Full text of "Hécube. Texte grec, accompagné d'une notice, d'un argument analytique de notes en français et conforme au texte de la grande édition, publiée par H. Weil"

See other formats

2 tee AMEN TONER TUE 0 RES 


Ce 7 


7 Ἢ ER Rein 
mu SD li Por 


Β | 


ŒU 


τ 


| Pate tire a 


EURIPIDE 


y = 
?. 28 


1081 0U??1?7ue 


LUN 


——— 


3 


τὺ Ὁ 
ζ ἢ 


ὃ ἢ Γῇ , | 
NULS : || 
IL E j 
{Il : " Ι 
ΠῚ! ak r ᾿ 4 || 
“Lu D à ᾿ 
' | | 4 ᾿ }! 
ill 
νἿ ᾿" ἔ | | 
[ Π 
à ξ JUNE 
D “ + + l 1 ! 
(1 M 


ἵν PT 





κι “πα... ARR A SE LOS οὶ AMOR BC SRE EN RAT AAAUS DS ER ER ALR LIRE 





PUF ht 

















A LA MÊME LIBRAIRIE 


Euripide. Sept tragédies. Texte grec. Hippolyte ; — Mé- 
dée; — Hécube; — Iphigénie à Aulis: — Iphigénie en 
Tauride; — “lectre; — Oreste. Recension nouvelle, avec 
un commentaire critique et explicatif, une introduction et 
des notices à l'usage des professeurs, par M. H. Weil, membre 
de l'Institut; ?° édition remaniée. Un fort vol. grand in-8 de 
Diuside "OI pages: : RURNE : 12 ΡΩΝ 

Chacune des sept tragédies, séparément. . . 2 fr. 50 
Ouvrage couronné par l'Association pour l'encouragement des 
études grecques. 

— Alceste. Tragédie, texte grec, édition à l'usage des pro- 
fesseurs. Un vol. in-8, broché." 2 


Euripi@e : l'héätre, texte grec à l'usage des élèves, publié 
avec des notices, des arguments analytiques et des notes 
en français, par M. H. Weil, format petit in-16, cartonné : 
Alceste ; — Électre; — Hécube; — Hippolyte; — Iphigénie 
à Aulis; — Iphigénie en Tauride. Chaque tragédie. 1 fr. 

— Médée, par M. G.Dalmeyda. Un vol. petitin-16, cart. 1 fr. 


Euripide expliqué par deux traductions françaises, l’une 
littérale et juxtalinéaire, présentant le mot à mot français 
en regard des mots grecs correspondants, l’autre correcte 
et précédée du texte grec, format in-16, broché. 


δα par -M. de "Parnajon :; "2 OR EE Dir 
meerre, par ME ἢ. Fix τυ, τσ στ σον TERMES 3. fr: 
ΕΠ πο par MCE epré vost Re Le SOU TE NE 
μον, par M: Th: Fixe ot SORTE ALES AETEEERS 
Iphigénie ἃ Aulis, par MM. Th. Fix et Ph. Le Bas. . . 3 fr. » 


Euripide, traduit en français avec le texte en regard; 
format in-15, broché. 


Alceste, “pat Me Parnajon.…. τὸν οὶ πε EC COURS 1 _fr.250 
τ δοῦλε; PariM ἘΠ. ΕἸΣ AMONT CEE 2 fr. 50 
Hippolyte, par ΜΙ ΤᾺ: ΠΧ ER τὸ εν ΘᾺ ἐν ΣΝ 
Iphigénie à Aulis, par MM. Th. Fix et Ph. Le Bas, . 2" fre 


Euripide : Théâtre el fragments, traduction française par 
M. Hinstin. Deux vol. in-16, brochés. . . . . . 7fr. » 





58377, — Imprimerie LAHURE, rue de Fleurus, 9, à Paris. 





cp 5 un cl né 





EURITPIDE 


HÉCUBE 


TEXTE GREC 





ACCOMPAGNÉ D'UNE NOTICE, D'UN ARGUMENT ANALYTIQUE 
| DE NOTES EN FRANÇAIS 
; ET CONFORME AU TEXTE DE LA GRANDE ÉDITION 


PUBLIÉE PAR 


H. WEIL 


DEUXIÈME ÉDITION 


PARIS 
LIBRAIRIE HACHETTE ET Ci 


79, BOULEVARD SAINT-GERMAIN, 79 - 


1906 










APR 12 1967 
2 


Y «Ὁ 
ἥξῃς γγ κε 108 








NOTICE SUR EURIPIDE 


Euripide, fils de Mnésarchos ou Mnésarchidès, et 


de Clito, naquit, d’après la tradition la plus répan- 


due, à Salamine, le jour même où se livrait, près de 
cette île, la fameuse bataille, dans la première année 
de la 75° olympiade, en 480 avant notre ère. Eschyle, 
alors dans la force de l’âge, combattit parmi les dé- 
fenseurs de la patrie. Mêlé depuis longtemps aux 
luttes dramatiques, 1] n’avait pas encore donné toute 
la mesure de son génie, et 1l méditait encore ses 
Perses et ses autres chefs-d’œuvre. Sophocle, bel 
enfant de quinze ans, dansa autour du trophée, la 
lyre à la main. On a souvent signalé ces coïncidences, 
qui ne parlent pas seulement à l’imagination, mais 
qui disent quelque chose à l'esprit. Il est vrai que 
l’année et, à plus forte raison, le jour de la naissance 
de notre poëte ne sont pas établis d’une manière cer- 
taine et incontestable Mais l'essentiel, c’est qu'Euri- 


_ pide naquit à l’époque des guerres Médiques. Or ces 


guerres et les victoires remportées sur les Barbares de 

l'Asie ont été le point de départ, non-seulement de la 

srandeur politique d'Athènes, mais aussi de sa gran- 
HÉCUBE. 4 


4 NOTICE 


deur littéraire. L’élan de ja vaillante génération qui 
sauva la Grèce et l'Europe se révèle directement dans 
les œuvres d'Eschyle ; mais l’enthousiasme de ces 
grandes journées ne s’éteignit pas aussitôt : 1] se 
communiqua de proche en proche, et toutes les eon- 
quêtes que les enfants d'Athènes ont faites dans le 
domaine de l’art et de la pensée sont dues à la noble 
ardeur qui s’est allumée à ce foyer. 

Les poëtes comiques ont jeté du ridicule sur les 
parents d’Euripide. A les entendre, son père était 
cabaretier ou revendeur de comestibles, et sa mère 
verdait des légumes. Il est malaisé de savoir aujour- 
d’hui ce qui a pu donner lieu à ces médisances. Un 
biographe ancien, qui disposait de documents que 
nous n’avons plus, croyait pouvoir établir qu’Euri- 
pide était de bonne famille. Quoi qu'il en soit, l’éduca- 
tion de notre poëte ne semble pas avoir été négligée. 
Son père voulait d’abord fa're de lui un athlète : une 
prédiction mal in'erprétée avait, dit-on, fait conce- 
voir à Mnésarque l’espérance que son fils obtiendrait 
un jour des couronnes aux jeux publics. Les bio- 
graphes rapportent aussi que le futur poëte s’essaya 
dans l’art de la psiniure. D'autres études exercèrent 
sur le jeune homme une influence plus sensible et 
plus décisive. Euripide fut initié à la philosophie par 
Anaxagore; il suivit les leçons de Prodicus et de 
Protagoras; il se lia avec Socrate. 

Le disciple et l’ami des philosophes, le penseur, 
l’homme de la méditation solitaire se reconnaissent 
dans sa vie comme dans ses ouvrages. Euripide vi- 





Le End dbnat its 
ἘΣ 


SUR EURIPIDE. 3 


vait à l’écart : on ne le voit pas, comme Sophocle, 
prendre une part active aux affaires de son pays. 
Sans doute, il observait les événements politiques, 
comme 1] observait en général les hommes, leurs 
passions, leur vie : de nombreuses allusions, éparses 
dans ses tragédies, font foi de l’émotion avec laquelle 
il suivait ce qui se passait sur la grande scène du 
monde. Mais 1l assistait à la lutte des intérêts et des 
ambitions en simple spectateur, sans entrer dans la 
mêlée. Dans une de ses tragédies, il traçait du sage 
ce portrait magnifique : « Heureux qui connaît la 
science | Il ne cherche pas à empiéter sur ses conci- 
toyens, 1l ne médite pas d'action injuste. Contemplant 
la nature éternelle, son ordre inaltérable, son origine 
et ses éléments, l’âme du sage n’est ternie d'aucun 
désir honteux. » 

Euripide aimait à converser avec quelques amis et 
avec les livres de ceux qu’il ne pouvait voir person- 
nellement. Il possédait une bibliothèque, chose rare 
et nouvelle à une époque où la poésie coulait à pleins 
bords, mais où le goût de la lecture était peu ré- 
pandu. La tradition nous montre le poëte retiré à 
Salamine dans une grotte solitaire sur le bord de la 
mer : c’est là, dit-on, qu’il travaillait, qu'il méditait. 
Cette singularité, son air triste et sévère, son hu- 
meur morose contrastaient avec l’aimable gaieté de 
Sophocle, ainsi qu'avec la douceur infinie de ses 
propres vers. Un poëte érudit ἃ dit de lui : « Le dis- 
ciple du noble Anaxagore était d’un commerce pe 1 
agréable ; il ne riait guère et ne savait pas même plar- 


4 NOTICE 


santer à table, mais tout ce qu’il a écrit n’est que mel 
et que chant de Sirènes. » L’antiquité nous a trans- 
mis un beau buïte d'Euripide. Ce portrait annonce 
des habitudes de méditation et une vive sensibilité. 
Le théâtre d’Euripide atteste, mieux encore que 
les assertions des biographes , l’isfluence qu’exercè- 
rent sur notre poëte les penseurs avec lesquels il 
était en rapport, Il semble s’être proposé de rnettre 
leurs idées à la portée du grand nombre, et il a mé- 
rité d’être appelé le philosophe de la scène, scenicus 
philosophus. I'enseignait à réfléchir sur les plus grands 
problèmes comme sur les que:tions de tout ordre et 
de toute espèce que son esprit agitait continuelle- 
ment. 1l ne prétendait pas toujours donner des solu- 
tions, et l’on se tromperait en prenant tout ce qu’il a 
écrit dans ses drames pour l’expression de ses con- 
victions., Il fait soutenir une thèse à tel de ses per- 


sonnages, mais un autre persoinage soutiendra la 


thèse contraire ; et si l’on rencontre chez lui des idées 
hasardées, 1l est généralement facile de trouver, soit 
dans la même tragédie, soit dans une autre, de quoi 
corriger Euripide par Euripide lui-même, Le disci- 
ple d’Anaxagore, l’ami de Socrate s’attachait surtout 
à rectifier les idées grossières que le peuple se faisait 
de la divinité. « Je ne crois pas, dit-il, que les dieux 
s’abandonnent à des amours criminelles ; ils ne s’en- 
chainent, ils ne se subjuguent point ‘es uns les autres : 
, Εἴ je ne le croirai jamais. 
Dieu, s’il est vraiment Dieu, est exempt de tout be- 


jamais je ne l’ai admis 


soin. Des poëtes ont inventé ces tristes fables. » Et 








ΟΌΒ EURIPIDE. δ 


ailleurs : « Si les dieux commettent une action hon- 
teuse, ils ne sont pas dieux. » Et ailleurs encore : 
« Quelle maison construite par la main d’un artisan 
pourrait contenir dans ses murs l'Être divin? » 

Il était difficile de faire accorder ces idées nou- 
velles avec des fables qui s’étaient formées dans un 
autre âge, sous l'influence des vieilles croyances po- 
pulaires de la Grèce. Euripide ne fut pas rebuté par 
cette difficulté. Si certaines fables attribuaient aux 
dieux un rôle qui révoltait son intelligence éclairée 
il n’évitait pas de les mettre sur la scène; 1] les re- 
prenait au contraire à son point de vue, tantôt en se 
bornant à les critiquer, tantôt en les transformant, Τὶ 
essayait ainsi de leur donner une vie nouvelle, mais 
il ne réussissait la plupart du temps qu’à leur enle- 
ver leur vie propre. Eschyle et Sophocle n’avaient eu 
qu’à développer les vieilles légendes pour en faire de 
belles tragédies : l'esprit de ces poëtes s’accordait 
avec l'esprit des traditions. Moins heureusement 
placé, Euripide s’est souvent trouvé en opposition 
avec les données qu’il mettait en œuvre. À la fois 
penseur et poëte, il proteste contre les fables qu’il 
fait revivre, et ce qu'il crée d’une main il le détruit 
de l’autre. 

Quand les Athéniens eurent trouvé dans l’île de 
Scyros des ossements gigantesques, 1ls s'imaginèrent 
avoir découvert les restes de Thésée, et ils les rame- 
nèrent en pompe dans Athènes avec de grands hon- 
neurs. On ce figurait les hommes de l’âge héroïque 
beaucoup plus grands et plus robustes que ceux des 


5 NOTICE 
générations suivantes, et de mème on les douaïit, par 
l'imagination, d’une vertu, d’une force de caractère 
en quelque sorte surhumaines. Disciple des philoso- 
phes, Euripide, comme Thucydide, ne partageait pas 
ces illusions. Il voyait le premier âge de la Grèce 
d'un œil plus sobre, sans cet éclat incomparable, 


sans cette grandeur idéale que la poésie s’était plu à 


lui prêter ; il pensait que les hommes avaient été les 
mêmes de tous les temps. Il rapsprocha donc de la vé- 
rite commune les héros de la Fañle, les couvritsouvent 
de guenilles, et ne les montra pas toujours exempts 
de misères morales, de l’égoïsme et des petitesses du 
cœur. Si l’on excepte un groupe d'êtres purs et no- 
bles, la plupart à peine sortis de l’enfance, jeunes 
hommes et jeunes femmes que l’âge et l’expérience 
de la vie n’ont pas encore fiétris, les Ion, les Hippo- 
lyte, les Phrixus, les Ménécée, les Polyxène, les Ma- 
carie, les Iphigénie, on peut dire, avec Sophocle, 
qu’Euripide peint les hommes tels qu’ils sont, 
Ajoutons qu'il peint les hommes tels qu’ils étaient 
de son temps, qu’il les fait raisonneurs et critiques, 
rebelles à l’autorité des principes consacrés, affran- 
chis du frein de l’usage. La grandeur du caractère, 
la sauvegarde des idées reçues, de la morale tradi- 
tionnelle leur faisant ainsi défaut, que leur reste-t-il ? 
La passion, la passion d’autant plus irrésistible 
qu’elle n’est plus contenue par aucune de ces barrières. 
La peinture des passions, des maladies de l’âme, 
analysées par le penseur, reproduites par le poëte, 
telle est en effet, on le sait, la grande nouveauté, 


aude Aifiatéen macsants PE 


CN EC CET 





LRCUR OP CR SUTTEE 


de ad ae >. 


1 
3 









SUR EURIPIDE, : 7 
la partie vraiment originale du théâtre d'Euri- 
pide. 

fl donna, dit-on, sa première tragédie, les Pélia- 
des, à l’âge de vingt-cinq ans, dans la première 
année de la 815 olympiade, en 453 avant J. C, C’est 
dans cette même année que mourut Eschyle. Euri- 
pide prit donc, en quelque sorte, la place du vieux 
poëte que la critique lui opposa dès lors, et qu’elle 
n’a cessé depuis de comparer avec lui. Mais il n’eut 
pas seulement à lutter contre le souvenir d’Eschyle, 
poëte toujours cher au peuple, et dont les tragédies 
continuaient de paraître sur la scène; des compéti- 
teurs vivants, avant tous le grand et heureux Sopho- 
cle, quelquefois même des poëtes plus obscurs, tels 
qu'Euphorion, Xénoclès, Nicomaque, lui disputèrent 
le prix avec succès. Il donna, dit-on, quatre-vingt- 
douze pièces au théâtre. Nous en possédons dix- 
neuf. Ce sont : Hippolyte, Médée, Hécube, les 
Troyennes, Hélène, Andromaque, Électre, Oreste, les 
deux /phigénie, les Phéniciennes, les Bacchantes, 
Hercule furieux, Ion, les Suppliantes, les Héra- 
clides, Alceste, Rhésus et le Cyclope. Cette dernière 
pièce est un drame satyrique. La tragédie de Rhésus 
est considérée par la plupart des critiques comme 
l'ouvrage d’un poëte inconnu. 

Malgré cette fécondité, Euripide n’obtint que cinq 
fois le premier prix; encore une de ces cinq vic- 
toires ne fut-elle remportée qu'après sa mort, par 
des ouvrages posthumes. Il est vrai que les poëtes 
d’Athènes présentaient au concours trois tragédies 


8 NOTICE 


suivies d’un drame satyrique : il faut donc comparer 
le chiffre des cinq victoires, non avec les quatre- 
vingt-douze pièces d'Euripide, mais avec les vingt- 
trois tétralogies auxquelles répond ce dernier chif- 
fre. Toujours est-1l que le nombre des victoires 
est peu considérable, Sophocle recut vingt fois la 
première couronne, et ne fut jamais placé au 
troisième rang. Cependant, si la majorité du public 
se montra peu favorable à notre poëte, 1] faut croire 
qu’il avait pour lui un parti nombreux, ardent, in- 
fluent surtout par l'intelligence et le don de la parole. 
Les critiques incessantes d’Aristophane prouvent 
qu'Euripide jouissait d’une grande réputation : on 
n'attaque avec tant de persistance que ce qui est 


puissant. Euripide était penseur autant que poëte, et 
par ses idées il se trouvait en avance sur son siècle: 


là est évidemment le secret et de sa grande influence 
sur les esprits cultivés, et de ses nombreuses défaites 
au théâtre. 

Euripide passa les dernières années de sa vie d'a- 
bord à Magnésie, puis à la cour d’Archélaüs de Ma- 
‘édoine, C’est pour plaire à ce prince qu’il composa 
une tragédie sur les aventures d’Archélaüs, descen- 
dant d’'Hercule et auteur de la race des rois de Ma- 
cédoine. Parmi les tragédies que nous possédons en 
core, les Bacchantes, jouées à Athènes après la mort 
du poëête, semblent avoir été écrites (plusieurs in- 
dices tendent à le prouver) pour le théâtre de Pella. 
Euripide mourut en Macédoine, plus que septuagé- 
auire, l'an 406 avant 1. C. D’après une tradition 








SUR EURIPIDE. 9 


constante, le vieux poëte fut déchiré par des chiens 
de chasse ; mais les détails et les causes de cette mort 
extraordinaire semblent n’avoir jamais été bien con- 
aus, et l’on peut croire que dès l’abord une foule de ver- 
sions différentes circulaient à ce sujet. Il est possible 
qu’Euripide ait été victime d’un accident malheureux 
Mais, d’un autre côté, il est sûr que la faveur du roi 
avait attiré à l’Athénien, ainsi qu’au prince lui-même, 
des haines implacables. Quoi qu’il en soit, Euripide 
fut enterré dans la vallée d’Aréthuse, et n’eut qu’un 
cénotaphe dans sa patrie. Sophocle lui survécut peu 
de mois. Avec ces deux poëtes, la tragédie elle- 
même semblait s’éteindre. fes Grenouilles d’Aristo- 
phane, jouées en 405, sont en quelque sorte l’oraison 
funébre de la tragédie grecque. 

Déjà très-goûté vers la fin de sa vie, Euripide de- 
vint après sa mort le poëte favori du public. Nous le 


voyons bientôt régner sur les théâtres d'Athènes et 


detoute la Grèce, et plus tard sur ceux du monde grec 
etromain. Les grands acteursle préfèrent, les poëtes 
limitent, les écrivains le citent, tous ceux qui lisent 
le savent par cœur, 


ν 


τὸν 


ARGMUENT ANALYTIQUE 


D'HÉCUBE 


La scène est dans la Chersonèse de Thrace, sur la côte . 
européenne de l’Hellespont, en face de la Troade. C’est là 
que se trouve le camp des Grecs. On voit plusieurs tentes; 
au milieu, celle d’Agamemnon. 

Troie est détruite, ses défenseurs ont péri, leurs femmes 
et leurs enfants sont réduits en esclavage. Hécube se 
trouve au nombre des captives. Après avoir vu mourir et 
son époux et la plupart de ses enfants, après être tombée 
dans la servitude, cette reine infortunée éprouvera deux 
nouveaux malheurs. Polydore, le plus jeune de ses 
fils, avait été envoyé dans la Thrace, comme dans un lieu 
sûr, éloigné du théâtre de la guerre. A la nouvelle de la 
chute de Troie, Polymestor, le roi des Thraces, auquel 
Priam avait confié son fils et de riches trésors, a tué l’en- 
fant par cupidité et a jeté son cadayre à la mer. D’un autre 
côté, Polyxène, la fille d'Hécube, doit être immolée sur la 
tombe d'Achille. Au moment où les Grecs allaient partir, 
lombre du héros s’est montrée à leurs yeux et ἃ réclamé 
sa part du butin. Ces faits sont exposés dans le prologue 
yar le fantôme de Polydore. Hécube n’en sait rien encore. 
Cependant des visions nocturnes l’ont effrayée, de vagues 
pressentiments l’agitent : ils ne tardent pas à se confirmer, 
Le chœur, composé de captives troyennes, lui apprend 


PE α΄. 







-- ARGUMENT ANALYTIQUE. Se 


- que les Grecs ont dé:idé au sujet de Polyxène. Hécube ap- 
_ pellesa fille et lui dit la triste nouvelle. Elles ont à peine le 


| chargé d'emmener la victime, Tout dévoué aux intéréts 
_ de la Grèce, il ne se laisse fléchir ni par les arguments, 
_ni par les prières, ni par les cris d’une mère éplorée. 
On s'attend à voir Polyxène essayer à son tour de tou- 
cher l’inflexible Ulysse. Mais la fille des rois se déclare 
prête à le suivre. La mort, c’est pour elle la liberté; la 
vie, ce serait la servitude. Le courage de Polyxène se 
soutient jusqu’à la fin. Elle marche à la mort, et elle re- 
çoit le coup fatal sans démentir un instant les nobles sen- 
timents qu’elle vient d'exprimer. Les circonstances de sa 
mort sont rapportées par Talthybios, le héraut des Grecs. 
La mère infortunée se dispose à rendre les derniers hon- 
neurs à sa fille, quand elle découvre qu’elle n’a pas en- 
core épuisé la coupe des douleurs. 
L'esclave qui devait chercher de l’eau pour la sépulture 
de Polyxène apporte le cadavre de Polydore, qu’elle a 
trouvé sur la plage. Hécube reconnaît le corps imanimé d’un 
fils qui était sa dernière espérance. L’arrivée d’Agamem- 
non la tire de son abattement. Elle demande à ce roi, qui 
est à présent son maître, de punir le meurtrier de Poly- 
dore; et comme Agamemnon hésite, elle obtient de 
Jui la permission de se venger elle-même. Mandé par 
elle, Polymestor arrive, amenant avec lui ses deux 
enfants. Tandis qu’il croit abuser Hécube par des discours 
mensongers, sa cupidité le fait tomber dans le piége 
qu’elle lui ἃ tendu. Sous prétexte de lui remettre les der- 
niers débris des richesses de Troie, Hécube l’entraine 
dans la tente d’Agamemnon, et c’est là qu’à l’aide des 
femmes troyennes elle accomplit la vengeance. Quand la 
tente se rouvre, on voit Polymestor aveuglé et ses enfants 
massacrés. Ce Barbare, qui semble être une bête féroce 
plutôt qu’un homme, voudrait saisir Hécube et les autres 


12 ARGUMENT ANALYTIQUE. Ms 
Troyennes, se repaitre de leur chair, de leurs os. Mais sa 
rage est impuissante. Agamemnon, qu’il consent à pren- 
ire pour arbitre, ordonne de le transporter dans une île 
déserte, où il mourra abandonné. Avant de partir, Poly- 
mestor prédit la métamorphose et la mort d'Hécube, ainsi 
que la fin lamentable qui attend le roi victorieux. 

La date de cette tragédie n’est attestée par aucun témoi- 
gnage positif. Mais divers indices tendent à prouver 
qu'elle fut jouée en 424 avant J. C. 


TA TOY APAMATOZ ΠΡΟΣΩΠΑ. 


IIOAYAQPOY EIAQAONe TAAO@YBIOZ, 
EKABH. @EPATIAINA. 
ΧΟΡΟΣ. ATAMEMNON. 
ΠΟΛΥΞΕΝΗ. ΠΟΛΥΜΗΣΤΩΡ. 
ΟΔΥΣΣΕΥ͂Σ. 


Les crochets verticaux | | désignent les mots et les vers que nous 
regardons comme interpolés. Nous avons conservé à la marge des 
vers les chiffres qui figurent dans les éditions les plus répandues, 
lors même que ces chiffres ne s’accordent pas avec le nombre des 
vers tels qu’ils ont été divisés dans notre texte, 











ΠΟΛΥΔΏΡΟΥ EIAQAON:, 

ψ. ΡῈ “ \ / / 

Ηχὼ νεχρῶν χευθμῶνα χαὶ σχότου πύλας 

D A  .......ῳὕἢ 
TV, ἵν A10nç χωρὶς ᾧχισται θεῶν, 

0 € 1P, “ \ LT / 4 
Πολύδωρος Ἑχάοης παῖς γεγὼς τῆς Κισσέως 
Πριάμου τε πατρὸς. ὅς μ΄. ἐπεὶ Φουγῶν " πόλιν 

θ τ Tps, 06 use Me rer ; 

Æ » CU = 
χίνδυνος ἔσχε δορὶ πεσεῖν Ἑλληνιχῷ, 8 
δείσας ὑπεξέπεμιψε" Τρωικῆς χθονὸς 

\ NES ᾽ 

Πολυμήστορος πρὸς δῶμα Θρηκίου ξένου, 
“Ὁ x Ont 2 ἢ æ / / 
ὃς TAVO ᾿ ἀρίστην Χερσονησίαν TAHOE 
σπείρει, φίλιππον λαὸν εὐθύνων δορίἥ. 
Πολὺν δὲ σὺν ἐμοὶ χρυσὸν ἐκπέμπει λάθρα το 

à" 3 L/4 ποτ / # / 
πατὴρ; LV’, εἰ ποτ᾽ Ἰλίου τείχη πέσοι, 
τοῖς ζῶσιν εἴη παισὶ μὴ σπάνις βίου. 


n 1. Τῆς Κισσέως. Sous-ent,. 4. Τήνδ(ε). Le lieu de la 
1 θυγατρός. scène est la Chersonèse de 
% 2. Φρυγῶν. Les Troyens sont | ‘Thrace. 

Ὡς confondus avec les Phrygiens. 5. Εὐθύνων δορί. L’épéetient 
+ 8. Ὑπεξέπεμψε équivaut à | lieu de sceptre dans une nation 


λάθρα ἐξέπεμψεν. belliqueuse, 





14 EKABH. 


Νεώτατος δ᾽ ἦ' Πριαμιδῶν, δ᾽ καί με γῆς 
ὑπεξέπεμψεν " οὔτε γὰρ φέρειν ὅπλα" 


SORTE τ ἢ / / - 
οὔτ᾽ ἔγχος οἱός τ᾽ ἡ νέῳ βραχίονι. 15 


Ἕως μὲν οὖν γῆς ὄρθ᾽ ἔχειθ᾽ ὁρίσματα" 


7, s ? RATE ᾿ 
πύργοι τ ἄθραυστοι Τρωιχῆς GAY χθονὸς 


δ \ . 
Ἕχτωρ τ᾽ ἀδελφὸς οὑμὸς" εὐτύχει δορὶ, 


-Ὡ » 
χαλῶς παρ᾽ ἀνδρὶ Θρηκὶ πατρῴῳ ξένῳ 


PRE e! : ὅοθος RS EEE 4 
τροφαῖσιν, ὥς τις πτόρθος, ηὐξόμην τάλας. 20 
\ , € » 
Ἐπεὶ δὲ Τροία θ᾽ Ἕχτορός τ᾽ ἀπόλλυται 


\6 / sure ΄ Ἵ 
ψυχὴ" πατρῴα θ᾽ ἑστία κατεσχάφη, 


αὐτὸς" δὲ βωμῷ πρὸς θεοδμνήτῳ πίτνει 


\ 9 / \ 2 / 
σφαγεις Ἀχιλλέως παιδὸς ἐχ μιαιφόνου, 


χτείνει με χρυσοῦ τὸν ταλαίπωρον χάριν 25 


/ - \ 
ξένος πατρῷος χαὶ χτανὼν 


ἐς οἱ 


5 ù ε 
ἐς οἰδυ.᾽ ἁλὸς 


; 


LA ” 


Hs Ter “᾽ Ἃ \ ΠῚ δ 
μεθῆχ᾽, ἵν᾽ αὐτὸς γρυσὸν ἐν δόμοις ἔχη. 


re » 00 ee 27. 
Κεῖμαι δ᾽ ἐπ᾽ ἀχτῆς", ἄλλοτ 


-««ε “- 
πολλοῖς 
ΕΣ 


3, “οὖ 
ἀχλαυστος ἀταφος" νῦν 


1. Ἦ est une vieille forme 
attique pour Ὧν, première per- 
sonne de linparfait de εἰμί. 

2. Ὃ équivaut ici ἃ δι᾽ ὅ. 

3. Ὅπλα, opposé à ἔγχος, 
ne peut désigner que le hou- 
clier et les autres armes défen- 
sives. 

4. Τῆς.... δρίσματα, « les 
murs qui entouraient la ville, » 
diffère peu de πύργοι. 

5. Οὑμός, crase pour ὁ ἐμός. 

6. Fuyn, la vie, la personne. 


\ 
, 


2 7 LL 
ἐν πόντου σάλῳ 


d 20) LE? LUUATO\ ( JU.EVOC 
LAU AOLG 7UUX τῶν φορουμεένος, 


>] 
ὑπὲο μιητρὸς φίλης 30 


7. Αὐτός se rapporte à πα- 
T2, dunt l'idée est renfermée 
dans l'adjectif πατρῴα. 

8. Avant ἐπ᾽ &xtn:, suppléez 
un premier ἄλλοτε. 

9. Διαύλοις. La double course 
qui consistait à aller jusqu’au 
bout du stade et ἃ revenir, dé- 
signe ici le va-et-vient des vagues. 

10. Ὑπὲρ μητρὸς coins. L'om- 
bre de Polyaore plane depuis 
trois jours au-dessus d’Hécube 
et lui apparaît souvent en songe, 


ANA TE 


at. ν hr iblh sil 








τ TE AN D ee ee 7 


EKABH, 





| “Exdünc disco, σῶμ. ἐρημώσας ἐμὸν, 
» τριταῖον ἤδη φέγγος αἰωρούμενος, 
ὅσονπερ ἐν γῇ τῆδε Χερσονησία 

/ 2 \ / , ΄ F 
μήτηρ ἐμὴ δύστηνος ἐκ Τροίας πάρα. 

