiamnunc juvenes artem res publicas administrandi docen- 
tur. Sed gquamquam post verba quaedam ad tempus futurum 
spectantia infinitivum futuri pro jufinitivo praesentis poni non 
rarunm est, tamen iilam duorum codicum scripturam tuiti sumus, quia 
verbum vosrfgery quum potius cum praesente pro futuro construatur, 
ut Thucyd. J, 127. voulcortes Exneadvros aviov Ouor oy lor mQ0z0-~ 
eeiy tae and Tav Adnvelwy, tum apud Xenophontem, si construi- 
tur cum nominativo, ubique additum habere videtur praesens. Si- 
milem eorundem rocabulorum constructionem videbis Anab. IJ, 6, 
17. V, 4, 20. Ages. I, 15. Hetlen. 111, 4, 12. Vid. ad §. 3. — fra- 


. LIB. EE CAPIL | 15 


yiyvecFas Pralouc, eddruc., ore tH pew Pia modceow ey Fons 
xal xivduvor, dice dé tov neldaw axevddvws te xal peta gi- 
Aiag tavre. ‘ylyveven. of wiv yag Bracdivtes we dpargedévres 
pucovow, of dé naativges we xtyaguopuévoe qidoval. ovxovy 
tH» gydrvnow coxotyrwy 16 fidlectu, alia tauv loyoy 


/ 


avev yung eyovtwy ta toravta mpattev eotlv. dle uNvit 


xoi ovppayov 6 pév Pidleotue toluay déon av ovx ddlywy, 
6 dé neltev duvdpevog ovdevgs xual yap pdvog Fyoie’ ay 


divacFa: adIav. xal qovetay dé t0ig toovtoig Auota 


orpeBalva* tig yao anoxteival teva Bovhowt’ av padiov 7 
lavas nePouévn yovoda; 


AAR on ye 6 xarjyooes, Swxpdter ouedyta yevoutveris 


Koitlag te xai Adupiddyg ndeiota xoxk t7v 20d enonod— 


o9¢ytrec passive dictum, ut De Reditt. V, 7. ubi oppositum est 
&U neoyortss. Graeci enim, ut Romani perfectis, deponentium 
perfectis et aoristis significationem nonnunquam passivam tribuunt, 
adeoque praesenti et imperfecto eorum verborum, quibus olim 
activa forma fuit. Poppo de Elocut. Thucyd. p. 184. Vid. ad 
Iii, 10, 9. Verbum est autem deponens medium, cuids tamen 
perfectum fere passivam significationem induere solet praeter 
illum aoristum, cum quo efr. éwvndy MH, 7, 12. praceew antiquorum 
poétarum est, Hom. Odyss. XII, 297. rarum apud prosaicos scri- 
ptores. Dorvill. Charit. p. 511. Lips. Bekk. Anecd. I, 86. Prae- 
sens nisi Sympos. I], 26. apud Xenophontem non dicitur. passive. 
Cf. Thucyd. 1, 2. 77. IV, 10. ViJ, 44. Plat. Legg. IX, 874c. dap 


evno énitizn yousty yuveuxl Bectoutyn, xtelvas toy Bralouevoy totw , 


zedands gy ty voum. Sunt autem deponentia ea, quae quum 
formam habeant vel passivam vel mediam, ei significationem acti- 
vam tribuunt, formis activis autem aut plane carent, aut 
apud scriptores tantum obsoleta vel nova sectantes semel ite- 
Tumve utuntur, aut denique, si passim vel adeo saepe, immo 
saepius recipiant, plane eandem vim assignant. Poppo De 
Graecorum verbis mediis, passivis, deponentibus recte discernen- 
dis. Francof. 1827. p. 7. — xezyaotoufyor, h.e. ev aacyortes. 
Habet perfectum huius deponentis medii passivam significatio- 
nem. Buttm. 113. n.6. Herodot. VIM, 5. obzor dt dvanensiopé- 
yor 40ay xab toioe Evpofer éxeyegroto. Plura aliorum verborum 
exempla affert Poppo |. c. p. 24 sqq. — ra& tore@@rea, alii 1d 
toreite cum Schaefero Dionys. Halic. 111. Sed v. ad IH, 14, 41. 
12. -412" pn ye., Egregiam G. Dindorfii cosiecturam 
Alle Swxocrer ye, fon o x. (cf. §§. 49. 51.) recepissem, nisi +4 
per hyperbaton, quod vocant, explicandum iudicarem et liberio- 
rem illarum particularum usum esse meminissem. Cf. Cyrop. 
VIM, 6, 18. @Ad” Ore ye tay avIountyvay nel nogE@Y adtn te 
ylarn, rovto evdnloy, h. e. cade 16 ye — tevtny taylorny elvoe 
eudqjdoy. Ceterum haec dictio concedit aliquatenus praecedentia, 
sed magis urget sequentia, af nimirum; adeoque non interposito 
aliquo vocabulo coniungi eam posse docet Schneider. Plat. Civ. 


331b. — roy éy ty odiyaoxle, wy rpiaxovte. — De see - 


quentium ee eee formis .v. Buttm. 66. n. 1. sq. Borne- 


ig 


46 ji LIB. f. CAP. If. 


anv. Koizlag pdv yoo tiv bv +7 ddiyooyla névewy mieovi- 
xtiotarédc te xa Biosdtarog zyfveto, “Adxifradng dé ad tis 
dy tH Onuoxpatly navtwv axpatiotatos te xal tBorotdratos. 
iséy) 6 el péy te xuxdv éxelvo tay. nohiv enocgoutny, ovx 
dnohoyyooua* Hv dé xpos Swxpdtnvy ovvovolay adtoiy, 
ihc dyéveto, denynooucs. eyevéesdny prev yao On tw Gvdge Tovrea 
quo giotmotdtw navrwr Adyjvatwv, Bovioutyw te navta 
ds” écurdy nodtrecGar xal navtwy dvomoototdtw yeveéoFat. 
qoecay dé Swxoatnv an Zaylotwy wey yonudtwy adtagxé- 
otata Civta, tev dowdy dé naowv zyxoatéotatoy dyrte, 
toig dé dtaleyouévors avt@ nace youpevov ev toig Adyors, 
ISSnwe Povdoto. tavra Je OowvrEe xal dvtE ctw nooElonaFor, 
notepdy tig ait gi tov Alov tod Swxeatove émIvujoarre 
xal TiS Cwpooavens, Hv exeivoc eiyev, BotEaotue TIS Gpedlac 
avtov, 7 voploavte, ef Gudnoutryny exelv, yeviotae ap 
MGixaywrdtw Aéyeer te xol npartav; éyw pev yoo nyovpas, 
Seov didovteg avtotvy 4 Cav Show tov Blov, weneg Carta 
 Swxpatny Ewowy, 7 teFvdver, ehéoGor av avid paddos 
teOvava. Syiw & dyevicdny && wv ingusdrny® ws ydg ta- 
yuota xpetriove tw ovyytyvonévav nynododyy sivar, Evdd, 
dnonndjourte Suxodtovg enoarréryy ta noditimd, wvneg 
tvexa, Swxpdtovs wpexdrr7y. 


mannus et L. Dindorfius ex codice F. scripserunt aavrwy xleantt- 
Oraros te xad Bearotatos xai qovixwtatos éyéveto. Bornemannus 
ex eodem post ufprororerog adiecit xb Preroretos. Nos vulgatam 
tueri satius duximus, ut in loco, qui ambiguitatis bonam partem 
haberet. De Critia vy. Hell. H, 3, 16. 4, 10. 


13. tnv cuvovotay, Matth. 296. cf. IV, 2, 33, ubi duo 
habes eius rei exempla. 7, 2. 8, 11, Apud Romanorum scriptores 
loci rariores paullo. Cic. pro r. Dei. 11. Quis tum patrem ante, 
qui esset, quam cuius gener esset, audivit? Liv. HM, 57. distra- 
ctam laceratamque rempublicam magis, quorum in manu ‘sit, 
quam ut in@lumis sit, quaeri. XLII, 40. Exspectari nos arbi- 
tror, ut respondeamus. | 

15. métEndy Teg — a Coniunctivo dubitanter interrogatur. 

. CF. § 45. Idem fere valet de indirectis interrogationibus. v. IJ, 
1, 21. 23. Matth. 515, 2. Rost. 119, 2. b. 


16. dnho F yevéadny, intell. rovovrw dye vel oftm dia- 
xemtyo. — anonndnoavte. Hoc verbum et dnompoltay et 
G&nzodidgacxey dicuntur de discipulis, qui magistri scholam temere 
aut cum contemtu relinquunt. Ruhnken. Mor. Atticist. 295. ed. 
Lips. — w@oexyontny, antea dvgsaodar, nullo significationis 
discrimine. Deponens est igitur tam passivum quam medium. 
Rost. p. 278. 

y 


. LIB. I. CAP. Il. a bx 


Iawg ovv stnos tg kv nQdg Tadta, Ste yony toy Sw—17- 
xouTnY pn medtEQoY Ta mOliTIxa didcoxEY tos oYPdYTAG 7 
cuggoveiy. éyw dé neds tovto pév ovx advtihéyw* advtas 
d2 tovg didcoxortas God avtove JDexvertus Toig pave 

) cf > 4 ~ a 4 ° wae 
Juvovary, Hneg uvtol mocotaw G didgoxovor, xal tH Adyw 
noochipalovtas. oda dé xul Swxgautny duxvivta toig Svv—ts 
~ € a 4 3 ; 4 ” 4 4 
ovo éauToy -xahovy xayudoy ovta xul diareycuevov xgA— 
kote negt aoetiig xul tov Ghawy avIequnivwy. oda dé xt— 
xv Ompoovowrte, EGte Swxgutea ovvgjorny, ov pofovucvw, 
‘ ~ n ¢ A , 234? ’ 
uy Cypuotvto 4 malorto vad Swxeutovs, Gad oloévn rote 
xuinotoy eivus TOUTO nEUTTEY. 

y y ~ 4 a 

Tows ovy einotev av moddol tw pacxortw gurocogEly, t9 
4 ? bd ¢c , » é 3 ¢ o 
On ovx av mote oO dlxatog adixog yévoito, ovdé 6 owgowy 

z : 
iforotys, ovde LAlo ovdiy wv pdtnols 2otw 6 wader ave 
i] 
MOTH WY av mote yévotto. éyw de néQi tTOvTWY Ovy oUTH 
nyvdoxw*® OOG yab Woneg Ta TOV oWLatoS toya TOvS: LD 
1 owpmuta cdoxotvtag ov duvagévovg noleiv, ovtw xal td 
tie Wuxis toyu TOVS Ly THY Wuyhy Goxovrtag ov duvapée— 
” \ a ~ ’ ” t ~ 2 ' ’ 
mug’ oUTE yuo & dei, NOdTTEY OTE WY DE, antyecFPur dU 
ee . ¥ . 
vavzar, dtd xual tovg visig of nmutéges, xiv Woe ow@ooveceo 


17. cwpoorveiv. Repete didcoxey. De sententia v. IV, 3, 1. 
19. ob d éa@iio ovd éy. Non est accusativus absolute positus, 
sed pendet ex participio uodwy. Ita enim articulum per hyper- 
baton postponi non rarum est. Vid. ad 6,7 1@ oducnte del Te Our- 
tuyyavovte. 11,2, 4 tovrov ye tov anodvacytwy peotad wiv ab ddol. 
Sympos. 11,4 uve 0 cdenpauervos, ubi v. Herbst. praesertim ubi ac- 
cusativus objecti praecessit, ut infra 6, 13 1yv oogtay tos coyu- 
olov 7g) Bovdousv mwiourvtac, ubi cur accusativus primum locum 
teneat, facile apparet. 1V, 4,5 quot dé avec xad tnnoy xab Bovv 
1% Povdopeevia dixatovs nomoaotee mevte peatc selva tw didator- 
tay. Lys. Epitaph. 29 Bekk. adrovs 1 netSovta. Soph. Antig. 33 
ture toioe ui eidoor. Plat. Apol. 39 c. mieloug Foovtae vucs oF 
Utyyortes. facolentiuris verborum. collocationis exempla ex ora- 
toribus sumta composuit Fortsch., Obss. critt. in Lys. oratt. p. 
38 sg. Jam vero licet, ubi tempus finitum et participium, etiam 
diversa rectione, coniunguntur, obiectum commune ex participia 
pendere soleat, nostro tamen loco quod sequitur evsmornuewy, il- 
tins constructionis particeps est; nam edyeniotnuwy yévouto fere 
eat i, q> dyvooln. Oecon. XIX, 16 évedy xn yewgyety kvéneods 
fw Enornuwy sinv. Cyrop. I, 3,9 éaorjoves te npognzovtE. 
lat. Alcib. ft. 144d. oluae Sé o€ odx cryxoor sivas Ene, i. q. exn- 
xofvan Eyre. Matth. 346.n. 2. — 090 yeo Womegp. Notanda con- 
_ Sractio ex attractione quadam explicanda; etenim dici oportuit 
tcneg ta t. Oo. Zoya of un Te Gwmata’ doxoiytEs od Ovvavtae motsi¥, 
ditw xo — vel WomEp YRQ OQW Tk T- O. — noLeiv, OUIWS OyW xed. 
iat. wuyns —. Similiter §. 21. Bornem. ! 
2. duwc praegressis iunxerunt interpretcs, quasi scriptum sit 


XENOPR, MEMOR. 2 


o 





rT LIB. I. CAP. IL. 


Sum, and sav nornowy avPounwy eloyovoiw, we thy wey 
sui yonotay Gudlay Koxnow ovoay 7S deetic, thy Je tay 
novnouiy xardAvory. waetvoe dé xal tiv nomtmy 0 te Aéywr, 
eoFiwy péy yae an zoFAd didakeas Fv dé xaxoiory 
ovpssloyns, anode xual soy dovta vor" 
wal o Adywv, 
adtug dvjo ayadig sore pev xaxds, Uddote 3” 
zoFivc. 
Sixdyw d2 pagtved sovtois’ bow yag Gconeg twv ey pétecy 
nenoinuévuw inwy toto py mehketaavtag séntlavIavouyvovgs 
ovrw xual tav diduoxalixav Adywy toig dushovar AjInv ey— 
gtyvoneryy. Otay dé tav voudetixay Adywv éemladtytal tig, 
éndflnorat xal wv 4 weyy ndoxovou THE OwpeoodvyS énE— 
Ides tovtwyv O&O eneladousroy ovdév Javyaotdy xai tHE 
Sowpooactvng énladéoIa:. dew dé xul tovg tig gdonoolay 


Gytes Gwpeoves Sums. Quemadmodum enim cum participio solet 
coniungi, 1, 4, 4 fe Suswaoustera Sue ailoxerce. Anab. iL, 1, 10 | 
ofouuevor dé thy dddy axortes Buwe of nodlod Guynxohovdyoay. - 
each. S. c. Th. 694 zeldouv yuvarsl, xaineg ov otéoymy duos. 
Kurip. Hippol. 358 of cwygoves yao ody Exovtes ald bums xexwy 
2odory: ita etiam post ef xeé et xab cw infertur, wenn auch gleich. 
Soph. Oed. C. 961 xe? dixas’ Sums Aéyw. Aj 15 xcy amontos 1 
Suws. Matth. 566. 3. Ceterum de collocatione vocabuli libri mi- 
nime sibi constant. Alibi dsw¢ initio enuntiati posterioris poni 
solet, ut 11,1,15. Nonnunquam vero adeo participio praemittitur, 
Cyrop. Vill, 2, 28 duas Sdov Eyortés tooKita oure éodlovoe nAele 
9 Juvavtce peoey out guy révyuvtee mist cet. Plat. Phaed. 94 d. 
Zipwutas — gopeitar, uy n wuyn Suws xab ‘ecotegoy xed xecddioy 
Oy TOU Gwuatos mponnodivytae ev apuovtac Eider oven. Stallb. , 
Plat. Polit. 495 d. — &> — ovaay. ‘Ita we cum accusativo par- 
ticipii cuniungitur, sive verbum putandi vel dicendi praecessit 
sive non praecessit. Praccessit 3, 2, ubi ex euysro est voullwy 
intelligendum. Matth, 568. Constructionem particulue aco cum ac- 
cusativo iuxta genitivum vide If, 2,13, cum casu participii ex 
substantivo apto II, 7, 8. Similem structuram vocis wszeo v. ad 
NM, 3, 3.—"Eodieay —. Est distichon Theognidis, gnomicl 
Megarei, quod quia iam antiquitus celebritatem quandam nactum 
est et a philosophis in rem suam verti coepit (legitur etiam Sym- 
pos. i, 4. Plat. Men. 95d), factum est, ut vario modo scribere- 
tur. — Qui sequitur versus hexameter, eum non item esse Theo- 

guidis, verba 6 re Adywr — xzud 6 A¢ywy docent. 

Qi. dy — éweHvuec, quibus ita afficiebatur animus, ut sa- 
pientiam concupisceret. 

22. cfs Eqgwrag exxvhiodéytas, alii 2yxvd. Neutrum 
omnino spernendum. Certe praeter locum a Bornemanno allatum 
ex Aspasiv ad Aristot. Nicomach. TX. p. 149. sig qeudoryte dxxv- 
diodévie Finckhius Diar. scholast, Darmstad. 1830. 47. excitat qui- 
dem Max. ‘I'yr. 30, 3 eis xextay écyurny naytennow exxexvdious- 


. 


™ 


LIB. I. CAP. I. 49 


moonySéivtac xdi rove elc towtag exxvisodévrac Frsov du- 
reulvove tiv te deorvTwY énmeheioGu: xal tay py dscvtcoy 
dnéyeoSue. modal ydg xal yenudtwy durvaperor peldecPan, 

_ aoly doay, épactévtes ovxése dvvurtar, xal ta yoruata 
xatavadwourtes, wy ngcodey aneiyovto xegday, alcyod 
voullovtes sivas, tovtwy ovx anéxovtut. nig ovv ovx éy—28 
dyetae Owgeoryoavta nedodey uvdic 7 owpeorev, xad 
duce durndértu noattey avdig advvateivs qdvta pev ovr 
tuove doxel ta xuda xai tayada doxnte elvor, oty FxIote 
dé owpooovrn. ey tT yuQ avt@ oW_aTE OvUNEpTELueroe 
th pox ai F0oval neiFovow adryy uh} cmpoorveiv, adda 
tiv taxylotny Eavtaic te xul tH oWMate yaollea Fut. 

Kai Kgitlug 0n xal “Adxifiddng, wo pév Swxodrees 


yov, excitat vero etiam Dionys. Hal. Antt.. Rom. 11. p. 2249, 2. 
Reisk. ei¢ tag moditexas notes eyxuhodete.. Diversus paullulum 
est locus a Schneidero Venat. VIII, 8. commemoratus Plutarch. 
Garrul. ¢..11. eis eyopav tov Sinynucatos éxxvdiodévtos. — nely 
égay. Coniunctio zofy ubi cum infinitivo componitur, simplex 
_ est temporis definitio, nulla mentis cogitatione in.rem conversa. 
Ubi coniunctivus cum cy particula positus est, altera actio ex al- 
tera pendet: Anab. V, 7, 12 uy axéionte, moly &y axovonte. quam 
quam non opus est ita pendeat, ut, si illa fiat, ipsa quoque fu- 
tura sit: sed omnino ne fiat is cupit, qui alteram illam actionem 
rius fieri.vult, quam hanc, quia sperat, altera si facta sit, eam 
ore rerum conditionem, ut _haec fieri non deheat: Aristoph. 
Acharn. 295 *Anoléi xara o° au yoooury tors Udo. Mydanas ye, 
mgly &y dzovont, Gd” cvaazoad’ ayatol. Vesp. 920 ages tay 
Seay un Nocxataylyywdx w narEp, Noly ay 7 axoveys auottowy. 
Engethardt. Annott. Dem. 428sq. Ceterum praesentis temporis in- 
finitivo utitur Xenophon, quia perfecto status indicatur, qui factum 
sequitur, aoristo perfectio rei, praesente initium. Hermann. An- 
nott. ad Elmel. Eurip. Med. 78 lofralV, 4,9 glia pa Al’ ovx 
exouog, noly 7? &y autos enoipnryn, & te voutles 16 Slxatoy Eves 
Non solet autem usurpari a Graecis coniunctio cum particula et 
coniunctivus, isi ubi in priore membro est negandi aut prohi- 
bendi significatio: cujus rei naturam explicavit Hermannus ib. ad 
v. 215. Guamaudin sicubi sententiae ratio iam per se pateret aut 
minus Giligenter esset significanda, etiam in soluta oratione ay 
omitti potuisse existimat Stallbaum. Plat. Phaedon. 62 c. et ex- 
empla contra illam reguiam testantia aliquot Platonica compo- 
suit Graser. Adverss. Plat. 33 sq. — xeoday. Dicitur hoc vo- 
cabulum in iis esse, quae genitivi pluralis formam non contra- 
hunt. At vero in his non constant sibi scriptores. xegdéwy Hell. 
M, 4, 21. 40. C7raD: IV, 2, 45. xegdwy ib. vil, 1, 26. Poppo Cyrop. 
IM, 3, 58. Jacobs. Achill. ‘Tat. IJ, 1, Buttm. 49. n. 4. . 
23. gcwpooovrny. Virtutum et artium nomina haud raro 
articulo carent, sive ea certiore aliqua notatione non egent sive 
ita pars quaedam artis vel virtutis significatur. Il, 9, 5 extr. di- 
xas:ocuyn. 1V, 6, 7 dopla. - 
24. cnadiiayéyre cave putes esse nominativum absolutum, 


Qe - ~ 





16 | LIB. f. CAP. If. 


anv. Korrlag udv yoo tiv tv tH ddtyooyle mevtwy nheovt=— 
xticratég te xal Prodtaroc éyéveto, “Adxifiadns dé ad tae 
dy 7 Onuoxgatly navtwy axpattotards te xa tBorotoratos. 
iséya 3° el pty te xuxdv ixelvw tH. nOdw enoinoutny, otx 
dxohoyyoouce’ tiv d& mpo¢ Swxedtyv ovvovatav adtoiv, 
44g 2yéveto, denynoouas. eyevéodny yey yag Jn TH Gvdge TOUTE 
/  @voe giotmotatw névtov AInvalwy, Boviouévo te navte 
ds” éuvtiv noattecGat xal navtwy dvomactotdtw yevéotac. 
qoecav dé Suxoatny an zhaylotwy wey yonudtwr adtagxé— 
otata Cwrta, tH» ndoviv dé nacwy eyxoutéotatoy sta, 
toig dé diudeyouevorg adt@ niior youpuevov ev toig Adyors, 
ISGnwo Povioaze. taita dé dodvre xual bvre ofw nooelonaToyv, 
nOtEQOY ig aT Qi tov lov tod Swxgurove éntIvujoavete 
xat tig owpgocvrvns, Hv exeivog elyev, docEaoFus tig Gpudlac 
avtov, 7 voulouvte, ef Opudnouirny exelva, yevioFar ay 
Wixavwrdtw Adyeay te xal nyuaitav; yw wey yao jyouuat, 
Feov Ieddvtog adzoty 7 Civ Ghov tov Biov, wcneg Cavta © 
Suxpatny éEwowy, 7 teFvdvee, edéoFar av avt@ pwaddov 
teOvavan, Snhw 3 éyerécdny && wy ingu’dtny® ws yao ta— 
yeoca xoelttove tiv ovyytyvouévav nynododny evar, evdic 
dxonndyoarte Swxedtove éngatréryy ta moda, wvnEg 
vex, Swxodtovg woex trey. 


mannus et L. Dindorfius ex codice F. scripserunt zdyrwy xientl- 
Olatds Te xab Prordtaros xad yorxwteros tyévero. Bornemannus 
ex eodem post ufprardratog adiecit xab freroretos. Nos vulgatam 
tueri satius duximus, ut in loco, qui ambiguitatis bonam partem 
haberet. De Critia v. Heil. Il, 3, 16. 4, 10. 

13. tn7v Guvovoley, Matth. 296. cf. IV, 2, 33, ubi duo 
habes eius rei exempla. 7, 2. 8, 11. Apud Romanorum scriptores 
Joci rarivres paullo, Cic. pro r. Dei. 11. Quis tum patrem ante, 
qui esset, quam cuius gener esset, audivit? Liv. 11, 57. distra- 
ctam laceratamque rempublicam magis, quorum in manu sit, 
quam ut in@lumis sit, quaeri. XLII, 40. Exspectari nus arbi- 
tror, u¢ respondeamus. 

15. métEQdy Teg — pa. Coniunctivo dubitanter interrogatur. 
cf. §. 45. Idem fere valet de indirectis interrogationibus. vy. IJ, 
1, 21. 23. Matth. 515, 2. Rost. 119, 2. b. 

16. dnlw S Evyevéodny, intell. rocovrw dyre vel ot1m deae- 
xeytvo. — anonndnounvté Hoc verbum et czorngontcy et 
anodidpuoxery dicuntur de discipulis, qui magistri scholam temere 
aut cum contemtu relinquunt. Ruhnken. Mir. Atticist. 295. ed. 
Lips, — wWoeyontny, antea ovéjcoda, nullo significationis 
discrimine. Deponens est igitur tam passivum quam medium. 
Rost. p. 278. 


t 


. LIB. I. CAP, IL. en ve 


Tswe oby sino tig av mgds tata, Ore yory toy Sw—17 
xoutny un nedtepoy ta mOATixa JiddoxEY TOS OVYdYTUS 7 
owpgoveiv. tyw dé mgdg rovto wey ovx avtihiyw* adytag 
dé tovg diddoxovtas bed avtots Jexvurtas toig pav— 
Févovory, neg uvtol nootow & IWddoxover, xal tH Adve 
noocfipalovtas. aida dé xul Suxpatyy dexverta toic kur—ig 
~ c a a 3 ; b) bid 4 U4 
ovory éEnvtdy -xalovy xayudoy uvta xul diudeycuevoy xgA— 
hiota negli doetiig xul tov Gliwy dvIouwnlvwy. oida dé xi— 
xelvid OMPOOVOUVTE, ETE Nwxgute ovenotyy, ov pofovucrvw, 

a ees a c ’ 249? ’ 
py Cryuoivto 7 nalowto vad Swxedtovg, GAN olopévw tore 
xOENITOY rue TOUTO NOUTTEY. — 

tv ~ aw 

"Tows ovy einorev dv noddol tw¥ pacxdytwy gurocogeiy,i9 
ew 2 ” € ” 3 € ¢ 
Ute ovx av note o Olxarog adixog yévotto, ovdé 6 awyowy 
tferorys, ovde KAlo ovdev cy dFnots zotw 6 patwr dave 

. i] 
motzpwy av mote. yévoto. éyw d& néot todtwy ovy ovrw 
ytyywoxe* GOW yab WoneQ TA TOV OWLatoS %oya tod uy 
T owmputa coxotvtas ov dvvapvovg noiv, ovtw xal te 
es »~ wv bY a a b} P] ~ > ‘ 
to wuyis toyu tous Ly thy Woynv doxotrtacg ov duvaué— 
PY \ a » t » z ~ ; 

yous’ ovre yuo & dei, nodttEv ovte wy det, unéyeaPar dv— 

~~ : ¥ : 
vaytat, dtd xal tod¢ visig of matéges, xiv Woe awpeoveceD 


17. cwopporveiv. Repete didaoxey. De sententia v. IV, 3, 1. 
19. ood: aio ovd éy. Non est accusativus absolute positus, 
sed pendet ex participio ucdwy. Ita enim articulum per hyper- 
baton postponi non rarum est. Vid. ad 6,7 1@ owuat asl ta our- 
wyyavovre. 11,2, 4 tovrov ye tev enolvodvtwy peoted piv ai ddol. 
Sympos. lI, 4 uvow 6 kieupeuevos, ubi v. Herbst. praesertim ubi ac- 
cusativus objecti praecessit, ut infra 6, 13 1qv coglay tos doyu- 
efov 13 Bovlouévy awiovvtec, ubi cur accusativus primum locum 
teneat, facile apparet. IV, 4,5 gaol dé aves xad Innoy xed Bory 
76 Povdoueevy dcxatovs noinoaotae navte pectic sive tov diWator- 
wy. Lys. Epitaph. 29 Bekk. adrovg 1& nelovre. Soph. Antig. 33 
taote toios py eidoor. Plat. Apol. 39 c. misloug Foovtae vues of 
Utyyorites. facolentioris verborum. collocationis exempla ex ora- 
toribus sumta composuit Fortsch.. Obss. critt. in Lys. oratt. p. 
38 sq. lam vero licet, ubi tempus finitum et participium, etiam 
diversa rectione, coniunguntur, obiectum cummune ex participia 
pendere soleat, nostro tamen loco quod sequitur avemornuwy, il- 
lins constructionis particeps est; nam eveniotnuwy yévorto fere 
est i. q> ayvooln. Oecon. XIX, 16 éEvedn znt yewoyety avénewns 
ews éniornuwy éetny. Cyrop. Ill, 3,9 éaorjpoves Te 2Q0Snx0¥TE. 
lat. Alcib. tt. 1414. d. oluce dé o& odx crnxooy sivas Exe, i. gq. &xn- 
xofvae vic. Matth. 346.n.2. — 090 yeo Womep. Notanda con- 
structio ex attractione quadam explicanda; etenim dici oportuit 
GsnEeg ta T. O. Eoya ob un te CwUuCTE coxovytes ov duvavtae moti, 
ovtw xat — vel Wcmep YaQ OOW Tk tT O. — Norsiv, OUTWS OVW xed 
i tT. woyns —. Similiter §. 21. Bornem. 4 
20. Guws praegressis iunxerunt interpretes, quasi scriptum sit 
XENOPR, MEMOB. 2 


o 


is) LIB. I. CAP. Il. 


Gums, and tay nornowy avIowney sipyovow, Wo t7v Mey 
sy yonotav Gullay Goxnow ovoay TiS aeETTC, tv dé ta¥ 
novnody xatdlvow. paorugel dé xal twv not O te ALywn, 
dodiay wey yao dn toFAd ddckeae* iv dé xaxoiorw 
oupuloync, Ganokeig xal sdv 2orta voor 

wal o Aéywr, 

avrig drjo dyadic tore pev xaxdg, Adore 0 
éoFhuc. | 

Sixayw dé pagtved tovtos’ oew yag wong twv ey péTQCV 
nenoinévv inwy tots mn peletuvtag eénlayFavouyvoue, 
ovrw xal tiv diWuoxalixavy Méywy toig apEdovor AZIqv ey—- 
yeyvoueyry. Stay dé tav vovderixav Adywr emdadntal tig, 
énhfdnotar xai wv 4 woz naoxovoa tHG OwpeocUAS éns— 
Sdue tovtwy O° enedadoperoy ovdéy Favuactoy xal tH¢ 
Bowgeoovrvys encladloIa. sow dé xual tove ei¢ pilonxogiay 


Gyras Gwyegoves Guws. Quemadmodum enim cum /participio solet 
coniungi, 11, 1, 4 Evie Suswmoupeve Sums adloxerce. Anab. ib, 1,10 
ofouuevos dé tyy odoy axortés Suws of noliot suynxolovdnoay. 
esch. S. c. Th. 694 mefSou yurakl, xalneg ov atégywy Sus. 
Kurip. Hippol. 358 of cw poves yao ovy Exovtes GIL Bums xaxeoy 
Zona: ita etiam post e xal et xad cy infertur, wenn auch gleich. 
Soph. Oed. C. 961 xed Slxet’ Sus léyo. Aj 15 xty anontes 4S 
Sums. Matth. 566. 3. Ceterum de collocatione vocabuli libri mi- 
nime sibi constant. Alibi Guws initio enuntiati posterioris poni 
solet, ut J1,1,15. Nonnunquam vero adeo participio praemittitur, 
Cyrop. VIII, 2, 2f oper tedoy Eyov1es tocKvta ovre eodtovore isles 
9 Suvavies pegs ove Guy iévvuvias adetw cet. Plat. Phaed. 9f d. 
Zipulas — yopsitar, wy yn woyn Cuws xad Fecoregoy xacd xccAdsoy 
by Tou Gwuctos nponnodiuntce ey dpuovlas sldee oven. Stallb. 
Plat. Polit. 495 d. — aj — ovaay. Ita we cum accusativo par- 
ticipii coniungitur, sive verbum putandi vel dicendi praecessit 
' sive non praecessit. Praecessit 3,2, ubi ex evyero est voutlwr . 
intelligendum. Matth. 568. Constructionem particulne os cum ac- 
cusativo juxta genitivum vide HI, 2,13, cum casu participii ex 
substantivo apto 11, 7,8. Similem structuram vocis wszeo v. ad 
H, 3, 3.—"“Eodiey —. Est distichon Theognidis, gnomici 
Megarei, quod quia iam antiquitus celebritatem quandam nactum 
est et a philosuphis in rem suam verti coepit (legitur etiam Sym- 
pos. 11,4. Plat. Men. 95d), factum est, ut vario modo scribere- 
tur. — Qui sequitur versus hexameter, eum non item esse ‘Theo- 
gnidis, verba 6 te déywr — xu) 0 1éyay docent. 

21. dy — 2xedimuer, quibus ita afficiebatur animus, ut sa- 
pientiam concupisceret. 

22. e@s Egwrag éxxviiodévras, alii éyxvi. Neutrum 
OMmnino spernendum. Certe praeter locum a Bornemanno allatum 
ex Aspasiv ad Aristot. Nicomach. IX. p. 149. gis qavdoryte éxze- 
hiodéne Finckhius Diar. scholast, Darmstad. 1830. 47. excitat qui- 
dem Max. ‘Tyr. 30, 3 eis xaxlay loyciny naytanacty exxexvlioue- 


LIB. I. CAP. IL. 19 


soouySivtacg xdi trove sig Fowrac exxviscdéveac 7110 dv 
vaulvovg tay TE deovtww ényedeioGas xad tov BH eecvtwy 
dnézyeoFat. moddol yao xal yonudtwv duvapevoe pedeodac, 
npiy 2oay, epaodtévtes ovxére dvvartas, xual ta yerpata 
xatavadwourtec, wy npcodev anelyovto xegday, aloyed 
voullovtes elvan, tovtwy ovx antixovtm. nis ovv odx éy—23 
déyetas awgeorjaavta ngdodev avdig wy owgeorey, xal 
Sixara surnFévtu npattay avdig ddvvatsiv; ndvta wey ovy 
iuorye doxet ta xuda xui tayada doxnta sivot, ory Hxota , 
d2 owpooovrn. dv tH yuQ att oWpatE CUENEpUTEDrUEraL 
sh oxy ai qSoval neiSuvaw udtyy uy owpoorev, adda 
a3» tazlotny éavtaic te xul tH cwmate yaollecFue. 

Kal Kogitiug 34 xad ‘Adxifiddng, Fw piv Swxodreres 


yoy, excitat vero etiam Dionys. Hal. Antt. Rom. 11. p. 2249, 2. 
Reisk. e?¢ tag molitexas noaters 2yxudiodelg.. Diversus paullulum 
est locus a Schneidero Venat. VIII, 8. commemoratus Plutarch. 
Garrul, c..11. eds eyopay 10d dinynuatos exxvdicdévtos. — moly 
fgay. Coniunctio apfy ubi cum infinitive componitur, simplex 
est temporis definitio, nulla mentis cogitatione in rem conversa. 
Ubi coniunctivus cum cy particula positus est, altera actio ex al- 
tera pendet: Anab. V, 7, 12 uy aaéi9nte, noly &y axovonte. quam- 
quam non opus est ita pendeat, ut, si illa fiat, ipsa quoque fu- 
tura sit: sed omnino ne fiat is cupit, qui alteram illam actionem 
ius fieri vult, quam hanc, quia sperat, altera si facta sit, eam 
rerum conditionem, ut _haec fieri non debeat: Aristoph. 
Acharn. 295 *Anolei xara 0° au yuoouey t0is Udo. Mydauas ye, 
noly Gy axovont, ail” kyvacyood’ ayatol, Vesp. 920 mpos 10¥ 
Sey 47 MoOxaTaylyywox & NKTEQ, TELY cY yf axovONS auypoteowy. 
Engethardt. Annott. Dem. 42sq. Ceterum praesentis temporis in- 
finitivo utitur Xenophon, quia perfecto status indicatur, qui factum 
sequitur, aoristo perfectio rei, praesente initium. Hermann. An- 
nott. ad Elmsi. Eurip. Med. 78. lnfralV, 4,9 alla pa de’ ove 
covey, noly 4° &y autos anopnry, 6 te voullers 10 Sixctoy Eivete 
Non solet autem usurpari a Graecis coniunctio cum particula et 
eosiunctivus, isi ubi in priore membro est negandi aut prohi- 
bendi significatio: cujus rei naturam explicavit Hermannus ib. ad 
v.215. .Quamquam sicubi sententiae ratio iam per se pateret aut 
minus diligenter esset significanda, etiam in soluta oratione éy 
omitti potuisse existimat Stallbaum. Plat. Phaedon. 62 c. et ex- 
empla contra illam regulam testantia aliquot Platonica compo- 
suit Graser. Adverss. Plat. 33 sq. — xeoday. Dicitur hoc vo- 
cabulum in iis esse, quae genitivi pluralis formam non contra- 
hunt. At vero in his non constant sibi scriptores. xeodéwy Hell. 
M, 4, 21. 40. Cyrop: 1V, 2, 45. xevdwy ib. VIII, 1,26. Poppo Cyrop. 
Ill, 3, 58. lacobs, Achill. ‘Tat. I], 1, Buttm. 49. n, 4. 

23. Cwpooourn. Virtutum et artium nomina haud raro 
articulo carent, sive ea certiore aliqua notatione non egent sive 
ita pars quaedam artis vel virtutis significatur. Il, 9, 5 extr. di- 
xa:oourvn. 1V, 6, 7 copia. 

24. dnadiiayéyre cave putes esse nominativam absolutum, 


2% 


20 | LIB. I, CAP. II. 


ovryotny, @duvaodny, éexelvo yowuivw ovupdyw, tu¥ jh 
xaddv éncdvupewy xoatetv: exelvov & dnuddayéyvte, Kortlag 
piv geyov eg Gertadlay exe ovriy avPeunos avoula 
BERLov 7 dixcuocvvy youutvors, Alupeddns & av dia yey 
xéhiog tnd nolldv xal ogra yvvoixay Inowuevos, dik 
dtvapuy 2 tiv dv-tH node xal toig ovupcyors UAd AOAlwY 
xal duvvatav xohuxevev dviounwy diutountouevog, vad de 
tos druov timcpevos xal gadiwg nowtedwrv, WwoneQ O18 TwP 
yupvxay aydvev &PAntal dudiwg nowtevovtes duchovor tHg 
A5AOXNOEWS, OUTW xUxEfvoG TuclyOEY aUTOV. ToOLOvTWY O2 OVL— 
Bdvrwv adbtoiv, xal cyxwpivw pév eni yivir, ennopévw 8 
ént nhovtw, nepvonelvs S éni duvdpuer, deatedovupevw dé 
ind nodldy dvFpunwy, ead dé nace tovtors deqoapuivn 
xal noduy yoovoy. dno Swxgutovg yeyovdte, tl Fuvpuordy, 
aeel ineonpave eyevlodnv; elta et puév te endnupednocrny, 
tovrov Lwxpdtny 6 xarjyopog aiteitar; ote dé véw Ovte 


cuius nomen quum ompino ‘ad anacoluthorum genus referri de- 
bere soleat, tum -hoc loco quem casum malueris? Buttm. 145. n. 
1. Matth. 562. n. Rost. 131. 6. Hellen. Il, 3, 54 éxeivoe dé cise Fov— 
TEs Obv Tois Unnuttas — sine piv oO Koittac. Quo insolentius 
iflud est ib.2, 3 q oluwyn éx tov Iepaws dic twy waxowy teywr 
els cory dinzev, 6 Eteoos TH Erdem negeyyéllwy. Est haec autem 
quae dici solet constructio xa¥ boy xat uépos, qua pars toti per 
SPW aE er additur. V. lacobs. Delect. epigr. gr. X1,64. Vid. ad 
Ii, 1, 4. 1V, 2, 31. Matth. 319. — Koeréas postquam in Thessa- 
liam fugit, Penestas, servile hominum genus, concitare contra do- 
minos conatus est. Hellen. I], 3, 36. De morte huius hominis v. 
Cornel. Nep. Thrasyb. 2, extr. — Dnowmevos passive dictum 
iam ab antiquis grammaticis notatum est. Inocy autem et Inoe- 
otee quum promiscue dicatur, Attici tamen fere futuro medii 
utuntur; quamquam Iyeaowy est Cyrop. I, 4, 16. Anab. 1V, 5, 24. 
Gnvaoevy Comment. Ill, 11, 7. v. ad II, 6,39. De sententia cf. la- 
cob. Quaest. Luc. post ‘Toxar. p.3sq. — xa@xéivos cum vi repe- 
titum in oppositione. Matth. gr. ampl. 472. 1. b. 

2. rorcoutwy di auupcvrwy xaiayzxopulyo cet. Non 
rara participia duo, quorum alterum relative, absolute alterum 
positum est, per xcf vel dé inter se coniuncta. Thuc. I, 65 “4ge- 
arevg 02 enotEryiadelons tH Totdalas xad tintiga ovdeutay Eywy 
awinolus Evvefouleve x. 1. 4. Hermann. Lue. Conscr. Hist. 87. Cf. 
infra Il, 2, 13. — e@2o. Significatio retracto accentu postulat 
scribi praepositionem adverbii vice fungentem. Symp. II, 10. «zo 
oxonov, secus, quam quo tendas. Herm. Vig. 749. Buttm. 117. n. 3. 
max. 117. n. 9. Thuc. 1, 76 G10 100 avdpwnelou rodnov. Plat. Phil, 
34a. ano rodnov, quod @76 tednou scripsit Bekkerus, scribi ius- 
sit Lehrs Quaest. Epic. spec. 1. 12—24. Quid differat ao tro 
yeyovéver, Y. Rost. 11. n. 3, — ra cide uter casas? paullo in- 
fra legitur Swxgarqy xolvev. 

26. ef1a, v. ad 4, 11. 


~ 


LIB. 1. CAP. I” a1 


avtw, Hrixa xal dyvwuovectato xal axpatectatm eixdg Elva, 
Swxparns nugéoye owpeove, ovdevig enalvov doxet tH" xarn— 


yoow Gog sivas ov ury td ye GAha oUtw xplveron. tho uevat 


yee avigsnc, tic dé [xal] xPagroryc, tio dé ddkog diddoxa— 
hog ixavovc nomjoag todo padntdc, Zay nods Gddove eFon- 
seg zeloove qarwory, altiay tye tovtov; to dé nutye, éay 
6 naicg adtod ovrdiatelfwv tw owgowy 7, Votegoy dé GAA 
Ty OvyVEVOMEVOS NOVHOS yéyyTUl, TOY nEdOPEY altiatae; GAL 


ovy Sow dy naga tH vortiom yzelowy gqulyntas, tocovTm. 


piddoy gnacvei’ roy npotepov; aAA of ye nutéots avtol ovy— 
Grteg \t0Ig vigor, THY nuldwr nAnuushotytWY, ovx aitiauy 


tyovory, dav uvtol owpeorwary. ovtw dé xal Swxparny dixaov 28 


7» xplver’ ef dv avtdc énole te Qaviov, eixdtws ay eddxe 
novnods sivac* e 5°? avtog owpeorvmy dutéea, nds av di 
xalwg t7¢ ovx évoton¢s avr xaxlug aitiay to; 


"AIX el xal undév adteg novnpdy nowy exetvovs pavlaz9 


noUTTOVEas OoWY éniva, dixalwg av énetuato. ‘Kortlay pev 
tolvyy alaFavopevog towvta EvSudnuov xal nagwrta yeij- 
ota, xaddneg of 906 tuqoodioa THY CwLcTwWY Gnohavor- 
ti&, Gneroene, Puoxwy aveledFeouy te elvar xal ov noénoy 
dvdol xal@ xdyad@, tov 2oupevov, @ Povdetoe modo KELog 
galvecFar, mpocarteivy dicneg tovg ntwyots ixerevovta xal 


dedpevov nQosdoivat, xul tudta underdog ayuFov. tov dé Kgi—30 


tiov toig tocovtoIs Ov Umaxotortog ode CnorpERopévo, Aé~ 


27. cv ovy boy — Adiga ad negationém, quae in antece- 
dente latet interrogatione, relatum quid potius fiat faciendumve 
sit, indicat. — @1d of ye watéoes, at parentes certe, v.ad §. 12. 

29. mero ay, quod fere dicitur de tentanda pudicitia (Ruhok. 
Tim. 176 Lips.), hic secundum Thucydidis exemplum (1, 50) co- 
nandi significatione dictum est, qua dici solet medium. Nec mi- 
nus quod est aecpctodal tivog Anab. IL], 2, 38. Cyrop. HI, 5, 7, 
apud Thucydidem active dicitur, I, 61. IV, 70. Vil, 12." 1d quod 
4,18 est meigay heupaver tiv0s. — noosarteiy — ayatod. 
Haec verba, quae mirificas turbas dederunt, quemadmodum in li- 
bris scripta caueret sérvare quam tentare maluj. Genitivus par- 
titionem significat, partitivum vocant. Matth. 323. Similem verbi 
weocdidovee structuram habes Aristoph. Pac. 1111 ovdeds moosdus- 
Ga wor onleyyywy. Est enim fere 3. q. wetadedovar. Xen. Sym- 
pos. Vill, 23 eadem de re est mgoceirgy xed moocdeoperos 7 yedn- 
peatos % KAdov tivds whlagnuatos. Befghard. Syntax. 150. 

30. Ste — doxoln, alii Ste of vixow te vel vixoy doxoly. — 
nposxvioae inter. ea verba numeratur,-quae ‘more dorico cé in 7 
contrahunt. Buttm. gramm.' 105. n. 5. et ad Plat. Gorg. p. 488. 
ed. Heindorf.. Contra Herodot. VII, 239 est xv. — ra vidia 
atticam formgm esse negat Buttm. 11.335. Vult vdire. Cf. 1. 107. 


22 LIB. I. CAP. II. 


yetas tov Suxgdtny Gdlow te nohidiy nagdvrwy xal tow 
Eivdjuov eineiv, Ste vinev uvt@ doxoln nuozav 6 Kertiac, 
inFuudy EbFuujup neosevjoda, dicneg ta vidia oie Al 
31901. 2 dy dn xu euloee tov Swxoarny & Kertluc, were 
xal, Ore thy toréxorTE WY vomoFétnc perc Xaguxdéove eyé= 
veto, Anepynpovevoey avt@ xol ev toig vduowg Fyeawe, Aoywy 
alyvryv wy ddaoxey, ennoratov exelv xal otx tywy, ory 
dmddBorto, GAAG td xoWwG tOIG qrAoodgors tad THY nOAAwY 
dnisipeopevov: enigégav atti xai diafaliwy ngd¢g tots m0A— 
hot. otre yao tywye ovr adtdg tote awnote Suxoatovs 
seqjxovon ovr KAdov quoxorvtog dxnxodvar 7FoFounr. wWndwoe 


31. ay teeaxorra nomina Xenophon refert Hell. II, 3, 2. 

Ex quibus Critiam et Chariclem propter singularem potentiam, 
quam appetebant, nominare videtur. Plat. ep. 7. rorcxovta max 
Twy aozovtés adtoxpacopes. Laért. I], 24. of megt Kgitlay vocan- 
tur. — éntopynpoveveiy teyé in malam partem dictum, i. q- 
pynoxaxeiy, acceptae iniuriae memorem esse. — Zygape, edt- 
xit; unde qui sequitur infinitivus imperativi significationem habet 
non addito verbo deiy vel simili. Cf. Plat. Charm. 157 b. éveréA- 
Aero pyre nlovoroy obtw preva elyoe pnte xadoy. v. infra §. 35. . 
— 2mcLaforro, intell adrod.— 16 xorvy — enitipouevory 
a sit, ex Plat. Apol. 18.b. intelligitur, ubi postquam Socrates 
ixit, magis se timere eos, qui iam dudum se calumniati essent 
et falsis criminationibus insectati, quam accusatores suos, haac 
. illorum criminationem ipse efficit: fore 11¢ Swxearne, coy dos &ryng, 
Te TE METfopR YoorTIOINS xl ta Und yis Anavta cvEtntnxas xad 
toy itt loyoy xpetite oly. — ovre yao — Sententia haec 
est: Ista vero maligna obtrectatio est; nan: Socraten illas res, 
maxime artem rem inferiorem dicendo superiorem reddendi, pro- 
fiteri neque ego audivi unquam neque, quod sciam, alius quis- 
quam. Sed observandum bene est, vocabuli ovre repetitionem 
pautlulum a graecae linguae consuetudine recedere. Quare qui 
ovd? yep vel ovre veo Fywye adtog scribi iusserunt, non mate Xe- 
nophunti consultum voluerunt. Nam comparant quidem Apol. 24 
oure yap Eymye avt Ads xai “Hpac xat tiv avy 1ovt0s Gewv ovre 
Jvwr tat xeavois Paluoory, ovre duvds ovte dvouctwy Gllous DEovs 
dvanéynve. sed primum ovre ibi respicere sequentia videtur, ubi 
de altero corruptae iuventutis crimine loquitur Socrates. Verum 
quum repetendarum ad singulas enuntiati partes negationum satis 
sint amantes Graeci, ut ovd? yeo otdé aliaeque ciusmodi repeti- 
tiones usum habeant justum defensorem vel a parenthesi nancis- 
cantur excusationem, haec consuetudo, sive est negligentia sive 
non est, ad ourg etiam, quippe disiunctarum notionum signum, 
ertinere aliquo modo putanda est. Quamquam nostro quidem 
vco talia non sequuntur , quae demonstrent, scriptorem decursu 


orationis deceptum ad alian’ conformationem transisse. Alia ra- 
tio est loci 11, 6,19. 0 +X. 3 


32. édniawae, i. gq, Sildy 2yévero, v. §. 38. Stallb. Plat. Phils 
139. De persona usus absolutus rarior, visi ut facile ex antece- 
dentibus cogitatione aliquid addi pussit aut participium rem si- 
gnificans, in qua aliquis se ostendit, adiungatur. Dé re intelligt 


LIB. 1. CAP. II. 23 


0g: inti yag ot TaLéxovta modhot’s ev THY NOhiTWY xal Ov 
tous yegiotovs dnéxtevoy, noddote dé ngoetgenovto adixtiv, 
ciné nov 6 Swxgatys, Ste Favpuotdy of doxoln eivat, et teg 
yevouevog fodiv ayéing vousts xul tac Bovs @Adttove te xal 
yelgoug mosiv yum dpcodoyoin xaxdg Bovxodog etvac’ tre Je 
Javpactorepor, ze tg mpOOTaTAS yevoueEvog noAewE xal nowy 
toug nodlsag 2artove xual yeloove uy aloytvetae pnd oletuc 
xaxog evan npoatdtns tio nbhews. anuyyehFévtog dé avzoicsa 
tovtov, xahéourteg & te Kostiag xal 6 Xugixdze tov Sw- 
xoatny Tov Te vonov WexvoIny ude xal tOig véowg. dnting— 
Tv pin Otaiéyecdoar. & 0& Swxpdtyc éa7jgeto avtw, ef eéely 
nuvdureodat, ete dyvooito twy noonyooeruevwy. tw 0 epa— 
thy. 2y@ tolver, tga, nugsoxevacuus péev nelFeoFue toig 10-34 
nog’ Saw, dé yey de? yvoray Addu te nagavojoas, tovro 
Bovlopar cagic udev nag’? tum, notegov tHY THY AdywY 
sizvqy avy toig dgdws heyoudvors eivus voitovtes 7% atv soig 
ny bodw¢ aniézectae xehedete adtijc. ed prev yug atv trois 
ipIws, Ozdov Ure apextéov tin tod dgFwe Afyuv’ a J2 ory 


docet Demosth. De -male gesta legat. 390, 20. oftives dé of rod- 
toy piereCynxotes, attd dnlwoe, res ipsa docebit. Buttm. 129. 10. 
Matth. 630. 4. Eventus docuit, Critiam ante acceptae iniuriae me- 
morem illa sua lege Socratem potissimum petisse. — cio yur é~ 
tas — oferae. Qui vulgo Jegitur optativus, ei ille indicati- 
vus praeferendus est. Nam quum antea de re non ea, quae sit, 
sed quae possit esse, sermo sit, quam ad rem accommodatus est 
optativus, pergitur ad eam rem, quae re vera esse a Socrate di- 
citur, ut iis verbis praesens reipublicae status depingi ab eo pu- 
tandus sit. Vid. ad II, 6, 4. 1V, 1,5. ad II, 2, 7. 
- 33. xalécavies — 2Secxvurny. Numerorum dualis et 
luralis, si de daobus sermo est, sempiterna commutatio est. 
h. 301. Atque ipsum adeo vocabulum dvo cum plurali com- 
nitur. V. Gottling. Arist. Polit. 367 sq. Poppo Thucyd. J. 22. 
snem. Anab. II, 2,12. — un dsadléytodus. Post verba ve- 
taadi, negandi, prohibendi, similia ad infinitivum wy infertur. 
Matth. 533. n. 5. Omissum est §. 44. 3, 6. 7. 1V, 4, 11. 21. 
34. Onwe wy dado te MaQavoungas. Docent quidam 
‘soristo Aadeiy non praesentis, sed aoristi participium adiungi. At 
contra plurimi Joei testantur, in quibus est IMI, 5,23 Saws pq / 
Ing Céautoy ayvouy mu tev els Otoatnylay wpeliuwy, Jud est: 
ne me fugiat, me leges violasse; hoc: ne te fugiat, te quidquam - 
rerum ad imperatoris munus pertinentium sgnorare. cf. lil, 6, 13. 
Cyrop. V, 3,9 dawe hady glios wy juiv. Errores Stallbaumii ad 
Piat. Phileb. p. 86 correxit ipse auctor append. crit. p. 15 et ad 
Phaedon. 76d. et Graser. Adverss. Plat. 63 sqq. Schaeferi App. 
Dems. 11. 244. Bornemannus Cyrop. VII1I, 1,44. Vid. Kriiger. Anab. 
1, 3, 14 ed. min. — nétegov — adins, utrum artem dicendi 
in iis, quae recte dicuntur, positam esse rati an in iis, quae non 
recte dicuntur, abstinere ea iubeatis. 


° 24. LIB.- 1. CAP. IT. 


sbt0is uy bodws, SzAov Ste nsigaréer dpdcic Adyay. xual o 
Xagrxrgs soyoPeae abt, ’Enedy, tpn, w Swxpatec, ayvoeic, 
sdde oor expadiotega Orta noouyogevouey, toig véorg Shwe 
pn dadéyeodas. xal 6 Swxodtns, “Iva rolvev, ton, uy cugl—- 
Borov H, we GAlo te now 7% ta neonyogenjitva, Oplouré joe, 
péyoe noowy exaiv det voutteey véove sivas sods dv ewnovs. 
xual 6 Xugmdijs, “Ocov neg, eine, ygovov Aovievey otx Ee 
Oty, we ovnw georiucrg ovoL* pendée ov Jeudeyou vewtépors 


seteraxovta éxdiv. Mydd, dy te wrijuo, ton, Ay nwlh vewte-— 


eo teeexorta exiy, Zowpot, Ondcov nwhet; Nul ta ye tor 
avira, tpn 5 Xagexdicg’ ddd roe ov ye, © Swxeates, elo 
Sag, edu ng tye, ta niciora eowtéy. taite obv uy 2owta. 
Mn’ anoxelvapae ody, tpn, kv tls pe Eqwtd vos, 2d ede, 
olov, nov olxe? Xaguxlng; %, nod dore Kegitlac; Nal ta ye 


35. Exerd ny. Addicentibus libris soloecismus ézeday vulgati - 


correctus est. Error compendio deberi videtur, quo utrumque 


vocabulum ao d super diphthongum «& posito scribitur. Idem © 
? 


vitium erat 1V, 3, 4.6.9. ‘Talia posterioribus peioribusque scri- 
ptoribus, ut Aesopo, condonari iudjcat Frotscher. Hier, Vill, 7. 
— wo clio te 201 —, adeo ut aliud faciam’ quam quae prae- 
scripta sunt. 

36. &@y et 7» nihil differunt. Utraque particula et, unde or- 
tae sunt, écy non dicuntur nisi de re futura, quae qualis sit, po- 
stea experientia docere debet. Herm.. Vig. 835. Bekkerum voca- 
bulo monosyllabo &y apud Platonem infestum: non. sequutus eést 
Schneiderus, v. ad Civ. 574 a. De repetita in: protasi particula 
v. ad Il, 3, 9. — wows Eyer. Saepe rectue interrogandi formae 


etiam in obliqua oratione admittuntur, ac fieri quidem id videtar . 


cum aliqua orationis vi. Infra 6, 4 est éaroxeipoueda, th yalendy 
qoonon. cf. Wl, 1, 10. 5, 7..1V, 3, 16, ubi 20> bis diversa vi po- 
situm videbis. Herm. Soph. Antig. 372. Matth. 611. Memorabilior 
locus est IV, 4, 13, ubi utraque forma eadem vi dicta est, od yep 
aiodcvopal cov, Onoioy vournoy 4 noioy dtxacoy Aéyerc. ubi iterum 
hiatus vis parum adhuc perspecta apparet (v. ad fil, 12, 6); et 
IV, 6, 2, ubi primum est eizé por, moioy tt vosmllers evotpecay el- 
yer; ac deinde Eyes ovy einsiv, On0ids tis 6 evoeBns tory; quam- 
quam prioris formae excusationem inde facile repetas, ut dicas, 
esse illam per se constantem interrogationem rectam: Minus rara 
obliquae interrogationis exempla, in quibus primum rectae, deinde 
obliquae furmae inveniuntur. Stallbaum. Plat. Crit. 48 a. De re- 
ctis formulis in interrogationis, quam fecit alter, repetitiune po- 
sitis v. Herm. Eurip. Med. ed. Elmsi. Lips. 388. Denique quum 
notum sit, articulum praeponi interrogativis, quum vel interro- 
gatio propius quasi subeat sub antecedentem sermonem eumque 
quodam modo continuet, vel res interrogata certa et in certo 
genere comprehensa significetur; v. Herm. Vig. 705 sq., Plat. Civ. 
375 a; ubi neutrum sit, non addendum esse demonstrat Schnel- 
der. Plat. Civ. 421 e. Vid. ad IV, 5, 9. Difficilior paullo quaestio 
est de interrogativis indirectis in recta intorrogatione ponendis: 
v. Engelh. Plat. Lach. p. 61. 


LIB. I. CAP. I. | 25 


towire, ign 6 Xagexdgs. ‘O dé Kertias, Adda tavdé tolsz 
ot aniyeodu, tpn, denon, w Swxgutec, tHv oxuttwy xal 
tay textovwv xal tay yalxtwy? xal yao oii avtads Adn 
xararerpipta: drateviovpévove i20 cod. Ovxody, tpn 5 Sw- 
xQuty¢, xab THY Enoptvwy TovtOIG, Tod te dexulov xal tod 
Solow xal ran kha tay toLottwr; Nai ne 40 'ign 6 Xage- 
xAAS:-, xal tay Bovxdlwy ye ei dé uy, pvdarrov, Saws uy 
wad ov dlartovs tag Bove norjons. “Evdq xal dijhov zyéveto,38 
Suv dnayyedFivtog aizoig tod negl twv Bowy hoyou woyt- 
Lovzo ta Swxedtea. Ola uév otv 7 ovvovola tyeydver Kor- 
tix nods Swxoatny xal we elyov moog adinhoyc, signtat. 
galny 3° av Yyovye, undevi underlay elvae naldevor n2agca9 
sou pin dgéoxovtos. Kortlag dé xat Aaxipiadng otx a&péoxov— 
tog avtoig Swxeatore wurdnodtny by yodvov apudetny adte, 
GAR wIvg 2 aoxzo wounxdote ngoeotavae tH¢ nOAEwE. Ere . 
yao Swxodte avvdvteg ode GAorg teql paAdoy éinexeloour 
diadéyeaFas 7 tois pdAtota nOettovae Ta mOdeTixd, Adyetoe 4g 
yao Adxifiidgy, ngiv eixoow éxiv sive, Uegexded émetodnip 
hey Gvee éavtod, noootdty dé THC mOdEws, tome deudex Fiver 


37. rao» Oxutéwy — nimirum praeceptis, quae a coriario- 
- rum, fabrorum, fullonum, figulorum, pastorum exemplis ad nau- 

seam usque petere soles, v. IV, 4, 6. Plat. Gorg. 491 a. — tay 
éxoptvay TOuTOLS, iis, quae illorum hominum commemora- 
tioni adiungere in disputando vel colloquendo svleo. — fovx6- 
Awy, v. §. 32. — tac fous, ut supra §. 32. Eadem accusativi 
forma praeter hos locos invenitur Anab. Jll, 5, 9, ubi Bornem. 
excitavit Thom. M. p. 169 sq. Aéyetac én’ evdelas roy wAnduvte- 
xy Boss: at xat “Aniotoparns nak Bovs sinev> énd d2 tHS attuet- 
xnc fous. V, 10, 3. VI, 3, 22. Vil, 7, 53. Hell. V1, 4, 29. De ani- 
malibus autem genus femininum saepe, masculinum vero ubique 
de hominibus praefertur, ac pluralis Bors et Ia7o. fere solet epi- 
coenum femininum esse; quumque a poétis genus femininum ad 
significandam aliquam fortitudinem vel praestantiam praeferri di- 
catar, id fere cadit etiam in 1V, 1, 3. — woenons, v. ad II,-1, 
19. Docet autem hic locus errare eos, qui 6zws uy apud Atticos 
cum futuro construi dicunt, ubi praesens aut futurum, cum aori- 
sti coniunctivo, ubi aoristus praecesserit. Gottling. Aristot. Polit. 
p- 305. Docent idem loci, qui sunt Cyrop. Hl, 1, 27 dea, uy gue 
re eu nondys xat Gua ov ¢glioy voulowcl oe, ubi vid. Poppo, et 
Anab. Vil, 3, 34 xab Sevdny éxédevoy nepayyeiia, Saws sis 10 
Edinvixe orgatoneda pndels trav Oogxdy stceroe yuntes. 

39. ov x Kofaxovtos —. Negatio pertinet ad cwyeednoarny: 
non quod Socrates ipsis placeret, eius consuetudine usi sunt, sed 
quia statim ab initio principatum appetebant. Vid. ad 55. Cete- 
rum %de genitivo absoluto ante dativum illato v. Matth. 561. Anab. 
II, 6, 3 of “Expopos adn Fim ovtog avzou emootpkpey adroy inec- 
owwvre bs Lodpov. - - 


%6 LIB. I. CAP. II. 


aineo) vouwv’ Elné peor, pdver, & Teolxias, %yowg tiv us dtm 
Sdkus, ti ote vouog; Tlavrwe dynov, parva tov ITegixhéu. 
| AlSukov 34 neds tay Sev, Paves tor Aduifadny’ we tyay 
axovwy tivav énawovuerwr, Gre vompoe avdger eioly, oie 
py ay dixalwe tovtov tvytiv tov énulvov tov wy eidota, th 
422ote vouos. "AAN otdéy te yahenod nodypatos endupeic, w@ 
Adxpiadyn , pavas tov Tegixiéa, Bovdopevog yrwvat, th dors 
yépos? nuvtes yag ovtoe vouoe elaly, oto tO nAGIOG ovvEA— 
Sor xal doxiudcay Feawe, poclov & te dei mostiv xu & ya. 
Ildregov 52 tayada voulaay deity nouiv, 7 ta xaxd; Ta 
ssya9a vy Mla, puvor, © pepaxtov, ta xuxe 2 ov. "Edv dé 
ft] td nA Foc, GAR weneg Onov dliyaoyla eotly, dAlyo av¥— 
ehFovreg yodwwav, Oo t yor nouiv, tuvta tl gor; Idvea, 
yavut, Soa dv td xQutory tig nohews Bovievodueroy, & YOR 
nottiv, youwn, vopog xureiture Kut dv tigavvog otv xoatay 
Tyo mohewg youwy toig noAlruis, & yon noleiv, xal tavte 
-véuog éotl; Kai Soa sveavvog ceywy, gaurar, yedpe, xad 
44tavra vouog xudeitu. Bia dé, pavac, xual dvoula si eats, 
* & Tleplxiac; ag’ ody Grav 6 xgelttwy tov FHiItw gy neloas, 
GMa Praodmevos avayxdon noriv, 6 te av ade Soxy; "Euorye 
doxet, qavac tov Tlegdta. Kal toa &ga tugavvog uy nel- 
oug tots nodltacg dvayxaler noeiv youqwy, avouia gor; Fo— 
xet pot, gavoe tov Tlegixdéa’ dvarl9euce yao 16 boa tony 
asvog pn méloug yedqe, vouoy sivas. “Oou dé of GdAlyos tovg 


42, odd fy te, nihil quidquam, fortissima negatio. — ovros 
v6 408 Antea ré éore vouos. IV, 4,13, ubi eandem habes legum 
definitionem, tfvas tovtous voulterg; Vid. ad 11,4, 2. — 1a xaxe 
dé. Vulgatum ra dé xexa ex aliquot codicibus correximus. Vid. | 
ad 1, 12. — ov si in fine enuntiati ponitur, non accipit x, sive 
vocalis sive consonans sequitur. Buttm. 26. 5. Lobeck. Phryn. p. 
51. v. IV, 7,7. Aliis in locis similibus libri x tuentur, ut II, 6, 
12. 13. 1V, 6, 2% 5.11. Hell. I, 7, 19 arctiore paullo, ut videtur, 
orationis vinculo. Bornem. Sympos. V1, 2. Schaefer. App. Dem. J. 
663. Schneider. Plat. Civ. 425 c. ; 

43. 500 ay, alii 600 Say, v. ad 1, 15. 

44. +16 Sca —, quod dixi, quidquid tyrannus non usus per- 
suasione scripsisset, legem esse, eam sententiam nunc retracto. 
Articulus quum universae enuntiationi tanquam substantivo prae- 
mittatur; Matth. 280; non opus est negatio sequatur, velnt Plat. 
Men. 89 d. ovx avarldence un ov xalws Afyeoda, sententiam non 

. Yetracto, ut nunc censeam, non bene boc dici. Vid. ad §. 33. 3, 6.7. 

45. yoager. Hic et antea legitur activum. Sermo est enim 
de iis, qui aliis leges scribunt, quum iisdem ipsos legibus obno-. 
xjos esse non referat dici; cives rectius dicuntur youous yeay e 
oar 1V,4, 13. Oecon. IX, 14. Eodem modo cives dicuntur yvoous 


LIB. I. CAP. II. 27 


AOMOVS My NeHOaYTEG, GAAG xpUTOvYEES yOugovoL, nUTEQOY 
Slav qope qo py qoue elvar; Tlovra oe doxei, pavae toy 
TTegwréa, S00 tg en neloag avayxalee tivd noveiv, cite you— 
gay site uy, Bla wadlov 7 vdpoc sivar. Kai Soa tiga 1d 
nay nanos xpatody twyv ta yoruata éydvtwy yedpe wy 
neioav, Bia waddovy 7 vdmoc dy tin; Maha tor, pavae tovag 
Tlegixdéa, w "AlxBiddy, xual jueig tydixodvtoe Bvteg devol ta 
toavtte juey’ toaiva yeo xal gushetrapev xal dooguloueta, 
Oc mee xal ov viv duol doxeig pedetray. Tov dé “Adxipradny 
gpaévas’ Eide cos, & ITegixdeg, tote avveyevounv, Ste devo— 


aiseaFar; de legislatore vel simpliciter activum, vel, quum suis 
ipse legibus obnoxius sit, medium; de diis denique (v. 1V, 4, 19) 
activum adhibetur. Plat. Legg. 820 e. legislatoribus (roi; Setar) 
opponuntur of S€uevor, qui praecepta sibi dari volunt. Matth. 492 b. 
46. Maile toe cum Coraio cum devof coniunxi. Alii post 
‘Alzifredn inciderunt. Mele ita ab adiectivo vel adverbio suo 
diremti exempla Herbst. Sympos. II, 2 affert ex Sympos. J, 4. 
Hil, 10. Hell. 1V, 5, 1. Cyrop. VII, 4, 15. Cf. II, 6, 35, ubi zayu 
eodem modo diremtum est ab adiectivo. Idem valere de ucéilo», 
exempla a Bornem. Cyrop. 111, 1,30 composita ostendunt. Omnium 
autem maxime zodu ita usurpatur. Vid. Bornem. Sympos. J, 4. 
Kriiger. Anab.J11,1,2. — xal nueis — nue, nos quoque, quum 
id aetatis essemus, artis disputandi periti eramus, ‘Hueis pluralis 
usus pro éy singulari, ubi nulla est loquentium communio, ra- 
rior est apud Xenophontem et Platonem. v. II, 7,1. A Thucy- 
dide nuper abiudicavit Poppo. Oratores de se loquentes facile 
ad usum pluralis feruntur, Anab. Il, 2, 9 quwy deyorvtwy de solo 
Xenophonte. Isucr. Panath. c. 21. aeot piv ouy tov nmoayévtwy 
— dy 1) nagovt tait slyousy eitneiv. Anab. }, 7, 7 Kriigerus de 
dignitate interpretabatur. Vid. Homer. Odyss. XVI, 44. Quae si-. 
ificatio sive vera sive simulata sane quam multis locis inest. 
pad tragicos liberior usus, ut ne iuxta se quidem de eadem at- 
que una persona positi ambo nameri spernantur, ut Eurip. Troad. 
$07 ov dixalws, ny Sévw, Favovueda. Androm. 435 Joly gw? vaji- 
Ses, naatnueda. ubi v. Korner; neque masculino genere de femi- 
nis, Barnes. Eurip. Alc. 395 doxouuer iusis of mo09vnoxortes of 
Sey, quod apud Suph. Antig. 543 est doxtow Fvjoxovd tyw. Vid. 
Korner. Kurip. Androm. 422. Secundae personae pronomen aiie- 
ctivum eum usum apud serioris aetatis scriptores habet. lacobs. 
Del. epigr. P 161. 413. — re — noda, quum hac arte te ipse 
superabas. ita enim secum ipsa persona comparatur, ut quasi 
naturam suam et indolem aliquoties superare dicatur. Plat. Rep. 
421 d. doyisg xed auelng yevnostar pedloy adrés avt10y. quae ratio 
dicendi Herodoto satis usitata est. V. Steger. 1, 193. At invenitur 
etiam apud Xenophontem dictio Bedi(wy éxutov. De re equ. ], 14. 
Venat. XII, 20. Matth. 452. Ac superlativus summum gradum si- 
gniGcat, quem quis aliqua in re consequi possit. Matth. 460. qui 
ubi dicitar pro comparativo positus esse, Graeci haec duo simul 
indicare volunt, et maius quid esse alio, et omnino maximum. 
Herodot. H1, 35 Epyouce St meg) Aiyuntou pnxuvéwy toy Adyor, ote 
nheiore Swuudoe Eze 7 addy néoa yoon. Herm. Viger. 718. Ku- 
rip. Med. Elmsl. p. 343. ed. Lips. Pflugk. Eurip. Androm. 7. © 
Matth. 464. Steger. Herod. 1. c. 


e 


23° : LIB. I. CAP. HL. 


A 


47tat05 Cavtoy yavta y09a. "Exel tolywy tuyiota twv node 
tevoulvww onéhaBov xoeltroveg elvar, Swxodte pev otrmére 
meocneoay’ ovte yao avtoig kAlwe hosoxer, et te meoctl—— 
Sov, into dy nudgravoy eleyyouevoe HyPovt0* ta be THE 
nohews %npattov, wre Evexey xul Swxodre mnoosHAPoy. 
48°4)ia Koltwv te Swxgarove Fv oucdntyg xai Xapepav xed 
Xapexodtng xal “Eopoxpdtns xal Syyples nui Kébng xat 
Dadurdng xul KAdo, of exelvw ovvgcar, ody iva dnunyoer 
xol 7 dixavixol yévowto, GAd iva xadol te xkyutol yevdpe— 
vor xal olxw xal olxétacg xal olxeloig xal gldog xal node 
xal nodltag dvvawto xalds xejoIut. xal todtwr ovdel oUTE 
YEWTEQOS OUTE mEESUTEQOG Gy OUT énolnoe xaxdy Over OUT 
altiav toyer. 
a9 «—- Ada Swxpatns 7 %pn 6 xarnyogos, tods natégus ng0— 
nyhaxilev edidaoxe, nelIwv usr tovc, ovvevtas advtm oogu- 
réeovg noeiy twv natlewy, gdoxwy dé xatd vopov eeivas 
nuguvolac ehdvte xal tov natéoa djaa, texnol tovtTm youw— 
pevoc, wg toy duadotegoy tad tod cogutégov vdpimov tin 
s0dedLa9at. Swxgatyg dé tov pév cpadiag Fvexa Jeouetorta 
dixalwg av xal adtoy jweto dedéoFae dnd tHv eniorapévwy & 
pen avtos énloruras’ xul tv torovtwy Evexa noALaxe Zoxdne, 
al diugége paviag cuatia’ xul tovg bev patvopevous meto 
oupgeodviws ay dedéoFue xal attoig xual toic plioss, tots dé 
py emortauivore ta déovra dinalws av pavIérey nage tov ent 
gi otapevay, GAka Swxpdrye ye, &py 0 xutjyogos, ov udvov tovg 
nutigag, adhd xual tov¢g uAdovg ovyyeveic enoler ev dtila etvas 
mapa tog iavt@ ovvovar, Atywv, wo ovTE TOdS xupvorTas 
47. yexev ante consonantem pro évexcc positum non magis 
offendit quam ovzwe. v, 1, 4, 7. Frexe non dixerunt Attici. De 
Zugoaver, aliis ante consonam positis v. Lobeck. Phryn. 284 sq. 
Schaef. App. Dem. II. 273. Lobeckius in lihello academico Atticos 


prosa oratione ubique zgdoder, onaodey, inegtey dixisse iterum 
demonstravit. 

48. ‘Eojeoxgerns. Wermogenis nomen requiritur a nonnul- 
lis, quum celeber ille dux Syracusanorum inter viros Socratis 
studiosos referri non possit, alium cognitum non habeamus, De- 
inde Siules, ut JI, 11, 7, scripsit L. Dindorf, eiusdem originis 
nominibus motus. — ofxétacs. olxétae od uovoy of dovlar, cdle 
xeh ca of év 1 olxp, yuvn xt teva. Thom. Mag. Vid. 
IV. 7. 

” 49. aut. Num necesse est legatur feurai, ut §. 51? V. ad 
Il, 6, 5. IV, 5, 11. — woreiy, intell. aurovs. V. ad 4, 18. — 
nmagavolas lov, si quis patrem dementiae convicisset. Matth. 
369. Alli lovee. v. ad 1, 9. — rexsnole, v. ad §. 56, 


LIB, I. CAP. IL. 29 


ove toto diaaloutvovs of ovyyeveig wepslotiay, akAd stove 


gedy 08 Tarot, tovc dé of ovrdexeiv Eniotapevor. ty dé xuls2 


negi tay pllwv adtoy Atyev, wo ovdév Epehos evvoug elven, 
al ut xal apeleiv dSvvjcovrar’ udvovg J& Qdoxev adztov 
aklovg elvae teas tots sidotug ta déoyta xul Epunvetoas du— 
vautvous. davaneitovta ovy tovg véovg atrdv, we attdc ety 
coputures te nai cdhovg ixavwtutog norjous copats, ottw 
DrateFéivas ToS avTI@ ovvovtac, were undupov aug’ avdzroig 


zovg GAAovs sivas nods éavtcy. 2yd 0 addy oda uév xalss 


nigl natiguy te xai tiv Ghiwy ovyyevwr [se] xul regi gl- 


52. undeuod etyer, nullo numero et loco esse. oddan0d 


wiSéves Kur. Androm. 210. tovtoy ovdanou Agyw Soph. Antig. 183. . 


nullo loco numerare Cic. Fin. 1], 28, aliquo numero atque honore 
esse Caes. B. G. VI, 13. — mods fautdy, prae se, si com- 
parentur cum ipso. Zewn. Matth. 591. y. Vid. ad III, 5,4. IV, 8, 7. 
Eandem comparandi potestatem habet mao cum: accusativo. 4, 
14. mage te dike fga isnep Geo avIownor Brotevovar. IV, 4, 1. 
stage tous kdous evtaxtwy. Matth. 588 c). Denique ne cum Er- 
nestio avtoy praeferas, cf. Buttm. 127. n. 4. 

53. Particula té post cuyyeywy propter repetitam, opinor, 
praepositionem et quia zat megt gliwy ad verba xed mept nargowy 
referenda esse viderentur, offensioni fuit, Bornemanno tamen lo- 
cum tuente et 111,10,5. comparante. Prius ré a tribus codicibus 
omittitur. Neque vero vocabula idem significantia conjungantur, 
veluti si Soph. Trach. 234 cum Erfurdtio legas tywyé tot og’ Fle 
nov ioyuorvic te xal Oo tE xab Falioryte. Vid. ad IV, 2,28. Cete- 
rum quamquam, ubi singula vel loco a se remota sunt vel re di- 
versa ac seorsum intelligenda, praepositionis repetitio necessaria 
videtur esse, non est illa tamen ubique repetita; v. Hell. V, 2,12 
gzxovoavtés Ji of "Egooo wy Evexa nxoy, Noosny yor avtovs pds TE 
ti éxxdnolav xe tovs Guumayous. — Deinceps dy vim xa — yé 
particularum, quae in responsione, gradatione et complurium re- 
rum enumeratione cernitur, apte h. 1. auget, quum scriptor plus 
concedat, quam vult accusatur. — Vulgatum est xa? mpd¢ routors 
se deott. Sed Xenophontea decors pro 6c positi exempla tam 
sunt-rara et incerta, ut neque hic, ubi codex Voss. 1. ye, oz 
praebet, neque 1V, 1,1, ubi tres codices Valckenarii scripturam 
Su oddéy confirmant, formam didze a Langio et Coraé ad IV, 1, 1 
defensam tueri, ausim, Qui reliquus est locus De rep. Athen, 
Hi, 3, in eo libro furtasse feras ev old Jidte ab optimis libris da- 
tum. Ut enim aliam habent explicationem Oecon. ViII,8 et Sym- 
pos. VIII, 19, ubi est 5c — dio, quod — propterea quod: ita si- 
milem IV, 2,9 eyaucl cov, dow. Libri in his fluctuare solent. 
$. 54 duo codices dant 6m weds’. Aliis scriptoribus usum vocis 
sore pro altera 6x, dass, non abjudicaverim: neque is caret suis 
defensoribus, ut Schaefero App. Dem. 11, 223. 255, Baitero Isocr. 
Paneg..c. 13, qui ubicunque Isocrates disor usurpaverit, id fecisse 
videri dicit hiatus vitandi caussa. — Denique Bornemannus scri- 
psit yfyverae, quamquam non desunt apud Xendphontem loci, 
in quibus fere omnes codices more recentioris Atticismi hoc in 
vocabulo et in yiyywoxey y omittant. Platonem yévosce nun- 
quam, 7«7Woxw interdum, sed raro scripsisse, ex codicum aatis 


30 LIB. fi. CAP. If. 


Awy taven Afyovra’ xad mpde tovrog ye by, Ore tHS Wuyts 
keAFovons, ev F pudvy ylyvetae Podryots, TO aGux xal TOU 
oixeotatoy dvFewnov tnv tuzylotny ekevtyxartes aqavltov— 
saorv, dheye OD Ste xad Civ fxaotog Eavtoy 6 novter pdhote 
grist, tod oupatog b te dv dyoeiov 7 xal dvmpedes, aitdc te 
dgaped xal Glew nagéye. adtol te yog avtmy Uvuyde té xal 
toalyag xal twiove dga:povar xul toig lateois magéxove: peta 
novov te xal ddyndovwy xal dnottuvev xal dnoxdev, xad 
-fovrov yoow olovtae defy abtots xal pucddy tlyev* xal td 
olaioy 2x tov otouatos dnontiovaly wo dvvarte: noppwtuta, 
didte wpehe pév ovdév attove ivdy, Plante dé nod par= 
ssoy. tuvr ory Feyev od tov per natiga Gavta xutoguttEy 
idkoxwy, Eavtdy dé xatatéuvey, GAN énidecxviwy, Ott tO | 
&pooy aryoy lor, napexches enedtiodoa tov we geovuw~ 


Le 


vetustorum ac fide dignorum testimonio demonstrat Bekkero ea 
in re diligentior Schneiderus Civ. 472 a. Formam littera y caren- 
tem ab Demosthene abjudicavit Schaeferus. — 2fevlyxaytes, 
v. ad II, 2, 5. 

54. favtou 0 — pelei, pr. quod in se omniummaxime amat, 
corporis quidgquid etc. owuatos per epexegesin additum, cf. lll, 
11,1. Matth. 439 n. Vid. ad 3, 8. — zagpéyeér, sc. apatpeiv. — 
avrolre yao, v. ad Ill, 14, 5. — 2vdy, v. af 4, 17. 

55. magexader, alii xab wagexcie. lta sane Xenophon, 
uum non dixerit odx Fieyey, videtur ab initio dictionem con- 
ormaturus fuisse. Cf. Anab. IN, 1,10 éorparevero piv Jn ob- 
twos ianarntels ovy und Mpogévovs — ene pévror eis Kilixtay 
yAvov, augpic naow yon edoxee elvar, bt 6 Orddog éln ead Paar 
jee. V. ad 39. — tov wo ~oovipotatoy eivatr Deinde est 
1 olxeiog sivas Adverte hic accusativum, illic nominativum 
pusitum. Hic habes universalem enuntiationem yodyoy elvere 
ita enim infinitivo additur accusativus, etiam ubi nos nominativo 
utimur, Aristoph. Plut. init. ws dgyadéoy apayy’” early, wo Zei xad 

Beol, dovloy yevéoda: nagapoovoursos Jeonorov: illud ratione ha- 
bita personae verbo d@uely subiectae dictum est, S1z olxeios gory, 
ef. 1.3. Il, 1, 15. dra 10 Eévocg elvar, h. e. Gre Elvog et. 3,11. xat— 
eoyorus: ay avros xadeiv exeivoy, h. e. npdregos ky abt6¢ xadolny 
exeivoy. Ill, 11,.14 1 galvec3at Bovloutyn yaofeodac. Idemque 
valet de dea praepositione cum infinitivo constructa. III, 9, 11 dia 
16 tas ply eidévac dws yon talacioupyety, tovs dt uy eldéven. IV, 
3,4 4 dd wvE dia 16 oxotervn elvar aoapentéon torly. V. etiam 
annotata ad §. 1. Kriiger. Anab. Jl, 6, 9. Matth. 540 sq. Buttm. 
142. 2. 3. Rost. 126. 127. — Bovdnrar — apedy. Ex tantedei- 
oSat subiectum zl¢ intelligendum est, ut Plat. Apol.29 a. 10 yep ros 
Savaroy dedtkver ovdiy allo éorly 74 doxtiv cogor pn Ovta: Joxeiy 
yap sldévar tory & ovx oldev. udi ambigunt utrum rg an 6 doxwr 
eidévce intelligendum dicant. Certe participii repetitio plurimis 
locis inepta est, nisi quod in enuntiationibus iis, in quibus a plu- 
ribus ad unum quempiam transitur, facile ex antecedentibus par- 
ticipium verbi intelligi potest. Herodot. IV, 172 peavrevorice de 


LIB. I. CAP, Il. 3t 


_ Satow evar xal wepehipwraroy, Snwe, day ve tnd natod¢ ea» 
se tnd adelgod say te Ix Gdhov tivdc Bovdntae timiatas, 
pn TG oixeiog elves neotevwy dueh7, GAG negdra ig wr 
dy Bovintas tysliado, tovrois wpédeuos evant. 

“Eqn 6° atxoy 0 xatyyopgog xal tHv evdokotdtwy noin—56 
swy exdeyouevoy ta novngotata, xal tovtors pugtyelots yow— 
pevov diddoxew tov ovvdvtag xaxodgyousg te elvoe xed tv 
gayvexor's: “Howdov per 10 

“Epyoy 8° ovdév bveadoc, degyin dé t’ bvedos, 
sovto by Adyar adtov, ws Oo nomtng xedevoe pundevig Epyov 
pnre Gdlxov yjte aloxgot antyeoFu, ddd xal tavta nol 
tiv dnl tG xigda. Swxgdtng Jd” ened dtopodoynoaro, td uév5t 


Ext rev nooyorwy portoytss te Onuate xed xarevgdepevor enixata- 
xoustovtes’ 16 0 dy Wy év i Oper Evuamoy, tovrp youre. Ste- 
er. ad J, 132. cf. Plat. Crit. 49 b. Menon. 97a. Xenoph. Sympos. 
V, 57. Buttm. 129, obs. 6. Matth. 295. 2. Infinitivus ubique de 
aliquo subiecto, quamvis incerto, intelligendus est. Oblitus autem 
hic vocabuli fExaowog (v. §. 54.) scriptor ad universalem dicendi 
ratidnem pergit. Cf, ad 4, 14. 111,12,8 yngaoar, noly ideiy éautoy. 
56. tourors uaotueloes. Ajunt we esse intelligendum. 
Est vero substantivum. appositionis loco pronomini adjectum. Cf. 
§. 49. II, 1, 12. 30. 6, 26. Ill, 11, 6. 14, 4 Anab. 1, 4, 15. Il, 1, 6. 
IV, 2, 28. V, 4,29. Hier. V, 4. Additae particulae exempla v. Anab. 
Hi, 6,25 rois dD dotorg xed cAnderay aoxovoty ws avavdpors entioato 
yeyodar, tractare tanguam imbecillos. Ml, 1, 30, ubi omisso adzg@ 
est wo torourp, h. e. oxevo—peoy. Item Cyrop. 111, 1,3 omissum est 
evr. cf. ib. 39. 1V, 2, 8.25. VII, 5, 27. VENI, 2, 17. Ceterum v. ad 
H, 1, 30. — ‘Horddou "Eoywy xad ‘Huegay v. 313, Spohn., ubi de 
opere rustico sermo est et ovdéy ad dyvedos referri videtur. — 
gegytn. Hic et infra codex F. cegyetn habet, quae lectio ejus 
fidem potius minuit quam auget. Formam zy poesis metri legi- 
bus parens accepit vel longo vel brevi «. Hom. Odyss. XXII, 374 
xaxoepy(ys. XXIV, 251 aeoying. Alia v. Matth. gr. maj, I. p. 70. 
514. Hermann. El. doctr. metr. 56. Spohn. De extr. Odyss. parte 
177. — tovto sn, hoc igitur. Quum redeunt Graeci ad supe- 
riora, solent post parenthesin vel idem vocabulum vel simile re- 
petere ,-eique comites addunt’ particulas yee, Jy, ovy, Stallbaum. 
Plat. Apol. 21 a. Cf. §. 58. 


' 57. "Emel Stopoloynoartro. “Enel cum optativo constru- 
ctum h. 1. non cogitationem aliquam, sed rei fieri solitae repeti- 
tionem significat: quotiescungue et cunveniret cum colloquentibus. 
v. 111, & 9. 9,14. 12. 13. 10,1. eademque potestate §. seq. in versu 
Homerico primo optativus post relativum illatus est. Rost. p. 604. 
Matth. 521.527. Buttm.139. n.6. Herm. Vig. 786. Vulgo legebatur 
Exedy Guoloynserto, apud alios aliter. Nos codicem F. sequuti 
sumus. ‘Ovodoyeiy est idem sentire cum aliquo; duoloyeiodas ef- 
ficere disputando, ut idem sentias cum aliquo, convenire cum ali- 
quo, sich verstandigen; diouoloyeiodae persequendo et pemuerone 
singulas alicuius rei partes et rationes efficere, ut de ea conve- 
niat: qaod quum omnino duorum sit, quorum communis est dis- 
putatio, si de uno dicitur, id certe, ubi impares sunt partes dis- 


32 LIB, J. CAP: LI. 


om. 


epydrny elvde woptiipdy te, dvPeunw xal dyaddv eves, 0 
Si dgybv Phufegov te xu) xaxdr, xal td pv eoyaleoton dya—- 
Sov, t d2 doyeiv xaxdy,-tods wey ayaddy te nwodytag Zp— 
yelecSal re tpn xad eoydrag dyadovg elu, Tove de xvPetor— 
tag 7] te dAdo novngdy xad emlypiov noorvtag Egyuds ane~ 
adhe. &x dé tovtwy dotac av Kyos 16 
"Eeyov 3° ovdev bvadog, degytn Jé t’ dvedos. 
etd 02 “Opjgou egy & xaryyopog nodidxc adtdv Déyev, Ste 
> Odvacers¢ 7 
"Ovtva piv Boodfe xal Moov ivdgu xyeln, 
thy 0° ayuvoig éntecow eonticaoxe napuctis’ 
Jamon, ov a& Foxe xaxov we dedloozadut, 
GAh” adtdg te xdFnG0 xal GAhoug Weve Anos. | 
dv 8° ut djuov Vv divdga Wor Bodwvta ¢ epedoot, — 
tov oxyntem ehdoaoxey opoxdjoaoxé te pvIw" 
dad’, ateuas 700 xa) GAkwy pitoy uxove, 
ot ago géotegol elor’ ov 0” dntodeuos xual Kraduc, 
ovre not dv noddum evagldpu0¢ ove ev) ovaj. 
tavta 074 gutoy eEnyeioFat, wo 6 nomtng énavoly naleodue 
setoug dnudtag xal néyntac. Swxedtng.d° od tavs Lreye, xad 
yee éuvtoy vitw 7 av wero deiv naleodar, cdr’ epn Ceiv 
TovS pnts Ady uyte toys wyEdluove bvtag, MATE OTQATED—~ 


putationis, proprie in eum cadit, ex quo omnis disputandi ratio 
endet. Graser. Spec. Adyerss. in Serm. Plat. p. 74—84. Dindorf. 
sympos. IV, 56. De uno dictum Plat. Phil. 14 e. NUVI TkvIa TO 
fy éxeivo eivee dtomoloynoausvog, quod vocabulum ibi explicant 
du” duodoylas BEfcaovadas. Civ. 472 e. ma&hev por eds IHY TOLAUTHY 
anodekiy re cadre dropoloynace. . 

58. ‘Ounoou Il. II, 188 sqq. 198 sqq. — Syuortas i. 1 ie 
peotexous, plebeios. Cyrop. Il, 3,7. VIII, 3,5. Derep. Athen.I, 4, ubi 
dicti sunt etiam dnuotixol. Anudtng enim quum soleat esse tribu- 
lis, praeter Jones unum Xenophontem de plebeio dixisse, auctor 
est Zonaras T. J. p. 494. ‘Tittm. §. 60. dnuotixos est popularis, 

59. cAdwe ze, qua in formula prius membrum omittitur (ut 
quodammodo cogitatione tibi addas per se), alioque modo, et ta- 
super, und vollends. ahiwg re xat, quum alia quavis ratione, tum 
hac; quod quum ita dicatur, ut g@ilws ad ea spectet, quae nunc 
praeterimus, xaf autem ad illud, quod ut praecipuum ponimus, 
est denique praesertin: Herm. Vig. p. 780 sq. cum quo non con- 
sentit Buttm. Plat. Men. c. 20. extr., qui, ubi post coniunctionem, 
qualis est ef, éze:dy, infertur xet, superius xof post Gilwe te eu- 
phoniae caussa omissum putat. Non dissimile xe) caddie xed dq 
xef Plat. Lach. 181 a. Phaedon. 116 c. ra ze «Ade xat Merodot. 
V, 83. Infra I, 6, 30 sequitur ef, I, 8, 1 participium. Ubi modus 
finitus sequitur sine coniunctione, est praetereaque etiam. Firtach. 
Commi. crit. de Lys. et Dem. p. 30 sq. 


LIB. I. CAP. Il. 33 


wat pyre ndde pate ait tH dyum, ef tt déos, Bondety 
ixavovs, dllws v édy npdc sovtw xal Soactig dot, norte 
todnoy xwivecFar, xav névy nlovoto: teyydvworv dvtEs. GAAAEO 
Swxeding ye tavavtla tovrwy gavepds qv xal Inpotixos xat 
guiavFownos wy. éxtivog yap noddovg émIuuntacg xud dotods 
xal Sévoug Aafaw ovdéva nuinote puodov tH¢ cuvovaluc éngd= 
aso, dAda xiow apdovwsg éinyoxts twy éavtod: wy tVEC 
puxga yéon map’ éxetvou npoixa Aaforteg moddod toig cAdorg 
éxwhovy xual ovx sour, Woneg exeivoc, Snuotixol. toic yao uy 
Eyovos yonuata diddvas ovx HPehov diadlyeaFar. GAG Sw- 61 
xpctno ye xai ngog Tove UAdovs GyFowmOUE xdoLoy TH nOAEs 


60. tadvavtla rourmy, v.adIl,6,5. —&aqgoxer tay Ecya 
tov, de suis impertiebat. Genitivus partitionem significat. Paullo 
post ra favrot dancywdy. Simile illud Homericum est raulyn ye- 
Qiong nmaosovtwy. — teyéc. Oblique carpit tum. alios Cooratis 

iscipulos tum inprimis Aristippam, qui primus Socraticorum phi- 
lesophiam mercede docere instituit, Ruhaken. 


61. meds tavUS ahdoUS dySounoVS. Praepositio hic non 
comparationem cum reliquis hominibus (ut §. 52); neque enim 
comparatur hic nisi cum Licha; sed pertinentem ad reliquos ho- 
mines, h. e. ad exteros usque gloriam Athenis a Socrate partam 
indicat. Sententiam fere eandem exprimit codicis F. lectio dati- 
vum exhibens. Sed p0c et cfc praepositiones hunc usum habent 
mon ita rarum. Plat. Gorg. 526 b. «ig dé xal navu eldoyipos yb- 
yovs xad sic tovs adious “Elinvas, ‘Aororeldng 6 Avorpayou. ubi er- 
rat Heindorfius «fs pro gy dictum putans. Andocid. De myster. 
extr. oftives aostas n0n tis usylotns sig 16 mAnSos 16 UuétEpoy 
Eleyyor tdooay. Kurip. Or. 21. Kiurauynorgas Agyos Entonpoy stg 

nves. Stallbaum. Plat. Symp. 179 b. Kngelh. Menex. 239 a. 
molle& xa) xala Foye anepnvavto els navias dvydownous. Matth. 
578 Exempla accusativi cum é¢ et éa¢ famam longe lateque di- 
manantem bene indicantis composuit Nitzsch. Plat. lon. p. 83. Cf. 
Caesar. B. G. IV, 16 tantum esse nomen atque opinionem eius 
exercitus etiam ad ultimas Germanorum nationes. Herzog. III, 9. 
Held. B. C. 11], 60. Eadem nostra praepositiv zeos cum genitivo 
constructa non diffusam et pertinentem ad aliquem, sed ortam et 
profectam ab aliqua parte gloriam significat. Oecon.1V,2 ado- 
Souvrat neos tay nolewy. vE 10 éydoforatn ngos tay mohewy arn 
9 Arotéfa, Anab. VII, 6, 33 Eywy wiv Incivoy noduy nods vmay 
amenogevouny, Eywy dt de’ vues xat vad tay addwy ‘Edinvwy ev~ 
alemy. — A¢yas. Ruhnkenius comparat Plutarch. Cimon. p. 484 c. 
(e. 10.) Kalzor Alyay ye toy Snaguatny an’ ovdevds adhov yew 
Gxouey iy r0oics “Eldnow dvouaordy yerousvoy, 4 Ste tous Sévoug év 
Tas yupvortadtats Welnvivey. — tats yuu yoraursd bO eG Ey 
Sragry maiges yupvol nocavas gdortes fyogevoy Anoliwye tH 
Kaovily xaie thy avtot aaynyveew. Intelliguntur dies festi, qui- 
bus Spartae pueri nudi circa statuas Apollinis, Dianae et Latonae, 
in honorem Bacchi atque eoram, qui ad Thyream ceciderant, cho- 
‘ sos ducebant. Athen. XV.678b.c. Bekk. Anecd. 1,32. 234. Wachsmuth, 
Notit. antiq. gr. J. 2.171.2578q. Ut hic dativum (Matth. 406. Rost. 
106. 1.d.), ita ablativam ludis videre licet Liv. Ll, 36. Cie. Brat. 18. 


XENOPH. MEMOR. 3 


34 EIB.'1. CAP. I. 


native, muhkio wadloy 4 Aiyas 77 Auxedanoviwy, &¢ ot0~- 
pactis. ent tovtw yéyove. Alzus piv yug sais yuyevonudlats 
sore énidnuotvras tv Aaxeduduone Eévoug Welnvile, Soxpu- 
anc Jé dt muvtos tov Blov ta iavtod danavwy ta pépote 
nevtac tors Boviopeévove wpéhe’ Peltlovs yap now tovs 
ovyytyvoutvoug anéneuney. 

62 "Evol pev bn Swapurng toovrog dy eWoxee trys aseuc 
siven 1H OA paAlov 4 Favatov. xul xata tods vopoug dé 
oxonwy dv tig Tove: cigar. xatu yag Tors voMoUs éay TC 
gavegds yéyntat xléntwv 7 Awnodvurav 7 Balaviotomey 7 
zorywovyay 7 avdganodilopuevos 7; iegoovldy, tovtog Fava— 
a0 gov 7 nla: wv exsivog navtwy avFounwy nisioroy 

esaneizev. GAAd pny tH mee ye ovre nolduov xaxdg ovufar— 
TOS OVTE OTdoEWS OTE nQodJoolac oOUTE GAlov xaxod ovdevds 
mwnote uisiog éyéveto. ovde pny Win ye ovdéva nwaote dy- 
Fownwy ovre GyaIav aneotéonce ove xaxoig negtéBader, 

64a2X otd’ aitlay rav elonutvov otdevdg nwaot’ toys. NWS 
oby tvoyos av tin tH yeugiz; Os dvti uéy sod uur vopllay 


62. zovrocg pluralis.post z¢ pronomen illatus, ut Cyrop. I, 
2,2 qv Of us tovtwy 1 napapalyy, Cnulay avtois tnavédecay, et 
saepe. Hom. Il. XI, 503. Matth. 434. Stallbaum. Plat. Phil. 138. ° 
Cf. ‘erent. Eunuch. prol. 1—3. Si quisquam est, qui placere se 
studeat bonis, — in his poéta hic nomen profitetur suum. Andr. 
AV, 1, 1—4. Vid. ad Hi, 3, 1. IM, 10, 1. 

64. dc, v. ad4, 11. — jrearo, alii qifato. Imperfectum tempus 
illud, quo accusator Socrati haec crimini dabat, respicére videtur. 
Fortasse similem excusationem habet azéleaey 1V, 8, 1: quo 
tempore muriebatur, relinquebat. coll. ib. § 10: 4dfznoa pév ov- 
Séva nunote, Bedtlouc dt norsiv Eneiguuny aed tots éuor ovvortas. 
— Quod praecedit plusquamperfectum yfyoaz7zto, eius hanc for- 
mam ex cod. F. loco vulgatae éyéygamio restituit Bornemannus. 
Quod dicunt plusquamperfectum apud atticos quoque prosae ora- 
tionis seriptores augmentum omittendi libertatem habere neque 
eius rei exempla deesse apud Xenophontem; v. Bornem. Anab. 
1V, 5, 15. Poppo Cyrop. IN, 2, 24; id ita videtur accipiendum 
esse, ut Omissum putemus augmentum euphoniae gratia, maxime 
hiatus vitandi caussa. Poppo Thucyd. J. 1. 228 Bahr. Plutarch. 
Flamin. p. 129. Grauert. Aristid. p. 89. Boisson. Syotip. p. 6. 17% 
Jacob. Luc. ‘Tox. p. 68. Buttm. gr. max. I. 324 sq. Kost. p. 19% 
707. Rem diligentissime absolvit Carol. Grashof. Diar. schol. 
Darmstad. 1832. 54. p. 428— 431. — olxotos, administrantér. 
olxoe lectio codicis F., reliquorum ofxouvc. Sed quemadmodum 
olxeiv nonnunquam est situm esse, Hell. Vil, 1, 3 wieiotra: Fhng 
mde nEQd THY Vuetfoay md ofxovor, id quod alibi passive dici- 
tur, ut passim in Anabasi: ita non raro passivam illam significa- 
tionem induit, Plat. Legg. Ill, 16 aws aor ay nods uqrore ol- 
xotn; Cyrop. VIII, 1, 1. Shell. IV, 8, 5. Quamquam id verbum 
potius de urbe quam de domo dici consentancum est. Eadem 


LIB: I. CAP. Ii. 35 


Seotc; we dy 1H yeapy yéyoanto, puregos 7» Sspanciwy 

tovc Deore udhiota tiv GAlwv avIpunwy, Grst dé sod dia- 

@Ielger sors véovc; E dy O yoawepmevos avtoy 7tlat0, pave- 

eo 7% tiv avvbytluy teig noyngacg éxIuulas Fyovtag tov- 

twy ues rtatwrv; sig dé xaddiotng xal peyalongencoratns 
Goetic, 7 modu te xal olxos eb oixotac, ngoteénwy intIv- 

weiv’ tavta dé ngattav nig od peyddng Gkiog Hy tomas tH 

NOAEY | 

. CAPUT Ill: 

_ Uy 82 dh vad depeheiv Boxee poe todg Evvdytac, ta wdyt 
eye duxvdwy éavrdy olog iy, ta de xad deadeyopevoc, tov- 

toy 07 yodwu ondoa dy diaprnpovetow. td per tolvey ngd¢ 
Fod¢g Feove pavepas av xal nordiv xal Adywy, jaég 4 TvPte 

dstoxpivetac toig towida:, nico det nowiy 7 neg Svolac 7 

negi npoydvy Feganeliic 7 ntgh UAdbv ids tdv toovTwr* 

q te yao Tlvdlé vop@ nclews dvoeget noiovrrag evosBiig dv 

nosiv, Lwxoatyg te ovtwe xal avtig énolei xal toig HAdoig 
magyve, todo dé Ghaws nwo nosotytas negiepyous xal uu- 

talovs 2vojutev vas; xal eyera de moos touvg Feove andrdics 


significatiofe passivuni non rato invenitar. Isocr. Aréop. c. 16. — 
agoteféawy. Medivm est 32. IN, 3, 8 5, 3. 1V, 5, 1. ddditis 
aut praepositionibus éaé et zyg¢ aut infinitive, quem activa forma 
asciscié etiam II, 1, 1. 7, 1. Vid. ad 1V, 5, 1. Matth. 496. n. 3. 
mai. p. 935. 

CAP. 11. Socratem optimum deorum cultorem fuisse et in 
cibo; potu et venere sibi temperasse. | — 

1. Kab ospeleiy.. Ket reapicit superiora capita, quibus non 
nocuisse Socratem discipulis demonstratum iverat scriptor. — 14 

ty rofyuvy. His opponuntur verba Arafry dé §. 5, quamquam 
illic laxior a feligione ad_victum Socratis transitus fit. — «7 0- 
xolyetae Cadices tantum non omnes dant vzoxplyerar. Quam 
formam non minus frequentatam de oraculi responsis atque He- 
rodoti propriam (191, ravra péy n Uudty ynexolvaro toioe Avdoic) 
aliis Jonismis vix ausim apud. aa eee addere; quamquam 
idem invenitur apud Thucyd. Vil, 44. Sed v. 1V; 3; 16. — ot 
tweczalt. Haec plurimorum librorum scriptura ad Bornemannum 
usque neglecta iaquit. ofzws, quae primaria, forma est, etiam 
econsona pt pai Attici, ubi maior vis in vocabulo reposita esset, 
retinui videntur. Vid. ad LI, 1, 4. 1], 1, 12.7,14. BU, 3, 4. 9, 8. 
IV, 4, 6. Frotacher. Hier. 1, 3. Schaef. App. Dem. I. 207. 249. 

2. suyeto; unus codex Voss. 2. dat quyero, quod Buttmanno 
gr. 84. n. 2. magis atticum videtur. Sed verba ex «ev particula 
et consona incipiente composita augmentum spernere solent. Pau 
eis in locis, ai codices sequeris, suzecda: augmentum asciscit apud 

* 


e 


( 
36 LIB. I. CAP. IIE. 


sayada dsiddvor, we tod’ Feodg xadkuora sfddrtac, onoia 
dyudd tote’ tovg b° ebyoutvovs yovoloy 7 dgytyov 7 tv 
cuvrida 7 UAko we thy sorottwv otdér dieqogor evd- 
wulev evyeoSar, H al xvfelav 7 pdyyy 7G GAdo te evyorrto 
(SBtav gavepas ddnhwv Saws énoByaato. Fvalus be Ftv pt- 
xods and paxpav oddéy Hyeito peotadu tar dno nohhev 
xa peydhov noha xul meydha Ivdvtwr. ore yaQ OIG 
Seoig yn xaliag tyav, el taig peydhus Fvotuc paddov 7 
tuic puxouic Byugor’ nolidac yao dy avtvis ta naga thY 
novnowy paAloy 7 Ta naga THY yonOTMY Elvae xeyugroueva® 
ovr ay toig GvSownosg UEsov elyuc Civ, el ta nugd THY O— 

_ynodv wadhov qv xezagioulva toig Seoig 7 1a nOga THY 
yonotiv’ GAN evouule sorts Deove taig nupa twv ewosBe- 

- ordtwv talc pokota yolonv. énawétng 0° qv xual ToD 
&xovg Tovtov, 


Kad Stvasuv 0D today itp’ &Pavdrocs Feotor. 
nad nedc gliovg We xai Edvous xual ngdg tyv Gddny dlactay 
sxadyy py nagalvecty elves ty» Kod duvepv Epdeay. ef dé te 


Xenophontem, cuius in scriptis rara scripturae qv sunt vestigia. 
Poppo Cyrop. p. XXXVIHII. Anub. J, 4, 17. Thucyd. I, 4. p. 227. 
Vid. ad II, 2, 3. — weds tots DPeoug. Dativo uti solent, se- 

uente potissimum nominis aliquo accusativo, ut 1, 2, 10. I, 
iu, 3. Cyrop. H, 3, 1 edgauevor 10ig Devic ta dyada. Plat. Civ. 
304 a. nodla 1G ‘Anddlwm siyero. Sed v. 1V, 2, 36. Sympos. 1V, 
55. Pflugk. Eurip. Hel. 1054. — ws totic Seovs xadisorea ei- 
dotas, v. ad J, 2, 20. 

3. ovre yao. Schneiderus de suo addiderat uv, id quod non 
recte fecit. Pertinet loquutio xadds eclye ad eas, in quibus ay 
omitti fere solet (significant autem vel quod debet vel quod pot- 
est fieri), ut yoy, Ede, mo0cnxey, aftoy 7y,. v. Matth. 510. gr. mai. 
P. 967 sq. quo pertinet etiam Savatoy meoawetfoy 4x, mors prae- 
erenda erat, II, 7,10. Similia nostris sunt J, 1, 16. 7,4. 1V, 7, 9. 
Proponuntur autem ita fere res, quae non acciderunt quidem, sed 
si accidissent, non oportuisset mirari vel recte factae essent. 
Nam ubicunque aliquid etiam sine cunditione verum est, abesse 
debet cy; ubi autem aliquid nominamus, quod nonnisi certa con- 
ditione verum est, necessaria est particulae adiectio, Hermann. 
De part. ay 1.12. Opusc. IV. p: 61 sqq. Stallbaum. Plat. Sympos. 
190 c, Rost. 120.n.2, — Kad duvapury, Hesiod. “Egy. 338. Spohn. 
Deinde scripsit yy Kad dvvayusy, nun ro, illud ad aagalvecty refe- 
rens. Matth. 280. 

4. ef temporale cum optativo coniunctum rem saepe factam 
indicat, sequente nonnunquam imperfecti vel aoristi indicativo cum 
ay. IV, 6, 13. Matth. 525. cf. §. 6. init. — wave re mapa tary 
Geir Onuatvoueva, alii mage 7 Und —; sed eadem praepo- 
sitio quum non raro iteretur; Hellen. VII, 5, 6 ¢éi¢ 10 e?y adr— 
ley lunecsiy; tum ne diversa quidem significatione repetita 


LIB. I. CAP. HI. a7 


dokeey alte onpalvectue nupa tay Sey, Att0y dy enziodn 
RUQa Te OnMUvomeva Tojou, 7 El tC avtoy EnEFev JOU 
Lafeiv qyepova tupicy xal uy eiddta tay Oddy dvtl Brénov- 
tog xai eiddrog: xal tay GAlwy dé pwoley xatnyooe, ott 
VEG AOA Ta NUOK TaV Few Onuaropeva norovol Ti, Guaat— 
Touevoe tHy naga tog dvFQwaols adogluy. avtdg dé ncrta 
tavdowniva tmegewoa mpd¢ 17¥ nNagK TV Fev EvpeSovdlav. 
Auaten 82 try te woyiy enuidevoe xal 10 otic, § yOW—5 
pevog dy tic, el yin te dumorioy ein, Faggudivg re xual 
dopalws dutyor, xal otx av dnogjouEe tooartns Jandvnc. 
OUTM yaQ EvTEATC 7¥, Woe ote od Ee Teg OUTWS av dAlya 
epyatoito, cicte pi AauBavev ta Swxeatee aoxodvvta. oltw 
pv yag tooovry ép7t0, Soov Wéwo Fodte* xai én) tovto 
CUTio napeoxevacpsvog Fé, wote THY entFuulay tov olrov 
Syov abta evar’ notov dé niy 400 Fy abt dia TH wer nl 
vey, el fey Srpwn. ef Dé note xdndeig 2edyjocev éni deinvore 


omnino debet offendere. Cyrup. I, 6, 2 prorsus eadem verba le- 
guntur. Accedit quod Xenophon ita videtur scripsisse respiciens 
quod antecessit onuatvertc: nape tov PEewr. V. 1, 20. 6, 8 Kurip. 
Androm. 123 aug) Acztewr Jiduuwy éenlxorvoy totoav aug naid 
> Saas Apoll. Rhod. 1V, 1320. 1359. Wesseling. Herodot. 1V, 

Adeoque diversi casus semel positam praepusitionem habent. 
Herodot. 1. c. OF Uéooc: @dlwxov no0s jw te xa tot Tavaidos. ' 
Herm. Vig. 854. Sed is focus consuetudine Homerica excusatur, 
et qui legitur in epigr. Leonidae Del. epigr. Iacobs. J, 7 av? ay 
dos xah nolia npownica xed nape Bown Meotenxny erlvak Eva xed 
ty3a xouny, in eo legendum censuit Passovius zeoe@ zodic vel 
ware m0l)e. 

5. el pn te dacuoveor ety. De re equestri XI, 13 Ay uy 
ts decovioy xwdvy. Cyrop. 1, 6, 18 qv yen tg Sede Bhaénty. — To- 
cavitns, quanta opus est ad victum Socraticum. Schneid. — ovx 
oid’ ef reg — Egy aloeto. Solet illa loquutio ovx oida ef du- 
bitanter negandi significationem habere: ué haud sciam an nemo 
tam pauca sili paret. Cyrop. 1, 6, 41 é romisa @ednocs xed 
én rovc dvbpwaous pnyavaatat, ovx old Eywye, ef tava Minors cy 
tev moleuiwy, nescio equidem, an neminem hostium superstitem 
relicturus sis. v. ad 1, 18. 5, 3. Discrepat igitur hac in formula 

eci sermonis ratio a latino. Heindorf. Plat, Gorg. 458 d. — 
nairowro, énrt 10 boStayv. Alii tovroy. Kurip. Androm. 332 of 
doxourtes EU yooveivy — now avdQunots Toor, aAny et 1 alouty: 
souso (h. €. 16 wloutsiv) DO loyve utya. V. Pllugk, Vulgatam é7d 
fourm defendas cum C. H. Fuokhaenel. Quaest. Demosth. p. 26, 
dnt cum dativo illud ipsum significare dicente, propter quod aliud 
fiat, ut sit igitur; wt cibo frueretur. V. ad 7, 1. 

6. &cre proprie antecedens aliquod demonstrativum respicit ; 
sed etiam ubi abundare videtur, vim verbi intendere, ut aut per 
adeo aut vel exprimi possit, demonstrat Herm. Soph. Oed. Col. 
1352. v. Matth. 531. not. Heindorf. Plat. Phaedr, 258 b. Hic vero 
enuntiatum, quod sequitur, explicationis caussa adnectit. — 7¢ 


38 LiB. I. GAP. I. 


aadeiv, 8 solc nielarog egywdlotardy tory dcte Gvidka- 
ou: tb tno tov xargdy eynindacdu, soto gudiwg navy 
eqpudartero, soig dé uy duvapuévars sovt0 nosetvy ovvefovieve’ 
qguidrreciac t& nelForta py navdvtacg ZoPlav finde dipar— 
tac nivay’ xal yap t& Avuoyéueva yaotlpacg xal x¢pudac 
axpi yoyds tats tpn elvas. oleotac 8 tpn tnoxuntwr yal 


gzelGorvtg. Quum de fercnlis delicatig ad edendum allicientibus 

otius re dvanelSoyta requiri videretur, editores hoc verbum ex 
scriptoribus nostram locum imitatis dederunt. Sed vide sis J, 2, 23 
ai ndoval melSover thy puyny wh Owyeoreiy. Qecon. XIX, 16, ubi 
sine ullo significationis discrimine primum zeioe:, deinde dyvanei- 
cas légitur , Stegerique correctionem xed 7e0) adinray dh dvvel- 
pny cy neice probarem, nisi yiderem sequi avénegas, Lys. Epi- 
taph. 29 Bekk. dypotegan J” ny adrovs ta néldovta, xtodos xad 
déoc. Ac similiter de pecunia dicitur Hell. VII, 3, 4. 7. ubi cum 
SiapSetpey compositum est. Contra gvane(dey Anab. 1, 4, 14 
est i. q. melSeqy. 

7 Kfexny. Fabula de Circe narratur Hom. Pdyas. X, 210 
sqq.'—- dnodyépevoy to. Alii rov. Codices habent accusati- 
vum, qui quum tam latom usum habeat, ut innumerae ad eum 
explicandum ellipses temere inventae sint, nescio an debeat de- 
fendi, ut sit fere i. gq. §. 6. pudartzecder 106 unig téy xargoy eu- 
ainiacier. quod dictum est sine negatione, ut iV, 4, 11 dragev- 
yey 16 anodEelxyvodae yrwpnv. 21. diagevyovor 16 dlxny didovat. 

am quemadmodum articulus saepe cum infinitivo eadem_ pote- 
state, qua alibi wete, coniungitur; effectum significans, cuius rei 
simplex testis est lacus Sympos. III, 3 ovdels gos dytudéye 16 wy 
od Aétay, 6 te Exactos nyeitos mlelorov egeov énlotacda, ubi yY. 
Herbst. Cyrop. V, 1, 25 rig Mydwy cow anelelydy 10 un oe exo- 
Aoudeiv  Thucyd. Ul, 87 9 vavuayla ovyd dixalay Eye téxucgow 
. 46 éxpofion, de quo loca v. Poppo De Eloc. Thuc. p. 113. Her- 
mann. Soph. Aj. 114. Vig. 800. 898. Matth. 543. n. 2; quam ad 
servationem accommodatum est 7 infinitiva adiectum: ita il- 
ud adeo fit, ubi verbum praecedit genitivum postulans. Cyrop. 
J, 6, 32 ovx anelyovto oud’ ano toy gliwy 10 pn ovxd nigovexteiy 
nay’ abtav nepacda. De rep. Lac. V,7 neginatéiy te yao avay- 
xalovra xed uny 16 und olyou un opadleodec enimeleiodar, quam 
acripturam restituit L. Dindorfiug, ut scripsit idgm Anab. II, 5, 22 
6 iuos Epwe tovrov alsiog 16 t0ig “Elinow but neoroy yevéodau. 
Plat. Civ. 1. 354 b. ovx ameoyounx t6 un ovx énd tovr0 elisiy an’ 
éxefyov. ubi y. Schneid. Kurip. Phoen. 1191 10 nvg tloyader Moe 
70 pn _ovy éleivy nody. Anab. 1V, 8, 14 ourzol elo bunodwy 16 wy 
mn elvcu, Evia nddlas onevdouey. ut nunc recte scripsit Kriigerus 
pro tov. Hell. VI, 1, 16 cere ovdi dia radre aoyollay Eye 16 ua 
aeartey det 10 déoy. ita enim scribendum. De rep. Lac. vid 
xadiqtavar Roviouevos alg sd pennote doyny tb eq nelSeoIcn toils 
-yOmors xpaTHOa, Yt pro tou wen mElFeoSeu scribl maluit Herman- 
nus narrante Voigtlaendero apud Frotscher. Obss.. in Xen. Mem. 
p- 20 ag. Est vero is ysus ex ijs locis explicandus, ad quos per- 
tinet JV, 3, 1. Quamquam observandum bene est, solere ita se- 
ui negationem , ut in Phoenissarum loco; quo de usu v. Buttm. 
em. Mid. p. 143. Matth. 543. n. 3. — dea taiza poet parti- 
cipium ¢um quadam gbundantia ijlatum, ut saepius eliza, inesta, 


LIBLI. CAPL I - 39 


«7 Kloxny io mowtv torovtois noddois denvilovocyv: tov dé 
"Oduccia, ‘Epjod te tnoFnuooivy xal avid» 2yxoati ovte 
xal dnooxdusvoy tb inég chy xorgov tay ToLovtWY UatecFut, 
di tavra ovde yereoFar vv. 

Toate péy neg tovtwy énaslev Ga anovdalwv’ dgeo- s 


ougws, péxe tavta. Locos Xenophonteus praebet Kriiger. De au- 
thent. et integr. Anab. p. 56. : 

8 apoodsolwy genitivum’ interpretari svlent zed praepo- 
sitione intellecta. Geuitivum per se initio enuntiati pouni, ut ob- 
jectum eorum, quae seqauntur, contineat, ducet Matth. 342. 3. 
Quod quodam modo utrumque vim suam h. |. videtur habere. 
Herbatius canstruit emgyenden dgoodiiwry tay xadwv, abstinere 
voluptatibus, quae e congressu cum pulchris capiuntur, ut HI, 6, 
22 est tois 10» wpatwy cpoodiotors. De illorum autem genitivo- 
rum cpniunctiane vy, Frptscher, Hier. J], 10. Genitivus sane non 
sine vi antepusitus est, quam ad rem alibi zeoé adhibetur. Ages. 
V,4 negl ye pny epoodtotwr eyxeateleg adtod ao” ody) Eloy urn- 
odnvyge; De rep. Ath. I, 14. Herpdot, Vil, 192. Ac si non alias, 
certe hic potest ad genitivum zeoé intelligi, quia praecedunt rep? 
tovrwy. Late enim patet libertas Graccorum praepositiones ad 
sequentia negligendj. Bernhardy Syntax. graec. 204. Videtyurque 
haec explicatio simplicisgima esse et in qua acquiescere facile 
possis. Sed qnuum quae Matthiaeus demonstrat, rostro loco aptis- 
sima egse videantur, pauca de ea re attinet disputare. Expeditiora 
quidem illa sunt Cyrop. V, 1, 10 10» dé xglwy toy wiv goer, 
tay 0° ov. Plat. Menex. 240 ¢. pourmy dt wav wiv neczdévtoyr, 
twiy dé éxryeqouutvwy, Haec eniny nota illa est appositip partis 
ad totum, de qua Vy ad a; 24. MH, 1, 4. Cf. I, 2; 54 éeevtov G Ny 
toy palate gulsi, tov Gwyratos Ore av cyosjor 7, aycugEst- 4, § 
iay allwy dnnov meyclwy ovtwy sxuorov puxodv ukpog Acpovte 16 
ooua ovynouootaé cor. Quodsi HN, 1, 8 legitur od doxei coe tar 
toovtay diay fos ta Exovore Toy axovolwy; genitivus tay axou- 
ofwy non minus sub twy torovtT@y subiectus est quam nominati- . 
wus ta éxovore. Ac Plat. Lach. 188 d, Swzoarous 0 eyo tay wey 
Ioywr ovx Eunsioés siur, dice nodtEgoy toy Epywy eneipedny non 
magis desideratur transitus ab universali ad singulare, quam Xen. 
Hier. 1, 33 2ya yep dn eed piv Aatléyou dyneg lows avayxater 
7 puors avIownou deioiae nape tov xedwy. Difficiliora paullo 
haec. Demosth. Olynth. HI. 4. p. 19, 4 rovzww ody) viv ood toy 
xaipoy tov Agyery. quo loco tamen zovtwy praecedente wy attra- 
ctum videtur, Convertit Hermannus Soph. Trach. 57: Horum non 
video opportunitatem dicendi, Matth. 380 coll. Zumpt. 661. 
Fritzgch. Quaest. Luc. 110sqq. C. H. Funkhaenel. Quaest. Demosth. 
Qsq. His bene perspectis apparet, credo, genitivum nonnunquam 
ita alteri praeponi, maxime ab initiv enuntiati, ut scriptor con- 
stractionem vel eam, quae sequitur, vel similem in mente habeat, 
utque singularia post univetsale quiddam posita inveniantur. 
Quare non absimiles illi sunt loci, in quibug ratione sequentium 
habita interrogatio per 1é dé voculas praepunitur. Plat. Legg. 
704 c. rf 0? ad nedtwy 18 xab dpay xed thas; mw> Uspos Excotwr 
nuiv etinye; vel si mavig cum Bekkero post «ov incidere. Quod 
dicitur adeo, ubi non sequitur alter genitivus, unde prioris excu- 
satio sumatur. Vid. Stallbaum. Plat. Phaedon. 78 d. Heindorf. 
Gorg. 500 d. Charmid. 165 d. — roy ‘AdzeBiadou vior, Alct- 


& 


40 LIB. I. CAP. Ti. 


dtolwy 82 nagyve tiv xaldy loyvews dntyecPas’ od yae 
pn Oddsov sivas tiv so10dtwv Untopevoy cwppovety. GAG 
xa) Koirdfovddv nose tov Koltwvoc nvdouevoc Ste eplinos 
toy “axifiadov vidy xaidy dyta, nagdvtog tov Kgitofoviov, 
SFoero Hevogdvra, Ein’ uot, ton, & Kevopav, od ov Kar- 
tofovioy evopuleg elvae twv owpgorvixdv avFowawy paddoy 
9 tov Iouctwy, xal THY NEOVONTixwY WiALoY 7 THY aYOTTIOY 
te xal Gryoxivddvuv; Jldvy wiv ovv, ton 6 Hevogay. Ni» 
solvuy vouule avtov Seguovgydtardy se elvar xal Aewoyora~ 
Tov’ ovros xav tig payaloug xvfiotjoue, xav tic nde GA— 
10Aarz0. Kui rl dy, tpn 0 Revopdy, dav novodvta tavta xa— 
aiyveoxas gitot; Ov yag obtog, tpn, éxodunos tov “AAxBra~ 
dov vidvy gidjoo, orta eingogwadtutoy xal woadtators 
"41K al pévior, Eqn 6 Kevogdv, towidrov dors td Grpoxly— 
duvov Foyov, xav dyad doxd jos tov xivdvvoy tovtov unopei~ 


biadis celeberrimi filium, circa initium Olymp. 91. natum (Isocr. 
or. 2&0) Levyous p. 356); alii intelligunt illius dvey.oy, quem Thra- 
syllus dux cum patruo exulem et captum dimiserit Ol. 92. a. 3. 
(Hell, I, 2, 13). Mirum est autem, Xenoph. Sympos. IV, 12 Cri- 
tobulum dici Clintjam amare, quem loco Platon. Alcib. J. 118 e. 
commoti dicunt Alcibiadis fratrem iuniorem esse, Krligero apud 
Herbstium Prolegg. Sympos. p. XVI Cliniam Astyochi filium in- 
terpretante. Groen van Prinsterer, doctus Batavus, in Prosopo- 
graphia Platonica p. 224 vel vioy deleto nepotem intelligi vel 
viwydy scribi vult. 


9 Aswoydratoy. Vituperatus est propter hoc vocabolum Xe- 
nophon a Polluce Ill, qoetixéy appeliante. In nullo autem 
plura notata sunt a grammaticis poética et glossematica vocabula 
quam in Xenophonte, Lobeck. Phryn. 89. De ipsius autem voca- 
buli notatione magna dubitatio est, Alii a Jaog Jews, alii a eas, 
alli a dacdc, alii a tedéwe derivant. Videtur a deéios, levis, deri- 
vandum esse, ut Aéws sit plane, eben, Denique Aewoyoc est i. q. 
égdiovpyos vel aavougyos. Neque aliam significationem habet 
apud Aeschyl. Prom. 5, ubi qui post Etymol. M. a dews derivant, 
apud Aeschylum non esse fabricatorem hominum Prometheum 
obliti sunt. — @ilocro. Malit fortasse cum duobus codicibus 
quispiam @octo. Hunc aoristum, quem compluribus in locis Xe- 
nophontis editores dubitant recipere, ut Anab. V, 9, 5 woynoavro 
xat nlovro, tuiti sunt Herm. Soph. Oed. T. 1311 et Buttm. gr. 
max. Il. p. 73. Cf. Schaef. Plutarch. V. 186. Bornem. Anab. JV, 
2, 17. Hellen. IV, 5, 7 ex duubus codicihus xaSalcuevos pro se= 
eundi aoristi participio damnato scripsit L. Dindorf. Ut fit, aliae 
huius, aliae alterius aoristi formae in usu fuisse videntur: sed 
cavendum tamen, ne in ea re iusto simus fastidiosiores. 


10. depoxlyduyoy, alii cum uno codice Voss. 2. dnyoxy- 
duvov. illud quamquam non solet de re dici, reposui tamen cum 
Bornemanno, qui nostum halsbrechend comparat, ita orationis fa- 
eetam ironiam aliquantum amplificari dicens. 


