This is a digital copy of a book that was preserved for generations on library shelves before it was carefully scanned by Google as part of a project
to make the world's books discoverable online.
It has survived long enough for the copyright to expire and the book to enter the public domain. A public domain book is one that was never subject
to copyright or whose legał copyright term has expired. Whether a book is in the public domain may vary country to country. Public domain books
are our gateways to the past, representing a wealth of history, culture and knowledge that's often difficult to disco ver.
Marks, notations and other marginalia present in the original volume will appear in this file - a reminder of this book's long journey from the
publisher to a library and finally to you.
Usage guidelines
Google is proud to partner with libraries to digitize public domain materials and make them widely accessible. Public domain books belong to the
public and we are merely their custodians. Nevertheless, this work is expensive, so in order to keep providing this resource, we have taken steps to
prevent abuse by commercial parties, including placing technical restrictions on automated ąuerying.
We also ask that you:
+ Make non-commercial use of the file s We designed Google Book Search for use by individuals, and we reąuest that you use these files for
personal, non-commercial purposes.
+ Refrainfrom automated ąuerying Do not send automated ąueries of any sort to Google's system: If you are conducting research on machinę
translation, optical character recognition or other areas where access to a large amount of text is helpful, please contact us. We encourage the
use of public domain materials for these purposes and may be able to help.
+ Maintain attribution The Google "watermark" you see on each file is essential for informing people about this project and helping them find
additional materials through Google Book Search. Please do not remove it.
+ Keep it legał Whatever your use, remember that you are responsible for ensuring that what you are doing is legał. Do not assume that just
because we believe a book is in the public domain for users in the United States, that the work is also in the public domain for users in other
countries. Whether a book is still in copyright varies from country to country, and we can't offer guidance on whether any specific use of
any specific book is allowed. Please do not assume that a book's appearance in Google Book Search means it can be used in any manner
anywhere in the world. Copyright infringement liability can be ąuite severe.
About Google Book Search
Google's mission is to organize the world's Information and to make it universally accessible and useful. Google Book Search helps readers
discover the world's books while helping authors and publishers reach new audiences. You can search through the fuli text of this book on the web
at |http : //books . google . com/
^ "i
i' ■«*^- -
* A
I
•it
' I
Digitized by
Google
LXI.
Digitized by
Google
Digitized by
Google
HERBARZ POIKKI
CZĘŚĆ I.
WIADOMOŚCI HISTORYCZNO-OENEALOOICZNE
O RODACH SZLACHECKICH.
UŁOŻYŁ I WYDAŁ
o^cfam Boniecki.
Tom Xl.
WARSZAWA
Skład gtimwf Oeb«tha«r 1 Wolff w Wancawl*
«, •rasTans i ip. w ■■«K*vn,
1907.
Digitized by
Google
Digitized by
Google
Digitized by
Google
Drak Towarzystwa Akcyjnego S. Orgelbranda $yn6w.
Digitized by
Google
Ą
(Dal8qr ciąg)
[OMOROWSCY h. KORCZAK z Komorowa, w województwie bełskiem,
na którym Jaż w XV-tym wieku Jakaccy i inni ddedziczyli. Pierw-
szym, w przechowanych dotąd ułamkach aktów bdskich, cytowanym Jest Wawrzy-
niec z Komorowa i na Komorowie dziedzic, któremu Piotr z Wozuczyna zabezpie-
czył 1449 r., 4 kóp groszy pragskich (Zs. Bełs. 1 f. 88). Mi-
kołaj Komorowski wspomniany 1478 roku (AGZ. XIX. 1822,
1828 i 1968).
Stanidaw z Komorowa, według pamiętnika herbowe-
go, pisanego 1708 r. (Rękop. Czarter. 1856), syn Dymitra (?),
zostawił Piotra, Mikołaja, Marcina, Jakóba, Wojciecha i Pa-
wła. O potomstwie trzech ostatnich, którzy, z dat sądząc,
byli prędzej synowcami, niż braćmi trzech pierwszych, zna-
chodzimy w wspomnianych aktach, od początku XVI-go wie-
ku nader liczne wzmianki, trzej pierwsi zaś, dzierżawcy Spi-
ia, zawarli w Koszycach 1444 r. z Węgrami ugodę, wspomDia-
ną w zawieszeniu broni, zawartem międ^ stronnictwem Wła-
dysława Pogrobowca, a panami polskimi, mocą której Lul>o-
mla i Podolin, oddane Polakom (AGZ. IX).
Do aktów kancelaryi mnicijszej koronnej, został z po-
lecenia Zygmunta m-go wpisany 1619 r. dyplom Macieja kró-
la w^erskiego z 1469 r., nadający tytuł hrabiowski Pio-
trowi z Komorowa (M. 168 f. 186).
Piotr, oprócz dzierżawy Spiia, posiadał na Węgrzech kilka zamków,
a w ich liczbie Liptów i Orawę, stąd też po otrzymaniu tytuhi, pisii się hrabią
na Liptowie i Orawie. Popadłszy w niełaskę u króla Macieja, odebrał mu tenże
1474 r. darowane zamki, za wyłączeniem Orawy, z której potem sam ustąpił, za
Herbarz T. XI. 1
Herb Korczak.
Digitized by
Google
2 KOMOROWSCY.
spłatą 8,000 czerw, s^oi W zamian straconych dóbr na Warzech, król Kazimierz
Jagiellończyk nadał mu Żywiec i Szaflary, a nadto pozwolił mu wykupić od Sła-
boszowej zamek Ojcowski, oraz Rakowice i Barwałd, na którycłi mu znaczne za-
bezpiec^ł sumy i przyznał mu 100 grzywien wydatków i dodał dożywotnio 100 kóp
groszy, na kopalniacłi wlelickicłi i boclieńskicłi (M. 12 f. 176 i 186).
Długosz pisze, że Maciej Korwin obiecywał Piotrowi i synowi jego Ale-
ksandrowi, zwrócić wszystkie dobra zabrane na Węgrzech, byle mu wydał Ży-
wiec, Barwałd i Szaflary, na co się jednak obaj zgodzić nie chcieli. Piotr umart
w Żywcu 1476 r. Synowie jego: Jan i Piotr, zeszli bezpotomnie, a o Aleksandrze
więcej wzmianek nie ma. Klemens zaś, syn Piotra, ale może innego, był 1477
roku na uniwersytecie krakowskim. Z córek jego: Zofia, była już 1464 r. za Mi-
chałem Buczackim (ACZ. XII f. 298), a Elżbieta, wyszła 1471 r. za Rafała z Jaro-
sławią, późniejszego marszałka wielkiego koronnego (M. 12 f. 6), zaś Żywiec objął
Mikołaj, brat Piotra i tak on, jako też jego potomkowie, pisali się hrabiami na
Liptowie i Orawie.
Mikołaj, starosta podoliniecki i lubomelski od 1440 r., w czasie zastawu
Spiża biskupowi Oleśnickiemu, uwięziony 1441 r. przez Giskrę, zdał się 1448 r.
na sąd polubowny z Oleśnickim. W 1477 r. wszedł w jakieś umowy z Maciejem
Korwinem, za co utracił Barwałd i Szaflary, uciekł na Węgry, wkrótce jednak po-
wrócił, mając zwrócone nietylko wszystkie dobra, ale otrzymawszy jeszcze Kra-
snystaw, w ziemi chelmsiciej. Córką Mikołaja była zapewne Alszka, Mikołajowa
Myszkowska, marszidkowa Królestwa Polskiego, pozywająca 1487 r. o dobra, brata
swego Jana z Komorowa, który po trzech terminach odniósł się do sądu królew-
skiego, gdzie atoli sprawy jego nie przyjęto i „pani marszałkowa ostała się przy
prawie" (Zs. Zat 12 f. 78—75).
Mikołaj miał mieć synów czterech : Krzysztofa, który w dziale wziął Ży-
wiec, Aleksandra bezpotomnego, Wawrzyńca, zakonnika i Jana na Komorowie.
Jan na Komorowie, przydomku Bwe, mianowany 1504 roku podsędkiem,
a 1505 r. sędzią ziemskim chełmskim, nie mógł z powodu choroby sprawować
tego urzędu i rezygnował z niego 1508 r. (M. 19, 21 i 23). Według heraldyków
miał on mieć kilku synów, z których Mikołaj, żonaty 1557 r. z Barbarą Samicką,
córką Jana (M. 90 f. 224), miał mieć syna Jana i córki: Korycińską i Kostkową,
atoli ani o nim, ani o jego potomstwie, w aktach odpowiednich wzmianek nie ma.
Potomkiem Jana, sędziego, musiał być Adam, bo Sebastyan Komorowski, które-
mu wraz z żoną, Jadwigą ze Szkidzienia, odstąpił 1620 r. Żydowski różne prawa,
nabyte od Przerębskiego, powohye się przytem na obecnego brata Stanisława, ten
zaś Stanisław, piszący się 1619 r. dziedzicem Żywca i zeznający 1620 r. zapis do-
żywocia z żoną, Barbarą z Rudzego SŁrzałkówną, I-o v. 1614 r. Adamową Myśli-
borską, zeznaje, iż jest synem Adama, z województwa bełskiego, a do Żywca mógł
mieć tylko prawo potomek Jana.
Stanisław, syn Adama, ustanowił 1688 r. Adama Strzałkę i innych opie-
kunami, nieletniego jeszcze syna Sebastyana, a 1686 r. innych swych, niewymie-
nionych dzieci, zaś 1640 r. zabezpieczył, na wypadek swej śmierci, 500 flor. Kata-
rzynie Stanisławowej Koszewskiej i niezamężnej Zofli, córkom brata swego Jana
(Gr. Oświeć. 8 f. 1188 i 1241; 8 f. 870; 9 f. 54 i 1805; 82 f. 645 i 698; Zs. Zator.
5 f. 858; 88 f. 1107). Córka jego Helena jest 1668 r. za Janem Strzałką i proce-
Digitized by
Google
KOMOROWSCY. 8
siye się 1675 r. z Gadomskim, o wypędzenie z Wieloczy (Gr. Bełs, 118 f. 207; Gr.
Busk. 50 f. 897), zaś syn Sebastyan v. Jan Sebastyan, zeznał już 1686 r. zapis
dożywocia z żoną, Anną z Przezdzieckich, córką Walentego i Anny Bzowskiej, zo-
stał 1664 r. wwiązanym do Mchawy z drugą żoną, Katarzyną z Kuczkowskich,
a 1668 r. już nie żył. Z pierwszej żony jego dzieci: Ewa, 1668 r. l-o v. za Janem
Przestrzelskim, a już 1665 r. 2-o v. za Kazimierzem Stojowskim; Zofia zeznaje
1667 r. zapis dożywocia z mężem, Franciszkiem Trembeckim, a 1687 r.jest2-ov.
Janową Hermanowską; Maryanna, 1672 r. za Janem Zielonką i syn Adam, który
1668 r. kwituje macocłię z majątku po rodzicach, zeznaje w tymże roku zapis do-
żywocia z żoną, Anną z Bieniakowskich, l-o v. Franciszkową Janową Konopacką,
a 1673 r. 8-0 V. Teodorową Grodzicką, lecz umiera bezpotomnie już 1672 r. (Gr.
Sanoc. 61 f. 199 i 275; 70 f. 859 i 1515; 71 f. 1107; 78 f. 754 i 1000; 74 f. 781; 176
f. 497; 285 f. 866; Fasc. 105 f. 1027).
Krzysztof, najstarszy syn Mikołaja, dziedzic Żywca (u heraldyków kaszte-
lan sandecki, ale w aktach jako taki niecytowany), miał dwóch synów : Jana
i Wawrzyńca, którzy otrzymali w 1518 r. przywilej na jarmarki w Żywcu (M. 81
f. 109; 49 f. 141), uzyskali 1520 r. wyrok ićróla Zygmunta w swej sprawie, z opa-
tem Cystersów z Rudy (Rękop. Oss. 199 f. 122), a już 1512 r. odstąpili dobra Ma-
leczki i Słatek, jako ojcowiznę i macierzyznę, siostrze swej Zygmuntowej. Tą sio-
strą była Anna, żona Zygmunta Linbońskiego, która 1567 r. pozwała Jana Spytka
i Krzysztofa, synów brata swego Jana, o zabór części Żywca, po matce jej należ-
nej (Zs. Zat 12 f. 122; 14 f. 594).
Wawrzyniec, sekretarz królewski 1545 r., nabył, wraz z bratem, 1549 roku
Krzeszów, a umarł bezpotomny 1550 r. (M. 70 f. 51; 77 f. 226).
Jan zaślubił 1526 r. Barbarę Tarnowską, córkę hr. Spytka, której tegoż
roku zabezpieczył na Żywcu 2,500 flor. (Ibid. 88 f. 184; 42 f. 180). Kasztelan oświę-
cimski 1580 r., a połaniecki 1549 r., otrzymał wraz z sukcesorami 1558 roku, od
Zygmunta Augusta, rocznej pensyi 100 flor., a 1559 r. po sześć beczek soli wieli-
ckiej rocznie. Rezygnował z kasztelaństwa 1568 r., umarł zaś 1566 r., zostawiw-
szy: Zoflę, 1-0 V. 1546 r. żonę Mikołaja Myszkowskiego, z czasem kasztelana woj-
nickiego, 2-0 y. Hieronimowę Filipowską z Siekluk, wdowę po nim już 1574 roku;
Katarzynę, 1550 r. żonę Stanisława Orlika z Łazisk, żupnika ruskiego; Annę, l-oy.
za Janem Myszkowskim, kasztelanem oświęcimskim, zmarłym 1555 r., a 2-o y.
za Stanisławem Cikowskim, z podkomorzego krakowskiego, kasztelanem bieckim;
Magdalenę, żonę Jana Planknera z Kinsperku, procesi^ącą się 1578 r. z Myszkow-
skimi o sumę, a 1612 r. zabezpieczającą cały swój ruchomy i nieruchomy mają-
tek bratankom: Mikołajowi, Piotrowi i Aleksandrowi; Jana Spytka i wresz-
cie Krzysztofa (M. 78 f. 128; 79 f. 49, 816 i 877; 111 f. 267; 118 f. 291; Gr.
Oświeć. 4 f. 908; Zs. Zator. 16 f. 891, 895, 675 i 688; Rękop. Oss. 180 f. 127;
188 f. 28).
Bliskimi ich krewnymi być musieli, ale niewiadomo w jakim stopniu:
Zygmunt, wspomniany 1584 r. jako posiadacz Jaroszowie 1 Filip, piszący się 1598
roku dziedzicem Żywca (Zs. Zat 18 f. 756; 21 f. 228).
Jan Spytek, syn Jana, kasztelana połaniecki^fo, 1560 r. krąjczy królowej
Barbary, podczaszy krakowski, zapisał 1574 r. żonie, Annie Walaszkównie, miesz-
czance krakowskiąj, 5,000 flor., z których po bezpotomnej jej śmierci, kwitigą go
Digitized by
Google
4 KOMOROWSCY.
1581 r. Jej siostry i matka, Anna z Słomnickich Walaszkowa. Umarł bezdzietny
1586 roku (M. 78 f. 89; 113 f. 158; Zs. Zat 1 f. 866; 2 f. 467 i 469; ObL Krak.
12 Ł 405).
Krzysztof, drugi syn Jana, kasztelana połanieckiego, po bezpotomnej śmier-
ci brata, wyłączny dziedzic Żywca, Rycłiwałdu, Krzeszowa 1 kilkudziesięciu wsi,
do tych dóbr należących (Paw.), student uniwersytetu w Lipsku 1556 r., kaszte-
lan oświęcimski 1565 Ir., a sandecki 1588 r., otrzymał 1579 r. od króla Stefana
pn^wilej, na targi w Żywcu (M. 119 f. 822). Umarł 1608 r., zapisawszy 10,000
flor. na mansionarzy przy kościele, a 4,000 flor. na szpital w Żywcu. Z pierwszej
żony, Jadwigi Lutomirskiej, zostawił syna Jana, któremu 1585 r. odstąpił połowę
sumy na Jaroszewicach, odziedziczonej po Janie Spytku, oraz córki: Barbarę, Fe-
licyannę, Annę, zmarte pannami i Zofię Pawłowę Bużeńską, starościnę dobczycką.
Zaś z drugiej żony, Anny Płazianki: Elżbietę, 1598 r. za Aleksandrem Myszkow-
skim, kasztelanem oświęcimskim i starostą ojcowskim; Katarzynę Zbigniewowę
Lanckorońską, podkomorzynę krakowską, wdowę już 1629 r. i kilku synów, z któ-
rych znani dobrze: Mikołą), Piotr i Aleksander, Andrzej zaś, Przedaw i Melchior,
tylko wspomniani 1611 i 1612 r. w aktach Zatorskich i ksiądz Wojciech, dziekan
krakowski, altarysta zatorski, pozywający 1608 roku Piotra, o należące mu sumy
(M. 181 f. 111; Qr. Chęcin. 20 f. 149; 24 f. 855; Zap. Lub. 19 f. 27; Wyr. Lub. 70
f. 480; Gr. Oświeć. 99 f. 589; 185 f. 898; Zs. Zat 4 C 166, 198 i 820; 9 f. 659; 25
f. 858; 28 f. 181).
Z tych synów Krs^sztofa:
. Piotr nabył 1608 r. od Suskich, trzymane zastawem przez jego brata Mi-
kołaja, części ich w Suchej, Sreszawie, Błądzance, Kobylance i Januszowicach.
W 1616 r. po tymże bracie starosta oświęcimski, 1688 r. poseł na sejm i deputat na
Trybunał radomski, miał dwie żony, l-o v. Katarzynę Przerębską, 2-o v. Marcyan-
nę z Ziemblic Boguszównę, rotmistnównę królewską, wspólnie z którą otrzymał
1638 r. Ślezowice i Łęki, w zatorskiem. Umarł bezpotomny 1640 r., a wdowa po
nim wysda 2-o v. za Jana z Leszczyn Bylinę, podstolęgo krakowskiego, a 8o y.
za Mikirfąja Oraczewskiego, dziedzica Lebuchowej i 1665 r. już nie żyła (M. 177
f. 165; 180 f. 185; Zap. Lub. 22 f. 526; Woł. X f. 828; Gr. Oświeć. 7 f. 2526; 59
f. 289; Gr. Biec. 192 f. 870; 249 t 1684 i 1702).
Aleksander, brat Piotra, a syn Krzysztofa, dziedzic Ślemienia, procesąje
się 1609 r. z Lubomirskim, o Mikluszowice i 7,000 flor., zapisi^e 1612 r., na wy-
padek swej śmierci, Moszczenicę z folwarkiem bratu Melchiorowi, zeznaje 1618 r.
oblig na brata Piotra, a 1615 r. zapis wzajemnego dożywocia z żoną, Anną z Dem-
bińskich, kasztelanką biecką. W 1618 r. sprzedaje Radziejów!, odziedziczony po
ojcu Rychwidd nowy. W 1620 r. ustanowioną została nad nim kuratela w oso-
bach: Anny z Dembian żony, braci. Piotra i Mikołaja i Dembińskiego, kasztelana
wojnickiego. Głośny awanturnik, za gwałt wykonany nad Janem Stadnickim
i Stanisławem Dembińskim, wywołany z kraju, uszedł za granicę i umarł w Rzy-
mie. W 1680 r. żył jeszcze, ale nazwany cywilnie zmarłym. Jedyna jego córka
Katarzyna, l-o y. Piotrowa Samuelowa Grudzińska, starościna średzka, 2- o y. Teo-
dora Lacldego, marszałka nadwornego litewski^fo, małżonka, sprzedała 1640 r.
Gilowice, nabyte przez jej dziada 1581 r., proboszczowi w Żywcu, przyczyniła się
1652 r., do uposażenia szpitala Nąjśw. Panny Maryi w Krakowie, a Siemień, odzie-
dziczony po ojcu, darowała stryjecznej swej bratance Wielopolskiej; zmarła 1675 r.
Digitized by
Google
KOMOROWSCY. 5
(Gr. Kraków.; M. 166 f. 143; Zap. Lub. 20 f. 849; Gr. Oświeć. 59 f. 654 i 678; 99
f. 559; Pasc. 77 f. 2999; Zs. Zat. 82 f. 220).
Mikołaj, syn Krzysztofa, najstarszy z braci, dziedziczył na Żywcu. Od
1598 — 1616 r. starosta oświęcimski, zabezpieczył 1602 r. wraz z ojcem 80,000 fl.
Dembińskim i otrzymał od ojca, za konsensem królewskim, Barwcid, a 1614 roku
wraz z żoną, Anną z Mirowa Myszkowską, marszałkówną wielką koronną, różne
królewszczyzny. Rozrzutny i hulaka, oskarżony o fidszowanie pieniędzy, zrobił do
600,000 flor. długu, w której to sumie, celem zaspokojenia wierzycieli, sprzedał
1624 r., z prawem wykupna. Żywiec z przyległościami królowej Konstancyi, żonie
Zygmunta III-go, przyczem. Jako porękawiczne, otrzymał starostwo nowotargskie.
Umarł 1688 r., pozostawiwszy córki: Zofię, zamężną Pawłowę Oierałtowską i Elżbie-
tę, oraz syna Krzysztofa, któremu, za konsensem królewskim z 1624 r., odstąpił
posiadane przez siebie, w księstwie zatorskiem, królewszczyzny (M. 181 f. 111; 142
f. 100; 151 f. 144; 157 f. 6; 169 f, 489; 846 f, 87; Rękop. Oss. 174 f. 51; Gr. Ośw.
57 t 12—51; Zs. Zat. 4 f. 1100).
Krzysztof, starosta oświęcimski i barwałdski, które to ostatnie starostwo,
wraz z Zakrzewem, Gołucłiowicami i innemi, odstąpił mu ojciec Jeszcze 1628 r.,
miał dwie żony, l-o Katarzynę z Bnina Śmigielską, córkę Pawła, wdowę po Pa-
wle z Ot>ór Lesnowolskim, staroście Zatorskim, dziedziczkę Witkowie i Przybradzi,
posiadającą wraz z nim 1688 r. Jaroszowice, Chojnią, Stronie i Leśnicę; 2-o
Marcyannę Przyłęcką, kasztelankę oświęcimską, dziedziczkę Rabki, Inwałdu i Bu-
kowca, dla której wystani się o prawo wspólności na posiadane przez się kró-
lewszczyzny. Zabił się 1647 r., spadłszy z konia na polowaniu, a wdowa po nim
była 1658 r* 2-o v. za Hieronimem z Wielkiego Chrząstowa Wierzbowskim, wiel-
korządcą krakowskim, następnie kasztelanem sieradzkim, a wreszcie wojewodą
brzesko - kujawskim i starostą oświęcimskim, barwałdzkim i Szadkowskim; zaś
córka Jego, z tej drugiej żony urodzona, Konstancya Krystyna, wyszła za Jana
Wielopolskiego, ze stolnika, ostatecznie kanclerza koronnego i otrzymała 1666 r.
konsens królewski, na wykupienie starostwa nowotargskiego z rąk swego teścia,
kasztelana wojnickiego (M. 185 f.84; 194 f. 8; 212 f.69; Sig. Rękop. Oss. 189 f. 67;
Zs. Warec 80 f. 40; Wyr. Piotrk. 248 f. 687; Zap. Lub. 87 f. 117; 49 f. 17; Gr.
Krak. 266 f. 1579; Gr. Oświeć. 9 f. 896; 181 f. 821 i 898; Zs. Zat 5 f. 227; 6 f. 128,
268, 275 i 669; 85 f. 96, 108, 467, 480, 487 i 494).
Oprócz mą)ątku po rodzicach, dziadzie stryjecznym Piotrze i stryjecznej
ciotce Lackiej, wniosła Konstancya mężowi prawo dziedziczenia utworzonej przez
margrabiego Zygmunta Myszkowskiego, ordynacyi PinczowskieJ i prawo wykupna
Żywca w 600,000 flor., w pierwszej linii Komorowskim konstytucyą 1681 roku za-
strzeżone. Z prawa tego skorzystał Już syn kanclerza, Jan Wielopolski, o czem
konstytucyą z 1676 r. wspomina. Ordynacya też pinczowska przeszła z czasem
na Wielopolskich, a ordynat tytułował się margrabią Myszkowskim, hrabią Wie-
lopolskim.
Marcin, trzeci z rzędu syn Stanisława, był, Jak wiemy, 1444 r. z braćmi
Piotrem i Mikołajem na Warzech. Syn Jego Piotr, Jest 1465 r. na uniwersytecie
krakowskim.
Jakób, według Pamiętnika, czwarty z ąynów Staniriawa, dziedziczył na
części Komorowa i Woli Komorowskiej v. Brzozowej. Syn Jego Feliks, dziedzic
Digitized by
Google
6 KOMOROWSCY.
te) samej części, zeznał 1589 r. zapis dożywocia z ioną, Różą Kolmaszówną, dzie-
dziczką połowy Miękkiego, wdową po Stanisławie Zamiechowskim, zabezpieczając
jej 400 flor. posagu. Dzierżawił od Hinka Piotrowsiciego drugą połowę Miękkie-
go, a 1558 r. sprzedał, wraz z dziećmi, część żoniną tamże Modryńskiemu, równo-
cześnie ją od niego wydzierżawiając. Jego dzieci: Urszula, już 1558 r. za Bartło-
miejem Ściborem, Elżbieta, zeznająca 1562 r. zapis dożywocia z mężem, Jakóbem
Zaleskim z Czamowa, Katarzyna, 1566 r. za Janem Mogilniclcim^ Anna (czy nie
ona to występuje 1592 r. jako żona Krysztofa Kiewlicza z kijowskiego), Wojciech,
Andrzej, Stanisław i Jan, występujący razem 1590 r., jako synowie Feliksa, współ-
dziedzice Komorowa i Woli Brzozowej. Trzej ostatni uregulowali, umową zawartą
1585 r. z wszystkimi stryjecznymi, granice ich części w Komorowie i Księżosta-
nacb (Zs. Bełs. 8 f. 1082; 4 f. 1590; 9 f. 916, 948, 991, 997 i 998; U f. 1055 i 1264;
12 f. 144 i 148; 18 f. 921 i 928; 14 f. 86; 20 f. 417; Gr. Bełs, 155 f. 888; 170 f. 496
i 500; Wyr. Lub. 89 f. 527; 68 f. 700). Z nich:
Wojciech wziął 1569 r. zastawem od Marcinowskiego jego dział w Prze-
worsku, sprzedał wraz z żoną, Urszulą Ściborówną, 1579 r. część po ojcu w Ko-
morowie, Wozuczyńskiemu, a 1580 r. dworek w Tyszowcach, żydówce. Zostawił
synów: Marka i Aleksandra, o których jednak w aktach bełskich żadnycli nie ma
danycłi (Zs. Bełskie 12 f. 144; 19 f. 1249; Gr. Bełskie 17 f. 866; Rękop. Czar-
toryjs. 1856).
Andrzej, brat Wojciecha, występujący 1582 r. z żoną, Barbarą z Rudzkich,
miał zostawić, według pamiętnika, Wojciecha, Bartłomieja i Jana, a według aktów
miał Auctusa, Krzysztofa i Jana. Auctus kwitował 1604 r. stryjecznego brata Ła-
zarza z 100 flor., które mu rodzeni jego bracia, Krzysztof i Jan, zapisali w gro-
dzie chełmskim, a Jan, zostawszy 1598 r. pełnoletnim, zatwierdza, uwalniając ojca
z poręki, sprzedaż części w Komorowie Wozuczyńskiemu (Zs. Bełs. 21 f. 267, 504
i 588; 81 f. 579; Gr. Bełs. 15 f. 422; 85 f. 1191; Zap. Lub. 5 f. 589).
Stanisław, trzeci syn Feliksa, zabezpieczył 1568 r. 700 flor. posagu i zeznał
zapis dożywocia z żoną, Anną z Wołkowyi, córką Jana Wołkowiskiego. Z niej:
Łazarz, Jan, Feliks, Samuel i Paweł, którzy w 1600 roku kwitują Myszkowskiego
z 2,000 flor, a 1601 r., wyznaczają siostrom swym: Róży, Dorocie, Katarzynie i Iza-
belli, po 150 flor. posagu (Zs. Bełs. 15 f. 240 i 241; 84 f. 796, 1157 — 1160; Gr.
Bełs. 85 f. 1828). Z jego synów:
Łazarz, żonaty już 1588 r. z Katarzyną Tuszowską, dziedziczką części Ru-
sina, zabezpieczył jej 1604 r. 200 flor. posagu i zeznał z nią zapis dożywocia. Nie
żył już 1619 r., w którym pełnoletni syn jego Łukasz, imieniem matki i nielet-
nicti braci, Mikołaja i Stanisława, kwitige z dwócłi różnycti summ Jana z Komo-
rowa. Ten Łukasz, dzierżawca Korzennicy, którą 1626 r. odstąpił Ramułtom, za-
bezpieczył 1625 roku ciotce swej Izabelli, 87 flor. odsetków, od kapitału 870 flor.,
który po jej śmierci ma zwrócić jej braciom, a swym stryjom. Stanisław, brat
Łukasza, otrzymid 1624 r. od matki 1,000 flor. i w tymże roku zeznał zapis do-
żywocia z żoną, Barbarą z Ruszkowskich, I-o v. Paszkowską (Zs. Bełs. 89 f. 58;
40 f. 1208; 65 f. 12, 864, 448 i 950; 66 f. 806; Zs. Przem. 89 f. 90; 95 f.858 i 861;
97 f. 296; Gr. Przem. 84 f. 456).
Jan, drugi syn Stanisława, kwiti^e 1599 r. Myszkowskiego z 500 florenów,
a 1600 roku zastawionycti mu w 700 florenacłi przez Rogale dziesięciu kmieci
Digitized by
Google
KOMOROWSCY. 7
w Dołobyczowie, wydzierżawia temuż Rogali (Zs. Bełs. 82 624; Qr. Bełskie 82 f. 9
i 192 f. 1086).
Feliks, trzeci syn Stanisława, wydzierżawia 1604 r., wraz z żoną Katarzy-
ną, od brata Łukasza, część jego w Komorowie, a 1605 r. bierze w 800 flor. od
Russyana połowę Worochfy zastawem, którą sumę 1627 r. syn jego Marcin odbie-
ra, córka zaś Anna, zeznająca 1625 r. zapis dożywocia z mężem, Wojciechem Rus-
syanem, nabywa 1628 r. od Dramińskich wójtostwo w Sterkowicacli, które, za kon-
sensem królewskim z 1660 r., wraz z mężem, odstępi^e Podsędkowskim. Marci-
na, z Anny Bydłowskiej, syn Jan» zeznał 1675 r. zapis dożywocia z Heleną Rudz-
ką, córką Feliksa, z Ewy Korybskiej (Zs. Bełs. 56 f. 998; 58 f. 2121; 98 f. 103; Qr.
Bełs, 85 f. 1848; 44 f. 465; 107 f. 577; 249 f. 1276; Qr. Busk. 16 f. 588).
Samuel v. Piotr Samuel, zeznał 1609 r., że gdyby z wyprawy moskiew-
skiej nie wrócił, przekazi^e swój majątek bratu Łazarzowi. W 1615 roku bierze
wraz z żoną, Katarzyną z Samickich, część Hruszowa od Lityńskich zastawem,
którą 1629 r. im napowrót odstępuje. Syn ich Jakób, aprob^Je 1651 r. we Lwo-
wie spisany testament, a 1687 roku kwituje żona jego, Konstancya z Lewickich,
1-0 V. Tomaszowa Dąbrowska, Potockiego, z 150 flor. jej mężowi, obecnie w nie-
woli tatarskiej będącemu, z Ostrowa się należących (Gr. Bełs. 87 f. 97; 89 f. 858;
89 f. 421; 681 f. 469; Gr. Przem. 881 f. 557; Gr. Lwows. 220 f. 942; 281 f. 159
i 880 f. 2024).
Paweł, najmłodszy syn Stanisława, kwitiye 1604 r. Szystowskiego, z ma-
jątku po matce i sprzedaje swą cząstkę w Komorowie Wozuczyńskiemu. Żonaty
już 1609 r. z Anną Russyanówną, bierze 1619 r. część Ostrowa od Rogali, a 1680
roku część Zawałowa od Lesickiego w dzierżawę (Zs. Bełs. 59 f. 176; Gr. Bełs. 85
f. 1827 i 1828; 40 f. 615).
Jan, najmłodszy z synów Feliksa, zabezpieczył 1578 roku żonie, Jadwidze
z Wasilowa, córce Antoniego Iłowskiego, 2-o v. 1595 r. MarcinoweJ Szystowskiej,
podstarościnie grodzkiej grabowieckiej, 400 flor. posagu i zeznci z nią zapis doży-
wocia. Trzymał zastawem Łuczyce, które 1589 r. odstąpił Heskiej, a wziął od Sa-
porowskiego Mosty i Machnów. Zostawił Piotra, Wacława, Jana, Antoniego, o któ-
rym po 1608 r. żadnej już niema wzmianki, Annę, Zofię, Katarzynę i Jadwigę,
wszystkich z matką 1591 roku przez Łaszczowa pozwanych. Anna, Wojciechowa
Muchowiecka, kwitująca 1601 r. z majątku rodzicielskiego, była już 1608 r. wdo-
wą; Zofia, które) 1599 r. mąż Wawrzyniec Gutowski, pisarz ziemski grabowiecki,
zabezpieczył 700 flor. posagu i oprawy, była 1610 r. 2-o v. Trąbczyóską; Katarzy-
na, 1608 r. za Tarnawieckim, a Jadwiga Janowa Mnichowska, kwiti^e 1620 roku
brata Piotra, z 800 flor. posagu (Zs. Bełs. 15 f. 846 i 846; 20 f. 804; 22 f. 81, 480
i 618; 80 f. 846; 82 f. 824 i 882; 42 f. 827 i 985; 86 f. 210; Gr. Bełs. 85 1 95 i 1089;
42 f. 91; 185 f. 67; 195 f. 1112).
Piotr, najstarszy z synów Jana, zeznał 1609 r. z żoną, Zofią Russyanówną,
córką Piotra, zapis dożywocia, a 1610 r. zabezpieczył jej 500 flor. posagu. Posia-
dał 1608 r. wójtostwo Drohomyśl i Badawia, 1629 r. dzierżawił Kozminin w sta-
rostwie chmielnickiem, a 1685 r. już nie żył, bo wdowa po nim i dzieci: Wojciecii,
Mikołaj, Andrzej i Katarzyna, kwitują Turkowieckiego z 100 flor. Ta Katarzyna,
w tymże roku Wojciechowa Kamieńska, kwituje Jabłońskich z 200 flor., drugiej
zaś jego córce, przedtem wydanej, zapisał mąż, Walenty Borowski, również 1685
Digitized by
Google
8 KOMOROWSCY.
roku dożywocie, na części Komorowa i KslęzostaOi którą od Bardzikowski^^ na*
był (Zs. Bełs. 42 f. 128 ł 661; Or. Bdts. 87 f. 84; 41 t 820 i 1026; 62 f. 148, 288
I 809; 196 f. 1112, 1419 i 1422; Źr. Dzle). V).
Z synów Piotra:
Mik(^aJ, od 1641 r. niespotykany w aktach b^kich, stawia się 1681 roku
z synem Konstantym. Ten procesq]e się 1681 r. wraz z ioną, Maryanną Suha-
kówną, z Łaszczaroi, a 1699 r. z drugą ioną, Anną Laskowską, I-o y. Felicyano-
wą Weiskop Białogłowską, wojszczyną przemyską, z Lubomirskimi o sumy. Po
Rowińskim mianowany 1706 r. podczaszym mścisfatwskim, tn^mał zastawem Kło-
nicę, a dzierżawił od ks. z Ostroga 1708 r. Piwody, zaś 1711 r. od Wąsowicza,
starosty kiślackiego, Orzechowce i Czajków. Umarł bezpotomny, a siostry jego,
Krystyna Wojciechowa Czerska, Maryanną Franciszkowa Celińska i Katarzyna
Wojciechowa Chądzyńska, kwiti^ą 1727 r. Wąsowicza, egzekutora j^^ testamen-
tu, z majątku po nim. Być może jednak, ie to były nie jego siostry, a córki (Or.
B^. 124 r. 64 i 194; 801 f. 796; 891 f. 668 i 669; 892 f. 14; Gr. Przem. 166 f. 19
i 21; 166 f. 881; 221 I 667; 728 f. 786; Pasc- 65 f. 187; 108 f. 187 i 886; Gr. Sa-
noc. 72 f. 607; Pasc. 141 f. 2487).
Wadaw, drugi syn Jana, zeznał 1619 r. zapis dożywocia z Anną Korycką,
1-0 y. Janową Łychowską, 8-o y. Jerzową Sobieszczańską, a 4-o y. Jana Zale-
skiego, 1638 r. prawnie zmarłego żoną. Z niej córka Barbara, za Marcinem Cham-
cem, dziedzicem części Slatyna, której matka 1646 roku różne poczyniła za-
pisy, o co ją 1647 roku pozwał Stanisław Łychowski, żonaty z Zofią Komorow-
ską (Zs. Bełs. 48 f. 992; Gr. Bełs. 62 f. 246; 68 f. 11; 107 f. 19; 284 f. 86 i 208;
612 f. 1188).
Jan, trzeci syn Jana, dzierżawił Malice. Zabezpieczył on 1620 r. żonie,
Dorocie z Mietelina Mruczyńskiej, l-o y. Janowej Turkowieckiej, 1,000 flor., lecz
jnż 1622 r. nie żył, t)0 Zagrobski, w sprawie Malic, pozwał tylko wdowę po nim
Dorotę, z córką Katarzyną, która 1640 r. jest za Walentym Skolimowskim (Zs.
Bełs. 49 f. 18 i 896; Gr. Bełs. 108 f. 282; 111 f. 486; 207 f. 271 — 273; 226 f. 79;
488- f. 1878 i 1878).
Wojciech, podhig Pamiętnika, piąty z rzędu syn Stanisława, brat Piotra,
Mikołaja, Marcina i Jakóba, zostawił Macieja, dziedzica części Komorowa i Księ-
żostan, który w 1667 roku 700 flor. wiana i tyłeż przywianku, żonie, Annie Jako-
bównie Podhoreckiej, zabezpieczył i zapis dożywocia z nią zeznał. Z niej Jan,
w latach 1604 — 1608 z Stadnickim o Krzemienice się procesi^ący, Marcin, trzy-
mający zastawem część Dołhobyczowa, Aleksander i Krzysztof. Dwaj ostatni za-
wierają 1686 r. z wszystkimi stryjecznymi umowę, dotyczącą granic ich części
w Komorowie i Księżostanach.
Aleksander, także Aleksym zwany, posiadacz wójtostwa w Reklińcu, na-
był 1604 r. od Anny, wdowy po Stanisławie Krasznickim *)i wójtostwo w Mostach
y. Augustowie, kupuje połowę Drohiczan z Zawałowem, w chełmskiem, 1618 roku
odstępuje za konsensem królewskim Paprockiemu, wójtostwo w Reklińcu, zaś
O Ta Anna. w tej samej sprawie, w aktach grodzkich lwowskich 210 f. 647 nazwana
Kraśnicką, a 359 f. 1021 Krasińską (M. D. Wąs.).
Digitized by
Google
KOMOROWSCY. 9
część swą w Komorowie i Księżostanacb Cbmieleckiemu 1598 r. i umiera bezpo-
tomnie, a majątkiem jego dzielą się 1619 r. synowie brata Krzysztofa (Zs. Bels. 5
f. 1918 12 f. 544; 20 f. 417; 81 f. 424; Gr. Bełs. 5 f. 892 i 894; 85 f. 1807; Zs.
Przew. 89 f. 842).
Krzysztof, 1598 r. w wiązany do Honiatyczek, które wraz z Czerminem i Mię-
kiszem zadzierżawił, dwie miał żony: Elżbietę ze Zwiartowskich i Annę Żulińską.
Zostawił : Adama, Jana, Aleksandra i Stanisława, którqr 1616 r., wraz z siostrą
Zofią, później zamężną Ourską, procesi^ą się ze Szczuką, dziedzicem części Zwiar-
towa, zaś 1619 r. dzielą się majątkiem po stryju Aleksandrze, w ten sposób, iż
Adam i Jan biorą Zawałów, z obowiązkiem wyposażenia siostry Zofii, ze Zwiar-
towskiej urodzonej, a Aleksander i Stanisław — Drohiczany, z takimże ot)Owiąz-
kiem, co do siostry Anny, z Żulińskiej urodzonej, lecz jeszcze tegoż roku dobra te
Daniłowiczowi odprzedają. Anna występi\je 1644 r. jako Ściborowa. Trzecia ich
siostra Katarzyna, ze Zwiartowskiej urodzona, przed 1619 r. wyposażona, l-o v.
Marcinowa Żulińską, jest 1680 r. 2-o y. żoną Stanisława Szczawiński^o, wojskie-
go lubaczowskiego, który 1648 r. z miłości dla niej, jej synowi Krzysztofowi Żu-
linskiemu, 8,000 flor. zapisał, a testamentem z 1651 r. jej 15,000 flor. ze sw^o
majątku przeznaczył (Gr. Bełs. 1 f. 894 i 897; 60 f. 896; 68 f. 429; 207 f. 2; Zs.
Bełs. 48 f. 299 i 746; 67 f. 222; 108 f. 26; 169 f. 1115).
Adam, z podsędka, 1686 r. sędzia ziemski bełski, kwiti^je 1615 roku, wraz
z bratem Aleksandrem, Oleśnickiego, z summ po ojcu, bierze 1628 r. od Wapow-
skich zastawem Wołostków i Stojańce, 1617 r. zeznaje zapis dożywocia z żoną,
Katarzyną z Suchorabskicb, dziedziczką części Drohiczan i Zawałowa i zabezpie-
cza jej 4,000 flor. posagu, 1629 roku żeni się po raz drugi z Agnieszką z Żałego
Żelską, l-o v. Andrzejewa Ołtarzewską, a 1689 r. zeznaje zapis dożywocia z trze-
cią żoną, Anną z Łysakowa, l-o y. Fryderykową Siestrzewitowską, która w 1648
roku, już jako wdowa po nim, odstąpiła zapis części w Komorowie i Księżosta-
nacb jego synowi Krzysztofowi. Z Suchorabskiej, córka jego Anna, jest 1640 r.
żoną Jana Łysakowskiego. Nie żyła już 1648 r., w którym sędzia, imieniem syna
Krzysztofa i córek, kwiti^e Łysakowskiego, ze zwrotu posagu i zapisanego jej
pr^ywianku, razem 10,000 flor. Druga córka Teofila, l-o y. Abrahamowa Siestrze-
witowską, kwitiye 1651 r. brata Krzysztofa z 4,000 flor. posagu i z spadku, po ro-
dzonej siostrze Łysakowskiej, odstępi^e m^wi, za jego część w Starogrodzie,
swą część w Myszowie, a 1655 r. jest 2-o v. żoną Daniela Skarbka, 1668 r. obla-
tiye swój testament, a 1675 r. pozywa bliski jej krewny, Podhorecki, tegoż Skarb-
ka, iż po wyłudzeniu od niej testamentowego zapisu, stał się przez pobicie, bez-
pośrednim jej zal)ójcą. Trzecia córka, z Żelskiej urodzona, Dorota, 1651 r. Janowa
Ołtarzewska, podstolina czemiechowska, jest 1659 r. 2-o y. za Andrzejem Czarno-
łuskim (Gr. Sanoc. 88 f. 276; Gr. Przem. 847 f. 266; Gr. Lwów. 219 f. 612; Gr.
Busk. 50 f. 879; Gr. Bełs. 40 f. 68, 218, 222, 224 i 242; 46 I 276; 47 f. 887; 55
478; 56 t 418; 57 f. 756-765; 65 f. 105; 68 f. 22, 28, 25, 182 i 478; 72 f. 748 i 798;
114 f. 148; 119 f. 97; 258 f. 1424; Zs. Bełs. 44 f. 680; 48 f. 9 i 781; 62 f. 1288; 65
f. 412; Zap. Lub. 44 f. 82; 47 f. 602; Sig. 8 f. 97).
Krzysztof v. Krzysztof Kazimierz, urodzony z Żelskiej, po ojcu dziedzic czę-
ści w Komorowie, Księżostanacb, Myszowie, Starogrodzie, Sielcu i Dzierążni, kwi-
Herbarz T. XI. 2
Digitized by
Google
10 KOMOROWSCY.
taje 1651 r. stryja Aleksandra z opieki, zeznaje zapis dożywocia z ioną, Maryan-
ną z Telefusów, l-o y. Janową Stadnicką, zapisiye jej 5,000 ftor. i puszcza zasta-
wem Dzierąźnią i Sielec w 10,000 flor. Wraz z nią odstępuje 1664 r. Duninowi
8,000 flor. na Ulinowie zabezpieczonych, podpisiye, z województwem bakiem,
obiór króla Michla, a 1674 r. wydaje córkę Zofię, dziedziczkę Dzierąłni, za Zyg-
munta Węgliński^o. W 1682 r. występuje z drugą ioną, Anną z Brodowskich,
a 1705 r. już nie żyje, a wdowa po nim jest 1710 r. 2-o v. Pawłowa Kapuścińską
(Zs. Bełs. 116 f. 184—188; Qr. Bełs. 70 f. 828; 88 f. 568; 88 f. 61—66; 100 f. 842;
113 f. 110; 271 f. 119: 275 f. 905; 292 f. 2; 297 f. 881; 800 f. 577 i 920; 871 f. 262
i 298; 542 f. 141).
Stanisław, dziedzic po ojcu Starogrodu i innych, urodzony z Brodowskiej,
1718 r. towarzysz chorągwi Kossakowskiego, zeznaje 1728 r. zapis dożywocia z An-
ną z Orańskicb, l-o v. Samuelową Bełżecką, urodzoną z Justyny Komorowskiej,
z linii Suszeńskiej, w skutek tego ciągle przez tychże Komorowskich, tak jak
i j^o synowie, Jan i Piotr, procesowany. Po swych stryjecznych i przez zakup-
no, posiadał Stanisław i inne dobra, jak Ordów, a po żonie Oserdów i Chłopiatyn,
był więc z wówczas żyjących Komorowskich nąjzamożniejszym, lecz linia jego wy-
niosła się w pc^owie XVIII-go wieku z bełskiego, a syn jego Piotr, wraz z żoną,
Maryanną z Polanowskich, otrzymał 1767 r. konsens królewski, na wykupno z rąk
Polano wskich połowy Kłopotowca, w latyczowskiem (Gr. Bełs. 811 f. 174 i 576; 827
f. 1198, 1864 i 1867; 409 f. 417 i 458; 410 f. 17 i 310; 411 f. 84, 47, 80,83, 104, 148
i 217; Pasc 5 f. 1056 i 1058; 58 f. 867, 985, 987 i wiele innych; Kancl. 82 II f. 119).
Synem też tego Stanisława ma być Michjd, chrzczony 1742 roku w Lity-
niu, dziedzic Michjdowiec, zmarły 1801 r., którego synowie, urodzeni z Ewy Lach-
nickiej: Jan, ur. 1767 r., oficer b. wojsk polskich, Gabryel, ur. 1778 r., Eliasz, ur-
1780 r., Nikodem, ur. 1787 r. i Jakób, ur. 1792 r., wszyscy jeszcze bezżenni, legi-
tymowali się ze szlachectwa 1802 r., w gubemii podolskiej.
Jan, syn Michała, zmarły 1848 r., zaślubił Maryę Komorowską h. Ciołek
i z niej pozostawił syna Michała, ur. 1810 r. (metr. w Juszkowym Rohu gubernii
kijowskiej), zmarłego 1858 r., żonatego z Karoliną Seroczyńską, z której synowie:
Wit, ur. 1843 r., zmarły 1847 r., Bolesław Hermenegild, ur. 1844 r. w Humaniu
i córki: Filipina, 1863 r. żona Juliana Rożniatowskiego i Kamilla, 1882 r. żona Ale-
ksandra Stopniewicza. Bolesław Hermenegild zaślubił Klarę Lipińską i ma z niej
córkę Helenę, ur. 1882 r. w Romanowie, powiecie słuckim, wydaną w Wilnie 1901
roku za Jana Iwańskiego, właściciela Gardzienic, w lubelskiem.
Jan, brat Adama, 1621 r. wojski horodelski, zeznaje 1625 r. zapis dożywo-
cia z żoną, Katarzyną z Nieledwi Łaszczówną, odstępi\je 1626 r. różne sumy przez
Płazę mu zapisane Brześciańskiemu, a 1686 r. nabywa od Wapowskich, trzymany
przez brata Adama zastawem, Wołostków zStojańcami.
Syn jego starszy Mikołaj, zawarł 1688 r. umowę z Janem, podczaszym beł-
skim, zaś młodszy Wojciech, wzi^ 1661 r. Czarnów zastawem od Ubysza, 1665 r.
sprzedjd, wraz z stryjecznym bratem Krzysztofem, Dutków Domańskiemu, nabył
1675 r. wraz z żoną, Anną Krupianką, dwór we Lwowie, ale już 1678 r. odprze-
dał go Witowskim, poczem ślady po obu braciach giną. Helena, zamężna Popła-
wska, mająca 1700 r. sprawy z Stanisławem Komorowskim i windykijąca Dołho-
byczów, będzie zapewne córką Wojciecha, jeżeli to nie Helena, córka Aleksandra,
1-0 V. Bieniecka, 2-o v. Grabina (Gr. Sanoc. 89 f. 481; Gr. Bełs. 48 f. 26; 44 f. 800
Digitized by
Google
KOMOROWSCY. 11
i 488; 58 f. 159; 60 f. 478; 73 f. 850; 76 f. 523; 298 f. 788; Gr. Lwow. 244 f. 357;
246 f. 249).
Aleksander, po bracie Janie, 1636 r. wojski horodelski, oblatował 1647 r.
pi-zywilej na podsędka ziemskiego. Posiadsi wraz z Janem, bratem starszymi
Dołhobyczów, a za zasługi otrzymał 1644 r. prawem kaduka, na króla spadły ru-
cłiomy majątek, po Piotrze Koryckim. Cztery miał żony: 1) Zofię z Watlewskicht
1-0 V. Piotrowę Kondracką 1619 r., 2) Elżbietę z Kędzierżawskich, I-o v. Janowe
Mruczynską 1637 r., 3) Zofię z Grabiów, córkę Wojciecha, wdowę po Stadnickim*
której 1641 r. zabezpieczył 8,000 flor, i dożywocie z nią zeznd, 4) Teofilę z Tymiń-
skich, 1-0 V. Janowe Poniatowską, podwojewodzinę lubelską, a 8-o v. 1654 r. Pa-
wiowe Piekarską, dożywotniczkę po pierwszym męhi na Mełgwi (Arch. Wąsów.),
gdzie też 1651 r. testament spisał i umarł 1653 r. Córki jego: Helena, 1646 r. za
Pawłem Bienieckim, a 1652 r. 2-ov. za Janem Grabią i druga Mary anna, w imie-
niu których, kwituje on 1647 r. Jankowskiego, ze spadku, po ich ciotce Helenie
z Watlewa Jankowskiej. Syn jego Adam, umarł widocznie młodo, bo raz jedyny
1644 r. wraz z ojcem wspomniany (Gr. Bełs. 41 f. 1398; 44 f. 16 i 388; 54 f. 678;
60 f. 677; 62 f. 695; 64 f. 718; 68 f. 81 i 548; 70 f. 1; 113 f. 147; 229 f. 1236; 230
f. 466 i 470; 240 f. 61; 244 f. 215; 370 f. 61; 519 f. 1057; Zs. Bełs. 44 f. 630; 49
f. 349; 62 f. 33 i 366; 68 f. 868 i 877; 70 f. 283).
Stanisław, czwarty syn Kr^sztofa, a brat powyższych, od 1619 r., to jest
od chwili podziału majątku po stryju Aleksandrze z braćmi, niecytowany wcale
w aktach, syawia się napowrót 1635 r., zawierając z Płaza umowę o sumę, 1642
roku zostaje skarbnikiem bełskim, poczem nie znąjdi^ę już o nim więcej wzmia-
nek (Gr. Bełs. 41 f. 1748; 228 f. 326; Gr. Lwow. 222 f. 497).
Paweł, według Pamiętnika, szósty syn Stanisława, jak to już wyżej, mó-
wiąc o jego braciach zaznaczyłem, był prędząj jego wnukiem, niż synem. Trudno
bowiem przypuścić, aby Paweł, zeznający akta jeszcze 1522 r., był bratem Piotra
i Mikołaja, odgrywających już znaczną rolę w 1444 r. Paweł dziedziczył na czę-
ści Komorowa i Księżostan, a dzierżawił Werbkowice. Żył jeszcze 1522 r., w któ-
rym zapisy na Werbkowice odstąpił Piotrowi Ściborowi, żonatemu z jego córką
Zofią. Druga córka, Anna Janowa Stabrowska, pozywa 1544 r. braci, Baltazara,
Melchiora i Kaspra, o zabór jej cząstki w Komorowie. Czwarty jego syn Jakób,
o którym później żadnych niema wzmianek, odstępuje 1528 r. swą macierzyznę,
zabezpieczoną na Komorowie, szwagrowi Ściborowi (Zs. Bełs. 7 f. 1283; 8 f. 222,
369 i 595). Z pozostałych jego synów:
Baltazar, na części Komorowa i Ksi^ostan, żonaty z Piotrusia z Wierzch-
rzeczycy, córką Walentego Słąnki, która w 1566 roku drugiemu mężowi swemu,
Krzysztofowi Zrzebieckiemu, darowała 200 flor., zostawił: Agnieszkę, raz 1566 r.
wspomnianą, Dorotę, 1563 r. z mężem Stanisławem Horyszowskim, dziedzicem
części Chodywaniec, Elżbietę, 1587 r. z mężem Pawłem Piiuckim, Katarzynę, 1599
roku z mężem Stanisławem Laskowskim, zapisy dożywocia zezni^ące; Krzysztofa,
raz tylko 1599 r. wspomnianego; Wojciecha, którego siostra Horyszowska, już 1559
roku z posagu pokwitowała; Ambrożego i wreszcie Mikołaja, którzy to obaj 1585 r.
z wszystkimi stryjecznymi, granice swej części w Komorowie i Ksi^ostanach usta-
Digitized by
Google
12 KOMOROWSCY.
liii (Zs. Bełs. 2 f. 91; 18 f. 756 i 788; 14 f. 298; 20 f. 417; 21 f. 487; 82 f. 448,
449 i 677).
Ambroży sprzedał 1678 r. swą cząstkę w Komorowie Dramińskiemu, 1671
roku zabezpieczył pierwszej żonie Katarzynie, córce Piotra Szwaba z Typina, 600
flor., a 1689 roku drugiej, Zofii, córce Mikołaja Bobiatyńskiego, 260 flor. posagu.
Z pierwszej żony zostawił Zofię, za Pawłem Leszczkowskim; Jadwigę, i-o v. Strzał-
kowską, a 1612 r. z Wawrzyńcem Leszczyńskim, zapis dożywocia zeznającą; Am-
brożego, dzierżawcę Zwiartowa, o którą to dzierżawę procesują się po jego śmier-
ci 1610 r. bracia j^o, z szwagrem Leszczkowskim, Andrzeja, występującego później
1620 r. z żoną, Barbarą z Opolska Piwówną i Zygmunta.
O potomstwie Andrzeja wzmianek niema, Zygmunt zaś, który nabył część
Ostrowa i Woli Wnorowskiej, żonaty z Ewą z Podhorzec Dusza Podhorecką, l-o v.
Sobieszczańską, wziął z nią 1608 r. część Podhorzec zastawem i zostawił Toma-
sza i Samuela.
Tomasz, żonaty z Jadwigą Sobieszczańską, l-o y. Lutoborską 1648 r., wziął
od Stempkowski^fo 1661 r. zastawem część Boratyna, którą, umierając 1669 r.,
przekazał bratankowi Piotrowi (Zs. Bełs. 14 f. 1072; 28 f. 981 i 982; 82 f. 881; 88
f. 266; 48 f. 207; 166 f. 69 i 76; Gr. Bełs. 41 f. 72, 78 i 77; 42 f. 668).
Samuel, młodszy syn Zygmunta, a brat Tomasza, żonaty również z Jadwi-
gą Sobieszczańską, córką Jerz^^ z Anny Koryckiej, której 1648 r. zabezpieczył
4,000 flor. posagu, nabył 1646 roku od jej przyrodniczo brata część Rusina, lecz
wkrótce umarł, a wdowa po nim wyszła 2-o y. za Samuela Siestrzewitowskiego,
a 8-0 y. za Baltazara Puczniowski^^, z wojska kwarcianego, zaś 1660 r. odprze-
dsia Rusin Łychowskim. Jego szesnastoletnia córka Anna, wraz z swym opieku-
nem, Mikołajem Sobieszczańskim, skarży 1660 r. ojczyma sw^^ Puczniowskiego,
o zgwałcenie jej, a syn Piotr, objąwszy zastaw Boratyna, po stryju Tomaszu, ze-
zndl 1677 r. zapis dożywocia z żoną, Katarzyną z Stępkowskich, a 1686 r. wziął
Mozdzary zastawem (Zs. Bełs. 67 f. 196, 281 i 442; 68 f 969; 69 f. 194; Qr. Bełs.
62 f. 466; 84 f. 166; 88 f. 621 i 628; 89 f. 109; 249 f. 182 i 218; 266 f. 226; 278
f. 40; 878 f. 111).
Mikdąj, brat Ambroż^^, cząstkę swą w Komorowie zastawił Połaskiemu,
a sam trzymał część w Smoligowie, w 700 flor. posagu żony, Elżbiety z Strzał-
kowskich, z którą zeznał 1666 r. zapis dożywocia i 700 flor. oprawy jej zat>ezpie-
czył, zastawem. Z tęj żony: Jakób, Marcin i Seweryn, którzy ¥nraz z matką, czą-
stkę swą w Komorowie sprzedali Borzęckiemu 1600 r. (Zs. Bds. 8 f. 71; 18 f. 749;
14 t 266; 17 r. 1116; 19 f. 1266; 88 f. 287; 168 f. 1068).
Marcin, posiadacz SmoUgowa, zabezpieczył 1600 r. na nim matce 200 flor.
Żonaty z Elżbietą Ciemiemicką, która 1610 r. wzięła część Mircza zastawem, za-
bezpieczył jej 1618 r. na swym majątku 600 flor.
Seweryn, wwiązany do Szarpaniec 1608 r., zeznał 1606 r. zapis dożywocia
z żoną. Kataryną z Wituchowskicłi, przyczem ona równocześnie pokwitowała
swych opiekunów, z 6,000 flor. O potomstwie tych dwóch braci nie znąjdi^ę
w aktach wzmianek (Zs. B^ 82 f. 461; 88 f. 842; 98 f. 121 i 128; Or. Bełs. 40
r. 289; 196 r. 900).
Jakób, najstarsi z synów Mikołaja i Strzałkowskiej, żonaty z Marusią Su-
limowskąi która 1604 r. kwitowała Stanisława SuUmowskiego z qjcowizny, zosta-
Digitized by
Google
KOMOROWSCY. 18
włfc Katarzynę, zamężną Strońską, Annę Tomaszowę Lipnicką, obie 1616 r. dzia-
łające, nie żyjącego już 1635 r. Marcina, biorącego 1629 r. część w Jaśniskach za-
stawem, od Ferenza Jaśniskiego i Jakóba, którycti dalsze losy nieznane (Zs. Bełs.
98 f. 177; Gr. Bełs. 89 f. 270; 475 f- 1078; 477 f. 6; Gr. Lwów. 220 f. 869; Gr.
Przem. 174 f. 142).
Melchior, brat Baltazara, zwykle Malciirem zwany, zabezpieczył żonie, Ja-
dwidze z Morawska, 700 flor. posagu i tyleż przywianku. Oprócz części w Komo-
rowie i Księżostanacii, posiadał część Laszek i Oryszowa, które 1560 r. zastawił
w 2,000 flor. Braciejowskim, lecz wkrótce je wykupił, wziął 1565 r. część Dzie-
rążni zastawem, dzierżawił zaś od Zamoyskiego Rekliniec, Zdanów, Pniów i inne.
Jego potomstwo : Małgorzata (Marta) zeznała zapis dożywocia 1586 r. z mężem,
Jakóbem Hrodyłowskim, Katarzyna i Magdalena raz wspomniane, Zofia sprzeda-
jąca 1597 r. wraz z m^em, Mikołajem Zamoyskim, Niewiarków; Mikołaj wystę-
piłjący raz 1570 r., a następnie dopiero 1597 r. z przydomkiem Litwin, poręczają-
cy Lipskiemu za siostrą Zofią Zamoyską, przy sprzedaży Niewiarkowa, a później
wcale już więcej w aktacłi bełskicii niecytowany; Paweł, po którym synowie, Woj-
ciecli i Aleksander, Piotr, 1578 r. współwłaściciel Horyszowa lacki^fo (Paw.); Jaut
Andrzej i Jerzy, którzy wszyscy czterej pozwali 1570 r. Gdeszyńskiego, o szkody
w Laszkach i Horyszowie, a dwaj ostatni zawarli 1585 r. z wszystkimi stryjeczny-
mi ostateczną ugodę, o granice ich cząstek w Komorowie (Zs. Przew. 12 f. 218;
Zs. Bełs. 19 f. 1445; 20 f. 417; 21 f. 260 i 476; 80 f. 1111; 132 f. 1174; Gr. Bełs. 6
771; 7 f. 11; 8 I 400; 12 f. 860 i 459; 18 f. 798; 159 f. 148; Rękop. Czar-
toryjs. 1856).
Piotr, syn Melchiora, żonaty z Zofią Korzeńską, córką Andrzeja i Magda-
leny z Grochowie, procesującą się 1584 r. z Boczkowskim, o sumy z Wołczyszczo-
wic, kwiti^e 1598 r. kanclerza Zamoyski^o z 4,800 flor. na Rogoźnie mu zabez-
pieczonych, później zaś występi^e często jako pleban w Bdzie. J^^ synowie:
Ploryan, Paweł, Zygmunt i Stanisław Mikołaj (Rękop. Czarter. 1856), ale w aktach
znąjdi^e wzmianki tylko o ostatnim.
Zygmunt, którego krewna, Elżbieta Komorowska, zamężna Borowska, wy-
stępi^e 1651 r. jako spadkobierczyni cdlego jego majątku.
Stanisław Mikołaj zeznał 1605 r. z pierwszą żoną Olechną, wdową po Ja-
ciu Hordyńskim, a 1618 r. z drugą, Naścią z Hościslawskich, l-o y. Jaroszową
Tustanowską, zapisy dożywocia, lecz w lat kilka potem już nie żył, bo synami
jego, z tej drugiej żony, Tomaszem i Maciejem, opiekuje się 1618 r. ich wi\j Łu-
kasz Hościsławski. Obaj pozwali 1619 r. Bilińskiego, o napad na dom, rabunek
i zabójstwo ojca, Tomasz występuje w aktach przemyskich do 1670 r., zaś Ma-
ciej przeniósł się do Przemyśla, gdzie nabywszy posiadłość, procesije się 1677 r.
wraz z żoną Ewą i dziećmi: Wojciechem, Łukaszem, Michałem, Aleksandrem, Sta-
nisławem, Dorotą, Zofią i Krystyną, z Nizióskim, o napad na dom, a 1684 r. wraz
z tą żoną kwitiye Wiśniewskiego z procesu. Od synów jego poszło kilka linii
drobnej szlachty Komorowskich, żyjącej jeszcze w początkach XIX -go wieku,
w przemyskiem. Wnuk jego Szymon, nabył 1780 roku od Czerneckiego folwark
w Przemyślu i zostawił, z Anny Czerneckiej, córkę Agatę, 1757 r. za Stanisławem
Kolankiewiczem (Zs. Bełs. 26 f. 724; Gr. Bełs. 62 f 606; 68 f. 205; Zs. Przem. 70
f. 1215; 89 1 1828; Gr. Przem. 178 f, 1012; 800 f. 788; 821 f. 486; 880 f. 98; 690
Digitized by
Google
14 KOMOROWSCY.
f. 617; 780 f. 530 i 538; 904 f. 169; 1080 f. 287; Pasc. 6 f. 979; 98 f. 2659; 187
f. 935; Gr. Lwows. 205 f. 786; 859 f. 208; 771 f. 324, 481 ł 541; Zs. Lwows. 82
f. 880 i dalsze).
Andrzej, syn Melchiora, posiadał z żoną, Zofią z Chmielka, I-o v. Wawrzyń-
cową Brzeską, a 3-o v. Janową Szczukową, po pierwszym jej mężu, wójtostwo
w Połonicy, o które 1584 r. procesi^je się z Lutomirskim i drugie, w Woli Brze-
skiej. Nie żył już 1597 r., pozostawiwszy: Zofię, za Mikołajem Malickim, Piotra,
Jana i Wawrzyńca, którzy 1612 r. puścili część swą w Komorowie i Księźostanacłi
zastawem Koryckiemu.
Jan kwituje 1607 roku Piotra, z nicliomości po rodzicach, 1618 roku
wraz z Wawrzyńcem, sprzedają cz^ci swe w Komorowie i Księżostanach,
a 1619 r. wraz z żoną, Barbarą ze Słupskich, nabywa od Tarnowskiego, za kon-
sensem królewskim, miasteczko Wierbka, w latyczowskiem. Agnieszka Kryni-
cka, Zuzanna Wołodyjowska, Katarzyna Remigianowa Tyrawska i Jadwiga Las-
kowska, córki niegdy Jana, pokwitowane 1640 roku przez Bonieckiego, w sądzie
ziemskim kamienieckim, z sumy od ich ojca mu należnej i oblatigą kwit ten we
Lwowie.
Wawrzyniec kwitije 1618 roku brata Piotra z sumy, należącej mu się za
sprzedaną cząstkę Komorowa, a 1641 r. obiera jeszcze plenipotentów.
Piotr jest 1628 r. żonaty z Krystyną z Opolska Piwówną, lecz wkrótce
umiera, bo 1624 roku nakazige Zygmunt lÓ-ci odebrać od jego spadkobierców
wójtostwo w Woli Brzeskiej, na rzecz królowej Konstancyi (Zs. Przew. 27 f. 154
i 611; Pasc. 2 f. 177—195; 8 f. 1291; Zs. Bełs. 48 f. 181 i 148; Gr. Bełs. 58 f. 897;
Gr. Lwów. 212 f. 864; 216 f. 1116; 225 f. 1860; Zs. Przem. 75 f. 1698; Gr. Przem.
67 f. 430; 74 f. 1042; 171 f. 188; 176 f. 84; 326 f. 770 i 785; 848 f. 722; Zap. Lub.
20 f. 105).
Jerzy, syn Melchiora, zeznał 1582 roku zapis dożywocia z żoną, Jadwigą
z Wierzchrzeczycy Słąnczanką i zabezpieczył jej 800 flor. posagu. Z niej : Kata-
rzyna, żona Stanisława Stachnika Skomorowskiego, który jej 2,000 flor. na Sko-
morochach małych zapisał; ksiądz Daniel, w zakonie 00. Bernardynów, zmarty
w Tarnowie 1684 r., Piotr i Andrzej, bezdzietny z Katarzyną Russyanówną, córką
Pawła. Dwaj ostatni zapisali na swej części Komorowa i Księżostan sumę Nie-
zabitowskiemu, a ten ją odstąpił 1651 r. Rudnickiemu (Zs. Bełs. 19 (. 767 — 769;
Gr. Lwów. 281 f. 58. Mort. Tarnów.).
Jan, najmłodszy z synów Melchiora, żonaty z Reginą ze Ściborów, odstą-
pił wraz z nią 1620 r. Myszkowskiemu, zapis Drohiczańskiego, na rzecz ich zezna-
ny, a 1628 r. obieri^ jeszcze, wraz z tą żoną, plenipotentów. Z niej : Łazarz, póź-
niej ksiądz, Samuel, Mikołaj i Andrzej, którym 1680 r. zabezpiecza Gąsiorowski,
żonaty z Ściborówną, 250 flor. Z nich Mikołaj, zawarł 1641 roku z Piaskowskim
umowę, o Niestychanice (?), a 1658 r. sam, bez braci, lecz z ciotecznymi braćmi
Rogala i Gąsiorowskim, kwitowsd Rudnickiego, z spadku po widocznym bracie
Ściborze, z czego wynikałoby, iż bracia jego już nie żyli. W 1655 roku ożeniony
z Barbarą Rudnicką, urodzoną z Zofii Zającównej, nie żył już 1664 r. (Zs. Bełs. 6
f. 1927; 45 f. 1094; Gr. Bełs. 41 f. 16; 45 f. 11; 46 f. 861; 47 f. 458; 50 f. 180, 188
i 271; 58 f. 159; 70 f. 466; 72 f. 215; 75 f. 207; 449 f. 492).
Digitized by
Google
KOMOROWSCY. 15
Kasper, trzeci z synów Pawła, a brat Baltazara i Melchiora, dziedzic czę-
ści Komorowa 1 Ksi^stan, trzymał zastawem część Oryszowa, nabył 1558 r. od
Russyanów dwie części w Gródku, a 1559 r. odstąpił Oryszów Cieciszowskiemu.
Mianowany 1563 r. pisarzem ziemskim bełskim, umarł 1564 r. Z Zofii z Moraw-
ska, której 200 flor. oprawy zabezpieczył, zostawił: Agnieszkę Wojewódczynę, kwi-
tiuącą 1583 r. braci z posagu; Jadwigę, 1586 r. zamężną Morawską; Dorotę, ze-
znającą zapis dożywocia z mężem, Janem Russyanem, zwanym Ktdyn (Kulya ?),
Walentego, Andrzeja, Erazma, Stanisława i Mikołaja, którzy 1578 r. majątkiem
ojca w ten sposób się podzielili, że Andrząj i Erazm wzięli części w Gródku,
a reszta braci, części w Komorowie, z wyjątkiem zaś Stanisława, uregulowali 1585
roku umową, zawartą z wszystkimi stryjecznymi, granice swej części w Komo-
rowie i Księżostanach. Stanisław umarł 1585 r., a Erazm 1599 r., przed samą
swą nominacyą na łowczego buskiego (List Radziwił. do Zamoys.)» zaś pozostali
trzej bracia kwitigą się 1602 r. wzajemnie, z spadku po nich (Zs. Przew. 12 f. 131;
Zs. Przem. 46 f. 1225; 166 f. 238; Zs. Bełs. 4 f. 1635; 12 f. 103; 13 f. 657; 14 f. 137
i 1143; 20 f. 414 i 417; 38 f. 186; Gr. Bełs. 18 f. 94).
Walenty, najstarszy z synów Kaspra, komornik ziemski i poborca b^ki,
zal>ezpieca7ł żonie, Annie z Chmielka, córce Sebastyana Chmielecki^^, 800 flor.
posagu i zeznał z nią zapis dożywocia 1571 r. Z niej: Katarzyna, I-o y. Wierzbi-
cka, 2-0 y. Słąnczyna, nie żyła już 1623 r., Erazm, Waleryan i Sebastyan (Zs. Bełs.
15 f. 577 i 578; 101 f. 143 i 190; Gr, Busk- 9 f. 1260).
Erazm nabył 1608 r. od Mościckiego Krzemienice i zostawił Agnieszkę, za
Orańskim, Andrzeja i Adama 1666 r. rotmistrza królewskiego (Rękop. GzarŁ 1356;
Gr. Przem. 890 f. 915).
Waleryan, żonaly 1605 r. z Elżbietą z Bolanowskicb, córką Rafała i Bar-
bary z Zamłechowa, wwiązany 1610 r. do Wronowic, nabył 1619 r. od Żuliński^^,
zapis Aleksandra Komorowskie^ na Drohiczany. Zostawił Jana, dzierżawiącego
1642 r. Byszów, Marcina, Stefana, Rafała i Walent^^, któr^, wspólnie z matką,
kwitowali 1634 r. Łaszczą, z 3,000 flor.
Rafał, dzierżawiący 1668 r. Muszów, zostawił: Ewę, za Janem Balem Miedz-
wiedzkim, dziedzicem csśęści Bobiatyna, procesująca się 1690 r. z Żulińską, o dzier-
żawę Wolicy Komorowskiej i Jana, po którym synowie: Aleksander, wraz z żoną,
Maryanną z Kropiwnickich, zawierający 1710 r. umowę zGiedzińskim i Józef. Po
Marcinie poszli: Rafał, Prokop, Tomasz, Jan i Aleksander, wszyscy razem 1667 r.
czynni w Lublinie. Rafał, z ziemią chdmską, a Prokop, z halicką, podpisali obiór
króla Michała; Tomasz z żoną, Agnieszką z Wierzbickich, dziedziczył 1673 r. na
części Rudnika, a Jan zostawił Józefa i Mikołaja, dziedzicząc^o na części Wyso-
cka Wyżnego. W latach 1737 — 1740 występiją w sprawie dóbr Debany, Mi-
chał i Maryanną, dzieci niegdy Józefa i Anny Jezierski^, dojść jednak niepodo-
bna było, którego z powyższych dwóch Józefów byli dziećmi (Zs. Bełs. 48 f. 93; Gr.
Bełs. 51 f. 217; 107 f. 582; 198 f. 166; 234 f. 208; 263 f. 985; Gr. Przem. 69 f. 343
do 350; Pasc. 134 f. 2085; Gr. Lwów. 247 f. 234, 264 1 267; 252 f. 329; 685 f. 698;
917 f. 30; Fasc. 15 f. 1953; Zap. Łub. 51 f. 251; Rękop. Czartor. 1356).
Walenty, najmłodszy z synów Waleryana, zostawił, z Barbary Dłotowsklej:
Krystynę, Jadwigę Gnoińską, Agnieszkę Grabinę i Michała, wspomnianych 1679 r.
Jako dziedziców części Gródka.
Digitized by
Google
16 KOMOROWSCY.
Michał ten, chorąży dobrzyński* podpisał, z województwem bakiem, obiór
króla Michsda, a 1679 r. pozwał imieniem swycii dzieci, z Katarzyną z Fulsztyna,
córką Andrzeja Herburta i Magdaleny Tomickiej, spłodzonych, Stadnickł^^, o po-
sag zony, zabezpieczony na Lesku, Zidużu i Woyskiem. Dzieci jego : ksiądz Je-
rzy, proboszcz dobrzynowiecki, 1683 r. kanonik sandomierski, Hieronim Michał,
Jeremim lub Michałem w aktach nazywany i Magdalena Gryzelda, 1695 r. ksieni
Benedyktynek w Przemyślu, odstępująca 1718 r. sumy swe na Ambukowie, Te-
ptiuchowie, Sławentynie i Gródku, Benedyktynkom lwowskim, o co później procesa
z Komorowskimi h. Ostoja, pochodzącymi z Krystyny DłotowskieJ, siostiy Bar-
bary (Gr. Bełs. 248 f. 697: 283 f. 239; Gr. Przem. 209 f. 366; 428 f. 2006; 714 f. 146;
Gr. Sanoc. 108 f. 698; 373 f. 11; Gr. Lwów. 274 f. 290; Zap. Lub. 60 f. 418 i 847;
61 f. 1021).
Sebastyan, brat Erazma i Waleryana, zeznsi 1616 r. zapis do^wocia z żo-
ną, Zofią z Boguszyc, 1618 r. procesige się o Warkowice, a 1626 r. nabywa od
księżnej Poryckiej, część Chołojowa. Syn jego Michał, ur. 1616 r., zostawił Ale-
ksandra Stanisława, ur. 1646 r. w Żołobnem, pod Korcem, posiadacza Nowosta-
wiec i tamże zmarłego 1712 r., a pochowanego w Tajkurach.
Ten Aleksander Stanisław, spisał 1708 roku rodzig pamiętnika herbowego
(Rękop. Czarter. 1356), w którym wyliczył męskich cdonków rodu Korczak - Ko-
morowskich, pochodzących od trzech braci: Jakóba, Wojciecha i Pawła z Komo-
rowa» aż po rok 1708, w formie tablicy genealogicznej, bez podania żon i córek,
wogóle bez jakichkolwiekbądź dopisków lub komentarzy. On to zapewne, bo Ale-
ksander, syn Michała, zeznał już 1666 r. zapis dożywocia z żoną, Elżbietą z Okę-
ckich, która to rodzina również i w boiskiem mieszkała. Jego dzieci: Helena Ja-
roszowa Obuch Woszczatynska, Anna Wojciechowa Sąmpławska, Maryanna, l-o y.
Dominikowa Hulewiczowa, 2-o v. Kazimierzowa Złotnicka, pisarzowa czerniecho-
wska, już 1723 r. i po tym mężu wdowa, Zofia Leonowa Niepokojczycka, 1723 r.
nie żyjąca, ksiądz Mich^ Franciszkanin, Sebastyan, żonaty 1696 r. z Teresą Kas-
perską, ksiądz Jerzy S. J., który w wspomnianym pamiętniku ojca, datę jego
śmierci dopisał, a 1711 r. pokwitował siostrę Woszczatyńską, z części mu przez
ojca wyznaczonej — i Ludwik, podstoli czerniechowski, żonaty z Marcyanną z So-
kołowskich, z której: Antoni, Franciszek, Józef, Paweł, Aleksander i Marcin obie-
rali 1760 r. plenipotentów, a trzej pierwsi procesigą się 1768 r. z Hulewiczami
(Gr. Busk. 46 f. 8; Gr. Bełs. 48 f . 445 ł 487; 409 f. 445; 421 f. 152; Gr. Przem. 221
f. 127; Gr. Lwów. 917 f. 207; 920 f. 15; Perp. Czers. 13 f. 107; Zap. Lub. 18 t 37;
22 f. 35; Ky. 1 f. 38).
Andrzej, drugi z rzędu z żyjących synów Kaspra, dziedzic części Gródka,
nabył 1694 roku, od Kinickiego, części w Zaszczu i Sobieczowie z przyległośclamL
W 1689 r. z żoną, Anną zRogalów, 2-o v. Józefowa Kocięską, a 1619 r. 3-o v. Wil-
katorską, zeznał zapis dożywocia i 1,200 fl. oprawy jej zabezpieczył. Mieszkał w jej
majątku Stubieńcu, w przemyskiem. Z niej: Anna, iro y. Stanisławowa Russya-
nowa, 1599 r. 2-o v. Marcinowa Żołczyńska, a 1635 r. jako 3-o v. Oparska, pro-
cesująca się z Komiaktem; Katarzyna Dobrogostowa Żórawska, 1620 r. nie ^ją-
ca; Zofia, za Janem Mikołajem Czarnkiem; Barbara Piotrowa Janowska; Dorota,
zeznająca 1627 r. zapis dożywocia z mężem, Jakóbem Laskowskim; Agnieszka
1633 r. za Stanisławem Pąchowskim; Hieronim, Tomasz i Feliks, którzy w latacli
Digitized by
Google
KOMOROWSCY. 17
1625 — 1628 części swe w Stubieńcu, bądź Sobiekurskiemu, bądź szwagrom, po-
sprzedawali i wreszcie Stanisław. O ws^stkich Łych synach Andrzeja z Roga-
lanki, nie znąjdi^ę później wcale żadnych wzmianek, ani w przemyskich, ani
w bełskich aktach (Zs. Bełs. 22 f. 78 i 79; 28 f. 899; 82 f. 577; Or. Bełs. 195 f. 1650;
Zs. Przem, 97 f. 1115; 98 f. 188; 102 f. 458; 105 f. 1677; Gr. Przem. 88 f. 459; 84
f. 1121 i 1125; 85 f. 1118; 180 f. 42; 689 I 884; 694 f. 140; 880 f. 675; 914 f. 2097;
Pasc. 1 f. 1867; 178 f. 9).
Mikołaj, najmłodszy z synów Kaspra pisarza, dziedzic cząstki Komorowa
i ICsięźostan, którą 1598 r. sprzedał Borzęckiemu, trzymał Chmielek od Chmiele-
ckiego, a 1602 roku od Mięldskiego, Krzewicę i Ostobui w 8,000 flor. zastawem.
Z żoną Dorotą, córką Jana Thussowski^^ (Tuszowski^^) z Rusina, zeznał zapis
do^wocia 1581 r., a 1592 r. kwituje ona brata sw^^ Jakóba, z majątku po ro-
dzicach, zaś 1594 r. otrzymi^e od swej matki Anny, cafy jej ruchomy majątek.
Drugą żoną jego była 1598 r. Marta y. Małgorzata z Porudna, dziedziczka aesza-
clna, córka Gabryela Porudeńsklego, dziedzica Porudna i Porudenka, 1609 r. 2-o v.
Dzikowa, z którą zeznał 1602 r. zapis dożywocia, a która 1604 r., już jako wdowa
po nim, odstępije dożywocie na sumie 8,000 flon u Miękiskiego na Krzewicy, przez
męża jej zapisane, na rzecz syna jego Jana, z Tuszowskią] urodzonego. O innych
j^ro dzieciach wzmianki ani jednej nie ma (Zs. B^. 5 f. 1762; 18 f. 158; 25 f. 28;
27 f. 1204; 28 f. 904; 81 f. 468; 88 f. 185; 98 f. 100; Gr. Bełs. 470 f. 1827 i 1877;
477 f. 964; 478 f. 1166; Gr. Przem. 825 f. 8; 497 (. 2108; 498 f. 1784 i 1888).
Jan, mówiący o sobie wyraźnie: „syn Mikołaja Kasprowicza**, nabywa od
Kaspra na Malczu Jagodyński^^, sędziego ziemskiego bełskiego, tegoż części
w Chyżowicach i Łuszczowie, w horodelskiem, na których było zabezpieczonych
7,000 flor., zapisanych niegdy Jeremiaszowi Plichcie, a obciążonych dożywociem
wdowy po nim, Doroty z Lipskich, obecnie żony Jana. Dorota, córka Świętosła-
wa Lipskiego, wojskiego horodelskiego, l-o y. Jeremiaszowa Plichcina, w obecno-
ści Andrzeja, podczaszego i Samuela wojskiego, bełskich, braci swych rodzonych
Lipskich, odstępi^e wszystkie zapisy przez pierwszego męża jej poczynione, tera-
źniejszemu m^owi swemu, Janowi Komorowskiemu, dziedzicowi Chyżowic, a on
jej 7,000 flor. posagu zabezpiecza i zapis dożywocia z nią zeznaje 1609 r. (Zs. Bdts.
8 f, 985 i 987; 5 f. 2197; 42 f. 478, 475 i 476).
Jan, syn Mikdąja, wnuk Kaspra, podczaszy bełski, z żoną Dorotą, zawie-
rają 1624 r. umowę z Andrzejem Snitkowskim, komornikiem ziemskim i poborcą
województwa bełskiego, zaś 1627 roku ustanawia on opiekę nad tą żoną Dorotą
i w tymże jeszcze roku zapisqje jej 10,000 flor. W 1680 r. zapisał 8,000 flor. dru-
giej swej żonie, Barbarze z Obrowa. Taż Barbara, l-o v. Mikołajowa Łaszczowa
Nieledewska, obecnie 2-o y. żona Jana Komorowskiego, podczasz^^ bełskiego, pod-
starościego i sędziego grodzkiego krakowskiego, nabyła 1685 roku Sachryn, od
spadkobierców Jarczewskiego, zaś 1640 r. ma ona sprawę z księdzem r. gr. ze
Strzelec, o zadany gwałt i więzienie. Jan, nieżyjący już 1642 r., był w końcu pod-
komorzym l>ełskim, bo 1648 r. Anna z Podhorzec, l-o y. Stanisławowa Drohiczyń-
ska, 2-0 y. Władysława Ostroroga, podczaszego koronnego i starosty drobowy-
ski^o żona^ a obecnie po trzecim mężu, Janie Komorowskim, z podczaszego, pod-
komorzym bełskim, pozostirfa wdowa, układa się z Abrahamem Drohiczyńskim,
bratem pierwszego męża, o zapisy przez tegoż na rzecz jej zeznano. Z pierwszej
HerlMun. T. XT. 3
Digitized by
Google
18 KOMOROWSCY.
ioDy Lipskiej, zostawił podlcomorzy synów dwóch : Adama i Stefana *) (Zs. Bds.
102 f. 17; Gr. Bełs. 48 f. 94; 47 f. 888; 52 f. 884; 60 f. 401 i 421; 62 f. 775; 209
f. 69; Zap. Lub. 80 f. 881; 88 f. 69; 89 f. 241; Akta XXIII).
Adam v. Jan Adam, ur. 1612 r., kanonik krakowski, proboszcz kruszwicki
1643 r., sekretarz królewski 1644 r., w którym nabył Witów i Dąbrówkę od brata
Stefana, administrator, a 1645 r. i opat wącłiocki, 1646 r. r^^nt kancelaryi mniej-
szej koronnej, umarł 1647 n, pocliowany w Zamościu. Pomnik ma wystawiony
w katedrze krakowskiej, przez przyjaciela sw^^, Jacka Michałowskiego (M. 189
f. 888; 190 f. 19; Zap. Lub. 88 f 69; 89 f. 241; Zs. Bds. 68 f. 1029).
Stefan, brat ks. Adama, burgrabia krakowski 1642 r., otrzymał 1648 roku,
na odstąpienie tegoż burgrabstwa Szembekowi, pozwolenie króla. Jako rotmistrz
królewski, otrzymał 1655 r. konsens królewski, wspólnie z żoną, Katarzyną z My-
szkowskich, córką Aleksandra, starosty tyszowieckiego, którą 1648 r. zaślubił, na
wykupno z rąk Lipskich, wójtostwa w Jedlonce. Z niąj zostawił synów: Stani-
sława, Jana, Adama i Michała.
Stanisław, elektor króla Michała, nie żył już 1675 r., w którym pozostali
bracia dzielą się po raz pierwszy miyątkiem po rodzicach.
Michał, elektor Jana III-go, 1675 r. dopiero pełnoletni, 1676 r. miecznik
buski, wziął w dziale Niestanice z częścią Syrocka, w 70,000 flor. Żonaty z Zofią
z Opolska Piwówną, l-o v. Janową Lipską, dziedziczką Byszowa, umarł bezpoto-
mny 1689 r., a pozostali bracia wypędzili bratowę z dóbr jego, o co proces za-
kończony drogo okupionem zwycięstwem wdowy, bo na koszta jego musiała swój
Byszów sprzedać Radeckim (M. 185 f. 49; Zap. Lub. 88 f. 69; Gr. Bełs. 72 f. 87;
82 f. 626; 86 f. 1007 i 1072; 280 f. 985; 244 f. 96; 280 f. 1012; 282 f. 756, 764 ł 782;
288 f. 41, 68, 1487 i 1448; 284 f. 897).
Jan, dziedzic Suszna, a później i Niestanic i nabytej Białokrynicy, elektor
Jana III-go, rotmistrz królewski, ożenił się w Porycku 1680 r. z Katarzyną Komo-
rowską h. Łabędź, córką Jakóba i Teresy Podniesińskiej, z której: Franciszek, Jó-
zef Michał i Justyna. Drugą jego żoną była, zaślubiona 1692 r. Anna Kłopocka,
córka Stanisława i Maryanny z Smogorzowa Wąsowiczównej, 2-o v. Kazlmierzo-
wej Hołowkowej, wojskiej halickiej, z którą zezndt zapis dożywocia 1694 r., a trze-
cią, Katarzyna z Olkowa Olkowska (także Olechowską pisana), l-o y. Pranciszko-
wa Dembińska, układająca się 1704 roku z jego synami, o spłatę zapisanego jej
w 14,000 flor. dożywocia, zmarła 1720 r. Sam Jan nie żył już 1701 r., bo pozo-
stałą po nim wdowę i synów jego pozwał Rozwadowski, żonaty z Zofią Kłopocka,
siostrą bezpotomnie zmarłej, drugiej jego żony Anny, o zwrot pobranych w posagu
>) Złota Księga XVI f. 5B i dalsze twierdzi, ie podczaszy Jan otrzymał 1610 r. po-
twierdzenie tytułu brabiowskiego, ^.e był synem Mikołą]a. starosty łęczyckiego i Barbary z Oia-
rowa. a wnukiem Jana. sędziego ziemskiego bełskiego, ie miał siostry, Korycińską i Kostkową
i że miał z Zofii Lipskiej, l-o v. BełcbackieJ, czterech synów. Potwierdzenie tytułu otrzymał
Mikołaj, praprawnuk stryjeczny hr. Piotra z Żywca, a nie Jan, który do tej linii nie należał;
ojciec Jego nie był starostą łęczyckim, a dziad, sędzią ziemskim bełskim. Barbara z Ożarowa
Komorowska istniała, ale Jako druga żona Jana, z podczaszego, podkomorzego bełskiego, który
z Doroty, l-o y. Plichciny. a nie z Zofli l-o v. BełchackieJ, Lipskiej, miał nie czterech, ale
dwóch synów (M. O. Wąs.).
Digitized by
Google
KOMOROWSCY. 19
klejnotów i summ, z domu Wąsowiczów i Kłopockich pochodzących, a paroch
z Szarpaniec, o 800 flor. Córka jego Justyna, otrzymała w posagu zastawne za-
pisy na Czemychrest, umarła 1710 r., a 1719 r. pozwał brat jej Michd, pozosta-
łego jej męża, Franciszka Woynę Orańskiego, miecznika nowogrodzkiego, o nisz-
czenie majątku jej dzieci. Syn Franciszek, zeznał 1701 r. zapis dożywocia zioną,
Łucyą z Ochockich, I-o v. Józefowa Czopowską v. Czepowską, nie żyjącą już 1718 ^
roku, a umarf bezpotomny 1722 r. (Gr. Lwów. Fasc. 14 f. 709; Gr. Bełs. 86 f. 1018;
100 f. 688; 180 f. 441; 182 f. 74; 285 f. 108; 287 f- 614; 298 f. 1428; 294 f. 74 i 822;
801 f. 881; 807 f. 1767; 402 f. 467; 407 f. 256 i 2110; 408 f. 880 i 868; 409 f- 628;
Fasc. 44 f. 185; Gr. Grabów. 105 f. 1105; Zs. Czemiech.). Młodszy zaś Józef Mi-
chał, zwykle Michałem, ale czasem i Józefem piszący się, towarzysz pancerny, cze-
śnik owrucki, następnie z owruckiego, stolnik horodelski, w końcu łowczy buski,
nabył 1721 r. drugą częśó Suszna z zameczkiem, od dzieci stryjecznego brata Ste-
fana, a 1742 r. część Tuczap z przy Ilościami, od Rostkowskich. Ożenił się po
raz pierwszy z Barbarą Łopacką, podstolanką ciechanowską, z frauencymeru het-
manowej z Łosiów Potockiej, która jej 16,000 flor. posagu wyznaczyła, o które
hetmanowe procesował, lecz już 1719 r. sumę tę żonie przyznał i drugą taką sa-
mą przywianku zapisał i dożywocie z nią zeznał. Drugą j^o żoną jest 1784 r.
Helena z Rostkowskich, zeznająca z nim 1740 r. zapis dożywocia, z której Salo-
meą, Benedyktynka we Lwowie, kwitiyąca ojca 1752 r. z 5,000 flor. posagu; Anna,
za Kurowickim, chorążym podolskim (?), którego z tym tytułem w aktach nie spo-
tykamy; Magdalena, 1764 r. za Franciszkiem Lubienieckim, łowczym chęcińskim,
2-0 V. za Maciejem Kazimierzem Horochem, stolnikiem krasnostawskim; Krystyna,
zeznająca 1768 r. zapis dożywocia z mężem, Józefem Pągowskim, miecznikiem
włodzimierskim; Agnieszka, żona Andrzeja Orłowskiego, podczaszego halickiego
i Mikołaj, dziedzic Wólki Suszeńskiej, 1768 r. łowczy lubaczowski; zmarły bezpo-
tomnie 1768 r., bo w tym roku objął Wólkę w spadku po nim przyrodni brat Ja-
kób. Z pierwszej zaś żony, miał Józef Michał: Teresę, zeznającą 1786 r. zapis do-
żywocia z Franciszkiem Bekierskim, starostą ostrskim; Zofię, ur. 1717 r. (metr.
w kość. sienickim), później ksienię Kanoniczek w Warszawie, której 1758 r. Ra-
dziwiłł 20,000 flor. posagu zabezpieczył; Konstancy ę, zmartą 1794 r., której mąż
Antoni Kobylnicki, ostatecznie chorąży wyszogrodzki, zabezpieczył 1748 r. 15,000
flor. posagu i Jakóba (Gr. Bełs. 102 f. 1001—1005; 188 f. 225; 186 f- 79; 188 f. 174;
189 f. 884; 141 f. 811—818; 145 f. 86; 146 f. 171; 289 f. 267; 828 f. 598; 409 f. 68
i 497; 424 f. 147; 427 f. 584; 428 f. 82, 97 i 171; 429 f, 872).
Jakób, z miecznika, 1750 r. łowczy lubaczowski i generał a<](jutant buła-
wy polnej koronnej 1758 roku, zaślubił 1752 roku za usilnem staraniem księdza
prymasa Komorowskiego, Antoninę Pawłowską, córkę Michała z Werbna, kaszte-
lanlca biechowskiego i Maryanny z Gozdzkich, której matka oddała 1758 r. Wól-
kę Turzy oską. Od ojca swego otrzymał 1761 r. część Suszna i Niestanic, został
1768 r. stolnikiem horodelskim, podpisał, z województwem bełskiem, obiór Stani-
sława Augusta. W 1765 r. sędzia ziemski buski, otrzymał 1766 r. dzierżawę nowo-
sielską, którą wspólnie z żoną, od Potulickiego wykupił. W 1770 r. sędzia pogra-
niczny kijowski, zrezygnował z tego urzędu 1771 r., został 1772 r. kasztelanem
santockim, a 1774 r. kawalerem orderu Św. Stanisława. W 1780 r. otrzymał od
Stanisława Augusta potwierdzenie tytułu hrabiowskiego, Komorowskim przez wę*
gierski^o króla Macieja nadan^^. Umart 1781 r., pochowany u 00. Augustya-
Digitized by
Google
20 KOMOROWSCY.
nów w Witkowie, który wraz z kilkunastu wsiami, po znanym procesie, o zabój-
stwo córki Gertrudy, od Potockich, oprócz spłaty w gotówce, otar^mał, a pozo-
stała po nim wdowa, wwiązana t^^ roku do pałacu zwan^^ Kłopockie, przy
ulicy Bielańskiąj w Warszawie, zapisała 1788 r. przysdemu swemu drugriemu mę-
towi, Józefowi Szeptyckiemu, podkomorzemu królewskiemu i staroście stanisła-
wowskiemu, 100,000 flor. ze sw^fo majątku (Qn Bełs. 144 f. 78; 424 f 248; 427
f. 70 i 584; DW. 74 f. 1214; 86 f. 884; 95 f. 748; 97 f. 1226; Kancl. 81 II f. 99; IV
r. 147; 82 n f. 166; 48 f. 45; 49 f. 76; M. 298 f. 1226; Zs. Bds. Fasc 2 t 881).
Jakób zostawił, z Pawłowskiąj, cztery córki i czterecłi synów. Potomstwo
to jego, z wyłączeniem nieżyjącej już wówczas Gertrudy, otrzymało 1708 roku
w Austryi przyznanie tytułu hrabiowskie^, z pn^domkiem na Liptowie i Ora-
wie. Z niego:
1. Oertruda zaślubiona 1770 roku, w cerkiewce unicldej w Niestanicacli,
Szczęsnemu Potockiemu, której śmierć tragiczną opisał Malczewski w poemacie
>) Jakób Komorowski, ojciec Gertrudy Potockiej, podówczas starosta nowosielski,
w liócie pisanym ze Lwowa 16 Lutego 1771 r., Jak się zdaje, do SzembekówneJ, ksieni 8akra-
mentek w Warszawie, tak opisi^e porwanie córki:
Dnia 13-go Lutego, po godzinie lO-eJ w nocy, przy stoUku, gdzie siedzieliśmy, naprze-
ciwko samych drzwi, gdy Je otworzono raptem, w tym momencie z ręcznej strzelby dano kul-
mi ognia. Porwałem moją ionę i starościnę bełską (żonę Szczęsnego Potockiego), przed sobą
pchnąłem, bo ludzie zbrojni cisnęli. Lokaje moi zaczęli ich strzymywad. W tym Jeden za mną
strzelił tak blisko, śe mi lewe ucho i włosy płomieniem opaliŁ Gdy wpadliśmy do gabinetu,
P. Trzaskowski z lokajem Jednym zamknął drzwi, ale zaraz wybili Owóż tedy zaraz zaczęli bić
flintami pana Trzaskowskiego i lokaja. Łóżko pawilionem zasłonione, spodziewając się, że kto
na niem leży, flintami bili przez pawilion w łóżko. Żona moja słaba i przestraszona, padła
pr^By ścianie na ziemię, owóż tedy z flintami do niej i gdyby p. Trzaskowski nie wstrzymał te
razy, możeby za Jednym uderzeniem zabili. W tym spostrzegli starościnę bełską, ledwie żyją-
cą i pytają się Jej po moskiewsku (bo wszystkich słów używali moskiewskich, wy komraty pali,
rubi, wiaży i innych terminów). Gdy tedy postrzegli starościnę bełską, pytali Jej się, kto ty.
Ta powiedziała, żem Jest córką. Jak się zowiesz? Gertruda— właśnie przeniknęło ten hałas. Jam
wcale w tym mniemaniu był, że moskiewscy ludzie. Jak się dowiedzieli prędko o imieniu cór-
ki mojej, mówił z nich Jeden; wożmi Ją z soboju, ona skaże o konfederatach. W tym momen-
cie porwali tą pod ręce i z nią razem uciekli przez futra, tylko w robronie atłasowym. Nie
było ich w pokojach więcej, Jak piętnastu, ale cała gubernia była opasana Kozakami i Hussa-
rami. Ci Indzie co w pokoju byli, mieli na sobie prawie każdy Idreją, a zwierzchu opończę,
kapiszon na głowie i twarze usmolone. P. Trzaskowskiego bardzo zbili i lokajów dwóch. Co
z nią zrobili i gdzie Ją ponieśli, czas odkryje, Ja dotąd wyszlakowad nie mogę. Żona moja
w tym przestrachu wypadła na ogród, uciekając, ledwie nie po szyję w śniegu, wiele razy upa-
dła i gdyby człek na ogrodzie Jej nie znalazł, toby była zmarzła. Przyprowadzona do clu^-
py, ubrać się kazała po chłopsku, aby w tym stroju oclironić mogła życie. Cóż gorszego na
świecie stad się może. gdy domy własne nie są bezpieczne. Dzieci u rodziców, nawet i same
życie. Nie mówiłbym, gdyby od nieprzyjaciela, ale od obywatela, ale od równego ponosić ten
ucisk najcięższy.
NB. Jeszcze przed tą akcyą, przysłano powóz z Krystynopola i koniuszy 4^1^ > kom-
plementem od starosty l>ełskiego upraszając, żeby córka moja pojechała do niego. Tknęło mnie
to i odpowiedziałem, przepraszając J. P. Starostę, że poty tam córka moja nie pojedzie, póki
nie będzie wezwana od JW. wojewody. Wkrótce potem odebrałem list od wojewody, własną
Digitized by
Google
KOMOROWSCY. 21
2. Hr. Józefa Kun^^nda zeznała 1776 r. zapis doiywocia z m^m, An-
drząjem Roetworowskłm, podkomorzym królewskim, następnie starostą liwskim
(DW. 92 f. 890; 97 f. 668; A. Lwow. Por. Nob.).
8. Hr. Kardula Maryanna Ewa, ur. 1764 r. (metr. w katedrze lwowskiej),
druga żona Teodora Potockiego, wojewody bdskiego, której cały, zapisany je)
przez męża, bardzo znaczny majątek, odziedziczyli 1887 r. Komorowscy (Tab. Oal!
Dom. 194 f. 266 i A. Lwows. Por. Nob.).
4. Hr. Antonina Leonora, ur. 1770 r. (metr. w katedrze Iwowskiąj), zawarła
1790 r. intercyzę przedślubną z Augustem Ilińskim, szefem pułku grenadyerów
Rzeczpospolitą), kawalerem obu orderów polskich, a po rozwodzie z nim, była
2-0 y. za Piotrem Litwinowem, generał - gubernatorem kamieniecko - podol-
skim (Ibid.).
6. Hr. Franeissek Antoni, ur. 1766 r. we Lwowie, rotmistrz kawaleryi na-
rodową), 1792 r. kawaler orderu Św. Stanisława^ zaślubił 1794 n Teklę G^yma-
lankę, która się 1798 r. z nim rozwiodła, 2-o y. był żonaty z siostrą generała,
poety Kropiński^^, który śmierć jej tak czule w wierszu Emrod opisał. Umarł
l>ezpotomny, t)0 syn j^;o, Eustachy Kazimierz, z Orzymalanki 1797 r. urodzony,
umarł dzieckiem 1802 r. (sepult wPorycku). Widocznie jednak nie żyła już w tym-
że roku i matka dziecka Orzymalanka, bo sąd uznał hr. Pranciszka Antoni^fo,
jedynym spadkobiercą całego synowi zabezpieczonego mą)ątku (Ibid. i Pamiętn.
Nakwaskic^). O rzekomem jego potomstwie podałem bliższe dane pod Komoro-
wskimi h. Dołęga odm.
6. Hr. Jóipef Stefan Karol Boromeusz Jan z Dukli, ur. 1767 r. (metryka
w katedrze we Lwowie), rotmistrz kawaleryi narodową), 1792 r. kawaler orderu
Św. Stanisława, szamł>elan austryjacki 1816 r., kawaler honorowy maltański, cdo-
nek Stanów galicy)skich, umarł 1847 r., zostawią)ąc ze zmarłe) 1868 r. Karoliny
hr. Drohojowskiej z Krukienic, damy krzyża gwiaździstego:
a) Józefę, za Wincentym Ulenieckim, zmarłą we Lwowie 1898 r.
b) Kordulę, 1846 r. żonę Peliksa Lipskiego.
c) Antoninę, za Hipolitem Winnickim, zmartą 1842 r.
ręką Jego cały zapisany, którym mnie zapraassał na ostatki i na akt weseia córld swoj^ s pod-
komorzym litewsldm, zapraszał wraz z 2oną moją i córką. Napisałem exkuzi\)ąc tonę moją sła-
bością i córkę, ie dla zabawy matki, zostać się musiała, aie sam się deklarowałem i na ten ko*
nieć wysłałem człowieka do Krystynopola, ateby mi tam stancyą na mieście wziął, nie chcąc
stać w pałacu. Gdym się człowieka napowrót doczekać nie mógł, wyjechałem do Krystynopo-
la, aliści w drodze traflain się z moim człowiekiem i gdy go łaję, za co tak długo bawił, od-
powiedział mi, że Ja nie mam tam po co Jecliać, poniewaś on miał takowy przypadek, śe wpadł
na zasadzkę i obskoczony. pytany. Jeżeli nie miał listu Jakiego, albo biletu, do starosty l>eł-
skiego i gdy powiedział, że nie, rozebrany do koszuli ze wszystkiego i szukano wszędzie koło
niego. Także ludzie mi powiadali, że widzieli często przejeżdżających ludzi zbrojnych i na
traktach stojących i pilnujących na coś. Co mnie przymusiło wyjechać z domu do starostwa,
do Nowosielska, gdzie ta historya nastąpiła.
List powyższy przesłany zostid Józefowi Dunin Karwickiemu. wówczas regentowi ko-
ronnemu, żonatemu z Heleną Szembekówną. przez biskupa Krzysztofa Szembeka i znąjdąje się
dotychczas w Mizoczu.
Digitized by
Google
22 KOMOROWSCY.
d) Hr. Edwarda, kapitana wojsk austryjacklch, zmarłego 1866 r.» Jtonate-
go 1-0 V. z Krystyną bar. Hildprandt von und zu Ottenhausen, 2-o y. z Karoliną
bar. Romaszkanówną, po którym z pierwszej iony: Marya, od 1870 r. za Michałem
iir. Karnickim; hr. Karol, ur. i 838 r., szambelan austryjacki do 1879 r., rotmistrz
ułanów austryjackich, żonaty z Olgą hr. Poletyłówną z Korczmina, z której: He-
lena, od 1879 r, za ks. Konstantym Aleksandrowiczem Wiaziemskim; hr. 2Mzisław,
ur. 1864 r. i hr. Józef, ur. 1866 r.; wreszcie hr. Wojciech, ur. 1889 r., zmarły 1879
roku, porucznik wojsk austryjacklch, ożeniony 1860 r, w Jedliczu z Henryką hr.
Mierówną. zmarłą w Szafnarowej 1887 r., z której: Marya Magdalena, ur. 1862 r.,
hr. Stefan, ur. 1868 r., porucznik d-go p. trenu wojsk austryjacklch i hr. Adam,
ur. 1864 r., porucznik piechoty austryjackiej, od 1891 r. żonaty z Janiną zRogoy-
skich, córką Witolda, burmistrza miasta Tamowa.
e) Hr. Kazimierza, dziedzica Axmanic, zmarłego 1861 r., którego, z Ka-
milli z IĆopystyóskich, strażnikówny sreber koronnych galicyjskich, syn Alfred,
ur. 1868 r., zmarł dzieckiem.
t) Hr. Karola (A. Lwows. Por. Nob.).
7. Hr. Piotr Antoni Józef Kajetan Jan Walenty Adam, ur. 1769 r. w Su-
sznie (metr. w Witkowie), kawaler maltański i rosyjskiego orderu Św. Stanisława
I-ej klasy, członek Stanów galicyjskich, dziedzic Sądowej Wiszni, którą nabył
1806 r., od hr. Franciszka Stadnickiego, za 888,000 flr., spisał testament 1818 roku
i umarł tamie 1826 r., zostawiając z Konstancyi Kunegundy bar. Kamickiej: Hen-
ryka Esterę, ur. 1811 r. (metr. w Sądowej Wiszni), żonę Liconarda Gurskic^,
zmarłą 1898 r. i Antoninę Józefę, ur. 1812 r. (metr. w cerkwi w Popielach), żonę
Ferdynanda hr. Bąkowskiego, zmarłą 1891 r. (A. Lwows. Fon Nob. i Tab. Gal.
Instr. 276 f. 168).
8. Hr. Augustyn, ur. 1771 r. (metr. w Witkowie), dziedzic Pawłowa i Nie-
stanic, członek Stanów galicyjskich, zabezpieczył 1797 r. 2onie, Teresie z Polety-
łów, dożywotnie dochody z Niestanic (Tab. GaL Contr. Nov. 89 f. 177). Umart
1826 r., pozostawiając: Antoninę, l-o y. drugą żonę Bartłomieja Gołaszewskiego,
prezesa galicyjskiego Trybunału apelacj^nego, 2-o v. za Wincentym na Zagrobeli
Krosnowskim, zmarłą w Tryeście 1840 r.; Agnieszkę, ur. 1808 r., za Kajetanem
hr. Pinińskim; Celestynę, ur. 1812 r., za Wilhelmem Wunder v. Wunderburg, ma-
jorem wojsk austryjacklch; hr. Kajetana, ur. 1804 r., a 1825 r. w Niestanicach bez-
żennie zmarłego; hr. Henryka Wiktora, po którym, z Teresy z Szubertów, córka
Henryka, żona poety Kornela Ujejskiego, zmarła 1879 r. i hr. Ignacego, zmarł^o
1877 r., austryjackiego szambelana, któremu tytuł hrabiowski potwierdzono w Ro-
sy! 1848 r., żonatego I-o y. z Julią z Raciborowskich, zmarłą bezpotomnie 1828 r.
w Kutkorzu, 2-o y. z Zuzanną z Zarembów, dziedziczką Korsowa, po którym: hr.
Wanda, dziedziczka Biłki królewskiej, za Brochockim; hr. Kamilla, za Władysła-
wem Szymanowskim; hr. Ksawera i hr. Stanisław, ur. 1884 r., zraariy 1891 r., rot-
mistrz huzarów austryjacklch, z zaślubioną 1888 r. Łucyą z Łodyńskich z Milaty-
na bezpotomny (A. Lwów. Por. Nob.).
Adam, młodszy brat rotmistrza Jana, a syn Stefana z Myszkowskiej, wziął
w dziale Chyżowice, części Lemieszowa i Łuszczowa. Elektor Jana lU-go, od 1676
roku łowczy buski, ożenił się z Katarzyną Jarocką, córką Aleksandra, miecznika
przemyskiego i Maryanny z Komorowskich (niechybnie córki podsędka Aleksan-
Digitized by
Google
KOMOROWSCY. 28
dra z WaUewskieJ), procesował się z bratem Janem, o część Suszna, zostawił zaś
księdza Józefa, w zakonie 00. Franciszkanów, który część swą Cliyżowic 1718 r.
Sulimierskiemu sprzedał, Stefana i Jana. Wszyscy trzej, nabytą 1698 roku przez
ojca od Fodborodeńskiej, część Ordowa, sprzedali 1701 r. Modryóskiemu (Qr. Bełs.
180 f. 866; 266 f. 625; 286 f. 427; 298 f. 85; 807 f. 1460, Zap. Lub. 56 f. 165).
Stefan, dziedzic połowy Suszna z zameczkiem i części Woli Suszeńskiej,
zeznał 1695 r. zapis dożywocia, z Jadwigą z Młockicb, 2-o y. 1710 r. Józefowa
Oedroic Matuszewiczową, skarbnikową mińską, z której: Zuzanna, l-o y. Michało-
wa Makowiecka, podczaszy na podolska, 2-o y. 1788 r. Franciszko wa Gurowska
i Konstancya, żona Kazimierza Orabianki, wojskiego liwskiego. Sprzedały one Su-
szno w łatach 1721 — 1727 Michałowi, łowczemu buskiemu (Gr. Bełs. 95 f. 541;
96 f. 54; 188 f. 29 i 59; 184 f. 52; 295 f- 717; 800 f. 42; 806 f. 1875; 411 f. 81, 172
i 291; 415 f. 657; Perp. Czers. 28 A f. 106).
Jan, brat Stefana, stolnik nowogrodzki, żonaty z Konstancya (Katarzyną)
Sulimierską, siostrą Piotra, sędziego generalnego wojskowego, nabył 1700 r. od
Wąsowicza drugą część Łuszczowa. W 1720 r. już nie żył, w którym Wojuccy
pozwali wszystkie jego dzieci, o 1,400 flor. Dzieci te były: Teofila, ur. 1698 roku
(metr w Kamionce Strumilowej), zmarła młodo; Aniela, żona Józefa Złockiego,
skarbnika nurskiego, Stefan, ksiądz Adam Ignacy, Józef, Piotr, ksiądz Cypryjan
Marek, generalny wizytator Pijarów, ksiądz Samuel, przeor 00, Karmelitów w Hus-
sakowie, Anzelm, zmarły młodo, Ignacy i Michał Kazimierz. Ten ostatni, towa-
rzysz pancerny, 1786 r. łowczy lubaczowski, a po bracie Józefie, 1750 r. stolnik
bełski, umarł 1768 r. bezpotomny, a 1770 r. pozywają wszyscy żyjący wówczas
jego bratankowie Chodźkiewicza, o i 10,000 flor., temuż Michałowi od niego należ-
nych (Gr. Horod. Arch. Wileń. 20577 f. 199; Gr. Bełs, 818 f. 792; 408 f. 281; 421
f. 492; Fasc. 65 f. 1448; Gr. Lwów. 609 f. 566). Z pozostidych:
1. Stefan Aleksander Mamert, ur. 1699 r. (metr. w Kamionce Strumilo-
wej), z adjutanta major, w końcu pułkownik artyleryi koronnej, został 1782 roku
stolniiciem bełskim. Żonaty z Maryanną z Radeckich, kasztelanką lubaczowską,
zabezpieczył jej 50,000 flor. posagu i tyleż wiana i zeznał z nią zapis dożywocia
1728 roku. Posiadał Parchacz i Sielec. Umarł 1750 r., zostawiwszy: Barbarę, od
1756 r. żonę Wojciecha Józefa Dąmbskiego, kasztelana kowalskiego; Annę. w za-
konie Sakramentek we Lwowie Wiktoryę; Jakóba Antoniego i Jana z Dukli (Gr.
Bełs. 106 f. 785 i 789; 185 f. 145; 414 f. 289; 428 f. 557; Gr. Lwows. 920 f. 98;
DW. 70 f. 55).
Jakób Antoni, opat wąchocki bez święceń, zrzekł się po śmierci stryja
prymasa opactwa i został generał - acUutantem buławy polną) koronnej, a 1766
roku jest cześnikiem bełskim. Nabył 1760 r. od stryja Józefa Worochtę i legity-
mowi^ się ze szlachectwa jako dziedzic Chyżowic i Worochty, w ziemstwie beł-
skiem, 1782 r. Wraz z żoną, Bogumiłą z Zieleniewskich, procesował się 1775 i 1777
roku z Radeckimi, o sumy, zszedł zaś bezpotomnie przed 1791 r. ((3r. Bełs. 858
f. 595; 426 f. 880; 485 f. 52). Dziwną pomyłką, w kilkadziesiąt lat po jego śmier-
ci, dano mu za żonę Lel>orską i przypisano mu potomstwo, o którem patrz pod
Komorowskimi h. Łal>ędź.
Jan z Dukli, szambelan królewski, mianowany 1774 r. wojskim mniejszym
sandomierskim, która to nominacya nie przyszła jednak do skutku, miecznik
Digitized by
Google
24 KOMOROWSCY.
sandomierski 1777 r., zostawił z Barbary Sdtykówną), miecznikównej sandomier-
skiej: księdza Michała, ur. 1764 r. (metr. w Przybysławicacti), kanonika krakow-
skiego i gnieźnieńskiego 1701 r., zmarłego 1827 r. (Korytk.), Jana i cztery córki,
z których atoli udiAo mi się odnaleść w aktach tylko Annę, 1800 r. drugą żonę
Daniela Błes^ńskiego z Łapszowa i Maryannę, tonę Bonawentury Paprockiego,
cześnika dobrzyńskiego, której córka Maryanna, zamężna takie Komorowska, zgła-
sza się 1815 r. do spadku po ks. Sdtyku, biskupie krakowskim (Gr. Bełs. 428
f. 567; Sig. 82; Perp. Krak. 6 f. 891; 11 f. 448 i 484; 21 f. 25; A. Tr. Krak.).
2. Adam Ignacy, ur. 1701 r. (metr. w Trzeszczanach, w chełmskiem), po-
wróciwszy z Rzymu, gdzie głównie prawo kanoniczne studyował, został ofli^ałem
pilickim, kanonikiem tarnowskim i plebanem w Wielkim Książu i Otwinowie.
W 1727 r. kanonik krakowski i deputat na Trybunał koronny, którym był takłe
1781, 1786, 1787 i 1744 r. W 1780 r. kanclerz katedralny krakowski i archidya-
kon nowosądecki. Stronnik Augusta lII-go« został 1786 r. mianowanym przez nie-
go proboszczem krakowskim, 1788 r. opatem lubińskim, a 1789 r. bislnipem in-
flanckim, której nominacyi atoli nie przyj-. W 1747 r. został koa^jutorem bisku-
pa kijowskiego, lecz nim potwierdzenie nadediano z Rzymu, umarł prymas Szem-
bek i król zaraz 1748 r. zamianował go na jego miejsce. Był takłe opatem ty-
nieckim i jędrzejowskim, a order Orła Białego otrzymał 1749 roku. On pierwsi
otrzymał od papieża Benedykta XIV-go dla siebie i swoich następców, prawo no-
szenia stroju purpurowego (kardynalskiego). Prawego charakteru, głębokiej po-
bożności, ceniony przez ogół, umarł prymas w Skierniewicach 1759 r., pochowany
w Łowiczu, gdzie ma pomnik. Drugi zaś pomnik wystawiła mu kapituła w ka-
tedrze gnieźnieńskiej. Wylany dla swego rodzeństwa, zapisał mu, oprócz wszyst-
kich ruchomości, dwie trzecie całej gotówki, poczynił także znaczne l^^ta, a mię-
dzy nimi chciał ustanowić kanclerza dla kapituły łowicidej, którym miał być za-
wsze kanonik gnieźnieński, z rodu Komorowskich, ale ftmdacya ta nie przyda do
skutku, bo spadkobiercy summ zapisanych nie chcieli wypłacić, a nawet rodzona
siotra prymasa, Złocka i jej dzieci, musieli od 1766 r. długie z nimi toczyć pro-
cesa o część im zapisaną, jako też o spadek po ich wij^u. Piotrze Sulimierskim
(Gr. Sandec. 72 f. 1096; Gr. Bełs. Pasc. 24 f. 1598; Sig. 26).
8. Józef, 1784 r. podczaszy buski, 1746 r. stolnik horodelski, a 1750 r., po
bracie Stefanie, bełski, został w tymże jeszcze roku kasztelanem bełskim i otrzy-
mał order Orła Białego 1754 r. W 1729 r. nabył od Sulimierskiego Worochtę,
którą 1760 r. sprzedał bratankowi Antoniemu. Żonaty l-o y. 1782 r. z Maryan-
na dichowską (w aktach sandeckich mylnie zwana Cichocką), miał z niej synów:
Ignacego i Jana Bapt., 1759 r. już nieżyjących; 2-o y. z Joanną ze Sługockich,
podczaszanką chełmską, z której córka Wenera, także młodo zmarła. Umarł 1766
roku, a wdowa po nim wyszła 2-o y. za Ignacego Aleksandra Dziewi^wskiego,
starostę kraśnieńskiego, z którym atoli 1788 r. się rozwiodła (Gr. Sandec. 108 f. 875;
Gr. Bełs. 820 f. 1048; 825 f. 1994; 412 f. 458; 415 f. 79; 421 f. 882 i 491; 427 f. 65;
429 f. 178; A. Lwów. Por. Nob.).
4. Ignacy, komornik ziemski chełmski, miecznik bradawski, skarbnik
1788 r., miecznik 1746 r., chorąży 1750 r. i w tymże jeszcze roku podkomorzy
chehnski, został w końcu 1756 r. kasztelanem chełmskim. Żonaty z Katarzyną
Radecką, kasztelanką lubaczowską, wdową po Józefie Sługockim, podczaszym
Digitized by
Google
KOMOROWSCY. 26
chełmskim, procesował od 1787 r. Radeckicti, o posag tony i przeprowadził 1788
roku egzekucyę w icłi dobrach. Umarł 1760 r., zostawiając z tej tony: Anielę
Ludwikę, żonę Mateusza Bąkowskiego, z podczaszego, stolnika halickiego, Kazi-
mierza, zmarłego młodo i Jóeefa Joachima.
Ten Józef, piszący się hrabią z Liptowy i Orawy, rotmistrz pancerny, pod-
pisał, jako starosta ochocki, elekcyę Stanisława Augusta i otrzymał t^oż roku
list przypowiedny, na chorągiew pancerną. Kasztelan lubaczowski 1782 r., został
1788 r. ostatnim kasztelanem bełskim. W 1781 r. otrzymał order Św. Stanisława
a 1787 r. Orła Biał^^. W 1754 r. zaślubił 13 -letnią Helenę Anielę Konkordyę
Milewską, sierotę po Stanisławie, podczaszym zakroczymskim, z Teodory z Bąko-^
wskich, za którą otrzymał 850,000 flor. posagu. Wspólnie z tą toną otrzymał
1772 r. konsens królewski, na wykupienie z rąk Bąkowskich Rudy i Rudki. Umarł
1800 r., a żona jego 1814 r. w Cycowej. Ich dzieci: Kunegunda, autorka, dziedzi-
czka Ujścia, wydana 1794 r. za Jana Wincentego hr. Bąkowski^^ (metr. ślubna
w Olchowcu) i Wincenty Jóeef, tytułujący się hrabią, 1790 r. rotmistrz kawaleryi
narodowej, 1791 r. kawaler orderu Św. Stanisława, zawarł 1790 r. umowę z Bu-
dziszewskim, o dobra Puchały, lecz umarł młodo, pochowany u 00. Reformatów
w Rawie Ruskiej (Gr. Bełs. 827 f. 1941; 828 f. 205; 415 f. 506; Pasc. 57 f. 1195;
Ky. XI f. 287; Sig. 81; M. 289 f. 26; DW. 108 f. 1527; 106 f. 1812; Gr. Lub.; Kancl.
50 U f. 254; Gr. Lwów. 609 f, 566; 860 f. 1401; 920 f. 98).
5. Piotr, 1782 r. łowczy bracławski, żonaty z Anną z Komaniewskich, l-o v.
Stanisławową Trzcińska, stolnikową nowogrodzką, a 3-o y. Józefowa Reklewską,
łowczyną łęczycką, nie żył już 1748 r., a dzieci jego podzieliły się majątkiem 1772
roku. Było ich troje: Konstancya Magdalena, żona Pawła Popiela, ostatecznie ka-
sztelana sandomierskiego, Michał i Stefan. Ostatni, dziedzic Pacanowa, żonaty
z Petronellą Pinińską, 1777 r. skarbnik, 1779 r. wojski mniejszy, a 1782 r. cześ-
nik wiślicki, umarł 1785 r., w którym pozostała po nim wdowa, oblatowała w gro-
dzie nowokorczyńskim, regestr pozostałych po nim ruchomości, a 1789 r., jako
2-0 y. Michałowa Popielowa, starościna ulaniecka, pozwała Morsztynów o Paca-
nów. Syn jego Wiktor umarł bezpotomnie, a spadkiem po nim podzielili się bra-
cia stryjeczni i cioteczne siostry, dwie Stadnickie i Wąsowiczowa (Gr. Przem. Pasc.
116 f. 1808; 117 f. 415; Gr. Sanoc. 186 f 1491; Zs. Wiślic; Gr. Krak. Oblig. 220
A f. 757; Arch. Wąsów.).
Michał, starszy syn łowczego Piotra, dziedzic Hawłowic i Jodłówki, zapisał
1770 r. żonie Józefie (Zofii Katarzynie) Bohronias Jaworskiej, starościance kotelni.
ckiej, 50,000 flor., a 1772 r. zeznał z nią zapis dożywocia. Z niej:
1. Aniela Elżbieta Anna, ur. 1776 r., zmarła 1782 r. (metr. i sepult
w Pruchniku).
2. Julian Ignacy Kasper Baltazar Melchior, ur. 1774 r. (metr. w Pruchni-
ku), dziedzic Nieznanowic, szambelan austryjacki; w latach 1818 — 1880 poseł na
sejmy, radca stanu i członek Heroldyi Królestwa Polskiego, bezpotomny z Szczęsną
(Felicitą) z Goraja Michałowską, l-o y. Marcinową Śląską, szambelanową królew-
ską, 2-0 y. rozwiedzioną Michałowa Walewską, wojewodziną sieradzką.
8. Cypryjan. Obaj bracia uzyskali 1803 r. zatwierdzenie tytułu hrabio-
wskiego w Austrył, a 1824 i 1884 r. w Królestwie Polskiem (Tab. Gal. Oblig. Noy.
8 f. 278; Pact Noy. 1 t 250; A. Tryb. Krak.).
Herbarz. T. XI. 4
Digitized by
Google
26 KOMOROWSCY.
Michi^ umarł 1777 r., a wdowa po nim jest 1780 r. 2-oy. za Wojciechem
Ommcgyc Horodyskim, ostatecznie podczaszym dźwinogrodzłdm (A. Lwów.
Por. Nob.).
Hr. Cypryjan, ur. 1776 r., dziedzic Konotop, zmarły we Lwowie 1868 r.,
wiellci strażnilc sreber galicyjsidcli, szambelan i ts^ny radca austryjacki, dwie
miał żony: l-o Apolonię Horodyską, cześnikównę sochaczewską, 2-o Weroni-
kę bar. Kamicką, po pierwszym mężu, Marcinie Stanisławie Szeptyckim, dożywot-
niczkę na Stanimierzu. Z pierwsz^:
1. Hr. Micliał, ur. 1808 r., dziedzic Bijawy, Icapitan b. wojsk polskich
i kawaler krzyża Virtuti Militari 1881 r., członek Stanów galicyjskich od 1883 r.,
zmarły 1846 r., żonaty z Franciszką hr. Ciołek Komorowską, dziedziczką Łuczyc
i Szarpaniec, z której: hr. Michalina, zmaiia 1862 r. i hr. Franciszek, ur. 1834 r.,
dziedzic Łuczyc, ożeniony 1867 r. z Eleonorą Kulikowską, córką Jana i Zofii z Suff-
czyńskich, zmarły w Preszburgu 1890 r. Jego dzieci:
a) Hr. Marya, od 1894 roku za Tadeuszem Rozwadowskim, szaml>elanem
austryjackim.
b) Hr. Michi^, ur. 1868 r.
c) Hr. Mieczyrfaw, ur. 1860 r. w Chorobrowie, od 1890 r. żonaty z Wan-
dą Prawdzie Zaleską, marszrfkówną dubieńską (metr. ślub. w Krakowie), z której
hr. Jadwiga, ur. 1891 r, i hr. Władysław, ur. 1892 r.
d) Hr. Adam, ur. 1861 r., właściciel Zabcza i Brzejowa, otrzymał pozwo-
lenie, z powodu adoptacyi, noszenia nazwiska hr. Komorowski - Suffc^ski i uży-
wania h. Korczak w połączeniu z Szeliga. Ożeniony 1886 r. z Maryą hr. Bnińską,
córką hr. Romana z Wadawy Sobańskiej (metr. ślub. w Krakowie), ma z niej:
Maryę, Wacława i Stanisława.
2. Hr. Piotr, ur. 1808 r., dziedzic Bilinki i Siekierczyc, umarł 1881 r., zo-
stawiwszy, z Aleksandry hr. Starzeńskiej, zmarłej 1891 r.
a) Hr. Władysława, ur. 1886 r., szambelana austryjackiego, kawalera mal-
tańskiego, żonat^^ od 1861 r. z Michaliną z Szeptyckich, córką Piotra z Przyłbic
i Róży z Kosseckich, damy krzyża gwiaździstego.
b) Hr. Juliusza, ur. 1887 r., dziedzica Bilinki i Siekierczyc, ożenionego
1861 r. z Maryą Teofilą hr. Krasicką, damą krzyża gwiaździstego, dziedziczką Mel-
sztyna i innych, z której: hr. Helena, od 1891 r. za Leonem Mniszkiem Tcbórzni-
ckim; hr. Julia, od 1889 r. za Wojciechem hr. Starzeńskim; hr. Jadwiga, od 1894
roku za Stefanem Doł^a Komorowskim; hr. Aleksander, szambelan austryjacki,
zmarły w Berlinie 1890 r. i hr. Stefan, ur. 1868 r., ksiądz, doktór Św. teologii i filo-
zofii, kanonik katedralny ołomuniecki, znany poseł na sejmy galicyjskie i do
austr^^ackiej Rady państwa.
8. Hr. Adam, ur. 1817 r., dziedzic Konotop, od 1846 r. żonaty z Matyldą
baronówną Horochówną zMorańca, umarł 1891 r., zostawiwszy tylko córkę Aleksandrę,
ur. 1847 r., dziedziczkę Morańca, która 1867 r. zaślubiła we Lwowie Henryka Kar-
czewski^^.
4. Hr. Antonina, którcy cioteczny brat Tadeusz Czaykowski, testamentem
z 1826 r., na swych Dydiatyczach, zapisał 60,000 flor., zmarła panną 1881 r., prze-
kazując tę sumę rodzicom i rodzeństwu (A. Lwows. For. Nob.).
Digitized by
Google
KOMOROWSCY. 27
Nie dociekłem do których linii należą: Jan, sekretarz Pileckiego, Bernar-
dyn 1494 r., gwardyan w Wilnie 1518 r., prowincyal 1520 r., autor Kroniki, zmarły
1586 r. w Warszawie. Jadwiga, 1621 r. żona Stanisława Olszyńskiego (Qr. Lwów.
874 f. 1086). Grzegorz v. Hrehory, wydzierżawiający 1688 r. część Wysocka wyż-
szego Wysoczańskim, a 1647 r. procestgący się z Krukienicką, o dzierżawę Jasie-
nicy (Zs. Przem. 106 f. 902; Gr. Przem. Pasc. 187 f. 257). Aleksandra, biorąca
w zastaw, wraz z mężem, Andrzejem Mączyńskim, 1685 r. część Lemieszowa od
Adama, łowczego buskiego (Gr. Bełs. 88 f. 886). Ignacy, kwitiyący 1687 r. Ozgę
z sumy (Ibid. 125 f 278). Zoila Janowa Sokołowska, pozywająca 1698 r. Łubę,
o napad na dwór w Byszowie (Ibid. 286 f. 506). Ms^c^alena Pawłowa Manaster-
ska, Maryanna Mikołajewska, Katarzyna Turzyć^ka, z domu Komorowskie, proce-
sujące się 1700 r. o Żołczów i Tysarów z Zamoyskim (Gr. Lwows. 476 f. 2849).
Franciszka, biorąca wraz z mężem, Szymonem Olszyńskim, 1710 r. od Brodowskie-
go zastawem Posadów (Gr. Bełs. 181 f. 255). Ewa Józefowa Krzysztoporska, pro-
cesująca się 1718 r. z Budziszewskim, o dobra (Ibid. 808 f. 88). Helena, l-o v.
Woroniczowa, łowczyna smoleńska, 2-o y. żona Jana Andrzeja Czechowskiego, pod-
czaszego różańskiego, spisi^ącego 1716 roku testament (Oryg. w Arcłi. Fedor,
w Oknie).
Stefan z żoną, Teresą z Ledócłiowskicłi, występi^ący 1729 r. w sprawie
Wybranówki (Gr. Lwów. Pasc. 88 f. 2089). Teresa z Olchowskich, l-o v. Słupe-
cka, 2-0 V. Komorowska, procesująca się od 1752 — 1768 r. z Wyżyckim, o Koń-
ską Wólkę i o nastawanie na jej życie (Gr. Lubel). Jan i Mikołaj, bracia, pro-
cesi^ący się 1762 r. z Siestrzewitowskim (Gr. Bełs. 427 f. 858). Jacek, Jan i Mi-
chał, procesiyący 1767 r, Wysoczańskich (Gr. Przem. Pasc. 147 f. 25).
Krzysztof, pozywający 1770 r. Komorowską z Suszna, o sumę z Łoni (Gr.
Lwów. Fasc. 82 f. 108). Józef z żoną Katarzyną, l-o v. Cho]ecką, procesi^ą w la-
tach 1767 —1770 Lubomirskich, o Szarogród. Ta Katarzyna, z domu Żochowska,
z córką Golejowską, obierały plenipotentów 1795 r. (Gr. Lwów. 789 f. 140; 742
f. 219; A. Lwows. For. Nob.). Brygida, zamężna Rytarowska, sprzedała 1804 roku
połowę Orzechowca Łempickiemu, przyczem świadczy hrabia Tadeusz (Tab. Gal.
Instr. 4 f. 884).
Marcin, żonaty z Maryanna Raysiewiczówną, zn^nowany na Podolu, wrócił
wraz z rodzicami, Wojciechem i Maryanna z Płoskirowskich, w przemyskie i dał
na grunt 560 flor. Umierając zostawił Jana i Katarzynę, 1776 r. w opiece Szum-
iańskiego i Stupnickiąj, wojskiej stryjskiej, co wszystko zaświadcza tegoż roku
szlachta koblańska (Ibid. 157 f. 497). Tekla Franciszka, córka Augustyna i Anieli
z Koskowskich, 1770 r., a Ewa Łucya, córka Antoniego i Barbary, 1777 r. ochrzczo-
ne (metryki w katedrze przemyskiej). Hr. Józef Jan Karol, kanonik katedralny
i surrogator chełmski 1797 r., był proboszczem czerskim; bratanek jego Karoli 793
roku (DW. 112 f. 608; Perp. Czers. 40 f. 452).
Stefan Ignacy, syn Ludwika, legitymował się ze szlachectwa w Króle-
stwie, przed 1850 r,
O Komorowskich, wylegitymowanych ze szlachectwa h. Korczak i z tytułu
hrabiowskiego, patrz także Komorowskich h. Dołęga odmień, i Komorowskich
h. Łabędź (Dr. M. D. Wąs.).
Digitized by
Google
28
KOMOROWSCY.
KOMOROWSCY h. KOTWICZ na Szląsku. Prawdopodobnie do nich nale-
ży Fryderyk de Kumerow, podkomorzy księcia Władysława Oświęcimskiego, 1817
roku (Kod. Mog.).
KOMOROWSCY li. ŁABĘDŹ z Komorowa, w radomskiem. Stanisław, syn
Pawła, na uniwersytecie krakowskim 1420 r. Mikołaj z Komorowa, dziedzic na
Komorowie i Kamieniu, w latacli 1419 — 1440. Tomasz z Komorowa, zabezpie-
czył 1444 T. posag żonie Katarzynie (Zs. Radom. Decr. II f. 487). Jan i Marcisz,
dziedzice Komorowa, dzielą się 1464 r., przyczem Jan, zabezpieczając żonie Elżbie-
cie posag, wziął Wolę Korycką, a Marcisz, zabezpieczając posag żonie Katarzynie,
objął Komorów (Ibid. IV f. 689 i 690). Marcin, Mikołaj i Anna, dziedziczyli na
Komorowie i Kamieniu 1608 r. (Paw.). Anna, córka Mikołaja, żona Amulfa z Pot-
kany, 1515 r. (Zs. Radom. II f. 166). Inna zapewne Anna, 1550 roku żona Sta-
nisława Zakrzewskiego, wojskiego sandomierskiego (Arcii.
Wąsów.).
Paweł zal>ezpiec^ł posag żonie, Elżbiecie Odrowążów-
nie Białaczowskiej, 1587 r. Córka jego Anna, żona Stanisła-
wa na Bieląjowicach i Mroczkowie Dunina Wąsowicza (Decr.
Opoczyńs. XII f. 141). Synów jego czterech : Stanisław,
na uniwersytecie krakowskim 1558 roku, Mikołaj, Jan
i Paweł.
Ten ostatni, współdziedzic Komorowa i Kamienia, a od
1569 r. także dziedzic Dąbrówki Podlężnej (Paw.), żonaty 1558
roku z Katarzyną Kochanowską, sędzianką ziemską sando-
mierską, był 1568 r. komornikiem ziemskim radomskim (Zs.
Warec. 18 f. 877; Wyr. Lub. 88 f. 77).
Mikołaj, drugi syn Pawła, z Białaczowskiej, na
uniwersytecie krakowskim 1557 roku, zostawił dwóch sy-
nów: Pawła i Jana. Ten Paweł, 1625 roku podstaro6ci kny-
szyński, 1680 roku podwojewodzy sandomierski, marszałko-
wał sejmikowi opatowskiemu 1682 r. (Zap. Lub. 26 f. 750;
DW. 48 f. 1049). Z Zuzanny z Ożarowa zostawił : Krystynę
(w IX-tym tomie Herbarza str. 259, nazwaną mylnie wojewo-
dzianką sandomierską), 1656 r. żonę Stanisława Kamickiego; Teresę, zmarłą 1655
roku i zapisaną w „Stobnickim Calendar. Mort*' jako Komorowska seu Łubkow-
ska; Zofię, zamężną Grabkowską, starościnę czchowską, wraz z córką Zuzanną,
także 1655 r. zmarłą i również w Stobnicy pochowaną, oraz Jerzego, podstaroście-
go i sędziego grodzkiego nowokorczyńskiego, zmarłego 1657 roku, pochowanego
w Stobnicy, po którym, z Zofii Dębickiej, kalwinki, zmarłej i pochowanej u 00.
Reformatów w Krakowie 1666 r., syn Jerzy Franciszek, również sędzia grodzki
nowokorczyński i komornik ziemski wiślicki, elektor Jana III-go, aprobował 1678
roku zawartą umowę przez niegdy ojca swego z Łodzińskim, o sprzedaż części
Klempic, a 1674 r. nabył od siostry Krystyny, wdowy po Mikołaju Paszku Bzow-
skim, dobra Zasławie, w wiślickiem, które atoli już 1677 r. Wisłockiemu sprze-
dał (SIg. 8 f. 74; Gr. Sandec. 55 f. 1403 — 1405; Gr. Biec. 67 f. 401 i 1818;
Herb Łabędź.
Digitized by
Google
KOMOROWSCY. 29
Gr. Sanockie 75 f. 885, 889 i 848; 171 f. 2100; 187 f. 842; Zbiory d-ra Czoło-
wskiego).
Jan» drugi syn Mikołaja, dziedziczył na Wieniawie 1688 r. Jego to żoną
była zapewne Eufrozyna z Łodzióskicli, l-o v. Stefanowa Goślicko, 8-o v. Hiero-
nimowa Uwielińska, którą 1642 r. już jako 4-o v. Janową Borzysławską, pozwał
brat jej Paweł, iż go nie chce kwitować z wypłaconego jej posagu (Zs. Sanoc.
47 f. 57).
Syn jego Jan Mikołaj, nabvł 1689 r. od Wąsowiczów część Jabłonicy i Za-
wad, a 1642 r. zapisał kościołowi Św. Jana w Radomiu 200 flor. i nabył od Obor-
skich część Giźyc-Bieniewa i Roszek. Żonaty był z Małgorzatą z Kempanowskich,
która, wraz z siostrą swą Kocbanowsl<ą, sprzedała 1645 r. dobra Żelisławce, Pod-
lubomierz i Kawce, po -rodzicach na nie spadłe. Drugą jego żoną była widocznie
Katarzyna z Gołuchowskich, występująca 1666 roku jako Janowa Komorowska,
a później długie lata, jako wdowa po Janie, w różnych aktach dotyczących Komo-
rowskich z tej linii wspominana (Perp. Czers. 10 f. 821; Gr. Radom. 98 f. 44;
Gr. Krakows. 50 f. 1228; 257 f. 1520; Gr. Bełskie 227 f. 687; 275 f. 1864;
285 f. 1658).
T^fo syn Jan Andrzej, wziął 1661 r. od Kletlińskiego w sumie wyznaczo-
nej za głowę zabitego brata (imię tego Komorowskiego nie podane), dwóch kmie-
ci w Omięcinie zastawem, a 1666 r., już jako podstoli bielski, sprzedał części
w Jabłonicy i Zawadach Kłopockiemu, zaś 1669 r. pokwitował Chomętowskich
z sumy, zabezpieczonej na Pruchniku, Żonaty z Teresą z Podlodowskich, woj-
szczanką chęcińską, wraz z którą części w Przytyku, Lutkowie, Woli Lutkowskiej
i Borowcu, po ojcu na nią spadłe, sprzedał 1684 r. Tarle, staroście gostyńskiemu.
Z niej: Teresa, 1677 r. za Eustachym Słąnką; Katarzyna, l-o v. Gołuchowska, któ-
rej 1702 r. drugi mąż, Dersław Dunin Wąsowicz, wojski chęciński, zabezpieczył
2,000 flor. oprawy; Konstancya, 1681 r. l-o v. Michałowa Gąsecka, 2-o v. 1687 r.
Samuelowa Kazimierzowa Wąsowska, która wraz z tym mężem otrzymała 1698 r,
konsens królewski, cedowania wójtostwa Pohreby; Zofla, 1684 r. pierwsza żona
Dersława na Smogorzowie Wąsowicza, wówczas cześnika łęczyckiego i syn Józef
(Perp. Czers. 18 f. 587; 14 A f. 178 i 826; Rękop. Oss. Sig. 186 f. 50; Gr. Kra-
kows. 286 f. 1767; Gr. Radoms. 98 f. 86 i 44; Gr. Lwows. 451 f. 108; Arch.
Wąsów.).
Józef, po ojcu podstoli bielski, podpisał, z województwem sandomierskiem,
obiór Augusta II. W 1699 r. wojski chęciński, lecz albo ta nominacya nic przyszła
do skutku, albo wkrótce umarł, bo tegoż roku mianowany tymże wojskim Wąso-
wicz, przedtem cześnik łęczycki. W 1687 r. procesował siostrę Konstancyę, Iż niepm-
wnle drugiemu mężowi swemu Wąsowskiemu, 600 flor. zapisała. Z Konstancy!
z Koźuchowskich, zostawił syna Jerzego, mianowanego 1699 r. podstolim bielskim.
Ten zeznał 1707 r. zapis dożywocia z żoną, Marcyanną z Grzegoi-zewskich. 2o v.
Michałowa Trojanowską, córką Macieja Daniela, wojskiego i sędziego grodzkiego
czerskiego i Maryanny Zbroskiej, z której jego synowie: Wincenty, potwierdzają-
cy 1728 r, akt zastawny Rzucowa, Psów i Woli Kuraszowej i ksiądz Antoni, 1749
roku gwardyan 00. Franciszkanów w Stężycy (DW. 61 f. 861; Perp. Czers, 17
f. 281; 20 f. 24 i 90; 21 f, 108; 29 f. 21; Ręk.Oss.Sig. 186 f. 109 i 116; Gr.Lwow.
668 Ł 18).
Digitized by
Google
80 KOMOROWSCY.
Jan, trzeci syn Pawła z Białai^sowskiej, dziedziczył 1669 r. na Wieniawie.
Jego też synami byd musieli : Piotr, Krzysztof i Jan, wymienieni jalco dziedzice
Wieniawy 1589 r. (Wyr. Lub. 88 f- 566).
Krzysztof, 1598 r. dziedzic Jelnej, procesował Pieniążka z Nowejwsi, o pod-
danych (Zs. Czchów. 80 f. 108). Obok niego żyje ksiądz Szymon, z wikarego, pro-
boszcz w Łososinie, procesąjący się 1598—1598 r. z Rupniewskim, o pobicie, po-
ranienie i inne krzywdy (Ibid. 29 f. 1062; 80 f. 170 i 926).
Józefowi, jako też Jakóbowi i tegoż żonie, Teresie Podniesińskiej, cedują 1661
roku, za pozwoleniem królewskiem, małżonkowie Lewoszyńscy, dożywocie na Nowem-
siole (Gr. Lwów. 147 f. 810). Tenże Jakób, syn Krzysztofa, z tą żoną, zawierają
1652 r. umowy z Janem Sobieskim 1658 r. i z Zamoyskim, 1660 r. z Potockim, o ró-
żne dobra i sumy, a 1661 r. dąją wspomnianym Lewoszyń^kim na Urlow 8 tysię-
cy florenów. Jakób nie żył już 1668 r., gdyż siostra jego Anna, wówczas Sulska,
wraz z bratem stryjecznym Wacławem, jalco naturalni opielcunowie jedynej jego,
z tejże Teresy, pozostiJęj córld Katarzyny, ochrzczonej 1665 r, (metr. w Kulilcowie),
pozywają tęż Teresę, o trwonienie majątku ich bratanicy, zakładają na takowy
areszty a w końcu przemocą odbierają Katarzynę, o co w tymże samym roku po-
zywa ich taż Teresa Podniesińska, wraz z drugim swym mężem, Janem Ma^y-
ckim. towarzyszem pancernym. Teresa, rzekomo— bo według twierdzenia drugie-
go jej męża — przez Sulskich otruta, umarła 1672 r., a pozostałą córkę Jakóba,
Katarzynę, wydała 1680 r. w Porycku ciotka jej Anna, już Orlikowa, za Jana Kor-
czaka Komorowskiego, rotmistrza królewskiego, współdziedzica Suszna i innych ^)
(Gr. Bełs. 86 f. 1018 i 1072; Zs. Lwów. 112 f. 88); Gr. Lwów. 140 f. 255, 817 i 881;
148 f. 146 i 281; 147 f. 818 — 815 i 819; 281 f. 885; 405 f. 1822; 406 f. 489; 420
f. 101, 102, 872, 1038, 1818 i wiele innych; Pasc. 14 f. 789).
1) Wnuczka tej Katarzony, Zofia Korczak Komorowska, ostatecznie ksienl kanonlczek
w Warszawie, w genealogicznym swym wywodzie z 1748 r. (oryginał, potwierdzony przez urząd
podkanclerski, w zbioracli Jerzego hr. Dunina Borkowskiego w Gródku) podała, iż ta Jej bal>-
ka, była córką Jakóba hr. Komorowskiego b. Łabędź i Teresy ZaszczyńskieJ, powołt^ąc się na
akt z daty: Fradpst. Dominicam Mlsericordiae 1664 in castro Bełz., którym Jakób, syn hr. Krzy-
sztofa Komorowskiego, zabezpieczył żonie swej, Teresie ZaszczyńskieJ, oprawy 3,000 flor. na
Jedne) i drugie 8,000 flor. na drugiej połowie dóbr swoich i na akt z daty: Fra. 2 in vigil. na-
tlvit. 8. Joannis Bapt. 1681 r., oblatowany w grodzie lwowskim 1709 r., którym Jan Komorow-
ski, syn Stefana, z żoną Katarzyną, córką Jakóba Komorowskiego z Teresy ZaszczyńskieJ, zapis
wzajemnego dożywocia zeznaje. Aktu pierwszego wcale w dochowanych aktach bełskich nie
ma, drugi znachodzi się pod podaną datą w bełskich. Jak również i Jego oblata w lwowskich
aktach, ale o rodzicach Katarzyny mowy w nim nie ma, a tylko wzmianka o rodzonej ciotce
Annie Orlikowc(]. W metryce chrztu św. nazwana matka Katarzyny tylko „Teresa". Z Komo-
rowskimi h. Łabędź są w owym czasie spokrewnieni Zachczyńscy (zapewne to samo co Zasz-
czyńscy), Jednak co do żony Jakóba, którego córka zaślubiła 1689 r. rotmistrza Jana Komoro-
wskiego, syna Stefana z Myszkowskiej, to począwszy od 1652 r. występąje ona kilkadziesiąt
razy w aktach bełskich, a przedewszystkiem lwowskich, zawsze z nim razem, aż do 1667 r., ja-
ko Teresa Podniesińska. Nieprawdopodobnem Jest również, by była ona I-o v. Zaszczyńską,
gdyż między tylu aktami, dotyczącymi najrozmaitszych spraw majątkowych, byłaby chociaż
raz tak nazwaną. Była więc z domu Podniesińska, co zresztą stwierdzają niezbicie akta grodz-
kie lwowskie (420 f. 101 i 102), w których Anna Sulska, później Orlikowa, oprócz bratowej swej
Teresy Komorowskiej, pozywa i Jej rodzonego brata, Józefa Podniesińskiego (M. D. Wąs.).
Digitized by
Google
KOMOROWSCY, 31
Anna, siostra Jakóba, bierze 1666 r. wraz z mężem, Janem Hieronimem
Sulskim V, Szulskim, od Zamoyskl^fo Stroniatyn z przyległościami w dzierżawę,
1675 r. wraz z drugim mężem, Mikołajem Janem Orlikiem, procesu e Łużeckich,
o zbiegłych z Podlisek poddanych. Jest 3-o y. Michałowa Lipską i umiera bezpo-
tomnie, bo cały spadek po niej zabiera, imieniem swych dzieci, spłodzonych z jej
bratanka Katarzyną, Jan Korczak Komorowski 1691 roku (Qr. Bełskie 188
f. 584; Gr. Lwows. 151 f. 78; 647 f. 853; 648 f. 1183; 654 f. 159; 655 f. 6; 667
f. 37 i 39).
Wacław, brat stryjeczny Jakóba, pozwany 1648 n przez Janowskiego o po-
ranienie, obierał jeszcze 1678 r. plenipotentów. Córkę jego, Annę Łukaszowę Wol-
ską, pozwali 1671 r, Wyrozembscy, o rzeczy po Zarudzkiej, a drugiej — Barbarze,
zabezpiecza mąż, Samuel Zachczyóski, 1674 r. 12,000 flor. posagu i tyleż przywian-
ku. Żonaty był z Konstancyą Wiśniowską, 2-o v. Kazimierzową Markowską, ży-
jącą jeszcze 1714 r,, bo syn jego Stanisław, pozywający 1678 r. wraz z żoną Kry-
styną (nazwiska brak), Gruszeckiego, o napad na dom, wyslępige 1720 roku jako
opiekun dzieci siostry swej nieżyjącej już z Markowskich Dmochowskiej, w któ-
rych imieniu skarży o krzywdy i różne sumy Komorowskich z Suszna i Matusze-
wiczową. Stanisława córką była zapewne Anna, zamężna Gamarini, której pe-
wne pokwitowanie wystawili Zachczyńscy, przeciw czemu występiyą 1706 r. ich
spadkobiercy Młodeccy i inni (Gr. Bełs. lOl f. 615; 133 f. 59; 270 f. 676; Gr.
Przem. 129 f 17; Pasc. 52 1 2567; Gr. Lwów. 254 f. 291; 398 f. 2176; 486 f. 671;
651 f, 99; 682 f. 112; 908 f. 292).
Aleksander (Andrzej) żonie, Elżbiecie Kietlińskiej. córce Stanisława, zabez-
pieczył 1623 r. w grodzie radomskim, 8,000 flor. oprawy (Arch. Wąsów.). Jan,
Józef ł Stanisław podpisali, z województwem sandomierskiem, obiór króla Michała.
Stanisława, dziedzica Kamienia, z nieżyjącej już Katarzyny Odrowążównej Kietliń-
skiej, syn Paweł, pozywa 1684 r. o spadek po ciotce, Zofii z Kietlińskich Podlodo-
wskiej, a córka Maryanna, zaślubiła 1684 r. Krzysztofa Brzeskiego, podwojewodze-
go sandomierskiego (metr. ślub. w Skrzyńsku; Gr. Radom. 98 f. 41). Józefa po-
zwały 1715 r, Witkowskie, o 2,000 flor., zapisanych im przez jego ojca Stanisława
(Gn Oświeć- 149 f. 7).
Franciszek, Janusz i Konstanty podpisali, z województwem sandomier-
skiem, elekcyę Augusta II-go.
Joanna z Kosmlna, wdowa po Aleksandrze, obrała 1701 r. w sprawie dóbr
Kubaczowce i Janczyóce Berlińskiego plenipotentem (Gr. Biec. 422 f. 250). Jan,
porucznik wojsk królewskich, przedkłada 1719 r. regestr pozostałych ruchomości
po swąj żonie, Agnieszce z Jeżów, i-o v. Kazimierzowej Sząjewskiej, zmarłej
w Chyźnem, a 1721 r. ich dzieci: Józef, Antoni, Andrzej, Teresa Mikołajowa Sko-
powska, Magdalena, Gertruda i Anastazya, pozywają Nieborowskiego, o sumy po
matce (Gr- Przem. 156 t 199; Pasc. 82 f 8478; Gr. Sanoc. 800 f. 98, 1142 i 1185).
Maryanna z Suchodolskich, l-o v. Jakóbowa Łowiecka, 2-o v. Janowa Ko-
morowska, pozywa Łowieckiego 1721 r. o wypędzenie z Błędowej, jej dożywociu
podległej (Gr. Przem 511 f. 934). Piotra i Annę, małżonków, pozwali 1724 roku
Płoccy, a Franciszka z Hadziewiczów Komorowska, Hadziewiczów, o majątek po
rodzicach (Gr. Oświeć. Pasc. 87 f. 2858; Gr. Lwów. 699 f. 297). Józef, żonaty z Zo-
fią, cioteczną siostrą księdza Jana Jastrzębskiego, w wiązaną po nim 1726 r. do
Digitized by
Google
32 KOMOROWSCY.
części w Lenczach, o co ją Mączyńscy 1781 r. procesują (Gr. Oświeć. 88 f. 768;
90 f. 1160).
Aleksander pozwał 1736 r. Tarłową, kuclimistrzowę koronną, o obrazę (Gr.
Sandec. 158 f. 1276). Jan wraz z żoną, Franciszką ze Stradomia, pozwał 1740 r.
Kąckiego, o krzywdy (Ibid. 162 f. 682). Zofia Kazimierzowa Trzecieska, podstoli-
na smoleńska, z mężem dziedziczka połowy Gawrzyłowej, pozwana 1748 r. przez
Czerkaskiego, w sprawie drugiej połowy tycłi dóbr (Gr. Biec; Pasc, 408 f. 1561).
Katarzyna, wdowa po Janie z Wrocimowa Pączku, była 2-o v. pierwszą żoną Mi-
chała Delpacego, podwojewodzego ksiąski^^, dziedzica Trzebienie, zmarłego 1748
roku (Gr. Krak. 848 f. 92). Inna Katarzyna, żona I-o v. Mikołaja Witkowskiego,
stolnilca smoleńskiego, 2-o v. Krzysztofa Rogowskiego, burgrabiego krakowskie-
go, a 8-0 V. Józefa z Kozietuł Wolskiego, skarbnikiewicza rawskiego, wydała cór-
kę Annę (Wolską), za Tomasza Łodzińskiego, zmarłego 1757 r. (Gr. Krak.). Jó-
zef, żonaty z Izabellą ze Szczaw ińskicti, procesyje się 1758 r. z Wisłockim, o część
w Bilinie i Sozaniu (Gr. Przem.; Pasc. 184 f. 497). Franciszek, 1759 r. przez lia-
czyńskiego pozwany (Gr. Biec; Pasc. 412 f. 1617). Józef i Maryanna zLasockicli,
małżonkowie, wprowadzeni 1780 r. do dworku przy ulicy Elektoralnej w Warsza-
wie (DW. 96 f. 973). Pranciszek, 1778 r. skarbnik, a 1775 r. wojski młodszy san-
domierski, umarł 1781 r. On to zapewne był od 1778 r. do 1781 r. sędzią grodz-
kim sandomierskim (Kai.).
Marcin z sandomierskiego (rodzice nie podani), wziął 1726 r. w 500 flor.
posagu żony, Heleny ze Studzińskich, córki Kazimierza i Krystyny z Błędowa,
część w Kraśnem od Trembeckich zastawem, a 1788 roku cząstkę (hortulaniam)
w Siekierczynie), gdzie też 1752 r. umart (Gr. Sandec. 70 f. 871 — 874; 74 f. 286;
212 f. 442; 218 f. 80; 802 III f. 74). Zostawił on: 1) Annę, za Adamem Rudzkim
1748 r. (Ibid. 166 f. 121); 2) Macieja Michała, ur. 1737 r. (metr. w Kaninłe), mło-
do zmarłego; 3) Marcina i 4) Antoniego.
Marcin, nieżyjący już 1764 r., bo w tymże roku pozostida po nim wdowa,
Anna z Chaleckich, córka Jana i Rozalii z Starych Zaręb, zapisuje 600 flor. przy-
szłemu drugiemu mężowi swemu, Wojciechowi Gfłębockiemu, zostawił: Joachima,
któremu matka 1776 r. 800 flor. u Midowicza odstąpiła; Filipa Jakóba, ur. 1757 r.
(metr. w Kaninie), zmarłego młodo i Macieja, któremu matka odstąpiła 1777 r.
200 flor., na Stroniach zabezpieczonych (Ibid. 102 f. 436; 105 f. 1077 i 1269). Joa-
chima syn Józef, zmarły 1803 r., zostawił, z Anny Karpińskiej, Józefa, ur. 1800 r.,
dwa razy żonatego, l-o z N. N., z którą miał potomstwo, w aktach nie wymie-
nione, 2-0 z Antoniną Troniarską. Umarł 1872 r., pozostawiwszy z drugiej żony:
Helenę, ur. 1854 r.; Antoninę, ur. 1864 r., żonę Jana Strońskiego; Bronisława, ur.
1847 r., bezdzietnego z Jadwigą z Tebinków; Stanisława, ur. 1851 r., żonatego
z Honoratą z Kryłoszańskich, z której: Bronisław, ur. 1889 r.; Marya, ur. 1890 r.;
Stanisława, ur. 1898 r.; Bolesław, ur. 1896 r.; Adam, ur. 1899 r. i Ignacy, ur. 1902
roku; wreszcie Kazimierza, ur. 1862 r., który w Kaninie zaślubił 1906 r. Józefę
z Żelechowsl(ich, córkę Kazimierza i Augusty z Marsów.
Do linii Marcina należą jeszcze : Jan, zmarły 1853 r , którego córka Bar-
bara, była 1860 r. za Kalitą, urzędnikiem kameralnym w Nisku; Antoni, po któ-
rym wdowa, Aloiza z Eichlów, zamieszlcała w Gałacie, wraz z czworgiem dzieci
i ks. Karol, proboszcz w Jeżewem (A. Tam. Por. Nob. i Sądu Kraj. we Lwowie).
Digitized by
Google
KOMOROWSCY. 88
Antoni, najmłodszy z synów Nfarcina, ze Studzińskiej, od J768 r. plenipo-
tent matiri (Qr. Sandec. 818 f. 808), zmariy 1808 r., zostawił z Antoniny Lebow-
skiej, 2-0 V. Adama Grzymały Baranowskiego, zmarłego 1814 r. żony:
a) Mictiała, zamieszkałego 1818 r. w Smolicacłi, po którym, z Maryanny
z Madurów: Maryanna, ur. 1879 r. (metr. w Zwiemiku) ł Magdalena, żona Feliksa
Szczepanowskiego, zmarłego 1827 r. (A. Lwów, Por. Nob.).
b) Antoniego, na części Polesia Niecząjskiego, zmarłego 1818 r. (sepult.
w Radgoszczy); po którym, z Antoniny z Laborów, 2-o v. 1819 r. Wojciechowej
Królickiej, córka Honorata Marya Marcyanna, zaślubiona 1848 r. Leopoldowi Mar-
cinowi Antoniemu Pierzchało (metr. ślub. w Radgoszczy).
c) Jóeefa Kazimierza, ur. 1791 r. w Kępie Zabieckiej ad Szczucin (Akta
Tam. Por, Nob.). Ten Józef, dzierżawca Wadowic dolnych, zostawił z Ludwiki
Nowaczyńskiej, córki Mikołaja : Anielę, za Aleksandrem Trzecieskim; Antoniego
Peitlynanda notra i Władysława, zamordowanego 1846 r. przez chłopów pod Tar-
nowem (A. Tam. Por, Nob.), Z nich:
Antoni Ferdynand Piotr, ur. 1826 r. w Wadowicach dolnych, żonaty z Wan-
dą Koskowską, córką Michała i Emilii Łastowicckićj, dziedzic Bojanowa i Sta-
nów, zostawił:
a) Władysława Jakóba Józefa.
b) Jana Piotra Joachima, ur. 1858 r. w Bojanowie (metr. w Stanach),
dziedzica tychże Stanów, zmartego bezdzietnie.
c) Józefa.
Synowie Antoniego Perdynanda Piotra, wziąwssĘjr pradziada swego Anto-
niegOy żonatego z Lebowską, za jedną osobę z Jakóbem Antonim Korczak Komo-
rowskim, ex opatem, z czasem cześnikiem b^kim, z Zieleniewską bezpotomnym,
dawszy temu ostatniemu za żonę Antoninę Lęborską, wywiedli się od niego i wy-
legitymowali się ze szlachectwa w galicyjskim Wydziale Knyowym z h. Korczak.
Z nich Józef, dziedzic Skrzypaczowic, zostawił, z Heleny Osmólskiej, córki: Janinę
i Maryę, a Władysław, ur. 1866 r. (metr. w Stanach), dziedzic Bojanowa, zaślubił
1890 r. Maryę Marcelinę Karolinę, córkę hr. Stanisława Dzieduszyckiego, z Karo-
liny Darowskiej (metr. ślub. w Gwoźdzcu), z której Marya Anna Marcela, ur. 1891
roku i Antoni Stanisław Maryan, ur. 1892 r. (metr. w Stanach). (Dr. M. D. Wąs.).
KOMOROWSCY h. NAŁĘCZ mieli wyjść z województwa pomorskiego.
Jan, kasztelan dobrzyński w latach 1588 — 1544 r. (M. 44 f. 606; 68 f. 260). Sta-
nisław, pisarz grodzki i poseł województwa pomorskiego, podpisał elekcyę Jana
Kazimierza. Michał, Paweł i Janusz Piotr, synowie Gabryela i Maryanny z Wey-
sów, jako też Wojciech, syn Bartłomieja, w grodzie warszawskim 1697 r. (DW.
59 f. 720 i 744). Marcin podpisał, z ziemią dobrzyńską, obiór Augusta II-go. Jan
Karol Stanisław, syn Antoniego, legitymował się ze szlachectwa w Królestwie, przed
1850 rokiem.
KOMOROWSCY h. OSTOJA wyszli z Komor, w ziemi ciechanowskiej i pier-
wotnie Komorami się zwali. Albert Komor, dziedzic na Skrodzie, w powiecie
Herbarz. T. XI.
Digitized by
Google
84
KOMOROWSCY.
nowogrodzkim, 1482 n» a Mikołaj Komor, nazywający się ]uż Komorowskim, 1440
i 1448 r. obecny w Łomży. Jan Komor h. Ostoja, w Ostrołęce 1494 r., a Ścibor
Komorowski w Łomży 1498 r. (Mil.).
Stanisław, syn Adama z Komor, z płockiego, 1580 roku na uniwersytecie
w Krakowie (Alb. Stud.). Barbara, żona Stanisława Mioduski^^ 1604 r.
Rotr, przełożony nad lasami goniądzkimi 1600 r., umarł 1607 r., a leśni-
ctwo to otrzymał Aleksander, które trzymał 1611 roku, wspólnie z żoną, Maryną
z Piat (M. 151 f. 224; 158 f. 276). Ten Aleksander był synem Alberta i w gro-
dzie wiskim nazwał się 1621 r. dziedzicem Komorowa. Szymon, syn Aleksandra,
dziedziczył na Kapicach i Łazach 1640 roku. (3órki Aleksandra: Tekla, za Szy-
monem Wilamowskim 1648 r., Eufrozyna, za Kazimierzem Mroczkiem, a Barbara,
za Janem Bąjkowskim 1647 r. Ta ostatnia, zmarła bezdzietnie i część jej Zblu-
towa przesda na siostrę jej Teklę, a część Łaz, Cieszym i Słomianki, na siostrę
Eufrozynę, 1669 roku (Mil).
Marcin, podsędek zakroczymski, umarł 1684 r. Szy-
mon, Kazimierz i Paweł podpisali, z województwem podla-
skiem, elekcyę Jana Kazimierza. Wojciech, syn Bernarda,
sprzedał Komory i Kaczory Piotrowi, 1655 r. (DW. 52 f. 1128).
Nie żjgący 1659 r. Andrzej, żonaty był z Zoflą Strzeszówną
(Sig. 8 f. 8). Mikołaj, Wojciech i Aleksander, sędzia grodzki
ciechanowski, z ziemią ciechanowską, a Mikołaj, z łomżyńską^
podpisali obiór króla Michała.
Ten Aleksander, sędzia, żonaty z iCrystyną Dłotowską,
siostrą Michała, miecznika i rotmistrza województwa bełskie-
go, poległego pod Warszawą 1656 r., objął wraz z dziećmi
drugie] siostry, Barbary z Dłotowskich Walentowej Korczak
Komorowskiej, po nim i po również bezdzietnym jego bracie
majątek, mianowicie sumy u Wiśniowieckicb, znaczne zasta-
wy na Gródlni, Teptiuchowie i innych, w horodelskiem i Am-
bukowie, w włodzimierskiem, oraz Dłutowo i Zdrojek, w pło-
ckiem. Dzieci Aleksandra: Maryanna, za Stanisławem Romo-
ckim, synem Franciszka i Zofli Komorowskiej, Felicyanna,
1660 r. jeszcze panna, później żona Fabiana Skrodzkiego i Mikrfaj Wawrzyniec,
już 1660 r. skarbnik bracławski, puścili 1669 r. Dłotowo i Zdrojek zastawem Kucz-
borskiemu (Kapt Płock. Arch. Wileń. 20575 f. 87; Tryb, Lub. dla Woł.).
Mikołaj Wawrzyniec, zazwyczaj tylko Mikołajem zwany, dziedzic Komor-
Błotnych i Sońska, nie żyjący już 1707 r., miał dwie żony: Katarzynę z Kordy-
szów, o zapisy dla której poczynione, ma sprawę w Trybunale 1686 r. i Eufrozy-
nę Łaszczównę, siostrę Aleksandra, wojewody bełskiego. Z niej : Katarzyna, za
Józefem Adryjanem Brzezińskim, podczaszym dobrzyńskim, 1728 r. posiadaczem
Łopuszki, żyjącym jeszcze 1769 roku; Eufrozyna, zeznająca 1720 r. zapis doży-
wocia z mężem, Janem Wyhowskim i procesująca się później szereg lat z Komo-
rowskimi ze Suszna, o sumy i dobra, i Helena, żona Marcina Franciszka z Ko-
ścielca Borowskiego, chorążego kowalskiego, pozywająca w latach 1707 — 1718
Olszewskich i Skawińskich, o dzierżawę Gródka, Ambukowa i innych, Benedy.
ktynki lwowskie, o sumy przez ksienię Magdalenę Korczak Komorowską, na Gród-
Herb Ostoja.
Digitized by
Google
KOMOROWSCY. 85
ku, Teptiucbowie i innych im zapisane, Lubomirsidch o 80 tysięcy flor. i Sambo-
rzeckiego, o zabór ruchomego mą)ątku po małżonkach, Andrzeju Duchaniczu
i Eufrozynie z Komor, Jej córka, Justyna Borowska, 1762 r. 2-o v. Gołyńska, ze-
znała 1728 r. zapis dożywocia z pierwszym mężem, Janem Józefem Komorowskim,
posiadaczem Woli Rozwienicidej, później stobikiem kijowskim, wraz z którym
dziedziczyła na Rogoźnie z przyległościami, które Wąsowiczowi zastawem puściła.
Syn tych Komorowskich, Tomasz, czynny jest w latach 1758 — 1756 w sprawie
sprzedaży Komor-Błotnych i Sońska, wraz z Antonim Komorowskim, zapewne bra-
tem (Gr. Bełs, 90 f. 49; 108 f. 26 i 45; 181 f. 104; 182 f. 576; 281 f. 444; 299 f. 69
i 144; 804 f. 1286; 807 f. 80; 829 f. 1587; 840 f. 587; 788 f. 107; Gr. Przem. 168
f. 547 i 642; 245 f. 86 i 181; 249 f, 256; 1028 f. 666; Pasc, 88 f, 818; Gr. LWOWS-
278 f. 250; 690 f. 559; 718 f, 410; 784 f, 480; 921 f. 420 i 548; Pasc. 44 f. 2615;
Gr. Krzem.).
Jakób, Michał, dwóch Piotrów, Wawrzyniec, trzech Wojciechów, z których
jeden z Komor, z ciechanowskiej, Adam, Bogusław, Stanisław, z zakroczymskiej,
Floryan, Jakób, Jan i Michał, z wiskie], a Walenty, z łomżyńskiej ziemi, oraz
Franciszek i Stanisław, z województwa płockiego, podpisali obiór Augusta U-go.
Jan, bliski krewny skarbnika Mikołaga Wawrzyńca, zostawił, z Maryanny
z Stempkowskich, Józefa, trzymającego zastawem od Szornela Brzeznę, który 1785
roku zaślubił w Niewiarkowie Domicellę Krystynę Wężównę, 1748 r. 2-o v. Fran-
ciszkowę Bieniedzką, stolnikowę rzeczycką, córkę Józefa na Bielanach Węża, cze-
śnika drohickiego, z Anny Głogowskiej, kasztelanki radomskiej, dziedziczki Cza-
śnlk i Niewiarkowa (Perp. Czers. 26 f. 22; Gn Grabów. Arch. Wąsów.).
Mikołą), z liwską, a Józef, złom^ńską ziemią, podpisali elekcyę Stanisła-
wa Augusta. Fabian, syn Grzegorza, nabył część wsi Komory od Wielądka, 1752
roku (DW. 74 f. 265). Stanisław, zwany Marlowiee, także syn Grzegorza, odstą-
pił 1765 r. połowę dóbr Komory synowi Tomaszowi. Franciszek Markoiviee, syn
Stanisława, nabył 1791 r. część Boguszyna - Leśnik od Rognskiego i pozostawił,
z Zofli Gronkowskiej, syna Franciszka, ur. 1765 r, (metr. u Św. Krzyża w War-
szawie). Maciej nabył, od ojca swego Jana, część Rowisk, 1790 r. Tomasz, Franci-
szek i Maciej, legitymowali się ze szlachectwa w Galicyi zachodniej, 1804 roku
(Quat VI f. 118; VII f. 218; IX f. 41), a Tomasz, syn Józefa, udowodnił pochodze-
nie swoje szlacheckie w Królestwie, przed 1850 r.
Ten Tomasz, kawaler orderu Św. Anny, ur. 1789 r., zmart 1868 r., pozo-
stawiwszy dzieci i wnuki. Adam, ur. 1882 r., zmarł 1867 r., pozostawiwszy, z Flo-
rentyny z Sieroszewskich, zmarłej 1868 r., troje dziecL Julia, ur. 1887 r., zamęż-
na Markianowiczowa, zmarta 1867 r. z żalu, za mężem zmarłym t^oż roku.
KOMOROWSCY h. ROLA z Komorowa, w powiecie brzezińskim. Grzegorz,
dziedzic Tobiaszowic, na sądach w Brzezinach 1399 i 1405 r., a Jan z Komorowa,
1418 i 1419 r. (Łęcz. II). Andrzej i Stanisław dziedziczyli na tym Komorowie
1576 r. (Paw.). Konstanty podpisał, z województwem łęczyckiem, elekcyę Augu-
sta II-go. Balbina ze Stan^skich Komorowska, 1815 r. w brzezińskiem.
KOMOROWSCY różnych herbów. Dziwisz Komorowski z Bobrownik pod
Tarnowem, 1402 i 1408 r. (St Pr. P. Pom. YIII). Stanidaw, syn Pawła z Komo-
Digitized by
Google
86 KOMOROWSCY.
rowa, 1420 r., Jan, 1482 r., Wojciech, syn Dobiesława, 1458 r., Piotr, syn Marci-
na, 1465 r., a Klemens, syn Piotra, 1477 r., na uniwersytecie kralcowskim. Z Ko-
morowa na Rusi, pisał się w latach 1487 — 1447 Jan Siostrzeniec, a 1469 r. Piotr
Błudniclci. Jan, syn Marcina, 1561 r., Jan, syn Macieja, 1562 r., a Andrzej, syn
Łulcasza, 1568 r., na uniwersytecie w Krakowie (Alb. Stud.). Jan z Komorowa,
wlatacli 1599 — 1600, na uniwersytecie w Padwie.
Błażej i Grześko, otrzymi^ą 1600 r. termin, przystawienia ojca (nienazwa-
nego) do sądu, a Jakim, domownik Boguskiego, przysi^^ 1624 r., ie przywiezio-
ne ryby są własnością jego pana (Qr. Lwów. 854 f. 8852 i 876 f. 821).
Stanisław i Filip pozwani 1684 r. o szkody poczynione w Tyrawie Lesz-
czyńskiemu (Gr. Sanoc. 152 f. 278). Stanisław Tetko Komorowski, z żoną, wwią-
zani 1688 r. w część Sudyłowicz, zapisaną im przez Oskierkę (Tryb. Litew. 128
f. 520). Piotr, rotmistrz kozacki pułku hetmana Koniecpolskiego, 1646 r. Michał
skazany na zapłacenie 8 tysiące flor. Sapieżynie, 1654 r. (Tryb. Lub. dla Wrf,).
Stanisław, wojownik z pod Beresteczka, wojski (jaki?), zmariy 1658 r., któremu żona,
Zofla z Rostrembowa, wystawiła pomnik w katedrze poznańskiej (ŻychL XVI f. 59).
Ta sama Zofla z Obodowskich, 2-o y. Ignacowa Bronikowska, zmarta przed 1682 r.,
a córki jej: Maryanna z Komorowskich Janowa Jerzykowska i Teresa z Komoro-
wskich Kowalewska, sprzedały 1672 r. Rostrembowo Mycielskim (Gr. Kcyńskie).
Nad Stanisławem i Maryanna, dziećmi Jana i Ewy Małokleckiej, ustanowioną zo-
stała opieka 1659 r. (Sig 8 f. 1). ICsiądz Bernard został z Obserwanta 1666 roku
Reformatem (Rękop. Oss. 94 f. 47). Gabryel Sakowicz (?) Komorowski, podstoli
brasławski 1606 r. (Akta XIII t 126).
Dorota, wdowa po Krukowieckim, kwit^je 1707 r. Dzierżka, z sumy 9 ty-
sięcy flor., danej na Rogoźno i Jeżów i procesi\je się z Krukowieckimi (Gr. Przem.
219 f. 409; Gr. Łwow. 688 f. 807). Anna, zamężna Zawadzka, pozwana 1707 roku
przez Kroguleckiego (Gr. Lwów.; Fasc. 18 f. 1897). Franciszek z żoną, Katarzyną
z Kędzierskich, obierali plenipotentów 1710 r. (Gr. Przem. 1021 f. 408 i 484). Bar-
bara z Drzewieckich, l-o v. Ludwikowa Kłeml)owska, 1728 r. po Józefle Komoro-
wskim, oprawna wdowa, 1727 r. 8-o y. Dłuska, procesi^e się z Komorowskimi
z Szuszna, o sumy i procenta (Gr. Bełs. 801 f. 876; 818 f. 510; 409 f. 528). Zofla
z Nahorskich, l-o y. Joachimowiczowa* 2-o y. z Józefem Komorowskim dzierża-
wiąca Banunin, procesi^e 1728 r. różnych, o majątek (Gr. Lwów. 702 f. 822; 880
f. 881 i inne).
Ludwik, 1788 r. ekonom w Tyrawie, a 1749 r. administrator Małkowic (Gr.
Sanoc. 805 f. 01; Gr. Przemu; Fasc. 128 f. 895). Magdalena zaślubiła w Czortko-
wie Wawrzyńca Lewandowskiego, 1749 r. Deodata z Dobrowolskich, wdowa po
Andrzeju, procesige 1747 — 1749 r. Lubomirskich (Gr. Lwows. 719 f. 825 i 84o;
919 f. 276).
N., komisarz cywilno-wojskowy województwa sieradzkiego, zosti^ wojskim
mniejszym Szadkowskim 1792 r.
Seweryn, emigrant 1795 r., wróciwszy do kraju, zamieszkał w Żwańcu
i 1819 r. poszuki^je matki swej Wiktoryi i rodzeństwa. Antoniego, Eufrozyny, Fran-
ciszki i KonstancyL Piotr., 1824 r. oflcer b. wojsk polskich. Jan, rozwiedziony
z Ludwiką Brzeską, w Dembianach w krakowskiem, 1888 r.
Digitized by
Google
KOMOROWSCY. 87
Dezyderya z hr. Ourowskich Komorowska, umarła w Dreźnie 1826 r. (Pom.
Mar.). Michał, syn Eliasza i Maryi Unickiej, ur. 1808 r, zaślubił 1827 r. w Za-
błotówce Barbarę Winnicką, zmarłą 1859 r, z której córki: Julia, Marya i Para-
szka, 1859 r. Cyrylowa Zawadzka i syn Grzegorz, żonaty 1858 r. z Magdaleną Qą*
siorowską (metr. kość. w Czortkowie i Jagielnicy).
Augustyn, ur. 1769 r., oficer b. wojsk polskich, potem nadleśny w Kole,
zmarty 1842 r. i Grzegorz, syn Marcina, legitymowali się ze szlachectwa w Króle-
stwie bez herbu, przed 1850 r. Jan Józef Walenty, 1854 r., Bronisław Antoni
Maryan i Stanisław Mikołaj, 1860 r.
KOMOROWSCY z Komorowa, w powiecie sierpskim, na którym dziedzi-
czyli i Komorowscy przydomku Świnka, prawdopodobnie też i tegoż herbu.
Andrzej 1512 r, a Wojciech 1518 r., synowie Macieja, na uniwersytecie
krakowskim. Marcin Komorowski, wcg nieletniej Małgorzaty Zaborowskiej, córki
Wojciecha, 1588 r. Stanisław, syn Macieja, 1589 r., a Sebastyan, syn Bonawen-
tury, Komorowski z Komorowa, z dyecezyi płockiej, 1548 r. na uniwersytecie kra-
kowskim. Józef z Komorowa, syn Pawła, żonaty 1544 r. z Anną z Cieszewa, cór-
ką Jana. Benedykt, altarysta w Wniczu, 1544 r. Mikołaj Kot, Marcin, syn Gotar-
da, Marcin, syn Mikc^ąja i Józef, syn Pawła, współdziedzice Komorowa 1578 roku
(Paw.; Perp. Gr. Płoc. 2 f. 72; 9 f. 151 i 279).
Wacław i Stanisław, zwani Śmnkotaie, procesi^ją się z Rzeszotarskim 1589
roku. Dorota, ich siostra, żona Mikołaja Rzepki, zrzekła się na rzecz ich dóbr
ojczystych 1542 r. Byli oni synami Jana i 1578 r. dziedziczył jeszcze, wraz z Ro-
sławem, synem Stanisława i Maciejem Wierzbiętą, synem Jana Świnki, Wacław,
syn Jana, na tym Komorowie (Paw.; Perp. Gr. Płoc. 5 f. 281; 8 f. 78).
KOMOROWSCY z Komorowa, w ziemi warszawskiej. Grzegorz i Walenty
z Komorowa Komorowscy, wojowie Mrokowsklch, pobili się 1492 r. z Parulami,
na cmentarzu w Nadarzynie i sprofanowali kościół (Pom. Dz. W. Śr. XVL 1886).
Jan, syn Grzegorza, pleban z Pustelnika, godzi się 1516 r., w imieniu ojca, z bi-
skupem sufraganem poznańskim Albertem (Ibid. 1705).
Mikołaj z Komorowa, sędzia ziemski ciechanowski 1496 r. i różański 1497
roku, a cześnik warszawski 1505 r., nabył I5i l r. Slężany, w ziemi warszawskiej
(M. 60 f. 88). Umart 1512 r., bo już 1518 r. synowie jego: Jerzy, Mikołaj, Stani-
sław i Jan, procesi^Ją Radzimińskiego (Zs. Warec. 2 f, 232; 18 f. 425). Po Jerzym
pozosti^a córka Elżbieta, żona Piotra Bogatki 1554 r. Jan żonaty był 1580 roku
z Elżbietą CSołkówną. Grzegorz i Andrzej, dziedzice Slężan i Woli Śląskiej 1578
roku. Stanisław, dziedzic Borku i Czemideł, w czerskiem, 1564 r. (Zs. Gr. Czers.
18 f. 146; Dud. Warsz. 15 f. 881 i 1845; Paw.). W 1580 r. należał ten Komorów
do Grz^orza, syna Stanisława, Doroty, wdowy po Janie, Aleksego i Maryny, wdo-
wy po Piotrze Komorowskim, a żony Walent^[o Stanclewski^^. Dorota, Maryna
i Stanisław, syn Jana, dziedziczyli też i na obok leżącym Chlel>owie, a Maryna,
na Pęcicach (Paw.).
Grzegorz, syn Stanisława, procesowany 1585 r., o wadium tysiąca florenów
(Gr. Czers. 54 f. 628), żonaty z Maryną Pęcicką 1581 r., miał syna Stanisława. Ten
zeznał 1608 r. oblig na Jeziorkowskiego, a 1686 r. zapis dożywocia z zoną^ Agnie-
Digitized by
Google
88 KOMOROWSCY.
szką z Jeziorkowsklch (Gr. Zs. Czers. 49 f. 608; DW. 86 f. 811; 49 f. 106). Zape-
wne to siostra jego Anna, 1621 r. żona Jana Jeziorkowskiego, których synowie sprze-
dali 1657 — 1660 r. części Komorowa Kaliszowi i innym (Qr. Warsz.).
Mikołaj, syn Piotra, nabył 1605 r. sumę od Jarochowskiego; jego córki:
Dorota i Barbara (DW. 82 f. 522; 86 f. 511). Zofia, 1608 r. wdowa po Andrzeju
Wojczyńskim (Zs. Warec. 19 f. 897).
Aleksy miał trzech synów: Jerzego, Krzysztofa i Noego. Pierwszy drugie-
mu 1609 r., a drugi trzeciemu 1610 r., pożyczył pewną sumę. Adam, syn Jerze-
go, oddał 1640 r. cały swój majątek żonie, Elżbiecie z Rakowskich (DW. 87 f. 712;
49 f. 1515), ale data 1640 r. jest pewno datą obiaty aktu, bo ta Elżbieta Rako-
wska, 1-0 V. Adamowa Komorowska, uzyskuje 1641 r., już jako 8-o v. Tomaszo-
wa Wolanowska, wyrok na Benedykta Sienieńskiego, brata bezdzietnie zmarłego
Jana Sienieńskiego, drugiego jej męża, o zabór ruchomości z Łoszniowa i nie-
dopełnienie zapisów (Zs. Sanoc. 46 f. 1140). Jerzy, syn Noego, umarł 1651 roku,
w którym testament jego wniesiony do grodu warszawskiego (DW. 86 f, 960;
51 f. 1491).
Stanisław, syn Wawrzyńca, wzi^ 1588 r. część Palenicy w zastaw, a 1616
roku sprzedał Zerzeń Zawadzkiemu (Zs. Gr. Czers. 56 f. 707; DW. 45 f. 527).
Krzysztof, syn Andrzeja, zastawił 1605 r. część Granicy Ossuchowskiemu (DW. 82
f. 1277). Jerzy, syn Aleksandra, 1607 r. (Ibid. 84 f. 685). Grzegorz z żoną, Anną
z Żochowskich, sprzedali wieś Raki, Janowi Podoskiemu, 1614 r. (Ibid. 112 f. 76).
Grzegorz zeznał 1641 r. zapis dożywocia z żoną, Jadwigą ze Złotopolskich (Ibid.
49 f. 2026). Jan, syn Macieja, sprzedał 1648 r. Obrębie Kasprowi (Ibid. 50 f. 871
i 759). Kasper podpisał, z ziemią warszawską, elekcyę Jana Kazimierza.
Jan Aleksy, syn Mikołaja i Anny z Bąbkiewiczów Tańskiej, zeznał 1746 r.
zapis dożywocia z żoną, Teresą z Masterowskich, 2-ov. 1765 r. Ludwikową Eyna-
rowiczową, córką Wojciecha i Katarzyny z Łukaszewiczów. Dzieci ich: Stanisław,
Józefa i Teresa zawarły, wspólnie z matką, 1765 r. układ z Latoszyńskim (Ibid. 71
f. 691; 85 f. 76). Inny Stanisław, bo syn Kazimierza, zapisał 1761 r. pewną sumę
żonie swej, Ewie Closs'ównie, córce Samuela (Ibid. 82 f. 31). Józef, z synem Wa-
lentym, pozwani 1798 r. przez Zbroskiego (Perp. Czers. 42 f. 517).
KOMOROWSCY z Komorowa, w poznańskiem. Iwan z Komorowa, zasą-
dzony 1886 r. za najazd Żydowa, zaświadczał 1405 r. w Kościanie z herbu Połurgi^
szlachectwo swych siostrzeńców, Junoszyców Jarosławskich. Wojciech Komorow-
ski, 1898 r. w Poznaniu, a z bratem Jaśkiem i z Agnieszką z Komorowa, w la-
tach 1894 — 1400 mą]ą sprawy w Kościanie (Leksz. i Ulan.).
Zacharyasz z Komorowa, komornik sądu ziemskiego w Poznaniu, zastępca
wojewody w latach 1480 — 1488. Ten sam pewno 1440 r. nazwany Piaskowskim.
Jan, syn Grzegorza z Komorowa, zdyecezyi poznańskiej, 1517 r. na uniwersytecie
krakowskim.
Szymon i Wojciech Komorowscy podpisali, z województwem poznańskiem,
elekcyę Augusta II-go. Walenty, regent ziemski wschowski 1767 r. Szymon, de-
putat na Trybunał koronny, został skarbnikiem poznańsldm 1790 r.
Digitized by
Google
KOMOROWSCY — KOMORSCY.
89
KOMOROWSCY z Komorowa, w województwie kaUskiem. Aleksandra,
wdowa po Macieju Komorowskim, wydała 1497 roku konnego na wojnę wdoską,
a Zuzanna Komorowska, wdowa po Broniszu Cienińskim, z dóbr swych Komorowa
i Cienina, konnego, na wojnę turecką, 1498 r. (Si Pr. P. Pom. VII). Adam i Piotr
Komorowscy, z województwa kaliskiego, elektorowie króla Michała.
z KOMOROWA, w dzisiejszym powiecie babimostskim. Komes Łuder z Ko-
morowa, z synem Pielgrzymem, za zgodą wszystkich braci, pozwala 1285 r. Cy-
stersom z Obry, wybudować młyn w Niałku, na wodzie płynącej z jeziora Karpi-
sko. Komes Pielgrzym z Komorowa, z bratem Grzymisławem, świadczą 1819 r.
przy zamianie Borzysławic na Siekowo, przez komesa Macieja Zelankowicza, z opa-
tem z Obry. W 1828 r. nazwany cześnilciem, a 1826 r. podczaszym poznańskim.
Świętomir z Komorowa, układa się 1864 r. o młyn w Komorowie i Niałku, z opa-
tem w Obry. Pielgrzym z Komorowa, świadczy 1884 r. w Międzyrzecu. Orzegorz
i Niklas z Komorowa i Karpicka, synowie Pielgrzyma, w la-
tach 1898 — 1897. Patrz Karpicey (KWP.).
KOMOROWSKI Jan, kapitan wojsk koronnych, otrzy-
mał szlachectwo na sejmie 1790 r. W 1792 r., w którym otrzy-
mał dyplom, był majorem w pułku bidawy polnąj koronnej
(Sig. 87 f. 141).
KOMORSCY h. ŁBLIWA. Bartłomiej Janczyński, udo-
wadniając swoje szlachectwo 1608 r. w Piotrkowie, przedsta-
wił w liczbie świadków Adama Komdrskiego, de armis pół
księityca rogami w girą i gwiatda w nim, i syna jego Macieja
(Wyr. Piotr. 58 f. 1448). Czy nie będą oni potomkami niżej
wymienionych Komorskich, pochodzących z Komorzy, w po-
wiecie pyzdrskim. Z nich : Tomisław, obecny w Pyzdrach
1860 r. Dzierżfiław, ŚwiętosłaM^ zwany Zachoszcz, Jan i Łut-
ka, wdowa po Tomisławie, na sądach w Pyzdrach, w latach
1890—1899 (Leicsz.). Mikołaj, syn Jana, 1446 r., Milcołąj, syn
Świętosława, 1461 r. na uniwersytecie krakowskim.
Mikołaj Komorski, altarysta katedry poznańskiej 1458
roku. Świętosław Komorski wzi^ w zastaw 1497 r. jeden łan
w Czemirowie (St Pr. P. Pom. VII. 66). Kasper Komorski,
właściciel 1578 r. części Kolnie, w powiecie pyzdrskim, leżą-
cych obok Komorzy, a Maciej Komorski z Jarocina, dziedzic
części Ciświcy (Paw.).
KOMORSCY h. SZRENIAWA z Komorzy Małej, w po-
wiecie tucholskim. Baltazar Komorski i Maciej Komorsici, dzie-
dziczyli na Komorzy, w powiecie tucholsicim, 1526 r. Baltazar,
został sędzią ziemskim tucholsicim 1580 r.; umarł 1586 r. (M.
40 f. 87; 42 f. 67; 45 f. 158 i 51 f. 286). W 1570 r. Jan Ko-
morski i Jan stary Komorski, mają na Komorzy Midąj po
Herb Ssrenlawa. SZeśĆ włók.
Herb Ldiwa.
Digitized by
Google
40
Z KOMORZNA — KONARSCY.
Jan Stefan, syn Jana Michida, podpisał, z wqjewództwem malborskiem,
elekcyę Jana Kazimierza. W 1654 r. sekretarz królewski i pisarz skarbu koron-
nego, zeznid tegoż roku zapis dofywocia z pierwszą ioną, Anną Strułbiczówną
(DW. 52 f. 566). W 1660 r. nabył, za konsensem królewskim, starostwo jasieni-
ckie, od Raczyńskiego i został chorążym malborskim. W 1660 r. na Klonowie,
a 1661 r. na starostwie jasienickiem, przyznane zostało dożywocie jego żonie (Sig.
3 f. 155 i 207; M. 200 f. 29). W 1676 r. sprzedał Milanów Krzyckiemu, a 1680 r.,
wspólnie z drugą żoną, Ewą z Krzyckich i z Anną z Baczyńskich, żoną Stanida-
wa Komorskiego, sprzedał część Słuźewca (M. 212 f. 9 i DW. 55 f. 1416).
Wojciech, brat Jana Stefana, rektor koUegium 00. Jezuitów w Bydgoszca^.
Antoni, z bratankiem swoim Janem, synem Józefa i IzabelU Szczawińskiej,
syn Jana i Teresy Czermińskiej, wnuk Kazimierza i Petronelli Chojnackiej, legi-
tymował się ze szlachectwa 1782 r., w sądzie ziemskim lwowskim. Antoni, dzie-
dziczył na Nehrebce, której część nabył 1768 r. W 1774 r. zaślubił Barbarę Zder-
kiewiczównę, z której zostawił: Teklę, Ewę, Jana i Józefa. Umarł 1789 r. (sepult.
w Przemyślu). Dzieci jego dziedziczyły po zmarłym l>ezdzieb)ie 1789 roku bracie
stryjecznym Janie, synie Józefa.
Józef, syn Antoniego, właściciel Waniowic, ożeniony z Domicellą Zaleską,
zmarł bezpotomnie 1808 r., zapisawszy swój majątek bratu Janowi i siostrze Te-
kli Janowej Białoskórskiej (M. D. Wąs. z A. Łwow. For. Nob.).
z KOMORZNA na Szląsku Górnym, Henryk h. Framberg, świadczył 1414
roku w Sieradzu, przy wywodzie szlachectwa Mściszka ze Starzenie. Świadczył
tamie 1417 r. i TeDdoryk Frangebarg z Komorzna (Laguna).
KOMUNIAKA, patrz Komoniaka
KOMUŃSGY, patrz Kamońsey.
z KONAR pisali się Słupscy h. Rawicz
Herb Gryf.
KONARSCY h. GRYF, prawdopodobnie wyszli z Ko-
nar, w powiecie ksiąskim, leżących nieopodal Brzeźnicy
(Jędrzejowa), jednego z najdawniejszych dziedzictw Gryfltów.
Jedna ich gałąź otrzymała tytuł hrabiowski austryjacki 1783
roku. Część Konar w latach 1888 — 1486 była własnością
Rokoszów z Koszczyc, Dobiesława, podsędka krakowskiego,
i jego potomstwa. W 1882 r. pisze się Stręgoborz, 1898 roku
Stanisław, z Konar. W latach 1897 — 1400 ma różne spra-
wy w Krakowie Krystyna, wdowa po Tomku Litwinie z Ko-
nar i Łagiewnik, która 1400 r. sprzedała wsi swoje, pół Iłowa
(Gylowo), w łęczyckiem i czwartą część Zbiluni, w sieradz-
kiem, za 200 grzyw, i część Deszna, Niemście ze Skroniowa
(St. Pr. P. Pom. Vm). Zdaje się, że ku końcowi XV-go wie-
ku, przeszły Konary do Chamców z Dobranowic i z tej gid^
Gryfitów idą już Jan i Jakób z Konar, świadczący w Proszo-
wicach 1494 r. Barbara, wdowa po Jakóbie Konarskim, dzie-
Digitized by
Google
KONARSCY. 41
dzicu Dobranowic, procesiye o kmiecia i granice sąsiadów z Rudna, w latach
1527 — 1580 (St Pr. P. Pom. VI. 896. 419 i 476). Rodzina ta wcześnie przyjęła
Icalwinizm i do XIX-go wieku w nim w większości wytrwała.
Tomasz Konarski dziedziczył 1508 r. na Korytnicy i Jaworze, w powiecie
chęcińskim, a Jan Konarski był właścicielem Koryta, w powiecie wiślickim (Paw.).
Wdowa po tym Janie, dziedzicu Konar i Koryta, Katarzyna z Koryta, pozwana
1518 roku o spalenie męża do współki z kochanłdem (A. Krak.). Piotr Konarski
z Koryta, obecny przy rozgraniczeniu Dobranowic i Poborowic 1580 r. Stanisław,
Adam i Jan sprzedają w latach 1548—1547 części Konar Dembińskim (A. Krak.).
Konstancya, córka Piotra, żona Justa Ludwika Deciusa, zmarłego 1570 r.
Urszula Anna ze Smogorzowa Wąsowiczówna, córka Stanisława z Jabłoni-
cy, żona Kaspra Konarskiego, dziedziczyła 1540 i 1579 r. na Korycie i Korytnicy.
W tym ostatnim roku Hieronim Konarski, był właścicielem Mękarzowic i Swoszo-
wic, w powiecie wiślickim (Paw.). W 1575 r. Anna Urszula kwitowała ojca swe-
go Wąsowicza, z posagu (Zs. Wiśl. 9 f. 280). Hieronim, syn Hieronima, zapisał
1598 r. do^rwocie żonie Annie, córce Macieja Krokiera (Zap. Łub. 7 f. 589).
Jan Konarski spłacił Kożuchowskiego 1680 r., sumą nabytą od Wąsowicza
(Gr. Radoms.). W tyniże roku został wojskim chełmskim. Synowie jego : Jan
i Stefan, imieniem Jana, Stanisława, Franciszka, Gryzeldy i Marcyanny, dzieci nie-
gdy Stanisława Konarskiego, brata swego rodzonego, z Elżbiety Bylinówny z Lesz-
czyn urodzonych, kwitowali 1654 roku Daniłowiczów (Zap. Łub. 88 f. 408
i 44 f. 654).
Z dzieci Stanisława: Jan był instygatorem Trybunału lubelskiego 1670 r.
(Zap. Lub. 55 f. 1555). Stanisław, major wojsk królewskich 1679 r., elektor Augu-
sta II-go z województwa bełskiego (Ibid. 58 f. 646). Franciszek, wspólnie z żoną,
Maryą z Przerembskich, cedował 1690 r. sumę Morsztynom. Gryzelda była za Ja-
nem Tęgoborskim, kasztelanem żamowskim 1675 r.
Franciszek i Jan podpisali, z wojewódz. krakowskiem, obiór króla Micha-
ła. Franciszek nabył 1670 r. Chyczę od Branickich. Z nich też Jan, z wojewódz-
twa sandomierskiego i Piotr, czwarty syn Jana wojskiego, z województwa bełskie-
go, elektorowie Jana III-go.
Stefan, najmłodszy syn Jana, wojskiego chełmskiego, żonaty był z Anną
Arciszewską. Nad ich dziećmi, Janem i Urszulą, ustanowioną została opieka 1672
roku (Sig. 12 f. 9).
Jan, drugi z kolei syn Jana, wojski^o chełmskiego, właściciel Kani i Woli
Kańskiej, w województwie niskiem, pozwany został 1675 r. przed kaptur krakow-
ski, przez z Tarnowskich Wąsowiczową, o sumę. Z trzech żon, pozostawił kilku
synów, z których: Aleksander, aryanin, zaślubił 1678 r. w Rudówce w Prusach
Książęcych, Konstancyę Biberstein Kazimierską, również aryankę.
Gabryel Hieronim, drugi syn Jana, pułkownik wojsk holenderskich, żonaty
z Elżbietą z Korejwów (Niesiecki nazywa ją Kownonówną z Fryzlandyi), wspólnie
z nią wziął w zastaw 1698 r. Iwaniszki od Sapiehy (Sap. III). Następnie stolnik
mozyrski i starosta serejski, pozostawił synów: Jerzego i Jana Teodora.
Tenże Jan Teodor, właściciel Bukcinik, Barci, Bobrowników i PyrgI, w wo-
jewództwie trockiem, 1749 r., stolnik mozyrski, ożeniony z Wiktoryą z Estków,
Herban. T. XŁ 6
Digitized by
Google
42 KONARSCY.
miał synów: Stanidawa, Konstant^^, Jakóba, Jerzego, Stefana i Rafała Krzyszto-
fa, którzy w 1764 roku dop^ili działu dóbr powyższych, po ojcu pozosta-
łych. Z nich:
Konstanty, kapitan wojsk królewskich, pozostawił córki: Ogrodzińską
i Wąsowiczową.
Jerzy, podpułkownik w wojsku koronnem, wzi^ 1788 r. dymisyę w randze
pułkownika. Dziedzic Klepaczy, sędzia pokoju kalwaryjski 1809 r., miał syna Sta-
nisława, którego syn Szymon, emisariusz, rozstrzelany w Wilnie 1889 r,
Rafał Krzysztof, ur. 1749 roku (metr. w Serejach), szambelan Stanisława
Augusta, został asesorem sądów zadwornych koronnych 1785 roku (Kancl. 79).
W 1804 r. legitymował się ze szlachectwa w Galicyi zachodniej (Quat. VII f. 176).
Ożeniony w Russocką, przeniósł się w województwo sandomierskie, gdzie nabył
Przeuszyn, Rosochy i Podole, i pozostawił córki : Ludwikę Zabierzewską, zmarłą
bezdzietnie i Wiktoryę Stanisławowe Goniewską, oraz synów : Adama, Andrzeja
i Aleksandra, który poległ w 1812 r.
Adam, radca komitetu Towarz Kredyt. Ziems., radca konsystorza kalwiń-
skiego, zmarł 1885 r., pozostawiwszy z żony, Ludwiki v. Hartych, syna Konstante-
go, ur. 1810 r., zmarłego 1882 r., wylegitymowanego ze szlachectwa w Królestwie,
przed 1850 r., po którym, z Aleksandry Jasieńskiej, ośmioro dzieci wyznania ka-
tolicki^o: l) Paulina, za Adamem Piaseckim; 2) Helena, za Władysławem Świe-
żyńskim; 8) Zofia, za Ludwikiem Bukowieckim; 4) Marya, za Henrykiem Rogu-
skim; 5) Natalia, za Antonim Marczewskim; 6) Adam, ur. 1840 r., zmarły 1900 r.,
dziedzic Kluczewska, ożeniony z Stefanią Turską, z której córki: Aleksandra Igna-
cowa Kruszewska, Stefania Kołaczkowska i synowie : Adam, ożeniony z Kosicką,
Maksymilian i Szymon; 7) Szymon, ur. 1851 r., ożeniony z Joanną z Kosseckich,
1-0 y. Kiniorską, z której: Jan, Kazimierz i Zofia Zembrzuska; 8) Aleksander, ur.
1855 roku, żonaty z Wiktoryą Świdówną, z której : Wacław, Aleksander, Szy-
mon i Wanda.
Andrzej, drugi syn Rafała, legionista, odbył wszystkie kampanie Napoleoń-
skie, następnie i oficer b. wojsk polskich- 1881 r., ożeniony z Ewą Kossecką, dhi-
goletni radca Dyrekcyi szczegółowej i głównej Towarz. Kred. Ziems., zmarły w Ra-
domiu 1864 r., pozostawił córki: Ludwikę Ostachiewiczową, Karolinę Ostachiewi-
czową i synów: Władysława, Stanisława, zmarłych bezżennie, Edwarda, wylegity-
mowanego ze szlachectwa w Królestwie, ożenionego z bratanka swą Maryą; Ra-
fała, ur. 1820 r., zmarłego 1891 r., po którym z żony, Eleonory z Piaseckich, zmar-
łej 1889 r. w Radomiu, dzieci wyznania katolickiego : Marya, za stryjem Edwar-
dem, Aleksandra, Zofia Romanowa, Bronisław, którego, z Anieli Wieniawskiej,
dzieci: Tadeusz i Aniela Marczewska; Tadeusz, proboszcz w Dąbrowie i Mieczy-
sław, ożeniony z Michaliną Jabłońską, z której: Stefan, Jadwiga i Janina.
Jerzy, syn Jana, a brat Gabryela, urodzony z Grekówny, właściciel Żar-
czyc i Borczyna, miecznik inowrocławski 1689 r., elektor Jana III-go i Augusta
II-go, zapisał 1686 r. dożywocie żonie swej, Helenie z Czermińskich, córce Łuka-
sza, kasztelana zawichostskiego i Zofii z Tarłów (Gr. Chęcińs.). Z niej miid
jedynaścoro dzieci, wychowanych w wierze katolickiej, do której sam, zdaje
się, wrócił.
1. Zofię, ur. 1685 r., mniszkę w Chęcinach, pod imieniem Natalii.
Digitized by
Google
KONARSCY. 48
2. Joannę, nr. 1686 r., żonę Wojciecha Odrowąża Kietlińskiego, wojskie-
go sandomiersldego.
8. Bogusława, ur. 1689 r.
4. Mikołaja, ur. 1691 r., zmarłego bezdzietnie.
5. Bartłomieja, ur. 1692 r. (metr. w Złotnikach), zmarłego bezpotomnie.
6. Michała, ur. 1698 r. (metr. tamże).
7. Jana Franciszka, ur. 1694 r. (metr. w Małogoszczu), zmarłego młodo.
8. Stanisława Karola, ur. 1696 r. (metr. w Złotnikach), pod imieniem Igna-
cego, prowincyała Pyarów w Królestwie. W 1746 r. odstąpił mu Potocki prawa
prezenty do kościoła w Opolu. W 1759 r. jako ex-prowincyał, układa się zLubo-
mirskim (M. 227 f. 865 i 282 f. 15).
9. Władysława Wojciecha, ur. 1698 r. (metr. w Złotnikach), Pyara pod
imieniem Antoniego.
10. Stefana Pelicyana, ur. 1699 r. (metryka tamże).
11. Hieronima Franciszka, ur. 1700 r. (metr. tamże). Pijara pod imieniem
Stanisława, znakomitego reformatora szkolnictwa naszego, założyciela Collegium
nobilium (1740 r.), zmarłego w Warszawie 1778 r.
Bogusław, Michał i Stefan dopełnili 1724 r. działu dóbr po rodzicach po-
zostałych, z mocy którego Żarczyce Większe wziął Stefan, Mniejsze Michał, a Wy-
gnanów Bogusław (Gr. Chęć. Inscr.). Michał odstąpił wkrótce Żarczyce Mniejsze
Bogusławowi. Z nich:
A) Bogusław, cześnik parnawski, zaślubił Justynę z Nadola Łącką, 2-o v.
Krassowską i z niej pozostawił córki : Maryannę, za Bonawenturą Oraczewskim
i Joannę, za Stanisławem Sariuszem Wolskim.
B) Michał, dziedzic Bogorii, starosta bachtyński 1719 r., deputat na Try-
bunał koronny 1780 r., kasztelan wiślicki 1781 r., a sandomierski 1740 r., rezy-
gnował z tego ostatniego urzędu 1746 r. Stronnik Leszczyńskiego, podpisał 1788
roku konfederacyę generalną warszawską (Oblig. Warsz. 49 f. 422). Ożeniony z Te-
resą Lipską, za którą wziął Chrewt, Wetlinę, Rogoźno i inne, wyjednał dla niej
dożywocie, 1719 r., na starostwie bachtyńskiem (Sig. 19) i otrzymał, wspólnie z nią
1729 r., konsens królewski, na odstąpienie tego starostwa (Sig. 22). Córka jego
Ewa, zeznała 1752 r. zapis dożywocia z mężem. Antonim Drohojowskim, mieczni-
kiem przemyskim (Gr. Przem. 251 f. 882), a synowie : Stefan Ludwik i Adam,
otrzymali 1788 r. od cesarza Józefa II-go, tytuł dziedziczny hrabiowski. Z nich:
a) Hr. Stefan Ludwika stolnik chęciński 1748 r., z którego urzędu rezy-
gnował 1765 r., starosta przyłuski, cdonek Stanów galicyjskich, zaślubił Konstan-
cyę Bielską, chorążankę lwowską, córkę Bogusława i Anny z Szeptyckich, z któ-
rą zeznał zapis dożywocia 1750 r. Dziedzic Rogoźna, umarł tamże 1788 r., pozo-
stawiwss^ synów: Stanisława, Marcelego, Michała, Leona i Józefa, oraz córki: Ju-
liannę, żonę stryja swego hr. Adama, Franciszkę, zmarłą panną 1810 r. w Kuli-
kowie i Maryannę, drugą żonę hr. Aloizego Baworowskiego. Sprzedał! oni 1790 r
Rogoźno hr. Róży Rozwadowskiej, starościance ostrskiej, przyszłej żonie hr. Mar-
celego Konarskiego (Oal. Tab.). Z synów hr. Ludwika:
Hr. Stanidaw, właścicieł Dołhego, Humenowa i Niegowic, zmarły 1808 r.,
zaślubił Konstancyę Bielską, chorążankę lwowską, córkę Adama i Katarzyny z Mie-
rząjewskicli, z którą zezni^, 1784 r., intercyzę przedślubną i zapis dożywocia (Tab.
Digitized by
Google
44 KONARSCY.
Gal. Pact Nov. 5 f. l i 6 f. l). Z niej pozostawił synów: Adama od 1817 r. i Win-
centego od 1883 r. członków Stanów galicyjskich, bezżennych, oraz córkę Domi-
cellę, żonę hr. Seweryna Fredry, pułkownika wojsk napoleońskich.
Hr. Marceli, dziedzic Rogoźna i Boniewie, kawaler orderu Św. Stanisława
1791 r., zaślubił hr. Różę Rozwadowską. Z nią bezdzietny.
Hr. Micłiał, dziedzic Wietliny, bezdzietny z Maryą z Łobarzewskich, zmarłą
we Lwowie 1865 r.
Hr. Leon, ksiądz, proboszcz w Czyszkach i Kulikowie, kanonik katedralny
przemyski, zmarł 1844 r.
Hr. Józef, właściciel Chrewtu i Olchowca, pułkownik b. wojsk polskich, od
1817 r. członek Stanów galicyjskich, zmarły 1849 r. w Chrewcie, zaślubił 1804 r.
Teklę z Górskich, sędziankę ziemską przemyską, zmarłą w Chrewcie 1869 roku,
z której córka Honorata, ur. 1815 r., za Franciszkiem Ziętarskim zRabbego i syn
Franciszek Ksawery, ur. 1814 r., zmarły 1866 r. w Krakowie, dziedzic Chrewtu,
Wetliny, Olchowca i innych.
Hr. Franciszek Ksawery, zaślubił 1851 r. Aleksandrę Katarzynę Teofilę hr.
Krasicką, ur. w Dubiecku 1881 r., właścicielkę Dubiecka, córkę hr. Aleksandra
i Henryki z Męcińskicti i pozostawił dwóch synów: Stanisława i Henryka.
1. Hr. Stanisław, ur. 1852 r. w Dubiecku, właściciel Dubiecka i Ruszel-
czyc, zaślubił 1875 r. we Lwowie łir. Cecylię Tarnowską, córkę hr. Jana z Kra-
snobrodu i Izabelli z Prażmowskich i ma z niej syna Stanisława Aleksandra, ur.
1877 roku w Bereźcach i córki : Maryę Joanną, wydaną we Lwowie 1902 r. za
Mścisława Zakrzewskiego z Wiktorowa, Maryę Elżbietę, Maryę Jadwigę, Maryę
Anuncyałę i Maryę Aleksandrę, wszystkie urodzone w Dubiecku.
2. Hr. Henryk, ur. 1855 r. w Dubiecku, właściciel Chrewtu, zaślubił 1882
roku w Trzcianie, bar. Helenę Christiani-Kronwald, właścicielkę Grochowiec, zmar-
łą 1894 r. we Lwowie, córkę bar. Teodora i Ludgardy z Zagórskicłi i z niej ma
syna Jerzego, ur. 1884 roku w Wiedniu i córkę Annę, ur. w Grochowcacłi
(M. D. Wąs.).
b) Hr. Adam, właściciel Bogorii i Tomaszowic, żonaty ze swą bratanka
hr. Julianną Konarską, miał z niej córkę Felicytę, żonę hr. Jana Lubienieckiego
i syna Ignacego, członka Stanów galicyjskich 1817 r., zmarłego 1851 r. w Bali-
cach, bezdzietnego z hr. Katarzyną z Wodzickich.
C) Stefan, syn Jerzego, dziedzic Żarczyc Większych, miecznik ctięciński
1786 roku, zmarły 1756 roku, zaślubił Maryannę Duninównę Wąsowiczównę,
której zabezpieczył posag na Żarczycacłi 1732 r. (Gr. Chęć. 22 f. 115). Z niej córki:
Tekla, zmarła panną, Katarzyna, za Stanisławem Laskowskim i synowie: Józef,
Jan i Stanisław. Jan odstąpił 1776 r. część swoją na Żarczycach bratu Józefowi,
a Józef i Stanisław sprzedali liczne dobra 1775 r., po babce Czermińskiej odzie-
dziczone (Herb. Król.).
Józef, porucznik wojsk austryjackicb 1765 r., kapitan regimentu pieszego,
buławy pohiej koronnej (M. P.), zaślubił Teklę Laskowską i z niej miii trzecti sy-
nów: Feliksa Antoniego, ur. 1782 r., Rajmunda Joachima, ur. 1788 r. i Tomasza,
ur. 1794 r. (metryki w Złotnikacłi), wylegitymowanych ze szlachectwa w Galicyi
zachodniej, 1804 r. (Quat. VI f. 201 i 202).
Digitized by
Google
KONARSCY.
46
Tomasz, podpułkownik artyleryi b. wojsk polskich 1829 r., kawaler krzyża
złotego polskiego i Legii Honorowej.
Feliks, z zaślubionej Maryanny Laskowslciej, skarbnikówny chęcińskiej, po-
zostawił: Kornela, Aleksandra, Teklę, za Wiktorem Zawadyńskim, Ludwikę, Ma-
ryannę i Florentynę, którym ich ciotka, Józefa Laskowska, odstąpiła 1881 r. spa-
dek po Wąsowiczu (Tryb. Radom ; A. Lwów. Por. Nob.).
Dorota, córka Jana Jerzego, zmarłego w rejencyi Białostockiej, zamężna
Koncewiczowa.
W Królestwie legitymowali się ze szlachectwa przed 1850 r.: Andrzej, syn
Stefana, Stanisław, syn Jerzego, Piotr Paweł, syn Ignacego, Jakób Aleksy, syn
Wincentego, Helena, córka Tomasza, Ignacy Jan, syn Marcina i Józef Kasper, syn
Ignacego Jana.
KONARSCY h. HABDANK wzięli nazwisko od wsi Konary, w powiecie
kościańskim, gdzie Jan Konarski, biskup krakowski, miał wznieść nowy kościół
murowany. Pisali się często z Kobylina, który im wnioda Agnieszlca Kobylińska.
Wraz z Kołaczkowskimi Habdańcami, pochodzą od Dupińskich (obacz D). Czterej
bracia: Szczcdrzyk, Przybek, Ubisław i Marcin z Dupina, dali początek tym dwom
domom. Szczedrzyk i Przybysław piszą się już w latach 1893 — 1400 Konarski-
mi, a Marcin i Ubisław, Kdaczkowskimi. Część w Konarach trzymał w zastawie
Pielgrzym Kopaszka i z nich się czasem pisał 1400 r. (Leksz.). Mikołaj, pleban
w Czermnie, 1459 r. Małgorzata, żona Jana Redeckiego 1502
roku (Pom. Dz. W. Śr. XVI. 555 i 768).