΄ δ ᾽ \ ᾽ 7 e/ 
Παντες ἀχαιοι ναὺς ἔχοντες ἥσυχοι 
θζσσουσ᾽' ἐπ᾿ ἀκταῖς τῆσδε Θρηχίας χθονός " 
€ / \ mn € \ / Ε τ 
ὁ Πηλέως γὰρ παῖς ὑπὲρ τύμρου φανεὶς 
᾿χατέσχ᾽ Ἀχιλλεὺς πᾶν στράτευμ᾽ ᾿Ελληνιχὸν, 
πρὸς οἶκον εὐθύνοντας" ἐναλίαν πλάτην᾽ 
αἰτεῖ δ᾽ ἀδελφὴν τὴν ἐμὴν Πολυξένην 
δε 6 / / \ / F > 
τύμοῳ φίλον πρόσφαγμα καὶ γέρας λαθεῖν. 
Καὶ τεύξεται τοῦδ᾽, οὐδ᾽ ἀδώρητος φίλων 
“ἔσται πρὸς ἀνδρῶν ἡ πεπρωμένη δ᾽ ἄγει 
θανεῖν ἀδελφὴν τῷδ᾽ ἐμὴν ἐν ἤματι. 
Δυοῖν δὲ παίδοιν δύο νεχρὼ χατόψεται 
υἥτηρ, ἐμοῦ τε τῆς τε δυστήνου χόρης. 
᾿Φανήσομαι γὰρ, ὡς τάφου τλήμων τύχω, 
δούλης" ποδῶν πάροιθεν ἐν χλυδωνίῳ". 
Τοὺς γὰρ κάτω σθένοντας ἐξητησάμιην 
τύμδου κυρῆσαι χείς χέρας μητρὸς πεσεῖν. 
 Τοὐμὸν" μὲν οὖν ὅσονπερ ἤθελον τυχεῖν 
2 m Nos NS / ÿ 
ἔσται" γεραιᾷ δ᾽ ἐχποδὼν γωρήσομιαι 


l’inaction. vers 657 et suivants. 


15 


35 


40 


5o 


1. Θάσσουσ(ι), sedent, ils 3. Δούλης. C’est l’esclave qui 
_ sont immobiles, ils sont dans | apportera ce triste message au 


72. Εὐθύνοντας. Ce pluriel 4. ᾿ἣν χλυδωνίῳ, dans les 
se rapporte au nom collectif vagues qui baignent la plage. 
rca: ou” 5. Toduév, quant à moi. 


16 EKABH. 


‘Exd6n * περᾷ γὰρ ἅδ᾽ ὑπὸ σκηνῆς" πόδα 
᾿ἈΑγαμέμνονος, φάντασμα" δειμαίνουσ᾽ ἐμόν 
γάμεμνονος, @ μα΄ OELLELV μον. 


Φεῦ" 
5 CS e/ 303 “- 4 
ω LATE, ἥτις ER τυρᾶννιχων δόμων 55 


ŸN y 5 ΕΑΝ ε / 
θούλειον AA εἰὸες, ὡς πράσσεις χαχῶς 


.“, 5 ? , 
ὅσονπερ εὖ ποτ * ἀντισηχώσας δέ σε 
/ CU “ο΄ / 3 ΕῚ CS & 
φθείρει θεῶν τις τῆς πάροιθ ebrpabtac*. 
ΕΚΑΒΗ. 
εἶν OR TS A ee \ dd 
ET’, ὦ παῖδες, τὴν γραῦν πρὸ δόμων; 


3/ 25 = Ὁ Le NS 
ἄγετ ὀρθοῦσαι τὴν ὁμόδουλον, 60 


ε τ 


ΝΟ < 17 
Τρῳάδες, ὑμῖν, πρόσθε δ᾽ ἄνασσαν" 


\ 
4 La 


PP es ἘΞΞ NS Ve ἢ / | 
ÂNOETE φέρετε πέμπετ ŒELDETÉ μου 


A \ 
\ 


γεραιᾶς χειρὸς προσλαζύμιεναι - 


\ 


/ 


χἀγὼ σχολιῷ σχίπωνι χερὸ 


65 


διερειδομένη" σπεύσω βραδύπουν 


35, ΄- 
ἥλυσιν ἄρθρων προτιθεῖσαδ. 


5 ci / 
Ω στεροπὰ Διὸς", ὦ σχοτία νὺξ, 


A 


/ , 5/ 2 “ 
τι HOT αιρομαν ἐννυχος OUT 


1. Ὑπὸ σχηνῆς, « de dessous 
la tente, » équivaut ici à ἐχ 
σχηνῆς. 

2. Φάντασμα. Voir la note 
sur le vers 30. 

3. Ἔχ, après, succédant à, 

4. ᾿Αντισηχώσας.... τῆς πά- 
ροιθ᾽ εὐπραξίας, ayant mis dans 
l’autre plateau de la balance un 
désastre (φθοράν, idée renfer- 
mée dans le verbe φθείρει), 


poids égal ἃ ten bonheur passé. 


5. Mov dépend de χειρός. 

6. Σχίπωνι χερὸς διερειδο- 
μένη, m’appuyant sur le bâton 
que je tiens à la main. 

7. Βραδύπουν ἤλυσιν ἄρ- 
θρων équivaut ἃ βραδεῖαν βά- 
σιν ποδῶν. 

8. Προτιθεῖσα. Sous-ent. oxt- 
πῶνα, contenu dans σχίπωνι. 

9. Στεροπὰ Διός équivaut ἃ 
ñuéox. Comp. la locution syno- 
nyme Διὸς φάος, vers 707 








EKABH. a ἐπὶ 


δείμασι͵ φάσμασιν ; ὦ πότνια Χθὼν, 70 
μελανοπτερύγων μῆτερ ὀνείρων, 
ἀποπέμπομαι" ἔννυχον ὄψιν, 
ἣν περὶ παιδὸς ἐμοῦ τοῦ σῳζομένου χατὰ Θρήχην 
ἀμφὶ Πολυξείνης τε φίλης θυγατρὸς δι ὀνείρων γὅ 
φοδερὰν éd dnv?. 
Ὦ χθόνιοι θεοὶ, σώσατε παῖδ᾽ ἐμὸν, 
ὃς μόνος οἴχων ἄγκυρ᾽ ALLOY 8ο 
τὴν χιονώδη Θρήχην χατέχξει 
ξείνου πατρίου φυλακαῖσιν. 
Ἔσται τι νέον, : 
ἥξει τι μέλος γοερὸν" γοεραῖς" 
οὔποτ᾽ ἐμὰ φοὴν ὧδ᾽ ἀλίαστος 85 
φρίσσει, ταρύεῖ", 
Ποῦ ποτε θείαν Ἑλένου ψυχὰν" 
ἢ Kacdvdonc ἐσίδω, Τρῳάδες, 
ὥς μοι χρίνωσιν ὀνείρους ; 
Εἶδον γὰρ βαλιὰν ἔλαφον λύχου αἵμονι χαλᾷ" go 
σφαζομιέναν, ἀπ᾽ ἐμῶν γονάτων σπασθεῖσαν ἀνοίχτως. 


1, Ἀποπέμπομαι, jelalance | frissonne 81Π51 sans repos ni 
loin de moi, comme une chose | trêve (il y a donc quelque 


abominable. Ce mot était pro- | chose d’extraordinaire). Αλία- 
bablement accompagné d’un  στος équivaut à ἀμεταχίνητος. 
geste symbolique. δ. Θείαν Ἑλένου ψυχάν, 
2. Ἔδάην, j'ai appris, αἱ σὰ. | «l’âme prophctique d'Hélénos, » 
3. M£)0: γοερόν. un chant | est une périphrase pour τὸν 
plaintif, une nouvelle que Pon | μάντιν Ἕλενον, le-devin Hé- 
annonce d’un ton plaintif, | lénos, 


4. Οὐποτίε) .... ταρδεϊ, ja- | 6. Xa)&, ferme dorienne 
mais mon cœur ne tremble, ne | pour χηλῇ- 


HÉCUPE, 2 


18 EKABH. 


Καὶ τόδε δεῖμά μοι" 


ἦλθ᾽ ὑπὲρ ἄχρας τύμοου χορυφᾶς 


φάντασμ. Ἀχιλέως" 


ἥτει δὲ γέρας τῶν πολυμόχθων 


τινὰ Τρωϊάὸ ων. 


Ἀπ᾿ ἐμᾶς οὖν ἀπ᾽ ἐμᾶς τόδε παιδὸς 


πέμψατε, δαίμονες, ἱκετεύω. 


ΧΟΡΟΣ. 


Ἑχάδη, σπουδῇ πρός σ᾽ ἐλιάσθην᾽ 


\ ΄ \ ΄ω. 9 
τὰς δεσποσύνους σχηνὰς προλιποῦσ 5 


ge 3. 3 ‘ \ 
ἵν ἐχληρώθην χαὶ προσετάχθην 100 


N 3 ΄ 
δούλη, πόλεως ἀπελαυνομιένη 


τῆς Ἰλιάδος, λόγχης αἰχμῆ 
δοριθήρατος᾽ πρὸς Ἀχαιῶν, 
οὐδὲν παθέων ἀποχουφίζουσ᾽, 


ἀλλ᾽ ἀγγελίας βάρος ἀραμένη τοῦ 
μέγα ὃ, σοί τε, γύναι, κῆρυξ ἀχέων. 

᾽ \ 3 a / / 

Εν γὰρ ἀχαιῶν πλήρει ξυνόδῳ 


5 -Ν) EN 
λέγεται δόξαι σὴν παῖὸ ᾿Ἀχιλεῖ 


σφάγιον θέσθαι " τύμδου δ᾽ ἐπιδὰς 


Li AE LA ΄ ΕῚ / A e 
οἶσθ ὅτε χρυσέοις ἐφάνη σὺν ὅπλοις, 110 


4. ᾿Ἐλιάσθην, je me suis dé- 
tournée, esquivée. 

2, Λόγχης αἰχυῇ δοριθήρα- 
xosest une périphrase poétique 
de αἰχυάλωτος. 

3. Ayyehias βάρος ἀραμένη 
μέγα; m'étant chargée du leurd 


fardeau d’un message, Cette mé- 
taphore est amenée par ἀπο- 
χουφίζουσ(α). 

4. Οἶσθ᾽ ὅτε, tu te souviens 
du jour où, meministi quum, 
diffère peu de οἶσθ᾽ ὅτι, tu te 
souviens que. 


νυν. ὁ... .. Δ΄. 






EKABH. | 19 


\ / δ᾿ 12 ΝΗ 
τὰς τοντοπόρῤροὺς ἐσχξε CE LOS 


λαίφη προτόνοις ἐπερειδομένας᾽, 


VAN ΞΕ 
ride θωύσσων ’ 


« Ποῖ δὴ, Δαναοὶ, τὸν ἐμὸν τύμέον 


στέλλεσθ᾽ ἀγέραστον ἀφέντες: » 115 


Πολλῆς δ᾽ ἔριδος ξυνέπαισε κλύδων, 


δόξα δ᾽ ἐχώρει dy? dv” Ἑλλήνων 


στρατὸν αἰχμιητὴν, τοῖς μὲν διδόναι 


/ Ὃ / “ ? , \ + 3 
τυμοῷ σφάγιον, τοῦς ὃ OUYL δοχοῦν . 


Ti 2 
H δὲ τὸ μὲν σὺν σπεύδων ἀγαθὸν 120 


“Ὁ / 2 RACE? 
τῆς μαντιπόλου Bax{ns ἀνέχων 


λέχτρ᾽ Aya μέ ψνων * 


5 


τὼ Θησείδα δ᾽, ὄζω ᾿Αθηνῶν, 
δισσῶν μύθων ῥήτορες ἦσαν, 


γνώμη δὲ μιᾷ συνεχωρείτην, - 125 


τὸν Ἀχίλλειον τύμιον στεφανοῦν" 


αἵματι γλωρῷ, τὰ δὲ Κασάνδρας 


λέχτρ᾽ οὐχ ἐφάτην τῆς Ἀχιλείας 


/ 7, \ wi 
πρόσθεν θήσειν ποτὲ λόγχης. 


"4. Λαίφη προτόνοις ἐπερει- 
δομιένα:, ayant leurs voiles ap- 
puyées sur les cordages, tendues 
par les corda:es, c’est-à-dire, 
ctant prêts ἃ partir. 

2. Δόξα © ἐχώρει δίχ(α) 
équivaut ἃ la locution homéri- 
rique δίχα δέ σφισιν ἥνδανε 
βηυλή. 

3. Δοχοῦν. Ce participe est 


une apposition qui reprend, 


sous une autre forme, l’idée du 
substantif δόξα. 

4. Βάχχης, de la Ménade, de 
l'inspirée. 

5. Ἀγέχων, soutenant, hono- 
rant. 

6. Στεφανοῦν, couronner de 
fleurs, et, par extension, hono- 
rer au moyen d’une offrande. 

7. Αἴμα χλωρόν désigne ici 
un sang jeune, 


20 EKABH. 


Σπουδαὶ δὲ λόγων χατατεινομένων 130 
+ » (2 ! 
ἦσαν ἴσαι πως, πρὶν ὁ ποιχιλόφρων 


χόπις" ἡδυλόγος δημοχαριστὴς 
Λαερτιάδης πείθει στρατιὰν 


ΕΣ ΡΟ “ 
ua τὸν ἄριστον Δαναῶν πάντων 


δούλων σφαγίων" οὕνεχ᾽ ἀπωθεῖν, 135 


unJé τιν εἰπεῖν παρὰ Περσεφόν 
ΓΙ La θ θ φ 1 


͵7͵ ͵ Ε LA 
στάντα φθι μένων 


nm 3 ΄ὔ \ 2 
ὡς ἄχαριστοι Δανᾶοι Δαναοῖς 


“Ὁ 2 ε € 
τοῖς οἰχομιένοις ὑπὲρ Ελλήνων 


Τροίας πεδίων ἀπέξησαν. 140 
[4 ? Ν € ᾽ NS 
Ἥξει δ᾽ Ὀδυσεὺς ὅσον οὐχ ἄδην, 


- Ju - es 
πῶλον" ἀφέλξων σῶν ἀπὸ μαστῶν 


ἔχ τε γεραιᾶς χερὸς ὁρμήσων. 

Ἂλλ᾽ ἴθι ναοὺς, ἴθι πρὸς βωμοὺς, 

7 9 ΄, εν ΄ 

ἰς Αγαμέμνονος ἱκέτις γονάτων, 145 
χήρυσσε θεοὺς τούς τ᾽ οὐρανίδας 


͵ ie \ - 
τούς ὃ ὑπὸ γαῖαν. 


CH γάρ σε λιταὶ διαχωλύσουσ᾽ 


ὀρφανὸν εἶναι παιδὸς μελέ 
ρφανὸν εἶναι παιδὸς μελέας, 


4. Κατατεινομένων, cum 
contentione dictorum. 

2. Κόπις, parleur séduisant 
et artificieux. 

3. Δούλων est ici l’adjec- 
tif : σφαγίων est le substantif, 
« D'une victime esclave. » 

4. Μηδὲ ... φθιμένων. Con- 
struisez : μηδέ τινα φθιμένων, 


στάντα παρὰ Περσεφόνῃ, εἰ- 
πεῖν... 

5. Ἥξει ὅσον οὐχ ἤδη équi- 
vaut ἃ ὅσον οὕπω πάρεστι. 
tantum non adest. 

6. Πῶλον, ta jeune cavale, ta 
fille, 

7. Avant ναούς, sous-enten- 
dez un premier πρός. | 











ἘΚΑΒΗ͂. Ἐς οἵ 


ἢ δεῖ σ᾽ ἐπιδεῖν τύμξου προπετῇ" 150 


φοινισσομιένην αἵματι παρθένον 


ἐκ χ ρυσοφόρου" 


δειρῆς νασμῷ μιελαναυγεῖ, 


EKABH. 

or DEAR / / 2 / 8 
Οἱ γὼ μελέα, τὶ ποτ᾽ ἀπύσω “9 

LA 3 = “ / 
ποίαν ἀχὼ, ποῖον ὀδυρμόν ; 
Ν / / τὰ 4 
δειλαία δειλαίου γήρως", 

‘ -Ὁ ς “- 

δουλείας τᾶς οὐ τλατᾶς, 
τᾶς οὐ φερτᾶς * ὦμοι μοι. 
Τίς ἀμύνει μοι; ποία γέννα, 
ποία δὲ πόλις"; 
φροῦδος πρέσθυς, φροῦδοι παῖδες. 
Ποίαν", ἢ ταύταν ἢ χείναν, 
στείχω; ποῖ δ᾽ ἥσω": ποῦ τις 

ἜΣ / 8 2 / 
θεῶν à δαίμων" ἐπαρωγός; 


15% 


160 


5 2 - ΄ἣδ KL 
Ω χάχ᾽ ἐνεγχοῦσαι Τρῳάδες, ὦ 165 


LA ἐνεγχκοῦσαι 


1, Τύμόου προπετῆ, s’affais- 
sant devant le tombeau. 
2. Χρυσοφόρου, portant un 


collier d’or. Cette épithète dé- 


signe la jeune fille. 

3. Ἀπύσω, forme dorienne 
pour ἠπύσω. De même plus bas, 
ἀχώ pour ἠχώ, τλατᾶς pour 
τλητῆς; etc. 

4. Τήρως. Génitif causatif, 
gouverné par δειλαία. 

5. Ποία γέννα; ποία δὲ πό- 


j λις ; quels enfants, quels conci - 


toyens ? 

6. Ποίαν équivaut à ποίαν 
ὁδόν. L’idée du substantif sous- 
entendu se trouve contenue 
dans le verbe στείχω. 

7. Ἥσω doit se prendre in- 
transitivement, dans le sens de 
ὁρυήσω. 

8. Δαίμων désigne ici, où il 
est opposé à θεός, une divinité 
inférieure. 


22 ΕΚΆΒΗ. 


᾽ 3% 
πήματ᾽", ἀπωλέσατ᾽ ὠλέσατ᾽ * οὐχέτι μοι βίος 


ἀγαστὸς᾽ ἐν φάει. 

Ὦ τλάμων ἁγησαιὅ μοι 
Ν [2 - / 
ποὺς, ἅγησαι τᾷ γραίᾳ 

πρὸς τάνδ᾽ αὐλάν". 


156 


Ὦ τέκνον, ὦ παῖ δυστανοτάτας 
ματέρος, ἔξελθ᾽ ἔξελθ᾽ οἴκων " 


QE ματέρος 


“δὲ τ / ε LAPS 
CU αν. ω τέχνον, ως εἰδῆς 


μ 
“1 
ῳ» 


οἵαν οἵαν ἀΐω φάμαν περὶ σᾶς ψυχᾶς. 


ΠΟΛΥΞΕΝΗ. 


᾿Ιὼ 


2 


μᾶτερ μᾶτερ, τί βοᾷς; τί νέον 
χαρύξασ᾽ οἴχων μ᾽ ὥστ᾽ ὄρνιν" 


θάμ εἰ τῷδ᾽ ἐξέπταξας 


EKABH, 


" / 
Οιμοι, τέχνον. 


180 


TIOAYEENH. 


Τί με δυσφημεῖς; Φροίμιά μοι χαχάἥ. 


1. Καχ(ὰ) ἐνεγχοῦσαι πή- 
at &) veut dire ici: « qui avez 
apporté, annoncé, de grands 
maiheurs. » 

2, Ἀγαστός équivaut à θαυ- 
μαστός, ποθητός, περ!σπου- 
δαστός. 

3. Τλάμων ἅγησαι, pour 
τλήμων ἥγησαι. 

4. Αὐλάν, la tente, ou bara- 


que, dans laquelle se trouve Po- 


lyxène. 

δ. Ὥστ᾽ ὄρνιν. Comme un oi 
seau timide qu’une frayeur su- 
bite (6@u60c) a fait sortir tout 
tremblant (ἐξέπτηξε) deson nid. 

6. Τί με.... χακά. « Pourquoi 
m’abordes-tu en gémissapt? Ce 
début est de mauvais augure 
pour moi, » 


EKABH. 23 





EKABH. 
Αἰαῖ, σᾶς ψυχᾶς. 
ΠΟΛΥΞΕΝΗ͂. 
AI / À / Ξ / = 
Ἐξαύδα, μὴ κρύψῃς δαρόν 
LA -- 
δειμαίνω δειμαίνω, μᾶτερ, 


τί ποτ᾽ ἀναστένεις᾽. 185 


EKABH. 
? ω \ / La 
Ω τέκνον OLXTOOY μελέας υατρος- 


TIOAYEENH. 


- 
Ψ 


Τί τόδ᾽ ἀγγέλλεις ; 
EKABH. 

Σφάξαι σ᾽ ᾿Αργείων χοινὰ 
| GUVTELVEL* πρὸς τύμδον γνώμα 
D πηλείᾳ γέννᾳ“. 190 
ΠΟΛΥΞΕΝΗ͂. 

Οἴμοι, μᾶτερ, πῶς φθέγγει 

ἀμέγαρτα χαχῶν΄":; Μάνυσόν μοι 

/ CU 
μιάνυσον, μᾶτερ. 
EKABH. 

) ADS, παῖ, δυσφήμους φάμιας"" 
£ ἀγγέλλουσ᾽ Ἀργείων δόξαι 195 
ψήφῳ τᾶς σᾶς περί μοι ψυχᾶς" " 


ν 4. Δειμαίνω..... ti... ἀνα- | καχῶν; d’où tiens-tu les ‘af- 
στένεις, timeo quid ingemiscas : freux malheurs que tu annon- 
je tremble en cherchant à de- | ces? Πῶς répond ici à « com- 
viner ce qui te fait gémir. ment se fait-il que...?» — 

2. Συντείνει, elle tend d’un | Ἀμέγαρτα, non dignes d’envie, 
commun accord. affreux, malheureux. 

3. Πηλεία γέννα équivaut à 5. Φάμας (pour φήμας), des 
Πηλέως παιδί. nouvelles que j'ai apprises. 

4. Πῶς φθέγγει ἀμέγαρτα 6. Ἀγγέλλουσί(ι).... Ψυχᾶς, 


ΠΟΛΥΞΕΝΗ. 


Ὦ δεινὰ παθοῦσ᾽, ὦ παντλάμων, 


ὦ δυστάνου μᾶτερ βιοτᾶς, 


οἵαν οἵαν αὖ σοι λώῤαν 
ἐχϑίσταν ἀρρήταν τ᾽ 
ὧρσέν τις δαίμων ; 


200 


Οὐχέτι σοι παῖς ἅδ᾽, οὐχέτι δὴ 


γήοα δειλαίῳ δειλαία 
συνδουλεύσω᾽. 


Σχύμνον γάρ μ᾽ ὥστ᾽ οὐριθρέπταν᾽ἢ 205 


uo6yov® δειλαία δειλαίαν 
εἰσόψει χειρὸς ἀνχρπαστὰν 


Lu » 3. ὦ 
σᾶς ἄπο, λαιμότομόν 0 Ἅιδα 


γᾶς ὑποπεμιπομέναν σχότον, ἔνθα νεχρῶν μέτ 


VA 
τάλαινα χείσομαι. 


Καὶ σοῦ μὲν, μᾶτερ, δυστάνου 


χλαίω πανδύρτοις θρήνοις, 


5... AN \ / ? 
τὸν ἐμὸν δὲ βίον, λώύαν λύμιαν τ᾽", 


on annonce qu’un vote des 
Grecs ἃ décidé de ta vie. L’in- 
traduisible pronom μοι indique 
le tendre intérêt qu’une mère 
prend à la vie de sa fille. 

4. Οὐχέτι 001... γήρα.--- 
συνοουλεύσω équivaut à οὐχέτι 
τῷ σοῦ γήρᾳ συνδουλεύσω. 

2. Σχύμνον....οὐριθῥέπταν, 
une génisse nourrie dans les 
pâturages de la montagne. On 
n'offrait aux dieux que les ani- 


maux qui n’eussent pas encore 
porté le joug. 

3. Μόσχον, juvencam , ta 
jeune enfant. Cf. πῶλον, v. 142. 

4. Σοῦ μὲν, suppléez βίον, 
est opposé à τὸν ἐμὸν δὲ βίον, 
v. 213. 

5. AwGay λύυαν τ(ε) sont 
des appositions ajoutées à βίον. 
Polyxène ne pleure pas sa vie, 
qui n’est qu’outrage et qu'igno- 
minie. 








ΕΚΑΒΗ. 20 


où μεταχλαίομαι, ἀλλὰ θανεῖν μοι 


ξυντυχία χρείσσων ἐχύρησεν. 2:5 


ΧΟΡΟΣ. 


Καὶ μὴν Ὀδυσσεὺς ἔρχεται σπουδῇ ποδὸς, 
Ἑχάθη, νέον τι πρὸς σὲ σημανῶν ἔπος. 


ΟΔΥΣΣΕΥ͂Σ. 


Γύναι, δοχῶ μέν σ᾽ εἰδέναι γνώμην στρατοῦ 


Le / A - : 2 9 ὦ / 
ψῆφόν τε τὴν χρανθεῖσαν ἀλλ᾽ ὅμως φράσω. 
Ἔδοξ᾽ Ἀχαιοῖς παῖδα σὴν Πολυξένην 220 
/ = “ \ rx 1727 à / 
σφάξαι πρὸς ὀρθὸν χῶμ. Αχιλλείου τάφου. 


‘H δὲ 4 \ 2 - = 23. 
μᾶς € TOUTOUS χαὶι χομιυστηραᾶς χορὴς 


/ 5 = ΄ δ᾽ Ἴ ΄ 
τασσοῦσιν εἰναι θύματος ERLOTATIS 


ε , 4 “- CS / 
ἱερεύς τ᾽ ἐπέστη᾽ τοῦδε" παῖς Ἀχιλλέως. 


Οἶσθ᾽ οὖν ὃ δρᾶσον᾽ ; wir ἀποσπασθῆς" βίᾳ 555 


μήτ᾽ εἰς χερῶν ἅμιλλαν ἐξέλθης ἐμοί" 


γίγνωσχε δ᾽ ἀλχὴν χαὶ παρουσίαν χαχῶν 
τῶν σῶν. Σοφόν τι χάν χαχοῖς ἃ δεῖ φρονεῖν. 


EKABH. 


Αἱ Ὡς ΄ τα 45 € 3/ te ΠΕΣ ἢ 
lat παρέστηχ , ὡς ἔοικ, ἀγὼν μέγας, 


1. Ἐπέστη équivaut ὁ ἐτά- 
χθη, ἐχειροτονήθη, « il ἃ éte 
préposé. » 

2. Τοὐδε porte sur θύματος. 

3, Οἷσθ᾽ οὖν ὃ ὃρᾶσον équi- 
vaut ἃ οἶσθα οὖν ὃ δρᾶν σε 
βούλομαι: ; 

4. Μήτ’ ἀποσπασθῇς, ne te 


πλήρης στεναγμῶν οὐδὲ ὃ αχρύων χενός. 430 


fais pas arracher (d'auprès de 
ta fille). 

5. Γίγνωσχε.... τῶν σῶν, 
connais quelle est ta force, quel 
est l’état malheureux où tu te 
trouves. ΠΠαρουσίαν χαχῶν τῶν 
σῶν équivaut à οἷα χαχὰ πάρ- 
εστί σοι. 


26 ΕΚΑΒΗ͂, 


Kaywy ἄρ᾽ οὐκ ἔθνησχον᾽' οὗ μ᾽ ἐχρῆν θανεῖν 
5 NW » / \ / , “ τ € ὦ 
οὐδ᾽ ὥλεσέν με Ζεὺς, τρέφει δ᾽, ὅπως ὁρῶ 
EU χε Te: / LE / 2: SU 
χαχῶν LAK ἀλλα μείζον ἡ τάλαιν ἐγώ. 
Εἰ δ᾽ ἔστι τοῖς δούλοισι τοὺς ἐλευθέρους 


μὴ λυπρὰ μηδὲ χαρδίας δηχτήρια 


435 


ἐξιστορῆσαι, σοὶ μὲν εἰρῆσθαι χρεὼν ἢ, 
ἡμᾶς δ᾽ ἀκοῦσαι τοὺς ἐρωτῶντας" τάδε. 


ΟΔΥΣΣΕΥΣ. 


Ἔξεστ᾽, ἐρώτα " τοῦ χρόνου γὰρ οὐ φθονῶ". 


ΕΚΑΒΗ. 


Ξ € , τ 
Οἶσθ᾽ ἡνίκ᾽ © ἦλθες Ἰλίου χατάσχοπος, 


δυσγλαινία τ᾿ ἄνορφος. ὀμμάτων τ᾽ ἄπο 
4 ͵ Le °o 7) PU 


240 


φόνου σταλαγυιοὶ " σὴν κατέσταζον γένυν; 


ΟΔΥΣΣΕΥ͂Σ. 


Οἶδ᾽ - οὐ γὰρ ἄχρας χαρδίας ἔψαυσέ pou’. 


1, Κἀγωγ᾽ ἄρ᾽ οὐκ ἔθνησχον, 
et c’est donc pour cela que je 
ne suis pas morte, moi! 

2, Σοὶ... χρεών, il faut que 
cela (τάδε) soit dit par toi. 

3. Τοὺς ἐρωτῶντας. En grec, 
une femme qui parle d’elle- 
même au pluriel, doit se servir 
du masculin. 

4. Τοῦ χρόνου γὰρ οὐ pbo- 
v®, je ne te refuse pas ce délai, 
Ces mots marquent qu’Hécube 
gagnera quelques instants, mais 
qu’elle n’obtiendra rien. 


5. Οἷσθ(α) ἡνίκ(α). Voir la 
note sur le vers 110. 

6. Φόνου σταλαγμιοί, des 
ruisseaux de sang. Ulysse s’était 
déchiré la peau par des coups 
de fouet, afin de ressembler à 
un esclave maltraité par son 
maitre. 

7. Où9’.... EVaucé pou. 
Ulysse dit qu'il s’en souvient, 
que les émotions de cette aven- 
ture firent plus qu’effleurer son 
cœur, qu’elles y laissèrent une 
profonde et durable impression. 





EKABH. 





EKABH. 

Ἔγνω δέ σ᾽ Ἑλένη καὶ μόνη κατεῖπ᾽ ἐμοί; 
OAYZSEYS. 

Μεμνήμιεθ᾽ ἐς κίνδυνον ἐλθόντες μέγαν. 
EKABH. 