LIB. I. CAP. Ill. 4 


yar. “2 tijpov, Xpn 6 Suxparne, ‘xad xl dy ole nade xa-11 
lov gidyneac; do” ove Gy atta wade dotdos ue elvan dvs 
Zlevdigov, moda dé dunavav eig Brafegas rdovds, noAdyy 
dé doyodlay tev tov éniehnSival tevog xalow xayadod, 
onovdalayv 3 dvayxacdivas ég oi¢ ovd dy porvoperoe onov— 
ddater ; "2 “Houxies, tpn 0 Kevogay, we devijv tive Aéyegi2 
duvapiy tov gidrpatos eivaz. Kal sotto, toy & Swxocrne, 
Savpauleg; ovx oloda, py, Ot ta Qarayyu, ovd Huwfo~ 
“Maia to péyetog dvta, noosapdueve pdvoy tH otdmate taig 
ze Gduvac éniteife todo dvFownovg xal sod qooveiy 2E- 
otz0; Nai we di’? tpn 6 Kevogav, évinos yee te ta pa- 
layya xara sd d7nypa. 2 ped, tgn 6 Swxeurns, sovc déis 


11. doyollay Eyery tov Excyu., impediri, quo minus 
(quippe amore tuo occupatus et distractus) honesta cures. ‘doyo- 
Aa est enim occupatio, deinde, quum ‘infinitivo vel nudo, vel ge- 
nitivo articuli vel e?s 70 x addito, iungatur, fit, ut sit fere im- 

edimentum. Omissi articuli exempla exstant QOecon. 1V, 3 xabd 
acyollas dé pdéhore Eyouver xi gilory xed modems GuvEnimEhsiozas 
al Bavavarxal xehoupeva. VI,9. De rep. Lac. X11,1. Cyrop. VIII, 
1,13. Dativus additus est Cyrop. VIII, 7, 12. Ambiguus locus 
est Ages. I, 7. Adde Hellen. VI, 1, 16, de quo loco dixi ad §. 7. 
De simili verbi cyojdtey ratione v. ad Jil, 9, 9. CF. Cyrop. HM, 4, 
13 2y dopalst sliver tov pnd adtds inoyelouos yevéodor. Bernhard, 
Synt. 162. Matth. 542 b. 

12. jucwBodeaia, dimidii oboli magnitudinem aequantia. 
Comparatio formam rotundam et minutam arguit insecti. Schnet- 
der. — ifcordyvae, suo loco movere, verriicken. dvdpumous 
éevray Demosth. Mid. p. 537. Reisk. mente privare ; infra uwatye- 
OSae moeiv. WH, 1, 4 mépdixes 2kotauevoe row te Seva avaloylle~ 
afee, perdices facultate imminens periculum reputandi privatae. 
Simile est éxaintrey 1V, 5, 6. cuius verbi usum de rerum iucune 
darum vi ad animum ita capiendum, ut non maneat sui compas, 
illustravit Weiskius collatis locis Platonis Protag. 355 b. Gorg. 
523 d. Cf. Sympos. 1V, 26. ad ILI, 7, 1. 

13. rous dé xalous, v. ad II, 9, 2. — Gre. Stobaei edit. 
Trinc. 6, quod necessarium est, si 6 zw scribitur, non 67. L. Din- 
dorf. — 60m, non sequente comparativo, vel intellecto uwadloy 
vel ut sit idem quod 67, accipi solet. Utrum hoc loco valet? V. 
Matth. 455. n. 6. Tacit. Annal. Ii], 46 Quanto pecunia dites et 
voluptatibus opulentos, tanto magis imbelles Aeduos evincite. Liv. 
J, 25 eo majore cum gaudio, quo prope metum res fuerat. Ita 
ubi rerum, quae jungyntur, dispar ratio est, post tooourp attra- 
ctionis vi sequi do nemo non videt. Matth. 480. n. 2, Neque 
aliter de Latinis iudicandum est. Possis igitur nonnunquam 6o@ 
guum vel quod vel quatenus convertere, Hier. X, 2 olde yao, Ste 
acneo éy Innos, obtw zat éy dyownors waly evylyvetet, ow as 
Exndew ta déovia Eywor, ToCoVIW UsprotOTepols iver. Plat, Euthy- 
phr. 11d. xevduvevw exelvou tov KydQos t¥OTEQOS yeyoverae thy 
1éyynv tooovty, Sow 6 wey te auto wove emote ov ukvovta, byw 
di 1905 tots Eunvtod, ws Forme, wal re cliorgre. Nitzsch, Plat 
jon. p. 76. Engelh. Plat. Euthyphr. 11 d. Funkhaen. Quaest. De- 


42 | LIB. I. CAP. Wil. 


xmlove ove ole qudotvras evdvae t, Ste ov ovy OPS; ovx 
oloF txt tovto 1d Frolov, & xalovor xadov xa) weuiov, to- 
codtp davotegov éors tuv Qadayylwv, Sow exeiva ev opd- 
peva, tovto dé ovd antdusvov, gav dé tig avtd FeKtat, 
tvinol v1 xai navy modowSev tolovrToy, wete palveoIae nol 
tiv; Tows Jé xed of "Eqwtes to§otas dic tovro xadotvrat, Ore 
xal nooowtey of xalol texowoxovory. GAG ovpfovlevw oor, 
a Fevopwy, badtay tye tive xalov, qgevyey ngoreonddny. 
ool dé, w& Kortdfovie, ovufovlevw anemuvtloa* polis ya 
ikdy tows ev tooodtw yedvw 16 dHyue dyids yevoo. Oitw dq 
xal ageodimaleuy tovg ui dopalwe tyovtag nods agoodiow 
@ETO yYORvar neds tolwita, ola, py navy ev Deoudvov Tov 
quuatos, ove av ngogdésato 7 wuyn, deopévov dé, ovx ay 
noaypnata nugéyot. avtog dé ngdg tavta guvepdg qv oUTw 
AAPECKEVAOMEVOS, MCTE oiov adntyeotor tw xuddiorwy xar 
1Swpaotarwy, % Qi GAdos tuy aloziotwy xual aweotatiqr. neQl 


mosth. 41 sqq. Neque magis mirum propterea est 50m sine 1o~ 
corre iMatum, siye additys est comparativus sive non est additus, 
ut Thucyd. V, 108. Lucjan. Alex. c. 2. queig dé ody apmorgoou 
Aysrot pvjuny nomodusta, boy un ev Gly xed Opec, adi’ ev 710~ 
Zea ovutos édijotevey. Stallbaum. Plat. Apol. 30a. et Euthyphr. 
}. c. De Romanjs y. Held. Caes. B. C. 1, 52. — éxeive ad id, 
quod propius situm est, pertinere apertum est. Nonnunquam 
enim ita rag ea, quae cogitationi, quam quac loco propiora sunt, 
pronomine demonstrative odzo¢g signiticantur. Similiter 1V,°3, 10 
?zefvwy ad plantas proxima sede collocatas referendum est. Bernh. 
Synt. 276 sq. V. ad 1V, 1,1. — Tows di xa — ritawoxo0v- 
o.y. Haec verba Xenophontis esse negat Dindortius uterque, 
coll. Sympos. 1V, 26. Indicia alienae manus Ludovico sunt verba 
scholiastis usitata Yows dé xef, loci color, ignoti Xenuphunti et 
supparis aetatis scriptoribus "Eowtes (diversa sunt Sympos. Vill, 
9 sqq. Cyrop. Vil, 5, 2), — wddes. Stohaeus poyrg dat. Quae 
tie orl scripturae varietas est. Quod a quibusdam proponitur 
discrimen, ut uodis sit Boadéuc, dpe pmoyig pete Blas, per avay— 
ns, id non ubique comprobatur. Méus autem, quod Atticorum 
magis proprium esse dicitur, ita praefertur, ut alterum adeo a 
nonnullis spernatur. Semel et iterum tamen poyic admissum est 
a Thucydide; v. Poppo I. 208; a Platone; v. Schneider. Civ. 502c. 
Atque idem de Xenophonte judicandum est. Kriger. Anab. V, 8, 
4.— 16 Sey ue Uyins, Morsum sanatum habens. Herpdot. I, 
tees ppévacg vytatvery. Matth. 424.4. De morsu amoris v. Val- 
eken. Eurip. Hipp. p. 347. ed. Lips. 

14. dy.oodtosatecy mods teva, veluti radix. Loquutio- 
nis duritiem exemplis aallev nods teva Cyrop. Vi, 1, 6; tai¢ 
m0¢ Tove naidas Encduylarg De rep. Lac. If, 145 17s mods tous 
Seovs entutdelag Demosth. emollire studuerunt. Nam zoog prae- 

ositio in yniversum videtur relationem aliquam ad aliquid signi- 


care. 


15. otddy &yv fj110¥y. Voculam ay in suspicionem vocavit 


LIB. I. CAP. IV. 43 


perv dy Bowoews xal nocews xal apeodiolwv ovtw xateoxev- 
aopévoc Hy, xal weto avdév KY FttOY Goxovytws Ttotae THY 
moda ent sovsocg neayuatevouévoy, Avuntioduc dé nod 


eAattox. 
CAPUT IV, 


Et dé siveg Swxeatyy voulCovowy, wg Moe yocysovol tes 
ugh Azyovos neol avtod texprargopevor, novtTeépacda piv av— 
Gownovg dn apetny xpatiotoy yeyovévot, ngoayaytivy 0 ex’ 
aityy oz ixavdy, oxewepevoe pry povoy & éxtivoc xo,aotn- 
glov Evexa cots nave” plouévove cidévar eowidv tAeyzey, 
Gla xal & Adywr ovenutogve toig avrdeatelBovar, doxtua— 
Lpvrwy, et ixavdg Gy Pedtlovs qoreiy rave ovvdrvtag. Adsw dés 


L. Dindorf. Hipparch. I, 15, in editione sugtulit. Sed num dici 
possit oudéy ay jrtox caxouwtws jdow0, nimirum si occasio vel 
animus ita ferat, vel si non ita multum laboret quam reliqui? 
Nam tale quid saepe cogitatione addendum est. Anab. II, 6, 27 
muaotas dé xpi Fgoameveolae jklav eniderxvyyuevos, Ste mleiore 
duvarto xad 29f1o8 ay gdixeiy, nimirum si nallent sibi obsequi. I, 
9,23 déyer aurdy Epaoay, Ou 16 wiv EcuTOU GanE ove cY DuvalTO 
Tovtorg Naot xoounIiva, h. e. etiamsi vellet. V. ad II, 4, 1. Do. 
repetenda ad duaciodas particula v. ad J], 1, 27. : 


CAP. IV. Socrates deos esse atque hominibys consulere 
demonstrat. 

1. do — texuargouevor Finckhius Diar. Darmst. 1829. 
p-890 antevertit coniiciens otc, ex iis, quae nonnulli scribunt; qua 
acriptura tollitur si quid miri inest in participio absolute posito 
TEXUOLOOU EVOL quamgquam esse potest: non bene eum cognitum 
habentes neque omnia, quag ad iudicium de eo ferendum facere 
possint, satis perpendentes, sed coniecturam tantum facienteg. 
éx praepositio addita IV, 1,2. Cyrop. Vil, 5,62. VIII, 1, 28. Plat. 
Menex. 246 c, geaow J? iuin — oie viv ndéws ay einocey viv 
IeBortes Suvepuy Texpecparesros &E wy tore ELeyor. Crit. 44a. Hipp. 
mai. 288c. dé II, 5, 6. De re equ. 1, 14. Plat. Civ. 501b. Phae- 
don. 108 a. Kriiger. Dionys, Hist, p. 116. dativus ll, 6, 6. Cyrop. 
1, 3, 5 xad plu dn ov ad oa Eyos, w nak, Aéyerg; Anab. IV, 2, 4. 
Apol. 12. Sympos, VIII, 11. Plat. Euthyd. 289b. Matth. 396. Rost. 
106. n. 3, Saepe autem hoc verbyum absolute dicituy, ngn addita 
obiecti significatjone. Stallbaum. Plat. Crit. 44a, 


2, "Agiotodnuog. Plat. Sympos. 173 b. “49. ric, Kudadqvac- 
aus (ad pagum Cydathenaeum pertinens), ourxpos, evunodntos cel, 
— Fatey ovctirvas, suntne quos mirerist ita Zor» omnis gene- 
ris reMativis praeponitur. Matth. 482. Buttm. p, 439 sq. Rost. 99. 
n.9, Propert, Il], 7, 17. Est quibus Eleae concurrit palma qua- 
drigae; est quibus in celeres gloria nata pedes. Ac solet gory 
of intermedium poni, ut git fere i. q. tevd. v. UT, 5, 3. Idem in 
interrogatione habes 11, 3, 6. Indicativus gequitur de re certa, 
optativus de re in cogitatione posita vel de incerto tempore, ay 
cum optatiya de eg, quod fieri potest. I, 3, 6 yulgo male lege- 
batur gory ois xab navy cpéoxy; Herm. Soph. Aj. 1200. Quod 


44 LIB. J. CAP. IV. 


nowtoy, & NOTE aUTOD Axovon meEQl TOU damorlov diareyoptt~ 
vou nods Agiotodnuoy tov puxoov enixudotpevor. xatapa- 
. Sav yag avtoyv otse Dvovta roig Deoig ovre paver; yow— 
pevoy, GAkG xal sav nototvtwy tadte xatajehwveu, Elné 
por, %pn, @ Agrorddnue, Zour olgrivag dvIqunove teFav~ 
suaxag ént ooglu;"Eyw, &pn. Kal &¢, Atgov juiv, tpn, te 
évopata adtiy. En) per tolvuy inv noose “Onnoov eywye 
peadota teFavpaxu, ent dé diFvecufin Medavnnldyy, ent 
dé toayidle Sopoxita, eni dé dvdguavtonosce, Todvxdetor, 
end b¢ Cwyougla Levey. TIdrepd aos doxotow of daspyato— 
paves dwha apoore se xad dxirnta dkoFavuaororegoe el- 
vas 7 of Cpe tugoora te xal evegyd; Ilold vy Jia of Cae, 
eineo yt pe tizn col, Gla tnd yruoune tadta ylyveras. 
Tov dé Grexpdgtos eyovewy Orov Evexd zort, xal tHv Pare~ 
ois én” wpelela bvtwy nétega rtiyng xal nésegQe yropuns 


optimi codices Parisini praebent dyfouzror¢, bene habet. Vulgo 
adviounwy. Cf. Plat. Menon. 85b, fony qviva dogay ovy uvrov 
obrog amexolvaro; quamquam idem Apol. 27b. ita loquitur: Zor» 
Sctis aviooney dvioungua ply youl necyper elvar, dyIgwmous 
dé ov voutle; 

3. Mehavinntdnes, Melius, Critonis filius, circa Ol. 65. 
Sogoxdis, Atheniensis, natus Ol. 70,4. Moluziertos, Sicyo- 
nius, circa Ol. 87. Zevées, Heracleotes, circa Ol. 91. 


4. ylyveter, quod tres codices praebent, vulgatae lectioni 
yéyntoe et Stephani coniecturae yéyernree praetuli. KEtenim tanta 
‘virorum doctorum de ef particulae cum coniunctivo constructione 
dissensio est, et, quamquam illius structurae aliqua apnud Xeno- 
phontem vestigia supersunt, eorum tamen pleraque tam sunt in- 
certa, ut neque hoc loco, quo coniunctivus parum aptus sit, neque 
31, 1, 12 et IV, 8, 11 coniunctivi patrocinium ausim suscipere. 
Et cum conjunctivo apud eos tantum scriptores ferri posse, qui 
particulam éy etiam alibi supprimant, ubi ab atticis prosae ora- 
tionis scriptoribus constanter addatur (ut éf loco ny particulae 
ponatur), atque hos esse Homerum, reliquos Jones, Pindarum et 
tragicos docet Poppo ad Cyrop. II, 3, 50. Rost. 121. n.10. Quam- 

uam cavendum est, ne ubique coniunctivum damnemus. VY. 
Herbst. Sympos. VIII, 36. Kriiger. Anab. 11], 1, 36. et Dionys. 
Hist. 270 sq. Hermann. Eurip. ch. 200. Soph. Antig. 706. Ai. 
491. Oecd. R. 199. De part. a JI. 7. Poppo Thucyd. I. 14. 139 aq. 
Apud Lucianum, Plutarchum, alios nulli de eo usu dubitationi 
locus est. Lucian. Diall. Mortt. JI], 2. Baehr. Plut. Artax. p. 24. 
lacub. Juc. Tox. p. 53. — elaeg ye taita ylyvetas, Bi qui- 
dem hacc non forte quadam, sed consilio fiunt. Kee minori jure 
quo hoc loco, quo praecedit daroyeconevor, infra legitur praesens 
sryvonievc, ubi quod unus liber habet yevouryvec, praetulerunt 
priores editores, et §. 9. 40'vyouévww. Sed Avistodemus dignosci 
quae sunt et quae fiunt, hic non muitum referre bene intelbi- 


gens rem, ut quae saepius fieri possit, in universum exprimit. 
ef. I, 1, 21 sree 


LIB. I.-CAP. IV. 45 


toya xplvag; TIpéne pév ta én wopelele yryvouera yropuns 
tgya evar. Ovxovy doxef cos 6 2& dozing nowy dvPownoves 
dx wpedele ngocteiver adrois de’ dy aloSdvorta, exuora, 
ég3urpots piv, WoF ody ta GouTé, wWra dé, Wer axovEY 
Tk axovota; dopa ye unv, a in gives ngocetréFjouy, tl cv 
nuiv dqelos av; tig 0° av aiadnog qv yluxéwy xui deruéwy 
xal navtwy twév did otouatos nddwy, el uy yhwtta tovTwr 
yrupwv evugydodns moog dé tovtos ot doxel bor xai tOde6 
noovolac tpyor eoixtvar, t6, ened dotevag ey dor 7 wie, 
Plepagors adryy Fvuowoc, a, Stay ey arti yojoFul te dép, 


5. ra dia ordmaroc ndéa, tucunda, quae ore perciptuntur. 
ef. 5,6. ai dtce 0b ooiuatos-jdoval. HN, 1, 20 af Sie xaoteplas éai- 
Hélecae: quo pertinent complures aliae dictiones, in quibus dé 
cum genitivo ponitur. Nostra propter omissum articulum notabi- 
lior ee est, cf. dia otouatocg Every, in ore semper habere. Vid. 
ad IV, 5, 3. Sed IV, 2, 35 dic cum accusativo constructum ter 
habet articulum, semel non habet, nog magno quidem cum dis- 
crimine, 

_ 6. Feyor. Quod alii codices Igy habent, alii Zovors, viden- 
tur eae scripturae librariorum emendationes esse. Neque enim 
nominativo deest sua a-codicibus commendatio, neque doxéiy 2.1- 
xéyas maiorem habet offensionem quam Jozeiy gafvecIar, de qua 
dictione v. ad Il, 1, 22. De constructione vy. ad IV, 3, 8 — o¢ 

> ay. Deinde ay omissum est. Post coniunctiones finem signi- 
ficantes wo et Snws sequente coniunctivo particulam, qua effe- 
etum ex rerum rationilus pendere significatur, omitti quam addi 
apud Xenophontem frequentius est; post fya nusquam additur. 

~ Rost. 122. 10. Matth. 519. n. 1. — 1d d2 thy adxony déyé- 
oFas Qui praecedunt infinitivi, sensu pertinentes ad 2govorer, 
introducebantur pronomine rade; qui sequuntur, partim illi per 
se constantes, partim eodem, quo reliqui, modo intelligendi, pro- 
nomine ovzo¢ in fine paragraphi comprehenduntur. — ofoug 1 &~ 
yeey. Relativorum cum infinitivo coniunctorum rationem apud 

atth. 479. a. n. 2. Rost. 125. 8. loci nostri apud Buttm. p. 437. 
i eet videbis. v. §. 12. 11, 9, 4. INI, 11, 1. Articulus additus 
IV, 6, 11 xaxovs dt coe (voulses) tos ofoug tovToIs xaxds yon 
v9er; Verum II, 1, 15 legitur torodrog, otog undert deondry Avot 
téleiy. cf. 6, 37. ut Odyss. XXI, 173 od yao to: of ye roioy éyelyato 
NOTVIG {LNINO, OLoy TE HUTHOG Prov Tt Eusvos xed diordy. Est autem 
oiog J, 3, 14. Il, 1, 15. Hi, 6, 16 cum tempore finito coniunctum, 
Vid. ad IV, 8, 11. Ab infinitivo neglecta constructione ad tem- 

us finitum transitum est Il, 6, 37. — mg00wtarw, in nonnul- 
is codicibus zogéwratw. Quod Buttmannus gr. max. I}. 264 sta- 
tuit discrimen, ut pdow sit ultra vel ulterius, vorwiirts, nogdw 
procul, west, fern, minus nostro loco, quo utrumque ferri potest, 
guar IM, 5,15 Aéyers nogém mov sive TH mode thy xcloxayaday. 

, 8, 1 20ddw tis Hlextas qv. Anab. V1, 6, 1 a@anyorvto te yon 
porta S20 éduvevro xocowratm confirmari videtur. Sed non 
omoino valere apud Xenophontem eam legem disci potest ex 
Poppon. indic. Anab. Supra 3, 13 vulgo cum plerisque codicibus 
bis legebatur xogémdey. 4, 6 nonnulli libri rogdwrarw exhibent. 


- 46 LIB. I: CAP. IV. 


dvdnetarvotia, dv 32 19 Daves ovyxdeletari we & av wende 
“ dveoe Bldntwov, nIpnov Brepagldag euqicas dgevor te 
dnoyaowoar ta tnég tiv dupiizwr; we und 6 & ths xepux 
Ang Wows xaxoveyy* 10 dé ti» dxonv dézec9ae prev ndoac 
gavic, 2unlniaotae dé unnote’ xul tovg yey npdadev b5dx— 
sag nizot Coorg oiovg téuve elvas, todo dé youglovs vious 
naga tovrwy désaptvoug healvew~ xal to otdpa uty, de? ob 
tiv énrSuet ta Cua, eicridunétor, nAnjoloy dpdaiuay xal 
gevav xutadeivar® énel J2 ta dnozwooivte ducyegy; ano~ 
ateéwat tov sottwy dyerove xal dxeveyneiv 7 duvatéy ngoo~ 
bwtarw and tHv aiotnotwy’ sata odTwW ngOVONTIXWEG nE- 
angayniva andgeic notegn tyne 4 yvidbung Zoya éorly; Ov 
ua tov Al py, GAN ovse ye oxorovpivy naw Yoxé tadte 
bopod svo¢g Snpuoveyod xal pidolwou texvypatts To dé eu— 
pica pév Fowtd tig texvonbiluc, eaqicde dé taig yevapee. 
yuig towta tov éextpépuy, toig dé teaqeio: péyotov piv né~ 
Sov t60 Cv, pweyotov dé poforv tov Savdtov; “Audra xa 
Sravra Poixe pnyainpadl ti0g Cae tives Povlevdauévov. Se 
dé auvtby godviudy te doxeig tyev, GAhode dé Oddapov od— 
Viv otee pedvipoy elvan; xul tadri sidwc, Oe yao te pexpdy 
uloos ev tH owuatt noding ovons tyes kal vyeou Peay 
/ 


a . . ° . , , 
& ot d2 Gautby Soxiis — Eyecy; quidni adzés?t Non ita 
raro scriptores a consueta dicendi ratione ,deflexerunt, maxinre 
ubi oppositio vel singularis vis in subiecto inesset. Il; 6, 35 sravu 
&y olual oor énctnduoy eival we aivIngoy tay dyadar yllos, 
Anab. Wil, 1, 30 éyw, uy tolvuy eiyoum, noly taitk indety vy’ 
tuwy yevousva, puelas iué ye xara yas dpyues yeréodar. Qua- 
ropter quum nulla oppositjo inesset in loco, qui est Plat. Civ. 
food, Schneiderus recte scripsit oluc: dé ye (non ye) cxnxoevais 
Diversi paullo illi loci sunt, in quibus duo enuntiata; altero sub- 
jecto manente, altero novo illatos sibi opponuntur. IV, 8, 4 gn 
yao avtog — Akyev adig, we yon Cxoneiv 6 1 anoloynoeta’ toy 
di — éinsivi Et legi quidem solet Hellen. 11, 1, 26 of dd orga— 
myol anévee autoy éxélevoay: avious yao pir orpatnyéiv, ove 
éxeitvoy. sed Giller. Dionys. 43 et L. Dindorfius datum a duobus 
codicibus avzof praetulerunt. Ac sane utriusque caussae quum 
videantur esse Joci qui suscipiant patrocinium; Matth. 530. gr. 
ynai. p. 1054. Buttm. 142. n. 2. 3. Rost. 126. n. 3. Lob. Phryn. 
750 sq.: ubi adrog pronomen aliis nominibus vel pronominibus 
opponitur, ex subiecti sui casu aptum ease solet. lta pronomer 
cuts, nominativo quideni casu, pronominis éxsiyog accusativo op- 
positum est Thucyd. IV, 28 ovx Fyn adios, add? exsivoy otgarn— 
yeiv. ubi unus codex avzéy habet; et VIII, 76 recte nunc legitur 
Tous yey nuaotnxéver, avtol dé owfery pro vulgato avrovs. IV, 98. 
Vi, 64. Plutarch. Pyrrh. 5. V« Fritzsch. Quaest: Luc. 101 sqq-, 
nominativi ille in elusmodi fofmulis defensor. 


LIB. I. CAP. IV. 47 


nodiov Uvtocg xal tay GAAwy dynov peyddow ortawb éxaotov 
puxgov péoos AaBurte tO wpa ovN|onootal aot’ vow dé dea 
wdroyv ovdapov dvtu o& evtuzm@s nwg doxeis ovvagndon, xal 
wade ta treppeyedn xul niiog Gnepa de’ apoQoavyny twWe 
Utws ole edtuktws kyev; Ma di’ ob yee cow tovg xv+9 
plows, dicneg tiv evdide yeyvomivw tots dnuueovgydus. Orde 
yao Tv eavtod GU ye Wuy7yy OeiC, 7 TOD Gupatos xvoles 
lorév’ digte xata ye tout eEeorl vor Adyev, Exe ovdév yvunen, 
Glia tiyn néved nouttec. Kal o Agutédnung, Otros, ¥pr;i0 
’yad, a Swxoares, wneqogw to daydnor, GAN extivo peya- 
longentotegov nyotuat, 7 we tio 2unS Deguneiug npogdei— 
oFa. Ooxoty; tpn, com feyadongentotegoy dktot ot Fega— 


9. M« Ala quum, etiam non addita particula aliqua, nega: 
tiva sit iurandi formula, h: 1. vim suam retinet; atcte enim co- 
haeret cum verbis sequentibus: Profecto enim non video; quod 
utique est: profecto juto hoc ita esse, non enim video. Idem 
iudicandum est de Ill, 4, 3 wa de ign 6 Mxopeayldns; GAY ov - 
dy Sucoy gor. Bornemannus ad Sympos. pi 107 excitavit Cyrop: 
VIM, 3, 45 “Aveyxn fom roy nollie Exovra molle xed danavicy: 
Bazg ovy lozvews Zonucow Hetors ev tot tovroy xed danayovie 
isyvows avadsan Ale At’ pn O Zaxcs, ck obx byw toutwy eluls 
Adde J, 4, 28: H, 2; 22: V, 1, 3. Symp. 1V, 52. Comment. Ill, 4; 
7. 13, 3.- Verum formula pa déc quamquam negare recte dici- 
tur; Bornem. Sympos. p. 107. 157; per se sola tame non negat, 
sed accedat necesse est aliunde riegationis vis et significatio. Ita- 
que aut diserte addenda est negandi particula aut, si ea omitti- 
tur, formula referri debet vel ad praecederitem aliquam interro- 
gationem cum negatione coniunctam vel ad sententiam subse- 
quentem,; quae aut particulam adversantem habeat aut negandi 
vi praedita sit. Stallbaumi. Plat. Gorg. 489e. Non magis divel: 
lenda sunt ad sententiam II]; 6, 2 Wy dt’ épn, xadoy yao, cf. ad 
IV, 6; 10.. Mediae orationi insertum est v7.d/e quum alibi tum 
hh, 1, 2. 3. Sympos. IV, 55 é7) wy dle toig eepooaty: Bernh. Synt: 
198. — ovdéi yao. Teo ubique rationem reddit sententiae vel 
expressae vel intellectae et locum habet in omni interrogatione; 
intellecto vel ovx old vel alia dictione,; et in responsione, intel: 
lecta vel val, xalws A€yers vel, ut h. 1. et 3; 10; quo loco inter= - 
rogandi fermam induit responsio, ov, ov xalwc Aéyers, vel etiam 
ov Saijsacroy tovro. Neque aliter judicandum est de xa) yao 
particulis passim obviis, ut Il; 6, 7. 111; 4, 2. de od yao 3, 10. v. 
ad All, 4,1. 11, 7. ubi cogitatione praeponendum oupfouvleva, de- 
que solo veo 11,6,15. Similiter et re et verbis Cyrop. Vill, 7, 17 
Cyrus moriens ode yap, inquit, viv tos thy yf duny wuyny woe. 
Cic. Sen. 22, 79. Nec enim, dum eram vobiscum, animum meum 
fidebatis. — feuzrod. Nonnulli codices habent explivationem 
osavrou. v. ad I], 1, 31. . . 

10. 4 oc, quam ut. III, 5,17 est 7 dcte. Matth. 448b: Vid. ad 
IM, 13, 3. — 60m weyaionoen fortegoy: Requirunt dy. Hoc 
participium post nomen generis neutrius omitti rarius est. V.6, 2. 
ad IV, 6, 8. tth. 568. Ns ! 


48 LIB. I. CAP. IV. 


1inedey, tooovte paAhov [xal] tyuntéov adtd. Ed Yoo, Yon, 
Ott, el voulloi Feodve dvFownwy ti Goovellev, ovx cv dpe- 
olny adriv. "Enact? ove otee poortilay; ot neatov uév d— 
voy twy Cuwv avFownov dediv dvéctnoav: 4 dé dePo- 
ang xal npoopay nitiov nowt divacFut xal ta Unegoev 
piidhoy Deiotue xual yrtoy xaxonadeive [xal Gy xual 
dxony xal atoue évenolnoay’] tnera toig piv addog Eg— 
netoig nodag MWwxuy, of td nogevectas povoy mapézovory’ 
dvtounw dé xal yeigag noeocédecay, al ta niciora ol¢ eb~ 
ssdarpovéotegor exelywy touév, eegyutovrat:, xal qv ylactay ye 


11. “Execta ovx ofer; ttane vero non putas? Elra et Inecta 
saepe vituperandi vel corrigendi accipiunt significationem, ut vel 
caussa quadam praemissa sit ef tamen vel in initio interrogationis 
ttane. Buttm. p. 432. Il, 7, 5 cum miratione transitur ad interro- 
gationem: Nan verstehen sie denn nichts? qui usus facile explica- 
tur iis locis, quales sunt 2, 26 era ef uty te endnupednoarny, 
zovtov Luxoatns 6 xarnyooos aitdrar; et H, 7, 13 elta op Adyecs 
autaig toy tov xuvog doyoy; ubi quum sit proprie tum, haec quam 
ita sint, ex sententia indignationis significatio explicanda est. 
Eundem usum nostrum aur habet. Neque dissimile est gallicum 
ensuite. Les plus vastes génies finissent par [imbecillité. Pauvres 
humains, ensuzte glorifier-vous, si vous fose:! Fréderic 11, Hist. de 
mon temps, chap. I. — Deinde pronomen of praegressa interro- 
hase cum vi quadam infertur: sie, die; ut supra 2, 64 10¢ ovy 

voxos &y stn 1H yea; Os — gavends qv FEepanetwy tovs JEovg 
Ghote tov Gliwy avigunwy. Usum autem illum pronominis re- 
ativi cum vi quadam positi maxime a Lysia amari demonstrat 
Fortsch. Comm. de Lys. et Demosth. p. 8 sq. Vid. MII, 5, 15 sq. 
IV, 3, 34. Matth. 477 c. Fé particula adiungi solet aliquo cum 
discrimine, Nam 6¢ quum simpliciter rem definiat, és ye cum 
restrictione, exclusis aliis, est certe gui, unde rationi reddendae 
inservit. Hlerm. Soph. Oed. ‘I’. 688. Vid. IJ, 3, 15. IV, 4, 14. 
19. 23. Utrumque coniunctum v. Hil, 5, 15 sq. Cf. Cic. Verr, 1V. 
35. Tibi illa Diana in pace atque in otio religionem nullam at- 
tulit? Quae — quae etc. — xal Gpey — fvenolnony. Haec 
verba concinnitatem orationis turbare videntur, quum haec non 
sint commoda solius hominis propria. Weindorfio placebat ¢cyes 
éxolnoey. L. Dindorfius ut inepta seclusit. — éo7erois, i. q. 
nmooferog, animahbus, quae petibus incedunt. Neque enim re- 
spuit Xenophon vocabula potius ad poésis usum accedentia, acci- 
pitque vocabulum h. 1. aliquam excusationem ex pedum comme- 
moratione. 


12. Kal unv — v6, tam vero, atqui, porro. — onuelvery. 
Adverte ampliorem infinitivi vim et significationem. Exspecta- 
veris zal were nudes Onuatver. — 10 dt — Joivac; Est infiniti- 
vus emphaticus cum aposiopesi quadam prolatus, qui multipli- 
cem patitur explicationem, ut tf doxei ove; ov Invucoroy tory; 
ov noovolius Ipyoy toily; Cf. IV, 3,5—~12. Apol. 17. Cyrop. li, 2,3 
16 éuét viv xlnttvra devpo tuzeiv. Plat. Phaedon, 99 b. 10 yeo yey 
diek€cdas o1ov v eiver. ubi aronoy éor intelligi posse demonstrat 
Beroh. Syut. 359. Matth. 543. n. 4. c. 


LIB. I. CAP. IV. 49 


navriiy sav Cowv eyorvtwy, pony tay tay davPowny 
énoinouy olay Gldote GAkayH uvovouy tov otomautos co- 
Seow te tiv guyyv xual onpalvey névta GAdndots, & Bov-~ 
Aspeto. tO dé xul tag THY apeodiolwy ndovas toig Mev CA 
how Gidorg Jotvae negeyocwartag tov rove youvor, ruiv dé 
ovens peer yyows tavtug nagéxer; od Tolryy udvoy 70-18 
XEOE TD Few TOU oumatos enmehnIAvar, GAL Gase peytatov 
dott, xal ayy woyny xpatlotny TH dvIeunw, evégvoe. tives 
yap GAdob Cwouv wuyy nowta piv Jewv tw ta wipotu xul 
xddduota avetakartwv FoIntar Ste iol; tl dé gihov dAdo 
7 of kvFSownor Feoig FeQunevovoe; nolu dé wuyh tHe dv. 
Jowntyys ixarwtépa nooguidrrecdae 7 Aiwdy Aipos 7 yixn 
7 Solnn, 4 vooog énixovejou, 7 GuwuNY coxjoui, 4 nOdS 
udSnow éxnovjou, 7 Soa av axoton 7 10n 7 Madn, Ixarw— 
siga dot SrayeurpoFus od yag ndévy coe xatadnioy, Sruts 
napa ta GAka Cua weontg Feol cvIownde Arotevovar; prose 


13. tofyuy, quod pr. est tgitur, consecutionem dialecticam 
indicans, nonnunquam cum specie quadam conclusionis transitum 
facit ad ipsam orationem, ut convertendum sit tam, porro. Kriiger. 
Anab. VII, 2, 29. — uwdvoyw, v. ad Il, 2, 6. — zoarlorn», v. 
ad IV, 7,7. — d&eay — yodntac Ore Etat, frequens attractio. 
Matth. 206. Buttm. 151. 1. 6. V. ad 2, 13. — Segaumevoves 
pluralis vel ita explicandus est, ut, quod fere fit, propius sub- 
stantivum G&»Ipmzoc respiciat vel cum gudov, quae vox collectiva 
est, coniungatur, veluti IV, 3, 10. modu Jt yévos ayIewnwy and 
fooxnuartay (oor. Quae dictio tamen et ipsa in addito éyIpanwy 
suam habet caussam. Matth. 302. 305. — zo6¢ pacdnory @x- 
aoyviOae, discendarum artium caussa labores perferre. ‘Exno~ 
veiy quum_ soleat cum accusativo construi, alii é«vrjy intelligunt, 
alii zp0suadnory scribunt: 

14. maeoatad Glia fae, v. ad 2, 52. — eyFowmor Ne- 
cessarium videri potest scribi addito articulo G»9owmo. Sed 
Uamquam cavendum est, ne Graecos avIowmus et 6 crvIQunos, 
eno et 6 dyno nullo discrimine dixisse putes; id quod non fe- 
cise jam exinde apparet, quod ubi definite loquuntur, ad casus 
obliquos ubique articulum addidisse inveniuntur, v. Schneider. 
Plat. Civ. 331e3; ubi tamen de genere in universum sermo est, 
ad haec similiaque vocabula omitti solet articulus. Cf. ad IV, 1, 2. 
. 2,26. 6,6. Adeoque ubi talia sibi opponuntur, deest articulus, 
ut Plat. Sympos. e. nav 16 dauomor meragy lowe Seov re xad 
SyntoD — dDiemooSpusvoy Peoic 7a Nag’ avipuswy xe aviownos 
1 AOS Sewy, ut taceam eos locos, in quibus utrumgue nomen 
copulatum invenitur. Euthyphr. 8d. ovdsls oure Hedy ovte av Fow~ 
awy. Civ 612c. nag’ adviowawy te zai Jedy, quod hon abhorret 
ab usu nostro. Atque §. 16. in codicibus plerisque est cyv9ow- 
nous sine articylo praecedenti rovy Ssor¢ oppositum. Brem. et 
Schaefer. App. Dem. I. 328 sq. G. Dindorfius hic et IH, 12, 5 
scribi curavit aydewaol, cui scribendi rationi posteriore loco ex 


XENOPH, MEMOR. 4 


50 . LIB. YF. CAP. IV. 


xu TH owpate xal TH puyH xoutiotevorvtes; ovte yde Pod¢ 
dv tywv oda, avFewnov dé yrwnyy, 70tvat av noattED- 

& eBoviero, v9 Goa yeioug tye, dpoova 0 tori, ndfov ov— 
déy tye. ob d2 duqotigwy tiv nisorov aklwy teruznnws 
Ovx ole Gov Feovs enmedeioFa; GAN Stav ti nommjowot, vo— 
154ueig udtovs cov poortitav; “Otay nfunwow, weontg ov PRS 
niunev avtovs, oupPovdoug & te xo moreiv xui py noseiv. 

-- “Orav d& Adnvaloig, py, avvFuvomévoig te die pavtexie 
goalworw, ov xul cot doxsic pouley uvrovs; otd’ Stuy tory 
“EdAnot tépata néunovteg nooonpuvwor, ovd ituy niow 


eo aliquid cogmmendationis accedit, quod it nornullis libris est 
aeaitovor; hiatus enim a quibusdam ante aspiratam vocalem ad- 
mittitur. V. ad HI, 12, 6. 1V, 7,2. Contra IV, 2, 26 legendum — 
est aacyovoly &yIowno:. Deniquée ubi non additus est articulus, 
vel non additus est propterea, quod non est necessaria adiectio ad 
notionem vocabulorum, ut $d, 2arjo, alidrum certius definien- . 
dam, vel videtur tantum omissus esse, ubi perinde est ponatur 
an non ponatur, quum ad substantivum articulo carens idem prae- | 
dicatum pertineat atque eo additu. — fywy cy, ef ts elyev. Do 
subiecto indefinito in sententiis generalibus omitti ad participia 
solito v. ad 2, 56. In mente ex superioribus habet d»Iowzoc. 
Vid. Sympos. I, 8 evdis ovy évvonacas ta ytyvouevee qynoat &y 
vos Baokixoy t 1d xaddoc elven. ubi non recte videtur Ilerbstius 
tls propter adverbium temporale ex Aristide addidisse. Hellen. Il, 
1,8 7 dé xogn both pazpdtegoy 7 zepls, ev | thy yeion Eywv ovdey 
&y duveito moijoae. ubi parum recte Weiskius pronomen desidera- 
bat. Oecon. I, 4 fore apa ray téyyny tavtny emoreutyy —~ f- 
osopogeiy; In his pronomen non magis desideres quam in illis 
ytywve Boncas, enaevnoee vonoas, ley d&uaoto. Bernhardy Synt. 
317. Romani commodivre persona secunda utuntur. Cic. quae fer- 
tur or. post red, in sen. VI, 13. Quem praeteriens quum incul- 
tum, horridum moestumque vidisses, etiamsi agrestem et inhuma- 
num existimares, tamen libidinosum et perditum non putares. 
“Ay particulam autem cave credas ad participium pertinere ; quae 
yay age bis posita est, et priore quidem loco ad demonstran- 

am, ut videtur, hypotheticam, quae in participio ¢ywy inest, si- 

nificationem, utraque tamen cum 7duvaro construenda est. lsocr. 

anath. c. 18. wy émtyeronous ay 16 xarnyoosiv tpEis 7 TEITERAS 
juspas suvexacg ovudiy ay uéoos signxéves Jobere tay éxelvors nuco= 
tnucvwy. Rost. 120. n, 4. Thiersch. 335. 6. not. Mermann. De by 
iV, 3. Sed v. IV, 4,4 dgdtwe iy ayedels und tov dixaotwy, et 
xed méetotwe te tovtwy énotnoe, noostiero — adnodaveiy. cuius cum 
cy coniuncti participil facile perspicias rationem, ubi in orationem 
rectam converteris. Rost. p. 699. Matth. 598b. Alia ratio est Anab. 
I, 1, 10 We obtw mEpsyevouevos Gy tay dyttotaowiiy, h. e. Aéywr, 
Ore OUIWS ay megey YOITO. Ibidem IV, 7, 16 cnotéuvovtes cy tas 
xepalas Eyoytes Enxogevoyto particulae vis etiam ad participium 
pertinet. V. infra Ill, 3,2. — yduvear é¢y. In duobus codicibus 
est 2Juvat «cy. V. ad IN, 6,1. — &Bouldero, v. ad Ul, 5,8 — 
Otay tf mo0tnowort, quidnam ubi fecerint dii, eos tui curam ha- 
bere putabis# v. ad Jl, 2, 1. ) 


Lis. I. CAP. IV. 5t 


avFownos, alia udvow of Eagotyres dv dushela xuratldev— 
tu; olf 3 &v Tove Feorg toig avFgwitoe dosary euqicut, 16 
wg ixavol elow & xu) xaxag nordiv, ef iy Obvatol Foay, xai 
tovg avIGunbus e€andtwudvivg tiv navta zodvoy ovdénot = 
ay alaFtoda ; ody opcs, Ore Ta nolvyoovintata xal copw- 
sata tay avtounivar, nolag xal Fyn, FeoosBéotata ote 
zal Gi peoveuwtatae qlixlde Fewv enmtAdotarats wyadi,17 
ton, xatdpate, Ste xal 6 ods vots evaly t6 boY OHur, driwe 
Bovhetas, petayerollerar: oleoDae ov yor, xal tv ev 1G 
navel podvyow ta navta, Snwe dy aditH 40d 7, odtw th 
FeoFa, xai uy tb cov wév Supa dvvacFat end olla orddca 
xveioSas, tov dé tov Feov 6pIudpdy advvatoy ceiver Enos 
nivee opay’ unde tyv ony wey woyhy xal negl tav evade 
_ wal negi thy ev Alyintis xal bv Sixelly dvvactas qeovti- 
lav, xyv dd tov Feod podynow pF ixavdy evar Gua ndvcwv 
ttyitleioFar. jy pdvsot, aconeg avFouwnove FeQaneiwy yiyvw~18 
oxtig TOS averPepuneey W9éovtas xal yugrlouevog tovc 
dvttyagileptvouvg xal ovpSovilevousvog xatipavIdvag tous 
peorimovs, oUtw xual tay Fetiv neiguy lapBarne Fepanedwy, 


15. xartacédervtae alacrius dictum pro a:povvtas — xura- 
tdecFar. 

17. dydFé v. ad H, 3, 16. — vay, dv 19 oduct, quamdiu 
in corpore inest 2,64 16 ofeloy — weypedei dv oddiv kitous ever, 
sc. @y tq Gtouer. Ita enim araece non minus quam latine prae- 
positio iteratur. Cf. II, 6, 31. Herbst. Sympos. VIII, 15. Ceterum 
quod Hell. V; 2, 4 est eiodouevos Jf, 5te 6 aitog év 1H mode m0- 
dig évetn etc. adsttictius est ib. UI, 2, 11 muSduevoc dé, Ore modus 
Gitog évny auvtois. itemque Anab. Ik, 3, 14 évqy dé (8c. 2 taic 
suas) Oitog zad oivos qorvlxwy modus. Ataque quod Hellen. I, 
3, 48 legitur xa roicdé yp av aed évavtlos siut, of ovx olovtae xa- 
lny iy &yyevéodac Ghiyaoyloy, a Schieideri suspicione tuendum 
est. Cf. quod supra 2,20 codex F. praebet réy évorvta voor, quode 
que antea est §. 11. évenotnoy. | 

18. avrouvs in fine paragraphi expunxerunt recentiores edi- 
tores. Sed et optimo librorum praesidio defenditur et excusatio- 
nem habet a plurimorum locorum comparatione, in qaibus prono- 
men suspiciose vel ex abundanti post nomen substantivum vel 
pronomen, maxime in fine periodi, appositum inveénitur. Vid. 10. 
' 2, 30. H, 3, 9. Ill, 6, 14. 9, 8 Anab. VII, 1, 17; 4, 15. Cyrop. I, 
3, 15. Hermann. Soph. Trach. 288. Matth. 468. Neque vero hic 
usus is pronominis, post relativa potissimum et participia, a Ro- 
manis abhorret. Liv. f, 19 in. 58 extr. Cultrum, quem sub veste 
abditum habebat, eum in corde defigit. Beier. Cic. Offic. 1, 10. . 
Matth. 1. Manil. XII, 33. Contra idem pronomen avzés non raro 
omittitur, ubi positum exspectaveris. v. 2, 49. 11, 6,1. Quod alii 
codices exhibent avzo, apparet esse emendationem alicuius, qui, 
quum 1» oy longius absit, pronomen ad io deioy, quod pro- 
pius est, referri debere putabat. 

z 4% 


v2 LIB. I. CAP. V¥. 


\ 
a! te col Sehjoover regi tar ddydwv dvFguinars aupPovded- 
av, yvuor to Seiov re tocodtoy xal torodréy eon, woe 
Gua navre body xual advta dxotauy xal navtayov nupeivar 
9x0) Ee ndvtwy enedetoFar [attorcs]. “Euot wév ovv tavta 
Adywv od pedvov tote ovvortug, Woxe noteiv, dndte UXO TU 
dvSouinwv Soqvro, dnézecFa tév dvociwy te xual adixwy 
xal ulcyodv, GAA& xual ndte dv zonuely elev, eneineg HYF- 
ouvto, pndéy Gy nove ‘wv nguttoev, Jeors diadadeiv. 


CAPUT V. | 
1 El 02 3% xai eyxpdtaa xuddv te xdyadov dvdel XTTS 


19. efey, alli efjouy; quod etsi rarius est, non abhorret ta- © 
men a dictione Xenophontea. Vid. Cyrop. 1, 2, 13. VIII, 2, 23. 
Anab. J, 1, 15. Hellen. 1, 4, 18. Sympos. V, 5. Alioquin elev sin- — 
gularis dictio est, esto, qua utitur qui prioribus contentus vel de * 
lis parum sollicitus ad alia pergit. i, 6, 8. Quam dictionem ex 
gin ortam docenti vix crediderim Buttmanno J. 549. Rectius ex 
illo vetustatis usu, quo nominibus pluralibus generis neutrius nu- 
merus verbi pluralis additur (radz« eie), derivat Schneider. Plat. 
Civ. 353 b. Ceterum quod 5, 1 legitur ofjsefnuey, ravioris eius 
formae, quae ne a tertia quidem optativi persona omnino aliena 
est (v. Elellen. Vi, 5, 25. be. VI, 1, 39. Anab. H, 1, 10. ubi v. 
Dindorf.) exempla dedit Bornemannus Hf, 1, 3. Cyrop. Hl, 4, 8. 
Conviy. V, 9. Hell. I, 3, 17. M1, 4, 28. Anab. HI, 4, 29. 


CAP. V. Temperantia commendatur. Idem fit IV, 5. 


1. J 7 confirmandi et intendendi vim habet: Si vero est tem- 
perantia bonum, ut est certe magnum. Ernesti. Usum autem il- 
lum ¢«? particulae atticam esse rationem, quae per ironiam he 
dam res verbis extenuare videatur, quas re ipsa multum efferat, 
iudicat Weisk. Hier. (p. 163) IX, 9 ef dd xed Eunoole wapelet tt 
mod, quia vero mercatura magnam civitati praestat utilitatem. 
V. Merbst. Sympos. 1V, 18. — fzrrw. Intelligunt ovze. Matth. 
549. n. 3. Verba 7 2ovov fuerunt qui damnarent, utpote co- 

ulata cum rebus dissimilibus. Sed 7721» est qui aliqua re ia- 
eriorem vel rei impotentem sese exhibet; qz1wyv aovov, qui la- 
bori sustinendo impar est. Est autem et re et structura fere 
i. q. czoatng vel évdens. Lys. Epitaph. 31 Bekk. Matth. 361. H, 
6, 1 vide pepe IV, 5, 11 a@vdpt Ariom iy dic tov owuaros 
nJovwv. Adde Latina. Cic. De Rep. ii, 34 ed. Heinrich. Volupta- 
tibus erant inferiores nec pecuniis ferme supcriores. Epist. Fam. 
“KU, 5. Gravissimum autem est, quum superior factus sit ore 
‘dine, inferiorem esse fortuna. — rous modemlous xQaz7Aat 
Quem casum exspectaveris? Matth. 360, Rost. 108. n. 4. Vid. lV, 
5, 10. et II, 6, 1. ubi est quidem cover yaotgdc, sed coyecdas 
uno ttvos non ininus dicitur illic et 1V, 5, 3, quam xvaTeioFce, — 
OwGae — xoartnogas infinitivi non praeteriti temporis, sed rei_ 
cito transeuotis significationem habent; atque ea saepe futurum 
tempus spectat, maxime ubi verba «rilw, Faull. Joxw, ropelfor, 
ciouce, gnf, similia praecesserunt. §. 2. hoc modo constructum 
v. Boulouce. Herm. Soph. Ai. 1001. Bremi Demusth. Olynth. 1. 
Schaef. App. 1. 204 sq. Matth. 506. 2. Vid. ad I, 7, 10. 


- LIB. I. CAP. V. 53 


dori, enroxepwueta, et te noovplfale diywy ele aitiy tol- 
ade “Q Gvdoes, el nolduov juiv yevouévou Bovioiuedu ie 
oFa dwWoa, tg ov paler av avtod pev owlolueta, tor¢ 
dé modeuiove yepolueta, do Srtw cv aloFavolueSa Frvw 
yaotoos 7 oivov » ageodialwy 4 ndvov 4 Davey, totTOY ay 
aigolueda; xai nic dv olnFelnuev thy toLcovtoy 7% Tuas OW— 
Gat 7 Tovs noAydovg xputiou; ef J dni relevtH tod Plove 
yevouevos Boviolusdaé tw initetwor 7 naidag ugdevus nal 
detoar 7 Ivyatioas nagdivovg dtaquddsae 7H yonuata dtu- 
awoat, ag”? akdnotoy eg tata iynoouetu toy dxguri;; 
Sovlew OF dxeatet tnitedpamer dv 7 Pooxj pata 7 tajueia 7 
Zoywe énlotacw; diaxovoy dé xat dyoouotyy toottoy @tEdy— 
Camev ay nooixa AcBeiv; GALE wT ei’ ye unde DovAoy axoatzs 
Getalue? av, nic ove Gkov adroy ye guddsactay, torovror 
yevéoSat; xal yao ody Wcneo of nheovéxtue THY UAAu lipo 
EovuEvO! yor muta Euvtovs doxodar ndovtilav, oitws O dxdu- 


2. 2m tedevrij. Haec vox videtur ex earum esse nymero, 
in quibus usus omissionem articuli concesserit, Kriger. Anab. init. 
— nzacdevioar, Matth. 535. — torovtoy. Alii articulum ad- 
dunt. Quaenam haec est in constructione diversitas? Articulo 
omisso dictum est, ut antea et deinde dotdos exoatns et infra §. 5. 
dovdog zo1ovr0s: ubi quod sequitur 6 torovz0s, in universum est 
hic, qui talis est. Nam o rorovros vel certus quidam est, qui ta- 
lis est, vel aliquis, qui ad genus eorum, qui tales sunt, pertinet. 
Voigtiaend. I.uc. Diall. Mortt, XIV, 6. 

3. «8 — &y. Harum particularum coniunctionem fuerunt gui 
improbarent; quamquam certe unus Xenuphon plurima habet ex- 
empla. V. 3, 5. IV, 2, 30. alia apud Bornem. Sympos. IV, 3. £7? 
cum optativo conditionem ita indicat, ut fieri posse vel futurum 
esse id significetur, de quo est dubitatio: cum indicativo sic, ut 
utrum sit an non sit, prorsus incertum relinquatuy, nisi quod 
saepe indicativus imperfecti, plusquamperfecti et aoristi rem non 
esse aut fuisse indicat. Hermann. Vig. p. 830. lam vero ubi ad- 
ditur ay, enunciatio per se hypothetica est, neque hypothesis 
inest in sola ef particula, indicatque ay, id quod ponimus, fere 
fieri posse. Schaef. App. Dem. I. 340. v. ad 3, 5, Rost. 121. n. 8. 
Similis usus est obliquae interrogationis. Anab. IV, 8, 7 jow70y 
éxeivor, et Soiey ay tovtwy 1 moTd. Interrogabant enim: coe 
doite av; Poppo Cyrop. J, 6, 10 égwres, ef tig hey a0 Ov mOp0g 
yévotto ; Nonnynquam nova conditionis enuntiatio cogitationg gd- 
ficienda est. Lucian. Lexiph. c, 24. @uewoy dé, eb xed xatw Gam, 
yoonoeey dv Ena. Fritzsch. Quaest. Lug. 185. — dgary eiroeve 
construi sqlet cum duplici accusativg, aliquoties cum accusativd 
rei et genitivo personae, Cyrop. V, 4, 29 xab Enmous dd 7yve n0d- 
lous apedouevos tay Exvtov innéwy..rarissime cum genitive rei et 
accusativo personae, Cyneg. VI, 4 of dyidousvoe eeparpotvrar tes 
piy xvvag 100 evpeiv toy Aeyw, avtous dt tis W—psletas. V. ad 7,5. 
—xaxotvpyostay éhiwy. Constructio a dictione Zoyccecdet 
uve xexe derivanda. Matth. 344. - 


54 LIB. I. €AP. ¥. 


Tg tots mev KAdorg Blafepds, éavtip F wpeduos, GAA xa-— | 
xpugyos uey THY GAkwy, gavtod d2' nodvd xaxovgydtepos* Ee 
ye xpxovoyotatoy 2ote uy MOvay tov olxpy Tov gavtoD Poel~ 
4uenv, alld xo} td opa xui tnv woynv. ev avvovoly dé tls 
av jody tH toovrwm, Gv-eideln tH Opp te xai TH otvep 
yaloovrn pidiov 4 toig log xal tag nOQvag dyanwrta 
uitliov % todg Exalgous; Ged YE Ov yoy ndvtE kvdQa, HYn= 
Oguevoy tH eyxpdtaav Aoetys vas xgnnida, tavtyy newroy 
béy tH Wuyh xataagevdowoIa; tis yao uvev tavtns % patos 
a dy ayatoy % peheryouev akioddywo; 7 tle ovx av Teis 
qoavais dovietwy aloyods diatedeln xal td aiua xal tHyVv 
poynv; tpot uév doxet vy tyv “Hoav 2evd{ow uév dydgh 
etntav sive yn tvyeiv doviqu tomvtov, dovievorta dé Taig 
toruvtais 7dovale ixetevgry tov Feovs Peanotay ayadyy t= 
6xEiv* ovtMg yag dy pdvws 6 Towdt0g owen. Tatadta de 
Adywv ¥ru eyxoaréategov toig Yyors | Toig Adyorg EavTdy 
énedelxvver’ od yag udvoy tWv dtc TOU GwWuatos dovdy éxQd— 
tet, GAAG xal tio dia THY yonudtwr, voullwr tiv naga TOU 
TuyovTos Nonpata AuuSavarta deandtyy éuvtopy xadsiotavas 
‘wat dovieday dovislay ovdemiic Frrtov aloxody. 


5. vy thy “Ioey dicitur mulierum iusiurandum esse; sed a 

Socrate etiam usurpatum invenitur. Jl, 10, 9, 11, 5. IV, 2,9. 4,8. 
Oecon. X, 1. XI, 19. Sympos. IV, 45. 54. adeoque ab Hydaspe 
Persa Cyrop. VJl1, 4, 12, Apud Platonem nihil frequentius, — 
evxtoy. Cur. non evetfoy? evxtds, optabilis, erwiinscht. Cyrop. 
Ill, 2,25 ein tc, 6te toig HAhors tacit edx1e stn. — Dovlevorta 
— fxerevecy. Haec subiiciuntur, quasi praecesserit dLevdegoy 
Gydoa evysotay Seiv. Cf, Plat, Crit. Sic. woumtgoy & ay xelevn Q 
molig xo 4 natols, 4 ast9ev adtny. Saepe autem post verba 
HyEiooe, pave, olecFat, doxeiv et cognatae significationis formu- 
las verba deity, mo0cnxéy, yonvas et similia in constructione deli- 
tescunt. Lobeck.. Phrynich. 753 sqq. Cf.2,34. Il, 2, 1.41. IMM, 9, 4 
Inest igitur in formula 20) doxei hic sensus: mihi aequum, ne- 
cessarium vijdetur. Denique transitum a dativo ad accusativum 
habes eundem II, 8, 1 doxét dé poe tovit0 xpeitroy elvae 7 Séeo9al 
avos avIounwr, alios te xar pndiy Fyovte, ee Sty ay davefol- 
uny. Vid. ad 1, 9. — Sovittorvra df, st quis autem serous est. 
Referas ad eum, qui quum cupiditatibus nimis sit deditus atque 
in ‘Servitutem quasi detrusus, nun potest aljo modo sanari, quam 
minum prudentem nanciscatur. cf. HI, 9, 6. De Rep. Ath. 
8a) TOUTO TOLWY qitov anogel 4 6 mEly mavcBonduov. 
6. dovidevecy fovietuy, servitutem servire, Matth. 408. 
ovdeucads Att0y aloyoay, nulla minus turpem, h. e. quae 
turpitudine nulli cedit, quavis alia turpiorem. id quod est IV, 
5, 5 inv xaxlorny koa of azgateis dovlevovow. IV, 2, 12 ofuee ov- 
JEvoc vy qitoy pavives dixecos, i. q- olor audéva éuovd dixaedre- 
Gov siya. 


ut x 
NH, 


LIB. 1. €AP. VI, 55 
CAPUT VI. | 


“Aétov 8 adtod xal 2 noosg rugarta toy sopot7yvi 
OiehéxIn, py nagadinety. 6 yao Avtpdv nore Bovdopevog 
Zovs -ovvovoinctds avtod napehéotat, noogIav tH XSwxod— 
ree napdvtmy adtiv Zeke tide’ “2 Zuxpates, dyed pev ciunve 
favs Qilocogovrvtag evdaipovectfoove yomvae ylyvecGur’ od 
Jé puor doxsig tdvavtla tig coplag dnolshavxévar. Cig yoov 


CAP. VI, Antiphontem sophistam obiicientem sibi victum ha- 
bitumque tenuem et gratis docendi consuetudinem refellit So- 
crates. 

4. “Acar — neogieneiv, De genitivo, quem quae sequun- 
tur werba pro accusativo obiecti habenda sunt, v. ad 1, 12. Cf. 
Plat. Menex. 244 b. tovr0 Jy choy énameiy tov dvdowy. Xenoph. 
De rep, Lac. IX, 1. ¢@grov dé 100 Auxovoyou xad rode eyaodnres. 

2. anxolavecy, quod construi splet cum genitivo, etiam ac- 
casativum appositum habet, quo non significatur, qua re fruaris, 
sed qualis ad te fructus yedundet.. Gallice profiter. 2, 29. IV, 
3, 10 tf yao ldo Lior ayy 1& xed ofay — xed THY eliwy Cur 
todaure, ayade anodava; 5, 10. Hier. VH, 9 aaolatay avioi' 
dya3ca, commoda ab eo Tag ang Matth. 327 n. Rost. 108. n. 10. 
— oud ay eis, v. ad IV, 2, 22. — oetbe te citi — Deare- 
Zeic. Adverte asyndeton, quo Antiphon quae dixerat fj¢ — pel- 
yee, amplificat. Kst autem asyndeton ea forma dicendi, qua sin- 
gulae sententiae juxta se positae copula grammatica carent. Id 
quod vel commotiaris animi est, sententias vinculis grammaticae 
non constrictas pronuntiare amantis; quale habemus h. }.; vel 
novi potissimum enuntiati accessioni exprimendae inservit, cuius 
rej natura nonnunquam spernit copulam, sive ea accessione pror- 
sus novi aliquid ita infertur, ut quae antea dicta sunt, missa fa- 
cias, ut IV, 2, 34; sive illa est rerum antecedentium vel explica- 
tio, ut I, 1,18, vel amplificatio, ut 11), 13, 53 sive denique, ubi 
sententia est aliquo modo antea praeparata, eius sententiae di- 
serta enuntiatio. Hom. Hl. XI, 196 sq. gi dé xat “Idalwy dofwy 
sig “Zhsoy Lony* eto’ vidv Hpreuoro daitpporos, “Extopa diov’ a&yzou 
& toraptyn noockpn xddug axa “Igis. Adde Herodot. IV, 143 1¢ 
Aageids xote ESwxe yéous, tordyde elnas ev Héganar Enos. wounué- 
you dagslou Gots towyey — elpeto cedroy cett. Infra HII, 4, 12 
Socrates postquam commoda, quae réi familiaris administrandae 
peritia praebet, demonstravit, sermonem sic absolvit: en XAT 

cover, & Nixouayldn, tav oixovouixary evdgwy. Vid. Funkhaen. 

uaest. Demosth. 36, Dissen. Exc. Il. ad Pindar. edit. Hermanna 
Annal. phil. et paedag. 1831. 1. p. 53 sqq. Kriiger. Anab. HI, 4, 
42. — &1ic& 16 aire. Ubi post od uovoy ponitur aida sine zal, | 


gradatio est, qua prius membrum non solum augetur, sed etiam - 


vel corrigitur vel tollitur; qua in re Latini quoque sed sine etiam 
dicunt. Herm. Vig. 837. Stallb. Plat. Symp. 206 a. Non multum 
differt ov — clla xaf, quod qui dicit, alterum primum negat, 
deinde vero non omnino excludendum esse concedit. Lucian. Diall. 
Deor. XII in. od ta év tH yy Aéyw, — adda xad ty év 14) avEKYM. 
— avunddntos. Cadices Xenophontis et Platonis (v. Schnei- 
der. Civ. 372a.) in 7 tuendo fere conspirant, praecepta veterum 
rammaticorum comprobantes. Lobeck. Phryn. 445. 765. — Post 


aytray (is est, qui pallium sine tunica gestat) sine cuussa qui- © 


56 LIB. J. CAP. VI. 


obzws, we ovd’ dy ig dotvdog vn0 deondry diartwmevoc pel— 
yee’ oitia te ortH xal nota alvag te Mavddtata, xad ind— 
Tov upieone ov udvoy Maviov, ddda td udto Fégovc te xak 
Syetm@voc, avunodntos te xai ayltwy deatedeig. xal uyv xo7— 
ute ye ov lop Paves, & xal xtaptvove evpealve xai xexty— 
pévovg eevFequatepoy te xal Fdsoy not Civ. ef ody, WonEQ 
nad Tv GAAwy Egywv of didcoxudoe todo padntag pinta 
 éavtdv dnodexvtovow, otw xal ov tov ovrdvtag dtady— 
aces, vozule xuxodaimorlas diduoxadoc eivat. Kal 0 Swxpd- 
ty¢ noo¢ tudta eine? Aoxeig pa, toy, © Avupmy, inedy- 
pévar ue ovtws aviagds Civ, wote néntouat of uaddhov éno— 
univ dv ihéodae 7 Civ, Woneg éyw. 19 ody enoxepwpeEta, 
b1f yalenov FoFnou totuod Biov. ndcepov Ste toig pév lap— 
Advovow eoyto.ov dvayxuioy éorw ameoydleodus tovt0, eg 
q dy wioddy AapBdvworw, e0l dé uh AcuParovte odx aveyxn 
diadéyecdu @ dy py BotAwpar; 4 tHv dlautav pou paval- 


dam voluerunt wy addi. Ages. X, 4 anrintos dcerélecev. Hellen. 
Vil, 3, 1 cdxcuoe Stetéhecay. Matth, 552. n. oe 

3. dwoderzvvovoey. Asixvvoe mponequawutvos, Attixds. 
derzvvovary, Elalnvizas. Seexvveor dt of devtepoe ‘Attixot: Moeris p. 
94. ed. Lips, coll. p. 19. De formis, quae ille dixit hellenicas, 
ab Xenophonte abiudicandis magna est virorum doctorum dissen- 
sio. At quum codicum consensu tum interpretum opera factum 
merito est, ut et huic scriptori restituerentur neque ab aliis scri- — 

toribus crederentur fuisse alienae. V. Buttm. gr. max. 1. 525. 

ornem. IIf, 14, 5. idemque, Kriiger. et Poppo Anab. IV, 6, 24. 
V, 9,31. 10, 2. VI,.1, 5. Cyrop. 1V, 5,20. Hell. Vi, 5, 23. Herbst. 
Sympos. 1V, 10. Cf. I, 1, 11. 6,3. IV, 1, 3. Schaefer. Appar. De- 
mosth. III. 419. 

4. Epn, ut prot, paver, post sineiv et A¢yer sexcenties infer- 
tur. Quorum de vocabulorum repetitione quam parum solliciti 
Graeci fuerint, docet Oecon. XVII, 10 Kab 6 “loyouayos yelaoas 
ginev: ‘Alla nelges piv av ye, yn, w Swxoatres. Ev ye ueytos 
Yoo, Epn, x. t 4. Quamguam incerta nostrae yoci fides est. — 
cy pertinet ad éiéo9c. Solvenda est enim oratio a7oSaveiy ay 
loro. Matth. 598. — domeg 2yw. Non dixit 2ué, quia non inter 
se comparantur of et 2yw#, sed dmoSaveiy et Civ, ut sit co intel- 
ligendum. Isocr. pac. extr. rots vewtépors xal padioy axuctovory, 
q ty, napave. Cf. M, 1, 6. Matth. 448. a. 

5. NOTEQOY, BC. TOUTIO yalenby Tod Euov Blov joFnom. De 
verbis sequentibus O17: tois wéy sqq. v. ad Il, 7,11. — nec 
zademwtega.. Exspectes additum dvra. Matth. 568. n. Dictum, 
ac si praecesserit 7 qavillers te luc dratnuata ws yelenwrege. 
— xegaoxevaler Stephanus dat zaoaoxevacy, Castalio nape- 
axevecas. Ut his in formis perpetua scriptorum’ varietas, ita in 
hoc ipso verbo admodum frequens est. fl, 1, 30 primum 2epa- 
oxevalee Stobaeus, deinde vulgata napeoxeveters exhibet. — 10d 
en maedvtos 2oTOU explicationem sumas ex §. 9. 16 maQdr 
cexoln et 6 t0ig goto évtvyyavery aexoUrtwS YowMErOS. 


LIB. I. CAP. VI. 57 - 


lg, wg ArtOv per vyevc 2oFlovt0g 2u0d | Cot, Frtov da 
yoy nagéxovte ; 4 WS yalenwtega nooloacda ta tue drar~ 
t7uata THY OwY did to OnamWTEOa FE KUL noOkvTEdatEepE 
tivars; 7 wo Alm aor & od nagaoxevaler, byte 7 2wol & eywy 
etx ola? Ste 6 pey HOrota zoFiwy Fore Bpov dette, Oo Je 
Fora Mivay Fuota tod py nmugovtog encFvpet notod; tab 
yt pny inate oto? bte of wetaPadioupevos wiyous xal Par— 
gous fvexa petafaddrovra, xal inodjuata trodovrta, Onwe 
gan Oia Ta Avnovrta todo nodacg xwAvartae nogetscFat: Hdy 
ovy gots FoFou sue 7 did Wixog maAAdv tov %dov uévorta 
7 OtG Fdinos uaxouevdy tw negli oxic 7 did tO aAyeiv tovc 
zbdacs od fadilovta Enov cv-Boviauce; otx ole? - bre of? 
gto dotevéotaro: tH oupate pehetjoartes tay isyreatd— 
tov aushnodvtwy xoettovs te ylyvavtatnpdg @y pehetrdos 
xai OGov aita pigovow; zué Jé Goa ovx otk TH CWMat del 
ta ovytvyydvorta pehet@vta xagtepety néyta Oaov péoetv 
Gov uy peédetiiytoc; tov dé wn doviedav yaotel pndé Unvs 
xa dayveln ols te GAO altidtepoy elvoe 7 10 Erega exe 
tovtwy dio, % od pdvov ev xorg dvta, edpoalve, Gddd xa} 


6. vi uny, certe vero, Eurip. El. 754 uazodw yao tone yious, 
Suparns ye univ, e longinquo accidit vox, at vero clara. Herm. 

ig. 828. H. 1. continuandae orationis seriei inservit. 

7. De crasi a» cf. Soph. Antig. 1044. dp” ola9e rayovs -6v- 
tas, « y Aéyys, l€ywv. Ai. 1064, xed uy Doxwuer, Soavres By doi 
peda, ovx aviitloey aids, &’y hunwusda. Schneider. Plat. Civ. 
6066. — 19 OwWuate GEL Ta GuUYTVyyavorta. Debebat pr. 
dici ta 1H Gwmate ced ourtvyyavovta, v. ad 1, 2, 19. a¢ solet ceé 
post artieulum iungi participio; sed v. Cyrop. V, 4, 50 ai za 
unolenouevoy. Vil, 1, 1 wetedidm cet 7 ucchiora deoutvy. 4, 2 
eet of énryoguos Baordevoriec. Anab. 1V, 1, + tepetnero aét 10 UTTEO— 
Badiov, ubi ad utrumque vocabulum pertinet vox intermedia. Ali- 
ter supra 1, 10 70 Aocnoy ced Hg nugoas. — Quum plurimi iidem- 
que optimi libri 2u0) — wedetowyvre habeant, suspicetur for- 
tasse quispiam fué — wehetwmyts scribendum esse, quamquan 
gui ita exsistunt dativi absoluti, haud scio an sint cuiquam pla- 
cituri. Quorum unum apud Xenophontem exemplum certum esse 
dicit A. Wannowski Init. theor. cas. abs, 1. 2°11. 1—6. Hellen, 
V, 2, 4 tépogy woutte xuxdy méEQd InY nOdIy, Toig Uy HutoEcL TOY 
OTORTIWTMY TEOxRInUEVOIG BLY TOS Smog Tw TOPOEVOYTOY , TOS 
62 nulocow épyalougvois. Alia v. Matth. 562. Buttm. 145. 5. Sed 
ne est quidem ille qui dicitur absolutus dativus; dictio est enim: 
-‘corpore aliquid ferre. Non magis absoluti sunt dativi Anab. V}, 
1, 10 Kevogpwri di die ino wecoyetus nopsvoukyy of innsis mQ0- 
xactadiovres tuyyavovel moeqpureis nooevoutvors mot. Omnino qua- 
Jesnam sint hi dativi, cognosci potest ex gramm. Rost. 131. 3. 

8 etpoadtves quum nihil in sequentibus habeat quod sibi 
respondeat, concinnitatem loci sublatam ratus ad emendationem 


a 


59. LIB. I, CAP. VI. 


Unisag nagtyorra woedjouy dels xal yyy todd ye oloFa, 
Ste af yey oldpuevos pndév ed nedtrtev odx ewqoulvovsat, ot 
dé qyovpevoe xaksic nooxwoeiv tavtotc 7 yewoyluy 7 vuvxdy— 
elay 7] GAL 6 te dy tuyxevwowy epyalopevor Wo ev nEKTTOY- 
9t& evpoalvortas. ate otv nd néytwY tovTMY TooadtnY 750~ 
yqv elvas, Sony and tov Eavtdv te HyEioFae Bedtia ylyveodas 
aol plrove dpelvovg wtioda:; 2yw tolyvy diatele tadtu vo—- 
ubov. gow dé db pliovg | nddlww wpelety bf, notlow 7 
mhelw ayoky tovtwv inimeltiodu, tH we eyed viv 7 TH WE 
ov paxaolles dSputwpevo; orpatedorso 0% ndtegog cv OGor, 


puiveiondam censuit Schneiderus.. Sed errare eum Bornemannus 
ocis If, 4, 2. 7, 4. Cyrop. I, 5, 3. 6, 10. BI. 2, 1. I, 1, 16 com- 
paratis ostendit. — d¢ ev mg attoytées, tanquam qui rem bene 
gerant, quippe qui felicitatis‘suae ipsos se auctores esse ppinen- 
tur. Antea ev 2patrey erat felices esse. Rari sunt loci, in qui- 
bus idem vocabulum repetitum diversam habet significationem. 
-Animadvertenda est autem consuetudp philosophorum Socratico-: 
rum ex nomine rei interpretationem naturae eius derivandi; ac 
videntur duplici huius dictionis sensu cognationem alterius ev 
NETTIE, Yem Auam bene gereré, cum altero, felicem ease, demon- 
atrare neque felicem esse, nisi qui recte agat, inde docere volu- 
isse. Plura de hac re disputavi Quaest. Xenoph. I. 7. Cf. Ill, 9, 
14.15 7d dt paddyra te x0d wshernouvta uw ev noiy ednoatlay 
voullw. — tov 02 pndiy eb nodrtovia ovtE yonoimoy oddéy Eqn él- 
yer ove Sgopidy. AV, 1,5 ef ts py Suvapevog te poor 
matey su Te nNocitey oleree xal etc, Platon. Gorg. 507 c. moldy 
avayyn — thy ayadoy gu te xad xaleg neaitav. & dy NQctty, TOY 
S ev Weatrovta poxcody 1€ zat Eevdatuove ceive, toy dé movnooy 
aft zexws 2~attoyta doy. Plutarch. Cat. m. c. 8. fin. Popleodac 

Eleye udiloy sv nedkgs droaregndivas yeu. 7 xuxds uy tuxeir 
zolacews. 

9. pllous &melvous xtaéa9ac, amicos, quos acquisiveris, 
meliores reddere. Schneider. — totyuy, v. ad 4, 13. — taivrte 
youllwy, se. pellw ndovny elvar dnd tov davtdy — xi1tooa. — 
natéowy 4 mAslway oyoly; uter plus otii habet? Vulgo editur 
motéow ay ely niglwy cyoln; Eodem mado articulus additus est 
HM, 5, 5 S1ay ss tO mAégiov wns aélas Aafsivy. Cyrop. I, 3, 18 év 14 
tTygavyix@ iqu 16 mieiov obkeooas zoiiyas nevtwy éyey. Anab. VII, 
6, 16 oluae, et &didev, én) rovtp Ay edidov, dws Euod dovs pETor 
en anodoly vuiy 16 nieioy, ubi praecedente peiov quid sibi velit 
40 zieloy, facile est ad intelligendum. De rep. lac. IX, 2 auite- 
8a gig toy nislw yodvor, coll. Venat. V, 7 olec dé taiv iyvwyr ead 
shew yoovoy thy svvatwy 4 twv Joouelwyv. Soph. Trach. 371 o- 
yay tiv mhelw oyory, maiorem orationis partem tacere. Nos tum 
fere superlativo utimur. Nec minus quam of zodioé dicuntur of 
mAstous, plebs. Hellen. I, 3, 18 toto aislooe netdeodar. Thucyd. 
VU, 73. quibus opponi solent of difyot, Vid. ad HI, 5, 5. Matth. 
gr. mai. 266.n. — evoeiv in plurimis libris deest. Pendet autem 
infinitivus ex yedenwratwy, ut évtuyydvey ex dgotors, et passivam 
habet significationem. M. 1, 22 edagenrs Weiy. IM, 8,8 ofzle ndl- 
Om évdtcctaoda:. Vid. Matth. 534.b. 535, n. 1. Rost, 125. n. 9. 


LIB. F. CAP. VI. : 59 


& My duvdpevos gvev nodutehov¢ dealenc Cav F @ td mapdw 
Goxain ; exnokoguntely dé nbtegos dv Fétrov, 6 THY yade~ 
murat evosiv Oeouevog 7 6 toig odotog évtvyydvev dg~ 
RovwtwG YOWMEVOS;: tomxag, Ww Artipay, tHv Evdatuoriay ol0~10 
pévea tovpyy xal nolutédeay sivas eyd dé voulbo to més 
endevog désovas Seiov sipar, tO dé we elaylotwy dyyvtare 
Fou Felou, xal Fd wey Feiov xpurosor, 7) Je eyyvtdsa tow 
Selov éyyutdtw tov xpatiatov. 

Ildiuv dé note 0 Avtgdy Stodleyduevos 16 Saxodrests 


elzey* “Q Zujxpates, ty tos of dixaov pev voultw, coger 
d2 080 dnwotioiiy. doxeic dé Hoe xal BUTOg TOTO yeyywoxety® 
ovdévn yotv tig ovvovolug dgytorov noatty, xplpo, tO 7g 
iudziov 7 tHy olxlav 7 Gdho te wy xéxtgoat voulluv dpyy~, 
elow akov sivar ovdevl kv uy Ott nooixa dolyg, GAX odv 
Zlarzoy t7¢ ablac Aafwr. djlov dy Ott, ef xal 774 ovvovolarie 
gov tivd¢ dtlqv sivas, xal tadrys dx ob Yattoy rio délag 


10. olowéxg, v. ad IV, 3,8 — tyyv evdaruoulay — tou- 
ga”. V. ad‘ IL, 1,8. — dfeo3ar. Duo bodied habent Seiadne. 
itne autem illa forma dgeo9ac, quae lonum propria est, ab Xe- 
nophonte abiudicanda, magna virorum doctprum Sissensio est, 
Formam solutam defendynt Buttm. gr. mai. IM. 107 sq. 432. 
Matth. 52. Schaefer. Greg. Cor. 431. Kriiger, Xen. Anab..VIl, 4, 8 
Bornem. Comment. Hil, 6,13. damnant Lobeck, Phrynich. 220. L. 
Dindorf. Anab. VII, 7, 34. Poppo Anab. Vil, 4, 8. Nos codices 
sequi satiug duximus, quum parum yerisimile sit, ex serioris aeta- - 
tis consuetudine uni Xenophonti lonismum inculcatum esse, ex 
quo potius qui sequuti sunt scriptores consyetudinem suam hau- 
sisse yideantur. 

11. éyo) tor of Sleatov uty voutte, Plerique codices 
alium ordinem habent 2yq zoe of uty J. »,, ut HH, 4, 7 in pleris- 
que est Add Sus Evtoe pedv dévdoe etc. Vid. ad Ill, 9, 4. — oud 
Onuctiovy, ne tantillum quidem, nequaguam. Cyrop. I, 4, 15 oud 
Onwstiody PRovEeows, Ne cum mMinjma quidem inyidentiae suspi- 
cione. — your, y. ad If, 5, 3. — uy Ste. Quemadmadum ovy 
Gre explicant ov Aéyw, Gre (¥. ad If, Q, 8), ita wy bu, uy da01¢G- 
Pas » noli pufare, uy exw, drt, ne dicam, zqn moda, quod hoc 
Qco, quum negatio et verbum commune sequatur, est i. q. now — 
modo yon, sed ne — guidem. Matth. 624. 3. b. Buttm. p. 436. — 
ans &ilac, v. ad Il, 1, 22. 

. €2 xt utrum est efs} an si etiam? Hermann. Vig. p. 832: 
cf. 7, 1. I, 6, 20. Il, 2, 2 et ad IV, 1, 4. — fiartrov, v. ad 
Hi, 11,3. — ody &y. Inversus vocum ordo dicitury magis in usy 
esse. Sed cf. JI, 6, 6. 111, 5, 9. 11, 14. 15. IV, 3, 16. atque aliis 
yocibus interpositis 1, 2, 17. 19. 1), 6,14. MN, 1, 3. IV, 4, 23. quem 
ad locum vehementer errantem Schneiderum correxit Borneman- 
nus. V. id. Anab. II, 5, 20. — copmos dé odx ay Quid repeti 
porguiat particula?t v. ad 7, 3. IN, 8, 7 extr. Eurip. Alc. 181 o& 

Gln tis yuri, xextyostar, owgowy uly ov ay padddoy, evruync 
SD tows. Matth. 600. n. 2. Rost. 120. n. 4, : 


‘ 


60 LIB. 1. GAP. VI. 


deyiguy inodrtov. dlxaioc pév ody dy eing, Ore ovx tana 
tig ent nieoveSln, copdg Je ovx av, undsvoc. ye déia smote 
asuevoc. ‘O dé Swxedtye nods taita elnev> “Q “Avugin, nae’ 
Huty voullerar tv Woay xal t7v ocoplay buolws ev xuddv, 
Suolws dé alozody diatitecSon elvat. tyv te yee ciguy zay 
ply tic Keyvolov nwih +@ Boviouénp, néevov atroy dnoxa- 
hotow, day df tic, bv dv ye xaldv te xayadiv épaotny 
dyta, tovtoy plhoy iavt@ norhtor, cwgoova voullouev’ xual 
av coglay woavtwg tov yey doyvelov tH Povloutya nw 
hotvtug oogrotas digneg ndevovg anoxuhovoww, Scotus dé by 
&y yw edquit bvra, diddoxwv 0 te av tyn ayaddv, plroy 
noretsar, Tovcoy voullouer A tH xalG ucyadG nodlty meoc~ 
aajne, tata npreiv. dye) 0 odv xal adtéc, w@ Avtepiy, woneQ 


13. ag’ jpiy — drartdeagder. Locum difficiliorem ita 
Optime interpretaberis: Apud nos credi solet, pulchritudinem et 
sapientiam aliis vendere tam honestum quam turpe esse. Sum- 
mum doctrinae finem Socrates ponit in probi amici comparatione: 
id quod etiam verba, quae sequuntur, et locus HJ, 7. luculenter 
ostendit. Quarfe aeque turpe est ex eius sententia lucri caussa 
vel sapientiam vel pulchritudinem vendere, atque honestum, alter- 
utram amici probi consequendi caussa aliis impertire. drerlde- 
ache est fere i. q. mwdeiy quod sequitur. Similiter utrumque ver- 
bum coriungitur Cyrop.1V,5, 42 xnovgcrw — awleiv tovs xunnloug 
& mw Eyee %xaoros ngaomoy, xe tate diePeutvoug alle ayer. 
Diversus locus est Plutarch. Brut. 6. e?ode: déyev, os of pndly 
govetodae Suvcuevoe Jozovow ait un xelis thy Gouy dreeredet- 
Far. — omobws uty — dpmolas dé, cf. Cyrop. VI,4,17. Hier. 
X,5. — faut@ num otiosam est? Soph. Ai. 946. dv veo joaadn 
tuzeiv, extnon#® avig, duvatoy, byneg 7Ielev. Poppo Thuc. J. 189. 
Bornem. Anab, 1], 8, 29. — rv goglay —tovg nmwhovrias. 
v. ad J, 2, 19. — digmeo mopvovus. Haec verba, quae tanquam 
a manu aliena profecta a quibusdam damnata sunt, hanc habent 
sententiam: jstos sophistas nomine non honestiore, quam scorta, 
nominant; in malam enim partem czoxealeiy fere usurpatur. — 
ev cud, vulgo eugu7y. V. Matth. 107. n. 1. Buttm. 53. Rost. 42. 2. 
Hl, 1, 11 est @évdec, 1V, 2, 17 et 3, 13 vy; HM, 7, 2 Werparct. In 
his vero libri minime sibi constant. evdguy et cpun est Plat. Civ. 
455 b. evipun in optimis libris Gorg. 486b. Alia y. apud Schnei- 
der. Plat. Civ. b. — woceitar. Vulgo zomrar. Sed ubt 
coniunctivus sequitur pronomina relativa, quae in sententia generali 
coniunctionis quandam notionem involvunt, de tempore praesente 
vel futuro dici solita, particula av deesse quidem potest apud pvé- - 
tas, non potest apud eos prosae orationis scriptares, qui fami- 
liarem sermonem exprimunt. re bay Cyrop. H, 2, 25. Ex ante- 
cedentibus tamen «cy repetit Matth. gr. uber. p. 1025. Particulae 
ita post relativa omittendae maioremr libertatem concedunt Butt- 
mann. Plat. Alcib. 1. 134e. @ yeio efovote wey qj. Stallbaum. Phi- 
leb. p.61. Cf. Phaedr. 247b. @) un xadds 7 tEFOMUpeYOs DY HM6- 
zwv, ubi particulam in nullo codice inventam Buttmannus in edi- 
tione Heindorfiana posuit. 


4 


LIB.-I. CAP. VIL 61 


kilos tis 7 Unnw dyad@ 7 xvvl 7 Gendt: Geran, ovrw xat 
Zt padhoy Adopae Qiloig ayadois, xual. 2dv tt axG ayaddy, 
Siddoxw xai Ado ovvlotnu, nae”? wv ay HyGuce wpedy~ 
Frocotul te adtovs sig doeryv. xal tots Inoavoorvs sav na- 
Aue copiv avdowyv, ov¢ exeivoe xutdiinoy ev fifilos you~ 
wavtic, avellztav nowy adv toig lho digoyoucn, xor iy te 
Oompey Gyaddv, exheyoueta, xal utya vouilouev xépdoc, 2av 
Gdanhoas qlroe yryvwpeda. “Euol yey dn taita dxovovts 
2ddxes adtég TE axagiog sivas nal TovG axovovtac ett xalo—- 
xiyadiay tyey. | 

Kai nidiv noté tov Avripdivrog toouévon avtov, nw is 
ElAous pév Hyoito modetixods noreiv, avtdg Jé ov modttoL TO 
nomrind, eteo entotuto; Tloréewe 3 av, tpn, w Avupar, 
HGAAOY Ta nOAtixa nodtrouu, et udvog abtd noedttome F 
ei 2nqutholuny tov ws nielotovg ixavoug sivas medttElY atc; 


CAPUT VIL. | 

"Emoxepwpeta dé, et xot ddalovelug anotoénwy tovet 
ovvortag agetic énautdcioFor mooérgenev’ del yao eheyey, 
we ox ein xaddiwy Oddo én eddotln, 7 dt’ Hs dv tic bya~ 


14. d@edndyoeo$ac, alii dgpedjosofar: utrumque bonum. 
Formam passivam hic habet codex F, ac syllaba 397, utpote supra 
scripta, facile potuit delitescere. Futurum medii passive dictum 
legitur U1, 7 extr. passiva forma I], 7, 8. MH, 3, 15. 44, 3. 
Vid. Buttm. 113. 5. et ad Demosth. Mid. p. 23. Matth. 496. n. 4. 
Rost. 114. n.1. Cf. ad 1,1, 8; Idem de verborum tiucodar, Cnusov- 
otc, Snlovodcu, aliorum futuris valet. Cf. ucotvoncecias iv.5, 10. 
Schneid. Plat. Civ. 470a. — xarédczoy cuiusnam temporis si- 
gnificationem habet? Buttm. 137. 3. — plidoze, alii woédeyuce ex 
cod. Voss. I. 

15. avrog 33 ov moatroeta modttixa, ad sententiam 
i, q. adtés od mgartwy t. a. De re cf. Plat. Apol. 32b, éya yee, 
 avdoes ‘APnvaior, GAdnyv wey doynv ovdeulay nunote qosa ev 1y 
mole, éBovlevon dé, Vv. ad 1, 18, ubi éxorerys in senatu Quin- 
gentorum faisse traditur. 


CAP. VII. Doecetur, quomodo Socrates a iactantia averterit 
homines: 

1. én” evdoglg. Maluerunt alii iure suo accusativum. Sed - 
dativo saepe ita utusitur scriptores graeci, ut simul insit condi- 
tionis aut consilii significatio. V. ad 3, 5. Hl, 14, 2. IV, 4; 3. 
Cyrop. VIII, 6, 2. ép ots Yaory. Anab. V, 7, 34 ayeodar End Ia- 
vat. De Venat. VI, 5 éad dnog efeevar; exire eo consilio, ut ve- 
neris, ubi accedit reliqnorum verborum ratio; sed 2&¢oyeo3a éexd 
tv Snoay (Cyrop. 1, 2, 11) dici etiam potest is, qui non ipse ve- 
naturus exit in eum locum, ubi venantur alii. V. Lobeck. Phryn.- 
474 sq. Ac dicitur sane oddc 2nd 10 giisiadas Cyrop. |, 6, 24. éd’ 
10 xazepyacedhoe Anab. Il, 6, 22. Sed ovx fon xadilwy odd tx — 


' 62 Lip. i. CAP. Vil. 


28d¢ tovto yévorto, & xa) doxeiv Bovdorto. Oi SF dAndG the- 
yev, wide @Midaoxer’ ’Evdupsiuedo. yoo, ton, a ts uy ay 
dyatie adAnzys doxety Bovioito, th dv atte nomnrtéov ein: 
Go’ ob t& Ew tHe teéyins paentiow robo GytFode adlnres ; 
nad mowtov pev Ste exeivor oxedyn te Rada #ixtnvtae xal dxo- 
RovFove nodhob¢e negucyovtat; xe) tovtm taita nomtéov® 
Freita, Ore exelvovce moAdol énatvover, xai tovtw noddove éncu— 
vétag nupuoredactéoy. GAD Ny Eoyov Ye ovdapob Annréos, 
H ebtoeg eeyyIjoetae yehoiog wv gal od pdvoy adlntyé xa— 
#05, GAAG xal uvPownos dhalwy. xaltoe noALa piv danavay, 
under Si wpehovuevos, mods dé rovtOLg xaxodosdiv nbig ovx 
Béinindvwo te xad GlvortEdiog Xai xatayeltatwe PwoEtas; WE 
SD adrws ed tug Bovlutd ctpatnybs dyadic un dv palvecFae; 


vdoglg est: nulla via melius proceditur ad conseqtiendam gloriam. . 

ontra neque cum verbis quietem significantibus coniunctas prae- 
positiones accusativum habere rarum est. Anab. 1V, 2, 3 joy éxd 
yeoedoay. Plat. Kuthyd. 274a. 2’ adto ye tov10 meoeouev. Ac de 
ala regis Persarum non minus dicitur éa) t&é¢ Sueas lye, ut 
Cyrop. V1, 1, 4, ubi v. Bornemaniius, quam é7) tals Sven Eoyxe- 
oda. V. Sintenis Plutarch. Themist. p. 180 sq. 

. Ey Suuewpeda yao. Teg illatum, quasi praecesserit 
cindy iéyw. Sequenti verbo Zy7 quod tres codices praeponunt 
&yv, aliquam habet veri speciem. Antecessit enim imperfectum. 
V. ad 1, 16. 1V, 1, 2 modhaxs yeo pn wey av myo pay. Erra- 
visse enim Buttmannum Soph. bhi. 43, aoristum cum ay parti- 
cula hac ratione negantem usurpari, nisi ubi per particulam cum 
optativo latinum quoties exprimentem tempus in singula momenta 

cindatur, quum alii demonstraverunt tum Kriiger. De authen= 
tia et integritate Anab. p. 53. Contra Hellen. Vil, 1, 38 in ver~ 
bis ovx dy fpn particulam recte delevit L. Dirtdorfius. —1f &y 
avr@ nointfoy ely; Adiectiva verbalia in ¢o¢ desinentia sj ge— 
mere neutro dicuntur (nant possunt etiam ab substantivo aptari, 
Ill, 6, 3. apedntéa coe y mdkis éatly, quum HI, 1, 28 sit my nok 
apedntéor, v- Ill, 10, 8. ubi utramque rationem coniunctam vides), 
constructionem verbi sui retinere solent, ut persona subiecti da- 
tivo, vel etiam, quum illa adiectiva vim verbi deity vel yonvae ha- 
beant, accusativo exprimatur. Vide quae sequuntur exempla et 
II, 1, 28. et ad INI, 11, 1. Accusativum habes HII, 11, 1 tedrny 
nuiv yaow éxtLoy — quds tavty, quod antea est nutic Jet uclloy 
eodoty yao tyev — n taviny nuivy. Ubi cum dativus alter ac~ 
cedat, necesse est subiectum accusativo significetur: ab hac nobis 
gratia habenda est. Isocr. Euag. p. 190b. od pny dovilevifoy tous 
ye vouv Eyovtas trois ovtw xaxws peoyovow, h. e. ov nv dei Sov 
Asvecy sxré. Thiersch. 280: 5 sq. Matth. 447. Rost. 110b. extr. 
Schaef. Melett. critt. p. 89. — oxeu7n, supellex, quam admodum 
divitem habere solebant tibicines, maxime vestitus, Garderele. 
3. ig SF atrws, vulgo weaviws. De harum vocum scriptura 
v. Buttm. Lexil. J. p. 44. — avrg tres codices bunae notae ia- 
terserunt. — tauvty dumnoonm Ktegans sane coniectura Hein- 
dorfii eat tovs ein duznooy. Sed v. 1V, 3, 12. Certe vulgata 


LIB. I. CAP. VIt. 3 


3} xufeovychs, evodper, tl dv adt@ ovpBaivor. do’ bix. iv 
8 pdv encduumv tod doxeiv ixavog eivae atte nodttey ud 
Stveuto nelFev, savy Avangov, el dé nelouer, kre aFAcwrE- 
gov; djloy yao Ste xvfeoviw xataotuseis 6 wy eniotdmevog 
q otoatnyety anoléouey Gv ods Fxota Poviorto, xual adtdc 
ulozedic kv kal xaxws anadhaseer. ‘Ocavtws dé xad +0 nhov~a 
orov xal td ardoeioy xat 16 loxvedy un ovte doxéiy diva 
sehic dnépawe’ noogtartecFar yao avtoig égy pellw 7 xata 
Sivauy, xal un dvvapévovg tudta noitiv, doxovvtag ixavove 
sivas, ovyyviouncg ox ay tuyyavev. dnatedia 0 éxdle ods 
guxody ud, et tig GoyvQLoY 7] OxEvOS mud TOV NUFOT Aafwr 


non debuit propter praecedens ay et omissum en damnari, cuius 
rei exemnpla affert Bornemann. Vid. 6,12. Cyrop. I, 4, 12 to ye 
«y, Epacay, dou ye txavwrepos néioar; quamquam frequentior post 
fxayéc verbi éivac omissio est. Neqiie ab Homero inde omissi 
adeo post ef verbi ely: exempla desunt. Il. XXII, 52 et 0° indy 
teSviioe xed si Aidao Jojordey. Herm. Soph. Phil. 491 zazol, Sy 
dn amalal’ ay &orou Sidoix’ iva Hn oe BeBnzyn. De modoruni 
praeter indicativum omitterdi libertate v. Buttmarn. Add. ad De- 
mosth. Mid. Hermann. Soph. Ai. 399. Kriiger. Dionys. Hist. 261, 
302. Bernh. Synt. 330 sq. — xufBeQvady xureaotadets. De 
infinitivo post verba creandi v. Matth. 420. n. 1. 531. Ill, 2, 4 
aigatnyeiv yonuevos. 3, 1 innupysiv yonutvos. Anab. VI, 4, 22 at- 
Selo Hoye. De particula 7é, quam plerique codices post xu 
fepvar interserunt, v. ad IIT, 12, 4. — a@madsiatecey, v. ad 

13, 6. 

, 4. wellon i zatk Suvaucy, maiora quam pro viribus. IV, 
4, 24 Bedtloves 7 xat GvIQuwnoy Youodétou. 7, 10 udddoy F% tare 
nv avFpwntyny ooglay. Matthi 449. Rost. p: 503. — 7 OOSTaETE 
oFts — odx Ky tuyyeveiy. Haec rectd oratione quomodé 
dices? Vid. ad 1, 16. 3, 3. IV, 7,9. 

5. exdler od wixody. Herbstius ex diverda adniodum lie 
brorum scriptura lectionem extticavit toy ov uixpdy, coll. Matth. 
%8 extr. Leunclavius ov toy pizooy, ut est Il, 1, 6 od tag éha- 
ylotas , fere i. q. thes peylotas , Ta¢ mhelotou atlas. — anoote- 

ofn. Num dici potest exodregeiy te tape tov? Exempla accu- 
sitivi rei vel solius vel addito personde accusativo non rara sunt. 
Idem valet de dpageioIa:. Neque desunt genitivi personae ex- 
empla; v. Cyrop. 111, 1, 11 rovg deonotas anootegety gxutod. Thue. 
ee 1, 40 bors wy aliov aitéy anootEepMy dopalstas Deiter. Qua- 

ropter Hell. IV, 1, 41 tuendum est voullwy dndou dmioSey no 
noato Efyn, Marte Hegaad Led Baoriéws, neque opus est dno- 
Ornoey scribatur, cui sane Vuigtlaenderi coniecturae magna com- 
mendatio accedit ex Ages. Vil, 7. Apeipsioda: eodem modo po- 
situm v. 5,3 of mleovéxtee twy chhwv cpatgovueror yonuata. Idem 
vero illud verbum quum nonnunquam cum solo rei vbiecto dica- 
tur, Ill, 8, 10 yoog,ad dé xod nordtoar naielovag sUpO0DUVES aT0- 
GIEQOvOLY q MADEXOUTLs Lys. Simon. 25 daooteojoce Boviouévous 
tag toraxoctas Jocyucs. Soph. Oed. T. 324 tyvd dnocteguy ar 
ay: neque assentiendum est Stallbaumio Plat. Phaedr. p.5¥. @7o0- 
Grepynxws in axeyyxws mutari volenti, et uostru loco ex ea com- 


~ 


64 LIB. L CAP. VIL. 


dnootepoln, nosy 32 plyatoy, oct pndevog Gkiog wy fr— 
natyze nudov, ws ixavog tin t7¢ nbhews FyeioFa. enol 
pev ovw idoxes xai tov GhujoveceaIa daoteénuy tot¢ ovr 


éytas rode digleyopevos. 


paratione aliquid lucis affalget. Dicitar euim cacoregtiy maxime 
de rerum depositarum suppressione; v. Schol. Aristoph. Plut. 373, 
wbi adeo accusativus personae ea significatione additus est, aii 
oud: uty aasorlenzas 4” otdéva, ut Anab. 1, 9, 19 otdéva ay ao- 
more ag elieto, Oaninoque de ¢circumscriptione et fraudatione. Iam 
licet non male compares De Venat. XI1, 9 of zovo: 1 uév af- 
Oyod zai tsponxa tx is Yuzys zal 14 Guuatos ayupourtdly, 
praestat tamen solum obiectum cum verbo cacozegeiy construi, ut 
meque exempia solius obiecti ad dgapeioSat additi; 1V, 3, 14 lay 
ts aviby (toy Fasov) avadas Eyyegg GeaaIe, thy OinY cy aegEi- 
qu, neque loci desunt, in quibus facile potest ad hoc verbum ob- 
fectum intelligi. Hellen. 1, 2,16 Aizjadns dé tMlwze, utyor ox0- 
tos ayelieto. Denique quod sexcenties dicitur dzoaregeiy tye t6- 
vos, aliquem privare aliqua re, id minus quidem de verbo aya: 


eio3ue valet; iterum tamen ea ipsa constructione in significa-~ 


fone impediendi pa Monee De Venat. XII, 8 eZ 1 Bovlovras 


Enitndetery zalwy, ovdevos anooreged (re xuvnylora). VI, 4 ihievas » 


dt nowt, iva 145 iyvevaews un AAOGTEQHY TELL, ws of Gwilouevor ay e- 
gourtar tus ply xuvas tou Evotiv Toy Layw, autous dé 175 wy Eletas. 
v. ad 5, 3. — Gores 2Ennatnxer, si quis fefellisset; intell. zz 
nol. — torade deakeyouevos. Pronomina éde et ere 9 
et adverbium wde sequentia respicere solent, ovzos, rovovt0s et of 
as praecedentia. Sed bhaec quum nonaunquam ad sequentia re- 
ferantur (Anab. II, 2, 2 of1w, quod 6. 4. wd est; V, 6, 3%. VII, 
6, 39), illa ad praecedentia spectare rarum est; vy. tamen infra 
1V, 3, 13, loco sane suspicioso tade ofxovouwy, quod ad antece- 
dens ta ufy:ora spectat, eodem modo de mundi miraculis nostris 
oculis subiectis dictum, quo Cyrop. VIII, 7, 22 of xat ravde r4y 
tov Slwy takw ovvézovow azeifn. Atque ibidem III, 5, 35. 39 
est év 19 rode, quod Anab. V, 8, 20 est éy 1 r1o0urg. Matth. 
gr. mai.470.1. cum obs. Quamquam magnam labet probabilitatem 
sententia Kriigeri De authentia et integr. Anab. p. 16 verba zo:- 
ade Sialeyouevos cum vocabulis tomita léyov WM, 1, 1. sedes per- 
mutavisse censentis. Ceterum verbum dial¢ysodac hic et HI, 4, 4 
non ipsam formam respicit colloquii habiti, sed quaedam ex ali- 
quo culloquio allata indicat. Quid proprie sit; ipse Socrates do- 
cet IV, 5, 12. Denique IV, 4, 4 est coram iudicibus dicere. 


B.. 


CAPU” I 
"Eodéxe Sé peor ka) tocwdea Ayo nooreeney Tove ovvévrags 
doxeiy zyxoateey ngog emIuplav Bowtod xad notod xal 
Anyvelas xal unvov xal giyovg xal Fudnovs zai névov. yvods 


CAP. I. Socratis de voluptate ét temperantia cum Aristippo 
nacéo disputatio. Is primus Socraticorum discipulérum mer- 
cede philosophiam docuit. | | 
1. 2yxoaterayv — movov. Xenophon ubi dixit: Videbatur 
mihi haec quoque disputans discipulos advertere ad exercitandam 
abstinentiam a cibi et potus et veneris somnique cupiditate, du- 
plici, ut videtur, quam éyxoézere habet, significatione motus ex 
mote suo frigoris, aestus et laboris mentionem iniicit. _Est autem 
éyxpateca tum abstinentia vel temperantia, tum tolerantia vel pa- 
tientia. Cyrop. VIII, 1, 36 duo codices habent éxi:zpedcnoiw. Hel- 
len. V, 3, 21 éyxpdtae yaoteds. Cyrop. 1, 2, 8 éyzparsig yaotodg 
xa) sotov. Minus liberum usum habet latinum vocabulum patten- 
ta, Herzog. Caes. B. G. VI, 36; yetustiorem gallicum patience, 
ut fere sit i. q. portée. Jia moindre surcharge brise les barriéres 
de la patience, et: Les accidens nous accablent surpassans nostreé 
tée, Montagne. Illas autem res singulas ubi persequutus est 
enophon, prorsus eadem vi §.7. dicit éyxpateig tovtwy andytwy. 
Cf. Plat. Legg. Xil, 2. p. 493e. xaprepyoss olrwy re xad nord 
zar yemwvioy xal tov évavttwy xab xoltns oxdnocs. lam vero omni 
buius loci difficultas vertitur in eo, quod verba zoos ém3Suulay 
ad quattuor tantum proximos genitivos sunt referenda. quod 
uum non bene fieri posse sibi. persuaderent, uncinis tanquam 
spuria ihcluserupt editores. Z/o0¢ praepositionem similiter cum 
egotegixds et puolaxds adiectivis coniunctam praeter statim. se- 
uentia et §. 6. videbis 1,2, 1. 2. Relationem enim significat, 
V, 2, 15 mo0¢$ tovs pidous ~owray, ratione habita amicorum. HI, 
> 2 m00¢ tl ues tavr 2owrgs; quo tendens? Comparavit L. Din- 
dorf. Plutarch. Ti. Gracch> 3. 206¢ tes doves éyzpareiny aKg- 
aiiexcov. Denique negligentius Xenophon dud membra coniun- 
xit, alterum doxeiy iyxocreay meds éacduuley — vavov, alterum 
aox. tyxo. Olyous — novou. Idem iudicium ferendum esse vidimus 
de I, 5, 1. V. Matth. 361. b. — yvous dé. Exspectaveris yao; 
sed ubi quid in reddenda ratione sic affertur, ut id partem ali- 
quam rei, de qua sermo est, constituat, J ¢ et autem locum ha- 
bent, quippe ob id ipsum, quod novum quid accedit, oppositio- 
nem quandam fieri indicantés. Herm. Vig. 845. Ceterum 1s, cuius 
caussa hoc colloquium habitum est, incertum est Aristippus fue- 
rit an aliquis eius dmicus. — Bovder oxomadmev; Non addita 
coniunctione neque particula utrumque tocabulum per se constat. 


XENOPH. MEMOR. 5 


66 LIB. 1. CAP. I. 


dé tiva tw ovrivtmY axolaototéows Eyorta ngog Tu TOL 
atta, Eiad po, toy, @ Aplotinne, et Séor ot nadevesv 
mupalafdrvta dvo tay véwv, tov uty, Onwe ixavdg totae Go~ 
yew, tov df, Saws pend dvtinomottae doxas, nde ay exdte— 
gov nardevoig; Bovde oxonwpmev, apsduevor and THE TeOMHS, 
Gcneo dnd tw ororyelwy; Kol 6 Agiotinnog tgn: Aoxel 
your por y toopy apyy sivas’ ovde yap tain 7” ay tus, e 
uy teéporto. Ovxovy 16 pev BovdecFae ofsov antecdat, 
| Grav wea yxy, cepotipors eixdc nupaylyvecda; Elxég ydg, 
Ypn. To oby ngoapeiodae 16 xatentiyov pahhov nodtrety 
4 th yootel yaollerFan ndtegor cv adtav 2dComevs Tov 
sig 16 doyey, ty, 99 Dla nadevopevov, Snwe uy ta she 
moAews angaxta ylyyntas napa ty éxelvov dpynv. Ovxovy, 
Zon, ual Stray meeiv Soviwrres, 10 divacda: dirpwrra avize- 
Soda: tH aitm mpocteréov; Ildvy dv ovv, egy. To 2 
invov eyxeath elvas, Werte Stvacdae xal swe xoyenIHvae xad 
nowt dyactivas xai dypunvjoa, e tt déor, ttotéow GY nNEOE— 
Felnuev; Kal sotvo, tn, tH abrq. Th dé3 eqn, 00 dpeo- 
diolwy zyxgaty elvar, were py Otc Tatra xwiveoFa: nEaT— 
ser, et te déors Kal tovzo, tp7, 1 atm. Ti dé; 10 ps) 


Duplex est autem interrogatio in unam conflata. Atque ita optime 
apparet cognatio, quae dubitandi vel deliberandi inter et exhor- 
tandi significationem, quam coniunctivus exprimit utramque, in- 
tercedit. Matth. 515. 3. 

2. uadioyv ut comparativis additur, ita verbo 2oeo0agetaFat, 
ut I, 6, 4 uadloy élécdeu. v. HI, 5, 16. 13, 5 not. IV, 2,9. Matth. 
458. Nitzsch. Plat. lon. 65. Cic. pr. Balbo c. 7 extr. iMud peto, 
ut hominis ipsius ornamenta adiumento caussae potius quam im- 

edimento esse malitis. V. Bremi Cornel. Nep. Con. V,2. — 2 
3 uuev cum duplici accusativo construitur. Hell. VI, 1, 15 xad 
tous pet’ avrov dt tatta elSixey. Anfinitivus additur Cyrop. VI, 
2, 26 fxavd¢ Jorae Plone nuts avtous vdgomoteiy. Liberiorem ac- 
cusativi pronominum usum v. etiam ad 30. 5, 5. — 2aoa tay 
éxeivou coyny, illo imperante, Plat. Phaedon. 116d. xat mapa 
mavie or toy yoovoy mposye. Lucian. Diall. Mortt. XV, 4. XVE, 
4. XXIx, 1. est naga tov lov. Isocr. Paneg. p. 58, 32. Vémel. 
Demosth. Philipp. 9. 229. IHapa enim ita de tempore praesente 
vel durante usurpatur. Alii ea praepositione putant indicari sume 
mum rei momentum eamque caussam efficacissimam, quam effe- 
ctus statim sequatur; vel caussain, per quam stet, ut aliquid fiat¢ 
vel ne fiat. V. Hermann. Lucian. Conscrib. Hist. p. 83 sq. 

3. 21fd83; vel cum admiratione adversantis est vel oratione 
ad aliud, quam de quo antea sermo fuerat, naxime ad aliam 
quandam interrogationem pergentis. — apyeerv, supra é6nwe fxa- 
wos Loree cegyev, ets 16 Gaye. Matth. 535. Rost. 125. 7. — xed 
ao, vulgo addebatur xaf. Sed xai yag quamquam plerumque 


. 


efenim, nonnunquam tamen nam etiam, sctlicet etiam significat, 


LIB. It. CAP; i: 67 


Pevyar sous novos; Glic eelovryy triopéverv, oreo ev 
agoctelnuev; Kal sotto, tpn, 7 Boxev nadevoueros. Tt 
Oé; td padely ef te nitidedy eote peadyua nods 7b xpa- 
sei tuiv avrndAwy ; notégin av ngoceives paddov no¢noe; 
IToid vj AP tgyn, t6 epyed nadevoudvm: xa yao ta¥ 
Gldaw ovder ogelog dvev tHv tootvtwy wadhudtwv: Ov-4 
xouy 0 oUt nenaderuivds AttOY GY Joxét vor ind til dv 
sindhwy F td Rond Cia Gdloxeoor; todtwv yao dhnov 
ad ply yobty deealOueva; zal wale wid dicwnovpevd Sum? 
aj tacFvule rot qayeiv dyopeva nods tO déleap Edloxetas, 
sa d2 notgi vedoevetar, Hav pév ovv, %pn. Obxovy xad 
da tnd Auyvelac, olov of te borvyes xual of népdixes, node 
ny, tis Inlelag puriy t7 etiFiule xpl tH Unids sav aqoo- 
Giolwas epduevoe xual Eotimevor tov ta devd avehoylleoIan 
tig Inodtpors euninxtovor; Suvégn xab tavta. Ovxovv do-s 
xi coe alvyody civat avFounw, tavrtd néozew toig &pgo-~ 
veoturots ta Inolwyv; wens of motor sicéoyovtat sig tag 
digerdc, eddces; Ste xlvdvvog tm poizedovee & te 6 vdpos 
Gneher nadev xol eedowFjven val Angdévta bPoroFivae- 
nai tyAccottay aed enixerrévow tH Molyevorte xuxwy te xat 
alazoay, ivtwy dé nollav tdv dtolvadytwy tio tHY dpoo- 


Golo tnrPvulag [av bdela], Guwe sic ta enuxivdvva péoe- 


héc tantum ubi inter xaf et ycéo aliud vocabulum interpositum; 
sed etiam ubi hae particulae iuxta positae sunt. Caius rei igno- 
ratio effecit; ut hic illic xe¢ additum mallent, ut III, 1, 6.8. 7, 8 
9, 9. Anab. Il, 3; 4; ubi v. Kriiger. V; 8; 11, ubi v. Poppo. 18; 
Oecon. V; 4: Vid. ad 6, 7. . 
4. Sms arcte cohaeret cum verbis xa) ucla Fue dicwtov- 
vt (v. ad I, 2, 20), ac nonnulla quidem quamvis instans pericu- 
siepicantid. In his autem %vza@ continet appositionem par- 
tis ad totum (Mafth. 289. n.8. Anab. H, 4,1 egizvovvteai of aded- 
xed of ccdioe cveyxelor xad Uepowdy tives, nugadagguvovres te 
tal dekcas byi0k mp, wotléws qéoovtes. HE; 1, 46: 1V; 2, 7, of da 
= satahindyies ryv OdoY pEvyortes GAlyor anédvNOxOY, V. ad J; 2; 
2#), et xaf, quod solet ante ed vocabula, quae aliquod augmen- 
tum recipiant, interdere, hic et 1], 11, 10, sequente participio 
simul copulandi vim retinet: é¢ quidem vel maxime: Quath utram- 
que vim ne a latinae quidem linguae rationibas abhorrere quuim 
alis docen€ tum Caes. KB. G. VI; 13 extr. Disciplina in Britannia 
reperta atque inde in Galliam translata esse existimatur: et nunc 
qui diligentius eam rem cognoscere volunt, plerumque eo discendi 
caugsa proficiscuotur. — @fcorauevor, Vv. ad I; 3, 12. 

5. na9ety de poena publica intelligitur, quae qualis fuerit 
non constat; 2vedorvdivarczxalilnpdevie vporeFivae de 
privata ultione; qualis erat vel zagatiuo; vel dayertdwars vel 
adeo caedes, si quis moecham in flagitio deprehendisset. 


5* 


68 LIB. I. CAP. I: 


ate, do” ovx 4Sy toto navtdnuct xaxodamovavedg eoty; 
6 Eporye Soxei, 24. To dé eivar wiv tag dvayenotatac mAei— 
otus ngdsas toig dvOgwnos ¢v vnalFow, olov tog te mOAE~ 
puxdcg “ai Tas yewoyixas xal thy ihAwy ov tag édazlotac,’ 
\ Tove bé noddode dyvpvdotws Fev nods te yoyn xul Palnn, 
od doxet coe nodAn cpéhece eivas; Suvégy xai tovto, Ovxovs 
Soxer cot tov ulhiovta uoyey cdoxeiy dtiv nul Tuvta ewvnetwg 
gpeoey; Ilavy ev ody, Xp. Otzovy, ef tovs eyxgateig tot— 
tov anavtav eg tog doxmots TéITOMEV, TovG aJuYuTOUE 
suita notvy elg tove und dvtmomoogivorg tov deyev ta 
Eousv; Svvépy xat tovto. Tl ov; énedy xu todtwv éxa~. 
atoov Tov guvhov tiv tag oloda, 7dn not eneoxtya, eis 
norlouy tay thEEWY TovtTWY oavtby dixulwg dv TUrtoLS}- 
SEywy Ypn 6 Aglotinnos’ xal ovdanws ye téztw guavedy elg 
shy tay aozev Povdomévwv tub. xui yeg navy wor Joxd 
upeovos dvFownov elvat tO, ueydhov %oyou bvtos tow éaut@ 
1a dlovra nuguonevaley, uy dexeiy tovto, GAAG ngocava— 
HlaFue td xed toi GAdowg nodlrus, wv déovtar,; nogivey’ 
xal éavtm@ pev mOAAd wy Povhetuc élicinesy, ayo dé mdAewg 
ngocotwta, fav uy nuvta, Sou 4 mddeg Bovdetar, xata- 
meutty, tovtov dlxyy imézev, tovto nwg od nohhy apoo— 
Qouvn tori; nui yap akeotow ai nohag toig ugyovow, woneg 


6.10 dt elvar wey — tovs Vi wodlous xté. Insigne ex- 
emplum habes liberioris usus vocularum péy et dé, de quo v. 
7,11. — &ozecy — ploecy. En quattuor infinitivi, quorum de 
coacervatione parum solliciti fuerunt Graeci. Cf. Ifl, 6, 15. Elza 
— adivalivs — voulles Suynoeciae nowjoal oo neldecdac; IW, 
5, 12. Anab. II, 3, 18 el NWS duvatuny nuok Banks uitjoarPae 
Joivar Zod dnoowou vucs ele yy Eddcda. Cyrop. 1,3, 15. dxovte 
— roy naida yolenoy etvae voullery xatahineiy. Matth. p, 1071. 

7. cig tous und kytimornoomevous tou KOyely, in- 
ter illus, qui ita insfituendi sunt, ut ne in animum quidem sfbi 
inducant imperare. cf. §. 1. G20¢ pnd” cdyvtimomoetca cozis Vul- 

atae uoristum cytizomnoautvovs tuendum censuit Herm. Vig. 774. 
Fix codicé F. Bornemannus recepit ofS dvtudz. 

8. rd inserta aliqua sententia a participio suo separatum v. 
1V, 4, 55 ab infinitivo [, 4, 6. IV, 3, 9. — dexeiyv. Potest in- 
telligi ryt vel edzq ex verbis dypovog dvJounov. Idem valet de 
sequente foviercc. Matth. 632. 3. Dativum autem saepe non 
habet additum verbum dozéiy, ut 2, 6 potest intelligi avdiois. V- 
ad IV, 4, 9. De subiecti mutatione v. ad I, 2, 

9, c§1ovgr yoTo+ar, uti se posse credunt, ut Plaut. Am- 
phitr. I, 1, 205 ‘Tun’ domo prohibere percgre me advenientem 
postulas? Nam adsrody est dignum, conveniens cxistimare, et 
eSroty meaitey iw est iure aliquid se facere posse existimare, sibi 
arrogare. Plat. Menon. 91 d. yojucta aguvoe npdiiecJal, tantum 


LIB. H. GAP. I. 69 


éyw soig olxerasc, yonjoFo. eyw te yao aku too Peounor— 
tac guol perv apIova ta extydeua nagaoxevdlayv, avtove dé 
pndevig tovtwy UnteoIa, ul te nodeg olovtae yoivae tods 
doyovtac éautaig pév we aheiota ayatd noollev, aitodc dé 
mavEaY tovtwv anéyeoFa yw ody tov pev Bovdouévove 
WOAAG npdyuata zyev avtovg te xal UAorg napdzev ovtWE 
ay atadevous et tots deyixots xatucthoayut Zuavtdy tot- 
yuv tdstw eg tods Bovdouévove Fy Odota te xal Fdtotu fi0~ 
teverv. Kat 6 Sexodtns %pn* Bovis ody xad tovto oxe-10 
yupeta, xadtegor wow Tdiov, of Gayovtes 7 Of AOxouerois 
Hdve pév ovv, tpn. Lodtov pév solvyy tiv 2ovav dv juste 
topev 2v -pév tH Aola TIégou géev kgyovow, keyortu de 
Svoor xal Dovyec xal Avdol> dv dé tH Edgwan SxtFou péev 
dexovor, Marita: dé agyovta dv dé tH Aifin Kagynds-- 
moe pev “oyovar, AiSvec Od Egyovtue. TOvTWY Oty mMOTéQO”S 
ydsor o1ee Civ; 7 tov Edanvwv, ev of¢ xal avtocg ef, nétE—- 
gol aor doxovory 7Jt0v, gi xgatovvtes 7 Of xgutodpera, Cyr; 
AY ey tor, tpn 6 -Agtotinnoc, ovde gig ty doviclayit 
ab fuavtdy tértw: ar eval tle joe Joxet péon toptwy 
6d6¢, jv negduce Badilav, odte du’ doxts ovte did dovi- 
Melac, ddA dt? 2evteoluc, Fneo radiata nods eddamovlay 
dye. AA eb peévtor, tpn 6 Swxgarns, woneg ovte de? ao-12 
His gvtE dia dovrelag 7 Oddcg uitn péoe, ovtwo unde du” 
dvFounwy, ioug ty te ddyors: et jévtoe dy dvFownos wy 


sibi sumunt, ut quaestum faciant. Xen. Anab. VII, 3, 10 o2coa 
Gay alloxnta, eiuow cedtous Eyer. Inde facillimo transigu facto 
eat velle, postulare, ut in verbis statim sequentibus. Itaque etiam 
deity post cg:ovy ex abundanti additur, ut Plat. Apol. 35 c. Vid. 
Battm. ind. Plat. diall. 1V. p. 208. Cf. gallicum prétendre. — 
Fyscy avrous ze. Codices dant avtoic te. Malis ‘certe edtous 
me Eyeay ; sed loco, quem comparayit L. Dindorfius, Anab. VI, 1,2 
ntunee Tap tos “Ehdnvac mpéafers Adyovtas 61 Kogudas Erommos 
ely tous “Edlnvas unre adixeiv pnte adizecodei, similiter neglectam 
. Videmus severiorem rationem. — éuautoy tofyuy Pergendum 
erat tous dt Bovloutvous badtws xat ndéws Brdtevery esis tous und 
ayunomoouevous tov apyey. sed scriptor oppositionis oblitus ma- 
gis conclusionem quandam vult exprimi, qua postquam §. 8. di- 
xit xad oddauds ye tattw Euautoy eg tiv THY Kpyey Bovlouevwr 
taity, quid denique de se statui velit, indicat Aristippus, ita si- 
mul oppositione servata, Heindorf. Plat. Theaet. 197c. Quamquam 
in codice F. est gucuvrdy uévtor. | 

12. ds dvfownwr, se. géoor vel. etiam géoe, Cf. Herm. 
Soph. Ai. 179. Anab. V, 3, 3 of dé @Aldoe cawdovyto und Te twY 
noleulwv xab tH, ydvos, xad Ef tg voow. Hell. IV, 2, 2h wsre ovx 
anétavoy auiwy many el uc éy 1H Suufodn und Teyectwov. V. ad 


70 LIB. 0. CAP. 1. 


use dezer aGhwous urte Geyeotes, perte tors apyortac 
éxwv Sepunevous, vival ce Spar. we zxiovertas of xgeleto— 
veg TOS FItOVas zai xorT xai iu xéielorsag xmDotaveres 
sadetios yerzotue t LerSarovel ct of Gtiwr oxnperiwy xual 
GFUIELCarTwY TOY TE GitoY Témr0TTES zai dexdgoxonctrtEs xa} 
AGYEG TOUNGY mULLCOXOTPTES Tots TITOVES zal per, Pédovtag 
Fegunetecr, two av asiowow tifodas dorleruy arti tov xo- 
depeciy toig xgeirtoct; xai dic at of drdgeics xal drvarol 
ture dvdvdgors xai ddvvdtors otx oieda Ste xatadovdwad- 
paver xagnotrta:; Add dyo to, ign, Wa ue adozw tata, 
otf sig noletclay duuvtom xataxiue, alia Sivoo xavtaya® 
stelpl. Kai 6 Suxedins tgny* Tcito pévsos 70y déyus deavey 


23.1, 7, 3. Post participium ef elliptice illatam y. 11], 5, 14 
Guolug toig adiois yowutvoe otdivy ty yeiours tzeiror eter, a 
bnipedésievoy (6c. avicis zowvie), zai Zeztiov;. In hig vero dictior 
nibus ¢f fere cquiunctionis hypotacticae significationem amittit, 
vel ¢a siguificatio adeo imminuitur, ut haec nibil fere significent 
quam: et furtasse aliquis morbo; nemo eorum occisus est, for- 
tasse tamen aliquis in congressu a ‘egeatis. — Iows iy te Ae 
yots, audirem, furtasse aliquid diceres, h. e. quod alicuius mo- 
menti esset, Matth. 487. 5. Herm. Vig. p. 731. — el ufvros ey 
aydo. Quam rig in vppusitione Jucum habeat vel expressa 
vel jntellecta, hic cogita scriptum esse lows wiv ay tu Afyus. Cf. 
Bornem. Cyrup. VY, 2,12. — c&twoees — Pepaamevoers. Vulgo 
ee avristi coniunctivus, qui num possit cum ef coniungi, 
vide ex observatione ad |, 4, 4 scripta. — xadsoravtes. Cor- 
rexit Schneiderus zai(cavres. Sed quamquam Sympus. III, 11 le- 
gitur xialovte xaittcey et elie Ii, 2, 14 xdelev xadiler, habe- 
mus tamen noustrae scripturae testem locum Eurjp. Androm. 635. 
Phlugk. &¢ xialovta oe xad ty ev olxorg ony xeractnoe xOONnM, 
eadenm: sententia: fletum alicui extorquere, male aliquem tractare, 
— doviors, v. ad J, 2, 56. 