1^^%^ Żyjący w połowie XV-go wieku Przybysław z Konar,
^P^sP^ z Małgorzaty z Brzostowa, miał trzech synów: Jana, Andrzeja
i Stanisława.
1. Jan, ur. 1447 r., przyjaciel i towarzysz Św. Kazi-
mierza Jagiellończyka, a po śmierci jego, Fryderyka, później-
szego kardynała, 1497 r. proboszcz krakowski i kanonik gnie-
źnieński, 1499 r. i kanonik poznański, po śmierci kardynała
Fryderyka, został 1503 r. biskupem krakowskim. Wzorowy
ten kapłan, myślący o podniesieniu swej dyecezyi pod wzglę-
dem morabym i materyalnym, zakończył życie 1525 r. Po-
chowany w katedrze krakowskiej, gdzie ma pomnik wy-
stawiony.
2. Andrzej, brat biskupa krakowskiego, starosta ko-
niński 1505 r., miał ti*zech synów: Jana, Piotra i Jerzego. Jan
i Piotr, odstąpili 1518 r. część swoją na Konarach, bratu Je-
rzemu (M. 33 f. 58).
Jan, kantor sandomierski, kanonik krakowski 1518 r., został kanonikiem
poznańskim 1515 r, a świadkowie zeznali, że jest synem Andrzeja, urodzonym ze
Strzeleckiej, h. Doliwa (Pis. Dz. Pol. IX). Następnie archidyakon krakowski, zo-
stał 1519 r. kanonikiem gnieźnieńskim. Był i sekretarzem królewskim. Wielkiego
rozumu i zacności prałat, wysłany został przez króla Zygmunta do Baru, celem
załatwienia tranzakcyi przedślubnych z księżniczką Boną. Umarł w młodym wie-
Herb Habdank.
Digitized by
Google
46 KONARSCY.
ku 1622 r., pochowany w katedrze krakowskiej, gdzie mu stryj biskup wzniósł
pomnik.
Piotr był kustoszem krakowskim, w latach 1518—1624.
Jerzy, kasztelan rozpirski 1640 r., kasztelan międzyrzecki 1648 r., kaszte-
lan kaliski 1552 r., umarł wojewodą kaliskim. Żonaty z Agnieszką Kobylińską
h. Łodzią (Pis. Dz. Pol. IX), pozostawił córki: Katarzynę, za Janem Rosnowskim
i Helenę, za Wojciechem Chqjeńskim, wojskim poznańskim (Pis. Dz. Pol. IX)
i dwóch synów: Adama i Jana.
Adam, sekretarz królewski, został l6-go Marca 1561 r. podkomorzym po-
znańskim. Jednocześnie ojciec odstąpił mu Konary, Oczkowice, Wolę i Domasław-
ki, w powiecie kościańskim. Adam, w tymże jeszcze roku rezygnował z podkomorstwa
i został księdzem. Otrzymał probostwo poznańskie, a do kapituły wstąpił 8-go
Lut^fo 1562 r. (M. 79 f. 440; 80 f. 13 i 90; Pis. Dz. Pol. IX). W 1662 r. miano-
wany biskupem chełmskim, został zaraz w tymże roku biskupem poznańskim
(Thejner). Umarł w Ciążyniu, jadąc na konwokacyę do Warszawy 1574 r. Jeździł
jako poseł królewski do Papieży Pawła IV-go i Piusa IV-go, z oddaniem posłu-
szeństwa stolicy apostolskiej, a następnie do Filipa, króla hiszpańskiego, w spra-
wie ruchomości pozostałych po królowej Bonie. Po obiorze Henryka Walezyusza,
jeździł wraz z drugimi do Francyi, zapraszając go do korony. Henryka przyjmo-
wał w Bukowie i Poznaniu.
Jan, brat Adama, piszący się z Kobylina, po rezygnacyi brata, podkomo-
rzy poznański 1551 r., z tymże tytułem podpisał Unię Litwy z Koroną. Następnie
kasztelan międzyrzecki 1670 r., kasztelan kaliski 1674 r., umarł 1599 r. Był dzie-
dzicem Baszkowa, Bestwina, Rudy Bestwińskiej, Rogozewa, Siedlca, Dzierżanowa,
Zalesia i Starogrodu. w pyzdrskiem, 1578 r. (Paw.). Żonaty z Katarzyną Grudziń-
ską, zeznał z nią zapis dożywocia 1588 r. (M. 134 f. 206). (Tórka jego Katarzyna,
1-0 y. za Janem Zborowskim, kasztelanem gnieźnieńskim, z którym zeznała zapis
dożywocia 1693 t^ a 2-o v. za Dadźbogiem Kamkowsklm 1608 r. (M. 188 f. 826
i Gr. Kalis.). Matka procesowała ją 1600 r., o zapisy na Kobylinie (Pr. Przed.
48 f. 578).
3. Stanisław z Góry, brat Jana biskupa i Andrzeja starosty, był żonatym
z Zofią Łanckorońską. Z niej córki: Anna, żona Marcina Zborowskiego, kasztela-
na krakowskiego, zmarła 1666 r., której pomnik znajdował się w Zborowie i Zo-
fia, oraz synowie: Jan, Stanisław, Piotr i Feliks, którym stryj biskup Jan oddał
1521 roku dobra Zaborowo i Sroczewo, w powiecie szredzkim (M. 35 f. 260
i 808). Z nich:
Piotr, został cześnikiem kaliskim 1661 r. Ożeniony z Elżbietą Kiełbasian-
ką Gosławską, miał syna Jana, proboszcza kościoła Św. Marcina w Krakowie i ka-
nonika poznańskiego 1566 r. i córkę Elżbietę, za Zygmuntem Bnińskim 1566 r.
Stanisław, kanonik krakowski, napadnięty i zbity nocą na ulicy w Krako-
wie, umarł 1546 r.
Jan, kanonik krakowski 1521 r. i proboszcz u Św. Michała na zamku kra-
kowskim 1537 r., umarł 1588 r. (Łęt.).
Andrzej, kanonik poznańsici 1624 r., przy wywodzie szlachectwa podał, że
matka jego była z rodu Łodziów, może to zatem trzeci syn Jerzego, wojewody
kaliskiego.
Digitized by
Google
KONARSCY.
47
Mikołaj podpisał 1587 r., ustawy ąjazdu Pokrzywnickiego. Anna z Konar,
wdowa po Marcinie Pigłowskim 1606 r. Jan, z województwa poznańskiego, ele-
ktor Augusta II-go. Ludwik, porucznik b. wojsk polskich, został 1807 r. leśni-
czym w Kole.
Paweł Krzysztof nabył 1710 r. Gnuszyno, w powiecie poznańskim, a poto-
mek jego, Marcin Stanisław Józef, syn Ludwika, legitymował się ze szlacłiectwa
w Królestwie, przed 1850 r.
KONARSCY h. JASTRZĘBIEC z Konar, w powiecie płockim, należą do
rodu Boleściców, łierb ich więc winien przedstawiać podkowę barkiem do góry.
Przywilej księcia Ziemowita Mazowieckiego z 1408 r., wydany Boleścicom, wymie-
nia Mikołaja, Franka, Pawła i Michała z Konar.
Mikołaj Kustra y. RuśJca Konarski z Żukowa, prokurator biskupa płockie-
go 1582 r., miał córkę Katarzynę, za Maciejem Krajkowskim z Myślakowa, 1542
roku i synów: Feliksa, Jana, Wawrzyńca i Stanisława. Feliks obwiniony 1541 r.
o zadanie ran. Jan sprzedał 1548 r. część swoją na Konarach i Żukowie, bratu
stryjecznemu Maciejowi, synowi Stanisława Chrapka z Konar. Wawrzyniec i żona
jego Barbara, procesowali 1539 r. Stanisława z Witkowa. Stanisław żył jeszcze
1578 r. i regestra poborowe wykaziyą go, jako współwłaści-
ciela Konar (Qr. Płoc. Perp. l f. 298; 5 f. 805; 6 f. 808; 7
f. 168 i 8 f. 246).
Stanisław Chrapek Konarski, oprócz już wymienionego
syna Macieja, podstarościego płockiego 1554 r., po którym po-
została wdowa, dziedziczyła 1578 r. na Konarach, miał jeszcze
dwóch synów: Jana i Szymona. Jan procesąje się z Ooślickim
1587 r., a Szymon, obwiniony 1548 r. o zadanie ran (Ibid. 4
f. 284 i 8 f. 855). Dadźbog, drugi brat
Mikołaja, misi trzech synów: Wolfgangat
Piotra i Jana.
Z nich Wolfgang, zwany Far-
kasch, zeznał 1588 r. oblig, na rzecz Mi-
kołaja (Ibid. 2 f. 92 i 142).
Jan Konarski, syn Stanisława z Ko-
nar, kwitował 1582 r. brata swego Zyg-
munta, dziedzica na Machcinie i Ogorze-
licach. Zygmunt miał córkę Katarzynę,
żonę Stanisława Jeżewskiego 1589 roku i czterech synów: Stanisława, Mikołaja,
Jana i Michała. Stanisław na Machcinie, obwiniony 1586 r. o zadanie ran Gfośli-
ckiemu. Mikołaja obrał brat Jan plenipotentem 1589 r. Michał pozwany 1540 n
o zadanie ran (Ibid. 1 f. 844; 8 f. 286 i 880; 4 f. 145 i 220; 5 f. 142 i 280;
6 f. 182).
Andrzej posiadał 1564 część Wielkiego, a wspólnie z braćmi, Walentym
i Jakóbem, część Złychwód, w ziemi dobrzyńskiej. Piotr, dziedzic części Złych-
wód, a Paweł Chrapek, syn Stanisława, z braćmi i Andrzej, współdziedzice Konar
1578 r. (Paw.). Feliks, żonaty z Anną Świnkówną Zielińską 1597 r. Petronella,
wdowa po Marcinie Karskim 1580 r.
Hdrb
Jastrzębiec
Znak
Boleściców.
Digitized by
Google
48 KONARSCY.
Stanisław Konarski, ionaty l-oy. 1609 r. z Małgorzatą Czyszkowską, 2-oy. 1616
roku z Anną Karczewską, pozostawił córkę Maryannę, żonę Olbracłita Rybickiego
1646 r. (Perp. Czers, l B f . 867; 5 f. 190 i 10 t 729). Walenty, podstaroścl i po-
borca płocki 1601 r., a sędzia ziemski i pos^ na rokosz pod Sandomierz 1606 r.
Piotr, syn Jana, zeznid 1611 roku oblig na Jana Konarskiego (DW.
89 f. 842).
Tomasz, syn Jana, podpisał, z ziemią warszawską, elekcyę Jana Kazimie-
rza (DW. 51 f. 558 i 1986).
Adam, stolnik wyszogrodzki 1679 r. Aleksander i żona jego, Anna z Cie-
chanowMeh (?), sprzedali Orzymkowice Białe Zaleskiemu, 1690 r. (DW. 57 f. 1007
i 1858). Będzie to pewnie Aleksander, łowczy inflancki, zmarły 1700 r., którego
żona, Anna Czekanowska, zmarła 1701 r. Byli oni dobrodziejami Paulinów war-
szawskich i w ich kościele pochowanL
Paweł, żonaty z Jadwigą Rostkowską, sprzedał 1724 r. dworek w Rzyśce
synowi Piotrowi, który nabył część te) wsi, od brata Jana, 1782 r. Piotr, ożenio-
ny z Anną Łubianką, pozostawił syna Macieja i córkę Jadwigę, żonę Józefa Czar-
nowskiego. Sprzedali oni częśó swą na Rzyśce, Młockiemu, 1745 r. (DW. 65 f. 529;
68 f. 614; 71 f. 468 i 480).
Jacek, syn Andrzeja i Teodory Zielińskiej, wnuk Jerzego i Heleny Kuła-
kowskiej, legitymował się ze szlachectwa 1782 r., w sądzie grodzkim trembowel-
skim (M. D. Wąs.).
KONARSCY h. KOLCZYK, (który Niesiecki nazywa OSSORJĄ). Przedsta-
wia on, w polu czerwonem, srebrne dzwono od woza, z dwiema szprychami i czę-
ścią piasty, barkiem do góry. W szczycie hełmu ręka zbrojna z mieczem (Ostr.
1888). Wyszli 2 Konarzyn, w powiecie człuchowskim.
Myśhbor Malowy z Chojnic i Stanoch Malowy, obaj z Konarzyn, rozgrani-
czają 1275 r. dobra Augustyanów w Swornigaciacb. Mirosław z Konarzyn i Są-
polna, z braćmi i siostrami otrzymali 1826 r. poświadczenie W. Mistrza, że te do-
bra z dawna były w posiadaniu ich przodków (Perlbach; Sł. Geogr.). Dawid,
pleban z Chojnic 1509 r. (Pom. Dz. W. Sr. XVI. 745).
W 1526 r. Michał, Maciej, Mikołaj, Jan, Feliks, Marcin i Krzysztof^ bracia
Konarscy, dziedziczyli na pdowie Konarzyn i Konarczynie, w powiecie człuchow-
skim (M. 42 f. 88). Z nich : Mikołaj, Jan i Feliks, otrzymali 1544 r. nieosiadłą
wieś, w powiecie człuchowskim, prawem lennem (M. 66 f. 56). Krzysztof, Mikdąj
i Feliks, posiadali 1551 r. Hamersztyn, w którym ustanowione zostały jarmarki
(M. 80 f. 51 i 89). Feliks i Mikołaj utracili 1576 roku starostwa hamersztyóskie
i baldenburgskie, ponieważ nie przyłączyli się do króla (M. 114 f. 98). Mikołaj był
dworzaninem królewskim i 1567 roku otrzymał pensyi 200 talarów. Krzysztof
był starostą jurborgskim 1570 r.; poseł na sejm 1589 r., ożeniony z Kataryną Lo-
kówną, z której córki : Gertruda Dymitrowa Weiberowa, kasztelanowa gdańska
i N. Łukaszowa Konopacka. Michał, sędzia ziemski człuchowski, nie ^ł już 1576
roku. Syn jego Augustyn (M. 100 f. 867; 108 f. 859; 114 f. 98 i 220).
Po jednym z nich szedł Samuel, chorąży pomorski 1588 r. i Kngrsztof, sę-
dzia ziemski człuchowski, zmarły I6ll r. (M. 184 f. 259 i 154 f. 76).
Digitized by
Google
KONARSCY. 49
Feliks Konarski, starosta hamersztyński i baldcnburgski, otrzymał 1557 r.
pozwolenie królewskie, na zabezpieczenie na tych starostwach posagu żony, Bar-
bary z Żelisławskich, córki Michała, a 1567 roku przyznane zostało dożywocie na
tychże starostwach i żonie Feliksa (M. 89 f. 886 i 100 f. 868). Synów (M. 121
f. 140 i 124 f. 40) pozostawił czterech: Michała, Stanisława, Dawida i Feliksa, córek
także kilka, z których znane są: Justyna, żona Mikołaja Kossa, zmarła 1681 r.,
pochowana w Oliwie i Barbara, Cysterka w Żukowie, zmarła 1610 r.
Stanisław, syn Feliksa, dworzanin królewski, starosta mitawski i kapitan
gwardyi królewskiej 1605 r. (DW. 82 f. 194 i 224), następnie rotmistrz Zygmunta
m-go, kasztelan gdański 1609 r. i starosta malborski 1G18 r., został 1618 r. woje-
wodą malborskim. Trzyraid i starostwo kirszporskie, umarf 1625 r. W 1609 r.
otrzymał Propendorff, a 1621 r* konsens królewski, na odstąpienie starostwa mi-
tawskiego, bratankowi swemu Michałowi. Żonaty z Lukrecyą z Bystrzca So-
kołowską, nie pozostawił potomstwa (M. 154 f. 29; Gr. Przed. 60 f. 7; M. 166
f. 461 i 462).
Dawid, syn Feliksa, ur. 1564 r., z kanonika krakowskiego i warmińskie-
go, opat oliwski 1589 r., umarł 1616 r., pochowany w Oliwie.
Feliks, syn Feliksa, miid córkę Annę, żonę Jerzego Konopackiego, staro-
sty mitawskiego i syna Michała, któremu stryj Stanisław, wojewoda malborski,
odstąpił starostwo mitawskie, za konsensem królewskim z 1621 r.
Michd pozwał 1627 r., wraz ze swoim bratem stryjecznym Stanisławem
Kazimierzemi Weihera, o należną im rentę (Tr. Piotr.). W 1680 r. otrzymał kon-
sens królewski, na odstąpienie starostwa mitawskiego i wsi Klonówki, szwagrowi
swemu Jerzemu Konopackiemu (M. 178 f. 117). Następnie opat oliwski, umarł
1641 roku.
Michał, najstarszy syn Feliksa z Żelisławskiej, kasztelan chełmiński i sta-
rosta hamei'sztyński 1607 r., wojewoda pomorski 1612 r., umarli w tymże roku.
W 1611 r., w którym otrzymał starostwo grudziądzkie, był marszi^kiem dworu
królewicza Władysława. Za konsensem królewskim z 1607 r., wykupił starostwo
kiszewskie, z rąk sukcesorów Jana Szorca (M. 151 f. 194; 158 f. 829; 154 f. 84
i 155 f. 52). Żonaty z Dorotą Rembowską, miał z niej córki: Teresę (na nagrob-
ku Erdmunda), żonę Reinholda Heidenszteina, sekretarza królewskiego, głośnego
historyka (M. 180 f. 866 i 199 f. 57); Helenę, żonę Andrzeja Łaszewskiego i Kata-
rzynę, żonę Andrzeja Zaleskiego, miecznika ziem pruskich, oraz trzech synów:
Mirosława, Samuela i Stanisława Kazimierza. Ten ostatni, ze stryjecznym bratem
swoim Michałem, synem Fehksa, pozwał Weihera 1627 r. (Tr. Piotrk.). Po śmier-
ci wojewody, pozostała po nim wdowa trzymała starostwo hamersztyńskie, a cór-
ka Helena z mężem, starostwo baldenburgskie (M. 170 f. 814 i 822). Katarzynie
i jej mężowi, matka oddała Domesław, ze starostwa hamersztyńskiego, za konsen-
sem królewskim z 1621 r. (M. 166 f. 488).
Mirosław, wojewodzie pomorski, chorąży pomorski 1629 r., a podkomorzy
malborski 1680 r., żonaty l-o y. z Zofią Konopacką, córką Jerzego, z której córki:
N. Czapska i Teofila Kosobudzka, 2-o y. z Dorotą Żalińską, wojewodzianką mal-
borską, z której syn Mirosław. Podkomorzy sprzedał Konarzyn, a nabył Taszewo,
które po nim odziedziczył syn Mirosław, ożeniony z Dąbską, z której syn Franci-
Herban. T. XL 7
Digitized by
Google
60 KONARSCY.
szek Słanidaw, rotmistrz królewski, został kasztelanem kowalskim 1701 r., a umarł
1704 r. Brał udział w wyprawie wiedeńskiej, na której silnie raniony. Sprzedał
Pawłowskiemu 1684 r. Taszewo, odziedziczone po ojcu. Z Doleckiej miał dwócłi
synów: Adama, młodo zmarłego i Stanisława, podkomorzego pomorskiego 1788 r.,
kasztelana chełmińskiego 1788 r., zmarłego 1757 r. Stronnik Stanisława Leszczyń-
skiego, poseł powiatu tczewskiego, podpisał 1788 r. konfederacyę generalną war-
szawską (Oblig. Warsz. 49 f. 422). Z Joanny Oralewskiej, miai córki: Helenę
Dąmbską, Teresę Trzcińska i Annę Trzcińska, oraz syna Ignacego, żonatego I-o y.
ze Stanisławską, z której córka Helena, po rozwiedzeniu się z Bystramem, wyszła
za Dominika Piwnickiego, 2-o y. z Partheinówną, 8-o y. z Kretkowską. Z temi
dwiema bezpotonmy.
Samuel, drugi syn Michała, wojewody pomorskiego, po ojcu starosta kisze-
wski, jako dworzanin królewski i wojewodzie pomorski, otrzymał 1615 r. konsens
królewski, na odstąpienie starostwa kiszewskiego Bąkowslcim (M. 158 f. 145).
Inny Samuel, idący po jednym z braci Feliksa, chorąży pomorski 1588 r.,
zmarły 1608 r., dziedzic Topolna, gdzie wzniósł 1588 r. kościół, w którym, wspól-
nie z żoną, Heleną z Mirakowa Konopacką, pochowany został, pozostawił syna Sa-
muela, po ojcu chorąż^o pomorskiego i dziedzica Topolna, które za zezwoleniem
królewskiem z 1685 r., zamienił na miasto. W 1628 r. kasztelan gdański, 1626 r.
wojewoda pomorski, a 1629 r. wojewoda malborski i starosta kirszporski, umarł
1641 r., w którym jego testament wniesiony do grodu Przedeckiego (Gr. Przed. 71
f. 872). Żonaty I-o y. z Zofią Osieczkowską, 2-o y. 1624 r. z Dorotą Żalińską,
wdową po Janie Bąkowskim, staroście kiszewskim, 8-o y. 1680 r. z Izabellą Kam-
kowską, wojewodzianką płocką (M. 182 f. 49). Starostwo kiszewskie, które kre-
wny jego Samuel, wojewodzie pomorski, odstąpił Janowi i Dorocie z Żałińskich,
małżonkom Bąkowskim, 1615 r., po zaślubieniu przez niego wdowy, pozostałej po
Janie Bąkowskim, wróciło w dom Konarskich. Otrzymał dożywocie na niem 1624
roku. W 1685 roku otrzymał, wspólnie z trzecią żoną Kamkowską, starostwo to
prawem emflteutycznem, na lat dwadzieścia i dwa (M. 169 f. 504; 178 f. 188; 180
r. 558). W 1628 r. z sejmu wybrany komisarzem do traktowania ze Szwedami
o pokój. Konstytucya sejmowa z 1688 r., potwierdziła nadanie przez niego części
Cieleżynka, na uposażenie kościoła w Topolnie. Z trzeciej żony, Kamkowskięj,
1-0 y. Garwaskiej. 2-o y. Kiełczewskiej (Gr. Przed. 70 f. 469 i 519), pozostawił
wojewoda dwie córki: Helenę, żonę l-o y. Jakóba Sumińskiego, kasztelana rypiń-
skiego, 2-0 y. Krzysztofa Koryckiego, starosty nieszawskiego i podkomorzego cheł-
miński^o (Sig. 8 f. 100) i Zofię, oraz sześciu synów: Mikołaja, Jana, Andrzeja,
Adama, Michała i Samuela. W 1647 r. ustanowioną została nad nimi opieka (M.
189 f. 581). Michał i Samuel zmarli młodo, a za konsensem królewskim z 1648
roku, dozwolonem zostało wdowie po wojewodzie, przelać służące jej prawa do
starostwa kiszewskiego na Mikołaja, do Łuskowa, w województwie pomorskiem,
na Adama, do Sopanina tamże, na Jana, a do Tuczna, w powiecie inowrocławskim,
na Andrzeja (M. 185 f. 498, 494 i 495).
Mikołaj, wojewodzie malborski, elektor Jana Kazimierza, z cesyi matki
starosta kiszewski, umarł bezdzietny 1656 roku, w którym potwierdził testament.
W testamencie swym wspomina o siostrze, starościnie nieszawskiej i wyznaczył
nim egzekutorami takowego, stryja swego Mirosława, podkomorzego malborskiego.
Digitized by
Google
KONARSCY.
51
Adama Przeworskie o, sędziego mirachowskiego, brata stryjeczne - rodzonego Sa-
muela i braci rodzonych: Jana, Adama i Andrzeja. Czyim był synem ów Samuel,
brat stryjeczny, nie jest wiadomem (M. 199 f. 88).
Adam y. Adam Zygmunt, wojewodzie małborski, kanonik płocki 1668 r.,
proboszcz warmiński i sekretarz królewski 1682 r. (Qr. Przed. 60 f. 446), fundo-
wał, z bratem Andrzejem, Paulinów w Topolnie, 1682 r.
Jan, wojewodzie małborski, sprzedał 1666 r. Raczyńskiemu, część odziedzi-
czoną po bracie Mikołaju na Szewnie, w powiecie świeckim (M. 200 f. 78). Żo-
naty z Rozalią Kuczborską 1660 r., nie żył 1678 r., w którym Niewieściński otrzy-
muj przywilej, na dzierżawione przez niego dobra (Sig. 8 f. 188 i DW. 65 f. 706).
Córka jego Konstancya, l-o v. za Fabianem Niewieścińskim 1657 r., 2-o v. za An-
drzejem Smoszewskim, starostą bobrownickim, 1682 r. (Zap. Lub. 60 t 446).
Andrzej, wojewodzie małborski, poseł 1668 r., podpisał, z województwem
chełmińskiem, elekcyę Jana III-go. W 1651 r. zapisał na Olszówce sumę Pawli-
kowskiej (Qr. Przed. 73 f. 255). W 1665 r. zawarł intercyzę przedślubną z Zyg-
muntem Walewskim, podkomorzym łęczyckim, o zaślubienie córki jego Elżbiety,
urodzonej z Zofii Radzewskiej. Ślub odbył się 12-go Lutego tegoż roku (Or. Przed.
76 f. 277). W 1681 r., W którym zeznał zapis na kościół w Topolnie, był podko-
morzym pomorskim, z urzędu tego rezygnował 1686 r. i umarf 1688 roku (Sig. 14).
Córka jego za Kretkowskim, a synów miał trzech: Michała, Zygmunta i Stanisława.
Michał i Zygmunt, synowie podkomorzego, nabyli 1689 r. Żalno, w powiecie tu-
cholskim, od Radziwifiowej, a Stanisław kwitował brata Zygmunta 1700 r. (M. 219
f. 616 i Qr. Przed. 81 f, 459).
Zygmunt, otrzymane w dziale z bratem Stanisławem Topolno, Cieleszyno,
Góry i Topolinko, sprzedał 1697 r. Stanisławowi Konarskiemu, bratu swemu stry-
jecznemu, synowi Mirosława, podkomorzy ca malborskiego. W 1700 r. żonaty był
z Zofią z Urbanie Urbańską (Gr. Przed. 81 f. 280 i 427; 87 f. l).
Stanisław, podkomorzyc pomorski, z Teofili Gembartówny, miał syna An-
drzeja, żyjącego 1726 r., dziedzica Umienia, w łęczyckiem (Gr. Przed. 85 f. 138
i 148). Drugą jego żoną była Teofila Przyłuska, l-o v. Pran-
ciszkowa Zielonczyna, wdowa po nim 1719 r. (Woł. X f. 802).
Magdalena, za Kazimierzem Szczepańskim 1668 roku.
Michał podpisał, z województwem chełmińskiem, elekcyę Jana
III-go. Teresa, 1759 r. żona Antoniego Kczewskiego. Ale-
ksander zKonarzyna Konarski, obrany 1769 r. w Koninie kon-
syliarzem konfederacyi wielkopolskiej. W 1784 r. był szam-
l>elanem Stanisława Augusta, ożeniony z Maryą z Szeibów.
KONARSCY h. LEWART jednego domu z Firlejami,
dziedzicami Bejsc, pisali się też Firlejami Konarskimi, wziąw-
szy nazwisko z Konar, w powiecie radomskim, wsi leżącej nie-
opodal innych majętności Firlejów. Poprzedni dziedzice Konar,
zdaje się, że nie należeli do t^^ rodu, jak Piotr z Konar, zwa-
ny Cięciwą, procesi^ący się w latach 1412 — 1414 w Rado-
miu i Jan, rozgraniczający Konary, od Domaniowa, 1424 roku
Herb Lewart. (A. Radoms.).
Digitized by
Google
52 KONARSCY.
Andi-zeJ, Dersław i OsŁasz, dziedzice Konar, synowie Jana z Bejsc, kaszte-
lana żamowskiego 1440 r., dziedzica Zakrzewa, Markuszowie i innych dóbr, pro-
cesowali 1461 r. Podlodowskich. Z nich Dersław, zabezpieczył 1478 n posag żo-
nie Katarzynie. Urszula, córka Dersława, 1499 r. żona Mikołaja Missopada. Pe-
wnie synami tegoż Dersława byli : Marcin i Jan, dziedzice Konar i cz^ci Bejsc,
którzy 1499 r. dopełnili dziahi dóbr. Marcin wzi^ Konary, Głogów, Zadąbrowie
i Kaleń, w powiecie radomskim, a Jan— Bejsce, w powiecie wiślickim (Rad. Inscr.
Decr. V f. 115; VI f. 201; VII f. 746).
Marcin, piszący się z Bejsc, nabył 1499 r. część Bejsc, należącą do brata
stryjecznego, Jana z Bejsc (Zap. Zs. Wiśl. l f. 616). ów Marcin zwał się już Ko-
narskim i jako taki, zapisany w regestrach poborowych z 1508 roku, dziedzicem
Bejsc (Paw.). Konary, Kalcń, (łłogów i Zadąbrowie, trzymała w tymże roku Ka-
tarzyna Konarska, prawdopodobnie wdowa po Dersławie, a matka Marcina. Mar-
cin, z żony Małgorzaty, pozostawił dwie córki: Annę. żonę Hieronima Podlodow-
skiego 1519 r. i Małgorzatę, żonę Stanisława Gulińskiego 1522 r., oraz dwóch sy-
nów: Stanisława i Jana, którzy dopełnili działu dóbr 1582 r. (Rad. Inscr. Decr. IX
f. 314; Rad. Inscr. II f. 810 i IV f. 28) i Jan częśd swoją, to jest Konary i połowę
Zadąbrowia, Kalcni i Głogowa, sprzedał 1540 r. Piotrowi Kochanowskiemu, za część
Strykowie z dopłatą, tak, że 1569 r. Floryan Konarski (pewnie syn Stanisława),
wspólnie z Piotrem Kochanowskim, dziedziczy na Zadąbrowiu, Kaleniu i Głogowie,
gdy właścicielem Konar jest już wyłącznie Kochanowski (Zs. Rad.).
Po Flory anie, z żony Anny, pozostali synowie: Zygmunt, Stanisław, Sera-
fin, Kasper i Marcin. Dziedziczyli oni na Młodnicy 1589 r. (Wyr. Lub. 88 f. 80).
Marcin, żonaty z Urszulą z Leżenicy 1615 r. (Zap. Lub. 21 f. 787).
Dorota z Konar, żona Jakóba Skotnickiego 1490 r.; wdowa po nim 1494 r.
(M. 14 f. 885 i 17 f. 104). Anna z Konar, wdowa po Piotrze Jeżu z Kosowa i sio-
stra jej Elżbieta, wdowa po Stanisławie Chłochole z Brudnowa, przyjęły 1518 roku
w Radomiu trzecią regułę Św. Franciszka.
Jan ze Strykowie Konarski, z podsędka, sędzia ziemski sandomierski
1556 r. Synowie jego: Krzysztof i Jan, kwitowali Firleja w Lublinie 1580 r. (Zap.
Lub. 2 f. 299). Krzysztof, pleban (bez święceń) w Jarosławicach 1570 r.
Piotr, żonaty 1589 r. z Urszulą Trojanowską (Wyr. Lub. 38 f. 486),
Jan Firlej Konarski, pisarz grodzki nowokorczyński 1685 r., a podstarości
i sędzia grodzki 1690 r. Anna z Madejowa, żona l-o v. Melchiora Borka, 2-o v.
Jacka Firleja Konarskiego, nieżyjącego już 1675 r. (Gr. Chęć.). Synem ich był
Kazimierz, wojski wiślicki 1691 r. (Zap. Lub. 67 f. 144). Ten Kazimierz, żonaty
z Teresą Rogowską, nabył 1679 r. Gumienice od Roxickiego, które wkrótce sprze-
dał Chomentowskiemu.
Jan Firlej Konarski, żonaty z Katarzyną z Obie Jawoniicką, miał syna Je-
rzego, Reformata i córki: Małgorzatę Mikołajowe Michalczewską, Annę Władysła-
wowę Piegłowską, Krystynę i Katarzynę. Sprzedały one 1730 r. majątki odziedzi-
czone po Jawornickich Krasińskiemu, kasztelanowi wiślickiemu (Teka W. Ruliko-
wskiego).
Czy niżej wymienieni Konarscy do tego domu należą, pewności nie mam:
Antoni Bonawentura, instygator Trybunału lubelskiego, został 1690 r. podpisarzem
Digitized by
Google
KONARSCY.
63
województwa wołyń8kiego, TrybuDału lubelskiego, a 1720 r. był cześnikiem czer*
niechowskim (Zap. Lub. 66 f. 1080; DW. 68 f. 627; WoŁ IX f. 1026), Adam Ka-
rol, łowczy czerniecbowski 1687 r., Jerzy, łowczy czemiechowski, zmarły 1701 r.
Elżbieta, żona Jerzego Niemirycza 1660 r. (Ky. VI E f. 47 i VIII f. 240). Andrzej,
żonaty 1678 r. z Anną z Zielonków, a Jan 1719 roku z Anną Strzałkowską (Qr.
Sanoc. 76 f. 796 i 299 f. 799).
Franciszek Firlej Konarski, syn Józefa, tytułowanego podstolim krakow-
skim i N. Wilkońsldej, wojski oświęcimski 1728 r., kasztelan biecki 1786 r., zmarły
1744 r.. kawaler orderu Orła Białego 1742 r., zaślubił Barbarę z Cellarych i z niej
miał synów: Tomasza, Józefa i Antoniego, oraz córkę Teresę.
Tomasz, dziedzic Janowszczyzny w Drohomirczanach i Wawrowic (DW. 76
f. 688), wylegitymowany ze szlachectwa 1782 r., w sądzie grodzkim halickim, ka-
waler orderu Św. Stanisława 1792 r., wraz z żoną, Krystyną z Potockich, zabez-
piec^ł 1797 roku sumę Dominice ze Starzyńskich, l-o v. Ignacowej Konarskiej,
2-0 V. Wykowskiej.
Józef, żonaty z Zofią Dębińską, miał synów: Leona, właściciela Szczyrze-
cza, zmarłego 1812 r., wyl^itymowanego ze szlachectwa 1788 r., w sądzie ziem-
skim pilznieńskim, żonatego 1784 r. z Teresą Wybranowską, chorążanką lubelską,
1-0 y. Pawłowa Starzyńską, generałową wojsk koronnych (Tab. Gal PacŁ Nov.
U f. 887).
Antoni, 1781 r. major, 1788 r. podpułkownik, następnie pułkownik artyle-
ryi koronnej, kawaler orderu Św. Stanisława 1788 r., żonaty z Anną Piotrowską,
córką Stanisława, podstol^fo przemyskiego i Anny ze Zbierzchowskich, z którą
zeznsi zapis dożywocia 1788 r. Teresa, żona Aleksandra Romiszowskiego, której
córce Zofii, żonie Ignacego Hilar^o Ńfoszyńskiego, zapisał Leon swój majątek,
1804 roku.
Kazimierz, dziedzic Łutc^, syn Floiyana i Maryanny
z Oszczypowskich, wnuk Antoniego, legitymował się ze szla-
chectwa 1782 r., w sądzie ziemskim pilznieńskim (M. D. Wąs.
z A. Lwów. Por. Nob.; DW. 97 f. 898; 104 f. 879 i 1404).
KONARSCY h. ŁZAWA, właściwie CZEWOJA, mieli
być w województwie niskiem, podhig Niesieckiego. Mikołaj
Konarski, burgrabia sanocki 1487 r., a podstarości i podsędek
grodzki 1489 r. (AOZ. XVI). Stanisław, 1498 r. na sądach
w Przemyślu. Mikołaj, podstarości przemyski, dostał od kró-
la wójtostwo w Szechyni pod Medyką. Mikołaj 1608 r., a Se-
bastyan, pisarz sanocki, i Stanisław 1589 r., dziedzice Rako*
wej, w ziemi sanockiej (Paw.).
Sebastyan, pisarz ziemski sanocki 1580 r., umarł 1599
roku. Stanisław, wojski stryjski 1615 r., deputat na Trybu-
nał koronny 1628 r. Józef, wojski sanocki 1784 r.
Herb
Łsawa v. Czewoja.
KONARSCY h. ROLA z Konar, w powiecie orłowskim. Akta łęczyckie
z lat 1886—1399 wspominają o Janie, Marcinie, Mikołaju i Włodzimierzu z Konar
Digitized by
Google
54
KONARSCY.
Konarskich. Stanisław z Konar w Orłowie 1898 r. Jan, poborca łęczycki 1&05 r.
(T. Paw.). Marcin, Stanisław, Walenty, Kasper i Andrzej dziedziczyli na Kona-
racłi 1576 r. (Paw.). Marcin był synem Jana (Qr. Przed. 27 f. 886) i z żony, Mał-
gorzaty SypińskieJ, pozostawił syna Stanisława (Ibid. 69 f. 788). Stanisław, na-
był 1681 r. sumę na Wolf Sypieńskiej, a Andrzej wziął tam-
że 1628 r. w zastaw ogród. Małgorzata, żona l-o v. Wójcie-
cha Rzekieckiego 1622 roku, a 2-o v. Wojciecha Zadzimskie-
go 1688 roku (Akta Sieradzkie).
Stanisław, żonaty 1611 r. z Jadwigą Szumowską, wdo-
wą po Tarnowskim (M. 154 f. 270). Agnieszka za Dzierzbi-
ckim 1624 r. Maciej, żonaty 1592 r. z Dorotą z Owsianych,
córką Mikołaja (Gr. Przed. 40 f. 420). Ksiądz Jan, Marcin,
Stanisław, Wojciech i Andrzej, synowie Marcina, procesi^ą
się 1618 r. z Maciejem Konarskim (Ibid. 64 f. 145). Krzysztof
i żona jego, Anna de Capie (?), potwierdzają 1620 r. układ za-
warty z Umińskim (Ibid 66 f. 4).
Stanisław, posesor Krzyżanowic 1704 r., zmarł bezdziet-
ny, a spadkobierca jego Maryan, sumy na Krzyżanowicach
i Pawłowicach przelewa 1715 r. na Łukasza Wolskiego (Gr.
Herb Bola. Gostyń, i Łęczyc).
KONARSCY h. SZELIGA. Franciszek Łazarz Konarski, archidyakon ka-
mieniecki, proboszcz w Trembowli 1756 r. (Gr. Tremb. Pasc. 8 f. 604; M. D. Wąs.).
KONARSCY h. TORÓR mieli być w województwie kaliskiem. Maciek Ko-
narski ma sprawę z Polickimi w Koninie przed 1450 r. Stanisław, wyprawiony
1474 r. na wojnę czeską (St. Pr. P. Pom. VII. 687).
Barbara, żona Jakóba Bilanowski^o y, Rzeszkowskiego, matka k nonika
poznańskiego 1555 r. (Pis. Dz. Pol. IX). Bernard podpisał, z województwem kali-
skiem, elekcyę Augusta II-go.
KONARSCY różni. Dominik, syn Świętosława z Konar, 1419 r., Marcin,
syn Stanisława, 1424 r., Błażej, syn Marcina, 1449 r., na uniwersytecie krakow-
skim. Jakusz z Konar, pod Tarnowem, 1408 r., a Mikołaj, 1418 r., świadczą w Tar-
nowie. Leonard i Piotr 1427 r. w Pilznie. Piotr sprzedał 1441 r. wójtostwo w Dem-
bicy, za 800 grzyw. Janowi z Podgrodzia. Mikołaj nabył 1461 r. część Przybysła-
wic, w pilznieńskiem, za 890 grzyw. (KMP. IV; Zs. Pilz. 20 f. 108; 22 f. 804). Anna
z Konar, żona Stanisława Lipskiego 1444 r.
Baltazar Konarski dziedziczył na Konarach, w powiecie szczyrzyckim, 1681
roku. Córki jego, sukcesorkł nieżyjących Tomasza Dziewulskiego i Anny Miko-
łajówny Konarskiej, sprzedały 1601 r. części swe spadku Andrzejowi Lipskiemu
1601 r. (Zap. Krak. 170 f. 1419).
Jan Konarski, właściciel Konar, w powiecie inowrocławskim, 1580 r. Sta-
nisław Konarski, współdziedzic Studzienia i Gęsiej Woli, w powiecie gostyńskim,
1579 r. (Paw.). Bartosz i żona jego, Aleksandra Pieliasówna, sprzedali 1584 roku
Nibry, w powiecie kowieńskim (Akta XIV).
Digitized by
Google
z KONARSKIEGO — KONARZEWSCY. 55
Wojciech otrzymał 1628 r. konsens królewski, na nabycie starostwa rze-
czyckiego (M. 176 f. 245). Żonaty z Anną Gołębiowską, trzymane przez siebie do-
bra w Inflantach, odstąpił Wiesiołowskiemu 1618 r. (DW. 46 f. 246). Tomasz Mi-
chał, zwolniony od wyprawy 1670 r. Dzierżawca starostwa piotrkowski^o, oże-
niony z Jadwigą Bielską 1670 r. Katarzyna, wdowa po Aleksandrze Kobierskim,
1699 r. (DW. 54 f. 1844 i A. Piotrk.).
Jan i żona jego, Barbara z Klimczyckich, 1679 r. dziedzice Ozierszczyzny,
w województwie kijowskiem (Arch. I. Z. Ros. VII. 1). Stanisław upoważnił 1711
roku synów swoich, Ignacego i Pelicyana, do odbioru sumy (Op. Kij. 28). Michał,
dworzanin skarbowy 1716 r. (AGZ. X. 6788).
Jan, cześnik k\jowski, z Anny Strzałkowskiej, pozostawił córki: Ewę, za
Ignacym Pieścioroskim, stolnikiem smoleńskim; Wiktoryę. za Pawłem Przeczko-
wskim, cześnikiem wiskim i Teresę, za Michałem Wrzeszczem, łowczym Winni-
ckim, które spadek swój po Karolu Janickim w Birczy, sprzedały Przeczkowskie-
mu 1748 r. (Gr. Sanoc. 125 f. 1229). O. Sylwester Konarski, ihumen monasteru
Markowskiego 1718 r., zmarł przed 1719 r. (IsŁ Jur. Mat. XXI i XXV).
Stanisław, z powiatem starodubowskim, a Stefan, z województwem smo-
leńskiem, podpisali elekcyę Stanisława Augusta.
Ignacy, zmarły w Warszawie przed 1868 r., pozostawił z żony, Eleonory
Gołaszewskiej, Franciszka i Józefa, pełnoletnich i Teofila, Wincentego i Wiktoryę
nieletnich^ Z nich Franciszek zmarł 1865 r., pozostawiając wdowę Krystynę z Ma-
kowieckich i dzieci: Józefa, Zofię, Emilię i Władysławę. Wincenty zaślubił 1865
roku w Warszawie, Anastazyę Szpotańską.
z KONARSKIEGO Maciej, syn Pawła, 1426 r., a Wojciech, syn Jana, 1465
roku na uniwersytecie krakowskim. Andrzejko, za usługi oddane Wincentemu
arcybiskupowi, otrzymał od kapituły gnieźnieńskiej 10 gr., 1448 r.
KONARZEWSCY h. JASTRZĘBIEC, prawdopodobnie z Konarzewa-Bolesty,
w ziemi ciechanowskiej. Nazwa tej wsi pokazi^e, iż Konarzewscy do rodu Bole-
ściców należeli. Krzysztof Konarzewski, z ziemi ciechanowskiej, h. Jastrzębiec,
świadczył w Warszawie 1612 r., przy wywodzie szlachectwa Wojciecha Mieczko-
wskiego, którego urodziła Konarzewska (DW. 40 f. 1968).
Być może, że w liczbie Konarzewskich, wymienionych pod Pobożanami, tak-
że pochodzącymi z Konarzewa, w ziemi ciechanowskiej, nie jeden Boleścic się
znąjdige.
KONARZEWSCY h. ŁODZIĄ. Niesiecki podaje, że widział pieczęć Piotra
Konarzewskiego, sędziego ziemskiego kaliskiego, z 1518 r., herb Łodzią przedsta-
wiającą, ów Piotr umarł 1586 r. (M. 62 f. 4). W 1525 r. świadczył Oorzeńskie-
mu, kanonikowi gnieźnieńskiemu (Pis. Dz. Pol. K), a w 1529 r., mając lat 60,
zeznawał w konsystorzu poznańskim, o pokrewieństwie Jakóba i Anny Chłapo-
wskich, mianowicie, że N. Konarzewski zaślubił Jadwigę Kondratowską, siostrze-
nicę Mikołaja Grobi, z której urodzona Katarzyna Konarzewska, wyszła za Chła-
powskiego i była matką Jakóba, ożenionego z Anną Bieganowską, pochodzącą od
tegoż Mikołaja Grobi (Pom. Dz. W. Śr. XVL 1816).
Digitized by
Google
56 KONARZEWSCY.
Andrzej Konarzewski prowadził własny orszak 1496 r., na wojnę turecką
(St. Pr. P. Pom. VII. 577).
KONARZEWSCY h. NOWINA, z Konarzewa, w powiecie łęczyckim. Bo-
guta i Jan, 1886 r, a Andrzej 1892 r., mają sprawy w Łęczycy (Paw.). Boguta
z Konarzewa, nabył 1897 r. Biesiekierz, za 800 kóp groszy prags., od Świętochny,
wdowy po Janie z Wituni (Łęcz. I. 4124 i II. 5589). Sukcesorowie Łukasza, i Re-
gina, wdowa po Tomaszu, dziedziczyli na Konarzewie 1576 r. Wdową po Łuka-
kaszu, była Anna Oporowska, dziedziczka części na Oporowskiej wsi, w powiecie
orłowskim (Paw.).
Jednym z synów Łukasza był Tomasz Konarzewski, procesiyący się ze
Siatkowskim 1584 r. (Gr. Przed. 82 f. 858). Anna z Konarzewskich, wdowa po
Erazmie Oporowskim, była 1576 r. współwłaścicielką Kurowa, w powiecie orłow-
skim (Paw.)*
Stanisław, syn Mikirfąja, wprowadzony 1596 r. do wsi Łąkie - Zwiastowe,
żonaty z Zofią Arciszewską, miał z niej trzech synów: Piotra, Tomasza i Marka.
Piotrowi matka odstąpiła 1612 r. częśd swoją na Arciszewie. Piotr i Tomasz wpro-
wadzeni zostali 1624 r. do Woli Parysowej, a Marek cedował 1625 r. sumę Pie-
karskiemu. Piotr zabezpieczył 1612 r. sumę pierwszej swej żonie, Wietrzychow-
skiej, a z drugą żoną, Heleną z Bierzyńsicich, kwitował 1682 roku jej brata (Gr.
Przed. 80 f. 867, 44 f. 112; 49 f. 809; 59 f. 266 i 1612; 68 f. 842 i 441; 69 f. 283;
78 f. 882).
KONARZEWSCY h. POBÓG z Konarzewa, w ziemi ciechanowskiej, której
to nazwy jest wsi kilka. Stanisław, dziedzic Konarzewa, nabył 1416 r. w Gecba-
nowie dziesięć włók pod Nowogrodem. Piotr Konarzewski, w Łomży 1475 r. Ja-
kób z Konarzewa, miernik księcia Jana Mazowieckiego 1479 r. Prawdopodobnie
od niego powstała nazwa Konarzewo-Mierniki.
Jakób z Konarzewa, syn Gosława, otrzymał 1478 r. prawo niemieckie dla
wsi Zielony Grunta w ziemi warszawskiej (M. 9 f. 21). Jan z Konarzewa, kanonik
płocki 1502 r. Dorota, żona Milewskiego, babka kanonika gnieźnieńskiego Łem-
pickiego, urodzonego 1558 r. (Kor.). Małgorzata, córka Wojciecha Konarzewskie-
go, sprzedała 1559 r. część swoją na Konarzewie-Skurach Pawłowi Konarzewskie-
mu, synowi Feliksa (M. 95 f. 280).
Stanisław Konarzewski, syn Pawła z Konarzewa- Wiellciego, żonaty I586r.
z Katarzyną Lichowską, córką Stanisława, wnuka Bartłomieja (Zs. Gz. Czers. 54
f. 1055). Szymon Konarzewski dziedziczył na Młodzianowie, w powiecie makow-
skim, 1582 r. (Paw.). Jan i żona jego, Jadwiga z Ramultów, otrzymali 1603 r.
konsens królewski, na nabycie wójtostwa w Ossówce (M. 148 f. 122). Zbożny
(Auctus) Konarzewski, o którym konstytucya z 1626 r. wspomina. Walenty, żo-
naty 1681 roku z Maryną z Suffczyńskich. Mikołaj, syn Grzegorza, zeznał 1627
roku zapis dożywocia z żoną, Barbarą ze Staniszewskich (Perp. Czers. 7 f. 426
i 8 f. 585).
Mikołaj, z ziemi ciechanowskiej, elektor Władysława lV-go. Walenty,
z ziemią różańską, inny Walenty, z ziemią nurską, a Jan i Wojciech, z wojewódz-
twem rusklem, podpisali elekcyę Jana Kazimierza. Jan, żonaty l-o v. z Bielską,
Digitized by
Google
KONARZEWSCY. 57
z której syn Rafał, 2-o y. z Barbarą Korycińską, córką Mikołaja, z której córki:
Elżbieta, l-o v. Andrzejowa Przedborowa, 2-o v. Mikołajowa Gruszecka i Krysty-
na Skowieska, oraz synowie: Jakób, Hieronim, Łukasz, Stanisław, Wojciecłi
i Jan. Z nich:
Hieronim, sędzia grodzki 1626 r., podstarości i poborca kamieniecki 1685
roku, rewizor z sejmu twierdzy H(^oskowskiej tegoż roku (V. L.), podsędek 1649 r.,
w końcu sędzia ziemski podolski 1657 r., bezdzietny z Anną z Zakliczyna Jorda-
nówną, wdową po Andrzeju Morawcu, rotmistrzu królewskim (Zs. Kamień. 8685),
z którą zeznał zapis dożywocia 1656 r. Pozostała po nim wdowa jest już 1661 r.
żoną Gabryela Siinickiego, kasztelana kamienieckiego.
Wojciech zeznał 1656 r. zapis dożywocia z żoną, Anną z Wyleżyńskich
(Gr. Kamień.). Inny Wojciech, z Anny Dzierżanowskiej, córki Wojciecha, miał
1661 r. Michała, Gryzeldę i Konstancyę (Gr. Żydacz. i Lubels.).
Walenty, z ziemi różańskiej, elektor króla Michała, już jako wojski różań-
ski, podpisał elekcyę Jana III-go. Umarł 1694 r.
W liczbie elektorów Augusta II-go spotykamy : Stanisława, Stefana, Ale-
ksandra, Kazimierza, Mateusza, drugi^o Stanisława i Wojciecha, z ziemi ciecha-
nowskiej, a Wawrzyńca, Kazimierza i Walentego, z ziemi nurskiej.
Aleksander, z Anny Smoleńskiej, miał córki: Teresę, 1702 r. żonę Kazimie-
rza Rola Janickiego (Gr. Sandec.), Barbarę, za Krzysztofem Goworkiem i synów:
Franciszka, po którym, z Katarzyny Sieprawskiej, syn Sebastyan, umarł w szko-
łach w Pińczowie; Antoniego, po którym, z Kierlingówiiy, dzieci: Franciszek, Woj-
ciech i Maryanna, i Wojciecha, tngrkrotnie żonatego, z Domagalską, z której dzie-
ci: Wojciech, Urszula i Eufro^na, l-o v. Telikowska, 2-o v. Bodzańska; z Buko-
wską, zmarłą bezdzietnie i z Anną Biedermanówną, 2-o v. Józefowa Duninowa
Wąsowiczową, łowczy ną żytomierską 1746 r., z której syn Jan i córka Salomeą,
klaryska u Św. Andrzeja w Krakowie (Gr. Nowokorcz. i Wiśl.).
Wiktor, miecznik różański 1695 r., zmarły 1705 r., pozostawił, z Agaty
z Glinków, córkę Antoninę, żonę Wojciecha Zawadzkiego 1780 r. (DW. 67 f. 1020).
Konstanty, porucznik wojsk koronnych, wspóhiie z żoną, Franciszką z Gniewoszów,
nabyli 1716 r. od Szeliskiego, część Mystkowic (DW. 62 f. 1187). Anna, wdowa
po Franciszku Zakrzewskim, 1716 r. (Perp. Czers. 14 D f. 181). Antoni i Andrzej,
1714 roku w drohickiem. N., rotmistrz chorągwi kozackiej 1718 roku (Ist Jur.
Mat XXI).
Sebastyan, zmarły przed 1729 r., zostawił z Zofli Slcrobockiej, 2-o y. Mi-
chałowej Terleckiej, Mikołaja i Józefa, pozwanych przez Woronicza, o różne Icrzy-
wdy (Gr. Latycz.). Józefa i Katarzyny córka Rozidia, ur. w Gzortkowie 1751 r.
Jan, żonaty z Jadwigą Łuszczewską, miał dwóch synów: Krzysztofa i Ja-
na. Krzysztof zeznał 1710 r. zapis dożywocia z żoną, Konstancyą z Kruszewskich.
Z niej córka Eleonora i synowie : Ludwik i Jan, zawarli układ z Narewskim
1788 roku.
Jan, syn Jana i Łuszczewskiej, sprzedał 1788 r. bratankowi swemu Ludwi-
kowi, część Szczypioma, odziedziczoną po wi\ju Łuszczewskim (Perp. Czers. 17
f. 167; 18 f. 289; 24 f. 824; DW. 68 f. 865).
Herban. T. XI. 8
Digitized by
Google
58 KONARZEWSCY.
Franciszek i Kazimierz, synowie Walentego, nabyli 1738 r. od Dionizego
Jana Miłoszewskiego, syna Tomasza i Elżbiety z Konarzewskich, część Konarze-
wa-Sławki i Święchy (DW. 68 f. 786). Ignacy, wojski grabowiecki 1756 r. N. Ła-
zowska, wdowa po Antonim Konarzewskim, sprzedała 1762 roku Szydłowskiemu,
część swoją na Golędzinowie (DW. 82 f. 385). Józef podpisał, z województwem
płockiem, elekcyę Stanisława Augusta.
Ignacy, pułkownik wojsk koronnych 1775 r. (MP.). Wiktorya z Horody-
skich, żona Jakóba, zapisała mu umierając 1776 r., dożywocie na całym swoim
majątku (Qr. Halic). Jakób z żoną, Zofią Karbowską, córką Andrzeja i Anny
z Wodzińskich, obierał 1780 r. plenipotentów (Gr. Lwows.).
Antoni, wojski buski 1778 r. (DW. 94 f. 212). Franciszek, żonaty 1779 r.
z Maryanną Chuchrowską (M. 295 f. 120). Felicyan, syn Stanisława i Agnieszki
z Wyrzykowskich, sprzedał 1790 r. Radzickiemu część swoją na Wyrzykach (DW.
106 f. 1024).
Filip Jakób Konarzewski, komornik graniczny łomżyński, syn Kazimierza
i drugiej jego żony, Katarzyny z Gogolewskich, wnuk Marcina, prawnuk Wojcie-
cha, a praprawnuk Jana, legitymował się ze szlachectwa 1782 r., w sądzie grodz-
kim halickim (M. D. Wąs.).
Andrzej, dziedzic Ciemniewka, w przasnyskiem, 1808 r. Walenty Jaszew-
ko Konarzewski, współdziedzic Uher, ożeniony z Franciszką Bąkowską, 1885 roku.
Wojciech, syn Wincentego, rejent sądu pokoju bielskiego 1868 r.
W Królestwie legitymowali się ze szlachectwa przed 1850 r.r Mikołaj, syn
Michała; Wojciech, Konstanty i Franciszek, synowie Konstantego; Jan, syn Miko-
łaja; Piotr Paweł, syn Ignacego i Witold Andrzej i Julian, synowie Dominika,
a 1859 r. Paulin, Dionizy i Szymon.
Czy nie do tychże Konarzewskich należą : Rafał, ławnik sądu leński^o
w Kołaczycach, dzierżawca sołtystwa w Krajewicach, w pilznieńskiem, w latach
1544 — 1546. N., sołtys wsi królewskich Wola Ranizowstaoi, Wola Lipnica i Dzi-
kowiec, w sandomierskiem, 1578 r. (Paw.). Eugeniusz, opat Koprzywnicki, zmarły
1766 r. Jan, nabywcą Janina, w powiecie drysieńskim, po którym zostało dwóch
synów: Bazyli i Krzysztof, dziedziców Janina 1669 r. Bazylego, z Barbary Limon-
tówny, syn Andrzej, sprzedał Szczyttowi Janin 1698 r.
Paweł, elektor Jana III-go, w księstwie żmudzkiem. Ignacy, podstoli smo-
leński 1788 r.
KONARZEWSCY h. PORAJ z Konarzewa, w powiecie poznańskim. Mają
sprawy w Poznaniu w latach 1886 — 1897 : Hanka, dziedziczka Konarzewa, Mi-
kołaj i Janusz, synowie Praczka Zdbika, Mfkołąj Owieczka z Konarzewa, Jasiek
Konarzewski i Jakób i Zawisza Konarzewscy (Leksz.). Wojciech, syn Stefana,
1429 r., a Andrzej, syn Mikołaja, 1481 r. na uniwersytecie krakowskim. N., pod-
wojewodzy bracławski 1767 r.
Jan Mleczko, dziedzic Konarzewa, ma 1468 r. sprawę z Stanisławem, ple-
banem z Konarzewa- Jan, dziekan szredzki 1481 r. (Pom. Dz. W. Śr. XVI. 1816
i 1481). Piotr, Benedyktyn w Lubiniu, zmarł 1515 r.
Piotr Konarzewski świadczył 1502 r. Strzeszewskiemu, kanonikowi poznań-
skiemu. Tenże Piotr i Wojciech, dziedzice Konarzewa, świadczyli 1504 r. Grocho-
Digitized by
Google
KONARZEWSCY. 59
wickiemu, także kanonikowi poznańskiemu (Pis. Dł Pol. IX.), Piotr Konarzewski,
podwojewodzy poznański 1510 r., podsędek poznański 1515 r., umarł 1518 r. Ma-
ciej, kanonik gnieźnieński i poznański, I5dl r., pozwał 1520 r. Ryszewski^o,
o przejęcie listu jego, pisanego z Padwy do ojca i wyśmiewanie go (Pom. Dz. W
Śr. XVL 1814). Dorota Konarzewska, właścicielka Konarzewa, Bytynia i Roście-
gnłewic, 1580 r. (Paw.).
Jakób 1667 r. w poznańskiem. Andrzej i Mikołaj podpisali, z wojewódz-
twem poznańskiem, elekcyę Jana III-go. Andrzej i żona jego, Zofia z Zakrzew-
skich, 2-0 V. Adamowa Lipska, zmarli przed 1715 r.
Piotr, pisarz poznański, syn Stanisława i Barbary Lipskiej, z Doroty Bro-
niszówny, miał córkę Barbarę, żonę l-o v. Stanisława Wysockiego, 2-o v. Piotra
Koszutskiego, zmarłą 1690 r. (Łuk.) i syna Piotra, ożenionego z Barbarą Młodzie-
jowską. Tych syn, Floryan, nabył 1706 r. część Chraplewa, na której zabezpieczył
8,000 flor. żonie swej, Maryi z Radzyńsklch (Inscr. Posn. f. 71 — 74). W 1781 r.
był pisarzem grodzkim kcyńskim. Z niej miał synów: Józefa, pisarza grodzkiego
wschowskiego, deputata na Trybunał koronny 1730 r. i Macieja, w zakonie Cy-
stersów Michała, oraz córkę Ludwikę, żonę l-o v. Józefa Kierskiego, 2-o v. 1748
roku Józefa Kęszyckiego (Inscr. Posn.). Z drugiej żony. Koszutskiej, Ploryana syn
Rafał, starosta stawiszyński. otrzymał 1757 roku, wspólnie z żoną, Heleną z Ra-
dońskich, konsens królewski, na odstąpienie starostwa stawiszyńskiego Łubie
(Sig. 29).
Zygmunt Marcin Konarzewski, syn Michała, legitymował się ze szlache-
ctwa w Królestwie, przed 1850 r.
KONARZEWSCY h. TUMIGRAŁA z Konarzewa pod Rawiczem. Heraldycy
nasi nazywają ten herb Wrąby, gdyż przedstawia w polu czerwonem, pod sześcio-
promienną gwiazdą złotą, trzy pasy prawo ukośne. W szczycie hełmu trzy pióra
strusie (Ostr. 1415).
Melchior Konarzewski dziedziczył 1580 r. na części Zymlina i Sierakowa,
w powiecie kościańskim i części Srok, Siedlca i Krzekotowic, w powiecie pyzdr-
skim (Paw.). Synów jego trzech: Jan, Mikołaj i Andrzej. Z nich:
Mikołaj miał córkę Dorotę, za Władysławem Manieckim, w połowie XVII-go
wieku i synów: Stanisława, dłużnika Mycielskich 1615 r. i podobno Hieronima
(Żychl.), po którym syn Andrzej umarł 1684 r.
Andrzej świadczył 1622 r. w Kościanie, przy wywodzie szlachectwa Krzy-
sztofa Arciszewski^o i zeznał, że jest synem Melchiora h. Tumigrala i że niegdy
Sabina, siostra ojca jego, żona Wojciecha Zakrzewskiego, była matką Heleny Za-
krzewskiej, matki Krzysztofa Arciszewskiego. Andrzej umarł 1657 r., pochowany
w Pempowie, gdzie mu bratanek Albert pomnik wystawił.
Jan, z Anny Chwalibowskiej, miał syna Melchiora, a z Katarzyny Oułtow-
skiej, syna Alberta, zmarłego 1668 r., którego nagrobek miał się znajdować w ko-
ściele Karmelitów w Poznaniu.
Melchior, dziedzic Skoraszewic, gdzie po spaleniu starego, wystawił nowy
kościół, umarł 1650 r., a stryj Andrzej i brat Albrycht, pomnik mu wystawili.
Z Urszuli Pogorzelskiej, pozostawił syna jedynego Adama, ur. 1640 r., dziedzica
Digitized by
Google
60 KONASZEWICZOWIE — KONCEWICZOWIR
Oostynia, gdzie 1675 r. rozpocząć budowę kościoła i klasztoru dla Filipinów, któ-
rych tam sprowadził w 1668 n Spisał testament w Tuliszkowie 1676 r. i t^foż
roku umarł, a rozpoczęte przez niego dzieło, ukończyła żona Jego, Zofia z Opaliń-
skicti, 2-0 y. Wacławowa Leszczyńska, 8-o v. Łukaszowa Opalińska. Z niej troje
dzieci zmarło młodo, Teresa była żoną Jana Franciszka Opalińskiego, starosty
szremskiego 1698 r. i zmarła bezdzietnie, a syn Filip, starosta koniński, podpisał,
z województwem kaliskiem, elekcyę Augusta II-go. W 1695 r. uzyskał przyzna-
nie do^ocia na temie starostwie dla 2ony, Teofili z Leszczyńskich, wojewodzian-
ki podlaskiej (Sig. 15), która, po jego śmierci, wyszła za księcia Janusza Wiśnio-
wiecki^fo, kasztelana krakowski^fo (Wał. XI f. 1441), a w końcu została Domi-
nikanką 1758 r. (Gr. Kościan.) i zmarła 1757 roku. Filip umarł l-go Stycznia
1708 roku.
Syn ich Dymitr, ur. 1696 r., po ojcu stai-osta koniński, otrzymał 1718 r.
konsens królewski, na wykupienie z rąk księcia Janusza Wiśniowieckiego, staro-
stwa krzemieniecki^fo (Sig. 18). Nie wykupił takowego i umarł. Siostry jego:
Joanna, Dominikanka we Lwowie i Weronika, ur. 1699 r., zmarła 1762 r., żona
Macieja Mycielskiego, kasztelana poznańskiego. Weronika odziedziczyła po rodzi-
cach i bracie olbrzymi majątek, który wniosła w dom Mycielskich. Spełniając
wolę dziada swego, zamieszczoną w testamencie, zapisała 1751 roku 82,000 flor.
na Błażejowie i innych majątkach, Filipinom w Gostyniu (Inscr. Posn. VI f. 7).
KONASZEWICZOWIE. Anna z Konaszewiczów, Grzegorzewa Bobrykowi-
czowa, pozwała 1627 r. Dąbrowskiego, o zwrot rzeczy pozostałych po bracie jęj
Wojciechu, zmarłym w Zwiniaczu, u księcia Jerz^o Zasławskiego i o 25,000 flor.
zasług, u tegoż księcia zebranych (Woł. V A f . 109).
KONASZEWSCY v. KONASZOWSCY. Jan Konaszewski podpisał, z po-
wiatem grodzieńskim, elekcyę Jana III-go. Adam Konaszewski został podczaszym
bracławskim, 1727 r. (Sig. 20).
Dionizy Konaszewski z synami: Adolfem i Wiktorem, syn Kajetana, wnuk
Antoniego, legitymował się ze szlachectwa 1842 r., w gubemii podolskiej. Syn
iego Eustachy Wacław, wylegitymowany 1848 r. (Spis.).
KONCEREWICZ Antoni, w powiecie wiłkomierskim, 1764 r. (V. L.).
KONCEWICZOWIE v. KONCZEWICZOWIE herbu' ŁABĘDŹ, przydomku
Oinngd. Stanisław Szczepanowicz Koncewicz, chorąży rudomiński w latach 1541
— 1550. Filip Koncewicz, bojar królewski 1549 r. (ML. 65). Teodor Koncewicz,
chorąży grodzieński 1578 r. Jakób Koncewicz, chorąży grodzieński 1618 r. Sa-
muel Koncewicz, sędzia ziemski lidzki, a Jakób, starosta koniawski i dubicki i pi-
sarz ziemski lidzki, 1686 r. Jakób Koncewicz, podkomorzy lidzki 1652 r. Jerzy
Koncewicz, oskarżony o zabicie Jana Starosielskiego, o czem konstytucya sejmo-
wa z 1775 r. wspomina (f. 507). N., oboźny wiłkomierski 1798 r. Józef Koncze-
wicz, w powiecie lidzkim, 1764 r. (V. L.), Józef, poseł województwa nowogrodz-
kiego i Stefan Koncewiczowie, podpisali, z województwem nowogrodzkiem, elekcyę
Stanisława Augusta.
Digitized by
Google
KONCEWICZOWIE - KOŃCZOWIE. 61
Barbara Koncewiczówna 1618 r. za Janem Kimbarem Chrzanowskim (K^.
in A f. 46).
Marcin Oieynet Konczewicz, miecznik halicki (?), ionaty z PetroneHą ze
Stawiskich, zawarł 1741 r. umowę z Insykiewiczem (Or. Hal.). Ksiądz Czesław,
od 1789 r. wikary w Konstantynowie.
Dymitr Oinnejd Konczewicz, zmarły 1816 r., syn Simeona, legitymował się
ze szlachectwa 1782 r., w sądzie ziemskim lwowskim, a 1788 r., w Wydziale Sta-
nów galicyjskich. Z Zofii Gołębskiej, miał synów : Jana, Piotra i Józefata Win-
centego. Patrz Kuncewiei.
KONCEWICZOWIE v. KUNCEWICZOWE. Ksiądz Jan, gr.-kat. paroch
w Torchowie i Macbnówce, zmarły 1808 r., z Agrypiny zostawił: Tacyannę Pran-
ciszkowę Hormańską, Parascewię Janowe Teślukową, Eudoksyę, Teodora, Babie-
go i Piotra. Anna Niemczakowska, Jan Antoni i Aleksander, gr. - kat. paroch
w Żukowie, rodzeństwo. Ksiądz Aleksander, zmarły 1818 r, z Tekli Balkównej,
pozostawił córkę Juliannę. Klemens, 1828 r. wyznaczony opiekunem dzieci swą)
siostry, Apolonii Pawiową) KruszelnickieJ. Druga jego siostra Maryanna, za księ-
dzem gr.-kat Pantaleonem Tarasiewiczem (NL D. Wąs. z A. Lwów. For. Nob.).
KONCZACKI T. KONCZECSKI v. KONIECZACKI z Bhidnik Mikołaj, woj-
ski halicki 1618 r. i podsędek 1525 r. (M. 80 f. 215 i St Pr. P. Pom. VI. 889).
Patrz Biudnieey.
KOŃCZAKOWSCY. Michałowi zabezpieczyli sumę Trypolscy 1662 r. (Gr.
Owruc). Michał Michałkiewicz Konczakowski, namiestnik podstarostwa owruckie-
go, w latach 1664 — 1694 (Zap. Lub. 48 f. 526 i Arch. 1. Z. Ros. HL 2).
KONCZEWSCY h. JASIEŃCZYK. Jan Konczewski pozosUwał 1668 roku
w niewoli w Moskwie (IsŁ Jur. Mat. XXV). Aleksander, sekretarz królewski i pi-
sarz wileński 1750 r. (Akta IX), pozostawił trzech synów: Antoniego Franciszka
Michała, Leonarda Ignacego Józefa i Jana Michała, wylegitymowanych ze szlache-
ctwa 1804 r., przed Deputacyą Wywodową wileńską. Jan zostid 1780 r. sekreta-
rzem królewskim (MP.).
KOŃCZOWIE (KOŃCZĄ) h. POWAŁA (OGOŃCZYK) z tą odmianą, te
strzała przekrżyiowana ieleźcem.
Szczepan Kończą otrzymał od Aleksandra Jag. przywilej, na targi i kar-
czmy w miasteczku Szatach, w majętności Narmojń. Szczepana synów czterech:
Stanidaw, Filip, Jan i Jakób. Dzieciom tychłe, a mianowicie: Mikirfąjowi, Ka-
sprowi i Hrehoremu, ąynom Stanisława, Michałowi, synowi Filipa, Jakóbowi, sy-
nowi Jana i Józefowi, Janowi i Halszce, dzieciom Jakóba, król Zygmunt August
potwierdził 1562 r. przywilej Alekzandra Jag., dany ich dziadowi, na targi i kar-
czmy w Szatach. W potwierdzeniu tem nie wymieniona córka Stanidawa, Elżbie-
ta, iona Hieronima Bekczańskiego.
Mikołaj, poseł powiatu wiłkomierski^fo, podpisał 1569 r. unię Utwy z Ko-
roną. Córek nńił dwie: Helenę, za Piotrem Szuksztą, podstolim kowieńskim
Digitized by
Google
62 Z KOŃCZYC.
i Rainę, żonę Jana Koziełły. Po śmierci bezdzietnej Elżbiety Belcczańskiej, dobra
Jej Soieczniki, leżące w powiecie lidzkim i oszmiańskim, spadły na braci jej, Hre-
łiorcgo i Kaspra i na córki pozostałe po Mikołaju. Hrełiory 1602 r. (A. Tr. Lit.)*
Kasper 1603 r. (Zs. Lidz.), a Helena, żona Piotra Szukszty, 1595 i 1596 roku (Gr.
Wiłk.), sprzedali części swoje na Solecznikacłi Kainie Koziełłowej.
Andrzej Kończą, pisarz grodzki wiłkomierski 1596 r. (Gr. Wiłk.). N., pod-
czaszy wiłkomlerski 1766 r. Adam, podczaszy wiłkomierski 1774 r. Micłiał, syn
Jakóba, skarbnika wiłkomierskiego i Zofii z Hazlerów, asesor sądów zadwornych
asesorskich, W. Ks. Litew., w latach 1779 — 1787, zeznał 1779 r. zapis dożywocia
z żoną, Anną z Dzierźańskich, córką Antoniego i Małgorzaty z Borkowskich. Oboje
zamordowani w czasie rzezi Pragi, urządzonej przez Suworowa, 1794 roku (DW.
95 f. 166 i 108 f. 478).
Ignacy, regent konfederacyi generalnej W. Ks. Litewskiego 1767 r. (Akta
XIII), sędzia grodzki wileński 1778 r., pisarz ziemski wileński 1788 r., ożeniony
z Rozalią Sołłohubówną, pozostawił syna Fortunata, ur. 1778 r., pułkownika b.
wojsk polskich, żonatego z Joanną Arcichowską, z której córka Wiktorya, zmarła
1887 r., żona N. Puchały, właściciela Zaborówka, w powiecie grójeckim.
Michał Kończą, dziedzic dóbr Żejmy, w powiecie kowieńskim, 1705 r., ho-
rodniczy kowieński 1717 r., z Szorcówny miał córkę Elżbietę, za Józefem Mey-
sztowiczem z Pojościa, sędzią ziemskim kowieńskim, oraz trzech synów: Adama,
podczaszego wiłkomierskiego. Piotra i Józefa. Ten ostatni, skarbnik kowieński
1765 r., ożeniony z CJecylią Ciszkiewiczówną, mijJ z niej córkę Gertrudę, żonę
Adama Kazimierza Kossalcowskiego, generała wojsk litewskich i syna Medarda,
sędziego grodzkiego wiłkomierski^o, żonatego l-o y. z Konstancyą Brońcówną,
2-0 V. z Rozalią Dowgiałłówną, córką Kazimierza, horodniczego wiłkomierskiego
i Maryanny z Hoppenów. Z pierwszej żony syn Józef, kawaler maltański, zmarły
bezpotonmie w Warszawie, z drugiej — syn Medard, wr. 1808 r. w Szeszolkach,
właściciel Łukini, zmarły w Siesikach 1899 r., marszałek szlachty powiatu wiłko-
mierskiego, legitymował się ze szlachectwa i herbu Powala 1885 r., przed Depu-
tacyą Wywodową wileńską.
W 1887 r. zaślubił Paulinę Białłozorównę, córkę Józefa, brygadiera wojsk
litewskich i Józefy Chlewińskiej. Z niej synowie : Paweł, Medard i Franciszek,
oraz córki : Paulina, żona Antoniego Weyssenhoffa, Anna, żona Władysława Ko-
mara z Bejsagoły, Eleonora, żona hrabiego Franciszka Kossakowskiego i Zofia,
zakonnica.
Paweł, właściciel Szeszolek, jeden z dyrektorów banku ziemskiego wileń-
skiego, zaślubił 1872 r. hr. Gabryelę Mielżyńską, córkę hr. Macieja i hr. Konstan-
cyi Mielżyńskiej. Z niej syn Maciej (u hr. Kossakowskiego Jan) i córki : Marya
i Paulina.
Medard, powstaniec z 1868 r., emigrant, umarł 1868 r. w Paryżu.
Franciszek, właściciel Łukini, ożeniony I-o y. z Maryą Monkiewiczówną,
z której syn Medard i córka Teodora, zaślubił 2-o y. 1892 r. w Pojościu Izę Mey-
sztowiczównę, córkę Edwarda i Maryi z Szyrynów, z której syn Edward.
z KOŃCZYC V. z KUŃCZYC, w powiecie radomskim. Leonard i Racibor
z żoną Świętochną, mą)ą 1411 r. sprawy w Radomiu. Racibor z dziećmi: Piotrem,
Digitized by
Google
z KOŃCZYC - KONDRACCY. 68
Pachną, Elżbietą, Mikc^ąjem, Jakóbcm i innemi, nabył częśćKuńczyc od Andrzeja,
1419 r. Świętosław, oskarżony przez Racibora, oc^ścił się z zarzutu 1419 r. (A.
Radom.). Wojciech ma sprawę z kmieciem o drzewo, 1460 r. Mikołaj, komornik
graniczny radomski 1490 r.
z KOŃCZYC Klemens, w sporze o Kościerzyn, w tczewskiem, z Przecła-
wem z Kłopocina, chorążym rawskim, zgadza się na spłatę 1220 grzywien pru-
skich 1472 roku.
KOŃCZ YCCY h. OSTOJA. Agnieszka za Jakóbem Batowskim 1800 roku.
Antoni z żoną Teklą, procesują 1794 roku masę spadkową Błażowskich (A. Tryb.
Galie). Antoni Kończycki, umarł w Rosochaczu 1827 roku (M. Zaw. z metr,
w Jagielnicy).
KONCZYŃSKl h. ŚLBPOWRON Maciej Michał, syn Wojciecha i Wiktoryi
z Pałkiewiczów, legitymowi^ się ze szlachectwa 1783 r., w sądzie ziemskim
przemyskim (M. D. Wąs.).
z KOŃCZYSK, w powiecie sądeckim. Wieś ta, z kilku okolicznemi wsia-
mi, należała do rodu Strzemieńczyków. Andrzej, syn Jana, obecny 1892 r. w Tyń-
cu. Gniewosz ma 1899 r. sprawy w Czchowie, z Andrzejem z Ludawic. Syn jego
Piotr, świadczy Chronowskiemu 1416 r. Gniewek, z synowcem Janem Kotłem
i Piotr DyU^, rozgraniczyli 1461 r. swoje Kończyska, od Zdani i Opatkowic, opata
Tynieckiego (KMP.; St Pr. P. Pom. VIII).
KONDARATY Michał i Jan, otrzymali szlachectwo na sejmie 1676 r.
KONDERBWICZOWIE h. ŁABĘDŹ. Wydane świadectwo przez Deputa-
cyę Wywodową kijowską w 1882 r. przekonywa, że Kazimierz Konderewicz, syn
Jakóba, wnuk Bazyl^;o Andrzeja, a także Andrzej, Gabryel, Szymon i Jan Kon-
derewiczowie, synowie Grzegorza, wnukowie Jacka, prawnulcowie Babiego, legi-
tymowali się ze szlachectwa 1805 r.
Do tej rodziny przypisani zostali 1882 r., Michał z synem Zacharyaszem,
urodzonym 1809 r., Aleksander i Eliasz Konderewiczowie, synowie Józefa, wnuko-
wie Andrząja, jako stryjeczni bracia wymienionego Kazimierza.
KONDERSCY h. WŁASNEGO. Józef i Adam Konderscy, bracia, neofici,
otrzymali 1764 r. szlachectwo i herb, przedstawiający w polu srebmem pas lewo
ukośny czerwony, na nim trzy pięciolistne róże srebrne. Nad koroną pięć piór
strusich (Ostr. 1416).
Józef Konderski, komornik graniczny sochaczewski, wprowadzony do dóbr
Groty 1784 r. Siostra jego, Wiktorya Barbara Staniszewska, sprzedała 1792 roku
dom przy ulicy Gęsiąj w Warszawie, Jankowskiej (DW. 100 f. 60 i 108 f,. 762).
Córki Józefa: Maryanna Szawiowska i Józefa Michałowa Ratowska 1814 r.
KONDRACCY v. KONRACCY h. KAŁUSZOWSKl z tą odmianą, że sza-
ble stoją rzędem, nic związane, a w szczycie hełmu szabla na piórach strusich
lewo ukośnie położona (Ostr. 1418).
Digitized by
Google
64 KONDRADZCY.
Jan, mąjor gwardyi królewskiej i żona jego, Katarzyna z Porwanieckicb,
za konsensem królewskim z 1680 r., wykupili Niemojewice z rąk Załuskich (Perp.
Czers. 18 f. 664 i DW.58 f. 874). Jan Kondradzki, wojski krzemieniecki 1701 r.
Józef, 1788 r. w Krzemieńcu. Fabian Kondracki, skarbnik orszański 1740 r.
Jan, łowczy smoleński 1754 roku, syn Jana i Aleksandry z Żabokrzyckich (Czer-
niech. f. 1552).
Józef, sędzia grodzki nowogrodzki - siewierski, w latach 1766 — 1778, zo*
stał miecznikiem nowogrodzkim 1769 r. i w Łymie jeszcze roku, wojskim większym
czerniechowskim. Jan, podstarości krzemieniecki i wojski większy czemiechow-
ski, został cześnikiem łuckim 1785 r. Umarł 1789 r. Paweł Hilary, yicesgerent
sądowy buski 1767 r., komornik graniczny owrucki 1779 r., pisarz grodzki nowo-
grodzki-siewierski 1782 r. Leon, regent grodzki krzemienieckiw latach 1789—1798.
Paweł, ożeniony z Teresą Hołowińską, pozostawił dzieci: Józefa, Nikodema, Anto-
ninę i Maryę, I-o y. Zaborowską, 2*o t. Tłuchowską, występi^ących 1785 roku
w sprawie spadku po Woroniczach. Sebastyan, 1802 r. na Podolu.
Jakób Kondracki, syn Wawrzyńca i Zuzanny z Bełdowskich, wnuk Stefa-
na i Barbary z Nowakowskich, udowodnił pochodzenie swoje szlacheckie 1788 r.,
w Wydziale Stanów galicyjskich.
KONDRADZCY v. KONRADZCY h. OSSORYA i OSTOJA, prawdopodobnie
z Kondradźca szlacheckiego, v. Konradźca, w powiecie płońskim, z którego w XV
wieku pisali się Dłużniewscy h. Dołęga.
Jakób z Konradźca, student uniwersytetu krakowskiego 1412 r. Jakób,
dworzanin królewski 1502 r. (Teka Paw.). Ksiądz Jakób z Kondradźca, mansio-
narz, 1548 r. Stanisław i Małgorzata, wdowa po Bartłomieju z Konradźca, proce-
si\ją się z Mdzewskim 1548 r. Szymon Konradzki z Konradźca, zamienia 1548 r.
części swe na Malinie i Wierzbin, w ziemi gostyńskiej, na częśó w Rycharcicach.
Piotr, brat Małgorzaty, żony Marcina z Grochowarska, 1544 r. Szymon, ustanowił
1548 r. syna swego Pawła, plenipotentem (Gr. Płoc. Wiecz. 8 f. 151, 157 i 871; 9
f. 98 i 111). Wawrzyniec, syn Pawła, 1571 r. (M. llO f. 857). Piotr, Stanisław,
Kasper, syn Pawła, Bartłomiej i Tomasz, dziedziczyli na Konradźcu szlacheckim
1578 r. (Paw.). Piotr, żonaty był z Zofią z Watlewa, 1622 r., 2-o v. żoną Aleksan-
dra Komorowskiego (Gr. Bełs. 41 f. 1241).
Paweł Kondracki, syn Piotra, sprzedał 1688 r. część swoją na Kondradźcu
Bolesławowi (DW. 49 f. 1065). Wojciech 1574 r., a Andrzej 1577 r., w ziemi chełm-
skiej (Akta XIX). Stanisław, dziedzic części Kotuszowa, w opoczyńskieni, 1577 r.
(Paw.), obecny w Sulejowie 1581 r. przy obiorze opata.
Jerzy podpisał, z województwem płockiem, elekcyę Jana Kazimierza. Jan,
rotmistrz królewski, sprzedał 1650 r. schedę swoją bratu Grzegorzowi (DW. 51
f. 778). Maciej, pisarz kancelaryi wielkiej koronnej, otrzymał 1666 r. wójtostwo
w Gnieździskach, w powiecie chęcińskim (Ręk. Oss. Sig. 189 f. 82).
Jan, z województwem sandomierskiem i Jan, z księstwem żmudzkiem,
podpisali elekcyę króla Michała. Krystyna Jeziorkowska, wdowa po Janie Kon-
radzkim, pułkowniku wojsk królewskich, otrzymrfa 1654 r. konsens królewski, na
odstąpienie Jerzemu Kozar, w województwie k^jowskiem (M. 196 f. 84 i DW. 52
Digitized by
Google
KONDRATOWICZ — KONDRATOWICZOWIB.
66
f. 880). Andrzej, żonaty 1678 r. z Anną Turowską (Perp. Ozers. 18 f. 461). Jan
Kondracki podpisał, z województwem płockiem, elekcyę Stanisława Augusta.
Andrząj Mikołaj Kondracki łi. Oskja, syn Stefana, legitymował się ze szla-
chectwa w Królestwie, przed 1860 r.
Władysław Kondracld h. Ossorya, dziedzic 1700 r. dóbr Korklłn, w powie-
cie lidzkim, miał syna Michała, którego synowie: Hipolit, Piotr i Zygmunt, udo-
wodnili pochodzenie swoje szlacheckie 1800 roku, przed Deputacyą Wywodową
wileńską.
Józef Konradzki, syn Antoniego i Ewy ze Zbroch, kwitował 1790 r. z su-
my z Kondradźca brata swego przyrodniego Norberta Antoniego, syna t^oi An-
toniego i Teodozyi z Kangowskich, I-o t. Oostomskiej (DW. 106 f. 461).
Wincenty Ignacy Kondradzki, syn Norberta Antoni^fo, wraz z Norbertem
Antonim, synem Marcina, Szymonem, synem Norberta i Janem Orz^^rzem, sy-
nem Antoniego, h. Ossorya, legitymowali się ze szlachectwa w Królestwie, przed
1860 rokiem.
KONDRATOWICZ Mikita, za położone zashigi wojenne, otrzymał od Zy-
gmunta Augusta 1667 r. szlachectwo i herb Jodłę (derewo Jel), a także wieś Ma-
kanowicze, w powiecie rzeczyckim (ML. 114 f. 181).
KONDRATOWICZOWIB h. SYROKOMLA. Książę Michał Olelkowicz na-
dał pewne grunta w powiecie kopylskim Kondratowi, którego wnukowie, Łukasz
i Jerzy Michajłowicze Kondratowicze, sprzedali księciu Jerzemu Słuckiemu.
Sprzedaż tę potwierdził król Zygmunt 1680 i 1688 r. (ML. 24). Po Łukaszu pozo-
stał syn Wojciech, bojar powiatu wileńskiego, procesujący się
z Montowtem 1646 r. (ML. 68).
Jerzy Michąjłowicz, dworzanin królewski 1487 r. (Arch.
Sang.), żonaty z Elżbietą (ML. 0), miał pięciu synów, z któ-
rych Symeon, sprzedał dwór Gieranojny Gasztołdowi 1626 r.,
a Stanidaw, Wc^ciecb, Juchno i Mikołą), sprzedali część swo-
ją na Solecznikach, temuż Gasztołdowi (ML. 2).
Mikołaj Kondratowicz, dziedzic Rymwidowicz 1618 r.,
miał syna Łukasza, który się procesował 1646 r. z Gasztoł-
dem, o Kondraciszići i Jakunie.
Sebastyan, syn Łukasza, zeznał 1696 roku testament,
w którym wspomina brata swego Eliasza i synów jego: Józe-
fa i Jana. Mijątkiem zaś swoim rozporządził w ten sposób,
że Polesie przeznaczył synowi Samuelowi, Zubilewicze synowi
Mikołajowi, sumę na Swojatyczach miał wziąść syn Piotr,
a najmłodszy z synów Krzysztof, miał dostać Połowkowicze.
Ten ostatni pozostawił trzech synów : Eliasza bezpotomnego,
Jakóba i Tomasza (Zs. Nowogr. z 1672 r.).
A). Jakób, syn Krzysztofa, właściciel KuHkówki, w województwie nowo-
grodzkiem, którą wspóhiie z żoną, Teodorą z Tołkaczów, zastawił 1701 r. Zabiel-
łom, miał dwóch synów: Andrzeja i Władysława.
Herban T. XI o
Herb Syrokomla.
Digitized by
Google
66 KONDRATOWICZOWIE.
Andrzej, testamentem z 1726 roku, sumy zabezpieczone na Kulikówee, do
brata Jego Władysława należącej, zapisał synom swoim, Karolowi i Micliałowi, uro-
dzonym z Reiny z Nejgiertów, wrazie zaś ich przedwczesnego zgonu, bratankom
swoim, Antoniemu i Michałowi, synom A^adyi^awa.
Karol, rotmistrz Słonimski, ożeniony z Barbarą Stryłewską, wspólnie z dzie-
ćmi : Ignacym, kanonikiem smoleńskim, Michałem, Jakóbem, Mikołajem, Teresą
Miechowską, Różą i Zofią, dobra Hałasowszcagrznę, w powiecie dcmimskim, na-
byte przez siebie i żonę 1761 roku od Stryżewskicb, sprzedał Zi^ikowiccom
(Zs. Słonim.).
Michał, ąyn Karola, ożeniony z Maryanną Turską, miał trzech ąynów: Ada-
ma, ur. 1786 r., majora pułku huzarskiego wojsk rosyjskich, Leona, ur. 1787 r.,
ożenionego z Markowską i Antoniego, zmarł^fo przed 1886 r^ wspólnie z którymi
legitymował się ze szlachectwa 1820 r., przed Deputacyą Wywodową wileńską,
przed którą legitymowali się również t€^ż roku i synowie brata Jego Mikołaja,
Eliasz, Marchi i Tomasz*
Nad wymienionymi synami Mikołaja i córką Jego Teofilą, ustanowioną zo-
stała opieka 1808 r., w sądzie powiatowym lidzkim, w osol>ach stryja ich MichiUa
i księcia Ksawerego Lubeckiego. Eliasz, ur. 1796 r. w Szczuczynku (metr. w Szczu-
czynie) i Tomasz, nie mieli potomstwa, Marcin zaś, ur. 1808 i". w Szczuczynie
(metr. tamże), ożeniony z Elżbietą Stankiowiczówną, pozostawił czterech synów:
Eliasza Andrzeja, ur. 1888 r., Marcina, ur. 1886 r., Michała Mikołaja, ur. 1888 r.
i Adama Jana, ur. 1848 r. (metryki w Szczuczynie).
Władysław, drugi syn Jakóba, miał dwóch synów : Michała i Antoniego,
dziedziczących na Kulikówce.
Antoni zastawił część swoją tamże w 800-tu dukatach bratu Michałowi,
ożenionemu z Weroniką Matuszewiczówną, których syn Józef, ur. 1747 r. (metr.
w Krowach), otrzymawszy 1789 r. zrzeczenie się braci stryjecznych do własności
Kulikówki i wykupiwszy od Zabidłów, zastawioną im część takowej, stał się wy-
łącznym właścicielem tego majątku (Zs. Nowogr. z 1789 r.).
Józef, rotmistrz lidzki, z synami: Aleksandrem Kajetanem, ur. w Łewkisz-
kach 1788 r. (metr. w Naczy), KaroIcYn i Hilarym, legitymował się ze szlachectwa
1820 r., przed Deputacyą Wywodową wileńską.
Aleksandra Kajetana, regenta powiatu zawilejskiego, z Wiktoryi Złotkow-
skiej, syn Ludwik Franciszek Władysław, ur. 12-go Września 1828 r. w Smolko-
wie (metr. w Urzeczu), nieśmiertelny limik wioskowy litewski, piszący pod pseu-
donimem Władysława Syrokomli, ożeniony z Paulina Mitraszewską.
Karola, sztal>s lekarza astrachańskiego pułku grenadyerów, z żony, Ale-
ksandry Piotrówny, synowie: Aleksander, ur. 1828 r. w Wołok(rfamsku, gubemii
moskiewskiej i Mikołaj, ur. 1680 r.
Hilary, brat poprzednich, profesor matematyki w Wilnie.
Antoni, brat Michała, żonaty z Franciszką Czarkowską, miał dwóch sy-
nów: Józefa, ur. 1766 r. i Andrzeja, ur. 1767 r. (metr. w Slucku). Zrzekli się oni
1789 r. współwłasności Kulikówki, na rzecz brata swego strj^jecznego Józefa (Zs.
Nowogr.).
Józef, ożeniony z Barbarą Kleczkowską, miał czterech synów: Jana, ur.
1797 r. (metr. w Słucku), Tomasza Adama, ur. 1800 r. (metr. w Dukorach),
Digitized by
Google
KONDRATOWICZOWIE. 67
Izydora Wincent^o, ur. 1806 r. (metr. tamie) i Antoniego, który wspólnie z nimi
ł^tymował się ze szlachectwa 1820 r., przed Deputacyą Wywodową wileńską.
Z nich : Tomasz Adam, był komornikiem nowogrodzkim 1820 r., a Izydor Win-
centy, ożeniony z Ewą Hrehorowiczówną, pozostawił trzech synów: Tadeusza, Zenona
Antoniego, ur. 1848 r., Władysława Stefana Karola, ur. 1850 r. i Stanisława An-
toniego Marka, ur. 1863 r., wylegitymowanych ze szlachectwa w gubemii mińskiej
1865 roku.
Stanisław Antoni Marek, ożeniony z Olgą Kalikstą Józefą Dyszlewską, ma
synów: Wincentego Jana Marka, ur. 1881 r. i Ludwika Tadeusza Marka, ur. 1885
roku (metryki w Słucku).
Bj. Tomasz, najmłodszy syn Krzysztofa, właściciel Połowkowicz, Horki
i Osipówki, rotmistrz królewski, z Katarzyny Anny Iliniczówny Zubrówny, pozo-
stawił pięciu synów : Kazimierza Władysława, Konstantego Kazimierza, Stanisła-
wa, Aleksandra Hilarego i Kr^sztofa Michała. Zrzekli się oni 1609 r. summ należ-
nych im z Kulikówki, po stryju Eliaszu na nich spadłych, na rzecz stryja Jakóba
(Gr. Lidzkie z 1797 r.). Z nich:
1. Kazimierz Władysław, towarzysz chorągwi petyhorskiej, miecznik no-
wogrodzki, podpisał, z województwem nowogrodzkiem, elekcyę Augusta II-go.
Ożeniony z Anną Sienkiewiczówną, wspólnie z nią nabył 1700 r., Smolicze i Łeo-
nowicze. Po ojcu był właścicielem Horki i Osipówki.
2. Konstanty, sekretarz królewski, zrzekł się 1697 r. P(^owkowicz, na naj-
młodszego brata Burego.
8. Stanisław, miecznik mos^rski, zrzekł się 1699 r. również Połowkowicz,
na nąjndodszego brata sytego. Z województwem nowogrodzkiem podpisał elekcyę
Augusta II-go.
4. Aleksander Hilary, ożeniony 1699 roku z Anną Mogilnicką, pozostawił
syna Bartłomieja, po którym, z Teresy Łuszczykówny, synowie: Jan i Józef.
5. Krzysztof Michał, właściciel Połowkowicz, strażnik nowogrodzki 1700 r.,
sędzia grodzki i podwojewodzy nowogrodzki do 1727 r., miecznik 1710 r., a stol-
nik nowogrodzki 1724 r., umarł 1784 r. Żonaty l-o y. z Maryanną z Troszków,
z której syn Piotr, 2-o y. 1728 r. z Anną Woyniłłowiczówną, sędzianką ziemską
nowogrodzką, z której syn Adam.
Piotr, z mocy testamentu ojcowski^fo z 1784 r. (Zs. Nowogr.), otrzymał
Połowkowicze, które synowie jego, Stanisław i Onufry, urodzeni z Felicyanny Wol-
skiej, sprzedali 1772 r. Janowi Kondratowiczowi. Córek miał dwie: Antoninę i Wil-
gofortissę (Zs. Nowogr.). W 1768 r. zeznał w grodzie nowogrodzkim powyższą
relacyę o swej rodzinie.
Adam, młodszy syn stolnika nowogrodzkiego, ur. 1781 r. (metr. w Turgiel-
skim kościele), kwitował 1757 r. brata swego Piotra, z odbioru 15,000 flor, zapi-
sanych mu przez ojca. Z Dominiki Szylańskiej, miał synów dwóch : Onufrego
Antoniego i Dominika Jana.
Onufiy Antoni, ur. 1791 r. (metr. w kość. Woynutskim), ożeniony z Anną
Pukielówną, pozostawił trzech synów: Jana Antoniego, ur. wJurborgu 1821 roku,
Władysława, ur. tamże 1825 r., dziedzica Meszkiel i Konstantego Jana, ur. w Me-
szkielach 1828 r. (metr. w kość. Wekszmiańskim).
Digitized by
Google
68 KONDRATOWICZOWIB.
Dominik Jan, ur. 1797 r. (metr. w kość Nowomiejskim), ionaty z Ewą
z Olechnowiczów, miał syna Wiktora Jana, ur. w Jurborgu 1826 roku (Teka B.
W. Rummla).
Szymon Kmdratowicz, cześnik pdocki, pozostawił dobra Usomno, w woje-
wództwie pdocldem, do których wprowadzony został qm Jego Jakób, 1701 roku
(Zs. Połoc.).
Jakób dobra te odstąpił 1740 r. synowi swemu Stefanowi (Or. Witebs.)»
który testamentem z 1769 r. zapisał Usumno synowi starszemu Antoniemu, kapi-
tanowi wojsk królewskich, młodszemu zaś, Adamowi i synowi Antoniego, a swo-
jemu wnukowi, Janowi, urodzonemu z Anny CiapińskieJ, pewne summy (Zs.
Witebskie).
Jan, ur. 1765 r. (metr. w Czasnikach), po śmierci macochy swąj, Agaty
z Siodłowsicich, która miała zapisane doi^wocie na Usomnie, sprzedał te dobra
1782 r. Korsakowi (A. Sąd. pow. Połoc). Jan, z iony Anny, pozostawił synów:
Ludwika, ur. 1810 r. i Alberta, ur. 1812 r. (metr. w kość. Aglońskim).
Wymieniony wyiąj Antoni, kapitan wojsk królewskich, syn jego Jan i brat
Adam, legitymowali się ze szlachectwa 1774 r., w sądzie ziemskim witebskim.
Ludwik i Albert zamieszkiwali powiat rzec^cki 1842 r., a szlachectwo mieli za-
twierdzone w Osarstwie 1848 r. (Teka B. W. Rummla).
Tadeusz Kondratowicz z synami: Kajetanem, Adamem i Piotrem Pawłem,
syn Kazimierza Jana, wnuk Jerz^fo, prawnuk Jana, a praprawnuk Michała, dzie-
dzica Doguci, w księstwie imudzkiem, legitymowid się ze szlachectwa 1887 r.,
przed Deputacyą Wywodową wileńską.
Michał, Ignacy, Wincenty, Jan i Kasper, synowie Bartłomicija, który pod-
pisz 1764 r. konfederacyę ziemi orszańskiej, wnukowie Kazimierza, potomkowie
Jana, właściciela 1685 r. dóbr Wasiewskie-Nowiańskie, legitymowali si^ ze szla-
chectwa 1799 r., przed Deputacyą Wywodową wileńską.
Aleksander Jag. potwierdził 1606 r. Marynie StanishiwoweJ Kondratowi-
czowej, zapis dworu Ettawiłtowa, uczyniony Jc^j przez męła (ML. 6). Zofla Juriew-
na Narbutowiczówna, łona Piotra Kondratowicza, zeznała 1646 r. zapis na rzecz
syna swego, Staniriawa Piotrowicza (ML. 62). Stanisław Pietraszkowicz K(mdra-
towicz, dworzanin królewski 1641 r. (ML. 81 i 66).
Mikdąj Bogusław i Piotr podpisali, z wcjewództwem nowogrodzkiem, elek-
cyę Jana Kazimierza. Piotr przejeidłid 1649 r. przez Padwę. Adam Ant<mi i Jó-
zef, miecznikowicz nowogrodzki, z województwa nowogrodzkiego, elektorowie Augu-
sta II-go. Andrzej na sejmiku brasławskim 1700 r. Michał, skarbnik nowogrodz-
ki, na jeździe w Lublinie 1707 r. Antoni, stronnik Augusta m-go, głosował za
nim 1788 r. (Obłig. Warsz. 49 f. 607).
Antoni, Ignacy i Kazimierz, w województwie nowogrodzkiem, 1766 r. (Akta
XIII). Jan, na sejmiku brasławskim 1764 r. Daniel, malarz, ur. na Żmudzi 1766
roku, umarł w Warszawie 1846 r. Syn Jego Franciszek, urzędnik w Warszawie
1860 r. Konstanty legitymował się ze szlachectwa w Królestwie 1869 r.
Stanidaw, doktór medycyny, ur. w Warszawie 1860 r., umarł w Mona-
diium 1898 roku.
Do tego herbu zaliczają się i Kondratowiczowie w województwie ruskiem,
gdzie Jan i syn Jego Teodor, otr^mali od Jana III-go 1688 r. popostwo w Zawi-
Digitized by
Google
KONDRATOWSCY - KONECCY.
69
dowicach (A6Z. X. 5886). Ksienia Glińska, Bazylią Michał i ksiądz Teodor, gr.-
kat paroch w Rozdzałowie i dziekan tartakowski, rodzeństwo. Teodor umarł 1818
roku, pozostawiając, z Katarzyny KuryłowiczówneJ: Barbarę, za księdzem Jakól>em
Lisikiewiczem, 2-o y. za Tomaszem Jankowskim, Maryannę, Teklę, księdza Jana,
Onufrego i księdza Gabryela. Ten ostatni prowadził 1827 r. z żoną, Teresą z Ba-
ranowskicłi, proces separacyjny. Z niej, syn Antoni i córka Katarzyna (M. D. Wąs.
z A. Lwów. Por. Nob.).
KONDRATOWSCY w województwie poznańskiem, w p<^owie XV-go wie-
ku. N. Kondratowski, z Jadwig Grabianki, miał córkę Jadwigę, za Konarzew-
skim (Pom. Dz. W. Śr. XXVI. 1816). Patrz KunratowM.
KONDRATTOWIE stanowią prawdopodobnie Jedną rodzinę z Kondratowi-
czami, gdyż i lierb icli Jest ten sam, tylko że w miąjsce zwyczajnego, kładą na
Habdanku krzyż kawalerski. Zwą też swój lierb Eabdankiem z krzyżem.
Maciej Kondratt» syn Szymona, właściciel 1668 r. Kopnujewa, w powiecie
rosieńskim, pozostawtt syna S:^mona, którego syn Piotr, miał syna Andrzeja, dzie-
dziczącego na Kopni^ewie 1718 r. Mateusz, syn Andrzeja, żyjący 1776 r., pozo-
stawtt ęyna Tomasza, którego syn Franciszek Krzysztof, ur. 1807 r. Rodzina ta
legitymowała się ze szlachectwa w Wilnie 1799 i 1882 r.
KONECCY iL JASIEŃCZYiC, czy nie z Konic, dawniej Kaniec, w woje-
wództwie brzeskiem, na którycłi dziedziczyli, w latach 1418 — 1424, JaUi Święto-
sław i Katarzyna Boguszowa (A. Brzeskie; Teka Paw. YII). Piotr Konecki, komor-
nik poznański, udowodnił 1460 r., że Jest synem Andrzeja,
h. Joiieniee ad inriar clavis i Dobrochny Ciołkówny (Rs.
Dz. Pol. IX).
W XVI-m i XVlI-m wieku spotykamy ich w powie-
cie przedeckim, gdzie posiadali wieś Struże. Jan i Andrzej,
dziedzice tej wsi 1546 r. Po Janie pozostało trzech synów:
Maciej, Baltazar i Stanisław, z^ których ostatni, z żony Anny,
miid dwóch synów : Adama i Jana. Adam sprzedid 1616 r.
Struże Kretkowskiemu (Qr. Przed. 5 f. 146; 27 f. 68; 29 f. 889;
59 f. 778; 60 f. 512; 62 f. 852 i 871).
Andrzej, Wojciech, Jakób i Małgorzata, dzieci Miko-
łaja, zawarli 1625 r. ugodę z matką Anną. Wojciech, współ-
dziedzic Struży, zobowiązał się 1548 r. wypłacić Wojciechowi
Grodzińskiemu posag, za siostrą swą Barbarą (Ibid 1 f. 88;
4 f. 12 i 18).
Jan, syn Tomasza, tamże 1682 r. (Ibid. 80 f. 47).
Pewnie do tychże Koneckich należy Mikdą), 1579 r.
dziedzic części Skaszewa, w województwie kaliskiem (Paw.).
Sebastyan, kanonik ki\}awski 1649 r. (Zap. Lub. 42 f. 217), Jest na uni-
wersytecie w Padwie 1686 roku.
Herb
Jadeńcsyk.
Digitized by
Google
70 KONECCY - KONIECCY.
KONECCY h. ODROWĄŻ, patrz Konieeey.
z KONECKA V. KONIECKA, dawniej Konojecka, w powiecie brzeskim,
h. ŁABĘDŹ. Krzesław sprzedał był biskupowi włocławskiemu za 60 grzyw, wsie
swoje, Cieles?yce i Sędziszowa Niwę, na wykup swój z niewoli Synowcowie
jego, dziedzice Konecka, Mieczsław, Stanisław z synem Dersławem i Adam, pro*
cesowali biskupa o te wsie. Biskup dopłacił im 1326 r. odczepnego 80 grzy-
wien (KWP.).
Mieczsław, stolnik brzeski 1889 r., świadczy w procesie przeciwko Krzyża-
kom (Lites.). Mieczsław, ten sam może, kasztelan kowalski 1847 r. (Pom. Dz. W.
Śr. XVI). W latach 1418 — 1424 dziedzicami Konojecka są: Jadwiga, wdowa po
Mikołaju i dzieci jej, Zygmunt i Małgorzata. Jadwiga ma także zapisane wiano
na sąsiednim Kamieńcu, którego dziedzic Mieczsław, sukcesor podkanclerz^;o Du-
nina, pozwany 1418 r. o dług przez Dobka z Unienia.
Andrzej z Konojecka, podkomorzy ki\jawski 1488 r. jest Andrzejem Duni-
nem z Modliszowic. W 1444 r. Konecko i Chromąwolę po bracie Pawle, bierze
dziidem Mikołaj Zbożeńskl Teodor, syn Mikdaja z Koniecka, 1446 r. na uniwer-
sytecie krakowskim. Stanisław Konojecki, kanonik włocławski 1489 r.
KONECZNY. Anna z Kowalskich, wdowa po Antonim Konecznym, z sy-
nem Wincentym, kwitowali Lubomirskich w Łucku 1764 r. (Qr. Łuc. 2968 f. 642,
z Not L. Białkowskiego).
KONEWNIK Iwan, chorąży raduński, umart przed 28-m Kwietnia 1642
roku (ML. 89).
KONGLANEŃSKI Piotr, przezwany Frankiem, pochodzący z rodziny wło-
skiej, któr^fo herb przedstawiał gryflą nogę złotą, geometra, otrzymał 1682 roku
szlachectwo polskie i nazwisko Konglaneński, a do herbu jego pierwotnego dodid
mu król dwie włócznie, za zezwoleniem kanclerza Zamoyskiego, tak, że herb jego
przedstawia w polu czerwonem, dwie srebrne kopie, żeleżcami do góry, uko-
śnie skr^żowane, a w szczycie hełmu gryfią złotą nogę, odwróconą stopą do
góry (Ostr. 800).
KONIATOWSCY h. NIECZUJA. Franciszek Edward, syn Antoniego i Ma-
ryi Szponarskiej, wnuk Jana i Maryi Iwienieckiej, legitymował się ze szlachectwa
w Krowie, 1808 r. (Not L. Białkowskiego).
KONIECCY V. KUNIECCY v. KUNCZYCCY herbu KOWNIA, z Kończyc
y. Kuńczyc, w powiecie krakowskim. Otto z Kończyc ma sprawę w Krakowie
1889 r., z Mikołajem z Olellna, a 1899 r. proces o karczmę, zastawioną przez jego
ojca, z Mikołajem i bratem jego Janem z Kończyc. W 1402 r. dzielą się tą kar-
czmą. Otto i Stanii^w Dołęga z Kuńczyc, z rodu Kowiniów, świadczyli 1416 r.
w Krakowie, przy wywodzie szlachectwa Mikołaja z Trunowic.
Mikdaj, syn Doł^, pozwał o dług Andrzeja z Karniewa 1409 r., a z żoną
Elżbietą darowali 1427 r. część Swoszowic kościołowi Bożego Ciała w Krakowie.
Digitized by
Google
K0NIECC5Y. 71
Ten sam lub inny Mikdą) z Końezjc Koniecki, prowadzi 1448 n sprawę granicz-
ną z kolegiatą Św. Floryana, a 1446 r., wraz z ioną Katarzyną, córką Filipa z Chrob-
rza, podsidka krakowskiego, sprzedał cz^ Chrobrza Janowi z Tenczyna, za 860
gr^w., 12 łokci sukna mechlińskiego, htóg pszenicy i bróg żyta. Mikołą) li. Ko-
winia, świadczył 1460 r. w Krakowie. Był on dziedzicem Wygnanowic i zastaw-
nym posiadaczem Nieznanowic, Świdnówki i Jaroszówlci, 1488 r. (St Pr. P. Pom.
YIU; Hele. II; Dług.; Lib. Benef. I f. 69).
KONIBCCY h. LEW. Jan Koniecki Ton Enden, za zasługi wojenne, otrzy-
mid 1690 r. od Zygmunta m-go szlachectwo i herb Lew, przedstawiający na tar-
czy ściętij, w polach górnem czerwonem i dolnem srebmem, wspiętego lwa, z za-
dartym ogonem, paszczą rozwartą i wywieszonym ozorem. W szczycie hełmu pół
lwa (ObL Qr. Krak. 86 f. 1248).
W 1610 r. Piotr i Franciszek von Enden, wnieśli do akt lubelskich przy-
wilej cesarza Fryderyka, wydany w Bnikselli 1486 r., którym Piotr de Enden,
syn Piotra, magister sztuk wyzwolonych, dworzanin pałacu lateraneńskiego, cdo-
nek konsystorza cesarskiego, otrzymid szlachectwo i herb wyiej opisany. Wnieśli
Jednocześnie do tychże aktów nadanie szlachectwa polskiego Janowi von Enden,
tutaj w kraju nazwanemu Konieckim, na sejmie w Warszawie 1690 roku (Zap.
Lub. 18 f. 886).
KONIECCY V. KONECCY h. ODROWĄŻ, z Końskich, w powiecie opo-
czyńskim. Końskie od najdawniejszych czasów należało do Odrowążów. W 1146 r.
dziedzicem Końskich Jest komes sieiul, dobrodziej klasztoru trzemeszeńskiego (RM.),
a 1222 r. syn Jego, biskup krakowski Iwo, który w zamian Przecina i trzech in-
nych wsi, oddał w tymże roku stryjecznemu bratu swemu Wl^awowi, ftindatoro-
wi Cystersów w Prędocinie i synowi Jego Dobiesławowi, Końskie, Stary Odrowąż,
Gosań, Nieśwień, Modliszowice, Kazanów, Popów i Dzibiutowo. Dobiesław umarł
bezdzietnie 1289 r., a Końskie przeszły na stryjecznego Jego brata Sanda (K. Mog.).
W 1807 r. dziedzicem Końskich Jest Strasz, syn Dobiesława Sandowicza,
który, za kr^rwdy wyrządzone kościołowi krakowskiemu, zastawił biskupowi
w tymże roku Goleniowy i Hebdzie (KKKr.). W 1867 i 1869 r. Krzesław z Koń-
skich, wraz z synami, Dobiesławem i Jakuszem i wnukami, Imramem i Janem,
synami trzeciego swego syna Jana, zeznał, że rozgraniczył się ze stryjecznym bra-
tem swoim Straszem, dziedzicem Modliszowic i synami Jego, przyznając im prawo
polowania w całym okręgu koneckim, to Jest w Końskich, Niekłani, Gosani, Ro-
gowie i Bębnowie (KDM. III; M. 67 f. 168 i 164). Ojciec Krzesława dzieląc się
z ojcem Straszą, otrzymał Końskie.
Pechna, córka Krzesława, żona I-o v. Mikołaja, wójta w Tarczku, 2-o v.
Jana z Krzeczkowic, sprzedała 1890 r. wójtostwo w Tarczku, biskupowi krakow-
skiemu, a spadkobiercą swoim ustanowiła swego stryjecznego (patruelis) Dobiesława,
syna Dobie^wa z Końskich (KKKr.). Dobiesława, syna Krzesławowego, żona
Krystyna, wraz z siostrami, sprzedała 1864 r. Stanisławice nad Rabą, Rafałowi
z Tamowa. Syn ich Dobiesław, w latach 1889—1400 miał częste sprawy w Kra-
kowie. Pisał się często z Małoszowa i Buska, a był też dziedzicem części
Stempocic (St Pr. P. Pom. YIII).
Digitized by
Google
72 KONIECCY.
Dobiesław, syn Kizesława, nie łył 1418 r., w którym pozostała po nim
wdowa Fenna (Eufemia) i synowie Jej : Piotr, Jan i Krzedaw, rozgraniczali się
z Dzibałtowem (Rad. Inscr. Decr. n Ł 86). Z synów Dobiesława:
Piotr z Końskich zapisał 1424 r. dwieście grzywien łonie Dorocie (Rad.
Inscr. I f 68).
Jan, na mocy działów sporządzonych z braómi 1421 r. w Opocznie, otrzy-
mał Bębnów, Nieśwień i Niekłań i dał początek domom Bębnowskich i Nieśwień-
skich (Mil. f. 202).
Krzesław, dziedzic Końskich, zapisid 1425 r. sto grzywien żonie Elżbiecie
(Rad. Inscr. I f. 69).
Wojciech, syn Jana, 1448 r., Stanisław, syn Krzcsława, 1444 r., a Piotr,
syn innego Jana, 1417 r. na uniwersytecie krakowskim.
W drugiej połowie XV-go wieku, Krzesław był dziedzicem Gk)sani i wspól-
nie z Tobiaszem, był właścicielem Końskich. Tobiasz był także dziedzicem R(^o-
wa i ^je Jeszcze 1608 r. (Lib. Ben. i Paw.). Krzesława synów siedmiu : Stani-
sław, Jakób, Mikołaj, Jan, Piotr, Hieronim i Dobiesław. Kwiti^je ich 1472 roku
Elżbieta, żona Dobiesława (Rad. Inscr. Decr. VI f. 146).
Mikołaj z Końskich zabezpieczył 1470 r. posag żonie, Elżbiecie z Trojanor
wic (Rad. Inscr. Decr. VI f. 11). Hieronim był żonaty z Jadwigą z Orońska, któ-
ra już jako wdowa po nim, z dziećmi: Janem, Jakóbem i Anną, sprzedała 1507 r.
Szydłowieckiemu, część swoją na Orońsku (Rad. Inscr. II f. 21). Dobiesław za-
bezpieczył 1470 r. posag żonie Elżbiecie (Rad. Inscr. I f. 499).
Krzesław Koniecki i Mikołaj Krąpek, współdziedzice Końskich 1608 roku
(Paw.). Adam Koniecki i Jakób Bębnowski, dziedzice części Końskich 1521 roku
(Kor.). Andrzej, scholastyk w Końskich, Jan, pleban tamże i Iwo, bracia, współ-
dziedzice Końskich, zawarli układ z Podlodowskim 1524 r. (M. 37 f. 526 i Rad.
Inscr. Decr. IX f. 395). Ci sami trzej bracia, Stanisław, Andrzej i Jan Konieccy,
wraz z Bębnowskim, powołani 1523 r. przed sąd duchowny do Rzymu, w sprawie
patronatu i prezentowania kościda w Końskich (St. Pr. P. Pom. VI. 255). Stani-
sław i Iwo, to jedna osoba, a wdowa po tym Stanisławie Iwonie dziedziczyła jesz-
cze 1577 roku, wraz z Adamem Konieckim, na WoU Iwowej, pod Końskie-
mi (Paw.).
Żyjący 1532 r. Prandota Konecki z Końskich i Oorzan, żonaty był z nie-
gdy Katarzyną, córką Wincentego z Oozdu (Rad. Inscr. IV f. 20).
Stanisław, łożniczy królewski 1567 r. (Zs. Qr. Czers. 35 f. 627). Hieronim
Koniecki, syn Przecława, dziedzic Końskich, umarł 1564 r. Pochowany w Koń-
skich, gdzie mu syn Jan, dworzanin królewski, pomnik wystawił (Star.). Prawdo-
podobnie tenże sam Jan, dworzanin i podskarbi Anny Jagiellonki; otrzymał 1565
roku Miastków, ze starostwa łomżyńskiego (M. 100 f. 53). W 1569 r. był staro-
stą nurskim, w 1570 r. został wojskim łomżyńskim. W 1574 r. i starosta ostrow-
ski, a 1576 r. i łomżyński. Ochmistrz dworu Anny Jagiellonki, późniejszej kró-
lowej, od 1574 r. W 1576 r. przestał być wojskim łomżyńskim. Dziedzic Pamiąt-
kowa, Radzimia i Baworowa, w poznańskiem (Paw.). Żonaty był l-o v. 1568 r.
z Barbarą Taszycką, pisarzówną ziemską krakowską, 2-oy. z Anną Przerembską,
kasztelanką rozpierską, wspólnie z którą oti*zymał 1574 r. Kazom i Grocholę, ze
Digitized by
Google
KONIECCY. 78
starostwa zakroczymskiego, 8-0 v. z Katarzyną Łeszc^ńską, starościanką radzie-
jowską. Umarł I68O r., nie pozostawiwszy potomstwa. Pierwsze dwie jego zony
pochowane w Łomży.
Brat jego Kasper, proboszcz w Końskicli, dziedzic Kornicy 1577 r. (M. 101
f. 228 i 899; 105 f. 105; 107 f. 605; 112 f. 97; 114 f. 18: 128 f. 866; Conv. Warsz.
2 f. 29; Paw.).
Anna Przecławowa Koniecka, dziedziczka Gosani, Anna, wdowa po Miko-
łaju Konieckim i Albert Koniecki, dziedziczyli 1577 roku na Końskich. Jan i Ka-
sper, właściciel Kuźnic żelaznych w Końskich, a Albert, dziedzic Mokrego i Wą-
soszów tegoż 1677 r. (Paw.).
Mikołaj i Wojciech, synowie niegdy Mikołaja z Końskich, 1578 r. Z nich
Wojciech dziedziczył na Końskich, Modliszowicach, Mokrem i Kucicach (M. 120
f. 7 i 127 f. 268).
Jan, Paweł, Mikołaj, Wojciech i Krzysztof, synowie Wojciecha, dziedzice
na Końskich I Wąsoszach 1590 r. (Wyr. Lub. 41 f. 337). Czy to nie Mikołaj, brat
Wojciecha, żonatym był z Katarzyną Korzeńską, 1584 roku (Gr. Przem. 800
f. 786 i 788).
Paweł, Jan, Gabryel i Wojciech, synowie Mikołaja, 1593 r. Katarzyna, cór-
ka Pawła, żona l-o v. 1617 r. Stanisława Dąbrowskiego, a 2-0 v. 1621 r. Plorya-
na Staniszewskiego (Wyr. Lub. 54 f. 468 i Perp. Czers. 6 f. 835 i 6 f. 800). Mar-
cin otrzymał 1581 r., od Herburta, ogród we Lwowie (AGZ. X. 2143). Tenże Mar-
cin, z synem Mikołajem, pozwał 1606 r. Drohojowskich, o 6,600 flor. (Zs. Przem.
71 f. 104). Mikdąj wprowadzony do Ruszelczyc i Skopowa 1607 r. (Gr. Przem.
823 f. 287). Zofia z mężem, Mikołajem Wróblewskim, posiadają sołtystwo w Mi-
kołajowie 1631 r. (AGZ. V. 3636). Aleksander, obecny 1635 r. przy sprzedaży Ja-
downik mokrych (Gr. Krak.). Jan, posiadacz wójtostwa w Woyczynio 1586 roku
(M. 132 f. 90).
Stanisław z Końskich, podstarości latyczowski w latach 1599 — 1609 (Zs.
Kamień. 3619 i 8623). Marcin naznaczony 1615 r. przez króla komisarzem, do
ustanowienia granic (DW. 43 f. 1090). Jan, rotmistrz królewski, nie żył 1603 r.
Wdowa po nim, Elżbieta Grzywianka (Zap. Lub. 14 f. 67). Anna, za Andrzejem
Ustrzyckim 1621 roku. Maryanna, wdowa po Janie Przedworskim 1655 r. (Perp.
Czers. 11 1 728).
Jan Aleksander, posesor Grąziowej, żonaty z Barbarą z Chyżowa Rome-
równą, miał z niej: Jerzego Dominika, ur. 1675 r., Konstancyę. ur. 1677 r., Klarę
Juliannę, ur. 1678 r.. Antoniego Pawła, ur. 1679 r. i Floryana, ur. 1682 r. (metr.
w Rybotyczach). Teresa, siostra Aleksandra, zaślubiła w Grąziowej Piotra Jasie-
nieckiego (M. Zawadź.).
Szymon, chorąży nowogrodzki, żonaty 1685 r. z Konstancyą Dobromirską
(Zap. Lub. 61 f. 880). Władysław, syn Jerzego i Eufrozyny z Domańskich, zabez-
pieczył 1688 r. posag żonie swej, Annie Górskiej, córce Samuela i Teresy z Kicł-
cżewskich, a 1688 r. otrzymał od teścia, za konsensem królewskim, Wiktorów (Gr.
Halic). Piotr i Maryanna, dzieci Piotra, odstąpiły 1693 r. przysługującą im pen-
syę dożywotnią (M. 384 f. 12).
Herbarz. T. XI. 10
Digitized by
Google
74
KONIBCPOLSCY.
Eufrozyna z Konieckicb, wdowa po Konstantym Steckim, wojskim iyte.
mierskim, 1718 r. (Woł. X f. 261 i 270). Rozalia, nieżyjąca 1722 r., była ioną
Jacka Iwanickiego, skarbnika nowogrodzkiego. Antoni Koniecki w tymłe roku
(KU. X f. 1146).
Aleksander, towarzysz pancerny 1740 r., łowczy łukowski, w latach 1766—
1761, żonaty z Kunegundą Grochowską, burgrabianką sanocką, l-o v. Józefowa
Osiecką, podczaszy ną sanocką. Józef nabył 1766 r. Kiełczawę, od Bala (Akta Sa-
nockie). Synowie jego: Stanisław, Leon, ożeniony z Teresą Sobolewską, córką Lu-
dwika Piętki i Tomasz, żonaty z Jej siostrą, Teklą Sobolewską, legitymowali się
ze szlachectwa 1782 r., w sądzie grodzldm sanockim, a 1787 r. objęli Kiełczawę
po ojcu (A. Lwów. Por. Nob.).
Tomasz i Stanisław i siostry ich, Justyna Kunegundą Jackowa Bartowa,
Józefa V. Katarzyna, l-o v. Przestrzelska 1790 r., 2-o y. Janowa Rzeplińska i Te-
kla, żona Marcelego z Wawryłowa Wiśniowskiego, proccsi^ą 1798 r. Kotowskie*
go, o Rolów (Arch. Fedor. M. D. Wąs.).
Po Feliksie Konieckim pozostały dzieci: Lubin, Adam, Weronika, Wincen-
ty i Franciszka, nad któremi sprawował opiekę 1886 r. Menard Koniecki.
Julian, urodzony z Sabiny BalówneJ, umari 1896 r. Siostra Jego N., była
za Feliksem Podolskim, właścicielem Spryni, w samborskiem (Mich. Zaw.).
Do innego rodu należała wieś Końskie Małe, w powiecie opoczyńskim le-
żąca, ale Już po za granicami dóbr Odrowążowskich, w parafii Błogie, których
dziedzice Paweł i Marcin, sprzedali 1471 r. część swoją tamże bratu Mikołajoiiii
(Rad. Inscr. Decr. VI f. 76). Z tych Końskich mógł iść Łukasz Koniecki, dziedzic
Wielkich Kunic 1677 r.. Jeżeli to nie Jest Kunicki h. Bończa z Kunic (Paw.).
KONIECPOLSCY h. POBÓG z Koniecpola, w powiecie radomskowskim.
Jakób V. Jakusz z Koniecpola i z Januszowie, syn lub wnuk pewno Przedbora,
starosty kujawskiego, w latach 1348 — 1366, od 1386 r. często w aktach krakow-
skich wspominany, wojewoda sieradzki 1894 r., starosta brzeski ki^awski w la-
tach 1416 — 1418, ochmistrz królowej 1426 r., zmarły 1430
roku, stawał z własną chorągwią pod Grtinwaldem. W 1899 r.
<S\fi^ nabył za 1,000 grzyw. Witów i Nakło, w lelowskiem, a 1416
^\ i 1426 r. świadcasył z rodu Pobogów, przy wywodach szlache-
'^_ __ ctwa w Krakowie. Żona Jego Konstancya, czyli Kochna, była
wychowawczynią królewiczów, Władysława i Kazimierza,
a 1427 r. zaprzysięgła niewinność posądzonej królowej Zofii.
Za Jej usługi i trudy przy wychowywaniu królewiczów, otrzy-
mali synowie Jej, Jan zwany Taszka i Przedbor, 1428 r. sta-
rostwo lelowskie, w dożywotni zastaw, za 400 grzyw. (SŁ Pr.
P. Pom. VII i VIII; Hele. II; KMR IV; Inv. Arch. Kor.). Obaj
synowie podpisali 1438 r. konfederacyę korczyńską.
Z zapiski w aktach krakowskich z 1436 r. (Hecl. II.
2682), zdawaćby się mogło, że był i trzeci syn wojewody, po
którym został syn Jakób, kanonik krakowski, nazwany sy-
Herb Pobóg. uowcem i pupilem Jana kanclerza. Mógł to być Jakób, syn
Digitized by
Google
KONIECPOLSCY. 75
Przedbora, zostający chwilowo pod opieką stryja, mimo, że ojciec jego iył jeszcze
długo potem, a który porzucił karyerę duchowną. Ale pr^zej zapiska ta odnosi
się do Jakóba z Sienna, szesnastoletniego kanonika krakowskiego.
O kanonii Koniecpolskiego nie ma śladu w aktach, a trudno także przy-
puścić, żeby i o ojcu jego śladu żadnego w aktach się nie znalazło. Córka woje-
wody była za Pieniążkiem z Iwanowic, bo Jan Pieniążek nazwany 1458 r. siostrzeń-
cem Przedbora (Hele. II).
Jan, zwany Taszka, kanclerz koronny i tutor Królestwa 1484 r. i starosta
sieradzki 1448 r., jeździł 1484 r. z Janem z Oleśnicy, marszałkiem koronnym,
w poselstwie do cesarza Zygmunta, w celu zawarcia pokoju i małżeństwa króle-
wskiego, z arcyksięiniczką rakuską. W 1486 r. w Kezmarku, na zjeździe z pa-
nami węgierskimi, pokój zawarł. W 1440 r. odprowadzał króla Władysława na
tron węgierski, po śmierci którego, jeździł kilkakrotnie na Litwę, do Kazimierza
Jag., zapraszając go na tron polski. W 1447 r. na sjeździe w Wieluniu, między
Szląskiem i Wielkopolską pokój na lat dziesięó ułożył, a w roku następnym ode-
brał w Chocimiu, przysięgę homagialną od Piotra, hospodara wołoskiego. W 1454
roku brał czynny udział, w sprawie poddania się szlachty pruskiej i miast tame-
cznych królowi Kazimierzowi.
Wplątany w proces królowej, uciekł z kraju 1427 r. (Dług.), alejuż w na-
stępnym roku, wraz z bratem za zasługi matki, otrzymali starostwo lelowskie.
W 1481 r. otrzymał Kulików, Zboiska, Milatyn i Międzychorce, a 1442 r., za za-
shigl i wydatki na Węgrzech, 400 grzyw, na Bortatynie, w gródeckim powiecie,
a 1441 r. znów dom i plac na zamku krakowskim.
Sprawując urząd kanclerza za trzech królów, umaił 1455 r., pochowany
w Wielgomłynach. Ożeniony z Dorotą z Sienna, wojewodzianką sandomierską,
pozostawił trzech synów: Przedbora, Jana i Jakóba, zmarłych bezdzietnie, trzyma-
jących do śmierci starostwo sieradzkie po ojcu, którym Konstancya Szafrańcowa,
odstąpiła 1464 r., zapisy swoje na Olesznie, Cieszyńskiej Woli i Lasocinie, w po-
wiecie chęcińskim (Hele. II. 8750). Matka ich z bratem i z nimi, fundowda
w latach 1468 — 1476 Paulinów w Wielgomłynach, jeździła 1475 r. do Bawaryi
z Jadwigą Jagiellonką, ofiarowała 1498 r. z cła włocławskiego 100 grzyw, na do-
kończenie grobu Św. Wojciecha w Gnieźnie, dobrodziejka wielu kościdów i kla-
sztorów, żyła jeszcze w połowie 1494 r. Z synów:
Jan, starosta sieradzki, umarł 1471 r., pochowany w Wielgomłynach, a bra-
cia jego sprzedali 1475 r. Wolę Chełmską i część Przegorzid pod Krakowem Za-
rogowskiemu, za 2,000 grzyw. (Hele. IL 4186).
Przedbor, starosta sieradzki, dworzanin królewski i starosta Szadkowski
1472 r., zabezpieczył w tymże roku posag żonie swej, Annie z Kutna, córce Mi-
kołaja, wojewody łęczyckiego (M. 12 f. 105 i AGZ. VI). Umarł 1475 r., pochowa-
ny w Wielgomłynach.
Jakób, starosta sieradzki, stara się 1452 r., o probostwo Św. Floryana
w Krakowie, którego mu Oleśnicki biskup, dać nie chce, dla młodego wieku, jest
nim już jednak 1454 r., zapisany jako taki na uniwersytecie krakowskim. Kano-
nik krakowski, a także gnieźnieński 1458 r., po bracie swoim Przedborze i staro-
sta Szadkowski, następnie także starosta wartski i ratneński, rezygnował ze sta-
Digitized by
Google
76 KONIECPOLSCY.
rosŁwa sieradzkiego i ratneńslciego 1479 r., w którym ostatnie są o nim wzmian-
ki. W 1466 r. sprzedał Wolę Chełmską i Przegorzały, matce swej Dorocie, a 1477
roku Andrzejowi z Sienna. Widać, ie ta ostatnia sprzedaż tycli majątków przy-
szła dopiero do skutku, bo 1498 r. Nawoyka z Koniecpola, wdowa po Maciąju
z Bnina Mos^skim, wojewodzie poznańskim, synowica stiyjeczna Jakóba, upo-
mina się u Andrz€)ja z Sienna ich zwrotu, jako nieprawnie mu sprzedanych (M.
11 f. 79; Hele. U. 4184). W 1470 r. dał Dobiedawowi Kmicic Rządczynę, Tuligło-
wy i Zagórze, w ziemi przemyskiej, za Karnlowice, w ziemi krakowskiej, a 1477
roku dom ojcowski na zamku w Krakowie, sprzedał kapitule krakowskiej, która
ma obowiązek odprawiania nabożeństw za duszę ojca jego Jana, kanclerza, za mat-
kę Dorotę z Sienna, braci jego, Przedbora i Jana i jego samego (Hele. U. 8997
i 4185). Umarł w Lipcu 1481 r.
Przedbor, wojewodzie sieradzki, obecny na sądach w Krakowie 1429 roku
(Hele II. 2259), kasztelan rozpirski 1484 r. i starosta przemyski 1440 r., w końcu
kasztelan sandomierski 1442 r., ^ł jeszcze 1459 r. W 1450 r. był hetmanem, wraz
z Piotrem Odrowążem, na wyprawie przeciwko wo^ochom, których rozbił. Żonaty
1-0 V. z N. N., z której córka Kochna 1441 r., 2-o v. z Elżbietą ze Szteml>ergu,
córką Olbrachta, której 1442 r. zabezpieczył 1,000 grzyw, na Nakle, Oiertmańskim
młynie, Witowie, Wożnikach, Białej i Radzimiu (Hele. II. 3089). Z tęj drugiej
żony miał synów: Jakóba i Mikołaja, którzy obaj trzymają po ojcu starostwo prze-
myskie, a za usługi oddane w wojnie pruskiej, otr^rmali 1462 r. na własność Te-
ratyn ze wsiami pr^ległemi, w ziemi chełmskiej, który ojciec ich posiadid w za-
stawie (AGZ. V).
Mikołaj, kasztelanie sandomierski (Hele U. 8266), słuchacz uniwersytetu
krakowskiego 1450 r., starosta przemyski 1461 r., a podkomorzy 1468 r, umarł
1464 r. (AGZ. XIII). Z Doroty Zarembianki z Kalinowy, córki Wawrzyńca, woje-
wody sieradzkiego, której zabezpieczył posag 1468 r., córka j^:o Nawoyka^ wy-
szła za Macieja z Bnina Moszyńskiego, wojewodę poznańskiego i starostę lelow-
skłego (M. U f. 662; 25 f. 69 i 266; St Pr. P. Pom. VI. 498 i 505).
Na mocy działu sporządzonego 1480 r. w aktach przemyskich, ze stryjem
swoim Jakóbem, otrzymała Nawoyka miasto przemyskie z jedynastu wsiami, sta-
rostwo leiowskie, Kościelec i Przekop.
Jakób, starszy brat Mikołaja, kasztelanie sandomierski (Hele. II. 8880, 85
i 86), starosta przemyski 1461 r., sprawował pierwszy raz sądy w Przemyślu jako
starosta, 1464 r. (AOZ. Xin). Podkomorzy przemyski 1477 r., kasztelan przemy-
ski 1478 r., umarł 1480 r. Liczne jego dobra wymienia Długosz w Łib. Benef.
W 1472 r. nabył Siedliska w powiecie pilznieńskim (M. 12 f. 75). Na mocy dzia-
łu, sporządzonego 1480 r., z bratanka swoją Nawoyka, otrzymid Drohobycz z dzie-
więciu wsiami, Teratyn z przyległościaroi, Dobrków, również z przyległościami.
Mościska z jedynastu wsiami, Niezankowice, Osko i dwie kamienice. Żonaty z Bar-
barą z Tęczyna, kasztelanką krakowską (M. 15 f. 182), pozostawił córkę Zofię, za
Dymitrem z Chodorostawu, która nabyła 1496 r., od brata Przedbora, wójtostwo
w Nieżankowicach, za 1,600 zł. w^. (AGZ. XVn) i dwóch synów: Przedbora i Sta-
nisława, którzy 1490 r. układali się z siostrą stryjeczną Nawojką, 1502 r. kwito-
wani byli wspólnie z matką, a 1507 r. zawarli z nią układ. Wyrok z 1487 roku.
Digitized by
Google
KONIECPOLSCY. 77
wydany w sprawie Nawojki z Lanckorońskim, również o nich wspomina (M. 14
f. 886; 15 f. 182; 17 f. 826; 22 f. 185; 28 f. 98 i Helc. II. 4321).
W latacli 1494 — 1495, bracia dopełnili działu dóbr ojczystych na Rusi
i w sandomierskiem. Przedbór wziął Chodnowice i wójtostwo Nieżankowice
w przemyskiem, Kiebłów i Szczukomłoty w sandomierskiem i 300 grzyw, dopłaty.
Stanisław wziął Dobrków, Parkosz, Łabusie, Mokrzec, Złotorję, Jaworze w pil-
znieńskiem, Lubisko, Karsy w wislickiem i Rossochy, w sandomierskiem (AOZ.
XVIII. 2452). Obaj, wspólnie z Nawojką, trzymali starostwo przemyskie do 1490 r.
W działach z 1489 r. wymienione i Mościska z przyległościami, które wziął Przed-
bór. Widocznie przed ostatecznemi dziidami, zostały wykupione przez króla
(Ibid. 1888).
Przedbór nie wziął udzidu w wyprawie wołoskie) 1497 r., za co mu Jan
Olbracht zabrał części jego na Karniewie, Łuczycach, Desznie i Waszlinie i na-
dał je 1498 r. Stanisławowi, który się w tejże wyprawie odznaczył (AOZ. IX).
Stanisław, dworzanin królewski, zabezpieczył 1498 r. posag żonie swej, Ka-
tarzynie Heltównie, córce rajcy poznańskiego (M. 15 1 58). Z niej miał córki: Sta-
nisławowe Przerembską, kasztelanowę sieradzką, Dąbrowską, Życieńską, Zbierz-
chowską i Pągowską i dwóch synów: Mikołaja Przedbora i Stanisława Ptzedbora,
dziedziczących wspólnie na Dobrkowie z przyległościami, Koniecpolu i Chrząsto-
wic, 1540 r. (Paw.). W 1532 r., wspólnie z matką Katan^ną, sprzedali dom w Kra-
kowie, królowi Zygmuntowi (Inw. Arch. Kor.). Z nich:
I. Mikołaj Przedbór, heretyk, kasztelan rozpirski 1578 r., dziedzic Dobr-
kowa z przyległościami, podpisał 1569 r. unią Litwy z Koroną. Z Anny Czyżow-
skiej, miał córki: Katarzynę, zmarłą panną i Zofię, wydaną 1574 roku za Feliksa
Czerskiego, sędziego ziemskiego krakowskiego, któremu wniosła 4,500 flor. posa-
gu, zmartą 1584 r. w Krakowie i tamże pochowaną, oraz czterech synów : Jana,
Andrzeja, Mikołaja i Adama, zmarłego bezdzietnie. Trzej pierwsi pokwitowani
z 60 grzyw. 1591 r. w Lublinie (Zap. Lub. 6 f. 416). Z nich:
Jan, kasztelanie rozpirski, sędzia ziemski lubelski 1505 r., deputat na Try-
bunał 1596 r., dziedzic Motycza, w lubelskiem, gdzie i umarł bezżennym (Wyr.
Lub. 67 f. 576).
Andrzej, kasztelanie rozpirski, był kasztelanem połanieckim 1598 r. Żo-
naty 1580 r. z Anną Ligęzianką z Bobrku, córką Stefana, dziedziczką Przecławia
(M. 121 f. 165), otrzymał 1582 r. przywilej, na odprawianie tamże jarmarków (M.
129 f. 183). Umarł w Przecławiu, tamże pochowany. Córki jego: Elżbieta Andrze-
jewa Chlewicka i Zofia Stefanowa Dydyńska, podstolina sanocka, oraz synowie:
Aleksander i Stefan.
Aleksander zmarły bezżennie w Warszawie, pochowany w Przecławiu (M.
152 f. 166 i Zap. Lub. 18 f. 269).
Stefan odznaczył się chlubnie pod Chocimem. Jest jego nominacya
z 1621 r. na kasztelana pdanieckiego, ale widocznie nie doszła do skutku. Puł-
kownik wojsk królewskich, umarł 1629 r., a żona jego 1646 r. Pochowani w Prze-
cławiu. Z Maryanny Daniłowiczówny, wojewodzianki ruskiej, synów pozostawił
trzecłi: Andrzeja, Aleksandra i Stanisława Franciszka, oraz córkę, zmartą młodo.
Andrzej, kapitan w regimencie stryja hetmana, pisarz polny koronny 1648
roku, podpisał, z województwem niskiem, elekcyę Jana Kazimierza. W 1647 roku
Digitized by
Google
78 KONIECPOLSCY.
zapisał 2,000 flor. na Olesku, bractwu różańcowemu w Brodach (AGZ. X). Umarł
1649 r., pochowany w kość. Św. Trójcy w Krakowie. Z Wiktoryi Potockiej, cór-
ki hetmana wielkiego koronnego, pozostawił syna Mikołaja, małe dziecko, 1651 r.
(Zap. Lub. 48 f. 1166 i 44 f. 872).
Aleksander, zmarły 1651 r., z Brzechwianki, podkomorzanki wendeńskiej,
nie miał potomstwa.
Stanisław Franciszek, dziedzic Przecławia, zaślubił, l-o v. 1647 r. w Hol-
landyj, Maryę Mechtyldę de Bokop, lecz małżeństwo to szczęśliwem nie było. Wy-
wiózł 1655 r. żonę do Hollandyi ł tam ją pozostawił, a wróciwszy do kraju, zaślu-
bił 2-0 V. Duninowę Borkowską. Pierwsza żona wytoczyła mu proces o bigamię
1660 r. i zyskała wyrok banicyi 1668 r., lecz wkrótce zdaje się umarła. W 1670
roku kwituje go z pretensyi Stanisław Borkowski, kasztelan połaniecki. Ten sam
pewno Stanisław, został potem kasztelanem bracławskim i jego synem był Leo-
nard Jozafat, urodzony z trzeciej żony, Teresy Hoszowskiej, ożeniony z Joanną Ba-
ranowską, podczaszanką lwowską, 2-o v. Jełowicką, zmartą bezdzietnie (Bracł.
XV f. 1878).
Mikołaj, kasztelanie rozpirski, zaślubił Zofię Przerembską, kasztelankę roz-
pirską, córkę Wincentego i Elżbiety Woźnickiąj, za którą 1580 r. działem wziął
Żychlin i Ortów i z niej pozostawił córki : Zofię Krzysztofowę Duninowa i Kata-
rzynę, 1-0 V. Pukarzewską, 2-o v. Mayową, oraz synów: Andrzeja, Mikołaja, Ada-
ma i Zygmunta Stefana. Z nich:
Andrzej, starosta szczerczowski, żonaty 1606 r, z Anną Jarzynianką, 2-o v.
Wilkanowską, córką Piotra z Trębaczewa, podkomorzego rawskiego (M. 151 f. 29),
pozostawił syna Andrzeja i córkę Zofię, żonę Stanisława Widawskiego 1651 roku-
Andrzej, starosta, pochowany w Koniecpolu.
Mikołaj, proboszcz przecławski i kanonik gnieźnieński 1684 r., odstąpił ka-
nonii Olszowskiemu 1644 r.
Adam, umarf bezżenny, pochowany w Koniecpolu.
Zygmunt Stefan, ur. 1588 r., w wojsku polskiem 1604 r., starosta szczer-
czowski i surrogator grodzki wieluński 1628 r. (V. L.), sędzia ziemski sieradzki
1626 r. i starosta będziński 1647 r., podpisał, z województwem sieradzkiem, elek-
cyę Jana Kazimierza. W 1614 r., wspólnie z bratem Mikołajem, spadek po bra-
cie Adamie w Koniecpolu sprzedał Mikołajowi, sędziemu sieradzkiemu (Gr. Piotr.).
Dziedzic Świątkowie, zaślubił l-ov. 1610 r. Barbarę Kłomnicką, zmartą 1640 roku
w Wieluniu i tamże pochowaną, z której synowie: Adam, Teodor i Ludwik, oraz
córki : Zofia Anna, l-o v. Stanisławowa Lasocka, 2-o v. Będlińska i Aleksandra,
żona Jana Gomolińskiego, 2-o v. 1642 r. Dorotę Orzelską, kasztelankę rogozińską,
1-0 y. Popowską, 2-o y. Oosławską, starościnę będzińską, z którą otrzymał staro-
stwo będzińskie. W 1651 r. ułożył dokładny rodowód rodziny, poczynając od Sta-
nisława, kasztelana sieradzkiego i Mikdąja, kasztelana rozpirskiego, dla wnuka swe-
go, Karola Będlińskiego i dla Stanisława Koniecpolskiego, wojewodzica sandomier-
skiego. Z synów sędziego sieradzkiego:
Adam v. Adam Przedbor, dzielny wojak, zaślubił 1642 r. księżniczkę Pe-
tronellę Czetwertyńską, podkomorzankę bracławską, której zapisał dożywocie 1645
roku (Zap. Lub. 40 f. 888, M. 191 f. 24). Od ojca otrzymał starostwo szczerczow-
Digitized by
Google
KONIECPOLSCY. 79
skie. Umarł, nie pozostawiwszy potomstwa, a starostwo przeszło na pozosti^ą po
nim wdowę, która je wniosła drugiemu mężowi, Janowi Kaszowskiemu.
Teodor i Ludwik, zmarli dziećmi.
II. Stanisław Przedbor, młodszy syn Stanisława, dworzanina królewskie-
go, z Heltówny, jako dziedzic Teratyna, na sądach w Chełmie 1539 r. (Akta XIX).
Starosta wieluński 1557 r, wspólnie z bratem Mikołajem, rozgraniczał Kaszowice
od Szczerczowa (M. 89 f. 427). W 1558 r. nabył Łagiewniki od Łukasza Skórko-
wsklego. Trzymał i starostwo radomskowskie. Umarł kasztelanem sieradzkim
1588 r. Z Elżbiety Ligęzianki, miał pięciu synów: Stanisława, Mikołaja, Zygmun-
ta, Krzysztofa i Aleksandra i tyleż córek : Zofię, l-o v. Jordanowa, 2-o v. Wierz-
bięcinę, Annę, l-o v. za Adamem Ocieskim, podkomorzym krakowskim, zmarłym
1560 r., pochowanym w Wojniczu, a 2-o v. za Zygmuntem Czyżowskim, później-
szym kasztelanem bełskim, z którym zeznda zapis dożywocia 1574 r., Barbarę,
żonę Jakóba Bełchackiego, Elżbietę, żonę Jana Ossowskiego, późniejszego kaszte-
lana zawichostskiego i Krystynę, zmarłą w panieństwie w Krakowie (M. 118 f. 46;
140 f. 289; Zap. Lub. 5 f. 744).
Synowie kasztelana sieradzkiego, Mikołaj, Aleksander i Zygmunt i wnuko-
wie po synu Stanisławie, Samuel i Aleksander, dopełnili 1595 roku w Koniecpolu
działu dóbr ojczystych (Oblat, w Gr. Piotrk. z 1595 r.). Wymienieni wnukowie
biorą Teratyn, Raciborowice i siedm wsi w chełmskiem, część Moniatycz, Moysła-
wic i Zaniża w bełskiem, z czego spłacą stryjowi Zygmuntowi 15,000 flor. Miko-
łaj bierze Rakolupy, Wolicę, Grodzisko w chełmskiem, Kaszowice, Żdżary, pół
Siedlisk i Wielkiej Wsi w piotrkowskiem i pół kamienicy w Krakowie przy uli-
cy Brackiej. Aleksander, najmłodszy, starosta wieluński i żarnowiecki, bierze po-
łowę dóbr Koniecpolskich z pięciu wsiami, pół Siedlisk, Chrząstowa, Wąsoszy,
Kuźnicy i Łagiewniki, które już miał za życia ojca. Zygmunt bierze spłatę od
synowców 15,000 flor., od Aleksandra 2,922 flor. i pół kamienicy w Krakowie, Sio-
strze Krystynie wypłacą, w razie wyjścia za mąż, posag i wyprawę, według testa-
mentu ojca. Z tych braci:
Mikołaj, kasztelanie sieradzki, kleryk dyecezyi gnieźnieńskiej, proboszcz
w Chrząstowic i archidyakon pomorski, został 1572 r. kanonikiem poznańskim
(Pis. Dz. Pol. IX). Porzucił jednak stan duchowny, bo był 1609 r. sędzią ziem-
skim sieradzkim. W 1590 r. otrzymał zapis od siostry swej Czyżowskiej (Zap.
Lub. 5 f. 744). W 1596 r. bratanek jego Aleksander, odstąpił mu częśd ICościel-
ca, Pogorzyc i Płazy, odziedziczoną po stryjence Bełchackiej (M. 140 f. 289).
W 1621 r. otrzymał kilka wsi ze starostwa sokolnickiego w dożywocie, lub do
czasu powrotu z niewoli hetmana Koniecpolskiego (M. 165 f. 257). Umarł bezpo-
tomnie w Gorzędowie, pochowany w Wielgomłynach, a bratankowie podzielili się
spadkiem po nim 1626 r.
Zygmunt i Krzysztof, kasztelanicowie sieradzcy, umarli bezpotomnie. Pier-
wszy 1620 r. w Kruszynie, drugi na wojnie z Moskwą, przy królu Stefanie, pocho-
wany w Wilnie.
Stanisław, kasztelanie sieradzki, heretyk, sekretarz i dworzanin królewski,
mianowany 1566 r. podkomorzym sieradzkim, po rezygnacyi Lutomirskiego, a przy-
wilej dany poprzednio na ten urząd Palęckiemu, skasowany (Oblat, w Gr. Sieradz
z 1566 r.), z Osmólskiej, wdowy po Drohiczyńskim, miał dwóch synów : Samuela
Digitized by
Google
80 KONIECPOLSCY.
i Aleksandra, oraz córkę Elżbietę, za Adamem Walewskim, kasztelanem sieradz-
kim. Opiekunami ich byli 1594 roku, Aleksander i Mikołaj, stryjowie ich rodzeni
(Wyr. Lub. 62 f. 141 i Zap. Lub. 7 f. 821). Obaj bracia dopełnili dzłahi dóbr oj-
czystych w Ruścu 1606 r. Matka ich, jadąc ze zboru pod Zamościem do domu,
poniesiona przez konie, przestraszone widokiem wielbłądów, wyskoczyła z karety
i na miejscu się zabiła.
Samuel, podkomorzyc sieradzki, katolik, dzielny rotmistrz 1595 r. w Mul-
tanach, 1601 r. w Inflantach, starosta grabowiecki 1616 r., kasztelan chełmski
1621 r., sprzedał 1607 r. część Mojsławic Stanisławowi, a wspólnie z bratem Ale-
ksandrem, Kruszynę i Borówno 1621 r. Denhoffowi (DW. 84 f. 797 i (Zap. Lub.
24 f. 1008). Starostwo grabowieckie odstąpił, za konsensem królewskim z 1622 r.,
Leszczkowskiemu. Po stryju wzi^ 1626 r. Wielgomłyny i Gorzkowice. Umarł
1641 r. Okdo, lub 1621 r. zaślubił Aleksandrę Herburtównę, córkę Jana Szczę-
snego na Dobromilu, z księżniczki Zasławslsiej, i z niej pozostawił syna Stanisła-
wa, oraz córki: Katarzynę, ochrzczoną w Dobromilu 1627 r., zakonnicę w Wielu-
niu, Elżbietę, żonę I-o v. Michała Stanisławskiego, 2-o v. Samuela Konstantego
Szczawińskiego i Zuzannę, żonę Wojciecha Krasińskiego, z czasem wojewody ma-
zowieckiego.
Stanisław, kasztelanie chełmski (Zap. Lub. 43 1 464), chrzczony w Dobro-
milu 1625 r., zmarty tamże 1660 r., pułkownik J. Kr. Mości 1651 r., został kaszte-
lanem lubaczowskim 1653 roku. Żonaty z Izabellą Daniłowiczówną, córką Sta-
nisława, starosty czorwonogrodzkiego, nie miał potomstwa (Bracł. XIV f. 24
i XV f. 1416).
Aleksander, podkomorzyc sieradzki, częśó Kościelca i innych wsi odziedzi-
czonych po stryjence Bełchackiej, odstąpił 1596 r. stiyjowi swemu Mikołajowi (M.
140 f. 239), a po śmierci tegoż stryja, bierze w dziale tenże Kościelec, Płazę i Po-
gorzycc 1626 r. Żonaty l-o v. z Zioflą Barbarą, 2-o v. z Dorotą, siostrami Dcm-
bińskiemi, podkomorzankami mielnickiemi, które porwał z klasztoru Św. Agniesz-
ki w Krakowie 1612 r., za co popadł w infamię, zdjętą dopiero z niego na sejmie
1625 r. Z pierwszej żony miał syna Jana Przedbora, a z drugiej — Jakóba, Stani-
sława, Aleksandrę i Dorotę, nad klóremi opieka została ustanowiona 1681 r. w oso-
bach, Stanisława, wojewody sandomierskiego i Samuela, kasztelana chełmskiego,
Koniecpolskich (Zap. Lub. 83 f. 1145). Imiona córek w akcie tym mylnie poda-
ne, bo występują one bardzo często w aktach 1 stale są nazywane Zofią i Barbarą.
Barbara zmarła panną, a Zofia, wyszła l-o v. za Gabryela Stempkowskiego, ka-
sztelana bracławskiego 1642 r., a 2-o v. za Maryusza Stanisława Jaskólskiego 1662
roku, z czasem wojewodę czcrniechowskiego (A. Krak.; Gr. Piotrk. i Sieradz.; Woł.
Vni A. f. 528 i IX f. 80). Synowie podzielili się majątkiem rodzicielskim w War-
szawie 1642 r. Z nich:
Jan Przedbor był 1654 r. dworzaninem królewskim (Ibid. 44 f. 581). Dzie-
dzic Piotrkowic, Zakrzewa i Strzeszkowic, w krakowskiem, żonaty l-o y. z Zofią
Troszyńską, 2-o y. z Barbarą Hellerówną, mieszczką krakowską, z którą zeznał
zapis dożywocia 1651 r, pozostawił z pierwszej żony Stanisława, a z drugiej —
Jana, bezpotomnych i Aleksandra, który żył jeszcze 1702 r. na opiece i przy dwo-
i*ze Jana Aleksandra, wojewody sieradzkiego i córki: Apolonię i Annę, zakonnice
Digitized by
Google
KONIECPOLSCY. 81
u Św. Ji^zefa w Krakowie, które spadek swój po ojcu, braciach i dziadzie Samuelu,
odstąpiły 1725 r. Władysławowi Walewskiemu (Qr. Oświęcim.).
Jakób i Stanisław zginęli na Kudaku, gdzie byli kapitanami, z ręki koza-
ków, 1649 r. Stanisław spisał testament w Perejasławiu 1649 r.
Aleksander, kasztelanie sieradzki, starosta wieluński 1584 r., które to sta-
rostwo od ojca otrzymał, dalej żarnowiecki 1592 r. i brzeźnlckl, poseł na sejmy
1587, 1591 i 1601 r., z nich naznaczany do różnych czynności, 1594 r. deputat na
Trybunał koronny, 1603 r. kasztelan biecki i jeszcze w tymże roku wojewoda po-
dolski, spisał testament 5-go Listopada 1609 r. i lO-go Kwietnia 1610 r. umarł
w Ruścu wojewodą sieradzkim, pochowany w Koniecpolu. Fundował zakonnice
w Wieluniu i wybudował zamek w Koniecpolu. Ożeniony z Anną z Koźmic Sro-
czycką, córką wojskiego kamienieckiego, za którą liczne dobra pod Kamieńcem
otrzymał (Wyr. Lub. 46 f. 449), pozostawił synów : Stanisława, Przedbora, Remi-
giana, Krzysztofa i Jana, oraz córki: Aleksandrę, zmarłą 1651 r., żonę Kaspra
Denhoffa, ivojewody sieradzkiego, Leonardę, Barbarę zakonnicę i Eufrozynę, żonę
1-0 V. Jana Bykowskiego, starosty sieradzkiego, 2-o v. Jana Wężyka, także staro-
sty sieradzkiego i wartskiego. Bracia wymienieni, za wyłączeniem Przedbora,
wówczas już nieżyjącego, dopełnili w Oorządowle 1626 r. działu dóbr, po stryju
Mikołaju pozostałych (Pam. o Koniecp.), a działy po ojcu sporządzili 1618 r. w gro-
dzie warszawskim (DW. 46 f. 282).
1. Stanisław, wojewodzie sieradzki, po ojcu starosta wieluński już 1607 r.,
a po bracie Przedborze, starosta żarnowiecki 1615 r., w^ tym ostatnim roku został
podstolim koronnym. W 1610 r. jest już hetmanem polnym koronnym, 1625 r.
wojewodą sandomierskim, 1682 r. hetmanem wielkim koronnym, w końcu 1 ka-
sztelanem krakowskim 1683 r. Umarł w Brodach 1646 r., nabytych w grodzie
buskim 1629 r., od Łukasza Żółkiewskiego.
W 1617 r. otrzymał starostwa, płoskirowskie i babimostskie i dzierżawę
białyńską (M. 161 f. 7 i 9). Miał także starostwo radomskowskie, które mu mat-
ka odstąpiła, za konsensem królewskim z 1616 r. (M. 158 f. 286). W 1621 roku
otrzymał konsens królewski, na odstąpienie starostw, wieluńskiego i żarnowieckie-
go (M. 165 f. 178 i 179). w 1628 r. jest i starostą barskim, a 1624 r. stryjskim
i kowelskim. Na odstąpienie starostwa stryjskiego bratu Krzysztofowi, otrzymał
konsens 1624 r. (M. 171 f. 150). W 1688 r. i starosta buski, w 1684 r. otrzymał
spuściznę po Mironie Bemawskim i starostwo mukarowskie (M. 180 f. 299 i 868).
W 1686 r. otrzymid starostwo perejasławskie, a 1687 r. dobra Mirohród, Jabłonów,
Czumbak, Połtawa, Krasnopol, Zygmuntów i inne na Ukrainie (M. 182 f. 190). S^o-
stwo perejasławskie odstąpił synowi Aleksandrowi, za konsensem królewskim
z 1687 r. (M. 182 f. 271). W 1688 r. i starosta bytomski, otrzymał 1640 r. kon-
sens królewski, na odstąpienie tego starostwa Weiherowi (M. 186 t 185). W 1642
roku sprzedid Horodyszcze i Rososzę^ w powiecie mielnickim, dzieciom Aleksandra
Koniecpolskiego, z Zofii i Doroty Dembińskich (M. 185 f. 658).
Odznaczył się pod Smoleńskiem 1611 r. W nieszczęśliwej wyprawie pod
Cecora dostał się do niewoli, w której lat cztery pozostawał. Powróciwszy z niej,
potężnie rozgromił Tatarów 1624 r. pod Satanowem i Dżwinogrodem, a 1626 roku
pod Martynowem. Następnie pobił Szwedów pod Hamersztynom 1627 r, gdzie im
Herbarz. T. XI. 11
Digitized by
Google
82 KONIECPOLSCY.
zabrał 87 chorągwi. Turków i Tatarów, ciągnących na Kamieniec, zwyciężył i od-
parf. Ostatnie jego zwycięztwo było pod Ochmatowem 1644 r., gdzie 40,000 Tata-
rów rozbił.
Żonaty l-o v. z Katarzyną Żółkiewską, córką Stanisława, hetmana i kan-
clerza, która zmarła, wydając na świat syna Andrzeja, także zaraz zmarłego, po-
chowana w Koniecpolu, 2-o v. 1619 r. z Krystyną Lubomirską, kasztelanką woj-
nicką, zaślubioną w Krakowie, zmarłą 1644 r., d-o v. 1646 r. z Zofią Opalińską,
wojewodzianką poznańską, następnie ks. Samuelową Korecką 1651 r., z drugiej
żony pozostawił syna Aleksandra, urodzonego 1620 r. w czasie jego niewoli.
Aleksander, kasztelanie krakowski, otrzymał od ojca starostwo perejasław-
skie, za konsensem królewskim z 1637 r. (M. 182 f. 271). W tymże roku otrzy-
mał, od cesarza Ferdynanda III-go, na którego dworze bawił, tytuł książęcy.
W 1641 r. został chorążym wielkim koronnym, w 1666 r. był wojewodą sando-
mierskim. W 1646 r. był i starostą korsuńskim, a starostwo płoskirowskie od-
stąpił mu Lubomirski, za konsensem królewskim z tegoż roku. Był i starostą do-
lińskim. W 1650 r. sprzedał Wielopolskiemu Obory, Opacz, Koło, Ciszyce i Pru-
chnią, w ziemi czerskiej, a Skolimów, w ziemi warszawskiej (M. 190 f. 867 i 191
f. 205). Umarł 80-go Marca 1659 r. w Podhorcach. Pod Pilawcami wzięty został
do niewoli. Przy najściu Szwedów, choć do nich przeszedł, ale jeden z pierwszych
ich odstąpił. Z Joanny Barbary Zamoyskiej, córki Tomasza, kanclerza koronne-
go, zaślubionej w Zamościu 9-go Listopada 1642 r., zmarłej 1658 r., pochowanej
w Koniecpolu (Ky. V f. 267), pozostawił synów: Samuela i Stanisławą.
Samuel był dziedzicem po ojcu Leszniewa i pozwany został 1661 r. przez
Zaborowskiego, o zbiegłych poddanych (Woł. VII C f. 87). Musiał wkrótce umrzyć,
bo więcej wiadomości o nim nie znalazłem.
Stanisław, po ojcu starosta doliński, otrzymał 1(578 r. starostwo bełskie.
W 1676 r. oboźny koronny, wojewoda podolski 1679 r., został 1682 r. kasztelanem
krakowskim, po teściu swoim Wiśniowieckim. Podanie niesie, że za Brody, które
ofiarował królowej Sobieskiej, kasztelanię tę otrzymał i rzeczywiście w tyniże ro-
ku zeznał donacyę tego majątku na Jakóba Sobieskiego (Zap. Lub. 48 f. 996; 5 i
f. 66; 56 f. 897; 57 f. 225; M. 288 f. 82; 206 f. 506; 202 f. 70). W 1666 r. zawarł
W Zbarażu intercyzę przedślubną z ks. Dymitrem Wiśniowieckim, późniejszym
kasztelanem krakowskim, o zaślubienie córki jego, Katarzyny Eugenii. Ślub od-
był się 1667 r. w Załoścach. Umari Stanisław 1682 roku bezdzietnie, spisawszy
w tymże roku testament w Bieszczy, zeznawszy darowiznę całego olbrzymiego
majątku stryjowi Janowi Aleksandrowie staroście balińskiemu i wniósłszy mani-
fest w sprawie zapisów zeznanych na rzecz żony, która też po jego śmierci za-
warła zaraz układ z Janem Koniecpolskim (Zs. Lwows. z 1682 r.; M. 288 f. 26;
29 i 82).
2. Przedbor, wojewodzie sieradzki, starosta żarnowiecki, dworzanin poko-
jowy królewski, przy zdobyciu Smoleńska 1611 r. postrzelony i murem przygnie-
ciony, umarł wkrótce w Jacynie, pochowany w Koniecpolu.
8. Remłgian, wojewodzie sieradzki, sekretarz królewski, opat andrzejow-
skł, został biskupem chehnskim 1626 r., umarł 1640 r. W 1620 r. wspólnie z bra-
tem Krzysztofem, sprzedał dobra Kruszyńskie Denhoflfowi, a 1621 r. Koźmice i Sro-
czyce Jordanowi (DW. 46 f. 885 i 1809).
Digitized by
Google
KONIECPOLSCY. 88
4. Krzysztof, wojewodzie sieradzki, dworzanin królewski, za konsensem
królewskim z 1624 r., otrzymał, od brata Stanisława, starostwo stryjskie (M. 171
f. 150). W 1629 r. był i dzierżawcą balińskim (Źr. Dz, V). Z cliorąiego koron-
nego, został wojewodą bełskim 1641 r., w którym posłował do Prancyi. Umarł
1660 r. Od matki swej otrzymał Ćwikłowce, ze starosta kamienieckiego, za kon-
sensem królewskim z 1614 r. (M. 157 f. 9). Żonaty I-o v. z Zofią księżniczką Po-
rycką, z której córka Angela Pebronia, wyszła za Jana Wielopolski^o, z czasem
kanclerza koronnego, 2-o v. z Konstancyą Stanisławską, kasztelanką halicką, z któ-
rej syn Jan Aleksander i córki: Aleksandra, Zofia, Eleonora, Euzebia i Anna, zmar-
ły zakonnicami, podług Pamiętnika, w testamencie jednak swoim Jan Aleksander
wspomina o siostrze swej Zofii, I-o v. Olszowskiej, 2-o v. Załuskiej.
Baliński w Starożytnej Polsce pisze, że Krzysztof, z ks. Poryckiej, miał
córkę Helenę, wydaną za Andrzeja Zaliorowski^o, podsędka łuckiego, która wnio-
sła w dom mężowski Poryck. Rodowód jednak spisany 1651 r. przez Zygmunta
Stefana, wspomina tylko o jednej córce Krzysztofa z Poryckiej, a tą była Wie-
lopolska. W 1655 r. król przyznał dożywocie na różne królewszczyzny żonie Krzy-
sztofa Stanisławskiej (M. 196 f. 100), która wyszła 2-o v. 1661 r. za Grudzińskiego.
Krzysztof otrzymał 1657 r. dobra po Micliale Stanisławskim, zdrajcy (Zs.
Kamień. 8685) i konsens królewski, na odstąpienie starostwa stryjskiego Janowi
Wielopolskiemu, lecz nie odstąpiwszy takowego umart i starostwo otrzymał Sobie-
ski. W 1665 r. ustanowioną została opieka nad Janem Aleksandrem i Zofią, dzie-
ćmi Krzysztofa, z Stanisławskiej (Sig. 9 f. 76; Zap. Lub. 47 f. 190).
Jan Aleksander, wojewodzie bełski, starosta baliński 1682 r., w 1685 r.,
w chwili spisywania intercyzy przedślubnej w Warszawie, z Heleną (Elżbietą Pe-
bronia Heleną) Rzewuską, podskarbianką nadworną koronną, był tylko rotmisti'zem
królewskim. W 1692 r. został koniuszym koronnym i jest starostą sieradzkim.
W 1708 r. otrzymał list przypowiedny na chorągiew pancerną (Sig. 16). W 1704
roku został wojewodą bracławskim, a 1710 r. wojewodą sieradzkim. Pod Wiedeń
poprowadził liczne chorogwie husarskie i pancerne, a będąc wyznaczonym komi-
sarzem 1699 r., do rozgraniczenia Polski od Turcyi, własnym kosztem komisyę tę
odprawił. Po Stanisławie, kasztelanie krakowskim, odziedziczył cały jego olbrzy-
mi majątek, który, po jego bezpotonmej śmierci, zaszłej w Rakołupach 1719 r.,
przeszedł przeważnie do Walewskich. Jan Aleksander zeznał dwa testamenty,
jeden 1702 r. pisany w Rakołupach, drugi, niedokończony, pisany przez jego spo-
wiednika w Kryłowie 1719 r. Pierwszym naznacza spadkobiercą swoim Leonarda
Koniecpolskiego, kasztelanica bracławskiego i zapisane 60,000 flor. córkom siostry
swej Zofii, żony l-ov. Andrzeja Olszowskiego, chorążego gostyńskiego, 2-ov. Ale-
ksandra Załuskiego, wojewody rawskiego. Czyim był synem Leonard Koniecpol-
ski, dojść trudno, bo w spisie kasztelanów bracławskich, nie mam żadnego Ko-
niecpolskiego. Być może, że był synem Stanisława Franciszka z Przecławia, o którym
było wyżej. Zapis 60,000 flor. córkom Zofii, l-o v. Olszowskiej, 2-o v. Załuskiej,
przekonywa, że nie wszystkie siostry Jana Aleksandra zmarły zakonnicami Te-
stament ten wspomina o jednej tylko siostrze zakonnicy. Karmelitance w Lubli-
nie, dla której zapis 18,000 flor.
5. Jan, wojewodzie sieradzki, rotmistrz królewski 1610 r., wzięty do nie-
woli pod Cecora 1620 r., z kasztelana sieradzkiego, wojewoda sieradzki, umarł
Digitized by
Google
84 KONIECZNY — KÓNIGSECK.
1661 r. Żonaty I-o v. z Elżbietą Sarnowską, zmarłą 1642 r., 2-o y. z Katarzyną
z Nicborowskichi wdową po Wawrzyńcu Stamirowskim, staroście kowalskim, któ-
ra spisała testament 1659 r. w Łańcucie i zmarła 1660 r. Z pierwszej żony po-
zostawił syna Stanisława i córkę Annę 1651 r. (Zap. Lub. 44 f. 667).
Stanisław, dziedzic kluczów: Tamowa, Oorzendowa, Stróży, Ruśca, Kaszo-
wic z 80-stu wsiami, Chotkowa i Czerni, został 1660 roku wojewodą pamawskim,
a 1661 r. otrzymał Sobaków, w województwie sieradzkiem (Słg. 8 f. 201). Oże-
niony 1-0 Y. z Zofią Kuropatwianką, wdową po Stanisławie Kochanowskim 1654
roku, a 2-o y. z Zofią Anną Oleśnicką, pozostawił z pierwszej żony córkę Elżbietę,
za Franciszkiem Korycińskim, kasztelanem bracławskim 1672 r., z drugiej zaś—
syna Jana i córki : Joannę, za Marcinem Cieńskim, chorążym sieradzkim 1678 r.
i Maryannę, za Adamem Walewskim, kasztelanem rozpierskim.
Jan, wojewodzie parnawski, zastawił 1674 r. Gorzendów Zamoyskiemu. Oże-
niony 1675 r. z Maryanną Dąmbską, 2-o y. Stefanową Zamoyską, 8-o y. Madejo-
wą Pstrokońską, zmarł bezdzietnie. Gdy siostra jego Cieńska i trzej synowie Ko-
rycińskiej, także zmarli bezdzietnie, cała olbrzymia fortuna Koniecpolskich, prze-
szła na Walewskich.
Nie wiem czyją mogła byó córką Katarzyna Koniecpolska, o której akta
nowokorczyńskie wspominają, że była I-o y. za Tomaszem Pacanowskim, 2-o y.
za Aleksandrem Ossowskim, a 8-o y. 1674 r, za Aleksandrem Duninem. Była to
pewno Przedborówna, pisząca się z Koniecpola.
KONIECZNY Jan dziedziczył na Pisarach, w powiecie proszowskim, 1581
roku (Paw.).
KONIEŃSCY h. NIECZUJA mieli być, według Niesicckiego, w wojewódz-
twie sandomierskiem.
KÓNIGPELS Y. KOENIGSPELDT. Piotr, major wojsk królewskich, z żo-
ną Katarzyną Heleną, otrzymali 1756 r. w dożywocie Świcrkowce na Podolu, od
Stanisława Poniatowskiego, kasztelana krakowskiego (DW. 77 f. 451). Tenże Piotr,
ale już pułkownik 1765 r. (MP.), otrzymał indygenat na sejmie 1768 roku. Córki
jego: Amelia Dorota, żona Adama Bystrama, porucznika gwardyi litewskiej i Iza-
bella, żona Franciszka Przeuskiego, szambelana Stanisława Augusta, zeznały 1780
roku z mężami zapisy wspólnego dożywocia (DW. 96 f. 704 i 1149).
Yon KÓNIGSECK Henryk, starosta łeckl 1628 r., miał siostry: N., za Dio-
nizym Yon Olsen Żcleśnickim, starostą szczycicńskim i Zofię, żonę 1-oy. Samuela
łjaskiego, sekretarza królewskiego, starosty szynwałdzkiego w latach 1590—1609,
a 2-0 Y. Ottona Medema, podkomorzego parnawski^o 1617 r. Obie zmarły przed
1628 rokiem.
Fabian Otto i żona jego, Justyna z Gumowskich, posiadali Janów w po-
wiecie łomżyńskim, 1668 r. (Sig. 7 f. 84). Tenże Fabian Otto, dworzanin i pułko-
wnik królewski, otrzymał 1666 roku konsens królewski, na cesyę Janowa synowi
Ottonowi (Ręk. Oss. Sig. 189 f. 119), a 1678 r. oblatował w grodzie sanockim no-
mlnacyę, na pułkownika, otrzymaną od Sobieskiego (Gr. Sanoc. 186 f. 1851).
Digitized by
Google
KONIŃSCY.
85
KONIŃSCY h. JUNOSZA mieli być, podług Niesieckiego, w województwie
bełskiem.
KONIŃSCY h. LELIWA mieli być w ziemi różańskiej, z których Woj-
ciech Koniński, podstarości różański, był naznaczony poborcą z sejmu 1629
roku (V. L.).
KONIŃSCY V. KUNIŃSCY DUNINOWIE h. ŁABĘDŹ z Konina (dziś Ku-
nin), w powiecie sandomierskim. Jan, zwany Boruta z Konina, dworzanin królo-
wej w latach 1898 — 1894 (Rej. Podsk.), obecny w Opatowie 1899 r., kuchmistrz
królowej 1418 r. i wojski 1419 r., a podisędek sandomierski 1484 r., przyłożył swoją
pieczęć z h. Łabędź, do przywileju jedlińskiego 1480 r., ręczył 1418 r. Zbc^eńskie-
mu za Duninem, otrzymał 1415 r. od króla 50 grzyw, na Głębokiej, w bieckiem,
nabył 1418 r. za 200 grzyw, częśó Sokolnik Mokrych, od Elżbiety Janowej z Ostro-
wa, zawart 1429 r. układ ze Stanisławem z Koprzywnicy, o młyn i wody między
jego Włochami, a Koprzywnicą (KMP. IV; Rad. Inscr. Dccr. II f. 59; Rad. Zs. Perp.
1 f. 28). Miał on kilku synów, z których BarUomiej, student uniwersytetu kra-
kowskiego 1418 r., kanclerz królowej Zofii w latach 1481 —
1487 i ziemi dobrzyńskiej 1486 r., Stanisław, zwany Cwikla
z Konina i Jan, zwany Missopad, dworzanie królowej Zofii
1484 roku.
Jan Missopad, dziedzic Włoch, dał początek rodzinie
Missopadów.
Stanisław Ćwikła, podstarości krakowski 1489 r., pod-
pisał 1488 r. konfederacyę korcs^ską przy królu, a 1489 r.
konfederacyę Spytka z Melsztyna. Wdowa po nim Dorota,
wyszła 2-0 V. za Macieja Odrowąża ze Sprowy, wojskiego sam-
borski^o, a syn jego Stanisław, zmarł bezdzietny przed
1469 rokiem.
Piotr, syn Jana z Konina, oprawił 1411 r. posag żonie
Jadwidze, córce Jakusza (ze Skrzynna), ale umarł bezdzietny
i ojciec jego zabezpiecza 1424 r. synowej, wdowie, 800 grzyw,
na Sokolnikach Suchych i Woli, za co ona zrzeka się wszel-
kich dawniejszych zapisów (Rad. Ter. Inscr. 1 f . 6 i 68).
Daniel i Stanisław z Konina, dziedzice Konina, Sko-
szyna i części Podleszan, pod Słupią nową, 1508 r.
Feliks Koniński, dziedzic części Konina, umarł przed 1578 r. (Paw.).
Piotr, syn Bartłomieja, zastawił 1582 r. Konin Poniatowskiemu (Zap. Lub.
8 f. 84). Piotr Koniński, namiestnik bielski królowej Bony 1549 r.
Piotr Missopad Kuniński nabył Naczę i Daniewo, w powiecie lepelskim.
Piotr, syn Piotra, zapisał 1600 r. żonie Ozierie i Daniewo, córce Maruchnie 400
kóp groszy» synowi Stanisławowi Wietrzyn, Piotrowi Naczę, a Andrzejowi Żołod-
kówkę. Jadwiga, córka Aleksandra, wniosła Naczę w dom męża swego, Michała
Szpakowskiego, 1668 r. (Ist. Jur. Mat XXV; Sł. Geogr.).
Andrzej Dunin Koniński, poseł połocki 1688 r., deputat na Trybunał skar-
bowy wileński. Zofia, wdowa Konińska, żona 2-o v. Szipiłły, 8-o v. Swołyńskiego
Herb Łabędź.
Digitized by
Google
86
KONIŃSCY.
1668 r., dziedziczyła na Naczy i Biedrzycach (Ibid ). Barbara, iona Kazimierza
Łodziaty 1667 r., dziedziczka Wiercina, Bykowszczyzny i Puciłowa, nabytych od
Jana i Maryanny Konińskich abid. XXVI).
W drugiej pcrfowie XVII-go wieku Paweł Koniński, sędzia pograniczny po-
łocki, żonaty był z Eleonorą Hrebnicką, wojszczanką połocką (Teka J. Wolffa).
Paweł Mikołaj Dunin Koniński, 1716 r. w połockiem flst Jur. Mat XXII). Ten sam
pewno Paweł, sędzia pograniczny połocki, wójt newelski 1716 roku (Ibid. XXIII).
Karol Dunin Koniński, brat Antoniego, sprzedał 1759 r. de Lavalowi Bołotnicę*
w województwie pdockiem (Qr. Pdoc.).
Ignacy Koniński, starosta jaźnieński, podpisał, z województwem pdockiem,
elekcyę Stanisława Augusta. W 1778 r. został obrany sędzią ziemskim powiatu
newelskiego (Ist Jur. Mat. XXI). Paweł, 1766 r. starosta jaźnieński, ziemianin
newelski (Ibid. XXIX).
KONIŃSCY h, RAWICZ wyszli, zdaje się, z tego Konina co i Łabędzio-
wie, a pisali się następnie z założonej na gruntach wsi Witowie, Konińskiej Woli
(dzisiaj Końsko Wola), w województwie lubelskiem. Prandota z Konina, rycerz*
obecny 1878 r. w Opatowie. Mancina z Konina, wojewoda grodzki, czyli burgra-
bia, lwowski w latach 1894 — 1899. Jan z rodu Rawiczów,
pleban w Skrzyńsku, świadczy w Radomiu 1418 roku. Piotr
z Konina, 1412 r. w Krakowie. Paweł Koniński, 1445 r. we
Lwowie, a Jerzy, 1448 r. w Haliczu.
Jan z Włostowic h. Rawa w latach 1482 — 1489, ten
sam pewno Jan Włostowski, łowczy lubelski, w latach 1489—
1442 r., Dhigosz nazywa go Janem Konińskim, dziedzicem
Włostowic, Woli Konińskiej, alias Witowskiej, Młynka i Ru-
dek. Jakób Koniński, dziedzic Jakubowic, cz^i Łucki i Kra-
sienina, ma częste sprawy w Lublinie, wiatach 1447—1477.
Prandota Koniński z Ząjączkowic, świadczy 1449 r. w sando-
mierskiem, 1456 r. w orszaku królowej, 1467 r. sprzedał bur-
grabstwo krakowskie, za 100 grzyw, i 12 bałwanów soli, Ja-
kóbowi z Dębna, jest dziedzicem Czechowa pod Lublinem,
Odęchowa, Odęchowca, Niedarczowa, Dąbrowy i Zawady, w san-
domierskiem.
Piotr i Jan Konińscy, Marcin z Osin i Jakób z Jaku-
bowic, świadczą w Lublinie 1477 r. Piotr jest dziedzicem Wi-
towie, Chrząchowa i Chrzącbówka, a Marcin, Osin i Pożoga pod Końskowolą (Lib.
Ben.). Marcin z Osin, komornik graniczny lubelski 1496 r. Obszerne dobra Koń-
skowolskie wniosły w dom Tenczyńskich siostry, zapewne z Konińskiej Woli,
Anna, żona Gabryela Tenczyńskiego, wdowa od 1497 r. i Barbara, żona Jana Ral>-
sztyńskiego z Tenczyna, kasztelana wiślickiego 1485 r., żyjąca wdową jeszcze 1508 r.
KONIŃSCY. Piotr z Konina, za zgodą synów i wnuków, darował 1260 r.
las swój z dwoma jeziorami, zwany Linie, Cystersom w Paradyzie (KWP.). Jan
Koniński, dziedzic 1508 roku Konina, w powiecie poznańskim, parafii Lwówek.
Dobrogost Koniski (?), Kuniński, współwłaściciel Koninka tamże, w parafii Pniew-
skiej i Nojewa, w parafii Zajączkowskiej. Marcin Koniński, dziedzic Małych Sie-
kierek i współdziedzic Siekierek parafialnych, tamże 1580 r. (Paw.).
Herb Rawicz.
Digitized by
Google
KONIUSCY - KONKOWSCY. 87
KONIUSCY. N. Koniuski, współdziedzic Konluch i Świdników, w powie-
cie grabowieckim, 1578 r. (Paw.). Konstanty Koniuski dziedziczył na Godlewie,
w ziemi nurskiej, 1678 r. (Paw.).
KONIUSCY z Koniucli v. Koniuszek, w ziemi przemyskiej. Iwaszko z Ko-
niuch 1405 r. Andrzej Czertkowicz z Koniucb, brat Wojciecha z Gniewszyna,
wieś swą Koniuchy y. Koniuszki zostawił żonie, Barbarze z Romanowa, która ją
wniosła drugiemu m^owi swemu Daszkowi i ten pisze się 1440 roku Konińskim
z Koniuch. O tę wieś prowadzą z nimi proces Kierdejowie z Pomorzan, w latach
1440 — 1448. Barbara jest 1448 r. żoną Ścibora z Wasiczyna. Syn jej zatem, lub
rozwiedziony mąż. Dach Koniuski, obecny 1444 roku przy rozgraniczeniu Słupna
(AGZ. Xin i XIV).
KONIUSCY z Koniuch na Wołyniu. Bartosz i Mikołaj Stanisławowicze Ko-
nińscy, ziemianie wołyńscy, sprzedali przed 1514 r. Koniuchy, za 150 kóp gr. cze-
skich, Wasilowi Chreptowiczowi (Arch. Sang.). Księga łucka z 1575 r. wspomina
o Bohdanie Szaszko-Koniuskim (DW. 2049 f. 48).
KONIUSZECCY, czasem mylnie KONIUSZEWSCY z Koniuszek, w ziemi
przemyskiej. Mikołaj Koniuszecki zabezpieczył 1448 r. Jurkowi Działoszy, 80 grzy-
wien na Zagórzu, inaczej Borsukach, w przemyskiem, w latach 1445—1447 zasta-
wił tę wieś w posagu i długu Jakól)owi z Małuszy, z czego sądzić można, że Na-
stazya z Cząjkowic, l-o y. Piotrowa Działoszyna, a 2-o v. żona tego Jakóba, była
siostrą Mikołaja. W 1447 r. zapisał 120 kóp groszy posagu i wlana żonie Annie,
na połowie Koniuszek; 1471 r. z synem Janem procesiye Chłopeckich, a Jan, z żo-
ną Weroniką, 1469 r. Burzyńskich. W 1477 r. obaj zastawili Michałowi z Lubień-
ca Koniuszki, które Jan, za zgodą ojca, wykupił 1481 r. Jan żył jeszcze 1498 r.
Synowie j^o: Paweł, student uniwersytetu krakowskiego 1486 r., pisarz królew-
ski i archidyakon przemyski 1499 r., Mikołaj i Piotr, niepodzielni dziedzice Ko-
niuszek i Zagórza, 1502 r.
Mikdąj oprawił 1506 r. żonie Helenie, córce Stefana Jaryczowskiego, sę-
dziego ziemsiciego lwowskiego, 600 grzyw, posagu i wiana, na połowie tych wsi,
za zgodą brata Pawła, który drugą połowę rezerwuje dla młodszego brata Piotra.
Mikołaj, wojski przemyski 1507 r., został wojskim gródeckim 1531 r., odstąpiwszy
wójstwo przemyskie Herburtowi (AGZ. X, XIII, XIV, XVII i XVIII).
KONIUSZEWSKI Stefan podpisał, z województwem brzeskiem-litewskiem,
elekcyę Augusta II-go.
KONKOWSCY h. TRĄBY. Ludwik i Waleryan Karol, synowie Aleksan-
dra Karola, i Bronisław i Helena, dzieci Józefa, legitymowali się ze szlachectwa
w Królestwie, w pierwszej połowie XIX-go wieku.
Ludwik, budowniczy gubernialny radomski, ożeniony z Kunegundą Targo-
wską, umarł w Radomiu 1860 r. Inny Ludwik, urzędnik Dyrekcyi Szczegółowej
Tow. Kred. Ziems. w Radomiu, umarł tamże 1876 r.
Nie wiem, czy tego herbu Konkowscy, legitymowali się ze szlachectwa
w gubemii wołyńskiej: Adam z synami: Wincentym, Antonim Erazmem, Józefem
Antonim, Ignacym Teofilem i Maryanem Dominikiem i Franciszek, synowie Se-
Digitized by
Google
88 KONOJACC Y — KONONO WICZO WIE - SIEMIONOWICZO WIE.
bastyana, wnukowie Adama, prawnukowie Jana, praprawaukowie Miki^ja, 1889
roku, a synowie Franciszka : Mikołaj Józef i Hieronim, 1866 r., Julian z synami:
Piotrem i Józefem, 1877 r. i Dominik Kalikst z synami : Leonidem i Antonim,
1902 r.| wnuk zaś Franciszka, po synie j^^ Nikodemie Józefie, Stanisław, 1867 r.
KONOJACCY V. KONOJADZCY li. PRAWDZIC z Konojad, w powiecie
brodnickim. Hoyko z Konojad, kleryk dyecezyi cliełmińskiej 1893 r., proboszcz
brodnicki, słucliał na uniwersytecie w Pradze prawa kanonicznego i zapisał siQ
do „tia/fo Polonorum'^. w latach 1899 — 1402. Otto z Konojadu, w orszaku W.
Mistrza 1401 r. Hanusz z Konojad, brat Tymka, 1408 r. Wojciech, syn Jana,
1487 r., Jeronim, syn Wojciecha, 1441 r. i Wojciech, syn Michała, 1462 r. na uni-
wersytecie krakowskim.
Pietrasz z Konojad, zwolennik Zakonu, w latach 1465 — 1487. Rodzina
ta widocznie wygasła, skoro połowa Konojad przeszła do Plemięckich, a 1467 r.
osiadł tam Jakób Sękowski h. Prawdzie i prawdopodobnie, że od niego poszli Ko-
nojaccy Prawdzice (Kętrz.).
Mikołaj otrzymał 1666 r. działem Sadhiki, w województwie malborskiem
(Kętrz.). Mikcrfą), sekretarz królewski 1669 t. (V. L.). Piotr, syn Mikołaja i Ma-
ryi Pierzchównej, kanonik chełmiński i gnieźnieński 1688 r., deputat na Trybu-
nał koronny (Zap. Lub. 60 f. 106), umarł w Gnieźnie 1702 r. (Kor.). Jan został
sędzią ziemskim chełmińskim 1726 r.; umarł 1788 r. Jego to zoną musiała być
Maryanna Dembowska, po śmierci której otrzymd 1766 r. Wilczewski Czarny Las,
w województwie pomorskiem (MP.).
KONONOWICZOWIE - SIEMIONOWICZOWIE h. RADWAN z odmianą,
przysługującą Siemionowiczom, to jest w polu czerwonem chorągiew srebrna
o dwóch polach, między któremi gwiazda sześciopromienna srebrna. Na drzewcu
krzyż srebrny. W szczycie hełmu trzy pióra strusie.
Pochodzą od Siemionowiczów, z których Wojciech, dziedzic Uzumendzi na
Żmudzi, miał syna Adama. Ten, testamentem sporządzonym 1640 r., zapisał Uzu-
mendzie synom: Andrzejowi, Kazimierzowi i Kononowi. Po tym ostatnim idą Ko-
nonowiczowie. Eustachy, syn Konona, służąc biskupowi wileńskiemu, otrzymał od
niego dworek w Wilnie i doży^^ocie na Warliszkach.
Z tej rodziny pochodzący Kononowiczowie zamieszkiwali i województwo
witebskie, gdzie legitymowali się ze szlachectwa, w końcu XVIlI-go wieku.
W powiecie oszmiańskim żył Samuel Teodor, skarbnik brasławski, zmarły
przed 1788 r., po którym pozostali synowie, Dominik i Jan, byli właścicielami
1788 r. dóbr Baranowsko - Jakóbowskie (Gr. Oszm.).
Niesiecki wymienia współczesnych mu Bogusława i Kazimierza, Jezuitę,
braci Kononowiczów. Widocznie utracili szlachectwo, lub dowieść go nie mogli
i trzej bracia, ksiądz Franciszek, kanonik smoleński, Bogusław i Szymon Antoni,
zostali nobilitowani na sejmie 1768 r. i otrzymali tenże herb, wyżąj opisany (ML.
220 A f. 76). Dyplom wydano im 1776 r., a Bogusław za siebie i braci wykonał
przysi^ę homagialną, 1776 r. (ML. 220 A f, 18 i 76)-
Franciszek, Tomasz Franciszek, Felicyan i Ignacy, synowie Adama i Jó-
zef, syn Franciszka, Kononowiczowie- Siomionowiczowie, legitymowali się ze szla-
chectwa w Królestwie, w pierwszej połowie XIX-go wieku.
Digitized by
Google
KONONOWICZOWIE — KONOPACCY. 89
Wacław, urzędnik w Kaliszu, syn Aleksego i Maryi z Muszyńskich, zaślu-
bił 1904 r. w Dębem Zofię Brudnicką, córkę Marcina i Franciszki z Wodzińskicłi.
KONONOWICZOWIE posiadali prawem wieczystem ziemię Obymowską,
w starostwie lubeckiem, z nadania Zygmunta Augusta (Źr. Dz. V). Pewnie z tej
rodziny pochodził Sawa Kononowicz, wódz kozacki, po którym pozostała wdowa,
Maryanna, wyszła za Wojciecha Księskiego i pozwaną została 1640 r. przez miesz-
czan perejasławskich, o zabranie majątku pierwszego swego męża (K^. IV B f. 108).
KONOPACCY V. KONOPATSCY h. KONOPACKI v. GRZYMAŁA, zKono-
patu, w powiecie świeckim. Herb ich przedstawia w polu srebrnem mur czerwo-
ny, o trzech blankach. W szczycie hełmu chorągiew prawo ukośnie na drzewcu,
w części zwieszona.
Mikołaj z Konopatu miał sobie powierzoną po śmierci Kazimierza Wiel-
kiego straż, nad zamkiem pogranicznym Kamieniem. Lorko, sędzia świecki
w XV-tym wieku (Kętrz.). Maciej, chorąży pomorski (świecki) 1495 r., a podko-
morzy chełmiński 1498 r. Synów jego dwóch: Jan i Jei^zy.
Jan, student uniwersytetu krakowskiego 1489 r., sekretarz królewski 1496
roku, poseł na sejm 1508 r., z podskarbiego ziem pruskich, obrawszy sobie stan
duchowny, został proboszczem malborskim, a następnie biskupem chełmińskim.
Umarł 1580 r., pochowany w Lubawie.
Jerzy na Konopacie (M. 40 f. 9), podkomorzy malborski 1512 r., następnie
podkomorzy pomorski, został 1516 r. kasztelanem gdańskim, a wojewodą pomor-
skim i starostą świeckim był 1519 r. Nie żył w Styczniu 1544 r. Król Zygmunt
dał mu 1582 r., prawem dziedzicznem, wieś Łopaty, w powiecie radzyńskim (M.
47 f. 188). Z Anny Pękówny (Peckaw) córek mid dwie: Katarzynę, za Krzyszto-
fem Kostką 1557 r. i N., za Jerzym Oleskim, a synów czterech: Łukasza, Rafała,
Jana ! Jerz^o. Z nich:
1. Łukasz, zmarty 1570 r., ożeniony z Heleną Cemówną, córką Achacego,
wojewody pomorskiego, miał z niej córki: Helenę, żonę Samuela Konarskiego, cho-
rążego pomorskiego i Katarzynę, za Andrzejem Kretkowskim, wojewodą brzeskim,
oraz synów trzech:
a) Łukasza, dziedzica Mirako^a, zmarłego 1627 r., pochowanego u Domi-
nikanów w Toruniu, którego, z Konarsiciej, synowie: Adam i Krzysztof bezpoto-
mni. Jego też córkami były: Justyna i Zofia, które 1607 r. wstąpity do klasztoru
Benedyktynek w Toruniu.
b) Jerzego, dziedzica na Kuczwałach, bezżennego.
c) Fabiana, kanonika poznańskiego 1601 r., dziekana warmińskiego 1604
roku, kanonika gnieźnieński^^ i chełmińskiego 1608 r., administratora biskup-
stwa chełmińskiego 1618 i 1614 r., podkomorzego Papieży: Klemensa VIII, Leona
XI i Pawła V. Kandydat na biskupstwo warmińskie, umarł we Prauenburgu 1619 r.
2. Rafał zmarł bezpotomny. Zaczął karyerę duchowną i był 1587 r. ka-
nonikiem warmińskim, lecz porzuciwszy stan duchowny, został kasztelanem el-
bląngskim 1552 r. (M. 191 f. 887).
8. Jan, kanonik warmiński, umarł 28-go Grudnia 1585 r.
4. Jerzy, jako wojewodzie pomorski, otrzymał 1540 r. ekspektatywę na
starostwo świeckie (M. 57 f 261). Starostwo to otrzymał dopiero 1549 r. W tym-
Herbarz. T. XI. 12
Digitized by
Google
90 KONOPACCY.
że roku^ z kasztelana gdańskiego, został kasztelanem elbląngskim i surrogatorem
wojewody, w przewodniczeniu na sądach (M. 76 f. 275). W 1551 r. został kaszte-
lanem cliełmińskim. Żył jeszcze 1566 r , w którym otrzymał w dożywocie dobra
Rauden, w województwie cliełmińskiem (M. 99 f. 488). W 1554 r, otrzymał kon-
sens królewski, na odstąpienie starostwa świeckiego żonie, lub najstarszemu syno-
wi, a w 1557 roku starostwo to zastawione zostało jemu, żonie jego i dzieciom,
w 5,691 talarach (M. 84 f. 468 i 89 f. 851). Żonaty z Anną Kostczanką, wojewo-
dzianką chełmińską, która po jego śmierci trzymała starostwo świeckie (M. 128
f. 159 i 128 f. 875), oprócz dwóch córek, Trzebińsidąj i Tomickiej, pozostawił sze-
ściu synów: Jana, Stanisława, Krzysztofa, Rafała, Jerz^^ i Macieja. Z nich:
a) Jan, kanonik chełmiński, umarł 1601 r., pochowany w Chełmży.
b) Stanisław, 1599 r. w Padwie, trzymał zastawem Gentyliszki na Litwie
od Radziwiłłów. Umarł 1648 r. (czy nie 1608 r. ?), pochowany w Nowem u 00.
Bernardynów.
c) Krzysztof umarł bezżennym. W 1607 r. brat Maciej odstąpił mu róż-
ne królewszczyzny (M. 151 f. 96).
d) Rafał, zmarty 1589 r. w Dżwierznie, który wziął za żoną swą, Barbarą
Rokusówną, miał wprawdzie syna Andrzeja, ale ten zmarł bezpotomnie.
e) Jerzy, jako dworzanin królewski, otrzymd 1568 r. w dożywocie Rudno
i Lichnowe, ze starostwa gniewskiego. W 1571 r. był stolnikiem królewskim.
Umarł kasztelanem chełmińskim 1605 roku (M. 101 f. 151; lio f. 189; 127 f. 46).
Z Elżbiety Dąbrowskiej, miał córki : Annę, za Ernestem Krokowskim, Zofię, za
Mirosławem Konarsicim, Maryannę, l-o t. Janowe Przyłubską, 2 o v. Breńską,
Katarzynę, zakonnicę i Elżbietę, oraz synów: Jana, zmarłego 1594 r. w Gdańsicu,
tamże pochowanego, Krzysztofa, Rafała i Jerz^o, wszystkich bezpotomnych.
Jerzy, żonaty z Anną Konarską, wspólnie z nią trzymał 1682 r. Klonów-
kę, ze starostwa tczewskiego. W 1680 r. otrzymał konsens królewski, na wyku-
pienie z rąk Konarskiego starostwa mitawskiego (M. 178 f. 481 i 117).
f) Maciej, sekretarz królewski 1582 r. (M. 128 f. 875 i 127 f. 5), podko-
morzy chełmiński 1588 r., otrzymał 1608 r. starostwo grudziądzkie (M. 148 f. 216).
W 1606 r. jest już wojewodą chełmińskim, a po śmierci żony, zostawszy księ-
dzem, został biskupem chełmińskim 1610 roku (Pam. do pan. Zygm. UL Wójc).
Umarł w 1618 r. Żonaty z Elżbietą Dulska, podskarbianką koronną (Zap. Lub. 8
f. 585), miał z niąj córki : Zofię, Katarzynę i Elżbietę, z których dwie pierwsze
były zakonnicami w Toruniu, a trzecia miała być żoną Zygmunta Grudzińskie^,
kasztelana nakielskiego, oraz sześciu synów: Jana, Piotra, Gabryela, Andrzeja,
Władysława i Jakóba Oktawiana (DW. 89 f. 782). Z nich:
1. Jan, T. Jan Karol, otrzymał od ojca różne królewszczyzny, za konsen-
sem królewskim z 1606 r. (M. 158 f. 11). Jako Jan, hrabia z Konopatu, wojewo-
dzie chełmiński, złożył 1616 r. ofiarę w Padwie. W 1619 r. sprzedał Władysła-
wowi Bruchnal z przyległościami (DW. 46 f. 594). W 1621 r. otrzymał starostwo
dybowskie i był naznaczony do dworu królowej (M. 166 f. 422 i DW. 46 f. 1540).
Zostawszy księdzem, był kanonikiem warmińskim 1682 r., opatem wąchockim
i tynieckim i nawet został mianowany biskupem warmińskim, lecz zanim ekspe-
dycya nadeszła z Rzymu, umarł 1648 r. Trzymał Pulkowice, w powiecie malborskim,
które po nim otrzymał 1682 r. brat j ego, Jakób Oktawian (M. 178 f. 497). Starostwo
dybowskie odstąpił Padniewskiemu, za konsensem królewskim z 1627 r. (M. 176 f. 9).
Digitized by
Google
KONOPACCY. 91
2. Piotr umart 1689 r., pochowany w Malborgu.
8) Gabryel cedował 1611 r. w Lublinie różne sumy Żółkiewskiemu (Zap.
Lub. 19 f. 289). Zapisany na uniwersytet w Padwie 1616 r., umarł 1617 r., pocho-
wany w Toruniu.
4. Andrzej, kanonilc chełmiński i warmiński, umarł 1622 r., pochowany
w Chełmży.
5. Władysław otrzymał od brata swego Jana, Bruchnal 1619 r.
6. Jakób Oktawian, chorąży pomorski, posiadacz Pulkowlc 1682 roku, po
bracie Janie (M. 178 f. 497), kasztelan elbląngski 1659 r., był i podskarbim ziem
pruskich, z którego to ui*zędu rezygnował 1661 r. Nie żył w 1667 r. Żonaty l-o v.
z Zofią Heldenszteinówną (M. 186 f. 887), siostrą kasztelana gdańskiego, 2-o t.
z Barbarą Kostczanką, miał dwie córki: Magdalenę, żonę l-ov. Wincentego Gosie-
wskiego, podskarbiego wielkiego litewskiego, 2-o v. Księcia Jana Karola Czartory-
skiego, podkomorzego krakowskiego (M. 209 f. 9) i Teresę, za Ferdynandem Ga-
bryelem Szczepańskim, starostą mirachowskim, oraz czterech synów: Jerzego, Ja-
na. Andrzeja i Stanisława (M. 201 f 842).
Jerzy, elektor króla Michała, otrzymał w tymże 1669 r. starostwo wieliskie.
Czy to nie on, bo Jerzy, dostał 1660 r. starostwo jasienickie (Sig. 2). W 1668 r.
był pułkownikiem królewskim (Zap. Lub. 48 f. 177). W 1674 r. podpisał elekcyę
Jana III-go, jako poseł województwa pomorskiego. Żonaty z Heleną Rosputówną,
nie pozostawił potomstwa.
O Janie i Andrzeju, oprócz wzmianki pod 1659 r., że byli synami Jakóba
Oktawiana, nic więcej w aktach nie znalazłem.
Stanisław, miecznik ziem pruskich 1685 r., podkomorzy pomorski 1688 r.,
kasztelan chełmiński 1699 r., elektor Jana III-go, starosta nowski, które to staro-
stwo, wspólnie z żoną Kryszpinówną, nabył od Butlerów, za konsensem królew-
skim z 1700 r. (Sig. 15) i plotelski, umarł 1710 r. Żonaty l-o v. z Katarzyną Lu-
krecyą Guldenszternówną, kasztelanką gdańską, wdową po Janie Kazimierzu Kret-
kowskim, 2-o v. z Barbarą Kryszpinówną, podskarbianką litewską, wdową po Ale-
ksandrze Wołłowiczu, staroście plotelskim, za którą otrzymał to starostwo, pozo-
stawił same córki, Teresę Waleryanowę Kruszyńską, kasztelanowę gdańską, Teo-
filę Ignacowę Czapską, miecznikowę ziem pruskich i Ludwikę Jakóbowę Zboiń-
ską, kasztelanowę elbląngską. W 1710 r. otrzymał konsens królewski, na odstą-
pienie starostwa newskiego Zbohiskim (Sig. 17).
Zofia, kasztelanka chełmińska, l-o v. Tomaszowa Wilkowska, chorążyna
mielnicka, 2-o v. ksi^na Konstantowa Szi^ska, pisarzowa litewska, umarła przed
1686 r. (Sap. III). Michał, żonaty z Anną Dulska 1689 r. (M. 184 f. 60).
Heraldycy nasi utr/ymi^ją, że na Stanisławie, kasztelanie chełmińskim, dom
ten wygasł. Tymczasem, przed Deputacyą Wywodową wileńską legitymował się
1804 r. ze szlachectwa i herbu Konopacki, Józef Konopacki z synami: Mikołajem
Piotrem, Kazimierzem Sebastyanem i Wincentym Jakóbem, syn Kazimierza, oraz
Antoni i Józef Konopaccy, synowie Bogusława, wszyscy trzej wnukowie Józefa,
prawnukowie Kazimierza, dziedzica 1676 r. dóbr Abramowszczyzna, Kasperyszki
i Giedroicie, w województwie wileńskiem.
Zychliński znów w T. Vll-m .Złotej Ksi^* wywodzi wszystkich dziś ży-
jących Konopackich, w różnych stronach krąJu osiadłych, od Jerzego, starosty mi-
Digitized by
Google
92 KONOPACCY.
tawski^o, żonatego z Anną Konarską. Wywód ten, nie Jest usprawiedliwiony,
tern więcej, źe wielu z tych, których on do tej rodziny zalicza, Ic^tymowało się
ze szlachectwa w Galicyi z h. Trzaska i Ja też ich pod tym herbem zamieszczam.
Tych, o których nie mam wiadomości, Jakiego herbu używali, tutaj wymieniam.
Mikołaj, syn Olbrachta i Anny KomarnickieJ, żonaty z Judytą Wilczopol-
ską, z której syn Anastazy, podczaszy smoleński 1768 r., zaślubił l-o v. Piotrow-
ską, 2-0 y. Hulewiczównę i z nich miał synów : Wojciecha i Miclii^ bezpotom-
nych i Ignacego, który, ze Steckiej, pozostawił: Wojciecha i Józefa.
Wojciech, właściciel Kamieniuch, Woronek i innych, z dwóch żon: Żm^o-
wskiej i Klotyldy Moszyńskiej, zostawił : Celinę Terajewiczową, Klementynę Kle-
czyńską, Onuftynę Kwirynowę Haślakiewiczową, Leopoldę Gustawowę Konopacką,
Narcyza i Maryana, bezdzietnych i Stanisława, zmarłego 1884 r. we Lwowie, któ-
rego, z Dąbrowskiej, córki: Anna i Matya.
Józef, z Bandyniówny, miał dwóch synów : Ludwika i Józefa, zmarłego
1825 roku.
Bratem Mikołaja, a synem Olbrachta, miał byó, podług Żychlińskłego, Jan,
ale że ten Jan pisał się z Półkowa, a tak się pisali Konopaccy h. Trzaska* przeto
jego, Jako też i J^o potomstwo, pod h. Trzaską zamieszczam.
Do tychże Konopackich, zalicza również Żychliński potomków Marcina,
który miał byó bratem Olbrachta. Z nich Samuel, syn Marcina, miał syna Mi-
chała, a ten Jana, ożenionego z Apolonią Wierzbicką, z której synowie : Antoni
Bonawentura i Sebastyan.
Antoni Bonawentura, towarzysz hussarski 1770 r., dziedzic dóbr Topory,
Werbówka i Nowosielica na Ukrainie, z Dominiki ZawadyńskieJ, nie pozostawił
potomstwa. Czy to nie on, bo Antoni, został skarbnikiem kijowskim 1788 roku,
a wojskim mniejszym żytomierskim 1787 r. W końcu był marszałkiem powiatu
skwirskiego.
Sebastyan odziedziczył posiadane dobra przez brata, a zaślubiwszy Helenę
Niesiołowską, miał z nią dwóch synów: Aleksego i Józefa. Obaj pozostawili po-
tomstwo.
W końcu Żychliński zalicza do tego domu Konopackich, potomków An-
drzeja, który miał byó również bratem Olbrachta. Że Jednak ci Konopaccy, któ-
rych on uważa za potomków Andrzeja, legitymując się ze szlachectwa w Oalicyi
zachodniej, przedstawili, że są h. Trzaska, pod tym więc herbem ich zamieszczam.
W gubemii wołyńskiej legitymowali się ze szlachectwa niżej wymienieni
Konopaccy, Jakiego fednak herbu, nie Jest mi wiadomem : Seweryn Antoni, syn
Wojciecha Seweryna, Wojciech z synami: Ignacym Julianem Maryanem i Ludwi-
kiem Bartłomiejem, Cyryl z synami : Leopoldem Józefem Ignacym i Apolinarym
Ludwikiem Franciszkiem i Zenon, synowie Ignacego Jana, wszyscy czterej wnu-
kowie Atanazego, prawnukowie Jana, 1848 r. i Jakób i Hilary, synowie Ignacego,
wnukowie Joachima, prawnukowie Antoniego, praprawnukowie Michała, 1865 i 1866
roku. W tymże samym czasie legitymowali się i Kazimierz Ignacy i Przemysław
Aleksy, synowie Aleksego, wnukowie Józefa, prawnukowie Ludwika, praprawnu-
kowie Jana, syna Michała.
KONOPACCY h. NOWINA. Józef Konopacki z synami: Józefem i Macie-
Jem i Tomasz z synem Feliksem synowie Jana, wnukowie Jakóba, prawnukowie
Digitized by
Google
KONOPACCY.
93
Jana, właściciela 1669 r. dóbr Powersocze, w powiecie lidzkim, legitymowali się
ze szlachectwa 1819 r., przed Deputacyą Wywodową wileńską, a Romuald Broni-
sław i Józef Zygmunt 1858 r. w Królestwie.
KONOPACCY h. TRZASKA pisali się z Półkowa v. Polikowa. Adam, dzie-
dzic Nawry, ma sprawę z Wolskimi, w latach 1633 — 1640 (A. Tryb Piotrk.).
Andrzej nabył 1634 roku sumę od Drohojowskiej (Gr. Sanoc. 60 f. 502). Mikołaj
z Półkowa nabył od Dunina 1686 r. połowę Wólki Boryszowskiej, inaczej Żórawie
błoto, w księsldem (Gr. Krak. 306 f. 898). Anna z Bieniakowej, I-o v. Francisz-
kowa Konopacka, 2-o v. Adamowa Komorowska, 3-ov. Teodorowa Grodzicka, od-
stąpiła 1681 r. sumę, Michałowi Konopackiemu (Gr. Sanoc. 78 f. 213) Kazimierz
kwitował Komorowską 1670 r. (Gr. Sanoc lOi f. 145).
Jan z Półkowa, syn Wojciecha, podstoli trembowelski 1703 r., w imieniu
swojem 1 żony, Judyty z Wilczopolskich, wystawił plenipotencyę w Lublinie 1710
roku (Kij. VIII f. 1190 i 1192; Woł. XI f. 976). Pierwszą jego żoną była Regina
z Kaszowskich, księżna Stefanowa Czetwertyńska. Dzieci
jego: Dominik, Adam, Józef i Judyta (Woł. XII f. 256 i Braci
XVI f. 1041).
Dominik z Półkowa procesuje Stempkowskiego 1731
roku, a 1736 r., otrzymał od Krasickich, połowę HołuziiiWól-
ki Hołuzyjskiej (Woł. XII f. 522). Żonaty 1736 r. z Maryanną
Rohozińską (Bracł. XVI f. 475), pozostawił dwóch synów: Ada-
ma i Józefa Leona.
Adam, z województwa wołyńskiego, elektor Stanisła-
wa Augusta, z wojskiego mniejszego, został miecznikiem krze-
mienieckim 1774 r., a po niedojściu do skutku tej nominacyi,
został wojskim większym krzemienieckim 1776 roku. Umarł
-1782 r. Z Portunaty Boguszewskiej, syn jego Ignacy Ploryan,
umarł bezpotomnie.
Józef Leon, dziedzic Hołuzil, starosta głuchowski, ele-
Herb Trzaska. ktor Stanisława Augusta, żonaty I-o v. z Antoniną Peretyat-
kowiczówną, 2-o v. z wdową ze Stempkowskich Rohozińską,
pozostawił synów: Prokopa Ignacego i Mateusza.
A). Prokop Ignacy zaślubił Ludwikę Grabowską i z niej miał synów: Anto-
niego, Szymona Ewarysta i Pranciszka Joachima Kaliksta.
1). Antoni, ożeniony z Ksawerą Teleżyńską, pozostawił córki: Kassyldę Leo-
nowę Konopacką, Aleksandrę i Apolonię Cielecką, oraz syna Józefa G4ii?/au;a Rocha,
dziedzica Woronek, żonatego l-ov. z Antoniną Cieszkowską, 2-ov. z Leopoldą Ko-
nopacką, którego z pierwszej żony córka Walerya, za Karolem Zaleskim, a z dru-
giej — synowie: Wojciech Antoni i Gustaw Karol, wylegitymowani ze szlachectwa
na Wołyniu 1891 r.
2). Szymon Ewaryst, ur. 1790 r., właściciel Lawrynowiec, gdzie umarł 1884 r.,
literat i poeta, podsędek, następnie podkomorzy zwiahelski, był 1844 r. prezesem
Izby cywilnej wołyńskiej. W 1826 r. zaślubił Klementynę Łaznińską, podkomorzankę
ostrogską, z której córki : Otolia, l-o v. Lasotowa, 2-o v. Będzyńska, Stanisława
Czarnołaska i Zofia, l-o v. Lasotowa, 2-o v. Pilchrowska, oraz synowie:
Digitized by
Google
94 KONOPACCY.
1. Wiktor Szymon, otoniony z Kamillą Zwolską, z której synowie: Witold
Paulin Franciszek, 2onaŁy z Dubiecką i Kazimierz Hipolit.
2. Prokop Wincenty Szymon, ionaty zOlizarówną, ma z niej syna Antoniego.
8. Józef Szymon, z Kadłubskiej, ma syna Ignacego, ocenionego z Podgo-
rodnikówną.
4. Łukasz Henryk Szymon.
8). Franciszek Joachim Kalikst, trzeci syn Prokopa Ignac^ifo, ur 1799 r.,
właściciel Itmatek i Gisowszczyzny, zaślubił Zofię Przyłuską, z której synowie:
1. Konstanty Maryan, ur. 1881 r*. z Aleksandryny SienickieJ, ma córkę Maryę.
2. Władysław, ur. 1888 r. i
8. Jerzy Szymon Modest, ur. 1836 r., osiedli w Dreźnie, gdzie otrzymali
1875 r. przyznanie tytułu hrabiowskiego.
B). Mateusz, młodszy syn Józefa Leona, starosty głuchowskiego, dziedzic Ho*
łuzii, ionaty l-o y. z Teklą Faszczewską, 2-o v. z Teklą Wilczopolską, z tej osta-
tniej miał dwóch synów: Leona Prokopa i Ludwika, oraz córkę Ksawerę, I-o v.
Rakowską, 2-o y. Kuwiczyńską.
Leon Prokop, dziedzic Hohizii, zaślubił Kassyldę Konopacką z której synowie:
i. Jan Maciej Prtemyriaw, ożeniony z Maryą Duninówną, ma z niej: Boh-
dana, Wandę i Maryę; i 2. Włodzimierz Tadeusz Wincenty, którego potomstwo:
Jan, Marya Zofia, Bolesław i Kazimierz.
Ludwik, dziedzic Wólki HołuzyjskieJ, ożeniony z Felicyą Zaleską, dziedziczką
Boguszówki, z której: Kazimierz Aleksander, dziedzic Boguszówki i Zygmunt, dzie-
dzic Wólki HołuzyjskieJ.