“ἭΨω δὲ γονάτων τῶν ἐμῶν ταπεινὸς ὦν; 
ΟΔΥΣΣΕΥΣ. 

Ὥστ᾽ ἐνθανεῖν᾽ γε σοῖς πέπλοισι χεῖρ᾽ ἐμήν. 


ΕΚΑΒΗ. 


7 / 


” , ’ Σ 
ἐξέπεμψα τε χθονός: 
ΟΔΥΣΣΕΥ͂Σ. 


Ἔσωσα δῆτά ς 


{2 " “ “- / « 7 ,ὔ 
στ εἰσορᾶν γε φέγγος ἡλίου τόδε. 
EKABH. 
Τί δῆτ᾽ ἔλεξας δοῦλος ὧν ἐμὸς τότε; 
OAYZSEYZ. 
Πολλῶν λόγων εὑρήυαθ᾽, ὥστε μὴ θανεῖν. 
ΕΚΑΒΗ. 
Οὔχουν χαχύνει" τοῖσδε τοῖς βουλεύμασιν, 
ὃς ἐξ ἐμοῦ μὲν ἔπαθες" οἷα φὴς παθεῖν, 
δοᾶ δ᾽ CERN τ -“ 5 - à’ [7 δύνῃ» 
pas δ᾽ οὐδὲν ἡμᾶς εὖ, χαχῶς ὃ ὅσον δύνῃ: 
/ € - / €e/ / 
Ἀχάριστον ὑμῶν σπέρμ.᾽, ὅσοι δὴ μιηγόρους 
ζηλοῦτε τιμάς - μηδὲ γιγνώσχοισθέ μοι", 


a 


27 


245 


250 


255 


4. Evôaveiv. « Ma main, 2, Ἔπαθες, tu as éprouvé, tu 


qui avait saisi tes vêtements, s’y | as été traité, tu as reçu. 


mourait, ne pouvait plus s’en 4. Μηδὲ γιγνώσχοισθέ μοι, 
détacher. » et puissé-je ne pas vous Con- 
‘ > , 2 . , » . . . 
2,0ÿxouy XAXNVEL,ne te mon- naître, puisse-jJe ne Jamais avoir 


tres-tu donc pas méchant, ingrat? affaire à vous! 


28 EKABH, 


οἱ τοὺς φίλους βλάπτοντες où poovribere!, 
ἣν τοῖσι πολλοῖς πρὸς χάριν λέγητέ τι. — 
3 \ / δ) 7 9 sf? .< ΄ -ς 
Ἀτὰρ τί δὴ σόφισμα" τοῦθ᾽ ἡγούμενοι 

εἰς τήνδε παῖδα ψῆφον ὥρισαν φόνου ; 


Πότερα τὸ χρῆν" σφ᾽ ἐπήγαγ᾽ ἀνθρωποσφαγεῖν 


266 


πρὸς TÜU6OV, ἔνθα βουθυτεῖν μᾶλλον πρέπει ; 
Ἢ τοὺς χτανόντας ἀνταποχτεῖναι θέλων 
εἰς τήνδ᾽ Ἀχιλλεὺς ἐνδίκως τείνει φόνον: 
Ἀλλ᾽ οὐδὲν αὐτὸν ἥδε γ᾽ εἴργασται καχόν. 
Ἑλένην νιν αἰτεῖν χρῆν τάφῳ προσφάγματα" 265 
χείνη γὰρ ὥλεσέν νιν εἰς Τροίαν τ’ ἄγειδ. 
Εἰ δ᾽ αἰχμαλώτων γοή τιν᾽ ἔχχριτον θανεῖν 
; LP χί Γ 
# € , , € - / 
χάλλει θ᾽ ὑπερφέρουσαν, οὐχ ἡμῶν τόδε" 
ἡ Τυνδαρὶς γὰρ εἶδος ἐκπρεπεστάτη, 
ἀδιχοῦσά θ᾽ ἡμῶν οὐδὲν ἧσσον εὑρέθη. 270 
Τῷ μὲν δικαίῳ" τόνδ᾽ ἁμιλλῶμαι λόγον. — 
à 3 ν CU LU 7.23 / , “ὧ 
A δ᾽ ἀντιδοῦναι δεῖ σ᾽ ἀπαιτούσης ἐμοῦ, 
ἄχουσον. Ἥψω τῆς ἐμιῆς, ὡς φὴς, χερὸς 
\ τ“ “- LN 
χαὶ τῆσδε γραιᾶς προσπίτνων παρηΐδος" 
» / UN -“ D Ar rev 2 
ἀνθάπτομαί σου τῶνδε τῶν αὐτῶν ἐγὼ 2575 


1. Βλάπτοντες οὐ φροντί- 
ζετε, vous ne vous faites pas 
scrupule de nuire. 

2. Σόφισμα, prétexte ingé- 
uieux, 

3. Τὸ χρῆν, le devoir, la con- 
venance. 

4 Τείνειν φόνον, tropetirédes 


locutions τείνειν τόξον, βέλος, 
5. "Qhecév νιν.... ἄγει, élla 
enim perdidit eum dum ad Tre- 
jam ducit. 
6. Τῷ μὲν δικαίῳ, en fai- 
sant valoir la justice. ἔ 
7. Τῶνδε τῶν αὐτῶν. Ta‘ 
main et ta joue. 









4 
N- 


EKABH., Me | 


: Ν ns 
χάριν τ᾽ ἀπαιτῶ τὴν τόθ ᾿ ἱκετεύω τέ σε, 
-- / 
μή μου τὸ τέκνον ἐκ χερῶν ἀποσπάσης, 


und χτάνητε᾽ TOY τεθνηχότων ἅλις. 


Ταύτη γέγηθα χαπιχήθομια! χαχῶν" 


ἅδ᾽ ἀντὶ πολλῶν ἐστί μοι παραψυχὴ, 


280 


πολιᾶς τιθήνη", βάκτρον, ἡγεμὼν ὁδοῦ. 


, \ CU \ “- A À τὶ à 
Où τὸν χρᾶάτουντα γθη HOATELV ©Œ Un 0E€0Y, 


οὐδ᾽ εὐτυχοῦντας εὐ" δοκεῖν πράξειν ἀεί" 


χἀγὼ γὰρ ἦν ποτ". ἀλλὰ νῦν οὐχ εἴν ἔτι 
ι τοτ᾽ ἡ; . εἴμ᾽ ἔτι, 


7 eme Ὁ si e ΟΝ, / 
τὸν πάντα δ᾽ ὄλξον À μαρ ἕν μ᾽ ἀφείλετο. --- 


285 


᾿Αλλ᾽ ὦ φίλον γένειον", αἰδέσθητί με, 


, » “0 
οἴχτειρον᾽ ἐλθὼν δ᾽ εἰς Αχαιυϊκὸν στρατὸν > 
παρηγόρησον, ὡς ἀποχτείνειν φθόνος" 
EU ἃ Eu 
γυναῖκας, ἃς τὸ πρῶτον οὐχ ἐχτείνατε 


“ο“΄ Ἵ / » LR / 
βωμῶν ἀποσπάσαντες, ἀλλ ᾧχτείρατε. 


290 


Νόμος δ᾽ ἐν ὑμῖν τοῖς τ᾽ ἐλευθέροις ἴσος 


1. Χάριν τ᾽ ἀπαιτῶ τὴν τό- 
τ(ε), suppléez χατατεθεῖσαν, 
«et je réclame le bienfait que 
j'ai mis en dépôt, la reconnais- 
sance que j'ai méritee alors. » 

2. float: τιθήνη, nourrice 
de la vieille, gardienne de mes 
cheveux blines. 

3. ΕΓ porte sur πράξειν. 

4. Ἢν ποτ(ε), suppléez ed- 
τυχοῦσα. 

δ, Ὦ φίλον γένειον. En pro- 
2onçant ces paroles, Hécube 
ouche le menton d'Ulysse. Ainsi 
aisaient les suppliants. 


6. Φθόνος équivaut à véue- 
σις. Un tel acte soulèverait l’in- 
digration de la divinité qui 
veille sur la conduite des hom- 
mes. ? 

7. Νόμος. D’après la loi d’A- 
thènes, quand un esclave avait 
été tué, son maitre était son 
vengeur, et il pouvait poursui- 
vre devant les tribunaux le 
meurtrier de l’esclave, comme 
il aurait poursuivi le meurtrier 
d’un fils ou d’un proche parent. 
L’esclave était considéré comme 
un membre de la famille. 





30 EKAPH. 


\ - ἊΝ / e - / 
καὶ τοῖσι ὀούλοις αἵματος χεῖται πέρι. 


τὸ δ᾽ ἀξίωμα χὰν χαχῶς λέγη τὸ σὸν, 


πείσει λόγος γὰρ ἔχ τ᾽ ἀδοξούντων ἰὼν 


᾽ ea do: 7 9 BALE | , ἢ δ τς θέ 
ΧΧᾺ τῶν ὁοχουντωῶν AUTOS οὐ TAUTOY GUEVEL. 


295 


ΧΟΡΟΣ. 


Οὐ » e/ \ 3 θ / ΄ 
dx ἔστιν οὕτω στερρὸς ἀνθρώπου φύσις, 
e “ ν - CAN / 

ἥτις γόων σῶν καὶ μαχρῶν ὀδυρμιάτων 


χλύουσα θρήνους οὐχ ἂν ἐχδάλοι δάκου. 


ΟΔΥΣΣΕΥΣ. 


Ἑχάδη, διδάσχου" und τῷ θυμουμένῳ" 


τὸν εὖ λέγοντα δυσμενῆ ποιοῦ φρενί". 


3uo 


Ἐ \ \ \ \ “ 27 ἡ ᾽ = LES? 

γὼ τὸ μὲν σὸν cu. ?, ὑφ οὗπερ ηὐτύχουν, 
4, L 3/. / 

σώζειν ἕτοιμός εἰμι κοὐχ ἄλλως λέγω" 


A] De. » e/ ΟῚ ΕΣ / 8 
© ὃ εἰπὸν εις ἁἀπᾶάντας Οὐχ ἀρνησομᾶν , 


Τροίας ἁλούσης ἀνδρὶ τῷ πρώτῳ στρατοῦ 


\ τὸ ΝΟ / 2 ΄ 
σὴν παῖοα δοῦναι σφάγιον ἐξχιτουμένῳ. 


305 


Ἐν τῷδε γὰρ κάμνουσιν" αἱ πολλαὶ πόλεις, 


[7 Ἵ \ \ / \ Us 
ὅταν τις ἐσθλὸς καὶ πρόθυμος ὧν ἀνὴρ 


4. Κἂν χαχῶ: λέγη, quand 
même elle (lautorité, τὸ ἀξίωμα) 
aurait tort, donnerait de mau- 
vais conseils. 

2, Τῶν δοχούντων prend ici, 
grâce à l’antithèse ἀδοξούντων, 
le sens de τῶν εὐδοχίμων (des 
hommes considérés). 

8. Αὑτός; crase, pour ὁ αὐτός. 

4. Διδάσχου, laisse-toi éclai- 
rer. 

5. Τῷ θυμουμένῳ équivaut 


à τῷ θυμῷ, mais en présentant 
la colère comme un principe actif. 

6. Δυσμενῆ ποιοῦ φρενί, fais 
’’en un ennemi dans ton esprit, 
regarde-le comme ennemi. 
7. Τὸ σὸν cwu(a), ta per- 
sonne. 

8. Οὐχ ἀρνήσομαι; je ne ré- 
tracterai pas. 

9. Κάμνουσιν équivaut à vo- 
σοῦσι. « C’est la la maladie, la 
plaie, de la plupart des cités. » 








ΕΚΆΒΗ. 31 


δ΄ μηδὲν φέρηται τῶν χαχκιόνων πλέον. 


- Hu δ᾽ Ἀχιλλεὺς ἄξιος τιμῆς", γύναι, 
᾿ θανὼν ὑπὲρ γῆς Ἑλλάδος κάλλιστ᾽ ἀνή p. 310 


Οὔχουν τόδ᾽ αἰσχρὸν, εἰ βλέποντι μὲν φίλῳ 


χρώμεσθ᾽, ἐπεὶ δ᾽ ὄλωλε, μὴ χρώμιεσθ᾽ ἔτι; 


Εἶεν" τί δῆτ᾽ ἐρεῖ τις, ἤν τις αὖ φανῇ 


Ξῇ Ἂ ἂν / Ὅν / 
στρατοῦ τ᾿ ἄθροισις πολεμίων τ᾽ ἀγωνία; 
Δ ΄ ? Δ / 
πότερα μαχούμεθ᾽ ἢ φιλοψυχήσομιν, 315 
τὸν χατθανόνθ᾽ ὁρῶντες οὐ τιμώμενον; 


Καὶ μὴν ἔμοιγε ζῶντι μὲν, καθ᾿ ἡμέραν 


Ἴ / PIN , 4 ἂν » 4 / ; y , 
χει σμεχρ ἔχοιμ, παντ ἃ . to ουντως ξγοι 


τύμβον δὲ βουλοίμην ἂν ἀξιούμενον" ; 
τὸν ἐμὸν ὁρᾶσθαι" διὰ μαχροῦ γὰρ ἡ χάρις. — 320 


Εἰ δ᾽ οἰχτρὰ πάσχειν φὴς, τάδ᾽ ἀντάχουέ μου. 


? cts , \ τ 3/ 
Εἰσὶν παρ᾽ μιν οὐδὲν Ὥσσον αθλιαι 


τ CU πὶ - δὲ , ξὺτ 4} 3 
γρᾶιαι γυναιχ ς Ὧἣοξ πρέσου αι GEUEN ἢ 


/ sur / 7, 
γυμφα!" TC ἀρίστων γυυφιῶν τητωμεέναι, 


τ ἣΝ ? La 4 
ὧν ἥδε χεύθει σώματ Ἰδαία χόνις. 325 


Τόλμα τάδ᾽ ἡ μεῖς δ᾽ εἰ χαχῶς νομίζομεν 


τιμᾶν τὸν ἐσθλὸν", ἀμαθίαν ὀφλήπομιεν"" 


οἱ βάρδαροι" δὲ μήτε τοὺς φίλους φίλους 


41. Ἤμιν.... ἄξιος τιμῆς, il 
est digne de nos honneurs, il 
mérite que nous l’honorions, 

2, ἀξιούμενον, honoré. 

3. Σέθεν dépeud du compa- 
ratif ἤσσον. 

4. Ei χαχῶς νομίζομεν τι- 
μᾶν τὸν ἐσθλόν, si nous avons 


tort d'observer la coutume d’ho- 
uorer les braves, si notre cou- 
tume d’honorer les braves est 
mauvaise. 

5. Ἀμαθίαν ὀφλήσομιεν serap- 
proche beaucoup du francais : 
«nous serons taxés de sottise, » 

6, Οἱ Bap6apor, vous autres 


32 EKABH. 


ἡγεῖσθε μήτε τοὺς χαλῶς τεθνηκότας 
θαυμάζεθ᾽, ὡς ἂν ἡ μὲν Ἑλλὰς εὐτυχῆ, 330 


ὑμεῖς δ᾽ ἔχηθ᾽ ὅμοια τοῖς βουλεύμασιν᾽. 


ΧΟΡΟΣ. 


Αἰαῖ" τὸ δοῦλον ὡς χαχὸν πέφυχ᾽ ἀεὶ 


τολμᾷ θ᾽ ἃ μὴ χρὴ, τῇ βία χρατούμενον᾽. 


EKABH. 


_ 
L] 


/ ε ΄ὔ 
ATV 9 LOEVTES 


N 
φροῦδοι᾽ 
\ 17 ὃ ͵΄' 


4 ” 
σὺ ὃ εἰ τι μείω 


Ω θύγατερ, οὑμοὶ" μὲν λόγοι πρὸς αἰθέρα 

ἀμφὶ σοῦ φόνου " 335 
A / 22 

ὕναμιν ἢ LAÂTNE ἔχεις, 


"αὶ. ὍΔ» κα / 2 HS EN 2 Ÿ 
σπούδα(ε, πάσας ὥστ ἀηδόνος στόμα 


φθογγὰς ἱεῖσα", 


\ LS LA 
un στερηθῆναι βίου. 


3 , “- “ δ), N 2 
Ποόσπιπτε δ᾽ οἰχτρῶς τοῦδ ΘΟΌΒΝ ΤΕ γόνυ, 


\ 


χαὶ πεῖθ᾽ °° ἔχεις δὲ πρόφασιν" 


» \ 
ἔστι γὰρ τέχνα 340 


καὶ τῷδε, τὴν σὴν ὥστ᾽ ἐποιχτεῖραι τύχην. 


ΠΟΛΥΎΞΕΝΗ. 


ε re , NET κά δ). εὐ Ἐν ἔα 
Ορὼ 6 , Ὀδυσσεῦ, δεξιὰ νὺφ εἴματος 


Barbares. Le pronom pe’sonnel 
auquel se rapporte cette appo- 
sition est contenu dans le verbe 
ἡγεῖσθε. 

1. Ὅμοια τοῖς βουλεύμα- 
σιν. des résultats qui répondent 
a de tels conseils. 

2. Τὸ δοῦλον.... χρατούμε- 
νον, que l’esclave est toujours 
nasérable ! et comme il supporte 
l'insupportable, subjugué qu'il 
est par la force! Τολμᾶν dési- 
gnc ici le courage passif, la ré- 


signation, comme au vers 326. 
3. Οὑμοί, crase, pour οἱ ἐμοί 
4. Φροῦδοι. Cet adjectif a 

force verbale. 

5. Πάσας.... ἱεῖσα, en pre- 
nant tous les tons, comme la 
voix du rossignol. 

6. Πεῖθ(ε), essaye de le fle- 
chir. Le présent désigne quei- 
quéfois une simple tentative. 

7. Πρύφασιν, un motif à al-. 
léguer, une occasion, un moyen 
d'entrer en matiere. 








EKABH. ει 33 


χρύπτοντα χεῖρα χαὶ πρόσωπον ἔμπαλιν 
\ v 


στρέφοντα, μιή σου προσθίγω γενειάδος. 


Θάρσει : 


/ \ ” \ «ς / / 1 Φ 
πέφευγας τὸν ἐμῶν ιχέσιον Διὰ 34 


ὡς ἕψομαί γε τοῦ τ᾽ ἀναγκαίου χάριν 
θανεῖν τε χρήζουσ᾽" εἰ δὲ μὴ βουλήσομαι, 
χαγχιὴ τ θαι χαὶ ὅροι γυνή. 


mn γάρ με δεῖ ζῆν 


Ἧι 7 Done μὲν ἣν ἄναξ 


Φρυγῶν ἁπάντων τοῦτό μοι πρῶτον βίου "" 350 
ἔπειτ᾽ ἐθρέφθην ἐλπίδων καλῶν ὕπο 

βασιλεῦσι νύμφη, ζῆλον οὐ σμικρὸν γάμων 

ἔχουσ᾽ *, ὅτου dou ἑστίαν T° ἀφίξομαι" 


\ ε [NS 5 » 
δέσποινα δ᾽ ἡ δύστηνος Ἰδαίαισιν" ἦν 

= ? 
γυναιξὶ παρθένοις τ ἀπόσλεπτος" μέτα, 355 


ton θεοῖσι 


πλὴν τὸ κατθανεῖν μόνον. 


Νὺν ὃ᾽ εἰμὶ δούλη. Πρῶτα μέν μι τοὔνομα 
θανεῖν ἐρᾶν τίθησιν οὐχ εἰωθὸς ὄν " 


"᾿ 2 y \ - “ = 
ἔπειτ᾽ ἴσως ἂν δεσποτῶν ὠμιῶν φρένας 


7) ἃ € 3 ΄ 253 
τύχοιμ᾽ ἂν, ὅστις" ἀργύρου μ.᾽ ὠνήσεται 360 


1. Πέφευγας τὸν ἐμόν ἵχέ- 
σιον Δία, tu échappes au dan- 
ger d’être imploré par moi au 
nom de Jupiter, vengeur des 
sappliants. 

2. Τοῦτό μοι πρῶτον βίον, 
voila le début de ma vie. 

3. Ζῆλον οὐ σμιχρὸν γάμων 
ἔχουσ᾽ α), excitant une grande 
emulation par rapport au ma- 
riage. 

᾿δαίαισιν, aux femmes 


HÉCUBE. 


du mont Ida, aux Troyennes. 

5. Ἀπόδλεπτος, qui attire 
les regards. 

6. To xatôaveiy, en ce qui 
concerne la mort. 

7. Toùvoux équivaut à τὸ 
ὄνομα τοῦτο, c.-a-d, le nom 
d’esclave. 

8. L’adjectif relatif ὅστι: gé- 
néralise, et renferme l’idée de 
pluralité, Aussi a-t-il un pluriel 
pour corrélatif, 


34 EKABH. 


\ eo / AITIA 1 CU 4 
τὴν Εχτορος τε γατέρων πολλῶν χᾶσιν, 


? ΄ 2 
προσθεὶς δ᾽ ἀνάγκην σιτοποιὸν᾽ ἐν δόμοις, 


/ δῷ / 5 2? / 3 
σαιρειν τε ωμαᾶ χερχισιν τ ἐφέσταναι 


λυπρὰν ἄγουσαν ἡμέραν υ ἀναγκάσει. 


Λέχη δὲ τἀμὰ δοῦλος ὠνητός ποθεν 365 


χρανεῖ, τυράννων πρόσθεν ἠξιωμένα. 


Οὐ δῆτ᾽" ἀφίημ ὀμμάτων ἐλευθέρον 
/ 3, - “Ὁ 
φέγγος᾽ τόδ᾽, Ἅιδη προστιθεῖσ᾽ ἐμὸν δέμας. 
-' " N ἴῳ» / 3 
Ἄγ᾽ οὖν μ᾽, Ὀδυσσεῦ, καὶ διέργασαί p' ἄγων" 


οὔτ᾽ ἐλπίδος γὰρ οὔτε του δόξης ὁρῶ 870 
΄ a EU - ἘΣ er 

θάρσος παρ᾽ ἡμῖν ὥς ποτ᾽ εὖ πρᾶξαί με YpA°. 
“ Ξ « - 3 δι 

Μῆτερ, σὺ δ᾽ ἡμῖν μηδὲν ἐμποδὼν γένη, 


λέγουσα υνηδὲ δρῶσα δ" συυμδούλου δέ μι! 


LU νι 2 “-- \ 7 ΄- 
θανεῖν ᾿ πρὶν αἰσγροῶν μὴ χατ᾽ ἀξίαν τυχεῖν. 
' LP à 


L/4 \ ΕἸ 5 -Ὁ 
Οστις γὰρ οὐκ εἴωθε γεύεσθαι κακῶν, 375 


7 


\ 


φέρει μὲν, ἀλγεῖ δ᾽ αὐχέν᾽ ἐντιθεὶς ζυγῷ᾽ 


\ Vo Δ ” Lu , ΄ 
θανὼν δ᾽ ἂν εἴη μᾶλλον εὐτυχέστερος 


1. Χἀτέρων, pour καὶ ἑτέρων. 

2. Προσθεὶς ἀνάγχην σιτο- 
ποιόν, m'infliseant la nécessité 
de moudre le grain. 

3. Κερχίσιν τ᾽ ἐφεστάνα:. 
Chez les anciens,le métier à tis- 
ser était vertical, 

4. Péyyoc désigne ici la lu- 
mière qui jaillit des yeux, le 
regard, 

5. Οὐτ’ ἐλπίδος.... εὖ πρᾶ- 
ξαί με χρή. Polyxène dit qu’elle 
ne voit rien dans sa situation 


(παρ᾽ fui) qui puisse lui dou- 
ner le courage (5@260:) d’e- 
pérer ou de croire qu’elle pût 
jamais être heureuse, si eile cor- 
tinuait à vivre. 

6. Λέγουσα urôes δρῶσα. La 
négation est sous-entendue pour 
le premier participe. Voir 125 
notes sur les vers 28 et 144 

7, Συμιδούλου Gé pot ὕ νεῖν, 
mais désire avec moi que je 
meure, Συμθηύλεσθαι difière de 
συμ Θηυ)εύεαθαι. 








EKABH, 35 


ἢ ζῶν" τὸ γὰρ ζῆν μιὴ καλῶς μέγας πόνος. 


ΧΟΡΟΣ. 


᾿ ΠῚ , Æ , ΩΣ 
Δεινὸς χαραχτὴρ χαπίσημος ἐν βροτοῖς 


ἐσθλῶν γενέσθαι, χἀπὶ μεῖζον ἔρχεται 380 


- ΕῚ » LU » 
τῆς εὐγενείας ὄνομα τοῖσιν ἀξίοις᾽. 


EKABH. 


Καλῶς μὲν εἶπας. θύγατερ᾽ ἀλλὰ τῷ καλῷ 


λύπη πρόσεστιν. Εἰ δὲ δεῖ τῷ Πηλέως 


χάριν γενέσθαι παιδὶ χαὶ ψόγον φυγεῖν 


ε - , NS ES PEN \ \ / 
ὑμᾶς, ᾿Οὐυσσεῦ, TAVOE μὲν μιὴ κτείνετε, 
ER 3. ἦν \ 

ἡμᾶς ὃ ἄγοντες πρὸς πυοᾶν΄ Ἀχιλλέως 


385 


χεντεῖτε, μὴ φείδεσθ᾽ " ἐγὼ ᾿ τέκον Πάριν, 


D “-Ὃ 3, Σ 
ὃς παῖδα Θέτιδος ὥλεσεν τόξοις βαλών. 


ΟΔΥΣΣΕΥΣ- 


᾽ EEE \ ns 2 
Οὐ σα, ὦ γερα!ὰ, κατθανεῖν Αχιλλέως 


, ᾽ N “» / 
pavracu Ἀχαιοὺς, ἀλλὰ τήνδ᾽ ἡτήσατο. 390 


EKABH. 


Ὑμεῖς δέ ue ἀλλχ᾽ θυγατρὶ συμφονεύσατε, 


e 


\ \ / - / 
χαὶι δὶς τόσον FO." ULLATOS γέενησεται 


4 
! 
\ 

/ - - AN 
VAUX νεχρῷ TE τῷ ταὸ 


1, Δεινὸς χαρακτήρ (v. 379) 
.…. τοῖσιν ἀξίοι:. Le chœur dit 
que c’est quelque chose de puis- 
sant (2:.v6:) et d’éclatant (ἐπί- 
σημις) que la marque (χαρα- 
χτὴρ) qu’une bonne raceimpri- 
me aux hommes; et il ajoute, 
que ceux qui se montrent dignes 


LY / 
ECALTOULLEVO. 
N ᾿ 


de leur noblesse portent encore 
plus haut l'illustration de leur 
naissance (τῆς εὐγενείας ὄνο- 
μα). 

2. Ἀλλά, du moins. Expres- 
sion clliptique pour εἰ μὴ μό- 
νὴν μὲ φονεύειν βούλεσθε, 
ἀ)λὰ συμφονεύσατε θυγατρί. 


36 ἘΚΑΒΗ. 


ΟΔΥΣΣΕΥ͂Σ. 
Ἅλις χόρης εἷς θάνατος, οὐ προσοιστέος 
ἄλλος πρὸς ἄλλῳ" υμηδὲ τόνδ᾽ ὠφείλομιεν'. 395 
EKABH. 
Πολλή γ᾽ ἀνάγχη θυγατρὶ συνθανεῖν ἐμέ. 
ΟΔΥΣΣΕΥ͂Σ. 
Πῶς; Οὐ γὰρ οἶδα δεσπότας χεχτημένος᾽. 
EKABH. 
ὋὉποῖα χισσὸς ὃ ρυὸς ὅπως τῆσδ᾽ ἕξομαιδ, 
ΟΔΥΣΣΕΥ͂Σ. 
Οὖχ, ἦν γε πείθη τοῖσι σοῦ σοφωτέροις. 
EKABH. 
Ὡς’ τῆσδ᾽ ἑχοῦσα παιδὸς où μεθήσομαι. 4oo 
OAYZSEYS. 
Ἀλλ᾽ οὐδ᾽ ἐγὼ μιὴν τήνδ᾽ ἄπειμ. αὐτοῦ λιπών. 
ΠΟΛΥΞΕΝΗ. 
Μῆτερ, πιθοῦ μοι" καὶ σὺ, παῖ Λαερτίου, 
χάλα τοχεῦσιν εἰχότως θυμουμένοις, 
σύ τ᾽, ὦ τάλαινα, τοῖς χρατοῦσι μὴ μάχου. 
Βούλει πεσεῖν πρὸς οὗδας ἑλχῶσαίγτε σὸν 405 


γέροντα χρῶτα πρὸς βίαν ὠθουμένη, 


1. Μηδὲ τόνδ᾽ ὠφείλομεν, | être libre; je n’ai pas de mai- 
plût aux dieux que nous ne fus- tre, que je sache (οἶδα χεχτης- 
sions pas obligés d’ofnir cette μένος). » 
victime non plus! 3. ὋὉποῖα.... ἕξομαι. « Je 

2. Δεσπότας χεχτημένος. La | m’attacherai comme le lierre, 
réponse d'Ulysse porte sur le ὁποῖα χισσόξ, à elle, comme a 
mot ἀνάγνη. « Comment peux- | un chêne, δρυὸς ὅπως.» 


tu dire qu’il le faut? Je crois | 4. ὩΣ: est ici affirmauf. 








ΕΚΑΒΗ. . 37 


ἀσχημονῆσαί" τ᾽ ἐχ νέου βραχίονος 


“ à / \ 9 ἃ 3, 
σπασθεῖσ᾽; Ἃ πείσει᾽. Μὴ σύ γ᾽ "" οὐ γὰρ ἄξιον. ---- 


᾿Αλλ᾽, ὦ φίλη μοι μῆτερ, ἡδίστην χέρα 
δὸς χαὶ παρειὰν προσδαλεῖν παρηΐδι" 410 


ε ” ᾽ Ξτ 3 \ M 7 
ὡς οὔποτ αὖθις, ἀλλὰ νῦν πανύστατον 


“ 7 
ἀχτῖνα χύχλον θ᾽ ἡλίου προσόψομαι. 


Τέλος déyer δὴ τῶν ἐμῶν προσφθεγμάτων. 


5 “ Ξ- = À, » 
Ω μῆτερ, ὦ τεχοῦσ᾽ " ἄπειμι δὴ χάτω 


ΕΚΑΒΗ. 


‘a θύγατερ, ἡμεῖς δ᾽ ἐν φάει δουλεύσομεν... 415 


ΠΟΛΥΞΕΝΗ. 


ἄνυμφος ἀνυμέναιος ὧν᾽ μ᾽ ἐχρῆν τυχεῖν. 