14. uévtos 4dn, utpote particulae graviter asseverantis, h.]. ~ 
ironiae laneryiant: At vero istud dicis callidym artificium. — 2f 

vig — anétavoy. Plutarch. ‘Thes. c. 8& Ev J loduq Zvi roy 
AILVOREUTTHY » 1 rgonp nolhous cvyvet, tourp depteryey autos (6 
Onoevc). NScilicet Sinis homines duabus inflexis pinibus ae ar 
quibus subitu dimissis illi foede jacerarentur. c. 10. Zxigwva J. 
200 tH¢ Meyayizns aveile Olipas xata tay métoay, we ply 6 modus 
Aoyos, Ayotevovta tous maguortac: ws OD Evoe A€yovuoty, Upoee xed 
eund ngoretvovtcc tH mdde rois Efvors, xad xeledovta wintery, cites 
duxtilovte xat cnwitovvta yiniovras els iy Gdleooay. c. 11. Keb 
Aapaoiny bv ‘Equveg tov Hooxgovaryy (aveidev) , dvayxacas autoy 
anuadoby ois xliythooiy, dyno toug Eeyuug exsivoc. Mensuram 
enim hospitum hic ad lectum aptabat, et si longiores essent lecto, 
amputabat prominentes corporis partes, sin breviores, incude sup- 
posita extundebat pedes. — ofc auuvvorvtas tous &dixovr- 
tas, quibus eos, a quibus jniuriam passi sunt, a se propulsaat 
vel propulsare conantur, Alii maluut duurwytar, v. §. $0. Matth. 
528. 3. alli cuuvovvier, id. 484. — Sus, v. ad J, 2, 20. Il, 1, 4 


LIB. 0, CAP.I, | 71 


ndlooua, rode yag kévovg, 2 ov & re Sine xal 6 Sxlowy 
xai 6 IIgoxgovorng anéGavov, ovdelo tee Gdixet Gla voy 
of peév molitevdmevos ey sutg natolar xual vduovg tiFevrau, 
‘ya pen adixwvtar, xal plhove ned toig dvayxalorg xudovpé- 
voig UAlovs xtwrtas BonFovc, xul taig ncheow fovuatu née- 
eiBadlovta, xal Snda xtdvtus, olg auvvovrae tots Kdixoty- 
tag, xal npdc sovtoie dddoug tSwIEev ovmpdyous xutaoxev- 
alovta:’ xal of péy navta tata xextnutvo: Guwe ad:xovr— 
saz’ av dé ovdéry uty tovtwy tywv, bv dé taig adoig, twas 
nlsiorvo: Gdixotyta:, noldy yoovoy diatelfwr, eg onolay P 
ay nohiv dglen, tG¥ nolitwy ndvtwy ZItwy wy xal toLot— 
Tog, Otorg pectAcota, enitiFevrus of BovAduevor adexeiv, Sew 
did 10 Edvoc efvar otx cy ole adixnFHvaes 7 didts ai andre 
Got xnguttovaw aogdiuay xal nposidryte xal dniover, Fag— 
Qtigs 7 dedte xal dovdog cv ole torovtog elvar, olog urdevi 
Seondty Avorteheiv; tic yag aw @2éhos avPQuwnov ey olxlg 
tyav novely udv undév 2Géhovta, tf] 08 nohutedeotaty diaity 
yalporvta; oxepupeda dé xal todtv, nwe ot deondta soicié 
sorovrors olxézasc yodivta. dea od tHy wey Acyvelay aitoY 
sp Aipqr awpeorilovar; xAéntev dé xwivevow, anondelortes 
OSer Gy te Aafeiv F3 tov dé dpaneteveey deouois dnelpyovorz 
s9y aoylay dé nAnyuig éavayxdlovorw; 7 od nwWs noreic, Stay 
civ aixstiy tiv solottoy ortu xaqtauarIarvyg; Kodaly, 17 
tpn, naar xaxoig, two dy dovlevey dvayxcow. did ydp, @ 
Saupates, of sig tiv Baorhingy téxyny nadevopevor, Gv do— 
xeig pros od voller evdamoriay eiyar, tf dcapéoovar tw 2 
dvdyxyg xaxonadovrtwy, él ye nesvjooves xad deyyoovor xar 


15. rocovras, ofors. Cf. Ham, Odyas, XIX, 40 7 yale tic 
Sede Evdoy, of ovpavoy evoiy Eyovaw. — H Srote xai dovidog 
&y oles rorovrog éivat. Bornemannus explicat 7 drore oles, 
re xed g2 dovdog sys, tovovros ay elns, ofo¢ — Avortedeiv. ut 1V, 
8, 7 dedmep olovrat, O11, ef bso auveier, xad avtol Gy Péluoroe yl- 
yrowso, acneg ty stul. 

17. ef yt neeyncovdl, 8 quidem tis esuriendum est. Inest 
enim in his fu¢uris quaedam necessitatis significatio. Matth. 498. 
atque «? ve particulae dicuntur de re, quae iure sumta creditur. 
Herm. Vig. 834. cf. 5, 4. Il, 8, 9. — 16 adro dégua — wa- 
oreyoyodar, Graece non solum 10 Jéoue paciuyourad uve 

byes, sed etiam, atque adeo saepius dicitur 14 dfpua ucoryov- 
tat sic dxoy. Matth. 424, 3. Buttm. 134. 5. 6. 7. Herbst. — cio 
ye— Uzoutvery; Loci admodum vexati explicandi ratio sim- 
plicissima haec esse videtur, ut sententiam eius ita nobis infor- 
memus: alia yao — ovdiy dinploovary — Exovtec* ovdé 1 dee 
gloss — pactwuyovosa: | — nodsopxeiodac® xai ovx allo 7/8 H dy o0- 


4 


72 LIB. ll. CAP. 1. 


Grywoove: xual ayounvjcovar xat télla narra poydnoovaty 
Exdytess éyw iv yag ovx oid 6 te diagéges to add dégua 
éxdvta 7 Gxovta paotiyovoIa, 4 Awe tO adtd cHpa maaE 
Toig towvrog Exdvta % Uxovta ‘nodopxeiotu’ GAko ye 7 
isdpoootyn nodceote TH Félovte ta Aunnod vnouevev; Th dé, 
& ‘Aolotunne, & Swxodryns tpn, od doxet coe tH» toLovTwr 
diagégev ta Exovoww tHv dxovolwy, H 6 bev suv newer 
gadyoe dy, Ondte Bovdorto, xai 6 Exedy diay niot, xul thdia 
Goadtws, to 0: 2 dvdyxng taira ndozovte otx Reoty, 
énor dy PovAnta, navecFat; tneta 6 uty éxovalwe talc 
nwody én dyady @nilds novaw et—oulvetas, ofov of ta Fy~ 
19a Inodrrec Unlde tod AnweoSar Fdewo moyFotiae. xud te 
wey toaira &Fia tev novwy puxood tevog Gkia zor’ tovE 
62 novotvrac, iva pliovs dyadots xtyowvtal, 4 Sxws 2~Ieo0d¢ 
ZQWoWVIE, 7 Wa Svvator yevouevor xual TOIC owuac, xa) 


Ovvn — vaoutvar. Verba tye uly yao — vaouevey uncis inclu- 
sit G. Dindorf. Comma post zodcooxeiod at posuissemus, uc verba 
& te diacpéves cdo cohaererent, si coniunctionis Gze tam post 4 
omissae exempla in promtu essent, quam post osc, év oda, Si- 
milia. V. Bornem. Conviv. p. 71. 179. Anab. V, 8, 22. 

18.6 5. &pn, v. ad 1,2,9. —1dv ToloutwY, BC. TOU 2EL¥AY, 
Tupi, diyouy, cyounyveiy. De genitivo vy. ad J, 3, 8 IV, 5, 8. — 
4%» quatenus. Matth. 480. c. 486. 2. v. ad IV, 3,12. —‘zfor. Num 
ay deest? Est vero hoc usitatum Graecis, ubi oratio ex duobus 
membris constat, quorum alterum cum altero vel alia ratione 
confunctum est vel eius repetitionem aliquam continét, in ‘poste- 
riore omitti av. Herm. Vig. 944. Matth. 514, n. ed. mai. 515. n. 
extr. vy. ad 27. et IV, 2, 5. Rarius «cy ad superius omittitur, ut 
Hellen. NM, 3, 27 ef uév tolvuy 8 dois raira bytyywoxe, wodeuros 
Hey nv, ov utvtoe movngds ¥ ty Oixalws évoulcero. quod qua di- 
versitate dicatur, facile intelligitur. V. ad IV, 7, 9. — redie, 
Farius 7a adie, ut 1, 2, 27 inserto yé Poppo Thucyd. I. 1. 265. 
Alii ta@dde scribunt, rectius, ut videtur, quia vocalium, quae con- 
tractae sunt, posterior acuebatur, ut si duae voces crasin patian- 
tur, nunquam circumflectantur, nisi fuerint iam antea circumflexo 
hotatae. Quamquam optimi veterum scriptorum codices vocabu- 
lum circumflectunt; cuius rei quum caussam facile intelligatur 
inesse in penultimae syllabae productione, praeferendam eani pru- 
nuntiationem duximus, quum credibile sit hanc legem, quae, si 
ultima brevis sit vel positione tantum producatur, peoultimam 
longam circamflecti iubeat, graecis auribus plus vaiuisse quam 
illius constetudinis observationem. Nec minus quam diJec, éora~ 
Tos scribendum tounos, toupyorv, teoya, twvag, rerdov. Elinsiei. 
EKurip. Med. 888. Buttmann. gr. J. p. 215 sq. II. 391. Merleker. 
De gr. accent. p. 109 sq. Bekker. Plat. Sympos. 42f; 18 Schnei- 
der. Civ. J. p. 23. Alteram scripturam tuentur F. A. Wolf. Praef. 
Hom. Il. p. LX. Analect. 1. 431 sqq. Schaefer. App. Demosth. 1. 
197. — naveodet, sc. mEIvayTI, ac até, 

_ 19. d2ws —yecqnaowrvtes. Alii yerpaoorte. Quem Dawe- 
sius Britannus edixit canonem, d7as un cum coniunctiyo tantum 


LIB. I. CAP. 1 73 


sais wyyaic xal tov Eavtiy olxoy xakiwc olxwor xat rovg plrovg 

ev nowt xal tyy natolda eveyEetdior, ws odx oleoIcL YON, 
toutovs xal noveiy ndéwe sic ta touira xal Gv etiggusvo- 
pévovs, ayapévoug yey éavzous, énawvoyutvoug dé xq) Cyhov— 
pévoug tnd tiv Ghhov; Re dd ai wey Gadtovoyla xo) e420 
tov nagayojua Adoval ovse owmarte gvEgiay ixaval elo Zveg~ 
yaleoSue, wig paow of yupractal, ovte wuyH emotiuny Gk 
Gloyov ovdenlay eungiovory, at dé dia xuotegias emiyréAecas 


aoristi primi passivi et aoristi secundi omnium formarum, non cum 
aoristi primi eoniunctivo formae activae et mediae coniungi: eum 
_— essent qui etiam de dzws valere contenderent, nuper in- 
ing! coepit recentiorum opera temporum. Probe autem discer- 
nendus est duplex particulae usus. Alter is est, quo verbis deli- 
berativis addita vim relativam, q todmw, servat. In eiusmodi sen- 
tentiis proprius est futuri usus, etiam post praeterita. Alter usgs . 
consilium indicat, quem si habet payticula, postulat futurum de 
re certa, coniunctivum de eventu incerto, ut tamen solius con- 
silii ratio habeatur. Utraque constructio coniuncta est II, 2, 10. 
4, 2. Quod cur factum sit, posteriore potissimum loco facili ne- 
gotio poterit intelligi. Adde Ages. VII, 7 éxeuedndn d¢ tic adios 
menote nijy “Aynollaos 7 bnws pidov tw cxodtnoEtae tod Hégoou 
qY Saws 10 anootey pn anodntar 7 TO Mapanay as xad Panlede 
xaxt Eyov un Suyntee toig “ELAnoe npaypata neotyev; Cf. Nitzsch. 
Plat. lon. p.24. Lobeck. Phryn. 716. Engeth. Annott. in Demosth. 
p- 11 sqq. Bremi Demosth, Olynth. IIf. p. 28. 6. apud Schaef, 
Buttm. 139. 4. Matth. 519. n. 2. Rost. 122. 10. Ceterum de con- 
junctionum fya et Giws permutatione Bornemannus confert IV, 
4, 16. Anab. II, 6, 24. Isocr. Nicocl. 3. in. p. 29. 2, Bekk. Qua~ 
yum particularum diversitatem facilius erit ex ipsarum natura de- 
rivare quam usu comprobare. Nam quod Vémel. Demosth. Phil. 
J. p. 192. fya% non finem vel consilium, sed effectum siguificare 
dicit, is est usus serioris aetatis, qui romanam consuetudinem 
caussam habet. — roig¢ owmace xaitais ie aes V. ad 1V, 
4, 4. — rodrovs num supervacaneum? v. ad Ill, 7, 4. — éya~ 
pivous wey déavtodrs, v. ad IV, 2, 9. 
' 20. xat — qdovat Dicendumne erat xa) af? v. ad I, 1, 19. 
De sententia cf. Cyrop. II, 2, 24 a& naoauttzxa ndoval, deliciae eb. 
voluptates praesentes, quae: statim percipjuntur et quarum usus 
breve tempus durat; cf. ozoudaley meod tas éyyutatw ndoves IV, 
6, 10. Oppositae sunt af dia xapteolas éniudderce, studia, quae 
quis cum perseverantia quadam persequitur. — ‘TZolodos “Evy. 
x. ‘Hu. 289 sqq. Spohn. — valec, 4 xaxorns. Schneiderus Plat. 
Civ. d., ubi idem locus excitatur, eiusdem poématis comparat 
v. 343 et 700, — fxnrae non tam tig pronomine quam vocabulo 
ddo¢ vel oiwos intellecto optime habet. - Alii cum codice F. fxn, 
quae scriptura non tam reprobatur quam commendatur loca Plat. 
rotag. 340d. 6rav dé to adris sig axoov Ixntar. —'Enlyaoos, 
veteris comoediae princeps, Ceus patria, qui circiter a. 480. a. 
Chr. Syracusis vixisse fertur. Qui sequuntur .cius versus, sunt 
tetrametri trochaici, Sed quum scriptores veteres locum libri non 
soleant roézoy dicere, quae de Epicharmo hic leguntur, non libera 
sunt ab alienae manus suspicione. Quamquam et Herodot. IJ, 117 
et Thacyd. 3, 97 similiter. dictum est ywolor. 


"6 LIB. I. CAP. 1. 


toy Doors, 7 tl dv War 7 tl dxovoas regpFelys, 4 ther 
Somoarduevos 7 dntéusvog GoFeins, tloe Dé nadixoig onlay 
pakor ay epoardens, xat nus dy wudoxdtata xaFevdors, 
25xa) ndic Uy dnovwtata TovtWY NéYTWY TvyzavolG. dav DE OTE 
yéyntal zig tnowlu ondvews ap wv-totc Tadta, od Pofos, 
uh} oe ayayw éni to novotyta xab tahuimwootvta ti Ow 
pate xal tH woyy tudra nogllectar’ GAN ol¢ dv of tAdos 
doydlwvro:, Tovtos ov yortan, ovdevos dneydpuevoc, TFev dy 
duvatoy 7 te xendava navrayddev yoo wgedsiodae toig guor 
26Evvotor eSovolav tywys nugézw. xal 6 “Houxlig anovous ratte, 
"DQ yivat, tpn, Bvona dé cos cl eotw; 7 04, Oi pev 2u0l plror, 
tp, xahovol we Eidaovluvy, ot dé gucotvrés ee vnoxogslo— 
27 pevor dvouctovol [ue] Kaxlav. xal 2v rovtw 4 étéoa yury 
nooceaAdovou eine’ Kat tym qew nodg of, @ “Hpdxlac, et 
- dvia tovg yevyjoartds ot xal tv gow thy ony ey TH ma 
dela xatapatotoa, 2 wv 2anilw, a tyv nodg due Oddy tOd— 


notlay dor lows Ovtwy emipmelelas deotvwy, vel ut status aliquis 
tempore aliquo iam perfectus esse dicatur, Hellen. 1,2,2 dceonag- 
Eevous Gvtas. MN, 1, 28 dteoxedaouévoy Ji tov ayIoWroY O¥tWY, 
vel ut, quod ex illo enascitur, futurum exactum existat, Anab. 
VH, 1, 26 modguror piv 2oomedar dnodedevyptvor. 6, 36 xaraxexa- 
votes Eseote. Isocr. Archid. §. 10. tore yeyernuévoy, denique ut 
verbi notio circumscribatur, Soph. Oed. R. 1139 08 aonnaus Zoe ; 
Bremi Aeschin. Ctesiph. MI. 284. Isocr. Archid. 1. ce. Alii Suoloy 
vel drofoes ex coniectura Bastii Greg. Cor. 895. Schaef., quam 
Hesychius drofoete:* dieters, Prometcae et locus defendit, qui est 
Soph. Ai. 506 cov drofoetar uovos, ubi v. Nerm. — o17 foy. Vulgo 
legebatur otzoy; sed 10 ofroy singulariter non dicitur. Confu- 
gione autem voéabulorum oizoc et o:7foy, maxime in numero phu- 
rali additaque voce zora, nihil apud Xenophontem frequentius. 
I, 2, 6. V. Quaest. Xen. 1. 10. 

25. ots dictum attractionis vi. cf. 3, 10. Rost. 99. 9. Bornem. 
Anab. I, 3, 15. Inversus ordo est Plat. Lys. 221 b. ocov 1 ovv 
douy enidvuonvia xed oovte tovtou, ov emisuneT xed bow py gee 
letv; — operetodas Nonne exspectabas zou additum! Sim- 
plex infinitivus rem etfectam denotat; cf. LI], 6, 11. ad LV, 4, 15. 
7, 1. 5. Matth. 542. b. 

26. Gvoua dé, v. ad 9,3, — umoxoolleg#ae quum soleat 
esse rei turpitudinem nomine mitigare (16 elayooy evg-nuos dv0— 
paler, og Anuooséyns, Schol. Plat. Civ. apud Bekk. LH. 401), hic, 
quae est Socratis ironia cx industria aliam vocabulo subiicientis 
significationem, ut Voluptas (haec est enim, quam dicrit Kaxlay, 
Vitiositatem interpretatur Cicero Tusc. IV, 15, 34. Voluptatem 
Offic. J, 32, 118) deridenda praebeatur, esse potius videtur rem 
bonam foedo nomine ad insidiam vocare; unde factum est, ut 
veteres lexicographi explicarent dreotoey. ‘Vhiersch. Aristoph. Plut. 
1008. Werhstius comparat Aristot. Rhet. IL, 2. p. 269 fare di a 
Umuzopauds bo ELatroy nore xur 1d xuxoy xub 16 ayador. Mor. 
Attic. 380. Lips. 


LIB. {1. CAP. I. ay pk 


m01o, opdde” ay o& THY xadwy xal CEuviy égyutyy dyadiv - 
yevioda: xai due tte nokv evtsmorégay xal én ayutoic dia- 
mgencotiouy quviva. ox %anatjow d€ o& no0otulorg 4d0- 
vig, GAR neo of Deol diéFeoav, ta Bvtu Senyfoouas mer” 
GAnFelus: taiv yao bvtwy dyatdy xul xad@y ovdév Kvev nd-28 
vou xui inmedeiac Deol deddacw avFgumos, GAN ete tots 
Deovs Thews elvat oor Bovie, Fepunevtéoy tovg Feovc, ets 
ind gilwy 2éhag dyanioFut, tovg glhove evegyerntéoy, tice 
DtO tivog nohEwE entPuueig TiuioFat, THY NOY WyElntéov, 
ete und t79 “Edkddog ndong akoic én ageti JavudleoFus, 
shy ‘E\Addo. neguréov ev noceiv, elite viv Bove oor xagnots 
dpFovovs ploav, tiv yiv Jeganevréoy, tite dnd Booxnudtwy 
ole: Jeiv mhovtilecFac, twv Booxnuctorv enimedntéov, eize dea 
nohiuov ogulic abseodae xul fovies divacdui tov te pidove 
fevdepovy xal tovg éyFoous yéitgovo9a, tag nohguxag te 
ywag attag te nage twy énorepévwv adntéoy xal onwe 
avtaig det yo7joFa, coxntéov, a dé xal tH oWmate Borde 
duvatég sivus tH yvuwun danoeteiv, @otéov tb owua xui 


27. ay etiam ad gavjvee pertinet. Saepe enim ex antece- 
dentibus particula etiam ad sequentia referenda est. Similia y. 
18. 1, 3, 15. I, 3, 2. 1V, 2, 5. 4, 17. Bornem. Anab. II, 3, 23. 
Cyrop, VII, 1, 2. . 

98. trav Oytwy, eorum, quae vere sunt. Nam ut ré dviee 
saepe zoic doxovorw opponuntur, velut Hell. Il, 3, 39 éovt0¢ dv 
dpds xal Gyros xut Vozourtos xavou eivee. Plat. Civ. 334e. toy do- 
xouvTee xed Toy Oye yonotdy géioy, addito nonnunquam alio vo- 
eabulo: ita 6 wy pér se non raro est is, qui vere est. Dictio 
Nerodotea est, v. All, 108 xaé xwo tov Gelou 4 noovoln, wene 
zai oixéc, For Zovon ooyn. — depamevtéor, col.an aét v. a 
1,7, 2. — doxnréoy, usu discendum est, doxjoe peedytéoy. 
Quod 1¢ post avids positum est, inde intelligimus, scriptorem 
primum aoxytéoy non fuisse additurum. Cyrop. VIL, 2, 22 zovzors 
wg T ividslus tov plluy texovuce xed — evvoruy 2§ adiy 210- 
pu. Quam dicendi rationem non debebat ellipticam vocare Bor- 
nemannus. — ei dé post ei te infertur, ut dé post 1é (v. Sym- 
pos. VIM, 2. Anab: V, 5, 8 zé — énerte dé xat. Hellen. VH, 4, 24 
mporeoov TE — viv Jé) atque ouvdé post ovre (2, 5. 6, 19). Ubi- 
cungueé vero particulam zé vel xef subsequitur dé, in altera ora- 
tionis parte inesse debet aliqua adversandi sive augendi significa- 
tio, quoniam dé vim disiunctivam, quae ei propria est, nunquam 
potest amittere. Stal/baum. Plat. Phileb. p. 36. Transitur igitur 
a partitione ad oppositionem ; vy. Herm. Soph. Phil. 1297. — @a¢ 
orgoy raro absolute dicitur. De re equyestri II, 8 ucdovres dE 
xab €MODkvtEs xad pedernoavtEes zadus Gy tania nevre norvisy. 
Finckh. Annal. philol. Lips. 1828. 1. 289. et Diar. schol. Darm- 
stad. 1830. 48. collatis locis Oecon. XVII, 7 et Max. Tyr. XXXVH,3 
coniungit verba 1% yvuyty UnAvEreiy EJiotgoy, id quod voluit etiam 
Herbstins. 


78 LIB. HW. GAP. 1 
| a9 yupvetotdo# atv novorc xa) (edt. Kul 4 Koxla tnola~ 
Bovoe einev, ws pros Moodexos’ "Evvosiz, to “Hoaxles, we 
yahenyy xol paxpay oduy éni tug egpootvas | yuvh OOF 
aitn dimyeitae; dyad d2 padlay. xul Bouysinv oddv eal Hy 
VHeddaipoviav tkw ots Kai 4 Agery einev> "2 thijpov, tl de 
av. dyadds tec 7 tl Add oloFa, pndev tovtwr Wwexn npat— 
tay &érovoas aus ocd? tiv ty Adlwy emFoulay dvape- 
vag, GAG nly inFupjoo ndévtwv buntniaca, nolv pév 
nuviy tatlovod, nolv dé dea stivovoa, ta piv W8log pa— 
yns, Owonnove punyavuptyn, Ta d2 rdw nlyps, olvoug £8 


30: fy uty ndéws — dpormoiods unyovaulyy. Haec 
arctius cum antecedentibiis cohaerent, ut vix opus sit huic mem- 
bro cum quibusdam libris xa¢ anteponi. Erat autem vel pergen< 
dum zapaoxevatoutyn etc. vel potius dicendum #ab fva — py 
yor: — xtbrov d€p0us — Cnzeis.. Aquam nivalem, ex die 
luta tive, veteribus in deliciis fuisse Martialis Epigr. XIV, 117 
docet: Non potare nivem, sed aquam potare rigentem De nive 
commenta est ingeniosa sitis: Et veto etiam vinum nive et gia- 
cie refrigerati solebat aestivo tempore. — ov kovoy = mag as 
oxevaly. ita locum praeeunte Clemente Alexandrino cum Din- 
dorfiis scripsimus; alii ex interpretamento, ut videtur, od mw. Tag 
O1pwpves padoxas y GAG xab TKK xdlvces xab ta undpadoa tats xAt- 
yous megaoxzevaters: Adiectivi f clazxos sententia h: I. praecipus 
est, non ad substantivum, cui postpositum est, sed ad verbum 
pertineris (+. ad 1V; 7, 7), ut est Cyrop. VIII, 8, 16 rag evveg 

alaxdc inootogvvcda:. Vulgatae lectionis defensor exstitit 
Schmidt. Quaest. de locis quibusdam Xenophontis, Isocratis, Lu- 
ciani p. 19 sq., activum nagaoxevaters activa significatione verbi 
xudvnvwons fulciens, contra reliquorum verborum conformationem. 
V. ad I, 6,5. — ra vxadfeSoa Schneiderus interpretatut ful- 
cra diagonalia, pedibus lecti subiecta, ita ut concussio lecti locum 
haberet. Alii de scabellis ad lectum appositis cogitant, — Ea 
Ggpoodlo. dvayxacvers non est r& ago: avayxtia vopmllercy 
a Bornenianni in indice est, ducti aunotatione Hein- 
orfii Plat. Cratyl. 432c.; sed per vim et contra naturam efficerd 
vel consequi, qua vi alias dicitur napeveyxafer. Quod IV, 5, 4 
legitur duxotor taita dvayxaleodar 7 éxsive xwduecdor; id perti« 
net ad constructionem ad §. 2: observatam, hoc in tocabulo satis, 
- frequentem. Plat: Civ. 4734; tovro iy dn un avaeyxaté pe. Inest 
autem in multis eiusmodi verbis siguificatio eius efficientiae; quae 
verbis zoreiy et Aéyery explicari potest. Bordemannus in editione 
minore ad J. c. comparat Virgil. Aen. IH, 56. Quid non mortalia 
pectora erie auri sacra fames? Adde Liv. IV, 26. cogi aliquid. 
Meirdorf. Plat. Phaedr. 242a. Contra Soph: Phil. 1225 four reg; 
tony, So of xwivoe: 16 Jody. Matth. 419. 421. n.1. Rost. 104. n. 7. 
Quamquam prube tenendum est, hunc usum extra pronemina et 
adiectiva fere non excedere. — trois évydo aoe Stephanus ita 
correxit vulgatum xed aydpao:; ediderunt plerique; comprobavit 
Schaefer. App. Dem. {. 288. Quemadmodom enim zef et ds non 
raro confusa inveniuntur in codicibus, ita etiam xaé et articulns. 
Vid. C. Fr. Hermann: Specim. comment. Plutarch. De superstit. 
p- 5. Schneiderus errat, quum we ante yuvacgt ponendum fuisse 


LIB. 1..CAP. f. “9 


nohuteleie napaoxevaty xal tod Ploove yva négeF£ovod 
inteig, twa dé xadunvidans ndéwe, ov movoy tug xAbag pao- 
Auxtc, dha xal ta tndfudoa taic xivarc nagaoxevaty. od 
yap dic td noveiv; Gla dic tO pydév tev, 0 te none, 
tnvov emPuueié, t& dé apeodiow ngd tov déeoFa dvayxd- 
luc, navta pnyavwulyy xai yovout) soig dvdoao: yotunery 
biz yap nadevas tore éavtine pihovs, tig ev YuRTOG VBol— 
lovoa, sig d2 gucoac to yoromwtatoy xaraxomlCovoa: 
GFavatog Jz ovou ex Seay wey anégorwar, vied 32 dFou—S1 
nov ayadav atimely’ tod dé nuvtwy ydlatov dxotopatoc; 
dnalvou éatitic, aynxqos ef; xab tov navtwy 7dlotov Fec— 
patos adéatog’ ody yap mwnote veautijs toyoy xadov te~ 
Stacar. tig & av cos Aeyovon te niorevoees tlc 0 av deo+ 
plyn sivdc dnagxésues 7 tle av eb poovav tov ood id 
vov tohunaeey elvors of véor ev vtec ToIg CWpaody adv 
varol eles, xpenhvteoos: dé yevdfevoe taig wryaig avontor; 
dndvwg mév Renagol did veotytos qegdusvor, enindvwg de 
asyunpol did yrows nepwvtec, tig wey netgayutvors aioyuvo— 
wevor, toig dé noattouévors Bagurdpevor, te piv Hoda ze 
tH veotyte Ocadpaportec, ta Oe yadend sig sd yous éno— 
Ofuevoe. dyti J2 otverne ev Fe0ig, ovdverue d2 avFowrorg toicsd 
GyaSoic* toyov dé xadoy ovte Peiov ovte avPIgunivoy yugic 
uot ylyvetas’ tysmpot 82 uddiota néviwy xal naga Deoig 


dicit: Vid. ad ¥, 2, 56. Brat satte hoc quien locd praprié we 
addendum; additur eitim ubicunque dicendus est aliquis tractari, 
tanquam sit alter aliquis, qui non est; Verum hac quoque signi- 
featione nonnuinquam o> omittitur, ut Anab. VII, 2, 25 unyvou- 
pevoc of yllm poe yonoeoIae, ubi non est oc desiderandum, licet 
yoSes ivi glie sit experiri aliquem amicum, yonodal tum wes 
fie, tractare aligitem tanquam amicum. Cf. HI, 5,11. 13. IV, 2, 26 
ourvro dé auroig (roig rofevpaaty) of “Ellnves axovtlocs évayxvlave - 
tes. Krliger. V, 4, 29. Apuad Romanos particula saepius omittitut 
quam additur; ¥: Caes. B. G. IV, 38. Ramshorn. gr. 144. 4. n. 1. 


3. 2xalvou éxutis. Potest hic lecus ad explicandam éav- 
toy loco reliqdorum pronominum cum avrés compositorum po- 
fendi -consuetudinem aliquid conferre: Habet enim fere hoc pro- 
nomen communem potestatem adiectivi Idvos. Matth. 489, IJ. 
Buttm., 127, n. 5. Rost. 99. n. 4, — of. Ex Saou intellige de- 
Gérag. Quomodo igitur Atiab. II, 1, 6 10 crocrevuce énoglSet0 oi- 
Toy —— xOnTOvIEeg TOUS fos explicabis? quomodo ib. IV, 8; 18 70. 
inlstixdy, oy nove Kiecvwo? Vids 2, 3: ad Mi, 5; 20. Hell. II, 2, 
UL. elstovzas I avtous dylos negueyeito mods, YofovuEvor mH aoa 
ator Rxovey. 3,55. Cyrop. V; 4, 14. Vii, 5, 2. Matth. 434. 2: Cae- 
ar, B. G. I, 40. factum est periculum servili tumultu, quos ta- 
men aliquid usus ac disciplina sublevarent. 


80 LIB. HI. CAP. I. 


aui apd urFewnos, olf moocyxe, Cyunnty méy ovvEgyus 
sezrvirass, moty 08 piaak oixwy deondtucs, etperne dé nagu— 
atiric olxtrais, dyad) dé ovdkynto tov dv elonvy no- 
vv, BeSula dé taw ev nohkgum ovppuzos Yoywy, aglotn dé 

ssgillac xowwrds. tote dé toig uév 2uoig gihog aden péev xul 
anodyuwv oltwv xual notay dndiavots’ dvézovtue yee, twe 
dy inFuunowow atti. Uavog dé adtoig ndgeotivy ndlwv q 
toig duoyFouw, xual ovre anodelnovteg avtoy GyPovrae Ouse 
6: toltov mePiior ta Séovta nodttey. xa of uev vos toig 
suv neeofutiowy enalvors xaloovory, of dé yepalzegoe sais 
tov viwy tyuig ayddiovta, xal nddwo ev tov narod 
nedkewy utuvnvru, eb dé tag nugovoas Flovras npUuttovees, 
du” dud gihoe wév Deoig dvtes, dyanytol dé plrorg, thusoe dd 
natgiol. Ssav 0 tty td nengwutvoy téloc, ov mere ANPHC 
Gtisoe xtivta, Glad peta pvnung tow cel yodvoy tuvovpe~ 
vot Pukhovor. towuitd col, @ nui toxiwy ayuda “Hpdxiuc, 
Yecote diunornoupévy THY paxagectotatny evdamorvluy xExtH— 

S40. Ovrw awe dedxe pddicog tiv tn "Agerie “Hoa 
xiéove maldevorw* exoopqoe pbvtor tas yrwuas ee weyadeg— 
sipos Gjuuow 7% eyw viv. ool 0 ovv akov, w Aglorane, 
tovtwy evPuuoupevn negdotal t xal tiv sig tov Ueddovrd 
zedvoy tov flov goorticay. 


32. ofs moosnxet, h.e. mao’ off mpognxer ud ryucode. Quae 
praepositionum practermissio tum apud Graecus tum apud_ Roma- 
nos frequentissima est. Cf. III, 7, 4. éy raig svvovotac, aig curves 
roi¢ 1 1H¢ NOléwg TMOUtToVE!. Matth. 595. Stallbaum. Plat. Phaed. 
76d. HMeindorf. Gorg. 516 c. Korver. Eurip. Androm. 439. Cie. 
Legg. II, 15, 33. Nam ego sum in ista sententia, qua te fuisse 
semper scio, Heindorf. Cic. N. D. 1, 12, 31. Matth. or. Sex. Ruse. 
XLIV. 127. Bremi Cornel}. Nep. Cim. 11]; 1. Zumpt. 778. De in- 
finitivo intellecto ef. JI, 6, 22 un dunéiy, ovs un avosnxe Hl, 11, 4. 
BV, 5, 7. éimsieiobee wy soosnxe, h. e. enimeheiodc txelvoy, oy 
Paiueleioica moosnze. Similia v. ad 7, 6. Liat. Protag. 312 b. 

edna) éxcarny ovx bar rézvy Eades, ac Snusougyos eoousvos, 
adh ent neadele, 3 tov Wiatny xab tiv ehevdepoy avéner Kurip. 
ficl. 80. doy, 0° efge pecchdoy 7 aw éyony. ubi v. Pflugk. Isocr. Pan- 
egyr. ¢. Qh. TT otggwy zournsuytes we Exarépuy mposize. 

33. ev pertinet ad zroctiovzég. . | 

34. anv vw VAoetns Haaeziéous wmaldevory. Plat. Po- 
litie. 201d. iv v20 tov modu dSuvaotelay. Bernh. Synt. 268 — 
got d’ ouv cétoy. Puarticulae conclusionem- cum oppositione 

‘indicant, quod cum ironia fit Pjat. Apol. init. Alibi a librariis ad 
frequentius 7° ovy aberratum est. Bornem. Anab. J, 2, 12. Reisig. 
Koarr, Ocd. Col. CLXXV. Strang. Obss. Isocr. I. co. XXXV. Nun- 
nunquam, id quod in verborum cohacrentia situm est, verumtamen, 
ef tamen, nihkilominus significant. Held, Plutarch. Aem. P. p. 155. 


LIB. WW. CAP. It. St 


CAPUT I. 


AiGFéuevog dé note Aoungoxiéa, chy needpitaroy vidvt 
éntrov, nods thy untéoa yalenalvovsa, Eind por; tpn, @ 
nui, olota twa dv pidnous dyaglatous xalovyevous s Kad 
pitda, %py 6 vervloxoc. Katapepadyxac otv tov tl nosoivtag 
so bvoua toiso dndxahovoty; “Eywye, tpy* tobc yag wv na- 
Fortac, Stay dovdpevoe xapry Gnodovvas uy anodworv, azagl- 
atovc xadvivaw. Ovxovy doxoval oot dy toig adlxotg xata— 
leylteoFue stoic ayaglecovg; "Euorye, tpn. "Hdn dé notes 
- batbyw, et Goa, wWoneg td asdoanodileoFae sobs pév pldovs 

Gdixoy sivas doxti, tovg dé noheulovg dixciov, xal to ayogr~ 
oreiy tedc pév Tove glhoug adixoy gots; npdg dé tovG node 


_ CAP. ‘TT. Socrates Lamptoclem filium suiim matri iratum 
placat et pietatis caussas docet. Praeter liunc, qui erat natu 
maximus, habuit, ex Xantippe an ex Myrtone, quam quidam al- 
teram Socratis uxorem fuisse contendunt, incertum, Sophroniscuns 
et Menexenum, qui aliis dicitur Menedemus. 

1. tous tl morotvtas — anoxadovory; Graeci, quae 

ingenii eorum erat alacritas; poterant interrogationes duas und 
complecti; ut §. 3. tlvec Und tlywy-sigoney ay psllove EevéoyEtn- 
kévyous; vel pronomine interrogativo ita uti, ut aptum esset ex 
participio, ut h, 1. Sympos. VIN, 36 1@ zorfows aad ginten 
potter ay tts meotTEvdeey; pariter atque ex nomine, ut Plat. Eu- 

hyphr, 7b. y9ear 4 ne0t tlywy diepopd moret; Ken. Anab. III, 
1,14 roy éx stolas nolews Orpatnydy noosdoxa tavte nmodgevy; vel 
ex coniunctione, ut 1; 4, 14 ézay tf nornowoi, vomits adtovs Gov 
poovrllecy; Plat. Gorg. 448 c. éxeudy tlvog réyvys Emotjuwy tort, 
the gy xalobytes udtdy doSds xcdoiuey; ubi utraque enuntiatio 
interrogative effertur. Aléib. I. c. 7. edn neod tlyos Adnvaioe 
Guvootrtas Bovievecdui, avlotaoat oupPovisvowy; et 8. Stay ovy 
agi zlyog Povlevwyiee; quod Buttmannus interpretatur 1/ ovy 
bez. szegh ov Stay Povievwyrar. Atque eodem denique modo re- 
lativa et exclamationes tractare poterant. Plat. ag eo ee 195 a: 
ly dteldciy, olos ofwy afttos ay tuyyaver. De hac libertate 
énuntiationes gfiam aliunde pendentes; h. e. finales, temporales, 
conditionales Yelativas interrogative efferendi v. Kriger. An- 
nott. Deni. Phil. I. p. 23 8q., ubi nostri loci verba sic solvunitur : 
@ ay.zf norma, 10 VoRE touto &roxadovow ; Matth. 567. 630. 1. 
Similiter Cic, pr. M. Tullio p. 69. éd. Beier. Quam ob caussam ? 
quid ut proficerentt Liv. XXX, 42: Miserabilior oratio fuit com- 
memorantium, ex quantis opibus quo recidissent Carthaginien- 
sjum opes. XL; 13 ut quibus aliis deinde sacris contaminatam 
omnf scelere mentem expiarem? Plaut. Poenul. V, 3, 47. Haecine 
sunt mieae filiae? Quantae e quantillis iam sunt factae! Heindorf. 
Horat. Sat. p.315. — 1d Gvoua toto, h. e. &yantcrous. Matth. 
420. n. 2; b. Stallbaum., Plat. Sympos. 212b. 

2. xalrddyaorotety: Editores ex Stephano ovrw ante- 
ponunt. Sed v. IV, 4, 7: dczeo ov, xad éyo. Omittitur autem 
Ovtws ibi potissimam, ubi wczep in posteriore enuntiafi membro 
est. Cyrop. 7, 6, 3. V, 2,12. v. ad HI, 10; 11. — ug ot — adno- 

XENOPH. MEMOS. 6 


84 LIB. Wf. CAP. I. 


nuvta nocouvses, Enwe uy of naides adbzois yévorvto ws Suva- 
atoy Bédtiator. Tots tudta vo veavioxog tpn: AsAd toe ad xe 
ndvte tata nenoinxe xal GAka sovtwr noddanidoe, ovdels 


 &y duvato avtie dvacyéoFat t7y yalendtyta. Kai 6 Swxea- 


ans, Tlovega dé ote, eqn, Syglov dygidtnta dvgcpogwtéoay 
sivae 7 enteocg; “Eyw pev oipat, fqn, tis uNTeds, TiS ye TO 
atts. "Hdn nwnote ody 7 daxovoa xaxdv tt oor Mwxer 7 
siuxticaca, ola ind Inelwy jdn nodiol %radov; ‘Adda vy Mle, 
tpn, Adve, & odx av-tig énl t@ Blw navel Boviurto dxoteas. 


7. 62 — nenolnze, ovderts ay Jdivacto. 5, 4 ef ye tavra 
tomevte for, xadws ky Eyoe Ckeraclecy. Ul, 6, 14. IV, 2, 31. ef peda 
Taira oldn, xed trav avdoandduy yavidtepos ay etny. Res cum 
conditione prolata ubi in re vera posita est aut vere fit, indica- 
tivo utuntur; sed ubi in cogitatione sita est, optativo. Plat. Apol. 
Qa. moldy yao cy t1¢ evduuorla etn mepd tous véous, ei eis pdy 
Hovog avrous drap9etos, of J Klos wpelovory. 37¢. molly pert” 
Gy we gulopuyla For, si ovtws cioyros efust. quod Socrates, 
quasi illud verum sit, ex accusatorum mente ironice dicit. En- 
gelh. Plat. Lach. p. 54. ef reg xagtepei kvalloxwy agyuproy poovt- 
pws, todtoy avdesioy xaloic ay; ubi illud tanquam verum propo- 
nitur, non item quae statim sequuntur ef ws latoos wy un x 
m101t0, quia hoe in cogitatione sola repositum est. Herbst. Sym- 
pos. IV, 10. V. ad Til, 5, 8 6, 14. Heindorf. Horat. Sat. II, 3,154. 
— ts pntoos. Articulum addit pomprodes » quia quae hue 
usque disputavit pater, ad Xanthippen referri bene intelligit, et, 
qu ipsius est animus commotior, de hac tantum cogitat; quapropter 

ixit mezofnxe non addito 7 untno. Ceterum Xanthippes patroci- 
nium suscepit Chr. Theoph. Schuch Ladenburgensis Diar. Darmstad. 
4830. 113. — 2W ote, noch jemals, quod usum habet in enuntia- 
tis negativis (Buttm. p. 433), neque in interrogationibus, q pe 
negationem aliquam continentibus, (IV, 2, 24. 4,11. Hell. Il S 4 
s101g Ouy pux eixds, viv Uucs nolu NON pEylotous THY AWROTE ye 
véc3o.;) infrequens est, et post coniunctiones, maxime post con- 
ditionales (Cyrop. VI, 4, 5. Anab. V, 4, 6. Aristoph. Acharn. 405. 
Ran. 147.) et pronomina (Plat. Apol. 19 d.) nescio an non sit 
omnino damnandum. V. Bornem. ad IV, 2, 24. — daxovca, ita 
ut te momorderit, fere i. q. iiaxe xab — Edwxe; dazxvovea, ut te 
morderet. Buttm. 144. n. 7. cf. I, 6, 2. Cyrop. 1, 4, 13 xadec 
énotnous nooeeTwy, h. e. xalws enotnoas, Ste apoetnes, bene fecisti, 
quod praedixisti. MI, 1, 1. évvonoag, Ste ddixoln xad toy dao 
Ainwy xal 10 orgatevpa ov néunwy. Soph. El. 47. ayyelle & 
aoostidels, addendo iureiurando; zoocdels foret addito, v. Her- 
mann. Graser. Adverss. Plat. p. 68 sq. 

8. iéxirm Blip xartt, fiir sein ganzes Leben. int. pretium 
vel conditionem indicat, Cyrop. Ill, 1, 43. én) néom ay &9dlorg; 
Matth. 585. — adzryy etiam ad exe pertinet, quamquam rario 
structura. §. sq. didylouc 10 doyara Ifysy. 3, & ev ityey toy ev 
A¢yovra. Hom. Odyss. XVILI, 15 dasuom’, ovre tf ce bflw xaxdy 
our ayogevm. Matth. 416. — ein, furma rarior (Buttm. ‘If. 433.), 
aeque rara elzoy imperativi LJ, 6,3; nec minus rara elnas et du- 
bia Anab.. HI, 5, 23. V,8,10; rara et quibusdam dubia elzay Sym- 
pos. Ul, 2. IV, 56. Hellen. Hl, 5, 24. FV, 1, 31. ubi v. Schneider. 


LIB. Il, CAP. Il. > 85 


Sd dé nooa, ton 6 Zwxpurtns, ots tatty duguvexta xab jj 
gw xai toig Eoyoig ex nudlov ducxodaivwy xui Fucoag xual 
guxtic mpuypata naguoyeir, noc dé Aunjou wav; AAV 
ovdenwinote atti», %pn, ov ena ovt znolnou oddév, 2g @ 
joxuvdn. Tid ois, tpn, xudenwregor eival cor axovey wy 
avr Adyee 1) toig Unoxgitaic, Gray ev saig teaymdlas dAd7— 
hovg ta toyata Aéywou; AAV ofuat, énedy ovx olovtus THY 
Aeyortwv ovre tov eddyyovta eléyzerv, Tra Cyyuewon, ovre TOY 
Gneotyia dneiev, tyva xaxvy te noimon, oadiws pégovat. 
SOP ed sidwe, we & se Aéyes coe H enTHO, Ov LOvoY UvdEY xa— 
xdv voovoa Afye, GAda xal Bovdousyn cos ayuda eivar Sou 
oder! Gdkw, xadenalvers; 7 voulles xaxdvovy tHy untéga oot 
ely; Ov d7ta, tpn, tovrtd ye ovx otopo. Kal 6 Swxeatns, 10 
Oixotv, pn, od “zavtny, etvovy té oor ovoay xa) enipehope— 
my wo pahota duvatae xcpvovtoc, Saws tyalync te xai 
neg tov enitydelov pundevds evdens Fon, xal npo¢g rovtors 
MOA toig Peoig evyouévny tyad& Unio cov xal etyag ano— 
ddovoay, yalen7y sivas gro; tym pe oipat, ef soradtny Ly 
duvacae pégny untéga, tayadd o8 ov dtvacFas péges. eine i1 
dé por, Fp, ndtEgoy UAdoy teva oles Deiy Fegunevev 7 nag— 
toxevaca: undevl avIowawy nepioda apioxav, pnd Ene- 
otaue, pondé nelteoFae pte otoatny@ puyte GAA aozovte; 
Na) pa Ala tywye, tpn. Ovxodv, toy 5 Sweeurnc, xal 1912 
yeliove Bove av aetoxetv, Yva oot xal nite évady, Stay tov 
wou dé, xal dyadot té aos ylyyntus ovddantme, xal ey ty 
agadAdperos toy nc, evvoixwc 2yyvFev Bont7 cor; “Eywye, tpn. 
Ti dé; ovvodoindgov 7 ovpnhovy, 7) et tp Gig evtvyxyd— 
ric, ovdev Gy coe draqégor ido 7 2yFoov yerécFasr, 7 xal 
aig mapa Torey evvolag oles dev entusdtioda ; “Eywye, %pn. 
Elza rovtwv wey intcleioFor nugeoxevaca, tyv dé untéoais 
ty NGVTWY UGALOTa OE qihotoay ovx ole dey FeQumEvey; 
ote oloda, Ore xual y nohig GdAns wey axuguotlus ovdeucs 


Vit, 4, 4. Neque vero denique optativi, participii et praeter «l- 
xoy reliquarum formarum imperativi apud Demosthenem desunt 
exempla. Buttm. s. v. Matth. p. 182. 246. frequentissimum ¢i- 
zeocre, ut Anab. II, 1, 21. — joyurydn. Cur non ey aloyuyseln? 
Matth. 507. . 
10. 6aws, v. ad 1,19. — wolle toig Seois edyoutyny 
eyaSa non est: multa diis voventem bona, sed a diis precan- 
tem. quod est Cyrop. J, 6,5 aizeiodae teycda nape toy Sear, 
V. ad , 3, 2. os 


86 | LIB. I. CAP. II. , 


enutheizoe obd2 Sixdla, cA neQuge tote ev nenovForas 
yeow ovx dnodiddrtac, tav dé tg yovlus uy Feganevn, tovt@ 
Slanv te enitlPyoe xat anodoxuclovoa oix 2% dgyev tovtoy, 
We otre av ta begd etosSig Fudpeva vio tio nohews Tov 
sov Svovtos, ovre GAdo xakwe val dixalwco ovdév av tovto” 
nodkavcoc; xal vy Ala édy tig thv yovlaw televtnoarewn 
tov¢ tdgove un xooph, xal-toito eeralea 4 ndhic ev taig 
14tay aoxovtwv doxmaclas. Sv ovv, wW nai, ky awpoorie, 
tovs pev Feats napuityon ovyyvwpoves coe sivas, et Te MHE- 
nuédnxas tho unteds, un ae xul ovtoL vouloartes axdor— 
oroyv elvat od« 2Féwow ed noreiv' tots dé dvFownove ad 
guiaky, un ot alcdépevor tav yovdwy Guslovvta martes 
dtydgwow, xita ev zenuic piwv dvaparys. el yde oe vx0— 


13. ay SE tis — Feqamevy. Lege Solonis qui parentes 
. non alerent, infamia notabantur, et quam dicebant yeeyh xax5—- 
Gtws yovéwy contra omnes dabatur, qui quocunque modo parenti- 
bus sive viventibus sive mortuis iusta non praestitissent. — «@- 
yey, archontem esse, ut I, 1, 18 foudevery, senatorem esse. Ar- 
chontum vel eqrum, qui archontes creari vejlent, examen in foro 
institutum, doz:ucaofa, maxime quaerebat'de pietate erga en- 
tes, atque adeo si quis impietatis cunvictus in forum aliumve in- 
famibus istis hominibus interdictum locum prodiisset, in carcerem 
coniiciebatur. Debebant autem Athenis quicunque munus ‘publi- 
cum appeterent, de genere, aetate et vita ante acta publice ten- 
tandos se praebere. V. HI, 5, 20. De Rep. Athen. JH, 4. — we 
—- Svdouevu — noatavtos. Ad frequentiorem genitivi usum 
revertitur. Demosth. de f. leg. p. 438. 2pecSelas néuney, we Enc- 
Bovievomerys piy 26 Pillanov ins ‘Edlados, vuiv dé meesixor 
mooogay navi. Plat. Cjv. 604h. xadliotoy pn ayavaxteiy, we qureé 
Snlov Ovtog tou ayadou te xa xaxou tHY ToLOUTWY, OUTE Eis 10 
mpdotev ovdiv mpofaivrox 1 yalends pkoortl, oUTE Te TOY aYI~@- 
nalywy Gkov by meyddns onoudgs. Bergh. Synt. 135. V. ad I, 2, 20. 
14. xara. Alii eize, quod sine copula quum nonnunquam 
enuntiationem inferat (IV, 5, 3), rarius id fit mutato subiecto, ¥. 
Plat. Theaet. 148 b. ef ce meds Soduoy énoudy pnder tyn obte 
SgouixG tov véwy éveervynztvar, eita diadéwy tou axpatovtos xab 
zayldtou HrtnIns, nitdy te ay ole adn tovd éenauvéou; ubi vide 
uam levis sit subiecti mutatio. Cf. ad I, 1,°5. Stallbaum. Plat. 
pol. 233c. — rovs yoveic. Supra legebatur yordas; UV, 4, 20, 
ubi bis yovéas legitur, libri modo hanc modo illam formam habent; 
IN, 5, 19 inzeis. 7, 6 yvapets, oxuteis, yoadxeic. 10, 6 Jpoueic, ut 
aliis de libris nunc taceam, quorum locas collectos videbis a Bor- 
nem. Anab. VII, 4, 22. Poppon. Anab. IV, 3, 3. Cyrop. I, 4, 1. 
Krdger. Anab. IV, 3, 20. Cf, Plat. Alcib. I. 120e, ubi in omnibus 
codicihus est rovs Paoeig¢g Nominum quidem in ¢u¢ accusativus 
pluralis apud Atticos solutam habere solet formam, ut propter 
liberiorem illum usum Xenophon iam ab antiquis interpretibus 
vituperatus sjt, non mirum esse addentibus, si homo multum apud 
exteros et in bello versatus patrium sermonem haud purum ser- 
varet. Sed neque tragici, in melicis certe carminihus, eam cun- 
tractionem spreverunt. Herm. Soph. Ai. 283 


x. 


LIB. Il. CAP. If. 87 


’ a % ~ 2 7 ? ” < 
AaBotey mpdg stove yoveig aydoeotov evar, ovdgle cv voptoete 
# of xomous xage cnoknweotut. 3 


CAPUT Ill. 


Xagepivta dé note xad Xaigexgdsyry, ddedqw pév ivrer 
GlAzjdow, eavtg dé yrugiuw, aloIcpevog Suepegouévw, day 
soy Xaspexoatyy, Einé yor, ¥py, w@ Xaegéxoateg, od Innov 
wal od ef tay toovtwy dvFounwy, of yonowdtegoy voul— 
Tovar xonpote q adepotc; xal tutta tiw piv dpodrvev 
Orsay, tov d2 gooviuov, xa) tay psy BonFeducg deopevur, 
tod Pé Pondeiv dvvapévov, xai nodg tovzorg thy piv aAp— 
dvay unagydytwy, tov dé évds, Favyactdy dé xal tovTO, ee 
tig tos perv. adel@ors Unulaw qyeitac, Ore od xul th THY 
adeloiy xéetntar, tode dé nodlras ody dyeitas Cyulov, Gre 
qv xal tA TAY mohitey tye, GAy evravda pev dvvatae o- 
yleoFor, Ste xoeittow ody moddoig olxotrvta aopalds &e- 
xoivtg txev, 7 udvoy Statwpevov te ty nokitdy enixeydec— 
veg ndvea xexthodoy’ én dé tiv adedqa@y td adtd tovT0 
dyvoonar. xal oixécac pdv of duvdpeyos Wvotvta, Wvqg avveg—3 
yods Eywor, xual pliove xrijvras, dig Pont depuevor, tHv 
di Gdelpuy Guthotow, woneg ex nohitiiy piv ytyvonévovs 
pihouc, 2 ddelpdiv 32 od yryvouévous. xal why nods giiluvt 
piya pew vnagye tO ex tu aitwy givar, ulya dé tO God 
tpap7vac’ énel xal taic Fyolois adFog tig eyyiyvetae THR 
orytodgwy. nods d2 tovtog xual of GAdkoe KyFownor tetiol 
se piidhov tovcs ovvadéAqous dytac téiv Gvadélpaw xal 7ttov 
rovroig énatlSevtos. Kal 6 Xougexoarys elnev' “AMX al pév,5 


CAP, Ill. Fratres invicem sibi iratos placat et concordiam 
commendat Socrates. ° 

1. yono:u@dtregoy praedicatum est commune tanquam res 
quaedam propositum, quo significatur, quid, non qualia sint yo7- 
uese, qua sententia z) vel yojuc addi potest. §..5. dyador yaa 
adelcpos. 6, 21.9, 1. ws yilenty 4 Btos. M11, 8, 6. xd~pexog xompoqooos 
zeloy — youvox ants aicyooy. 9,6,12, 3, Thiersch. Aristaph. Plut. 
778. og yaienoy- eiow of lio. Buttm. 129. 4. Matth. 437. Rost. 
100. 4. c. Vid. ad 7, 13. — a@dedqouvs. Pluralis genus signifi- 
cat, sequente singulari tov @ooré{uov al. cum quadam fratris, quem 
hahebat Chaerecrates, significatione. Deinde jn fine sequentis pa- 
Yagraphi ab singulari ad pluralem transitus est, qui, quum ante- 
amar Pop tis —— nyeita:, nibil habet insoliti. v. ad 1, 2,62. Matth. 

e : 

3. dcomsg —yeyvoutvous, wcneg et ylyvowto. 6, 36. ws- 
née qux én} gob ov. Anab, JI, 1, 14. adsmeg égov youylay eye. 
cf. ad J, 2, 20. Buttm. 145. n. 5. Matth. 569, Rost. 131. 4. 


88 | LIB. HW. CAP. Il. 


- @ Saxgates, oy péya ein td diagogoy, tows av déor pleery 
gov ddglqov xal ur puxodv Evexa pevyev’ dyadiv yao, de- 
neo xual ov Atyec, adehgdc, wv olov de* Ondte uévtor nar 
0g evdéor xal n&v 30 evavetidtatoy ey, th kw tig eniyergoly 
etoig Gdvvdtorg; Kal 6 Swxpdenc pn’ Tlotepa dé, wo Xou- 
edxoates, otdevl detom divuruy Xaipepdy, donee ovde aol, 
G Youv ols xal névy. detox; Aid tovr0 yag tor, tpn, @ 
Sexeates, GEdy dorsy dup) prqgiv adtov, Bre Bddorg wey dpd— 

( axew dtyatat, euol dé, Snov Gy nugi, nartuzod xad Yoyp 
rxa) Aéyy Unula wcddoy G apple tou. AQ” oby, Yq & 
Suxgdrns, wcneg innos +B dvemotjuon pév, eyyxegovrre da 
remota Cnule eozly, ottw xal ddedgos, Brav aig adtg us 
sinotdpevos eyxeen xeyjoda, Cyula éotls Thug & dv eye, 
toy 6 Xargexgutns, averatjuwy env dddqgw yojoFau, en- 
otdpevdg ye xul ed Adyery tov ev Aéyovsa xal ew nouiv toy 
notodrta; tov pévtos xal Agyw xal toy nuguwuevoy ead 
duéy oix dy duvaluny ott eb Adyav ovr eb nocstv, GAP 
govdé nepdoougt. Kal 6 Swxodens %py° Qurpoora ye reyes, 
@® Xagixgates, @ xiva ply, el cod qv ent ngofatos &nty~ 
deog xal todo per noisévas Honalero, ool dé npogidvte eyaié- 
nouvev, cGuelsous dy tov dpylteoFos ented ew nomnoas nead- 
vey autoy, toy dé ddelgey gig pév utya by dyaddy elvas, 


5. dnote wlvtoe — ddvyarorcs; Haec universe expressa 
sunt, (érdéor enim et efn et roig advyarots neutralia sunt), ut ta- 
men fratris indoles respiciatur. Anab. V, 9, 31. woe mlelovos éy- 
déoy. Demosth. Olynth, I. p. 14. v. 22. amavtos tvdet rod nogov. 
Persona dativo additur, Anab. VII, 1, 41. zolddy évéder arg. 


6. co¢oxec dicitur de re certa. Vulgo dgéoxy. V. ad I, 4, 2. 
Herm. Soph. Ai. 1200. 

8. G1 oud? mespacouae, guid? quod vel guin ne con 
bor quidem. Gradatio enim inest, quasi praecesserit ov puovoy ov; 
idem in enuntiatione aiente fit per ee alia xal. v. 6, 34. 
Matth. 643. Demosth. Mid.24. aidwe 0 ov TLOYNOOS, alice xab navyu 
xenords. Anab. I, 3, 3 ov (Seperxovc) bye Aapwy ovx els 16 Idtoy 
xatedtuny Euot, add ovde xadnduaadnoa. 

9 ef xuva uly, et — adtoy. Interdum adeo triplex ef 
invenitar. V. Stallbaum. et Engelh. Plat. Euthyphr. 10 e. supra 
I, 2, 36; Anab. Ill, 2, 35 quum alia similia tum similem adzé¢ 
pronominis post nomen illati usum habes: quo de agitur ad J, 4 
18. Cic. pro'l. Manil. XX, 59. Qui quum ex vobis quaereret, si 
in uno Cn. Pompeio omnia poneretis, si quid de eo factum esset, 
in gue spem essetis habituri, cepit magnum suae virtutis fructum. 
Sed quod post ézirjdevoc in plurimis libris legitur wy, id commen- 
datione sua non caret. Cyrop. II, 3,13 ov yae For Jidaoxalos 
1outmy ovdels xpeloowy wy tis avayxns. — cuednoas 105 6e- 


4 


LIB. Hl. CAP. Hil, | 89 


Grta mode 8 olov def, énlocacta: Ji Cuodoyuy xi ew no 
siv xal eb Adyew ote eniyegeis unzavioda, Onws aoe wes 
Bixotocg %ora:. Kal 6 Xorgexodtyc, Aédoxa, %pn, © S010 
zpates, uy ox tyw dy tocavtyny oogiay, wore Xageqarta 
xorjous mpo¢ gue oloy det. Kal pny ovdév pe noxlhor, epy 
& Swxpatns, ode xarvaw dei en’ adzoy, we euol doxei, un 
yevioFor’ olf dé xai ot énfotacas attds ofomar Gy adtov 
Gidvta negl nodlov nosiotal os Odx av pFdvorc, Mpy, A€-41 
yar, et te FoFqaal pe piAtgoy enotdpevor, 6 dyw eddg Aé- 
Anda epavtdy; dye Jy por, tpn, a twa tay yrwolnor 
Bovloro xatepydouoda:, ondte Fior, xadeiv oe én) deinvov, 


ylieodar ac, avrg, omissa ira. Anab. V, 1, 15 obros cuedjoas 
tov Oudlapeiy nhoia &nodeas pyeto. Cyrop. V, 5, 21. 

10. dfSorxa, un ovx Exum, v. adl,2,7. Herm. Vig. p. 796sq. 
Matth. 516. n. 2. Rost. p. 691 sq. Amare Graecos id, quod per 
negationem effectum est, potiug non effectum negare quam affir- 
maie effectam, deinde efficientiae significatione sublata et simplici 
enuntiatione in. bipartitae locum recepta eandem illam ex duplici 
negatione exsistentem affirmationem adhibere docet Schneider. Plat. 
Civ. 4227 e. — spd heer morxédoy, nihil varium subdolumque, 

uod ambagibus facile deludatet difficilem habeat explicatum. Heitz-: 

f. Plat. Gorg. 491 e. Stallb. Symp. 182 b. 218 c. ubi verbo zar- 
zilluy oppositum est éievddows eineiy, v. ad II, 9, 6. 6, 21. — 
oto. as, alii olue:. Dicuntur a quibusdam hae formae promiscue 
usurpari. Verum tamen is usus obtinet, ut ofoue: sequente infi- 
nitivo ponatur, oluae directae orationi inseratur. Bremi Demosth. 
Phil. I. c. 3. Unde veteres grammatici o/we: de rebus certis (é> 
suodoyoupevov), oloues de ambiguis et dubitationi obnoxiis (273 
éupeBodov) dici docuerunt. Bornem. Anab. V, 1, 4. Buttm. gr. 
max. II. p. 195. Matth. I. P 476. Plenae formae. usus orationi, 
curtatae sermoni aptior videtur Schaefero App. Dem. IV. p. 1015 
pleniorem poni, ubi suam quis de aliqua re opinionem expressius 
referre studeat, breviorem, ubi id minus curae sit, opinio est satis 
probabilis Engelhardti Annott. Demosth. p. 23. Errare autem vi- 
dentur ii, qui sequente infinitivo ofuece dici omnino posse negant. 
Unde Reiskium in Demosthenis orationibus saepe correxit Bek- 
kerus. Vid. 2, 10. IL], 9, 4. 14. 10, 10. 1V, 2, 12. Benseler. Isocr. 
Areopag. p. 75 sqq. At vero ne illis quidem locis haec brevior 
forma neque usu suo, ut facile directae orationi inseri possit, 
neque significatione sua modestae opinionis caret. 1V, 2, 19 guny 
nonnulji ediderunt pro meliore scriptura @ouny. Latinorum Le 
item mediae orationi interseri solitum non solum ironicum usum 
habet, quae sententia Zumptii est gr. 777 sq. Obliquae orationi 
tiedium interponi verbum regens exemplis demonstrat Beier. Cic, - 
Offic. I, 18. 59. 

11. ovx dy pocvors Adywy; non ocius dices? h. e. quin 
statim dic, Ill, 11, 1 ovx Gy ySavo azolovdourres; statim me 
sequimini. Herm. Vig. p. 764. Buttm. p. 443. Matth. 553.2. Rost. 
119. 3.b. Est interrogatio, quae non minus alacritatem quandam 
animi et aviditatem scijendi exprimit, quam illa zt ovx Flsgas; 
quin tu mihi dicist h.e. quin statim dic; de qua v. ad III, 11, 15. 


gp | LIB. I. CAP. IV. 


dnolnoer, cpestyw tovtoy tednovto npog tO diuxwAver cA~ 
Ajiw, 7 & tw ndde Fela polea nénomnplyw mQ0g to ovvEg— 

Wyeiv GAAjLow duedyoarte tovtov eunodCoey GAgiw. ovx dy 
molly duatla ety xad xaxodamoriu toig én’ wpelely nenorn~ 
plug énl Piaf yejoFas; xad pry ddeqw ye, we euol do- 
xf, & Fedg enolnoev dnd pellove wopelela Ghiydow 7 yeigd te 
xal ndde xa) dgFadps xal tédha [te], Soa ddelga epuoev 
dvF owns. yeipes rev yae, el dloe atteg ta aAéov dgyuiiic 
dilyovta Gua nooo, ovx av duvawco’ nédeg d2 otd dy 
dni tad byudw deézorta CAF ocev Gua dpFadpod dé, of xal 
doxovvreg ent nleiotoy ZEcxveioIas, oid’ av tay Hn dyyvtign 
oytwy ta tungoode Eua xad ta SnroFev Weiv duvacyro- 
ddedlgw df, gio Ove, xal nold ductmte nodsseroy Sus 
xo) in? wpedele cAniow. 


CAPUT IV. 


1 “Hxovoa dé note avtov xa) neg) piiwy dtadeyoulvov, & 
wy ore Wdxee padio’ av tig wyehkeiotas ngdg plkwr xti~ 
oly te xal yoedar. toto wév yg J nollw@y tpn dxover, 
Ws ndvtwy xtnudtuw xgdtotor dv tin gilog oagys xal dya—- 


Neque multo tutius est raiy. Cf. Bernhardy Synt. 429s8q. Dindorf. 
Isocr. Panegyr. |. c. Schneider. Plat. Civ. 410 e. Schoemann. Isae. 
p- 345. Quamquam cf. Andocid. Myster, 144. Bekk. zaiv yegoiy 
taiy éuavtov. Idem de adiectivie valere docet hic ipse locus. 
Matth. 436. Idem denique testis est liberioris usus generum et 
numerorum; sequitur enim as. Matth. 301. Buttm. 129. 7. - 

19. odx cy nohin duadla etn ineptum ac nimis nudum 
initium sermonis esse atque ovy addendum fuisse visum est 
quibusdam., Sed de particula v. Matth. 514. Buttm. 139. 13. de 
orationis conformatione Schneiderus comparavit Cyrop. |, 4, 13. 28. 
Ill, 1, 43. 1V, 4, 5. Vil, 5,25. Adde Herbst. Sympos. Ill, 9. cf. 
infra 13], 11,1. — xa} radia ce si recte habet, est: ef religua 
etiam. V. ad IV, 2,28. Alii xa) rallé ye. — dpSaipol dé of, 
ef. 6, 18. noises at tay ce xalov palora Enipedoperce xad ta al~ 
Oxoa nxo1e aposifuevas xré. 


CAP. 1V. Agitur de amicitiae pretio. Comparasse iuvabit 
Laelii Tulliani capita potissimum 15. et 17. 

1. xgarictoy &y etn. Possis intelligere, ef reg ely, V. ad 
J, 3, 15. I, 6, 13. Cf. 1}, 6, 89 ui eaoxpuatou pe, ois ay Bovioro 
@pllos yevéoda, sc. ef trot Bovdoro. MI, 4, 7. Similia de participiis 
valent. Il, 10, 6. oxoneiv, & 1 av déywv wyedotn, h.e. ef tt Adyor 
ill, 11, 10. Born. Anab. Il, 4, 26. Jb. 1V, 1, 26 est &oxe: éouzay 
ef 1g autor dary Sous cvne eyados 29tloe ay yertoda, h. e. & 
res vel occasio ferret. Sed saepe etiam, ubi bypothetica enuntia- 
tio sequitur nulla, non opus esse cogitatione addatur, facile tibi 
apparebit, ubi, quod iam alias suasi, hanc quoque dictionem in 
rectam tibi converteris. Anab. 1, 9, 23 72g) tourey Afyew avroy 


LIB. I. CAP. IV: 93 


Bic’ enypehovpévoue dé navtdg piddoy igiv %pn robs mod- ~ 
Aove 7 gihwy xrjaewg. xual yao olxlag xai dygous xal dvdec~3 
noda xui fooxnuata xai oxevn xtwpudvoug te énimehing cgay 
Yen xai ta Gru owlev nequutvovc, plhoy dé, 6 uepcoroy 
Gyadiv eval pao, opi tpn stots noddovs cite Snwe xt7— 
covza oovsilovtug, ovre Suwe of vse éautoic cwlwrtas. 
GiIAG xual xapvovtwy gilwy te xal olxer@y iptv sivas tpn 
toig piv olxézuig xal iutpov¢ elcayortag xal zdddla te node 
tyleav inipeldic nugaoxevalortac, tay dé pliwy ddrywootr— 
tas, anotuvdrvswy te apupotéowy éni mév toig otxéruus dx Fo- 
pévoug xai Cnulay nyoutvous, él d& totic pillow ovdéev olo— 
peévous ehuttovodar, xal tay uéy GAdwr xtnudtwry otdey dw 
tag GIiganevtoy 000 dvenloxentov, tiv Jé pliwv enipedelag 
Seonivey Gushovytas. es JE nQdG TOvTOIG OOkY EPH todo noA—-<4 
Aovs thy mEeY GAAWwY xtnUdtTWY xui navy nohlw@y avtoig by~ 
twy TO nAnIOS eldotac, twy Dé pliwy GAlywv oytwy Od pb— 
vov 20 nARI0S ayvootytas, GhAa xaul tolg nuvFavropéevore 
tovro xatudtyay eyyeorjoavtac, ots ev toig pillow %9eoay, 
nkdiy tovtove dvatidicFus* tocovtov avtovg tay plu» 


Fpacay, Ste 16 udy scvrod capa ovx &w dJuvaito toutorg 2601 x0- 
opndiye. U, 1, 10 crexplyeto Kieavop, ott agdcder ky énode- 
your 1 ta Onla napadofnocy, ubi Omissa particula omnem per- 
vertes sententiam. 


2. plhov,6 —kyador elvyat gaoey. Non minus apud 
Graecos quam apud Romanos pronomina ex substahtivo praedi- 
eati apta inveniuntur. Quamquam illorum etiam liberior usus est 

uam horum, Plat. Phaedr. 245 c. rovzo anyn xa koyn yerfoens? 

ie. Tusc. 1, 22, 53. hic fons, hoc principium esse movendi. Vi- 
detur autem a pronomine eius genus substantivi ascisci, in quo 
maior vis est: id quod et hic locus, cum § 7. xzque, é xechettae 
gflos comparatus, comprobat. V. I, 2, 42. M11, 11, 6 6 te dy ir 
ravda ~untdy, tout teopy yowrre:. ubi cur nom sit revry seri- 
ptam, facile est ad intelligendum. Vid. Bornem. Anab.-1, 3, 18. 
ubi quod VII, 7, 31 legitur viv xa tovr10 xfyduvos, non difficiliore 
est explicatione. De Graecis v. Matth. 440. 8. Rost. 99. n. 10. 
‘de Romanis Zumpt. 372. de Caesare Held. B. C. MI, 29. cuius in 
scriptia quod pronomen relativum dicitur substantivum tanquam 
praedicatum cum praecedente aliquo substantivo ita coniungere, 
ut, ubi verbum esse sequatur, pronomen ex praedicato aptum sit, 
ubi verbum appellars vel similia sequantur, praecedentis substan- 
tivi genus asciscat: is usus lulianus quodammodo ad utriusque 
linguae scriptores omnes pertinet: id quod etiam nostrorum Com- 
mentariorum loci demonstrant. — ouvze amc of GvtEs xté& 
Quid in fine additum cxspectabas? V. ad I, 6, 8. De diversitate 
eonstructionis post dws v. ad Ik, 1, 19. 


4. @vatlPechar. Quid exspectabas? Antecedens partici- 
pium éyyeconoaytas, si incepissent, in caussa videtur fuisse, ut scri- 


O4 LIB. Il. CAP. IV. 


speortilay. xaltoe neds noioy xtjua tay GAkwy aupupurrd= 
, pevos plhog dyadocg ox ay nolig xgelztwv gaveln; noiog 
‘yao innos 4 moiov Cetyog ovtw xonoimoy, woneg b yonotds 
glhos; noiov dé dvJgdnodoy ottug eivovy xul nageporipory; 
67 nolo Go xtiua oUtw nayyonotov; 6 yag ayudi¢ gldog 
éuutoy tatte nods niv tO éleinov tH Qilw xual tHE TéY 
luv xatacxevig xal tév xowdv modkews: xal dv té seve 
ew norjou dé, ovventozta, uv té tig YoOPog tagdtty, CLE 
Ponte, te wey ovvavadlonwv, ta 32 ovpngattov, nal td per 
ovpnedFuv, ta 02 Bralduevog, xal ev wey ngpattortag nAd~ 
gota wgoalywy, opaddoutvous dé niziota énavogtiv. a dé 
al te zeiges excotw taygetova xad of dpIuduol necogdor 
xa ta Wta mpoaxovovor xul of nddeg diavitover, tovrer 
plhos evepyettiv ovdevig Aelnetas’ nodddng Jb? & nod Gured 
~tig ox eegydoato 7 ovx eidev 7 ox Hxovoev 7 ov diyvvoE, 
savta & pliog nd tov gilov éyoxeoev. GAN Ouwo Enos 
Jévdoa plév nepwrtus Fegunevery tod xagnov Evexey, tov Je 
MaUPoQwTatov xtNUUTOG, O xadeitoe pidoc, aeyws xal ave 
pévg of mAeiotor extuéhoviae. 


“ ptor ab incepta oratione deflecteret. — acéiiy ex abundanti ad- 
ditum, ut Il, 5, 7. Hell. V, 4, 63. _ 

5. 7905 Noloy Ati wa twy aliuy, h. e. neds noioy toy 
GAdwy xtnuctor. 

6. xab tay xorvdy xedgews. Librorum scripturam xat 
aay xorvwov nocgewy Schneiderus correxit xa) t7¢ twr xowar nee* 
gews. Sed L. Dindorfium sequutus 7g omisi: Similia disputata 
sunt ad J, 2, 19. Ill, 6, 8 11, 5. 

7.té Wte mgo0axovoudr. Quum docuerit Porsonus Add. 
ad Eurip. Hec. 1149, veteres Afticos nisi ubi de animantibus sermo 
sit, verbum plurale neutris pluralibus non adiungere: hoc ita de- 
buisse dici demonstrat Hermannus Vig. 713. 73Y., ibi eos id fa- 
cere, quum in mente habeant nomen, quod non sit generis neu- 
trius. idem tamen ad Soph. El. 430. omnino de veritate istius 
regulae dubitat. Certe apud unum Xenophontem haud pauca re- 

eriuntur exempla; contra quam volunt grammatici constituta. 
Cf. IV, 3, 12. Poppo Cyrop. Il, 2, 2. Anab. 1, 2, 23. Thueyd. I. 
1. p.97. Kriiger. Commentt. Thueyd. p. 246. Anab-J, 7,20. Matth, 
300. Buttm. 129. 1. Rost. 100. 4. Memorabilis locus est 2, 4, ubt 
quod est ré&va yévorto, in duobus codicibus minus bonis corres 
ctum est yévorwto; cf. Plat. Lach. 179 c. xed quiv re eecgaxa n0- 
aortei. Nostro loco concinnitas orationis pluralem postulare vi- 
etur, Mihi quidem ubi pluralis numeri et singularum, quas in- 
dicat, rerum gotionent attineret urgere ac diserte exprimere, nuns 
quam sprevisse videntur Attici in eiusmodi dictionibus pluralem 
numerum. Vide disputantem contra Bekkeri inconstantiam Schnei- 
derum Plat. Civ. 363 b. Arrianeos locos composites habemus ab 
Ellendtio Quaest. Arriau. p. 13. sq., qui hoc sibi videtur obser- 


LIB. I. CAP. V. 95 
CAPUT V. 


*Hxovoa dé note xal &ddoy attod Adyor, do eddxe poet 
apoteenery tov axovorta eerdlav Eautdy, Sndoov toig gl- 
Ao doc etn. Wdw yee twa tHv Svvovtwv auEhovrvsa —liov 
nevi. mueloutévou 7oeto Avriodinn evarcloy tod duehovytog 
airow xai dlAwy noAdiy, oa, tpn, @ AytloSevec, eiol t-2 
ves abla pliuw, dicneg oixeraiv; tay yeg olxetiivy 6 dv nov 
Svo uvaiy dEd¢ dor, 6 dé ovd Fumvalov, 6 dé névte pv, 
6 dé xal déxa’ Nixlag dé 6 Nixnodtov Atyetas encotarny eg 
zaoyvgia nglaotat taduvtov. oxonoipat by tovt0, en, sf 


vasse, pluralem neutrius articuli, ubi circumscriptioni inservia 
nuspiam ab Arriano cum verbo plurali constructum esse, ut I, 7,4 
ate tis Ennopaylas tEnyydl9n. — Ed E—ovdevos Letmetasr, quae 
manus cuique ministrant etc. eorum nulla parte dmicus beneficentia 
superatur. 6,5. éddetzeodeu ‘ev nowy. Matth. 554. — éfnoxecer. 
Repete participia verborum praecedentium. Hier. VII, 12 2d ay 
tls note ELagxéose tuecvvos yonuata éextlywy, Goous agelieto ; Cy- 
rop. IV, 5, 44 oure yw coxéow npatrwy rt 1960 Umar, 6 w ay Sey 
oure vutic 700 nydy. Valchen. Eurip. Hippol. 278. — dé¢yvdea 
per, ve ad |, 6, 11. — 2amsuédovrace. Supra §. 1. éauehouué- 
yous, ubi alii ézueloucvous habent. Alteram formam éaiuedeiooas 
licet Attistae improbent, utriusque tamen fourmae promiscue usur-— 
patae apud Xenophontem ubique occurrunt exempla. 


CAP. V. Docet Socrates, explorare se quemque, quanti ab 
amicis aestimari possit, et ut magni aestimetur, elaborare debere. 

1. Anlisthenes, celeberrimus Socratis discipulus, qui Cynico- 
rum sectam condidit, homo acutus magis quam eruditus iudice 
Cicerone Att. X11,37. Herbst. — tov duslovytas aurtov. Vul- 
garis ordo est avtov tov cushovytos. Cf. IV, 6, 14 xad trois dyti- 
Agyovory avroig paveooy éylyveto tednéc. IN, 1, 9 unus codex ha- 
bet dcre yuco &v adtous, ceteri were adrovs ky quds. qua in re 
melioribus codicibus obsequendum esse censet Bornemannus cum 
Schaefero App. Dem. 1. 347. 386, esse tamen id pronomen, quod 
sensus ut erigatur postulet, voce acuendum. 

2. rdoyvora, alii taégyugeta vel téoyugea hic et III, 6, 12. 
aoyvoee credas esse i, q. coyupeia, argentifedinas. Ea est etiam 
lectio codicum De Vectig. 1V, 1. ac saepius, nisi quod §. 5. scri- 
bendum videtur éy dé tots ¢oyuveetos Epyois, ut Demesth. Mid. 568, 
18. De rebus Cherson. 100, 27. Philipp. 1V. 135, 22 Schaef. — 
oxoxovuardn. Huic codicum lectioni quum verba Antisthenis 
parum congruere viderentur, correxerunt quidam oxozaey, -posito 
post aéfcs signo interrogandi. Sed quum interrogatio supra posita 
verbis aliquibus sit interrupta, hic obliqua oratione excipitur vel 
repetitur: quaeritur tgitur, fere ut 6,16 udder wor. Ae.quod Anti- 
sthenes respondet Nab ua 4fa, id apparet hanc habere sententiam: 
eloh xa tay pllwy akler. Sxomeiodee non est h. Ll dubitare, sed 
perpendere, quaerere: qua quidem siguificationg eundem fere cum 
activo habet usum, nisi quod in activo relatio ad obiectum (per- 
lustrare, observare), in medio intcrni cuiusdam status significatio 
(reputare, considerare) inest. Kriigerus Anab. V, 9, 22 ed. min.. 
comparat caogsiy et cnoyeiuda. Cf. ib, V, 2, 20 goxomouy, et 


6° LIB. ff. CAP. ¥. 


dou, wonep thy oixerdiv, ovtw xal ta» gliuw efoly d&lus. 
8Nai pa Al? tpn 6 Avnradtéonc. tyd yoty Bovioluny av toy 
uéy ta plow jot elvat widiov 7 Sto uvitc, tov 0 ots GP 
fuspvalov nootiynoaluny, tov dé xai nod Clea pra tholuny 
div, tov dé nod névtwr xonuatwv xa) novwr mecaluny a» 
—aglioy por tivas. Obxotv, ton 6 Swxedtne, ei ye taba tom 
wire lou, xaldi¢ ay Brot eeralav tive éautdy, néooov cea 
svyzuver toig pllos ugg av, nul nepiota we nielotod 
dEiog every iva Hrtov aitdy of pldoe npodiddiaw. tye ydg 


_ ol6y 1’ ely —, oxonovptvorg & abtoic Foxe. Plat. Lach. 185 d. det 
2qy aupBovdoy dxomeiv, aga teynixds lotty ele éxelvou Seganelay, 
ou fvexa Oxomovuevor Oxom0ULEY, 

3. 2y@ your. Reliqui cum codicibus habent Zywy’'ovv, quod 
tuitus essem, si Socrates antea se pretium amicorum statuere 
certo indicavisset: nam Zyove cum oppositione, ovy eum consen- 
sus significatione dicitur; pertinetque ovy ad totam sententiam, 
yé ad unum, quod praecedit, vocabulum. Tovy particulae autem 
ea vis est, ut ea qui utitur, postquam in universum aliquam rem 
affirmavit, mox eam, ne nimium dixisse videatur, restringat vel 
ad singulare quiddam, veluti ad exemplum, referat. EKaedem vo- 
ces restituendae Sympos. 1V, 16. Schaef. App. Dem. IIk. 125.. 
Fritzsch. Quaest. Luc. 164. Hermann. Luc. Conscr. Hist. 156. 
Schneider. Plat. Civ. 3386e. — tov uéy tiva, vy. ad 1,1,1. Anab. 
Hl, 3, 15 rag dé tyes, alias autem aliquas. 111, 3, 19. V, 7; 16. Cy- 
rop. Hl, 2, 10. 12. Herbst. Sympos. II, 6. — roy di 296 mav- 
twy yonuatuyv —éelyee. Lectio difticilior et propter révey 
et propter zed. Nam quum pretium, quo quid emitur, solo geni- 
tivo exprimi soleat (Matth. 364:), 7700 offensioni est. Verom quum 
notaode: h. 1. eandem fere induat significationem, quam qua¢ 
praecedunt verba wadloy Bovisadar, ngormiindo, cigsiofae, eans 
dem etiam structutam asciscere consentancum est. Demosth. O1. 5. 
in. aytt nollav yonuctwy aipsioda:. Si agrefuny mutandum cen- 
seremi, legerem riunoeluny. Vhucyd. VI, 10 were Sixeliordy, ots 
mod noliow cy Exiunoavro Suyupayous yevéoder. Modo enim solus 
infinitivus sequitur, modo to cum infinitivo, Cyrop. V, 3, 10, 
modo acre; ib. HI, 1, 36 A4éfor pots tOT0u cy nQlaLo; woTE THY 
yuvaixa enolefety. ubi quod sequitur xiv tio wuy7s moreluny, fa- 
cere videtur ad zovwy h. 1. defendendum, hac sententia: alius 
denique talis est, cuius ut amicitiam mihi conciliem, omnia bona, 
omnes labores profundam. Alii zdowy: Supra ex Epicharmo Hi, 
1, 20 ty novwy nohovow juiv nevte taye? of Seot. Cf. Plat. 
Phaed. 78a. yente yonucrwy pérdoutvous fe novev. Sympos. 206 d. 
unig toutoy xivduvous te xvduvevety Eroruot eioc navtas — xar — 
Honuar avalloxey xual novous noveiv ovstveacory. 

4, &Evo¢g eivat. Debebat esse a&fcoy eva. Putat illud Bor- 
- Nemannts ita posse excusari, ut dicas scripturem in animo habuisse 
ave iva Ware negaodat vel nepacetca. Refertur autem nomi- 
Nativus ad subiectum, guod latet in verbis xadwe dy Eyou tera- 
gery, h. e. xalis ay Eeralor — xad necg@ro. Cf. Demosth. Philipp. 
IH, 30, 4b. Stalibaum. Plat. Apol. 23a. Lobeck. Phrynich. 755 sq. 
Fritzsch. Quaest. Luc. 102 sq. Ubicunque vero nominativus pro 
accusativo positus esse videatur, nominativum vel ad verbum ali- 


LIB. I. CAP, VI. 97 


sot, tpn, nolan dxova tov ply, Gre xpotduxer attdy gi- 
Aog avje, tod dé, ite yvity dvF Eavted uidloy ero avijo, 
Sy geto plloy evar Th toaita ndvta oxonw, Uy, MSnELS 
Stay wig olxétyy xommedy nwi7 xal dnodidwtas tod evpdw 
f0¢, o8sw xal toy novngoy Qilov, Usav e&7 tO mieiov ric 
aklag Aufeiv, enaywydv 7 ne0diSo0Fu. tovg d2 zonotods 
eure olxdzag. navy vs nwdovucvovg bed ovre pldovs neode~ 
Copious, | 
; CAPUT VI. 

*Edéxe df wor znd ec cd doxyoleay qilove, snoiover 
oy xsivFar, poevovy sodde Adywo* Eind pot, tpn, @ Kew 
tofovle, ef deviuetu pilov dyadod, mug kv éneyerpolnuev 


quod enuntiati secundarii unum cum nomine hebens subiectum 


referri, vel ex verbo aliam habente relationem cogitationé aliud 
verbum idem habehs cum ‘nomine subiectum eximi debere docet 
Hermann. Diar. litt. Lips. 1829. p- 240 8qq. 

6. tra tocavta navra OxonGd, heec tulia meditans metuo, 
ut sit fere iq. dex ta roraira. Anab. 1V, 1, 21 recite dyed Foneu- 
Joy zai dex todré of ovy Ontusvoy. Cyrop. 1, 4, 27. De rep. Lac. 
Ml, 7. De hoc accusativo pronominis, maxime post verba eundi, 
caussam indicante v. Matth. 467. 14. 472. 7. Plaut. Mil. glor. IV, 
4, 22, ld nos ad te venimus, Huius usus originem ex Homera 
derivat Hermannus Eurip. Hec. 13, ubi est 0 xat ue yao oneténeu 

gy. Cf. Il. UM, 176 10 xed xAutovoe térjxa, id lacrimans tabesco, 
ermr, Opusc. I. 198. Alia ratio est ea, qua caussa illius usus 
dicitur quaerenda esse in accusativis iis, qui locum significant, u¢ 
quemadmodum zodey duszers we; estt unde tua persecutio deri- 
vanda est vel orta est? dicatur etiam 1/ we diwxerss quo tendit 
tua persecotio? Schoemannts denique in libello academico altius 
rem repetit, obiectum verbi externum (yelay 1éy Aoyoy) et inter- 
mum (yelavy 7droroy yélwta) discernens atque ex hoc interno, 
quem dicit, obiecto 1/ we duoxerg; esse docens tlya dlwily we did» 
sero; Cuius rationem viri amplexus est Rost. 104. n. 7 Facilem 
explicatum habet noster locus propter verbum oxozeiy, quod adeo 
aliis locis similibus cogitatione addi potest, ut Plat. Protag. 310e. 
evra -tavta xad yur jxw, hie, adta taita oxonady jAxw. Kurip. 
Phoen, 630 ws sf pu’ torogeis rode; h. @ oi¢ rf oxondy; Vid. ad 
1, 2. — tov.evodrtos passive dictim, guovis pretio. Aeschin. 
ce. Timarch. p. 281. Bekk. aaadidou9a tov evploxovtos. evploxey 
enim nontunquam de rebus venalibus dicitur, Hell. iI, 4, 24 za 
yara avpe éBounzovto, tadavte. Oecon. HM, 3 mé00y dy ole evs 
iy 1&.00 xtnuata nmmloupeva; — 10 Hhéiov ts wslag, ma- 
forem pretii partem. Vid. ad I, 6, 9. Sed quum amicus malus sit 
nihili, nullius pretii, illorum verborum sententia fere haec est: id 
quod plus est pretio. Cf. II, 9, 9 égévat yao avtois idves nedtor- 
Tug t& Pedtio toutwy. I, 6, 11 est Eartoy ric aklas, de quo geni- 
tivo v. ad HH, 1, 22. Ceterum notum est dici 4 2oldh tig orpa- 
tige ac similia, quae ex duabus loquationibus 4 moldy oreana et 
43 720A tig Oreatds prognata dicit Ellendt. Arrian. XVI, 4. 
CAP. VI. Agitur de amicis deligendis et conciliandis. 


ZENOPH, MEHOM, | 7 


or 


98 LIB. Il. CAP. Vi. 


" ononeiy; doa npwsov piv Cntnttov, orig Goya yaorgog te 


ual. pionoclug xad Aayvelag xual Pnvov xual deylug; 6 yao 
ind tovswv xoatovpevos ovt uitig tovt@ diva dy ovea 
giiy ta déovta nouttav. Ma AC od dita, tpn. Odtxote 
Zou pty tnd totter apxopcvov apesttoy doxet cos elvae; 
2Tdvw piv obv, tpn. Ti yao; tpn, cris danaryods uw py 
aprégxns eorly, GAN del tiv nAlqolov deisas,.xal lapPavev 
wey py Odvatos anodiddvat, uy AapBdrvwv dé toy uq ddovse 
tuo, ov doxet cor xal ovtos yadends plhog elvas; Tare, 
tpn. Ovxoty dpextfov xa tovtov; “Agexttov mévtor, ep. 
BT! ydg; Screg yonuatlleadus uév Syvarar, nohddy Jé xey- 
padtov eémFvpei, xal did toro dugkiuBords tot, xod LapPo- 
vov uev HOetar, Gnodiddvae dé ey Bovdetae; "Euot uév doxel, 
adpy,. ovsos re novnodtegos exatvov elvas. Tl des Souig did 
tov towsa tod} yonpatilec9on pndé node tv UAdo oyodny 
noveitat,  onddev adtic xegdavels “Aqextoy xal tovrov, ws 
duol doxei> dvapelyg yiio dv ely tH zowperio. Th dé; Sores 
atucwdng té tote xal Sélwy noddove tois glia exPeodve 
nagézyev; Devertoy vy Ala xad todtov. Ei dé tig todtwv 
pev tay xaxwv undev tor, wv de naoywy avéyerur, undev 


1. oxomeiy, sc. adrdv, et quid ad fyrntéoy intelligis, quid ad 
xersixoy §.11% — cya hic ut sexcenties est i. q. dg’ ov. Cf. ANS, 
6, 4. 10, 1. 7. 11, 2.° Idem valet de ao” ovy, y. ad H, 7, 5 MI, 
10, 4. IV, 6, 8. de aot ye, IM, 2, 1. 2. de &drd aoe, Ml, 3,2. Ne- 
ave abhorret linguae latinae usus ne pro nonne dictitans. V. Hlein- 

orf. Plat. Cratyl. c.42. et Hlorat. Satir. I, 7, 61. Beier. Cic. Of- 
fic. MI, 17. Matth. 614. — woe@roy ufy. Quum non sequatur 
sita Sé, quid habet, quod sibi respondeat? v. I, 1, 2. De sequente 
100 lee — adeyoutvou et §. 3. uot wiv doxei et §. 5. oluae ply 
v. ad J, 2, 2. 

2. 1¢ v0 5 guid enim? orationis, maxime interrogationum 
continuationi inservit cum caussae aliqua significatione, ut rf dé; 
qutd vero? cum quadam oppositionis specie (v. ad II, 1, 3.)5 7 
‘our ; quid igttur? (v. §. 8.) cum conclusione transitum facit, S11, 
3, 6. 7. Matth. 488. 3. 

3. un Bovdetac, alii ov fotiereer. Sed habet cous vim di- 
ctionis ei ac. Cf. supra yun adragens éorly, wn ovate. 

4. undi rmedcky &iio, fortius quam mgd¢ pendéy cdo. Cf. 
oud cy ec Il, 6, 2. LV, 4, 10. odd vg’ avo HI, 7, 14. Matth. 137. © 
— Eyoe — éyftyertact. Hacc est librorum scriptura. Indicati- 
vus rem proponit tanquam veram, optativus tanquam eam, quae 
sub conditione fieri possit vel quam ficri sumimus. Alii hoe, alli 
illud corrigi voluerunt. Cyrop. 1V, 6,7 Ei otv av je déyn wad éd- 
naive tive Acfoius. V. ad 1, 2, 32. Bernh. Synt. 386 sq. — &re- 
qedns per puefwory quandam noxium vel damnosum significare, 
ut latinum éxutilis, pariterque éyonotos usurpari (Oecon, VIII, 4) 
docet Heindorf, Plat. Protag. 334 a. . 


LIB. Il. CAP. VI. | 99 


Pvortilay cov cvtevegyeretys Avogelyc dy ely wal obdroe. 
GMa xoioy, a Suxgates, nyeagroouey gldoy nowioFu; 
Gina py, o¢ tdévarvtia tottwy éyxparns ulv zone tay dids 
sev uwratos yJovay, elooxvg Jd xml edEuBolog dy svyyd— 
vez xal gilovtxog neds td py 2jelneotus cb nosy tors 
edegyetovrtas avsoy, cicte Avortedely rolg yowutvorc, Tas ovve 
Ge zavva Voxtpcoamer, w Awxpares, xpd vod yonoFaurs Tods- 
per dvdoiartonoaoic, tpn; Joxiualouty ob soig Adyoug adtisy 
texpmigopevor, GAN bv Gv opumer tode xpdodey adydgiavrac 
sulic tigyaoudvoy, tovtm nivtevouey xul tods Ao:nods ed 
nojoeyv. Kui cvdou bf Adyas, tpn, 06 av tots plhove totgy 
aupoodey eb xotwy galyytas, Ojiov elvas xual sovg torégors 


5B. rdvavele toytey, contra quam illi, De accusativo v. 
ad 1V, 2, 4. Matth. 432. de genitivo 366. n. 2. I, 2, 60 rovzwy 
heutrum est, ut Cyrop. Vill, 4, 9 zodrvavrloy rovrov. Lys. or. 
XXX, 29. od dd rovtwy ravayrtn nenolnxas. Herodot. VI, 86 xa 
yao anovidovtes mofete Sore, xa pin anodiWdvres tc evavtle tov- 
my. — €¥09x0¢. Magnam probabilitatis speciem habet Ruhn- 
kenii emendatio cvopyod, h. e. 6 pn dpyitoueros ey’ ois dei,. dL 
stevic 80 péowy, Hesych. Quamquam vulgatam tuetur quod §. 19. 
. legitur daoro:. — EliActxeo det, usitatius @lefney vel adzole- 
weodtu: Sed v. Cyrop. Vi, 2, 37. De re equ: Ill, 8 Demosth. 
Polycl. 1224. 24. Isocr. or. c. Soph. p. 260, 29. de quo loco errat , 
Strang. Demonic. 26. V. ad 4, 7. — auvroy dictum ex mente So- 
eratis; alii éavzéy, Liatine reflectente pronomine utendum est 5 
sed graecorum pronominum liberior usus. Vid. ad IV, 6, 1, 

6. trexuacpouevor, v. ad J, 4,1. — elepyaoutvoy, v. ad 
HI, 10, 9. a cities MIOTEVOMEY = eoLae die Cyrop. IV, 5, 
5 tusic df y” ad Geaveluore, xed veel NiOtevdOMEY Uv xodeds 
durreveunxévor. MI, 3, 55. Eywy’ odd ay rovros éntorevoy Eupo- 
Aes toed Fen. eee ei 161a. Tf ovr Ouriow Ov maotevEts xo~ 

Bo A€yew: Phaedr. 2716, un meldaue? aditols réhy RCpELys 
Seraherd: Synt. 93. V. ad IV, 4, 17. in ae 

7.0720” num revtrum potest esse? Matth. 297. Cf. ad IV, 
2, 21. xab yeg. In his particulis aliquam inesse ellipsin ex 
jis, quae ad J, 4, 9 annotata sunt, intelligitur. Neque vero ab 
eo usu abhorret latinum etentm. Cic: Brut. V1, 23: Dicendi me 
non tam fructus et gloria yuum studium ipsum eéxercitatiogue dele- 
. etat: quod mihi nulla res eripiet, et praesertim tam studioso. Kt- 
enim dicere bene nemo potest, nisi gui prudenter tntelligit. id quad 
Const. Matthiae Quaest. Soph. 103 ita explicat: et necessarium 
hoc erit; dicere enim bene etc. V. ad 1, 3. — 2xeyonutvor — 
ZEnjoF ar. Alii yowusroy — yonaeodat, Praesentis autem parti- 
cipium vel ex verbis antecedentibus «# zor@y (neque enim pro- . 
fecto necesse est prioribus equis vel amicis uti quempiam desiisse) 
ortum vel ab aliquo, qui participium perfecti praesentis terpporis 
significationem habere indicare vellet, intrusum ésse videtur. v. ad 
1, 2; 9; infinitivum autem praesentis comparatio cap. 8. §. 2. et 
observationes Hermanni Soph. Ai. 1061. et Stallbaumii Plat. Crit. 
92 c. tuebuntur. _ 

7% 


* 


a 


100 | LIB. Il. CAP. VI. 


evegyernoovsas Kal yae inno, toy, Sv av toi ngooFer 
- O9t xaliwe xexenutvoy, tovtoy zal UAhors oluas xaliics xo7z—- 
soda Eley, ign 8¢ SF dy nuiv u&og qidlag doxy eivar, nes 
xem ploy sovroy nxoseloFar; euroy uly, tpn, ta nage sey 
Sedv Enoxentéoy, ef ovpBSovdevovoiy avtov giloy noioFas, 
Ti ovr; tpn, Sv dv guiv te doxi xa of Feod uy evartear~ 
ata, tyes eintiv, Enwe ovrog Ingattos; Ma JL’ zn, od 
xata modacg, Weonég 0 Aaywe, ovd anuty, woneg ui GoriFes, 
ovd? Bla, wcneg of 2yFg0l. cxovea yag ploy theiv egywdes- 
yohendy dé xal dyjoarsa xattzeay weoneg dovlov’ éyFooi ydg 
s0uaAADY 7) Pidoc yiyvovtce OF toredta néozorses. Dihos J2 ngs 
Fon. Elves uty tivdc qaciv énwdac, as of énotapevoe eng 
dovres olg dv Bovdwrrae pllovg éavtoig nowotvtas’ elvae dd 
xai pllsea, ol¢ of énotapevor meds ots dy Povlwrvta yew 
fipevoe Qelovvtae vn aitay. Tse ody, tpn, taita pdPomeyr 
dy; “4 pév at Sagivec enzjdov sp 'Odvovet, 7xovoas ‘Opn 
gov, dy zouv deyi todde tH" : 

Acie’ aye 84, nolvaw “Odvotd, utya xvdoc “Aya. 
Tavrny avy, tpn, ty enwwdny, Ww Swxourec, xad toig HALorg 
GrIeunos ai Supives engdovoa xureiyor, were uy anidvae 
Gn abtiv tods inuodivtas; Oix, dAdd toig én deer gqe- 

szdotimovuivars ovtwe en7dov. Sredov te Aéyas towira yorvas 
éxdore énddeay, olu iy vopuet dxovwy toy énacvotvta xata~ 
yehiovea, Ayer. odtw prev yuo eyIluv v ay ein xal drsiat— 
vor sous avFownovs GG éuvtov, el tov elddta, Bre puxedc te 
xat aloyods xal doSevyc Zor, enarvoly Adyuiv, Ots xaddg Te 
wal plyag xal loyvodc eotw. Ghhag dé tivag oloda enwdde ; 
13Ovx, GAR Fxovoa péy, Ste Iegexing nodes enlorato, as 


8. Elev, v. ad I, 4, 19. -— 2 a tov wéy non sequenti Eee, 
v. Hil, 6, 3. IV, 2, 2. 3, 2. 6, 1. Kriger. Anab. I, 9, 14. Goerenz. 
. Cic. Legg. 1, 9. p. 241. — 2vavtiwytras sc. gtloy nowiobat. 
9. De sententia cfr. II], 11, 11. A . 
11. deve’ &ye, Hom. Od. XII, 184. —“4 wey ak Fecoy- 
yecénxidor. Ubinam habes alia: incantamenta, quae his verbis 
-respondeantt — ovx, v. ad I, 2, 42. 
12. @ydlwy, uclloy éydocs. v. ad J, 1, 3. — wexede re 
xa ataye.os. Vide, quomodo opposita respondeant. 

Sri — énlora:to. De optativo in oratione obliqua de 
temjs re praeteritu ex mente alius sine éy particula posito v. Matth. 
499. »29. quo loco simul de subito ex oratione obliqua ad rectam 
transitu sermo est, cuius hic habes exemplum éniéora:to — énolec. 
Particula autem ibi demum additur, ubi mutata in orationem re- 
ctam structura retinendam videmus, ut J, 4, 11. 


\ 


LIB. Il. CAP, VI. 101 


éxaduy 37 nodes enol aityy giiety aitdy. Qeuperonditc de 
atc énainos shy ndlyy gilsiv avtdyy Wa AL odx ingdwr, 
GILG nipsawar ss dyaddy avty. Aoxtic pos Atyev, @ Tb—-14 
xgatss, we, sl uélioutey dyaddy tive xtycac9a glhey, ai~ 
soug Tuas Gyadovc def yeroSas Atyew te xal nogrtey,. Sd 
ST Gov, tpn 6 Suxpatys, aldv v sivas [xal] novnedy Bore 
xenotous gllovc grjoacFa: ; “Ewguy yéo, tpn & Koiréfov—ss5 
dog, exsogds +s Qavious ayaSaig Snunyogore gious dvtac, 
xal orgatnysiy. ovy ixavods nuyy otpatnymoig ardecow itale - 
goug. do” atv, tpy, xal negl av diadeyopeta, oloda rwvac,1¢ 
ef arcopadtic Syeeg wpediuoug duvartae plioug notiotars 
Me AP od div ty. add al ddtvatcy 2ote novyody rsa 
xalois xdyatods pllovg xtjoagFat, exsivo Hin pédse poe, el 
. fase avsdy: xadav xdyatoy yevouevoy 2 sxoluou roig xadoic 
xayatots qilov elvar. “O. tagatta ae, w Koirdfovds, Sees7 
moddgus ivdeag xal xald nedrrovtas xal tux dicyediv dne~ 
. goptvous ogac dytl tov plrove eivae craccdloytac GAlgioss 
xal yalenuitegay xowuivore tay pendevig cklox dyfeunwy. - 
Kai ad pdvoy ¥ tgy 6 Kosofovduc, of iduiras goto no-is 
Quay, Gla ual node ai-taiy TE xahay uadkota exipeloue 
yas xal ta alcypa qxota neosttuevas mOAAdmg moleuuxdg 
Yrovos mod¢ GlAjlac. & Aayslopevog ndvy GAiuws yw npeci9 
sv tiv pila xtqorv’ atte yag tobe norngare Sad gihovg 


14. wdliomer optativus eo spectat, ut velimus an nolimus, 
in nostra potestate situm esse ‘significet; indicativus contra velle 
nos nan ponit dubium esse, Bornemarn. Y. ad Il, 6, 14. — dé 

fey TE xe HORTTELY, quae verba vulgo damnaartur, ita de- 
endunt Herbstius et Coraés, ut prius verbum ad Periclis eloguen- 
tiam, posterius ad Themiatoclis egregia facta referri dicant, Adde 
quae §. 15. sequuntur. — ov Jd’ mov; tune vero putabas? v. ad 
H, 9, 2. 1V, 2, 24.. | 

17.°O teparresae. Alii % tagcrre, os. Wlam scriptayram 
ex cadicum optimorum auctaritate restituit Bornemannus, reli- 
quis verbis, quae illi praebent, o(da, Eqn o Zwxoegryc iure spretis ; 

uo de namine loquentium temere a librariis addito disputavit ad 
ouviv. p. 88 sqq.; signo interrogationis minus bene posito. Plat. 
Euthyd. 304c. 8 d? xqd cod pgdeore moocyxae axovoat, Ex ovdt 
tov yonuatilecdal parey diaxwiver ovdéy. Cf. Matth. 432. 5. 478. 
Buttm. 451. IV. 5. V. ad I, 4, 42. ‘ . 

18. 26 48¢es-af, urbes, et eae quidem, quae cett. Cf. 3, 19. 

19. ovre yao. Erat §. aq. pergendum oure soic xonorois TOUS 
noyngovs gpllous duvautvous svar, vel our &y — CyvyanmodEsay. Vv, 
ad.1, 28. Nam tz yao, namgue, quod Aristatelia qetate frequen- 
tari coepit, non tam raryum (Dindorf. Aristoph, Pac. 402) quam 
incognitum videtur esse in veterum Atticoram scriptis; quibus de 


102 LIB. I, CAP. VI. 


Grog duvaucvave elvas’ nie yeo vy 7 dyaguoto: 7 Aye 
Aeic 4 nheovéxtas | Unoros H Gxputeig EvIaumoe Sdvaevr0 
gtior yevoIaur; of yey ody zovnool ndrveos uorys Joxodory 
eAAnhorg éyFo0) pdddov 7 Glos nepontvar. Glia uv, Gonep 
ot Adyes, ovd’ ay soig. yanorote of novygol note evvagpd— 
ouay ec gitluy’ nig yao of s& xorned nowwivees tole ta 
roraiita yucotos piho: yévows dv; et dé dy wal of dgerdy 
doxovrreg oraosdtoval te neg tod nowteverr dy sale noleor 
xed pIovobyres Exvtols pucovorv Giinheuc, stlves ese qpllos 
Yoorres, xal 2» tor dvPounog evrom xal nictic tora; 
aXAAV tye pdr, Mp 6 Zwxpcrys, nomleg nwo ratte, @ 
| Korrofovre. give ydg trovorw of tvIewnos th ev pedenes- 
déovtal ve yo GAljdeav xal Breovor xal ovvepyotrtes B—per 
Aovos xa) rodto ounlvreg zdpev Krovory GAdnorg’ td dz x0- 
Aepuxd* té te yug adta wold xad Foi voutlortes ing tob~ 
sav udyorrar xad deyoyrwpovetvies evavtiotvrac. nohepuxdy 
82 xual ipeg xoal doyy: xal dvcpevéc pév 6 sod nheovexrefy 
setows, yuontdy d2 & gSédvoc. dd? Spas Sid sovrwy ndyreep 
4 pile Stadvoptvn ovvdare sote xalodg te xtyadots. dead 
yao tH dperny alpotyres: piv cvev névov sa peltgue xextiz= 
oFo: pédiov 7 da nolluov névtwv xvgieteuv’ xal ddvavtas 
 mtvevres ual dupirtes Alina olrov xal notov xotwveovely 
wad roig tév galery apeodiolors Adduevos dyzaeregety, ere 
237 Avneiy, of¢ pa nposixer’ dtvaytus dé xal yonudtwr ob 
povoy tou nleovextety Anszdpevor voplpwe xorveveiv, GAG xed 
ixaoneity GAAnhog? divartas Jé xal thy Forv ov Udvov Gld— 
nws, GAG xal ovppepovtws GAIjAow GatiFecFu, xa rip 
Boyny xwdveey eg 4d perapedyoduevoy ngoitva. tov dé pId— 
voculis non satis recte: disputatum est a Schaefero Dionys. De 
Comp. Verbb. p. 409. et Pinzgero Lycurg. Leocr. c. 5. Hic enim 


14 affirmare dicit, fere ut rof, non recordatus liberioris illius con- 
structionis, quam post rf saepius illatam videmus. 

20. bauvtoig — dliasloug. v. ad 7, 12. J, 5, 16. 

21, GAL Eyer piv norxtiwe nus teire, in hoc genere 
gugedam varietas deprehenditur, Ernesti. V. ad 3, 10. — pueon- 
“ < baad ae abservat Matth. 220 extr. De genere neutro v. 
_ 92. 45d pevos &yxagoreoei». Participium id ipsum signi- 
ficat, quo temperantia ostenditur. Matth, 550. — og Uy MEOSH 
nx ee quomodo exples? V. ad 1, 32. 7, 6. III, 11, 1, ; 

23, x0 bpeeac, legitimis usuris, Bornem. — ei¢ td wera e- 
Anadmevoy, in futuram poenitentiam, yaque eo, ut ‘poenitentia 
sit sequutura, Matth. 570, 


$ 
LIB. H. CAP, VI. - 168; 


VOY Navsanacy apapotos, ta nev avtay uyatda toig ~ptAoes 
olxsin aaptyortss, ta dé tar Qilaw cavtay voullovtts... nce 
Ob» ‘ode eixdc TOUS ‘xadovs TE xdyatous xal tv nolituler 
TyIaD 7. dv09 GfAafeic, GAla ual w@pedliuovsg GAAHAOIG xoL-. 
wavods eivats: of wey yug. exOvuctrtes dy Taig modece Tima— 
o8al te xai coyxtuv, twa eovolav Xywor yonuata té -xéntety 
xad evPownous fuileoFos xai ydvunadeiy, Gdsxol se xai xorn— 
eol dy cley-xal adivato: Gliw ovvapudoa al dé tig dv 10-25 
Ass tyccioSas Sovloperoc, Snwe atzog sa pen adixHtus ‘uad 
toig phos ta dixaen Bonteix dovntor, xal Getac. dyaFay se 
moein tHy navoida epatac, did tl 0 toLovtOS GAAw soLevT® 
Otk. dx duvacto  avvapuoce; mésepav stovg gllous wpedeiy 
HEtG. Shy xuddy xayadtiy.7rroy duyjnoetar; 4 THY mOAey ev 
egyettiv cduvaswrepes toca: xahovs te xayadods tywy ovreg— 
youve; alla xat dy soi yupmxoig dydos d7idx zosw, Sts, 326 
ev isaic. xeuslotoig covFentvoug 2x) stove xeloove iévas, ndv- 
T6¢.a» tote. dydvag cutee dix xal nitvza ta GPO ote 
BUduPavoy. ine civ éxet dv ove Woe tovso norely, dy de. 
soig nodcsixoig, zy oi¢ of xadol xdyaSol xpatiosevovow, ode: 
dslg xwhtes, ws? ov dy tig Bovanzae styy nddav evegysreiyy. 
ntsc [ody] od Avatels? todo Pekslorovs phous. xtnoupered: 
nolsteveoSut, tovsoie xowwvoig xad ovvegyois suv noaceca 
uaklory 7 .crraywmotais xawuEvoy; GAla pnw xuxelvo: JFkOY;27 
Ore, xav okey alo tive, ovpepcyor deqjoetar, xal. sovrow. 
nAgovwy, tay xadolg xayadoig artitdtinta. xat py of ovu— 
payety &Féhovteg ed nontéos, iva Fedora noodupsioPut, nonw 
dé xpeistoy sovg Bedtlotouc Zharzovug ew nowsiv 4 tov¢ xel- 


25, si dé tog — Paovidwevog. Plurimi interpretes partici- 
pium suspensum et yel intellecto éoz¢ vel anacylutho interpre-. 
tandum esse dicunt.. Sed iam in Quaest. Xenoph..P. I..p. 8. pro- 
tasin hanc constitui; ef dé 1¢ — Bovdduevos — xad aggas —,n6- 

&rac. Vid, ad 1, 23, Vocéula autein xoé ante eetas petuit sane 
deesse propter diversi generis et gignificatua iuxta se posita par-— 
aid saree ad bx ae on? : iv. ill » Os ae Site easel 1% 
oungéporta. Sympos. V1, 3 Fyots ay te avded eleyyoucyp Bondi 
ee chneider: Plat. Civ. 496 d, — «ofag aoristus enitlasn woth 
onis ‘signifieat: magistratus factus. Kriiger. De Authent. et integr. 
Anab. p, 8 Cf, -IMl, 5, 1. cod orgaryyycarvzos, ubi dux cyeatus fue- 
rig, Rogt, 317. 3... . ad ee io ed 
ot, 26 Gur dewenavc ‘Num oportebat suytepdvorc.dicit K. ad 
I, 1,9..— ov» post nes cum negligentia quadam repetitum deest 


ia quibusdam libris. ; . a ae ee 
“HM. €dstovac. Ex. sequentibus dytas intalligondam. 


104 LIB. H. CAP. VI. 


gerticg wislevag trrag’ of ydg novngol meld niadvor edeg~ 
seyeoiy F of xonorol déovses. GAld Jagger, tpn, b Kesse~ 
Bovis, nega dyuddg ylyvecSa, xal sorovtog yeyropevog Oy 
ed» énizelon ode xalovs te xdyatous. lows & dv tt cos. 
xdyo) ovllaptiv ele tay tiv. xaldw se wdyaSav Inpar Brome 
did, 8: 2pwrixds elves. davids yde, dy ay aSviusjow ar9-Q6~ : 
nev, Slog Mepnuce end sd qiuidy ve avsoig dvtiquidotas 
in adtar,.xui nowy drtinedsioFa, nai iniFopew Suveivas 

' go[wel] dvrensPupetoSas tig Evvevalas. Sed .6# xal aol ted-~ 
sw dejoor, Stay ImQupejons prllay neos tivag nosioFas, 
yi) ed ovv dnoxgintov me, elg av Boviore pliog yevésSas* 
did ydg cd lnspedetoSac sed aoloa 1 dgéoxorsl pos obz 
goanelows eluas tev neds Sngar dvSeunwr. Kal § Koixd—- 
fovlog tpy* Kal pry, & Sdxeaseg, tovtev tyd sv nadn~ 
pdswx nddas éntPupdw, Giles ss wal ef eEaoudoes or 4 aie. 
entornun dnl sods ayadovg tag wuyas xal en rode nalovdg- 
s47a owpate. Kai 6 Swxpdtns spy’ ie o Kerrdépovie, ods’. 
Yeorw ex tH eu exiosypuyn vd tag xelgae. spocpigevta no 
ely tnopmtvav rods ualovc. almuepos dé xat dnd tHo Sxvi— 
Ing. dc soise qpevyey stove dyIownove, Bre tg yeigue ad— 
sols neocépege’ tag dé ye Sepijzvac, Gre sag yelpag ovderd 
moocépsgor, KALA nics ndpewSev énfdoy, xarvsag pacly ono~ 
gspivay xal dxovertug avtiwy xnitioPac. Kal 6 Kertofevieg 
ton ‘2g ab apocolgorses tag xsiguc, ei se tyeg dyadey sic 


3. yeyvdperos, to9as mtipdusvag. Alii yevouerog. — 
dvirats Af todas sub ecti Solioasin’ babel ad modum verbi ' 
avrepédeiod-gs, aliorum. Licet enim Graecis obiectum, quod ge-: 
nitivo vel dativo verbis activis additur, ubi passivo utuntur, tan- 
quam subiectum addere, Vide supra § hg primum «i Sespyres 
tois Alkire dvSodnors Engdovoas ac deinde roig énqoStvres, can- 
tinnoulis srretitog. Matth. 490, Est igitur dvremiIvupeiobas vicis- 
sim expett: quo quum accedat ric Evvovatas, hic genitivus ex con- 
atructione éniduusiv tevog ris fuveyotas, von einem den Ungang 
begehren, interpretandus est. — 

29, nat gob rovrwy dehoom, etiam tibi haec opus futura 
esse, sc. tod dyrigileiode: ete. v. ad HI, 3, 10. — ols ay Bov- 
ae Pes ah peor’ V. pe 4, 1. mer pe 94 0@Y, a“ Sheen 

suvyesr, Umoutvery, egdetgdas sunt e 
finitivi. Matth. 409, °° : inlet 


32. xeocotcortog sc. mov, licet sequatur SYanzs apcusdti 
vum E Pepe Matth. 568, Paullo infra proncmen additum est. 
~~ Sige elonzac, en statin, qued parum utile sit, dixisti. 
Nam evdug in demonstrgndo rem indicat , quae primo statim mo- 
mento tanquam veram aut falsam se ostendit, ut nostrum gleich, 


Jatinum costinue, gaiticum Geberd, Cf. Hier. 1, 35 37. IX, 4. Unde 


LIB. I., CAP. Vi... 405 


giwy asia, didaaxt. Oddi x0 aséua ovr, ton 6 Luxedcins, 
neds td cidpia neocolass; Qugge, tpy 6 Kesrofovioc ovda 
yao 7d atduu xQocolat avderl, Lav yy xalic 7. Evtuc, toy, 
at ye, &. Kgrrofovhe, todvarsioy tod ovupigorrog eianxauc’. 
oi, sedy ‘yoo xadol. za rola ovy vaoudvovarw’ of dé ai- 
oyeol ual addwg npociivtas, vouslovses dia tHy. woxqy xalod 
xmdeioSos. Kai 6 Kgexéfoulog. ten: ‘Qe rovg wév xalotcs gi~ss 
Ajoorses pay, tove 0° ayalouvg yasagesdoorvtos, Fadgay dl, 
daaxe tiv gilwy ta Sypatyd. Kal 6 Swxedrye tpn “Oray 
ody, W Kgesofovis,. pliog-sivl Bavdy yeréota, éqoug pe xa~ 
suxtiv cov mgog adséy, Sts. dyacal.se avtod xql emrIvpsig 
pias .avrot': eiva:y. Karnyoge, Yn 6 KorroBovdog: ovdéva . 
ga@ ‘nida pucotvta tovc énaevotvtas. "Eady dé cov ngocxatn-3e 
LOOT AW, -i—y, Ste dead TO Gynadas qitot xal evaixwe Feu 
“medg attdy, Gea. uy diafddleaFae dokeg in’ tov; Ada 
xol atrG pos, igy, dyylyvetas edvaca nedc.otc dy vnoldéfa 
aivoixiis tur. medc tud Tetsa pév dg, ton & Rwxeuryc,as 
&Kéoras peor Adyeiv negli. ood nods abs ay Rovdy glove not 
qoactass tay dé wor ers eovolay due Adyev regi cov, ote 
Exepedyg te tay gilwy ef xal ovderi atrw yalaec wo pirorg 
 Gyadoic, xal ent se soig xuloig tpyos tév gllwy dyddAg 
eux Hrtor 7 ent saic éavtad yal ent roig dyadois tax ploy 
yalees ovdev Frrov 7 énl soig éavtad, Snug te saita ylyry- 
tou tole glilas, atx. dnoxuprves pnyavayevac, xl bry fv 
xas dvdgag dgeryy elvas mxiivy sovc per pidove ed natovyra, 
usum habet sat frequentem in exemplis afferendis, fere ut aur(xa, ~ 
v. IV, 7,2. Ruhnken. Tim. 48. Lips. Koen. Greg. Corinth. p. 416. 
34. aaa un — Sagecsy num forte fe videbor calumniars ? 
so wirst du dach nicht glauben, dasa ich dich gerleumde? 4° ou 
est nonne responsionemque habet affirmantem ;.aea uy, yum, dubi- 
taater interrogat de eo, quod optamus yt ab respondente nege~ 
tur, H. 1. Socrates, quae eius est ironia, simulat ae vereri, ne 
videatur Critobulum calumniaryi, non igoorana tamen, se non vi- 
deri. Plat. Crit. 44¢. ded yey iuod ngouydet; h, e. cupio, ut 
mei ne cuyam geras, vereor tamen, ne geras, Herm, Vig. 824. 
Soph, Antig, 628. Matth. 608. Nn. 3 Wi, 11, 4, IV, 2, 10. — GALE 
zat, immo vera, quasi praccesserit ov povoy ov dogma drafcdle- 
daa, v. ad 3, 8. airg wor v. ad % 21,7, 9 
: Same se cett. Quum aententiarum cohaerentia non ferat 
hanc oratianis conformationem; d2ws te taita ylyyytes Tors gle 
dois, unyarveiusvos, xad Sy xyé., erat, yt videtur, certe dicendum 
Gnas tavte ybymytas tole plots, Lngeve, »- wad Gre, aut xad 


Srtwg 14 tAKUTE yhyyntece tots plhos, Oux fhe Ate xeck Ste cett, 


Cf, ad jul 42, 4, - NGMU, 6. 2; 46, ~r aaergserar ele 


val we avvonear. V. ad I, 


106 LIB. Ni: CAP. VI.’ 


soug d2 iyFeode xaxtic’ advu ay otal. cos enirpdamw dval: 
36 pe avvInooy tiv dyatdy gliwy. Tl ety, py 6 Kosrdbfov— 
aac, 2uol tovro Adyer, Wenep odx etd ool dv, § se av Bovdy,: 
zagt guod Aye; Md Al". oty;: hig -note dyad Aonavlag 
Fxovoa. tpn yae tas dyaddcs neouynorelas;-uerd piv ddyn— 
Selag tayaId drayyeidovenc, duvae' sivas ovvdyay avIed— 
‘ove eto xndeliv y wesdoutvac 3 ob, ANtev dnauvsly’ sods. 
yaa ianatndéveae Epa puocy adighous te wal viv. xeoperyp- 
oaptyny. & dQ -xad’ dy weateds. .bgtic %ev Fyodtuce-odw 
Reval pot xeph ood: Atyey enowvovrri ovdey,: 6 ve ky pur) GAg_— 
g7Pevw, Sb wey Boa, tpn. 6 Kertdfoviog, soloveds poe plhog 
ef, & Suxpurec, oloc, &v nev mx avavrg Yes -darrydaov sig te 
‘ gitove xtjoucFo, dvllapPavev-por a d2 uy, ode dy 2d 
Adig nlcoug se einély eni-t7 ent wperele. Hdzeou: oor, 
2pn'6 Suxodracs O Karrésovie, dons ape Gddow eipedely os 
ta wevds, tnomin' 7.neldwr' nugdodtat'cs dyudiv vipa ye 
pavéoSusy ef 52 py paveody vire cds, dx. ciivds. oxdwur’ a yde 
ad Pavidpevas ploy ncjous vavxlioy wevddperes enurvatys, 


36. Oowep adx 2nd dor Gy, v. ad 3, 3. Participif hunc esse 
accusativum docet dc7ep praecedens. éZédy atque alia pro nomi- 
nativis habenda sunt. Rost. 131. 5. — “donaclas. Hance femi- 
nam Milesiam, celeberrimam illam PericHs amicam, cujus fami- 
Haritati sapientiae nescio quod studium praetendebat, cum faceta 
quadam ironia Socrates, ut in Menexeno Platynico eloquentiae, 
ita hic nuptiarum‘vél amicitiarum conciiandayum thagistram sua 
perhibet. — wevdoputvacs J ove idékery éxacveirv. Lectia 

_optimorum librorum, Alii gevdoudvas J ovx agedeiy éxatyovoas, 
ut odx depeisi» sit nocere, or i 
' 37. of0¢, v. ad I, 4, 6. — g2-d2 wif. Non dixit cy dd pq 
Ita enim fere semper ef altero in membro infertur: qui usus a 
signiftcatione utriusque coniunctionis repetendus est. ET simpli- 
citer ad cogitatignem refertur, éé» ad experientiae significationem 
adhibetur. Herm, Vig. -p. 834. lam vero ubi duae res cum: con- 
ditione sibi opponuntur, illud, quod gravius esse videtur, priorem 
Iocum tenet: ai, quod expertentia docebit: idque significatur par- 
ticula é¢y; altero autem loco conditionis notionem in universum 
repetiisse sufficit, poniturque' «i Sed si duae res aequiparantar, 
Riv te — écy re dici solet, sive — sive. Kngelh, Plat. Menex. p. 
237 sq. Anab. V, 3, 6 édotedev, qv uty airde aati, Exvid ct0~ 
Goin’ et dé te nado, cvadeivar, ubi ali fy df 1m addy habent 
IT, 1, 36 alii qv, alii e% ex codicibus seribunt. Thucyd. J, 4€ qé- 
hoy re yao Hyovwree toy umougyouyte, qv xed rrodtepoy ‘bySpbe my 
nohépidy re soy abtiotayte, i» znd -1Wyy _hhoe wy. ubi nOn opus 

-est scribatur e2 xed i fe  éy9o0¢ nv. Rarior multo .inversus 
ordo e? ufy —Fy Oé, Vid, Heradot. HI, 36. Alia ratio est loci IM, 
6, 18, facitis illa-ad investigandum. — oun gy EF¢d08's, quidni 
infinitivo uti perrexit scriptor? - ; : 


LIB. H, CAP. VII, 107 


gpdoxay dyatiy elvas xvPeovijeny, 6 dé jos meioSele enitad- 
pee oor thy vadv i} encotaplry xuPeovay, trac twe Unido 
HA Gy cavroy te xal tq9 vaiv dnoldsus Ff el cor nsloor 
xdevi; tty ndliv wevdouevos, ac dv otoatnpyine te xal Sexa- 
orx® xa) nolerix® Exvtgy encredper, vl-Gv' ote cavtdy-xad 
env xdhiv bnd cod aadetv; 7 ef swag idle tdiv Roditdy ne 
cups wevdduevoc, we bree olxovopizg® re xed: dnipede? sd 
éauriiy.énitotyu, do” oix av neipay didodc ue te Piafes 
eds sing xal xatayélacrog qalvoio; ddd avvronmtdry Te09 
xed Gopalestdty xal xadilarsy bddc, b Koréfovie, 5 re ke 
Botig doxety dyads¢ sivas, yotro xat yeviada dyadiv ae 
eaoPas. Soa & dv drFownors dgerai Adyortar, sxonodsevog 
sbgjoug néoas wadyor ve xa) peléry adgavoudvad, eyed prev 
ooy, & Koirdfovie, aipar defy dude taden Sygdiodu -. 2:82 
Gb nug GAdwe ywyvaloxes, Jidaoxe. Kal 6 Kortéfoudos, an 
aloyuvoluny dy, toy, @ Swxeutic, drpdtyon rovrots: ose . 
yao xold opse Ghyth Atyoy? br: ee 
CAPUT VII, 
Kal jejy tac dnoglus ye tev Gliwy rd¢ wey de* cyvoiars 
dnagiito yreiuy dxsigdar, sd¢ 63 dv’ %aov Siddoxwy xara 
dovapuy ddaniorg énagxeiv. tow Je xa) ev tovtoig 2 cvveida 


38. ry wavy, y ad I, 1, % — ac du astoatnyexg Alii 
tig Gyre atgarnyixp. Demosth. o. Neaer. 1352. 27. wo dy étalon 
oven. ubi intelligendum dicit Schaeferus ovyénive xod auvedelnye 
ut meretrix facere soleat. Olynth. Ill. ¢,. 7, o& yao evigsads ood 
ac dy xacdluor. ait@ ta magorvt’ Eye, h. e. od yao Evtoenis Eyes 
Ix Mapdéyta avep oud’ wo dy xdddot’ Eos. pro cor, 322. 26. ovg 
@s ay evyoug xed dlxayog mwodétns Faye ray yvaeny. quod Matth. gr, 
p- 1202. et Schaefer. Apparat. If. 268 explent: ws cy suvous xed 
Slacog apllgns Eyor, Thucyd. V1, 57 ed9ds aneguoxtatws nposme~ 
Gortes xat wo ay palore de” doyas. Eruntoy, xal anoxtetvovow at- 
z6y. intell. ruzzocey. Lucian, Char. 1. defferc: Exaota, as cy sidog 
anayra, tanquam qui qmnia cognita habeat, ais sidag Gravta, us 
qui omnia cognita habeas, Vid, ad 2, 3, IN], 6, 4.8 1. © 

39, ofuae deiy — Ingcadar. Hanc lectionem cum Schii- 
tzio ex margine editionis yamanae accepi, ut qua scripturae va- 
rietas optime possit explicari, Vulge legebatur deiy vude tavzag 
Onedo9a, in recentioribus editionibus ex una codice oftwe oluas 
deity Syocy nucs, quae lectiq vide ne sit alterius interpretatio, 
Sermo est autem de captandis amicig, et tavzy omnem, quae 
praccessit, disputationem respicit, Cf. ad J, 2,24. —- mag dling, 
ta etiam JV, 6,93 inverso ordine gddac ame I, 3,1. et fere ubique, 

CAP. VII, Aristarchum doocet Socrates, quomodo amicorum 
inapiae e¢ angustiis auccurrere debeanius. 