Tych Konopackich wylegitymowanych ze szlachectwa w gubemii wołyń-
skiej, podaje Żychli6ski, Jako należących do Konopackich z Konopatu, herbu
Konopacki, Jak również i tych, o których niżej mówimy. Andrzej Konopacki,
z Barbary Podolskiej, miał syna Grzegorza Stanisława, żonatego z Anną Dzwonko-
wską, z której syn Jan zaślubił Jadwigę Wasilkowską i z niąj pozostawił dwóch
synów: Stefana i Andrzeja.
1. Stefan, ożeniony z Maryanną Brzozowską, z której synowie: ksiądz Maciej,
pleban uherecki, Michał, zastawny posiadacz Wierzchnikowiec, Ploryan i Szymon,
dziedzice Daszówki i Ignacy, wyl^tymowani ze szlachectwa i h. Trzaska 1782 r.,
w sądzie grodzkim sanockim. Z wymienionych synów Stefana, Michał, miał, z Bal-
biny GrużewskieJ:
a) Macieja, ożenionego z Klementyną Ostrowską, córką Klemensa i Tekli,
z której syn Miec^sław Hipolit Tytus.
b) Jana Karola, którego syn Ludwik, porucznik wojsk austryjackich,
urodzony z Konstancyi Czarkowskiej, dowiódł szlachectwa 1868 r., w galicyjskim
Wydziale Krajowym.
W 1778 r. Andrzej stryj, Michał bratanek i Wiktorya z Witwickich, wdo-
wa po Stefanie, cześniku żydaczowskim, pozwali Szawłowskiego, o dzierżawę
Wołkowie (A. Tryb. Galie). Pozew ten pozwala przypuszczać, że Stefan miał dru-
gą żonę Witwicką.
Szymon, dziedzic Daszówki, pozostawił: Macieja, Kazimierza, Wiktoryę
Andrzejowę Krajewską i Joannę. Ignacy, ożeniony z Brygidą Pruską, zmarł i8l4
roku w Chorosznicy, pozostawiwszy: Andrzeja, Katarzynę, Marcelę i Maryannę.
2. Andrzej, brat Stefana, ożeniony z Ewą z Pełków, któr^fo syn Jan»
Digitized by
Google
KONOPIŃSCY. 96
l^tymował się ze szlachectwa w sądzie ziemslcim lwowskim 1782 r, a z Baii>ary
Chądzyńsidej, pozostawił:
a) Jana Piotra Alelcsandryjsldego Jana Nepomucena, wylegitymowanego
ze sdaehectwa 1841 r. wraz z synami: Julianem i Aleksandrem Robertem, z Mi-
chaliny Burzyński^ zrodzonymi.
b) Pawła Cyryla Witalisa, ołenionego z Petronellą Makarewiczówną, któ-
rych syn Leopold, podporucznik wojsk austryjackich, legitymował się ze szlache-
ctwa 1858 r., w Wydziale Stanów galicyjskich.
Mikołaj Andrzej, brat Orz^forza Stanisława, towarzysz hussarski, miano-
wany 1698 r. podstolim nowogrodzkim, nabył 1700 r. Sufc^nę^ od Grochowskich
(Qr. Przem.). Z Zofli z Gzeberak (Orzeszkówncj), miał trzech synów: Antoni^^,
Jana Franciszka i Wojciecha.
Antoni, podstolic nowogrodzki 1728 r., współopiekun Fedorowiczów, ko-
mornik ziemski przemyski 1742 r., skarbnik przemyski 1752 r., żonatym był z Ma-
ryanną z Tłokin Nowicką (Or. Przem. i Sanoc.). Mianowany 1757 r. łowczym
przemyskim, ale nominacya nie doszła do skutku. Córka jego, zdaje się, była
Antonina, żona Kr^sztofa Ścibora Rylskiego 1765 n (Or. Sanoc. 82 f. 754).
Antoni, w sądzie grodzkim przemyskim, a Kazimierz, ożeniony z Teresą
Wybranowską, w sądzie grodzkim lwowskim, legitymowali się ze szlachectwa 1882
roku (M. D. Wąs.).
Andrzej, dzierżawca Rudki, zmarł 1824 r., mając lat 88. Jego dzieci : Te.
kia Ignacowa Wltosławska, zroarta 1817 roku, Salomeą Strzałkowska, Anna
Youngowa, Ignacy i Adam, zmarły wdowcem w Pniowie 1826 r. (M. D. Wąs.).
Do które) z wymienionych rodzin Konopackich należą niżcjj wymienieni,
nie jest mi wiadomem. Iwan Konopacki 1586 r. N., żonaty z Barbarą Świacką,
2-0 T. Tobiaszową Starosielską, w połockiem (Ist Jur. Mat XXV i XXVI). Augu-
styn podpisał, z województwem nowogrodzkiem, elekcyę Augusta II-go, a Kazi-
mierz, z województwem niskiem, obiór Stanisława Augusta. N. mianowany pod-
czass^m bracławskim 1720 roku. Jan, stronnik Augusta III-go, głosował za nim
1788 r. (Oblig. Or. Warsz. 49 f. 605). Jan, miecznik żytomierski 1746 r. Jan,
podstoli smoleński 1788 r. Antoni, chorą^ malborski 1779 r. Andrzej, skarbnik
krzemieniecki 1792 r. Michał, chorą^ buski 1792 r. Ignacy, yicesgerent sądowy
łucki 1790 r., wojski większy kowelski 1794 r.
Maksymilian, Konstanty, Aleksander i Franciszka, dzieci nieżyjących Ale-
ksego i Eleonory z Hadziewiczów, 1797 r. małoletni, na opiece ks. Czartoryskie-
go z Puław.
Jadwiga, córka nieżyjącego Justyna i Józefy Wędziagolskiej, zaślubiła 1907
roku Stani^wa Rzewuski^^. Kazimierza, z N. Wachsztąjńskiej, dzieci: Stani-
sław, ur. 1885 r., Gzesław i Marya. Leon umarł w Radomiu 1885 r.
KONOPIŃSCY z Konopnicy, w rawskiem, Jerzy, Hieronim Andrzejkowicz,
Stanisław i Jan He\)a8Z0wicze Konopińscy i Samson, dziedzice Konopnicy i Woli
Konopińskiej, w rawskiem, 1579 r. (Paw.). Wojciech (mylnie odczytany Kono-
pierski) podpisał, z województwem rawskiem, elekcyę Jana Kazimierza.
KONOPIŃSCY h. SŁOŃCE z KRZYŻEM, w W. Ks. litewskiem. Zygmunt
August uznał 1555 r., że Piotr Mikołąjewicz Konopiński i syn j^;o Bartłomiąj,
Digitized by
Google
96 KONOPKO - KONOPKOWIE.
są szlachtą, używającą herbu Słońca z krzyżem. Akt ten potwierdził Władysław
IV-ty 1685 r., Grzegorzowi, Zacharyaszowi, Mikołajowi i Janowi Konopińskim, sy-
nom powyższego Bartłomieja.
Kazimierz Konopiński podpisał, z województwem wileńskiem, elekcyę Augu-
sta II-go. Piotr, syn Wawrzyńca i Katarzyny z Missiowicz, odstąpił 1791 r. bratu
swemu Ignacemu, schedę swoją w Rynszczynie i Prokuratowszczyznie, w ziemi
biekkiej (DW. 107 f. 1112).
KONOPKO Tadeusz podpisał, z powiatem oi*szańskim, elekcyę Stanisła-
wa Augusta.
KONOPKOWIE z Konopek, w ziemi łomżyńskiej, której to nazwy jest wsi
kilka, a na których dziedziczyła szlachta, do różnych rodów należąca i przeróżnych
przydomków używająca.
W ,,Herbarzu'' Milewskiego znajdujemy, żo 1445 r. Konrad, książę mazo-
wiecki, nałożył w Wiznic zakład w rodzie Bielinów, a mianowicie między Macie-
jem, Stanisławem i Mikołajem z Konopek, braćmi rodzonymi. Wymienieni bra-
cia, byli synami Konrada, który 1442 i 1443 r. występuje w aktach ziemskich
łomżyńskich. Z nich:
Maciej, za odstąpienie księciu Władysławowi 10 włók na założenie miasta
Radziłowa, otrzymał od niego inne 10 włók, nad rzeką Kubrą, na których po-
wstały Konopl(i, leżące w ziemi wiskiej. Zamianę tę potwierdzili książęta: Kon-
rad, Kazimierz, Bolesław i Jan 1470 r. Tenże Maciej nabył 1482 r, od Ninognie-
wa z Kryska, za 430 grzywien, Krzewo i Grodzanowo, w ziemi wiskiej.
W tymże 1482 r. na sądzie w Wiznie, bracia, Jan i Mikołaj z Konopek.
Piotr Konopka, burgrabia wiski 1484 r. Jan Konopka, pleban słucki i radziłow-
ski 1618 r.
Kilka znów razy Milewski przytacza, że herb Konopków zwał się Bielieny
vel Konopki. W 1471 roku w Łomży, Adam, Jan, Albert i Jakób Konopkowie
de armis Bielizny, poręczyli zakład ustanowiony przez księcia Janusza, na cały
ich ród.
Akta ziemskie łomżyńskie z 1473 r., wspominają Racibora Konopkę, de
armis Bielizny, a z 1496 r. Zygmunta z Konopek, ex armis Konopki. W tychże
aktach, podług Laguny, Mikołaj Ołowa z Konopek, był de armis Bydusny 1462 r.
Ja znów znąjdi^ję z Metryce mazowieckiej 3-ej f. 14, wywód szlachectwa w 1404
roku Mikołaja z Konopek h. Bieliny {Beliny). Tegoż herbu Bieliny czy Bielizny
byli występujący w aktach łomżyńskich: Piotr i Gotard 1421 r., Klimasz 1431 r.,
Daóbog 1432 r., Jan 1438 r., Wielebor, Piotr, Wszebor i Maciej 1439 r., Rosłan
i Rumko 1443 r., Paweł 1446 r.. Bernard, Wszebor, Mikołaj i Wacław 1449 r.,
Racibor i Piotr, bracia, 1454 r. Mikołaj, Albert, Borzym i Jakób, synowie Wsze-
bora, 1465 r., Mikołaj, syn Włodka i Mikołaj, syn Rosłana, 1470 r.
Konopkowie musieli się łączyć z Junoszami, bo imiona tych ostatnich
u nich spotykamy. W 1486 i 1504 r. zawierają układ, Ziemosław alias Ziemak,
Stanisław, Zygmunt, Jiinosza, Wawrzyniec, Maciej i Michał, synowie Piotra, Ste-
fan, Jan i Mikołaj, synowie Racibora, Bartłomiej i Piotr, synowie Marcina i inni
jeszcze Konopkowie.
Digitized by
Google
KONOPKOWIE. 97
Oprócz tych Konopków, dziedziczyli na Konopkach starych i młodych,
i Konopkach - Koprzywnicy i Konopkowie h. Nomna^ o których niżej. Byli tam
i Konopkowie h. Jasirgębiec^ gdyż 1608 r. świadczył w Warszawie przy wywodzie
szlachectwa Kozikowskiego, Bartłomiej Konopka, syn Macieja, herbu Podkowa
z krzyżem (DW. 36 f. 559). Byli tam i Konopkowie h. Lubici, skoro legitymo-
wał się ze szlachectwa w Królestwie, w pierwszej połowie XIX-go wieku, Mate-
usz Nikodem Konopka, tego herbu, syn Idziego. Byli i Konopkowie h. Jasieńczyi,
z których Szymon był 1564 r. urzędnikiem zamku olsztyńskiego i Konopkowie h. Lis,
z których Maryan opłacał 1589 r. pobór ze wsi Dębowa, w powiecie bieckim (Wittyg).
Oprócz Konopków h. Lubicz, znani sa dzisiaj tylko Konopkowie h. Nowi-
na i Złotogoleńczyk, co na jedno wychodzi. Że jednak trudno ściśle oznaczyć, do
którego rodu pojawiający się w aktach należą, zwłaszcza, że Konopka, jako prze-
zwisko, pojawia się z dawna w różnych okolicach kraju, tutaj tych wszystkich
innych zamieszczam.
Dersław Konopka pojawia się już w końcu XlV-go wieku. W latach
1391 — 1405 podpisany na przywilejach Władysława Jagiełły, a w tym ostatnim
roku tytułowany wojewodą czerwonogrodzkim (co znaczyło, że był burgrabią).
W 1404 r. Hryćko Kierdejowicz, starosta podolski, obowiązał się w obec króla, że
wyda Kamieniec, wraz z innymi zamkami ziemi podolskiej, temuż Konopce (Stad.
Syn. Gedym.). Pisał się ten Konopka z Kożuchowa, w powiecie pilznieńskim.
W 1899 r. żył Stanisław Konopka z Borzykowej i syn jego Klemens, który się
pisał także z Wolwramowego miasta (St. Pr. P. Pom. VIII).
Jan Konopka, pasierb Jana Hermanowskiego, 1466 r. w przemyskiem, do-
mownik Kmitów 1481 r. (AGZ. X i XIII). Niczel Konopka świadczy 1383 roku
w Wronkach, a Jan Konopka z Bukowca, w Chycinach 1390 r. (KWP.). Piecz
Konopczyc 1396 r. w Poznaniu. Abraham z Łatowic i Stanisław z Jelitowa, mają
sprawy w Kaliszu 1411 r. Jan Konopka dziedziczył 1581 r. na Kosiczynie i Chla-
stawie, w powiecie kościańskim (Paw.). Andrzej podpisał, z ziemią wiską, elek-
cyę króla Michała i Jana III-go. Marcinowi Konopce i innym zlecił król 1687 r.,
pochwycić łotnyące kupy w starostwie drohowyskiem (AGZ. X. 5987),
Andrzej i Józef, z Konopek-Jałbrzykowego-Stoku z województwem niskiem,
a Grzegorz, Jakób, Maciej, dwóch Marcinów, Stanisław, Tomasz i Walenty, z zie-
mią łomżyńską, pisali się na obiór Augusta II-go.
Maryanna, córka Jana, dziedzica na Konopkach, żona Jana Dańkowskiego
1750 r. Jan otrzymał 1704 r. konsens królewski, na cesyę Czudzin, w rzeczy-
ckiem, Kuczukowi (Spisy WolflFa). Jakób, miecznik połocki 1765 r., żonaty z Eleonorą
Bujnicką (Gr. Orsz. z 1772 r.). Michał, żonaty z Konstancyąz Opęchowskich, pozostawił
syna Jakóba, tctóry spadek po bracie stryjecznym matki, Józefle Opęchowskim,
sprzedał jej krewnemu 1780 r. (Gr. Łomż. i Przem.).
Stanisław, burgrabią 1784 r., a komornik ziemski zambrowski 1787 r. Ma-
ciej i żona jego, Józefa z Krzewińskich, nabyli 1784 r. od Kwiatkowskiego, grunt
Lubartowski w Wolborzu (DW. 100 f. 270). Jan i Antoni, kwitowani w Warsza-
wie 1788 r., przez Gackich (DW. 104 f. 1609). Łukasz, proboszcz komornicki 1788
roku (Gr. Pozn.). Hetman Ogiński wydał 1798 r. konsens Franciszkowi i Annie
Konopkom, na wykupienie Wielanowa, z rąk sukcesorów z Sdłohubów Ogiń-
skiej (DW. 112 f. 961). Syn ich Jan, ur. 1775 r. w slonimskiem, major jazdy pol-
skiej, ranny 1807 r. pod Friedlandem, został tegoż roku pułkownikiem 4-go pułku
Uerbanu T. Xl. 13
Digitized by
Google
98
KONOPKOWIEL
konn^^, legii polsico - włoskiej. W końcu generał brygady, umarł 1815 r. Ale-
ksander, major b. wojsk polskicłi 1829 r.
KONOPKO WIE h. NOWINA dziedziczyli na Konopkach starych i młodych,
w ziemi łomżyńskiej, a także na Konopkach - Koprzywnicy, w ziemi wiskiej.
W pierwszej połowie XV-go wieku żyło trzech braci: Sandek, Klemens i Jakób.
Z nich Sandek otrzymał 1421 r., od księcia Janusza starsz^^, dziesięć włók, zwa-
nych Koprzywnicą, a wspólnie z bratem Klemensem, drugie dziesięć, 1422 r. i od
ks. Bolesława jeszcze raz dziesięć włók, 1489 r.
W 1496 i 1498 roku Adam, Mikołaj, Wojciech, Jan i Stanisław, synowie
Sandka, zawarli układ z Leonardem i Marcinem, synami Klemensa, dotyczący Ko-
nopek, alias Koprzywnicy. W 1509 i 1515 r. żyli następqjący dziedzice Konopek-
Koprzywnicy: Jan i Łukasz, synowie Adama, Augustyn, Stefan, Piotr, Józef, Zyg-
munt, Samson, Marek i Trojan, synowie Mikołaja, Maciej, Piotr, Mikołaj, Stani-
sław i Feliks, synowie Wojciecha, Grzegorz, Jakób, Maciąj i Marek, synowie Ja-
na, Dobrogost i Daćbóg, synowie Stanisława, Jakób, Maciej, Marcin i Klemens,
synowie Leonarda, Sandek, Mikołaj, Jan, Stefan i Wacław, sy-
nowie Piotra i wielu jeszcze innych, których już trudno połą-
czyć z braćmi, Sandkiem i Klemensem. W 1540 r. dziedzi-
czą jeszcze na tąj wsi: Mikołaj, Jakób, Joachim, Trojan i Am-
broży, synowie Samsona, Wojciech i Niemierza, synowie Ja-
kóba i Serafin i Augustyn, synowie Mikołi^a (Mil.).
Gabryel, syn Jerzego, współdziedzic Konopek Chudych
pod Jedwabnem. Cherubin, syn Jana, współdziedzic Konopek
pod Wąsoszem, w ziemi wiskiej, 1577 r. (Paw.).
Feliks posiadał 1549 r. Rulikowo, w województwie
bełskiem (M. 77 f. 45). Michał i żona jego Anna, posiadali
1577 r. kopalnie żelazne, w starostwie olsztyńskiem (M. 115
f. 157). Tomasz, syn Walentego, kwitował 1608 r. urzędni-
ków magistratu warszawskiego (DW. 85 f. 240). Maciej i Grze-
gorz Konopkowie, synowie Bartłomieja i Anny z Konopków,
wnukowie Walentego, dowiedli szlachectwa i h. Nowina 1629
roku w Warszawie, a świadkami ich byli Konopkowie tegoż
herbu, niżej wymienieni: Maciej, syn Stefana Konopki, brat
stryjeczno-rodzony Bartłomieja, ojca wywodzących się, Jakób, syn Walentego, tak-
że brat stryjeczny Bartłomieja, Bartłomiej, syn Sebastyana, brat ze stryjecznych
Bartiomieja, Jan ze Starych Konopek, syn Michała, wnuk Jakóba, # brata ze stry-
jecznych Walentego, dziada wywodzących się, Tomasz z Młodych Konopek, syn
Trojana, brat ze stryjecznych Anny, matki wywodzących się i Piotr, syn Mar-
cina, wnuk Andrzeja, brat ze stryjecznych dziada wywodzących się (DW.
47 f. 2617).
Jan, żonaty 1645 r. z Ewą Głuchowską (Perp. Czers. 10 f. 589). Wojciech,
podwojewodzy łomżyński 1691 r. (Gr. Liws.). Stanisław kwitował 1659 r. Osso-
lińskich (Gr. Droh.). Błażej z żoną, Anną z Olbieńskich, oblatował w Bełzie 1680
roku przywilej na grunta w Kamionce Wołoskiej (Gr. Bełs. 278 f. 2870). Zmarły
przed 1720 r. Tomasz, żonaty był z Heleną Nowomiejską, 2-o v. Madejową Przy-
Herb Nowina.
Digitized by
Google
KONOPKOWIB. 99
łuską, z którą miał synów: Antoniego i Józefa. Krzysztof, chorały cliorągwi pan-
cerne), żonaty 1740 r. z Rozalią z Sarnowskich, córką Hilarego i Cecylii z Fre-
dyanich (Perp. Czers. 19 f. 87; 25 f. 188; DW. 70 f. 1288). Józef, skarbnik łom-
żyński 1772 roku. Aleksander, żonaty z Katarzyną Szaniawską 1791 roku (Perp.
Czers. 40 f. 885).
Piotr zaślubił w Jagielnicy starej 1771 r. Annę Wileńską i mii^ z niej
syna Serafina, ur. tamże 1771 r. (M. Zawadź.).
Walenty, z Franciszki z Bogatków, miał syna Józefa, żonatego l-o v.
z Józefą Głuską, z której syn Dominik Ignacy, 2-o v. z Anielą Stępkowską, z któ-
rej syn Wincenty. Obaj wylegitymowani ze szlachectwa w grodzie Łrembowel-
skim, 1782 r.
Kajetan Adalbert, ur. 1757 r. w parafii Chełm, syn Adalberta i Agnieszki,
legitymował się ze szlachectwa w Oalłcyi zachodniej 1804 r. Ojciec Jego dziedzi-
czył na Pokr^wnicy (vel Koprzywnicy) Konopkach, gdzie część swoją sprzedał
1779 r. bratu Maciejowi (Quat. VII f. 175).
Sukcesorowie Kajetana : Antonina Marcinowa Dejowska, Honorata, Nepo-
mucena, Jan i Jakób małoletni, 1818 r. Stani^aw, ożeniony z Maryą Morawską
1794 r., dziedzic części Konopek, w łomżyńskiem, 1810 r. Teodor, ożeniony z An-
toniną Suchorzewską, zmarłą 1824 r. Syn J^^ Artur, urzędnik 1850 r., w go-
styńskiem.
Liczni Konopkowie legitymowali się ze szlachectwa w Królestwie, w pierw-
szej pcriowie XIX-go wieku : Jan Klaudyusz, Maciej i Stanika w Anastasey* syno-
wie Antoni^^, Nikodem, syn Andrzeja, Ignacy, syn Antoniego, Daniel, syn Ja-
kóba, Łukasz, syn Józefa, Michd Wadaw, syn Antoniego, Mateusz Paweł i Ma-
ciej Romuald, synowie Wincentego, Ignacy Piotr i Antoni Onufry, synowie Józefa, Ja-
kób, syn Jana, Józef Mateusz, syn Nikodema, Konstanty Leopold i Michał, syno-
wie Tomasza, Wincenty Tomasz, syn Józefa, Józef, syn Jakóba, Antoni, syn Woj-
ciecha, Franciszek Piotr, syn Józefa, Piotr, syn Stanisława, Władysław, syn An-
drzeja, Paweł Dominik i Stanidaw Kajetan, ąynowie Antoniego, Franciszek i Jan,
synowie Mateusza, Stanisław, syn Franciszka, Kleofas Ludwik, syn Szymona, Mi-
kołaj, syn Jana i Szymon, syn Wojciecha.
W 1854 r. legitymowali się ze szlachectwa Stanisław, Jan i Józef, a 1856
roku Błażej.
Józef Konopka z Konopek-Jałbrzykow^^-stoku podpisał, z województwem
niskiem, elekcyę Augusta II-go. Adam z Jałbrzykowego stoku, tytułowany 1754
roku skarbnikiem łomżyńskim i żona Jego, Barbara z Zapolskich, dzierżawili od
Wąsowicza Bachórz i Laskówkę (Gr. Sanoc.). Adam miał byó synem Marcina
i Maryi GdaszewskieJ, wnukiem Piotra i Anny JałbrzykowskieJ, prawnukiem Woj-
ciecha. Ich dzieci: ksiądz Marcin, kanonik przemyski, zmarły 1788 r. w Jarosła-
wiu, Antoni, właściciel Rustweczka, zmarły 1797 r., Franciszka Konstancya, żona
Józefa Chmieleckiego, zmarła 1798 r., Jan Ludwik, Kazimierz Adam i Wojciech
J6nef. Ten ostatni, łowczy sanocki 1780 r., wylegitymowany ze szlachectwa 1804
roku, w Galicyi zachodniej (Quat VI f. 188), dziedzic Modlnicy i Mogilan, zmarły
1811 r., zaślubił Teresę Skotnicką, córkę Ignacego i Barbary z Borowskich i miał
z niej synów: Michała, Tadeusza i Stanisława. Z nich:
Digitized by
Google
100 KONOPKOWIE.
1. Michał, ur. 1781 r., zmarły 1838 r., właściciel Zaleszan, członek Sta-
nów galicyjskich 1828 r., oficer legionów polskich, żonaty z Balbiną Białobrzeską,
pozostawił syna Franciszka Ksawerego, un 1828 r., właściciela po ojcu Zaleszan,
który wspólnie z synem Michałem Kalikstem, ur. 1856 r. z bar. Maryi Horochów-
nej, córki bar. Tytusa i Krystyny z Duninów-Brzezińskich, legitymował się ze szla-
chectwa 1888 r., w galicyjskim Wydziale Krajowym. Michał zaślubił 1883 roku
Julię Fihauserównę, córkę Konrada i Eugenii hr. Stadnickiej.
2. Tadeusz, ur. 1782 r., zmarły 1864 r., dziedzic Modlnicy i Tomaszowic,
z Antoniny z Podlewskich, pozostawił: Romana, ur. 1813 r.. właściciela Tomaszo-
wic, Juliana, ur. 1814 r, właściciela Modlnicy wielkiej, Antoninę Maryę, zmarłą
1905 r. i Józefa, ur. 1817 r., zmarłego 1880 r., właściciela Mogilan i Głogoczewa,
ożenionego 1843 r. ze stryjeczną siostrą Stefanią z Konopków, córką Stanisława
i Zofii z Kraińskich, z której siedmioro dsdeci zmarło młodo, a pozostsio
dwanaście:
a) Tadeusz, ur. 1844 r., zmarły 1903 r., dziedzic Tomaszowic, ożeniony
1884 r. w Kretkowie z Jadwigą SkórzeWską, córką Hipolita i Maryi z Szulców,
pozostawił: Józefa, ur. 1884 r., Romana, un 1888 r., Hipolita, ur. 1894 r., Antonie-
go, ur. 1898 r., Joannę i Maryę.
b) Adam, ur. 1851 r., dziedzic Modlnicy, zaślubił 1876 r. Kazimierę Ja-
strzębiec Kamieńską, z której ma synów: Adama, ur. 1876 r, ożenionego z Mal-
winą Czermińską, z której Adam, ur. 1905 r. i Marya i Zygmunta, ur. 1885 r. i cór-
ki : Jadwigę, Różę i Maryę, poślubioną 1907 roku w Modlnicy Feliksowi Druż-
backiemu.
c) Stefan, ur. 1861 r., ożeniony z Maryą Pinkówną, dziedzic Głogoczewa,
ma dzieci: Juliana, ur. 1891 r., Ryszarda, ur. 1893 r., Maryana, ur. 1896 r., Stani-
sława, ur. 1899 r., Zbigniewa, ur. 1903 r., Jacka, ur. 1905 r. i Stefanię.
d) Stanisław, ur. 1866 r., dziedzic Mogilan, zaślubił 1896 r. Julię Jaro-
szyńską, z której ma: Tadeusza, ur. 1898 r., Ignacego, ur. 1899 r., Edwar-
da i Olgę.
e) Marya, zaślubiona ks. Władysławowi Massalskiemu, zmarła 1903 r.
f ) Romualda, żona l-o v. Stanisława Grzybowskiego, 2-o v. 1893 r. bar.
Adama Lewartowskiego.
g) Józefa wyszła 1883 r. za Kazimierza Kościeszę Ożegalskiego.
h) Teresa zaślubiona 1885 r. Stanisławowi Żurowskiemu.
i) Justyna.
j) Michalina zaślubiona 1895 r. Aleksandrowi Iwaszkiewiczowi, oficerowi
wojsk austryjackich.
k) Seweryna, za Feliksem Grzybowskim, konsulem austryjackim
w Jassach.
1) Klementyna, za Wincentym Schmidtem z Krzywaczki.
3. Stanisław, ur. 1786 r., zmarły 1850 r., dziedzic Rustweczka i Mogilan,
członek Stanów galicyjskich, zaślubił Zofię Kraińską. córkę Mateusza i Teresy
z Wisłockich i z niej pozostawił: Eustachego i Władysława bezdzietnych, Julię,
za Gabryelem Załęskim z Iskań, Stefanię, za stryjecznym bratem Józefem Konop-
ką, Amelię, za Hipolitem Bohdanem, prezesem rady nadzorczej banku krajowego
galicyjskiego i Zofię, zmarłą panną.
Digitized by
Google
KONOPKOWIE.
101
Kasper, żyjący w połowie XVII-go wieku, miał dwóch synów: Krzysztofa
i Wojciecha.
Krzysztof podpisał, z województwem kaliskiem, elekcyę Augusta II-go. Czy
to nie on był miecznikiem chełmińskim, co nabył 1718 r. wójtostwo w Skotni-
kach, w województwie sandomierskiem, od Rychłowskiego (M. 247 f. 27). Krzy-
sztofa, ale tytułowanego cześnikiem dobrzyńskim, z Teresy Przeuskiej, synów
dwóch: Łukasz i Jan.
Łukasz, cześnik bracławski, nabył 1762 r. Bronisze, Piotrkówek większy
i mniejszy, w ziemi warszawskiej, a żonaty już 1742 r. z Zuzanną Ołtaraewską.
córką Władysława, skarbnika sieradzkiego (DW. 70 f. 551; 77 f. 403; 83 f. 1375
i 85 f. 1), wdową po Baltazarze Duninie Wąsowiczu (Zap. Piotr. 53 f. 234). Łu-
kasz znany jest z zatargów z miastem Toruniem i z potyczek staczanych z mili-
cyą tego miasta, w jednej z których zgin^ brat jego Jan. Toruńscy mieszcza-
nie skazani zostali na zapłacenie dzieciom Jana 5,000 grzywien, czyli 8,000 flor.,
którą to sumą dzielą się 1757 r. jego synowie, Franciszek i Andrzej, z matką swą,
Barbarą z Popławskich, I-o v. Jarzynową (M. 230 f. 478). Franciszek v. Franci-
szek Antoni, komornik ziemski gnieźnieński 1775 r. (DW. 92 f. 123 i V. L.
VIII f. 824).
Wojciech, brat Krzysztofa, podpisał, z województwem sandomier-
skiem, elekcyę Augusta II-go. Syn
jego Józef osiadł pod Wieliczką, a za-
ślubiwszy Annę Moszczeńską, wspól-
nie z jej bratem, a swoim szwagrem,
wziął w dzierżawę żupy solne w Wie-
liczce i Bochni. Córki ich: Teresa,
za Józefem Pieruskim, zmarła przed
I760r. i Katarzyna Brigantowa. Sy-
nów także dwóch, Jan i Piotr, któ-
rzy otrzymali 1782 r. godność rycer-
ską w Galicyi i 1791 r. tytuł barono-
wski, od cesarza Leopolda II-go.
I. Baron Jan, ur. 1732 r., zmar-
ły w Bmiu 1804 roku, nabył od ks,
Czartoryskiego klucz Breński, a zaślu-
biwszy Juliannę z Przychodzkich,
córkę bar. Jana Nepomucena, miał
z niej córki: Katarzynę, za Józefem
Kotwic Geppertem z Ziempniowa
i Teklę, za Aleksandrem baron, k
Schoenwett Haytterem, oraz synów:
Franciszka Mateusza i Stanisława.
A) Baron Franeiseek Mateusz, ur. 1768 r., zmarły w Brniu 1841 r., wła-
ściciel Brnia z przyległościami i Gorzyc, członek Stanów galicyjskich 1817 r., za-
ślubił 1794 r. w Żołkowie (metr. w Jaśle), Brygidę Jordan - Stojowską, córkę Jó*
zefa i Teresy z Drohojowskich, z której córki: Amelia, za Janem Kantym Jordan-
Stojowskim, Julia, za Konstantym z M^aczowa Pihauserem i Anna, za Ruckim,
oraz synowie: Peiilcs, Leon i Prosper.
Herb baronów Konopków.
Digitized by
Google
102 KONOPKOWIB.
a) Baron Feliks, ur. w Oorzycach 1709 r., właściciel tego mą|ąŁku, a po
śmierci brata Prospera, od 1846 r. dożywotni posiadacz fldeicomisu Breń - Konop-
ka, Wietrzychowice etc., umarł w Gorzycacłi 1872 r.
b) Baron Leon Karol Marcin, ur. w Gorzycacłi 1801 r., zmarły w Tarno-
wie 1880 r., właściciel Dyamentn, 1881 r. podporucznik pułku jazdy poznańskiej,
zaślubił 1850 r. w Kielanowicacb Ewą Annę Antoninę Salomee Woyciechowską,
córkę Leonarda Andrzeja i Anny z Górskich. Z niej córka bar. Jiatya Zofia Inno-
centia, un w Dyamencie, zaślubiona tamże 1876 r. Mieczysławowi Jordan-Stojow-
skiemu, właścicielowi Dembowiec i syn bar. Jan Franciszek Stanisław, ur. w Tar-
nowie 1855 r., właściciel klucza Breń - Konopka i innych, cesarsko - austryjacki
szambelan, ożeniony w Krakowie 1879 r. z Anną Krystyną Leontyną hr. Bobrow-
ską, córką hr. Wincentego i Ludwiki z Trzecieskich. Ich potomstwo: Feliks Igna-
cy Leon, ur. w Bmiu 1888 r., Jan Marya Leon, ur. tamże 1889 r. i Jadwiga, da-
ma krzyża gwiaździstego, zaślubiła 1901 r. w Krakowie bar. Karola Dlaukowes-
kiego-Langendorf, szambelana i porucznika ułanów, syna feldmarszałka porucz-
nika Karola i Gabryeli z Wisłockich.
c) Baron Prosper Napoleon, ur. wBrniu 1809 r., porucznik pułku ułanów
legii nadwiślańskiej 1881 r., kawaler krzyża Virtuti Militari, członek Stanów gali-
cyjskich, zamordowany w Gruszowie wielkim 1846 r., w czasie rzezi galicyjskiej,
pochowany na cmentarzu w Tarnowie.
B). Baron Stanidaw, ur. 1774 r., dziedzic Głogoczewa, członek Stanów ga-
licyjskich 1817 r., zaślubił 1798 r. Magdalenę Skrzyńską, córkę Franciszka Bor-
giasza z Bonowa i Józefy z Jakubowskich. Z niej synowie : Wincenty, Ignacy,
Ludwik, Jan i Antoni, oraz córki: Aniela, za Kajetanem Erazmem Zarembą Skrzyń-
skim z Wielopola i Kunegunda, za Karolem Kotarskim z Brzyska. Z synów bar.
Stanisława:
a) Bar. Wincenty, doktór Św. Teologii, kanonik ołomuniecki kapituły Św.
Anny 1883 r., inftiłat i rektor tamże 1866 r., umarł w Ołomuńcu 1891 r., gdzie
i pochowany. W 1884 roku otrzymał indygenat morawski, z tą odmianą w her-
bie, że cz^ poprzeczna lewa rękojeści miecza otłuczona, leży poniżej na polu
tarczy.
b) Bar. Ignacy, oficer ułanów austryjackich, umarł bezdzietnie w Gre-
fenbergu.
c) Bar. Ludwik, oficer b. wojsk polskich 1881 r., właściciel Pogórskiej
Woli, umarł bezdzietnie w Tarnowie.
d) Bar. Jan, oficer dragonów austryjackich, właściciel Bmika, umarł 1845
roku bezdzietny w Podgórzu pod Krakowem.
e) Bar. Antoni, właściciel Wiewiórki, Bmika i innych, zmarły 1848 r.,
ze zmarłej 1889 r. Stefanii Grocholskiej, córki Ludwika z Hrycowa i Maryi z hr.
Baworowskich, pozostawił jedynego syna Stanisława, ur. 1840 r. w Nagon^nie,
zamieszkiuącego Hryców.
U. Baron Piotr, brat młodszy Jana, a syn Józefa, dziedzic Mikuliniec, Bo-
bowszczyzny i innych, ożeniony l-o v. z Siodełkiewiczówną, a 2-o y. z Salomeą
Hubicką, córką Michała i Katarzyny Popielówny, pozostawił z drugiej żony córki:
Maryannę, zmarłą panną i Teresę, żonę bar. Jana Czechowicza, oraz synów: Jana
i Antonino. Z nich:
Digitized by
Google
KONOPKOWIE — KONOPLA. 108
A) Baron Jan, właściciel Mitcnliniec, ożeniony z Józefą Miączyńską* cór-
ką Józefa, generała a^jutanta królewskiego i Maryanny baronównej Schenck, z nią
b^poŁomny.
B) Baron Antoni, zmarły 1850 r., dziedzic Biskupic, a po bracie Mikuli-
nioc, żonaty z Emilią Maryanną Karoliną Zaremba Skrzyńską, córką Augusta
i Julianny z Lewieckich, pozostawił z niej synów: Henryka i Kazimierza.
a) Baron Henryk, ur. 1821 r., właściciel Wrząsowic, poseł na sejmy gali-
cyjskie i do rady państwa w Wiedniu, marszałek powiatu wielicki^o, zmart 1892
roku w Wrząsowicach, pocliowany w Wróblowicach.
b) Baron Kazimierz, ur. 1825 r., zmarły 1884 r., właściciel Mikuliniec i Bi-
skupic, żonaty z Stefanią Miączyńską, córką Stanisława, majora adjutanta wojsk
Księstwa warszawskiego i Aleksandry z Kunstetterów de Podiebrad, pozostawił
córkę Stefanię, właścicielkę Mikuliniec, zaślubioną 1870 r. Mieczysławowi hr. Re-
yowi z Przecławia.
KONOPKOWIE h. ZŁOTOGOLEŃCZYK. W^ojciech Konopkn, syn Kazimie-
rza i Teofili Skrodzkiej, Ic^tymował się ze szlachectwa 1782 r., w sądzie ziem-
skim lwowskim.
KONOPLA książęta, pochodzą od księcia Fedora Fedorowicza Druckiego-
Sokolińskiego, który nosił przydomek Konopla, Ów ks. Fedor nie żył 1475 r. Żo-
naty z Maryą, córką Seńka Iwanowicza, a bratanka Misąjły, władyki smoleńskie-
go, pozostawił syna Fedora i córkę Pedkę, żonę Bohdana Sapiehy 1475 r. M.
Ks. Fedor Fedorowicz, żeniąc się 1495 r. z Oleną, córką Michała Hrehoro-
wicza Wahanowskiego, koniuszego wileńskiego, zapisał jej tysiąc kóp wiana.
Drugą jego żoną była córka ks. Bazylego Łukomskiogo, a ti-zeeią pani Michało-
wa, koniuszyna wileńska (zapewne macocha pierwszej żony), z którą zbiegł do
Moskwy i Łam umarł. Z pierwszej żony miał synów: Iwana i Konstantego, oraz
córki: Opranie, żonę l-o v. Fedora Szwogira, 2-o v. Michda Kuźnicza i Marynę,
żonę Bohdana Jackowicza Jurahy. Z drugiej żony miał książę Fedor dwóch
synów: Lwa i Fedora, młodo zmarłych, oraz dwie córki: N., młodo zmarłą i Elżbie-
tę (Halszkę), żonę Fedora Władyki.
Ks. Iwan zmarł, powracając z niewoli tatarskiej, do której był wzięty
ż bratem i siostrą Oprania.
Ks. Konstanty zabity został przez bojara królewskiej, Mikołaja Juriewi-
cza, którego król, na skutek skargi ks. Nastazyi Juriewny (Tołoczyńskiej), Kon-
stantowej Konoplinejt skazał 1584 r. na zapłacenie księżnej stu kóp. Ks. Konstan-
ty pozostawił córkę Bogdanę, żonę l-ov. 1546 r. ks. Piotra Romanowicza Łukom-
skiogo, a 2-0 V. 1548 r. Iwana Sapiehy. Pozostała po ks. Konstantym wdowa, wy-
szła za Romana Harasimowicza.
>) Rok ten Jest zawczesny, w obec aktu z 1450 r., w którym Marya Sertkówna Jest
Jeszcze dzieckiem, pod opieką ciotki swej ks. AndrzeJoweJ WłodzimierzowIczowcJ Olgierdowiczo-
wej. Widocznie data pomylona, luii mylnie rozwiązana.
Digitized by
Google
104
KONOPLANSCY — KONOPNICCY.
Ks. Lew zeznał 1550 r. zapis na monaster Pieczerski i umarł 1552 r. bez-
potomnie i na nim wygasła gałęź książąt Sokolińskich, przydomku Konopla
(J. Wolflf).
KONOPLANSCY h. NOWINA w W. Ks. Litewskicm. Franciszek Kono-
plański, komornik witebski 1764 r., a komornik brasiawski 1775 r., z sejmu wy-
znaczony komisarzem, do rozsądzenia sprawy Rodziewicza ze Steckiewiczem (V. L.
VIII f. 756).
Michał, skarbnik brasławski 1753 r., miał syna Jana, a ten Franciszka,
który wspólnie z synami swoimi: Janem, Jakóbem i Mikołajem, urodzonymi z Wi-
ktoryi Walenty nowiczównej, legitymował się ze szlachectwa 1816 r, przed Deputa-
cyą Wywodową wileńską.
Jan, syn Franciszka, ur. 1773 r., zmarły 1847 r., właściciel Nizina, v. Ja-
kubielewszczyzny, z Konstancyi Rahdenówny, miał córki : Karolinę, za Józefem
Dębskim i Różę, oraz czterech synów : Krystyana Jakóba Dominika, ur. 1807 r.,
zmarłego 1890 r., Adolfa Franciszka Michała, ur. 1810 r., Apolinarego Franciszka
Augustyna, ur. 1818 r., zmarłego 1890 r. i Michała Jana Franciszka, ur. 1821 r,
zmarłego 1882 r. Z nich:
Krystyan Jakób Dominik zaślubił Felicyę Pohoską, z której syn Adam,
ożeniony 1878 r. z Elżbietą Konoplańską, ma z niej: Stanisława, Teodora, Roma-
na, Leokadyę i Jadwigę.
Michał Jan Franciszek, żonaty z Heleną Załęską, miał z niej syna Michała.
Jakób, syn Franciszka, właściciel Zaborza, z Józefy Oi-zeszkowskiej, pozo-
stawił: Karolinę Stanisławowe Dowmontową. Konstancyę Wincentowę Mopułiewi-
czową, Monikę Józefowę Wasilewską, Maryę, l-o v. Romanowiczową, 2-o v. Ru-
dolfowę Minkiewiczową, Henryka, Plorentego, Franciszka, Juliana, Aleksandra,
Teodora, Jana i Edwarda. Z nich: Henryk umarł bezźenny. Florenty, dziedzic Ko-
marowa, z Zofii Fiedorowiczównej, miał: Henryka, Teodora, Elżbietę, za Adamem
Konoplańskim, Wandę, za Bronisławem Żabą, Kamillę i Jadwigę Władysławowę
Rydzyńską. Franciszek, asesor Izby cywilnej wileńskiej, z Emilii Szedównej, miał
synów: Żelisława i Bolesława, oraz córki: Waleryę i Izabellę.
Julian, generał wojsk rosyjskich, z Barbary Szebiyewny, m\9A
syna Jakóba i córkę Barbarę. Aleksander, żonaty z Aleksan-
drą Steckiewiczówną. Teodor, generał wojsk rosyjskich, po-
zostawił, z Maryi Jakiewiczówny, syna Konstantego i córkę
Maryę. Jan, porucznik wojsk rosyjskich, zabity na Kaukazie.
Edward, pułkownik wojsk rosyjskich, z Niny Zubatowówny, po-
zostawił: Wilhelma, Władysława, Józefę, Julię i Ninę.
Mikołaj, trzeci syn Franciszka, z Walentynowlczówny
nie miał potomstwa.(Teka hr. Kossak.).
KONOPNICCY h. JASTRZĘBIEC z Konopnicy, w zic-
mi wieluńskiej, pisali się z Kroczowa. Konopnica z okoticznc-
mi wsiami, należała z dawna do rodu Okszyców, dopiero Jan
Herb Kroczowski, w końcu XV-go wieku, poskupywał różne części
Jastrzębiec tej wsi i dał początek Konopnickim Jastrzębczykom. Mając
Digitized by
Google
KONOPMCCY. 105
już część znaczną Konopnicy w zastawie, nabył 1507 r. za 870 grzyw, połowę Ko-
nopnicy, Bębnowa i Wólki Konopnickiej, od Mikołaja Barabasza Konopnickiego
(Qr. Wieluń. 1499 — 1510). W 1502 r., po śmierci żony, Doroty Podłęskiej, zwra-
ca posag bratu jej Tomaszowi.
Andrzej Konopnicki, v. Kroczewski z Konopnicy, wojski wieluński 1510 r.
Wojciech mianowany podsędkiem wieluńskim 1550 r. Andrzej, Jakób i Jan otrzy-
mali 1550 r. prawem lennem Bieniec, w ziemi wieluńskiej (M. 78 f. 68). Andrzej
i Jakób dziedziczyli 1552 r. na Konopnicy, Bębnowie, Woli Konopnickiej, Walko-
wie i Bieńcu (Paw.). Jakób był 1579 r. cześnikiem sieradzkim, a następnie sę-
dzią. Stanisław, proboszcz błoński 1580 r. Aleksy, podsędek wieluński 1590 r.,
z Anny Czajowskiej, miał synów: Jana i Samuela, oraz córki: Agnieszkę i Annę.
Umarł 1598 r., a po nim podsędkiem został Jan, zmarły 1602 r.
Hieronim, wojski sieradzki 1615 r., z chorążego sieradzkiego, kasztelan spi-
cimirski 1618 r., żonaty I-o y. z Barbarą Karśnicką, wspólnie z którą otrzymał
w dożywocie Bieniec 1605 r., 2-o v. z Jadwigą z Turzca 1613 r., wdową po Janio
Pstrokońskim, kasztelanie wieluńskim, wspólnie z którą otrzymał 1615 r. konsens
królewski, na odstąpienie Bieńca (M. 150 f. 114; 155 f. 161 i 156 f. 425). Ten Hie-
ronim pisał się z Kroczowa, fundował Paulinów w Konopnicy, umarł i9-go Paź-
dziernika 1641 r. Magdalena, wdowa po Andrzeju Kobierzyckim 1629 r. Wojciech,
miecznik kaliski 1685 r.
Łukasz, z województwem brzeskiem-litewskiem, a Stanisław, z wojewódz-
twem poznańskiem, podpisali elekcyę Jana Kazimierza. Stanisław, siostrzeniec
Jana Kobierzycki^o 1654 r., mianowany podczaszym kaliskim 1665 r., ale nomi-
nacya nie przyszła do skutku i został 1670 r. wojskim wschowskim. Wojciech,
wierzyciel Kobierzyckich 1658 r. (Gr. Sier.). Andrzej, Jakób i Paweł, z ziemią wie-
luńską, a trzech Stanisławów, z województwem poznańskiem, pisało się na obiór
króla Michała.
W liczbie elektorów króla Jana, spotykamy Stanisława, z ziemi wieluń-
skiej i Stanisława, z województwa kaliskiego. Paweł, z Zofii Skrzyńskiej, miał
córkę Jadwigę, za Andrzejem Stobieckim 1688 r. Stanisław, w powiecie przede-
ckim 1698 r. (Gr. Przed. 81 f. 261). Franciszek, z województwem bracławskiem
i Franciszek, z województwem krakowskiem, podpisali elekcyę Augusta II-go.
Aleksander był kapitanem w wojsku koronnem, 1612 r. (Perp. Czers. 17
f. 821). Aleksander otrzymał 1734 r. list przypowiedny, na chorągiew pancerną
(Sig. 24). Aleksanderi z ziemi wieluńskiej, elektor Stanisława Augusta. Maurycy,
z żoną Eonstancyą KieUicz Rayską, nabył 1765 r. od szwagra Perzowice, w sie-
wierskiem.
Maciej, 1788 r.* burgrabia grodzki koniński. Prawdopodobnie inny Maciej,
1792 r. komisarz cywilno-wojskowy ziemi warszawskiej (DW. 108 f. 26).
Piotr, właściciel Milejowa, w województwie sieradzkiem, 1787 r. Potomek
jego Wawrzyniec, syn Ignacego i Tekli z Potockich z Horbulewa, córki Maksy-
miliana, sędziego granicznego kijowskiego, legitymował się ze szlachectwa w Kró-
lestwie, w pierwszej połowie XIX-go wieku.
Wawrzyńca, dziedzica Bronowa i Katarzyny z Pągowskich, córka Amelia
Helena, wyszła za hr. Seweryna Jaraczewskiego, zmarłego 1892 r. Maksymiliana,
Herbarz T. Xl. U
Digitized by
Google
106 KONOPNICCY.
właściciela Morsie i Emilii z Mierzyńsicich, córlca Józefa, za Miec^dawem Świe-
żyńskim 1868 r. Eugenia, żona Leopolda Podczaski^^.
Marya z Wasiłowsicich Konopnicka, utalentowana poetka, współczesna.
Córka jej Zofia, l-o v. Królikowska, zaślubiła 2-o y. 1904 r. Adama Mickiewicza.
Jakób i Tomasz, synowie Aleksandra i Apolonii Jaroszewiczównąj, wnu-
kowie Andrzeja i Maryanny Łenginównej, legitymowali się ze szlachectwa 1782 r.,
w sądzie grodzkim trembowelskim, bez wskazania lierbu.
Po Jakóbie, z żony jego Heleny, pozostali : Antoni, który utracił szlache-
ctwo 1817 r. i Jan Aleksander, którego, z Elżbiety Oborskiej, synowie: Jan, Ma-
teusz, Józef i Faustyn.
Tomasza zaś, brata Jakóba, z Agnieszki Przejmowej, syn Maciej, z Ma-
ryanny Oborskiej, pozostawił syna Ludwika, wyl^tymowanc^ ze szlachectwa,
wspólnie z braómi stryjecznymi, 1849 roku, w Wydziale Stanów galicyjskich
(M. D. Wąs.).
KONOPNICCY h. OKSZA z Konopnicy, w ziemi wieluóskiąj, która prze-
szła w posiadanie Jastrzębczyków. Tomasz i Mikołaj z Konopnicy, tcgoi herbu,
świadczą przy wywodach szlachectwa, w sądzie ziemskim sieradzkim, w latach
1440 — 1454.
Paweł, syn Jana z Konopnicy, 1416 r., a Łukasz, syn Stanisława, 1440 r.
na uniwersytecie krakowskim.
Agnieszka, wdowa po Dziersławie, 2-o y. S^dziwojowa Skrzyńska, sprzedała
1502 r. cz^ swą po pierwszym mężu w Konopnicy i Bębnowie, Janowi Kroczo-
wskiemu. Bartiomiej, syn ni^y Mikołaja, sprzedał 1498 r. cdą część swoją Ko-
nopnicy, Woli i Bębnowa, za 200 grzyw., stryjecznemu bratu swemu Mik(^owi,
którego żona Anna, odstąpiła mu zapisy posagowe na Rzekcie. Ten Mikołaj, zwa-
ny Barahasi, miał siostrę Dorotę, za Mikołajem Wrońskim 1509 r. i brata Stani-
sława, zwanego Nitra. Stryjeczna ich siostra Elżbieta z Grabówki Grabowska,
była za Mikołajem Hanczlem z Mokrska 1509 r.
Stanisław Nitra zapisał 1497 r. wiana 200 grzyw, na Konopnicy, Bębno-
wie i Grabówce, żonie swąj Katarzynie, córce Jana z Wierzchlasu, której siostra,
zapewne Anna, była żoną jego brata, Mikołaja Barabasza. Obaj bracia od dzie-
dzictwa żon, piszą się często Wierzchlejskimi. Stanisław pozostawił córkę Mał-
gorzatę, za Piotrem Tokarskim 1509 r.
Mikołaj sprzedał 1507 r. swoją połowę Konopnicy z Wolą i Bębnowa za
870 grzyw., Janowi Kroczowskiemu, od którego poszli Konopniccy Jastrzębczy-
kowie. Anna, żona Mikołaja, nabyła za 164 grzyw, część Wierzchlasu, od stryja
swego Sędziwoja Skrzyńskiego, 1507 roku. Mikołaj wybierał się 1509 r. na wojnę
i asystuje żonie przy pożyczce 70 grzywien od Bartłomieja Konopnickiego
z Sieradza, a przyjmiye darowiznę Łukowa, od ciotecznego brata Stanisława
Ossowskiego.
Jan Konopnicki, Fift, kwitował 1508 r. z posagu Marcina Radoszowskiego
(Gr. Wieluń.). Mikołaj, proboszcz chrząstowskl w latach 1528 — 1527 (St. Pr. P.
Pom. VI. 270 i 885). Tutaj należy zapewnie Jan, rajca i burmistrz krakowski,
w tatach 1522 — 1587, poseł na sejm piotrkowski 1588 r. Marcin z Konopnicy
zawarł 1577 r. układ z Dembińskim z Kossocic, o kopanie soli w Kossocicach (Gr.
Digitized by
Google
KONOTOPSCY — KOŃSCY. 107
Krak. 112 f. 1097). Piotr, wierzyciel Morsztyna, bachmistrza wielickiego, 1684
roku (Gr. Krakowa.).
KONOTOPSCY. Okuniowie dziedzicząc na Konotopłe, w ziemi warszaw-
skiej, w XV-m wieku, tak się pisali, Patrz Okuniowie
KONRAD zapisał 1256 r. Wielką Wkrę katedrze płockiej, zactiowąjąc do-
żywocie sobie i żonie Bogusławie.
KONRAD, kasztelan na Krośnie 1282—1234 r. (KWP. I). Konrad, biskup
lubuski w latach 1286 — 1296. Konrad (ksiąię oleśnicki), biskup włocławski
1417 r. Konrad, starosta wiski 1488 r. Konrad, komornik sądu ziemskiego kra-
kowskiego, wiatach 1866 — 1378. Konrad, burgrabia zamku Ojcowskiego 1409 r.
Konrad, pisarz wielkiego ks. Witolda 1406 r.
de KONRADB (CONRADE) Karol Ludwik, otrzymał indygenat na sejmie
1676 r. (V. L. V f. 899).
z KONRADOWA Jakób. chorąiy płocki 1606 roku, otrzymd, od króla Ale-
ksandra w 1,000 zŁ w^., las Dybtę, w ziemi wiskią}, na granicy Litwy i zaraz
tegoł roku zamienił ten las z Jakóbem z Glinek, starostą wiskim, na Brzeźno,
w ostrołęckiem i wzi^ dopłatę 1,100 złoŁ węg. (Arch. Sang.). To jest Jakób
g Konradiea.
KONRADY (CONRADY) Fryderyk, kapitan regimentu pieszego królowej,
otrzymał szlachectwo na sc^jmie 1768 r. (V. L. VII f. 808).
KONRADZCY, patrz Kondradsey.
KONRADZKI Koryda Tomasz otrzymał szlachectwo na sejmie 1678 roku
(V. L. V f . 180).
KONRATOWICZOWIE. Hieronim, Mikołaj i Piotr podpisaU, z wojewódz-
twem nowogrodzkiem, elekcyę Jana Kazimierza, to Kondratowiezowie.
KONRATOWSCY h. SYROKOMLA, o których wspomina Paprocki. Seba-
styan, wojując z rotmistrzem Sołłohul>em, odznaczył się przy zdobyciu Uły.
KOŃSCY, pierwotnie zwali się Kontskimi, Kątskimi i Końskimi. Mikołaj
zaślubił 1762 r. Maryannę Wojciechowską i miał z niej:
1. Katarzynę, ur. 1762 r. w Białobóżnicy, zaślubioną 1772 r. Jnnowi Be-
rezowskiemu z Czerkawszczyzny. 2 Zofię, ur. 1768 r. 8. Annę, ur. 1768 r. i 4.
Tomasza, un w Bidobóżnicy 1760 r., zmarłego w Wygnance 1881 r., ożenionego
1800 r. w Czortkowie z Agnieszką Nowicką, z której pozostawił: a) Michała, ur*
1808 r., ożenionego 1826 r. z Maryą Sawicką; b) Sebastyana, ur. 1806 r.; c) Ro-
zalię, ur. 1808 r.; d) Ignacego, ur. 1810 r.; e) Józefa, ur. 181 1 r., ożenionego w Czort-
kowie 1882 r. z Apolonią Dąbrowską, z której córka Maryanna, ur. 1886 r., wy-
szła 1869 r. w Czortkowie za Józefa von der Aue, kapitana wojsk austryjackich;
f) Annę, ur. 1816 r., zmarłą 1848 r.; g) Wincentego, ur. 1822 r, h) Bartłomieja,
Digitized by
Google
108 KONSTANTYNOWICZOWIE - KONTRYMOWIR
ur. 1827 r, zmarłego 1888 r. i i) Maryannę, zaślubioną 1833 r. Józefowi Piworow-
skiemu (M. Zawadź, z metryk w Czortkowie).
KONSTANTYNOWICZOWIE h. LIS. Stefan, z województwa wileńskiego,
a Piotr, z województwa mścisławskiego, elektorowie króla Michała. Augustyn
Pohozy V. Pokoz Konstantynowicz, pisarz grodzki mścisławski, podpisał, z woje-
wództwem mścisławskiem, elekcyę Jana III-go, a jako pisarz ziemski, obiór Augu-
sta II-go. Tę ostatnią elekcyę podpisali z temże województwem, Adam i Krzysz-
tof Pohozy Konstanty nowiczowie. Jeden z nich był żonaty z Krystyną Hołyńską,
2-0 V. żoną Hurki, podstolego witebskiego 1722 roku (Ist Jur. Mat. XXVII).
Antoni Konstantynowicz podpisał manifest drugi szlachty litewskiej 1763
roku (V. L.).
KONTKOWSCY v. KĄTKOWSCY. Stanisław, pisarz grodzki sieradzki
1627 r. Feliks podpisał, z województwem ruskiem, elekcyę Władysława IV-go,
a Franciszek, z temże województwem, elekcyę Augusta II-go.
"KONTOWTOWIB v. KONTOWTOWICZOWIE. Stryjkowski, Bychowiec
i Narbutt, w swoich Kronikach podają, że Żmudzini, wypędziwszy Kieżgąjłę,
starostę żmudzkiego, obrali w jego miejsce żmudzina Kontowta. Mnie by się
zdawało, że prawdopodobniej Monłoict był owym wybranym starostą, gdyż był
żmudzinem i spotykam go starostą 1438 r., jeżelim mylnie jego nazwiska nie od-
czytał (ML. 19).
Stanisław Wencławowicz Kontowt, w ziemstwie rosieńskiem 1587 r. Sta-
nisław Mikołajewicz Kontowt, tamże 1589 r. Ezof Bartłomiejowicz Kontowt ma
1590 r. sprawę o pobicie, z Woynatem. Wojciech Juchnowicz i Stanisław Jurie-
wicz Kontowtowiczowie, zawarli 1589 r. układ z Maciejowiczem. Bartłomiej Bud-
kiewicz Kontowt sprzedał 1589 r. grunt w Dojnach. Szczepan Maciejewicz Kon-
towtowicz sporządził 1591 r. testament, którym zeznał zapisy żonie Dorocie, sy-
nowi Ambrożemu i córkom: Hannie Jakóbowej Gedgoydowiczowej i Elżbiecie
(Zs. Rosień.).
Ludwik Kontowt podpisał, z województwem wileńskiem, elekcyę Stanisła-
wa Augusta. Jakób, w powiecie wiłkomierskim, 1764 r. (V. L.). Ignacy, łowczy
rzeczycki 1764 roku.
KONTRYMOWICZOWIE. Lenart Kontrymowicz, wspólnie z synem Janem,
sprzedał 1528 r. poddanego, w powiecie upickim, Zawiszy. Jan, w powiecie wił-
komierskim 1764 roku (V. L.). Ignacy i Justyn, dobra Pelisze v. Łaniewszczyznę,
odziedziczone po ojcu Janie i stryju Józefie, po dziadzie Jerzym i pradziadach,
Mikołi^u i Halszce z Łaniewskich, sprzedali 1791 r. Dąbrowskiemu. Mieli jeszcze
stryjów, Michała i Mateusza (Zs. Wiłkomiers.). Franciszek, oficer b. wojsk pol-
skich 1829 r. Antonina z Pomianowskich, żona oficera b. wojsk polskich, zmarta
1881 r. w Radomiu.
KONTR YMOWm h. KONOPACKI (Hr. Ostrowski daje im trochę odmienny
herb, patrz h. Odwaga IV 2886). Król Zygmunt potwierdził 1529 r. braciom: Ja-
Digitized by
Google
KONTRYMOWIE. 109
nowi, Juszkowi, Piotrowi i Petkowi Kontrymom, nadanie różnych ziem, przez wiel-
kich książąt litewskich, ich przodkom, w powiecie telszewskim, które od ich na-
zwiska nazwane zostały Kontrymy v. Kontrymaycie. Z nich, Piotr Kontrym miał
syna Pawła, a ten Razmusa. Paweł, syn Piotra, zeznał 1597 r. darowiznę na syna
Razmusa, połowy Kontrymayć (Zs. Rosieńs. z 1598 r.). Jan, syn Razmusa, sprze-
dał 1649 r. Bortulłszki Wambutowi (Ibid. z 1650 r). Pozostawił on pięciu synów:
Józefa, Krzysztofa, Kazimierza, Jerzego i Hrehorego, których kwitowała 1649 roku
siostra ich Halszka, żona Matyasza Lewgowda (Zs. Żmudź.).
Jerzy, syn Jana, z Anny Tarwidówny, miał dwóch synów: Stanisława
i Abrahama, o czem testament tejże Tarwidówny z 1679 r. przekonywa (Zs. Ros-
sieńs. z 1681 r.). Abraham miał syna Dawida, który nabył 1712 r. Miemaycie,
w powiecie telszewskim. Syn tego ostatniego, Jerey Dominik, z powodu spalenia
się wszystkich ich dokumentów w Miemayciach, wniósł, w imieniu ojca, odpowie-
dni manifest do grodu głównego żmudzkiego 1718 r.
Jerzy nabył 1759 r. Łowmiów, Progulbiów i Narwoyszyszki. w powiecie
telszewskim, od Jerzego Antoniego Kontryma, skarbnika żmudzkiego (Zs. Rossień.
z 1765 r.), a testamentem z 1762 r. zapisał dobra te synom swoim, Tomaszowi
i Szymonowi (Gr. Telsz.), którzy część ich, zwaną Przyałgowo, odstąpili 1777 r.
siostrze swej Reginie i jej mężowi, Janowi Mikicie (Zs. Rossieńs.). Czy Tomasz
pozostawił potomstwo, nie jest mi wiadomem. Szymon zaś, ożeniony z Heleną Ja-
nówną Tyszkówną, miał z niej czterech synów: Lucyana, ur. 1767 r., Łukasza, ur.
1770 r., Kazimierza, ur. 1775 r. (metr. w Szatach) i Jerzego, wylegitymowanych
ze szlachectwa 1817 r., przed Deputacyą Wywodową wileńską.
Szymon majątki swoje odstąpił synowi Łukaszowi 1798 roku (Zs. Telsz.
z 1808 r). Jerzy, syn Szymona, nabył 1800 r., od Leona Jerzego i Gabryela, sy-
nów Jerzego Kontryma, Ełkę, Jamontyszki i Ostejkiszki, w powiecie telszewskim
(Zs. Rossieńs. z 1800 r.). Łukasz miid synów: Piotra i Feliksa, a Jerzy, syna Fe-
liksa, ur. 1797 r. (metr. z kość. Iłocklego i Gr. Telsz. z 1808 r.).
Dawid, syn Abrahama, mid drugiego syna Antoniego, ur. 1705 r. (metr.
z kość. Połongowskiego). W 1782 r. Icwitowała Antoniego, siostra Mikicina (Gr.
Telsz. z 1787 r.). Antoniego synów dwóch: Jerzy (metr. z kość. Szatskiego z 1740
roku) i Ignacy (metr. z kość. Płotelskiego z 1762 r.).
Jerzy miał czterech synów: Benedykta ur. 1769 r., Józefata Kleofasa, ur.
1775 r., Michi^a Jana, ur. 1777 r. i Edmunda, ur. 1780 r.
Po Benedykcie pozostało czterech synów: Kajetan Hipolit, ur. 1818 r., Ka-
zimierz, ur. 1819 r., Józef Tomasz, ur. 1821 r. i Benedykt Kasper, ur. 1825 r.
Po Józefie Kleofasie zostało dwóch synów : Ignacy, ur. 1808 r. i Antoni,
ur. 1804 roku.
Michał Jan miał syna Feliksa Michała, ur. 1809 r.
Edmund miał syna Leona, ur. 1818 r. Wszyscy oni legitymowali się ze
szlachectwa w Cesarstwie 1884 r.
Ignacy, brat Jerzego, miał dwóch synów: Augustyna Michała, ur. 1794 r.,
po którym pozostał syn Michał Józef, ur. 1821 r. i Wincentego Bartłomieja, ur.
1821 r. (Teka M. E. Brenszteina).
Digitized by
Google
110 KON w A - KOPACZOWia
Leon, syn Ignac^^ i Wandy Kozakowslriej, ur. 1847 r., wiceprezes To-
warzystwa Rolniczego Rosieńskiego, zmarty 1006 r., zaślubił 1869 r. Urszulę Bil-
lewiczownę.
Jarosz Kontrym podpisał, z powiatem lidzkim, elekcyę Jana lll-go. Jan,
horodniczy mścisławski 1788 r. Ferdynand, cześnlk witebski 1789 r., a łowczy
wileński 1792 r., kawaler orderu Św. Stanisława 1798 r. Czy to nie tego Ferdy-
nanda córka Karolina, urodzona z Bogumiły Szadurskiej, żona Ambrożego Janko-
wskiego, zmarłego w Polanach 1828 r. Ignacy Kontrym, kanonik inflancki 1788
roku (Kancl. 88 f. 27).
KONWA h. STRZEMIĘ. Bartek z Trątnowic, zmarły 1398 r.. z żony Bea-
ty, miał córki: N., za Wirzchosławem z Cianowic i Małgorzatę Rafałowę z Żydo-
wa i syna Marcina, zwanego Konwą z Żydowa, który dowiódł 1898 r. szlacłiectwa
i łierbu Lawszowa, a dwukrotnie żonaty, z Macłiną z Boturzyna 1887 r. i z Han-
ką 1889 r., pozostawił synów: Piotra i Mikołija Konwów, piszącycłi się zSierosła-
wic, którzy dowodzili szlachectwa swego 1480 i 1481 r., a 1487 r. spłacili z Bobi-
na sumę macierzystą, Małgorzacie ParysoweJ z Cząjęczyc (St Pr. P. Pom. VIII.
i Hele. ii). Synem Jednego z nich był Jan, współdziedzic Bobina, Jankowie i Zbi-
lutowic, w drugiej pcrfowie XV-go wieku (Dhig.).
Piotr Konwa z Bobina, który, za zgodą siostry Anny, sprzedał 1489 r. częśd
Cząjęczyc, a 1492 r. cały swój Bobin Smolikowi. Mateusz Konwa, syn Stanisła-
wa i Barbary, zmarłej 1692 r.. Cysters w Jędrzejowie, zmarł 1677 r.
Akta łęczyckie wzmiankują o Konwi Zkaliczu 1898 r.
KONWICCY h. KOWNIA z odmianą. Piotr Franciszek Konwicki, zmarły
przed 1766 rokiem, posiadał wójtostwo w Przybysławiu, w województwie lubel-
skiem (MP.).
Tadeusz Szymon, Gracyan Władysław, Franciszek Ksawery, Stanidaw Ko-
stka i Wiktoryn Maciej, synowie Izydora, legitymowali się ze szlachectwa w Kró-
lestwie, w pierwszej połowie XIX-go wieku.
KOPACKI Tomasz, szlachcic ziemi warszawskiej 1652 r. (DW. 51 f. 1772).
KOPACZEWICZ. Kopacz otrzymał 1416 r. Dereczyn, w powiecie Słonim-
skim, od wielkiego księcia Witolda, za usługi oddane mu u cesarza i Papieża.
Kazimierz Jag. nadał tenże mąjątelc Bazylemu Kopaczewiczowi, które to nadanie
potwierdził Aleksander Jag. 1498 r. synowi Jego, Jackowi Bazylewiczowi Kopacze-
wiczowi, dworzaninowi swemu. W 1501 r. Jacek Już nie żył, a Dereczyn otrzy-
mała siostra Jego, ks. Anna Michałowa Sanguszkowa (ML. d i Arch. Sang.).
W aktach rozgraniczenia Dereczyna z 1468 r. wspomniano, że Kopacz trzy-
mał także Słonim, a z 1478 r., że miał brata Mentorta (Arch. Sang.).
KOPACZOWIE. Zawołania herbow^^ Kopacz (mylnie Topacz), u^ało
wielu członków tego rodu, w XlV-tym 1 XV-tym wieku za nazwisko, zarzuciwsa^
Je następnie, po przybraniu nazwiska od wsi dziedzicznych.
Digitized by
Google
KOPACZYŃSCY - KOPAŃSCY. Ul
Dzieriek Kopacz, starosta dobrzyński 1862 r. i płocki 1370 r.» wojewoda
płocki 1869 r. Kopacz z Dmosina, podkomorzy mazowiecki, którego wdowa, Ka-
tarzyna, ma częste sprawy w Łęczycy, w latach 1887 — 1898 r. Synem icli był,
zdaje się, Jasiek Kopacz, sędzia gostyński 1892 r., dziedzic Śniatowej 1894 roku
(Łęcz I. 8467). Kopacz z Kalenia 1417 r. w Brzezinach (Łęcz. II. 2941). Jan Ko-
pacz z Lubowidzy, sędzia ziemski rawski 1449—1452 r.
Hanek Kopacz zamienił 1361 r. wieś swą Paniówkę, w bytomskiem, na
część Moniakowic, w krakowsiciem. Jurek Kopacz otrzymid 1894 r. pięć grzyw,
od króla (Rej. Podsk.).
Kopacz, współwłaściciel Nowosielec, w powiecie żydaczowskim, 1578
roku (Paw.).
KOPACZYŃSCY. Franciszka Kopaczyńska, córka Jakóba, współdziedzica
Sielca, żona księdza Onufrego Lewickiego, gr.-kat. proboszcza w Czcmiclowie,
zmarła w Sielcu 1829 r. (A. Lwów. Por. Nob.).
z KOPANICY komes Tomasz, zmarły 1249 r., dał klasztorowi Lubińskie-
mu, za duszę swoją i syna, komesa Jarosława, część swoją w Popieniu. Pozostała po
nim wdowa Gregoiya i dwaj synowie, profesi Cystersów w Lubinie, zapisani jako
dobrodzieje w nekrologu klasztornym. Wojciech Kopanicki świadczył 1500 r.
w Poznaniu (Pis. Dz. Pol. IX.).
KOPAŃSCY h. JASTRZĘBIEC. Antoni Jastrzębiec Kopański, rotmistrz
królewski, zapisał 1728 r. Wólkę na W(^niu synowi Teodorowi (Gr. Kamień.).
KOPAŃSCY h. ŁADA z Kopany, w ziemi warszawskiej. Paweł z Kopany,
zwany Komosza, w Czersku 1416 r. Małgorzata, żona Bogusława z Kopany 1419 r.
Magdalena z Rzyśk, iona Andrzeja z Kopany, porucza 1419 r. różne sprayry mę-
żowi i Falęckiemu (Kr. Czers.). Marcin, pleban w Gk>szczynie, 1497 r. Stanisław,
syn Jakóba, 1453 roku, a Urban, syn Andrzeja, 1447 roku na uniwersytecie
krakowskim.
Michał, syn Andrzeja z Kopany, otrzymał 1471 r. zapis, od Mikołaja i sy-
na jego, Tomasza z Kopany (M. 9 f. 82). Tenże Michał z Kopany i Reml>ertowa,
podpisarz czerski 1446 r. (Zs. i Gr. Czers. 1 B f. 20 i Zs. Orój. 2 f. 202), skarbnik
warszawski 1478 r., a cześnik 1474 r., w którym zeznał oblig na brata swego Ur-
bana, plebana w Boglewicach (Zs. Grój. 8 f. 145). Żył jeszcze 1496 r., a z Marty
ze Słonczyna, córki Jana, pozostawił kilku synów: Z nich Łazarz, Gum bert, Urban,
Jan i Eustachy, zapisani 1478 r. na uniwersytet krakowski. Na rzecz Zygmunta
i Gumberta, dziedziców Kopany i Walisk, zrzekła się 1491 r. majątku rodziciel-
skiego ich siostra Katarzyna, żona Piotra Chojeckiego (Zs. Gr. Czers. 1 B f . 677
i M. 888 f. 82).
Jakób z Kopany, syn Bartłomieja, w Czersku 1481 r. (Zs. Gr. Czers. 2 f. 297).
Jan Brwinowski, sędzia ziemski warszawski, pisał się 1512 r. Janem Kopańskim
z Brwinowa, chociaż do innego rodu należid (Zs. Gr. Czers. 4 f. lio). Andrzej
i Grzegorz, synowie Mikołaja i Jadwigi z Czarnolasu, córki Mikołaja, procesi^ją się
o Czarnolas w XVI-m wieku (Ibid. 52 f. 571).
Digitized by
Google
112 KOPAŃSCY - z KOPASZYC.
Walenty KopaDski, syn Andrzeja i Jadwigi Czarnoleskiej, 2-o v. iony Mi-
kołaja Kopańskiego i Prokop Kopański, syn niegdy Grzegorza Mikołąjewicza, bra-
cia stryjeczni, sprzedali 1571 r. Raciborskiemurczęść po Jadwidze Czarnoleskiej, na
wsiach, Czarnolesiu i Woli Czarnolaskiej (Ibid. 89 f. 851). Jerzy Kopański, syn
Walentego i Prokop, syn Grzegorza, dziedziczyli na Kopany 1580 r. (Paw. i Zs.
Gr. Czers. 47 f. 59). Anna, wdowa po Stanisławie Kopańskim, kwitowała Obor-
skiego 1575 r. (ibid. 44 f. 455).
W pierwszej połowie XVI-go wieku żyło dwóch braci, Andrzej i Bryk-
cyusz. Ten ostatni pozostał w Kopany, a Andrzej przeniósł się na Żmudź i miał
syna Jarosza. Stanisław, syn Jarosza, udowodnił pochodzenie swoje szlacheckie
w Warszawie 1610 r., a świadkami jego byli, bracia jego ze stryjeczno-rodzonych,
Jerzy, syn Walentego i Mikołaj, syn Prokopa, wnukowie Brykcyusza. Zeznali oni,
że Stanisław jest ich bratem ze stryjecznych, szlachcicem h. Ładtie (DW. 88
f. 1761 i 89 f. 1587).
Prawdopodobnie potomkami tego Andrzeja, co na Żmudzi osiadł, będą,
Piotr, z powiatu upickiego, elektor Jana Kazimierza, Aleksander, z województwa
smoleńskiego, elektor Jana III-go, N., oboźny starodubowski 1765 r., Józef, oboźny
1781 r., a mostowniczy i sędzia grodzki starodubowski 1787 r. i Michał, mostow-
niczy starodubowski 1781 r.
Katarzyna, żona Wojciecha Brzu mińskiego 1625 r. Paweł, syn Jerzego,
zeznał 1612 r. zapis żonie swej, Dorocie z Uwielińskich. Synów jego czterech:
Maksymilian, Bartłomiej, Jan i Stanisław, którzy w latach 1652 — 1678 sprzedali
część swoją Kopany. Jan, żonaty 1651 r. z Zofią Mirowską, a Stanisław, 1678 r.
z Apolonią Brzumińską (Perp. Czerś. 7 f. 260; 4 f. 184; 11 f. 429; 14 A f. 6; DW.
50 f. 1249 i 1268; 51 f. 1871; 52 f. 42 i 651; 55 f. 742 i 745).
Wojciech podpisał, z ziemią warszawską, elckcyę Augusta II-go. Córki
jego: Małgorzata, za Andrzejem Jaroszewskim i Zofla, za Wojciechem Rusieckim
1758 r. (V. L. i DW. 74 f. 1221).
KOPARZEWSKI Piotr, marszałek biskupa płockiego 1584 roku (Płoc. Gr.
Wiecz. 2 f. 191). Pewno KopoMewsU.
KOPASINA Budziwój, 1290 r. w orszaku ks. Henryka szląskiego. Wit,
zwany Kopassiną z Polski, na uniwersytecie w Bononil 1288 r.
KOPASIŃSCY h. KOPASINA mieli być, podług Niesieckiego.
KOPASZEWSCY prawdopodobnie Łodgiee, bo dzieci Jakóba Kopaszewskie-
go są bratankami Wawrzyńca Łódzkiego 1898 r., a Jakób pisze się też Łódzkim
z Kopaszewa (Leksz.). Hanka, wdowa po Jakóbie Kopaszewskim, wyszła 2-o v. za
Cypka Pradla z Koronowa i od szwagra Wawrzyńca Łódzkiego, ma przyznaną
1898 i 1899 r. częśd Kopaszewa, w 200 grzyw, posagu (Leksz.). Piotr Kopaczow-
ski(?) h. Łodgia, kanonik poznański 1520 r. (Pis. Dz. Pols. IX).
z KOPASZYC Maciej Kopaski w latach 1889 — 1894 w Pyzdrach (Leksz.).
Anna Kopaszycka z Przebendowa, ma sprawę 1475 r. z Janem z Krzesina, w kon-
systorzu poznańskim (Pom. Dz, W. Sr. XVI. 1885 i 1886).
Digitized by
Google
z KOPASZYNA — KOPCIOWIE. 118
z KOPASZYNA Stefan, sprzedd arcybiskupowi gnieźnieńskiemu 1810 r.,
wieś Szczytniki (KWP.).
KOPCIEŃSCY V. KOPCIŃSCY v. KOPCZYŃSCY h. SAS. Michał Kop-
cieński, właściciel Podleszan, członek Stanów galicyjskich, syn Jakóba i Heleny
z Trojanowskich, wnuk Jana i Zuzanny z Ostrowskich, legitymował się ze szla-
chectwa 1782 r., w ziemstwie Iwowskiem, a Bazyli Kopczyński, dzierżawca Lesz-
czan, bez procedencyi, w ziemstwie sanockiem. Syn jego Józef, Ąrł 1882 r. (M. D.
Wąs. z A. Lwów. Por. Nob.).
KOPCIEWICZ Dadzibóg podpisał, z województwem witebskiem, elekcyę
Augusta II-go.
KOPCIBWSCY V. KOPCIOWSCY. Mateusz Kopciowski, syn Michała i He-
leny Rusieckiej, burgrabia grodzki warszawski, wiatach 1726 — 1749 r., współ-
właściciel Żabieńca, Ruśca i Starej wsi, 1781 r., z Katarzyny Drozdalewiczówny,
pozostawił córkę Petronellę i synów : Stanisława, Ignacego i Jana Kopciewskich.
Z nich Stanisław, zeznał 1790 r. zapis dożywocia z ioną, Dorotą z Pruskich, cór-
ką Adama i Teresy z Grottów (DW. 67 f. 688; 68 f. 160; 78 f. 188; 94 f. 170
i 106 f. 1102).
KOPCIOWIE (KOPEĆ) h. KROJE z tą odmianą, że na jednym kroju, z lewej
strony tarczy, krzyżyk kładą. Tak pisze Kojałowicz.
Kopeć V. Kopot, pisarz Kazimierza Jag. w latach 1447 — 1452. Rodzina
Kopciów rozdzieliła się już w XV-m wieku na dwie gałęzie. Jedna z nich prze-
mieszkiwała w granicach późniejszego województwa smoleńskiego, dniga— wi-
tebskiego.
Kazimierz Jag. nadał wieś Szumiatycze v. Szumiatyno, w powiecie smo-
leńskim, Wasilowi Iwanowiczowi i bratu jego, Iwanowi. Nadanie to potwierdził
Aleksander Jag. w 1501 r. bojarowi smoleńskiemu. Kopciowi Wasilewiczowi. Wa-
sil i Iwan Iwanowicze dziedziczyli na wsiach Rosławskoje i Orchoczynskoje v. Or-
goszczyńskoje (ML. 5). Wasil Iwanowicz był dworzaninem królewskim 1511 roku
(Akta III f. 245).
Iwan Iwanowicz pozostawił dwóch synów: Juriego i Michajła, którym król
Zygmunt nadał w 1514 roku 80-tu ludzi i 8 nieosiadłych wsi, w powiecie brasław-
skim (ML. 7).
Michaił Kopot, smolanin (smoleńszczanin), obowiązany był dostarczać, na
ekspedycye wojenne, w początkach XVI-go wieku 8, a w 1528 roku 88 koni
(ML. 8 i 21).
Po jednym z nich musiał iśd Borys Koped, zmarły przed 1558 r., żonaty
z Maryną Iwanówną Stetkiewiczówną, z której pozostawił córki: Hannę, żonę l-o v.
Jana Wołłowicza, marszałka królewskiego, starosty grodzieńskiego, 2-o v. Lwa
Sapiehy 1586 r. i Zofię, żonę Andrzeja Tryzny 1560 r., oraz syna Bogusza, rotmi-
strza królewskiego 1564 r., pisarza ziemskiego brasławskiego 1578 r. i poborcę
1580 r., podkomorzego 1590 r., w końcu marszałlca brasławskiego 1597 r., zmarłe-
Herbarz. T. XI. 15
Digitized by
Google
114 KOPCIOWIR
go 1611 r., ożenionego 1564 r., z Hanną Pieikiewicsówną^ córicą Malesa, cześnika
litewski^^.
Michaił Wasilewicz y. Kopot Wasilewicz, w 1506 r. pisarz % w 1510 r.
namiestnik ^morski, od 1516 r. namiestnik przewalski i zarazem od 1522 roku
marszałek Icrólewski. Ostatnią o nim wzmiankę znąjdąjemy w 1580 r., w którym
jest Jeszcze marszałkiem i pisarzem, dzierżawcą miednickim i przewalskim.
Aleksander Jag. potwierdził mu w 1501 r. nadanie Szumiatycz, ojcu Jego
i stryjowi, dzid dóbr Rosławskoje i Orchoczyńskoje, zeznany przez nicli i akt na-
bycia Peremosny, od wdowy po Szymonie Kopciu. W 1526 roku nabył Opole od
Światos^ (Teka J. Wolffa).
Wyrok króla Zygmunta, wydany w 1541 r., w procesie Iwana Połubińskie-
go ze szwagrem, Fedorom Kopciem, o dobra Opole i Rusiły, wspomina, że Kopot
Wasilewicz, niegdy marszałek i pisarz, miał z żony Maryi synów: Timofleja i Fe-
dora, oraz córki, nie wymienione z imienia, z których najstarszą, Fedkę, poślubił
1588 r. książę Iwan Wasilewicz Połubiński (ML. 29 i Arch. Sang. III). W akcie
zaś króla Zygmunta z 1581 r., zapewniającym wdowie po księciu Konstantym Kro-
s^yóskim, posiadanie dworu Dubieńskiego, powiedziano, że książę Konstanty po-
zostawił same córki, z których najstarsza jest wdową po marszałku i pisarzu Kop-
ciu Wasilewiczu (ML. 41). Żoną więc Jego była księhiiczka Kroszyńska i oprócz
wymienionego wyżej potomstwa, młd z niej Jeszcze dwóch synów : Iwana i Wa-
sila. CkSrką też Jego była Hanna, żona Iwana Bohuszewicza Bohowityna. Od
1546 r. żona ks. Iwana Połubińskiego, stale nazywana Rainą (ML. 62).
W 1546 r. wytoczyli, Iwan, komornik królowej Bony i brat Jego, Wasil,
Koptiewicze, sprawę Michąjłowi Kopciowi i Dymitrowi Berwencowi, o zabranie
skarbów, pozostałych po ich ojcu, marszałku i pisarzu. Kopciu Wasilewiczu
(ML. 48).
Fedor, dworzanin królewski 1550 r , umarł 1567 roku. Żona jego, Fedora
Iwanówna.
Iwan Kopot, dworzanin królewski 1541 r., ożenił się z N. Iwaszencowiczó-
wną; córką Bohdana. W 1541 r. zaskarżył swoją teściowę, o niszczenie dóbr, któ-
re miały pra^paść Jej córce, a Jego żonie (ML. 81 i 82). Drugą żoną Iwana była
ks. Maryna Lwówna Połubińska 1558 r. Iwan spisał testament 1568 r. i w tym-
że roku umarł, a wdowa po nim wyszła za Stanisława Pawłowicza Naruszewicza
(Teka J. Wolffa).
Jednocześnie z powyższymi żył Kopot (AndreJ), koniuszy witebski 1480 r.
W akcie z 1588 r., dotyczącym bc^jara witebskiego, Toczyckiego, występi^ją Jako
świadkowie, Wasil i Bohdan Koptewiczc (ML. 27). Bohdan Andrejewicz Kopte-
wicz, bojar witebski, został koniuszym witebskim w 1526 r. W latach 1580—1688
piastował godność tę brat Jego, Wasil; lecz w latach 1588 — • 1547 znąjdi^Jemy na
tym urzędzie znowu Bohdana. Bohdan, ożeniony z Hanną Tołkaczówną, nie miał
O w źródłach, które nam były dostępne, występuje on Jako pisarz dopiero w induk-
cyi XI, to Jest w 1508 roku. Rok 1506, zamieszczony w tekście, wzięty Jest z katalogu p
J. Wolffa).
Digitized by
Google
KOPCIOWIB. 116
potomstwa. W 1647 r. adoptował Maruchnę, córkę niejakiego Michąjla Wasilewi-
cza, urzędnika Radziwiłła i zeznał dla niej zapis (ML. 46).
W Poczcie Rodów zamieściłem, że Wasil, brat Bolidana, koniuszy witebski 1680 r.
był żonatym z Polonią Wołłowiczówną i z niej miał synów: Łukasza, Filona i Wa-
silą. J. Wolff utrzymiye. że Wołłowiczówną była żoną nie tego Wasila, a Wasila,
syna Kopcia Wasilewicza, marszałka i pisarza. Ponieważ ojcowie tych Wasilów
pisali się zwykle tylko Kopciami, trudno Jest stanowczo orzec, po którym Wasilu
idą ci trzej synowie. Że jednak Opole nabyte przez Kopcia Wasilewicza, posia-
dało potomstwo tych trzech braci i że Maryna Dembińska, córka Jednego z Iwa-
nów, pozwała 1675 r. Radziwiłła, o klejnoty i srebra po ciotce swej Reginie ks.
Janowej PołubińskieJ, twierdzenie Wolffa zdaje się być siuszniejszem.
Iwan, syn Kopcia Wasilewicza, pozostawił syna Jana, ur. 1668 r.. Już po
śmierci ojca i córkę Marynę, żonę Kaspra Dębińskiego, podkomorzego mielnickie-
go; w 1676 r. odstąpiła mężowi miasto Rososze ze wsiami przyległemi (MK. 114
f. 270 i 882; 186 f. 668).
Wasil Kopot pozostawił z żony. Polonii WoUowiczówny, córkę Annę, za
Andrzejem Woyną, krąjczym litewskim, zmarłą 6-go Grudnia 1616 r. w Świsło-
czy, pochowaną w Wysokiem 1617 r. i synów: Łukasza, Filona i Wasila. Polonia
Wołłowiczówną, wdowa po Wasilu Kopciu, ma sprawę z małżonkami Dębińskimi
o napad, 1677 r. (AIcta T. III). Proces ten długo się ciągnął, gdyż dopiero w 1684
roku zapadł dekret króla Stefana, skazujący Dębińskich na wygnanie z kraju
i zapłacenie Polonii WołłowiczówneJ, podówczas żonie Sol<oła Woyny, 18,000 kóp
gr. litews. (Akta T. I). Łukasz, dworzanin i nieletni Jego bracia : Pilon i Wasil
Wasilewicze Kopce, mieli sprawę z Romanem Sanguszką 1690 roku, a z Sapiehą
1697 r. (Akta T. II i IV). Z tych trzech braci:
1. Łukasz Wasilewicz, z dworzanina królewskiego, podkomorzy brzeski
1610 r., a kasztelan brzeski 1616 r., zmarły 1621 r., zaślubił l4-go Lutego 1610 r.
Katarzynę Pirlejównę, wojewodzłankę krakowską (V. L; Zap. Lub. 11 f. 686; 19
f. 444 i 28 f. 186). Z niej miał syna Aleksandra, dziedzica Opola i nabytego przez
ojca Chmielowa, kasztelana brzeskiego 1648 r., zmarłego 1661 r., elektora Jana Kazi-
mierzai ożenionego l-o y. z Teofilą hr. z Tęczyna, wojewodzianką lubelską, zmarłą
1686 r., 2-0 y. z Anną Noskowską, podkomorzanką lubelską (Perp. Czers. 82 f. 21;
Zap. Lub. 80 f. 288; 40 f. 968; 42 f. 408; M. 288 f. 162). Pozostawił on córkę Ka-
tarzynę, za Abrahamem Goluchowskim, podkoniuszym litewskim i syna Francisz-
ka Aleksandra, dziedzica Opola i Lubiczyna, ożenionego 1600 r. z Katarzyną Stet-
kiewiczówną, podkomorzanką orszańską (Akta III i XIII; Bracł. XV f. 1606; Zap.
Lub. 66 f. 861), z której syn Hrehory i córka Fmnciszka.
Hrehory, dziedzic Opola, rotmistrz i dworzanin królewski 1708 r., generii
major wojsk litewskich 1720 r., umarł nie pozostawiwszy potomstwa z żony, Teo-
fili Wapowsklej, córki Zeflryna i Teresy ze Stawiskich, 2-o v. RosnowskieJ, 8-o v.
Pranciszkowcj Załuskiej, 4-o v. Mikołajowej Podoskiej (Teka J. Wolffa).
Siostra jego Franciszka, żona l-o y. księcia Szymona Druckiego Lubeckie-
go, kasztelana mińskiego, zmarłego 1710 r., 2-o y. Karola Zi^uskiego, kuchmi-
strza litewskiego, zmarłego 1786 r., fundatorka klasztoru Bazylianów w Lubawi-
czach, w powiecie orszańskim, 1760 r. (Akta XII), po której śmierci, zaszłej lo-go
Digitized by
Google
116 KOPCIOWIE.
Listopada 1756 r., odziedziczone po bracie Opole przeszły do Józefa Sierakowskie-
go, strażnika wielkiego koronnego.
2. Filon Wasilewicz, ur. 1574 r., marszałek lidzki 1612 r., umarł 1623 r.
Z Heleny Chreptowiczównej, córki Adama, podkomorzego nowogrodzkiego, zaślu-
bionej w Siennie 4-go Lut^o 1603 r., pozostawił dzieci: Hannę, ur. 1605 r., Krzy-
sztofa, ur. 1606 r., Zofię, ur. 1607 r., Adama, ur. 1608 r., Łukasza, ur. 1609 r., Mi-
kołaja, ur. 1614 r., Katarzynę, ur. 1616 r. i Jerzego, ur. 1617 r. Z nicli: Anna,
żona księcia Hrehorego Horskiego, kasztelana mścisławskiego, zmarła 1642
roku, Zofia, za Aleksandrem Haraburdą 1632 roku, Katarzyna, za Sebastyanem
Kęsztortem.
Adam, kanonik wileński, proboszcz wasiliski. Mikołaj w zakonie 00. Je-
zuitów, zmariy 1659 r.
Krzysztof, dworzanin królewski 1632 r., żonaty z Anną Scypionówną, cór-
ką Jerzego, podkomorzego grodzieńskiego, dziedzic Dziebrowa, pozostawił syna
Kazimierza Jana, żonatego z Katarzyną Tyzenhauzówną.
Jerzy, działem po ojcu wziął Stabiczki, w grodzieńskłem, 1640 r. Synami
także Pilona mieli być, Bazyli zabity 1655 r., ożeniony z Izabellą Wielżyńską, 2-o v.
Horbowską i Tomasz 1641 r.
3. Wasil Wasilewicz, ur. 1575 r., student uniwersytetu w Padwie 1593 r.,
podkomorzy brzeski po bracie Łukaszu 1615 r., starosta ożski i przełomskł 1610
roku, kasztelan nowogrodzki 1626 r., umarł 1636 r. Żonaty I-o v. z ks. Dolską,
zmarłą 24-go Września 1617 r., a 2-o v. z Barbarą Chodkiewiczówną, kasztelanką
wileńską, pozostawił córkę Annę, za Pawłem Sapiehą 1661 r. i synów: Jana Ka-
rola i Kazimierza Bazylego, zmarłego 1645 r.
Jan Karol, dworzanin pokojowy królewski, student w l^adwie 1641 r., po-
seł województwa brzeskiego, podpisał elekcyę Jana Kazimierza. W 1652 r. sta-
rosta brzeski, cześnik 1656 r., a podstoli litewski 1658 r., został w tym ostatnim
roku wojewodą połockim, a 1670 r. kasztelanem trockim. Umarł 1680 r. W 1661
roku był oprócz tego starostą jurborgskim, wierabołowskim i nowowolskim, admi-
nistratorem ekonomii grodzieńskiej i dzieraawcą bielskim i horodyskira. W 1666 r.
otrzymał dzierżawę kowieńską, a odstąpił starostwo braeskie Sapieże. W 1667 r.
był i starostą dryskim.
Z Maryi Lukrecyi margrabianki de Strozzi, wdowy po księciu Aleksan-
drze Ludwiku Radziwille, marszałku wielkim litewskim, córki Pompejusza i Ele-
onory Guerrieri, pozostawił Jan Karol dwie córki : Franciszkę, za Władysławem
Sapiehą, kasztelanem trockim i Annę, lo v. za Stanisławem Łużeckim, wojewo-
dą podolskim, 2-o v. za księciem Konstantym Szujskim, pisarzem wielkim litew-
skim, które dopełniły działu dóbr 1694 r. (Teka J. Wolfifa).
Oprócz wymienionych, spotykamy następujących Kopciów, w aktach poje-
dynczo występujących: Wańko Koptewicz, ziemianin wołyński 1528 r. Semen Ko-
peć 1552 r. w Połocku. Nastazya Koptewna, dziedziczka Litowszczyzny i Peredo-
łu, w połockiem, żona Piotra Oleszy, dostawia 1552 r. z swych dóbr 4 konie. Teo-
dor Sidorowicz Kopeć pozwał 1561 r. ks. Weryżynę Massalską, o dług jej męża.
Andrzej Kopot Perżurowski, z żoną Maryną, sprzedali 1562 r. Brody i Maksymowi-
cze ks. Wiśniowieckim (Kniaź.). Olena, żona w latach 1564 — 1586 Jana Zóra-
Digitized by
Google
KOPCIOWIE. 117
wnickiego, wojskiego łuckiego. Inna widocznie Olena, żona ks. Sołtana Sokolskie-
go, zmartego 1544 r.
Wasil Filipowicz Kopeć, pisarz Chodkiewicza, kasztelana wileńskiego, 1570
roku (Akta XXII). Ten sam pewno Wasil Kopot, namiestnik zasławski 1575 r.
(Op. Łuc. 2049 f. 8, 28 i 41). Fedora, wdowa po Józefie Chaleckim, marszałku
hospodarskim 1562 r. Donimilra, 1582 r. za Marcinem Strawińskim, marszałkiem
królewskim, z czasem kasztelanem witebskim.
Hrehory, syn Fedora, właściciel Uhły, w powiecie dziśnieńskim 1592 roku,
którą po ojcu swoim odziedziczył. Lew otrzymał 1591 r. jezioro w starostwie ko-
niawskiem. Paweł mianowany 1589 r. stolnikiem brasławskim, poborca mści-
sławski 1601 r., z podstolego mścisławskiego, został stolnikiem 1616 r. Żonaty
z Bohdaną Szczołkanówną.
Piotr, rajca wileński 1699 r.; syn jego Fedor. Bazyli, w łuckiem 1591 r.
Owdotia, żona Seweryna Sudymontowicza Kropiwnickiego, pisarza ziemskiego bra-
sławskiego 1582 r. Bohdan Murynowicz Kopeć, w województwie kijowskiera. Sio-
stra jego Katarzyna, za Bazylim Jeniczem Bystrzyckim 1598 r. Maryanna, z mę-
żem Stanisławem Steckiewiczem, sprzedali 1592 r. Percświt Rudominie. Anna
z Pietkiewiczów Bohuszowa Kopciowa, marszałkowa brasławska, sprzedała 1605 r.
w ziemstwie brasławskiem, dobra Żołwicze, Sapieże (Arch. Wileńs. 15387 f. 454).
Regina Dużanka, I-o v. Janowa Kopciowa, 2-o v. Mikołajowa Siewrukowa, po-
zwała Jana i Nastazyę z Kopciów Golańskich, o zabranie jej szat, sreber, etc,
z dworka w Dorohobużu, 1627 r. (Woł. V A f . 86). Jan, deputat mozyrski na
Trybunał litewski, 1635 r. Sylwester, sędzia grodzki mścisławski 1632 r. Ale-
ksander, elektor Jana Kazimierza.
Mikołaj dochodził 1633 r. dóbr Oknisty, w powiecie wiłkomierskim, które
król Zygmunt nadał prawem lennem jego przodkowi, Hryniowi Oleksiejewiczowi
Kopciowi. Jan, z województwa wileńskiego, elektor Jana Kazimierza. Mikołaj
Kazimierz, rotmistrz 1674 r. Władysław, miecznik mścisławski 1679 r. W latach
1688—1690 tytułowany miecznikiem brasławskim (Zap. Lub. 58 f. 566 i 67 f. 879;
Op. Kij. 4). Katarzyna, żona 1679 r. Mikołaja Franciszka Ogińskiego, marszałka
wołkowyskiego, w końcu kasztelana trockiego. Hieronim, z powiatu wiłkomier-
skiego, elektor Augusta II-go, będąc oboźnym trockim, otrzymał 1699 r. Pupańce
i Buhańce, w powiecie wiłkomierskim.
Kazimierz, starosta okołowski 1700 r., ma syna Mikołaja. Pewnie, tenże
Mikołaj, sędzia grodzki brasławski i stolnik wiłkomierski 1726 r., zmarty 1735 r.,
żonaty z Konstancyą Mirska, z której synowie : Michał i Jozafat Sebastyan, ur.
1711 r., zmarły 1757 r., ożeniony z Zuzanną Wawrzecką. Z niej: Wincenty, elektor
Stanisława Augusta i Małgorzata, za Ludwikiem Narwoynem.
Michał V. Michał Antoni, patron trybunalski 1701 r., oboźny piński 1703 r.,
podczaszy oszmiański 17 li r., został 1720 r. skarbnym, a 1726 r. pisarzem wiel-
kim litewskim. Umarł 1727 r. Ze zmarłej 1739 r. Anny Naramowsklej, jego cór-
ki: Maryanna, za Stanisławem Antonim Burzyńskim, kasztelanem smoleńskim,
Anna, za Hilarym Chomińskim, chorążym oszmiańskim, Konstancyą, za Francisz-
kiem Kościałkowskim, podkomorzym witebskim, Teresa Horainowa, wojska i pod-
komoTzyna wileńska, Kolumbina w zakonie i Barbara, za Mikołajem Łopacińskim,
podczaszym mścisławski m.
Digitized by
Google
118 KOPCIOWIE — KOPCZYŃSCY.
Tadeusz, Aodrzc;), Jerzy i Karol, w powiecie wiłkomierskim 1764 r. (V. L.).
Antonia 1764 r. na Bejmiku brasławskim. Konstancya, za Franciszkiem Święci-
ckim, rotmistrzem mścisławskim 1768 r. Jan, Kazimierz, Bartłomiej i Jerzy, bra-
cia, nabyli 1768 roku Sokolszczyznę. w województwie mińskiem, które to do-
bra Stefania Kopciówna, córka Bogusława, wniosła m^wi Feikerzambowi (Te-
ka J. WoMTa).
Heraldycy nasi utrzymiyą, że Kopciowie zamieszki^jący powiat piński, są
h. Lubicz, tymczasem pocliodzący z pińskiego: Józef, brygadier, Michd, mą)or b.
wojslc polskict), Adam i Antoni, synowie Stanisława, wnukowie Samuela, prawnu-
kowie Łukasza, praprawnukowie Piotra, właściciela Kucliar, w powiecie pińskim,
legitymowali się ze szlachectwa i z łi. Kroje 1806 r., przed Deputacyą )Vywodo-
wą wileńską.
Józef, brygadier, urodzony w Wilnie 1759 r., odznaczył się w walkacli
1794 r., a pod Maciejowicami wzięty do niewoli, kilka lat przepędził na Kamczat-
ce. CeasiTZ Aleksander I-szy nadał 1817 r. jemu i potomstwu jego Luszniew na
lat 50. Józef umarł w Luszniewie i tamże pochowany. Z Anieli Szmyderównąj,
syn jego Józef, zmarty w Luszniewie 1859 r., zaślubił Zofię Łopacińską, z której
synowie: Józef, Gustaw, zmarły 1876 r., Stanisław i Aleksander, oraz córka Marya,
za Władysławem Pietkiewiczem 1869 r. (Teka br. Kossak.).
Wiktor Karol, wylegitymowany ze szlacłiectwa w Królestwie 1854 r. Leo-
nard, syn Kajetana, od 1882 — 1870 r. w służbie sądowej w Królestwie.
KOPCIOWIE. Jan i Marcin, synowie Jadwigi z Gorlic Kopciowej, sprze-
dali 1517 i 1518 r. część swoją w mieście Gorlicach i wsiach, Rychwddzie i Ko-
picy (St Pr. P. Pom VL 218).
KOPCZEWSCY V. KOPCZOWSCY. Mikołaj z Kopczowic v. z Kopciowie,
w oświecimskiem, oczyszcza się z zarzutów w Krakowie 1445 r. Za czasów Dłu-
gosza siedziało czterech szlachty w Kopciowicach. Michał Kopczowski, we Lwo-
wie 1454 r. (AGZ. XIV. 8810). Marcin, syn Piotra i Stefan, syn Cyriaka, Kop-
czewscyi pokwitowani przez Gałęzowskiego 1619 r. (Zap. Lub. 24 f. 175). Stefana
córki: Zofia, l-o v. Wojciechowa Drewnowska, 2-o v. Władysławowa C^osnowska
i Anna Stanisławowa Zerzyńska, sprzedały 1670 r. Harachwosty, Kopce, Juncewi-
cze, Mszany i inne Radlińskiemu, a siostra ich Justyna, swoją część Orzeszkom
(Gr. Łuc). Józef Kopczewski został wojskim bielskim 1746 r.
KOPCZYŃSCY h. ŚLEPOWRON. Jan, syn Stanisława, w imieniu swojem
i Konstantego i Zofii Kopczyńskich, urodzonych z Reginy Curkowskiej, dziedziczki
Demidowiec, kwitował 1686 roku Poryckiego (Woł. VI B. f. 886). Jan Kudewicz
Kopczyński, sędzia grodzki włodzimierski 1661 r., żonaty z Anną z Bokszyckich,
pozostawił: Jakóba, Kazimierza, Sebastyana, Joachima, Zygmunta, Stanisława, Ma-
ryannę, Katarzynę, Helenę i Joannę. W 1680 r. mąją sprawę o Nowosiółki (Woł.
IX f. 74). Jerzy, żonaty 1680 r. z Eufrozyną Żytyńską, mid z niej córkę Barba-
rę, 1-0 V. Janowe Sikorską, 2-o v. Konstantowę Komarową (Gr. Kamień.). Joa-
chim i Sylwester podpisali, z województwem bracławskiem, elekcyę Augu-
sta II-go.
Digitized by
Google
KOPECCY - KOPERSCY. 119
Stanisław, towarzysz chorągwi pancernej, umarł 1711 r. (AGZ. X. 6682).
Jan Feliks, subdelegat £^zki Winnicki 1768 r. (Bracł. XVII f. 1987). Tadeusz,
komornik sn^aniczny bracławski 1784 roku. Ludwik, regent ziemski bracławski
1788 roku.
Na Podolu legitymowali się ze szlachectwa 1848 r.: Waleryan i Antoni,
z synem Marcinem, synowie Feliksa, wnukowie Sylwestra, prawnukowie Jana Kop-
czyńskiego. Czy są tego herbu, nie Jest mi wiadomem.
Maryanna, córka Benedykta i Heleny Domaradzkiej, żona l-o y. Tomasza
Łukomski^^, 2-o y. Antoniego Nieczi\^a Dembińskiego 1767 roku (Gr. Krak. 880
f. 146 i 762).
Franciszek, syn Józefa, wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie, przed
1850 r., z Kamilli Suchodolskiej, pozostawił : Kornelię, Maryę, Maurycego Franci-
szka, Sewerynę, Józefa Tomasza i Edmunda Celestyna. Wdowa po Jakóbie, Wa-
lerya ze Szweycerów, 1867 r. Dzieci ich: Jakób Mścisław i Marya Walerya. Wi-
ktor, syn Bernarda i Franciszek i Ignacy, synowie Kazimierza, żyli 1860 r.
Bonawentura Józef Aleksander i Jozafat Micliał, wylegitymowani ze szla-
chectwa w Królestwie 1864 r.
Czy nie do tych Kopczyńskich należą: Józefa, zamieszkała w Zalesiu 1720
roku. Antoni, skarbnik oświęcimski, którego dzieci, z żony Magdaleny: Wincenty
Józef, ur. 1767 r., Maryanna Róża, ur. 1768 r., Józefa, ur. 1769 r., 2k)fla, ur. 1770 r,
Anna i Piotr Paweł Ignacy, ur. 1773 r. (M. Zawadź, z metryk w Jagielnicy i Czort-
kowie). Leon, komisarz starostwa w Czortkowie, ożeniony z Henryką Lenczew-
ską, zmarł 1871 roku.
KOPECCY b. SAS. Antoni, w ziemi czerskiej, żonaty 1762 r. z Ewą z Ro-
ieckich, wprowadzoną do Lasek te^^ż roku. Syn ich Józef, otrzymii od matki
1781 r. sumę na Laskach zabezpieczoną (Perp. Czers. 81 f. 820 i 86 f. 188 i 889).
Stanisław Kopecki, syn Ploryana, zwanego Smótka, właściciela części Ho-
rodyszcza i Ewy z.Monasterskich, legitymował się ze szlachectwa 1782 r., w są-
dzie grodzkim przemyskim (M. D. Wąs.).
Protoplastą ich zapewne był Protazy z Kopców, sędzia ziemski buski 1470
roku (AGZ.).
KOPELOWSCY V. KOPELEWSCY. Marcin Kopelowski i Marcin de Ko-
pele Kopelewski podpisali, z ziemią ciechanowską, elekcyę Augusta II-go.
KOPERNICCY. Wyroki lubelskie z 1696 r. wspominają o Mateuszu Ko-
pemickim (Ks. 63 f. 402). Józef został chorążym w kawaicryi 1778 r. (MP.).
KOPERSCY. Józef Koperski i żona jego, Zofia z Kruszewicy, trzymali wój-
tostwo w Przybysławicach, w województwie lubelskiem, które po nich otrzymał
1767 r. Łącki (Kancl. 82 II f. 130). Pewnie po nich idą: Włodzimierz Julian, Sta-
nisław Wojciech, Walerya, żona Wiktora Andrychiewicza 1864 r. i Nepomucena,
dzieci Jana Nepomucena i Eleonory z Czemskich, wylegitymowani ze szlachectwa
w Królestwie, w pierwszej połowie XIX-go wieku.
Digitized by
Google
120 KOPIANSKI - KOPIŃSCY.
KOPIANSKI Jan, łucznik królewski 1502 r. (Paw. I).
KOPIATYCKI Adam, dziedzic Kopiatycz v. Kupiatycz 1608 roku, w ziemi
przemysldcg (Paw.). Patrz Kupialyehi.
KOPICKI Szczęsny podpisał, z województwem malborskiem, elekcyę Jana
Kazimierza.
KOPIEJNICKI Piotr, ziemianin podolski, dostawia na popis Jednego ko-
nia, 1528 roku.
KOPIJOWSCY V. KOPIJEWSCY v. KOPIEWSCY z Kopycwa y. Koptyli-
nieć, w województwie bracławskiem. Jacek Kopijowski, żyjący w drugiej poło-
wie XVI-go wieku, mid dwóch synów: Teodora (Fedora) i Bohdana, którym prze-
kaziJ Kopijówkę i inne majątki 1587 r.
Teodor, wyznaczony z sejmu 1616 r. do rewizyi ksiąg bracławskich, żona-
ty z Marusza Mikulinską, 2-o v, żoną księcia Teodora Czetwertyńskiego, zabity
przez bratanka swego Mikołaja 1621 r., pozostawił syna Włodzimierza, zmarłego
bezpotomnie.
Bohdan, skarbnik bracławski 1616 r., pozostawił syna Mikołaja i córkę
Reginę, żonę I-o v. Mikołaja Kamienieckiego, 2-o v* Stanisława Skarżyńskiego.
Sprzedała ona 1642 r. część swoją na Kuńczynie i Kozińcach.
Mikołaj, człowiek burzliwego charakteru, zabójca stryja, urządzał najazd
na ziemie wołoskie, o co pozwany zostid 1625 r. przez instygatora koronnego, ja-
ko zakłucąjący pokój publiczny. Umarł bezpotomny (Bracł. IV f. 919 i 1136; XVI
f. 873; Woł. VI A f. 591 i VI C f. 69; Kij. V f. 814 i VI C f. 314).
Stanisław, Ignacy i Jan, bracia Kopyowscy, sprzedali 1798 r. części swoje
na Starej wsi, Ruścu i Uraucie Sobolewskiemu (DW. 112 f. 808).
Agnieszka z Kopijowskich, 1826 roku wdowa po Michale Sobotkiewiczu,
współwłaścicielu Zawadówki (A. Lwów. For. Nob.).
[KOPIŁOWSKI Jerzy, wójt w Horodle 1505 r. (M. 21 f. 141).]
KOPIŃSCY V. KOPIEŃSCY h. LUBICZ z Kopiny, w ziemi łukowskiej.
Jan z Kopiny, Adam i Paweł Kopińscy, obywatele podlascy, na zjeździe w Parcze-
wie 1575 r. Wyroki lubelskie wspominają o Jakóbie Kopieńskim, żonatym z He-
leną 1586 r. i o Stanisławie, żonatym z Reginą, 1589 r. (Ks. 30 f. 634; 81 f. 865
i 35 f. 855). N. dziedziczył 1578 r. na Szepinie, w ziemi bełskiej (Paw.), Tomasz,
pisarz dworu biskupa poznańskiego 1580 roku. Jan posiadał cząstkę Rosochacza.
Córka jego Maryanna, ur. 1743 r. (metr. w Jagielnicy).
Żyjący w połowie XVlII-go wieku Szymon, pozostawił dwóch synów: Ka-
zimierza i Franciszka.
Kazimierz odstąpił 1775 r. bratu Franciszkowi część dóbr Łazy. Kazimie-
rza synów dwóch : Krzysztof i Dominik. Krzysztof odstąpił 1783 r. część dóbr
Niewęgłosz - Lichty Niewęgłowskiemu. Dominik sprzedał Wierzchowiny Tchorzni-
Digitized by
Google
KOPLBWSCY — KOPORSCY. 121
ckiemu 1779 roku. Synowie jego, z Brygidy Domańskiej, Krzysztof Michał,
un 1767 r. w parafii Ułan i Andrzej Mikołaj, ur. 1781 r. w parafii łukowskiej.
Franciszek zaślubił Maryannę Kuczapską i miał z niąj synów: Błażeja, ur.
1770 r. i Wojciecłia, ur. 1774 roku, w parafii parczewskiej (Akta Legit Gal. 801
i Quat. I f. 115 i V f. 67).
Jakóbowi FraneiszJcom de Maje-Dyziewicze i żonie jego Katarzynie, zabez-
pieczył 1698 r. Trzebuchowski na Kalniku 3,500 flor. (Gr. Przem.). Ten Franci-
szek, żonaty l-o v. z Katarzyną Wnorowską, 2-o v. z Zofią Zborzyńską, 8-o v.
z Magdaleną Niedzielską, z pierwszej żony pozostawił córkę Teresę, za Fabianem
Majewskim, procesiyącą 1740 r. brata przyrodniego Klemensa, o migątek macie-
rzysty (Ibid.), z drugiej -Józefa, Wawrzyńca i Aleksandra, a z trzeciej— Klemensa.
Józef pisał się Dysiewiczem. Z Agnieszki Nowakowskiej, 2-o y. 1754 r. Aleksan-
drowej Hordyńskiej, pozostawił Jana i Konstancyę, imieniem których, matka icli
pozwała tegoż roku Benoego, o sumę.
Aleksander, z Anny Ostrowskiej, mid syna Ludwika Antoniego, wylegity-
mowanego ze szlachectwa 1782 r., w sądzie grodzkim przemyskim.
Proces prowadzony 1706 r., o sumę na Kalniku, wszystkich ich wymienia
(Arch. Fedor, w Oknie).
Benedykt Kopiński umarł we Lwowie 1828 r., pozostawiając, z Elżbiety
Donsóe: Teodozyę, Teresę i Emerykę (A. Lwows. For. Nob.).
Nie wiem, czy z tych Kopińskich pochodzi Izajasz, metropolita dyzunicki
kijowski 1681 r. (A. Zap. Ros.).
Jan i Piotr, ale Kopyńsey, synowie Macieja, otrzymali 1598 r. Wilczopole,
od Brygidy Wilczopolskiej. Stanisław, także Kopyński, syn Krzysztofa, zabezpie-
czył 1686 r. posag żonie swej, Justynie z Grabskich (Zap. Lub. 85 f. 741).
KOPLEWSCY h. HABDANK, w powiecie wiłkomierskim. Jan Koplewski,
podstoli wiłkomierski 1602 r. Stefan, 1684 r. dziedzic części Medekszan, w kowień-
skiem. Ignacy, Józef Stanisław, łowczy wiłkomierski, Stanisław i Antoni, w po-
wiecie wiłkomierskim 1764 r. (V. L.).
KOPORSCY h. HABDANK. Karol Koperski, syn Józefa, urodzony 1751
roku, zaślubił Reginę Buczyńską i miii z niej trzech synów : Ignacego, Lucya-
na i Tomasza.
Ignacy, syn Karola, ur. 1808 r., wylegitymowany ze szlachectwa w Króle-
stwie 1857 r., ożeniony z Maryą lir. Platerówną, pozostawił syna Andrzcjja, żona-
tego z Dominiką Kozieł-Poklewską i trzy córki: Maryę, za Józefem Nowickim, sy-
nem Józefa, cdonka Senatu warszawskie^, Paulinę, żonę Kazimierza Kuszla
i Natalię.
Lucyan, syn Karola, ur. 1800 r., emigrant z 1881 r., miał trzy córki, z któ-
rych Łucya, za Sewerynem ChobrsEyńskim.
Tomasz, ur. 1810 r., zaślubił Maryę Nieókiewiczównę i mid z niej syna
Władysława i córkę Anastazyę. Władysław, ur. 1841 r., żonaty z Ksawerą Lu-
Herbare T. XI. 16
Digitized by
Google
122 KOPROWSCY — z KOPRZYWNICY.
bicz Nowicką, ma syna Bronisława, ur. 1877 r. i córki: Annę Helenę, Maryę Sta-
nisławę, za doktorem Wacławem Hłaską i Zofię Cezarynę.
Józef i żona jego, Zofia z Krusiemiczów, dzieitawili 1760 r. Pankraczowi-
ce (Or. Lubels.).
KOPROWSCY h. ALABANDA. Stanisław Koprowski i żona jego Regina,
otrzymali 1666 roku konsens królewski, na odstąpienie Torczyna Kamienieckiemu
(Ręk. Oss. Sig. 189 f. 88). Jakób Koprowski z Zalesia, zaślubił 1746 r. Katarzynę
Brzezińską, córkę Marcina i miał z niej : Teresę, ur. 1748 r., Józefa, ur. 1751 r,
Wiktoryę, ur. 1754 r. i Wawrzyńca, ur. 1757 r. (metr. w Jagielnłcy).
Oprócz wymienionych, miał jeszcze Jakób syna Franciszka, który brał 1785
sukcesyę po wuju swoim, Janie Brzezińskim, kanoniku kamienieckim (A. Lwows.
For. Nob.).
Franciszek, ale Koperowski, syn Antoniego i Reginy, ur. 1717 r. w Biało-
bożnicy (metr. w Czortkowie).
Józef, syn Teodora, w pierwszej połowie XIX go wieku, a Robert, syn Woj-
ciecha, 1850 roku i Józef Kalasanty 1859 roku, legitymowali się ze szlacłiectwa
w Królestwie.
KOPRZYCKI Wojciech podpisał, z ziemią nurską, elekcyę Augusta II-go.
z KOPRZYWNA (dziś Pokrzywno) Arnold i Jakób, bracia, posiadali zamek
drahimski 1422 r. (Racz. KW.). Stanisław, syn Sędziwoja, 1474 roku na uniwer-
sytecie krakowskim.
z KOPRZYWNEJ Pakosław, obecny w Rawie 1870 r.
KOPRZYWNICCY, patrz Pohreywnieey.
z KOPRZYWNICY, w powiecie ł^yckim, dzisiaj Pokrzywnicy, h. Clisa
(Kliza czyli Włócznia). Dziwisz (Dionizy) z Koprzywnicy, tegoż herbu (Pis. Dz.
Pol. IX. Potk.)f kasztelan spicimirski 1884 r, miał dwócłi synów: Klemensa, cho-
rążego mniejszego 1886 r., a wielkiego łęczyckiego 1898 r. i Tomisława (Ks. Łęcz.).
Oo do tego Klemensa, chorążego, jest kwestya. Że był synem Dziwisza, nie ulega
wątpliwości, tymczasem przy wywodzie szlachectwa Jaktora z Dzierzewa 1402 r.,
znąjdii^emy, w liczbie świadków, Klemensa, chorążego, h. Rola, tak przynajmniej
podał Laguna i wydrukował PiekosińskL Jeżeli tak jest rzeczywiście, to należa-
łoby przypuścić, że obaj chorążowie i wielki i mniejszy, byli różnymi Klemensa-
mi, jeden h. Rola, a drugi h. Kliza. Prawdopodobniej jednak zaszła pomyłka w na-
zwie herbu. W XVI-m wieku Kopr^wnica zwała się Pokrzywnicą i dziedziczyli
na niej Pokrzywniccy.
z KOPRZYWNICY Junosza, podkomorzy zakroczymski 1877 r. i starosta
rawski 1886 r., został sędzią ziemskim ciechanowskim, zakroczymskim i wyszo-
grodzkim. Jest nim 1398 r. Fundowid kościół parafialny w Koprzywnicy 1877 r.
Na pieczęci z 1400 r. nazwany Junoszą z Zaborowa. Imię jego wskazige, do któ-
rego rodu należał.
Digitized by
Google
KOPYCCY — KOPYCINSCY.
128
Ksiądz Andrzej, Stefan i Jakób, ^nowie Mikołaja, Piotr i Maciej, synowie
inn^^ Milcołąja, Alelcsy i Milcdąj, synowie Jalcóba, i Marek i Jakób, dziedzice
Koprzywnicy, mają zatwierdzony 1689 r. przywilej księcia Władysława Mazowie-
cki^^ z 1444 r., wydany w Mławie, którym Jakób z Koprzywnicy zamienił się na
dobra z Olszewskimi (M. 60 f. 69).
Mikołaj i Wojciech, synowie Stanisława z Koprzywnicy, mają 1544 r. spra-
wę, o zabójstwo Zdzisława ze Zdziaty (Gr, Płoc. Wiecz. 9 f. 882).
KOPYCCY łi. WŁASNEGO, przedstawiającego snop liktorski z dwoma
ostrzami od oszczepów, u góry ukośnie na boki sterczącemi. W szczycie hełmu
trzy pióra strusie (Ostr. 1488).
Nazwisko wzięli od wsi Kopytkowa, w powiecie newskim, którą Mestwin
Il-gi, książę pomorski, darował wieczyście 1290 r. braciom, Żywanowi i Pr^by-
sławowi (Perlbach.). Patrz Kopyłkowsqf.
Szczęsny, z województwem chełmifiskiem, a Michał, z województwem po-
morskiem, podpisali elekcyę Jana Kazimierza. Michał, stolnik piński 1764 roku.
Zofia z KłodnicUch Kopycka 1727 r. (Wol Xn f. 86).
Tomasz Kopycki z synami: Janem, Justynom, Mikdąjem, Bohdanem i Ka-
zimierzem, syn Antoniego, wnuk Piotra, a takłe Bogusław, syn Stefana, wnuk
Jana, a obaj prawnukowie Taciusza, syna Dawida, wnuka Jana, legi^mowali się
ze szlachectwa 1828 n, przed Deputacyą Wywodową wileńską.
KOPYCINSCY V. KOPYCZYŃSCY v. KOPYCIEŃSCY h. KOPACZ (mylnie
TOP ACZ), pisali się z Bestwiny, w ośwlecimskiem, a nazwisko wzięli od wsi Ko-
pyczyńce y. Kopeczyńce, w trembowelskiem, zdoionej zapewne przez nich, a na-
zwanej od herbu. Prandota Kopycieński 1878 i 1401 roku
świadczy w Buczaczu. S^mon z Kopyczyniec, z pierwszej żo-
ny miał syna Stanisława, z drugiej, Offki z Orzka, syna Ja-
kóba i kilka córek, Ictóngr wraz z matką kwitowali 1444 r.
wi^jów Orzęcldch.
Brat Szymka, Jan Zerwanicki, pozwał 1448 r. bratan-
ka swego Jakóba, o część Kopyczyniec, dowodząc, ie nie do-
pełnił działu z Jego ojcem. Stanidaw pozwał tegoi roku bra-
ta Jakóba, o 200 grzyw, posagu matkC zapisanego na Kopy-
czyacach. Jakób z matką fundował kościół w Kopycziyńcach^
1448 r. Z żony Eufemii, miał syna Jakóba, ożenion^^ z Ka-
tarzyną Fredrówną 1497 r., siostrą Piotrowa) Błudnickiąj, któ-
rego synom: Mikołajowi, Jerzemu i Stanidawowi, babka Eufe-
mia ustąpiła 1602 r. z oprawy na dobrach ojczystych, zacho-
wiejąc sobie ich zarząd, tytułem opieki, nad tymi wnukami
(AOZ. XIV, XVU i XVm; M. 16 f. 127). Dziedzic^U oni po
matce na części Sanoczan i Ozeszek, w przemyskiem, 1616
roku (Paw.).
Stanisław otrzymał prawem lennem 1661 r. Adynkowce i Orykowce (Ha-
dynkowce i Or^szkowce), w powiecie trembowelskim (M. 80 f. 1). Mikołą] z sy-
nami: Stanisławem i Eustachym, posiadali 1668 r. połowę Nowosiółki, w powiecie
Horb
Kopacz y. Topacs.
Digitized by
Google
124 KOPYCIŃSCY.
halickim (M. 90 f. 441). Ten sam, zdaje się, Mikołaj Kopycinski, w latach 1530—
1552 prowadzi sprawy Rejowi, a 1560 r. nazwany Kopycińskim, alias Błudnickim,
wsp(Hsukcesorem Piotra Bhidnickiego, sędziego halickiego i współdziedzicem
Bhidnik.
Mikołaj, dziedzic Kopyczyniec, żonaty 1525 r. z Anną, córką Andrzeja Sie-
ciecha, dziedziczką na Chodorowcach (Zs. Kamień.), oprócz tych dwóch synów,
miał córki: Katarzynę, żonę Macieja Siekierzyńskiego, pisarza ziemskiego kamie-
nieckiego 1550 r., Annę, za Andrzejem Krempskim 1554 r. i Barbarę, nieletnią
1550 roku (Zs. Kamień. 3600). Barbara wyszła za Mikołaja Ludzickiego (Wyr.
Lub. 46 f. 75). Stanisław i Eustachy dopehiili dziahi dóbr 1562 r. Pierwszy wziął
Kociubińce, a drugi, Kopyczyńce (Gr. Tremb. l f. 49).
Stanisław z Bestwiny, dziedzic i Żórawnik, Krogulca i Podnieszyniec, sę-
dzia ziemski halicki 1586 r. i poseł 1589 r., zapisał 1594 r. pewną sumę żonie
swej, Annie z Oorąja. Nie żył już 1595 r., w którym syn jego Jan, kwitował Słu-
peckiego. Katarzyna, córka Stanisława, żona Stanisława Gorąjskiego 1590 r. (Zap.
Lub. 6 f. 661; 8 f. 207; 7 f. 297).
Jan, ożeniony z Zofią Aleksandrą z Matynia Matyńską, 2-o v. Janową Pre-
drową 1617 r. (Gr. Lwów. 371 f. 117).
Eustachy, dziedzic Kopyczyniec, części Niżniowa i Oknian 1578 r. (Paw.),
mid dwóch synów: Mikołaja i Szymona, którzy 1607 r. pozwali Gąjowzkiego (Zap.
Lub. 16 f. 715 i 21 f. 284).
Mikołaj, podsędek halicki 1614 r., poseł na sejm 1616 r. i deputat do kwar-
ty Rawskiej, otrzymał w tymże roku wójtostwo halickie (M. 158 f. 258). Pozo-
stiJa po nim wdowa, Katarzyna z Ossy Oźdżanka, otrzymała 1680 r. konsens kró-
lewski, na odstąpienie Wodnik Narajowskim (M. 178 f. 54).
Szymon, rotmistrz chorągwi usarskiej 1611 r., starosta petrykowski, otrzy-
mał 1625 T. konsens królewski, na odstąpienie tego starostwa Zamoyskim (M. 173
f. 145; DW. 39 f. 1863). W 1628 r. nabył sumę na Niżniowie od Wąsowiczowej,
nie żył już 1631 r. (Zs. Halic. 82 f. 1038). Synów jego dwóch, urodzonych z Zofii
z Małych Skotnik, Aleksander i Piotr i tyleż córek, Zofia, niezamężna 1640 roku,
następnie l-o v. Romerowa, 2-o v. Iwańska, 3- o v. Adamowa Porczyńska i Bar-
bara, żona 1-0 y. Andrzeja Kalinowskiego, 2-o y. Jana Makowieckiego, zabitego
przez szwagra Aleksandra 1640 r. i 3-o y. Mikdąja Baworcwskiego 1647 r. (Zap.
Lub. 37 f. 452; Gr. Tremb. 117 f. 568; 327 f. 1283; Zs. Halic. 32 f. 1028; Gr. Halic.
22 f. 956).
Aleksander, zabiwszy szwagra Makowieckiego 1640 r., w jego własnym
domu, sprzedd Niżnłów, Olesczów, Kutyszcze, Bratyszów, Nowosiółki i Okniany
i ukiył się, z obawy przed procesem. Po nagodzeniu sprawy, zeznał 1642 r. za-
pis dożywocia z żoną, Elżbietą z Drohojowskich (Gr. Halic. 30 f. 810). Zabity przez
kozaków w Paniowcach, gdzie i zrabowano wszystkie przywileje. Siostiy jego
złożyły w grodzie trembowelskim 1660 r. sumariusz tych dokumentów, sporzij^o-
ny 1639 roku.
Piotr roborowd 1641 r. w Trembowli intercyzę ślubną z Janem Jacimier-
skim (zapewne o zaślubienie jego córki lub siostry), a z żony, Zofii Broniewskiej,
miał córkę Barbarę, która, jako wdowa po Marku Siekierzyńskim, sprzedała 1693
roku Niżniów Jabłonowskiemu (Gr. Halic. 102 f. 2).
Digitized by
Google
KOPYDŁOWSCY - KOPYSTYNSCY.
125
Jan Nepomucen Topacz Kopyciński, yicegerent grodzki nowokorczyński,
nabył 1787 r. część Borzykowa i legitymował się ze szlachectwa 1803 r., w Galicyi
zacłiodniej (Quat. IV f. 126). W latacli 1787 — 1793 był pisarzem grodzkim no-
wokorczyńskim.
Syn jego Franciszek, ur. 1800 r., zmarły bezdzietnie 1857 r., dziedzic Zbro-
dzic i Krzywicy, sędzia pokoju, legitymował się ze szlachectwa w Królestwie,
w pierwszej połowie XIX-go wieku. Wincenty, kapitan b. wojsk polskich, 1824 r.
KOPYDŁOWSCY h. DRYA z Kopydłowa, w powiecie konińskim. Andrzej
Kopydłowicz, archidyakon pomorski 1299 r. Andrzej, dziedzic Kopydłowa, świa-
dek w Koninie 1390 r. Mikołaj, na sądach w Gnieźnie 1391 — 1399 r. (Leksz.).
Ambroży Kopydłowski, dziedzic Kopydłowa 1579 r. (Paw.). Syn jego, Marcin, ze-
znał 1609 r. zapis dożywocia z żoną Anną (Gr. Przed. 56 f. 428). Przedpełk z Ko-
pydłowa, podstoli kaliski 1414 r., kasztelan lendzki 1434 r., dziedzic Blizanowa
(Pis. Dz. Pol. IX), odznaczył się pod Grunwaldem. Spisał testament 1449 r. w kon-
systorzu gnieźnieńskim, a 1450 r. w konsystorzu poznańskim. W tym ostatnim
zapisd dobra Bliżanowo, Dąbrowę, Śleszyno, Kopydłowo, Wolę, Dzierznicę, myta
w Koninie i Śleszynie i ws^stkie ruchomości, wnukowi rodzonemu (albo synow-
cowi nepoti), Jakóbowi z Tarnowa, prawo patronatu trzech ołtarzy w Gnieźnie
i dwóch w Koninie, dożywotnio temu Jakóbowi, a po nim seniorowi, dziedzicowi
Kopydłowa, Janowi z Kopydłowa 50 flor. i Maciejowi z Kalisek 50 łlor., dwie su-
my na kościdy i szpitale różne (Pom. Dz. Śr. W. XVI.).
KOPYSTYNSCY v. KOPYSTEŃSCY v. KOPESTYŃSCY h. LELIWA,
z Kopystna, w ziemi przemyskiej. Chan z Kopystna, w latach 1438 — 1443, ma
sprawy w Przemyślu z Malukiem i synem jego; Andrzejem z Kopystna. Maluk,
oprócz Andrzeja, miał synów: Sieńka i Onaczka. Sieńka za-
bili Teszkowscy i dla córki jego Doroty, składają 30 grzyw,
na ręce stryjów, 1462 r. Andrzej, cały dział swój w Kopyst-
nie, sprzedał 1462 r. bratowej, Marusi Onaczkowej i jest wój-
tem w Sanoczanach 1465 r.
Onaczko, z żony, Marusi z Pacławia, pozostawił córki:
Fedkę, za Andrzejem z Małych Nowosiedlec i Annę, za Zań-
kiem z Zabłociec, które mają 1493 r. sprawę działową z sio-
strą stryjeczną, Dorotą Sieńkówną, żoną Bartosza z Przemy-
śla. Fienna sprzedała 1448 r. dział swój ojczysty, za 50 grzy-
wien, Iwanowi i Hryćkowi popowi z Kopystna, a ci znów za-
stawili tegoż roku część Onsławowi (?) i Balkowi, z okr^^u
halickiego.
Maniek z Kopystna, zięć Fiedka z Melnowa, 1474 roku.
Kostek 1472 r. Mońka, żona Marka z Myszczy wy (?) 1479 r.
Trudno dociec, czyimi synami byli żyjący wtedy czte-
rej bracia: Paszek, Józef, Kuźma i N., którego córka Fiemka
Jankowa, zastawiła 1495 r. część stryjowi Kuźmie, a część
sprzedda 1500 r. stryjecznemu bratu Lewkowi. Po Pawle czyli Paszku 1472 r.,
została córka Marusza, spłacona 1491 r. przez Kużmę. Kuźma, żonaty l-o v. z Ma-
Herb Łeliwa.
Digitized by
Google
126 KOPYSTYNSCY.
szką, czyli Martą» córką Piotra z Zamościa 1490 roku, zmarłą bezdzietnie przed
1501 r., a 2-0 y. z Fiedką, córką Iwana Balickiego, z okręgu j^daczowskiego,
1602 r. Dziedzic Kopystna 1608 r, (Paw.)-
Józef, procesi^ący 8ię z Onaczkiem 1468 r., pozostawił córkę Motrunę, czyli
Monikę, za Iwaszkiem Prokopem Pacławskim 1499 r. i syna Lewka, który za zgo-
dą ojca, oprawił 1491 r. żonie Fiedce, córce Zańka z Zabłociec, posag i wiano na
Kopystnie (AGZ. XIII. XVn i XVni).
Łazarz i Iwan dzielą się Kopystnem 1678 roku (Or. Przem.). Michał, na
chrzcie Mateusz, siostrzeniec Stefana Brylińskiego, władyki przemyskiego, oskarżo-
ny 1681 r. wraz z ojcem i braćmi, o zabicie krewnego, Łukasza Kopystyński^^.
Biskup przemyski i Samborski 1692 r., umarł 1610 r. Przystąpił do Unii 1696 r.
W 1696 r. wyklęty został na synodzie brzeskim, za usunięcie się od obrad i nie-
posłuszeństwo metropolicie (AGZ. X. 2772). Tenże Micbd, wraz z Tomaszem i sy-
nem swoim Teodorem, sprzedali 1600 r. części swe w Kopystnie, Drohojowskiemu
(Zs. Przem. 65 f. 177, 182 i 766).
Aleksander, syn Fedka, ma 1619 r. sumę u Wolskiego (Zap. Lub. 24 f. 180).
Aleksander i Bazyli, bracia, pozwali 1606 r. Drohojowskich, o zabranie im części
Kopystna (Zs. Przem. 807 f. 688 i 808 f. 140). Seńko świadczy 1608 r. przeciwko
Drohojowskłm. Paweł, vicesgerent grodzki przemyski 1607 r. (Gr. Przenu 819
f. 808 i 828 f. 66). Jan, podstarości kamionacki 1604 r. (Akta XXIII). Jan, po-
borca przemyski 1607 i 1611 r. Bazyli, syn Jana, rotmistrz królewski 1649 roku,
cedował 1642 roku sumę Bieleckiemu (Zap. Lub. 88 f. 282 i 42 f. 149). Teodor
skazany 1626 r. na infamię, za najazd na Bortniki (Ky. III G f. 286). Aleksander,
Jan, Michał i Roman Kopestyńscy, podpisali, z ziemią przemyską, elekcyę króla
Michała.
Aleksander zapisał 1686 r. na Popielach 8,000 flor. kościołowi w Felszty-
nie. Synowie jego : Bazyli i Mikołaj, dziedziczyli 1692 r. na Popielach i Kotowie
(Zap. Lub. 66 f. 480 i 646; 68 f. 684).
Bazyli, łowczy latyczowski, pozostawtt, z Teresy Szepelewskiej: Jana, mie-
cznika liwskiego, żonatego z Lubieniecką, 1764 r. juł nie żyjącego, Antoni^^,
skarbnika wiskiego, Anielę, za Antonim Ciołkiem Poniatowskim, cześnikiem ży-
tomierskim i Elżbietę, I-o y. żonę Jana Szaszkiewicza, 2-o y. Aleksandra Mackie-
go, pozwaną 1764 r. przez rodzinę, o zapisanie swego posagu Mackiemu (Kij. XII
f. 1849). Być może, że tegoż samego Bazylego, pierwszą żoną była Katarzyna
Stempkowska, którą 1668 roku Jan Wyleżyński nazywa swą matką (Woł. VIII
A f. 622).
Mikołaj, tytułowany podczass^ym bracławskim, żonaty l-o y. z Anną Na-
hąjowską, 2-o y. z Aloizą Bielską, wdową Bekierską, a następnie Tomaszowa
Wyszpolską, pozostawił, z pierwszej żony, synów : Jana i Jakóba, tytułowanych
podczaszymi bracławskimi, którzy 1781 r. zapisali macosze 20,000 flor. Z nich:
Jakób, żonaty z Katarzyną Zielonkówną, 2-oy. Turkułową, pozostawił cór-
ki: Annę, za Michałem Wieniawskim, Antoninę, 1764 r. żonę 1-oy. Dominika Dro-
hojowskiego, 2-o y. 1777 r. Teodora Górskiego, miecznika bielskiego i Małgorzatę,
za Józefem Łosiem, które się 1772 r. dzieliły majątkiem rodzicielskim (Gr. Przem.).
Jakóba też synem miał być Jan, ożeniony l-o y. 1761 roku z Katarzyną Jarocką
(metr. w Czukwi), a 2-o y. z Aoielą Manasterską, zmarły 1792 roku, po którym,
Digitized by
Google
KOPYSTYŃSCY. 127
z pierwszej żony, Salomeą, I-o y. Michałowa Manastersica, 2-o y. Adamowa Beł-
cłiacka, zmarła 1818 r. w Rolowie, Julia Andrzejewa Jaworska, Maryanna i Józef,
a z drugiej żony— Tekla. Jan, Bazyli, Ctiryzostom i Piotr.
Jan, syn Jana, dziedzica części KopystneJ i Heleny Krynickiej, wnuk Ro-
mana, prawnuk Łukasza, od Lesia (Aleksego), dziedzica Kopystna pochodzący,
z Maryanny HorodyńskieJ, pozostawił: Jana i Jacka.
Jan, ożeniony z Zofią Popielówną, miii synów: Jana Chryzostoma, dziedzi-
ca części Horodyszcza i Mikołaja, żonatego z Anną Soza6ską, którzy, wspólnie
z Andrzejem, synem Jacka i Heleny Makowskiej, dowiedli szlachectwa 1782 r.,
w sądzie ziemskim przemyskim. Mateusz zaś, syn Jana Chryzostoma i pierwszej
Jego żony, Maryi BłażowskieJ, ur. 1809 r. (metr. w Dublanach), legitymował się
ze szlachectwa 1884 r., w Wydziale Stanów galicyjskich.
Jan Chryzostom, z drugiej żony, Maryi Kowalskiej, mid syna Prydryka,
ur. 1827 r. (metr. w Dublanach), ożenionego z Antoniną Ortyńską, którego syn
Teofil, z Józefy Makowieckiej, ma córkę Helenę, ur. 1877 r. (metr. tamże).
Antoni I Mikołaj, synowie Józefa, tytułowanego 1759 r. miecznikiem sano-
ckim, a następnie podstolim malborskim i Anieli Łozińskiej, wnukowie Antonie-
go i Joanny ChronowskieJ, legitymowali się ze szlachectwa 1782 roku, w sądzie
grodzlcim halickim, zaś Antoni, syn Mikołaja z Krystyny Kudelskiej, 1825 roku,
a Dominik, porucznik piechoty auslryjackiej, syn Antoniego, z Teresy Piątkow-
skiej, a wnuk Józefa, wraz z synem swoim Albinem, urodzonym z Eleonory Hol-
szteinówny, 1881 r., w Wydziale Stanów galicyjskich.
Antoni, syn Józefa, żonaty był i-o y. z Bogumiłą Ślubowską, z której miał
syna Józefa i córkę Teklę, za Janem Urbańskim 1796 r. Z drugiej zaś żony, Te-
resy z Piątkowskich, oprócz Dominika, miał Jeszcze syna Wincentego i córkę
Eleonorę (A. Lwów. For. Nob.). Siostrami togo Antoniego były: Katarzyna, Anna,
Helena, za Józefem Tatomirem, Barbara, za Tomaszem Witkowskim i Joanna, za
Tadeuszem Wąsowiczem.
Kazimierz, syn Andrzeja i Zofii LesiowskieJ, dziedziców na Topolnicy, po-
zostawił z Anny GołkowskieJ:
1. Jana, żonatego z Ewą Zielonkówną, z której syn Wojciech, zmarty
w Topolnicy 1787 r., z Maryanny z Młyńskich, pozostawił: Wincentego, Apolonię,
Juliannę, Salomee, Konstantego, Piotra i Jana. Jan nabył 1792 r. od stryja swe-
go Stanisława, cz^ć Topolnicy. Żonaty z Maryanna Młyńską, miał z niej syna
Józefa i córkę Maryannę. Umarł 1817 r.
2. Szymona, wprowadzonego 1789 r. do Topolnicy (Qr. Przem.), którego,
z Maryanny Brzostowskiej, synowie: Bazyli, Kazimierz i Stanisław, wylegitymowa-
ni ze szlachectwa wraz z Wojciechem, 1782 r. Stanisław miał dzieci: Rozalię
Dąbrowską, Wiktoryę Zdanowiczową, Antoniego, dziedzica Wojniłowa i Wincen-
tego, dziedzica Steciowy i Rusowa, strażnika sreber koronnych i członka Stanów
galicyjskich, wylegitymowanego ze szlachectwa 1817 r., w Wydziale Stanów ga-
licyjskich, zmarłego 1839 r, żonatego i-ov. z Trzcińska. 2-ov. z Amelią hr. Kar-
śnicką, z której: Henryk, Julia, Walerya, Kamilla i Apolonia.
Po Szymonie wnukowie, urodzeni z Anny Unickiej: Magdalena Popielowa,
Bartłomiej i Piotr, zmarły 1842 r. w Tustanowicach, po którym, z Anny Toporo-
wskiej, syn Paweł.
Digitized by
Google
128 KOPYSTYNSCY.
8. Andrzeja, ożenioDego z AntoniDą Szybińską, którego wnukowie : Jan
i Józef, po synie jego Ignacym, ożenionym z Maryanną Kapuścińską, legitymo-
wali się ze szlachectwa 1782 r., wsadzie ziemskim lwowskim.
Andrzej, zmarły 1800 r. w Tarbanowicacli, z Elżbiety z Filipeckich, pozo-
stawił: Tekię, Adama i Filipa.
Ksiądz Orz^orz, paroch w Kupnie, syn Bazylego i Maryanny z Rewkie-
wiczów, wnuk Teodora i Apolonii z Unickich, legitymował się ze szlachectwa 1782
roku, w sądzie ziemskim przemyskim.
Syn jego, ksiądz Szymon, paroch w Chirzyńcach, zostawił, z Anny Wito-
szyóskiej, Tryfona, ożenionego z Apolonią Kilarska, którego synowie: August i Ma-
ksymilian Piotr, otrzymali potwierdzenie szlachectwa 1869 r., w Wydziale Krajo-
wym galicyjskim.
Ksiądz Onufry, gr.-kat. paroch w Tyniowicach, syn księdza Teodora, pa-
rocha w Wiercę i Maryi z Tuczapskich, umarł 1822 r., zostawiwszy tylko córkę
Annę, I-o v. za Ignacym Mironowiczem, 2-o v. za Jakóbem Oryzieckim, 8-o v. za
Zającem (M. D. Wąs. z A. Łwow. For. Nob.). Katarzyna za Demetrym Ustrzy-
ckim, 1621 r.
Zacharyasz Kopysteński został archimandrytą pieczerskiej ła¥rry w Kro-
wie, 1626 r. Umarł 1627 r. (M. 172 f. 116 i 176 f. 116). Maryanną Kopystyńska,
wdowa po Stefanie Czarnieckim, 1640 r. żona Mikołaja Węża. Aleksandra, za Ka-
zimierzem Turskim, 1641 r.
Aleksander i Jan, synowie Teodora, 1668 roku (Sig. 10 f. 72). Stanisław
mianowany podczaszym owruckim, 1701 r. Eustachy, podczaszy bracławski, umarł
1781 r. Jan, cześnik inflancki 1768 r. Karolowi spłaciła 1724 r. Jabłonowska,
chorążyna koronna, sumę z Ulhowiec.
Prawdopodobnie wylegitymowani ze szlachectwa na Podolu Kopystyńscy,
do tegoż rodu należą: Ignacy Kopystyński z synami: Oktawianem, Janem Józefem,
Onufrym Janem, Amadeuszem Cezarym i Witalisem, syn Leopolda, wnuk Anto-
niego, prawnuk Karola Bazylego, praprawnuk Aleksandra Karola, 1868 i 1866 r.,
a Adam Franciszek, Teodor i Wincenty Tadeusz, synowie Jana Józefa, 1886 roku
i Julian Donat, Witold i Ignacy, synowie Witalisa, 1890 r.
Jan Kopestyński (?) z synami : Karolem, którego syn Teodor i Stefanem,
Jerzy Wojciech z synami : Mikołajem i Janem Michciem i Mikołi\j z synem Ja-
nem, synowie Mikołaja, wnukowie Bogusława Andrzeja, prawnukowie Aleksandra
Karola, 1862 r., a Andrzej, syn Jana, z synem Mikołajem, Grzegorz, Jan i Kon-
stanty, synowie Mikołaja, a wnukowie Jerzego Wojciecha, 1872 r. i Jan, Marya,
Aleksander, Olga, Ksienia i Mikołaj, dzieci Grzegorza, wnucy Mikołaja, w latach
1878 — 1896.
Romuald, Włodzimierz Jan i Karol Kopystyńscy, synowie Pawła, wnuko-
wie Andrzeja, wylegitymowanie ze szlachectwa 1782 r., w sądzie ziemskim prze-
myskim, prawnukowie Jacentego, praprawnukowie Jana, 186J r., a Teodor Feliks,
z synem Mironem, syn Włodzimierza Jana, 1888 r. (Spis.).
KOPYSTYŃSCY h. SAS. Michał i Jan, dziedzice cz^i Baczyna, synowie
Piotra i Maryanny Sozańskiej, wnukowie Grzegorza i Magdaleny Jaworskiąj,
Digitized by
Google
KOPYTKOWSCY — KORAB. 129
legitymowali się ze szlachectwa 1782 roku, w sądzie ziemskim przemyskim
(M. D. Wąs.).
KOPYTKOWSCY. Lanczko z Kopytkowa, w powiecie newskim, żył ok<rfo
1485 r. Szwagier jego, Staszko z Kopytkowa (Kętrz ). Obaj obdarowali opactwo
w Pelplinie, gdzie w nekrologu dzień icli śmierci zapisany. Patrz Kopyeey.
Stanisław Kopytkowski, domownik podkomorzego Wąsowicza, 1701 roku
(Gr. Radoms.).
KOPYTO. Przezwisko to musiał nosić Włodzimierz, wojewoda krakowski,
poległy 1241 r. w walce z Tatarami pod Chmielnikiem, prawnuk Piotra Włosto-
wicza, bo noszą ęo dwaj jego synowie, Włodzimierz 1288 r. i Zdzisław Kopyto
1248 r. i wnuk, Swiętosław Kopyto, 1307 r.
KOPYTOWSCY h. KOŚCIESZA z Kopytowa, w ziemi warszawskiej, myl-
nie nazwani przez Niesieckiego Kopytkowskimi. Krystyn z Kopytowa, miał dwie
córki: Barbarę, żonę Grzegorza Ulenieckiego i Annę, ionę Andrzeja Radzikowskie-
go, oraz trzech synów: Jana, Piotra i Stanisława. Na dwócli z nich, Piotra
i Jana, siostry zrzekły się 1521 roku majątku rodzicielskiego (M. 82 f. 06
i 60 f. 108).
Jan był 1521 roku księdzem. Stanisław, również ksiądz, kanonik war-
szawski, otrzymał w 1522 roku prezentę na probostwo w Żukowie (Bibl.
Kras. Dypl.).
Piotr, podkomorzy wyszogrodzki 1517 r., podkomorzy czerski 1518 r. i sta-
rosta wyszogrodzki 1524 r., został kasztelanem warszawskim 1525 r. Umarł w 1548
roku. W 1522 i 1528 r. był marszałkiem mazowieckim. Książęta Stanidaw i Ja-
nusz, zapisali mu na Ksiązenicach, pewną sumę, 1528 r. (Inw. Arch. Kor.). Z Mał-
gorzaty z Zaborowa, córka j^o Anna, żona Amulfa Uchańskiego 1545 r. (M. 70
f. 182), wniosła w dom jego liczne włości, bo Telatyn z trzema folwarkami, w wo-
jewództwie bełskiem, a na Mazowszu Kopytowe, Trojanowo, Dębsko, Witki, Ko-
złowo, Brzozowo, Oorzewo, Januszowo, Zaborów i Książenice.
KOPYTOWSCY h. DRYA z Kopytowej, w Iwowskiem. Piotr Drya z Ko-
pytowej, pisarz grodzki lwowski w latach 1465 — 1477. Córka jego Katarzyna,
za Filipem z Podussowa, 1476 roku. Jan z Kopytowej, pewno syn Piotra, oże-
niony z Anną Bielecką z Wierzbowa, wdową po Mikdąju Streptowskim, 1477
roku (AGZ.).
KOPYTOWSCY, w województwie brzeskiem-litewskiem. Jan Kopytowski,
ziemianin brzeski, otrzymał 1511 r. gąjewnictwo podlaskie. Stanisław Fedkowicz,
dworzanin królewski, sprzedał 1512 r. Sapieźe połowę Kopytowa, należącą do nie-
go, gdy druga połowa należała do brata jego Jana (ML. 11).
KORAB SUnisław, na sądach w Kaliszu 1410 r. (Pis. Dz. Pol. IX).
Heriwn. T. XL 17
Digitized by
Google
130
KORABATAKI — KORABIEWSCY.
KORABATAKI Konstanty otr^mci szlachectwo na sejmie 1676 r. (V. Ł;).
KORABCZOWSCY» patrz Kwraheeewscy.
KORABIEWSCY v. KORABIOWSCY h. RADWAN, z Korabłewic v. Kora-
biowic, w ziemi rawskiej. Ootard Korabiewski, podczaszy rawski, zabezpieczył
posag żonie Annie, 1489 r. (M. 14 f. 341). Pisał się z Przewodowie. Córka jego
Dorota, dziedziczka Cielądza, wyszła za Feliksa Gostyńskiego, wójta dziedzicznego
rawskiego. Bakałarz z Korabiowic, podczaszy socliaczewski 1492 r. Jan Korabie-
wski z Przewodowie, 1555 r. (Qr. Raws.). Jan dziedziczył na Cielądzu 1579 roku
(Paw.). Aleksander, żonaty z Elżbietą Wolską 1644 roku (NI. 189 f. 169). On to
prawdopodobnie fundowd szpital w Leżajsku, co potwierdziła konstytucya
sejmowa z 1667 roku.
Adam, Jan, Andrzej, Marcin i Mikołaj podpisali, z ziemią rawską, elekcyę
króla Micliała. Helena, za Jakóbem Braneckim, około 1671 r. W 1680 r. Sewe-
ryn, Walenty, syn Samuela, żonatego z' Anną Grzegorzewską, Ludwik i Katarzy-
na, zeznawali akta w grodzie warszawskim. Seweryn zeznał
1684 r. zapis dożywocia z żoną, Łucyą z Miroszewskicli (DW.
55 f. 1181, 1207 i 1445; 56 f. 1285). Jan, miecznik łęc^cki
1690 roku.
Maciej i Andrzej, synowie Mikołaja i Katarzyny z Bie-
niewskicli, kwitowali się z Wojczynskimi 1722 r. Jacenty
i żona jego, Zofia z Zidęskicli, kwitowani przez Lutoszewskie-
go 1700 r. Córki ich: Anna, za Wojciechem Bonieckim 1734
roku i Katarzyna, za Benedyktem Paplińskim (Perp. Czers. 19
f. 286; 28 A f. 281 i 25 f. 210). Petronella z Potrykowskich,
tona Ignac^o, sprzedała Potrykozy 1702 r. (Ibid. 16 B f. 218).
Jerzy, towarzysz chorągwi Potockiego 1721 r. (Ibid. 19 f. 168).
Andrzejowi odstąpił 1781 r. królewicz Jakób Sobieski, dwa
dworzyszcza w Hułakowcach (AGZ. X. 6944).
Piotr, syn Adama, elektor Jana Kazimierza, pozosta-
wił, z Krystyny Marchockiej, czterech synów.
1. Stanisława, poległego 1688 r. pod Wiedniem.
2. Kazimierza, bezdzietnego z Barbarą Kośmińską.
W sprawie spadku po niej, pozwani przez Kośmińskich, wymienieni niżej potom-
kowie Łukasza i sukcesorowie Heleny z Korabiewskich Dzianottowej i Maryanny
Piętrowej Wisłockiej (Qr. Żydacz. Tryb. Lwów. 1780 r.).
8. Michda, ożenionego z Anną Kędzierzyńską, któr^o córki: Helenę Sta-
rzyńską i Annę Sczubielską, jako przedślubne. Trybunał lubelski odsądził 1718 r.
od spadku ojcowskiego.
4. Łukasza, stolnika gostyński^o 1695 r., zmarł^o 1709 r., ożenion^o
1-0 V. z Jadwigą z Przyl)orowia Górską, 2-o v. z Zofią Zl)orowską. Z pierwszej
żony córka Maryanna Madejowa Ustrzycka i synowie: Tomasz i Jerzy, z drugiej,
synowie: Melchior i Wawrzyniec. Z nich:
Jerzy, tytułowany podczaszym liwskim (Or. i Zs. Przem.). z Barbary Chmie-
leckiej, miecznikównej przemyskiej, miał syna Andrząja, dziedzica Piątkowej,
Herb Radwan.
Digitized by
Google
KORABIEWSKI. 181
Tarnawki i Ruselczyc, członka Stanów galicyjskich, wylegitymowanego ze szlache-
ctwa 1782 r.» w sądzie ziemskim przemyskim, którego, z Petronelli Wierzchow-
skiej, syn Ignacy, zmarły młodo i córki: Osanna, żona Grzegorza Jaworskiego, pi-
sarza ziemskiego przemyskiego, z którym zeznała zapis dożywocia 1776 roku (Zs.
Przem. 85 f 168) i Justyna Gumowska (A. Lwows. Por. Nob. z 1798 r.). Jerzy
musiał mieó jednak więcej dzieci, skoro w aktach ziemskich przemyskich z 1776
roku, występiye Antoni, syn Jacka, bratanek wyżej wzmiankowanego Andrzeja,
a zatem wnuk Jerzego, dopełniający rachunku z Maryanną z Korabiewskich
Ustrzycką.
Wincenty Ignacy, syn Antoniego, legitymował się ze szlachectwa w Króle-
stwie, w pierwszej pdowie XIX-go wieku.
Melchior, ożeniony z Maryanną Wiszniewską, pozostawił: Rozalię za Fran-
ciszkiem Smarzewskim, Katarzynę, za Wojciechem Sulatyckim, Tomasza, tytuło-
wanie 1762 r. łowczym nurskim, Mikołaja, dziedzica Czołhan, tytułowanego stol-
nikiem gostyńskim, ożenionego z Julianną Hoszowską i Dominika, tytułowanego
podczaszym chęcińskim 1775 r. (Perp. Czers. 85 f. 50). Dwaj ostatni legitymowali
się ze szlachectwa 1787 r., w Wydziale Stanów galicyjskich.
Wawrzyniec, podstoli bracławski, zmariy 1729 r., z Katarzyny z Szembe-
ków, miał syna Józefa, ożenionego z Teresą Kochanowską, z której synowie: Sta-
nisław, Karol i Jan, sprzedali 1765 roku Rzuchowskiemu, Chwałowice i Borków,
w powiecie wiślickim (Akta Legit. Galie. 295).
Karol zaślubił Helenę Hoszowską i z niej miał synów: Ignac^o, ur. 1769
roku i Hipolita, wyl^itymowanego ze szlachectwa 1882 roku. Tego ostatniego,
z Kseni Kopko, syn Hipolit, wraz z synami, Hipolitem Maryanem, Wacławem Ta-
deuszem i Stanisławem Mikołajem, urodzonymi z Maryi Heleny GorazdowskieJ,
dowiódł szlachectwa 1882 r., w Wydziale Krajowym galicyjskim (M. D. Wąs.).
KORABIEWSKI v. KORABIOWSKI, czasem KORABSKI herbu OSSORYA
z Korabiewic, w ziemi rawskiej. Właściwie herbem ich jest Ratold, czyli Szarża, a nie
Ossorya i taki znak jest na pieczęci z 1488 r., ale już Długosz nazywa ich Osso-
i7ami. Wyszli ze Skrzydlnej, w szczyrzyckiem, która wraz z okolicznemi wsia-
mi, z dawna była w rodzie Szarzów (patrz Ratold).
Andrzej, zwany Rudica, ze Sicrzydlnej i z Korabiewic, marszałek mazo-
wiecki księcia Ziemowita 1874 r. i podkomorzy rawski i sochaczewski, 1877 roku
(data dokumentu KW. 1868 r. mylna, akt może pochodzić z 1878 r.), a podkomorzy
płocki, czyli mazowiecki, 1888 r., ma częste sprawy w końcu XIV-go wieku w Kra-
kowie, a między innemi 1400 roku, o połowę Topoli i Szczeg^ów z Suchodolskim
(St. Pr. P. Pom. VIII). Synów miał kilku, jako to : Jana, Andrzeja, Stanisława,
Marka i Mikołaja. Jego też prawdopodobnie synami (a może synowcami), byli:
Ratold ze Skrzydlnej i Sławiec z Topoli i Skrzydlnej, o których pod Ratoldami.
Jan, kanclerz kujawski, kanonik krakowski i pleban w Wojniczu, w imie-
niu ojca i nie wymienionych braci, sprzedał 1880 r. pole pod Wieliczką, rajcom
wielickim, a wziął w zastaw Strzelce od Wątróbki. W 1898 r. odebrano mu probostwo
wojnickie, bo nie uzyskał w oznaczonym czasie święceń kapłańskich. Proces prze-
grał w Rzymie 1896 r. i wtedy widocznie przyjął święcenia, bo od 1897 r. jest
znów plebanem w Wojniczu. W 1403 r. dziedzic Zbyszkówki (dziś Zbyszówka)
Digitized by
Google
182 KORABLBWSCY — KORACZOWIE - GRZMUCCY.
pod Wieliczką, pozwany przez Spytka z Lednicy, o zaparcie braterstwa klejnotne-
go. Za poręczeniem brata Mikołaja z Korabiewic, wydzierżawił 1405 r. dochody
swych prebend, za 50 grzyw., Klemensowi z Turska.
Mikołaj, 1424 r. naganił w Krakowie Prawdzica z Zysnowa.
Andrzej, syn Andrzeja z Korabiewic, obecny 1404 r. w orszaku ks. Janu-
sza Mazowieckiego. Konsens, na wykupienie od niego, a może jeszcze od jego
ojca, Nowego Targu z 6-ma wsiami, za 400 grzyw., dany Andrzejowi Liebentalo-
wi z Krakowa, 1409 r. (KMP. IV). Wykup nie nastąpił, bo Nowytarg jest nadal
w ręku Ratoldów.
Stanisław ma sprawę z ojcem 1899 r.
Marek v. Markusz, z Janem, ręczy dług za ojca 1398 r., podkomorzy go-
styński 1424 r., pokwitowany z opieki przez Annę (Duninównę z Modliszewic),
Krystynowę ze Szreńska (Brzeskie 8828), kasztelan rawski 1435 r., pisał się z Ko-
rabiewic, Popienia, następnie ze Złotnik, które wraz z Kawcem wziął 1487 r. za-
mianą, za wójtostwo w Jaśle, od Pieniążków (Hele. U i Bart). Córki jego: Kata-
rzyna z Popienia i ze Złotnik, za Jakóbem Ciołkiem z Drzewicy i Offka z Kora-
biowic, za Stanisławem z Wielkiego Lubrańca 1458 r. Synem jego był pewno wy-
mieniony w Lib. Ben. Długosza, Jakób Złotnicki ze Zbyszkówki h. Ossorya, wsp^-
dziedzic Sierakowa i Dziekanowic pod Wieliczką, a wnukiem mógł być Jerzy, syn
Stanisława ze Zbyszkówki, student uniwersytetu krakowskiego 1489 n Konfede-
racyę korczyńską podpisał 1488 r. Ratold ze Skrzydlnej, a konfederacyę Spytka
z Melsztyna 1489 r. Ratold ze Skrzydlnej i Ratold z Korabiewic. Jeżeli to nie je-
dna osoba, podpisana dwa razy, dla powiększenia liczby sprzysiężonych, to był to
pewno syn i synowiec, lub syn i wouk Andrzeja, marszałka.
KORABLBWSCY z Korablewa, w województwie sieradzkiem. Piotr Kora-
blewski, sprzedawszy Korablew 1459 r. Mikołajowi z Orabna, zapisał 1460 r. w Sie-
radzu 200 grzyw, żonie swej Barbarze, na Bałuczu. Pisci się on 1446 i 1458 r.
Piotrem z Korablewa Otockim i Stanisława Otoekiego nazywa bratem rodzonym.
W 1494 r. jako Piotr Korablewski, sprzedał w Szadku Bałucz córce Małgorzacie,
żonie I-o v. Wojciecha z Ogorzelina 1471 r., a 2-o v. Marcina Wroniawskiego.
Barbara Korablewska, 1499 r. żona Jana Borzewickiego.
Jan Korablowski, dziedzic części Bartkowie, w radomskiem - sieradzkiem,
1552 roku (Paw.).
KORACZOWIE GRZMUCCY h. WĄZ z Grzmucina, w powiecie radomskim.
Piotr z Grzmucina ma 1418 r. sprawę w Radomiu z bratem, Janem z Klonowa.
Klemens z Turska wwiązany 1419 r. w Grzmucin. Mikołaj Koracz z Grzmucina,
w latach 1424 — 1426 obecny w Radomiu i Radoszycach. Ten sam Mikołaj Ko-
racz z Oświęcina? (pewno mylnie odczytane zamiast z Grzmucina), naganił Mikla-
sza, kucharza królewskiego, 1484 r. w Krakowie (St. Pr. P. Pom. VII).
Mikołaj, syn Stanisława z Grzmucina, 1450 r. na uniwersytecie krakow-
skim. Mikołaj z Grzmucina w latach 1454 — 1455 na sądach we Lwowie. Ja-
kób Koracz, 1471 roku jeden z roąjemców między proboszczem i miastem Ska-
ryszewem.
Digitized by
Google
KORALEWICZOWIE — KORAWOWIE. 188
Stefan Koracz z Kozłowa wziął 1476 r. w zastaw, od Jakóba z Dębna, Sie-
dlec z Twierdzą i Pogonią. Dziedzicem Pogoni nazywa go Długosz w Lib. Benef.,
wymieniając też Jana, Stanisława, Milcołąja i Andrzeja Koraczów, dziedziców Grzmu-
cina. Jan Koracz, pleban w Brudzewlcach, 1487 r. Jakób, dziedzic Grzmucina
1508 r. (Paw,). Jan i Stanisław Grzmuccy i Walenty Jaszowski, zastawili przed
1647 r. Grzmucłn Kochanowskiemu. Stanisław Koracz z Grzmucina procesiye
1558 r. Kochanowską, o zbiega (A. Radoms.).
Anna Koraczowa, dziedziczka 1569 r. Klonowic-Koracz i części Grzmucina,
w powiecie radomskim, Stanisław Koracz dziedziczył na Grzmucinie i Klonowej,
a Stefan, podstarości zwoleński, trzymał przedmieście zwoleńskie. Albert Koracz,
współdziedzic Drohoszowa i Kłodna, w ziemi lwowskiej, 1578 r. (Paw.).
Wojciech i Zbigniew Koraczowie, bracia rodzeni, bratanek ich Jan i Zbi-
gniew, wnuk brata ich rodzonego, z imienia nie podan^o, przyjęli 1588 r. do
herbu sw^ Skrzyński^o, nobilitowanego przez Zygmunta III-go. Andrzej, syn
Zbigniewa, a bratanek i spadkobierca Jana, zostaje 1687 r. pod opieką wyją swe-
go, Jerzego Piotrowskiego (M. D, Wąs. z Gr. Lwów. Ks. 62 f. 515). Mikołaj pod-
pisał, z województwem sandomierskiem, elekcyę Augusta II-go.
KORALEWICZOWIE Marcin, Feliks. Michał, Witalis i Eligiusz, synowie
Jana i Maryanny z Więcławsklch, wnukowie Mikołaja, dowiedli szlachectwa 1808
roku, w Wydziale Stanów galicyjskich (M. D. Wąs.).
KORALEWSCY Franciszek i Piotr podpisali, z województwem rawskiem,
elekcyę Jana Kazimierza.
KORASZEWKI Jacek podpisał, z ziemią czerską, elekcyę Augusta II-go.
KORAWOWIE z Rapczyc, w ziemi przemyskiej. Klemens Korawa 1412 r.
we Lwowie. Syn j^o, zapewne Marcisz Korawa v. Korawicz, czasem Korewtcz,
dziedzic Rapczyc, Michciowic, Słońska, Dołh^o, w latach 1487 — 1476, którego
siostra Anna, żona Piotra Karasia z Kruszatycz 1441 r., kwitowała 1472 r. z ojco-
wizny i macierzyzny. Marcisz miał dwie żony : pierwszą Barbarę, siostrę Pawła
Jurkowskiego z Malechowa, a drugą— Annę. Z pierwszej żony miał córkę Annę,
za Piotrem Myślatyckim 1475 r. i synów: Mikołaja, dziidąjącego z ojcem 1460 r.,
burgrabi^o przemyskiego 1478 r., nieżyjącego już 1475 r, i Prokopa; z drugiej—
syna Marcisza i córkę także Annę, żonę Mikołaja z Kodrębia, 1478 r.
Marcisz oddd 1475 r. dzieciom z pierwszej żony, Prokopowi i Annie, w 100
grzywnach posagn ich matki wieś Dołhe, a 1476 r. oprawę drugiej żony Anny,
200 grzyw., przenosi z Rapczyc na Michałowice, w drohobyckiem i darowi^e trze-
cią część Rapczyc, Słońska, Michałowic i Dołhego, synowi Marciszowi, zastawia-
jąc mu w długu 800 grzyw., dwie trzecie Rapczyc i Słońska i zachowując sobie
dożywocie na wszystkiem. Po śmierci ojca, Marcisz spłacił 1478 r. siostrę Ko-
drębską, wylcupił Dołhe od rodzeństwa pr^rodniego, oprawił 600 grzyw, posagu
i wiana żonie Zofli, córce Mikołaja Róży z Górki, za którą dostał 200 grzyw, go-
tówką i 100 grzyw, złotem, srebrem i perłami i dopetoił dzii^ dóbr ojczystych
z Prokopem, który wziął Słońsko, a przy nim zostały Rapczyce z dworem, Dołhe
Digitized by
Google
184
KORB — KORBUTOWIR
i Michałowice. W 1479 r. nabył Słońsko od Prokopa, a 1480 r., za zgodą matki,
sprzedał Michałowice Thedaldiemu, za 800 grzyw. Umarł bezdzietny, a wdowa wy-
szła 2-0 V. za Stanisława Jasieńskiego i żyła jeszcze 1500 r., trzymając w opra-
wie Rapczyce i Opary.
Prokop, w ostatecznym dziale po wqju Jurkowskim, wziął 1484 r. Małe-
chów, Klekotów, Juszkowce i 160 grzyw, dopłaty od Dymitra Daniłowicza, sprze-
del 1488 Malechów i Klekotów szpitalowi Św. Ducha we Lwowie, ale ta sprzedaż
do skutku nie doszła i sprzedał te wsie 1490 n Dymitrowi Chodorowskiemu, sio-
strze zaś, Myślatyckiej, oddał 1491 r. Juszkowce (AOZ. Xni, XVII i XVIII).
KORB Henryk nabył 1599 roku, od Szymona Preiberga, dobra Femen, za
20,000 marek rygskich (Ist Jur. MaŁ XXVII).
KORBACZEWSKI Jan podpisał, z powiatem rzeczyckim, elekcyę Stanisła-
wa Augusta. To Horbaeeetvshi.
KORBECCY h. PORAJ. Jan Kanty i Kilian, synowie Marcina i Barbary
ze Słąnków, wnukowie Andrzeja i Maryanny z Nowakowskich, Ic^tymowali się ze
szlachectwa 1782 r., w sądzie ziemskim czchowskim.
Jan Kanty, dziedzic Szczyg^owa i części Trąbek, wraz z drugą łona, Sa-
lomeą z Dzięciołowskich, mianował plenipotenta do spraw swych córek z pierw-
szej żony, 1796 roku (M. D. Wąs.). Jan Korbecki został podporucznikiem w arty-
leryi 1777 roku.
KORBEL Jadwiga, wdowa po Macieju Korbelu, kwitowała 1602 roku
we Lwowie Wysockiego, z długu należnego jej pierwszemu mężowi Jurdze
(AGZ. XVn. 8897).
KORBOWSKl Przecław, pisarz grodzki brzeski litewski, poborca z sejmu
1596 r. (V. L.), to Harbowshi.
Herb Korczak.
KORBUŁTOWSCY v. KOBUŁTOWSCY v. KORBU-
TOWSCY łi. KORCZAK. Jerzy umarł 1698 r., a dzierżawę
Karpowiecką i wójtostwo w Trembowli, nadci król Chamco-
wi. Wdowa po nim Helena, otrzymała 1699 r. konsens króle-
wski, na odstąpienie wójtostwa trembowelskiego, raz Cliam-
cowi, a drugi raz, Więckowskim (Ręk. Oss. Sig. 186 f. 78;
262 f. 7 i 18).
KORBUTOWIE v. KORYBUTOWIB h. KORCZAK,
dziedziczyli na Siedliszczu, w ziemi chełmskiej, skąd się też pi-
sali. Piotr Korybut, sekretarz mazowiecki 1514 r. (ML. 60
f. 147). Mikołaj Korybut z Siedliszcza, asesor sądowy w Ctieł-
mie, w latach 1512 — 1582 (Akta XIX). Pewnie tenże sam
Mikołaj Korybut, został 1585 r. podsędkiem, a 1586 r. sędzią
ziemskim chełmskim. Tomasz i Mikołaj Korybutowle z Sie-
dliszcza otrzymali 1548 r. przywiląj, na erekcyę miasta Tomi-
Digitized by
Google
KORCZ - KORCZAKOWm. 186
sławią (M. 74 f. 71). Tomasz KorybuŁ, szlachcic ziemi chamskiej, 1551 r. Pan
Korbut, młodszy, brał udńdi w pospolitem ruszeniu 1577 r. (Akta XIX). Stani-
sław Korbut z Siedliszcza, syn Mikołaja, wzi^ w zastaw 1580 r. czterech podda-
nych, od Jahodyńskiego.
Marcin Korbut z Siedliszcza, syn Stanisława, sprzedał 1591 r. Tulnik i Wo-
lę Tulnicką Branickiemu (Zap. Lub. 5 f. 400 i 6 f. 580). Samuel Korbut nabył
1685 r. Rudziany, w wiłkomierskiem, od Fiedorowicza (Arch. Wileńs. Ks. 18602).
Macin Ploryan Karaffa Korbut, strażnik starodubowski 1701 r., a cześnik
orszański i sekretarz królewski 1708 r., komisarz tegoż roku z sejmu do odbiera-
nia skarbu koronnego (V. Ł.). Antoni Karaffa Korbut, cześnik liwski, komisarz
z sejmu 1708 r. do rozgraniczenia Mazowsza, od księstwa pruskiego (V. L.). An-
toni Teodor, żonaty z Praksedą Łochowską, 1706 r. (Perp. Czers. 17 f. 26; 18 f. 268
i 855; DW. 62 f. 978). Leon, strażnik smoleński 1764 r. Michał procesował się
1775 r. z Cbomióskimi (V. L. VIII f. 804). Józef Karaffa Korbut, ziemianin ne-
welski, łacinnik, podpisał 1776 r. podanie, o zatwierdzenie fundacyi misyi Jezuic-
kiej (Ist. Jur. Mat XXIX), a 1768 r. manifest szlachty litewskiej. W 1785 roku
był cześnikiem nowogrodzkim. Marcin, Jezuita, przeszedł z Witebska do Orszy,
na rok 1787 r. (Ist. Jur. Mat. XXI).
Jan Karaffa Korbut, syn Marcina, miał synów: Szymona, żonatego z Ma-
ryanną Zamańską i Aleksandra.
Antoni, syn Szymona i Szymon i Michał, ur. 1790 r. (metr. w Białejcer-
kwi), synowie Jana, oficera b. wojsk polskich 1786 roku i Apolonii Studzińskiej,
a wnukowie Aleksandra, dowiedli szlachectwa h. Korczak w Kijowie 1817 roku,
a wśród innych dowodów, przedstawili nadanie Piotrowi Korbutowskiemu (sic), zie-
mianinowi Słonimskiemu, ziemi Bykowskiej, 1582 r. i ziemi RozowskieJ nadUszą,
1588 r. (Z not. Ł. Białkowskiego).
Salomeą, córka Michała, kapitana b. wojsk polskich i Zofii Slizieniówny,
ur. 1881 r., zmarła 1907 r. w Warszawie.
KORCZ Mikołaj, wojewoda (burgrabia?) lwowski 1427 r. (AOZ. IX. 28).
KORCZ Świętosław, świadek w Łęczycy 1400 r. (Łęcz. II. 6501).
KORCZ Jakób, major w wojsku koronnym, otrzymał szlachectwo na sej-
mie 1685 roku.
KORGLAK Mikołaj, pisarz grodzki krakowski, wiatach 1421 — 1425.
KORCiZAKOWIE h. GRZYMAŁA, mają iść, podług Milewskiego, od Strę-
kowskich, w ziemi łomżyńskiej. Z polecenia księcia Jana Mazowieckiego, staro-
sta łomżyński Kisielnicki, nałożył zakład 1475 r. między rodem Targońskich h.
Ostoja, a Bartłomiejem, Michałem i Janem Korczakiem, h. Oreymala. Ten Jan
Korczak, ze Strękowa, występąje w aktach łomtyńskich 1485 r.
Jakób, syn Alberta, zwanego Korcedk, ze Strękowa-Niemocząc, zeznał 1602 r.
zapisy z żoną, Katarzyną Dobn^Jidowską, córką Bartłomieja. Stanisław, syn Ja-
kóba Korczaka Strękowskiego, w Wiznie 1604 r., a córka Katan^na. żona l-o v.
Digitized by
Google
186 KORCZAKOWIE - KORCZEWSCY.
Piotra Czochański^o, 2-0 v. Jakóba Sikorskiego, 1604 r. Perpetua, druga córka
Jakóba, za Hieronimem Strękowskim 1606 r. (Mil.). Bazyli Korczak, chorąży mo-
zyrski, 1680 r.
Józef Korczak, stolnik malborski, z Agnieszki Rylskiej, miał córkę Kata-
rzynę, za Józefem Gutowskim, cześnikiem siewierskim 1762 r. (Qr. Siew. 6 f. 450
i Qr. Krak. Obi. 211 f. 2587).
KORCZAKOWIE h. KORCZAK na Rusi halickiej. Marcin Korczak z Bru-
mowa i Lipie, 14 li r. we Lwowie, 1420 r. w kołomyjskiem, pozostawił wdowę
Dorotę, której przyznano Rzeplin w procesie z Próchuickimi 1487 r. i trzy córki:
Małgorzatę, żonę I-o v. Ramsza z Cieszacina, 2-0 v. Jana Mzurowskiego 1487 r.,
Jadwigę, żonę Andrzeja Hleba z Romanowa i Dorotę, żonę Goworka z Zdziechowa,
podstolego lubelskiego, które w latach 1487 — 1448 dzielą się dobrami dziedzicz-
nemi: Rzeplinem, Siołką, Kozłowem, Stawęcinem, Garnkiem, Rożniatowem i wielu
innemi (AGZ. XIII). W 1469 r. w imieniu Jadwigi, żony Korczaka, okazał przy
lustracyi królewszczyzn Świercz listy królewskie, na Ostrów, w halicklem i Pisko-
rzów (Paw.; Jabl).
KORCZAKOWSCY h. KORCZAK, z Korczak, w ziemi łomżyńskiej. Mikołaj
Korczakowski posiadał 1628 roku część Chodowie, w starostwie kowelskiem (Żr.
Dziej. V). Jan, żonaty 1646 r. z Heleną Porwaniecką, wdową po Wacławie Rzy-
szczewskim (Ki). IV D f. 144). Jan podpisał, z ziemią różańską, elekcyę Jana
Kazimierza, Kasper, z ziemią przemyską, elekcyę króla Michała, a Maciej, z zie-
mią łomżyńską, obiór Stanisława Augusta.
Ploryan otrzymał 1685 r. cztery włóki w Hormuszczach, w starostwie ko-
welskiem (M. 854 f. 65). Franciszek, w księstwie siewierskiem, żonaty z Maryan-
ną Myszkowską 1751 r. Cyrynowie, synowie Konstantego i Anny z Korczakow-
skich, procesują się 1750 r. z Janem Korczakowskim. Maciej, syn Jana Józefa,
procesuje się z Cyrynami 1765 r. (Bracł. XVII f. 1719 i 1871).
Adam, Wojciech i Kajetan, synowie Teodora, legitymowali się ze szlache-
ctwa w Królestwie, w pierwszej połowie XIX-go wieku.
KORCZEWSCY z Korczewa, w sieradzkiem. Jan Korczowski, współdzie-
dzic Stęszyc, pod Korczewem. 1489 r. (Pom. Dz. W. Śr. XVI. 682).
KORCZEWSCY v. KORCZOWSCY h. ŚWIENCZYC, w województwie kyo-
wskiem, z Korczewa v. Korczewa, przezwanego następnie Beżowem, w powiecie
żytomierskim. Rewizya zamku żytomierskiego z 1545 r., wspomina, o Bohdanie,
Waśku i bratanku ich, Waśku, Korczewskich, dziedzicach Korczewa i Minikowiec
(Arch. I. Z. Ros. VIII. l). Wasil Bohdanowicz Korczowski, ziemianin kijowski
1582 r. (Op. Żyt. 8). Iwan Bohdanowicz Korczowski procesi^e się 1605 r. z Ja-
nem Wasilewiczem (Ibid. 10). Mikołaj, Siemion, Iwan, Jan, Aleksander i Fedor
Bohdanowicze Korczewscy, procesiyą się 1600 r. z Mikołajem Wasilewiczem Kor-
czewskim i z wdową po Iwanie Korczewskim, Fedorą Czeczelówną, wówczas żoną
Leona Wereszczaki i jej córkami: Marusza, Nastazyą i Katarzyną Korczewskiemi,
o podzid dóbr ojczystych: Minikowiec, Korczewa, przezwanego Beżowem, Sielca
Digitized by
Google
KORCZEWSCY. 187
i ziemi Epanczyńskiej. Wasil, brat Botidana, miał dopełnić z nim dzieiu Łych dóbr,
czemu powodowie zaprzeczają (Ky. l D f . 170). Jan, Jezuita, 1628 r. Stecko
i Mikołfi^, synowie Hniewosza, 1552 r. (Arch. I. Z. Ros. VIII. i).
Uła8, Iwan, Lew i Artem, właściciele ziemi Chomczyńskiej 1600 rolni
abid. IV. i).
Potomek jednego z nich, Grzegorz Korczewski, oddał 1715 r, Podowszczy-
znę i Oubarowszczyznę, w ziemi chomczyńskiej, synom swoim. Danielowi i Jano-
wi (Op. Ky. 27).
Bazyli Semenowicz, ziemianin k\)owski, 1559 r. (Arch. 1. Z. Ros. VII. 1).
Krystyna, córka Mikołaja i Żdanny Szaszkiewiczówny, za Piotrem Wielhorskim,
1612 roku (Bracł. III f. 1870). Marusza, córka Jana i Eudoksyi Staweckiej, była
w XVII-tym wieku żoną Macieja Trzeciaka (M. 297 f. 289). Stefan Korczewski
podpisał, z województwem kijowskiem, elekcyę Jana III-go.
Stefan i Iwan, synowie Fedora, nazwani ziemianami owruckimi, 1715 roku
(Arch. I. Z. Ros. IV. 1). Aleksander, poborca w kijowskiem, 1678 roku (Bracł.
XIV f. 281).
Andrzej, Jan i Maryanna, dzieci niegdy Adama, mają 1698 r. sprawę,
o najazd, na wieś Kozak, z Kazimierzem Bilińskim i jego toną, Heleną z Korcze-
wskich (Ibid. f. 759).
Jan, skarbnik k^owski, 1702 r. Józef na Korczewie tegoż roku (Arch.
I. Z. Ros. HL 2).
Adam, skarbnik kijowski, 1705 roku. Kazimierz i Antoni, bracia, pozwani
1726 r. o Dubnik przez Ziółkowskiego. Kazimierza, z Joanny Brześciańskiej, syno-
wie: Łukasz i Marcin, których opiekunem był 1768 r. Łukasz Bohdanowicz (Woł.
Xffl D f. 5).
Legitymowali się ze szlacliectwa w gubemii podolskiej, Stefan Paweł z sy-
nami: Janem Kantym, Teofilem i Joachimem, syn Jakóba, wnuk Michała, 1849
roku, i Stanisław Serafin i Bronidaw Augustyn, synowie Joachima, 1866
roku (Spis.).
Stanisław, ur. 1790 r., zmarł 1828 r. w Kopestyn^nie, pozostawiwszy, z Łu-
cyi Różyckiej, 2-o v. Bartłomiąjowej Białkowskiej, Kaliksta, Augustynę i Inocen-
tego, zmarł^o 1880 r.
Teodor, syn Teodora, wnuk Macieja, prawnuk Grzegorza, praprawnuk Ba-
zylego; Wincenty z synami : Tytusem Leopoldem, Romanem Ignacym i Andrze-
jem, Walenty z synem Romualdem, Feliks z synami: Zacharyaszem i Gabryelem
Bazylim i Andrzej, synowie Andrzeja, Jakób, Teodor, Aleksander, Jan i Piotr, sy-
nowie Michała, Jan i Antoni, synowie Jana, wnuki Teodora, prawnuki Maciąja*
praprawnuki Grzegorza, prapraprawnuki Bazylego, legitymowali się ze szlachectwa
1841 roku, w gubemii wołyńskiej. Czy są jednak powyisz^o herbu, nie jest
mi wiadomem.
KORCZEWSCY z Korczewa, w województwie podlaskiem. Ploryan, syn Bar-
tłomieja, 1486 r., a Piotr, syn Mikc^ąja z Korczewa, 1448 roku, na uniwersytecie
Herban T. XI. 18
Digitized by
Google
188
KORCZMINSCY — KORCZYCOWIE.
krakowskim. Bartłomiej z Korczowa 1469 roku, w ziemi betekiej. Zofia Kor-
czewska, żona l-o v. Stanisława Hlebowicza, wojewody połockiego, 2-o y. 1522
roku Mikołaja Rafała z Czapli (Sap. I f. 17), wnieść musiała Korczew
w dom Hlebowiczów, gdyż wnuk jej Amoif, pisał się często Hlebowiczem Kor-
czewskim.
KORCZMINSCY h. KORCZAK z Korczmina, w województwie bełskiem,
gdzie w 1581 r. dziedziczyli na Mirczacłi i Chody waniu (Paw.). Piotr i Melchior
dziedziczyli 1578 r. na Nowosiółkach, w ziemi bełskiej, a Gozdziowa była dziedzi-
czką Korczmina (Paw.). Piotr był żonatym z Zofią Dziuszanką, zmaiią bezdzietnie,
przed 1595 r. (Woł. I f. 99).
Żyjący w XVI-tym wieku inny Piotr KorczmińskI, miał syna Andrzeja
i córkę Annę, żonę Mikołaja Pieczyhoyskiego, podczaszego bełski^o. Anna sprze-
dida 1620 r., wspólnie z dziećmi, część swoją w Korczminie Bełżeckiemu (Qr.
Bete. 204 f. 822).
Stanisław, syn Andrzeia, sprzedając 1612 r. Ostrów i Boratyn Stempkow-
skim, wymienił w akcie ojca i dziada swego (Zap. Lub. 19 f. 628). Stanisław,
z podstolego wołyńskiego, sędzia ziemski włodzimierski, 1687 r., elektor Jana Ka-
zimierza, zmarły 1662 r., żonaty l-o y. z księżniczką Bohdanną Sokolską 1620 r.,
2-0 V. z Krystyną Czechowską 1627 r., 8-o v. z Elżbietą z Podhorodna, wdową po
Pilonie Jdowickim, 1651 r. (Woł. IV f. 209, 645 i 646; V A f. 174; Zap. Lub. 48
f. 141), z drugiej żony, pozostawił córkę Zofię Agnieszkę, żonę l-o y. Franciszka
Bełżecki^o 1640 r., 2-o v. Mikołaja Oembarta 1655 r., 8-o v. Jana Zaborowskie-
go, sędzino ziemskiego włodzimierskiego (Qr. Bełz.). Wdowa po Stanisławie
wyszła 8-0 v. za Wojciecha Stanisława Czermińskiego, podczaszego wołyń-
skiego, 1659 roku.
KORCZYCOWIE h. BROCHWICZ Il-gi. Piotr Kor-
czyc, miecznik Słonimski, podpisał elekcyę Jana III-go. Stefan,
miecznik Słonimski, elektor Augusta II-go. Pewno tenże
sam miecznik (N, Korczyc), wyznaczony 1707 roku ze gazdu
lubelskiego, do boku hetmana litewskiego. Ploryan Dominik,
na sejmiku witebskim 1722 r. (Ist Jur. Mat XXVII). Piotr,
w województwie brześciańskiem 1726 roku (Akia IV). Tenże
sam, czy też inny Piotr, krąjczy Słonimski 1750 r.
Andrzej, zastawny posiadacz części Dziewiątkowic, od
Duninowdj Borkowskiej, 1742 r. (Qr. SłoninL). Maciej podpi-
sał, z powiatem Słonimskim, elekcyę Stanisława Augusta. To-
masz, cześnik Słonimski, z sejmu 1775 r. komisarz, do rozsą-
dzenia sprawy Szemiota z Krupowiczem (V. L. Vni f. 748).
W 1778 r. był podczaszym. Stanisław i Franciszek, w powie-
cie Słonimskim, 1764 r. (V. L.). Z nich Franciszek, horodni-
Herb ^^sy Słonimski 1765 r. Prawdopodobnie inny Franciszek, re-
rjrochwicz ii-gi. gent grodzki i rotmistrz Słonimski 1770 r.
Digitized by
Google
KORCZYŃSCY.
189
KORCZYŃSCY h. LELIWA. Paweł Korczyński, urzędnik klucza Mości-
ckie^ 1571 r., pewnie z Korczyna, w powiecie ctięcińskim (Wittyg ^).
KORCZYŃSCY h. SAS, z Korczyna, w powiecie stryjskim, licznie w XVII
wieku rozrodzeni, brali różne przydomki, dla odróżnienia się między sobą.
W połowie XV-go wieku żyło trzech braci, dziedziców Korczyna: Iwa-
szko, Kalenik i Hryćko.
Iwaszko Korczyński, zmarły przed 1465 r., pozostawił synów: Fedka i Iwa-
szka, nazywających się Krynickimi i córki: Fedkę, za Proczem z Rudnik 1471 r.,
Hanuśkę, za Łukaszem Mielnowskim 1469 r., N., za Hryćkiem z Kruszelnicy i Ma-
rusie, żonę Jurka z Hoszowa, który wziąwszy za żoną część Korczyna i Tuchli,
pisał się Już 1469 r. Korczyńskim. W 1474 r. skonfiskowano mu te dobra, za to,
że nie poszedł na wojnę przeciwko W^^m na Szląsk, a on odkupił je 1475 n,
za dOO grzyw., od obdarowanego niemi Jana, lycerza z Młodo-
wic i 1481 n dokupił część Korczyna od siostry źoninej Anny.
♦ Córce jego Annie, oprawił 1501 r. mąż. Iwan Bieleński zKor-
nelowic, 100 grzyw, posagu i wiana, ona zaś kwitowała brata
swego, Iwaszka Korczyńskiego Jurkowicza. Tenże Iwaszko za-
bezpieczył żonie Marusi, córce Ihnata Tustanowskiego, 160
grzyw, posagu i wiana, 1501 r. Wymieniają go regestra po-
borowe z 1508 r., jako dziedzica części Tuchli.
Kalenik zastawił 1489 r. cz^ Korczyna synowcom.
Piotrowi i Mieleniowi i umarł bezdzietny.
Hryćko, brat Iwaszka i Kalenika, pozostawił synów:
Piotra, Mielenia, Zańka, Fiedka i Hermana, z których Piotr
i Herman, zmarli przed 1494 r., a dzieci ich, wraz z stryjami,
występiyą w sprawie spadku po Kaleniku.
Piotr pisał się często z Podhorodziec, które trzymał
zastawem. Andrzej i Olechno, synowie niegdy Fiedka, Her-
man i Mieleń, pozwani przez Marusię, wdowę Jerzową Kor-
czyńską, o spadek po stryju Kaleniku, proces wygrali 1505 r.
(AGZ. Xni i XVII).
Olechno, dziedzic części Korczyna 1508 r. (Paw.). Iwaszko z Hoszowskim
i z Kruszelnickim, współdziedzice Tuchli, Skoli i innych, procesiyą 1526 i 1527 r.
Paniowskiego, starostę żydaczowsklego, o zajęcie 600 świń z lasów (AGZ. X. 878;
St. Pr. P. Pom. VI. 861). Korczyńska, współdziedziczka Narąjowa, w ziemi lwow-
skiej, 1578 r. N. współdziedzic Podszumlaniec i Kniehinina, w halickiem, 1578 r.
Wojciech i Jakób, dziedzice Matyjowiec, w kołomyjskiem, 1579 r. Piotr i Waśko
Hermanowięta, dziedzice części Korczyna i Podhorodziec, 1589 r.
Piotr Jackowicz Oleskowięta, Iwan i Ihnat Andrzej kowicze. Misko i bracia
Stachowięta, Klim, Fedko Hawryłow i Iwan Miskowięta, współdziedzice Korczyna
1589 roku (Paw.).
Herb Sas.
>) Wittyg znaczy •Nieznana szlachta polska i Jej herby*
Kralców 1908 r.
Wydał Wiktor Wittyg,
Digitized by
Google
140 KORCZYŃSCY.
Błażej, Orz^orz, Michał i Teodor, w ziemi przemyskiej, elektorowie kró-
la Michała.
Michd Bibik Korczyński, w powiecie Winnickim, 1797 r. (Qr. Ant. f. 160).
Tego przydomku używali: Jan, ożeniony z Franciszką Lubieniecką, z której syno-
wie: Tomasz i Antoni. Po Tomaszu, z żony Katarzyny, pozostali: Jan, drugi Jan
i Paweł. Antoniego, z Teresy Kruszelnickiej, syn Andrzej. Inny pewnie Jan, bo
z Katarzyny Łubienieckiej, pozostawił: Grzegorza, Pawła, żonatego z Maryanną
Manasterską, z której syn Teodor i Jana, po którym, z Anastazyi Podhorodeckiej,
synowie: Michał i Jan. Wszyscy oni legitymowali się ze szlachectwa 1782 roku,
w sądzie ziemskim lwowskim.
Piotr i Waśko Hermanoun^a Korczyńscy, dziedzice Korczyna 1689 r. (Paw.).
Po nich idący brali przydomek Hermanowici. Z nich: Jakób, syn Bazylego i Zo-
ili z Krasickich, wnuk Teodora i Anastazyi z Podhorodeckich, dowiódł pochodze-
nia swego szlacheckiego 1782 roku, w sądzie grodzkim trembowelskim (Prot.
801 f. 76).
Używali przydomku Jaekotvier. Mikołaj, który, z Maryanny z Podhorode-
ckich, zostawił:
a) Grzegorza, ożenionego z Anastazyą z Korczyńskich, z którcjj: 1) Ste-
fan, a tego syn Andrzej; 2) Jan, ożeniony z Anną z Tyczyńskich, z której Michał,
drugi Michid, ożeniony z Katarzyną z Korczyńskich, z której Bazyli i Jan i 8) Ja-
cek, wszyscy wylegitymowani ze szlachectwa 1782 r., w sądzie grodzkim lwow-
skim, a tego Jacka wnuk Jan, wraz z synem Bazylim, w Wydziale Stanów gali-
cyjskich, 1841 r.
b) Bazylego, ożenion^o z Maryanną z Pohoreckich. Ten misi Teodora,
a ten, z Petronelii z Oolańskich, Michała i Bazylego, po którym, z Maryanny Do-
rosiewiczównej Podhorodeckiej, synowie: Jan, Jacek, Stefan i Bas^li. Wspomniany
Bazyli, brat Grzegorza, mid albo jeszcze brata Bazylego, albo też sam miał drugą
żonę, Maryannę z Borysławskich, z której: 1) Michał, ożeniony z Maryanną z Ja-
worskich, a z nicjj Bazyli i Dymitr, 2) Jan, po którym, z Anny z Tustanowskich
(Toustanowskich), Grzegorz i Piotr, a z Anastazyi Lepeszowiczównej Kruszelni-
ckiąj, Siemion, wszyscy wylegitymowani ze szlachectwa w sądzie ziemskim lwow-
skim, 1782 r.
Z tych Grzegorz miał, z Anny z Łazarowiczów Kruszelnickich, Jana, a ten,
z Ewy z L^oskich, Tomasza, Jana i Teodora, 1884 roku, a Siemion: 1) To-
masza, a ten, z Katarzyny z Podhorodeckich, Konstantego i 2) Michała, którego,
z Eudoksyi Jewki z Senkowiczów Korczyńskich, Grzegorz, 1845 r. wylegitymowa-
ni ze szlachectwa w Wydziale Stanów galicyjskich.
Z przydomkiem Łopotyee: Jacek miał, z Katarzyny Tryzowiczównej: a) Ja-
na, a ten, z Maiyanny z Dymideckich, Jacka; b) Grzegorza, ożenionego z Kata-
rzyną z Korczyńskich, po którym Jan zostawił, z Ew7 Łazarowiczównej Kruszel-
nickiej, Michfiia, Jana i Grzegorza, wraz z wspomnianym Jackiem, wylegitymo-
wanych ze szlachectwa 1782 r., w sądzie ziemskim lwowskim.
Z przydomkiem Sienhiefoieg v. Seńkawicg. Paweł, z Maryanny z Kruszelni-
ckich miał: i) Grzegorza, po którym, z Maryanny z Chomickich, także Grzegorz
i 2) Jana, ożenionego z Rozalią z Witwickich, z której Andrzej, po którym, z Ma-
Digitized by
Google
KORCZYŃSCY. 141
ryanny z Kniszelnickich, Jan i Michał, również wylegitymowani ze szlachectwa
1782 r., w sądzie ziemskim lwowskim.
BeM prtydomku, Andrzej i Prokop, synowie Tomasza i Bazyli, syn Michała,
wszyscy trzej wnukowie Waśka, udowodnili pochodzenie swoje szlacheckie 1782 r.,
w sądzie grodzkim trembowelskim.
Jan, syn Bazylego, z Konstancyi Tauszównej, zostawił Andrzeja i Wojcie-
cha, a ten ostatni, Macieja i Wincentego z Ferrary, wyl^itymowanych ze szlache-
ctwa 1824 r., w Wydziale Stanów galicyjskich.
Andrzej, syn Jana i Katarzyny z Berezowskich, wnuk Jerzego i Teodory
ze Strutyńskich, prawnuk Hrehorego i Anny ze Strutyńskich, a praprawnuk Ste-
fana i Katarzyny z Żywaczyóskich, zostawił z Zofii z Łosiatyńskich: Józefa, Si-
mona, Piotra, Stefana i Michcia, z synem Janem, wylegitymowanych ze szlachectwa
1782 r., w sądach ziemskich halickim i lwowskim.
Z nich Józef, m\dk z Antoniną z Malickich: Ksawerego i Józefa Francisz-
ka, ożenionego z Barbarą z Chołodeckich. Z niej : Dionizy Ferdynand, ożeniony
z Sydonią Leopoldyną z Sypniewskich, z której syn Stanisław Józef Tadeusz, udo-
wodnił pochodzenie swoje szlacheckie, w galicyjskim Wydziale Krajowym.
Andrzej, syn Jana i Anny z Kruszelnickich, zostawił z Anny z Ledócho-
wskich: Bazylego, legitymowanego ze szlachectwa 1782 r., w sądzie grodzkim trem-
bowelskim, Jerzego i Dymitra. Z Pelagii Gzaykowskiej, synowie Bazylego : Dy-
mitr, Michał, Tadeusz, Grzegorz i Jan, dowiedli swego pochodzenia szlacheckiego
1807 i 1847 r., w Wydziale Stanów galicyjskich.
Z nich Dymitr zostawił : a) z Dominiki Łuckiej, Aleksandra, po którym,
z Walentyny z Burzyńskich, LudmU 1889 r.; b) z Anny z Kulczyckich, Jana, pro-
fesora gimnazyum. którego, z Jadwigi Ignacyi Czerwińskiej, syn Maryan Dymitr
Kazimierz, 1878 roku, wylc^tymowani ze szlachectwa w galicyjskim Wydziale
Krajowym.
Po Dymitrze, synie Andrzeja, pozostał, z Anny z Dobrowolskich, Jan, oże-
niony z Domicellą z Opalińskich, z której, Józef, ur. w Byczkowicach 1814 r., Ale-
ksander, Stanisław i Antoni. Tego ostatniego, z Elżbiety Karbachównej, syn
Edward Jan Boży, doktór i profesor medycyny w uniwersytecie krakowskim. Je-
mu i wspomnianym stryjom, Aleksandrowi i Stanidawowi, zatwierdził staropol-
skie szlachectwo 1880 r., cesarz austryjacki Franciszek Józef. Z Emilii Franciszki
z Pareńskich, synowie doktora Edwarda : Edward Antoni Fabian, Antoni Izydor,
Tadeusz Wojciech, Edmund Eugeniusz i Kazimierz, wpisani zostali do galicyjskich
ksiąg majestatycznych 1898 r. (M. D. Wąs. z A. Lwów. For. Nob.).
Stefan, żonaty z Anną z Dobieckich, l-o v. Adamową Pillerową, niedopu-
szczony 1778 r. do tradycyi Horożanki (Qr. Gal).
Jan, przysięgły mierniczy, syn Michała i Anny Swatkównej, wnuk Andrzeja
i Zofii Łosiatyńskiąj, umarł 1801 r., zostawiwszy, z Urszuli z Kamińskich, 2-o y.
Bleyzowej, syna Jana.
Józef, dziedzic części Żurak i Staruni, umarł w Faszczówce 1804 r. Z pier-
wszej (nienazwanej w aktach) żony, zostawił: Franciszka Ksawerego, konsyliarza
Trybunału apelacyjnego, zmarłego 1804 r., po którym, zJóze^ z l^lców: Franci-
szek Ksawery, zmarły młodo i Stanidaw, pogrobowiec; Mikdąja, kancelistę sądu
Digitized by
Google
142 KORCZYŃSCY,
szlacheckiego w Krakowie; Józefa, dzieiławcę Nowosiółek; Ignacego; Rozalię; Bry-
gidę; Julię, 1806 r. za Zawadzkim i Elżbietę, za Bazylim Stebleckim; z drugiej żony,
Maryanny z Baranowskich, l-o y. ShigockieJ, nie miał potomstwa.
Maryanna, córka Ambrożego, druga żona Ignacego yon Jerin, zmarłego
1881 r. w Janowie (M. D. Wąs. z A. Lwów. Por. Nob.).
Kazimierz i Stefan Korczyńscy podpisali, z województwem niskiem, elek-
cyę Augusta II-go. Franciszek z Głęboczka zaślubił 1764 r. w Zabłotówce, Tere-
sę Sielecką. Piotra, z żony Maiyanny, potomstwo: Konstancya i Macie}, bliźnięta*
urodzone w Nagórzance 1785 r. i Bartłomiej, ur. 1788 r. Domlcella, ur. 1778 r.,
zaślubiła w Nagórzance 1789 r. Jerzego Kruszelnickiego. Orz^orz zaślubił w Za-
błotówce 1789 r. Magdalenę Sielecką, zmarłą 1888 r. w Nagórzance i miał z nią
syna Jana, ur. 1796 r., ożenion^o 1817 r. w Nagórzance, z Anną Podhorodecką,
zmarłą 1848 r. i był ojcem Maryanny, ur. 1819 r., zmarłej 1888 r. i Wawrzyńca,
ur. 1822 r. w Nagórzance. Wawrzyniec zaślubił 1845 r Maryę Lipińską i miał
z niąj, prócz innych, syna Antoniego, ur. 1846 r.
Jan, ur. 1780 r., zaślubił w Salówce 1800 r. Franciszkę Pedorowiczównę,
zmarłą 1819 r. i miał z niej:
1. Annę, zaślubioną Piotrowi Korca^ńskiemu, synowi Tomasza. 2. Ma-
ryannę« zaślubioną 1826 r. Jakóbowi Łubienieckiemu, zmarłą 1854 r. 8. Pranci-
szka, ur. 1812 r. i 4. Józefa, ur. 1807 r., ożenion^o l-o v. w Saiówce 1888 roku
z Anną Piasecką, zmarłą 1885 r., a 2-o y. tamże 1887 r. z Anną Ziobrowską, wdo-
wą Bilińską, z którąj miał syna Ignacego, ur. 1888 r., ożenionego 1868 r. w Sa-
lówce, z Maryą Bagińską.
Maryanna, córka Prokopa, żona Wojciecha Lipińskiego z Nagórzanki 1806
roku. Anna, córka Jakóba, zmarła w Salówce 1807 r. Anna, córka Bazylego i Ma-
ryanny, żona Józefa Pedorowicza, w Salówce 1854 r. Tomasz, z Anastazyi Boja-
nowskiąj, miał syna Piotra, ożenionej w Salówce 1844 r. z Anną Korczyńską
i Stefana, ożenion^^o w Nagórzance 1826 r. z Rozalią Ziobrowską, zmarłą 1844 r.
i miał z niąj córki: Maryę i Teresę. By<5 może, że tenże sam Stefan, zaślubił na-
stępnie Elżbietę Zawalnicką i miał córkę Anastazyę, za Józefem Fedorowiczem,
w Nagórzance 1876 r.
Aleksander, syn Onufr^o i Maryanny SorokowskieJ, miał z Maiyi Bagiń-
skiej, córkę Pranciszkę, ur. 1860 r. w Wygnance. Antoni, ur. 1728 r. i Jan, ur.
1781 r., synowie Wojciecha i Maryanny z Białego Potoka. Andizę}, syn Kazimie-
rza i Aleksandry, ur. 1744 r. w Białym Potoku. Maciej umarł 1708 r. w Czort-
kowie. Michfii umarł 1796 r. w Wygnance. Stefan, syn Jana i Maryanny, miał
z Reginy Siwak, syna Wojciecha, ur. 1845 r. w Wygnance. Prakseda z Wolań-
skich, wdowa, zmarła w Białej 1799 r. Karol, ze zmarłej w Czortkowie 1887 r.
PauUny z Niedżwieckicb, mid córkę Julię Józefę Teresę, zaślubioną w Czortko-
wie 1872 r. Karolowi Wróblewskiemu. Antoni zaślubił w Dobromilu 1806 roku
Maryannę Dobrowolską. Michał Tomasz, ur. 1784 r., od 1884 r. biskup przemyski,
umarł 1889 r. Erazma, zmarła we Lwowie 1908 r., była żoną Ludwika barona
Kanne, zmaiiego 1891 roku, yiceprezydenta wyższego sądu krajowego we Lwowie
(Z not. Mich. Zawadzkiego).
Epifaniusz Stefan Antoni z dziećmi: Peliksem Maciejem, Mikołajem, Anto-
nim Hipolitem, Maiyą Eweliną i Antoniną i brat Jego Grzegorz Wincenty
Digitized by
Google
KORDASZBWSCY - KORDECCY. 148
z dziećmi: Julianem i Maryann% synowie Jana« wnuki Stefana, prawnuld Andrzeja,
legitymowali się ze szlachectwa w gubernii podolsldej, 1848, 1864 i 1866 r.
Tamie również legitymowali się ze szlachectwa: Mikołaj z synem Micha-
łem, syn Jana, wnuk Teodora, prawnuk Antoniego, 1844 r. i Jan i Antoni, synowie
Bazylego, wnuki Mikołaja, Dominik z synami : Danielem Janem i Franciszkiem,
syn Orz^;orza Ludwika, wnuk Jana, a ws^scy trząj prawnukowie Ba^grlego, pra-
prawnukowie Jana Adama, 1860 roku, a Gabryel z synem Maksymom, syn Jana
i Andrzcij, syn Prochora, a wnuk Jana, 1891 i 1894 r. Konstanty i Michał, syno-
wie Antoniego, 1860 r. i Klemens, syn Daniela Jana, 1862 r. (Spis.).
Hr. J. Ostrowski podaje w Księdze Herbowej, herb innej rodziny Korczyń-
skich, przedstaiiiąjący serce, z którego wykwiti^ą tr^jr rółe na giJązkach z lińó-
mi, między dwiema polnemi liliami, na strony zwieszonemi — prz^ite na krzyż
ukośnie do dohi dwiema strziiami. W szczycie hefanu w koronie krzyż, którego
trzy końce górne różą przykryte (Nr. 1461).
Być może, że z tej rodziny pochodził Marcin, zamieszki^ący województwo
sieradzkie, elektor króla Michała. Jest też Korczyn w ziemi bdskicjj, którego
dziedzicami 1681 r. byli: Mleczko, Anna, Łaszcz i Miękiski, a N. Korczyński był
dziedzicem Nowosielce, w bełskiem, także 1681 r. (Paw.).
Korczyn w bełskiem w XV-tym wieku, należał do rodziny pn^byłcjj z Ma*
zowsza, a noszącej przezwisko Chrapków. Z czterech brad: Marcina, Andrzeja,
Mikdąja i Jana, miał Marcin Chrapek córkę Agnieszkę, za Janem z Oryszowa
Krynickim 1490 r., Jan zaś, córkę Barbarę 1494 r. Mikołaj Chrapek ożenił się
z Jadwigą, córką Jakóba z Leszczkowa i oprawił Jęj 200 grzyw, posagu i wiana
na Korczynie, Witkowie, Łicwczach, Żdzarze, Ołtarzewie i Szczytku 1469 r. Miko-
łaj umarł bezdzietnie, ^ a wdowa wyszła 2-o v. za Stanisława z Uniemina, który
skupił Korczyn 1490 r. i pisał się Korczyńskim (AOZ.XDC).
KORDASZEWSCY h. ZAGŁOBA. Ignacy Józef Stanisław Kordaszewski,
ąyn Stanisława, legitymował się ze szlachectwa w Królest¥rie, w pierwsząj poło-
wie XIX-go wieku.
KORDASZBWSCY. Stanisław Kordaszewski, syn Mikołaja i Anny Brzy-
skiej, z chęciński^o, legitymowii się ze szlachectwa 1782 r., w Wydziale Stanów
galicyjskich. Umarł 1801 r., pozostawiwszy, z Małgorzaty Wiszniewskicij, Adama,
Józefa, Barbarę, Petronellę i Katarynę, za Błazowskim. Józef, zmar^ 1806 r.,
z Róły Łuczyńskiej, pozostawił: Maryannę, Teresę, Faustynę, Agnieszkę i Błaięja
(M. D. Wąs. z A. Lwów. Por. Nob.).
KORDECCY h. ŚLBPOWRON. Józef Kordecki, pułkownik wojsk koron-
nych, wziął 1762 roku w zastaw Białobrz^ od Sapiehy (DW. 82 f. 464 i M. 285
f. 608). Jan, syn Stanisława i Heleny z Łepkowskich, wnuk Marcina i Maiyanny
z Borkowskich, legitymował się ze szlachectwa 1782 r., w sądzie grodzkim hali-
ckim, a syn Jego Jakób, urodzony z Czerkawskięj, 1810 r., w Wydziale Stanów
galicyjskich.
Jakób, zmarły 1828 r., zaślubił Magdalenę Witwicką i miał z niej : Jana,
Józefa, Mikołaja, Wojciecha, Tomasza, Kaspra, Adama Ambrożego, Stefana i Annę,
Digitized by
Google
144 KORDES — KORDYSZOWIE.
1881 r. ioną Jakóba Żędzianowskiego (metr. ślub. w Konkolnikach). Jan, ionaty
z Teklą Skibicką, miał syna Karola, wylegitymowanego ze szlachectwa 1849 r.,
w Wydziale Stanów galicyjskich (M. D. Wąs.).
Być bardzo może, że z tej rodziny, wówczas zamieszkałej w miasteczku
Iwanowicach, w kaliskiem, pochodził głośny obrońca Częstochowy, ksiądz Augu-
styn (Klemens) Kordecki, syn Marcina i Doroty, chrzczony w Iwanowicach 1608 r.,
zmarły w Wieruszowie 1678 r.
KORDES Aleksander Jan, deputat oszmiański na Trybunał litewski 1670
roku (Teka B. W. Rummla).
KORDOŃSKI Jan podpisał, z ziemią chefanską, elekcyę Augusta II-go.
KORDOWSCY prawdopodobnie wyszli z Kordowa, pod Ostrołęką. W 1682
roku dziedziczyli na Załęiu-Ponikiewku, w ziemi różańskiej (Paw.). Jan Kordow-
ski został 1628 r. podsędkiem różańskim. Grzegorz, Adam i Maciej podpisali,
z ziemią różańską, elekcyę króla Michała.
KORDYMIER Jakób, mą)or wojsk litewskich, otrzymał indygenat na sej-
mie 1678 roku (V. L.).
KORDYNOWICaOWIE. Jan Kordynowicz, ksiądz Józef, rzym.-kat pro-
boszcz w Toporowie i ksiądz Bazyli, gr.-kat proboszcz w Sokołówce, bracia. Ten
ostatni, zmarły 1828 r., z Maryanny z Tarnawskich, pozostawił: Jana, Michi^a,
Maryannę, Annę, Helenę, Ksawerę i Teklę (M. D. Wąs. z A. Lwows. Por. Nob.).
KORDYSZBWSCY, czy nie to samo co KORDASZEWSCY. Maciej zKor-
dziszewa Kordyszewski, syn Sebastyana, wspólnie z synem Marcinem, zeznał oblig
1596 r. (Zap. Lub. 8 f. 656).
KORDYSZOWIE h. WŁASNEGO, przedstawiającego w polu czerwonem,
pod półkolem srebmem, barkiem do góry, zakończonem z obu stron żeleźcem,
strziię opierzoną na dół, w środku prawo - ukośnie przekrzyźowaną. W szczycie
hełmu trzy pióra strusie.
Wyszli z Kordyszowa na Wołyniu, a dziedziczyli z czasem na Kordyszów-
ce, w województwie bracławskiem, prawdopodobnie przez siebie założonej.
Fedor Kordysz, 1588 r. w Winnicy (Arch. Sang.). Kordysz Skobejkowicz,
ziemianin Winnicki 1545 r. (Rew. Z. Winn.). Onyszko i Filon Skobięjkowicze Kor-
dysze, 1571 r. dziedzice Rzyszczowa i Chodorowa. Oryna Aleksiejówna Fedorowa
(c^ nie Filonowa?) Kordyszowa, sprzedała pół R^szczowa i Chodorów z Ostrowem
nad Dnieprem, po bracie Hrydku, Andrzejowi Chaleckiemu, I586r.