ΕΚΑΒΗ. 


7 \ A ? ᾽ # ER FLAN / 
Οἰκτρὰ σὺ, τέκνον, ἀθλία δ᾽ ἐγὼ γυνή. 


ΠΟΛΥΞΕΝΗ. 


Ἐχεῖ δ᾽ ἐν Ἅιδου χείσομαι χωρὶς σέθεν. 


ΕΚΑΒΗ. 
Οἴμοι" τί δράσω; ποῖ τελευτήσω βίον"; 


TIIOAYEENH. 


Δούλη θανοῦμιαι, πατρὸς οὖσ᾽ ἐλευθέρου. 420 


EKABH. 
‘H - δὲ τ / Ὧν: Ἂν, gs 
μεῖς € πεντηχοντα Ἶ ŒU.U.000L TELVOY, 


1. Ἀσχημονήῆσαι, offrir un 
spectacle inconvenant. 

2, Ἃ πείσει, choses que tu 
endureras. 

3. Μὴ σύ γ(ε), mais non, ne 
t'y expose pas. 


4. Ὧν équivaut à ἐχείνων 
dv, c’est-à-dire, νυμφευμάτων 
χαὶ ὑμεναίων ὧν. 

5. Τί δράσω; ποῖ τελευτή- 
σω βίον; que faire? vers quelle 
fin précipiter ma vie? 


38 EKABH, 
ΠΟΛΥΞΕΝΗ͂. 
Τί σοι πρὸς Ἕχτορ᾽ à γέροντ᾽ εἴπω πόσιν; 
EKABH. 
Ἄγγελλε πασῶν ἀθλιωτάτην ἐμέ. 
IIOAYEENH,. 
Ὦ στέρνα μαστοί θ᾽, οἵ μ᾽ ἐθρέψαθ᾽ ἡδέως. 
EKABH. 
Ὦ τῆς ἀώρου θύγατερ ἀθλία τύχης. &25 
IOAYEENH,. 
Χαῖρ᾽ ὦ τεχοῦσα, χαῖρε Κασάνδρα τ᾽ ἐμοὶ, 
EKABH. 
Χαίρουσιν ἄλλοι᾽, μητρὶ δ᾽ οὐκ ἔστιν τόδε, 
ΠΟΛΥΞΕΝΗ. 
ὅ + ἐν φιλίπποις Θρηξὶ Πολύδωρος χάσις. 
ΕΚΑΒΗ. 


XL ἘΞ » “ TN “ 
Εἰ ζῇ γ᾽" ἀπιττῶ δ᾽, ὧδε πάντα δυστυχῶ. 


ΠΟΛΥΞΕΝΗ. 
“- \ ΄ 3 4 \ / 
Ζῇ, καὶ θανούσης ὄμμα συγκλείσει τὸ σόν. 430 
EKABH. 


Τέθνηχ᾽ ἔγωγε, πρὶν θανεῖν, χαχῶν ὕπο 

1 γωγξ, πριν ἄνξιν, Καὶ πο. 

᾽ ΠΟΔΥΞΈΝΗ. 

Κόμιζ᾽, Ὀδυσσεῦ, μ᾽ ἀμφιθεὶς κάρα πέπλους. 
ὡς πρὶν σφαγῆναί γ᾽ ἐκτέτηκα᾽ καρδίαν 


41. Χαίρουσιν ἄλλοι. Le vœu [| capables d'éprouver de la joe 
χαῖρε, dit Hécube, s’adresseaux | mais non à ta mère, 
es ἃ ceux qui sont encore 2, ’Extétnza est intransiuif 









À 
ς, 
- 
à 
L 
Al 


LA: 


EKABH, 39 


βρήνοισι μητρὸς τήνδε τ᾽ ἐχτήχω γόοις. 
Ὦ φῶς᾽ προσειπεῖν γὰρ σὸν ὄνομ." ἔξεστί μοι, 435 
μέτεστι δ᾽ οὐδὲν πλὴν ὅσον χρόνον ξίφους 
“-“ι Ἐς : 
βαίνω᾽ μεταζὺ χαὶ πυρᾶς Ἀχιλλέως. 
ΕΚΑΒΗ: 
" / NS 
Où ᾽γὼ, προλείπω λύεται δέ μου μέλη. 
Ξ ΄ e/ \ Μ ΄ 
Ω θύγατερ, ἅψαι μητρὸς, ἔχτεινον χέρα, 
RC JS? » 
δός" μὴ λίπης υ. ἄπαιδ᾽. πωλόμην, φίλαι. 4{ο 
Ὡς" τὴν Λάχαιναν σύγγονον Διοσχόροιν ? 
3 NS -ὕ ΕῚ / 
Ἑλένην ἴδοιμι" διὰ καλῶν γὰρ ὀμμάτων 
” / τ \ “δι: 7 
αἴσχιστα Τροίαν εἷλε τὴν εὐδαίμονα. 
ΧΟΡΟΣ. 
[Strophe 1.] 


445 


#1 \ LA 
Αὐυρα, ποντιᾶς AUOT, 
e 1 
ἅτε ποντοπόρους κομίζεις 
\ » “ - λ / 
ῥοὰς ἀχάτους ἐπ᾽ οἶδμα λίμνας“, 
ποῖ με τὰν το TOPEUGELS ; 
Τῷ PEN πρὸς οἶχον 
» / 1 
χτυθεῖσ᾽ ἀφίξομαι; ἢ 
΄Ν δ ” θ : 
Δωρίδος ὅρμον αἴας 450 


et χαρδίαν équivaut à χατὰ | et non à celle d’Hécube, Puis- 


χαρδίαν. 
*Ovou(x), le nom, oppose 
a la réalité. 

2. Βαίνω, je me trouve. Il 
semble ἃ Polyxène qu’elle soit 
déja placée entre le glaive du 
sacrificateur et le tombeau d’A- 
chille, 

3. Ὡς, pour οὕτως, se rap- 
porte à la situation de Polyxène, 


sé-je, dit celle-ci, voir Hélène 
en l’état où je vois ma fille! 

4. Διοσχόροιν, des Dios- 
cures, Castor et Pollux. 

5. Οἷδμα γίμνας, périphrase 
pcétique pour désigner la mer. 

6. Δωρίδος αἴας». de la 
terre dorienne, du Péloponnèse, 
Ὅρμον, équivalant à εἰς ὅρ- 
μον, se rattache à la premi&e 


40 EKAPBH 


ἢ Φθιάδος᾽, ἔνθα τὸν 


χαλλίστων ὑδάτων πατέρα : 


φασὶν Ἀπιδανὸν γύας λιπαίνειν 3 


s\ / ΄ 
ἢ νάσων΄ἧ, ἁλιήρει 


[Antistrophe 1 .] 455 


/ 7 
χώπα πεμπομέναν τάλαιναν, 


2, \ δ \ 2 » 4 
οἰχτρᾶν βιοτὰν ἔχουσαν οἴκοις ) 


Ψ / / “- 
ἔνθα πρωτόγονός TE φοῖνιξ 


δάφνα θ᾽ " ἱεροὺς ἀνέσγε 


πτόρθους Λατοῖ φίλον w- 


Ὁ 3/ 7 
δῖνος αγαλμα Δίας": 
σὺν Δηλιάσιν τε χού- 


- 


ραισιν Ἀρτέμιδός τε θεᾶς 


460 


΄ » 3 2 
γρυσέαν ἄμπυκαϊ τόξα τ εὐλογήσω; 465 


* NS » 
Η Παλλάδος ἐν πόλει 


“- Nù/ EU 
τᾶς καλλιδίφρου θεᾶς 


/  » / / 8 
ναίουσ᾽ ἐν χροχέῳ πέπλῳ 


question : ποῖ με.... πορεύσεις; 

1. Φθιάδος. La Phthie, patrie 
d'Achille, était un canton de la 
Thessalie, arrosé par le cours 
supérieur de lApidanos, af- 
fluent du Pénée. 

2. Πατέρα. L’Apidanos, con- 
sidéré ici comme être divin, est 
le père des eaux de son fleuve. 

3. Ἢ vacwv. Construisez : 
ἢ πορεύσεις με (v. 477) τῶν 
νήσων εἰς ἐχείνην ἔνϑα (ν. 458). 

4, Οἴχοις. Ce mot indique que 
la Troyennesera esclave, οἰχέτις. 


[Strophe 2. 


5. Φοῖνιξ δάφνα T(E). On 
montrait dans l’ile de Délos un 
palmier et un laurier que Latone 
entoura, dit-on, de ses bras daus 
les douleurs de l’enfantement. 

6. Ὠδῖνος ἄγαλμα Δίας, le 
monument de l’enfantement du 
fils de Jupiter (Apollon). 

7. Ἀρτέμιδός TE... ἄμπυχα. 
Hyperbate, pour ἊἈρτέυιδος 
θεᾶς ἄμπυχά τε χρυσέαν. 

8. Πέπλῳ. A la fête des 
Grandes Panathénées, on portait 
en procession au temple de Mi- 


ΡΥ λον AN RS RO LS 





ne τθΜΉῊἝΊἜἝἍ ῶὩΏὮΕΣ 


dates κων γα À 22m Ad cs années su Re > 


ἘΚΑΒΗ͂. Ἀ] 


ζεύξομαι dox πώ- 5 
λους ἐν δαιδαλέαισι ποι- 470 


χίλλουσ᾽ ἀνθοχρόχοισι πήναις, 





à V4 \ 
Ἢ Τιτάνων γένεα" 
τὰν Ζεὺς ἀμφιπύρῳ 


χοιμίζει φλογμῷ Κρονίδας; 


Ὥμοι τεχέων ἐμῶν, 


» / 1 / ? 
ὥμοι πατέρων᾽' χθονός 0 


ἃ χαπνῷ κατερείπεται 
/ A / 
τυφομένα δορί- 


χτήτος Ἀργεΐων"" ἐγὼ δ᾽ 
ἐν ξείνα χθονὶ δὴ χέχλημαι 


δούλα, λιποῦσ᾽ Ἀσίαν, 
Εὐρώπας θεράπναν 


[Antistrophe 2.] 4η8 


48. 


ἀλλάξας᾽, Ἅιδα θαλάμους", 
ΤΑΛΘΥΒΙΟΣ. 


- 3/ 
Ποῦ τὴν ἄνασσαν δή ποτ 


nerve un grand voile brodé par 
les femmes et les filles d’Athe- 
nes. On y voyait la déesse sur 
son char (χαλλίδιφρος) livrant 
bataille aux ennemis des dieux 
olympiens, aux Titans, contre 
lesquels Jupiterlancait sa foudre, 
4. Πατέρων (ἐμῶν) ne peut 
guère désigner que les ancè= 
tres, dont les tombeaux ne se- 
ront plus honorés désormais. 
2. Δορίχτητος ApYyEiwv, pos- 
session des Grecs acquise par la 
iance. Le génitif est gouverné 


? 3 
οὖσαν" Ἰλίου 


par l’idée de χτῆσις ou χτῆμα 
renfermée dans δορίχτητος. 

3. Ἔν ξείνα χθονί (ν. 480).... 
‘Aïda θαλάμους. Le chœur dit 
qu’il est désormais esclave dans 
un pays étranger, ayant quitté 
l'Asie, l'ayant échangée contre 
(ἀλλάξασα, littéralement «ayant 
eu en échange ») le séjour (6e- 
ράπναν) de l'Europe, maison 
de Pluton (à ses yeux), c’est-a- 
dire : séjour qui lui est aussi 
odieux que celui des enfers. 

4. Οὖσαν équivaut ie ἃ ἣ ἣν. 


42 EKABH. 


‘Ex nv ἂν ἐξεύροιμι, Τρῳάδες χόραι 3 485 


ΧΟΡΟΣ. 


“ / DE | Ψ τ εἰς A 
Αὕτη πέλας σου νῶτ᾽ ἔχουσ᾽ ἐπὶ χθονὶ, 


Ταλθύδιε, κεῖται ξυγχεχλημιένη πέπλοις. 


ΤΑΛΘΥΒΙΟΣ. 


= ss / 2 / / 1:9 ci 
Ω Ζεῦ, τί λέξω; πότερά σ ἀνθρώπους ὁρᾶν᾽, 


« » ” / “- 
ἢ δόξαν ἄλλως τήνδε κεκτῆσθαι μάτην 


Le 2 4 H : 4 
[ψευδῇ, δοχοῦντας δαιμόνων εἰναι γένος, 499 


τύχην δὲ πάντα τὰν βροτοῖς ἐπισχοπεῖν ; 


, NN) - - 
Οὐχ ὅδ᾽ ἄνασσα τῶν πολυχ ρούσων Φρυγῶν, 


οὐχ ὅδε Πριάμου τοῦ μέγ᾽ ὀλδίου δάμαρ ; 


Καὶ νῦν πόλις μὲν πᾶσ᾽ ἀνέστηχεν δορὶ, 
αν ἢ \ / “- # REX \ 
αὐτὴ δὲ δούλη γραῦς ἀπαις ἐπὶ χθονὶ 495 


χεῖται κόνει φύρουσα δύστηνον κάρα. 


Φ " -ς ΤΩΙ / 2: “ > δέ θ Cu 
EU EU γέρων μὲν ELU. . 010$ € μοὶ ανειν 


εἰ ἢ πρὶν αἰσχρᾷ περιπεσεῖν τύχη FIVE EE 


᾽ 7 u Ξ δὰ 7 \ / 
Ἀνίστασ᾽, ὦ δύστηνε, καὶ μετάρσιον 


πλευρὰν ἔπαιρε χαὶ τὸ πάλλευχον χάρα. bei 
EKABJH. 


” / τ Le , \ 3 s= ὁ 
Ex* τις οὗτος σῶμα τουμὸν οὐχ EG 


1. Ὁρᾶν, regarder, veiller 
BUTS... 

2. Δόξαν τήνδε χεχτῆσθαι, 
avoir cette réputation. Il ne faut 
pas tenir compte du vers qui 
est mis entre crochets. 

3. Γέρων μέν εἰμ(ὶ).... τύχῃ 
τινί. Talthybius dit que sa vie 
ne saurait plus être longue, 


puisqu'il est vieux; et que ce- 
pendant, en voyant ce specta- 
cle, il craint de vivre trop long- 
temps. Il prie donc les dieux 
d’abréger sa vie, plutôt que de 
le faire tomber dans le malheur 
et l’ignominie, 

4. Τίς οὗτος.... οὐχ ἐᾷς, qui 
es-tu(la), toi qui ne laisses pas...? 





" 
-ἊῬῬ 
É 
- 
ἧς 
-- 

À 






Ὧν 
» 
. À 
rs 
k 
5 


5 Ν᾿ 
2 LPS 


EKABH. 43 


LU LU ? € ni La : 
κεῖσθαι; Τί κινεῖς pe, ὅστις εἰ, λυπουμιένην ; 


ΤΑΛΘΥΒΙΟΣ. 


Ταλθύδιος ἥχω Δαναϊδῶν σ᾽ ὑπηρέτης, 


Ἀγαμέμνονος πέμψαντος, ὦ γύναι, μέτα᾽. 


EKABH. 
Ὦ φίλτατ᾽, dou κάυ. ἐπισφάξαι τάφῳ 505 
doxoùv ? Ἀχαιοῖς ἦλθες; ‘Qc φίλ᾽ ἂν λέγοις. 
Σπεύδωμεν ἐγχονῶμεν ᾿ ἡγοῦ μοι, γέρον. 


ΤΑΛΘΥΒΙΟΣ. 


Σὴν παῖδα κατθανοῦσαν ὡς θάψης, γύναι, 
ἥχω μεταστείχων σε" πέμπουσιν δέ με 


-΄ὔ τ΄ “ ͵7ὔ 
δισσοί τ᾽ Ἀτρεῖδαι χαὶ λεὼς Ἀχαϊκός. 510 


EKABH 


L / / 3 9 
Οἴμοι, τί λέξεις᾽; Οὐχ do ὡς θανουμένους" 


μετῆλθες ἡμᾶς, ἀλλὰ σημανῶν χαχά: 


Ξ LU \ ΄ 197 3 
Ὄλωλας, ὦ παῖ, μητρὸς ἁρπασθεῖσ ἀπο᾿ 


« EM δ᾽ » KA 26e τ ΄ PRE" , 
ἡμεῖς ὁ ATEXVOL TOUTE G * ὦ τάλαιν ἐγώ. — 


Σ» ΄ 


“ ) 
Πῶς καί νιν ἐξεπράξατ᾽ ; 


F7 “δ “ἢ 
do’ αἰδούμιενοιΐϊ; 515 


ἢ πρὸς τὸ δεινὸν ἤλθεθ᾽ ὡς ἐχθρὰν, γέρον, 


4. Construisez : (?’Eyù) Ταλ- 
606105: μεθήχω σε (je viens te 
chercher), ὦ γύναι, Δαναϊδῶν 
ὑπηρέτης, Ἀγαμέμνονος πέμ- 
Ψψαντος. 

2. Δοχοῦν. Accusatif absolu. 

3. Ὡς marque ici un rapport 
de causalité. Il faut sous-enten- 
re : « ne crains pas de parler, 
parle sans hésitation, » 


4. Τί λέξεις; au futur, comme 
si Hécube-attendait la confirma- 
tion de ce qu’elle vient d’en- 
tendre. 

5. Θανουμένους. Voir la note 
sur le vers 237, 

6. Τοὐπὶ o(é), quant à toi, 


en tant que cela te regarde, 


7. Αἰδούμιενοι» en ressentant 
de la pitié. 


24 EKABH, 


L V4 , 
χτείνοντες; Εἰπὲ, καίπερ οὐ λέξων φίλα, 
ΤΑΛΘΥΒΙΟΣ. 
ee ES NAT SEAT - 
Διπλᾶ με YONCEU δάχουα χεροδᾶναι, γύναι, 
΄- » > \ 
οἧς παιδὸς οἴχτῳ VDV τε γὰρ λέγων καχὰ 
Led Vs Ὁ D: 4 9%, 
τέγξω τόδ᾽ ὄμμα, πρὸς 7206 9 ὅτ᾽ ὥλλυτο. — ὅλο 
εν \ ” - 9 “. “- 
Παρῆν μὲν ὁχλος πᾶς Αχαϊχοῦ στ τῆνος 
/ \ Ce LA 4 
πλήρης᾽ πρὸ τύμῥου σἧς χόρης ἐπὶ σφαγάς " 
= \ ᾽ ΄ cu 
λαξὼν ὃ Ἀχιλλέως παῖς Πολυξένην χερὸς 
ΕΣ Ed 7 ΄, ss , 13 
£GTANG ἐπ αχρου Op πέλας À ἐγώ 
Ν 
δισσοί τ᾽ So ἔχχριτοι νεανίαι, 525 
σχίρτηννα LOGYOU* σῆς χαθέξοντες χεροῖν, 
ἕσποντο. Πλῆρες δ᾽ ἐν χεροῖν λαξὼν δέπας 
᾿Ξ ” \ -Ὁ Ε] π᾿ ΄ 
op LOEL x etpt παῖς Ἀχιλλέως, 
\ / Na 
χοὰς θανόντι πατρί" σημαίνει dé μοι 
\ nr - 
σιγὴν Ἀχαιῶν παντὶ χηρυξαι στρᾶτῳ. 530 
» \ — - VAN 
Καγὼ χαταστὰς εἶπον ἐν μέσοις τάδε" 
τ EM -Ὁ- 
« Σιγᾶτ, Ἀχαιοὶ, σῖγα πᾶς ἔστω λεὼς, 


1 7 7.9 
σιγὰ σιωπα᾿ ἔστη σ᾽ ὄχλον. 
€ Ν᾽ 5 

O δ᾽ εἶπεν" 


΄ ΄ PSN / 
δέξαι χοάς μου" τάσδε χηλητηρίους᾽ 535 


D νήνεμον 
ς Ὦ παῖ Πηλέως, πατὴρ δ᾽ ἐμος, 


νεχρῶν ἀγωγούς᾽ ἐλθὲ δ᾽ ὡς πίης PARU 


1. Πρὸς τάφῳ τίε), sous-ent. 5. Χοὰς θανόντι πατρί est 
τε 


IT À at amie xd ho dedi à Bt 


ΡΥ ΒΥ ΠΛΉ ἫΝ, 


ἔτεγξα, aoriste qu’il faut tirer 
da ἜΤΙ τέγξω. 

2. ΤΠ]λήρητ-» au complet. 

3. Τ]έλας δ᾽ ἐγώ. Suppléez 
ἔστην. 


4. Μόσχον. Cp. la note sur . 


le vers 206. 


une apposition explicative de 
πλῆρε: δέπαξ, le contenu étant 
poétiquement identifié avec le 
contenant. $ 
6. Movu dépend de δέξαι. 
7. Κηλητηρίους, agissant 
comme un charme. 






noté g ah te D Et "ass 


EKABH. L5 


/ ᾽ A à ELA? A ὃ , 

χόρης AXPALPVÉS QU ; ὃ σοι ὡρούμεθα 
/ 2 UE ἊΝ ᾽ ce “- Ὁ 

στρατὸς TE χαγώῶ᾽ πρευμιενὴς ὃ ἡμῖν γενοῦ, 
Ξῦσαί τε πρύμνας χαὶ χαλινωτήρια᾽ 

“ \ € LT - 2779 723 7 
νεῶν δὸς ἡμᾶν, peste T πο JIAtou 540 
VOGTOU τυχόντας πάντας εἰς πᾶτραν ua h 
Τοσαῦτ᾽ ἔλεξε, πᾶς δ᾽ ἐπηύξατο στρατός. 
Εἶτ᾽ χυνφυχρύσου φάσγανον χώπης λαδὼν" 
ἐξεῖλχε χολεοῦ, λογάσι δ᾽ Ἀργείων στρατοῦ 





νεανίαις ἔνευσε παρθένον λαφεῖν. 545 
Ἡ δ᾽, ὡς ἐφράσθη, τόνδ᾽ ἐσήμιηνεν λόγον " 

Ὦ τὴν ἐμὴν πέροαντες Ἀργεῖοι πόλιν, 
ἑχοῦσα θνήσχω * μή τις ἅψηται χροὸς ς 
τοὐμοῦ" παρέξω γὰρ δέρην εὐχαρδίως. 
᾿Ελευθέραν δέ μ᾽, ὡς ἐλευθέρα θάνω, 550 
πρὸς θεῶν, μεθέντες χτείνατ᾽ * ἐν νεχροῖσι γὰρ 
δούλη χεχλῆσθαι βασιλὶς οὖσ᾽ αἰσχύνομαι. » 
Auot δ᾽ ἐπερρόθησαν, Ἀγαμέμνων τ᾽ ἀναξ 
εἶπεν μεθεῖναι HA, νεανίαις. 


Qt 


[oi δ᾽, ὡς τάχιστ᾽ ἤκουσαν ὑστάτην ὄπα, 55 
οἷ τ' ΄ ἐπ / 1 
μεθῆχαν, οὗπερ χαὶ μέγιστον ἦν χράτος.] 
3 \ Δ , ͵7 N = “ 
Kamel τόὸ εἰσήχουσε δεσποτῶν ἔπος, 
ΝΣ ,ὕ 49 » ᾿ FANS 
λαδοῦσα πέπλους ἐξ ἄχρας ἐπωμίδος 
ἔροηξε λαγόνος" εἰς μέσον παρ᾽ ὀμφαλὸν 
por ἢ 3 SAS xp, ομῳ ᾽ 


1. Ἀχραιφνές, pur, virginal, 3. Κώπης λαδών, ayant saisi 
2,- Χαλινωτήριχ, l'ancre et | par la garde, Cp. λαδὼν.... χε- 
les câbles qui servent à attacher | pos, v. 523. 
les vaisseaux, 4. Λαγόνος dépend de μέσον. 


46 EKABH. 

μαστούς τ᾽ ἔδειξε στέρνα θ᾽ ὡς ἀγάλμιατος' 560 
χάλλιστα, χαὶ καθεῖσα πρὸς γαῖαν γόνυ 

ἔλεξε πάντων τλημονέστατον᾽ λόγον᾽ 


« Ἰδοὺ, τόδ᾽ εἰ μὲν στέρνον, ὦ γεανία, 
παίειν προθυμεῖ, παῖσον. εἰ δ᾽ ὑπ᾽ αὐχένα 


χρήζεις, πάρεστι λαιμὸς εὐτρεπὴς ὅδε. » 565 
ΔΝ’ , ἜΣ Ὲ 
Ὁ À , οὐ θέλων τε χαὶ θέλων, θηχτῷ χόρης 


ὶ 
τέμνει σιδήρῳ πνεύματος διαρροάς : 


NT ἂν 2 / € \ A / 9 ὦ 
χρουνοὶ δ᾽ ἐχώρουν. H δὲ χαὶ θνήσχουσ᾽ ὅμως 
πολλὴν πρόνοιαν εἰχεν εὐσχήμων πεσεῖν, 
, s A / “ἤ " ΕῚ / - a 
χρύπτουσ ἃ χρύπτειν ὀμματ᾽ ἀρσένων χρεών. ὅτο 


?E 


Eret δ᾽ done πνεῦμα θανασίυιῳ σφαγῇ, 
CE 5 3 / / 
οὐδεὶς τὸν αὐτὸν εἰχεν Αργείων πόνον " 
«-. 7 \ τὰ - \ nn u -ᾧ 
αλλ οἱ μὲν αὐτῶν τὴν θανοῦσαν ἐχ “ερῶν 
7«- 5/7 € ΄“ου \ 
φύλλοις ÉGaXhov*, οἱ δὲ τρίτος πυοῦν 
χορμοὺς € φέρον τες πευχίνους, ὁ δ᾽ οὐ qe 575 
τὰς τοῦ φέροντος τοιάδ᾽ ἤχουεν χαχά 
τ / - / 
Ἕστηκας, ὦ χάχιστε, τῇ νεάνιδι 
Ε] \ / , LS 3 
οὐ πέπλον οὐδὲ χόσυνον ἐν χεροῖν ἔχων; 
De 5 δ / - / 24 355 ÿ! 
οὐχ εἰ τι ὁώσων τῇ περῖσσ " εὐχαρόνῳ 
͵ Q 
7 RE τ ΖΚ » / = / Ca 
ψυχήν τ ἀρίστῃ  » Τοιχὸ ἀμφὶ cou λέγον" 580 
Ἂν / 3 Ε / δὲ \ 
παιδὸς θανούσης, εὐτεχνωτάτην ÔE GE 


at mt du SR Ad da ace sp Er A dd 


1. Ἀγάλματος:, de l'image 
d’un dieu, 

2. Tinuovistatov équivaut 
ici ἃ χαρτεριγώτατον. 

3. Φύλλοι: ἔῤαλλ)ον. Hon- 
aeur qu'on rendait aux vain- 


queurs dans les jeux de la 
Grèce. 

4. Περισσ(α) est un accusa- 
tif adverbial. 

δ. ’héyoy est pour ἔλεγον (3° 
p. pl.). Σου dépend de πα'δός. 






ie été ot ice ae λυ κα νυ Tin 


ι ᾿ 
PRET TT 17 δὲν ἴα Δ 





γώ Ὁ] " Ω 
τὴὸ οὐχ Éd με 


ΧΟΡΟΣ. 


ΈΚΑΒΗ. 


“- ΡΨ ͵7 DEEE “«ᾧ 
πασῶν γυναικῶν δυστυχ εὐτάτην θ ὁρῶ, 





-- d QU ταν 
Δεινόν τι πῆμα Πριαμίδαις ἐπέζεσεν ! 


“ -“ - 4 -9 Ἀν 
πόλει τε TU θεῶν ἀνχγχαισιν τόδε, 


ΕΚΑΒΗ. - 


τ - +0) τ e / 
Ω θύγατερ, οὐχ oid εἰς ὅ τ' βλέ 
- “ \ e 
πολλῶν παρόντων᾽ ἣν γὰρ ἅψω"λα 


. παραχαλεῖ δ᾽ ΣΙ 


βλέψω χαχῶν 585 


τινος, 


ἴθεν αὖ 


AUTN τὶς x 7 ue χαχῶν χαχοῖς. 


Καὶ νῦν τὸ μὲν σὺν ὥστε μιὴ στένειν πάθος 


“ κ᾿ ς ,ὔ ,) 5 
οὐχ ἂν δυναίμην ἐξαλείψασθαι φρενὸς ἤρο 
τὸ δ᾽ αὖ λίαν’ παρεῖλες “pee μιοι ; 


γενναῖος. Οὔχουν ΓΞ Ἢ εἰ ἯΙ μὲν LAN 


/ 
τυχοῦσα χαιροῦ θεόθεν ὃ εὖ GE φέρε!» 


χρηστὴ δ᾽ ὁ 


μ 


» Ὁ 
υαοτ DS ὧν χρεῶν αὐτὴν Dec 


χαχὸν δίδωσι χαρπόν᾽ ἐν βροτοῖς δ᾽ ἀεὶ 595 


ὁ 


ὁ μὲν πονὴρ ds οὐδὲν ἄλ)ο πλὴν XAKÔG, 


ὁ δ᾽ ἐσθλὸς ἐσθλὸς, οὐδὲ συμφορᾶς ὕπο 


? = \ / , LME st 
φύσιν διέ ἔφθειρ ) ἄλλα γρηστὸς ἐστ ἄξει; 
1 - 


1. ᾿ὕπέζεσεν se dit au propre 


d’une eau qui buut jusqu’a dé- 
border. 

2. Θεῶν ἀνάγχαιτιν, pirune 
nécessité queles dieux imposent, 
par lin luctable décret des 
dicux. 

3, Διχδύχος χχχῶν χαχοῖς, 
qui succède ἃ des malheurs par 
des malheurs, c'est-à-dire, qui 


fait succéder des malheurs aux 
malhiuri, ἡ χαχὰ χαχοῖς δια- 
ὃΞξ, ομξνη- 

4. λίαν, Sous-ent. στένειν. 

5. Τυχοῦσα χαιροῦ θεόθεν, 
si c'e est favorisée par le temps, 
par Perat de l'atmosphère, 

6. Τυχεῖν, sous-ent. θεόθεν. 

7. ᾿Αεἰ, toujours, que la fore 
tune le favorise ou le maltraite. 





FKABHB. 