1, 2eg — avrd, dicam qutem etiam hoc in genere, quae de 


408 LIB. Il. CAP. VII, 


atta, Aplerapyos yde note dow» oxvFQwaws orra, “Eo:- 
zac, ipy, w Aglosagye, Bagdws pleey tt. xen S2 tod Ba- 
poug petadiddvar toig plhois’ tows ydg dy tl oe xal qysic 
sxovgicaiper. Kal 6 Aglosagyzos, “Alka unv, %pn, © Suxea— 
atc, dv nodag yéelut dnogig, énel ydg zosaclacey 7 nédec 
mohuv. puydyewy sic toy Wegask, ovvehyAd3aow we tue xa~ 
sasheppivas; ddelpal re xal ddeAqidal xal dveyrad tocavtas, 
Gov edvac dy t7 olule secougecxaldexn tod ZavFégovs. Aapl- 
_ Bdvopev d2 ose &x tIi¢ yi¢ ovdey, of yag evavtla xgatovosw 
uitis, otse and sav olny, ddeyavPeunla yao év tH cote 
yéyove’ ta tninda dé ovdeig dvettut, orde DaveloaoIas ovda~ © 
pdSery ory deyvgsoy, GAAG agotegow ay tig poe Joxei ey TH 
Sd Gnrav sigelv 7 duyelipevos AaBeiv. yalendvy ev oby 
datty, @ Suwxpases, tovg olxsovg negupay dnolavudvovs, 


' gpgo scio, Rornem. oyversdévaccl rive a est, cum aliquo 
. seire aliquid:. Demosth. Mid, in. 6 dju0s dnxas opddoa tonovdacev 
dy’ oig Adixn “~ por ouvyde. deinde testem alicuius esse in ali- . 
qua re: Anab Mi, 6, 18 wepeote 32 xadt adtds xad axovwy ovr— 
odé woe, et Enrogxa. unde est ovyadévar bavig: 9, 6. 0 dt auve— 
Jas avrg mwolla xed rovnga nave -éxofer. Hell. II, 3, 12. dooce Euy- 
_gdeour sanutoig un sytes topoutor, oudey nySarto. denique de aliquo 
scire aliquid; Bympus. IV, 62. 1f wor ovvoiwsda toiodtoy sigya- 
ouévp. Isocr. Areop. c. 19. avvoda roils niefoross attay fxr 
zaloova tavry ty xepaotqaes. Plat. Phaed. 92 d. fy dt. tais dia 
ray elxorwy tag anodsl—es morouutyos oyors Evvoida ovo ala- 
{oor. Matth. 548 extr, — LETS, v. ad Il, 2; 46, 

- 2, égtactacey. Intelliguntur turbae, quae, postquam 
Athenis ab Lysandro captis triginta tyrannorum dominatus furere 
goepit, ab iis, qui statum popularem et pristinam libertatem re- 
stitutam vellent, Pjraeo occupato duce ‘Thrasybulo exortae sunt. 
Hell. ]l, 4. — els row Weroaca Qlim Jegebatur os thy Te 
gar. Sed wg particula de animantibus tantum ab Atticis loco 

raeposition{s efs vel g0¢ usurpari dicitur, et quae contra testart 
videntur exempla, vel incerta sunt vel excusationem habent ex- 
inde, quod yocabulum, quod .sequitur, non locum, sed eo, qui 
sunt in eo loco, significat. V. Hermann. Soph. Trach. 365. Matth. 
678 extr. Buttm. 147. n. 6. Rost. 104. n, 19, — tecooagesxat- 
Gexa. Talia non moti neque declinati numeralis exempla, magis 
illa ad lonismum et citeriorem Graecitatem pertinentia, collegit 
Lobeck. Phryn. p. 409 sqq. — rods tlevdégous. Vim articuli 
ita expressit Ernestius: quatuordecim, et ii quidem Jiberi homi- 
nes, ut de servis nihil dicam. Neque observatione indignum est 
genus masculinum de feminis dictum. Mgtth. 436.2. Nimirum ubi 
ad sententiam nihil interest, quo quis sexu sit definire, uti ge- 
nere masculino solent. Postquam igitur ad §. usque 8. de genere 
liberorum heminum disputatum est, illic ubi res commemorantur, 
quae feminarum tantum propriae sunt, ut lanificium, alia, femi- 
nino genere utitur scriptor, —- dlsyavSouwnta, Triginta ty- 
rahni mille trecentos cives optimum quemque occiderunt, Sexece 
De trang, an. ¢ % Atque alij alig aufugerant. Hell. I, 4. 


f 


LIB. J. CAP. VII. 109 


advvatoy dé socovsove todpay dy sorovrors neuyuacty, “Axod-—s 
oug ovy tavca & Swxgasnc, Th nord dort, tpn, Bt 6 Kegd-~ 
How wey noddotg tedpwy ov udvoy tavtm te xal sovrowe 
s@ imitndac divatas napéxey, Gila xal negenoeeitas tooatra, 
were xai nhovteiv, od dé nohiovs stpépwr dédomac, uy de* 
Hdeaav sav gnitydelwov Gnavteg dndlnodes “Ore vy A? Eqn, 
© pady Sovhove toéper, yw dé UhevFépoug. Kai ndsegov, psa 
sovg naga ool AevFioove ols Bedtiove eva H tovg naga 
Kepdpor doviovs; "Eyw pév oiucr, ten, tovo naga éepot 
ZdevFéoovs. Otxovy, Epy, aloyedy toy ey Gnd twY novngo~ 
slowy evnogeiv, of dé nolAG Bedtiovc tyovta zy dxoglatc é~ 
vas; Ny Al ign: 6 wey yag texvitas toipe, eyw dé elev 
Peglg nenardevucvorg. Ag” ovr, tpn, texvital elow of yor~s 
ody te noeiv entotapevoe; Maddord y tpn. Ovxotv yor- 
oma 7 adgquta; Spodea ye. Tid dpror; Oder Frrov. Te - 
yao; tpn, inane te dvdgeta xal yvvuxeia xal yitwrioxos xad 
zaopides xal Bwuides; Spddoa 7 epn, xal névta tadro 
zyeyomua. Enata, tpn, of napa ool sovtwy. ovdér iniotaytas 
noeiy; Tlavta pév ovv, we éywuos. Kir .otx oloPa, Ste dg’ 6 
évdg ev tovtwr, dAgrtonodas, Nuvoixtdns ov povoy éuvrdy 
Te xal tovg vixésas todpa, GAMA ngds tovTOIg xai bo noAdds 
xol Bovc, xal nepinorcita: tooutsa, Wote xal tH node nol 


4. vy Ata h.\. partem tantum interrogationis affirmat: Pro- 
fecto ille dives est, eyo egenns; ut ad explicandum ydo, ‘quod 
oth ta oratio fta fere explenda sit: neque id mirum est. Si- 
millima est §. 14, ubi particulis vei we dle extrema tantum an- 
tecedentis orationis pars affirmatur: Profécto vobis nthil dat, ni- 
hil de suo largitur; ut intelligatur: idque recte facit. Idem nos 
dicimus voce natirlich. Non multum differt ab alien — yao. Ne- 
que in ea re quidquam inest miri, propterea quod hae patticulae 
a“ ay Tc partibus uno tenore cohaerent. Vid. ad 

, 9. IV, 6, 10. 

5. &p° ovy formula eodem modo, ut odzovy, paullatim sim- 
pliciter in affirmatione usurpari coepit, quum initio per interro- 
gationem cum regatione iunctam affirtharet: ao’ ovv. ey Aéyss; 
nonne ergo recte dicis? h. e, recte sane dicis. Herm. Soph. Antig. 
628. Stallbaum. Plat. Phileb. p. 225. Cf. J, 10, 4. et ad Il,-6, 1. 
am Inecta,v. ad I, 4,11. = awadvte pey cuy, immo vero 
omnia. iil, -8, 4. 9, 14, iV, 6, 10. Arvdoetuy dé coe Tey xalov vo 
peas slves; Kédkeotoy pty ovy Fwy spy. Cyrop. VIM, 3, 37. 
xad olxor tar ahovalwy ode ; Molwy niovotwy; ty pty ovr oa- 
gus dnoyepofiwtws. Habent enim illae particulae vel cum con- 
clusione transeundi (ut in notissimo illo zo@roy pty ovy, ae pri- 
mum guidem) vel cum affirmatione augendi et corrigendi signifi- 
cationem, maxime in responsionibus. Matth. 625. Vémel. Demosth. 
Philipp. HI. p. 37. ' 


410 : LIB. Il. CAP. VII. 


Adsasd Leesovpyity, and d2 dptonvdag Keenfog cay ve olxtas 
aqgoaw diaroépe xal by duyrlwc, Anudluc dé 5 Kolorrede 
und ylapwWougylug, Mévwry 3 ano ylandonoidlag, Meyaplor 
He of adeiotoc, tpn, dnb EKwpwWonodlag diarpégorracs NF 
AL kon: cbsor fev yap wvotuevcc Bapfdeors dvPounovg 
Zyovow, were avayxatay épyalecSo: & xahag tye: wo & 
geatvFégore te xul ovyyevelc. “Enest’ tn, ore edewOepol F 
éiod xai ovyyeveic oot, vite yorvas avtovg pndév KAkD noted 
% todiay xal xadevdery 5 notegor. xai saiv GAlov thevIégep 
gods obtw Cdiveng Guevov diutyovtas Spac xui padloy ebdas~ 
porileic, | todg & énlorayta: yoyorua npds tov Biov, sod» 
tov énpehouévoug; 7 t7¥ yey aoylay xai ty cuéheay ai 
oIury toig crFownog npds te td adel & moocyxes énl« 
orautue xal npig 16 prnpoveday & av exFwor, xal neds 2 
dy:alvev te xal loyvey tots owpact, xui npds td xtioucPal 
sexal owley ta yoyo mua neds tov Bloy apidma brea, sH¥ 
gdé goyeolay xal thy iniytieay oddév zyonomas Bator dé, 
& pig avsig énlotacdu, ndtepov We ovTE yonotue bytU npOS 
gov floy ovre norjcovan abrdéy ovdév, 4 tobvartioy «Ws xud 
enipednInoouevae covtwy xal wpelnIyobusvae aa’ aitaers 
‘ morégwe ‘yao ay uiddoy KvFownne owgoovoiey, doyotrtes F 
aéy yonoluwy eamehodpevor; motéows. 0 dv dixasorepoe elev, 
ei égyatowto, 7 el doyovvteg Bovdevowwto mepi thv enity— 
gdciwy; GAG xal viv wey, we byw oipat, ovte ob exelvas gem 
datc ovre exeivac of, ov ev nyotpevog avtag enilnulovs elvas 
ceavt@, exeivas dé aé dgwous dySouevoy iq? éuvraly. dx dé 


6. Sct dvayedtern Bxspectaveris ty? gre, stb ea condi- 
tione, ut. Sed Graeci interdum effectum exprimunt, ubi alii de 
_consilio aut conditione loquuatur. Cyrop. Il, 2, 16. Herm. Vig. 
949. Bremi Demosth. Philipp, H. apud Schaefer. App. I. 413. — 
&xulos Eyer Ad & intellige épyaceodac, quae qualia sint, ex 
verbis §. 7. a éntotavtessyonouue meds toy Blow intelligi potest. 
Claum es WI, 14, 1. deetyny dnidaxyvay éaviijs Gou zadds Ezoe- 

e a 1, 3 eo. 


Ladpllinae— yonoime. Quidni dg eliuovs — yonoluors? 
Matth. 441. 1. Bute. 18, Bf Ut vero dicitur pendibe ad ali- 
uid vel in aligua re utilis, Cyrop. VII, 2, 29, ita yonoruos obdey 
ic et IN, 1, 7. ad 8, 5. 9,15. modded yonoruos Cyrop. VIII, 3, 48. 
Neque ditersa est verbi yoyjodo: constructio cum accusativo pro- 
nomiaum consilium quoddam vel finem usus significante. IV, 3,10 
ono 6 te dy Bovdwvees, Cyrop. VIII, 1, 5. raptywpuer quis ad= 
Tous yonoda. Kuoy 6 tw ay déy. quod est J, 2, 13 nagézovow éav- 
tous tais aeyais yonoIat, ny tu Vey. 


| EXB, aL. CAP. ‘VIL. 411 


sovttw alydvvog ueilo te dntySaay ylyveador xol t}¥ 200+ 
yeyorviay ydow psotodat. 2dvy dé ngoosatjors, Snwe évegyo? 
Ger, od piv xtivas piyouc, Sody wpel(uovs osaUTM dvoKS, - 
dxeivas : d2 02 dyannoovorw, alcSiuevas yaloortd oe atzaig, 
gear 32 novysyorpewy evepyeciwy Ndcov mEuvnptyoe THY an exel~ 
eur yao avéyoete xai 2x tovtwr gqulexwsegdy se xal olxe~ 
Gxrepey Gliniow kere. al dy solvey alozody ts Fuslioy z0-10 
yacacdu, Jeévatey avi adtov xgouperéov Fv* viv d2 & 
peer Soxet xcdiiota xal xpsnmdéotata yuvastiy elvor, eniotar— 
Fai, we toe. ndvtes Jed énioravtat, paota te xal téyote 
xad xddiuora xul Adrota epyalovtas. un ov oxva, tpn, tadt] 
elonyelaSas atcaic, & aol ve Avaotedjor xaxelvarc: xal, we 
eixdc, dws Unaxovooyta. Alla vy tots Feovc, tpn o 2Apl~11 
orapyes, otras uoe Joxeig xaldic Atyav, @ Suxpatec, .Wete 
- gmgootey wey od noaostéuyy daveloaoIat, edwo, Ot dvalwoug 


9. thy an exetyar yaocy, ab illis beneficiis profectam be- 
nevolentiam, h. e. quae propter beneficia illa debetur. Herbst. 

10. Fuciioy ioyaocacdeat. Maluerunt quidam éoyacerdes. 
Sed habere verbum wéjley waximam cum verbis délw, dsevootvuat, 
Jorxre, dgetiw, zintlw similitudinem, eorunque alia communiter 
aoristis, alia futuris adiungi, nullum autem tam fixos terminos 
habere, ut non aliquando aut in siguificatiunem aut in constru- 
ctionem alterius succedat; atque quum quis cogitet, rem nondum 
coeptam, nedum perfectam esse, atque hoc etiam verbis exprimere 
velit, aoristo futurum substituere, docet [obeck. Phryn. 746 sq. 
multis ille aoristi datis exemplis. Ubicunque res subito transitura 
designanda sit, pene necessario aoristum poni, observat Herm. 
Vig. 754. Vid. Elmslei. Eurip. Heracl. 710. Bremi Demosth. Olynth. 
J. Schaefer. App. 1. 204 sq.. Vid. ad 1, 5, 1. — wooarpetéoy 
qv, debebat mors pracferri. Ne cv desideres, y. ad 1, 3, 3, — dv- 
oiredyjoer. Plerigue libri habent dvorredci, fortasse recte. 


il. Ocste — devetoanodast. Num haec vera est consequen- 
tiae were conjunctione significari solitae ratio? Quid si dixisset 
ere, MPOGPEv ov IO0GIENEVOS — vUY (vel viv JE) wor doxw? Matth. 
22. p- 591. Buttm. p. 429 sq. ‘Tam late igitur patet Graccorum 
cpnsuetudo enunciata sibi per particulas wév — dé opponendi, ut 
sententiam secundariam, quam reliquis interjici oportebat, una 
serie cum primaria coniungant. Cf. }, 2, 9. ubi quae leguntur num- 
quid significant aliud quam Adywv, wo wapby etn, xupegvnty unde~ 
vos JELovIOS yoTOsaL xUEUELTH, TOUS Ths MOAEWS KQyoYTasS Kd xU- 
aubou xcdorevact 6, 5. i, 1, 6. Ul, 9, 8. FV, 3,4. Simillima sunt 
op. Il, 2, 5. ottm Paotws jveyxe 16 nados, dicte kynlwro uly 
cur, 6 ellnpes, Opoy, 0 Sd Ee adres domndy AY tod ~usarredset, 
ducdetounevos avéotoewev. Bornem. Cyrop. 1, 1, 4. Eurip. Heracl. 
700 sq. aisyoov yao oizovenuc yiyvetos t0de, TOUS pey pezedoat 
sods J’ dadle uévery. Hel. 992 sq. aicyooy re PE 8 Fee nave 
Recdfver, ta T Ovta xadi un, te de Hee wen sidéver. Vid. ib. 
Pflugk. Schaefer. App. Dem. IV, 186. Buttm. p. 429 sq; -Vul- 
gari consuetudini accommodatius est IV, 4, 9. dgxet yao, Ste raw 


412 | LIB. I. CAP. VIL. 


3 xe Gp Aufw, oby Few anodovva, viv 34 pos Soka alg Fo~ 
yur apopuay tnopivey avtd notijoas, | _ 

13 Ex sovzwv dé énoglodn per aqoguy, tury dé Teen’ 
gad ieyalduevae ply jolotwy, epyggcuevac Je edelnvevy, ihe» 
gal dé dvsl.cxvI eundy joa’ xal dvs) tpogupevwr éavtods 
Gdtuc Glinkoye Ewewy, xal af ydy we xndendva ipidovy, 
52 wo dpediuovg nydna, shhog dé Gay ngedc tdv Sewxgaray 
yalowy denysito vatré se xul Ste altudrsas atsoy pudvor sa¥ 

isty +7 olxig deydy today. ual 5 Suxgdrns Ypn’ Elta ob 


Gliwy zatayelac, toariy uy xod Eltyyor niévrac, avros F oudert 
Sfloyv sig faa doyow odd? yrtwunv énopalvecdour mtpr otdevds. Ac 
videntur Graeci vim enuntiati | purge ea oppositione acuere vo- 
luisse. Cf. Cic. N. D. 3,9. Quid est assecutus, quum omnes stulti 
sint sine dubio miserrimi, maxime quod stulti sunt, deinde quod 
ita multa sunt incommoda in vita, ut ea sapientes commodorum 
compensatione leniant, stulti nec vitare venientia possint nec ferre 
raesentia. V. Matth. or. pro 1. Manil. 3. 2. Ceterum were cum 
ndicativo coniunctum consequentiam eam indicat, quae revera 
fit ac per se constat; quapropter novam enuntiationem ordiri solet. 
11), 1, 9: id quod Romani quoque, quamquam coniunctivo, ut par 
est, retento imitati sunt, v. Liv. I], 57; cum infinitivo coniunctum 
jd significat, quod tanquam ex iis, quae dicta sunt, sequuturum 
cogitatur. Cf. Il, 2, 3. Rost. 125. n. 12. Neque vero soli indica- 
tivo illa in constructione loeus est, sed conformatio orationis He 
bera omnino est ab coniunctionis vi, u¢ quum alia sequantur, 
tum optativus sequatur cum ay, veluti Mi, 1, 9, ubi quod scri- 
ptum est were &y déor, modestiorem quam jndicativus et fore 
mam, ac paullulum discrepat ab iis ldcis, in quibus eventus ex 
verisimilitudine tantum eat a iudicari posse videtur, u¢ locu ab 
Herbstio illic excitato Anab. V, 6, 20 wloza dt duiv nageoty, 
- @ste ban ay Bovdnode, ekatpyne ay éncnéoorte. Rost. 126. mn. 13. 14 
Denique quod statuimus discrimen indicativum inter et infiniti« 
vum intercedere, est id ex utriusque modi natura derivandum, 
Indicativus enim vere fieri, factam vel futuram esse rem indicats 
infinitivus eadem fieri posse significat. Cf. Anab. Il, 2, 17. xgav= 
yinv moddny éxolouy xalovvres ahinhous, aste xab tous nodeutous 
dxovew? dete of uly lyyitata twy noleulwy xed Epuyor tx toy 
OXNVOLETWOY, — BPO UU 4. : figoe 7 quum sit omnino materia rei 
erficiendae inserviens (dte tetel), Ml, 12, 4 praesidia ad vitam 
fonestava necessaria, Ili, 5, 11 opes et copiae publicae, Oecon. t 
1, 16 privatae; h. ]. instrumenta rei textoriae, Hellen. 1V, 8, 32 
ecunia ad milites mercede conducendos, Vectig. 111, 6 in lucrum 
aapeuia intelligitur. 

12. devrovg — dhisgioug quomodo h. 1. differunt? Matth. 
480. Ii}. Cf. 6, 20. IIL, 5,16. Masculinum genus dant codices Pa- 
risini D. F. Reliqui écures — didnies. Sed quae sequuatur verba 
Aristarchum simul intelligendum esse demoustrant, ~ aiteca yo 
sas Exspectabasne alziqvz0t Matth. 607. 

13. slra, v. ad J, 4, 14. — roy rot xvvd¢ doyor, fabu- 
Jam illam de cane. Matth. 342. Infra Jil, 6, 10 A¢yes yy toy 
Gsuv xotory. Lucian. Somn, 4. dinyouseee thy oxutadny. Bernh. 
Synt. 1614. — Pavuaaoroy. Ita ré non solet in his addi, ut si 


LIB. II. CGAP. VI. 113 


“| ddyag autaig vor sot Kvvic Acyov; @acl yap, Ire murnerta. 
q¥ sa Coa, t4¥ oly ngdc thy dedndsyy einsiv? Gavpacriy 
noic, Os qpiy pév saig wai ted oot xad devas xal tvgdy 
nagtyovoars ovdév didwe, 5 te Gy per) ex sic Hq AdPwmer, 
t§ d2 xvvl, bs ovdéy torovtoy cos naptye, ustadidwc ovnep 
airbg Eyes oltov. soy xuva ody dxovoavra elneiv' Nal wate 
Mla: dye yag sue 6 xal.ouic adidas owlwy, Wore pnre on” 
dvIqunwv xléntectos pinte tnd Adxeav GonaleoDas, ened. 


ietg ye, ef ey dyw apopvdastonun tudc, oid ay véuecSus 
dtvaode, pofovuevar, uy anddnode. ottw dy Aéyetat xad 
7a nQUfata ovyywpjoa toy xtva npotiecoIa. xal od ody . 
dxelvous Aye, Ess avti xvvic ef Duda’ xai entedgrac xal- did 
a2 oid vg évdg adixovperce Gopaddc te xal ydéwe eeyaté— 
evar Cuarv. | 
“CAPUT VIII. 

Aidioy dé nore doxatoy éxaioor dic yoovou idwy, Tddevr,1 
ton, EvInoe, qalyy; “Yad ev tay xutddvow tod nodéuov, 


plurali utuntur, 3, 15 «tome Agyec. quod Plait. Synip. 175 b. est. 
aromoy ye Adyers. Infra lV, 8, 6 deuueota Adyerg. V. Fritzsch. 
Quaest. Luc. p. 93 sq. Stallbauin. Plat. lL ¢. Vid. ad 3, 1. 

14. Nai pi dle, v. ad §. 4. — xa vues, ob povoy té& Foret 
wad és pvas xal toy tupoy, alla xab vas autas. Cf. ad 3, 1, 6 
et IL, 6, 11. 1V, 1, 5. 6, 1, ubi xaé tueberid soluta oratlone od 
Hivoy autiy thy intaxery, ahié xai tiv tQ0n0Y abtie. — 2g 0g v- 
darsorcgc Uuas. Genitivum hec verbum ascivit Hieron. Vi, 10. 
—axzdéanode. Malunt quidim eadioode. Sed coniunctivus rem 
tanquam quae vere futura cogitetur, proponit. Matth. gr. uber. 
520. 8. Herm. Soph. Ai. 272. Botnem. Sympos. Il, 11. 


CAP. VIN. Eutherum mercede operam locantem ad conve- 
nieatius vitae genus eligendum hortatur Socrates. 

1. gaa 2007095 post longum tempus. Intelligunt zivdg. 
Matth. 590. d. Cf. LV, 4,5. Cyrop. I, 4, 28. V, 5, 41. Plat. Phaedr. 
p- 8. Stallbaunius nen satis recte interpretatus est: per aliquod 
intervailum. Alii zoddov intelligant: certe dud& modlov yoovou est 
lsocr. Panegyr. ¢. 12. ubi v. Spohn. Aristoph. Plut. 1646, qued 
ibid. 98. est zoddov yodvov, et 1056. dik yoovouv, diutule. V. 
Thiersch. ad v. 1046. Aeschyl, Pers. 727. dic uaxpod yodvou. —~ 
v2a6 — modépov. Theramenis pax intelligenda est, qua Ol. 93, 3. 
belfo Peloponnesiaco finis impositus est quaque Atheniensibus 
ae extra Atticae fines possedissent, erepta sunt omnia. Sympos- 

V, 3% — vuvé dicitur forma esse attica, et, quum yvuy latius 
pateat, ad solum praesens pertinere. Timaeus explicat &y 1 éve- 
orate yoovp. Sed frequens admodum harum formarum in codici- 
bus permutatio est. Vid. Schneider. Plat. Civ. 347d. — auto- 
Sev, & avis tig mddews, ut Demosth. Olynth. I. p. 9. v. 17. év= 
Déyde. %. 3. est illico, te tot nagaezonua. —~ désoFacr, v. ad 1,6, 
10. — fyovrda, v. ad J, 1, 9 

XENOPH. MBMOR, 8 


orate 


114 LIB. II. CAP. VIII. 


tpn, ob Xanousss, & sho Anodnulac, vey pevtoe adtéSer. 
dnedy yao dqpnotInuw ta ty tH inegoglu xthpata, ev de 
aq ‘Arrexh 6 natn joe oddéy xatéliney, avayxalouce viv 
endnunous tH owpate egyalouevog ta éuerydaa noglleoFat 
Soxei JE soe toBto xgeitrov slvac F ddeoFul tiv0g cvFeunwy, 
tiihlws te xu undév tyovta, ip itm dv Savetoluny. Kal xd 
gov yoovoy ols cot, Egy, td owpa ixavdy Elves wuoPod te 
envy dee Zoyeleoda:; Ma tow ALP pn, ov noriv zedvor. 
Kel puny, %pn, Grav ye notofitepoe yévn, SHlov Ore dancvnc 
pey dejan, puodov dé otdelg cor Feljou tv tov owpmatos 
sipyow diddver. "Adndi idyacs, tpn. Odxoiy, tpn, xeeittor 
oui adtédev toig torovtos twv toywr enitlFeodor, G xat 
ngeoputiom yevoptvie énuoxéots, xal mooceAddrta 00 THY 
nhelova yonuata xextnutvov tH Seoutv tov ovventehnoo— 


2. ofer — elves. Si insertum esset dy, futuri temporie in- 

. esset significatio, cf.§.6. Quum omissa sit particula, fac scripte- 
rem recta oratione jta dicturum fuisse: 2d00r ypovor oor 16 coupe 
txavoy fou; V. ad 6,7. — wrodod ta enitgndere oyate- 
odac, yes ad vitam sustentandam necessarias mercede sibi pa- 
rare; dictio rarior, ut Enyacec dee sit 1. q. Egyalousvoy noglsecSan ; 
quare sunt, qui ta éaendece tanquam adulterina uncis includant. 
Cf. supra J, 3, 5 édlya foyatecdcus:. Similiter apud alios ploy ég- 
yélecder, vitam quaerere. Hesiod. Opp. et DD. 43. Gnidlws yee xev 
war én? qucte Eoycooco, ubi Graevius docet ex antecedentibus in- 
telligi debere Bfoy, comparans Andocidem (Myster. 144. Bekk.} 
&oyacaodu: Ploy bx tov dixalov 1} yvoyy zad taiv zepoiv, et De- 
mosthenem vavtizds loydleada. Adde be Rep. Athen. J, 15 door 
tiv xad eoyatecdou. Xonuata épyateodes Platun. Hipp. m. 282 d. 
284 a. Lach. 183 a. Aristoph. Equit. 840. Herodot. I, 24. Supra 
3, 16 dvIownous xatepyatecdar, sibi propitios reddere, tractare, 
sibi conciliare. Absolute eadem vi dictum illud verhum v. Oecon, 
J, 16. 24. Vect. 1V, 22. Scholiasta Aristoph. Plut. 529 réy yerpo- 
afyyny interpretatur réy dic tau yerowy koyatonevov. Cf. 10 yt- 
yvoueve, proventus, iufra9,4. De Rep. Athen. II, 12 ovdéy nora 
2x tc vis. Ita enim ibi, suspicioso quidem loco, legendum. 
Quamquam simile illud est, quod legitur Anab. VII, 6,41 z@ yon- 
ata zoveiy, labore sibi parare. Ceterum éoyacecioe nonnunquam 


dem est quod zoey. Heindorf. Plat. Gorg. 518 e. De genitiro 
peodou v. ad 5, 35 


3.70 —1t0 Seouéve. Nonnulli articulum damnant; sed 
utrumque pronomen 7)¢ cum articulo sic recte copulatur, ut aut 
duae sententiae coarctentur im unam, aut ut res pronomine zi¢ 
adumbrata nova per articulum accessione clariore Juce perfunda- 
tur, ut Thucyd. VII, 2. adqy zarce Bonz 11, 16 apd¢ THY Belac- 
cay. Demosth. Olynth. I. 9,9. Bekk. vrvi dn xarpds AxEe TI, OvTOS 
6 ty ‘OhuvPlwy, cedtéuctos 1 mole. Fritzsch. Quaest. Luc. p. 17 
sqq. — fpyuy. Quod codex F. habet foyors, quid de eo iudi- 
candum?! Matth. 359. 402. d. — Zacararourvta rell. De parti- 
cipiorum coacervatione cfr. I, 1, 18. JI}, 13, 5. 


é 


LIB. If. CAP. IX, . . 415 


wévov toywr te émorarotvra xal ovyxoultorta tobs xupnods 
xod ovugehattorvta tyy ovolay wpelotrra artwpedsiodau. 
Xalentis dv, tpn, ej, W Sexpatec, dovieiay dnopelvarus.s 
Kal pry of ye év caig nddeot npoorarevortes xa) tiv Onuo~ 
olaw dnyedduevoe od dSovdongengoregoe Evexe todtov, G22 
BevFepiastepoe voniloveat. “Ohws unv, tpn, & Somoatec, 165 
onalttor eival tive ov navy nongleuat., Kai pny, eon, Evdnoe, 
Od naw ye OUdidv dativ sigeiv Eoyov, eg « ode dv Tue aie 
tlay Fyor. yalendv yg ovrw te nompou, were udev cuag- 
tev, yalenoy dé xal dvapuetyt@s Te noMourTE wh ayvaxpome 
xorry megetuyeiv’ énei xual ol¢ viv toyalerSa prc, Favuc cw, 
a? Gadidy 2otw avéyxintoy diwylyvecFar. yon otv nupicdas 
tous pelattious petyev xal tog edyvmmovag Didxey, xol THY 
rpayuatwov Sou fev dtvacu noriv, Unoutvev, Gou dé wt) 
dvyuoat, @uddtreoIa, 6 1 0 ay nokITTS, TovT@Y Wwe xdA— 
Mora xal ngoduudtara énimedsioda. o¥tw yag quota ey 
oe olpac éy altla sivar, wdhiota dé tH dnopte. PoyPaav e- 
_gev, odota Jé xul dxvdvvotarta Civ xal eég tO yeas dice- 
EDT ATH. 


CAPUT IX. 


-Olda dé note adtiv xai Koltwvog dxovoavta, we yore—1 
nov 5 Blog AFjrnow tty dvdel Povdoudvw ta éavtod ngedt~ 
trav. Nov yao, tpn, eué tives sic Dinas: Gyovow, ovy ort adi- 
xotvtar v7 tov, GAN Ore voullovorw, Fdrov ty we koyvoLoy 


6. tovrmy, vulgo tovrov. Matth. 434. Similia v. ad I, 2, 69. 
II, 3,2. Oecon. XXI, 7 2od¢ Syuva 0 av apyorta diateSaow ob 
tus of Enduevot, ovtor Jn ediwutvoe ye Hdyortes ylyvorte, Bernh. 
Synt. 282. — ofuae — elyae — sipeiv — fiw Praesentis 
et aoristi infinitivis, sive accedat &» sive non, ita utuntur, ut - 
aoristus rei transeunti, praesens duranti adhibeatur. Herm. Soph. 
Ai. 1061, cuius ex disputatione apparet, non magis hic é&y parti- 
culam desiderari quam 6, 7. et 8, 2. Neque solum post verba 
pelday, @intlery, verum etiam post doxeiy, vorelcey, oleadat, opera 
aoristi infinitivus de futuro tempore usurpatur. 


CAP. IX. Socrates Critonem a sycophantis tutum reddit. 

1. -ASnynocy, v. ad IN, 11, 17. — ta Eauvtod mparrery 
cave interpreteris das Seinige thun, hoc ut sit officiis suis satis- 
facere; est vero i. q. 1& ofxeia mpatteey, yerum suarum satagere, 
a republica remotum. sua negotia curare; Opp. ta xo.we m0KtITELY, 
zodunoaypovery (ut Plat. Gorg. 526 c. De Rep. 443 a.). Plat. 
Charm. 161b. swpoocuvn &y sin 16 1 fevtod npattey. Infra IM, 
8, 1. 9, 11 est ra dfovre agertey. ‘Lhiersch. Aristoph. Plut. 910. 


8* 


‘ 


116 LIB. If. CAP. IX. 


esehtous » agaypata tye. Kal 6 Sexgdryg, Eland pos, tg, 
© Kolrwv, xbmug dé sedpuc, va oos todg Avxoug dnd siwy 
moopdtwy anepixwor; Kal paha, tpn’ uiiddov ydg poor Av— 
osteler todper 4 uy. Ovx. dy obv Fodwais xal dvdea, Sorg 
2Fédoe ce xai Stvaitd cov angeixecy tovg éntytiQovvtag ade~ 
xeiy ae; “Hdéws y’ dv, tpn, et py gofoluny, onws uy ex 

guvtdy pe toanoto. Th dS egy, ody optic, Ste nodAg 7Gdsby 
gore xagutépevov ot ool dvigh 7 antyFépevoy weelsioPac 3 
@ 1091, Oxe eloly dvFdde sav toovtwr avdgdy, of navy ax* 
prrorenteiey pilw ooe xeijoFas. 

4 Kad & codtwv dveveloxovow Agyldnuov, ndvy pév ixa~ 
voy einciy te xad ngage, néynta dé. ov yeg av olog aad 
navros xegdalvav, GAGA gildzxenatés se xal tpn giotoy sivas 
dad tiv ovxoparvciy AapPdvav. covsp ovv & Koltwy, inde 


2. Ein€é pot, Kolrwr, xivas dt rolgers; Sage mir, 
Kriton, Hunde aber hiltst du? Hunde hiltst du dech? Facile ap- 
paret, oppositionis vi et sermone subito ad aliad transeunte ita 
illatum dé dici. Cf. 6, 14 od J pou xré. Cf. 1, 3, 13 ob pmpd, robs 
Si xcclods ovx olee guioiivias Entver tm, Ste ov ody opgs; H, 1, 26. 
30. 1V, 2, 24 Einé wor, w Evdudnue, ele dedgous dt ndn nednore 
eptxov; Lucian. Diall. Deor. IV, 3 Elné Hor, Mog dt ovx Axovees 
dvoue ; ubi lupiter Pani opponiturs v. ibi Poppo. Non dissimile 
admodum Homer. I. VI, 86. “Exrog, drip ov nolivde perégyeo. 
XKXH, 331. “Extog, drag nov igng. Aristoph, Pac. 250 io Sixele, 
xar au 0 os dn éhavons. Nam penitur particula etiam sermone 
subito ab alio ad alium converso. Porson. Eurip. Or. 614. lacobs. 
Delect. epigr. gr. p. 219. Matth. 616. 2. 312. 3. Bernh. Syntax. 
gr. 32 sq. — auroy me qeomuee differt ab éucvioy? Buttm. 127. 
3. Matth. 148. n. 1. v. JB, 7, 9 autos ov. 

3. of oot dvd el, h. @ roovty avdol, olog au ef. v. ad I, 
4, 6. Il, 11, 1. Matth. 473. n. 1. Buttm. 143. 6. Rost. 99. 10. Cf. 
Plat. Lach. 180 d. of iilxor éya. Parmen. 161 b. 2&9) tov tocovT0u 
© Aéyos etn, ofou tov évds. Aliter paullo explicat Bernh, Syntax. 209. 

4.G2O THY OCVxOPAYIOY Aaupavery, reditum et vecti- 
gal habere ex calumniatorum fraudulentia persequenda et vindi- 
canda. Schneider. Eandem significatiunem daufavesw habet I, 3,5. 
11,7, 2. Ceteram hunc locum, qui est in vexatissimis, uaus codex 
Vossianus ita exhibet: cdile qsidoypnotig te xui Eevgvéotegos wr; 
quae verba virgulis, ubi par est, pust cida et wy positis expediri 
posse arbitror, ut ad evpuvésregos intelligendum sit 7 wore and 
maviog xegdalyey : cuius comparativi cum positive coniunctio multo 
simplicior est, quam quod 7, 10 plurimi codices habent xclior6e 
xed meenwdécrega, quod similia comparans defendit Bernhardy 
Syntax. 436. Langius et Coraés coniungunt utramque scripturam 
evputoregos wy kypn dgoroy elyar dnd t. 0.1. — tiv by &yeg 
yeyvomtywy. Vectig. 1, 3 odxouv 16 uly tag woas dvdade x, 
otaras elves xad adie ta yryvomeva pootugeiy. Infra IV, 3, 10 rots 
kx 156 vis gvoutvos. — t& rotauta navyta inepeleize 
utrum collatione similis constructionis I, 1, 11. rovs ygort{{ortac 
a“ toes et Matth gr. 348, n. 2. explicari potest an avzou in- 


LIB. Ik CAP. IX. 117 


ovyxopellos 4 otsov 7] EAcmov 7 Olver 4 Eola 7 KAO vs Tay ey 
ayOG yryvoutvor yonoiuav xpos tov Blov, dgeldy Wwue xad 
Ondre Sdo1, eucda, xai ta comida nuvte encueheizo. voul-s 
oag b2 6 Apyédnuos anooteopyy of tov Kolzwvos oixoy pada 
meguiney avtoy. xai wIde tév ovxapartodytmy t6v Kolswva 
dvevoloxa aolla piv adurjuata, nallove 8 éyFpovs: xal 
avtéy tiv xeocsuadécato cic dixny dnuociay, dv F adcoy We. 
xeePiva, & se det nadeiv 7 Anovlou. 6 32 ovvndds avtwE 
wolla xal xovgga nave drole, wove dnaliayjvas tov Ap~ 


panes ape et accusativus interpretandus est in eiusmod: rebus 
omntbus? Quid statuendum sit, quam alia tum éxcdec (sc. én) dei- 
zwyoy), quod praecessit, te docebit. Quamquam alia etiam eius- 
modi verbarum cum accusativo, potius rem, quam cura vel efficit 
vel respicit, quam cuius cura habetur ipsius, significante coniun- 
ctorum exempla inveniuntur. Cyrop. VIII, 3, 40 wielove anuisdov- 

vy Aodyuera Eyey, Hellen. V, 4,4 G wév ovr dwidlidac 16 18 

@ éneueieito tois nodemagyos etc. Vid. Photius Exc. ex Anton. 
Diog. ra yuvaxeev eniehovrtas. Cf. poovtieavy, ac de Queleiv v. 
Musgr. Kurip. Jon, 8, de aapapeteivy Po po Cyrop. I, 9; 14. de 
zateeleiy Isocr. Areopag. c. 15. §. 38 Bekk. cacviwy tay aegh 
thy afocow xed inv doxucotay xatnusdnucvor. de dliywoety ib. c. 
18. xed taire vouoderncavtes ovdi tov horney yobyoy wirywoovy, 
qai locus aliquam cum nostro habet similitudinem. De peteuddec. 
maior dubitatio; nam apud Photium dubitantius accusativum cor- 
rexit Bekkerus, fidentius apud Ctesiam c, 56. tuitus est Bahrius. 
Rost. 109. n. 2. 

5. dvevotozes, alii dysvgnxes, ut in plusquamperfecto insit 
celeritatis, qua quid factum esse credas, significatie. Bernh. Synt. 
380. Cf. Hellen. VII, 2, 9 raya dy né&ou 2 dxpdnodis Epyuos tay 
wokemtoy tysyéynto. ~ moocexalécatro, vulgo mooexakéoato. 
Wid, Fértsch. Comm. de locis nonnullis Lysiae et Demosth. p. 
46 sq. — 6 re dei xadeiy.n dnorioc:, quid aut pati aut pen- 
dere oporteret, Formula forensis de criminibus, quibus aestima- 
tio nulla a legibus indicta erat, de quibus iudicum erat tua, 6 
a xzé. Bornem. Canviv. p. 163. Viger. p. 279. Alii scribunt azo- 
zioas. Sed v. Buttm. lf, p. 239. 

6. wmolda xad wornoa, fere i. q. z0AAm wornpd, quod si di- 
xisset, xoynoe substantivum esset, quamquana illud ita dicitur, ut 
singulae notiones distinguantur; si ‘dixisset molié 1é xal novnod, 
utraque esset per sé notia urgendp. J, 2, 24 v0 modday xai du- 
vetar xolaxevex aviodnery diadpvarousvon IV, 2, 35 wolda zed 
yedenc. Matth. 444. 3. In his sunt qui eeé noa copulam, sed 

dationem exhibere dicant, illud ut sit; multa eaque mala. B. 

‘hiersch. Aristoph. Plut, 787. Horat. Sat. JI, 3,9 voltus multa et 

eclara minantis. — zeyvt éxoléer, v. Ib 2,6, Est fere i. q. 
elys 10, G. Viger. 287. Abundat huiusmadi loquutionibus | 
sermo graecus. Dicitur etiam nay aoleiy; utriusque rationis cx- 
empla compasuit Engelhardt. Plat. Euthy hr. p. 412 aq. xavre 
xoattey Lys. x. “Eoyoxl, inti, 367. 7. Bekk. Isocr. Antid. §. 285. 
sé ovx éxolnoe cum participio Anab, MI, 1, 28, éat au Eoysodae 
. ib? MI, 1, 18. els evra cipixéoSee Eurip. Hippal. 286, ubi v. Val- 
cken. idemque ad Herodot. VI, 118. dy mapat civos Plat. Sympos. 


rd 


118 LIB. H. CAP. IX. 


tL ) 

yedipov. 6 dé ‘Agyidruoc ovx anndduttero, two tov te Kol 
Trava apixte xas uvtgy yorjpata Wwxer. enel dé tovt0 te xad 
diate tocuita 6 “Apyidnuocg dtengdéato, 70n tose, Woneg 
Saav voueds ayedov xivu tyn xul of GAdoe voueic Povlwreus 
ninotoy aitod tig dythuc iatdvat, va tov xurd¢ aaxolavworr, 
obtw xai tov Kolrwvog noddol tiv gli edlorto xai o—los 
snupéxev griaxy tov Aoyédnuov. 0 b2 Aoyédnuos. tH Kel- 
save nddwe eyuplleto, xa ody Ste pdvos 0 Kolrwy bv jov— 
ta Ty, Ghad xai ob pldor adtov. a dé tig avrg stodtwr, obs 
dnnyteto, dvedilor, wo vad Kglrwvoc wpedodpevog xodaxedtoe 
avzév, Ilésegov ody, tgy 6 “Apyidnuos, alayodv ear eeg— 
yetotpevey tnd yonotawy avIouawy xul dytevegyetodyta TOE 
pév socovtoug plrovg noretoFur, ‘tote 52 novngoig diaploe— 
atu, 7 tovg uev xadove xkyadodvs adixtiv mUQwpEvoy 2y~FQous 
noiotus, toig d& novngoig avregyovyta nepioda plrove 
notsiotae xual yonoda: tovtag avt éxtlywy; éx d& tovtov eig 
se tev Koltwros piiwy Apyédnuos 7 xal tnd thy Gliww 
Koltwvosg gihwy etipito. 


194 a. ubi v. Stallbaum. zavre xnoreiy xab léyay Euthyphr. 8 c. 
novia xdiov xyveiy Lucian, Alex. 57. aavra iMdov xrveiy, omnem 
lapidem movere. avw xab xerw atpfypeodce Plat. Lach. 169 b. ave - 
zur xitw écuioy uetapdilery Phaedon. 96 a. navtrodaundy ylyveodeas 
on. 541 &. wavtoioy ylyvecdae dictio Herodotea. Vid. Steger. ad 
Hi, 124. Lucian. Diall. Mortt. XX1, 2. Plutarch. Mar. 30. Hein- 
dorf. Plat. Soph. p. 271. dea morsiy Herodot. 113,14. desva norsi- 
odee lacob. Lucian. Tox. p. 111 sq. Kriiger. Anab. V, 9, 11. Id 
quod luculentius dicitur Anab. VI, 4, 30 deioda: xate navte 100- 
nov. 1V, 5,16 deiodue nuon téyvyn xo unyavi;, et Miad. X, 117 rove 
eget hiocouevoy. Non mulitum differt nortliey, de quo v. ad 
HM, 3, 10. Neque dissimilia sunt Livy. I, 58 versare in omnes par- 
tes muliehbrem animum. II, 2 agere varie. Caes. B. G. V, 6 omni- 
bus precibus petere. Quibus in dictionibus omnibus denique mul- 
tiplicis studii nihil intentatum relinquentis, etiam tergiversationis 
et astutiae significatio inest. 

7. Poulmyrat, alii fovdovrac, ut post dcreo distinguatur + 
et xal sit etiam. Cf. 5, 5. — offw. Alii cum cadice F. dy sequi 
iubent, coll. Cyrop. If, 3, 25. Vill, 4, 6. IL, 2, 6 VII, 2, 18 28. 
Quam particulam sunt etiam qui d¢ corrigant. V. Bornem. et 
Herhst, Sympos. JI, 26. Vid. ad II, 7,:2. 8 1V, 8 11. 

8. ov7 611 wdvos 6 Keotrwyr ty yavyle hy, nicht das 
Kriton allein Ruhe hatte. Su pleri potest ov» boas 6u; de uy bn v. 
ad I,6,11. Additum ovog offensioni fuit quihusdam, ut damnarent 
adeo: sed quemadmodum dicitur ov udvoy 611 — alia xet, quam 
dici suleat vel ov scdvoy vel ody O11, Plat. Sympus. 179 b. uepano- 
Ivnazey movory ésélovow of Lowrtes, ov udvor bre cvdoss, Gla xed 
yovuizes. Thucyd.1V, 85. Aristot. Polit. Vil,11: ita hic wovos respe- 
ctu ad personam habito nihil per se habet, quod mirum videri de- 
beat. Cf. Herm. Vig. p. 790. Matth.624. Buttm. p. 436. Rust. 130. 9.b. 


~ 


LIB. 1. CAP.X. 119 
CAPUT X. | 


Oida 32 xal Addon aitey Esalew Bris rods Stade 
Xtéinva* Einé por, %pn, @ Arcdwee, cv tle oos tiv olxerav 
dnoveg, enipery, Snwe dvaxoulon; Kal Girove ye vy A023 
tpn, nagaxald, owotea tovtow dvaxnpvoowr. Ti yi; tpn, 
dav slo oot xduvy tmv olxetav, tovtov énmmehy xal nagaxc— 
asic iaxgoug, onws my dnoddvn;: Spode 7 ign. Ei dé tc 
oe thy yrupluwr, tpn, nod tay OlxetOv ZONOTEQOE WY 
xevduvever Oe’ Evderav anodéoFa, ovx ole cos AEtoy sivas &nt— 
phn Divo, Snws dinowIH: xai unr loa ye, Sts qdx dyvw-3 - 
pov Zotly “Eouoyévng: aiozdvorto 0 dv, ef wepehodpevos tnd 
Cov pr) avewpeholn of. xoitos tO vaNeétnY Exdvta te xul 
tivovy xul mugduovoy xal 56 xehevouevor ixavdy mocety tev, 
xal yer) povoy TO xéevouevoy ixavoy Orta norety, dAda duva— 
pevoy xal ag éavtov yoromoy sivas xal roovoeiy xui ngQo- 
-Povhetectuc nolAwy oixettoy oluce avtdkiov eivat, of pevtord 
GyaFot oixovdpoy, Grav tO noAAow aEcoy puxood 267% nolo— 
ode, tore gual deity caveiodat, viv dé-dik ta NOGyLATa EVW- 
yotatous toss ilove dyadovs xtjoucFu. Ket 0 Aodweos,s 
Ada xadaic ye, tpn, Ayes, b Swxoates® xai xéhevoov é-- 
Sev we ue tov “Eguoyévyy. Ma Al tpn, odx tywye. vopeiles 


CAP. X. Docetur Diodorus, amicorum indigentiae beneficiis 
occurrendum esse. 

1. ay tls Gos tay olxeteéy exodog Num verbum cum 
dativo construitur? Cyrop. I, 4, 13 qv 1s a@xodog ce twy olxeTaY. — 
Matth. 413.8. an dativus eandem rationem habet quam qui deinde 
legitur fev to oor xcuvy et HI, 6,2 noocratevery nuiy diaveron- 
Gat ti¢ Nélewst Matth. :389. f. Rost. 105. n. 3. — avaexouloy. 
Qui éz> cum aoristi medii coniunctivo construi posse negant (v. 
ad 1, 19), ii non tam facile hance furmam quam alias in faturum 
convertere poterunt, 

; 2. om Orpa TovToY Uunus codex F. habet, reliqui vel zouvzm 
exhibent vel omittunt: unde fortasse aut his obtemperandum est, 
aut illis, ué rovrewy legatur. “ow 

3. Eguoyéyns, Hipponici ditissimi filius, pauperrimus ipse, 
quum Callias frater solus patris bona possedisse videatur. Nomi- 
natur aliquoties et inter studiasissimos disciplinae Socraticae se- 
ctatores commemoratur. Vid. 1V, 8, 4. Sympos. 1, 3. 1M, 14. 1V, 
47-50. VI, 2. Apol. 2. Plat. Cratyl. 384. 391¢. — tagauovor. 
Usitatiore forma zaoaudmpos usus est Xenophon 4, 5. Hil, 11, 11. 
Verba quae sequuntur xai-r6 xedevomevoy ixavory matéiy 
damnant plerique, tuetur Bornemannus, nec ingratam nec gravi- 
- fate quadam destitutam eam repetitionem dicens. 

4. uy 0c ironice intelligendum esse dicit Bornemannus. Vid. 
Herm. Vig. 844. — dia ta mopacyuata, hoc reipublicae statu, 
ut munc res sunt. Schneider. 


120 LIB. Ik. CUP. X, 


yeo obte cod xfAdsoy elves sb nadleus ixeivov 108 avtiy 21- 
Deiv medg exsivor, ovre dxeivm ptiloy dyaSdy 14 ngay Dirac 
6tuitu FZ aol. Ovre dn & Addwoog wyeto nedc tov Eguo~ 
yévny? xad eb nodd tehtoug exsyouto gliov, 3¢ eeyov elys 
: ‘oxoneiv, & te dy 3 Adyov 7 npdtrwr wpeloly tée xal d—peal~ 
vor Aduiger. — ' 


6. d Ade eiye onensiv, curae et erat, ut observeret. Ages. 
XI, 12. Vid, ad & 6, — Adyur7, id Ghd ghd al dtyos Ff meattos, 
Propterea «vy additum est. Vid. 1, 6,2 fis your obzws, Ws oud cp 
tig dodlos ind Seondty Craetdpuavos iatelae. Wi, 11,10 xarepardd- 
yes wah we my bupidnovea yaplloo xal 6 1 cy léyouse supeatvoss. 
ee Plat. Civ. 428d. “dy vero illud quorsum pertiaet? Vid. 

t 

oe 79 


£, 
CAPUT I,. 
"Ore 89 sode Soeyoutvove tity xaddiv encpelete Gv Sodyorvrot 
nowy apihe, viv sovsa diyyyoomut. axovoas yap note Ai0= 
xuoddwoor cic tiv nddev Fixe enayyedAcuevoy orgatnyeiy Jdi~ 
dakey, these node tia sav Evvovtwy, by joFdveta Bovdduse 
YOY TIS Tie. tavtne ev tH noha svyyavev, Aloyooy uévytor,® 
& veavla, sov Bovddpevoy ev si nodes actpatnyeiv, Mov todze 
| padeiv, dusljoa Gitov* xat ducalug dv obtog tnd ti§g moe 
Leng Cypcaizo nod waddov, 7 & to dvdgedytag eoyolafoly 
fy peuadnung dvdgravronotety. bAng yao tag woAEws ev soiCs 
morspunots xivduvorg enitosnoudyng tH oteatny@, ueydda td 
Te ayadd xatagdovvras gurod yal ta xuxd drapagtdvovtog 
elxdg ylyxesSas, nic ody ode av dixalwg 6 sot Mev pavddé~ 
“wey toUto Gushdy, tod OF cigeDFvas enipedduerog Cypuotro > 
Toratsa piv dn Aéywv txucey adsiv 29dvta pavddverv. 
dnl dé pepuadyxws Tee, mooctnosler adt@ Myav, OF doxeis 


CAP. J. Quid imperatori scire necessarium sit, Socrates docet, 

1. 74 xia, munera publica. De Rep. Lac, IV, 4. Cyrop. 
Vil, 3, 17. — rodro ut alias introductionis caussa praemittitur, 
ita h. 1. alicuius perspicuitatis caussa additum videmus. De ver- 
borum collocatione y. ad 1V,5,1. — Jerovuvaddwe og Chius, sd< 
phista, cum Euthydemo fratre simul artem militarem profiteba- 
tur. Plat, Euthyd. 273 c. Neque enim id negotium spernebant 
sophistae. Vid. Schneider. et er. Anab. J1,1, 7. — qxecm. 
Si dxoJey est fama vel nuncio gomperire, certiorem fieri, cum 
ores construi solet. 5, 9. 1V, 2, 4. Matth. 549. 5. n. 5, Rost, 

Co : 

3. xatragpeour, qand de qualibe¢ successu dicitur, addito ta- 
men obiecta, Hell. VII, 1, 5, anqruyyanew, Q. apadlegoac aibi 
appositum habet. | 

4. npocéwacrley de saepius repetito ioco intelligendum. C€o-. 
dices aliquot zgoséxestew praebent, quod tanquam doricum Xeno- 

honte indignum esse dicitur et ad posterioris aevi scrjptores, ut 
jutarchum, Dionem sa een Philostratum , Achillem Ta- 
tium, alios relegatur. Vid. Lobeck. Phryn. 240 ag. Quamquam 
de futuro aliter statuendum. zeclourtae Sympas. 1K, 2; quo ac- 
cedit quuna(xtug Cyrop. I, 3, 14. OCeterum aeosqadey cum da: 


122 «LIB, II. CAP. 1. 


apiv, & kvdots, oneg “Onnooc tov Ayaueuvova yegagay zpy 
elvat, xad [ovtw] Ode otgatnyeiv patay yepugwregos palye~ 
otue; xal yea woneg 6 xtagllav padwy, xai dav un xFa- 
elly, xFagiorys tor, xal 6 padwv dota, xiv py iacoedy, 
Guws lateos gory, ovtw xal dde dnd tovde tov yoovov dra— 
téhet otoatnyic wv, xav pndels avtov Llntae. 6 dé pen 2ru— 
OtuuEvog ote OTpatyyds oUtE luteds got, ovde dav wad 
Snavtwv avIounwy aiged 7. Ardo, %py, tva xal day Huw tC 
rukiaoyn 7 hozayy oor, éncotnuovéotegos THY HOAEUCKGiY WHEY, 
RéEow qpivy, nddev FOEaTO oe diddoxev thy otoatnyiavy. Kad 
Sc, "Ex tov avtov, tpn, tig neg xal érehevta’ ta ydg ta— 
extixd dud ye xal tAdo ovdéy Widaker. Alida unv, tpn 6 Seo~ 
xatNS, TovTd ye noddoordy wlaog zZoti oteatnylas.. xed yag 


‘tivo coniunctum v. Plat. Euthyd. 278 b. Legg. VI, 303. X, 68. 
cum accusativo Menex. 235 c. significatione irridendi; cum duplici 
accusativo Phaedr. 265 c. uuvory nposenatoauey tov Eowra, h. e. 
sattovtes v hse aad coll. Kurip. Troad. 150. ofay wodany eénoyor 
Seovs. V. Lobec - Phryn. 462 sq. Hermann. Opusc. Hil. 224. — 
"Ounoos, H. MI, 170. — xa Lotrw] Sde. Vocabulum obtes 
gamnare videtar Iécus, quem tenet; quo non magis commendatur 
trium librorum scriptura zai we dds, ut taceam, za) we significare 
solere vel stc (Kriiger. Anab. J], 8, 21. quamquam vy. Buttm. IE. 
. 279). ovrw ante vocalem tuetur Schneider. Plat. Civ. 406 e. 
oppo Thucyd. 1, 215 sq. Alii scribunt oftw xed Gde, ut infra, 
quo ex loco Bornemannus nostrum Pag Niaaa esse putat, de 
Qmisso obtws comparans 1V, 4, 7. et Thucyd. VII, 1. xad owe 
Edokey avtois, xat éxolovy tavta. De traiecto xal v. ad IV, 4, 7. 
‘Quam duritiem haud scio an non lenias comparato versu Bagge- 
senii: Jegliches Blatt ist eta Biumchen, fiir sich betrachtet; auch 
so sei Jeglicher Vers ein Gesang in dem vollendeten Lied. — J o- 
xei — palvecdat, v. ad I}, 1, 22. — Post ovre orpartnyos 
verba oure xiPagsorns excidisse quidam suspicabantur, exigentes 
illi ad arctas quasdam concinnitatis regulas eius verba libri, cuius 
natura tam angusta vincula spernere videtur. Verum et alia hic 
vides neglectae, quam volunt, vel non admodum religiose obser- 
vatae concinnitatis vestigia, neque quum sermo sit de iis, qui ne - 
tum quidem alicuius rei gnari putandi essent, si omnes homines ad 
Munus, quod expetant, eos delegissent, (v. ad 1V,2, 5), apta foret 
istius hominis commemoratio.. . 

5. ded daxecy. Quando scriptor id agit, ut ipsam actionem, 
euius indicatur initium, factam vel faciendam significet, post vere 
bum coyeodac infinitivum adhibet; ubi vero de ipsa actione, 
factane sit, fiat, futura sit, necne, nulla est quaestio, sed agitur. 
tantummodo de modo initii eius, si factam esse vel fieri ponas, 
sbi utitur participio. Exgelkardt. Plat. Euthyphr. p. 92. Cf. 5, 15.. 
22. 6, 3. IV, 2, 3. Matth. 551. f. Rost. 129. 4. b. 

6. rollooroy usoos, pars rei multas in partes divisae, 
qualis pars cum tota re comparata non potest non esse exigua, 
multesima pars, ex multis una, admodum exigua. Cf. 1V, 6, 7. 
Cyrop. 1, 6, 12 sqq. Vill, 5, 15. Buttm. gr. max. 7.11. p. 23 


4 


LIB. I. GAP.L 123 


magaoxevactixoy tiv tic tov nodemov tov otoatyydy élvas 
X0N, xal nogiotixdy tav enutndelwy tolg. otpatiwreuc, xal 
Lnyarvixdy, xai goyaotixoy, xpd enipedi{, xal xaotzegrxor, x02 - 
Gyxlvovy, xai geogoord se xal Wudv, xal Gnxhoiiv rE xal eni- 
Bovioy, xal guiaxtady te xal xdéntny, xal nopoetixdr xa 
Gonaya, xal qiuddwoor xal ndsovéxtny, xa) dopary xa) én 
Serxdy, xal Hla nodda xal gros xab 2ncatnug det toy ev 
oteatnynoorsa eye. xahdy dé xad td saxtixdy eivat. nolo? 
yee diagéoe otparevpa tetaypévoy ataxtov, Woneg AlFor te 
zal xhivFoe zal Evia xal xépauog dtaxtwe pméy eOoupptva 
ovdéy yonomud tomy, éneday. dé taydy xdtw wer xal én—- 
MOATG Te UTE OnNOmEva ENTE tyxdpeva,. OF TE Aloe xad O— 
xégapoc, dv péow dé ai te nilvtor xal ta Evia, Wweneg ey 
oixodoula ovvsiFevtar, tote ylyvetae modo G&tov xtzua ol 
sla. AAG néve, ty 5 veavioxos, Gmowy, @ Suxoutés, e-8 
emacs. xal yap dv tH nadtum sov¢ te nowtous aolotoue det 
tatteay xul tovs tehevtaiove, 2v udow b2 tovg yeplators, iva 
tnd per tiv &ywrtu, tnd dé ad tH WIdvta. Bi uéy tor-9 
vuv, py, xal diayryvwoxey o& TOVG Gyatovs xal Tos xaxod¢ 
Wdidaker* ef d2 uy, th cor BpEdog Wy tuadegs odde yag el OB 


Sehaefer. App. Demosth. IV, 285. Ceterum observatione digna est 
consuetudo articuli ad haec omissi. Errare igitur Bremium Lys. 
Alcib. ]. §. 46. Bekk. demonstravit Fortsch. Observatt. in Lys. 
42 sq. — wopeatexdy tay EnttndElwy TOs OTORTEWT RLS, 
ad res necessarias militibus comparandas idoneum. Matth. 344. 

7. wilySor Ary alySos ny mage reis aoyators, Wun Te 
xa dain: dnlov di dx rig ev psow isyoutvns Séoews, EQ) TI 
wuns evIade tov Adyor sivec’ tnxorto yao ay xatw wudeusyy. Co- 
vacs. — x€pauos, xeonuides. 

8. tous mowtous adototous dei tarrery. Simplex dictio 
est of moto: &protol siory: quos quis primo loco ponit, eos par 
est optimos esse, ii optimi sunt. Cyrop. VII, 5, 5 avayxn rove 
eatoug aolorous siver. Cave credas subiectum ita articulo carere. 
Aliter conformatum voles iniuria locum I, 6, 10 forxec, wo “Avid 

yy, THY Evdarnovlay olouévy toupyy xab nodutfiecy civ, h. @. 
elicitas consistit in laute vivendo. Infra inverso ordine vel po- 
tius ad usitatius loquendi genus reversus dicit scriptor éy ucop 
tous yetolotous. Cyrop. VII, 5,65 aavras rots megh 10 éautov copa | 
Sepunevrijoas enoinoato evvovyous, omnes corporis sui ministros 
ex eunuchorum numero elegit. Vid. ad 10, 1. 14, 6. m2agaoxev- 
aleoda: dwonorots tovg xorata émuotauévovs, homines artis suae 
peritissimos coquos sibi comparare. 1V, 5,7. In his enim propter- 
ea subiecti et praedicati ratio obscuratur, quod aliud verbum, 
non ¢ive:, infertur. V. ad 14, 7. — vad piv tay”, Matth. 288. 
nm. 3. Rost. y 461 sq. 

9. ididaterv: et 32 wy. Notam vides ellipsin, qua in enun- 
tiationibus, quae ex duplici protasi. constant, prioris. apodosis re~ 


124 LIB. Ill. CAP. I. 


doydpuoy exélevos nQwtov pey xod televraioy 1d xdddsotov’ 
sare, dv ulow dé 6 zelorotov, py dedukac diaytyywoxery 
a6 re xuddy xal to x/Sdnhov, oddév kv aos pelos Fy. Z41AB 
ud Al? kn, odx WUldakev’ Were aitote dv nic dloe tod¢ se 
sedyaSovg xad tobe xaxove xelvev. Tl ody ob oxonoiper, %py, 
nig dv adséiv uy diguagravorsers Botopcu, %py 6 veavl- 
oxos. Odxoty, fp7, el dv aoyiooy déor aenatev, tov. ge~ 
Lagyvewtutous nowtovg xadiotdvteg beSdcg dy tastomers 
"Epos Soxet. Th d2 toig xevdvveav pldhovtacs; dea tov¢ 
qilorpotdtovg xpetaxréoy; Obror yooy sioly, pn, of Evexes 

_ énadvov xivdvuvevery 2Féovteg. 0b tolvvy obtol ye Gdndos, GAR 
 stdmepavel nuvtuzot bvteg edalgercc dy elev. Ard, tpn, xO- 
tegd oe tarsey pudvov édldakev, 7 xal Snos xa Enws xey— 
orto éxaotiy tidy taypatwrv; Od ndvu, Upy. Kal piv xoldd 
y dasl, nooo & ovse turtay ovse kyuv weadvtes noocnMEr 
AMG we Al’ %pn, ov Seeougynyte tara. Ny Al? %gn, xd~ 
Livy tolvuy 2Iuwr énavsowta’ Hw yag enlotntae xul py dvas~. 
di¢ h, alozuvetsas doyvguy edlygis evded oe dnontupacdar. 


ticetur. Quod fit, ubi neglecta illa apodosi, quippe quae facile 
per se pateat et cogitatione addi queat, veluti ev Bye, 1¢ oor do- 
xet, alia, ad graviora properat scriptor, apodosin ex priore pro- 
tasi addendam lectoribus relinquens, Id vocatur oyjua advavtae 
aodotroy. Ita facile tibi explicabis 9, 11. Anab. VII, 1, 31. 7, 15, 
Cyrop. IV, 5, 54. VII, 7, 24. Matth. 617. Buttm. 151. TV. 4. Rost. 
139. 8. B. Thiersch. Aristoph. Plut. 464. — doze av dfo.8 V, 
ad Il, 7, 11. 

10. tf ovv ov oxonotmev; quin consideramus? V. ad 11, 
15. Il, 3,14. ~- rb d2 tous xerduvevery wéhiovtras; non 
rara ellipsis cum vi quadam prolata, ut intelligas o%:, vel simile 
aliquid: quid illis faciendum putas? gloriae studiosissimos primo 
loco collocandost Non minus dicitur nominativo sequente, Plat. 
Garg. 502 b. tf dd 9 cepurn aitn teaypdlas nolnorg; quid vero gra- 
vis illa tragoediae poésis? sc. dJoxsi cos; Charmid. 1670, Jowei 1f¢ 
Gor sives tocautn (4 OYts); Ma AC ove Euorye. Th di axony; se. 
déyers; quid de auditu dicis? Cf. IV, 2, 14, 1f d? 16 xaxovgyeir ; 
6, 10, Alios alii loci casus postulant. Matth. gr. max. p. 1280. 
Heindorf. Plat. Gorg. 500d. Charm. 1. c, 

1t, Swoe, quod pr. motum significat, qui fit versus aliquem 
locum, nonnunquam fere i. q. Omov esse videtur, non deleta ta- 
men prorsus motus significatiqne. Hellen. VI, 2, 28. moddexic Jd 
wel, Enoe pldios ageoronowgiovac 14 O1patsrma, Enaynyayey ev 16 
xkous G0 Ths yho Rate tavre ae Vil, 4, 18. xed obr08, Sz08 
éduvavi0, alg ty aviv adhiy HMedigvany eicildor, — tay nator 
Stobaei lectio est; loco vulgatae raxréwy si non potest raxiey 
legi, idem sentiendum eat cum Poppone, qui Cyrop. Vill, 3, 28 
taxrtog repudians scribi iubet zaxtxdy, quod ad ordinem et instru- 
ctionem pertinet. — ov mayv, now sane, h, e. plane nor. Cyrop. 
i, 4, 13, VJ, 2 12. Vill, 2, 24, ’ 


LIB. I. GAP, I. 425 


CAPUT Il. 

Evteyay dé nove otgatnysiv 7onuévy ty, Tov Evexer,t 
tgn, “Ounoov oles tov -Ayapénvova neocuyogevoas nomutve 
‘ Aasivs doa ye Sti, wgneg tov nomeva det eneweketoau, Snwe 
owal te Zoovtas af ols xal ta énisqdaa over, [xai ov 
tvexa teéporvta:, tovs0 toras,| otstw xal tov Crgatnyov ent 
pedsiotas def, Sxws awol te of .otaatewrue Yoortac xal ta 
dniryden Mover, xal ov fvexa orgatevoytar, todto Yorou 3 
otgatevorvta: dé, va xgatotytes suv nodeulwv evdaipovicte— 
got wor. 7 tl djnotE ovswG ev7vene tov “Ayaueuvova elniur,2 

Aupotepor, Padides @ ayaddg xgaseges t alypntys; 
ipa ye Sse aixuntyng te xgategic ay ein, ovx e pd~ 
yog autog eb aywriloito medg sovg modeuloug, GAd el xad 
zaysl 1 otgatonis@ sovtou aitiosg ein, xal Baaihets 
dyaSds, otx ed pdvov sod éEavtod lov xalws ngosotyxor, 
GY al xal, wv Baorlevos,. sobtoss evdaspoving aiztos ety 3 
xal yao Bactheds aigeiza:, ovy Tva éavsod xadw¢ enipelitaz,s 
GAL Twn wal of edduevos de? abzdy ev nedrtwor. xal otea— 
swovtas dé ndvreg, tva 6 Blog adtoic we Béltiotog 77; xad 
Gtpatyyovs aiootrtas tovtou fvexa, Iva nedg tovsO adtoig 
nyenovec wor. del ovr tov otguryyovrvta tovT0 nagaoxevelave 
toig Edouévorg arty otpatyyov* “ai yag oUre xdddcov tov— 
sov Gddo Gudiov evociv ovte aiayiov tov evaytlov. xal ovrws 
dmaxonwy, tic tin dyutou jyedvog apety, t& Uev KALa nege~ 
eet, xatéhene dé zo evdaluovag notiv wy dy Hy7ATas. 

CAP. If. Imperatoris esse eos, quibus praesit, beatos reddere. 

1. “Ounoor. Cf. li. HM, 243 al. et de altero loco III, 179. — 
oles, vulgo ocec. Hoc ionicuny illud atticum. V. Aneb. 1V, 5, 25. 
Cyrop. J, 4, 7. Supra ofy I, 7, 13. infra oto» II, 11, 5. et 1V, 
3, 10. Accusativus ofc, ut of fds, tov fois. Hellen. VI, 4, 20. 
Cyrop. V; 2; 5. Vid. ad I, a5 37. Matth. $0. ne 7. Buttm. 50. n. 6. 
Rost. 3. De 2. : 

2. wOvos avros, tpse solus. Lucian. Demon. c. 29. novos 
auros fom. avtos povog ita dicitur, ut adios aut, in casibus qui- 
dem obliquis, sit ss, er, e¢ careat pondere, aut solus significet et 
peroan vocis wovos vim adaugeat. Fritzsch. Luc. Diall. Deor. 

X, 4 Noir ubique tamen illud discrimen videtur observatum 
esse: sunt enim loci, in quibus pronominis naminativus cwn op- 
positionis vi anteponatur. Lys. Epitaph. 50. Bekk. $éour avdrod 

ove: toy xlydvvoy nomocoser. Sequitur 52. solum avrof eadem 
ere significatione. Vid. ad 14, 3. 

4. wegsyoes Cyrop. H, 1, 21. roy moleuxuy negro act 
tb tOky psletay xad 10 cxovtly xatéline touto pdvoy avdreis, TO 
ovy payalog xad yégép xal Swoeaxe mozeodoa:. ubi vide quid aori- 
stus dilferat ab imperfecto. 


¢e 


126 LIB. WI. CAP. IM. 
CAPUT Iii. 
4 Kal innapyety df tum Gonudvw ol8d note adtdy sodde 
. dtareytéivta: "Exors Gy, %pn, @ veavla, einetv nuty, Stov Pvexa 
éneQipunous innagysiv; ov yee 4 tod nowtog twY Inntwr 
ehadvey’ xal yag of imnorokdrae tovrov ye akovvras’ ngoe- 
Aatvover yoty xal tiv inndgywy. Alndy tyes, Upyn. “ALA 
pay ovde tov yrwoDival ye* ened xal of puoevduevol ye und 
gnuviwy yyvwoxovtat. AlnOéc, tpn, xual s6tt0 Ayes. "AAV 
doa Ste to innexdy otk tH néde Béltiov ay nowjoug naga—- 
Sotvar, xad et reg xoela ylyvotto innéwy, tovtww Hyovperos 
dyaPod tivog aistog yevéoFou tH nolg; Kal wade, tpn. Kad 
" Zore ye vy SP Un 6 Suxparns, xahov, @dy dvvy tutra noi- 
jou. 4 dé deyy nov, 2g 7c 'nonou, tanwy te xal auSarer 
story. "Eote yag odv, tpn. 194 39 ALEov Huty nowrory todro, 
Snwse diavoy tote tanovg Pedtiovg nowjoar; Kad o¢, "Added 
soir ply, tpn, odx eed oluac to eeyoy eva, GALL Ble Fxa- 


CAP. Ill. Praefecti equitum esse et equites et equos me- 
liores efficere. Quem peculiarem librum scripsit Xenophon ‘fz- 
sagyixoy, De Officio magistri ¢quitum, eum cum hoc capite com- 
parasse iuvabit. 

1. 00 yag dy simpliciter negantis est: non enim _profecto 
hoc cupies propterea, ut ante alios equo provehare. Suspiceris 
fortasse od yao djnov. Mn yap dn esset suspicionem removentis: 
absit enim, ut existimem, hac de caussa te hoc cupere. Cf. 11, 7. 
— tov — thlauvery —t0v yrywdyval ye Quid ex antece- 
dentibus repetendum? De nominativo zgdros v. ad J, 2, 1. 

2. ty et ad worjous et ad xapadovve: referendum. V. ad I, 
4,14. — tw 7s jenoee. Quum recte dicatur Ages. I, 37. door 
zosvov én ims coyns Euewe, fe simillimum locum habeat 
Bornemannus Dion. Cass. p. 220, 7. rqv doyny, ey ang eréraxio, 
quumque, id quod maximum est, demonstrante Lobeck. Phryn. 
164. 474. et Bernhard. Synt. 247, praepositione ita substautivi suf 
genitivo functa locus vel honos, quo quis fa Wad significetur, 
ut 6 éa) trav badwy, of ent rev noayuatwy, 6 énd TOU PEwQuxoD 
xataotcdels apud Demosthenem: non est quod in genitivo hae- 
reas, licet Cyrop. I, 2, 5 én pew rois masoly dx tw yegatfowr 
jonutvoe eioty dativo, Hellen. V, 1, 5 alpovyta: Evvomoy vavag~ 
yov én abrasg (tas vavs) accusativo scriptor usus sit, — cys B ee. 
tov. De re equ, Ill, 12 et V, 7. L. Dindorfius scripsit 1 cya- 
fern. Infra legitur dyvaBfatxwrépous §. 5. ubi auBatizwtégouve in 
uno Cellice est. Kanzuvwry, defensum a Schaefero Lamb. Bos.* p. 
368, non improbatum Lobeckio Phryn. 340, non receperunt na- 
peri editores Cyrop. VIII, 3, 28, habent vero é7) r7¢ duBolcdos 
yns Vil, 5, 12 et (famous) cvapBarovs 1V, 5, 46. 

3. ro Zoyoy num praedicatum potest esse? v. ad_1, 8. Plat. 
Politic. 258 c. Zwxo. rovt nln adr, olyen, 14 Eoyor, w Elve, add? 
ovz @udy ylyvetan. Rev. et ye uny, Ww Swxoares, ado elvea_xad 
ody. Contra Cyrop. VIII, 1, 10. avrot évouse tovro Epyoy elvan. 


LIB. HI. CAP. C- 127 


orov dely tod gavrod Innov enipeheioPor. "Edy ody, ty 04 
Suxpdrns, nagéxwveal cor tovs Innove, of uev ovrwe xaxd- 
nodag 7 xaxooxeheig 7] Godeveic, of 2 ottwo atadgovs, were’ 
py SivaoFa: dxohovdev, of dé ottwe avaydyoug, Were 4) 
jivery Onov dy od tuts, of Je ovtwS axtiotds, wote unde 
sdéos Suvaroy eivac, tl cor tov innixod Gpehos Yortos; 7 nic 
dunjon toovrav jyovpevos dyatdy te nooo ty nohy; 
Ral Ss, 7A)Ad xakdc te Adyets, tpn, xai nepdoopee tar In * 
nor elo 10 duvardv ényedtiodar. Ti dé; rove innduc ovxs 
Bryeonoes, tpn, Bektiovac norjou; “Eywye, %pn. Odxody 
nodizoy ev avgfatixwrigovs ent todo tnnove nonjoeg ob~ 
gots; Bei your, tpn’ xal yao ed t1¢ aitéy xatontoot, pah— 
hoy av ovtw owlorto. Ti yéo; dév nov xvduvetey Sén; 16-6 ° 
tepov enayayeiy tovg nodeuioug énl tyy aupov xéevouc, 
MwIuneo elFare innebay, # neiodon/taco pelévag 2v torov— 
toig noitiatae yootoc, ty ototgneg of moAéuot ylyvoytat » 
B&tiby yotv, tpn. Ti dé; tod Baldev we nielotovs andz 


Ibi quod legitur II, 1, 11. tas puyes Snyev adtay ductepoy 10 Eo5 
yov, compara cum Comment, III, 4, 8. ovzouy 16 udy tous dgyor 
peevous xarnxoous te xed edredeig éavtois nagaoxevatey durporté- 
egwy éorly Epyov; Heindorf. Plat. Gorg. 459 e. ov yap aby koyor, 
non enim tui muneris est. Valcken. Eurip. Phoeniss. 454 ody p- 
‘yor léyey. 

4. nagéyecdacr innoy dicuntur qui 2x xatedoyou inxzotgo- 
qovos et quos noster Hellen. Ill, 4.15. et Ages. §, 23. innorpopeiy 
xaradéyeodae dicit. De officio civium atticorum, ditiorum equos 
publicos alendi cf. Hipparch. I, 9. Schneid. 

5 Belrlovas, §. 3. fsttlouvs. V. ad If, 2, 3. 

6. of nmoléucoe ylyvortar. Quod libri aliquot minoris 
fidei habent wodeuor, praestare ‘videtur. Exempla verbi cum ea- 
dem praepositione coniuncti habes de persona Anab. IV, 3, 29. 5, 
28. 8, 15. Cyrop. VIN, 5, 28. Hell. Vil, 5, 6. Isocr. Panath. c. 19. 
39: ‘We re supra I, 2, 53. ris wuyis, ev Ff uedvn ylyvetae podryots. 
Alia ratio est additarum praepusitionum éa/, xaté, 1905, meok; 
alia loci-4, 10. dd1 éySo0l y€ roe eugortgoors ylyvovte:; Compara 
vit Schneiderus Hipparch. 1, 5. rots tanées doxntéoy, mowtoy piv 
daws ind rods innous avannd&y Suvwvrar> moddois yao On 7 ow- 
tnota mepa tovr0 éyéveto- devtegoy d& Swe ev navtolois yootors 
inmdfesdae Suynoovtes’ xar yao of modturor addote fy Rilolors 10- 
mors yiyvorvre:. ubi contra codicum fidem Dindorfius scripsit 26- 
Aguor, hic nunc zodguroe retinens, — @y oforsmeo. Nonnulli co- 
oc praetermissa praepositione dant ofoeszeg, non male. V. ad 

9 1, 32. 

7. cé dé; alii cf yao; v. ad Il, 6,2. — tov paksery — 
gotnoer; num ut quam plurimi ab equis iaculentur, curae tibi 
erit? Salley de eadem re dictum est Hipparch. I, 6. 21. — si- 
mee cixcparépovs wmoceiy. Haec est codicum lectio tantum 
non omnium, quam repetito dcaveyonons interpretabere. Borne- 


’ 


428 LIB. Ul. CAP. II. 


sav Innow énmilady teva nomen; BéArov youy, tpn, nad 
qovr0. Oryar dé tag yuyds tiv innéwy xad eogyllav agds 
rods noheutove, eimtg GAxtuwetgous noteiv, diaveydyoa; El 
Sde uy, GAG viv ye negdoouat, pn. “Onwe dé cor nelFwytas 
of innsic, mepodrtixds ces divev yag Oy tovroy ovre Inzwy 
_ obze Innlwy dyaddy xal cAriuwy ovdey Opedog. Aln DG 4é- 
yet, tpn? Gd nag dy sig uddiora, @ Suxgates, eal sotso 
gavrovs neoteéyato; ‘Exeivo uév Ojnov olota, ore dv nave) 
nocyuate of GvFowna tovtog ucdsosa @élovoe nelFeoFay, 
otc dv nywvrae Pedtlocove elvasr. xad yee. dv védow by dy 
qyarvcos lutgmuratoy svar, sovt@ pddiota nelForsas’ xal 
dy nholp of nidovteg, Ov cv xuBegyytixwrutor’ xal ly yewor 
gla, Sv dv yewoyixwtatoy. Kal udda, tpn. Odxory eixdc, Mpa, 
xa éy innexy 85 dv pddkcota eidwe gulynras & det norte, 
40t0UTY pdhiota eFélav tobe GAdoug melFeaFos. "Edy ody, pn, 
dys, w Suxgares, Blitiotos wy adbtdy dihog w@, cdextoge pos 
sotto elo td nelSeoFos adtoig Zuol; "Eay ye ngs sovry, 
pn, diddEng avtovs, wo sb nelFeoFul coe xddisdv ta xal 
awinousegoy abzois Yorar. Wiig obv, spn, tovro didckcos 
TTohi v7, AP eqn, Giov 7 ef coe Sloe Iidcoxey, We ta xaxd 
sity ayadwv apelvw xal Avorredtosegd eor. Alyuc, tpn, od 
soy innapyov mods tots uAdote éntueheiotat Detv xad tov Ad~ 


mannus comhmate sublato post sroety ad infinitivos praecedentes | 
meipeon aut simile quid supplet, coll. Cyrop. J, 6, 16. Dindortius 
uterque scripsit ie cAxiuwttpous motel. . 

| OQ ny Gyre, alll jynowrte:, quod est in simillimo, quem iam 
Valckenarius attulit, loco Cyrop. 1, 6, 21. 

10. eX coe Séoe Sid acxery. Correxerunt quidam ef oz 
déo. didcoxery. Notum est autem, dativum personae cum genitive 
Fei verbo dei addi, ubi significat opus est. 11, 6, 20. ogw de, xad 
Got zoviwy dejoov. Sed ne addito quidem infinitivo dativus repuec 
diandus est, v. Anab. I11,+4, 36. det Encoagae tov Innoy Iléyay ey— 
dot. Oecon. VII, 20. VIM, 9. Nec minus dicas si tibi opus stt do- 
cere. Matth. 412, Non admodum diversa_ sunt quae leguntur 4, 
8. 9. 16 robs cyadous timdy augotéoorg obuce npognxey. — Adie 
Quicxiuxors twv byte ovdx aupottoous elvae noosnxer; Diversita- 
tem constructionis facile perspicias. Nimirum nomen vel prono- 
men modo arctius cum primario vocabulo coniungitur, modo ad 
infinitivum referendum est. Utramque rationem compusuit Isocr. 
Philipp. §.127. apocnxe: tors udy udhowg — exelyny tyy nod Orla 

ay, of 0 — kncoay my Fideda naroide voulter. Baiter. Isocr. 
2ancg. §. 28. Neque vero diversa est coustructio vocabuli fear. 
Plat. Menon. Yia. legendum utique yur tolvuy Eeorl os ert Enot 
xowi Bovleveoee. qua constructione non illud, quod liceat, sed 
quod nihil impediat, quin ab aliquo fiat, significari observat Butt- 
mannus, coll, Jacobs. Achill. Tat. p. 165, 6. Vid. ad IV, 5, 7. 


LIB. JI. CAP. I. 429 


yer divacda; Sod wov,' tpn, Zofvas ovwnjj innagyedv; 7 
ove évseDvunom, Ste Goa te vou meadyxayer xadiore 
ovta, ds? dr ye Civ inorduedu, tavta ndvta did Adyou tud~. 
Poper, xai ei ve dAdo xaddy partava tig weInua, died Aéyou 
pavSaver, xai of agita Iiddoxortes udhiora Ady yowrtas 
vol of t& onovdaidtata pddiota éniotdmevor xdAdeota die. 
Adyortas ; 7) te odx ivteFuunow, ws, Bray ye yoode ee éxi2 
tigde tic nddews yiyyntar, weneg 6 els Didov neunduevoc, 
ovdele ody ofdapddey tottm epawddos ylyveren, odd2 
edavigla dy Glkn ndle opola 9 évFdde ovvdyerues Adyndy + 
_ Abyss, ey. ANIA why ote ebpwrle tocodt0y Sagpépovories | 
ASyrvaian civ Gddoy odte cwpcswv peyéFe xal Gulun, Soov 
gidoripile, ineg udheota nagoktve nods ta xudd xul Evriua. 
Aine, tn, ual todso. Obxody ote, kn, xad tod innexed 14 
sod eddde al! reg ényehnSeln, we n0dd dy xa) todrm di 
evéyxonty tay GhAwy onlwy te xal innwy negaoxevy xal dro 


. 12. v dug, more et instituto civitatis. Ernesti. Weiskius apte 
componit Aristot. Rhet. I], 12. of wéoe zenc(Sevyter ind tot yp~ 

ov uwovoy. De verbis sequentibus cf. Morus Isocr. Paneg. c. 5. 
wbi Cay docet ile vitam-esse ferina ineliorem omninoque huma- 
niorem intelligendam. Videtur autem vitae, quae in civitate bene 
administrata agitor, significatio inesse, ut sit fore i. q.. wodeteden 
ota. Idemque ad c. 13. doyow cum éguenvele (1V, 3, 12) compa- 
rat, elus dicens esse, qui sensus ahimi interpretetur oratione et 
explicet. Vim eloquendi et orationem dici a Cicerone N. D. Il, 
50. Inv. I, 2; De orat. 1, 8 

12. yogog etc. Ets pro zg ponere usus est scriptorum aevi 

erloris. H. 1. reapice opposita oddels &ilodey oddeudder. — 6 
ity Maloy temmOUEPOs, sc. in legatione sacra, de qua v. ad 
1V, 8, 3 Intelligitur autem chorus carmina in honorem Apollinis 
cantans et ceftamina musica agens. — sunvdole. In sactis 
Pauathenaeis venustissimi iuvenes et senes (Sympos, 1V, £7) eli- 
gebantur, qui Minervae Saiiogopor essent. 

13. edomvla — weylder xed Oe ae: Quidnam singula in 
antecedentibus habent, quorsum pertineant' 

14. rovurge Grevfyxorey thy ailinw Alii rodz0. Sed 
eandeni constractionem v. 6, 18. Hier. 1, 7, Quod Thomas Magt- 
ster praecipit: rf diagége: xaddioy Afyery, n tive drapége:, lud ut 
signitcet quid differt, (nate altera significatio est guid refert), id 

uum vias suam sane habeat apud veteres Atticos, ibi tamen ef 

ngitur, ubi aliud praecedit aut subsequitur, diciturque dativus, 
ut apud receatiores scriptores, utraque sententia. Hier. 1, 7 ovx 
old’ ‘el wes dinpéger. Plat. Aleib. I, 124c. ob ee d1m Gov 
é niny ye dvt. .Thu; Lobeck. Phrynich. Vi infra 1V, 
& fi ée aullo alia significatione .praeditum hoc verbum: v. ad 7, 7. 
41, 11. ad quam quum facilimug sit a nostra transitus, nil mi- 
ram, ai usus quoque et structura eiys transitus vestigia aliqua re- 
tiauit...Jam vero root hic non ea.vi positum est, de qua dictum 
est ad 1V, 7,5. quaque legitur Hier. VJ, 3 doxet tourm deecepégery 

XSNOPH. MEMOR, 9 


- 


130 LIB. Wi. CAP, IV. 


Ele xab tu Exoluws xvduvevev node tovg nodeulove, ef vo- 
lonay tatta nootrtes énalvou xal temic revkeoIuss Eixdc 
tye, égy. M7 tolvvy oxve, tg, GAG nepw tovg avdgag éni 
savta noototney ag wy attéc te wpelnInon xad of HAAos 
nohitas dic of, AAG vi) dla nugdoopas, epn. 


CAPUT IV. | 

2 Woy dé note Nixopayldyy 2 dpyamgectw@y anidvta FeEro, 
Tivec, & Nixopayldn, oteutnyot Fenvtar; Kul ic, Ov yae, 
Zpn, w Swxpates, torottol elory "AInvaiors were due pdy ovy 
fhovto, os ex xutaddyou orputevdpevos xutatérgyupor, xal 
doyayiv, xul tugeoyav, xal toavpata vnd tév nodenlaw 
tooatta tywy' dpa dé tag ovkag THY ToavpatWY anoyU— 
pvovpevos enedelxvuev> Avaodivny dé, én, ehovto, toy obge 
éndizny awnote otpatevoduevoy, ev te TOiG innevorw over 
neglfhentov nojouvta, énotépevoy te GAdo over 7 Yer~ 
gata avidtyey. Oixory, tn 6 Swxgatns, tovto pév ayadoy, 
el ye toig otpatiwres ixavdg torae ta eaitydaa noelCav. 


ayne tay cliwov Cowy, 1H tins Oetyecdar, et Anab. V, 6, 2 rovrp 
nowtoy xclwc Séyeadu, 1p Evvous Elva. Sed hic tovzp in univer- 
sum est: hac in re, ubi de copiis equestribus agitur; dativis de- 
inde sequentibus eae commemorantur res, in quibus excellere 
possint Athenienses. Finckhius antiquarum editionum lectionem 
xad tovro dievéyxecey defendit, ut 10 inaixdy 16 2voade intelligatur, 
de aoristi primi optativo Phryn. Praepar. p. 35, 24, de » ; élx. 
9,11, ubi in nonnullis libris manuscriptis est Gso,0yyoeey, et Pup- 
pon. Prolegg. ‘Thucyd. I. p. 219 conferri iubens. Sed residet vo- 
plcecay. Subiectum est autem of -4iyvaioe, quorum commemora- 
tio vocabulo, quod praecessit, éyiade praeparata est: optimeque 
ita comparatus locus respondet paragrapho antecedenti. 


CAP. IV. Bonum choragum et oeconomum posse etiam bo- 
num imperatorem esse. 

f. ov yao torotrot eiory ‘Adnvaior; nonne tales sunt 
Athenienses? Finckhius: Sind diess nicht wieder ganz die Athener ? 
ov yap pafticulas vehementiori interrogationi inservire observat 
Viger. P 461. 494, nimirum cui velimus aftimate responderi. CL 
I, 3, 10. 4, 14. Il, 3, 16. IIL, 7, 7. IV, 8, 4. Non deest tamen 
caussae significatio. V. ad I, 4, 9. Cyrop. 1, 6, 12. 4 uéusnoat; 
ov yan, pn, ufuynom ; Soph. Oed. R. 1010 eis einac; ov yag Ile 
Aufog efdpuod we; Luc. Diall. Deor. AV, 2 af ifyers; od yag xura- 
Ears pee 70n els thy “Inv typeeoov ; —~ bx xataloyou 62 Q-at ev 
6mevos, ex albo militans, h. e. coactus, Bornem. Thucyd. VIB, 
24. bx xataloyou dveyxectrol. — rpevanee und thy mode 
pelwy trogavta Eywy, h. €. 100av1ax¢ tno ty nodeplwy. te 
towutyos. V. Bornem. Cyrop. Vifl,-6, 13. rou ap vey doyos 
p Nedas Anab. Vil, 6, 11. pai aes atrlas Eo. Platon. Apol.B. 
: c. ovouc kere xad altlay -v ty Poulopéveey Thy st0luy dow 

ogery. bade de ce Gh ee, es 


LIB. Hi. CAP. IV. £31 


. Kal yee of eexogor, ep 6 Nixopaxldnc, xonuata -ovdadyey 
ixavol elorv’ ddd ody evexa tovtou xal atoatnyaw Diver 
ay. Kal 0 Zwxgarns tpn: “AMAA xal piddvaxos Avtradtévngs 
dosly, & otgatny nooceivas enetydedy eotev. ody bets, ote © 
xal Oouxig xexoonynxe, aoe Toit xopoig vevixnxes Ma AU 
ign 6 Nixopayldns, GAN otdéy Spuosy eore yopod te xad 
orparevpatos npocotdva. Kul uv, ton 6 Swxgdtyc, ovddd 
wdze ye 6 Avtodivng ovdé. yogwy diducxadlus tunegos wy 
duos eyévero ixavog atoey rove xguslatove taita. Kal 2y 
Ty atTQura ovv, tpn 6 Nixopayldng, Gddovs wey evra Tove 
sagovtuc ave éavtov, GAdove dé tovg uayovutvous. Ovxody,s 
Yon & Awxodtys, dav ye xud ev coig nodeuexoig tote xgutl- 
atovs, weoneg év tois yogexoic, 2kevgloxy te xal meoaipytas, 
axotwe av xal todtov menpooos ey* xai danavay 0” adsdy 
elxdg plioy av 2Péhav tig tiv Edy Oly 1H node ty nOLe 
puxisy vienv 7] ei tiv Sov ti peli sav xogrxdv. dyes av,6 


2. xatyao, v. ad J, 4, 9. ws 
3. peloverczxogs. Quod alii habent giiomzos, quamquam sunt 
ul qudovixos, yrlomxetvy, qudovixta omnino repudient; v. Buttm. 
lat. Alcib. I. 129 ce. Béckb, Pindar. Pyth. 1X, 323; quum per se 
minime habeat auiuen improbabile, tum certe h. t videri pot= 
est tuendum esse. Plura disputata de hac. voce a me sunt Quaest. 
Xenoph. |. p. 11. Dedi tamen grdovexos, quod vocabulum ut Il, 
3, 17.6, 5. ita hic in bonam partem dictum est. — xeyooqynx & 
zoenyés apud atticos scriptores dicitur proprie, qui suis sumtibus 
zyopoy comparat, instruit, omnibus rebus ornat, et jn eo genere 
exerceri curat, in quo eum vult certare. Eranesti. Ac quos ille 
vellet in scenam producere, eos per yoood: dcaxcioy erudiendos et 
exercendos curabat. V. §. sq., ubi g@d7 musicos artifices, canto- 
res, tibicines, alios spectat. — wa 4¢ &AT ovd fy ard. ¥. 7. ad 
1, 4,9. — duoroy — te xat. V. IV, 8 10, Buttth Exc. I, ad 
Plat. Crit. p. 108 sq. mG 
4. Gums, vad J, 2,20. — oroereg. Aliquot libri dant 
Grpatnyig. — tovs tagortas. Articulus ita participio additus 
hominum vel singulorum vel generis certam quandam cogitatio- 
nem informat legentium animis. Plat. Menex. c. 4. alpetogar toy 
Lgotvra, eligere qui orationem habeat, oratorem illum publicum ; 
quod c. 1. dictum est afpeiode: Some éoei. Isocr. Panegyr. 64 b. 
nollois Exadtos Hucsy etye tovs Cuumednoovte;, Contra Cyrop. 
IM, 1,2. avzog dd xeatacxepoudvous Eneune, ut supra I, 1,6 dictum 
oportuit pavtevooutvous Entuney. Matth. 268. Buttm. 144. 3. 124. 
m2 Rost. 96. B.b.130.5. Blum. Lycurg. Leocr. M,3. Vid. ad 8,2. 
6. ry nohepexty vixny. Quemadmodum wegy cum accu- 
sativo pugnae, Anab. II, 1, 4. tay ayy ucyny vixesyroy nad 40 @ 
yew larly: ita visn cam genitivo coniungitur: eodemque modo 
paullo ante dictum est rovrou (sc. tiv modepixtsy, v. ad LV, 2, 20.) 
dgog. Cf. Ages. IX, 7. vexnyogos tay xadiiarwy xab usyaio- 
mgenedigtay cyardpetey. Sympos. il, & rxnpoges rob meyxoe- 
. 9* 


132 LIB. Il, CAP.‘IV. 


Xpy, @ Laxparss, wo tod abrov avdete dors yoonyey ve xa- 
Ade xal emparnyey; Aly tywy tpn, ws Stov ky tug neo—- 
orarety , 2av yeyvwoxn te wv dei, xal tava nogllecdae dv— 
wntar, Gyadog ay en npootdtns, ete yopow eita oixow ese 
andlews elite otpatedpatog npootatevor. Kat 6° Nixoparyldge, 
Me AC tpn, w Swxearec, ovx Sy nove wuny dyed cov cxot— 
out, ws ayaFol olxovducr éyaFol otgatnyol dy elev. 192 Ix, 
tpn, eerdowue ta toya éxarloov avrav, iva sidaper, ad— 
Stegoy ta até Zor, 7 Stapeee tt. Hdvv ye, eqn. Ovxooy, 
Hpn, to ev tovg doyxouevoug xatynxdove se xual ednePeig Eav— 
sols nagaoxevdley cupotégwy totiy égyov;, Kal udia, ten. 
Ti dé; sd. sg0ctarrey Exacta toig dnitydelorg xpatrayvs Kal 
souro, tgp Kal pny xal td tovg xaxovs xoAdlay xad row 
éyaSovs tysdy dupotipors olpeos mpoc7xeyv. Ildvv: uér obs,- 
9ign. Td dé rove sanxdovg edpeveic notioFon nas ov xaddv— 
duporégos; Kal tovr tpn. Svupayovs d2 xal BonFovg ngog- 
cyeoFae Joxet cor ovugiouy cuqotégoc, 7 ob; Tlavy péy 
ove, tpn. “AlAd quiaxtixods tiv Gytwy odx duqotégoue e- 
vas npocnxe; Spodea y py. Ovxoty xal énipeheig xal ‘qu~ 
Aondvovs auqotégous elvat npocyxe nepl ta abtav ipya. 
10 Tatra ply, tpn, navta Spolwg duqotégwy eorly’ alle 30 
pdyeoFas odxtts dupotéowy. “AIX by Fool yé toe duporigers 
ylyvovra: ; Kal pha, ign, totré ye. Odxoiiv 6 negeyerioPax 
4izovtwy aupotégors ovupégn; Tluvy ye, tpn’ GA dzetvo 
naginc, Gv déy pdxeoSa, tl wpeljoe 7 olxovopuxy. Evcat9a 
stov. Huius autem victoriae honos ad tribum pertinebat, cuins 
nomine sumtus in chorum facti essent. 

Jo og — ay eiey, vy. ad MW, 4, 1. 

& 10 meocgtarrery Exaara tois dnityndelors neat- 
tety, h. e@ stare Exaore Egya 7 éxdoras mpisers exelyoig, of 
&y wow Exavol ngcirey atias. Cores. Bornemannus zoarrey 
infinitivum e¢ ad aoocrartery et ad énitndélors refert, coll. Anab, 
V, 2, 12 xed tous initndelous uve toutwy éniuehndnva. — o 
peas. Quaedam editiones veteres habent oloua:. V. ad II, 3, 10. 

9. cupotfoous elvas noogyxer. Supra 10 roug a&yadous 
Sepcy eucpottoos oluce nooghxey. V. ad 3, 10. roo. : 

10. ovxéte, non ttem. Nam quae adhuc recte se habere- con- 
cessit, now amplius qos dicit. Anab. I, 10, 12. .dxig yao rH 


xeuns ynlowos ny > ob avecroapnoay of cup Pact, netob 
piv ovxés, tay d} inatey 6 détpog Evendnadn. ie me 

11. wagéns, alii nagels, intellecto Aggor. — ody Axor, 

is q. udluore. 5, 16 est paduore navtwy. Plat. Menon. 99 d. ovy 

ate tovrwy. Matth. 463. Quod sequitur tourer alii coil. Cysop. 


» 6, 20. Matth. 339. suspeasum putant ex dacpagxevos, quod vo- 


LIB. Wi. CAP. V. — 433 


dyjnov xod nieiotov, gn’ 6 yag dyatdc olxoveude, edu, 
Oze ovdsy ovtw Avottedécs te xal xegpdadloy Zotly wo td pa- 
zouevov tors nodeulovs wxdv, ovde ovtwe dAvoereléc te xal 
Unuscadeg Wo 16 HrtdoIa, nQOPIUWS. wey TA nQdE Th HuxdY 
ovupéporvtu Cytyoe xu nagaoxevacetat, enimeliog. dd ta ede 
10 qttdoFae pégorvta oxéwetae xat @vuidkera:, dvegyeicg 0 ay 
sy mugaoxevyy Ogh wxytixiy ovoay, paycizar, avy Guota. 
dé tovswy, dav dnagdoxewos 4, Qvidkerce cuvdntay pyny. 
uy xatagedve, ton, @ Nixopaxldn, tiv olxovopxmy avdgwr' i 
7 yeo tiv lay dnytiaua nijdea povoy diagéon tHE TOP 
xuwdy, ta dé GAda naganijow tye tO dé udyotoy, Ste 
obte dv dvIgunwy ovdertoa ylyvetas, ovse de? GALwD per 
‘dvGounwyv ta iia mparterar, de? Gdwy d2 ta xowvd? od 
yap GAdorg teolvy dvIQwnos of twy xoLvdy enimsAduevos YoWY— 
sue. 7 olcnep of ta ida olxovouodyteg’ ofc 08 émotdpevos 
yojoFas.xui ta Wie xad td xoiwk xadwc nedttavew, of dé 
ain emotapevar dupotlowss: mAnupedovorr. 


CAPUT V. — 2 a 
Tlegixdat 3é xote tq tod navy Teguxiéuvs vigh, dtadeyo—1 


eabulum nude positum, quum antea zapeoxeyn vixntien comme- 
morata sit, facile habet quo referatur, quodque ut alibi, ita hic 
vicinae formae insidiatorem habet dazagaoxevecros. Vid. Schneider. 
Anab. I, 1, 6. ' 

12, ro dd péycotoy. Matth. 432. Buttm. pag. ult. Plena to- 
quutio est Plutarch. Lysand. et Sull. c. V. in. 16 dé aéyeoror, 
ws yd voutiw, ter slonucvwy exeive touy, dre xté. V. ad Il, 6, 
17, — In his autem alii hoc enuntiatum 1d d2 péyrorey — 10 
xoeve, alit illud ov yao clio — olxovopovvtes tanquam addita- 
mentum adulterinum eiici voluerunt. Jam vero quamquam negari 
non potest, inesse in his molestam aliquam repetitionem, ubi ta- 
men primum de hominum genere in universum sermonem esse, 
deinde, licet diversa sint genera, omnes, sive liberes sive servos, 
certe homines esse significari reputaverimus, neutrum fortasse 
repudiabimus. . ath 


$: 

CAP. V. De revocandis ad pristinam fortitudinem, gloriam 
et felicitatem Atheniensibus. Qua de re eae dicentem videbis 
Xenophontem in libro, quem scripsit De Vectigalibus. Pericles, 
cum quo calloqui hic videmus Socratem, filius celeberrimi illius 
viri, non legitimo quidem matrimonio natus, sed adulterinus erat, 
quem Athenienses Pericli legitimis filiis, Peerthee et Paralo, pe- 
stilente isto, qui grassabatur Athenis, morbo sublatis aliisque mi- 
seriis defuncto gratificaturi aveyenwavro sig tovs poctoges, Ovome 
Péuevos 16 avrov. Postea praetor factus post pugnam ad Arginu- 
sas commissam capitis damnatus est. V. Plutarch. Pericl. ¢. 37. 
ad J, 1, 18. 


134 EIB. WI. CAP. ¥. 


pavos, "Eyes ton, tpn, @ TMeolxisc, dhnida ty ood orgaty— 
yxouvtoc- duslvw te xud évydokorégay zyv adhe elo 1a node~ 
puxd YorwFas xual siv nodeulwy xgatiour. Kal 6 Iepexage, 
Bovloluns dv, tpn, &.Suxpates, & iéyus: Enwe Jé taira 
yivor? itty, ob duvapae yra@var. Bovite ody, tpn 6 Swxearas, 
Siahoyileuevos wept abséy énioxondpuey, Enov 7d td duva~ 
ssé0 devi; Bovhouas,. tpn. Ovxody oloda, ton, Ste xA7iSes 
pv odddy. pelove eioly ASnvato: Boswrays Olda yee, tem 
Dtoptsra de -ayadd. act wale ndrepoy dx Bowstdv ole: nAeles 
te ixhgy Dive. 7 26 UASyveyv; Ovde raven fos doxotos Ast 


4. dow TTQATINYNIGYTOS, v. ad Il, 6, 2%. — Smwe dd 
ravte yévo &y. Unus codex yéynra. Sed a» optativo iun- 
etum quam vim habeat, docere possunt loci I, 6, 2. cyv your ove 
tws, ws oud ky sic Jodlog dnd deondty Srartedpevos metvers, et Oe~ 
con. XX, 7. dice molentag nonevontvuus Beltidy lore rereyptvous 
NopevspGer ovtws, wis KY oota udybivto Alla enim quomodo tibi 
in orationem rectam mutata finges? Sunt enim ex rectae inter- 
rogationts forma explicanda, in qua particula optativo additur, ubi 
sententiam alterius, de qua quacrimus, a conditione aliqua suspen- 
sam esse volumus. Stallbaum. Add. Plat. De Rep. Rost. 120. 6.a. @. 
Coniunctivo. hic locus nullus est, quum facile possit addi altera 
pars hypothetica; adeoque «cy yvuci relativae nondum additum non- 
nunquan: interpositis quibusdam verbis ne optativo quidem addi- 
tur. Schneier. Plat. Civ. 428d. Vid. ad J, 5, 3. H, 2, 6 Rost. 
122. a. 8. Thiersch. 347. 5.b. — Bovler — Exioxonwuer. Vid. 
ad Ih, 1, 4, — dzou ndy 16. duvatoy éotiy, ubi statin asita 
ait facultas; wo gleich die Miglichkeit liegt. 

2 éxdexyiivas, aliiézdcyjver. Dicitur secundus poristus re~ 
eentioris Atticismi proprius esse. Valeken. et Porson. Eurip, Phoe- 
niss. 984. Matth. gr. mai. 1. p. &. 346. Sed quamquam vere observa— 
yerunt, singulas formas suam habere vel aetatem vel dialectum vel 
significationem, cavendum est tamen, ne iusto angustivres ei usui 
fines constituamus. Certe aoristi secundi apud antiquiores Atticos 
multa sunt exempla, ut Thucydidea daaideyivei, catandayqvar, Jie 
YrRCOHV Al, ONAKOHVEal, OPpPEAnYal, PayHvEl, OCUKY nya, Teanhve, adew- 
que wiynva, yoagnver Prapavar, torpyve. Poppo Diar. len. 1826. 
173. uvedgySny apud Aristophanem legitur,. guvedéyny passim in 
Anabasi et Historia graeca. Thucyd. VAI, 49 guddeyévrec. Quam- 
quam Thomae iudiciumjest: guddezels xédldov 7 Tvdleyels. ‘Thue. 
1, 93 éyxatedéyn. Quid quod Aristot. Top. VII, 4, 2, VII, 3, 7 
est diehéyny. De infinitivo aoristi cum «y particula coniuncto v. 
Herm, Soph. Ai. 1061. Anab. I, 1, 13 Yode utyros cvontos wy, eb 
ole: tay vuettony aoetny nepryerdaden dy tis Paoléng duvdsceorg. 
Plat. Menex. 243 d. défey yao dr avtots 74 nolic oye nou ay 
aeranoleuntivar und vad ndvrwy dvdownwr. Schaef. App. Dem. 

183, — ee Adnvoay. Alii & Adnvalwy malunt, immemores 
ii locorum, quibus nomen urbis pro terra positum est. Cf. Hel- 
Jen. VII, 1, 23 &re dt ovre Aaxedcaipovlovs kvev ayer meinove &x~ 
Padeiv bg reg U9nvac, ovre viv Q@nfalous tldsiv dvev ‘Aouadwy bs 
-AnxeJaluorve. Censor quidam Britannus in Critical Review 1804. 
HI}. 347. fonicam formam “49nvéww adeo Xenophonti vindicat. 
Schaefer. Greg. Cur, 382, — Adnynar, vy. ad 11, 17, 


‘LIB. Ul, CAP. V. 135 


neotoy. Eteveotigove dé notigovs éavtois sivas voullerc; 
Adnvalovs. éywye’ Botwidv wiv yag noddol nAcovextovpevos 
ond Qnfalwy ducpevi¢ avcoig Exovacy, AFjwnos dé ovdéey 
SeG socovpor. “AAG env qedotepotutol ye xal peoggorécta—s 
soe naviwy sloly’ dnte ody yrota nugosive xvdvvevary Undg 
evdogias te xai nargidos. Oude ey todtorg “APnvaior weuntol. 
Kal piv neoyovaw ye xuia tgya atx tatu ofc puellw xal 
nield indgye 7 APnvalog. @ noddod enaigduevoe mgoted— 
noveal. te agstig eniueheioIas xal GAxiuor ylyvecFan Tatras 
pay Glndy Adyac ndsta, w Stixgatts’ dX sods, one ag 
ob § 18 oby Toluldy tiv yadlwv dv AcBadela ovpqoga eye 
vero xal 4 eS “Innoxgdtove énl Anilw, dx tovrav tera- 
xelywius iv 7 tHv APnvalwy dose neds tog Borwtors, 
| dnjjetus 02 15 taiv OnBalwy pedynua nads todo "APyvalous: 
aigse Bowwzol uty, of nedadev oid ev 17 Eautwv touareg 


3. d4la uny — yé ita ad novam rei confirmanhdaé rationem - 
pergitur. V. 1, 1, 10. — ovdx For ois. V. ad J, 4, 2. — wooroeé- 
zorvteéts Qua loco particulam positam exspectaveris * Hyper- 
baton est, quod yocant. Thuc. VI, 6 “Eysotafwy te apéopeg na~- 
gorres xal mp0FvuCTEQaY Emixadovuevor, Bernhardy Synt. 462, Her- 
mann. Soph. Phil. 454. Brachylogiam dicit Schaeferus App. Dem. 
1. 690. Nimirum zoozeénoyia: ad singula, quae sequuntur, cogi- 
tatione repetendum est. — 

4.2y Acfadsete, ad Lebadeam, Matth. 577. Nam é» prae- 
positio saepius propinquitatem ad urbem significat, etiam ad mare, 
y.. Krager. Anab. 1V, 8, 22, ad fluvium, ib. 1], 4, 13 secundum 
unum codicem. Unde frequens praepositionum ¢y, én, 2p0¢ pere 
mutatio est. Kriiger. Anab. |, 4,6. Jacob. Lucian. Alex. c.19. Voigt- 
laend. Diall. Mortt, 1, 1. Spohn. Niceph. Blemm. p. 29 sqq. Prae- 
positio ad Marathonis nomen saepius deest quam additur, ad Sala- 
minis raro omittitur. Baiter. Isocr. Panegyr. 91. Illa autem Boeotiae 
urbs, unde hodie tota provincia Livadia dicitur, quum teste Stra- 
bone 1X. p. 472. ed. ‘Fzschuck. media fuerit inter Heliconem et 
Chaeroneam prope Coroneam, nihil mirum, si modo a Coronea (ut 
Plat.Alcib. I, 112 c. év Koowyvelc) modo a Lebadea nomen traxit 
pugna, qua Ol. 83. 2. a. Chr. 447 Athenienses duce Tolmida ab. 
-exulibus Boeotis atrocissime devicti sunt. Thucyd. I, 113. — @2d 
Anitw. Pugna ad Delium, quae et ipsa urbs Boetiae est prope 
Euripum, belli Peloponnesiaci anno octavo, Ol. 89, 1. a. Chr. 424. 
non minus infeliciter cessit Atheniensibus, victoriam reportanti- 
bus Buetorum iis, qui a partibus Lacedaemoniorum stabant. Thu- 
eyd. 1V, 93 sqq. Cui pugnae ipse Socrates interfuisse atque ab 
Alcibiade, quem ipse olim in pugna ad Potidaeam (a. 432.) con- 
seryaverat, couservatus esse dicitur. — @x zouvzwy in apodosi 
-post ap ou illatum, ut 2x roviouv saepe post éwéel. — mods TOUS 
Botwtous, gegen die Boéoter, si eos cum Boevtis comparaveris. 
‘Vid. ad I, 2, 52. ad IMI, 8, 5. ad 10, 12, 1V, 8, 11 megapcdioy 
*¢ Ghiwy nos neds teite. Anab. VI, 7, 41. Aijgos auvta . doxei 
elves 2Q0S tO doyvguoy Eye. 


136 LIB. Il. CAP. V. 


Adnvatag avev Aaxdaporioy te xai te9 allow Melonov— 
ynolwy dvutattectar, viv anuhovow aitol xu? . dawtows 
duBadeity sig suv Artimny: “AFnvaioe df, ot ngdtegov, Ore 
Bowsol udvoe 2yévovto, nopPovrytec.t4¥ Bowwtlay, pofovrras, 
spy Bowtol dxjwowos tv “Artixyy. Kal 6 Swxgatng, AAX 
aloSdvopu: uty, tpn, tatru ovswe tyovta’ doxet dé oe dv— 
dei dyaSu apyovte viv wageotorigws diuxeioda 4 xbles. 
sd piv yoo Fagoos dudiacy te xai gaduulay xa) dnelFuay, 
duPadie, 6 dé pesos neocextexwtégove te xa) ebneDoslgove 
6xai ebtaxtotégous nou?. texutgao 3 av tovto xal dnd téP 
dy taig vavoly. Stay piv yee dinov pndév pwhwvra, pected 
‘low dtatiag: ig? dv d2 4 yepava 7 noleulove delawan, 
ov povoy ta xtlevdpeva xdvtu nowotow, Gila zal orvou 
quangadoxotrvteg ta npoctayInodueva, wonep yogevtal. “Alia 
pny, tpn O Tegixdgc, et ye viv pddiota nelPorvt0, wea av 
tin Atyav, nic dy altos nooteepalueda nud avigediaPz—- 
erae tig apyalac dpetig te xal evxhelas xal evdamorlag. Ov- 
xovr, 2y 6 Swxoatns, ef piv eBovlouefa yonuctwr adtove 
div of Gddae -elyov dytinouioFa, anodexvivtes avtolg tadta 


5. evapeatotéions. Ita ex margine Stephani a: 
dicum evagecxotfows emendata est. V. Lobeck. Phrya. 620 sq. — 
dsaxétiobdar de quocunque et corporis et animi stata et affectu 
dicitur. Cuius verbi een varias structuras et significéténes ture 
locos similes affert ad h. }. Schneiderus Anab, 18, 5, 27 navu gu 
excis olbutvos Sraxsiodce to Trocapéovy. Vil, 3, 17 uswor vpiv 
Seaxsloetea (10 ra daga didove). Cyrup. VI, 5, 45 tye yao vpir 
woreg tixic dicxegsor. Ceteras rationes ex his locis intelliges. 
Cyrop. 1, 6, 4 ws mds gllous Svtag pos-téts Faovs ott draxti— 
gece. Hellen. IV, 1,32 otte draxesuce vg vuay. Platon. Lach. 189 a. 
obrw av ano” éuod diaxeces, Thucyd. Vill, 38. éy ogtow abroig 
od navy ev dinzetueror. Isocr. “4yred. p. 121. Orell. of ev draxel- 
fevoe Opponuntur rors drefefinuvos. Ch. eyeiw IV, 8, 7. 

6. wosnen yoosutat. Hi videlicet semper pihiwakery re- 
spiciunt. Schneid. De sententia cf. Coes. B. G. Vi, 39 ad tri- 
bunum militum centurionesque ora convertunt: quid ab his prae- 
cipiatur, exspectant. - r 

7. avigedrodnvat, alii cvepancdjves. Hiud denuo appetert 
antiquam gloriam interpretatur Schaeferus Lamb. Bos. Ellips. 750, 
defendente Bernhard. Syntax. 175, comparante alia huiusmodi 
Matthiaeo 350. 

8. dy of &llos elyov.. Elyoy dictum est ad similitudinem 

raecedentis imperfecti. Cf. I, 4, 14 ovre 319 Aodg ay Exww cornet 
aveumou b8 yrouny, diver ay nodriay & bfoulere, ovF San 
Xsious Exe, copgora d’ dart, aléey oddi» Eya. Anab, VH, 8, 260 
ait@ inouccac siney, ¥ yy Ioso9e und’ Lgddioy txavdy olxade 
aniort, et uy drodowa tov tanoy xal & duyh avray sizer. Matth. 
w7, Sed quod loco verborum of &420¢ quidam scribi maluerunt 


LIB. I. CAP. V. 137 


natoea te beta xab noogyxovta padeor cy OUtwWE attore 
Toppmpuer avedzyeaFar rovrwy* énal dé tov wer’ agetiis ngo— 
tebev adtods inyusleiodas Povddpeta, soiv av Jetiov e& 
nahumow uahiote «oocixoy avtoic, xui wo tovrou enipedoue- 
vo naira av ey xputector. Tac ovv dv tovt0 diddoxai—9 
evs Ole uy, ad tovc ye nadacotatous, My dxovouer, ng0— 
yovove guidiv Gvamsmrvyoxomey avtovg axnxodtas aglotovg | 
yeyevévar. Aoa Adyac suv ray Fesv xgiow, qv of negi Ké-10 


of males vel of 2adcol, id erunt fertasse qui comprobent. Finck- 
hius vero Diar. Darmstad. 1830. 48. verba ita interpretatur: ef 
of alos yonuara siyoy xab éfovdoueda tovrmy avsois dvrinotei- 
ada. — ovTms quemadmodum saepissime post particulas tem- 
agi interdum post conditionales in apodosi infertur, quo quae 

a protasi dicta sunt, quasi uno obtutu proponantur, (quam ean- 
dem significajonem quum nostras particula so habeat, nimio usu 
contrita flaccescere coepit): ita simili prorsus ratione ponitur post 
participia, quorum notioni repetendae inservit. Quod quomodo 
‘differat ab efza et Eneste particulis similiter post participia inferri 
solitis, exponit Engelhardt. Platon. Lach. c, 19. Buthyphr. c. 11. 
Cf. 10, 2 é&& nollwy auvgyortes 10 2& Excotav xcdddota ovIwS Sle 
Ta Panera xpia noite patyecda:. Utramque particulam izere 
oUta¢ post participium illatam v. Anab, VII, 1, 4, ubi v. Kriiger. 
Videtur enim otzwe internam, efze externam sententiae primariae 
cum secundaria cohaerentiam significare. V. ad JV, 2, 25. 8 extr. 
Kriiger. Anab. [IJ, 2, 31. Matth, 565. 2. Buttm. 144, 0.6, Similem 
post participia usum, temporis scilicet notam verbis antecedeantis 

_significataw resumendi, latinum é@um habet. Liv, Hl, 29. Utra- 
que re satis experta tum demum consules. {11, 56. Fundata deinde 
et potestate tribunicia et plebia libertate, tum tribuni aggredj sine 

ulos tutum maturumque iam rati — deligunt. XXIV, 31. Re- 
Guctis iu curiam legatis tum consul — inquit. — Quod dejnceps 
legitur éfogugusy, non ZEwouapey post Efovidusda, post cere 
tam conditionem in iis, quae antecedunt, propositam id, quod inde 
consequitur, ad praesens tempus pertinere significat; nunc ma- 
xime eos excitaremus, Hermann. Viger, 812 sq. Matth. 524. n, 2 
V. ad 1V, 2, 24. —_ EQOSHXOY, Matth. 49, 5. 

9. delorous yeyortvas tum eX avautuvnoxomer tum ex 
Genxocrag peadere puta: si maiores commonefacimus eos, quum 
iam ipsi audiverint, optimos exstitisse. .Putant alii qvepuprynoxeiy 
cum duplici accusativo coniunctum esge, ut Anab, If}, 2, 11. coll. 
Vil, 1, 26. Hell. 11, 3, 30, coll, Cyrop. Ml, 3, 37. Matth, 421. Rost. 
104. n. 11, Non esset autem, opinor, avrous d&xnxooras additum 
asacriptore, nisi antecederet qvausuynoxoruey et non opus esse do- 
eeri Athenijenseg, sed sufficere, tt de maiorjbua commonefierent, 
dicere scriptori in animo esset, 

' 10: cyy tay Gedy xoloey, indicjum de diis, de Neptuno et 
Minerva, qui quum de Atticae dominio certarent, Cecraps iudex 
sumtus deae palmam decrevit. Secundum alias duadecim dii ar- 
bitrium tulerunt. Ovid. Metam. VI, 70 sqq. De articulo v. ad I, 
%, 13. — of wep) Kénaonaa, Negant hanc dicendi formulam 
et similem of dug? rave apud Atticos solum eum, cuius nomen 
additum est, siguificare, Etenim quum of wggt sive aug? Gadjy 


138 LIB. Ul. CAP. V. 


xoona du” dperny ixaevav; Alyn ydg, xad tyv Egsyding ye 
tpogyy xal yéveow, vul tov nddtuoy tov 2x oxelvow yeroue- 
vov ngd¢ tous 2 tHC eyoutyyg aneloov saonc, xab row dep. 
“Houxiada@v ngog tore év Ilehonovrjow, »xal navtag. tOd¢ 
‘ani Onoluig noleunPéivras, bv olg now exsivor dijlos yeyo~ 
jivaoe tiv xaF iavtoig avIowxwy doutsoarveeg’ ei 02 Bove 
Aa, & Sorepov of exelvww ev dnoyovor, od mold de nQd mpseeY 
| yeyovores, Engatuy, td uév adzol xaF éayrods Bywmlameros 


sint vel Thaletis discipuli vel Thales cum asseclis, apud receutio- 
res scriptores adeo solus Thales ita significatur. Quod quum inde 
factum sit, quod prae sociis vel comitibus ijle tanquam princeps 
scholae vel sectae nomiuatus est, sunt etiam apud veteres Atti- 
cos quidam luci, qui quomodo: iste usus natus sit, ipsi demone 
strant. Plat. Hipp. mai. 281 c. Cratyl. 400 a. Menon, 99 b. Cecro- 
pem cum iudicibus assidentibus interpretatur Matthiae gr. mai. p. 
' 4160, fabulae obscuritatem ita indicari opinio est Buttmanni er. 
p. 441. Vid. Herm. Vig. 700. Bernh, Synt. 263. — A¢yvyo yao. V. 
ad |, 4, 9. Plat. Menex 235e. To alin; 4 dndov bt ‘donaclay 
Adyers; Atyw yao, xl Kovvoy ye toy Mytgoptov. Nam xa) — y £ 
particulae ut gradationi et responsioni (v, §. 13.), ita pluridm re- 
rum enumeyationi inserviunt. — rv Eoexhéus toopny xar 
yéveciv. De re et collocatione vocabulurum (ioregoy ngdtegor 
vocant) cf. (fom. Il. 1, 547. “EoeyPijos, by m01 "Adnyy FokpEe, Ads 
Suycino, tke 82 CelSmoog “Avovpe. Plat. Civ. 436 a. 470d. Here 
mann. Soph. Trach, 234. Alii eum Vulcani, alii Pandionis filium 
Erichthoniique, quem Vulcanus genucrat, nepotem esse dixerunt. 
Buttm. Plat. Alcib. 1, 121 a. De Erechthei bello Morus Isocr. 
Panegyr. c.9. docet, Thraces illo tempore finitimos Atticae fuisse. 
Unde ec. 19. Guoooe mp0sorxotrres auiy. Hos ‘Thraces coactos esse 
ab Atheniensibus recedere versus septentrionem et Graeciae fines 
romotus; nam inter Thracas et Atticam Boeotiamque ortam esse 
‘hessaliam, Kpirum, Macedoniam. — 277° ézefvou, illius aetate. 
Cyrop. I, 6, 31 27) rév quettowy npoyovwr. De Vectig. Vi,'2 
x. ey? quay. of kg? quay, aequales nostri, Anab. J, 9, 12. Hell. 
IV, 3. 18. of dg? éxvtos De Venat. I, 11. coll. bh, 1. of xa? dav— 
tous «rfowro. Cyrop. 1, 4, 14 of xar ul, — Coterum quae hic 
commemorantur bella, nemo fere fuit Atheniensium laudator, quin 
in oratione sua praedicaret. Herodot. IX, 27. Lys. orat. funebr. 
Isocr. Panegyr. c. 14. sqq. Plat. Menex. 239 b. qq. 

41, «2 St Bovler, aut si mavis, oder wenn du willst. Haec 
dictio, quae plena est Plat. Menon. 71 e. «dln éor) maids cpeTy 
aur noeaprtsoov crdoos, ef piv fovlec, @levdfoov, ef dt Border, 
Jovdov, umisso fovles Sympos, 212 c. Alcib. 1. 114b., quum pro- 
prie rem arbitrio alterius permittat, transitum ad rem potiorem 
vel veriorem parat, etiam simpliciter: practerea, adde et hoc, ut 
Plat. Phaedr, 230c. ubi quod legitur e2 da Bovis, teste Heindorfio 
Aristaenetus Ep. J, 3. p, 9. illum locum imitans reddit i dé. Hipp. 
mai. 282 c. Lach. 188 ¢, — of dxoyovore, Athenienses tempore 
Miltiadis, Themistoclis, Aristidis, victores Persarum. — of JS 
xel, war yeo xed ovror, intell. iidem illi, ques non minus inter 
acquales illorum temporum pracstantissimos fuisse dicit quam 
miuaiores, quorum facta antea sunt commemorata. Matth. 477. c. 