Filon Kordysz, dworzanin królewski 1565 r. (Op. Łuc. 2098 f. 5). Regina
Filonówna, l-o v. Brańska 1595 r., 2-o v. Ba^lowa Okdowa 1597 r. (WoŁ l f. 127
i 848). Iwan procesiye Olizara 1616 r., a Olena (Aleksandra) Bąjbuzianka, iona
Ba^l^;o Kordysza, 1622 r. Zbaraskich (Brad. IV f. 1014 i V f. 1186). Taż Olena,
już wdowa po Bazylim i synowie jcg: Krzysztof, Mikołaj i Sebastyan Kordyszowie^
Digitized by
Google
KORDZIUKOWIE. 146
procesowani 1645 r. przez Chojecklch, o zwrot zabranych kosztowności i rucho-
mości, pozostałych po Katarzynie z Bajbuzów, l-o v. Chojeckiej, 2-o v. KordyszoweJ
(Ibid. XI f. 162 I Xni f. 770). Z nich:
Kn^sztof, cześnik bracławski 1648 r., elektor Jana Kazimierza, króla Mi-
chiAa i Jana III-go, podczaszy bracławski 1658 r., deputat na Trybuni^ 1652 r.
(Zap. Lub. 43 r. 582), poseł bracławski 1669 r. i sędzia grodzid hicld 1672 r., zo-
stał w końcu sędzią ziemskim bracławskim, tak przynajmniej dwie zapiski sądo-
we o nim głoszą (Zap. Lub. 62 f. 200 i WoŁ IX f. 908). Kochowski wspomina, te
Kordysz, tylko że daje mu imię Jana, podczaszy bracławski, wspólnie z Zabokrzy-
cklm, sejm zerwał 1670 r. Z Anny Potockiej, córki Floryana i Kataryny z Jan-
kowskich, pozostawił Krzysztof syna Michała, vel Michała Hieronima, oraz córki:
Zuzannę Kazimierzowę Leszczyńską i Katarzynę, Mikołajowe Wawrzyńcowę Ko-
morowską (Woł. IX r. 587 i 908).
Michał y. Michał Hieronim, podczaszy bracławski 1688 roku, elektor Jana
III-go i Augusta II-go, deputat na Trybunał koronny 1695 r., został w tym ostat-
nim roku sędzią ziemskim bracławskim, ale widocznie nominacya nie dosda do
skutku, skoro Jako podczaszy, podpisał elekcyę Augusta II-go. W 1702 roku był
i podstarościm Winnickim. Żonaty z Anną Wolińską, l-o y. Stefanową Wkryń-
ską (Woł. IX r. 445), miał syna Antoniego (Bracł. XV t 1176), skarbnika bracła-
wskiego 1712 r., ożenionego z 2k>flą z Denisków. W 1748 r. ów Antoni tytułowa-
ny miecznikiem owruckim (Czemiech. f. 870 i 1127. Bracł. XVI f.. 517 i 956).
Józef, wójt dziedziczny łucki i Jan Antoni podpisali, z województwem bra-
dawskiem, elekcyę Augusta II-go. Zofia, za Stanisławem Dzikiem, miecznikiem
bracławskim, a Katarzyna, l-o y. Rokszycka, 2*o y. za Mikdąjem Bałabanem, mie-
cznikiem nowogrodzkim, 1751 r. (Woł. XIV f. 798 i Bracł. XVI f. 817).
Stanisław, dziedzic Kordyszówki, Dubowca i innych (Bracł. XVI f. 956),
skarbnik bracławski 1748 r., cześnik Winnicki 1764 r., podstoli bracławski 1771 r.,
podczaszy 1772 r., stolnik bracławski 1774 r., chorąży Winnicki 1778 r., w końcu
chorąży bracławski 1780 r., poseł 1782 r. (DW. 98 f. 1066). Żonaty z Justyną Gro-
cholską, pozostawił syna Ignacego i córkę Franciszkę, za Józefem Ursynem Pru-
szyńskim (Bracł. XVII f. 1284 i DW. 100 f. 1875). Synem Jego miał być także
Libery, szambelan Stanisława Augusta, ożeniony z Magdaleną Pruszyńską, nie
żyjący Już 1788 r. (DW. 104 f. 726), a córkami: Maryanna, 1788 r. żona Mikołaja
Jaroszyńskiego, stolnika dźwinogrodzkiego, Katarzyna, za Ignacym Jełowickim
(DW. 104 f. 724) i N. Kamieńska z Tuszebina.
Ignacy, wojski większy 1769 r., łowczy 1772 r., w końcu pisarz ziemski
bracławski 1778 r., sędzia sejmowy 1777 r., poseł 1780 r. (DW. 96 f. 1178), w 1785
roku był kandydatem do kasztelanii owruckięj (MP.). W 1776 r. żonaty z Kata-
rzyną Głębocką, która rozwiódłszy się z nim, wyszła za Stanisława Umińskiego
1787 r., a następnie za Ignacego Trypolski^o, a 2-o y. z Anną Rakowską (Or.
Winnic, i DW. 107 f. 1855). Umarł 1788 r. ostatnim z rodu, a wdowa wyszła
2-0 V. za Bystr^o.
KORDZIUKOWIE h. BAWOLA GŁOWA, w województwie wileńskiem.
Stanisław Kordziuk, dziedzic 1487 r. Oiełwan i Kongicdzi, w powiecie wileńskim,
Hcrban. T. XI. 19
Digitized by
Google
146 KORECCY.
mili syna Mikołą}a, którego syn także Mikołaj, pozostawił syna Jana, a ten znów
Mikołaja. Po Mikołaju szedł syn Gabryel, a po nim Samuel, którego syn Bene-
dykta mili syna Michała, podkomorzego Stanisława Augusta 1783 r. (MR), rotmi-
strza wileńskiego, 1786 r., który wspólnie z synami: Benedyktem, regentem ziem-
skim wiłkomierskim i Ignacym, legitymował się ze szlacliectwa 1800 r., przed
Deputacyą Wywodową wileńską.
KORECCY książęta, lierbu POGONIĄ, podług Kojałowicza i Niesieckiego,
pieczęć jednak przyłożona 1546 r., przez księcia Botiusza Fedorowicza Koreckiego,
na zaświadczeniu danem księciu Kuźmie Zasławskiemu, o chorobie umydowej Je-
go stryja, przedstawia rydwan o dwócli kidach, do którego zaprzęgniętych dwoje
zwierząt^ ksztdtem zbliżonych do łasicy (Arch. Sang. IV f. 461).
Wywodzą ich od księcia Aleksandra, syna Patrycego Narymuntowicza, Icsię-
cia starodubowskiego, który 1406 r., podczas wojny Witolda z wielkim księciem
Moskiewskim, okazał chęć zdrady, za co przez Witolda uwięzionym został i cho-
ciaż po pewnym czasie odzyskał swobodę, do Staroduba nie wrócił, w zamian
którego otrzymał Korzec i dał początek książętom Koreckim (Kniaź.). Jeżeli tak
jest w rzeczywistości, to Koreccy musieli pieczętować się Pogonią, a pieczęć księ-
cia Bohusza, należy uważać za fantazyjną.
Posiadanie to Korca przez ksi^ia Aleksandra Patrykiewicza, w początkach
XV-go wieku, podaje w wątpliwość akt, jeżeli jest autentyczny, którym królewicz
Kazimierz Jag. 1448 r., czy 1444 r., prosi ks. Bazylego Ostrogskiego, o przyłącze-
nie jego ojcowizny Korca, do Krzemieńca, na czas, dopóki nie zostanie starostą
łuckim, a gdy to nastąpi, otrzyma napowrót wwiązanie, w swoją ojcowiznę (Arch.
Sang. III). Jeżeli więc Korzec był w posiadaniu ojca ks. Bazylego Ostrogskic^,
nie mogli go wówczas posiadać już Koreccy.
Tymczasem, książę Świdrygiełło nakazuje 1448 roku bojarom i ziemianom,
z okolicy Korca, służyć księciu Bazylemu (Koreckiemu) tak, jak służyli ojcu jego,
księciu Aleksandrowi (Okolski nakaz ten przytacza). Widocznie jeden z tych aktów
musi być podrobiony, a prawdopodobnie odnoszący się do książąt Ostrogskich. Ks.
Aleksander miał mieć drugiego syna Siemona^ który osiadł w Moskwie i miał
dwóch synów: Daniła i Wołocha, bezdzietnego. Danił miał syna Bohdana,
a ten Iwana, młodo zmartego, na którym wygasła linia książąt Koreckich
w Moskwie.
Książę Bazyli Aleksandrowicz miał dwóch synów: Bohusza i Iwana. Książę
Bohusz świadczył 1488 r. przy zapisie wiana żonie, przez ks. Siemiona Juriewicza
(Arch. Sang.).
Książę Iwan Bazylewicz Korecki, namiestnik krasnosielski, ma sprawę
w 1492 r. z Hostskim, klucznikiem łuckim, o podwody z Korca (ML. 6). Żonaty
zWasilisą, córką ks. Hleba Lizinosowicza, po śmierci którego otrzymał 1493 r. do-
bra po nim pozostałe (J. Wolff). Miał synów: Fedora, Bazylego, Lwa i Aleksan-
dra, wspólnie z którymi, matka ich zapisuje 1512 r. Perekały, córce swej, a ich
siostrze Hannie i mężowi jej, Michałowi Zbrochowiczowi (Arch. Sang III). Miał ks.
Iwan jeszcze syna Iwana, o którym wzmianka w akcie z 1493 r., którym matka
potwierdziła zeznano przez synów działy (J. Wolff.).
Digitized by
Google
KORECCY. 147
Z synów ks. Iwana Bazylewicza, Bazyli, Lew i Aleksander, zginęli pod
Sokalem 1619 r., a ks. Iwan i iona jego, Fedka, sprzedali Czartoryskiemu wieś
Susko, 1617 r. (ML. 86).
Król Zygmunt nadał w 1611 roku dworzanom swoim, książętom Fedorowi
i Iwanowi Iwanowiczom Koreckim, dwór Targowicę, w powiecie łuckim, ze ¥rsia-
mi: Rudlewem, Bdobokiem i Bełymbereliem (ML. 11).
Jedyna córka Iwana, księżniczka Hanna, wyszła za ks. Iwana Wasilewi-
cza Massalskiego. Król Zygmunt pozwolił w 1682. r., jej mężowi i jej samej, sprze-
dać należącą do niej połowę Korca. Drugą połowę Korca posiadał brat jej stry-
jeczny, ks. Bohusz Fedorowicz Korecki (ML. 24).
Książę Fedor Iwanowicz Korecki otrzymał w 1608 r., od króla Zygmunta,
Suszczany, w powiecie kijowskim, po Glińskim (ML. 8). Żonaty był z księżnicz-
ką Hanną MichiAówną Źyzemską, wdową po Niemirze, która zgin^a gwiAtowną
śmiercią, niewiadomo z czyjej ręki. O przyczynienie się do jej śmierci oskar^li bra-
cia jej w 1682 r. własnego jej syna, ks. Bohusza Fedorowicza Koreckiego (MU 22).
Ks. Bohusz Fedorowicz Korecki, w latach 1689 — 1646 starosta żytomier-
ski, w 1660 r. starosta bracławski i Winnicki, został w 1660 r. starostą łuckim,
a w 1672 r. wojewodą w(^skim. Umart w 1676 r., pochowany w Pieczerskiej
ławrze w Kyowie. W 1669 r. podpisał akt wcielenia Wołynia do Korony. W 1676
roku spisał testament, którym zeznał zapisy na rzecz żony i przekazie majątki
synowi Joachimowi (J. Wolflf). Drugi syn jego Jerzy, umarł młodo. Właściciel
połowy Korca, Międzyrzeca, Kulikowa, Targowicy i Jaruni, zaślubił l-o v. księ-
żniczkę Hannę Sanguszkównę, córkę ks. Andrzeja, z którą się rozwiódł 1546 roku.
W tymże roku zrzekł się wszelkich pretensyi do skarbów i pieniędzy, w jej rę-
kach będących (Arch. Sang. IV). Drugą jego żoną była Maryanna Ozaplicówna,
córka Bazylego, która w 1691 roku procesowała się z Krasieńskimi, o popełnione
rzekomo przez nich grabieże. Wspomina też o niej wyrok, dotyczący dóbr Bure-
mieć, wydany w 1620 r. z powództwa Bałabana, archimandryty żydyczyńskiego,
przeciwico jej wnukowi, ks. Samuelowi Joachimowiczowi Koreckiemu (Arch. I. Z.
Ros. I. 1 i Woł. IV f. 666).
Ks. Joachim Bohuszcwicz Korecki i żona jego, Anna Chodkiewiczówna,
kasztelanka wileńska, mają w 1600 r. sprawę z Bohurymskim o wsie Daniczów
i Żeleżnicę (Woł. I f. 2, 8, 4 i 6). Ks. Joachim, współsukcesor ks. Bohdana Wo-
łodimirowicza Putywelskiego-Borowskiego, zagarnąwszy po nim ctdy majątek, po-
zwany został o to w 1691 r. przez Micutów (Kij. 1 f. 6). W 1691 r. ma ks. Joa-
chim sprawę z Niemiryczem o sumę, wypożyczoną od jego ojca, ks. Bohusza Fe-
dorowicza i o najazd dóbr Czernichowa. W 1696 r. nabył, wspólnie z żoną Anną,
Beliłowce. Dziedzic Targowicy, ma sprawę w 1608 r. z Piaseczyńskim, o podda-
nych. W 1610 r., zapisał żonie dożywocie na dobrach międzyrzeckich (Woł. z 1691,
1696, 1608 i 1610 r.; Ky. z 1691 r.).
Ks. Joachim umarł w 1612 lub 1618 roku. W 1614 r. pozosti^a po nim
wdowa, wraz z synami: Samuelem i Karolem, pozwaną została przez Branickiego,
o poddanych zbiegach z Borotyna (Woł. III f. 4). Oprócz tych dwóch synów, po-
zostawił ks. Joachim, z Anny Chodkiewiczówny, pięć córek: Marcebellę Annę, żo-
nę 1-0 y. Mikcdąja Hlebowicza, kasztelana wileńskiego, 2-o y. Jana Rakowskiego,
wojewody witebskiego, Lewinie y. Leonillę, żonę Jana Olbiychta Radziwiłła, Iza-
Digitized by
Google
148 KORECCY.
bellę, żonę ks. Mikołaja Czartoryskiego, Helenę, ionę Marcina Kalinowskiego, wo-
jewody czemiechowskiego i Serafinę, przeoryszę monasŁeru Św. Bazylego ritus
graeci w Korcu. Wszystkie pięć córek ks. Joachima i brat ich, Karol Samuel,
mają sprawę w 1628 r. z Siliczem i Jerliczem (WoŁ V B f. 186 i 617).
Mikołaj Hlebowicz, podstoli wielkiego ks. litewskiego i iona jego, Marce-
bella Korecka, córka ks. Joachima, przyznali pewną sumę Warszyckiemu 1609 r.
(MK. 154 f. 228).
Jerzy Hlebowicz sprzedał w 1642 r. dobra Rusanowskie, które odziedzi-
czył po matce swej, MarcebelU, l-o v. Mikołajowej Hlebowiczowej, kasztelanowej)
wileńskiej, 2-o y. Janowej Rakowskiej, wojewodzinie witebskiej (MK. 187 f. 125).
Książę Samuel Korecki, syn Joachima, miiA w 1620 r. sprawę z Bohowi-
Łynem, o Wojnicę i poddanych z Rudlewa i BiiAoboków, a razem z bratem Karo-
lem procesował się w tymże roku z Bałabanem, archimandrytą iydyczyńskim,
o zabicie ludzi w Targowicy i zabranie koni (Woł. IV f. 572 i 628). Samuel zgi-
n^ w Stambule 1622 r., pozostawiając z żony, Katarzyny Mohilanki, hospodarów-
ny Mołdawskiej, jedynaczkę Annę, ur. 1618 r., żonę Andrząja Leszczyńskiego, wo-
jewody derpskiego, który zapisał jej 1687 r. na dobrach Koreckich, Międzyrzec-
kich, Ukraińskich i Uścickich 2,181,000 flor. posagu i nabył od Czartoryskiego
Targowicę, za 195,000 flor* (Bracł. IX f. 562 i 570). Stryj jej i opiekun, ks. Karol
Samuel Korecki, pożyczył od Zborowskiego 30,000 flor., na zaspokojenie wien^-
cieli jej ojca i oddał mu w zastaw Targowicę 1625 r. (Ky. HL C f. 26 i Woł. V
B r. 114). Anna umarta 80-go Maja 1689 r,, pochowana w Ozartorysku (Star.
Mon. f. 825).
Książę Karol y. Karol Samuel, drugi syn Joachima, elektor Jana Kazimie-
rza, otrzymi^ od matki swej w 1625 r. dobra międzyrzeckie, w powiecie łuckim,
na których miiAa zapisane dożywocie i zabezpieczone sumy posagowe (Kij. III C
f. 8 i 9). Ks. Karol został w 1622 r. starostą Winnickim, a w 1628 r. kasztelanem
wołyńskim. Umarł 4-go Maja 1688 r. (w Star. Mon. f. 504, mylnie wydrukowano
1628 rok). W 1628 r. otrzymał konsens na ustąpienie Potockim, ze starostwa trem-
bowelskłego, wsi Adynkowce i Oryszkowce (MK. 170 f. 417).
Ks. Karol pojął za żonę Annę Potocką, kasztelankę kamieniecką, wdowę
po Stanisławie Golskim i po księciu Konstantynie Zasławskim, która wraz z mę-
żem procesowała się 1622 r. z książętami Zasławskimi, o wyrzucenie jej z dóbr
Żwiniaczy, Holatyna i Nowegostawu, oraz o zabranie inwentarzy i ruchomości.
Anna z Potockich zmarła 1628 r., pochowana w Korcu, a mąż jej, wraz z dziećmi
swemi: Samuelem Karolem i Eufrozyną, książętami Koreckimi, prowadzi dalej tę
sprawę (Brach VI f. 654). Ks. Karol Samuel i syn jego, Samuel Karol, procesiyą
się 1628 r. z Trypolskim, o Białohorodek, a 1681 r. z Firlejem, o rozgraniczenie
Olszanki od Obuchowa i Hermanówki (Woł. V B f. 558 i VI B f. 49; Kij. z 1681 r.). Sa-
muel Karol i Eufrozyną, dzieci niegdy ks. Karola Koreckiego, mają sprawę 1686
roku z Olizarem, a 1640 r. z Firlejem, o rozgraniczenie dóbr (Wd. VI B f. 244;
Ky. VI B f. 95). Eufrozyną wyszła w Styczniu 1647 roku za Daniela Stemp-
kowski^o, starostę włodzimierskiego i umarła tegoż roku w Październiku bez-
dzietnie.
Ks. Samuel Karol, ostatni potomek domu Koreckich, nie pozostawił z dwóch
żon: Maryanny Łigęzianki, podskarbianki koronnej, wdowy po Tarle i z Zofii Opa-
Digitized by
Google
KORECCY - KOREYWA. 149
lińskiej, wojewodzianlci poznańsldej, wdowy po Koniecpolskim, żadnego potom-
stwa. Umarł w 1661 r., w sześć dni po poślubieniu Opalińskiej (Rudawski).
Na zapisie księżnej Kobryńskiej z 1465 r. na rzecz jej sługi, Judy, ducho-
wnie cerkwi ŚŚ. Apostołów Piotra i Pawła w Kobryniu, wymieniony jest w licz-
bie świadków Eliokim, kniaź Korecki, bojaryn (Akta III). Józef Wolff, który ten
akt wypisał z Metryki litewskiej, utrzymuje, że w nim być powinno .Eliokim lenia-
m Koreekaho bojaryn^. Prawdopodobnie tak byó powinno, rzecz jednak dziwna,
że w obu kopiach, tak w tej, która się znajdiye w Metryce litewskiej, jako
też i w tej, którą z oryginału sporządzono i do akt brzeskich wciągnięto, po-
myłka ta się zni^dige.
(Patrz Rodowód książąt Koreckich, strona następna).
KORECCY h. OGOŃCZYK. Hilary i Feliks, synowie Daniela, legitymowali
się ze szlachectwa w Królestwie, w pierwszej połowie XIX-go wieku.
Czy nie tego herbu byli: Bartosz Korecki, którego żona Anna, zeznała te-
stament we Lwowie 1572 r. (AQZ. X. 1688), Stefan, student u Pijarów wChdmie
1678 r. (Akta XXIII) i Maciej, syn Daniela i Maryanny Jurkowskiej, wnuk Józefa
i Zofii z Dydyków (3rabowieckich, prawnuk Antoniego, wylegitymowany ze szla-
chectwa 1808 r., w Wydziale Stanów galicyjskich.
KOREWICCY to KOROWICCY. Daniel Korewlcki, podczaszy drohicki,
podpisał z województwem podlaskiem, elekcyę Jana III-go.
KOREYWA V. KOREWA herbu DĘBNO, z województwa wileńskiego,
Koreywa, w 1890 roku starosta miednicki, przyjął na zjeździe horodelskim
herb Dębno. Protas Korowa znajduje się w liczbie książąt i l>ojarów, którzy rę-
czyli królowi Władysławowi Jagielle 1431 r., za Jeńcami litewskimi (Cod. Epist.
s. XV). Iwaszko Korejwicz podpisał przymierze Swidrygidły z Krzyżakami, 1482
roku (A. Rus. Liw.). Jan Korejwa Jadygowicz, sprzedał w 1451 r. pewne grunta
Maciejowi, biskupowi wileńskiemu (Arch. I. Z. Ros. II). Bohdan Korejwicz, w 1499
roku namiestnik mcdodeczeński. Szymko Korewicz, w 1615 r. dworzanin królew-
ski (ML. 11). Król Zygmunt potwierdził w 1586 r. dworzaninowi swemu, Micha-
łowi Szymkowiczowi Korewiczowi, przywilej, którym król Aleksander nadał był
ojcu jego, Szymkowi, lO-iu służebnych ludzi z ziemią, w rudomińskiej włości
(ML. 28).
W 1520 r. rozsądził król Zygmunt spór między bojarami wiłkomierskimi
Mordasem i Towtyłem, braćmi Koreywiczami, a Staśkiem Mackiewiczem i Janu-
szem Bernatowiczem Koreywiczami. Maciek i Bernat sprzedali swoją ojcowiznę
synowcom swoim : Mordasowi i Towtyle, Stasiek i Janusz chcieli im ją odebrać.
Król odsądził tych ostatnich od posiadania tych dóbr (ML. 14).
Juchno i Bohdan Korewicze, bojarowie królewscy wołkowyscy, mają spra-
wę z Tryzną, w 1528 roku (ML. 19). Wojciech Nanowicz (czy nie Janowicz)
Korejewicz, dworzanin królewski, ma sprawę z Aleksandrowiczem w 1548 roku
(ML. 48). Ostapko Korewa, syn Michała, ziemianin Słonimski 1570 r. (Akta XXII).
Digitized by
Google
150
KORECCY.
Rodowód książąt Koreckich.
Patrycy
Narymutowicz
Alefctaaitr
I
Butyli
I
8le»iM
DaiHI Weltck
BoNtz
1483 r.
Iwaa
nainiostnik
krasnosiclski
1492 r.
Feder
1608 r.
ż. ks. Hanna
Żyzemska
Bekasz
woJewcNla
wołyński
1572 r.
la) ks. Han-
na Sangusz-
kówna
b) Maryanna
Czaplicówna
Jeackfn
A. Anna
Cbodkiewl
czówna
1590 r.
Bazyli
t 1519 r.
Lew
1519 1
Iwaa
ź. Fedka
1518 r.
Haaaa
m. ks. Iwan
Massalski
Alektaader
V 1519 r.
Haaaa Bekdaa
Zbrochowl-
czowa
1512 r.
Saaiaei
-J- 1622 r.
ż. Katarzyna
Mohilanka
Kareł Saaiael
kasztelan
wołyński
t 1633 r..
i. Anna
Potocka
Maroebella Lesallla Izabella Heleaa Serallaa
m. a) Mikołaj m. Jan Oibrycht m. ks. Mikołaj m. Marcin przeorysza
Hlebowicz Radziwiłł Czartoryski Kalinowski . monasteru
b) Jan Raków- Św. Bazylego
ski w Korcu
Aaaa
Dl. Andrzej
Leszczyński
Saaiael Kareł
t 1651 r..
ź. a} Maryanna
Ligęzianka
b) Zofia
Opalińska
Eafrezyaa
m. Daniel
Stempkowski
1047 r.
Digitized by
Google
KOREYWA — KORPPOWIR
161
Herb Dębno.
Stanisław Koreywa, sędzia grodzlci 1618 r., podsędek 1620 r., a sędzia ziemski
oszmiański 1680 r. Krzysztof, podstarości upicki 1687 r. Aleksander y. Jan Ale-
ksander, s^ia grodzki oszmiański 1667 r. Mikołaj podpisii, z województwem
nowogrodzkiem, elekcyę Augusta II-go.
Samuel Franciszek, w powiecie oszmiańskim 1699 r. Katarzyna z Woł-
ków Korewina 1661 r. Eleonora Korej wianka, iona Tomasza Kruplenicza, podcza-
szego smoleńskiego 1721 r. (Ist Jur. Mat XXVI). Helena, za
Władysławem Micliałem Łuczką, pisarzem grodzkim wiłko-
mierskim 1700 r. Stefan, miecznik Słonimski, 1707 r. na 2yeź-
dzie lubelskim.
Rafał Koreywa 1769 r., a Aleksander z Dębna Korey-
wa 1786 r., na sejmiku imudzkim. Franciszek Korewa y. Ko-
reywa, ziemianin oszmiański, komornik smoleński 1788 roku,
a komornik ziemski oszmiański 1786 r. Ludwik Koreywa, sę-
dzia grodzki kowieński 1776 r. Aleksander Korewa, regent
ziemski kowieński 1784 r. Kasper Korewa, urzędnik skarbo-
wy 1792 r. (DW. 108 f. 889).
Żyjący 1664 r. Matys Korewa, dziedzic Koreywiszek,
w województwie wileńskiem, miał syna Adama, a ten Michała,
po którym pozostał się syn Felicyan. Tego ostatniego synów
dwócłi, Józef i Ludwik.
Józef syn Józefa, z synami: Wiktorem, Floryanem Sta-
nisławem i Tomaszem i wnukami: Rudolfem Sabą, Jarosławem
Ferdynandem i Wiktorem Maksymem, również Ludwik, syn
Józefa, z synem Antonim, legitymowali się ze szlachectwa 1884 r., przed Deputa-
cyą Wywodową wileńską.
Ludwik, drugi syn Felicyana, miał syna Aleksandra, a ten Jana Ksawe-
rogo, który z synem swoim. Antonim Narymondem, legitymował się ze szlachectwa
tamże, tegoż roku.
Aleksander Maciej Bonifacy, syn Macieja, legitymował się ze szlachectwa
w Królestwie, w pierwszej połowie XIX-go wieku, a Leonard 1854 r.
Michał, syn Samuela, cześnik oszmiański 1722 r., miał syna Leopolda, ho-
rodniczego upickie^^o, zmarłego 1758 r., żonatego z Katarzyną Niepokojczycką,
z której synowie: Józef Kazimierz, Antoni, Tadeusz i Anzelm (Teka W. Rulik.).
Antoni Koreywa, syn Ksawerego, kapitan sztabu generalnego rossyjskiego
1859 r. Hieronim, syn Józefa, w wileńskiem 1859 r. (Teka hr St. Kossak.).
KOREYWA h. KUSZA, który przedstawia w polu czerwonem kuszę sre-
brną napiętą bez strzały (Ostr. Nr. 1694). W szczycie hełmu trzy pióra strusie.
Kojałowicz pisze, że herb ten służy Koreywom-Burnakom.
KORPPOWIE h. WŁASNEGO, który przedstawia w polu czerwonem lilię
podwójną złotą. W szczycie hełmu między dwiema syrenami i pod trzema gwia-
zdami sześciopromiennemi złotemi, lilia złota (Ostr. Nr. 1454).
Rodzina Korffów pochodzi z Westfalii i osiadła w Inflantach i Kurlandyi,
już w XV-m wieku. Z nich Maciej, otrzymał od cesarza Leopolda tytuł barona
państwa rzymskiego, a Klemens August tytuł hrabiowski 1816 r., od króla pru-
skiego, Fryderyka Wilhelma II-go. Tytuł baronowski potwierdzony w cesarstwie
Digitized by
Google
162 KORPPOWIE.
rosyjskiem 1868 roku, a tytuł hrabiowski przyznany baronowi Modestowi, synowi
Andrzeja, członkowi rady państwa, kawalerowi orderu Św. Andrzeja, 1872 r.
Piotr Korff posiadło 1490 r. w Inflantacli Schadenhof, który syn jego, Fry-
deryk, sprzedid 1686 r. Ottonowi von dem Berge (Stryk.).
Mikołaj Korff, rotmistrz królewski, za położone zasługi w walkacli z Mo-
skwą, otrzymał 1688 r. prawem lennem Jurienburg w Inflantach (M. 127 f. 227).
Otrzymał on również Kreutzburg i Preecul, które to dobra przesdy na jego syna
Mikołaja, także rotmistrza królewskiego. Ten drugi Mikołaj nabył 1620 r. dobra
Noreten i Dreneken (M. 166 f. 64), a będąc dowódcą konnicy, otrzymał 1628 r.
Kreutzburg na własność (M. 170 f. 182) i 1684 r. pensyi 8,000 flor. (M. 180 f. 272).
W 1648 r. podpisid elekcyę Jana Kazimierza.
Aleksander otrzymał od księcia kurłandzkiego starostwo mitawskie. Na*
danie to potwierdził mu król Władysław IV-ty 1686 r. Żoną ]ego była Zofia Beor
(M. 180 r. 467 i 469). Wilhelm otrzymał 1684 r. konsens królewski, na wykupie-
nie starostwa orleńskiego, z rąk Sapiehy i dobra pozostałe po Erneście Korffie,
który zginął w wyprawie moskiewskiej (M. 180 f. 284, 826 i 607). W 1648 roku,
będąc posłem Inflant, podpisał elekcyę Jana Kazimierza. Pewnie tenże sam Wil-
helm, bo starosta orleński, został obcrburgrabią księstwa kurłandzkiego i pułko-
wnikiem Jego KróL Mości. Żoną j(^o była Maiyanna z Borchów, córka Fabiana
i Magdaleny z Krydnerów.
Brat jego Mikołaj, poseł na konwokacyę 1682 r., został 1686 r. kasztela-
nem wendeńskim i otrzymi^ konsens królewski, na wykupienie z rąk Rudominy
starostwa kokenhauskic^o (M. 180 f. 476). W 1643 r. wojewoda wendeński, umarł
1669 r. W 1664 r. był i starostą wobolnickim (V. L.).
Syn jego Walter, ur. 1621 roku, ciwun trocki 1667 roku, zaślubił księż-
niczkę R^inę Ogińską. Umarł bezpotomnie, a wdowa wyszła 2-o y. za Leonar-
da Pocieja.
Drugi jego syn, Ernest Jan, ur. 1622 r. wKreuzburgu, zmarły 1680 r., ge-
nerd major wojsk królewskich 1678 r. (Sig. 12 f. 46), zeznał testament 1680 r.
w Ruklach, którym zapisał swój majątek drugiej żonie, Konstancyi ze Skorulskich,
córce Rafała, marszałka kowieńskiego i Maryanny Rymońskicj i córce swej, Ame-
lii Annie, z nią spłodzonej, odsuwając od sukcesyi syna i córkę z pierwszego mał-
żeństwa (Akta XII f. 612).
Henryk Korff, kapitan wojsk koronnych, dziedzic dóbr Trecken i Santen,
żonaty IrO y. z Katarzyną Elżbietą von Brincken, 2-o y. z Gertrudą von Rummel,
z drugiej żony pozostawił: Małgorzatę Annę, ur. 1686 r., żonę Gotarda Jana von
Schroeder, Henryka, ur. 1687 r., Annę Katarzynę, ur. 1639 r., za Janem Brincke-
nem, Elżbietę, ur. 1642 r., Dorotę Weronikę, ur. 1648 r., za Magnusem von But-
lar, Mikołaja, ur. 1645 r., Wilhelma, ur. 1646 r., żonatego z Anną Zoflą von Butlar,
Jana Didricha, ur. 1647 r., żonatego z Katarzyną von der Osten - Sacken, Gertru-
dę, ur. 1649 r., za Fryderykiem von Brackel, Katarzynę Agnieszkę, ur. 1650 r.,
Krystynę Zuzannę, ur. 1651 r, za Janem Didrichem yon Schoppingkiem, Reinhol-
da Fryderyka, ur. 1652 r.. Katarzynę, ur. 1653 r. i Agnieszkę, ur. 1656 r.
Jan, z Osten-Sackówny, pozostawił : Henryka Willielma, Gotarda Frydery-
ka, Annę Sybillę i Zofię Elżbietę, żonę Karola Teodora von Neyhoff Leja.
Digitized by
Google
KORGOW — KORIATOWICZa lU
Gerhard otrzymał 1662 r. konsens królewski, aa odstąpienie dóbr lennych
Altorff, w powiecie amboteńskim, Gerhardowi Korffowi, podsędkowi ziemsldemu
piltyńskiemu (M. l»2 f. 265).
Fryderyk Henryk Korff został pułkownikiem królewskim 1668 r. (Sig. 1)
i w ^mże roku otr^mał list przypowiedny na 200 koni (Sig. l f. 136).
Fryderyk, wojski inflancki, umarł 1698 r. Gerhard Fryderyk, dzierżawca
weldeński, zawarł umowę z Sakinem 1699 r. (Ręk. Oss. Sig. 186 f. 86 i 146).
Mikołaj, rotmistrz królewski, podpisał, z księstwem imudzkiem, elekcyę
Jana III-go. Mikołaj, z dworzanina królewskiego, skarbnik inflancki 1677 roku.
Mikołaj, skarbnik inflancki, otr^mał 1701 r. konsens królewski, na cesyę staro-
stwa rze^yckiego N. Korflówi (Ręk. Oss. Sig. 262 f. 84). Mikdąj, podstoli brasła-
wski, tonaty 1680 r. z bratanka Teofila Radeckiego, marszałka lidzkiego (Akta
XII f. 698).
Jakób, strałnik inflancki i Gedeon, oboiny inflancki, świadkowie na testa-
mencie Borcha 1682 r.
Mikołaj, chorąi^ kowieński 1696 r., poseł na sejm koronacyjny, z kowień-
skiego, 1696 r. (V. Ł ). Mikołaj, starosta komiałowski, podpisał, z województwem
trockiem, elekcyę Augusta II-go. Mikdąj otrzymał 1786 r. prąrznanie do^ocia
na starostwie rze^yckiem dla tony, Urszuli Konstancyi de Wahlen (M. 226 f. 160).
Konstancya de Wahlen Korflbwa, nabyła 1766 r. dobra Bsmar w Inflantach (Kancl.
29 f. 1074). Starostwo rzei^ckie po śmierci Mikdąja, otrzymał syn jego Zygmunt,
na którem, tonie jego, Katarzynie Juliannie z Kloppmannów, przyznane zostało do-
żywocie 1764 r. (M. 229 r. 969).
Fryderyk Korff trzymał starostwo rzełyckie 1786 r. (Ist Jur. Mai XXVII).
Heniyk, starosta frauenburski 1717 r. Bmesi został podkomor^rm nadwornym
1766 r. Mikołaj Wilheim, z linii Kreuzburgskięj i iona jego, Elżbieta Sefreis,
otrzymali 1768 r. konsens królewski, na wykupienie starostwa tolkmickiego z rąk
Golczów (Sig. 29). Tenże Wilhelm podpisał, z województwem pomorskiem, elek-
cyę Stanisława Augusta. Maciej na scjjmiku brasławskiem 1764 r. Jan, strażnik
kowieński 1766 r. Jei^ został 1778 r. porucznikiem artyleiyi litewskiąj (Rękop.
Oss. 2608 r. 179). Aleksander nabył 1794 roku Gilwicze, w powiecie berżańskim
(Zs. Rosieńs.).
Katarzyna, córka hr. Karola Skawrońskiego, brata cesarzowej Katarzyny
I-€|j, zmarła 1767 r., była żoną N. Korffa. Baron Mikołaj, syn Andrzeja, generał
en chef wojsk rosyjskich, kawaler orderu Św. Andrzcija, umarł 1766 r. Bar. Jan
Albert, prezes Petersburgskic^j Akademii Nauk, umarł 1766 r. Bar. Mikołaj, syn
Jana, inspektor artyleryi rosyjskiej 1798 r. Bar. Teodor, syn Karola, umarł 1828
roku. Baron Mikołaj, syn Mikołaja, właściciel 1866 r. majoratu Preekuln (Herb.
hr. Bobryńskiego). Bar. Mikołaj, ożeniony z Maryanną Krassowską, córką Józefa
i Ludwiki z Zaborowskich.
KORCłOW Tomasz, w powiecie wiłkomierskim 1764 r. (V. L.).
KORIATOWIGZB ksiąifeęta. Koriat, ąyn Gedymina, ochrzczony pod imie-
niem Michała, dzierżył Nowogródek, synowie jego, wyrugowani z dzielnicy ojca,
HertMA T. XI. 20
Digitized by
Google
164 KORKOCKI — KORKOZBWICZOWIE.
otrzymali Podole. Synów przypisują mu kroniki czterech: Jerzego, Aleksandra,
Konstantego i Teodora.
Ks. Jerzy Koriatowicz, obok drugich książąt, podpisał traktat z królem Ka-
zimierzem 1866 r. W 1374 r. występi^je Jako hospodar ziemi mcMawskiej. Został
zabitym przez poddanych, prawdopodobnie w tymże roku.
Ks. Aleksander Koriatowicz zawarł, wspókiie z innymi książętami, 1866 r.
traktat z królem Kazimierzem. W tymże roku król Kazimierz, zdobywszy ziemię
włodzimierską na Łubarcie, powierzył mu zarząd takowej. Po bracie Jerzym objął
zarząd Podola i 1875 r. wyd^ąc w Smotryczu przywileje, pisze się kniaziem i ho-
spodarem podolskiej ziemi. Zginął w potyczce z Tatarami.
Ks. Konstanty Koriatowicz, móg^ objąd Podole po bracie Aleksandrze. Z ty-
tułem księcia podolskiego, wydał 1385 roku mieszczanom krakowskim przywileje
wolnego handlu, a 1888 r. nadał Bakotę Niemirze.
Ks. Fedor Koriatowicz, po śmierci braci. Jest kniaziem i hospodarem ziemi
podolskiej 1892 r. Ściągnąwszy na siebie gniew Witolda, utracił Podole i udał
się na Węgry, gdzie objął Munkacz, trzymany Już dawniej przez niego, z ramie-
nia króla Ludwika. W 1408 r. Fedor, książę podolski, pan na Munkaczu, składa
hołd królowi Władysławowi i królestwu. Zył jeszcze 1408 roku. W 1416 r. król
Zygmunt węgierski wyznac^ł Jego córkom, Annie i Maryi, roczną dotacyę.
Mógł Koriat mieć więcej synów, gdyż, obok wyżej wymienionych, wystę-
pąją Jeszcze, ks. Lew Koriatowicz, który zgin^ nad Worsklą 1899 r., ks. Bazyli
Koriatowicz, przyrzekający wierność królowi i koronie polskiej 1408 r. i ks. Dy-
mitri, żonaty 1856 roku z córką wielkiego księcia moskiewskiego, Iwana Iwa-
nowicza.
Książęta Kurcewicze, uważając się za potomków Koriata, używają przydom-
ku Koriatomcr, śladu Jednak tego ich pochodzenia nie ma (Stadn.; J. Wolff).
KORKOCKI Jerzy podpisid, z ziemią chełmską, clekcyę Augusta II-go.
KORKODYN książęta. Ks. Juri Korkodyn, syn Iwana, a wnuk ks. Hleba
Światodawicza Smoleński^o, wymieniony Jest w spisie kniaziów i bojarów smo-
leńskich, w końcu XV-go wieku. Syn Jego ks. Iwan, otrzymał kilkakrotnie w la-
tach 1482 — 1487, nadania z myt Smoleńskich i Mińskich. Po zdobyciu Smoleń-
ska 1514 r., poddał się ks. Iwan Korkodyn Moskwie, gdzie potomkowie J^;o, knia-
ziowie Korkodiuy, wygaśli w końcu X\^I-go wieku.
KORKOSZOWIB Stanisław i Bazyli, bracia, wraz z Michałem, synem Ba-
biego, pozwani 1726 roku przez Moczulskiego, o przywłaszczenie sobie gruntów
(Akta Tryb. Lubels.).
KORKOWSKl Wojciech, pisarz cehiy komory dybowskięj, 1688 roku (Zap.
Łub. 84 f. 82).
KORKOZEWICZOWIE v. KORKUZEWICZOWIB. Jei^, dzierżawca kio-
wski (?), w powiecie orszańskim, 1776 r. (Akta VII). Leon, urodzony ze Słotwiń*
Digitized by
Google
KORKUCIOWIE — KORMANICCY.
166
skiąj, oieniony z Poklewską Kozidłówną 1899 r. Michalina, żona Franciszka Dow-
monta, w końcu XIX-go wieku.
KORKUCIOWIB li. NAIiĘCZ, w powiecie lidzkim, gdzie leżą Korkuciany.
Jan Samuel Korkuć, horodnic^ lidzki i Jerzy Korkuć podpisali, z województwem
wileńskiem, elekcyę Augusta II-go. Józef, pisarz grodzki lidzki i poseł 1712 r.
Antoni Korkuć z synem Marcinem i wnukami: Wincentym Antonim, Ro-
manem Kazimierzem i Apolinaiym Pawłemy syn Macieja, wnuk Antoniego, pra-
wnuk Eliasza Eliaszewicza Korkucia, dziedzica 1694 r. dóbr Jacowskie, w powie-
cie lidzkim, legitymowali się ze szlachectwa 1812 r., przed Deputacyą Wywodo-
wą wileńską.
KORLEŃSKI N. podpisał, z województwem łęc^ckiem, elekcyę Augu-
sta II-go.
KORMANICCY h. JUNOSZA z Kormanic. w ziemi przemyskiej. Janusz
Nasięgniewowicz, pozwany 1428 r. przez Eliasza, władykę przemyskiego, o jedno
dwor^szcze w Kormanicacb, twierdzi, ie otr^mał je razem z wsią cidą od kró-
la, ale dyplom ma w przechowaniu u stryja na Szląsku. Ponieważ w oznaczonym
terminie dyplomu nie okazał, został więc 1424 r. odsądzony od t^ cząstki Kor-
manic Braómi jego być musieli, Jurga Nasięgniew ze kląska, prawi^ący się
1447 r. we Lwowie z Rosustem i Piotr Nasięgniewowicz z Cnijkowic, który prze-
grał 1431 r. sprawę o część Cząjkowic ze Steczkiem. Piotr
z Cząjkowic sprzedał 1487 r. częóć Kormanic, za 260 gr^rw..
Piotrowi z Orochowiec.
Synem jednego z nich był Ramsz z Oleszyc i Manasty-
rza, którego łona, Katarzyna, pozwija 1428 r. Pakosza z Strze-
iowa, o sfałszowanie prsgrwileju. Ten Ramsz, w latach 1486—
1448 ma liczne sprawy w Przemyślu, a 1447 roku w procesie
z Mikc^em z Kosiny, o Manastyrz, nazwany Stanisławem
Ramszem. W 1448 r. sprzedał Manastyrz za 800 grzyw., Ja-
nowi z Pilczy i odtąd pisze się już tylko z Oleszyc. W aktach
lwowskich z 1468 r., nazwany raz kasztelanem bełskim, mu-
siała tu jednak zajść pomyłka, bo występi^e dość często po-
tem do 1466 r. we Lwowie, a 1468 r. w Przeworsku, l>ez ty-
tułu. On teł pewno Stani^w Nasięgniew, inaczej Rampsz
z Oleszyc, pozwał 1460 roku Próchnickich i Jana z Bierczy.
Wśród dzieci i wnuków jego, jedni pisali się stale Ramsza-
mi, jak Adam i Jan (obacz Ramsz), inni od dóbr Kormanice
nazwali się Kormanickimi.
Ramsz z Kormanic, bez dodanego imienia, występi^e wiatach 1477—1498
w Przemyślu i Lwowie. Stanidaw i Rafał, bracia, już stale piszą się Kormani-
ckimi, dodając jeszcze czasem przydomek Ramsz.
Stanisław, oieniony z Anną z Tarnawy 1486 r., której bracia zabezpieca^li
268 gr^rw. na Płonie, 1488 r. Do 1606 r., wspólnie z niepodzielonym bratem Ra-
fałem, zawierają liczne tranzakcye, o nabycie i zastawy dóbr (AQZ. Xin— XVIII).
Herb Jnnossa.
Digitized by
Google
156 KORMANICCY — KORNACCY.
Rafał musiał umrzeć przed 1508 r., bo regestra poborowe z tego roku, wy-
mieniają tylko Stanisława, jako dziedzica Kormanic, Woli, Rybotycz, Borosławki,
Jamny i Trojczy, do których 1515 r. przybyły Gozdziec, Łodzinka, Trzcieniec, Wojt-
kowa Wola, Oroziowa i Łomna (Paw.). Stanisław został 1609 r. podsędkiem prze-
myskim. Córka jego Katarzyna, za Mikołajem Fredrą 1507 r. (M. 23 f. 88). An-
drzej, żonaty 1552 r. z Zofią Borowską (M. 80 f. 186). Józef, dziedzic Trzcieńca
1582 r. Elżbieta, wdowa po Józefie Kormanickim, przyznała 1542 r. sumęDroho-
jowskłej (Zs. Przem. 18 f. 1089).
Marcin, Andrzej, Stanisław, Auktus i Jan, dziedzice Rybotycz i Posady.
1542 r. (AGZ. XIX). Małgorzata, urodzona z Fredrówny, żona Aleksandra Łaszczą,
starosty chełmskiego, kasztelana czerskiego, matka arcłiidyakona gnieźnieńskiego
1576 r. (Kor.).
Zbożny (Auctus), kasztelan czchowski 1576 r., zmarły 1579 r., dziedzic Ko-
pek i Łętowni, w powiecie sandomierskim (Paw.), żonaty z Anną z Wielkiej Ka-
zimierzy, yel z Lipnika, zmarłą 1591 r. w mieście swojem Rudniku, pozostawił
dwie córki: Jadwigę, żonę Hieronima Mieleckiego i Elżbietę, żonę Adama Rzeszo-
wskiego 1580 r. Ta ostatnia wyszła 2-o y. za Mikołaja Spytka Lig^ę, w końcu
kasztelana sandomierskiego (M. 114 f. 264; 119 f. 121 i 229; 128 f. 245; Wyr. Lub.
38 f. 15; Zap. Lub. 6 f. 208). Wdowa po kasztelanie, szczególniejsza dobrodziej-
ka 00. Jezuitów w Krakowie, którym darowała Stempocice i Przecławkę. Zbi-
gniew, dziedzic części Borui, w sandomierskiem, 1578 r. (Paw.).
Paprocki wspomina współczesnycli sobie synowców kasztelana, Jana z Ry-
botycz i Jerzego z Kormanic i siostry ich. Wojciecli, pisarz kancelaryi mniejszej
koronnej 161 1 r., dziedzic Czernina (M. 384 f. li; DW. 39 f. 2080 i 43 f. 1167).
KORMANICCY h. SAMSON. Zbożny Kormanicki tego lierbu, opłacał 1566
roku pobór ze wsi Wojciechowa, w powiecie lubelskim (Wittyg).
KORMANOWSKl Jan najechał i zrabował Rohoznę Popielów, o co spra-
wa 1628 r. Żona jego, Katarzyna Frydrychówna, l-o v. Danielowa Borzechowsica
(Wol V B f. 884).
KORMAŃSCY. Trojan i Jan, synowie Ambrożego, odstąpili 1603 r. Rokoto-
wo Białyńskiemu (Zap. Lub. 14 f. 364). Jan podpisał, z ziemią chełmską, elekcyę
Augusta II-go. Walenty potwierdził 1778 r. umowę zawartą z Turowskim, doty-
czącą nabycia dóbr Janki, w ziemi nurskiej (M. 283 f. 62).
Jan, żonaty z Wiktoryą Leszczyńską, l-ov. Józefowa Malicką, zmarłą 1791
roku, miał córkę Teklę Kunegundę, ur. 1788 r. (A. Lwows. Por. Nob.).
KORMSKl Antoni, komornik ziemski brzeski 1787 r.
[KORN Fryderyk, mianowany konsyliarzem Stanisława Augusta 1778 r.
Jest nim jeszcze 1798 roku, w którym kwitował Lachnickłego (DW. 109 f. 938
i 112 f. 1168).l
KORNACCY h. PRAWDZIC. Wojciech Kornacki, syn Wojciecha Franci-
szlca i Eufrozyny z Rąjeckich, wnuk Grzegorza i Jadwigi z Błędowskich, le-
Digitized by
Google
KORNACKI - KORNELOWSCY, 157
gitymował się ze szlachectwa 1782 roku, w sądzie grodzkim halickim (M.
D. Wąs.).
Tomasz wniósł 1768 r. pewien akt do Metryki koronnej (M. 279 f. 45).
Dominik i Jakób, z województwa płockiego, elektorowie Stanisława Augusta. Ja-
kób, żonaty z Małgorzatą Dziewulską i Andrzej, bracia, sprzedali 1790 r. dworek
w Warszawie (DW. 106 f. 858).
KORNACKI herbu WŁASNEGO Gabryel, regent sandecki 1553 roku
(Wittyg f. 147).
KORNALEWSKI Stanisław, wspólnik Żaby w najeździe 1721 r. (Ist. Jur.
Mat XXVII). Patrz Kornehwsey.
KORNASZBWICZOWIE. Andrzej Kornaszewicz otrzymał 1728 r., wspól-
nie z żoną, Anną z Wołczyńskicb, wójtostwo w Bliznem od Szembeka, a 1727 r.
jest subdelegatem i regentem grodzkim sanockim (Gr. Sanoc. 120 f. 1428 i 126
f. 811 i 868). ich dzieci : Konstanty, Rozalia, Paulina, Barbara za Kokowskim
i Anastazya, za Broniewskim, podzieliły się ojcowizną w Bliznem 1746 roku
(Gr. Sanoc.).
KORNASZBWSCY h. KORNICZ, Feliks Kornaszewski, syn Feliksa, zapi-
sąje 1786 r. posiadłość w Górze żonie swej, Maryannie ze Smoleńskich (Deb. Czers.
2 f. 12). Jan Aleksander, syn Jana, legitymował się ze szlachectwa w Królestwie,
przed 1850 r.
Franciszek, syn Feliksa, profesor gimnazium w Siedlcach 1850 roku, syn
jego Bronisław, 1866 r.
KORNELOWSCY v. KORNIELOWSCY, czasem KORNALOWSCY herbu
BYBEL z Komelowic (dziś Komalowice), w powiecie Samborskim. Herb ich przed-
stawia kosy, półksi^yc i krzyż.
Iwan Kornelewski z Kornielewic świadczy w Samborze w latach 1418 —
1422. Syn jego Zanko sprzedał 1441 i 1444 r. części swe w Dobrzanach, za 841
grzyw, i kobyłę, bratu rodzonemu Hryćkowi. Obaj bracia, Hriczko (mylnie odczy-
tany Tuczko) i Zanko Kornelowscy, herbu Kosy, księżyc i krzyż, zawołania Bybef,
zaświadczają 1480 r. w praemyślu szlachectwo (Czyżowskiego.
Bryczko Kornialowski 1449 r. we Lwowie, przy wywodzie ze szlachectwa Bi-
lińskiego, nazwał swój herb Boragnica. Żonaty zFedką 1487 r., nabył część Sand-
kowic 1439 r.
Zanko jest sędzią grodzkim Samborskim, 1457 r.
Michno czyli Mikołaj z Komelawic, zabezpieczył 146(> r. żonie Marusi 60
grzyw, posagu i wiana. Siostrę miał za Czajkowskim 1468 r., a syn jego Iwan,
inaczej Iwachuo, zastawił swój dział 1492 r. Piotrowi z Ortynic.
Jaczko Kornelowski 1457 r., miał córkę Fedkę, nazwaną 1468 r. siostrą
przez Iwana Buchowskiego, który jej wydziela część maciei-zystą w Buchowicach.
Taż Fedka, nazwana Elżbietą, dziedziczka części Buchowic, jest żoną Leonarda
z Kłodnicy 1485 r. Wasil, inaczej Waśko Kornalowski z Sozań, ożeniony z Jusz-
Digitized by
Google
168 KORNIAKTOWIE.
ką 1478 r.y pozwolił synowi Iwanowi, oprawić posag żony, Oluchny Unickiej, 40
flor. na połowie działu.
Iwaszko Komielowski, przy rewizyi królewszczyzn na Rusi 1469 r., razem
z Kostkiem z Radyłowic, okazali potwierdzenie przez star^^ króla listu ks. Wła-
dysława Opolskiego, na wsi Stupnicę, Huhwicze, Radyłowice i Komelowice, pra-
wem lennem, wieczystem i akt kupna tych wsi (Paw.; Jabł.), w 1471 r. zapisał
żonie Solon^ji (Salomei) 200 grzyw, posagu i ¥riana. (Mrki ich: Mfligorzata, żona
Piotra Chłopczyckiego 1489 r,, zmarła bezdzietnie 1502 r. i Anasta^a Zofia, żona
Ihnata Zamojskiego 1501 r. Synowie: Ihnat, Iwaszko i Jurga, w latach 1489 —
1491 r. Od 1494 r. z tych trzech braci, spotykamy w aktach tylko Iwaszka, któ-
rego regestra poborowe z 1508 r. wymieniają, jako dziedzica Komalowic (AOZ.
XIII — XVni; Paw). W sprawie Komalewskiej z Kulikowską, król wyznaczył
komisarzy 1582 r. (AGZ. X. 508).
Stefan Komelowski, z województwa bełski^^, elektor Augusta II-go. Jan
i Demian Tyszewicze Komelowscy, sukcesorowie Bazylego Komelowskiego, miecz-
nika płockiego, wygrali 1768 roku sprawę z Jastrzębskim (Woł. XIII D f. 38).
Michał, stolnik ciechanowski i Antoni, podczaszy żydaczowski, bracia, 1778 roku
(DW. 94 f. 145).
KORNIAKTOWIE h. KRUCINI (w polu czerwonom— pod krzyżem kawaler-
skim złotym, srebrna gwiazda (Ostr. 1651). Herb ich zupełnie inaczej przedstawia
Wittyg f. 147).
Nazwisko ich właściwe było Komeadi, z czego zrobiono Karniał, w koń-
cu Komiakt. Z Kandyi pi-zybyło ich do Lwowa dwóch, Michał i Konstanty, z któ-
rych ostatni na handlu winami, dorabia się olbrzymiej fortuny. W 1566 r. do-
zwala mu król sprzedawać wina, po zwykłej cenie, bez względu na cenę nciożoną
przez wojewodę ruskiego. W 1569 r. uwolnił go król od ceł i poborów, a 1571 r.
od wszelkich myt W tymże 1571 r., zostaje celnikiem ziem ruskich i zostaje
pi*zy puszczonym do swobód szlacheckich. W 1574 r. wzi^ w dzierżawę od króla
Henryka, wszelkie podatki ziem ruskich i znów został przypuszczonym do swobód
stanu rycerskiego. W 1582 r. zlecił mu król oddać administracyę podatków na
Rusi Urowieckiemu i Orzechowskiemu, a nowi dzierżawcy, którzy mają objąć tę
dzierżawę 1588 r., mają mu wypłacić, przed objęciem takowej, 15,000 flor. W 1578
roku był już właścicielem Krzywczyc, Przcdrzymicch, Hrebienic, Bi\jańca, Dzibu-
lek i kilku jeszcze innych wsi (Paw.). W 1579 r. nabył od Boratyńskiego Hussa-
ków z 7-ma wsiami, a 1598 roku jest dziedzicem i Odnowa i Kulikowa (AGZ. X.
1828, 1882, 1459, 1642, 1654 — 7, 1676 i 7, 1718, 1751 i 2, 1875, 1969, 2021, 22
i 28, 2059, 2195, 2224 i 2880). Nabył też Białoboki, z których się Korniaktowie
pisali, Sośnicę, Żórawicę i Kosinę. Ożeniony z Anną Dzieduszycką, zmarłą 1616
roku, pozostawił dwóch synów: Konstantego, dziedziczącego na Sośnicy i Z2oczko-
wicach i Aleksandra, dziedzica Odnowa i Białoboków (Zap. Lub. 15 f. 512 i 682;
Zs. Przem. 807 f. 915). Był i trzeci syn, bo trzech panów Komiaktów jest 1598 r.
na uniwersytecie w Padwie, ale widocznie umarł młodo. Miał też trzy córki, które
wyszły za pierwszych panów polskich. Anna była żoną Jana Tarnowskiego, ka-
sztelana żamowskiego, Zofia, Abrahama Herburta, a Katarzyna, l-o v. Aleksan-
dra Chodkiewicza, wojewody trockiego 1616 roku, 2-o v. księcia Konstantego Wi-
śniowieckiego, wojewody ruskiego.
Digitized by
Google
KORNIATT - KÓRNICCY. 169
Aleksander, fundator Karmelitów w Hussakowle, zmarł bezdzietny.
Konstanty, syn Konstantego, pod Zamoyskim odbył wyprawę inflancką.
W Białymkamieniu trzy lata dowodził. Na Wołoszczyznę chorągiew zbrojną przy-
wiódł, a na wzmocnienie fortyflkacyi lwowskich, potrzebny fimdusz oflarowi^.
Umarł 1624 r., pocłiowany w Przemyślu, gdzie ma pomnik wzniesiony. Z Elżbiety
z Tęczyna Ossolińskiej, wojewodzianki sandomierskiej, zaślubionej 1611 r., pozo-
stawił córkę Annę, żonę Mikołaja Ossolińskiego, starosty knyszyńskiego, oraz sy-
nów: Aleksandra Zbigniewa i Karola Franciszka. Pierwszy obrał 1628 r. w Lubli-
nie, pdnomocnikiem drugiego (Zap. Łub. dl f. 165).
Aleksander Zbigniew, ur. 1612 r., na Hussakowie, Sośnicy i Białobokach,
dworzanin królewski, umarł 1689 r., pochowany w Przemyślu. Z Doroty Kamko-
wskiiąj, córka jego Elżbieta, wyszła za Marcina Krasickiego, kasztelana przemy-
ski^^. W 1688 r., wspólnie z żoną, otrzymi^ konsens królewski, na odstąpienie
Maćkowie aeklińskiemu (M. 185 f. 109).
Karol Franciszek na Białobokach, rotmistrz ziemi przemyskiej (Zap. Lub.
42 f. 57), w 1648 r. Przemyśl od Kozaków i Tatarów obronił, zawiesiwszy zdobytą
na Kozakach chorągiew w katedrze. W 1672 r., nacierając na Tatarów pod Zbo-
rowem, poległ, pochowany w Przemyślu. W 1647 r. Boguski kwitowi^ go i jego
bratankę Elżbietę, córkę Aleksandra z Sośnicy (M. 190 f. 288). Ożeniony z Kata-
rzyną B^ecką, wojewodzianką podolską, 2-o y. żoną Stanisława Antoniego Fre-
dry, kasztelana czemiechowskiego, pozostawił córki: Katarzynę i Franciszkę, oraz
synów: Antoni^^ Karola i Michała, zmarłych bezdzietnie (Zs. Przem. z 1681 r.).
Franciszka była 1689 r. żoną Jana Oniewosza (DW. 57 f. 648).
Antoni Karol, na Żórawicy i Białobokach, potwierdził 1688 r. układ, za-
warty z Zamoyskim (M. 240 t 47), a 1698 r. otrzymał pozwolenie, na zamianę wsi
Żórawicy, na miasto Augustów (Ręlc Oss. Sig. 186 f. 92).
KORNIATT V. KORNIC N., mostowniczy innancki, umarł 1765 roku
(Sig. 80).
KÓRNICCY h. KORNICZ. Dwie rodziny było Kórnickich. Jedna pocho-
dziła z Komicy, w ziemi łukowskiej, której właścicielem był 1662 r. Maciej Kór-
nicki, druga, z Komicy na Wołyniu, według heraldyków, mii^a być herbu Kor-
nicz, chociaż herb Kunasza Komickiego z 1547 r., na dokumencie w Komicy wy-
sta¥rionym, przedstawia krzyż zwyczajny u dołu grotem zakończony (Arch. Sang.).
Herb pierwszej nie jest mi znanym.
Fedor Promczejkowicz Kórnicki żył 1540 r. (Arch. Sang. IV). Patrz Prom-
czykome. Sydor Kórnicki, właściciel 1570 r. Sielca i pięciu wsi, w powiecie krze-
mienieckim (Jabł. f. 18). Jerzy i żona jego, Eudoksya Andrzejówna z Rudeckich,
sprzedali 1575 r. część Rudki Rudecklemu (Op. Łuc. 2049 f. 41 i 42). Regina Mi-
chałowa Krajewska, podsędkowa Icrzemienieclca i Pelagia Dominikowa Chorzowska.
1595 r. Eudoksya, siostra ich, żona Dominika Andrusldego, nie żyła już w tym
roku (Woł. I f. 152).
Iwan, Bohdan, dziedzic Komicy i Marcin, synowie Pawła i Maryny, 1680
rolcu. Stanisław, Ewa i Regina, dzieci Bohdana i Anny, zawarli ugodę z Droże-
ckimi 1594 r. (Wyr. Lub. 7 f. 844 i 1122; 42 f. 295; Zap. Lub. 7 f. 528).
Digitized by
Google
160 KORNICZOWIE — KORNIOWIE.
Lew tx>hwinowicz Kórnicki z synami : Andrzejem i Kirykiem, pozwani
1609 r. przez Oąsiorowskiego, o udowodnienie swego szlachectwa (Bracł. II f. 1539
i ni f. 1140). Żoną Lwa była siostra Hreliorego i Michała Proskurów Suszczań-
skich (Ky. n A f. 105). Marcelemu zabezpieczył 1686 r. sumę Łoziński, a An-
drzejowi odstąpiła 1642 r. sumę Błędowska (Qr. Kamień.). Jan, ionaty z Marusza
Krasnosielską, 1647 r. (Kij. VI C f. 120). Jan, domownik Sieniawskich, dziedzi-
czył 1648 r. na Załuiu i Pererosłem (Zs. Lwows.).
KORNICZOWIE h. KORNICZ. Mikołaj Siestrzeniec Kornicz, burgrabia
będziński, dopuszczał się grabieży po śmierci Władysława Jag. 1484 r. (Dług.).
W 1437 r. był burgrabia rabsztyńsicim (K\viatk.). Patrz Sieitirgeniec.
KORNIBLOWSCY, patrz Komdowsey.
KORNIEWICZ Szymon z ioną, Anastazyą Chomiakówną, pozwani przez
Borszewskich, zwolnieni z procesu 1610 r. (Woł. II f. 472).
KORNIEWSKI Jan, podpisał eiekcyę Augusta II-go, z ziemią ciechanow-
ską. Iwan z Komiewa 1552 r. w Połocku.
KORNIŁOWICZ h. KORNIC Matwiej, ziemianin kyowski, w początkach
XVII-go wieku (Wittyg f. 147).
KORNIOWIE (KORŃ) h. WŁASNEGO, przedstawiającego w polu błękit-
uem, pod trzema sześciopromiennemi złotem! gwiazdami, trzy takież pszenne kło-
sy, z zielonego pagórka wyrastające. W szczycie hełmu trzy kłosy (Ostr. 1455).
Rodzina niemiecka, w Inflantach polskich osiadła, z której Otto Korń von
Zegiert, miał otrzymać indygenat polski 1684 r., od Władyrfawa IV-go. Otto, wła-
ściciel Witkopowszczyzny, w powiecie lucyńskim, z Gertrudy Wissunówny, miał
dwóch synów. Jakóba i Andrzeja.
Jakób, syn Ottona, z Obiyckiej, miał ośmiu synów, z których tylko Krzy-
sztof, skarbnik inflancki, ożeniony z Tyzenhauzówną, miał dwóch synów: Stefana
i Ludwika.
Stefan, skarbnikiewicz inflancki, został skarbnikiem inflanckim 1767 rolcu,
umarł 1775 r. (Sig. 80 i 32). Żonaty z Rozalią Rykówną, miał z nią pięciu sy-
nów: Tadeusza i Ignacego, kanoników inflanckich, Józefa, zakonnika. Piotra i Ma-
cieja, Bazylianina, opata grodzieńskiego. Siostra ich Katarzyna, za Waldenem.
Piotr, z Wiktoryi Benisławskiej, pozostawił: Feliksa, Ksawerę i Joannę.
Ludwik, brat Stefana, skarbnika, budowniczy inflancki 1769 r., z Aleksan-
dry Hłaskówny, miał czterech synów: Benedykta, Tomasza sędziego prezydiyące-
go powiatu lucyńskiego, Michała, sędziego powiatu lucyńskiego i Mikołaja, oraz
trzy córki: Rozalię Szantyrową, Maryannę Waldenową i Katarzynę.
Mikołaj, z Katarzyny Łosowskiej, pozostawił: Ludwika i Jana.
Andrzej, drugi syn Ottona, żonaty l-o v. z Minsterówną (Munster), 2-o v.
z Rykówną, miał trzech synów: Jana, Michała i Andrzeja. MichiU, z Szadui*skiej,
miał córkę Rodziewiczową i syna Jakóba, po którym szedł syn Franciszek.
Digitized by
Google
KORNOCH — KOROLKIEWICZOWIE. 161
Andrzej, brat Michała, ożeniony i-o v. z Rykówną, 2-o v. z Sołtanówną,
pozostawił synów trzecti: Józefa, Ignacego i Jana.
Józef, syn Andrzeja, z Wołosowskiej, miał syna Benedykta, rotmistrza In-
łlanckiego 1766 r., którego, z Benisławskiej, synów czterech: Nikodem, Józef, sę-
dzia powiatowy rzeczycki, Jan, asesor lucyński i Dominik.
Ignacy, syn Andrzeja, strażnik inflancki, zaślubił Joannę Salomonowiczó-
wnę i z niej miał syna Jana, sądziego rzeczyckiego, ożenionego z Woydzbunówną
i córki: Katarzynę Ketlerową, Zofię Marynowską i Petronellę, żonę Wojciecha Wie-
lądka. Opiekunem tej ostatniej był Borch, podkanclerzy koronny, który zawarł
z Wielądkiem umowę przedślubną 1770 r. (M. 236 f. 284).
Jan, syn Andrzeja, budowniczy inflancki 1746 r., zmarły 1757 r., z Mitel-
fortównej, miał syna Józefa.
Jeden z Janów, strażnik parnawski, podpisał 1766 roku uchwałę sejmiku
inflanckiego.
KORNOCH Samuel, pisarz grodzki rawski 1611 roku (V. L.). Patrz
Kumoch,
KOROBIEC Józef, podpisał manifest szlachty litewskiej 1768 r. (V. L.).
KOROBKA Mikołaj, w województwie brzeskiem-litewskiem, 1607 r. (Akta
IV). Iwan Korobczyc, bojar nowogrodzki, 1550 (ML. 66).
KOROBOWICZ Tadeusz, rotmistrz miński 1786 r. (Kai). Nikifor Korobo-
wicz, bojar połocki, w iatacłi 1508 — 1510 (ML. 8).
KOROCZYCKI Mikołaj, w województwie nowogrodzkiem, 1764 r. (V. L.).
KOROC!ZYŃSKI Łukasz, syn Jana, dzierżawił dobra królewskie 1584 roku
(Wyr. Lub. 22 f. 1404).
KOROLKIEWICZOWIE li. DĄBROWA, w województwie mińskiem. Jerzy
Korolkiewicz, dziedzic Małaszkowszczyzny, w województwie mińskiem, zapisał te
dobra, testamentem z 1694 r., synom swoim: Piotrowi, Franciszkowi i Antoniemu,
którzy też do nich wprowadzeni zostali 1782 r. Miał on jeszcze czwartego syna
Kazimierza, który wspólnie z bra<5mi. Piotrem i Antonim, protestował 1783 roku
przeciwko bratu Franciszkowi, że nie spłaciwszy części długów ojcowskich, na
niego przypadłej, sprzedał swoją część tycłi dóbr Wołodkiewiczowi.
Ignacy, syn Piotra, z żoną, Franciszką z Pozaryskich; Jan, syn Kazimie-
rza i żona jego, Krystyna z Zylewiczów i Marcin vel Maciej, syn Franciszka
i żona jego, Anastazya Hranicka, sprzedali Małaszkowszczyznę Czortowiczom,
1769 roku.
Piotr, syn Jerz^^, oprócz Ignacego, miał jeszcze synów: Hipolita i Anto-
niego. Ignacy pozostawił: Józefa, nr. 1772 r., Tadeusza, ur. 1778 r. i Pelicyana.
Herbarz. T. XI. 21
Digitized by
Google
162 KOROLKO — KOROPLANSKL
Józef, ionaty I-o y, z Joanną ze Zdanowiczów, 2-o y. z Barbarą z Abra-
mowiczów, miał z pierwsze) żony syna Ploryana, ur. 1804 roku. Testament spi-
sał 1818 roku.
Tadeusz, ionaty l-o y. z Anielą Żarowską, 2-o y. z Franciszką Walicką,
pozostawił z pierwszej żony synów : Piotra, ur. 1808 r., Franciszka, ur. 1812 r.,
Bernarda Łaurentego, ur. 1818 r., Stefana Jana, ur. 1820 r. i Jana Pawła, ur. 1823
roku. Z drugiej żony syn Floryan, ur. 1831 r.
Kazimierz, syn Jerzego, misi syna Jana, ożenionego z Antoniną Pietrasz-
kiewiczówną, z której synowie : Kazimierz, ur. 1787 r., Michał, Justyn i Ignacy.
Po Michale pozosti^a córka Rozalia.
Franciszek, syn Jerzego, miał syna Marcina yel Macieja, ur. 1767 r., żona-
t^o z Petronellą z Szymkiewiczów, z której: Ignacy Dominik, ur. 1787 r., Karol,
ur. 1791 r., Jan, ur. 1709 r. i Bogumiła. Ignacy Dominik, ożeniony z Maryanną
z Odyńców, pozostawił: Michała, ur. 1816 r., Wincentego, ur. 1818 r., Jana Fran-
ciszka i Jana. Karol, ożeniony z Katarzyną Iwanowską, miał: Jana Franciszka,
ur. 1832 r., Wiktora i Ludwika, żonatego z Szymańską, z której syn Michci. Po-
tomstwo Jana Franciszka, ze Stefanii z Czechowiczów : Malwina, Wadaw, ur.
1866 r., Edward, Stanisław, ur. 1872 r., Wiktor, ur. 1874 r., Aleksandra, Emilia,
Alicya, Stefania i Józefa, ur. 1882 r. Wacław zaślubił Maryę Pawłowską, z któ-
rej syn Łucyan. Stanisław, ożeniony z Leokadyą Grigilewiczówną, z której Jani-
na i Alicya. Wiktor, żonaty z Zofią Kamińska, ma syna Czesława. Aleksander,
porucznik artyleryi pieszej wojsk rosyjskich. Rodzina ta legitymowcia się ze szla-
chectwa, w gubernii mińskiej, 1810 i 1832 r.
KOROLKO Stefan, z województwa mścisławskiego, elektor Jana III-go.
KORONA. Salomeą z Koronów, żona Michała Eliasza Hłaski, rotmistrza po-
łockiego, 1764 r. (Ist Jur. Mat.).
KORONAGKI Adam, z ziemi ciechanowskiej, elektor Augusta II-go.
KORONOWSCY v. KURANOWSCY z Koronowa v. Kuranowa, w kośclań-
skiem. Gybek y. Cypek (Gypryjan?) Pradel z Kuranowa Kuranowski, ożeniony
z Hanką, wdową po Jakóbie Łódzkim z Kopaszowa, ma częste sprawy w Kościa-
nie, w latach 1396 — 1400. Bratem j^fo zapewne był Gttnter Pradel z Bojano-
wa, podstarości kościański, w latach 1391 — 1897. Ci może należeli do Junoszy-
ców. Borzydaw z Kuranowa 1393 r., a Jan 1894 r. w Kościanie (Leksz.). Święto-
sław, syn Wawrzyńca z Koronowa, 1430 r., Kasper, syn Jakóba z Koronowa, 1441
roku, a Andrzej, syn Mikołaja z Kuranowa, 1457 r., studenci uniwersytetu kra-
kowski^^.
KORONOWSCY h. ŁADA. Jan Koronowski, dworzanin prymasa Uchań-
skie^ 1562 r. (Kor.). Tomasz, podczaszy bracławski 1709 r., otrzymał 1699 roku
konsens królewski, na cesyę Czamokoniec (Ręk. Oss. Sig. 136 f. 112).
KOROPLAŃSKI Aleksander, podpisał manifest szlachty litewskiej, 1763 r.
Cs7 to nie będzie KtmoplańM,
Digitized by
Google
KOROSONDOWICZOWJE — KOROTKIEWICZOWIE.
163
KOROSONDOWICZOWIE v. KUROSONDOWICZOWIE. Mikołaj i Piotr,
synowie Józefa i Anastazyi Popielównej, wnukowie Jana, z Maryanny ze Szcza-
wińskich, legitymowali się ze szlachectwa 1782 roku, w sądzie ziemskim buskim
(M. D. Wąs.).
KOROSTEŃSCY. Mikołaj, gr.-kat. paroch w Małnowej, zmarł 1809 roku,
pozostawiając z Kenofy z Chomczyńskich, 2-o v. Mieleszkowej: Maryannę, za księ-
dzem Wincentym Lewickim, Katarzynę, za księdzem Janem Czapelskim, Teklę
i Jana. Jego siostry: Anna Kaczkowska, Anastazya Henikowa i Eufrozyna Choy-
nacka (M. D. Wąs. z A. Lwów. Por. Nob.).
KOROSTYŃSCY v. KOROSTEŃSCY, pisali się z Krościenka (po rusku Ko-
rostno). Sebastyan Korostyński dzierżawił 1609 r. część Lisowszczyzny, w woje-
wództwie kijowskiem (KU* III B f. 71). Michał i Mikcrfąj z Krościenka Korostyń-
scy, synowie Andrzeja i Euf rozyny z Smolnickich i Michd, Teodor i Jan, synowie
Jakóba i Antoniny z Ustyanowskich, wszyscy zaś wnukowie Szczepana i Maryan-
ny z Nanowskich, prawnukowie Jana i Maryanny z Dobrzańskich, legitymowali
się ze szlachectwa 1782 r., w ziemstwie przemyskiem, a Jan i Andrzej, synowie
księdza Bazyl^^, gr.-kat proboszcza w Strwiążku, legitymowali się ze szlachectwa
t^^ź roku, w grodzie przemyskim.
Z nich Jan, proboszcz gr.-kat w Wołoszczynowie, miał z Katarzyną Iząj-
ską Atanazego, a Andrzej, z żony, Maryanny N., Jana, ur. 1768 roku, oienion^^
z S^flą Świebodowską, z której: Stanisław, ur. 1806 r. i Marcin, ur. 1794 r., dzier-
żawca Nagórzan. Ten ostatni, z Zofii z Kowalskich, właścicielki części Biliny
wielkiej, pozostawił: Zygmunta Jana Henryka, ur. 1887 r. i Władysława Michała,
ur. 1848 r., komisarza powiatu grybowskiego (M. D. Wąs.).
KOROTKIEWICZOWIE h. KORWIN z Korotek, w województwie mińskiem.
liawryło v. Gabryel i Daniło Korotkiewiczowie, otrzymali za wojenne zasługi 1546 r.
od Zygmunta Augusta Romanowszczyznę i Latowszczyznę, w powiecie rzeczyckim,
które to majątki nazwane Korotkami, przeszły na Daniela,
syna Hawryły, a po nim otrzymał je syn j^fo Troflm Andn^.
W 1626 r. Hieronim Judycki wyjednał sobie przywilej na te
dobra, ale wyrokiem Trybunciu litewskiego z 1627 r., przy-
wilej ten został skasowany i dobra pngr Korotkiewiczach po-
zostały.
Troflm Andrgęj miał dwóch synów : Sylwestra i Ha-
wryła Marcina. Temu ostatniemu Władysław IV-ty potwier-
dził 1641 r., pierwotne nadanie powyższych majątków. Synów
Hawiyła było dwóch: Teodor i Jan.
Teodor, na mocy uchwały sejmowej z 1667 r., opłacał
podatki z tych majątków. Miał on ąynów dwóch: Tymoteu-
sza i Pawła. Po Tymoteuszu szedł syn Soflroniusz Orz^^rz,
który pozostawił syna Marcina, wylegitymowanego ze szli^he-
cŁwa 1809 r. Marcin, właściciel Korotek, zaślubił Maryannę
Herb Korwin. Zendziąjównę, z którQ) córka Aleksandra.
Digitized by
Google
164 KOROTKIEWICZOWIE.
Jan, młodszy syn Hawryła Marcina, miał dwócli synów: Samuela i Bazy-
lego. Samuel, rotmistrz cliorągwi kozackiej, pozostawił syna Michała, po którym
szli synowie: Bazyli i Jerzy. Bazyli, ożeniony z Praksedą Malinowską, miał syna
Szymona i córki: Barbarę i Daryę, a Jerzy, ożeniony z Teodorą Malinowską, pozo-
stawił synów: Jana i Stefana, oraz córkę Anastazyę. Bazyli, brat Samuela, miał
syna Jana, którego syn Teodor, wraz z braćmi stryjecznymi, Bazylim i Jerzym
i icłi synami: Szymonem, Janem i Stefanem, legitymował się ze szlachectwa w Mo-
hilewie 1809 r.
Daniło, drugi z obdarowanych przez króla Zygmunta Augusta, miał synów:
Wasila, Onikieja, Gabryela, po którym: Daniel, Hordziej i Andrzej, i Piotra, któ-
remu 1627 r. król Zygmunt lll-ci, pierwotny przywilej na Korotkł v. Korotkiewi-
cze zatwierdził. Synami tego Piotra byli : Moysłej, Tymoszko i Noson (Nestor).
Syn ostatniego, Kazimierz, występujący w aktach rzeczyckich 1678 r., zostawił
Pawła i Eliasza. Syn Pawła, Kuźma, po którym Jan i Gabryel, a po Gabryelu,
Miron, żyjący 1805 r. Eliasz, młodszy syn Kazimierza, zostawił z Reginy Woynił-
łowiczównej, Wawrzyńca, ur. 1726 r., a ten z Teodory Bogusławskiej:
1. Wiktora, żonatego z Felicyanną Siemkowską.
2. Apolinarego, komornika ziemslciego rzeczyckiego.
8. Jerzego, ożenionego z Scholastyką Nowicką, z której córka Placyda.
4. Aleksandra. Wszyscy czterej, wylegitymowani ze szlachectwa, wraz
z wzmiankowanym wyżej Mironem, w gubernii mohylewskiej, 1806 r.
Z nich ostatni, Aleksander, ur. 1771 r., chorąży petyhorski w brygadzie
Kopcia, ranny pod Maciejowicami, przeniósł się do Galicyi, gdzie wydzierżawił Je-
ziorne i 1800 r. zaślubił Eleonorę Mitraszewską, podczaszankę owrucką. Umarł
1840 r. (A. Stanisł. Por. Nob.). Jego dzieci : Krystyna, za Teofilem Rechberger-
Rechkronem; Józefa, za Ryszardem Hermanem z Rzepniowa; ksiądz Piotr, prowin-
cyał 00. Dominikanów galicyjskich, zmarfy 1872 r. (sepulŁ we Lwowie); Aleksan-
der, żonaty z Olimpią Gołębiowską, z której : Walerya, za Karolem Słabkowskim
i Marya za Stefanem Piachem, których córkę Olimpię, szwagier Słabkowski ado-
ptował (patrz niżej) i wreszcie Apolinary, ur. 1805 r., żołnierz 1831 r., zmarły
1866 r., dziedzic Wygnanki i dzierżawca Białej i Martynowa, żonaty z Felicyą
z Szuwalskich, córką Ksawerego z Starzyńskiej. Z niej:
A) Ksawery, ur. w Białej 1887 r. (metr. w Czortkowie), zmarły 1900 r.,
zostawił z pierwszej żony, Józefy z Gołębiowskich: Jana i Wandę, już nieżyjących,
a z drugiej— Celiny z Delinowskich:
a) Maryę Witolda, ur. 1871 r. (metr. w Toustem), sędziego powiatow^o
w Galicyi, żonatego z Olimpią Flach-Słabkowską, z której: Marya Zofia, ur. 1900
roku I Marya Tadeusz Józef, ur. 1904 r. (metryki w Dukli).
b) Feliksa, ur. 1878 r. (metr. w Tarnopolu), pocztmistrza w Kulikowie,
żonatego z Aleksandrą Delinowską, z której : Józef Bogusław Marya, ur. 1900 r.
i Kazimiera Celina Marya, ur. 1906 r. (metr. w Kulikowie).
B) Zenon, ur. 1847 r. (metr. w Martynowie), doktór praw, austryjacki
radca dworu i dyrektor policyl w Krakowie, kawaler austryjackich i rosyjskich
wysokich orderów, zmarły 1904 r. (sepult. w Krakowie), zostawił, ze Stanisławy
Dąbrowa - Morawskiej, bratanicy lwowskiego rzymsko - katolickiego arcybiskupa-
metropolity ks. Seweryna: Pelicyę, za doktorem Rękiewiczem; Maryę, za doktorem
Digitized by
Google
KOROTKOWJE — KOROWICCY. l«5
Józefem Gryf-Zanietowskim; Celinę i Marcina Zenona, ur. 1880 r. (metr. we Lwo-
wie), prawnika (M. D. Wąs).
KOROTKOWIE. Pan Korotki, świadczył w Bracławiu 1510 r. (Arch. Sang.).
Fedor Korotkowicz z bratem, występują 1545 r. przy popisie zamku bracławskie-
go. Olecbno Korotka, złożył 15C9 r. w Bracławiu przysięgę wierności, po prayłą-
czeniu Wołynia do Korony. Hrehory Olechnowicz Korotka, z matką Bohdaną
z Szandorowskich, darowali połowę Michałówki Soszczeńskiemu, 1594 r., a następ-
nego roku sprzedał Hrehory ks. Zbaraskiemu, za 200 kóp groszy, wsi Bohusze, Mi-
chałkowce, Strelatyniec i inno (Żr. Dziej. VI, XV i XXI). Korotko trzymał 1565
roku królewszczyznę Horbowce na Podolu.
Według Rulikowskiego, Bohusz Korotka, brat Olcchna, pozostawił córki:
Maruszę, za Romanem Żytyńskim i Duchnę, za Juchnem Krasnosielskim.
KOROWAJ Andrzej, ziemianin wołyński, stawia na popis 1528 r. jednego
konia. W 1540 r. był dworzaninem królewskim (ML. 8). Ostaf dziedziczył 1583 r. na Siel-
czu i Hruszowoj, w powiecie łuckim, a Andrzej, na części Sielcza (Jabł.). Teodora
z Radowickich, wdowa po Ostaftm, pozwana 1620 r. (Woł. IV f. 259). W 1446
i 1447 r. na sądach we Lwowie, staje Koroway i Proczewlcz de Sczkło, występu-
jący już 1411 r. (AGZ. XIV).
KOROWCZYŃSKI Bazyli Uszakowicz, w Witebsku 1664 r.
KOROWICCY V. KUROWICCY v. KUROWIECCY, raadko KOREWICCY
h. PRUS I-szy i PRUS lll-ci, z Korowic, vel Kurowic, w województwie i)odla-
skicm. Wszystko przemawia, że to jedna rodzina, chociaż dwoma odmiennymi
herbami pieczętowała się.
Krzysztof Korowicki, żonaty 1590 r. z Katarzyną, Andrzej Korowicki, syn
Andrzeja, dziedzic na Korowicach 1594 r. Andrzej ł Jan Kurowiccy, dziedziczyli
na Korowicach 1594 r. (Wyr. Lub. 41 f. 489; 67 f. 849 i 1166). Po Jakóbie Kuro-
wickim trzyma Wacławkę, Pojezierze i Bildynki Łoknicki, chorąży bielski, 1684
roku (Wolff.).
Bogusław Jakób i Jan Władysław Korowiccy, z województwa podlaskie-
go, podpisali elekcyę Jana Kazimierza. Samuel Korowicki, został podczaszym
drohickim 1646 r. Jakób i Samuel Korowiccy, synowie Mikołaja, zeznawali akta
w Lublinie 1668 r. (Zap. Lub. 48 f. 512).
Wadaw i Benedykt Korowiccy, w województwie brzeskiem - litewskiem,
1671 r. (Akta IV). Hilary Korowicki, podstarości grodzki drohicki, miał syna Sta-
nisława, zeznającego akta w Lublinie 1682 r. (Zap. Lub. 60 f. 759). Daniel Ko-
rowicki vel Kurowicki, podczaszy drohicki, 1666 r. i burgrabia drohicki, 1685 r.,
podpisał się jako Korowicki, na elekcyi Jana III-go. Benedykt, ożeniony z Anną
Świderską, został 1666 r. opiekunem sieroty, Anny Świderskiej (Ręk. Oss. Sig. 189
f. 85 i 108).
Józef Korowicki, podczaszyc drohicki 1720 r., prawdopodobnie syn Daniela
(DW. 63 f. 526). Mikołaj Korowicki, kanonik kijowski i proboszcz siennicki 1706
roku (Pcrp. Czers. 17 f. 28). N. Korowicki, chorąży nowogrodzki, zamieszkiwał
Digitized by
Google
166 KOROZA — KORSAKOWIE.
ziemię drohicką, gdzie umart 1781 r. (Pam. Kucińskiego). Leon, wojski mielni-
cki 1788 r.t ożeniony z Antoniną Oarwaską, l-o y. Franciszkową Tarkowską, ma
sprawy z Kuczyńskim, w latacli 1727 — 1789 (Gr. Drohic). Franciszek, 1789 r.
w drohickiem. N., wójt i namiestnik ekonomiczny łomaski, 1766 r. na sejmiku
brzeskim, omal ie nie uduszony (Matusz.).
Maurycy Korowicki, chorąży podlaski 1769 r. Józef Korowicki, chorąży
liwski, otrzymał 1769 r., prawem kaduka, majątek po Michalskich (M. 281 f. 871).
Jan Korowicki, zosti^ 1766 r. chorążym w wojsku koronnym (MP.).
Antoni, łowczy czemiechowski i sędzia kapturowy województwa brzeskie-
go-litewskiego, 1788 r. (Akta IV). Anna Kurowicka, żona Stefana Iwanickiego,
chorążego nowogrodzkiego, 1726 r.
Andrzej Prus Korowicki, syn Stanisława, z żoną, Anną z Ratyńskich, cór-
ką Jana, odstąpili 1711 r. synowi Antoniemu, część Korowic. Piotr, syn Antonie*
go, imieniem ojca swego, wniósł protest 1742 r. w sprawie poddanych z Korowic.
Drugim synem Antoniego był Józef, który 1764 r. kwitował Stanisława
i Joachima Korowickich, synów Piotra, z odbioru sumy. Ów Joachim Korowicki,
syn Piotra i Franciszki z Toczyskich, ur. 1766 r. (metr. w Zambrowie),, legitymo-
wał się ze szlachectwa i h. Prus w Oalicyi zachodniej (Akta Oalic. 297).
Jan i Mateusz, bracia rodzeni. Ostatni dziedzic Szczercgrka 1844 r., zmarły
1846 r. (sepult w Kopyczyńcach), z Julianny Gurskiej, miał syna Józefa, zmarłe-
go przed ojcem i córkę Eligię Łeokadyę Korytyńską (A. Lwów. For. Nob.).
Józef Kazimierz Korowicki, syn Ignacego, legitymował się ze szlachectwa
w Królestwie z h. Prus I-szy, w pierwszej połowie XIX-go wieku.
Maciej Kurowicki, syn Jana, sprzedał 1682 r. część Kurowic Puchalskie-
mu (DW. 48 f. 1068). Maciej Kurowicki, podczaszy drohicki, został wojskim 1646
roku. Syn j^o Jan, potwierdził w tymże roku sprzedaż dóbr Runowo - Zawady
(DW. 60 f. 1442). Marcin Kurowicki, syn Stanisława i Antoniuy z Pogorzelskich,
ur. 1782 r., a brat j^^ Walenty, 1788 r. (metr. w S^mbrowie). Ten ostatni le-
gitymował się ze szlachectwa w Galicyi zachodniej z herbem Prus Ill-ci (Akta
Oalic. 297).
Michfli Kurowiecki żonaty 1789 r., z Agnieszką, w parafii drzewickiej.
KOROZA Jerzy, w powiecie grodzieńskim, 1764 r. (Akta VII).
KORSAKOWIE h. LIS odm., gdyż w szea^cie hełmu kotwicę kładą, z przy-
domkiem Sowa V. Sowiez, w W. Ks. Łitewskiem.
Korsak inymBi Uzdę, w województwie mińskiemt którą król zwrócił 1460
roku Michałowi, Waśkowi i Iwaszkowi Korsakowiczom.
Michał otrzymfli 1449 r. Sojkutyszki, ziemię Łukianową i Żukowszcigrznę.
W 1468 r. był namiestnikiem markowskim.
Wasil Korsakowicz miał być starostą połockim, w latach 1487—1462, chociaż
również dobrze mógł nim byó Wasil Korsakowicz tu własnego, w tymże czasie żyją-
cy. Pozostawi! on córkę Nastazyę, za Hlebem Ostaflejewiczem Korsakiem i syna
Andrzeja, żonatego z Fedią (Thalecką, zmarł^^ 1494 r., po którym syn Roman,
zmarł bezpotomnie 1688 r. Wdowa po Andrzeju, wyszła 2-o y. za Boiysa Seme-
Digitized by
Google
KORSAKOWIE. 167
nowicza, okolnicz^^ smoleńskiego, a d-o v. za Wasila Korsaka Udzlelskiego
i odbiera 1494 r. spłatę ^iana, od siostry męża Nastazyi, której król potwierdził
w tymże samym roku posiadanie Uzdy.
Trzeci brat Iwaszko, pozostawił syna Iwaszka, przydomku Sowa v. Sowicz.
W 1498 r. przytrzymano Annę Iwanowę Sowinę, uctiodzącą z Litwy do Moskwy.
Tutaj zacliodzi wątpliwość, którego Iwaszka żoną mogła być owa Anna, Prawdo-
podobnie była drugą żoną Iwaszka pierwszego, który już w podeszłym wieku mu-
siał ją zaślubić i ślad o niej po tymże 1493 r. ginie.
Iwaszko zaś, Sowicz, syn Iwaszka, według zdania J. Wolffa, zaślubił Bołi-
danę Sołtanównę, córkę Andrzeja Aleksandrowicza, podskarbiego wielkiego litew-
skiego, a dzieciom jego i wnukom zapisał szwagier jego, Iwan Andrzejowicz, pod-
skarbi dworny litewski, testamentem spisanym 1554 roku, dobra Poczapowskie
ł inne. Iwaszko Sowicz, brat strjjeczny Andrzeja Wasilewicza, pozw^ Nastazyę
Hlebową i Borysa Semenowicza, o trzecią część Uzdy, twierdząc, że mu ją brat
Andrzej umierając zapisał, ale sprawę 1495 r. prz^n^ał. W 1502 r. pani Iwanowa
Korsakowiczowa, z synem Iwaszkiem, sprzedała Mańkowi, pisarzowi królewskie-
mu, Winniki i Kalusów na Wołyniu, nadane przodkom jej m^, przez wiel ks.
Witolda i Świdryglełłę,
Córek miał Iwan dwie: Nastazyę i Hannę i synów trzech: Iwaszka, o któ-
rym było wyżej, Siemiona i Micbcia.
Iwaszko był żonaty z córką Hleba Korsaka i umarł młodo, a wdowa po
nim, wyszła za Jucbnę Woronę. Pewnie to on był chorążym dwornym litewskim,
lecz data j^o urzędowania nie znana.
Siemion nie żył już 1554 r., a pozostawił trzech synów: Dymitra Korsaka
Sowę V. Sowicza, żonatego l-o v. z Nastazyą Ostaflejewną Jacyniczówną 1554 r.,
a 2-0 y. z Anną Andrzejówną Sopoćkówną 1558 r., którego syn Michał; Bazylego,
którego dzieci wspomniane w testamencie podskarbiego z 1654 r. i Iwana.
Pani Dymitrowa i pani Iwanowa z dziećmi, dostały 1568 r. Strubiszcze
i Zabłocić. Córką też Siemiona miała być Bogumiła, żona Feliksa We\jamina
z Ruty, matka metropolity.
Michał, brat Siemiona, starosta ostrski, także już nie żył 1554 r. Z Ahren-
ki Posiakowieckiej, syn jego Tichno (Tymoteusz) Sowa Korsak, chorąży miński,
wspólnie z matką, zastawił 1575 roku Posiahwę Myszce Warkowskiemu (Op. Łuc.
2049 f. 15). Żonaty z Bohdaną Ostaflejewną Tyszkiewiczówną, pozostawił synów:
Samuela, żonat^^ z Heleną Szukałówną, który otrzymał 1620 r. przywilej na za-
mek Siebieski, Andrzeja i Hrehorego 1590 r. Ten ostatni, pewno Grzc^rz v. Je-
rzy, miał syna Stanisława, po którym z Anny Oolińskiej, syn Piotr, 1674 r.
Samuela ąynami mieli być, Adam i Marcin Sowicze Korsakowie.
Adam, dziedzic Uszy, chorąży miński 1681 r., ożeniony z Eufemią Droczy-
łowską, dzierżawił w latach 1688 — 1642 dobra Usiaż metropolity k\}owskiego.
Miał on córkę Katarynę, niezamężną 1642 r.
Marcin, posiadacz Poczapowa, z żony, Aleksandry Czarkowskiej, miał sy-
nów: Stanisława, Jarosza, Jana, Eliasza, Krzysztofa i Romana. Stanisław, w imie-
niu metropolity Rutskiego i rodziców swoich, wniósł 1688 r. do grodu kijowskie-
go protest, przeciwko Piotrowi Mobile, o gwałty i grabież, a 1687 ndcu Stanisław,
Digitized by
Google
168 KORSAKOWIE.
Jarosz, Jan i Eliasz z matką, pozwali tegoi Mohiłę, o wypędzenie ich z dóbr, Bu-
gajówki i Starostowicz. Z synów Marcina:
Roman, ożeniony z Zofią Moszyńską, nie żył już 1665 r. (Akta XV).
Jan y. Jan Samuel, podsędek nowogrodzki 1658 r., a sędzia ziemski 1670
roku, żonaty z Eleonorą Itiersnowską, siostrą wojewody nowogrodzkiego, miał cór-
kę Zofię, żonę I-o v. Aleksandra Wojny Jasienieckiego, horodniczego nowogrodz-
kiego 1666 r., 2-0 V. Samuela Grocholskiego, wojskiego nowogrodzkiego, 3-o v. Ju-
dyckiego, wojskiego rzeczyckiego, 4-o v. Kazimierza Podbereskiego, wojewodzica
smoleńskiego i synów: Jana, Samuela, Stanisława Jerzego, Adama Michała i Ale-
ksandra. Z nich:
Jan podpisał, z województwem trockiem, obiór Augusta II-go.
Samuel, cześnik nowogrodzki 1674 r., elektor Jana III-go, mianowany 1676
roku na nowo utworzony urząd horodniczego nowogrodzkiego (V. L. V f. 216).
W 1697 roku, w którym był i podwojcwodzym nowogrodzkim, podpisid clekcyę
Augusta II-go.
Stanisław Jerzy, cześnik nowogrodzki, elektor Augusta II-go, następnie sę-
dzia grodzki, chorąży i rotmistrz nowogrodzki, otrzymał 1717 r. konsens królew-
ski, na kupno starostwa homelskiego i propojskiego, od Krasińskiego. Z Katarzy-
ny Raessówny, nawróconej z kalwinizmu, córki Henryka, podczaszego witebskiego
i Maryanny z Brzostowskich, wspólnie z m^m pochowanej w kościele Jezuitów
w Nowogródku, misi dwóch synów : Henryka i Samuela, cześnika nowogrodzkie-
go, zmarłego bezpotomnie przed 1787 r., pochowanego w Nowogródku, oraz dwie
córki: Mar^fannę, żonę l-o y. Hieronima Żaby, podkomorzego nowogrodzkiego, 2-o y.
Antoniego Woyniłłowicza, wojskiejgo nowogrodzkiego i Zofię, za Aleksandrem Bia-
łozorem, stolnikiem upickim.
Adam Michał miał być podstolim rzeczyckim.
Aleksander, jako sędzia nowogrodzki, podpisał elekcyę Jana III-go. Po
bracie Stanisławie, cześnik nowogrodzki, otrzymał 1715 r. konsens królewski, na
odstąpienie t^^ urzędu synowi Janowi Antoniemu, który z cześnika, został 1729 r. woj-
skim nowogrodzkim i był starostą drzewieckim 1715 r., apodeml724 r. W 1718 n
wydał rodowód Korsaków z portretami. Nie umarł 1726 r., Jak to piszą, bo jeszcze
1788 roku, wraz z synem Kazimierzem Ignacym, podpisał manifest za królem
Augustem Ill-m.
Kazimierz Ignacy, pisarz grodzki nowogrodzki i starosta jesmanowski 1748
roku, oboźny i sędzia grodzki 1756 r., łowczy 1762 r., poseł 1764 r., w końcu pi-
sarz ziemski nowogrodzki 1765 r., ożeniony z Franciszką Woyniłłowiczówną, 2-oy.
Orzeszkową, miał synów: Samuela, Joachima, obu elektorów Stanisława Augusta,
Jana, Tadeusza i córki : Justynę Jesmanową, koniuszycowę nowogrodzką 1762 r.,
Katarzynę Tuhanowską i Barbarę Bernowiczową. Z synów:
Samuel, pułkownik hussarski wojsk litewskich, członek komisyi skarbu
obojga narodów, poseł na sejm 1778 r., gdzie wspólnie z Rejtanem wsławił się
zacną opozycyą przeciwko gwałtom i rozbiorowi, kawaler orderu Św. Stanisława
1789 r., członek Rady najwyższej rządowej W. Ks. Litewskiego, zginął na Pradze
1794 r., nie pozostawiwszy potomstwa z żony, Brygidy N., wdowy Klimańskiej,
podkomorzy ny grodzieńskiej.
Digitized by
Google
KORSAKOWIE. 169
Joachim, rotmistrz mozyrski 176.') r., chorąży petyhorski wojsk litewskich,
pisarz nowogrodzki 1780 r., stolnik witebski 1792 r., z bratem Samuelem wysta-
wili 1780 r. w Warszawie kwit na Dąbrowskiego (DW. 96 f. 973). Ożeniony I-o v.
z Komorowską, zmarłą 1788 r., a 2-o v. z Eleonorą Sowłcz-Korsakówną, miał sy-
nów: Hipolita, Kazimierza i Floryana.
Hipolit, ur. 1776 r., ożeniony z Maryą Sowicz-Kórsakówną, stryjeczną sio-
strą macochy, miał syna Samuela Wiktora Żelisława, meti7kanta przy senacie
w Petersburgu, którego czterej synowie: Wiktor Napoleon, Józef, Jan i Adolf, wy-
legitymowali się ze szlachectwa w gubemii podolskiej, 1874 r. Z nich Wiktor
Napoleon, zaślubił 1859 r. Maryę Orłowską, córkę Seweryna z Serblnowiec i Ma-
ryi Zofii Stale, 2-o v. Antoniową Sokołowską i pozostawU z niej syna Wiktora, ur.
1861 r., dziedzica Serbinowiec, którego, z zaślubionej 1895 r. w Odesie Teofili Za-
nickiej, dzieci: Rajmund, ur. 1896 r., Witold, ur. 1897 r., Olgierd, ur. 1901 r. i Ja-
nina, ur. 1904 r.
Krzysztofa, syna Marcina, miał być synem Aleksander Michał, namiestnik
roty pancernej Spinka 1648 r., wojski mścisławski 1674 r., elektor Jana III-go,
starosta borecki 1676 r., w końcu podkomorzy nowogrodzki i starosta mielnicki,
ożeniony l-o v. z Zofią Szemiotówną 1668 r., 2-o v. z Maryą Bakanowską 1670 r.,
(A. Krak. z 1676 r.), zaślubił 8-o v. 1679 r. ks. Euflrozynę Połubińską, córkę ks.
Dymitra, wojewody nowogrodzkiego i Petronelli z Tyszkiewiczów. Trzecia żona
go przeżyła i wyszła za Teofila Olędzkiego, marszidka wołkowyskiego. Dzieci
Aleksandra Michała: z pierwszej żony córka N., za Przecławskim, z drugiąj żony
Marcella, ur. 1675 r., za Chaleckim, z trzeciej— córka Teressa, ur. 1680 r., za Mi-
kołi^em Szemiotem, stolnikiem orszańskim 1708 r., w końcu kasztelanem poło-
ckim i synowie: Flotr Józef, ur. 1682 r., Antoni, ur. 1684 r. i Aleksander Piotr,
ur. 1686 r.
IMotr Józef, chorąży nowogrodzki, otrzymał 1720 r. wójtostwo czerejkow-
skie i nowogrodzkie. Jako chorąży i pułkownik województwa nowogrodzkiego,
podpisał elekcyę Augusta III-go (Oblig. Warsz. 49 f. 607). Żona j^o, ks. Anna
Drucka Horska, podkomorzanka mińska. On też pewno Piotr, choć nazwany tyl-
ko starościcem mielnickim, nabył 1721 roku Polesie i Orewo, w orszańskiem, od
ks. Horskiego.
Antoni, elektor Augusta III-go 1788 r. (Oblig. Warsz. 49 f. 607), według
wywodu z 1820 r., miał zostawić synów: Jana i Bartłomieja.
Maciej z synem Ludwikiem, Wincenty z synami: Józefem i Ksawerym,
Bonifacy i Jan z synem Jerzym, synowie Jana, a Sylwester, ksiądz Józef, Domi-
nik, Antoni i Bonifacy, synowie Bartłomieja, wywiedli się ze szlachectwa 1820
roku, bez przydomku Sowicz i z herbem Korsak, przed Deputacyą Wywodową
wileńską.
Ksiądz Józef, ten sam pewno 1826 r. kanonik miński i inflancki, dziekan
rzeczycki i proboszcz ostrohladowicki.
Aleksander IMotr, najmłodszy syn Aleksandra Michała, podstoli nowogrodz-
ki 1718 r. i pisarz grodzki, ekonom i wójt nowogrodzki 1726 r., elektor Augusta
III-go 1783 r. i podwojewodzy nowogrodzki 1740 r., kilkakrotny poseł na sejmy
i deputat na Trybunał, był 1729 r. surrogatorem województwa nowogrodzkiego,
Herbarz. T. XL 22
Digitized by
Google
170 KORSAKOWIE.
umari 1748 r. DwukrotDie żonaty » pozostawił z pierwszej żony, Haraburdziankit
córkę Maryannę, un 17L6 r., za Mogrlnicklm, z drugiej — Eleonory Rdułtowskiej,
córki Jana, s^ziego ziemsldego nowogrodzkiego i Heleny z Wańkowiczów, synów:
Leona, ur. 1717 r., Jana, ur. 1719 r., Hipolita, ur. 1728 r., Józefa, ur. 1726 r., po-
sła województwa nowogrodzkiego 1764 r. i elektora Stanisława Augusta, Aleksan-
dra, ur. 1727 r. i Antoniego, ur. 1728 r. Z nich:
Hipolit, starosta wielatycki 1745 r., podstoli nowogrodzki 1765 r., a stolnik
1766 r., dziedzic Żukowszczyzny, w słonimskiem i Merecza, w oszmiańskiem, zmarł
1787 r., pozostawiwszy z dwóch ion, N. S^rmianki i hr. Jadwigi Oiinth^wny,
córki : Eleonorę, l-o y. za Joachimem Sowiczem Korsakiem, 2-o y. za Sidorowi-
czem i Anielę Chodakowską, oraz synów czterech:
a) Rajmunda, ur. 1768 r, regenta komisyi skarbowej w Grodnie, super-
intendenta ceł żmudzkich 1792 r., pułkownika b. wojsk polskich 1794 r., dziedzi-
ca Brzostowa i Wojciechowszczyzny, poetę, zmarłego 9-go Listopada 1817 r., po
którym, z Justyny Sosnowskiej, l-o y. Wolańskicj, dziedziczki Babczyniec i Tro-
ściańca, dzieci: Juliusz i Cecylia.
b) Leona, chorąi^fo b. wojsk polskich.
c) Melitona, porucznika b. wojsk polskich.
d) Jana, szambelana dworu polskiego 1788 r., po którym, z Karoliny Or-
dzianki: Konstancya Samborowa, Emilia, za Romanem Korsakiem Zaleskim i Ju-
lian, dziedzic Strzały, poeta, ur. 1807 r., zmart 1855 r. bezdzietnie z Józefą Mach-
cewiczówną, córką Krysztofa i Krystyny z Łopacińskich.
Antoni, regent ziemski i poseł nowogrodzki 1764 r., a oboźny 1780 r., z żo-
ny, Wiktoryi Bęklewskiej, pozostawił córki: Faustynę Madżarską, Maryę, za Hipo-
litem Sowiczem Korsakiem, Antoninę Mierzejewską i synów : Józefa, Dominika,
Ludwika i Wincentego.
Wincenty, ur. 1769 r., wicemarszałek oszmiański, nabył Żukowszczyznę od
stryjecznego brata Rajmunda. Żonaty z Maryą Moniuszkówną, pozostawił córkę
Albinę, ur. 1812 r., za Karolem Moniuszką i synów : Aleksandra i Edmunda, ur.
1816 r., dziedzica Żukowszczyzny, żonatego z Anną Wołk-Łaniewską z Łazdun.
Bazyli, w województwie mińskiem, 1590 r., Daniel, deputat z nowogrodz-
kiego 1604 r., a Floryan i Adam, z trockiego 1609 r., na Trybunci litewski. Adam,
sędzia grodzki nowogrodzki 1617 r. Halszka Orocholska, wdowa po Fedorze 1598
roku. Helena, za Stefanem Woyniłłowiczem i609 r. Jarosz, poborca nowogrodzki
1590 r. Iwan, 1599 r. dziedzic Michnowskiego, w województwie mińskiem. Ale-
ksander, elektor Władydawa IV-go, z powiatu pińskiego, został 1686 r. mieczni-
kiem pińskim. Teodor, z piński^^, podpisał tąż elekcyę. Władysław, stolnik
wendeński, w latach 1667 — 1674 (Pam. Matusz.}, podpisał, z województwem no-
wogrodzkiem, obiór Jana III-go.
Marcin, chorąży nowogrodzki i Stanisław 1738 roku, elektorowie Augusta
III-go (Oblig. Warsz. 49 f. 607). Ten Marcin był prędzej chorążycem, bo chorą-
żym był wtedy Piotr. Stanisław, strażnik nowogrodzki 1780 r. Marcin, rotmistrz
województwa nowogrodzkiego 1756 r. (Akta XIII). Marek, regent ziemski 1770 r.
Michał, sędzia grodzki 1774 r. Mikołaj, sędzia grodzki, w latach 1765 — I769|
a Mikołaj, pisarz grodzki, nowogrodzcy, w latach 1770—1778.
Digitized by
Google
KORSAKOWDS-
171
KORSAKOWIE h. WŁASNEGO, który Kojałowicz zwie Kotwicą, a Bielski
Jdeem, w W. Ks. Litewskiem, przeważnie w województwie połockiem. Jaschko
Korsakowicz podpisci 1481 r. w Hohibicach (Colobicze?), ugodę Świdrygiefiy z Ja-
giełłą. Ostafl, syn Wasila, otrzymał 1452 r. od króla Kazimierza Jag. sześciu lu-
dzi na Toii (7), a Wasil Korsak, również sześciu ludzi, dostarczających 80 pudów
miodu (J. W.). Czy to ten Wasil, czy Wasil Korsakowicz h. Lis odm., był sta-
rostą połockim w latach 1487—1452, nie jest wiadomem.
Żyjący w drugiej połowie XV-go wieku bracia Ostafl (Eustachy) i Zenowiej
(Zenobiusz) Korsakowicze, pozostawili bardzo liczne potomstwo, które od dóbr
dziedziczonych przybrało z czasem prs^domki, pisząc się Korsakami H(^bickimi,
Bobynickimi, Zaleskimi, Udzielskimi i Głębockimi.
L Ostafl Korsakowicz otrzymał 1475 r. człowieka na Jaźnie, w powiecie
połockim. Synowie j^^, bojarowie połoccy, Bohdan i Hleb Ostaflejewicze, dzie-
dzice Popowie, oskarieni 1492 r. o grabież dóbr Wielkoksiążęcych, w 1499 r., wraz
z stryjecznymi braćmi, Michałem, Iwaszkiem i innymi Zieno-
wiewiczami, wygrali sprawę o budowanie horodni w Połocku.
Od Bohdana poszli Korsakowie Głęboccy,
a od Hleba, Korsakowie Udzielscy i Za-
lescy.
A). Korsakowie Olęboeey. Bohdan
Ostaflejewicz Korsakowicz otrzymci 1498 r.
przywilej, na ziemię Prosełkową i Martyń-
cową, w powiecie p(^ockim. Syn jego
Dymitr, dworzanin królewski 1522 r., mo-
stowniczy połocki 1582 r., dostarczał 1528
roku, z dóbr swoich, 88 konie na potrze-
by wojenne. Rewizya zamku połocki^^
z 1552 roku wspomina, że był dziedzicem
Berezwecza, Plissy, Peredołu, Bolszewicy,
Jazna, Popowie, Zalesia, Ostrówna i wie-
lu innych dóbr. W 1552 r. otrzymid przy-
wilej, na założenie miasta w Plissie, a
1540 roku żonie swej, księżniczce Fedyi Matflejewnie Mikityniczównie (Hołow-
czyńskiej), która mu wniosła posagu dwa tysiące kóp groszy litewskich, za-
pisał trzecią częśó dóbr swoich. Córka ich Hanna, wysda za Józefa Michałowi-
cza Chaleckiego, dzierżawcę owrucki^^, a syn Piotr, dworzanin królewski 1557
roku, starosta bychowski i orszański 1559 roku, nabył częśó Morzkowa od
ks. Ózierecldego. Wzięty do niewoli moskiewskiej 1560 roku, przebywał w niej
jeszcze w końcu 1568 r., a w czasie tym starostwo orszańskie oddane 1562 r. ks.
Odyńcewiczowi. Z żony, Oleny Iwanówny Homostąjówny, wojewodzianki nowo-
grodzkiej, zostawił Piotr synów dwóch: Józefa, o którym wzmianka 1576 r. i Lwa.
Ten ostatni umarł przed 1596 r., pozostawiając, z Maryanny Podbipięcianki, 2-o v.
Marcinowej Przyłuskicy, córkę Teodorę, za ks. Pawłem Łukomskim i 596 roku
i syna Józefa.
Józef Lwowicz, dziedzic Ołęboki^^, Przedołu, Łastowicy, Swiłły, Berezwe-
cza, które już pradziad jego Dymitr posiadał, zezwolił 1596 r. matce i ojczymowi.
Pieczęć Korsaków
z 1573 r.
Herb
Korsaków.
Digitized by
Google
172 KORSAKOWIE.
wydać siostrę za ks. Łukomskiego i dad jej czwartą część majątków. W 1688 r.
ftindował Bazylianów w Berezweczu i zapisał im Berezwecz, Wierzbilas i sześć
wsi. W 1689 r. wzniósł i opatrzył kościół w Udziale, w latach 1640 — 1642 fun-
dował kościół i klasztor Karmelitom i parafię w Ołębokiem (Akta IX i IsŁ Jur.
Mat. XXII). W 1616 r. starosta dzisieóski, otrzymał w tymże roku konsens kró-
lewski, na wykupienie starostwa kuryłowskiego od Sapiehy (Sap.), a 1628 r. sta-
rostwa filipowskiego od Morsztyna. W 1626 r., za zasługi wojenne, otrzymci pra-
wem lennem Antonowo, w powiecie mozyrskim. W 1689 r. starosta mścidawski
i 1682 r. radomiski, odstąpił 1681 roku starostwa filipowskiego Bukowieckiemu.
W 1684 T. pierwszy landwójt mścisławski, został 1689 r. wojewodą mścisławskim.
Umarł bezźenny 1648 roku, rozdzieliwszy ogromną fortunę między koście^
i krewnych.
B). Hleb Ostaflejewicz, brat Bohdana, ionaty z Nastazyą, córką Bazylego
Korsakowicza, a siostrą stryjeczną Korsakowicza Sowy, chorążego nadwornego
litewskiego, otrzymał za nią dobra Uzdę, Hatowo i Zakrewie, spadłe na nią po
bezdzietnej śmierci brata jej, Andrzeja Korsakowicza. W 1494 roku otrzymał po-
twierdzenie nadania tych dóbr (ML. 6), mimo czego 1495 r., i jeszcze 1511 r. pro-
cesowali ich o te dobra Korsakowie Sowicze. Hleb sam był dziedzicem Zalesia-
Ostrówna, Udziału, Zaborza, Litowszczyzny, Ozierców, Przedołu i innych wielu
dóbr. Synowie ich: Iwan, Ostafl, Jan, Siemion, Andrzej i Bazyli v. Korsak. Wszyst-
kich ich wymienia rewi^a zamku połockiego z 1552 r. Siostra ich N., była l-o y.
za Iwanem Sowiczem, a 2-o v. za Juchnem Woroną 1588 r.
1. Iwan Hlebowicz wzi^ w działach z braćmi Zalesie-Ostrówno. W 1529
roku sprzedał dwór w Wilnie, darowany mu przez matkę, 1540 n dokonał dziahi
puszcz z braćmi, 1541 r. otrzymał przywilej na założenie miasta w Zalesiu-Ostró-
wnie, a 1542 r. dopełnił z Kmicicem rozgraniczenia litwy z Inflantami (Ptasz.). Był
też dziedzicem Borkołabowa i otrzymid 1547 r. Kuszlikowice, od Zygmunta Augusta.
W 1528 r. dworzanin królewski, 1588 r. horodniczy połocki, umarł 1552 r. Żona
jego, Maryna, wziętą została do niewoli moskiewskiej, przy zdobyciu Połocka i znaj-
dowała się w Moskwie, w latach 1568 — 1566.
Syn ich jedyny Borkołab, dziedzic Zalesia, Psui, Orechówna, Borkołabowa,
podstarości mohilewski 1555 r., poseł do Moskwy 1562 r., następnie starosta świ-
słocki i rotmistrz królewski, otrzymał 1566 r. starostwo dzisieńskie, z jurgieltem
rocznym 800 kóp. W 1562 r. otrzymał monaster połocki (A. Zap. Ros. HI); 1564
roku zezni^ zapis żonie, ks. Polonii Bas^lównie Kroszyńskiej. Umarł 1576 roku.
Jedyna córka jego Ewa, wyszła l-o v. za ks. Janusza Czartoryskiego, 2-o v. za
ks. Bohdana Sołomereckiego, starostę krzyczewskiego.
2. Ostafii (Eustachy) Hlebowicz, dziedzic Zaborza, w którym założył 1552
roku miasto. Żona jego otrzymała 1568 r. Woyniłłowicze, w mohilewskiem. Córka
ich Maryanna, l-o y. za Kossowem, 2-o v. za Mikołajem Kamieńskim; syn zaś
Jarosz, dopełnił 1577 r. działu z braćmi stryjecznymi, pozostałego majątku po bra-
cie sti^ecznym Konstantym, synu Siemiona i wziął Przed(rfy, a był dzi^icem
Zaborza, Litowszczyzny i Kałowszczyzny. Rotmistrz królewski, został 1599 r. sę-
dzią ziemskim połockim. Synowie jego : Józef, stolnik połocki, dziedzic Zaborza,
otrzymał 1628 r. Nowosady, w ciwuństwie gondyńskiem, Adam i Siemion. Dwaj
ostatni sprzedali 1627 roku część Zaborza, zwaną Hatowszczyzną, Tyszkiewiczom
Digitized by
Google
KORSAKOWIE. 178
(Ist. Jur. Mai XXV). Siemion, z Urszuli Wołodkowiczownej, pozostawił córkę N.,
za Iwanem Skrendowskim y. Skrzendziewskim.
3. Jan Hlebowicz, dziedzic Zalesia, bojar królewski połocki 1508 r. (Akta
XIII f. 11), był następnie podwojewodzym połockim. Synowie jego: Dymitr, Stefan,
Gabryel (Hawryło) i Józef, dopełnili działu dóbr 1555 roku (Arcłi. Zbór. Dok. X).
Z nich zmarli bezdzietnie: Dymitr, Stefan i Józef. Ten ostatni, dziedzic Latow-
szczyzny, wojski połocki 1570 r, został sędzią ziemskim połockim 1586 r., kaszte-
lanem mińskim w Sierpniu, a połockim, w Październiku 1597 r. Umarł około
1618 r. Pierwszą jego żoną była 1576 r. Bogumiła, córka Adama Pritulisa, a dru-
gą — Teodora Łukaszówna Haraburdzianka, wdowa po Stefanie Korsaku Ho-
łubickim.
Gabryel, wspólnie z braćmi, dziedziczył na Hawryłowszczyzńie, której, po
icłi śmierci, był wyłącznym właścicielem, a po nim odziedziczyli ją, córka jego
Maryanna i synowie : Krzysztof, Jan i Stanisław, którzy sprzedali 1618 i 1619 r.
te dobra za 1,800 kóp groszy Krzysztofowi Romanowi Korsakowi. Dzieci te miały
być urodzone ze Steckiewiczównej. Maryanna żyła jeszcze 1642 r. Krystyna, cór-
ka Stanisława, wyszła za Wincentego Kisarzewski^o (Akta XII f. 278).
4. Siemion Hlebowicz, dziedzic Litowszczyzny i Przedołów, zostawił syna
Kotecłinę (Konstantego), po którego bezdzietnej śmierci, dzielą się 1577 r. Litow-
szczyzną wszyscy jego stryjeczni bracia. Córką Siemiona miała być Anna, żona
Piotra Karskiego.
5. Korsakowie Zalescy. Andrzej, piąty syn Hleba, wziął działem Zalesie
i Ozierce, nie żył już 1583 roku. Syn jego Onłkiej, dziedzic dworów, Oziereckłego
i Horskiego 1552 r., dworzanin królewski 1568 r., a rotmistra 1566 r., podkomorzy
połocki 1577 r., umarł 1587 r. Był i starostą lepelskim 1566 r. Fundował i upo-
sażył cerkiew w Zalesiu 1571 r. Żonaty l-o v. z Maryną Pawłówną Sapieżanką,
wojewodzianką nowogrodzką, która mu zapisała 1555 r. posag swój, 600 kóp gro-
szy litew. wynoszący, miał z niej córkę Teodorę, 2-o v. z Teodorą Hrełiorówną
Ti^rznianką, z której synowie : Jan i Aleksander bezdzietni i Krzysztof Roman.
T^ora otrzymała od ojca Dorze, majątek jej macierzysty.
Jan V. Jan Mikołaj, pisarz ziemski oszmiański 1598 r., sekretarz królew-
ski 1594 r., deputat na Trybunał litewski 1594 i 16L8 r., poseł na sejm 1598 r.
Pisarz skarbowy litewski 1608 r. i sędzia ziemski oszmiański 1618 r., dopełnił
1606 r. działu dóbr z bratem Krzysztofem Romanem, na mocy którego otrzymał
Litowszczyznę i puszczę Zaleską. W 1597 r. nabył Klewice, w oszmiańskiem, od
Bułłiaków, a zaślubiwszy Helenę Gnoińską, wzif^ za nią Ostrowiec tamże 1600 r.
Umarł bezdzietny, a testamentem spisanym 8-go Maja 1616 r., uftindował w Wil-
nie Bursę Korsakowską, na 20-stu studentów, z którycli lO-u ma być Korsaków,
na co przeznaczył dom w Wilnie, dobra Jaszew i 800 kóp gr. lii Inne majątki
obj^ po nim brat Krzysztof Roman.
Krzysztof Roman, z mocy działów 1606 r., wziął Ozierce i puszczę Zabor-
ską, po siostrze wzi^ Dorze, a po bracie, Ostrowiec i Zalesie, którego resztę sku-
pił 1618 i 1619 r., od synów Gabryela Korsaka. W 1611 r. stolnik połocki, 1615 r.
i strukczaszy królewski, 1621 r. podkomorzy połocki, zaślubił Szczęsne Rudomi-
niankę Dusiatską, córkę Jana, wojskiego brasławskiego z Tołłoczkównej, z której
synowie: Kazimierz Władysław, Hieronim, Marcin i Władysław Jan, któiym
Digitized by
Google
174 KORSAKOWIE.
testamentem, sporządzonym 1642 r., zapisał swoje majątki. Córka J^;o Elżbieta,
za ks. Michałem Połubińskim, sędzią ziemsldm Słonimskim 1640 r. Z synów pod-
komorzego: Kazimierz i Władysław poprowadzili dalej linię Korsaków Zaleskich;
Marcin był Dominikaninemi a Hieronim, dziedzic Ozierców i pc^owy Silesia, pod-
wojewodzy połocki 1648 r., zaślubił ks. Annę Kantakuzenównę, córkę ks. ^na-
nuela i Maryanny z Sielawów, 2-o y. 1657 r. ionę Olbrychta Ciechanowiecki^;0|
oboźnego litewskiego, a 8-o y. Samuela Kmicica, strażnika litewskiego. Z niej
byli synowie: Waleryan, gwardyan Franciszkanów udzielskich i Antoni, pleban ku-
piski, którzy sprzedali 1689 r. dziedzictwo swe Ozierce i Zalesie Ciechanowieckim.
Sprzedaż ta dała powód do procesu Korsaków z Ciechanowieckimi, ciągnąc^fo się
przez cały wiek XVin-l7.
Kazimierz Władysław, najstarsi syn Krzysztofa Romana, z testamentu
ojca dziedzic Dorż i Ostrowca 1642 r., nabył Ewtuszkiewicze 1662 r. od W<rfłowi-
czów. Miecznik pdiocki i posd 1648 r., marszc^ek mozyrski 1660 r., umarł 1667 r.,
pozostawiws^, z Krystyny' Pociejównej, córki Piotra, pisarza ziemskiego brzeskiego,
synów: Krzysztofa i Hieronima, bezdzietnego, obu elektorów Jana III-go, z oezmian-
skiego i córkę N., za Stefanem Kurzenieckim, podstolim bielskim. Jego też cór-
kami hjły: Teodora (Wolff ją zwie kasztelanką pdocką), żona ks. Karola Szymo-
na Ogińskiego, podkomorzego witebskiego i N., Karolewa Unichowskai chorążyco-
wa iidńska.
Kngrsztof był w 1674 r. wojskim mozyrskim, a 1680 r. deputatem na Try-
bunał litewski Umarł 1699 r., pozostawiwszy, z żony Kurczównej, synów: Jana,
zmarłego bezdzietnie przed 1716 rokiem, Stefana i Michała. Dwaj ostatni dopełnili
działu dóbr ojczystych w tym ostatnim roku.
Stefan, skarbnik połocki i sędzia grodzki maqrrski, dziedzic Ewtuszkie-
wicz, z żony Borowskiej, miał trzech synów > Ludwika, Stanisława i Antoniego,
którzy podzielili się 1789 r. EwtuszkiewiczamL Z nich:
A) Ludwik, deputat na Trybunał litewski 1768, 1764 i 1772 roku, sędzia
ziemski mozyrski 1766 r., ożeniony z siostrą Jerzego Skoryny, skarbnika rzeczy-
cki^fo, miał córki: Maryannę i Annę i ośmiu synów, któr^ z potomstwem swo-
jem legitymowali się ze szlachectwa w gubemii mińskiej, w latach 1802, 1819
i 1827, a w Heroldyi w Petersburgu 1829 r. Z nich:
1. Joachim, rotmistrz mozyrski 1764 r., a sędzia ziemski 1781 r., miał sy-
nów: Józefa i Mikdtąja.
2. Placyd, 1802 r. nie żonaty.
8. Józef, chorąży b. "wcisk polskich 1798 r., dziedzic Antenowa i Łasto-
wicz, z żony Bułhakównej, miał 1802 r. synów : Bmeryka, Ferdynanda, Romana,
Ignacego, Rafała i Ambrożego. Z nich Roman, ożeniony z Emilią Sowiczówną
Korsakówną ze Strzały, pozostawił córki: Ludwikę Peliksowę Maciejewską, zmarłą
1871 r. w Radomiu, Karolinę Oerardowę Korsakową, Izabellę Buttowt Andrzejko-
wiczową, Helenę Makowską i Emilię Jahc^owską, oraz synów: Władyshiwa, ur.
1888 r., którego, z Konstancyi Ordzianki, córki : Łeontyna za Ordą i Jadwiga, za
Wisłouchem i Jana, ur. 1848 r., którego, z Celiny Buttowt- Andrz^kowiczówny, cór-
ki: Marya i Nina Dziekońska z Annopola.
4. Rafał, podstarości borysowski 1798 r., prowadził 1802 r. w imieniu ro-
dziny 8wę| wywód szlachectwa. Miał $yna Adolfa i córkę Nimfę 1802 r.
Digitized by
Google
KORSAKOWia 176
5. Anzelm, regent grodzki 1778 r. i koniuszy rzeczycki 1787 r., miał sy-
nów : Apolinarego i Antoniego 1802 r. i podobno córkę za Horwatem, któremu
wnioria fiwtuszkiewicze. Po Apolinarym i Antonim zostc^o dziesięciu synów. An-
toni, syn Antoniego, ur. 1880 r. w Matusowie, żył jeszcze w 1905 r. na Ukrainie,
łonaty i dzietny. Nie wiem, czy tego Antoniego takie syn Kajetan, dziedzic Za-
dobrocia, miał, z Emilii Korsakówny z Daniowa, córkę Bronisławę, małoletnią
1870 roku.
6. Jan, porucznik b. wojsk polskich, dziedzic trzeciej części Ewtuszkie-
wicz 1708 r., miał synów sześciu:
a) Serafina, ur. 1797 r., sędziego granicznego pińskiego, dziedzica Stoszan,
po którym, z Franciszki Chrzanowskiej, synowie: Gerard, ur. 1818 r., ożeniony
z Karoliną Korsakówną Zaleską, córką Romana, pozostawił Bronisława, ożenionego
1871 r. z Kamillą Korsakówną z Treskowic, l-o y. Mikołajową Łopactńską, Ed-
mund, ur. 1825 r., żonaty z Kuncewiczówną i Otto Anzelm, ur. 1827 r., żonaty
także z Kuncewiczówną, któr^o synowie: Władysław, Olgierd, Zygmunt i Edmund.
b) Seweryna Tadeusza, dziedzica Starowoli, ur. 1801 r.
c) Karola.
d) Erazma.
e) Edwarda Kaliksta, ur. 1808 r., oficera wojsk rosyjskich 1827 r.
f) Ludwika, ur. 1810 r., dziedzica Zalesia, ożenionego z Leonardą Hrynie-
wiecką, zmarłą 1899 r., z której dzieci: Marya, Jadwiga, Kazimierz, dziedzic Ru-
dzienka i Edward, dziedzic Woli Lubieszowskiej, żonaty z Skirmunttówną z Po-
rzecza, dziedziczką dóbr Kletna, ma z niej córki: R^^ę, Wacławę i Romanę.
7. Kasper, major b. wojsk polskich 1798 roku, żonaty z Konstancyą Top-
licką, 2-0 y. Stanidawową Sołtanową.
8. Apolinary, chorąży b. wojsk polskich 1798 r., z Anny Korsakównej Za-
leskiej, stolnikównej połochie], miał córkę Ludwikę, za Floryanem Korkozowiczem
i. syna Damazego, zmarłego przed 1827 r.
B). Stanisław, drugi syn Stefana, a brat Ludwika, rotmistrz mo^yrski
1772 r., miał trzech synów: Piotra, chorążego orszańskiego 1786 r., który sprzedał
cz^ Ewtuszkiewicz Janowi, Mik^ąja, oficera b. wojsk polskich, zmarłych bez-
dzietnie i Aleksandra, rotmistrza mozyrski^;o, który miał synów: Edwarda i Igna-
cego 1802 r. Ten ostatni, z dwóch żon, N. Daniłowówny, córki wic^^bematora
wileńskiego i Tekli Malewiczównej, pozostawił Bohdana, marszałka szlachty po-
wiatu jeleckiego, Kazimierza i Adolfa Maryana, żyjącego 1901 r. w Warszawie,
któr^;o, z Leokadyi N., syn Julian.
O. Antoni, trzeci syn Stefana, miał synów : Jana, porucznika b. wojsk
polskich i Ignacego, zmarłych bezdzietnie przed 1819 r., i Floryana, porucznika b.
wojsk polskich, ożenionego zMaryą Oskierczanką, któr^^o syn Józef, wylegitymo-
wany ze szlachectwa z całą rodziną 1802 n
Michał, syn Krzysztofa, a brat Stefana, starosta kosiałowski, marszałek
upicki 1724 r. i poseł 1788 r., podpisał konfederacyę generalną warszawską (ObL
Warsz. 49 f. 422). Syn jego, Marcyan Zaleski Korsak 1751 r., pozostawił Adama
Ignacego, który z dwoma synami, Michałem i Ambrożym, legitymowii się ze szla-
chectwa 1798 r. w Wilnie.
Digitized by
Google
176 KORSAKOWIE.
Adam Ignacy, miecznik upicki 1785 r., sędzia prezydujący oszmiański 1794
roku, dziedzic Dorż, gdzie wspólnie z żoną, Jadwigą z Koziełłów, wystawił kościół
1786 r. W 1784 r. sprzedał Ostrowiec Adamowiczom. Synów miał pięciu. Z nich:
Micliał, sędzia graniczny oszmiański 1830 r., dziedzic Dorż, żonaty z Aloizą R5me-
równą; Ambroży, mąjor b. wojsk polskich, chorąży oszmiański, żonaty z Joanną
RSmerówną, siostrą bratowej; Ludwik, żonaty z Olimpią Żabianką, córką Antonie-
go i Kąjetany z Wołków; Adam, dziedzic Graużyszek, zmarły 1867 r. i Józef, któ-
rego córka za Kossobudzkim.
Władysław v. Jan Władysław, najmłodszy syn podkomorzego Krzysztofa
Romana, a brat Kazimierza, wziął po ojcu połowę Zalesia i Litowszczyznę. Z wo-
jewództwem połockiem, podpisał obiór Jana Kazimierza, podczaszy połocki 1657 r.,
jako chorąj^, podpisał elekcyę króla Michała. W 1675 r. sprzedał swoją połowę
Zalesia Ciechanowieckim. Ożeniony z Barbarą, córką Mikołaja Puciaty, sekreta-
rza królewskiego i ks. Cecylii Gedrojciównej, 2-o y. ks. Andrząjowej Kurbskiej Ja-
rosławskiej, pozostawił córkę Cecylię Karężynę i synów : Adryjana Bazylianina
i Jana Kazimierza, któremu zapisał 1688 r. Litowszczyznę.
Jan Kazimierz, stolnik smoleński 1683 r., został po ojcu chorążym poło-
ckim. W 1690 r. był posłem. Z Anny Konstancji Czernickiej z Czernic, 2-o y.
Mikdąjowąj Tyzenhauzowej, jego synowie: Jan y. Janusz, Tomasz ksiądz, Antoni
i Benedykt
Jan y. Janusz, dziedzic Litowszczyzny, starosta czernicki i krasuczki 1713
roku, z Maryanny Bąjnickią}, pozostawił synów: Józefa i Antoniego, elektorów 1733
roku i Ignac^^. Z nich Antoni, był chorążym połockim, bo synowie jego, uro-
dzeni z Rozalii Hutorowiczównej, zwani stale chorążycami połockimi, w latach
1782 — 1789. Było ich czterech: Jerzy, rotmistrz połocki, ożeniony z Rahozianką,
Józef, Michał, regent ziemski połocki 1787 r. i Dominik.
Antoni y. Antoni Jan, chorążyc połocki 1716 r., podstoli 1726 r. i surroga-
tor 1741 r., a stolnik połocki 1748 r., umarł 1751 r. (Ist Jur. Mat XXII). Z Ale-
ksandry Kirkorównej, miał kilka córek, z których Teresa, żona I-o y. Tadeusza
Siellawy, starosty sokolskiego, zmarłego 1757 r„ a 2-o y. Piotra Udzielskiego Kor-
saka 1764 r. i syna Ignacego, stolnika połockiego, ożenionego z Maryanną Maćkie-
wiczówną (Akta XII). Ignacego syn Antoni, miecznik połocki 1788 r., a córki:
Anna, za Apolinarym Zaleskim Korsakiem, Ludwika, za Konstantym Bujnickim
i Karolina, za Janem Korsakiem, szambelanem.
Benedykt czwarty syn chorążego Jana Kazimierza, dziedzic Kasztelanow-
szczyzny, z Wiktoryi Łazowskiej, miał syna Antoniego.
6. Korsakowie UdgieUcy. Ba^li, y. Korsak Hlebowicz, szósty syn Hleba
Ostafląjewicza Korsaka, otrzymał w działach z braćmi Udział, od których to dóbr
potomkowie jego nazywali się Udzielskimi Korsakami. Z pierwszej, nieznanej nam
żony, miał Bazyli syna Romana, z drugiej, Fedii Michałównej Chaleckiej, wdowy
po Andrzeju Wasilewiczu Korsaku i Borysie Semenowiczu, syna Piotra i córkę
Olenę, żonę l-o y. Jana Jackowicza Strzeżowskiego, a 2-o y. Jacka Bohdanowicza
Bystrejskiego.
Roman procesował się 1533 r. z macochą, o opiekę nad przyrodnim rodzeń-
stwem i umarł tegoż roku.
Digitized by
Google
KORSAKOWIE. 177
Piotr, dziedzic Udziału, Zaskorek i wielu innych 1552 r., zostawił syna
Grzegorza i córkę Annę Ferensowę Tuszyńską, która zastawiła Zaskorki Żukom
1602 r. Grzegorz należał 1577 r. do podziału spadku po Konstantym Korsaku,
synu Siemiona. W 1587 r. był cliorążym połockim, a ekspektatywę na ten urząd
po nim otrzymał 1589 r. Dymitr Korsak. Z Aleksandry Ratomskiej, córki Ławry-
na, starosty ostrskiego, pozostawił Grzegorz synów: Piotra, Józefa i Stefana, któ-
rzy zeznali dział 1619 r. Stefan spisał testament 1622 r. i wkrótce umarł, a bra-
cia sporządzili nowe działy 1624 r. Siostry ich: Anna N. Kamińska i Aleksandra
Samuelowa Guyska.
Józef, elektor Władysława IV-go, wspólnie z żoną, Maryną Szwejkowską,
córką Dawida, sprzedał 1628 r. Psuję i Śniady Michiiowi Romanowiczowi Korsa-
kowi. W 1642 r. fundowii kościół i klasztor Franciszkanów w Udziale. W 1643
roku spisał testament i umarł tegoż roku bezdzietny (Ist Jur. Mat. XXII).
Piotr, brat Jego, także elektor Władysława IV-go, namiestnik połocki 1634
roku, z Zofii Sielickiej (Ibid.), miał synów: Michała, Grzegorza, Jerzego i podobno
Jana i Józefa. Grzegorz i Jerzy, budowniczy połocki, podpisali, z województwem
połockiem, obiór Jana III-go 1674 r. Jerzy tr^mał lenność Załucze, a z żony Oro-
cliowskiej, pozostawił syna Jana, Jezuitę. Michał, chorąży wojsk litewskich 1659
roku, poborca pdocki 1667 r., w końcu podstoli połocki, zaślubił ks. Konstancyę
Połubińską i z niej miał pięciu synów: Piotra, Józefa, Stefana, Szymona i Domi-
nika, którzy, wspóUiie z matką, wydali 1697 r. Ciechanowieckiemu stwierdzenie
wspólności z nim puszcz, Udzielskiej, Zaleskiej i Litowszczyzny. Z nich:
Piotr y. Michał Piotr, podczas^ połocki, elektor Augusta II-go, żonaty
z Maryanną z Michniewiczów, l-o y. Rodziewiczową, skarbnikową brasławską,
2-0 y. Rypińską, pisarzowa ziemską połocką (Ist Jur. Mat XXIV), miał sy-
na Stanisława, który, z województwem wileńskiem, podpisał elekcyę Stanisła-
wa Augusta.
Józef, łowczy i poborca połocki I7ll r., ożeniony z Anną Poklewską Ko-
ziełłówną, zmart 1730 r., pozostawiwszy syna Tadeusza, łowczego połockiego 1767
roku, ożenionego z Maryanną Wnorowską. Synowie jego: Tadeusz, rotmistrz po-
łocki 1787 r. i Ignacy z synem Ignacym, wylegitymowali się ze szlachectwa 1820
roku w Wilnie.
Ignacy, rotmistrz 1788 r., a budowniczy połocki 1799 r., dziedzic Antono-
wicz i Nowik, s^ia graniczny dzisieński 1820 roku, oprócz syna wymienionego
Ignacego, dziedzica Urzecza, żonatego z Porcjankówną, miał jeszcze syna Stani-
sława Feliksa i córkę Barbarę Anetę, za Bonifacym Winczą.
Stefan, yel Stefan Michał, podpisi^, z województwem mścisławskiem, ele-
kcyę Augusta Il-ga W 1700 roku otrzymał prawem lennem Zahicze, po śmierci
stryja sw^o, Jerzego Udzielski^o Korsaka. W 1711 r. był pisarzem grodzkim,
a 1716 T. i surrogatorem p<^ockim. Żonaty z Anną z Żabów, siostrą Jana, woje-
wody mińskiego, pozostawił kilku synów.
Piotr, syn Stefana Michała, podstarości starodubowski i prawdopodobnie
stolnik starodubowski 1733 r., stronnik Augusta III-go (Oblg. Warsz. 49 f. 605),
żonaty l-o y. z ks. Teklą Drucką Sokolińską, a 2-o y. z Teresą Zaleską Koi-sa-
kówną, stolnikówną połocką, pozostawił z pierwszej żony córkę Annę, żonę Urbana
Herban T. XL 23
Digitized by
Google
178 KORSAKOWia
Antoniego Hrebnickiego, starosty micuński^fo, zmarłą przed 1764 r. i syna Ster
fana, rotmistrza i sędziego kapturowego województwa połockiego, ur. 1782 roku,
zmartego 1764 r., pochowanego w kościele Udzielskim, bezpotomnego z Różą Waz-
girdówną, podsędkówną pc^ocką. Stefan dobra Udzielskie zapisał Janowi i Ta-
deuszowi Korsakom Bobynickim na Świlie.
Drugim synem Stefana Michała był Jan. Utrzymi^ą, łe ten Jan był Je-
zuitą i profesorem akademii wileńskiej, ur. 1708 r., zmar^ 1789 r. Tymczasem
Jan, Jezuita, musiał być innym Janem, a Jan, syn Stefana Michiia, był wojskim
połockim 1788 r. i umart 1762 r., zostawiwszy syna Józefa i córki: Maryannę, za
Janem Bobynickim Korsakiem na Świlie i Petronellę, których Stefan, w testa-
mencie swym nazywa najbliższym bratem i ną)bliższemi siostrami.
Kazimierz, syn Stefana Michała, wspominany 1787 i 1741 r. na sejmiku
pc^ockim.
Synem takie Stefana Michała, a bratem trzech powyższych, miał byó Hie-
ronim, towarzysz hussarski, który 1718 r. otrzymał Ładośno i Stajki, w wojewódz-
twie p<rfockiem.
Szymon, czwar^ syn Michała, chorąży pancerny 1698 r., z Petronelli Po-
klewskiej Koziełłówny, pozostawił córkę Rozalię, l-o y. za Jerzym Kublickim-Piot-
tuchem, rotmistrzem inflanckim, 2-o y. za Felicyanem Tyszkiewiczem, starostą
strzałkowskim, zmarłą 1789 r.
n. Zienowiej, brat Ostaflego, miał czterech synów: Michała, Andrzeja, Ste-
fana i Iwana, którzy zwykle pisali się Zienowiewiczami, a dopiero w p<^owie
XVI-go wieku KorsakamL Michał, Andrzej i Iwan procesowali się 1508 r. o sche-
dę w Oboli i Ozierczenicy, pozostałą po czwartym bracie Stefanie, zmarłym bez-
ddetnie, rozwiedzionym z Epimachówną (ML. 6 i 10). Andrzeja potomstwo nie-
znane, po Michale poszli licznie rozrodzeni Korsakowie Bobyniccy, a po Iwanie,
Hołubiccy i druga gałąź Bobynickich.
A). Bobyniccy Korsdkouńe. Michii Zienowiewicz, bojar połocki, dziedzic
Bobynicz, Dziemowicz i innych, żonaty z Hanną Chreptowiczówną, siostrzenicą
Bohdana Miłoszewicza, za którą wzi^ Oziemicę. Dóbr tych posesyę przyznii mu
Aleksander Jag. 1602 r. (ML. 6). Od Kazimierza Jag. otrzymał 1485 r. sześó kóp
groszy lit. z karczem krasnosielskich i tyleż, z myta mińskiego (ML. 4). Nie żył
już 1509 r., a pozostawił córkę Wasilissę, za Prokopem Iłgowskim, ziemianinem
p<rfockim i synów: Jacka, Bazylego 1 Iwana, którzy dostawiali 1528 r., na potrzeby
wojenne, 28 konL
a) Jacek z matką układiJ się 1534 r. o dopłatę posagu żony swej Boh-
danówny Bystręjskiej, z je) bratem, a nie żył już 1587 roku, w którym bra-
cia jego otrzymali Kuminowszczyznę i Kulikowszczyznę, w połockiem, pierwotnie
mu nadane.
b) Bazyli, syn Michała, dziedzic Bobynicz, Dziemowicz, Sieliszcza i wielu
innych, horodniczy połocki 1552 r., zmaiiy 1561 r., z ks. Bohdany Janówny Sień-
skiej, pozostawił córkL* Petruchnę, za Dymitrem Fedorowiczem Sapiehą, który ją)
oprawił 600 kóp wiana 1568 r., Hannę, za Olechnem Rahozą 1562 r., Polonię, za
Marcinem Danilewiczem Kurczem 1561 r. i Rainę, za ks. Michałem Druckim-So-
kolińskim 1574 r., oraz synów: Dymitra i Romana, ws^stkich po matce dziedzi-
ców Sieńska 1562 r.
Digitized by
Google
KORSAKOWIE. 179
Dymitr wzięty do niewoli moskiewskiej 1668 r., ptzj zdobyciu Pdocka,
wymieniony za Kozłowski^^ 1566 r., został cłiorąłym pc^ockim 1689 r.| a umaił
1694 roku, w Ictórym syn jego Daniel, wprowadzony został do Sieńska (Ist Jur.
Mai XX).
Daniel, student w Padwie 1699 r., podpisany 1606 r. na rokoszu w Lubli-
nie, żonaty z Maryanną z Podbipiętów, jedyną córką Bogdana, która mu wniosła
Bieliczany (Arch. Zbon Dok. X), pozostawił według drzewa genealogicznego z 1718
roko, synów : Szczęsnego i Adama. Oprócz Daniela, miał Dymitr jeszcze córkę
Maryannę, za Krzysztofem Szadurskim i syna Dawida, dziedzica Stami 1617 roku,
posiadacza 1680 r. lenności Łowiec, w powiecie newelskim, łonat^o z Katarzyną
Stanisławówną Pacówną.
Dawid z ioną, prawa swe do kamienicy w Wilnie, zwanej Morsztynowską,
odstąpili Dawidowi Kierle, przeciw czemu występują z procesem 1686 r. Jan i Sta-
nisław i Zofia Anna, Franciszkanka, Korsakowie, prawdopodobnie dzieci Dawida.
Drzewo genealogiczne, z 1718 roku, daje Dawidowi synów: Daniela i Stanisła-
wa. Tego zaś synem miii byd Zacłiaiyasz, po którym mieli iść Grzegorz, Ga-
bryel i Jan.
Roman, syn Bazylego, a brat Dymitra, współdziedzic Sieńska, który sprze-
dał przed 1694 r. szwagrowi Kurczowi, poprowadzff dalej gałąź Bazyl^;o. Z żony,
Hateki Przysieckiej, pozostawił bardzo liczne potomstwo. Córkom jego niezamęż-
nym, zapisał Ostafli Korsak 1626 r. po 20 kóp gr. lit Synów drzewo genealogi-
czne z 1718 r, wymienia piętnastu: Abrahama, Izaaka, Jakóba, Mizaela, Jana, Na-
taniela, Stefana, Baltazara, Azaryasza, Ezechiasza yel Zacbeusza, Zacharyasza,
Ananiasza, Rafała, Piotra i Pawła. Z nich :
Abraham obecny 1661 r. na sejmiku pc^ockim. Syn j^;o Władysław, z żo-
ną, Zofią Horbicką, wziął 1664 r. w zastaw Bezdziedowice od Ciapińskich. Drugi
syn Aleksander, wraz z innymi dwunastu Korsakami, oddawał 1668 r. młyn pod
Pcrfockiem Michałowi Krzysztofowiczowi KorsakowL
Nataniel, dziedzic Porzecza 1686 r., miii mieć synów: Tomasza, żonatego
z Doboszyńską i Antoni^;o.
Baltazar zeznał 1686 r. kontrakt sprzedaży na Fabiana.
Ezechiasz ?el Zacheusz, z żony N., 2-o t. Feiicyanowej Wahanowskiej, po-
zostawił syna Hieronima, na Rudnikach 1666 r. (Ist. Jur. Mat XXyi).
Zachaiyasza, z żony, ks. Świrskiej, mieli być synami* Maksymilian, cześnik
starodubowski 1686 r. i Hieronim, po którym iść mieU: Wojciech, ożeniony z Po-
rębską, Antoni, Jan i Aleksander.
Ananiasza syn Rafał, ziemianin witet>ski, ożeniony z Anną Fediuszkówną,
1-0 T. Aleksandrowa Kossowową, 1688 r., był następnie pułkownikiem wojsk ros-
syjskich i wojewodą w Kałudze 1670 r.
Rafał Romanowicz, ożeniony z Maryanną Łukiczną Juijewiczówną, sprze-
dał 1689 r. Grzegorzowi Korsakowi Indrzykowo, Orulewo i Wdowskie, w połockiem,
za 2,000 kóp gr. Ut (Ist Jur. Mat XXID.
Potomkowie Mizaela Romanowicza legitymowali się ze szlachectwa w la-
tach 1882 — 1864 w gubemii witebskiej i w Heroldyi Petersburgskiej. Mizael
miał synów : Nikodema i Józefa. Nikodem, ziemianin pc^ocki, z żoną, Nastazyą
Digitized by
Google
180 KORSAKOWIE.
Czerkasówną, wzięli 1657 r. w zastaw PohosŁ, w 2,000 kóp. gr. lit (bt Jur. Mat
XXV), a 1668 r. miał w zastawie OboL Pozostawił synów: Antoniego i Bogdana
generała wojsk rosyjskich 1704 r. Józef z żony, Wojnianki Jasienieckię), pozo-
stawił: Józefa, Krzysztofa i Stanisława. Tego ostatniego syn Paweł, miał synów:
Stanisława, Tadeusza, Ludwika, Józefa, S27mona, którego synowie: Józef, Adam,
Ignacy i Antoni, i Ignacego. Ten ostatni, chorąży smoleński, pozostawił syna Ka-
rola Wincentego Leonarda, rotmistrza wileńskiego, ożenionego z Maryanną Pod-
bereską, z której syn Wilhelm, pozostawił czterech synów, wylegitymowanych ze
szlachectwa 1854 r.: Wiktora Stanisława, Konstantego Wito^awa, Lucyana i Fran-
ciszka Polikarpa. Polikarp, dziedzic Jurowszczyzny, ożeniony z Emilią Korwin-
Krukowską, pozostawił syna Witolda, dziedzica Jurowszc^zny, ożenionego z Ma-
ryą Horbowską Zarankówną.
c) Iwan Michałowicz, brat Jacka i Bascylego, dziedzic Bobynicz, Sielisz-
cza, Dzisny, Zasiela, Borysewicz i Dudicz, chorąży połocki 1652 rolni, nie żył już
1563 r. Córka jego Łubka Iwanówna, była żoną Kozłowa, wbitego na pal w Mo-
skwie 1568 r. Synów było pięciu: Bazyli, Szymon, Michał, Grzegorz i Marek. Te-
go ostatniego wymienia wywód szlachectwa z 1832 r., lecz o nim nie dochowały
się żadne wiadomości, Z nich:
1. Bazyli, chorąży 1576 r. i poborca mozyrski 1580 r., chorą^ połocki
1608 r., dziedzic Dudicz i Borysewicz, zmarły 1618 r., miał mieó synów: Jana
i Konstantego.
2. Szymon, ur. 1549 r., zmarły w Szczorżach 1609 r., z żony Katarzyny
(podobno Tyszkiewiczównej), pozostawił synów: Jana, Piotra i Rafała.
Jan, dziedzic Romayn, pisarz grodzki żmudzki 1681 r., następnie sędzia
grodzki, z Aksakównej, miał syna Aleksandra, Jezuitę, zmarłego 1657 r.
Piotr wykupił Beysagołę na Żmudzi, za konsensem królewskim z 1622 r.
od Zybultowej. Po j^o śmierci otr^mała ją pozostała po nim wdowa, Zofia z Ghra^
dowskich, 2-o v. żona Pawła Horbowskiego Zaranka.
Rafał, z kalwina, łacinnik, potem unita, nadzwyczaj zasłużony dla Unii,
przeprowadził beatyflkacyę arcybiskupa Jozafata Kuncewicza. Archimandryta wi-
leński, władyka halicki i koac^utor z prawem następstwa metropolity k\]ow8kie-
go Rutskiego 1628 n, władyka piński i turowski 1682 r., metropolita kyowski
1637 r., umarł 1642 r.
8. Michał, dziedzic Bobynicz 1586 r., miał być ożeniony z Protaszewiczó-
wną, a pozostawił synów: Jana Chryzostoma, kanonika lateraneńskiego w Krako*
wie, przełożonego krzemienieckiego 1621 r. i Romana.
Roman nabył 1628 r. Psi\ję, od Józefa Korsaka UdzielskiegOi a 1681 r.| za
zasługi wojenne, z żoną, Krystyną Chreptowiczówną i synami: Konstantym, Rafałem,
Janem, Piotrem, Michałem i Bazylim, otrzymał 80 włók w starostwie bielskim,
w województwie smoleńskiem. W latach 1646—1648 rodzice rozdzielili część swych
dóbr między synów. Z synów tych Konstanty, dziedzic Biah^szczyzny i Nac^jezie-
rza, ożeniony z Maryą Siellawianką, zmarły przed ]668 r., Rafał i Michał, potom-
stwa nie zostawili.
Piotr, dziedzic Chroszczowa, deputat na Trybunał litewski 1664 roku,
elektor z połockiego 1674 rolcu, z żony Wołłowiczównąj, miał syna Karola
Digitized by
Google
KORSAKOWIE. 181
Jana, strażnika smoleńskiego 1670 r., cześnika wileóskf^o 1698 r., mianowanego
chorążym smoleńskim 1711 r. Karol Jan, wspólnie z Janem Sowiczem Korsakiem,
wydali 1718 r. ryte na miedzi przez Jana Korsakowicza „Drzewo genealogiczne
Korsaków" z portretami, dochowane dotąd w kilku egzemplarzach. Z Barbary
Tyzenhauzównej, pozostawił Jan Karol syna Pawła. Ten to Paweł v. Józef Paweł,
chorąży smoleński, dziedzic 1750 r. Janiuszkowszczyzny, w wileńskiem, miał sy-
nów: Leonarda i Jana, chorążyca smoleńskiego 1775 r. (V. L.), następnie podwo-
jewodzego smoleńskiego. Adam, syn Leonarda i Ignacy z synem Franciszkiem
Antonim, syn Jana, legitymowali się ze szlachectwa 1820 r., przed Deputacyą Wy-
wodową wileńską.
Jan, trzeci z kolei syn Komana Michałowicza, z Chreptowiczówny, dziedzic
Psui ł Droczyna 1646 r., podczaszy 1658 r., podkomorzy 1659 r., a kasztelan połocki
1661 r., otrzymał 1660 r. dobra Ist, w połockiem, po Ważyńskim (Pac), umarł
1697 r. Dwukrotnie żonaty, I-o v. z Maryną Dnbowiczówną, a 2-o v. z Konstan-
cyą Galińską, pozostawił z drugiej żony syna Stefana Jerzego. Rodowody dają
mu Jeszcze synów : Kazimierza Karmelitę i Tomasza, księdza. Jego też córką,
a nie Kazimierza Zaleskiego Korsaka, podług tegoż rodowodu miida byó Teodora,
żona Szymona Ogińskiego, w końcu wojewody mścisławskiego.
Stefan Jerzy, dziedzic Psui, elektor Jana III-go, z żoną, Katarzyną Monty-
gayłówną, kwitował 1676 r. rodziców. Syn^w j^o dwóch: Tomasz, kanonik wi-
leński, proboszcz ejszyski 1762 r., dziedzic Kluszczan i Józef, łowczy połocki 1728
roku, dziedzic Psui, ożeniony z Teresą Pakoszówną, stolnikówną połocką, której
zapisał 1723 r. na Psui 20,000 tynfów. Józef zostawił córkę Teresę, za Karolem
Tadeuszem Sielawą, starostą sukolskim, która wraz z mężem kwitowała 1744 r.
braci swoich, Ignacego i Antonino, z odbioru posagu. Antoni umarł bezdzietny,
a Ignacy, chorąży 1764 r., pułkownik województwa połockiego 1772 r., ożeniony
z Eleonorą Przysiecką, spisał testament 1782 r. i pozostawił córki: Konstancy ę,
1-0 V, Miłośnicką, 2-o v. Brzozowską, rotmistrzowę połocką, Annę, za Trojanem
z Knińżyc Swołyńskim, marszałkiem drysieńskim, Anielę y. Katarzynę, zakonnicę
i Franciszkę, zmarłą 1795 r., za Mikcdajem Reuttem, sędzią ziemskim witebskim
i synów: Dominika i Wincentego.
Dominik, koniuszy połocki 1777 r., a chorąży 1792 r., kawaler orderu Św.
Stanisława, dziedzic Psui, Ostrowa i Dziwnik, chorąży dzisieński 1804 r., z żony
Mikoszanki, pozostawił syna Bartłomieja, który w imieniu wszystkich krewnych,
z gałęzi Romana Michałowicza, przeprowadził 1804 r. wywód szlachectwa przed
Deputacyą mińską.
Wincenty, pisarz ziemski połocki 1787 — 1797 r., w końcu marszałek le-
pelski, dziedzic Dolców, Puciłkowicz, Hlebowszczyzny i Podolca, żonaty z Maryą
Buynicką, miał córki: Józefę, za Ignacym Bobynickim Korsakiem z Daniowa i Al-
bertynę, za Aloizym Żabą, sędzią lepelskim, zmaiią 1859 r.
Bazyli, najmłodszy syn Romana Michałowicza, dziedzic Starosiela, skarb-
nik połocki 1674 r., elektor Jana III-go, deputat na Trybunał litewski 1680 roku,
z żony Zaborowskiej, pozostawił synów: Samuela, Aleksandra, Hieronima i Roma-
na. O Samuelu i Romanie, który nabył 1701 roku od ojca Starosiele, nie wia-
domo czy zostawili potomstwo. Aleksander i Hieronim utworzyli dwie nowe gidę-
zie rodu.
Digitized by
Google
182 KORSAKOWIR
Aleksander, strałnik połocki 1716 r., dziedzic Świfiy, z Joanny Darewskią),
pozostawił synów : Michała, Felicyana bezdzietnego i Józefa, którzy się podzielili
Swifią 1787 r.
Micłiał, strażnik 1787 roku, następnie sędzia pognraniczny p<rfocki, sku-
pił Świfię od braci i pozostawił pięciu synów: Z nich Jan, Lucyusz i Jerzy 1765
rokUi a Aleksander 1764 r., sprzedali swoje części Świłly bratu Pawłowi. Jan, sę-
dzia grodzki połocki 1766 r. i rotmistrz połocki, iył Jeszcze 1801 r. Synowie Jego:
Józef, Romuald, Wincenty, Kazimierz i Mikołaj, wylegitymowani ze szlachectwa
1804 roku.
Lucyusz, szambelan królewski, spisał testament 1796 r. i umarł bezdziet-
ny 1799 roku, zapisawszy majątki ionie, Franciszce z Korsaków i synom braci,
Jana i Jerzego.
Jerzy, sędzia ziemski połocki 1770 r., marszałek targowicki pdocki, umarł
nagle w Uszaczu 1792 r. w kościele i pozostawił synów: Dominika, Józefa, Anto-
niego, Leona i Wincentego 1801 r. Dominik z synami: Leonem i Jozafatem, Jó-
zef z synami: Franciszkiem, ur. 1797 r., Antonim, ur. 1799 r. i Pawłem, ur. 1802
roku, Antoni z synami: Janem Aloizym, ur. 1798 r., Joachimem Eustachym, ur.
1800 r. i Józefem Grzegorzem, ur. 1808 r., Leon i Wincenty, legitymowali się ze
szlachectwa 1804 r.
Paweł, czwarty syn Michała, rotmistrz połocki 1764 r., dziedzic cdęj Świłły
skupionej od braci, z żony, Anny Teplerówny, zostawił syna Ambrożego Sylwerju-
sza, ur. 1767 r. (metr. w Głębokiem), porucznika wojsk litewskich 1780 r., następ-
nie skarbnika połockiego 1787 r., wylegitymowanego ze szlachectwa wraz z syna-
mi: Kazimierzem, Ludwikiem i Antonim, 1804 r.
Aleksander, piąty syn Michała, namiestnik grodzki 1764 r. i strażnik po-
łocki, ożeniony z Teklą Rypińską, która, jako wdowa, z synami: Ignacym, Marcy-
lianem, Janem i Józefem, procesowała 1768 roku Buynickich o dług. Synowie ci
wylegitymowani ze szlachectwa z csią gałęzią 1804 r. Z nich Józef był poruczni-
kiem wojsk litewskich, Jan, szambelanem dworu polskiego i z żony, Karoliny
Zaleskiej Korsakówny, pozostawił córkę Maryę Karolinę, za Piotrem Wińczą i sy-
na Aleksandra, któr^;o, z Kamilli Szauman-JSzumskieJ, córka Marya, za Kasprem
Żabą 1877 r.
Józef, brat Michała, a syn Alelcsandra ze Świłły, z Anny Buynickięj, po-
zostawił synów: Jana, ur. 1744 r. i Tadeusza, ur. 1748 r. (metr. w Głembokiem),
którym Stefan Korsak zapisał 1764 r. Udział. Jan, sędzia grodzki i rotmistrz po-
łocki, ożeniony z Maryą Udzielską Korsakówną 1764 r., testamentem spisanym
1799 r., zapisał synom: Wincentemu, szambelanowi, zastawne dobra Gajów, w sie-
bieskim i 10,000 flor. na Grynwaldzie; Józefowi, zastawne dobra Grynwald, w dzi-
sieńskiem, a Ambrożemu, chorążemu dzisieńsldemu, Udziii. Żona Ambrożego, Anna
Wołodkowiczówna. Tadeusz, łowczy pamawski, z Barbary z Błażęjewiczów, miał
synów: Antoniego Józefa i Michała (metr. z lat 1779 i 1781 r. w Udziale). Antoni pozo-
stawił synów: Wincentego, ur. 1808 r. i Ignacego, ożenion^;o z Augustą Mirska,
zmartą 1882 r.
Hieronim, syn Bazylego, a brat Aleksandra, dziedzica Świłły, dziedzic Pu-
ciacina, podstoli smoleński, z żony Ostrowskiej, pozostawił synów: Ignac^^
i Bazylego.
Digitized by
Google
KORSAKOWIE. 188
Ignacy, starosta szaiowicki (rutowicki?), rotmistrz połocki, elektor Augu-
sta m-go 1788 r. (Obi. Warsz. 49 f. 606), z żoną, Maryanną Rypińską, nabył 1784
roku od brata i bratowej pc^owę Puciacina. Synowie J^;o: Józef i Stefan, dopd-
nili 1764 r. w Dziśnie działu dóbr ojc^stych, Kuleszowa, Ostrowszczyzny, Ambro-
sionki, Pleyna, Utwinki, Szerapina, Zawai i Zadzie z przyległościamŁ Z nich
Stefan miał syna Kazimierza, ur. 1767 r. (metr. w Dziśnie), wyl^lymowanego ze
szlachectwa 1804 r.
Bazyli, drugi syn Hieronima, pisarz grodzki starodubowski i posd 1788 r.,
podpisał: obiór Augusta III-go i konfederacyę generalną warszawską (Obi Warsz.
49 f. 606 i 422)., horodnicagr p(^ocki 1747 r., z pierwszą ioną, Anną z Sielickich,
sprzedał bratu pół Puciacina 1784 r., odebrał 1747 r. Bazylianom dzisieóskim dom
i grunta, darowane im 1742 r. przez Ludwikę ze Świackich, wdowę po Józefie
Korsaku, skarbniku starodubowskim. Druga żona Bazylego, Maryanną z Suszyń-
skich, żyła wdową 1764 r. Z pierwszej żony miał Bazyli synów : Jerzego, Fran-
ciszka i Józefa i córkę Anielę, ur. 1780 r.. Karmelitankę 1767 r., zmarłą w Wil-
nie 1777 r. Jer^, starosta kuszlicki 1766 r. i Franciszek, sprzedali 1764 r. swoje
trzecie części Iwanowszczyzny bratu Józefowi
Jerzy, w końcu sędzia ziemski połocki, kawaler orderu Św. Stanisława,
pozostawił synów dwóch: Ignacego i Kazimierza, którzy się podzielili 1796 r. do-
brami po ojcu. Józef mi^ synów: Adama i Antoniego. Ci czterej, wraz z Józe-
fem i Henrykiem, synami Ignacego i z Aleksym, synem Adama, wylegitymowani
ze szlachectwa z całą gałęzią w Mińsku 1804 r.
4. Grzegorz, czwarty syn Iwana Michidowtcza, chorążego połockiego, we-
dług wywodu przeprowadzonego w latach 1882 — 1864 w Witebsku i w Heroldyl
petersburgskiej, miał synów czterech : Stefana, Krzysztofa, Łukasza i Michała,
o którym więcej wiadomości nie mamy. Rodowód z 1718 r. daje mu Jeszcze sy-
nów: Jerzego, żonatego z Dorotą z Kołków 1646 r., Andrzeja, żonatego z Rainą
Wołczkówną 1646 roku, któr^;o córka Helena, była l-o y. za Pawłem Korąjwą,
a 2-0 T. za Karolem Sulistrowskim i Stanidawa, protoplastę linii na Dziemowi-
cach; obecnie na Annińsku.
Stefan, syn Grzegorza, deputat z połockiego na Tiybunał skarbowy litew-
ski 1684 r., ożeniony z Puciatówną, miał syna Marcyana Zbigniewa, podczasz^o
wendeńskiego 1661 r. i sędziego grodzkiego p<^ockiego 1668 r., elektora Jana III-go,
w końcu wojskiego smoleńskiego, którego wdowa, Maryanną z Sielickich, ^ła
Jeszcze 1687 r.
Krzysztof, syn Grzegorza, chorąży połocki 1640 r., podkomorzy pdocki 1660
roku, ożeniony z Elżbietą Sapieżanką, 2-o y. Jakóbową Kuncewiczowa, wojewo-
dzianką brzeską, nńał synów: Grzegorza i Michała. Po Grzegorzu pozostali syno-
wie: Teofil, Aleksander, Felicyan i Jan. Z nich Teofil, elektor Jana III-go, miał
byó ożeniony z Juijewiczówną.
Michii Kr^sztofowic^ poborca połocki 1667 r., wojski i sędzia kapturowy
p<rfocki 1669 r., wziął 1668 r. w dzierżawę młyn pod Połockiem od Hieronima,
Szymona, Samuela, Zacharyasza, Włodzimierza, Samuela, Stefana, Marcyana Zbi-
gniewa, sędziego grodzkiego pc^ockiego, Konstantego Kazimierza, pisarzewicza
ziemskiego połockiego, Aleksandra Abrahamowicza, Stanisława Kazimierza, Tro-
Digitized by
Google
184 KORSAKOWIE.
jana i jego braci i Maksymiliana Korsaków. Michał miał mieć syoów : Bazylego
i Krzysztofa.
Łukasz, syn Grzegorza, dziedzic Dziwnik, miał byd, według panegiryków,
kasztelanem połockim 1660 r., przed Janem Korsakiem, ale synowie jego nigdzie
w aktach kasztelanicami nie są nazywani. Z żony, Krystyny Świderskiej, miał
Łukasz córki : Annę Bohuszewiczową 1668 r., Cecylię, za Jerzym Adamowiczem
Kossowem 1687 r. i synów: Siemiona, Stefana, Samuela i Józefa.
Siemion, wspólnie z matką, zastawił 1667 r. Dziwniki, w połockiem, Iwa-
nowi Nie^kiewiczowi i żonie jego, Justynie Korsakównie. Według Rodowodu, z Ra-
hozianki miał mieć synów: Feliksa i Mikołaja.
Stefan, dziedzic Sokoliszcza, spisał testament 1668 r., którym kazał się po-
chować u Franciszkanów w Połocku. Z Katarzyny Ogińskiej, córki Dymitra i He-
leny Chrapowickiej, miał córki : Krystynę i Maryannę, chowane u babki 1668 r.
Krystyna wyszła za Konstantego Niemirowicza Szczytta, podsędka połockiego
1699 roku, a Maryanna, l-o y. za księcia Pawła Świrskiego, 2-o t. za Jana By-
kowskiego 1690 r. (Ist Jur. Mat. XXV).
Józef, czwarty syn Łukasza, według wywodu miał synów: Dadźboga i Se-
weryna, Dadźboga i Ewy synem był zapewne Felicyan, krąjczy połocki, który
w 1769 r. zapisał sumy należne mu od Trojana Korsaka, Franciszkanom pcłockim,
na Msze Św., za duszę ś. p. Dadźboga, Ewy i Stanisława (zapewne brata). Kor-
saków. Żył jeszcze 1771 r.
Seweryn, cześnik smoleński, pozostawił czterech synów : Józefa, Aleksan-
dra, Karola i Trojana.
Józef, najstarszy syn Seweryna, miał trzech synów : Ludwika, Kazimierza
i Hilarego. Ludwik, strażnik smoleński 1741 r., deputat połocki 1766 r., skarbnik
połocki 1764 r.y w końcu marszałek dzisieński, nabył 1772 r. Swotnę od Hilarego.
Pozostawił on synów : Tadeusza, Rąjnera, Anioła, porucznika b. wojsk polskich
i Wincentego Rajmunda, kapitana b. wojsk polskich. Ten ostatni, z żony, Win-
centy Korsakównej, córki Trojana, miał syna Marcina Wojciecha Wincentego, dzie-
dzica Treskowicz, żonatego z Anną Mirska, zmaiią 1878 r., córką Ignacego i Fran-
ciszki z Wazgirdów, z której: Wincenta za Piotrem Mirskim, Augusta, za Sewe-
rynem Mirskim, Kamilla, l-ov. za Mikołajem Łopacińskim, 2-ov, za Bronisławem
Korsakiem 1870 r., Anzelm, dziedzic Treskowicz, ożeniony z Klarą Mirska, córką
Ferdynanda, 1860 r. i Artur, dziedzic Jazna, ożeniony 1875 r. z Konstancyą Mir-
ska, córką Wiktora, z której córka za Bortkiewiczem.
Kazimierz, brat Ludwika, sędzia kapturowy grodzieński 1764 r., rotmistrz
połocki, wystawił 1789 r. oblig na Łucząja (M. 802 f. 29). Miał on syna Romual*
da, szambelana dworu polski^o.
Hilary, brat Ludwika i Kazimierza, landwójt połocki 1762 r. rotmistrz po-
łocki i namiestnik chorągwi hussarskiej 1772 r., w końcu sędzia grodzki połocki,
żonaty z Aniela Bąjkowską, pozostawił syna Józefa Marcelego, chorążego, a potem
podkomorzego borysowskiego, który, wspólnie z matką, fundował 1796 r. kościół
w Omniszewie, a 1802 r. wraz z braćmi stryjecznymi. Aniołem i Wincentym, sy-
nami Ludwika i Rajmundem, synem Kazimierza, legitymował się ze szlachectwa,
przed Deputacyą Wywodową wileńską.
Digitized by
Google
KORSAKOWIE. 186
Józef był następnie prezydentem sądów głównych mińskicłi i nabył Ciapin
1820 r. Syn jego, urodzony z Antoniny Cleclianowieckiej, Erazm, marszałek le-
pelski, dziedzic Ciapina, Ozierc, Zalesia, żonaty z Maryą Szczyttówną, zmarłą 1865
roku w Galiczu na wygnaniu, miał córki: Zofię, za Zygmuntem Oskierką, zmarłą
1902 r. i Józefę, za tir. Stanisławem Zabiełłą.
Aleksander, syn Seweryna, obecny 1741 r. na sejmiku połockim, rotmistrz
orszański, został skarbnikiem orszańskim 1748 r., a 1768 r. rotmistrzem chorągwi
janczarskiej, buławy polnej litewskiej, po Tolłoczcze (Ręk. Oss. Sig. 2608 f. 40).
Pozbawiony wszelkich ui-zędów 1764 r., za gwałty Radziwiłłowskie na Trybunale
(Pam. Matusz.), jest znów skarbnikiem orszańskim 1766 r., a sędzią ziemskim 1781
roku. Pozostawił synów trzech: Stanisława, Ignac^o i Józefa. Stanisława synów
dwóch : Józef, po którym pięciu synów zostało : Dominik, Adam, Faustyn Stani-
sław, Jan Andrzej i Feliks Antoni, i Michał, po którym synów trzech: Władysław,
Stanisław , Karol i Wojciech Feliks Wiktor, Ignacy, rotmistrz, drugi syn Aleksan-
dra, miał syna Józefa, po którym synowie: Antoni, Józef Adam i Fortunat
Kazimierz.
Karol, syn Seweryna, obozny połocki, starosta olański, poseł nowogrodzki
1570 r., dziedzic Daniowa, dwukrotnie był żonaty: l-o v. z Franciszką Pakoszów-
ną, córką Trojana I Anny z Paców, a 2-o v. z Franciszką Konińską. Z pierwszej
żony, synowie: Ignacy, Trojan, Tadeusz i Stanisław, z drugiej — Leopold, dziedzic
Radkowszczyzny 1799 r., zmarły bezdzietnie przed 1804 r, i Franciszek Ksawery,
podczaszy smoleński 1787 r. Z nich:
Ignacy, budowniczy połocki, nabył 1778 r. Zaskorki, a z dwóch żon, Ma-
ryanny Rypińskiej i Eleonory Rypińskiej, potomstwa nie zostawił.
Tadeusz, ur. 1741 r. w Daniewie, skarbnik połocki 1767 r., podczaszy po-
łocki w latach 1775 — 1785, sędzia ziemski wileński 1787 r., znamienity poseł na
sejm wielki 1788 r., zginął w czasie szturmu Progi 1794 r., bezdzietny z żoną He-
leną Bolewiczówną.
Stanisław, oboźny 1788 r., w końcu podczaszy połocki, darował 1804 roku
Daniewo i pół Kownatczyzny synowcom swoim, synom Trojana.
Trojan, jedyny z synów Karola, pozostawił potomstwo. Skarbnik smoleń-
ski 1776 r,, łowczy połocki 1780 r. i sędzia graniczny połocki 1792 r., nabył 1782
roku Usomno od Kondratowicza (A, Sąd. Pow. PoŁ z 1798 r.). Ożeniony l-o v.
z Małgorzatą (w testamencie nazwana Franciszką) Hurynowiczówną, 2-o y. z An-
tonillą Szauman-Szumską, córką Jerzego Wilhelma i Franciszki z Mirskich, zmarłą
1885 r., której zabezpieczył 1789 r. 29,000 flor. posagu i wiana, i z którą wspólnie
fundował kościół i parafię w Zaskorkach, spisał testament 1818 r. i zmarł 1816 r.
Dzieci jego z pierwszej żony: Wincenta, za Wincentym Rajmundem Korsakiem
i Ignacy, budowniczy połocki i sędzia borysowski 1791 r., z testamentu ojca wła-
ściciel summ na Osieciszczu. Dziedzic Sikorowa i Bieducia, ożeniony z Józefą
Korsakówną, córką Wincentego, marszałka lepelski^o, z której Aspazia, za An-
tonim Dąbrową i Kamilla, za generałem bar. Strombei^em. Z drugiej żony: Ma-
ryanna, za Ludwikiem Korsakiem, chorążym dzisieńskim, synem Dominika, Jerzy,
dziedzic Paszucina z Wietrzynem, marszieiłek lepelski, ożeniony z Antoniną Korsa-
kówną, Józef, dziedzic Daniowa po stryju, marszałek lepelski 1822 r., ożeniony
Herban T. XŁ 24
Digitized by
Google
186 KORSAKOWIR
z Maryą Korsakówną z Chołomierza, pozostawił: Aleksandra. Antoniego, Jana. io-
natego z Bogdanowiczówną, Wiktora, Konstancyę Klepacką, Emilię, za Kajetanem
Korsakiem. Maryę Sipąjłłową i Adelę, za generałem Janem Czerep-Spirydowiczem;
Stanidaw zabity 1811 r., Adam i najmłodsi Justyn.
Ten ostatni dziedzic Zaskorek. zaślubił Annę, córkę Kazimierza Kublickie-
go Piottucha i Konstancyi SakowiczówneJ, wdowę po Aleksandrze bar. Saitza,
dziedziczkę Cbociewicz i z niej pozostawih Maryę, za Józefem Buynickim, Oktawie.
Alinę, Eugeniusza, Adolfa, skazanego na śmierć 1868 r., następnie ułaskawionego
i skazanego na wygnanie, zmarłego 1879 r., Ryszarda, oienionego z Matyldą Jo-
dziewiczówną i Ottona, zmarłego 1880 r.
Eugeniusz, ur. ll-go Września 1889 r. w Zaskorkach, dziedzic Zaskorek
i Cbociewicz, skazany takie na śmieró 1868 r., ale ułaskawiony i skazany na wygnanie,
zaślubił 1866 r. w Niższym Nowogrodzie Natalię Waliszewską, córkę Feliksa i Ro-
zalii Raczyńskiej, dziedziczkę Gagów. Zwrócony z wygnania do Królestwa 1867 r.,
zmarł 1898 r., pozostawiwszy córki : Annę, Julię i Maryę. zaślubioną 1898 r. Ro-
manowi Ratomskiemu, właścicielowi Łuszczowa, w hrubieszowskiem i synów: Zdzi-
sława, ur. 1869 r., Karola księdza, ur. 1871 r., Tadeusza, ur. 1874 n, ożenio-
nego 1906 roku w Warszawie z Janiną Dziewulską, córką Henryka i Gustawa,
ur. 1876 r., dziedzica Cbociewicz, ożenionego 1904 r. w Wilnie z Jadwigą Cheł-
mińską, córką Jana i Zofii Lisowskiej, dziedziczką Rachny.
Jak wyiej wspomniano, według Rodowodu, synem Grzegorza Iwanowicza,
a bratem Łukasza, miał być Stanisław, a tego synem Trojan Kazimierz, dziedzic
Dziemowic, wojski kowieński, w latach L667 — 1681, elektor Jana III-go, żonaty
1-0 T. 1668 r. z Konstancyą Sokołowską, 2-o v. z Konstancyą ks. Massalską, 1670
roku (IsL Jur, MaL XXV), po którym pozostało czterech synów: Lew 1671 r.. Sta-
nisław, strażnik pc^ocki 1689 r., elektor Jana m-go, zmarły 1694 r., żonaty z An-
ną Katarzyną Urbanowiczówną, córką Antoniego, podstolego mścisławskiego, 2-o y.
żoną Jana Chełchowskiego, cześnika połockiego (Arch. Dubr. XVI), Andrzej, ze
strażnika, podstoli pc^ocki 1699 roku, otrzymał 1702 roku przywiląj na myto
mostowe w Dziemowicacb, a z Urbanowiczównej, miał pozostawić syna MichiJa
i czwarty Aleksander y. Aleksander Konstanty.
Ten ostatni, z podstolego, chorąży połocki 1726 r., elektor Augusta III-go,
żonaty z Krystyną Poklewską Koziełłówną, miał trzech synów: Andrzeja na świe-
cie, Adama w zakonie Św. Bazylego, Fabiana i Trojana.
Andrzej zapisał 1741 r. spadek po rodzicach swoim braciom.
Fabian, rotmistrz połocki 1741 r., ożeniony z Kunegundą Hrebnicką, córką
Antoniego, skarbnika witebskiego, żoną 2-o y. Ignacego Koszczyca, pozostawił
córkę Petronellę, za Józefem Joachimem Piottuchem Kublickim, podwojewodzym
połockim.
Trojan, ur. ll-go Kwietnia 1720 r., podwojewodzy pc^ocki 1769 r., zmarły
1798 r., dziedzic Dziemowic, żonaty l-o y. z ks. Teresą Ogińską, córką Jana, sta-
rosty jaświońskiego i Eleonory Buynickiej, 2-o y. z Kazimierą, córką Jana i Lu-
dwiki z Sulistrowskich Wojnów, która po owdowieniu wyszła za Justyniana Szczyt-
ta, pozostawił z pierwszą) żony syna Jana, z drugiąj — synów: Michała i Euzebiu-
sza i córkę Zofię, za Felicianem Szczyttem. Z nich :
Jan, ur. 1767 r., zmarły 1819 r., dziedzic Chcrfomierza, marszałek horodecki,
z Katarzyny Łopacińskiej, 2-o y. żony Jakóba Sawicza Zabłocki^;o, miał córkę
Digitized by
Google
KORSAKOWIK 187
Maryę, za Józefem Korsakiem z Daniewa i syna Kazimierza, ionatego z Julią
Chrapowiclcą.
Micbał» marszałek dryzieńskl, ftindator kościoła w Dziemowicacli, z Ludwi-
ki SzadurskieJ, córki Jana, pozostawik Michała, Jezuitę, zmarłego w R^mie, An-
toniego, ionatego z Żamowską, który sprzedał Dziernowice, Trojana, żonatego
z Paulina Bułharynówną, z której: Michał, Władysław i Marya, Dorotę i Barbarę
zakonnice i Maryę, za stryjecznym bratem Piotrem Korsakiem.
Euzebiusz, marszałek siebieski 1805 r, dziedzic Annińska, z Teresy Boho-
molcównej, pozostawił córki : Zofię, zmarłą panną. Maryę, za hr. Michałem Bor-
chem, zmarłą 1869 r. i Anielę, za Franciszkiem Kamickim i syna Piotra, dziedzi-
ca Annińska, marszałka siebieskiego, którego, z Maryi Korsakównę), ąyn Broni-
sław, ożeniony z Emilią Sołtanówną, miał synów: Bohdana i Włodzimierza i córkę
Helenę, poślubioną 1902 r. Władysławowi SołtanowL
B). Iwaszko Zienowiewicz, namiestnik krasnosielski w latach 1502—1618,
zmarły w tym ostatnim roku, dziedzic Hołubić, Stoklisk, części Bobynicz i innych,
z Nastazyi Jakóbównej, miał córki : Juliannę, za Bohuszem Aleksiejewiczem, bo-
jarem trockim, 1629 r. i Helenę, za Jakowem Meszczerynem, ziemianinem poło-
ckim i synów : Bohdana, Hleba i Fedora. Pierwsi dwaj procesowali się 1688 r.
z Sawiczem, a Fedor 1646 r. z Jodką (ML. 28 i 61). Wszyscy trzej dostarczali
1628 r. na potrzeby wojenne 28 koni. Z nich:
a) BoMneey Korsakowie. Bohdan, dziedzic Hohibic i części Bobynicz, Obo-
la i Orzechówna, zaczął się pisać Hołubickim, co zachowali jego potomkowie. Po-
zostawał on w niewoli moskiewskie) 1664 roku, a żona jego, Hanna Piotrówna,
z dziećmi: Stefanem, Maryną, Żdanną i Nastazyą, wykupiła się z niewoli, a że do-
bra ich zrabowane i zajęte przez nieprzyjaciela, przeto król dał im 1668 r. do cza-
su powrócenia dóbr, dzierżawę Jakimowicz, w mozyrskiem. Syn jego drugi Hre-
hor, nie wymieniony w nadaniu, był już wówczas dorosłym. Z córek: Maryna wy-
szła za Teodora Jeleńskiego, a Nastazyą, za Iwana Rahozę, chorążyca na-
dwom^^.
Stefan sprzedał 1676 n Sanniki, a otrzymał 1699 r. wójtostwo połoclde.
Ożeniony z Nastazyą Łukaszówną Haraburdzianką, miał mieć synów: Grzegorza
Bazylianina i Jana, ożenionego z ks. Giedrojciówną. Wdowa po nim wysda 2-o y.
za Józefa Korsaka z Zalesia, kasztelana połockiego, a 1628 r. darowsia swemu
bratankowi, Haraburdzie Aleksandrowi, 400 kóp gr. lit, zapisane jej przez pierw-
siego męża na Hołubicach, Bobyniczach i Plissie.
Hrehory Bohdanowicz Hołubicki Korsak, żonaty z Katarzyną Działtowską
yel Działotowską, która otrzymała 1668 r. Miodowarcy, w ciwuństwie trockiem,
a 1682 r. Drubużniki, zginął w obronie Pcrfocka 1668 r., pozostawiając córki: We-
ryhowiczową, Podbipięcinę, Newelską i Józefowę Rypińską, wspomniane w testa-
mencie brata Eustachego i Barbarę Swaracką i ąynów: Jana i Eustachego.
Eustachy y. Ostafl, dziedzic Hohibic, których połowę nabył od stryja Ste-
fana 1624 r., poI)orca trocki 1690 r., wojski i namiestnik połocki 1602 r. i poI)or-
ca połocki 1609 r. Żonaty z Zoflą Janówną Ostrowską, miał z niej synów: Jana
i Hrehorego, zmarłych przed nim. Gorliwy unita, testamentem spisanym 1626 r.,
cały swój majątek Hołubuże, Zalesie-Ostrówno i inne, oprócz niewielkich l^;atów
Digitized by
Google
188 KORSAKOWIE.
dla rodziny, zapisał na fundacyę Bazylianów Św. Trójcy w Wilnie (Arch. Zbór.
Dok. X; Akta IX).
Jan, brat starszy Ostafiego, poborca połocki 1590 r., chorąży połocki 1598
roku, był i horodniczym połockim, z którego to urzędu rezygnował 1611 r., na-
stępnie starosta ozierzyski, został 1620 r. kasztelanem derpskim, a 1621 r. poło-
ckim. Nabył 1610 r. Turosę wlepelskiem, umarł 1625 r., zostawszy podobno przed
samą śmiercią wojewodą smoleńskim (Kojał.). Był i starostą czerświackim, łado-
miańskim i sudziłowskim^ i fundował 1622 r. cerkiew w Hołubicach. Żonaty l-o v.
z Maryną Zubkówną, sędzianką połocką, 2-o y. z Barbarą Dorohostajską, wojewo-
dzianką połocką, następnie żoną Mikołaja Starosielskiego, sędziego witebskiego*
pozostawił syna Hrehorego, chorążego połockiego 1628 r., któremu odstąpił Uhol-
nlk, w trockiem, 1611 r.
Hrehory w 1627 r., wspólnie z żoną, Aleksandrą Wołłowiczówną, sprzedał
Bobynicze Bohdanowi Korsakowi, a 1685 r. uzyskał kassatę testamentu stryja i ode-
brał Hołubiec Bazylianom. Córka ich Helena, l-o v. Adamowa Jeleńska, 2-o v.
Dobrosołowska, 3-o v. Korsakowa Zaleska i synowie : Kazimierz, chorąży połocki,
o którym niżej, Karol, Jezuita, zmarły 1661 r. i Roman, chorąży połocki, po bra-
cie Kazimierzu 1661 r., zmarły 1667 r., ożeniony z Teklą Suchodolską, 2-o v* Sa-
muelową Ciechanowiecką, stolnikową smoleńską 1670 r., z której córki: Katarzy-
na, za Piotrem Suszyńskim i Joanna, za Stanisławem Wańkowiczem, podczaszym
smoleńskim 1684 r. (Jednego z tych chorążych połockich, a może po Janie Wła-
dysławie, córka Krystyna, była żoną Iwana Kłoczki, który po teściu został chorą-
żym połockim i umarł 1690 r., blisko stuletni.
Kazimierz, najstarszy syn Grzegorza, chorąży połocki 1657 r., dziedzic Ho-
łubić, Usarza i innych, zmarły 1661 r., z żony, Anny Klonowskiej, wojewodzianki
brzeskiej, pozostawił synów: Jana, Samuela Stanisława 1669 r. i Kazimierza, dzie-
dzica Źersużenic, który spisał testament i umarł 1727 r., pozostawiwszy z żony,
Zofii Kozarynównej, córkę Katarzynę i synów: Dionizego i Jana Hołubickich Kor-
saków. Dionizego córka, Teodora, była żoną Szymona Żuka, miecznika połockiego
1785 r., a Jana syn, Michał, umarł bezdzietny przed 1769 r.
b) Hleb Iwanowicz, brat Bohdana, dworzanin królewski, członek poselstwa
do Moskwy 1586 r., mytnik połocki 1588 r.. został arcybiskupem połockim 1558 r.,
pod imieniem Herasima. W 1551 roku otrzymał konsens królewski, na założenie
miasta w Hołubicach. W 1559 r., razem z bratankami swymi, Jerzym i Iwanem
Fedorowiczami i Grzegorzem Bohdanowiczem, pozwał stryjecznych braci swych,
Bazylego i Iwana Michałowiczów, o spadek w Bobyniczacb, Sieliszczu i Dziemowi-
cach, po zmarłych bezdzietnie strjjach, Andrzeju i Stefanie. Na potrzeby wojen-
ne 1552 r. dostarczał 14 koni. Z żony Zofii, pozostawił synów: Grzegorza i Krzy-
sztofa, poległych w walce z Moskwą i córki : Katarzynę, l-o y. za ks. Borysem
Łukomskim, 2-o v. za Stretem Tyszkiewiczem 1581 r. i Annę, l-o v. za Tymoteu-
szem Hurką, 2-o y. za Mikołajem Szczyttem.
c) Fedor, trzeci syn Iwana, a brat Bohdana i Hleba, współdziedzic Hołu-
bić i Bobynicz 1552 r., nie żył już 1559 r. Córka jego Bohdana, za ks. Konstan-
tym Łukomskim 1581 r. i synowie: Juri i Iwan, procesują 1559 r. wraz z stryjem
Hlebem Michałowiczów Korsaków, o spadek. Trzecim jego synem, ale znacznie
młodszym widocznie, prawdopodobnie z innej matki, był Roman, który pozostawił
Digitized by
Google
KORSAKOWIE. 189
córkę N., żonę Fedora Aleksandrowicza Slellawy i synów: Marka, o którym wspo-
mina testament Sielawy z 1601 r. (Ist. Jur. Mat. XXII), Michała, Krzysztofa, Boh-
dana Teodora i Tobiasza. Z nich:
1. Marek miał córkę Reginę, za Janem Wolskim 1676 r. i syna Gabryela,
pisarza ziemskiego połockiego 1642 r., w końcu sędziego ziemskiego, którego, z Bie-
gańskiej, syn Konstanty Kazimierz, żył w połockiem w latach 1668 — 1676. Ro-
dowód daje Markowi jeszcze synów: Michała Dymitra i Aleksandra.
2. Michał, deputat połocki na Trybunał litewski 1615 r., sędzia gi-odzki
połocki 1621 r., otrzymał za okazane męstwo i sprawy wojenne, prawem lennem
włość Newelską. Z ks. Rainy Druckiej Sokolióskiej, miał córki: Krystynę, l-o v.
za Janem Żabą, 2-o y. za Stanisławem Słabkowskim, Helenę, za Januarym Fedo-
rowiczem Miennickim i Halszkę, za Andrzejem Rogińskim 1652 r. (Akta IX) i sy-
na Mikołaja, archimandrytę połockiego 1650 r. i wileńskiego Św. Trójcy 1654 r.,
który zbiegł przed najściem nieprzyjaciół 1655 roku do Królewca i tam umarł
1656 roku.
8. Krzysztof, o którym wiadomości nie mamy.
4. Bohdan, dziedzic Źórawna i Uchwiszcza, nabył 1627 r. Bobynicze, Sieńsk
i inne dobra, od Hrehorego Korsaka Hołubickiego. Dziedzic Bołozdyna 1688 roku,
zastawił 1644 r. Uchwiszcz Ososzkom i nie źył już 1658 r., w którym synowie je-
go, Władysław i Samuel, wyjęli z aktów połockich intromisyę jego do Bobynicz
(Ist. Jur. Mat. XXIX). Oprócz nich, miał jeszcze Bohdan córkę Konstancyę, za
Janem Aleksandrowiczem Siellawą i syna Jerzego.
\^adysław, dziedzic Zórawna i Bobynicz 1667 r., zaślubił Fedorę Nowicką,
wdowę po Łukaszu Ososzko (Ist Jur. Mat XXVI).
Jerzy, dziedzic Bobynicz 1667 r., miał mieć syna Dominika Bobynickiego
Korsaka, obecnego 1718 r. w Witebsku.
Samuel z bratem Władysławem prosił 1657 r. Cara, o zwrot Bołozdyna.
Samuela synami, z Rahozianki, mieli być: Roman, Jan, Kazimierz, ożeniony z Anną
Żabianką i Michał, oieniony z Sielicką, z której syn Remigian. Ten to zapewne
Remigian, deputat połocki 1755 r., wspominany z toną Franciszką, jako dobrodziej
klasztoru w Ołębokiem.
5. Teodor z ioną, Teodorą Sieheniówną, sprzedał 1628 r. Nesterowszczy-
znę Stefanowi Hołubickiemu Korsakowi. Syn ich Samuel, poseł p<rfocki 1674 r.,
został stolnikiem połockim 1697 r. Z żoną, Potencyanną Baszyńską, zastawił 1692
roku częśó Żerczenic Jakukiewiczom.
6. Tobiasz v. Fabian, żonaty z Anną Skopówną, nabył Izo od Baltazara
Korsaka 1686 r. Pozostawił on córkę Krystynę, za Kr^sztofem Siellawą, podsto-
lim smoleńskim 1688 r.
Oprócz tych połączonych w jeden rodowód Korsaków, było i jest jeszcze
wiele gałązek i pojedynczych osób, których zamieścić w drzewie genealogicznem
nie zdołaliśmy.
Stanisław, dziedzic 1701 r. Cholewszczyzny, w oszmiańskiem, miał syna
Antoniego, stronnika Augusta III-go (Oblig. Warsz. 49 f. 605), po którym pozo-
stało trzech synów: Jerzy, Leon i Floryan. Mateusz z synem Tomaszem, syn Je-
rzego, Wincenty i Józef, synowie Leona, i Ignacy i Antoni z synem Stanisławem,
Digitized by
Google
190 KORSAKOWIE.
synowie Floryana, l^tymowali się ze sdacheetwa 1798 r., przed Depata^^ą Wy-
wodową wileńską.
Przed tąi Deputacyą legitymował się ze szlacłiectwa 1820 r. Józef, asesor
sądu ziemslciego i sędzia grodzili powiatu trociciego, z synem Piotrem, syn Kazi-
mierza, a wnuic Tadeusza, podczaszego połockiego i dziedzica Poszeszuwla, w wo-
jewództwie wileńskiem, 1776 r., a w 1886 r. Józef Otto, syn Józefa, pułkownika
b. wojsk polskicłi i dziedzica 1798 roku dóbr Ciemnobłocie, w ekonomii gro-
dzieńskiej.
Łukasz, dworzanin królewski 1686 r. Semen i Jaszko Żdanowicze otrzy-
mali 1667 r. od Zygmunta Augusta potwierdzenie, posiadania Maniukowiec, nada-
nycl) pradziadowi icli, Jaszkowi Afanasiewiczowi Korsakowi. Semen Zdanowicz
był posłem do Moskwy 1566 r. (Wit SUr. VI).
Józef, dworzanin królewski 1608 r. Szymon i Józef pobili 1606 r. i uwię-
zili studenta Jezuickiego Laskowskiego w Wilnie. Maryanna, za Walmityanem
Wolskim, podstaroicim mozyrskim 1681 r., posesorem Zamościa 1688 r. Teodor,
dworzanin królewski 1688 r. Adam otrzymał 1688 r. prawem lennem 20 włók
gruntu w księstwie czemiechowskiem, które odstąpił Chodyce, za konsensem kró-
lewskim z 1686 r., a Wielgąwieś tamłe odstąpił Kalinowskiemu 1687 r. (M. 180
f. 87; 182 f. 62 i 272).
Trojan i Piotr napadli zbór w Nowogródku 1688 r. Helena, za Janem
Podborskim 1681 r. Helena, żona Jana Swirszczewskiego 1688 r. (Lst Jur. Mat
XXV). Judyta, żona ks. Samuela Łukomskiego w lalach 1682 — 1648. Mikołaj,
żonaty z Krystyną Rzemińską, dziedziczką Wollcy 1641 r. (DW. 49 f. 1900). Pa-
weł, opat onufrejskiego monasteru pod Mścisławiem, 1648 r. (Akta YIII).
W spisie pocztów szlachty smoleńskiej, w oblężeniu Smoleńska 1664 r.,
wymienieni ludzie Jana Korsaka z Brakulina i Dziakowszczyzny i ojczyma Jego,
Jana Chocima, Stefana Korsaka z Chołmego, AntonioweJ KorsakoweJ z Szabano-
wa i Piotra Korsaka z Kowerzy. Pietruszka, syn liii Korsaka z Bobynic, po woj-
nie smoleńskiej, żądał 1664 roku opatrzenia od wielkiego księcia moskiewskiego,
który mu nadał 80 ludzi w majętności stawrowskiej.
Łukasz, Jerzy, Michał I Hieronim Zachąjewicz, złączyli się 1656 r. z nie-
przyjacielem i rabowali dobra szlacheckie i duchowne, w połockiem, o co mąją
sprawy 1667 r. Mikołaj, chorąży w pułku Wołłowicza, dziedzic Rodnik i brat Jego
Jurko, też wojskowy, wzięci do niewoli 1669 r., torturowani w Moskwie, z której
uciekli. Piotr z dziećmi, wzięty do niewoli w Bychowie 1659 r. Barbara, wdowa
po Semenie Czerkasie 1668 r. (Ist Jur. Mat XXV) Jakób, na sejmiku połockim
1661 roku.
Dawid, sędzia ziemski połocki i marszałek kapturowy 1669 r. Michał, woj-
ski połocki, sędzia kapturowy 1669 r. Aleksandra, wdowa po Bielikowiczu, pod-
czas^m oszmiańskim, 1671 r. w Wilnie.
Między elektorami Jana III-go wymienieni, oprócz wspomnianych wyięj: Mi-
chał, Stanisław, Samuel, Wojciech i Szymon. Fabian, rotmistrz procki 1681 r.
(Paw.). Na sejmiku połockim 1686 r. obecni* Jan i Michał Tomasz. Adam, towa-
rzysz pancerny 1687 r. (Zap. Lub. 68 f. 944). Adam, podstoU rzeczycki 1701 r.
Adam, łowczy połocki 1704 r. Po śmierci Adama synowie Jego, Jan i drudzy, po-
zwani o ucisk cerkwi w Bobyniczach 1785 r. (Ist Jur. Mat XXIX). Jan, budo-
Digitized by
Google
KORSAKOWIE. 191
wniiay połodd 1714 r. Antoni, komisarz powiatowy oszmiański 1716 r. Maryan-
na, łona Michała Uszczapowskiego 1714 r. N., tona ks. Floryana Szi^skiego 1715
roku. Ludwik, podczaszy połocki, umarł 1710 r.
Szlachcic smoleński, Stefan Korsak, którego siostra Anna, tyła za ks. Mi-
chałem Druckim-Sokolinskim, oienił się z siostrą tegoż, ks. Katarzyną Drucką-
Sokolińską, l-o y. Raczyńską, 2-o y. Michałowa Potemkinową, .stolnikową i cho-
rążyną carską. To nieprawne małżeństwo zaskarżył 1728 r. Denis Potomkiń.
Piotr, podczaszy trocki 1788 r. Piotr, wojski 0<^ki?), 1741 r. na sejmiku
połockim. Stefan i Franciszek, stronnicy Augusta III-go (Oblig. Warsz. 49 f. 605
i 606). Marcin, 1786 r. w połockiem. Rajmund, przeor Dominikanów w Hoszczo-
wku, chrzcił 1746 r. Tadeusza Kościuszkę. Teresa z Korsaków Szemiotowa, współ-
dziedziczka Białynicz 1761 r. Andrzej, podczaszy smoleński 1786 r., z żoną, Zu-
zanną zŁodziatów, wzięli 1785 r. w zastaw Usomno, od Żuków i odstąpili je 1788
roku Jozafatowi, skarbnikowi starodubowskiemu 1 Ludwice ze Świacicich Korsa-
kom. Jozafat wkrótce umarł, a wdowa 1742 r. zapisała dom i grunta Bazylianom
w Dziśnie. Jan, pisarz wojskowy litewski 1755 r. i chorąży petyhorski Radziwiłła
1757 r. Waleryan z żoną, Feiicyanną z Rypińskich, dziedzice części dóbr Jemie-
nieckich, w smoleńskiem, 1758 r. Michał Henryk, cześnik nowogrodzki, żonaty
z Wiktoryą Korsakówną, spisał testament 1759 r. Ignacy, 1752 r. mostowniczy
wołkowyski. Ignacy 1758 r., w połockiem. Ignacy, 1766 r. ziemianin newelskl.
Ignacy nabył 1768 r. Stołpie od Kostki. Ignacy, sędzia kapturowy i rotmistrz wi-
leński 1764 r.
Franciszek Aloizy, rotmistrz połocki 1755 r. Jerzy, 1764 r. na sejmiku
brasławskim. Antoni, starosta snitowski, podpisał 1768 r. manifest szlachty lite-
wskiej. Antoni z wołyńskiego, elektor Stanisława Augusta. Mateusz, z żoną Zu-
zanną, zeznali 1784 r. wzajemne zapisy na Oziercach i Bołotnicy. Józef, Icanonik
smoleński 1775 r. (V. L.). Aleksander sprzedał 1775 r. Zawidzice Tadeuszowi
i Michałowi, a ci wraz z dokupioną częścią, od Teofili z Korsaków Wysockiej, od-
przedali je Świackim. Ignacy, rotmistrz połocki 1775 r. (V. L. VIII f. 455). Józef,
komornik smoleński 1775 r. Józef, szambelan i kawaler orderu Św« Stanidawa
1778 r. Józef, mianowany szambelanem 1787 r. Józef, starosta Zaborowski 1785
roku, żonaty z Feiicyanną Drozdowską (M. 299 f. 206).
Jakób, chorąży buławy wojsk litewskich, podpisał manifest szlachty litew-
skiej 1768 r. (V. Ł.); wdowa po nim, Maryanna ze Skrońskich 1791 r. (DW. 107
f. 1094). Floryan, prokurator generalny Bazylianów prowincyi iitewsld^, został
1782 r. koacyutorem z prawem następstwa archimandryty żydyczyńskiego (KancL
98 f. 1781), archimandryta 1791 r., kawaler orderu Św. Stanisława 1792 r., biskup
sufragan łucki 1804 r.
Jan Karol, starosta Chmieliński 1779 r., podwojewodzy i poseł połocki 1784
roku, kawaler orderu Św. Stanisława 1792 r., z Róży Mikoszanki, miał córki: Łeo-
kadyę, za Wincentym Szyrynem, zmarłą 1810 r. i Maryę, za Janem Święcickim.
Krzysztof, starosta kuszlicki, kawaler orderu Św. Stanisława, w latach 1786—1798.
Franciszek, rotmistrz połocki 1787 r. Franciszek Ksawery, budowniczy połocki
1788 r. Jan, regent grodzki wiłkomierski, w latach 1788 — 1791. Floryan, 1790
roku w Krzemieńcu. Stefan, sędzia graniczny połocki 1794 r. Sylwester, struk-
czas^ połocki, w latach 1787 — 1798. Wincenty, sędzia ziemski orszański, ka-
Digitized by
Google
192 KORSUK — KORULSCY.
waler orderu Św. Stanisława 1792 r. N. (Flory an?), dzielny porucznik 1794 roku,
potem major b. wojsk polskich. Antoni, Jezuita w Witebsku, w latach 1797 —
1803 (Lsi. Jur. Mat XXI).
Leonard, posesor Suszni 1809 r., radca departamentu poznańskiego z kro-
toszyńskiego. Antonina, córka Michała, była żoną Kazimierza Dąbrowy, a syn ich
Lucyd, oieniony z Ludwiką Korsakówną, córką Mikołaja i Konstancyi Dąbrowian-
kl Erazm, ur. 1884 r. w Dolcach, w mińskiem, umarł 1870 r. w Chorzelach,
w płockiem. Stanisław, syn Juliusza i Stefanii Sawickiej, zaślubił 1903 r. w Pe-
tersburgu Zofię Wołowską, córkę Jana i Ludwiki Broniewskicy.
KORSUK Semen, pułkownik wojsk zaporoskich, otrzymał szlachectwo na
sejmie 1676 r. (V. L.).
z KORSZOWA, w ziemi halickiej. Józef Borsan z Korszowa, ma 1418 r.
sprawy z Buczacicim. Nastazya, wdowa po Borsanie z Korszowa, kwitiye swego
synowca, Fedora z Lackiego, z ojcowizny w Łąckiem, 1485 r. Jan Borsan sprze-
dał 1490 roku część swoją Korszowa, bratu rodzonemu Mikołajowi, alias Michnie
(AOZ. XIX).
KORSZO WICGY Jarosz i Walenty, z województwa sieradzkiego, elektorowie
króla Michała.
KORSZYG Stefan, w powiecie Słonimskim 1764 r. (V. L.).
KORSZYŃSKI Adam, z województwa poznańskiego, podpisał elekcyę kró-
la Michała.
KORTAK V. KORTAG Jan, otrzymał szlachectwo 1616 r. (Metr. 80 f. 88)
i herb Jeleń (Ostr. Nr. 1178).
KORTICELLI, patrz CortieeUi.
KORTUM Ernest otrzymał szlachectwo na sejmie 1776 r. (V. L.). W tym-
że roku nabył starostwo sękocińskie od Szydłowskich. W 1768 r. był pisarzem
publicznym i sekretarzem powiatu piltyńskiego (M. 282 f. 140; KancL 44 f. 266
i DW. 94 f. 768). Brat jego Karol konsyliarz królewski 1788 r. (DW. 99 f. 1146),
członek warszawskiego Towarzystwa przyjaciół nauk, umarł 1808 r.
KORTYŃSKI Józef, z ziemi chełmskiej, elektor Augusta II-go.
KORULSCY h. PRUS I-szy. Maciej Korulski, stolnik pamawskł 1699 r.
Maciej, posesor klucza Sławkowskiego, od Szaniawskiego, biskupa krakowskiego,
pozwał 1723 r. Stadnicką i sąd grodzki krakowski, o zbiegłych poddanych (Woł.
XI f. 1264). Aleksander, stolnik parnawski, otrzymał 1768 r. nominacyę na pod-
sędka Icsięstwa slewierskiego, od Zahiskiego, bislcupa krakowskiego, a syn jego,
Andreej Stanisław Kostka, urodzony z Anny, w parafii Jaworzyńskiej 1748 roku,
legitymował się ze szlachectwa 1804 r., w Galicyi zachodniej (Quat IX f. 118).
Digitized by
Google
KORUNOWSKI — KORYBUTOWIB.
198
Jan Niepomucen, Antoni i Onufry, synowie Andrzeja, legitymowali się ze
szlachectwa w Królestwie Polskiem, przed 1850 r.
KORUNOWSKI herbu BRÓG Wojciech, urzędnik sieciecbowski 1671
roku (Wittyg.).
KORUSZYŃSKI, alias SĘKOWSKI Franciszek, z województwa chełmiń-
skiego, elektor króla Michała.
KORWINOWIE h. ŚLEPOWRON. Albin Corvinus, syn niegdy Stanisła-
wa, polak, został doktorem medycyny i artium w Padwie 1544 r. Jakób Ostiensis
(z Ujścia?), polak, syn Stanisława Korwina, został tamże doktorem medycyny 1555
roku. Józef Korwin, kantor katedralny kijowski, sprzedał 1766 r. poddanego z Brzo-
zowy Strzemboszowi (DW. 85 f. 889).
Mikołaj, syn zmarłego 1824 roku Antoniego i Katarzyny z Kluczewskich,
wnuk Wojciecha Józefa i Julianny z Miroszewskich, ur. 1801 r., kapitan b. wojsk
polskich 1881 r., zmarły w Jureczkowej 1892 r., zaślubił 1885 r. Amelię Kozłow-
ską h. Jastrzębiec, córkę Anastazego I Wlncencyi z Wlsłocklch. Z niej syn Jan,
ur. 1889 r. w Malawle, właściciel po matce Jureczkowej, zmarłej tamże 1894 r.,
z ks. Leonii Radzlwlłłównej, córki ks. Aleksandra Dominika I Róży z Hlltlów, po-
zostawił syna Mieczysława, ur. 1864 r. w Wiedniu, właściciela Jureczkowej.
Feliks Stefan, brat Mikołaja, oficer b. wojsk polskich, zaślubił 1844 r. He-
lenę z Łazuckich i miał z niej syna Andrzeja, ur. 1845 r.
Gracyan Korwin, ur. 1779 r., zmarły 1821 r. w Warszawie, wspólnie ze
szwagrem swoim, Antonim Lelowskfm, żonatym z jego siostrą Joanną, wydawał
1820 roku Izys polską.
KORYBSCY h. TOPACZ. Andrzej Korybskl, ylcerotmlstrz 1654 r. (Zap.
Lub. 44 f. 520). Stanisław Korybskl z synem Krzysztofem i córką Maryanną, po-
zwał 1708 r. chorągiew Leszczyńskiego, starosty Winnickiego, o gwidty (Or. Halle.
199 f. 86). Wojciech, syn Andrzeja i An-
jn, ny Rolskiej, wnuk Wojciecha I Konstan-
cyl Rzepeckiej, legitymował się ze szla-
chectwa 1782 r., w grodzie halickim.
Pellcyanna, wysrfa 1813 r. za Joa-
chima Adama Zarembę Jastrzębskiego.
Bogumiła I Leopold, 1818 r.
KORYBUTOWIE. książęta, herbu
POGONIĄ LITEWSKA. Książę Korybut
Dymitr Olglerdowlcz, na Nowogrodzie
Siewierskim do 1898 r., z ks. Anastazyl,
córki Olega Iwanowlcza^ ks. Rlazańskle-
go, wdowy po ks. Dymitrze Wasilewiczu
Druckim, miał trzech synów: Iwana, Zy-
gmunta I Fedora, oraz córki: Anastazyę,
mim
Herb Pogonią Litewska.
Herban. T. XŁ
Digitized by
Google
194
KORYBUTOWIE - KORYCCY.
za k& Bazylim Michałowiczem Twersko-Kaszyńskini, zmarłym 1426 r., Helenę, za
Janem ks. Raciborskim 1407 r. i Maryę, za ks. Fedorem Worotyńskim.
Książę Iwan Koiybutowicz wydał, 1481 r. w Łucku, królowi poręczenie za
jeńców litewskich. Żona jego, N. N., wyszła po jego śmierci za księcia Borysa
Glińskiego.
Książę Zygmunt Korybutowicz, dowodził 51-ą chorągwią pod Grunwaldem.
W 1414 r. towarzysząc królowi w wyprawie na Pomorze, zdobył twierdzę Riezen-
berg. Wojował w Czechach przez lat kilka, będąc wysłanym tam 1422 r. przez
Witolda, do objęcia w posiadanie Królestwa. Bawił następnie na dworze siostry
swej, księżnej Raciborskiej, a gdy Świdrygiełło strącony został z tronu wielkoksią-
żęcego, przysti^ do niego i poległ w bitwie pod WUkomierzem 1435 r.
Książę Fedor Korybutowicz, przystał również do Świdrygiełły i w bitwie
pod Wiłkomierzem dostał się do niewoli. Żył jeszcze 1440 r., w którym witał kró-
lewicza Kazimierza, przy wjeździe jego do Litwy (Kniaź.).
Ci trzej synowie księcia Korybuta zmarli bezpotomnie, bezpodstawnie prze-
to książęta: Zbarażscy, Wiśniowieccy, Poryccy i Woronieccy, zaczęli już w końcu
XVI-go wieku używać przydomku Korybuł.
KORYBUTOWIE, patrz Karbułowie.
KORYCCY h. aOŁEK z Korytnicy i Koryckiej Woli, w ziemi stężyckiej.
Jedna ich linia dziedziczyła na Niewodnicy na Podlasiu, a druga osiadła w woje-
wództ¥rie mińskiem. Część Korytnicy w pdowie XV-go wieku nabył widocznie
Fiebron z Gutanowa h. Gołek, bo ówcześni dziedzice tej wsi pisali się Fiebronami,
jak i Gutanowscy (patrz G).
Piotr Piebron z Korytnicy, spiera się o prezentowanie
proboszcza w Korytnicy, z Janem Cethkiem z Korytnicy, 1494
A roku. Anna Fiebroniowa, posesorka Korytnicy i Domaniowa,
1508 r. (Paw.). Stanisław, syn Flebrona z Korytnicy, ożenio-
ny z Barbarą, córką Krzysztofa z Pilcy, 1528 r. (Zs, Warec,
4 f. 198). W 1569 r. Korytnica i Domaniów są w ręku Fie-
bronów Gutanowskich.
Mikolą), Tomasz i Stefan, synowie Jana Koryckiego
z Korytnicy, procesij^ją się 1587 r. w Radomiu, z Kanimirami
^^^^ (Rad. Inscr. Decr. XI f. 478 i XIV f. 98). Anna, córka Ber-
MHHJI narda z Woli Koryckiej, za Piotrem Chrościechowskim (Zs.