τ “" € , ὃ / 1 ἃ 7 
Ao où TEZLOVTEC LODEOOUGLY Ἢ τροφᾶ!ι ; 


\ 


"Est γέ τοί τι καὶ τὸ θρεφθῆναι καλῶς 600 


AN , -ὉἮ -Ὁ 3. « Ξ 7 
δίδαξιν᾽ ἐσθλοῦ τοῦτο δ᾽ ἤν τις εὖ μάθη, 


“- 5 » A - CU ͵7 
ὅδ᾽ οἷδε τἀσχρὸν͵, κανόνι τοῦ καλοῦ μαθών. 
ps “ \ “ ΕΞ / 
Καὶ ταῦτα μὲν δὴ νοῦς ἐτόξευσεν μάτην᾽. 
ἘΠ dns 1N 
Σὺ δ᾽ ἐλθὲ χαὶ σήμιηνον Ἀργείοις τάδε, 
x ΄ 27 3 ” 
D θιγγάνειν pot und év ) ἀλλ᾽ εἰργειν ὁ ὄχ λον 605 
= N 7 ” / 
τῆς mat00s. Ἔν τοι ΠΣ Sr 
» LE 
αχολαστος ῥχλος veu τ᾽ ον ία 


͵ 


χρείσσων πυρὸς , χακὸς" δ᾽ ὁ LA τι δρῶν χαχύν. 


ΩΝ NS “ 
Σὺ δ᾽ αὖ λαδοῦσα τεῦχος, 


βάψας᾽ ἔνεγχε δεῦρο 


ἀογαία λάτοι 
: PX ἜΣ AX, 
/ e \ 

ποντίας ἁλὸς", 610 
ὡς παῖδα λουτροῖς τοῖς πανυστάτοι ς ἐμὴν 
νύμφην τ᾽ ἄνυμιφον παρθένον τ᾽ ἀπά 
= ΄ - “8 . € \ La 4 / 
λούσω προθῶμιαι" θ᾽ - ὡς μὲν ἀξία, πόθεν ; 

3. “Ἃ Σ 3 Lee δῦ» s / \ / 9 
οὐχ ἂν δυναίμην" ὡς ὁ ἔχω Ti γὰρ παθω"; 

1. Διαφέρουσιν, causent-ils 73 
cette différence ? 

2. Θρεφθῆναι δίδαξιν est dit 
comme διδαχθῆναι δίδαξιν. 

3. ᾿Ετόξευσεν μάτην. Ces 
considérations sont comme des 


Νύμφην.... ἀπάρθενον. 
Polyxène est appelée épouse et 
non-épouse, vierge et non- 
vierge, parce qu’elle a été of- 
ferte ἃ l'ombre d'Achille comme 
sa part du butin. Les jeunes 


traits lancés sans but. 

4. Κρείσσων πυρός. Les 
Grecs affectionneut cette ma- 
nière de désigner ce qui est 
funeste et indomptable. 

5. Kaxoc, (il passe pour) 
mauvais, sans valeur. 

6. ἸΠοντίας &À0c est un des 
régimes de βάψασ(α). « L’ayant 
plongé dans la mer, » 


captives partageaient la couclie 
du maître; muis le maître de 
Polyxène n’était plus ΕΗ mi les 
vivants. 

8. Ιροθῶμαι. Les anciens 
avaient coutume de placer les 
morts dans le vestibule de 1. 
maison. 

9. Πόθεν et τί γὰρ πάθω; 
sunt des espèces de parenthèses, 


| 
À 
1 





Ἄν ΝΥ ΟΣ αἰ, ὙΠ ΟΡ ΎΡ 


᾿ Lx À os ἰςἶςφζ nr ἮΝ di: 1 


1414-24 


5 






, UN ΄ 4 ΠῚ δ (ὃ ,ὕ 
χόσμον T° ἀγειοασ᾽ αιχμαλωτίοων πάρα; 


EKADH. L9 


615 


ai μοι πάρεδ oot τῶνδ᾽ ἔσω σχηνωμάτων 


νχίουσιν, εἰ τις τοὺς νεωστὶ δεσπότας 


λαθοῦσ᾽ ἔχει τι ee τῶν αὑτῆς δόμων. 


‘a j LT οἴχων', ὦ ποτ᾽ ἘΠ. δός 


ᾧ πλεῖστ᾽ ἔχων χάλλισταά τ᾽ εὐτεχνώτατε 620 


Πρίαμε" 


en 40 ἐγὼ LATnp τέχνων, 


ὡς εἰς τὸ μιηδὲν ἥκουεν, φρονήματος 


τοῦ πρὶν στερέντες. 


ἥν Ξε p SAME 
Εἶτα dr ὀγχούμεθα" 


ς 7 du ie 7 2 δώ 
ὁ μέν τις ἡμῶν TAOUGLOLS ἐν δώμασιν, 


“ ἊΝ , 
ὁ δ᾽ ἐν πολίταις τίμιος χεκλημένος. 625 


CEN 3 N ͵΄ 
Τὰ δ᾽ οὐδέν - ἄλλως" pro βουλεύματα 


γλώσσης τε κόμποι. Κὶ εἶνος ὀλδιώτατος, 


ὅτῳ χατ᾽ AUD τυγχάνει υνηδὲν χαχόν. 
ΧΟΡΟΣ. 


Ἐ A τ 5 5 A 
μοι pfv συμφορᾶν, 


Les mots χόσμον τ᾽ ἀγείρασ(ε) 
ce rattachent ἃ ὡς δ᾽ ἔχω. « Je 
rendre les derniers 
comme 


veux lui 
honneurs, dit Hécube. 
elle le mérite. Comment cela est- 
il possible? Je ne le pourrais 
point. Je ferai suivant mes res- 
sources (comment faire autre- 
ment?} e. en quétant chez les 
autres captives ce qu’elles au- 
ront pu dérober (χλέμμα, v. 
618) aux vainqueurs. » 

1. Ὦ σχήματ᾽ οἴχων, ὁ ap- 
parence imposante, ὦ splendeur 
de mon palais ! 

2. Construisez : Ὦ Πρίαμε 


HÉCUBE. 


|Strophe.] 


 εὐτεχνώτατε πλεῖστα χάλλι- 


στά τε ἔχων (τέχνα) 
Ὀγχούμεθα équivaut ἃ 
ἐπαιρόμεθα, μεγαλαυχοῦμεν. 
Ce verbe a deux compléments : 
πλουσίοις ἐν δώμασιν, qui 
équivaut ἃ ἐπὶ δώμασι πλου- 
σίοις, et τίμιος χεχλημένος, 
qui peut se tourner par ἐπὶ τιμῇ. 
4. Ἄλλως est l’attribut de la 
phrase, et a le sens de μάταιά 
ἐστιν. « Ils sont vains les pro 
jets qui nous préoccupent tant, 
et les grands mots qui flattent 
notre orgueil. » 
5. Χρῆν. La première pensée 


, 


4 


50 ΕΚΑΒΗ. 


ἐμοὶ χρῆν πημιονὰν γενέσθαι, 630 


NS e -ε € 
Ἰοαίαν ὅτε πρῶτον ὕλαν 


- » / 
ARE av ρος εἰλατίναν 


ἂν G , 3 
ἐτάμεθ᾽, ἅλιον ἐπ᾿ οἶδμα ναυστολήσων 


La 
Ἑλένας ἐπὶ λέκτρα, τὰν 


χαλλίσταν ὁ χρυσοφαὴς 
Ἅλιος αὐγάζει. 


/ \ \ / 
Iovor γὰρ κα: πόνων 


635 


[Antistrophe.] 


ἀνάγκαι χρείσσονες᾽ χυχλοῦνται " 


\ DS PRINT 
χοινὸν δ᾽ ἐξ ἰδίας ἀνοίας 


\ NS - 
χακὸν τὰ Σιμουντίδι γᾷ ἢ 


640 


ὀλέθριον ἔμολε συμφορά τ᾿ ἀπ᾿ ἄλλων", 


? / CRE: à , 12 
Εχρίθη δ᾽ Ep, ἂν ἐν Ἴ- 

/ \ 
ὃ α χρίνει τρισσὰς μακάρων 


«δ Φσ ἐκ ΄ 
Tradu" ἀνὴρ βούτας, 


645 


ἐπὶ δοοὶ χαὶ φόνῳ καὶ ἐνιῶν μελάθρων λώδα " [Épode.] 


/ δὲ ΄ > \ \ 5 5 RAT τὸ 
στένει O£ HAL τις ἄμφι τὸν εὐροον" Ευρωταν 650 


criminelle de Pâris, le premier 
coup de hache qui se donna 
pour la construction de son 
cause fatale 
(zoïv) de tous les malheurs 
qui suivirent. 

1. Πόνων ἀνάγχαι χρείσσονες 
ne diffère pas essentiellement 


vaisseau, fut la 


de πόνων πόνοι χρείσσονες. 
Le chœur dit que des maux 
irrésistibles se succèdent, les 


uns plus cruels que les autres. 

2. Τα Σιμουντίδι γᾶ, à la terre 
du Simoïs, au pays de Troie. 

3. ‘An’ ἄλλων. ([ε5 mots sont 
altérés. 

4 Ἃν (ἔριν) χοίνει.... παῖδας. 
Deux accusatifs, comme dans 
νιχᾶν τοὺς πολεμίους μάχην. 

6. L’adjectif εὔροο: fait allu- 
sion au sens du nom propre 
Εὐρώτας. 








Λάχαινα πολυδάχρυτος ἐν δόμοις κόρα, 
πολιόν τ᾽ ἐπὶ χρᾶτα μάτηρ 
τέχνων θανόντων τίθετα. 
LÉex δρύπτεταί τε παρειὰν, 655 
δίαιμον ὄνυχα τιθεμένα σπαραγμοῖς. 
ΘΕΡΑΠΑΙΝΑᾺ !. 
Γυναῖχες, Ἑ χάδη ποῦ ποθ᾽ ἡ παναθλία, 
ἡ πάντα νιχῶσ᾽ ἄνδρα καὶ θῆλυν σπορὰν 


“ , ὃ \ / ᾽ , 
χαχοισιν: OUOELS στέφανον ἀνθαιρήσεται. θθο 
ΧΟΡΟΣ. 
/ ᾽ τ / -- τ 
Τί : -- τάλαινα σῆς χαχογλώσσου βοῆς ; À 


ὡς  οὔποθ᾽ εὕδει λυπρά σου κηρύγματα. 


ΘΕΡΑΠΑΙΝΑ. 
Ἕχα ἔθη ἢ φέρω τόδ᾽ τ ος " ἐν χαχοῖσι δὲ 
οὐ ῥάδιον βροτοῖσιν εὐφημεῖν στόμα. 

ΧΟΡΟΣ. 

Καὶ μὴν περῶσα τυγχάνει δόμων ὕπερ 665 
e/ n 9 X A Ὁ / / 
ἥδ᾽, εἰς δὲ καιρὸν σοῖσι φαίνεται λόγοις. 

ΘΕΡΆΠΑΙΝΑ. 
Ὦ παντάλαινα χἄάτι' μᾶλλον ἢ λέγω, 

7 ? 5 CARE | 5 4 , Ὺ - 

δέσποιν᾽, ὄλωλ τ βλέπουσα φῶς, 
ἄπαις dues ἄπολις, ἐξεφθχριλένη. 


1. Le personnage qui entre 2. Le génitif βοῆς dépend 
est la même esclave qu'Hécube | de τάλαινα. Cp. le vers 156. 
a chargee, au vers 609, de cher- 3. ‘Q:, puisque, car. Voir 
cher de l’eau pour les funérailles | le vers 506. 
de Polyxère. 4. Κἄτι, crase pour χαὶ ἔτι. 


92 EKABH. 


EKABH. 
5; / ᾽ 
Οὐ καινὸν εἶπας, εἰδόσιν δ᾽ ὠνείδισας. 6-0 
\ dd 
Ἀτὰρ τί νεχρὸν τόνδε μοι Πολυζένης 
eo! W 1Y 5 ? Me: 5 ᾿ , 2 / 
ἥχεις χομίζο"σ᾽, ἧς ἀπηγγέλθη τάφος 
ΚΘ Au DU CNE εις" 
τάντων Αχαιῶν διὰ χερὸς σπουδὴν ÉJEU! 3 
OEPATIAINA. 
\? CAN 5 
HO οὐδὲν οἶδεν, ἀλλά μοι Πολυξένην 
θγηνεῖ, νέων δὲ πημάτων οὐχ ἅπτεται. 6γ5 
ἜΚΑΒΗ. 
sn 2 - 4 2 
Οἱ γὼ τάλαινα “ μῶν τὸ βαχχεῖον χάραἢ 
τῆς θεσπιῳδοῦ δεῦρο Κασάνδρας φέρεις; 
ΘΕΡΑΠΑΙ͂ΝΑ. 
= NS 3 
“Ζῶσαν λέλαχας, τὸν θανόντα δ᾽ οὐ στένεις 
TN ᾽ e Jo: \ “- 
τόνὸ * ἀλλ ἄθρησον σῶμα γυμνωθὲν νεχροῦ, 
” “- - \ 3 ; / 
εἰ σοι φανεῖται θαῦμα καὶ παρ ἐλπίδας. 680 
EKABH. 
Οἴμοι, βλέπω δὴ παῖδ᾽ ἐμὸν τεὐνηκότα, 


72 


ἜΝ ὅν μοι Θρὴξ ἔσω οἴχοις ἀνήρ. 


, \ 
Ar NGUIV δ ὐὲ τ ἠφοὲς οὐχέτ᾽ εἰμὶ δή, 
4 / 
Ὦ TÉLVOY TÉXVOY, 
ais τ. χατάρχομιαι νόμον 685 
2 Cd 4 
βαχχεῖον , ἐξ ἀλάσταρος 
d 


ρτι Re χα κῶν". 


1. Σπουδὴν ἔχειν, être l’ob- 3. Νόμον βαχχεῖον, le chant 
jet de soins empressés. Cf. la | de la démence, 
note sur le vers 353. 4. Ἔξ ἀλάστορος.... χαχῶν, 
2, Τὸ βαχγεῖον χάρα. Voyez | de malheurs infligés par un mau- 
le vers 121, vais génie. 









ἘΚΑΡΗ. 


x 


@EPATIAINA. 

Ce \ » \ TS δύ , 

ἔγνως γὰρ αἀτὴν παιδὸς ω OUGT'AVE σὺ: 
3 ? 

EKABH. 
2. ἡ \ \ / 

ARIGT ἄπιστα, χαινὰ καινὰ δέρχομαι. 

ἽἍτερα δ᾽ ἀφ᾽ ἑτέρων χαχὰ κακῶν χυρεῖ " 

οὐδέποτ᾽ ἀστέναχτος ἀδάχρυτος ἅ- 

μέροχ ἐπισγήπει᾽. 


ΧΟΡΟΣ. 
Lu 


, ὦ τάλαινα, δεινὰ πάσχομεν καχά. 


Δείν 
EKABH. 

Ὦ τέκνον τέχνον ταλαίνας ματρὸς, 

τίνι μόοῳ᾽ θνήσχεις, 

τίνι πότμῳ χεῖσαι ; 

πρὸς τίνος ἀνθρώπων ; 

OEPATAIN» - 

Οὐχ οἶδ᾽ " ἐπ᾽ ἀκταῖς νιν κυρῶ θαλασσίαις. 

ΕΚΑΒΗ. 


να φονίου δορὸς 
τ φ Pos 9 


"ἔχφολον, ἢ πέση 
ψχυθῳ ἐν λευρᾷ; 
᾿ ΘΕΡΑΠΑΙΝΑ. 


île: 
Πόντου νιν ἐξήνεγκε πελάγιος χλύδων. 


Υ 


93 


695 


00 





LORS ROSES EX AT L 


FRE VUE RON 


4. Ἐπισγήσει, se soutien- 
ἄτα, durera jusqu'a la fin. 
‘Cf. Démosthène, Couronne, 
S 268: Τὴν (τύχην) ἣ νῦν 
ἐπέχε: 

2, Τίνι μόρῳ; par quel genre 


de mort ? Τίνι πότμῳ, par quel 
accident? ἡ 

3. "Ex6oloy ἢ πέσημα φο- 
νίου δορός, rejeté par les flots, 
ou tombé sous le coup d’une 
lance meurtrière ? 


54 EKABH. 


EKABH. 


» 220 ΕΣ ᾿ . DL , V4 
Quor, αἰαῖ, ἔμαθον ᾿ ἔνυπνον ὀμμάτων 
ἐμῶν ὄψιν, οὔ με παρίδα" φά-- 


σμα μελανόπτερον, 
8... ὧδ ᾽ ψ “Ὁ Ὁ} 
αν" ἐσεῖδον ἀμφί G , 


705 


ci / , AS ge } \ , LA 
ὦ TÉXVOV, OUXÉT οντὰ Διὸς ἐν φάει. 


ΧΟΡΟΣ. 


Τί , 3) Me 5» θ᾽ ς 7 A = a 
LG 720 νιν EXTELY ᾿ OLG ονειροῴρων φράσαι: 


EKABH. 


/ 


Ἐμὸς ἐμὸς ξένος, Θρήκιος ἱππότας, 716 


‘ 
\ 


€ LA 32 LA / 
LV" ὁ γέρων πατὴρ ÉDETO νιν χρύψας. 


ΧΟΡΟΣ. 


#, 4 / 5, a \ € 74 ’ “ 
Quor, τὶ λέξεις 3 χρυσὸν ὡς ἔχοι χτανῶν ; 


EKABH. 


» Me 7 / / 
Αρρητ᾽ ἀνωνόμαστα, θαυμάτων πέρα, 


> € ? “ ΄ 
00y ὅσι᾽ οὐδ᾽ ἀνεχτά. Ποῦ δίκα ξένων ; 915 


Ὦ χατάρατ᾽ ἀνδρῶν", ὡς διεμοιράσω 


χρόα, σιδαρέῳ τεμὼν φασγάνῳ 


Ὁ N Ν᾽ 
ιἔλεα τοῦδε παιδὸς οὐδ᾽ φχτίσω. 20 
: 7 


ΧΟΡΟΣ. 


3 -Ν e Ξε 
Ω τλῆμον, ὥς σε πολυπονωτάτην βροτῶν 


1, Ἔμαθον,]6 viens de com- 
prendre, je comprends. 

2. OÙ ue παρέθα, non me 
praæteriit, non me Jugit. 

3. ‘Av se rapporte à ὄψιν. 


4. "Ονειρόφρων, éclairée par 
un songe. 

5. Τί λέξεις; Voir la note sur 
le vers 511. 

6. Ὦ κατάρατ᾽ ἀνδρῶν, 


se. ωϑογώωμα 





ἜΚΑΒΗ. 58 


[NCA " e/ rs / ΄ 
δαίμων ἔθηχεν ὅστις ἡ ἐστί σοι βαρύς. 

Ἀλλ᾽ εἰσορῶ γὰρ᾽ τοῦδε δεσπότου δέμας 
Ayauéuvovos, τοὐνθένδε σιγῶμιν, φίλαι. 725 
ATAMEMNON. 

€ / / / «.Ν \ ΄ , 

Exdôn, τί μέλλεις παῖδα σὴν χρύπτειν τάφῳ 
ἐλθοῦσ᾽, ἐφ᾽ οἷσπερ Ταλθύδιος ἤγγειλέ μοι 

un θιγγάνειν σῆς μηδέν᾽ Ἀργείων χόρης:; 
De et δὴ ΒΕ 

Ημεῖς μὲν οὖν ἐῶμεν οὐδὲ ψαύομεν - 

A \ ; ΨΥ e ͵ 2 / 

σὺ δὲ σχολάζεις, ὥστε θαυμάζειν ἐμέ. 730 





Ἥχω δ᾽ ἀποστελῶν σε’ ταἀχεῖθεν" γὰρ εὖ 
ἔπ τς, \ 3 > - Ὦ » \ -ἬχφΒ 
πεπραγμιέν ἐστὶν, εἰ τι τῶνδ᾽ ἐστὶν χαλῶς". — 
4 = / ss ἢ / 3.5... SANTA CU € σὰ 
Eœ° Ti ἄνδρα τόνδ᾽ ἐπὶ σχήναις ὁρῶ 
/ / ᾿ ? \ 3 Ὁ / 
θανόντα Τρώων; οὐ γὰρ ᾿Αργεῖον πέπλοι 
7 ’ὔ >] / / 
δέμας περιπτύσσοντες ἀγγέλλουσι μοι. 735 
EKABH. 
Δύστην᾽, ἐμαυτὴν γὰρ λέγω λέγουσα cé, 
« / / / / 4 / 
Exéôn, τί δράσω; πότερα προσπέσω γόνυ 
᾿Αγαμέμινονος τοῦδ᾽, ἢ φέρω σιγῇ καχά; 


ν 
; . ὁ toi, exécrahle entre tous les 4 ratifs qui pouvaient être faits 
hommes ! par ceux qui sont sur [65 
1. Ὅστις, quel que soit ce- | lieux. 
lui qui. δ. Etre... χαλῶς, si le mot 
2. Εἰσορῶ γάρ équivaut à | « bien » peut s'appliquer à de 
ἐπεὶ εἰσορῶ. si tristes choses, 
3. Er’ olon:p.…. ἤγγειλέ 6. Ἐμαυτὴν.... σέ. Hécube 


Gt, après ce que πιὰ mandé. | dit qu’elle s'adresse la parole ἃ 
4. Τἀκεῖθεν, ce qui pouvait | elle-même, comme si elle par- 
venir de la-bas, les prépa- | lait ἃ un autre. 


56 EKABH. 


ATAMEMNON. 


Τί μοι προσώπῳ νῶτον ἐγκλίνασα σὸν" 
ἣν.» \ , » 
δύρει, τὸ πραχθὲν δ᾽ οὐ λέγεις ; Tic ἔσθ᾽ ὅδε; 740 


ΕΚΑΒΗ. 


᾿Αλλ᾽ εἴ με δούλην πολεμίαν θ᾽ ἡγούμενος 
γονάτων ἀπώσαιτ᾽, ἄλγος ἂν προσθείμεθ᾽ ἄν. 


ATAMEMNON, 


ï " Ζ ΄ “ A u 
OÙTOL πέφυχα μιᾶντις, ὥστε μὴ χλύων 
* . τι: οὖ € / 

ἐξιστορῆσαι σῶν ὁδὸν βουλευμάτων. 


ΕΚΑΒΗ. 


τ Ja 
Ao ἐχλογίζομαι᾽ γὼ ποὸς τὸ δυσμιενὲς 745 
μᾶλλον φρένας τοῦδ᾽, ὄντος οὐχὶ δυσμενοῦςἦ; 


ΑΓΑΜΕΜΝΩΝ, 


Εἴ τοί με βούλει τῶνδε μηδὲν εἰδέναι, 
ἼΣ TEEN Κ᾿ .- \ \ DO” DATES , 
εἰς ταὐτὸν ἥχεις" " χαὶ γὰρ οὐδ᾽ ἐγὼ χλύειν. 


ΕΚΑΒΗ. 


Οὐχ ἂν δυναίμην τοῦδε τιμωρεῖν ἄτερ 


/ - Ω “Ὁ / ΄ VAN [A À 
τέχνοισι τοῖς ἐμοῖσι. Ti στρέφω ταὸε΄": ru 
4. Τί μοι.... σόν, pourquoi, ; qu'il ne faudrait (υ ἄλλον) vers 


tournant vers mon visage ton 
dos courbé en avant...? Jus- 
qu'au vers 752, Hécube, pen- 
chée sur le cadavre de son fils, 
tourne le dos à Agamemnon et 
se parle à elle-même, au lieu 
de lui répondre. 

2. Ἂρ(α).... δυσμενοῦς; est- 
ce dans ma pensée seulement 
que je tourne moi, (ἐ)γώ, les 
sentiments d’Agamemnon plus 


linimitié, tandis qu'il n’est 
pas mon ennemi? 

3. Εἰς ταὐτὸν ἥχεις, tu t 
rencontres aveC MOI, nous Som- 
mes d’accord. 

4. Τί στρέφω τάδε; pour- 
quoi tourner et retourner ces 
pensées? que me sert de réflé- 
chir ? — Cette question a pou 
réponse : τολμᾶν ἀνάγχη; il 
faut osei. 


A θα 


DE 7 + 








EKAPH. ΤΟΣ 


Ε΄ FA ϑ- ΓΑ à / Ἂ \ ΄ 
᾿ εὐλμᾶν ἀναγχὴ, κἂν τύχω χᾶν μὴ τύχω. — 
- ᾿λγάμεμνον, ἱχετεύω σε τῶνδε γουνάτων 
Ν cé / Fr “δ 
| χαὶ σοῦ γενείου δεξιᾶς τ᾽ εὐδαίμονος. 
ΑΓΑΜΕΜΝΩΝ, 
Τί χρῆμα υαστεύουσα ; μῶν ἐλεύϑερον 
+ ἮΝ , « ἡ 4 2 / 
αἰῶνα θέσθαι; ῥάδιον γάρ ἐστί σοι. 755 
EKABH. 
> Se x A A δὲ / 
Où ὁὀῆτα᾽ τοὺς χαχοὺς DE τιμιωρουμιένη 
ἢ DS \ Cr N τε Nn Ζ 
αἰῶνα τὸν ξύμπαντα δουλεῦσαι θέλω. 


ATAMEMNAON !. 
Vin eo sa. Jr See 
EKABH. 4 
Οὐδέν τι τούτων ὧν σὺ δοξαζεις. ἄναξ. 
ATAMEMNON. 


K \ δ) ἐδ - 2 , 45 4 Paie 
αἱ δὴ τίν ἡμᾶς εἰς ἐπάρχεσιν καλεῖς; 
EK ABH, 
€ CU \ ᾿ τ ᾿ 
Ορᾷς νεχρὸν τόνδ᾽, οὗ καταστάζω᾽ δάκρυ; 760 
ATAMEMNON. 
“Oo” τὸ μέντοι μέλλον οὐχ ἔχω μαθεῖν" 
θω Las τν ΧΟ ; 
EKABH 
Ἵ τ ? » » Per. C2 
Τοῦτόν ποτ᾽ ἔτεκον χάφερον ζώνης ὕπο. 
AFTAMEMNON. 


ΟΞ δέ / “- = = = / 
στιν dé τις σῶν οὗτος, ὦ τλῆμιν, τέκνων ; 


1. Agamemnon pouvait de- 3. Τὸ μέλλον οὐχ ἔχω μα- 
mander ἃ Hécube si l’un deses | θεῖν, je ne puis savoir ce qui 
Grecs avait outragée. viendra après, c’est-à-dire : je 


2. Où χαταστάζω équivaut | ne puis savoir où tu veux en 
a χαθ᾽ οὗ στάζω. venir, 


+ 
4 
| 
ke 
4 
3 
À 
| 


98 EKABB. 


EKABH. 
Οὐ τῶν θανόντων Πριαμιδῶν ὑπ᾽ Ἰλίῳ. 


ATAMEMNON. 3 

᾿ . 3 ΠΝ » δ᾽ / , 1 
H γάρ τιν ἄλλον ÉTEXES ἢ κείνους, γύναι; 765 | 
EKABH. 4 






/ ΄ 4 € 3, 9 δ Ε] -Ὁ 
Avonté γ᾽", ὡς ἔοικε, τόνδ᾽ ὃν εἰσορᾶς. 


ΑΓΑΜΕΜΝΩΝ, 4 

Ποῦ δ᾽ ὧν ἐτύγχαν᾽, ἡνίκ᾽ ὥλλυτο πτόλις"; 1 

| EKABH. : 

Πατήρ νιν ἐξέπεμψεν ὀρρωδῶν θανεῖν. | 

ATAMEMNAON. | 

Ποῖ τῶν τότ᾽ ὄντων χωρίσας τέκνων μόνον ; 4 

EKABII. 1 

Εἰς τήνδε χώραν, οὗπερ εὑρέθη θανών. γ7)0 Ὁ 
ATAMEMNON. 


Πρὸς ἄνδρ᾽ ὃς ἄρχει τῆσδε Πολυμήστωρ᾽᾽ χθονός; 


ι ἐῆνς υχο ανῶϑὐ art 


ΕΚΑΒΗ. 
Ἐνταῦθ᾽ ἐπέμφθη πικροτάτου χρυσοῦ φύλαξ. 
ATAMEMNAON. 


Θνήσχει δὲ πρὸς Toud ; ἢ τίνος πότμου τυχώνὔ: 


1, Ἀνόνητά γ(ε), sous-ent. 3. Θανεῖν. Sous-entendu 
ἔτεχον. Oui, dit-elle, j'ai euun | αὐτόν. 
autre fils, et c’est pour ne pas 4. Πολυμήστωρ, au nomi- 
en jouir, ce semble : c’est celui | natif, est entré par attraction 
que tu vois. dans la phrase subordonnée. # 
2. Πτόλις, forme poétique, 5. Ἦ τίνος πότμου τυχών, “ 
pour πόλις. ou par quel autre genredemort? 


EKABH, 59 


« 


EK ABH. 
Τίνος δ᾽ ὑπ᾽ ἄλλου; Θρήξ νιν ὦλεσε ξένος. 





ATAMEMNON. 
Ὦ τλῆμον’ à που χρυσὸν ἠράσθη λαδεῖν ; 995 
EKABH. 


Totadt’! 


ἐπειδὴ € χν ἔγνω Φρυγῶ 

> ἔπειθ ζυμφορᾶν EY ρυγῶν. 
ATAMEMNON. 

τ δὲ “- “Δ 1 / 

Εὑρες DE ποῦ νιν; ἡ τὶς NVEVLEV VEXOOY ; 
EKABII. 

LA Ν᾽ , “ὦ / ΕΣ Ce 4 

HO , ἐντυχοῦσα ποντίας ἀχτῆς ἔπι». 
ATAMEMNON. 


Τοῦτον ματεύουσ᾽ ἢ πονοῦσ’ ἄλλον πόνον; 





- ΕΚΑΒΗ. 

; Λούτρ᾽ ᾧχετ᾽ οἴσουσ᾽ ἐξ ἁλὸς Πολυξένῃ. 780 
3 ATAMEMNON. 

᾿ς Κτανώννιν, ὡς Éouxev, éxbd der ξένος. 

| EKABH. 


FT à 
Θαλασσόπλαγχτόν γ᾽, ὧδε διατεμὼν χρόα, 
ΑΓΆΜΕΜΝΩΝ, 
5 / \ - ᾽ / 7 49 
Ω σχετλία σὺ τῶν ἀμετρήτων πόνων΄. 
EKABH. 
Ὄλωλα χοὐδὲν λοιπὸν, Ἀγάμεμνον, καχῶν. 
ATAMEMNON. 


Φεῦ φεῦ" τίς οὕτω δυστυχὴς ἔφυ γυνή; 785 


1. Τοιαῦτ(α), il en est ainsi. 2. Σχετλία... πόνων. Cp. les 
Réponse affirmative. | vers 156, 425, 661. 