LIB. Ill. CAP. V. 130 


moog Tove xvpeevortas t7¢ te Aolag naons xad t7i¢ Eigunyd 
pézos Maxidoviag xal nisorny tuiv xgoyeyovotwy Suva 
sad depoguny xextnutvovg xal uféyota tpya xaveoyaoutvoue, 
za dé-xal mera [ehonovenainw aguotevovtes xal xara *yiy 
xal xataé Fahatray’ of Jy xai Atyovras nodv dieveyxciv tay 
xad éavtoic dvFgunwy. Alyovtae ye, tpn. Toryugody nod—12 
Ade pév peravactucewy @v ti EAdads yeyorudy drduevay ey 
TH tevtmiv, noddoi de tanto dixalwy aveddyortec énéxoenov 
éxelvorg, nodiol dé tnd xgestivwy ofgrldpevor xatépevyoy © 
nods éxelvovc. Kal 6 Iegixhiig, Kat Savpdte ye, tpn, wis 
momnpates, 1 ndhic Enewc nov énl td yeigoy exdivey. "Ey 
“er, tpn, ofa, 0 Swxodtns, wensg xal addoe tevéc ded xd 
noly onegeveyxsiy xual xpatiotevou xatagguduunourtes vote~ 
elover tur dvtndiwy, ovt@ xal A9yvalove mold dreveyxdv— 
Tag duedjou euviwy, xal dia tovto yelpove yeyovévas. Novia 
ob, tpn; th cy nowtvteg cvaddfowy sH¥ doyalay aperTy; 
Kai 6 Swxgarnc, Order dnoxguqoy doxef poe elvas, add? a 
pev eevoovsec ta tw nOOyoOrwy enitrdeuata under yeiooy 
exelvarr eniegdedorer, oddév av xelgove ixeivaw yevécFas’ a 


12. defuesyayv. Hinc Athenienses edroySoves videri vole- 
dant. Plat. Menex. 245d. adrol “Elinvec, ot urtofegBegot olxoiuer, 
Isocr. Paneg. c. 4. — éaé19ezoy, intell. re dlzasa. Hellen. I¥,- 
5, 5. enstghipavtes “Aynordew yore, 6 te Bovdorro 2EQd Ogre 

13. Jauvuelw, Saw, miror, qui factum sit, ut. Cf. J, 1, 20. 
Plat. Crit. init. Gauudlo, onms AeeAnos Gor 6 tou dDeouwrnolov 
gulag taaxovoa. — Tyo ev, Fyn, ofuci 6 Swvxoetns. Ita 
secundum libros manuscriptos Bornemannus vulgatum Fyw pey 
oluat, En 6 Swxoctns, corrigi iussit, comparans Cyrop. V, 2, 29. 
Oecon. J, 18. Hil, 6. Vil, 16. Cic. Brut. c. 23, §.91. Quid igitur, 
inquit, est caussae, Brutus. Nonnulla ex Phaedune Platonico col- 
Jata eius collocationis exempla y. apud Stallbaum, ad 78 a. e. — 
Scxeo xal—ovrw xat. Ita in comparationibus constanti fere 
usu zxaé geminatur. Heindorf. Plat. Phaed. p. 36. Parmenid, 293, 
Stallbaum. Euthyphr. 13 a. Vid. 1, 6, 3. Non diversi sunt loci 
ubi ovdé ita geminatur, Cyrop. 1, 6, 18 dfyero ov, Ste, cme obds 
yeapyod keyou ovdiy Oyelos, ovtws obdt oTQatyyoU apyou ovdéiy 
Gpsdog Elvet. — GAddoe tevés, alii. ex ingenioga Weiskii cunie- 
ctura addytel rvs, coll. J, 2, 24, Sed videtur Sacrates ut alia- 
rum quarundam. civitatum, ita Athenarum res negligentia, ex nic 
mia fiducia orta, in peius ruisse demunstrare velle. 

14. yeloous yer éodet, Infinitivus ex doxei pendet, ut yet- 
gous accusativus sit: unde non raro vorilw, oloua: ad sequentia 
yopetendum est. J, 2, 45 codex F. habet Siqv uiddoy 7 vduoy ele 
yee. Cyrop. 1V, 2, 38 nonnull# libri teurny thy evwy(ar ubi v. 
Poppo. Infra IV, 3, 10 plerique cyIpwaor, ut quod sequitur Jo- 
vet impersonale sit. Adeo Romani id sibi indulserunt, Cic. Tuse. 
V, 5. Non mihj videtur, ad beatc vivendum satis posse virtuten. 


440 LIB. Hl. CAP. V. 


3d un, tov ye viv nowsetortag puporvmsvos xat sovrols tA 
aired éxirydevovtec, Guolug usw tOig atroig youwperer -ovdey 
dv yeloovc exelvwv elev, el 0 dnipehdotegov, xal Pedtiovg. 
isAtyus, tpn, ndgow nov evar tH néle thy xodoxeyaSiar. 
nose yao ourws ASnvain, dcntg axedamonor, 7 ngeopv- 
stoovs. aldéoovtat; of and tév natlewy cpxovtat xavageo~ 
vely tev yepaitéguwy’ 7 Owmaoxnoovay ovtWS; of OD pedvoR 
avrol evetiag Guehotowv, GAG xal tH enipelountvey xaraye® 
1G4wor. note be ovtwW nsloovtac toiG pyovory; of xal aydddor- 
sat inl tH xasaggoriv tay deydrtwy’ 7 nbtE OUTS SuO~ 
yojcovory; of ye. dvtl péy tod ovveoyeiy Eavtoig ta ouppe— 
govta ennoedlovory dAlnlow, xa pFovotaw savtoig uaddoy 
q toig GAAots dvFewnoic, palota dé ndvewy éy te taig idlasg 
avvddotg xal taig xowais diagépovteae, xai niclatac dixag GA~ 
Andowg dexalovtae, xual npoagotrras maAdov ottw xegdalvecy 
ar GlAnlwy 7 ovvwpehotyteg avtovs, toig dé xolvoig Wicneg 
Ghotolas xowusevos negi rovtwy ad pdyortas xa) tale sc 
177 Tota Ivvdpect pddsota yalpovow. 2 wy noddy pedo 
Gnegla xal xaxla t7 mdde 2upestar, nodly Jd %yIea xad 
pioog GAAnAwy soig nodlraus eyytyverar, de? & tyoye pedda 
GoPotpoe del, uy we peiloy, 7 were pégey ddvacFus, xaxdy 
1877} mode ov Sn. Mydapniic, tpn 6 Zwxgarnc, & Tegludec, 
outws nyot dynxtat novyole voody ‘AInvatove. aby Sgie, 
we evaxtos peéy elow by roig vavixoig, ettaxtwg S bv sole 


ubi v. Davisius, Similiter ad accusativum transitur supra J, 5, 5. 
IJ, 8, 1. Sequi autem accusativum cum infinitivo, ubi doxéi pos 
est consentaneum mthi esse videtur, satis multi testantur loci. - 
rop. 1V, 5, 16 doxel ovy pos ws tcyiota iver tive vay els nig 
aac. Plat. Lach. 199 ¢ ovrws av pHerarldecIa: 4 nas Aéyers; ubt 
responsum Niciae docet -intelligi debere doxéZ oor. — 70 wre te 
ovzteg qui pint, docet quae sequitur paragraphus. —- Quod dein- 
ceps modo finito dicitur elev, v. 1, 4, 15. — ei 0” Exipediare- 
gov, v. ad HM, 4, 12. ise 

15. of, v. ad 1, 4, 11. Infra of ye, quippe qui. Hellen. Hf, 4, 
41. Matth. 602. — xaragoorveiy, v. ad 1, 5. 

16. cuveoyely éExvrots ta cuupgpéoorta, v. ad I, 2, 7. 
Sauvrois — cddniorgs num usu differunt? cf. §. 2. II, 6, 20. 7, 
12. Matth. 489. ne qui quod Thucyd. III, 81 pronomen recipro- 
cum pro reflexivo positum esse putat, v. Poppo J, 1. p. 175. Per- 
tinet autem illa consuetudo reflexivis pro reciprocis utendi ad 
omnes fere linguas, sive ea est negligentia, quam Graecis quidam 
imputant, vel optio voluntaria, sive necessitas, ut apud Romanos 
reciproci pronominis formis peculiaribus carentes. Expressiore 
- are aia Krancogalli, — aooa:gotvra: uaiioy, v. ad 

» 1, , 


LIB. WI, CAP. V. 141 


yupvexoig adywor nesiFovtas toig éncordtass, ovdéveay dé xata~ 
delazegoy zy t0ig yooots wnjgetoior toig didaoxdAog;: Tovr019 
yep toe, tpn, xal Iavucotdy Zor, tO Tove pe tToLovtoVE 
nudagzer raig épectwor, tovg dé ondttas xal sov¢ inntic, 
of doxovo: xahoxayatia nooxexploda tiv nolitay, anete~ 
esatous evar névtwy. Kal 0 Swxgatns eqn, “H dé ev Agel 
acy fovdy, & Tleglxies, ovx 2x tov dedoxtpacuevwrv xadl- 
erates; Kal udda, tpn. Oloda ody tuvucg, toy, xddhiov FG 
VOMIMUTEDOY 7 OEUVOTEQOY 7] ixazdtepay tug te dixag Jexd— 
Uovrag xal tala wdvra ngéttortac; Od wkuqope:, tpn, 
sotrots. Ov solruy, tpn, det aPvpsiv, wo ovx ehraxtwy Ov 
sow ‘Adnvalwv. Kul pny ty ye tots otgatiwtxoig, toy, ty Fast 
gedluota Jel owpeoveiy te xal evruxteiy xai nuDaoyzelv, ov— 
dev rovtwy xgoctyovarr. lows yao, tpn 6 Swxeetns, dv rov— 
TAG Gi Fxcova entotauevoe EQYovary atu. oy OOGs, Ott xI— 
Paget pév xal yooevtiiv xai doynatay ovde eig imyerget 
Kexey py emotdperoc, ovdé nalaotw@y aide nuyxpatiactwr ; 
GlAd navtes, Soot tovtwy GExovow, Exovor DeiSar, OndFer 
Euadoy tavta, ¢p ol¢ adpectiion’ twv dé otgatnyw@r of nhei- 
oto avtooyedialovory. ov pévroe of ye ToLrovtoy eyw vopellurs® 
sivas, GAN oiual oe ovdéy Artoy eyew einsiv, Onote oTQutn— 


18. totic incotaracrs, ac. tery yuuvactwy, tois maJdSotolBets. 
Plat. Crit. 47 b. — ovdévwy, alii ovdeva». Idem genitivus est 
Hier. |, 38. ee luralis nominativum et dativum invenies 
apud Xenophontem. V. Buttm., gr. max. 1. 281. Alias ouvdéves di- 
cuntur qui sunt ovdéy, ovdauov, nihili. Herodot. IX, 58 oudéves 
Gea lovtes ty otdapoior lover EdAnos bvanedecxyvato. 

19. rovro, v. ad IV, 7, 5. - ° 

20. dedoxiuaoutyvwy, v. ad I, 2, 13. — trovrots, roig 

conayltos. v. ad Ih, 1, 31. 2, 3. Non raro autem post vocem 
foviy pluralis infertur, ut Hellen. Il, 3, 55. Isocr. Areop. c. 16. 

st eiusdem senatus commemorationem of (apud ulios 7), 
delade dravontirvtes est. 


M. avrocyedccfouvosy imperatores, qui vel scientiae rei 
miliaris. expertes, ut h. 1., vel celeriter, quae opus sunt, reperi- 
entes imperium gerunt, at Thucyd. 1, 138 Themistocles vocatur 
aedtiords adrodzediavey tz déowre. De Rep. Lac. XIM, 5 avrogye- 
Sidittie tay oroctiwiixdy opponitar zeyr(ry tev modsuxdr. Gott- 
leber. Plat. Menex. p. 20. Stallbaum. Euthyphr. 5a. quo loco av- 
socyedeevery est temere lagus.. Tameritatis enim notio ‘in eo verbo 
Auesse solet, quia quod subito fit, male fere fit. luvabit compa- 
vasse Caes. B. G. V, 33 ‘Tum demum Titutius, ut qui odhit ante 
providisset, trepidare, concursare cohortesque disponere; haec ta- 
men ipsa timide atque ut eum oninia deficere viderentur: Ms 
plerumque iis accidere consuevit, qui in ipso negotio consiium 


capere ceguntur. 


442 LIB. II. CAP. V. 


yey 4 Snore nodular 7oekw uuvSdvey. xal nokia wey olpal 
oe THY NUTEGWY OTEAtHyYnUdGTOY nagelygdta dsaowLecy, 
noald d2 nuvtazddev ovvernvoylvar, Gnddev olov te Gv ma~ 
esSeiv te wpédycov eg otpatnylur. oluac dé ot nodda pege- 
priv, Snug wy Aady¢ ceuvtév ayvodv m1 ta elg otgatnylay 
wpediuwy’ xud édy te toLodtoy aicty ceavtdy wy addéta, 
Unretv todg éncotapevoug tadta, ovte Juguwy obse yagltwyv 
_ geddpevor, Onwe padyg nag” atidy & uy enlotcoau, xad 
gsovvepyots ayatods tznc. Kal 6 Iegixdqc, Ov havddveg yety 
@ Swxeates, pn, Ste ovd oldpevdg pe tovtww enipedrctoFas 
savta Atyes, GAN eyyegay ue didcoxev, Ors tor uéhAorta 
otgarnyeiy tovtwy undvrwy enipedeiodor dei. Suohoya pudve 
g5t0s xuyw coe tavta. Totto 0 tpn, w Tlegixiec, xatuvevdn~ 
nag, OTe ngOxETa TiS yweag nudy ben meEyaha, xuInxortE 


23. modhea mégeuviay. I, 1, 11 tous poorvt{ovias té rotaire 

popabrovras anedetxyve. 4, 11 eb voulloius Seors dvIpunwy te 

povittery. Namque wéoruvay pro goovifley nonnunquam dicere 

enophontem demonstrante Piersono opinio est Moeridis p. 194. 
ed. Lips. — 6206 wn Ledys Ceautoy dyvuay, v.ad li, 2,34. 
— «lody num potest praesens esse? Certe haec verbi alodecdac 
forma antiquior hic illic servata restat, ut Anab. Il, 5, 4. ‘Vhuryd, 
V, 26. Vil, 75. Buttm. gr. max. 11. 68. Schneider. Plat. Civ. 608 a, 
qui eas formas, quae praesentis propriae sint, ubi a bonis codi- 
cibus ublatae sensui non refragentur, ne a veteribus quidem scri- 
ptoribus abiudicandas esse, sed quas praesens cum aoristo com- | 
munes habeat, quia c?odavouce usitatius fuerit, onmes ad aori- 
stum referendas videri docet. Supra J, 2, 29 in uno codice Pari- 
sino pro praesentis forma est ciodouevoc, quo nunc accedit Guel- 
ferbytanus. — uy eldora. Mn ad cogitationem refertur. Soph. 
Oed. C. 1157 diaoxé us, ws uy edd? adiey pydty, dv ob nvYdae 
yer, doce me, tanquam si nihil istourum sciam. ox edit esset: 
revera nescientem. Herm. Vig. 804 sqq. Rost. 135. p. 688. 

24. ov Lavdavets ue, Otte — rata léyers, Maec quo- 
modo alias solent conformari? V. Matth. 552. cum observatione 
adiecta. Cf. Oecon. 1, 19 612 movngotarol yé eicty, ovdi a8 Lavoe 
yously. A Dok lil, 13. Cyrop. V, 2, 37. VI, 1, 12. Hier. BI, 3. 
V. ad IV, 2, 21. — odd’ ofdmevog. Sunt qui scriptum malint 
odx. Sed respicitur ad olwas, quod supra legitur: ze eredens qui- 
dem, i. q. Sze xalneg ovx olomtros pee tovtwy lniedeiogae Sueg 
tavra léyess, dass du nicht einmal glaubst, — und doch dieses 
sagst; dass du, ohne auch nur zu glauben, — dieses saget. Anab. 
V, 6, 22 kxovw dé tug vector end tovty oS vmiv €yovtag. 
VI, 7, 10 ob yao eyo iu doy, dike AaxeScimdrioc, oi¢ vpsig 
nrageduizare t0 O1oattuua dauyayely, ovde Eul napuxadéaavies. quie 
bus locis cave opineris vim vocis ouJé ad solum pronomen perti- 
neve. Cf. Apol. 9 ravre ovdi nooduunoouat, haec ne cuncupiscam 
quidem, nedum faciam. Infra IV, 2, 23. 

25. dun ueyeda. Defendunt aditum Atticae terrae Cithae- 
ron cum montibus Cerastis et aliis, Sckneid. Vid, Helles. V, 4, 


LIB. WI. CAP. V1. 143 


dni «nv Borwriav, de” wv sig tay ywear codes oteral re 
wal ngocdsses sial, xal Gre uéon dedlworue peaiy 2ouuvoig ; 
Kal pdha, By. Tl dé; od exsivo dxyxoag, ote Mvusol xateg 
Thalics 2v.t7j Backing ywoo xartézortes eouuvd advy yu~ 
ofa xal xovpug wakopdvor dvvartu node Uév t7¥ Baothéwe 
yeouy xatatlorzeg xaxonaeiv, adtol dé Civ tAevFepor; Kad 
SoUTO ye, tpn, axovw. APyvalovs 3 ode av ole, %pn, uéxorgy 
sig thaqotic qluxlag wahiouévove xovgportioos Snag xal sc 
mooxelusra ti5 yweus den xaréyortag Plufegovs cv soig 
noheutors elvat, peycdny dé ngofodny tots nodlzas tis yw 
gus xareoxevdo9a; Kal 6 Tegixdiic, Wave ofuat, tpn, & 
Suxgates, xal rain yonousea elvar. El tolvey, Upy 6 Swxed—2g 
sn, aeéoxe: gor tutta, éntyslon adtoic, w ageotes 8 pey 
yao kv rovtwr xatangatyc, xal ool xalov tora xal tH nd— 
hes dyativ: day dé tt ddvvaryc, ovte tH NOY Bhdwus odte 
Cavtoy xatacoyuviic. 


CAPUT VI. 
Ticinwve dé tov -Agiotwvos, 2’ éntyeloee Snunyooety, 1 


36. 47. Montes terrae Atticae proprii Parnes, Brilessus, Hymet- 
tus, Laurium et alii. Scka. 

2. Muvaot zat Wiaolfdeati Eadem narrantur Anab. Il, 2, 
23. coll. AI, 5, 13. — feasléws. Ad hoc vocabulum de rege Per. 
sarum usurpatum, tanquam si nomen proprium sit, articulus omitti 
solet. Additur tamen aliquoties, ut Anab. il, 4, 4. 5, 38. Cyrop. 
}, 4, 1. Thucyd. Vill, 47. 48.. Quamquam compluribus locis a li- 
brariis additus esse videtur. — woile tyy yooar xaxomor- 
eiy, v. ad J, 2, 7% , 

27. xy num ad ole: pertinet? — uw éyoe tis bhagpots qlee 
zlacg, durante aetate agili. Ita exer aliquoties de tempore du- 
rante usurpatur. J, 2, 35, umor nocwy étwy, intra quot annos, 
Hellen. Ml, 1, 17. ugyoe tettaowy jueowy, per quattuor annos, 
De Venat. VII, 4. uéyou 2avtov. Ceterum, demonstrante Boeck- 
hio apud Bornemannum, Atheuiensium filii ubi primum inter ephe- 
bos recepti sunt, ab hoc tempore duos ephebiae usque ad vigesi- 
mum annos in terrae Atticae cirtuitéfibus (7 2g:70A0e¢) degerunt, 
qui im castellis praésidia agebant et fossis agceribusque faciendis 
exercitabantur neque tamen extra solum patriae proficiscebantur, 
quod militiae genus ex ephebis demum egressi obibant. 


CAP. VI. Glauconem imperitum adolescentem a capessenda 
- epublica avertit Socrates, Frater is fuit Platonis philosophi: 
cuius quum propter sithultatem, quam Plato cum Xenophonte 
exercuisse dicitur, non magis a Xenophoute mentionem fieri di- 
cat A. Gellius N. A. XIV, J quam .huius ab illo, verius de ea re, 
huius capitis initium, ubi nga sine benevolentiae aliqua signifi- 
catione, Pietonis nomen, est,,, non oblitus iudicat Diogenes Laér- 
Was: AU yidhy,.verius de -jsta, dnae. dicitur, inimicitia quum alii tum 


ALG Eis i caP Wi 


cubase TAATITES OFS Tle. Rem SMB ETH Ys 
“eee. is cae bam uc cz om men sles gdurato 
aed cnelazess TE Eri sie Sruecac ses peseydiccto? 
wre. Suegaces if. sivias ow caste fue we Maguidgy sdx 
sTieszer; et: duc Tissene. sume coewem. deeezen ag 
excss, ZpiTIe az? as ti tuys aoouen vende lifes xa- 


& Breswiias a SaeZu. mem saronc De smite. gene Platoni 
eam Neaugniate .icer sense Tercur .¥. p. 2 S| Quam vero, 
ieqi:t. ak fT? aeMMMuick wat ulasca her umpema. quae, leet in 
ABU Vulesatir euicawe zenecdas. cue gue ie elusdem 
re. seni ugeram Weadais rucamuie juneduac, gaum alter po- 
Pilar. atyie WeEniIM Iss aremarudacn disewremii ratione exe 
eetlerst. ater (1 sua tenis a0strumee paucucum medicacioal apts 
philuscga:a esset sammus! git wotur. vdverru. erat de 
palma cnacertarenc. «2! -2 aca page exerccceetur af 
De aratiees autem eierarca ante eiuqucseide bende coatentio 
jeter cus Thatim@ p.ueest citermmiere. giz arc candemn ant affinem, 
gon qui iversam secteacir vam (). 321. — De Guurmida et al- 
tero G.anecoe v. ad ©. VIL Dieg. Lacrt. LE 2. Beimdorf. Plat 
Charm. p. 2 

fcc diane slesti7 Fre revsyes CELIA MIN, 2,1 
Adolesesntinas Athenias ab aano duviericesion iicuit iura civium 
etereere rdeoque etiam ad rempeblicam acredere. Nasratur 
Demcusthenes, quam u.devizinti amnes nataus esset. vrator exsti- 
tisse, in sua quidem ipsius cacssa. Schoemana. De cvanitiis Athen, 
p- 26. 105. Tittmann. Derstelizar der gruvi. Gere 
p- 053. Adeoque eius aetatis iuvenes forum evitasse pec sine 
verecundia iatrasse patet ex Isocr. Areopag. p- 17. §. 38. — ydu- 
yerto. in nonaallis codicidus est 2fcrusa. ut IV, 2, 33 Wevgdn: 
quas formas cave me param atticas putes esse. Immo itle 
mas posterioris aevi esse videtur. Poppo Thucevd. L p. 725. Apud 
Xenophontem neutrum sua caret auctoritate; et rarius temporale 
augmestum quam svilabicum a libris offerri plurimis col eX- 
emplis demoustrat Bornemana. Arab. 1V, 5,11. — zerdes. Sunt 
qui Jnuryogoryre repetant, ut Schaefer. App. Demosth. ¥. 52!, 
sequentia ut sint: etsi trahebatar de suggrstu risumque andien- 
tium movebat. Sed v. Matth. §. 551. p. 1081. ed. mai. Interpre- 
tatur Weiskius: revocare ab ignominia, qua ‘leiiciehatur a sug 
gestu et vulgo irridebatur. De re Schueiderus confert Plat. Pro- 
tag. 319 c. fay dé ws alios drizeroy avtois Grusovisvey, oy ezxei- 
you uh ofovre: Snucovo;oy erat, xey wolt xaids 3 xal zlovig 
xal ter. ytrvalwy, ovdéy te madloy atodfyorie:, asia xater;'elacs 
xah JoguBotarw, tus ay q artis aooty O Enysocy ifyer, xata- 
Soousndels , 4 of rofdra: acréy agelzvcacw 7 fsacvwvres xelevor- 
Hades aoutayewy. Similia passus est Theramenes, Helles. 

; : 

2. reat toy uw fy quid sibi habet respondens! v. §. 3. Quod 
deinceps sequitur zudroy uéy, paulio post secundum optimos libros 
habet ézemta sine dé, at solet.'v. ad 1,2,1. — ec 1d £Sedqaas 
&xovery, eo consilio, ut vellet ille audire. 3, 10 apxéces pos 
tovro ec 10 meldeodae avtovs Euot; Hipparch. 3, 24 uy addito est 
que minus, ne. Anab. Vil, 8, 9b. Cyrop. 1,4, 5. — rorade REZ asy 
non dicit Jéywy. Postquam enim eb, quae § 2. leguedur, dfsit 





LIB. I. CAP. VI. 445 


tlozev. Q-Tinizwy, tpn, moooratediny juiv diavkvonoce rie 
nohewe; “Hyw? Yon, w Swxearec. Ni Al tpn, xadov yde, 
tineg te xal tdho tu» ev dyFounots. dyhov yao Ste, eddy 
tebto- Seanpaty, dvvatts uév Yon adds tvyyavey Stov ay 
imduntic, inavog d2 tods gllovg wopedety, tnapeic dé toy na~ 
te@dy oixor; avézoec dé shy natolda, dvyouactic 0 2on TEW— 
toy pév dy 47 noha; tneta ev tH “Edad, lows dé; aicneg 
OcuivtoxAjc, xal 2v toig BaoPceois’ nov 3 dy 76, navta— 
you neelBientoc ton. Tutt ovv axovwr 6 Tiatxwv kueye-s 
duveto, xal ndiwo nagcueved. Meta dé tatta 6 Swxedtns, 
Osxoiv; %pn; covt0 wév; wW Ciavxiwv, dzdov; Sct, ene ti- 
pioIat Botde, woedntéa oot 7 nodic eotly; Tlavy yey ovy, 
pny. Hoos Gewv, tpn, uy tolvyv dnoxotwy, add sitov jut, 
dx rlvog cekn tHv nodW eveoyeteiv; Enel dé 6 Diavxwy dte-4 
Crunnoey, we dv tbte dxondv, OndFev UQyatto, Ao’ Yon G 
wxoatys, woneo gilov oixoy e avéjoat Bovdoro, nAovorw—- 
zegoy atsoy eniyeeolng av noty; ovtw xal anv nohiy nét- 
Qaoy novoiwtiouy noijou; Tavy uév otv, tpn. Odxotys 
mlovowrion 7 av tin ngocdduy aiti maddvav yevouerov; 
Eixis yotv, tpn. Aékov dn; ton, ex tlywy viv ai nodcodoe 
47, rode nad nooiu tivécg ciot; IHlov yao Ori toxswai, iva; 
et uedv avez adtiry evdeic %xovor, éxninowons, e dé néga- 


Aeliovtde, meosnogldnc. AAG jue AP kpn 6 Vhavxwy, tavtE © 


Socrates, Glautonem auditorem habuit lubentem, vy. ad II; 2, 7. 
Buttm. 144. n. 7. — quiy, v. ad Il, 10, 14. — 774 Je’, v. ad I; 
4,9. — efmeg ts xa) G10, Matth. 617. d. xaf non solet in his 
omitti: Est ubi alterum sequitur, Cyrop. V, 1, 6 é% tus xa addog 
Gyno, xat Kioos «éids gore Paupalecdar. Sympos..11, 6 repos dé 
tc. (elev), ws sine 1 xed Glos xad toto uadntoy. cf. ad 10, 11. 
IV, 3, 14. — éy &dvFewmorcg, ut nonnunquam post superlativos 
wieazwy. Heindorf. Plat. Lys. p.24 convertit in der Welt. Vid: 
t. Soph. Antig. 448. Herbst. Sympos. 1V, 12. 

3. dxoxouvwy, alii dnoxgupys. Sed activa forma sfgnifica- 
tionem habet abscondendi, media celandi aliquem aliquid verbis, 
cum duplici accusativo rei et personae. Videlicet non tam rem 
ipsam, quam hominis de re sententiam occultari forma media si- 
guificat. Engelhardt. Plat. Lach, p. 67. Cf. H, 6, 29. 1V, 4; 4. Est 
tamen medium pro activo Cyrop. VIII, 7, 23. — elmoyv,.v, ad 
: 2, 8 Alii etzoy, sed v. Buttmann. Excurs. I. in Plat. Menon. 

bbeck. Phryn. 348. — éo&y — edeoyeteiv, v. ad 4, 5. 
, #&,dieccwnyoey, aliquantum conticuit. cf. IV, 2, 10. — w¢ 
ay tore gxonzwy. Intelligunt optativum verbi antecedentis. 
Gyrop. I, 3; 8. xeb cov Kigoy énepéadat npomEetis, Wo Gy neis sn: 
éxw unontyjoowy, sc. Eporto. Vy, 4, 29. ubi v. Burnem. Cf. ad 11, 
2, 3. 6; 38. III, 8, 1. 
XENUPM, MEMOR. 40 


é 


146 LIB. 1H. CAP. VI. 


oye ocx Entoxtpum. “AL a tots, ig7y, napthintes, Tus 7 
Sanceug 475 nélsws Tuiv dnt- dito yoo Ste xal rottwr 
aig nsgmttas aqasptiv diave7,. “Aida pad tov AL tpn, ovdl 
nos tutta no leyblann. Oizets, tq, 1d univ niovowotlgar 
thy noliy nouiv druParorpsda’ as yoo oiov te, 1H Adore 
ye th dvulmuata xal tas ayocéders lnmuseie Siva: vovtwy; 

TALL w& Saxoates, ign 6 Tiatzeov, dcvatoy tote xa) &nd 
noheukiov tiv adle alortiaav. Ny Jia ogidoa ¥ eqn é 
Soxgdrns, tay ws attiav xoeitior H° Ftv 82 wv xad 6 

Soixsine npocanofuio: av. *AigS7 iézus, ign. Obvxotr, ign, 
aby yt Borhevoopevor, npos otctivas dei noleuciv, try te tH 
ableng stray xi 179 tiv evurtion sidéivus bi, Tra, dey 
ply 1 Ti6 nblews xoetIwr 7, OvuSoviert Eniyugeiy ti BO~ 
héun,; dav 82 Frtav tov lvurtior, ethofeiota: xelFy, 

VP Oo9Gs itjus, t¢7- Tlodtov piv totrvy, ter, i£E0r july the 
nohewg Tyy te negziy xat thy vertxry dcvauy, sita 99 
tay tvaveiwy. “Aisa pa tor Jl” ign, oix dy iyousl oos ov- 

6. waolisaes. Fingit Socrates, noluisse adhuc Glauconem 
eas res curare. Nam aeocitlasy est de industria praetermittere, 
dusitiy negligentia aut contemtu negligere. — dsavo3, alii dra- 
yor, quam formam ut atticam praetulerunt quidam, maxime in 
verbis contractis. Buttm. Plat. Men. 7d. Crit. 4d. Vid. ad I, 6, 5. 
Rost. p.4%65. — wpa tor AC Eqn. Uta acribendum, si recte prae- 
ceperunt, debere -ante interpunctionsem plenam formam esse; 
nec posse vocem, quam interpunctio sequatur, elisionem pati. 
Schaefer. App. Demosth. J. 249. Plutarch. Vit. 1V. 272. 22 yea 
wat ign. De dictione uc At’ singularis disputativ. Certe »} 4é 
adeo ante consonas Aristophani vel dedit vel restituit Dindorfius, 
obloquentibus quidem Seidlero et Hermanno Annal. philot. Lips. 
1831. 1. 99 sqq. — 1965 tai 14a, ut deinde éantlyInves toUTMY, 
sc. 10 — aortiv. De plurali namero pronominis admodum illo 
usitato cf. Plat. Apol. 8. 19d. fz rouroy svoarde, ac. éx 108 
Sicaoxery te zat gouley. Vid. ad §. 10. Herbst. Sympos. I, 2. H, 
19. — 16 norety dvafSalovueda. Solum infinitivum babes 
Mellen. I, 6, 10. De futuro ef. Matth. p. 986. : 

& Grroyv tov ivayslear. Ex uno codice Ernesti scripsit 
Ritey it%s tor tvarilwy. Sed v. UM, 4, 6 Ws, 11, 5. 1V, 6 14 
Andoe, De pace Laced. 30 147 ovuuazlavy anoduxvimtes boy 
zoslitiny 1 agetfpa ein 10” Eysatalwy xai wy Katavaelwy, ubl 
Reiskius iniuria mavult interponi ry. Kriiger. Anab. II, 3, 15. 
Matth. 453. 

9. any nelixny Suvaucy, copian terrestres. Hell. V, 1, 35 
Oithudn ply te nelixe, dredvon 88 xad 1é vavtiza oTQaTEvLaATEa, — 
OUTWS, sc statim, so aus dem Kopfe. Plat. Paedr. 235. vuy pir 
obruc oux byw eineiv, sic ut nunc sum, 22 inoyrlov, Heindorf. la- 
cobs. Socr. p. 80. confert Plat. Theaet. 142. “Arico rlreg naar of 


Aoyos ; yore dv Senynsaada; Od ui toy Ala, ovxovy citw ye a6 
oper. Matth. p. 1234. ” . ‘ z 


LIB. I. CAP. VI. 147 


tag ye amo otéuatos eineiv. “AAN et yeypantal oot, tveyxe; 
ton? adv yao 0éo¢ dy tovto axovoaue. Ala wad tov AL 
tpn, ovde yéyoantal jol nw. Ovxotv, tpn, xai neg) nolduov19 
oupefovderery tiv ye ToWTHY emoxijoouEv’ iowe yao, xal did 
td pidyeFog udtay, Gori doxouevog sig mpoctateluc; one 
titzaxag. GAA& toi négl ye Qulaxig t7¢ ywoas old Str coE 
Rendinxev, xal olo9a, Ondcat té gviaxad éntxatgol sor xad 
indoae p47; xa Gndoor te Pooveol ixavol slot, xad Gndoor wT 
loss xai tag jidv enixaloove qudaxag ovufovietouy pelCo— 
mg mouiv, tac dé negittas apacgev. Ny 4° ton 6 Tiav~it 
wv; Gnacag wey ovv tywye; Evexa ye tov ots aitac gr— - 
hdttecSoe, were xléntecdui ta ex tig yweac. “Eav J€ tc 
- dpéin y %py, tag pudaxdc, ovx ols xai donaley e£ovolay 
Miata: tH Povdopény; ardg, tpn, nétepov 2AFdy adtic 
eEntaxag tovt0, 7. NWS OioFa, Sts xaxwWeo QuAatrovra; Ei- 
zalw, tpn. Ovxovy, tpn, xal negl tovtwy, dray pnxére sixd— 
Cooper, GAN 7d7n sid@uEv, tote OvpiPovdevoouer ; “Tows, Zn 6 





;,- 10. rnyv mopwtny. Solet dopyy inteliigh Schaefer. Lamb. Bos. 
Ind. HI. p. 914. Matth. 425. V. Oecon. XI, 1. — avra@y dictum, 
quasi zoleuexwy praecesserit. Il, 5, 3. Cyrop. I, 3, 16, ubi radze 
est praecedente yy dizaoovyny. Vid. ad §.6. De singulari v. ad 
1, 3, 5: — ovufovievo ery, alii cuufovievoeis. Infinitivus pen- 
det ex olda, quod quum rarius ita construatur (v. Matth. 549. n.2. 
Rost.. 129. 4. c.), mutatam hic habemug structuram. Hell. IV, 3, 4 
dyyédle Aspxulildac, 81 mixpey te qu Adxediupdrit; xad avroy 

éy tedvavey Oxtw, twv dé nodeuloy naunindets. Cyrop. 1; 3, 13 
4 08 dnexglvato, Ot Povdorto uly anavie mH nary yoolleroats 
 @xovtd pedytoe toy aeaida yolendy sivas. voultey , xataedineiy. Thu- 
| cyd. iI, Matth. 533. n.2. ed. mai. p. 1058. Rost. 122. n. 3.. Ac of 
facilé potest abesse, quum praecesserit 62e oor weutanxer. Cf. 5,14. 
_ 11. agmaoas piv ouy Ey wye, BC. apaigsiy ily eer ge De 
pey ouyv v.ad 13, 7,5. — ta éx tH yous. In formulis ex ar- 
ticulo et nominibus, quibus praepositio aliqua pfaemissa est, com- 
positis ea ponitur praepositio, quam poni iubet ingenium et na- 
tura verborum, quae forniulis illis addita sunt. Cyrop.. VII, 2, 5. 
raradedpaunxesany comacouevor ta ex tay olxiny. 5,23. acre dvdy- 
xn eivat gevyey ToS and THY olxay. -Plat. Apol. 32 b. rob¢ ovx 
dveloutvous tous éx ino vevpaylag EBovlecde adpdous xolvam Fi- 
scher. Plat. Phaedon. 76 d. Adde Anab..I; 2, 3 tovs .& molewy 
Aepay nageytveto sig Stodas. Sympos. IV, 3t. Matth. 596. Buttm. 
138. I. 8: Ceterum i latissime patere dicitur praepositionum - 
enallage; innumeris illd ubique congestis locis, eam, si qua est, 
non mirabere, ubi reputaveris Graecos, quae eorum erat alacri- 
tas; praépositiones cum accusativo iungere verfbis, quae quietem 
motu partam significant, praepositiones eum dativo verbis, quae 
Mmotum: cum parta quiete indicant. Nitzsch. Plat. lon. 83 sq. — 
xaleozacery. xat quid antea intelligendum esse indicat? v. ad 
Mi, 7, 14. 1V; 1, 5. De nado infinitivo vy. ad IH, 1, 25.. 


: 10* 


148 LIB. UI. CAP. VI. 


12D avxov, Bédtiov. Eig ye unv, tpn; tegyvgis ofS Ore obx 
_agise, wor %yuv eineiv; didte viv Uartw 7 npooev ngos- 
éoyeras udtdFev. Ov yg ovv dlndudu, tpn. Kui yao vy Ai 
tpn 6 Saxeutns, déyerae Baovd td ywoloy eivat. were, ray 
negi tovtov dfy ovpBovietay, ality coe 4 rigoqaog apxéoe:s | 
SSxwniopar, tpn 6 Thavnwv. "AN exelvov yé tor, %pny 08 ' 
Ore ovx Futhyuac, GAN ®oxewor; mdcov yedvov ixuvog eoty 6 
ex tS ywous ytyvdmuevos oitog diateéqev tHv nd, xal nO- 
cov sic tov enavtdy noocdéetar, tva pum tovtd ye AdFy al 
..mote Hj médsg evdens yevouévy, GAN eldwe exno unig tay 
dvayxaluy ovpBovievwy ti node Bonteiv te xad owlay ad- 
anv. éysic, tpn 6 Tiudtiwy, neppéyedeg nocypu, et ye xal 
4AtHy toLovtwy entuereiotue Dejoe. “AAG wévtor, tpn b Sw- 
xOdtIS, Ovd aY TOY éEuYTOU mOTE Olxav xaAWS TIE OlxnoETED, 
el uy navta wey sivetor, wy noogdéetae, novtwv de eneedd- 
evos exndnowos. GAR dnel 4 pév nokec & niadvew 7 pv- 
olwy olxdv ovréctnxe, yadendy Jé tativ Gua tooovtTwy otkwr 
énimedtioF a, nis ody Fvu, tov tov Felov, nowrov enueatns 
avéjout; déetac Jf. xdv pev tovtoy dvr7, xai nieloow en 
yeionoss’ Ba dé uy dumimevog ageljou nig av mtoAdous 


12: réeyvora, v. ad Il, 5, 2. — Brot ywolor, duccepoy 
wed voowdes. Eowte dé xal n ovrndee thy lfiv, Bapoy koa lt 
youon toy vooomoroyv. Coraés. Est locus pestilens. Gravem lo- 
cum opponit salubri Cels. l, 3. Liv. X, 32 annus pestilentia gra- 
vis. lacob. Lucian. Tox. p: 104. — oxwatouas Alii oxnpouce 
(sc. tavtny thy nobyaow), quod verbum non legitur apud Xeno- 

hontem ; alii oxéatoua:, quod verbum temporibus praesente et 
mperfecto (dicitur autem oxon@ oxoztoiper, éoxonovy ~oxonovuny) 
attice feré non dicitur; quamquam v. Buttm. gr. max. II. 434 sq.3 
alii oxéwouct. Verum cf. Plat. Alcib. 1. 109 d. oxantec, & S0- 
xgeares. Soph. Antig. 832 olvot yekwpot. Aristoph. Pac. 1264 ufprto- 
peda. Finckb. Diar. Darmstad. 1829. ea 892. 

13. moocdéeracr, v. ad |, 6, 10. 1V, 8, 114. — rovrzd ye. 
Alii ex uno codice zovrov. Sed accusativum recte defendit Zea- 
niug, Gomparans Cyrop. 1); 2,1 évdeforegol te nuwy dic tovro mat- 
vovras:tlyce of Exaigor. IV, 3,1 et tle te Evdeduevos yvoln. Quibus 
locis Bornemannus adiecit Menandr. p. 219. Mein. Szay q fouy 
tis evden te tov Bloy, ovd autd Gynoxey devoy. Matth. AS) — 
yéevoutyn, v. ad I, 2, 34. ; 

14. voetwy. Incolas Athenae tum habuerunt 180,000; ar- 
-Nipaanlgy roe homines 20,000; reliqua terra attica 300,000. Béckh. 

econ. Attic. 1. p. 43. — tov $efou, Charmidae, de quo y. ad 
e. VII, — 206 ot gavegor, sc. or. Nam quemadmodum cf 
cum indicativo eoniunctum optativus cum ay sequitur; v. ad LI, 
2, 73 ita iisdem illis caussis huc relatis post <2 cum optativo se- 
ee area Cf, 11,6, 14. IV, 8,14. Bornem. Cyrop. V, 4, 46. 
atth. - 3. 


eee me ee 


LIB. UT. CAP. VII. . 149 


ys duenPeing; woneg ef sig fw télartoy pe ddvato péour, 
nig op Guregdry, Ory nisi ye gégey ovd eniyugntéoy auvtm ; 
AM Yywy %n 6 Thatxwy, wpedolny cv tov tov Felov of-15 
won, gf poe 2Fédoe nelFecIa. Eira, ign 6 Swxedtyc, tom 
Seiov ov Suvausvog neiFav, “Adnvalovg nérytag pete tod 
Belov voullees Svyjotodae noijoul oor nelFeoFax ; GuActrou, 16 
ton, @ Dlavxay, Saws qr tod evdoseiy dmIvudr sig tov- 
yavtloy EAFn¢. 7 ody VOGS, ws opadeody Zot tO, GB ey 108 
Tic, tavta Adyev 7 noatrav; evIvuod dé twr Gldwy, Sooug 
olafa toovTaUG, olor qalvorta: xgi déyovtes B un toacr xal 
mpartortes, motepa coe doxovary zni toig torovtors énalvov 
paddory 7 woyou tvyyavev; xati notegov FavualteoFa pad 
Lov 7 xatagooveiaI at; evFvuov J2 xal twy eiddrwy & tl rE17 
Adyovot xal GO te notovos’ xal, do zyw voullw, evernoes ev 
naow tpyos tods pév evdoxmovytas te xal Favyaloudvors 
“2x sav pddhiata éniotapévav Gytas, tous dé xaxodokoivtds ta 
xal xatappovouutvous ex tay Guadeotdtwy. e opy. entPy—18 
gitig evdoximetv te xai PuvudleoIue dv tH noha, nuew xa— 
sepydoaoFa: we wddsota 76 edévor, & Bovdee ngattav' zav 
gag tovtm dievéyxug twv Gdlwv eniyepiig ta TIS" NOAEwS 
ngattav, oix av Savudoayu, el navy Oudiwg tdxoIg WY 
eneupeis. | . 
| - CAPUT Vil. 

Xaopldny dé tov Tiavxwvos oedv akwdoyoy piv avdgaut 


45. eire, v. ad I, 4, 11. — De infinitivorum, qui sequuntur, 
eoacervatione v. ad Hi, i, 6. 
16, 2@vdusou Ji tGyv KAdwy. Possis verba oto, galvovras 
ro gbiecto verbi évduuov habere: gansideya vero reliquorum dicta 
et facta qualia sint, ut explicationis caussa accedant illa, zozég¢ 
— zxatagpoveiodc:. Sed totius senteptia loci, quum non de indole 
hominum scientium et inscientium, sed de successu et fortuna 
eorum sermo sits, et fatua repetitio, quae, si hanc rationem se- 
queremur, post rorovzous Inesset in verbis o1or gqq., postulant, ut 
dotepa et quae sequuntur ex éyuuod apta esse cens¢amua. Quod 
est ab initio sequentis paragraphi, similiter videtur explicandum 
esse, ut 6 t non ex eiddrwy, sed ex évduyov pendeat, quia non 
tam in prom{u sunt exempla verbi &ySuusioda, cum genitivo per- 
sonae compositi quam cum genitivo rei. De hoc verbo yx. ad I, 
1, a ee ratione huius loci Engelhardt. Plat. Lach. p. 43. et ad 
7 "7. rae etdora@y absolute dictum videtur, ut deinde ray 
chore enrautvoy. v. ad 9, 11. tov émoremevoy. Vide opposita. 


CAP. VII. Charmidem verecundantem ad capessendam rem- 


150 LIB. IM. CAP. VII. 


Brra, xal noAk@ dvrvarwregoy Tuy To nohstixd TOTE mQaTTOY- |? 
ray, dxvotyra 52 noosiévas tH Onuw xal tay tHE mbLEcos 
npayuatwr enipersiota, Einé por, Yn , w@ Xapuldy, et tc 
ixavig Gy rove oteparitus dywvas mxav, xal dia tovto ab- 
a6¢ te timtodae xul tv nateld« év +7 “Edddde etdoxpart- 
gay noety, py Fhhoe dyavilecIar, noidv twa tovroy popl~ 
Lore dv tov dvdga sivas; Sijhov Ste, tpn, paloxdy te xal 
adeuldv, Ei dé tic, tn, dvvaric wy thy THG-ndkews noeypd- 
" sw aripedduevos anv te nok avéav xa avtog ded totro | 
sysiioFat, dxvoln dn tovto npdttay, ovx dy elxdts Peddg 


3 
4 





publicam cohortatur Socrates. Proclus ad Plat. Tim. p. 26 ‘Biy- 
xeotldou naides éyévovto Solwy xab Apwaldns: zai dewaldoy pey 
Koitlag — Koitlov dt Kaldasoxyoos xut Thavzwy’ Kadialoygou dt 
abl Kortlas ovtos. Andot dé 6 ‘by Xaouldy Keitlag, tov Tieuxerea, 
‘tov Xagutdov natépa, Isiov Exvtoi xalwv. Tiavzwvos d& Xaopt- 
dns xad Iegiztidyn, mys 82 Ieguxtedyng (ex Aristone) 6 Waray (et 
Glauco). ‘Traditus Charmides Socrati a Critia tutore in diseipli- 
nam est post pugnam ad Potidgeam a. 432. a. Chr. pugnatam, id 
quod apparet ex cognomini ‘Platonis dialogo. In Convivi§8 XKeno- 
phonteo -paupertatem suam iactat, et 1V, 31 quidem, quum antea 
dives fuisset, pauperem se factum esse indicat. Una cum Critiag 
occidit Ol. 94, 1. V. Hellen. HI, 4, 19, 
‘4. weocedvae tG Sum maxime de oratore ad dicendum 
surgente dictum est. Cf. efgiévat, sicéoyeodat, elsayeoder. V. Buttm. 
Demosth. Mid. 170. Blum. Lycurg. Leocr. c. 4. Accedant dvaory 
vot Anab. VII, 6, 41. cyvloracdcae I, 3, 13. évepnvew Hell. 1, 7, 16. 
é2d dixcotnooy Plat. Euthyd. 305 c. 459 Bekk. nagcévae Isocr. pac. 
c. 5. éavloraodace Soph. ‘Phil. 367, quod nonnulli minus recte ibi 
interpretantur mente capi, v..ad I, 3, 12. a«o¢gyeodae Isocr. Ar- 
chid. c. 1.'é1) 10 Biya Aesch. Ctesiph. 12. Locos, qui apud De- 
mosthenem sunt, y. collectos a Kriigero Annott. ad Dem. Phil. 
J. p.8. — dyavas vexcy, Matth. 409. 3. orepavites. Du- 
plicis generis fuerunt of dywves, alii oregavirar, alii Peuatixol. - 
Cf. Wesseling. Diodor. T. 1. p. 260. Sed priorum certaminum di- 
eritay habita longe maior. Herbst. — Jiloy Sti, Eqn, v. ad 
V, 2, 14. a 

2. dxvoln dn. Particulam restituit Bornemannus, comparans, 
ut significatio eius — dicitur enim verbi vim oppositi augere — 
appareat, 8, 2. Anab. V, 8, 13. 1, 8, 10. Oecon. XVII, 2. Inest 
autem {nea particula relatio ad ea, quae praecesserunt, ut illa 
tanquam uno obtutu comprehendantur. Herbstius cum uno codice 
éxvoln dé exhibuit. “dé est ‘simpliciter connectentis et transeuntis, 
én ordientis quod inprimis attendi oporteat, Schaefer. App. Dem. . 
J. 185. dé autem in apodosi eum habet usum, primum ubi duae 
propositiones extra protasis et apodosis formam spectatae oppo- 
sitionis speciem per uéy et dé exprimendam praebent, ut aermo, 
quum formam illam induerit, uéy abiiciat, dé servet; deinde ubi 
tota propositio praecedentibus ita opponitur, yt utraque pars, pro- 
tasis et apodosis, seorsuni in praecedentibus habeat, ad quod per 
oppositionem referatur. Ad prius genus Buttmannus, qui excursu 
Mil. ad Demosth. or. in Midiam ea de re expuni¢t p. 147—160, 


tt Se er ew oe —- ee 
. 


i 


LIB. 1. CAP. VIL. 151 


; 4 yete: ~ a 
voultorte; lows, tpn. atde nooo tl us taita towtac; “Ou, 
a APY | . > ow 4. : ~ 
tgn, ofual ot, dvvatoy ovta, oxveiv enipedeiotou, xul tadte 
civ avayxn oor meréxev nodity ye bvu. Tiv 82 iunv dova-s8 

c / , wo 4 _ ~~ f : 
pw, pn o Xapuidys, ev nolw koyw xatapaday tavte pov 
‘warayryywoxec; “Ev taig ovvovaius, tpn, aig ove poig ta 
Tig nOdewS mQattova: xal yao Otay Te gyuxoLv@vtul oor, 
OQ oe xaldo ovufovievorta, xal Gtav te cuuotkvwory, 6e—" 
Fig initiate. Ov tadtev sor, tpn, w Swxparec, dias 
te diahéyeoIur xual dv tH nAnde dywrileoda. Kai pry, en, 
S ye doedueiv dvvapevog ovdev Fttov ev tH nhg Fe 7 wovog 

~ \ Ld . 
G@orduei, xal of xara povas ugrota uFaugilovteg ovtoe xai ev 
T@ nlyFe xoutotevovory. Aldg@ dé xai pofov, pn, ov¥s 
< «» ” , ? ’ » ae ~ ~ b] ~ 
O9as tuputa te avtgunoc ovta xat mddh@ pedAdow ev soig 


refert quae infra §. 8. Jeguntur, ita solvens: Savpaotoy dn tovToO* 
éxslyous uly Gydlws eipoi’ tovtors dé nooseveydyvae oxveis. V. 
Hermann. Soph. Phil. 87. Schneider. Plat. Civ. 395 e. — . 

3. als ovver, v. ad Il, 4, 32. — dray tre dvaxotvarvraéb 
coe Cf. Cyrop. V; 4, 15. evaxowotodes reve Hell. VI, 3, 8. nee 
uyos Plat. Lach, 178 ¢. Kriiger. Anab. V, 6, 36. © 

4. déyovlfeodae dicuntur oratores caussam publice orantes. 
Plat. Euthyd. 305 c. 459. Bekk.. twv cywrfocoda: Jevav ty tots 
dexacrnotors Ontwe ts. Loers, Plat. Menex. 235 d. Plutarch. De- 
mosth. c. 6. 1g dnuoodtver ovréin ey 10ic noditxois n0y xadaneg 
Grepariiais aywor Towteveey THY Gd TOd Bnuctos eywrfousywY 
molrey, Lys. Epitaph. in. duws dt 6 uty loyog oe mEgh TouTpy, 
6S aydy ov 1009 ta tovIwWY Enya, aALe mQdg TOvS mEdTEpOY. én’. 
avtoig elonxdétas. Similiter Xen. Oecon. XI, 25'nwe eywrtty; Nam 
dicuntur etiam ‘cywrtleodoae qui caussam coram iudicibys agunt. 
Stallbaum. Plat. Euthyphr. p.'20. — xara udvasg, seorsum, ‘pri- 
vatim. Scribitur etiam xetauovas, et melius fortasse, quum du- 
bium sit quodnam ‘substantiyum sit intelligendum. Buttm. Ind. 
Plat. Diall. 1V. Sunt vero alia vocabula, ut di& aaytds, dic ta- 
zéwy, ént noly, quae quamquam in libris yeteribus coniunctim 
scripta inveniuntur, certius tamen, scriptionem habent seiunctam. 
— ovroe post participium illatum nihjl habet insoliti. Cf. LY, 6, 5. 
Odxowv of 101g vouots meSousvoe Slxcre ovtoe Mo1ovaL; 6. 11. Cy- 
rop. If, 1, 13. Hl, 1, 24. VIII, 1, 4. Ages. 1V, 4, X, 1. Sympos. 
VIM, 33, Hell. 11, 3,°43. Herodot. IV, 172 duvvovar pty tous nee 
oglos aydoas Sixuutarovg zat aplgiovg Aeyougvous yeréoFar toOvU- 
TOUG THY THUBYY GRIOUEVOL | i ae 

5. Aida. lta ubique scribendum, ut Sympos. VIII, 35. De 
Rep. Lac. Hl, 2. Anab. I], 6, 19. ‘Cyrop. VII}, 1, 33. Vid. Buttm. 
]. p. 187 sq. Rost. 414. — Oydozes, concionibus, ut Plat. Gorg. 
454 e. quod Heindorfius comparat cum vocabulo ovddoyog ib. 452 e. 
Unde évoyiciy Isocr. Philipp. p. 202. Beatt. est orationes habere; 
et dywrioucte: Hesychio sunt dyed enidelberc. — zal od ye de- 
Gakuy (Math. 566. 6.) Gounuce, Ste xté Sententia loci est: 
Sunt quidem conciones, in quibus publice dicendum est, sed quae 
ex insipientissimis et imbecillimis hominibus constent. — é¥, coram, 
ut saepe, §. 7. Cyrop. I, 5, 6. Il, 3, 56. V, 3, 29. VII, 1, 10. 11. 


152 | LIB. Wi. CAP. VIL. - 


Gyhorg H dv taig Wlasg dpudlass nageotépeva; Kal of ye d- 
ddsov, tpn, Wopnuct, Gre ovTE tov Poorwrdtovsg aidov- - 
pevog odte tobe inxvootatoug Mofovpevog év toig dpouveata— 
Grog te xal GoFeveotatos aicytvy Aéyev. ‘ndtegoy yag Tovs 
yvapes aitay 7% tors oxuttig 4 tove téxtovac q TOds yale 
xeig 7] tovs yewpyodg 7% tos 2undgovs 7 tots dv tH dyopa 
petaBardouévouc xat goorvtllorvruc, & te 2lattovog morepevos 
mielovog anoddvtu, aloyivy; tx yao tovtwy andvtwy 7H ex 
axdnola ovviotatu. th dé ols dtagégey U od nottig, 4 THY 
doxytay srte xgelttea tovg Wiwrag popiiota; ob yag tots 


6. todcg by 1H ayooE petapalioutvous, sc. te wre. 
Intelliguntur institores, dicti werafolsis, xannhor, naleynannior, 
etanpara:, neliunpata., cyooaio:, opposity rais ~umooos. V. 
erbst. — a@aod@yvtast. Matth. I. p. 408. scripsit éaddwrrat, 
quod quum nihil per se habeat improbabile, libris tamen invitis 
recipere dubitavi. Y. ad 8, 10. 2 is 
7. 29% oes dragigesy — n. diayegew sequente 7 solet 
esse praestare quam, quum proprie sit aliter se habere quam. Vid. 
“NI, 1, 17. MI, 11, 14. Stallb. Plat. Phaed. 85b. Adde I, 3,2. IV, 
4,14. Si qua re alter praestat alteri, persona genitivo, res dativo 
significatur, rarius accusativo, nonnunquam éy zi, Cyrop. I, 6, 13. 
Hi; 1, 17. VII, 1, 39. e%o re 1, 1, 6. 3,1. De agos et éxé monuit 
Schaeferus App. Dem. V. 654. Matth. 358. 400. Vid. etiam ad 32, 
14. IV, 5, 11. ~— doxnrat quum proprie sint qui aliqua in re 
sunt versati vel exercitati, dicuntur ita maxime athletae; unde 
hic et Cyrop. I, 5, 10 et Aristoph. Plut. 581. cum horam nsomine 
illud confunditur in libris. ‘4ozeiy commune verbum esse earum 
omnium artium, quae ad curam et cultum tam corporis quam 
animi pertinent, docet Casaubonus Diatr. in Dion. Chrysost. p. 31. 
Inde agoxnois, interprete Schneidero ad Ii}, 14, 3, dicitur vita et 
victus hominis corpus ex praeceptis gymnasticis exercentis ¢¢ cu- 
rantis, quae II}, 9, 11 est owucozfa. Opposita sunt idwrn¢, ru- 
dis et imperitus, en Laie, ut hic de corperis exercitatione et III, 
12, 1. iWwwrxs 10 oduc Eyey, ob neglectam curam et exercita- 
tionem corporis male se habere, corpore infirmo et male sano 
esse. — ov yao, v. ad 4,1. Nonne enim, licet cum principibus 
civitatis colloquare, dubitas publice ad dicendum surgere? Ita di- 
ctum, tanquam si praecesserit ovdiy diapéger. — 17) modes deae 
Aéyec3ar, cum civitate colloqui, est publice dicendo civitati 
consiliari, quod deinde est A¢gyexy. Nonnunquam enim communis 
disceptationis notio, quam propriam habet hoc verbum, v. IV, 
12, paullulum obliteratur. Cf. Hellen. I], 2, 11. Unde apud pg 
stérioris aetatis scriptores est orationem habere, Plutarch. De Cu- 
rios. 15. De magistro docente dictum I, 2, 6. I1f, 3, 11. de disci- 
pulo magistrum sectante Plat. Theaet. 179 a. Sophist. 232 d. Vid. 
ad II, 7, 5 extr. — undé peovtioaae Cur non ovdt yoormtt- 
oao.? Videtur in participiorum, quae cogitationis alicuius pote. 
statem habent, compositione liberior paullo usus fuisse; quam- 
quam id potius ad posterioris aevi scriptores pertinet. Plutarch. 
Cim. 6. aposet(Devto yieo of nisiotoe tay Cuupaywr exelyp te xed 
Aguteldy thy yolenotyta 100 Mavoayloy xck unsgoylay uh yévor- 
aes. Schaefer. V. 142. 


LIB. WI. CAP. VIII. 453 


mputevovay zy tH node, wy enor xatapeovoval cov, eadleg | 
Oiqdeyduevog, xa) tiv enipehouevwy tov tH adds diadéye- 
ofa: nod neguuv, ev toic nde nadnate Geovticacs tw nO- | 
Aurexisv unde cod xatanepgovyxoow oxveig Adyerw, Jediwc, ph 
xgrayzlaotzc; Ti d epy, ov-doxovol coe noddduic of év tH8 
éxxdnala tay dgtws leyovtwy xatayehiv; Kai yao of fre 
qo, tpn. ocd xal Savuatw oov, e exélvovs, Stay rovra 
mower, Oadlws zegovpevos, toptas dé pndéva todnoy oles 
OuvyopoFac noocerex Fiver. wyade, wh Gyvdes ceavtov, undeo 
audotave, & of nheiotoe Guagtdvovor. of yag moAlol weun— 
notes én td oxonciy ta tiv Ghhwy nOdyuate ov TOdnovEas 
dni 16 éavtods eeralav. pn ody dnogoaIuue sovtau, adda 
Otatelvou paidhov nods tO oavt@ agoctyev’ xal un autres 
TwY THiS nOhemc, et 1 dvvatdvy zote dia oe Pédtiov tray, 
Tovpwr yao xudwe eydviwy op povov of GAdos nodicat, GALR 
xed of pol pila: xui adzds av ovx thdxota wpedron, 


CAPUT VIII, 


Agiotinnoy dé éinizegotvtog 2éyzev rdy Swxodryy,s 
digngg attds un’ éxelvou 1d nodtegov jAéyzero, Bovdcuevog 


8. xa) yeo. V. ad II, 1, 3, ubi disputatum est etiam de 121 
dé particulis. of Zreqoe qui sint, discitur ex §§. 3. 7. — rou 
sors dé. Cf. ad §. 2. Propius enim ad illam protasis et apodo— 
sis constructionem accedit ea, quae fit por participium. V. Butt- 
mann. Demosth. Mid. Excurs. X11. p. 149. Neque vero aliis in 
locig deest y& particgla, ut Thucyd. 1, 67. Aiyyrtae pavegwsg pey 
OD mpEDREVvOpEVOL, JEdOTES TovS AInvalovs, xovya dé ovy HxoTe 
pet adtdy eviyoy toy moheuoy, héyovtes ovx sivge adIQvouoy xaTe 
ras onovdcs. Cf. infra 1V, 8, 11. dé suam adversandi significatia- 
nem retinet, dagegen; atque eius particulae post pronomina sibi 
opposita in apodosi illatae simplicissima ratio est Anab. V,5, 22 
2 dt naelnoac, ais, jv vuiv Jozi, Kogvievy xab Hagieyovas cup~ 
eaxous qounsedde iy’ nuts, nusis dé, ny bey ayayxn 1, Nodeuyoo- 
MEP xo aucpotépors. Matth. 616. 3, | : 

- 9. byadé, v.ad I, 3, 16,— atro¢ ov, v. ad H, 9, 2, Angb. - 
V, 6, 24 qynaopce Ji adtics tym, tvdev mode yonucta Anpecde. — 
Bpedioy. Unys liber habet cipednoqoy. V. ad J, 6, 14 


CAR. VIII. Captiosis Aristippi quaestiunculis de bong et 
pulchro respondet Socrates. Postremo’ doctrinam de pulchro et 
utili ad domos adhibet. ; 

1. rd mootegor, v- ad I, 2, 60. MN, 1. — wy my 0 Adyos 
éxqiiayoH, ne qua ratione responsum detorqueatur; ne re- 
spondeant, quod aliam in partem verti aut quo adversarius abuati 
possit ad ipsos capiendos. Nimirum captiosae Aristippi astutiae 

ocrates candidam simplicitatem ac veri, de quo ipsi persuasam 
est, amorem opponit, non disputans illé quidem cum sophistis, 
tanquam si vanam doyoucylay instituat. — we dy nenecoué- 


$54 LIB. Uf. CAP. VIL. 


sod¢ ovvbyrag woedeiv 6 Suxparns anexolvate, ot deoneo 
of guiarropevor, un ny 0 Aoyos enudluyFf, GAY we av ne—- 
anpoutvor uahota npattay ta déorta. 6 wer yaQ avtor HeEtO, 
gt we eideln ayadev, Wva, et te einoe tiv toLodTWY, Oloy FH 
arloy 7 notey 7 yonuata 7 vylaay 7 Oounv 7 tOAuar, de— 
xvdoe Jy tovso xaxdy eviote Gy. 6 dé eidwe, Ott, tay te evo— 
AH qWeéaGS; PeduePa tov navoovtos, cnexelvato, jneg xat 
Sro1eiy xQaTLOTOY* ‘Aog ye, tpn, dowtas met, et te oda xvee— 
tap ayudorv; Oix tyw) tpn. Adda bqduducas; Ovde tovro. 
"Adda hipotw; Ovd2 Amov. “AMd uny, eqn, et *owras ue, 
sc dyativ oda, § undevog dyador tow, ott olda, tpn, 
ovre déopue. - 

a ‘Fldhay 32 rod “Agutinnzov lowrdrrog abtov, et te etdeln 
xelév; Kal nodta, %pn. Ao” ovv, tpn, ndvta Suom &ddy— 
Zoe; ‘Qo oldy te ev ody, %pn, avouodtara tna. Ide ovy, 


Zon, 16 tH xal@ ayopotoy xadoy ay ein; “Ore vq AL? tpn, 
Your piv tH xud@ ed¢ deouov dvPeuaw GAkog dvopong, 


xahdg mode nddny* tore dé Gonis, xaln ngdc 16 moofadd.. - 


vot. Quomodo dictio explenda est? V. ‘ad 6, 4. II, 6, 38. ubi quae 
composita sunt eius structurae exempla, desiderium articuli le- 
nire possunt. Loquitur enim Xenophon indefinite: wie Leute ant- 
worten wiirder, vel: wie man etwa antwortet, wenn etc. Dindorfius 
uterque scripsit mené:outvac. = 
2. bytecey, in codicibus aliquot vyefay. Wam formam atti- . 
cam, hanc hellenicam dicunt Atticistae; sed utriusque tamen fur- 
mae plurima apud Xenophontem et Platonem exempla sunt. 
Schneider. Plat. Civ. 332 d. Scribitar autem vyfere, quia non ex 
verbo quodam in — evw desinente, sed ex adiectivoe vying deriva- 
tur; qudmquam y. Pierson. Moer. 200. Lips. Meinek. Menandr. p. 
333. De forma altera, scribaturne vyefa, ut solet, an tyeca, ut 
videtur necessarium esse, maior dubitatio; v- Lob. Phryn. p. 493. 
Moer. Attic. p. 280 Lips. — decxvuvoe, vulgo dexviy V. ad I, 
1,8. De dy particula vy. ad 7,2. — Jedsueta tot navoorvtos. 
Weiskius edidit Jeduese tov navoovios. Sed v, ad 4, 4. Equi- 
dem articulum hic deesse posse perinde nego ac Plat. De rep. 
524 e. rou énizgiwovvtos bn déou ay ndn (quod est in Lachete c. 8. 
Fre tou Siaxgevovvtos Joxei' wor deiy yuiv 4 Bovdn) Graserus Ad- 
verss. in Plat. p. 75. ‘Quamquam pro Sz fortasse legendum 6dzov. 
Jatelligitur autem remedium, quo utitur qui a molesto homine se 
liberare cupit. Quo refertur etiam quod sequitur zo:eiy, h. e. 
anoxplvecdar. — y2é0 xt. Copulam eodem modo post relativa 
illatam vides I, 1, 2. », 31. 47. Il, 1, 21. 

3. mupetov. Quam solet casus genitivus habere significa- 
tionem, eam hic retinet, causalis cuiusdam relationis: bonus, mae 
lus, quod attinet ad febrem, lippitudinem, famem, h. e. utilis, 
inutilis ad sanandum. — dfopce, se. eidévai. 

4. £ey ovy, v. ad Il, 7, 5. — Similem de pulchritudine dis- 

. quisitionem v. IV, 6, 9. Sympos. V, 3 sq. Plat. Hipp. mai. c. 35. 


LIB. Ill, CAP. VIL; 155 


Sat, we te dvomoordry tT Gxovtiv, Kaki noes td opddon 
texai tayd piorcFu, Ovdér diapegovtws, tpn, anoxgivy po4,s 
9 Ote os FHowtyaa, Ee te dyatdy Eldeing, Ld VP oft, Rpn, 
Ghio uév dyaddv, Ado dé xuddv ‘eivuc; ove ola? Ste nedg 
FAUTG mavTO Hard TE XdyAIK ZoTIYV; MOWTOY MeV yUQ 7; dorry 
Ov mods Glha wéy dyador, npdc GAda d2 xudpv dot Engive 
of GvFoewnoe TO adto te xal nod ta atta xuhol xdyaFo} 
Adyovtas’ mods ta adza dé xol ta oWmata tiv dyIouzuy 
xold te xdyade palvetos: nods tart Jé xul tadha mdveer, 
ols dvFownor yotyta, xadé te xal dyeI& voullergr, node 
dneg ay eixonata 7. AQ’ ody, tpn, xal xdqivog xongogdgoce — 
xahov gor; Ny di tpn, nai yovoi ye aonig alcxody, 2dv 
QOS Th éavtiiv toya O Mev naAWS WENOINMEVOS 7, 7) 0é xa~ 
xis, Aéyec ov, itpy, nada te xgl aloyod ta adte sivac; Kady 
wy Ale tyw/). tn, dyatd te xai xoxd' noddluxic ydg 76 ye 
Aumov dyutoy nvpetod xaxdv zotr, xai tO nugetod ayudoy 
Lipeod xaxdv dome’ mplAduc dé td wey m00g Ogdseayv xaddy 
meds nélny aiczyodv, tO dé mQdS NUdnY xudldy ned dedpoYr 
aioyoov. navta yao ayadta pév xal xudd zor mQds & dy Eo 
 Exn, xaxd dé xal aiayod meds & av xaxdic. 

Kal oixiag dé Adywr tag adidas xuddg. ce efvae xud yor-8 
aluove nodeverv Fuor? eWoxe, otas yon olxodousiotu. ené— 
oxons dé wde* “Aod ye tov uéddovtea oixlay, otav you, tev 
eovro Set unyavaotu, Saws qdlory te evdrartgoFu zal yon- 
agwtatn tora; Tovtov 02 duoloyouuévov, Ovxody 70d piv 
Skoove poyevny trav, 78d dé yepdivos ddeavyy; “Eneedy 08 
xitl sotto ounpaiey, Ovxody ev tats mpd¢ ueonufolay Ble 

5. 16 abcd. Comparavit Herbstius Plat. Hipp. mai. 295 d. 
oyedoy te navia tavte xele MQQSeYOQEVOMEY TH) KUTQ Teomm. quem 
ad focum Heindorfius Memorab. 1V, 6, 9 componit. IZp0¢ autem 
indicat relationem boni yel pulchri ad res, in quibus illud con- 
spicuum est, ut“Hipp. I. c. et 9, 1. FV, 6,9. Vid. ad 10, 12, Infra 

. 7. luculentius dictum evra yao tyava uty zor ache €or 7006 

dy ev ten, nant Ji xad aioyod nods & ky zaxds. De addito 
megé v. Bornem. Apol. p. 62. Cyrop. J, 6, 15. Quod dici solet 
XEjoruss ws vek oddéy (v. ad M, 7, 7), id IV, G, 9, 10. est mo0¢ 1 
KeTarH06- De sententia universa cf. Plat. Hipp. m. 288 d. 200 e. 

allbaum. Plat. Symp. 204 c. Hermann. Luc. Conacr. Hist. p. 83 
dxacrov yeo bn Woy tu xeloy éouy. ) rn ae 
'* 6. eadov — alozoody. v. ad II, 3, 1. | 2 Pe. 

7. 1b dcuod dyaddy —Aruod xaxdy, Intelligitur cibus 
etinedia. == =: 


8. ndloryn éydcactéadar v. ad J, 6, 9. Xs 
9. baeids — Cuepaiey, v. ad ], 2, 57. gnet dropodozy- 


\ 


156 LIB. WI. CAP. VIII. 


‘ govaals olxiarg Tou, pév yemnivos O HAog ee tag naotadac 
enolaune, tov dé Féooveg Unéo NUwY ATHY xul THY. OTLEY 
BOPEVAULEVOS OxaY MUGeXE. OUKODY El ye xadwiC EE, TAVTE 
 gUrw ylyvecFut, oixodomeiv dei dwriotepa pmev TA AQOS LeE— 
onufolar, wa o xemeguvos Thiog ey anoxhelnta, xP apadw— 
tEpa,. 02 t& m00¢ Keutor, Wa o§ Wuzeol un euntatwow ave 
aouoe. ‘Wo dé ovveddvee sineiv, Onae méoas Weas -adtig TE GY 
Rdrore, xatagedyor xal ta Svta dopuddotata tiQorto, ave 
diy eixétwg ydlorn te xual xaddlory olxnats ein. yeagai dé xal 
moxidig: nAelovag evpgoovves GnooTEpovaw % nagéyovot. 
yaois ye unv xal Bwpoig xdgav épy elvas neemwdsorartny, 
quis gupaveotaty ovoa aorPeotdty ein* 7dv wév yag Wor 
sas ngosevgaoda, 700 dé uyrdig Exovtag zeoctevat, ; 


Casto. WI, 9, 11 dmote tts duodoynoee. Ceterum hic locus osten- 
dit, errare eos, qui ubicunque dicatur tei1a cupgavac, illud in 
tadre mutari velint. Plat. Gorg. $00 e. adrd dq jor yodto mewtoy 
v] Oumcpade H Ln Suppys. 
10. ds S& ouvedorvte einety, ut paucis absolvam. v. IV, 
3, 7. Ages, VII, 1. wes & Bouyst einsiv. Oecon. XH, 19 wo ourte- 
pews sineiv. Demosth. Philipp. 1, 7, 44. ouvedovty andas sineiv. 
Plat. Sympos. 186 c. we éy xepaiatp einsiv. Herodot. H, 37. as 
einsiy hoyw. 1, 61. od moldg Ady ésineiv. Matth. 544. In his di- 
- ctipnibys cpniunctio congilium significat; id quod aliis in locix 
fieri non recte, ut videtur, nonnulli negant. Kriiger. Anab. I, 8,10. 
—'adtos, dominus. Supra §. 8. 14” uédiovta otxtay Eyev. — 
tftoeto, yulgo adoro, Ita enim, refragante Goettlingia Ari- 
stot. Polit. p. 340, in horum verborym optativis et coniunctivis 
praeter formam etiam accentus ad vulgarium verhorum rationem 
téedit. V, Bekker, Praef. Thucyd. ed. min. Poppa Thucyd, 1. 14. 
228 sq. Buttm. 107. INI. 4. Matth. 213. Rost. 79. 4. ovy3orzo Anab. 
I, 9, 7. quamquami ut alias, ita illic parum sibi scriptura codicum 
constat. Sed quod ita de passivis et mediis valet,,in activis quo- 
que conspicuum esse eo magis sciendum est, quo magis ea ne- 
elie! sclent Cyrop. VIII, 1, 6 et Plat. Euthyphi. 5b. agéy. He- 
‘odot. IV, 190 anfy. Vid. quae contulerunt Buttm. gr. max. J. p. 
543. Matth. I. 397. — ofzyors e¥n. In duobus codicibus ofnaits 
ay stn. Geminatae particulae exempla v. 9, 2. Anab. Ill, 4, 6. V; 
6, 32. VII, 4, 12. 7, 38. Cyrop. I, 6, 13. H, 2, 13. IM, 1, 6. V, 2, 
23. Apol. 6. ubi v. Bornem. Herm. Vig. 814 sq. Ad infinitivos ra- 
rior repetitio, Thiersch. 337. 8, sed v. Cyrop. I, 6, 18. Anab. IV, 
6, 13. — wocxedéag Schneiderus opus intestinum, lacunaria et 
similia artificia interpretatur. — yd u'wéiv yao xré. In his Fran- 
kius apocevsaode: et mpociéyee transposita mavult. Belle. Sed vi- . 
desis, num quae edita sunt, possint sic intelligi: Suave enim esse, 
si praetereuntes conspecto illo loco (ywoa éuyaveotern) preces fa- 
cerent, suave vero etiam, si liberi ab omni labe aut piaculo, quod 
facilius in magna viae celebritate contrahi posset (ywea dotfe- 


Otarn), ad templa accederent. 


LIB. WI. CAP. IX. 157 


CAPUT IX. : 


Méhw 82 Yowtausvos, | avdola nécegov ety dWaxtdv Fi 
pvoxdy, Oluat uty, tp, Ocnep otiuc. owdpatos ioxvpotegor 
ngog tovc névovs pletat, oUted xai wuyry wozis eeouiusve—_ 
wtleay node 7d deve qroe ylyvioFas. Opd yao ey toig ad-~ 
roig vopors te xal EFeor taepouévous 710dd diagpégorras &A—~ 
Ayhov téhuy. voullw pévror nicks Qiow nado xal pehdens 
moog avdglay avEeoFa. d7jhov wey yao Ore Sei Fa xal Oga- 
xég ovx dv toluyoeav Gonldds xai ddgatu Adfovies oxe~ 
Sampovlog diapdyebOar* qavepby dé dri xad Auxedarpdmoe 
ott av Ooatiy dv néltatg dal dxovriow ovte SxvFaig ev +6— 
Eat @édotey dv draywritecGat. oo@ 0 Fywye xal eal rovs 
GAlwv navtwv buolwe zor prio diupégovtad aAAydwy trode 
arIpunotvs xt ertipedele. mbad éendeddrtac. éx dé tovtwyv - 
ORldy lori, Ste nivtag yor xal tove ebpuectépovs xal rode 
Uuplerégovs thy qioiw, ev ol¢ dv akodoyos Bovhwrtat yert- 
ofa, tadta xi pavFavey xal pederiiv. | 

Soglav dé xed owpoooteny of diwoiter, GAG tal tH peeve 
xald te xal ayadd yryywoxorta zojotue adtoig xal sm tc 


CAP. IX. Sententiae Socratis variae de fortitudine, de sa- 
pientia, de invidia, otio, imperio, felicitate. 

4.93 @vdola, v.ad I, 1,16. — év tots vomots te xat 
ESeac toepomtvous. Cyrop. 1, 6, 33 curv toovrm Ee EFiodev- 
zés, ubi Schneiderus Platon. Legg. 1. 625 a. éy totovtorg ESeon 2é- 
SeapIe comparat. 

- 2 &y de quocunque vestitu et habitu corporis; deque armis 
dicitur. 11, 4 éy 2o9yt. Cyrop. II, 3, 14 éy peyadows qogttos Ba~ 
difery. Pausan. HI, 14, 9 peayovtar di xa éy yeooty. Cetera v. 
Matth. 577. Dissen. Pindar. Isthm. 1, 24. 2y dloxois idvor. Neque 

ultum diversa est ratio aliarum linguarum, ut nostrae, latinae, 
-hebraeae. 

3, éxcdcdovteas, incrementa capientes. Oecon. III, 10 evdug 
ve yonommol sice xat end 70 pélnoy énididdecv. De agricuttura 
Hier. IX,7. de pudore Cyrop. I, 4, 12: Demosth. Philipp. IH. p.49 
bye dt, undvioy noliny etlnpotwr Entdoow, tid nyoumer mdgor, 
H ta 100 moduot xéxivjodue xad Enidedwzévar. Viger. p. 182. Pro- 

rie significat addere, et aéque absolute dicitur ac moocridévet, 
. uo ng Heindorf. Plat. Theaet. 155 a. Stallb. et Engelh; Eu- 

E Gdlat@ te wey xté. Libri utrobique roy habent, pau- 
ciores 70: ita autem si a Xenophonte locus conscriptus est, non 
videtur ab omni negligentiae crimine absolvi posse. Scripsimus 
tp ta ply — xab tp ex coniectura Heindorfii. Alii 1d 1a uéy — 
wel 16 — aopou té xab Gupoorvoc vel Gomer t¢ xab awpooyv. Ror- 
nemannus verba copéy 1¢ xak Gwqeove damnat: Apte i Dindor- 
fius componit Hier. I, 17 zovrp xelvovow of mieiator diay nude 
xat alyey 20d godlay tov Wimtwy, Gte doxovor xad auto. ndLoY ay 


Be L1B..NI. CAP, IX. 


idoyes sdéra eddafeioFai oopdy ce xad odpoova %xorrer. 
‘ gtoocepiatapevoc dé, el tode 2morupucvoug uly, & det nodtrer, 
ggiodytuc Jé tdvartia, oogots te xual eyxouteig eivar vouelCor, 
Oid& ye paddor,; %pn, | dodqove te xal dxpateic. névtug 
‘yaQ orue nooKpouuevors ex THY evdExouévwy, & olovtae OUp— 
Gogwriuca avrois eva, tadta nouttay: voultw ody tots pH 
SéQFic noeuttovtag odtE COPOdS OdtTE OWPOOVaG Elva. "Eqn dé 
kod sv dixuoovryy xal tiv GhAny nicav'agerqy coglay et 
vai. ta TE'yag dixaa xat névta, Sou dgetf ngdtretal, xale 
te xal dyadd élvos: xal ovt dy tov taita siddrag dAdo 
Gyt) tovrwy ovdey mooehécFor ovte tog py entotapevove 
divacta: npattev, GAG xal av eyyaugdow; auagtdreay. 
birw xal te xuda TE xul Gyada TOvS Mev GOPOrs noattEY, 
Zovs d2 uy Oopors ov divucFu, GhAd xal zcv eyyeowo.r, 
Gngtaver: ened ovv té te déicata xal ta Gdda wold te xat 
Gyata nuvta, ager mtedtretae, S7jAov éivac, Gti xad dexaz0- 
60vvn “al 7 Aly néou agety cogla zotl. pavlay ye why evur— 
tloy wey ign eivae cogla, od uértoe ye THY GvEemtotnnoourry 


Sanvijods 16 nuiv adpateuevoy Seinvoy 7 to Exvtois. Addé 1V,8 
ov Kg TH Kortum ovre te modde xolvetae ovTE Ta kxava, Gla 
meos tad zonoes. Unde Cyrop. Hf; 3, 19 est af aya. xolvovtae 
pallor tais wuyais q tails. Hy Cwuctov Gumus, quod V, 2, 35 est 
did tous €v rayoutvous Ett zor viv ak payor xolvortaie — Sogley 
autem in efficacitate utili poriere Socratem ait B. Thiersch. Ari- 
stoph. Plut. 507. ‘Inesse autem in hoc locq anacbluthiam quan- 
dam, apparet iam ex positu uéy particulae atque ex za/ particula, 
ad quam a disiunctione illa transitur. V: ad I, 6, 11. Cyrop. J, 
4,3 nollie ply avnowia, xai doa égwigto,; tayd dnexglvato. — 
oudly ve utlloy 7 adopous Te xad axoaterg, non magis 
égo quidem illos puto sapientes esse et tempefantes, quam si 
quis insiplens et intemperans est; h. é. insipientissimos illo# et 
intemperantissimos esse judico. Non potest autem. sapientia 4 
femperantia secerni; ef quum recte agere scias, contraria facere 
geque intemperantis est atque insipientis. Focus omni difficul- 
tate careret, si scriptumi estet tous doopous. Cf/12,1: Oecon. XII, 
17 sq. xm tédé peor Snlwoov, e oidy te gory, cuElA.adtdy SyTe 
Gdlous moreiv éniedeig. OF pa tov AC? oddty ye waddoy, 7 &uov- 
oor guree tevrov «hlovs povatzous stoeiy. — ol uns, Vv. ad ii, 3, 10. 

' & Conclusionem huius loci ita exposuit Finckhiusy Annal. phi- 
lol. Lips. Vol. VI. p. 295: Iustitia et quidquid cum virtute fit; 
bonum est et honestum; atqui bonum et honestum qui novit, fa- 
cit; facit igitur nonnisi sapiens; ergo etiam iustitia et quidquid 
cum virtute fit, sapientia est. V. Dissen. De philosophia moralf 
in Xenoph. De Socrate Commentariis tradita p. 19. — dix aso~ 
ouyn, v. ad I, 2, 23. Plat. Protag. 323a.b. dixasoovyns te xed 
THs «Lins moditixijc dgetrns — bv dt dixaioovvy, xad dy ty Gdn no- 
Aitexy oer; aliisque eiusdem dialogs locis. Ages. IV, 1 zegl rijs 
elo yonucta dtxaroourns, propter additamentum. 


LIB. Il. CAP. IX. 159 
jeaviey dvourtev.. to dé ayvoeiv Eautdy, xal py a olde dokd-- 
Cav ze xal ooo ytyywoxev, dyyutatw pavies hoylCeto a 
vus. tovg péytoe mOAhOdS Yn; & ev Of nAéiotOL ayvoovOI; 
tous dinuuetynxdtag tovtwy ov gaoxeiv patveator; tove da 
Jinumgtyxotac Wy of modhol yeyvwoxoval, patvopuevove xodeTy° 
ddy te yao tig idyag OUTIG OtMTai Elvae; WeTe xintev TOgT 
avaag tov telyoug diet, tdv te ote toyvoes, Wer 2m— 
zoey olxlag aigiodu, 9 Gly tq enititéotai tay niwi. 
Sylwy Ste ddvvata eote; tovtoy pulvecDat Madoxtiv: rode 3a. 
pexpoy diapagtavovtac ov doxeiy toig moddoig palvecPat; add 
acneg t7v ioyvocy éntIuulay Fowta xalovoiw; ovtWd xal en¥ 
Heyadny napdvoiy paviay adtods xadeiv. ee 

DFévoy dé oxondv, & te ey, Avany pev tid Revoroxev8: 
avtoy ivta, obte pdvtoe tiv end gplhov drvyloue obte thy * 
dn’ dyFoay evruylas yeyvouerny, GAG povouvs %py PFoveiy 
sove énd taig tay gilwy evnoaklats anwpevove. Pavpator— 
tov dé trvwy, Ei tig Qidy tive énl tH eingatla adTO Av- 
stoito, tneuluvyoxey, Ste noAAOd ovTWo nods tevag Exovaty; 
Wore xaxus pév nedtrovtag uy divaoFae neglogiév, Ghia 
Bondtev acvyotoww, estvxouvtwv, dé Avntioda. tott0 dé peo- 


. 6 gad wi & olde synchysis quaedani vel hyperbaton. Ex- 
spectaveris xab a 7 olde. 10, 5 in optimis libris scriptum est ép- 
OTtELY OU TOUS axoipEis, GAAc& pn TOUS AUnovYTEs, Ubi v. Bornem. 
tv, 2, 2 in uno u7 tou éncotauéyou. Anab, VII, 2, 33 onws Sony 
un sic inv exelvou toanelay anoBléawy wcneg xvwy. Plat. Crit. 
47d, medouevoe un tH tay enaidyteiy dof. ubi post Fischerum 
et Stallbaumium v. Buttmannus. Caussam huius rei oppositionis 
cogitationem esse facile patet. Finckhius: Anderes, als man weiss, 
anxehmen. Hermann. Soph.» Trach. 382. Poppo Thucyd. I. 1. - 
302 sq. Nonnunquam negatio praeposita ad.totum, quod sequi- 
tur, enuntiatum pertinet (1, 4, 17), id quod etiam apud Romanos 
fit. Caesar. B. G. VII, 1 extr. Altera ratio est rhetorica: qua in... 

re traiectione aliorum etiam vocabulorum, ut zayu, zodv ad com-— 
arativum pertinentium nihil frequentius. Vid. Matth. 455: n. 5. 
Kriiger. Anab. JI], 1, 22 ed. min. — ofde, sc. tg. Vi ad J, 5; 5 

7. Ocote — dreEcoy, v. ad J, 2,1. — pexody deauag- 
TEYQYTKS, BC. TOVTWY, & Of misiatoe eyvoovs!. Anab. I, 3, 2 pe 
xeon éfdpuye tov un xatanetowSqvat. Hellen. MI, 5, 24 a xad we 
xpov tis tay yoolwy tov eniPety, VI, 2,22 qv udy ovr tig woas 
pesxoov 100 durvtoc nlfov. Alii ex uno codice D. pexpdy. 

8. Gre etn, quid esset invidia. §. sq. cf ef, nullo disctimine, 
Cur non dixit éo7¢? v. Matth. 439. ed. mai. p. 821. — aoa . 
zovtac, Matth. 550. Rost. 129. 4. ds — xaxas pey HORTTOV= 
tag — evtvyovrtwr UE, v. ad HH, 7, 11: ¥, 2,25, — rovs nhe- 
dlous df, v. ad I, 1,12. — maoyercy. Num repeti potest cy? 
Accurate rem cognosces, ubi orationem solveris. Cf. ad 13, 1. 


160 LIB. I. CAP. IX. 


yluw ued avd obx ay ovuPrvas, tovs HitHlotis dé Gel na— 
o7Ev avto. | 

9. Syodyy dé oxonwy, tl sin, notcovvtag dy tk rode 7thel= 
otoug ipy evoloxey* xual yag tous nettevovias xul tod ye- 
Awtonoovrtag nouly te, navtac dé tovtovg tpn oyoAdlerr’ 
Rcivoe yep avtots tdvos npukdvtag ta Bektiw soitwr: and 
pévrot tiv Bedtiovwy éni ta yzelow ilvae ovdéva oyodakur 
a dé tig tor, tovtoy, dopxodlag adT@ otenc, xaxws Upy tov10 
NOATTELY: | | 

40 Baothetg dé xal Keyovres od tovc tz oxAntea Yyovrag 
py eivac, vide tods uno twy tuxdrvtWY aigedevtuc, otde 
tovg xAnow Aaydrtac, ode tovG Piaoapevouc, ovdé tovg e&a— 

4inatjoarvtas, Gla tovg entotapévous KoyEY. OndTE YAO ‘TIC 
Gudhoyjoes, tov wey Koyortos elvae TO NQOCTaTTEY & Te YOH 
noty, tov Jé apyouévov tO nélFeoPa, enedecxvvey ev te yy 
tov ev dneotauevov Geyovta, tov dé vavxAnooy xal tos 
iiddovg tove év tH vl ndveag neFouévove tH enwropuerer; 
nal év yeweyle tovg xexthutvors dyeotc, xal ev voow Tove 
yooovvtas’ xual @v owpaoxla tovg owpaoxotrtug, xual tovg 
GAovg navtug, olf wnapyer te enmedelag decpevov, kv jee 
witol jywvtae enlotacdoe enmedtiodar’ ed dé pn, tor éni— 
Otapévorg ov udvoy nagovor mEFouevovg, GAG xal dndrtac 
petaneuttouévous, Snug exelvorg metFouevol ta Séovta noat— 
swow. ev dé tudaole xul tac yuvatcag énedelxvvev dpyovoag 
tay avdewv dia to tag pey eidévas, Onwe yon tTaladiove— 

 syeiv, toro dé uy edbves. ef SE tug nog tadia Adyo, due te 


9. wotodytas wéy ri. Post haec verba Sclneiderus éx co‘ 
dice Voss. I. recepit diws aaavtas, Oyodelorvtag peyton + xab 
yao, v. ad Il, 1,3. — woatovtas, v. ad I, 1, 9. — ta Bed- 
tlw, v. ad J, 6, 9. WN, 5, 5. — cyorelety: Infinitivi additi ex- 
empla dat Lexicon Xenophonteum Cyrop. II, 1,9 ds uy ovold- 
Gwor pnre poe unre dvadtoéyecdai. VAR, 1, 18 m0lux zoovoy 
ovx foyolate toig totovrors bnuxovey. V. ad I; 3, 14. 

10. Ux6tay tuyorvtwy, ab hominibus de plebe.I; 5,6 zac 
Tou tuyovtos; a quovis obvio. II; 11, 4 Segunele ob 17 tTUZOVOENs 
ornatu non vulgar. 

41. toy Encotamevoy,; qui rerum suaram peritas est. Ita 
saepius absolute dictum invenitur, ut }I, 1, 28. IH, 5, 24. 6, 17: 
y, 5. 14, 6. IV, 2, 4.7, 1. — 2xemedeto den; intell, avdiovg exe 
fedouévous, qua de ellipst v. ad 1, 9. Mirum est enim, si Xeno/ 
phon a participid ad infinitivum, ab infinitivo ad participium 
transire dicatur, commate post ézfotacda: posito. De e dé pn 
post cy uéy illato cf. ad HH, 6,37. — dra to tas iy eidlvar; 
v. ad I, 2; 55s , 


” LIB. HL CAP. IX. 168 


svgdrvey HEeore py nelFecIas roig do9we Atyover, Kal nig 
div, py, tEely uy nelFeoFos, enixeeérns ye Cyudac, dav reg 
sp ev Adyorts py neInta; bv @ yao uy THg MEdyLOTE MH 
selSyzas tp ev Adyovte, Guagtyoetas Onnov, Guaotarvay dé 
CypemPnoeta:. Ei 0é palin w¢ tm tegavve eeivar xal dno~13a | 
wseivas tov ev Qoovovvsa, Tov dé anoxtelvarsa, tpn, tors 
xpatlotove say ovspcyey oles alyuoy ylyvendou, 7 wo ituye 
CnsotoIa: ndtegow yao ay mGAAoy O18 awleodae toy taba 
nowsrvta, 7 oUt xal tayiox dy dnodéodur; Epoyévoy déi4 
sivog avtdy, tf doxoln avtg xpdtiotoy cvdgl énetydevua, et 
vas, anexolvaso, Evnousiay. Egouévou dé ndiiv, ef xal sv 
evtuylay inirndevua voutloe evar, Lévy giv oty tovvarcloy 
Fyay Xn, riyny xal npiikw qyotuo: tO geey yee uy by~ 
sourta enireyeiy sim tay dedytwv evsuylay oiuas evar, to 
padorvra se xa) peletjoavta te wv noreiv eingatlay vouller, 
mad of. sotto enitndevorses doxotol moe ev ngattav. Kaits 
Gelosovg dé xal Feogilectarove Ry sivac av, wey yewoyla 
Fore sa yeopyexd. ev ngdrtovtac, ev 2 lareele tovs ta ia- 
sqm, dv dd nodisala tovg ta mohitexd: tov dé pndév ww 
AQATTOVED OUTE YorjouLoy Oder Ey Eivas ovTE Feogui7. 


12. zwel9nza Stobaeus habet af9nte:, quam aoristi for-. 
mam poéticam Zeunius excusat loco, unde haec verba derivanda 
sunt, Hesiod. “Egy. 203 oitos uty navagioros, O¢ adtos mévte rojen, 
baSlic & ad xaxsivoc, & ev sinovte wl9nrasr Plutarch. ist. 
c. 7. in. aagelepey Jd? any cozy evdicg piv excyslpes tous moll- 
tas fupipatey eic tac tomons, xal thy mol Eneoev exlerbyrns ws 
neocwtate tao ‘Eliddos ancavtay 1 Baopeow xara Ielertar.-ubt 
Exe:cey (‘Khemistocles suasit, non perauasit), quod Schaeferus 1V. 
p- 233.398 mutavit in gzedery, defendit C. Sintenis ‘Themist. Preef. 
p. XXI. coll. Diodor. XIII, 3 Execay rovc Prytveus alte &iy, 
quod de eadem re est Thucyd. VI, 46 jogavre aefSew. V. < . 

13. toy d2 adnoxselyaytra. Plerique libri daat anoxzel- 
verte, sed hoc ‘est, eum qui interficere conater. Tyrannus qui- 
- dem licet ipse non interfecerit, dicitur tamen dwoxtéiygs, ut 
Platarch. Timol. c. 5, ad quem locum caoxreiva: graece dici, qui 
eaedis auctor factus sit, sive caedes perpetrata sive iaterpellata 
- git, Schaeferus animadvertit IV. p. 397. Habet igitur ipse aori- 

stus ibi ae locum, ubi de caede non perpetreta sermo est, 
ut imperfectum rem coeptam, sed non perfectam siguificet, unde 
nomen habet; aoristus rem factam quidem, sed sine successu. Ku- 
rip. Jon. 1500. Soph. Ai. 1105. Vid. Elmslei. Eurip. Heracl. 1003. 
Hermann. Soph. |. c. Schaefer. 1. c. 399. — wo &ruye, wie es 
trigt, leviter. Viger. 303. 

14. edxoatiay — ei mpatrery, v. ad I, 6, 8 Quaid dif- 
ferant tuyy et npaéic, evruyla et evagatic, ipse Jocus docet. Finck- 
hius illud interpretatus est Ghick n, hoc Glick machen; Bran- 
disius Mus. Rhen. 1827. 1, 2. p. 136. Woblergehen et Weblvcrhaiten. 


XENOPH. MEMOR. 41 


102 | LIB. Wt. CAP. X. 


CAPUT X. 
a | MAAG pony wad a note tiv tag tézvas zydvtwy wal ep- 
yaolac Wee zewulrov adtais diadfyotd tim, xai tovtors 
apelupos Fy. dcehSav piv yae note nods Tlagedoov tov 
Gwyodipov xa) dtadeyouevos aitd, Aga, %yn, w Meaggaste, 
yeagexy éotw 7 txacla tay Ogwuivwr; ta yoty xoida xal 
Th vymla, nal t& oxorava xal ta pwrevd, xal ta oxdnod 
xol t& polaxd, xal t& toayfa xal ta dein, xal td véa xal 
a nohud cwpata dia tay yownatwy anemulovees expuet— 
gote. Aindy dives, tpn. Kal uny ta ye xara eidn a&pouor- 
‘ovvtes, eneidy ov gddiov évl dvSowaw nigevyzeiv Gutpata 
ndvta tyovtr, éx noldwy ouvdyovtes ta 2 excorov xdAAose 
ovtwG OAG te Owmata Kale noleite QalvecTat. Hlootuer yao, 
ston, ottws. Tl ydg; tpn, 16 mePuvwrtardv te xal. 7dtoror 
xat qelixitatoy xal nodevotatoy xol éoucuewtutov cnopu— 
| peiads tas puxns G0; | ovde pupytov dot tovt0; Tae 


CAP. X. Cum artificibus de ipsorum arte disserit, atque ita 

rodesse iis studet Socrates. Colloquium cum Parrhasio iuvene 

bitum esse, exinde patet, quod quo tempore florere coepit, mor- 
tuum esse Socratem constat, Ol. 95,1. | 

4. rdv tas téyvas Exovewy. Cf. De Rep. Lac. J, 3. Plat. 
Jon. 531 d. 6 thy aeiduntixny Eywy. Lys. p. 20. R. tavtny yao 1é- 
yeny Eyew V: Lud. Dindorf. Nam Zyey non raro potestatis inte- 
stinae vel scientiae significationem habet. 1, 6, 13. 14. I, 2, 6 

‘ Recte comparaveris nostrum inne haben, gallicum posséder. —1s¥1, 
aliquot codices troz, quod num ab sequente rovtors postulatur? 
v. ad I, 2, 62. H, 3,1. — eisedouwv pwéy quid sibi habet respon- 
dens? @delicet ubi aliud eiusmodi colloquium incipit. —& 9, v.ad 
BM, 6,1. — yeagixyn torey 4 elxeola. Hance codicum scriptu- 
raw, tanquam propter articulum ad subiectum omissum, ad praedi- 
catum adiectum improbabilem, fuerunt qui mutarent: 74 yeagex7 
éorey sixeota. Sed primum ut virtutum et artium nomina non raro 
articulo carent (v. ad J,2, 23), ita id de iis potissimum valet, quae 
in «xn desinunt (Stallbaum. Plat. Sympos. 188 b.); deinde nomina, 
quern vis definienda est, non solent secum articulum habere, v. 

, 6 7 Entorgun con oogla éorly; “Euorye Joxei. Nec denique 
ubi vel huiusmodi subiectum est vel communem quandam notio- 
nem habet, praedicatum autem certum genus significat, ad quod 
illud pertinere dicitur, deesse ad praedicatum videmus articulum. 
elonyn 201d rayaddy apud Matth. 264. not. Sententia est: Norne 
papaies quae dicitur, pertinet ad artem illam, qua quae sub ocu- 
os cadant, effinguntur? V. ad 1, 8. 14, 7. 

2. ourms, v. ad HI, 5, 8 — nocotuerv yag, v. ad I, 4, 9 
~. be yao, v. ad J, 4, 9. HM, 6, 2, — 16 AeFRYOTAOTOY — 
n9os. Solus Stobaeus hunc articulum habet, unus codex 1d 743906, 
quae lectio magnam habet veri speciem; ut is sit prolepticus ille, 
qui dicitur, adiectivorum usus; cf.8. Sympos. H, 6 deda re avfe- 
tae xat Iedloyra agixveitas eis tyr oH Adee Demosth. Oly ath. 
HH. c 2, extr. pdyes vy nvigen, ubi v. Schaefer. . eo Mee ie 


« ——_—— ae 


—.s - oe ay wey eer 


LIB. Wi. CAP. X. 163 


yag dv, Yon, pinensdy ely, & Suxpasec, & pyre oupipetolar 
UAse yoWMa uNte wy ov sinas Gere pndev tye, pended Sdeac 
égutéy dory; “Ao” ovy, tpn, ylyverce 2y dvIounw tb te Ges 
doggdrvac xai td éyIod¢ Pldnuv node sivac; “Eporye. doxei, 
py. Ovxoty totz0 ye punter dv toig Gupacw; Kad uada, 
Egy. “Eni 82 soig tay pliuv dyadoig xal roig xaxoig cpolwc 
oo: doxovorw tyay sa nodcwna of te poovtllorseg xal of gn; 
Ma AU od djza, ign: sini wiv yag roig dyadoie padeoi, 
ant d2 toig xaxoig oxvFgwnol ylyvovtas. Odxoty, tpn, xal 
savta dvvatory anexalev;: Kal pada, tpn. AAA pejy wai 25 
peyahongents te xad thevdiguy xal 10: tanevory te xal dve~ 
AgdSepoy, xal td owpporxoy te xad Godrpov xal 1d Bor 
ormoy te xal aneodxaioy xa dea tov neogwaov xual dia tr 
oxnudsun xal ictaswy xual xvovudrov avIounwv denpalyer. 
Binds ites, tpn. Ovxotv xual satra pyenta; Kai pdia, 
fpn. Udregoy ovr, tpn, vouileg Gdror Spay tovs avFewnove, 
de” Gy ta xadd te xdyadd xal dyannta TI palverat, de 
Gy td aloxod te xal novnon xal ponta; Toad vi} Al? en, 


diaglou, w& Swxeates. 


Hoig 382 Kisltwva tov dvdgeartonoiov edcedduv notes 


4.'a0° ovy, vy. ad Il, 7, 5. 6,1. — rd 22 pedoge. Olim le- 
tur zenore gidogo., quod minus, opinor, propter mwzote par- 
culae usum, de quo v. ad IV, 2,24, quam propter articulum al- 
tero tantum loco positum ex Stobaeo mutaverunt, uti dedimus, 
viri docti. Neque vero alias solet articulus neque éy praepositio 
in hac locutione addi eadem vel simili sententia. Cyrop. VI, 3,11 | 
Aafeiy poe yévorto adrov. VIE, 1, 15 1 Kup étyéveto undiy wy 
otxelery. arnuelytos Every. nonnunquam este additur. ib. VIII, 2, 2 
éyévero aig, Wore yorjuacw Eveoyeteiv. — TOUTS ye, Vulgo TO ¥é, 
quod nescio an defendi debeat, ut quod II, 2, 4 codices tantum 
non omnes praebebant énxe tov ye cnodvooyiwy peotad uly ab 
odof. ubi quamquam proprium esse infimae aetati usum articuli 
he demonstrativo docet L. Dindorfius, edi tamen curavit Anab. 
» 6, 3 16 ye dn Xeguodge xad Revopurte pdvoy drapogoy ey 15 
nopelg tyéveto, 4 Tou nysuovos xaxwou xel ude. quo in loco 


_ param sibi constant libri. Plat. EKuthyd. 201 a. dia any 10 ye ev 


olde, dre etc., ubi unus, Polit. 305 c. 16 ye di xatavontéoy, ubi 
quattuor codices dant zéde. Matth. 286. Rost. p. 461 sq. 

5. cagoovexdy. Codicum fere omnium lectio est ow poorn- 
mxov, de qua forma dubitant. Sed huiusmodi nominum duplicem 
formam saepe confusam videbis , otxodouexds et olxodountixos, 
Gwonouxds et dwonoentxds, alia. V. Lobeck. Phryn. 520. — dec- 

alves, alii dapéon. Deinde est gatyetec. Num debebat esse 
cacpelyerce? Saepius dicitur 4 quéoa vmopetyver, Anab. Hil, 2, 1. 
AV, 2, 7. Cyrop. 1V, 5, 14. Matth, 496, ubi gr. mai. excitatus est 
Jocus.Eurip. El. 1243 adv ofde dSouwy unio dxaotermy palvovor 
tivic dalpores. beh van. % 
11° 


104 LIB. Wi. CAP. X. 


xal Sudeyduevots adm, “Ore pév, ton, w Kislswy, ddlolovg 
mostte dgoutic se xa) nulasorag xad nixtag xal nayxeatea— 
ords, 600 te xal oda’ 8 dé uddota yoyaywyel dics tig Spee 
sous avFeenous, td Losixdy gpalvecIa:, nic toto ivegydly 
asolg avdouiow; Enel 02 dnvgdy 6 Kistiwy od tazxd dnexpt- 
vaso, Ao” tpn, toig tev Covey sddeow anexdlwv 16 Epyor 
Cwrixewripovs nossic palvecFae tevc dvigecvtag; Kal pedda, 
Yon. Odxoty té ta tnd tiv OxnUdseOY xatToonwuEva Kol: vd 
dvaonwpeva ey soig owpan, xal ta cvunielouera xul td dal- 
xdpeva, xol tz dvtuvdueva xol ta dndueva dnexdlov opos~ 
ézspa sa tole dinSvoie nal mIavvxega noreig palvesdas ; 
sIldvy per oby, tg. Te d2 xai te nddy tu norovvteoy te 
Cwopctiov anopmmetoFos ov nowt teva téoysy toi Fecpelverg; 
Eixé¢ yoty, tpn. Ovxoty nal tiv uév peayoutvoy dnehytexd 
zu Supata dnexacréoy, tav d2 venxnxotwy ewappoavoudveay 7 
owe puntias Spddon ye, Egy. Dei iga, eqn, tov dvdquav— 
Tonoswy ta tH Wuyns Epya tw ede noocexaler. 
9 IFled¢ 82 Thotlay zdv Fweaxonordy eiselGuv, énidelEav— 
tog avtov tu Swxodte Fupaxag ev eloyaoutvovs, No sHv 


6. eliotovs,. Ingeniosissima coniectura L. Dindorfii est xa- 
doh obs. Retinui tamen ediofovs, quod diversam statuaram figu- 
ram et formam significare recte dicit Schneiderus. Tecte tamen 
simul inesse videtur pulchritudinis significatio: Diversae quidem 
formae facis cursores, luctatores, puailes et pancratiastas, omnes 
vero pulchros; sed quod iucundissimum est etc. 


6. dwecxacrloy — peuntia, v. ad I, 7,2. Temere hic 
locus tentatus est; habet sententiam hanc: Nonne pugnaatium 
quoque oculis aliquid furoris et minarum affingendum et assimi- 
landum est, corumque, qui vicerunt, vultus ita imitandus, ut lae- 
tari videanturf Habes ita adiectivi et participil vim tibi explica- 
tam. v. ad §. 3. 


9. eieyacudvous passiva vi dictum, qaam non solum hoe 
articipium nonnunquam habet; v. ad I, 2, 105 ut ag te V, 4. 
con. XIX, 8. Mag. Eq, VIII, & De re equestri Xif, 2 Hellen. 
V, 3, 3. Cyrop. VIII, 2, 5; quamquam ne activae quidem, quam 
illud perfectum fere habet av, 2, 12), significationis in participio 
conspicuae exempla desunt, ut Comment. II, 6, 6. If, 5, 11. Sym- 
pos. IV, 61, ubi v. Herbst. 62. eee. IV, 25: sed aliae etiam 
ujus temporis formae. Passovii exemplo Plat. Legg. 710d. 7avra 
aneloyaota: tH Seq accedat Xenoph. De re equestri XH, 36 Se- 
oat outmg eleycodw. — vy thy “Hoay, v. ad I, 5,5 — ta wey 
edueva Oxénns tod dvyFoanon, s hominis tegumento 
entes, Thucyd. Vi, 18 4 Nixtov tay léywy aneacypootyyn. Cyrop. 

> 25 27 ov OV tov vearloxou rovrov Umeonparlay nOllyy TivE TOU 
tedz0u xarnyogeic: Alia v. ad J, 3, 8. Bornemannus rgia Pla- 
tonico 400 c. 16 Soyew navra Excivoy dei yluay, h.e. dia 10 &Q- 
zew, iisque, quae interpretes ibi demonstraverunt, defendere se 


LIB, WI. GAP. X. 165 


“Hear, Upn, salov ya, w Teosha, +d tanya, tO ta piv des- 
pera oxinne tod dvIpwnov ouendluv sév Gwouxa, rake da 
IQR py xelday xojoIa. ado, spy, AfBor pos, of Ieotle, ia 
det th ovsa ioxveotégove ose nodutelessigous tay Gidley 
moesy tovc Swoaxas nislovoc nwletigy “Ors, tpn, & Swxea- 
sec, evgudportigoue nod. Tov d2 Gvdudry, spy, ndtega pésee 
4 stadp@ enduxviay nislovos tia; od “yde Ji icoug ye 
yedysac ode éuolove olual ae moseiv, el’ ye UQudstevtag noe 
ei, Ad vn AP ign, now: ovdéy yag Spelds date Fwea- 
wag Gvev.tevtov. Ovxoty, ipy, ewuatd ye GvPounay ta pévit 
eveudud govt, ta dd EdgvIpa; Tdvy pdx ody, dpy. Tec 
oby, spy, 1 Asav9Iu@ adpats aguottorsa shy Swpaxa w~ 
evdpor nocreic; “Acne xal dgudstsatra, ipy* 6 dgudttwr yd 
gots evovIpuos. Aoxeig uot, spy 6 Swxpdenc, to evovdporiz 
od 2a9’ caved Adyar; dlla ngdg soy xQuysevay*® digneg ay el 


Qase putat vulgatam lectionem 1p ta uty etc., ut 1d svonua Io- ' 
Lope Gace: Pistias ostenderat Socrati, ai ificet, den 

10. @zidecxvi@y, Malunt alii drodsixvdex. Sed illud est 
ostendere specimine rei exhibito, nec minus de artifice opera sua 
mh amie proponente dicitur Oecon. X, 1, Cf. Sympos. Jil, 3. 
wbi sequitur cig udoor géoser. Hier. XI, 10. Quamquam horum 
verborum sempiterna in libris permarels est. Vid. 1V, 4, 1. 10.12. 

luny anadecxyvedas et similia post yrouny anopatyeodat. 12, 
ubi recte legitur dizacoourns éentderyya. 18, ubi Schneiderus loco 
vulgati énidetxyune recte amodelzyuucy restituit. Oecan. Hil, 1 pri- 
mum est azodexvuw, deinde éudexvyva, discrimine ad perspi- 
ciendam haugd difficili. 

41. eo morroyvsta adeo quibusdam displicuit, ut damnarent. 
Sed recte Finokhiue Wie kann dein Panzer gut proportionirt sein, 
wenn er einem Schiechtpraportionirten passt? So gut als er passt. 
Nam quae sequuntur verba, ita ore a suut: oiz@ xab svpuduoy 
mods, ut xaf ante cauctrovre vel praetermittas vel tuearia. Du- 
[ videas Cyrop. Vv 5, 46. VAI, 2,5. Oecan. VI, 3, Cf. ad 6, 2. 

, 2, 2. Per Soueg autem interrogationi mais respondetur étiam 
IV, 5, 9 Matth. gr. ampl. p. 1287. 

12. wadc¢ praepositio ut saepe in comparatione usurpatur; v. 
ad 1, 2, 52. Hl, 5, 45 ita multiplicem relationia habet significa- 
tionem: II, 6, 34 edvotxas aew moog avtoy. IV, 2, 15 mg0c tous 
| aed Lovor taite éowray. |, 3, 3. Cyrop. IV, 6, 6 aide yao, ts 

S Rds aUTOM Eye. VAM, 4, 29 soig pugeaezosc etalpeta edidou 
nods thy aklay éxacotp. Anab. Vil, 1, 9 ddupeiy mp05 tHy Fodor. 
IV, 3, 10 1a pic ray addsuoy. V. ad 8, 5. — acreo Ey st tres 
voculae in uniua vim et significationem abierunt, ut etiam unius 
alae speciem referant utque tempus finitum, quod dicitur, 

eesse possit: quod tamen si additum est, ay particula non magis 
ad protasin pertinet. Cyrop. 1, 3, 2 jo7alero aizov, dcmeg, &y ef 
vig melas ovrtedoeuptvos aonatorro, h. e. wcnep av ttc conalorto, 
at nedae curtsdoaupéevos conagorro, ubi locum similiter conforma- 
tum Hell. lll, 1, 14 comparavit Bornemaunus. Sympos. 1X, 4 


7 


166 : LIB. WI. CAP. X. 
galing donida, w dy aomorty, tots evevdpuov elvas, xai 


1szlapida, xual tala weacrig somev Exev tH 0 eyes. louse 


32 xad Gddo ts ob puxpiy dyudiv Ti aQuOTTEY aQOogeOTS. 
Aldukov, tpn, & Soxgares, ef te Exteg. “Hesor, tpn, 4 Bdeu 
mitCovery of AQLOTTOYEES TY AvaQLOOTWY, to” abtby otad— 
poy Syovres. of piv yug ardgpootet, 7 Silos dx tay Wyte 
xptucperos 7 xal Glo te tow owpatos opddoa nellovete, 
dicspopor xui yadenol ylyvovsas’ of b2 UKQporzortts, Jusdgnp- 
geévoe td Bugog td pey bad tw xleddv xal inwuldwr, so de 
tnd tHY Muwy, tO de Und TOU Ot7,F0VG, tO G2 UND TOU Ye- 
tov, 0 3é nd tig yaotedc, bilyow dey ov qogyuats, GAG | 


tangocSynpuss olxaciw. Eignxac, tpn, avtd, de? Snteg tyeoye ta 


duc soya nhelosov GE voullw sivas. sos rdytos tots OE 


Emtyogevons weneg ky ef tro peluxwtara, ubi v. Herbst. Vid. Stall- 
baum, Plat.-Apol. 17 d. In locis fis, quibus non sequitur tempus 
finitum, we7épavel, ut sit quasi, uno tenore scribi solet, Isocr. 
Panegyr. 148 diexogevdnoay wenegayel mponeuncpevor quod vide 

uomodo differat a ‘. 69. duolws diuepiconoay, weneg ty eb med¢ 
iinaving évOpunous enoléunocy. Matth. 523. 2. Cf. ad II, 6, 3& — 
mp av aouorry. Codices » fay, quod quum fuerint qui more 
attico dictum esse pro «cy dicerent hodie nemo facile ab hoc usu 
atticos scriptores abstinuisse negabit. Herm. Vig. 836. Idem vi- 
tium libri habent IV, 2, 29. 

13. $yovreg quomodo solvis¢ Matth., 566. 3. — dcecdnp- 
ufvortd Bagos, loricae,. quarum pondus distributum inter se 
est a singulis corporis partibus, quarum eae singulae 
aequaliter dispertitum susceperunt. V. Schneider. Hell. I, 7, 20. 
Separatim sumendi vel divisione facta partems accipiendi vel dis- 

ertiendi dictum videas Cyrop. IV, 6, 13. V, 1, 2¥. Anab. IV, 4, 
53. V; a ; recerg est — constructio ad Spee dicta: 
Cyrop. » 5, 13. 6 Kigos 16 orgarevpa xatévemse Jwdexe plone 
I, 2, 4 dStyenrac dt airy y dyooe bp ia Been. 5. “Gidexa yao xad 
Hegaay puiet dijonvies. Plat. Politic. 283 d. didlwpery autny (Hy 

erontxny) dvo wegen. Poppo Cyrop. 1,2, 4. Meindorf. Plat. Phaedr. 
563 c. Matth. 419. i. coll, 424. 1. Rost. 104. n. 11. — dilly ow 
deity, Matth. 354. Rost. 106. 4.a. Ad sententiam of. De re eque-. 
stri XM, 1 roy ply xalwc egudtorra Eloy yloes 16 owma, tov dd 
Gyay xalapdy of wor povoe pfpovow, 5 ve uyy ay orevdg de- 
ouacs, ovy Snloy éorly. ubi quod scribitur cguoforte, licet eam 
formam iam veteres ab Atticis abiudicaverint, recentiores assen- 
serint; v. Lobeck. Phryn. 241; recte tamen et illic et Cyrup. I, 
3, 17. Hl, 1, 16 ab editoribus servatum esse videtur; scripserunt 
etiam 1, 4, 18. 

14. aid, h. e. adr tovr0, Hac significatione av16 enuntia- 
tis praemitti ut apud Platonem non infrequens est, ita apud alios 
scriptores minus usitatum. Thucyd. VII, 34. vouloartes, de’ avd 
ouy noodoIa, de’ SEQ ovd of EreQoe mexay. 1d fit fere ita, ut pro- 
nomen relativum uatur, quo demonstrativum involvitur. Vid. 
tamen Anub. IV, 7, 7 aisd ay, tgn, 16 déor etn, whi v. Bornem. 
Heindorf. Plat. Lys. 204 a. Bernhard, Syntax. p. 289. Matth. 467.6. 7. 


LIB, IH, CAP, XI, 167 


xlieve xad tev insyguaeve Sugazag pdidiov wrovyras 24a 
ny, doy, & ye Od tadta Uy GOMdtTTOVIAS Wrotrytas, xaxdy 
Suorye doxova: noridoy te xual énlyevooy wreiotas. ade, tpn, 15 
FOU oupatos uy ptvevsoc, dila tore Hew xvgtouucvov, tore 
Ge bpFovpévov, adic dy axgifeic Supante deporroey; Odda— 
peiic, pn. Atyac, spn, UCudTTEY Od Tab aupIBeiC, GAG Tove | 
By Avacivsas ty tH yesig. duréc, tpn, votre Adyus, & Se- 
gates, xai navy datic anodéyg. . | 
+ GAPUT XE 

Fuvauts dé note done. 2v. 7 mblee xadic, } Svopa ays 
Qeodory, xal ota ovveivar tg neltovec, pvyotivtog atic 
tay nagovtwry tivdcg xal sndvtag, Ose xpeittoy «iy Acyou 20 
ndlieg tag yuvoinds, xal Guyedpave proaxtog eeeévas ngd¢ 
odtyy dzeuxacoutvous, ols dxelvyy eniaxrdey iavtijc Soa xa- 
Adc Sor, “Itéov dv sy Peacopevouc, %pn 6 Swxgdtys: ov 
yap 3 awoveuol ye 43 aoyou xgeistoy toss: xavauatey. Kal 


| 15. ‘dxorBete, accurate factae. Adyoe AnnxpsBwoudvas Yeocr. 
Paneg. c. 2° in., ubi v. Morus et Baiter.— eh way de pH TK 
zaurtas, v. ad 9, 6. — ards rodro Afyecc, ipse tu, mag 
res est, quad equidem censeo, eloqueris, Bornemannus avid rote 
& Aéyers probabilius iudicat coll. Matth. 467. 12, — xal'aéyu. 
In plerisque libris scriptum est xe) r& viv, quam dictionem’ ta~ 
men, quam praeter nostrum nist loco admodum dubio Cyrop. VU, 
2,27 non inveniatur, ab Xenophonte abiudicant, Born. Cyrop. VI, 
3, 17. Reliquarum scriptorum exempla v. Gregor. Corinth. 20 3q. 
Schaef, Altera dictio satis quidem est usitata, maxime apud 
Thucydidem. Fritzsch. Quaest. Luc, p. 6. 


CAP. XI. Cum Theodota meretrice, Alcibiadis potissimum 
consuetudine nobilitata, de arte amatorum vel amicorum allicien- 
dorum confabulatur Socrates. | Meo 

1. ofas aumeivas, v. ad I, 4, 6. MW, 9,3 — xgeizrrto» do- 
you. Eoya loyeu utteo Heradet. II, 35. xgeiaoor Adyou 16 eldos tHg 
vooou, ‘I’ east 4 I, 50. Ita enim quae adeo magna sunt, ué eorum 
magnitudo verbis exprimi nequeat, dicuntur xgelaqow sive pelle 
Aoyou. Valcken. Eurip. Hippol. 1216. V. ad HI, 1, 22. -- éauras, 
v. ad J, 2, 54. — dca xalds Exar, sc. éawWaxvuuy. VY. ad Al, 
7, 6 dict” dvayxatey epyatecdar, & xahdic Eyes. U, 6, 22 acre py 
Auzseivy, of: uh acocyxes. et ad H, 1, 32 wmauos tape ey Ipwaos, 
Ois NoosnxE. — itéoyv &y sty Quamnam particulam additam 
exspectabas? V. ad IJ, 3,19. — Aeaadomevoucs quum subiectum 
exprimat, manifestam eam dicit anacaluthiam Franc. Richter. De 
praecipuis gr. |. anacoluthis spec. I. p. 25, Apud Athenaeum est 
Seavoutvois. Cf. Plat. Crit. 49 a. oddert tgen@ yapmiy Exovtas ade- 
antéoy elyac; Gorg. 507 d. toy Povdomeroy evdaiuova sivas Geogoo- 
Cuvny Siwxtkoy xadi caxntéoy. V. Matth. 447. 4. ad I, 7, 2. Cf. quae 
ad |, 1, 9. disputavimus. — a@xovoacr, v. ad J, 1, 9. — ove 
ay pdavorte, v. ad Hl, 3, 11 ‘ 


168 LIB. I. CAP. XI. 


35 Sinynodueves, Oix ky pIdvoe’ Ipn, dxohovIobrtec 3 Ovves 
pev dy nopevdérvteg xgdc tiv Geodétyy ual xatadeafdrses 
Cwoyedpe sevl nagectyxviay ¢Setearse. xavoayleov Ji sod 
Cayo, D dndoec, tpn 4 Swxgdrac, nésegor quas da 
piiddoy Geodden xagev serv, Ore Huiy td uddiog eaveiic énte 
deukev, 4 taveny nulv, Sts lSecodueda; Zo’ & uly sadry 
weslinuttiea iotly % inidekig, suveny nuly xdow instr, & 

3d¢ jyuiv 7 Gla, nuds tadty; Elnéycog dé seveg, Sri dlxasn 

‘Adyot, Odxody, spn, aitn prev 70n te toy nag’ qudy dna 
vow xegdalves xa neddy sic nislovg diayyelhwpe, niele wpe~ 
AnSyorras Fysste d2 F8qn se wv @eaouprFa, eniPvpotpev 
EyaoSas xal Ener inoxnlduevos xal ansdSdvreg noPyo0~ 
fay. dx bé-sovray edie juag piv Gepaneduy, tavtqv dé Fe~ 
eakeveoFas: Kad 4 Qeoddty, Ni Al ign, et solver savF 

sobre Bye, tue Gv Séor iutw ric Slag yagr dye. “Ex 82 


. »% Som, v, ad UM, 6, 3. cavrny yeir deer dusfon 
Accasativum ex praecedentibus tibi explica. V. ad J, 7, 2, 

3. aisle. Singularem et intra et extra constractionem, cum 
RHumeraglibus componi notum est satis. Kriiger. petgh Ad Historiogr. 
ett Anab. I, 2, 11. Lobeck. Phryn. 410, Haack, Thucyd. V1, 1. 

atth. 437. n. 2; pluralis adverbii vice rarius fungitur. Quam- 
_ in plurali ad verbum @ seal addito nihil inest iar ieee I, 
, GL sa uelyeora navias wodie. IV, 1,1 od puxoe | 4 TOUS 
eporns res Guveives, De Rep, Athen. J, 3 Clsle sepelnoerate 
Hipr. 1, 8 pesto oly evyppatvor1e:, modu St nist xad pelle dv~ 
jlovprtes. 16. IV, 6. Vid. ad I, 2,7. Ac quod apud Platonen: est 
Civ. 417 b. wodu aielw xad padioy dedrdrec 10tg Evdov H tous Efe 
dev noleulous, Schneiderus recte docuit aliud esse xodlic Sedtévat, 
ae accasiones timoris ‘indicet, aliud zrodu. ieee Hellen. Hi, 
1 ipa Rivas xal aleto, ubi male yodror iatelligunt, (quam- 
gam minent. IV, 8, 8 est wielos vobrev), uod apud Matonom 
enex. 235 c. est nudpas alelw 4 1p8t5, quod retinuit Bekkerus, 
corrigens tamen cum Heindorflo iniussa codicum Charm. 358 e. 
tae oxtyao3e:, Aliia in locis soripturae varietas est. Anab. 
i, 3, 5. V, 6, 9 VII, 7, 34. Cyrop. 1, 1, 5. Hellen. VI, 5, 52. 
Dubius locus restat Comment. J, 6, 12, ubi im plurimis iisdemque 
optimis libris est radrns dy ovx darte s5¢ aglas agyugeor lneat 
tov, quod nescio an sit, u¢ pretium postulat, mickt unter dem 
Werthe, tuente etiam Bernhardy Syntax, 335, damnante Dindorfie 
Hell, 31, 2, 16, qui de eq usu apud Atticos obtinente dubitantius, 
ut videtur, exposuit, multis ibi et p. 263 adhibitis confusorum in 
. Codicihus numerorum singularis et pluralis exemplis, Ac sane 
negari non potest, ex inferioris aetatis consuetudine plurimis lo- 
cis veterum scriptorum eiusmodi vitium illatum esse. Denique 
falluntur qui, ut Pingger, Element. gr. l. J. 111. apud Atticus new- 
trum plurale ubique dicunt fuisse zifw, accusativum singularem 
nheta. V. Poppo Thucyd. I. 1. p. 223. Buttm. 3. 274. Ml. 441. — 
4 y re a Ai . t, alji dpedndgaercs, Ulud ex optimis libris restitui. 
- a 9 Up Be 


4 
LIB. II. CAP, XJ, . 0 


savroe 6 Suugatnc opty atryy te nelvreliic nexoopnurny 
wad unséga nagovoay atti ty todiss sal Segansig od sh 
suyodan, xal Sepanalvag nodidg xal eadeiy, ual oddd sad~ 
sag guslnutvwc exodoac, wal sot GAdog tyv olzlay dpod— 
veg xateoxevacuirny, Einé pos, tpn, a Qeodory, tore cos 
dyets; Otx tno? toy. AIP Goa oixda apocedous tavens 
Obde. obcla, pq. AAG ut xergotégvas tivésy Otdd xergaté~. 
groan, tpn. Ueda ov, tpn, 10 darsifdea exes; “Kav tig, 
Fey, qlhas uos yerdpevog gd not 29d, obsde p08 Blog 
— tarl, Ny rqv “Hoar, tgy, & Gaaddty, xadoy ye 50 xtjipa’s 
wal wolles xpeitroy old» te xal Sody zai alyaiw Gilwy ayt~ 
Agr xextijotu, drag, tpn, nésegor +H tidy snitgdnecc, édy 
sis coe @llog dicnep via moecnriitar, 7 xal aosy se penyard ; 
Tag & by, tpn, tyad vovrou pyzaray edgops;: Hodd vq 4l"6 


4. Peqamelay, cxtdy I, 7, 2, Platon. Phaed, 64 d. tag 4Qd 
10 Gdyuc Fepanelac, — oior iuatlwy diapegdvimy xinoeg xab Vzo~ 
Pnuctay xzab totg Bliove xeliwmiopovs todg néEph 1d Odiua, —= 
Fyauaa, interpretantyr sag¢youca; syntque lacutioges pOR pau- 
cae, in guibus Tyee habere eam vim dicitur, Anab, V, 9, 9 ayew 
Eyeix, Demoath. Philipp. IV. p. 57 extr, deygy Eyer, aliae; in qui- 
bus tamen omnihus demonstravit Hermannus Viger. 753. et Gre- 
gor. Cor. 863. Zye:x suam vim retinere, ut notet, coniunctym quid 
eum qua esse, — Glia wi, v. ad HM, 6, 34. cf. IV, 2, 10, — 
tog wos Phos ari, h. o& dvredder foi sive ta eacrydece Tye, 
Pronamen enim ad totum, quod praecedit, enuntiatum pertinet. 
V. ad lI, 4, 2 Apal. dq. extr, 


5. yé particula ta iurandi formulas inferri solet. J, 2, 7. 
Sympos, J, 15. IV, 54. — xeeirroy otwy. Ex Stephani con- 
jectura nonnulli 7 praeposuerunt genitivo. Sed est haec brevitas 
in comparationibus admodum frequens, qua ante genitivum, quem 
loci cunformatia postulat, 7 amittitur, tanquam ai genitivus hanc 
at caussam. Vid. 1V, 3, 10, ubi non magis necessarium eat 
ante tay purdy. De Rep. Lac. 1X, 1, ubi retinendum xq) yag d 
éxisxondy uc dy ciipo: tlous cnadyqoxortas toutmy toy é ta 
pPoRepod anoyapeiy caigouutyey. Liberiore usu dicta synt etiam 
quae habemus similia Il, 6,8, ubi quum scriptum ait tay dyer 
tfey, quidam tio antepanunt; IV, 6, 14, ubi rad» dxidlay eng 
i. q. TH¢ tax arytgiey. Notum est autem, liberiore Graecorum 
consuetudine genitivum etiam ibi post comparativas reperiri, ubi, 
si 3 ponatur, genitivo vel dativo utendum sit. Genitivo in illie; 
dativo Anab. lj, 5,13 Aiyugrloug ovy dew anole Juvguse cuupayy 
qeneduavos uGlloy dy xoldacode tis viv ovr pot gions. Cyrop, 
_ VA, 7, 12 ratse 1 Paodsvorts gvayxn GoU ucdloy Guunapouag: 
teiy, Matth, 454, Buttm, 132, n. §, Rost, 109. n, 6, Alias pos¢ 
comparativos praeter necessitatem interdum ponj dicitur 7, de 
ua re v. Hermann. Soph, Antig. 1266. Matth. gr. mai. 450, n. 2. 
uae huc pertinere videntur ex Historia Graeca exempla 7 ex 
abundanti ante genitivum positi, vel incerta sunt, ut Vi, 5, 52, 
vel alius generis. — oiw», alii dfwy. V. ad 2, 1. 1V, 3, 10. 