^^^l\ Warec. 8 f. 862). Hieronim (Jarosz) Korycki, koniuszy dwor-
^^^^^ ny litewski 1548 r. i jednocześnie koniuszy koronny 1554 r.,
<^_^T!^^ umarł 1566 roku. Pierwszą jego żoną była Hanna Andrzęjó-
wna Dowojnówna, drugą — Zofla Chodkiewiczówna, która za-
Herb aołelc pisała 1570 roku bratankowi swemu Janowi, dobra Byteńskie
(Akta XXn). Zygmunt August dozwolił Hieronimowi i jego
pierwszej żonie, założyć w majątku ich Horodyszczu miasto,
otworzyć karczmy i odbywać targi (ML. 62). Mikołaj z Korytnicy, sędzia grodzki
stężycki 1566 roku. Katarzyna, córka Mikołaja, za Macicjjem Trzebińskim 1577
roku (Zs. Warec. 12 f. 28).
Digitized by
Google
KORYCCY.
Mikołą) z Korytnicy i Rowów, tonaty 1587 r. z Barbarą Chmielewską, cór-
ką Jerzego (Zs. Warec. 14 f. 84 i 200). Andrzej, Tomasz i Hieronim, dziedziczyli
na Korytnicy 1690 r. (Wyr. Lub. 41 f. 681). Adam, syn Hieronima, zeznał 1608 r.
oblig na rzecz Nowomiejskiego (Zs. Warec. 19 f. 406). Wojciech, Jan i Jakób,
syno¥rie Jana, kwitowali w Lublinie Dzika, 1624 r. (Zap. Lub. 28 f. 186). Stanisław
i Franciszek, synowie Wojciecha, 1668 r. w Lublinie (Ibid. 48 f. 825). Jakób, pod-
czaszy podlaski, w p<rfowie XVll-go wieku tonaty z Anną Krakowówną (Ibid.
57 f. 524).
Mik(^aJ, dziedzic Niewodnicy, pod Białymstokiem (Wyr. Lub. 48 f. 896),
podsędek 1581 r., a sędzia ziemski bielski 1587 r, namiestnik brański 1588 roku,
z Uchańskiej, miał czterech synów: Andrzeja, Mikołaja, Tomasza i Hieronima, ma-
jących sprawy w Lublinie 1579 r. (Wyr. Lub. 2 f. 897). Z nich:
Andrzej, komisarz królewski 1589 r., dziedzic po ojcu Niewodnicy, żonaty
był 1596 r. z Elżbietą Karpiówną (Wyr. Lub. 88 f. 1146), wspóbie z którą wzniósł
kościół w Niewodnicy tegoż roku. Córka Jego Barbara, żona I-o y. Mikdąja Bo-
glewskiego 1611 r., a 2-o y. Sebastyana Boglewskiego 1615 roku (Perp. Gzers. 4
f. 9 i 5 f . 94).
Mik(^ąj, sekretarz królewski 1616 r. (DW. 45 f. 881).
Hieronim z Korytnicy podpisał, z województwem podlaskiem, elekcyę Jana
Kazimierza, a 1674 r., będąc posłem ziemi bielskiej, z tąż ziemią, obiór Jana EL
Kazimierz, z ziemi bielskiej, elektor Jana III-go, ąyn Andrzeja, zeznał 1678 r. za-
pis dożywocia z żoną, Maryanną z Żabińskich (DW. 55 f. 711). Samuel Jan z Ko-
rytnicy, także z ziemi bielskiej, elektor króla Michała i Jana Hlgo. Zofia, wdowa
po Andrzeju Czyszkowskim 1724 r.
Zofia, córka nieżyjącego Już Piotra, wdowa po Andrzeju Sudku Wilczew-
skim, 1658 r.; krewny Jej Gabryel, 1695 r. (Gr. Brańs.).
Gabryel, syn Jakóba, a brat Karola (DW. 56 f. 1888), stolnik wiski, zapi-
sał 1708 r. żonie swej, Agacie Włoskównie, córce Władysława Włoska, 6,000 flor.
na Niewodnicy i zeznał z nią zapis dożywocia (Gr. Brańs.). Potomek t^oż Ga-
bryela, Antoni Józef, syn Kazimierza, legitymował się ze szlachectwa w Króle-
stwie Polskiem, przed 1850 r.
Karol, profesor akademii wileńskiej, ur. 1702 r. w Dzitrykach, w powiecie
lidzkim i brat Jego Michał, ur. tamże 1714 r., obaj w zakonie 00. Jezuitów, w swo-
im czasie głośni uczeni Pierwszy umarł w Rzymie 1767 r., a drugi w Mińsku,
1784 r. Józef, Jezuita w Witebsku, 1790 r. (Ist. Jur. Mat XXI).
Edmund, Edward i Julian Koryccy, ąynowie Wincentego, wnukowie Woj-
ciecha, prawnukowie Jerzego, a praprawnukowie Józefa Nikodema, dziedzica 1700
roku Witkowszczyzny - Jarszewszczyzny, w województwie mińskiem, legitymowali
się ze szlachectwa 1882 r., przed Deputacyą Wywodową wileńską.
KORYCKDY h. DRZEWICA. Zygmunt Korycki oi^acał 1552 r. pobór ze wsi
Rudy Biskupią), w powiecie sandeckim (Wittyg f. 148).
KORYCCY h. PRUS I-szy, z tejłe samą) Korytnicy, co i Koryccy aołko-
wie, bo z Korytnicy się również pisali Jan, syn Tomasza z Korytnicy, prooesije
Digitized by
Google
196
KORYCCY.
się z Tarnowskim 1447 r. (Zs. ' Warec. 1 A f . 86). Pakosz z KorytDicy, w woje-
wództwie rawskiem, 1462 r. (Lny. Arcb. Kor.)- Księdzu Janowi Koryckiemu z Ka-
mionki, potwierdził 1496 r. ks. Konrad Mazowiecki, nadanie 6 włók w wójtostwie
w Giełczynie, przez ks. Jana (Mil). Mikołaj i syn jego, Marcin, żyli 1488 roku
(M. 18 f. 28). Pewnie tenże sam Mikołaj, wziął 1478 r. w zastaw połowę Rako-
wie, od Mniszewskich (Zs. Warec. I B f . 258).
Stanisław Korycki, pisarz grodzki bdsld 1591 r. Dorota, córka Jana z Ko-
rytnicy, za Erazmem Kołybielskim 1545 r. (Zs. Gr. Czers. 15 f. 140). Krzysztof
z Korytnicy, wspólnie z żoną Zofią, otrzymał 1681 r. konsens królewski, na odstą-
pienie wójtostwa w Dzwonowie, w starostwie pilznieńskiem, Skrzyńskim (M. 178
f. 255). Tenże sam pewnie Krzysztof, otrzymał 1650 r. za zasługi wojenne By-
szów, w powiecie łialickim (AGZ. X. 4387). W 1658 r. chorąży nowogrodzki-
siewierski, następnie i pułkownik królewskdt został 1659 r. chorążym k^owskim,
a 1668 r. kasztelanem rypińskim. Kasztelaństwa tego nie przyjął, lub nominacya
ta nie dosa^ do skutku, bo w dwa lata później widzimy go
podkomorzym chełmińskim, starostą borzechowskim i lisiań-
skim. Miał i starostwo nieszawskie, które wziął z drugą żo-
ną, Heleną Konstancyą z Konarskich, wdową po Sumińskim.
Nie żył już 1677 r. (Zap. Lub. 56 f. 150; M. 201 f. 878 i Sig.
8 f. 100). W 1659 r. otrzymał list prasypowiedny, na szwa-
dron piechoty cudzoziemskiej, z 600 ludzi łożony (Sig. 8).
W 1661 r., będąc genend-mąjorem wojsk koronnych, otrzymał
komendę nad prezydyami pruskimi (Sig. 5 f. 86). Podpisał
1669 r. elekcyę króla Michała, a 1674 r. obiór Jana III-go.
Jerzy, z województwa sandomierskiego, elektor Jana
Kazimierza. Piotr, dyspensatar królewski 1658 roku (M. 201
f. 106), żonaty z Zuzanną Baryczkówną, miał córkę Maryannę,
rozwiedzioną z Pawłem Prażmowskim, starostą łomżyńskim
(M. 248 f. 156).
Jan, Franciszek i Stanisław, z województwa sandomier-
skiego, elektorowie króla Michała. Marcin podpisał, z ziemią
wyszogrodzką, elekcyę Jana m-go, a Aleksander, z ziemią za-
kroczymską i Tomasz, z województwem sandomierskiem, obiór
Augusta n-go. Jan, syn Kaspra, kwitował 1720 r. w Czersku Kalińskiego (Perp.
Czers. 19 f. 6). Antoni, stronnik Augusta III-go, głosowid za nim 1788 r. (Oblig.
Warsz. 49 f. 609).
Jan, syn Tomasza i Ewy z Słotwińskich, wspólnie z żoną, Małgorzatą
z Miedzechowskich, l-o y. Ludwikową Błocka, zawarł 1744 r. układ o dobra Dzie-
wule (Perp. Czers. 27 f. 49). Maryanna, za Maciejem Winklerem 1750 r. Jan pod-
pisał, z województwem sandomierskiem, elekcyę Stanisława Augusta.
Julianna, córka Antoniego i Katarzyny z Grocholeskich, wdowa po Woj-
ciechu Borzewickim, sprzedała 1797 r. Szymanowskiej, cz^ć swoją na Bado¥rie-
Mściszkach (DW. 112 f. 267). Jakób, porucznik w wojsku koronnem 1782 roku
(MP.). Aleksander, pułkownik w wojsku koronnem, umarł 1798 r. (MP.).
Floryan Korycki, syn Antoniego i Rozalii z Kadłubiskich, zostawił z Agnie-
szki z Siedleckich,. Karola i Mateusza, wylegitymowanych ze szlachectwa 1782 r.»
Herb Prus I-szy.
Digitized by
Google
KORYCCY — KORYCIŃSCY. 197
w sądzie ziemskim halickim, jako też Tomasza Mikołaja, ur. 1768 r., mandata-
riusza w Lataczu, ocenionego z Wiktoryą z Englów, z której, ur. 1804 r. Piotr
Stanisław, mandatariusz w Szlacłicińcacłi, miał z Zofią z Sobolewskich, Marcelle-
go, ur. 1836 r. i Floryana, ur. 1843 r. Jan, pisarz tabuii galicyjskiej, zmarły 1817
roku, ze zmarłej 1814 r. Tekli z Białobrzeskich, pozostawił córkę Annę, za Rei-
chertem (M. D- Wąs. z A. Stanisł. i Lwów. Por. Nob.).
Józef i Walenty Jan Koryccy, synowie Jana, legitymowali się ze szlache-
ctwa w Królestwie Polskiem, przed 1850 r.
KORYCCY h. ROCH Ill-ci. Jakób Korycki opłacał 1671 r. pobór, ze wsi
Górzna, w powiecie stężyckim (Wittyg f. 148).
KORYCCY z Korycisk, w powiecie radomskim. Hieronim Korycki, współ-
dziedzic Komorowa i Kamienia, pod Skrzynnem, 1569 r. Kamienia część, już 1508
roku, należy do N. Koryckiego (Paw-).
Andrzej, dziedzic Wierzchrzeczycy i posiadacz Czyżów i żona jego, Maryan-
na z Osczowa, kwitują 1680 r., jako opiekunowie Podskarbskich, z sumy Ołtarze-
wskiego (Gr. Bełs. 47 f. 837). Anna, I-o v. Janowa Łychowska, 2-o v. Wacławo-
wa Komorowska, 3-o v. Jerzowa Sobieszczańska, 4-o y. Janowa Zaleska, kwito-
wana 1645 r. z sumy przez Komorowskich (Gr. Bełs, 62 f. 181; 63 f. 521; 68 f. 11).
Piotr, leśniczy w Chołojowie, nabył 1640 r. od Rulikowskiego, zapis zastawny na
Kadhibiska (Gr. Busk. 47 f. 206 i Gr. Bełs. 70 f. l). Marcyan, bratanek Piotra^
kwitige się 1645 r. wzajemnie z Komorowskim (Gr. Bełs. 62 f. 755).
KORYCCY z Koryt, w województwie kaliskiem. Andrzej z Koryt, na są-
dach w Kaliszu, w latach 1409 — 1412. Andrzej i Benedykt, bracia rodzeni, dzie-
dzice Koryt i Brunowa 1461 r. (Kor. I f. 254). Andrzej, dziedzic Sowiny 1520 r.
Jan posiadał 1555 r. Borków, w powiecie kaliskim (M. 85 f. 123).
Na sądach w Łęczycy 1888 r. Wichna z Koryt, 1399 r. Albert z Koryt
i Mikołaj (Łęcz. I. 651; II. 6044 i 6213).
KORYCCY, rodzina tatarska. Samuel Murza Korycki, rotmistrz chorągwi
lekkiej 1683 r., a pułkownik królewski tatarski 1698 r., otrzymał 1674 r. od Jana
III-go kilkadziesiąt włók w Lebiedziowie, z ekonomii brzeskiej, a 30 włók z eko-
nomii Kobryńskiej (Akta Hist VI; Akta V).
Mustafa Murza Korycki, otrzymał 1748 r. konsens królewski, na nabycie
Budwieca, w trockiem, od Domańskiego (Wolff.). Achmet Murza Korycki, otrzy-
mał 1779 r. patent na pułkownika (MR).
KORYCIŃSCY V. KORYCIEŃSCY h. TOPÓR z Korytna, w województwie
sieradzkiem, którego cz^d jeszcze w pdoMe XVI-go wieku do nich należała
(Paw). Pisali się z Pilczy. Niesiecki bałamutnie ich pierwiastkowy rodowód
przedstawia, gdyż nie było, ani Jana, kasztelana sandomierskiego, ani Jana, ka-
sztelana sieradzkiego, od których ich wywodzi, ani Stanisława, kasztelana wiśli-
ckiego. Paprocki shiszniej rozpoczyna ich rodowód od Jana, który, z Małeckiej,
pozostawił siedmiu synów. Z nich:
Digitized by
Google
198
KORYCINSCY.
I. Wojciech, chorąży kaliski i starosta przedecki 1646 r.» wykupił staro-
stwo soleckie 1544 r. od Sobków. W 1552 r. był i starostą kłodawskim. W 1556
roku, w którym umarł, zabezpieczył na Zakrzewie i innych dobrach, posag żonie
swej, Petronelli z Komorowskich (Or. Przed. 9 f. 892). Na nagrobku bratanka
Jego wypisano, że był wojewodą łęczyckim. To jakaś pomyłka, bo wojewodą był
w dacie jego śmierci Kościelecki. Miał mieć sześć córek : Barbarę, l-o y. Kaza*
nowsk% 2-0 Y. Spytkowę Załuską, Annę Stanisławowe Załuską, Petronellę, l-o y.
Chocimowską, 2-o y. Janowe Pieniążkową, Katarasynę Moszyńską, Zoflę, l-o y.
Krzysztofowę Rzepiszewską, 2-o y. Krzysztofowę Przerębską i Zuzannę Macicjowę
Załuską.
n. Maciej, dworzanin Zygmunta Augusta 1548 roku, wspólnie z synem
Adamem, posiadał 1554 roku Lubochnię, w powiecie brzezińskim (M. 74 f. 884
i 86 f. 196).
III. M]k(^ąj z Korytna, dziedzic Udorza, żonaty z Barbarą Oleśnicką, wy-
budował dla siebie i żony 1560 roku grób, u Dominikanów
w Krakowie, gdzie też ciała ich dożono. Synów ich trzech:
Mikołaj, Andrzej i Jan, oraz dwie córki: Anna Giebułtowska
i Zofia Ciesielska. Z synów:
A) Mikołaj, dziedzic Karśnicy, starosta przedecki, kło-
dawski i solecki, i żupnik krakowski, w latach 1591 — 1594,
umarł 1615 r., pochowany w kościele Św. Szczepana w Kra-
kowie. Z Barbary Prowannówny, córki Trojana, starosty bę-
dzińskiego, pozostawił dwie córki: Reginę, żonę Jerzego Qro-
dzińskiego i Zofię, żonę Adryjana Broniowskiego, oraz trzech
synów: Kn^sztofa, Andrzeja i Mikołaja, któr^ wspaniałą ka-
plicę, poświęconą Św. Ignacemu, przy kościele Św. Szczepana
w Krakowie wznieśli 1687 r. i w niej grób dla siebie przygo-
towali. Z nich:
a) Krzysztof y. Knsysztof Piotr, burgrabia krakowski
1604 r., otrzymał 1619 i 1628 r. konsens królewski, na odstą-
pienie tegoż burgrabstwa. Będąc starostą gniewkowskim i se-
kretarzem królewskim 1618 r. (M. 155 f. 122), został 1628 r.
kasztelanem sandeckim, a 1688 roku kasztelanem wojnickim.
Umarł 1686 r., pochowany w Alwerni, gdzie klasztor 00. Bernardynom ftindował.
Jeździł w poselstwie do Joachima Fryderyka, elektora brandeburskiego i do kró-
lów hiszpańskich, Filipa III-go i IV-go. W czasie rokoszu trzymał stronę Zygmun-
ta m-go. Żonaty z Anną Chlewicką, córką Wawrzyńca i Anny Kochanowskiej,
zmarłą 1641 r., miał córki: Elżbietę, zakonnicę u Św. Andrzeja w Krakowie i Annę
żonę Zbigniewa Oleśnickiego, oraz syna Stanisława Jana, po ojcu starostę gniew-
kowskiego, żyjącego jeszcze 1668 r. Żona jego, Krystyna z Zebrzydowskich, wy-
stępuje w aktach, jako wdowa po nim, 1679 r. (Zap. Łub. 48 f. 200 i 58 f. 56).
Potomstwa nie zostawił.
b) Andrząj, chorąży sandomierski 1687 r., posd na sejmy w latach 1626,
1629 i 1681, deputat na Trybunał radomski, starosta żywiecki 1688 r., w którym
otrzymał wójtostwo w Kruszewie (Zap. Łub. 21 f. 262 i M. 180 f. 52). W 1645 r.
był kasztelanem wiślickim, umarł 1652 r. Żonaty z Urszulą z Jasieńca Tymińską
Herb Topór.
Digitized by
Google
KORYCINSCY. 199
h. Nałęcz (Zap. Łub. 85 f. 689 i 40 f. 24), miał z niej córld: Blżbiei^ mniszicę
w Sandomierzu i Barbarę, za Przyłęckim, kasztelanem oświęcimskim, zmarłą 1650
roku, oraz trzech synów: Jacka Aleksandra (Zap. Lub. 40 f. 24), żonatego z księż-
niczką Heleną Sdomerecką, kasztelanką smoleńską, 2-o y. zoną Krzysztofa Sapie-
hy 1664 r. (K^. VI. F r. 198), Wszebora i Bogusława (Zap. Łub. 48 f. 95 i 827),
stolnika krakowskiego, elektora króla Michała, zmarłego 1671 r.
c) Mikołaj, dworzanin królewski 1619 r. (Zap. Lub. 24 f. 100), starosta
ojcowski 1621 r., chorąży krakowski 1686 r., w końcu kasztelan sandecici 1687 r.«
w którym umart. Posłował prawie na wszystkie sejmy, z których bywał wyzna-
czany do różnych funkcyi. W 1684 r. wyznaczony został do l>oku królewskiego,
Jako komisarz wojenny. Żon miał dwie : pierwszej, Barbarze z Pukarzewskich,
przyznane było dożywocie na starostwie oycowskiem 1621 r., a drugiej, Magdale-
nie z Białobrzeskich, wdowie po Marcinie Stadnickim, kasztelanie sanockim, 1681
roku. Z tą drugą żoną posiadał 1681 r. i dzierżawę jodłowską (M. 165 f. 258; 178
f. 870 i 887). Z pierwszej żony, synowie : Mikołaj i Stefan, oraz córka Barbara,
żona Jana Adama ze Źmigroda Stadnickiego, podkomorzego sanockiego, po której
spadek odstąpił brat jej Stefan 1654 roku, Maryannie z Dębian Stadnickiej (M.
194 f. 185).
Mikołaj V. Mikołaj Ferdynand, kasztelanie sandecki, po qjcu starosta oyco-
wski, byt 1649 r. kasztelanem bieckim, umarł 1651 r. Żonaty z Elżbietą de Ko-
walowy (Niesiecki ją zwie Kowalską h. Radwan), 2-o v. żoną Hermolausa Przyłę-
ckiego, wspólnie z którą posiadał Życin, w ziemi stężyckiej i dla której wyjednał
1640 r. dożywocie na starostwie oycowskiem (M. 186 f. 288 i 284), miał mieó dwóch
synów: Mik(^ąja i Kazimierza, ale ci musieli umrzeć młodo, t>o stryj ich Stefan,
spadek po ich ojcu, a swoim bracie, odstąpił 1654 roku Wierzbowskiej (M.
194 f. 196).
Stefan, młodszy syn kasztelana sandeckiego, a brat Mikołaja Ferdynanda,
kasztelana bieckiego, podczaszy krakowski 1646 r., następnie stolnik, otrzymał
1647 r. starostwo oświęcimskie. W 1648 r., w którym podpisał elekcyę Jana Ka-
zimierza, był i starostą wolbromskim. W 1652 r. jest podkanclerzym koronnym,
starostą oświęcimskim, oycowskim i wolbromskim. W roku następnym został kan-
clerzem wielkim koronnym. Był i starostą warszawskim i rabsztyńskim. Umarł
1658 r. Starostwo oświęcimskie odstąpił 1652 r. Wierzbowskiemu, a starostwa:
rabsztyńskie, oycowskie, wolbromskie i jodłowskie, trzymała po jego śmierci, po-
została po nim wdowa, Petronella z Gembickich, wojewodzianka łęczycka (M. 186
f. 157; 200 f. 1; Sig. 2 1, 48).
Niesiecki i inni piszą, że zanim został podkanclerzym, był kasztelanem
oświęcimskim. Tego w aktach nie znalazłem i przypuszczam, że to pomyłka, bo
był tylko starostą. (3órka jego Barbara, za Franciszkiem Jordanem, kasztelanem
wojnickim, 1690 r. Synów jego dwóch: Piotr i Mikołaj. Piotrowi matka odstąpiła
starostwo rabsztyńskie 1667 r., a Mik(^ąjowi, starostwo oycowskie w tymże roku
(M. 206 f. 24).
Piotr, uznany 1660 r. za pełnoletniego (Sig. 8 f. 118), jako starosta rab-
sztyński i lipiński, podpisał, z województwem łęczyckiem, elekcyę króla Michała.
W tymże 1669 r., był i starostą wolbromskim. W 1670 r. otrzymał konsens kró.
lewski, na wykupienie starostwa kleszczelowskiego od Paca i nabył je w tymże
Digitized by
Google
200 KORYCIŃSCY.
roku, ale zaraz je zwrócił Pacowi (Sig. 11 f. 97 i M. 210 f. 68). W 1671 r. wdział
sukienkę zakonną i został koacyutorem proboszcza miechowski^o. Jako posd
Klemensa X-go, Papieia» wręczył królowi Micłiałowi miecz na Turiców i różę rfo-
Łą. Będąc następnie prol)oszczem generalnym miechowskim i archidyakonem puł-
tuskim, posłował do Hiszpanii 1680 r. Wkrótce umarł
Mikołaj, młodszy brat Piotra, Jako starosta oycowski, podpisi^ elekcyę Jana
III-go. W 1671 r. był, po bracie Piotrze, starostą wolbromskim. W 1680 r. jest
chorążym łęczyckim, a następnie zosti^ podkomorzym. W 1668 r. zaślubU Kata-
rzynę Brzostowską, córkę referendarza litewskiego, późniejszego wojewody trockie-
go, z której córka Barbara, wyszła za Jana Mączyńskiego, podkomorzego sieradz-
kiego (DW. 91 f. 285).
B). Andrzej, drugi z kolei syn Mik(^ąja z Oleśnickiej, właściciel Udorza
1581 r. (Paw.), żonaty z Barbarą Duninówną z Ujazdu, miał córkę Annę, za To-
maszem Kowalkowskim, zmarłą 1606 r., pochowaną w Busku.
C). Jan, najmłodszy syn Mikołaja, z Oleśnickiej, dziedzic Sworzyc i Nie-
mojowic 1577 r. (Paw.), kasztelan oświęcimski, nabył Żarki, gdzie umarł 1688 r.
i tamże zosti^ pochowany (Star. Mon.). Żonaty l-o v. z Tarkowiecką, 2-o v. z Bar-
barą Męcińską, pozostawił córki: Eufrozynę, ksienię Norbertanek 1652 r., N. Ro-
manowę Przerębską i Eleonorę Katarzynę Hotrowę Tęgoborską, zmarłą 1642 r.,
oraz ośmiu synów: Aleksandra, Piotra, Wojciecha, Mikołaja, Stanisława, Samuela,
Maksymiliana i Romana, którzy dopełnili 1686 r. działu dóbr, po ojcu pozostałych
(Zap. Lub. 85 r. 998). Z nich:
a) Aleksander, dziedzic Gowarczowa, chorąży krakowski, z tym tytułem
podpisał elekcyę Jana Kazimierza. W 1656 r. został wojewodą rawskim, nie żył
1664 r., pochowany w Gowarczowie. Żonaty l-o v. z Zofią Zborowską, córką Ale-
ksandra, wspólnie z którą kwitował w Lublinie Grochowskich 1648 r. (Zap. Lub.
88 f. 502), 2-0 y. z Zuzanną Jarmolińską, już 1664 roku żoną Jakóba Olbrychta
Szczawińskiego (KU. VI P t 66; Sig. 7 f. 24 i 11 f. 268; Zap. Lub. 46 f. 802), miał
syna Aleksandra, młodo zmarłego 1 córki : Teofilę, Konstancyę Krystynę, zmarłą
1611 r., Annę i Aleksandrę, a z drugiej żony, Ewę Franciszkę, Norbertankę w Łę-
czycy (Sig. 10 f. 44 i Braci XV f. 1187).
b) Piotr, ur. z Tarkowieckiej, z kanonika łowickiego, kanonik krakowski
1629 r., następnie i pułtuski i proboszcz sieradzki, umarł 1687 r., pochowany w ka-
tedrze krakowskiej.
c) Wojciech, kanonik łucki i sekretarz królewski, student uniwersytetu
w Padwie 1684 r., proboszcz w Żarkach i Ruszczy, protonotaryusz apostolski, ka-
nonik krakowski 1687 r., regent kancelaryi wielkiej koronnej 1654 r., proboszcz
miechowski 1667 r. (Thejner), sekretarz wielki koronny 1658 r., zostii mianowany
biskupem kamienieckim przez Jana Kazimierza, a arcybiskupem lwowskim, przez
króla Michała 1669 r., który uczynił go egzekutorem swej ostatniej woli. Umarł
1677 roku.
d) Mikołaj, po ojcu właściciel Żarek (Zap. Lub. 20 f. 52), kasztelan na-
kielski 1654 r., był 1640 r. dziedzicem Ochli pod Krotoszynem, która to wieś na-
leżała 1728 roku do Bogumiła Pawłowskiego, urodzonego z Jadwigi Korycińskiej
(Słown. Geogr.).
Digitized by
Google
KORYCINSCY. 201
e) Stanisław (M. 19 L f. 106), cześnik krakowski 1685 r., dziedzic Trzeb-
niowa, Mrozowa, Leśniowa, Zaborza etc., zostawszy kasztelanem bieckim, umarł
1669 r. W 1682 i 1648 r. był sędzią kapturowym, a 1687 r. wyznaczony został
z sejmu komisarzem, do spraw pogranicznych, od Szląska. Żonaty był z Katarzy-
ną z Gawron Pretflczówną (M. 180 f. 421).
f ) Samuel, właściciel Żarek, dworzanin królewski, podczaszy krakowski
1662 r., zmarły 1672 r. Z Heleny Czermińskiej, córka jego Helena, ur. 1645 r.,
została Norbertanką 1665 r.
g) Maksymilian, o nim akta milczą.
h) Roman, żonaty z Urszulą Miaskowską 1640 r. (M. 186 f. 150), nie żył
już 1650 r., w którym syn jego Wojciech, trzymał po nim wójtostwa w Kamio-
nobrodzłe i Kunlówce (M. 191 f. 880). Oprócz Wojciecha, miał jeszcze Roman sy-
nów: Michała i Jana, oraz córkę Katarzynę, Norbertankę 1665 r., którzy kwitąjąc
Zebrzydowskiego 1661 r., wymienili, że są synami Romana, a wnukami Jana, ka-
sztelana oświęcimskiego (M. 202 f. 16).
IV. Tomasz zamieszkał na Rusi. Synów jego zostało dwóch: Mikołaj i An-
drzej, którym król Zygmunt nadał w dożywocie 1548 roku Żuków z Żukocinem
i Abramowcami (AGZ. X. 778). Z nich:
Mik(^a), żonaty I-o y. z Podfilipską, 2-o v. z Anną Potocką, podkomorzan-
ką halicką, której za konsensem królewskim, zabezpieczył posag 1554 r. na wój-
tostwie kołomyjskiem (Dudki Warsz. 48 f. 466 i M. 86 f. 850), z pierwszej żony
miał syna Floryana, a z drugiej— syna Jakóba i córkę N. Bydłowską. Z nich Ja-
kób, posiadacz wójtostwa kołomyjskiego 1676 r., żonaty 1588 r. z Zofią Budziszo-
wską, córką Stanisława (Zs. Księskie 26), otrzymał 1585 r. konsens królewski,
na wykupienie trzeciej części Żukowa, a 1698 r. darował dwa łany pod Kołomyją,
Dominikanom kdomyjskim (M. 114 f. 214; 127 f. 808; 181 f. 296 i AGZ. X. 778
i 2600). Synowie jego: Mikołaj i Piotr, otrzymali 1609 r. Żuków i Żukocin na lat
50 (M. 168 t 88). Piotr, żonaty z Agnieszką z Grochowiec 1615 r. (M. 158 f. 107
i 161 f. 119). Mikołi^a prawnuk Józef, syn Wojciecha, wnuk Andrzeja, sprzedał
1769 r. Stadnickiemu, część Racławic, do niego należącą (DW. 88 f. 878).
Andrzej, drugi syn Tomasza, miał kilku synów, z których Jan posiada}
część Żukowa 1578 r. (Paw.).
V. Lenart, podług Paprockiego, osiadł w Wielkopolsce i zosŁawtt syna
Balcera, po którym, z Naropińskiej, syn Jakób 1607 r.
VI i VII. Sanisław i Jakób zeszli bezpotomnie.
Oprócz wymienionych, spotykamy luźnie występąjących, niżej wymienio-
nych Korycińskich: Maciej i Jan, bracia Korycińscy, sprzedali 1506 r. błoto swe,
zwane Biaty Ług, w dziedzictwie Korycińskiem, Stanisławowi Kraszewskiemu, za
20 grzywien (Alcta Radoms.). Zuzanna ma 1521 r. sprawę o Mniszków, w opo-
czyńskiem, z Barbarą Chycką (St Pr. P. Pom. VI. 187).
Jan, syn Andrzeja, żonaty 1554 r. z Anną Cieciartowską, w innym akcie
nazwaną z Dzieciartowa. Dzieci ich: Łukasz Floryan, Katarzyna, Elżbieta i Anna
1589 r. (M. 86 f. 186 i Wyr. Lub. 84 f. 640). Bartłomiej, żonaty z Reginą Dem-
bińską, córką Jana z Borowa, 1596 r. (Zs. Księs. 42 f. 74). Zuzanna, córka An-
H«rt>arB. T. XI. 26
Digitized by
Google
202 KORYCIŃSCY.
drzeja, za Knsysztofem Szczawińskim 1608 r. Maryanna, żona Bronisława Grusze-
ckiego 1627 r. Jadwiga, za Janem Ciecbomskim 1682 r. Katarzyna, żona Jana
Sienińskiego 1685 r. Anna, za Łukaszem Opalińskim 1648 r. Wojciech, stawił
1661 r. w ziemi Iwowsldęj, na popis jednego konia. Jan oienił się 1666 r. z El-
żbietą Dembińską, wdową po Aleksandrze Bzowskim (A. Krak.). Jan otrzymał
1658 r. w dożywocie Kamionobród i Kunów, w województwie niskiem (AGZ.
X. 4708).
Franciszek, dziedzic Szczekocin i Aleksandrowie, elektor króła Michała>
stolnik krakowski 1671 r., kasztelan bracławski 1685 r., rezygnował z tego urzę-
du 1708 r. Wspólnie z ioną, Elżbietą z Koniecpolskich, obierał 1692 r. plenipo-
tentów w Lublinie (Zap. Lub. 68 f. 439). Pierwszą jego żoną była Marya Teresa
Michałowska. Z Koniecpolskiej miał trzech synów : Jana, Franciszka i Stanisła-
wa, zmarłych młodo i bezżennle.
Franciszek, jako cześnik krakowski, jest studentem w Padwie, w latach
1651 — 1652. Był on zapewne cześnikowiczem, a nie cześnikiem, zatem synem
Stanisława, cześnika, w końcu kasztelana bieckiego.
W XVIII-m wieku spotykamy licznych Korycińskich, dziedziczących na
Korycianach i innych wsiach, leżących w województwie podlaskiem, także h.
Topór używających.
Franciszek, syn Szymona i Agnieszki, sprzedał 1714 r. częśó swoją na Za-
lesiu Miziarskiemu (DW. 62 f. 454). Jakób, mianowany 1746 r. stolnikiem czer-
niechowskim. Jakób vel Jakób Antoni, burgrabia grodzki mielnicki 1788 r., a dro-
hicki 1758 r., łowczy owrucki 1755 r., nabył w tym ostatnim roku Terechowo od
Bonieckiego (Arch. I. Z. Ros. VL 2 i Gr. K^. z 1755 r.). Syn jego Rufln, pozwał
1758 r. Jabłonowskiego, o naruszenie granic (Or. Lwows. Fasc. 62 f. 1281). Karol
Wojciecti, deputat na Trybunał koronny, został podsędkiem nowogrodzkim 1776 r.
Pisi^ się z Pilcy na Korycianach.
Jakób, syn Tomasza, nabył 1776 r. część Korycian od Czarnockiego. Syn
jego Adalbert, ur. 1768 r. w parafii Paprotna, legitymował się ze szlachectwa
1804 r, w Galicyi zachodniej (Quat VIII f. 195).
Jakób, syn Walentego, nabył 1778 roku część Korycian od Czarnockiego,
a Melchior, brat jego, nabył także część tych dóbr 1771 r., od Przesmyckiej. Adal-
bert, syn Jakóba, nabył 1800 r. część Zalesia, od Zaleskiego i wspólnie z synami.
Piotrem, ur. w parafii Paprotna 1779 r. i Antonim, ur. tamże 1767 r. i synami
Melchiora i Franciszki ze Skolimowskich, legitymował się ze szlachectwa 1804 r.,
w Galicyi zachodniej (Quat. YIII f. 206 i 281).
Adalbert, syn Pawła, nabył 1775 r. część Korycian od Olędzkiego, a syn
jego, Tomasz, kwitował 1781 r. Adalberta Korycińskiego, syna Wawrzyńca. Mel-
chior, syn Tomasza i Joanny z Sawickich, ur. w parafii Paprotna 1769 r., i Anto-
ni, syn tegoż Tomasza, ale z drugiej jego żony, Krystyny z Paprockich, ur. tam-
że 1788 r., legitymowali się ze szlachectwa w Galicyi zachodniej 1804 r. (Quat.
Vin f. 62).
Tamże legitymowali się ze szlachectwa tegoż roku: Antoni, ur. 1780 roku
w parafii Paprotna i Józef Benedykt, ur. 1789 r. w parafii Przesmyckiej, synowie
Adalberta, z Agnieszki z Olędzkich, nabywcy 1788 r. części dóbr Korycian, wnu-
kowie Wawrzyńca (Quat YIII f. 62). Tomasz, ur. 1765 r. w parafii Paprotna, syn
Digitized by
Google
KORYCZKO - KORYTKOWIB.
208
Andrzeja, nabywcy części Korycian 1768 r., wnuk Macieja (Quat Vni f. 68). An-
toni» syn Józefa, nabywcy 1759 r. części Kobylan - Skompek, od Śkwlrc^skiej,
wnuk Kazimierza (Quat. VI. f. 286). Maciej i Franciszek, synowie Walentego
i Franciszki z Uziębłów, dziedzice 1778 r. po matce cz^i dóbr Kobylany - Kozy
i Uziębły (Quat. VIII f. 67).
Ignacy, Tomasz, Michi^ i Franciszek, synowie Macieja, legitymowali się ze
szlachectwa w Królestwie Polskiem, przed 1860 r.
W gubemii podolskiej legitymowali się ze szlachectwa: Erazm, Emilian
Wincenty i Filip Nereusz Bernard, synowie Józefa Macieja, wnukowie Michała
Hieronima, prawnukowie Tomasza, praprawnukowie Ss^ymona, 1846 r. (Spis.).
[KORYCZKO Jan otrzymał 1587 r. konsens królewski, na odstąpienie wój-
tostwa w Ryczywole Stanisławowi Borkowskiemu (M.).]
[KORYDON Aleksander, oberszterleytnant J. Kr. Mości, żonaty był z Ka-
tarzyną Kreuzalówną. Wdowa po nim, ma 1651 roku u Potockiego 2,000 flor.
(AGZ. X. 4417).]
KORYSKl Andrzej podpisał, z województwem podlaskiem, elekcyę Jana
Kazimierza. Gssy to nie Koryekił
z KORYTEK, w ziemi wiskiej, Tomasz z braćmi, synowie Wawr^ca,
dziedzice tej wsi 1577 r. (Paw.). Mogą być Kotytkotoie lub Kwrytkowsey.
KORYTKOWIE h. JEUTA wyszli ze wsi Koryta, w powiecie wiśUckim.
Protoplastą ich Jest Stasiek z Koryta, piszący się Koryckim, a kilka razy z Ko-
rytnicy, z czego by można wnosić, że był synem Pietrasza
z Korybiicy, kasztelana małogoskiego 1878 r. W latacli 1884—
1899 ma Stanisław częste sprawy w Krakowie (St Pr. P.
Pom. VIII). Synowie Jego: Piotr 1400 r., a Klemens 1411 r.,
są studentami uniwersytetu w Krakowie.
Piotr, w latach 1407 — 1410, Jest plebanem w Wszech-
świętem.
Synem lub wnukiem Stanisława był Mikołaj Korytko,
dziedzic Koryta, wojski sandomierski 1468 r., burgrabia kra-
kowski 1456 i starosta lubelski w latach 1471 — 1478, żona-
ty z Elżbietą 1445 r. (Zap. Zs. Wiśl. I f. 279), którego syn
Stanisław, zapisany 1464 r. na uniwersytet krakowski, wy-
mieniony przez Długosza (Lib. Benef.), Jako współdziedzic Ko-
pek pod Bielinami, był pisarzem króla Kazimierza Jagielloń-
cagrka, który go wysłał 1474 r., na spotkanie przybywających
posłów ksi^t saskich (Pom. Dz. W. Śr. XIV.). Pierwszy Sta-
nisław, a może już syn pierwszego, imieniem także Stanisław,
otrzymał 1417 r. od Jagi^ w dziedzictwo Począjowice i Gaje,
w powiecie drohobyckim. W 1484 r. miał on, wedhig Słownika Geogr., wspólnie
z Marcinem Korawą (Słownik pisze myhiie Korytka) z Michałowic, ftmdować
kościół w Rychcicach.
Herb JeUta.
Digitized by
Google
204 KORYTKOWIE.
Od 1486 r. występigą w przemyskiem, zapewne synowie Stanisława, bra*
cia rodzeni, Tomek i Jan Korytkowie, piszący się z początku z Koryt, a 1441 r.
nawet z Korytnicy, a potem z dóbr przemyskich. Byli oni dziedzicami Pustomyt,
Rudy, Wróblewie, Wroczowa, Koniuszek, Rychcic, a także Począjowic i Gajów,
których to dwóch wsi dziedzictwo potwierdził 1462 roku Kazimierz Jagiellończyk,
Janowi Korytce Rychcickiemu (AOZ. IV f. 78 i 180). Obaj bracia zastawili 1441
roku Poczajowice i GąJe w 200 grzyw. Janowi Cyranowi, a 1448 r. ma im wydać
Jan z Jedlarowej, przywilej królewski na Ostroiany.
Tomek, żonaty z Offką z Kulikowa 1441 r., miał córki: Piennę, za Bienia-
szem Wroną ze Zdutyna 1472 r. i Elżbietę, za Wojciechem Glińskim 1480 roku
i synów : Mikołaja i Tomka, dziedziców Wróblewie i Rudy. Tomek, zdaje się,
umarł bezdzietny, a Mikołaj, z żony Barbary, córki Pawła Burzyński^^ z Zakrze-
wa, za którą dostał w 100 grzyw. Rolów wielki i mały 1471 r., pozostawił córkę
Zofię i syna Pawła, obłąkanego. O opiekę nad Pawłem i Zofią i o dobra ich Wró-
blowice, pozwał 1602 r. Stanisława Korytkę, stryja ich, Jan Rychcicki, twierdząc,
że jest równie bliskim tych swoich stryjecznych.
Jan Korytko, brat Tomka, ożeniony l-o y. z Anną KunaŁówną z Tuligłów
1446 r., a 2-0 Y. z Katarzyną (Jurkowską), córką Andrzeja z Malechowa 1454 r.,
dziedziczką Juszkowiec, Ostrożan, Dżurczyc i domu we Lwowie. Córce jego, Do-
rocie, inaczej Pennie, żonie swej, zabezpieczył Mikołaj Kamkowski z Meduchy 50
grzyw. 1472 r., a 200 grzyw, posagu i wiana 1475 r. Druga córka jego, Katarzy-
na, była żoną Mikołaja Myrczy z Brześcian i Uhelnik 1462 r. Karnkowski wia-
niuąc żonę 1472 r., nazywa ją córką nieżyjącego Jana Korytki z Koniuch, a tym-
czasem jeszcze 1475 r. tenże Jan pozwany przez Juro w i Kunatów, o zwrot posa-
gu i dóbr po zmarłej żonie, Katarzynie z Malechowa i jej dzieciach (AOZ. XVIII.
637 — 642). Ten sam jeszcze, zdaje się, Jan Korytko Rychcicki, ożenił się trzeci
raz z Barbarą, której zapisał 1476 r. na Rychcicach 100 grzywien i którą, wraz
z dziećmi i dobrami, oddaje 1477 r. w opiekę Janowi Odrowążowi, wojewodzie ru-
skiemu. Nie żył już 1485 r., w którym Beata Odrowążowa oddaje dobra jego có-
rek, Anny i Katarzyny, Rychcice, Poczajowice i Gą)e, na dwa lata w dzierżawę
Janowi Korytce z Koniuszek, zapewne ich pr^rodniemu bratu. Synów Jana zna-
my dwóch, Stanisława i Jana.
Stanisław, 1470 r. już pełnoletni, w obec ojca sprzedał dziedziczne swoje
Dżurczyce za 500 grzywien królowi. Bracia, Stanisław i Jan, nabyli w latach
1468 — 1470 Podhorce v. Pohorce za 500 grzyw., od Stanisława z Chodcza, a 1471
i 1472 r. odstąpili Truskawiec za 540 grzyw. Tustanowskim, przyczem Jan prze-
niósł oprawę żonie Annie, na inne dobra.
Stanisław Korytko z Pohorzec, procesi\je się 1488 i 1484 v. z Brzechami
z Pohorzec, 1484 r. ma 600 flor. na Witowicach u Pieniążków, a 1496 r. jako stryj
(klejnotny) małoletnich Pieniążków, obecny przy spłacaniu długów ich ojca. Ten
sam pewno Stanisław, choć pisany z Koryt (a nie z Pohorzec), jest opiekunem
synowca Pawła z Wróblewie, o którą to opiekę pozwał go Jan Korytko Rychci-
cki, zapewne syn jego brata Jana. Stanisław umarł 1502 r., a Jan pozwał o Wró-
blowice jego synów, Stanisława i Mikołaja. Proces skończył się 1504 r. podzia-
łem Wróblewie po połowie, między Stanisława i Jana, bo Mikołaj już także
nie ^Ł
Digitized by
Google
KORYTKOWIR 205
Jan Korytko Rycbcicki, ożeniony z Anną, córką Rafała z Próchnika, podsędka
przemyskiego, 1499 r., której zabezpieczył 200 grrzyw. na Począjowicach 1500 r.t
* S^y jł wzięli Turcy w niewolę, wtedy zwrócił 1508 r. teściowi posag, wynoszą-
cy 100 grzyw.
Jan i Rafał, bracia rodzeni, Korytkowie, niepodzielni dziedzice Poborzec
i Koniuszek, przyznali 1508 r. we Lwowie dług Stankowskiemu (AGZ. X do XIX).
Obaj ci bracia nabyli 1515 roku od Kamkowskiego Świnigród (Dźwinogród) i Żu-
ków, w ziemi lwowskiej (M. 86 f. 24). Siostrą ich mogła być Regina z Podho-
rzec, wdowa po Bernardzie Poniatowskim, 1555 r. żona Jana Strzałkowskiego, sę-
dziego ziemskiego lubelskiego (M. 85 f. 289).
Rafał miał czterech synów: Rafała, Piotra, Stanisława i Bartłomieja, któ-
rych procesował 1580 r. Piotr Niczski, o zwrot dóbr jego dziedzicznych, Orchowie
i Stamic, za odpowiednią spłatą (St Pr. P. Pom. VL 451). Z nich:
Piotr, mianowany cześnikiem lwowskim 1550 r., l*ył w 1557 r. i podstaro-
ścim lwowskim. Syn jego Piotr, był wspólnie ze Stanisławem Korytka, synem
Pawła, właścicielem Podhorzec i Podola 1598 r. W tymże roku był poborcą zie-
mi lwowskiej, nie żył w 1597 r., w którym instygator pozwał jego spadkobierców,
o wniesienie pieniędzy do skarbu (Wyr. Lub. 54 f. ll4l i I29i; AGZ. X. 2783,
2784 i 2786).
Bartłomiej, dziedzic Dźwinogroda i Żukowa 1578 r. (Paw.), pisarz ziemski
lwowski 1565 r., z Katarzyny Pełkówny, pozostawił córkę Zofię i synów : Seba-
styana i Stanisława, w Lublinie 1592 roku (Wyr. Lub. 71 f. 1012 i Zap. Lub. U
f. 872). Z nich Stanisław Korytko na Zwinogi-odzie, jest 1594 r. na uniwersytecie
w Padwie.
Jan z Podhorzec, brat slai*szy Rafała, z dworzanina królewskiego, stolnik
lwowski 1528 r., nabył 1524 r. Korabniki, w powiecie krakowskim (M. 89 f. 78).
Nie żył w 1587 r, w którym żona jego, Anna z Orzechowskich, występi\Je jako
wdowa po nim (M. 54 f. 28). Z niej córka Barbara, żona Stanisława Stadnickiego
1552 r. (M. 80 f. 280) i syn Paweł, posiadacz Koniuszek 1585 r. (M. 50 f. 488).
Paweł, piszący się z Podhorzec, dziedzic Łowczyc, Tulłgłów, Podhorzec
i Sulatów 1578 r. (Paw.), podkomorzy przemyski 1576 r., kasztelan zawichostski
1581 r. i prawdopodobnie w tymże jeszcze roku kasztelan przemyski, nie żył już
w 1588 r. Z Agnieszki Ligęzianki z Bobrku, kasztelanki żarnowskiej, miał syna
Stanisława, dziedzica na Włoszczu 1589 r. (Paw.), dworzanina królewskiego 1592
roku (Wyr. Lub. 49 f. 577), żonatego z Anną Fredrówną, córką Stefana i Anny
Stadnickiej, 1598 r. (Wyr. Lub. 77 f. 286 i Gr. Sanoc. 28 f. 1248). Synowie jego:
Jan, Stanisław i Stefan, pokwitowani zostali 1611 r. przez Jaczymirską w Lubli-
nie (Zap. Lub. 19 f. 95). Z nich:
Stanisław zaślubił 1615 r. Elżbietę Dzieduszycką, córkę Jerzego, 2-o v.
żonę Andrzeja Staną, podkomorzego sanockiego 1689 r. (Qr. Lwows. 102 f. 290
i 180 f. 1584).
Jan zaś, brat jego, łowczy przemyski 1622 r., a łowczy lwowski 1626 r.,
żonaty z Urszulą Tarnowską, z Tarnowskiej Woli (M. 168 f. 82), otrzymał 1624 r.
konsens królewski, na wykupienie starostwa wisznińskiego od Przerembskiego,
na którem to starostwie przyznane zostało dożywocie żonie jego, 1685 r. (M. 172
f. 29 i 180 f. 472). W 1687 r. otrzymał pozwolenie na założenie miasta Łuszczą*
Digitized by
Google
206 KORYTKOWIR
które prawem magdeburskiem obdarzone zostało (M. 182 f. 846). Dzieci j^fo: Fran-
ciszek, Jan, Michał, Barbara, Anna, Zofia, Urszula i Maryanna, procesowane w Lu-
blinie 1644 r. (Zap. Lub. 88 f. 418 i 89 f. 118). Anna wyszła za Remigiana An-
drzejewskiego, łowczego lubelskiego, a Urszula, za Marcina Radziątkowskiego (Qr.
Lubels.). Z synów Jana łowczego:
Franciszek, który wspólnie z bratem Janem, otrzymał 1650 r. potwierdze-
nie dopełnionej na nicli cesyi starosta wisznióskiego (M. 192 f. 122), utrzymał się
przy tem starostwie, bo z tytułem starosty występiye w aktacłi 1668 r. (Zap. Lub.
45 f. 482), a 1659 r. otrzymał od króla pozwolenie, na odstąpienie t^^ starostwa
Wilczkowskiemu (AOZ. X. 4741). Nie odstąpił go jednak zaraz, bo jest nim jesz-
cze 1668 r. (Sig. 7 f. 89). W 1671 r. jest starostą wąwolnickim (Sig. 12 f. 98).
Żonaty z Anną Andrzejewską (Sig. 7 f. 39), pozostawił córkę Barbarę Kurdwano-
wską i synów:
a) Franciszka, ożenionego z Anną Potocką, z której: Jan, Stanisław i Fran-
ciszek. Temu ostatniemu ojciec odstąpił Koniuszki, za konsensem królewskim
z 1695 r. (AGZ. X. 6261). Stanisław, z Domańskiej, miał syna Franciszka.
b) Michała, żonatego z Barbarą z Tęczyna Ossolińską, wdową po Adamie
Chojnackim, z której synowie: Franciszek i Kazimierz. Dzieci Adama Chojnackie-
go procesują 1717 r. synów Michała Korytki, o wyrzucenie ich z dóbr (Czemiech.
f. 471). Z synów Michała:
1. Franciszek, żonaty z Anną Szeptycką 1725 r. (Bracł. XV f. 2109), miał
syna Michała, zmarłego w Wiśniowczyku 1780 r., bezdzietnego z Muryssonówną.
2. Kazimierz, nazywany cześnilciem żydaczowskim, zmarły 1762 r., dzie-
dziczył na Bylinie wielkiej, której część nabył od Dunstana 1782 r. (Tab. Oalic.
Pact 5 f. 165). Z Maryanny Królikowskiej, j^fo potomstwo:
A). Aniela, żona N. Pieściorowskiego.
B). Agnieszka, za Maciejem Cybulskim.
C). Bonifacy, chorąży regimentu pieszego, buławy wielkiej koronnej, wspól-
nie z żoną, Maryanną z Mełwińskich, wykupił 1771 r. Nowosiółki, w ziemi lwo-
wskiej, od Bilińskiego (Kancl. 49 IV f. 144). a 1779 r. otrzymał starostwo czernie-
jowskie (AGZ, X. 7429). Zmarł w Krasnem 1819 r, pozostawiwszy dwie córki-
Antoninę Zaleską i Katarzynę Zahaczewską.
D). Piotr, zmariy 1809 r., żonaty z Barbarą z Horodyskich, dziedziczką na
Toroszczy, Łuce i Dmitrowicach, zmarłą 1815 r., miał: Annę Bilińską, Eleonorę
Błażowską, Agnieszkę Suską, Teklę Zajączkowską 1817 r., Anielę i Sylwestra Ja-
na, urzędnika cyrkularnego w Samborze, żonatego z Katarzyną z Czołowskich,
wdową po Hankiewiczu, zmarł^^ 1844 r.
E). Rozalia, za Feliksem Łatko-Kobylińskim.
P). Stanisław, ur. 1789 r., zmarły 1800 r., żonaty l-o v. z Eufrozyną No-
wosielską, 2-0 V. z Teklą Borowską, córką Stanisława z Rusiatycz, zmartą 1792 r.,
8-0 V. z Wiktoryą Bulkiewiczówną, zmarłą 1881 r., z pierwszej żony miał: Maryę
Orabaniową, Teklę Manasterską, Juliannę Grabaniową, Stanisława Michała, ur*
1780 r., Józefa, ur. 1781 r., Józefa Patrycego, ur. 1784 r. i Jana Rafała, najstar-
szego, żyjącego jeszcze 1847 r. Z drugiej żony: córka Tekla Magdalena, ur. 1790
roku i syn Aleksander, ur. 1792 n, młodo zmarły; a z trzeciej— synowie: Wojciech,
Digitized by
Google
KORYTKOWIR 207
ur. 1795 r., Marcin Leopold, ur. 1797 r., zmarły młodo i Tomasz (metryki wszystkie
w Drohobyczu). Z nich Stanisław Michał przeniósł się w sandomierskie, gdzie
był radcą wojewódzkim i umarł 1887 r. Pozostała po nim wdowa, Marcyanna
z Rozmuszewskich z dziećmi: Leonem Konstantym, Julianem Antonim Feliksem,
zamieszkałym w Kielcach, Józefem Waleryanem Adamem, Felicyanem Marcelim,
Michaliną Józefą, Antoniną Justyną i Bufrozyną Karoliną, legitymował się ze szla-
chectwa w Królestwie Polskiem, przed 1850 r.
Leon Konstanty, poborca kasy gubemialnej w Radomiu, zmarły 1886 r.,
z żony, Franciszki Ksawery Ciecholewskłej, zmarłej 1887 r., pozostawił oprócz sie-
dmiorga dzieci, zmarłych młodo, córki: Maryę Wójcicką, zmarłą 1901 r. i Cecylię
Korytkową i synów:
1. Eugeniusza, ur. 1842 r., emigranta z 1863 r., zamieszkałego w Paryżu,
ożenionego z Józefą Pniejnia Karwowską, córką posła białostockiego z 1881 r.,
z którąj synowie urodzeni w Paryżu: Leon Roman Franciszek 1876 r. i Karol Emil
Stanisław 1888 r.
2. Romana, ur. 1848 roku w Kielcach, żonatego z Magdaleną Ignatowską,
zmarłą 1890 r., z której córka Ksawera i synowie: Roman, ur. 1876 r. i Eugeniusz,
którego, z Józefy Petruszkównąj, dzieci: Karol i Ksawera.
8. Franciszka Ksawerego, ur. 1851 r. w Kielcach, zmarłego 1901 r., po
którym, z Ludwiki Relidzińskiej, syn Stanisław, ur. 1889 r. w Radomiu.
Józef Waleryan Adam, ur. 1824 r. (metr. w Radomiu), urzędnik krakow-
skiej asekuracyi. Z pierwszej żony N. N., miał syna Bolesława, ur. 1850 r., oże-
nionego z Cecylią Korytkówną, zmarłego w Kielcach 1905 r.; następnie zaślubił
Maryę Czarnowską, z której pozostawił: Stefanię, Eugenię, Ignacego, Eugeniusza,
Adama, żonatego z Maryą Strzelecką, z której: Helena, Jadwiga, Maiya i Janusz
i doktora Stanisława Maryana Michała, ur. 1866 r. (metr. w Krakowie), adwokata
we Lwowie, żonatego z Eugenią z Fedorskich, z której córka Wanda.
Wojciech, syn Stanisława, z trzeciej jego żony Bulkiewiczównej, kanceli-
sta sądowy we Lwowie, żonaty z Karoliną z Oorzkowskich, zostawifc Marcelego
bezżennego, Konstantego, ur. 1827 r., bezdzietnego z Emmą Mochnacką i Sewe-
ryna, ur. 1822 r. (metryka w katedrze lwowskiej), ożenionego z Wilhelminą Hasz
de Orunenwald, z której: Seweryn, oficer i Rudolf, urzędnik i Helena, żona dokto-
ra Szwedzickiego, adwokata we Lwowie (M. D. Wąs.).
Bonifacy, Piotr i Stanisław, legitymowali się ze szlachectwa 1782 r., w są-
dzie ziemskim lwowskim.
Jan, drugi z kolei syn Jana, łowczego lwowskiego, chorąży nowogrodzki
1659 r., zostawił, z Krystyny z Zabłociec (Ramułtównej): Magdalenę, żonę l-oy. Do-
minika Żurawskiego, 2-o v. N. Nowosielskiego, Konstantego, w zakonie 00. Augu-
styanów we Lwowie, Władysława, Józefa, Mikołaja i Krzysztofa, obu poległych
pod Wiedniem 1688 r. i Stanisława.
Krzysztof, z Konstancy! Czołhańskiej (Qr. Żydacz. 80 f. 792), miał córki:
Maryannę Lasocinę-Kalińską i Krystynę Broszniowską.
Stanisław, podczaszy czemiechowski 1685 r. i pisarz grodzki 1701 r., a sę-
dzia grodzki lwowski 1728 r., był mianowany 1698 r. sędzią ziemskim lwowskim,
ale widocznie nominacya ta nie przyszła do skutku (Rękop. Oss. Sig. 186 f. 58).
Digitized by
Google
208 KORYTKOWIB.
W 1701 r. odstąpiła mu Podhorodyńska Płatniczany, ze starostwa skalskiego, za
konsensem królewskim z tegoż roku, a 1708 r. hetman oznajmił cidemu rycerstwu
ziemi Iwowskiąj, że tenie Stanisław, Jako rotmistrz cliorągwi wyprawnej lwow-
skiej, pełnił w oł>ozie wszelkie obowiązki (AGZ. X. 6889 i 6489). Stanidaw, żo-
naty 1*0 V. z Heleną Iwanicką 1686 r. (Zap. Łub. 62 f. 94), 2-0 y. z Justyną Pru-
szyńską 1698 r. (Bracł. XIV f. 824), a miał mieć Jeszcze trzecią żonę, Elżbietę
Czarnowską. Syn Jego, Dunstan Antoni, miecznik tremł>owelski 1710 r., wspólnie
z żoną, Angelą z Szaszewskich i Głemt>skim, pozwid 1719 r. ks. Luł>omirskiego,
o wprowadzenie icłi do Zbytynia (Woł. X. 785). Żoną Jego, może pierwszą, mii^a
być Katarzyna Łochowska, z której córki: Magdalena Borowska, Petronella Ostro-
wska i synowie:
a) Ignacy, żonaty l-o y. z Izabellą Pielechowską, 2-o y. z Anną Kossow-
ską, 8-0 y. z N. Korzeniowską, zmarł bezdzietny 1780 r., pocliowany u Reforma-
tów we Lwowie.
b) Józef, wylegitymowany ze szlachectwa 1782 roku, w ziemstwie Iwo-
wskiem, generał wojsk polskich, zmarły 1801 r., żonaty ze zmarłą 1807 r., Otylią
Orzechowską, miał: Annę, Magdalenę Ignacowę Wisłocką, księdza Michała, senio-
ra wikaryuszów w Przemyślu 1808 r. i kanonika lubelskiego, Jana Duklana, zmar-
łego 1825 r. 1 Józefa Stanisława na RzezaweJ, członka Stanów galicyjskich, wyle-
gitymowanego ze szlachectwa, w Wydziale Stanów galicyjskich, 1888 r., żonatego
z Rudolflną Rubczyńską. Z niej: Otylia, za Józefem Jasieńskim, Emil, ur. 1812 r.,
zmarły w Lublanie 1889 r. Eugeniusz Jan Duklan, członek Stanów galicyjskich,
bezdzietny z Teofilą Oczosalską, zmarły 1869 r. i Seweryn Jan Duklan. Dwaj
ostatni wylegitymowani ze szlachectwa 1847 roku, w Wydziale Stanów gali-
cyjskich.
Seweryn Jan Duklan, ur. 1816 r., zmarły w Rukomyszy 1902 r., członek
Stanów galicyjskich, dziedzic Suchodołu, Bednarówki i Trojanowa, nabytych 1840
roku od ŁaszowskieJ (Tab. Gal. Instr. 456 f. 277), zaślubił 1846 r. Joannę Oczosal-
ską, córkę Ksawerego i Ludwiki z Kamienieckich, siostrę swej bratowej i z nię)
pozostawił: Maryę, wydaną 1869 r. za Władysława Potockiego, właściciela Kociu-
bińczyk, Sabinę, poślubioną Antoniemu Walewskiemu 1881 r. i Franciszka Ksa-
werego, ur. 1858 r., ionatego z Maryą Rostworowską, córką Feliksa i Maryi z Po-
pielów, zaślubioną w Krakowie (M. D. Wąs.).
Synem drugim Stanisława, podczaszego czemiechowskiego, był Damazy
Korytko, który otrzymał 1721 r. konsens królewski, na odstąpienie synowi swe-
mu, Konstantemu z Podhorzec, otrzymanych przez podczaszego, Pietniczan (AGZ.
X. 6218).
W metrykach Dobromilskich są wzmianki, o niiej wymienionych Koryt-
kach: Andrzej z Krościenka 1696 r. Władysław i Jadwiga z WoJtkoweJ 1701 roku.
Jan ze Starzawy 1706 r. Marcyanna ze Starzawy, córka cześnika miehiickiego,
1705 r. (M. Zawadź).
Nie wiem, czy do tej rodziny nalełą następi\}ący Korytkowie : N., 1581 r.
dziedzic Jaśkowa, a Szymon, 1578 r. dziedzic Laskowa, w ziemi b^kię) (Paw.).
Stanisław, porucznik chorągwi w^ierskiej Wołłowicza 1667 r., obecny w Połocku.
N., porucznik województwa mścisławskiego 1716 r. (Ist Jur. Mat XXVIiXXVIO.
Hrehory, który podpisał 1700 r. laudum mścisławskie przeciwko Sapiehom.
Digitized by
Google
z KORYTKOWA - KORYTKOWSCY. 209
z KORYTKOWA, w powiecie opoczyńskim, Orot, syn Rafała, zapisał 1425
roku sto gn^ywien żonie swej, Katarzynie z Kozłowa, córce Piotra (Rad. Inscr. I
f. 70). Paweł, alias Szeliga z Korytkowa, 1458 r. (Opocz. Decr. H f. 458). Wido-
cznie, że na tym Korytkowie dziedziczyli Ratoiegoune i SieUgowie, co potwierdza
Długosz, wymieniając, jako dziedziców tej wsi, Rafała h. Rawa i Klemensa Rap
toskiego h. Szeliga (Lib. Benef.).
KORYTKOWSCY h. JELITA z Korytkowa, w powiecie sieradzkim. Kata-
rzyna, żona Jaśka Czecha, wójta inowłodzkiego, wyprocesowała 1889 r. Koryt-
ków od biskupa i kapituły włocławskiej. Rafka (czy nie Kątka), dziedziczka Ko-
rytkowa, ma 1898 r. sprawę z biskupem włocławskim (Łęcz. I. 5558). Mikołaj
z Korytkowa 1400 r. w Sieradzu. Żona jego, Wichna z Kobien^cka. Tomisław
V. Tomek z Korytkowa, 1420 r. w Sieradzu. Wojciech z Korytkowa, procesiye
1427 r. Kobierzyckiego w Sieradzu. Piotr, syn Mikołaja, 1429 r. na uniwersytecie
krakowskim. Piotr z Korytkowa, 1486 r. Janowi z Korytkowa, dziedzicowi na Ko-
bierzycku, ręczy Jan z Kobierzycka 1457 r. za kmiecia. Bronka, żona Mikołaja
z Unkowa, całą macierzyznę swoją w Korytkowie i Kobierzycku, odstąpiła 1486 r.
braciom swoim rodzonym : Tomaszowi, Piotrowi i Maciejowi z Korytkowa. Byli
oni synami Mikołaja i Wichny. Jan Korytkowski z Wielki^^ Kobier^cka, żo-
naty 1-0 V. z Małgorzatą 1476 r., 2-o v. z Dorotą Kobierzycka z Wójcie, 1480 r.
(Zs. Sieradz. 1).
Wawrzyniec Korytkowski, burgrabia brzeski 1489 r. Dziedzicami Koryt-
kowa byli 1558 r. Andrzej i Jan (Paw.). Andrzej i Wojciech Korytkowscy, syno-
wie Wojciecha, obierali 1581 roku pełnomocników w Przedeczu (Gr. Przed. 29
f. 846). Anna z Korytkowskich Makowska, babka kanonika gnieźnieńskiego 1686
roku (Kor.).
Jan podpisał, z województwem sieradzkiem, elekcyę Jana Kazimierza. Ka-
rol, syn Piotra, odstąpił 1784 r. od procesu z Bogusławskim (Perp. Czers. 88 f. 77).
Józef wprowadzony do Wrzący 1771 r., a do Cieplina 1778 r. (Gr. Przed. 91 f. 222
i 841). Daniel, syn Stanisława, dziedzica Czopowa, w wartskiem i Julii z Szumo-
wskich, 1-0 V. Miaskowskiej, zmarłej 1826 r., zmarł 1827 r.
Walenty i Jan Korytkowscy, synowie Teodora, legitymowali się ze szlache-
ctwa w Królestwie Polskiem, przed 1850 r., a Ludwik i Józef, 1858 r.
Z tej prawdopodobnie rodziny pochodzi Jan Ignacy Korytkowski, syn Igna-
cego i Maryi z Wleklińskich, ur. 1824 r. w Gnieźnie, kanonik gnieźnieński 1871
roku, znakomity wydawca ^Kanoników i areybUkupćw gnieinieńihieh^.
KORYTKOWSCY h. MORA. W KY-m wieku spotykamy ich w ziemi wi-
skiej, gdzie pisali się z Korytkowa, ale ani tu, ani w ziemi łomżyńskiej, gdzie na
Korytkach dziedziczyli Korytkowscy, Korytkowa nie znąjdi\}emy.
Jakób Mora z Korytkowa, wikary wąsoski, część swoją na Rutkach, w zie-
mi wiskiej, odstąpił 1471 r. bratankowi swemu Mikołajowi, z t^oż Korytkowa
(Mil.). Jan, syn Macieja, protestował w Warszawie 1608 r. przeciwko Czartory-
skiemu (DW. 85 f. 61).
Herban. T. XI. 27
Digitized by
Google
210 Z KORYTNICY — z KORYTNIK,
Bartłomiąj Korytkowski, ąyn Pawła,- wnuk Sebastyana* dziedziczący na Ko-
rytkach, w ziemi łomżyńskiej, świadek 1690 n w Warszawie, pnqr wywodzie szla-
chectwa Prosińskiego (DW. 67 f. 1060). Dwóch Adamów i dwóch Jakóbów, z zie-
mi łond^ńskiej i Wawrzyniec, z ziemi nurskiąj, podpisali elekcyę Augusta II-go.
Józef, wspólnie z żoną, Teresą z Sokołowskich, nabył 1757 r. część Zale-
sia-Wypychów, od Jastrzębski^^, którą syn J^^ Jakób, w imieniu swojem i brata
Adama, odstąpił 1788 r. bratu Józefowi (DW. 80 f. 219 i 104 f. 1808).
Pewnie z tej rodziny pochodził Jan, ionaty z Marcyanną Opęchowską,
z której miał: Katarzynę Jakóbowę Wirzbowską, Zofię Felicyanowę Opęchowską,
Ewę S^monowę Krajewską i Adama, który dzielił się 1780 r. w Opęchowie z dzie-
ćmi sióstr spadidem, po zmarłym 1777 r. bratanku matki, Józefie Opęchowskim
(Gr. Łoml i Przem.).
z KORYTNICY h. JELITA, w powiecie wiślickim. Pietrasz z Korytnicy
był kasztelanem małogoskim, w latach 1878 — 1888, a poprzednio, on pewno, bo
Pietrasz, podczaszy krakowski 1868 roku. Syn Jego, Floryan, ma 1889 r. sprawę
w Krakowie, 1894 r. nazwany cześnikiem wodnym króla (pincema aquaticus. Re-
gestr« Podskarb.), 1400 r. podczaszy sandomierski, w latach 1410 — 1485 kaszte-
lan wiślicki, w latach 1406 — 1411 starosta lwowski, a 1427 r. przedecki, wiódł
1410 r. pod Grilnwaldem chorągiew braci i rycerzy Koźlerogi, trzy włócznie na
kragri, w polu czerwonem noszących (Dług.). Zona Jego pierwsza, Elżbieta z Trest-
ca^na, z rodu Gryfów, zmarła 1400 r., a za dzieci ich ręczy t^^ roku Klemens,
kasztelan radomski, łe doszedłszy pełnoletności, zrzekną się dóbr po matce i ciot-
ce na rzecz wi^ów swoich Trestków z Trestc^a. Z dzieci iych. Piotr był 1409
roku na uniwersytecie krakowskim.
Kasztelana Piotra byli prawdopodobnie także synami, Stanisław z Koryt-
nicy, piszący się też Koryckim i z Korytna, mąjacy w latach 1884 — 1899 drobne
sprawy w Krakowie, a którego żona, Katarzyna, sprzedała 1408 r. Oględów; Pie-
trasz pozywający 1888 r. Mikołaja z Olelina i Jakusz, świadczący 1899 r. Małgo-
rzacie z Kurozwęk. Ten sam pewno Jakób, zabezpieczył 1417 roku posag żonie
Elżbiecie, co też uc^^nił 1896 r. Marek, dla żony Hanki. Tomasz 1414 r., a Do-
biesław 1418 r., na uniwersytecie krakowskim. Za Stanisława płaci dług 1440 r.
Estrejcherom z Krakowa, Mszcziy ze Skrzynna. Helena, wdowa po Andrzeju, po-
zwała 1442 r. Iwona z Obichowa.
Stanisław Wiślicki z Korytnicy (zapewne syn Floryana, kasztelana wiśli-
ckiego, zwany tak po tytule ojca), pisarz królewski i kanonik krakowski, w la-
tach 1466 — 1480 (SŁ Pr. P. Pom. YUI; Hele. II; Zap. Zs. Wiślic. I f. 5, 62,
160 i 194).
z KORYTNICY, w ziemi stę^ckiej. patrz Kwryccy h. CMek i h. Prus.
z KORYTNIK, w ziemi przemyskiąj, pisali się BroniwowU. Bronisz z Ko-
c?yny (Kociny?), wziął w zastaw 1480 r. połowę Korytnik od Dolińskich i zaraz
zapisał żonie Annie, córce Rafała z Krzywczy, 200 grzyw, posagu i wiana na tych-
że Korytnikach ł na połowie Biedrzychowice, w kamłenieckiem. Odtąd Już rzadko
pisze się z Koczyny, a zwykle z Korytnik. Ten sam pewno Bronisz, występije
Digitized by
Google
KORYTOWSCY.
211
1478 r. w Przemyślu, Jako pisarz Dobiesława Kmity. Tenże Bronisz z Suprunko-
wiec, dostaje od teścia Rafała Krzywieckiego w 100 grzywnacli posagu Krasice,
a w 226 grzyw, długu Kupne w przemyskiem, 1482 r. W 1492 r. oprawił Bro-
nisz z Korytnik 200 grzyw, posagu i wiana drugiej swej żonie Midgorzacie, córce
Jana Sopicliowskiego, wójta z Jedlarowąj. Umarł 1494 r., a wdowa Już 1496 r.
Jest 2-0 y. za Janem Irzmanem ze Śliwnicy. Nad synami Jego z pierwszej żony,
Janem Broniszem i Ambrożym, zwanym zwykle tylko Broniszem i córką, sprawo-
wał opiekę Aleksander Orzechowski, Jako najbliższy stryj. Starszy Jan Bronisz
z Koiytnik, umarł bezdzietny przed 1605 r., w którym Ambroży, inacząj Bronisz
z Korytnik, procesi\je macochę (AGZ. XVII i XVIII).
KORYTOWSCY h. ŁODZIĄ. Stanisław Korytowski, syn Kazimierza, legi-
tymował się ze szlachectwa w Królestwie Polskiem, przed 1860 r.
Być bardzo może, że między elektorami królów polskich, których poniżej
zamieszczamy, znąjdii^ą się i Koiytowscy Łodzice.
KORYTOWSCY h. MORA z Korytowa, w powiecie wyszogrodzkim. Ja-
kób Korytowski i Jan, zwany Krzywono$, dziedzicayli na Kocięcinie 1684 r. Łu-
kasz i syn Jego Jan, zrzekli się 1686 r. posagu po Aleksandrze PepłowskieJ, córce
Maciąja, żonie Łukasza, a matce Jana.
Stanisław, Paweł i Katarzyna, dzieci Jana LimnoUta Korytowskiego, obwi-
niają 1686 r. Machczyńsiciego, o zabójstwo brata ich Andrzcjja.
Jan, syn Pawła ShMega z Korytowa, w ziemi wy-
szogrodzkiej, zeznał 1641 r. oblig na Sierpską. Franciszek,
procesąje Dąbrowskiego 1648 r. (Płoc. Gr. Wiecz. 2 f. 248; 8
r. 161; 4 t 84 i 89; 6 f. 864; 9 f. 46).
Mikołą) Korytowski posiadał wójtostwo w Wiskitkach,
1646 r. (M. 70 f. 616). Stanisław Korytowski, współwłaściciel
Chodupia, a Maciej i bracia Jego, Krempy, w powiecie szreń-
skim, 1678 r. (Paw.). Wojciech zapisał 1626 r. do^ocie Ka-
tarzynie Jeżewskiej, na Świętochowie i Cieślach. Tomasz, syn
Stanisława, zabezpieczył 1686 r. posag żonie Agnieszce. Woj-
ciech, ^n Stanisława, nabył 1640 r. część Jeżewie. Bogusław
1642 r. w Warszawie. Stanisław, syn Tomasza, potwierdził
1668 roku zapis na kościół w Tarc^synie (DW. 47 f. 1002; 48
r. 1966; 49 r. 1417 i 2144; 61 f. 407; 62 f. 1462; 64 f. 1168).
Jan i Paweł, z ziemi wyszogrodzkiej i Stanisław, z zie-
mi rawskiej, elektorowie króla Michała. Idzi, z ziemi łomżyń-
skiej, elektor Augusta II-go.
L Maciej Korytowski, syn Feliksa, miał sprzedać częśó
swoją Korytowa i przenieść się do Wielkopolski, gdzie syn Jego Stanisław, pozo-
stawił czterech synów: Mikołaja, Gabryela, Macieja i Wojciecha. Z nich:
1. Mikołaj, był 1640 r. kanonikiem poznańskim i proboszczem pyzdrskim.
2. Gabryel, zmarły 1640 r., pozostawił córkę Katarzynę, za Janem Przy-
borowskim.
Herb Mora.
Digitized by
Google
212 KORYTOWSCY.
8. Maciej, wraz z Wojciechem i Andrząjem pozwany 1688 r., o zabójstwo
Macieja Bardzki^^. Żonaty z Barbarą Kościelską, miał dwie córki: Zofi^ i Annę
i dwóch synów: Chryzostoma i Bartłomieja, podwojewodzcgo poznańskiego 1685 r.,
którego, z Ludwiki Rumiejowskiej, synowie: Kazimierz i ksiądz Wojciech.
4. Wojciech, łonaty l-o v. z Anną Pruszkowską, 2-o y. z Zofią Tolibow-
ską, z pierwszej iony miał dwóch synów: Jana i Stanisława, a z drugiej, synów:
Władysława i Wojciecha.
A). Jan, najstarszy syn Wojciecha, z Pruszkowskiej, elektor króla Mi-
chała, oieniony z Zofią Kierską, z której: Wojciech, elektor Augusta II-go, ionaty
z Elżbietą Miaskowską, Franciszek, takfe elektor Augusta II-go, Stanidaw, Ma-
ciej i Maryanna Ludwikowa Bobrownicka.
B). Stanisław, drugi syn Wojciecha, z Pruszkowskiąj, z pierwszej iony,
Katarzyny Kołudzkiej, miał synów: Jana i Wojciecha, bezdzietnego z Elżbietą Kier-
ską. Z drugiej żony, Teresy Wyganowskiej, która po jego śmierci wyszła za Ale-
ksandra Ponińskiego, pozostawił córk^ Maryanna i syna Pawła, którego z pierw-
szej żony, Anny z Oóryszewskich, córka Ewa, za Jakóbem Słupskim i dwóch sy-
nów: Adam, zmarły 1744 r. i Stanisław, zmarły 1759 r., żonaty z Maryanna Ro-
kossowską, wdową po Łukaszu Boguckim. Drugą żoną Pawła była Teresa Bru-
dzyńska.
Jan, syn Stanisława, z Kołudzkiej, posiadacz Ocbli, zaślubił wdowę po swym
bracie Wojciechu, Elżbietę z Kierskich i miał z nią sześciu synów: Józefa, Stani-
sława, Ludwika, Piotra, Michała i Franciszka. Z nich:
a) Józef otrzymał 1785 r. w dożywocie Domanów, Łysieć I Kniażę, w po-
wiecie kamienieckim (M. 269 f. 67). W 1780 r. był rotmistrzem wojsk prymasa
(DW. 67 f. 998).
b) Stanisław, żonaty z Zofią Łęską, miał: Annę, Maryannę, za Michałem
Poklękowskim, Franciszka na Chwalibogowie i Korzkwach, żonatego z Anną
Szczytnicką i Fabiana, zmarłego 1784 r., po którym, z Maryanny Korytowskiej,
córka Rozalia, za Karolem Rudzkim 1787 r.
c) Ludwik, posiadacz Ocbli, bezpotomny z Maryanna Bobrownicka.
d) Piotr, żonaty l-o v. z Weroniką Bartoszewską, z której córki: Aurelia
i Karolina, oraz synowie: Walenty, bezdzietny z Krystyną Kuczborską i Mikołi\j
Nepomucen, żonaty z Ludwiką Goczałkowską, z której Ludwika Gutkowska i Ma-
ryanna Sewerynowa Pągowska, 2ov. z Ewą Rokossowską, wdową po Bonawentu-
rze Walknowskim, lecz z nią bezpotomny.
e) Michał, dziedzic Rogowa, Grochowisk i innych, zmarły 1756 r., z Teo-
fili Tuchołczanki, miał czterech synów: Wojciecha, żonatego z Reginą Dobiesław-
ską i Kazimierza, bezpotomnych, Jakóba i Józefa. Z dwóch ostatnich:
Jakób, dziedzic Rogowa i Grochowisk, miecznik gnieźnieński 1777 roku,
z Agnieszki Prusimskiej, miał syna Józefa, właściciela Rogowa i Grochowisk,
zmartego 1846 r., żonatego l-o v. z Katarzyną Pytlewską, z której: Teofil, Emilia,
Marya i Józefa, 2-o v. z Franciszką Pytlewską, siostrą pierwszej żony, z które;):
Albin, Michalina i Dorota. Z tych dzieci Józefa:
Teofil, ur. 1821 r., dziedzic Grochowisk, zmarły tamże 1888 n, z Anastazyi
Poleskiej, oprócz dwóch córek, zmarłych w dzieciństwie, miał dwóch synów :
Digitized by
Google
KORYTOWSCY. 218
Witolda, doktora obojga praw, dziedzica Grochowisk, vice prezydenta cesarsko-
królewskiąj galicyjskiej krajowej Dyrekcyi skarbowej wo Lwowie, a obecnie 1908
roku ministra fliiansów w Austryi, ożenionego z Orzymalanką Zaborowską i Ada-
ma, dziedzica Oostomki, żonatego z Walentyną Kryńską, z której synowie: Konrad
i Januaiy, oraz córka Helena.
Emilia, wyszła l-o y. za Antoniego Trzebińskiego, 2-o v. za Władysława
Pągowskiego.
Marya, żona Ignacego Taszarskiego, zmarła w Poznaniu 1882 r.
Józefa, żona Antoni^[o Jasińskiego, zmarła 1882 r.
Albin, dziedzic Rogowa i Mszany dolnej, zmai-ły 1886 r. w Mszanie dolnej
w Galicyi, zaślubił Elżbietę Opltzównę z której: Wiktor, właściciel Tymowy w Ga-
licyi, owdowiały po zmarłej 1882 r. Stanisławie Struszkiewiczównle, Konstanty,
właściciel Mszany dolnej, ożeniony z Maryą Karoliną Biesiadccką, córką Stanisła-
wa i Michaliny z Rychlickich, Marta, za Bronisławem Rudziszewskim, Marya, za
Ludwikiem Budziszewskim, Józefa, za Bolesławem Wilkoszewskim, Joanna, Róża,
zaślubiona 1894 r. w Krakowie Władysławowi Trzecieskiemu z Dąbrowy i Teodora.
Michalina, wdowa 1871 r. po Antonim Święcickim.
Dorota, wdowa 1872 r. po Tadeuszu Święcickim.
Józef, syn Michała, a brat Jakóba, właściciel Runowa* skarbnik przedecki
1766 r., zmarły 1788 r., zaślubił Krystynę Wilkońską i z niej pozostawił syna Pio-
tra, dziedzica po ojcu Runowa, żonatego z Franciszką Węsierską, z której syno-
wie: Jakób i Onufry, oraz córki: Józefa Walentowa Zaleska i Jadwiga Augustowa
Zaleska. Obaj bracia, z których Onufry żonatym był z Klementyną Zaleską, sprze-
dali Runowo i przenieśli się do Królestwa. Józef miał mieć drugą żonę, Józefę
Koszutską.
f ) Franciszek, starosta grał>owski, żonaty z Dorotą Bartoszewską, miał
córki: Ludwikę, l-o v. za Melchiorem Nieżychowskim, 2-o v. za Stefanem Godle-
wskim i Franciszkę, za Józefem Rożnowskim, oraz synów: Stanisława i Jana. Ten
ostatni bezdzietny z Anielą Dzierzbicką, nabył 1760 r. dwór na Nalewkach w War-
szawie, od LamoU (DW. 58 f. 447).
Stanisław zaślubił Wiktoryę z Koczorowskich, córkę Adama i Zofii z Ła-
szczyńskich, z której syn Franciszek, przeniósłszy się do Galicyi, nabył tam klucz
Tarnopolski z Płotyczą. Franciszek, ur. 1763 r., zmarty 1884 r., członek Stanów
galicyjskich 1817 r., miecznik koronny galicyjski 1827 r., zaślubił Nikodemę hr.
Zabielską, dziedziczkę Monasterzysk, córkę Erazma i Maryanny z Żurakowskich,
z którąj córki: Julia Maryanna, zaślubiona l-o v. 1881 r. Henrykowi hr. Duninowi
Borkowskiemu, 2-o v. Ciepielewskiemu, a d-o v. Antoniemu Zawadzkiemu i Jo-
anna, żona Michała hr. Baworowskiego, oraz syn Erazm. Ten ostatni, właściciel
Płotyczy, zmarły tamże 1870 r., podkomorzy nadworny austryjacki, zaślubił MaU
winą Kazimierę hr. Starzeńską, córkę hr. Leopolda i Maryi Tekli z Czosnowskich,
zmarłą we Lwowie 1894 r. i z niej pozostawił córkę Maryę, zaślubioną 1866 roku
Władysławowi hr. Baworowskiemu z Toporowa i syna Juliusza, właściciela Płoty-
czy, cesarsko - królewskiego szaml>elana austryjackiego, posła na sejmy ga-
licyjskie.
Juliusz fundował 1868 r. kościół w Płotyczy, a 1898 r. otrzymał duedzicz-
ny tytuł hrabiowski austryjacki i zaślubił 1865 r. Wandę z Młockich, córkę Fran-
ciszka i Sabiny z Dziokowskich, z które) synowie: hr. Władysław, ur. 1866 roku.
Digitized by
Google
214 KORYTOWSCY.
b. oficer marynarki austryjackiej, ożeDiony we Lwowie 1901 r. z ks. Jadwigą Pu-
zynianką, hr. Kazimierz i lir. Felicyan.
Siostrą pewno Franciszka była Jadwiga Sulerzycka, zmarła 1816 roku
w Płotyczy.
C). Władysław, trzeci z kolei syn Wojciecha, z drugiej Jego iony, Zofii
z Tolibowskicli, dziedzic Padniewa i Palędzia, zaślubił Jadwiga Kołudzką, z której
pozostawił córki: Zofię, za Walentym Korytowskim, Annę, Klaryskę w Poznaniu
i Katarzynę, ionę l-o v. Andrzeja Cielecki^[o 1690 r., 2-o v. Aleksandra Napru-
szewskiego, oraz trzech synów: Władysława, bezdzietnego z Anną Napruszewską,
Wojciecha i Antoniego. Z dwóch ostatnich:
a) Wojciech, żonaty l-o y. z Zofią Sobecką, 2-o v. z Elżbietą Barbarą
Miaskowską, z pierwszej żony miał syna Antoniego, a z drugiej— Jakóba, bezdziet-
nego z Teresą Kicińską. Antoni, zmarły 1766 r., z Barbary Jezierskiąj, miał dwóch
synów: Piotra i Franciszka bezżennego.
Piotr, sędzia kapturowy poznański 1764 r., elektor Stanisława Augusta,
deputat na Trybunał koronny, zostid 1768 r. podsędkiem gnieźnieńskim* Umarł
1786 r. W 1774 r. poseł województwa kaliskiego, otrsgrmał z dóbr pojezuickich
80,000 flor., a 1776 r. takie będąc posłem, otrzymał prawem kaduka sumy pozo-
stałe po hr. Aleksandrze Józefie de Montmorency, marszałku polnym francuskim
(KancL 64 f. 218 i 66 f. 168). W 1782 r. był posłem gnieźnieńskim. W 1784 r.
dziedzic Dominowa, Chłapowa i Borzejowa, daje na tych dobrach ewikcyę (DW. 100
f. 469). Żonaty z Anną Malczewską, miał z niej córki : Rozalię, żonę Kajetana
Stablewskiego, zmartą 1812 r., pochowaną w Łiesznie, Franciszkę, za Bogusławem
Nieżychowskim, Barbarę i Weronikę, oraz syna Melchiora, właściciela po ojcu
Chłapowa i Borząjowa, żonatego z Maryanną Czarnecką, z której ąyn Józef, zmarł
w Grochowiskach.
b) Antoni, najmłodszy syn Władysława, właściciel Padniewa i Olesna,
zmarły 1740 r., żonaty l-o y. z Katarzyną Oostkowską, wdową po Marcinie Bc^ja-
nowskim i Łukaszu Kamińskim i z nią bezdzietny, 2-o v. z Anną Łaskawską,
z tej ostatniej pozostawił córki : Teofilę, za Rochem Kiełczewskim i Franciszkę,
1-0 y. za Stanisławem Wojciechem Poklękowskim, pisarzem grodzkim sieradzkim
1782 r., a 2-0 y. za Janem Wyrzykowskim, cześnikiem inowłodzkim 1769 r. (Gr.
Sieradz, i Pyzdr.). Córką też Jego miała być Jadwiga, żona Michała Antoniego
Latalskiego 1757 r. Synów Jego trzech: Felicyan, Kazimierz i Jan. Z nich:
1. Felicyan, pułkownik pułku pieszego, buławy wielkiej koronnej i gene-
rał major wojsk koronnych, kawaler orderu Św. Stanisława 1772 r., komendant
miasta Lwowa, żonaty 1755 r. z Teofilą Szaszewską, wdową po Adamie Krzywcu,
nie pozostawił potomstwa (Czemiech. t. 1568; Bracł. XVII f. 1918; DW. 104 f. 808).
W 1769 r., będąc Już generałem, otrzymał Brylińce, w ziemi przemyskiej (Kancl.
47 II f. 188). Cały SWÓJ, bardzo znaczny majątek, zapisał 1809 r. Franciszkowi Ko-
rytowskiemu, synowi Stanisława i Wiktoryi Koczorowskiej (Arch. Ped. w Oknie).
2. Kazimierz, właściciel Padniewa i Glesna, starosta grabowski, otrzy-
miJ 1760 roku konsens królewski, na odstąpienie t^o starostwa Lipskiemu, ale
go nie odstąpił (SIg. 29 i V. L.). Żonaty l-o v. z Barbarą Konojadzką, 2-o v.
z Konstancyą Kruszyńską, kasztelanką gdańską, z pierwszej żony miał syna Wi-
ktoryna, żonatego z Paulina Rosenówną, a z drugiąj — syna Jana, generała wojsk
koronnych, właściciela Padniewa, żonatego z Nepomucena Wilkońską, kasztelanką
Digitized by
Google
KORYTOWSCY. 215
krzy wińska, z której córka Anna i synowie : Józef bezcenny i Micbałt generał b.
wojsk polskich, żonaty z Praksedą Tomicką, z której córka Henryka, za Kazimie-
rzem Woydą-
8. Jan, właściciel Brodowa i Chwałkowa» podstoli kaliski 1745 r. i poseł
poznański 1764 r.. podpisał elekcyę Stanika wa Augusta. W tymże 1764 r. został
podczas^m poznańskim^ 1769 r. chorążym wschowskim, w końcu 1772 lub 1778 r.
chorą^m kcdiskim, z którego to urzędu rezygnował 1781 r. W 1779 r. był kan-
dydatem do kasztelanii lendzkiąj (MP.). Z Teofili Krzyckiąj, jego potomstwo: An-
toni, kapitan, żonaty z Katarzyną Rożnowską, Paweł, pułkownik wojsk koronnych,
Karol, Franciszka, za NepomucenemMielińskim, Barbara, za Józefem Porsetem, ma-
jorem b. wojsk polskich i Konstancya.
D). Wojciech, najmłodszy syn Wojciecha, z Zofii Tolibowskiej, zaślubił
Urszulę Miaskowską i z niej miał syna Andrzeja, właściciela Gogolewa, żonat^^
z Karoliną Rogajińską, z której córki : Urszula za Janem Trzebińskim 1790 roku
Teofila, za Krzysztofem Rogowskim tegoż roku, oraz synowie: Aleksander, Józef
i Maciej. . Z nich:
Aleksander, dziedzic Kleszczewa i Osiny, żonaty i-o y, z Justyną l^oma-
szewską, z której syn Ludwik, 2-o y. z Rozalią Bieńkowską, z której: Teofil, Jan,
Józef, Maryanna, Tekla i Bibianna.
Józef, kanonik poznański 1758 r., a gnieźnieński 1768 r., marszałek Try-
bunału koronnego 1777 i 1782 r., biskup martyropolitański i sufragan gnieźnień-
ski 1785 r., umarł w Gnieźnie 1790 r., tamże pochowany. Kawaler orderu Św.
Stanisława 1782 r.
IŁ Jan, młods^ ąyn Feliksa, a brat Maciąja, także przeniód się do Wiel-
kopolski, gdzie dziedziczył na Wąwelnie 1578 r. (Paw.). Z Anny Siedlemińskiej,
pozostawił czterech synów i iyleż córek: Bartłomieja, Andrząja, Michała, Macicga,
Agnieszkę, żonę 1-a y. R Komeckiego, 2-o y. Stanisława Radolińskiego, Annę, za
Wawr^ńcem Siemickim» Helenę, za Prokopem Grabińskim i Dorotę, żonę l-o y.
Stanisława Starzechowskiego, 2-o y. Macieja Wysockiego. Z synów Jana:
1. Bartłomiej, z Elżbiety Minockiej, nie miał potomstwa.
2. Andrzej, zmarły już 1615 roku, z Anny Knuthówny, miał syna Wła-
dysława, a ten Wojciecha, żonat^^ z Teresą Zaydlitzówną, zmarłego bez-
potomnie.
8. Michał, zmarły 1647 r., miał dwie żony, Zuzannę Łyskowską i Zofię
Spławską. Córki jego: Katarssyua i Anna Jadwiga, żona Macieja Kwiatkowskiego,
oraz synowie: Wojciech bezpotomny; Stanisław, żonaty z Maryanna Charzewską,
także bezpotomny; Jan, po którym zostało dwóch synów: Maciej i Walenty, bez-
potomny z Zofią Korytowską; w końcu Maciej, którego syn Wojciech, ożeniony
z Jadwigą Błassskowską, pozostawił syna Jakóba, zmarłego bezpotonmie.
4. Maciej, żonaty l-o y. z Zofią Słupską, 2-oy. z Agnieszką Gorazdowską,
za którą wziął Oorazdów, pozostawił dwóch synów: Maciąja i Wojciecha bezdziet-
nego. Maciej, z żony Doroty, miał córkę Maryannę Mardnowę Włostowską i dwóch
synów: Kazimierza i Jerzego. Z nich:
A). Kazimierz, zmarły 1687 roku, żonaty l-o y. z Anną Gr^misławską,
2-0 y. z Anną Wałdowską, z pierwszej żony miał córkę Jadwigę, za Janem Sła-
Digitized by
Google
216 K0RYT0W8CY.
woaewddni, a s drogiej— córkt lltgdaleoę i Katanjn^ om ^nów: Mad^ Sta-
niatawa, Wojdecba, iooatego z Maryaiioą lfakhrowki6wii% wdową po doktorze
flłozoiU Kazimieiza Dziurkiewicza i Władj^wa. Ten ostatni, zmarły 1748 roku,
z Barbary Pobłockiej, pozostawił : Jakdba, Marcina, Józefa, Ann^ 2tiHą, Apolonię
i liaryannę, zonę PaUaoa Korytowsld^go.
B). Jerzy, zmariy ie99 r^ zaśłnbB Annę Kołochowaką, z której cdita
llaryanna, za Walentym PonińsUm i ąynowie: Bartłomiej i Madej, zmarli mkMło,
Hieronim, ionaty z Łodwiką Makzewską, wdową po Madejo Mieroelawskim, bez-
potomny i ną|8tarszy Walenty, dziedzic KomomilL, zmariy 1788 r^ ionaty l-o ▼.
z Maryanną Cielecką, córką Andrząja i Katarzyny Kaytowskiej, 1712 roko (ReL
Wałec), z łrtórej syn Tadaisz, 2-o ▼. z Katar^rną Narunowd^ i z nią bez-
dzietny.
Tadraaz, wojski poznański 1748 r., a k>wcqr kaliski 17M r., daląj czećnik
wschowski 1772 r^ cześnik poznański w tymłe Jeszcze roko, w końco podczas^r
kaUski 1778 r., rezygnował z tego orzędo 1788 r. Z pierwszą łona, Maryanną
z Malczewskich, bezdzietny, z drogictf— Doroty z Miłaczewskicli, wspólnie z którą
otrzymał 1740 r. konsens królewsld, na nabyde starostwa solecki^^o (Sig. 26),
miał córki: Jostyoę, za Frandszkiem Szczaniecłdm, Teresę, za Prandszkiem Ska-
ławskłro, Joliannę, I-o y. za Józefem Ładą, 2-o y. za Michałem Paprockim i An-
nę, za Piotrem Łobleńskim, podczaszym Szadkowskim, oraz dwóch ąynów: Rafała
i Melchiora, łonatego z Elżbietą Lotomską.
Rafał, dziedzic Żydowa i Kr^yszkowa pod Poznaniem, szambelan Stani^-
wa Aogusta, przeniósł się do GaUcyi, gdzie nabył Podbąjc^i i zaflobił Ludwikę
l>ar. Heydel, córkę bar. Jana Sebastyana i Jostyny z Watmiców. Z niej syn Ka-
rol, właćddel Berezowicy wielkiej i Podhajczyków, członek Stanów galicyjskich
1817 r^ ionaty z Julią Dolską, z której pozostał syn Rafał, właścidel Berezowicy,
ożeniony 1855 r. z Wandą hr. Dziedoszycką, córką hr. Eogeniosza i Emilii z hr.
Dziedoszyckich.
UL Paweł z Korytowa Korytowski, miał być dziedzicem Przedpdkowic,
której to wsi gdzieby leżała, odkryć nie mogłem. Żonaty z Maryanną Kraszew-
ską, córką Pawła i Maryanny z Zóchowskich, miał trzech synów: Wojciecha, po
którym Stanisław, Jan i Józef; Gabryela, po Irtórym Marcin, Tomasz i Andrzej
i Stanisława.
Ten ostatni, or. 1695 r., zmariy w Krakowie 1769 r^ sobdelegat grodzki
krakowsld, zaślobił Rozalię Zaborską i z niej pozostawił córiu : Wiktoryę, ioną
1-0 y. Józefa Mąkolskiogo, regenta ziemskiego lcrakowski<^^ 2-o y. Michała Gra-
biańskiego, Teresę, za Janem Kantym Brzozowskim, Brygidę, w zakonie Św. Nor-
berta na Zwierzyńcu pod Krakowem, Krystynę, szarytkę w Warszawie i Annę,
za Józefem Kunickim, oraz dwóch synów: Rajmunda i Augustyna.
Rajmund, ur. 1735 r., zmarły t>ezpotoronie w Krakowie 1794 r., sosceptant
grodzki krakowski 1790 r., przeprowadził 1772 r. do zamko krakowskiego, zajęte-
go przez Rossyan, kanałem idącym z zamko do Wisły, oddział źołniengr polskich,
który załogę nieprzygotowaną na ten napad rozbroił i wziął do niewolL Żonatym
był l-o V. z Teresą Kotwiczówną, 2-o ▼. z Elżbietą Oomolińską.
Aogostyn, podpisarz i r^^nt grodzki krakowski 1790 r. (DW. 106 f. 874),
następnie sobdelegat grodzki, a 1794 r. komornik ziemski krakowski, zmarły 1809
Digitized by
Google
KORYTYŃSCY. 217
roku, nabył 1791 r. połowę dóbr Opatkowic-Pojałowskicłi i legitymował się ze szla-
chectwa 1802 r., w Oalicyi zachodniej: Z Konstancyi Borowskiej, córki Michała,
skarbnika latyczowskiego i Maryanny z Gutowskich, pozostawił córkę Helenę, za
Józefem Gohichowskim, zmarłą w Krakowie 1840 roku i dwóch synów : Leona
i Sebastyana.
Leon, \XT. 1797 r., zmarły w Krakowie 1880 r., sędzia Trybunidu apelacyj-
nego rzeczypospolitą) krakowskiej, zaślubił Barbarę Piegłowską, córkę Michała
i Barbary z Grotów, zmartą 1871 r. i z niej pozostawił syna Ludwika, ur. 1882 r.
w Krakowie, zmarłego 1885 r. w Rzeszowie, cesarsko - królewskiego szambelana
austryjackiego, prezydenta cesarsko-królewskiego sądu obwodowego w Rzeszowie,
ionat^^ z Maryą Studnicką, córką Franciszka i Józefy z Giebułtowskich. Jego
potomstwo : Maryan, ur. 1861 r., Władysław, ur. 1868 r., Wanda, Zygmunt, ur.
1866 r. i Rajmund, ur. 1871 r.
Sebastyan, brat Leona, notariusz w Krakowie, zmarł bezpotomny tamże
1870 r. (Żychl; Czarnec; Bork. i M. D. Wąs.).
Władysław Korytowski, z województwa malborskiego, elektor Jana Kazi-
mierza. Za królem Michałem głosowali: Jan i Stanisław, z województwa poznań-
skiego, Jan, z województwa kaliskiego i Zygmunt, z województwa sieradzkiego.
W liczbie elektorów Augusta II-go spotykamy : Aleksandra, Bartłomieja, Jana
i dwóch Wojciechów, z województwa poznańskiego i Kazimierza, z województwa
kaliskiego. Elekcyę Stanisława Augusta podpisali : Fabian, Franciszek, Jakób,
dwóch Janów, Józef, Piotr, Stanisław i Wojciech, z województwem poznańskiem,
Józef, poseł powiatu sztumskiego, z województwem malborskiem i Józef, z woje-
wództwem inowrocławskiem.
Być bardzo może, łe między wymienionymi elektorami znąjdąją się
i Łodgiee.
Mikołaj zeznid 1638 r. zapis dożywocia z żoną, Anną Wyslówną, I-o y. Sta-
nisławową Jaksmanicką (Gr. Lwows.). Kazimierz, nazwany podczaszym poznań-
skim, z żoną, Magdaleną z Rembertowiczów, kwitował 1791 r. w Krakowie Dem-
bińskiego z Gór (Or. Krak. 409 f. 128). Teresa, żona Andrzeja Stamirowskiego,
łowczego rawskiego, wdowa 1785 r. Magdalena z Galińskich Korytowska, zmarła
1855 roku, pozostawiając syna i córkę. Melania z Glotów, zmarła 1852 roku
w pyzdrskiem.
Na litwie znajdował się Stanisław Fedkowicz Korytowski, dziedzic Kory-
towa, który sprzedał 1512 r. Sapieże.
KORYTYŃSCY v. KORYTEŃSCY h. KORCZAK z tą odmianą, że na tar-
czy, pod trzema wrębami, półksiężyc srebrny rogami w górę kładą, z Korytna
i Chocienia, w powiecie krzemienieckim.
Pawłowa Koryteńska stawiła 1528 r. na popis ziemi wołyńskiej jednego ko-
nia. Fedor Iwanowicz Koryteński, podpisany na zapisach Anny Sanguszkowej 1544
i 1545 r. (Arch. Sang.).
Paweł Koryteński (Korycieński), współopiekun Rusinównej 1574 roku (Op.
Łuc. 2049 f. 6, 55 i 65), dziedziczył 1588 r. na Korytnic, Chocieniu, BliJej Kryni-
Httrban. T. XL 28
Digitized by
Google
218 KORYTYŃSCY.
cy i Potunicznem (Jabł.). Z Reginy z Kozińskich, jego dzieci: Jan, Fedor, Milcotąj,
Dymitri, Fedora i Helena, slcazane 1691 r. na zapłacenie Rzyszczewskiemu 950 kóp
gr. litew. Fedor i żona jego, Elżbieta Rogalanka, sprzedali 1698 r. Hołowińskie-
mu, części swoje na Korytnic i wymienionych wyżej wsiach, spadłe na Fedora po
ojcu i młodszych braciach, za 10,000 flor. {Woł. I f. 52 1 XIV f. 895).
Fedor Iwanowicz Koryteński, podpisany na zapisach Anny Sanguszkowej
1544 i 1545 r. (Arch. Sang.), miał córki : Opranie, za ks. Ostaflm Wasileyriczem
Sokolskim 1668 r. i Annę, zmarłą 1594 r., za Mikitą Michałowiczem Oszczowskim,
oraz syna Michi^a. Ten ostatni, pisarz ziemski łucki 1566 r., wykonał przysięgę
wierności, po przyłączeniu Wirfj^nia do Korony. Dziedziczył on 1583 r. na Koryt-
nic i Chocieniu, a był oprócz tego właścicielem Domaszowa, części Polany, części
Tesluchowa i pięciu innych wsi (Jabł.). Wraz z Pawłem, sprawował opiekę nad
Rusinówną 1574 roku. Z Fedory Markówny Żórawnickiej, miał córkę Annę, żonę
1-0 y. Jerzego Bohdanowicza księcia Massalskiego, 2-oy. Michi^a Hulewicza 1609
roku i synów: Iwana, Hawryłę i Hrehorego, procesigących się 1599 r. z Massalską,
o 200 kóp gr. lit. (BracŁ I f. 560). Z nich:
Iwan zaślubił Fedorę Timoflejównę Świszczowską i z niej pozostawił cór-
kę Fedorę i synów: Aleksandra, Stefana i Gabryela, którzy w 1648 roku zawarli
układ z Massalskimi i Hulewiczami (Bracł. XI f. 488). Stefan żył jeszcze 1668 r.,
w którym, wspólnie z żoną, Katarzyną Koziczanką, procesąje Zamoyskiego o niyazd
Swiszczowa (Woł. VIII A f. 521).
Hawryło (Gabryel) był burgrabią łuckim, w latach 1685 — 1647, a Hre-
hory, żonaty 1618 r. z Marusza Iwanówną Oszczowską.
Hrehory (Grzegorz) pozwany był 1608 r. przez Hołowińskich, że z rozkazu
matki swej i przy pomocy brata Iwana i Mikołaja i Jana Paszkowiczów Koryteń-
skich, zabił na publicznej drodze Gabryela Hołowińskiego, jadącego do Krzemień-
ca (Woł. n f. 72 i 76).
Karol, Kasper i Bazyli procesi](ją się z archimandrytą Pieczerskiej Ławry
1680 r. Krzysztof, ziemianin orszański, sprzedi^ 1669 r. Łużek w orszaóskiero,
za 500 flor., Pawłowi Chociatowskiemu i żonie jego, Pelagii z Korytyńskich (Ist
Jur. Mat XXVI).
Onufty, elektor Stanisława Augusta, wierszopis z czasów Stanisława Augu-
sta, umaił 1769 r. w Warszawie. Siostra jego N., 1751 r. za Niemcewiczem, cze-
śnikiem brzeskim. Agnieszka z Domańskich, córka Jakóba Abrahama i Maryan-
ny ze Stogniewów, wdowa po Franciszku Korytyńskim, w ziemi czerskiej, 1750 r.
(Perp. Czers. 29 f. 247).
Augustyn, syn Gabryela i Jadwigi Sakowiczównej, mii^ z Cecylii Witer-
nickiej, syna Mateusza, wylegitymowanego ze szlachectwa 1782 r., w sądzie grodz-
kim trembowelskim.
Syn jego Franciszek, żył 1818 r. Drugi syn jego Wincenty, legitymował
się ze szlachectwa w Królestwie Polskiem, przed 1850 r. Obaj bracia sprzedali
1804 r. części Bereżnicy, Jurko¥rtec i Wasylkowiec Wąsowiczom.
Michał, Andrzej i Bazyli, synowie księdza gr. - kat Jana i Anny Halunie-
wiczównej, wnukowie Szymona i Barbary Piotrowskiej, prawnukowie Józefa i Anny
z Cieszanowskich, legitymowali się ze szlachectwa 1782 r., w sądzie ziemskim buskim.
Z nich Bazyli, gr.-kat. proboszcz w Lubnie, zaślubił Maryannę Demkowi-
czównę Dobrzańską i z niej pozostawił księdza Benedykta, proboszcza gr. - kat
Digitized by
Google
KORYTYNSKI - KORZBOGOWIR 219
w Lubnie, ionat^^o z Maryanną Krypiakiewiczówną, z której ksiądz Zenon, pro-
boszcz gr.-kat w Warężu, oieniony z Henryką ŁoŁuszkówną, miał syna Tytusa
Antoniego, ur. 1842 r., wylegitymowanego ze szlachectwa 1869 r., w galicyjskim
Wydziale krajowym (M. D. Wąs.).
W gubemii podolskiej legitymowali się ze szlachectwa niłej wymienieni
Korytyńscy: Orzegorz, Maciej, Andrzej Teodor i Grzegorz, synowie Jana, Wojciech,
Kazimierz i Andrzej z synem Maciejem Teodorem, synowie Michała i Fryderyk
z synem Kilianem Józefem, syn Antoniego, a wszyscy wnukowie Teodora, pra-
wnukowie Antoniego, praprawnukowie Jana, prapraprawnukowie Jerzego, 1845 r.,
a Justyn, Michał i Józef, synowie Andrzeja Teodora, 1866 r. (Spis.)*
W gubemii wołyńskiej legitymowali się ze szlachectwa Mikołaj i Stanisław,
synowie Ignacego, wnukowie Pantaleona, prawnukowie Macieja, 1884 r.
KORYTYNSKI Kasper otrzymał 1776 roku na sejmie szlachectwo i herb,
przedstawiający w polu zielonem — pod barkiem dotego półksiężyca, rogami do
góry, dwa poprzeczne srebrne wręby równoległe, z których wyższy krótszy. W szczy-
cie liełmu trzy pióra pawie (Ostr. Nr. 1460). Herb zwie się Korczyk.
Józef, syn Michała, legitymował się z tym herbem w Królestwie Polskiem,
przed 1860 rokiem. Józef był 1829 r. podporucznikiem weteranów czynnych.
KORYZNOWIE h. WŁASNEGO, który przedstawia, w polu czerwonem,
krzyż srebrny odwrócony, w górze strzałą w prawo przeszyty. W szepcie hefanu
trzy pióra strusie (Ostr. Nr. 1480).
Spotykamy ich przeważnie na Żmudzi. Stanisław Bohdanowicz Koryzna,
ziemianin królewski, ma sprawę z Budiłłą 1660 r. (ML. 66). Mikołi^ Koryzna, ka-
nonik wileński, referendarz litewski 1686 r., umarł 1698 r. Jednocześnie był i se-
kretarzem królewskim. Sebastyan, syn Stanisława, pisarz grodzki wileński 1679
roku. JanGabi-yel, z województwa mińskiego, elektor króla Michi^a. Wojciech pod-
pisał, z powiatem wileńskim, elekcyę Jana III. W liczbie elektorów Augusta II, spo-
tykamy Michała Kazimierza, łowczego starodubowskiego i Stanisława, obu ze Żmudzi.
Kazimierz Piotr, cześnik żmudzki, na sejmiku w Brasławiu 1700 r. Józef
Antoni, podstoli żmudzki i rotmistrz powiatu wielońskiego, 1748 r. Karol, rotmistrz
powiatu upickiego, Józef, Augustyn i Tomasz, rotmistrz powiatu oszmiańskiego,
podpisali manifest szlachty litewskiej 1768 r.
Tomasz (mylnie Korozna V. L. VIII f. 66), rotmistrz powiatu upickiego
1764 r. Karol, krąjczy żmudzki 1766 r., a sędzia grodzki rosieński 1767 r., żonaty
z Ewą z Bystramów (DW. 91 f. 882). N., miecznik upicki 1769 r., a Tomasz, tak-
że miecznik upicki 1776 r. Justyna z Greków, wdowa po Michale, dziedziczka
części Rzędowic i Tucznego, umarła 1797 r., pozostawiając: Annę, za Esawerym
Popielom, Rozalię, Jana Franciszka, Ignacego i Antoniego, zmarłego tamże 1797 r.
Wymienione dzieci Michała, sprzedały Rzędowice i Tuczne Ksaweremu Popiołowi
1797 r. (Arch. Fedor, w Oknie; M. D. Wąs.).
W gubemii wołyńskiej l^tymowali się: Kamil Ignacy, Hipolit Wincenty
i Józef Klemens, synowie Stanisława, wnukowie Klemensa, prawnukowie Antonie-
go, praprawnukowie Józefa, 1846 r., a Antoni Jan, syn Hipolita Wincentego, 1871 r.
KORZBOGOWIB v. KORZBOKOWIB v. KORCZBOKOWIB v. KORDBOGO-
WIE (właściwie Kurzbach) h. KORZBOG. Mikołaj Cordbok, zięd lub szwagier
Digitized by
Google
220 KORZDNIEWSKI — KORZEKWICCY.
(gener) Wincentego, kasztelana gnieźnieńskiego, nabył od niego 1866 r. wójtostwo
w Święcłechowej (KWP.). Piotr Kordbok, dzierżawca moszyński około 1400 roku.
Janusz Korczbog z Zawad, naganił 1416 r. Oościejewskiego. Tenże Janusz Kordbok,
asesor sądowy w Kościanie 1422 r. (Pis. Dz. Pol. IX). Piotr Kordebog v. Korcz-
bok, podstoli poznański 1424 i 1426 r., nazwany dwa razy 1424 r. kasztelanem po-
znańskim (Cod. Ep. Vit), podkomorzy poznański w latach 1426 — 1488, pisał się
z Trzebowia 1426 r., w którym, za konsensem królewskim, wykupił Babimost od
Mroczka z Łopuchowa. Otr^mał on od Władysława Jagiełły zapis, na tymże
Babimoście 1482 i 1488 r. (Inw. Arcłi. Kor.). Umarł 1488 r.
Maciej Korzborg, kanonik i oflcyał poznański, umarł 1481 lub 1432 roku
(Pom. Dz. W. Śr. XIII). Piotr Korzbok, kanonik ki^Jawski, umarł 1600 r.; pocho-
wany w Włocławku. Jan Kordzbog, kanonik kościoła Św. Michała w Płocku 1681
roku, a proboszcz 1676 r. (Qr. Płoc. Wiecz. 1 f. 167). Jan, starosta władysławski
1647 r. (Akta Hist. I). Dorota, za Gabryelem Złotkowskim, kasztelanem krzywiń-
skim 1674 r. Jan z Witkowa Korzbok, dziekan gnieźnieński, scholastyk płocki
i kanonik krakowski, umarł 1678 r. Pochowany w katedrze krakowskiej. Wszedł
do kapituły 1627 r., będąc proboszczem kaliskim.
Korzl>ok na Milczu ze Szląska, ożenił się z Anną Zborowską, kasztelanką
krakowską, których syn Zygmunt, wraz z Piotrem Chojeńskim, napadnięty 1675
roku przez Górkę w Warszawie, mszczącego się za uwięzienie go. Anna z Mil-
czą, żona druga Rafała Leszczyńskiego, wojewody brzeskiego kąjawski^o.
Jan Korczbok osiadł już 1469 r. na Rusi Czerwonej, pisał się z Kiszkowa,
z Rybna i z Kropusza (wsi na Szląsku blisko (Hogowa), trzymał w zastawie Ostrów
1476 r. i Piekułowice 1482 r. Zastępował sędziego grodzkiego lwowskiego 1482
roku. Ożeniony z Ewą Hermanowską, wojszczanką trembowelską, 1472 r., 2-o y.
żoną Prandoty Wilgi, pozostawił córkę Zofię, niezamężną 1606 r. i syna Adama.
Adam, polwrca celny lwowski, wyklęty 1617 r. przez oflcyała lwowskiego,
za niezapłacenie arcybiskupowi 80 grzywien. Sprawa jego z arcybiskupem ciągnie
się przez lat kilka. Żył jeszcze 1686 r. Żona jego Ewa (AGZ. X— XVII).
Jan Korzbok, podkomorzy wschowski, żonatym był ze zmarłą 1680 r. Lu-
dwiką Kostczanką (Łukasz.). Podkomorzy pisał się Korzbogiem Łąckim. Włady-
sław Korzbok z Zawady, pisał się, z województwem kaliskiem, na elekcyę Jana
Kazimierza. (Porównaj Łącki, Rybieńskł i Zawadzki).
KORZDNIEWSKI Ambroży, podpisał manifest szlachty litewskiej 1768 r.
(V. Ł.). Pewno Korzeniewski.
KORZEC Andrzej, w powiecie Słonimskim, 1764 r. (V. L).
z KORZEC!ZNIKA h. HABDANK, w powiecie przedeckira. Dobiesław, ło-
wczy brzeski 1899 r. Jan i Mikołi^, mają sprawy w Brześciu w latach 1418 —
1424. Mikołaj z Korzecznika, h. Awdancz, podpisał 1488 r. przyrzeczenie ziemi
brzeskiej, obioru Jagiellończyka (RM.).
KORZEKWICCY h. SYROKOMLA z Korzkwi v. Korzekwi, w powiecie pro-
szewskim. Jan, dziedzic Syrokomli, podsędek ziemski krakowski, nabył 1862 r.
Digitized by
Google
KORZELIŃSCY - KORZENICCY. 221
górę Korzkłew z polami i rolami, nad Bieśnicą i Prądnikiem, od braci Przybysła-
wskich» za łąkę w Giebułtowie i 80 grzywien. Ten Jan pisał się zwykle z Rudna
(pod Pol>orowicami) i był podsędkiem w latach 1846 — 1367, a sędzią krakow-
skim 1868 r. Umarł 1861 r.
SynjegoZaklika, dziedzic Orembenic, pod Korzkwią, 1868 r., Rudna 1864 r.,
Janowic i Syrokomli 1869 r. (KMP.), nie żył już 1879 r., w którym wdowa jego ma
sprawę z Bogutą z Rudna.
Syn Zakliki, Jasiek Zaklika 1886 r., zwany zwykle tylko Zakliką, pisał się
z Janowic, Korzkwi i Rudna. W 1889 r. winien 20 grzywien Maciejowi, burgra-
biemu z Korzkwi. Dziedzic Orembenic, zastawił 1889 r. Białykościół Jakóbowi
z Sławniowa, a sprzedał 1899 r. części swe w Giebułtowie i Trojanowicach, za
800 grzywien Mikołajowi, pisarzowi krakowskiemu. Przegrał 1898 roku proces ze
szwagrem, Jaśkiem Reyem z Szumska, o zwrot posagu siostry. Żonaty był l-o v.
z Anną, córką Marka Turskiego z Gborązyc, 1898 r. Ta sama, zdaje się, żona,
choć nazwana Sulką. pozwała tegoż Turskiego, o 1,000 grzywien i wsi Mirkowi-
ce, Sławęcice i Niedarczów. W imieniu drugiej żony, Heleny, kwitował 1416 r.
Ligęzę z pozwu, o różne ruchomości. W 1409 r. przyznał Nekandom jeden głos
w kollacyi kościoła w Korzkwi. Pod Oriinwaldem prowadził 47-mą chorągiew ro-
du Syrokomlów. Był starostą sandeckim w latach 1404 — 1406, został podsęd-
kiem ziemskim krakowsidm w Grudniu 1417 r., umarł 16-go Kwietnia 1420 roku.
Syn jego zapewne, Mikołaj Zaklika, dziedzic Syrokomli, uwolnił 1422 r. mieszczan
radomskich od mostowego w Mszadli.
Mikołid z Korzkwi broni 1426 r. swych kmieci z Greml>enic, a 1447 r. po-
zwał Ligęzę, kasztelana bieckiego, o zwrot części Giebułtowa.
Stanisław z Korzkwi dowodzi 1469 r., że ludzie Jego z Grem1>enic z daw-
na sądzeni bywają na zamku w Korzkwi. Tego Stanisława (mylnie raz Jan) wy-
mienia Dhigosz, jako dziedzica Biidego kościoła, a Mikołaja Janowskiego, jako
dziedzica Janowic, Syrokomli i Przyłęku.
Świętopełk z Korzkwi ma 1490 r. sprawę z plebanem z Biidego kościoła
(SŁ Pr. P. Pom. Vni; Hele. H; Lib. Ben.).
Jakól>em z Korzkwi nazwany raz przez Długosza, Jakób, syn Floryana
z Kurdwanowa, biskup płocki 1896 r.
KORZELIŃSCY h. DĄB. Stanisław, Bazyli i Daniel, synowie Jakóba, wnu-
kowie Jana, l^tymowali się ze szlachectwa 1804 r., w gubemii podolskiej, a 1807
roku w Wydziale Stanów galicyjskich (M. D. Wąs.).
KORZENICCY z Korzenicy, w powiecie sieradzkim. Maciej z Korzenicy
1414 r., Arnold z Korzenicy 1426 r., Marcin z Korzenicy 1482 r., a Jan, zwany
Wołarylowiei^ z Korzenicy 1487 r., na sądach w Sieradzu. Mikcrfąj, zwany takie
Wolorylowieg, obowiązał się 1494 r. rezygnować ogród w Korzenicy bratance swej
Annie, tonie Jana z Goluch. Mikołaj i Jan, byli zapewne synami Bartosza z Bru-
nowa, zwanego Wołoryk, 1471 r. Mikołaj jest protoplastą Nałęczów Kobierzyckich
(Zs. Sier. 18 f. 178 i 272; Qr. Sier. 17 f. 88). Stanisław młody i Ambroży, dzie-
dziczyli na Korzenicy 1685 r. Kasper 1548 r., a Jerzy 1598 r., na uniwersytecie
w Padwie, ale pisani Korzenieccy.
Digitized by
Google
222
KORZENIECCY - KORZENIOWSCY.
Jan Korzenicki, dziedzic na Morawach 1579 r. (Paw.). Pracłina z Korze-
nicy, zaręczona z Andrzejem Czartkowskim, wywiezioną była przez matkę do wąja
swego w Dziatkowicach, gdzie zmuszoną została wyjść za Mikirfąja Dziatkowskie-
go (Pom. Dz. W. Śr. XVI. 1907).
Jan Korzenicki, łył 1666 r. w sieradzkiem. Gabryel, chorą^ pamawski,
z ziemi bielskiej i Mikołaj, z województwa poznańskiego, elektorowie króla Mi-
chała. Stanisław i Wawrzyniec, z województwa sieradzkiego, podpisali elekcyę
Augusta II-go. Michał Korzenicki, ionaty z Katarzyną Mycielską 1714 r. Stefan,
towarzysz pancerny, w Brzeźnicy 1725 r. Łucya, za Michałem Kobierzycklm 1746 r.
Baltazar, syn niei^ącego Sebastyana i Anny Mycielskicj, z zoną, Anną
Wieruszówną Kowalską, dziedzic Moskumej i Oaci, kwitował 1747 r. Kowalskich,
z 3,000 flor. (Or. Sieradz.). Antoni, regent ziemski kaliski 1749 r. Petronella, cór-
ka Kalasant^, wyszła 1769 r. za Fall>orga. Franciszek nabył część Łagiewnik,
w wieluńskiem, 1762 r. (Gr. Przem. 261 f. 861). Jan, dzieriawca Ułanów 1766 r.
N.y burgrabia kaliski 1772 r. Jan, yiceregent ziemski ostrzeszowski 1790 r.
KORZBNIECCY. Mikołaj Korzeniecki obecny 1660 r. przy intromisyi Beł-
źeckiego (Gr. Halic. 142 f. 128). Aleksander zapisał 1667 r. rolę cerkwi w Krzy-
wicach (Gr. Sanoc. 282 f. 1124). Helena, I-oy. Marcinowa Gizowska» była 1701 r.
2-0 y. za Stanisławem Giebułtowskim, chorążym bracławskim (Tr. Lubel&). An-
drzej Korzeniecld, administrator Płaszowa, należącego do Morsztyna, 1729 r.
z KORZENIEWIC Przeczko, obecny 1860 roku przy rozgraniczeniu Sosnki«
w krakowskiem.
KORZENIOWIB. Andrzą] i Sieńko, bracia Korzeniowie, procesują we Lwo-
wie w latach 1462 — 1470 Bałabanów, o część macierzystą w Stratynie. Andrzej
pisał się 1488 r. z Hcrfopiec, a Sieńko 1490 r. ze Stanimierza (AGZ.).
KORZENIOWSCY i KORZENIEWSCY. Domów tego nazwiska Jest kilka,
rozrzuconych na całym obszarze b. Rzeczypospolitej polskiej, stąd niemołnoóć
rozsegregowania spotykanych w aktach osobistości i umiesz-
czenia ich pod właściwymi domami.
Z województwa brzeskiego-litewskiego, gdzie w powie-
cie pińskim znąjdi^emy Korzeniów, wyszli Korzeniowscy na-
leżący do herbów: Kościesza, Lis i Waga. Z Korzeniowa,
w ziemi stężyckiej, wyszli Janinowie. Z Korzeniowa y. Korze-
niowa, w powiecie kaliskim, wyszli Korzeniowscy, których
herb nieznany. Ni^liczniejsi Nałęczowie Korzeniewscy i Ko-
rzeniowscy, musieli wyjść z Korzeniówka wielkiego i małe-
go, w ziemi drohickiej.
KORZENIOWSCY v. KORZENIEWSCY h. JANINA,
o których Długosz wspomina. Bernard i Pełka, bracia rodzeni
z Korzeniowa, otrzymali 1858 r. od króla Kazimierza, prawo
niemieckie dla wsi swej Korzeniowa, w powiecie żelechow-
Herb Janina. skim, późniąjszej ziemi stężyckiej. Jan Korzeniowski, dzie-
Digitized by
Google
KORZENIOWSCY.
228
dziczyt w drugiej połowie XV-go wieku na Kliszowie i Karsach, w powiecie chę-
ciósldin (Lib. Ben. U). Dziedzicami Korzeniowa byli 1508 r. Wojciecli i Klemens,
a 1669 T. Biernat, Stanisław, Adam i czterecli innycłi. Jan był 1&81 r. dziedzi-
cem części Piczkowic, w lubelskiem. Sebastyan z ioną, dziedzic^li na Piczkowi-
cacłi, Paweł z ioną, na Sobieszczanacli, a Jan z ioną, na Nie-
zabitowie, w lubelskiem, 1676 roku (Paw.).
Jan Korzeniewski, komornik ziemski stęiycki 1610 r.
Jan, syn Mikołaja Chudego, sprzedał 1628 r. część Korzenio-
wa Wojciechowi, synowi Wojciecha Praroha (Zap. Lub.
27 f. 260).
Wojciech był 1626 r. pisarzem grodzkim stęd^ckim.
Wdowa po nim Teofila (Ibid. 48 f. 1040). Jan, pisarz grodzki
stęłycki 1644 roku, a Krzysztof, pisarz ziemski stężycki 1678
roku, nie tył Już 1686 r. (Sig. 14).
KORZENIOWSCjy^ herbu KOŚCSBSZA. osiedleni w koń-
cu XVIII-go wieku w województwie witebskiem, pocho-
dzą od Wojciecha, który się tam przeniósł z województwa
brzeskiego - litewskiego. Legitymowali się tamie ze szla-
Herb Kośdeeziu chectwa.
KORZENIOWSCY y. KORZENIEWSCY h. LIS, mieU
wyjśd również z województwa brzeskiego-litewsldego. Jan Ko-
rzeniowski otrzymał 1681 r., od Stefena Batorego, zaścianek
Nałczański, w leśnictwie kryńskiem. Synowie Jego: Krzysztof
i Stanisław, dopełnili 1694 r. w grodzie nowogrodzkim, działu
dóbr po ojcu Janie i dziadzie Haponie. Krzysztof, wojski osz-
miański, z ioną, Aleksandrą Strzeczeniówną i synami : Ada-
mem i Pilonem, wniósł 1604 r. manifest do Trybunału, o po-
gorzeniu z dworem wszelkich dokumentów rodzinnych.
Jan Michał, syn Adama i Bogumiły Dostojowskięj,
a wnuk Kr^rsztofa, miecznik piński, łonaty 1702 r. z Ale-
ksandrą Borąjkówną (Arch. I. Z. Ros VI. 1), miał dwóch sy-
nów: Samuela i Jacka. Ten ostatni, komornik graniczny
bracławski 1726 roku, następnie łowczy bracławski, umart
1744 roku.
Samuel y. Samuel Antoni, właściciel Stobna (Arch. L
Z. Ros. VL 2), podstoli kyowski 1716 r. i r^^nt ziemski wo-
łyński 1721 r., był w 1726 r. łowczym bracławskim i został
1786 r. stolnikiem dźwinogrodzkim. Nie żył Już w 1787 roku.
Był i pisarzem grodzkim Winnickim od 1716 r. (Bracł. XV 1. 1866). Żonaty z Iza-
bellą Czarnecką (Ibid. f. 1867), miał z niej córkę Maryannę, za Onufrym Olizarem
i trzech synów : Andrzeja, kanonika poznańskiego i k^owskiego, infiiłata kodeń-
skiego, Leona Onufrego i Kajetana.
Leon Onufry, starosta i<^ń8ki, podpisał, z powiatem pińskim, eiekcyę
Stanisława Augusta. W 1776 r. został kasztelanem zakroczymskim i był kawa-
Herb Lis.
Digitized by
Google
224
KORZENIOWSCY,
Icrem orderu Św. Stanisława. Umarł w 1786 r. W 1778 r. nabył od Kickicłi częfić
Gzowa, Świeszowa i Klosek, w ziemi zaicroczymskiej (M. 288 f. 87), które 1782 r.
sprzedał Poniatowskiemu (DW. 98 f. 1150). Z Józefy Szaniawskiej^ podstolanki
koronnej, wdowy po Stefanie Oałęzowskim i po Wincentym tir. Krasickim, miał
córki : Angelę, za Franciszkiem Czarneckim, cliorąźym wielkim litewskim i Bry-
gidę, za szambelanem Małachowskim, oraz synów: Michała i Ludwika. Z nich:
Michał, rotmistrz kawaleryi narodowej i kawaler orderu Św. Stanisława,
poseł piński, sprzedał 1790 roku Chreptowiczowi Słowieńsk i Berezynę (DW. 106
f. 791 i 1617). W roku następnym sprzedał Jakubo¥rice i Bieńkowice Karskiemu
(DW. 107 f. 404). W końcu, prezes sądów głównych wołyńskich, ożeniony I-o v.
z Bogatkówną, 2-o y. z Stanidawą Głębocką, stolnikówną kijowską, a 8-o y. z sio-
strą poprzedniej żony, Anną, wdową po Łukaszu Ledóchowskim.
Kajetan, marszałek kapturowy i cześnik piński 1764 r., elektor Stanisła-
wa Augusta, w roku następnym sędzia ziemski, 1778 r. regent kancelaryi mniej-
szej litewskiej i kawaler orderu Św. Stanisława, 1790 r. kawaler orderu Orła Bia-
łego, wspólnie z bratem Leonem Onufrym, sprzedał 1764 r. Woronowicę, Stepa-
nówkę i Seroczyn Grocholskiemu (DW. 84 f. 878). Córka jego Anna, urodzona
z hr. Róży Krasickiej, chorążanki litewskiej, wyssda za Aleksandra Pocieja, oboź-
nego litewskiego i zmarła 1815 r.
KORZENIOWSCY v. KORZENIEWSCY h. NAŁĘCZ, wyszli z Korzeniów-
ki wielkiej i mi^ej, w ziemi drohickiej. Pod tą rubryką zamieszczam Korzenio-
wskich, osiadłych w różnych stronach naszego kraju i być bardzo moie, że nieje-
den z nich, do innych rodów należy.
Wojciech Korzeniewski, pisarz ziemski miehiicki 1634
roku. Wojciech Korzeniewski, burgrabia drohicki 1598 roku.
Walenty, Bartłomiej, Magdalena, Zofia i Elżbieta, dzieci Pro-
kopa, 1598 r. Stanisław, syn Stanisława, dziedzic Krassowa
1598 r. (Wyr. Lub. 55 f. 410; 76 f. 657; 64 f. 346 i 81 f. 174).
Jan, żonaty z Urszulą Zaleską 1590 r. (Ibid. 41 f. 344).
Andrzej, syn Leonarda, wnuk Jana, dziedzic Korze-
niówki 1591 r. (Wyr. Lub. 48 f. 185). Andrzej, syn Macieja,
dziedziczył na Korzeniówce wielkiej 1594 roku, a Jakób, syn
Wojciecha i Jan, syn Michała, na Korzeniówce małej (Ibid.
57 f. 60, 183 i 1336).
Marcin, Mikołaj, Jan i Andrzej Korzeniowscy, sprzedali
1602 r. Chmielów Czarnockiemu (Zap. Lub. 11 f. 658). To-
masz, komornik ziemski drohicki, z Doroty Mężeńskiej, miał
synów: Marcelego, Sebastyana, Tomasza i Jakóba, zeznających
akta w Lublinie 1686 r. (Zap. Lub. 62 f. 239 i 65 f. 200).
Wojciech, Andrzej i Mikołaj, synowie Jana, sprzedali
1699 r. stryjowi swemu, Łukaszowi, synowi Stanisława, Ko-
rzeniówkę wielką i małą (Perp. Czers. 15 f. 188). Franciszek, syn Marcelego
i Zofii, komornik ziemski drohicki, żonaty 1743 r. z Franciszką Wolińską (DW.
70 f. 761). Franciszek, dziedzic Liszek i Korzeniowiec, umarł podstolim bracław-
skim, pozostawiając synów: Baltazara, żyjącego 1775 r. Stanisława i córkę Kata-
Herb NiUęcz.
Digitized by
Google
KORZENIOWSCY. 226
Tzynę, za Dominikiem Krasnodębskim 1759 r. (DW. 92 f. 201). Wojciech, syn Jana
i Katarzyny Tworkówny, nabył 1781 r. część na Zarębach (DW. 97 f. 1054).
Franciszek, syn Michała i Barbary Wysockiej, sprzedał 1761 r. część So-
bieszczan Kępskiemu. Ignacy został 1790 r. subdelegatem grodzkim drobickim.
Franciszek i Ignacy legitymowali się ze szlachectwa 1804 r., w Galicyi zachodniej
(Quat. VIII f. 34 i IX f. 37).
Antoni Filip Jan i Stanisław Leonard, oficer b. wojsk polskich, burmistrz
w Kaliszu, synowie Ignacego i Agnieszki Chmielińskiej, legitymowali się ze szla-
chectwa w Królestwie Polsklem, przed 1850 r.
Antoniego Filipa Jana, ur. 1798 r., zmarłego 1876 r., z Pelagii de Tyllich,
córki : Kamilla, wyszła za Józefa Spornego, inżyniera, zmarła w Nicei 1898 r.,
Walerya, za Oorczyckim, zmarła 1858 roku i Anna Skrzyńska, oraz syn Feliks,
zmarły dzieckiem. Albin Eugeniusz i Wiktoryn, wylegitymowani ze szlachectwa
w Królestwie Polskiem 1859 r.
Marcin v. Marcyan, na uniwersytecie w Padwie w latach 1616, 1625 i 1627.
Stefan Korzeniowski, pisarz grodzki kościański 1689 r., następnie pisarz ziemski
poznański, zmarły w 1668 r., z Katarzyny Radlłckiej, miał dwóch synów: Teodora
i Jana Stanisława.
Teodor, z proboszcza kościańskiego, kanonik gnieźnieński 1676 r., a 1678 r.
i poznański, umarł 1702 r. w Poznaniu, tamie pochowany.
Jan Stanisław, starosta kościański 1668 r., następnie i regent kancelaryi
mniejszej koronnej 1679 r., żonatym był z Barbarą Chrząstowską.
Wawrzyniec Józef, proboszcz Św. Barbary i wice-dziekan katedralny po*
znański 1700 r. Maryanna z Mroczkowskich Korzeniowska, 1755 r. w sieradzkiem.
Ignacy, kapitan b. wojsk polskich, ożeniony z Magdaleną z Wizembergów, I-o y.
Aleksandrowa Warpens Kowieską 1790 r.
Grzegorz Korzeniewski, syn Kaspra, zapisi^ 1608 r. sumę żonie swej, Ja-
dwidze z Osiemborowskich, córce Jana (Zs. Warec. 10 f. 810). Jan, syn Mikołi^a,
żonaty z Anną Boską, otrzymał 1686 r., od siostry swej, Barbary Ławeckiej, zrze-
czenie się majątku rodzicielskiego (Ibid. 26 f. 627 i Perp. Czers. 9 f. 822). Nie
żyjący 1660 r. Stanisław Korzeniewski, z Anny z Ostrowa, pozostawił syna Jana
(Zs. Warec. 29 f. 129). Adam Korzeniowski, żonaty 1642 r. z Anną Kamieńską,
córką Mikołaja, dziedziczką na Śmiatkowie nadolnym (Perp. Czers. 10 f. 885).
Jan, z województwem łęczyckiem, Jerzy, Chryzostom i Franciszek, z woje-
wództwem sandomierskiem i Jan, Sebastyan i Stanisław, z województwem lubel-
skiem, podpisali elekcyę króla Michała. Jan Korzeniewski, pisarz królewski 1681
roku (DW. 56 f. 25 i 819). Jan, z województwa lubelskiego i Jerzy, z ziemi chełm-
skiej, elektorowie Augusta II-go.
Jan Karol Korzeniowski i żona jego, Elżbieta z Kossakowskich, zawarli
1697 r. układ z Tyszkiewiczem (DW. 59 f. 774). Stefan, syn Aleksandra, zeznał
1699 r. zapis dożywocia z żoną, Anną z Rykalskich, wdową po Józefie Miedzecho-
wskim (Perp. Czers. 15 f. 116; 16 A f. 246 i 16 B f. 161). Stanisław Korzeniow-
ski otrzymał 1715 r. sołectwo w Długo woli (Ibid. 18 f. 277). Tomasz z żoną, Ja-
dwigą z Dłużewskich, cedował sumę Mrokowskiemu 1752 r. (Ibid. 29 f. 480). Ma-
ryanna, za Franciszkiem Kosmowskim 1772 r. (Perp. Czers. 84 f. 297).
Herbarz. T. XL 20
Digitized by
Google
226 KORZENIOWSCY.
Piotr Korzeniowski, pisarz grodzlci kamienieclci 1676 r., a podsędek i de-
putat na Trybuni^ koronny 1586 r. (Wyr. Lub. 24 f. 1). Mikołaj, komornik ziem-
ski 1618 r., a podsędek kamieniecki 1619 r. Stanisław, syn zdaje się Piotra, pod-
sędka, nabył różne sumy na Czamokońcach, którycli się stał właścicielem 1615 r.
Synów pozostawił trzech: Piotra, Mikołaja i Marcina. Michał, Zofia Aleksandrowa
Chodyjowska i dzieci po Maryannie Stanisławowej Gruszeckiej, dzieci i wnuki Pio-
tra, z Katarzyny Starzyckiej, Anastazya, l-o y. Adamowa Stocka, 2-o v. Krzyszto-
fowa Dąbrowina, córka Mikołaja i Zofii Wodzińskiej, Jan, Kazimierz, Zygmunt,
Joanna, l-o y. Stefanowa Skorobohata, 2-o y. Antoniowa Strzelecka, 8-o y. An-
drzejewa Turska 1788 r., Katarzyna Józefowa Bogucka i Anastazya, dzieci Miko-
łaja i Teresy Brzostowskiej, 2-0 y. Młchałowej Wyrzykowskiej, wnuki Marcina,
proce8i\ją się 1702 r. z Jaczymirskimi, o Czamokońce. W procesie tym wymie-
nione, Jadwiga Nosecka (zamężna już 1670 r.), Konstancya Teodorowa Orabowic-
cka i N. Nietupska, zapewne córki Marcina, którego także synem być musiał
Aleksander, zapisiyący 1670 r. żonie, Helenie Siemaszkównie, 2,000 flor. Mikołaja,
żonatego z Wodzińską, pierwszą żoną była Elżbieta z Kwiatkowskich, Bazylowa
Putiatycka 1681 r. (Qr. Kamień.).
Michał powyższy, syn Piotra, wnuk Stanisława, wprowadzony do Probużne-
go 1702 r. (Qr. Halic). Zofia, córka Marcina, l-o v. Wawrzyńcowa Wronowska,
2-0 y. Tomaszowa Golańska, 1666 r. (Ręk. Oss. Sig. 189 f. 28). Jadwiga, za Mi-
kołajem Rzeszowskim 1680 r. Michi^, żyjący około 1720 r., zostawił z pierwszej
żony, Maryanny z Łętowskich: Zofię, za Franciszkiem Rychterem, podczaszym wi-
skim i Ewę, za Antonim Dunikowskim, z czasem stolnikiem owruckim; z drugiej
zaś żony, Zofii z Pawłowskich, 2-o y. Antoniowej Woszczyńskiej: Maryannę, Euftro-
zynę i Kunegundę, żyjące 1746 r. (Gr. Sandec).
Stanisław, żonaty z Anną Robakowską, posiadał Cisowe 1721 r. Krzysztof,
żonaty z Rozalią Bachrynowską, 2-o y. Janową Światopełkową Zawadzką 1767 r.
(Gr. Tremb. i Gr. Halic). Jan, kapitan w pułku pieszym, buławy wielkiej koron-
nej, 1768 r. Franciszek, burgrabia grodzki bełski 1768 r. Stanisław dzierżawił
1774 r. Hajowniki, od Zielińskiego (Zs. Grabów.).
Andrzej Pachuta Korzeniowski z żoną, Krystyną Żubrykówną, 1 o y. Fili-
powa Bałakierową, 2-o y. Fiedorową Roznoszyńską i córkami jej, sprzedali 1688 r.
Miyów i Radywonów Koniecpolskim.
Piotr, z województwem nowogrodzkiem, a Wincenty, z województwem wi-
leńskiem, podpisali elekcyę Augusta II-go. Władysław, sędzia ziemski wołkowy-
ski 1687 r. Józef, rotmistrz powiatu lidzkiego 1764 r. Tomasz w tymże powiecie
i t^foż roku (V. L.). Józef, stolnik smoleński, żonaty 1761 r. z Antoniną Morszty-
nówną (Bracł. XVII (. 1792). Paweł, w powiecie kowieńskim 1764 roku (V. L.).
Andrzej, strażnik upicki 1785 r. Józef, regent grodzki upicki tegoż roku. Jakób,
susceptant ziemski łucki 1790 r.
Aloizy Korzeniewski, Dominikanin, kaznodzieja i fizyk, umarł w Wilnie
1826 roku. Józef, doktór medycyny i chirurgii, profesor akademii chirurgicznej
wileńskiej.
ApoUon, syn Teodora, kapitan b. wojsk polskich, żonaty z Bobrowską, sio-
strą Tadeusza, zesłany 1868 roku z Ukrainy do Wołogdy, następnie do Czerni-
chowa, gdzie stracił żonę. Syn jego, Konrad* urodzony 1857 roku, marynarz an-
Digitized by
Google
KORZENIOWSCY. 227
gielski w latach 1874 — 1895, ożeniony z Jessy Gcorge, zasłynął jako autor
angielski.
Jan Korzeniowski, dziedzic części Korzeniówki, z Anny Osmólskiej, miał
synów: Marcina, ur. 1682 r. i Mateusza, ur. 1684 r. (metr. w Dziatkowicach).
Marcin, ożeniony z Barbarą Kossowską (Wyr. Piotrk. z 1711 roku), miał
dzieci: Jana Gwalberta, ur. 1708 r.. Piotra, ur. 1709 r, Pawła ur. 1711 r., Maryan-
nę, ur. 1712 r., Andrzeja, ur. 1717 r. i Micliała, ur. 1720 r. (metr. w Dzialkowi-
cacli). Z nich:
Michał zaślubił l-o y. 1753 r. w Zarembach Ewę Lipińską, a 2-o y. 1765
roku Rozalię Zarembiankę i umarł 1782 r.
Andrzej zaślubił 1748 r. Maryannę Zarembiankę, córkę Dionizie, wdowę
po Józefie Dobrogowskim (Gr. Drohic. z 1743 r. Nr. 9306) i pozostawił z niej: To-
masza, ur. 1748 roku, Antoniego, ur. 1744 roku, ożenionego z Katarzyną Żarem-
blanką, Maryannę, wydaną 1763 r. za Piotra Kryńskiego, Rozalię, żonę Krzysztofa
Lipińskiego 1770 r., Stanisława, ur. 1752 r. i Andrzeja, ur. 1754 r.
Tomasz, najstarszy syn Andrzeja, zaślubił 1762 r. w Łucku Maryannę Sto-
cką, córkę Józefa i Anny, i miał synów: Wincentego, ur. 1765 r. w Łucku i Mar-
cina, ur. 1775 r. w Nakwaszy, w parafii Podkamicńskiej. Wincenty zmarł w Sła-
wucie 1840 r. Ożeniony z Klarą Winklerówną, córką Antoniego, zmarłą 1839 r.
w Teofilpolu, pozostawił córki : Ludwikę Antoninę, ur. 1794 r., Helenę Klarę, ur.
1807 r., Eleonorę, Henrykę i synów: Józefa, ur, 1797 r. i Jana, ur. 1799 r. w Sta-
rych Brodach. Z nich:
Józef, znakomity powieściopisarz i dramaturg, rzeczywisty radca stanu,
wizytator szkół, dyrektor wydziału oświecenia w komisyi rządowej wyznań i oświe-
cenia publicznego, zmarł w Dreźnie 1863 r. W 1823 r. zaślubił Monikę Opoczyń-
ską, córkę Józefa i Teresy z Niklewiczów, 2-o v. Zygmuntowej Vogel, z której
dwie córki i trzech synów:
1. Marya Teresa, za Piotrem Falkenhagen Zaleskim.
2. Anna, l-o v. za Karolem Witte, 2-o y. za Michi^em Kojszorem.
3. Zygmunt, ur. 1824 r. w Krzemieńcu, zmarły 1853 r. w Warszawie.
4. Hipolit, ur. 1828 r. w Krzemieńcu, profesor chirurgii w Szkole Głów-
nej w Warszawie, a następnie w Akademii medycznej w Petersburgu, żonaty
z Filipiną RutUć, córką generała b. wojsk polskich, zmarły 1870 roku w Pe-
tersburgu.
6. Władysław, ur. 1833 r. w Kijowie, inżynier, żonaty z Kazimierą Win-
klerówną, córką Edwarda i Izabelli z Seefriedów, ma czterech synów, z którymi
l^itymowat się ze szlachectwa 1900 r. w Heroldyi w Petersburgu. Z nich:
a) Józef, ur. 1863 r. w Puławach, doktór filozofii, kustosz Biblioteki Ja-
giellońskiej w Krakowie, gdzie zaślubił 1003 r. Anielę Oświęcimską, córkę Jana
Konrada i Melanii z Góro w. Syn ich, Józef Marya Jan Stefan, ur. 1904 r.
b) Zygmunt, ur. 1864 r. w Puławach, ożeniony z Jadwigą z Wittów, cór-
ką Karola. Dzieci ich: Andrzej, ur. 1892 r., Marya Kazimiera i Stanisław Maryan
Andrzej.
c) Władysław, ur. 1806 r. w Puławach, ożeniony z Maryą Malczewską,
córką Karola i Klary z Hirschbcrgów, ma Zofię i Jerzego.
Digitized by
Google
228 KORZENIOWSCY.
d) Michał, ur. 1867 r. w Puławach, ożeniony z Julią, córką Godzisława
Stanczykiewicza i Julii z Malczewskich, z której dzieci: Kazimierz i Cecylia.
Adam Korzeniowski, syn Jana, ożenił się 1670 r. w Dziatkowicach z Anną
Wińska, córką Macieja i pozostawił z niej synów, urodzonych w Korzeniówce:
Krzysztofa 1680 r., Andrzeja 1683 r., Marcina 1690 r. i Błażeja 1696 r. Z nich
Marcin, zmarty 1767 r., z żony Maryanny, miał syna Kaspra, ur. 1718 r. w Korze-
niówce, zmarłego 1775 r., po którym, z Kunegundy Zarembianki dzieci: Franci-
szek, ur, 1750 r., Antoni Norbert, ur. 1758 r., Jan, ur. 1756 r., Konstanty, ur.
1759 r., Maryanna, ur. 1760 r.. Katarzyna, ur. 1766 r. i RaW, ur. 1767 r. Z nich:
Antoni Norbert miał synów: Szymona, ur. 1792 r. i Józefa, ur. 1796 r., po
którym, z Teofili Boczkowskiej, Julian Teofil, Emilian Tomasz, Aniela i Wacław
Kazimierz, ur. 1888 r. w Kamieńcu.
Jan, syn Kaspra, pozostawił synów: Jana Pawła, ur. 1792 r., Piotra, ur.
1799 r., Józefa, ur. 1802 r., Franciszka, ur. 1807 r., Feliksa, ur. 1809 r. i Pawła,
ur. 1818 r. Linia ta legitymowi^a się ze szlachectwa w gubernii grodzieńskiej,
w latach 1817, 1841 i 1848.
W tejże gubernii i w Petersburgu legitymowali się ze szlachectwa: Kle-
mens, Józef, Adolf ł Ksawery, synowie Wincentego, Krescenty, ur. 1802 r. i Jan,
synowie Kazimierza, a wszyscy wnukowie Józefa, prawnukowie Wincentego, syna
Antoniego, wnuka Jana Karola.
Tenże Antoni, syn Jana Karola, dziedzica Łukowszczyzny, w powiecie lidz-
kim 1700 r., miał drugiego syna Jerzego, którego wnuk Ignacy Konstanty, syn
także Jerzego, legitymował się ze szlachectwa 1820 r., przed Deputacyą Wywodową
wileńską.
Gabryel, Andrzej, Szymon z synami: Feliksem, ur. 1826 r. i Aleksandrem,
ur. 1882 r., Grzegorz i Ignacy, synowie Piotra Wojciecha, wnukowie Jakóba, pra-
wnukowie Michała, syna Gabryela, z gubernii grodzieńskiej, wylegitymowani ze
szlachectwa w Petersburgu. Gabryjel był ożeniony z Maryanna Bielską, a syn
jego Michał, miał jeszcze drugiego syna Kazimierza, obecnego 1765 roku
w Kijowie.
Legitymowali się jeszcze ze szlachectwa przed Deputacyą Wywodową wi-
leńską, niżej wymienieni Korzeniewscy h. Nałęcz: W 1800 r. Kazimierz i Jan z sy-
nami: Filipem i Romanem, synowie Gabryjela, wnukowie Andrzeja, prawnukowie
Macieja, 1652 r. dziedzica Daniłowszczyzny, w powiecie mohilowskim. W 1805 r.
Tadeusz z synami: Janem i Wincentym i Wojciech z synami: Jakóbem i Anto-
nim, synowie Macieja, Wiktor z synami: Dominikiem i Michałem, Jan i Marcin,
synowie Kazimierza, Kazimierz z synami : Janem, Kasprem, Jakóbem, Piotrem
i Mateuszem, syn Jakóba, wszyscy zaś wnukowie Kaspra, prawnukowie Kazimie-
rza, praprawnukowie Adama, syna Samuela, wnuka Piotra, dziedzica 1600 r. Po-
czerni, w powiecie oszmiańskim.
Jan, z żony Heleny, miał synów urodzonych w Łucku, Pawła 1738 r. i Ja-
kóba 1786 r. Ten ostatni zaślubił 1774 r. w Łucku Barbarę Zatorską, z której
synowie: Paweł Wincenty Dominik, ur. 1776 r. i Erazm Jan Nepomucen Antoni,
ur. 1777 r. Erazma córki: Sotera i Antonina. Stanisław, ur. 1780 r., syn Miko-
łaja, zmarł^o 1787 r. i Maryanny. Barbara Maryanna, ur. 1758 r., córka Stefana
i Anieli Okińskiej. Mateusz, ur. 1776 r., syn Wojciecha i Aleksandry Szadurskiej.
Digitized by
Google
KORZENIOWSCY. 229
Franciszek zaślubił 1777 r. Wiictoryę Czerwińską, Tomasz Wojciech, syn Toma-
sza i Katarzyny, ur. 1783 r. (metryki w Łucku).
Franciszek Ksawery, miecznik dobrzyński, z Maryanny JaźwińskieJ, l-o y.
Czarneckiej, a 8-o v. Trębickiej 1776 r., miał syna Ignacego (Arch. Kyow. z 1771
roku tom 2847 i z 1776 r. tom 2856). Marcin, żonaty z Zofią Karwicką 1763 r.
(Akta łuckie 2680 16 Nr., 128 str.).
Marcin Łopatko Korzeniowski, łowczy dobrzyński, syn Józefa i Heleny Ko-
zieńskiej, wnuk Jakóba, prawnuk Jana, żonaty 1769 r. z Eleonorą Szczepkowską,
córką Antoniego, cześnika inflanckiego i Magdaleny z Kozerskicli (Arcli. K\jows.
z 1769 r. tom 2845).
Na Wołyniu zatwierdzeni zostali w starym szlachectwie następi\jący Ko-
rzeniowscy, czy jednak h. Nałęcz, pewności nie mam. W 1802 r. przez Deputa-
cyę Wywodową żytomierską: Jakób i Jan, synowie Jana; Tomasz z synami: Ja-
nem Wawrzyńcem i Onufrym, i Józef z synem Stanisławem, synowie Aleksan-
dra; Jan Józef i Dominik, synowie Antoniego; Konstanty Jakób i Jan, synowie
Samuela, Anastazy Antoni i Franciszek, synowie Pawła, wnukowie Pawła; Pa-
weł z synami: Janem, Jakóbem i Franciszkiem, i Marcin, synowie Bazylio
Andrzeja.
W 1842 r. przez ukaz senatu : Wincenty Erazm, syn Józefa Franciszka,
wnuk Józefa, Józef Mateusz i Antoni, synowie Sylwestra Antoniego, wnukowie
Wawrzyńca, a wszyscy trzej prawnukowie Franciszka, praprawnukowie Wojcieclia.
W 1844 i 1846 r. przez ukazy senatu: Walenty Kazimierz z synami: Tytu-
sem, Janem, Kigetanem Mikołajem, Leonardem Ludwikiem i drugim Janem, syn
Wincentego, wnuk Jana, prawnuk Ludwika.
W 1849 i 1851 r. przez ukazy senatu: Juliusz i Adam, synowie Jana Ro-
cha, Władysław Hubert i Wojciech Jerzy, synowie Władysława Bonifacego,
a wszyscy wnukowie Pawła.
W 1861 r. przez Deputacyę żytomierską : Michał Józef z synem Kazimie-
rzem Stanisławem Tadeuszem Fulgentym i Józef, synowie Mateusza v. Macieja,
wnukowie Jana Andrzeja i Józef Mateusz z synem Dionizym Justynem, syn An-
toniego, wnuk Józefa, a wszyscy prawnucy Antoniego, syna Jana. wnuka
Michała.
W 1862 i 1868 r. Ignacy Karol z synami: Włodzimierzem i Dionizym, Szy-
mon ł Robert Andrzej, synowie Teodora, wnukowie Grzegorza, prawnukowie Wa-
cława, syna Benedykta, a Piotr, syn Dionizego, 1901 r.
Na Podolu legitymowali się ze szlachectwa następijący Korzeniowscy h.
Ni^ęcz. W 1889 r. Dionizy Erazm z synami: Konstantym Pantaleonem i Onufrym
Antonim, syn Jei*zego Wiktora, regenta ziemskiego i komornika granicznego bra-
oławskiego, w latach 1777 — 1780 i Tomasz Adam Wikloryn z synami: Wale-
ryanem Adamem i Tytusem Makarym, syn Jana, obaj zaś wnukowie Teodora.
Z nich Dionizy, sędzia ziemsld Winnicki, ożeniony był z Teklą Moczulską. Syn
jego Onufry Antoni, zwany też z bierzmowania Józefem, ur. 1807 r., słynny kapi-
tan artyleryi b. wojsk polskich, kawaler orderu Virtuti Militari, zmart 1868 r.
W latach 1802 — 1850 Kazimierz, ur. 1781 r., z synami: Michi^em, ur.
1806 r., Łukaszem Rafałem, ur. 1815 r., Mikołajem Gwidonem, ur. 1818 r. i Anto-
Digitized by
Google
280 KORZENIOWSCY.
nim Bazyllm, ur. 1820 r., Jakób, ur. 1784 r., z synem Mikołajem, ur. 1826 r. i Ale-
ksander, ur. 1787 r., synowie Marcina, ur. 1760 r., Ksawery, ur. 1810 r., z sy-
nem Leonardem, ur. 1889 r., syn Michała, ur. 1752 r. i Łukasz, ur. 1805 r. i Se-
weryn, ur. 1819 r., synowie Piotra, ur. 1771 r., a wszyscy wnukowie Stefana, pra-
wnukowie Piotra. Piotr zaś, żonaty z Urszulą Kirkorówną, był synem Grzegorza,
a wnukiem Jana. Testament spisał w Żytomierzu 1752 r. i oprócz Stefana, miał
synów: Adama i Ignacego i córkę Izał>elię, za Janem Bekerem.
W latach 1849, 1857 1 1864: Walenty i Tomasz z synami: Julianem i Fran-
ciszkiem, synowie Jana, wnukowie Tomasza Józefa, prawnukowie Józefa, ziemia-
nina powiatu lityńskiego 1745 r. Mikołi^ z dzieómi : Józefem zmarłym bezpoto-
mnie, Leonardem, ożenionym z Heleną Styczyńską, Janem, Emilią i Petronellą
Wincentową Jaworską, Stanisław, żonaty z Trzaskowską, z synami: Antonim i Ja-
nem, Karol, Marya Śliwińska i Brygida Wińska, dzieci Antoniego, Wincenty z sy-
nami : Boledawem i Macląjem, Ignacy zmarły bezdzietnie, Wawrzyniec zmarły
bezdzietnie i Józef, żonaty z Goldowską, synowie Jakóba, Antoni z synami: Feli-
ksem i Julianem i Jan z 3ynem Adamem, synowie Jana, wszyscy zaś wnukowie
Bazylego, drugiego syna Tomasza Józefa. Wymieniony Boledaw, syn Wincente-
go, ma synów: Ignacego, Leona Bolesława, Erazma i Stanidawa.
Na Ukrainie i^tymowali się ze szlachectwa 1808 r. w Kyowie : Bazyli,
Yiceregent ziemski kyowski, Franciszek, Paweł i Teodor, synowie Józefa i Ale-
ksandry Górskiej, wnukowie Tomasza, z województwa sandomlerski^o, i Anny
NiedabylskieJ (Z not Ł. Białkowskiego). Pawd miał syna Jakóba, a ten Aleksan-
dra, ur. 1888 r. i Teofila. Teodor miał synów: Jerzego, Jana i Stanisława, po któ-
rym, Józef, Paweł i Teodor.
Jan Korzeniowski zapisał 1728 r. wieś swą Oszmiańce, w województwie
mińskiem, dwom swoim synom. Z nich jeden Wawrzyniec Jakób, pozostawił sy-
na Józefa Franciszka, ożenionego z Maryanną Cbiżyńską, który sprzedał Oszmiań-
ce 1780 r.
Tomasz, syn Józefa Franciszka, ur. 1748 r. (metr. w Granowie, powiat bąj-
syński), z Maryanny Janklewiczównej, pozostawił synów: Jana, ur. 1786 r.. Anto-
niego, ur. 1787 r. i Piotra, ur. 1790 r., wsasystkich ochrzczonych w Daszowie (me-
tryki w Gródku). Jana, z żony Tekli, syn Urban, ur. 1820 r., Antoniego, z żony
Katarzyny, syn Edward, ur. 1882 r.. Piotra, z Rozalii Filipowiczównąj, synowie:
Jan Seweryn, ur. 1820 r. (metr. w Wasilkowie), Piotr, ur. 1821 r. (metr. w Biało-
cerkwi), którego córka Walerya Michalina i Faustyn, ur. 1822 r. (metr. w Bii^o-
cerkwi).
Marcin, syn Bonifacego, z żoną Reginą sprzedi^ Czemikowszczyznę, w wo-
jewództwie mińskiem, synowi Janowi. Jan, z żony Barbary, miał synów osia-
dłych na Ukrainie: Józefa Ignacego, ur. 1788 r., po którym, z Maryi Remiszew-
skiej, syn Wawrzyniec Józef, ur. 1882 r. i Antoniego, ur. 1787 r., po którym,
z Anny Lelewskiej, synowie : Franciszek Józef, ur. 1884 r. i Ambroży Józef, ur.
1886 roku.
Stanidaw i Kajetan, bracia, wpisani 1784 r. do metryk szlacheckich gali-
cyjskich. Podobno byli synami przybyłego z Wołynia Stanisława. Z nich:
Kajetan, elektor Stanisława Augusta, miał, z Wiktoryi Bobowskiąj, córki
Franciszka i Rozalii z Pruskich: Józefę, Wincencyę i Ignacego Dominika Kajetana,
Digitized by
Google
KORZENIOWSCY. 281
ur. 1785 r., dziedzica Bystrzyc^ ionatego z Dorotą Meisnerówną, z Iciórej, Henrylc
Wilctor, ur. 1808 r. w Krakowie, Aleksander Ferdynand, ur. 1810 r. w Micbi^owi-
cacb, Józef Andrzej, ur. 1818 r. tamże, Antoni Zygmunt^ ur. 1815 r. tamie i Piotr
Jan, ur. 1816 r. w Niemirowie, ożeniony z Wiktoryą Jaxa Bykowską, zmarłą 1902
roku we Lwowie. Z nicti Aleksander, żołnierz z 1881 r., dziedzic Machnowa, czło-
nek Stanów galicyjskich, zmarty 1880 r., bezdzietny z pierwszą żoną, Pelagią Hop-
penówną, pozostawił z drugiej żony, Zofii Tbulie, córki Wincentego i FrancisadLi
Zaleskiej, syna Ignacego Maryana Kajetana, ur. 1858 r. w Macbnowie, wyl^ity-
mowanego ze szlachectwa w galicyjskim Wydziale Krajowym 1871 r.
Jan, syn Michała, z Barbary Lenkiewlczównej, ożeniony z Anastazyą Opa-
lińską, l^tymował się ze szlachectwa 1782 r., w sądzie grodzkim trembowel-
skim i umarł 1785 r. Syn jego Wojciech, z Katarzyny Seroczyńskiej, miał sy-
nów: Andrzeja, Augusta i Wojciecha. Z nich August, zmarty 1828 r., ożenił się
1810 r. w Strusowie z Antoniną Agnieszką Łomnicką, zmartą 1822 r., z której
córka Magdalena, ur. 1817 r. zmarta 1827 r.
Maciej, syn Antoniego i Katarzyny z Piotrowskich, pozostawił, z Katarzyny
Kisielnickiej, synów: Pawła wylegitymowanego ze szlachectwa w sądzie grodzkim
treml)owelskim 1782 r. i Kazimierza, wylegitymowanego ze szlachectwa w Wydzia-
le Stanów galicyjskich 1809 r.
Paweł, dziedzic Czemiechowicc, w tamopolskiem, umart 18I7 r. Ożeniony
1-0 V. z Balbiną Kodrębską, córką Szymona i Heleny z Sadowskich, a 2-oy. z He-
leną Kowalską, zmartą 1882 r. w Czernlechowcach (metr. w Zbarażu), miał dzieci:
Teklę Brygidę, ur. 1789 r. (metr. w Zbarażu), żonę l-o v. Ignacego Samborzeckie-
go, 2-0 y. Kowalski^o, procesi\^ącą się 1828 r. o Grzymałów, Konstantego Grze-
gorza Józefa, ur. 1791 roku (metr. tamże) i Maryę Celestynę Katarzynę, ur.
1792 roku.
Kazimierz, drugi syn Macieja, z Maryanny Baranowskiej, pozostawił:
1. Jana Pawła, ur. 1802 r. w Koniuszkowie (metr. w Brodach), zmartego
w Peczarze 1889 r., ożenionego z Maryą Zuzanną Lucy, córką Onufrego, naczelne-
go lekarza 8-ej dywizyi b. wojsk polskich i Maryi z Opoczyńskich, siostrzenicą
Józefowej Korzeniowskiej, zmartą 1866 r. w Winnicy. Miał z niej Kazimierza
Ijcona Onufrego, ur. 1886 r., Leona Pawła, ur. 1887 r., zmartych 1842 r., Jana, ur.
1888 r., zmartego 1868 r. w Paryżu i Justynę, żyjącą dotąd.
2. Konstantego Ignacego Kazimierza, ur. 1808 r. w Smolnym (metr. w Bro-
dach), który, z Katarzyny Koblańskiej, pozostawił córkę Maryę Leokadyę, ur. I884r.
8. Leona, ur. 1809 r. w Smolnym, księdza świeckiego.
4. Paulinę, ur. 1818 r. w Smohiym, zmartą 1844 r.
5. Emiliana, ur. 1822 r. w Smolnym.
KORZENIOWSCY h. SULIMA. Bazyli Sulima Korzeniowski, dziedzic Ja-
skmanic, w przemy skiem, 1780 r., syn Jana i Maryanny Szałamarzankl, wnuk
Jana i Zofii Kubiakowskiej, prawnuk Stefana i Maryanny Siemiginowskiej (Qr.
Halic. Pasc. 818, Nr. 69).
KORZENIOWSCY v. KORZENIEWSCY h. WAGA z województwa brze-
skiego - litewskiego. Wspólnie z Pociejami pochodzą od Chodka Koreniewskiego,
Digitized by
Google
282
KORZENIOWSCY.
który miał dwóch synów: Aleksandra i Tyszka, świadczących 1465 r. w Kobry-
niu. Po Aleksandrze została córka Fedia (ML. 7).
Tyszko Chodkowicz Koreniewski, obecny 1496 r. w Brześciu (Arch. Sang.)»
zabity przez Paca, pozostawił synów : Piotra, Iwaszka, Pocieja (Pateja) i Możejkę
(Akta II), Pocieja imię potomkowie przyjęli za nazwisko, a niektórzy z Korzenie-
wskich pisali się Możejkami. Raina z Karpiów, wdowa po Mikołaju Korzeniew-
skim, 1619 roku. Synowie ich: Andrzej, Jerzy i Jan, dziedziczyli na Korzeniewie
(Akta U). Józef, z powiatu orszańskiego, podpisał obiór Jana Kazimici*za, a Piotr,
Jerzy i Dominik, z województwa brzeskiego, elekcyę Augusta II-go. N., skarbnik
brzeski, żonaty około 1700 r. z Emerancyanną Podbereską, I-o v. Adamową Ma-
tuszewiczówą.
Władysław Możejko Korzeniowski, cześnik 1705 roku i rotmistrz orszań-
ski 1711 r., otrzymał 1705 r. dzierżawę Błahówki, w ekonomii mohilcwskiej. Oże-
niony z Katarzyną Szaniawską, chorążanką paruawską, 2-o v.
Iliniczową, mii^ syna Antoniego.
Franciszek Możejko Korzeniowski, dziedzic Osowca-An-
topola, krąjczy orszanski, z żony, Katarzyny Fcdorowiczówney,
córki Piotra Hieronima i Felicyanny z Stankiewiczów, pozo-
stawił: Anielę, za Wincentym Kaszowskim 1807 r.. Ludwikę,
za Kazimierzem Chreptowiczem, sędzią lepelskim 1807 roku
i Piotra, rotmistrza witebskiego, następnie chorążego sieńskie-
go, ożenionego 1815 r. z Teklą Łappówną, starościanką doro-
hobuską.
Jerzy, burgrabia zamku pińskiego i komornik grani-
czny brzeski-litewski, wdowiec po Fortunacie z Lubienieckich,
1-0 V. Piętrowej Sawickiej, cześnikowej dobrzyńskiej 1770 r.,
pokwitowany przez Wąsowiczównę, przeoryszę Benedyktynek
bełskich (Or. Bełs. 146 f. 407).
Antoni Możejko Korzeniowski, syn Adama, ur. 1748 r.
(metr. w Sielcu), koniuszy orszanski, z Katarzyny Pociejównej,
miał synów: Józefa, Jana i Michała.
Józef, mianowany 1776 r. generałem acyutantem bu-
ławy polnej litewskiej, pozostawił syna Ludwika, który z synem Janem, ur. 1888 r.
i stryjecznymi braćmi, legitymował się ze szlachectwa w Kijowie 1848 r.
Jan, syn Antoniego, kapitan b. wojsk polskich, z Petronelli Leszczyńskiej,
miał synów: Aleksandra i Franciszka 1848 r.
Michał, trzeci syn Antoniego, z Maryanny Godlewskiej, miał syna Józefa,
ur. 1774 r. (metr. w Sokolnikach), ożenionego z Katarzyną Tyszkowską, z której
synowie: Kazimierz, ur. 1818 r. i Aleksander, ur. 1821 r. (metr. w Ołyce). Kazi-
mierza, z Olgi Drohomirównej, dzieci: Róża, ur. 1848 r.. Władysław Józef, ur. 1854
roku i Wiktor Feliks, ur. 1856 r. Przy legitymacyi podali za swój herb Nałęeg,
co się nie zgadza z przydomkiem Możejko, należnym Korzeniowskim h. Waga.
Stanisław, asesor sądu powiatu dziśnieńskiego i Franciszek Korzeniewscy,
synowie Kazimierza, wnukowie Bronisława, prawnukowie Zygmunta, syna Jana,
wnuka Zygmunta, dziedzica Żarczyc i Turglel. w powiecie oszmiańskim, 1600 r.,
legitymowali się ze szlachectwa 1817 r., przed Deputacyą Wywodową wileńską.
Herb Waga.
Digitized by
Google
KORZENIOWSCY — KORZENSCY.
288
Walenty, syn Wincentego i Anieli Turzańsldej, wnuk Jana, prawnuk Lu-
dwika, administrator dóbr Brody, ożeniony z Franciszką Żurawską, córką Fran-
ciszka i Zuzanny z Rynkiewiczów, pozostawił córki : Reginę i Aloizę, urodzone
1886 r. i syna Karola, ur. 1887 r. w Brodach. Wanda, wdowa po ks. Janie Ogiń-
skim z Uznian 1904 r.
KORZENIOWSCY z Korzeniowa v. Korzeniewa, w powiecie kaliskim. Jan
z Korzeniowa w Opatówlcu 1880 r. Świętomir y. Świąszek z Korzeniowa, na są-
dach w Kaliszu 1414 r. Kasper, Maciej, Sebastyan Maciej Brog, Adam i Walenty
Korzeniowscy, dziedzice Korzeniowa, w powiecie kaliskim, 1679 r. (Paw.).
To są prawdopodobnie także Nałęcze i z tego Korzeniowa wyszli pewno
Korzeniowscy, zamieszlci\}ący Wielkopolskę w XVII-m i XVIII-m wieku, o których
pod Nałęczami.
KORZENSCY h. STRZEMIĘ z Korzennej, w powiecie sandeckim. Korzen-
na Jest jedną ze starych gniazdowych wsi Strzemieńczyków - łjawszowów, a dzie-
dzice Jej, z całym rodem, Jako potomkowie fundatorów, byli patronami kościoła
Św. Jakóba na Kazimierzu pod Krakowem.
Stanisław z Korzennej, obecny 1888 r. przy sprzedaży Bolowic przez Trze-
cieskich. Tenże Stasiek z bratem Jaślciem z Korzennej i Ławszowa, mają spra-
wy o Bystre z Dzierżkiem Karwacs^anem z Janowic, w latach 1397—1898 (porów-
naj z Ławszowa). Stanisław nabył 1399 r. część Stanisławie,
1412 i 1418 r. świadczył przy wywodach szlachectwa z herbu
Strzemię, zawołania Ławszowa. Wdowa po nim Anna, j^ła
1484 roku.
Synem Jego być musiał Mikołaj Korzeński z Korzen-
nej, świadczący 1428 r. przy wywodzie szlachectwa w Krako-
wie, podpisany 1489 r. na konfederacyi Spytlca z Melsztyna,
dziedzic Korzennej i Chotla, kasztelan Czechowski, w latach
1468 — 1465. Wraz z braćmi i innymi Strzemieńczykami>
fundował Mikołaj 1462 r. mansyonarzy u Św. Jakóba. Żona
Jego, Elżbieta i córka także Elżbieta Zdzieborowa ze Swira-
dzic, nie żyły Już 1466 r. Synowie Jego: Stanisław, Klemens
i Piotr, byli dziedzicami Korzennej, TyiuszoweJ i MiłkoweJ,
w sądeckim, połowy Chotla zielonego i Wolicy, pod Bu-
skiem, Dalechów, Michałowic, w wiślickiem i Podlesia, w le-
lowslciem.
Stanisław naganił 1468 r. Czudzinowskiego (St Pr. P.
Pom. VIII; Hele. II).
Klemensa wymienia Długosz, Jako współpatrona kościoła Św. Jakóba. Żona
Jego, Katarzyna, z rodu Odrowążów, wystawiła sobie pomnik w Korzennej w koń-
cu XV-go wieku. W 1497 r. Mikołaj ma 60 grzyw, u Wielogłowskich.
Paweł zasądzony 1525 r. o dług przez egzekutorów testamentu Boturzyń-
skiego (St Pr. P. Pom. VI. 816). Jan sprzedał 1526 r. Dalechowy Feliksowi Dem-
bińskiemu. Bracia, Jakób i Stanisław, spierają się 1552 r. o prezentowanie na
Herb Strzemię.
Herbars T. XI.
30
Digitized by
Google
284 KORZENSCY.
prebendy u Św. Jakóba. Stanisław wydzierżawił 1559 r. części Korzennej, Tylu*
8zoweJ i Świegocina Zawadzkiej (Or. Sandec. 8 f. 114).
Właścicielem Michiiowic i Bielczowa, był Andrząf Korzeński 1579 roku
(Paw.), a Klemens był dziedzicem Podlesia, w powiecie lelowskim, gdzie około
1576 r. złupił i ograbił tamże kościół z naczyń świętycti i przyborów (Wizyta Ra-
dziw.). Korzenna i Tyluszowa była także ich dziedzictwem 1581 r. (Paw.). Sta-
nisław z Malikowie, 1592 r. na uniwersytecie w Padwie. Jakób, żonaty 1597 r.
z Jadwigą z Morawicy. Jan, podwojewodzy pilznieński 1597 r. Piotr z Korzennej
na wyborach w Proszowicach 1616 r. Adama pozwii 1688 r. Oołuchowski, o su-
mę (Zs. Ksiąs. 88 f. 1). Maciej, syn Adama z Korzennej, ustanowił 1646 r. pleni-
potentem Żytkiewicza (Zap. Łub. 40 f. 758).
KORZENSCY z Korzenia, w powiecie wareckim. Włodzimierz z Korzenia
zeznał oblig na Michałowskiego 1419 r. (Zs. Warec. l B f. 3). Anna, córka Włod-
ka, za Zygmuntem z Wysokinina 1416 r. (Czerskie). Piotr z Korzenia, z żoną Bar-
barą, wzięli 1442 r. w zastaw część Rato^na (A. Radoms.). Mik(^ Korzeński
z Korzenia, zapisał 1490 r. posag łonie, Katarzynie z Turowskich, córce Stanisła-
wa, podsędka czerskiego (Zk Warec. 1 C f. 121). Jan Korzeński dziedzic^ł na
Jasionnąj 1493 r. (Zs. OróJ. 4 A f. 867)
Inny Mikołaj, dziedziczący na Jasionnęj, którego siostra Jadwiga, była żoną
Jana Bonieckiego z Niedabyla 1492 r., nie żył Już 1484 r., w którym Świantka,
pozostała po nim wdowa, procesowiia Jana zBończy (Zs. War. l C f. 40, 42 i 145).
Syn jego, Paweł, zeznii oblig w Warce 1517 r. W 1521 roku zabezpieczył posag
pierwszą) żonie, Annie z Błeszna, córce Bernarda, a 1585 r. drugiej swej żonie,
Zofii z Błeszna, siostrze pierwsząj (Zs. Warec. 2 f. 201; 8 A f . 6 i 189; 5 f. 1441).
W 1612 r. sprzedał Jaruzel Kożuchowskiemu (Perp. C!zers. 8 f. 885). C^rka jego
Anna, za Janem Wierzbińskim 1571 r., synowie: Bernard, Feliks, Jerzy, Mikołaj,
Łukasz i Jan. Ten ostatni był plebanem i dziedzicem w Jasionnej, w latach
1564—1571 (M. 74 f. 189; Zs. Warec. 10 f. 745 i Zs. Or. Czers. 12 f. 401). Z nich:
Bernard dziedziczył 1576 r. na Jasionnej i Borkach.
Feliks, żonaty z Anną Wodziczyńską, córką Andrzeja, pozostawił córki :
Annę, żonę Rosława Ossowskiego 1585 r. i Zofię, żonę l-o y. Piotra Łychowskie-
go 1594 r., 2-0 y. Jerzego Brzeskiego, żyjącą jeszcze 1642 r. (Perp. Czers. 1 B f . 12;
Zs. Or. CIzers. 89 f. 618; Zs. Warec. 18 f. 822 i 27 f. 44).
Jerzy odstąpił 1570 roku majątek swój, bratu Łukaszowi (Zs. Warec.
10 f. 587).
Mikołaj zeznał 1566 roku zapis, na rzecz brata swego Bernarda (Zs. Wa-
rec. 9 f. 25).
Łukasz zeznał 1570 r. zapis dożywocia z żoną, Małgorzatą z Rylskich, cór-
ką Pawła (Zs. Warec. 9 f. 814 i 10 f. 587). Pozostawił dwie córki: Zofię i Annę,
oraz dwóch synów: Jana i Bernarda. Zofia, żona l-o y. Wawrzyńca Byliny 1605
roku, 2-0 y. N. Rykalskiego 1631 r., a Anna, żona Aleksandra Dunina 1598 roku
(Zs. Warec. 18 f. 828; 24 f. 582 i 16 f. 570). Jan i Bernard nabyli 1594 r. sche-
dę na Jasionnej, Borlcach i Klamach, od Zofii z Korzeńskich Plotrowej Wolskiej,
a wspólnie z matką, Małgorzatą z Rylskich, procesowali Zawiszę 1507 r. (Perp.
Czers. 1 B. f. U i Zs. Warec. 16 f. 166).
Digitized by
Google
KORZKIEWSCY. 285
Bernard odstąpił 1620 r. bratu Janowi, część swoją na Korzeniu, a wspól-
nie z żoną, Anną z Michałowslcieli, Ictórej 1601 rolcu posag zabezpieczył, sprzedał
1624 r. schedę swoją na JasionneJ, Borkacti i Kiamacti (Zs. Warec. 22 f. 895;
Perp. Czers. 2 f, 184 i 7 f. 41).
Jan, starszy syn Łukasza, zeznał 1598 r. zapis dożywocia z żoną, Małgo-
rzatą ze Zbroskich. W 1608 r. nabył część dóbr Zbrosza wielka, a 1620 r. wziął
w zastaw część Sucłiy i Pokrzywny i nabył od brata Bernarda część jego na Ko-
rzeniu (Zs. Warec. 16 f. 570; 22 f. 882 i 896; Perp. CJzers. 8 f. 141). Synów jego
trzech: Wojciech, Jan i Jakób.
Wojciech, dziedzic części Chmielowa, którą sprzedał 1644 r. Turowskiemu
i posiadacz Białej, w starostwie nowotarKskiem, podpisał, z województwem san-
domierskiem, elekcyę Jana Kazimierza. Żonaty l-o y. z Jadwigą Branecką, wdo-
wą po Sebastyanie Chmielewskim 1688 r., 2-o v. z Jadwigą Sielską, wdową po
Janie Kochanowskim, z którą zeznał zapis dożywocia 1689 n, pozostawił córkę Zo-
fię, żonę Andrzeja Bieniewskiego 1667 roku i syna Adama, posiadającego część
Chmielowa 1640 r. (Zs. Warec. 25 f. 45; 26 f. 159 i 584; 27 f. 108; Perp. Czers. 9
f. 5; 10 f. 110 i 190; 18 f. 187).
Jan zeznii 1688 r. zapis dożywocia z żoną, Zofią z Chmielowskich (Perp.
Czers. 9 f. 500), a 1644 r. sprzedał bratu Jakóbowi majątek swój ruchomy (Ibid.
10 f. 448).
Jakób, dziedzic na Bońkowej wsi, zaślubił l-o v. Barbarę Oodawską, 2-oy.
Annę Boską. Z pierwszą zeznał zapis dożywocia 1650 r., a z drugą, 1652 r. (Zs.
Warec. 28 f. 255 i 274; Perp. Czers. 11 f. 538). Synów pozostawił dwóch: Prota-
zego i Franciszka.
Protazy procesował Laskowskiego 1654 r.
Franciszek, dziedzic na Bońkowqj wsi. Zatorze i Zastrużu, podpisał, z zie-
mią czerską, elekcyę króia Michiia. Żonaty z Katarzyną Boniecką, miał z niej
córkę Jadwigę, za Michałem Rylskim 1698 r. i synów: Jana i Tomasza.
Jan, żonaty l-o v. z Maryanną Oołkowską, córką Andrzeja, 2-o v. z Kata-
rzyną Rusiecką, z pierwszej żony pozostawił córkę Maryannę, żonę l-o v. Józefa
Orębeckiego, łowczego dobrzyńskiego 1726 r., 2-o v. N. Zawadzkiego (Perp. Czers.
14 D f. 8; 16 B f. 49; 17 f. 77 i 226; 19 f. 285; 20 f. 155; 81 f. 127).
Tomasz, z ziemią czerską, pisał się na elekcyę Augusta II-go.
Zdaje się, że z tej rodziny pochodził Kasper, bo pisii się na Korzeniu, żo-
naty z Katarzyną ze Smogorzowa Wąsowiczówną, córką Krzysztofa i Katarzyny
Sobańskiej, którego syn Michał, tytułowany stolnitciem sochaczewskim, brał 1708
roku spadek po wi\ju swoim, Marcinie Wąsowiczu, stolniku sochaczewskim (Or.
Przem. z 1708 r. i Gr. Bieckie 85 f. 807).
KORZKIEWSCY z Korzkiew, w powiecie kaliskim. Drogosław zKorzkiew,
na sądach w Pyzdrach 1897 r. (Leksz.). Jakusz i żona jego, Małgorzata, w la-
tach 1411 — 1414. Piotr, Wojciech i Mikołaj, zabity przez Piotra z Kowalewa,
bracia; Elżbieta, wdowa po tym Mikołaju, w latach 1411 — 1414. Andrzej i Jan,
bracia, wzięli 1416 r. w zastaw pół Baranowa. Mikołaj Ciotczany, kanonik poznań-
ski, z braćmi i siostrami procesował Główczyńskich, o pięć łanów w Korzkwiach,
1412 r. (A. kaliskie). Piotr Korzkiewski, kwitował 1570 r. Mycielskiego (Inscr. Res.
Pyzdr. f. 408).
Digitized by
Google
286
KORZONOWIE - KORZYBSCY.
KORZONOWIE V. KORZUNOWIB h. KOT z tą odmianą, że kot trzyma
w łapach strzałę rozdartą. Iwaszko, Martyn, Stepan, DorofeJ i Iwaszec Korzuno-
wie, ziemianie bracławscy, otrzymali 1555 r. Żuków-Ostrów, od księcia Słuckiego
(Arch I. Z. Ros. YIL 1). Adam. w powiecie grodzieńskim 1766 r. (Akta VII).
N. Korzon, oficer b. wojsk polskich, zgin^ 1794 r. pod Oołkowem. Jan,
Korzon, towarzysz petyhorski wojsk litewskich, miał synów: Apollona, którego cór-
ka Emilia Skinderowa i Adama, ur. 1808 r., zmarłego 1864 r., którego jedyny
syn Tadeusz, ur. 1839 r. w Mińsku, znakomity historyk, ma córkę Wandę, za
Konradem Prószyńskim i syna Tadeusza, ur. 1872 r.
Andrzej i Łukasz, synowie Marka, wnukowie Pawła, prawnukowie Bazy-
lego, legitymowali się ze szlachectwa 1839 r., w gubemii podolskiej (Spis.).
W gub. wołyńskiej legitymowali się Korzunowie: Daniel z synami: Pawłem
i Antonim i synem tegoż ostatniego Błażejem i Bazyli z synami: Dymitrem, Grze-
gorzem i Szymonem i synami tego ostatniego. Antonim i Bazylim, synowie Ga-
bryela, wnukowie Hieronima, prawnukowie Jana, 1861 r., a Jan, z synem Zygmun-
tem, syn Jana, wnuk Andrzeja, prawnuk Jana, 1875 r.
KORZUBA Jan Paweł, podstoli brzeski 1684 r. (Gr. Brzes.).
KORZYBKOWIE w województwie bełskiem. Aleksy Franciszek v. Aleksan-
der Franciszek Korzybek, pisarz grodzki horodelski, w latach 1671 — 1692. Fran-
ciszek, z tegoż województwa, podpisał elekcyę Augusta II-go. Tenże Franciszek,
pisarz grodzki horodelski 1703 r., żonaty był z Eufrozyną Rusiecką 1717 r. (Gr.
Bełs). Trzymi^ wójtostwo horodelskie (Ręk. Oss. Sig. 262 f. 21 i 41). Maryanna,
za Andrzejem Tarabańskim, a Zuzanna, za Piotrem Siedleckim, 1717 roku
(Gr. Bełskie).
KORZYBOWIE. Bartłomiej Korzyb, dziedzic Zadybskiej Woli, zasądza
1551 r. Kochanowskiego (Coli. Krak. 34 f. 580). Maciej Korzyb z Zadybskiej Woli,
dziedzic części Zadybskiej Woli, Górzna wyższego i Łęgu, w ziemi stężyckiej 1569
roku, żonaty 1593 r. z Małgorzatą Jazgarską (Paw. i Wyr. Lub, 53 f. 450). Jan.
syn Macieja, pozwał Walbacha 1607 r. (DW. 34 f. 385). Maciej, cześnik lidzki
1677 r. (Zap. Lub. 56 f. 438).
KORZYBSCY h. HABDANK z Korzybia, w powiecie
płońskim. Mroczek, syn Jana z Korzybia, 1435 r., a Stanisław,
syn Stanisława, 1456 r. na uniwersytecie krakowskim. Jan Ko-
rzybski, obwiniony 1530 r., o zabójstwo Mikołaja z Czarnowa.
Wawrzyniec i żona jego, Barbara z Zielińskich, mają sprawę
1532 r., o wójtostwo w Płońsku.
Maciej, Marcin, Stanisław, Feliks i Paweł, synowie
Piotra Bodgaty, dziedziczyli 1541 r. na Korzy biu-Witko wicach
i oskarżyli Stanisława, syna Jana damego z Korzybia - Wit-
kowie, o napad.
Stanisław, syn Jakóba z Korzybia, pozwany 1537 roku
o zranienie L\)ewskiej. Maciej, syn Mikołaja Bonik z Korzybia
wielkiego, ma 1540 r. sprawę z Byszyńskim, o napad i gwał-
ty. Feliks, syn Piotra, zwanego Póata, z Korzybia wielkie-
Horb liabdank. go, ma sprawę 1541 r. z Szymonem, synem Leonarda Mroegha
Digitized by
Google
KORZYNA — KOSACCY. 287
z Korzybia, o rany. Paweł, lAichaJt i Wojciech, synowie Marcina Oąegy z Wiel-
kiego Korzybla, zeznali 1540 r. oblig na Trząszewskiego.
Bartłomiej I Michał, synowie Stanisława, zwanego Stach, z Korzybia -Wit-
kowie, pozwani 1548 r., o napad I pobicie. Mikołaj, dziedzic na Korzyblu - Czer-
wonkacli, syn Jana, 1544 r. Syn jego Jan, tegoż roku. Stanisław I Rosław, sy-
nowie Jana z Korzybia - Witkowie, mają 1544 roku sprawy o zadanie ran. Pa-
weł Koiicg z Korzybła-Wltkowlc, pozwany 1544 r. o zabójstwo Jana, syna Stani-
sława Cgamego (Gr. Płoc. Wlecz. 1 1 20 I 257; 2 f. 118 I 240; 4 f. 124 I 127; 6
f. 2 1 206; 7 f. 17 I 161; 9 f. 17, 286, 800, 840, 842, 845 1 850).
W 1578 r. dziedziczyli na Korzyblu - Czerwonkach: Adam z braćmi, syno-
wie Stanisława, Stanisław I Jan, Zuzanna, córka Jakóba i Jakób, syn Macieja;
na Korzyblu wielkim: Grzegorz, syn Wacława, Maciej, Marcin MrocAowier, Albert
Służebny, Paweł Oata z braćmi, Jakób Reska i Stanisław Mroezek^ syn Andrzeja;
na Korzyblu - Kawuchach: Stanisław, Walenty I Adam Kanasga; na Korzyblu-
Witkowlcach: Rosław, Sebastyan z braćmi, synowie Czarnego, Wit I Andrzej, Pa-
weł z braćmi 1 Feliks z bratem (Paw.).
Kazimierz I Mikołaj podpisali, z województwem płockiem, elekcyę Augu-
sta n-go. Adam, dziedzic 1781 r. Smardzewa - Włostów i Śniegoclna, pozostawił
syna Adama, żonatego z Franciszką Koclęcką, którego syn Stanisław, zeznał 1791
roku zapis dożywocia z żoną, Joanną Eglersdorff, córką Wacława I Rozalii Stęp-
niewskiej (DW. 107 f. 1260),
W początkach XIX-go wlelcu do spadku po Konstacyl Zakrocklej, zgłosili
się w Trybunale płockim : Ignacy, Joanna, I-o v. Zarembina, 2-o v. Klsielewskai
Katarzyna Zarembina I sukcesorowle Teressy Goszczyńskiej, a po Tekli Korzyb-
sklej, Julian I Maryanna.
Kllckl, dziedzic Okunlewa, Czarnowski, dziedzic Chąjęt I Zambrzyckl, dzie-
dzic Gostkowa, zaświadczyli 1805 roku, że Stanisław Korzybskl jest szlachcicem,
w skutek czego tenże otrzymał odpowiednie świadectwo, w którem powiedziano,
że ma dzieci ośmioro, a w Ich liczbie Antoniego Onufrego (DW. 118 f. 1042).
Wacław Mikołaj Piotr, Aleksander Sylwester Łucyan Adam Wojciech
I Andrzej Korsyn Romuald, synowie Stanisława, legitymowali się ze szlachectwa
w Królestwie Polsklem, przed 1850 r.
N., pułkownik wojsk austryjacklch, ożeniony z Gabiyelą Podoską, w poło-
wie XIX-go wieku. Władysław, ożeniony z Heleną Rzewuską z Bądkowa, umarł
1900 r. w Warszawie. Andrzej, sekretarz I-go departamentu Izby sądowej w War-
szawie, syn Stanisława i Józefy z Popławskich, zaślubił 1902 r. w Warszawie Ire-
nę Rudnicką, urodzoną z Jadwigi Podosklej.
KORZYNA, patrz Kurtyna.
KORZYŃSKI Wojciech, komornik królewski 1678 r. (Zap. Lub. 55 f. 846).
KOSA Marcin podpisał, z województwem lubelskiem, elekcyę Augusta II-go.
KOSACCY V. KOSSACCY h. RAWICZ z Kosaćca, w powiecie warszaw-
skim. Dziersław Kosackl pozwany 1442 roku przez plebana z Rokitna, o napad
Digitized by
Google
288
KOSAKIEWICZOWIE - z KOSARZEWA.
(Pom. Dł W. Śr. XVL 1146). Piotr, syn niegdy Macieja i Jan, dziedzice Kosacca,
Paweł, dziedzic części Woli Krakowińskicj, a Agnieszka, żona Piotra, wdowa po
Bartłomieju Świętochowskim, części Świętochowa, w powiecie warszawskim, 1680
roku (Paw.). Andrzej Kossacki, pleban miński 1580 r., sekretarz Zygmunta Augu-
sta, dziekan warszawski, umarł 1609 roku. Pocliowany w kościele Św. Jana
w Warszawie. Brat jego, Jakób Kosackl, pozostawił syna Macieja, żonatego z Zoflą
Climielewską, wprowadzonego 1605 r. do Milanowa, nabytego od Cieciszewskiego.
Córki jego: Anna, żona Macieja Skolimowskiego 1645 r. i Pelicyanna, synowie: Jerzy
I Stanisław. Nad Stanisławem 1 Pelicyanna, ustanowioną zo-
stała opieka 1609 r. Jerzy sprzedał 1648 r. Miianowo Dąbro-
wskiemu, a 1635 r. część Chmielewa Korzeńsklemu. Stani-
sław żył jeszcze l64l r., w którym kwitował Parznlewskie-
go (Perp. Czers. 2 f. 528; 7 f 111; 9 f . 85; 10 f. 482; DW;
82 f. 506; 37 f. 1199; 49 1859). Tomasz, syn Łukasza, w gro-
dzie warszawskim, 1687 r. (DW. 49 f. 267).
Jan Kosackl, syn Jana, nabył 1655 r. Czarnowo. Ma-
ryanna ze Strzałkowskich, żona Jana, zrzelda się posagu 1692
roku. Syn jego Wojciech, miecznik łomżyński, zapisał 1708
roku dożywocie żonie swej, Marcyannie z Izbińsklch, córce
Wojciecha, cześnika socbaczewskiego, wdowie po Franciszku
Skulsklm, stolniku bracławsklm. Zoila, siostra Wojciecha, za
Aleksandrem Frołowiczem 1718 r. (DW. 52 f. 871; 68 f. 188;
61 1 955; 62 f. 883).
Adam podpisał, z ziemią sochaczewską, elekcyę króla
Mlchiia. Katarzyna, żona Kazimierza Badowskiego* 1690 r.
(Perp. Czers. 14 C f. 14). Jerzy i Michał Kossaccy, stronnicy
Augusta III-go 1783 r. (Obllg. Warsz. 49 f. 604). Katarzyna, żona 1788 r. Florya-
na Kaniewskiego, cześnika wschowsklego.
Aleksy Józef i Wilhelm Stanisław, synowie Adama Antoniego Ignacego*
sędziego granicznego powiatu oszmiańskiego, wnukowie Jerzego, prawnukowie
Kazimierza, praprawnukowle Adama Kosacklego, dziedzica 1600 r. Nlewlerowicz,
w powiecie kowieńskim, legitymowali się ze szlachectwa 1800 n, przed Deputacyą
Wywodową wileńską.
KOSACCY V. KOSSACCY h. PRAWDZIC dziedziczyli na tymże samym
Kosaćcu, co I Rawlczowle. Jan, syn Jakóba i Piotr, syn Macieja, 1568 r. w ziemi
warszawskiej (Wittyg.).
KOSAKIEWICZOWIE. Tadeusz Kosaklewlcz podpisał manifest szlachty
litewskiej, 1763 r. (V. L.). Macląj, dziedzic cząstki w Popielach, żonaty 1821 r.
z Anną z Danielowiczów (A. Lwów. For. Nob.). Patrz KogaUeuHesotoie.
KOSANECKI Adam podpisał, z województwem lubelskiem, elekcyę króla
Michała. Czy to nie Koganeekił
KOSARSKI Waleryan podpisał, z województwem sieradzkiem, elekcyę Augu-
sta II-go. Czy to nie Kogarshi?
z KOSARZEWA, patrz m Kozargewa.
Herb Rawicz.
Digitized by
Google
KOSARZEWSCY — KOŚCIAŁKOWSCY.
289
KOSARZEWSCY. patrz Kozargewsey.
KOŚCIĄ Seweryn, z wojska zaporoskiego, otrzymał szlachectwo na sejmie
1661 roku (V. L.).
KOŚCIALSCY z Kościrf, w ziemi kiyawskiej. Wojciech, syn Michała, na
uniwersytecie krakowskim 1480 r. Dobiesław z Kościał 1439 r.. Wincenty, żonaty
z Dorotą, 1441 r„ a Świętosław 1467 r. w Brześciu. Wincenty Kościalskl z Ustro-
nia 1452 r. (Gr. Brzes.). Dziedzicem Kościał był 1820 r. Przybysław Trojanowicz.
kasztelan, kowalski, prawdopodobnie z rodu Pałuków (RM.).
KOŚCIAŁKOWSCY h. SYROKOMLA, w powiecie wiłkomlerskim. pisali
się z Zyndrama. Gabryel Kościałkowskl nabył 1602 r. Lebdegie. Synów pozosta-
wił jedenastu, z których. Mikołaja i Adama, znane jest potomstwo.
Mikołaj, syn Gabryela, ur. 1584 r. z Anny Burblanki, żonaty z Anną Ros-
sochowską. miał syna Jana. skarbnika smoleńskiego I pisarza ziemskiego wiłko-
mlerskiego 1665 r.. elektora króla Michała I Jana III-go, dziedzica Polepią. Jan
zeznał testament 1688 r. Żonaty l-o y. z Konstancyą z Puciatów 1664 r. 2-o y.
z Anną Brzozowską 1678 roku. wdową po Waleryanle Chłusowlczu. horodnic^m
orszańsklm, pozostawił syna Michała, dziedzica Polepią, ożenionego z Eugenią Ro-
zenówną. z której było trzech synów: Franciszek. Jan I Miko-
łaj (Akto XI I XV).
Franciszek, syn Michała, podkomorzy wiłkomlerskl
1752 r. I pisarz skarbowy litewski, zmarły 1762 r., zKonstan-
cyl Kopclównej. mlidi synów: Ignacego, zmarłego 1760 r., Ta-
deusza. Kajetana I Andrzeja. Z nich Tadeusz z Zyndrama.
starosta czotyrskl 1776 r.. poseł wiłkomlerskl na sejm cztero-
letni, kawaler orderu Św. Stanisława 1781 roku. zaślubił
Annę Ogińską, wdowę po Józefie Osklerce (DW. 99 f. 572
I 108 f. 155).
Jan. syn Michała, chorąży wlłkomierskl 1765 r.. miał
syna Ignacego, chorążego 1769 r.. a marszałka wlłkomlerskie-
go i kawalera orderu Św. Stanisława 1781 roku. pierwszego
1 ostatniego kasztelana wlłkomlersklego 1798 r. Ignacy, z Bar-
bary Górskiej, pozostawił synów: Michała I Aiolzego. Michała,
z Tekli Komarównej. syn Romuald.
Mikołaj, syn Michała, dziedzic po ojcu Polepią, sędzia
ziemski 1765 r.. a marszidek wlłkomierskl 1778 r.. żonaty
z Wlktoryą z Baków, miał sześciu synów: Józefa. Antoniego. Jana. pisarza grodz-
kiego lidzkiego, Reg^sa. kanonika wileńskiego. Augustyna, zakonnika I Kazimie-
rza. Z nich:
Antoni, sędzia ziemski wiłkomlerskl 1777 r.. z Katarzyny KostrowickieJ.
miał synów: Mlkdąja. szambelana Stanisława Augusta I kawalera orderu Św. Sta-
nisława 1789 r. żonatego z Weyssenhoifówną 1 Aloizego.
Kazimierz, starosta strubiskl I stolnik 1781 r.. a chorąży wlłkomierskl i kawa-
ler orderu Św. Stanisława 1787 r.. podkomorzy wiłkomierski 1792 r.. poseł 1786 r..
Herb Syrokomla.
Digitized by
Google
240 KOŚCIAN.
deputat na Trybunii główny litewski 1776 r., Iconsyliarz Rady nieustąjąccjj i ase-
sor sądów zadwornych, z Urszuli Morykonianlci, miał dwócti synów: Micłiała, sta-
rostę stnibiskiego i Regisa.
Mikołaj, drugi syn Mikołaja, z Anny Rossocłiowskiej, stolnik miński 1698
roku, ożeniony z Judytą Cłiłusowiczówną, miał syna Micliała, podczaszego wiłko-
mierskiego, po którym pozostali synowie: Józef, elektor Stanisława Augu-
sta i Jan.
Adam, syn Gabryela, ur. 1601 r., pisarz grodzki wiłkomierski, ze Ślepo-
wrońskiej, miał dwóch synów: Jerzego i Konstantego.
Jerzy z Zyndrama, dziedzic Pienian, strażnik wiłkomierski, elektor króla
Michała, ionaty l-o y. z Zofią Laskowską, 2-o y. z Emerencyanną Butmanówną,
z pierwszej żony pozostawił synów : Stanisława, Jana, żonatego z Przezdziecką
i Stefana, żonatego z Elżbietą Bystramówną, a z drugiej— Rafała, żonatego z Ka-
tarzyną Tymińską, Salomona, Michała, Władysława i Karola. Ten ostatni, wła-
ściciel Kurkli, zaślubił Domicelię Kopciówną i z niej miał siedmiu synów: Michała,
ur. 1705 r., Karola Mateusza, ur. 1709 r., Jerzego Józefa, ur. 1718 r, Franciszka
Daniela, ur. 1717 r., Jana Michała, ur. 1719 r, Kazimierza Józefa, ur. 1722 r.
i Antoniego, ur. 1725 r. Z nich:
Franciszek Daniel miał syna Kazimierza, ur. 1742 r., żonatego z Rozalią
Aramowiczówną, z której synowie: Marcin Franciszek, ur. I767r., porucznik wojsk
litewskich, Ignacy Jerzy, ur. 1770 r, Karol Kasper, ur. 1773 r. i Stanisław, ur.
1776 roku.
Kazimerz Józef miał trzech synów: Józefa Kazimierza, Jana Kazimierza
i Wincentego. Józef Kazimierz, z Anny Kostomłockiej, miał synów : Kazimierza,
Jana i Aleksandra. Po Janie byli synowie: Rajmund Józef, ur. 1828 r. i Włady-
sław Adolf Robert ur. 1824 r., a po Aleksandrze pozostali synowie: Jan Augustyn,
Henryk Aleksy, Ildefons Anastazy Jan, zmarły 1875 rolcu i Władysław Bogusław,
ur. 1821 roku.
Antoni pozostawił syna Mikołaja, a ten Kanuta, ur. 1778 r.
Ignacy, brat Benedykta, dziedzic Polepią w pirfowie XIX-go wieku, pozo-
stawił synów: Melchiora, Ignacego i Stefana, którzy po ojcu odziedziczyli Polepie
(z Teki br. Kossak.).
Mikołaj, koniuszy wiłkomierski i Jerzy, strażnik wiłlcomierski, elektorowie
Jana III-go. Antoni, podstolic wiłkomierski i Ignacy, wojskowicz i rotmistrz po-
wiatu wiłkomierskiego, podpisali elekcyę Stanisława Augusta.
Franciszek Zyndram, podkomorzy oszmiański 1753 r., a marszałek wiłko-
mierski 1764 r. Jan, kanonik wileński, kawaler orderu Św. Stanisława 1790 r.
Jadwiga Konstancya, córka Józefa i Ludwiki z Ęjsmontów, zaślubiła w Warsza-
wie 1904 r. Ludwika Łukowskiego.
Abelard, dziedzic Balinowa, zaślubił 1905 r. w Wilnie Wandę Poklewską
Koziełłównę. Anna z Tyszkiewiczów Kościałkowska, zmarła 1844 r., pozostawiwszy
syna Janusza.
KOŚCIAN Jan, parę razy nazywany Kortirą, posiadacz wsi Królewskiej
Woli, w brzeskiem-kiyawskiem, w latach 1418—1424 (Teka Paw. VII).
Digitized by
Google
z KOŚaANEK — KOŚCIEJOWIE. 241
t KOŚCIANBK, w powiecie sieradzkim, Łukasz i Klemens, dziedzice Ko-
ścianek, pierwszy 1407 r., drugi 1488 r., w grodzie sieradzkim.
KOŚCIANKOWIE. Tomasz Kościanka zastępował cz^to burgrabiego, ko-
mornika i podkomorzego, na sądach w Pyzdrach, w latach 1890 — 1400*. Jaksa,
dziedzic Kościanłd, na sądach w Pyzdrach 1897 r., aDobrogost zKońcianki 1899
roku w Gnieźnie (Leksz.). Jarosław Kościanka, 1418 r komornik sądu w Pyz-
drach. Przybysław z Kościanek ma dowieść 1899 r. w Sieradzu swego szlache-
ctwa i herbu ŚUpownm, Mikołaj Kurek, dziedzic części Kościanek 1686 r. (Paw.).
Do nich prawdopodobnie należy Wojciech Kościanek Pobłocki, poseł pro-
wincyi pruskiąf 1788 r., stronnik Augusta lU-go (Oblig. Warsz. 49 f. 611).
z KOŚCIANOWA z dyecezyi wileńskiej, Mikołaj, syn Stanisława, 1487 r.
na uniwersytecie krakowskim. ,
KOŚCIANOWICZ Marcyan nabył 1764 r., od Dębskiego, prawo dożywotnie-
go posiadania Grabiny, w ziemi nurskiej (M. 280 f. 62).
KOŚCICCY mylnie KOŚCIECCY h. KOŚCIESZA. Marcin Kościcki, w gro-
dzie sanockim 1726 r. Stefan pozwany przez Drohojowskich 1788 r. (Gr. Krzem.).
Marcin, pisarz grodzki krasnostawski, został wojskim horodelskim 1719 r. Umarł
1729 r. Michii, zmarfy 1820 r. we Lwowie, pozostawił: Katarzynę Zimanderową,
Teklę, Jana, Antoniego i Wojciecha (A. Lwów. Por. Nob.).
Antoni, syn Aleksandra i Alelc:sandry z Krzy wokulskich, miidi, z Anny zHo-
łyńskich : Józefa Teodora, który w sądzie grodzkim, Kazimierza i Ignacego Mi-
chała, którzy w sądzie ziemskim halickim, legitymowali się ze szlachectwa 1788
roku. Z nich:
Ignacy Michi^ żonaty z Elibietą Blilmąjerówną, pozostawił: Wojciecha, źo-
nat^^ z Teklą Wildówną, z której: 1) Artur Romuald, ma z Amalią z Schaelów:
Irenę, Teklę i Armanda Wojciecha. 2) Aleksander Lucyan, rotmistrz wojsk
aust^ackich, ożeniony z Joanną Kopalówną, ma: Aleksandra Karola, Olgę Irenę
i Irenę Joannę, wsa^stkich wylegitymowanych ze szlachectwa 1888 r., w gpedicyj-
skim Wydziale Krajowym (M. D. Wąs.).
z KOŚCIBJOWA, w województwie krakowskiem. Mikołą) zwany Koziek
z kościejowa 1885 r., pozostawił synów : Andrzeja 1897 r. i Mikołaja, żonatego
1898 r. ze Stachną, córką Jaśka z Rosiejowa (St Pr. P. Pom. VIII). Andrzej na-
był 1417 i 1418 r. za 600 grzyw, części Miląjowa, w sandomierskiem (KMP.).
KOŚCIEJOWIE, w ziemi przemyskiej i halickiej. W drugiej połowie XV-g;o
wieku żyło na Rusi trzech braci Kościejów. Prokop y. Prócz, Mikołaj starszy i Mi-
kołaj młodszy. Dziedziczyli oni na Laszkach, przedmieściu Nowego Byt>ła i mieli
w zastawie część Uhelnik 1460 r.
Prokop, ożeniony z Duchną Buchowską 1466 r., miał synów: Zygmunta
1475 r. i Bohdana, ożenionego z Fienną Borszowską 1498 r.
Herban T. XL 31
Digitized by
Google
242 Z KOŚCIELCA.
Mikcdąj sŁars^ z Łaszekt wiSjjŁ w Prosach, podzielił się polubownie 1465 r.
z bratem Mikołajem młodszym, dobrami i przypadłą mu czę6ć Nowego miasta
Bybła, zamienił 1467 r. na czę6ć Czyiowic, którą znów sprzedał 1478 r. Lipnickie-
mu, a 1494 r. sumę swą 100 gr^w. u Andrzeja z Chodcza, rozdzielił między syna
Piotra, ionę Małgorzatę i córki : Barbarę, Helenę, Ann^ i Zofię, polecając im po-
dzielić się ruchomościami i inwentarzem po Jego śmierci po równości.
Mikołaj młodszy z Laszek, ożeniony l-o y. z Barbarą, wdową po Janie
z Sandkowic 1462 r., a 2-o y. z Dorotą, córką Piotra Czessgfka z Rytarowic, pod-
komorzego sanockiego 1483 roku, miał syna Jana, który doszedłszy lat, procesiye
1605 r. o zabójstwo ojca przez Jana Klokowskiego, córkę tegoi Dorotę z Nowo-
siedlec Adam KościeJ z Laszek, ionaty 1601 r. z Barbarą z Leśniowic (AGZ.
xn - XV1ID.
z KOŚCIELCA, z KOŚaOŁA, DE LAPIDEA ECCLESIA. Nazwy te mie-
szane w dyplomatach. Jak równiei przez historyków i heraldyków, tak, łe nawet
dzisiaj Jeszcze dojść trudno, którą miejscowość, nazwą tą, oznaczać chciano, tem
więcąj, ie i Kościelców i Kościołów Jest kilka i dwie Kościeke wsie, które zastą-
piły pierwotną nazwę Kościoła.
Z Kościelca, zwan^;o często Kościołem, albo Lapidea Eceleria, leią/oego
w powiecie inowrocławskim, obok Pakości, z którą pierwotnie jedną całość stano-
wił, wzięli nazwę Ogończykowie Kościeleccy. Dobra te jednak bardzo późno, bo
zaledwie na schyłku XIV-go wieku, do domu ich wejść mogły. Pierwotnie sta-
nowiły własność rodu LesMuyeów.
Oerward, biskup kujawski, zwalniając 1811 r z cenzur kościelnych Prze-
mysława i Kazimierza, książąt kujawskich i inne osoby, biorące udział w więzie-
niu biskupa i krzywdzeniu cdonków kapituły, wymienia i panów de Lapidea
Eedesia (ma być Kościelec), których było wówczas czterech: Stefan, kanonik wło-
cławski i kruszwicki i bracia Jego stryjeczni: Fioryan, Bogumił i Wojciech
(R M. n).
Ploryan był wówczas proboszczem płockim, następnie został biskupem pło-
ckim 1817 r., a umarł 1884 r. w Pułtusku, dokąd przeniósł rezydencyę biskupią,
wybudowawsa^ tamże zamek. Pochowany w Płocku.
B<^mił trzymidi Świecie, z ramienia wyięj wymienionych książąt ki^aw-
skich, skąd wypędzony zostiU przez Krzyżaków 1809 r, a Władysław Łokietek
ustanowił go starostą ziemi pomorskiej. Zeznali to, w procesie z Kr^rżakami,
1820 r. brat jego Fioryan, a 1889 r. drugi brat Wojciech, podówczas wojewoda
brzeski. Bogumił był 1825 r. dziedzicem Pakości (RM. i Lites.). Synem J^;o być
musiał Hektor, także dziedzic Pakości, podczaszy brzeski w latach 1859 — 1862,
a sędzia ziemski w latach 1865—1868.
Wojciech, zwany Kościelec, pisany z Kościoła i z Pakości, podczaszy brze-
ski 1816 r., następnie wojewoda ki^awski, w latach 1825— 1849, miał syna Woj-
ciecha, także wojewodę Icijuawskiego, w latach 1856-1891.
Ten drugi Wojciech, wojewoda i brat Jego stryjeczny Hektor, otrzymali
1859 r., od króla Kazimierza, pozwolenie, na osadzenie ze wsi Pakości miasta, na
prawie niemieckiem (KWP. III. 1897). Ci bracia stryjeczni, Albert wojewoda
i Hektor podczaszy, dopełnili 1862 r. działu dóbr, z mocy którego Wojciech otrzy-
Digitized by
Google
z KOŚCIELCA. 248
mał: Krzywosądz, Cieślin nowy i stary, Wielowieś, obie części Kościoła (ma byd
Kościelca), Mamlicz, Łabiszyn i Mochełelc, a Helctor wziął: Ostrów, Ry bitwy, Sa-
dłogość, Piechcin, ŁuUcowo i Palcość (Ibid. 1466).
Że wymienieni dziedzice Kościelca, zwanego Kościołem, do rodu Leszczy-
ców naleteli, świadczą liczne pieczęcie obu Wqjciechów, wojewodów ki^awskich,
z Ictórych Jedna zawieszona na przywileju wydanym w Kościelcu, przez samego
Wojciecha, 1868 r. (KWP. 1848, 1897, 1487 i 1466).
Synami Wojcieclia, wojewody, być musieli: Mikołaj z Kościoła, sędzia ziem-
ski brzeski, który wspólnie z Wojciechem z Pakości, ręczył 1886 r. za Wszerado-
skich i Maciej Kościelec z Łabiszyna, wojewoda inowrocławski 1401 r , a brzeski
1418 r. Patrz Pahośscy i ŁabUcy y. Łabisgyii$ey.
Po Hektorze pozostał między innymi syn Mikołą], piszący się z Pakości,
któremu Papież Grzegorz zezwolił 1877 r. zaślubić Agnieszkę, wnuczkę Alberta
z Lutol>orza, krewną w czwartym stopniu (KWP. 1746). Z Ostrowa, który dzia-
łem przeszedł na Hektora, pisał się Stanisław Kiwała^ takłe z rodu Leszczyców,
sędzia ziemski brzeski, w latach 1858—1862 (Ibid. 1466).