60 EKABH. 


EKABH, 
Οὐχ ἔστιν, εἰ μὴ τὴν Τύχην adrav! λέγοις. — 


, PRE “ ΩΣ; \ \ ΄ / 
Ἀλλ OVTEO OUVEZ ἄμφι σὸν πίπτω γόνυ, 


La ? \ © ΄ -Ὁ ὃ “ 
αχουσον. Et μὲν ὅσιά σοι παθεῖν δοχῶ, 


/ REA 
στεογοιρ. AVS 


A I SR » / 4 
τιμωρὸς ŒVO DOS, ἀνοσιωτάτου ξένου, 


εἰ δὲ τοὔμπαλιν, 


σύ μοι γενοῦ 


“ 3 Ἁ 
ος OUTE TOUC γῆς VE ἔρθεν οὔτε τοὺς ἄνω 


/ LAN 
δείσας δέδρακεν à ἔργον ἀνοσιώτατον 


hs / 
Ἰχοινῆς τραπέζης 
3 


» 7 - 3 -ὉὉ “ -Ὗἷ“ο / 5 
ξενίας τ᾽ ἀριθυιῷᾷ πρῶτα “ τῶν ἐμῶν φίλων 


| 


TU ὼν ὃ 


ἔχτεινε, τύμξου δ᾽, εἰ κτανεῖν ἐδούλετο, 


οὐχ ἠξίωσεν, ἀλλ᾽ ἀφῆχε πόντιον]. 


€ -Ὁ τ Cu m 1 
Ημεῖς μὲν οὖν δοῦλοί τε κἀσθενεῖς ἴσως" 


ἀλλ᾿ οἱ θεοὶ σθένουσι 10° χείνων χρατῶν 


/ / \ 7 / 02e 7 
νόμος" νόμῳ γὰρ δαίμονάς θ᾽ ἡγούμεθα 

WI, CEE EAN / 9? 
χαὶ ζῶμεν ἄδιχχ χαὶ δίχαι 


“ Ω r Re \ 7 
ὃς εἰς G ἀνελθὼν 


790 

πολλάκις τυχὼν ἐμοὶ, 
ὅσων der χαὶ λαθὼν προμηθίαν" 795 
8oc 


4 6 
(OLGILEVOL 


= Be \ / 
εἰ διχφθαρήσεται, 


A A / ΄ € 7 
χαὶι μη δίχην δώσουσιν ουτινες ξένους 


χτείνουσιν ἢ θεῶν ἱεοὰ τολμῶσιν φέρειν", 


1. Τὴν Τύχην αὐτὴν, l'infor- 
tune elle-même (personnifiée). 

2. Στέργοιμ᾽ ἄν, je me rési- 
gnerais. 

3. Πρῶτα, au premier rang. 

4. Λαδὼν προμηθίαν, s'étant 
chargé du coin de veiller sur 
Polydore. 

5. X&, crase, pour xai 6. 

6. Νόμῳ γὰρ.... wprouévor, 


grâce à la loi, nous croyons 
qu'il est des dieux; grâce à lu 
loi, nous vivons en distinguar! 
:e juste et l’injuste. Cette loi, 
c’est l’antique loi traditionuel'e 
du genre humsin. 

7. Εἰς σ᾽ ἀνελθών, remise 
entre tes mains. 

8. Θεῶν ἱερά... φέρειν, com 
mettre un vol sacrilége. 





᾿ 
À 
; 
À 
ἢ 
ἶ 


ὁ Δ 


ὟΝ 4. 
ΥΩ δὲ 








» 


lus 


ER 


“ 


“-- 


. Οὐκ ἔστιν... ἴσον, il n’y 
aura plus d'équité dans Île 
monde. 

2. Ἐν αἰσχοῷ θέμενος, 
mettant parmi les choses hon- 
teuses, regardant comme hon- 
teux. 

3, Ὡς γραφεύς- τ᾽ ἀποσια- 
- θείς. Les peintr:s se mettent ἃ 
4 une distance convenable pour 
- bien embrasser du regard l’ob- 
jet qu'ils contemplent. C’est 
__ ainsi qu’Agamemnon doit exa- 
_aniuer les malheurs d'Hécube. 


: A 4 
πειθὼ δὲ τὴν τύραννον ἀνθρώποις μόνην 


ΡΥ ΨΥ ΠΡ Ὁ Ὑ STI 
EKABh,. 61 
NL ἔστιν οὐδὲν τῶν ἐν ἀνθοώποις ἴσον᾽. 805 


 T297 οὖν ἐν αἰσχρῷ θέμενος ἢ αἰδέσθητί με" 

ΦᾺΣ ειτον ἡμᾶς, ὡς 1 γραφεύς T ἀποσταθεὶς 

3 ἰδοῦ με κανάθρησον οἱ ἔχω χαχά. 

Τ ὕραννος ἢ ποτ΄; ἀλλὰ νῦν δούλη σέθεν, 

εὔπαις ποτ᾽ οὖσα, νῦν δὲ γραῦς ἄπαις θ᾽ ἅμα, 8ro 
ἄπολις ἐ ἔρημος, ἀθλιωτάτη βροτῶν. 





᾽᾿Νδ 4 


“ο΄ de ? κα 
4 τάλαινα, OL LL ὑπεξάγεις ποδα΄; 


» Ir. 


7 A, RC EME 4 / 
OLXA πράζειν οὐδέν * © τάλαιν ἐγώ. 
ν \ MH. \ , 
Le δῆτα θνητοὶ ταλλα μὲν μαθήματα 
- \ LA 
10 χθοῦμε ἐν ὡς χρὴ πάντα χαὶ μαστεύομεν, 815 


» ù # 

οὐδέν τι LÆNov ἐς τέλος" cruSélouer 
A ΝᾺ, ΄ ag 975 6 

μισθοὺς διδόντες μανθάνειν, ἵν ἦν" ποτε 

7 e ! 24 5 “ 
πείθειν ἅ dE βούλοιτο τυγχάνειν θ᾽ qua; 

,ὔ PF ES 
TE οὖν ἔτ᾽ ἂν τις ἐλπίσα: πράξειν re: 820 
Ji μέν ποτ᾽ ὄντες᾽ παῖδες οὐχέτ᾽ εἰσί μοι, 


4. ot μ᾽ ὑπεξάγεις πόδα, 
« Où me fuis-tau? Où vas-tu? 
Tu cherches ἃ m’éviter? » La 
phrase ὑπεξάγειν πόϑα est trai- 
tée comme un verte transit f 
(φεύγειν, ἐκστῆναι, ἐχτρέπε- 
σθαι) ct gouverne le régime 
direct με. 

5. Ἐς τέλος se rattache ἃ 
μανθάνειν. 

6. Ἵν» ἦν, ut esset, alin qu’il 
fût possible. 

7. Où μέν ποτ᾽ ὄντε-- Cf. 
v. 810 et la note sur le νυν. 481. 


θ2 EKABH. 


DIT IX ἊΝ “τ , = 1 , / ” 
αὐτὴ δ᾽ ἐπ αἰσχροῖς᾽ αἰχμάλωτος οἴχοριαι" 

\ \ 7, / Me / Le ose 
χαπνὸν δὲ πόλεως τόνδ ὑπερθρώσχονθ ὁρῶ. — 


Καὶ μὴν ἴσως μὲν τοῦ λόγου κενὸν τόδε", 
Κύπριν προδάλλειν᾽ ἀλλ᾽ ὅμως εἰρήσεται. 825 


\ LU ΩΣ “- L \ 17 
Πρὸς σοῖσι πλευροῖς παῖς ἐμὴ Χοιμιξεται 
ἡ φοιδὰς, ἣν χαλοῦσι Κασάνδραν Φρύγες. 
Ποῦ τὰς φίλας δῆτ᾽ εὐφρόνας δείξεις, ἀναξ: 


ἢ τῶν ἐν εὐνῇ φιλτάτων ἀσπασμάτων 


χἄριν τίν" ἕξει παῖς ἐμὴ, κείνης δ᾽ ἐγώ; 830 
» τς “- ’ 

Ex τοῦ σχότου TE τῶν TE νυχτερησίων 

P 

/ 7 / - ᾽,ὔ 
φίλτρων μεγίστη γίγνεται βροτοῖς χάρις. 
» ὃ / SEE 7 7 δ᾽ δ τὸς 

Ἄχουε δή vuv' τὸν θανόντα τόνδ᾽ ὁρᾷς: 


- 2e τῷ 5 N \ 
τοῦτον χαλῶς δρῶν ὄντα χηδεστὴν σέθεν 


δράσεις". Ἑνός μοι μῦθος ἐνδεὴς ἔτι. 839 
Εἴ" μοι γένοιτο φθόγγος ἐν βραχίοσιν 

\ \ \ / \ de / 
χαὶ χεοσὶ χαὶ χώλοισι χαὶ ποδῶν βάσει 


“' / s\ ee 
ἢ Δαιδάλου τέχναισιν" ἢ θεῶν τινος, 


ὡς πάνθ᾽ ὁμαρτῇ σῶν ἔχοιντο γουνάτων 


χλαίοντ᾽ ἐπισχήπτοντα παντοίους λόγους" 840 


1, En” αἰσχροῖς, pour (su- 
bir) l’ignominie. Cp. v. 647. 

2. Τοῦ λόγου χενὸν τόδε, 
cette partie de mon discours 
est vaine. Il devait en coûter à 
Hécube de se faire un titre de 
la honte de sa fille. 

3. Χάριν tiv(æ),quel bénéfice. 

4. Τοῦτον.... δράσεις, si tu 
agis bien envers lui, tu agiras 


bien envers un homme qui est 
le frère de ta femme. Καλῶς se 
rapporte aussi à δοάσεις. 

5. Εἰ équivaut ἃ εἴθε. 

6. Δαιδάλον τέχναισιν. Dé- 
dale, chef mythique d’une an- 
cienne école de sculpteurs er 
bois, passa pour avoir créé des 
statues vivantes, capables de 
voir et de marcher, 









EKABH. 63 


| & δέσποτ᾽, ὦ μέγιστον Ἕλλησιν φάος, 
᾿ -" ͵7 CU - ΄ὔ 
» πιθοῦ, παράσχες χεῖρα τῇ πρεσδύτιδι 

\ 3 \ NY » » 
τιμωρὸν, εἰ χαὶ μηδέν ἐστιν, αλλ᾽ ὅμως᾽ 
, > τῷ Ν » \ C9 4 Je -Ὁ 
ἐσθλοῦ γὰρ ἀνδρὸς τῇ δίκη θ᾽ ὑπηρετεῖν 
χαὶ τοὺς χαχοὺς δρᾶν πανταχοῦ καχῶς ἀεί. 8,5 

ΧΟΡΟΣ. 
Δεινόν γε, θνητοῖς ὡς ἅπαντα συμπίτνει, 
χαὶ τὰς ἀνάγκας οἱ νόμοι διώρισαν᾽, 
φίλους τιθέντες τούς γε πολεμιωτάτους, 
“ \ \ , ΄“ 
ἐχθρούς τε τοὺς πρὶν εὐμενεῖς ποιούμενοι. 
ἈΓΑΜΈΜΝΩΝ, 

3 \ \ \ \ τὸ \ / / Ἴς 
Ἐγὼ σὲ καὶ σὸν παῖδα καὶ τύχας σέθεν, 850 
Ἑχάζη, du οἴκτου χεῖρα θ᾽ ἱκεσίαν ἔχω᾽, 
χαὶ βούλομαι θεῶν θ᾽ οὕνεχ᾽ ἀνόσιον ξένον 

\ À / , ἣν / 
χαὶ τοῦ διχαίου τήνδε σοι δοῦναι δίχην, 
εἴ πως φανείη γ᾽ ὥστε σοΐ τ᾽ ἔχειν καλῶς", 

ω ὯΝ D dE / à A x 
στρατῷ τε μὴ ὁόξαιμι Κα ἀσάνόοας χάριν 855 
Θρήχκης ἄναχτι τόνδε βουλεῦσαι φόνον. 

ΕΣ \ + kb \ τὶ / / 
στιν γὰρ ἣ  ταραγμος ἐμπέπτωχέ μοι" 
τὸν ἄνδρα τοῦτον φίλιον ἡγεῖται στρατὸς, 
τὸν χατθχνόντα δ᾽ ἐχθρόν εἰ δ᾽ ἐμοὶ φίλος 
DANS +; , 
069 ἐστὶ, χωρὶς τοῦτο κοὐ χοινὸν στρατῷ. 86c 


1. Τὰς ἀνάγχας... διώρισαν, 2. Av οἴκτου ἔχω, hellé- 
le changement de nos habi- ! nisme usuel pour οἰχτείρω. ‘ 
tudes, de notre maniere d’être, 3. Ὥστε.... χαλῶ-:, de ma- 
marque -la différence des né- | nière à ce que tu fusses satisfaite. 
cessités, des situations forcées 4. ΔἸ Ἔστιν ες ἢ, il est un 
où nous pouvons nous trouver. | motif pour lequel. 


64 EKABH. 


Πρὸς raïra! φρόντιζ᾽ * ὡς θέλοντα μέν μ᾽ ἔχεις 


σοὶ ξυμπονῆσαι HAL ταχὺν προσαρχέσαι, 
βραδὺν δ᾽, Ἀχαιοῖς εἰ διασληθήσομαι. 
EKABI'. 

Φεῦ" 

, » - “ 3 » 5 ΄ Α 
οὐχ ἔστι θνητῶν ὅστις ἔστ ἐλεύθερος 
ἢ χρημάτων γὰρ δοῦλός ἐστιν ἢ τύγης, 
A Ἢ -- , A / “λ / ς Ν 
ἢ πλῆθος αὐτὸν πόλεως ἢ νόμων γοχφαὶ 
LA «ὧς \ A F / 
εἰργουσι χρῆσθαι WA χατὰ γνώμην To0T O1: 


\ Lu CU 3 
Erel δὲ rupbeîc τῷ τ᾽ ὄχλῳ πλέον véuer, 


? , / nm No? , 
ἐγώ σε θήσω τοῦδ ἐλεύθερον φύδου. 
= / 2 \ \ 3, / LA 
Ξύνισθι" μὲν γὰρ, ἤν τι βουλεύσω χκαχὸν 
“- ν τῆν αὐ δ 7 ἮΝ ΄ NS! / 
τῷ τόνδ᾽ ἀποχτείναντι, GUY ράσης δὲ μή, 
“Ὁ Vs 57 _ A / 
Hy ὁ᾽ ἐξ ᾿Αχαιῶν θόρυδος ἢ ᾿πιχουρία 
/ τ 7 3 
πᾶσγοντος ἀνδρὸς Θρηχὸὺς οἷα πείσεται 
- Π 3 ͵ Ξ 
sm 5 - \ / ἀ 
φανῇ τις, εἶργε μιὴ δοκῶν ἐμὴν χάριν ". 


ΡΞ \ \ 3 »" / ὮΝ 
Τὰ δ᾽ ἄλλα θάρσει πάντ᾽ ἐγὼ θήσω καλῶς. 


ATAMEMNON. 


Ho y 5 4 ὃ 4 pre + δ 1 \ Ἂ 1 
ὡς GUV, TL OOUMGELS ; TROTÉOY φχογᾶνον “80: 


ἈΞ Θοῦ a vont x VE > τε 
᾿χοοῦσα γραία φῶτα βάροαρον χτενεῖς, 


“᾿ / «\ LA ! 
ἢ φαρμάχοισιν ἢ ᾿πιχουρία τιν᾽; 


,ὔ 


1. Πρὸς ταῦτα, proinae. 

2. Ξύνισθι est ici impératif | 
de ξύνοιδα. 

3. Πάσγοντος... οἷα πείσε- | 
ται. Hécube s'exprime ainsi, | 
parce qu’elle ne veut pas s’ex- 


faire pour moi. 


LA ’ 1 ᾿ LA 
τίς σοι ξυνέσται χεῖρ; πόδεν κτήσε", φίλους ; 


505 


870 


875 


pliquer plus clairement sur le 
châtiment cruel qu’elle se pro- 
pose d’infliger à Polymestor. 
4. Mn δοκῶν ἐμὴν χάριν 
(εἴργειν), <ans avoir l’air de le 


χὰ sir tit amis ie eshi :, 








EKABH. 3 169 


EKABH. 
, LAN τ 
Στέγαι κεχεύθασ᾽ aide Τρῳάδων ὄχλον. 880 
ATAMEMNON. 


Τὰς αἰχμαλώτους εἶπας, “Ἑλλήνων ἄγραν; 


ΕΚΑΒΗ. 


Σὺν ταῖσδε τὸν ἐμὸν φονέα τιμωρήσομαι. 


ΑΓΑΜΕΜΝΩΝ. 


Καὶ πῶς γυναιξὶν ἀρσένων ἔσται χράτος᾽; 


EKABH. 


Δεινὸν τὸ πλῆθος σὺν δόλῳ τε δύσμαχον. 


ATAMEMNAN. 


Δεινόν ᾿ τὸ μέντοι θῆλυ pépoouar ἡ γένος. 885 


EKABH,. 


Τί δ᾽ : où Ὑυναῖχες εἷλον Αἰγύπτου τέχναϑ 
? 


\ - RE 2 ὃ » / PS δ 
LOL Λῆμνον᾽ ἀρὸὴν ἀρσένων ἐζῴχισαν ; 


Ἀλλ᾽ ὡς γενέσήω * τόνδε μὲν μέθες λόγον, 


πέμψον δέ μοι τήνδ᾽ © ἀσφαλῶς διὰ στρατοῦ 


- “Ὁ γι Κα 
γυναῖχα". Καὶ σὺ Θρηχὶ πλασθεῖσα ξένῳ 890 


“ »ἶ ν 
λέξον" « Καλεῖ σ᾽ ἄνασσα δή ποτ᾽ Ἰλίου 


+ 


1. Ἀρσένων χράτος, « la 
victoire sur les hommes, » équi- 
vaut à χρατεῖν ἀρσένων. 

2. Μέμφομαι 
φαῦλον ἡγοῦμαι. 

3. Αἰγύπτον τέχνα. Les fils 
d’Ægyptus furent tués par les 
filles de Danaüs, qu'ils voulaient 


équivaut à 


épouser malgré elles. 


HÉCUBE. 


4. Afuvoy. D’après une viciile 
tradition grecque tous les Lem- 
niens furent massazcrés par les 
Lemniennes. 

5. Τήνδ(ε) γυναῖκα. C'est lu 
fidele esclave qu’on a vue plus 
haut apporter le cadavre de Po- 
lydore, et qui n’a pas encore 
quitté la scène. 


66 ΕΚΑΒΗ. 
‘Exdôn, σὸν οὐκ ἔλασσον ἢ κείνης χρέος᾽, 
\ “ ε cn A / γ 1N / 
καὶ παῖδας" ὡς δεῖ καὶ τέκν᾽ εἰδέναι λόγους 
7 » \ \ “- Ὁ 
τοὺς ἐξ ἐγείνης. » Τὸν δὲ τῆς νεοσφαγοῦς 





Πολυξένης ἐπίσχες, Ἀγάμεμνον, τάφον, 895 
ὃς τώδ᾽ ἀδελφὼ πλησίον μιᾷ φλογὶ, 


δισσὴ μέριμνα μιῆτρι, κρυφθῆτον χθονί. 
ATAMEMNAN. 

y 10) (2 \ \ , \ 5 “Ὁ 

Εσται τάδ᾽ οὕτω" χαὶ γὰρ εἰ μὲν ἦν στρατῷ 


/ 


_ “ A ri 
πλοῦς. οὐχ ἂν εἰχον τὴν 


de σοι δοῦναι χάριν 5 


- à’ , \ CA , 3. ὅλ \ û \ 
νῦν ὁ, οὐ γὰρ LnG οὐρίους πνοᾶς ὕεος, 900 


/ ALES “Ὁ € + 9 ὦ 
μένειν AVAYKN πλοῦν ορωντᾶς AGUY OV. 


Γένοιτο δ᾽ εὖ πως᾽ πᾶσι γὰρ κοινὸν τόδε ὃ, 


> N/ CR: / \ / \ \ \ 
ἰδία θ᾽ ἑκάστῳ χαὶ πόλει, τὸν μὲν χαχὸν 


χακόν τι πάσχειν, τὸν δὲ χρηστὸν εὐτυχ εἶν. 


ΧΟΡΟΣ. 


\ ZT 2 \ 
Σὺ μὲν. ὦ πατρὶς Ιλιᾶς, 


[Strophe 4.[ 908 


- ᾽ / / , / / 
τῶν ἀπορθήτων πόλις οὐχέτι λέξει" 


τοῖον “Ἑλλάνων' νέφος ἀμφί σε κρύπτει 


δόρυ δὴ δόρυ πέρσαν. 


᾽ \ \ / ΄ 
πο δὲ στεφᾶναν χέχαρσαᾶι 
πύργων", κατὰ δ᾽ αἰθάλου 


1. Σὸν.... χρέος, « danston in- 
tér êt.» Cf. la locution σὴν χάριν. 

2. Πλοῦν διεῶντας-, en at- 
tendant, en épiant, le moment 
favorable où nous pourrons nous 
embarquer. 

3. Κοινὸν τόδε, il est de 
l'intérêt commun. 


g10 


4. Ἑλλάνων est gouverné 
par δόρυ, et τοῖον νέφος l’est 
par χρύπτει. Traduisez : « Tel 
est le nuage dont te couvre, 
dont t#nveloppe, la lance des 
Grecs qui t’a détruite. » 

δ. Ἀπὸ.... χέχαρσαι πύργων. 
Tmèse. « Tu es raste, dépouillée 





ΕΚΑΒΗ. 67 


tes γ᾽ / / 1 
χηλὶὸ οἰχτροτάταν χέχρωσαιἷ, 
/ ? Ἴ / 2,3 / 
τάλαιν᾽, οὐκέτι σ᾽ ἐμδατεύσω. 
Μεσονύχτιος ὠλλύμαν, [Antistrophe 1.] 
3 2 Ô / 2 ὦ ὁδὶ ἀπό ἂν 
[LOG ἐκ OELTVWY ὕπνος NOUS ἐπ᾿ OGGOL 915 
“- em. À \ 
χίδναται, μολπᾶν δ᾽ ἄπο" χαὶ χαροποιὸν 
θυσίαν καταπαύσας 
/ Lu / 2/4 
πόσις ἐν θαλάμοις ἔχειτο, 
ξυστὸν δ᾽ ἐπὶ πασσάλῳ", 920 
ναύταν οὐκέθ᾽ ὁρῶν ὅμιλον 
TES - 
Τροίαν Ἰλιάὸ ἐμδεδῶτα. 


Ἐγὼ δὲ πλόχαμον ἀναδέτοις 


μίτραισιν ἐρρυθμιζόμιαν" 


χρυσέων ἐνόπτρων 


[Strophe 2.| 


1 


925 


΄ ? ᾽ / 6 L] , \ 
λεύσσουσ ατέρμιονας" εἰς αὐγᾶς, 


« 2.» , / 
ἐπιδέμινιος ὡς TÉCOUL ἐς εὐνάν. 
LES + N » 
Ava δὲ χέλαδος ἔμολε πόλιν" 


΄ ES 3 / 
χέλευσμια δ᾽ ἦν χατ᾽ ἄστυ Τροίας τόδ᾽ * « Ὦ 


de la couronne (de l’enceinte) 
de tes murs, » 

1. Construisez : χαταχέχρω- 
σαι δὲ χηλῖδα οἰχτροτάτην 
αἰθάλου. 

2, Ἔχ δείπνων, à la suite du 
repas. Cp. v. 55. 

3. Μολπᾶν δ᾽ ἄπο, et après 
des chants (d’allégresse). * 

4. Evorèv δ᾽ (sous-entendez 
ÉXELTO, ἐχρέματο) ἐπὶ πασ- 


σάλῳ, et la lance était suspendue 
au clou. Phrase parenthétique. 

5. Ἐγὼ.... ἐορυθμιζόμαν. 
Les femmes disent qu’elles fai- 
saient leur toilette de nuit en 
relevant et fixant leurs cheveux. 

6. Atépuovac. Épithète ob- 
secure. Le poîte voulait-il dire, 
qu'en regardant dans un miroir 
notre regard semble plonger 
dans des profondeurs infinies? 


68 EKABH, 


παῖδες Ἑλλάνων, πότε δὴ πότε τὰν 
Ἰλιάδα σχοπιὰν᾽ 
πέρσαντες ἥξετ᾽ οἴχους:; D 


LU \ « LA 9 
λιποῦσα, Δωρὶς ὡς κόρα ΄ 5 





\ 17 4 
σε Le VOL 0061006 


935 


ΕῚ 9, ? e 
οὐκ AVUG © Ἄρτεμιν ἁ τλάμων - 


» \ / À τον ἘΝ ἂν 4 
ἄγομαι δὲ θανόντ᾽ ἰδοῦσ᾽ ἀχοίταν 


\ 3, \ e/. ? \ ,΄ 
τὸν ἐμὸν ἅλιον ἐπι πέλαγος, 
Ὁ 9 ? 
πόλιν τ᾽ ἀποσχοποῦσ᾽, ἐπεὶ νόστιμον 
ἐπ Six LINE ΑΝ 9. τ - 
γαῦς ἐκίνησεν πόδα τ᾽ ἠὸ ἀπὸ γᾶς 940 


Ἰλιάδος μ᾽ ὅρισεν " 


/ τ 3/. 
τάλαιν᾽, ἀπεῖπον ἄλγει"" 


τὰν τοῖν Διοσχύροιν “Ἑλέναν 


NS 
χάσιν Ἰδαιόν τε βούταν 


[Épode.] 


αἰνόπαριν᾽ χατάρᾳ διδοῦσ᾽, ἐπεί με γᾶς 945 


1. Ἰλιάδα σχοπιάν. L’acro- 
pole de Troie. 

2. Δωρὶς ὡς χόρα. Les jeunes 
filles de Sparte ne portaient 
qu’un vêtement flottant, sans 
tunique intérieure. 

3. Προσίζουσ᾽ οὐκ ἤνυσ(ο) 
équivaut à προσῖζον ἀνήνυτα, 
j'implorais (la déesse) sans rien 
obtenir. Ἄρτεμιν est le régime 
de προσίζουσια). 

4. Ἐχίνησεν πόδα (il se mit 


en marche) est une phrase toute 
faite, qui se dit proprement 
d’un homme, et qui est ici ap- 
pliquée à un vaisseau. 

5. Les mots τάλαιν᾽, ἀπεῖπον 
ἄλγει forment encore une pa- 
renthèse.Car χατάρα διδοῦσ (a), 
v. 945, est coordonné à ἀπο- 
σχοποῦσα, et se rattache à ἄγο- 
μαι (v. 937). 

6. Aivorapty (adjectif), le 
funeste Pâris. 


D sida sé 





* 


0 ? 4 
ῴχισεν T οἴκων 


x πατρίας ἀπώλεσεν ἐξ- 


ἜἝΚΑΒΗ, 69 


γάμος, οὐ γάμος ἀλλ᾽ ἀλάστορός τι οἰζύς " 
ἃν" μήτε πέλαγος ἅλιον ἀπαγάγοι πάλιν, 950 


EM ? 5 
ὑήτε πατρῷον LxOUT ἐς οἶχον. 


ΠΟΛΥΜΗΣΤΩΡ. 
Ὦ φίλτατ᾽ ἀνδρῶν Πρίαμε, φιλτάτη δὲ σὺ 
ε / / ? , CN LL A 
Exx6n, δαχρύω G εἰσορῶν πόλιν τε σὴν 
τήν τ᾽ ἀρτίως θανοῦσαν ἔχγονον σέθεν, 955 


Φεῦ" 


3 La \ > NA ASE IL TS / 
οὐχ ἔστι πιστὸν οὐδὲν, οὔτ᾽ εὐδοξία : 
οὔτ᾽ αὖ" καλῶς πράσσοντα μὴ πράξειν κακῶς. 

/ 9’ ᾿ ὙῊΝ \ ΄, \ / δ 
Φύρουσι δ᾽ αὐτὰ θεοὶ πάλιν τε καὶ πρόσω 
ταραγμὸν ἐντιθέντες, ὡς ἀγνωσίᾳ 
cébuuev αὐτούς. Ἀλλὰ ταῦτα μὲν τί δεῖ 960 
θρηνεῖν προχόπτοντ᾽ οὐδὲν εἰς πρόσθεν χαχῶν": 
Σὺ δ᾽ εἴ τι μέμφει τῆς ἐμῆς ἀπουσίας, 
σχές" τυγχάνω γὰρ ἐν μέσοις Θρήκης ὅροις 
ἀπὼν, ὅτ᾽ ἦλθες δεῦρ᾽ " ἐπεὶ δ᾽ ἀφικόμην, 


1. Γᾶς ἐκ πατρίας ἀπώλε- 
σεν, 6 patria me pessum dedit. 
C’est périr que d’être ainsi 
exilé. 

2. Γάμος, où γάυος... οἱζύς, 
une épouse, non pas une épouse, 
mais une calamité envoyée par 
quelque mauvais génie. Ces mots 
désignent Hélène. 

3. "Av, laquelle ealamité, 
c’est-à-dire, Hélène. 


4. Οὔτ’ αὖ, ni non plus, 

5. Πάλιν τε χαὶ πρόσω, en 
arrière et en avant, sens dessus 
dessous. 

6. Προχκόπτοντ(α)... χαχῶν, 
puisqu'on n’avance point dans 
ses maux, puisqu'on n'arrive 
pas au terme de ses maux en 
se lamentant. 

7. Ἐπεὶ à ἀφικόμην, à peine 
étais-je venu chez moi. 


10 EKABH. 

ἤδη πόδ᾽ ἔξω δωμάτων αἴροντί μοι 
εἰς ταὐτὸν ἥδε συμπίτνει δμωΐς σέθεν, 
λέγουσα μύθους ὧν χλύων ἀφικόμην. 


EKABH. 





Αἰσχύνομαί σε προσδλέπειν ἐναντίον, 
Πολυμῆστορ, ἐν τοιοῖσδε χειμένη χαχοῖς. 