230 —C LIB. HI. CAP. XB 


¥o7, neocnndvress peiidion 7 al qddlayyec: cfeSu yap; .o¢ 
duciva: Sypisos tA node toy Bloy* dedywa yae dynov Lente 
Spyvdpevar, & ts ay dvvava duxtlon, toute te0g] XOwWPEAL. 
1Kai duel ody, tpn, cvpfovledag igyvacdal ts Iyparger; 
Ob yao 07, [tpn], ovtuc ya &tézvws oleqSas ¥07 16 nid- 
ovov dkiov Gygevya, pllove, Ingdosy. ody Spiic, Set aul sd 
gpuxpow Gkorv, sods Aayws, Ingdvtec OLAd sexralevervs See 
fev yaQ tis vuxtdg vducrtas, xbvag vuNtEpevTinde nOplouueres 
savracg avtods Fyoworw* Gre dé pe? jutpav dnodideaoxov— 
ov, Gllag xraiveas xivac, aiteves, F av ex tHE vouie cic TRV 
etrqy anliiwo:, 17 6ouy alcdavdusvas evoloxovow avsove: 
Gre dz nodwxeg edoly, acre nal éx tod qavepow tocyortes Gxe— 
grbyay, Blac ad xvvag taysiag napacxevalovra:, Iva xu 
. pbdag udloxerac’ Ore J2 xal tattacg aitwy tiveg anogeb= 
yovot, dixtva foriow eo tac atpanots, F getyovaw, WW es 
osatra tunintovtes ovpnodiLovras. Tin ety, ton, toievree 
‘glhoug ay dye Inewny; Eav vn AU kn, avel xvvig xrgoy 
Ssteg coe iyvevaw ev todo qekoxddove xad xdovolove ever7ats, 
sigay dé unyzarjoerat, Snug buddy adsode els 10. ad dixtva. 
10Kal noia, tpn, dyad diesva iyw; “Ev piv dnnov, toy, xed 
pdda ed megindexdpevoy, 16 odpa ey Je covie yoyyy, 
xatoparSdvuc, xal.ag dy» guSlénovoa xugitoo, xal & ss dy 


: kes Cur non ravryt V. ad Il, 4, 2. — re0g7q, v. ad 
> 

. 7. od yao, v. ad I, 4,9. IN, 3,14. — aréxyyvacs, alii dre- 
gues. QGrammatici veteres, quae illorum in his rebus sollertia 
est, illud «nev tyne, eutiwc, hoc evnIws, énlaorws, vel &indede, 
dytws, vel denique nayu, adytwe interpretaatur. Zeun. Viger. 388. 
Stallbaum. Plat. Euthyphr. p. 12. 1113q. ~— dyo9a»re¢. Schneide- 
rus iubente Heindorfie scripsit xa) of — Inourtes, sed seyvalovew 
universe dictum est: dass man, wenn man etc. Atque ita deinde 


etiam pergit scriptor. Comparavit Bornemasnus Anab. }, 9, 5. 
ae » bP 10. V. infra IV, 6, 7 cool eiow. — Ingacosry, Ve 
9 e 


bd 

8. “Ore wd» xsé. Compara locum simillimum Cyrop..I, 6, 40, 
ubi idem genus vocabuli xuwy generatim dicti (Buttm. }. p. 133. 
V. ad J, 2, 37) et oppositum videbis éy oxdres — thy nutgar (IIE, 
3, 25 xare pws —- vuxswe), cuius loco quod hic legimus psd 
qucoay, attice dictum esse pro éy yudoe observarunt veteres, per 
hyphen scribeondum esse ueInusoay volaerunt recentiores quidam. 
B. Thiersch. Aristoph. Plut. G77. Scripsit illic Poppo zazenodeg. 
Vid. Venat. V, 29. Meatus autem ferae, quem dicit areandy, Cy- 
Top. 1. ¢. wdgoy, Venat. VI, 5 dpouor, X, 7 Seusor vocat. 

10. ds &y Eu slénovoa yaeotlaro. & positum, quia sup- 
positionis significatia et vis inest in participio. V. ad If, 10,6. — 


zeiaddiwosnoartos ys, v. ad 5, 10. Alii xab ddgeorqoarres 


LIB. I. CAP. Xi 478 


Adyevon edppalvog, xal Gre Set tov pdr eatpedduevov cope~ 
veg unodizecdm, tov J sevgarra anoxieley, xal dggwory—. 
eavtés ye ploy goortotixiig émoxtynoda, xal xaddy se 
moasuvtog apodea evra iva, xak tH opedoa aod goorst 
Loves Sy 3H puri xexugloda: pedetv ye yyy ed 010” Sse dale | 
wtacas ov udvoy ualuxis, GAld ual ebvoixdic: xal dsc cee 
@col col eiocy of pilor, oid Sze ov Adve, GAN. toy avanel- 
Das.- Ma sdxy AP tn 7 Geodden, tye tovtwv-ovdéy enya 
vue. Kal pny, tpn, nord deagéoe 1 xara qiaw te xalit 
bedwe évIeunw noocpigecFa. xal yag 37% Bla wév ovr Gy 
Thorg ovse xataozors plhov* ewegyeole d2 xal qdovy td Sy- 
eloy sotto clwomdy te xal nagapdrudy zorer. “AlydH Ad-18 
yes, ep. Det colvur, tpn, newsor wey rods poovsovsce cov 
Toaita dfotv, ofa noovow avtois opixodtatd jglyjoes, 
Enea dé aityy auelfeodar yagilouéyny tov aisdy sednoy. 
ott yao dy péhota glia ylyvowso xa nieioros Zodvor 
giloiey xal wénora sdecyetoity. yaolloo 0 ay puédata, eiS 
deopévers Iwgoto td naga ceavric. boas yd, Ste.xal tay 
fowuatwy ta Zoiota, zav péy tig noogpfon nely encPuueiy, 
Gnd7 qalvetat, xexogsoutvorg dé xa Pdedvyulay magéze? dv 


zg, v. ad IV, 2, 28. — dpectoé ox coniectura Orellii et Schnei- 
deri, coll. Cyrap. LI, 3, 7 Sympos. IV, 59. Vulgo eg:azro:, quod 
Bornemannus ita tuetur, ut x: convertendum esse dicat gued at- 
inet ad id quod. Ro | 

11. mod Fraplget, magnum facit discrimen, multum inter- 
est. V. ad 3, 14. 12, 5 zodv diaydgse we Péltiota 14 Owua Eye. 
—cvipany zapospsosadar, uti aliquo, tractare aliquem. 
Dativus usitatus. Matth. 402, b. zod¢ v. Anab. VII, 1, 6. Ages 
‘Vil, 3. Isacr. Nicocl. p. 42. Lang. 

12. &fso%y, Schneiderus ex sequentibus intelligi iubet zoret, 
Sed afovy quum significet rogare, postulare, ac secum_ haheat 
accusativum cum infinitivo (v. Anab. J, 1, 8. Hellen. ll, 4, 42. 
MI, 1, 22. V, 3,10), inter ea verba numerandum videtur esse, quae 
cum duplici accusativo construuntur. Matth. 417, d. Rost. 104. 4. 

13, Saou évocs. Plat. Phaedr. 233d. ite dd ef you toig dequé- 
wos mahiota yaotlecSac, moocnxee xa tov allay ph tous PEdtle 
Gtovs, alle toe. dnopwrdtous EU Moiy. —- 1K Wo ge TEAUTIS 
Cyrop. IJ, 4, 21.76 maga Kvakcoou atgatevya. V, 5, 13 1d me" 
duov adlenuc. VIII, 6, 12 ovv ayedois tots nag’ uod. Supra M, 
2, 12 176 mapa tov1wy svvolas. Quum haec dicitur esse periphra- 
sis quaedam genitivi, cave supervacaneam esse putes praepositio- 
nem, quae §. sq. cum dativo coniuncta non est quod sollicitetur. 
— seocspfoy. in priore sede codices aliquot habent zpoc~é 
eytar, non sine magna veri specie. pap lane enim dicitur de: 
cibo ori admovendo, Sympos. IV, 41. Cyrop. IV, 2, 44- Quam- 
quam zpospégery recte significat, apportare alicui cibum, ut paullo 
infra est xgospépors, Cyrap, VII, 1, 1. De re equ. 1X, 11. 


a 


179 LIB. HI. CAP, XI: 


df sig meosplen Iii» denonjouc, stv pavlésign 7, nerd 
1440éa qatveren. Tlic obv dy, tpn, tye div duncceiy 19 TOP 
sag’ dual duvaiuny; E2 vy Ai’ egy, agicov piv soig xexoe 
geoptvoss pinte meocplgors pyre Unopyurjouorg, fwo av tHe 
RAnouovic navodusvos ndisy déwrsae” Eneita sods deousvous 
Sropipryoxess we xoopucotdty te Opslle val + palresIus 
Povioutyn zaolleoSas xal dragetyovoa, two dy do uddsore 
denIGor. symxaita yag nod deaplen ta adsd daiga, | xely 
Seri Fvutjoa, Jiddvar. Kal 7 Qroddsn, Ti ody ov ot por, tor, 
& Swxoates, zéyivov ovyvIngarns 74% gilwy; ‘Edy ys vq AP 


‘14. meocgelooss so. te nage oof, Me enim genitivas ry 
neo’ &uol non ex mp, sed ex deudy pendet, wevqy eareay 
Sympos. lV, 36. Cyrop. VII, énatyov Qecan. XH, 9. ovpe- 

A Cyrop. VII, 5,50. dupny Elevdselas Plat. Civ. 562 c. Matth. 
Ss0. Hebei. 2 . 4.0, Ad SrOUtUYHaxoLs autem statim sequens 
quem wasum personage intelligis, quem reit — foviopulry, Vo 
ad i, 2, 14. Sententia verborum. haec est: Si‘eos, qui amoaris 
Aliciis pent » commonefacias vel allicias quam hauestissima con- 
‘suetadine atque eo, quod medo gratificari te illis velle, medo ree 
fagere videaris, usque dum quam maxime voluptatem amaris appe- 
tant. — dsagpiges — 7, v. ad 7; 7. § 

15. Té ovy ov ov poe lyfvoy GyvSngerys tdr ole 

ax; Eurip, Hippal. 1060. w deol, rf dita soupy ov Avow azoue ; 
Netw cum dubitandi vel nolendi significatione. Matth. p. bss. 
Futuri usus in hac dictiane rarissimus, praesentis et aoristi fre~ 
quentior. Anab. IU, 4, 30 ile tf odx yes tole aeltaords; Chiri- 
sophus ex Xenophonte ita quaerit, ut significet velle se ab illo 
cetratos fam adductos. Hellen. JV, 1, 41 rf oby od xurSery; Sa- 

ra 1, 10 «é ovr av axonoimer; quod quum sit simpliciter; quid 
fpeur non consideramus! exhortationem tamen continet fere eaa- 
em, quam sitam esse vidimus in verbis II, 3, $1 ove ax pSavoss 
Afyoy ; Sententia est enim; Quid impedit, quomiuus statim consi- 
deremos aut dicamus? Id autem, de qua sermo est, ubi ita est 
comparatum, uf posse jam factum esse significare velimus, aoriato 
utuntur scriptores graeci, Cyrop. Hl, 1, 4 1f ody ob xab rq» Gira- 
puy Betas wor; quod quam sit proprie: quid igitar nan copiag 
uoque mihi recensuisti? ext denique: quid, quod nandum factum 
iror, statim recense copias, V. ibi Weiskius. VIM, 3, 46 <¢ ovr 
ody) a ye qutlxa pola evdatuov bydvov; quid obstat, quin tute 
tatim ais felix? Nom minus ad illustrandum eum usum aptus est 
ocus, qui infra est 1V, 6, 14 zé ovy. ovx éxeivo mewtay eneaxepe- 
49a, 1 torr Egyor kyadot molfov; quae interrogatio quam vim 
beat, ex reaponso apparet: zosuer tovr0, ut hoc loco: Velim 
statim mihi fias venandorum amicorum adiutor. Fiam, si mibi 
persuaseris. Exprimit haec dictio, satis illa quidem apud Xeno- 
hortem et Platonem in dialogis usitata, alacritatem quandam 
nimi et aviditatem aciendi; cui quod latine dicitur guste cum in- 
icativo, fere respondet, nisi quod praesente tantum tempere usi 
aunt Romani. Vellei. If, 7, 2. Quin tu hoo potius facis? Terent. 
Phorm. If, 3, 82 Quin, quod est ferendum, fers? Liv. I, 57. V. 
Ramshorn. gy. 174. 1. n. 4. p. 404, Cart. Cic. ad Div. VII, yee 
Herzog. Caes. B. G, V, 53. es ne tgitar quidem desideratur, 


1 


LIB, I. CAP. ‘XI. 173 


pn, rele me ov. Mag vie ax, tpn, neloarl oe; Zyrtec, 
tpn, tovro avs} xal penyaryoy, édy sl mow déy. Higsd: tot~ 
suv, ion, Sapavd. Kal 6 Suxgdigs imoxuntav thr abtod ig 
Gnpaypootrny, AA w Geodory, tpn, of névy pos ggdcor 
dere oxoldow, xal yae iia npdcypata nokia - zal. dxpecoum 
magizes jor doxoklay: elol dé xal gidac por, ai obre fudpag 
Otrs vuxtdc ag’ aviwy edoovol ue dnidvar, Pirpa te par 
Oevevoar nup” 2uod xat éxiuddc. “Exforava yao, tpn, xadi7 
tata, @ Suxputess Adda did xi vier, pn, Anodiddwpoy te 


lust. Catil, 20. Quin igiter expergiscimini? Denique locus noster 
ita interpretandus erit: Quin igitur mecum amicos captas? h. e. 
ocius igitur capta. Tertia persona eadem vi ac potestate praedita 
invenitur, Plat. Phaedon. 86 d. a ovr tig Uuciy edmogwregos eirob, 
tf ovx arexotvato; h. e. Fesboadest quamprimum. Locos Xeno- 
honteos v. apud Herbst. Ill, 1, 10.. Poppon. Cyrop. II, 1, 4. 
‘rotecher. Hier. J, 3. Schneider. ad h. 1. Platonicos apud Hein- 
dorf. Charmid. 154 e. Gorg. 503 b. 509e. Stallbaum. Phileb. p. 173. 
Sympos. 173 b. Lérs. Menex.°236 c. Matth. gr. ampl. II. p. 055. 
Buttm. 137. n. 6. — adc ody &yv, alii ads ay ody, usitatiore | 
ordine. V. ad J, 6, 12. ; 

16. &20e gi date v. ad I, 6, 15. — méias, amicos suos 
et discipulos intelligit. De iisdem accipiendum est qudwréga §. 
18. extr. Herbst. 

17.- Apollodorus Socratis émiduuntas loyvods fuisse dicitur 
Apel. 28. Cf. Platon. Phaed. 59 a. Sympos. 173 d. Stallbaum. ad 
utrumque locum. Wolf. Praef. Sympos. p. XL sq. Antisthenes, 
Cynicorum princeps, Swxpcres cyoldfwr ourdinuegevery dicitur 

on. Sympos. IV, 44. Stmuuas et Cebes nominantur etiam J, 2, 48. 
Plat. Phaed. 59c. Fuerunt Thebani, discipuli Philolai, philosophi 
Pythagorei. — 64 Sy dey. Il, 0,1. LI, 5, 2. LV, 8,5 A9qvnorr. II, 
13, 5 Adnyndev. Lota non asciscunt; et licet “49yyn01, O7n8norr, 
alia ex dativo orta concedat, iota tamen subscribi_vetat Buttm. 

. max. Ji. p. 2758q. Rost. 86. n. 9. — 2uyywy. De his Schnei- 
devas accurate ad h. 1. exposuits; unde haec depromsi: Avicula 

roprie dicitur in cavis arborum nidulans atque insectis victitans; 

primis formicis, quas lingua praelonga proiecta giutini eius ad- 
haerentes deglutit, veluti picorum genus. Praeterea avicala, quam 
Latini ferquillam, Galli torcow, nos Wendehals appellamus, gesti- 
bus etiam quibusdam: mirabilis, caput et collum reflectere et cir-_ 
cumrotare potest, reliquo quiescente corpore; quod facit, dum in 
manibus eam tenemus vivam. Deinde nido suo incubans aut ca- 
vea inclusa accedentem hominem territare conatur, dum appro- 
pinquans, capite proiecte et collo, alisque pendentibus, suabito ree 
tracto et capite et collo, saitum retro dat, eundemque gestum 
repetit. Haec avis natura et mores mirabiles autiquitatem rudem 
in admirationem rei raptam eo adegit, ut virium aliquid extra~ 
ordinariarum inesse illi et corpori eius crederent, eamque adeo 
ad usum pelliciendorum hominum ad amorem adhiberent. Avem 
scilicet rotae quatuor radios habenti illigabant atque ita reotam 
variis cum incantationibus versabant. Hinc ipsa rota nomime avi- 
eulae appellata fuit. Hinc fixe tvyya éat tye (et éxé rey), at- 
que omanino illicioram genus omne ita vocabant, 


174 LIB. 1. CAP. XU. 
sévde xas ‘AvseeSivny obdénoré prow cxelzinesSai; Ses tl Se 
wai Kifyra xai Sysplay OxfrFe xageytyncIa:; & ied, 
dss sasta etx ives xeliéw gilicer te xal ingdev xai loy~ 
seyer ioti. Xgicov tolvey por, ign, tH twyya, tra ind oot 
ugerer Zisw evriy. “Ahla pa AP ign, cox abtis UxeePas 
sets o2 fevlopas, dild o2 apis it xegessoIa:. Ala xe- 
gedeopas, ign’ povor Cxodlyov. “AIX oxoditeopal ot, Fpn, 
dy yey tis qelestiga cou inder 7. 
CAPUT XIL / 


8 'Enrjivny 32 tev Evvortey ta, viov tt Svta zal td 
oie xaxisg Zyorra, id, ‘Qe Wuctmiac, ig7, 16 copa Exeuc, 
e Entyeres. Kai Os, Wuorns uly, ign, dpi, @ Sexpates. 
Ovd&h ye pitdior, py, ta ty "Ohopnia pthloviwr ayerlls— 
oSae* 7 sox cor puxpic sivas 6 xtQl 1736 YurTs eds TOTS | 

Sxoleulovg aywy, Sy ASzvaio: Ijocovew, Stay tuywows zal 
pay bx Olivos pty dec 79 169 Caparo xaytlay dxodri— 
exoval t2 iy t0ig wolepuxois xuvd0ra xai aloyows ow_ovtas° 
molloi dé ds” aitéd tovr0 Covres coxovtas xai Glories Fr06 
dovlevovoe tb Loindy Bloy, tay ovrw tuzwot, THY yalexe— 
satny Soviday, 4 tig tag dvayuas tag Glyevotatas dpne- 


18. avros — of, v. ad I, 4, 8. — gsinwzéga rarior forma. 

Rostius in gramm. 52. n. 6. a veteribus tres qilos adiectivi com- 

narra boc discrimine usurpari solitos fuisse docet, ut giizepog 
sit amicior, gclatzepog gratior, yslwiegos Magis amatus. 


CAP. XII. De bona valetudine, firmitate et. robere corporis 
per exercitia gymnastica quaerendis. Epigenes, quocum Socrates 
collogaitur, er — filius Critonis, sed Antiphontis. V. Stalibaum. 


sa tSeeotexes Eyesry —idcatns, v. ad 7, 7. — tdcargs 
quidem ars ad me non pertinet; aaimp autem 
; Gecalesde operam do. Herbst. V. ad I, 2, 2. Codex Paris. A. ha- 
bet idsetns yap elu. Quae erat sequutura oppositio, ab § 
Occupatur, ut hig Ss Hel. 664. “El. axtnivoa piv loyor, Oso sor 
&colaopes. Mevel Guss 58 lor. ndu toe poySen xlvev. Vid. 
Pflogk. — ae &lloy, v. ad G, 4. 1V, 2, 37. — dreary 
TUyWOLY, V. Hoc verbum ut de loco fortuito dicitur, 
ita etiam de en idque adeo fit ita, ut referatur ad subie- 
ectum. Hellen. 1V, 1, 34 éay ov1e TUZ OLY , Eouy 6 yr zak antzres- 
yay Gli nilovs. coll. Vil, 1, 44. cages, o10y aliy laxeycet 
XOolus. Saepius multo de loco ac modo. Koay A V, 4,34 sipyourro 
y Reba Sxov tuyoer. 1, 2,17 ws Ervyzaro avoy Exaotor, nulilorto. 
Ia his or per se patet repetendum 


2. pe — 7, IV, 6, 13. Matth. 619. 7 — qroe dicitur rarissi- 
mum esse ab Hermann. Vig. 787. nunquam dici contendit Lobeck- 


ply 


tuyyavey esse verbum 


A | —_ 
LIB. If. CAP. XIE. 175 


odvsec xad extlsavces dvfote nide tay inapyérser abtole 
soy Aosndv Blov érdecig rv dvayxulwy Grteg xail xexona~ 
Sovvreg dealwoe. nodal d2 ddgav alayeay xtdvtas, ded sH9 
Tov awuatos advvauluy doxovrses anodukiy. 7 xatagoores 
suv enisilwv tig xaystlag tovtwr, xal.pudlar ay ole pé~ 
gay tad sotra; xal pay olual ye nohiG paw xal qdio - 
soutav evar & Ge tnoulvay soy Enqpedduevor tHE tov Ob 
pratog edeElac. 7 dycevdrepoy te wal els tadla yonommureoor 
vouiluc. sivas shy xayetlav sig ewetlag; | tow ded thy eve- 
Klay ytyvouivwr xatagpegoreics xal pene xuvta ye: tavaviies 
ouufaive toils ev tc owpata tyovow 7 tOIG xaxide. xal Cd) 
tyatvovory of tk oWmata ew eyortes xal ioyvova:, xad nol— 
Aol pev dea sotto dx tay noheuxdv aywrwr owlorvtal te6 
| eboxnudvag xal t& devad navta dcagetyovor, moAdo) d2 gi- 
Aotg te BonFovor xal tv narolda esvepyetovor, xad did tapte 
yagites te akovytas xai dosav peyddny xtw@vrae xual teuir | 
xaddoruy tvyyavovo, xal ded tavta tov te Aormdy Biov Adroy 
xa xkAdrov dialior xai soi, tavtwy nasol xaAdlove dpopuag 
sig tov Blow xatadeinovory. ovtor yor, Ste 7 NOMIG Ox coxstS 
Snpuocig ta mQd¢ tov méAguov, “did tovso xad Win duchedy, 


Soph. Ai. p. 443. Nimirum quod primo loco dicitur, maiore cuni 
vi atque evidentius et tanquam exemplum ante oculos poni sole¢, 
lam veteres grammatici 720s praecedere jusserunt, nisi quod Pin- 
darus seniel metri caussa ordinem invertisset. Vid. Nem. VI, 8. 
“Hos autem quid est aliud quam 7 cum confirmatione quadam ? 

3. routwy, tay énetiutwy tig xazetlas, quae sunt mors, igno< 
minia, servitus, egestas. 

4. wad dec tavra toyre Loewdy ploy xré. Particulae 
te non bene satis respondent quae sequuntur; sed similia traie- 
etionis aut ellipticae dicendi rationis exempla contulit Borneman- 
mus ad II, 1, 28. Cf. I], 1, 5. 2, 12. Anab. Vil, 6, 16. Cyrop. VIM, 
2, 22. 24. Dictum h. 1. exspectes xa) avrof 12, sed scriptor vitae, 
quae illis hominibus reliqua est, tempus post mortem venturum 
opponit. Sciendum est autem, ubi transposita videatur esse par-- 
ticula, fere solere complura verba tanquam unam cogitationem 
efficere, ac propterea liberiorem esse particulae sedis eligendae 
optionem, ut recte habeat Sympos. H, 1 Xugaxootos aySowmo¢g 
Byov re avintolda ayadny xod 6 totda, et ne potuerit quidem 
Eywy post xaé repeti. CE Anab. Ii, 5, 7 évew te autoy éxélevoe 
wat Gurdeavoy énomoato. Ac supra F, 7, 3 quod in codicibus 
tantum non omnibus est rf post xufcoray, propter sequens xa cvs - 
10g non tam a sede, quam a sententia excusari videtur. Vid. ad 
Hl, 6, 35. 1V, 2,40. — dec reira, nonnullis damnatum, est dic 
10 yaoitos akovada: xté. . ‘ 

5. ta m00¢ toy NoAemoy, Vv. 1,6 tH sis roy aoleuoy. De 
re cf. 1, 1. 5, 15. Intelliguntur autem artes et: labores athleta- 
rum, vel eorum, qui armorum. tractationem docebant, o7tloucyos 


e 


176 LIB. WW. CAP. XI. 


GAG pendév Herod eneeldoSar. eb vag tod, Urs 0082 Je 
Gly ovdevi dydin added dy nodEu obdeuit. peiov Bag dud 
td féltioy tO OGM mageoKevdcTas’ nedc xdvta yag, Sea 
NQatrovery GvFewnv, yoromoy td Gwe gory’ zy weCeEE 
d2 taig tod owpazos xoelats wold dragépun we Bédteota vd 
odo tev, inet xal 2v.q doxeig Uaylerny capatog zostey 
elyac, év tq JiavosioSa, vic eve oldey Gre wal dv rods nol- 
dod pyaia opaddorra: dit 30 py tyeaivey 1d odpas zal 
Ay9y dé xai dduula wal ducxodla xai wavia nokiaxg x0l~ 
Loic dia tyv tov owpuurog xazeHlav edo eyy dtdvoray eunt- 


vel ozloucyae dicti, quorum de arte malta disceptantar in Plato- 
nis Lachete. Cf. Schneider. et Bornem. ad Anab. 1}, 1, 7% — ay 
Soumnor v. ad I, 4, 14. — wold drag éper, v. 11, 11. 

6. zolklaxts nodiois. Est paronomasia sive. parechesis; 
annominationem dicit Quinctil. IX, 3, 665 cuivis linguae amata. 
Inprimis autem zoducg et mac adiectiva ad hanc rem apta fuiase 
videntur. Cf. IV, 4, 4. et ad IV, 8 1%. Kriiger. Anab. 1, 9, 2. Lo- 


' beck. Soph. Ai. p. 365 sq. Beier. Cic. Offic. J, a 53. 61. —~ dpe 


atntovoty oitms. In libris quibusdam est éuninrovor. De 
hiatu apud pedestris orationis scriptores tolerabili difficilior dis- 
utatio, si ad certam quandam normam omnia velis redigere, 
t non possunt omnia, Nam quum eiusmodi res aurium iudicio 
relinquenda sunt, tum diversa admodum hiatus ratio est. Est 
vero ca res eo minus negligenda, quo facilius, illa bene cousti- 
tuta, de aliis quibusdam rebus cognatis iisdemque dubitationi ob- 
nexiis iudicari potest, maxime de vocabulis, quae augmentum ab 
initio modo asciscunt modo non asciscunt, ut de 23dlay et Séley 
v. ad I, 2, 9), de zotoc et ozoiog (v. ad J, 2, 36), de Sse et drove 
v. ad I, 2, 63), de augmento plusquamperfecti (v. ad J, 2, 64), 
exeivos et xeivoc, quae forma certe pust 7 ferri debet, quum 
eam esse perpetuam pronominis in bonis libris vel elisionem vel 
erasin dicat Bekkerus Demosth. Phil. J, 4, 9. parum constanter 
ille quidem ma Demosthenem atque apud Platonem libris 
obsequutus. Schaeid. Plat. Civ. 370 a. Baiter. Isocr. Paneg. p. 17. 
Jam vero hiatus nonnunquam pausa excusari videtur; non solum 
apud poétas, v. Jacobs. Del. epigr. gr. HI, 33. IX, 60. sed etiam in 
rosa oratione, Isocr. Panath. c. 19. rovroec magaputvoua, vy" 
dlaylote. xaxa macyovda tvyyavmow. supra >, 1; alibi vi ora- 
tionis, ut Plat. Euthyphr. 10 c. @edeiren 0x6 wv qpideiter. Hiatus 
apud Demosthenem ut molestos refugiunt Bremius e¢ Schaeferus 
App. Dem. I. 186; de Isocrate non consentiunt Strangius Demo- 
nic. p. 17. et Baiterus Exc. XI, ad Isocr. Oratt. ed. Brem. et 
Panegyr. p.6, qui vir satis in ea re diligens hiatam ab Isocrate 
vitatum dicit in iis erationibus, quae ad voluptatem aurium, nor 
ad iudiciorum certamen scriptae sint, et in epistolis, neque in 
illis oratorem ab omnibus hiatus generibus abstinuisse. De hiatu 
Isocrateo diligenter egit Benseler. Areopag. p. 385—416. de Thu- 
cydideo Poppo I. 1. 215 sqq. Lys. Epitaph. 45. Bekk. u26 ‘Fidy- 
gov. De Lucianeis verius quam ad Toxar. p. 108 sq. nuper iudi- 
cavit Jacobus ad Alex. p. 26. De Xenophonteis licentiam Lienis 
ad ‘ ', 1, 7 coércuit Kriigerus De authentia et integr. Anab. 


LIB, I. CAP. XII. 177 


nTovor OUTOX, dete xal tag emotyuag exPidlay. roig bf ta7 
cupara ev izyovor nohAy copdlua xal ofdels xivdvvog did ye 
THY Tov Swuatos xayetlay ToLovsoY te nAadeiv, eixds dé pGd- 
Aoy meds ta dvartia suv deh s71 xazeslav yryvoutvwv xad 
siy edetlav yoromoy iva. xaltos tiv ye toig elonutvos 
dvavtlwy tvexa sl ote dy tig votv tywr tnouelraey; alaypovs 
dé xal to did tH authaay yyocoat, agly ieitvy iausdy, noiog 
Gy xdddsazog xal xpdtas0g tH CWmats yévoltO. tavsu Je ovx 
tasw dey dushotvsa’ od yap eédu adtduara ylyvecPat. 

| CAPUT XIII. | 

"OgytLouévov dé nord tev0g, Gre ngocundy twa zalouri 


p. 44; duriores quosdam contulit Bornemannus Anab. VI, 1, 26, 
quibus addendus Hellen. I, 2, 8. «20 étégwy. Hos autem bene 
vbservandum est inveniri omnes sequente aspirata vocali. Qua- 
propter spiritus asperi vis tantum valuisse videtur, ut hiatus eo 
r tolerabilior teretibus Atticorum auribus. Vid. ad I, 4, 
14. Dorvill. Charit. 294. 591. Lips. Infra IV, 4, 11 in luntina et 
Aldina est zgeriovos of déxator. Unde etiam péyo: ob, quod Bek- 
keri, Schneideri, Stallbaumii opera in Platonis scriptis legitur, 
suam habet excusationem, qua de re dicetur ad IV, 7, 2. Deni- 
que nihil mirum, si id, quod veteribus hominibus tribuimus, hodie 
ia eorum scriptis minus apparet; aures enim librariorum sensim 
pedetentimque suae actatis consuetudine iuxta atque ingenium 
obtusae culpam rei sustinent. 
; 7. ovdeteo xfydurvos omisso, ut solet, éorfy metuendum est, 
sequente aut infinitivo, Anab. V, 1, 6. VJ, 1, 21. aut uy, ib. IV, 
1, 6.. VI, 7, 31, quamquam in his locis scripturae diversitas re- 
tur. — torouroy tt, duo codices toovz10 w, ut Il, 7, 13, duo 
alii praestantiores tosoizo oot. Videndum, ne Attici neutra ta- 
lium pronominum auxerint littera paragogica ad hiatus evitandos. 
Schaefer. App. Dem. HI. 508. — xairyy evettay. Exspecta- 
veris xad sixdc dé ucdioy, vel etiam muaddoy dé xai eixdg xté V. 
ad 13, 6. lV, 7; 7. Tae xeltoe Pos x; Vv. ad I, 2, 3. se TO0ts eto ad 
pévots. Antea genitivum habebas. Plat. Euthyphr. 5d. 10 dv 
gor tov dolou nartos évartloy. 6a. auto) avtois 1% évavtla A€yovat, 
quod quo discrimine dictum sit, facile intelliges. Matth. 366. n. 2. 
8. yne gous Aeschyl. Choéph. 895. Well. éya o° Esgepa, viv 
d2 ynpurvee Géhw (coll. Soph. Oed. Col. 874. Herm.), Suppl. 878. 
ov yeo pw Edpeway ovd éynoacay toog7. Qui aoristus quum illic 
subiecti, hic obiecti notionem habeat, nostro loco aut ynodya: vi- 
detur legendum aut alteri lectioni ynocou: subiecti significatio 
subiicienda esse. V. Buttmann, gr. max. IH. p. 98. Bornemannus | 
éauroy ad ynocoas retrahit. Sed iam veteres grammatici yyoéooe 
alteri ynodva: posthabuerunt quidem, édinyixws dictum censentes, 
eandem vero utrique tribuerunt significationem. Moer. Attic. p.85. 
ed. Lips. — 1@ oWpate V. ad IV, 1, 4. — 29é1ee dicitur de 
rebus vita et voluntate carentibus, ut fere vim habeat eius, quod 
vel solet fieri vel potest. Hier. 1, 29. IV, 13. Plat. Phaedr. 230 d. 
item Soulecdae Phaedon. 74 d. V. editores Vigeri p. 84. 264. 749. 
Usum Herodoteum explicavit Steger. ad IV, 131. 
‘CAP. XI. Varia Socratis commemorantur apophthegmata. © 


XENOPH., MEMOR. . 12 


“= LR © i.2 OE 


oo stresccor =. — ous a eS ED TH Cm x6~ 
we wi acoc mm oa 2 eae oe DF Ty Ye- 
oy SNe ee SET ee erzai. 

fitaw 2 .sewrac. <% cersc «irae. _Ammmuests, fpr, 
perce Wiaers =spr were 6 enemewer ff, -m0i0r 5 
Lee Yemen ATIVE = a wee = oe wcuasergo xal 
* Seb TEED WE hls 0 SEE 

Sune 7 = ecwrce 4 fee 2 ms cawres rf) 
wee ties. i os! Se apse esaees eee, itor 
or aie a ig a a wnsoces torly. 


“2 om Oye ose —iesrar .->-> 4S 22 UBO CO- 
fom oo fustels te. igi 6k oe Oe 3 teas. seriptor 
amastietisse SleTREE § 7: om MA =a aoe tamen 
panestte peormm creer: weemimm sss T owt FW. 4, 5. 

oo i+ ° , ‘POMPEY yerus sears weticnm. qui com 
2yp- Anime. is Serncs ater mmros fers momuaeer. Plat. 
ware, TR. — =. Be. fees cone irepric me- 
fontem fondest. Ua BOUT & iercs wir diliecust. accents 
he  Gpetiat. € Cece eremerm se. mt > eameeenc. “foqvai0s, 
fet Moon Tt. Zee: og, Sew nc, frerxvanc. alm U. Goeller. 
tines = 7” F— re [V-o 6.. SE tim scetas eden- 
PE agate xger. 

% fa gs TE ote perde. = qua 
ee eee oe ° Pe 4 6h TOE ver i. 4, 10; 


wre mace” 228 Earn. Lone. @ -mew - 42555. acre 
Ports tems (ihe OT Sue 227m meet. wens est vel ia 
CWA Seles Mele et NR Tet Oe la- 
4ne °oT"S UIA "Ne Cece. wire “HRUerE 4+ id in- 
Ocaetus. inne eat. Ieummmacams ~~ guca merc: v. Herm. 
te 5 we er Cem Lamm. LEK >» OR Schaefer. Ple- 
ven. 3 726 wunmenne 5 9 ninm culage Um aloe existant, 
SeTehits. Wat wen coda Bree com sence aux. suapte vi 
if An: Meet Ee trctae tices Seen. jest Plas Kee. p. 62. de 
WYVE ANRSA £4 Soret ia & uiwessanacir ile. 7 tacit2 BO- 
Aetna Sv getace. o2 fisemta oitine:m sac monmace: Oecoa. XVI, 
DH Him nem ut WEL MICLUANCINE 2eSCet sere ngvtum est; 
Bey tay. fh Offers feces we Tire THES Bere Pe qui rudes 
Payer waew . wn Annem Metin se. Versa confert Ho- 
fet ‘em N, WM Serre tna. Serm L 4 2? arver Serre. Matth. 
jer 4 ett at7it, On sates ares. sraeeeae quidem 
sig stile Sema septate cagerieen sackom urtivi et pracsen- 

Me amyyir Baie Jari: ft jracter queeeraris aevi scriptores 
Cavidete 4 SAA ues rene Netigine wragee forma uses videter 
«pet Pues reeira g aceats ‘abies dyer Leeeck Phrve. 180. 
Liaw yorvacy. ve 1. Meien. VIE. 2, 22: sed Crrop. 1, 3, 11 et 
69.4, 4 i €xctnant in ser. Astres e& icc evex. bincvro et 
Minit. -- “nisyg Al —eitc. v. cAL 4G Reisig. Coniect. 
Arster |. thw ~ a2Z ,tkosy Be e:esetdes — Egy sap 
y TM eke 64 Siete + jeorme est Terum et aectizaem , a tribas co- 
Ahoy AAainim, Cnamqeam de Amphiarao nom satis liquet. 


LIB. Il. CAP. XUL. 179 


“Ae” ovr, Xpn, wal of otxéras cov dxPoveee nlvortds te ated 
xa Aovduevos adtg;. Me sov de épy' Gldd& xal nodicdxes 
teFoupaxa, wo n0lws aitg@ npdc Gupitega tatza yodrvras. 
Hloregov dé, py, 46 nagd ool tdwe Fepuctegov nuiv eores 
F 20 dv Aoxinniot ; Td tv Aoxdnniod, tpn. Ildsegov 32 dov~ 
cxoFe yuyedtegoy, td naga ool 7 td iv dugegdov; Td 
dy Augiagdov, tpn. “Evivpot ovv, %py, Ste xivduvedere dus 
afecxorepoc eivar riiv te olvataiy xal rav agowototytay. 

Koidcavtog dé tivog loxuedc axdiovFov, neeto, th ya~s 
Aenalvos tH Fegdnovse. “On, tpn, Spopaylararcs te div Blam | 
. xésartog gore xal qelagyvgwratog wy dezétatoc. “Hdn nord 
oty dneoxdyw, [?py,] notegos mledvaw ninydr deitat, od 7 
6 Pepunwy; 7 

Dofovuévou dé tevog ty» ele ’Odvuntav dcx, Tl, kpn,s 
popy ov sxv nogelav; od xal oixos axedow SAnv thy qucoay 
megenartic; xal éxeio’ mogevouevog neginatyoas aguotnoEs, 
neginatyoag Ounvyoes xal avanaton. otx oloda, On, 


Athenis in arce aram eius fuisse, testante Pausania J, 34,2; prope 
Oropum templum cum fonte, cuius aqd& usi sint aegroti, eandem 
sequutas Pausaniam narrat Schneiderus. In Aesculapii autem 
templo aegrotos decubuisse et fonte, qui in eo erat, usos esse 
notum iam ex Aristophanis Pluto est (y. 653 aq.). 

4.édéwopaytatatos, ut dadloratos, ntwylotaros, povopayl- 
oreoos, Matth. 125. n. Buttm. gr. max. 65.n. 6. — Blaxotaros. 
IV, 2,40 Blaxozégovc. Libri habent w, quae forma falsa est, quod 
« longum esse ex Aristoph. Av. 1323. cognovimus. V. Buttm. p. 
101. qui Praxxexarog legi suadet, Matthiaeo I. p. 252. assentiente. 
Bornemanonus ex Stobaeo fiaxforarog recepit. Inusitatior cexte 
illa forma est, quae facile depravari et immutari potuerit. 

5. weoematnoas Secavyoer. Anaphora est dovrderos, 
quae non caret sua vi, ut parum opus sit df interseri aut xaf an- 
teponi. V. ad J, 6, 2. IV, 3,7. Participia autem diversam haben- 
tia significationem non magis mirum est i non interposita 
coniungi. V. ad I, 1, 18. Anab. V, 2, 4 of dé medtaorat npodga~ 
povtes otadece mhvte 7 EE tay Onda dicfavtes Inv yapadgay dguy= 
Tig Nodfate nolia xad adda yonuata noeosésadioy nods tO P en tic 
Herbst. Sympos. I, 14. Stallbaum. Plat. Euthyphr. 4c. Sympos. 
. 240 d. Hermann. Soph. Oed. C. 172. qui ubi alterum participium 
alteri adiunctum sit, praecedere illud participium dicit, quod se- 
paratim enunciata sententia indicativus verbi esse debeat. — éy» 
néyte 7 8E yutoacs. “Ev praepositio in temporis significatione 
nen perinde est addatur an non addatur; quumque libri manu- 
scripti minime sibi constent, alii eam tuendam censent; v. Bern- 
hardy Syntax. p. 81; alii delendam; Fértsch. Obss, critt. in Lys. 
eratt. p. 65. Sed, id quod idem Bernhardy p. 209 recte observat, 
%» durantis temporis habet notionem: unde fit, ut praepositio ad 
numeros cardinales poni, ad cere fe soleat. a ae 
mecgaee, intra.spatium quinque dierum; zéunty juéog, quinto die. 
Engelh. Plat. Menex. c. 2. extr. Ellendt. Arrian. 11), 20, 2. Krii- 

| 12° 


180 LIB. HI. CAP. XIII. 


dxrelvasg sovc negenctouc, otc ivy aévse 7 TE Tulpass mEgs~ 
wasec, Gadles av AdjwnIe dc ’Olopalav aplixoso; Zage- 
fstspov dé xai xgockoppey nulpa ya pidlov 7 covegllny. 
sb wiv yag crayxateoda: nepartipw tov perglov pyxvrey 
tac Sdotc yalensv- +b 52 pug sutea xlslovac nopevSijrce — 
molizy puctwryy xapiye. ugestor obv lv 17 Sou oxesday 
7 dy zi ides. 

6 Miiov di Atyorrec, ac xagerddy paxpary odév xogev- 
Seg, Feeto airdv, et val qogtley tgege. Ma AL ote tyw7 
ign, Gild 16 iuatior. Mévos SP inogetov, ign, 7 xal dxd— 
LovFog cos Fx0lovFe ; “Hxolov9, tpn. Tlesegow [épn,] xe— 
vo 9 ploer t1; Olowv vy JSC ign, % ce crgapota xal 
taAia extern. Kai nic dn, ton, anndlaze tx sig odou; 
"Euol piv doxei, ign, BAnov iow. Tl edvs tpn, el +d txel- 
vou goptlar ide: of glguv, nic ay ola dateDivar; Kaxssc 
vi 4 tqn: pidloy dé ob8 cy GdurnIyv xeplea. Td ovr - 


ger. Anab. V, 7, 17. ed. min. — uw &ilioy ex abundanti additam, 
ut videtur. V. ad IJ, 1, 2. Verba padlor 7 voreptfew sunt instar 
supplementi ad superiorem senteatiam additi. Idem quum multis 
alits in locis it tum JV, 2,9. Cyrop. II, 2,12 wwW> ovy ovros eoreios 
Gy xad evyagites Sixarsiegoy Gyouatorio uaiioy 4 aleloves: 3, 12 
soutots your Gow autor, 6 1 cy Eyn, Hdcoy Udorta palloy % auroy 
Zyovrac. Quem legitimum fere particulae comparativae pleonas- 
mum dicit Pflugk. Eurip. Hel. 918. — rot werofou, v. ad I, ~ 
1,22. — wig m4 Eo nielovac, uno die plures, numero dicrum 
uno die aucto. Matth. 400 extr. 455. n. 5. 

6. dilaréivarcoy. Additum malebant povoy vel scriptum 
aii 4. Sed post negationem saepius ea omittuntur. V. Anab. I, 
4, 18 of dt Gawaxnyod Eleyor, Gut ovnwa0d ovt0os 0 pag dca 
fatos id ely et fii tort, alla ailotors. MI, 2, 13. VI, 2, 2. 
Plat. Protag. 354 b. Soph. Oed. T. 1328. inawe J adisyeo my 
ours, GAL byw tlener. —xatn2e¢ dy. Plerique codices habent 
vad Aws tt, quod cavendum est ne awe zé scribatar. V. Heindorf. 
Piat. Hipp. m. W@7e. — xab aes anngniiayer tz ri dod; 
wie ist ikm die Reise bekommen? Matth. gr. ampl. 496.1. Nam 
dxzallatrey, subiective dictum, est defungi aliqua re, wegkommen, 
daven kommen. Cyrop. IV, 1, 5 of payeodar Sflorvtes Gov anal- 
Aactovory, felicius discedunt. De re equ. V, 2. Venat. 1, 3 xale- 
Ns ENO toy xuYnyeslwy anallartover. Supra }, 7, 3. Anab. V, 6, 
32. laceb. Lucian. Alex. p. 56 sq. Plat. Civ. 491 d. xaxoy énal- 
dcetecy, peius affici. Ubi male quidam correxerunt xezfor azad- 
Jatrery, tanquam si adiectivo opus sit. — walioy dé, vel petius, 
wt verius dicam. V. hd V, 4, 49. Plat. Crit. 460. alla fov- 
chal On gg dt ovdd BovieveoSar Ere Gea, alia PefovlevoSen. 
Demosth. Mid. 553 a. ws ov dexazis, padioy dt popiaxs Slxatds 
for dnolwlfve: ; Formula est transitum ad amplificationem vel 
correctionem parans. Hermann. Luc. Conscr. Hist. p. 64. Exempla 
alius rei his verbis post desertum inchvatae orationis ordinem 
subito subtextae collegit Fritzsch. Quaest. Luc. p. 62. 


LIB. Il. CAP. XIV. - - 481 


soooUT) Frtoy sod nasddc dovacIas nove awe Hoxnutvey 
doxei cos avdgdg sivas ; 
CAPUT XIV. 

“Oncre dé tev Sumdytww énl deinvoy of yey pexedy Sor,t 
of dé mold pégosey, exédevey 0 Swxonty¢ sow nada tH pu | 
xedy 7 elo tO xowdy tidévac, 7 dtavduey ixeatia td pégoc. 
ob oty 16 noly glgovres fayvvorta te Ut sOLYWrEIy Top ele 
=6 xowar siPeudvov xal 1d uy dvrtiténae 10 Eavsdv. exl- 
Seoay oby xal 1d Eauriiy tig 16 xorndy: xal egal oddev nidov 
elyoy tiv uixgoy wegoutvwy, exavorto nedhov GyWwvreitrzec. 

Kerapaday dé tive tiv Evrdenvovetwr sod wey ofsous 
nemavpivoy, ti dé Spor ait xad auxd eoFlorza, Adyou 
Gyzog negh dvoucruy, ig oly tey~ Exacsov sin, “Exosuey cy, 


os P. XIV. Sermones Socratis eqnvivales frugalitates: com- 
mendant. 

4. ini Leinnoy. Dug codices roy.interserant, sed hec genus 
masculinum ad posterioris aevi scriptores ablegatur, V. Bast. Greg, 
Cor. p. 771 sq. Schaefer. Hie vero articulo facile supersedemus, 
ut. 1, 3,6. Nam in hac dictione, za Tieche, amitti moguentive est 
quam addi. Barnem. Sympos, 1, 13. Kriiger. Anab. VII, 3, 15. — 
pfogoser. Accommodatior media forma est, ut deinde ray psxpoy 
pecousron , canvivarum Phir portionem secum afferentium. 

te quidem Hellen. 1V, 5, 4 tov 15 pope qeoortwy ta oitla, 
alia. Dicitur vero etiam zoollerv, 0reiy oizor, sibdi parere. Schae- 
fer. App. Dem. [, 254. Matth. gr. mai. 496. 5. Sermo est de con- 
viviis collatitlis, quae deinva cvuogyre dixerunt, — rd¥ a gida, 
puerum, h. e. servum. Plat, Theaet. 243 ¢. “411d, agi, Aape 10 Br- 
Biloy xai léye. —- 10 mépos, suam cuique portionem. Additur 
enim articulus, ubt debita cuique pars imtelligitur. Barnem. Cy- 
rop: 111, 3,6. Scribegdum est igitur Hellen. Vi, 1, 1 ray ous ec- 
zuv 40 udoos, non tm ukpos. — YOZUKOYTO te Hl) nosvaverry. 

rrexerunt yoytvovro 10 wy xorvevety vel jozvrovte T! 10 xOsv@e- 
yety, ut ad particulam referantur quge sequuntur xq énet xzé. vel 
etiam te jvovto 10 re xoweveiy. Articali defectum, tuearis. loco 
Eurip. Iphig. Aul. 452. tyo yoo expadeivy piy atdovuas daxou, rb 
Ba daxovom J” addis cidovnas teélas. V. supra |, 2, 10 odxoyy tly. 
posvaoy Goxavwvcwy 10 flecdar, alice twy icyiy cyev yroung 
LOviwy Tx toredte wpatrey ~orfy. .ubi non magis opus. est corre-— 
ctione 16 roreite vel 16 te toredta. — modiod dpwrvein, ma- 

0 obsonare, ut copiae simul notio insit. Ernestt malebat zodv- 
vel zodid. Plat. Phaed. 210 a. éxeiva dd av. tain neo’ niy mold 
&y ite alLoy pavetn Sseupsoeer. nonnulli codices z0JJoq habent, _ 

2. 2g” ofp Zoym. Thucyd. IL, 34 avno nenucvos utd tis M0- 
Aews Adyes én’ aviois (dnd sois anoSarvoves Plat. Menex, 234 d.) 
Freuvoy toy netnovra. — xt molw Egyy. Cyrop. UM, 3, 10. sovzo 
éxolovy én’ aiaqs rove mecquevoc, et m90faholuny. — én tq 
ols. Cyrop. 1, 2, 11 trey xepdauay movor Eywow ink wp oliq. 
VI, 2, 27 éad 1H ofty vir suds apywueda alyew tdwg. Adde 
quod infra est ;. 7. émd mq tavta éodtey. Diversa consilii vel 


{82 LIB. NE. CAP. XIV. 


ton, & tvdeec, einety, éni nolee noré toy arFeunoe byo- 

gdyog xaheisor; eoFlovor piv yao Jn naveeg end t@ alte 
Spor, Stay nugy’ GX ovx olual nw enl ye tovtm swope- 
gyo xahotyta. Od yi ody, tpn tig sav nupdrvtwr. Th yag; 
gn, dav sig kvev tod alrov tb Syor atrd 2o9in, py Goxq— 
croc, GAX ndovig Pvexu, ndvegov dwogpdyos elvas Joxit, F 
ov; Syol7W 7 dv, %pn, Gdhog sig bwopayos etn. Kal tig G— 
Log tev nagdytwy, “O d2 puxed altw, %pn, nod Byor éexe- 
oFtwv; "Euoi yey, tpn & Swxedrys, xai obtog doxet Sexalcos 
dy dwopdcyos xaketotas’ xai Stay ys of KAhoe EvFownos toig 
Seote eVywvta nolvxagnlav, dxdta¢g ay obtog nolvowlay 
aevyorto. Tatra d2 tod Swxeatove elndvros, vopicas § vea~- 
vtoxos sig avtdy adojoda th AeySévra 1b pev Bwov ovx 
exnadaato %odlwy, detov 82 ngocélaBey. xal 6 Swxedry¢ xa- 
topaduyv, Tugatngeis’ eqn, tovtov ot nAnoloy, ondtega te 
altw dyo, 7 tH Spy oltw yejoesue. 

s Adidov dé nore tidy ovvdelnvwd Bay bnl ta él poug 
sladvor dwwr yevdpevoy, Apa ylvon’ av, tpn, nolutedectégn 
bwonoda 7 waMov sa Spa Avpavoutry, 7 Av dwonossttas 6 
due noaAka totiwovy xal Gua navtodana 7dvopata es 10 
oréua AopSdvwy; nlelw uly ye tov Gyonoidy ovppsyrocoy 


‘caussae notio communem in loci, in quo est vel in quem tendit 
aliquid, significatione habet fontem. Matth. 585. 586. 

3. adto, solum ac merum, sine pane, quem oizoy dixit pro- 
pria vi. Homer. Ii. Vill, 99 Tudeldns J autos neg ew xeoud- 
yoo lutyin. Plat. Lach, c.11 auvtég 0 av evoeiv tay thyyny adu- 
yatw %1 vurt, h. e. ipse ac solus, sine praeceptore. Menex. c. 17 
auto) “Ehinves, ov uskoBegfagor olxovpey, ubi v. Engelhardt. Par- 
menid. adzot yeg éouer, soli enim sumus, fere ut apud Plaut. Ca- 
sin. HI, 2, 25 hic nunc licet dicere, nos sumus, h. e. solae sumus. 
Hutchinson. Cyrop. VII, 4,2 éadre dé adrod elev. Adios eandem 
fere habere vim atque uovos non mirabere, si oppositionem utrius- 
que vocabuli reputaveris. Hom. Odyss. XXIII, 332 a2é S fy.d¢ev 

OPAod Eraipoe mévtes Gudc, avtd¢ Ji xuxts Und Kijons Glugey. Si 
coniunguntur, dros avids est ipse solus, er — alletn, autig uovog 
ipse ac solus, nur er allein. V. ad 2, 2. — coxnoss, Vv. ad 7, 7. 
— dy xadeiodas, v. ad Il, 1, 15. IV, 8, 7. 

4. olf ninoloy oppositione additum ad pronomen, quod inest 
in sreoptnosize. Mell. I, 3, 54 vpsic dd lafovteg xal anayaydortes 
of ivdexc ob dei 10 tx toviwy aodaoete. Cyrop. V1, 2,41 vets da 
of nyspoves mQ05 éud navrec ous pecddete.- Anab. 1,7, 7. V1, 6, 14. 16. 
Cyrap. IV, 1, 14. 3, 5. — dmorepa — yonoetas, v. ad If, 2, 56, 

§. mhelw wby rh Zeunius matuit wiefw wiv yoo. Quarum 

tum particularom frequens sit in libris commutatio, ita eas dif- 

erre docet Buttmann. Demosth. Mid. 21. f., ut quum quis uno 
argumento vel exemplo aliquid probet, possit hoc per yao parti- 


LIB. III. CAP. XIV. - 483 


nolutehéozega norsi’ & dé exeivor pr ovseyriovory, ws ody 

Kourrovsa, 0 ouppuyviwy, eineg ixeivos GoIWs norodow, Guag— 

save Te xal xatadlve ty téxyny aitay. xaltos nwo ov ye—6 
Lois» Zore mapagzevdlec3ae ev Gwonorots toro Aprota en 

otapévous, avtov dé ynd avtinotovuevoy tig tézvng tadtns 

ra on ixeinwy notcotmeva petatitévag; xai GAdo dé ae mQ05- 

giyvetas 33 Epa noddc -@oHeav Wadi: uj nagdrtwy yag 

olka peovextsiv ay te doxoln noFday tO ovvndes: 6 Je 

ouvvediaSeic thy Fra popdy él oye neontunuy, Ese ut} na- 

een noid, diva dv Glinws tq évl yejodus. 

' "Edeye 32 xal we 1d edwysioSas bv tH ASqvalwy ylosy7 
ZoSiuy xadoiro’ +0 d2 eb noocxeioSa: Mpy dal 1G tatte 
@aHtuv, Give uate THY oyny pyte sh owpa Avneln parte 
duceigeta tin. wcte ual td etwysioFas saig xocphos drastw— 
péverg avetlFe. 


culam ut sufficiens afferre, addito autem yé significet, plura qui- 
dem posse desiderari, sed hoc unum satis grave esse. Facile autem 
exspectari, hanc posteriorem formam attica urbanitate usurpari 
etiam quum uno argumento res revera absolvatur. Nostrum lo- 
cum a Zeunii arbitrio solo hoc atticismo vindicari. Contra I, 2,54 
Eraestium recte avzof re yao reposuisse nen ob codices tantum, 
sed quoniam ibi revera non argumentum vel enn afferatur, 
sed id ipsum, quod in universum antea loquens Socrates solum 
in animo habeat, diserte iam subiiciat idem. Cyrop. IV, 3,.18 puéy 
yé particulas recte tuiti sunt recentiores editores. Herm. Vig.$27. 
— Ovpuryyvovgry, V. ad I, 6, 3 

6. rous egrotea éxiotapévous, v. ad 9, 11. Schneiderus 
16 Gwomoreiy vel ry_dWoroday intelligit. De articuli ratione v. 
ad 1, 8. — zponzéumecy, comitem dare. Coraés mavult 2po¢- 
xériey. Bornemaanus in indice comparat Aesch. Pers. 627 yand- 
tous J tyw tics ngosngupe tasde vegréposs Feois, ubi statim se- 
quitor ov te néumE yots Jalauous Un0 Is ; 

7. 916 evwysiogar — toSlery xadeito, quod in lin- 

attica est svwyeioFar, hanc vim habet, ut sit éod/ay. Sim- 
plex dictio 16 evwycioda: boFlay @orly. V. ad 1, 8. Quapropter 
nan opus est ut sedes infinitivorum permutetur. Suidas: evewyet- 
tos dyth tod edygatverce 2» tantly. Bustath. IL A. p. 212, 37: 
Ayarod thy toopny dyny Afyovorv. HMesychius: evwyla, evpoocuyn. 
Acheaasi VIII, 363 b: 10 edwylacs xalouy ovx and tis Oxic, ‘ 
Zor: rgopy, GAL Gnd 100 xark tadta ev Eyay. V. B. ‘Thiersch, 
Arxistoph. Blut. 609. ubi schol. cvmysiodar, suppedyedtar ouov. 


r. 
CAPUT L 


tOvre 82 6 Saxgdsys Fy ty navi agezpars ral xcvra t96- 
nov wellsog, este toy exexorping terre, zal [cd] nerelec 
ale@avopive, gavegiv tiva, Ste eidiv wptlysetioey Gv T0e 
Sexgdsts ovvtiva: xal ust Letives duareifav éxsvety zal dy 
ésesety xpéypass* enti xai 13 letivoy pturijota: ey zagér- 

CAP. L Exponit artes varias, quibus Socrates iavenes allf- 


cicbat eorumque ingeaia diversamque indolem tentabat, explera- 
bat et disciplina sua ad virtutem capessendam formatus excitabat 


zai si, eliamsi, usurpatur de re, quam sumi tantum a nobis ut 
veram indicamus (zai ci dSavares yr); el zal, quemquem, de re, 
esse veram indicamus (cl xai Svqros clus). Hermann. Vig. 
432. lam vero nostro loco zaf particula, ad ipsam conditionem 
referenda camque indicaas non certam esse, intendendi, quam ha- 
bet, vim retinet: vel tum, si negligentius rem consideret. En 
hardt. Plat. Apol. Soer. p. 196 sq. 4, 4 ef zal petoleg 1 revtmy 
faotnse. Sed quae in hoc loco residet difficultas posita in par- 
ticipii illas particulas coliocatione, cam quum similibus ex-. 
emplis levare nom possent, Zeunius ef, quod duo codices omittunt, 
exulare iussit, ortum ratus ex scholio margiaali, quo quis indi- 
care vellet, xaf non copulandi, sed intendendi vim habere. Neque 
ego ausim fidenter costeadere, xe} ci notionem coniunctionis paul- 
luljom abiecisse, particulae taastum retinere, ut in ecnepavel, aliis. 
L. Diadurfius secundum Stobacum secripsit cre chines Lg 
zat ose alosavoutyg. — Ste. Plerique libri Score ° 
ad fs, — 00 mexpa Opllertous elodoras, v. ad 12,7. 
— bxelvov — avrg — txeivoy de eadem persona juxta se 
ta. Cyrop. Iv, 5, * nviza, of glios avtou tous exelrou tySpeus 
nohlvovoty. 2,12 thos J siney, Su Hynoovi0 avtois of nelol, 
“betlyous de énedsea oiy tic innos txélevaey. Thucyd. 3, 132 crag 
serine Nutxte AOE GY alto xeh miter1at0s ixelyp. Stalibaam. 
at. Phaed. 106 b. Fértsch. Obss. critt. in Lysiae oratt. p. 71 sq. 
Ita enim éxcivog nihil est sisi promomen tertiae personae (v. ad 
J, 2, 3) et ad ea, quae loco propicra, cogitatione remotiora suat, 
respicit (v.3, 10): quem usum etiam tlle omen latinum habet. 
Gernhard. Cic. Sen. p. 131. Rabak. Rutil. Lup. p. 126. Lugd. — 
erod trop ene Exeivoy dictum est ut I, 2, 8 r0ovs anodstae 
pévous ante avtig bdoxtuatey de discipulis placita praeceptoris 
probantibus. dnodtyeadat tf wyo0s, etwas von einem annehmen, ali- 
cui in aliqua re idem habere. Stallb. Plat. Euthyphr. c. 11. fia. 


LIB. IV. CAP. I. 185 


fog oF} pxgd wpdle sode sw3csag se avte curelva: nal 
anodeyoutvous éxeivoy. nal yag xallev ovdiy Frtoy 7 oxov~ 
dalev voila voig cvvdiarelfover. nolan yag toy uty 
a» tivog doy, gavepdc & av ov Tey Ta CMaTE APOC Wear, 
GIA sev sag Wuyds nQds. dgetay cD xequxdtar iguduevos. 
dzexpalgero d2 vag .dyadas quouc é Tos tayy se pavdver 
olg xgoctyotey nal pynnovever & Gy waFouv, xal dxIvuely 
tay wadnnaton naveey, ds” wy tery olxlay tz xalid¢ olxey 
zai addy xal sd Slow avIguxore te xal dvFewalvors nedy— 
yaad ev yonotas stoic yug torovtovg Hyeito nadevIivtac 
ovx ay povoy avtovc te evdaluovacg sivas xal trove iavray 
olkoug xalisc oixeiv, GlAg xad GAdove arIewnove xai xdlug 
‘SévacIa: sidalpovag notiv. ev siy avrdy dé todnoy anis 


2. zolidxis Egy ay, v. ad J, 1, 16.7,2. — & ay wa- 
Sorsy. V. ad I, 2, 6. Heindorfius aut padoey aut. ay sibbeods 
scriptum volebat. Cf. Il, 7, 7 tyr deylay xed ty enue alcSa 
_T0ig ayIoumtorw neds TO pynmovErEY, & ay padwde, ob @ Ovtae 
Quorum Nocorum “liversitas quanam in re fea eat via. F Haase 
ad Xenoph. De Rep. Lic. 1, 8 xab tovre’ vyouor énolnoey, frtva 
dy evtexvoy xod yevvelay Gon, meloavia tiv Eyovta dx ravens 18 
xvonotiodce. ubi ille, Relativum, inquit, hic intelligimus non quod. 
certam aliquod sublectum accuratius definiat, sed quod referatur: 
ad genus aliquod universum, multa complectens individua, quo- 
rum Omnium commune sit attributum, ita ué unum ex iis eligendi 
libera potestas sit, aut actio intelligatur in omnibus eodem modo 
repetita. Nostrum locum idem ita interpretatur: .Coniecturam 
capiebat de bonis ingeniis ex eo, quod celerius discerent ad quae 
attenderent, et quod memoria tenerent quaecunque didicissent, sb 
uid didicissent. — dydomntyors Reaypacsy BU yORGSAN 
Ali ex quibusdam codicibus rofs praeponunt, V. ad I, 4, 14. Noa 
male illud quidem. Sed videatur illa fere sine articulo dici. Lue 
cian, Nav. 29. dpcozo¢ lvar dotas crdpwner jysiades xed npaypads 
yoda. 44. cicmeg etxds avdea avvetiy xal necyueds yonodas e- 
Sra. Peregr. 13. yore xed tézrting arIpmm0s xad nedypads yon 
8a. duvcuevos. V. Hermann. Luc. Conscr. Hist. p. 228. V. i, 
1, 16. Sequitur §. 3. 22 maytag qe. 2, 1. toig dé voukovew ~— 
ac meocse—pépeto. Infra 6, 5 avdewneen npeypata, v. ad |, 1, 12. 

3. od toy avtoy Ji toono-y, dé ita quarto loco post arctio- 
ris coniunctionis vocabula, nec post pracpusitionem solum et ar- 
ticalum, ponitur. Anab. V, 2, 2 ec rovs Aollas dt apodiues nyor. 
"4, 13 énd 19 xepaly di xecvy oxduye. Cyrop. 1, 6, 44 &y 14 TOR 
oure dé. Poppo Thuoyd. IJ. 1. 302. Eurip. Iphig. A. 452 16 uy da- 
xoioee S abSic aldouncs radac. Praecedit éxfcdeiy daxov. Lucian. 
Diall. Mortt. V, 1. roy yéporta olade, seat bey odx siaty, of 
dy xiijpoy di Inowries nevraxiquugior; Voigtlaend. p. 15. De re 
equestri XI, 8 éni tay torcoutey dn Jd innalouevos Int xed Feod 
xed Howes yomportas insolentiorem ordinem Leonclavium sequu- 
tus Dindorfius correxit dé in quartum locum revocato. Vid. ad J, 
1, 12. Locum ex Xenoph. Ephes. I, 27, ubi d¢ adeo octavam se- 
dem obtinet, commemuravit Ellendt. Asrian. VJ, 12, 5. — deé- 


186 LIB. IV.. CAP. 1. 


nuvtag 7a, Glle sovg pey olouevove quot ayatove evar, 
patnosws df xarapgovoivrac éidaoxev, Sse ai Egeotae Jo 
' wovous sivas gious udhiota nadedac Slortal, dniduxvicoy tH 
«8 innwy tovg epvectatovc, Funoedeic te xual apodgots Gr 
sac, ai pev ix Véwv duuaadeiev, evyonototarovs xal dgloteve 
yryvontvous’ si dé addunotos ylvovre, OugxaFextosarous xal 
Q@aviordzove* xal tTwY xuviy THY evPLEDTaTAY, MionoYWY 
sé ovowy xal inidetixioy soig Inolorc, tag piv nadlwg ayFel— 
cag dgiotac ylyveoDdas xpig tag yeas xal yenomuratas, 
avaywyoug dé ywyvoutvag paralove te xal pavwdeasg uad dvg~ 
anudSeotdatas. ouolwe dé xal tiv avIounwy code sipvectd— 
sovg iOpwperveotatovs te tails weyaic Grtag xal eeeyaots— 
xwtatous wy av eyyupmo:, nadevdirvtas piv nat paddrcac 
& de ngattey, aglotovg te xal Opelwtarovs ylyvectos’ 
mheiota. yao xa) péyorn dyada epydtioFa:’ dnadedcovg 82 
xal duadeig yevoutvous xaxlotovs te xal Blafegwratous yl 
yveotac* xolvav ydg otx émotautvoug & det npatrav nol- 
Aduig novngoic éntyeugeiy npcyuact, peyudelove dé xa opo- 
Soovs bvtds ducxadéxrove te xal ducanotpéntovs eivac’ ded 
salsiora xal uéyora xaxa toyaksoIus. tovg dé end xdovsw 
ptye. poovotyrag xal voullortac otdév npocdciodas nasdelac, 


otras ytyveo$eas Antea usus est scriptor participio. V. Matth. 
2. qui quem demonstravit usum, nun est is nimis angustis 
circumsoribendus cancellis. Quod deinde sequitur yiy vo pu évasy 
eo scriptor ad structuram antecedentem videri potest redire. 
raestat hoc participium cum a@veywyous coniungi quam ad ém- 
ecxvuwy referri. Nam magis etiam mira haec foret fluctuatio in 
infinitivi et participii vicissitudine, quam II], 9, 21. In iis, quae 
sequuntur, uti pergit infinitiva, quia verbum supra positum noa 
amplius curans sententiam apto ad eam rem modo, infinitivo, ex- 
primit.. Exspectaveris quidem tag dé cvaywyoud yevoutvac, ut BU 
pra «i yévowto, infra adzadevtous xal auaveis yevoutvous. 
recte illud dicitur; sin vero non instituerentur; ac simile quid le- 
gitur lll, 8, 1. . 
4. tais wuyaig. Poteratne dici tae weyact Paulle aliter Hi, 
4, 19. similiter Il, 1, 31. III, 12, 8 1V, 4, 23. Hell. VI, 4, 11 of 
Z0i¢ Gwuacw aduvatwretor. Bornem. Cyrop. Hl, 1, 11. Videtur 
autem dativo significari, qua in re cernatur robur ve] imbecilli- 
tas: ad haec enim vocabula saepius wuyais et oouacyw vel talia 
adhibeatur; accusative, quorsum spectet ea ratio. Matth. gr. mai. 
424. n. 1. Dativum improbat Bernhard. Synt. 118. — wy ay iy- 
s:gw@ou Ut Il, 9, & infinitivus agaite:y omissus est, ita haec 
i, Lexico Xenophonteo recte explicantur éxelyoy, & av éyzetQw- 
ow éoyateadu. — Eoyaelec3as infinitivi loco in fine paragraphi 
lurimi libri habent éey«coyza:, quad tuetur Bornemannus coll. 
: 4 & Anab. f 3, 44 Mi, 2, 4. Matth. 529 extr. 


s 


LIB. IV. CAP, XL. 487 


ZEnoutcay dé oquos dv mAovtoy elopévouc neds 16 dseneat— 
wceodal te 8 x dv Bovhwrras xad tyssoIa ind tiv dvIeWe 
xoav, eppévon Aéywr, Ste pmpdg yey Ein, Ei TIC Oletas UT) LA~ 
Sor sé t8 wpélua xa ta Plafeod tay noaypatwv diayya~ 
csoFacs’ pwpdc 0 et tg 7. deayryy@oxwy wey Tavta, did de 
tov wiovroy § se av Sovintas nogilomevog, ofertas duvjosoPas 
xad ta ouupéoorvta neattev’ qlidiog 8 et teg uy duvdpevog 
ta ovugioovta neattay eb te nodttev olesor xal ta nQd¢ 
tov Ploy atta 7 xaldic 4 ixavdic napeoxevaoda:’ 7AlF0¢ Je 
sak, es-st¢ oletas dia tov nlovroyv undév encotduevoc dokay 
se dyadic sivas, 7 under dyadic siveu Joxiiy eddoxproey. 


CAPUT II. | : 

Taig dé voullovor nadslas se sig aplorys seruynxévast 
xai géya poovevow éni coglg we neocepégeto, viv dinyy— 
come. xatanatorv yap Evdidnuey toy xadov yedupata rnold 
Guveeyyivoy nocntiy te xai cogictdy tiv edoxwrdtwr, | 
wai dx sovtwy 70q te voullorta diapégay tay Hlixswiay end 
sogia xal weydlag tinidag tyovra nuvtwv dtolonv tH duva~ 
ota Aéyav té ual npattey, xpwstoyv pév, alaSavopeves gu 
soy did vedrnta ovnw sic tiv apoody ticsdvta, ti dé te Bod 
Aoiso OsanpdkacIa, xadilavta tic nuonosiov te tw eyyd¢ 
“qo ayaoasg, sig tovta xal adtig ye tay med’ adtod tivag 


. §. ofetas, v. ad J, 2, 32. —xal post durjcecdec iidem illi 

libri non exhibent, quod recte explicant xad mopllecdar 6 m1 ar 
pousatas xat te cuugéoovta aoatteyv. V. ad-Il, 7, 14, 1, 4, 11. 
V, 6, 4. — ev moarrery, v. ad I, 6, ; 


CAP. IJ. Continuat narrationem antecedentis capitis ex- 
emplo Euthydemi, quem sapientiae suae opinione inflatum tam 
Giu interrogando versat Socrates, donec confiteatur, omnium se 
illarum rerum, quas antea callere existimaverat, esse plane igna- 
ram. Euthydemus, Dioclis filius, non est ille sophista Chius, cu+— 
jus nomine Platanis dialogus inscriptus est. 
 4,246y xaddy. Vulgare atticae ugbanitatis blandimentum di- 
cit Heindorf. Plat. Hipp. m. init. Cf. Dorvill, Charit, 212. — cum 
eeleyusyvoy num etiam passivam habere potest significatio- 
nem? Matth. 493. Rost. 114. 2. Cf.-§. 10. Plat. Menex. 234 e. 
@xabvou Fruye vn’ cvdoay ex nodhov yxoovau Adyous nageoxsucoue 
- yeay. 235 ¢, sialy Excorors routwy ddyo. nmapeoxevacutva: Cf. isocr, 
Panegyr. c. 2. Adyos danxpiPuusyor. Panath. c, 10. enanxeipwptvos 
Ent r0is ucdnuaor. Vid.ad 1,2, 10. 111, 10,9. — moedroy uwsy, cf, 

- 6 Ad xad nodroy uéy, quod est §. 2. in., refer §. 3. init. — 

sa wedrnta, v.ad iit, 6; 1. — xadilorta Eig nrtonoréioy. 
In xaSffer simul eundi considendique notio inest. Matth, 400, 4. b. 
Vid. ad Hi, 6, 11. ; . 


198 LIB. IV. CAP. IL 


Siyey. uu xguster piv xevJavenives mavéc, marco Ocuusre- 
ali des evvevoiay s1v0¢ tiv cope % GusE tecotToy Seq 
veyxe tay xelaiv, acts npec iniver Exefilinuy tiv xeds, 
éuste exevdalev ardges dex Seig, & Semgaras feviouevos m- 
gtiy tov ExScénpev eres toy sivas te cedar tac péy 
éliyes ckiac sipvac pry ylyvesSes onevdaleus Erev Sdacua— 
luv ixavev, sé dé xeosotava: welewc, xavtew igyey pip— 
orev Gy, GAS tattouatey xapaylyvecIas teig dvIeezens. 

gxuiev df nose xagevtes sos EvSudipeu, ager avréev. éxe- 
yecourta tic evvedglat xual gulattépuever, py dety tév See— 
xpatny Savudlur ini cogla, “Ore uév, ten, & aviges, ESSv- 
dru0¢ otrocl iv rlexia yeropuevec, tH¢ motes Acyoy xeel ti- 
vos xporiSedonc, ovx agivera sod ovufovieuy, eebyley 
Zou 25 csv inirydever. Soxet df poe xalév xgooiuser tiv 
Snpenyoosy nagacxrvalsoDa: qguiatrouerec, py Jokn pavSe- 
vay te nagd tov. dilov dg Sst Léyery doxdueveg ade nee 

gouuccetar* Tlag’ ovderdc piv nenote, & Gvdoeg "AIrvaie, 
ovdéy tuaFor, ovd dxevwy tevic sivas Aiyev te wal xDaTTAP 
ixavovs eijtnoa sovroig évtvyely, obd ineuthi Sav tet di- 
Scoxalcy sivd poe yertoSa: tev enctauivey, ald xal ta- 
vavtla* diaretihexa yep gedywy od pdvey sd pavaver te 
‘gage tivp¢, GAR wal xd dose. Sue dé 8 se dy dxéd tad— 
srouatoy 2nin pos, ovpfovievow vuiv. aoudoue do Gy ovves 
mpooyualeoFae xual tots Bovlouévorg naga tig xdlews tates 
xdx tgyor AaBety- énisgdady 7 Gy avtoig tig tod Adyev ag— 
9. ned Lneivoy dnopienery. V. §. 30, Hell. VI, 1, 84 
on natplc ele ot anopiténe. Cyrop. I, 4, 11 77966 ot nayte Oper. 
ubi v. Bornem. — tas réyvas, Matth. 409. 5. lafra §. 6. allo 
1 txavol, et & uw &v Bovlwviae Suvasol yeréodae. 10. 1¢ Bovdoueros 

— ayados yevéqoer. 11, 1, 7, 4. 

3. Layo» meoretslone. Proédri quum sententias dicendi 
potestatem faciunt, dicuntur Asyoy vel yrwucs noowdévar, solenae 
autem praeconium hoc est: 1f¢ dyopevery Bovletac; Schoemana. 
De comit. Athen. p. 104. Herést. — meoolusoy. Vid, Gottleb. 
et Engelh. Platon. Menex. c. 3. | 

4. elves, v. ad HM), 1,1. — dsaserdiexa yao. Particulam 
antecedentia quid sibi velint explicantem nos vix reddamus inter- 
hagas Buttmann. gr. p. 432. Matth. 615. V. §. 22. et I, 1, 4. 

e antecedente ravayvtfe absalute dicta cfr. ad il, 6, 5. 7, & 

Cyrop. VII, 4, 9 ddda vod wa tovg Seous, Spy, tovvavtloy routou 
azdoluny ay dor. — 2aly wot, Matth. 402. 

&. laroswoyv Zoyow Aafety, munus medici publici accipere. 


Erant enim Athenis et publici medici, a sposuverssc: qui tis 
operam aegrotis praestarent, et privati, idrwzavortes, Plat. Gorg, 


LIB. Iv. CAP. Il. | 189 


zeaden tvceiFev> lag’ ovderdc ueév neinore, w urdges Ady— 
yaior, t7¥ largeny tlzyynv tuadoy, od e€ytnoa deddoxaioy 
duavtw yevéoIa: tay laredy otdéva’ diatettlexa yag gv 
Lasréuevoc od povoy tO padely te napd suv iatewy, GAA 
wat 50. dogae pmenadnxévae tyv séyyny tavrny. Suwe dé wos 
a0 lated» tyor déte® nagdoomas yao 2y vpiv anoxydv— 
veveooy pavPcvay. Ilavseg ovy of nagortes eyéhacay én). 30 
npoousien. "Enel 32 qpavegog 7» 6 Evdudnuos 70q perv olg o6 
Sexpatns Asyor xpocézwy, te dé qviattouevug avtdc se 
priyyeota, xal vouilev ti cwwny awegoovrns Josay xegr— 
BadlecFar, tote 6 Swxpatys Bovdduevog avtoy navode tov— 
sov, Guvuactoy yao, tpn, tl nore of Sovdouevor xePagilay 
q adady 7 innevav 7 GdAo te tHv toLovTWY ixavol yertoIuc 
nupwrra: wo ovvexéotata nosiy § te dy Bovdwytat' Svvator 
yervioFa:, xal od xaF éavrovg, GlAd naga toig aelatorg do— 
sxovaw elvas, navta nocovrtes xal Unouévortes Evexa tov un—- 
Biv Gvev tH¢ zxelveow yowuns noetv, we ove ay Alas ak0~ 
Aoyos yevduevos’ tuy dé Bovdoutvwov duvatav yeviodar Adyar 
se xal noatrev ta nolitixa voutloval tives dvev napaoxevizg 
sai enmedelag adtoparoe ealpyys duvasol taisa nosuiv toe 
ade. xalzoe ye sooottm savta éxelvow Susnategyaotdrepat 
qaivetas, Soo neo niedvwy negl tatta npayuatevouéver 
Zldrrovs of xatepyalouevoe ylyvovta. Jjloyv ody Ste xad 2n0-~ 
ptielas dlovtae aielovog xai iaxvporépag of todtwy eqeéuevoe 
7 08 dxelvuy. Kat cozas pév ovy axovorvtog EvSudnuov tor-8 * 
455 b. 514d. ec. ~ inirgdecdy ¥ &y, alii émjdaor ydo, ut dy 
ex antecedentibus aby tera sit; HI, 1, 18. Anab. J, 6, 2. IV, 6, 
13. Cyrop. Il, 4, 7. V, 1, 21. Vid. ad II, 1, 18. 27. — a&moxrv— 
Ouvvevwy. Schneiderus comparat Plin. H. N. XXIX, 1. Discunte 
periculis nostris et experimenta per mortes agunt. 

6 Gauvuaoroy yao. Caussa, quam yeo indicat (v. ad I, 
4, 9), in mente scriptoris reposita nonnunquam postmodo expri- 
mitur. Sententia loci est: Ex iis, qui ad rempublicam accedere 
in animum induxerunt, pauciores multo quod ipsis propositum 
est, assequuntur, quam ex iis, qui alias artes ediscere cupiunt: 
mirum est enim, quid sit quod, quum hi continuo se exerceant, | 
illi sponte suae artis se peritos fore existiment. Tyrtaei carmen 
Tedvauever yoo xeddy incipit et quinto demum decimo versu est, 
quod primum in mente erat poétae, ‘2 rfo1, alae payeds. — as 
ovux ty @liws &EcaLoyor yevouevor V. ad il, 2, 3. Anab. 
I, 1, 10 we oftwe negryevousvos dy tay ayuotaowray. V, 2, 8 we 


adovtos &y tov ywotov. Matth. 598. b. Buttm. 139.14. Rost, 131.4. 
7. xatros ye, v. ad I, 2, 3. 
8. dxovortos Edvdudy mov, Euthydemo audiente tantum, 
non interrogante aut reapondente. Zeunw — yoauumata. Vid. 


e 


490 LIB. IV. CAP. IL 


ovrong Adyous Fleye Swxpatns’ wo © joFero avtdy éxocud~ 
SEQoyv Unouévovta, Ore diadéyorto, xal npoFvpdtegov axov— 
oven, puvog 7Adev sig td Huonotloy’ napaxadeoutvov FS 
atz@ tov Evdudnjpov, Elné uot, tpn, & Evvdqus, to orte, 
dcneg éyw axovw, nolAd yodupata ovrnyag tay Aeyoudvers 
copay avdoayv yeyovévac; Ny roy Al? qn, WwW Swxparece xed 
9fte ye avvayw, Ews av xtjowuae wo ay Sivwpae nisiora. Nv 


any “Hoar, tpn 0 Swxearns, Gyopuot yé cov, dedts odx agyu— 


Bornem. Cyrop.. VIII, 4, 16. —- cuyyyeac. De hac perfecti forma, 
‘quae dicitur parum usitata esse, v. Buttmann. Lexil. J. 297. gr. 
max. IJ. 65. Lobeck. Phryn. 287. 

9. eyaual yé Cov, drote. ayaoFae aeque ac Geuuctecy 
si cum genitivo personae construitur, confemtum plerumzyue in- 
dicare dicitur. Suid. v. Sauuclw: ore mg0s yEeriany cuvtdooomer, 
TO xatayivuoxw Onuctver, updo JX altatxzyy, 16 énaved. Parum 
recte. Pierson. Moer. 1 sq. Is vero genitivus hunc usum habere 
videtur, ut réi vel personae, ad quam pertinet admiratio, addatur 
significatio, sive ea exprimitur ipsa accusativo sive univetsa qua- 
dam sententia, per oz: inferri solita. Nam solus accusativus quum 
“ monnunquam addatur, II, 1, 19 dyauévous piv savtovg. Oecon. 
XXI, 10. Cyrop. IT, 3, 19. HI, 3, 6. VI, 3, 36. VII, 1, 41. Anab. 
I, 1, 9- De Rep. Lac. IX, 1. Apol. 5. Sympos. IX, 3. VIM, 8 deb 
ply ovr Eywye jydunv thy ony pov, quod usui illi accommoda- 
tius est Plat. Protag. 335d. ded uty Fywyé cov inv gilocoglay 
ayapor, tch bewundere an dir die Weisheit, Bernhard, Syntax. 152: 
saepissime id ita fit duobus illis casibus coniunctis, Sympos. VIL, 
12 Glia rf cov nOdLG Gyopon xed Gre mMaWdEvers adtoy. Cyrop. IV, 
2, 10 dca 16 ayaodnvae aitod toy tedm0v et sexcenties. Ruhnk. 
Tim. 8, Lips.: neque quidquam ii loci differunt, in quibus dze est, 
zade vel alio pronomine vel praegresso, ut Ages. tt 7. Vu, 4, 
vel non praegresso; eodemque noster locus pertinere videtur, cui 
satis similia sunt quae Jeguntur Plat. Hipp. m. 291 e. xab vq thy 
“Hoay ayepat gov, ort por doxsic Bondeiv. Legg. XL. 948 b. ‘Pa~ 
Sauavivos dé nEpt iyy Aeyoukyny xolow twy dixay akioy Kya, 
diote xatside tous tore avIQumous ayouptvous évanyws sivas Seous. 
Matth, 317. n. Rost. 109. n. 1. Quamquam Hell. VII, 4, 10 est 
ayaotkytes St avtovs of Gnfaior, bt —~ ovx nIEloy roig eveoylreacs 
sig mdleuoy xeSlorcodor. Korum tamen casuum aliam rationem 
demonstravit libellus de constructione verborum apud Hermann, 
De em. rat. gr. gr. p. 409, veluti cyauatl ce tov poornuatos. Cy- 
rop. H, 3, 24 zouzoy 6 Kigocs kyaadels 17g Te mgactntog xad rH¢ 
Oidaozadles xa tys entmedelas xté. Unde nihil adeo miri inest in 
duorum genitivorum coniunctione. Demosth. pro cor. 206. 5& 
Schaef. ris yao odx ay aydocto wv avdoay exelvar ris apetig 3 
Itaque denique factum est, ut cum solo genitivo construeretur, ut 
IJ, 6, 33. 34. Oecon. IV, 21 ayepor tov xateuergnoayros. Plat. 
Euthyd. 276 d. ayaodevtes 179 Coplas avtoty. Lys. Epitaph. c. 8 
alo tis toduns avtw@y ovx ky Hyaody; Rarior dativus. Poppo Cyrop. 
I], 4, 9 otay tevt aynodo tv atpatwtorv. VI, 4,9. Bernhardy ° 
Syntax. 104. Superest ut dicam frustra esse, qui diversam pro 
casus diversitate significationem esse contendant speciosius quam 
verins. Significationes autem omnes ex notione magni faciendi 


LIB. IV. CAP. I - 191; 


elov xai zovolov xooslhov Snoaveovs xextydIa¢ piddoy 7 
copias* diloy yao Ore voulles aeyvaroy xal yovolov ovdér 
Bedsiove noreiy todc dvIownore, tac dé twv copay avIewr 
yrapag apety nAoutilev tods xextnuvous. Kai 0 Eidvdnpog 
“yaipey dxotwyv tartta, vouilwy doxsiy tH Swxoere dotuc 
petievas tiv coplay. 6 dé xatapadwy avtdy joddta 1010 
tnaivy tovtw, Tldé dy Bovdouevog dyadic yevéadat, pny. 
@ Etdidnue, ovidéyas t& yoaupata; “Ene dé drecwinyoev 
6 Exdvdnuog oxondiv 8 te anoxoivesto, nad 6 Swxoarne, 
“doa ut iurods; ty? nodded yde xal iarody zote -ovyyoau— 
pata. Kai 6 Evdidnuos, Ma di eqn, ovx tywyt. AMA uy 
doyitéxtwy Bodtle yevécdar; yywpovxod yag avdodg xai tovto - 
dei. Otxovy tywy tpn. “Adda un yewnécons enedvusic, pn, 

_ -yevéotas ayatec, woneg 6 Ozddwoos; Ovde yewuérons, zn. 
ANG far) KoTOLAdyoG, En, Bodde yevéoFas; “Qo 52 xad totro 
noveito, AAG uy Gaye@ddc; kn: xal ydg ta “Ouyoov aé 
gaow txn navre xextijota. Ma Al oix tyur? ty: rods . 
yag tos Gawmdors vida ta mey énn axerBovvtac, advtots dé 
navy “udlove ovtac. Kal 6 Sweodstns ign, Ov dynov, O11 
Evdvdnue, savrng t7¢ aoetig égleoat, ds Fv dvyIewnos no- 
-Aecexol ylyvortas xal olxovousxol xal Geyev ixavol xal woé- 
Aguos toig te Khdorg dvFQuwnas xa éavtoic; Kad 6 Eddvdn— 
pos, Spodoa tpn, WG Sdxoarec, tavrnc tig aoetng déopce. 
Ny AP tpn 6 Swxedtng, tig xadldiocns agerijg xod peylosne 
éplecae téxyng? tote yao tWv Baodéwy atrn xol xadeitar Ba— 
derivandae sunt; unde est mirari, laudare, probare! (Sauucley, 
2xatveiy) ; est vero etiam laetari, invidere, contentum esse (dyad- | 
decoder, WecFar, ayanky, proves); unde dativus adiuagitur. — 
eaéiioyv, v. ad MI, 1, 2. Il, 13, ‘ 

‘10. doa,uy ?aertods; ex antecedente interrogatione quomodo 
ad sequentium rationem exples? V. ad II, 6, 34. Continuatur in- 
terrogatio cum correctione quadam ddjd& un, ut HI, 11,4. — xed 
tovuto det. Accusativus est, cuius usum [.. Dindorfius dicit a 
Porsono ad Eurip. Orest. 659 tractari, in oratione prosa singula- 
rem, ut Bornemannus xéy rovrg det legi malit. Similia sunt quae 
disputavit Stallbaum. Plat, Gorg. 491 d. rovro uév oddéy dei. — 
nAcdbous. Qui maximo olim honore et numero fuissent, paulla- 
tim contemni coeperunt, quia, ut Socrates in Xenoph. Sympos. 
Lil, 6. dicit, tas uzovolac, h. e. latentes versuum sententias, ovx 
éxtotayie:. Scilicet dum carmina illorum tantum ore vivebant, 
summo-erant honore; sed ex quo scribi coepta sunt, qui urbes 
terrasque iorhe Nolet carmina illa praestantissima decantantes, 
non magis illi fuerunt nobiles et ingenui homines nec pluris ae- 


stimati, quam qui hodie nundinarum tempore carmina, licet sint 
laudatissima, non sine magna vituperatione decantant. 


192 LIB. IV. CAP. Hl. 


ailiny. arde, tpn, xataveronxac, ef oldoy ¢ dori uy byta dl- 
xaov adyadoyv tavta yeviodu; Kal ucdia, ty, xai obx olcy 
aaré ye &vev Oixasoovyng ayaddoy nodirny yevtoda. Th ods, 
tpn, av bn sotto xateeyacu; Olpal ye, tn, w Swxeates, 
avderde dy Hrtoy qavijver dixaog. “Ao” ody, tpn, sav duater 
dati igya dcnep thy textovwv; "Eote pévtot, tpn. Ae” ovy, 
égn, Wonep of séxroves Cyover ta éavtay Epya endetSou, ov— 
swe of Sixaor ta éavedy %orev dv dietryjoucFos; Ms ovy, 
tpn & Evdidnuoc, od duvwpcs dy td tig duxasoovvye tpya 
eEnyjoacFa:: xail vy Jl twys ta vig adixlag: éxad otz 
. OAlya tou‘ xa? sxaotyy TUspay soatsa Gpcy te xal dxov— 
iser. Bovie ovv, tpn & Suxpdryc, yeawuuey évtavd) piv 
déitza, ivsavP) dé Giga; eita 6 te pedy Gv Joxy quty rae de 
xasoovrng tpyoy slvar, ngdg tO déita wIcmew, Se 0 dy 
t7¢ ddixlag, npdc td UAga; EY tf cos doxet, tpn, ngocdety 
44zovtwr, nole taita. Kal 6 Swxedtys yodwas, dcneg einer, 
Oixovv, tpn, Four ev dvFounoig 10 WeideoSa; “Eots ulv—~ 
01, tpn. Iloréqwoe ovy, tpn, Sdpev sodt0; Aijdov, %pn, Sze 
xpos tyy ddixlay. Ovxoty, tpn, xal td ékanatay tores Kad 
pala, tpn. Tovso ovv norégwoe Sijuey; Kai tovso dfior 
Sr, égn, xpd tay ddixlay. Tl dé to xaxovpyeiv; Kal tovso, 


12. r£0vy non opus est pone se habeant interrogandi si- 
gnum, quia cum sequentibus coalescunt, ut unus sit interrogandi 
tenor; qua re defectum particulae interrogativae, qualis est cea, 
excusat Buttm. Demosth. Mid. p. 73. sf ovy, ov desvoregn F TOP 
&liwy sic ixaotos menov9u¢ cyavextéis; Latine quidem dixeris: 
Quid igitur? tune hoc ee esse) eftectum et comparatum tibi 
habes? Distinctior ie: lo interrogatio est 17. HI, -— ovde- 
yog qrroy, v. ad I, 5, 6. — uy ov duyamar. ulti codices 
duveuce habent. My oblique interrogantis non est dubium guin 
coniunctivo iungi debeat, ubi de re praesenti; optativo, ubi de 

raeterita sermo est. Ve:um idem etiam indicativum adiunctum 

abet, ubi rem a nobis pro vera haberi indicare volumus. Her- 
mann. Vig. 810. Negatur a quibusdam coniunctivus ita cum «eq 
particula construi posse; nec coniungitur sane per se; sed potest 
coniungi, ubi coniunctivo opus est. Oecon, IV, 4 aga uy alozur- 
Soucy; Plat. Civ. 337 b. wae Adyets; Ky aroxplympa: wy mpoEtnEs 
pndéy; Vide quomodo differat Hier. XI, 15 od un cos duveytas 
aytdzew ot nolgucor. Matth. 516. 608. n. 3. 

13. yoawouery, v. ad il, 1,1. — évrauvSé restitutum a 
L. Dindorfio. Codices plerique omnes habent lyraudsei. éytavdoi, 
quod edi consuevit, Elmsleius ad Aristoph. Acharn. 152. docet io- 
nicum esse, atticum évtaudl, ut évdadl, évdevdl, ivrevdevl. Dis- 
sentiunt alii, ut Stalibaum. Plat. Phileb. p. 23. 

14. xa2 totro dnjloy bri, Eqn. Quod non scripsit dyloy, 

fe, us antea (idem factum v. II], 7, 1. 1V, 4, 23), fecit 


LIB. IV; CAR I. 193 
‘ep. Td dé avdpanodivec9us Kal rovro. Hpi 32 27 de 
xouogivy ovdév qyuiv sovtiv xeloetar, W& Bvdidnues Jevdy 
yae av en, tpn. Tl dé; dav tig otpatnyis aipetets Udixdy 15 
se xai éyFoav nohy eavdeanodlontat, proouev totrov adi- 
xety; Ov d7ta, tpn. dina dé notetv ov pyoouers Kal udaa. - 
Tid av anasvd nodeewv avroigs diaov, %py, xal tovro. 
"Baw 62 xdinty te xal condly ta tovtwv, ob dixaa nomos ; 
Kai wdia, tpn. Gad eyed oe sd newrov tneléufavoy ngdc 
sovg pliovg mover tats’ 2gweiv. Oixovy, tpn, Sou npc tH 
Einig UFyxapuev, advsa xal nodc 17 dexcucovry Fesdov dv 
ety ; "Eower, tpn. Boviss ody, tpn, satire ottw Pévteg droge~16 
oupsta nahi, med¢ per tod modeulove dixaov elvac ta tor 
aise nosiv, 2pd¢ dé tovg qihovs adixoy, GAAa deivy npdc ye 
Tovsous wo Unlovataroy elvar; Hdvy pév obv, ty 6 Evdv~ 
Snpos. Tk ody; tpn & Swxearys, eddy sig otgarnydc Sgawi7 
GSipwsg troy +d otedtevpa, wevoduevos gron cuppcyzous 
npeceva, xui so wevdes sovtw navey ti¢ aduplag todc 
otegarmtas, norégwds tay anatny savtyy Fyoomevs oxer 
poe, %pn, node r7¥ dxaspovyny. "Edw 3é weg vidw Eavtod ded~ 
Hevoy gpaguaxelag xai py xpociiuevoy paguaxoy éanaryoas 


propteres, quod diloy or fere adverbii vice fungitur: nimirum ut 
scribi posait dyJovore. Buttm. Ind. Diall. Plat. p. 242. §.:39 cvay- 
weler a xed Tatra Omoloyesty Iniovors 4 buh qevddtng. Sympos. I, 
12 anéphewer cig tov Adtoluzoy Onloyote éimicxonay. Quamquam 
disiunctam scripturam adeo in iis locis, qualis est Plat. Alcib. If. 
149 b. rév yao Sedy ovx say dRioy S21, nostro potius verbum sub- 
stantivum desiderantium, quam Graecorum talia sine ellipsi intel- 
ligentium sensu repugnare nimis acute, ut videtut, docuit Schnei- 
der. Plat. Civ. 372 c. Cf. ad MI, 10, 12. Denique ut in his rebus 
et libroram sempiterna fluctuatio et interpretum mira inconstan- 
tia est, ita si verum fateri volumus, parvi refert utrum hance -an 
illam scripturam observemus. Talia enim facile arbitrio homi- 
’ pum, dum vivunt, etiam prudentissimorum conceduntur; eandem- . 

ue libertatem nostrates sibi vindicant. IV, 6. 7 scribere itivat & 

loravtes Onlover. Quamquam old’ G1, olo# ts, alia a nemine 
functim scribuntur. Ast. Additam. ad Commentt. in Plat. Phaedr. 
ed. Polit. p. 635. Commate autem qui illa discerpit, piaculum 
sibi contrahit. 

15. 2od¢ tots ptiovs, v. ad Il, 1, 1. II, 8, 5. 10, 12. 
Paullo post 2gd¢ rods modeulouc dleatov sivas ta toLaita noceiy. 
Matth. 15. He & I, 1, 6. I, 3, 10. re Qos ij dduxie £9-1)- 
eaer, rgd thy adixlay EIjxaper, Were xEtoFor mds airy. Herbst. 
— é2$nxauev. Aoristi primi in xe desinentis primam et alte- 
ram plaralis numefi personam rato apud Atticos usu fuisse do- 
cent mmatici. Buttm. p. 219. Tertia sane frequentior, ut I, 
1, 9. Anab. V; 5, 14, Vil, 7; 37. Cyrop. IV, 6,. 12. hucyd. V, 32. 

XENOPH, MEMOR. ; 13 


t 


194 LIB. IV. CAP. I. 


ws atroy 1) géopaxoy dis, xal tH weode yonodperos ovTES 
iy noon, tavtyy ud tiv andtny not Ferloy; Doxet por, 
tgs, xut tatryy eg td udrd. Tl 3S tay tic, 2v dIvple Greos 
, gltov, Selous, pi Stayoyontas Euvtdv, xddpy 4% aendey 7 
Eiqocg 7 ldo te ro1ottov, tovro av notépwoe Ierfov; Kal 
set0t10 wn DE ip, apis tiv dixmootvry. Atyus, tn, ov 
td? npég totg qhovs Exarta dev anlothoIau; Ma AT 
ov data, ign’ GlG psrariPenae 1a eenutva, nse tion. 
A yb tot, ign 6 Swxpdtrs, sivas nold paldor 7 py Se—- 
199a¢ tuFéivas. tev J2 Jn t0otc plhove axarwrtwy eal flafn, 
dva pndé sotto napalenwpey Goxentov, notEQOS adecw@TEQOS 
dot, 6 Exar 7G 6 axwv; ‘ALY & Swxpatts, oixérs pew Lyeoyxe 
mateo oi¢ dnoxefrona’ xal yig ta ngdodey navta vor 
dwg Zev doxet por, % ws éyd rote odpny. Sues 82 doh- 
oF p01, adinwtegov elvae toy Exdvta Werdopuevoy Tow axor— 
soto. Moxst dé aor padrog xal enotypn tod dixalov erat, 
icone tay yoappatwv; "Eporye. Tlotepov 32 yoapparixwte— 
gov xplvac, Sc cy Exav py GoFws yodgy xual cvaytyyworn, 7] 
So dv dxwv; “Oc ay Exuiv, tyurye’ Stvaito yag Gy, OndtE fov— 
orto, xual 6pFGc aita noeiy. Ovxoty 6 dv Exav pH boFéis 
youguy yoappatxos av en, 6 dé dxwy aypapuatoc; Tc 
yao ov; Té& dlxaa J2 ndtegoy 6 Exwv wevddpevog xal ta- 
natay oldev 7 6 dxwv; Anloy dt 6 éxiv. Ovxovyv yeappati~ 
xWTEOY Mev Tov EmotcmEVOY-yodupatAa TOD py encoTapévo” 
gis evar; Nel. dixasdtegov d2 tov Emotauevoy te Sixaca 
tov ph emotapévov; Dalvouar- Sox dé oe xad tavta otx 
210i0 Saws Adyav. Tl dé dn, bc dv Bovddpevos tdlny Adyey 


17. vyea, Stobaeus vyi7. v. ad ¥, 6, 13. 
18. y € toe certe quidem. Herm. Vig. 828. 


19. Gouny», alii Guny. V.ad II, 3,10. — e29403«, Matth. 500. 

20. aura moceiy. Heindorfius edz6 maluit. Cf. Apol. 9, ubi 
taita refertur ad 16 (nteiv ta daogeuztiza. Contra Ill, 4, 5 est 
zoviov, quum antecesserit 10is modeuixoic, unde eliciunt tov mode 
pov. In plurali autem numero complurium alicuius modi rerum 
significatio inest. Bernhard. Syntax. p. 288. Plat. Euthyphr. 14 b. 
rode utvtor Cor athos léyw, Or, day piy xéyaoutve 1s énlary 
qa T0ig Feois Myer te xad MpatTELy EvyoUEVOS TE xal FLwY, TOUT 
Zou we bara, xai owser Tee toma tovg TE tWloug olxove xah ic xolwe 
tov nolewy. — te Stxara dé Sciendum est, ex Socratis sen- 
tentia iustitiam esse scientiam quandam. Plat. Hipp. m. 375 d. e. 
-- 00x 0id Saws, nescio quo modo; h. e. concedo, nesciens, 

ua ratione ad eam sententiam deductus sim. 
21. r¢ dd dy ad aliam conclusionem transeuntis est. Nam 1f 


' LIB. IV. CAP. IE. 195 


endénote td atta nel thy aitiiv Alyg, GAX Sddv te god- 
Cov ‘tiv adtay tore wey neds Fw, tore 32 nods éontouy 
godly, xai Aoy:opdy droparvopevog tdy adrdy tote pedv nhelwa, 
sore S Bart dnopalyytat, ct oor doxer 6 tocodtos; A7- 
dog vy J elvas Ste @ wero edbvar, odx older. Oloda Slee 
tivas dvdpanodudec xahovuevoue; "Eywye. T1dtegov dic oo~ 
glay 7 dt” duadlar; Anhoy Ste de? GuaPlav. %40” obv did 
ty tod yodxewey Guctlus tot dvopatog tovto tvyydvou— 
ov; O8 dita. MR Epa da tiv tot rextulvecFar; Ode 
Sd saver. AA dd ryv tow oxvrevavs Odd2 de? By tot- 
tov, tpn, Gd xal tovvartlov’ of yap nAdorae tay ye re 
towtta eniotapévwv avdounodtubeg eioly. “do” ovv tay ta 
xala xal dyaFd xal Sika uy eddotav +d Svour tod? eorty; 
"Buoryt doxer, tpn. Ovxotvy det navsd todnw dtctevaptvovess 


dé est ativersantis, vel etiam oratione ad aliud quid pergentis; 
tf dy concludentis et ratiocinantis. Stellbaum. Plat. Phil. p. 6. — 
poalwry — potty. Quam consuetudinem participium prope 
tempus finitum eiusdem verbi ponendi Platoni maxime familiarem 
esse dicunt, (Sympos. 196 b. Lach. 185 d. 198 a.J}, ea non est a 
Xenophonte aliena putanda. 6, 3. 6 rovs wounous tovtous sides e- 
deln cv. 6. dodds ky mote how dorfolursa, Gorfoueror xré. Cyrop. 
WV, 1, 1 wy uovdovpywy dxovcas tonégas 5 leer ndéac. Vi, 1, 4. 
VII, 4, 9 AY vnexovery ovoly unnxovoc. Matth. gr. mai. 558. — 
z2o6¢ %w. Quod apud Jones est joioc, minus frequens apud At- 
ticos adiectivum est énioc; atque item éoméoios, ut sit occidentalis, 
usu magis est ionico quam attico. — té coe doxet 6 toL0d- 
voc; Sympos. I, 12 éxeoxontiy, rl txelyp dogere 16 ondseuce eivce. 
Paullo aliter Anab. V, 7, 26 rovroucg té doxeite; — Snios Ste 
oldey. Non dixit dhloyv elvac (doxet), Sre older; neque, quod usi- 
tatissimum est, dyioc (Soxei) elyae etdoic. Krilgerus ad Anab. V, 
2, 26 comparat Cyrop. J, 4, 2 dijlos qv ahow Ste Unegecopeito. 
IV, 4, 3. Oecon. Vii, 8. Adde Cyrop. INK, 3, 24 1V, 4, 3. Ocecon. 
Vii, 8 Subiective dictum, ut solet, v. Il, 6, 7 xa avdon Jn ié- 
vets, O¢ ky rois —pllous tobe mQd0der ev nOLaY ~patyyTe, Syiov ef- 
yar xab tous vdrépous evepyernoovta. Simile illud est IM, 5, 24 
ov Aavdcvets pe, Ste — Aéyess, i. gq. Aéyew, ut 9. 23. Saws py Aa- 
Sy¢ deautéy ayvouy tt. Distinctius Oecon. 1, 19 xed Se sovnod- 
tatol yf siowy ovdi ot LavSévovorv. Zeun. Vig. 259. V. ad Hil, 5, 23. 
22. ovdd du’ Fy tovra@y, quod dicitur fortias esse quam de’ 
ovdty rovrwy (atque est sane, ut Hellen. IH, 3, 39 -4¢ovtog crdods 
xed Ovtos xat Joxovvros Exavov slye, adixourtog do ovdt Fy. quod 
est infra 3,15 oud? yrxooy), denique nihil aliud significare quam de - 
ovddy tovtwy ipse hic locus docet, in quo quae praecedunt, habent 
jam suam responsionem ovd2 dic tevtny, ut haec verba omnibus 
jis, quae huc usque dicta sunt, omnino respondeant. V. J, 6, 2. 
Il, 7, 14. IV, 3, 15. 4, 10. 6, 9. — rodvarvrloy, v. ad §. 4. 
23. navtd rodnm, Potuitne dici aevre rpdnov, ut J, 2, 59. 
IV, 1, 1! 2avtd zodmp est quovis modo, auf jede Weise, auf jeden 
Fall. Cyrop. HW, 1,13 “Arsiver peévtor ovdt ta Gudrepe Zon elke 


13" 


196 LIB. IV. CAP. Il. 


getyey, Ents py dvdodnoda wer. AIAG vy cog Feavc, tpn, 
& Suxpatec, xdw opny qehocopay gadecoplay, de’ 76 cy 
pemote eroulov nadevdqvee ta neogyxovta avdgi xadewa— 
yePlas Bpeyoutny* viv dé nag ole we GIvuwS trav, OowrEE 
- Ruavedy dic pedv ta noomenovnutva obde td Cgwtwpevoy ano— 
xolvacd-ae duvapevov tnéo wv uchiota yoy edévar, GlAnv dé 
odby otdeuday tyovra, ny ay nogevdpueres Bedtiwy yevolunys 
Kol é Swxpatge, Elné poe, tpn, © Evdvdnue, do Aedpods 
dé ibn nwaore dgixev; Kal dlg ye vi Mla, py. Kardpades 
ovy nQd¢ t@ va@ nov yeygaupévoy td Fwe9e cavtcy ; “Eywye. 
Iloregov ody otdéy aoe tov yooppartog euéinoer, 7} mpoclayec 
te xad éntzeloqouc cavtdw encoxoneiv Sous eng; Ma Ai? ob 
dita, tpn. xa yao dy maw totro ye Gpny edévas’ azxod7 
abyag dy Gado te Fdav, eye und Zueavrov eyiyywoxoy. Tlotega 
dé cot dSoxet ytyvwoxew Eavtdy Setig tovvoua tO EavTOv o— 
vow oldev, ] SSTIC, WEREQ OF TOE nNOS WroUmeras OU mOd— 
segoy olovtae yeyrwoxay Sy dy Boviwrres yrivas, nol» ay 


crave) roomie det tay avdody Inyey naytws 6 mooynus. Opposi- 
tum eat of ev? 100719, 4, 24; simile 2x zayro¢ coouae ts, ite Havre 
codztoy est omnibus modis, ut evr? meéxm quidem poni possit 
pro mevTe to6moy, nec tamen item aria toomOy pro navi) te07g- 
welhardt. Plat. Menex. p. 248. ubi quod legitur eind nay1d 19679, 
im eo inest significatio dubitationis et cunctationis omnis tollen- 
dae. — mriocogeiy est omnino in cogitatione et tractatione 
alicuius rei versari, praesertim subtilius et certa via. Morus lsocr. 
Paneg. p. & Baiter. — macdevSnvaczra reosgxorta, Matth. 
4M. 1. — odd2 £6 igw~rmmevor, quum videam, studiis meis 
superioribus ne.eo quidem me adductum esse, ut respondere pos- 
sim cet. Ad haec autem potissimum verba iio ay wdhore yor 
. eidéves pertinere illud ovdé, alii loci docent, in quibus vocabulum, 
im quo praecipuum robur repositum est, non statim sequitur vo- 
cem ouvdé ne — quidem significantem. V. ad Mi, 5, 24. 1V, 6, 7. 
aegt. Matth. 562. Bernhard. Syntax. p. 244. Errat igitur Valcke- 
narius, qui 3, 12 zed ray mwedddvewy scribi mavult, Adeoque 
Apol. 14. pro Kenophonteis, si qua in eo libro sunt Xenophontea, 
 nequidytos .év aay meg) éuov Athenaeus p. 218 habet un? 
&uov. Schaef. App. Dem. 1. 196. id unum, inquit, interest, sod 
megt usu frequentissimo teritur, multo rarius usurpatur vxép: quod 
i — ores inter latinas praepositiones de et super locum 
obtine 


24. etc med gd d2 nbn xmaonore aplxov; dé nonnulli 
praetermittunt. Sed v. ad H, 9, 2. ma 7ote, v. ad IJ, 2, 7. — 
ovdéy dos tov yoauparos Eutinosy, Matth. 348. Rost. p. 
530 sq. Sympos. IV, 32 ovdéy udles ovdevt. — Fdecy. Schneiderus 
‘scribendum censuit eidefny collatis his locis 1, 14, 3. IV, 4, 25- 
At, inguit, sequi debebat ita yeyrywoxouu, ut infra sect. 31. cf. 
‘etiam IV, 3, 3. Vid. ad 31. I, 1, 5. I, 2, 7. Hl, 5, 8 


LIB. IV. CAP. I. 197 


enoxtywrre, nésegov eaudic tory 7. dvenaIic, nal novE- 
@or layupdc dosiy 4 doIevas, wal wétepoy sazic 7 Beadvs, 
xal sdila td nods thy tod Innov yeelay enirydud te xal 
Gvexitydaa Snwe ye, otrwe 5 éavrdy snpoxewauevoc Snoios 
dere nds ty dvyIountrny zoetav, Yvaxe tiv avtod diva- 
pevs Ovswe Fudsye doxei, tpn, 6 wy eldde ty Eavtod ddva~ 
puv dyvotiy éavtoy. “Exetvo dé ov paxegdy, tpn, Ste ded weve 
a6 elddvas éavtods nitiasa dyaIa xdoxovow dvIowno, ded 
d2 1d dyiadas seutdy nieiora xaxd; of pév yao eidores 
iavrods ta te datrydae iayrot Yoags xual dunyeyndoxovaw 
& te ddvarvcae xal & uf xal & ev dnlotavecs modrrovtes 
nogtlovsal te dy déovtae xal ed modsrovow, dv dé uy ent- 
otarvtas anexopevor dvapecetntor ylyvortos xal diagevyuver — 
5d xaxiic noatram® dia todto d2 xal tods Kdove avIow— 
zeus Suvduevor doxiueclay. xab did sig tiv Akwy yoelug th 
se Gyadd nogilovsa: xal rd xaxd quhartorrer. of dé yer) 27 
aiddtec, GILG deepevoudver rig Eautiin duvdusws meds TE TODS — 
Glove dvPeuneug xal thdAe dvIounwa netypata ouoles 
Srdxererag’ xal ose ww dfovzae anor, aiize § t, NOdTTOVERN, 
ours off yousras, clAA nasty tovtWH crauaetdvortes Tay 
ae dyatdiy dnateyyduoven zat trois xaxoss negunintovor. xaiss 


ctum ; demnach, ex ratione et ar tatione tua. Cyto. I, 3,17 
Otwes. do). Cor, & areg, #0 ye Plauen navranaow 7 ” 
46. osu 7 ys Gvdoumnivmn dople oddity madiloy oide 10 dororoy. ab- 
geioSas et ¥. ad JH, 5, 8 Inversum ordinem v. II, 6, 12. 
26. &vFguroe, alii of dySpezo. V. ad I, 4, 14. — Eyer 
gs Matth. . Host. 108. 5. c. — xat post 


fra. 


otov; sed vel ry 
antecedentibus cegitatione addendum esé. a 


196 | LIB. IV. CAP. Il. 


getyuv, Ens pry dvdgcnoda wyer. Ade my cog Seovs, tpn, 
& Suxoates, xuvy ouny prhocopey qeecogiar, de’ nS ay 
uchota evopulov nadevdyvee ta npogyxovta aydgl xalewa— 
yodlag dpeyouerea® viv dé nidc ote we CSVpwE trav, GourTG 
- deausdy dia dy ta noonenovnptva ovde vb Cgwrupevoy adno— 
xolvacdae duvduevoy indo wy ucdiora yoy eldévas, EAAny 32 
adoy otdeudar tyovra, qv av nopevapevog Peltlow yevoluny s 
24Kol 6 Swxpatgs, Einé yo, toy, @ Evdidnue, do Dados 
dé fdn nwnore dgixev; Kal dls ye vy Ala, tpy. Kavépadtes 
oy 1906 TH va@ nov yeygapupevov td Teds oavrcy ; “Eywye. 
Ilétegov otv oddéy coe tov youpupartog eudinoer, 7} xpoctoyec 


> 


te xai éntzeloyoac cavtdy enoxoneiy Sots eng; Ma di” ov 
dita, %py. xal yag Jy navy tovto ye wany edévas’ oxod7 
s5yug dy Bako te Fda, ef ye und uaveor 2ylyymoxoy. Torega 
dé cor doxet yryvwoxey Eautdy Sots tovvoua tO Eavrov pO- 
vow oldev, 7 S6tis, WEREG Of TOUG IxROUS WroumeraL OF aOd- 
_ Begoy olovsae yryvwoxay Sy dy Botiwrres yrisvas, ngly ay 


revel room de tay avdody Snyey naytws tO ~oorn Opposi- 
tum eas yd eve zoom, 4, 21; simile éx nayrog tosube 5, the Tavita 
tgéztoy est omnibus modis, ut xav1) ngdap quidem poni possit 

ro 7ravta todnoy, mec tamen item zavta to0T0y pro navi) tQdnG. 
Sagelharde. Piat. Menex. p. 248. ubi quod legitur e?z? navr) rpo7e@, 
im eo inest significatio dubitationis et cunctationis omnis tollen- 
dae. — gelocogeiy est omnino ia cogitatione et tractatione 
elicuius rei versari, praesertim subtilius et certa via. Morus isocr. 
Paneg. p. & Baiter. — nacd euSivacta meosnxorvta, Matth. 
4M. 1. — odd? 16 Egpwrtemmervor, quum videam, studiis meis 
superioribus ne eo qui me adductum esse, ut respondere pos- 
sim cet. Ad haec autem potissimum verba unio dr ueleota yoy 
sidéver pertinere illud ovdé, alii loci docent, in quibus vocabulum, 
im quo praecipuum robur repositum est, non statim sequitur vo- 
cem oudé ne — quidem significantem. V. ad MI, 5, 24. IV, 6, 7. 
— anoxoplyasdas, Matth. 419. h. Rost. 104. 3.a. — daéo, i.g. 
neol. Matth. 562. Bernhard. Syntax. p. 244. Errat igitur Valcke- 
narius, qui 3, 12 zeod iy f cocoa scribi mavult, Adeoque 
Apol. 14. pro Kenophonteis, qua in eo libro sunt Xenophontea, 
Enegutertos .éy eg ee zeod éuov Athenaeus p. 218 habet uni 
&uov. Schaef. App. Dem. 1. 196. id unum, inquit, interest, quod 
aegl usu frequentissimo teritur, multo rarius usurpatur uzép: quod 
ipsum discrimen inter latinas praepositiones de et exper locum 
obtinet. 

24. elc dalqovs 82 adn naonore aplxov; dé nonnulli 
praetermittunt. dv. ad Il, 4 2. manote, v. ad Il, 2, J. — 
ouvdéy dos boy 7 eer Bere iuwdinoey, Matth. 348. Rost. p- 
539 sq. Sympos. IV, 32 ovddy ules ovdert. — Fd ecy. Schneideras 
‘scribendum censuit eidefny collatis his locis 113, 14, 3. 1V, 4, 25- 
At, inguit, aequi debebat ita yeyyaoxouu, ut infra sect. 31. cf. 
etiam IV, 3, 3. Vid. ad 31. J, 1, 5. I, 2, 2. Il, 5, 8. 


LIB. IV. CAP, I. 197 


enioxfpuvieu, nésegov edaudhe Zone 7 SucnsFic, xa ndve- 
ear tayvods zor 7 Aotenic, zal wétepoy sazic 7 Boadds, 
xal silla td nods tiv tod Innov yzeedauv eaitydack te xot 
Gvenityde Snag tye, otswe 5 Eaurdy amyoxewauevoc Snolos 
deze neds t7v dyvFowalyny yxoetay, Fyvwxe t7v adtod dvve- 
pur; Ovsws tore doxet, tpn, 6 py eldads t7¥ iavtod dova- 
guy ayvosiy cavtcy. "Exetvo dé ov. pavepoy, ten, Ste did pev2e 
a0 elddves iavtods adtiasa dyadd nadoyovor dvFouwno, ded 
d2 1d dytictas seutav wietota xaxd; of wiv ydo eidores 
éavsovs ta 8 dnsrydan Eavtois Yoace xad ducyt OxOVvaLY 
& te dvvavsae xal & un’ wal & wey snlotavtc, modtrovses 
nogtlovsal te dy Séovtas xa) ed noasrovery, dy dé uy ent- 
Oravtas dnexouevoe dvapcotntos ylyvorte. xal diagesyover — 
ad xaxwc noatrem’ did todt0 d2 xal toads Grihove drPow- 
nous suvduevos doxiuctey. xal did sig tiv dAkwy yoelac ti 
te Gyadad nogilorsas xal rd xaxd quidrttortar. of de yer) 27 
aidéses, GAG diepevoulver rig Eavtda dusdusug meds té TODS 
Gliove dveunevg xal thdAG avSounwa netynata ouoles 
Srdxeretay’ xal ove wy Séovtce Yano, oiise § 14 mEATTOVOLY, 
ovts Of yodistar, GAA navtew rodseox diamaeravortes THY 
Te dyaddiy anateyyauoves xal toig xaxols nepinintover. xaiss 


2%. avFoqumz70.0, alii of rig Peta V. ad I, 4, 14. — twet- 
OFassguta>r, Vv. ¢. sq. Matth. . Rost. 108 5. c. — xal post 
Poxiuchey ex abundanti additumh, nan quidem quemadmpodum apud 
Homeram est H. XXH, 247 ds gautyn sat xeodoovry aynvat 
A9nrvn ; Herm. Vig. 772; sed’ quemadmodum notissimo usu (v. Hein- 
dorf. Plat. Phaedon. p. 30. Scallbaum. Euthyphr: B 84.) in com- 
parationihus zeéf itératur,. duge enuntiati, partes cogitatione 
- sibi opponantur, sitque hujus toci sententia: Ut illa ratione cete- 
sos homines explorare possuht, ‘ita hac ceterorum consuetudine 
tam bona sibi comparant quam a malis cavent 
M1. at dt uy etddres. Cave intelligas tio eurey’ durdusws, 
uae structura antiquorum tantum poétarum eat, Matth. 346. x. 2. 
ost. 108. n. 16; quamquam Cyrop. IV, 5, 53 est sory éxe- 
atov; sed vel ii éautey duvcusy ex sequentibus vel éaytoys ex 
antecedentibus cegitatione addendum est. oo 


198 LIB. IV. CAP. I. 


of yey elddteg & ve nosotqey, enitvyydvortes Gv noattovar, 
evdosol te xud the ylyvovtus’ xal ot te Spots sovtocg Béwe 
yOwvtae, OF TE anOTYyYyEVOYTEG TwWY nouypdTWY entIv_ovoL 
Tovtous unig aitiy Bovieseotur, xad nooiatuoSal te Eav— 
Tuy tovTOUS, xu Tag eAnldug THY dyatwr év tovTaLg *yovEL, 
29xul dig nuVTE TUDTA ALYTWY LLdMOTE TOvTO’E GyYanWaly. 08 
Oé yn eiddres 6 te novovor, xaxwe dé uigovpevor, xal olg cy 

— Entyegyowow enotvyydvovteg, ov pdvoy ey avroig sovrorg 
Cnuovytal te xai xolaGovtas, Gadd xal Gdokota: dca taisa 
xud xatayéhactos ylyvovtur, xa) xarepporoyuervos xal are 
Couevoe Cao, Ogds dé xual tiv nddEwr Ste Soa. dy dyroyoa~ 
Ou THY éavt@y Oyvayuey xpelstoce NoAELNnOWOIY, Gi wey aVé= 
sootatue ylyvovtas, ai dé 2 ehevFiguwy dovda. Kai 6 Evou- 
Snuos, ‘Qo navy poe Soxovy, %pn, Ww Swxoates, negh moddod 
montéior slvue to éavtdy yeypwoxev, ovtWs iode' bnoPer de 
X04 Upkustas entoxoneiv Eautov, toiro medc of dxoPdénw ef 


28. of 8uocor, similes prudentia et felicitate, Ernesti. — x at 
nootatacdal té, alii xa) neoiatqodtatl ye, v. ad MI, 5, 10. Pare 
ticulis enim za) — 1é accidit, ut mirifice exagitarentur. Quae 
quum in epica oratione iuxta se positae significent und elwa, auch 
efwa: in prosa oratione ita scribi debent, ut aliquid intercedat, 
significantes atque etiam, nimirum ut xaf intendat, euch, 1¢ copu- 
let, und. V. ad 1, 2, 53. II, 3, 19. Diversi quidem loci sunt, in 
quibus alterum zé, ut in antecedentibus, vel zaé sequitur, ut §. 
33. 4, 1, ubi zé, quod est post Zpyovor, respondens sibi habet- xaé 
initio secundae paragraphi positam, censetque Boroemannus pro- 
prie pergendum fuisse xad curds ove eénitpépasg. Cyrop. 1, 2, 10 
wad cevtos 16 Inog xa tay chdwy enmedsize, bnws Gy Inoger. 4, 
17. De Rep. Lac. VIII, 4. Qui sunt reliqui, in iis sun¢ qui ubi- 
que vel xa) — dé, ut Cyrop. JJ, 1, 2. Anab. IV, 1, 3. De Rep. 
Lac. XV, 3. vel xc — yé-reponi iubeant, ut on he Hi, 3, 19. Vid. 
Bornem. Anab. J, 8, 3. Reisig. Conject. Aristoph. J. p. 242. Sed 
v. Thucyd. 1,9 & poe doxei “Ayaulurwy nagulapwy xed varie ta 
duc én) nléoy tay dhdwy ioyuons ti Oteattlay —~ nosjoaddas. Vi, 
44. VII, 78. Stallbaum. Plat. Phil. 145. 