W latach 1482 — 1467 kasztelanem szremskim był Wojciech z Pakości
i Krotoszyna, piszący się takie z Koźminka. Patrz Krotosey i Pakoiiey.
Z powyższego widzimy, ie Kościelec zwykle Kościołem był nazywany.
Pakość pierwotnie do innego Jeszcze rodu należała. Otngrmali Ją wraz
z Batkowem bracia, Przybysław i Paw^ zwani WyueUaawie, od księcia Boleda-
wa. Nadanie to potwierdził im ksiąię Przemysław 1282 r. Przybyriaw był wo-
Jewodą świeckim w latach 1280— 1282« a PaweŁ kasztelanem świeckim, w latach
1278 — 1288, a wojewodą, 1284 — 1298. Pieczęć Pawła przedstawia cztery groty
w krzył zestawione (Małecki II 1 190). Już Jednak 1826 r. dziedzicem Pakości
był Bogumił (RM.), o którym było wyżąj.
Kościelec mógł wejść w dom Kościeleckich, albo drogą nabycia, albo wsku-
tek zaślubienia córki Wojciecha, lub Mikołaja, nie wcześniej Jednfdc, Jak na schył-
ku XIV-go wieku. W 1418 r. właścicielem Kościelca był Janusz Kościeleckl, wo-
jewoda gniewkowski.
Na Kościelcu, zwanym także Kościołem i Biiikowie, w powiecie koniń-
skim, dziedziczył 1268 r. Bozata (Bodzęta), łowczy poznański. Otrzymał on w tym-
że roku, od księcia Bolesława, różne przywileje dla tych dóbr, a szedł, zdaje się,
z rodu Porajów z Wrześni. Franciszek z Kościelca, świadek 1288 r. na przywile-
ju księcia Przemysława.
Ck) do Kościoła, Kościelnej wsi, nazywanej w nąjdawnięjs^ch aktach
Lapidta Eeelesia^ rzecz przedstawia się trudniej. Z tej Kościelnej wsi, leżącąj
w powiecie brzeskim, nazwę swą wzięli Kościelscy, również Jak Kościeleccy Ogoń-
czykowie.
Żychliński, w „Złotej Księdze^, uważa dziedziców tego Kościda, znanych
z aktów XIII-go i XIV-go wieku za protoplastów Kościelskich. Jest to możliwe,
ale dotychczas nie udowodnione, gdyż pieczęci ich nie znamy, a akta dotychczas
zbadane nie wykaz^ją, czyim był synem Krystyn, stolnik brzeski 1486 r., piszą-
cy się pierwszy Kościelskim.
Władysław Łokietek potwierdził w Kaliszu 1297 r., nadanie wsi Łęgu, (^-
stersom z Lądu, przez komesa Dobiesława, syna Krzesława de Lapidea Eedesia.
Digitized by
Google
244 Z KOŚCIELCA.
Krzesław, ojciec Dobiesława* był synem Sanda i jako taki, wymieniony w liczbie
świadków, na przwileju księcia Konrada Mazowieckiego, wydanym 1222 r. w Tro-
janowie, pod Sochaczewem (RM.)* Te trzy imiona W8kaz^ją, łe to r6d Odrową-
żów dziedziczył na tym Kościele, a Krzeirtawa, syna Sanda, jako Odrowąża, zna-
my w tymże czasie, z innych dokumentów.
Dobiesław, podczaszy ki^awski 1298 r., miał córkę Klarę, która wyszła za
2yrę, komornika brzeskiego 1825 r., a kasztelana kowalskiego 1880 r. (RM.). Żyra
odebrii Ł^, darowany przez Dobiesława, ojca żoninego, klasztorowi w Lędzie,
lecz Władysław Łokietek nakazał w Brześciu 1816 r., oddanie takowego Cyster-
som (KWP. II). Żyra, dziedziczący z bratem Wojciechem na Kotomierzu, w po-
wiecie bydgoskim, 1825 r. (RM.), do Jakiego rodu należał, pewności nie ma. Imię
Żyra spotykamy u Prawdziców, ale rodu tego nie było na Kii^awach. Był
więc najprawdopodobniej Ogończykiem, przybyłym z ziemi dobrzyńskiej, protoplastą
Kościelskicb, a tylko imię ojca, iub dziada matczynego, było mu nadane.
Krzesław, wnuk Żyry, wojewoda brzeski, w latach 1898 — 14D9, pisał się
z początku z Kościoła, a następnie z Poczemina, wsi leżącej obok Kościoła, w po-
wiecie brzeskim, dzisiaj nie istniejącej, ale o której Jeszcze r^^tra pol>orowe
z 1557 r. wspominają (Paw.).
Żyra miał syna Dobiesława, chorążego brzeski^;o 1848 r, kasztelana ko-
walskiego 1849 r., a kasztelana kruszwickiego, w latach 1851—1871, który 1848 r.
potwierdził darowiznę Łęgu, przez przodków jego uczynioną, klasztorowi w Lą-
dzie (KWP. II).
Po Dobiesławie zostało dwóch synów: Krzesław, piszący się z Kościoła
i Poczemina i Wojciech, piszący się z Kościoła.
Dobiesław z synami, jako stronnicy ks. Ziemowita, czynny wzięli udział
w walkach po śmierci króla Ludwika, o czem obszernie pisze Janko z Czarnkowa.
Krzesław, podkomorzy brzeski, otr^mał 1885 r., za zasługi ojca i swoje,
przywilej, na zamianę wsi Sąchocina na miasto. W 1898 r, jako wojewoda brze-
ski, składa przysięgę wierności królowi, a 1402 r. sprzedał Sąchocino, Kunradziec,
Rży i Zieloną, dzieciom Pawła ze Skarpu (KM.). Synem jego był zapewne Miko-
łaj z Poczyrnina, podstoli gniewkowski 1412 r., zmarły 1419 r., którego wdowa,
Dorota ze Starego Rypina z dziećmi: Krzesławem, Mikołajem i Anną, brała 1420
roku spadek po swej ciotce Baruchowskiej (Ks. Brzeskie z 1571 roku i Teka
Pawińs. VII).
Wojciech z Kościoła z Kujaw, świadczył 1868 r. w Krakowie, kasztelan
brzeski 1883 r., obecny w Horodle 1418 r., pozostawił kilku synów, z których
Wojciech 1405 r., a Bartosz 1406 r., byli na uniwersytecie krakowskim. Trzeci
Wojsław, piszący się z Chrostowa, podstoli gniewkowski 1418 r., obj^ w zarząd
dobra brata Wojciecha (Teka Paw. VII. 1869) i wspólnie z Bartoszem, częste ma
sprawy w Brześciu w latach 1418 — 1424 (Teka Paw. Vn).
Bartosz z Kościoła Kościelski, współdziedzic z Wojsławem Świrczyna 1418
roku, sprzedał 1428 r. Niemojewo Dzierżkowi z Miłochowa (Ibid.).
Równocześnie z nimi występąją w aktach brzeskich, Mikołaj z Kościoła
wiatach 1418—1428 i Krystyn z Kościoła, w latach 1421—1428, późniejszy stolnik
brzeski 1435 r., po którym idą Kościelscy. Mikołsg był synem Mikołaja z Poczyr-
Digitized by
Google
KOŚCIELECCY.
245
nina, podstolego gniewkowskiego, a Krystyn Kościelski był pewnie synem Wojcie-
cha, kasztelana brzeskiego.
W drugiej połowic XIII-go wieku iyło trzecłi braci: Dobiesław, Łupus i N.,
z którycli pierwszy był stolnikiem brzeskim, a drugi pisii się de Lapidea Eeclesia.
Podczaszy łęczycki 1255 r., a podkomorzy 1256 r., wojewoda brzeski 1282 r., w któ-
rym zamieszczony w liczbie świadków, na przywileju książąt Władysława i Kazi*
mierzą łęczyckicłi i ki\jawslcich (RM.).
Skarbimir, syn Dobiesława, stolnika kqjaw8kiego, z synem swoim Janem,
bratankiem Skarbimirem i braćmi stryjecznymi: Floryanem, Janem* Jakóbem i Sta-
nisławem, sprzedali 1804 r. Oościeradz, Cystersom Byszewskim (RM.). Jan znów,
syn komesa Lupusa, niegdy wojewody brzeskiego, za zgodą brata rodzonego Flo-
ryana i stryjecznych braci: Skarbimira, Jakóba i Stanisława, sprzedał tegoż 1804
roku Bierzyn, tymże Cystersom, a 1811 r., Jako syn Lupusa de Lapidea Eederia.
wspólnie z żoną Klarą, dobra Jej wyprawne Samociąsko, sprzedii tymże Cyster-
som (RM.). Prawdopodobnie ten Jan, dziedzic Kościoła, świadczy 1825 r. razem
z Bogumiłem z Pakości (RM.).
Do Jakiego rodu należeli ci dziedzice Kościoła, orzec trudno. Być może, że
byli LeszczycamL
KOŚCIELECCY h. OGOŃCZYK z Kościelca, w powiecie inowrocławskim,
tak nazwani, pochodzą, Jak pewnie i reszta Ogończyków, od Ogona [Cauda), żyją-
cego w Xin-m wieku, bardzo zasłużonego księciu Ziemomysłowi (Lites.). Ogono-
wie Jednak Już wcześniej istnieć musieli, skoro w liczbie świadków na przywileju
księcia Konrada z 1241 r., którym nadał Ostrowsko kościoło-
wi gnieźnieńskiemu, spotykamy Piotra, nazwanego sine Cauda
(KWP. 229).
Synów Ogona znanych Jest czterech : Paweł, Marcin,
Jakób i Piotr, zwykle Ogonami zwanych. Otrzymali oni 1829
roku, od księcia Władysława Dobrzyńskiego, prawo chełmiń-
skie dla dóbr swoich, Lubina, Woli, Dąbrówici i Murzynowa,
w ziemi dobrzyńskiej (RM. 481). Siostra ich Małgorzata, za
Stanisławem z Brzezia, b. Doliwa. Z nich:
Komes Paweł, dziedzic Spicymierza, kasztelan łęczy-
cki, w latach 1818 — 1885, a wojewoda 1888 r., miał dwóch
synów: Mikołaja, podkoniuszego łęczyckiego i Trojana, którzy
zawarli 1848 r. ulcład z arcybiskupem gnieźnieńskim, o Spi-
cymierz i Wieszczyce (KWP. II. 1272 i 1278).
Komes Marcin był podkomorzym łęczyckim, w latach
1826 — 1889.
Jakób Ogon z Sieradza, świadek 1889 r. w procesie
z Krzyżakami, chorąży sieradzki 1850 roku. Patrz artykuł
z Chodega.
Komes Piotr, kasztelan dobrzyński, w latach 1850 — 1864, miał syna An-
drzeja, któremu, Jako synowi kasztelana dobrzyńskiego, król Kazimierz nadał 1864
roku prawo niemieckie dla Jego dziedzictwa Unienia, w ziemi łęczyckiej (Pom.
Dz. W. Śr. XVI).
Herb Ogończyk.
Digitized by
Google
246 KOŚCIELBCCY.
Andrzej, piszący się następnie z Radzikowa, sam kasztelan dobn^rński
1871 r., zmarły 1895 r., nabywca Kuczborka 1884 r. od księcia Ziemowita, pozo-
stawił syna Mikołaja, kasztelanica dobrzyńskiego 1888 r. (Lecz. L 811), piszącego
się z Kutna, świadka 1895 r., na akcie sprzedaży Kikoła (RM.). Synem kasztela-
na Andrzeja, mógł być takie Piotr, piszący się z linienia, miecznik dobngrń-
ski 1877 roku, a wnukiem, Dobek z Unienia, podstoli dobrzyński, w latach
1412 — 1424.
Mikołą) z Kutna pozostawił sześciu synów: Janusza, Jakusza, Piotra, Jana,
Andrzeja i Ottę, którzy dopełnili 1418 roku w Lipnie działu dóbr, po ojcu pozo-
stałych. Najstarszy Janusz, podówczas wojewoda gniewkowski, dziedzic Kościelca,
otrzymał Skempe i kilka innych wsi, Jakusz wziął Radzików, Piotr-Działyń, Wolę
i Zembowice, Jan, Kutno i Sieciecbowo, a Andrzej i Otto, Kuczbork, Olszewo i Ko-
zielsk i 700 grzyw, dopłaty od braci, po śmierci matki i babki (Za. Szreńskie).
Janusz zwał się Jut Kościeleckim i dał początek temu domowi. Tytuło-
wany naprzemian wojewodą gniewkowskim, lub włoclawkim (inowrodawskim),
był i starostą dobrzyńskim 1420 r. Nazywany czasem Janem, iył Jeszcze 1425 r.
Kętn^yński pisze, łe z córek wydał Jedną za Łichtyana, a drugą za Jana Mgow-
skiego, sędzi^^o chdmińskiego.
I. Mik(4ąJ, syn Janusza, chorąży bydgoski 1488 r., chorąży brzeski 1484 r.,
a chorąży inowrodawski 1485 r., kasztelan inowrocławski i starosta dobrzyński
1458 r., wojewoda inowrocławski 1458 r., w końcu wojewoda brzeski 1457 r. ^ł
Jeszcze 1479 roku* OSrka Jego, Barbara z Chocienia, kwitowała 1484 r. z posagu
braci swoich: Mikołaja, Jana, Wincentego i Stanisława, dziedziców Kościelca (Or.
Brzes.). Z nich:
1. Mikołaj, wcjjewodzic brzeski, 1465 r. student uniwersytetu krakowskie-
go, 1469 r. kanonik gnieźnieński, 1478 r. proboszcz włodawski (Gr. Brzes.), 1489
roku kanonik krakowski, 1494 r. dziekan gnieinieńsici, został biskupem cham-
skim 1505 r. Fundowii razem z Mikołajem, kasztelanem inowrocławskim, kościół
i klasztor Bernardynów w Skępem. Akt fundacyjny spisany 1517 r., ale kościół
stał Już dawniąj, bo 1514 roku biskup testamentem kazał się w nim pochować,
w przygotowanym grobie pod tarczą herbową. Fundował takie kościół parafialny
w Białej, w dyece^ poznańskiej. Umarł 4-go Mąja« a pochowany 6-go Maja 1518
roku w Skępem. W 1475 r. był starostą inowrocławskim, a 1494 r. starostą do-
brzyńskim.
2. Wincenty ze Skempego y. z Bobrownik, trzeci z kolei qrn Mikołaja,
wojewody brzeskiego, podkomonsy dobrzyński 1472 r., następnie i starosta. Żonaty
z Barbarą z Oolanic (Qr, Brzes.), pozostawił dwóch synów: Stanisława i Wacława,
oraz córkę Annę, ionę Andrzeja Oporowskiego 1484 n (M. 14 f. 187). Zdaje się, ie
to ten Wincenty, bo piszący się ze Skempego, sprzedał, wspólnie z bratem Ja-
nem, 1494 r. Potulickiemu Goślinę, w powiecie poznańskim (M. 15 f. 191). Jest
to racząj potwierdzenie sprzedaży, dokonanej przez brata ich, prol>oszcza Mikołaja,
1498 r. (Wierzb. II. 241 i 840).
Stanisław, kasztelan dobrzyński i Wacław, chorąży inowrodawski, syno-
wie niegdy Wincentego, podkomorzego dobrzyńskiego, zeznali 1521 roku dział
i w akcie tym wymienili, ie braćmi ich ojca, a ich stryjami byli: Mikołaj, biskup
chełmski i Jan, wojewoda inowrocławski, ojciec obecnego, to Jest w 1521 r. wo-
Digitized by
Google
KOŚCIELECCY. 247
jewody inowrodawskiego, starosty brzeskiego i dobrzyńskiego, Mikołaja (M. 87
f. 881). Staoidaw otrzymał 1604 r. ekspektatywę na podkomorstwo dobrzyńskie
(M. 80 f. 2l6)t ale urzędu tego nie dostf^, następnie był kasztelanem kruszwickim
i z urzędu t^ re^gnował 1505 r.« na rzecz szwagra swego Oporowskiego (M. 21
f 160). W 1518 r. jest kasztelanem dobn^ńskim. umarł około, lub 1527 r. Dzie-
dzic miasta Wysoki, zaślubił Dorotę Płomykowską, z którą) miidi córkę Reginę.
Ustanowił nad nią opiekę 1620 roku (M. 88 f. 685). Regina, dziedziczka Wysoki,
była ioną l-o v. Stanisława Kościeleckiego, kasztelana bydgoskiego, ąyna Jana,
wojewody łęczyckiego^ 2-o y. Piotra CSzamkowskiego. Tak pisze Paprocki, który
ją znać musiał.
3. Stanisław, najmłodszy syn Mikdąja, wojewody brzeskiego, cayr piasto-
wał jaki urzą4 i czy pozostawił potomstwo, śladu w aktacłi nie ma. Być mote,
te jego dziećmi byli: Mikołaj, Wincenty, Jan, Stanisław, Helena i Febronia, o któ-
rycli niłąj.
4. Jan, drugi z kolei syn Mikołaja, w(^ewody brzeskiego, piszący się ze
Skempego, chorąży inowrocławski 1450 r., w 1455 r. podkomorzy dobrzyński i ka-
sztelan kruszwicki 1482 r., kasztelan i starosta dobngrński 1485 r., wcjjewoda ino-
¥rrodaw8ki 1497 r. W 1485 r. był obecnym przy składaniu hołdu przez Stefana,
wojewodę multańskiego, królowi Kazimierzowi, pod Kołomyją. W 1490 r. otr^-
midi potwierdzenie posiadania Bobrownik i zapis 2,800 flor. na Kole (Wierzb. I.
2118, 2119 i 2125). Żonaty l-o y. z EUbietą Oporowską, córką Jana, wcjjewody
inowrocławskiego, której zapisał 1482 r. tysiąc dukatów (M. 14 f. 57), 2-o y. z Ka-
tarzyną, córką Dobiedawa Odrowąż ze Sprowy i z Żyrawicy, kasztelana przemy-
skiego, 1488 r., która dzieląc się dobrami z siostrą swoją Oporowską, wzięła Gli-
niany z ośmiu wsiami i pół miasta Kulikowa (AGZ. XV f. 218 i M. 14 f. 165).
Z drugiąj iony, syn Mikdąj i córka Anna, iona Andrzeja Krotowskiego 1519 r.
(M. 84 f. 210, 414 i 221).
Mikołaj, syn Jana, wojewody inowrodawskiego i Katarzyny Odrowąiówny
z Żyrawicy, właściciel po matce Żyrawicy, piszący się tak, jak i ojciec jego, ze
Skempego (M. 25 t 149; M. 84 f. 210, 214 i 221; 87 f. 881 i 408), starosta dobrzyń-
ski i wisznieński 1509 r, kasztelan inowroctewski 1511 r. i starosta kowalski 1518
roku, otrzymał 1515 r. konsens królewski, na wykupienie starostwa brzeskiego,
z rąk sukcesorów Czernych (M. 80 f. 58). W 1519 r. i starosta bobrownicki (M.
88 f. 240), został wojewodą inowrodawskim 1520 r., po awansie Stanisława, na
wojewodę brzeskiego. Sam wojewoda brzeski 1520 r., został znów po Stanisławie,
wojewodą kaliskim 1525 r. Umarł 1585 r. Żonaty z Anną z Łaska, wojewodzian-
ką sieradzką, l-o y. żoną Jakóba Glinki, starosty wiskiego, zapisał jej, 1510 roku,
tysiąc dukatów. W 1518 i 1518 r. ponowił jej zapisy (M. 28 f. 820; 28 f. 20 i 80
f. 178)» Z niąj miał córki: Zofię, 1587 r. ionę Sebastyana Mieleckiego, późniejsze-
go kasztelana krakowskiego i Jadwigę Sewerynowę Bonarową, kasztelanowę san-
decką (M. 54 f. 7; 128 f. 18 i Gony. Warsz. i A f. 96), oraz synów : Jana i Sta-
nisława.
Jan, wojewodzie kaliski, rycerz boiogrobców i Św. Katarzyny na górze Sy-
naj 1582 r., następnie podkomorzy krakowski i brat jego Stanisław, zapisali 1585
roku 5,000 flor. siostrze swej przyrodniej Annie, córce Jakóba Glinki, starosty wi-
skiego i Anny z Łaska (M. 50 f. 45). Jan został 1542 r. wojewodą Inowrocław-
Digitized by
Google
248 KOŚCIELBCCY.
skim, a 1687 r. był i starostą brzeskim, dobrzyńskim i kowalskim. W 1540 r. był
i starostą bobrownickim i rypińskim. W 1662 r. został wojewodą łęczyckim, umarł
w roku następnym. Był i starostą nieszawskim. Żonaty l-o v. Anną z Tenczy-
na, wdową po ks. Raciborskim, dziedziczką Pleszewa, której posag 1648 r. zal>ez-
pieczył, 2-o v. z Katarzyną z Górki, kasztelanką poznańską, której w 1652 r. za-
pisał 12,000 talarów (M. 76 f. 18 i 82 f. 405), czy pozostawił potomstwo, nie jest
wiadomem.
Stanisław, wojewodzie kaliski, przyznał 1687 r. sumę bratu Janowi (M. 64
f. 11). Więcej wiadomości o nim nie posiadam.
II. Jan, drugi syn Janusza, wojewody inowrodawskiego, l>o nazwany 1462
roku bratem Mikołaja (Hele. IL 8666), otrzymał 1442 r., od Władysława Warneń-
czyka, za zasługi na Węgrzech, lOO grzyw, na Sowikowie i pozwolenie, na założe-
nie miasta w Kościelcu, w powiecie inowrocławskim (RM.). W 1460 r. kasztelan
bydgoski, poseł królewski do przyjęcia hołdu od Wielkiego Mistrza krzyłackiego
w Brodnicy (Pom. Dz. W. Śr. XVI. 1240). W 1469 r. wojewoda inowrocławski,
1472 r. i starosta inowrocławski. W 1462 r. i starosta malborski, żył jeszcze 1476
roku. Tenże Jan otrzymał, od Kazimierza Jagieł, zapisy różnych summ, ogółem
116,000 flor. na Świeciu, Malborgu, Tucholi, Osieku i starostwie jasienickiem. Trzy-
mał i Gniewków 1472 r.
Synami jego byli: Andrzej, Stanisław i Mikcrfąj. Andrzej i Mikołaj dopeł-
nili działu dóbr 1498 r. Andrzej wziął Świecie, a Mikołaj— Nową wieś, Sowikowo
i Niemojewo (M. 15 f. 48). Działu t(^ dopdnili, Jan Kościelecki, kasztelan do-
brzyński i Piotr z Woli (Działyński), kasztelan słoński. W tymże roku Mikobg,
starosta tucholski, zawarł układ działowy z bratem Stanisławem, starostą człucho-
wskim, o Człuchów, Choynice, Nieszawę, Kościelec i Szarloj (Wierzb. II. 211
i 212). Siostry ich : Barbara niezamężna i Dobrochna Janowa Baranowska, 1493
roku. Z nich:
Mikołaj, syn Jana, wojewody inowrocławskiego, jeszcze za życia ojca, otrzy-
mi^ od króla 1472 r., na Starej Nieszawie loo grzyw., a J478 r. za drogę do To-
runia, jeszcze 50 grzyw. (Wierzb. II. 881 i 992). Starosta malborski 1476 r., sta-
rosta bydgoski 1484 r., dopełni} 1498 r. działu dóbr z braćmi, Stanisławem i An-
drzejem (M. 15 f. 27, 80, 85 i 48). W 1498 r. starosta tucholski, zastawił Lich-
nowe i Granowo szwagrowi swemu, Janowi Baranowskiemu, żonatemu z Dobroch-
na Kościelecką (M. 17 f. 94). Żona jego Anna, zrzekła się 1498 r. oprawy na Nie-
szawie. W 1497 r. po obrachunku z królem, ma przyznane 4,400 zł. w. na dhi-
chowie i 2,200 na Bydgoszczy. W 1508 r. wojewoda brzeski, starosta tucholski
i człuchowski, otrzymał 1507 r. starostwa osieckie i jasienieckie (M. 28 f. 178).
Żył jeszcze 1511 r., lecz musiał umrzeć bezpotomnie, ł>o testament jego brata An-
drzeja, ani o nim, ani o jego dzieciach nie wspomina. Podług Paprockiego, żona
jego była Bochotnicka i pozostawił trzy córki : Mikdąjowę Walewską, Jakóbowę
Walewską i Sempelborską.
Andrzej, syn Jana, wojewody inowrocławskiego, starosta bydgoski 1498 r.,
marszałek nadworny 1501 roku, został kasztelanem bieckim i wielkorządcą krako-
wskim 1508 r., w tymże roku był i starostą spiskim i żupnikiem krakowskim.
W 1509 r. został kasztelanem wiślickim i podskarbim wielkim koronnym. W tym-
że roku był i starostą oświęcimskim, a 1510 r. rezygnował z burgrabstwa krako-
Digitized by
Google
KOŚCIELECCY. 249
wskiego. W 1511 r. był i starostą inowrodawskim, a 1518 r. został kasztelanem
wojnickim. Był i starostą Zatorskim i gniewkowskim.
Zaślubił podskarbi Katarzynę Telniczankę, ulubienicę Zygmunta I-go, z któ-
rej król miał syna Jana, tytułowanego e ksiąź^^ litewdcieh, biskupa wileńskiego,
następnie poznańskiego, zmarłego 1589 r. (M. 70 f. 60 i 48 f. 118 i 826). Małżeń-
stwo to dało powód do niezgod familynych, gdyż brat jego i krewni, widząc
w niem hańbę dla domu swego, gdy wchodził do Senatu, jako kasztelan wojni-
cki, z krzeseł swoich powstali i salę opuścili. Miało to sprowadzić mu melancho-
lię, która mu śmierć przyśpieszyła. Wracając z kongresu wiedeńsldego 1515 r.,
gdzie nie przyjął ofiarowanego mu przez cesarza tytułu hrabiowskiego, zachoro-
wał w Krakowie i umarł tamże 6-go Września tegoż roku. Ma wystawiony na-
grobek w katedrze krakowskiej, w której pewnie ciało jego złożone zostało
(Star. Mon.).
Podskarbi zeznał 1515 r. testament w Krakowie, podług któr^^, gdyby
jego żona, podówczas brzemienna, urodziła syna, miał on wziąść cały jego mają-
tek, na wypadek zaś urodzenia się córki, migątek jego miał przejść na brata Sta-
nisława, podówczas wojewodę inowrocławskiego, a córka miała otrzymać jedynie
8,000 flor. Ponieważ urodziła się córka, brat podskarbiego objął pozostały po nim
majątek, a zapisał Beacie, córce podskarbiego, 8,000 florenów (M. 29 f. 145 i 154).
Beata, chociaż nazwana Kościelecką, uchodziła za córkę Zygmunta I-go, a siostrę
Jana z książąt litewskich. Chowała się na dworze królewskim i wyszła za księ-
cia Ilię Ostrogskiego. Owdowiawszy, mając już lat 50, chcąc na złość zrobić zię-
ciowi swemu Górce, wyszła 1565 r. za głośnego Olbrychta Łaskiego, wojewodę
sieradzkiego, który majątki jej zagarnął, a ją zamknął w zamku Kieżmarskim,
gdzie i umarła. Pochowana w grobach tamtejszej katedry. Wdowa po podskar-
bim, Katarzyna Telniczanka, jest już 1518 roku żoną Hieronima Szafirańca (M.
70 f. 60).
Stanisław, syn Jana, wojewody inowrocławskiego, a brat podskarbiego,
starosta nieszawski 1489 r., starosta człuchowski 1498 r., kasztelan inowrocławsld
1501 r., wojewoda inowrocławsld l5ll r., wojewoda brzeski 1520 r., wojewoda sie-
radzki 1522 r., kaliski 1528 r., w końcu wojewoda poznański 1525 r., umarł 27-go
Grudnia 1584 r. (Mon. V). Posiadał starostwa : maiborskie, świeckie, sztumskie
i tucholskie. To ostatnie otr^mał syn jego Jan, 1518 r. Starostwa bydgoskie
i gniewkowskie, obciążone znacznemi sumami, otrzymał od króla 1515 r., po śmier-
ci brata podskarbiego (Tomic).
Nie do pogodzenia z innemi wiadomościami, jest zapiska metryki koron-
nej (Wierzb. IL 1287), obęjmi^jąca konsens z 1498 r. na cesyę Gniewkowa dany
braeiam rode(mym\ Mikołajowi, Wacławowi, Janowi i Stanisławowi z Kościelca.
O Janie i Wacławie, synach Jana, nigdzie śladu więcej nie ma, a natomiast brak
tu Andrzeja.
Z nieznanej mi małżonki, Stanisław, wojewoda poznańsld, pozostawił cór-
kę Barbarę, za Feliksem Szreńskim 1526 r., późniejszym wojewodą płockim (M. 89
f. 767 i 771 i 40 f. 921) i syna Jana.
Barbara zrzekła się majątku rodzicielskiego 1526 roku, w obecności braci
swoich stryjecznych, Mikołaja Kościeleckiego, wojewody kaliskiego i Stanisława
Herban. T. XI. 32
Digitized by
Google
260 KOŚCIELBCCY.
Kościeleckiego. chorąieKO dobrzyńskiego, a takie wi\jów swoich, Mikołaja Szydło-
wieckiego, kasztelana sandomierski^^ i podskarbi^^ koronnego i Piotra Stażew-
skiego, kasztelana inowłodzkiego (M. 89 t 771).
Jan, kasztelan kowalski 1614 r. i starosta tucholski 1618 r. (M. 81 f. 268),
w 1626 r. kasztelan łęc^cki, 1682 r. i starosta nakielski, 1686 r. kasztelan kali-
ski i starosta człuchowski, 1687 r. i starosta bydgoski, 1688 r. wojewoda inowro-
dawski, 1640 r. wojewoda brzeski, w końcu wojewoda łęca;ycki 1642 r., umarł
w 1646 r. Żonaty l-o y. z Pampowską, 2-oy. z Kataryną ze Shipi Kcyńską, tak
zwaną od dzierżawy Kcyńskiąj, trzymaną) przez lipskich h. Topór, pozostawił
synów: Andrzeja, Janusza, Stanisława i Łukasza, oraz córki: Elżbietę i Annę. Nad
Anną i Łukaszem, urodzonymi z Katangrny ze Słupi, ustanowił opiekę 1648 i 1644
roku (M. 66 f. 166 i 66 f. 180). Niesiecki daje mu dwóch synów Stanisławów, ale
zdaje mi się, że mylnie.
a) Andrzej, syn Jana, wojewody łęczyckiego (M. 76 f. 202), z dworzanina
królewskiego, kasztelan inowrodawski 1662 r. był w tymże roku starostą bydgo-
skim i sekretarzem królewskim (M. 82 f. 140). W 1668 r. wojewoda inowrocław-
ski i w tymże jeszcze roku wojewoda ł^ycki i starosta ni^elski. W 1668 r.
wojewoda kaliski i starosta pyzdrskL W 1664 roku wojewoda poznański, umarł
w roku następnym. W 1664 r. otrzymał na własność Murzynowo i Nową wieś,
ze starostwa inowrodawskiego (M. 86 f. 177). Żonaty z Anną Łaską, wojewodzian-
ką sieradzką, wdową po Odrow^u, której zabezpieca^ł posag 1566 r. (M. 86 f. 49
i 87 f. 24), z nią bezdzietny.
b) Janusz, syn Jana, wojewody łęcs^ckiego (M. 70 f. 608), kasztelan byd-
goski, starosta nakielski i bydgoski 1646 r., wojewoda brzeski 1660 r., generał
wielkopolski i wojewoda sieradzki 1668 r., umarł w 1666 r. W 1666 r. otrzymid
konsens królewski, na wykupienie starostwa drabimskiego od Kocsmera (M. 87
f. 278). Żonaty z Gerusą (Gertrudą) Danat>orską, zmarłą w Nieżuchowie 1678 r.
(Orzekki), a której posag w 1646 r. zabezpieczył (M. 70 t 896), pozostawił czte-
rech ąynów : Stanisława, Jana, Andrzeja i Kr^sztofa, z którymi zawarła układ
1666 r. Anna z Łaskich Kośdelecka, wojewodzina pomańska (M. 100 f. 169). Cór-
Icami j^^ miały być: Katarzyna, żona Andrzeja Opalińskiego 1662 r., późniejsze-
go marska wielkiego koronn^^ (M. 98 f. 878), Regina, żona I-o y. Jakóba
Rokossowskiego, podskarbiego koronnego, 2-o y. Wojciecha Mycielski^^o, Elżbieta
i Zofia. Z synów:
Stanidaw, nąjstars^r syn Janusza, wojewody sieradzkiegQ» otrzymał Dra-
bim 1668 T. (M. 97 {. 121). W roku nast^nym ojciec mu odstąpił starostwo na-
kielskie (M. 96 f. 846). Zył jeszcze 1679 t. (M. 119 f. 822).
Jan, drugi z kolei syn Janusza, wojewody sieradzkiego, otrzymał 1666 r.
starostwo bydgoskie i gniewkowskie po Andrząju Kościeleckim (M. 96 f. 461 i 100
f. 86). W 1672 r. jest kasztelanem biechowskim, a regestra poborowe wykązHJą
go właścicielem Kościelca (Paw.). W 1682 r. został kasztelanem międ^rzeckim.
W 1692 r. procesowała go Regina z Kościeleckich Rokossowska, o 100,000 flon
(Zs. Inowr.). Żonaty z Dorotą Spławską, kasztelanką międzyrzecką, zabezpiec^ł
jąj 1667 i 1669 r. posag (M. 100 f. 816 i 101 f. 404). W 1699 r., wspóhiie z żoną,
otrzymał konsens królewski, na odstąpienie starostwa gniewkowskiego Niemcjew-
Digitized by
Google
KOŚCIELBCCY. 261
skiemu (M. 148 f. 12). Niesiecki przypuszcza, ie jego synami byli Janusz i Woj-
ciech, od których Maciej Smogulecki wykupił 1600 r. starostwo bydgoskie.
Andrzcjj, trzeci z kolei syn Janusza, wojewody sieradzkiegOt kanonik po-
znański, został 1579 r. opatem Cystersów w Bledzewie (M. 119 t 284).
Krzysztof, czwarty syn Janusza, wojewody sieradzki^^, kasztelan inowro-
dawski 1684 r., ożeniony z Potulicką (Papr.), umarł 1626 r.
Po jednym z synów Janusza i Danaborskiej, iść musiida Anna, córka An-
drząja, dziedziczka Krajenki, dawnej posiadłości Danaborskich, łona l-o y. Krzy-
sztofa Iwińskiego 1608 r., a 2-o y. Stefana Grudzińskie^, kasztelanica nakielskie-
go, 1680 r.
c) Stanisław, syn Jana, wojewody łęczyckiego, którego Niesiecki zwie wo-
jewodą sieradzkim, nie był nim nigdy. Stanisław ten (M. 47 f. 166), l>ędzie pe-
wnie kasztelanem bydgoskim 1566 r., dziedzicem Ząjezierza i innych dóbr w Wiel-
kopolsce (Paw.), żonaty z Anną Baranowską h. Łodzią, któr^^ syn Jan, został
kanonikiem poznańskim 1681 r. (Pis. Dz. Pols. IX; Akta Kap. Pozn.). Stanisław
ten był synem Katarzyny ze Słupi, t>o pr^ legitymacyi Jana, kanonika, wykaza-
no, że babka jego ojczysta była h. Topór. Drugim synem kasztelana bydgoskie-
go był Andrzej, dziekan poznański, zmarły przed 1601 r.
d) Łukasz, czwarty i najmłodsi syn Jana, wojewody łęc^ckiego, nazna-
czony przez Zygmunta Augusta na biskupstwo ch^mińskie, a przez króla Henry-
ka 1674 r., na przemyskie (Orzelski), zosttd biskupem poznańsidm 1676 r. (Orzel-
ski). Umarł 1697 r., pochowany w katedrze poznańskiej. Był poprzednio opatem
lubińskim i jako taki, sprzedi^ 1670 r. Dąbrówkę, Ossowice i inne wsie Żalińskie-
mu (M. 108 f. 289). W 1669 r. podpisał Unią Litwy z Koroną (V. L.). Gzy to
nie on był mianowany kasztelanem bydgoskim 1668 r. (M. 96 t. 100), t>o innego
Łukasza w tym czasie nie było.
e) i f). (Mrki wojewody łęc^ckiego : Elżbieta miała być l-o y. za Poto-
ckim, 2-0 y. za Żórawińskim, kasztelanem halickim, a Anna, za Janem Kamie*
nieckim z Oleska.
W 1497 r., w czasie wojny w(rfoskiąJt Mikołaj, kasztelani kruszwicki,
Wincenty, Jan, Stanisław, Helena i Pebronia, rodzeństwo Kościeleccy, zastawili
cz^ swoje w Lipinach i Borowie, w kcyńskiem, za 260 a^ węg. Grudzińskiemu,
kasztelanowi bydgoskiemu.
Mikołaj był kasztelanem kruszwickim juł 1498 r. Ożeniony z Katarzyną
z Szamotuł, córką Jana Świdwy, wojewody poznański^^, którąj zabezpiec^ł po-
sag 1496 r. Otncymała ona 1498 r. od króla zapis 8,000 flor. dotem i 840 flor.
p<S%ro6zkami na mycie wodnym w Przepuście, a 1606 r. w Szamotułach sjdsała
testamenty na mocy któr^^o, w razie bezdzietnej śmierci jedynąj córki Katarzyny,
iony Stanisława hr. Tarnowskiego na Rzemieniu, kasztalana chdmski^^, sumę
2,000 zŁ węg., opartą na cle Nieszawskim, zapisała w pirfowie na kolegiatę Św.
Stanisława, a w p<rfowie na szpital Św. Ducha w SzamotułaclL Górka rzecśsywi-
ście umarła bezdzietnie przed 1627 r., a mąż owdowiawsagr* widocznie został księ-
dzem i jest dziekanem włodawskim w latach 1618 — 1617 (St Pr. P. Pom. VII.
102 — 106; M. 17 f. 140; 19 f. 160 1 80 f. 270; St Pr. P. Pom. VL 410; Wierzb,
a 220, 221, 248 i 622; Pom. Dz. W. Śr. XVL 1642).
Digitized by
Google
252
KOŚCIELECCY.
Wincenty, chorąży inowrocławski 1604 r., żonaty z Elżbietą 1617 r., dopeł-
nił 1513 r. działu dóbr z bratem Stanisławem (M. 26 f. 223 i 226; 30 f. 278).
Stanisława spotykam cześnikicm inowrocławskim 1616 r., a cześnikiem
brzeskim 1617 r. Być może, że to on był chorążym dobrzyńskim 1526 r., asystu-
jąc siostrze stryjecznej, Barbarze Szreńskiej, gdy zeznawała akt zrzeczenia się ma-
jątku ojczystego.
Jan umarł podkomorzym inowrocławskim 1608 r.
Jako stryjeczni Barbary Szreńskiej, mogli ci bracia zatem by<5 synami Sta-
nisława, wnuk|imi Mikołaja, wojewody brzeskiego ze Skępego, o którym wyżej,
a którego potomstwa nie znamy.
Małgorzata za Stanisławem Goślubskim 1612 r. Nawoyka, wdowa po Ja-
kóbie Węgorzewskim, otrzymała 1511 r. konsens królewski, na odstąpienie staro-
stwa lelowskiego Hynkowi (M. 26 f. 71). Barbara, za Mikołajem Podlodowskim
1530 r. Petronella, żona Macieja Podoskiego, 1532 r. Anna, wdowa po Andrzeju
Opalińskim, marszałku wielkim koronnym 1649 r. Zofia, wdowa po Wiktorynie
Sempell)orskim 1559 r. Katarzyna, żona Jana Kuklinowskiego, 1679 r.
Piotr, w ziemi kujawskiej 1606 r., pisarz grodzki nakielski 1612 r., żonaty
z Konstancyą Julią Wyganowską. Andrzej pozwany 1633 r., o współudział w za-
bójstwie Macieja Bardzkiego.
Jeden z Kościeleckich przeniósł się widocznie na Litwę, skoro Antoni Ko-
ścielecki, tegoż herbu, był 1740 roku właścicielem dóbr Widnopole, w powiecie
oszmiańskim. Syn jego Maciej, pozosta¥rił syna Stanisława, wylegitymowanie
ze szlachectwa 1801 r., przed Deputacyą Wywodową wileńską.
KOŚCIELECCY h. ZABAWA z Kościelca, w powiecie proszowskim. Z te-
go Kościelca, gdzie fundował kościół i parafię, pisał się Wisław, dziekan krakow-
ski, w latach 1210—1229, obrany biskupem krakowskim 1229
roku, konsekrowany 1231 r., zmarły 4-go Marca 1242 r. Przy-
był on, z kilku rodzonymi braćmi, do ziemi krakowskiej z Po-
morza, a potomstwo ich dotąd kwitnie (Kat. Bisk. Krak. IV
i V). Włodek z Kościelca, prol)Oszcz kielecki 1360 r., ka-
nonik krakowski w latach 1362 — 1362.
Pełka z Kościelca, podkoniuszy sandomierski, wiatach
1361 — 1369 i krakowski 1366 — 1368 r., i marszałek nad-
worny koronny 1358 r. Pozostałą po nim wdowę i synów jej,
Mikołaja i Imrama, procesuje 1381 r. Wisław z Kościelca.
Od Mikołaja prawdopodobnie poszli Swieradzcy. Wdo-
wa po Wisławie, Świętosława (Garnyszówna) z Tamowej Gó-
ry i Zdanowic i syn ich Włodek z Kościelca, od 1348 r. mają
częste sprawy w Krakowie. Włodek z Mikołajem z Swiradzic
ręczył 1402 r, za Pietraszem z Zabawy. Ożeniony z Radwa-
nówną, siostrą Janusza zMakocic, sprzedał 1403 r. całe dzie-
dzictwo swych dzieci w Zebrzydowicach, Przybkowicach i So-
snowicach, za 360 grzyw, groszy pragskich Radwanom z Po-
biodru. Żył jeszcze 1412 roku. Syn jego zapewne Wisław, niegdy z Kościelca, ustą-
pił bratu swemu rodzonemu Jakóbowi, niegdy z Kościelca, spadek po Janie i Pełce
i matce ich, Plennie, 1434 r. (St. Pr. P. Pom. VIII i Hele. II).
Herb Zabawa
Digitized by
Google
z KOŚCIELNIK - KOŚCIELSCY.
268
z KOŚCIELNIK, w powiecie krakowskim, pisali się SŁraszowie w XIV-in
i XV-in wieku, której to wsi byli właścicielami. Z Kościelnik tych samych pisiA
się nSwnieł Goworek, protoplasta Outów h. Rawicz.
KOŚCIELSCY h. OOOŃCZYK z Kościelnej wsi (dawniej Kościoła, de La-
pidea Ecclesia) Jak to przedstawiliśmy w artykule z Kościelca, e Kościoła sądzić
można, to Żyra, kasztelan kowalski, żonaty z Klarą, córką Dobiesława z Kościoła^
podczaszego kujawskiego, mógł być protoplastą Kościelskich.
Tomasz z Kościoła, kanonik poznański 14^5 r. (Pom. Dz. W. Śr. XTIT). Jan
z Kościoła, wzmiankowany 1489 roku w aktach grodzkich brzeskich, ma sprawy
w Brześciu, w latach 1421 — 1428 (Teka Paw. VII). Krystyn z Kościoła Kościel-
ski, stolnik brzeski, podpisał 1485 roku pokój brzeski. Stolnikiem był w latach
1486 — 1459. Mógł on być synem Wojciecha z Kościoła, kasztelana brzeskiego.
Katarzyna, pozostała po nim wdowa i syn jej Wojciech, zeznali 1461 r. oblig na
Mik(rfą)a, Barttomieja, Dorotę i Mdgorzatę, dzieci ni^y Mikołaja z Kościoła.
Oprócz Wojciecha, miał jeszcze Krystyn, stolnik brzeski, synów: Szymona i Kry-
styna. Wszyscy trzej wystawili 1461 r. oblig, w grodzie brze-
skim. Z nich:
Wojciech, syn Krystyna, dziedzic^ł na Osięcinach,
w których zastawił kmieci 1459 r. (Gr. Brzes.). W 1474 r.
był kasztelanem kowalskim. W 1484 r. nabył od brata Szy-
mona Korzaznik (Korzecznik?), Siemunowo, Smogorzewo, Re-
decz i część Osięcin (Gr. Brzes.). Kasztelanem był jeszcze
1497 r. Żonaty z Dorotą z Goczanowa, wdową po Stanisławie
z Wyszecina, pozostawił córki : Wiktoryę, żonę Jana Rudni-
ckiego i Katarzynę żonę Wojciecha Lubienieckiego, procesu*
jące się 1498 r., o działy dóbr (Gr. Brzes.).
Szymon, syn Krystyna, podstoli brzeski w latach
1486 — 1499, mii^ córkę Jadwigę, ionę Andrzeja Kobylińskie-
go i synów : Jana, zmarłego bezpotomnie i Wojciecha. Ten
ostatni, właściciel Koścl(rfa, Bodzanówka i Tupadeł 16S7 roku
(Żychl. IV), pozostawił dwóch synów : Walentego, podczasze-
go inowrocławskiego 1564 r., który, jako jeden ze stolników
królewną) Zofii Jagiellonki, odprowadzi ją do Brunświku i Ga-
wła, mianowanego podsędkiem brzeskim 1676 roku. Żył on
jeszcze 1598 r. (Gr. Przed. 46 f. 455). Regestra poborowe z 1566 r. wykazi^ą jako
właścicieli Kościoła, Walentego, Gawła, i Wojciecha Kościelskich. Gaweł oprócz
tego był współdziedzicem Poczernina 1566 r., Bodzanowa - Ligaszcza 1557 r. i Sy-
czewa i Zakrzewa górnego 1579 r.(Paw.). Walentego potomstwo nieznane, a Gaweł miał
córki: Barbarę, za Maciejem Korytowskim i Annę, 1610 r. za Bartłomiejem Ponę-
towskim (Gr. Przed. 57 f. 809), oraz synów: Macieja, dziedzica Pocieszyna 1627 r.,
Wojciecha i Jana. Maciej i Wojciech układają się 1604 r. z Ponętowskim, o od-
roczenie terminu wypłaty sumy (Gr. Przed. 52 f. 449). W sprawie Macieja z Trze-
buchowskim, byli arbitrami 1627 r. Jan, brat Macieja i Piotr Kościelscy.
Wojciech, syn Gawła, podsędka brzeskiego, żonaty l-ov. z Zofią Ostromę-
cką, córką Marcina, a 2-o v. z jej siostrą Jadwigą (Żychl. IV), z pierwszej żony
pozostawił dwóch synów: Stanisława i Władysława.
Herb Ogończyk.
Digitized by
Google
264 KOŚCIELSCY.
A). Stanisław, dziedzic po ojcu na Bodzanowie • Ligaszczu i Poczerninie,
pisarz ziemski brzeski 1651 r., obrany zostid w tym ostatnim roku opiekunem
dzieci Stanisława Brzezińskiego (Gr. Przed. 78 f. 222). Nie łył jui 1658 r. (Ziem.
Kiy.). Żonaty z Jadwigą Chudzińską, córką Jana, 2-o v. Łukaszową Grał>8ką,
a 8-0 V. Janową Potocką (Żychl), pozostawił syna Jana i córkę Katarzynę. Po-
tocka, wspólnie z wymienioneml dziećmi swojemi, została pozwaną 1662 r. przez
Sokołowską (Gr. Przed. 75 f. 458).
Jan, syn Stanisława, pisarz ziemski brzeski 1690 r., zmarły 1718 r., dzie-
dzic po ojcu na Bodzanowie i Poczeminie, zaślubił Maryannę Annę Trzebucłiow-
ską (Żychl.), z której miał syna Stanisława.
Stanisław, syn Jana, z łowczego dobrzyńskiego, kasztelan konarski - ki\ja-
wski 1724 r., a kasztelan bydgoski 1726 r., zmarły 1744 r., pochowany w Podgó-
rzu pod Toruniem, nabył 1717 r. dobra Szarlejskie i Karczyńskie od Działyńskie-
go. Żonaty 1725 r. z Ludwiką Katarzyną Lipską, córką Prokopa, kasztelana ro-
gozińskiego i Aleksandry z Nieżycbowskicb, pozostawił z niej córki : Aleksandrę
Janowe Pawłowską i Annę Andrzejowę Mielecką, oraz syna Ignacego.
Ignacy, kasztelanie bydgoski, dziedzic majętności ojcowskich, cześnik ino-
wrocławski 1787 r., chorąży bydgoski 1754 r., starosta słoński 1764 r., elektor
Stanisława Augusta, kasztelan bydgoski 1769 r., kawaler orderu Św. Stanisława
1788 r., a Orła Białego 1791 r., umarł w roku następnym, pochowany w Podgó-
rzu. Z Agnieszki Nieborskiej (DW. 87 f. 1685), miał córkę Teresę Rybińską i sy-
nów: Józefa i Antoniego, którym, za konsensem królewskim, odstąpił, pierwszemu
dzierżawę dulską 1775 r., a drugiemu — starostwo słońskie 1774 r. (Kancl. 52 II
f. 482; 55 IV f. 58). Z nich:
Antoni, starosta słoński 1774 r., kawaler orderu Św. Stanisława 1791 r.,
bezdzietny z Katarzyną Smoleńską.
Józef, właściciel po ojcu Szarleja i Karczyna, kawaler orderu Św. Stani-
sława 1791 r., szambelan dworu pruskiego, zaślubił Kunegundę Rokitnicką i z niej
pozostawił siedmioro dzieci : Ludwika, Artura, Augusta, Władysława, Michalinę,
Emilię i Józefę. Z nich:
1. Ludwik, ur. 1809 r., właściciel Boiejewic, kapitan l-go pułku jazdy
Mazurów, kawaler krzyża Virtuti Militari, zmarły we Wrocławiu 1859 r., pochowany
w Oórze pod Inowrocławiem, z Zofii Emilii Potockiej, córki Józefa z Będlewa
i Anny z Wyszyńskich, miał córkę Helenę, za Bronisławem Potworowskim,
2. Artur, ur. 1814 r., właściciel Szarleja, 1881 r. osiadł w Rzymie. Umarł
1864 r. w aeplicach.
8. August, ur. 1818 r., właściciel Karczyna, zmarły tamże 1879 r., pocho-
wany w Górze, zaślubił Józefę Wodzińską, córkę Wincentego ze Służewa i Tere-
sy z Wodzińskich, zmarłą w Warszawie 1905 r. i z niej pozostawił córki: Teresę
Januszowę Mielecką i Maryę Stanisławowe Orpiszewską, oraz syna Józefa.
Józef, ur. 1845 r. w Służewie, właściciel Miłosławia, który nabył od Miel-
żyńskich, Szarleja i Karczyna po ojcu i stryju, cdonek pruskiej Izby Panów, za-
ślubił w Nicei 1881 r. Maryę Blochównę, córkę Jana, cesarsko-rosyjskiego rzeczy-
wistego radcy stanu, prezesa rady zarządzającej dróg żelaznych poludniowo*zacho-
dnich, właściciela Dobrzelina, Łęczny i innych, i Emilii z Kronenbergów. J^^
potomstwo:
Digitized by
Google
KOŚCIELSCY. 256
a) Katarzyna, wydana 1908 r. w Miłosławiu, za Tadeusza Siehenia, wła-
ściciela Zieleniewicz, w gubernii grodzieńskiej, syna Stanisława i Maryi z Buł-
harynów.
b) Emilia wyszła 1904 r. w Miłosławiu, za Tomisława Jędrzejowicza, syna
Józefa i Anny z Obertyńskich.
c) Władysław August, ur. 1886 r. w Warszawie.
4. Władysław, ur. 1819 r., generał dywizyi wojsk tureckich, pod imie-
niem Sefera Baszy, właściciel zamku Bertholdstein w Styryi, w 1848 r. kraj opu-
ścił, przeniósł się do Turcyi, gdzie odznaczył się znakomicie w wojnie krymskiej,
szcz^ólnie pod Bałakławą i Eupatoryą.
6. Michalina, wyszła za generała Klemensa Kołaczkowskiego.
6. Emilia, żona Kamila Wyssogoty Zakrzewskiego.
7. Józefa, żona hr. Edwarda Goeteendorf Grabowskiego z Radawnicy.
B). Władysław, młodszy syn Wojciecha z Ostromęckiej, nie żyjący już
1686 r., pozostawił, z Anny ICalińskiej, dziewięcioro dzieci, z których Wojciecha
i Marcina znane jest potomstwo (Relat Bydgos. z 1686 roku f. 95 i z 1687 roku
f. 96 i 142).
Wojciech, dziedziczył na Słowikowie i Rękawczynie, a z Joanny Tuchoł-
czanki, pozostawił córkę Zuzannę, za Józefem Godurowskim i syna Antoniego. Sy-
nem Antoniego był Józef, żonaty z Antoniną Suską, z której córka Maryanna, ży-
jąca 1784 r. (Żychl).
Marcin, regent ziemski poznański 1727 r., żonaty l-o v. z Maryanna Raj-
ską, 2-0 V. z Maryanna Mańkowską, z pierwszej żony miał córkę Annę, za Kazi-
mierzem Kosmowskim, oraz synów : Józefa i Franciszka, o których wspominają
akta gnieźnieńskie z 1733 r., a z drugiej, także syna Franciszka. Ten ostatni za-
ślubił 1-0 V. Teklę Biegańską, wdowę po Franciszku Grodzickim, bezdzietnie zmarłą,
2-0 V. Konstancyę Czekanowską, z której syn Antoni, 8-o v. Nepomucenę Oba-
rzankowską, która po jego śmierci, wyszła za Antoniego Mańkowskiego i z niej
pozostawił syna Stanisława i córkę Franciszkę, żonę Jana Nepomucena Nieży-
chowskiego.
Antoni, syn Franciszka, zaślubił 1788 r. Teresę Piekarską. Potomstwo je-
go nieznane.
Stanisław,, syn Franciszka, żonaty l-o v. z N. Kąsinowską, z której syn
Jan Nepomucen, 2-o v. z N. Lniską, z której córka Maryanna, za Walerym Ra-
szewskim. Stanisław w imieniu swojem i siostry Franciszki kwitowid, 1790 roku
w grodzie poznańskim, z odbioru sukcesyi po Michale Obarzankowskim.
Jan Nepomucen, syn Stanisława, ur. 1796 r., dziedzic Śmiełowa, ożeniony
ze zmarłą 1872 roku Kornelią Źerońską, pozostawił córki: Kamillę, żonę Henryka
Szumana, prezesa koła polskiego w Berlinie i Towarzystwa rohiiczego w wielkiem
księstwie poznańskiem; Praksedę, za Mateuszem Lisieckim i Józefę, żonę Włady-
wa Święcickiego z Gradowic, w kościańskiem, oraz synów: Bolesława, Antoniego,
poległego 1868 r. pod Mieczownicą i Adama. Z nich:
Bolesław, właściciel Śmiełowa i Brzeźna, zaślubił Stanisławę Źerońską,
córkę Leona, z Grodziszczka i Brzozy i Antoniny z Suchorzewskich. Z niej: Ta-
deusz, zaślubił 1903 r. w Granowie Maryę Nieżychowską, córkę Stanisława i Łucyi
z Taczanowskich, Miec^sław, Antoni, ksiądz, proboszcz parafii Św. Wojciecha
w Poznaniu, Bolesław, Marya i Jadwiga.
Digitized by
Google
266 KOŚCIENIECCY — KOŚCIENIOWIE.
Adam, właściciel Sepna, w kościańskiem, ożeniony 1876 r. w Granowie
z Zofią (Maryą?) Nieżychowską, córką Kazimierza i Jadwigi z Kierskich, ma sy-
nów: Czesława, ur. 1877 r. i Władysława, ur. 1879 r. (Życbl.)> oraz córkę Izabellę,
żonę doktora Bogdana Amrogowicza.
Zwracając się obecnie do Jana, najmłodszego syna Gawła, podsędka brze-
skiego, żonatego 1622 n z Katarzyną Cliojeńską, to ten pozostawił syna Krzy-
sztofa, ożenionego z Maryanną Pcińską, z której synowie: Stanisław, Jan i Fabian
Sebastyan. Ten ostatni, dziedzic Kruszyny górnej, bezdzietny z Maryanną Gólcze-
wską, zapisał swój majątek brantankom swoim. Stanisław, z wc^jewództwem ino-
wrocławskiem, a Jan, z województwem kaliskiem, podpisali elekcyę króla Mi-
chała. Jan odstąpił 1678 r. bratu Stanisławowi, wójtostwo w Zalesiu (Gr. Przed.
77 f. 286).
Stanisław pozostawił syna Kazimierza, właściciela Krusa^ny górnej, oże-
nionego z Anną Zagórską, wdową po Franciszku Trojanowskim, z której synowie:
Stanisław, dziedzic Czołówka, w powiecie radziejowskim i Szymon, właściciel Kru-
szyny górnej 1727 r., po którym, z Ewy Racięskiej, pozostał syn Walenty, ożenio-
ny z Barbarą Tomicką, wdową po Mikołaju Gorzeńskim (Żychl).
Jan, syn Krzysztofa, a brat Stanisława, żonaty l-o v. z Teresą Kotarbską,
2-0 V. z Maryanną Krzywańską, której 1670 r. zapisał sumę w grodzie przedec-
kim (Ks. 77 f. 70), z pierwszej żony pozostawił syna Wojciecha, proboszcza w Cho-
czu, zmarł^^ 1782 r., a z drugiąj— syna Władysława, dziedzica Szyss^na, ożenio-
nego 1-0 y. z Maryanną Arkuszewską, 2-o v. z Barbarą Bi^^owską, którego,
z pierwszej żony, syn Józef, właściciel Wygrodzewa i Polic, zaślubił Annę Mar-
kowską i z niej pozostawił synów: Stanisława i Jana, żyjących 1762 r. (Życbl. IV).
Stanisław był 1761 r. dworzaninem Kretkowskiego, wojewody chełmińskiego (M.
282 f. 464).
Akta czerskie wspominają o Andrzeju Kościelskim, kapitanie pułku Sie-
nią wskiego, hetmana wielkiego koronnego, zmarłym 1720 r., któr^^ córka Fran-
ciszka, była żoną l-o v. Andrzeja Mączyńskiego, a 2-o v. 1722 r. Andrzeja Pałi-
mowskiego (Perp. Czers. 19 f. 84 i 249). Kajetan został 1781 r. majorem arty-
leiyi (MP.).
Kościelscy istnieją i na Szląsku; wspomina o nich Herbarz Dorsta, ale są
herbu JaOrg^iee.
KOŚCIENIECCY Tomasz i Jan podpisali, z ziemia nurską, elekcyę
Augusta II-go.
KOŚCIENIEWSKI N., żonaty z Hołownianką Pysznicką, której siostra Biru-
lina, zapisała pół domu w Witebsku, 1640 r. (Ist Jur. Mat XXVI).
KOŚCIENIOWIE h. JASTRZĘBIEC pisali się z Sędziszowa, następnie
i z Wywll, w wc^jewództwie krakowskiem. W końcu XIV-go wieku jeden ze
współdziedziców Sędziszowa, Paszko, nosił przezwisko Koicień (w liczbie mnogiej
pisani w aktach Kostnowie, czasem Kosnowie), które stało się nazwiskiem jego
potomków. Długosz pisze o tym Pawle Kościeniu, że był drugim podskarbim
Spytka, wojewody krakowskiego, a uszedłszy 1899 roku z pogromu nad Worsklą
Digitized by
Google
KOŚCIBNIOWIE. 267
szczęśliwie, wiele dóbr naskupowi^, skąd padło nań podąjrzenie, o przywłaszcze-
nie skarbów Spytkowych. W 1416 r. Paweł Kościec z Sędziszowa, z rodu Ja-
strzębców, świadczył w Krakowie przy wywodzie szlachectwa. Był on dziedzicem czę-
ści Sędziszowa, Sieńska, Wywli i Sprowy 1484 r.
Syn jego Andrzej, 1484 r. w obozie pod Będzinem, ma sprawę z ks. Raci-
borskim. Ten lub inny Andrzej, osiadł na Rusi Halickiej, gdzie 1451 r. zamienił
z Buczackim tenutę swą Roszniów na Banilów z Zamościem i Milejowem. W 1457
roku zapisał 200 grzywien dożywocia na Koniuszkach zonie swej, Małgorzacie ze
Szczekocin, podstolance sandomierskiej, 1458 r. nabył Kuropatniki, które sprzedał
1462 r., trzymał też w zastawie Czerniejów, Chomików i Hanusowce, umarł bez-
dzietny 1462 r., a wdowa Małgorzata, 2-o v. Jakóbowa Morawska 1475 r., zawarła
układ 1462 r. z sukcesorami męża, bratem jego Pawłem i synowcem Stanisła-
wem, o spadek i przeniosła swoje 800 grzywien oprawy z Wywli i Sprowy
na Czerniejów, Koniuszki i Chomików (St Pr. P. Pom. Vni; Hele. II; AGZ.
XI -XIX).
Paweł, dziedzic Sędziszowa, Rajska i Sieńska (Lib. Ben.), nie żył już, zda-
je się, 1477 r.
Stanisław, dziedzic Wywli i Sprowy, posesor Czerniejewa 1477 r., był łoż-
niczym synów królewskich 1476 r. (AOZ. XIX).
Jakób Koścień, zwany Warwasg, 1525 r., dziedzic Sędziszowa, Sieńska,
Wywli i Sprowy, posesor Włodzisławia 1581 r., umarł 1558 r., pozostawiwszy,
z pierwszej żony, córkę Zofię, dziedziczkę po matce dóbr w chełmskiem, żonę Mi-
kołaja Reya z Nagłowic i Topoli, z którym zeznała 1581 roku zapis dożywocia,
a z drugiej, synów: Jana i Adama, którzy spłacili w latach 1568 — 1564 szwagro-
wi 1,500 flor.
Adam pociągnięty przez szwagra do herezyi, sprofanował i złupił kaplicę
w Wywli 1570 r. Wojciech 1608 r., Aleksander i Andrzej 1685 r., w krakow-
skiem. Krystyna, córka Marcina, żona Krzysztofa Rawicza Dembińskiego ze Lgo-
ty, zrzekła się 1625 r. ojcowizny i macierzyzny na rzecz braci swych, Samuela,
Hieronima, Andrząja i Władysława, a mąż jej oprawił 4,000 flor. (Gr. Krak. 220
f. 1858 — 1854; 2295 — 2297). W 1648 roku jest Krystyna 2-o v. żoną Prokopa
Aleksandra Dembińskiego.
Piotr, żonaty z Barbarą Rawiczówną Dembińską z Grudzyn, 1626 r. Córki
nieżyjącego już Piotra z Sędziszowa, stolnika latyczowskiego i Joanny z Bystrza-
nowskich: Zuzanna, żona Kazimierza Janowskiego, skarbnikiewicza starodubowskie*
go i Magdalena, żona Aleksandra z Zaborowa Bykowskiego, podczaszyca czemie-
chowskiego, w obecności stryja Józefa, podzieliły się Masłomiączą 1726 r.
Regestra poborowe z 1540 r., wymieniają Floryana Kościenia Kliszewskie-
go, dziedzica Klic^ewa, w chęcińskiem, a 1578 r. Szymona Kościenia, dziedzica
tegoż Kliszowa i 1579 r. części Czechowa (Paw.).
Do innego rodu należał zapewne Marcin Koścień, 1880 r. dworzanin ksieni
Sądeckiej (KMP.).
KOŚCIENIOWIE w województwie poznańskiem. Stefan Koścień ze Wście-
klic, 1887 r. na sądach w Poznaniu. Tamże 1887 r. Wawrzyniec, 1895 r. Adam,
Hertmn. T. XI. 33
Digitized by
Google
268 KOŚCIEŃSCY — KOŚCIESCY.
a 1896 r. Mikołaj Kościeniowie. Synowica tych braci Wichna, iona Mikołaja z Dy-
moBzewa 1887 r. (Łeksz.). Patrz e WśddkUe.
KOŚCIEŃSCY. Jan Kościeński, żupnik olkuski 1484 r. Antoni Koścień-
8ld| pocztmistrz w Olkuszu 1779 r. Jan Kościeński, kanonik Św. Jerzego na zam-
ku gnieźnieńskim i pisarz publiczny 1440 roku (Pom. Dz. W. Śr. XVI). Patrz
KoSeińaey.
KOŚCIERSCY z Kościerzyna, w sieradzkiem, po imionach sądząc, należeli
do rodu Porajów. Spytek z Kościerzyna zawarł 1412 r. ugodę z Jarockim, archi-
dyakonem kaliskim (Pom. Dz. W. Śr. XVI). Mikołą), syn Spytka, 1411 r. na uni-
wersytecie krakowskim. Zawisza ma sprawy w Sieradzu, w latach 1428 — 1429
(Zs. Sier. 9 f. 194). Ninota z Kościerzyna, student uniwersytetu krakowski^^ 1419
roku, pleban z Małynia, nabył 80 grzywien czynszu rocznego od Niechanowskich
i fUndiye z tego altaryę w katedrze gnieźnieńskiej 1446 r , przekazując prawo pa-
tronatu bratu swemu, Dziersiawowi z Kościerzyna i synowcom, Janowi i Mikoła-
jowi z Suliszowa (Kor. III f. 94). Małgorzata Kościerska, ksieni w Ołoboku 1496
roku (Pom. Dz. W. Śr. XVI. 871 i 1061). Kościerski, dziedzic części Kaczkowa,
w kcyńskiem, 1577 r. (Paw.)- Wojciech podpisał, z województwem poznańskiem,
elekcyę Augusta II-go.
K0ŚCIES(3Y h. KOSCIESZA z Kościeszek, w powiecie kruszwickim, która
to wieś jeszcze w początkach XV-go wieku nazywiia się Kościeszyce. Komes
Miłosław Przybysławowicz i Gosław, Wisław, Wojsław i Mylik, rycerze, dziedzice
Kościeszyc, podpisani 1271 r. na testamencie komesa Łękomira. Jakusz, z matką
Tomiłą z Kościeszyc, mają sprawy w Onieźnie 1890 r., a Mikołaj Kościeski świad-
czy w Poznaniu 1891 r. (Leksz.).
Stanisław Kościeski 1411 r. w Kaliszu, a tenże Stanisław z Kościes^c
1419 r. w Brześciu występi^e. Maciej Kościeski z Kościeszyc, notariusz publicz-
ny 1488 r., kanonik włocławski 1498 r., a gnieźnieński 1510 r. i krakowski 1517
roku. Marcin i Jakób, współdziedzice Kościeszek 1566 r. (Paw.).
Mateusz v. Maciej Kościeslci, wydzierżawił Zbyewo Kduckiemu 1572 rolcu.
Synowie jego: Stanisław i Mikołaj, pokwitowani przez Zbijewskiego 1589 r. Stani-
sław był żupnikiem dybowskim 1604 r., a Mikołaj dziedziczył na Trutowie 1612 r.
(Qr. Przed. 21 1 868; 87 f. 240; 52 f. 222 i 59 f. 217).
Marcin, pomocnik instygatora koronnego 1597 r. (M. 845 f. 12). Marcyan,
qrn Wojciecha, zeznał 1616 r. cesyę na Mikołaja (DW. 45 f. 1547). Jadwiga, Nor-
bertanka w Strzelnie, zmarła 1621 r. W nekrologu tego klasztoru zaznaczone dni
śmierci Wojciecha i żony jego Heleny, Mateusza i żony jego Zofli i Doroty Ko-
ścieskich z XVI-go i XVII-go wieku.
Marcin, kanonik gnieźnieński i Inijawski 1619 r., kantor kruszwicki, syn
Jerzego i Katarzyny Kaczkowskiej, umarf 1640 r. (Kor.). Stefan, elektor Włady-
sława IV-go. Jakób, syn Jana, kwitował 1652 r. Krzykowskiego (Gr. Przed. 78
f. 290). Z Kościeskich, l-o v. Wieszczycka, 2-o v. Miączyńska, posesorka Stoczka
1682 r. Józef, podczaszyc inowrodawski 1762 r. (DW. 88 f. 1811). Stanisław, syn
Digitized by
Google
KOŚCIBSCY - KOŚCIŃSCY.
259
Antoniego i Weroniki z Cbanewskich, nabył 1795 r. Czarnoty od Czarnockiego
(DW. 110 f. 726). Stanisław 1820 r. w Warszawie.
Wojciech Kościeski z Kościcszek, osiedlony w sanockiem 1481 r., ożenił
się 1494 r., z Katarzyną Dydyńską, wdową po Mikołaju Dołuskim ze Staszowy,
)est w latach 1502—1508 podstarościm lwowskim. Marcin, starosta biskupi w Ra*
dymnie, 1602 r.
KOSCIESCY z Kościeszek, w powiecie konińskim, których właścicielem
był 1579 r. Jakób Kościeski (Paw.).
KOSCIESZKO Dominik podpisał manifest szlachty litewskiąj, 1768 r., czy
to nie KoidusgJcol
KOSCIESZOWIE h. KOSaESZA. Mikołaj Kościesza, podsędek warszawski
1850 r. Maciej Kościesza, kanonik płocki 1505 r. Albrecht Kościesza, mistrz hut-
nicki z Kucborka, otrzymał 1565 r. 18 i pół włók nad Omulewem i 2 włóki, gra-
niczące z jego majątkiem w Kucborku. Maciej Kościesza, z mocy powyższego
przywileju, trzyma te włóki 1600 r., a Fryderyk Kościesza, syn Hartwiga, 1666 r.
Daniel Kościesza, dziedzic części Dziadyku, w ostródzkiem, 1661 r. (Kętrz.). Piotr
Kościesza w Głusku, w lubelskiem, 1676 r. (Paw.).
KOŚCIŃSCY V. KOSCIENSCY h. WCZELE, skąd wyszli, nie jest wiado-
mem. Niesiecki pod Kosińskimi h. Rogala pisze, że są i Kościeóscy tegoż herbu,
być może z tego powodu, że często Kosińscy, Kościńskimi, a Kościńscy, Kosiński*
mi się pisali. Jest Ramułtowo Kosińskie vel Kościeńskle, w powiecie płockim,
na którem dziedziczył 1678 r. wspólnie z Pilchowskimi, Fran-
ciszek i jego bratankowie, prawdopodobnie Kościńscy (Paw.).
Wojciech Kościeński przeniósł się około 1684 r. do Prus ksią-
żęcych, zaślubiwszy Annę Prawdównę.
Stanisław Kryski, wojewoda mazowiecki, Jan Zamoy-
ski 1 nawet Stefan Batory, pisali 1684 I 1686 roku do księ-
cia pruskiego Jerzego Fryderyka, w sprawie majątku I wy-
prawy żony tegoż Kośclńskiego, ale dwaj ostatni w listach
nazywają go Kosińskim (Arch. w Królewcu).
Albert Kośclńskl, ksiądz, zapisał się 1621 r. do księgi
zawierającej imiona braci i sióstr archlkonfrateml Bożego
Ciała w Lubawie. Stanisław Kościeński Soclet Jesu umarł
w Reszlu 1667 r. Napisał Życie 1 Męczeństwo Błogosławione-
go Jozafata Kuncewicza, arcybiskupa połocklego, wydane
w Wilnie 1666 r.
Barbara z Pokrzywnlcklch, żona l-o y. Marcina Ko-
śclńskiego, zastawnego posesora Rudy, 2-o v. Aleksandra Ło-
sia, stolnika żytomierskiego, pozwała 1696 r. syna swego, Sta-
nisława Kośclńskiego, o 800 flor. (Wyr. Lub. 408 f. 871). Drugim jej synem był
Adam Kośclńskl. Antoni Kościńskl I żona jego, Maryanna z Slemlglnowsklch,
obierali 1719 r. plenipotentów we Lwowie (Plenlp. Qr. Lwows. 914 f. 18). Tenże
Antoni został cześnikiem żydaczowsklm 1780 r.; umarł 1767 r. Syn Jego Tadeusz,
Herb Wczele.
Digitized by
Google
260
KOSCIOŁO WSKI — KOŚCIOWIE.
YłcesgerenŁ grodzki źydaczowski, umart 1765 r., w którym, pozostała po nim wdo-
wa przedstawiła rachunek wydatków, poniesionych na jego pogrzeb (AGZ.
X. 7218),
Aleksander i Dominik Kościńscy, ten ostatni, subdelegat grodzki lwowski,
legitymowali się ze szlachectwa 1782 r., w grodzie lwowskim. Pieczęć ich przed-
stawia herb Wczele. Petronella, siostra Aleksandra, 1770 r. za Janem Kępliczem,
majorem wojsk koronnych (M. D, Wąs.).
Joachim Kościński, zamieszkały w Grabowie, w powiecie lubawskim, zmar-
ły 1807 r., żonaty l-o v. z Agnieszką Guzowską, 2-o v. z Dorotą W^n^ynowską,
pozostawił z pierwszej żony syna Ignacego i córkę Ewę, za Józefem Chrapkiewi-
czem, burmistrzem nowomiejskim, a z drugiej, synów: Józefa, ur. 1790 r., Jana,
ur. 1798 i Karola, ur. 1800 r., oraz córkę Annę Justynę, wydaną 1826 r. w Prze-
rośli, za Edwarda Paszkiewicza.
Józef, syn Joachima, zmarły 1866 r. w Ciechocinie, służył w wojsku za
Księstwa Warszawskiego i odbył wszystkie kampanie napoleońskie. Zaślubił l-o v.
Maryannę Chrapkiewiczównę, córkę Józefa i Ewy z Kościóskich, zmarłą w Prze-
rośli 1826 r., 2-0 V. Antoninę Żukowską, córkę Andrzeja i Zofii z Żukowskich,
z którą ślub wziął w Przerośli 1826 r. Z pierwszej żony, syn jego Józef Piotr, ur.
w Przerośli 1828 r., żonaty z Julianną Bieniszewską, córką Jakóba i Katarzyny
z Pokrzywnickich, miał syna Konstantego, ur. 1868 r. we Wlewsku, w powiecie bro-
dnickim i córkę Teofilę Olimpię. Z drugiej żony Józefa synowie: Jan i Artur
Edward, oraz córka Emilia, żona pułkownika, Filipa Szczoczkł, z gubemil smo-
leńskiej.
Jan, drugi syn Joachima z Węgrzynowskiej, zaślubił w Ciechocinie 1880 r.
Ludwikę Stankiewiczównę, córkę Antoniego. Mieszkał w Łążynku, w powiecie
lipnowsklm, gdzie i umarł 1867 r. Jego potomstwo: Antoni, ur. w Toruniu 1881
roku, żonaty z Julią Ty borowską, zmarłą we Włocławku 1897 r., Franciszka Ja-
nowa Stankiewiczowa, zmarła we Włocławku 1897 roku i Józefa Antoniowa
Brodnicka.
Wawrzyniec Kościński, ur. 1779 r., burmistrz Lidzbarka, w powiecie bro-
dnickim, umarł 1819 r. Tomasz Kościński, ur. 1776 r., ka-
nonik honorowy chełmiński, umarł w Komorsku 1861 r. An-
drzej Kościński, którego syn Antoni, a wnukowie: Stanisław
i Antoni.
KOSCIOŁOWSKI Stefan i żona jego, Anna z Lipcze-
wskich, wprowadzeni do dóbr Baby 1786 roku (Qr. Przed.
87 f. 266).
KOŚCIOWIE (KOSCIA) h. LELIWA, mają pochodzić
od Stanisława (Stanka) Kościewicza v. Kostewicza, protoplasty
Kostewiczów v. Kościewiczów, także h. Leliwa, który był je-
dnym z tych, co szczęśliwie uprowadzili z pod Chojnic Kazi-
mierza Jag. 1454 r. Wnuk jego Jan, syn Mikołaja, otrzymał
1511 r. od Zygmunta I-go Zbirochy i Żerebie w województwie
Herb LeUwa. brzeskiem. Z tych Zbirochów piszą się Kościowie Zbirocho-
Digitized by
Google
KOŚaOWIE. 261
wskimi. Instrukcya sejmowa, dana posłom województwa brzeskiego z 1758 roku
wspomina, że tenże Jan otrzymał, od króla Zygmunta L, Starą wieś w tymże wo-
jewództwie (Akta IV f. 667). Jan był pisarzem króla Zygmunta, a żonaty l-o v.
z Anną Kościuszkówną, 2-o v. z Masetą Turówną, z pierwszej żony pozostawił:
Teodora i Komiła bezdzietnych, Rafała i Eudoksyę, za Konradem Jeskowiczem,
a z drugiej— córkę Marynę i syna Marka.
L Rafał, syn Jana, z Zofii Kościuszkówny, miał synów: Hreborego, Hiero-
nima bezdzietnego, Mikołaja, którego, z Krystyny Szyczkowskie], syn Jan Stani-
sław, Andrzeja bezdzietnego i Adama. Dopełnili oni 1588 r. podziału majątku, po
ojcu pozostałego. Z nich:
1. Hrehory, syn Rafała, podsędek i poborca witebski 1596 r., pozostawił
czterech synów : Hrehorego i Rafała bezdzietnych, Jana Mikołaja i Jana Stefana.
Ten ostatni miał się przenieść do Włoch i jego potomkiem ma byó Mik(^ Cośeta^
ur. w Benewencie 1682 r., głośny z chciwości i obłudy kardyni^, arcybiskup Be-
newentu, faworyt Benedykta Klll-go, za którego panowania był wszechwładnym.
Więziony przez Papieża Klemensa XII-go, wygnany do Neapolu przez Benedykta
XIV-go, umart tamże 1765 r.
Jan Mikołaj, syn Hrehorego, podsędka witebskiego, właściciel Szpitali,
w województwie brzeskiem, z Zofii Nielubowiczównoj Tukalskiej, mii^ trzech sy-
nów: Jana Konstantego, skarbnika rzeczyckiego, żonatego z Katarzyną Trojanow-
ską, 2-0 y. żoną Marcina Okrąglickiego, z której: Helena, Antoni, Krystyna, l-o v.
Pawłowa Brzozowska, 2-o v. Pawłowa Kościuszkowa i Franciszek, elektor Augu-
sta H-go; Mikołaja i Hieronima, ożenionego z Petronellą Krzywicką, z której: Mi-
kołaj i Halszka, l-o v. Tomaszowa Wnorowska, 2-o v. Bąjerska.
2. Adam, syn Rafała, żonaty l-o v. z Anną Wasilewską Telatycką, 2-o v.
z Reginą Bogdanówną Czemiewską, z pierwszej żony miah Józefa, żonatego z Wsze-
borowską i Zofię, za Wszel)orowskim; z drugiej— synowie: Mikołaj, Andrzej I Teo-
dor. Z nich:
A). Mikołaj, z Katarzyny Kościuszkównej, miał córkę Barbarę, za Samue-
lem Sankiewiczem 1661 r.
B). Andrzej, z województwa brześciańskiego, elektor Jana Kazimierza,
rotmistrz chorągwi kozackiej hetmana polnego litewskiego 1649 r., pol)orca 1651
roku podatku na zapłatę wojska ustanowionego, zaślubił l-o v. Jadwigę Kochań-
ską, córkę Wojciecha, 2-o v. Marynę Hołowniankę - Ostrożecką. Z pierwszej żony
córka Zofia Szi^ska, z drugiej— syn Marcin, żonaty z Teodorą Skaszewską, z któ-
rej synowie: Jan, Dominik, Józef, Wojciech, Adam i Andrzej, oraz córki: Joanna
Wysłouchowa, Teresa Tomaszowa Zawistowska I Zofia, l-o v. Kublicką, 2-o v.
Stanisławowa Wierzbicką, 8-o v. Józefowa Bereżnicka. Z nich:
a) Jan, syn Marcina, 1781 r. rotmistrz chorąg¥ri przedniej straży, 1738 r.
pułkownik wojsk litewskich i sędzia kapturowy, 1786 r. sędzia wojskowy, zaślu-
bił Krystynę Chrzanowską, wdowę po Machwicu. Z niej córka Helena, żona Fe-
liksa Trojanowskiego i synowie : Jacek i Adam Józef. Ten ostatni biskup dyo-
kleński, kanonik i oficyał generalny żmudzki, kawaler orderu Sw. Stanisława 1781
roku, umart 1801 r.
Jacek, poseł województwa brześciańskiego i elektor Stanisława Augusta
1764 r., rotmistrz wojsk litewskich 1758 r., generał a^jutant buławy polnej litew-
Digitized by
Google
262 KOŚCIOWIE.
sklej 1766 r. (Akta IV) i pułkownik wojsk litewskich 1776 r., kawaler orderu Sw.
Stanisława 1791 r., żonaty l-o v. z Maryanną Deskurówną (Nf. 282 f. 115), 2-o v.
z Barbarą Żarynówną. pozostawił z pierwszej żony: księdza Antoniego, kanonika
inflanckiego, zmarłego 1848 r., Aleksandra, Adama, Maryannę Zenonowę ks. Po-
łubińską, Katarzynę Witkowską I Teklę Doktorowłczową; z drugiej— Izabellę Suł-
kowską, Józefę, Józefa I Pawła. Z synów Jacka:
Aleksander, zmarły 1881 r., porucznik artyleryi litewskiej, walczył pod Ma-
ciejowicami. Kawaler krzyża Virtuti Militari, właściciel Raczek, Wołkorawiszek,
Studziwód i innycli, żonaty z Anną Salomeą Trojanowską, córką Feliksa i Kata-
rzyny Wyszyńskiej, pozostawił kilka córek, z których Zofia, za Stanisławem Pluto,
oraz synów: Feliksa, rotmistrza kirasyerów, ożenionego z Estellą Śnieżko - Błocka,
zmarłego 1862 r., Ignacego, porucznika ajtyleryi, dziedzica Berezy, zmarłego 1862
roku. którego, z Pelagii Daniejko, syn Aleksander, adwokat przysięgły, zmarły
1880 r. i córka Amelia, za doktorem Janem Taraszkłewłczem i Piotra Władysła-
wa Hermana, właściciela Berezy, Wólki Wahanowskiej i Teklinowa, zmarłego
w Białymstoku 1904 r., którego, z Natalii Szepietowskiej, córka Marya i syn Wi-
told, ożeniony z Anną Smorczewską, z której syn Jan i córka Halina.
Adam, rotmistrz wojsk polskich, marszałek powiatu białostockiego, zaślu-
bił Konstancyę Trojanowską, siostrę swej bratowej i z niej miał syna Konstante-
go, który służąc w kirasyerach, przepadł bez wieści 1831 r., oraz córki: Barbarę,
za generałem Tiapełkowem, Weronikę, za Sewerynem Rajuńcem, Amelię, za Ra-
fałem Kosińskim i Julię, zmarłą panną.
Józef, zmarły 1868 r., dziedzic Hoszczewa, profesor w Szawlach, ożeniony
z Maryą Olendzką, miał z niej synów : Zygmunta i Konstantego, księży, oraz
córki: Elwirę, Aleksandrę, za Januarym Ostrowskim i Franciszkę, za Boksz-
czaninem.
Paweł, zmarły 1868 r.. sędzia kobryński, dziedzic Zapolina, z Katarzyny
Maliszewskiej, miał dwie córki: Józefę, za Andrzejem Wąsowiczem i Waleryę, za
Józefem Goleń-Przesmyckim, oraz trzech synów: Ludwika, Antoniego i Hiacynta,
bezdzietnego z Maryą Zadarnowską. Z dwóch pierwszych:
Ludwik, zamieszkały na Wołyniu, zaślubił Franciszkę Chodakowską I ma
z niej : Józefa i Włodzimierza, bliźniaków, Pawła, właściciela Jezior na Wołyniu,
Maryę, Eleonorę, Gabryelę i Henryka.
Antoni, generał artyleryi wojsk rosyjskich, z dwóch żon: Maryi N. i Zofii
N., wdowy Jackowskiej, ma córki: Maryę, za Mieczysławem Wąsowiczem, synem
Andrzeja I Józefy Kościanki, Zofię Jackowską i Stefanię.
b) Dominik, syn Marcina, kapitan wojsk litewskich, żonaty z Barbarą
Machwicówną.
c) Józef, syn Marcina, stolnik drohicki 1783 r., dziedzic Sławnego i Pod-
bielsk, w kobryńskiem, zaślubił Helenę Grabowską i miał z niej: Ignacego, w za-
konie Soc. Jesu Kajetana, Michała i Józefa, którzy podpisali manifest szlachty
litewskiej 1768 r.
d) Wojciech, syn Marcina, rotmistrz wojsk litewskich, starosta nastolski-
lewkowicki 1788 r. (Akta IV), właściciel Wołownik, zamordowany przez zbójów
1764 r., z Teresy Postawkówny, miał córkę Teofilę Butkiewiczową i synów, Marci-
Digitized by
Google
KOŚCISZEWSCY. 268
na, posesora Horyzdrycz, które otrzymał 1727 roku po śmierci Rusieckiej (Wolff.)
i Mołodczów, w kobryńskiem i Franciszka.
e) Adam, syn Marcina, rotmistrz wojsk litewskich 1712 roku, pułkownik
tychże wojsk 1722 r., sędzia wojskowy 1788 r. (Akta IV), posiadał, wspólnie z żo-
ną, Maryą z Ciechomskich, starostwo dubiskie, na odstąpienie którego synowi An-
drzejowi, chorążemu wojsk królewskich, otrzymał konsens królewski 1741 roku.
W tymże roku otrzymał wójtostwo mereckie. W wydanych aktach grodzkich brze-
skich (Akta IV ł. 471), miał podpisać instrukcyę daną posłom 1788 r., jako woj-
ski wielkiego księstwa litewskiego, ale to musi być pomyłka wydawców, którzy
niedbale akt odczytali.
Andrzej, syn Adama, starosta dubiski 1741 r., ożeniony z Dominiką Ęjs-
montówną, pozostawił trzech synów: Konstantego, Wojciecha, kanonika inflanckie-
go i Onufrego. Tego ostatniego córka Franciszka, za Karśnickim. Antonina, sio-
stra Andrzeja, za Bulikowiczem.
f) Andrzej, syn Marcina, z Anny Korzonówny, miał sześć córek: Antoni-
nę Kamińska, Brygidę Wąsowiczową, Annę Klukowską, Franciszkę Żarynową,
Magdalenę Maszołową i Teresę Micutową, oraz trzech synów: Onufrego, Konstan-
tego i Józefata. Po Onufrym pozostało trzech synów: Tadeusz, Wincenty i Augu-
styn, zamordowany na Ukrainie przez Hajdamaków.
C). Teodor, syn Adama, podpisał, z województwem brześcianskiem, ele-
kcyę Jana Kazimierza. Z Zuzanny Czerskiej, miał córki: Małgorzatę i Zofię, oraz
synów : Pawła, po którym synowie : Paweł i Jan; Teofila, elektora Jana III-go
i Michała. Ten ostatni, podstoli wiłkomierski 1699 r., żonaty z Joanną Rzączyń-
ską, następnie żoną Jana Niepokojczyckiego.
II. Marek, syn Jana, zaślubił księżniczkę Maryę Dnicką-Sokolińską, córkę
księcia Jana i księżniczki Hanny Łukomskicj. Sprzedała ona 1558 r. dział swój
w Sokolni i Drucku, ks. Michałowi Sokolińskiemu (Knial). Syn ich Siemion, po-
zostawił syna Jana, żonatego z Heleną Orzechowiiiską, która zrzekła się majątku
rodzicielskiego przed 1659 r. (Ist. Jur. Mat XXVI).
Aleksander, syn Jana, pozostawał długi przeciąg czasu w niewoli turec-
kiej, z której powróciwszy, procesował Sokolińskich, o majątki pozostałe po babce,
Marynie Sokolińskiej. Z Formańskiej, miał trzech synów: Siemiona, Kaspra i Jó-
zefa. Po tym ostatnim może, idą zamieszkali w dzisiejszej gubemii mohylewskiej:
Michał, syn Andrzeja, żonaty z Maculewiczówną, po którym został syn Aleksander
i córki: Marya i Wiktoiya.
KOSCISZEWSCY h. KOSCIESZA. Ludwik, Franciszek i Józef, synowie
Andrzeja i Kunegundy z Lewandowskich, wnukowie Jana, legitymowali się ze
szlachectwa 1812 n, w Wydziale Stanów galicyjskich, a Franciszek, syn Ludwi-
ka, tamże 1841 r.
Franciszek, brat Ludwika, właściciel Bełehii, żonaty z Cecylią Maszewską,
odstąpił 1850 r. ten majątek synowi Stanisławowi i córce Sewerynie, zamężnej
Boggia. Stanisław zmarł 1852 r., w którym brat jego, Tytus Antoni, dowiódł swe-
go szlachectwa w Wydziale Stanów ^dicyjskich, celem objęcia po nim spadku
(M. D. Wąs. z A. Lwów. For. Nob.).
Digitized by
Google
264 KOŚCIUKIEWICZ - KOŚaUSZKOWICZOWIR
KOŚCIUKIBWICZ Aleksander Franciszek, podpisał laudum sejmiku brze.
skiego-iitewskiego 1788 r. (Akta IV).
KOŚCIUSZKO (KOSTIUSZKO), sługa królewski, odstąpił 1508 r. częśdswo-
Ją, to jest jedną trzecią Niesudowszczyny, księciu Aleksandrowi Holszańskiemu
(ML. 191 A f. 9).
KOŚCIUSZKO (KOSTIUSZKO) Wolfremiejowicz, któremu król Zygmunt
potwierdził 1507 r. nadanie Aleksandra Jag., obejmigące kilka nieosiadłycłi wsi
i kilku ludzi, w powiecie połockim (ML. 8).
KOŚCIUSZKOWICZ (KOSTIUSZKOWICZ) Waśko, woskowniczy smoleński,
otrzymał, od króla Zygmunta 1508 r., Psarcckoje, w powiecie smoleńskim (ML. 8).
KOŚCIUSZKOWICZOWIE v. KOŚCIUSZKIEWICZOWIB, w województwie
wołyńskiem. Znak ich pieczętny z 1577 r., przedstawiony przez Piekosińskiego
f. 247 Nr. 44. Kościuszko otrzymał od Aleksandra Jag. Cłiobołtowo, należące do
zamku włodzimierskiego, od którego potomkowie jego, zwali się Kościuszkowicza-
mi-Chol>ołtowskimi. Kościuszko Iwaszkowicz, dworzanin królewski 1508 r. (ML.
10). Kościuszko Iwanowicz-Chobołtowski świadczył 1520 r. przy sprzedaży doko-
nanej przez Bohowityna (Arch. Sang. III).
Piotr i Bohdan Kościuszkowiczowie-Chol>ołtowscy, ziemianie wołyńscy 1584
roku (Arch Sang III), o których rewizya zamku włodzimierskiego i łuckiego
z 1545 r. wspomina, że obowiązani opatrywać jedną hoitninię w obu zamkach.
Piotr był podstarościm żytomierskim 1565 r., a synem jego musiał być Da-
niel, który zameldował 1566 r. w grodzie łuckim, że u jego stryja, sędziego ziem-
skiego włodzimierskiego, spaliły się w Chobołtowie wszystkie ich dokumenty (Op.
Łuck. 2098).
Bohdan, sędzia ziemski włodzimierski, złożył 1569 r. przysięgę wierności,
po przyłączeniu Wołynia do Korony. Sędzią był jeszcze 1582 roku. Synów jego
dwóch, Teodor i Bazyli Pozwała ich 1590 r. Katarzyna z Hulewiczów Kościusz-
kowiczowa-Chobołtowska, wdowa po Janie (Woł. I f. 8). W 1608 r. pozwała Anna
z Kościuszkiewiczów - Chobołtowskich, Konstantowa Kołpytowska, Teodora i Ga-
bryela, syna Jana, Kościuszkiewiczów - Chobirftowskich, o wydzielenie jej czwartej
części Chobdtowa, tytułem posagu (Ibid. 1109). Gabryel żonaty był z Heleną Iz-
debską (Gr. Łuc. 2298 z 1788 r.). Teodor, żonaty był z Maryą Kierdejówną i wspól-
nie z nią zastawił Mniszyn i Woskodawy Hostskiemu, o co sprawa 1654 r. mię-
dzy Sapi^yną a Komorowskim (Woł. VII A f. 72). Piotr Dionizy^ 1641 r. na uni-
wersytecie w Padwie. Siemion, żonaty z Pelagią księżniczką Rużyńską, ma spra-
wę 1598 roku o Pawołoczę i Rużyn z Kirykiem Rużyńskim (K\j. l 1 826). Jerzy,
w województwie k\jowskiem 1642 r. (Kij. V f. 69).
Benedykt Kościuszkiewicz - Chobołtowski, dziedzic na Ochowcach, żonaty
1641 r. z Anną Daszkiewiczówną (Gr. Włodz.). Kazimierz, sekretarz królewski,
podpisi^, z województwem bełskiem, elekcyę Jana III. Jerzy, Teodor, Szymon
i Benedykt, procesigą się 1701 r. o Chobołtów. Jan, Michi^ i Wacław, mają 1726
roku sprawę o Podałowce (A. Tryb. Lub). Benedykt, żonaty z Apolonią Porwa-
Digitized by
Google
KOŚCIUSZKOWIE.
265
niecką, mM syna Eliasza, po któiym córka Maryanna, wspólnie z mętem Kas-
prem Kurcewłczem, procesuje się 1781 roku z Liniewskim i Karwickimi, o działy
sporządzone między niegdy Piotrem i Hrehorym, synami Piotra i o donacyę ze-
znaną przez Piotra, syna Bohdana, na Teodora, syna Piotra (BracŁ XVI f. 285
i Woł. XIII f. 1054). Anastazya, za Aleksandrem Machowskim, skarbnikiem
czemiechowskim 1684 r. (Wd. IX 1 466).
Samuel Wilczyński z łona, Anną Kościuszkówną, pozwali 1716 r. Domini-
ka Kościuszkę, z żoną Teodorowiczówną, o awantury na chrzcinach Michała Ko-
ściuszki, w witebskiem (Ist Jur. Mat XXVI). Antoni Kazimierz, w wq)ewództwie
brześciańskiem, 1788 r. (Akta IV). Hipolit 1788 r. w Mścisławiu, a 1764 r. na sej-
miku brasławskim.
Piotr Kazimierz Kościuszkiewicz, dziedzic Bronowie, w lubelskiem, 1676 r.
(Paw.)., pisarz grodzki krasnostawski, zeznał 1678 r. zapis dożywocia z żoną, Anną
z Silnickich (Zap. Lub. 57 f. 880). Jerzy Kościuszkiewicz mianowany miecznikiem
mielnickim 1699 r.
W gubemii wołyńskiej legitymowali się ze szlachectwa 1845 r.: Grzegorz
z synami: Tomaszem Floryanem i Grzegorzem Mikołajem i Michał Wincenty Hie-
ronim z synem Józefem, synowie Stefana, wnukowie Wacława, prawnukowie Grze-
gorza, a 1880 r. Michał, syn Józefa.
KOŚCIUSZKOWIE h. R0(3H ffl-ci, w województwie wołyńskiem. K. Wł.
Wójcicki pisze, że protoplasta t^^ domu Dymitr i żona j^^, Aksena z GimlK)-
tów, otrzymali od wielkiego księcia Witolda 1896 r. prawo, używania wosku czer-
wonego do pieczęci. Oprócz rodów książęcych, przywilej ten przysługiwi^ jak
się zdą)e, jednym Gasztołdom, wątpię przeto, ażeby i Kościuszkowie z takiego wy-
jątkowa^ przywileju korzystali, tem więcej, że ani o Dymi-
trze, ani o jego żonie, znane akta śladu nie pozostawiły.
Kazimierz Jagiellońc2grk nadał 1458 r. Teodorowi Ko-
ściuszce Siechnowicze z dwoma wsiami, w po¥riecie kobryń-
skim, od których potomkowie j^^ zwali się Kościuszkami-
SiechnowickimL
Kościuszko Fedorowicz i bracia jego, dziedzice Horo-
dna i Totowiczy, uznani zostali, 1512 r. przez króla Zygmunta,
bojarami stepaóskimi, a nie wołyńskimi, za których się poda-
wali, wskutek czego spadł na nich obowiązek pdnienia służ-
by książętom Ostrogskiemu i Dubrowickiemu (ML. 10).
Kościuszko w latach 1587 — 1540 sędzia i horodnic^
kamieniecki (litewski), nabył 1587 r. Pelepeliki, w powiecie
kamienieckim (ML. 80). W tymże roku otr^mał, od króla, ha-
jewnictwo brzeskie i kamienieckie, lecz ponieważ w celu po-
sgrskania tęj posady u^ł podstępu, odebrał mu ją Zygmunt
1588 r. i oddał Czemiewskiemu (ML. 80).
Mikołaj Kościuszko Siechnowicki podpisid 1684 r., instrukcyę daną posłom
brzeskim (Akta II). N. Kościuszko, żonaty 1684 r. zZoflą Skibicką (M. 180 f.274).
Jarosz Kościuszko Siechnowicki, ziemianin brześciański 1629 r. (Akta VI). Ale-
ksander, Bazyli, Krzysztof, Paweł i Teodor Kościuszkowie Siechnowiccy, podpi-
sali elekcyę Jana Kazimierza, z województwem brześciańskiem. Piotr, pisarz ziem-
HerbRochlll-ci.
H«rban T. XL
34
Digitized by
Google
266 KOŚCIUSZKOWIE.
ski brzeski 1658 r., Wespazyan i Chryzostom 1665 r., a Aleksander Jan, Hiero-
nim i Stanisław 1670 r., w województwie brześciańskiem (Akt« V i XIV). Chry-
zostom i Aleksander, elektorowie Jana III-go. Aleksander, sufragan smoleński,
pisarz kancelaryi W. Ks. Litewskiego, za Jana III-go.
Samuel, w zakonie 00. Jezuitów, misyonarz, umarł we Lwowie 1681 r.
Jan, dziekan szereszowski, kanonik łucki 1691 r. Franciszek brał udział w wy-
prawie wiedeńskiej 1688 r. Kazimierz, elektor Augusta II-go, podczaszy piński
1704 r., wspólnie z żoną, Joanną z Bilikowiczów, wziął 1708 r. w zastaw, od Sa-
piehy, Jeziernicę (Sap.)- Synem jego miał być Adam Kazimierz, 1726 r. oberbur-
graf, a następnie landhofmistrz kurlandzki, o którym wspomina instrukcya dana
posłom 1752 r., przez szlachtę powiatu starodubowskiego, ie za wierne usługi, po-
łożone z ruiną fortuny, żadnej nagrody nie otrzymi^, nagroda więc ta, za ojca, aby
na syna jego, Mikołaja Kościuszkę, spłynęła (Akta XIII f. 196).
W liczbie elektorów Augusta II-go spotykamy: Daniela, Jana, Karola, Sta-
nisława, Franciszka i Jana, wojskiego czerwonogrodzkiego. Antoni Józef, syn Ja-
na, wojskiego czerwonogrodzkiego, dziedzic Poprotna, w województwie brzeskiem,
zeznał 1718 r. zapis, na cerkiew matijowską (Akta III).
Michał Franciszek, 1694 r. towarzysz pancerny chorągwi Czackiego, staro-
sty włodzimierskiego (Arch. I. Z. Ros. IV. l). Paweł Dominik, w województwie
brześciańskiem 1696 r. (Akta IV). Stanisław, dziedzic Darewa 1695 r., którego
część w 1774 r. posiadała Barbara z Kościuszków Ignacowa Bereśniewiczowa (Zs.
Nowogr. 12188 f. 191 i f. 580—581). Michał, stolnik owrucki 1704 r. Wincenty,
podczaszy 1698 r., a podsędek brzeski 1696 r.
Augustyn Dominik, skarbnik brzeski, w końcu sędzia trocki, wspólnie
z żoną, Zofią z Wolskich, otrzymał 1710 r. sześć włók, w województwie trockiem
(DW. 61 f. 1318). Ciż mtóonkowie wykupili od Sapiehy Koroniszki 1697 r., a le-
śnictwo niemonojskie 1708 r. (Sap.). Ambroży Kazimierz, podczaszy owrucki 1706
roku, wójt kobryński i horodecki 1709 r., a sędzia grodzki brzeski 1714 r., w koń-
cu pisarz ziemski brzeski (Akta IV i VI). Franciszek, skarbnik brzeski, z żoną
Teresą, podawali 1721 roku do chrztu Matuszewiczównę (Pam. Matusz.). Marcin,
krajczy brzeski 1782 r. Piotr, komornik graniczny brzeski 1735 r. Wawrzyniec,
z żoną Anną, zeznali 1742 r. zapis na cerkiew w Kamieńcu (Akta VI). Kasper,
syn cześnika brzeskiego, 1749 r. (Akta VI).
Paweł, łowczy brzeski 1710 r., a pisarz ziemski 1716 r., wspólnie z żoną,
Cecylią z Wrettów, odnowili 1727 roku cerkiew Św. Mikołaja w Siechnowiczach
Wielkich, fundowaną przez przodków swoich (Gr. Brzes. z 1761 r. i Akta III).
Synów jego dwóch: Antoni 1788 r. w województwie brzeskiem (Akta IV) i Fran-
ciszek, na sejmiku w Brześciu 1754 r. Ferdynand Stanisław, żonatym był z Ale-
ksandrą Kunegundą Małachowską, która będąc już wdową, zeznała 1743 r. zapis,
na bazylianów Jakóbsztackich (Akta IX).
Ks. Jan Roch Kościuszko, dziekan unicki radomyski, paroch czopowicki,
wniósł 1768 r. protest do grodu k^owskiego, imieniem przeszło dwustu księży,
przeciw gwałtom na unitach dokonywanym (AGZ. X).
Wojciech, Józef, Faustyn i Jan, pisarz ziemski żytomierski, podpisali ma-
nifest szlachty litewskiej 1768 r., a Faustyn, Jan i Leon, podpisali elekcyę Stani-
sława Augusta, z województwem brześciańskiem.
Józef był sędzią kapturowym województwa brześciańskiego 1764 r. (Akta IV).
Digitized by
Google
KOŚCIUSZKOWIE. 267
Faustyn został 1742 roku chorążym k\jowskiin» ale widać nominacya ta nie do-
sada do skutku, skoro, w późniejszych czasach, Jest podstoiim brzeskim. Faustyn
Benedykt, podstoli brzeski i żona jc^o, Wiktorya z Grabowskich, procesiyą 1748
roku Łeśnickich o Norzyńsk (Czemiech. f. 1498 i Woł. XIII A f. 22). Synem jego
był Jan Nepomucen, właściciel Zamku, w województwie kyowskiem, poseł na
sejm 1760 r., a córka Róża, żona Łukasza Tadeusza Rybińskiego, podkomorzego
kijowski^^, zmarła 1781 r.
Jan, stolnik pamawski 1790 r. (Woł. XV A f. 292 i DW. 106 f. 418). Mi-
chał, miecznik owrucki 1762 r., pisarz ziemski żytomierski 1766 r., rezygnował
z tego urzędu 1768 r., ale jako Jan. Był jednocześnie i sędzią pogranicznym bra-
oławskim 1766 r. (Sig. 81). Michał, sędzia grodzki upicki 1777 r. Jakób, regent
ziemski owrucki 1788 r. Dymitr, archiwista ziemski owrucki 1790 r. Ks. Niward,
przeor Cystersów Kimberowskich 1781 roku. Władysław, syn Seweryna, 1850 roku
w Warszawie.
Aleksander Jan Kościuszko Siechnowicki, sędzia kapturowy 1697 r., a skar-
bowy województwa brzeskiego 1698 r. (Akta IV), dziedzic Siechnowicz Małych,
gdzie fundowid 1722 r. kaplicę katolicką. Dobra te po nim przeszły na żonatego
z Teklą Ratomską, wnuka jego, Ludwika Tadeusza Kościuszkę, miecznika brze-
skiego 1789 r., deputata na Trybunał litewski 1741 r., po śmierci którego, gospo-
darujący tam Dawid Kościuszko, podczaszy piński, oddał je synom miecznika, Jó-
zefowi i Tadeuszowi Kościuszkom. Dobra te stały się własnością Tadeusza. Sio-
strami ich były Anna, żona 1777 r. Piotra Estki, stolnika smoleńskiego i Kata-
rzyna, żona Kazimierza Żółkowskiego, sędziego ziemsldego wirfkowyskiego. Józef
był obożnym brzeskim 1772 r.
Tadeusz Andrzej Bonawentura Kościuszko, urodzony podług jednych w Sie-
chnowicach Małych, a podług drugich w Mereczowszczyznie, trzymanej przez jego
ojca w zastawie od Sapiehów, chrzczony w tym ostatnim majątku, a więc pewnie
i tam urodzony l2-go Lutego 1746 r. Po ukończeniu korpucu kadetów w War-
szawie, przez lat pięó, od 1769 r., do 1774 r. bawił w Niemczech, we Włoszech,
a głównie we Francyi, oddając się pracom naukowym. Po powrocie do kraju,
bawił jakiś czas na dworze wojewody Sosnowskiego, skąd, na Francyę, wyruszył
do Ameryki, gdzie przybył 1778 roku, aby wziąć udział w walce o niepodległość.
Odznaczywszy się znakomicie przy oblężeniu i zdobyciu Nowego Yorku, został
mianowany przez Waschingtona podpułkownikiem i a^jutantem. Wkrótce potem
został pułkownikiem. Po uznaniu 1788 r. niepodległości Stanów jednoczonych
Ameryki, Tadeusz Kościuszko zaszczycony orderem Cyncynata, stopniem generi^a
brygady, obywatelstwem amerykańskiem, znaczną pensyą roczną i ziemskiemi po-
siadłościami, powrócił do ojczyzny, gdzie mu Stanisław August ofiarował w tym-
że stopniu generała, miejsce w wojsku Rzeczy pospolitąj.
W instrukcyi danej posłom województwa brześciańskiego z 1788 r., znaj-
dujemy następującą wzmiankę o Kościuszce : „WJP. Tadeusz Siechnowicki Ko-
ściuszko, obywatel województwa naszło, kosztem JKmci i Rzplitej edukowany,
w wojsku amerykańskiem zdolnością i odwagą w służbie żołnierskiej zaszczycony
w randze generała, gdy do kraju powróciwszy, w zakącie domowym zostaje w cza-
sie teraźniejszej potrzeby aukcyi wojska; ażeby był, jako już in arte militari pe-
ritus, JKmci Panu naszemu miłościwemu i stanom Rzplitej przez JO. i J W. po-
słów naszych zarekomendowanym, usilnie żądamy" (Akta II f. 191).
Digitized by
Google
268 KOŚCIUSZKOWSCY.
W 1789 r., jako były brygadier wq)sk amerykańskich, został mianowany
generał-mąjorem komenden^ącym wojsk polskich, a 1792 r. generał-leytenantem
(Kancl. 91 i 92). W 1792 r., po chlubnie stoczonej walce pod Dubienką z Kocho-
wskim, dowiedziawszy się o przystąpieniu króla do konfederacyi targowickiej, za-
żądał Kościuszko uwolnienia ze służby wojskowej, które otrzymał 10-go Sierpnia
tegoż roku (Sig. 40) i wkrótce wyjechał za granicę.
S^romadzenie narodowe francuskie, postanowieniem swojem z 26-go Sierp-
nia t^^ż roku, przyznido mu tytuł i prawa obywatela francuskiego. Ogłoszony
w Krakowie 1794 r. naczelnym wodzem i naczelnikiem narodu, stoczył w kilka
dni później krwawą, lecz uwieńczoną świetnem zwycięstwem bitwę pod Racławi-
cami, wytrzymał długie oblężenie Warszawy, a odparłszy zwycięsko króla pruskie-
go od stolicy, zmusił go do cofhięcia się w granice państwa sw^^. W nieszczę-
śliwej bitwie pod Maciejowicami, ciężko ranny, dostał się do niewoli. Więziony
w Petersburgu, uwolniony przez cesarza Pawła 1796 r., wyjechał do Ameryki,
gdzie lud przejmował go entuziastycznie.
Na wezwanie Henryka Dąbrowskiego przybył do Paryża 1798 r., gdzie za-
poznał się z posłem szwajcarskim Zeltnerem z Solury, w którego domu ostatnie
lata swego życia przepędził. Wzywany 1806 r. przez Napoleona I-go, ofiarował
mu swoje usługi, pod warunkiem, ogłoszenia niepodległości Polski i nadania kon-
stytucyi z uwłaszczeniem włościan, czego Napoleon nie chciał przyrzec.
W 1815 r. pośpieszył do Wiednia, gdzie był przyjętym przez cesarza Ale-
ksandra. Stąd wyjechid do Szwąjcaryi i zamieszkał w Solurze u Zeltnerów, gdzie
1817 r., aktem urzędowym, uwolnił włościan swoich Siechnowickich od poddań-
stwa, pod ol>owiązkiem założenia i utrzymywania szkoły dla młodzieży. Same Sie-
chnowice zapisał siostrzenicy swej, Katarzynie Estkowej. Umarł 15-go Paździer-
nika tegoż roku, a ciało jego z czasem przewiezione do Krakowa, złożone zostało
w katedrze na Wawelu.
Niżej wymienieni Kościuszkowie, nie wiem wszakże czy tego herbu, legi-
tymowali się ze szlachectwa w guberni! wołyńskiej: 1862 r. Mikołaj z synami: Ja-
nem i Teodorem i Jan z synami: Pawłem i Aleksandrem, synowie Celestyna, wnu-
kowie Ignacego, prawnukowie Józefa, praprawnukowie Antoniego, syna Jana, a sy-
nowie Teodora, 1874 r. Stefaui a 1895 r. Mikołaj. Także 1862 r. Józef z synem
Łukaszem, Jan i Bazyli, synowie Piotra, wnukowie Jana, prawnukowie Józefa*
praprawnukowie Konstantego, syna Grzegorza, 1874 r. Paweł i Aleksander, syno-
wie Łukasza, 1872 i 1897 r. Jan i Paweł, synowie Jana i 1874 r. Paweł, Antoni
i Dymitr, synowie Bazylego, a 1908 r. Jan, syn Pawła, wnuk Bas^lego.
KOŚCIUSZKOWSCY z Kościuszkowłzny, w starostwie owruckiem, którą
posiadali prawem wiecznem 1615 r. (Źr. Dziej. V). Mikołaj Kościuszkowski i Izaak
Jakóbowicz Kościuszkowski, otrzymali 1601 r., każdy z nich oddzielnie, pozwolenie
królewskie, na założenie miasta w Kościuszkowiznie, odprawianie tamże jarmar-
ków i targów (Op. Ky. 4 i Arch. I. Z. Ros. V. 1).
Hrehory Kościuszkowski i żona jego, Apolonia z Młodeckich, procesowali
1698 roku Franciszka Potockiego, o najazd na Kościuszkowiznę. Zdaje się, że to
ich dziećmi będą, chociaż nazwani Kościuszkami, Krzysztof, Benedykt, Jan, Sa-
muel, Konstanty, drugi Jan, Michał, Teodora Rybczyńska, Maryanna Mieleniew-
ska, Anastazya i Aleksandra, dzieci Hrehorego, procesąjące 1703 r. tegoż Poto-
ckiego, o Łopiń, Jarosławiec i Kościuszkowiznę (Bracł. XIV f. 809 i 991). Bene-
Digitized by
Google
KOSERZOWIE — KOSICCY. 269
dykt, Krzysztof i Jan Kościuszkowscy, wprowadzeni 1689 r. do Białoszyniec, w po-
wiecie owruckim (Op. K^. 4).
KOSERZOWIE. Piotr Koserz, dzierżawca wsi kapituły gnieźnieńskiej Mi-
rzewa, 1487 r. Bracia rodzeni, Jan Koserz, zwany Poluk i Marcin Młrzowski, ugo-
dzili się 1498 r, o Mirzewo, w gnieźnieńskiem (Wierzb. II. 207). Marcin Kosserz,
dzierżawca wsi królewskiej Mirzewa, w gnieźnieńskiem, oprawił na niej, za kon-
sensem królewskim, żonie Katarynie, 400 grzyw, posagn i wiana i 60 flor. poda-
runku (Ibid. liob).
KOSIARSCY pr^domku Baróg. Franciszek i Józef, synowie Wawrzyńca
i Ludwiki z Osmólskich, wnukowie Antoniego i Barbary z Kossowskicli, legity-
mowali się ze szlachectwa 1782 r., w sądzie ziemskim pilznieńskiOL Herb ich
przedstawia rękę zbrojną, mfecz w górę wzniesiony trzymającą, na ktorego końcu
coś nakształt kuli i chorągwi Nad tarczą hdm z koroną.
Maryanna, córka Franciszka i Salomei, zeznała 1784 r. zapis do^ocia
z mężem, Wincentym Małeckim z Nadbrzeża.
KOSIBSCY h. RAWIC!Z. Stanisław Jan Kosibskł nabył 1717 r. sumę na
Koczubiejowie, od Gruszeckiego (A. Tryb. Lub.). Ignacy Kosibski, podwojewodzy
podolski, w latach 1788—1789.
KOSICJCY h. ŁUK. Bartiomiej, syn niegdy Mikołaja, z powiatu radom-
skiego, sprzedał 1560 r. część swoją na Pogross^ie (M. 77 f. 45). Maciej, pod-
starości warszawski 1580 r. (Dud. Warsz. 15 f. 1825). Stanisław w Birczy 1601 r.
(Qr. Przem. 817 f. 22 i 28). Bartłomiej wprowadzony do Powązek 1658 r. (DW.
52 f. 1427). Macieja procesi^ą 1664 r. Krasiccy, o najazd na Worokoml i Załuże
(Ky. VI P f. 198; VI Q f. 986 i Woł. VI D. f. 45). Aleksander, z województwa
sandomierskiego, elektor króla Michała. Michał, podchorąży w gwardyi królew-
skiej 1788 r. $)W. 69 f. 1110). Ignacy, generał acijutant królewski 1775 r. (V.L.).
Aleksander i żona jego, Joanna z Bronikowskich, wykupili 1769 r. Bieniec, w zie-
mi wieluńskiej, z rąk Lasockiego, a w 1775 r. otrzymali konsens królewski, na
odstąpienie tęj dzierżawy Bronikowskim (Kancl. 47 IV f. 10 i 55 f. 89).
Jerzy, Antoni, Wojciech i Ludwik sprzedali 1774 r. Konczewiznę Dąbrow-
skiemu (DW. 91 f. 87). Teodor, wice-brygadier korpusu kadetów, nabył 1792 r.
sumę należną Cieplińskim od Mycielskiego (DW. 108 f. 944).
Julian Makary Antoni, syn Pawła, Jacek, syn Macieja i Zuzanna z Nowi-
ckich, wdowa po Teodorze i synowie jej : Lucyan Stanisław Jakób, Stanidaw Jó-
zef Jan i Aleksander, a także Ignacy Teodor Jan Erazm, syn Józefa, legity-
mowali się ze szlachectwa w Królestwie Polskiem, w pierwszej połowie
XIX-go wieku.
Wymieniony Julian, rzeczywisty radca stanu, ożeniony z Maryą Walew-
ską. Umarli w Radomiu : Michid 1855 r., Stanidaw, b. oficer wojsk rosyjskich,
1867 r., Felicya 1879 r. i Marya z Hasmanów Kosicka 1880 r.
Ksiądz Hieronim, proboszcz w Wołkowie, umarł 1817 r., przekaząjąc swój
majątek siostrze Katarzynie Zyburtowcj (A. Lwów. Por. Nob.).
Czy nie tego herbu są Kosiccy, wylegitymowani ze szlachectwa w guber-
nii podolskiej, mianowicie: Łukasz z synami : Władysławem, Romualdem i Eraz-
mem, Dominik z synem Józefem, Aleksander i Antoni, synowie Michała, wnuko-
Digitized by
Google
270 KOSICCY.
wie Jana, prawDukowie Andrzeja, 1860 r., a Franciszek i Leopold, synowie Łuka-
sza, 1865 i 1878 r. i Witold, syn Władysława, 1895 r.
KOSICCY h. SAMSON, przydomku Watia, wyszli z Kosiczyna, w powiecie
kościańskim i stanowią jedną rodzinę z Bełskimi, z sąsiedniego Belęcina. Woj-
ciech Kosicki, świadczy w Poznaniu 1306 n Andrzej, syn Frzybysława z Kosiczy-
na, 1404 r., a Przybysław, syn Stanisława, 1411 n na uniwersytecie krakowskim.
Piotr Watha z Kosiczyna i Jan z Kosiczyna, na sądach w Poznaniu 1440 roku
(Pom. Dz. W. Śr. XVI. 1092). Dobra Marcina Kosickiego w Chlastowie, skonfisko-
wane za niestawienie się na wojnę 1497 r. (Wierzb. II. 847). Jerzy Kosicki, świad-
czy w Poznaniu 1572 r.
Zofia i Jan Kosiccy i Jan Belęcki, dziedzics^li na Kosic^rnie i Chlastowie
1581 r. (Paw.). Katarzyna za Mikirfąjem Szpotem 1628 r. (Perp. Czers. 6 f. 587).
Katarzyna z Kosiczyna, iona Lamberta Sierakowskiego 1624 r. Dobrogost, z wo-
jewództwem kaliskiem, a Łukasz, z województwem poznańskiem, podpisali elekcyę
Jana Kazimierza. W liczbie elektorów króla Michała spotykamy : Łukasza, Ma-
cieja i Stanisława Watta Kosickich, zwojewództwa poznanski^o, a za Augustem
Il-m głosowali: Andrzej, z województwem kaliskiem, a Andrzej i Jan Watta Ko-
siccy i Jakób, z województwem poznańskiem, i Stanisław, z województwem kra-
kowskiem. Antoni Watta Kosicki i Ignacy, z województwa kaliskiego, elektoro-
wie Stanisława Augusta. Antoni, żonaty z Eleonorą Bnińską 1775 r. (V. L.).
Dobrogost Watta z Kosiczyna, zmarły przed 1678 r., ożeniony był z Ma-
ryanną Glińską, a brat jego, Jerzy, z Magdaleną Glińską, siostrą bratowej. Obie
były dziedziczkami Ulinki midej 1678 r. Po Dobrogoście byli synowie: Andrzej,
Stanisław i Mikołaj, a po Jerzym: Bonawentura, Mikołaj i Jan, dziedzice Ulinki,
w krakowskiem, w latach 1685 — 1695. Po jednym z nich szli bracia, Mikołaj
i Aleksander, dziedzice Ulinki i Mękarzowic 1788 r. (Zap. Gr. Krak. 805 z 1685 r.;
315 z 1695 r.; 848 f. 629 i 827; Zap. Gr. Sandec. 62 f. 44 i 271; 60 f. 1502 Z 1678
roku). Grzegorz (Jer^?) z Kosiczyna, żonaty z Konstancyą z Rakoszyna, l-o v.
Hleronimową Cikowską, dziedziczył w latach 1679 — 1690 na Wiatowicach (Obi.
Krak. 117; Gr. Krak. 805 f. 2840). Maryanna z Żelanki Kosicką, kwitowała Dem-
bińskich 1718 r. (Gr. Krak. 880 f. 551).
Bogusław Watta Kodicki, żonaty 1782 r. z Magdaleną Rysiewiczówną (A.
Krak). Syn ich Modest, ur. 1791 r. w Hołdowcu, w krakowskiem, doktor filizofii
uniwersytetu krakowskiego 1884 r., sekretarz komisyi rządowej wyznań i oświe-
cenia w Warszawie, umarł tamże pozostawiwszy troje dzieci. Jakóba żona,
Franciszka Dobrzycka, l-o v. Franciszkowa Cielecka 1760 r. (A. Pozn.). Maciej
1782 r., a Adam, adwokaci w Poznaniu 1807 r.
Franciszek Salezy Kasper z Kosiczyna Watta Kosicki, syn Modesta, legi-
tymował się ze szlachectwa w Królestwie Polskiem, przed 1850 r.
KOSICCY z Koszyc i Zakrzewa. Paweł, kanonik gnieźnieński i Maciej,
kapitan wojsk koronnych, bracia, pochodzący z księstwa opolski^^ i raciborskie-
go, mieli przyrzeczone konstytucyą sejmową z 1775 r., że gdy przed kanclerzami
okażą rodowitość familii swoje;) szlacheckiej, będą mieli przywrócony indygenat
(V. L. Vni f. 295). W myśl tej uchwały, udowodnili pochodzenie swoje szlacheckie
od 1610 r. i przywróceni zostali 1776 r. do indygenatu (Kancl. 41 f. 861).
Digitized by
Google
z KOSIĆ - KOSIEWICZOWIB. 271
Maciej, z Katarzyny MatczyńskieJ, miał syna Antoniego, który sprzedid
1798 r. Wygnanów Wąsowiczowi (Qr. Radoms.).
z KOSIĆ, KOSZYC, lub KOZIC. Wskutek nieustalonej pisowni, nie można
być pewnym, skąd się pisali, następi\jący studenci krakowskiego uniwersytetu:
Marcin, syn Mateusza, 1406 r., Paweł 1412 i 1414 r., Wawrzyniec, syn Klemensa.
1418 r., Franciszek, syn Stanisława, 1429 r., Andrzej, syn Marcina, 1448 r., Wa-
cław 1469 r., a Maciej 1470 r., synowie Mikołaja, Mikołaj, syn Stanisława 1470 r.,
Michał, syn Wojciecha, 1486 r. i Stanisław, syn Macieja, 1489 r.
KOSIECKI Jan pozostawał w niewoli moskiewskiej w Białem Ozierze, za
czasów cara Dymitra Iwanowicza. Świadkowie zeznali 1612 roku w grodzie war-
szawskim, że pozostały po nim znaczne pieniądze i kosztowności (DW. 40 f. 475 i 291).
KOSIELSCY h. TOPÓR. Anna Kosielska h. Topór, urodzona z Włoszy-
nowskiej, zona Jakóba Kluczewskiego, matka Stanisława, kanonika poznańskiego
1581 r. (Pis. Dz. Pol IX.). Franciszek, z województwa sandomierskiego, elektor
Augusta II-go. Pawd, pisarz grodzki piotrkowski 1692 r. Michid, stolnik smo-
leński, przypozwany 1778 r., do sprawy o Masłomęcz (Gr. Lwows.). W 1771 roku
otrzymał wójtostwo zawadowskie, w ziemi lwowskiej (Kancl. 49 III f. 29). Spra-
wa syna jego, Kajetana, z posesorami starostwa traktamirowskiego (czy nie tra-
chtymirowskiego?), odesłana 1775 r. do asesoryi koronnej (V. L. Vin f. 856).
Aloizy Franciszek, porucznik kawaleryi narodowej i regent kancelaryi De-
partamentu wojny 1780 r., a pułkownik kawaleryi 1787 r. i pisarz komisyi wojny
1789 r., pisarz wojsk koronnych 1790 r., w końcu generał major wojsk koronnych
1798 r. (MP.)> dziedzic Małocic, syn Michała, miecznika czerniechowskiego (1779—
1798) i Barbary z Mierzejewskich, wnuk Franciszka i Maryanny z Machwiców,
prawnuk Antoniego i Elżbiety z Sokołowskiclii zeznał w Warszawie 1791 r. zapis
dożywocia z żoną, Franciszką Kaderówną, córką Antoniego i Barbary z Rotorów
(DW. 97 f. 886; 108 f. 510; 104 f. 997; 105 f. 505; 106 f. 645 i 728; 107 f. 1588;
111 f. 811; 112 f. 248 i 4l8;Perp.Czers.40f.49;DebitCzers. 2f.89 i Sig.85f.25).
Tadeusz, kancelista w komisyi wojny 1790 r.
Ludwik, syn Wincent^^, majora b. wojsk polskich i Antoniny Skibniew-
skiej, zaślubił 1885 r. w Mołczanach Karolinę Makowiecką (Not L. Białkowskiego).
Patrz KoiieUki.
KOSIEŃSCY. Adam Kosieóski, dziedzic Śladowa, zeznał 1648 r. zapis, na
rzecz kapituły warszawskiej (DW. 50 f. 88). Stanisław Kosieński podpisał, z wo-
jewództwem sandomierskiem, elekcyę króla Michida. Jan Kosieński i żona jego,
Anna z Jezierzyńskich, l-o v. Łodzieńska, mają sobie przyznaną sumę przez Po-
trykowskich 1708 r. (Perp. Czers. 16 B f. 295).
KOSIERADZCY h. KORAB', patrz Kozieradtey.
KOSIBWICZOWIE. Antoni Kosiewicz, cześnikiewicz mielnicki, zapisał
1777 r. sumę żonie swej, Franciszce Ksawerze z Pruchnickich, na Buczkowie (Deb.
Czers. 1 f. 86).
Michid Kosiewicz, w wojsku austryjackiem i ksiądz Bazyli, gr.-kat paroch
w Malc^cach, zapisali 1807 r. matce swej, Katarzynie, dożywocie. Bazyli umarł
1808 r., pozostawiając, z Katarzyny Łopaczyńskiej, syna Filipa.
Digitized by
Google
272
KOSIKOWSCY — KOSIŃSCY.
Ewa Woytowiczowa, Antoni i Bazyli w Cieleśnie, oraz ksiądz Łukasz,
gr.-kat. paroch w Starogrodzie, rodzeństwo. Ostatni umarł 1810 r., zostawiając,
z Maryi Komarczewskiej: Ewę, za Teodorem Lewitowiczem, Melanię, za księdzem
gr.-kat Janem Łuczkiewiczem, Anastazyę i Jana, ur. 1798 r. (M. D. Wąs. z A.
Lwows. Por. Ńob.).
KOSIKOWSCY dziedziczyli 1578 r. na Kosikowcach na Podolu. Andrzej
Kosikowski, podsędek wileński 1680 r. (Akta IX).
KOSIŁOWIB V. KOSIŁŁOWIE. Marcin i Żdan Kosiłowicze, ziemianie klec-
cy, 1682 r. (ML. 82). Jerzy Władysław Kosiłło, wojski trocki, żonaty z Krystyną
z GiblóWy nabył 1670 r. Liszków, w sejneńskiem. Córka jego, Joanna Piątkow-
ska. Ten sam pewno Kosiło, wojski trocki, pisał się z województwem trockiem,
na elekcyę króla Michała. Ploryan, starosta berżnicki, umarł 1694 r. (Wolff.). Ko-
siłowie pewnie wyszli ze wsi Kosiły, w powiecie szczuczyńskim.
KOSIŁOWSCY h. JASTRZĘBIEC. Jerzy Kosiłowski, burgrabia łucki 1595
roku. Jan, walczył pod Wiedniem; w 1690 r. został łowczym podolskim. Franci-
szek wprowadzony 1740 roku do Nowej Wioski, w powiecie przedcckim (Gr.
Przed. 87 f. 428).
Antoni Mateusz i Ignacy Dominik, synowie Jerzego, wnukowie Wawrzyń-
ca, prawnukowie Piotra Kosiłowskiego, dziedzica 1670 r. Lipkoni i Ejlulan, w po-
wiecie grodzieńskim, udowodnili pochodzenie swoje szlacheckie 1804 r., przed
Deputacyą Wywodową wileńską.
KOSIŃSCY h. LIS. Stanisław i Mateusz opłacali
1552 r. pobory ze wsi Ramułtowo Kosińskie, w powiecie pło-
ckim (Wittyg.).
KOSIŃSCY h. PRUS Il-gi. Feliks, przydomku Żd-
niert, opłacić 1552 r. pobór z tychże samych Kosin, na któ-
rych dziedziczyli Rogalici (Wittyg).
Jan Kossiński, zwany Żołnierz, nabył 1582 r. część
Kosin - Bartoszowych od Marcina, syna Macieja, zwan^o
Daóhołek.
O tym to Janie pisze pewnie Niesiecki, że się w wie-
lu bataliach wsławił męstwem. Syn jego Aleksander, rów-
nież dzielny wojak, a drugi syn Andrząj, poborca w {riiockiem
1588 roku.
Herb ProsII-gl.
KOSIŃSCY V. KOSSIŃSCY v. KOSIEŃSCY h. RAWICZ z Kosianki, w po-
wiecie bielskim, województwie podlaskiem. W początkach XVI-go wieku żyło
trzech braci Kosińskich, Lenart, Michał i Oleksiej.
Lenart, dworzanin królewski, otrzymał 1511 r. od króla Zygmunta, młyn
pod Drohiczynem, a Serafin, syn Oleksieja, otrzymał od Michała Moskowszczyznę,
którą to darowiznę król potwierdził 1588 r. (ML. 7, 11 i 24).
Digitized by
Google
KOSIŃSCY.
278
Po Lenarcie pozostało sześciu synów : Adam, Feliks, Leonard, Stanisław,
Milcołaj i Paw^ W 1541 roku dziedziczą na Lisowie (A. Apel Z. Pódl. I i II
z 1689 i 1641 r.).
Leonard, z tony Barbary, 2-o v. Mikołajowej Laszczowej, miał synów: Ka-
spra i Krzysztofa. Kasper, dzied^c na Brykach, poborca drohicki 1698 r. (Wyr.
Lub. 46 t. 888; 67 f. 698 i 76 f. 109). Krzysztof, będzie to pewnie, owym watażką
kozackim, czy też łietmancm, jak go niektórzy mienią, co pierwszy dał początek
rozrucłiom kozackim, które następnie wciąż się powtarzały. Zebrawszy do 6,000
kozactwa, gospodarował sobie po Podolu, mordiyąc, niszcząc i paląc. Pobity pod
Piątkowem 1698 r., w tymże roku zginął w Czerkasacli. Akta Trybunidu lubel-
skiego wspominają o nim 1591 r., jako majorze niżowych kozaków (Zap. Lub. 6
f. 262; Arch. I. Z. Ros. III. 1).
Adam, najstarszy syn Lenarta, dziedzic Lisowa i Telak, który to ostatni
majątek nabył od Dowojny 1647 r. (ML. 47), kasztelan podlaski 1669 r., żył jeszcze
1678 r. Z Anny Irzykowiczówny, miał córkę Katarzynę, l-ov.
Wodyóską, 2-o v. Stanisławowe Kieską, wojewodzinę mazo-
wiecką, 8-0 V. 1608 r. żonę Jana Zbigniewa Ossolińskiego, wo-
jewody sandomierskiego (Pam. Ossol.). Prawdopodobnie sy-
nem kasztelana był Adam Kosiński, bo dziedziczył na Liso-
wie. Był on oprócz tego właścicielem Samak, Makarek i Smor-
klewic (M. no f. 68). Pisarz ziemski drohicki, w latach
1666 — 1571, posd drohicki 1669 roku, marszałek królewski
1570 roku.
Na Kosiance dziedziczyli 1696 r.: Andrzej, Jakób syn
Marcina, Kasper, Helena, Gaweł, Trojan, Stefan, Marcin, Ma-
ciej i Mikołaj (Wyr. Lub 11 f. 782; 68 f. 582 i 648). Z nich
Kasper był pisarzem grodzkim drohicUm i deputatem woje-
wództwa podlaskiego, na Trybunał koronny 1690 r., a następ-
nie podstarościm drohickim 1698 r.
Na Narojkach, w powiecie bielskim, dziedzicssył Fe-
liks, po którym te dobra otrzymali 1591 r. synowie jego: Woj-
ciech, Mateusz v. Maciej, Piotr, Jan i Mikołaj (Wyr. Lub. 86
f. 1026; 48 f. 16; 67 f. 140 i 68 f. 94). Mikołaj był żonaty z Zofią Piórówną 1692
roku, a Piotr, z Małgorzatą Katowską tegoż roku (Wyr. Lub. 60 1 41 i 61 f. 902).
Na Kocach dziedziczyli 1690 roku : Jan, Wojciech, Mikołaj i Piotr (Wyr.
Lub. 42 f. 498).
Jan Kosiński z Lisowa, pisarz ziemski drohicki 1681 r. Andrzej, podsta-
rosci goniądzki 1681 r. Andrzej, dziedzic Iszczkowa, Denisowa, Bieniawy, Siemi-
kowic i części Kupczyniec i S^rudzia, z Anny Ludzickiej, pozostawił 1606 r.
1. Jana, łonatego z Teofilą Jemielicianką, 2-o y. Podczaską, z której, Jan
bezdzietny i Katarzyna, l-o v. Puchalska, 2-o v. Jagielska 1660 roku, 8-o v.
Trzcińska.
2. Jerzego, ożenionego l-o v. z Jadwigą Kurdwanowską, 2-o v. z Jadwi-
gą Kalinowską, który, z pierwszej żony, pozostawił żyjące 1670 r. córki : Annę,
1-0 V. Wacławowę Iskrową, podstoiinę buską, 2-o v. Stanisławowe Ligęzinę Mi-
Heibars. T. XŁ 85
Herb Kawics.
Digitized by
Google
274 KOSIŃSCY.
norową, kasztelanowę chełmską i KonsŁancyę Giedzińską. Z drugiej, miał córkę
Barbarę, młodo zmarłą (M. D. Wąs. z Zs. Lwows.; Ky. X f 1095).
Anna z Kałusowskłch, wdowa po Mikołaju, 1644 r. na Wołyniu (Woł. VI
C f. 256). Antoni, z żoną Anną, I-o v. Szpotówną, tamże 1781 roku (Ibid.
XII f. 280).
Barbara Kosińska i mąż jej, Andrzej Ryza, zmarli 1625 r. na zarazę w Wi-
tebsku (Ist. Jur. Mat XXV). Stanisław, rektor kolegium 00. Jezuitów w Witeb-
sku, 1641 r. (Ibid. XXI). Andrzej, podstaroścl i sędzia grodzki trembowelski 1628 r.
Feliksa, wójta halickiego i rotmistrza królewskiego, dzieci urodzone z Błudnickiąj:
Feliksa i Zofię Aleksandrowę Medyńską, kwitowali 1681 r. Kopcińscy, z sumy za-
ciągniętej u Wąsowiczowej (Qr. Halic. 22 f. 970 i 972). Tomasz, syn Piotra, po-
sesor Kątów, w mielnickiem, 1649 r. (Arch. Wileń. 10886 f. 1086). Marcin podpi-
sał z województwem podlaskiem, clekcyę Jana Kazimierza.
Jakób, syn Walentego, cedował sumy w Lublinie 1681 roku (Zap. Łub. 69
1 668). Maciąj, dziedzic części Galęzowa, w lubelskiem, 1676 r. (Paw.). N., pisarz
solny w Puławach 1676 r. (Paw.). Jan otrzymał list żelazny 1671 r. (AGZ. X. 5216).
Jerzy, z ziemią drołiicką, a Wojciech, z województwem lubelskiem, podpisali ele-
kcyę króla Michała.
Józef, łowczy bracławski, zeznał 1706 r. zapis dożywocia z łona, Agniesz-
ką Morsztynówną, stolnikówną bielską, 2-o v. łona Michała Gałeckiego, a 8-o v.
Jacka Michalczewskiego, podwojewodzego krakowskiego.
N., z Jadwigi Rajskiej, mii^ córkę Petronellę, I-o y. Marszewską, 2-o v.
Miaskowską, w latach 1724 — 1747 dochodzącą summ na Runowie, w kaliskiem,
po Rajskich.
Franciszek, łowczy różański 1720 r. Jan, syn Sebastyana, nabył 1778 r.
część Malinowa, w ziemi drohickiej, od Smorczewskiej. Synowie j^^, urodzeni
z Zofii, w parafii Dziadkowickiej, Wincenty 1759 r., Szymon 1761 r., Kasper 1764
roku i Piotr 1778 r., legitymowali się ze szlachectwa 1804 r., w Galicyi zachodniej
(Quat Viii f. 6).
Franciszka Benedyktowa Grzybowska i Justyna Franciszkowa Malinowska,
córki Franciszka Kosiński^o, nabyły 1789 roku część Malinowa, od Tołwińskiego
(Gr. Drohic).
Jan, żonaty z Barbarą Niwińską, pozostawił: Maryannę, zmarłą 1799 r.,
żonę Stanisława Kucharskiego, Mikołaja, Michała, ktorego z łony, Emerencyanny
N., Kazimierz i Maryanna, Andrzeja, Kazimierza, Franciszka, żonatego z Maryan-
ną Sulatycką, ktorego córka Urszula Apolonia, ur. 1774 r. (metr. w cerkwi w Ga-
jach), za Jerzym Horodyskim i Adama, wylegitymowanego ze szlachectwa 1782 r.,
w ziemstwie przemyskiem, zmarłego bezżennie 1796 roku (M. D. Wąs. z A.
Lwows. For. Nob.).
Stanisław Kosiński, podkomorzy Stanisława Augusta 1775 r. (V. L.). An-
drzej, Yiceregent grodzki 1775 r. (V. L.), a burgrabia drohicki 1779 r. Wojciech,
regent grodzki drohicki 1765 r., pisarz grodzki 1777 r., deputat na Trybunał ko-
ronny 1784 r., został w tym ostatnim roku podstolim drohickim. Kazimierz, sub*
delegat grodzki drohicki 1786 r. Konstancy a, córka Franciszka Kosińskiego i Bl-
żbiety z Katyńskich, za Benedyktem Piętką 1786 r. (DW. 102 f. 625).
Digitized by
Google
KOSIŃSCY. 275
Wojciech, łupnik drohicki 1768 r. Bartłomiej, żonaty z Teklą Piersicką
ŁukaszewiczówDą, łowczanką orszańską, 1795 r. Józef, żonaty 1796 r. z Brygidą
Gąaiorowaką, córką Aleksandra i Teresy z Buynów (DW. 111 f. 917). Franciszek,
regent grodzki goniądzki 1769 r. Ludwik, syn Mikołaja i Konstancyi z Zarem-
bów, 2-0 V. żony Wawr2;yńca Byszewskiego, nabył 1791 r. część Piotrowa Krzywo-
kół (DW. 107 f. 821).
Micłiał, syn Krzysztofa i Teresy Piaseczyńskiej, wnuk Grzegorza, legity-
mowid się ze szlachectwa 1808 r., w Wydziale Stanów galicyjslcich.
Antoni, posiadacz wójtostwa w Kobielnikach, syn Michała i Franciszki N.,
wnuk Józefa i Magdaleny ze Skalskich, legitymował się ze szlachectwa 1782 r.,
w ziemstwie czchowskiem. Syn jego Józef Antoni, zaślubił Józefę Oszczewską,
z której miał syna Pawła Piotra, radcę galicyjskiego Namiestnictwa, żonatego
z Aloizą Kamillą Skałkowską, z której: Władysław, Stanisław Nikodem i Adam,
wylegitymowani ze szlachectwa 1869 roku, w Wydziale Krajowym galicyjskim
(M. D. Wąs.).
Lucyan, dziedzic Szczkowa, w kowalskiem, ze zmarłą) 1864 r. żony, Fili-
piny z Kretkowskich, miał syna Leona, małoletniego 1864 r.
Legitymowali się ze szlachectwa w Królestwie Polskiem, w pierwszej po-
łowie XIX-go wieku: Józef Grz^forz Antoni i Lucyan Ignacy Wojciech, synowie
Antoni^^; Gustaw, syn Józefa; Józef Tadeusz Aleksy Kajetan i Stanisław Raj-
mund Lucyan Klet, synowie Wojciecha; Adam Seweryn, syn Kazimierza Józefa;
Józef Benedykt i Julian Wojciech, synowie Dominika; Teodor Antoni Paweł i Le-
on Antoni, synowie Józefa; Adolf Marceli i Waleryan Antoni, synowie Teodora;
Antoni Aleksander Tomasz, syn Ludwika; Józef Piotr, Stanisław Kostka i Michał
Jozafata synowie Andrzeja; Piotr, syn Jana; Feliks i Józef Tomasz Wojciech, sy-
nowie Ludwika; Mateusz, syn Piotra; Karol Teodor, syn Kazimierza; Wincenty Se-
weryn, syn Mateusza; Józef Antoni, syn Walentego; Tomasz Jan, syn Kazimierza;
Ferdynand Ignacy Szczepan Franciszek i Antoni Dominik; synowie Polikarpa; Ja-
kób, syn Kazimierza; Kazimierz i Eugeniusz, synowie Jakóba i Ignacy i Julian,
synowie Ignacego.
Do tej rodziny należeli: Michał, pułkownik b. wojsk polskich, dowódca
16-go pułku piechoty liniowej, baron cesarstwa francuskiego 1818 roku, zmariy
w Warszawie 1886 r. Bratem jego był Józef, malarz miniatur, zmariy w War-
szawie 1821 r.
Antoni Amilkar, syn Józefa i Reginy Korsakównej, urodzony 1769 r. na
Litwie, generał dywizyi wojsk Księstwa Warszawskiego, walczył 1792 i 1794 r.,
następnie w legionach włoskich, a 1812 r. dowodził osobnym korpusem na Woły-
niu. Umari 1828 r., pozostawiwszy z Adelajdy hr. Keyserling, syna Władysława
Euzebiusza, ur. w Targowej Górce 1814 r., oficera wojsk pruskich, dziedzica Tar-
gowąj Górki w W. Ks. Poznańskiem, po którym, z Emilii Węgierskiej, zmartej
1878 r., pozostali synowie: Mieczysław, powstaniec z 1863 r., zmarły 1866 r. w Zu-
rychu i Witold, żonaty z Maryą Rekowską, oraz córki : Wanda, zaślubiona Wła-
dysławowi Wyssogota-Zakrzewskiemu, Adela, zaślubiona Bolesławowi Szołdrskie-
mu i Emilia, zmaria 1868 r. Brat Antonino Aleksy, żonaty z hr. Franciszką My-
cielską, I-o v. Mikołajową Skoroszewską 1809 r., dziedzic Czamegolasu i Czaplin-
ka, w czerskiem, umarł bezdzietny.
Digitized by
Google
276
KOSIŃSCY.
Kosińscy tego herbu zamieszkiwali i Litwę i legitymowali się ze szlache-
ctwa, przed Deputacyą Wywodową kowieńską 1819 r. Andrzej Kosiński, staro-
sta wilejski 1646 r. (Op. Zyt. 17). Kasper, dziedzic części Zeym, w kowieńskiem,
1684 roku.
Żyjący w połowie XVII-go wieku Marcin Kosiński, miał czterech synów:
Jana 1699 r., po którym synowie: Józef, Antoni, Michał i Maciej; Jerzego, Józefa,
w powiecie trockim i Krzysztofa, żonatego z Wiktoryą Szymonowiczówną. Tego
ostatniego dwóch synów: Michał i Jerzy.
1. Michał, syn Krzysztofa, oieniony 1718 r. z Maryanną Rutkowską, miał
dwóch synów: Władysława, żonatego 1742 r. z Anną Limonowską i Stefana, żona*
tego 1746 r. z Suchodolską.
Po Władysławie szli synowie: Wincenty, żonaty 1772 r. z Maryanną Tara-
szkiewiczówną, Antoni 1788 r., Franciszek 1781 r. i Józef, ożeniony 1781 r. z Jó-
zefą Raczyńską, z której synowie: Wincenty, Antoni i Kajetan.
Po Stefanie było sześciu synów: MateusE, Tomasz, Stanisław, Teodor, Ste-
fan i Andrzej. Z nich Tomasz, zaślubił Anastazyę Narkiewiczównę i miał z niej
synów: Józefa i Stanisława. Po Józefie pozosti^ syn Antoni Władysław, wylegi-
tymowany ze szlachectwa w Cesarstwie 1869 r., którego, ze zmarłej 1890 r. Jó-
zefy Wołochowiczówny, córki: Antonina Wojciechowa Kotkowska, Apolonia Aniela,
ur. 1886 r., za Marcelim Zdybickim i Elżbieta, zmarła 1902 r., za Medardem Bień-
kuńskim, oraz synowie: Albert, zmarły bezpotomnie i Karol Michał. Ten ostatni,
żonaty l-o y. z Paulina Satkowską, 2-o v. z Apolonią N., miał synów: Wacława
i Mieczysława, oraz córkę Józefę, za Julianem S^lennickim.
2. Jerzy, syn Krzysztofa, ożeniony z Elżbietą Breymerówną, miał syna
Jerzego Michała, żonatego l-o v. z Ludwiką Obuchowiczówną, 2-ov. z N. Jackie-
wiczówną, Synów jego trzech: Dominik 1776 r., Karol 1779 r. i Wincenty 1788 r.
Po Dominiku, z Krystyny Grużewskiej, synowie: Wincenty i Tadeusz, a po
Wincentym, z Petronelli Janczewskiej, synowie: Michał, Jerzy i Józef (Te-
ka hr. Kossakowskiego).
Piotr, rotmistrz oszmiański i Tadeusz, podpisali, z po-
wiatem oszmiańskim, elekcyę Stanisława Augusta.
KOSIŃSCY V. KOSSIŃSCY herbu ROGALA z Kosin,
w powiecie szreńskim. Bartłomiej z Kosin, świadczy w Pło-
cku 1470 r. Jan, syn Pawła z Kosin, w szreńskiem, ukara-
ny 1497 roku konfiskatą dóbr, za niestawienie się na wojnę
(Wierzb. II. 958).
Szymon z Kosin, syn Wojciecha, poczynił różne szko-
dy macosze swej, Barbarze, o co skarga IMO r. Synowi jego,
Wojciechowi, zapisał 1566 r. Wojciech, zwany Oałka, syn Mi-
chi^a, 50 flor.
Ów Michał, był synem Bartłomieja OaOU, który, oprócz
niego, miał jeszcze syna Macieja, dziedziczącego na Kosinach-
Bartoszowych, zeznającego oblig 1577 r., na rzecz Aleksandra,
dziedziczącego na Kosinach - Kapicznych (Qr. Płoc Wiecz.
Horb Rogala.
Digitized by
Google
KOSIŃSCY. 277
1 I. 17 i 197; M. 100 f. 100 i 115 t. 817). Maciej, zastępował 1&82 r. podstaroćcie-
go płockiego (Gr. Płoc. Wiecz. 1 f. 222).
Na Wiellclch-Kosinacłi dziedziczyli: Feliks Kosiński, syn Jana, 1648 roku,
Feliks, syn Jakóba, 1684 r. i Mikołaj, którego córka Kataryna, łona Sasina z Du-
plic, kwitowała 1686 r. brata swego Jana, zwanego Napalek, ze spadku po rodzi-
cach (Or. Płoc. Wiecz. 2 f. 284; 8 f. 182 i 9 f. 2). Po tym Janie pozostały dzieci:
Bartłomią}, Mikołaj, Zofia, Anna i Elżbieta, 1644 r. (Ibid. 9 f. 818).
Jakób, Mikołaj, Jerzy i Marcin, bracia rodzeni, zeznali 1688 r. dział Kosin
i Golanek. Z nich Jakób, miał zatargi 1648 roku z synami swoimi, Stanisławem
i Franciszkiem (Ibid. 6 f. 78 i 8 f. 126).
Andrzej, podpisarz mławski, 1689 r. Ten sam pewno Andrzej, sędzia pło-
cki 1660 r. (Ibid. 6 f. 176 i 20 f. 817). Jan, żonaty 1648 r. z Elżbietą Łubowi-
cką, córką Ubysława, kwitował q}ca żoninego, z odbioru 100 kóp groszy (Ibid.
8 f. 199).
Regestra poborowe z 1678 r. wykazi^ą, że na Kosinach-Bartoszowych dzie-
dziczyli : Mikołaj i Michał, Wojciech, syn Stanisława i Michał, syn Madąja, na
Kosinach-Kapicznych, Andrząj, a na Kosinacli - Starych: Wojciech i Mikołaj, Jan
i Wojciech, wdowa Sabastyanowa Wasiowa, Stanisław i Jakób Koga i Mateusz.
Ten ostatni był też dziedzicem częńci Bogurzyna-Kościelnego, a Józef, części Go-
łuszyna małego (Paw.).
Jakób, kanonik płoclci 1622 r. Wojciech, syn Jana, 1681 r. (M. 124 f. 186).
Mikołaj, stolnik 1691 r., Andrzej, dworzanin, a Stanisław, podczaszy 1602 r., pry-
masa Karnkowski^^. Piotr, krajczy prymasa Wężyka 1680 r. Andrzej, kanonik
i oficyał generalny płocki, deputat na Trybunał koronny 1691 r. (Wyr. Lub. 48
f. 2), umarł 1611 r. Pochowany w Pułtusku, gdzie ma nagrobek wzniesiony (Star.
Mon.). Jan i Andrzej, w zakonie 00. Jezuitów, służąc zapowietrzonym, zmarli,
pierwszy w Łomży 1626 r., a drugi w Grodnie 1680 r. Mikołaj, żonaty z Dorotą
Jasińslcą, pokwitowany z odbioru sumy 1609 roku przez Ręczi^skiego (DW.
86 f. 1012).
W powiecie przedeckim Piotr, syn Franciszka, kwitował 1608 r. Sokołow-
skiego, a Adam, syn Macieja, zeznał 1609 r. oblig, na Stanisława (Gr. Przed. 61
f. 446 i 66 f. 880). Anna z Woronieckich, żona Jana Kosińskiego, kwitowida
w Czersku 1614 r. braci swoich, z odbioru posagu. Ewa, córka Stanisława, za Se-
werynem Kamióskim 1611 r. (Perp. Czers. 4 1 842 i 860).
Adam i żona jego, Anna z Świerczewskich, otrzymali 1689 r. konsens królew-
ski, na wykupienie z rąk Sarnowskiego wójtostwa w Kamieńcu, ze starostwa wy-
szogrodzkiego (M. 186 f. 162). W 1664 r. ustanowioną została opieka nad Anną,
córką Jana i Konstancyl z Oomolińskich (Sig. 8 f. 71).
Hieronim, dworzanin królewski, otrzymał 1662 r. od królowej kilka łanów
w leśnictwie bielskiem. Sekretarzem królewskim został 1666 r. (AGZ. X. 4882;
Sig. 9 f. 110). Był i pisarzem skarbowym, umarł 1686 r., pochowany u Panny
Maryi w Krakowie. Zona jego, Katarzyna Homelesówna. Floryan i żona jego,
Barbara z Koźmińskich, posiadali wójtostwo w Sokolnikach, 1667 r. (Sig. 10 f. 66).
Bartłomiej sprzedał 1670 roku Bojanowo Bojanowskiemu (DW. 64 f. 724). Krzy-
sztof, Kazimierz, Mikołaj i Jan podpisali, z województwem płockiem, elekcyę
Jana DI go.
Digitized by
Google
278 KOSIŃSCY.
Ewa, wdowa po Janie Koziebrodzkim, 1680 r. Katarzyna, urodzona z Ma-
gdaleny KoziebrodzkieJ, zamężna Grabina, w początku XVIlI-go wieku.
Konstytucya sejmowa z 1676 r. przyznała za szlachtę, Jakóba, Hieronima,
Marcina, Jana i Stefana, pocliodzącycii z ziemi cieclianowskiąj. Ludwik, Stani-
sław, Franciszek i Józef, z województwa płockiego, elektorowie Augusta II-go.
Ludwik, sędzia grodzki płocki, został łowczym płockim 1699 r. Krystyna,
za Wojciecliem Ogrodzieńskim, 1708 r., a Konstancya z Sierakowskich, za Anto-
nim Kosińskim, 1787 r. Władysław, z synem swoim Stanidawem, procesowali
się z Bielawskimi 1784 r. Stefan i Magdalena z Kosińskich Stanisławowa Mło-
dzianowska, kwitowali Zembrzuskiego 1758 r. (Perp. Czers. 17 f. 98; 24 f. 814; 28
A f. 818 i 81 f. 27).
W powiecie przcdeckim Wojciech, żonaty z Małgorzatą Wyszczelską, od-
stąpił sumę Michałowskiemu 1717 r. Syn j^^ Antoni, ionaty l-o v. z Marcyanną
Pomianowską, 1789 r., a 2-o v. 1760 r. z Zofią Zakrzewską. Wiktorya, córka Woj-
ciecha, 1722 r. (Pr. Przed. 88 f. 822 i 849; 84 f. 860; 87 f. 401 i 89 f. 118). Ma-
ciej, wprowadzony do Śmielnika górnego 1746 n, zeznał w tymie roku zapis do-
żywocia z żoną, Franciszką z Sumińskich (Ibid. 88 f. 192 i 209).
Franciszek, Józef i Izydor Wojciech, cześnik i poseł województwa płockie-
go, podpisali elekcyę Stanisława Augusta. Franciszek, szambelan Stanisława
Augusta, został wojsldm większym raciążskim 1776 r. Druga nominacya z tegoż
roku na Kazimierza. Może to był Franciszek Kazimierz. Antoni był cześnikiem
płockim do 1761 r., w którym rezygnował z urzędu i on to pewnie został stolni-
kiem płockim 1766 r. Izydor Wojciech, po Antonim, 1761 r. cześnik płocki, 1766
roku podstoli płocki, następnie 177^4 r. podczaszy zawskrzyński, został w końcu
stolnikiem zawskrzynskim 1774 r. W 1778 r. był kandydatem do kasztelanii ry-
pińskiej (MP.). Był sędzią grodzkim 1788 roku i podstarościm zawskn^skim
1789 roku.
Synem Antoniego musiał być Ignacy, bo nazwany stolnikiewiczem płoc-
kim, mianowany miecznikiem sierpskim 1778 r. Drugim synem Antoniego, był
Józef, o którym konstytucya sejmowa z 1789 r. wspomina.
Wojciech, burgrabia przedecki 1764 r., miecznik bydgoski 1789 r., miał
dwóch synów: Jana Nepomucena i Antoniego Floryana, który odstąpił pierwszemu
Obałki, 1786 r.
Jan Nepomucen był regentem grodzkim przedeckim 1784 roku. Ożeniony
z Maryanną Moszczeńską, pozostawił potomstwo zamieszkujące 1818 r. w Obał-
kach, z którego Dionizy, artyierzysta, przepadł bez wieści 1812 r.
Antoni Floryan, burgrabia przedecki 1787 r. i regent grodzki i burgrabia
inowrocławski 1786 r., wprowadzony został do Grochowisk 1790 r. (Qr. Przed. 98
f. 1 i 116; 99 f. 202). Michał, burgrabia płocki 1789 roku. Stanisław, podczaszy
sierpski 1789 r. i komisarz cywilno-wojskowy ziemi zawskrzyńskiej 1792 r. (DW.
108 f. 712). Antoni, komornik ziemski brzeski 1790 r. Leon Emilian, opat Mogi-
leński i koacyutor opactwa sieciechowskiego 1782—1792 r.
Józef Rogala Kosiński, podwojewodzy proszowski 1784 r., a komornik gra-
niczny 1786 r., nabył w tym ostatnim roku Orudziny od Remera i legitymował
się ze szlachectwa 1808 r., w Oalicyi zachodniej (Quat IV f. 18).
Digitized by
Google
KOSIŃSCY. 279
Sędzianka Justyna Kosińska, ur. 1789 r., wyszła 1816 r. za Kazimierza
Tańskiego, późniejszego generała b. wojsk polskich, zmarła 1862 r. Siostry jej,
N., za Apolinarym Górskim i R, za Karwosieckim. Wojciech, dziedzic Świętego,
sędzia pokoju radziejowski 1860 r., z Eieonory Gutkowskiej, pozostawił córki: Jó-
zefę Antoniowę Biesiekierską, Bronisławę Ludwikowę Englertową, Joannę Kami-
Iowę Kiedrzyńską i syna Antoniego, małoletniego 1862 r.
Adam, syn Józefa, Teofil Tomasz, syn Wałeryana, Dominik Kajetan Cy-
ryak, syn Kazimierza, Teofil Spirydyou, syn Stanisława, Józef, syn Antoniego
i Wincenty Stanisław, syn Wincentego, legitymowali się ze szlachectwa w Króle-
stwie Polskiem, w pierwszą) połowie XIX-go wieku, a Leonard 1854 r.
KOSIŃSCY b. KOZIŃSKI odmienny. Podług Adama Amilkara Kosińskie-
go, wydawcy ^Pnewodnika Heraldyczna^**, niektórzy z Kozińskich, pochodzą^ch
z Kozina na Wołyniu, mieli się przenieść na Podlasie i nazwisko swe, na Kosiń-
skich zmienić. Z nich Adam, który umarł z ran odniesionych 1794 r. przy zdo-
byciu Pragi, pozostawił kilku synów, z których Jan, zmarły 1848 r., z Maryi Cho-
cimowskiej, pozostawił synów:
1. Adama Amilkara, ur. 1815 r., powieściopisarza i autora heraldycznego,
ocenionego 1852 r. z Antoniną Myszkowską, z której syn Adam Amilkar, uczeń
politechniki, zginął 1877 r. w pojedynku w Akwizgranie i córka Daniela.
2. Leona.
KOSIŃSCY. Nie łatwo było rozróżnić przedstawionych wyżej Kosińskich,
do których rodów należą i mogły zajść nieraz pomyłki. Tutaj przedstawiam tych
Kosińskich, co do których nie ma żadnych danych, jakim się herbem pie-
czętowali.
Na Kosinie, w łęczyckiem (dziś Kasin), dziedziczyli 1891 r. Widawa i cór-
ka jej, Hanka i Bartłomiej (Łęcz. 10* Na Kosinicach (dziś Kossenice), w sierp-
skiem, Jan, syn Bartłomieja, Jan, syn Jakóba, Stanisław Paciorek i Grzegorz Do-
htegaUcM, 1578 r. (Paw.).
Wojciech, Paweł i Bartłomiej, dziedzice Kossinic 1497 r., ukarani konfi-
skatą dóbr, za niestawienie się na wojnę (Wierzb. II. 966).
Mikołaj, syn Piotra z Kosina, i428 r., a Stanisław, syn Krzysztofa, 1474 r.
na uniwersytecie krakowskim. Mikdąj Kosiński, występi\^ący w latach 1445 —
1452 we Lwowie, jest Mikołajem Rakowskim, sołtysem z Kosiny (AGZ.). Jan zy-
skał 1666 r. stopień naukowy w Padwie. Aleksander 1665 r. w Skarszewie. Ma-
diy, w ziemi dobrzyńskiej, 1747 r. Franciszka, żona Adama Oeńskiego, 1761 r,
w piotrkowskiem. Anna, zamężna Ostrowska, 1784 r., w poznańskiem.
Szymon posiadał 1727 r. Zambrzyce i Zalesie. Jan Walenty Józef, syn
Szymona, ur. 1728 r. w parafii Rutkowskiej, a Józef Franciszek Antoni, syn Jó-
zefa Jana i Krystyny z Rudnickich, 1769 r. w parafii Imielno (Quat. V1L LegiŁ
galie. f. 190).
Michał na Złotnikach, a Kfarcin na Sosnowic, zmarły 1824 r., bracia ro-
dzeni. Marcin, z Kunegundy Dynowskiej, miał: Maryannę, młodo zmarłą, Teresę,
Jana i Antoniego (A. Łwows. For. Nob.).
Digitized by
Google
280 KOSIŃSKI — KOSKOWSCY.
2^harya8za Kaliksta siostra, Michalina, za Kajetanem Grzybowskim 1848
roku. Konstanty Wincenty Leon, 1868 r. separowany z Julią z Krapaczów z Oła-
ctiówka, w rawskiem. Ludwika, iona Konstantego Bogatki w Cieplinacb, w ko-
walskiem, 1865 r. Hilary, dziedzic Chrzczonowa, w iul)el8kiem, ionaty z Antoniną
Mystkowską 1865 r. Jan, dziedzic Siwego Bagna, w stanisławowskiem, 1865 r.
Leon, żonaty z Anielą Dziertanowską i córka ich Aniela, zmarli przed 1886 r.
Eleonora, córka Teofila i Julii z Ogrodowiczów, zmarła 1858 r. w Salzbninn. To-
masz, rzeczywisty radca stanu, z Wiktoryi Bc^sławskiej, miał syna Ksawerego
i córki: Józefę, Lucynę i Jadwigę.
Julian Kosiński, doktór, znakomity cbirurg, żonaty z Maryą z Hauków,
którego córka Zofia, wysda 1890 r. za Józefa Słubickiego.
W gubemii podolskiej Ic^tymowali się ze szlachectwa: Andrzej z ąynami:
Izydorem, którego syn Walenty Jakób i Grzegorzem, syn Bartłomieja, wnuk Ale-
ksandra, prawnuk Stanisława, 1861 r., a Teofil Romuald, syn Grzegorza, 1876 r.
Piotr z synami: Zacharyaszem, Feliksem i Izydorem, Jan z synem Józefem
i Feliks, synowie Franciszka i Piotr, syn Jana, wszyscy wnukowie Wojciecha,
prawnukowie Aleksandra, 1878 r.
Jan z synami: Ignacym, Kajetanem, Szymonem i Romualdem, syn Jana,
wnuk Bartłomieja, prawnuk Aleksandra, 1878 roku, a Kazimierz, syn Ignacego,
1893 roku.
Kazimierz, Franciszek i Józef z synami : Jakóbem i Michałem, synowie
Józefa, wnukowie Franciszka, prawnukowie Władysława, praprawnukowie Anto-
niego, syna Pawła, 1838 i 1839 r., a Adolf Robert, syn Franciszka, 1847 r.
KOSIŃSKI h. AMADEJ Stanisław, 1577 r. podsędek wileński (Wittyg).
KOSIŃSKI Bernhard, dziedzic Kostrzyna, w radomskiem, otrzymał 1420 r.
od Władysława Jagiełły prawo szredzkie, dla tej wsi (Bibl. Kras. DypL).
KOSIŃSKI Mustafa, rotmisbrz chorągwi tatarskiej 1671 roku (Zap. Łub.
54 f. 245).
KOSIOROWSCY z Kosiorowa, w ziemi zakroczymskiej. Mateusz Kosioro-
wski podpisał, z tąi ziemią, elekcyę Augusta II-go. Ignacy, prałat mstowski 1775
roku (V. L. Vin f. 897).
KOSKI Stanisław Jan, z województwa łęczyckiego, stronnik Augusta III-go,
glosował za nim 1788 r. (Oblig. Warsz. 49 f. 604).
KOSKO Jan, wojski bracławski 1766 r. Nikodem, z powiatu wiłkomier-
skiego, szambelan Stanisława Augusta 1789 r. (V. L.). Katarzyna, córka Filipa
i Agnieszki Wróblewskiej, żona Jana Karskiego 1831 r.
KOSKOWSCY. Rodzin tego nazwiska jest kilka. Pisali się, Koskowski
y. Kuskowski, a często i Koszkowski y. KuszkowskL
Digitized by
Google
KOSKOWSCY. 281
KOSKOWSCY h. DOŁĘGA z Koskowa (dziś Kuskowo), w powiecie biel-
skim, województwie płockiem, dom licznie rozrodzony. Wsi tej nazwy było kilka,
Grzegorz, syn Jana z Koskowa, 1411 r., a Jan, syn Stanisława, 1417 r. na uni-
wersytecie krakowskim.
Na Koskowie - Bogusądach dziedziczyli : Serafin, którego zona Katarzyna,
obwiniła 1530 r. Jakóba z tegoż Koskowa, o zadanie ran. Mikołaj, syn Serafina,
obwiniony 1540 r. przez Stanisława, o zadanie ran. Jakób Secguhiol, syn Święto-
sława, 1580 r. Stanisław Konopka, którego synowie: Walenty i Andrzej, z matką
Anną i siostrą Katarzyną, sprzedali 1541 r. część swoją Koskowa Jakóbowi i Pio-
trowi, z t^foż Koskowa. Paweł, również syn Stanisława Konopki, sprzedał także
część swoją tamże 1542 r. Broniszowi.
Mikołaj, zwany Konopka, którego córka Elżbieta, żona Feliksa z Ligowa,
część swoją na tymże Koskowie, sprzedała 1585 r. księdzu Stefanowi, Piotrowi,
Jakóbowi i Stanisławowi, synom Stanisława Szczubioła, braciom swoim stryjecz-
nym (Gr. Płoc. Wiecz. 1 f. 88; 8 f. 182; 5 f. 55; 6 f. 105 i 183; 7 f. 19).
Regestra poborowe z 1578 r., wymieniają jako właścicieli tej wsi: Jana
Ditedeiea, Jakóba, syna Piotra, Piotra, syna Serafina i Stanisława Abrabamuwi-
cza. Po Jakóbie Seetuhiole pozostał syn Antoni, dziedziczący 1578 r. razem z Ma-
ciejem, synem Leonarda i Gallusem Broniszem na Koskowie-Trojanach (Paw.).
Na Koskowie-Stradzewie dziedziczyli : Maciej, którego córka Świętosława,
procesi\^e 1538 r. Zaleskich i syn Stanisław, mający sprawę 1587 r. z Mik(rfąjem
Koskowskim, z Koskowa - Broniszewa i żoną jego Ms^gorzatą, córką Wojciecha
Berno z Koskowa-Stradzewa.
Jan Kurceawy, syn Andrzeja, Paweł, syn Jana Bagieniata i Wojciech, syn
Pawła Bagienieea, 1538 r. Jan i Leonard, synowie Trojana, 1589 r. Szymon, syn
Jana Kurzawy (?), 1542 r.
W 1578 r. dziedziczyli na tej wsi: Paweł, Feliks z braćmi. Bagienni, Jan
Bagienny, Jan i Szymon Kureeamby i Jan i Gaweł, na części Trojana (Gr. Płoc.
Wiecz. 2 f. 26 i 95; 8 f. 852; 4 f. 86. 5 f. 55 i 246; 7 f. 874 i 9 f. 27; Paw.).
Na Koskowie-Broniszewicach y. Broniszach dziedziczyli : Mikołą) i Stani-
sław, synowie Świętosława, Jakób, syn Świętosława Szczubioła, Wojciech ,syn Pio-
tra, Stanisław Oariacg, syn Leonarda, Stanisław, syn Andrzeja Abrahamowicza,
1538 r. (Gr. Płoc. Wiecz. 5 f. 55). W 1578 r. dziedziczył na tej wsi Jan Kosko-
wski z drugimi, z imion nie wymienionymi (Paw.).
Na Koskowie-Gniłkach, w powiecie nidzborskim, dziedziczył 1585 r. Woj-
ciech, syn Jana i Jakób Miedźwiedi, syn Andrząja (Gr. Płoa Wiecz. 2 f. 825
i 5 L 70).
W 1578 r. dziedziczyli na Koskowie-Gniłkach: Andrzej Żaeeek, wdowa po
Józefie, Andrzej, syn Przedbora, Stanisław, syn Piotra, Jan Kolanka, Józef i Sta-
nisław Kądziorome, a na Koskowie - Bzurach : Piotr, Hieronim i Mik(rfąj (Paw.).
W 1497 roku ulegli konfiskacie dóbr, za niestawienie się na wojnę, Piotr i Jan,
synowie Andrzeja, Piotr, Jakób, Andrzej i Stanidaw, synowie Jana, dzie-
dzice Koskowa - Gniłek i zastawni posiadacze części Unierzysza (Wierzb. II.
776 i 947).
Herban. T. XL 36
Digitized by
Google
282 KOSKOWSCY.
Stanidaw 1 Wojciech z województwa płockiego, elektorowie Augusta Il-ga
Michał, elektor Stanisława Augusta. Anna, córka Kazimierza, iona Ploryana Je-
żewskiego, kwiti\^e 1712 r. Kleniewskiego, z odbioru sumy (Gr. Ploc). Kazimierz,
syn Stanisława i Barbary Rutkowskiej, wspólnie zioną, Teresą z Wyganowskich,
córką Mateusza, nabył 1728 r. częóć dóbr Wąsy, od Izbińskiego. Córka jego Lu-
dwika, wdowa po Dionizym Oackim 1780 r. (DW. 96 f. 48 i 65 f. 266). Ludwik,
syn Józefa i Magdaleny z Charzyńskich, córki Jana, zawarł 1755 r. układ z Cba-
rzyńskimi (Perp. Czers. 80 f. 192).
Kazimierz Koskowski był 1758 r. właścicielem Koskowa - B(^sądy i Ry-
charcic-Gnat Potomkowie jego : Jan, syn Kazimierza, Tomasz Kazimierz Józef,
Kazimierz Piotr Maciej, Franciszek Jan Fiiip, Karol Paweł i Balbina Maryanna
Umińska, dzieci Jana i Grzegorz Józef Franciszek, syn innego Jana, l^tymowali
się ze szlachectwa w Królestwie Polskiem, w pierwszej połowie XIX-go wieku,
a Władysław Józef Sławobór i Zygmunt Józefat Jan, po 1850 r.
Franciszek Koskowski y. Kuskowski, wyl^tymowany ze szlachectwa 1859
roku bez podania herbu. Paweł, Bartłomiej, Kazimierz i Rozalia, rodzeństwo, uro-
dzone z Magdaleny Białoskórskiej, w początkach XIX-go wieku.
Józefa, zamężna Starorypińska, Bronisława Oieksowa i Kazimierz, Koskow-
scy, wiensyciele Koskowa-Bogusąd 1864 x.
KOSKOWSCY h. JUNOSZA ze wsi Koski (dziś Kuski), w powiecie slerp-
skim, w parafii Rościszewskiej. Dorota, córka Macieja, procesi\)e się 1584 roku
z Mikdąjem, Pawłem i Markiem. Jakób i Sebastyan, synowie Adama Koskow-
skiego, ustanowili 1542 r. w Płocku pehiomocnikiem swoim, brata Jana (Płoc. Or.
Wiecz. 2 f. 210 i 7 f. 168). Wieś tę 1578 r. posiadali: Jan, Anna, wdowa po Pa-
wle, wdowa po Marcinie i wdowa po Marku (Paw.). Anna, żona Andrzeja Świn-
ki Zielińskiego, w latach 1588 — 1586. Sebastyan, kanonik włocławski, umarł
1579 r, pochowany we Włocławku. Jan Kuskowski, otrzymał 1621 r. konsens,
na wykupienie sołtystwa w Kamionce, w stryjskiem.
W 1784 r. Antoni Koskowski, stolnikiewicz piński, kwitows^ Janiszewskie-
go (DW. 100 f. 881). Czy był jednak Junoszą, nie jest mi wiadomem.
Rodzeństwo : Seweryn, Wojciecłi, Anna Michałowa Kreutz i inne siostry,
dziedzice Rykaczewa, w przasnyskiem, 1815 r.
Franciszek i Jan Wiktor, synowie Józefa, Antoni, Ludwik Symforyan, Ma-
ksymilian Alfons Gezaryusz Józef i Zuzanna Urszula, dzieci Seweryna, Maryan
Leon i Wincenty, synowie Jakóba i Fortunat Józef, syn Sebastyana, legitymowali
się ze szlachectwa w Królestwie Polskiem przed 1850 r.
Kassyan, syn Karoia, urzędnik sądowy, w latach 1847 — 1870. Józef,
zmarły przed 1860 r., dziedzic Komorowa-Kosek, w mławskiem, z Anny Borow-
skiej, 2-0 V. Stanisławowej Łąckiej, pozostawił dzieci: Karola pełnoletniego, w Ko-
skach 1862 r., Karolinę, za Andrzejem Oąsiorowskim w Cybulinie i małoletnich:
Kassyana, Józefę i Franciszkę, 1862 r. w Koniewie. Rozalia i Julianna Kowalew-
skie za dwoma Koskowskimi.
KOSKOWSCY h. PÓŁKOZIC, ze wsi Koski, w powiecie rawskim, parafii
Michs^owickiej. Wieś ta, podług regestrów poborowych z 1579 r., miała należyć
Digitized by
Google
KOSKULOWIE — KOSMACZEWSCY. 283
do Marcina, Jana i Macieja Koskowskich (Paw.). O wsi tej wspomina i Łaski
w Łib. Benef, ale w rzeczywistości jej nie ma i w aktach tej okolicy dotyczą-
cycłi, śladu o niej również nie ma.
Mateusz, Jakób, Piotr i Paweł, Marcin, syn Piotra, Jan Stanisław, syn Ja-
kóba i Katarzyna, wdowa po Janie, przydomku Jączmion, opłacali ze wsi Koski
pobór 1564 r. (Wittyg). Józef Koskowski, podstarości radziejowski 1779 r.
KOSKULOWIE V. KOSCHKULLOWIE h. WŁASNEGO, który przedstawia
trzy liście lipowe, łodygą do góry, dwa 1 jeden (Klingspor), baronowie i lirabiowie
od 1808 r., rodzina inflancka.
Klaus Koskul, syn Andrzeja, nabył 1420 r. Rosenbek. Klaus, Jakób i An-
drzej, bracia, posiadali Mobdon 1526 r. Lemsktill należij 1537 r. do Andrzeja,
1591 r. do Henryka i wdowy po Kasprze, a 1648 r. do Jerzego i jego synów: Otto-
na Jana i Andrzeja. Karol Gustaw posiadał 1682 r. Osthof. Siostra jego, Anna
Elżbieta, za Ottonem Wilhelmem yon Essen. Jerzy Henryk, był właścicielem
Goldbecku 1675 r., który jego sukcesor, Gerhard Jan, pułkownik wojsk szwedz-
kich 1767 r. posiadał. Ten ostatni umart bezpotomnie i Goldbeck dostał się jego
bratu, radcy stanu rosyjskiemu, Karolowi Reinholdowi. Ten miał córkę Katarzy-
nę Zofię i synów: Piotra Augusta Fryderyka, Oskara Fryderyka i Teodora
Henryka.
Oskar Fryderyk nabył od rodzeństwa 1805 r. Goldbeck i inne dobra, po
rodzicach odziedziczone i pozostawił dwie córki: Karolinę Luisę i Karlottę Konstan-
cyę, oraz dwóch synów : Jerzego Augusta i Oskara Fryderyka. Pierwszy z nich
nabył te dobra od rodzeństwa 1843 r. Franc hr. Koskul, kamerjunkier dworu ce-
sarsko-rosyjskiego 1821 r.
Fryderyk Koszkiel, trzyms^ dożywociem Lisiec, Domaniowy i Latyszyn.
Po jego śmierci otrzymał te dobra 1710 r. Kitowski (DW. 62 f. 85). N. Koszkul
z żoną, trzymał cło wodne pod Zakroczymiem, które odstąpił Wągrodzkiemu,
o czem konstytucya z 1768 r. wspomina (V. L. VII f. 310).
Otton Koszkul, szambelan Stanisława Augusta 1798 r. Tenże Otto baron
Koskul, należne mu, z masy księcia Dominika Radziwiłła sumy, odstąpił 1804 r.
Kumelskiemu (DW. 109 f. 1021 i 118 f. 656).
KOSLA h. NOWINA Andrzej, umarł 1589 r., któremu pozostała po nim
wdowa Barbara, wystawiła pomnik w Kraśniku (Star. Mon.). Pisali go starostą
kraśnickim 1581 — 1585 r. (Zs. Gr. Czers. 48 D f. 1016; 51 f. 48 i 54 f. 174).
KOSMAC!ZEWSCY h. JASTRZĘBIEC z Kosmaczewa, w województwie pło-
ckiem, jednej dzielnicy z Kępskimi. Regestra poborowe z XVI-go wieku wsi tej
nie wykazi^ją.
Ścibor z Kosmaczewa, podkomorzy płocki 1874 r. Krzysztof z Kępy, cześ-
nik płocki i brat jego, Sandek z Kosmaczewa, dop^nili działu dóbr 1466 r. (M. 887
f. 20). Sandek z Kosmaczewa, skarbnik i starosta płocki 1488 r.
Tomasz z Kosmaczewa Kosmaczewski, dziedzic Łomi i Wiszniewa, Psar
i części Kosinina, Brudnic i Podkrąjewic, cześnik płocki 1526 r., re^gnował z urzę-
Digitized by
Google
284 KOSMACZEWSCY — KOŚMIDROWIE.
du tego 1580 r. Żonaty l-o y. z Łaszewską, 2-o y. z Małgorzatą Lach Kunicką,
kasztelanką sierpską, która, wraz z siostrami, wygrała 1580 r. sprawę ze stryjem
swoim, o spadek po bracie (SŁ Pr. P. Pom. VI. 480), pozostawił z pierwszej żony
synów : Cherubina i Erazma (Sasina), oraz córkę Katarzynę Mikołajowe Oyrzeń-
ską, a z drugiej — Macieja, Sandka, Jana Marcina, Franciszka i Elżbietę, dziedzi-
czących na Kosseminie i Podkrąjewicach (Qr. Płoc. Wiecz. 1 f. 76 i 217; 8 f. 286
i 828; 4 f. 25). Synowie ci podzielili się dobrami ojczystemi, 1561 roku w Ra-
ciążu. Z nich:
Cherubin wziął, wspólnie z bratem Erazmem, po ojcu Łomie, a otr^mał
1549 r. od księcia pruskiego, prawem lennem 46 włók w Komorowie, w nibor-
skiem, nad granicą Mazowsza, z których odstąpił 1556 roku 28 .włók córce swej
Annie i mężowi jej, Stanisławowi Paczkowskiemu (Kętrz. f. 848). Oprócz córki,
midi i synów, którzy dziedziczyli na Łomi 1578 r. (Paw.).
Erazm, współdziedzic Łomi, miał córkę Elżbietę Kluszewską, której mąż
wymieniony w regestrach poborowych 1578 r., jako współdziedzic ŁomL
Sandek, dziedziczył po ojcu na Kosmaczewie i Psarach. Po śmierci jego,
bracia rozdzielili między sobą, pozostały po nim majątek.
Macie] pozostawił syna Sandka i córki: Annę Stanisławowe Gutowską i Ka-
tarzynę Miłocką. Sandek wraz z stryjem Frącem, wzięli w działach części Kosę-
mina. Brudnic i Podlorąjewic. Obaj zmarli bezdzietnie.
Jan i Marcin dziedziczyli na Osieku Wielkim i Psarach. Regestra pobo-
rowe z 1578 r. jeszcze ich wymieniają (Paw.). Po Janie pozostał syn Bartłomiej,
którego córka Agnieszka, dziedziczka połowy Kosmaczewa i Psar, wysda za Jana
Deml)owskiego.
Niesiecki pisze, że Piotr Kosmaczewski miał za sobą Dorotę Krasińską, wo-
jewodziankę płocką, okdo 1600 r.
KOSMACZEWSCY h. JUNOSZA, pewnie z tego samego Kosmaczewa.
Adam, sędzia ziemski zawskrzyński, umarł 1601 r. Jakób, łowczy płocki 1682 r.
Adam Kosmaczewski, z województwa płockiego, elektor Jana Kazimierza.
Nie wiem, do którego z tych dwóch domów należał Kandyd Kosmaczew-
ski, przeor Dominikanów w Warce 1718 r. i Leonard Kosmaczewski, naczelnik
bióra pocztowego w Radomiu, zmarły tamże 1879 r.
KOSMANOWIE h. LIS w W. Ks. Litewskiem. Franciszek Ludwik Kos-
man, syn Samuela, wnuk Kazimierza, a prawnuk Jakóba, dziedzica 1688 r. dóbr
Borki, w powiecie oszmiańskim, legitymował się ze szlachectwa 1820 r., przed De-
putacyą Wywodową wileńską.
KOSMATKA h. WŁASNEGO Walenty opłacał 1591 r. pobór ze wsi ae-
nia, w województwie kaliskiem (Wittyg).
KOŚMIDROWIE prawdopodobnie h. PORAJ, gdyż idą po bracie arcybisku-
pa gnieźnieńskiego, Mikołaju z Oruszczyc i Iwanowic, chorążym kaliskim 1465 r.,
którego przezwali Kośmidrem, a potomkowie jego, przybrali to przezwisko, za na-
zwisko (patrz Gruszczyńscy h. Poraj).
Digitized by
Google
KOŚMIERZOWSCY. 285
List Pawła Jasińskiego z 1484 r. wspomina o Kośmldrze, pośle króla wę-
gierskiego, do Kazimierza Jag. (Pom. Dz. W. Śr. XIV). W orszaku Jana Kośmi-
dra. wyprawiła 1497 r, Nowomiejska dwócli jeźdźców na wojnę wołoską (St. Pr.
P. Pom. VII. 888).
Jan Kośmider z Iwanowic otrzymał 1484 r. konsens królewski, na odstą-
pienie starostwa odolanowskiego Zborowskiemu (M. 14 f. 112). Jan Kośmider
z Gruszczyc zapisał 1498 roku posag żonie Magdalenie (M. 15 f. 40). Tenże Jan
Kośmider zost«i sędzią ziemskim wieluńskim 1504 r., umarł 1509 r. Córka jego
Urszula 1511 r., a synowie : Mikołaj, Jan i Piotr, 1515 r., sprzedali części swoje
Ząbczewa, Leszczyńskiemu (M. 26 f. 40 i 29 f. 92).
Joachim i Jan Kośmidrowie, dziedzice Wiktorowa i części Białej, w po-
wiecie wieluńskim, 1558 r. (Paw.).
Mikołaj Izdebski Kośmider, posiadał Izdebki-Guzy, w powiecie łukowskim,
w latach 1581 — 1552 r. (Paw.). Dóbr tych dziedzicami 1569 r. byli: Jerzy, An-
drzej i Wiktor Kośmidrowie. d jednak pochodzili z innego rodu, prawdopodobnie
Pomianów (Wyr. Lub. 81 f. 815). Izabella z Kośmidrów, żona Wawrzyńca Mą-
czeńskiego 1653 r. (Perp. Czers. 11 f. 582).
KOŚMIERZOWSCY v. KOSMYRZOWSCY h. GRYP z Kośmirzowa, w po-
wiecie proszowskim. Czader z Kośmirzowa i Ujazdu 1891 r. (KWP.), syn Abra-
hama z Kośmirzowa, wraz z matką swoją Jadwigą, żoną 2-o y. Jakusza z Mły-
nów^ stolnika krakowskiego, mają proces w latach 1896 — 1402 o Kośmirzów,
z Abrahamem z Wojków Kościda, któremu sąd przyznał częśd tej wsi, w 170
grzywnach. Czader żył jeszcze 1420 r., a żonatym miał być z Anną, córką Zby-
szka ze Stadnik (SŁ Pr. P. Pom. Vm.).
Mikołą) Kośmierzowski, żonaty I-o y. ze Świętochną z Boczowa h. Druży-
na, dziedziczką części Zdzisławie, Łubiertowa i Gaju 1462 r., zabezpieczył 1488 r.
posag żonie, Barbarze z Bielińskich, córce Klemensa i z nią razem zamienił Górz-
no Wyższe, w radomskiem, na Glinno, z Janem Ciołkiem z Żelechowa (M. 14
f. 290, 291 i 292). Mikołi^a synów sześciu: Mikołą) z Tamowy, Czader, Jan, Ja-
nusz, Jerzy i Andrzej i córki : Zofla, za Janem Iwanem z Łeksandrowic i N., za
Włodkiem z Piekar. Mikołaj dostał 1476 r. od ojca 40 grzyw., na rachunek ma-
jątku ojczystego (Hele. II. 4161).
Mik(rfąj z Tarnowy vel z Kośmirzowa, nie żył 1496 r., pozostawiwszy syna
Eliasza (Hele. II. 4401, 4448 i 4468).
Czader, czyli Teodor, dziedzic Piasku, otrzymał 1508 r. darowizną, od Jana
z Tarnowa, sołtystwo w Łękawicy. Wdowa po nim Zofla (Rożnówna), 2-o v. Hie-
ronimowa Kaczkowska, pozwała 1528 r. Janusza i jego dzieci, urodzone z Anny
(Marszowskiej), Jana, Magdalenę, Urszulę, Marynę i Annę, o wydzielenie jej czę-
ści oprawnej w Górze (SŁ Pr. P. Pom. VI. 268 i 290).
Janusz, w procesie z biskupem krakowskim w latach 1498 — 1494 zasą-
dzony, uległ konfiskacie dóbr swych Czernichowa, które król darowuje 1494 roku
Piotrowi z Kurozwęk. Janusz widocznie uciekł za granicę i 1496 r. dosti^ glejt,
na powrót z trzema ludźmi konno (Wierzb. I. 598). Nie oczyścił się jednak, bo
dobra znów darowane przez króla Kurozwęckiemu 1497 roku (Ibid. 670), ale >£yje
Digitized by
Google
286 KOŚMIŃSCY.
jeszcze 1522 r. 1 dziedzica na Czernichowie i Oóracti. Z dzieci Jego Jan, proce-
8i\)e się 1528 r. z stryjeczną siostrą Katarzyną, a córki: Magdalena wysda za Ka-
spra Wielogłowskiego 1529 r., Urszula, za Jana Rzeszowskiego, Marya, dziedzicz-
ka Gicłiawy, za Adama Niewiarowsldego, a Anna, za Stanisława Jordana, kasztę-
lanica zawichostskiego.
Jan y. Jan Wierzbięta, syn Mikołaja, dziedzic Zdzisławie, wzi^ 1498 r.
w zastaw, od brata Jerzego, część Kośmirzowa, a z żony Piotruszy, pozostawił tyl-
ko córkę Katarzynę, żonę Jerzego Swarzowskiego, która pozwała 1528 r. o część
Kośmirzowa, brata stryjecznego Jana.
Andrzej, z żoną Katarzyną, ulegli 1497 r. konfiskacie dóbr Trzonówki, za
niestawienie się na wojnę (Akta Krakows.; St Pr. P. Pom. VL 245; Wierzb.
IL 1069).
KOŚMIŃSCY li. JASTRZĘBIEC, często KOŚNIŃSCY z Kośmina v. Kośni-
na, w powiecie grójeckim. Wojciech z Kośmina, z rodu Bolestów, świadczy 1486
roku w Grójcu. Piotr i Jasiek, bracia z KosUiina y. Kośnina, mają w latach
1407 — 1418 sprawy w Grójcu i Czersku (Nąjst Ks. Czers.).
Mikołaj, syn Mikołaja z Kośmina, zeznał oblig w Grójcu 1476 r. (Zs. Grój.
8 f. 198). Stanisław, kanonik płockie Mikołaj, Katarzyna i Anna, dzieci Michała,
ustanowili 1584 r. w Warce p^omocnika (Zs. Warec. 5 f. 880). Mikołaj zabez-
pieczył 1642 r. w Czersku, posag swej ionie, Annie ze Staniszewskich 1 z niąj
miał syna Stanisława, dziedzica Kośmina, który w 1587 r. zabezpieczył posag to-
nie swej, Annie z Runowskich, córce Hieronima, l-o y. Grzmiąckiej. Anna, po-
została wdowa po Stanisławie, wraz z dziećmi swojemi: Janem, Adamem, Krzy-
sztofem, Ewą, Anną, Jadwigą i Finetą, wydzierżawiła 1688 r. Wolę Karczewską
Parysowi (Zs. Gr. Czers. 18 f. 188; 50 f. 859; 66 f. 186 i 808; 67 f. 278; 68 f. 68
i 59 f. 507). Z dzieci Stanisfaiwa: Adam miii syna Stanisława, który sprzedał
1641 r. Chrościechowo Sulgostowskiemu. Ewa była 1591 r. 2oną Kaspra Koszer-
skiego (Perp. Czers. 1 B f. 78 1 10 f. 242).
Teofila Kośmińska, iona I-o y. Zbigniewa Oborskiego, a 1678 r. Marcyana
Zaleskiego (Ibid. 18 f. 588).
KOŚMIŃSCY h. LUBICZ z Kośmina, w województwie lubelskiem. Jakób,
syn Świętosława z Kośmina, na uniwersytecie krakowskim 1406 r. Mikołaj z Ko-
śmina, podczaszy lubelski 1462 r. W 1581 r. dziedziczyli Jan i Maciej na Shigo-
cinie, Marcin i Jan na Sobieszczanach, a Jasiek i Jan Sassanek na Kośminie (Paw.).
Kasper, 1578 r. opat sieciechowski.
Stanisław Kośmiński, miecznik i pisarz grodzki lubelski 1660 r. (Zs. Wa-
rec, 29 f. 46), syn Jana Pawła i Ewy Domańskiej, nabył 1662 r. częśó Kośmina,
Budzisk i innych, od Męcińskiego (Zap. Lub. 47 f. 705). Żonaty z Krystyną ze
Stojeszyna Stoińską (Sig. 8 f. 189), pozostawił: Wacława, Karola, Elżbietę, Annę,
Franciszkę i Aleksandrę 1668 r. (Ibid. 48 f. 14 i 51 f. 1000). Karol został 1691 r.
cześnikiem bracławskim. Córka jego Franciszka, wyszła za Stefana Brzeskiego,
łowczego kdomyjskiego.
Paweł, brat Stanisława, miecznika, skarbnik hikowski 1661 r. (Zap. Lub.
47 f. 281 i 68 f. 814). Mikołąi, W zakonie 00. Jezuitów. Marcin, syn Wawrzyńca,
komornik ziemski stężycki 1647 r. (Zap. Łub. 88 f. 1047 i 41 t 258).
Digitized by
Google
2 KOSMOWA - KOSMOWSCY. 287
Jan Out Kośmiński, Bartłomiej, Stanisław, Józef i Józef, dziedzice Kośmi-
na, Marcin i Stanisław, d^edzice Pisczkowic, Wałeryan na Sobieszczanacb, Jan
na Czasławicach, Wojciech z dwoma synami i Jan, na Poniatowej, w wojewódz-
twie lubelskiem, 1676 r. (Paw.).
Wawrzyniec, stolnik ownicki i żona jego, Zofia z Rudzkich, zadzierżawili
1690 r. od Wąsowicza część starostwa drohomyślskiego (Zap. Gr. Bełs 288 f. 624).
Anna z Sienińskich, wdowa po Pawle, z dziećmi: Wojciechem Józefem, Barbarą
Adamową Kdodyńską, Maryanną, Teresą i Katangą, wzięła w zastaw 1724 roku
część Trzcinnika, od Woronicza (Or. Lub.).
Józef, żonaty z Maryanną z Lewandowskich Biedrzycką, 1728 r.
Wojciech, zwany Zych, z Anny z Korzeniowskich, pozostawił: 1) Zygmun*
ta, żonat^fo z Anną z Frozenów, którego córce Barbarze, mąż Kazimierz Korabie-
wski, stolnik gostyński, zapisał 1708 r. 15,000 flor. 2) JaDa, po którym syn Sta-
nisław, z Aleksandry Małiyanki, pozostawił: Magdalenę, wydaną 1752 r. za Igna-
cego Antoniego Fabrycego. 8) Andrzeja, po którym, z Anny Prumnickiej, syn Jó-
zef, z Katarzyny Oołuchowskiej, pozostawił syna Franciszka, wojskiego wiślickie-
go 1766 r., żonatego z Barbarą Lubieniecką, dzielącego się tegoż roku z Magdale-
ną Fabrycową spadkiem pozostałym po Barbarze Korabiowskiej (M. D. Wąs. z Gr.
Żydacz.). Syn Józefa Krzysztof, był właścicielem Janowic 1774 r. (DW. 91 f. 8),
a córka Anna, wyszła 1785 r. za Józefa Kownackiego, syna Michała z Suchych
Kownat i Teresy Zatorskiej (Arch. Fedor, w Oknie).
Afra, żona Ignacego Olszyńskiego 1786 r., Wiktorya wdowa po Antonim Twar-
dzickim, podczaszym nurskim, 1770 r., Stanisław 1787 roku i Wespazyan 1792
rolcu, mają sprawy z Dembińskimi w Krakowie.
Legitymowali się ze szlachectwa w Królestwie Polskiem Kośmińscy: Józef
Izajasz Aloiisy, syn Onufrego Mikołaja, Józef Jan, Stanisław Teofil, Władysław,
Feliks i Paulhia Józefa Bronisława, dzieci Józefa, 1850 r., a Edward Erazm Karol
Marcin 1854 r.
Maciej, major b. wojsk polskich, kawaler orderu Virtuti Militari, zaślubił
1785 r. Honoratę Krokowską, podstolankę kijowską, współdziedziczkę Kitąjgrodu.
Umarł 1885 r. (metryka ślubu w Gzarnokozińcach, a śmierci w Kitąjgrodzie). Syn
ich Antoni, zmarł bezienny 1855 r. (sepult w Satanowie), a córka Justyna, dzie-
dziczka po matce części Kitąjgrodu, a po bracie, Zwierzchowiec, wyszła za Macieja
Okszę Orzechowskiego.
z KOSMOWA, w gnieźnieńskiem, pod Żydowem. Stasiek Kosmowski świad-
czył w Poznaniu 1889 r., Piotr 1898 r., Mikdąj w Gnieźnie 1899 r., Joanna, wdo-
wa po Piotrze, tamie (Leksz.).
KOSMOWSCY h. KOŚCIESZA musieli wyjśó z Kosmowa, w powiecie ka-
lisldm. Cieszęta i Ubisław, bracia rodzeni z Kosmowa, świadczą w Kaliszu 1414
roku. Dorotę, wdowę z Kosmowa, pozwał pleban z Jarząbkowa 1419 r., o konia
z rzędem, zapisanego mu przez jej męża, na którego pogrzebie stał ten koń.
W jej imieniu działa Mikołaj z Kosmowa (Pom. Dz. W. Śr. XVI)« Mikołaj, syn
Ubisława, 1426 r. na uniwersytecie krakowskim*
W połowie XV-go wieku Ubisław, Stanidaw i Jan, byli dziedzicami Kos-
mowa. W 1579 r. byli właścicielami Kosmowa i części Gostynia, Jan str^j i bra-
Digitized by
Google
288 KOSMOWSCY.
Łankowie jego, Jan i Mikołaj, a także Jakób Kosmowski jBom^ (Paw.). Jan, pisarz grodz-
ki gnieźnieński I Adam, w Przedeczu 1601 r. (Gr. Przed. 49 f. 261).
Krzysztof, syn Stanisława, 1577 r. na uniwersytecie krakowskim. Jakób,
syn Stanisława, kwitował Kaleńskiego 1608 r. (Ibid. 51 f. 153). Łukasz zeznał
1608 r. oblig na Mycielskiego (Inscr. Gr. Gniezn.). Aleksander, opat trzemeszeń-
skl 1690 r. (Zs. Pozn. VII f. 49).
Micliał Kościesza Kosmowski, opat trzemeszeński, w latacli 1762 — 1804
(V. L.), kawaler orderu Św. Stanisława 1791 r. Wojciech, żonaty z Przyłuską
1792 roku. Józef, wprowadzony do Bogołomii 1777 r. Mateusz obrał 1779 roku
brata Wincentego plenipotentem (Gr. Przedec. 98 f. 41*1 145; 94 f. 102 i 98
f. 180). Czy nie do tego domu należał Stanisław Kosmowski, 1794 r. pułkownik
wojsk koronnych, autor pamiętników z czasów Stanisława Augusta.
Wincenty, szambelan Stanisława Augusta, kawaler orderu Św. Stanisława
1798 roku, dziedzic Rucewa, Dobrogościc i Krężoły, w powiecie inowrocławskim,
umarł 1810 r., pozostawiwszy: Jana, Stanisława, Augustyna, Franciszkę Pławińską
i Maryannę Rostkowską. Augustyn Kościesza Kosmowski, właściciel Wymysłowa,
żonaty 1817 r. z Brygidą z Brzezińskich (metr. w Lubstowie).
KOSMOWSCY h. LIS, ale heraldycy nasi mówią, że na strzale tylko pół
krzyża kładą, z lewej strony tarczy. Wyszli być może z Kosmowa, w ziemi cie-
chanowskiej.
Jakób Kosmowski, dworzanin królewski 1555 r., a podsŁoli królowej Bony
1556 r.| trzymał Gulczyn ze starostwa łomżyńskiego (M. 87 f. 189 i 417). Jan
otrzymał przywilej na tę wieś 1564 r. (DW. 66 f. 191). Andrzej, żyjący 1619 r.
i Wojciech, synowie Jana, który wzi^ 1570 r. w zastaw od Sieniawskicgo Oleś-
niki (Zs. Halic). Wojciech miał syna Jana, który spisał testament 1623 r. (Gr.
Krzem.) i pozostawił syna Piotra, żonatego z Anną Tworowską 1632 r. (Gr.Tremb.).
Syn tego ostatniego, Michał Kazimierz, zeznał 1668 r. zapis doży wocia z żoną, Kry-
styną z Kaliskich (Gr. Latycz.). Z niej : Józef, Aleksander, Antoni, Michał i Jan.
Józef, żonaty z Anną Jarocką, pozostawił: Annę Kobylnicką, Teresę Ka-
mińska, Dorotę, zmarłą młodo, Maryannę Skarżyńską, Agatę Laskowską, Domi-
cellę, Józefa, Michała, Franciszka i Kazimierza, zaś Jan, łowczy nowogrodzki, żo-
naty 1-0 V. z Heleną Stoińską, 2-o v. z Justyną ze Smogorzowa Dunin - Wąsowi-
czówną, córką Michała, łowczego inowłodzkiego i Heleny Dębickiej, a wdową po
Kazimierzu Popielu, zawarł umowę z Sanguszkami 1732 r. (Zap. Gr. Kraków. 335
f. 875 i 847 f. 181). Jego potomstwo: Kazimierz, zmarły bezpotomnie, Zofia i An-
na, zakonnice, Teresa i Urszula, jedna po drugiej żony Stanisława Kuczkowskie-
go, podstolego pilznieńskiego i Ludwika, żona Jakóba Hadziewicza 1749 r. (Arch,
M. D. Wąs.).
Anastazya, żona Szymona Złotoryjskiego, 1623 r. na Podolu (Gr. Kamień.).
Elżbieta, córka Adama, za Maciejem Rusieckim 1670 r. (Perp. Czers. 13 f. 817).
Szymon podpisał, z ziemią ciechanowską, elekcyę Augusta II-go. Jan i żona je-
go, Zofia z Staniszewskich, zeznali 1702 r. oblig na Bonieckiego (Gr. Przem. 150
f. 60). N., stolnik różański, umarł 1786 r. Antoni, syn Michała i Anieli Brzeskiej*
odstąpił 1771 r. sumę synowi swemu, Franciszkowi, urodzonemu z pierwszej jego
żony, Anny z Jaślikowskich (DW. 89 f. 134).
Digitized by
Google
KOSMOWSCY - KOŚNIŃSCY. 289
Maciej, syn Franciszka, rzeczywisty radca stanu, prezes Trybunału cywil-
nego w Płocku, emeryt 1864 r., miał synów: A.dama Jana i Józefa, którzy wspól-
nie, z księdzem Józefem Leonem i Stanisławem Kostką, synami Tomasza, legity-
mowali się ze szlacliectwa w Królestwie Polskiem, w pierwszej połowie XIX-go
wieku. Melania z Łempickicłi i Irena z Kozłowskicti Kosmowskie 1881 r.
KOSMOWSCY li. TRĄBY w powiecie wileńskim, dziedziczyli na Rosty-
nianacb, którycłi część Kosmowszczyzną się nazywała.
Jan Kosmowski, sekretarz królewski i żona jego, Magdalena, nabyli 1594
roku część Rostynian. Drugą znów część tych dóbr nabyli, Jakób i Marcin Kos-
mowscy, bracia Jana. Po Jakóbie pozostał syn Maciej, który 1656 roku posiadał
część tychdóbr, po ojcu i stryju Janie. Andrzej, syn Macieja, miał dwóch synów:
Tadeusza i Mikołaja.
Marcin z synem Stanisławem i Klemens z synami: Józefem, Franciszkiem,
Adamem, Atanazym i Tomaszem, synowie Tadeusza i Michał z synem Antonim
Kajetanem, syn Mikołaja, legitymowali się ze szlachectwa 1804 r., przed Deputa-
cyą Wywodową wileńską. Synowie zaś Atanazego : Jan Walenty, Karol Michał,
Klemens Mik(rfąj i Adolf Emilian i synowie Antoniego Kajetana : Tomasz Adam,
Adam Józef i Aleksander Nikodem, 1824 r.
Kasper Kosmowski podpisał manifest szlachty litewskiej 1763 r. Andrzej,
1768 r. na sejmiku żmudzkim.
KOŚNICCY. Maciej Kośnicki, razem z Maciejem z Służewa, wojewodą
łęczyckim i innymi ziemianami, uwolniony od wyprawy wojennej 1498 r., bo mają
stanowić załogę zamku Malborskiego (Wierzb. II. 1220 i 2221).
Floryan, z województwem kaliskiem, a Michał, z województwem malbor-
skiem, podpisali elekcyę Augusta II-go. N. Kośnicki, sądowy michałowski 1767 r.
Piotr Kośnicki, miecznik smoleński 1782 r.
KOŚNIEWSKI h. OSTOJA Walenty, opłaca 1552 r. pobór ze wsi Kośnie-
wo-Dębniki, w powiecie ciechanowskim (Wittyg). Patrz Koiniewsey.
KOŚNIŃSCY z Kośnina, zwanego potem Kosinem, w powiecie płockim.
Mikołaj 1474 r., a Jakób 1475 r., synowie Stanisława z Kośnina, na uniwersytecie
krakowskim. Pan Kośnłński, pisarz wyszogrodzki 1490 r. (Pom. Dz. W. Śr. XVI
1870). Andrzejowi z Kośnina nadał król L497 r. różne dobra w płockiem, skonfi-
skowane za niestawiennictwo na wojnę (Wierzb. II. 889).
Na początku XVI-go wieku, żyli Jan i Jakób Kośnhiscy. Jan, z żony Ja-
dwigi, midi córki: Jadwigę, za Marcinem Słubickim 1540 r. i Dorotę, za Andrze-
jem Ciołkowskim, oraz synów : Mikołaja, Jerzego i Marcina, którzy trzymali do
1589 r. zastawem Pepłowo.
Jerzy, żonaty był z Zofią Kanigowską, córką Piotra (Qr. Płoc. Wiecz. 5
f. 820 i 845; 6 f. 36 i 98).
Jakób, z pierwszej żony Anny, miał Jakóba, Stanisława i Franciszka,
a z drugiej, nieznane], syna Mikołaja. Jakób, syn Jakóba, pozostawił dwócti sy-
Herbars T. XI. 37
Digitized by
Google
290 KOSPOTOWIE - KOSSAKOWia
nów: Andrzeja I Jakóba, którzy, wspólnie z wdową po Jerzym i z Marcinem, dzie-
dziczyli 1578 r. na Kośnłnłe (Ibid. 7 f . 90 i 8 f . 175; Paw.).
Franciszek, dziedzic na Żukowie, w powiecie raciąskim, 1578 r. Paweł dziedzi-
czył na Kośninie 1555 r. Jan, syn Zygmunta, żonaty 1586 r. z Dorotą z Pepłowa, cór-
ką Macieja (Gr, Płoc Wiecz, 2 f. 184; 4 f. 84 i 5 f. 20).
KOSPOTOWIE V. KOSPOTHOWIE lierbu WŁASNEGO, przedstawiającego
w polu błękitnem trzy srebrne gwiazdy, dwie i jedna. W szczycie hełmu czapka
spiczasta błękitna, z wyłogiem białym i piórem bażańciem po obu stronach, za-
kończona gałką dotą i siedmiu czamemi piórami koguciemi (Patrz u Ostrows.
Nr. 1500 — 1602).
Jonas (Jan) Kospoth, przybyły z Oschtltz, ze środkowych Niemiec, otr^-
mał 1520 roku, od biskupa pomezańsłdego, Pawłowo (PaulsdorO» Butowo, i Ldmłę,
w powiecie kwidzyńskim (Kętrz.). Ów Jan, z Heleny de Dobenek, miał fifyna Ja-
kóba, dziedziczącego 1557 r. po ojcu na powyżs^ch dobrach, żonatego I-o y. z An-
ną Brandtówną, 2*o y. z Barbarą de Mtllbe. Synów jego trzech: Jerzy, Just i Jan.
Ten ostatni, żonaty z Dorotą Czermińską, umarł 1574 r.
Jerzy, dziedzic Pawłowa, żonaty z Barbarą Kalksteinówną, pisał 1595 roku
do ksi^ia pruskiego, o uwolnienie od kary syna jego Jerzego i zi^ia j^der Lowhen^^
nałożonilj na nich, za uprowadzenie koni. Jerzy, oprócz Jerzego, miał jeszcze sy-
nów: Jana i Sebastyana, oraz córkę Katarzynę, żonę owego Łosia, któremu było na
imię Stanidaw.
Jera^, syn Jerzego, z Maryi de Dobenek, miał syna, ale ten umarł młodo.
Jan, syn Jerzego, dziedzic Pawłowa, nieżyjący już 1688 r., zaślubił Kata-
rynę z Lewaltów, córkę Jana i Reginy Dębdęckiej i z niej pozostawił: Jana, kan-
clerza Icsięstwa pruskiego, Fryderyka, Zygmunta, Jakóba, Barbarę, Zofię, Annę,
żonę Sebastyana de Mtiibe i Maryę, żonę Jerzego Eichchichta.
Jan, zmarły 1666 r., zaślubił Małgorzatę de Wallwitz i z niej miał Ludwi-
kę Charlotte, żonę l-o y. Jana Manteuflla Sch5ge, 2-ov. Andrzeja Kreutzera, Ka-
tarzynę Zofię, żonę l-o y. Dytrycba de Lesgerang, 2-o v. Ottona Wilhelma
de Perband, Juliannę, żonę l-o y. Jana Fryder^fka de Rappe, 2-o y. Krzysztofa de
Schlieben, Wolfganga Ernesta, Karola Ferdynanda, Amalię Ludwikę, Maryę Sy-
bilię Ludingshausenową Wolffową i Helenę Dorotę, za Jerzym Karolem ICono-
pacldm.
Wolfgang i Karol Ferdynand, ostatni dziedzice Pawłowa, wraz z de Heyde-
kiem, narzeczonym siostry Amalii Ludwiki, zginęli 1675 r., prawdopodobnie w wal-
ce ze Szwedami
Ci Kospothowie zwali się też Pawłowskimi i mają jeszcze zamieszkiwać
Prusy zachodnie.
Prawdopodobnie z innej linii pochodzący Kospotowie, łirabiowie sascy 1711
roku, Św. p. rz. 1751 r., a pruscy 1776 r.
KOSSAKOWIE h. KOS, c^ nie wyszli z Kosak, w powiecie piskim, znąJ-
dą]ę bowiem, że Zygftyd Flach Yon Schwarzburg, komtur baldzki, nadał 1476 r.
Niemierzy i Mściszkowi, braciom Kosakom i ich potomkom, 7 włók w Kosakach,
Digitized by
Google
KOSSAKOWSCY. 291
na prawie magdeburskiem. Z nadania tego wyłączony został Piotr, syn Niemier^,
który Już poprzednio dział swój otrzymał (Kętrz. f. 486).
Jan Kossak, ionaty z Martą Kisielnicką 1535 r. (Desol. Kol. 868 f. 881).
Jan Kossak, dziedzic Łempic, miał 1599 r. synów : Jerzego, Mateusza, Andrzeja
i Gabryela (Wyr. Lub. 79 f. 556).
Stanidaw, żonaty z Anną Nasiołowską, dzierżawił od Tomisławskiego 1642
roku Brzeską Wolę. Synów jego dwóch: Jan Władysław i Stanisław, oraz córka
Agnieszka, 1669 r. za Andrzejem Bachowskinu
Jan WładycAaw trzymał 1665 r. od Drohojowskiego, część Kusienic zasta-
wem, a w roku następnym, wspólnie z żoną, Izabellą z Strzeszkowic Pszonczan-
ką, 1-0 y. Bieniewską. 2-o v. Włostowską, poddzierżawił Czelatycze Krasickiemu.
Stanisław był 1672 v. żonaty z Anną Dankowiecką (Qr. Przem. 96 f. 1428;
98 f. 998; 99 f. 771; 116 f. 828 i 117 f. 705 i 825).
Potomkiem jednego z tych dwóch braci, był pewnie Andrzej, żonaty z An-
ną Jaworską, córką Pawła, z której Michi^, ur. 1798 roku (metr. w Drohobyczu),
radca kryminalny w Wiśniczu, zaślubił Antoninę Sobolewską, współdziedziczkę
Knihinina i z niej pozostawtt fifyna. Fortunata Juliana, ur. 1824 r. w Wiśniczu,
głośnego artystę malarza, który zaślubił 1855 r. Zofię z Gałczyńskich. Z niej: Ja-
dwiga, za Zygmuntem Unrugiem; Zofia, za Kazimierzem Romańskim; Wojciech,
również, jak jego ojciec, rozgłośnej sławy malarz, żonaty z Maryą z Kisielnickicb,
z którąj : Jerzy, Marya i Magdalena; Tadeusz, właściciel Kośmina i Strzyżowie,
w gubemii lubelskiej, mający z Anny z Kisielnickicb: Zygmunta, Tadeusza i Zo-
fię; wreszcie Stefan, referent galicyjski^o banku krajowego we Lwowie, ożenio-
ny z Ewą Mikobaschówną, z której: Karol, Joanna i Anna (M. D. Wąs.).
W metrykach kościelnych i cerkiewnych w Drohobyczu, znąjdąją się jesz*
cze następąjące dane o Kossakach. Agapia Joanna, córka Jana i Anastazyi, uro-
dziła się 1784 r., a trzymali ją do chrztu Św. Andrzej i Anasta^a Kossakowie.
Katarzyna, córka Michała i Maryi, urodzona także 1784 r.
Jakób Daniel, syn Michida i Maryi z Kobrynowiczów, urodzony 1796 roku*
Katarzyna, córka Andrzeja i Anny, urodzona 1785 r., a Anna, córka także An-
drzeja I Anny, 1797 r. Teodora, ur. 1795 r., Ignacy, ur, 1796 r. i Jan, ur. 1798
roku, dzieci Bazylego i Maryanny z Jarosławskich. Eliasz, syn Stanisława i Ma-
ryi, ur. 1790 r.
Jan, syn Teodora, ur. 1798 r. Jan, syn Andrzeja i Maryi z Wesołowskich,
un 1814 r. Umierają: Jan 1796 r., Stefan 1798 r. i drugi Stefan 1800 r. Czy je-
dnak tutaj wymienieni Kossakowie, do powyżej podanych należą, trudno orzec
(M. D- Wąs.).
Tekli z Kossaków, żonie Macieja Borkowskiego, subdelegata grodzkiego
nowokorczyńskiego, zabc^ieczył Chwalibóg 1790 roku 10,000 florenów (Gr.
Nowokor. 17 f. 61).
KOSSAKOWSCY h. ŚŁBPOWRON, przydomku Korwin. Niektórzy z nich
i h. KORWIN używają. Dom licznie rozrodzony w XVI-m wieku. Gniazdem ich
są Kossaki, ol>ok Ślepowronów leżące, pod Ciechanowcem, w ziemi nurskiąj. Stąd
posunęli się na północ, gdzie w ziemi łomżyńskiej i wiskiąj, pozakładali wsie tąj-
Digitized by
Google
292
KOSSAKOWSCY.
Herb Ślepowron.
Że nawy, jako to: Kossaki-Turki, Kossaki-Czarne, Kossaki, Kossaki-Nadbiełne, Kos-
saki-Borowe, Kossaki-Falki i Kossaki-SŁare.