ν \ C4 9 - 7 ἰὸὃ ὕ  » 1 $ 
Ὅτῳ γὰρ ὥφθην εὐτυχοῦσ, αἰδώς w ἔχει 970 
ἐν τῷδε πότμῳ τυγχάνουσ᾽ " ἵν᾿ εἰμὶ νῦν, 


3 Ἃ ὃ Ψ ὃ - 8.» “- / 
κοὐχ ἂν Ouvalunv προσδραχεῖν " ὀρθαῖς χόραις. 
Ἀλλ᾽ αὐτὸ μὴ δύσνοιαν ἡγήση σέθεν, 


- 3, » 
Πολυμῆστορ᾽" ἄλλως δ᾽ αἴτιόν τι χαὶ νόμος, 
LU 2 a \ / 2 7 
γυναῖχας ἀνδρῶν μὴ βλέπειν ἐναντίον. 975 


ΠΟΛΥΜΗΣΤΩΡ. 
Καὶ θαῦμά γ᾽ οὐδέν. ᾿Αλλὰ τίς χρεία σ᾽ Eu’; 
τί χρῆμ᾽" ἐπέμψω τὸν ἐμὸν x δόμων πόδα"; 
ΕΚΑΒΗ. 
Ἴδιον ἐμαυτῆς δή τι πρὸς σὲ βούλομαι 
χαὶ παῖδας εἰπεῖν σούς: ὁπάονας δέ μοι 
χωρὶς κέλευσον τῶνδ᾽ ἀποστῆναι δόμων. 980 


ΠΟΛΥΜΗΣΤΩΡ. 


ER | 2 ᾽ EM A “΄ἷἾὔἾΝὌ , 
Xwpeir ᾿ ἐν ἀσφαλεῖ γὰρ ἥδ᾽ ἐρημία. 


1. Avant αἰδώς μ᾽ ἔχει sous- 
entendez τούτον. 

2. Τυγχάνουσ(α). Au nomi- 
natif, parce que αἰδώς μ᾽ ἔχει 
équivaut à αἰδοῦμαι. 

3. Après προσδραχεῖν sous- 
entendez τοῦτον. 


4, Τίς χρεία σ᾽ ἐμοῦ; Lo- 
cution elliptique, Sous-ent. i- 
χνεῖται OÙ ἔχει. 

5. Τί χρήμ(α), pourquoi. 
Cp. σὸν χρέος, v. 892. 

6. Τὸν ἐμὸν.... πόδα, mon 
pied, ma venue, moi, 





EKABH. 71 


Pin μὲν εἶ σὺ, προσφιλὲς δέ μοι τόδε 
? 2,9 -Ὁ- 9 \ / \ 
στράτευμ. ᾿Αχαιῶν. Ἄλλα σημαίνειν χρεὼν 
τί χρὴ τὸν εὖ πράσσοντα μιὴ πράσσουσιν εὖ 
φίλοις ἐπαρχεῖν᾽ ὡς ἕτοιμός εἰμ᾽ ἐγώ. 085 
EKABH. 
Πρῶτον μὲν εἰπὲ παῖδ᾽ ὃν ἐξ ἐμῆς χερὸς 
{ ΝΜ \ 2 / ” 
Πολύδωρον ἐκ τε πατρὸς ἐν δόμοις ἔχεις 
εἰ ζῇ + πὰ δ᾽ ἄλλα δεύτερόν σ᾽ ἐρήσομαι. 
ΠΟΛΥΜΗΣΤΩΡς 
Μάλιστα" τοὐχείνου μὲν εὐτυχ εἷς μέρος. 
EKABH. 
Ὦ φίλταθ᾽, ὡς εὖ κἀξίως σέθεν λέγεις. 990 
ΠΟΛΥΜΗΣΤΩΡ. 
Τί δῆτα βούλει δεύτερον μαθεῖν ἐμοῦ : 
EKABH. 
, ke, / / DCE 
Et τῆς τεχούσης τῆσδε ὑέμνηται τι μου. 
ΠΟΛΥΜΉΗΣΤΩΡ, 
\ ὃ ὩΣ ει ET \ 7 27 CS 
Kat δεῦρό y ὡς σὲ χρύφιος ἐζήτει μολεῖν. 
EKABH, 
Χρυσὸς δὲ σῶς ὃν ἦλθεν ἐχ Τροίας ἔχων ; 
ΠΟΛΥΜΉΣΤΩΡ. 
Σῶς, ἐν δόμοις γε τοῖς ἐμοῖς φρουρούμιενοςο 995 
x EKABH, 


ns ἄταν δ᾽ » AS. 8 
Σῶσόν νυν αὐτὸν, [NO ἐρὰ τῶν πλησίον΄. 


1, Τοὐχείνου (τὸ ἐχείνου) 2. Τῶν πλησίον équivaut à 
μέρος, pour sa part, c'est-à- | τῶν τοῦ πλησίον (χρημάτων) 
dire, en ce qui le concerne. ou à τῶν ἀλλοτρίων. 


13 EKABH. 
ΠΟΛΥΜΉΣΤΩΡ. 
υ 2 , “ / ἜΣ: , 
Ηχιστ * OVALUNY τοῦ παρόντος, ὦ γύναι. 
EKABH. 
τ ΦΌΞ ΝΣ à 
Οἶσθ᾽ οὖν ἃ λέξαι σοί τε καὶ παισὶν θέλω ; 
ΠΟΛΥΜΗΣΤΩΡ. 
Οὐχ οἶδα" τῷ σῷ τοῦτο σημανεῖς λόγῳ. 
EKABH. 
᾽ Li Ὁ 4 “ 
Ἔστ᾽, ὦ φιληθεὶς ὡς σὺ νῦν ἐμοὶ φιλεῖ", 1000 
ΠΟΛΥΜΗΣΤΩΡ. 
/ = 4 > Φ \ ME TAN ἐλ  ἈΡΡς 
Τι χρῆμ. ὁ HAE HAL TEXV εἰδέναι χρεῶν ; 
EKABH. 
“ A! δῶ 2 
χρυσοῦ παλαιαὶ Πριαμιδῶν χκατώρυχες. 
ΠΟΛΥΜΉΣΤΩΡ, 
αν". A - 
Ταῦτ᾽ ἔσθ᾽ ἃ βούλει παιδὶ σημῆναι σέθεν; 
EKABH. 
/ \ “ 9 “ \ , \ ᾽ ’ὔ 
Μάλιστα, διὰ σοῦ γ᾽ " εἶ γὰρ εὐσεδὴς ἀνήρ. 
ΠΟΛΥΜΗΣΤΩΡ. 
τί δῆτα τέκνων τῶνδε δεῖ παρουσίας = 1005 
EKABH. 
εὖ A δ “ἘΣ ΄ δ᾽ ἰδέ 
Ἄμεινον, ἣν σὺ κατθάνης, τούσὸ εἰθέναι. 
ΠΟΛΥΜΉΣΤΩΡ. 
Καλῶς ἔλεξας" τῆδε χαὶ σοφώτερον. 
EKABH. 
+ LS 3 / 9 / “ / : 
Οἶσθ᾽ οὖν ᾿Αθάνας Ἰλίας ἵνα στέγαι; 
1. Ὦ φιληθεὶς... φιλεῖ. Am- | 2. Le χαΐ renfermé dans 
biguïité sinistre. χἀμέ est augmentatif (vel). 





1 
1 
: 
3 
2 
ἱ 


EKABE. 73 


ΠΟΛΥΜΗΣΤΩΡ. 


ΕἘνταῦθ᾽ ὁ χρυσός ἐστι ; Σημεῖον δὲ τί; 





EKABH. 
2 
Μέλαινα πέτρα γῆς ὑπερτέλλουσ᾽ ἄνω. 1010 
IIOAYMHZTQP. 


΄ 


Ἔτ᾽ οὖν τι βούλει τῶν ἐχεῖ φράζειν ἐμοί ; 


ὲ 
᾿ 
Ἃ 
L 
- 


ΕΚΑΒΗ. 
Σῶσαίΐ σε χρήμαθ᾽ οἷς ξυνεξῆλθον θέλω. 
᾿ ΠΟΛΥΜΗΣΤΩΡ. 
Ποῦ δῆτα; πέπλων ἐντὸς ἢ χρύψασ᾽ ἔχεις": 
EKABH. 
Σχύλων ἐν ὄχλῳ ταῖσδε σώζεται στέγαις. 
ΠΟΛΥΜΉΣΤΩΡ. 
Ποῦ δ᾽; αἵδ᾽ Ἀχαιῶν ναύλοχοι περιπτυχαί. 1015 
EKABH. 
Ἴδιαι γυναιχῶν αἰχμαλωτίδων στέγαι. 
ΠΟΛΥΜΗΣΤΩΡ. 
Τάνδον δὲ πιστὰ κἀρσένων ἐρημία; 
ΕΚΑΒΗ. 
Οὐδεὶς Ἀχαιῶν ἔνδον, ἀλλ᾽ ἡμεῖς μόναι. — 
Ἀλλ᾽ ἕρπ᾽ ἐς οἴκους " καὶ γὰρ Ἀργεῖοι νεῶν 
λῦσαι ποθοῦσιν οἴχαδ᾽ ἐχ Τροίας πόδα" 1020 
ὡς πάντα πράξας ὧν σε δεῖ, στείχης πάλιν 


4. Construisez : ἢ χρύψασ(α) | « délier le pied (entravé) des 
ἔχεις ἐντὸς πέπλων ; vaisseaux, » comme on délierait 
2. Νεῶν.... λῦσαι πόδα, | le pied d’un cheval. 


74 EKABH,. 


ξὺν παισὶν οὗπερ τὸν ἐμὸν ᾧχισας γόνον. 


ΧΟΡΟΣ. 


Οὔπω δέδωκας, ἀλλ᾽ ἴσως δώσεις δίκην " 


3= / / ε , LA \ 
ἀλίμιενόν τις ὡς εἰς ἄντλον πεσὼν 


1025 


λέχριος, ἐχπεσεῖ φίλας καρδίας, 
ἀμιέρσας βίον. Τὸ γὰρ ὑπέγγυον 


Δίκα καὶ θεοῖσιν οὗ ξυμπίτνει, 
ὀλέθριον ὀλέθριον καχόν᾽. 


1030 


ψΨεύσει σ᾽ ὁδοῦ τῆσδ᾽ ἐλπὶς À σ᾽ ἐπήγαγεν 
θανάσιμον" πρὸς ᾿Αἴδαν, ἰὼ τάλας" 
ἀπολέμῳ δὲ χειρὶ λείψεις βίον. 


ΠΟΛΥΜΗΣΤΩΡ. 


Ὥμοι", τυφλοῦμαι φέγγος ὀμμάτων τάλας. 


1035 





ΧΟΡΟΣ: 


Ἠχούσατ᾽ ἀνδρὸς Θρηχὸς οἰμωγὴν, φίλαι ; 


ΠΟΛΥΜΗΣΤΩΡ, 


3 ? 5 “- 
Ὥμοι μάλ᾽ αὖθις, τέκνα, δυστήνου σφαγῆς". 


4. ᾿Ἀλίμενόν τις (ν. 1025)... 
βίον, tel qu’un homme qui, loin 
du port, tombe au fond de la 
mer par le flanc (c’est-à-dire, 
par une chute imprévue et sans 
espoir de revenir sur l'eau), tel 
tu seras précipité du haut de tes 
espérances en perdant la vie. 
Ἐχπεσεῖ φίλας χαρδίας équi- 
vaut à ἀποσφαλήσει φρενῶν, 
ἐλπίδων. 

2. Τὸ γὰρ (v. 1027)... χα- 


χόν, la où (οὗ) échoient à la 
fois la dette ἃ payer à la justice 
et celle qui est due aux dieux, 
le malheur est mortel, inévita- Ὁ 
ble. Cp. v. 799 sq. et 852 sq. 

3. Θανάσιμον. Cet adjectif 
se rapporte à σί(ε), c’est-à-dire, 
a Polymestor. 

4. Ὥμοι. Ici l’on entend Ρυ- 
lymestor crier derrière la scène. 

δ. Τέχνα, δυστήνου σφαγῆς, 
ὁ mes enfants, comme on ποῦς 





ΕΚ AbE . 7 D 


XOPOZ, 


Φίλαι, πέπραχται χαίν᾽ ἔσω δόμων χαχά, 


ΠΟΛΥΜΗΣΤΩΡ, Ὶ 
Ἀλλ᾽ οὔτι μὴ φύγητε λαιψηρῷ ποδί * 
βάλλων γὰρ οἴχων τῶνδ᾽ ἀναρρήξω μυχούς. 1040 


Ἰδοὺ, βαρείας χειρὸ; ὁρμᾶται βέλος. 

ΧΟΡΟΣ. 
Βούλεσθ᾽ ἐπεισπέσωμεν; ὡς ἀχμὴ χαλεῖ 
Ἑχάδῃ παρεῖναι Τρῳάσιν τε συμμάχους. 

EKABH. 
Ἄρασσε, φείδου μηδὲν, ἐχόάλλων πύλας" ; 
οὐ γάρ ποτ᾽ ὄμμα λαμπρὸν ἐνθήσεις κόραις. 1045 
[οὐ παῖδας ὄψει. ζῶντας οὺς ἔχτειν᾽ ἐγώ.] 

ΧΟΡΟΣ. 


Ἦ γὰρ καθεῖλες Θρηχίου κράτος ξένου᾽, 
δέσποινα, καὶ δέδρακας οἷάπερ λέγεις; 


ΕΚΑΒΗ. 


ν SEEN NS 2 / 

Ὄψει νιν αὐτίκ᾽ ὄντα δωμάτων πάρος 

x -“ / / 2 δὶ 

τυφλὸν τυφλῷ στείχοντα παραφόρῳ΄ ποδὶ, 1050 
παίδων τε δισσῶν σώμαθ᾽, οὺς ἔκτειν᾽ ἐγὼ 
σὺν ταῖς ἀρίσταις Τρῳάσιν᾽ δίχην δέ μοι 
déd rs - δ᾽ € e Vs 2, δά 

ἐδωχε΄ χωρεῖ δ᾽, ὡς ὁρᾷς, ὅδ᾽ ἐχ δόμων. 


égorge misérablement! Poly- 
mestor 7ient de recevoir un se- 
cond coup; ses enfants ont 
déja succombé, 

1, Κράτος ξένου. Périphrase 
synonyme de celles 4 Ἠοπιὲγε 


forme avec βίη, ἴς, μένος, σθέ- 
νος. Exemples : Bin Ἥραχλῃος. 
Κρατερὴ is ᾿Οὐνσῆος. 

2. Παραφόρῳ. Cet adjectif 
indique ici la marche incertaine 
de l’aveugle. 


76 EKABKH. 
Ἀλλ᾽ ἐχποδὼν ἄπειμι χἀποστήσομαι 
θυμῷ ῥέοντα" Θρῆχα δυσμιαχωτάτῳ. 


ΠΟΛΥΜΗΣΤΩΡ. 


Ὥμοι ἐγὼ, 


πὰ βῶ, πᾶ στῶ, πᾶ κέλοωΐἥ; 
Τετράποδος βάσιν" θηρὸς ὀρεστέρου, 


/ JA A ᾽ν» LA 
τιθέμενος ἐπὶ ποδὶ χατ ἰχνος χέρα; 


Ποίαν", ἣ ταύταν ἢ τάνδ᾽, 


2060 


ἐξαλλάξω, τὰς avd ροφόνους 


μάρψαι χρήζων 


Ἰλιάδας, αἵ με διώλεσαν; 


Τάλαιναι χόραι τάλσιναι Φρυγῶν, 


ὦ χατάρατοι, 


1065 


ποῖ χαί με φυγᾷ πτώσσουσι μυχῶν" ; 
Εἴθε μοι ὀμμάτων αἱματόεν βλέ 

μοι ὀμμάτων αἱματόεν βλέφαρον 
ENT \ » 2:49 
ἀχέσσαιο τυφλὸν, AXÉGON , AE, 


φέγγος ἐπαλλάξας. 


1. Ἀποστήσομαι est ici con- 
struit avec l’accusalif, d’après 
l’analogie de φεύγειν. 

2. ῬῬέοντα, se répandant 
comme nn torrent, s’emportant,. 
— Ici le fond de la scène s’ou- 
vre. On voit l’intérieur de la 
tente, les enfants étendus sans 
vie, et le père aveugle qui s’ap- 
prête a poursuivre lesTroyennes. 

3. Πᾶ xékow; où dois-je 
aborder? c’est-à-dire, où dois- 
je m’arrêter? comment arriver 
au but de ma course? 


4. Τετράποδος βάσιν..., mar- 
che d’un quadrupède sauvage. 
Ces mots forment une apposi- 
tion à toute la phrase τιθέμενο΄ 
ἐπὶ ποδὶ.... χέρα, « en mettant 
avec le pied la main (et le pied 
et la main) dans les traces que 
je suis ». 

5. Ποίαν. Voir la note sur 
le vers 162. 

6. Μυχῶν» dépend de ποῖ. 

7. Φέγγος ἐπαλλάξας, en fai- 
sant succéder la clarté aux té- 


πὸ: Us. 


Pi. #S 2h, fie, Crdiéns LEA VAS . 








Ἀᾷ, 
7 \ 4 3 ΄ 

σίγα " κρυπτὰν βάσιν αἰσθάνομαι 
/ - Ὁ τι 5 ΄ 

τάνδε γυναικῶν. Πᾶ πόδ᾽ ἐπάξας 


FKABH. 


+ 


71 


1090 


- “ La 3.ϑ»Μμ(β 5 - ἕ 
σαρχῶν ὀστέων τ ἐμπλησθῶ, 


θοίναν ἀγρίων τιθέμενος θηρῶν, 


ἀρνύμιενος λώσαν 
λύμας ἀντίποιν᾽ ' 


ΕῚ -Ὁ sr / 
ἐμᾶς; ὦ τάλας. 


1075 


[Ποῖ πᾶ φέρομαι τέχν᾽ ἔρημα λιπὼν 


Βάχχαις Ἅιδου" διαμοιρᾶσαι, 


\ / 7 Ν ΡΘῸΝ Ὁ ΡΟ j 4 
σφαχτὰ HUGLV τε φονίαν δαῖτ ανήμιερόν τ 


ὀρείαν ἐχδολανῦ; 


2 Ὁ "ἫἪὋὔῦ LU ra LA 
Πα βῶ, πᾶ στῶ, πὰ κάυψω", 


1080 


ναῦς ὅπως ποντίοις πείσμασι ALVOLPOXOV 


PU NS 
φᾶρος στέλλων᾽, ἐπὶ τάνδε συθεὶς 


τέχνων ἐμῶν φύλαξ 
ὀλέθριον χοίταν":; 


ΧΟΡΟΣ. 


Ὦ τλῆμον, ὥς σοι δύσφορ᾽ εἴργασται xaxd * 


1085 


΄ ? L \ \ 5 4 
δράσαντι ὃ αἰσχρὰ δεινὰ ταπιτιμια 


ἂν 7 2 e/ , / / 
δαίμων ἔδωχεν ὅστις ἐστί σοι βαρύς]. 


1. ᾿Αντίποιν(α) λύμας ἐυᾶς 
{pour λύμης Êun:) est une ap- 
position à λώόαν (pour )ώ- 
Gny). 

2. Βάχχαις Ἅιδου, ἃ ces Mé- 
nides des enfers, à ces femmes 
susies d’un délire meurtrier, 

3. Σφαχτὰ.... ἐχθολάν, égor- 
gés pour servir d2 repas sin- 
glant aux chiens et pour être 


jetés sans pitié sur la montagne, 

4. Πα κάμψω. Sous-enten- 
dez γόνυ (cf. v. 1150) ou χῶλα. 

5. Πείσμασι.... φᾶρος στέλ- 
λων, en pliant la voile au 
moyen des cordages. 

0. Τέχνων ἐμῶν ὀλέθριον 
χοίταν, le gîte de mes enfants 
morts, φύλαξ, que je protégerai 
contre l’insulte. 


78 EKABH. 


ΠΟΛΥΜΉΣΤΩΡ. 


Αἰαῖ, ἰὼ Θρήκχης 


» y 
λογχοφόρον ἔνοπλον εὔιππον Α- 


ρει χάτοχον᾽ γένος. 

Ἰὼ Ἀχαιοὶ, ἰὼ Ἀτρεῖδαι" 
Boav* βοὰν αὐτῶ, βοᾶν" 

ὦ ἴτε, μόλετε πρὸς θεῶν. 


/ “ NU: » 
Κλύει τις, ἢ οὐδεὶς ἀρχέσει; τί μέλλετε; 


-Ὃ ” V4 
Γυναῖχες ὡλεσᾶν με, 
γυναῖκες ay μαλώτιδ ἐς" 
Ν \ \ ἐν / 
δεινὰ δεινὰ πεπόνθαμεν. 
Ὥμοι ἐμᾶς AG. 


Ποῖ τράπωμαι, ποῖ πορευθῶ; 


[αἰθέρ᾽] AUTTALEVOS οὐράνιον 1100 
ὑψιπετὲς" εἰς μέλαθρον, Ὠρίων 


ἢ Σείριος ἔνθα πυρὸς φλογέας 


ἀφίησιν ὄσσων αὐγὰς, h τὸν “Αιδα" 1105 
μελάγχρωτα πορθμὸν ἄξω τάλας: 


ΧΟΡΟΣ. 


ν 7 8 Ὁ / 4 "ἃ / \ 6 
Συγγνώσθ ", ὅταν τις χρείσσον᾽ ἢ φέρειν κακὰ 


΄ - Ῥ» 
πάθη. ταλαίνης ἐξαπαλλάξαιϊ ζόης. -— 


1. Ἄρει χάτοχον, possédé 
du dieu de la guerre. 

2, Bo, le cri de détresse. 

3. “Ὑψιπετές ne diffère guère 
de ὑψηλόν. 

4. Ἅιδα. Génitif de Ἅιδας 
(pour Ἅιδη:). 


5. Συγγνωστ(ά) équivaut à 
συγγνωστὸν GTI. 

6. Κρείσσον(α) ἢ φέρειν xa- 
χά, des maux trop lourds pour 
les porter, pour être portés. 

7. ᾿Ἐξαπαλλάξαι se prend iei 
intransitivement, 





gg ἀν Lan τὸ τες ὧν εὐ νον νον σο 
ΕΚΑΒΗ. 
Ἂ 
Ξ ATAMEMNON. 
. Κραυγῆς ὀχούσας ἦλθον οὐ᾽ γὰρ ἥσυχος 
πέτρας ὀρείας παῖς λέλακ᾽ ἀνὰ στρατὸν 
» \ -Ὁ LA ? \ = LU 
Hyd, διδοῦσα θόρυζον εἰ δὲ μὴ Φρυγῶν 
/ / 5 a" ἢ ὃ \ 
πύργους πεσόντας ἡσμεν᾽ Ελλήνων δορὶ, 
6 / 8 2 / où / 
φόοον παρέσχεν“ οὐ μέσως δὸε χτύπος. 
ΠΟΛΥΜΗΣΤΩΡ. 

τ / AS. σι οὶ \ , ΄ , 

Ω φίλτατ᾽, ἠσθόμην γὰρ, Ἀγάμεμνον, σέθεν 

΄᾿υ Ε] 2 -Ὁ à ΄ 

φωνῆς ἀχούσας, εἰσορᾶς ἃ πάσχομεν ; 
ATAMEMNON. 

y” 

Ex” 

ee ON ; 

Πολυμῆστορ ὦ δύστηνε, τίς σ᾽ ἀπώλεσεν ; 

΄ 3/ ? » \ e / / 

τίς ὄμμ᾽ ἔθηχε τυφλὸν αἱμάξας κόρας, 

CS / / » y Ξ / / 
παῖδάς τε τούσδ᾽ ἔχτεινεν; À μέγαν χόλον 
σοὶ χαὶ τέχνοισιν εἶχεν, ὅστις ἦν ἄρα. 

ΠΟΛΥΜΗΣΤΩΡ. 
Ἑχάθη με σὺν γυναιξὶν αἰχμαλώτισιν 
? τ \ 
ἀπώλεσ᾽, οὐχ ἀπώλεσ᾽ ἀλλὰ μειζόνως", 
ATAMEMNON. 
Τί φής; σὺ τοὔργον εἴργασαι τόδ᾽, ὡς λέγει; 
€ 724 , 
σὺ τόλμαν, Exiôn, τήνδ᾽ ἔτλης duty avoy; 
: ΠΟΛΥΜΗΣΤΩΡ. 
Ὥμοι, τί λέξεις"; ἢ γὰρ ἐγγύς ἐστί που: 
μοι, τί λέξεις"; ἢ γὰρ ἐγγύς ἐστί που; 


49 


1110 


1115 


1120 


4. Οὐ porte sur ἥσυχος, et | 4. Ἀπώλεσί(ε).... μειζόνως. 


non sur λέλαχί(ε). 
2, Ἤ!τσμεν. Forme poétique, | analogue. 


Voir au vers 667 une tournure 


pour ἤδειμεν. 5. Τί λέξεις; que dis-tu? 
3. Παρέσχεν, ». παρέσχεν ἄν. | Voy. la note sur le v. 511. 


80 ΕΚΑΒΗ. 
9 ἐξ ur us + / LA 
Σήμιηνον, εἰπὲ ποῦ σθ᾽, ἵν᾽ ἁρπάσας χεροῖν 
4 7 LA 

διασπάσωμαι καὶ χαθαιμάξω χρόα. 

ATAMEMNAN. 
Οὗτος, τί macyelc'; 

ΠΟΛΥΜΗ͂ΣΤΩΡ, 

Πρὸς θεῶν σε λίσσομαι, 
μέθες μ᾽ ἐφεῖναι τῆδε μαργῶσαν χέρα 





ATAMEMNON. 
Vs 
Ἴσχ᾽ " ἐκδαλὼν δὲ καρδίας τὸ βάρδαρον 
))) € » / “ ee δέ 9. Ἢ, ΄ 
λέγ᾽, ὡς ἀκούσας σοῦ TE THGOÉ τ ἐν μέρει 1130 
/ ὃ / ΕΣ , © Te (δ 
χρίνω δικαίως ἀνθ᾽ ὅτον» πάσχεις τάδε. 
ΠΟΛΥΜΗΣΤΩΡ. 
:» 3 -- 
Λέγοιμ᾽ ἀν᾽. Ἢν τις Πριαμιδῶν νεώτατος 
ε - A Ε] ’ 
Πολύδωρος, Εχάδης παῖς, ὃν ἐχ Τροίας ἐμοὶ 
\ VA) 7 2 dé / 
πατὴρ δίδωσι Πρίαμος ἐν δόμοις τρέφειν, 
6, s NS “ΨἌν -ρρ ΄ 
ὕποπτος ὦν" δὴ Τρωϊκῆς ἁλώσεως. 1135 
-ἅ 7 3 ln 
Τοῦτον χατέχτειν᾽. ᾿Ανθ᾽ ὅτου δ᾽ ἔχτεινά νιν, 
3/ € 5 LA 
ἄκουσον, ὡς εὖ" καὶ σοφῇ προμηθίᾳ. 
᾿ \ ͵ 
» \ \ ΄ὔ \ LS - 
Εδεισα μὴ σον πολέμιος λειφθεις ὁ παῖς 
Τροίαν ἀθροίση" καὶ ξυνοιχίση πάλιν, 


γνόντες δ᾽ Ἀχαιοὶ ζῶντα Πριαμιδῶν τινὰ 1140 
1. Τί πάσχεις, que deviens. 4. Εὖ (ἔχτεινά νιν), j’ai bien 

tu? quelle idée te prend? de | fait de le tuer. 

quelle fureur es-tu saisi? | 6. Τροίαν ἀθροίσῃ. « Ras- 
2, Λέγοιμ᾽ ἄν, je suis disposé | sembler Troie » veut dire « ras- 

à parler. | sembler les æ:bris de Troie, 


3. “Ὑποπτοςὥν, pressentant. | rassembler les Troyens. » 








EKABH. 81 


D 


Φρυγῶν ἐς αἶαν αὖθις ἄρειαν στόλον, 
χἄπειτα Θρήχης πεδία τρίδοιεν τάδ 
λεηλατοῦντες, γείτοσιν δ᾽ εἴη χαχὸν 

Τρώων ἐν ᾧπερ νῦν, ἄναξ, ἐχάμινομιεν 


“Exdôn δὲ παιδὸς γνοῦσα θανάσιμον μόρον 


1145 


λόγῳ με τοιῷδ᾽ ἤγαγ᾽᾽, ὡς κεχρυμμένας 
θήκας φράσουσα Πριχμιδῶν ἐν Ἰλίῳ 
χρυσοῦ * μόνον δὲ σὺν τέκνοισί μ᾽ εἰσάγει 
δόμους, iv ἄλλος μή τις εἰδείη τάδε. 


Ἵζω δὲ χλίνης ἐν μέσῳ κάμψας γόνυ. 
πολλαὶ δὲ, χειρὸς αἱ μὲν ἐξ ἀριστερᾶς, 


1150 


> 


αἱ δ᾽ ἔνθεν, ὡς δὴν παρὰ φίλῳ, Τρώων χόραι 


θάκους ἔχουσαι, κερκίδ᾽ Ἠδωνῆς χερὸς 
Ua Rs en US A ΄ ὃ À ΄ / + ἘΞ 
ἤνουν᾽, ὑπ᾿ αὐγὰς τούσδε λεύσσουσαι πέπλους 


ἄλλαι δὲ χάμαχε Θρηχίω θεώμεναι 


1155 


γυμνόν 1° ἔθηκαν διπτύχου στολίσματος". 


Ὅσαι δὲ τοκάδες ἧσαν, ἐκπαγλούμεναι" 
τέκν᾽ ἐν χεροῖν ἔπαλλον, ὡς πρόσω πατρὸς 


γένοιτο, διαδογαῖς ἀμείδουσαιἷ [διὰ χερός]. 


1. Γείτοσιν .... ἐκάμνομεν. 
Construisez : (ἡμῖν) δὲ Τρώων 
γείτοσιν εἴη τὸ χαχὸν ἐν ᾧπερ 
νῦν. ἐχάμνομεν. 

2. Ἤγαγ(ε) équivaut ici à 
ὑπήγαγε, elle m'’attira dans 
le piége. 

3. Ὡ; δή, utpote scilicet. 

4. Κερχίδ(α) ’Hôovñs χερὸς 
ἤνουν, elles louaient la navette 

HÉCUBE. 


de la main Édonienne, c’es!-à- 
dire : elles louaient le tissage 
des femmes thraces. 

δ. Διπτύχου στολίσματο΄“. 
Il faut entendre les deux linces 
(κάμαχε) que les guerriers 
avaient coutume de porter. 

6. ᾽᾿Εχπαγλούμεναι, en se ré- 
criant sur la beauté des enfants. 