_ .Y. zaxds cipavuerpr, pluribus propositis rebus, quae aut 
peragendas sunt aut evitandae » Malan vel infelicem entes 
optionem. Bornem. — Saar xy, vulgo “ag éay. v. ad Ill, 10, 12. 

30. jo madvu wot Soxouy, v. ad I, 2, 20. 3,2. JV, 6, 15. ubi 
ws item cum accusative constructum videbis. Sed sequente ofzwe 
tod: vel simili quadaw dictione. soleng genitivo uti, ut Auab. }, 3,6 
ws nod avy idvtog ny. dy xad vss, olim Tiy yruyny Ezere. Ge- 
nitivum sequitur eadem dictio Crt » 6, 11. otsag ylyywoxe HI, 
3, 15. Lubeck. Soph. Ai. 279. ais cor 5 Ay.6> tery, tavd énflotcodnt oe 
zon. Apte ad h. 1, comparavit Heindorflus Soph. Oed. 1.848. @z 
ais pavdy ye tovnog OS Enforuoo. Adde Philoct. 415. as peyxér’ 
ovia xetvoy by gaa ve. Anab. I, 3, 15 Ws yey a eern noone ud 
TaUTHY THY Gipatnyley 568. 569. 2. — 


genders vudy leyérca. Matth. 
ef noe lSelgoars aS binyqanaday, v- ad I, 3, 5. 5, 3. 


LIB, IV. CAP. I. 499 


ot  Gebtoms o ay EnyjoasFar. Otxoty, pq 6 Suxgdrns, su31 
uév ayade xai ta xuxd Onoi% fot, navtws nov yiyvw@oxEs. 
Ny Ae en” é 780 unde tata oda, xal twyr dweanddwy 
pavddcegos & ay elqy. Tt On, %pn, nar dual ebiyyoos QUTK. 
AML’ od yalendy, ign? nedtoy péy ree atsd to oyealvery 
ayadoy sivas voullw, 76°02 vooeiv xaxdv* tneta xal ta alta 
éxarégon | avriyv, xal nota xul Bowre xat dnrqdevpare , tu. 
peev m9o¢ sd vyralvey gégorta dyuda, ta dé mpg tO vooEiv 
xuxa. Odxoty, i ‘pny xal 2d dyalver nal 0 voativ, oTay pev se 
dyatov Tevog aires t ylymytas » ayata ay ain Stay dé xaxod, - 
xaxd. Foce & dv, tpn, 10 wey vysalvav xaxod aitiov yévorto, 
s0 d2 vaceiv dyatod; “Otay vy Jl ign, oteutelag te ai 
oxpiic xui vaeutitlag Plafepig xul Uddwy nodlwy tocovtwy 
of wey Sid Guyiny petacydytes GnoAwvta:, of d2 de’ dodté- 
yaar anohapiévtes owSWorw. Andi Adyes’ GAR apiic, tpn, 
Gte xal twy wpE(uwy ot ney dia OUpny uEtéxavaty, oF dé 
dc” doFéiveav dnodelnovece. Taira ody, tpy, nore pev wpe~ 
Aotrta, noté 02 Pldntorta tl pidAovy ayadda q xaxd zords 
Oidiy wd Aia palverat xara ye tovtov tov Adyov. AMX Fas 
yé Toe copia , w@ Swxpates , dvappropnrytans ayaddov dows. 
moiov yao GY TiC NEGy"LU Ov P&iov mgdtrot copes wv 7 
Guadnc: Ti dal; toy ad tpn, ovx axyxoas, ote An~. 


31. 22 — olda — dy elny,'v. ad II, 2, 7, Hl, 5, 8. .— ra 
attea Exitydsumare — Ta wey, ve ad 1, 2, 14. 

32. tf waeiioyv, quae coniectura Brodaei exigua librorum 
auctoritate fitcitur, vel ov uadpoy vel solum padioy habentium, 
commendationem suam: ex sequentibus accipit: qua in re vel qua- 
tenus magis bona qyam mala sunt? 

33. ré del; quid ita? Alli 7/ dé; Hlam_ vero dicendi formam 
quum quidam nimium videantur adamasse, sunt alii, ut fit, qui 
eam iusto magis spernant. Certum illud est, ,ibi demum locum 
eam habere, quum maius quoddam orationis pondus, in miratio- 
nis potissimum et excitandae animi attentionis significatione po- 
sitam, exprimi attineat. Nam' quamquam grammatici nonnulli, 
veluti Maximus Planudes (Bachmann. Anecdot. II. 81, 9), di- 
phthongum a prosae orationis scriptoribus negant poni nisi ante 
punctum, nihil ut differat a rf dg; in pleniore tamen forma. ali- 
quid momenti ac ponderis inesse consentaneum est. H. }. codi- 
ces satis tuentur. Buttm. ind, Diall. Plat. p. 212. Herm. Vig. 848. 
— tov daltdvaiay. Simplicius paullo infra tovroy vuvovorw, we 
Gnodlutee, V. ad J, 2, 13. IV, 7, 2. 8, 11. — Mevo. Heterocli- 
ton, Buttm, 56. n, 6. b. Matth. 70, n, 3. Rost. 47. p- 129. — gua 
cum voculis 1ré = xaé nae supervacaneum videtur esse. 
Anab. Mae 1, 7. ds anongupoy te Eue_ xed cedpor morjowy. V. 
Bornem. Vil, 1, 6. ad Ill, 4,3. — ete rovs Beopa- 

gous, ad a regem Siculorum. "ovie Metam. an, 261. — 


& wt. 


200 LIB. IV. CAP. fl. 


GF ind Miva Sua shy coglay rayxdlero ixelp Jovlet— 
ev, xal sig te nargliog dua «al tig thevSeglag zovegndy, 
xal enysuody cnodidpaoxuv pete tov vio sdy te xnalda 
dnwhece xal adtds otx ydvviIn awSyjvar, GA dnevexPels 
slo tog Paugfdgovs nddsy éxet ddodievey ; Alyera vy AE tpn, 
tabsa. Ta 62 Taiaprdovg obx dxyxoas nun; stotsov yag 
dn ndvteg vuvotaw, we, dia cogluy gFornFelc dnd tod "Odve- 
aéwg andadutue, Atyexar xa) taira, tpn. Addovg J? xooovs 
of: dice coglay dvagnaotovg nods Baotdéa yeyovdvas xal ixel 
Mdovietauv; Kivdvveta, tpn, © Suxpareg, avapqeloyeraroy 
| dyeFdv elvas td ebdasmovely. EX ye uy tg atte, tpn, w Es- 
Sddnpe, 2 dugedywr dyaddv ovrudedn. Tl dS av, Ypn, sav 
Bduponxiv cugiioyer sy; Oddy, tpn, & ye ui neesy— 
Coney adtg@ xddrog 7 loxdv 7 alodror 7 Sdtav 7 xal te ado 
stay toovtwv, Ad v7 Ale xgosdjoomer, 2pn> ne yag ae 
Brus kv tovrwy eduoroln; Ny AL tpn, neocPjooper aga, 
d dy nodda xe yalend ovufalya tots avPguaog’ noAdol 
per yap dic. sd xddog ind tiv end solo dealers napaxen- 
yyxotwv diagFelporta:, nodiol dé dua t7v laxdy pelloor Ep- 
yous ensyecgotvtes od puxgotg xaxolg neginintovar, noAdot dé 
Ji tov nlovtoy SaPountdusvol te xal énsPavievopevor dxdi— 
Avytas, noddol dé did dokay xad nolitixniy diva ueydia 
Sxaxd nendyFaorw. AAG pejy, Mn, et ye unde 10 evdaupovety 
enaswiy dots Adyw, SuoloyS unde 6 ts npde sods Peovg 


radi Haiauydavs ~- nad. De Palamede propter detectam 
Ulyssis simulatam insaniam odio huius hominis lapidibus obrute 
y. etiam Ape 26, Verum Cyneg. I, 11 poenam pro laade a diis 
accepiase dicitur, nisi ibi malis cum Dindorfio ts pro art oe 
legere. Bornem. ate p. 66. —— dxoliutas, alii dseihero, ind 
pon tam praesens historicum eat; Matth. 504. 1, Rost. 117 extr.; 
quam rem in carminibus, quae Eythydemo aequalibusque homjni- 
bus nota erant, enarratam tanquam pracsentem significat, -- Bae 
asiéa, v. ad il, 5, 26, 

34. Kivyduveuet. Asyndeton; nova res commemoratur; quam 
hactenus diaceptaverant, mittitur, V. ad J, 6, 2. III, 13, 5, Memo- 
yabile est autem, hac ipsum verbam xevduyevery plus semel hu- 
iusmodi dicendj formam jachoare. Cf. Qecon, XVI, 11. Hier, J, 2. 
quibus de lacis videndi editar Frotecherus et Rremius Symbol, 
philol, Helvet. I. p. 171. 

35. tagaxexeynxotwy. Putabat Casauhonus ad Athenaeum 
p- 842, ellipsin esse in hoc verbo supplendam vocabuljs tov xqloy 
vel roi meosyxavtog, deflectere a via recta, Hic intelliguatur qui 
amore perciti issaniunt, Vig. 184, — dca ddtar, Hindenbur- 
gium sequuti plarimi editores articulum addiderunt, Sed habent 
ultima verba universalem quandam significationem. Vid. ad J, 4, 5. 


>* 


LIB. IV. CAP. Il. ont 


eizto9ar zor, edévar. "ANG satsa ply, pn & Seoxpdrne, 
Zows di 16 opddea niotevew eldivas ovd oxewass ene de 
stodews Snuoxpatounérng napkoxevaly ngototdveas, SHlov Ste 
Snuoxeatiay ye oloFa sl dost. Hdvrws djnov, tpn. Foxe ody'st 
oot duvatéy evar dnuoxeatiay eddvac us elddca dju0v; Mo 
Al odx tors. Kal cf voullag djuov evar; Toro névyrac 
sav nolitay tywye. Kai stove xéyntac dpa colada; Id yae 
vd; 749’ ody xa) code niovolove oloda; Oidly ye Frs0y 7 
zal tog nivytag. Tlolovg b2 névyntag xai xolove niovalove 
xadsic; Tots pdr, olor, py txavd exovtag elo G def redety 
ntyntac, tovc dé nielw stiv ixavdy niovolovs. Karapend—ss 
Inxag ody, Ese dying wey névy ddlya tyovow od udvoy doxet 
savsa, aida xal xegenocotvtar ax’ adtdy, eviocg J? navy 
sole ovy ixava gore; Kad vj 40 tpn 6 EvSidnuoc, dpFiic 
yao ps dvaumuvynoxas, olda yag xal tugavvovg tivdc, of di” 
Brdeayv woneg of Grogwratos dvayxalovtas Gdixeiv. Ovxody, 90 
Ypn 5 Sunedtyc, ef ye tatra atrws tye, rove uly tvedr- 
voug sic tov dijuav Fyaopev, sore dé dilya xextyucvove, ea» 
olxovopxo) dary, elg tudo nlovolovs, Kal 6 Eidudnuog tn° 
Avayxdter ue xal taita Spoloyeiv dydovdts 4 eur) pavddeng: 
xat poortilw, ui xodtictoy W moe orev’ xvduvevw yao 
anhiis otdév sidévs. Kal navy d&Stuwe tov daiide, xad 
xatapeoryaas éavtod xa) vouloag sq Yves dvydganodoy eivas. 
Hlodioi pév ody sav otsw SeatePévtwr ima Sexpdtove ovx-40 
x: adsq mpocnecur, og zai Bhaxotépove evdulerv & dé Ev~ 
87. fuocye. Additur uno in libro wi) diuoy ap” oloda xt 
gory. Ofuar Eywys. Non male. ~— rove py txava tyartag 
etc a det tehecy, qui non satis habent, quod pendi oporteat. 
sedety dicuntur cives, qui certae cuidam classi adscripti vectigalia . 
sua solvunt, Iam quoniam dicitur telezy ets tagiy axa, quasi in 
ardinem aliquem salvere (quod denique est ordini adsoriptum 
esse), solvenda oratia est rove 7; oa teigiy eg tavta, eis & 
dec, V. Wachsmuth. Notit. antiq. he en, J, 4. 324 sqq. | 
38, x02 »7y dée nan est hic, ut solet, cum sequentibus in 
unam enuntiationem. conflatum, quia interposita illa sunt ded 
yde pe Brag HOR GES ut sit i. gq. xod wade: quamquam haec verba 
zat yn Alc olde yao cave putes a Graccis disiuncta cogitari. 
Biaxorégous, v. ad Il, 13, 4. — & re postulare videe 
tur, ut sequatur xe) & intellecto deinde bvduthey : i haa ey par- 
ticularum vis potius ad eldgve: et ényrydevery pertinet. Non eat 
tamen cum Heindorfio inserendum &, sed supplendum cum Schae- 
fera App, Dem. 1. 494. Sed ai haec ellipsia est, nihil profecto ea 
frequentius. V. II, 1, 28. ad HI P 12, 4. Plat. Phaedon, 86 c. in 


lerisque libris est to xad ab Ridas dopovtag af x ee tots PIdy- 
nite wa éy ois We tae dope ean Ge 
¥. 


” 


202 LIB. Iv. CAP. Il. 


Gidnpuog indlaBer odx uv GAdws dvje akoloyog yertoFut, a 
uy ore waliota Swxgare ovvely* xul odx dachelneto tte av— 
ov, ef un te avayxatoy sin’? %ia dé xal eupeeito wv exeivos 


. dnetydever. 6 02 we Fyvw adtdy ottwe tyovta, jxote pev 


duesigattey, &ndovotuta dé xal cagéotara eényeito, .& te 
evoputey eiddvas deiv xal emtndevay xedteore elvas. 


CAPUT Hl. 


f Td yey obv Aextixods xad noaxtixods xal pnyarmore 
ylyveaFou tod avvévtug odx Lonevdev, GIA modtEegoy TovTEY 
GeTO ZOT vat awpgootyny avtois éyyevtcFin. tods yao avev 
tov cwgeorety taita duvautvoug adixwtfgous te xal dvva— 


stwrtpous xaxovoyety dvipuler elvan, nodtov pév d7 nEgt Seovs 


enepato awpeovac noseiy cove auvdvtac. GAdor pév ody adttG 
noug &Akovg ovtmg dpudotvie nuoayerduevoe Senyovvto® tyw 
add, Sze pds EvSuvdnuov rode dcedeyeto, nageyevouny. Etnd 
pot, ton, © Evidnue, dn noré coe enzAdev evFuvpnFivat, 
dic. ntpeddc of Feol dy of dyPownor Séovta, xateoxevdxact; 
Kal & 5, Ma sv Al? tpn, ot ore. “AAV olota 7 Eqn, 
Ste ngwtoy wey pwr deoueFa, 6 juiv of Feol nagdéyovor; 
Nag AU ton, 8 yf a uy toner, Suocor tog rupoig av quer, 


CAP. HI. Socrates non prius ad rempublicam iuvenes aut 
quamcunque artem capessendam incitandos esse statuebat, quam 
eorum animus fuisset praeceptis ad virtutem formatus, cuius fun- 
damentum sit pietas erga deos. Igitur Euthydemum docet hoc 
capite deos hominibus consulere et propterea colendos esse. — 
Docetur, quomodo discipulos reddiderit auggovas mégh Seovs ; ca- 
pite 4, quomodo zeg) 1yy dexctoovryy ; ¢. 5, quomodo mgextixous ; 
¢. 6, quomodo dradextizous; c. 7, quomode unyanzous: 

1. a ll ¢- Plerique libri quum dexztsxovs habeant, vide 


ne hac sit Aextixovs, h, e. dralextixovs, ut 6, 1. Quamquam sem- 
piterna illarum vocum permutatio est, Pierson. Maer. p. 183. Lips. 
— 10 ylyveotar. Accusativi usus similis illi est, de quo di- 
ximus ad J, 3, 7, Significatur enim effectus. Quamquam aa fe 
rem caussam sitam videmus in ipso vogabulo onside, Cf. ‘Thu- 
-oyd. V1, 39. uavdavere xaxa oneidorteg Herod. 1, 206. aevoce 
onevdwv ta Onevdérg. Matth. 423. 542. 1. a. Ita. vero vim et po- 
testatem verbi tanquam primariam proponi recte docet Kost. gr. 
p. 642 sq. comparans Thucyd. Hi, 53 16 uly. agacraluawesiy 16 
Gosurvt xal@ ovdele mgodusog ny. Apol. 15 

2, denyodmzo, narrabant mihi, Anab. II, 1,14 fgeoay. V, 4, 
84 Zdsyor. Hellen. VI, 4, 29. 30. Alii denyotvta:. V. Poppo Cy- 
Top. 


3, 87 6, i. q. soiso yao sf, Simile illud est, quod ad I, 4, 14 
abservavimus, Hom. Qdyss. XVM, 160 iozw vir Zeus, ws yt0e ‘Odu- 
eds 70y ey nurtalds yaty borly> vioy éyay viaygy tioot§uou ent 


LIB. IV. CAP. Il. _ 203 


Evexd ye tor qustioww dgIuludy. “AMG pny xod dvanat- 
oews ye deomivors qyiv vixta nugézdbor, xdAdotoy dvanae— 
tngror. Idvy ¥ tpn, xal otto ydgusog dkor. Otxoty xals 
eredy 6b gév Fhiog qpwtevos wy tég te Wong july tio TyE, 
eas xal tadla ndvta oupyrites, 7 62 voE dic td oxotEry 
tlvas dougeotéga 2orly, cotea év +H vvxrl dvépyvav, & quiy 
tds Weag tio vuxrdg euparitea, xal dium tovro modld, wr 
JeoueFa, neattopers “Eots taita, tpn. Alia why 7 ye oe 
Ajvy ov udvov tig vuxtds, alld xal tod uyrds ta Mien Pa 
ve0a nuiy nore. Udvv ev ovy, tpn. ‘Td & ened toga ded~s 
Leta, tavryy quiv dx tig vig avadiddvas, xa doas ceport— 
Tovoag npc tovso nagéxery, af july od uovoy wy deoneda 
MOAAL xal navroi« nagaoxevdlovory, GAA xal olg etpgaivi— 
eta; Have, tpn, xal taita giidyIqwac. To dé xai vdwgs 
juiv nagézev ovtw nodded aor, Mere xad putevery xud ovv— 
avSay +7 yj xal tais wears ndvta te yojo ma quly, ovv— 


ynos Nuevos &poaaduny. Il, XVIII, 262 oios éxetvou Suds inEpfros, 
quae eius est superbia, h. e. nam eg est eius superbia. Lys. Kpi- 
taph. 34 Bekk. 10. yavtizdy 16 tar faetdowr, 3 rls Way ovx ay 
pointy, otos [ukyas xal dav) tide 13 node xlyduvos Unig tis 
tay ‘Eliivwy levdeotes. qywrtodn. Burip. Hel. 74 dat o° Scor ut- 
pene Exe Edens, caontvocey. Matth. 480, n. 3. —- Evexc ye 
tay yeetiony 6¢.oeaiuay, per oculos ipsos et solos per se 
si starct. Cyrop. HI, 2, 3d étdatas guivy éxelvou tvexa, per illum 
nobis licebit. Hier. X1, 10 xab é&ety udy ay aoe Evexey copadelas. 
Plat. Theaet. 148 d. goduutag Evexey, si nihil opus est praeter 
studium. Heindorf. Charm, 158 e. Pflugk. Eurip. Hel, 1182. Matth. 
576. Buttm. p. 441. 


4. éxesds}, olim legebatur éxzedey. V. ad I, 2, 35. — rag 
Geectys yuegas. Sox Xenaphontis aetate. non fuit vicesima 
quarta diei pars, quae hora dicitur. Recentioribus demum Grae- 
cis wegae eodem modo quo apud nos dicuntur. Suid. doa, 1d dw- 
déxatoy tis nu€gag- Quaé posterioris aevi Graecis et Latinis hora 
est, eam priores, qui gnomonum sciothericorum tantum usum ha- 
bebant, onusioy, ororyetoy dixerunt. Casaub. ad Athenaeum p. 5, 
694. Noctis dgas (IV, 7, 4) distinguuntur tribus illis qudexeis, in 
quibus notissima 16 uecoruxtioy. Cf. 1V, 7, 4, ubi woe unyds sunt, 
quae hic ayy, femes tT uéon, scilicet lormusvou, mecoiyrog et pot 
vovTos. wone denique 2vzaviov, quae saepissime,, ut §. 5, simplici- 
ter wgce vocantur, anni tempora dicuntur. Hindenburg. — 6 piv 
qisos—yd2 yu§. Quae sit enuntiafi ratio, v. not. ad II, 7, 11. 
— dca 16 oxoteryy slyas, Vv. ad J, 2, 55. — walla qualia 
saint, v. 7, 4. os : a 

5.26 3° avadsddvace Sc. t0vc.260uc. Nominativus est, de 

uo y.ad J, 4, 12. Si quis vero responsa caonsideraverit, quae repo- 
sita iam esse in interrogantis mente facile apparet, nihil, epinor, 
desiderahit: Dass sie qher Nahrungsmittel. gewihren, vel: Nun, die 
Gewihrung von Nahcungsmilteln? Ist cin Zeichen sheer Liebe. 


464 LIB. Iv. CAP. Ii. 


sotperv 32 xual abrods quis, xal psyripevoy nis tots tee- 
govary jis etxategyaotétegd te xal dpeduewtega xad 7dles 
noiy aitd, xal énedy xndelarov deducda sovrov, apPort- 
otaroy avrd nagézev nuiv; Kal totro, %y, neoventxor. 
Td d2 xai sd nig noglone piv, enlxovgory per uyove, enl- 
xovgov d2 oxdtous, ovvepydy S2 ngd¢ naioay réevny xal narra 
Soa dpedelag Irena kvFownor xataoxevdlovrar; wo ye ovy— 
ehdvte entity, otdéy a&dhoyov avev nuedg dyIewnos tv 
xpos tov Blov yonoluwy xutacxevéloytos. “YnepBSadieu, tpn, 
exad tovto qiarSownia. Té 82 tov Hoy, éneday zy yupion 
Tednnta, npocéra ta piv adgvvovta, ta ‘de. Engaivorse, 
Gy xaigds duedqdvder* xal taira dsangokduevoy pnudte dy- 
yutlow noocevas, GAN dnotetneoPa gularréuevoy, un Te 
quis piAdey sod déovtog Sepualywy Playn’ wal Stay av 


7. 2xtxovgo». Anaphora, ut IL, 8, 10. 13, 5 not. TV, 2, 35. 
3, 9. 4, 8. De constructione cf. Anab. IV, 5, 13 énixovonue ts 
ziovos. Eurip. Androm. 28 éinixougnow xaxoy. Matth. 353... — 
oxétouvs. Quod Passovius lex. s. v. de genere huius vocabuli 
neutro parum apud Atticos usitato praecipit, cérte de eee 
non valet. V. Lex. Xenoph. et interprett. Moer. 261 sq. L 
@>o yao duveloyre eiweiv, v. ad Il, 8, 10. — In fine para- 

aphi unus liber hoc habet additamentum: 73 d? xa) cépa qpiy 
epiovus ovtw nartayoy Seaxyiou, ov udvoy noducyor xl ovrt 

ov Gwis, aida xad.nelayn negdy de” adroit xa ta eniindea & 

Alayod: xad by cliodeny atallousvoc nogkkcoda, news ody vale 
Acyov; ‘Avéxpoacroy. Quae verba dudum observatum est a quo- 
piam inserta esse, qui post terram, aquam, ignem aéris comme- 
morationem desideraret. Displicent multis de caussis, et propter 
singularia, diayioa: (v. Lobeck. Phryn, 725), didayd&e, unig 1é- 
yor, avtxppadioy, et propter totius loci conformationem, vitiosam 
multifariam. Ac propter scabritiem loci non ausim emendare, 
quae manus parum docta scripsisse videatur. Propterea vulgatum 
alloc — aredlouevos intactum reliqui, praesertim quum nomina- 
tivum, quem absolutum dixeris, apud scriptores sequioris actatis 
nonnunquam ita negligentius inferri meminerim. Cf. Lucian, qui 
fertur Philopatr. T. 9. p. 243 Bip. 10 dt xad didloys ovrveveyei- 
oda. xat un aploracdas, aAh vnofeppeyutvos xabedeicdas nag” 
aisois, Mwyore indinoizoy ‘Fywy, ode alozurys aka; V. A. Wane 
nawski Initt. theor. cas. absol. I. p. 9 sq. 

& wdiiox sod dfovtog, v. ad, 1, 2 — ev zalsy, 
deinde zcley av. Mud rarius; sed v. Beespes. VII, 1. — toy 
oveavod, Matth. 3246 Rost. 108.2.h. — Fvda waisiot &y cum 
uno codice soripsi. Reliquorum scripturam fyda oy ucdiora nude 
epedo(n Bornemannys similibug tuetur locis, in quibus optativus 
post relativa in obliqua oratione ‘infertur, ut Cyrop. 1, 6, 19 dlia 
tov may autoy léyev & uh eapds eideln yetdeodar det. Stalibaum. 
Plat. Gorg. 521 o, Herm. Soph. Antig. obs. Schneider. Plat. Civ. 
4% d. Matth. 520. — yiyrouera, alit ytyvoutvors. V. 1, 6, 10 
Jaxag thw sidenuortay alostryp toupiy xed nolutélaay sya. Sym- 


LIB. IV. CAP, II. 205 


make anus yévnta, Fa xa quiv dqidv ory Gre el xgo- 
cwtéow Gxeow, dnonaynoopueta ‘ind -sov wuyous, nd av 
teénecJar xal agocywocy, xal evtatidn 200 eveaved Kra- 
orgépecda, Fa paket ay quits. dpeloins Ny tov Je? 
Yon, xal taita zavtinaoy oer dvSedrnoww Uren yryrdpevear 
Ts F at, inecdy xad todto @avegdv, Ere ote dv tneveyxar-9 
perv ote TO xaiua ovte tO piiyoc, al eEanlvnc ylyvosrd, odsw ; 
pev xatd pxgdv noocevas tov Glioy, cttw dé xatd puxgoy 
Grutvar, wcote AavFavay nuds elo Exdteoa td toyvgcrata .za— 
Sotapévore; 'Eyo péy, tpn 6 Evdudnuos, 48y rovso oxond, 
al doa tt zott toig Seoig Egyoy 7 avPownove Pegunedav: 
dxeivo d2 povor gunodiler ye, Ore xad raha Cua tovtwy use~ 
réze. Ob yag xal soir tpy 6 Saxpdsne, paveooy, Ete xal10 
tavra avtqunwy svexa ylyverad te xual dvateéperars tf yag 


os. II, 15 éinavoivee ous toy doynorodWdoxeloy. Sed v. ad 
4 4, 6. Anab. Ill, 5, 13: Suosoe your Savuetortec, quod Stephanus 
emendabat Savucfovary. Hellen. VI, 3,8 éolgats tugayrics ucdioy 
4 mwoletelaic 7ouevor, Matth. gr. ‘maj, 555. n. 2. ane: 

9. ai doa ts fotdy — 7. Plat. De rep. 382 c. dsay dia po 
ylay 7 tive cyouy xaxoy tw eniyspwor neattay. Crit. 50 c. tadte 
y t¢ Zoounev; Lucian. Diall. Mortt. XIX, 4. gnose tov Savatov 
oot ovdéve aluoy 7 oecvicy. In his aldo adiectivum supplendum 
esse censent. Lamb. Bos. Ellips. p. 27. Schaef. Potuit id quidem 
addi, adderetur non erat necesse. Non multum discrepat usus 
latini pronominis aliquiz, quem non opus est ab eius vocabuli 
origine, quce ex altus quis ortum dicunt, dedycamus. Grysar. 
theor. stil. lat. p. 105. Cic. Off. I, 7 aut ira aut aliqua perturba- 
tione incitatus. Orat. II, 42. Fin. I, 1. Caes. B. G. VI, 16. Sup- 
plicia eorum, qui in furto aut in latrocinio aut aliqua noxa sint 
comprehensi, gratiora diis esse arbitrantur. Neque vero dissimile 
est quod ib. c. 24 legitur: quam (silvam Hercyniam) Eratostheni 
et quibusdam Graecis fama notam esse video. Cic. Tuscul. I, 1 
neque cum Graecia neque ulla cum gente. Cf. de Rep. Ath. III, & 
ubi of “Eldnves sunt ceteri Graeci, Atheniensibus oppositi. — doe 
in hac coniunctione concludendi suam significationem retinet: ob 
demaach ; quamquam id pea | am nimis forte est, debetque le 
‘nius dici ob denn wohl. Cf. Anab. Mf, 2, 22. Ei d& ravie piv yi- 
yvaoxete Ste obtw xpatttova, tous dé moteuovs Emopoy voutlere si- 
you nor peyalos nysiode éanatndqvec drapaytes, oxfpadse, et aoc 
Touro xab mewpotatoy nzEnounxaory of Paofsagor. 

0. ey Fowzo8, alii 6 GySowno¢g secundum duos codices. Sed 
doxet eum habet usum, de quo dictum est ad III, 5, 14. intelli- 
gendumque est tous avIpanous tor Cauwy nisl anodavey 7 TOY 
guiay. ~— ahela tay mutaen Zeunium sequuti editeres 7 post 
azielw inseruerant, quod genitivus ta» mutwy non ex comparativo, 
sed ex aznodavery dependet. Sed v. ad Ml, 11, 5. — éxelvuwr, 
v. ad I, 3, 13. — ov yedytas, nonnulli codices ev yoxzar. Sed 
v. ad I, 4, 13. — opoyywuove aod xal coveo, v. 4 23. i. gq. 
opoloye xa toizo 5, 7. Oecon. XVII, & tadra duoyrauoreiper 
saytes ot avSowno Alius accusativus praeterquam pronominun 


ii 


206 LIB. WW. GAP. 1M. 


dado Cor alyéw re xal obidy xol Ynnwr xa Body xad Eve 
xal tiv Gdlow ier -coodita dyadc dnolata Soa kyIew- 
nosy duot pév yd ddxet nietio tiv puri’ relpovras your 
xul yonuarllortae obdey Frxoy dd -rovrwy 7 Gn’ exelvov | 
nord d2 ylvog avdpoind tole wey ex rio vig puoudrvac ede 
seogny 06 yodrrar, ‘und 38 Booxnpdrtoy ydhexts xbi supiz 
xal xpgaot torpdpevoe Ciior’ navtes dé riFacevorres xa) da- 
malerses tA xorjoua tiv Cody eg te nddcuov xed ec iia 
mohae ovrepyoic yodvrar. “Opoyrwopovds coe xa) ravi’ tpn° 
bem yao aveiiy zu) sa nodd ioyvedtege Tudv ovrws tn0- 
yelqu. yiyropeva toig dvIpwnorg, Gste xoToIac abzote & ts 
ay Potiovta. To & énsidy wokld wey xaid xal dpddeue; 
deapégovta d2 ddkniow zott, npochetva trols dvFounac al~ 
wPious dguottovous meds Exaote, ds’ oe dnolavomey nav 
suv tov dyaddv:. td dé xa) Aoyopdy juiv zuqioa, @ neQl 
div aiotavdpetu Aoy:lopevol te xad peynuovetovtss xutapay— 
Fdvojed, Sny eaote ovppéege,; xal node pnyavwzpeda, de? 


tedy tay te cyaday dnodavopey xal th xaxa chebdpte9a- 1d 


82 xul Equnvelay dotva, dv? Fo naviwr thy dyadav peradl- 
Jouty te GhAnAog didoxovteg xal xowwrvodpuev, xa véonous 
aidlueta, xal' nokirevouedas; Tartine lolxuow, & 3d- 
xpatec, of Feol nodlyy tiv dvFounwv ensmdheavy noioPas. 
Td 32 xai a ddvvacobpev td ovpplporta neovoelotas Snip 


vix addatur. Similia quaedam ex latino sermone congessit Zumpt. 

. 385. velut: illud tibs non assentior. Infra §.15. éxeivo 88 dSupes. 
Cyrop. Vil, 6, 22 tovro pudiota Fagdcite. Demosth. Cor. 292 
sevice Aunsiodar vad tavte earoewy tois mzoAdois. Matth. 414. Rost. 
404. n. 7 Nee dissimile illud, quod sequitur 6 tt &y Bovlape 
aat, vy. ad II, 7,7. Bornem. Anab. VI, : 

tl. roics dvyFoumors — anoldavouer. Adverte persona- 
rum variationem, quae alias alibi habet caussas. Hellen. V, 1, 31. 
Aoraségins Baadeds voulla — rouros tye noleunows. Cf. Thueyd. 
J, 128. 129. Similiora nostris sunt Plat. Gorg. 514 e. ef pen nuet- 
axopey de’ huts undéva feltla yeyovora 16 Came, od xataydheoroy 
ay nv th candele els tooovtoy avolag ELSeiv sega Ou ad quem 
locum v. Buttmann: (p. 493.) et Stallbaum. Cf. Euthyphr. 5 a. ov- 
diy dy wou bpedog ely, ovdé ty av drapfoot Tapeh oad T0¥ 70h 
lov avipunwy, el pi te Toreure nevte dxoifiug etdetny. quo loco 
quae sit illius varietatis caussa, facile est ad intelligendum. Bern- 
hardy Syntax. 423. 

12. ef ddvvarovmey, alii ex coniectura Reiskii satis gui- 
dem, ut videtur, probabili 3 cdvvarotpey. Et de re certa dictum 
v. 1, 5, 1. ubf v. annotata. Urbanius enim ita saepe dubitatio ex- 
glean vel dubitantius, aaa vera sunt, dicuntur, ut fere sit 
. q. énel, Cyrop. V, 5, 20 ef 2go¢ reit0 arwntty fdtoy oor Ff en0- 


LIB. IV. CAP. Ill. | 907 


ziv welhértwv, tatty adtors Tuiv ovvegyeiv, Jed purtixas 
toig nuvtuvonlvors poulovtacg té dnofnodmeva zat didaoxor- 


: . x 
tac, 7 ay gute ylyvowro; Sot S& tpn, w Swxpatec, Zoixa- 


> ory Ye piduxwrtegov 7 toig GAdow yojoFa:, & ye und? enegw— 
Twuevoe Und cod mgoonualvovol cor & te yon noely xol & 
uy. "On dé ye alndy Adyw, xad od yrdion, dv un aveptyns,15- 
lwo av tag pmougas thy Few inc, GAN zéaox7 oo ta toya 
abtiv Sodrte offeotue xai tity tods Stove. evvba dé, re 
xat atzot of Seol ovtws dxodexriovary* of te yde GAdoe Huty 
rayadh didovtec avdéy tovtwy eg todtppaves iovteg dddaor, 
xal & téy Slov xdonov ovrtdttww te xal ovrizwv, dy @ 
ndvea [ta] xaAd xal ayadd eote, xual deb piv yownéevors 
aroibh te xol tyd xal dynpata nugizwv, Féttov dé vo7— 
parog dvapagtyzws drnostovyta, ovtOG Ta Béytote Mev mOUt— 
suv bo0ata, tade Dé olxovody adgatos Huiv gory. evvder 3614 
Sse yal 6 niioe qavepdg Soxdv sivas Hitog ote enitpénee toig 
&vFounos éavtoy dxeiBug Soar, GAN eév tg adtoy dyadic 
eyyeie7 PetoFar, t7v Cy apacgetzar, xal tod inngeerac dé 


xolvasFor, tide ye, Epn, elnd, ef te adixciaGae evdurcas. Reisig. 
Coniect. Aristoph. 1, 113. Quamquam nihil utique vocum et litte- 
rarum ¢ et 7 confusione frequentius est. Sympos. Il, 4 pro vul- 
ato 7 scribendum esse é xaloxdyadta fotly 4 Sixatoovrvn dixt 
uaest, Xen. J. p. 12 sq., scripsit Dindorfius, Contra supra II, 
1, 18 i defendi potest a Budaei lectione «?. Quod paullo infra 
legitur ef ye yndé etc. levi quidam auctoritate mutant of ye unvé 
(v. ad I, i {1}. Comparat Bornemannus Cyrop. I]; 2, 3 tude 
get ovdiy nov Lorly, el ye ay’ quay ye tay by ukow ovdels ovdé- 
more epkerat. — vaio tay wedddvrwy, v. ad 2, 23. — yé- 
yvotyto. Aliquot codices ylyvoiro; sed v. ad H, 4,7 


13. mavtea [ta] xala Te addidit Weiskius; recte, si haec 
sunt Xenophontis; dicuntur enim verba évyoe: dd — képatos qui 
éouy, utpote cum tota hac disputatione pugnantia, aliunde illata 
esse: atgue habet sane ea suspicio compluria argumenta. Sin 
autem haec sunt verba interpolatoris, facile concedi potest 1a ab- 
esse posse, iste ut dicat, quidquid in mundo sit, bosium et pul- 
chrom esse. — yodufvois. Potuitne articulus addit Matth. 
270. n. 1. — vyea, vulgo Uy ti v. ad J, 6, 13. — &ynoare, alii 
dyneatoy ex Stephani emendatione. Sed referendum ad ré xade 
gab dyedc. Simillimus locus est Cyrop. VIII, 7, 22, ubi scribi 
mune solet of xab tds tiv tay Shu tasiy ouvfgovory axorpiy xb 
Gxngatoy xab dvaucetntoy xad und xcdiovs xal pey€dous adinyntor. 
Quamquam duo codices meliora praebent drgifi xa) eyjoetor. — 
PattOY vonpatos, v. ad Il, 1, 22. — rade quum dici posse 
negaret, correxit Coraés rogadé. Certe idem pronomen loco Cy- 
ropaediae excitato id, quod ante oculos nostros positum est, si- 
gnificat. Qui hanc omnem fgocat aglitas luentur et regunt, inter- 
pretatus est Cicero Cat. m. XXIII. 82. Vid. ad I, 7, 5. 


= A 


1 


908 LIB. IV. CAP. IV. 


civ Seay evenoug dpards ovsag* xepavyds te yao Sse ev 
. Evade deplerar, dqAov, xad Ere ol¢ dy evrixn névewy xgarel: 
Sgaras 0 ods ens ote xataoxnwas olte dniwy* xal ive~ 
poe avtol pév ody Godvtac, & de nolovar pavege Tuiv éore, 
wal npocidrtwy avtwy aicdurvdueda. Ghia yyy xal dvPeunou 
ye worn, 7, eneg te xal Glo trav dvdownivwv, tod Seow 
pestze, Ste pev Paoredes dv quiv, pavegdy, Sgaras dé odd" 
airy. & x07 xatavootyta pi xasaggoredy tay dopatwr, GP 
— & tay pryvopevwr chy divaey adttay xaraparIdv0vta tt 
isudv to dayuonor. "Eye uty, wo Suxoates, tpn 6 Eididnpuos, 
Ste pév ovdd puxgdy Guchyow tov damorlov, capes elda* 
dxcivo dé AFupG, Gre poe doxel tag tHy Seay evégyeclag oid 
16a tig note avFpunwy aking xdguow GuelBeoFae. “AIS pry 
: godto dSdue, tpn, @ EdSudnue’ opde yde, Sue 6 dv Aa 
goig Fedc, Stay sig adrdy éxeguwrd, nic ay soig Fe0ig yaol- 
torto, dnoxglveros, Now néhews. vouog J2 dyjnov navra~ 
yow tose xutd Iivopuy iegoig Fors deéoxtoFa. nic ody dy 
aig xdddiov xad edosBlotegoy tin Feovs, | We adrod xele— 
1Tovolw, oUtw nowy; GALA yon tig uev duvdpews under S—ple- 
ola’ Stay yag tg tovTO roIH, Pavepic dynov eos) sore Od 
sya Seats. xoy ory pndév ienorvta xatd dovauy rtipcy 
wovg Deors Padget te xal dnlav rd peyote dyad: od 
yao nag” Uhov f ty wig yall ehnllwv owpoovoly 7 naga 
sav ta utyota wesley duvaptywy, obd Gv Ghiws paidloy F 
ai tovtoig dgéoxor. dgéoxoe dé nis Gv UaAlov F sl We po~ 
sshiota nelForto advrolcs; Toraita pév 3} dtywv se tal atric 
nowy svosfeotégoue se xal owggoveatigovs sovg ovrdvsuc 
mageoxevaley. 


CAPUT IV. . 
1 Add& uy xal negl sot diuxalov ye vix cnexguatero 7 


17.176 iy duvauens, v. ad I, 2, 2 Qui propter eius- 
dem sententiae repetitionem haec verba 411& yon — Seovs adul- 
terina ijudicant, neque illi similium locorum meminerant; Borne- 
mannus excitat Cyrop. 1V, 2, 46. V, 2, 9 Anab. VII, 2, 18 III, 
1, ai Plat. Apol. 29.3 et rationis, qua hunc librum ortum esse 
probabile est, immemores sunt. — wellw tiniinry cegoo 
ee: vulgari dictione fore putabat Schneiderus cayewy pelie 

ak{ot 


CAP. IV. luris civilis et naturalis fontes et caussas aperit 
Socrates cum Hippia disputans. Fuit is celeberrimus illius aeta- 
tis sophista, dialogis e Platonicis nobilitatus. 


LIB. JV. CAP. IV. 209 


elye yrwpny, aiid xad toy enedelxrveo, Bla se zion vyopl- 
pos te xal wpelus yowpusvog xai xo aoxovol te & of 
yéuos xpoctarzoy neSduevog xai xate nddey xal ey suic 
aorpatelaus obtec, ‘Oote dycdndog sivas naga z0ig BAdovs e~. 
taxzwy, xal ote ev sai exxlgolysg emoratys. yevouevos ov? 
encore t Inuw nage stove vouovs WnglaaoIm, Glid civ 
 S0ig vouore qvavtiwSy socavtn OpuT tov dyxuov, AY Otx cy 
oluae Ghov obdévu kvIqwnoy unouetvac’ xad Ste. of tQLG~-3 
LOVEE mpocésattoy QUT@ nua TOUS vOuOUES tt, Ovx exelFeto. 
toig Te yuo vlog anayogevovtwy avtay py diadéyioFut xai 
zooctatavtwy exeivm te xui GdAowg s10l tay mOliTwY dyayety 
iv énl Savas, pdvoc otx enslady, dic td naga vars vd- 
Houg aut noocturtecSus. xual Ore tHY tad Medyjzov yougays 
Epevye, tiv GAhwy elwdtwy ev toig dixactnoiog mds yagu 


1. xal Fogyqm, non sequitur zal doym, sed xalb Beye dé §. 5. 
Cf. Anab. I, "to. — culneiys Goyovel te, v. ad 2, 28. — 
mage tous adious, v. ad I, 2, 52. 

P oo Oté, alii xaé azote. De omni re singulisque verbis v. 
& 9 Wy 18. : 

3. of rgee@xovrea, v. ad 1, 2, 31. — ldots reat, quattuor 
viris. Plat. Apol. 32. c. énadn dé ddryeoyle éyévero, of toraxovre 
@U peransupeutvol us nbuntoy avroy eis ty Iodloy To0sétakay 
ayeyeiy tx Sadauivos Aorta toy Zalaulnoy, iY axodavor. Leo 
ille, patria quidem Salaminius, sed civitate Atheniensis, sua sponte 
in exsilium abierat Salamina, ne a tyrannis, divitiarum suarum 
avidis, occideretur. Stallbaum. Vid. Hell. Hi, 3, 39. — 222 Se- 
vat@, i anodavo: loco Apologiae Platonicae commemorato, we 
anodevouevoy Plat. Epist.7, acre axodfodae Diog. Laért. H, 5, 24 
de eadem. re. De praepositione v. ad J], 3, 5. 7, 1. IL, 14, 2. 
Isocr. Pateg. §. 154 ov Kovrwve pity tnd Saver oviiafeiy etdiun- 
gay. ubi quum vulgo scriptum esset Savetoy, Wolfius recte dati- 
vom reposuit, ut Maretus pro genitivo Anab. V, 7,.34 cyeoce 
ecbrovs én) Sevdry. Suspiciosior locus est ib. I, 6, 10 fafoy ris 
Sdync toy "Oodyrny énd Javaty — elddtes, Ste end Savarw ayorro. 
ad. quem Kriigerus confert Herodot. HI, 14 qyeiodae “et orecyeyw 
éxd Saveroy et Dorvill. Charit, p. 432. Quamquam non magis 
illic tolerandum 6ze é7t Savetoy &yorto. Dativo enim solennis 
dictio efficitur. Matth. 585. 8. Lob. Phryn. 475. 

-4.3retyy und Mehynrtov yoaugany Eyevys, quum a Me- 
leto accusatus esset. qevyery enim dicitur accusatus, dizer ac- 
cusator. Demosth. Timoth. 1. gevyee vir un’ éuot tauiny inv Jt 
xnv. Cf. Pflugk. Eurip. Hel. 20. um’ caicrot dlwypa pevywy. VY. ad 
1, 4, 14. Mednrov, olim Medizov. Sed constans codicum au- 
ctoritas evicit, ut nomen hominis, qui unus fuit ex accusatoribus 
Soeratis (v. ad I, 1,1), nunc ubique fere per 7 scriberetur. V. 8,4. 
Apol. #1. Errat Eustathius Odyss. XIII, 106 nomen a péde deri- 
vans, refragantibue metrorum rationibus. V. Dobree ad Aristoph. 
Ran. p. 371 ed. Lips. Fritesch. Lucian. Demon. p. 260. Eogelhardt. 
et Bekker. Plat. Euthyphr. 351. 16. Buttm. gr. mai. [1. 382. Hueb- 
nerus vero in editione Diogenis Laértii « retinuit (v. Praef. Xiil). 


XENOPH. MEMOR. 14 


910 LIB. IV. CAP. IV: 


te toig dixuctais diadtyeoDae xal xodhaxevev xa) dcicSos nape 
-tods véuous, xual dik T& Toratta noAlwy nodAdueg VAG TwP 
dixnoray agtetvwy, éxeivog ovdey AFéAqoe tiv siwIorwy by 
TH dixaotyglp nugc Tove vopovs nojout, GAMA gadlw¢ a» 
apeteic Und tiv dixaotdmy, e xai pwesolws te tovtwy exolgoe, 
noodhete peAdoY toig vduors tupévwv cnotareiv 7 nugavo— 
sua Civ. xal eye Je ottwe xal modc GAlovg wey moddaues; 


yoagy autem in foro attico est caussa publica, in qua agitur de 
criminibus ad omnem rempublicam pertinentibus, d/n caussa quae- 
cunque, Maxime privata.*— 2005 yaouy tois dixaotaig Sra- 
Léyeodar, Apol. 4. éatyeptiiws einovtes. Quod ne fieret, lege 
vetitum erat apud Athenienses. — zoliady modlezic, v. ad 
MI, 12, 6. — ray eiwFotwy mirum alio nune quam antea usu 
inferri. 1& siw3dta sunt solita, usu recepta, ut tamen liceat zor 
_ siodac hic intelligi, ut loco ab Herbstio commemorato Aristoph. 
Ran. 1. elaw 1 twy elwIotwy potest intelligi A¢yeodar. Cf. Dionys. 
Halic. De Thucyd. XVIH, 1 tovg elwddrtes dhopuppmous én” avtois 
éyonv Aéyeodae. ‘Thuc, HW, 51. M1, 38 Eurip. Hec. 356 ovx eiwdoc¢ 
qv. Interprett. Aristoph. J. 1. et Gregor. Corinth.- 138 sqq. Schaef. 
— av apedets, v. ad I, 4, 14. — waddo», v. ad My 1, 2. 

5. ottwes, alii ovrw, V. ad J, 3,1. — dra yodvou, v. ad 
Il, 8, 1. — ro, v. ad H, 1, 8. — did akaodac, curare sibi eru- 
diendum, vel institutione sibi efficere, effingere. ‘Timaeus p. 79. 
Koch. édiata: énatdevoa attos du? Exvtov. edidakcuny enacdev- 
ocuny du? étépov, autos Enipednierls tovtov. coll. p. 71. Plat. Me- 
non. 93 d. Oeusoroxdijs Kieoyarvtoy toy vidv innta py edidaseato 
dyadoy. quod est Aeschin. dial. 1, 4. Qeutotoxing tow vid» innke 
ididakato oopéy siya xt dyaddy. Coniuncta utraque forma est 
Plat. De rep. 421 e. tous vlsis 7 Gilous, ous ay dWaoxy, yeloous 
Syurovgyous didasetca. Matth. 420. n. 3. Quo de verbo non aceu- 
rate disputasse Heindorfium Plat. Protag. p. 517 et Porsonum Eu- | 
rip. Med. 297 demonstrare nuper instituit Constant. Matthiae 
Quzest. Soph. p. 95 sq: Neque enim, si de magistro medium, de 
patre activum usurpetur, medium cum activo confundi, neque, 
ubicunque pater filium didaoxeodae dicatur, hoc medium per laseex 
explicandum esse.- Vertitur autem is usus in cuiusque loci ra- 
tione et vi. didcaoxecdac est sibi docere, quod ubi de patre dici- 
tur filium disciplinae magistri tradente, est sibi docendum curare. 
V. Fritzsch. Quaest. Luc. XIV. Steigerthal. Luc. Somn. p. 17. — 
aor —didagovtwy. Haec verba a Ruhnkenio et Valckena- 
rio, viris summis, damnata plurimi editores recentiores secluse- 
runt vel abiecerunt. Patroni exstiterunt Voigtlaenderus Obss. I. 
p- 20 sqq. et Bornémannus, ille mava: dé tuvas vel patnoay dd 
veg scribi iubens, hic transitum fieri docens ab obligua ad re- 
ctam orationem, comparansque Cyrop. J, 6, 14 (v. supra III, 13, 4. 
1V, 1, 4): quod quum fiat negligentius, infinitivo eéécae melius 
ex Juvuaotoy quam ex gacly apto, neque tamen in sententia 
quidquam insolens inest, et quod post verba ef uéy tg Bovdowo 
scriptor infert fay dé ws fovlntos, id eam sententiam compro- 
bat. De constructione v. ad H, 2, 4 rovrou ye tév enxodvocyter 
peorat at odol. — dcxatous. dlxmos dicitur, in quo neque ni- 
mium est neque deficit cedqaam » quod ad rem aptum et tale 
est , quate esse debet, diciturque aeque de re ac de homine, Cy- 


LIB. IV. CAP.-T¥. - * on 


oida §é note avrdx xal 2edg Innlav tov "Hisiov neg) cot 
Gexalov torade Pradeydivta. did yxodvov yag dgixdpevog § 
“Innlag Adnvale nageyéveto tG Swxodte Adyovte nods tevag, » 
wg Favuaordy sin 6, ef dv tg Bovdorto oxvtia didckacFal ~ 
rive 7 tector 7 yodxta 7 innéa, uy dnogsiy, Sno av. néu— 
spac sovtov tuyor* Paci dé seveg xa Unoy xal foty tq Bov- 
Aopena .dixatove nomoaaFou névta meotad elvas tev dedakor— 
suv’ dav Of tig Bovdntae 7 adbrdg padsiv t4 dleatov 7G vidy 
q oluétny didataodu, uy adéva, onoe dv UI. siyor tov— 
tov. Kai 6 pév ‘Inaleg dxovoug tatta asnig enoxwatwve 
atzoy, “Ete yag ov, tpn, w Suxpates, exeiva tu adsa Aéyec, 
@ dyad nddos noré cov jxovoas Kal 6 Swxedtns, “O dé ye 
rovtov devdzegoy, tpn, w ‘Innla, od pdvov del ta adtc Adyw, 
GALG xal negli tay adtwy. od SF tows did th nohvpadys a- 
you rept twy avtay ovdénoTe Ta adtad Atyus. Audle, tpn, 
merpmpas. xavoy te Ady Gel. Tétegov, py, xal meg) dv7 
énlotaca:; oloy neg yonupdtwr 2dév a5 tental of, nooe xat 
noi, Swxgatovs éotly, dita pév nodregor, GAla dé viv neo 
Adyevs 7 megl adgrPumy soig 2gwtdaw, ea ta dig névte déxo 
Zotly, od ta adtd voy & xal nodtegov dnoxolyy; Teel pey 
sovtwav, ign, w Zuxeatec, woneg ov xal éyw dei td avtd 


rop. II, 2, %6 gouce dlzavoy, currus, qui usum habet idoneum, et 
Yrnot adixor, equi parum apti, parum morigeri. VIII, 3, 38 yydcoy 
dixadtatoy, quae est apud Virgil. Georg. II, 447 iustissima tellus, 
Bene autem ludere scriptorem in ambigua vocis significatione, 
_quum hic de iustitia sermo sit, observat Voigtlaenderus. 


6. ézeiva ta adra, v. J, 2, 37. Plat. Gorg. c. 101. Sympos. 
221 e, Fritzsch. Quaest. Luc. p. 129. — dea 16 moldumadays 
ely ai, v. ad J, 2, 55. Quamnam haec verba vim habeant neque 

er se difficile est intellectu et docent verba quae sequuntur zept 
wy Enlotaccs. 

7. Wétegoy. Quamquam quod sequitur 7 non efficit alte- 
ram interrogationis partem, ita tamer verba ov ta autre viv & xab 
meotegoy azoxotyy dicta sunt, ut hanc videantur sententiam effi- 
cere: Utrum novi quiddam etiam de iis rebus, quarum gharus et 
peritus es, dicis, ut de litteris, an eadem respondes de numeris? 
Quod videtar voluisse dicere 7 od ta adra vir & xel nedzegor 
anoxgtyn; oiov stead corSudy xré. licet exempla allata non esse 
inter se diversa facile appareat. 2ozegoy autem in simplici inter- 
rogatione positt exempla apud Bornemannum sunt Platon. Lys. | 
908 1 a. Alcib. I. 107 a, Phaedon. 78 b. Aristoph. Ran. 1063. 1152. 
Dindorf. — yoeupartey. Litterae intelliguntur, ex quibus no- 
men Socratis constat, quod exempli caussa etiam Oecon. VIIF, 14. 
Plat. Alcib, I. 113 4. commemoratur, — duvast’ ayterteiy 
non ex more dictum. Verum illud est ott cy ov divao ovr ky 


cddos duvycito. Matth. 290. n. Rost. .100. 5. 
ee 14* 


919 LIB. IV. CAP. IV. 


Aéyo° mel pévroe tov Sixalov névy eluas vow Exew eineiy, 
sxods & obte av ot kv UAdog ovdele Sovect’ cerveenety. Ny 
thy “Hear, ton, utya eyes Gyadby ebenxtva, @ navooveu 
pev of Sexactal dize wrgclopevor, navoovra dé of wodizas 
megd tiv dixalov avtdtyortls te xal uvtedixotrres xal ora- 
oralovtes, natoovras dé ai nodecg deapegopevas negl tiv Se- 
xolov xad nolenotocs. xal zy pev odx olf Snwcs kr ano- 
Lapselny cov neo tov cxovous tylixovrov dyaddy ewenxd- 
90g. “Ada wa ADU tpn, ovx dxovon, xely 7 ay avrés ano- 
Qyrn, & ve vopiverg td Sixasoy elvar. Gone yae, Ste si Gl- 
 Leav xusayehec tows piv xud Uizzov ndvetac, avrdg d2 ob- 
devl Filwv vntyev Adyoy ovd2 yropny EnopaivecFa xegl 
toovdevoc. Ti dé; w ‘Innia, tpn, ovx FoInoat, Ste tye & do—- 
xet oe Shxora tivo, avdéy navopes anodexvvpewoc; Kal 
noios Jn oot, tpn, ovrToC 5 Adyog gorly; El d2 uy koe, Eqn, 
GAN toyw anodelxvypur. 7 ov doxet oor aEcotexpagtétegoy 
sod Adyou 6 tpyow eivacs IIolv ye vy AP tpn’ sixae piv 
yao Adyortes nxoddot Gdixa norovor’ Slxase Ji nocttev ov 
tidy eig Udexocg ety. "“HioPnous ovy nunoté pow 4 pevdopeo— 


8. mavoorvtar uly sqq, v. ad 3,7. — ovx 01S Snes GY 
anoherphetny. V. ad Ih, 2, 6. TM, 5,14. et ad I, 3, 5 5, 3. 
Anab. Ill, 1, 40 ovx olda, 6 tc Gy. 115 yonoaito adtois. 

9.aolv ¥ dv &nogyry, v- ad i, 2, 22. Quod deinde se- 
quitur yvyouny solet in ea dictione atque in altera anodseizvu- 
oda sine articalo dici. Kriger. Anab. I, 6, 9. et Annott. ad De- 
mosth. Philipp. 1. Sed v. 7, 1. Cyrop. IV, I, 4. yrégusy non ad- 
ditum est Comment. If, 1, 21. Oecon. H, 5. XVI, 7. thr. Piu- 
tarch. Pyrrh. p. 161. Solent autem Graeci etiam additis prono- 
minibus favzov et similibus media uti forma. Stallbaum. Plat. Gorg. 
466 c. V. ad 111,10, 10. — coxei. nee pot nee oof intelligendum. 
V. ad H, 1,8 — tay clhiwy, h. e. énod dt od xatayedaoy. 
Ceterum de hae Socratis consuetudine cf. Plat. De rep. 337 a. 
airy exetyn 1 slwdvia eiowvele Zwxpatove’ xad raiv tye Gdn re 
xd tourer mpovdeyoy, Ste ov anxoxplyacSa: pty ovx edelqoos, s- 

wrvsvooro Jt xa navta alloy aoumpos % dnoxetyeco, ef rhs o8 
dococg. Sunt verba Thrasymachi; v. ipsius Socratis Theaet. 150 ¢. 
ayorvos siur coplas, xa Base Aq HOAIoL por ayetSioay, we TOUS ply 
thhoug iowa, avtds dt ovdiy azoxotyouce mEQ) ovdevos, dea 10 

- pndiy sey cogdry, aindecs dvad{ovor. Td di altioy tovrov rdds° 
Maceveodal ue 6 Sed avayxdla, yeyviv Jd axexdivoey xté. 

10. ovodéy mavopac dictam pro od zavouc displicebat Er- 
nestio. Sed ashlee iam negationem cam hoc verbo conian- 
ctam vide etiam locis ab Herbstio excitatis Cyrop. 1, 6, 16. Oce- 
con. XI, 23. Schaef. App. Dem. IV, 287 interpretatur: nullo non 
tempore ostendo. ovdéy 1 est I, 2, 42. ) 

11. wo roTe, v. ad If, 2, 7. — pevdopacrupotrrog cett. 
V. Il, 2,1 alodéuevos Anunporita nods tiv pntepn yolenalyoyta- 


LIB. IV. CAP. IV. 213 


Tvaovrvsoc, y evuegarsoiysec, 7 glove 7..ndduy tle otdow 
epBddiorsoc, F GAAo te tidinoy neurtorrac; Oix Yywye, Lon. 
Ta dé rwiv adiewv antzeodes at Olxasoy nhs Dijhoc si, Fay, 
w Swxoatss, wal viy dapedyer -dyyuowr. v4 dmodedxroFac 
qraunv, 5 se vopites td Sieuor’ ov-yag & nedzrauay. oi. 
. Olxmos, GAN & us nedtteuss,. saiita Adguc: Ald quny.cyerys, 12 
. ken F Swxedsyc, 16 wy Pédew. adiaivy ixardy deicoovenc 
éniduypne sivas. ef dé gos jer Senei, oxdpar,’. daw. 7688 aoe Ued— 
dow dpéoxy> nul yao eyed 6d vdurpoy,dinacoy sivas. dom 26 
avzi Adyas, @ Swxeasec, voucudy t6 xal- dinacay  dvas; 
"Eyays, Syn. Ov yag alcdavoual cau; dnciow.vomesey @ xeinv13 
| Sheasey Adyus. Nopove d2 ndiiws, toy, yeyvwoxec; “Bywye, _ 
tox. Kal sivag sovtevs vouKucs of madizas, Sgn, duvdé-: 
ueves @ te dei xorciy nal dy aadgvstas, dyedwarro. Odxody, 
ig, yemimog Mév Gy sy §. KaTA.satza, mOkTevdsavac, dyopes 
62 6 tadta napefalvwrs Tkasv Udy: vv, gn. Ovxoity. xal, dé- 
KU fey Gy WPAtTOL O TOVTON TUPduEVOS, ada. ds & adi 
 gog ander; Tkdv udev ety. Ovnoty, &@ pix ta dheain mQdm- 
wow Sixaos, 6 dé sa Gun edixocs JIdis. yee ob sO: pen-cigis 
vyourmes dixoéc gory, & dé Kvomog Gdixog. Kal 6 “Inntac,14 
| Nopovs F 2on, & Suxeares, xdc dy tic Hyjeano onxovdaioy 
nelyna svar % 50 neldeaPas ‘avtoig, avs ye nodlaus avteol 
of Siueves axodoxyncoartes petariterza:; Kat vio ndkcuer, 
toy & Suwxgityc, melAdue dedpueyes of néhag nélew slenvay 


KV, 4, 20. Matth. 549. 4. Rost. 006. n.11.°— doaqedvy cer, v. atl 
1, 3, 7. — moatrovercy, v. ad I, 12, 6. : oi a 
12. sxépar, 2a Post verba deliberandi et similia «? par- 
ticula, ut latina an, dubitationis vel ambiguitatis cuiusdam signi- 
ficationi etiam ibi inservit, ubi.is, qui-loquitur, plane non dubitat 
de dicti veritate. Vide supra Il, 2, 2. ééy autem, quod ad -expe- 
Fientiae significatianem adhibetur, de re futura dici solitum, in 
his locis sollicitudinem aliquam et spem metumve de eventu in- 
dieat. Herm. Vig.835. Buttm. p. 427 sq. Matth. $26. Rost. 22f. n. 15. 
. 13. O8 yao atoddryouas. Malant quidam odz doa. quos 
xefutat Bornemannus supplende xaxws Adyars.— db ctov—aotor, 
v. ad I, 2, 36. IV, 6, 2. — zévac, v. ad J, 2, 42.11; 4,2. De 
coniunctione cum pronomine. demonstrativo- ef. ‘Cyrop. Hi, ‘2, 22 
Glos & dvtngero, toitoy siva léyo.. — Ly papayto, v.ad I,2, 45. 
14. ots ye, v. ad I, 4, 14. — xatachudetey dy. Non est 
-de vera. quadam legum dissolutione sermo, sed de qua cogitare 
quispiam possit. I de verbis dzz yévow’ cy ciogyy sentiondum 
est. Errat igitur Bernhardy prius illud a» deleri jubens, Systax. 
409, locum aliqugato dissimilem Demosth. c. Lacr. p. 933 cro- 
xolvetat, Ste ovx Gy oie t etnoany enodovvas excitans. De dr mon 


antecedente verbo dicendi posito v. Matth, 624, f. b. 


‘ 
214 LIB. IV.CAP. IV. 
sorotytm, Kal udia, ton. Aiipogor oby ve ott: nosely, pn, 
TOUS toils vopors naPopévors pavilluv,” ote xataludeey ae 
Gi, von, 7 & rove ev tote noképoig ebrartobyrag weyors, Sti 
yevat Gv signyy sq: xal- cove dv cote nolécoie taic narela 


 1Sn90It we PonFodyeng udupy; Ma Jl? oin tw Yon. Av- 


xoveyor dé tov Aaxedoupdreov, tpn 5 Lwxearns, xatapepe— 
Onuas, xs oddly dy Kdqogow suv Thlwy nodewv thy Sndg- 
any enolnory, el pr. 00- nedtFeoPae Toit ydpeorg pddiota éevep— 
ydouso adtiis «iv 82 deydvrar dy talc nédzow odx oloIa 
Sau ditiveg Ev colg. nollrats aitiudcavas wor tov tole vdpose 


. nlFeoFae,-obtoe Upgicsol slat, xal. nds, @» 7 pwadleora of 


wore: tots woe nelPorrac, dv elorvn te Kgrota dye xad 


162y nokéuqn:dvendotacdg dori; GAA puny nai buovod ye pe 


giotdv ‘26 dyatdy. doxe sais mékeow eiver xal -nieordxg 
abzais al te yepovolar xal-o§ dpictos dvdose napaxededorras 
Soig 7oAltaug Spoveciv; xol navtayod ev zi “Edluds vopog 
stiens tovg nolrag dprdva: duovenoey, xal narvrayod pvt 
ovo;. tb¥:Sexor tovtor. oluae & dyed tavta ylyveoPoe ‘ovy 
‘Snes tod adrode yogous upivwow-vi nolitat, ovd: Snwe TOvE 
ay ' iw ! wi.’ a8 eit . rm os, , 

..j, 4. rou.toig. vo pare mele dar Potuitne hic zov omitti, 
/ut est omissum in uno libro? Infinitivus post alzeog sine articulo 
‘iflatos finem tantum et consilium, quo quid fit ‘vél factim est, 
significat ;. articulus autem. vere fieri vel factanr esse, cuius quis 
auctor dicitur fuisse, demonstrat. Quamguam ita quoque. nonnun- 
quam articulum omitti videmus, ut Hellen. VH, 4, 19 Scneg at- 
aos ESdxer elvae thy payny ouveipee. ubi quod recte haberet, si 
scriptum legeretur ‘in cotticibus: roy sine: necessitate addi voluit 
Schneiderus, ut 5, 17 etior uty tytvoyta ta Siw xarta GwIivas 
Sequitur ibi statim. eftvog yeyeynudyoy- 100 ovvtotevae AaxeSe1u0- 
yloug xa) -doxadas xré. Plat. Lach. 191 ¢,. éyw aitios uy xadws oe 
atoxplvaatat.190 @. éyw olswog 16 of. énoxplyvacda: en tovr0, 
Jicvpoupevas yovouny, add eregoy. quod non multum abesse. patet 
ab iis, quae ad I, 3, 7 disputata sunt. Infinitivum igitur sine ar- 
ticulo dici posse ubique facile intelligitur. Matth. gr. mai. p. 1064. 
Errare autem, si ‘qui articulum, ubi non est additus, omissum pu- 
tent, compluria alia. simplicis infinitivi rem effectam denotantis 
exempla demonstrare possunt. V. ad Ii, 1, 25. 1V, 7, 1. quum- 
que dicatur altiog 1 et ovdéy, infinitivus non minus est pro accu- 
sativo, habendus. Kriiger. Anab. VI, 4, 8 -éleyov, 614 16 Soype ely 
altioy £6 tov i Sa aha tavta yevéodu. Schaefer. Mell. crite. 
23. App. Dem. II. 144. “oo . 

10. sotyvwory, ut tisdem choris victoriam omnes tribuant. 
Ernesté. Deinde aipadyrac, ut tisdem pottis praemia decernaat 
in fadis scenicis Baccho sacria Schneider. ldem illud esse quod 
tyxolyworv vel agoxotywo apimadverterunt alii, coll. Eurip. 
Troad. 928. “ga J intoyet “Acted Evpunns ' ¥ Gpous sven 
éfeuy, ef pane ta ‘Lites, et Hellen. I, 7, 34 rourwy St drayer- 


LIB. IV.) CAP.‘1V, 915 


arirove adintac inawmdow, ots bnwe sed¢g adtors. xomtas 
aiowrtat, ovd- iva tig adtoig Adwvra, AAA tng tOiS vouors 
nelFwviat, tavtos. yae tWv xOlITAY Fupevonrarn af ode. 
loxupdtaral te xal eidammovéotarar viyvoreat*.. divev 2 iuo~ 
volag oUt ky mols ev mohiseudely ovr’ sixog xahgic olxnFeln. 
idly dé nig uev dy tig Httey vnd mohewg Lypcojiro, THOS O17 
ay pithloy timo 7 et tog yomorg, nelForte 3 ado. 8 avy 
cor dy toig dinaotyoles qrt@se, 4 aws dy piddoy vxwn; 
tive 3 ty tig wiAhoy motevoue napaxatadicia’ % yojuata 
q siete 7 Fuyatéeas; tha dO dy 7 xddic Sly -&sontoteTEgoN © 
HyRoouto tev vouluov; napd slrog 8 dy uaAlov. tiv dicodwy 
sdzowv 7 yoveis H oixtios 7) oixéras G pilose 7 wots y SE 
you; tin 0 dy uadhor moléusor motevouay 7 dvoxac 7} onov— 
dug 7% ovvFnxag negli elonvnc; tin DS dy piiddoy 7 tH vo~ 
Miu ovppwayos 2loev ziyvecdas 7G TF Gy paddov ab odu— 
paxos MLOTEVOELLY 9 nyeeoviay % pooveaezlay 4 nddus; tive 
3 ay tig evepyetqous vnoe foe xdqu opeseioPac paddy 7 ”] 
Toy voummov > 7) tha MahAov ay TiC edegyerqosisy, % mag ov 
zoow dmokjweotat voptter ; to oa ay tig Bovdocro peahiov 7 
pAlos sivas | TQ Towovtw, 7] 3@ Qttov eyFeoc; aa O dv mC 
Hyetay MOAEUHOEEY, 7] D ay udhiore. wer pliog elven: Bothorre, 
Guota d& ex9eoc, xal @ mheiozon pdv pies xa: onpazos 
Bovhouwso eivas, faipvoros & 2yFeob xab nodduuoss eva uévis 
oy, a ‘Inalg, 15 aitd anodelxvvpae vouipoy te xad decoy 
sivas’ ad DO ei taversla ytyvwoxes, didacxe: Kal. 6 ‘Tanlas, 
Alaa ua tov Ain, %pn, @ a ov oe Goxd tdvavrla 


pororomstrar 16 pty 7EQeiTOY Expivoy tip iesneiasee (yvaiuny)- 
vaouocautyvov dé Mevexiéovs xad maliv diayecootortes badd ote 
Exorvay tv ms Bovdjs. Ibidem IJ, 7, 22 recte a novissima. editore 
xpidéyro PFO WOEALA OHI EVE CE restitutum est. — Qnw>o —ixa,.v. ad 
Il, 1, 19. 

17. toy Sixalwy, Plat. Menex. 236 d. 1c mgocnxouts. — ob 
xéset, v. ad |, 2,48. — weorevoecay. avayeas cett. Primum 
cum infinitivo, ‘deinde cum accusative obiecti conwunctum est, ver- 
bum zozever. Utraque constructio invenitur etiam Sympos. VIII, 
36. Sed quem hic habemus accusativun, is erlarae est obiccti, 
quod Lexicon cum loco, qui est De Vectig. Il, 4 sis tag waxes 
autos paddoy AUOIsvELY aliodamoic, apte componit. Vid. ad I, 
6, 6. 4, 1,5. — thva — YOM LOV5 quonam hi accusativi refe- 
rendi? zag xoullersar et yaguy dnoleugevey non diversa.. — 
xabwm— Bovioervto De k&y repetendo V. ad II, 1, 18. 27.. Prius 
autem é&y contra Bernhardi te: dees Syntax. p. 399. defendit 
Fr. Haase De rep. Lac. I, 9 
' 18. dnwodskxyumae, v. ad §. 9% et IIS, £0, 10. 


216 "LIB, IV. CAP. IV. 


1oyeyvoxey olg elonxas negh tov dixalov. “Ayoagove 8é tevtes 
colada, Xpn, & “Innla, vouove; Tove y ev ndon, tpn, xuoe - 
xara sabru vopuloutvoue. “Exo dv ody elnelv, tpn, Bre of 
 evFpunos atrotg Uevro; Kad nig tv, Ypn, of ye obte ovr 
aASeiy inaytes ty duvydelev ovre Sudqpervol cios; Tlras ovr, 
tpn, voulles tePextvac sods vououg toutovs; "Eyam dv; pn, 
Stove ola: stove vdgovg tovsrove soig avFewrnoy Peiva xal 
yao weed naow dvFeunng nowsoy vouileras Feove offer 
20 Ovxoty xml yovdug tipiy -nevtayot voulleror; Kal tovso, 
Egy. Ovxzody wal aise yordag narod wlyyvvoSae uyte naidag 
yovetiocy; Ovxdre poe doxet, Yon, @ Swxpates, obtog Fed 
vouog elves. Tl dh; %pn. “Ore alotévoual tevac, tpn, naga— 
21foatvovtag airéy. Kad yao GAla nodld, tpn, nagavopotorve 
BAX ady dlenv yé toc Sddacv of xagafalvovreg sous tad 
stv Dewy xetvovs vépovg, qv otden rodnw duvatdy dv 


—— 19. FGevto — teSercndvar— Geivar, v. adil, 2, 45. — 
noatror voullerac, prima omnium lex est. Schneider. Cf. IF 
3, 16 navreyod voptietec, iustum ubique habetur, ut §. sq. quod 
§- 24 est aavrayou vopuimory lor. Noulley Jeovg I, 1, 1. 2, 64 non 
solum est Weos esse credere, sed etiam deos more Publics rece- 
ptos colere. Cf.-I, 1, 3 wavtexny voullery, artem vaticinandi esse 
credere. Valckenarius et Schneiderus articulum ad istinitivum, 
quippe ui esset instar substantivi positus, additum desiderabant. 
dv. 11,3,15. Sympos. 1,15. VilJ,13. ubi v. Bornem. Matth. 642. 
20. ovxdts, v. ad IM, 4, 10. — réd4; quid tandem? Hoc 
loco mo esse Matthiaeus videtur, ut dieat tl dn significare 
warum nichi? gramm. mai. 488. 8. Sed aeque hoc vertitur in to- 
tius orationis cowformatione atque quum dicitur 1/ yae; quid 
enim? eandem habere significationem; v. ib. 9. Herm. Vig. t99. 
Tt dn h. 1. est Warum doch? Wie dean sof quo significatur, non- 
dum interroganti satisfactum esse; quamque propriam habet vim 
ratiocinandi et concludendi, ea ne hic quidem caret; transitus 
enim fit ad conclusionem, quapropter in sequentibus ovy retinea- 
dum omnino est. 


21. aAXY ovvy — yé 702. Particularum in apddosi frequens 
usus est. Isocr. Demonic. 39 of yap dfxuor tay adfzwy si undiv 
chlo mdéovextotory, add ovy llntor ye anovdaters ineptyovar. 
Xenoph. Cyneg. If, 1. Hier. 11,9. Bornem. pr de }, 4, 19. Pflugk. 
Kurip. Heracl. 689. Matth. 613. Plat. Lach. 186 b. ef tee nyiy 
éavra didaoxaloy uty ov cpyor yeyortver, add ouv Soya adios ab- 
tov Eye eizeiy, ubi quod yé non additum est, vim aliquam for- 
tiorem detrahit particalis, quibus, quamquam conceditur aliquid, 
res tamen asseveratur, quae cum conclusiunis specie ante dictis 
opponitur. H. 1, diia indicat oppositionem (quamvis leges vio- 
lent), ovy conclusionem (quia leges violant), yé vim in vocabulo 
at et in omni dictione dfxny d:déva: repositam acuit: quo ac- 
cedit affirmativum tof. — xeeudvous, neutrum pro passivo. 
Matth. 496. 3. — wszea quum dicitur oppositum introducere 
(Matth. gr. mai. p. 1284), id quid sibi velit, in promtu est dicere. 


LIB. IV..CAP. IV. 217 


Feune: dsagqeyeéy, wenep sods tn dvFowawy xepllvove vb— 
poveg tos nagafalvovtes Jiapevyova: +d dlenv diddvat , ob 
pay LavFadvovres, of d& Pralduevor. Kal nolav, pn, dlenv, 22 
Swxpares, od duvavtar diapedyey yovelg te natolixot naldes 
yovetos puyvimevns Tay peylasny vy Ai* dp. tf yag ay - 
peiloy ndtorew dvFounos rexvonoiovpevos tod xaxiic tExvo— 
noreisSau 3 Tiss ody, tpn, xaxiig obsos taxvonostvra, os E23 
ovdey nwlvs ayatous adteuvg bytag 2 ayadaw nadenotet 
oa; “Ore vy AP %pn, ob pbvor dyadorg dei sod 2& GdAg— 
Ley: nasdoroiovpévoug sivas, GAAG xa axpclovtag soi ow— 
Haaw* 7 Sox cos Guo ta onégmata sivas t0-<Gi¥ aKUo~ 
Uderay t0oig tay unaw dmralivrwy 7 tH» nagnxuaxdtwr; 
Ade pcr Al? %pn, ote elxdg Snow eives. Tldtega ody, tpn, 
Bedtlw; Anhov ix, dyn, ta sv dxpaldvtwy, Td sv wy 
Gxualovewy &oa ob onovdaias Ovx etxdc pa Al’ &pn. Ovx~ © 
_O%Y ove ye ov Sef nadonaeioda; Ob yao od», Ep. Odx~ 
ody of ye ovsi radonocovpevor wo ob def reedonovobrtae s 
Euorye doxel, tpn. Thec ody BAdoe, Spr, xaxd¢ dy nado~ 
novoivso, et ye wy obtoes “Ouoyvapoves cor, &py, xal tovr0. 
TL dé; sore eb nootvtac dveevegyeteiy od mavtaxov vdut—s4 
pov dors; Noupov, spy. nagafalverose dé xai tovzo. Otxe 
ov» xal of tovto nagafalvovtes dixnv didoan: gilwy per 
Gyaddy donuoe yryvouevor, tovg J& pugotrrag éaytove avay= 
xalouevoe dexey. 7 oY Of ev EV MOLOTYTES TOUS yewMEevoUE 
éavrotg dyaSol plioe eloly, of dé un artevegyetotvteg tous 
sorovtovg dik pev ty dyaguotlay pucovvtas bn adtuv, dia 
23. ‘Adda uc al Eqn, ode etzds Enore alyas adstricta 


coniunctione dictum. Pertinet enim negatio ad verbum. Item 
deinde ovx éixdc, natiirlich nicht. — dqloyv Ste; Egy, vad 2,14 | 

24. plilor Eng uoe 7, 10 Fonuow cuuBovidgns Fev. Anab. I, 
3,6 vuor Zonpos ay, quod interpretatur vulgata lectio éonuwdele. 
Plat. Phaed. 58 c. Zonuog érelevte glley. Isacr. Paneg. 71 b. éon- 
proug dt ounuaywy yeyernutyovs. Eurip. Med. 513. ptlwy Fenuog. 
52. 206 Gov povn Madere AetneoSar Séhec; Matth. 851. Rost. p. 532. 
— dcaxecy, studiose sectari. — Féefoec. Plurimi codices habent 
Ssoic, quod optime cum §§. 19. 20. convenire recte dicit Borne- 
mannus; esse autem homericum fore, decet, canvenit, ab attico 
sermene’ alienum docet Etmsiei. Eurip. Herael. 681. Attulerunt 
quidem Hindenburgius ad h. |. et Bornemannus ad Anab. VI, 5, 17 
jucum Plat. Legg. 1X, 16. p. 879 forxs dd végn navn vad yégoribs 
nAnyévte igdunws 6oyhy tnapéoay. Sed hic non attinet dici, quid 
deceat deos, sed quid a diis fieri consentaneum sit, quid a diis 
exspectari debeat. — xa ayFeuwzoy, quam.pro homiaum re- 
tionibus. v. ad 1, 7, 4. = 


-@ 


218 LIB. Iv. CAP. V. 


62 x0 padibra Avortelsiv soig rosvtors yernoFas tovtove 
pdhiorn diuoxoves; Ni tov Ala, w Sumeates, tpn, Pelorg 
'. gavra navta toixe’ to yap tovg wducdc avTgr toig xapa— 
Batvovos tag tiypwplas tyer Beltloves 7 xat uvSewner vo- 
25pottrou doxet poe sivas. TMotegor ody,. &-“Innla, toig Seovg 
ny te Okxauc. vouoderciy 4 Gla tay dxalov; Ovx dla 
pc AP tpn. a7oly yag ay Galo yé tug te dixasa vopedery— 
wae ef un Sedc. Kal toig Se0ig doa, w ‘Inala, 16 avtd Jl- 
xady Te xa vouruov sivas agéoxt... +. , aa 
Totatra Adywr te xad ngattar dixasotégove énoles tote 
wAnowaloveas. : : a2 = 
. | CAPUT V. | . 
(4- ‘Qe 82 xalb ngaxtixwtigove enols sovc Ovrévsag avt@, 
viv av toute AgEw. voulluw yag eyxodteay indexer ayadoy 
tly t@ példoves xaddy te ngdtuv, ngutoy wey adtog pave~ 
O8¢ Fy toiG avvodory joxnxig Eautdy uddota néyrwy dvrFQu— 
moov’ enuta diaheyduevog npoetoéneto navrwv pdhiora tos 
gavvdvtas mpd¢ éyxodtaay. Ae) uév ory neoh tay xpdg aeETyY 


25. alle tay dcxaloy, quae a iustis diversa sunt. Per- 
tinet enim Gilos ad ea adiectiva, quae quum diversitatem ali- 
quam significent, genitivum postulant, ut diapagocs (v. §. 15), 

Adoios, addororos, Exegos, é@varvtfos. Rost. gr. 108. nm. 19- 
Thiersch«.gr. 255. 11. Matth. 366. Quem usum a tragicis abiudi- 
-canti Poxaono refragatus est Pflugk. Eurlp. Androm. 6. 


.CAP. V. Intemperantiae mala ostenduntur.. Temperantiam 
commendari vidimus I, 5. 

1. rovs Ouvdvtas aut, alii faeur@, ut I, 2, 8. 51. 52. IV, 
7,1 tv _éavtod yrouny anepalveto Swxeatns mp0s tous opsdovytas 
+ guia. Seéd v. f, 2, 49. IT, 6, 5. — xv» post rovro positum exspe- 

_ etes. Sed v. Ul, 1, 1. 1V, 7, 1. Alia eiusdemmodi exempla atque 
tnum inversi ordinis ex Mag. Eq. If, 1 tavrqy viv nbn merpace- 
pice Snlovy composuit Herbst. Sympos. VIII, 23. Quamquam no- 
stro loco si ‘postpositum esset, oratio ita fere procederet: xab 
tou1o viw Atiw, v. 6,1. — vaagyecy non otiasam esse dicit 
Bornemannus yerba ita construens: yvoullwy yao ayadoy sivas 
oncoyey eyzpateay. V. idem ad Cyrop. VIII, 8, 20. ad quem fo- 
cum Schneiderus De Rep. Athen. Il, 9. De Venat. XIN, 17 exci- 
tat. — émecta, v. ad IJ, 2, 1. — aooerpémero. |, 2, G4. HM, 4, 
4. 5, 1. XW, 3, 15. IV, 7, 9 activum est; J, 2, 32. 4, 1. IM, 3, 8. 
AV, 8, 11 medium. V. ad I, 2, 64. Matth. 496. n. 3. Medium Cun- 
stant. Matthiae Quaest. Soph. p. 97. explicat sibi impellere ali- 
quem, sibi conciliare, in suas partes ducere. — naytwy neutrum 
est. Matth. 459. n. V. ad JV, 8, 14. 
2. wee alii omittunt. Cyrop. J, 6,12 tay tllov — 4 peur: 
oc; et paullg post ovd duovy neo tovt10y éxenynotn. Platon. 
Menex. 239 c. rovrwy aége roe Joxst yogvas éntuynodijvar, Matth. 


LIB. IV. CAP. V. 219 


xonoluwy dirs te drerédes peprnutves wad rode ‘cvvdytac 
névtas dnopimryoxwr’ oda dé nese avrdy xal mpdg EtR 
Snpov neol eyxgatelug tordde diadez Piven’ Find por, ton, & 
Evdudnue, aoa xaddv xoulb ueyadsioy voullag eva xal avdot 
xad ndde aria e@hevdeglar’s ‘Qo oidy sé ye udduota, Epn. “Oc~3 
Tig Ody GoyxETae Und tH» GIA TOD cHmatog Hovey xal did 
savtag uy dvvara: noartay ta Bédtiota, voullac sovton 
dled degor eivat s “Hxora, Fon. “Tows yao: thevd ego paiverak 
Gor 20 mpdrsey wa Bélardra’ eisa cb syuy sods xedooveag 
sd toda notety dveleddegov vopelbers 3 3 Tlavsénaol ye, ign - 
Tlavrdnaoew pa oot doxodory 08: dxparei arehedSegor elvas 34. 
Ny vdy Al? pn, aixdswg. Tidrepov dé cos doxotow of dxoar 
sels xwdvenSar-pdvoy td xallwta npatrey, 7 xa dvoyxdti~ 
Ota: td: aloxrota norety; Oddev Heror suo py, doxotos | 
. tavtta arvayxileotoas 7: exsiya xwlteodon. Tlolove dé tevags 
deondtag 7Hy7 tots ta pev Ugrota xwiAdovtac, te dé xdxota 
dvayxatovras; ‘Q> duvardy 1}. AU %n, aaxlotove. Aovielay 
dé nolay xuxtoryy voulleg eivars yd uer, gn, thy naga 
toig xaxlatois deonotaus.. Thy xaxlotyy Giga dovislay of 
dxpurteic Jovkevovor; "Euowys doxei, &py. Loplay dé 1d ute 
yiotoy ayadiy ov * Soxet cor Gneloyovsa tiv dySouinwy 1 7 
axouola ec todvartloy udtots euBdddav; 7 od Joxet coe 
moocézey t& TOG WepEhavoe nal xatapardvay avra xwAvers 
agélxovea éni ca ydtu, nal nodidxc aloIavoutvovg ray 
dyadav ts xal Tuy xaxdy éxndintaoa mosiy td xeioov dvtt 


347. n.1. — cig old» té yé Postrema particula displicuit Schnei- 
dero, ut 2,41 Valckenario. Cf. infra §. 5. Defendit Schaefer. App. 
Demosth. 1.543. 
3. dia tov Gamatos. Stobaens Jud omisit, ut est Hell. IV, 
8, 22 ab rou owmgtos ndovet. Apol. 16. taig tov ow arog andu- 
fers. Sed additam vides: praepositionem J, 5, 6. 1, 6, 5. Infra 
8.11. Plat. Civ. 328.d. ai sore 60 owue ndovat. Alia similia prace 
positionis exempla v. I, 4, 5. —- efta sine copula illati exempla 
ex Platon. Theaet, 148 b. Apol. 23 c. xab adtod moddang Bud pe- 
pourra, elta emiyetpovoww aAdous ekeracerv. Lycurg. Or. p. 184.. af- 
fert Schneiderus ad Il, 2, 14. Vid. ad J, 1, 5. ~ Fyecy rove zor: 
Lugoyvtcs, habere qui impediant, Matth. 270. Rost. 198. B. b.— 
y € in fine paragraphi cum Stobgeo omitti malit Schneiderus. Sed 
quam yim. in respangis habeat, v. Matth. 602. ‘Addi rei cum ali 
qua accessione yel limitatione confirmandae caussa docet Her- 
mann. Vig. 825. 
- & taevra dvaynatecdas — éxsiva xwlvecdac, v. ad 
il, 1, 2: 30. 
‘6. exwingaca, v. ad 1, 3, -12. 


20 / LIB. IV. CAP. V. 


qtav Pedrfovos aigeiatas Iiyreras rotro, toy. Swpgoovyyy 
dé, & Evdvdque, un dv gainuey Fevov @ te dxpatel xgocg— 
qxey; arta yae dynov ta 2vavtla owpeoavene xai dxpaclas 
Zoya arly. “Quodoyss xual sovs0, ign. Tot 0 éniueletaPae 
cy moognxe ole te xmlutexwsegor Gxpaclag elvac; Oixouy 
Byers, Epye Tod d2 dvsl suv wpedauytaw sa Aldntovta 2po~ 
arpsioSus norovveog, xal rovrwv. wey ensusheioSas, exelvev d2 
éucheiy neldortog, xal stoic’ awpgovotas sa evavtia xoseix 
dvayxdlortocg ole ts avPownm xdxiov elvacs Qvdéy, spn. 
SOixoty thy dyxedteay tur ivarcluw 7 wn axpaclay edxi¢ 
toig dvi gdnore alztay civen.; ITavy ev ovr, Sqn. Ovdxody xad 
sév evartiny to aitay sixog Aguatoy elvos; Bixig yao, ey. 
‘Eorxey Goa, ion, w. Bvdvdnue, gist aveway 7 dyxed— 
grea elvors Elxotwe ye, tpn, @ Swugate. “Extivo dé, & 
Eididnue, Hdn nwnore dveFvuyInce; Moiny; py. “Ose xed 


7. Swopoocirny. Scribi solet cagoaooyyys, quod quamquam 
codicum auctoritate caret, ust: tamen comprobari videtur. V. §§. 
10.11. .Nam hoc est: continentia pertinet ad aliguem, est aliquis 
eontinentiae particeps. Eurip. Bacch. 1294 Jlevdst dé tt pépos 
epooaivns ngoshx’ Euns; Cyrop. IV, 2, 40 obS dic auiv viv meose 

"geese oure aAnopworns mm ovte uéIns. Idem ac pfseatl peor dicit esse 
Matth. 326. Rost. 108. n. 5. Sed Nace pen nominativus signi- 
ficare videtur: continentia convenit vel prodest alicui: tamen 
quam facilis sit ab altera ad alteram constructionem transitus, in 
promtu est videre. Aristoph. Pac. 617 odd Saws abty nposnxes 
Hedlas &xnzon. Thucyd. I, 20 Tyget dd tH Mooxvny aydvre yu- 
yeixe posnzes O Tnons outros ovdéy. V, 66 10 éniusdés tov ho cg 
“you, moAdois mtoognxe. Stob. ed. Gaisford. p. 417 sq. Gesn. 127. 
Meinek. Menand. 4. Finckh, Diar. Darmst. 1830. Bernhard. 
Syntax. 150. V. ad III, 3,10. — aura yao ta évartla, gerade 
das Gegentheil, Matth. 467. Herm. Viger. 733. iJ. Rariorem in his 
pluratem esse, comparans tamen Aristot. Rhet. I, 7, 4. Plat. Cra~ 
tyl. 442 a. Soph. 225 c., docet Bernhardy Syntax. 289. De arti- 
culo praedicati vocabulo addito v. ad ill, 1, 8. 10, 1. 14, 7. — 
oy nmoosnxet, Vv. adil, 1, 32. 

8. 7 post évarrtoc illatum est etiam HIT, 12, 4. Anab. V, 8, 24. 
Matth. 366. n. 2. — trav évarvrlwy genitivi traiectio similis est 
If, 1, 18. Casaubon. Theophr. Char. VI, 4. — 

9. Hotoy; Plat. Alcib. 1. 1308. xed yyy rode ye one ovdéva 
ky tliws olndiver. To noioyv; Mn ov rosdv fy yd te elven toy 
Sowzoy. Quibus in locis animadvertenda est diversitas brevis in- 
terrogationis intermediae. Matth. 266. n. Herm. Vig. 705 sq. V. 
ad I, 2, 36. Ceterum Matthiaeus gr. mai. 472. 2.c. nostrum lo- 
cum cum iis componit, in quibus pronomen‘ demonstrativum in- 
troductioni inservit. — De verbi 2y$upetodee diversa constre- 
ctione v. ad J, 1, M. — Woxeg interrogationi zag respondet 
etiam III, 10, 11. Plat. Phaed. 90a. Ids Adyers; gv Tey. “Qc- 
aep, 1 O° bc, mEgh tay o~pedon pixpdy xad usycdwy. Matth. p. 1287. 
— diway, alii dfpos: Zonar, lex. p. Shyposg xad Shwe, dxaré- 


LIB. IV. CAP. V. 2 
dnl 16 7dla, 2? Enep pova doxat 4 dxoacla sods davIout- 
nove kyey, avsy uéy ov dtvatae Gyev, 4 8 dyxedtaa nav— 
rev palsote Gectas noel. Fics spn. “Qoneg 4 pev dxoa- 
ola ovx oa xagtepeiv ovte Acudy ovtE Jipay ovte apoode~ 
olow endSvulavy odte dypunviay, di? wy pdvwv Yor qdco¢ 
ey payeiv te xal muety xal apoodiouon, ndtws ST dvanat— 
cactal te xal xowenSjvas xad neprelvavcag xual dvacyoue— 
vous, fue av tatita we te Fdiora yévytot, nwivdee soig dvay— 
xacoretos té xal ovvextotators akeoddywe AdecPue’ 4 8 
dyxodren pov" notovoa xagtegeiv ta elonutva povg xal 7de~ 
ota: nowt aslwg prnung ent rote elonudévas. Tavzdnaory, 
&pn, alydy Adyec. Aa uhv tod mateiv te xahdv zal dya—10 
Sév, xud rod enepelyIzvae cav torovtwr sevds, ds” dv dy 
sig al 10 EavTod adua xaddwc drorxyotie, xal tov EaVTOD oF 
xoyv xudkiwg olxovoprjoue, xad plhog xal node wopédimos yé~ 
voto, xar éy Foamy xparjouey, ag wy ov puovoy wpélaat, 
Gla xal ydoval ugpozas ylyvovtas, of pév eyxpateig dno 
Lavovot npdtrovtss uta, of dé axgateic oddEvig petézxovot. 
1H-yeQ KY HITOY Pyoumer tev ToLOvTWY MOOGTXEY, 7] Tx 
ora MHeote tara modrrev, xarexoudrp ent rH onovddtar 
neol tac dyyutdtw doves; Kal 6 Evdtdnuos, Aoxsto peor, tt 
8pn, @ Swxoures, Aéyav, Ws avdpl Frvove tHv did tov ow 


ows Agyeror, utiloy dé 16 ovdétooy. ubi v, Tittmann. “In libris 
autem antiquior forma feminina librariorum culpa alteri non raro 
cessisse videtur. V. Poppo Cyrop. H, 3, 13. Supra I, 4, 13 crat 
diwos, quod vocabulum in codicibtis quibusdam Platonicis scribi 
solet dios, non improbatum Schneidero Civ. 438e. 585a. — Fys. 
Formam praepositionis ionicam, ut significet veo, tolerari no- 
tum est. Buttm. 117. 3. 2. De constructione vy. Matth. 461. 

10. cou nee — of éyzoatets dnodavovce, Borne- 
mannus intelligit ampedelag xad ydoves usyfotas. Hanc esse verbi 
enodevey constructionem ostendimus ad J, 6, 2. — éy dea», alii 
minore auctoritate éydpovg. V. ad I, 5,1. — woatz OVEES KUTA, 
sc. 16 uadeiy 12 xaxloy cett. Eodemque spectare ag’ wy iam ex 
jis apparet, quae de constructione verbi azodave dicta sunt, 
CHy TocouTe@yY, Ut supra di’ wy cett. tavTa, Ut aUEG. — xaT e- 
xyoutvy ext crm onovdefacy, quia occupatur et tenetur in 
studio voluptatum. Praepositione simul locus, ciroa quem versa- 
tur cupiditas, ac finis, quem habet illa, significari videtur. V. ad 
MI, 14, 2. — wept ras tyyuvtarw. ydovaeg, De sententia v. 
ad Ii, 1, 20. de forma Schneider. ad Anab. Ji, 2, 17. coll. Hellen. 
V, 4, 66 éy taig byyutate vytors. Negaverat autem Zeunius ad 
Cyrep. 1V, 1, 3 éyyuyzarm aliter quam absolute dictum, @yvyvrate 
aliter quam cum genitivo coniunctum apud Xenophontem inveniri. 

11. Artov:, v. ad I, 5, 1..— tf yao, quidam libri dant Tin 
yeo. V. ad Ill, 3, 14. — xad Foy. xatddym, alii wad dcyey 


~ 


272. | LIB. IV. CAP. VI. 
pares 70ovay napenay obdeuiic agetijg meocixs. Tl ydg 
Sagign, igy, © Bididnpe, axIgenoc dxpatis Inglov ros 
dpadrotator ; bots yag ta pe xpatiora pr oxonti, 14 F01~ 
osa 3 ix xavtic toonor Ute xouiv, si dy deagioo xiv 
aqeorcoratwy Booxjuatwr; ule toig dyxgatéo moro Te 
ous oxontly th xQutiOte twY AQAypETEr, xai igye xal Loy 
Sinliyovtas xata yiry ta piv ayada ngougdotu, tiv di 
texaxiy dntzeoIa. Kai otsws ign dgiotovs te xai ebdasuo— 
veotutoug urdgug yiyreota: xai draicjeoFas dvratwtatous. 
tgy dé xal 6 dealljtoFas cvopacdiva: ix tot ovnorias xovi; 
fovisteoFac deuléyovtag xata yirn ta xgaypata. dev otv 
mupuoda Stu pulsota xngig tovt0 éartoy fronoy napacxey— 
aluy, xal tovtov passota inysshiotas’ ix tovtev yag ylyre- 
oa: urdgas aglators tt xai 7ytpormetatous xai dealexte- 
KUT ATOUG. 


CAPUT VI. 


4 “Qe d2 xal dialextocwtigovg énole tots ovvovtas, ne- 
edoouce xui totto Liver. Swxpdrrs yag tors piv ddtac, 
al fxactoy tin ta Grtwy, evopute xal t0ig Ghlow av &n~ 
yioIas SevacFas* tors 82 pH ddéras otdéiy iggy Sacpaotiy 


Wea Ina 


tives ators te OgdiisoFas xal Gilors ogdiiuy. wy Fvexe 


za) Joye, qui est solemnis ordo. Sed libri conspirant in servando 
illo ordine Cyrop. 1V, 1.12; non omnino ib. Ii, 4, 10. Comment. 
Il, 3, 6. 15. atque hee loco. Addit Bornemanaus ad II, 3, 6 lo- 
cum Demosth. c. Neaer. 1345, & Schaefer. — dcaifyortas, v. 
ad I, 1, 9 

12. erdaruovecrators. Schaeferus App. Dem. Ill. 192. 
scribendum ceaset dernusvscrarors. Sed eadem huias vercabuli 
cum Goo10s coniunctio est 8, 11. — zal diciextexmrartors 
post Sueversium De Aristoph. Neb. p. 5. dameaverunt H 3 
et Bornemaonus tanqaam ex sequente capite buc illata atque huic 
ratiocinationi officientia. Sed omai hoc enuaciato f wricv 7dée 
eett. repetitio verborum zal cites fy_ simulque transitus ad se- 
questia continetar: qua in re quum negari son possit inesse ne- 

ieentiam haud exiguam, tamen neque prius illud ecauaciatum 

ee deleri et posterius habet, quo se defendat, quam ex totius 

i indole tum ex huius loci ratione, quippe severa argumenta- 
tienis continuatione carentis. Facilius autem te mecum consen- 
tieatem habebo, quam 7045 roito, rowror et éz ror1ov nom tam 
ad dialéyeode: quam ad dtalfyey zara yivyn ta =eCyucta rete- 
levo. De arte dialectica vide quae disputavit C. Fr. Hermann. 
Lucian. Conaserib. Hist. p. 207 2qq- 


CAP. VL Artem bene et recte de re quacunque posta 
3 decet familiares sues Seczates. : ah 


RIB, IW. CAP. VIL 293 


oxonwy ody tots ovvovar; tt Exacroy eh sav dvtev, ovdé~ 
mor Ynys névta pev ovv, h duwgitero; modv %pyoy cv ety 
Oeekdeiv’ ev Goorg dé xul chy teonov rao entoxépews dn 
Awouyv olua:, tocavta AdEw. newtoy dé negi edvoefeluc wdés 
nme eoxéne’ Eind pot, tpn, @ Evdvdnue, noiov te voulles 
evoéSaay siva:; Kal 6¢, Kédiscotov vy J? tpn. "Exes odv 
eintiv, Snoids tig 0 edosfyg 2otiv;. "Euol wey doxel, tpn, 3 - 
soug Fears tyr. Egeots dé dy Gras Povantae todnov tovs 
Seovg tysctv; Ovx, adde& vouoe siot, xaF ove det tovt0 nol 
giv. Odxovy .6 tots wdmuoug toutous edwe eideln av, wo des 
tous Deovs tyiav; Oluos %ywy tpn. "do’ ody 6 eid tods 
Fore tipay ove Gldwe oietoe deity tovto noweiv 7 We older; 
Od yag ovr, %pn. “Addwe dé tig Feovds Tis | WE oletae deity ; 
Ovx oipat, epn. “O dou ta zegh tove Feodo wun edacs 
voulumg av todo Feove tein; Tlavy puév ovv. ‘Ooxovw 6 ye 
youiums teuwy we det ty; Tw yag ov; “O dé ye we det 
tyv evoeing got; Tldvy yey ovv, tpn. ‘O dow ta& xeph 
tovg Seog voumma sda Bodie av qui edosBys worouévos 
in ; "Epod your, tpn, doxer. 

AvFeunos dé doa teoty Gv av to tednov PovAntess 
yonodu; Ovx,. alia xal aepl tovtoug 6 eidds & Zot. ¥b~ 
po, xa & det noe GAdynhos yorjoIa, vourmos ay zy 


4. ovdéxzore, alii oddexwaore. Brunckii sententiam odd ¢zore 
cum futuro tantum construi, cum praeterito oddenwzore conten- 
dentis ad Aristoph. Eccles. 384. refutavit Lobeck. Phryn. 458, al- 
latis ex Xenophonte exemplis Ages. XI, 6. Anab. II, 6, 13. Oecon. 
XX, 22. Hell. VII, 1, 34, ubi Schneiderus Brunckium sequutus 
vulgatum ovdéxzote emendavit. Theophr. Char. 17. aad od Synoav-. 
edy eienxa ovdénore, ubi Astius ovdenwaote scripsit. Alteram for- 
mam v. II, 2, 8 coll. I, 2, 60. 63. IV, 8 2. — .2ad roy tod~ 
‘mov, v. ad Il, 7, 14. eek 

2. moidy te — GHOLOS Tes, Vv. ad I, 2, 36. IV, 4, 13. 

3. eidus eidéln, ‘We ad 2, 21. — &Q’ Ov?, v. ad II, 6, 1. 
Nam ovx c&ddws 7% est i. gq. otrws, Wcoavtwco; et quod sequitur ov 
yo ouv, eo negatur praecedens G@liwe. Plat. Euthyphr. c. 13. extr. 
Oitw gayuey, % &Adws coe doxst; Oux, adV ovzw. cf. c. 12, ubi si- 
milia bis Jeguntur.. V. etiam infra §. 11. Nec minus III, 3, 6, 
ubi respondetur féArcoy your, ea responsio ad proximam tantum 
interrogationis partem respicit. 

5. z@¢, aliquo modo, quod ad verba oy redzoy weferendum 
videtur, quibusdam offensioni fuit. Bornemannus zgosaddnios 
scribendum proponit, in auxilium vocato Schneidero T. VI. p. 474. 
De re equestri 1V, 3 dei Aldous Eyovta xatogwevyytvovs me0sad- 
Anious napandnolous oOrdais 16 wéyedos. Nisi forte voculam illam 
@ quopiam illatam dicas, qui quid xx &, quod solet scribi xad¢, 
significet, indicare vellet. — ovzos, v..ad Ill, 7, 4. 2... ks 


or LIB. BV. CAP. VL 


youu shag vourmnes tendon speypase; Eleic 7 
sgy. Ouncee of taig mua amie deme MOTO! ; 


“f ai voude Amores. Zpy. Oh ape mewertic, & oi rons 
suiscoum, dizma TE annem wet & def; Hic pig ox ; Obres 
fre tis Ute ameter dimmed dow; Otnns ipesy' tgs. 
Oise aus trvay zeittentus wig vamess, ay addres, & of v5- 
pos zelatoums ; Oux cymy apy. Eidaxes dé, & dei wectiv, ots 
sea: aectue dae my zs tone; Oux eens, igg. Oldas 
ef mac Gkia wostrrus. 7 & ciserus dey; Oux tyesf tr. 
Of doa ne aegi extgonecs moe adduc sé dcemn oct 


Gexotors ei eogei & duccaven, waste osges dees, 5 tol 
uses & wy éxigtaster, auqal; “df diatavea: Eglevess, tyr. 
mus yao av uc & ye py boss, wate engic ay; Ae’ 
euy ai euqai dmaryuey capet dar; Tine yeo, tqy, dikes 21g 


REKRES ee 
Baby 
freal 

aie 
i 
Hi 
Roa RE 
al 
ride 


hil 
HI 
ae 
: ts 
i 
Ht 
‘1 
ie 
ih 


af! 
We 
ih 


Rat 
tH) 
a 
1 

& 

? 

i 

: ~ 
8 

r 

» 

S 


,  LIBIV. CAP. VE 295 


Zocly ; "Euorye doxei. “Ao” ody doxei cos dvFounw duvatdy 
elvan ta Orta nevta énlotacda ; Ovdé po. A? tore nol-. 
Aootoy ‘pégos attay. Idvta pév tiga cogov ody oly te dv— 
Sowxov eiva:; Md Al ob data, %pn. “O doa énlosarac a 
oros, tovto xal aopog éory; “Euorye Soxet. 

Ag’ ovy, @ Eddidnue, xai tayadiv ott Cyrntéov zor! ;8 
TIis 5 tpn. Aoxet coe to asd niéow wodduory eivac; Ovx 
tuorye. Ti dé; 16 Ad wepddtuov od doxet aoe evlote GAA 
Praeger eivat yp. Kal pada, py. ’Addo 0 dv te qalns dya—- 
dy civar 7 td wpeduov; Ovx tywy tpn. Td doa agéu- 
uov ayatéy zor Sti Gv wpéedtmov 75; Aoxet pot, tpn. 

To dé xuddy Yome dy nwg Gddug sineiv 7, af Yor,9 
dvouaters xaddy 7 oWma 4% Oxttog 7 UA Srrody, & oloFa 
moos navta xaldv dvs Ma ALP ovx tywy py. Ao” ody 
moog § av fxactov yonomov 7, medG TovtO ExkoTW KAAS 
ye yojodat; Ilavw pév ody, tpn. Kaldy dé agdg Gddo te 
Zotly fxaorov 7 mQd¢ O Exact xaliwg Eye yorjoFas Ovde 
moog ty Glo, tpn. Ld yoromor toa xaidy gore nods 6 av 
H xonomor; "Euovye doxel, tpn. : | 

Avdoiay dé, & Evdidnue, doa thy xardiv voullas sivas s 19 
Kddhorov uév ovv tywy toy. Xejomor toa ov neds ta 


nisi malis of coool intelligere’, quae verba putabat Hindenburgius 
excidisse ; simili scilicet errore, quo a Bastio ‘Spec. crit. de Sym- - 
pos. Plat. p. 77 sq. correcto in Platon. Euthyphr. c. 12. nune le- 
gitur dire gelsitac Und SEedv, qidovugvoy sate xa Seo~ilic 10 
Seoglts, aveae Mosch. Europ. post v. 113. omissi propter eun-* 
dem versuum duorum exitum quattuor versus sunt, a Gaisfordio 
reperti, a Naekio restituti. Cf. Platon. Theaet. 145d. Soglg dé 
y oleae Gogol of copot. Ibi eadem est sapientiae definitio: Tav- 
tov oogle xar éenotiun. Sed h. 1. copot eioty universe dictum vi- 
detur: homines sapientes sunt. V. ad HII, 11, 7. — cole, v. 
ad J, 2, 23. IN, 10,1. — ovdé¢ ad zoddootgy potissimum pertinet, 
vy. a 2, 23. de zwodAooroy vy. ad ILI, 1, 6. 
8.15 GlAlw Ogpelipoy. Addi dy maluit Weiskius, quae ea- 
dem fuit sententia Schneideri 1,4, 10 d0@ peyaiongentotegoy 
@itot Ge Fepanevey, tocovtp pedhoy xab ryuntéoy adtd (1d deuud- 
-yeov), ubi v. annotata; Weiskii item Sympos. 1V, 25 xai yao 
exiieeay xeab dlaidas aves yluxelag napéyer. V. Bornem. ad eum 
ocum. 
' Q. 4, ee? Fortey, vel, si fieri potest. Locus est paullo diffi- 
cilior, multifariamque eum tentaverunt. Alii aliter auxiliati sunt: 
ego malim ¢eizeiv, tf éomy, 7 dvouaters.. Herbstius codicem unum 
et Weiskium sequutus scripsit 7 yor tm dvoudtery. — 00S 
nmavta xaloyv ov. V. ad iil, 8, 5. ra 
10. Avd olay, alii dydpstay. Mlud auctoritate codicum et loci 
natura de notione vocabuli primitivi propria quaerentis motus re- 
tinui. Ceterum v. ad I, 1, 16. Riickert. Platon. Conviv. p. 108. — 


SENOPH. MEMOR. 15 


baad a T a= ©. vo 


om é 


ec ees Tremere: Fa oar, wut tm mué- 
ie ose om > 7 a @:wec = Gere st am éxu-— 
merce 7 tet ome 8 ee cers: “Eesaze « ige. Of 
oe lOO uae 6% ETE ke otidave.. & éore, 
Pr eke GP UTTTE IE TGP 
caeciup oth op) af Soe £8: TT. ome Te 
ows oo senants.. Ts + v ie crew aap, Ap’ ety 
grt og occocES tac os Gm @ Zzeneseve tres dr- 
thts) geawe «@mcors: Tie: ade or, 


" #98 = wee ots. oa; = 
= ws - - a 
root wk TET PUES ms reas 5 


i =e 
trlooereuewrl oooveo meee orvome: lem woe Eeeters, 
BOTY. eS TOT eae oes; Ti- 


BE eee: Sh sie Sz Be te 
To oe ee IL OE Od OW TA “FO TOR... @S SlorTcE 
os Tl o.. Aker orm) 6c oF 8 oom xa 
wl orica oem ow 8 ogeveme. Te som ve. ag7. Gi 


mee Sl ao oct ocrme ae oorervoms Blopw ot. 
wr: 6 é. 8 Ut areas ek BITE TLS 
Tuurstes: Ste. CE” ae. ees der— 
pee Tees. ge” ke cach SEOTCUEIE TOS fe 


tidied = ne —_—see = 
' . ~ -_ 3 = bd 
cl 0% Gk TEMSTESe eee OR aE sub BO, fz 
« w 
weet LT DTTS TUTTO cer. Thue ORQeorr. 20Y. 


Zadiaest® € Wh Tearveuk are weF CUTS PTO 
Pars . « <= 
wives. Se FT =O EO LET OO 


—- - ase Cea! < 


" : ~ pep LT. — 2... 2: s. Summucabatur 
Rerinalad. TUTIMLIA IC #802 Tunis (SRT. tient om 
sSosmarz ole Pucca «= ZHter- 
Tiacstan ost: few oo ILIA ote oweee Kr waigam, tener for- 
Ill... "OM | PETS «PeswaNerce” WA re ov vm wit BLTIne. memo 
wera. Jabisian Tb erm vecatmk «¢ oc G oaapeire Sagas 
Stomtied «Paz Pesnnany Jeoue wus 2 pevermecume: fi 
weer OL SER Us) Mem. OA ia Lia SE. ECE, BR 
a oe > orires ctectom = ogesee wixrmeamem”. sesies- 
beey. 2 at REZ lL. secon 462... DAV] WANES oh Dimfis- 
Wats Gee ce Prigc ee Gm 5 SER Olu Re“ RE 
Blo So -Seaa  Ercesstoca om irmestla oarre osm cme 77 Sie 
Vase og Po a Bor. 7 om 2. eh 1 a ciffmmemr =n: einem 
eRe AR MS Ta eng a ake me Tlupe©re, 
aoas ata, ED Tar lem TL Beg’. Ss 49T~ Thy, ut ielTy 
of TT al Ba aig we arm ary, ok & oat cout ere. 
Reverstcm. gp Fe me . — oo ot mre: lium Pe th ae 
ts 4 
i oe BR Nm tes altars = 
Birt stew ea bh— ese on mm Tl Te me Bl age|r- 
Seinetifecie Coun ira cue wit. © wa L & th . 
Mo .e ete eee Ba. e.g Jemma oun eniice 
> Way WS fey wesc os om | one Whereas 


LIB. IV. CAP. VI. 997 


re ta arFounoy xal xata vopovs tav néLewy aoxyy fact 
Aelay -nyeito, thy dé dxdvtww te xal uy xath& vomovg, GAR 
Gnwg 6 coywyv fovdorto, tvgarlda. xai Snov pev de tH 
ta vou initehotvtwv ai doyah zadotavta, tavtny THY 
molitelay dgsatoxgatiay evoucler eivos nov 0 2x tinue 
tw, niovtoxeatlay’ Sxov 0 ex ndvrov, Inuoxoutiay. 

| Ei 3 a¢ att@ xnepl tov avtiddyor pndév For oagéisis 
Adyey, GAN Gvev dnodelEewe Troe copwregov pdoxwy eivat, 
By adsdg Adyot, 4 noditinwtegoy. 7 dvdgEdtepoy 7 GAO te 
tiv soovtwv, end tv vnodeow enuviyey ay nuvte Tor - 
Aéyow wdé nag? Ope od duslvw nodleny elvar, Gv od enau~14 
velg, 4 Sv tyws Onul yoo obv. Tl oby otx éxstvo nodtopr 
éxeoxewaueda, tl'zotw ioyov dyadov nodtzovs Tloduev 
zovro. Ovxoty dv pmév yonnatwv dtorxjoe xoaroly av 6 
zorpacy  enopwtigay tv noky nonsvs Tdw pev ody, 
Ey. “Ey, dé ye nodgum 6 xadvuneptégay tw dvtnulwy; 
Tlic ya o¥; "Ev dé ngtoely dea 0c. dv plhove dytt node- 
piwv nxagausxevaly; Hixétwe ye. Otxoty xal dv Snunyoela 
6 otaces sé natwy xat Spdvoray Zunowr; “Euocye doxel. 
Otrn de tiv Aoywv enavayontvwr xal soig aytdéyovoy 
avroig pavegdy eylyveto tddydés. Sndte Jé adsds te TH 15 


622. med. explicavit. — ziovtoxgatfiay, Stobaeus alovrozpc~ 
terey. Quod nonnunquam haec substantiva diphthongum recipiunt: 
hanc mihi erroris caussam invenisse videor, quod fallax nominis 
consuetissimi czpctere imago scribentes luderet, non animadver- 
tentes, huic terntinationi subiectum esse habitum quendam natv- - 
rae in adiectivi forma designatum, vitae autem civitatisque con- 
ditionem: proprie notari terminatione «a, quae in rarioribus facile 
obliteratar , in communibus autem dyuoxgatla, dovttoxpasle etc. 
usu fixa est. Lobeck. Phryn. 526, - | 
13. si — dyriléyot — ixavizyer &y. V. ad J, 3, 4. Ha- 
bet autem imperfectum eam err de qua dictum est 
ad 5, 1,16. — jroe_— 7, v. ad IMI, 12, 2. — Oy adres Afyou. 
Weiskius malebat ov. Sed post cogezegoy comparativam facile. 
est, quod par est, intelligere. Finge initio sequentis paragraphi 
verba 77 ov éyo deesse. Pe 
14. ixeoxewe fe eda, alil Areoxeouede, alii 2oxewourda. 
Sed v. ad I, 11, 15. — trav dvzincioy. V. ad lll, 68 fr- 
iar évavtlwy. 11, 5. — tots dytedéyouger autois, v. ad 
9 Wo Be a “ 
15. dtd tev palsotae dmodoyouusywr, per ea, de qui- 
bus prorsus non ambigitur. Alibi participium praesentis pro prae- 
terito positum videtur, variantque et libri et editores in scriptura 
GuoloyovmuEevos et ciuoloynuevog. Stalbaum. Plat. Crit. 48b. Gra- 
ser. Adverss. Plat. p. 77. Ceterum. verba eundi ac similia cum 
dic praepositione magnam dictionum sumeram efficient. Infra dec 
Tey Joxourtwy trois avIoumas aye Tove Adyous, V. Kriiger..Auab. 


15* 


28 ° LIB. IV. CAP. VII. 


Adyeo Seeklor, dec tdiv pdlsora Suoloyoustvav enogeveto, 
voullwy tadtny [ray] copddsay elvas Adyou. toryagody noAv 
pdhora dy eye oida, Sre Adyor, tovg Gxovoviag dmoro— 
youvtac sageyev. tpn dé xat “Ounoey tw “Odvocd «va- 
Seivar to. KOpaAH Oytoga svar, We ixarov aitdy Srta dec 
suv doxovrtwy toig avPownoig Gyev sovs AOyouG. 


CAPUT VII. 

“Or piv ov anlds tay éavtod yrwunv anepulveso 
Swxodtns neds tore Sucdovvrac ads@, doxei uot d7zAov é& 
tav senutvav elvas: ote dé xal avtagxec éy taig neosy— 
xovous mouseow avrove elvas eneuedeito, viv tovto ALEw. 
navtav per yoo wy eyw vida uahota tuelev avt@ sidévas, 
Srov tic imotzuwy sy thy cvrdvtwy ais@’ wy dé neOgn— 
ner avdgi xah@ xayad@ eidévas 0 ts uev adsic eldely, nar 
twv nopodvuudtara edldaoxery, Gtov dé abtds aneipdrEegog ey, 


_ HI, 2, 8 Koerner. Eurip. Androm. 175. Matth. 580.e. — raeuvryy 
[z7v] dopeikecay. Articalum damnaverunt Schaeferus App. De- 
mosth. a 517. Le “ree corats et L. padre Herodot. ys 65 
aautny avdoayadtny Aéyorvtes. Xen. Apol. 3 Fvmeg voultw_ ued€iny 
elvoe xadllotny axoioylas. Supra 4, 20 ouutee sae rhe obice de00 
youos sive. V. ad II, 4, 2. Forsitan defenditur eo, quod porro 
sermo est de hac gopaie(g: hanc esse illam, quam scimus, cer- 
tam et evidentem disputandi demonstrandique rationem. Cf. Blum. 
Animadverss, ad Thucyd. p. 8 sq. — “Ouyo0y. Hindenburgius 
comparat I}. HI, 217-—~224. Zeunius Odyss. Vin, 171 oF coga- 
Agog cyogévec, coll. Dionys. Halic. De arte rhetor. XI, 8 — ds 
ixavor autor dyte, Vid. ad I, 2, 20. 1V, 2, 30. 


CAP. VII. Demonstrat Socrates, quid et quantum ia arte 
uaque, velut geometria, astronomia, arithmetica, medica, discen- 
um sit, adeo ut, quaestionibue intellectu difficilibus usuque ina- 

nibus neglectis, discipulos eas tantum res cognescere iubeat, 
uae ad vitam demesticam civilemque recte instituendam geren- 
amque pertinent. In diiudicanda autem Socratis de artibus illis 
sententia recordari consentaneum est, Socratem mores homiauna 
corrigi et excoli quam artes ad res intellectu humano. altiores ac- 
commodari maluisse. 
. 1. rnv Eacvtot yywuny adnwepalyveto, v..ad 4, 9. — av- 
zovs sivas In hoc infinitivo sine, articulo pest 2zeuedsizo il- 
lato effectus in obiecto conspicui significatio inest. Qua in re mi- 
rum non esset ai zé additum videremus, ut de Rep. Lac. V, 7. 
avayxecovta: 16 umd olvov un opadlecdou Enimesreioder. Si sola 
indicatur cura, quam quis in suis rebus ponit, addi .solet, row, ut 
3, 2, 55. Ill, 3, 11. 7, 7. Matth. 542. n. 14. b. Quamquam eadem: 
sententia I, 6,15 est e& énimedoluny z0ov wo mislotouc lnavors et-. 
yur.—-vuv toute Aafia, Vv. ad 5, 4. Dictum, ac si oratio ita 
sit composita; viv dé rovro Adiw, due xad avtapxerg rel. Meminit 
autem scriptor promissi swi: pertinet enim haec disputatio ad di- 
scipulos gnyayixeug xeddendos, vy. 3, 1. 


f 


LIB. IV. €AP. VI. 229 


meos Tove emotapévorve jyev avsovc. . Wisaoxe dé xul, ue-2 
“got Srev. Séoe eansipor etvou Excdotev npdypates toy doFws 
nenadevpivoy. aitixa yewuetelay mixes piv tovtev. tpn 
dey mavFavay, wo ixavds weg yévoito, e& nore dejo, yy 
Hétow Sedds 7 napudafely 4 ndgadovvoa: 7 dsureiuce, 7 
*Zeyor anodeKKacdas. otsw. dé tovto Gadiev elvas padeiv, 
cocre tov ngoskyorvta toy vOUY TH] METONOE Aua tH TE yRY 
Onéoy oviy sidéva: xal wo petecitas Emiotduevoy arilvac, 


2. u Exot Otov. Unus codex offert wéyous. Sed forma ué- 
xots adeo displicuit Atticistis, ut atticam esse negarent, gramma- 
ticorumque veterum iudicium sequuti fueruat qui uéyerc apud At- 
ticos ubique tollendum censerent. Vérum ut librorum incredibi- 
lis in ea re est fluctuatio et inconstantia, ita vel aurium voluptas 
vel scriptoram diversitas alteram, quae damnatur, formam ferre 
vel excusare videtur. Ex aurium iudicio utique legeridum Plat. 
Menex. 239 a mutyor Zxuder, Xen. Hell. }, 2, 16 udyos oxdz0¢ 
apstleto. Quid si fiatum aute ‘spiritum asperum, cuius talem vim, 
paullatim, ut videtur, obliteratam, librarii parum senserunt, fe- 
rendum iudicemust Vid..ad I, 4, 14. III, 12, 6. Unde uéyoe ob 
et uézor Stov omni carent dubitatione. méyors av apud tragicos 
non, invenitur. Hermann. Soph. Ai. 568. géyor ov in Platonis li- 
bis scripserunt Bekkerus et Schneiderus, ut Rep. 1V. 423 b. Me- 
nex, 245 a.; idemque Bekkerus cum Stallbaumio Phileb. 18c. ué- 
zoe évéc. Apud Xenophontem ubicunque uéyors oy datum ab edi- 
toribus videris, id non fieri sine codicum quadam repugnan-~ 
tia scito. Vid. Bornem. Anab. J, 4, 13. 7, 6. V, 1,1. L. Din-~ 
dorf. Anab. 1, 4, 13, Hellen. I, 4, 3. Poppa Thucyd. I. 1. 2145. Lo- 
beck. Phryn. 14 sq. Schaefer. App. Dem. HI. 353. Stallbaum. Plat. 
Sympos. 210 e. Phaed. 109.b. — Foyor egmodslEaaodasr Sue- 
-vernius De Aristoph. Nub. p. 18. de aedificiorum exstructione et 
describenda et efficienda deque similibus operibus iaterpretatur, 
eomparans Merodot. I, 101. 148, ubi est foywy azodckic. Verum 
apud Herodotum Zpya anodéiaciar, addito fere ueyeia vel io~ 
yeu ex, significat facinora magaa edere: quod sane quum satis 
apud Herodotum habeat frequentem usum, dici salet de aedificio- 

“Yana monumentis. Finckhius Diar. Darmstad. 1830. 48. apte com: 
parat imitationem Maximi Tyrii XXXVII, 7. .attas cudhes xad 
yeaustoluy — of wiv reoddab — usyor Fou meQh thy. xoslay aay 
xalav Soxodvtos mooctevtas, Jiapetonons yay xal GyagtHO me TEE 
Xfloy xai néy, Saor sic yernoveyluy autys Cumsedel, JDoxsuccfortes; 
mupaaw Ji ody oodvtens — thy pay O0n60n Lory Eidévar. No- 
tum atfractionis exemplum. Buttm. 151. 1. @& Matth. 296. Vid. ad 
J, 2, 13. 4, 13. IV, 2, 33. 8, 14. Ratio, qua Bernhardy Syntax. 
p. 466. eam attractionem explicavit, subiectum suspensi enuntiati 
tanquam obiectum ad primariam enuntiationem traiectum dicens, 
parum quibusdam suffecit, potius ac rectius eius usus caussam in 
€o sitam volentibus, quod obiectum non totum ‘Tespiciatur, sed 
id tantum, quod de eo praedicetur. Quodsi Homerica qvee vag 
wate Suudy adelpsiv, we éxovsito dicas yJee adelipon movouus- 
voy: 80 sidéyee nou referri nist ad 16 zovgiadeas tov adelqou ; sed 
quum haec quee dicitur attributiva ratio nimis ampla sit et vaga, 
enuntiatum sequndarium effici, retento tamen ad verbum prima- 
rium ebiecta. ..: - a oe 


=3 a1 IV. CAP. VIL 


"+ 4 dO Tan arscrnten deypauuitoy yenetolay pay 
old G2Q0QMUB_LF. ¢ Tey “up wyEhoiy TALIM, OVX ign 
tt RETO. RS ctu: HE aT ty. Egy dé tutte ixavd: 

& gs Yenrte: Jer xetocpises xei ila nolidy te xa) 

O tense? de KUMI URDKUDEN. sxéntve OF xal a0T9020~ 
“AS eeTesOWL. TTS VEGT UL. MOL TUT THE pevTOL eZ OL TOD vuXTdg 
i wae mm. atrvul me eruertor duvacda sryywoxev, Evexe 
Tose. 1. 3 HAO Ma Muaeere, zel voa Gla 7 vextds 

sie. | EMMETTur mperseras. mpus Tait izev texunoloss 
we. Te way Tun sipyuérus duyrrwoxovtas. xar 
nile @. ona tV0. mats nope te Ty vextoIr omy xul 

:-rr ra ee. Gea mba, if emmehec taita elddvar, 

_.¥6 Texte: antnesvuie wardavav, plyor tov xal 

cid: e@>. |ntellicuater potissimum figurae geo- 
++ eeacrianomes guns Cicer dicit Tuscul. 1,17. Vid. 


a: Teas: itt a. Moment iaterpretes de ‘Theodoro 


S. TA MT geumetrica magistru, de quo vy. 2, 10. 
.. .. b & ttm limitatione dictum, iunctim 
Ile a 2: cum irunia ib. 1, 4, 20. 22; cum auzg- 


~ ak 
: : : ve afnrmanune Anab. I, 9, 6. 20. Vil, 6, 17. 
+ ..mitanaan. quam diximus, aliqua est residua si- 
mr oo: fk ated — dreyiyyeozortas. In libris 
“€ Pd “even THVT non male. Cf. Thucyd. l, 120. — 


oe eto on 2, © erat & lvouiley Cartndevery 

Ta ve Li Amab. IV, 1, 24. Matth, 443. 