Na wsiach tych w XVI-m wieku siedzieli liczni dziedzice (Paw.). Kilka
linii tego domu, otrzymjJo tytuł hrabiowski
Obok Kossaków, dziedziczyli Kossakowscy w XV-m wieku i na Murawach,
w zifemi ciechanowskiej, skoro jeden z nich, Stanisław, syn Stefana z Muraw, alias
z Kossaków, całe swoje dziedzictwo na Murawach, w ziemi
ciechanowskiej, sprzedał 1450 r., za sto pięćdziesiąt kóp gro-
szy, Pawłowi, Mikołajowi, Stanisławowi, Jakóbowi i Bogu-
sławowi, braciom z Muraw (M. 4 f. 136).
Książę Władysław Mazowiecki sprzedał 1436 r. Mści-
sławowi. Mroczkowi, Marcinowi i Świętosławowi, braciom z Kos-
saków, dwadzieścia włók ziemi, zwanych Ponikły-Stok, w zie-
mi wiskiej, za 20 kóp groszy (Mil). Mają by<5 oni synami Ste-
fana z Muraw, alias Kossaków, bradmi Stanisława.
W 1475 r. dziedziczyli na Kossakach: Jan, pleban
w Krassowie i Stanisław, bracia, oraz ich synowcowie, Michał,
Stefan, Paweł i Jakób (M. 9 f. 69). Ci czterej bracia mają
być synami Mroczka. Łukasz, syn Stanisława, nabył 1525 r.
od księcia Janusza Mazowieckiego, pewne grunta w powiecie
zambrowskim, zwane ^Ooleijbyeljj^, za pięć kóp groszy (Bibl.
Kras. Dypl.).
Mikołaj yel Mikołaj Jakób, syn Pawła z Kossaków, żo-
naty był 1518 r. z Dorotą (M. 32 f. 28). Bratem jego miał
być Stanisław Wojciech. Po Mikołaju idzie szczep litewski
Kossakowskich, rozpadający się na kilka gałęzi, a po Stani-
sławie Wojciechu, idzie szczep łom^ski i czemiecłiowski.
SZCZEP LITEWSKI.
A. Potomstwo Mikołaja.
Po Mikołaju pozostido czterech synów: Stanisław, Mar-
cin, proboszcz w Radoszkowicach, w powiecie mińskim, Ste-
fan bezpotomny ł Paweł. Z nich:
Paweł, dziedzic na Kossakach-Ponikłym-Stoku, Zabo-
rowie, Truskach i Budziszewic, sekretarz królewski i pisarz
Herb Korwin. kancelaryi wielkiej koronnej 1570 r., otrzymał 1574 r. Czarne
Sioło, w powiecie knyszyńskim, a trzymał także Rudki - Je-
ziorkl w tymże roku. W 1584 r. był cześnikiem wiskim. Żył
jeszcze 1606 r. Żonaty l-o v. z Barbarą z Domaszewnicy Jezierską, córką Ale-
ksego, za którą wzi^ część Domaszewnicy i Gołąbek-Jezior, 2-o y. z Zofią z Mę-
żeńskich 1594 r., z pierwszej żony pozostawił syna Wawrzyńca, wspólnie z któ-
rym sprzedał 1600 r. Domaszewnicę (M. 109 f. 314; 111 f. 51; 114 f. 12; 115 f. 34;
144 f. 125; Wyr. Lub. 16 t 314; 20 f. 151; 35 1 356; 39 f. 302; 56 f. 280; 65 f. 467;
Zap. Lub. 16 f. 216).
Digitized by
Google
KOSSAKOWSCY. 298
Stanisław, najstarszy z braci, podług monografii lir. St Kossakowskiego
i Żychlinskiego, miał być żonatym z Anną Urbanówną Modzelewską i mieć z nią
trzy córki: Magdalenę, za Janem Grabowskim, Dorotę Gnatowską i Annę Kułako-
wską, oraz czterech synów : Wawrzyńca, Floryana, kanclerza kapituły włocław-
skiej, Marcina, podwojewodzego trockiego, w latach 1566 — 1586 i Jerzego bez-
potomnego. Otóż, podług wiarogodnych i zgoduych z aktami, zapisek Tomasza
Kossakowskiego, kasztelana witebskiego, Marcin, podwojewodzy trocki, nie jest
synem Stanisława, a Jakóba. Znajdujemy tam bowiem : j^Herby cztery e prababek
moich, z ojca i matki. Najprzód pierwszy herb prababki mojej po ojcu, Anny Ur-
banówny Modzelewskiej, która urodziła dziada mego, Marcina Jakubowicza Kossa-
kowskiego'*. Być więc może, że Stanisław miał i syna Marcina, ale w każdym
razie nie urodzonego z Modzelewskiej, która była żoną Jakóba i nie protoplastę
linii na Twierdzy i Bohorodczanach i innych kilku.
Wawrzyniec, syn Stanisława, żonaty z Elżbietą, córką Jakólja z Piszczat,
1545 r. (ML. 58 f. 486), miał córkę Annę, za Stanisławem Zarembą i czterech sy-
nów: Stanisława i Jana bezpotomnych, Nikodema i Mikołaja.
Po Nikodemie idzie gałąź starsza szczepu litewskiego, a po Mikoła-
ju, młodsza.
AA. Oaląi starsza szczepu Utewsliego.
Nikodem y. Franciszek Nikodem, syn Wawrzyńca, 1585 roku, gwardzista
przyboczny królewski, 1598 r. cześnik łomżyński i stolnik królewski, otrzymał
1600 r. starostwo ostrowskie, 1605 r. starostwo łomżyńskie, a 1608 r. Kupiski, ze
starostwa łomżyńskiego (M. 131 f. 850; 142 f, 179: 145 f. 189; 150 f. 44; 151 f. 108;
151 f. 812; Wyr. Lub. 76 f. 147). Umari 1611 r. (Pac. f. 818). Pochowany w ko-
ściele famym w Łomży, gdzie mu żona wspaniały pomnik wystawiła. Nikodem
brał udział we wszystkich walkach za Stefana Batorego i Zygmunta III-go, w któ-
rych się odznaczył, szczególnie zaś pod Kircholmem, gdzie walczył na czele Ko-
pljników, których własnym wystawił sumptem. Jeździł też w poselstwie do hana
tatarskiego i kozaków. Za położone zasługi, dozwolił mu król Zygmunt m-ci 1605
roku, wykupić i trzymać liczne wójtostwa, kilkaset włók zawierające (ML. 88
f. 226). Do wójtostw tych jednak nigdy nie przyszedł i dopiero Szymon Kossako-
wski, hetman litewski, otrzymał w zamian od Stanisława Augusta, prawem len-
nem starostwo lachowickie. Nikodem żonaty z Pelicyanną Wołłowiczówną, wdową po
W awrzyńcu Rudominie, pozostawił syna Jana Eustachego i córki: Elżbietę, żonę Mi-
kołaja Kossakowskiego, kasztelana czemiechowskiego i Zofię.
Jan y. Jan Eustachy, starosta gulbiński, które to starostwo odstąpiła mu mat-
ka 1627 r. (Akta II i WolfiOi kasztelan mścisławski 1646 r., umarł w czasie sejmu
w Warszawie 1649 r. On pierwszy, z tej linii, osiedlił się na Litwie. Z Katarzyny Gin-
towt Dziewiałtowskiej, wdowy po Janie Sapieźe, staroście uświatskim, a córki Jerzego,
chorążego trockiego i Barbary Ogińskiej, pozostawił dwóch synów: Stanisława
i Kazimierza. Ten ostatni zginął w walce ze SzwedamL
Stanisław, kasztelanie mścisławski, dworzanin królewski, starosta gulbiń-
ski, elektor Jana Kazimierza, jako rotmistrz, walczył dzielnie z kozakami. Umarł
1682 r. Właściciel licznych włości w Królestwie i na Litwie, za pierwszą swoją
Digitized by
Google
294
KOSSAKOWSCY.
żoną, Maryą Zawiszanką, oŁrzymid jeszcze Szyły, Marciniszki, Montrymiszki, Ja-
nów i inne. Z tej żony syn, Jan Mikołaj. Drugą jego żoną była Domicella Pod-
bereska, z której miał czterecłi synów : Andrzeja, Michała, Walentego i Macieja,
oraz córkę Maryę, za Wojciecłiem Czapskim. Z nicłi:
1. Jan y. Jan Mikołaj, odziedziczył dobra macierzyste na Litwie, w któ-
rycli osiadł. W 1683 r. brał udział w wyprawie wiedeńskiej, jako towarzysz cho-
rągwi hussarskiej. W 1697 r., jako sędzia grodzki kowieński, podpisał, z woje-
wództwem trocldem, elekcyę Augusta II-go. Żonaty l-o v. z Maryanną Szweri-
nówną, 2*o y. z Anną Skorulską, z pierwszej żony miał córki: Katarzynę, za Ja-
nem Kamińskim, cześnikiem wileńskim i Maryannę, a z drugiej —jedynego syna
Dominika.
Dominik, ur. 1711 r. w Kownie, zmarły w Janowie 1748 r., według pa-
miętników Matuszewicza, był 1785 r. strażnikiem kowieńskim, 1741 r. podstaro-
ścim, a w końcu sędzią ziemskim kowieńskim. Ożeniony z Maryanną Zabiełłów-
ną, córką Michała, pisarza ziemskiego kowieńskiego i Anny BisJłozorówny, oprócz
córki Anny, zaślubionej Czarneckiemu, kasztelanicowi bracławskiemu, pozostawił
czterech synów : Michida, Antoniego, Józefa i Szymona, którym przekazał odzie-
dziczone po ojcu liczne włości. Podług działu z 1776 r., Michid wzif^ Symanisz-
ki. Szyły, Montrymiszki, Oszę, Bouble, TrybUy i Dawejkiszki; Józef otrzymid Ja-
nów i Skomle; Szymon dostał Józefów, a Antoni, Marciniszki, Dobuszyszki, Po-
żejmele i Gielejkany. Oprócz t^o Hlebowo rozdzielone zostało pomięd^ nimi
(A. Sąd. Ziems. Wiłkom. z 1810 roku).
Linia na Wojłkusrkach, Lachouneaeh i Brgostowicy.
a) Michid, syn Dominika, ur. w Królewcu 1788 r., zmarły 1798 r. w Wojt-
kuszkach, które nabył od Skorulskiego, pochowany tamże, w wystawionym przez
siebie kościele, w 1764 r., jako podstoli i marszałek sądów kapturowych, powiatu
kowieńskiego, podpisał elekcyę Stanisła-
wa Augusta. Następnie, z pisarza skarbo-
wego litewskiego, został kasztelanem wi-
tebskim 1781 r., a wojewodą 1787 r. Po
utworzeniu województwa brasławskiego
1798 r., mianowany pierwszym wojewodą
brasławskim 1794 r., był też nim i osta-
tnim. Kawaler orderu Św. Stanisława i Orła
Białego 1784 r., rotmistrz wojsk W. Ks.
Litewskiego, posiadał starostwa: rakani-
skie, ławaryskie i wargieliskie.
W 1781 r. otrzymał Michał, dla sie-
bie, potomstwa i rodziny, tytid hrabiowski,
od cesarzowej Maryi Teresy, przyznany
w Cesarstwie rosyjskiem 1848 r. Żona je-
go była damą Krzyża Gwiaździstego.
Z Barbary z Zyberków, wojewodzian-
Herb hrabiów Kossakowskich. ki inflanckiej, wdowy po Tyz^nhauzie, sta-
Digitized by
Google
KOSSAKOWSCY. 296
roście posolskim, zmarłej w Wilnie 1811 r., miał Michid córkę Maryannę i syna
Kazimierza, młodo zmarłych, pochowanycli w Pobojsku i drugiego syna Józefa y.
Józefa Dominika.
Hr. Józef V. Józef Dominik, ur. w WojŁkuszkacli 1771 r., komisarz cywil-
no-wojskowy wiłkomierski i rotmistrz kawaleryi narodowej wojsk litewskich 1790
roku, w tymże roku poseł na sejm z wiłkomierskiego, szef drugiego pułku piesze-
go wojsk litewskich 1793 r., zostid łowczym W. Ks. Litewskiego 1794 r. i kawa-
lerem orderu Św. Stanisława i Orła Biiiego 1796 r. W 1799 r. zdożył komando-
ryę Maltańską, na co 1801 r. patent otrzymał Za Księstwa Warszawskiego był
szefem pierwszego pułku strzelców litewskich, który własnym kosztem uformo-
wał W 1812 r. był pułkownikiem pułku trzeciego piechoty i kawalerem Legii
Honorowej i krzyża Neapolitańskiego. Umarł w Warszawie 1840 r., pochowany
w kościele 00. Kapucynów.
W 1798 r. zaślubił hr. Józef w Grodnie Ludwikę Potocką, córkę Szczęsne-
go i Józefy Amelii Mniszchównej, za którą wziął Brzostowicę i z niej miał syna
Stanisława Szczęsnego i pięć córek : Józefę Barbarę Genowefę, ur. w Wojtkusz-
kach 1796 r., l-o v. za Leonem hr. Potockim, 2-o v. za Józefem Wojciechowskim,
zmarłą w Rudawie 1860 r.; Pelagię, ur. w Workach 1798 r., za Aleksandrem Bo-
ver de Saint-Clair, Adelę, ur. w Wysokiem Litewskiem* za Eugeniuszem hr. Po-
niatowskim, Zofię i Wandę, młodo zmarłe, pochowane w Wojtkuszkach.
Hr. StanMaw Sicząmy Jerzy KfichsJ Fortunat, syn hr. Józefa, ur. w Ham-
burgu 1795 r., zmarły w Warszawie 1872 n, pochowany w kościele 00. Kapucy-
nów, właściciel Wojtkuszek, Lachowic, z których utwongrł ordynacyę i Brzosto-
wicy, w 1822 r. pierwszy sekretarz poselstwa rosyjskiego w Rzymie, 1826 r. szam-
belan, a 1828 roku mistrz dworu Królestwa Polskiego, przygotowywał i urządzić,
wspólnie z hr. Stanisławem Potockim, uroczystości koronacyjne w Warszawie, dla
Cesarza Mikołaja. W 1882 r. członek Rady Stanu Królestwa, 1858 r. prezes He-
roldyi Królestwa, w końcu senator i tajny radca, kawaler wielu orderów.
W 1829 r. zaślubił hr. Stanisław Szczęsny, hr. Aleksandrę de Laval, cór-
kę hr. Jana i Aleksandry Kazicidąj, zmarłą w Warszawie 1886 r. i z nią otrzy-
mał liczne włości, położone w kilku guberniach Cesarstwa i kopalnie miedzi na
Uralu. Z niej syn SłanUław Aleksander Władysław Aloizy Kagimierg, oraz cór-
ki: Katarzyna, panna honorowa Jąj Ces. Król. Mości, zaślubiona 1868 r. w Wie-
dniu Stanisławowi Łempickiemu, właścicielowi Planty w sandomierskiem, zmarła
1907 r. i Aleksandra, wydana 1868 r. w Warszawie, za hr. Zygmunta de Broel
Platera, zmarła 1901 r.
Hr. Stanisław Aleksander Władysław Aloi^ Karimierg, ur. w Wojtkusz-
kach 1887 r., właściciel Wojtkuszek, Brzostowicy i lennik Lachowic, yicereferen-
darz kancelaryi Rady Stanu Królestwa 1866 r., yiceprezes Towarz. Zachęty Sztuk
Pięknych w Królestwie, w latach 1872 — 1876, sędzia pokoju wydziału III-go
w Warszawie i szambelan dworu cesarsko-rosyjskiego 1876 r., w końcu honorowy
sędzia pokoju powiatu wiłkomierskiego 1876 r., umarł w Wojtkuszkach 1906 r.,
tamie pochowany. W 1868 r. w Mtynowie zaślubił l-o y. Aleksandrę hr. Chod-
kiewiczównę, córkę lir. Mieczysława i Ludwiki hr. Olizarówny, zmarhi w Wenę-
cyi 1880 r., pochowaną w Warszawie. W 1881 r. wszedł w nowe związki mel-
żeńskie z Michaliną Lubicz Zaleską, córką Zenona i Gabiyeli z Dąbrowiczów,
Digitized by
Google
296 KOSSAKOWSCY.
ur. w Wilnie 1855 r., zmarłą w Warszawie 1890 r. W końcu hr. Stanisław Kazi-
mierz, zaślubił 3-0 V. w Krasławiu 1898 r. Zoflę Bover de Saint Clair, córkę Ale-
ksandra, konsula generalnego w Jassach i Franciszki Klinghert, wnuczkę Ale-
ksandra i Pelagii hr. Kossakowskiej.
Potomstwo hr. Stanisława Kazimierza z pierwszego małżeństwa:
Hr. Ludwika, ur. w Warszawie 1859 r., zmarła w Schwalbach 1861 r.
Hr. Marya Jadwiga Aleksandra Stanisława, ur. w Dreźnie, zaślubiona
1881 r. w Wojtkuszkach Włodzimierzowi Chrapowickiemu, generałowi wojsk ce-
sarsko-rosyjskich.
Hr. Aleksandra Katarzyna Stanisława Zofia, ur. w Rydze, panna honorowa
Jej Ces. Król. Mości, zaślubiona 1886 r. w kościele Św. Krzyża w Warszawie Wła-
dysławowi Łempickiemu.
Hr. Stanisław, urodzony i zmarły w Warszawie 1864 r.
Hr. Józef Stanisław Michał Władysław Rafał, ur. w Warszawie 1866 roku,
ordynat Łachowicki, właściciel Brzostowicy, zaślubił 1891 r. hr. Maryę Chodkie-
wiczównę, córkę hr. Karola i Oktawii z Fałkowskich i ma z niej córkę Ludfoiką
Maryę Aleksandrę Annę, ur. w Brzostowicy i syna Stanisława, ur. tamże 1901 r.
Hr. Zofia Pelagia Aleksandra Stanisława Tekla, ur. w Warszawie, wyszła
1892 r. w Wojtkuszkach za Aleksandra Meysztowicza, dziedzica Pojości.
Hr. Idalia Róża Marya, ur. 1875 r. w Warszawie, zmarła 1876 r.
Dzieci z drugiej żony, Michaliny z Zaleskich.
Hr. Gabryela Stanisława Aleksandra Zofia Marya, ur. w Wojtkuszkach, za-
ślubiona 1902 r. w kościele Św. Krzyża w Warszawie, Pawłowi Górskiemu.
Hr. Stanisław Michał Nikodem, ur. w Warszawie 1888 r.
Hr. Anna Michalina, ur. w Warszawie 1886 r., zmarła 1892 r.
Dzieci z trzeciej żony, Zofii Boyer de Saint Clair:
Hr. Jadwiga Marya.
Hr. Jan Eustachy Karol Antoni Stanisław, ur. w Warszawie 1900 r.
lAnia na Mareinis$kaek.
b) Antoni, drugi z kolei syn Dominika, stolnika żmudzkiego, ur. 1785 r.
właściciel Marciniszek, Dobuszyszek, Pożejmel, Gielejkan i części Hlebowa, jako
strażnik i rotmistrz kowieński, podpisał elekcyę Stanisława Augusta. W 1765 r.
pisarz ziemski, 1782 r. chorąży kowieński, został 1790 r. kasztelanem inflanckim.
Pos^ kowieński na sejm czteroletni, otrzymał order Św. Stanisława 1789 r., a Orła
Białego 1791 r. W 1792 r. przystąpił do Targowicy, 1794 r. aresztowany, uwol-
nionym został z rozkazu Kościuszki i umarł w Marciniszkach 1798 r., pochowany
w Żejmach.
Z zaślubionej 1768 r. w Czerwonym Dworze, Eleonory Straszewiczówny,
córki Tomasza, starosty starodubowskiego, pozostawił trzy córki: Annę, żonę l-o v.
Ignacego Szuksty, 2-o v. Mateusza Dowmont Siesickiego, Maryannę, za Ludwi-
kiem Giełgudem i Eufrozynę, za Stanisławem bar. Brunowem, oraz trzech synów:
Michała, Józefa i Szymona. Z nich:
Michał, kasztelanie inflancki, ur. 1769 r. w Marciniszkacli, właściciel Hle-
bowa i Żejm, po ojcu chorąfy kowieński 1789 r. i rotmistrz kawaleryi narodowej
Digitized by
Google
KOSSAKOWSCY. 297
brygady husarskiej t^oż roku, pos^ z kowieńskiego 1790 r.» sędzia sejmowy ze
stanu rycerskiego 1791 r., w tymże roku podkomorzy kowieński, 1798 r. szef re-
gimentu pieszego trzeciego wojsk litewskich, został 1794 r. pisarzem polnym lite-
wskim. Po upadku kraju, obrany 1797 r. jednomyślnie marszałkiem powiatu ko-
wieńskiego. Był też kawalerem orderu Św. Stanisława. W 1801 r. zaślubił Ale-
ksandrę Straszewiczównę, córkę Michała, kasztelana upickiego i Maryanny Oskier-
czanki i z niej pozostawił synów : Michała i Józefa, młodo zmartych i Szymona,
oraz córkę Maryę Filomenę, Wizytkę w Wilnie, zmarłą 1875 r. w Wersalu.
Szymon, właściciel Żejm, ur. 1812 r., zmariy w Żejmach 1882 r., bezpoto-
mny z dwoma z kolei żonami, Weroniką Bogdanowiczówną i Waleryą E^to-
wiczówną.
Józef y. Józef Antoni, kasztelanie inftancki, ur. 1772 r. w Marciniszkach,
właściciel Lukoni, generał - ai^utant Napoleona, generał wojsk litewskich 1812 r.,
umarł bezżennie w Lukoni 1842 r., pochowany w Janowie.
Szymon, kasztelanie inflancki, ur. w Marciniszkach 1777 r., podkomorzy
kowieński, kawaler maltański, prezes sądu granicznego apelacyjnego kowieńskie-
go, umarł 1828 r. w Marciniszkach, których był dziedzicem. Z Józefy Górskiej,
córki Ludwika, ciwuna retowskiego, pozostawił córkę Eufrozynę, za Szymonem Sy-
ruciem i synów: Michała, zmarłego bezpotomnie, Ludwika i Franciszka.
Ludwik, syn Szymona, ur. 1805 r., zmarły 1843 r., pochowany w Janowie,
zaślubił Urszulę Dyrmontównę, zmarłą 1897 r. w Janowie, w powieceie kowień-
skim, z której miał Franciszka, Jarosława, Józefę, zmarłą w Krakowie 1902 roku
i Ludwikę Niełowiecką.
Franciszek, ur. 1888 r., dziedzic Józefowa, miał przyznany tytuł hrabiow«
ski w cesarstwie rosyjskiem 1875 r. Z Eleonory z Kończów, córki Medarda, mar-
szałka wiłkomierskiego i Pauliny z Białozorów, ma: hr. Zygmunta, ur. 1875 r., hr.
Paulinę, zaślubioną 1897 r. w Krakowie Janowi Oświęcimskiemu i hr. Helenę.
Hr. Jarosław, ur. 1842 r. w Marciniszkach, zmarły w Rydze 1889 r., dzie-
dzic Marciniszek, Żejm, Janowa, Lukoni i innych, zaślubił 1881 r. Ludwikę z Woy-
ni&owiczów, córkę Józefa, marszałka powiatu słuckiego i Heleny z Wańkowiczów
i z niej pozostawił syna hr. Michała, ur. 1887 r.
Franciszek, młodszy syn Szymona, ur. w Marciniszkach 1815 r., zmarły
w Wilnie 1887 r., tamże pochowany, dziedzic Janowa, Lukoni i innych, ożeniony
z łir. Katarzyną 0'Brien de Lascy, miał wprawdzie syna Patrycego, ale tenże zmart
1867 r. w Wiesbadenie.
c) Józef V. Józef Kazimierz, trzeci z kolei syn Dominika, sędziego ziem-
skiego kowieńskiego, ur. w Szyłach 1788 r., zostid 1758 r. podczaszym kowień-
skim i posłem na sejm z kowieńskiego. W 1761 r. wstąpił do stanu duchowne-
go i został kanonikiem wileńskim. W 1775 r. z prsJata katedry wileńskiej, kon-
sekrowany na biskupa cyneńskiego, sufragana trockiego, został pisarzem wielkim
litewskim. W 1781 r. biskup inflancki i koac^utor biskupa wileńskiego. W 1788
roku konsyliarz rady nieustającej. Kawaler orderu Św. Stanisława 1778 r., a Orła
Biidego 1781 r. Przeciwnik konstytucyi 8-go Maja, przystąpił do Targowicy. Zgi-
nął wraz z wielu innymi w Warszawie 1794 r.
Herban. T. XT. 38
Digitized by
Google
298 KOSSAKOWSCY.
d) S:^mon v. Szymon Marcin, najmłodszy syn Dominika, sędziego ziem-
skiego kowieńskiego, a brat Michała, wojewody brasławskiego i Antoniego, kasz-
telana inflanckiego, ur. w Szyłach 1741 r., trzymany do chrztu przez Matuszewl-
cza, dziedzic Lukoni, które nabyŁ Mianowany prawdopodobnie po bracie Józefie,
podczaszym kowieńskim, z tym tytułem podpisał elekcyę Stanisława Augusta.
Odznaczył się wielce w czasie konfederacyi barskiej, w którei brał czynny udział.
W 1786 r. zasiadał w Radzie nieustiyącej. Kawaler orderów Św. Stanisława i Orła
Białego. Jako ochotnik, walczył przeciwko Turkom w wojsku rosyjskiem, wktó-
rem zdobył stopień generała. Po przystąpieniu do konfederacyi targowickiej, zo-
siai obwołany 1792 r. przez konfederacyę generalną W. Ks. Litewskiego hetmanem
polnym, a 1708 r. awansował na hetmana wielkiego, W. Ks. Litewskiego. Zgin^
w Wilnie 1794 r. Z Teresy Potockiej, rozwiedzionej z Józefem Hilzenem, córki
Micłiała, wojewody wołyńskiego i Zofii Czarneckiąj, miał córkę, ale ta zmarła
w dzieciństwie.
(Patrz rodowód hr. Kossakowskich— obok).
Linia osiadła na Maeow$gu.
n. Andrzej, najstarszy syn Stanisława, z drugiej jego żony, Domicelli
Podboreskiej, osiadł na Mazowszu. Żonaty z Magdaleną Kotowską, miał dwóch
synów: Bartłomieja i Antoniego.
Bartłomiej podpisał, z ziemią łomżyńską, elekcyę Augusta II-go i pozosta-
wił syna Wojciecha, którego, z Róży Szadkowskiej, syn Szymon, miał syna Grze-
gorza, żonatego ze Scholastyką Grodzką, z której syn Karol, l^tymowid się ze
szlachectwa w Królestwie Polskiem, przed 1850 r.
Antoni, młodszy syn Andrzeja, miał, z Urszuli Ossowskiej, syna Jana, żo-
natego z Urszulą Grądzką, z której synowie: Paweł, Franciszek i Wojciech, po-
dług urzędowych wykazów, wyl^tymowani ze szlahectwa w Królestwie Polskiem,
przed 1850 r.
Po Pawle, z Kunegundy Kossakowskiej, został syn Wojciech.
lAnia biskupa unleńshiego.
ni. Michał, drugi z kolei syn Stanisława, z Domicelli Podboreskiej, pod-
pisie, z województwem brzeskiem, elekcyę Augusta II-go. Mianąją go łowczym
sandomierskim, ale nim nie był. Synów jego trzech: Marcin, Mateusz i Józef.
Marcin, syn Michała, zaślubił Maryannę Byting Jędrzejowską i z niej miał
syna Antoniego, ur. 1718 r., zmarłego w Warszawie 1787 r. Posiadając znajomość
języka i pisma staro - ruskiego, był sekretarzem królewskim przy Radzie nieusta-
jącej i mak sobie powierzony nadzór przy przepisywaniu łacińskiemi literami me-
tryki litewskiej, którego to dzi^a w części dokonał.
W liczbie elektorów Stanisława Augusta, znąjdi^jemy Antoniego Kossako-
wskiego, który się podpisi^ M. W. K., marseałek j. ośw. ha. Prymasa. Zdawałoby
się z tego, że był melrykantem kancelaryi wielkiej koronnej i marszałkiem pry-
Digitized by
Google
Digitized by
Google
Digitized by
Google
KOSSAKOWSCY. 299
masa. Żychliński uŁrzyini\^e, że ów Antoni, elektor Stanisława Augusta, jest inną
osobą, ale nie objaśnia, coby mogły znaczyć litery M. W. K. Był on w końcu pod-
stolim nowogrodzkim, bo synowie Jego nazywani podstolicami, a było ich trzech,
urodzonych z Konstancy! Krosnowskiej: Józef Ignacy, Jan Nepomucen i Leonard,
a także trzy córki: Szwejkowska, Gnoińska i Borkowska.
Józef V. Józef Ignacy, ur. 1767 r., sekretarz rządu tymczasowego w Wil-
nie, ustanowionego przez Napoleona 1812 r., następnie wizytator wszystkich szkół
w Królestwie, cadonek Komisyi rządowej wyznań religijnych i oświecenia publicz-
nego, członek warszawskiego Towarzystwa przyjaciół nauk, rzeczywisty radca sta-
nu, umarł w Warszawie 1829 r. Ożeniony l-o v. z Teklą Paprocką, zmarłą bez-
dzietnie, z drugiej żony, Maryi Terebeszanki, pozostawił Jedyną córkę Zofię, która
wysda za hr. Adolfa Krosnowskiego. Zmarła w Warszawie 1854 r.
Jan Nepomucen, ur. w Gołczy, dawnym powiecie ksiąskim 1753 r., umarł
w Badenie pod Wiedniem 1808 r., gdzie mu bracia pomnik wystawili. Z koac^u-
tora biskupa inflanckiego, został 1798 r. biskupem wileńskim. Był też członkiem
Towar^stwa warszawskiego przyjaciół nauk.
Leonard, brat poprzednich, 1798 r. szambelan Stanisława Augusta i poseł
na sejm grodzieński, legitymował się ze szlachectwa 1804 r., w Galicyi zachodniej
(Quat I f. 101).
W 1794 r. został komisarzem porządkowym ziemi proszowskiej. Z Agaty
Tomickiej, Jego potomstwo: Gabryel Józef Adam, ur. 1790 r., Elżbieta, za Anto-
nim ks. Giedrojciem i Maryanna, za Feliksem Siesickim.
Po Gabryelu pozostał syn N., zmarły w Antopolu 1846 r. i dwie córki: Hen-
ryka Domicella Antoniowa Dembińska i Elżbieta, za Michałem Lachem Szyrmą,
zmarła w Krakowie 1889 r.
Mateusz, drugi syn Michała, a brat Marcina, chorąży hussarski, tytułowa-
ny sędzią grodzkim rawskim, mid mieć siedmiu synów, z których: ksiądz N. (Jó-
zef), kustosz wileński 1780 r.; Adam, Paw^ i Antoni, zmarli pewnie bezpotomnie,
bo o ich potomstwie śladu nie ma, a po Józefie Stanisławie, Baltazarze i Stani-
sławie, pozostało potomstwo. Z nich:
Jógef Stanisław, syn Mateusza, ożeniony z Anną Kidpszówną, miał z niej
dwóch synów: Adama, ur. 1749 r., biskupa sufragana inflanckiego, członka depu-
tacyi przyjmąjącej Napoleona w Wilnie 1812 r. i Jana, stolnika witebskiego 1789
roku, żonatego z Witkowską.
Wincenty Onufry z synem Aleksandrem Edwardem i Feliks Cyryak z sy-
nami: Hermanem Leonardem, Januszem Edwardem, Włodzimierzem Bronisławem,
Oktawiuszem Szymonem i Bolesławem, obaj synowie Jana, stolnika witebskiego,
legitymowali się ze szlachectwa 1820 r., przed Deputacyą Wywodową wileńską.
Janusz, syn Feliksa, umarł na Syberyi 1898 r. Anna, córka stolnika, wy-
sda za Werejkę.
Baltazar, syn Mateusza, Jest protoplastą Kossakowskich, zamieszkujących
Kossaki Borowe, w łomżyńskiem. Synów Jego znanych trzech : Marcin, Mikołaj
i Józef. Mateusz, syn Marcina, pozostawił syna Łukasza, wylegitymowanego ze
szlachectwa w Królestwie Polskiem, przed 1850 r. Po Mikołaju szedł syn Stani-
sław, którego synowie: Piotr, ur, 1808 r. i Jan, ur. 1819 r.
Digitized by
Google
300 KOSSAKOWSCY.
Na powyższych Kossakach-Borowych dziedziczył w końcu XVllI-go wieku
Jan, syn Mateusza, wnuk Marka, który częśd tego majątku, odziedziczonego po
ojcu i po stryju Walentym, sprzedał 1792 r. Kołomyskiemu (DW. 108 f. 889).
Stanisław, syn Mateusza, był ojcem Stanisława Tadeusza, prezydenta mia-
sta Lublina, którego syn Antoni Konstanty, pułkownik gwardyi pułku przeobra-
żeńskiego, ac^utant cesarza Mikdc^a, zginął 1854 r. pod Sewastopolem.
IV. Walenty, syn Stanisława, z Domicelli Podbereskiej, czy pozostawił po-
tomstwo, nie jest wiadomem.
V. Maciej, najmłodszy syn Stanisława, z Domicelli Podbereskiej, z Kon-
stancy! Skąpskiej, miał dwóch synów: Adama i Piotra.
Adam, syn Macieja, żonaty I-o v. z Zofią Proszkowską, 2-ov. z Maryanną
Kisielnicką, pozostawił syna Grzegorza, którego, z Teofili Grzybowskiej, synowie:
Bartłomiej, Benedykt i Tadeusz.
Bartłomiej, ur. 1766 r. w Czemiernikach, 1791 r. profesor szkoły wydziało-
wej w Warszawie, 1815 r. wizytator szkół lubelskich, prezes wydziału oświecenia
w Komisyi wojewódzkiej lubelskiej, zmarły 1820 r., z Joanny N., miał synów: Kon-
stantego i Lucyana, oraz córkę Helenę, zmarłą 1880 r. Konstanty, zmarły 1872 r.,
ze zmarłej w Warszawie 1896 r. Leontyny z Jelonków, pozostawił syna Konstan-
tego, oraz córki: Joannę Jakocką, Helenę i Florentynę, siostrę miłosierdzia u Św.
Kazimierza w Warszawie.
Konstanty, ur. 1845 r., żonaty zMaryą Tchorzewską, ma córkę Maryę, zaślu-
bioną 1898 r. w kościele PP. Wizytek w Warszawie, Aleksandrowi GirdwoynowL
Po Lucyanie, pozostał syn Lucyan, ur. 1877 r.
Tadeusz, syn Adama, miał syna Benedykta, zmarłego 1847 roku, któregot
z Karoliny Kotelnickiej, syn Innocenty Aleksander Jan.
Piotr, drugi syn Macieja, miał syna Łukasza, a ten Gabryela, którego,
z Julii Wnorowskiej, syn Wojciech Anzelm, ur. 1809 r.
AB. Linia po Mikołaju^ pisargu eambrowskim
Mikołaj, brat Nikodema, a syn Wawrzyńca, podstarości nowogrodzki, otrzy-
mał 1576 roku wójtostwo w Mątwicy, ze starostwa łomżyńskiego (M. 114 1 11).
W 1585 roku był komornikiem wiskim, w 1590 r. i dworzaninem królewskim,
a w 1594 r. poborcą łomżyńskim (Wyr. Lub. 24 f. 706; 88 f. 594; 58 f. 1155).
W końcu pisarz ziemski zambrowski, żonaty z Zofią Drożecką, umarł 1625 roku
(M. 171 f. 129), pozostawiwszy synów: Jana, Marcyana i Józefa.
Jan, stolnik łomżyński, miał otrzymać od rodziców wójtostwo w Mątwicyt
za konsensem królewskim z 1619 r. (M. 163 f. 280), ale widocznie umarł, zanim
mu je rodzice odstąpili, bo ciź wyjednali nowy konsens 1624 r., na odstąpienie
takowego drugiemu swemu synowi, Marcyanowi, wojskiemu łomżyńskiemu (M. 171
f. 129). Od Jana, stolnika łomżyńskiego, miał pochodzić Mikołaj, elektor króla
Michała, którego syn Marcin, pozostawił syna Stanisława, elektora Augusta II-go,
podsędka wiskiego 1718 r., zmarłego 1781 r., po którym zostali synowie: Jan
i Wincenty.
Mateusz, syn Jana, żonaty z Zofią Mroczkowską, miał dwóch synów: Wa-
wrzyńca, żonatego z Magdaleną Korytkowską i Józefa, żonatego z Eufemią Mocar-
ską. Po Wawrzyńcu został syn Antoni, ożeniony z Cecylią Dobrońską, z której
syn Stanisław, ur. 1832 r. Po Józefie pozostał syn Kazimierz, ur. 1790 r.
Digitized by
Google
KOSSAKOWSCY. 301
Jan, drugi syn Jana, miał dwóch synów: Michała, tak w spisie urzędowym
(u Żychl I Kossak. Mikołaj) I Stanisława. Stanisław, ur. 1809 r. I Mateusz, ur.
1818 r., synowie Michała (v. Mikołaja), z Rozalii Grodzkiej, legitymowali się ze
szlachectwa w Królestwie Polsklem, 1850 r.
Mateusz, syn Stanisława I Katarzyny Ramotowsklej, a wnuk Jana, ur.
1808 roku.
Wincenty, drugi syn Stanisława, podsędka wlsklego, miał syna Jana, oże-
nionego z Jadwigą Wiśniowską, którego syn Teofil Franciszek Ksawery, legitymo-
wał się ze szlachectwa w Królestwie Polsklem, 1850 r,
Teofila, z Praksedy Nlebrzydowsklej, potomstwo: Klemens Leopold, zmarły
1886 r.; Dionizy, zmarły tegoż roku, którego, z Karoliny Gonlewskiej, synowie:
Stanisław, ur. 1870 r. i Bronisław, ur. 1873 r.; Wanda; Helena; Natalia Polińska
I Maksymlllanna Józefowa Morawska (Żychl. XII).
Marcyan, drugi syn Mikołaja, pisarza ziemskiego zambrowskiego, wojski
łomżyński 1624 r., dziedzic Ołset, miał syna Mikołaja, po ojcu dziedzica Ołset, któ-
ry, z Doroty Koszklelówny, pozostawił synów : Jana Kazimierza, Stanisława, Sa-
muela I Krzysztofa. Z nich:
Krzysztof, elektor króla Michała, żonaty z Zofią z Bllnstrubów, 2-o v. 1681
roku Janową Worłowską, testamentem z 1680 r. zapisał jej Ołsetę (Gr. Kowleńs.
z 1682 roku).
Jan Kazimierz, tytułowany podczaszym wlsklm, żonaty l-o y. z Kośclałko-
wską, 2-0 V. z Joanną Pletklewlczówną, 3-o v. z Zofią Szaparską, m\dX synów:
Mateusza Antoniego, Ludwika I Marcina Józefa, żonatego z Konstancyą de
Ra6s, oraz córki: Teresę Eleonorę, za Tomaszem Rudnickim, Barbarę, Helenę
I Joannę.
Mateusz Antoni, tytułowany także podczaszym wlsklm, z Maryanny Tokar-
skiej, miał syna Adama, ur. w Ołsetach 1755 r. Adam, 1774 r. acyutant buławy
polnej litewskiej, z rangą kapitana, 1781 r. generał wojsk litewskich, posd z upl-
ckiego na sejm czteroletni, umarł 1800 r. Z Gertrudy z Kończów, miał córkę za
Chrzczonowlczem I dwóch synów: Józefa I Feliksa.
Józef, ur. 1782 r., właściciel Kuciszek, Zalepia I Dowmontyszek, zmarły
1867 r., zaślubił Józefę Hoflfmanównę, z której synowie: Kazimierz Władysław An-
toni 1 Michał Feliks Aleksander, ur. 1816 r., zmarły 1869 r., bezdzietny z Jagml-
nówną, oraz córki: Marya Kamińska I Kazimiera Umiastowska.
Kazimierz Władysław Antoni, zmarły 1865 r., był żonatym z Julią Bańko-
wską, z której synowie: Medard I Justyn, oraz córki: Michalina Możejkowa
I Wanda.
Medard, ur. 1837 r., zmarły 1896 r., urzędnik Heroldyl Królestwa Polskie-
go, właściciel Zalesia, w kowieńskiem, zaślubił 1861 r. Michalinę Woydównę, cór-
Karola, prezydenta miasta Warszawy, zmarłą 1907 r. w Warszawie I z niej po-
zostawił synów : Kazimierza Medarda, ur. 1865 r., zmarłego 1895 r., Stanisława
Henryka, ur. 1872 r., który zaślubił 1901 r. w Częstochowie Maryę Ossollńslcą, cór-
kę Jerzego I Jadwigi z Lossowów i córkę Maryę Teresę, zaślubioną 1890 r. Fran-
ciszkowi Mlkorskiemu.
Justyn, ur. 1847 r., właściciel Dowmontyszek, z Adeli Klersznowsklej, ma
córki' Wandę I Janinę, zaślubioną 1901 r. Michałowi Junowlczowl
Digitized by
Google
802 KOSSAKOWSCY.
Feliks, drugi syn generała Adama, dziedzic Drobuszyszek, w kowieńskiem»
ur. 1784 r., zmarły 1868 r., z Barbary Walentynowiczówny, pozostawił: Mamerta*
ur. 1820 r., zmarłego 1861 r., tonatego z Elwirą Dłuską, Piotra, żonatego z Laurą
Frankowską, Juliana, Wiktoryę Stanisławowe Kłokowską i Malwinę Stefanowi
Budrewiczową. Piotra, z Frankowskiej, potomstwo : Maryan, ur. 1856 r., żonaty
z Julią Antoniną Żyżniewską, córką Mieczysława i Olimpii z Żylińskie!), ur. 1857
roku w Romenowie, zmarłą 1899 r. w Drobuszyszkach, z której: Mikołaj, ur 1884
roku i Jan, ur. 1886 r.; Adam, ur. 1858 r.; Jan, żonaty z Maryą Żyżniewską; He-
lena, za Wojciechem Przecławskim i Julian.
Józef, trzeci syn Mikołaja, pisarza ziemskiego zambrowskiego, miid być
żonatym z Zofią Szewnicką. Józef, syn Józefa i Zoili Szewnickiej, sprzedał 1787
roku część Szewnicy, w ziemi nurskiej, Sobolewsldemu (DW. 69 f. 1058). Ten
Józef, żonaty l-o y. z Magdaleną, 2-o y. z Dorotą, Kossakowskicmi, miał trzecli
synów: Antoniego, Mateusza i Jana.
1. Antoni, z Maryanny Lutostańskiej, pozostawił dwóch synów: Leonarda
i Aleksandra.
a) Leonard, z Agaty Kossakowskiej, miał syna Cypryjana Jógefa, ur.
1785 r., ożenionego z Józefą Psarską, która, jako wdowa, 2-oy. Bierzyńska, wspól-
nie z synami, Włodzimierrem Leonardem Janem Kasprem, ur. 1816 r. i Józefem
Maciejem Wiktorem, ur. 1817 r., legitymowała się ze szlachectwa w Królestwie
Polskiem, przed 1850 r.
Po tym ostatnim Józefie pozostało trzech synów: Julian, Bronisław i Adolf.
Bronisław, zmarły 1890 r., żonaty z Antoniną Przyłuską, pozostawił córkę Helenę,
a Adolf, ożeniony z wdową po bracie Bronisławie, ma z niej syna Antoniego Adol-
fa, ur. 1892 r.
b) Aleksander, drugi syn Antoniego, zaślubił Elżbietę Kotowską i z niej
miał: Antoniego, ur. 1798 r. i Romualda.
2. Mateusz, drugi syn Józefa, z Magdaleny Kossakowskiej, żonaty z Fran-
ciszką Kossakowską, pozostawił syna Pawła, którego, z Łucyi Pruszkowskiej, sy-
nowie: Jakób i Michał. Michał, ur. 1797 r., z Heleny Gutowskiąj, miał syna Ro-
mualda. Jakób, syn Pawła i Romuald, ur. 1826 r., syn Michała, legitymowali się
ze szlachectwa i h. Korwin w Królestwie Polskiem, przed 1850 r,
8. Jan, trzeci syn Józefa, z Doroty Kossakowskiej, miał syna Dominika,
ur. 1768 r., żonatego z Katarzyną N., którego syn Jan Chrzciciel, nr. 1790 roku,
l^tymowsJ się ze szlachectwa i z h. Korwin w Królestwie Polskiem, przed
1850 rokiem.
Piotr, syn Józefa i Zofii Szewnickiej, sprzedał 1738 r. część swoją na Sze-
wnicy (DW. 68 f. 650). Z Zofii Ładzianki (Łada), pozostawił synów: Bazylego
i Wojciecha. Bazyli, ur. 1720 r. we wsi Kossaki-Ostatki, pozostawił synów: Wa-
leryana Leona, ur. 1768 r. i Franciszka. Synowie Waleryana i Anny Grodzkiej,
Leonard i Walenty i stryj ich Franciszek, legitymowali się ze szlachectwa w Kró-
lestwie Polskiem, 1888 i 1839 r.
Leonard, urzędnik komisyi rządowej przychodów i skarbu, pozostawił syna
Władysława, doktora medycyny, ordynatora kliniki uniwersytetu warszawski^fo,
1885 roku. Razem z nimi legitymował się ze szlachectwa i Jan, syn Wojciecha,
brata Bazylego i Elżbiety Cknllewskiąj, a wszyscy z h. Korwin.
Digitized by
Google
KOSSAKOWSCY. 808
Jo Józefie, pisarzewiczu ziemskim zambrowskim, miał iśd Walenty, syn
Kazimierza, żonaty w pierwszej połowie XVIII-go wieku z Maryanną Wądołowską,
z której synowie: Maciej i Jan.
Maciej, ożeniony z Katarzyną Grodzką, pozostawił syna Stanisława, żona-
tego z Eleonorą Rykaczewską, z której synowie: Mateusz i Antoni, zmarły bezżen-
nie, legitymowali się ze szlacliectwa w Królestwie Polskiem, 1850 r.
Mateusz, ur. w Ni^awicach 1796 r. (metr. w Wiznie), dziedzic Drożęcina
Starego, zaślubił Zofię Chludzińską i miał z niej synów:
a) Maryana Heliodora, ur. 1847 r., zmarłego w Sosnowcu 1904 r., żonate-
go z Eleonorą Winckelmann, z której synowie: Czesław Michał i Julian, oraz
córka Janina Marya (ws^scy urodzeni w Drożęcinie Starym).
b) Tomasza Maureliusza, zmarłego w Radomiu 1891 r., żonatego z Kata-
rzyną Sulimierską, z której syn Szczepan Jan, ur. 1887 r.
Jan, drugi syn Walentego, a brat Macieja, z żony, Zofii Janczewskiej, miri
syna Walentego, którego, z Wiktoryi Rogowskiej, synowie: Jan, ur. 1796 r. i Win-
centy, ur. 1806 roku, l^tymowali się ze szlachectwa w Królestwie Polskiem,
1850 roku.
Po Józefie, pisarzewiczu ziemskim zambrowskim, miał iść także Stani-
sław, któr^o syn Kasper, żonaty z Jadwigą Wądołowską, pozostawił syna Toma-
sza. Dwaj jego synowie, urodzeni z Franciszki Rogowskiej, Szymon i Pawd, legi-
tymowali się ze szlachectwa w Królestwie Polskiem, przed 1850 r.
Marcin y. Marcin Andrząj, podług monografii hr. Kossakowskiego i Żych-
lińskiego, młodszy syn Stanisława i Anny Modzelewskiej, a podług wiarogodnych,
zgodnych z aktami, zapisek Tomasza Kossakowskiego, kasztelana witebski^o, syn
Jakóba O i Anny Urbanówny Modzelewskiej, podwojewodzy trocki, w latach
1566 — 1586, ur. 1538 roku w Ponikłym Stoku, dziedzic Olginian, Gudziewiszek
i Czemiszek, które nabył w województwie wileńskiem, z zaślubionej 1568 r. Szczę-
snej Kotłównej, córki Mikołaja Kotła z Kniehynina i Anny Talimontównej, miał
szesnaścioro dzieci, z których osiem córek i ośmiu synów. Górki: Katarzyna Ja-
nowa Niewiadomska, Zofia, l-o y. Michałowa Łowąjkowa, 2-o y. Maciejowa Nie-
miryczowa, 8-o y. Kisielowa, Anna, zmarła 1580 r., Szczęsna Janowa Dłuslca, Re-
gina Balcerowa Skirmuntowa^ Barbara Jaroszowa Turslca, Anna Wojciechowa
Gharkowska i Dorota, l-o y. Kunicka, 2-o y. Michiiowa Korsakowa. Synowie :
Jerzy, Stefan i Piotr zmarli młodo, Jan był zało^cielem linii piszącej się na Bo-
horodczanach. Twierdzy i Kuryłowcach, Krzysztof był ojcem kasztelana witebskie-
go, autora zapisek o Kossakowskich, Stanisław i Sylwester dali początek dwom
liniom, po dzisiejszy dzień kwitnącym, a Wadaw, ur. 1586 r., zmarły 1675 r.,
z Ooliszewskiąj, miał synów: Jana, l>ezdzietnego z Traczewską, Rafała i Aleksan-
dra, oraz córki: Felicyannę, za Stanistawem Gurtem i Halszkę, za Mikołajem Go-
siewskim.
>) Tomass Kossakowski pisze: Najprzód pierwszy herb prababki mojej po ojen, Anny
Urbanówny Modzelewskiej, która urodziła dziada mego karcina ^Jakubowicza* Kossakowskie*
go. A więe Marein nie mole być synem Stanisława, a tylko JakólML
Digitized by
Google
804 KOSSAKOWSCY.
Linia na Bohorodeganaeh, Twierdgy i Kuryłoweaeh.
Jan, syn Marcina, podwojewodzego irockiegOt ur. 1570 r., miał być pod-
sŁarościm krzemienieckim. Zaślubił N. Łibiszowską i osiadł na Wołyniu. Córki
jego : Krystyna za Abdonem Żorawickim i Maryanna, za Andrzejem Rostockim.
Synowie : Kazimierz, Roman i Piotr Konstanty. Z nich Kazimierz i Piotr Kon-
stanty, jako spadkobiercy Jana, pozwani przez Malińskicli 1647 roku (Ky.
VI B f. 28).
Po Piotrze Konstantym szli : Jan, sędzia grodzki kowieński i Jakób, pod-
stoli kowieński 1781 r., syn Mateusza i Zofii Gołaszewskiej.
Kazimierz y. Mikołaj Kazimierz, syn Jana z Libiszowskiej, podsędek bra-
dawski 1646 r., elektor Jana Kazimierza i w tymże roku deputat z bracławskie-
go na Trybunał lubelski, zmarły 1661 r., żonaty l-o y. z Tacyanną Strzyżewską,
wdową po Macieju Przeradowskim, 2-o y. z Zofią Czuryłówną, z pierwszej żony
pozostawił córkę Krystynę Konstancyę, żonę Jerzego Żelisławskiego, a z drugiej—
syna Mikołaja (Ky. VII f. 43, Braci IX f. 244; DW. 112 f. 968, 1841 i 1700).
Mikołaj, podsędkowicz bracławski, towarzysz roty pancernej, krąjczego ko-
ronnie, został 1672 r. miecznikiem żydaczowskim, a 1677 r. cześnikiem lwow-
skim. Umarł 1706 r. kasztelanem kijowskim (Zap. Lub. 44 f. 265). Z wojewódz-
twem niskiem, podpisitf elekcyę Augusta II-go. Wówczas był i rotmistrzem cho-
rągwi pułkowej województwa ruskiego. Żonaty z Aleksandrą Potocką, podskar-
bianką wielką koronną, pozostawił z niej syna Dominika i córki: Konstancyę, żo-
nę 1-0 y. Jana Sobieskiego, cześnika koronnego, 2-o y. Fryderyka Józefa Den-
łioffa, podczaszego litewskiego (Czemiecłi. f. 689), Magdalenę, za Antonim Łabęc-
kim, Rozalię i Annę Eleonorę, obie w zakonie Benedyktynek we Lwowie. Ostatnia
umarła ksienią 1758 r.
Dominik, kasztelanie k^owski, z rotmistrza chorągwi pancernej, kasztelan
podlaski 1717 r., umarł 1780 r. Żonaty z Zofią Potocką, wojewodzianką kyowską,
wspólnie z którą otrzymał od siostry swej Sobieskiej, starostwo golubskie 1726 r.
(Sig. 20), pozostawił z niej synów: Ignacego, zmarłego 1741 r. w Strasburgu, gdzie
ma w katedrze pomnik wystawiony i Stanisława, który otrzymał 1744 r. listprzy-
powiedny na chorągiew pancerną, po Bukowskim (Sig. 26).
Stanisław, kasztelanie podlaski, rotmistrz pancerny 1744 r., kasztelan ka-
mieński 1748 r., dziedzic rozległych dóbr, zmarły 1761 r., pochowany u Domini-
kanów we Lwowie, zaślubił Katarzynę Potocką, starościankę grabowlecką, lecz
z niej nie pozostawił potomstwa. Pozostała po nim wdowa, nieprzychybia Stani-
sławowi Augustowi, głośna w swoim czasie z wielkiego rozumu i dowcipu, po
śmierci męża odziedziczywszy w części pozostałe po nim majątki, a na innych
mając dożywocie, zarzuconą była procesami, wytaczanemi przez licznych preten-
dentów do sukcesyi po kasztelanie. Najwięcej jednak dokuczyli jej Komarowie,
którzy pochodząc po Krystynie Żelisławskiej, córce Mikołaja Kazimierza Kossako-
wskiego, podsędka bracławskiego, z której córką Katarzyną, ożenił się Jakób Ko-
mar, mieli do spadku tego rzeczywiste prawa (DW. 112 f. 968, 1841 i 1700).
Kasztelanowa otrzymała 1784 r. tytuł hrabiowski austryjacki. W 1771 r.
nabyła, od Józefa Potockiego, klucz Stanisławowski i Łysiński, a 1792 r. od Prota
Digitized by
Google
KOSSAKOWSCY. 806
Potocki^fo pidac w Warszawie, zwany Mniszchowski (DW. 89 f. 417 i 108 f. 782
i 787). Umarła 1801 roku.
lAnia kasełdana toiłebshiego, iahoińska.
Krzysztof, syn Marcina, podwojewodzego trockiego, ur. 1578 roku, zmarły
1626 r., pochowany w Starczycach, w powiecie słuckim, zaślubił Barbarę Woy-
niankę Hołowniankę, córkę Andrzeja i Doroty Rahozianki, zmarłą w Olgianacli
1645 r. i tam pochowaną. Z niej: Tomasz, Zofla Felicyanna, Dorota Hanna i Zo-
fia, zmarłe młodo, Konstancya, żona Samuela Kołłątaja, pochowana w Indurze,
Paw^, dworzanin królewsici, elektor Jana Kazimierza, umarł bezienny, pochowany
w Kięjdanach.
Tomasz, syn Krzysztofa, ur. w Olgianach 1617 n (pewnie 1607 r.), dziedzic
po ojcu Olgian, w województwie wileóskiem i wielu innych dóbr, kasztelan par-
nawski 1646 r., kasztelan derpski 1650 r., w końcu kasztelan witebski 1652 r.,
nie żył już w 1664 r. Spisał on notatki dotyczące swojej rodziny. W 1681 r. za-
ślubił Tomasz w Wilnie Helenę Powendównę i z niej pozostawił dwóch synów:
Jakóba Krzysztofa, ur. w Wilnie 1681 r. i Andrzeja, ur. w Olgianach 1684 roku,
stolnika mińskiego, dzielnego wojownika przeciwko Szwedom i Moskwie, wzięte-
go do niewoli 1659 roku.
Różne linie po synach Marcina^ podtvqjewodtego trockiego.
Stanisław, syn Marcina, podwojewodzego trockiego, ur. 1565 r., zmarły
1689 roku, pochowany w Czemiszkach, które otrzymał po ojcu. Żonaty z Heleną
Woynianką Hołownianką, pozostawił z niej syna Marcina Jana Mikołaja, oraz cór-
ki : Krystynę, za Janem Wołkiem i Zofię, l-o y. za Adamem Dąbrową, starostą
lucyńskim, 2-o y. za Janem Protasowiczem, sędzią nowogrodzkim.
Potomstwo Marcina, syna Stanisława, osiadło w Galicyi. Syn jego Wa-
wrzyniec, ur. 1668 r. z Zofii N., zaślubił Zofię Trzeciakównę i z niej pozostawił:
księdza Franciszka, proboszcza w Tymowej i Andrzeja, ur. 1726 r., wylegitymo-
wanego ze szlachectwa 1782 r., w grodzie sandeckini. W latach 1777 — 1779 na-
był różne części w Tymowej od Trzeciaka i Kącicich (Zs. Czchów.), a zaślubiwszy
1758 r. Annę z Kąckich, miał z niej syna Wincentego Ferraryusza, ur. 1759 roku
(metr. w Tymowej), który, przeniósłszy się na Podole, zaślubił 1788 r. Teresę* Li-
dysmann, córkę Marcelego i Zofii z Gałeckich, z którą zeznał zapis dożywocia 1791
roku (Gr. Krzem.) i pozostawił z niej synów: Wincentego i Tomasza, bliźniaków,
ur. 1789 r. (metr. w Konstantynowie), Feliksa i Marcelego, młodo zmarłych i Ta-
deusza. Z nich:
Wincenty, zmarły 1859 r., od 1807 r. w galicyjskiej gwardyi cesarskiej
w Wiedniu, następnie starszy porucznik wojsk austiyjackich, dziedzic Biało^ów,
z Teresy Korytowskiąj, miał syna Waleryana, po ojcu dziedzica Białogłów, żona-
tego z Aleksandrą Słubicką, z której synowie: Wincenty, Henryk, Władysław i cór-
ka Stanisława.
Herban. T. XJ. 39
Digitized by
Google
806 KOSSAKOWSCY-
Tomasz, posiadacz Jankowiec, łonaty l-o v. z Honoratą, 2*o v. z Antoni-
ną* siostrami Dunin -Wąsowiczównami, córkami Hermenegilda, czeńnilca żytomier-
skiego i Honoraty z Zaborowskicli, zmarł bezpotomny.
Tadeusz, brat poprzednich, łonaty z Owidzką, miał synów : Konstantego
i Zdzisława. Konstantego, z Klementyny Zacharkiewiczównej, córka Antonina za-
ślubiła 1881 r. Wiktora SUnkiewicza (M. D. Wąs.).
Sylwester, syn Marcina, podwojewodzego trockiego, ur. w Olgianacli 1684
roku, zaślubił Wołczkównę, podstolankę oszmiańską, z której miał dwie córki: Hele-
nę, za Aleksandrem Kołłątajem i Annę, za Danielem Czarnieckim, oraz czterech
synów: Krzysztofa, Jana, Jerzego Fabiana i Piotra. Z nich:
1. Krzysztof miał byó podstarościm bradawskim. Żonaty z Anną Woy-
nianką Hołownianką, miid synów: Krzysztofa, Wojciecha i Tomasza, działających
w Lublinie 1686 r.
a) Krzysztof, z Konstancyi Kalińskiej, pozostawił syna Stefana, wojskiego
podolskiego 1702 r., po którym Józef i Andrzej, brali 1744 roku spadek po ciot-
kach, Eufirozynie i Krystynie. Józef, z Anny Janiszewskiej, miał syna Jana
na Podolu.
b) Wojciech otrzymał 1687 r. konsens, na odstąpienie Olkowca na Podo-
lu tnratu Krzysztofowi; on to pewno, bo Wojciech, sekretarz królewski 1648 roku
(Zap. Lub. 86 f. 881 i 88 f. 421; M. 182 f. 842), żonaty z Elibietą Borkowską 1646
roku (Czemiech. f. 287), miał tylko córki: Eufrozynę, l-o y. Chojnacką, 2-oy. Mi-
chałowę Chodyjowską i Krystynę Jerzowę Dedyńską, l>ezpotomnie zmiuią.
2. Jan, syn Sylwestra, miał dwie córki: Zofię Czołhańską i N. Po-
niatowską.
8. Jerzy v. Jerzy Fabian, syn Sylwestra, porucznik wojsk koronnych, zo-
stał podstolim nurskim 1666 r. (Sig. 9 f. 81), ale nominacya ta nie dosda do skut-
ku. Żonaty z Teresą Suską, wspólnie z nią otrzymał 1660 r., od brata Piotra, Sie-
maki, w powiecie latyczowskim, za konsensem królewskim z tegoi roku (Sig. 8
f. 86). Syn jego Michał zginął pod Montwami 1666 r., a córki Maryanna i Te-
resa, 1711 r. wdowa po Romanie Hulewiczu, łowczym halickim.
4. Piotr V. Piotr Andrzej, syn Sylwestra, cześnik wołyński 1660 r„ elektor
króla Michała i Jana III-go, dalej podczaszy 1680 r., w końcu chorąży wołyński
1682 r., zmarły 1698 r., pochowany w Łucku, dziedzic Żwirowa, Worotnłowa, Ro-
manowa i Klęczan (Woł. IX f. 94), żonaty l-o v. z Zofią z Goraja (Zap. Lub. 61
f. 1079), 2-0 V. z Ewą Kaszowską, 1-oy. Potocką, stolnikową owrucką, 2-oy. Iwa-
niclią, pozostawił córkę Konstancy ę, l-o v. Ledóchowską, 2-o v. Mikołajowe księ-
żnę G^twertyńską, kasztelanicowę mińską, 8-o v. Konstantowę Załęską, podko-
morzynę czemiechowską i dwóch synów: Aleksandra i Michida (Braci XV f. 1404;
Op. Ky. 6 i 6; Woł. XI f. 1061). Zdaje się, że jego córką była też Teresa, żona
Piotra Łaski, starosty dymirskiego (Bracł. XV f. 1418), po której pozostałego spadku
dochodzą, Załęska i dzieci Aleksandra.
Aleksander, chorążyc wołyński, dziedzic po ojcu Worotniowa, Żwirowa,
Romanowa i Klęczan, stolnik czerniechowski 1694 roku, zmarty 1710 roku,
zaślubił Teofilę Konstancyę z Lipin Drużbiczównę i z niej pozostawił syna
Józefa, oraz córki: Antoninę, żonę Kazimierza Steckiego, 1721 roku chorążego.
Digitized by
Google
KOSSAKOWSCY. 807
a następnie kasztelana kyowskiego i Maryannę, łonę I-o y. Seweryna Potockie-
go, łowczego owruckiego, 2-o v. Aleksandra Łętowskiego, starosty owruckiego,
8-0 y. za Aleksandrem Lesznickim, starostą ^tomierskim (Bracł. XIV f. t055^
1119 i 1719; XV f. 1806, 1692 i 1768; XVI f. 897, 696 i 948).
Jozef, syn Aleksandra, stolnika czemiechowskiego, sam stolnik czemiecho-
wski 1721 r., chorąży owrucki 1744 r., dziedzic Romanowa (Bracł. XVI f. 101),
zmarły 1748 r., ze zmartej 1787 r., Wiktoryi Knlehinlńskiej, pochowanąj wraz
z mężem, u Dominikanów w Łucku, pozostawił córkę Magdalenę, żonę Leona Ku-
czyński^o, podkomorzego drobickiego (Bracł. XVII f. 1841), która wniosła w dom
jego znaczne dobra, należące do tej linii Kossakowskicb.
Micbał, cborążyc wołyński, tytułowany stolnikiem czemiecbowskim, zmarły
1705 r., pocbowany u Dominikanów w Łucku, zaślubił Franciszkę z Gzertwic Cet-
nerównę, 2-o v. 1718 r. żonę Dymitra Jełowickiego, wojskiego nowogrodzkiego
(Bracł. XV f. 1806). Ponieważ Józef, Antonina i Maryanna Kossakowscy, dzieci
Aleksandra, brata Micbała, procesąjąc 1718 r. Cetnerów, Jełowickiego i Komoro-
wskiego o Litrymie, występiyą jako spadkobiercy Michida, stolnika czemiechow-
skiego, musiał tenże Micbał umrzeć bezpotomnie (K^. IX f. 298). Tymczasem
Żychliński pisze, że Micbid zostawił syna Stanisława, żonatego z Janiszewską,
z której kilka córek i syn Stanisław, podkomorzy kowelski, zmarły 1887
roku, z Brygidy Borzęckiej, pozostawił syna Walerego, zmartego bezpotomnie
1872 r., wylegitymowanego ze szlachectwa wguberńii wołyńskiej, oraz córki: An-
toninę Skorupską, Fortunatę Sewerynowę Biernacką, Józefę Jaroszewską i Maryę
Paliszewslcą.
Łegitymacye wołyńskie przedstawiają, że Walery Lucyan Kazimierz, wyle-
gitymowany ze szlachectwa 1841 r., był rzec:qrwiście synem Stanisława, ale był
wnukiem Tomasza, a więc nie potomkiem Michała.
B) Linia gamiesikala w Łowityńskiem^ Lubeishiem i na Wołyniu.
Stanisław Wojciech, podwojewodzy wiski 1400 r., miał syna Szymona, któ-
rego syn Stanisław, dziedzic na Kossakach - Ponikłym-Stoku, procesował się 1676
roku z Maciejem, synem Stanisława z Kossak (M. 116 f. 84). Szymon misi mieć
jeszcze synów: Pawła, Witalisa i Jakóba, którzy 1678 r. w WIznie dopdnili róż-
nych zamian gruntów. Z nich:
Stanisław był podwojewodzym wiskim 1686 r. i zostawił synów : Szymo-
na, Pawła, Andrzeja, Wojciecha i Wawrzyńca (Wyr. Lub. 78 f. 601 i 79 f. 121).
Jakób miał się osiedlić na Podolu i zostawił kilku synów.
Andrzej, syn Sanisława (u Żychl. i Kossak, syn Jakóba), z rotmistrza,
cześnik wiski 1628 r. (był jednak, zdaje się, podczaszym, bo w tym czasie cześni-
kiem był Paweł, a po nim Kownacki), chorą^ czemiechowski 1686 roku, dzielny
i zasłużony wojak, otrzymał 1624 r. Brzeską Wolę, w powiecie przemyskim (M.
171 f. 18 i w tym akcie iytułowany podczaszym), 1686 r. Niepokosice, 1686 r.
czterysta włók prawem lennem, w księstwie czemiecbowskim (M. 180 f. 470 i 182
f. 68), a 1687 r. wieś Baranie, w województwie bdskiem (M. 181 f. 200).
Digitized by
Google
808 KOSSAKOWSCY.
PioŁr» syn Jakóba, dziedzic Kossaków-Ponilcłego-Stoku, z Anny Świszczew-
slciej, miał dwóch synów : Wojciecha, porucznika chorągwi Piaseczyńskiego 1654
roku i Andrzeja.
Mikołaj, syn Jakóba, starosta wiski 1620 r. i komisarz wojskowy 1621 r
(Pam. J. Sobies.), poseł na sejm 1620 r., rotmistrz królewski, odznaczył się pod
Chocimem i w innych wojnach ówczesnych, w których hrel udział. Władysław
IV-ty mianował go pierwszym kasztelanem czemiechowskim 1685 r. Umart 1689
roku. W 1628 r. otrzymał Laskowiec i Sanniki, w województwie podlaskiem,
a 1627 r. Żebry, ze starostwa wiskiego (M. 169 f. 8i7 i 176 f. 61). Żonaty l-o v.
z Elżbietą Kossakowską, córką Nikodema, starosty łomżyńskiego, 2-o v. z Zofią
Śladkowską, z pierwszej żony pozostawił córki: Ludwikę, żonę Krzysztofa Kossa*
kowskiego, rotmistrza i Zofię, za Andrzejem Leszczyńskim, oraz synów: Włady-
sława i Jana.
Władysław, kasztelanie czemiechowski, łowczy wiski 1646 r., elektor króla
Michała i Jana III-go. W 1658 r. został mianowany podczaszym, ale widad, no-
minacya ta nie doszła do skutku, bo w 1659 r. zosti^ mianowany na ten urząd
Borzykowski, a on pozostał łowczym. Żonaty l-o v. z Apolonią Starzyńską, cór-
ką I^otra, której, za zgodą brata Jana, starosty wiskiego, zastawił 1654 r. Kossa-
ki (Zap. Lub. 44 f. 595), 2-0 y. z Aleksandrą Dulska, wspólnie z którą wziął
w dzierżawę starostwo wiskie 1670 r. (Sig. 11 f. 102). Z pierwszej żony pozosta-
wił synów : Pawła i Mikołaja. Pierwszy odstąpił 1686 r. drugiemu, pewne sumy
w Lublinie (Zap. Lub. 62 f. 117).
Z nich Mikołaj, miecznik wiski 1677 r. i deputat, z województwa czernie-
chowskiego, na Trybunał lubelski, łowczy wiski 1680 r., chorąży żytomierski 1695
roku, elektor Augusta II-go i deputat ad pacta conyenta, w końcu chorąży lubel-
ski 1709 r., umarł 1718 r. Za konsensem królewskim z 1718 r., odstąpił posesyę
Błotnej, w województwie ruskiem, żonie swej, Annie Bogoria Skotnickiej (AGZ.
X. 6690).
Z niej był syn Tomasz, starosta błotnicki, nieżyjący już 1725 roku, żo-
naty z Ludwiką Wyżycką, 2-o v. Stanisławową Szembekową, 8-o v. Mikołajową
Marchocką, z której miał zostawić córki : Annę i Teresę (Bracł. XV f. 2085; Gr.
Krak. 852 f. 1841). Pierwszą jego żoną miała być Katarzyna Gościmińska. Ja
znajduję w Zapisach lubelskich, pod 1680 r., że żoną jego była Helena Mężyńska
(Zap. Lub. 56 f. 527 i 59 f. 59). Z Gościmińskiej mieli być synowie: Antoni i Jan.
Odziedziczyli oni po ojcu, znaczne dobra w województwie lubelskiem, a w ich
liczbie Garbów i Bogucin. Córką też jego miała być Paulina Aleksandra, żona
1-0 V. Piotra Miączyńskiego, 2-o v. Remigiana Mikułowskiego.
Antoni, chorążyc lubelski, po ojcu chorąży żytomierski 1710 r., po stracie
żony, Maryanny z Ossowskich, wstąpił do stanu duchownego 1724 r. (Sig 20). Syn
jego Mikołaj, dziedzic po ojcu Garbowa i Bogucina, które sprzedał 1745 r. Wys-
okiemu, a córka Helena, żona Józefa Skarbka Kiełczewskiego, podsędka czerskie-
go, a po rozwodzie z nim, wyszła za Antoniego Kamińskiego.
Jan, chorążyc lubelski, miał syna Walentego Ignacego, ur. 1758 r., po któ-
rym syn Jan Antoni, ur. 1790 r., wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie
Polskiem, przed 1850 r.
Digitized by
Google
KOSSAKOWSCY. 809
Jan Antoni zaślubił Maryannę Kossakowską, z którąj córka Ożarowska
i synowie: Stanisław, Franciszek i Adam Wiktor.
a) Ksiądz Stanisław, ur. 1829 r., proboszcz w Romanach.
b) Franciszek, właściciel Kossak-Borowych, ożeniony z Kleczkowską, ma
dwóch synów: Telesfora, ur. 1861 r., żonatego ze Skarżyńską i Feliksa, ur. 1868 r.,
dziedziców na Kossakach-Borowych.
c) Adam Wiktor, ur. 1826 r., zmarty 1876 r., wylegitymowany ze szla-
chectwa w Królestwie Polskiem, przed 1850 r., żonaty z Ewą Różą Żelichowską,
z której: Wiktor Edward, ur. 1867 r., właściciel Korcz, Kulw i Jamontyszek, w ko-
wieńskiem, Marya za Henrykiem Medekszą i Ludwika, zmarła panną.
Jan, kasztelanie czerniechowski, starosta wiski 1688 r., utracił Je 1646 r.,
uznany wyrokiem sejmowym, za cywilnie zmarłego, widocznie się z zarzutu prze-
stępstwa oczyścił i przywrócony do czci na sejmie 1646 r., takowe odzyskał i Jako
starosta wiski, podpisał elekcyę Jana Kazimierza i Jana III-go (M. 189 f. 260).
W 1648 r. otrzymał konsens królewski, na odstąpienie trzymanych przez siebie
wsi Łopuchowa i Laskowca, w powiecie tykocińskim, bratu Władysławowi (M.
189 f. 778). Żonaty i-o y. z Maryanną Przeczkowską, wspólnie z ktorą otrzymd
1661 r. konsens królewski, ną odstąpienie Łopuchowa Czarnieckiemu (Sig. 6 f. 20),
2-0 V. z Ludwiką Męźynską, następnie żoną Wawrzyńca Grądzkiego (Bracł. XIV
f. 901). Z pierwszej żony miid syna Amolfa, z drugiej synów kilku, z których
o Janie wiadomo, że pozostawił potomstwo. Córki Jego: Anna, Hieronimowa Laso-
cka, Maryanną, żona Andrzeja Wagi i Eleonora, żona Teofila Wińskiego (Bracł.
XIV f. 901).
Arnolf, syn Jana, starosty włskiego, łowczy wiski 1696 r., z tym tytułem
podpisał elekcyę Augusta II-go. W 1702 r. podstoli wiski, miid awansować 1722
roku na wyższy urząd, ale w nominacyi nie powiedziano na jaki (Sig. 20). Żo-
naty 1-0 V. z Maryanną Rakowską, 2-o v. z Teofilą Cieciszewską, 3-o v. z Wi-
ktoryą Drozdowską, 4-o v. z Katarzyną Chomentowską, z drugiej żony pozostawił
córkę Maryannę i synów: Teofila i Franciszka, a z trzeciej, syna Rajmunda Jtóe/a
i córkę Annę, żonę I-o v. N. Radzikowskiego, 2-o v. Franciszka Rembiellńskiego,
łowczego mińskiego 1760 r. (Perp. Czers. 81 f. 186 i 144; DW. 88 f. 578). Teofil
i Franciszek sprzedali 1722 r. Cieciszewsklemu dobra Czerniewo, spadłe na nich
po Antonim Cieciszewskim (DW. 64 f. 667). Z tych trzech synów Amolfa:
Franciszek, wojski wiski 1788 r., umarł 1742 r.
Teofil, mianowany wojskim wiskim 1722 r., ale nominacya ta nie doszła
do skutku. W 1724 r. łowczy wiski, 1744 r. cześnik, w końcu 1746 r. podstoli
wiski, umarł 1750 r. Z Agnieszki CieciszewskieJ, pozostawił córkę Ewę, żonę Jó-
zefa Wyszkowskiego i synów: Franciszka, Antoniego, Ludwika, Pawła i Ignacego.
Opiekunem trzech ostatnich był 1766 r. Glinka, podkomorzy łomżyński (Kancl. 81
IV f. 161). Z nich: Antoni był Jezuitą, a Ludwik księdzem świeckim. W 1760 r.
Franciszek, wymieniając że Jest synem Teofila, w imieniu swojem i wymienionych
braci, sprzedał Szymanowskiemu cz^ść Przytyka, Słowikowa, Studzienic i innych,
w powiecie radomskim. Ludwik znów, Paweł i Ignacy, wymieniając, że są syna-
mi Teofila, a wnukami Arnolfa, sprzedali 1774 r. Remblelińskiemu Kwaśniankę,
Kopcie, Kózki i Niecieczę (DW. 88 f. 715; 86 f. 684; 90 f. 422; 91 f. 14 i 166; M.
288 f. 18). Z synów Teofila:
Digitized by
Google
810 KOSSAKOWSCY.
Franciszek był komornikiem ziemskim różańskim, w latacli 1789—1798.
Paweł, podwojewodzy wąsoski, w latach 1784—1793, nabył 1774 r. od Tur-
kowskiego Kossaki-Ponikły-Stok, Zaborowo i Koszyki (DW. 91 f. 69). Żonaty z Ma-
ryanną Wdziekońską, pozostawił synów: Ludwika i Józefa, wylegitymowanych ze
szlachectwa w Królestwie Polskiem, przed 1850 r., oraz Apolinarego, ożenionego
z Martyną Ołdakowską, z której syn Maryan Pawe^, ur. 1822 r., legitymowid się
ze szlachectwa w Królestwie Polskiem.
Ignacy, w imieniu swojem i brata Franciszka, sprzedał 1767 r. Szymano-
wskiemu, cz^d Przytyka, Podgąjka, Słowikowa, Studzienic i Żerdzi (DW. 87
f. 1865). Z Honoraty Święcickiej, jego synowie : Jan Kanty, starsa^ referent ko-
misyi rządowej sprawiedliwości, ur. 1801 r., zmarły 1868 r., Łukasz, ur. 1796 r.,
radca komisyi rządowej spraw wewnętrznych i duchownych, wspólnie z bratem
Janem Kantym, wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskiem, przed
1850 r., pozostawił synów: Wiktora, ur. 1841 r., Wojciecha, ur. 1846 r. i Romana,
ur. 1850 r.
Rajmund Jóśef, najmłodsi syn Amolfa, dziedzic Krzewią, ur. 1702 roku,
z Anny Wężówny, miał synów: Jana i Piotra.
Jan legitymował się ze szlachectwa, wspólnie z bratem Piotrem i synem
Jego Dominikiem 1804 r., przed Deputacyą Wywodową wileńską. Z dwóch ion
pozostawił tylko córki.
Piotr, major wojsk cesarsko rosyjskich, miid synów: Jana i Jakóba Józefa.
Jakób Józef, żonaty z Józefą Balicką, ma: Adama Kajetana, ur. 1862 r., łonatego
z Zofią Długoszowską, z której syn Wadaw, ur. 1899 r.; Natalię i Walentynę, żo-
nę Konstantego Buczyńskiego.
Jan, młodszy syn Jana, starosty wiskiego, podstoli wiski, z którym to ty-
tułem podpisał elekcyę Jana III-go, umart 1695 r. Z Anny Horainówny, Jego dzieci:
Konstanty, Antoni, Leon, Władysław, Maryanna i Katarzyna (Brad. XIV f. 901).
Leon, syn podstolego, zaślubił Maryannę Cybulską. Po nim idzie Józef, syn
Leona, prezydent Zamościa, żonaty l-o v. z Łucyą Skomorowską, z której syno-
wie: Aleksander, ur. 1833 r. i Hipolit, ur. 1834 r., a 2-o y. z Anną Dorotą Madkie-
wiczówną, zmarłą bezdzietnie. (Patrz Monografie hr. Kossakowskiego i Żychliński
XII i XXV).
Oprócz wyżej wymienionych, spotykamy Jeszcze licznych Kossakowskich,
których z żadną z wymienionych linii tego domu, połączyć się nie da.
Książę Jan Mazowiecki sprzedał 1473 r. Przecławowi i Włodkowi z Kos-
saków, synom Jana, cztery łany w Kossakach (M. 9 f. 31). Włodek, syn Przecła-
wa z Kossak, żonaty 1483 r. z Offką z Łojewa (M. 6 f. 169).
Książę Bolesław Mazowiecki sprzedał 1482 roku Jakóbowi z Kossaków
synowi Falisława, dwadzieścia włók w Kossakach, w ziemi nurskiej (M. 9 f. 141
i 6 f. 8).
Jakób z Ponikłego-Stoku, w powiecie łomżyńskim, sprzedał 1473 r. Miko-
łajowi i Piotrowi, synom Jana z Ponikłego-Stoku, część swoją tamże (M. 6 f. 42).
Piotr, Katarzyna, Dorota i Ms^gorzata, dzieci Macieja z Kossaków, część tamże
sprzedali 1477 roku stryjecznym swoim: Piotrowi, Jakóbowi, Katarzynie, Świątce
i Dorocie z Kossaków (M. 6 f. 96). Mikołaj, syn Wawrzyńca z Kossaków - Nad-
Digitized by
Google
KOSSAKOWSCY. 811
bielnych, zeznał 1580 roku oblig na Kalecińskiego (M. 125 f. 80). Walenty
posiadał 1570 roku wójtostwo w Rożeńcu, w starostwie zamiechowskiem (M.
109 f. 371).
Maciej, pleban kiecki 1550 r. (ML. 51). Marcin, syn Maciąja, współdzie-
dzic Kossaków-Turek, a Maciej, syn Fioryana z Kossaków-Czamycb, 1577 r. Sta-
nisław Kossak, dziedzic cz^i Siemienia pod Łomżą, Andrzej, Piotr i Kilian, współ-
dziedzice Mora wskicb - Kossaków pod Nurem, 1578 r. (Paw.).
Stanisław, wojski łomłyóski, umarł 1625 roku. Jan Kanty z ioną, Heleną
Mytkówną Wereszczatyńską, wzięli 1629 r. w zastaw częśd Wołodyjowiec.
Andrzej, żonaty z Anną zKryczewa, pozwany 1684 r. przez Gibskiego, o po-
rwanie go na publicznej drodze, przywiezienie do Bełza, wymuszenia pod groźbą
śmierci 6,000 flor., dworku i spichrzu w Sokalu i wyłudzenia 2,000 flor. (Woł. V
B f. 858). Helena, żona Piotra Ludwika Wojny 1642 r. (Kij. V f. 500). Jan z Kos-
saków zapisał 1664 r. oprawę żonie, Maryannie z Kisielnickich (Qr. Łoml).
Jan, Michał, Paweł i Stefan, z województwem mińskiem, Remian z woje-
wództwem bracławskiem, a Stanisław, z województwem wileńskiem, podpisali ele-
kcyę Jana Kazimierza.
Jan i Samuel, bracia, nabyli około 1626 r. Puzów od Telszewskiego. Sio-
stra ich Zofia, 1-0 y. za Krzysztofem Telszewskim, 2-o y. za Żdżarowskim. Remi-
gian, yice-rotmistrz królewski 1650 r. (Zap. Lub. 42 f. 1290). Po śmierci Eleono-
ry z Kleszczowskich, wdowy po Remigianie, pozwał jej brat o spadek syna i cór-
kę Mikołaja Kazimierza Kossakowskiego 1667 r. (Ky. VII f. 48). Bartłomiej, 1648
roku na Litwie.
Jerzy, s^zia grodzki starodubowski, deputat na Trybunał litewski 1640 r.
(Ist Jur. Mat. XXIV). Piotr, rotmistrz królewski, otrzymał wieś Kłussów, w wo-
jewództwie bełskiem (Sig. 8 f. 186). Jan i Tomasz, z ziemią wiską, Marcin i Pa-
weł, z ziemią różańską, Jan, dworzanin królewski i Teofil, z województwem wi-
leńskiem, a Mikołaj, z ziemią przemyską, podpisali elekcyę króla Michida.
Katarzyna, żona Łukasza Grzymały 1661 r. (Sig. 8 f. 285). Samuel, komi-
sarz małopolski 1688 r., do sprawy o hibernę (AGZ. V. 5868). Pewnie tenże sam
Samuel, starosta tamogórski, sędzia deputat halicki tegoż roku (Zap. Lub. 60
f. 984). Maciej, żonaty 1684 r., w ziemi czerskiej, z Jadwigą Grotowską (Perp.
Gzers. 9 f. 159). Piotr, porucznik chorągwi wojewody ruskiego, mianowany przez
niego podwojewodzym lwowskim, 1657 r. (AGZ. X). Bonifacy, syn Jana, nabył
1670 r. od Parysa Borówek (Perp. Gzers. 18 f. 497). W 1686 r. był komornikiem
ziemskim bielskim, a 1699 r. otrzymał kaduk po Lobmayerze (Rąk. Oss. Sig. 186
f. 129). Mikołaj, yiceregent grodzki lubelski 1690 r. Franciszek, wojski lubelski
1692 r. (Zap. Lub. 66 f. 891 i 68 f. 270).
Katarzyna z Fryczewskich, i-o y. Janowa Kossakowska, 2-o y. Dominiko-
wa Borkowska, odstępąje 1698 roku córce swej, Annie z Kossakowskich Mikoła-
jowej Tyszkowskiej, sumę na Pszenicznikach (Gr. Przem. 68 f. 991; Gr. Halic.
481 f. 790).
Elektorowie Augusta II-go: Dominik i Remigian, z województwa mińskie-
go, Andrzej, z bełskiego, a Adam, Ignacy, Wacław i Wojciech, z ziemi łom-
żyńskiej.
Digitized by
Google
812 KOSSAKOWSCY.
Stanisław, syn Jana i Maryanny Kowzanównej, brat Stefana, za jego zgo-
dą, zabezpieczył ionie, Annie Karolównie Wąsowiczównie, posag na wspólnym za-
stawie Czepuliszkach, w oszmiańskiem, 1711 r. (Arcli. Wileńs. 6889 f. 101).
Władysław, ionaty z N. Bs^abanówną, ma z niej: Remigiana, Jana, Kazi-
mierza i Eufrozynę 1715 r. (BracŁ XV f. 1456). Katarzyna, siostra Józefa Kossa-
kowskiego, żona Macieja Dębińskiego, zeznida 1728 r. testament (DW. 167 f. 1728).
Józef, konsyliarz konfederacyi generalnej litewskiej 1780 r. (Perp. Czers. 40 f. 468).
Agnieszka, żona Aleksandra Kazimierza Wilczopolskiego, podwojewodz^^o k^ow-
skiego, 1727 r. (Bracł. XVI f. 16).
Józef, syn Krzysztofa i N. Ładzianki, nabył 1757 r., od brata swego stry-
jecznego księdza Mateusza, część Kossak-Nadbielnych, po Kasprze Kossakowskim
(DW. 80 f. 131).
N., sędzia grodzki wiikomierski 1759 r. Józef, porucznik wojsk polskich
1752 r., rotmistrz w brygadzie jazdy narodowej petyhorskiej litewskiej 1775 roku
(Zap. Upić. i MR).
Dominik Korwin Kossakowski, podstarości kowieński 1744 r. Antoni, sub-
delegat grodzki piotrkowski 1749 r. (DW. 72 f. 605). Remigian, chorąży hussar-
ski, zaślubił córkę, czy też pasierbicę Jana, sędziego kowieńskiego, z starszej ga-
łęzi litewskiej i miał z niej sześciu synów: Jana i Remigiana, księży, Tadeusza,
dziedzica Bilewicz po matce, ożenionego ze Skorulską, Ignacego, Dominika i An-
toniego, słynnego awanturnika, znanego z dysput i procesu Frankistów, pod na-
zwiskiem Moliwdy. Ożeniony był z córką młynarza z Bielewicz. W końcu został
Kamedułą na Bielanach pod Warszawą 1764 r., ale go biskup inflancki stamtąd
wydobył i osadził w Wołpie 1765 r. (z Pam. Biskupa Inflanc).
Kazimierz, w zakonie Jezuitów w Witebsku 1786 r. Tadeusz, szambelan
dworu polskiego 1788 r., Dominik, stolnik żmudzki i ksiądz Jan, kustosz inflan-
cki, bracia rodzeni, sukcesorowie Antoniego, sekretarza królewskiego, 1787 roku
(DW. 108 f. 815). Józef, szambelan dworu polskiego 1781 r., kwitował Żmyow-
skiego 1784 r. (DW. 100 f. 1125). Dominik, chorąży wojsk pruskich, na sejmiku
żmudzkim 1786 r.
Szymon, rotmistrz kawaleryi narodową) 1768 r. (MP.). Może ten sam Szy-
mon, komornik ziemski ciechanowski 1787 r., zmarty 1829 r., miał braci: Franci-
szka i Michla. Szymon miał dzieci : Aleksandra, ur. 1805 r.. Piotra, majora b.
wojsk polskich, Teklę Manikowską i Barbarę Załuską.
Po Aleksandrze, z Anny Oskierczanki, idą: Józef, jur. 1888 r., Konstanty,
ur. 1840 r. i Zofla. Czy nie po powyższym Piotrze, był syn Józef, ur. 1849 r., któ-
rego, z Malczówny, syn Tadeusz, ur. 1879 r.
Franciszek, z Ostaszewskiej, pozostawił : Makar^;o, ur. 1800 r., zmartego
1885 r., rotmistrza huzarów rossyjskich, N. Orłowską, N. Staszewską, Antoninę
Krzeczkowską, Michalinę i N. Chalecką.
Adam, regent ziemski kowieński 1767 roku. Ignacy, podczaszy kowieński
1787 r. Józef, podczaszy kowieński 1788 r. Michd, podstoli kowieński 1764 r.
Michał, chorąży 1789 r., a podkomorzy kowieński 1791 r.
Jacek, cześnik czemiechowski, syn Aleksandra i Rozalii z Hermanowskich,
wnuk Piotra i Aleksandry z Porąjskich, legitymował się ze szlachectwa 1782 r.f
Digitized by
Google
KOSSECCY. 818
w ziemstwie halickiem. W 1778 roku zeznał zapis dożywocia z żoną, Ludwiką
z Bromirskich, l-o v. Stefanową Pokutyńską, cześnikową żytomierską (Grodź. Hal
Prot. f. 89). Umarł 1791 r. w Dulwwicacti liezpotomnie, a majątek po nim odzie-
dziczyły : Justyna Michdowa Obrębska i Maryanna Mrozowska, córki jego brata
Feliksa (A. Stanisł. Por. Nob.).
Tekla, córka Antoniego i Magdaleny z Chwalibogów, żona Macieja Nowi-
ny Borkowskiego, subdelegata grodzkiego nowokorczyńskiego 1785 r. (Gr. Krak.
401 f. 466).
Jan, komornik graniczny latyczowski 1788 r. Józef, takiż komornik 1784
roku. Michał, pisarz skarbu W. Ks. Litewskiego 1775 r. Józef, podstoli nowo-
grodzki 1784 r. Jan, syn Józefa, nabył sumę od Szydłowskiego 1791 r. (DW. 107
f. 1382). Józef, subdelegat grodzki stęzycki 1786 r., legitymował się ze szlactie-
ctwa 1804 r., w Galicyi zachodniej.
Legitymowali się ze szlachectwa w gubemii podolskiej: Jan, Dymitr i Wło-
dzimierz, synowie Dionizego, Leon Franciszek z synem Erazmem Fortunatem, Mi-
chał z synami : Janem, Adolfem Albinem i Romualdem, Konstanty i Julian, sy-
nowie Macieja, a wszyscy wnukowie Jana, prawnukowie Józefa, 1854 i 1865 r.
Ignacy na Podolu 1908 r.
Marcin, Pelagia i Franciszka, dzieci Józefa, dochodzą 1849 r. spadku po
ojcu (Tryb. Krak.). Jacek, syn Sylwestra i Józef Grzegorz, syn Jakóba, 1850 r.
w Królestwie. Wdowa po tym ostatnim, Adelajda z Cieszkowskich, 1858 r. Adam
umarł w Tęczynie w Galicyi, 1904 r. Celina, córka Stanisława i Teresy z Odyń-
ców, zaślubiła 1899 r. Juliana Wasiutyńskiego.
W gubemii kijowskiej legitymował się ze szlachectwa 1842 r. Wincenty,
syn Wojciecha Dominika, wnuk Pawła, prawnuk Józefa, praprawnuk Wojciecha,
prapraprawnuk Jakóba.
KOSSECCY h. RAWICZ z Kossocic, w województwie krakowskiem, powie-
cie szczyrzyckim, która to wieś jednak już w XVI-m wieku z rąk ich wyszła.
W końcu XIV-go wieku kilkunastu było dziedziców
w Kossocicach, a wszyscy jeszcze Rawicze. Lassota z Kosso-
cic i Bełzowa 1888 r., miał synów : Jaśka i Lassotę, którzy
w 1899 r. przeszli z pod opieki Pietrasza z Kossocic, pod opie-
kę Marcisza, musieli jednak wkrótce umrzyć, bo siostra ich
Katarzyna, żona Jakusza z Przybkowic, zrzekła się 1400 roku
całej swej ojcowizny i macierzyzny, na rzecz swych stryjecz-
nych braci, Dzierżka i Jakusza, synów Piotra z Kossocic
i Bełzowa.
Po Dzierzku, piszącym się także z Prawczowa, poszli
Łagiewniccy, a po Jakuszu— Bełzowscy Rawicze.
Wymieniony Jakusz z Przybkowic, mąż Katarzyny
Lassocianki, był synem Mikołaja, dziedzica także części Kos-
socic 1884 r., którą, chociaż sprzedid przed 1890 r., pisid się
i potem czasem z Kossocic, lub Kossotą z Przybkowic i oprócz
Herb Rawics. syna, miał córkę Katarynę.
Herban. T. Xl. 40
Digitized by
Google
814 KOSSECCY.
Jasiek z Kossocic» z ioną Jachną, sprzedali 1897 roku część swą Kossocic
za 200 grzywien Pietraszowi; córka ich Swiętochna, iona Boguty z Wierzbna
1889 roku.
Bracia, Pietrasz i Prandota z Kossocic, z rodu Rawiczów, świadczą 1428 r.
i w innych latach w Krakowie, przy wywodach szlachectwa. Z nich Pietrasz na-
był 1897 r. część od Jaśka, był 1413 i 1415 r. sędzią kasztelana krakowskiego.
Jego pewno córkami, z żony Fenny, były: Eufemia, żona Stefana Płazy 1428 roku
i Msdgorzata Pawłowa Czasławska. Dorota, żona Prandoty, pozwała 1899 r. Zy-
gmunta z Cichawy, o posag i wyprawę, a on sam był sędzią kasztelana krakow-
skiego, w latach 1426 — 1429.
Ten sam, czy też inny Prandota, ożeniony z Elżbietą, miał córici: Małgo-
rzatę Janowe Łopacióską 1468 r., Stachnę, Dorotę, za Grzegorzem z Łenczów 1466
roku, oraz synów: Jana, Mikołaja i Pietrasza. Ciż sami może, Jan i Mikołaj, bra-
cia Kossoccy, wzięli 1462 r. w zastaw od Krzczona z Dymlina, sołtystwo w Janu-
szkowicach, którego część należała żonie Mikołaja i Annie, po dziadku ]ąj
Jakóbie.
Mikołaj oprawił 1472 r. drugiej żonie, Katarzynie, córce Nawoja Reskiego
z Róży, 150 grzyw, posagu na tym sołtystwie.
Jan, ten sam, czy inny, w latach 1455 i 1471 — 1472, nazwany raz Janem
młodym Kossockim, prowadzi różne sprawy w sądzie grodzkim lwowskim (St. Pr.
P. Pom. Vni; Hele. II; Coli. Krak. 6 f. 614; 9 f- 86; Gr. Krak. 1 f. 2, 188 i 887;
Teka B. Łuszczyńskiego w zbiorach doktora Czołowskiego; AGZ. V f. 58, OO, 90;
XIV f. 447; XV f. 116, 146 i 470).
Hanko z Kossocic 1881 r., nie ^ący już 1899 r., z żony Katarzyny, miid
syna Marcisza 1888 r., piszącego się z Kossocic, Strzałkowie i Soboniowic (dziś
Sobniowice). Był on 1899 roku opiekunem synów Lassoty z Kossocic, a zganiony
przez Wojciecha z Piasków, dowiódł 1428 r. w Krakowie szlachectwa, przy czem
postawił za świadków z rodu ojca, Rawiczów, Prandotę z Kossocic i Stanisława
z Bełzowa. W 1426 r. prowadzi sprawę syna swego Jana, oskarżonego o gwałty
i poranienie mieszczanina z Wieliczki. Jan z synem swym Janem, sprzedali 1448
roku z prawem odkupu łąki w Kossocicach (St Pr. P. Pom. VIII; Hele. II).
Synem, lub wnukiem Marcisza, musid być Zygmunt z Kossocic i z Strzał-
kowie, świadczący w Wiślicy 1448 r., a w Krakowie, przy układzie Szafrańców,
1465 r., wymieniony przez Długosza (Lib. Ben.), jako dziedzic StrziUkowic. (^rka
jego, Dorota, manifestuje się 1505 r. przeciw braciom swoim: Stanisławowi, Jano-
wi, Zbigniewowi i Mikołajowi (Hele. II). Z synów tych Zygmunta, Stani^aw 1479
roku, a Jan 1480 r., byli na uniwersytecie krakowskim.
Ksiądz Stanisław, Zbigniew i Jan, ręcząc za czwart^o brata Mikołaja, za-
warli z Strzałkowskim 1491 r. układ, o dwie sadzawki. Barbara, żona Stanisła-
wa Kawiecklego, zrzekła się 1491 r. ojcowizny w Kossocicach, na rzecz tych bra-
ci swoich.
Jan z Łososiny (Wiemek) odstępifje 1501 r. pcrfowę części w Kossocicach,
trzymane] zastawem, w posagu za żoną swą, a siostrą (nienazwaną) wspomnia-
nych braci, Szworcowi, rajcy krakowskiemu. Siostrą tą była Zofia, 1581 r. już po
drugim m^u, Janie Strzale, wdowa, która wraz z siostrami swemi, Dorotą, trze-
ciej reguły Św. Dominika i Anną, także zakonnicą, części swe posagowe i nabyte
Digitized by
Google
KOSSECCY. 816
od synów brata Zbigniewa, sprzedała 16S3 r. bratu Milcołąjowi (Ind. Krak. t 810,
811, 556; Zs. Krak. 5 f. 12).
Mikołaj ten nabył 1580 roku, od dzieci brata Jana, icli części w Kosso-
cicach, a 1588 r. od sióstr nabyte części, tymże siostrom oddid do^wotnio, zaś
trzymane zastawem Łyssokanie, wydzierżawił Słaboszowi. W 1628 r. zapisał na
Kossocicacłi, Prokocimie i Piaskach, oprawę żonie Annie i zeznał z nią zapis do-
żywocia, a 1587 r., tejże żonie Annie, córce Adama Wzdowskiego, wojskiego sano-
ckiego, 700 flor. wiana i tyleż przywianku na wszystkich swych dobrach zabez-
pieczył. Ta Anna, 1538 r. Już 2-o v. Adamowa Ocieska, odstępąje wraz z tym
mężem ojcowiznę w Kossocicach i Strzałkowicach córce Dorocie, wydanej 1540 r.
za Jana Sułkowskiego. Taż Dorota, z drugim m^em, Piotrem Kowalewskim,
dziedzicem Kowalowy, zeznała 1544 r. zapis dożywocia. Po śmierci Piotra Kowa-
lewskiego, Dorota wyszła 1547 roku za Jakóba Dembińskiego z Borowa i zmarła
1669 r. (Zs. Krak. l f. 55, 82 i 740; 2 f. 514; 4 f. 252, 815, 848 i 879; 5 f. 486
i 578; 7 f. 710; 10 f. 768; SŁ Pr. P. Pom. VI. 821).
Zbigniewowi, dziedzicowi Kossocic, zapewnił 1494 r. król 150 flor. na Wy-
czerpach i połowie Mirowa. W 1497 r. nadał król Świrczowskim dobra Jana, Zbi-
gniewa i Mikołaja, braci rodzonych, dziedziców Kossocic i dobra żony Zbigniewa,
to Jest części w Szczodrkowicach i Owczarach, skonfiskowane im za niestawienie
się na wyprawę (M. 16 f. 80 i 16 f. 188).
Ksiądz Stanisław, pleban w Pobiodrze, bierze 1499 r. część w Kossocicach
od brata Zbigniewa zastawem, a 1500 r. obaj bracia zastawiają swe części Szwor-
cowi, w 90 flor. w^. (Ind. Krak. f. 518 i 529).
Anna, żona Zbigniewa z Kossocic, kwitąje 1491 r. Jana z Szczodrkowic
z 20 gr^w., za odstąpione mu części swe posagowe w tejże wsi (Ibid. f. 807).
Była ona córką Zbyszka Stadniciciego i Już 1477 r. żoną Zbigniewa, stryjecznego
brata Piotra, syna Prandoty Kossoczkiego. Z niej córki: Katarzyna, za Mikołajem
Goyskim, wójtem w Iłży 1510 r., Zofia, 1511 r. za Witowskim, Jadwiga, wdowa
po Andrzeju Trzecieskim (Teka B. Łuszczyóskiego) i synowie : Stanisław i Zbi-
gniew (ten raz Jedyny, bo później zawsze Zygmuntem zwany), którzy dobierają,
1508 r. od Szworca, 86 flor., na zastaw dany przez ich ojca i stryja księdza Sta-
nisława, proboszcza w Więcsławicach. W 1581 r. sprzedają swe części w Kosso-
cicach swym ciotkom, Strzalinie wdowie, Dorocie i Annie, zakonnicom, a 1586 r.
nabywają od krewnego swego, Morawickiego, za 200 flor. Jego części w Szczodr-
kowicach i Owczarach.
Stanisław, żonaty 1624 roku z Anną, córką Tomasza Służewskiego, puścił
1587 r. Owczary stryjowi Mikołajowi zastawem, a 1541 r. Już nie żył (Ind. Krak.
f. 825; Zs. Krak. l f. 544; 4 f. 647; 5 f. 257; 7 f. 161; Qr. Biec. 66 f. 80).
Zygmunt na Szczodrkowicach zastawU 1580 roku żonie swąj. Katarynie,
1-0 y. Stanisławowąj Piłatowej^ w 200 flor. wniesionego posagu, cały swój mają-
tek (Zs. Krak. i f. 812).
Jadwiga, Stani^w i Marcin, swem i midoletnich sióstr, Zofii i Anny imie-
niem, sprzedają 1541 r. części w Szczodrkowicach i Owczarach po wiyu Stanisła-
wie na nich spadłe i to wszystko, co na tych dobrach miida zabezpieczone Kata-
rzyna, 1-0 V. Piłatowa, Kyrzińskiemu, który zaraz dobra te Pr^łęckim za 700 flor.
sprzedał Chociaż w aktach nazwani łororn^ $ararini Stanisława, są to widocznie
Digitized by
Google
816 KOSSECCY.
dzieci Zygmunta, kiedy sprzedają i to, co on swej żonie zabezpieczył. Z nich:
Zofii zabezpieczył 1540 r. mąż, Andrzej na Rupniowie Rupniowski, 400 florenów na
swycli dobrach, a Marcin, dziedzic Lasocie, puścił 1644 r. kmieci swych w Bojan-
czycach Janowi Kosseckiemu, zaś część swą w Szyku siostrzeńcowi swemu Łia-
sockiemu, zastawem (Zs. Krak. 5 f. 626 i 562; 7 f. 2, 161, 260 i 788).
Jan. czwarty z braci, nieżyjący już 1514 r., zostawił z żony, Zofii Lande-
mus, córki Stanisława, synów: Stanisława, Zygmunta i Jana, sprzedających 1580
roku, za pozwoleniem matki, część swą w Kossocicach, stryjowi Mikołajowi (Zs.
Krak. 1 f. 282; 2 f. 29 i 10 f. 768). Z nich:
Jan wziął 1644 r. od Marcina Kosseckłego jego kmieci w Bojanczycach
zastawem. Synem jego mógł być Tobiasz, 1568 r. dziedzic części Lipia, Szyku
i Łęgu, 1648 r. dworzanin Zygmunta Augusta, dziedziczący na Trantnowicach
i piszący się czasami także Płockim, 1564 r. żonaty z Zofią, córką Stanisława Gle-
wskiego, wdową po Gabryelu Zborowskim, która widocznie przedtem jeszcze była
1-0 V. Lipską, gdyż w latach 1664 — 1666 procesige się z Lipskimi, o zapis
oprawy i dożywocia na Lipiu, dla niej zabezpieczony (M. 74 f. 884; Zs. Krak. 10
f. 984; 14 f. 77; 17 f. 61 i 200; Gr. Krak. 66 f. 1187 i 69 f. 119).
Zygmunt, drugi syn Jana z Landemusównej, wziął 1582 r., od Jordana za-
stawem, Palisławice i Domasławice, a 1586 r. wydzierżawił mu swą tenutę Zagó-
rzany. W 1646 r. ma sprawę z Anną, I-o v. Stanisławową Kawiecką, a obecnie
2-0 V. Stanisławową Pieniążkową, o wypędzenie jej z Kawiec i niespłacenie na-
leżnej jej oprawy. Nie żył 1556 r., bo już wdowa po nim, Katarzyna, bierze od
Mężyka zastawem Łysokanie i Czerzów, zaś 1668 r. ustanawia ona brata swego
rodzonego, Adama Rożna i bratańca mężowskiego, Pawła Kosseckiego z Komor-
nik, opiekunami małoletniego syna Andrzeja, przyczem wspomina o starszym sy-
nie Sebastyanie i wyznacza córkom: Dorocie i Annie, po 100 grzywien posagu.
Andrzej, już 1690 r. żonaty z Zofią Laskowską, córką Sebastyana (z nie-
których aktów mylnie Sadkowską (M. 188 f. 861) odczytywaną), zeznał z nią zapis
dożywocia 1610 r. i zostawił Sebastyana i Stanisława.
Ten to zapewne Sebastyan, służył w wojsku cesarskiem i 1684 r. podpisa-
ny na hołdzie oficerów, złożonym Wallensteinowi.
Stanisław umarł bezpotomny przed 1648 rokiem, w którym spadek po nim
wzięły jego siostry: Anna, żona Krzysztofa Rożna, Dorota Walentowa (Waleryano-
wa) Galińska i Maryanna Marcinowa Czeska (Zs. Krak. 4 f. 262 i 264; 16 f. 90;
18 f. 609; 66 f. 229; 67 f. 66; M. 188 f. 181 i 861; Gr. Sandec).
Stanisław, najstarszy syn Jana z Landemusównej, zapisał 1682 r. matce
Zofii, łan osiadły w Bukowniku i zobowiązał się wraz z żoną, także Zofią, wypła-
cać ciotkom zakonnicom po 86 groszy rocznie. Ta żona jego Zofia, już 1568 roku
wdowa po nim, córka Jana Jordana, kasztelana bieckiego, l-o y. Baltazarowa
Skarbkowa ze Zręczyc, odstąpiła, wraz z synem Marcinem, 600 flor. Trembeckie-
mu, które mąż jej miał zabezpieczone na Sawie, a Stanisław Jordan, obowiąząje
się tegoż roku wypłacić jej, lub jej córce Annie, posag jej zabezpieczony w 200
florenach na Stojowicach. Anna, później żona Jakóba z Dembian Dembińskiego,
z podwojewodzego, podsędka ziemskiego krakowskiego, kwituje 1668 r. powyższe-
go Jordana z posagu matki, a 1688 r. swych pasierbów, z Doroty Kosseckiej zro-
dzonych, z zapisów oprawnych jej przez męża poczynionych (Zs. Krak. 1 f. 597
Digitized by
Google
KOSSECCY. 817
i 601; 8 f. 871; U f. 1086; 26 f. 899 I 984; 48 f. 1778; 49 f. 1810). Druga córka
Stanisława Konstancya, żona Marcyana Przyłęckiego» zmarła bezdzietnie przed
1588 rokiem.
Paweł, Mikołaj i wspomniany już Marcin, synowie Stanisława, pozwani
1554 r., wraz matką Zofią przez Mierzeńskiego, o granice. Z nich:
Mikołaj nie żył już 1656 r., bo Mierzeński uzyskał w tym roku wyrok na
Pawła i Marcina, jako też na Adama i Jana, synów niegdy Mikołaja. Według
teki B. Łuszczyńskiego, był ten Mikołsg żonaty z Anną Szworcówną i zostawił sy-
nów: Jana i Clierubina, być więc może, że był I trzeci syn; to pewna, że wspo-
mniany już Adam, sprzedał części swe w Komornikach i Bukowniku 1571 roku
stryjowi Pawłowi, a brat jego Jan, swe części 1578 r. braciom stryjecznym, sy-
nom Marcina.
Cherubin i Paweł (syn Pawła), bracia stryjeczni, pozwali 1588 r. Marcyana
Przyłęckiego, o części w Szczodrkowicach, po Konstancyi Kosseckiej, jego żonie,
a ich ciotce, na nich spadłe.
Jan i żona jego, Poliksena z Góreckich, posiadali 1621 roku wójtostwo
w Chrząstowie, w sieradzkiem, na odstąpienie którego synowi Serafinowi, otrzy-
mała 1682 r. Poliksena, wdowa po Janie, konsens królewski. Tego też widocznie
Jana syn, Dobrogost, odstąpił 1647 r. sumę bratu Krzysztofowi, żonatemu już 1624
roku z Katarzyną, córką Tymoteusza Kanafolskł^fo, występującemu 1649 r. jako
pisarz grodzki ostrzeszowsid.
Dobrogost, z Teofili Zaporskiej, pozostawił: Jana, Stefana, Adama i Andrze-
ja, zeznających w latach 1666 — 1667 różne akta w Lublinie (Zs. Krak. 10 f. 552
i 716; 14 f. 888; 84 f. 1447; 48 f. 249; 46 f. 1052; 48 f. 1114; Gr. Biec. 46 f. 118;
M. 167 f. 21; 178 f. 426; Zap. Lub. 41 f. 268; 42 f. 614; 50 f. 1670; 52 f. 650;
56 f. 254).
Do tej linii należy Bartłomiej Kossecki, może także syn Mikołaja, towa-
rzysz chorągwi Chodkiewicza, hetmana wielkiego litewskiego, który za dzielne od-
znaczenie się w Inflantach i przy zdobyciu Smoleńska, otrzymał 1617 r. od tegoż
hetmana pismo pochwalne, wniesione 1622 r. do aktów grodu wieluńskiego, przez
bratanka jego Serafina. Drugi jego bratanek Cherubin, oblatowid tegoż roku>
w tymże grodzie, przywilej królewski z 1620 r., nadający Bartłomiejowi prawem
lennem, za powyżase zasługi, Spirodorowo, Cleliszczewo, Kłobikowo i Poc27nek,
w powiecie bielskim, we włości Hawryłowie-Bojarszczyznie, które poprzednio trzy-
mał syn bojarski, Piotr Wołyński. Szabla Bartłomieja z napisem z 1621 r. dotąd
jest w rodzinie. Ostatecznie Stanisław Kossecki z Grabowa, przekazał ją Karolowi,
z linii szląskiej.
Cherubina synów dwóch: Stanisław i Mikołaj. Pierwszy drugiemu odstą-
pił 1625 r. częś<5 swą na Laskach, w województwie sieradzkiem.
Mikołaj, jak z pewnego aktu wynika, pozostawił córkę 2k»fię, za Janem
Rudzkim.
Stanisław, starszy brat Mikołaja, zapisał J618 r. żonie swej Annie, córce
Alberta Spiegowskiego, 800 flor. i zostawił z niej : Annę niezamężną, Eufrozynę,
za Janem Jagielskim, która wraz z bratem Cherubinem kwitowała 1647 r. Jak-
lińskiego i Władysława bezpotomnie, żyjącego jeszcze 1669 r., na rzecz którego
Digitized by
Google
318 KOSSECCY,
brat Cherubin, zeznid oblig 1660 r. Ten Cherubin zeznał 1649 r. zapis dożywocia
z żoną, Urszulą z Tabaszowskich, córką Stanisława, z którą otrzymd częśó w Tał.
baszowej, gdzie też 1668 roku wydzielił dla niej pewne grunta. Drugą Jego żoną
była 1661 r. Zofia Kozierowska, l-o y. Janowa Wierzbięcina. Córka jego, Teofila
Szymonowa Wąsowiczowa i Zofia Laterowiczowa, sprzedidy 1694 roku część swą
w Tabaszowej Poltyńskiemu, zaś syn Łukasz zaplsii 1678 r. żonie swej, Katarzy-
nie z Wierzbic, czyli z Bielska Wierzbiętównie, 600 flor.
Kazimierz, syn Łukasza, dziedziczył 1712 r. po ojcu na części Tabaszowej
(Qr. Krak. Oblig. 96 f. 2066; Or. Sandec. 66 f. 486; 68 f. 942; 69 f. 96; 86 f. 281;
809 f. 7; Pasc. 70 f. 281 i dalsze).
Paweł starszy i Marcin młodszy, bracia Mikołaja, a synowie Stanisława
z Jordanównej, pozwali w Styczniu 1577 r. podskarbiego Bużeńskiego, iż im, bra-
tańcom i spadkobiercom Stanisława Sanockiego, sędziego górniczego wielickiego,
nie chce wydać pozostałego po nim majątku ruchomego.
Marcin, dziedzic części Komornik, Bukownika i Dąbia, zabezpieczył 1668
roku, na połowie całego swego majątku, 600 flor. posagu i tyleż oprawy, żonie
swej Zofii, córce Dobiesława Cieklińskiego, podstarosty bieckiego, l-o v. Mikoła-
jowej Strzyżewskiej, a 1676 r. drugiej żonie, Barbarze, córce niegdy Stanisława
Zawadzkiego, po 700 flor. wiana i przywianku. Nie żył już 3 Czerwca 1677 r., po-
zostawiwszy z pierwszej żony: Aleksandra, Kaspra i Stanisława, z których pierw-
szy 1679 r., dobra po ojcu pozostałe wydzierżawił macosze, a 1602 r. pokwitowa-
Krobickiego z sumy, drugi zaś, Kasper, kwitiye 1698 r. brata stryjecznego Pawła
z opieki (Zs. Krak. 26 f. 809 i 862; 86 f. 607; 40 f. 61 i 1692; 48 f. 249; 46 f. 161;
76 f. 986; Gr. ICrak. 48 f. 248; Gr. Sandec).
Paweł, najstarszy z synów Stanisława z Jordanównej, dziedzic Dąbia, za-
bezpieczył 1667 r. na całym swym majątku żonie, Annie z Żytna, córce Zbignie-
wa Życieńskiego, po 600 flor. wiana i przywianku, 1670 r. procesowi się z szwa-
grem Dembińskim o sumę, 1680 r. uzyskał wyrok na Barbarę, wdowę po bracie
Marcinie, 1684 r. wydzierżawił Dąbie, Bukownik i części w Komornikach, kaszte-
lanowej bieckiej, z Komorowskich Cikowskiej, a 8-go Czerwca 1686 r. już nie żył.
Synowie jego : Paweł, Piotr, Sebastyan, Jan i Andrzej, pozwali 1686 r. Adama
i Annę (z Kosseckich) Kotflczów.
Sebastyan, 1689 r. student uniwersytetu krakowskiego, 1602 r. już nieży-
jący i Piotr, sprzedali swe części w Komornikach Ujejskiemu, który tegoż roku,
z pozostałymi trzema ich braćmi, przeprowadził dzid majątku po ich ojcu, przy-
czem Paweł i Jan wzięli resztę Komornik, a Andrzej cały Bukownik, który ró-
wnocześnie temuż Ujejskiemu w 4,000 flor. zastawił (Zs.Krak. 16 f. 688; 84 f. 928;
46 f. 1197; 60 f. 161; 68 f. 844; 102 f. 8 i 10; M. 144 f. 246).
Z tych trzech braci:
Jan, występąjący 1620 r. z żoną, Anną z Rożnowa, miał syna Stanisława,
którego syn Franciszek, występuje 1669 r. wraz z braćmi stryjecznymi w spra-
wie Cherubina i Władysława, oraz córki : Katarzynę Janową Boryszowską, Eleo-
norę Krzysztofową Tomaszewską i Annę, której mąż Piotr Zawadzki, 1648 r. na
Nawojówce 1 Porębie, 4,000 florenów posagu i oprawy zapisał i wspólne dożywo-
cie z nią zeznał, a która 2-o v. była za Pawłem Błędowskim (Gr. Krak. Oblig. 96
2066; Gr. Sandec. 60 f. 1891 i dalsze).
Digitized by
Google
KOSSBCCY. 819
Andrzej, żonaty z Magdaleną z Olszowic, 2-ov. 1684 r. Stanisławową Ula-
nowską, kwitował wspólnie z nią 1618 r. Tabaszowskich. Z niej: 2k»fla 1685 roku
za Gabryelem Orabanią z Dobrocieszy; Konstancya; Stefan, któremu 1684 r. stry-
jeczny brat Adam przyznał pewną sumę; Mikołaj, tak samo jak Stefan, bezpotom-
ny i Zygmunt, dziedzic części Miłkowej, 1640 r. żonaty z Eufrozyną Wielowiej-
ską, córką Hieronima, procesowaną 1645 roku o spadek po Izabelli z Zakliczyna
Chrząstowskiej. Z niej córka Regina, żona Wiktoryna Trzecieskiego (Zs. Krak
106 f. 1565; Gr. Krak. Obi. 96 f. 2055; Gr. Sandec.).
Paweł, najmłodszy z braci, zeznał 1601 r. oblig na Łagiewnickiego. Z Zofii
z Szymbarku (Gładyszównej), pozostawił sześciu synów: Przecława, zmarłego t>ez-
potomnie przed 1627 r.; Andrzeja, którego syn Adam, dziedzic po ojcu cz^ci Do-
brocieszy, występąje 1669 r. w sprawie Władysława i Cherubina; Piotra; Pawła;
Jana i Adama.
Piotr dziedziczył na części Komornik, 1621 r. część posagu swej matki,
Zofii, jemu przypadłą, odstąpił Zawadzkiemu, ówczesnemu dziedzicowi Komornik
i tegoż roku cedował sumę Ulanowskiemu, z którym 1626 roku zawarł ponowny
układ. Żonaty był z Jadwigą z Machowej.
Czwarty brat Paweł, zeznał 1626 r. oblig na Golińską, a 1685 r. na siostrę
swą stryjeczną, Zofię Grabaniową. Senaty 1682 r. z Zuzanną z Dobrocieszy Gra-
baniówną, odstąpił wraz z nią, za 1,200 florenów, prawa swe do Dobrocieszy, bratu
Adamowi. W imieniu dzieci jego : Pawła, Elżbiety, Anny i Katarzyny, sprzedał
1655 r. stryj ich Jan, Druszków Wilkoszewskiemu (Gr. Krak. Obi. 96 f. 2055; Gr.
Sandec. 89 f. 174—176 i dalsze).
Jan, piąty syn Pawła z Gładyszównej, dziedzic części Unlszowej, nabytej
1665 r. od Pawłowskiego, kwitował 1627 r. stryja swego Jana, ze spadku po bra-
cie swym Przecławie, a 1684 r. zeznał zapis dożywocia z żoną, Elżbietą Sawinó-
wną. Drugą jego żoną była Anna ze Śląskich (Sławską, Sławską, a nawet Staw-
ską pisana). Z tej żony synowie jego : Michał i Tomasz, sprzedali 1701 r. imie-
. niem swem i siostry Eufrozyny Janowej Kochowskiej, cz^i w Ślazach i Liszczu,
w ziemi ciechanowskiej. Śląskiemu, podczaszemu mielnickiemu (Gr. Krakwo. 282
z 1665 r. fra. 6 pst Exaudi; 821 z 1701 r. fra. 2 ant conyers. Pauli; Obi 96
f. 2055; Gr. Biec. i Sandec). Z nich:
Tomasz, żonaty l-o y. z Barbarą z Konar Kołaczkowską, 2-oy. z Katangr-
ną Dydyńską, która 1715 r. była już 2-o y. za Adamem Raszkowskim, zostawił
z pierwszej żony syna Józefa, pod Gołczą 1788 r. poległego i córki: Maryannę, za-
mężną Dąbrowską (Duncz.), oraz Cecylię, l-o y. za Franciszkiem Trepczyńskim,
2-0 y. za Janem Jordanem Stojowskim, chorążym podolskim (Gr. Radoms. 108
f. 4; Gr. Biec).
Michał, starszy brat Tomasza, towarzysz husarski królewski, elektor Augu-
sta II-go, z województwa krakowskiego, z czasem podczaszy mielnicki, żonaty był
1-0 y. z Anną z Romerów, 2-o y. z Teresą z Rudołtowic Kotkowską, wdową po
Łukaszu Bratkowskim i Aleksandrze Sobieszczańskim, która 1722 r. przyszłemu
czwartemu mężowi swemu, Antoniemu z Milzna Miiżeckiemu, 12,000 florenów za-
piska. Z pierwszej żony : Aniela, 1717 r. za Szymonem Paszkowskim 1 Ignacy,
z drugiej-- Antonina, za Marcyanem Żuk Skarszewskim (Gr. Biec. 15 f. 408; 101
f. 158; 157 f. 1065; 820 f. 7; Gr. Sandom.).
Digitized by
Google
820 KOSSECCY.
Ignacy, po ojcu dziedzic Uniszowej i podczaszy mielnickl, zostawił,
z Salomei Wiktorównej: Annę, za Broniewskim, 1768 r. już nieżyjącą; Ludwinę,
1-0 V. za Michałem Kołyskiem, kapitanem wojsk koronnych, która 1751 r. z dru-
gim mężem, Kazimierzem Łowieckim, cześnikiem nowogrodzkim, zapis dożywocia,
zeznda, a 1786 roku sumy swe na Uniszowej zabezpieczone, bratu Aleksandrowi
i jego dzieciom zapisała; Adama, Młcłiała i Aleksandra, którzy 1766 r. Traczew-
skiego superarbitrem do działu obrali. Tego może Ignacego drugą żoną była Zofia
Stojowska 1758 r. (Gr. Biec. 164 f. 204; Tab. Gal. ObL Nov, 50 f. 876)-
Adam, właściwie Adam Stanisław, 1747 r. regent grodzki sandeckl, 1749
podwojewodzy sandeckl i czcłiowski, od 1756 r. yicesgerent grodzki biecki, 1764
roku regent sądów kapturowych województwa krakowskiego, a 1767 r. po ojcu,
podczaszy mielnicki, nabył 1749 r. od Święcickiąj Porębkę z Brzozówką i Zyzna-
wą, zaś 1757 r. od Podoskiego częśó w Dobrocieszy, zezni^ 1751 r. zapis dożywo-
cia z żoną, Bogumiłą ze Stadnik Stadnicką z Lichwina, podczaszanką bracławską,
której 1756 r. zabezpieczył na wssorstkich swych dobrach 20,000 florenów. Testa-
ment spisał 1768 r., a umarł 1775 r., pochowany u 00. Franciszkanów w Zakli-
czynie (sepult w Wojakowej), żona zaś jego umarła 1800 r. (Gr. Krak. Obi. 190
f. 210; Gr. Biec i Sandea; A. Tam. Por. Nob.).
Oprócz córek: Heleny Kunegundy Maryanny, ur. 1760 r. i Józefy Tekli, ur.
1765 r., zmarłych młodo (metr. 1 sepult w Pleśnej i Wadowicach), zostawił Adam
ze Stadnickiej, Maksymiliana, ur. 1758 r. (metr. w Pleśnej) i Michida Hieroni-
ma, ur. 1768 r. (metr. w Tuchowie), wylegitymowanych ze szlachectwa w grodzie
bieckim 1782 r. Obu ich wraz z matką, pokwitował 1780 r. Drozdowski z sumy.
Maksymilian sprzedał część w Uniszowąj stryjowi Aleksandrowi, a resztę po ojcu
odziedziczoną, 1784 r. bratu Michałowi Michał zmarły 1799 r. bezpotomnie, sprze-
dał 1791 roku Dobrociesz Górną Wolskim, a Porębkę z przyległościami przekazał
matce (Gr. Sandec 105 f. 1724; Tab. Gal. Contr. Noy. 12 f. 855; 54 f. 118; Aki
Tamow. Por. Nob.).
Michd, brat Adama, cześnik malborski, legitymował się ze szlachectwa,
wraz z bratem Aleksandrem, w grodzie bieckim, 1782 r. Jego to zapewne synem
będzie ur. 1745 r. Aleksander, syn Michida i Magdaleny, małżonków Kosseckich
(metr. w Tokach).
Aleksander, trzeci z braci, kapitan wojsk koronnych, miecznik czemiecho-
wski, dziedzic cz^i Uniszowej, żonaty l-o v. z Krystyną z Łowieckich, cześni-
kówną nowogrodzką, siostrą wspomnianego wyżej Kazimierza, 2-o y. z Maryanną
z Mierzeńskich, z której córka Anna, obierająca 1795 r. wraz z mężem, Józefem
Nideckim, cyrkularnym komornikiem bocheńskim, plenipotentów (Gr. Biec. 281
r. 582; 428 f. 882; Arch. Fedor, w Oknie), zostawił z Łowieckiej : Maksymiliana
Franciszka Borgiasza, ur. 1772 r., który 1799 r. odstąpił sumy swe na Uniszowej
zabezpieczone Nideckiemu, a sam nabył folwark Turze w Woytkowej, gdzie teź
umarł 1807 r. (Tab. Gal. Instr. 92 f. 344; A. Tamow. Por. Nob.).
Z Salomei Krajewskiej, zostawił Franciszek tylko Karola Józefa, ur. 1797r.,
dziedzica części Uherec i Jawory, żonatego l-o v. z Maryą Unicką, 2-o y. 1881 r.
z Aleksandrą Bylina (Tzechowską, z której Teofila Ludwika, ur. 1882 r., zmarła
panną; Maryanną Franciszka, ur. 1886 r., zamężna Madejska; Maksymilian Lam-
bert, ur. 1840 r., z Terlecką bezpotomny i Stanisław Paweł, ur. 1885 r. (metryki
Digitized by
Google
KOSSECCY. 821
wsa^Łkich w Radymnie). Ostatni zaślubił Mary^ Genowefę Honoratę SIcibicIcą,
z IctóreJ syn Adam Hieronim, obecnie właściciel Tetewczyc, wylegitymowany ze
szlachectwa w galicyjskim Wydziale Krajowym 1806 r. Z Unickiej, zmarłą) 1880
roku, miał Karol Józef córki: Ferdynandę i Józefę (A. Lwows. Por. Nob.).
Adam, najmłodsi syn Pawła z OładyszówneJ, dziedzic części Kąt, nabył
1682 r., od brata Pawła i j^o łony, prawa do Dobrocieszy, a 1684 r. zawarł umo-
wę z stryjecznym bratem Stefanem, o sumę. Żonaty I-o v. z 2k>flą Boczkowską,
córką Andrzeja i Barbary z Nagórzan, z którą wspólnie część w Dobrocieszy
sprzedał 1687 r. bratu Janowi; 2-o v. z Krystyną z Oómej Wsi (Pozoską v. Po-
doską), która 1672 r. już wdowa po nim, zawarła układ z jego braćmi, a 1688 r.
darowiJa synowi swemu Marcinowi 200 flor., zabezpieczonych dla nią) przez Ką-
ckiego, na części Kątów. Adama córka Helena, nazywana takie 2k>flą, l-o v. Ka-
zimierzo wa Marcinkowska, 2-o v. Franciszkowa Rostowiecka, nie żyła już 1703 r.,
synów zaś siedmiu, którzy 1671 r. odstąpili Kwiatkowskiemu pewne prawa. Z nich
Konstanty, na części Druszkowa, bezpotomny z Jadwigą z Bojanczyc, nabył 1671
roku od Kwiatkowskiego jego prawa do Mszalnicy, nie żył atoli już 1670 r., w któ-
rym bracia jego: Adam, Marcin, Aleksander, Jan i Stanisław, pozwali Chwaliboga,
o zabicie ich brata Franciszka, bezpotomnego z Anną z Biernackich (Gr. Kraków.
281 f. 1866; 284 f. 1421; Qr. Sandec. 186 f. 1061; 184 f. 106; Fasc. 27 f. 201). Z po-
zostałych:
A). Adam, żonaty z Krystyną z Wiatrowic Wiktorówną, nie żył 1698 r.,
w którym wdowie po nim i dzieciom: Adamowi, Franciszkowie Maryannie i Kon-
stancy], cedował Podoski sumę. Adam i Maryanna, już Jana Uchacza żona, kwi-
towali 1700 r. tegoż Podoskiego. Była jeszcze i trzecia córka 2k>fla, wdowa po Jó-
zefie Kąckim 1708 r. (Qr. Sandec.).
Franciszek, żonaty z Kiystyną z Miłkowskich, nabył 1719 r. część od Po-
doskich, a syn jego Marcin, wylegitymowany ze szlachectwa w grodzie sandeckim
1782 r., zeznał 1761 r. zapis dożywocia z żoną, Marcyanną z Kąckich, dziedziczką
części Michalczowej, zmarłą tamże 1822 r. Z niej: Rozalia, zamężna Ropska, któ-
rej bracia część w Michalczowej odstąpili; Antoni, zmarły w Witkowicach 1817 r.,
po którym, z Maryanny Oawrońiskiej, został Józef — i wreszcie Józef Pawd, ur
1764 r. (metr. w Tymowej; A. Tarnów. For. Nob.), dzierżawca Łukowicy, żonaty
z Antoniną Rożnówną. Z kilkorga ich dzieci żył tylko Tomasz, ur. 1802 r., zmarły
1882 r. w Łukowicy (metr. 1 sepult. tamże), po którym, z Karoliny Ślepowron
Rossowskiej, córki Stanisława i Barbary Janickiej: Katarzyna, za Janem Salaburą,
nauczycielem w Męcinie, Anna, za Feliksem Kostańskim, obywatelem w Nowym
Sączu, ksiądz Szczepan, ur. 1840 r., tytularny kanonik i proboszcz w Łukowicy,
a od 1898 r. w Szczepanowie 1 Maryan, pocztmistrz w Gdowie, od 1898 r. żonaty
z Maryanna Zadurowiczówną, z której, Jadwiga, Helena, Stanisław i KaroL
Adam, starszy syn Adama z Wiktorównej, podpisał, z ziemią chełmską,
elekcyę Augusta II-go. Żonaty z Barbarą z Nideckich, kwitował wspólnie z nią
1727 r. Oawroński^^. Syn j^^ Mikołą), żonaty z Anną Stanisławską, kwiti]yąc
1758 r. swem i brata Józefa imieniem Podoski^o, zeznał, że ma jeszcze brata
Franciszka, lecz nie wie, czy żyje (Qr. Sandec. 99 f. 615 i dalsze).
B). Marcin, syn Adama, któremu matka 1688 r. odstąpiła 200 florenów
na Kątach zabezpieczonych, zostawił, z Agnieszki z Kąckich, 2-o v. Stefanowąj
Herban. T. Xl. 41
Digitized by
Google
822 KOSSECCY.
Krobickicj: Michała i BarUomieja, w których imieniu układał się 1696 r. stryj ich
Stanisław, z Chwalibogiem i Kąckimi (Gr. Sandec.).
C). Aleksander, również syn Adama, posiadacz cząstki (hortulania) w Po-
łomiu małym, zeznał 1672 r. zapis dożywocia z żoną, Heleną Gzamkówną, córką
Krzysztofa z Tymowej, Ictóra 1707 r. już wdowa, odstąpiła zapisane jej przez mę-
ża 200 florenów, córce Helenie i jej mężowi, Stanisławowi Kosseckiemu, zaś
17 14 roku cząsUcę w Połomiu, wraz z tą córką, także już wdową, Badowskiemu
(Gr. Sandec).
D) Jan, brat poprzednich, zawarł 1677 r. wraz z żoną, Katarzyną z Woy-
sławic Gikowską, kalwinką, żyjącą jeszcze 1715 r., układ z Skarbkiem. Z tej żo-
ny: Jadwiga 1718 r., Jakób 1711 r., występujący w aktach i Stanisław Zygmunt,
zmarły 1765 r., kalwin, protoplasta gał^i kalwińskiej. Ten miał dwie żony: Ka-
tarzynę z Kotkowskich, l-o v. Marcyanowę Wielowiejską i Aleksandrę z Ożarow-
skich, wojszczankę sandomierską, za którą wzi^ część Ożarowa i Wólki Lipowej,
w sandomierskiem. Syn ich Krzysztof, sprzedał dobra te 1755 r. bratu Samuelo-
wi. Trzeci ich syn Teodor, kwitował 1749 r. brata Samuela.
Ten ostatni nabył 1748 r. od Łaniewskich, również z Ożarowskiej urodzo-
nych, całą ich część Ożarowa z przyleglościami, 1749 r. kapitan, 1755 r. podpuł-
kownik, podpisał Samuel elekcyę Stanisława Augusta, jako pułkownik wojsk ko-
ronnych, a 1766 r. wraz z bratem Bogusławem i Adamem, podwojewodzym i sę-
dzią grodzkim sandcckim, żądanie do Stanów, równouprawnienia dysydentów
i konfederacyę Toruńską. Żonaty z Ewą z Russockicb, zostawił z niej córki: Fran-
ciszkę Suchodolską i Elżbietę Russocką, oraz synów: Aleksandra Karola, ur. 1750
roku, Teodora Adama, ur. 1759 r., chorążego gwardyi królewskiej 1780 r., Bogu-
sława Pawła, ur. 1769 r. (metr. ich w Grzymale w kościele kalwińskim), żonatego
1806 r. z Zofią Różycką, wylegitymowanych ze szlachectwa w Galicyi zachodniej
1804 r. i Józefa, który 1797 r. sprzedał Karskim przypadłą mu z podzidu z brać-
mi część Ożarowa (Perp. Krak. 16 f. 188; Quat. VII f. 94 i 95; DW. 71 f. 1522; 73
f. 99; 109 f. 763). Z nich:
Karol, dziedzic Rudnik, radca powiatu opatowskiego, żonaty z Anną Gru-
szczyńską, pozostawił córkę Ewę Andrzejowę Konarską i syna Jana Józefa, ur.
1780 r., wylegitymowanego ze szlachectwa w Królestwie Polskiem, żonatego z Jo-
anną Olas, córką kalwińskiego superintendenta gubernii lubelskiei, z której syn
Samuel Julian Szymon, po ojcu dziedzic Rudnik, wylegitymowany ze szlachectwa
również w Królestwie Polskiem, miał, z Konstancyi Jasieńskiej, córki Teodora
z Karskiej, syna Edwarda, właściciela Rudnik, Pcrcspy i Dubia, żonatego z Ewą
Skarżyńską z Popowa, z której córka Helena i córkę Joannę, katoliczkę po matce,
żonę 1-0 V. Kazimierza Kiniorskiego, 2-o v. Szymona Konarskiego. Siostrą pe-
wno Samuela była Ludwika, żona Antoniego Bełdowskicgo.
Józef, brat Karola, przeniósł się na Szląsk. Z hr. Pfeil zostawił syna Ka-
rola, żonatego z bar. von dem Busche-Munch, z której syn Karol, ożeniony z Ma-
tyldą hr. Pfeil, ma dzieci: Karola Fryderyka, ur. 1885 r., Klementynę Zofię i Jana
Zygmunta, ur. 1896 r.
Bogusław, czwarty syn Stanisława Zygmunta z Kotkowskiej urodzony, po-
rucznik pancerny, żonaty l-o v. 1744 r. z Maryanną Woynarowską, 2-o v. z Anną
z Potworowskich, która 1781 r. już wdowa z dziećmi : Samuelem, porucznikiem.
Digitized by
Google
KOSSECCY. 828
Adamem I Janem, chorążymi wojsk koronnych, Bogumiłą, I-o v. Romerową, 2-o v.
Kasprową Ponińską, starościną łopienicką, Joanną, zamężną Trepkową, Maryanną,
zamężną Ziemecką, Zofią, wdową po Piotrze Pretflczu, Aleksandrą i Jadwigą, po-
zwała Akademię krakowską o dobra Oolcza.
W 1786 r. Adam, porucznik kawaleryi narodowej i Jan, porucznik wojsk
koronnych, sprzedali Oolczę Kępińskiemu, a Samuel i Bogumiła Ponióska, pokwi-
towali ich z summ z Gołczy im należnych. Z tych braci Adam, ostatecznie puł-
kownik b. wojsk polskich, żonaty z Maryanną z Ożarowskich, umarł w Chrząsto-
wie 1807 r., zostawiwszy tylko córkę Helenę, ur. 1782 r., której za doradców przy-
dał brata swego Jana i krewnego Ludwika Różyckiego, generała b. wojsk pol-
skich (Gr. Krak. 402 f. 248 i 252; 744 f. 177; Bracł. XVI f. 797; AkL Tarnów-
Por. Nob.).
E). Stanisław, syn Adama, zaślubił Annę z Gruszowa, córkę Jana i Anny,
małżonków Czarnków, dziedziców części Tymowej, wraz z którą kwitował 1690 r.
z majątku po jej rodzicach Trzeciaka, nabywcę Tymowej, i zapis dożywocia z nią
zeznał, a 1700 r. nabył od Jerzykowskiego j^o prawa do tejże Tymowej. Córką
jego była niezawodnie Zofia, zamężna Kozłowska, procesąjąca się w latach 1715—
1718 z Miłieckim o sumę, syn zaś )ego Jan, elektor Augusta II-go, z wojewódz-
twa krakowskiego, zeznał 1708 r. zapis dożywocia z żoną, Halszką (Elżbietą v.
Heleną) Gawrońską, córką Hieronima, z Doroty z Łucławic Taszyckiej, zrzekającą
się 1722 roku dóbr ojcowskich Kobyle na rzecz bracł. Wraz z nią procesi^e Jan
1727 r. Miłżeckiego, o folwark Kulak, a 1786 r. Podoskich, o sumę z Druszkowa.
Synów jego sześciu:
I. Franciszek zaślubił Teodorę Aramowiczównę, z której córki: Eleonora,
za Józefem Steckim, regentem grodzkim krakowskim, nie żyjąca już 1764 r. i He-
lena, zeznająca 1751 r. zapis dożywocia z mężem, Marcinem Mietelskim, nabywcą
Przedborza, później chor^ym pancernym i stolnikiem chełmińskim (Gr. Sandec
i Krak.; Zs. Pilzn.; Pasc. 8 f. 216; Tab. Gal. Contr. Nov. 68 f. 84) i synowie:
a) Mateusz, dziedzic Korytna, procesował 1754 r. imieniem ojca, w grodzie
sandomierskim, Zarembę. W 1778 r. pisarz grodzki kamieniecki, kwitował w gro-
dzie lwowskim brata, z odstąpionych mu summ po ojcu. W 1784 r. deputat na
Trybunał koronny, został w 1785 r. podczaszym podolskim. Z żony, Teresy Pola-
nowskiej, nie pozostawił potomstwa.
b) Stanisław, 1771 r. komornik graniczny buski, a 1776 r. latyczowski,
został 1784 r. latyczowskim, zaś 1785 r. podolskim miecznikiem, 1786 r. wojskim
większym, a wreszcie 1791 r. cześnikiem podolskim. W 1780 r. pisarz, następnie
sędzia sądów marszałkowskich koronnych, 1791 r. poseł podolski na sejm cztero-
letniy kawaler orderu Św. Stanisława, posiadał dożywotnio Dźwiniacz, w krzemie-
nieckiem. Był także chorą^m kawaleryi narodowej. Żonaty z Józefą Wisłocką,
stolnikówną smoleńską, z którą wspóhiłe kwitował 1777 r. jej rodziców z posagu»
w grodzie krzemienieckim. Jego dzieci:
1. Pelagia, I-o v. 1799 r. za Floryanem Wydżgą, radcą sądów szlache-
ckich w Lublinie, 2-o v. za Józefem Deskurem, pułkownikiem wojsk koronnych,
zmarła w Dreźnie 1849 r.
2. Aleksander, oficer b. wojsk polskich, zmarł 1819 r., jako yicereferen-
darz Stanu.
Digitized by
Google
824 KOSSECCY.
8. Michał, pułkownik 4*go pułku strzelców konnych, kawaler legii hono-
rowej i krzyża wojskowego polskiego, zmarł 1825 r.
4. Władysław, dziedzic Korytna i Oleksiniec, oficer b. wojsk polskich,
marszałek powiatu latyczowskiego, żonaty z Domicellą Maryą z Gawrońskich,
z której: Michał, Stanisław i Józef. Michała, zmarł^^ 1860 r., z Heleny Szpako-
wskiej, syn Władysław, którego córka Marya Bronisława 1891 r., a Stanisława,
z zaślubionej 1844 r. w Mołczanach Petronelli Makowieckiej, dzieci: Feliks, Anto-
ni, Władysława Modzelewska i Stanisława. Władysław ze stryjami : Stanisławem
i Józefem i z Antonim, synem Stanisława, 1848 r., reszta dzieci Stanisława 1865 r.,
a Marya Bronisława, córka Władysława, 1891 r. legitymowali się ze szlachectwa
w gubernii podolskiej.
5. Franciszek Ksawery, najstarszy z rodzeństwa, urodzony 1778 roku,
a zmarły 1857 roku, legionista, szef sztabu generała Kniaziewicza we Wło-
szech, w końcu generd dywizyi byłych wojsk polskich, kawaler orderu Orła
Białego i Św. Stanisława, krzyża kawalerskiego Yirtutł Militari i oficer legii
honorowej, dyrektor główny (prezydiyący) Komisyi Sprawiedliwości, cdonek
Rady Administracyjnej i Rady Stanu, warszawskiego towarzystwa przyjaciół
nauk i krakowskiego towarzystwa naukowego. Z Zofii Wisłockiej, rozwiedzionej
z Aleksym Dembowskim, zostawił : Cecylię, za Józefem Lubowidzkim, prezesem
Banku Polskiego, marszałkiem sejmowym; Ksawerego, podpułkownika wojsk ro-
syjskich, zmarłego 1880 r. i Stanisława, dziedzica Grabowa, rzeczywistego radcę
stanu i referendarza Rady Stanu, szambelana cesarsko-rosyjskiego, zmarłego 1873
roku, po którym, ze zmarłej w Warszawie 1908 r. Oldze Brzozowskiej, córce Pio-
tra, trzy córki: Zofia, zmarła 1907 r., Marya, za Janem Czarnockim, zmarła 1899
roku i Olga, żona Mikołaja hr. Jezierskiego.
II. Piotr, drugi syn Jana z Gawrońskiej, żonaty z Maryanną Świerczew-
ską, z którą) syn Ignacy i córka Elżbieta Girligórska (?).
III. Józef, brat poprzednich, porucznik pancerny, konfederat barski, już
1742 r. żonaty z Teresą z Kurdwanowskich, z którą zeznał zapis dożywocia 1750
roku, w grodzie siewierskim (Gr. Sandec. Fasc. 48 f. 287), 2-o v. zaś z Maryanną
Radwanówną. Z pierwszej syn jego Ferdynand Fabian Sebastyan, ur. 1748 roku
(metr. w Zembocinie), również konfederat barski, później regent ziemski horodel-
ski, został 1791 r. podkomorzym królewskim. W 1768 r. pozwał Potocki^o o su-
mę, a 1779 r. odstąpił bratu stryjecznemu, Mateuszowi, 5,000 flor. Posiadał Kry-
szyn i Krakowszczyznę i był także dwa razy żonaty: l-o v. z Franciszką Mietel-
ską, stolnikówną chełmińską, urodzoną z Kosseckiej, z którą zeznał zapis dożywo-
cia 1777 r., 2-0 V. z Elżbietą Dąbrowską. Spisał testament w Brusiłowie 1815 r.»
przeznaczigąc większą sumę na założenie szkoły i szpitala w Krakowszczyznie
(Zs. Czchów. 89 f. 1003; Gr. Krak. 887 f. 479; Zs. Radomyśl). Jego dzieci:
Maryanną (z Dąbrowskiej), dziedziczka Krakowszczyzny, za Michałem Kań-
skim, prezesem sądu ziemskiego radomyślskiego; zaś z Mietelskiej: Ferdynand,
pułkownik pułku pieszego wojsk Księstwa Warszawskiego, kawaler legii honoro-
wej i krzyża Virtuti Militari, poległ na czele swego pułku pod Lipskiem; Roch,
porucznik i adjutant major 8-go pułku piechoty liniowej wojsk Księstwa Warsza-
wskiego, kawaler złotko krzyża Virtuti Militari, 1880 r. dowódca batalionu gwar-
dyi ruchomej województwa lubelskiego, wylegitymowany ze szlachectwa w Króle-
Digitized by
Google
KOSSECCY. 826
stwie Polskiem 1851 r., zmarł bezcenny w Kryszynie 1864 r.; Pawd Płotr Jacek,
najstarszy z rodzeństwa* ur. 1777 r. (metr. w Dziekanowicach), uczeń szkoły ry-
cerskiej w Warszawie, kapitan artyleryi koronnej, wzięty na Pradze 1794 r. do
niewoli, dziedziczył na Kryszynie, w hrubieszowskiem. W 1812 roku mianowany
radcą powiatu tomaszowskiego, legitymował się ze szlachectwa w Królestwie Pol-
skiem 1889 r., został 1848 r. sędzią pokoju i członkiem rady opiekuńczej powiatu
hrubieszowskiego. Zmarł we Lwowie 1852 r., zostawiając zPetronelli z Nowosiel-
skich, córki Jana i Józefy Wojutyńskicj, cześnikównej nowogrodzkiej, dziedziców
Czyżowic i Bartkówki:
a) Andrzeja, w Guide'ach dyktatora Chłopickiego, następnie porucznika karabi-
nierów konnych, odznaczonego w bitwach pod Grochowem i Ostrdęką, krzyżem Virtuti
Militari, następnie referendarza Rady Stanu i radcę komisyi spraw wewnętrznych
i duchownych Królestwa Polskiego, bezżennego, zmarłego w Warszawie 1878 r.
b) Faustyna Jordana, Feliksem zwanego, ur. 1810 r. (metr. w Nabroiu),
oficera 2-go pułku ułanów, rannego w bitwach pod Grochowem i Ostrołęką, ka-
walera krzyża Virtuti Militari, następnie oficera legii w Algierze, po ciotce Kań-
skiej dziedzica Krakowszczyzny na Ukrainie, zmartego 1898 r.
c) Maksymiliana Edwarda, 1881 r. oficera pułku ułanów „dotęj wolno-
ści", zmarłego również bezpotomnie 1862 r.
d) Salomee* zakonnicę.
e) Róię Teresę Ewelinę, ur. 1808 r. (metr. w Nabrożu), od 1888 r. za Pio-
trem hr. Szeptyckim, dziedzicem Dziewiątnik, Przyłbic i innych, a od 1872 r. da-
mę austryjackiego krzyża gwiaździstego, zmarłą 1888 r. (Bork.).
IV. Ludwik, czwarty syn Jana z Gawrońskiej, miał widocznie zamiar po-
święcić się stanowi duchownemu, bo 1786 r. w aktach sprawy ojca swego z Po-
doskimi, występuje z tytułem ^reverendus''. Później pułkownik wojsk koronnych,
zostawił z Maryanny Bukowskiej: Katarzynę, za Ostrogórskim; Kunegundę, za Śli-
wińskim i Franciszka, żonatego z Żórawską (w innym akcie Borowską) (Gr. San-
dec, 168 f. 1166; Perp. Krak. 14 f. 442).
V. Mikołaj, również syn Jana z Gawrońskiej, nabył 1766 r. od Antoniego
Bielecki^o, Zaryszew. Był podczaszym wołyńskim i kawalerem orderu Św. Sta-
nisława. Dwie miał żony, l-o v. Konstancyę Zawadzką, z którą 1742 r. i 2-o v.
Barbarę Bielecką, córkę Jana, wojskiego czemiechowskiego i Anny Szczepanow-
skiej, z którą 1764 roku zapisy dożywocia zeznał (Gr. Krak. 884 f. 2697; Obi. Kr.
187 f. 2746; 206 f. 2200; Gr. Nowokor.; Arch. Wąsów.). Z tych żon:
1. Maciej z pierwszej, bezpotomny.
2. Józef z Zawadzkiej, komornik graniczny szczyrzycki, od 1792 r. jako
chorąży halicki w aktach występuje, później sędzia pokoju powiatu kraśnickiego,
żonaty z Zofią z Koczorowskich, starościanką dymidowską, urodzoną z Anny Za-
jączkównej, dziedziczką Waniowa, z której: Antonina wydana 1824 r., a już 1828
roku nie żyjąca żona Wacława Obertyńskiego z Tuszkowa, Teresa i Anna, bliźnia-
czki, ur. 1798 r., Jan Adam Heriberti ur. 1796 r., zmarły młodo i Pius Napoleon
Duklan, ur. 1807 r. (metr. wszystkich w Bełzie). Józef nie żył 1828 r., w którym
wdowa po nim, zięć jego Obertyński, syn Pius, posiadacz Żmudzi, zmarły w Wa-
niowie 1849 r. bezpotomnie i córki: Anna, żona Adama Węglińskiego i Teresa
Digitized by
Google
826 KOSSECCY.
panna, podzielili się majątkiem po nim pozostałym. W 1882 r. Teresa, żona Ta-
deusza Malawskiego, komisarza skarbowego województwa płocki^^ i Anna Wę-
glińska, obrały swych mężów plenipotentami, do sprawy spadku po swej matce
(Akta Tryb. Cyw. I-ej insL woj. Lubels.; Tab. Gal. Instr. 289 f. 807).
8. Ignacy z Błeszyńską, bezpotomny.
4. Benedykt, major wojsk koronnych, zginął przy obronie Pragi 1794 r.
6. Hilary, z Bieleckiej, wylegitymowany ze szlachectwa 1804 roku, wraz
z przyrodnim bratem Józefem, w Galicyi zachodniej (Quat VI f. 288), chorąży
wojsk Księstwa Warszawski^o, kawaler orderu Virtuti Militari, 1818 r. miano-
wany przez księcia Józefa rotmistrzem pospolitego ruszenia departamentu radom-
skiego, wziął w niespełna miesiąc dymisyą. Żonaty l-o v. z Anną z Kosseckich,
2-0 V. z Maryą Dowbor Muśuicką, zostawił z tej żony tylko Aloizę, za Konstan-
tym Aksamitowskim, z oficera saperów naczelnikiem okręgu cłowego.
6. Rozalia, za Stanisławem Miłkowskim.
7. Brygida, za Janem Twardzickim.
8. Salomeą Józefowa Jeżewska.
VI. Jan, najmłodszy syn Jana z Gawrońskiej, ksiądz, pleban w Starym
Xiążu, kanonik katedralny chełmski, został następnie Kamedułą i był prowincya-
łem tego zakonu w Polsce.
Oprócz powyższych, znachodzę jeszcze wzmianki o następujących Kosse-
ckich: N., wystąpił z harcerzów (gwardył przybocznej) Batorego, bo się ożenił
1588 r. N., żonaty z Pukarzowską w początkach XVII-go wieku. Magdalena, żo-
na zmarłego 1782 r. Krzysztofa Kiełczewskiego (Gr. Biec. 58 f. 1501; 70 f. 1059;
71 f. 402). Zofia, żona Dobiesława Ożarowskiego, których córka Krystyna była
1754 r. za Kochanowskim, kasztelanem radomskim (Gr. Biec. 146 f. 484). Stefan,
w latach 1745— 1760 starosta mrozowicki, jako taki mianowany 1748 r. komisa-
rzem królewskim, do sprawy Szczytów z Pacami (Akt XI. Wolffa, Pacowie (. 25).
Jerzy Dominik, w powiecie oszmiańskim 1764 r. (V. Ł.). Adam z Kojmowa (Kai-
mowa), zmarły 1766 r., w wieku 27 lat (sepult w Bochni). Tomasz, vicesgerent
sądowy sandomierski 1777 roku. Stanisław, 1782 r. chorąży gwardyi królewskiej
(M. R). Jan, 1784 r. świadek w sprawach Horodyńskiej, starościny pasierbowskiej
(Arch. Pedor. w Oknie).
Jan, namiestnik ziemski bradawski 1790 r. Ksiądz Stanisław, proboszcz
w Brzesku, umarł 1794 r., przekazawszy majątek siostrzeńcowi Michałowi Olszyń-
skiemu (A. Tarnów. Por. Nob.).
Zacharyasz, urodzony z Szeliskiej, zmarły w Przecławiu 1821 r., po któ-
rym, z żony Agnieszki: Jan w wojsku austryjackiem. Piotr, oficyalista w Mielcu,
Katarzyna, Maryanna, Konstancya i Anna (A. Tarnows. For. Nob.; M. D. Wąs.).
Michał Baltazar, syn Michała, wylegitymowany ze szlachectwa w Króle*
stwie Polskiem przed 1850 r., w latach 1847 — 1869 rejent sądu pokoju w Mie-
chowie. Aleksander, syn Józefa, urzędnik sądowy od 1855 r; brat jego Włady-
sław, kanonik honorowy sandomierski, proboszcz w Smogorzowie, zmarł 1886 r.,
siostra ich za Krupskim. Józefa z Kosseckich Połkotycka, 1888 roku w War-
szawie.
W gubemii podolskiej legitymowali się ze szlachectwa: Jan z synami: Ja-
nem, Józefem i Aleksandrem i Wojciech z synem Tomaszem Janem, synowie Jó-
Digitized by
Google
KOSSISKO — KOSSOBUDZCY.
827
zefa, wnukowie Mikołaja, prawnukowie Jana, w 1882 r.; Franciszek Ksawery, Ba-
zylina, Eustachy KaliksŁ, Konrad Herman i Otto, synowie Józefa, wnukowie Jana,
1867 roku; Jakób i Józef, synowie Tomasza, 1854 roku; a Stanisław, syn Jakóba,
1865 roku (Paw.).
KOSSISKO V. KOSZYSZKO Mikołaj, podsędek dobrzyński 1898 r., a Jan,
ctiorąży dobrzyński w latacti 1898 — 1899 w Gnieźnie (Leksz.) W 1894 r. tym
cliorą^m był Grzymek. Patrz Kosgyssko.
KOSSOBUDZCY v. KOSSOBUCCY li. POBÓG z Kossobud, w powiecie ra-
ciążskim. Mścisław z Kossobud, podsędek płocki 1412 r. Andrzej Kossobudzkl,
kanclerz płocki księcia Władysława 1486 r. Piotr, podkomorzy płocki 1468 roku.
Syn j^^ Mikołaj, 1468 r. na uniwersytecie krakowskim, 1472 r. kanclerz kate-
dralny płocki. Anna, córka Piotra z Kossobud, 2ona Stanisława z Ławska, zrze-
kła się 1492 r. majątku ojczystego na rzecz braci swoich, Mikołaja, kanclerza ka-
pituły płockiej, Macieja i Mateusza (M. 6 f. 281). Mikołaj trzymał (w 1,000 złot
w^.) Raciąż 1501 r., na odstąpienie którego Sierpskiemu, otrzymał konsens kró-
lewski 1505 r. (M. 19 f. 26; 20 f. 105 i 21 f. 179). Maciej został podstolim płoc-
kim 1512 r., a umarł 1521 r.
Jakób, Jan, Andrzej i Maciej, bracia Kossobudzcy,
dziedzice Otoczna, otrzymali 1474 r. prawo niemieckie dla tej-
że wsi (M. 5 f. 65). Z nich Jan był skarbnikiem płockim
1472 r., Jakób kucłimistrzem księcia Kazimierza Mazowiec-
kiego 1471 r., a Maciej, administratorem biskupa płockiego
1474 r. Tenże sam pewno Jakób, był podsędkiem płockim
1484 roku. W 1504 roku zabezpieczył posag żonie swej, Ka-
tarzynie z Nakwaskich, podsędkównie wyszogrodzkiej (M.
18 f. 206).
Maciej, pewno wyżej wymieniony, otrzymał 1489 r. od
Jana Olbrachta, majątki osób, które się nie stawiły na wojnę
(M. 16 f. 104). Synami Macieja byli: Paweł, Mikołaj i Piotr. Ten
ostatni, kanclerz katedralny płocki, zabity 1587 r. od pioruna
w Płocku (Kai. Płoc.), a pozostali przy życiu jego bracia, do-
pełnili w tymże roku działu dóbr Krąjkowa, Grzybowa, Droz-
dowa, Kossobud, Lipy, Zdunowa i Otoczna (Płoc. Gr. Wiecz.
1 f. 126; 8 f. 248 i 4 f. 172). Z tych braci:
Paweł, któr^o heraldycy nasi nazywają Janem, piszą-
cy się z Niedarzyna, wspólnie z żoną, Katarzyną z Kanigow-
skich, córką Pawła, kwitował 1587 r. Andrzeja Kanigowskiego, z posagu (Ibid. 4
f. 71). W 1557 r. został kasztelanem liwskim. Synem jego był Stanisław, pisarz
ziemski zawskrzyński, dziedzic Niedarzyna, Zembowa i Drozdowa, w ziemi pło-
ckiej. Zeznawał on 1565 roku akt w Surażu, wspólnie z żoną, Mai^anną
z Arciechowskich, córką Mikołaja, wojskiego bielskiego i Barbary ze Strabli
(Mil. f. 225).
Drugim synem jego był Mikołaj, student w Padwie 1556 r, pisarz ziem-
ski zawskrzyński 1567 r., następnie płocki 1569 r., w którym podpisał unią Li-
Herb Pub<^.
Digitized by
Google
828 KOSSOBUDZCY.
Łwy z Koroną. Żył jeszcze 1681 r. Żona Jego Anna* według Paprocki^fo Dzia-
łynska, wojewodzianka chełmińska (Wyr. Lub. 28 f. 876).
Mikołaj, brat Pawła, kasztelana liwskiego, pisi^ się z Krąjkowa. W 1586
roku pisarz ziemski płocki, został 1688 r. kasztelanem sierpskim. Był i pisarzem
ziemskim zawskrzyńskim. Oprócz Krąjkowa, był dziedzicem Grzybowa, Drozdo-
wa, Kossobud, Lipy, Zdunowa i Otoczna (Płoc. Or. Wiecz. 6 f. 284). Żona jc^o
Małgorzata.
Paprocki Bartosz, znakomity nasz heraldyk, żonaty z Jego córką, pi-
sze, ie mii^ trzy córki : N. Wodyńską, Annę, l-o v. Oołyńską, 2-o v. Balcerowę
Wędową i Jadwigę, l-ov. Wiśniewską, starościnę mławską, 2-ov. Życką, a8-ov.
Bartoszowe Paprocką. Jadwiga dostała Krąjków i połowę Lipy, umarła 1672 r.,
pochowana w Krąjkowie.
Wojciech Kossobudzki z Niodarzyna, żonaty z Małgorzatą Lubecką, córką
Aleksego, pozostawił córkę Jadwigę, za Tomaszem Ważyńskim 1689 r. (Płoc. Qr.
Wiecz. 6 f. 816 i 7 f. 118). Marcin, pleban w Drozdowie 1642 r. (Ibid. 7 f. 840).
Mikołaj, podstarości płocki 1660 r. (Płoc Or. Wiecz. 17 f. i).
W 1678 r. dziedziczyli na Zdunowie Jakób i Jan, na Kossobudach— Jakób
i Piotr, a na Lipie— Jakób z Wodyńskim, na Drozdowie — Jakób, chorąiy płocki
i Stanisław, pisarz ziemski zawskrzyński, na Niedarzynie, Cieskowej i Świersku
tenie sam Stanisław, a na Niedangrnie takie Maciej, na Wierzbowcu i Chodzisze-
wie— Piotr i na Wyszynach, Agnieszka (Paw.).
Małgorzata, za Maciejem Zielińskim 1686 r. Katarzyna, za Niszczyckim,
babka kanonika gnieźnieńskiego 1614 r. (Kor.). Paprocki pisze, że to kasztelanka
liwska.
Jakób, syn Rosława, właściciel Nadołek 1611 r. (DW. 89 t 2176), łonaty
z Katarzyną Zbijewską, zeznał z nią zapis dożywocia 1618 r. (Or. Przed. 64 f. 116
i 478). Jadwiga, za Janem Radziejowskim 1622 r. (Perp. Czers. 6 f. 888). Stani-
sław, w ziemi ciechanowskiej, 1606 r. Piotr, syn Stanisława, zastawił Cieskowę
1608 r. (DW. 88 f. 1212 i 86 f. 882). Paweł, syn Jakóba, pozywał Ciechomskiego
1611 r. (DW. 89 f. 1798). Walenty, żonaty z Katarzyną Zielińską 1628 r. (DW.
47 f. 2189). Albrecht otrzymał 1616 r. wieś Baby z sołtystwem, na odstąpienie
której Łozińskim, wydano mu konsens 1618 r. (AGZ. 8287 i 8282).
Jakób i Macicy z Otoczna, elektorowie Władysława IV-go, a Tomasz i Ma-
ciej z Otoczna, Jana Kazimierza. Maryanna za Danielem Bielińskim 1688 r.
Adam, kasztelan wyszogrodzki 1606 r., a wojewoda mazowiecki 1626 r.,
starosta łomżyński 1618 r., zmarty 1629 r., w 1691 r. był deputatem na Trybunał
z płockiego (Zap. Lub. 6 f. 2), 1611 r. z sejmu naznaczony komisarzem, do tra-
ktatów z Moskwą, w latach następnych, do zawarcia umowy o pokój ze Szweda-
mi, na Trybunał radomski i do uspokojenia granic (V. L.). Wprowadzony do Wa-
wrzyszewa 1616 r., sprzedał 1618 r. część Okuniewa Leszczyńskim, nabył 1618 r.
od Szymanowskiej Bieniewice, Szum lice. Mroczki, Odrzywół, Bramki i Żórawi-
nlec, a 1628 r. od Wołłowicza Szczawin (DW. 44 f. 827; 46 f- 866 i 904; M. 846
f. 84). Żonaty l-o v. z Dorotą Kłodzińską, 2-o v. z Krystyną Baranowską (DW.
86 f. 697 i 47 f. 2863 i 2468), miał kilkoro dzieci, zmarłych młodo. Z nich znane:
Stanisław, któremu ojciec miał odstąpić starostwo łomżyńskie, za konsensem kró-
lewskim z 1626 r., umarł nie otrzymawszy starostwa, które odstąpił Jego qjciec
Digitized by
Google
KOSSOBUDZCY. 829
Noskowskłemu 1629 r. Jan, Zygmunt i Teodora, iona Marcina Zbożnego Zakrze-
wski^fo 1687 r. (M. 172 f. 171; 177 f. 889; 179 f. 66 i 181 f. 244). Jan i Zygmunt
przyznali 1629 r. dożywocie Walentemu, na Nłedarzynie i Drozdowie, a 1681 r.
dopełnili działu Bieniewic. Zygmunt sprzedał 1681 r. Odrzywół, a 1640 r. jui nie
żył (DW. 47 f. 2689; 48 f. 648 i 645; 49 f. 1681).
Tomasz, skarbnik płocki 1644 r., zmarły 1651 n, elektor Jana Kazimierza.
Obiór Jana III*go podpisali, Mirosław, brat skarbnika i Tomasz, dziedzic Kosso-
bud (Zap. Łub. 55 f. 1608).
Albert, kapelan kaplicy Kurdwanowskich w Klwowie, 1685 r. Anna, żona
Aleksandra Oembarta, łowcz^o dobrzyńskiego, 1669 r., babka kanonika gnieźnień-
skiego (Kor).
Mirosław, skarbnik płocki 1692 r., umarł 1716 r. Grzegorz, syn Olbrachta,
rotmistrza królewskiego, uznany za pełnoletniego 1666 r. (Rąk. Ossol. Sig. 189 f. 8).
Konstancya^ za Janem Grabskim 1718 r.
Jan, skarbnik płocki, żonaty z Konstancyą Mniewską, pozostawił syna An-
toniego, który schedę swoją po rodzicach na Wałowicach, sprzedał 1777 r. Borzę-
ckiemu (DW. 98 f. 241). Benigna, córka Józefa, skarbnika ciechanowskiego i Bar-
bary z Mikorskicb, zeznała 1780 r. zapis dożywocia z mężem, Stanidawem Mrocz-
kiewiczem, późniejszym regentem skarbu koronnego (M. 284 f. 12 i DW. llO
f. 1115). Taż Benigna i Piotr Kossobudzki, syn Jana, sprzedali 1792 r. części na
Kossobudach, Zdunowie, Zdunowku, Lipie i Krąjkowic Ignacemu Kossobudzkie-
mu, synowi Wiktora (DW. 108 f. 401). Tenże Ignacy, dziedzic Kossobud, z Pra-
ksedy Nakwaskiej, miał córkę Wiktoryę, wydaną 1816 roku za Aleksandra
Karski^^.
Jan, podczaszy bracławski, zawart 1784 r. układ z Mikorskim, o Wożniki
(DW. 100 f. 85). Pewnie tenże sam Jan został wojskim mniejszym brzezińskim
1789 r., bo jako wojskiego, kwiti^e go 1792 r. Dąbrowski, z sumy zabezpieczonej
na Wożnikach (DW. 108 f. 867). Józef, w województwie łęczyckiem, 1775 roku
(V. L.), został wojskim więks^m inowłodzkim 1789 r.
W Królestwie Polskiem legitymowali się ze szlachectwa przed 1850 r.:
Ludwik Tadeusz i Szymon Grzegorz, synowie Ignac^o; Jakób Krzysztof, syn An-
toniego; Pelicyan i Kajetan Wawrzyniec, synowie Jerz^fo; Edward Fabian Rafał, syn
Feliksa; Antoni i Rudolf Hermen^ld, synowie Antoniego; Ignacy Łucyan, syn Fe-
liksa i Marceli, syn Marcina.
W 1868 r. żyło rodzeństwo, urodzone z Estery Szadokierskiej: Aleksander,
dziedzic Opola, w łęczyckiem, żonaty z Julią Leslewską, z której: Maryanna, Sta-
nisław, Jadwiga, Bronisław i Józef; Maryanna, wdowa po Adamie Markowskim,
patronie Trybunahi cywiln^^ w Płocku; Józef, dziedzic Krzeczkowa i Gromad:^-
na, w ostrołęckiem, Cecylia, wdowa po Bazylim Ostromyślińskim, w Łęc^cy
i Emilian, dziedzic Bożewa, w mławskiem. Wiktorya z Kossobudzkich Czermiń-
ska, umarła 1858 r. Józef, syn Feliksa, 1861 r., w płockiem. Marcin, dziedzic
Roszczepa 1900 r., umarł w Warszawie 1905 r. Maryanna Wacławowa Zielińska,
umarła 1872 r. Ignacy, syn Aleksandra i Stanisławy z Garbowieckich, zaślubił
1906 r. w Krakowie Maryę Wasilewską, córkę Kazimierza i Teodozyi z Ćwiercza-
kiewiczów.
HeriMun T. XI. 42
Digitized by
Google
880
KOSSORSCY — KOSSOWICZOWIE.
Antoni Karol, syn Jana, wnuk Stefana^ prawnuk Aleksandra, dziedzica
1666 r. Dorostąjci, legitymował się ze szlachectwa 1820 r., przed Deputacyą Wy-
wodową wileńską.
Nie wiem, czy do tąj rodziny należeli Kossobudzcy osiedli w Połocku. An-
drzej Kossobucki, rajca połocki, z łona, Nastazyą Dawidówną, burmistrzówną po-
łocką, wzięli 1664 r. w zastaw Jaso, w połockiem. Jakób 1667 roku w Połocku.
Eufrozyna, łona Józefa Połupięty 1671 r. Nikodem, szafarz miasta Mohiiewa 1714
roku (IsŁ Jur. Mat. XXV i XXVI).
KOSSORSCY z Kossorza. Mikołaj Kossorski, syn Adama, dziedziczył 1576
roku na Bielawkach, w łęczyckiem (Paw.).
z KOSSOWIC, w sandomierskiem. Janusz z Kossowic, w latach 1852—1870
cz^to podpisany jako świadek, na różnych dokumentach w Opatowie i Sando-
mierzu (KMP.). Bodzanta z Kossowic h. Sgeliga, syn Wisława, arcybiskup gnie-
źnieński, zmarły 1889 r. (obacz Bodzanta). W orszaku jego występują 1861 roku
Bodzanta Klossek i Wiszek z Kossowic. Bratankowie arcybiskupa, Wisław i Piotr,
widocznie sprzedali Kossowice, a piszą się z Mysłowic i Siedlec, a na Kossowicach
dziedziczy 1401 r. Warsz, z żoną Spytką, po imieniu sądząc, Rawicz (KMP.).
KOSSOWICZ Jan Michał, zashiżony wojak,
(Sig. 5 f. 85). Patrz Kossotaiez h. Wieniawa.
otrzymał szlachectwo 1662 r.
KOSSOWICZOWIE h. GRYP. Ksiądz Michał Kossowicz, paroch gr.-kaL
w Jasienicy, syn ks. Bazylego, parocha gr.-kat. także w Jasienicy i Anny z Ko-
blańskich, wnuk Bazylego i Tacyanny z Kulczyckich, pra-
wnuk Jana i Katarzyny z Wysockich, legitymował się ze
szlachectwa 1801 r., w Wydziale Stanów galicyjskich.
Wymieniony dopiero co Jan, był właścicielem Krasno-
rzeczki, w województwie kijowskiem, którą odziedziczył po
nim syn Bazyli 1722 r. (Her. Kr. Pol.). Michał umarł 1804 roku,
pozostawisjąc, z Katarzyny Hankiewiczówny: Jana, profesora
prawa w uniwersytecie krakowskim, Teodora, Bazylego, wy-
legitymowanego ze szlachectwa 1888 roku, w gubernii kijow-
skiej, Andrzeja, Maryannę, za Janem Matkowskim i HelcDę.
Józef, Michał, Teodora i Maryanna, dzieci wymienio-
n^o Andrzeja, wylegitymowane ze szlachectwa w Królestwie
Polskiem, przed 1860 r.
Jan, brat Michała, dziedzic części w Jasienicy Solnej,
zmarły 1821 r., żonaty ze zmarłą 1884 r., Maryanna Horody-
ską, miał Katarzynę, za Mikołajem Kobyłeckim i Annę, za
Kobierskim.
Parascewia Smykowa, Marya Ooleteykowa, Maryna
Mielnikowa, Prokop, którego córka Maryanna, za sławetnym
Grz^^rzem Boykowskim, Stefan, po którym synowie: Jan i Bazyli, wreszcie ksiądz
Bazyli, gr.-kat. paroch w Olszanicy, zmarły 1822 r., rodzeństwo Kossowiczowie.
Maryanna Tustanowska w Uniatyczach 1827 r.
Herb Gryf.
Digitized by
Google
KOSSOWICZOWIB - KOSSOWIB.
881
KOSSOWICZOWIB V. KOSOWICZOWIE h. WIENIAWA. Michał Kosso-
wicz, miecznik czerniecłiowski, otrzymał 1689 r. konsens królewski, na odstąpie-
nie Kalinie, w latyczowskiem i Buchny, Wardyńskim (AGZ. X. 6029). Tenże Mi-
cliał, żonaty 1680 r. z Anną Obodeńską, l-o v. Jakóbową Ktełczewską, 2-o v. Pa-
włowa Bobrownicką (Woł. XI f. 78).
Jerzy otrzymał 1698 r. od króla, list wolnego przejścia przez kraje Rze-
czypospolitej do granic Turcyi i odwrotnie (AGZ. X. 6828).
Zacharyasz Michał, cześnik wendeński 1725 r., żonaty 1781 r. z Anną Są-
topską. Mikołaj, cześnik wendeński 1747 roku, a Zacharyasz 1761 roku (BracŁ
XVI f. 878; XII f. 1070 i BracŁ XVU f. 1804). Mikołą), re-
gent grodzki smoleński 1788 roku. Piotr, zadzierżawił 1714 r.
Tulce od Mycielskich (Zap. Gr. Pozn. 2 f. 189).
Józef, żonaty z Katarzyną Nowaczyńską, wylegitymo-
wany ze szlachectwa 1782 r., w sądzie grodzkim bełskim, po-
zostawił: Piotra, Macura Tomasza, ur. 1764 r., podoficera
austryjackicli szwoleżerów i Walentego Feliksa, ur. 1766 r.
Piotr, dzierżawca Worwoliniec, żonaty z Bronisławą
Babecką, z której Aniela, 1884 r. za Antonim Smigelskim,
Apolonia, 1841 roku za Michałem Milińskim, Marcin, Wacław,
Wincenty i Jan Kanty.
Wincenty, z żony Antoniny, miał córkę Melanią Ma-
ryę, wydaną 1850 roku za hr. Jana Józefa Ledóchowski^^,
zmarłego w Warszawie 1894 r. Brat jej stryjeczny Witold,
prokurator w Siedlcach. Antoni, syn Feliksa, sędzia Trybu-
nału w Suwałkach 1850 r., następnie prokurator. Wdowa po
nim z Uszyńskich 1869 r.
Jan Kanty, zmarły we Lwowie 1885 roku, po którynb
z Anieli z Chołoniewskich, 2-o v. Smagłowskie), pozostały
dzieci: Melania Aniela i Władysław Tadeusz Antoni, ur. 1881 roku (metr. u Św.
Andrzeja we Lwowie).
Ten ostatni, dziedzic Odyczyny, zaślubił Florentynę z Brześciańskich, cór-
kę Sylwerego i Balbiny z hr. Łosiów i z niej ma: Stanisława Sylwerego, ur.
1865 roku, Sylwerego Tadeuszu, ur. 1868 r. i Włodzimierza Maryana, ur. 1870 r.,
wylegitymowanych ze szlachectwa 1895 roku, w Wydziale Krajowym galicyjskim
(M. D. Wąs. z A. Lwów. Por. Nob.). Synem Władysława Tadeusza Antoniego był
również Stanisław Sylwery.
KOSSOWIB (KOSS v. KOS) h. WŁASNEGO, który przedstawia w polu
srebmem trzy pasy czerwone prawo* ukośne. W szczycie hełmu trzy pióra strusie
(Ostr. 1486). Piotr Koss, shichacz praw, 1556 r. syndyk uniwersytetu Padewskiego.
Jan Ck)6sius, Polak, zostid 1558 r. doktorem medycyny w Padwie. Jerzy, komor-
nik królewski 1574 r. (Arch L Z. Ros. L l). N., 1588 r. pachole dworskie króla
Stefana. Maciej Koss, podkomorzy pomorski 1578 r. Mikołą), proboszcz katedralny
i kanonik warmiński 1590 r. (Kętrz.), był sekretarzem królewstdm i kanonikiem
włodawskim i warszawskim. Mikołaj, zmarły 1599 r., pochowany w Oliwie, ze
zmarłą) 1621 r. Justyny Konarskiej, miał trzech synów: Jana, zmarł^fo 1581 r.,
Andrzeja i Feliksa, opata pelplińskiego, sekretarza królewskiego, komisarza ge-
Herb Wieniawa.
Digitized by
Google
882 KOSSOWIB.
neralD^^ Cystersów na Królestwo, obu zmarłych 1618 r., pochowanych w Oliwie.
Rafał, mnich w Oliwie, umarł 1624 r.
Stanisław Koss, podkomorzy wendeński, zmarły 1612 n, żonaty był z El-
żbietą ze Smogorzowa Wąsowiczówną, córką Wacława, pisarza polnego koronne-
go i Anny z Drohojowskich, 2-o y. żoną Jerzego Butlera, podkomorzego wendeń-
skiego 1624 roku. Syn ich Wawrzyniec, dzielny wojak, wspólnie z żoną, Anną
z Sienna, otrzymał 1685 roku konsens królewski, na wykupienie dóbr Wandzel,
w województwie parnawskiem, od Butlerów, a 1688 r., na odstąpienie wójtostwa
w Mąjkowie, ze starostwa piotrkowskiego, Otwinowskim. Wawrzyńca syn Jan
1689 r. (Zap. Lub. 19 f. 855; M. 180 f. 455; 185 f. 86 i 215). Być bardzo może, że
to ten Jan, dworzanin królewski, otrzymał starostwo lipieńskie 1660 roku (M.
201 f. 559).
Maciej, zmarły 1628 r., pochowany u Dominikanów w Chełmnie. Brat jego
Jan, stolnik królewski l62i r., starosta golubski 1626 r., starosta borzechowski
1684 r., zostid 1686 r. chorążym chełmińskim, 1648 r. kasztelanem elblągskim,
a 1648 roku wojew^odą chełmińskim i starostą kowalewskim. Żonaty był l-o t.
z Eufrozyną Knutówną, wdową po Janie Loka, dla której uzyskał 1626 r. dożywo-
cie na starostwie golubskiem (M. 178 f. 896), 2-o v. z Konstancyą Denhoffówną,
której przyznano dożywocie, na starostwie brodnickiem, posiadanem również przez
wojewodę, który umarł 1668 r. (M. 208 f. 228; Sig. 7 f. 116). Wojewoda podpisii
elekcyę Jana Kazimierza. W 1642 r. odstąpił Miedzi anowsk im Wielgąłąkę, w wo-
jewództwie chełmińsklem (M. 185 f. 465).
Jan, drugi Jan, poseł pomorski, Kazimierz i Władysław, podpisali, z wo-
jewództwem pomorskiem, elekcyę Jana Kazimierza. Jeden z tych Janów, chorą-
ży chełmiński 1661 r., otrzymał starostwo ostrołęckie 1664 r. Kasztelanem inflan-
ckim był 1685 r., a wojewodą chełmińskim został 1688 r. Umarł 1702 r. W 1668
roku otrzymał Młodzieszyn, w województwie rawskiem (Sig. 10 f. 96 i 14 f. 12).
Trzymał i starostwo szynwaldskie i starogrodzkie. W latach 1698 — 1701, wspól-
nie z żoną, otrzymał dwanaście konsensów królewskich, na odstąpienie posiada-
nych starostw i królewszczyzn, różnym osobom (Ręk. Oss. Sig. 186 f. 75 i 262
i 86). Z zaślubionej 1675 r. w Toruniu, w czasie zapust, Maryanny z Ludinghau-
senu Wolffówny, miał wojewoda córki : Maryannę, za Piotrem Ernestem Kczew-
skim (M. 252 f. 182) i Konstancyę, za Aleksandrem Czapskim (Ręk. Oss. Sig. 186
f. 85), oraz synów : Jana i Józefa. Pozostała po nim wdowa trzymała 1702 roku
starostwa, ostrołęckie i starogrodzkie. Z synów wojewody:
Jan, starosta ostrołęcki 1708 r., które posiadał wspólnie z żoną, Anastazyą
margrabianką Myszkowską, 2-o v. Michałowa Jordanowa, wojewodziną bełską
(Sig. 16), zosti^ wojewodą smoleńskim 1710 r. Umarł 1712 r.
Józef, jako starosta szynwaldzki, podpisał konfederacyę generalną 1696 r.
W 1708 r. był i starostą starogrodzkim, a 1709 r. został wojewodą inflanckim.
W 1718 r. rezygnował z województwa i starostwa starogrodzkiego, zostid księdzem
i umarł biskupem nominatem chełmińskim 1717 r.
Adam, archidyakon warszawski i kanonik włodawski 1658 r., następnie
biskup chełmiński, umarł 1661 r. Jan, były dworzanin królewski, rotmistrz 1678
roku (Zap. Lub. 57 f. 276). Fabian Franciszek podpisał, z województwem pomor-
skiem, elekcyę Augusta II-go.
Digitized by
Google
KOSSOWIE — KOSSOWOWIE. 888
Franciszek, chorąfy chełmiński, 1699 r. Sabina, za Marcinem Bagniew-
skim, w końcu X VlI-go wieku.
Jan, cliorąży chełmiński, sprzedał 1718 r. Pruszakowi, Belno i Osłowo,
a w roku następnym zeznał zapis dożywocia z żoną, Teresą z Mączyńskich (DW.
62 f. 867 i 525). Adam, syn jego, bo chorążyc chełmiński, otrzymał 1721 r. kon-
sens królewski, na wykupienie z rąk Zielińskiego, starostwa wareckiego (Sig. 20).
W 1727 r. został kasztelanem kruszwickim, a 1728 r. kasztelanem chełmińskim,
z któr^^ to urzędu rezygnował 1788 r., poczem zosti^ księdzem. W 1782 roku
otrzymał konsens królewski, na odstąpienie starostwa warecki^^ Józefowi Pida-
skiemu. W 1722 r., wspólnie z żoną, Barbarą z Bobrownlckich, otrzymał w do-
żywocie Starą Warkę, w ziemi czerskiej (DW. 68 f. 876 I 64 f. 677). Pierwszą
jego żoną, według Niesieckiego, była Ostrowicica, drugą miid Helenę Sołtykównę,
ale się z nią rozwiódł Z Bobrownickiej pozostały po nim córki: Barbara łurabina
de Bruckenthal i Dorota 1748 r.
Jan Jerzy, podkomorzy i poseł chełmiński, podpisał 1788 r. konfederacyę
generalną warszawską, a Marcin i Michał, podiowie prowincyi pruskiej, elekcyę
Augusta IFI-go (Oblig. Warsz. 49 f. 422, 610 i 612). Pewnie powyższy Jan Jerzy,
bo podkomorzy chełmiński, został kasztelanem inowłodzkim 1752 r., a umarł 1756
roku. Jan, z województwa chehnińskiego, elektor Stanisława Augusta.
Antoni, z żony LaterskieJ, dziedziczki Hansgutu, w grudziądzkim, wdowy
po Browińskim, miał syna Jana 1772 r.
Franciszek, syn Józefa i Bogumiły z Czarneckich, ur. 1792 r. w Warsza-
wie, pułkownik b. wojsk polskich, kawaler orderów: Legli Honorowej, Virtuti Mi-
litari, Orta Czerwon^^ i Św. Anny, dyrektor korpusu kadetów w Kaliszu 1829 r.,
umarł 1841 r. Brat jego Ignacy Józef, ur. 1800 r., dyrektor teatru i członek Dy-
rekcyi rządowej teatrów, umarł 1848 r.
KOSSOWIE h. WŁASNEGO, przedstawiającego w polu błęlcitnem — dwa
charty srebrne, w złotych obrożach, do siebie wspięte; w szczycie hełmu nad sre-
brnym półksiężycem, trąbka myśliwska czarna, oprawna w złoto, barkiem na dół,
munsztukiem w prawo, między dwiema sześciopromiennemi gwiazdami złotemi
(Ostr. 1487).
Łukasz Kos dziedziczył 1588 r. na części Gogoliny, w powiecie bydgoskim
(Paw.). Barbara z Kossowa Kossówna, żona Piotra Hardeka 1637 r., a Magdale-
na, za Adamem Przewoskim 1688 r. Jan, miecznik inowrocławski 1662 r., umarł
1685 r. Mikołaj, syn Jana Kazimierza i Kiystyny z Gledzianowa, zabezpieczył
1700 r. posag żonie, Konstancyi ze Szczepanowskich (Gr. Krak. 820 f. 2961). Jan
Stanisław procesi\je 1744 r. w Krakowie Dembińskich.
KOSSOWIECCY h. KOŚCIESZA Jan, Teodor, Paweł i Jerzy, synowie To-
masza, wnukowie Mikołaja, udowodnili pochodzenie swoje szlacheckie 1787 roku,
w Wydziale Stanów galicyjskich (M. D. Wąs.).
KOSSOWOWIE V. KOSOWOWIE (KOSSOW) h. WŁASNEGO, przedsta-
wia)ąc^o literę N, przez laskę środkową do góiy strzałą przeszytą, w szczycie
hełmu pięć piór strusich (Herb. Witebs.).
Digitized by
Google
884 KOSSOWOWIE.
Spotykamy ich w województwie witebskiem, gdzie się też legitymowali
ze szlachectwa, w końcu XVIII-go wieku.
Iwaszko Fedorowicz Kossow otrzymał 1614 r. od Ościka, dwie nieosiadłe
wsie, w powiecie wileńskim (ML. 11). Kostia Kuźmicz Kossow, bojar witebski
1588 r., był dworzaninem Zygmunta I-go 1528 r. (ML. 15 i 27).
Semen Marcinowicz Kossow, ziemianin województwa witebskiego, sprzedał
1592 r. ziemię Czuryłowską, w powiecie witebskim, Agryplnie (Rainie) Janównie
z Sielickich, żonie Hrehorego Konstantynowlcza Kossowa. Ów Hrehory v. Grze-
gorz Kostinicz, był podsędkiem witebskim, w latach 1592 — 1598 (Ist. Jur. MaŁ
XX i XXI), następnie sędzią ziemskim. Siostrą jego była Zofia Iwanowiczowa
Budohoska 1598 r., a synami: Adam i Aleksander.
Adam był 1628 r. pisarzem grodzkim witebskim i należał do spisku na
życie błogosławionego Józefata Kuncewicza (Wit Star. I). Synów jego dwóch: Je-
rzy i Sylwester, których siostra Estera, łona Jerzego Andrzejewicza Reuta, kwi-
towała 1680 r. z odbioru posagu (Ist Jur. Mat XXI i XXin).
Jer^ Adamowicz Kossow, wspólnie z żoną, Cecylią z Korsaków, córką
Łukasza, zastawił 1686 r. Budowiesto w 1,000 kopach (Ibid. XXV).
Sylwester, episkop mścisławski, mohilewski i orszański 1685 r., następnie
1647 r. metropolita k^owski i halicki, otrzymał 1650 r. episkopstwo chełmskie,
z którego jeszcze w tymże roku rezygnował (Akta XIII). W 1685 roku odstąpił
bratu Jerzemu, odziedziczone po ojcu Adamie dobra Żorobicze, Budowosto v. Bu-
dowiesto, Świetny, Hohibowszczyznę i Witkowo (Ist Jur. Mat XXV). Umarł
w 1658 roku.
Aleksander, bi*at Adama, pisał się Kossowem Judzińskim vel Judyńskim.
Zeznał testament 1680 r., objawiony w sądzie 1641 r., z którego się okazi\je, że
żonaty był z Anną Fediuszkówną, z której pozostawił córki: Marynę i Katarzynę,
oraz syna Jana, który po ojcu miał objąd Budowiesto (Ibid. XXVI). Synami Ale-
ksandra byli: Eustachy i Lew Kossowowie Judzińscy, którzy w 1684 r. dopełnili
z Esterą Rentową, podziału dóbr Nieporęt (Ibid. XXIII i XXV).
Eustachy zastawił 1629 roku Byków, w województwie witebskiem, żonie
swej, Annie z Czapliców, córce Grzegorza (Ibid. XXII).
Jan Kossow wniósł 1625 r. do grodu orszańskiego, testament wi^a swe-
go, Michała Dmitrowicza, ziemianina witebskiego. Adam, 1626 r. opiekun Pod-
wińskiego (Ibid. XXI). Aleksander, z młodszymi swymi braćmi, Krzysztofem
i Teodorem, ma dokonać 1687 roku podziału dóbr Jaźwino, Czyściec i Murożnicy
(Ibid. XXV). Katarzyna, za Stanisławem Hercykiem 1654 r. Eustachy zrabował
1662 r. dobra Mosarz, należące do 00. Jezuitów. Córka jego, Maryanna, 1708 r.
żona Kazimierza Szabłowskiego (Ibid. XXVI i XXVII). Tomasz, miecznik witeb-
ski, 1669 r. Stefan Antoni, horodniczy witebski, podpisii elekcyę Jana III-go.
Jan, miecznik witebski, dziedzic Żerebicz, wspólnie z żoną, Zuzanną z Su-
listrowskich, podsędkówną oszmiańską, pozwał 1718 r. małżonków Korsaków, o na-
pad i grabież, a sam pozwany 1719 r. przez Starosielskich (Ibid. XXI). Jan Igna-
cy, może dopiero co wymieniony Jan, miecznik witebski 1722 r. Jerzy, w woje-
wództwie witebskiem 1754 r. (Akta XIII). Stefan, starosta korowąjeński i podwo-
jewodzy witebski 1759 r. Antoni, starosta czernicki 1761 r., skarbnik witebski
1740 r.. a miecznik 1761 r., wspólnie z żoną, Magdaleną z Wasilewskich, zawarł
Digitized by
Google
KOSSOWSCY.
885
1761 r. układ z Bazyliankamł witebskimi, do których wstępuje ich córka Marya
(Ist Jur. Mat XIX). Jakób Kossow, asesor sądu wyższego w Pdocku 1780 r.
(Ibid. XXIX).
KOSSOWSCY. Domów tego nazwiska jest kilka, a że trudno wiedzieć,
do którego rodu występujący w aktach należą, wszystkich tych niepewnych, pod
rubryką różnych Kossowskich zamieszczam.
KOSSOWSCY h. CIOŁEK wyszli zKossowa v. Koszowa v. Koszowa, w zie-
mi drohickiej leżącego. Dom w XVI-m wieku licznie rozrodzony, o czem wyroki
Trybundu lubelskiego przekonywi^ą. Paprocki ich Koszewskimi zwie.
Stanisław Kossowski w Drohiczynie 1485 r. Zofia, siostra Jakóba i Miko-
łaja Kossowskich, za Jakóbem Świeyką Ciechanowieckim, 1496 t. Rafał zawarł
1682 r. układ z łcsiędzem Jakóbem, plebanem w Kossowie. Katarzyna, córka Ra-
fała, za Stanisławem Brzoską, 1568 r.
Andrząj, dziedzic na Kossowie i ksiądz Mikołaj, pleban w Międzylesiu
i Kossowie, dziedzic na Treblinie, bracia 1545 r. (Mil). Bratem ich przyrodnim
był Hieronim, z którym zawarli 1542 r. układ, dotyczący podziału dóbr. Byli sy-
nami Jakóba (ML. 42). Rafał, z żony Agnieszki, miał synów:
Cherubina i Mikołaja, procesi^ących się 1542 roku, z Pio-
itrem Kossowskim, synem Andrząja^ dziedzicem na Kossowie
(ML. 42).
Rafał, komornik ziemski drohicki 1591 r. Syn Jego
Jan, wraz ze Stanisławem, synem Jerzego, dziedziczyli na
Kossowie 1589 r. Walenty, Jerzy, Paweł i Seweryn, synowie
Andrzeja i Jadwigi ZakliczowskieJ, dziedziczyli na Kossowie,
Łomny i Nowej wsi 1580 r., a Krzysztof, Mateusz, Wojciech,
^ Jan, Stanisław i Marcin, synowie Kaspra i Małgorzaty Sucho-
JIHHB| dolskiej, na Kossowie, Dębem i Outach, 1598 r. (Wyr. Lub.).
^^^l\ W 1686 r. Albert, Aleksander i Elżbieta, wdowa po Ambro-
^^^^L łym Świeyko z Treblinki, dzieci Marcina, zawarli układ z Ma-
\ !^^^^^J teuszem i Piotrem, synami Jana, dotyczący dóbr Kossowa-
"^ Guty, spadłego na nich po bracie, księdzu Mikołaju. Powyż-
Herb adek sza Elibieta, 1689 r. iona Pawła Kossowski^^ (Mil). Jan,
syn Jana, zapisał 1605 r. 600 flor. matce swej, Elżbiecie ze
Slugocina (Zap. Lub. 15 f. 983). Wojciech, poborca drohicki
1601 r. (V. L.), następnie pisarz ziemski, umarł 1608 r. Pawd, z województwa po-
dlaskiego, przedstawił na popis ziemi lwowskiej jedn^^ konia.
Aleksander, podstarości grodzki ostrowski i żona Jego, Anna z Zamoyskich,
zeznali 1668 r. oblig na Wąsowiczów (Qr. Łoml 16 f. 667). Tai Anna, nazwana
wdową po staroście ostrowskim, w imieniu synów swoich: Władydawa, Kazimie-
rza i Stanisława, kwitowała 1672 r. w Łomży Tarnowskich i Olszewskiego. Ja-
kób, Floryan, Wojciech, Kazimierz, z ziemi droiiickiąj, a Marcyan, z ziemi miel-
nickiej, elektorowie króla Michała.
Wojciecłi, Jakób, Adam, Baa^li, Paweł, Stanisław i Władysław na Dem-
bem, podpisali, z województwem podlaskiem, elekcyę Jana III-go.
Digitized by
Google
886
KOSSOWSCY.
Kazimierz na Kossowie i żona jego, Ewa z Grochowickich, I-oy. Aleksan-
drowa Sadowska, z córkami: Heleną i Julianną, kwitowali Wąsowiczów 1692 r.
(Gr. Radoms.). Samuel, skarbnik podlaski 1685 r., został cześnikiem podolskim
1689 r. N., skarbnik drobicki, umaii 1744 r. Syn jego, Benedykt, elektor Stani-
sława Augusta.
Wawrzyniec Wojciech Kossowski, regent grodzki drobicki, zostd 1705 r.
stolnikiem podlaskim, ale widocznie nominacya ta nie doszła do skutku, bo w tym
samym roku zostd miecznikiem. W 1717 r., będąc i pisarzem grodzkim drohic-
kim, zostd wojskim drohickim. Jako wojski i sędzia grodzki drobicki, posd tej-
że ziemi na sejm konwokacyjny 1788 r. (V. L.), podpisał konfederacyę generalną
warszawską. Z urzędu wojskiego rezygnował 1752 r. Matuszewicz w pamiętni-
kach wspomina, że 1753 r. pisał testament Kossowskiej, sędzianki grodzkiej dro-
hickiej, l-o y. Ossolińskiej, chorążyny mielnickiej, 2-o y. Grabowskiej, sędziny
ziemskiej brzeskiej.
Jdzef Antoni, syn Wawrzyńca Wojciecha, urodzony z Zofli Rzewuskiej
(Czerniech. f. 798), regent grodzki drobicki 1788 r., łowczy podlaski 1789 r., umarł
w 1744 r. Żonaty z Dorotą Teofilą Potkańską, córką Jana, łowczego sandomier-
skiego i Krystyny GozdzkieJ, pozostawił córkę Ludwikę i syna Franciszka Marce-
lego, wojskiego mielnicki^o 1759 r„ sędziego ziemskiego drohickiego 1765 roku,
w końcu podkomorzego drohickiego 1777 r., zmaiiego 1782 r., pochowanego
w Kossowie. Będąc posłem województwa podlaskiego 1764 r., podpisał elekcyę
Stanisława Augusta. Poseł na sejmy w latach 1776 — 1780, deputat kilkakrotny
na Trybunał koronny, w 1779 r. był kandydatem do kasztelanii podlaskiej (MP.).
Żonaty z Ludwiką Kuszlówną, stolnikówną podlaską, pozostawił z niej synów:
Feliksa i Ignacego, oraz córki: Teresę i Teklę.
Jan (w nominacyi Józef), został skarbnikiem podlaskim 1716 r., a łowczym
1717 r. Będąc i podstarościm i sędzią grodzkim sandomierskim, otrzymał 1788 r.
nominacyę na stolnika podlaskiego. Stanisław, komornik graniczny drobicki
1728 roku.
Samuel, syn Michała i Rozalii Wasilewskiej, legitymował się ze szlache-
ctwa 1788 roku, w sądzie grodzkim lwowskim. Żonaty l-o y.
z Anną Złotnicką, z której syn Mikołaj, 2-o y. z Anną Stęp-
kowską, z tej ostatniej pozostawił : Karolinę, za Stanisławem
Koczorowskim, Konstancyę, za Maciejem Bartoszewiczem, Bo-
nawenturę Ignacego i Józefa, pułkownika b. wojsk polskich.
Ignacy zaślubił Annę Wiśniewską, z której syn Fran-
ciszek, legitymował się ze szlachectwa 1826 r., w Wydziale
Stanów galicyjskich.
Albin Antoni, wylegitymowany ze szlachectwa 1782 r.,
w grodzie lwowskim (M. D. Wąs. z A. Lwów. For. Nob ).
KOSSOWSCY h. DOŁĘGA wyszli z Kossowa i Zimne-
go, w parafii grodziskiej, w powiecie Szadkowskim, a pisali
się z Głogowy pod Krośniewicami, w łęczyckiem. Część Kos-
sowa i Zimnego nazywa się 1552 r. Głogowską, a część dru-
Herb Di^ęga. ga, Leżnicką, a 1576 roku Głogowa należy do Jana i Marcina
Digitized by
Google
KOSSOWSCY. 887
Kossowskich (Paw,). Akta łęczyckie wymieniają Piotra Kossowski^fo, 1887 roku,
a Mikołaja v. Miszka, w latacli 1892 — 1899 (Łęcz. I. 461, 1861, 2409, 6000).
Jan, pleban z Leżnicy Wielkiej, Jakób i Wojciecli, bracia rodzeni Kossow-
scy, dziedzice Kossowa, w parafii Grodzisko, pozwani 1462 r. o dziesięcinę przez
plebana z Boleścina (Pom. Dz. W. Śr. XVI. 587)- Wojciech z żoną, Katarzyną
Popidkówną, 1488 r. dziedzice Leżnicy (Korytk. Arcyb.). MikołiJ 1489 r., a Jan
1507 r., kanonicy włocławscy.
Marcin, syn Piotra, dziedzic części Pilchów, Konstancya i Jakób, części
Prusków, a żona Jana, córka Mikdąja Chrośclński^fo, Woli Chrościńskiej, w łę-
czyckiem, 1576 r. (Paw.).
Żyjący w pdowie XVI-go wieku Jan Kossowski, miał dwóch synów: Mar-
cina i Andrzeja.
Marcin procesował Czudnikowskiego 1580 roku i pozostawił trzech synów:
Jana, Piotra i Mikołaja. Jan odstąpił 1604 r. część Kupienina Puczkowi. Piotr,
wspólnie 2 Janem, kwitował 1604 r. w Przedeczu z odbioru sumy, a 1625 r. za-
pisał sumę córce swej, Ewie Rożnieckiej. Mikołi^, burgrabia przedecki 1627 r.,
a brzeski 1681 r., kwitował 1627 r. Komorowskiego. W 1627 r. sprzedał Chotel
Trzebuchowskiemu. Syn jego Jan, zapisał 1640 roku sumę żonie swej, Jadwidze
z Czackich (Qr. Przed. 28 f. 564; 52 f. 291, 496 i 685; 54 f. 209; 69 f. 90 i 550;
70 f. 227 i 228).
Andrzej, drugi syn Jana, a brat Marcina, zeznał 1589 r. zapis dożywocia
z żoną, Jadwigą z Psarskich, która 1582 r. dała pozwolenie sprzedaży Zimn^o.
W 1598 r. nabył Wstowo, a sprzedał Psary Kretkowskiemu, 1599 r. W 1602 r.
zapisał drugiej swej żonie, Dorocie z Wstowskich, do^wocie na Wstowie. Z Psar-
skiej, pozostali synowie : Wojciech, Stanisław i Andrzej, a z Wtowskiej, Jan
i Stefan.
Wojciech potwierdził 1608 roku kontrakt sprzedaży Psar, zdziałany przez
ojca, a Stanisław, 1615 roku wnosi do ksiąg grodu przedeckiego, akt sprzedaży
Wstowa, dokonany przez ojca.
Andrzej odstąpił 1619 roku praw swych do Psar Kretkowskiemu. Dorota
z Wstowskich, odstąpiła 1628 r. praw swych do majątku męża, synom swoim:
Stefanowi i Janowi (Grodź. Przed. 29 f. 291; 80 f. 188; 87 f. 18 i 128; 41 f. 808;
47 f. 196; 50 f. 297; 61 f. 171; 65 f. 2; 67 f. 485 i 69 f. 654).
Jakób, synRosława, 1617 roku. Andrzej zawarł kontrakt z Siemianowskim
1648 r. (Ibid. 68 f. 58 i 72 f. 482).
Jakób i Jan, synowie Piotra. Pierwszy pozwał Mielińskiego 1580 r., a dru-
gi kwitował Sierakowski^o 1586 r. (Gr. Przed. 28 f. 680 i 84 f. 452). Po Jakó-
bie szli synowie, Samuel i Przecław, który żonie, Maryannie z Kaznowskich, zapi-
sał sumę 1625 r. (Ibid. 69 f. 45 i 46; 71 f. 245), a po Janie pozostali synowie:
Krzysztof, zeznający 1628 r. oblig na Łętkowskiego, Chryzostom, który zapisał te-
goż 1628 r. 6,000 flor. żonie Maryannie i Adam, który kwitował 1681 r. Jana i Sta-
nisława Kossowskich (Ibid. 67 f. 52; 69 f. 45 i 46; 71 f. 245; 70 f. 298).
Adam, syn Stanisława, zastawny posiadacz Grochowiska 1608 r., imieniem
synów swoich: Łukasza i Andrzeja, kwitował 1625 r. Witowskiego. Łukasz, sub-
HeiUim. T. XL 43
Digitized by
Google
888 KOSSOWSCY.
delegat grodzki przedecki 1684 roku. Stanisław, trzeci syn Adama, nabył
1619 roku część Błędnej (Ibid. 49 f. 261; 50 f. 282; 56 f. 112; 68 f. 58; 69 f. 79
i 70 f. 604).
Samuel z Głogowy, syn Jakóba, brat Przecława, zyskał 1628 r. zapis od
brata Przecława 770 flor. i od stryjecznego Chryzostoma, 1,000 flor. Żonaty z Zo-
fią Herburtówną, kasztelanką kamieniecką, wziął 1651 roku po Oleskiej Mąkolice»
w sieradzkiem. Dzieci jego: Zuzanna, za Albrechtem Achacym Ligęzą, z czasem
kasztelanem czchowskim, Anna, Benedyktynka w Jarosławiu i Kazimierz, żonaty
1644 r. z Jadwigą Tymińską, 2-o y. Kazimierzo wą Lipczyńską, z której syn Sa-
muel i córka Zofia, zostający 1654 r. pod opieką Ligęzy.
Samuel y. Samuel Kazimierz, chorą^ zatorski i oświęcimski 1690 r., ze-
znał 1671 r. zapis dożywocia z żoną, Zofianną Drohojowską, z której zostawił syna
Kazimierza i córki: Eleonorę, l-o y. Mikołajowe Drohojowską 1692 r., a 2-o y. Je-
rzowę Starzechowską 1700 r. i Annę Janowe Parysowę Drohojowską 1700 r.
Po śmierci Łukasza Kossowskiego, zostd 1659 r. cześnikiem łęczyckim
Wawrzyniec, następnie podczaszy 1667 r., żonaty z Maryanną z Bromirsklch 1666
roku (Ręk. Oss. Sig. 189 f. 118). Żył jeszcze 1678 r.
Jan Kossowski z Głogowy, cześnik kowalski 1727 r., został cześnildem
inowrocławskim 1780 r. Andrzej, łowczy łęczycki, zmarły 1782 r., z Joanny Iwań-
skiej, miał syna Ignacego, żonat^o z Franciszką Oolkowską, z której syn Chry-
zostom, odstąpił 1791 r. sumę Brochockiemu (DW« 107 f. 1822).
W pierwszej pdowie XVlII-go wieku żyło dwóch braci, (podobno synów
Andrzeja), urodzonych z Barbary Paruszewskięj, Antoni i Stefan, piszących się
z Głogowy.
Antoni, łowczy bydgoski 1727 r. i regent kancelaryi mniejszej litewskiej,
został 1728 r. łowczym inowrocławskim. W 1788 roku był posłem województwa
brzeskiego - kujawskiego i podpisał konfederacyę generabą warszawską (OblJg.
Warsz. 49 f. 422). Za konsensem królewskim z 1782 roku, nabył od Dorpowskie-
go starostwo przedeckie, które odstąpił bratu Stefanowi 1745 r. W 1744 r. pod-
skarbi nadworny koronny, z którego urzędu rezygnował 1762 r. Starostwo sie-
radzkie otrzymał 1748 r. W 1764 r. z referendarza koronn^^, został sekretarzem
wielkim koronnym. Umarł 1771 r. Nagrobek jego na ścianie zewnętrznej ko-
ścioła XX. Karmelitów na Lesznie w Warszawie. Był i starostą budzyńskim, któ-
re to starostwo odstąpił Szołdrskim 1748 r. (M. 228 f. 628) i wałeckim 1766 r.,
które znów starostwo odstąpił Mielżyńskiemu, za konsensem królewskim z 1766
roku, otrzymawszy od niego w zamian, starostwo radziejowskie, dla syna Ignace-
go (Sig. 81 i Kancl. 81 IV f. 197). Starostwo Kłodawskie, które również posia-
dał, odstąpił temuż synowi 1768 r. (M. 284 f. 454). W 1761 r. był i generał-ma-
jorem wojsk koronnych regimentu łanowego (Ziem. Ki^.), z któr^o to regimentu
rezygnował 1768 r. (Sig. 82).
W 1764 r. marszałek konfederacyi województw kt^awskich^ posd brzeski,
podpisał elekcyę Stanisława Augusta. Żonaty l-o y. z Zuzanną Walewską, sta-
rościanką wartską, z którą zeznał zapis dożywocia 1787 r. (DW. 101 f. 587 i Qr.
Przed. 87 f. 277), 2*0 z Karoliną Dąmbską, dla której uzyskał 1767 r. przyznanie
dożywocia na starostwie kłodawskiem (Sig. 80), z pierwszej żony pozostawił trzech
synów: Rocha, Stanisława i Ignac^^, którzy 1778 roku zeznali dział majątku, po
Digitized by
Google
KOSSOWSCY. a89
rodzicach pozostałego (DW. 90 f. llO). W 1747 r., będąc podskarbim nadwornym,
występuje w Czystem, majętności Cieńskich. jal(0 świadek przy ślubie siostrzeni-
cy swej, Kunegundy Cieńskiej, córki Andrzeja, stolnika brzeskiego i Krystyny
z Kossowskich, z Mikc^ajem Wodzińskim, sędzią grodzkim kruszwickim (Akt
ślub. w Liszkowie). Z synów sekretarza wielkiego koronnego:
1. Roch, po ojcu starosta sieradzki, już 1757 r, zostawszy także po ojcu
podskarbim nadwornym koronnym i otrzymawszy starostwo parczewskie 1762 r.,
odstąpił w tymże roku starostwo sieradzkie, bratu Stanisławowi (Sig. 27). W 1791
roku podskarbi wielki koronny, otrzymał 1792 r. starostwo łęczyckie, prawem em-
flteutycznem na lat 50 (Kancl. 71 II f. 8 i Sig. 87). Poseł województwa łęczyckie-
go i marszałek konfederacyi tegoż województwa 1766 r., podpisał 1764 r. elekcyę
Stanisława Augusta. Dziedzic Łagiewnik i Kobylnik 1788 r. (DW. 104 f. 618),
otrzymał ordery: Św. Stanisława 1765 r., a Orła Białego 1774 r. (Kancl. 52 f. 85).
W 1780 r. wprowadzony został do pałacu przy ulicy Bielańskiej w Warszawie
(DW. 96 f. 889). Żonaty i-o y. z Konstancyą Łubieńską, córką Kazimierza, sta-
rosty lelowskiego i Jadwigi z Rudnickich, wspólnie z którą wprowadzony został
1766 r. do pałacu nabytego od Przebendowskiego, przy ulicy Jezuickiej w War-
szawie (DW. 86 f. 806; 89 f 596 i 697; 106 f. 289), 2-0 Y. z Barbarą Bielińską,
córką Franciszka, starosty czerskiego i Krystyny z książąt Sanguszków, zmarłą
w Warszawie 1801 r., z którą zeznał zapis dożywocia 1788 r. (DW. 99 f. 920),
z drugiej żony pozostawił synów: Karola Franciszka Antoniego, ur. w Warszawie
1792 r. (metr. w kość. Św. Jana), podporucznika 8-go pułku jazdy księstwa war-
szawski^^ 1880 r., dziedzica Beleżyniec na Wołyniu, zmarłego 1869 r. i Tadeu-
sza Maurycego, ur. 1796 r. w Kozłówce (metr. w Kamionce), oraz córki: Zofię hr.
Ignacowę Wielopolską i Krystynę Adamowe Świejkowską.
Maurycy, syn Rocha, zaślubił w Warszawie 1828 r. Pelagię Annę Konstan-
cyę Cieszewską, rozwiedzioną Czdhańską i z niej pozostawił córki: Zofię, zmarłą
1889 r. i Barbarę Lipkowską, oraz synów: Tadeusza Stanisława, ur. 1824 r., dzie-
dzica Wojszyc, po którym córka Marya Marchwicka i synowie : Maurycy, Kazi-
mierz i Jan; i Henryka Piotra, ur. 1828 r., zmarłego 1908 r., biskupa serreńskie-
go, sufragana generalnego płockiego, następnie kujawskiego. Maurycy 1887 r.,
Karol 1848 r., a Tadeusz Stanisław 1868 r., legitymowali się ze szlachectwa w Kró-
lestwie Polskiem (z Teki B. W. Rummla).
2. Stanisław, drugi syn Antoniego, sekretarza wlelki^o koronnego, sta-
rosta sieradzki 1762 roku, po odstąpieniu mu tego starostwa przez brata Rocha.
W 1764 r. poseł sieradzki, podpisał elekcyę Stanisława Augusta. W 1765 roku
otrzymał list przypowiedny na chorągiew pancerną, po zrzeczeniu się jęj przez ojca
(Sig. 81). Kawaler orderu Św. Stanisława 1780 r. W 1792 r. otrzymał prawem
emflteutycznem starostwo obornickie, na lat 50 (Kancl. 71 II f. 6). Żonaty zBwą
Gałęzowską, której przyznano dożywocie 1767 r. na dzierżawie polkowskiej, a 1776
roku na starostwie sieradzkiem (Kancl. 84 II f. 82 i Sig. 82). W 1796 r. kwito-
wał go Sieroszewski (DW. lll f. 253).
8. Ignacy, brat dwóch poprzednich, elektor Stanidawa Augusta, starosta
radziejowski 1766 r., otrzymał 1768 r. od ojca starostwo kłodawskie, na mocy kon-
sensu królewskiego, z tegoż roku (Sig. 82). W 1777 r. odstąpił starostwo radzie-
jowskie Zakrzewskiemu. W 1779 r. był kandydatem do kasztelanii kruszwickiej,
Digitized by
Google
840 KOSSOWSCY.
a 1787 r. do sieradzkiej (MP.). Oieniony 1778 r. z Katarzyną Szydłowską, staro-
ścianką uszycką, pozostawił córkę Annę, I-o y. Potkańską, a po rozwodzie 2-o y.
Józefowę Druibacką, zmartą bezdzietnie 1848 r.
Stefan, brat Antoniego, sekretarza wielki^o koronnego, cześnik brzeski
t786 r., otr^mał za konsensem królewskim z 1746 r. starostwo przedeckie, od
Antoniego (M. 227 f. 870)- W latach : 1746, 1749, 1762, 1766, 1767, 1768 i 1761
otrzymał konsensy królewskie, na odstąpienie tego starostwa różnym osobom, ale
widocznie oddał je synowi Antoniemu, który z tym tytułem, będąc posłem brze-
skim 1764 r., podpisał elekcyę Stanisława Augusta. Stefan, żonaty był z Anną
Wilkszycką, córką Franciszka, łowcz^^ inowłodzkiego i Franciszki Leszczyńskiej,
2-0 y. żony Jakóba Kossowskiego, chotątego brzezińskiego (DW. 77 f, 284)- Z niej
synowie: Antoni i Jacek.
Antoni, starościc przedecki, sam już starosta przedecki 1764 r., odstąpił je
1774 r. Kretkowskiemu (Kancl. 62 IV f. 218). Po śmierci matki otn^ymał wieś
Kubłowe z wójtostwem 1772 r. (KancL 60 II f. 181). W 1786 r. został kasztela-
nem inowłodzkim i otr^rmał order Św. Stanisława. W 1782 r. był posłem woje-
wództwa łęc^^cki^o. W 1790 r. kawaler orderu Orła Białego. Żonaty I-o y.
z Angelą Oąsiorowską, wspólnie z którą otrzymał Kubłowe 1772 r., 2-o y. z Ma-
ryanną Wodzińską, córką Karola, starosty nurskiego i ostrowski^^, z czasem ka-
sztelana królestwa kongresow^^ i Antoniny z Godlewskich, z którą zawarł inter-
cyzę przedślubną 1792 r. (DW. 109 f. 484), z drugiej żony pozostawił syna Jana
Józefa Krzysztofa, ur. w Suchej, ochrzczon^^ w Bedlnie 1797 r., dziedzica Wq)-
szyc, które zapisał Tadeuszowi, wyl^tymowanego ze szlachectwa w Królestwie
Polskiem, przed 1860 r., bezdzietn^^ z Julią Bratoszewską, zmarłą 1891 r.