7. Qc πρόσω.....ἀμείδουσαι, 

6 


82 EKABH. 


Κάτ᾽ x γαληνῶν — πῶς δοκεῖς; — προσφθεγμά- 


των 


1160 


εὐθὺς λαδοῦσαι φάσγαν᾽ ἐχ πέπλων ποθὲν 
ἔων ἣν τὸ « dE / δί 
χεντοῦσι᾽ παῖδας, Al dE πολεμίων OLXNV 
ξυναρπάσασαι τὰς ἐμὰς εἶχον χέρας 
Ἁ + \ . > LA ἈΠ, Ἵ “Ὁ 
χαὶ χῶλα᾽ παισὶ δ᾽ ἀρκέσαι χρήζων ἐμοῖς, 


ace, ia / > CAR PRE RE : 
ει μὲν προσῶπον ἐξανισταίην EULOY, 1165 


/ “ Π 2 δὲ 7, 7 
χομὴς LATELY OV 94 ξ: OË χινοιὴν χερᾶς, 


πλήθει γυναικῶν οὐδὲν ἤνυον τάλας. 


Τὸ λοίσθιον δὲ, πῆμα πήματος πλέον", 


Ε] 4 7 4 3 ΕῚ LU \ , 4 

ἐξειργάσαντο δείν᾽ * ἐμῶν γὰρ ὀμμάτων, 

πόρπας λαθοῦσαι, τὰς ταλαιπώρους κόρας 1170 
- ς ΄ ες. 

χεντοῦσιν, αἱμάσσουσιν εἶτ᾽ ἀνὰ στέγας 


φυγάδες ἔδησαν" ἐκ. δὲ πηδήσας" ἐγὼ 


/ N° #7 \ / ΄ 
θήραις διώκω τᾶς μιαιφόνους κύνας, 


e ? Lu ΩΣ 
ἅπαντ ἐρευνῶν τοῖχον ὡς κυνηγέτης, 


΄ AN / 
βάλλων, ἀράσσων: Τοιάδε σπεύδων χάριν 1175 


= θ 2 \ 7 La À \ \ 
RETROVUYL ΤῊΝ σὴν πολέμιόν τε GOV ZTAVUY, 


en se les passant les unes aux 
autres, afin de les éloigner de 
leur père 

1. Πῶς δοχεῖς ; Parenthèse 
funilière. 

2. Κεντοῦσι. Sous-ent. αἱ 
μέν, qui se tire de αἵ δέ. 
comme, au vers 28, ἄλλοτε était 
sous entendu dans le premier 
membre de phrase, 

3. Et... ἐξανισταίην. Cet 
optatif marque la répétition du 
fait. Tel était aussi le sens de 


Pimparfait (χατεῖχον) dans la 
phrase principale. 

4. Kouns κχατεῖχον. Sup- 
pléez με : car x6uns veut dire: 
« parles cheveux, » Comp. la 
note sur le vers 543. 

5. Πῆμα πήματος rhéov,mal 
qui mit le comble ἃ mes maux. 

6. Ἔχ πηδήσας: m'étant leve 
en sursaut. 

7. Σπεύδων χάριν...- τὴν 
σήν, en m'eflorçant de te ren- 
dre service 


pe mnt die: à can mnt. 











νέα, 


ΕΚΑΒΗ. 83 


νΝ 


᾿Αγάμεμνον. Ὡς δὲ μὴ μακροὺς τείνω λόγους, 


εἴ τις γυναῖκας τῶν πρὶν' 


εἴρηκεν καχῶς 


> - / μὴ A ᾿ς = sf 
ἡ νῦν λέγων τις ἔστιν ἢ μέλλει λέγειν, 


ἀπαντα ταῦτα συντεμιὼν" ἐγὼ φράσω" 1180 
γένος γὰρ οὔτε πόντος οὔτε γῆ τρέφει 
τοιόνδ᾽, ὁ δ᾽ ἀεὶ ξυντυχὼν᾽ ἐπίσταται. 


ΧΟΡΟΣ. 


Μηδὲν θρασύνου μηδὲ τοῖς σαυτοῦ καχοῖς "Ὁ 


τὸ θῆλυ συνθεὶς ὧδε πᾶν μέμψη γένος" 

-Ὡ \ ς LS e \ LA RU / 
πολλῶν γὰρ ἡμῶν, αἱ μὲν etc ἐπίφθονοι, 1185 
αἱ δ᾽ ἀντάριθμοι τῶν κακῶν πεφύχαμιεν᾽. ᾿ 


EKABH. 


Ἀγάμεμνον, ἀνθρώποισιν οὐχ ἐχρῆν ποτε 

τῶν mere LATOY τὴν γλῶσσαν τι ύειν πλέον᾽ 

ἀλλ᾽ εἴτε χρήστ ᾿ ἔδρασε" ἔ χρήστ᾽ ἔδει λέγειν, 

εἴτ᾽ αὖ πονηρὰ, τοὺς λόγους εἶναι σαθροὺς [190 


4. Liez εἴ τις τῶν πρίν. 

2. Ἅπαντα ταῦτα est mis 
en tête de la seconde partie de 
la période, comme si la pre- 
mière partie avait commencé 
par ὅσα τις. 

3. Συντεμών équivaut à συν- 
TOUWS συλλαχθών. 

ὋὉ δ᾽ ἀεὶ ξυντυγών équi- 
vaut à ὁ δ᾽ ἑχάστοτε ξυντυχών. 


« Toutes les fois qu’un homme 


a affaire ἃ cette engeance (γέ- 
νος), il connaît la vérité de ce 
que je dis. » 


δ. Τοῖς σαυτοῦ xaxotc, à 
cause de tes propres malheurs. 

6. Πολλῶν γὰρ.... πεφύχα- 
μεν. « Dans le grand nombre 
des femmes, il y en a qui se 
rendent odieuses; mais d’au- 
tres parmi nous (c’est-à-dire : 
mais les bonnes) sont faites: 
pour balancer le nombre (&v- 
τάριθμοι πεφύκαμεν) des muu— 
vaises, » 

7 ’Ecace au singulier, mal- 
gré le pluriel ἀνθρώποισιν (+. 
4187). a Si quelqu'’uu ἃ fait.» 


84 ÉKABH. 


χαὶ μὴ δύνασθαι τἄδιχ᾽ εὖ λέγειν ποτέ. 


Σοφοὶ μὲν οὖν is” οἱ τάδ᾽ ἠχριδωχότες, 


᾿ A] ΄ : ͵7ὔ 
ἀλλ᾽ οὐ δύναιντ᾽ ἂν διὰ τέλους εἶναι σοφοίἡ, 
“- 9 » » 
χαχῶς δ᾽ ἀπώλοντ᾽- οὔτις ἐξήλυξέ πω. 


Καί μοι τὸ μὲν σὸν ὧδε φροιμίοις ἔχ ει" 


1195 


᾿] “"" é 
πρὸς τόνδε δ᾽ εἶμι χαὶ λόγοις ἢ᾽ ἀμείψομαι 
ὃς φὴς" Ἀχαιῶν πόνον ἀπαλλάσσων διπλοῦν᾽ 
᾿ ? “ , LU 
Ἀγαμέμινονός θ᾽ ἕκατι παῖδ᾽ ἐμὸν κτανεῖν. 


“- 3. τὰ 
Ἀλλ᾽, ὦ χάχιστε, πρῶτον οὔποτ᾽ ἂν φίλον 


΄ 9 / / 
τὸ Bépbaoov γένοιτ᾽ ἂν Ἕλλησιν γένος, 


1200 


“2 ὁ » / 
οὐδ᾽ ἂν δύγαιτο. Τίνα δὲ χαὶ σπεύδων χάριν" 


πρόθυμος ἦσθα ; πότερα κηδεύσων τινὰς 


A SA A Κι RE {Ἐπ ραν Σ΄. 

1 ξυγγενὴς ὧν, ἢ τίν αἰτίαν᾽ ἔχων; 

“δ “ Ψ » - ,ὔ 

Η σῆς ἔμελλον γῆς τεμεῖν βλαστήματα ; 
Ἐπ / ἕν 7 1% 

πλεύσαντες αὖθις; Τίνα δοχεῖς πείσειν τάδε"; 1205 

ε “ “ / ᾿ ΄“-Ψ ͵ὕ - 

Ο χρυσὸς, εἰ βούλοιο τἀληθῆ λέγειν, 

» , ΩΝ \ 2 

ἔχτεινε τὸν ἐμὸν παῖδα χαὶ χέρδη τὰ ch. 


4. Ἀλλ᾽ où... σοφοί, leur 
sagesse ne peut se soutenir jus- 
qu’à la fin. C’est-a-dire : il se 
trouve à la fin qu’ils n’ont pas 
été aussi sages qu’on pensait. 

2. Λόγοι: est pour τοῖς τοῦ- 
ὃε λόγοις, ce qui se comprend 
assez après τόνδε. 

3. Ὃς φής. Passage subit de 
la troisième à la seconde per- 
sonne. 

4. Πόνον.... διπλοῦν, la 
peine d’assiéger Troie une se- 
conde fuis. Cp. v. 1138 544. 


5. Τίνα.... σπεύδων χάριν. 
Ces mots font allusion ἃ ce que 
Polymestor avait dit au vers 
41175. 

6. Πότερα χηδεύσων τινά, 
était-ce dans l’intention de con- 
tracter une alliance de famille 
avec un prince grec? 

7. Ἢ τίν᾽ αἰτίαν équivaut à 
À τίν᾽ ἄλ)ην αἰτίαν. 

8. Τάδε est l’un des.deux 
régimes directs de πείσειν. ἢ 

9. Képôn τὰ σά équivaut ὃ 
ai σαὶ πλεονεξίαι. 





sn 7 ιν 
ER 


*  ,EKABH. 85 


᾿Επεὶ δίδαξον τοῦτο: πῶς, ὅτ᾽ ηὐτύχ ει 
/ ἣν δὲ ΄ CRE τὸν 7 
Τροία, πέριξ ἐ πύργος εἰχ ἔτι πτόλιν, 
ἔζη τε Πρίαμος Ἕχτορός τ᾽ ἤνθει δόρυ, 1210 


τί δ᾽" οὐ τότ᾽, εἴπερ τῷδ᾽ ἐδουλήθης χάριν 


θέσθαι, τρέφων τὸν παῖδα χἀν δόμοις ἔχων 


ἔχτεινας ἢ ζῶντ᾽ ἦλθες Ἀργείοις ἄγων ; 

» Aus 136 CU ΕἸ ΩΝ Τ᾿ \ “ / 

Αλλ᾽ ἡνίχ ἡμεῖς οὐκέτ ἐσμὲν ἐν φάει, 

χαπνῷ δ᾽ ἐσήμιην᾽ ἄστυ πολεμίων ὕπο᾽, 1215 


/ , \ , AIS ἢ / 
ξέγον LATELTOAS CNY υμολὸντ ἐφ ἑστιᾶν. 


“Ὁ 4 « “ 
Πρὸς τοῖσδέ νυν ἄκουσον, ὡς φανῆς καχός. 


Χρῆν σ΄, εἴπερ ἦσθα τοῖς Ἀχαιοῖσιν φίλος, 
A \ A \ ᾽ A » \ ὺδ᾽8 » 
τὸν χρυσὸν, ὃν φὴς οὐ σὸν ἀλλὰ τοῦὸ “ ἔχειν, 


οὔναι φέροντα πενομένοις τε χαὶ χρύνον : 1220 


πολὺν πατρῴας γῆς ἀπεξενωμένοις s 


σὺ δ᾽ οὐδὲ νῦν πω σῆς ἀπαλλάξαι χερὸς 


τολμας *, ἔχων δὲ χαρτερεῖς" ἔτ᾽ ἐν δόμοις. 


\ A / \ e NN) τ / 
Καὶ μὴν. τρέφων μὲν. ὥς σε παῖὸ ἐχρῆν τρέφειν . 


7, \ Ψ νἀ Ρυῇ 13 Ἃ = / : , 
σώσας TE τὸν ἐμὸν“, εἰχες ἂν καλὸν HAÉOÇ 1225 


ἐν τοῖς χαχοῖς γὰρ ἀγαθοὶ σαφέστατοι 


1, T6 δ(έ). La question mar- 
quée par πῶς, v. 1208, est re- 
prise ici, après plusieurs phra- 
ses incidentes, au moyen ee τί, 
synonyme de πῶς. 

2. Καπνῷ...ὕπο. Texte mutilé 


ou gâté. Le verbe ἐσήμηνε de- 


mande un complément, On com- 
prendrait πολεμίων χράτος. 
8, Τοῦδ(ε). Ce pronom se 


rapporte a Polydore, qui vient 
d’être désigné, v. 1216. 

4. Τολμᾷς, in animum in- 
ducis. 

5. Καρτερεῖς, tu persévères. 

6. Σώσας.... ἐμόν. Complé- 
tez: Σώσας τε (ὥς σε παῖδα 
ἐχρῆν σώζειν) τὸν ἐμόν. 

7. Ἁγαθοί (esprit rude), 
crase pour οἱ ἀγαθοί. 


86 EKABH. 


φίλοι " τὰ χρηστὰ δ᾽ αὖθ᾽ ἕκαστ᾽ ἔχει φίλους. 
Εἰ δ᾽ ἐσπάνιζες χρημάτων, ὁ δ᾽ εὐτύχει, 
θησαυρὸς ἄν σοι παῖς ὑπῆρχ᾽ οὑμὸς μέγας " 
- L We. “ ΝΜ 4“ » - ΄ 
νῦν δ᾽ οὔτ᾽ ἐκεῖνον ἄνδρ᾽ ἔχεις σαυτῷ φίλον, 1230 
χρυσοῦ T ὄνησις οἴχεται παῖδές τέ σοι, 
αὐτός τε πράσσεις ὧδε. Σοὶ δ᾽ ἐγὼ λέγω, 
Ἀγάμεμνον, εἰ τῷδ᾽ ἀρχέσεις, καχὸς φανεῖ" 
οὔτ᾽ εὐσεδῇ γὰρ οὔτε πιστὸν οἷς ἐχρῆν, 
οὐχ ὅσιον, οὐ δίκαιον εὖ δράσεις ξένον" 1235 
αὐτὸν δὲ χαίρειν τοῖς χακοῖς σὲ φήσομεν 
Ὁ ELA 1 / ? , - 
τοιοῦτον ὄντα᾽ “ δεσπότας δ᾽ οὐ λοιδορῶ, 
ΧΟΡΟΣ- 
“ “4 ΩΣ € \ \ V4 
Φεῦ ped'* βροτοῖσιν ὡς τὰ χρηστὰ πράγματα 
χρηστῶν ἀφορμὰς ἐνδίδωσ᾽ ἀεὶ λόγων. 
| ATAMEMNON. 
᾿Ἀχθεινὰ μέν μοι τἀλλότρια κρίνειν καχὰ, ταξο 
ὅμως δ᾽ ἀνάγκη" χαὶ γὰρ αἰσχύνην φέρει, 
πρᾶγμ᾽ ἐς χέρας λαθόντ᾽ ἀπώσασθαι τόδε. 
Ἐμοὶ δ᾽, iv’ εἰδῇς, οὔτ᾽ ἐμὴν δοκεῖς χάριν 
#Y 4 Ξ 3 SAS LS. 2 CRE 2 # 
OUT OÙY Αχαιῶν ἄνδρ ἀποχτεῖναι ξένον, 
3 5 € Μ Es \ \ , / “ 
αλλ ὡς ἔχης τὸν χρυσὸν ἐν δόμοισι σοῖς. 1245 
Λέγεις δὲ σαυτῷ πρόσφορ᾽ ἐν κακοῖσιν ὦν. 


4. Αὐτὸν.... τοιοῦτον ὄντα | maître (δεσπότας δ᾽ οὐ λοιδο- 
équivaut ἃ ὄντα χαὶ αὐτὸν χα-  ρῶ) : c’est-à-dire, qu’elle est 
χόν. Pour adoucir ce qu’il y a | bien sûre qu'Agamemnon n’a- 
de vif dansces paroles, Hécube | gira pas ainsi. 
ajoute qu’elle n’entend pas dire 2. Φεῦ est ici admiratit. 
une injure à celui qui est son 3. Ἀχαιῶν. Sous-ent, χάριν 





ἘΚΆΒΗ. 

LES Ψ LI ΠΣ art 19 9 1 CS 
Ταχ᾽ οὖν παρ ὑμῖν ῥάδ τον ξενοχτονεῖν 
ἡμῖν δέ y αἰσχρὸν τοῖσιν Ἕλλησιν τόδε. 
Πῶς οὖν σε κρίνας μὴ ἀδιχεῖν φύγω ψόγον ; 
Οὐχ ἂν δυναίμην. Ἀλλ᾽ ἐπεὶ τὰ μὴ καλὰ 

/ , LA “ \ A \ / 
πράσσειν ἐτόλμας, τλῆθι καὶ τὰ μὴ φίλα. 
ΠΟΛΥΜΗ͂ΣΤΩΡ. 
Οἴμοι, γυναικὸς, ὡς ἔοιχ᾽, ἡσσώμενος 
δούλης ὑφέξω τοῖς καχίοσιν᾽ δίκην. 
ΕΚΑΒΗ͂, 
Οὔκουν δικαίως, εἴπερ εἰργάσω καχά; 


ΠΟΛΥΜΉΣΤΩΡ. 


1250 


Οἴμοι τέκνων τῶνδ᾽ ὀμμάτων τ᾽ ἐμῶν, τάλας. 1255 


EKABH. 


᾿Ἀλγεῖς " τί δ᾽ ἡμᾶς; παιδὸς οὐκ ἀλγεῖν δοκεῖς; 


IIOAYMHZTQP. 
Χαίρεις ὑδρίζουσ᾽ εἰς ἔμ᾽, ὦ πανοῦργε σύ; 
EKABH, 
OÙ γάρ με χαίρειν χρή GE τιμωρουμένην; 
ΠΟΛΥΜΗΣΤΩΡ.ς 


" Les 
Ἀλλ᾽ οὐ τάχ *, ἡνίκ᾽ ἄν σε ποντία νοτὶς 


1. Ῥάδιον se dit ici d’une | que moi. Ces mots reproduisent 
faute qui n’a pas de gravité, et | sous une autre forme l’idée ex- 
que j’on commet facilement. primée par γυναιχὸς δούλης. 

2. Τοῖς χαχίοσιν, à de plus 3. Ἀλλ᾽ où τάχ(α) équivaut 
faibles et de moins considérés | ἃ ἀλλ᾽ οὐ χαιρήσεις τάχα. 


88 EKABH. 
EKABH. | 3 
ψι Ξ ΄ Β 
μῶν ναυστολήση γῆς ὅρους᾽ Ἑλληνίδος: 1260 
ΠΟΛΥΜΗΣΤΩΡ, 
/ \ 5. 8 “Ὁ 2 / 
χρύψη μὲν oùv? πεσοῦσαν ἐκ χαρχησίων. 
EKABH. | 
Πρὸς τοῦ" βιαίων τυγχάνουσαν ἁλμάτων; 
| ΠΟΛΥΜΉΣΤΩΡ.. | 
Αὐτὴ πρὸς ἱστὸν ναὸς ἀμόήσει" ποδί. 
EKABH. 
« 7 , “ἃ / / 
Υποπτέοοις νώτοισιν ἢ ποίῳ τρόπω ; 
ΠΟΛΥΜΗΣΤΩΡ. 
3 ΝῪ . 
Κύων γενήσει πύρσ᾽ ἔχουσα δέργματα". 1.65. 
ΕΚΑΒΗ. 
HG LE 3 θ - Le , = V4 = 
ὥς. δ᾽ οἶσθα μορφῆς τῆς ἐμῆς μετάστασιν; 
ΠΟΛΥΜΗΣΤΩΡ, 
Ὁ Θρηξὶ μάντις εἶπε Διόνυσος τάδε. 
EKABH. 
Σ \ δ RD EE ὐδὲ τ ᾽ OA 
οἱ ὃ οὐκ ἔχρησεν οὐδὲν ὧν ἔχεις κακῶν: 
ΠΟΛΥΜΗΣΤΩΡ. ἷ 


Οὐ γάρ" ποτ᾽ ἂν σύ μ᾽ εἷλες ὧδε σὺν δόλῳ. 


1, "Opous est pour εἰς ὅρους. 4. Ἀμδήσες, syncope, pour 
2. Κρύψῃ μὲν οὖν, (lorsqu’) ἀναθδήσει. 
au contraire (la mer) t’englou- 5. Πυρσ(ὰ) δέργματα, des 4 
tira. C’est la suite de la phrase | regards enflammés. : 
commencée an vers 6269. 6. Avant OÙ Ypo, suppléæs 
8. Πρὸ: τοῦ. Pour ὑπὸ τίνος. | ἔχρησεν οὐδὲν ἐμοί. -. ΄. 









EKABH. 89 


EKABH. 


Θανοῦσα δ᾽ h ζῶσ᾽ 7040 ἐκπλήσω βίον᾽; 


ΞΜ 


1270 


ΠΟΛΥΜΗΣΤΩΡ. 


 Θανοῦσα᾽ τύμόῳ δ᾽ ὄνομα σῷ χεχκλήσεται 


1 


EKABH. 


Μορφῆς ἐπῳδὸν᾽, ἢ Ti, τῆς ἐμῆς ἐρεῖς; 


ΠΟΛΥΜΗΣΤΩΡ. 


\ τι / , 
 χυνὸς ταλαίνης σῆμα", ναυτίλοις τέχμαρ. 


EKABH. 


Οὐδὲν μέλει μοι, σοῦ γέ μοι δόντος δίκην. 


ΠΟΛΥΜΗΣΤΩΡ. 


Καὶ σήν γ᾽ ἀνάγχη παῖδα Κασάνδραν θανεῖν. ταγ5 


ΕΚΑΒΗ. 


᾿λπέπτυσ᾽" αὐτῷ ταῦτα σοὶ δίδωμ.᾽ ἔχειν. 


ΠΟΛΥΜΗΣΤΩΡ. 


LA ε n Vs 7 ? Xe ς / 
Κι τενεῖ νιν ἡ τοῦδ᾽ ἄλοχος, OLLOUOOS πιχρᾶ. 
ATAMEMNON. 


κι \ Pen κι 
Μήπω" μανείη Τυνδαρὶς τοσόνδε παῖς". 


1. Θανοῦσα... 


habituelle, mon existence ac- 
tuelle, en mourant aussitôt ou 


‘en continuant de vivre après 


ma métamorphose ? 

2. Μορφὴς ἐπῳδόν, faisant 
allusion ἃ ma figure. 

3. La phrase parenthétique 
ἢ τί équivaut à à τί ἄλλο. Cp. 
y. 1203 et 1264. 


ἐχπλήσω | 
βίον. Accomplirai-je ma vie | 





4. Kuvoc.... σῆμα. On won- 
trait le tombeau d’Hécube près 
du promontoire appelé Κυνὸς 
ua et situé sur la côte eu- 
:opéenne de l'Hellespont, 

ὃ. Μήπω, « pas encore », 
pur μήποτε, « Jamais », est 
une litote que l’on trouve sou= 
vent chez les Attiques. 

6. Τυνδαρὶς.... παῖς. Ciy- 
temnestre, fille de Tyndare. 


90 EKABH. 


ΠΟΛΥΜΉΣΤΩΡ, 
2 \ "Ὁ 7 , , 9 y 
Καὐτὸν σὲ τοῦτον, πέλεχυν éÉxous ἄνω. 
ATAMEMNON, 
Οὗτος σὺ μαίνει καὶ κακῶν ἐρᾷς τυχεῖν;  “ 1280 
ΠΟΛΥΜΉΣΤΩΡ, 
- CS νὰ ἫΝ / / 2 ΄ 
Κτεῖν᾽, ὡς" ἐν ᾿Ἄργει φόνια λουτρά σ αἀμμενει- 
-ATAMEMNON 
, [2 ᾽ SEX - 2 \ ΧΊΟΝ 
Οὐχ ἕλξετ᾽ αὐτὸν, δμῶες, ἐχποδὼν βία; 
ΠΟΛΥΜΗΣΤΩΡ. 
Ἀλγεῖς ἀκούων ; 
ATAMEMNON. 
» 2-4 / = 
Oux ἐφέξετε στόμας 
ΠΟΛΥΜΉΣΤΩΡ. 
᾽ 
"Eyxsier * εἴρηται γάρ᾽. 


+ ATAMEMNON., 





? “ ͵ 
OÙ σον τᾶχος 
ne LR au A > PP nm 1 
νήσων ἐρήμων αὐτὸν ἐχοαλεῖτέ που, 1285 
/ € _ - 
ἐπείπερ οὕτω καὶ λίαν" θρασυστομεῖ; --- 
/ - γπ / 
Ἑχάθη σὺ δ᾽ ὦ τάλαινα, διπτύγους νεχροὺς 
4 ΄- ἘΝ "Ὁ 
στείχουσα θάπτε᾽ δεσποτῶν ὃ ὑμᾶς χρεὼν 
y LÉ 19 / Σ \ GET \ 
σχιηναῖς πελάζειν, Τρῳάδες καὶ γὰρ πνοᾶς 


\ 5 DANS / ὁ 7 € + 3 
πρὸς οἶχον ἤδη τάσδε πομπίμους ὁρῶ. [290 
1: -Kreïv', ©... γυΐον le 2. Ἐΐρηται γάρ; car j'ai dit. “ 
sens de cette phrase elliptique: 3. Οὕτω xai λίαν, si exces- 
« Tu peux me tuer; mais cela sivement. Dans le; locutions 


n’empéchera pas que..…., maisil | xœi λίαν, χαὶ μάλα, etc,, la 
ven est pas moins sûr que...» | particule καὶ est augmentative. 


Ε᾿ Γ ΕΚΑΒΗ. 9] 
. δ᾽ δὲ δό 
_ Ed ἐς πάτραν πλεύσαιμεν, εὖ δὲ τάν δόμοις 
| ἔχοντ᾽ ἴδοιμεν τῶνδ᾽ ἀφειμένοι πόνων. 
ΧΟΡΟΣ. 
Ἴ A + ͵ὔ / Ἂ (λ 
τε πρὸς λιμένας σχηνάς τε, φίλαι, 
τῶν δεσποσύνων πειρασόμεναι 
μόχθων ‘* στερρὰ γὰρ ἀνάγχη. 1295 


4. Τῶν δεσποσύνων.... μόχθων, des maux de la servitude. 


ns 2 
Paris. :- Imprimerie Lanvre, 9, rue de Fleurus, 











| 


PLEASE DO NOT REMOVE 
CARDS OR SLIPS FROM THIS POCKET 


UNIVERSITY OF TORONTO LIBRARY 


PA Euripides 
3973 Hécube 2. éd. 
H3 


nn LS SOS ME 


Re ge — = 


a 


PE PATATE | 


“ΞΕ 


CLASSIQUES GRECS 


Les noms des annotateurs sont entre parenthéses.) 

ARISTOPHANE : Extraits (Bodin et Mazon). 2 50 
ARISTOTE : Yoralea Nicomaque, 85 livre(Lävy), 1 » 
— Morale à Nicomuyue, 10e Jivre (Hannequin). . 4 50 

— Poetique (E. Egger) RÉRONNTE 
BABRIUS : /‘ables (A. M. Desrousseaux)... .,...,. 1 


DÉMOSTHÈNE : Discours de la couronne (H. Weil). , 1 25 


— Les trois (lynthiennes (H, Weil). .,........... 
— Les quatre Philippiques (I. Weil)... «ὁ 
— Sept Philippiques (Weil)... . +... 
DENYS D'HALICARNASSE : Lelire à Ammée (ir Weil)... . 
ELIEN : Morceaux οἰιοῖβι8 (δ. Lemaire), 9.0.0. το τ νὸς 
EPICTÈTE : Manuel {Οὐ στοῦ). 7 ARR ER cite 
ESCHYLE : Morceaux choisis (I. Weil) :........ 
— Pronéthée enchaîné (ΠΗ, Weil)... “:,......... 
— Les Perses (H. NAT) ARE RE Eee Mr NE 7 
ESOPE : l‘ables (Aïègre). . δ Ξ 
EURIPIDE : Théttre (il. Weil). ‘Chaque tragédie. . . . .. 
EXTRAITS DES ORATEURS ATTIQUES (Bodin). ,..... 
HERODOTE :Woreraux choists (Fouruier et Desrausseaux), 
HOMÈRE : Iliadr (A. Pierrau) 
— Les chants I, II, VI, IX, X, XVIU, XXI et XXIV, chacun. 
— Odyssee (A. Pierrou).., 
— Les chants I, ΠῚ VI, XI, ΧΙ, "XXII et XXII, ‘chacun. νος 
LUCIEN : De la maniere d'écrirel'uistoure (Lehugeur). ee 
— Dialogues des morts (Tournier el Desrousseaux). . . . ... 
— Morceaux choisis des Dialogues des morts, des dieux, etc. 
(Tournier et Desrousseaux) ὁ. 
— Extraits (ïimon d'Athenes, Le Songe, etc. ΑΝ Glachant). 
— Le Songe ou le Cu (Desrousseaux). nette EME 2e 
PLATON : Criton (Ch. Waddington). ... .... =. 
— lon (Mertz) 
— Menexene (I. Luchaire) 
— Morceaux choisis (Dalmeyda). 
— Jiepublique : 6e, 7e et 8e livres (B. Aubé). Ch, livre, ‘sép. 
— Phédon (Couvreur). ST Ve Dre ἘΕΝ 
PLUTARQUE : Vie de C'iceron (Graun. cp 
-— Vie de Démosthéne (Graux). . NP A NL 
— Vie de Péricles (Jacob). , ...... PRE 
— Extraits suivis des vies parallèles (Bessières). ἌΣ τ 
— λιογοεαι choises des biographies (Talbot). 2 vi. , , ν ῳν 
- Morceaux choisis des œuvres morales (V. Bélalaud), . , . 
SCPHOCLE : Zhedtre (Touruier. Chaque tragédie. . 
— orczaux choisis (Tournier) 
THUCYDIDE : Morceaux choisis (Alfred Cruise), 
XENOPHON : Anabuse, les sept livres (Couvreur). . 
— Economique (Graux et Jacob). ST rente 
— Extraits de lu Cyropedie{ Pelitjean). AE 
— Morceuux choisis (de Parnajou). im Se 
— Menvrables. 1er livre (Lebeyue). . . «Ὁ 
IN Estruits des Mémorubles (Jacob). - 
10-1906 


50 


» 69 


y 


Ξε ὠι CR TE DT 


> 
AS HT DD be po db pen mn DU © Œ prepy re € 


Z + On Q: 
20007 


ot 
3 OC# ss: 


2: 
Φ 


1e © 
ὡς 


DE = à QE 
© &t 


or : ὡς 
Sr o©x
Internet Archive Audio

Featured

Top

Images

Featured

Top

Software

Featured

Top

Books

Featured

Top

Video

Featured

Top

Mobile Apps

Browser Extensions

Archive-It Subscription

Save Page Now

Full text of "Hécube. Texte grec, accompagné d'une notice, d'un argument analytique de notes en français et conforme au texte de la grande édition, publiée par H. Weil"

See other formats