+ owt crxtargome. Sed ef. HE, 11,8 De Venac. 

- ta. =. Se sarons Oban in aliquot Xenophontis 

=e Sz se: oman immian. Halieat. 1V, 640 sq. Cic. Tu- 
"ote sem Messe Moras. Od L 1, %- P 

- o.* + ar pet me cum verbo arfioetey bene 

= :% +. ne ni ame eflectus significatione. Matth. 

- “ois ane & tom Phutarch, Themist. c. 2, Te 

CO tn nye nage en mean dnededzvee tes tedeacs 

Co OR OL A corer, vers addons daarldeaIee 17 

Mae et Se, ae. See ee supervacaneum quibus- 

Tein tae, ME iat ot shems Sed ext baee satis illa usitata 

His aaeee ie ak the nwaMewn pronomes demonstrativum post 

A eT Pane Sa acest vel etiam sine parent esi 

UN yg GT voice omiectur. ita tum alia tum idem 


ee men i Cae peed Mee AM: (MOTTE epuniat inservire , vel 
Orie, op oe Tye Ees we peimomen addi dicitur. V. ad 
5 AW ‘= >} Sonat) 1l.. z. al Ie Ww 3, 49. VIA, 3, 4%. 


+. wk 4 “ oe ‘i ; aa 
enagh betas es ee 1 #8 1 om mai. p. 878 ag. 1001. Weis- 
VSO Fue ¢ ones ke, 2 = ey oN . 

Vile beng 21h Comore. Leer. om a. wevin VE TOTOLTOY TE 
era er Gnas 4eal, ie Mas, SE le tar drncriy écrta guvaxolov= 
*, wag. an =< Aatity tam mie” Piac. Apol. 8S. 25 c., ubi item 

. ° 

the “Oe Nay J e3t. per minus Rep. 341 d. 

ie Corer Ug un ome ae miaus De Rep. 341 d 
e Felten Jfag Ge fe ta wer gig, eee éSaoxei WEN Tor 

6 84h 4 YL lane elven Zi 

’ 


er we Teeter bath ta xe- 
vs Ubi non est praepo- 


LIB. IV. CAP. VI 931. 


Ta un ev tH advtH megepood byta xal tovg nlavytég te xal 
cdotudpyntovs dotleag yuwvan, xual tag anootacES avTwY 
and tis yng xal tag meguodove xal tag altlacs avtwv Cy 
sovvsag xatateiBeoda:, icyvews antroeney. wgéluav wey 
yao ovdeyslay ovd zy sovsacg tpn douv: xalcoe vd? tov~ 
aw ye avyxoog ny’ ipy Jé xal taita ixave evar xatatol— 
Bev avFounov Ploy xad nodiay xal apelin anoxwivey. 
Saws dé tay ovgaviny, 7 tkaota & Stic unyavatos, poor—6 
tiorny ylyvectos anétoenev’ ovse yao evesta uvFounots 
avra ivoutev sivas, ovte yagilecdas Jeoig av Hyeito toy 
Cytovvta, & éxeivos cagnrica: otx @Bovdnnoay. xtivduver— 
oa o dy %py xal nugageovzou toy tutta peguivorta, . 
ovdév qttov 7 “Avusayogug nmagepodrvnoey 6 ftyiosoy ~oor7— 
aug ini 1) tag tv Feov unzyavas enyeioOu. exsivos yao7 
Aéyww mév tO add elvas nig te xal TALoy HyvdE, Wo TO meY 
nve of avdguna oadiac nadogiow, sic dé tov Thiov ov 
Ovvavtae avtiPiénav, xal ind pév tod yAlov xatadaunope~ 
yor T2 yowmata meddvrepn tyovaw, wx0 Dé tov nvQdS ov. 


sitio, non tam raro ad infinitivum omittitur articulus, quam cre- 
ditur. Schaefer. App. Demosth. I. 561. Enyelh. Annott. Demosth. 
53. — zatroe — yé, v. ad I, 2, 3. 

6. De Anaxagorae placitis v. Fischer, Plat, Apol. S. 26 d. 

7. te xeeure wéehavtega Fyovecy. Adiectivum sine 
articulo pone substantivum positum pro praedicato habendum est. 
Vid. 1, 4, 13 6 deds tyy Wuyny xoatlotmny 1 avoounm tvipucs. 
A, 1, 30 reg otpmpmvas pelaxas mapaoxevety, Hell. 3, 7, 18 tyy 
aittay zowny. Ezovouw. Anab. VI, 3,26 of dé moktusoe Uneuevoy, vo- 
petCovtes xehov Eye %0 yootoy. Nostrae linguae eadem libertas 
est, usus nan idem; gallicae utrumque, ut: il a les cheveux roux; 
in latina quominus idem lucutenté appareat, defectus articuli im- 
pedit. Nam quod Caes, B. G. V, 58 legitur: hahuit post id fa- 
etum Caesar quietiorem Galliam, numguid ad rem diversum est? 
Matth. 277. b. — o¥, v. ad I, 2, 42. — qyvder Sd Gre xal. 
Post Schneiderum duos cedices, qui non sunt optimi, sequuti 
scripserunt jyroee dé wet 811. Sed traiectione xeé particulae ni- 
hil fere frequentius est. Vid. praeter locos pane excussos IE, 
4, 4. 12, 7. Cyrop. I, 6, 10. HL, 2, 26, 8, 39. Anab. V, 1, 8. Vid. 
j. A. Merz. Lectt. Xenoph. spec. 1. p. 15— 20. — Jaunporea- 
tos, Adiectivi superlativum non genitivi additi, sed substantivi 
sui, quo referatur, genus asciscere solere, vetus observatio est. 
Hom. Il. XX, 139. Kéoxoc Mapodrazos netenvorv. Plat. ‘Tim. 
29a. 0 xdom0s xaAotos Toy yeyordtwy, Plutarch. Consal. 162 c. 
q Avan yelenotcrn neddr, Menand, p. 193 v. 3. vdewy yalenci- 
qutos dares. quod quum Bentleias voluerit’ yalenrwrery emen- 
dari, iure rvefutatus est a Meinekio ad eam locum et a Porsono 
Kurip. Phoen, 1730, ubi videndus etiam Schaefefus est. Bernhard. 
Syntax, 430. Catull. IV in. Phaselus ille , quem videtis, hospites,. 
ait fuisse naviam celerrimus. 


932 LIB. IV. CAP. VIII. 


nyvos dé Ore wal tiv dx tie yuo Quouévew Gvev wey Tilo 
avyns ovdéy ddvarus xuldic avgeotar, tnd dé tov nvgdc 
Seouavoueva, navta anddduras’ qaoxwy dé tov Gisoy AlIor 
didnvgov sivas xal sovro Hyves, Ste Fog wey dv ave ey 
ovre Acunes oute mOAvv yodvoy artéye, 6 dé Tii0g toy névra| 
“Syodvoy névtwy Anungdtatos wy dtopéver. exdheve dé xad Loye— 
opors pavFuvev* xai tovtwy dé buolws toig UAAog exéLeve qe 
AdzrecFoae tv uétaoy noayuatelay. putyoe d& tov W~Edluov 
navtae xal avtdc ovveneoxone xal ovrdieéne tots avvovor. 
gnpottgene dé oqpddga xai vyedas énimedsiodae trove ovrdrtac, 
mupe te tav eddtwy pavPdvorvtag, Goa evdéyort0, xad 
iavtm Fxaarovy ngoséxovta dic naveds tod Blov, xf foduc 
4 th xdua 4 nroi0g ndv0g ovppipo adt@, nal nig tovtaG 
ZNewpEvos dyravdrar ay didyor. tow yao ovsw nooscxorta 
éavtd Yoyow ty elvar evoetv iarpdv ta. ngd¢ vylaay ovnpe- 
10p0rTa atte UiALoY diayryywoxovta Eavtod. ei dé Teg UALO®P 
7H xara thy dvFounlyny ooplay wpeheiodes Povloso, ovve- 
Povheve pavers enusretoou. tov yag eddta, de dv of 
Feol toig dvFouwnowg négi THY NyAyLuTWY OnualyoVOTY, Ov— 
dénot tonuoy tpn ylyvecFae ovpBovdts Fewr. 


CAPUT VIL 


fs Et dé weg, bt, padoxortuc aitod, 7d daudnoy Eavt@ 


. 8 hoysomots, tay loyomxyy, quae quomodo ab arithme- 
tica differat, indicat ipse Plato Gorg. 451 c. drapégec dé tocovror, 
Stu xeab mds avta xad mpds KAlynla awe Eyer NAnsovs, EnioxonEi + 
megutréy xed 1d agtoy 7 doyorxy. Cum yewmetolg componuntur 
Aoy:ouot Plat. Civ. 510 c. 526d. ubi v. Schneider. 536 d. cum 
ceriu@ Aoy:owos Phaedr. 274 c. a ; 

9. tf — auugsopot xali mio — Gy deayor. Altero loco 
particulam abesse, altero poni debuisse intelliges, ubi orationem 
tibi rectam finxeris. V. I, 1, 16. 3, 3. 7, 4. Aliter paullo compa- 
ratus est locus Hell. i, 3, 27 ef pty tolyuy 2 duxiis tauta eyl- 
yVuOxe , od i0s Lev nv, od pytoe movnods y” Gy dixalws evo 
cero. V. ad II, 1, 18. — ‘tov — moogézyorta. Haec unius co- 
dicis scriptura est, reliquorum tov — zposfyovtos, quod Weis- 
kius volebat ex ualioy pendere; sed ita non minorem molestiam 
creat éavrov quam si genitivum cum gpyoy coniungas; accedit 
quod gpyoy zozt fere absolute dicitur, nisi quod Hellen. VAI, 4, 
31 additus est dativus personae. j 
: 10. Madioy 7 OTE, v. ad I, 4; 4. IV, 4, 24. — Eenpoy 
GuuBovins, v. ad IV, 4, 24. 0 ut 

CAP. VIII. Demonstratur Socratem capitali iudicio con- 
demnatum minime mendacii de daemonio sibi significante, si quid 
sit omittendum aut faciendum, coargui. Ad extremum fit -brevis 
repetitio argumentorum, quae per hos commentarios sunt: tractata. 


' LIB. Iv. GAP. VIII. 9g 


aooonpalvay, & te déor xed & ur Oéoe mately, dnd ta di 
‘xaotwy xateyywodh Pavaros, otas avtdv eéyyecIas neg? 
sov damoviov wevdcmevov, evvencdtw nodtev puéy, Ste 
otras Fon té8e nOGGw tHS Hlextas Ty, Wer? ef xai ut TOTE, 
ova kv nokl@ Uotepov televtijoue tov Blow’ eta Gre td bey 
GyPeuveratoy tod Blov xual dy w nadvtes ty Otcvotay mEovY— 
Tat, anéliney, Gavel 02 tovtoy tH¢ urns THY OWunv énde~ 
Edmevog etxheay npocextynoato, tHv. te dleny ndvtwy dv9Iow~ 
ney Ghytiotate xal devFequitata xal dixodtata enw 
nel zy” xatdyywow tod Favdtov meadtata xa dvdgwdd- 
esata eveyxdv. Suodoyetra: yd, evdéva xtinote tv uyy=3 
pavevouévav ayFouauy xélkiav Idvatoy eveyxeiv. avayny 
— gedv yao lydvero abt pard tiv xolow torexovta jueoac 
Budvos dia td Ayla pév éxelvou rad cunvdg eivac, tov dé 


1. xateyyvao3n Savatog copulari debent cum verbis «J- 
sov maoxortocs. Schneid. Immo avrov cogitatione repetendum. V¥ 
ad §.5. Vid. Matth, 378. Rost. 109. n. 4.- Sine genitivo dictum 
Plat. Euthyphr. 2b. o8 yao mov éxsivd ye xatayvioous, ws ov 
ye Exepor Gasp voveuas): — 749% TO Tots Omittunt due co- 
dices. Nona rara istarum vocularum coniunctio est. II, 9, 7. Ast. 
Plat. Legg. VI, 20. p. 326..— nogéw tis ndexlas Hy, septua- 

inta annos natus, teste Diogene et Maximo Tyrio. Schneid. — 
awédiney. Ita duo codices scriptum dant, reliqui daédecer. 
V. ad I, 2, 64. Sed cf. Apol. 32 row wiv yeo Blov 10 yalenwta~ 
toy anthine. — @veyxwy. Paucorum auctoritas librorum éyéyzas 
commendat. V. ad H, 2, 5. : 

2. oddévya aw. Alii ex uno codice oddéve nenote. Plat. 
Gorg. 448 a. oddels ud mw jowtnat xeevdy ovdiy nodlay idy, ubi 
scholiastes 16 ovdéls mm, inquit, ay1i tov ovdslo nunore. Kad 
Govxudldns: ovdelo mw xetayvovs. Heindorfius composuit locos 
Thueyd. I, 32. 37. 76. Plat. De Rep. Il. 358 d. ray Jd unio tis dt 
xaoourns loyor, Ws Kusvory adixtas, ovdévos AW axnxoe ws Bov- 
Aouet. Addimus ex Xenophonte Anab. I, 2, 26. VI, 5, 14. VH, 5, 
16. Cyrop. II, 1, 5. — Beovase hic, ut solet, praesentis tempo- 
ris habet significationem. Buttm. I], p. 90. — dn Ase. Plat. Phaed. 
58 Eruye yao ti mootegate tho dixns n novuve eoreupevyn tov mhob- 
ov, 0 sis Andoy ‘APnvaias aéunovoe. — t0vtd eo 16 mdoioy, wes 
pao “Adnveios, éy ob Gnosis mote sig Kontyy tods dbs éntc exel- 
vous @yETO aywy xed Eowod te xed adt0¢g 2Zowdy. 14 ovv “AndliwMt Ev— 
zavto, wo Aéyetes, tore, ef OwSeier, 2xaatou Etous Iewolay ana 
key stg dnloy’ jy On aéd_xadr. viv Et 2& exelyou xat” eviavtdy ta 
Ie néunovow. inadey ovy apswviar tio Fewolas, vouos early ad~ 
tois dy 1H yodrm toutm xadaoevEew ny nod xad Inuoole undéve 
Groxtivyovar, mov Gy sig Dijdov ts deplenter so mAotoy xab mediy 
Jevgo- rovto J’ évtote éy noldg yoovp ylyvetas, bray tuyworr 
GrveuoL anodnBorses avtTOUS. GoOxT £ Zor 15 Gewoluc, enxeday 6 
epedvs 10d “Andhdwvos otéiy thy npvpvear tov miofov’ toto J’ 
Rruyev, disneo léyw, tH nootegate tig Slens yeyords. Jie tadte 
‘xa -gtolucg ypovoc éyéveto 1 Swxpates dy 1p Sequotnoly G6 uetagu 
_ tas Slens te xod tov Javerov. 


~ 


234 LIB. IV. CAP. VIII. 
vopov pndiva tay Ixpoela GroFvjoxeur, fac uv 7 Feepla 


dx Didouv tnavididy, xai siv yodrey tovtoy anace tOis GuP?- 
Feo Gavepic syiveto ovdév Gliowsegey deafiorc 7 tov He- 
mgooter yaorver’ xaitas toy tungoodiy ye nurtar dvIou~ 
nwy pdlsota iSunpuyto éni 1 wIvuws te wul wxdlug 
sly. xal nwc Gy tig xalliov 4 OvtwWS anoIdvaL; 4 NODE 
dy sin Fdvarog xalllwy 7 Gy [av] xahleord tig dneFdves 
noiog 3 av yévate Furatog evdasoréotegos tev xulilazeus 
47 woiog Peoguloregos tov edamovectdtov; désw dé xal 
& ‘Eppoyévove tod ‘Innoviney 7xovoa negi aited. ign vag, 
70n Medsjtov yeyoapévou adtay 17,» yougyy, avieg cxater 


3. 4 Sy ay. Particulam ab uno libro Victoriano omissam 
sustulit L. Dindorfius. — sudacnoréctepos, codices fere 
onmes evdaiuorestatos. Permutatione autem comparativi et su- 

erlativi in libris nihil usitatius.°Atque eum quidem superiativune 

oc libro libentius se quam quovis alio laturum profitetur Borne- 
mannus. Vid. ad I, 2, 46. — At vero quum omnes hi commen- 
tarii, quae eorum fuit conscribendorum ratio, multis a veritate 
ac fide scripturae et singularum partium compositione obnoxii 
sint dubitationibus, tum oulla pars magis in suspicionem incidit 
quam hoc caput ultimum. Ac sane nonnullorum eius membrorum 
cohaerentia et decursus tam maancus est et hiulcus, ut vix cam 
disputationem conscriptam a Xenophonte putes. Sed quae nobis 
displicent, non sunt ilia propterea ab scriptore aliquo abiudicarda. 
V. ad §.9. Qui cetera salva iudicant, certe hanc tertiam para- 
graphum propter molestam syllugismi compositionem absonam et 
a Xenophonte alienam esse putaverunt. Disputavi de hoc loco 
in Quaest. Xenoph. P. I. p. 6: Ovrws pertinere ad verba 2pacrara 
xed avJowdéoratra, docet initium paragraphi secundae, quae pro 
interiecta habenda est. Kedos in his duplicem habet significatio- 
nem: Mors illa est pulcherrima, quam quis honestissime moritar. 
Palchritudinem autem ad graecorum philosophorum exemplum 
dici de interno animi decore docet Goerenz. Cic. Fin. I], 14, 17. 
Kalhiote autem et ipsum ad antecedentia illa verba zoadrete xed 
evdSoudcotctre refertar. Denique ratiocinationem scriptor hance in- 
stituit: Non mentitus est Socrates de daemonias; nam non erat 
quod a daemanio moneretur, quia mors non erat ei malum. Tu- 
lit vera ille mortem animo maxime tranquillo ac forti; nemo illo 
melius mortem tulit. Nam quis melius moriatur, quam qui nia- 
xime tranquillo fortique animo mortem obit? hac tam honesta 
morte nulla beatior est, beata nulla diis acceptior. Verba § zoto¢ 
&y éln Yavatos xedllwy 7 ov [er] xaldiota tc arodava; nihil nist 
amplificant sententiam. Ceterum hunc locum non rectius expliea- 
vit Weiskius, qui soritem in eo invenire sibi visus est, quam si- 
milem, qui est Cic. Offic, 11], 8, 35, Facciolatus. De duplici re- 
petiti vacabuli significatione v. ad 1, 3, 4. 6, 8. II, 1,1. 1V, 4,4. 

4. Eopoylvous, v. ad Il, 10, 3. — qzxovoad. Ipse enim 
Xenophon aberat cum Cyro in Asia militans. Ceterum cum hoc 
loco compara simillimum vel eundem Apol. 2 sqq. — yeypau- 
uevav auray try yougny. Matth. 421. n. 2. Rost. 104. n. 5. 
Stallbaum. Plat. Euthyphr. p. 6. — adros — toy dé V.ad I, 
4, 8. — ov YEO, Ve I, 4, 1. 


~ 


LIB. IV. CAP. VIII. 935 


aired adrta padiov 4 negl tio dleng dtaleyoudevou Aéyew 
Gita, WE. 7oy oxontiv, 6 te Gnodoyjorta. tov dé td péy 
nowtoy sintiv’ Ov yeg doxd aoe roveo pederiv dra PeBew— 
xévors énel d& avtov qoeto, Snwe, eineiv avtov, Ore ovder 
GAlo nowy diayeyévntas 7 Oieoxony piv ta Te Olxna xar 
ta Udixa, noatrav dé ta dixon xal tdv adlxwy anexdueros’ 
qvaeg voullos xaddlotyy pehétyy anodoylag sivas. Adti¢ dés 
nay enetv: Ovx opis, @ Swxgatég, ote of AFjryoe de 
xaotal mohhoic pév Td pundév adixovrtac hoy nagaydér— 
tig unéxtuvav, noddove dé dduaovrtag anéivoay; Alle v7 
tiv dia, pdvasavzoy, & ‘Eopoyeres, 3d pov eniyeporr~ 
tog portiau tig nQd¢ TOdS Jixaotas anodoylag yvavtiOSy 
t0 daydnor. Kal avrig eineiv’ Oavyaota Adve. tov dé,6 
Oarpatas, gpavas, & ta Few donei Pékteoy ives, mud te- 
heveiiy tov Blovy 7dn; ovx ola? are peéyoe pév tovde tod 
zxeovoy éyw ovdert dvIeunwr ugeluny ay atte BéAtioy ove. 
Rory euov Bshiwxivees aowra ev yao ola Gv tots cor 
ata enimsehoucvovg tov we Bedtlorove ylyvecdar, Wocota dé 
Tove pudeosa alaFavouévovs, Ste Bedrioug ylyvovta. & eyo? 
Hear totds tod yodvov jodarvounvy emeavtw ovuSalvorra, 


5. doy xeopaydéytes nullam fere a codicibus habet au- 
ctoritatem. Habent illi cySeodévres. Vid. Apal. 4, unde haec 
omnia, quae a paragrapho tertia leguntur, concinnata, immo de- 
torta esse suspicatur Kornemannus, illa certe verba uncinis se- 
cludens. Utriusque libri locos inter se conferre tam erit utile 
quam iucundum. Desiderabant addita ad azéivoay verba Apola- 
_giae 7 & tov Adyou olxitoavtes 4 emiyeottod.sinovres. V. ad I, 

6, 8. — jnvyavtewdy. Apol.4. additum est “of, Matth. 561. Rost. 
AeA ce Similia v. Cyrop. I, 4, 2. 20. Anab. I, 4, 24. 6, 3. 

3s “9 

__T. mods tovs GAlous, v- ad I, 2, 52. — obras Fyovtes. 
Addiderunt alii ex codice uno Vossiano- 1 yrouns. Vid. Kriger. 
Anab. I, 3, 6. VI, 4, 12 o&tms fywr thy yrwuny, quo loco Schnei- 
derus genitivum malebat, ita articulum non solere addi oblitus, 
Cyrop. Vil, 5, 55 ofzw rpdmov éyers. Hell. I, 1, 14 we ele pis 
Mag mb inv nods. IV, 5, 15 we tayous Exeoros etyev. Matth. 337, 
eer autem quamlibet hominis et rei conditionem et vel corporis 
vel animi statum ‘et affectionem habitumque significat, ut sit 
saepe i. gq. drexeitodec. 1, 2, 38. ws siyov mpd¢ aladnious. UI, 9, 8. 
bb 1, 2, 7. megt Seovs pakora cuehois Exe. 6, 16. ote xeed 
tO negh tev tlatdey Eyer. Qecon. Il, 12. ovtw dq xed euod Eyes 
meoh 174¢ olxovoplac. — Sraneg xai atrod dy olovtare Euod 
/Ouvortes BELtsOt0L ytyveadas. Schneiderus vel yervsodes. 
legi vel cy deleri voluit. Sed v. Hier. XI, 4 sq. Ioocodovs dé 
morkaac cv Soxsic. nistovag ylyvecda, st ta oa idly povoy évéoy'ca 
ixas 4 el te nevisy tay. nodudy peunyernutyos elns Evegya € 
Ke 5 ° ad 41,41, 15. I, » 4, il, f'3. ; 


236 LIB. IV. CAP. VII. 


ual toig Glos dvSeuans évtvyydrev xai npéc tore Ellers 
sapuduspav ipaviiy ort datetiexa xtgl ipuevred yeyre— 
oxwy. xai ov povor iyw, Gilad xai ei tol glee evtec 
teri ntel iuov duacrthotorw, ob duc td geliv int, xal 
yae ef trove Wievc gulowrtec oft ay tzev xede rovE 
éartiy gllovc, Glia dicatg xal avrol av cortas Zuo evy- 
advise Pluss xyvtoFa. 2 dé Buscope: nice zetver, 
tows Grayealoy tetas ta 100 yiows tnddodea:, xa opks 
ze wai dxotey 71107, zal davodoIea: zdiger, xal ducnaDt—- 
ezzgov xai tntlnoportotegey Axefaivey, xal dv neoriger 
fattor iy, sovrov yellow yiyrodu. alle pay savIG 7% 
uy aloSavopive piv apitosog Gy tig 6 Bloc, aloDIuréuever 
902 nws ox ariyxn ztioov te xal andlortgor Gv; élda pay 
a yt adixws dnoJaroipa, stoic piv Gdlxac tue anexteivea— 
ow aloygiy ay sy towto- a yag td ddacéy aloxecr tors, 
nwo’ ox alozooy xai 2b ddtcws Otevv noitiv; tsot dé th 
alayody +3 ixigove ‘pm divacPas negi inet ta Sixam pease 
1Wyrovae pAte nojoar; 690 F Zywye xai tyy Jebay tev xge~ 
yeyerotir GrIeunur tv soig tnytyromtress osx Setar xata~ 

8. a3loros 6 alos, vita non vitalis- Cf. Cyrop. 1, 3, 52. 
Plat. Apol. 38 a. Crit. 47 e.. Menex. 246 d. Legg. XL 9265 b. Poli- 
litic. 209 e. Dictio Euripidea est. V. Monk. Hippel. 823. a&fto- 
qoy pro ovx agsoploioy Hellen. 1V, 4, 6 restituit Diadorf. 

9. Cum hac et vente paragra compara Apol. 26 sqq. 
Verba ef yan — aes damnaverunt Schucldeas et G. Dindor- 
fius; Bornemannus et Herbstius ediderunt ciye 16 adizeiv alazgor 
dou, ceteris damnatis. Quid vero! num quae ipse aliter scripte- 
Fus esses, scripta damnanda aut carrigenda censebis? At selet 
Scriptor ubi rem per ratiocinationuem vuit efficere, membra inter- 
serere non admodum necessaria, sed quae solit tamen ad rem 
exhauriendam praetermittere. — foi ditt aiazody 16 i1é 
gous wy duvaoda: sell. Anab. I, 3, 11 ste xa aloywy 
sives, un ov Gvonovdacur. De rep. Laced. VI, 2 alozoer for pa 
Otz alias Ninyas iupaller 16 visi. Quibus in locis py ov lentes 
Fem exprimit, ut si germanice dicas: Es ist Schande, wenn men 
nicht mit helfen wollte. Es ist schimpflich, wenn der Vater dem 
Sohne nicht noch neue Schlage geben wollte. Quod si ug solam 
pasitum esset, hoc diceretur, fortius est et gravius: Es st 
Schande nicht mit zu helfen.. ist schimpflich, dem Sohne nicht 
mock nene Schlage xu geben. Nostro loco non potuit nos dicere 
py duvusde:: Mihi vero num torpe est, si alii nequeunt iusti erga 
me esse? 7, ov, quia res certa est, nom magis dici poterat, quam 
si latine dicere velles: Mihi num turpe est, nisi alii iusti erga 
me esse possuntt Hermann. Vig. 799 2q. 

10. duoclay — 18 ~— zal, v. ad HI, 4,3 — paegrvet 
C20Gas; Field J, 1, & 6, 14. 1, 7, 9. 11, 3. — Exesgea pny, 


v. a 3 9 ° 


LIB. IV. CAP, VII. ~ 937 


Aenopevny. tev te adunourtwy xal tay ddixytivror. olde 
O€, Ste xal dy énmedetuc. tevSouae vn dvIounwy, xui idy . 
viv anogdvw, ovx Spuolme soig gue axoxtelvaciv. olde 700, 
Gel uagtvejosotal por, ote eyw qileyou wév ovdéva nwaote 
cyJownwy ovde yelow énolnoa, Bedtiovg d2 norsiv enequ— 
pny cel cov tuoi guvdvtag. Toratta piv npdc “Equoyévny 
se duehéxySy xual aodg tovs BAdovs. civ dé Swxedtny yt-11 
yrwoxdrtay, clog 7¥, of agettig epiepevos navteg ere xul viv 
Jiatehopor névtwv udheta notovrtes éxeivov, we wo~shuw— 
satov. vpta nods aoetqe anyédeiav. @uol pév 34, toovtos 
ay, oloy. dy dinynuae, evoeBys Mev ovtwE, Wore pydiv 


11. of05 qv. V. ad I, 2, 13. IV, 7, 2. — of doeris igque- 
Evou.navres Ita collocati'zavzes sententia ad praedicatum re- 
fertur. Cf. Apol. 20, ubi ordinem verborum zeprtes of *43nvaior 
a duobus codicibus datum iniuria probavit Schneiderus. V. Stallb. 
Plat. Phil. p. 48. Sed quod zavres — aavtwy composuit, eam 
parechesin tam in hoc vocabulo quam in zoducg videtur adama- 
visse. Cf. 2, 38. 7, 7. ad JH, 12, 6. Cyrop. II, 1, 13. Apol. 20. 
Anab. I, 9,°2. ll, 5, 7. 1V, 5,-29. V. Beier. Cic. Offic. 1, 17, 53. 
Ceterum zavtwy referri ad subiecti tay coerns qreuévwy clas- 
sem satis apertum est. Idem judicandum est de IV, 5, 1. ubi quod 
posteriote loco positum est, neutrum est ad m00¢ éyxpaterey per- 
tinens, Matth. 459. n. Ad obiecti classem refertur eadem dictio 
IV, 2, 28. — moocd eater, alii MQOSdEioFat. V. ad I, 6, 10. Hl, 
6, 13. 14. Buttm. gr. Il. 108. — édoxer dé Particulam, quam 
Jluntina cum quattuor libris praebet, non ausim damnare post tot 
verba, quae intercedunt. V. ad Ill, 7, 2.8 ita enim non raro 
post parenthesin vel interiecta aliquot verba corrigendi habet si- 
nificationem; qui usus non raro apud Herodotum invenitur. Va 
Steger. ad 11], 80. Post participium item dé illatum videbis. Anab. 
VI, 6, 16. zadenov, et: olousvor ev 17 ‘BAdeds xat éenactvou xed unis 
teveeader, avid dé rovrwy ovd” Buoror toic GAhorg 2oouEda. Alia 
dé particulae post coniunctiones temporales aliasque, post «i, 
ev, Otz, post pronomen relativum, junctum maxime cum OUI0S, 
illatae exempla contulit Voigtlaender. Obss. in Xen, P. II. p. 26. 
Ktenim ubicynque aut verbis perspicuis, aut sensu certe quidem 
ipso res ante capitur iis, quae sequuntur, contraria, quam indita 
péy liceat explanare, ibi graeci scriptores paulo post d¢ inferunt. 
Fritzsch. .Quaest. Luc. p. 46. — totcitos, oto¢g ey etn Kor 
Gros te dyno xat Eevdarmoreotatos. Haec quomodo solent 
contrahi et adstrictius dici? Plat. Apol. 23 a. woddad piv ané~ 
weet mor yeyovect xab oiar yelenwtatar xed Pogvtaton Matth. 
45. b. 461. Via. ad I, 4, 6. — eoéoxer Kditiones veteres cum 
duobus codicibus dant déefoxy. Sed v. ad I, 4, 4. Quod inde qui- 
dam effecerunt cofoxor, loco, qui supra legitur IJ, 6, 14 et Cy- 
ropaediae fine defendunt, qui ita est constitutus: «@ Jé tr tavay- 
ale iuol yryvwoxor, ta Eoya aviary enioxon@y Evonde avTe Lap- 
tugovrta tois éuois Adyoes. Sed conferri equidem malim: quod su- — 
ra legitur HI, 5 extr. «2 dogoxes oot taita, eniyelper avtois. — 
eLiwy. Plurimi libri adJov habent,’ annominationem, ut vide- © 
tar, evitaturi. — ot zw, v. ad Il, 5, 8. 22 


938 LIBR. IV. CAP. VIII. 


divev tH¢ tiv Deby propre nocety, Sleouos dé, ere Phantenr 
pev unde puxody undéva, wpeleiv d2 ta wepota Tots yeu- 
peévoug ait@, ebyxodeyg dé, dicre undénote nooacgeiodus 6 
Fdiov avtl tov Bedrlovos, pedmpog dé, were uy Seepugre~ 
veav xolvav t& Perrin xal ta yelow pndé ahiov nposdéea Faz, 
GAR adtdgeng elvas node tiv sobtwy yrwow, ixavog dé xal 
“Ady@ enety te xad dtogloactac sa tomita, ixavdg d2 xed 
GALove Soxycoo te xal cuaotdvovtacg z£€eltyEae zai noorgé- 
woota: én apetiy xual xudroxeyadtay, edoxe da rortros 
elvaz, olog dy sin dgeotds te Gv7e xa eidatuovéotatosg. a 
dé tw uy agéoxe tatta, nagofddiwr sd KAdwy 790g neds 
Tavta ovtw xpivétw. 


“ 


_. INDEX ANNOTATIONUM. 


fA. A. 


dplwtos IV, 8 8 n.. 
ayacFae IV, 25 9 n. Il, 1, 
10. 6, 33. 34, ; 
ay ery de canibus IV, 1, 3 n. 
De coniugationis huius verbi for- 
mis v. ad IV, 2, § n. 
eyyoartos 1V, 3, 13 n. 
eyorvl(feodae iil, 7; 4n. 
accentus coniunctivorum et 0- 


- ptativorum -verbi in se desinen- 


tis Il, 7, 6n. 8, 10 n. nominum 
propriorum Il], 13, 2 n. 


accusativus singularis nominum 


in evs et no desinentium I, 6, 
43 n. HH, 7, 2. Il, 4, 11. 1V, 2, 
17. 3, 13. pluralfs eorundem Ii, 2, 
14 n, LI, 5, 19. 7, 6. 10, 6. IV, 4, 
20. vocabuli aidws Ul, 7, 5 n. 
comparativorum solutus et con- 
tractus Il, 2, 3 n. — post dati- 
vum illatus I, 5, 5 n. pro geni- 
tivo Ill, 6, 13 n. adverbii loco 
positus Jl, 6,5 n. dre praepo- 
sitione intellecta explicari soli- 
tus II, 5, 5 n. ex quibusdam ad- 
iectivis aptus IV, 2, 2 n. 6. 10. 
absolutus post adiectiva If, 8, 
5 n. cum infinitivo manente eo- 
dem subiecto 1, 4, 8 n. Il, 6, 
35. 1V, 8 4. post doxeiy I, 2, 45. 


5, 5. I, 8, 1. Ul, 5, 14 n. IV, 3, 


10 n. unde pendeat, quaeritur 
J, 2, 19 n. IV, 4, 17 n. singulari 
usu IV, 2, 10 n. insolentiore loco 
positus I, 6, 13 n. accusativi pro- 
nominum liberivr usus II, 1, 2 n. 
Hi, 5, 5. IV, 3, 10 n. 5, 4. 
_ activum pro medio HII, 14, 1 n. 
Acumenus lif, 13, 2, n. ; 
additamentum codicis . suspe- 
ctum 1V, 2, 37 n. 3, 7 n. 13 n. 
17 n. 4, 5 un 6, 6 n. complu- 
ria IV, 8. 

adiectivum singulari numero ge- 
nere neutro sine ré dicitur I], 7, 
13 n. alius generis nominibus 


adiditum I},-3, 1 n. 5. 6, 2 n. 9, 
1. ill, 8, ‘6. 9, 6. 12, 3. plurali 
Hi, 7, 7 n. ex propomine relativo 


aptum, quum: neutro genere po- | 


situm exspectaveris, 1V, 2, 40: 
7, 4 n. in praedicato I, 4, 13. 
II, 1, 30 n. IV, 7,°7 n. 8,11 n: 
superlativo positum genus sub- 


_ Stantivi sui, non ‘genitivi asci+ 


scit 1V, 7, 7'n. insolentius post- 
positum If, 4, 5 n. Adiectivo- 
rum usus prolepticus HI, 10, 3n. 
8. verbalium constructio I, 7, 
2n. Il, 1, 28 n. IT, 6, 3. 10, 8. 
11, 1 n. 2. 

eet transpositum J, 6, 7: n. 

eeoyin I, 2, 56 n. 

aetas, qua licuerit Atticis ad 
rempublicam accedere, I, 2, 40. 
Hi, 6, 1 n. IV, 2; 4. ad mili- 
tiam, II, 5, 27 n. 

Adnvnaey il, 9, 1. il. 1 
170. 5 2.1V,8 5 

TASnyndevy Ml, 13, 5. 

aid wes accus. MI, 7, 5 n. 

eigetodae de praemiis lu- 
dorum scenicorum IV, 4, 16 n. 
aigstodar xaxas IV, 2,29 n. 

eipetéos dub. I, 1, 7 n. 

aiogddvecdast c. particip. 

en. 1V, 4, 11 n. ace. II, 2, 1. 


V, 4, 20. avodecdar UW, 5,- 


23 n. : 
aicyoos Il, 6, 32 n. 
aloyvyveo dee 8q.infinit.cum 
articulo IH, 14, 1 n. 


exovecy c. infin. I, 1, 1 n. 


5, 9; IV, 25 4, 

Alcibiadis filius I, 3, 8 n. 

aliquis 1V, 3, 9 n. 

caAheodee aor. I, 3, 9 n. 

&iia I, 2, 27 n. solum_ post 
ov povoy I, 6,2 n. pro ar 
vel @ld& povoy Ill, 13, 6n. chia 
— yé1,2,12 mn. Wn. aida zat 
et add’ ovdé non praecedente ov 
uovoy (ov) H, 3, 8 n. 6, 34 n, 
alia — uly 1, 2, 2n. chile uy 
in interrogatione IH, 11, 4. IV, 


be 


240 


2, 10. alla pny — yé I, 1, 10. 
MI, 5, 3 n. rte a ii yé WV, 
4, 21 n. 
&liotog I, 10, 6 n. 

wALos supplendum IV, 3, 9n. 
alius et aliquis ib. adilos cum 
genit. IV, 4,-25 n. 2ob¢ zoioy 
aijuc tov wAlwy Il, 4, Sn. of 
alloc dub. I, 5, 8 n. addoe 
dub, II, 5, 13 n. dado 7, ubi 
solet zoceiy intelligi, Il, 3, 17 n. 
zidja WU, 1, 18 a. | 

ahiws te I, 2, 59 n. HI, 6, 

IV, 2, 


30. 8, 1. 
gua supervacaneum 
n. 
déupartns WN, 3, 2 n, dvapa- 
axoc TI, 3, 5. 

auedeiy c. gen. infin. II, 3, 
9 n. c accus. II, 9, 4 n. quid 
differat a 2apele(ney I, 6, 6 0. 
augotégos neutr. I, 1,5 n. 
é&y cum indicativo coniunctum 
J, 1, 16 n. 3, 4. 7, 2 n. IV, 1, 2, 
6, 13. — cum relativo et opta- 
tivo in oratione obliqua I, 2, 
6 n. IV, 1, 2- quando sit opta- 
tivo in oratione obliqua adden- 
dum, I, 4, 11. UH, 6, 13 n. in 
enuntiato relativo III, 5,1 n. opta- 
tivo primum non additum, deinde 
vero additum IV, 7, 9 n. cum 
optativo post d2zwe IH, 5, 1 n. 
cum optativo praetermissa enun- 
tiati hypothetici parte altera IH, 
4, in. 6, 13. 29. 10, 6 III, 4, 
7. WV, 4, 14 n. — post partici- 
ium cum optativo coniunctum 
fi, 10, 6 n. UI, 11, 10 n. ‘cum 
kas dae , ut videtur, ‘coniun- 
ctum I, 4, 14 n. IV, 4, 4. parti- 
cipio futuri additum HI, 2, 3 n. 
aoristi IV, 2, 6 n. — infinitivo 
non adhaerens II, 8, 2 n. infini- 
tivo primum nonadditum, deinde 
vero additum I, 1, 16. 3, 3 n. 
7, 4. cum infinitivo praesentis 
coniunctum J, 6, 4 n. 7, 4 4. 
Il, 1,15 n. WI, 5, 27. 13, 1. 14, 
3 n. 1V, 8, 7 xn. aoristi III, 6, 
Qn. et ad infinitivum et ad par- 
ticipium pertinens HI, 3, In. — 
geminatum Ii], 8, 10 n. 9, 2. — 
suspectum I, 3, 15 n. IV, 4, 14 n. 
8, 3n. 7n. — repetendum ex 
antecedentibus ad optativum IJ, 
1, 18 n. ad infinitivum I, 3, 15. 
Ul, 1,27. 1V, 2, 5 n. 4, 17 0. 


INDEX ANNOTATIONUM. 


-— hum possit omitti ad coniun- 
ctivum post relativa I, 6, 13 n. 
omissum in enuntiatis hypothe- 
ticis I, 3, 3n. H, 7, 10 n. omitti 
solitum post coniunctiones fina- 
les 1, 4,6 nn. — cy» et qv I, 2, 
36 n. — iy et Edy conf. LI, 10, 


42 n. 1V, 2, 29. 


dvapallecFar, Hil, 6, 6 n. 

avayxalerw et drayxa~ 
Ceodae c. accus. Il, 4, 30 n. 
IV, 5, 4n. 

enacoluthon Ul, 9, 4 n. 14,10. 

avaxorpvovaodas J, 7, Zn. 

nig aap I, 13,5 n. 1V,% 
Zn. 9 e : 


Anaxagoras 1V, 7, 6 n. | 
évdoeta I, 1, 16-n. évdola 
ib. III, 9, 1. IV, 6, 10 n. 
aevegeticeodasr dub, Hi, 5, 
Nn. 
cyFewznos sine articulo I 
144n. 1V, 2, %n. re 
dytownmeos et dvFoene- 
vyocl,1,12n. dvd eumlyvors 
Zeayunage Xonotaec IV, 1, 
n. 


annominatio, v. parechesis. 
Gyrexchumetodae WM, 6, 
Nn, 

avtnoceiodas: WH, 1, Tn. 

Antisthenes 111 , 11, 17 n. UI, 5, 1. 

Antiphon 1, 6. 

avunddyros I, 6, Qn. 

afcocc. gen. et dat. 1, 1, in. 
3, 3. HI, 1, 34. 3, 6. 

& cour UI, 1,9 n. I, 11, 12n. 

aoristus as ae py praeteritum 
perfectum 1, 6, 14 n. initium 
actionis 11, 6, 25 n. rem_ sine 
successu factam III, 9, 13 n. cum 
alacritate in interrogatione posi- 
tus II, 14, 15 n. Iv, 6, 14. su- 
spectus III, 9, 12 n. 13 n. aori- 
stus primus verborum in ps quo- 
rie flectatur, I, 1, 9. IV, 2, 

n. . 
A énadhartecy I, 7, 3. Hl, 13, 

n. 

&nxaoacxevog Ill, 4, 11 u. 

@xo xuauov il, 29 n — 
&2o0 1, 2, 25 n. 

anoflénety IV, 2,2 n. 

a@nodecxyvecy et éenide- 
axvvey conf. Hl, 10,10 a. azo- 
delxvuados %oyor IV, 7, 2 n. sine 
yvouny MI, 10, 10 n. HV, 4, 18. 

anodéyecdar IV, 1, 12. 


INDEX ANNOTATIONUM. 


exodsdoaczerpy Il, 10,1 rh 
apodosis deest Ill, 1,9n, 9,11. 
_anmoxahsiy I, 6, 13 a. 20 
Ovouc H, 2, in. : 
axoxeyduvevesy IV, 2, 5n. 
enoxotvecdat, beantworten, 
IV; 2, 23n. dnoxglvecdae et vA0- 
xptveodas 1, 3, 1 
anoxountecdac Il, 3, 140. 


an cay IN, 6,3. HH, po 


6, 29. l 9 e- 

: @nohavesy c. gen. et acc. I, 
2, 29. 6, 2 n. IV, 3, 10. 5, 10m. 
anohdet(nxecv IV, 8, 1n. 
Apollodorus Vf, 11, 17 n. 
anopynpovevecy I, 2, 3in. 
&mogtegety quomodo con- 

struatur, I, 7, 5 n. 
anotoénety cum infinitivo, 

articulo vel addito vel non ad- 

dito, IV, 7, 5 n. 
&nopatyecdas vel addito 

vouny vel non addito I, 1, 21. 

V,4,9m7,4 | 
appositio pronominis in verbo 
latentis III, 14, 4 n. subiecti in 

universo enuntiato sita Ill, 9, 

4n. partis ad totum Hi, 1, 4 n. 
T To. 4 
age pro ag ov Il, 6,4 n. 

iil, S, 4:10, 1. 7. 11, 2, Eodem 

modo dicta dod ye Hi, 2, 1. 2 

go ov» Il, 6, in. 7, Sn. HE, 10, 

4. IV, 6, 3. 


co IV, ; 
BQyVOES HI, 2 u. 


2, 60 n. II, 1. I > 8 1. 


2 n. 


n. 
absolute, ut videtur, 
dictum II, 1, 8 n. 2, 6 IV, 4, 
Q n. addi solet 


comotrecy AM, 10, 11 n. et 


c&owocecy Il, 10, 13 n. I, 4,8 J 


arttculus non sine vi additur, 
I, 1, On. HI, 2, 7 n. 3, 19. 6, 
18 n. 38. 7, 2 a. 13 a. 9, 11. Il, 
5, 10 n. 14,1 n. — non a Grd 
tus I, 1, 19 n. H, 1, 2. 2, 5. 


4, 6 n. in comparatione Ill, 6, 7 


8 n. necessario repetitus I, 4, 
19 n. Ill, 10, 3 n. & — non ad- 
XENOPH. MEMOA. 


voy 1, 1,15 n. 4, § 


241 


ditus virtutum -et artium nomi- 
nibus J, 2,:23'n. Ill, 9, 5 n. 20, 
in. 1Y, 6, 7. vocibus arSounoe 
al. I, 4,.-44 De iH, 42, 5. r) 1,: 
2 n. 2, 26. 6 6 yi IM, 1, 2. 
teheuty |, 5, 2n.. dpa Hl, 1, Pn. 
Baorkeug Ill, 5,°26 n. IV, 2, 33. 
doga IV, 2, 35 n. yeeun IV, 4, 
9 n. deizvoy Ill, 14,.1 8. xpay~ 
IV, 1, 2'ns moddoordy pé- 
Qos ill, i, 6 n. iV, 6, % ad vo- 
cem (nude modo: additus modo 
non & ditus:.I,.:2, 62. il, 2, 8 a. 
pon additua adiectivo praedicah 
IV, 7, 7 n. nominibus, quérum 
vis definienda est Ul, 10, 1 in. 
IV, 6, 7.. pronomini intexrogativo 
IV, 5, 9n. participio:1V, 3, 13n. 
— cum infinitivp coniunctua quo 
casu dicatur, J, 2, 1 n. 55 u. 
qua vi IV, 7, 5 n. infinitivo nunc 
additus nung son additus J, 2, 
10 n. Ifl, 14, 1 n. non additus 
il, 3, 15. 1V, 4, 190. 7, 10. 
additus sine necessitate lil, 6, 
6 n, cum potestate voculae doze 
I, 3, 7 n. —- qua vi cum parti- 
cipio coniungatur, II, 2, 4 n. 
nl, 4, 4 2. € 2n. 14, 6. a par- 
ticipio suo sepatatus Il, 1, 8 n. 
IV, 4, 5. — pronomini relative 
praemissus IV, 6, 11 n. univer- 
sae enuutiationi praemissus J, 2, 
44 n. — post pronomen demon- 
strativum suspectus IV, 6, 15 A”. 
iniuria omissus IV, 3, 13 n. ne- 
gligentius illatus 1V, 2, 25. a sub- 
jecto ad praedicatum transisse 
visus III, 1, 8 n. 3, 3. n. 10, in. 
14, 70. iv, 5,7. — comparativa 
junctus J, 6, 9 n. II, 5, 5 n. I, 
9, 9. — post zc II, & 3 n. post 
verba nominandi I, 7, 5 n. WH, 2, 


n. 1, 6. ie 

Keyesy WI, 2, 13 n. 6, 250. 
dioxed oar Sate. et particip. III, 
» OR. OD, ko 
doxntns IW, 7, Tn. &dxnord 
H, 14, 3. | 

Aspasia I}, 6, 36 a. 

asyndeton 1, 6, 2n. II, 3, 19 n. 
UW, 13, 5 n. IV. 2; 34 n. 
coyolhta I, 3 11 n. 
atéyvws et aceyvos Il, 11, 
De ° vO, 
Athenarum imcolae quot fue- 
rint, Ui, . 6, 14 n. il, 4; 2 2. 


16 


242 


gitaaeie substantivi: ad ante- 
ee oe ee 
y. AV, 2, 33m 7, Dh. 8, fl. ge- 


nitiyi in compakationibus li, 1, 8, 8 


n. ‘prenominie relativi ad. se- 
quentia U, 4, 25.n.' 3, 10. adie- 
ctivi ad pronemeén telativum IV, 
a 46 ay 4m, pasticipii modo ob- 

ata |, 1,. Gin. 2; 49, il, 11, 
t: wiodo wer lecta.1, 1, 9n. H, 
6, 26. HE ri 94 12, a. iV, 5, i. 
vartbi Ideiy cum: geuitivo coniun- 
ci I, f, 14 m aa I, 
2,19 mw 21... 1, 15 
BV, Sy : 
oy mehey 1V, 3, $n. 

\, Segmentem verborum ab ev in- 
ciplentium 1, 3, 2n. H, 2, 3 n. 
verbi divec$eu ii, 6,1 n. IV, 
2 33. in phisquamperfecto omis- 


odeeser IF, 6 tw. 3. 


ARLE ubi éeurov Specs: 
pb. ‘52. H, 

iv, de re fi. omissum I, 2, 49. 4, 
48 1. Ii, 1, 8 a. "5, 9 0. 6, 1 n. 
1V, 8, 1 n. suspiciose vel’ ex 
abundanti positum [, 4, 10. 18 n. 
ce 7, 3n. H, 3, 9. HI, 6, 14. 

8. personatta involvit H, 3, 
oy. fr, f0, 15 n. post se ‘ha- 
bet Hf, 6, 34. 9, 2n. I, 7, 9 n. 


atpositum Ii, 5, 1 n. ll, 1, 9. 
V, 6, 14: iaxta éxsivos positum 
iv, 1, 1 n. de domino Ii, 8, 10 


n. ex sabiecto suo aptum 1, 4, 
Sn. IV, 8, 4. nostrum erade 
IV, 5, 7 n. fpse ac solus VI, 14, 
" Fn. edtos wovos UI, 2, 2n. ‘are 
éenuntiatis praemissu Hi, 10, 14 
m. avro tour 6 Réyerg an advtis 
tovro dévers legendum sit dubium 
Hl, 10, 25 n. 16 atdzo absolute 
dictum IH, 8, 5 n. 

adroazedidcecy Ill, 5, 2in. 

ah aha a quomodo con- 
sgt pres 1,5 8n. 7, On. 

apesde ees 11 n. 

Epoodcrarevesy nods tye I, 

3, 14 2. 


B. 


‘pdlany Wi, 3, 7 n. 
Paovc IK, é,. 12 n 
Raaclevs articulo, vel addito 


n. 2,2n, I 


INDEX ANNOTATIONUM. 


vel ‘omisso am ee IV, 2, 33 

Bravo of, 2 

bles i it, 1, ri a. renee IV, 
n. 

Beoury. Pusvce cum praesen- 
tis significatione IV, 8, 2-2. 

Bieé quem com vum ha- 
beat, I, wrt 4n. IV, 2, 40. 

. Poviecdar Boudec oxonmw- 
Mev Vi, 1,1 n, Il, 6, 2. IV, 2, 
13. et dd Boule 4 5, 11 n. 
Bovulevery i, 1, 18 n 
ve ace. gen. fem. I, 2, 37 n. 


y A, 3. 


yco rationem " yeddit senten- 
tine vel expressae vel intellecfae 
J, 3, 10. 4, 9 n. I, 6, 15. Hi, 6, 
40 n. 10, 2 n. ut antea quaedam 
intelligantur, postulat J, 2, ae 
q; 2 n. HI, 7; 4 Nn. Ivy 4, 13 n. 
vix redditur interpretatione IV, 
2, 4'n. conimnctum com xoé Il, 
6, 7. Hil, +2 ov }, 3, 10. iM, 
4,1n. 14, 7 . IV, 8, ‘k. sequente 
zo — yé HE, 5, 10 mn. caussam 
tee IV. uae bern exprinif- 
tar, I My 46 rey A et yé conf. 
I, 2, il, 1 n. et 
é conf. IV, 2,5 n. ree x 
quomodo differat, 
ne 14, : 7 n, pronomini relativo 
additam I, 4,11 no. HM, 3, 25. 1V, 
4, 14. 19. 23. post: jurandi for- 
mulas illatum I, 2, 7. Ill, 11, 5n. 
lV, 3, 3 n. in ’ vesponsis IV, 5, 
3 n.  quibusdam displicuit iV, 2, 
11. 5, 2n. Zn. ve pay I, 6, Gn. 
yé to IV, 2, 18 
v7 intelligitur i, 3, 13 n. 
YN KOKELY. yagerat, al. y7- 
caver WI, 12, 8 n. 
ylyverdat num sine y scri- 
batur, 1, 2,53n. ylyveodar “ot ye- 
viosat, iil, 3, Gn. 4, 10 se 
quente éy aliiaque praepositioni- 
bas Hil, 3, 6 n. infjnitivo I}E, 10, 
4 n. 1 yryvoueva, proventus. 
ytyvoOxecy constr. cum ac- 
cusativo vel cum zsgf et geni- 
tivo I, 2, 17 n. num sin ne y ecri- 
batur, A, 2, 53. n. 
yvapuny anogelved$ac : vel 
énodélxyvo9a: sine articuto IV, 
4,9 n. cum articulo IV, 7, 1. 
ipsum yvouryy non additam I, 


INDEX ANNOTATIONUM. 


1, 21. TV, 4, 18. buns ‘cum du- 
pitatione adiectam V. 8, 7 n. 
your il, 6, $n. 


auuc iV, 4, 7 n. 

. ae epecy, edicere, I, 2, 31 2. 
45 n. yoapecda: IV, 4, 

youpy IV, 4, 4n. yecpeddas 


a~pny IV, 8 @ n. 
ovo crétds I, 2, 60 a. 


CG. 


casuum varietas I, 1,20 n. sus- 
pensorum insolita coilocatio J, 
2,19 n. 6, 13 n. II, 2, 40. 

Cebes 141, 11, 17 n. J, 2, 48: 

Cecrops Ill, 5, 10 n. 

Céree 1, 3, 7. 

Cocatus IV, 2, 33 n. 

comparationia liberior usus Ii, 
1, An. ll, 6, 8 n. 11, in. Sn. 
IV, 3, 8 10 n. 13. 6, 14. 

-comperativi formae modo cou- 
tractae modo solutae. geKor I, 
7, 4. Il, 2, 3 Ri.’ MI, 6; 10. tl 
gay Il, 6, 26. 27. pedrfwr 1M, 3, 
3. 5. ¥, 9. — comparativus ibi 
positus, ubi uaiioy cum pesitivo 
exspectaveris, I, 1, 3 2. 6, 8. Il, 
6, 12 n. cum positive composi- 
tus H, 9, 4. n. cum saperiativo 
H, 7, 10. cunt eo permutatus IV, 
8, 3 n. id qued nimiam est ex- 
primens lll, 13, 3 a. 

concinnitas orationis, ut vide- 
tur, turbata J, 6, 8 n. il, 4, 2. 7, 
1. 1,1, 4". 1V, 8 3a. 50. 
audo initio Il, 3,19 mn | 

contunciivus post practeritunt 
pronentina rela: 


2, 15 n. 4 H, 4, 21. 23. 
constructio subiecti liberior II, 
4, 17 n. 
contractio dorica f, 2, 30 n. 
evans ay 1, 6, 72. i, 1,462. 


Critias J, 2, 24 wm 
Crite HI, 9. 
a e D. 


- dacndévcoy k, 4, 21.3, § 2. 
dativus pro aceus, absof. Li, f, 


‘ relativa J, 1, 15 n, 43. 


‘et intendit 1, 5, 


243 


If, 10, 1 nv MI, 6, 2. neininum, 
re featos dies significant, I, 2, 
1 n. dativi absoluti J; 6, 7 a. 
8 @ dub. J, 1, 3 n. invetso quo- 
dam ordine 1, 1, 12n. 2, 14. 24. 
42. Ill, 9, 8 IV, 5, 14. quarto 
foco positdm: IV, 1, 3 n. post, 


articulas one I, 1, A 
n interrogatione I, 3, 13. II, 1, 
26. 9, 2 n. IV, 2, 24 n. in apo- 
dosi i, 9, 7 . Ul, 7, 2 hn. on. 
ost interiecta aliquot verba IV, 
é 11 n. non additunr vocibus 
élrae et Enesta post zothray 
il, 6, 2 n. pro ydo, ut vi 
dictum H, 4, 1 0. Hi, 3, 7 
dt Bovie: Ll, 5, 11 n. 
déecSae soluta forma 1; G, 
no Op , 6, 18. FV, 8, 
tt. deo évoe fl, 44,13 nw 
tH, 8 2n. 
utt posituin iI, 
m’ - et dat. Hb, 
29 n. 18, 3, 20°h. c. accus. IV, 
2, 10 n. Bye I, 10, 13 n... .. 
detxyoyv articalo carens itt, 
24, 1 n. nupt dicatur 6 deinyos, 


ib. r 
- Deliv fI,.8) 4. 
deponentia 1, 2, 10 n. aa 
dy auget 3, 2, 53 n. confirntat 
1. 1, & 72. 
ee comprehendif 21, 7, 
n. post parenthesin J, 2, 56 nv 
58. 08 Sy xf Hl, 5, 11 0: 
Aqice il, 8, 12n. IV, 8 In. 
GH iog subjective dicitur Li, 6, 
7m. sequente Or: IV, 2, 28 n. 
Ojioy ots 1V, 7%, 120. 
dnd aUY I,. 25 32 n. 
daudencl, : ox. | 
HULOtEXO DH. | 
Gee qneinsuys @ seofnee IV, 5, 
Sn. articulunt post se mode ha- 
bet modo non 


ar, 
a, a 


& bet W, 2, 35 n, 
in miultis dictionihds eum eandi 
verbis similibasque conspicaa est 
praepositio FV, 6, 15. dec ard- 

atoc I, 4, & ». owucatos I, 
6. H, 6,5. IV, 5; Am. 11. see 
sxecoreolas H, 4,20. dué yadvov Hi, 
tity IV, 4 bali « post 
cipium }, B. suspectum 

in, 2; 4n. bed” rk nogypare Hi, 


£0, 4 


Ww. 
31. ll, 19, &. IV, #,4n. ethieus dicyoaupe IV, 9; 3a 
, 16* 


244 


CsadSquiciades I, 1, In. 
Sraxetodas il 5 n. 
‘Stalaupavecy Ul, 10, 13n. 
Gsaheyecdas I, 7,50. Il, 
4, 1. Il, 7, 7 n. 1V, 5, 12. 
Gradextexds dub. IV, 5, 120. 
: StacLaney il, 6, 4 a. iV, 


4, 10. ; 
GuctlteoFac I, 6, 13. n. 
Osegatyecy Ill, 10, 5 a. 

edd doe c. dat. et acc. HI, 

uD. +] 


3, 14 48. 9, 1. IV, 5, 11 0. 
seq. 3 1, 7, 7 n. Ul, 4, 7. I, 
Af, 44. 1,'3,'2 IV, 4, 14. mohd 
TV 


11, 11 n. 12, 5. partic. aor. 

iui, 6, 18. HI, 2, 5 n. 

, eue peu ase, a6 c. inf. IV, 
» 11.0 ’ | 

2 tran Sd aoxsoFas 
3%, 7.  : 2 i ed 
Slerie, Jiédy dub. Il, 1, 242. 

dizacos lV, 4, 5 n. 47 n. 
Diodorus Mi, 10. ae 
Jropoloyeiagas I, 2, 57 n. 

' Dionysodorus Wi, i1,im | 
J:ote num dici possi¢ pro dr, 

L, 2, 53 n. IV, 1,.1 no. 

Sipe 1V, 5, Gn, dlpos I, 


13. 
"Sucduecy, studigse pecfari, LV, 
24 n ; 


"doxeiy  Mherius eqnstroctum 
sequente acc. c. inf. I, 2, 45 
da my, 5, 14 n. IV, 3, 10 n. J, 
6, o U, 5 1. cum gealyeotac 
coniunctum JJ, 1, 22 n. MI, 1, 4. 
cum lomxéyae I, 4, 6. omissum 
IU, 1, 100. IV, 6, 10 a. sine él- 
ya iliatum I,-4; 6. 
doxcucacole I, 2, 13 n. Hl, 


20. 
Soudtevesy Sovietay I, 5,6n. 
IV, 5, 5. 
Svvacdai. De augmento v. 
i, 4, 14.n, HI, 6, 1.0. IV, 2, 33. 
dualis cam plurali permutatus 
I 2, 33 n.' genere masculino de 
fem ninis II, 3, 18 n. 


a . & EB, - 


dy I, 2, 36 n. post verba de- 
liberandi 1¥, 4,12 n. repetitum 
Il, 3, 9 n. non dicitur pro a 
simplici III, 10, 12 n, IV;.9, 29: 
non construitur cum 
Hi, 1,.23 m 


participie 2, 


' INDEX ANNOTATIONUM. 


€evrov pro reliquaram per- 


sonarum rae positum 
1, 4, 9 H, 4, 34 m. 2c bavtoi 
aeatteyr H, 1 n. éavrey et 


9 
Gdijiey non differunt iI, 6, 20. 
oi nn. os : 16 a 43 t 
y¥yUs. utate qdore 
IV, if 10 n. om 
éyxagrteosivy c. part. Il, 6, 
a il, 1, 1 
xoatecae Ii, 1,14 n. 
ey ody dub. it, 5, 3 n. 
2Séiecy I, 2, Yn. Ll, 12, Sn. 
P eee C. duplici accus. I, 
$) n. 
e¥ duplex vel-triplex II, 3,9n. 
rem certam indicans J, 6, 1 n. 
IV, 3, 12n. post verba dubitandi 
I, 1, 8n. 3, Sn. post verba animi 
affectum significantia I, 1, 13 n- 
el et day pust verba deliberandi 
IV, 4, 12n. omisso deinde verbo 
Li, 1, 12 n. omissa apodosi Ill, 
1,9 n. non.. potest ag se cum 
ee congtrui .1], 1, 23. 6, 
. cum indicativo et optatiro 
Ii, 6, 4 mn, 14.2. cum indicativo, 
sequente ay cum eae i, 2, 
7 n.:I, 5, 8n. JV, .2, 31. com 
optativo, sequente imperfecto 
cum av I, 3, 4 n. IV, 6, 13 a. 
indicative IJ, 6, 140. HI, 6,140. 
IV, 8, 11. num ppssit cum con- 
iunctivo construi, 1, 4, 4 a. Il, 
1, 12 n. IV, 8 410. — a ay I,. 
3,5n.5, $8. IV, 2, 30. e2 aga IV, 
3,9 n. é ri eee ironice 1, 2, 
8 n. efye Hi, 1,17 n. 5, 4. IM, 
8, 9, IV, 3, 12 n. ei dé post ef 
te Ii, 1, Wn. ef dt Aovles MI, 5, 
fin. e & un post cy illatum 
il, 6, 37 n. Ii ? 9, 11. e éouy, 
si fleri potest, dub. IV, 6, 9 n. 
ei xaé et xab eZ 1V,1, 1n. el xal, 
si etiam, I, 6, 12. 7, 1. Il, 6, 20. 
Ill, 2,2. elzeg yell 4,40. — 
ec et » conf. Il, 1,18. 1V, 3,12n. 
— « pro 7 J, 6,5 n. i, 6, 6n. 
etd éveae cum infin. ILI, 6, 10 
n. ovx old Same IV, 2. 20n. se- 
quente optativo cum ay IV, 4, 8 
n. oux old’ s¥ sq. opt..cum ay J, 
3,5 n. oldag AV,-6, 6 n. yew 
suspectum quibusdam IV,2, 24n. 
elds quomodo construatur, IV, 


a, 
eévyac. omissum J, 6, 12 pn. 7, 


INDEX ANNOTATIONUM.: 


Sn, ad doxeiy J, 1,50. Sy omis- 
sum post namen . neutrius gene- 
vis 1, 4, 10 n. 6, 2. 5. 1V, 6,6 0. 
post adiectiva I, 5, 1.6, 2n. 5n. 
additum post imperfectum. eius- 
dem verbi If, 3, 9 n._intelligen- 
dum IL, 6, 27 n. ra dvra, quae 
vere sunt, I], 1, 28 n. Zor se- 
quentibus omnis generis relati- 
vis I, 4, 2 n. II, 3, 6n. Hl, 5,3. 
EugY , al. elnoay j, 4, 19 n. 6, 7. 
Il, 5, £4. elsy, esto, 1, 6, 8. 
eizeiy cum accus Il, 2, 8 n. 
re primus II, 2, 8 n. Hi, 
, an. 
elgnoFar. slonodu IV, 2, 19n. 
‘ets, ubi alii habent aig, 11, 7, 
2 n. ubt Fy exspectaveris, I, 2, 
Gi n. e’¢ 76 cum parttcipto Hy, 
6, 23 n. cum infinitivo I1l, 6, 2 n. 


ta eis thy nodenoy IH, 1,6.12,5n, 


ae ¢ pro zig, ut videtur, IH, 3, 
na 

etre et Frecte negligentius 
cum zeéf coniunctum Pr i, 5 Th 
sine xuf illatum 1], 2, 14 a. IV, 
5, ¥n.' sine d¢ post sxodtoy wey 
J, 2,1 n. 4, 11. 7, 2. 111, 6, 2 n, 
9. 8, 5. 11, 12. 14. IV, 2 34, 5, 


1. 8, 1: cum vituperandi xel‘cor- - 


rigendi. siznificatione J, 2, 26. 4, 
4i n. H, 7,5. 13. ee 
| &3m60. Participlum: dupliet 
usu positum IV, 4, 4 n.- 
- Fx vel FF pro Fy Il, 6, 41 m. 
éx xatadoyou. oroereverde: LIF, 4; 
rae & rovewr in apodosi IM, §; 
n. : 
| &etvoo tertiae personae pre. 
tiomen J, 2, 3 n. inverso ordine 
situm: }, 3; 13 nm FV, 3; 10.. 
tuxta evros pesitum' IV, 1; £ n. 
- &edhéyecy aon pass. 11,5, 2n. 
&xaantresy LV, 5, 6 m. 
éxnxoveiv 1, 4,13 n. °' 
@larte. pro tiarrey. J, 6, 42. 
yik, 11,3 Ds | a , ea? 
| €AdLetneePer ec. partic. K q. 
Plicineay vA tholsinecoae H, 6; 
5 n. 
ellipsis post e? MI, #, 9n. pest 
aé dé; IN, 1, 10 n. post 1d de 
ucyratoy HI, 4, 12'm. post pro- 
nom, relat. Il, 6, 17 n. 7qv zea- 
any Hil, 6, 10 nv. 
fy ad, prope, IH, 5, 4n. eoram 
LI, 4 5 n. éy dy Fowrvtors UM, 6, 


245 


2.n. de vestita et simflibus LI, 
® 4 n 14, 4. i femparis signi- 
catione n. post E- 
osu MI, 3,6n Kis 
fvayttos. rdvartite 1, 2, 60. 
H, 6,5 n. 1V, 2,4. 2 cum 
gone Il, 6, 5 n. c. dat. IM; 
pe neeeasar A 12, 4. IV, 5, 
“a ; 


vdens. lvdec acens. HI, 1, 
11. constr. c. accus. III, 6, 13 n. 
fydei neutraliter dictum JJ, 

3, On. 
évetvact, 2, 54.4, 47m. | 
Evexa, per, iV, 3, 3 n. intel- 

ligitur ex: antecedentibus Hi, 3, 

1 n. Yvexey ante consonantem IJ, 

2, 46 n. Hi, 4, 7. 
&vFunetoFas constr. c. gen. 

I, 4, 17 on. Li, 6, 26 m. © ace. 
onom. IV, 5, 9. 
gyve FV, 5.9 n. ; 

‘ @vytavdé lV, 2,13. | 
bEagxety c. partic. Hl, 4;7n. 
¥Eecrs sq. accus. yek dat. fj 

1, 9n. Hi, 3, 10 n. FV,-5, 11. ° 
becotavec I, 3, 120. HH, 2,4. 
&Fovcla cum selo infinitive 

TT, 1, 25 n. IIJ, 6, 11 n. 7 
Foexe, convenit, LV, 4, 24 2. 

orxévae cum partic. I, 6,10. e. 

nominat. I, 4, On. IV, 3, § n. 

- inaktidrréey HI, & 2m | 
éxesd cy non,potest loco al- 

terius coniunctionts dy particela 

yahia ag poni, I, 2, 35 na, IV, 3, 


4. 6. e ‘ 

2esd 4 co opt. k, 2, 57 n. LY, 

8, 9 n. Q, -11. 12. 13. 10, i. 
Exeades, adiungs, I,:2,'37 n. 
epexegesia post pronom.: de- 


monstr. IH, 5 20 2. LY, 5 9 
7). 5 The a : : “A y= 
2x¢ cum dativo pretduin vel 


conditionem indicat HN, 2; & ao. 
consilium et finem Jil, 14, 2 n. 
locum et ‘finem IV, 5, 10n.: cum 
dativo pre: actus. I,.3, 6 n. 7,-1 
m'{II, 14, 2 1V, 4, &m com 
enitivo If, 5, 10 m c. gen. pro 
Sat. III, 3, 2 nw 
Epicharmus II, 4, On. 
emedecxyvesy e@. infinitivo 
H,''3, :47-m oc. adiect. I, 5, 6, 
éacd. et @noderxvverx. conf. III 
10, 10n. IV, 4,. 1. 20. 41. 12.18, 
éxededovae III, 9, 3 n. 


te 


248 


structura post 67s iilatus III, 6, 
10 n.. in aliam constructionem 
mutatus Ill, 13, 1. post tici- 
pium illatus IE 4, én. IV, 1,3n. 
— cum necessitatis significatione 
I; 2 Siw. 34 35. 5, 5 -n. Il, 2, 
1.11. Ul, 9, 4. effectum deno- 
teas Il, 1, 25 n. Il, 6, fin. IV, 
7,in. 5 0. — emphaticus |, 4, 
12 n. IV, 3, §—12. ampliore vi 
J, 4,12 n. Ml, 4,8 n. — cum 
" iv, 8,9. cum &y J, 7, an. 
ii.-1, 15 0. Il, 13, 1. 14, 3. 
W, 8, 7 n, sine cy Il, 9, § an. 
18,:1n. — cogitatione addendus 
1,1, 32 un. 6, 22 n. 7, 6 n, II, 
95.41, 1n. IV, 1,40. 5, 7. 
—w infinitivi coacervati IJ, 1, Gn. 
Il, 6, 16. IV, 5, 12. 
snterrogandt formae rectae in 
obliqua oratione I, 2, 36 n. 6, 4. 
Hi, 1, 21 n. I, 1, 10, 5, 7. IV, 
3, 46. 4, 13. 6, ‘2. _— interroga.- 
tiones duae una comprehensae 
If, 2, 3. aptae ex voce relativa 
I, 4, 44. ex participio II, 2, 1 n. 
feta producitur |, .2, 56n. non 
subscyibitur vocabulis °49qynacy, 
Anger, GysnGey II, 11, 17n. 
. Wyé Ul, 11, 17 a. 
. tustifia ex sententia Socratis 
IV, 2, 20 n. 


K. 


wedilecy IV, 2,14 an. 

xeScotavas J, 2, On. Il, 4, 
12 n. xadloragdac 1, 2, On. 

xaé intendendi copulandique 
simul habet significationem II, 4, 
4 n. negligentius a scriptore ad- 
ditum I, 1, 5n. sine necessitate 
a quibusdam adiectum JI, 1,30n. 


in camparatione ex abundanti ade § 


ditum IJ, 2, 2. Ill, 6. 2n. 10, 11 
n. 1V, 2, 26 n. geminatum ITI, 
§,13n,. ut quaedam antea intel. 
jigantur, postulans et superiera 
respiciens J, 1,6 n. 3,10. Hi, 
7, 14 n. II, 6, 11. IV, 1, Sn. 6, 
1. 11 n. oppositionem respiciens 
J, 1,70. ad exemplum proferen- 
dum pergens J, 1, 7 n. JI, 1, 5. 
~— traiectum III, 1, 40. 12, 7n. 
IV, 7, 7n. duobus adiectivis ia- 
terpositum HU, 9,4 n. IV, 2, 35. 
pust relativa illatum 1, 8, 2 n, 


INDEX ANNOTATIONUM. 


I, 1, 2. 2, 34. $7. II, 1, 24. post 
disiunctionem III, 9, 4n. — xaé 
et articulus conf. Ii, 1, 302, — 
zud Sidog Il, 6, 2.0. IV, 3, 44. 
xar yeo J, 4,90. , 6, 7 n. Il, 
4, 2. pro xai yao xal Ti, 1, 3 2. 
Ifl, 1, 6 8. 7, 8 9, 9. xa — ye 
I, 2, 53 n. Il, 5,10 n. xad — dé 
I, 1, 3.15 n. WI, 9, 15. zed ef 
et ef xal quomodo differant, IV, 
1,1. num possint cum parti- 
cipio coniungi, ib. n. xab pny — 
yé, 7, 4,12 n. I, 2,40. xak ~ 
pévtot WV, 7, 4 n. x0d vy dhe — 
yuo AV, 2, 38n. xed aeavu HI, 10, 
15 n. xed — 1é 1, 2, 53 n. if, 3, 
19n. II, 11, 10 dub. IV, 2, 28n. 
4,1. xalroe ye I, 2, 3n. iV, 2,7. 
alia voce interposita J, 2, 3 n. 
Hf, 12, 7. 1V, 7, 5, —- xdxéivos 
I, 1, 3 n. 2, 44h. 
xaxozarsiy c. duplici accu. 
sativo I, 2, 7 n. HI, 5, 26. 
zaxoveyos c. gen. I, 5, 3n. 
xaxasg aigstvodar 1V, 2, 29 u. 
xalog duplici significatione 
IV, 8, 3 n. xaddy quid sit, II, 
8, 5 n. 10 xadoy, II, 7, 4n. IV, 
6, 9. t& xele Il, 1, 4 n. 
xerd povas Ul, 7,4n. 11,80. 
natayvyeyvooxery IV, 8,1n. 
xatéysodar tat 1g. onaude- 
few IV, 5, 10 n. 
xatogdovy Il, 1, 3 n. 
xetatac deo legibus iV, 4, 


n. 

xégeuog Ill, 1, 7 n. 

‘xeyduveuvecy asyndeton ef- 
ficit LV, 2, 34 n. a 

xtvd uvog. ovdele xlyduyos 
I, 12,7 mn | 

xotty padaxn II, 3, 16 n. 

zoarvely c. ace. I, 5; 4'n. IV, 

n. 

"xolvecy de palma choris ¢ri- 
buenda pro compositis dictum 
IV, 4, 16 n. quomedo construa- 
tur, I, 2, 25 n. 

ataceFae praegnanti signifi. 
catu I, 6, 9 n. 

zwiverdas c, aco IV, 5, an, 


a LL, . 
rae horety U,9,4n.-1, 3, 


5. WI, 
Lamprecles II, 2 


INDEX ANNOTATIONUM. 


_ davSarvecyw ‘insolito mode 


constructam III, 5, 23 n. aoristo J 


etiam praesentis # pertcipinm od- ad- 
iungi pont 


Lebadea 11], 5, 4 n. 
AEvyEtY Te "HH, 1, 12 a 
et ev Aéyew c. accus. Il 
9. 3, 8. 
Letneadas Il, 4, Hi 7 
Aexzsxdg lV, 3 
, Lewoyos I, 3, oar 
. Lachas I, 2, 61 n. 
Asuds c gen. III, 14, 14 n. 
Aoycamas IV, 7, 8 n 
Acdyos. Aaym xed loves Ve Ep- 
yor. 


he 


doveooae num patiatur apud 


Xenophontem solutam formam, 
I, 13, 3 n. TV, 5, 4. 


M. M. 


& (cov) dée negandi vim re- 

tinet I, 4, 9n. Il, 4, 3. 7. 13, 3. 
IV, 6, "10 n. 

magnitude pars pulchritudinis 

1, 

“ & 1 « ab adiectivo: diremtum 
I, 2, 46n 

ped hoy ex abundanti ositum 
IJ, 1, 2n. Ill, 5, 16. 13, Sn. 1V, 
2, 9. 4, 4. usedloy dé Lil, 43,6n. 
paddoy 7 xare'lV, 7, 10. 

wactiyodciac ‘ll, 1, 17 n. 

petyas. weélwy moda soluta 
modo contracta forma I, 2, 3 n. 
JU, 6, 10, 

medici publici IV, 2, 4 n. 

Melanippides I, 1, 4,3 

eédee pol 11v06 iv, 2, Frag a 

Meletus ], 1 n. IV, 4 Re 


re) Asev co inf. aor. 11,7,10n. 


eéy et dé particularum vis 
quam late pavaat, I, 6, 5. HI, 1, 
6 n. 7, ii n. IT, 9,. 8. 
éy laxiore vineula. co dé con- 
unctum J, 3, in. Il, 6, 11 n. 
ALI, 10, 1 re sequente dé I, 
2,2 n. 5, 6, -1n. 5. I, 5, 
9. 12, co W, 347 n. dees 
ante dé Il, 1, 12 B. IV, 6, 12 n. 
insolita positu J, 6, 11 n. iI, 4, 
7. Us, 9, 4 n. post praepositia- — 
neni "1H, 1,8 n,.— uly avy Hy, 


IV, 3, 4. 


‘ 


949 
t 5m Ill, 6, 14. 8, 4 9, 14 


b 
perros Il, 1, 12 n. ironicum 
HI, 10, 4n. pbrroe big J tl, 1,14n. 
se — povto IV, 7, : 
MEQturay iif, 34 23, aes 
eta. wer jutgay Ill, 14 8n, 
uezafdliecsar I, 7,6m 
wéxoe ot ulyors IV, eM 22. 
ti ante aspiratam ‘vocalem 
Hl, 12, 6n. . tempore durante 
I, 5, O7 n. 1, 2, 35. 
ee duplex f, 2,7 n. — 
verba. vetandi, negandi, al. 
33 n. post eadem non addigon, 
ib. 44. 3, 6.-7 n. IV, 4, 11. M4. | 
post Sone II, 6, 3m. — cum ine | 
finitivo IV, 8, 9 mn. cum 
pio Ill, 5, 23n. cum ‘eoulnediye 
pro optativa II, %, Pag n. ~~ in 
interro ae II, 34 n. TH, 
11, 4. IV, 2, 10. oa per 
hyperhatoa sntepesitilin ‘ll, 9, 
6 n. 10, 15. IV, 2, 20, — gsi irs 
ae py od I, 47a. WU, | 


Ei 


‘wadapos elyes I, 2, 52 n. 

dé rae participio Mi, 7, 
7a. pydt ec I n. . 

peepagnacy ueuviobes aegt 
tivos LV, os 2 Nn. 

Mivyws IV, 2, 33 n. 

Lantos Ih, 6, 21 n. 

modus finitus ae infaitivum 
illatus I, 4, 15. Ul, 5, 14 n. 

moechoram paena a1 1,5 n. - 

Modec et. -MOyes J, 3, 13 n 

movog auvroc iif, 2-22. 
Omissum post aide iit, 13, 6 a 
as ae ay er a stir additum 
J, 1, 15 n. 4, 13. ° 

> Myai il, 2 26 ae pa 


N. N. 


yeh wa Ata il, 52a. 7, 14n. 

yatey U, 4, 20 n n, 

negatio transposita IV, 4 23 n. 
Bae gaa respiciens iV, 


ia eat, 4,9. I, 6, 
ae 6, 10 n. partem interro- 
Sain affirmat Il, 7, 4.0. me- 
dine orationi insertum i, 1, 2.3. 
xad nap - wnt IV, 4, 38 n. 
ary I, " 5. 8. Uy, 

0,72 u's. a, 2B. & 


“ 


250 


Nicomachides Ml, 4, 

vixn et vexnpogos Cc gen, 
IM, 4,50. mxay aywvas III, 7, 1n. 
. pimium quod est quomode di- 
catur greece, JIJ, 13, 3 n. 

nomen urbis pro terrae nomine 
positum III, 5, 2 n. 

vyoulfery deouc I, 1, 1. 2,64. 
pariixny A, 1, 3. vopullerae i, 3, 
16. 1V, 4, 19 n. 20. : 

youlwes Il, 6, 23 n. 

nowmina propria accentu ab ap- 
pellativis distinguuntur, III, 13, 


¥,2, in. , 5,4 n. IV, 8, 4 (0. 
ydmog. voy II, 3, 11n. v0- 
ous youwpey et yoapeata, ti- 

ore ‘os ldecF-ar 7 2, 45 n. IV, 
‘19. 

"yuxtoSious dub. IV, 7, 4n. 

. voy transpositum III, 1,1. 1V, 


INDEX ANNOTATIONUM. 


4, 15. III, 6, 16. 1V, 8 1210. 
cam {Infinitive I, 4, 6 n. 12. II, 
1, 15. 9, 4. IIT, 11, 1. cum inf- 
nitivo et tempore finito I, 6, 37 
n. attractione cum pronomine 
coniunctum II, 9, 3 n. j 
Otc III, 2, 4 n. Il, 7, 13. ELI, 
41, 5. 1V, 3, 10. 
SAtyou deiv IIT, 10, 13 m 
OMOYYWUOVELY C. ACCU. 
pron. IV, 3, 10 n. 4, 23. : 
" Socos IV, 2, 2 n. Spore 
— t—_— xol Hl, 4, 3. IV, 8, 10 Re 
dpoloysiy cum medio et 
composito I, 2, 57n. 1V, 3, 10n. 
Particip. .praes. pro praect. IV, 
6, 15 n.- 
So ¢ cum antecedentibus ar- 
cte coniunctum 4, 2, 20 a. Il, 2 
4n. ll, 4, 4. ab initio enuntiati 
positum If, 1, .15. 
6 aoe pro Snou II, 1, 11 n. 
Onm0t0s et ZOiOS 1V, 4,130. 


§, in. 7, in. — vuvé Il, 8,in. 6, 2. 


- mumerale neque mofum neque 

declinatum II, 7, 2 n. 
numerorum permutatio vel en- 
or fe 6, singularis, pluralis, 
is. 


X. 


Xanthippe ll, 2. 

- Xeonophanis sententia I, 1,14n. 

. Xenophon patrium sermonem 
non servavit puram JI, 2, 14 n. 

abfuit in Asia, quo tempore mor- 

tuus est Socrates, [V, 8, 4 n. 


Oo. O. 


Obiectum in omni quadam-enun- 
tiatione situm III, 6, 16 n. 
éde ad sequentia spectat I, 7, 
5 n. raro ad antecedentia, ‘ib. 
IV, 3, 13 n. introducit infiniti- 
vum Ff, 2, 35. 4,6. substantivum 
37. cum’ sequente yro I, 1, 6 n. 
of neo) Kéxooze Ii, 5, 10 n. 
olda, v. sidévai. : 
olxety administrari I, 2,64 n. 
otzxétns I, 2, 48 n. IV, 4, 17. 
olwas et Olowas Il, 3, 10n. 
HH, 9, 4. 1V, 2,19 n. 6, 11 n. 
praetermissum ITI, 1,10 n. 
‘olog cum articulo 1V, 6, 14 n. 
cum tempure figito J, 3, 44. i, 


inde cum cy IV,’7, 9-n. 
- Positus quomodo ab indicative 


3 , . = 

‘ acm inversa ratio H, 
Nn. 

’ optatious verborum in us desi- 
nentium III,8,2n. 10n. optativi 
formae rariores I, 4, 19 n. opta- 
tivus sine ay I, 1,6n. On. 3,2 
}I, 6, 13 n. primum sine am, de- 
ost ef 


differat Hf, 6, 14n. post relativa 
in obliqua oratione illatus 1V, 3, 
8 n. pro imperfecto, ut videtur, 
positus III, 5, 8 n. 
- Snowe Il, 1, 19 n. 2, 10. 4, 2. 
I, 2, 37. Hl, 10, 1 mn. cum dy et 
optat. II, 2, 6n. Tl, 5, in. IV, 
4,8 n. sine ay I, 4, 6». cum 
fya compositum IJ, 1, 19. IV, 4, 
16. Saupelw ines iil, 5, 13 n. 
I, 1, 20. oud” oxwsrotvy 1,6,11n. 

oratio recta post obliquam JJ, 
1, 17 n. 6, 13 n. obliqua in re- 
ctam conversa III, 13, 1. 1V, 8, 
4n.4,5 nn... 

ordo verborum 'insolitus ITI, $, 


10 n, ey Ploy 

és cum vi illatum JZ, 2, 64. 4, 
fin. HI, 6, 15n. 1V, 3, 3. os ye 
1, 4, 11 n. II, 3, 16. Hl, 5, 150. 
IV, 3, 3n. ubi ydo involvitur. 4, 
14. 19. 23. & elliptice ab initio 


‘enuntiationis pasitum LI, 6, 17-a. 


of od} xat Us by 1d we . 


INDEX ANNOTATIONUM. 


Seg 
tivo.I, 3, 13 
rs pro 
ques attinet ad id, quod III, 10, 
Me 
ov pertinet ad remotiora 
39 m. non suo loco positum if 2, 
n. in fine enuntiati I, 2, 43n. 
IV, 7, 7 ovx item II, 6, 12. 13. 
IV, 6, 2 5. 14. od yae in intere 
rogatione III, 4,1 n. J, 3, 10. 


4, 14. I, 3, 16. Ill, % 70. IV, 23 


3, 4, ov va dn Il, 3, in. 14, 7. 
ov “ovoy, adic 1, 6,2n. ov navu 
Ill, 1, 41 n. odx & ySevos MN, 
3, 11 n. Ill, 114, 1. odx sixds IV, 
4, 2 n. ovx wepedsiy, nocere, II, 
6, 36 n. ody qxora Ill, 4, 11 0. 
quy ‘ote sequente udyog II, 9,8n. 
: one ty ov cum participio 
positum IJ, 5, Mn. IV, 2, 23. 
transpogitym videtur 1V, 2, 23 n. 
6, Tn. odde ale I, 6, 2. U, 7, 14. 
IV, 2, 22 n. 4, 10. 

oddeé¢ plurali numero Il, 5, 
8 n. ovdele xieduvog III, 12, 7n. 
ovdéy fortius quam ov 1V, 4, 10 
n. ovdéy ye uadloy III, 9, 4 n. 
22, 4. IV, 2, 37. ovderds atr0y 
I, 5, 6 n. IV, 2 12. 

Oudémore et ovdsmanzo0TE 
IV, 6, 1». -.  ¢ 
ouvxéts, non tiem, IIT, 4, 10n. 
ovy non additum II, 3, 19 n. 


IH, 11, 1 n. negligenter repetie” 


tum 1], 6, 26 n. ovy é» pro ay 
ouy I, 6, 12 n, II, 6, 6. Il, 5,9 
At, 14. 15 n. 1, 3, 16. aliis v0- 
cibus interpositis I, 2, 17. 19 IJ 
6, 11.11, 4, 3 1V, 4,923. 

ouvré negligenter repetitum I, 
2, 31 nm. ovre ~~ ovdé II, 2, 5. 
6, 19 1 

Ovtag genere ex sequente vo- 
cabulo aptum I, 2, 42. Il, 4, 2n. 
111, 11, 4n. IV, 4, 13, non aptam 
lil 11, 6. perspicuitatis caussa 
additum Ill, 1, 1 o. post parti- 
cipium illatum III, 7, 4 n. IV, 6, 
5. 6. 11. cum circumscriptione, 
‘ut videtur, dictum I, 1, Sn. su- 
pervacaneam,: esse videtur II, 1, 
19n. ad praecedentia referri s0- 
les,. J, 4, 5 a... 

ovrm gate vocaiem III, 1, 4n. 
- OVFZM@¢ Auta consonam I, 3, 4 
m IV, :4, 5. past participia at.ia 


“non - sequente compara- 
DR. ae : 
dove 111, 0, 8 a. on 


1,2, 2, % 


nepauovimoc, quod.est I, 4 
lil it, a4. : 


98. 4, 4. 7, 7-8, 41 


pium a 
axticulo 1V, 3 


oai III, 5, 6n. 10, 2. IV, 
95 n. non additum post as v 
wezeo Il, 2, 2n. HW, 4, 4 n. 10, 
fi n. iV, 4, 7. ste statim IL], 6, 
9 n. in conclusione dictum iv, 


) 25 n. : 
ox4og¢ Il, 7, 5 n. 
II. P. 

wacdevaecy ce accus, IV, 2 
n. ; 

matic, servus, Ill, 14, 1 n. 

Palamedes iV, 2, 33 n. 
acéAcy ex abundanti positum 

II, 4, 4n. UI, 5, 7. zady av IV, 


3; 8 ae, e e 
maoae cum accus. significatio- 


nem comparandi habet, I, 2,52n. 


4, 14. 1V, 4, 1. temporis duran- 

tis II, 1, 2m. cum dativo suspe- 

ctum III, 11, 13 n. 14. cum ge- 

nitivo non supervacaneum 

11, 13 n. II, 2, 12. 
maogaxivety IV, 2, 55 n. 
waondslmesy Ii, 6, 6 n. 


azaoemovos Il, 10, 3n. i. 
aaogaoxevaleddac,5,6,5n. 


II, 1, 30 n. 


gaoéyeddas inzoy Ill, 3, 
n. 
parechesis III, 12, 6 n. IV,: 2, 


n. 
parencmere v. parechesis, 
arrhasius IIT, 10. 
participium absolute positum 
I, 4,10. Ml, 4,11 n, 9, 11 2. 
44, 7 n, non positum pro tem- 


pore finito IJ, 1, 23 n. suspen- 


sum ex ef esse videtur II, 6, 25 


n.: participium praesentis cum 


conandi significatione II, 6, 28 n. 


Ill, 9, 13 n. pro praeteriti parti- 
cipio II, 6, 7 n. AV, 6, 101 
infinitivo substantivi loca’ posi- 
tum II, 6, 23 n. Falah prae- 
sentis ot aoristi di 

JU, 6, 2 n. participium perfecti 


a pro 


versa II, 2,7n. 


ivi et passiva et media si- 


vnificatione IV, 2, 1 n. partici- 


ae futuri cum articule IIJ, 4, 


* 8, 2 ~1V % Me. ai tici- 
. detain i 4, ‘ts sine 
» 13.n, cum’ arti- 
pnig..cagyi aup postpasitum. J, 2, 


» 


252 


49 n. IT, 2, 4n. IV, 4, 5n. Suxta 
tempus finitum elusdem verbi 

ositam IV, 2, 24 n. 6, 3. 6. 
' Participia sine copula coniuncta 

I, 4, 18 n. 11, 8, 3. IN, 13, 5 n. 
diversa inter se coniuncta I, 2, 
95 n. Il, 2, 13. Participium wy 
sine caussa desideratur |, 4,10n. 
lV, 6, 8 n. 


Ud 


Nag Tavte teom0y et wayrh 


rp6mp, V. Todn0¢. ndvta nosy § 


et similia II, 9, 6n. aavtwr quo 
enere dictum sit qaaeritur IV, 
11 ns 
se  gocicte subjective dicuntur, li- 
cet obiectum genitivo aut dativo 
activis addatur, II, 6, 11. 28 n. 
" gdoxecy de poena publica 
I, 1,5 n. adozew 7 Gnotlvey 
WI, 9, 5 a. 
gavecy TI, 6, 1 n. 
getrxds Ill, 6, 9n. 
acetPecy pro dvanelfey I, 2, 


23. 3, Gn. aelSay et neloecden 13, 3 


aor. IIt, 9, 12 -n. 
arenpaee ys accus. I, 6, 13 n. 
zecpay 3, 2, 29 n. 
' perfect? passivi participium et 
See et media significatione 
V, 2,'1 n. 
aegé diversam hahet constru- 
ctionem J, 1, 20 n. a quibusdam 
omissum iv, 5, 2 n. of neot IM, 
6, 10 n. wept et undo IV, 2,23 n. 
qeoh miétovos noreiodec 3, 1,18 n. 
wegearosiy Ifl, 2,4 n. 
_ Pericles filius 1, 6. 
| ~Pisidae ill, 5, 26'n. 
' gweorgvery cum infin. et ae- 
cus. IV, 4, 17 n. cum dativo se- 
quente infinitivo II, 6, 6 n. 
Plata itt, 6. 
aietwy cum articulo J, 6, 9 
n. II, 5, 5 n. plurali genere neu- 
tro pro adverbio IJ, 11, 3 nm 
uhéydog Ill, 1, 7 n. 
whovsozxparla et mlovro- 
eoateca IV, 6, 12 n. 
pluralia cam duali commutatus 
I, 2, 33 n. pro aingulari positus 
1, 2, 46 n. 4, 13 n. Hi, 1, Sin. 
7, 1,.8, 6 n. HI, 5; 20 n.'6, 6 n. 
10 n. IV, 2, % un, 3, 10. post 
vig Matus ¥, 2, 62'n. 5,3, in. 
It, 10, 20 n.: penne ' gignifieans 
sequente singulari 11,8, fn. post 
singularemt iI, 3, 1 n. ‘FV, 6: Pim 


INDEX ANNOTATIONUM. 


post dualem If, 3; 18. Pluralis 
adiectivi pro singulari Gam 
adverbiam III, 11, 3 n. f, 6, 22. 
verbi post nomina neutrius |; 
neris Hf, 4, 7n. IV, 3, 12n. post 
voces collectivas I, 4, 13 n. FV, 
3, 10 n, usus rarior iv, 5, 7m. 
plusquamperfectum altere aug- 
mento carens 1, 2, 64 n. cele- 
ritatem actiqnis significans I, 9, 
n. 


wotety oc dat. II, 3, 13 a. 
weosttodas meQh m1efovog II, 1, 18 2. 
nmoexcdte Ill, 8, 10 n. 
motos et dnoios IV, 4 13 n. 
6, 2. sine articulo IV, 5, 9 n. 
nohenos et wolépsog conf. 
HI, §, B. ony 
zodkhoagrog Il,1,6n. IV, 6, 7. 
wohhow dywvety Ul, 14, in. 
Polycletus 1,4, 32. © 
adyvog dub. Ii; 4, 4 7. 5, 9m. 
positisus pro comparativo III, 
’ : : 
. wOteooy nude positaum Ff, 6, 
5 n. 7 vel non sequente vel alia 
vi illato IV, 4, 7 n. 
aoeayuace yoqoses 1V, 1, 2n. 
pracdicati cotlacatio iV, &, 44 
n. Cf. adiectivum. 
praepositio iterata diversa ‘s{- 
guificatione I, 1, 20 #. et cone 
structione J, 3, dn. non repetita 
il, 1, 32n. 11, 3, 6a. 7, 3. modo 
repetita modo non: repetita in 
epexegesi IV, 7,5. Praeposi- 
Arist usus unde péndeat LI, 
9 11 n. : 
- -praesens pro futuro IT, 1, 14n. 
praes. et aoristus conf. ni, 3,9 
n. IV, 2, 33 n. 
woakes dub. Tt, 3, 14-n.' 
MOATTELY TO éavtos if, 9,40. 
10 déovta Hi 8, 4. 9, 11. TEORT= 


' Teotar cum duplici accusativo J, 


2,5 n. 6, if. 

zoty quomodo conatruatur, J, 
2,2%2n.1V,4,9. | 

woo de pretio H, §, 3 n. 

Procrustes 11, 1, 14 n. 

Prodicus \}, 1, 24 n- 

pronomen demonstratioum neu: 
tro genere, duius: loce aliad ‘ex- 
spectaveris, J, 3, 5-a.: ical- 
tatis caussa additum TH, 4, 1 a. 
introductioni enuntiatonis {nser- 
viehs AW, 3, 14 nm 1V,.:7, 6 ie 


INDEX ANNOTATIONUM: 


personale praetermiasy vérbd. po- 
situm 1, 6, 4 n. supplendam 1V; 

5 ne in verbo commutatam 
IV, 4, 7n. variatum iV, 3;:4in. . 
interrogetioum | et. demonstratir 
vum coniuncta 1V,. 4,.13.n. cum 


ae 1¥, 5, 9 n.: duplici ferma - 


130. 6, 2 uv, reflexiaum et 
Iadefizitem practermittuntur’ 1,4 
4n. Pronomina ex pubatantiva 
praedicati apta I, 4, 42 un. IL, 4, 
Qn. 7. 1Y, 4 
Ill, 
se *posita IV, 1, 1 1, 

agontumesy Ill, 14, 6 n. 
moos cum’ accusativo compas 
randi si aa -habet I,- 2, 
52 n. Il 5, 4n 10, 12 nx IV, 8, 
7. 11. relationis L, 1, é.: 2, ‘61 n. 
3, be H, 4,40. 6. :3,.40 
at 8, aS 1. 9,1. 10, 12 n. 
ye 9, 9. 10.. sa medg sop 
seo hepL0y mani 12, 5 a. cum geni- 
tivo II, 3 15 n. cum dativo. pro - 
accus. nv. 2,.15 n., cum accusa- 
tivo pro dat. 4,2, 61 n. .- 
moOOSaLTEiY 1, 2, 29 h.i: 
mgocddeng ny a apluta forma 
Ill, 6, 13 n. IV, 8, 1 
A OOSHXEL: Cuma: ceaitive dub. 
IV, 7R. 10., cum. dativa ‘et ac- 
cusativo cum infinitivo III, 3, 10 


n. praetermisso infinitivo dici so- - 


litum cum ee ue petro i, 

1, 32 n. 6 6, 22 n. 1V, 5, 7. mgo¢- 

qxoy Il, 5 8 n. 5 Stump U1,7 
mooseevas n »in. 
SM a nad 6, 5 n. 
moosxynodac 1, 2, 30 n. 
moosnatlesy Ill, 4, 4n. 
woospEoEsY tt 13 n. 


soospépes dae. Til, 11, 11 n. 
wooodw et 6 4 6 n. 
mootesEv ae do Lae ivea 3m 


weoteémery cum infin. 1, 2, 
64n. II, 4; 4, It, 3, 15. 1V, 7,9. 
noorgénessac |, 2, 32. "4, 
Ill, 3, & FV, 5,1 n. 8, 11. 

moopuaarsety c. ace, II, 
7, 14.n. 

TM QOMTEVELY Til, 5, 14 n. 

A QGTOS. thy mpairyy Ill, 

40 n, nowtoy wéy i, 1, 2 n. v. 
gic. non sequente era dé. If, 6, 
in. 7 n. Il, 6, 2m. 1V, 2, 9. 3, 
2. 6.1. sequente meta BB teure 
Ill, 1, 2 3. } 


13. "6, "15. non apta ou. 
11, 6. euros. et éxetvoc iuxta Y 


| $53 
alsin disquisitio Ul, 8, 


Hn 
“geenove “ite”: fnterregationitus 
It, 2, In. HY, 10, 4n. FV 2, 44. 
4, 11.‘Vid. ad iV, \ i na 
eae Paste anteposituin’ t 
n. iV,'6, ‘9. ositum 
3, 1: dub. vie Sn ‘ 
ededs ov i, he) . 2 Ss 


PR, 
Riots ex pronomjne relative 
aptum,}V, 75.4.0 


rhapsodt contemti IV, 2, 10.n. 
GhvcE tye vn er 1, 3, 10 n:. 


8. 


Scivon 11,1,8 02. — - 

Stmmias J, 2, 48h. IIT, 41, 17n. 

' singubarés ’verbi- numerus pra 
plurali 7, 2,4 n. 4, 7-n. parti: 
clpii dub:: TV, 7, 4n.- pronomihis 
ae pluralem int, 4,5, iv, 2, 


< : Sanis IT,. 1; 1A n. : ae 
gels ldy W 2, 2n' ui 
oe dveved $aé Inf, 6, £2 n. 
ox &éUoig I; Ty :2: n. a 
oxendéia dc: II, 6, 21 nS 
‘bxdtos AV, 3, Tn. Ve 
Onunrery "TIT, 6, 12-n. : 
Sophocles 1, 4, 3 hh. 

‘oople Ii, 9, 4n. : 

na seq. inf. c. artic. 
§ oie: asperi vis et dignitas 
1 6 14 b. il, 12, 6 an. iv; 4, 


2. 
eae 


nae ope et Cr. ary Ce conf. 
W, f io 

subiectum mutatum J, 2, 9 a. 
Il, 1,. 8 Ib dupl IV 6, 6 

syllogismus uplex iV, n. 
ee iv, 8 3n 

ovupfoia I, 1, 3 n. 

aupayeen ovynye IV, 2,8n. 

Ouverdéyuce th tive II, 7, 1. 

GuvEecy ety c. ace. et dat. 
Ill, 5, 16 a 5 

synchysis. IIT, 9% 6n. 

erlaties formae inselitae I, 

2, "2 n. III, 13, 4 0. usus sin- 
. gularis pro comparativo I, 2, 46 


P94 


n, IV *, 3 ce adiactivorum. se 
nus 
ohdtes “HI, A, 9s. . 
it age. peng 1, 1,,4 n. 
Sacratis apcusatores. Jy 
1n. filii et uxores IL, 2. ami- 
I}L, 14,. 16 7 — gi Ria 
i atun, sit n. ¢t 
se ‘ly 1; 18 18 ne AV, 4, ze ad 
rempublicam, non accessit [,6,15 
n. WM, 11, 16. interfuit pugnae 
ad Delium Ul, 5, 4 n. septua- 
ge ainos: natus periit IV, 8, 
Sel 0 ds utatur exemplis 1,2 
-37-n. 
Pep hs c ‘gen. II,’ ‘ho, 2 n. 
Cepoorixds et oop ory 
ciabe cout Ii, 10, 5 a e 


Tt. FT 


tay a dub. oe = 1i 2. 
sted 1 & “4 1; 4 
AS 9% 3 = ‘, -6, 30 n. 


taxuse Sarroy vonertos IV, 
19. 


INDEX ANNOTATIONOM: 


: tls ‘in deplici in 
Th: 2, 4 me — st pg H, 2 3. 
al, 10, 8. ef dal; 1V, 2, 33 n. 26 


dé; Il; 1, 3 wv. AV "HI, 7, 2 
cum. Hae bo é@ conf. iI, ‘3, 70. cum 
ellipsi' dietum 1H, 4, 10 n. 14, 3 
n,:1é-0¢ dn; IV, 2, ot n. at dg; 
IV,.4, 20 n. cb. et rin Srapéges ; 
Hil,. 3,° 14n. : ‘HV, 3, 11 a. tl dox 
ors IV, 2, 2 n. rf! 3 lV, 
2, 32 n. sf ovys I, 6, Qn. ¢ nk 
8,.6. 7. IV, 2, 12 n. 27. 2¢ ovr 
ov exonoijier: al. Ill, 1, 20 2. 
1 aor. 14, 45 n. IV, 6, 14 n. 
é porsorte ie il, 4 n. 


i 
Tt St Be meporor ellipticom il, 
totvur I, 4, 13 n. 6, 9. If, 


'osdsde ad sequentia refer- 
tor J, 7 

ee sine artieulo J 5, 
Qn. ironice dictum II, 4, 
ad antecedentia referri solet 1 
7, 5 n. neutrius forma Ill, 12, 1 
n. Hl, 7; 13. 


aé particulae non bene respon- - r.6770 locus pale toris, I] 
ge t Bequentia 1, % 3 n.. 6, 20 n. aie r% 
4 pn. iv, 2, 76 t@ deb. 1v, 6, 1 n. 


= pea "1, 2,53 R. cab ples: 


TOU TO BE reurmp conf. Ii, 3, 


nasmo quodam ‘pasitum Il, 1, 28 44 » 


n. re — 1é I, 1, 4 n.d, 3 1. 
11, 1,9. 12 —~ xet post Suotos 11, 


traiectio vy. hyperbaton. 
‘of f sesdeorre 5, 2, 31 n. IV, 


4, 3 n, TV, 8, 10. ré ie II, 6, adn 


19 n. 
label Aa Stel ee 
-—«tedeiv AV, 2,3 
teleuty sine articulo I,5,2n. 
ig i finitam post infinitivos 
a pare es obliqua illatum IV, 


We peagaceuldewe neque ¢, 
motum nequé declinatum Hi, 4; 


et rf9edSar vo- 

tig cum pronominibus conion- 
ctum I, 1, 1 a. 2, 42 n. ll, 5, 3 
n. iif, 6, 5. 7, 1. TV, 5, 5. cogi- 
tatione additur 1, 2, 56m. 4, 14 

pn. (ad participium). 5,5 un. H, 
4, $n. 20n. 3, in. Ifl, 9, 6. 42; 


sree. Tevet i ta ¥ ry 
0. ee meyth i 
23 n. MF er roan? Of I ba 
sisted todmou IV, 5, 

yyevery de see et tem- 
pore *ertuito, Ill, 12, 1 0. 2. w¢ 


e ill, 9, 13 wi 6 tuyor I, 5, 
I, 9, 10 Rn. 11, 4. 


Y. 


as et vy eta Ul, & 2 2. 
no c acc. I, 3, 13 a. une 
acct a AY, a 17. V. ad J, 6 13. 


9 Paco L 2, 30 ne 
Umdexery ton etiosum IV, 


8. oblique. aliqaem indicat I, 2, & in 


OOn. sequente articulo Il, 8, 3n. 
non sequente «dios IV, 3, 9 x. 
ae déysw tt i, 1, 12 ie 


a atie if, 3, 16 n- 
ca i. q. megt iV, 25 23 a. 


INDEX ANNOTATIONUM. 


vo non coniunctum cum pas- 
siva verbi forma Ill, 4, 1 n. 

umofpadooy Il, 1, 30 n. 

aunmoxoollenac Il, 1, 26n. 

unoxolvyeadacl, 3, 1 n. 

UmoutuYngxery site casu 
Ill, 11, 14 n. 


10 n. 
V. 


verbale, v. adiectivimm. 

verbum. ex antecedentibus re- 
petendum I, 6,.12 n. UI, 4, 12 n. 
3, 16 n. Ill, 6,4 n. 11 n. 8, 7. 
9, 4n. vid, sive. Verba depo- 
nentia I, 2, 10 n. Verborum in 
is coniugatio J, 1, 11 n. 6, 3 n. 
IT, 8, 2n. 10 n. 14, 5, 1V, 23 15n. 


ak ae pro gépeodar III, 14, 
1 n. Partic. aorist. prim. I, 2, 53, 
Il, 2; 5 n. Ill, 6, 18 1V, 8, in. 


pevyeyv lV, 4, 4n. 
pyeeel, 1,3 n.! 


i. & ostpositum I 9, . 
9 Af gn postp 9 45 


1, 18 ex abundanti po- 
p; 4 n. importuno loco 
I; 5, 13 n. 


situm J, 
positum 


“+ pPaverve ovx av psavors Ade 


yov; Il, 3, 11 n. 1f, 1. 
pelle dub. IY, 3, 24 2. 
prloveczos et pildvexos 

as is onan ane ee 

os. gelwregosrarior forma 
ur 11, 18 h. : 
perocogpesty IV, 2, 3 n. 
peortllecy eum -accusativo 
coniunctum J, 1, 11 n. I, 4, 34. 
-@vocg dab. Il, 3, 14 n. 


xX. Ch. 


Chaerephon et Chaerecrates II, 3. 


raeolledhear. xeyaquptvos I, 
2, 10 n. 
-. Charmides Ill, 6. 7. 

xX%oes de gratia iudicum IV, 
4,4n. yao xoulcecdus lV, 4, 170. 

‘ytoy il, 1, 30 n. 

Zoonyos et yoonyery Il, 
4, 3 n. 


LOFOP ac. xexonosae pro yor 


Soreooy wnooreooy Ill, 5,. 


255 


oda 1, 2, On, N, 6,7 n. cum 
duplici dativo sine we I, 2, 56n. 
Il, 1, 30 n. cum accusativo II, 
7, 7 n. IV, 3, 10. 

xensrwos oudéy Il, 7, Tn. 
it 9 1, 7. 8, Sn. o 15. seq. 7190S 
IV, 6, 9. 10. 


Ww 


-  eddeo9ar c.gen.1V,2, 261, 


2.. : 4 oe 
oo. T, 4, 17. U, 3, 16 n, 
9 9 ° 
ode ad sequentia respicit I, 
7, & ne : a x 2 
, ea sine articulo II, 1, 22 n. 
woae ms nusgoas IV, 3, 4n. anni 
tempora 5. unvos et vuxtoc IV, 7, 4. 
wo cum participii eeuiure I, | 
1, 4 n. accusativo I, 2, On. 3, 
2. IV, 2, 30 n. 6, 15. utroque 
casu II, 2, 13 nm. casu ex sub- 
stantivo apto UI, 2, 3n. % &. 
Quando participii recto casui iun- 
atur we et were, I, 2, 1 n. HI, 
7. 11, 8. ws uy cum participio 
elliptice coniunctum Il, 2, 3 n. 
6, 38 n. Hl, 6,4 n. 8 1 2. IV, 
2,6n. wo cum infinitivo, we cuy- 
eloyte sinety Ill, 8,10 n. IV, 3, 
7. praetermissum , ut videtur, J, 
2, 49. 56n. IT, 1, 12. 30n. 6,'26. 


_ HI, 11, 6. 14, 4. cum adiectivo 


solo J, 6, 5 n. non solet ay se- 

qui I, 4, 6 n. we pro ee I, 7, 2n. 
wes, sic, JI, 4, 4 n. 
wcavtwe inserto dé J, 7, 3n. 
aecméeg oppositum introducit 

IV, 4, 21 n. cum participio con- 


ijunctum IJ, 3, 3 n. 6, 36. post 


zs illatum Ill, 10, 11 n. IV, 5, 
9 n. asso cy sf Ill, 10, 12 n. 
wore intendit vim verbi J, 3, 
6 n. non solito more cum infi- 
nitivo coniunctum II, 7, 14 n. 
quid differat additum infinitivo 
et indicativo, ib. n. pro éy’ ore 
Il, 7, 6 n. . 
apedkety cum duplici accusa- 
tivo I, 2, 7 n. IV, 4, 1. 3, 17. 
8, 14. futurum habet passivum 
duplici forma J, 6, 14 n. II, 7, 
On. 11,3 nn. — 


error oe] 


™ 


INDEX SCRIPTORUM. 


Aeschylus Pers. ad III, 14, 6. Prometh. ad I, 3, 9. 

Andocides Myster, ad i, 3, 18. De pac. Lac. ad ill, 6, 8. 
Aristophanes Pac. 1, 2, 99. Plut. 11], 7, 7. Ran. iV, 4, 4. 
Demosthenes pr. on Il, 6, 38. Neuer. ib. O! “ci, ib. 1, 3, 8. 
Euripides ‘Androm. J, 3, 4. 5. El. }, 6, 6. Hel. Ill, 12, 2, Phoen. 


il, 

Herodotus I, 3, 4: IV, 6, 15. 7, 2. 

Hesiodus Opp. Ie I, oe i, 1, 20. 8, 2 

Flomerus li 

Isocrates Areopee. ii, 5, 20. Bung. I, 7, 2. Pac. H, 3, 18. Panath. 
ib. Paneg. ib. Il, 10, 12. IV, 4, 3. ’ Soph. M, 6, 5. 

Levnidas epigr. ap. lacobs. 1, 3 , 4 

Lucianus Char. Il, 6, 38. Diall. DD. II, 9, 2. 

as Epita [ ry 2, 2 
enander IV, 7, 7. 

Moschus Europ. IV, 6 

Plato Alcib. 1. II, 2; . ii. Ali. If. 1, 2, 19. Apolog. I, 2, 55. M, 
2, 7. Alt, 6, 6. Charm. Ill, 1, 10. 11, 3. Civ. I, 4, 8 Al, 8 
41, 3. 13, 6. Crit. Ml, 6, 34 itt, 9, 6. Buthyd. Mil, 10, 4. Kut bthy- 
hr. I, 4, 19. 1, 5, 21. 12, 6, IV, 6, 7. 8, 1. Gorg. 1, 2, 61. fl, 

1. ili, 1, 10. 10, "9. Iv, 7, 5. 8, 2. Lach. 1, 3, 8. Il, 2, 7 Gi, 

5, 14. 14, 3. IV, 4, 15. 2%. Legg. 1 (3: 8. Menex. 311, 4 4 11, 
3. IV, 2; 23. q; 2. Menon. 1, 2, i, 1, 9. Mil, 3 » 10. ’ Phaedon. 

. &. Phil. 4, 2, 25. 57. Politic. 111, 10, 4. Protag. iL 5, 6. IV, 29. 


, 14. 
Plutarchus Themist. ill, 9, 12. 
Sophocles Oed. C. 5, 23. Phil. II, 7, 1 Trach. 1, 2, 53. 
‘Vheophrastus Char. IV, 
Thucydides I, 2, 1. 4,8 8. HL, 6, 37. 38. 
Xenophon Ana. I, 1, 3. 19. 2, 37. 46. 56. 3, 7 0. 15. 4, 14. 5, 3. 
6, 7. 9. yr 3, 13. be i.2- 6 50. 1h itl, 5, 28. 
5, 24. Iv, 2, 20. 23. 6, "45. g, 5. 11. Cyrop. 1, 9, 12 12. 37. 56. 3, 
4, 5. 4, 9. 6, 11. If, 4, 1. 20. is 7. Wi, 3, 13. ay | her ao 
° 5. 
3, 3. 13. 4, 5. 8, i. Hellen. I, 2 24. 64. 3, 4. i :. 8. 4 8. 14. 


APPENDIX CRITICA., 


Quer. codicom Guelferbytanum LG. Schneiderus. in epistola ad 
G. H. Schaeferum tomo quinto operum. Xenophonteorum a -se 
editorum praemissa p. XI. profitetur multum sibi in opera critica 
Ageailag aghibenda profyisse, praeter capita aliquat rouynuo- 
vevuctoy Agesilaum elegantissime ex bono libro descriptum ha- 
bentem, atque in logis plerisgque omnibus cym libro Harleiano 
consentientem: eius gpera quum nemo adhuc in edendis Com- 
“Mpentariis usua esset, operae pretium factyrus mihi videbar, si 
quae in. eq inyenitur diversitas scripturae, hanc cum, hopiaibus 
ad, huiusmodi res ¢ognoscendas curiosis communicarem. Etenim 
quae Schneiderg laudanda, fait Langeri hymapjtaa, a quo, ultro 
sibi Agesilaum edituro oblatum: eum codicem agnosceret: eadem 
ynihi virtua. praedicanga. est in Frid. Guil. Schneidewiap, Quae- | 
stionum Lyricarum scriptore dpctissimg, qui quum abhinc tribus 
annis alium in usum parari a me. Commentariorum editionem 
comperisget, ultro mihi misi¢t enotatam a se. diversitatem scri- 
pturae, quae reperitur in codice Augustang 56, 22, qctavae for- 
mae, membrangeo, seculo XV. scxipto, primum Jibrum Commen- 
tariorum continente; atqug eam ad-edjtionem Schneideri apni 1816. 
collatam transscribi hic curavi. 

Codex incipit ita: 

| Eevogpeivsos doloyle meoh cwxpatous® bx ray - 
GOprynpoventixaiy’ Loyes. 7QdtOgs 

Cap FE. 1. wore. rorddé ric. 2. nolo. norsxonoayso? th dg, 
3; od. oud LGVOTEQON.. XGRETHOG.. DO” GIOWED> Egn Onpalyen 
1a piy.— 1%, dé. ab. eadem manu. 5. xq) ot mevddperos Equatyero. 
8. 16 dd péyworoy ade gy rovrocg. xg vag. re aa sakwc. tyr 


z 
eigeckente. Gilox — AaBdrte Qme  adfucoze, 10, rood), 
€ our 

11. older. ovd2 ae) to tay nartwy pigews. Snag 6, xadopus- 

vos. ylverac. énedelxvve.. 12. tavSpdnwe. cyIounwa naptytes. . 

43. idaipots & et, 14 ovr addo, roig. ¢ amsion. taig d ovddy. 

aut’ dnolsiode,. 15. xab Sxoy. J gv _adiov. 16. caxdoela. ros & 

_ Gyyoouveas, 18. Ggcavidoy. 19. 1&5 qux sidan. Swoxearye. dd 
Bayte pey, HY EiTO< : 

, Cap. WH 1. 8s 20d mods toic elonptvorc. 3. ourdcerolporcas 

aur. 4. tod & eueloiytas. Bou ndéws 4 yuyy. §. toUs de adtou 


Soe 
exdupoivreg. 4%: @etuate S af tg. yegu yn. 8 Zwxgdene 8° 


danyyetlato. Sreeps c& fouyv. Q xeHoraddor. xsyonode. 12. Sa- 

xoatm xar duchnte. Kortlac xad -Adxipiadns. naytpy mieovexrloratds 

TE 2xad Prodraros. ‘AlarBiddns C2 autwir. cxgestsrasos xad vigese- 
ZENOPH., MEMOR, 17 


958 APPENDIX CRITICA. 


saroc. xar puudratos om. 15. dusdnodrny. 16. avtoic. ovyyivout- 
yay. 17. dg adtovs. 18. sunita? 19. obte 32 6 cayour. yin 
oxw. 2. elgyovorw and 16y novngwy arSouney Sums. an’ lodld. 
Odckee. cuupeyns. 21. tyywoudyny. F iniledopevoy. 23. ty yag 


alia 13 camct. UA. Lexoatny ovynorny. ves (os man. - 

seC.). auélncey -Eavrvi: 25. db én duvayee. MapeszELO Cts- 

ove. 27, kxavovs noon, wy npdcsey alti. nay atte 

voréoe. abtois Ouvortes. IB. eb S avdtds. 2. alodopuevos. ta ay go~ 
t 


wioe. yeo tor Soa. 45. xoltivy mvc. rev yonntata. , 4. Xargeor— 
zoatns. xab Bouoxpdtns om. xalob xdyadod. ours altlay. 9. tots 
Cuvovtad: Oepwttgovs ztotiy. 50. xab tuvrois xab toils q¢lhecs. 
$1. Swxpctys, kpy 6 xatzyopos. auvciet. 52. tobe avrg Cvvovias. 
ttobs abrdy. 53. S avidy. natlgov xat. 5h Bheye FC Su 


ee 

ege. (m. sec.). avtol tf ye airay. 55. trait oby Eleyer. tort 
ravi vnd ciiov eats &y fobLorro. 56. tovs Bre bis Fe~ 
= oudiy. deoyin. xeleder, 57. éneidh opodoynoarto. gS ae 

Allo mt. Egyor oddity dvedog, cegyty d2 16 “Ovedos. Synve 

av djuov t arden — poor - of. wnt ioyp. zak om. pat 
avrg tH Snup. alos te ky. 60. dlléz Soe ains Te tavayvila. TOV 
avtoy. 61. yuuroncideles. avyywoptvous. 3. Todeuou TE XEXWS. 
our a@dlov. « olxous. 2 


Cap. If. 4. (In codice nulla incisio.) ondcwy ay. 2. esuyeto 
dt (xadom.). toig S edyoutvous. 3. cy om. xadduvauly. xadd. 
toda. 4. nage 1& twy Seay onuovoueve. 5. Iaggalkwe xal 
Gopallws. ovx ay dnocrepnoele. 1% Cwxoattin apxourta. End tovt0. 
mapeoxevadutvos ely. fy uy Sapa. 6. épvlarte. ta neSovta. li- 
pecuvopeva. 7. inuxuntwy tiny Kipxny. 16 vate roy xacpoy. ovde 
ysvéoder uy. 8. tb toovtwr intouevoy. 9, Feguougydreroy elvat. 
10, notoviyta tomita. Sepoxtyduvoy. 11. tl kg ole. ely ave bhev- 
Ségou elvas. inipedndiva. S avayxaodivea. 13. ay tus are dea- 
tou. fyinot 18 xad. navy nogéwSey. zat néfdwier. ov Jiao Ka- 


ot 
tofouke. 14. dpoodiatey. 


Cap. IV. 4. (In codice continuater sermo) & £9 avryy. eb 
ante izevds om. 2. Svovta trois Jeoig pnyaramevory, OUTE mawIIZy- 
4. GaP ind. taita yérnte. yiyvopeva, 3.6 ante & eoyag om. 
mooEreInoay. xar naviwy dec orduaros. 6. Epyow lorxtvac. Fnodioat- 
poner. xab drove piv. noggwtarp. 7. ov pa At’ lon, 8. Eye; 
Qwia your xab anoxoivoiuat adlod: dt ovdapov ovdly oler yQo- 
yneos eva. xad trait elduc. Eyers ovons. povoy aga. nae doreis- 
zal rade intoueyéin (cum lacuna), tra ws ole. 9. yrvoutrar 
ovdé yywun. 10. ov eyo Egy. 7 om. xab ante tyntéoy om. 
12, xab puny yloriay ye. 13.4 cvyIQunO. agospudattecdar. 16. av- 


ou : 
Fowmoe (om. of.). éduyvar Gy. apsova é° tart, éuparégur. 1S ray 


Mh sss ee 


APPENDIX CRITICA. 950 


ntunwdiv. coneg Ob gat xal od doxeic. 18 nad dyPpwnovs. 14. 
be neal. 18. 5 yivescuns. enipedeiodoc HUTOUS. - ia 


Cap. V. 1. (in codice non interrumpitur oratio) éxpcrence. 

&y ciodareusde. 4 ndvov. toiroy alpoluede. 2. slo rato o~ 

eda roy axgaty énloracy.. 4. 1G to1otty dyeider. 7 1 Byers 

rt dyadiy. edxtdy elyat. torovtou doviov. 6. téy nag avzod 
TUZOYTOS. 


Cap. VI. 1. (Codex non dirimit a prae is) & avro. 
2. ylyeod-en. ye om. 3. xteauevos evpoatyer. F soneis os (Epn 
om.). lode ofy (sed o erasum est). rovuop. 5. 0 dy uy Bovlouct, 
reagaoxevoty. enor Agyo. ovx. 6. dia wuyous. 8. und tavy xab 
Aargela. of S nyouuevon 9. morkom 74 mieleay Oyoly. bre sA¥ yo~ 
Lenwtdroy deduevos malloy i roig actors daotas lytuyyave. . 
10. dsioSat. 10 J ac lleylotwy. 16 eyyutatp. 11. of uty dt- 

xecoy voulto. yivwoxey. 12. ovx tlarty. 13. aug’ vir, 14. cligo 
Lows thos yeveiusdx. 15. uly qysitat. apart. Entoretan 7 nie 
Aoluny. 


Cap. VIF. 1. (Continuatur in codice series disputationis) 
én’ evdogla. ayadas t8 yévorto xecl Joxtiv Bovlocto. 2 ‘EyPupausda 
yao ay Ipn, te ake ris edyyys. pndév ss ern ria 3. xufpeovay 
te xortaotadeds. aloyedc t@ xab xaxis. 6. exacie ty ot pixpdy 
yey? oud’ ef 116. : 

Addit haec vir ille doctus: Codex elegantissume et emenda- 
tissume scriptus olim fuit Guarini Veronensis, cuius nomen in 
fronte ascriptum est. Continet praeter primum librum “4z0uyn- 
poveusatoy etiam Agesilaum, quem Schneiderus non satis accu- 
rate contulit. Foliis constat 65: Memorabilia complent 33 et ana- 

uaeque pagina versus habet 22. Membrana tenuis et levie. » 
etur scriba fuisse homo Italus. : 

Habet ‘ero is codex pauca, quae ipsius ac solius propria 
eden debeant: et bona quidem [, 1, 8 ore vee For 19 tla 
ayody putevocutryy dijdoy, quibus lectio Bornemanni egregie com- 

robatur. 6, 1 4 aéveyr. 6, 5 odx drdyxn dicdléyergur o by HA Bou 
woe, quod non multum abfuit quin reciperem. Vitia 6, 3 xre~ 
Ev0G- é. und unvyp xadr doigelac. 13. mag’ vuiy, alia. Accedit 
acuna 1, 8, qua verba djjoy — Aafdree desunt. Digna vero 
praeterea quae commemorentur ‘1, 10 ovd2 zepl tis 1” navtey 
@uoews omisso yag. 2, 1-05 xab mQd¢ tois elonutvon. Nequaquam 
vero is codex spernendus est; nam consentire eum plurimis locis 
cum optimis libris diversitatem scripturae componenti facile ap- 
paret, atque ad complures locos recte constituendos satis multum 
affert momenti, Pauca ad eam rem demonstrandam propono. 
4, 12 bis habet c»Fowamwa, quo lectio mea comprobatur. 14 in 
abiicienda ante vocalem vocali cum optimis libris conspirat. 
15 xad dtou 0S cy cllov Séwvtae tary toLovrwy. v. annot. 18 Opd- 
cuddov. 19 Zwxedtns dt navta uly Hyeito Georg eldévn. Deni- 
que cum Parisinis maxime conspirat, pleramque cum codicibus 
AetH. Cum codice F non plus habet similitudinis quam reliqui, 
ut bellissimus ille codex omni ex parte singularem suam prae- 
stantiam integram conservet. 





te
Internet Archive Audio

Featured

Top

Images

Featured

Top

Software

Featured

Top

Books

Featured

Top

Video

Featured

Top

Mobile Apps

Browser Extensions

Archive-It Subscription

Save Page Now

Full text of "GXenofŵntos@ Āpomnymoneúmata. Xenophontis Commentarii, cum annotationibus ed. G.A. Sauppe"

See other formats