Jacek (Hiacent), starościc przedecki, brat Antoniego, otrzymał 1782 i 1787
roku rezygnacyę dóbr Parśni i Bielaw, od braci swoich stryjecznych, Rocha, pod-
skarbiego i Ignacego (DW. 98 f. 1866 i Gr. Przed. 98 f. 166). Wojski większy
Szadkowski 1784 r., żonaty był 1781 r. z Teresą zOrsettich, córką Wilhelma, mie-
cznika bielskiego i Zofii z Poniatowskich, żony l-o y. Stefana Jastrzembowskiego,
chorążego inowłodzki^o (Gr. Przed. 99 f. 29).
Konstanty z (3łogowy, syn Kazimierza, dziedzic Jackowie, żonaty z Kon-
stancyą Starzyńską 1688 r. (Gr. Łęcsgrc).
Kazimierz z Głogowy Kossowski, żonaty z Konstancyą Stamirowską, cór-
ką Szczęsnego, miecznika sochaczewski^^ i Zofii z Izbińskich, oddał 17)6 r. sy-
nom swoim. Antoniemu i Franciszkowi, dobra Wysokę większą i mniejszą, w wo-
jewództwie łęczyckiem, na własnośó. Antoni zaślubił Annę Jarzyniankę i z niej
miał syna Józefa, który, z Krystyny Charkowskiej, pozostawił syna Jana. Po
Franciszku pozostał syn Ludwik.
Michał z Gfłogowy Kossowski nabył 1760 r. Łobodzice i Wolę Lobodzką,
w województwie sieradzlciem (Herb. Król.). Pewnie tenże sam Michał, jako bur-
grabia sieradzki, podpisał elekcyę Stanisława Augusta. W 1774 r. odstąpił syno-
wi swemu, Jerzemu, wójtostwa w Brodni i Brzegu, w województwie sieradzkiem
(Kancl. 62 IV f. 98),
Franciszek, podczaszy inowłodzki, umarł 1767 r. Czy nie synami jego byli,
Roch i Stanisław, podczaszyce inowłodzcy, elektorowie Stanisława Augusta. Ja-
kób, cześnik 1788 r., został podczaszym inowłodzkim 1784 r., a stolnikiem 1786 r.,
Digitized by
Google
KOSSOWSCY. 841
w końcu pierwszym chorały m brzezińskim 1786 r. Z tego ostatniego urzędu rezy-
gnował 1754 r. Żoną Jego była Franciszka Leszca^ska, córka Wacława, podsto-
lego warszawskie^, wdowa po Franciszku Wilkszyckim (DW. 68 f. 798 i 77
f. 284). N., z cześnika, został podczaszym inowłodzkim 1786 r. Synem Jego, po-
dług łur. Czarneckiego, ma być Tomasz, starosta balkowski, dziedzic 1759 r. Oąju,
w województwie łęc^ckiem (Herb. Król.)- Został on 1760 r. podstolim brzezin-
sldm i z tym tytułem. Jako posd łęczycki, podpisał elekcyę Stanisława Augusta.
W 1765 r. stolnik orłowski, 1766 r. stolnik brzeziński, 1770 r. chorąży orłowski,
w końcu 1785 T. chorąży brzeziński. Z Zofii MieńkińskieJ (czy też Zofii Stokow-
skiej?) miał córki : generałowę Lipińską i Franciszkę Andrzejowę (^elecką, oraz
syna Józefa, ur. 1768 r., zmarłego 1814 r., dziedzica Rudnik i Gaju, starostę bal-
kowski^o 1789 r. (V. L.), podczaszego inowłodzkiego 1791 r, żonatego z Maryan-
ną bar. Rosenówną, córką Józefa, generała b. wojsk polskich i Ewy z Kossow-
skich. Z niej:
1. Franciszek, dziedzic Pieńczniewic, żonaty z Różą Żychlińską, córką Lu-
dwika i Krystyny BoJanowskieJ, z której syn Mieczysław, ożeniony z Anną Wą-
growską 1 córka Marya, za Maryanem Itożnowskim.
2. Joanna, za Ferdynandem Potworowskim.
8. Barbara, za Tadeuszem Rożnowskim.
4. Józefa, 1-0 V. Lenartowiczowa, 2-o v. Szymanowska.
5. Anastazy.
6. Władysław.
7. Jan, oficer b. wojsk polskich.
8. Karol Marcin Mikdąj, ur. 1808 roku, właściciel Rudnik, żonaty I-o y.
z Ludwiką Żychlińską, córką Ludwika i Krystyny BoJanowskieJ, z której córki:
Stefania Alfredowa Nieszkowska, Kazimiera Teodorowa Jabłkowska i Ludwika
Arturowa Łubieńska, 2-o y. z Bogusławą Żychlińską, siostrą poprzedniej, z której
syn Karol, ur. 1848 r., dziedzic Dworszewic, ożeniony z Pelagią Wojakowską, cór-
ką Karola i Augustyny z Parczewskich, z której: Tadeusz, Janina, Zofia i Izabella
(Herb. hr. Czam.).
Stanisław, Jan, Krzysztof, Stefan, Rafał, Samuel i drugi Stanisław, z wo-
jewództwa łęczyckiego, a Szymon, z województwa inowrocławskiego, elektorowie
króla Michała.
Józef z Głogowy, podstoli brzeziński 1748 roku. Jan, cześnik inowłodzki,
z Maryanny OlszanickieJ, pozostawił syna Felicyana, który 1764 r. nabył częśó
Parśni i Bielaw, od Bielawskiego (DW. 84 f. 766).
Tenże Feliks y. Felicyan, został 1772 r. skarbnikiem inowłodzkim, umarł
1780 r. Piotr, skarbnik inowłodzki 1762 r., umarł 1771 r. Mikdąj, i Świętodaw,
z województwa łęczyckiego, elektorowie Stanisława Augusta.
W 1778 r. Świętostaw, syn Rafała z Głogowy, skarbnika gostyńskiego
i Maryanny OozdowskieJ, sprzedał schedę swoją w Kossowie i Zimnem bratu Woj-
ciechowi. Ten Wojciech z Ołogowy, tytułowany skarbnikiem krzemienieckim
(DW. 90 f. 294 i 886). Stanisław, wojski większy brzeziński 1788 r. Józef, szam-
ł>elan Stanisława Augusta 1791 r.
Potomkowie Kazimierza, dziedzica Wysokiej 1716 r., Michsda, właściciela
Łobodzic 1750 r. i Tomasza, starosty balkowskiego, właściciela Oi^u 1759 r.: Frań-
Digitized by
Google
842
KOSSOWSCY.
Ciszek Remigiusz i Karol Marcin Mikołaj, synowie Józefa, Hipolit Wawrzyniec, syn
Ludwika, Apolonia i Maryanna, córki Erazma i Eleonory z Jerzmanowskich i An-
drząj, syn Franciszka, legitymowali się ze szlachectwa w Królestwie Polskiem,
przed 1860 r.
Mikołaj z Głogowy, chorąży gwardyi królewskiej, syn Jerzego i Marcyan-
ny Wiszczyckiej, odstąpił 1767 r. Tomaszowi z Głogowy, stolnikowi brzezińskiemu,
majątek po matce pozostały (DW. 86 f. 88).
KOSSOWSCY h. GIERAŁT. Jakób Kossowski, tegoż herbu, służebnik Brze-
skiego 1564 roku (Wittyg).
KOSSOWSCY h. HABDANK, wyszli z Kossowa małego, w powiecie ra-
domskim, ale legitymąjąc się ze szlachectwa przed 1850 r., wywiedli się, zapew-
nie wprowadzeni* w błąd jednym imieniem przodków, od Marcina Polaka Kossow-
skiego, właściciela 1544 r. wsi Zimne, w powiecie Szadkowskim, który należał do
rodu Dołęgów Kossowskich.
Pietrasz z Kossowa zeznał 1412 r. zapis żonie Świętochnie (Rad. Inscr.
Decr. II f. 61). Jan z Kossowa otrzymał 1450 r. prawo magdeburskie dla wsi
swoich Kossowa i Rożek, w radomskiem (Summ. Wierzb. I. 82). Długosz wymie-
nia Andrzeja Kossowskiego, dziedzica Kossowa, a Kossowską, dziedziczkę Rożków,
w drugiej połowie XV-go wieku. Pakosz Kossowski otrzy-
mał 1497 roku części Myśliszowic i Brzezian^ w radomskiem,
l>w>i skonfiskowane rodzicom za niestawiennictwo na wojnę (Summ.
|j|[|J Wierzb. II. 1009). Mikołaj z córką i Jakób, dziedzice Kosso-
^^^^ wa mał^o 1508 r., a Mikołaj Kossowski i Piotr Skarbek, 1569
roku. Jakób Kossowski, dziedzic części Woli Kozickiej, tam-
że 1569 r. (Paw.).
Józef, zmarły w Koniuchach 1826 r., z Justyny z Wit-
kowskich, pozostawił: Jana, Karola, Romualda, Feliksę, Hen-
rykę, za Franciszkiem Popielem 1829 r., Paulinę i Sewerynę
(M. D. Wąs. z A. Lwów. For. Nob.).
Mateusz, właściciel części w Żywaczowie, z Katara^-
ny Borkowskiej, miał córkę Konstancyę, żonę 1847 r. Jana
Nepomucena Wiszniewskiego z Wygnanki. Jan, z Agnieszki
Śnichowskiej, miał synów:
1. Mikołaja, ur. 1828 r. w Żywaczowie, żonatego z An-
ną Baczyńską, z której córka Joanna, ur. 1869 roku w Wy-
gnance.
2. Andrzeja, ur. 1815 r. w Żywaczowie, zmarłego 1897 r. w Czortkowie,
którego, z Tekli Wisłobockiej, urodzonej 1828 r. w Czemiechowie mazowieckim, po-
zostawił:
a) Maryę Agnieszkę, zaślubioną 1878 r. w Czortkowie Augustynowi Kazi-
mirowskiemu.
b) Rozalię Anielę, zaślubioną 1892 r. Marcinowi Malitowskiemu.
c) Zygmunta Dobromira, ur. 1866 r.
Herb Habdank.
Digitized by
Google
KOSSOWSCY.
848
d) Andrzeja Satumlna, ur. 1869 r.
e) Helenę, zaślubioną 1895 r. Józefowi Saguńskiemu (M. Zawadź, z metr.
w Czortkowie).
Aleksander Ignacy Franciszek i Antoni Ba^li, synowie Pawła, legitymo-
wali się ze szlachectwa w Królestwie Polskiem, przed 1850 r.
Po Aleksandrze, dziedzicu Złotnik, pozortiia 1868 r. wdowa, Marya z Łącz-
kowskich i dzieci małoletnie: Józefa, Maryanna, Stanisława, Jan i Adam.
Ksiądz Władysław, proboszcz i dziekan w Kozłowie, brat jego Julian i bra-
tanek Władysław, otrzymali 1869 r. od cesarza Franciszka Józefa, potwierdzenie
staropolskiego szlachectwa (A. Oalic. Wydz. Kraj.).
KOSSOWSCY h. JELITA. Nlesieckl wyprowadza ich z Pomorza i całą
ich jedną linię podaje. Spotyka się ich w województwie sandomierskiem, a wy-
szli zapewne z Kossowa, w powiecie piotrkowskim leżącego, blisko wielu iimych
posiadłości Jelitczyków i jeden z nich miał założyć Kossowo, w województwie po-
morskiem i dać początek Kossowsldm tamie zamieszkałym.
Jakób i Mikołaj, bracia rodzeni z Kossowa, otrzymali 1497 r. różne części
w Moszczenicy, skonfiskowane dziedzicom, za niestawienie się na wojnę. Mik^ąj
Kossowski otrzymał 1499 r. prawo magdeburskie dla Kossowa, Moszczenicy i Woli
Moszczeńskicij, w powiecie piotrkowskim (Summ. Wierzb. II.
798 i 1869).
Jadwiga, przeorysza Norbertanek w Strzelnie, zmarła
1702 r. Hieronim, podkomorzy mozyrski i starosta domanio-
wski 1712 r. (Akta VIII). Józef, yiceregent grodzki kowale-
wski, 1753 r. Maryanna, zamężna Mikdąjowa Wolska, uro-
dzona z Magdaleny Pawłowskiej, w pdowie XVIII-go wieku
(Kor.). N., podstoli chęciński 1746 r., umarł w 1767 r.
Aleksander Saijusz Kossowski, wojski większy chę-
ciński 1752 r., cześnik 1764 r., następnie podstoli i podczas^
1766 r., rezygnował z tego ostatniego urzędu 1772 r. W 1766
roku odstąpił połowę dóbr Tokarni, synowi swemu Ignacemu,
urodzonemu z Teresy z Ostrowa.
Jan z Kossowa Kossowski, elektor Jana Kazimierza.
Jan Kazimierz, Stanisław i Michał, z województwa sando-
mierski^^, podpisali elekcyę Augusta II-go.
Jan, stolnik sandomierski 1788 r., rezygnował z tego
urzędu 1766 roku. Dzieci jego, ]gnacj i Barbara, wymie-
nione w metryce Niemirycza w Szumsku, z 24-go Grudnia 1744 r. Andrzej, sub-
delegat grodzki chęciński, w latach 1784—1798.
Ignacy, miecznik chęciński i sędzia kapturowy województwa sandomier-
skiego i Józef, starosta wertelecki, posd powiatu mirachowskiego, z województwa
pomorskiego, pisali się na obiór Stanisława Augusta. Ów Ignacy y. Pantaleon
Ignacy, został miecznikiem chęcińskim 1769 r., wctjskim większym 1765 r., łow-
czym 1776 r., w końcu cześnikiem chęcińskim 1788 r. Ignacy zaślubił Józefę
Dąbską i z niej pozostawił synów: Andrsefa Józefa Aleksandra, ur. 1767 r. w pa-
HerbJeUta.
Digitized by
Google
844
KOSSOWSCY.
rafii Sobków i StanitHawa Aatoni^^ Rocha, ur. 1777 r. w tejże parafii, wyl^ty-
mowanych ze szlachectwa 1804 r., w Galicyi zachodniej (Quat III f. 77 i 78).
Franciszek Remigian Aleksander, Henryk Wincenty Bonawentura i Ka-
zimierz, synowie Andrzeja, legitymowali się ze szlachectwa w Królestwie Pol-
skiem, przed 1850 r.
KOSSOWSCY h. LESZCZYC mieli byó, podług Niesieckiego. Czy nie wy-
szli z Kossowa, w ziemi nurskiej, który nalełał 1678 r. do Benedykta i Dominika
Kossowskich (Paw.^. Franciszek i Kazimierz, z ziemi nurskiej, elektorowie Augu-
sta n-go. Jacek, dziedzic Kossowa, Wie-
lunie i Klimunt, w ziemi nurskiej, pod-
pisarz ziemski i grodzki ostrowski 1787 r.
a następnie regent ziemski i grodzki nur-
ski, z Anny z Bartoldów, miał córki: Ró-
żę, żonę Jana Zarzyckiego 1787 r. i Ka-
tarzynę, za Wincentym Kruszewskim, 1792
roku (M. 289 f- 2 i DW. 107 f. 1671).
KOSSOWSCY h. ŁODZIĄ byU w wo-
jewództwie lubelskiem. N. Kossowski,
dziedzic części Wysokiego, w lubelskiem,
1681 r. (Paw.). Wojciech, burgrabia lu-
belski, żonaty 1621 r. z Zuzanną Czarne-
cką, córką Jana. Wojciech, ale bez tytu-
Herb Leszcsyc łu, syn Melchiora i żona j^o, Krystyna Herb Łodzią,
z Zoleckich, kwitowali Boglewskiego 1629
roku (Zap- Lub. 25 f. 797 i 82 f. 680)- Sta-
nisław, elektor króla Michała. Paweł dziedziczył na części Strzyżowie, w woje-
wództwie lubelskiem, 1676 r. (Paw.). Franciszek, wojski lubelski 1661 r., dziedzic
Nowego Dworu i Świdnika, w lubelskiem, tegoż roku, wzniósł klasztor w Lubli-
nie Franciszkanom, 1770 r.
KOSSOWSCY h. ODWAGA mieli byó, podług Niesieckiego, w wojewódz-
twach, pomorskiem i chełmińskiem.
KOSSOWSCY h. RAWICZ. Kun^^unda Kossowska, tegoż herbu, żona
Tomasza Ożarowskiego, matka Aleksandra, kanonika gnieźnieńskiego, 1740
roku (Kor.).
KOSSOWSCY h. WIENIAWA z Kossowszczyzny, w powiecie lidzkim. Ste-
fan Kossowski, syn Wawrzyńca, wnuk Antoniego, prawnuk Józefa, praprawnuk
Jana, dziedzica Kossowszczyzny 1656 r., legitymował się ze szlachectwa 1882 r.,
przed Deputacyą Wywodową wileńską.
Jan Andrzej, żonaty z Krystyną Bielską, 2-o y. Kr^szlofową Wdkową,
która w obecności dzieci swycb, Jana Kossowskiego i Jadwigi W(^kównęj, zapi-
sała 1664 r. trzeciemu mężowi swemu, Janowi Fedorowiczowi, 600 kóp. gros^
Digitized by
Google
KOSSOWSCY. 846
litews., na części Berdówki, w powiecie lidzkim, po pierwszym męiu posiadanej
(Arch. Wileós, 5646 f. 848).
KOSSOWSCY różnych herbów. Mikołaj, syn SobiecJawa z Kossowa, 1408
roku, Maciej, syn Marcina, 1411 r., Mikołaj, syn Oji, 1420 r., Bartłomiej i Jakób
Kossowscy ze Szremu, 1426 r., Mikołaj, syn Jana, 1440 r., a Stefan, syn Pawła
z Kossowa, z dyecezyi płockiej, 1487 roku, studenci uniwersytetu krakowskiego.
Bartłomiej i Jakób, byli pewno synami Jakóba Kossowskiego i Doroty, córki Jana
Szybla ze Szremu, zastawnych posiadaczy Chrząstowa 1488 roku (Pom. Dz. W.
Śr. XVI. 1068).
W ziemi czerskiej: Zofia z Harinków, żona l-o v. Bartłomieja Nowodwor-
ski^o, 2-0 y. Pawła Kossowskiego, zapisała 1599 r. części Stojad^ Pilichowskie-
mu. Anna, za Andrzejem Zawiszą 1621 r. Zofia z Kamińskich, córka Mikc^ąja,
żona Jana Kossowskiego 1640 r. Zofia Władysławowa Kossowska, sprzedała 1788
roku Rytomoczydła i Boglewice Grabowskiemu. Konstanty, prowincyał Franci-
szkanów w Polsce 1780 r.
Wojciechi syn Adama, wnuk Piotra, prawa swe spadkowe odstąpił 1798 r.
Rostworowskiemu (Perp. Czers. l B f . 226; 7 f. 896; 10 f. 156; 40 f. 128 i 466;
21 f 282).
Samuel został podstolim sanockim 1626 r. Regina, za Hieronimem Ko-
łudzkim 1682 r. Gniewosz Kossowski, yiceregent sandomierski i podstoli bielski,
miał synów : Krzysztofa i Franciszka, cześnika brzeskiego. Krzysztof, z Teresy
Finkówny, miał: Kazimierza, Józefę i Ewę Żochowską. Kazimierz pisał 1761
roku testament w Pszczółkach. Z Katarzyny Krzeczkowskiej, pozostawił córkę
Agnieszkę.
Szymon, z Kataryny Stryjowskiej, miał 1618 r. córki: Zuzannę Bartłomie-
jowę Imienińską i Elżbietę Prokopowę Rudnicką (Qr. Bełs. 87 f. 1124). Andrzej,
dworzanin królewski, otrzymał 1698 r. wójtostwo Witów (Ręk. Oss. Sig. 186 f. 84).
Jan, doływotnik 1622 r. młyna i gruntu w Bruśnem (Gr. Bełs. 207 f. 789).
N., cześnik trembowelski, umarł 1710 r. Jan, wojski trembowelski 1781 r.,
umarł 1786 r. N. został pokojowym królewskim 1746 r. (Sig. 27). Jan, sekretarz
pieczęci mniejszej koronnej 1746 r. (Sig. 28).
Mikołaj, Paweł i Jakób Kossowscy i Dorota z Kossowskich Piasecka, bra-
cia i siostra, urodzeni z Katarzyny Kazimirskie], pozwali 1640 r. Sokołowskiego,
o 10,000 flor., za zabrany rynsztunek i konie, zabitego w Moskwie Piotra Kosso-
wskiego (Ky. IV B f. 288).
Franciszek, miecznik owrucki i subdelegat grodzki nowokorczyński 1717 r.
Mik(^ąj, syn Stanisława i Doroty z Orchowskich, 1701 r. (Bracł. XIV f. 848). Jó-
zef, sędzic ziemski powiatu czerkaskiego 1798 r. (Arch. I. Z. Ros. VI. 2).
Jakób, syn Bartłomieja z Maleszowej wsi, nabył 1747 r. część Maleszowy,
od Żochowskiego. Dzieci jego: Jadwiga, żona Walentego Lipki i Rotr. Ten osta-
tni, l^tymował się ze szlachectwa 1804 roku, w Galicyi zachodnej (Quat
VII f. 78).
Antoni Kossowski z Uhrynia zaślubił 1749 r. w Byczkowcach Wiktoryę
Balicką i miał z niąj: Mateusza, ur. 1750 r. i Kajetana, ur. 1766 r. w Białoboini-
Hflrban. T. Zł. 44
Digitized by
Google
846 KOSSOWSKI - KOSTANECCY.
cy. Konstancy a z Białego Potoka, zaślubiła 1728 r. Wawrzyńca Piotrowskiego.
Wincenty Peraryusz, syn Karola i Maryanny ZawirskieJ, ur. 1792 r., zaślubił 1817
roku w Czortkowie Karolinę Marcelę Orłowską (M. Zaw. z metr. w Gzortk.).
Jacenty, z żony Teresy Karskiej, ur. 1820 r., 2-o v. Janowej Zgllnnickiej,
zostawił córki: N. Łabędzką i N. Leszczyńską.
Wacław Kossowski, syn Teofila, radcy Prokuratoryi Królestwa i Cecylii
z Krzyczkowskich, student politecłiniki w Liege, umarł 1906 r.
W gubemii podolskiej legitymowali się ze szlachectwa, niżej wymienieni
Kossowscy: Platon Zenon, Henryk Ignacy, Tytus Antoni i Feliks Józef, synowie
Antonino Wincentego, wnukowie Stanisława, prawnukowie Andrzeja, praprawnu-
kowie Jana, 1888 r.
Feliks z synami: Albinem, Michałem, Serafinem, Janem, Ludwikiem i Igna-
cym, syn Antoniego, wnuk Seweryna, prawnuk Marcina, 1886 i 1841 roku, a Wi-
ktor Aleksander, syn Ludwika, 1878 r. 1 Kazimierz, syn Franciszka Serafina,
wnuk Jana, 1880 roku.
Jan, syn Seweryna i Jan, syn Wincentego, obaj wnukowie Michida, pra-
wnukowie Jana, praprawnukowie Tomasza, 1849 roku (Spis.).
W gubemii kiijowskiej legitymowali się ze szlachectwa, niżej wymienieni
Kossowscy: Michał, syn Józefa, wnuk Władysława, z synami: Bazylim i Gabrye-
lem, 1847 r.
Mikołi^, syn Michała, wnuk Antoniego, prawnuk Władysława, praprawnuk
Wawrzyńca Wojciecha, 1860 r«, a Józefat^ brat Mikołaja, syn powyższego Michała,
z synami: Andrzejem i Piotrem, 1861 r.
Konrad Cezary i Mikołaj Albert, synowie Mikołaja, wnukowie Michała,
1896 r., a Wandalin Szczęsny, syn tegoż sam^o Mikołaja, z dziećmi: Francisz-
kiem i Maryą, 1901 r. i Edmund, syn Wandalina Szczęsn^o, 1902 r.
Libory Wiktor Leonard z synem Maryanem Mikołajem i córką Gabryela
i Władysław, synowie Jerzego Adalberta, wnukowie Grzegorza, prawnukowie wy-
mienionego wyżej Antoniego, syna Władysława, 1888 r.
Władysław, syn Macieja, 1848 roku, a dzieci jego : Eugeniusz i Jadwiga,
1890 roku.
Gedeon, syn Andrząja, z synami : Michałem Leonem i Władysławem Pa-
włem, którego syn Władysław Lucyan, 1876 i 1878 r.
W gubernii wołyńskiej legitymowali się ze szlachectwa 1846 r.: Ludwik
Piotr, syn Antoniego Albina, wnuk Andrzeja, prawnuk Piotra, z dziećmi : Józe-
fem i Anielą.
KOSSOWSKI Seńko, szlachcic kyowski, otrzymał 1686 r. pewien przywi-
lej (M. 864 f. 66).
KOSTA Franciszek, porucznik wojsk koronnych, następnie rotmistrz, otrzy-
mał szlachectwo na sejmie 1790 r. (V. L. i ML. 220 A).
KOSTANECCY v. KOSTENECCY h. WIERUSZOWA. Jan Kostenecki,
podczaszy bracławski 1761 r. (Bracł. XVI f. 981). Kun^^nda Kostanecka odstą-
piła 1796 r. pewne sumy Ponińskiej (DW. lll f. 1162).
Digitized by
Google
KOSTECCY.
847
Herb Wiernssowa.
Kostaneccy dziedziczyli w XVlII-m wieku na Żurawlówce na Wołyniu,
skąd się przenieśli w XVIiI-m wieku do Królestwa. Z nich Józef miał czterech
synów: Telesfora, Ignacego, Pawła i Teodora Marcina.
Telesfor służył w legionach, był pułkownikiem II-go pułku ułanów. W 1608
roku kawaler, a 181 1 r. oficer legii honorowej. W tym ostatnim roku odznaczo-
ny krzyżem Virtuti Militari. Zginął pod Witenbergiem.
Ignacy i Paweł służyli również w legionach.
Teodor Marcin legitymował się ze szlachectwa w Kró-
lestwie Polskiem 1849 r. Synowie Jego: Wojciech zginął pod
Grochowem. Józef, w czasie powstania 1831 r., zginął na Li-
twie. Paweł, zmaiiy 1908 r., miał Wandę I Wincentego, zmar-
łych młodo i Jadwigę.
Jan Nepomucen, trzeci z kolei syn Teodora Marcina,
zmarły 1874 r., z Michaliny Dobrowolskiej, pozostawił: Stani-
sława, ur. 1869 r., profesora chemii na uniwersytecie berneń-
skim w Szwąjcaryi.
Jana, ur. 1861 r., właściciela Charbic w Królestwie.
Kazimierza Telesfora, ur. 1868 r., profesora zwyczajnego
anatomii opisowej na uniwersytecie Ji^ellońskim, żonat^o
z Joanną Blochówną, córką Jana, rzeczywistego radcy stanu, pre-
zesa zarządu kolei południowo - zachodnich i innych i Emilii
z Kronenbergów.
Antonino Pawła, ur. 1866 r., profesora uniwersytetu
we Fryburgu w Szwąjcaryi.
Przypuszczam, że Korieneccy wylegitymowani ze szlachectwa w guł>emii
w(^yńskiej, stanowią Jeden dom z Kostaneckimi. W 1849 r. l^tymował się ze
szlachectwa Jan, syn Dominika, wnuk Jana, prawnuk Kazimierza, z synami:
Franciszkiem, Józefem, Sylweryuszem Aloi^m, Nikodemem Michałem i Euzebiu-
szem. . Synowie zaś Franciszka : Henryk, Lucyan, którego syn Jan 1889 r. i Zyg-
munt, także 1849 r., a Mikołaj Leon, Kalikst i Czesław Jan,
1878 r. Teodor i Grzegorz, synowie Euzebiusza, 1899 r.
KOSTECCY h. LESZCZYC. Marcin Kostecki, syn Ja-
kóba, sprzedał 1609 r. Balice Krasowskiemu. Marcin y. Mar-
cin Prokop, pisarz grodzki lwowski 1650 r., żonaty 1644 roku
z Katarzyną (Zap. Lub. 18 f. 589; 89 f. 269 i 42 f. 1088 i 1849).
Stanisław, łowczy czemiechowski 1661 r., ma brata Jana (Zap.
Lub. 49 f. 101).
Wawrzyniec i Józef, z ziemi chamskiej, podpisali,
pierwszy elekcyę Augusta II-go, a drugi, obiór Stanisława
Augusta.
Teodor, syn Franciszka, zamieszkującego województwo
płockie, i Tekli z Modzelewskich, zaślubił Klotyldę Błeszyń-
ską, córkę Józefa, majora b. wojsk polskich i Klementyny
z Wattsonów i ma z niej syna Tadeusza, obecnie żyjącego,
Jii-i'i'l.iiiii.{;:!'i:ti!.:a/
Herb Leszczyo.
Digitized by
Google
348 KOSTECCY.
adwokata przysięgłego w Lublinie, żonatego z Janiną Okołowiczówną, z której
córki : Teodora, ur. 1892 roku i Łucya, ur. 1896 roku. Bracia Teodora, Wincenty
i Stanisław.
Grzegorz i Józef, wpisani 1782 r. do ksiąg szlactieckicti galicyjskicli. Z nicli
Grzegorz, łonaty z Wiktoryą Usińską, miał z niej: Aleksandra Józefa, ur. 1787 r.
i Antoniego Onufrego, ur. 1781 roku, po którym, z Karoliny Schuribanównej, syn
Antoni Karo), ur. 1821 r, z Magdaleny Mazurównej, pozostawił syna Tadeusza
Grzc^rza, ur. 1851 r. (A. Gal. Wydz. Kraj.).
KOSTECCY h. NAŁĘCZ. Jan, z województwa bełski^fo, elektor Augu-
sta II-go. Walenty Kostecki, syn Wawrzyńca 1 Maryanny z Wolańskich, z Anny
z Pełkowskicti, pozostawił syna Józefa, wylegitymowanego ze szlachectwa 1782 r.,
w sądzie grodzkim bełskim. Józef zaślubił Zuzannę Słupecką i mi^ z niej sy-
na Ferdynanda.
KOSTECCY h. PRUS Il-gi. Jerzy Franciszek Kostecki, syn Micliała i Fran-
ciszki Zborowskiej, wnuk Józefa i Anny Horoszkiewiczównej Jaworskiej, udowod-
nił pochodzenie swoje szlacheckie 1788 r., w Wydziale Stanów galicyjskich.
W Królestwie Polskiem legitymował się ze szlachectwa przed 1850 ro-
kiem, Jerzy Franciszek, syn Michała.
KOSTECCY h. ROGALA. Marcin Kostecki, skarbnik nurski, dziedzic Ko-
stek 1689 r., z Maryi Ławickiej, mi^ syna Wojciecha Antoniego, a ten Jakóba,
dziedzica Cbaszczowa. Tego syn Jan, dziedzic Tereszpola i Bohaczówki na Po-
dolu, miiJ syna Leona, którego syn Piotr, dziedzic Olszanki na Podolu 1904 r.
KOSTECCY h. RUDNICA. Tomasz, syn Marcina, legitymował się ze szla-
chectwa w Królestwie Polskiem, przed 1850 r.
KOSTECCY h. ŚLEPO WRON w W. Ks. Litewskiem. Justyn, Józef i Wa-
leryan, synowie Kajetana i Józef z synami : Onufrym, Dionizym i Feliksem, syn
Antoniego, a wszyscy czterej wnukowie Antoniego, prawnukowie Piotra, który
otrzyma szlachectwo z tym herbem, legitymowali się ze szlachectwa 1820 r., przed
Deputacyą Wywodową wileńską.
KOSTECCY różnych herbów. Jest wieś Kostki, w powiecie wiślickim,
zwana dawniej często Kostczycami, są wsi Kostki na Mazowszu, zamieszkałe przez
liczną szlachtę, trudno też dojść skąd który ród Kosteckich pochodziŁ
Bracia, Mikul i Wszebor z Kostczyc, w latach 189^—1897, Andrzej z Kost-
czyc V. z Kostek h. Oerałł, w latach 1896—1408, mają sprawy w Krakowie. To-
masz z Kostczyc, zganiony przez Śmisława, dowiódł 1397 r. h. Ossorya. Jan z Kost-
czyc 1412 r., a Dziwisz z Kostek 1425 r. w Wiślicy. Mikołaj, syn Piotra z Kostek,
1484 r. na uniwersytecie krakowskim.
Mikołaj Kostecki, Jan Wnuk, Andrzej, Mikołaj i Mikołaj Królik, dziedzice
Kostek, w wiślickiem, 1508 r. Anna Kostecka, dziedziczka Rokszyc, w sando-
mierskiem, 1578 r., a Jakób, części Szczaworyża 1679 roku (Paw.). Adam i Mel-
Digitized by
Google
KOSTECCY. S49
cbior, synowie Krzysztofa, dziedzice Rokszyc 1590 roku (Wyr. Lub. 2 f. 842
i 41 t 616).
Prokop Kostecki, proboszcz łosicki, świadek 1691 r. na testamencie Sapie-
żyny (Sap. l t 891). Benedykt, w przemysklem, 1627 r. Wacław, kanonik san-
domierski, 1660 r. Jan, opat jędrząjowski, poseł Jana lll-go do Neapolu 1690 r.,
umarf 1699 r. (Kai. Lądz.). Stefan, Adam i Andrzej, synowie Bonawentury, w gro-
dzie warszawskim 1681 r. (DW. 56 f. 76). Jan podpisał, z województwem sando-
mierskiem, elekcyę Augusta II-go. Jan z żoną, Elżbietą Trepczanką, wzi^ 1694
roku w zastaw część Smogorzowa (Or. Radoms. 101 f. 158). Wojciech, żonaty
1724 r. zPetronellą Grzegorzewską, wdową po Franciszku Turowskim (Perp. Czers.
19 f. 486).
Tomasz, syn Jana i Wiktoryi Morawskiej, ur. 1756 r. w Hałuszczyńcacb,
na mocy zaświadczenia okolicznej szlachty, otrzymał przyznanie szlachectwa 1798
roku (A. Gal. Wydz. Kraj.).
Eliasz, syn Jana i Eudoksyi Buzdygan, wnuk Stefana, uznany 1812 r. za
szlachcica staropolskiego, przez Wydział Stanów galicyjskich (Ibid.).
Adam Kostecki, piszący się z Wielko i Mido-Kostow, adwokat trembowel-
skiy syn Antoniego i Maryanny Szembekównej, wnuk Stanisława i Urszuli z Trem-
bińskich, l^tymował się ze szlachectwa 1782 r.9 w sądzie grodzkim trembowel-
skim (M. D. Wąs.).
Jan zapisał Łesieckią) 1729 r. sumę na Mińkowcach (Gr. Tremb. 64 f. 668).
Feliks, wachmistrz Juryzdyki marszałkowskisj 1787 r. (DW. 108 f. 484). Hiero-
nim odstąpił 1804 r. sumę bratu Janowi (DW. 118 f. 762).
Ksiądz Jan, gr.-kat proboszcz w Łuczycach i ksiądz Tomasz, takiż pro-
l>08zcz w Olessgrcach, bracia rodzeni. Ostatni umarł 1819 r., pozostawiwszy, z Ka-
taryny z Kosiewiczów: Tomasza, Ignacego, Szymona, Andrzeja, Jerz^o i Prakse-
dę (M. D. Wąs. z A. Lwows. Por. Nob.).
Na Podolu legitymowali się ze szlachectwa niżej wymienieni Kosteccy:
Józef, Antoni z synami : Pawłem, Janem i Józefem Wincentym i Jan z synami:
Leonem i Michałem Antonim, synowie Józefa Jakóba, wnuki Antoniego Wqjcie-
cha, prawnuki Marcina, 1845 r.
Gabryel z dziećmi: Manswetem, Zenonem, Januarym, Emilią, Maryą i Fau-
styną, syn Józefa, wnuk Antoniego, prawnuk Antoniego Wojciecha, praprawnuk
Marcina, 1867 r.
I^dor, Remigiusz, Józefa i Syl wiana, dzieci powyższego Gabryela, 1868 r.
Piotr Paweł, syn Leona, 1867 r., a Teofil, Lucyan i Wilhelm Józef, syno-
wie Michała Antoniego, 1869 r.
Józef, LfCon Karol, Stefan Adolf z synem Józefatem i Jan Kanty Narcyz,
synowie Pawła, wnukowie Józefa, prawnukowie Wincentego, 1845 r.
Borys, Lidia i Wiara, dzieci Jana Kantego Narcyza, 1854 r., a Wiktor, syn
Stefana Adolfa, 1858 r. (Spis.).
W gubemii wołyńskiąj l^lymował się ze szlachectwa 1844 r. Jan Koste-
cki z synami: Franciszkiem Michałem i Aleksandrem Tomaszem, syn Józefa, wnuk
Wojciecha, prawnuk Antonino, a Włodzimierz, syn Franciszka Michała, 1868 r.
i Konrad Ludwik i Eugeniusz Franciszek, synowie Włodzimierza, 1888 r.
Digitized by
Google
850
KOSTECKI — KOSTEWICZOWIE.
Stanisław zaś, syn Jana, wnuk Tomasza, prawnuk Józefa, syna wymienio-
nego wyżej Wojciecłia, wraz z synem Leonem, 1862 r.
KOSTECKI Tomasz, plenipotent ekonomii sandomierskiej, otrzymał szla-
chectwo na sejmie 1768 r., a uwolnienie od scartabellaŁu 1775 r. Był on 1774 r.
subdelegatem, a 1779 r. yicegerentem grodzkim sandomierskim (DW. 91 f. 27).
Żonaty l-o v. z Konstancyą Malszycką, 2-o v. z Maryanną Korticelli, siostrą Szy-
mona, szambelana Stanisława Augusta, z pierwszej żony pozostawił syna Szymo-
na. Brał przydomek Brogounee (DW. 102 f. 53; 109 f. 108 i 110 f. 99).
KOSTEK Antoni podpisał, z województwem bełskiem, elekcyę Augu-
sta n-go.
KOSTEWICZOWIE v. KOŚCIEWICZOWIE łi. LELIWA. Stańko v. Stani-
sław Kostewicz, starosta kobryński 1486 r., w latach 1492 — 1498 starosta ko-
wieński, miał dwóch synów: Wencława i Janusza.
Wencław, 1510 r. namiestnik dorsuniski, 1511 r. marszałek królewski,
umarł w 1582 r. Żoną jego była księżna Hanna Semenówna Romanowiczówna
Kobryńska, wdowa po księciu Fedorze Iwanowiczu Bielskim. Zapisała mu ona
w 1502 r. 1,000 kóp lit, z 7,000 zapisanych jej przez matkę na Hruszowej 1 Cze-
rewaczycach (ML. 2). W 1508 r. otrzymał Wencław od króla
Zygmunta pięciu ludzi z rumszyskiej włości (ML. 8), a 1511
roku nakazał król niejakiemu bojarowi Danilewiczowi pełnić
im służbę, ze wsi Pryszychwosty (ML. 10).
W 1516 r., jeszcze za życia żony. otrzymał Wencław
przywilej od króla Zygmunta na dożywotnie posiadanie Ko-
brynia; w 1519 r., już po śmierci jego żony, ponowił mu król
Zygmunt to nadanie, otrzymawszy od niego za tę dzierżawę
1,000 kóp gr. lit. Od tego też czasu pisze się Wencław mar-
szałkiem, dzierżawcą kobryńskim (ML. 2). W 1522 r. prowa-
dził proces z Sanguszkami o Hruszowę i Czerewaczyce (ML.
18); w tymże roku otrzymał od króla Zygmunta sześć nieosia-
dłych wsi, w powiecie rumszyskim (ML. 15). Na ekspedycye
wojenne dostarczał 41 koni (ML. 21).
Król Zygmunt potwierdził w początkach 1538 r. jego
testament, spisany w 1582 r. Z dokumentu tego pokazuje się,
że drugą żoną Wencława była Hanna, z której miał syna Pio-
tra i córkę Dorotę, l-o y. księżnę Jarosławowę Hołowczyńską,
2- V. Stanisławowe Dowoynową, wojewodzinę połocką, zmarłą
1571 r. (ML. 24). Hanna Wencławowa Stanisławowiczowa Kostewiczowa, marszał-
kowa i starościna kobryńska, żyła jeszcze w 1586 r. (ML. 19).
Janusz Stanisławowicz Kostewicz, brat Wencława, otrzymał w 1498 roku
od Aleksandra Jag. jedne nieosiadłą wieś, w powiecie raduńskim i dwóch ludzi
(ML. 5). W tymże roku był ciwunem raduńskim. W 1505 r. jest miecznikiem
litewskim, w 1510 r. marszałkiem królewskim, a w 1514 r. wojewodą witebskim.
Król Zygmunt przyrzekł mu w 1520 r., że przybywszy na Litwę, nada mu staro-
Herb Leliwa.
Digitized by
Google
KOSTKIEWICZOWIE.
861
sŁwo kowieńskie, które zastawił był niegdyś, potrzebigąc pieniędzy, Abrahamowi
Józefowiczowi (ML. 12). W tym roku był Janusz jeszcze wojewodą witebskim,
marszałkiem, dzierżawcą raduńskim, ożskim i przełomskim.
W 1520 r. został wojewodą podlaskim, w 1622 r. otrzymał od króla Zy-
gmunta konsens, na wykupienie zastawionego starostwa drohicki^o, a w 1628 r.
wykupił Janusz starostwo kowieńskie. W 1626 r. ustanowił mu król Zygmunt
taigi w Wanaczach (ML. 15). Ostatnią o nim wzmiankę w aktach znachodzimy
pod 1527 r, w którym prawdopodobnie umarł, bo w tym samym jeszcze roku jest
namiestnikiem raduńskim Hlebowicz (ML. 17).
Janusz poślubił Marynę Uhrowską, dziedziczkę Uhrowa» która w 1684 r.
roku procesowała się z Żarsisim (ML. 28), a na ekspedycye wojenne dostarczała
88 koni.
Siostra Janusza i Wencława Zuzanna, zakonnica trzeciej reguły Św. Fran-
ciszka, 1616 r. (Arch. Sang.).
Antoni Marcin, miecznik smoleński 1756 r. Marcfai, skarbnik mielnicki
1768 r., wojski większy 1769 r., w końcu cześnik 1772 r., zmarły w tymże rokn.
Syn jego Andrzej (V. L. VII f. 377). Powyższy Marcin, żonatym był z Maryanną
Grabowską i miał drugiego syna Antoniego, ożenionego z Franciszką Salezyą Pró-
chnicką, z którą zeznał zapis dożywocia 1777 r. Z nią rozwiedziony 1784 r. (Perp.
Czers. 86 f. 242; 86 f. 94 i 172, 38 f. 189). Próchnicka 1784 r. jest już żoną Wi-
ktora Bogusławskiego (Deb. Czers. 1 f. 824).
Antoni i Józef Kostewiczowie podpisali, z ziemią mielnicką, elekcyę Sta-
nisława Augusta.
KOSTKIEWIC!ZOWIE h. ROGALA. Wojciech i Maryanną, małżonkowie,
zawarli 1668 r. układ z plebanem w Toporowie (Gr. Busk. 16 f. 182).
W gubemii wołyńskiej legitymowali się ze szlachectwa 1818 roku: Erazm
Kostkiewicz, syn Michała, wnuk Józefa, prawnuk Grzegorza,
a w gubernii kyowskiej 1875 r.: Hipolit Piotr z synami: Ale-
ksandrem i Michałem i Wiktor Wojciech z synami: Antonim
Onufrym i Józefem, synowie Józefa, wnukowie Stanisława
Stefana.
Jerzy Kostkiewicz, tytułowany chorążym trembowel-
skim, dziedzic części Milatyna, w powiecie łuckim, pozostawił,
z Franciszki Ulenieckiej, 2-o v. Piętrowej GurowsWej, córkę
Teresę, żonę Franciszka Sokołowskiego, zmartą 1769 r. (M.D.
Wąs. z A. Lwows. For. Nob.).
Nie wiem, czy tego herbu są Kostkiewiczowie, wyle-
gitymowani ze szlachectwa na Podolu, mianowicie: Władysław
Baltazar Adryjan, Michalina i Oktawia, dzieci Erazma, wnu-
ki Michała, prawnuki Józefa, 1849 r.
Jan z synami : Eugeniuszem i Mikołajem, syn Sta-
nisława, wnuk Wincentego, prawnuk Józefa, 1866 roku,
a Julian, Mikołaj, Piotr i Stefan, synowie tegoż Stanisława, w latach
1877 — 1885.
Herb Rogala.
Digitized by
Google
862
KOSTKOWIE.
Wacław Henryk Bonawentura, Emil Henryk Szymon, Erazm Antoni i Ka-
zimierz, synowie Władysława Baltazara Adryjana, 1886 r.
Au^styn, syn Stanisława, wnuk Wincent^o, 1898 r.
KOSTKOWIE h. DĄBROWA z Rostkowa, w powiecie płońskim, jednej
dzielnicy z Rostkowskimi. Nawój z Rostkowa nabył 1486 r. Łanięta (M. 8 f. 180).
Anna, córka te^ż Nawoja, 2ona Andrzeja z Luboradza (M. 884 f. 18). Synów
t^o Nawoja dwócłi : Jakób i Jan, piszącycłi się Kostkami z Rostkowa.
Heraldycy nasi dodają mu trzeci^o syna Nawoja, ale ten był synem Ja-
na, pisał się z Rostkowa i 2ył w 1681 roku, w którym otrzymid ekspektatywę,
na podstolstwo płockie (M. 47 f. 114).
Jakób z Rostkowa, syn Nawoja, nabył 1471 roku od Oabryela Baieńskl^
dobra Stangenberg y. Sztemberg, w powiecie sztumskim, z którycłi tak on, Ja-
ko też Jego potomkowie, pisali się (Kętrz.). W 1488 r. otrzymid konsens królew-
ski, na wykupienie Śmiłowic, z rąk Kiełbasy z Markowa (M.
81 f. 861). lifikołąj Szczawiński nazwany 1490 r. Jego szwa-
grem (Kętrz.). Z Anny Rokusówny y. Sehfelden, miał córkę Ka-
tarasynę, żonę Mik(Aaja Brochockiego, która zrzekła się mają-
tku rodzicielskiego, otrzymawszy 800 grzyw, pruskich i poło-
wę wsi Święte i Wałdówko, w chełmińskiem, 1496 r. (M. 16
f. 199 i 201) i synów czterech: Piotra, Jana, Stanisława i Ma-
cieja. Z nich:
1. Piotr zmarł bezźennie. Wspólnie z ojcem i bratem
Stanisławem, odstąpili 1496 r. Brochocldemu iSwięte, w wo-
jewództwie chełmińskiem (M. 16 f. 199).
2. Jan Jeździł z Zygmuntem I-szym, na kongres wie-
deński 1616 r. Z Krasińskiej, pozostawił tylko córkę N., za
Orłowskim.
8. Stanisław Kostka z Stangenbergu, który to ma-
llerb Dąbrowa. Jatek sprzedał 1618 r. Jerzemu Żakowi (Schach y. Wittenau),
dworzanin króla węgierskiego i czeskiego Władysława i syna
Jego Ludwika (M. 80 f. 117; 81 f. 860 i 88 f. 278), otrzymał
1618 r. konsens królewski, na wykupienie SchOnwaldu i starostwa kościerzyńskie-
go (M. 80 f. 229). W 1624 r. wzi^ W zastaw starostwo golubskie (M. 86 f. 816).
a 1625 r. trzymał i Śmiłowice (St. Pr. P. Pom. VI. 807). W 1681 r. był podskar-
bim ziem pruskich, w którym to roku na ten urząd i na szafarstwo, czyli eko-
nomstwo malborskic, przysięgę wykonał (M. 46 f. 66), 1644 roku został kasz-
telanem elblągskim, a 1646 r. kasztelanem chełmińskim. W 1646 r. miał zostać
wojewodą pomorskim, a 1661 r. wojewodą chełmińskim. Umarł 1666 r., pocho-
wany w Lisowie. W 1546 roku był i starostą puckim, a 1688 r. i tczewskim.
W 1612 r. odznaczył się w potrzebie z Tatarami pod Wiśniowcem. Żonaty z El-
żbietą z Elenborgu, czy też z Eilemberku, którą) posag zabezpieczył 1626 i 1649
roku (M. 42 f. 128 i 76 f. 268), pozostawił z niej sześó córek : Elżbietę, za Mel-
chiorem Mortęskim, podkomorzym chełmińskim; Krystynę, za Pawłem Działyń-
skim, kasztelanem dobrzyńskim; Annę, za Jerzym Konopackim, kasztelanem cheł-
mińskim, wdowę 1669 r.; Barbarę Bystramową; Katarzynę, za Andrzejem Sierp-
Digitized by
Google
KOSTKOWIE. 868
skim 1667 r. (M. 89 f. 829), o której Niesiecki pisze» że była za Janem Niemoje-
wskim, kasztelanem chełmińskim, który nim był dopiero 1619 r. i Małgorzatę, za
Janem Służewskim, wojewodą brzeskim, 1669 r. (M. 98 f. 296), oraz synów czte-
rech: Stanisława, Andrzeja, Jana i Krzysztofa. Z nich:
A). Stanisław umart przed 1647 r., gdyż nadanie królewskie starostwa
golubskiego z tegoż roku Stanisławowi ojcu, podówczas wojewodzie pomorskiemu
i synom jego, wzmianki^e tylko o pozostałych trzech synach (M. 74 A f. 62).
B). Andrzej umarł przed ojcem 1660 r. Nadanie starostwa golubskiego
z 1666 r. Janowi, wzmianki^je, że wojewoda chełmiński otrzymał od króla przy-
rzeczenie, że po jego śmierci otrzyma to starostwo najstarszy syn jego Andrzej,
a po nim dopiero Jan, że jednak Andrzej umarł przed ojcem, więc nadane zostaje
Janowi (M. 87 f. 896).
C). Jan otrzyms^ od ojca starostwo puckie 1664 r., w którym był sekre-
tarzem królewskim (M. 84 f. 449). W roku następnym został podskarbim ziem
pruskich i ekonomem malborskim, po zrzeczeniu się tych urzędów przez ojca (M.
86 f. 107). W tymże roku jest i starostą tczewskim. W 1666 r. został kasztela-
nem gdańskim, a 1674 r. przez Walezyusza mianowany wojewodą sandomierskim,
umarł 1681 n Taką się cieszył wziętością i miłością u szlachty, że po ucieczce
Henryka Walezyusza, na propozycyę sułtana Selima, chciano go obrad królem, ale
tego zaszczytu nie przyjąć, popierając Stefana Batorego. W 1674 roku nabył od
Straszą Stanowice, Miedzne i Radwańską Wolę. w powiecie opoczyńskim, które
to dobra odstąpił nazad Straszowi w 1676 r. (M. 118 f. 112 i 827). Na starostwach,
puckiem i tczewskiem, miał 10,000 flor. (M. 89 f. 868). Był i starostą malborskim
od 1676 r. i starostą lipieńskim. Żonaty l-o y. z Jadwigą Przereml)ską, kaszte-
lanką sieradzką, której posag 1666 r. zabezpieczył (M. 87 f. 128), 2-o y. z Zofią
Odrowążówną ze Sprowy, córką Stanisława, wojewody ruskiego i Anny, księżniczki
Mazowieckiej, wdową po hr. Krzysztofie Tarnowskim, kasztelanie wojnickim (Wyr.
Lub. 88 f. 14), z pierwszej żony miał syna Stanisława i córkę Elżbietę, 1688 r.
żonę Macieja Żalińskiego, z drugiej — syna Jana i córki : Annę i Katarzynę,
o czem sprawa prowadzona 1682 roku z Telefusem, przekonywa (Gony. Warsz. 8
f. 68 i 181).
Niesiecki pisze, że Jan, wojewoda sandomierski, miał jeszcze trzeciego ąy-
na, zmarłego młodo, drugiego Jana, żonatego z Anną Pilecką, która następnie wy-
szła za jego brata stryjecznego Krzysztofa. Śladu o tym drugim Janie, ani o An-
nie z Pilczy, jako wdowie po nim, w aktach nie znalazłem.
Anna, ur. 1676 r., wydana za księcia Aleksandra Ostrogskiego, wojewodę
wołyńskiego, zmarła w Jarosławiu 1686 r., Katarzyna wyszła za Adama Hieroni-
ma Sieniawskiego, podczaszego koronnego. Opiekunami ich byli Stanisław i Je-
r^ Kostkowie, wojewodzice pomorscy. Obie siostry wzniosły i uposażyły kościół
w Satanowie (M. 166 f. 188 i Zs. Kamień. 8628). Z synów wojewody:
Stanisław zmart młodo bezżennie, a Jan, po ojcu, starosta lipieński 1681 r.,
otrzymał 1691 roku nowe nadanie tego starostwa, jako też świeckiego dla siebie
i żony. Umart 1692 r. Żoną jego była Zofia Herburtówna, córka Marcina, staro-
sty barskiego i Urszuli z Krotowskich, wojewodzianki inowrocławskiej, wdowa po
Janie Dulskim, podskarbim wielkim koronnym, 8-o y. żona Jana Czamkowskie-
Herbare. T. XI. 45
Digitized by
Google
364 KOSTKOWIE.
go» kasztelana międzyrzeckiego, zmarła 1681 r. (Łuk. l f. 280). Z niej syn Jan,
ur. 1592 r. na zamku świeckim, zmarły 1624 r., pocłiowany w dziedzictwie swo-
jem Wieleniu. Dziedzic Szamotuł i Wronek, starosta lipieński 1602 r., które to sta-
rostwo matka mu oddała (M. 147 f. 149), zaślubił Barbarę z hr. Rozdraźewskict),
kasztelankę poznańską, dla której wyjednał 1614 roku dożywocie, na starostwie
lipienskiem (M. 157 f. 41) i miał z niej córki: Zofię Helenę, za Aleksandrem Tarła,
z czasem kasztelanem przemyskim i Annę, Benedyktynkę w Jarosławiu, ksienię
1656 r., zmarłą 1692 r., oraz dwóch synów : Franciszka Stanisława i Aleksandra.
Obiendi oni 1625 r. plenipotentów w Lublinie (Zap. Lub. 28 f. 1282).
Franciszek Stanisław, dziedzic po ojcu Szamotuł i Wronek, a po rodzicach
starosta lipieński, ostatni męski potomek tego domu, zmarły 1681 r., żonaty z Ka-
tarzyną Jadwigą Gułtowską, której również przyznano 1644 r. dożywocie na sta-
rostwie lipienskiem (M. 189 f. 80), pozostawił tylko córki: Joannę, zmarłą 1684 r.,
żonę Aleksandra Tarły, kasztelana zawichostskiego i Ludwikę, żonę Jana Korzbok
Łąckiego, podkomorzego wschowskiego, zmarłą 1680 r.
Aleksander v. Mikołaj Aleksander, zaślubił Zofię Teresę z Przyjmy Przy-
jemską, kasztelankę gnieźnieńską, wspólnie z którą wydzierżawił 1647 r. Myciel-
skiemu Rawicz z przyległemi wsiami (Inscr. Qr. Wschow.). Wdowa po nim, jest
już 1658 r. żoną Jana Opalińskiego (M. 201 f. 106).
D). Krzysztof, najmłodszy syn Stanisława, wojewody chełmińskiego, dzie-
dzic na Mroczy, trzymał 1557 r. starostwo golubskie, w 8,000 flor. (M. 89 f. 287).
W 1576 r. zost^ wojewodą pomorskim, w 1582 r. był i starostą kościerzyńskim
(M. 127 f. 161). Umarł 1594 r. w Mroczy, pochowany w Oolubiu. Żonaty z Ka-
tarzyną Konopacką, miał z niej córki: Katarzynę Janowe Trzebuchowską, kasztę-
lanicowę gnieźnieńską; Zofię, żonę Stefana Batorego, hrabiego de Somlio, brata
kardyni^a i Annę, Benedyktynkę w Chełmnie, następnie w Jarosławiu, gdzie
została ksienią 1615 roku, a umarta 1642 r., oraz synów : Stanisława, Krzysztofa,
Jerzego i Jana. Ten ostatni, opat oliwski, umarł 159L r. Z trzech pierwszych:
Stanisław otrzymał od ojca 1585 r. różne królewszczyzny (M. 181 f. 165),
a 1590 roku został ekonomem malborskim, to jest podskarbim ziem pruskich.
W 1596 r. otrzymał starostwa, jasienickie i osieckie i konsens królewski, na wy-
kupienie starostwa starogrodzkiego (M. 140 f. 62). Dobra Libenthal odstąpił
w tymże roku krewnemu swemu. Piotrowi Kostce (M. 140 f. 86). Umarł w To-
runiu 1602 r.
Krzysztof otrzymał 1588 r. od ojca starostwo kościerzyńskie (M. 184 f. 894).
Niesiecki mianige go kasztelanem bieckim, ale nim byó nie mógł, bo Koniecpol-
ski mianowany już l6-go Marca 1608 r., a on umarł dopiero lo-go Września te-
goż roku. Żonaty z Anną Pilecką, podług Niesieckiego, wdową po bracie stry-
jecznym swoim Janie, dla której uzyskał 1595 r. przyznanie dożywocia na staro-
stwie kościerzyńskiem (M. 189 f. 277), pozostawił z niej córki: Katar^mę Wapow-
ską, kasztelanowę przemyską; Zofię, 1615 r. za Piotrem Opalińskim, wojewodą po-
znańskim i Annę, Benedyktynkę w Chełmnie, następnie w Jarosławiu, gdzie ksie-
nią została 1642 r., zmarłą 1656 r., oraz dwóch synów : Jana i Mikołaja, którzy
1611 r. kwitowali Annę, księżniczkę szwecką (Zap. Lub. 47 f. 609 i M. 154 f. 267).
Pozostała wdowa po Krzysztofie, wyszła za Łukasza Opalińskiego (M. 151 f. 267)
Z synów Krzysztofa:
Digitized by
Google
KOSTKOWIE. 855
Jan zmarł bezżenny w Mroczy, a Mikołaj y. Mikołaj Rafał, starosta mal-
borski 1625 r., otrzymał 1635 r. starostwo starogrodzkie, prawem emflteutycznem,
na lat 24 (M. 180 f. 583). Umarł w 1688 r., pocliowany w Sokołowie, w sando-
mierskiem. Z Zofii Plemięckiej, pozostawił tylko córkę Katarzynę Zofię, dziedzi-
czkę rozległych włości, żonę Dobiesława Cieklińskiego, kasztelana czchowskiego,
zmartą 1644 r., pochowaną w Rzeszowie.
Jerzy, wojewodzie pomorski, otrzymał od ojca starostwo golubskie 1592 r.
(M. 187 f. 459). Po bracie Stanisławie trzymał ekonomię malborską, o czem
wzmianka 1604 r. (M. 148 f. 376). Podskarbi ziem pruskich, został kasztelanem
chełmińskim 1605 r. i prawdopodobnie jeszcze w tymże rolcu wojewodą malbor-
skim. Był i starostą tczewskim. Umarł 1611 r. Jego prawdopodobnie był sy-
nem Jan ze Stemberga, Żalna i Błonowa Kostka, zapisany na uniwersytecie w Ko-
lonii 1617 r., jako wojewodzie malborski.
4. Maciej, najmłodszy syn Jakóba, piszący się z Rostkowa, wspólnie z bra-
tem Stanisławem, procesował 1524 n Łukasza de Allen (M. 89 f. 55 i 76). Z Bar-
bary Komorowskiej, pozostawił dwie córki : Annę Oalemską i Katarzynę Żelską,
podczaszynę dobrzyńską, oraz sześciu synów: Jakóba, Wojciecha, Piotra, Stanisła-
wa, Pawła i Jana. Z nich:
A). Jakób, miecznik ziem pruskich, zmarły 1590 r., pochowany w Łasi-
nie, z Lichtyanównej mis^ syna Jana, 1615 r. sekretarza królewskiego, którego
syn z Jasińskiej, także Jan, dziedzic Żalna, zmarł 1628 r. w Toruniu, nie pozo-
stawiwszy zBażeńskiej, potomstwa.
B). Wojciech pisał się ze Stembergu; zabezpieczył 1557 r. posag żonie
Urszuli (M. 89 1 269).
C). Piotr, student uniwersytetu w Padwie 1556 r., z sekretarza królew-
skiego, kanonika warmińskiego i krakowskiego, biskup chełmiński 1574 r., umarł
1594 r., pochowany w Chełmnie* Uczony i zacny biskup, zdziałał dużo w swej
dyecezyi.
D). Stanisław, podkomorzy chełmiński 1576 r., w Inflantach i w wojnie
w Moskwą, za Stefana Batorego, dzielnie się odznaczył. Żonaty z Zofią Kizinków-
ną, dla której otrzymał 1580 r, przyznanie dożywocia na Schonwaldzie, Jankowi-
cach, Błonowie i Wydrżnie, w województwie chełmińskiem (M. 128 f. 888). W 1581
roku otrzymał Januszowo, w województwie pomorskiem (M. 128 f. 471). Umart
bezpotomny.
E). Paweł żonaty z Finkówną, miał syna Macieja, dziedzica Nogatu i Ple-
szewie, żonatego z Anna Czapską, zmarłego w Smętowie 1628 r., którego córki:
Anna Aloiza, za Maksymilianem Andrzejem Trzcińsl^im, łowczym sochaczewskim;
Barbara, za Jakóbem Oktawianem Konopackim, kasztelanem elblągskim; Kata-
rzyna, ksieni Norbertanek w Żukowie i Zofia, ostatnia z tego domu, zmarta 1698
roku w Rządkowie pod Rawą, w stanie panieńskim. Syn zaś jego jedyny, Paweł
Marcyan, umarł w zakonie Norbertanów.
P). Jan, z Małgorzaty Elenborg v. Eilemberk, siostry wojewodziny cheł-
mińskiej, pozostawił córkę N., za Janem yon Felden Zakrzewskim i synów czte-
rech: Jakóba bezżennego, pochowanego w Tarnowie, Jana Krzysztofa, który się
odznaczył w Gdańskiej i Moskiewskich ekspedycyach, w nagrodę czego otr^mał
starostwo starogrodzkie, którego nie objąwszy, umarł 1588 r., Mikołaja, kanonika
Digitized by
Google
856 KOSTKOWIE.
chełmińskiego 1689 r., opata pelplińskiego, nomtnata biskupa chełmińskiego, zmar-
ł^o 1610 V. i Macieja, zmartego 1592 r., pochowanego w Malborgu» którego, z An-
ny Yon Felden Zakrzewskiej, syn Piotr i córki: Anna, Małgorzata, za Wojciechem
Źelskim, Katarzyna, za Janem Frąckim i Zofla, l-o y« za Ulińsklm, podczaszym
przemyskim, 2-o v. za Abrahamem Łeżeńskim.
Piotr, z chorążego malborski^o, podkomorzy malborsld 1628 r., a podko-
morzy chełmiński 1680 r., żonaty l-o y. z Cemianką, wojewodzianką malborską,
wdową po Konopackim, 2-o v. z Anną Wiesic^owską, kasztelanką eiblągską (NL
189 f. 89), z drugiej żony pozostawił synów: Ferdynanda i Felicyana, młodo
zmarłych.
Jan, drugi syn Nawoja, a brat Jakóba, pozostał na Rostkowie, z którego
się pisał. Niesiecki mieni go sędzią ziemskim ciechanowskim. Ja go znąjdi^^ę
tylko podsędlciem, w latach 1474 — 1490, a stolnikiem 1494 r. W 1474 r. otrzy-
mał różne przywileje dla Kostkowa, od księcia Jana Mazowieckiego (M. 6 f. 71).
W 1490 r. sprzedał Zalesie (M. 6 f. 288).
Synem Jego, był Nawój Kostka z Kostkowa, sekretarz królewski 1494 r.
(Wierzb. IL 466), chorąży ciechanowski 1525 r. Czy utracił Nawój ten urząd, czy
z niego rezygnował, bo w 1581 r. Nawój Kostka z Kostkowa otr^mał ekspekta-
tywę na podstolstwo płockie (M. 47 f. 114).
Synem także Jana, podsędka, następnie stolnika ciechanowskiego, chce
mieć Niesiecki Jana, kasztelana zakroczymskiego 1564 r., zmarłego 1576 r., dzie-
dzica Kostkowa i Turowa 1567 r. (Paw.). Zdaje mi się Jednak, że na lata w któ-
rych ^ł, mógł być raczej wnukiem, a nie synem podsędka. Ten Jan, kasztelan,
z Małgorzaty Kryskiej, miii córki: N. Mik(AiJowę Narzymską i N. Kadzanowską,
oraz synów: Pawła, który miał byó chorątym ciechanowskim, sprzedii Kostków
Zielińskiemu, fundowii Bernardynów w Przasnyszu i umarł 1607 r. i Św. Stani-
sława Kostkę, Jezuitę, ur. w Kostkowie 1550 r., zmarłego w Kzymie 1568 n, pa-
trona Polski.
Z t€j] rodziny pewnie pochodził brat Stefan (nobilis Prutenus), kartuz,
zmarły w Gdańsku 1504 r.
Kętrzyński wylicza gał^ Kostków na Szkotowie w Prusach, prawdopodo-
bnie należącą do tej rodziny. Jan Kostka z Szkotowa, otrzymał tamże 1565 roku
od księcia Pruski^o 20 włók.
KOSTKOWIE z Kostek, w ziemi drohickiąj. Jadwiga Kostczanka, za Ja-
nem Witanowskim 1550 r. (Zs. Droh.). Hipolit, Piotr i Wawrzyniec, synowie Mi-
k(Aąja, dziedziczyli na Kostkach i Kiełczewie 1579 r. (Wyr. Lub. 7 t 605; 28 f. 424;
Zs. Drohic). Hipolit odstąpił 1584 r. dział swój na Kiełczewie Suchodolskiemu
(Zap. Lub. 8 f. 968). Piotr i Feliks, synowie Wawrzyńca, 1598 r. (Wyr. Lub. 76
f. 165). Piotr, syn Wqjciecha, 1591 roku (Ibid. 48 f. 4). Sebastyan, syn Michała,
dziedziczył 1592 r. na Skibniewie, a Maciej, syn Piotra, 1594 r. na Kiełczewie (Ibid.
50 f. 287 i 57 1 165).
Stanisław Kostka, proboszcz Prostyński 1617 r. i ciechanowiecki 1628 r.
Jan dziedziczył na Szczukach, Gabryel na Świejkach, w rawskiem, 1579 roku
(Paw.). Fryderyk Kostka, podporucznik wcjsk koronnych, 1650 roku (Zap. Lub.
42 f. 698).
Digitized by
Google
KOSTKOWSCY - KOSTROWICCY.
857
Nie wiem, Jakiego herbu, są wymienieni wyżej Kostkowie, ale w Oalicyi
znadi^e się rodzina tego nazwiska, h. Jastrgąhiec. Helena, wdowa po Leszczyń-
skim, Maciej, geometra sądowy i Kasper, kancelista sądu kryminalnego, zawarli
1812 r. układ z matką Heleną. Kasper umarł w tym ostatnim roku w Samborze, pozo-
stawiwszy, z Julii Chmarowskiej : Teresę, Józefę, Aloizę i Zygmunta (A. Lwów.
Por. Nob.).
KOSTKOWSCY h. DOŁĘGA. Klemens i Krzysztof podpisaU, z wojewódz-
twem płockiem, elekcyę Stanisława Augusta.
KOSTKOWSCY h. POBÓG. Marcin Kostkowski opłacał 1566 roku pobór
z Bobrownik, w powiecie szląskim (Wittyg).
[KOSTOMAROW Samson Marcinowicz, moskwicin, trzymał od Zygmunta
III-go pięć włók dożywociem, w powiecie Słonimskim i odstąpił je przybranemu
synowi swojemu, Konstantemu Łukaszewiczowi, co król potwierdził 1606 roku
(Arch. I. Z. Ros. n.).J
KOSTOMŁOCKI yel KOSTOMOŁOCKI, patrz Kośeiusgko.
KOSTROWICCY li. BAYBUZA z Kostrowicz, w powiecie Słonimskim. Jan
y. Jan Rafał Kostrowicki, dziedziczący na Wolnie 1675 r., piszący się z Kostro-
wicz, ze strażnika mścisławskiego, pisarz grodzki miński 1685 roku, musiał
awansować na podsędka, bo syn jego Antoni, podstoli miński, nazwany 1782 r.
synem podsędka (Akta XI).
Zawisza w Pamiętnikach swoich pisze o podsędków-
nie mińskiej, wydanej 1698 r. za Romana Bykowskiego.
Antoni, wójt miński 1718 r. (Akta XI), podstoli miń-
ski 1782 r., pozostawił syna Stefana, posła z województwa
mińskiego 1788 roku, stronnika Augusta III-go. Syn jego
Michał, dziedzic Omian i Doroszkowicz, żonaty l-o y. z Fran-
ciszką Chrapowicką, 2-o y. z N. Jelską. Z pierwszej 2ony
miał syna Kajetana, a z drugiej— Adama. Miał też Michał cór-
ki: Kieniewiczową i Lenldewiczową.
Kajetana, z Balińskiej, córka Elżbieta Zajączkowska
i synowie: Aleksander i Michał. Aleksander zaślubił Maryę
Homowską i z niej miał : Stanisława, ur. 1844 r.| Salomee,
ur. 1848 r. i Kazimierza, ur. 1858 r. Michał, z Grabowskiej,
zostawił córkę Stefanię, za Balińskim.
Adam, chorąży dziśnieński, właściciel Doroszkowicz i Horek, zmarły 1861
roku, żonaty l-o y. z Ludwiką Pągowską, 2-o y. z Anną Łopacińską, marszał-
kówną dziśnieńską, następnie żoną Michała Kamińskiego, z pierwszej żony pozo-
stawił: Józefa, ur. 1829 r., żonatego l-o y. ze Snarską, 2-o y. z Bielską; Adama,
żonatego l-o y. ze Stefanią Bohomolcówną, 2-o y. z Marczewską, którego z pier-
wszej żony syn Adam; Michała, Klotyldę i Izabellę; z drugiej żony synowie: Wil*
Herb Baybuza.
Digitized by
Google
858 KOSTKOWIE.
hełm, Bohdan i Maryan, ur. 1857 roku, oraz córka Helena, za Antonim Pr^borą
(Teka hr. Kossakowskiego). Józef, Adam i Michał, l^itymówani ze szlachectwa
1882 r., przed DepuŁacyą Wywodową wileńską.
Józef i Adam, za 1868 r., zesłani na Syberyę, a Michał emigrował za gra-
nicę, a Doroszkowicze skonfiskowane zostały. Adam uroart w Warszawie 1908 r.
Gabryel, Jan Rafał, strażnik mścisławski, Samuel, stolnik nowogrodzki-
siewierski i Stefan, skarbnik mścisławski, podpisali, z województwem mińskiem,
elekcyę Jana III-go. Antoni, Ignacy, Paweł i Teodor, z województwa mińskiego,
elektorowie Augusta II-go.
Michał, cześnik miński, 1740 roku. Samuel, pisarz grodzki lidzki 1759 r.
i łowczy 1765 r., dziedzic Papierni, zaślubił Barbarę Sieklucicą. Z niej synowie:
Kazimierz, Onufry, szambelan Stanisława Augusta 1789 r., żonaty z Domicellą Bo-
gusławską i Ignacy, generał acyutant królewski tegoż roku.
Józef, deputat na Trybunii litewski 1759 r. Michał, starosta grzybiański
1792 r- (Wolflf).
Kazimierz, sędzia grodzki miński 1778 r. Kazimierz, budowniczy miński
1784 r. Nie wiem, którego z tych Kazimierzów synowie: Hieronim, właściciel
Ostrowiec, żonaty z Julią Szwykowską, którego córki: Marya Mierzejewska i Ka-
zimiera Brochocka i Romuald, marszałek lidzki, żonaty z Emilią (Amelią) Rd-
merówną.
Stanisław, skarbnik rzeczycki, elektor Stanisława Augusta. Ignacy 1778
roku, a Bohdan 1789 r., budowniczowie mińscy. Kasper, komisarz do rozgranicze-
nia dóbr, z sęjmu 1775 r. (V. L.).
Karol, marszałek powiatowy miński, ożeniony z Anną Osztorpówną, umarł
1858 r. Wacław, ożeniony z Jadwigą Woyniłłowiczówną, siostrą Edwarda*
KOSTKOWIE (KOSTKO) h. RAWICZ, ze wsi Kostiy na Podlasiu. Dom
licznie rozrodzony. Byli i w województwie rawskiem. Jan i Feliks rozgraniczają
1582 r. dobra swe Kostry, od Kuczy na i Lubowicz. Jan Kostro, dziedzic Kostrów,
syn Stanisława, ożeniony 1575 r. z Małgorzatą Cicil)orską, dziedziczką trzecicg
cz^i Ciechanowca. Syn ich Wojciech 1618 r. (Qr. Brańs.; Zs. i Gr. Droh.).
Regestra pol>orowe z 1580 r. wymieniają: Baltazara^ dziedziczącego na Ku-
czynie, Malchra, dziedzica na Biziach Lubowiczach, Wawrzyńca na Pieńkach, Baś-
kach i innych, Ludmiłę, wdowę po Jerzym, na Kostrach - Litwie, Stanisława, na
Kostrach-Borówku, Marcina i Szczęsnego, na Kostrach - Podsędkowiętach, Mateu-
sza^ syna Baltazara, Jakóba, syna Walentego i Piotra, syna Wawrzyńca, na Kras-
sowie-Wielkim (Jabł.).
Aleksander, syn Bartłomieja, Wawrzyniec, syn Mikołiga, Błażej, syn Ma-
cieja i Wawrzyniec, syn Stanisława, dziedziczyli 1594 r. na Kostrach - Pułaziach
(Wyr. Lub. 57 f. 689). Wawrzyniec dziedziczył 1589 r. na Piętkach i Grekach, Wa-
wrzyniec, syn Jerzego, na Wyszonkach 1588 r., a Jan, syn Stanisława i Bernard,
syn Jana, 1598 r. na Piotrowicach (Ibid. 86 f. 759; 17 f. 105 i 76 f. 156).
Melchior, sędzia ziemski bielski, Walenty, syn Wawrzyńca, Tomasz i Ki-
lian, synowie Stanisława Wojno, Baltazar, syn Jana, Jan, syn Stanisława, Jakób,
syn Jana, Jakób, syn Jerzego, Paweł i Łukasz, synowie Marcina, Szymon i Łu-
Digitized by
Google
KOSTKOWIE.
850
kasz, synowie Piotra, Mateusz, Baltazar, Szymon i Jakób, synowie Feliksa, Woj-
ciech i Aleksander, synowie Erazma, Wojciech i Stanisław, synowie Jana, Łu-
kasz, syn Jana Wasehw, Paweł i Macicg, synowie Stanisława, Wojciech i Stani-
sław, synowie Marcina Wojno, Jerzy, syn Adama Rybałła i Marcyan i Andrzej,
synowie Apolonii z Kostrów MarcelinoweJ Zaleskiej, procesiyą w latach 1604 —
1610 Kuczyńskich, o zalanie im gruntów w Kostrach (Gr. i Ta. Droh.)*
Na Kostrach dziedziczyli, w latach 1580 — 1590 Jan i Krzysztof, synowie
Feliksa, Jan, syn Stanisława, Samuel, syn Mikołaja, Piotr, Baltazar, Melchior,
Jakób i Jan, synowie Grzegorza, Paweł i Łukasz, synowie Marcina, Filip, Erazm
i Szymon, synowie Piotra i Walenty, syn Wawrzyńca (Wyr. Lub. 86 f. 885; 18
f. 176 i 798; 57 f. 108; 42 f. 884 i 492).
Marcin Kostro, dzierżawca ostrołęcki 1415 r. (Inw. Arch. Kor.). Baltazar,
żonaty 1568 r. z Anną z Kuczyna, dziedziczył na Kuczynie 1585 r. (Wyr. Lub. 18
f. 695). Córka ich Jadwiga, wdowa po Baltazarze Kuczyńskim 1685 r. Bernard
i Andrzej, synowie Jana, Jan i Wawrzyniec, synowie Jakóba,
Jakób, syn Jana, Stanisław, syn Łukasza, Kostrowie, Mary-
na z Kostrów Pantaleonowa Łyczkowa, podstarościna brań-
ska, dzieci zmartej Zofii FranciszkoweJ WągrodzkieJ i Anna
Jakóbowa Sutkowska, procesi^ą się 1687 r. z sukcesorami
Melchiora, sędziego, o odbudowanie młyna w Kostrach - Pod-
sędkowiętach (Gr. Brańs.). Wawrzyniec, z Małgorzaty Ku-
czyńskiej, miał syna Mateusza, który wraz z dziećmi sióstr
swoich, Zofii KrzysztofoweJ NagórkoweJ i Barbary Mateuszo-
wąj Kuczyńskiej, bierze 1686 r. spadek po Kuczyńskich (A.
Tryb. Lub.).
Melchior, syn Jana, podstarości 1691 r. i sędzia grodz-
ki drohicki 1594 r., żonaty z Barbarą Mieńską (Wyr. Lub.
58 f. 507), sędzia ziemski bielski 1604 r. Synowie jego: Cy-
ryak i Jan, Jako synowie sędziego ziemskiego, procesowali
się w Lublinie 1647 r. (Zap. Łub. 41 f. 848). Trzecim synem
Melchiora był Wojciech (DW. 88 f. 818), a córka Zofia, żona
Jana Wasilewskiego, komornika ziemskiego drohickiego 1647
roku. Z nich:
Cyriak, cześnik podlaski 1685 n, a sędzia ziemski bielski 1642 r., umarł
bezdzietny 1664 r.
Wojciech, podsędek bieiski 1620 r., miał córkę Teresę, za Adamem ŚwieJ-
ką Ciechanowieckim, podstarościm grodzkim nurskim 1650 roku i trzech synów:
J^efa, Krzysztofa i Franciszka, którzy zawarli 1650 r. układ z Ciechanowieckim,
a 1658 r. dopehiili działu dóbr ojczystych, na mocy którego Józef wziął Mień i Ka-
linowiec, w brańskiem, a dwaj młodsi wzięli Kostry-Podsędkowięta, Starą Wieś,
Lubowicze. Trojanówko, Kuczyno, Grodek i 600 flor. dopłaty (Gr. Brań.).
Krzysztof v. Krzysztof Jan, pisarz grodzki włodzimierski 1664 r., zapisał
1666 r. sumę żonie swej, Zofii z Jaszewskich, córce Andrzeja (Zap. Lub. 48 f. 546;
50 f. 168 i 892). Jako poseł ziemi bielskiej, podpisał elekcyę króla Michała
Wdowa po nim wyszła 2-o y. za Kazimierza Kostro 1677 r., a 8-o y. za Francisz-
Herb Rawicz.
Digitized by
Google
860 KOSTKOWIE.
ka Zaleskiego 1680 r. Z dzieci ich : Adam żył jeszcze 1701 r., a Ewa była ioną
Jana Górskiego 1692 r.
Andrzej, Gyriak, Gabryelt Józef, Maciej, Pantaleon, Piotr i Stanisław,
wszyscy z województwa podlaskiego, elektorowie Jana Kazimierza, a Felicyan,
Franciszek, Krzysztof, Stefan, Pantaleon i Stanisław, elektorowie króla Micłiała*
Paweł, syn Marcina, dziedziczył na Kostrach - Podsędkowiętach 1612 roku
(Zap. Lub. 19 f. 798). Piotr, komornik ziemski bielski 1627 r. Qbid. 80 f. 201).
Stanisław, wojski bielski, umarł 1660 r.
Wojciecłi MiąHu, syn Wawrzyńca Miękisza i Wojciech Eraemik, syn Ja-
kóba Erazmika Kostrowie, zasądzeni w latach 1668 — 1688 za zabójstwa Józefa
Piętki w Kostrach (Zs. i Gr. Droh.; Brańs.; Tryb. Lub.).
Stani^w, ąyn Jana, ożeniony 1677 r. z Maryanną, córką Wojciecha Pięt-
ki, która sprzedała część Kuczyna 1700 r. (Gr. Nur.). Andrzej, Jakób i Piotr, sy-
nowie Jakóba i Heleny SutkowskieJ, sprzedali 1691 r. częśó Kuczyna Wiktorowi
Kuczyńskiemu. Judyta ze Stachurskich, wdowa po Janie, 1694 r. Urszula, żona
Adama Zaszczyńskiego 1690 r.
N., podsędek bielski, miał syna Stanisława, a ten Wojciecha, któiy zasta*
wił 1764 r. Pułaskiemu, części swe na Kostrach - Podsędkowiętach i Lubowiczach
(DW. 77 f. 209).
Michi^ podpisiA, z ziemią bielską, eleiccyę Stanisława Augusta. Syn Jego
Adam, zostid 1781 r. pokwitowanym przez Michała Kostro, syna Andrzeja (DW.
97 f. 216). Ów Andrzej, żonatym był z Maryanną z Fałkowskich (DW. 97 f. 1188).
Wojciech, syn Tomasza i Kataryny Godlewskiej, nabył 1787 r. od Górskich, czę-
ści ich na Kostrach - Podsędkowiętach i Kostrach - Stara Wieś (DW. 103 f. 866).
Szymon, syn Salomona i Antoniny z Wyszyńsicich, nabył 1794 r. częsó dóbr Wa-
rell, od Wyszyńskiego (DW. iio f. 68 i 176). Walenty, syn Macieja, wprowadzo-
ny 1796 r. do dworku przy ulicy Chmielnej w Warszawie (DW. 11 1 f. 482).
Piotr Paweł, syn Walentego, Józef, syn Leonarda, Grzegorz, syn Aleksan-
dra i Wojciech, syn Pawła, legitymowali się ze szlachectwa w Królestwie Pol-
skiem, przed 1860 r.
Wymieniony Piotr Paweł zaślubił Ludwikę Kuczewską i z niej rsAdJL syna
Józefa Grzegorza, zmartego 1846 r., żonatego z Antoniną z Lacyozów, córką Pio-
tra i Telcli z Gruszeckich, z której miał syna Władysława Jana, urzędnika gali-
cyjslciego banku hipotecznego, zmarłego 1900 r., po którym, z Stefanii Morelow*
skiej, córki Antoniego i Aurelii z Giebułtowskich, synowie : Stanisław Zygmunt
Antoni, Zdzisław Józef Brunon i Maryan, zmarły 1900 r., oraz córka Helena, zmarła
tegoż roku (Hr. Borków.). Józef Grzegorz miał oprócz Władysława Jana, Jeszcze
dwóch synów : Jana i Michała, zmartego 1868 roku w Krakowie, z ran od-
niesionych.
W województwie rawskiem, Kostrowie dziedziczyli na Psarach. Jan Ko-
stro z Psar, stolnik gostyński 1608 r. i pisarz ziemski sochaczewski 1609 r., zo-
stał podsędkiem rawskim 1616 r., umarł w 1622 r. Jan, sędzia grodzki rawski
1609 r. Jan Kostro Psarski, stolnik rawski 1612 r. W 1679 r. Kostrowie byli
dziedzicami części Stolników i Podskarbic (Paw.).
W gubernii kijowskiej legitymowali się ze szlachectwa 1846 r., Jan z sy-
nem Konstantym i wnukiem Gustawem, syn Józefa StanLsławat wnuk Macieja,
Digitized by
Google
KOSTKOWIE - KOSTRZBWSCY. 861
a prawnuk Jana, a 1887 r. Franciszek Sale^ z synem Józefem Kajetanem, syn
Kajetana, wnuk Józefa. Nie wiem Jednak czy tego są herbu.
KOSTKOWIE li. ROCH ffl-ci. Kostrowie tegoż herbu dziedzic^li na tych-
że samych Kostrach, co poprzedni. Nosili przydomek Nosek. Stanisław Nosek Ko-
stro, dziedziczył na Kostrach-Litwie 1580 r., a Gabryel, syn Jego, na Stawierejach
(JaU.)* Powyższy Stanisław opłacić 1581 r. pobór, z Lepianki Borowej, a Kr^-
sztof wycisnął swoją pieczęć za Mroczka (Wittyg.).
KOSTROWSCY h. WĘŻYK. Ma być wąż skręcony koło dzłdy; w szczycie
hdmu tr^ pióra strusie.
Stefan Kostrowski, chorąży derpski i Ignacy, podpisali, pierwsi z woje-
wództwem wileńskiem, a drugi— z połockiem, elekcyę Augusta II-go. Franciszek,
Jan i Ignacy, ziemianie newelscy 1766 r. (Ist Jur. Mat XXIX).
Powyższy Stefan był 1688 r. łowczym wileńskim, dziedzicem dóbr Skrytu-
niszki i Dauborg, w powiecie brasławskim. Syn Jego, Stefan Waleryan, pozosta-
wił syna Jana, którego synowie: Józefat, Stefan i Ignacy, l^tymowali się ze szla-
chectwa 1819 r., przed Deputacyą Wywodową wile^ką.
KOSTRUBSCY legitymowali się ze szlachectwa w gubemii kijowskiej 1860
roku : Bernard Adam, ąyn Franciszka, wnuk Piotra, prawnuk Gabryela, prapra-
wnuk Mik(^ą)a, a dzieci Jego: Aleksander Jan, Ignacy Adam i Henryk 1862 r.,
a Feliks i Apolonia 1854 r.
KOSTRZEWIŃSCY. FeUks Kostrzewiński i żona Jego, Maryanna z Celne-
rów, wprowadzeni 1781 roku do dworku przy ulicy Solne] w Warszawie (DW. 97
f. 886 i 882).
KOSTRZEWOWIE. Kostrzewa, świadek w Łęczycy 1400 r. (Łęcz. II. 6666).
Jan Kostrzewa, z województwa sieradzkiego, elektor króla Michała. Aleksander
Kostrzewa podpisał, z województwem krakowskiem, elekcyę Augusta II-go.
KOSTRZBWSCY. Jest dwie rodzin tego nazwiska. Jedna h. Lis (Wittyg),
pochodząca prawdopodobnie z Kostrzewie, w powiecie sieradzkim, którą następnie
spotykamy na Podolu, druga, do której należał Jakób Kostrzewski, doktór medy-
cyny i filozofii, wylegitymowany ze szlachectwa 1788 r., w sądzie ziemskim lwow-
skim, którego pieczęć przedstawia Jakieś zwierze leżące, pod trzema drzewamL
Nad tarczą wprost korona (M. D. Wąs.).
Tenże Jakób, syn Chryzostoma Nepomucena, także doktora medycyny, fizyk
ces.-króL cyrkułu bełskiego, w Królestwie Galicyi i Lodomeryi, sprzedał Gaszyń-
skiemu 1781 r. częśó spadku, przypadającą na niego, po babce SchindleroweJ (M
297 f. 12).
Chociemirz z Kostrzewie, świadek w Sieradzu 1886 r., a Maciej z Kostrze-
wie, 1400 r. (Zs. Sier. 1 f . 8 i U f. 118). Mikołaj w Sieradzu 1420 r., Grzymrfa
w Kaliszu 1414 r., a Przecław 1416 r. N. Kostrzewski, dziedziczył na Błaszkach
1496 r. (Paw.). Jadwiga z Radlickich, Marcinowa Kostrzewska, sprzedała 1609 r.
Kobierzyckiemu, częśó Małego Smaszkowa (Gr. Sier. 84 f. 78 i 80).
Już w XVI-tym wieku spotykamy tych Kostrzewskich h. Lis na Podolu,
gdzie Michał Kostrzewski, posiadacz Stepankowiec (M. 47 f. 857), był pisarzem
Herban. T. XI. 46
Digitized by
Google
862 KOSTRZYCCY — KOŚWIŃSKL
ziemskim kamienieckim 1682 r., podsędkiem 1546 r., a sędzią ziemskim 1554 r.
Piotr, podsędek ziemski kamieniecki 1588 r. Klemens trzymał 1565 r. na Podola
królewszczyznę Poklęki i Stepankowce. Stanisław, szlaclicic, sługa starosty lwo-
wskiego, z rozkazu królewskiego, ma być przeniesiony 1640 r. z wi^ienia miej-
skiego, do zamkowego (AGZ. X. 4050).
Jan, z województwem poznańskiem, a Wojciech, z województwem kali-
skiem, podpisali elekcyę Augusta II-go. Walenty, Antoni i Rozalia, rozwiedziona
z Antonim Oranowskim, dzieci Szymona i Rozalii z Zakrzewskich, kwitowali Wa-
licki^o 1791 r., z odbioru sumy (DW. 107 f. 941). Franciszek, ur. 1826 r., malarz
współczesny.
KOSTRZYCCY. W gubernii wdyńskiej legitymowali się ze szlachectwa
1858 roku : Michał z synem Janem, Piotr i Leon z synami: Stanisławem i Dioni-
zym, synowie Jana, wnukowie Stefana i Jan z synami: Adolfem i Anastazym, syn
Franciszka Stefana, wnuk Szymona, a wszyscy czterej prawnukowie Wacława,
praprawnukowie Jana.
KOSTRZYŃSCY. Stanisław z Kostrzyna, na sądach we Lwowie 1448 roku
. (AGZ. XIV). Antoni, żonaty z Ewą Chreptowiczówną 1757 r. (Bracł. XVII f. 1369).
Jan Kostrzyński, miecznik k^owski 1710 r.
KOSTUROWSCY. Wiktor Kosturowski, syn Jana i Heleny Cywińskiej,
wnuk Szczepana v. Stefana i Teresy Dubrawskiej, ożeniony z Julianną Cielińską,
wraz z synami : Piotrem i Wojciechem, legitymował się ze szlachectwa 1782 r.,
w sądzie grodzkim trembowelskim.
Marcin, trzeci syn j^o, ożeniony z Wiktoryą Herowską, z synami: Piotrem
i Janem, legitymowsi się ze szlachectwa w Wydziale Stanów galicyjskich 1834 r.
(M. D. Wąs.).
KOSTYŃSCY. Jan Kostyński, doktór teologii i obojga praw, kanonik gnie-
źnieński i krakowski, arcliidyakon łowicki, protonotaryusz apostolski, audytor ge-
neralny kardynała Radziejowskiego, proboszcz w Wieliczce i Rubieszowie, umarł
1703 roku. N. Kostyński, urodzony z Korzeniowskiej, otrzymał 1702 roku od wu-
ja swego Korzeniowskiego, kanonika gnieźnieńskiego i poznańskiego, wieś Żer-
niki (Paw.).
KOSTYRA Jan, świadek w Brześciu 1418 r. Patrz Kościan.
KOSTYROWSCY z Kostyrowiec (dziś Kostarowce), w sanockiem. Tomko
z Kostyrowiec, 1408 r., a Piotr, 1410 r. w Krośnie. Bracia, Jan, Mikołaj, Stogniew
Zawisza i Dobek Kostyrowscy sprzedali 1425 r. dworzyszcze z polem Stepkowkąt
Pobiedzińskim. Mikołaj i Jan, w latach 1424 — 1425 mają sprawy w Sano-
ku (AGZ.).
KOŚWIŃSKI Aleksander na Koświnie z płockiego, podpisał elekcyę Wła-
dysława IV-go. Czy to nie będzie Kośmiński z Kośmina.
Digitized by
Google
KOSZAŃSCY - KOSZARSCY. 868
KOSZAŃSCY HLEBOWIE h. WŁASNEGO, w woje-
wództwie mścisławskiem. Adam Hleb Koszański, podczaszy
mścisławskl i Jerzy Marcyan Hleb Koszański, bracia, otrzy-
mali na sejmie 1659 roku dobra Koszany, w województwie
mścisławskiem, które do ich przodków poprzednio należa-
ły (V. L.).
Marcyan powyższy podpisał dwie elekcye, króla Mi-
chała i Jana III-go. Anna, żona Jakima Botwini 1659 roku.
Michał, miecznik połocki, 1700 r. Marcin pozwany 1662 r.,
o najazd i grabież dóbr Rusinowskich. Bazyli, Hrehory i Ka-
zimierz, na sejmiku w Mścisławiu 1788 roku (Ist Jur.
Herb Eoszańskich. Mat. XXV).
Z KOSZANOWA h. SZASZOR. Komes Dzierżykrą), dziedzic Koszanowa,
miał syna Bogufała, który darował 1801 r. Witosław, biskupowi poznańskiemu.
Komes Michał, dziedzic Koszanowa, kasztelan kwieciszowski, nabył 1811 r. Chwa-
lccin, a 1812 r. młyn w Kwieciszowie. W tym ostatnim roku był i kasztelanem
konińskim. Andrzej, dziedzic Koszanowa, kasztelan poznański 1840 r. i starosta
wielkopolski.
Franciszek i Ubisław z Koszanowa, podpisali konfederacyę poznańską 1852
roku. Janusz, dziedzic Koszanowa, ma 1860 r. brata stryjecznego Franciszka z Ce-
rekwicy, także h. Szaszor.
W pierwszej połowie XIV-go wieku (1887 roku?), dopełnili działu dóbr
w Gnieźnie, Dzierżek z Graboszewa, Michał z Koszanowa i Andrzej z Czacza, bra-
cia rodzeni (KWR).
KOSZAPSKI Hipolit, syn Józefa i Maryanny z Koryckich, sprzedał 1775 r.
część Michałowice, w powiecie bielskim, ChojDackiemu (DW. 92 f. 468).
KOSZARSCY h. LUBICZ. Jan Koszarski, syn Jakóba z Koszarzyecz, kwi-
tował Żyrzeńskich 1582 r. (Dud. Warsz. 15 f. 1227). Stanisław Koszarski, żonaty
z Pulcheryą Zakrzewską, syn Józefa i Petroneli Kopczyńskiej, wnuk Macieja, pra-
wnuk Stanisława, pozostawił córki: Stanisławę, żonę Piotra Lipkowskiego, zmarłe-
go 1904 roku i Józefę, żonę Henryka Lipkowskiego z Krasnosiółki, zmarłego
1900 roku,
KOSZARSCY h. WĄŻ. Żychliński i Kosiński o nich piszą, wyprowadza-
jąc ich od Wężyków. Nazwisko wzięli od wsi Koszary, których w różnych stro-
nach kraju było kilka. Łukasz Koszarski, syn Onufrego, wnuk Krzysztofa, żyjący
w drugiej połowie XVIII-go wieku, pozostawił czterech synów:
1. Adama, majora wojsk koronnych, zmarłego 1802 r.
2. Franciszka, sędziego grodzkiego kamienieckiego, zmarłego 1806 r.
8. Stefana, un w Jaromirce na Podolu 1769 r., generała wojsk polskich,
zmarłego 1824 r. w Złotej, w sandomierskiem, pochowanego w Saml)orcu.
4. Kazimierza, nabywcę Rudawy nad Nidą, gdzie umarł 1842 r. Z Anny
de Durent, synowie Kazimierza: Hipolita zmarły 1856 r., bezżenny; Edward, ur.
Digitized by
Google
864
KOSZARSCY — KOSZCZYCOWIR
1816 r., zamieszki^jący sandomierskie i Sylwery, ionaty z Stefanią Bobrownicką»
z której: Przemysław, ur. 1842 r., właściciel Wierzcłiowin, w dawnem wojewódz-
twie lubelskiem, zaślubił Alicyę Wasiłowską i ma z niej córkę Janinę Stefanię
Antoninę; Janusz zabity 1868 roku; Stefan, oficer wojsk francusldch; Julian
i Tadeusz.
KOSZARSCY, patrz Kogarsey.
KOSZCZOŁOWSKI N. ma sprawę 1775 roku o Rutkę i Niwki (V. L.
Vffl f. 884).
z KOSZCZYG Dobek, stolnik krakowski 1892 r. Tenże Dobiesław, podsę-
dek krakowski, w latach 1895 — 1409. Herb jego przedstawia dwa półl^iężyce,
zwrócone do siebie barkami, poprzeczną belką związane, pod którą kula, powyżej
niej krzyż, którego dolne ramie rozdarte, wspiera się na barkach księżyców (KKK.
i Dypl. Krak.). Od niego idą Rokoszowie z Koszczyc h. Ostoja.
KOSZCZYCOWIB h. PORAJ w W. Ks. Litewskiem. Iwaszko Koszczyc,
bojar grodzieński, otrzymał od króla Zygmunta 1518 r. dwie nieosiadłe wsie, De-
midowszczyznę i Poniatowszczyznę, w powiecie grodzieńskim (ML. 12). Łukian
i Ihnat Koszczycowie, dworzanie zamku połocki^fo 1520 r. (ML. 2). Jan, dworza-
nin królewski 1597 r. (A. Zap. Ros.). Marcin, w witebskiem 1685 roku (Ist Jur.
Mat XXV). Syn jego Stanisław, wojski włodzimierski, midi dwóch synów: Ada-
ma Stefana, podwojewodzego lubelskiego i Michała. Obie-
rali oni plenipotentów w Lublinie 1676 r. (Zap. Lub. 49 f. 609
i 56 f. 982).
Staniriaw, z województwa nowogrodzki^o, elektor Ja-
na Kazimierza, a Karol, z województwa brześciańskiego i Wa-
daw, z województwa witebskiego, elektorowie Jana ni-go.
Stanisław, wojski Słonimski 1686 r., nabył 1689 roku,
wspólnie z żoną, Judytą z Tumowskich, połowę Babinicz
z przyległościami, od (}obiatów (Ist Jur. Mat XXVI), ^a-
mi jego byli : Piotr, Michał i Wencesław, a córkami : Anna
Antoniowa Szlubowska i Barbara Aleksandrowa Bykowska,
chorążyna Słonimska (Sap.; Zap. Lub. 67 f. 866). Z nich:
Wencesław umarł bezpotomny.
Michi^ pisarz ziemski wileński 1688 r., Amdator 00.
Jezuitów w Wibie, których był dobrodziejem, nabył 1689 r.
Damuszewo, a 1700 roku Dziedzin od Sapiehów (Pac. i Sap.)
W 1709 roku spisał testament którym Mikicin zapisał bratu
stryjecznemu Krzysztofowi. Ten Krzysztof dzierżawił część
Bychawki, w lubelskiem i z pierwszej żony, Tarnawskiej, miah Antoniego, Wa-
dawa i Zofię Olsztynową, a z drugiej— Eleonory Węglińskięj, 2-o y. Brodowskiąj,
pozostawił córkę Maryę Ludwikę. Dzieci jego pozwcia 1719 r. K^eńska, o powyż-
szą dzierżawę (Or. Lubels.).
Piotr, brat Michała i Wencesława, zaślubił Katarzynę Krzeczotowską i z niej
miał syna Stanisława, starostę zarzeckiego. Pozwał on 1721 r. Bazylianów witel)-
Herb Poraj.
Digitized by
Google
z KOSZBLEWA — KOSZEWSCY. 866
skich, o krzywdy graniczne (kt. Jur. Mat XXVI). Z Zofli Duninównąj, starościan-
ki azmeltyńskiej, pozostawił Stanisław czterecłi synów: Michała, Józefa, Ignacego
i Tadeusza Antoniego. Z nicti:
Micłii^ dziedzic Babinicz, w witet>8kiem, 1760 r. (Akta IX) i Żudna, w po-
wiecie oszmiańskim 1776 r. (V. L. Vffl).
Józef, starosta załiorański, zeznid 1766 r. zapis na cerkiew w Hruzdowie
(Akta IX).
Tadeusz Antoni, właściciel Miadzic^a starego, nabytego przez Michała, pi-
sarza wileńskiego, 1687 r., starosta zarzecki 1762 r., Aindowid koście i klasztor
Karmelitom Bosym w tem swojem dziedzictwie, 1764 r. Otr^ymid on, wspólnie
z łona, Barbarą z Woynów, 1762 r. przywilej od Augusta m-go, którym obdar^ł
Stary Miadzioł prawem magdeburskiem (Akta XIII).
Jeden z nich był pisarzem Trybunału litewskiego 1708 r. Adam, syn Pio-
tra i Teodory UszakowskieJ, w Lublinie 1678 r. Adam Krzysztof, podwojewodzy
latyczowski 1676 r. Krzysztof, wojski latyczowski 1684 r. Kr^sztof Adam, sę-
dzia grodzki 1689 r., podsędek ziemski czemiechowski 1690 r. (Zap. Lub. 66 f. 867;
61 f. 88; 66 f. 28; 66 f. 618 i 67 f. 129).
Piotr, krąjczy Słonimski 1749 r. Wincenty, Gabryel z synem Michałem
i Stefan, synowie Jerzego, wnukowie Tadeusza, prawnukowie Krzysztofa, podwo-
Jewodzego trockiego, właściciela 1728 r. Cizemikowa, w powiecie nowogrodzkim,
legitymowali się ze szlachectwa 1819 r., przed Deputacyą Wywodową wileńską.
Tamże l^tymowali się ze szlachectwa 1888 r.: Józef i Antoni z ąynami:
Zygmuntem Waleryanem, Konstantym Romanem i Józefem Kazimierzem, synowie
Jerz^^, wnukowie Antoni^;o, prawnukowie Stanisława, skarbnika witebskiego,
praprawnukowie Michała, dziedzicz 1698 r. Poginii, w powiecie kowieńskim.
z KOSZBLEWA, w powiecie gostyńskim, Mikc^ąj Piwo, wojski sieradzki
1688 r. (Or. Płoc. Wlecz. 2 f. 79).
KOSZELSCY. Franciszek Koszelski zawarł 1699 roku umowę przed-
ślubną, z Joanną Małynczanką, córką Mikołaja Małynld, dziedzica Małynek
(ObUg. Tryb. Lub.).
KOSZEWSCY h. aOŁEK z Koszewnicy, w ziemi liwskiej. Jest i Ko-
szewo, w ziemi zakroczymskiej, któr^o właścicielem był 1676 roku Floryan Ko-
szewski (Paw.).
Mikołaj i Jan z Koszewnicy otrzymali 1476 r. od księcia Konrada, rółne
wolności. Maciej z Koszowa, wraz innymi, zrabował 1490 roku dobra proboszcza
Błońskiego w Zawadach (Pom. Dz. W. Śr. XVI. 1877). Maciej, pleban w Kołdrę-
biu 1618 r. Bartłomiej Koszewski, regent ziemski bielski 1648 r. Piotr i Andrz€|j,
z ziemi zakroczymskiej, elektorowie Władysława IV-go.
Piotr Koszewski, zwany Niemeeyk, syn Franciszka, nabył 1760 roku częśó
Wyrzyk. Paweł Bobak Koszewski, z Agnieszki Chrościcidcj, miał dwóch synów:
Stefana, ur. 1768 r. i Jacka, ur. 1776 r.
Kazimierz Bobak Koszewski, syn Bartłomieja, sprzedał 1769 r. część Ko-
szewnicy bratu Pawłowi. Piotr, z Maryanny Wyr?ykówny, miid dwóch synów:
Digitized by
Google
866
KOSZKA — KOSZKOWIE.
Jana, ur. 1764 roku i Józefa, ur. 1770 roku (Akta Galie. 295, 90, oi, 92, 67,
65 i 66).
Jan Koszewski, syn Michała i Maryanny Zurakowskiej, dziedziczki na Żu-
rakach, wnuk Stanisława i AnasŁazyi Kulczyckiej, legitymował się ze szlacłiectwa
1782 r., w sądzie grodzkim łialickim.
KOSZKA Jasiek, na sądacli w Poznaniu 1898 r., a Dzierłka, iona Czesła-
wa, zwanego Koszką, 1895 r. w Kościanie. Jasiek dziedziczył na Wielkiej Łące
1898 roku (Leksz.).
KOSZKIEU patrz Koskul
KOSZKO li. BEIilNA Andrzej, w końcu XVI-go wieku (Wittyg).
KOSZKOWIE łi. DOŁĘGA, w województwie połockiem, gdzie dziedziczyli
na Koszczynicach i Koszczynym Horodku. Iwan Iwanowicz Koszka, okolniczy smo-
leński 1492 r. i namiestnik młodoczeński, otrzymał od Aleksandra Jag. 1500 r.
na ojcowiznę Hodutiszki, dopóki nie odzyska własnej, zabranej mu przez wielkie-
go księcia moskiewskiego. Król Zygmunt potwierdzając mu to nadanie 1507 r.,
dodał mu jeszcze Biełoje, w powiecie smoleńskim. W potwierdzeniu tycłi nadań
z 1509 r., jest wzmianka o jego zięciu, księciu Iwanie Wiaziemskim (ML. 5 i 8).
Drugim jego zięciem , był ks. Konstanty Kroszyński, skarb-
nik smoleński, ionaty z jego córką Hanną.
Aleksander Jag. potwierdził 1494 r. przywilej Kazimie-
rza Jag., którym nadał Szpikowo Semenowi Koszce. Nadanie
to, jak również nadanie Palczykowa z jeziorem Udecz, nada-
nie Chaniowa i Oczytkowa przez ks. Michała Czartoryskiego,
potwierdził Semenowi król Zygmunt 1507 r. Za zasługi w woj-
nacti z Tatarami, dostał Semen, wraz z synem Juchnem, Żó-
rawice y. Żórawnice, w łuckiem. Potwierdzenie wszystkicti
nadań zyskali obaj (Arch. Sang.). Córka jego Owdotia, za
Wańkiem Jakowickim 1525 r. (Arch. Sang.).
Juchno Semenowicz, dworzanin królewski 1518 roku,
otrzymał 1516 r. od matki swej, ziemianki bracławskiej, Han-
ny Worobyównej, l-o v. Hrydkowej Obodeńskiej, Rohoznę
i Worob^ówkę, a 1528 r. objął po niej Czeremosznę, Ihnatowi-
ce i Falków, spłaciwszy przyrodniego bratanka Wasiła Obo-
deńskiógo (ML. 8 i 24; Arch. Sang.). Juchno pozostawił dwóch
synów: Iwana i Andrzeja, dziedziców Czeremoszny, Ihnatowiec
i Pałkowa 1541 r. (Arch. Sang. IV), Żórawnic 1564 r. i Wolicy Omeliańskiej
1588 r. (Op. Łuc. 2088 i Jabł. f. 9 i 100).
Andrzej Koszka z Żyrowic (?) wykonał 1569 roku przysięgę wierności, po
przyłączeniu Wołynia do Korony. Syn jego, Jacek Koszka Żórawnicki, skarży
1575 r. ludzi ks. Zbaraskiego, o pobicie i gwałty dokonane przez nich, na ludziach
należących do jego ojca Andrzeja i stryja Iwana Koszków, w Omelianach i Żóra-
wnicach (Op. Łuc. 2049 f. 48).
Herb Dołęga.
Digitized by
Google
ROSZKOWSCY - KOSZLAKOWSKI. 867
Mikołaj, podczaszy królewski litewski 1568 r. (Op. Łuc. 2042). Anastazya
Koszczanka, za ks. Bohdanem Massalskim 1597 r. (Wol I f. 859). Anna z Bia-
łegostoku Koszczyna, dożywotniczka Tereszkowiec 1627 r. (Woł. V A f. 184).
Aleksander Onikiejewicz, ziemianin połocki, żonaty z Rainą Tupalską, ucie-
kając 1659 r. przed Moskwą, wzięty został do niewoli. Zastawił on majątek swój
Lipowiec, symulacyjnie, w 200 kóp gr. lit. Kamionkom, którzy po powrocie jego
z niewoli, nie chcą mu go oddać, ani też sprzętów domowych i kosztowności, któ-
re zrabowali. Sprawa o to 1667 r., w którym pozwał i Butowiczów, o zrabowanie
Uszacza (Ist Jur. Mat. XXVI). Tenże Aleksander, Józef i Samuel, w województwie
połockiem 1686 r. (Akta XV). Jan, ziemianin połocki, zapisał 500 kóp gr. litew.
żonie, Konstancyi z Świderskich, na Koszczynicacb i Zakrywicacb. On zginął pod
Wierzchowicami, a ona jest 1668 r. żoną Stanisława Hreczyłowskiego (Ist Jur.
Mat XXV).
Samuel Sasinowicz, na sejmiku połockim 1661 r. Był on dziedzicem na
Koszczynicach i Koszczyn Horodku, żonatym z Heleną z Ostrouchów (Ibid.). Wła-
dysław i żona jego Eufrozyna, sprzedali Koszczyn Horodek Hrebnickim 1716 roku
(Ibid. XXVII). Stanisław, stolnik mścisławski, został 1728 r. rotmistrzem chorą-
gwi szlacheckiej (Arch. I. Z. Ros. III.. 3). Józef, strażnik smoleński, z żoną Pe-
tronellą, sprzedali 1758 r. Łutowo, a Maciej, wspólnie z żoną, Teodorą z Błońskich,
1760 r. częśd Wołczy (Ist Jur. Mat XXVII). Albin dziedziczył 1761 r. na Koszczy-
nym Horodku (Ibid.). Maryanna, dziedzicząca na Wołczy, za Tadeuszem Radzi-
szewskim 1764 r. Michał i z Pylińskich Koszkowa, 2-o v. Ohryzkowa, wierzyciele
Hercyka 1759 r. (Ibid.).
Marcin i Józef, synowie Franciszka, wnukowie Jana, prawnukowie Ga-
bryela, praprawnukowie Jana, udowodnili pochodzenie swoje szlacheckie 1806 r.,
przed Deputacyą Wywodową wileńską.
KOSZKOWSCY h. DOŁĘGA z Koszkowa v. Kuszkowa, w powiecie ko-
ściańskim. Janusz Koszkowski na sądach w Pyzdrach 1891 r. Jasiek i Macieji
świadczą w Pyzdrach 1898 roku (Łcksz.). Bracia, Pietrasz, Mikołaj i Szczedrzyk,
i Stefan z Kuszkowa, mają sprawę 1896 r. z opatem Lubińskim (Leksz.).
Jan, syn Mikołaja z Kuszkowa, 1481 roku na uniwersytecie krakowskim.
Jakób Koskowski, 1560 r. opat lędzki, umart 1575 r. Wojciech Koszkowski, C!y-
sters w Łędzie, umarł 1592 r.
Jakób Koszkowski, syn Macieja, ceduje różne sumy 1687 r. w grodzie sie-
radzkiuL Z Ewy Dąbrowskiej, jego synowie: Stanisław i Jan, nieletni 1687 roku
(Gr. Sieradz.).
Antoni, podstarości radziejowski 1777 r., a Józef 1789 r. Józef wydzierża-
wił 1794 r. Markiewiczowi Żcmiki (Gr. Przed. 101 f. 158). Patrz KoBkowski.
KOSZLA V. KOSZLYA, patrz Koźla.
KOSZLAKOWSKI Paweł, dziedzic Warszowic, w powiecie krzemienieckim,
zmarł bez sukcesorów i wieś tę, prawem kaduka, otrzymał 1768 roku Podhorski
(Kancl. 87 f, 101). Patrz Koilahowski.
Digitized by
Google
868
KOSZONOWSKI —KOSZUTSCY.
KOSZONOWSKI Aleksander, kanonik poznański i sekretarz królewski
1674 roku (V. L.).
KOSZOWSCY. N. Koszowski stawił 1528 r. konia na popis ziemi wołyń-
skiej. Ten sam pewno Piotr Koszewski, dzieli się poddanemi ojczystemi z Pru-
skim i Pluskowem 1528 r. (Arch, Sang.).
Krzysztof Koszowski wzii^ 1596 r. od Gnoiński^o, pięciu kmieci w Male-
jowie zastawem (Zs. Kamień.). Antoni, Józef, N., po którym syn Micłiał, 1842 r.
austryjacki komornik graniczny i Stanisław, bracia. Te ostatni nabył 1885 roku
część Hnilcza, gdzie też umart 1848 r. Z Maryanny Kotkowskie), J^o córki: Wan-
da zmaria w dzieciństwie i Feliksa (M. D. Wąs. z A. Łwows. For. Nob.).
KOSZUTSCY V. KOSZUCCY h. LESZCZYC z Koszut, w powiecie pyzdr-
skim. Pisali się również z Pierzchną, na którym dziedziczyli.
Poczynając od XIU-go wieku, dziedzice Koszut pojawiają się w alctach,
w następiyącym porządku.
Bogusza, syn Oerwarda, 1246 r. w orszaku ks. Przemyślą w Pobiedziskach.
Tenże komes Bogusza darował 1258 roku dziedzictwo swoje Koszuty, klasztorowi
w Lędzie, w razie, gdyby synowie Jego, Gerward i Grzymisław, będący Jeszcze
dziećmi, zmarli bezpotomnie.
Komes Gerward zeznał 1296 r. donacyę młyna w Ko-
szutach, a J^o pieczęć przytwierdzona do dokumentu, nie
przedstawia Jeszcze Brogu, a znak odpowiadający literze T.
W 1298 roku otrzymał od ks. Przemysława prawo niemieckie
dla Koszut i darował Je opatom lędzkim, a ze nikt z krew-
nych nie protestował, przeto książę potwierdził darowiznę,
w latach 1298 — idOi.
Jednocześnie z synami Bogusa ^ł Hektor z Koszut,
którego synowie, Bogusza i Maciej, odstąpili 1802 i 1825 roku
wszystkich swoich praw do Koszut, klasztorowi w Lendzie
(KWP.). Mimo tych darowizn i zrzeczeń, Koszuty wróciły do
rodu Leszczyców już w XIV-m wieku.
Na sądach w Poznaniu i Pyzdrach, w latach 1888 —
1898, stawiają się często Szymon Koszudski i Tomasz y. To-
misław, bracia, dziedzice Koszut Siostra ich Machną.
Tomisław pisi^ się też Zbrodzewskim, dziedzicem Zbro-
dzewa i Turwi (Leksz.).
Szymon, nazwany Pierzcheńskim, alias de Koszuty,
świadczy 1899 r. w Poznaniu, przy sprzedaży Falibogów (KWP.). Pleban z Koszut
powierzył swemu dziedzicowi Szymonowi, sprawę, którą miał 1899 r. w Pyzdrach,
z GzeiAawem z Grabowca (Leksz.). Mikołaj, syn Simona, 1422 r. na uniwersy-
tecie krakowskim.
Bogusza z Koszut, asesor sądowy w Poznaniu 1428 r. (Pis. Dz. Pol. IX).
Dobiesław z Koszut wpływa 1488 r. do sprawy biskupa poznański^o z kapitułą
(A. Kap. Pozn.). Piotr, syn Michała, 1455 r., a Wojciech, syn Hektora, 1477 r. na
uniwersytecie krakowskim.
Herb Leszezyc.
Digitized by
Google
KOSZUTSCY. 869
Jakób Koszutski pozwał 1497 r. Wrzesieński^^ o przyrzeczone wynagro-
dzenie, za zabranie mu sługi, w czasie prząjazdu przez Wrześnię na wojnę. Tenże
Jakób szedł na wojnę wołoską w orszaku Jezierski^Oi 1497 r. (Pom. Dz. W. Śr.
XVL 1657 r. i St Pr. P. Pom. VII. 42). Mik<^ Koszutski nabył 1601 r. Raciąż
na wyderkaf, od Aleksandra Jag. (Inw. Arch. Kor.).
Ambroży i Jakób Koszutscy, dziedzice Koszut 1579 r. (Paw.). Ambroży,
żonaty l-o y. z Anną Pierzchlińską, 2-o y. z Małgorzatą Modlibowską, z drugią}
żony pozostawił sześciu synów, z którycłi Kasper, Wojciecli, dziedzic Rybna,
w gnieźnieńskiem, 1580 r., Wacław i Stanisław, zmarli bezpotomnie, a Hektor i Ja-
kób pozostawili potomstwo (Żychl. XVI).
A). Hektor, syn Ambrożego, ożeniony z Barbarą Chojnacką, mid z niej
córkę Maryannę Marcinowę Wilkońską i dwóch synów: Adama i Sebastyana. Ten
ostatni, żupnik wielicki 1655 r., wzniósł z muru konwent 00. Reformatom tamże.
Żona jego Katarzyna, córka Krzysztofa Jażwiecki^o, pisarza żup wielickich i Ce-
cylii Huberówną}, zmarła 1654 r., pochowana w Wieliczce (Star. Mon.).
Adam kwitował 1651 r. w Poznaniu Mycielski^fo z sumy (Inscr. f. 887
i 419). Żonaty l-o y. z Barbarą Radzewską, 2-o y. z Dorotą Żychlińską, z pierw-
szą) żony miał córkę Jadwigę, za Janem Kaczkowskim, oraz synów: Jana i Pio-
tra. Z drugią}— córki: Annę, za Andrzejem Nostitz Jackowskim, Zofię, za Florya-
nem Konarzewskim i Jadwigę, za Janem Ważyńskim, oraz synów: Łukasza i Wła-
dysława. Z synów Adama:
1. Jan, żonaty z Małgorzatą Starzyńską, pozostawtt córkę Annę, za Ty-
burcym Mikołajewskim, oraz synów: Stanisława bezpotomnie z Heleną Żychliń-
ską, Aleksandra i Antoniego, poległych w różnych ekspedycyach i Piotra. Piotr,
z Anny Prąd^skiej, miał córki: Teresę Antoniowę Kierską i Helenę Epifaniuszo-
wę Miaskowską, oraz synów: Wiktora Konstantego, bezpotomnie z Barbarą Lip-
ską i Franciszka (Żychl.).
2. Piotr, dmgi syn Adama, zaślubił l-o y. Barbarę Konarzewską, 2-o y.
Jadwigę Pstrokońską. Z pierwszą) żony syn Adam i córka Jadwiga Wojciechowa
Przespolewska, z drugiej— synowie: Mikołaj i Zygmunt, oraz córki: Wiktorya Ma-
dejowa hr. Rozdrażewska i Konstancya, za Janem Kręskim. Z nich:
a) Adam, elektor Augusta II-go, z pisarza grodzkiego wschowskiego, pi-
sarz ziemski poznański 1724 r., zmarły 1784 r., zaślubił Teresę Koszutską, córkę
Franciszka i Zofii z Miaskowskich, która w 1726 r., z wdzięczności za cudowne uzdro-
wienie, potwierdziła zapisy matki i braci na rzecz Filipinów w Gostyniu. Wymie-
nia w zapisach córkę Konstancyę i synów: Stanisława i Pawła. P. Żychliński pi-
sze, że Konstancya wysda za Michała Łaszca^skiego, a oprócz nich była Jeszcze
córka Zofia Antoniowa Obiezierska i synowie: Piotr, Franciszek, Ludwik i Ambro-
ty. Z nich:
Piotr, pisarz ziemski wschowski 1786 r., zmarły 1742 r., z Teofili Eleonory
Dzierżanowskiej, pozostawił: Maryannę Augustynowę Błociszewską, Urszulę Jano-
we hr. Rozdrażewska, Jadwigę Andrzejowę Jerzykowską, Wojciecha bezpotomne-
go z Teofilą Dorpowską, Łukasza bezpotomnego z Weroniką Borowską i Adama,
żonatego z Franciszką Kdaczkowską, z którąj syn Franciszek, młodo zmarły i cór-
ka Jadwiga, za Stanisławem Koszutskim.
Herimn T. Xl. 47
Digitized by
Google
870 KOSZUTSCY.
Stanisław, drugi syn Adama, pisarza poznańskiego, z Rozalii Zb^jewslciej,
miał dwóch synów: Józefa i Wojcieclia. Józef zaślubił Zofię Zakrzewską i z niej
miał córki: Nepomucenę Komelowę Wolszlegerową, Józefę Pranciszkowę Biegań-
ską i Ewę Janowe Wierzbińską, a Wojciech, żonaty z Ludwiką Bentkowską, po-
zostawił syna Franciszka, bezpotomnego z Maryanną Rydzyńską i córki: Justynę
Józefowę Daleszyńską i Magdalenę Świętosławowę Twardowską.
Franciszek, brat Piotra i Stanisława, zaślubił l-o y. Maryannę Olszewską,
2-0 V. Juliannę Mielecką i pozostawił z pierwszej żony syna Tomasza, dworzanina
królewsldego, administratora salin wielkopolskich, następnie księdza, proboszcza
w Busku, wylegitymowanego ze szlachectwa 1782 roku, w grodzie lwowskim,
a z drugiej — miał córki: Zofię Józefowę Korytowską i Teresę Aleksandrowę Bie-
lińską (Gr. Lwów. XXIV f. 79).
Paweł, brat poprzednich, piszący się z Pierzchną, tytułowany cześnikiem po-
znańskim, sprzedał w 1785 r. część Chwaliszewa Józefowi Potockiemu, wojewo-
dzie kijowskiemu (DW. 69 f. 262). Z Wiktoryi Świeykowskiej, 2-o v. Stanisła-
wowej Koziebrodzkiej, 8-o v. Marcinowej Koziebrodzkiej, miał syna Ignacego, ge-
nerał-a(yutanta królewskiego 1778 r. i córki: Teresę, Ludwikę i Urszulę, 1756 r.
niezamężne. Ignacy kwitował 1782 r. Stoińskiego, z odbioru 400 dukatów (DW.
98 f. 991).
Ambroży, najmłodszy z synów Adama, pisarza poznańskiego, zobowiązał
się 1754 r. sprzedać część Skóraszewic Mycielskiemu (Inscr. Gr. Pozn. III f. 149
i 150). Z Brygidy Ulińskiej miał synów: Franciszka Klemensa, Tomasza Juliana
i Ignacego, dwóch ostatnich bezpotomnych. Franciszek Klemens, zmarły 1880 r.,
zaślubił Balbinę Miaskowską i z niej miał: Nepomucenę Madejowe Maciejow-
ską, Michalinę Augustowę Mizerską, Julię Grycmacherową, Wincentego i Kon-
stantego.
Wincenty, ur. 1800 roku, zmarły 1869 roku, zaślubił Nepomucenę Kani-
kiewiczównę i miał z niej syna Hilarego, kanonika honorowego, proboszcza
w Mielżynie.
Konstanty, dziedzic Borowca, zmarły 1861 roku, był ionatym z Katarzyną
Koszutską, córką Wincentego, z Psarskiego, z której Włodzimierz, Salomeą Józe-
fowa Krakowska i Witold. Włodzimierz, żonaty z Maryanną Zimmermannówną,
zamieszkały w Trzemesznie, ma urodzonego tamże syna Konstantego i córki: Lu-
dwikę, Sabinę, Helenę i Maryę. Witold zaślubił Maryę Granatowiczównę, z której:
Czesław, Władysław i Łucya (Żychl).
b) Mikołaj, syn Piotra, z drugiej jego żony, Pstrokońskiej, miecznik ka-
liski 1720 r., zmarły 1745 r., marszałek Trybunału koronnego, z Maryanny Dzier-
żanowskiej, pozostawił trzech synów : Karola, księdza Franciszka Cystersa i Bo-
gusława.
Karol, poseł województwa kaliskiego 1764 r., elektor Stanisława Augusta,
został 1769 r. kasztelanem szremskim. W 1776 r. był kandydatem do kasztelanii
lendzkiej (MP.). W 1778 r. kawaler orderu Św. Stanisława. Założył on pod Go-
styniem miasto Zantberg v. Piaseczna Góra, o co protestuje Mycielski 1775 roku
(Rei. Gr. Kość. f. 882). Z Anny Mańkowskiej, syn jego Konstanty, bezdzietny
z Wiktoryą Godyńską, oraz córki : Katarzyna Antoniowa Wstowska, Wiktorya
Digitized by
Google
KOSZUTSCY. 871
Franciszkowa Dembińska i Ewa Nepomucenowa Dobrzycka, ur. 1768 r., zmarła
1882 roku.
Bogusław, brat kasztelana Karoła, zmarły 1787 r., zaślubił Salomee Nie-
swiastowską, l-o y. Józefowę Gorzenską, a 8-o y. Mikołajowe Wierusz Kowalską.
Synów jego dwóch: Maksymilian i Ignacy, bezpotomny z Katarzyną Mężyńską, oraz
córki: Teofila Andrzejewa Bramińska, Karolina, l-o y. Józefowa Dramińska, 2-o y.
Walentowa Miaskowska i Maryanna Ignacowa Rożnowska.
Maksymilian, dziedzic Wargowa, żonaty z Ludwiką Mielecką, miał
z niej córkę Bogumiłę Chołdowską, oraz synów : Józefa, zmartego bezpotomnie
i Nepomucena. Ten ostatni, dziedzic po ojcu Wargowa, zmarły 1879 r., ożeniony
z Klotyldą Zakrzewską, zmaiłą 1871 roku, pozostawił jedynaczkę córkę Waleryę,
poślubioną Mieczysławowi tirabiemu Skarbkowi, zmarłą w Wierzcblesie 1888
roku (Żychl.).
c) Zygmunt, syn Piotra z Pstrokońskiej, z Heleny Łukomskiej miał cór-
kę Jadwigę, za Aleksandrem Kurnatowskim i czterecłi synów : Antoniego i Pio-
tra bezżennych, Jakóba bezpotomnego z Katarzyną Kurnatowską i Józefa, zmarłe-
go 1786 r., żonatego l-o y. z Ludwiką Szczaniecką, córką Michała i Krystyny Bo-
janowskiej, zmarłą 1759 r. w Godurowie pod Gostyniem, 2-o v. z Wilrtoryą Ką-
kolewską, 2-0 y. żoną Franciszka Biernackiego. Z pierwszej żony córka jego je-
dynaczka Rozalia, ur. 1759 roku, wydana za Franciszka Bojanowskiego, zmaiła
1825 roku (ŻychL).
8. Łukasz, syn Adama z Żychlińskiej, zaślubił Annę Zawadzką, z której
syn Antoni, ożeniony l-o y. z Agnieszka Chudzyńską, zmarłą bezpotomnie, 2-o y.
z Heleną Zb^ewską, następnie żoną Kazimierza ZaUockiego, z drugiej żony pozo-
stawił: Katarzynę, za Floryanem Bojanowskim, Teresę, za Marcinem Zglinickim,
Juliannę, za Józefem Herstopskim, Rozalię, Hektora i Mikołaja bezdzietnych. Fa-
biana Sebastyana i Macieja. Z dwóch ostatnich:
Fabian Sebastyan zaślubił Katarzynę Niemojowską, z której córka Salo-
meą, za Wincentym Koszutskim i syn Józef, bezpotomny z Leokadyą Trzebińską.
Maciej, chorąży wojsk koronnych, dziedzic Ostrowa pod Gostyniem, z Ma-
ryanny Dunin - Sulgostowskią}, pozostawił córki : Stanisławę Telesforowę Kierską
i Franciszkę Piotrowę Koszutską (ZychL).
4. Władysław, czwarty syn Adama z Żychlińskiej, żonaty z Urszulą Sie-
roszewską, pozostawił czterech synów : Stanisława, Władysława, Stefana i Mi-
chała. Z nich:
a) Stanisław, pisarz grodzki kaliski 1711 r., z Anny Rynarzewskiej, miał
trzech synów: księdza Stefana w zakonie Franciszkanów, Jana, piszącego się
z Pierzchną, z surrogatora sędziego grodzkiego wschowskiego, podsędka ziemskie-
go wschowskiego 1746 r., zmarł^o 1754 r., bezdzietnego z Anną Makowską
i Władysława, szambelana Augusta Hl-go 1746 r.
b) Władysław umarł młodo.
c) Stefan, z Zofti Bentkowskiąj, miał syna Macieja i córki: Urszulę, Annę,
Kunegundę t Zofię.
d) Michał zaślubił Elżbietę hr. Rozdrażewską i miał z niej czterech sy-
nów: Józefa, icsiędza Jakóba w zakonie Reformatów, księdza Rocha, kanonika
Digitized by
Google
872 KOSZUTSCY.
uniejowskiego 1747 roku, kanonika łęczyckiego, proboszcza w Strzelczu i Bar-
tłomieja.
Józef, ąyn Michała, zaślubił l-o y. Teresę Żychliński^ zmarłą 1772 roku,
2-0 y. Maryannę Faustynę Koszutską, córkę Stanisława i Ewy Koźmińskiej. Z pier-
wszej iony: Karolina Schrader, Józefa, zmarła 1809 r. i Ignacy. Z drugie)— Fran-
ciszek Kazimierz bezzenny, Kazimierz, Zofia Konstancya Wojciechowa Duninowa
Borkowska, Anna Faustyna Janowa Szadkowska, Ludwika Stanisławowa Żeroń-
ska, Katarzyna Walentowa Gutowska, Weronika Rafałowa Kierska i Kunegunda
Wincentowa Koszutska.
Ignacy, dziedzic Dębowej Łąki, zmarły 1818 r., syn Józefa, zaślubił Blłbie-
tę Kornelię Laurę yon Schildbach i z niąj miał synów: Piotra, Dezyder^;o, Jerze-
go bezpotomnego i Romana, oraz córki: Klementynę Suchodolską, Annę yon Sche-
rer i Emilię Urbanowską.
Piotr, syn Ignacego, z Franciszki Koszutskiej miał córki: Maryę, l-o y. za
Kazimierzem br. Sokolnicldm, 2-o y. za Bulogiuszem Zakrzewskim i Sewerynę,
zmarłą 1890 r. w Berlinie, za Sewerynem hr. Bnińskim, oraz syna Nestora, wła-
ściciela Jankowa pod Trzemesznem, zmarł^;o 1886 r. w Oleśnie pod Nakłem, po-
sła na sejm prusld, ionatego z Maryą hr. Bnińską, córką hr. Florentego i Nepo-
muceny z Żółtowskich, z której córki: Joanna Władysławowa Sikorska, Marya za-
konnica i Celina Ignacowa Kalksteinowa 1898 r.
Dezydery, syn Ignacego, właściciel Mąkownicy, zmariy 1841 r., z Justyny
Raczyńskiej, pozostawił: Antoniego, zmarłego 1887 r., bezpotomnego z Sabiną Mli-
cką; Jakóba, ożenion^o z Anielą Węsierską, z której : Józef, Wanda, zaślubiona
1005 r. Antoniemu Piaskowskiemu, Halina i Teresa; Rozalię Antoniowę Witowską,
zmarłą 1857 r. i Józefa, doktora medycyny, ożenionego z Władydawą Radońską,
z której Stefan, zmarły 1898 r., Zofla i Feliks.
Roman, syn Ignacego, zaślubił Emilię Ostrowską, z której— Igna<7 i Peli-
cya Władysławowa Wierzbińska.
Kazimierz, syn Józefa z Maryanny Faustyny Koszutskiąj, ionaty z Teresą
Chmielewską, pozostawił syna Franciszka Ksawerego, zmarł^fo 1861 r., ożenione-
go z Michaliną Mlicką, zmarłą 1872 r., z której:
1. Kazimierz, redaktor „Ziemianina* w Poznaniu, ur. 1886 r., zmarły 1908
roku, z pierwszej iony, Wincenłyny hr. Bnińskiej, miał syna Jana, zmarłego
1893 r. Druga jego zona, Otolia z Karpińskich, zaślubiona w Gnieźnie 1898 r.
2. Maksymilian, ionaty z Władysławą Otocką, z którą): Stanisław, Micha-
lina, Kazimierz, Helena, Janina i Teresa.
8. Marya, iona Kazimierza Jarochowskiego, głośnego historyka, zmar-
łego w Poznaniu 1888 r.
4. Karol, ożeniony z Zuzanną Gzowską, z której: Franciszek, Ma-
rya i Zofia.
5. Adam, ożeniony z Jadwigą Borzęcką, z której córka Wanda (ŻychL).
B). Jakób, syn Ambrożego, z UrszuU Mielęckiąj, pozostawił trzech «ynów:
Baltazara, Pawła i Jakóba.
1. Baltazar, syn Jakóba, dziedzic Luboni, z Elżbiety Chudzyńskiąj, miał
córkę Zofię Marcyanowę Bronikowską i synów: Władysława Franciszka i Jakóba.
Digitized by
Google
KOSZUTSCY. 878
Władysław Franciszek zaślubił Teofilę Kurnatowską i z niej pozostawił
córki: Teresę, za Adamem Koszutskim, pisaizem ziemskim poznańskim i Konstan-
cyę, za Janem Kazimierzem Miaskowskim, oraz synów : Krzysztofa i Kazimierza
bezpotonmych i Stanisława, ionatego l-o y. z Ewą Koźmińską, 2-o y. z Anną
Ubyszówną. Tak pisze p. ŹychlińskL Tymczasem w aktach Filipinów w Gosty-
niu, pod 1694 i 1697 r., Zofia z Miaskowskicli, wdowa po Franciszku z Pierzchną
Koszutskim dziedzicu Ruska, z synami: Kazimierzem i Janem, stosąjąc się do woli
zmarłego męża i ojca, ftindcyą bractwo Niepokaian^fo Poczęcia Najświętszej Pan-
ny Maryi, a córka i dostra ich, Adamowa Koszutska, w latach 1700 — 1726 ftin-
dacyę tę potwierdza. Prawdopodobnie p. Żychliński połączył tu dwóch, Włady-
sława i Franciszka, w Jednego Władysława Franciszka.
Stanisława, z pierwszej iony oynowie: Józef Wojciech i Wiktor bezpoto-
mni, oraz córki : Urszula Hieronimowa Dobrzycka, Faustyna Maryanna Józefowa
Koszutska i Kunegunda Franciszkowa Żcrfądkowska.
Jakób (*), po ojcu Baltazarze dziedzic Luboni, zaślubił Zofię Mycielską, 2-o y.
Maksymilianowę Miaskowską, która kwitowała 1675 r. brata, z odbioru 80,000 flor.
Z niej syn Krzysztof, kwitował 1701 r. wiga Mycielskiego, z odbioru 8,000 flor.
(Inscr. Pozn. IX f. 74).
Krzysztof, z Barbary Anny KierskieJ, wdowy po Stanisławie Zakrzewskim,
miał córkę Ludwikę, za Antonim Pomorskim i syna Aleksandra, starostę stani-
sławowski^fo 1760 r. i szambelana Augusta III-go 1768 r. (DW. 78 f. 408; 74
f. 769 i V. Ł. z 1776 r.)* bezpotomnego z Julianną Zakrzewską. Wspólnie z żoną
otngrmid 1762 r. konsens królewski, na odstąpienie trzymanie starostwa Poniń-
skim (Sig. 29).
2. Paw^ zaślubił Teodorę Chwałkowską, z której córka Franciszka, za
Bolesławem Chłapowskim i syn Aleksander, żonaty z Anną StrziAkowską, pozo-
stawił córkę Ludwikę, za Janem Cieleckim, 1688 r. (Inscr« Pozn. XII f. 12).
8. Jakób, ożeniony z Jadwigą Miaskowską, 2-o y. Marcinową Wierusz
Kowalską, miał córkę Łucyę Maryannę, l-o v. za Jerzym Neczem, 2-o y. za Ga-
bryelem Skórzewskim, oraz czterech synów: Stanisława i Łukasza, zmarłych bez-
potomnie, Wojciecłia i Kazimierza. Z dwóch ostatnich:
Wojciech zaślubił Urszulę Trzecką i z niej miał synów : Hiacynta i Sta-
nirfawa.
Hiacynt, z Doroty Radońskią}, miał trzech synów: Macieja, ionatego z Zo-
fią Franciszką Koszutską, wdową po Janie Malechowskim, z której oyn Maciej,
zmariy t>ezpotomnie; Piotra, bezpotomnego z Anną Kamieńską i Franciszka, oże-
nion^fo z Heleną Ossowską, z której córka Katarzyna, oraz synowie: Michał, ksiądz
Jacek w zakonie Bernardynów i Stanidaw, żonaty z Jadwigą Koszutską, z której
syn Hipolit zmarł beziennie (Żychl).
Stanisław, brat Hiacynta, miał za łonę Zofię Molską i z niej syna Jakóba,
O Tego Jakóba Żychliński ma za syna Aleksandra, a wnuka Pawła, o któ-
rym niiej.
Digitized by
Google
874 KOSZUTSCY.
żonatego z Urszulą Kurcewską, z której synowie: ksiądz Stanisław i ksiądz Jan,
kanonik poznański, proboszcz w Włoszakowicach (Życlil.).
Kazimierz, syn Jakóba z Jadwigi Miaskowsklej, a brat Wojcieclia, był żo-
natym z Katarzyną Golłńską. Z niej córki : Jadwiga Andrzejewa Potocka, Kon-
stancya i Zofia Franciszka, l-o v. Janowa Malecłiowska, 2-ó v. Madejowa Ko-
szutska, oraz synowie : Antoni bezżenny, Jan, żonaty z Jadwigą Mieszkowską,
z której syn Maciej, bezpotomny z Franciszką Mańkowską i Kazimierz Franciszek.
Ten ostatui, ożeniony z Anną Bułakowską, miał córki: Dominikę, Katarzynę i Igna-
cyę, Benedyktynkę w Poznaniu, oraz syna Józefa.
Józef, z Estery Suchorzewskiej, pozostawił: 1. Rafała, po którym, z Anieli
z Wejnwormów, syn Wincenty, wylc^tymowany ze szlactiectwa w Królestwie
Polskiem wraz z matką, przed 1850 r., bezżenny. 2. Ignacego, żonatego z Ma-
ryanną Koszutską, z której syn Kajetan, wylegitymowany ze szlachectwa w Kró-
lestwie Polskiem, przed 1860 r., bezpotonmy. 8. Andrzeja, ożenionego z Zofią Bie-
lińską, z której córka Antonina Julianowa Jaraczewska i 4. Ksawerego, żonatego
z Anną Hulewiczówną, z której miał dwóch synów: Telesfora bezpotomnego i Na-
poleona, oraz cztery córki : Zofię Urbanowską, Józefę, l-o v. Gozimirską, 2-o y.
Wasilewską, Eufrozynę i Rozalię.
Napoleon, dziedzic Modlłszewka pod Gniezneni, s^nął w pojedynku, a syn
jego, Wacław, dziedzic po ojcu Modliszewka, urodzony z Toporskiej, zmarły 1891
roku w Kuklikowie, z Wandy Węsierskiej, pozostawił: Napoleona, Zofię baronowę
Schillingową i Tadeusza (Żychl Zł. Ks. XVI).
Nie znaleźli pomieszczenia w powyższym rodowodzie, niżej wymienieni Ko-
szutscy: Augustyn, Benedyktyn w Lubiniu, zmarły 1542 r. Andrzej, kanonik po-
znański 1587 r., syn Krzysztofa, urodzonego z Anny Sydnickiąj, i Katarzyny Gaje-
wskiej (Pis. Dz. Pol. IX). Zofia Wojciechowa Skoroszewska 1597 r., prawdopodo-
bnie siostra kanonika Andrzeja. Paweł, wojski poznański, który wystawił 1608 r.
plenipotencyę na Cieleckiego (M. 848 f. 25). Jan, sekretarz królewski 1592 roku.
Krzysztof ma 1604 roku sprawę, o wycięcie drzewa w Jeziorach (Rei. Or. Pozn.
1 f. 800). Jan otrzymał 1687 r. konsens królewski, na odstąpienie Karchowskim
Bartodziei, w powiecie bydgoskim (M. 182 f. 157). Łukasz i Wojciech, z woje-
wództwa poznańskiego, a Adam, Jan, Piotr, dwóch Stanisławów, Władysław i Woj-
ciech, z województwa kaliskiego, elektorowie króla Michała.
Paweł 1691 r. w Poznaniu (Inscr. Pozn. n f, 1584).
Elekcyę Augusta II-go podpisali: Adam, Piotr, Stefan i Michał z Pierzchną
i Krzysztof, z województwem kaliskiem, Jan, z województwem sandomierskiem,
Marcin, z województwem poznańskiem, a Stanisław, z województwem sieradzkiem.
Mikołaj otrzymał 1718 roku konsens królewski, na odstąpienie starostwa
stawiszyńskiego, które trzymał (Sig. 4). Helena Koszutska, za Janem Skirmun-
tem 1701 r. (Perp. Gzers. 16 B f. 28). Antoni i żona jego, Maryanna z Olszew-
skicli, wprowadzeni do Mieleńka 1745 r. (Gr. Przed. 88 f. 203).
Józef z Pierzchną, posesor Słomowa w lalach 1788 — 1749. Wdowa po
nim, Franciszka z Wieruszów Kowalskich i córki: Katarzyna Walentowa Gałczyli-
ska i Teresa, niezamężna 1758 r.
Elektorowie Stanisława Augusta: Julian, Konstanty i Wojciech z Pierzchną
Koszutscy. Ignacy, cześnik poznański, również elektor Stanisława Augusta, miał
Digitized by
Google
KOSZYCKI — KOTARBSCY. 875
syna Ignacego, piszącego się z Pierzchną. Układał się on 1769 r. z Lubomirskim
(M. 286 f. 119).
Ignacy z Pierzchną, żonaty z Maryanną Kędzierską, I-o v. Józefowa Osz-
kowską, w latach 1796 — 1800. Ignacy, naddzierżawca ekonomii Lesznowola, żo-
naty z Maryą Cheyalier 1815 r. Katarzyna, za Ignacym Borowskim, dziedziczka
Słaborowic, w odolanowskiem, 1827 r. Edward, syn Jana, emigranta, zmarłego
1861 r., kapitan wojsk francuskich, umarł 1871 r. z ran, odniesionych pod Douai.
Józef, żonaty z Leonią Trzcińska 1871 r., aN., z Anną Kahle 1864 r. Jadwiga,
córka nieżyjących Kazimierza i^ Bronisławy z Mazarakich, zaślubiła 1907 r. w War-
szawie Zygmunta Charszewskiego.
KOSZYCKI z Koszyc Bartosz, na sądach we Lwowie, w latach 1442—1455
(AGZ. XIV i XV). To może by<5 KogickL
KOSZYCKI Maciej, łowczy królewski, ma 1689 r. syna Szymona, także
łowcz^fo (DW. 49 f. 1094).
KOSZYKOWSCY y. KOSSYKOWSCY h. PIELESZ Szymon Koszykowski
podpisał, z ziemią wiską, elekcyę Augusta II-go. Walenty legitymował się ze
szlachectwa w Królestwie Polskiem 1856 r.
KOSZYRSCY V. KOSZERSCY, książęta, patrz Sangusslowie.
KOSZYRSCY V. KOSZERSCY (KOSCHIRSKl). Anna, wdowa po Bernar-
dzie Koszyrskim, otrzymała 1506 r. konsens królewski, na odstąpienie Belkowa
Sierzchowskiemu (M. 22 f. 41). Kasper Koszerski, syn Krzysztofa, zapisał 1697 r.
sumę Ewie KosmińskieJ (Perp. Czers. 1 B f . 78).
KOSZYSZKO, patrz KOSSISKO. Jan Koszyszko, dziedzic Orchowa, chorą-
ży dobrzyński, w latach 1894—1899. W Lutym 1894 r. dostał od króla 20 grzyw.,
a w Czerwcu 4 grzyw. (Rej. Podsk.). W ksi^ach łęczyckich z 1894 r. (II. 4997,
5018 i 5086) nazwany jest Grzymkiem. W latach 1898—1899 ma sprawy w Gnie-
źnie (Leksz.).
Mikołaj Koszyszko, podsędek dobrzyński, w latach 1891 — 1899. Jan Ko-
szyszko z Orchowa, chorąży dobrzyński 1424 r., zamienił Sławoszewo na Danków
i Kulino z arcybiskupem gnieźnieńskim (Kor.). W aktach brzeskich z lat 1418—
1428 występuje Jan Koszyszko, zwykle Koszykiem zwany i synowie jego : Ber-
wold, Bartosz i Wawrzyniec, a także Mikołaj Koszyk (Teka Paw. VII).
KOT z Dębna, arcybiskup gnieźnieński, w latach 1487—1448. Patrz Demf
bińsey h. Doliwa.
KOTARBSCY v. KOTARSCY h. PNIBJNLL Paprocki ich umieszcza w wo-
jewództwie rawskiem, lecz prędzej wyszli z Kotarb, w powiecie kaliskim. Akta
kaliskie i sieradzkie z początku XV-go wieku, wspominają o kilku dziedzicach
Kotarb. Nie wszyscy jednak byli tego herbu, jak Jakusz i Ubisław, świadkowie
Digitized by
Google
876
KOTARBSCY.
1419 r. przy wywodzie szlachectwa w Sieradzu, Ictórzy byli h. Kamiona (Jastrzę-
biec) (ŁagO, a Jan Kotarbsici, przydomku Swielnieg, h. Habdańk, opłacał pobór
z części Kotarb 1591 roku (Wittyg). Mogli do nich nale^ć: Dersław, Dobii^aw,
Tomasz i Piotr, świadczący w Kaliszu 1409 i 1410 r. Jan, syn Tomka, 1410 r.
Oprócz nich występąją w latach 1410 — 1414 Marcin Kotarba, Sulidaw
z Kotarb i synowie jego : Maciej i Jan, Pasek, Janusz, Przecław, Agnieszka Do-
biesławowa (Ulan.). Maciej Kotarbski wzi^ 1497 r. w zastaw część młyna i sta-
wu w Lutyni i jeden łan w Grodzielcu (St Pr. P. Pom. VIL 100, 101 i 149). Czę-
ści w Kotarbach skonfiskowane Janowi Hubiszowl i siostrom, Dorocie i Ka-
tarzynie, darował król 1497 roku Jerzemu Hubatemu, rotmistrzowi (Summ.
Wierzb, n. 988).
Na Kotarbach dziedziczyli 1579 r. Bartłomiej, Jan, Macie), Marcin, Wawrzy-
niec i Jan Raehwalik Kotarbscy. Kasper Kotarbski Besek^ był współdziedzicem Pa-
cynowic, a Wojciech, współdziedzicem Dembska-Ostroroga, w kaliskim równieł
powiecie (Paw.). Tomasz, łonaty 1590 r. z Reginą Osiembo-
rowską (Perp. Czers. 1 A f . 74). Adam Kotarski sprzedał
1596 r. Thichowo bratu Pawłowi (Gr. Przed. 44 f. 258). Mi-
kołaj Kotarski, syn Wojciecha, zeznał zapis 1617 roku łonie,
Krystynie z Jaskłowskich (Perp. Czers. 5 f. 891). Pewnie ten-
że sam Mikołaj, bo syn Wojciecha, ale Kotarbski, poborca lu-
belski 1629 r. (Zap. Lub. 18 f. 1215 i 82 f. 588).
Jan, Mikołaj, Wojciech, Stanisław i Piotr Kotarbscy
synowie Mikołaja, zawarli 1647 r. umowę z Witowskim (Ibid.
41 f. 175). Mikołaj i Jan Kotarbscy, synowie Wojciecha i Ka-
tarzyny de Patry, przyznali 1677 r. sumę siostrze Konstancyi
(Ibid. 56 f. 41).
W 1647 r. Stanisław Kotarski był pułkownikiem czer-
kaskim, wojska zaporoskiego, o czem list Władysława IV-go
z tegoż roku przekonywa. Potomstwo j^o w Herbarzu Nie-
sieckiego podane, ale czy dokładnie, wiedzieó trudno.
Aleksander Kotarski układał się z Mycielskim 1662 r.
(Gr. Pozn.), a 1669 r. podpisał, z województwem kaliskiem,
elekcyę króla Michała. Tęż elekcyę podpisali, z województwem lubelskiem, Mi-
k(riąj i Wojciech Kotarbscy, a z województwem poznańskiem, Chryzostom i Wła-
dysław.
Wojciech Kotarbski trzymał zastawem od Firlejów Markuszów, który sy-
nowie jego, Mikołaj i Jan, odstąpili przed 1679 rokiem Zwiartowskim (Tryb. Lub.).
Waleryan, z województwem sieradzkiem, Władysław, z województwem łęca^ckiem
i Władysław, sędzia kapturowy i^ocki, z temze województwem, jako Kotarbscy,
podpisali obiór Augusta II-go.
Jan Kotarski, syn Szymona Piotra i Agnieszki z Poiitalskich, zeznał 1700
roku zapis dożywocia z żoną, Katarzyną z Mroczków Orotowską (Perp. Czers. 15
f. 270 i 16 f. 884). Na rzecz Jana Kotarskiego i żony j^fo, Katarzyny z Izbiń-
skich, zeznał 1708 r. oblig Kczewski (M. 248 f. 51).
Tadeusz, rotmistrz powiatu grodzieński^o 1780 r. (Akta VII). Wojciech
Kotarski zapisał 1721 r. żonie swąj, Jadwidze z Kurczewskich, 2,000 flor. (Perp.
Herb Pnieinia.
Digitized by
Google
KOTARSCY.
877
Ozera 84 f. 286). Marcin z żony, Doroty NoskowskieJ, pozostawił córkę Annę, za
Ludwikiem Cieleckim 1708 r., po której bezdzietnej śmierci, brali spadek 17 14 r.
Wojciecli Kotarski i Zofia, wdowa po Stefanie Aleksandrowiczu. Ignacy, wyzna-
czony z sc^mu 1775 r. komisarzem, do rozsądzenia sprawy klasztoru lubiński^fo
z Będorskim (V. Ł. Vm f. 148).
Jan Kotarski, syn Józefa i Marceliny z Grodzkich, wnuk Jakóba, legity-
mował się ze szlachectwa 1782 r«, w sądzie ziemskim lwowskim.
Bonawentura Jan, Magdalena Petronella i Stanisław Marcin, dzieci Stani-
sława, Ludwik, Antoni Bazyli Wit i Piotr Paweł, synowie Józefa, Franciszek
i Maryan Józef, synowie Bonifacego, Tomasz Zenon Maciej, syn Michała, Leonard
Wincenty i Wojciech, synowie Antoniego i Teofil Błażej, syn Wojciecha, wsayscy
Kotarscy, legitymowali się ze szlachectwa w Królestwie Polskiem, przed 1860 r.
KOTARSCY h. CHOLEWA z Kotarczyna, w powiecie sierpskim. Stani-
sław z Kotarczyna, ożeniony z Małgorzatą, wdową po Janie Budku z Czachorowa,
1497 r. (Summ. Wierzb. II. 905).
Na Kotarc^nie dziedziczył Mikołaj, zwany Cholewa, któr^fo synowie: Ma-
dej, Wojciech, Jan, Wyszek i Jakób, zwani Choleuneie, częste mają sprawy w gro-
dzie płockim, w latach 1580 - 1548. Z nich Wojciech, zabity został przez Bo-
durskiego, o co sprawa 1548 r. Pozostała wdowa po Woj-
ciechu, Katarzyna z Żółtowa-Żabik.
Jan zwał się już Kotarskim, dziedziczył na Krajkowie
i pozostawił syna Mikołaja, 1548 r. Jan Stelmach, dziedzic na
Kotarczynie, miał synów : Marcina, Feliksa i Stefana 1589 r.
Felilcsa siostra Barbara, żona Grzegorza Kar wosieck lego 1542
roku (Gr. Płoc. Wiecz. 1 f. 26; 5 f. 184, 209 i 818; 7 f. 166;
8 f. 804, 860 i 878; 9 f. 81, 44 i 287).
Dziedzic^li na Kotarcssynie 1578 roku, Mikołaj i Jan
z braćmi, Szymon 8zegesnic£ i Adam Beehmał, Stanisław i Wa-
lenty, synowie Stefana Koika^ Maciej Cholewa i Feliks i Miko-
łaj Stelmachowie i Andrzej Kotek, Trojan Kotarski, dziedzic
na Rzuchowie, w powiecie lipnowskim, 1564 r. (Paw.).
Jakób Kotarski, skarbnik ciechanowski 1606 r. Ale-
ksander, kanonik przemyski, 1684 r. Jan, Wojciech i An-
drzej, z ziemi dobrzyńskiej, elektorowie Augusta II-go.
Marcin z Kotarczyna, pisarz grodzki chęciński 1687 r.,
następnie podstarości i sędzia grodzki chęciński, został woj-
skim nowokorczyńskim 1698 r. (Zap. Lub. 68 f. 446). Szymon, burgrabia grodzki
płocki 1691 r. Maciej, burgrabia wyszogrodzki 1785 r. Józef, chorąży gwardyi
konnej koronnej 1778 r. (DW. 94 f. 608). Michał, 1788 r. właściciel Przecisławia
w województwie gnieżnieńskiem. Potomek jego Ksawery Ludwik, syn Kazimie-
rza, legitymował się ze szlachectwa w Królestwie Polskiem, przed 1850 r.
Andrzej, Jerzy i Franciszek Kotarscy, z przydomkiem Bachmat, l^itymo-
wali się ze szlachectwa 1782 r., w sądzie grodzkim lwowskim.
Hertwn. T. XŁ 48
Herb Cholewa.
Digitized by
Google
878 KOTARSKI — KOTECCY.
KOTARSKI Józef, porucznik regimentu pińskiego, otrzymał szlachectwo
na sejmie 1775 r., dyplom mu wydano 1777 roku (Kanel. 41 f. 471). Herb jego
przedstawia w polu błękitnem wspiętego jednorożca srebrnego, a w szczycie heł-
mu rękę zbrojną z mieczem (Ostr. 1519).
Tenże Józef legitymował się ze szlachectwa 1788 r., w sądzie grodzkim
bieckim. Posiadacz zastawny Niegłowic, a właściciel części Glinnika, zeznał 1792
roku zapis dożywocia z żoną, Anną z Szczepanowskich (Oal. Tab. Pact Noy. 10
f. 248). Z niej synowie: Karol i Józef, których szlachectwo uznał Wydział Stanów
galicyjskich 1829 r.
Karol, dziedzic Olesna, Żelechowa, Świebodzinia i innych, zamordowany
1846 r., z Kunegundy bar. Konopczanki, miał syna Stanisława, ur. 1833 r., później-
szego prezesa rady powiatowej w Jaśle i córkę Maryę, żonę Zygmunta Drohojo-
wskiego z Krukienic. Stanisława córka, z Julii Wojnarowskiej urodzona, wyszła
za N. lir. Łosia.
Józefowi i żonie jego, Magdalenie z Borkowskie!), zabezpieczył 1806 r. na
Głupczowie Strzelbicki 5,000 flor. (Perp. Krak. 16 f. 63). Czy to nie będzie druga
żona Józefa, żonatego ze Szczepanowską.
KOTARWICCY. Andrzej Kotarwickł, syn Jana, zeznał 1600 r. w Warce
zapis dożywocia z żoną, Elżbietą z Młodeckich. Syn jego, Stanisław, zeznał tak iż
zapis i629 r. z żoną, Dorotą z Wierzbińskich, córką Łukasza. Drugą żoną An-
drzeja była Jadwiga Bobrkowska, wdowa po nim 1681 r., z której miał syna An-
drzeja. Andrzej ten, żonatym był 1631 r. z Katarzyną Laskowską, która po jego
śmierci wyszła za szwagra Stanisława i zeznała z nim zapis dożywocia 1635 r.
Dzieci Stanisława: Stanisław, Jadwiga i Maryna (Zs. Warec. i 7 f. 216; 24 f. 289
i 725; 25 f. 111 i 26 f. 224).
KOTASZEWICZOWIE v. KOTA SIE WICZO WIE .v. KUTASIEWICZOWIR
Herb ich przedstawia trzy półksiężyce wyctiodzące z gwiazdy, w pośrodku poło-
żonej. W szczycie hełmu pięd piór strusich.
Marcin Kotaszewicz w województwie brzeskiem-liłewskiem 1702 r. (Akta
IV). Ambroży podpisał manifest szlachty litewskiej 1763 r. (V. L.)- Tomasz obla-
tował w grodzie sandeckim 1751 r. przywilej królewski, na otrzymane sołectwo
w Królowej (Pasc. 88 f. 2675)
Jan, Michat, Jerzy i Antoni, synowie Jana i Ksawery z Łubkowsk ich, wnu-
kowie Marcina i Anny z Kulczyckich, legitymowali się ze szlachectwa 1783 roku,
w sądzie ziemskim lwowskim (M. D. Wąs.).
KOTASZEWICZOWIE h. I^LIWA. Jerzy, tego herbu, ziemianin połockl,
1633 roku (Wittyg).
KOTECCY h. SAS. Stefan Kotecki, na popisie ziemi lwowskiej 1651 r.,
dostarczył jednego konia. Jan Kotecki, syn Jana i Anastazy! z Dubrawsklch,
wnuk Jana, dziedzica części Topolnicy i Maryanny z Terleckich, legitymował się
ze szlachectwa 1782 r., w sądzie ziemskim przemyskim. Z Eudoksyi Jasienickiej
miał syna Eliasza, którego, z Maryi Jaworskiej, synowie: Orz^orz i Bazyli,
Digitized by
Google
KOTEL - KOTKOWSCY.
879
udowodnili pochodzenie swoje szlacheckie 1888 r., w Wydziale Stanów galicyjskich
(M. D. Wąs.).
Nie wiem, czy z tejże rodziny pochodzili : Jakób Kotecki, współwłaściciel
Woli Lesiowskiej, w powiecie radomskim, 1569 r. (Paw.) i Jan Kotecki, syn Ja-
na, o Ictórym akta grodzkie przedeckie z 1616 r. wspominają (Ks. 62 f. 208).
KOTEL Bazyli, z bratankami, dziedziczył 1589 r. na Byczynie, w powiecie
Samborskim (Paw.). To Baczyńscy Kołlowiese, patrz dalej.
KOTELNICCY prawdopodobnie z Kotelni, w powiecie żytomierskim. Józef
Kotelnicki, świadek 1598 r. w Kodniu, na testamencie Sapiehy (Sap. I). Łukasz
wziął 1581 r. w zastaw, część Hulanik, do których wprowadzeni 1604 r. jego sy-
nowie: Pilon, Andrzej i Paweł (Op. Łuck. 2058 f. 11 i BracŁ l f. 1). Z nich Pi-
lon, pisarz grodzki kijowski 1607 r., żonatym był z Anną Łosiatyńską, wspóhiie
z którą trzymał zastawem Koziatycze 1618 r. (K^. III A f. 81).
Aleksander, pełnomocnik Walickiej, 1686 roku (Gr. Krzem.). Agnieszka,
1688 roku żona Jana Dunina Wąsowicza, rotmistrza królewskiego (Gr. Lwows.
446 {. 1692).
KOTELSKI h. TRZYWDAR Albert, kanonik wiślicki, pleban dobrowodzki,
altarysta Św. Włady^awa na zamku krakowskim, 1599 roku. (Pieczęó z orygin.
dokumentu).
KOTEŃSKI N., współdziedzic Spasowa, w ziemi bełskiej, 1578 r. (Paw.).
KOTERBA Paweł h. dasza udowodnił pochodzenie swoje szlacheckie 1405
roku w Kościanie (Leksz.).
KOTPICZOWIE, patrz Koiwiesowie.
¥P/'^
Herb Ostoja
KOTIAK Andrzej skarży 1544 r. Krzysztofa Kmicica,
starostę owruckiego, o ocyęcie mu pola. Syn jego Jan (Gram.
Ant f. 68).
KOTKA h. ŁODZIĄ. Wincenty Kotka, na sądach w Po-
znaniu, w latach 1890 — 1894, zaświadcza 1414 r. w Ko-
ścianie szlachectwo Tadra (Leksz. i Ulan.). Jan Kotka, kaszte-
lan kruszwicki, 1445 r.
KOTKOWSCY h. OSTOJA z Kotkowa, w powiecie
piotrkowskim, jedni z Chotkowskimi. Na Kotkowie oprócz
nich siedzieli jeszcze w XVI-m wieku inni herbowni, jak to
Piotr Kotkowski h. Oryf i Andrzej Kotkowsld h. Bćźa, świad-
kowie przy wywodzie szlachectwa w Piotrkowie 1528 r. Se-
bastyana z Zielonczyna (Ziems. Halic. 9 f. 762). Z tegoż Kot-
kowa pochodzili pewno, Ubisław h. Bielina 1484 roku, choó
Digitized by
Google
880 KOTKOWSCY.
pisany z Chotchowic, świadczący w Radomsku przy wywodzie szlachectwa i Jan
z Kotkowic, student uniwersytetu w Krakowie 1474 r.
Paw^ Kotkowski w Bdzie 1489 r. Bartosz, na sądach we Lwowie 1445
roku (AGZ. XIV i XIX). Tomasz, dziedzic Gaju, w sandomierskiem, w drugiej
połowie XV-go wieku O^ib. Ben.). Kotkowscy 11 Ostoja, zwykle pisali Aą z Ru-
dołtowic.
Na Kotkowie, Woli Kotkowskiej i Rudc^wicach, dziedziczyli 1562 r. Piotr,
Jan i Andrzej, bracia Kotkowscy, a Elżbieta, na części Przywczyc (Paw.).
Jan Kotkowski, podczaszy sieradzki, 1586 r. Piotr Kotkowski, dworzanin
Zygmunta Augusta 1548 r. (M. 74 f. 884), ziony Ewy, miał czterech synów: Jana,
Gabryela, Floryana i Mikcrfsja 1588 r. (Wyr. Lub. 15 f. 86), oraz córkę Glibietę,
łonę Zygmunta Wielogłowskiego, która odstąpiła 1658 r. s\lroJą ojcowiznę bratu
Janowi. Z nich: Gabryel miał dwóch synów: Jana i Floryana. Jan był żonatym
1599 r. z Zofią Kowalewską. Floryan, syn Mikołaja, zmarły przed 1580 r., żona-
tym był z Zofią z Dembian, sędzianką kralsowską, wdową po Janie Ulińskim (Zs.
Gr. Gzers. 56 f. 574; Wyr. Lub. 59 f. 748 i 80 f. 12; Zs. Księskie 24 z r. 1580).
Mikdąj, student uniwersytetu w Bazylei 1558 r., dziedzic Gołyszyna, w po-
wiecie proszowsicim, 1581 r. (Paw.)f piszący się z Rudołtowic, podczaszy sieradzki,
w łatach 1579 — 1590 (A. Krak.), pos^ na sejmy, pozostawU kilku synów, z któ-
rych Stanisław, cedował 1681 r. sumę Żukowskiemu (Zap. Lub. 88 t 1151). Żo-
naty z Konstancyą Cbrząstowską, pozostawił z niej córkę Annę, za Kr^sztofem
Ujejskim, matkę kanonika gnieźnieńskiego 1678 r. (Kor.).
Zygmunt, drugi syn Mikc^a, poseł 1626 r., umarł 1680 roku. Po Jednym
z nich szedł Zygmunt, dziedziczący na Kotowy 1671 r. (Zap. Łub. 54 f. 469).
Gabryel, żonaty 1589 r. z Elżbietą Cieciszewską, córką Jana(Z8. Gr. Ozers.
57 f. 829).
Abraham, żonaty 1627 r. z Zofią Mrowińską, l-o y. Stanisławową Grabiń-
ską, Maryanna, l-o y. Stefanowa Politidska, 2-o y. Samuelowa Jackowska 1648
roku. Bartłomiej, archidyakon kamieniecki, 1658 r. (AGZ, XL 4692). Piotr, bur-
grabia piotrkowski, 1660 r. Łukrecya, córka Mikołaja z Rudołtowic, burgrabiego
krakowskiego i Doroty RupniewskieJ, 1665 r. żona Marka Bidziński^fo, a Zuzan-
na, w tymże czasie, za Andrzejem Bidzińsldm.
Zofia z Rudołtowic, wdowa po Mikołaju Dębickim, 1660 r. żona Andiz€|]a
Kuczlcowskiego. Władysław, z województwa sieradzkiego, elektor Jana Kazimie-
rza, a Stefan, z temże województwem i Mikołaj, z województwem krakowskiem,
podpisali elekcyę króla Michała* Mikołaj i Stanisław, opiekunowie Dembińskich
i Lippich, 1661 i 1662 r.
Stefan z Rudołtowic, żonaty 1686 r. z Beatą z Łukowicy (Sędzimirówną),
procesiye Duninów (Obi Krak. 118 f. 645). Andrzej, Mikołaj i Zygmunt, z woje-
wództwem sandomierskiem, a Kn^sztof, z województwem krakowskiem, podpisiadi
elekcyę Augusta II-go.
Ten Krzysztof Ścibor, podczaszy nowogrodzki 1699 r., nazwany czednikiem
1714 r., bezdzietny z żoną, Krystyną z Konar Firlejówną, miał brata Stanisława,
żonatego z Heleną z Dembian, którego syn Bogusław, wnióid przeciwico niemu
manifest 1714 r. (Obi. Krak. 188 A f. 8689).
Digitized by
Google
KOTKOWSCY. 881
Bogusław Ścibor z Rudołtowic, tytułowany stale podczaszym nowogrodz-
kim od 1721 r.| dziedzic Kaczkowic, Więckowie, Sobowic i RzucłioweJ, układii się
z Wąsowiczem o sumę, 1726 r. (On Krak. 149 f. 2867). Umarł przed 1746 r. Żo-
naty 1-0 y. z Anną Karwicką, 2-o y. z Teofilą z Łętowskich Jordanowa, pozostawił
córki: Salomee, żonę l-o y. Tomasza Wielogłowskiego, kasztelanica bieckiego,
dziedzica Nagłowic, 2-o y. Andrzeja Feliksa Sędzimira, burgrabiego krakowskie-
go i Teresę, ionę Fioryana Straszewskiego, skarbnika krakowskiego, 1746 roku,
oraz syna Stanisława, miecznika krakowskiego 1766 r., stolnika 1764 r., w końcu
sędziego ziemskiego 1766 r., zmarłego 1776 r. Tego Stanisława, żonatego z Eufto-
zyną Jordanówną, córką swej macochy, córki: Aniela Janowa Stadnicka, Rozalia
Józefowa Jordanowa, zmarła 1804 r. i Apolonia Peliksowa Mieroszewska.
Mikołaj, stolnik liwski, L699 r. N., stolnik liwski 1708 r., a Aleksander
1716 r. Andrzej otrzymał i7r'0 r. konsens królewski, na wykupienie Pierzcłiowca
od Ćwikowskich (Ręk. Oss. Sig. 262 f. 16). Kunegunda, córka Zygmunta i Doroty
Przerębskię], za Wojciecłiem Oraniewskim 1704 r. (Qr. Biec. 148 f. 448; 818 f. 176).
Druga córlca tegoż Zygmunta, Teresa, I-o y. Łukaszowa Bratkowska, 2-o y. Ale-
ksandrowa Sobieszczańska, 8-o v. Michałowa Kossecka, podczas^na mielnicka,
zapisała 1722 r. 12,000 flor. przyszłemu swemu czwartemu mętowi. Antoniemu
Miłżeckiemu i kwitowała z odbioru 8,000 flor. Mikołaja i Aleksandra, braci Kot-
kowskich (Qr. Sandom.).
Józef Scibor z Rudc^towic, pokwitowany przez Dembińskich 1747 r.
WyięJ wymieniony Stanidaw, miecznik krakowski, marszałek sądów ka-
pturowych i delegat województwa krakowskiego i Stanisław Kostka, również de-
l^^t województwa krakowskiego, elektorowie Stanisława Augusta. Heykin-
gowa wystawiła 1791 roku plenipotencyę, na Franciszka Kotkowskiego (DW.
107 f. 1286).
Julian, ur. 1824 r. w Teofllpolu na Wołyniu, doktór medycyny, lektor Języ-
ków słowiańskich w Szkole Głównej w Warszawie. Stanisław, zmu*ły we Lwo-
wie 1820 r, żonaty I-o y. z Anną Borysławską, 2-o y. z Teklą Wilczkowską, po-
zostawił z pierwszej żony córkę Teofilę, ur. 1800 r., żonę Tomasza Dęl>owskiego.
Emilia prowadziła od 1866 r. proces rozwodowy z mężem, Hipolitem Chc^oniew-
skim (A. Lwows. Sąd Kraj.). Antoni 1778 r., Ignacy 1789 r., Jan 1816 r., w opo-
czyńsldem.
Ignacy Wincenty Jakób Ścibor z Rudołtowic Kotkowski, syn Jakóba,
legitymował się ze szlachectwa w Królestwie Polskiem, przed 1860 r.
Ignacy, dziedzic Bodzechowa, pozostawił córkę za Józefem Jakubowskim
z Fsdkowa i czterech synów:
1. Seweryna, po którym, z Urbańskiej, jedyna córka Helena, za Mieczy-
sławem Cichowskim z Unowa.
2. Marcelego, po którym, z Anieli Pyałkowsidej, córki : Marya, za Bole-
sławem i Aniela, za Ignacym, Kotkowskimi; Bronisława, za Włodzimierzem Jaku-
l>owskim i Emilia, za Ludwikiem Paszkiewiczem i synowie:
a) Bronisław, ożeniony z Heleną Cichowską^ z której córica Marya i ąyn
Henryk.
b) Gnstaw, ożeniony z Julią Roszkowską, z której dzieci : Stanisław, Ja-
dwiga i Zofia.
Digitized by
Google
882 KOTKOWSCY.
c) Juliusz, ożeniony z Jadwigą Miniszewską, z której Janusz, Zofia
i Jadwiga.
d) Wacław.
e) Kazimierz.
f) Marceli, ożeniony z Wandą Harąjewiczówną, z której: Jan, Helena, Ma-
rya, Irena i Wanda.
8. Józefa, po którym synowie:
a) Ignacy, zmarł 1901 r., pozostawiając, z Anieli Kotkowskiej, syna Bole-
riawa i córkę Antoninę Gombrowiczową.
b) Stefan, po którym synowie: Maryan, Zygmunt, dziedzic Węgr^nowic,
zmarły 1906 r., Teodor i Emil, żonaty ]-o y. z Anielą Popławską, z której córka
Marya Jabłlcowska, a 2-o y. z Wemerówną, z której córka Zofia.
4. Franciszka, po którym, z Józefy ZglinnickieJ, synowie:
a) Stanidaw żonaty I-o y. z Wandą Cicłiowską, z której córka Wanda,
a 2-0 y. z Heleną Leszc^ńską, z której Władysław i Franciszka.
b) Bolesław, zmarły 1907 r., ożeniony z Maryą Kotkowską, z którąj cór-
ki: Zofia Leonowa Baczyńska, Helena Wiioldowa Mrozińska, Władysława Kazi-
mierzowa Mrozińska i Marya Witoldowa Łaźniewska i synowie: a) Franciszek,
ożeniony z Jadwigą Baca^ską, ma synów: Józefa, Ignacego i Bolesława; b) Se-
weryn, ożeniony z Maryą Gregórowiczówną, ma córkę Maryę, i c) Marceli, zmarły
1906 roku.
Kazimierz Kotkowski, komornik trocki, pozostawił syna Jerz^fo, także ko-
mornika trockiego, który 1767 r. sprzedał Micewicze MicewiczowL Syn Jego, An-
toni, ur. 1771 r. z Anny z Żylkiewiczów, w parafii BugwidzkieJ, chorąży wojsk
litewskich, zaślubił Antoninę Romanowiczównę i z niej miał syna Ignacego Jana,
ur. 1797 r. w parafii Łościeńskięj, burmistrza Wolbromia, a następnie Olkusza,
1848 roku.
Bogumił Koticowski, syn Wawrzyńca, sekretarz urzędu pogranicznego po-
cztowego w l%ipi, ur. 1808 r., z Barbary ze Świąteckich pozostawił: Władyriawa,
ur. 1840 r., za udział w powstaniu, skazanego 1864 roku na 16 lat ciężkich robót
w kopalniach, Antoni^fo, ur. 1844 r., Aleksandra, ur. 1846 r., Klemen^ę
i Paulinę.
Michał Kotkowski, syn Piotra, rotmistrz wcjsk koronnych, za położone za-
sługi otrzymał 1620 r. Wołownie y. Wołowicze, w powiecie orszańsklm. Poto-
mek Jego, Kazimierz, z synami: Benedyktem, Andrzejem i Wacławem, syn Józe-
fa, wnuk Kazimierza, prawnuk Jerzego, it praprawnuk powyższego Michida, legi-
tymował się ze szlachectwa 1820 r., przed Deputacyą Wywodową wileńską.
Po Benedykcie pozostali synowie: Floren^, ur. 1826 r., Stanidaw Ignacy,
ur. 1829 r., Robert Teofil, ur. 1886 r., Władysław, ur. 1888 r. i Józef Donat, ur.
1848 roku.
Wymieniony wyżąj rotmistrz Michał, miał drugiego syna Samuela, który
po nim odziedziczył Wc^ownię i zapisi^ Ją 1676 r. synowi swemu Piotrowi
Piotr oddał Wołownie dwom synom: Janowi i Kazimierzowi, zapisi^jąc trze-
ciemu, Mateuszowi, 8,000 flor. Po Mateuszu pozostał ąyn Piotr, którego trzech
synów: Józef, ur. 1802 r., Witalis, ur. 1808 r. i Aleksander, ur. 1809 r.
Digitized by
Google
KOTKOWSCY. 888
J6zef zaślubU ArUmeDę Bi:yDicką i miał z nic;) dwóch synów : Ignacego
Feliksa, ur. 1851 r. i Józefa Seweryna* ur. 1858 r.» wylegitymowanych ze szlache-
ctwa w guberni! mińskiej 1859 r.
Witalis, żonaty z Karoliną (Jngiermanówną> pozostawił syna Juliana Feli-
ksa, ur. 1887 r. w parafii Chołowsko-Kr^yżogorsklej, wylegitymowanego ze szlache-
ctwa 1848 r.
Aleksander, z Józefy Rutkowskiej, miał czterech synów: Henryka Domini-
ka Władysława, ur. 1848 r.. Piotra Kazimierza, ur. 1852 r., Rudolfa Witalisa, ur.
1859 r. i Erazma Antoniego, ur. 1866 r., wylegitymowanych ze szlachectwa 1859
i 1888 roku.
Jan Kotkowski trzymał zastawem Szczytniki w województwie witebskiem,
które po nim trzymali 1786 r. synowie J^;o: Antoni i Józef. Po Antonim pozo-
stali synowie: Tadeusz Andrzej i Piotr, a po Józefie : Tadeusz, Piotr, Bartłomiąj
i Ignacy, dziedzice Bałbuzowa, wylegitymowani ze szlachectwa w ziemstwie orszaii-
skiem 1774 r. (Ist Jur. Mat. XXVm).
Tadeuig Andrząj miał synów: Stanisława i Marcina, ur. 1805 r. Po Pio-
trze został syn Franciszek, po którym było synów pięciu : Ludwik, ur. 1806 r.,
Fortunat Antoni, ur. 1814 r., Feliks Antoni, ur. 1816 r., Adam Michał ur. 1819 r.
i Szymon, ur. 1828 r. Po Ludwiku szedł syn Kajetan, ur. 1829 r. Tadeusz, syn
Józefa, miał syna Stanisława, brat Jego Piotr, syna Teodora, a drugi brat Ignacy,
syna Jana.
Jan, syn Łukasza i Magdaleny Bajbuzianki, wnuk Maciąja, testamentem
spisanym 1665 r., zapisał 7,000 flor. synowi swemu Michałowi i żonie Jego Tere-
sie, i przykazid im prowadzić dalej proces ze Szanterem, o ojcowiznę w Kotkowie,
w powiecie kowieńskim. Po Michale pozostało dwóch synów: Kazimierz i Jan.
A). Kazimierz, żonaty z Barbarą Kórnicką, córką Walentego, której oj-
ciec zapisał 1742 roku 2,000 florenów, miał trzecli synów: Franciszka, Józefa
i Kaspra.
a^ Franciszek, burgrabia lidzki, ur. 1756 r., żonaty l-o y. z Apolonią Ga-
domską, 2-0 y. z Julią Czerwińską, z pierwszej żony pozostawił syna Karola Kor-
neliusza, a z drugie) synów: Ignac^^ Feliksa, ur. 1808 r. w parafii Dederkalskicjj,
Babiego i Wincentego Ferariusza, ur. 1799 r. w parafii LachowickieJ. Po Igna-
cym, żonatym z Karoliną Sikorską, pozostali synowie: Leonard, ur. w Babinie, pa-
rafii Stara-Sieniawa, 1885 r. i Franciszek, ur. 1887 r. w Jurczenkach, parafii No-
wokonstantynowskiąj. Po Bazylim szedł syn Celestyn Bronisław, ur. 1880 r., a po
Wincentym— syn Wilhelm, ur. 1824 r. i córka Joanna Marya.
b) Józef, właściciel Pieńkowiec, w gubemii wc^yńskiej, z Rozalii Stanisze-
wskiej, miał czterech synów : Wincentego, Kajetana, Piotra i Franciszka, z któ-
rych Kajetan i Piotr, po śmierci ojca, objęli Pieńkowce. Z nich:
Winceniy, żonaty l-o y. z Zofią de Fulsztam (7), 2-o y. z Zofią z Huber-
tów, miał trzech synów:
1. Andrzeja Mikołaja, ur. 1794 r. z Zofii de Fulsztam (metr. w katedrze
Kamienieckiej), ożenionego z Anną Przeborowską, z której synowie: Aleksander,
ur. 1882 r. w parafii mohllowskicjj gubemii podolskiej] i Wojciech, ur. 1840 roku
(metryka tamże).
Digitized by
Google
884 KOTKOWSCY.
2. Władysława Michałai ur. 1797 r. z Hubertówny (metr. w katedrze Ka-
mienieckiej), żonat^^ ze Scholastyką Zawadzką, z której synowie: Korneli Mel-
chiori ur. 1826 r. w parafii Lachowickiej, Julian Urban, ur. 1829 r. w parafii Wy-
szogrodzkiej i Cezary Augustyn, ur. 1880 r. w tąjie parafii.
8. Gaudentego Franciszlca, ur. 1800 r. w parafii Żwanieckicjj.
Kajetan, brat Wincentego, zmarł bezpotomnie.
Piotr, brat dwóch poprzednich, pozostawił syna Teofila, ur. z Buftozyny
Kaweckiej, 1827 r. w Szelechowie, chrzczonego 1888 r. w Mikołajowie.
Franciszek, nig młodszy syn Józefa, a brat Wincent^o, Kajetana i Piotra,
ur. 1782 r. w Dubiszczach, parafii Bazalskiej, z Petroneli Krasuskiej, zaślubionej
w Lubarze 1806 r., miał syna Jana Eugeniusza, ur. 1805 r. w parafii Starokon*
stantynowskiej, ionatego z Teofilą Oąjkiewiczówną, z której: Wincenty, ur. 1884 r.
we wsi Zapolna-Tierbuszcza, w powiecie jeleckim, Mikołaj, ur. 1888 r. we wsi
Tregubowie, w tymże powiecie, Bazyli, ur. 1889 r. tamże, Piotr, ur. we wsi Bało-
wniewie, gubemii riazańskiej, Julia i Barbara.
c) Kasper, z Maryanny Czerwińsiciej, miał trzech synów: Tomasza, Woj-
ciecha i Ludwika. Po Tomaszu pozostali synowie: ksiądz Stanisław i Marcin, ur.
1805 r. w parafii Bielickiej na Podolu. Ten ostatni, żonaty l-o y. z Dorotą z Cie-
szkowskich^ 2-0 y. z Kazimierą z Wysockich, z pierwszej żony miał syna Stani-
riawa Franciszka, ur. 1848 r. w parafii Starosielskiej na Podolu i Zenona Włady-
sława, ur. 1849 r. we Wczorąjszem, w gubemii kijowskiej.
B). Jan, młodszy syn Michała, a brat Kazimierza, zapisał 1768 r. synowi
Józefowi, grunt swój w Korewiczach.
Józef zaślubił Barbarę Mondwidównę i z niej miał synów: Józefa, Ignace-
go i Kazimierza, urodzonych w Zieleniewiczach, chrzczonych w Łyszowie, 1797 r.
pierwszy, a dwaj drudzy 1802 r. Józef, rejent w Wołkowyskach, pozostawił wpra-
wdzie syna Jana Aleksandra, ale ten umarł przed nim 1846 r.
Linia ta miała przyznane szlachectwo w Cesarstwie, w latach 1842, 1847,
1866 i 1867.
Na Podolu Michid Kotkowski, syn Krzysztofa, wnuk Jana, zmarły 1796 r.,
pozostawił czterech synów, urodzonych w parafii Łoźkowieckiej: Jana, ur. 1761 r.,
Mateusza, ur. 1760 r., Józefa i Michała, 1776 r.
Jan, z Małgorzaty Jasnogórskiej, miał synów: Piotra Mikołaja, którego syn
Chryzanty i Wincentego, wylegitymowanych ze szlachectwa w gubemii podolskiej
1846 i 1847 r.
Mateusz, z Łucyi Naguszewskiej, miał syna Jana, ur. 1799 r., po którym,
Z.Anny z Wrzeszczów, synowie: Milcołąj, ur. 1827 r. i Józef, ur. 1882 r. w parafii
Mukarowskiej, legitymowali się ze szlachectwa 1847 r.
Po Józefie, pozostał syn Pawrf, wylegitymowany ze szlachectwa 1846 r.,
a po Michale, syn Aleksander, którego synowie : Jan, Klemens i Józef, wylegity-
mowani ze szlachectwa 1874 r. (Spis.).
Wojciech, z Antoniny Kosińskiej, pozostawił : Mirosława, którego dziecL*
Stanisław, Jan, Helena i Kazimierz; Stanisława, ur. 1868 r., zmarłego 1886 r., Zofię
i Wandę, za Teofilem Sobeckim (Teka Kossak.).
Digitized by
Google
KOTLEWICZOWIE — z KOTLIC. 886
W gubernii k^owskiej legitymowali się ze szlachectwa : Cezaiy Augustyn
i Korneli Michał, synowie Michała Władysława, 1848 r., a w w(^skiej : Kasper
z synem Ludwikiem, Franciszek z synem Bazylim i Józef z synami: Wincentym
i Franciszkiem, synowie Kazimierza, wnukowie Michała, prawnukowie Jana i Jó-
zef, syn Jana, wnuk powyższego Michała, z synami: Józefem Janem, Ignacym Joa-
chimem i Kazimierzem Franciszkiem, 1826 r.
Ignacy, syn Franciszka, wnuk Kazimierza, 1842 r. i Wincenty Feraryusz
Zacharyasz, syn Franciszka, Piotr i Kajetan, synowie Józefa, wnukowie Kazimie-
rza, 1842 i 1848 r.
Andrzej Mikołaj z synami: Aleksandrem i Wojciechem, Władysław Michał
z synami: Kornelem Melchiorem, Julianem Urbanem i Cezarym Augustynem i Oau-
denty Franciszek, synowie Wincentego, wnuki Józefa, prawnuki Kazimierza, syna
Michałowego, 1848 r.
Teofil, syn Piotra, wnuk Józefa, prawnuk Kazimierza, 1848 r.
Celestyn Bronisław, syn Bazylego, Wilhelm Konstanty i Joanna Marya
dzieci Wincentego Feraryusza Zacharyasza, wnuki Franciszka, 1856 r.
Marcin, syn Tomasza Tadeusza, wnuk Kaspra, z synami : Stanisławem
Franciszkiem i Zenonem Władysławem, 1866 r.
Leonard i Franciszek, synowie Ignac^^, wnuki Franciszka, prawnuki Ka-
zimierza, 1858 roku.
KOTLEWICZOWIE k POBÓG. Ignacy Norbert i Józef Antoni, wojski mo-
zyrski, podpisali, z województwem sandomierskiem, elekcyę Stanisława Augusta.
Mikołaj KoUewicz z synem Wadawem i Antoni z synem Janem Stanisławem, sy-
nowie Ignacego, wnuki Szymona Tadeusza, prawnuki Józefa, legitymowali się ze
szlachectwa 1845 r., w gubernii podolskiej (Spis.).
KOTLEWSCY z KoUewa, w powiecie raciążskim. Maciej Kotlewski z Łąż-
ka, miał córki: Katarzynę Janowe Stawowską i Elżbietę, 1516 r. (Qr. Gostyń.). Ży-
jący w tymże czasie Paweł z Kotlewa, miał dwóch synów: Macieja i Pawła. Ten
ostatni pozwany 1541 r., o zadanie ran (Qr. Płoc. Wiecz. 4 f 48 i 7 f. 86). Ma-
ciej i Jan Kotlewscy, dziedzice części Grzemb, w rypińskiem, 1564 r.
Stanisław, Albert, Jan Koniectho, Jan Dupka, Feliks Wrteeionko i Piotr
Sułura, dziedzice Kotlewa 1578 r. Jan z żoną, współdziedzic Jaroszewic, w lubel-
skiem, 1676 r. (Paw.). Marcyan i Seweryn podpisali, z województwem płockiem,
elekcyę Augusta II-go.
Stanisław Kotlewski, syn Wawrzyńca i Anny z Potrykowskich, sprzedał
1780 r. bratu Janowi, część dóbr Potrykozy, w ziemi czerskiej (Perp. Czers. 14 D
f. 178). Stanisław z Kotlewa, wójt z Miączyna, nabył 1448 r. Borylowo i Strze-
mielcze, w bełskiem, od Zakrzewskich (AQZ. XIX. 1798—1795).
z KOTLIC, w bełskiem, pisali się w XV-m wieku Nieborowscy, a wójtem
był tam 1468 r. szlachetny Dziersław (AOZ XIX).
H«rbars T. XL 40
Digitized by
Google
886 KOTLICCY - KOTUŃSCY.
KOTLICCY V. CHOTUCCY h. JELITA z Kotlic (dawniej ChotUce) pod
Mokrskiem, w województwie krakowskiem. Wieś tę, w latach 1876 — 1886 po-
siadali i z niąj się pisali bracia, Klemens, podczaszy krakowski i Tomek, prawdo-
podobnie synowie Stanisława Jelitka, kasztelana małogoskiego. Następnie w dzia-
łach obji^ ją widocznie całą Tomek, a Klemens pisał się z Łukowej i Żemik.
Tomek miał przezwisko Bumos. W 1881 r. wraz z ąynem, także Tomkiem,
miał sprawę z Andrzejem z Mokrska. Od 1890 r. nie wspominany już w aktach,
a od 1896 r. spotykamy pewno synów jego, Mikc^a i Stanisława, braci z Chotki
i Sędziwojowic, dziedziców także Korabnik. Mikc^ąj ożeniony był z Hanką z Ma-
łego Książa 1898 r. Syn ich Jan, 1418 r., a Stanisław, syn Piotra z Sędziwojo-
wic, 1480 r. na uniwersytecie w Krakowie. Tomek z ChotUc świadczy 1441 roku
(SŁ Pr. P. Pom. VIII; Hele. II).
Reginie z Kotlic, żonie swej, zapisi^Je Stanisław Woyszyk z Czeladzi wia-
no 1606 r. w Siewierzu, wobec stryja jej, Hermana Kotlickiego.
Jan Kotlicki i żona jego, Anna, ota^mali 1688 r. Kusińsko (7) w dożywo-
cie (DW. 49 f. 929). Józef Kotlicki, Franciszkanin, 1678 roku na uniwersyte-
cie w Padwie.
KOTLIŃSCY h. OGOŃCZYK z Kotlina, w powiecie kaUskiem. Dzietrzyk
z Kotlina, w latach 1897 — 1898 na sądach w Pyzdrach, a Wojciech 1897 roku
i Katarzyna 1899 r., na sądach w Gnieźnie (Leksz.). Andrzej, syn Dzietrzycha,
1426 r. na uniwersytecie krakowskim. Na sądach w Kaliszu spoty Icamy: Wcjcie-
cba z Kotlina 1410 r., Sędziwoja z Kotlina y. z Magnuszewie, żonatego z Dzierż-
ką, 1411 r., Magdalenę z Kotlina z córkami: Dzierżką i Zofią, 1412 r., Mikołaja,
syna Jakusza i wdowę po Jakuszu Katarzynę, 1412 r., Mszcziya z Kotlina i żonę
jego Śmicbnę, 1412 r., Henryka z Kotlina, zastępij^ącego na sądach wojewodę,
1416 r. (Pis. Dz. Pol. IX). Jan Kotliński i Albert» wyprawieni w zastępstwie na
wojnę wołoską 1497 r. (SŁ Pr P Pom. YU. 878 i 402).
Marcin Kotliński dziedziczył na części Kotlina 1679 r., Jan był przed 1676
rokiem współdziedzicem Odolina, w powiecie orłowskim, gdzie też leżały Kotliska
duże i małe, na których dziedziczyli 1676 r.: Tomasz Stanisław Kotek, Jan i An-
drzej, synowie Klemensa, Maciej GogoUce, Jan Koriorlowiez, Feliks, Zofia z syna-
mi« Maciej, syn Stanisława PUlbanka^ Maciej OogoUez, Stanisław Czernek, Stani-
sław i Feliks OogoUcge, Katarzyna PUbankowa, Jan Wnar, wszyscy Kotlińscy.
Jan Kotliński Oogol, dziedziczył na części Żakowic, a Maciej i Tomasz Ple-
bankowie, na części Sieroctiowa małego plebańsiciego, także w orłowskim (Paw.).
Na tych Kotliskach już w XlV-m wieku siedziała liczna drobna szlachta
różnych rodów. Andrzej z rodziną i Piotr z braćmi, zeznali dział Kotlisk 1898 r.
Oprócz nich wspominają akta orłowskie i łęczyckie Świąchnę 1896 r., Macieja
1897 r., Mikołaja Krawca, Mikołaja OUksiewieza 1402 r., Jana i Franka 1407 r.,
Tomka, stryjecznego brata Janka, 1408 r., Bogusława 1409 r., Piotra Tomkowi-
cza 1409 rolcu (Łęcz. I i II). Piotr z Kotlisk w Brześciu, 1419 roku (T. Paw.
Vn. 1169).
W grodzie przedeckim spotykamy 1616 r., Jadwigę z Bielickich Kotlińską,
1612 r. Bartłomieja, a 1621 roku Marcina, syna Szymona (Ks. 69 f. 98; 62 f. 66
i 66 t 766).
Digitized by
Google
KOTLIŃSCY - KOTNOWSCY, 887
Samuel podpisał, z województwem mińskiem, elekcyę Jana Kazimierza,
a Piotr, z województwem witebsiciem, obiór Augusta II-go. Piotr, namiestnik wie-
liski, brał 17J8 r. udział w najeździe na Sawin (Ist Jur. Mat. XXI). Stanisław po-
zwany 1660 r., o najazd na Semowicze (K^. VI E f. 18).
Franciszek, syn Kazimierza, nabył wraz z synami: Janem i Piotrem, 1706
roku od Zalewskiego część Jawcza (Zs. Halic). Maciej, Kazimierz, Jan i Jakób,
synowie Jana i Wojciech, syn Piotra, wprowadzeni 1755 r. do tej części (Ibid.).
Jakób, Teodor i Łukasz, synowie Macieja, Antoni, Tomasz i Franciszek, synowie
Kazimierza, i Maciej, syn Wojciecha, część tę na Jawczu sprzedali 1792 r. Jace-
wskiemu (A. Stanisł. For. Nob.).
KOTLIŃSCY h. RAWICZ. Że byli tego herbu Kotlińscy, świadczy wywód
szlachectwa z 1679 r. Łukasza Czermińskiego, biskupa pergameńskiego, schola-
styka gnieźnieńskiego, którego babka po ojcu była Zofia Kotlińska h. Rawicz,
z województwa sandomierskiego (Kor.).
KOTŁOWICZ b. SAS. Kotłowicz jest przydomkiem jedną) gałęzi rodu Ba-
czyńskich h. Sas, obecnie przez wielu jej członków, zamieniony na nazwisko ro-
dowe (M. D. Wąs.).
KOTŁOWICZ Andrzej Stanisławowicz, bojar 1660 r. (ML. 66).
KOTŁUBAJOWIE h. KOT (Wittyg). Dawid KotłubąJ Iliaszowski sprzedał
1676 roku Uiaszowo (Wittyg). W księdze grodzkiej żytomierskiej Nr. 16, ma się
znajdować wywód szlachectwa Jakóba Kotłubąja- Iliaszowskiego z 1648 r. Antoni
Kotłubąj-Uiaszowski wziął 1621 r. w zastaw część Wołodyjowiec od Mytków. Po
Abrahamie Kotłubąju Łazowskim (sic) nadane Berlińce Miaskowskiemu, 1627 r.
Jerzy, Stefan, Andrzej, Mikołaj, Jan, Aleksander i Anna, dzieci* niegdy Abrahama,
współdziedzice Berliniec 1689 r. (Pow. Mohilewski-Podols.).
Sylwester Kotłubaj, ihumen nowogrodzki (unita), obecny z metropolitą
w Bełzie 1628 r. (AIcta XXIII). Samuel, podczaszy upicki, z powiatu kowieńskie-
go, elektor Jana III-go, jako Krzysztof Samuel, podpisał s^mik kowieński 1670 r.
£dward, wydawca galeryi nieświ^kiej portretów Radziwiłłowskich, w latach
1867 - 1859.
[KOTNER Kngrsztof oblatował w grodzie sandeckim 1721 r. przywilej kró-
lewski, na sołectwo w Maniowej, wspólnie z Janem Buchowskim otrzymane (tŁ
D. Wąs.).]
KOTNOWSCY h. OSTOJA, w województwie sieradzkiem. Rodowód icłi
podaje Bobrowicz z Wielądka, w dodatkacłi do Niesieckiego. Andrzej Kotnowski,
z Teofili Rudzkiej, miał ąyna Jana, ionatego z Kataryną Krobanowską, córką
Wojciecha i Anny z Zalewskich, które) matka zapisała 8,000 flor. w grodzie piotr-
kowskim, 1667 r. Z niej dwóch synów : Kazimierz i Orz^forz. którzy podpisali,
z województwem sieradzkiem, elekcyę Augusta II-go.
W 1691 r. Jan z synami kwitował Radwana z procesu (Gr. Piotrk.).
Digitized by
Google
888 KOTOMIBRSCY - KOTOWICKL
Grz^orz zaślubił Maryannę Pągowską, z której pozostawił syna Antonie-
go, ożenionego z MaryaDną Krzętowslcą, której 1756 r. zapisał w grodzie piotrko-
wskim 1,858 flor. Synów jego dwóch: Maciej i Fabian, których matka kwitowała
1784 r., z odbioru 2,850 flor. (Gr. Piotrk.).
Maciąj, syn Antoniego, zaślubił Helenę Stanisławską, córkę Andrzeja i Teo-
fili z Gnoińskich, z której miał czterech synów:
1. Feliksa Klemensa, viceregenta sieradzkiego, żonatego z Teklą Krusze-
wską, córką Dominika, wojskiego sanockiego i Magdaleny z Bontanich, z której
córka Antonina i synowie: Jan, Hipolit i Modest
2. Kazimierza, rozwiedzionego z Zofią Oyrzanowską.
8. Piotra.
4. Michała, żonatego z Maryanną Bogusławską, córką Antoniego i Anny
z Dorożyńsl(ich, z której córka Maryanną i syn Antoni
Fabian, brat Macieja, zaślubił Maryannę Orłowską, z której córka Antoni-
na i syn Franciszek, żonaty z Antoniną Pągowską, ma z niej synów: Krzy-
sztofa i Piotra.
KOTOMIBRSCY v. KOTOMIRSCY h. PUCHAŁA mają pochodzić z Koto-
mirzyc na Pomorzu. Jest Kotomierz w powiecie bydgoskim, ale ten, przynajmniej
w XiV-m wieku, do innego rodu należał. Żyra, Wojciech i Zdrelik, dziedzice Ko-
tomierza, odgraniczali to swoje dziedzictwo 1815 r. od Wudzyna, majętności opata
Byszowskiego. Ten Żyra, komornik ki\jawski 1826 r., kasztelan kowalski 1880 r.
Patrz z Kościoła.
Konrad z Kotomierza, świadek 1846 r. (KWP.).
KOTONI. Jerzy i Konstanty, bracia Kotoni, otrzymali szlachectwo na sej-
mie 1676 r. (V. Ł.). W 1698 r. pozwani zostali, wraz z inną, nowokreowaną szla-
chtą, przed Trybunał radomski, o zaniedbanie shiiby wojennej. Ciź bracia obla-
towali 1706 r. w grodzie busl<im, indygenat wydany im przez Agafla Michała, księ-
cia siedmiogrodzkiego i przywilej szlachectwa otrzymany od króla Jana Ul-go
(Ks; 26 f. 1270). Jerzy był poborcą ziem ruskich 1680 r. (AGZ, X. 6748).
Konstanty, Jan i Stefan podpisali, z województwem ruskiem, elekcyę
Augusta U-go. Stefan, towarzysz pancerny, mianowany cześnikiem latyczowskim
1696 r., a Jakób, pokojowy l(rólewicza Konstantego, podstolim czerniechowskim,
w tymże roku.
Stefan, żonaty z Anną Horochówną. której zapisy odstąpił 1706 r. (?) bra-
tankowi swemu, Janowi (Gr. Chełm, z 1786 r.). Zofia Kotonianica, żona l-oy. Ja-
kóba Schegnewalt, rotmistrza królewskiego, 2-o y. Marcina Cielużyńskiego 1698 r.
Jan, syn Mikc^aja i Anny Czołhańskiej, córki Rafała i Heleny z Broszniowskich,
zawarł 1780 r. układ z Czołhańskim, o Czołbany i inne dobra (Tab. Qal. 0)ntr.
Ant. 7 f. 448).
KOTOWICKI Wojciech, opłacający pobór 1691 r. z Kotowic (pewnie Koto-
wiecko), w powiecie kaliskim, ma byó herbu na walącym się murse, dwie ba-
stty (Wittyg).
KOTOWICKI h. MASSALSKI Hiyćko, ziemianin wołyński 1696 r. (Wittyg)
Digitized by
Google
KOTOWICZOWia
889
KOTOWICZOWIB h. KORCZAK, Wyrok Aleksandra Jag. z 1499 roku,
w sprawie SzaDdra, Piotra i Iwaszka Kotowiczów z Nosiłowskim, o dobra Horki,
wspomina, że dziadem ich był Kot (ML. 6). Jan sprawował 1495 r. opiekę, nad
osobą i majątkiem swej narzeczonej, córki Jana Myszkowicza Jakowicza (ML. 5).
Może tenże sam Jan, był żonatym 1518 roku z ks. Biełuctiną Hołownia - Ostroże-
cką (Kniaź.).
Fedko, Olecbno i Michajło Kotowiczowie z Wołynia, bracia, dostarczali
w początkach XVI-go wieku na potrzeby wojenne 16 koni, a Michno i Seńko,
bracia, 8 koni (ML. 8). Jerzy Kotowicz otrzymał 1514 r., od króla Zygmunta, Ja-
kimowszczyznę, w powiecie grodzieńskim (ML. il).
Lew Iwanowicz Kotowicz, dworzanin królewski 1541 r., był 1524 r. namie-
stnikiem (podwojewodzym) nowogrodzkim (ML. 17 i 48). W 1541 i 1542 r. pro*
cesował się z bratem Michąjłem, o różne krzywdy (ML. 29 i 48). Lew pozostawił
syna Szczastnego i córkę Hannę, wdowę po Janie Abramowiczu 1546 r., a 2-o v.
żonę Jerzego Tyszkiewicza 1547 roku. Brat pozwał w tym ostatnim roku siostrę,
o roztrwonienie majątku rodzicielskiego w czasie, gdy pod jej opieką zostawić
(ML. 64 i 48).
Paweł Juriewicz Kotowicz, mierniczy dworu wasiliskiego 1555 r. (Akta
XIII f. 282), dworzanin królewski 1556 r. (Akta XIV), podko-
morzy grodzieński 1568 r., trzymał archimandryę grodzieńską
i monaster supraślski, w latach 1568 — 1580 (Arch. Zbór
Dok. IV). Bogdan Mikołąjewicz, ziemianin powiatu Słonim-
skiego 1566 r. (Akta XXII). Andrzej, pisarz ziemski grodzień-
ski 1578 r. Bołidanna, za ks. Lwem Massalskim 1590 r. Jan
ziemianin witebski, 1626 r. (Ist Jur. Mat XXII). Jan, stolnik
orszański, podpisał z województwem trockiem, elekcyę króla
Michała, a będąc i podstarościm grodzieńskim, z tymże po-
wiatem, obiór Jana III-go. Żył jeszcze 1682 r.
Andrzej Franciszek Kotowicz, starosta grodzieski 1652
roku, kuchmistrz litewski 1657 r., pisarz litewski 1658 roku,
kasztelan wileński 1672 r., żył jeszcze 1679 r. Wraz z żoną,
Barbarą, ftmdował klasztor Karmelitów Bosych w Wilnie. Po-
seł na sejmy w latach 1661, 1662, 1667, 1669 i 1674, marszał-
kował izbie poselskiej 1667 r. Trzy elekcye, Jana Kazimie-
rza, króla Michała i Jana III-go podpisi^ W latach 1657 —
1665 był i horodniczym i derewniczym wileńskim, a w la-
tach 1671 — 1676 był administratorem ekonomii kobryńskiej (Akta IV). W 1676
roku otrzymał konsens królewski, na cesyę starostwa grodzieńskiego synowi Ja-
nowi Franciszkowi.
Ten Jan, jako starościc grodzieński, podpisał, z województwem trockiem,
elekcyę króla Michała. Żonaty z Teresą z Bokumów, zamienił 1704 r. starostwo
grodzieńskie z Massalskim, na marszałkostwo grodzieńskie (Wolff.). Po nim zo-
stała córka Konstancya Barbara, żona Hrehorego Józefa Kotowicza, starosty gro-
dzieńskiego 1706 r., następnie 1710 r. łowczego W. Ks. Litewskiego. W 1718 r.
sprzedała dom pr^ ulicy Jezuickiej w Warszawie, w obecności brata stryjeczne-
go Antoniego Kotowicza i wi^a swego Kazimierza Bokuma, biskupa przemyskie-
Herb KorcsalL
Digitized by
Google
890 KOTOWICZOWIBL
go (DW. 61 f. 829 i 956 i 62 f. 258). Ów Hrebory Józef, chorąży, a następnie
starosta grodzieński 1706 r., został łowca^m 1710 r., a umarł 1728 lub 1724 r.
Aleksander Kotowicz, kanonik smoleński, 1652 r. na miiwersytecie w Pa-
dwie, ze scholastyka wileńskiego i sekretarza królewskiego, biskup smoleński
1678 r., został wileńskim 1684 r. Umarł 1686 r. Mansionarzy sprowadził do Wil-
na. Brat jego, Eustachy, z kanonika wileńskiego, referendarz litewski 1676 roku,
biskup smoleński 1687 r., umarł 1700 r.
Mikołaj, Jan i Michał Kotowiczowie, w województwie witebskiem, 1626,
1640 i 1664 r. (Ist Jur. Mat XXI). Helena, córka Jana i Maryanny Fedorowi-
czówny, za Samuelem Olechnowiczem, ziemianinem witebskim, 1714 r. (Ist Jur.
Mat XXII).
Franciszek i iona jego, Małgorzata z Wyszyńskich, nabyli 1748 r. od Abra-
mowiczów Siemaszkiszki, w powiecie brasławskim (Qr. BrasŁ z 1758 r.).
Franciszek, s^n Michała, cześnika rzeczyckiego i Anny Okołowiczówncjj
Krzywiówny, skarbnikówny nowogrodzkicjj, otrzymał 1780 r. zapis testamentowy
od dziada macier^tego.
Stanisław, skarbnik owrucki i sędzia grodzki grodzieński 1789 r. Ten sam
może Stanisław, skarbnik owrucki, namiestnik sądowy, regent ziemski i grodzki
i czasowo pisarz ziemski grodzieński 1768 r. (Akta I). Inny Stanisław, nabył 1777
roku Dymszany, w powiecie kowieńskim (Gr. Wileńs.). N. Kotowicz, regent grodz-
ki grodzieński 1767 r. Karol, namiestnik owrucki 1779 r. Michał, sędzia pogra-
niczny orszański 1785 r. Szymon oU^ymał 1794 r. dymisyę, z rangą szta^Junkrow-
ską (MP.). Andrząj, 1770 r. w witebskiem.
Grz^^orz, Antoni i Daniel Perewiscy- Kotowiczowie h. Korczak, synowie
Bassylego, wnukowie Jana Teodora, prawnukowie Jana, uznani konstytucyą sąj-
mową z 1775 r., z» korzystających ze wszystkich prerogatyw szlacheckich (V. L.
VIII f. 172). Antoni Perewiski-Kotowicz, miecznik bełski, był 1790 r. komisarzem
poczt ukraińskich i pocztmąjstrem w Winnicy.
Andrzej, z województwem krakowskiem, a Jan, podwojewodiy proszowski,
z ziemią chełmską, podpisali elekcyę Augusta II-go. Stanisław Jan, instygator
Trybunahi lubelskiego 1685 r. (Zap. Lub. 61 f. 1807). Marek W<^ciech Markow-
ski, sekretarz królewski, zapisi^ 1758 r. sumę ionie swej. Ludwice z Kotowiczów
(Perp. Ozers. 81 f. 102).
Ksiądz Andrzej, wikariusz w Cerekwi, umarł 1850 r. w Radomiu. Jan Ka-
zimierz i Antoni, synowie Franciszka i Ludwik, syn Jana Kazimierza, legitymo-
wali się ze szlachectwa w Królestwie Polskiem przed 1850 r, a Stanisław Kon-
stanty, 1859 r.
Marcelinai wdowa po Karolu Darowskim, fundatorka i przełożona general-
na zakonu Niepokalanek. Siostra jej była za Zakrzewskim.
Dominik, syn Jana i Zofii, ur. w Szmańkowcach 1788 r. Nie wiem, iszj
do tych Kotowiczów należy zaliczyć Iwana Michąjłowicza Kota, ziemianina woje-
wództwa witebskiego 1596 r. (Ist. Jur. Mat. XX) i Kota, dziedzica Wojsznarowa,
w powiecie Słonimskim, którego syn, Mikołaj Kotowicz, był właścicielem powyż-
szej wsi 1556 r. (Akta XXn).
Bazyli, gr.-kat paroch w Łące, zmarły 1815 r., z żony, Annv z Kotowi-
czów, pozostawih księdza Michała, Jana, Katarzynę Urbanową, Anastazyę Rudaw-
Digitized by
Google
KOTOWia
891
ską i Annę Czajkowską. Ksiądz S^inon» gr.-kat paroch w Orowie i ksiądz Sta-
nisław Eustacliy, także gr.-kat paroch w £>obroho8towie, bracia rodzenL Ostatni
umarł 1819 r., zostawiając : Rozalię, za Ics. Janem Łapczyńskinit Justynę, 1826 r.
za Janem Pasławskim, Annę, Micbała, Bazylego, Józefa i Teodora. Teodor, kan-
celista galicyjskiego Trybunału apelacyjnego i ksiądz Qrz^;orz, gr.-kat parocti
w Brzozdowcach, zmarły 1826 r., bracia rodzeni. Ostatni zostawił: księdza Michała,
gr.-kat parocha w Chorostkowie, Orz^orza, Andrzeja, Juliannę za Michałem Za-
górskim, Annę i Katarzynę, 1826 roku za Augustem Mikimem (M. D. Wąs. z A.
Lwów. Por. Nob.).
W guberni! l^jowskiej legitymowali się ze szlachectwa: Jan z ąynami: Ja-
nem Januszem i Aleksandrem Waleryanem Dezyderym, syn Daniela, wnuk Ba-
zylego i Klemens, syn Nikodema Demiana, wnuk Orz^orza, prawnuk Bazylego,
1887 r., a Franciszek, syn Klemensa i Franciszek Salezy Emanuel Maksymilian
Antoni, syn Jana Janusza, 1866 r.
KOTOWIE h. PILAWA wyszli ze wsi Kotki, w powiecie wiślickim, zwa-
nej dziś Kc^ki, a pisali się z Zdzistawkowic, następnie z Przybinic. Pietrasz Kot
i Mieczsław Kotek, łożniczy królewski, wymienieni 1898 r. w rejestrach podskar-
bi^o. Andrzej Kot z Zdzidawkowic 1408 r., Mikc^ąj Kot z Zdzi^awkowic 1414 r.,
a Świąszek z Kotek 1427 r., z rodu Pilawów, świadczyli przy wywodach szlache-
ctwa w Krakowie. Świąszek Jest 1419 r. burgrabią biskupim w Lipowcu.
Piotr Kot z 2klz]sławkowic dowiódł szlachectwa z ro-
du Pilawów 1418 r., a świadczył sam 1416 r. Ten sam Piotr
Kot z Kotek ma różne sprawy w Krakowie, w latach 1420—1427.
Córka Jego, Katarzyna, była żoną Marcina z Moskorzewa Ka-
mienieckiego, a syn Stanisław Kot z Kotek, dziedzic Bazowa
i części Pr^binic, dworzanin królewski 1462 roku (Summ.
Wierzb. I. 602), układał się 1466 r. z siostrzeńcami Kamienie-
ckimi, o spłaty z Niezdowa, Bukownik, Wolicy I innych
(St Pr. P. Pom. Vn, VIII; Hele. U). Córką też Piotra mogła
być Helena Kotka, panna dworska królowej Zofii, której nie-
winność zaprzysięgała 1427 r., następnie żona Floiyana z Pa-
canowa (Dług.).
Mikołaj Kot, dziedzic cz^i Filipowie, a Piotr Kot,
dziedzic Kotek, w drugiej połowie XV-go wieku (Lib. Ben.).
Piotr Kot z Przybinic i Bełzowa 1488 r., z żony ICata-
rzyny, dziedziczki WiduchoweJ 1608 r. (Paw.), mirf synów:
Jana i Mikołaja, procesi^ących się 1494 r. z Ligęziną i córki:
Zofię, za Wincentym Melsztynskim 1611 r., Annę, za Marci-
szem Dembińskim, wdowę 1617 r. i Dorotę, za Wawrzyńcem
Psarskim 1619 r. (Zs. Księs. 16 f. 8; Zs. Proszow. 8 f. 28; Gr. Kraków. 84 f. 216;
86 f. 888 i 488). Kikc^ąj Kostecki (sic) i Jan Wnuk, dziedzice Kotek 1608
roku (Paw.).
Piotra Kotka, yice-iupana komitatu Neutra 1469 roku, pieczęć przed-
stawia Pilawę na tarc^ i takąż w szczycie hdmu (Muzeum Peszt Arch. hr.
Forgach).
Herb Pilawa.
Digitized by
Google
892
KOTOWIE - KOTOWSCY.
Mikołaj Kot, 1489 — 1440 r. dziedzic Lipicy niższej, w halickiem. Jan Kot
z Wyrzyk Wyrzycki, 1492 r., ożeniony z Elżbietą, córką Jana z Bojowic, 1495 r.,
która, jako wdowa, zeznaje 1604 r. zapisy Janowi (pasierbowi?) i córce Katarzy-
nie, zostającym pod opieką Micbida Cholowskiego (AGZ. XVU i KYIII) Marcin
Kot, rządca biskupi w Brzozowej i Bliznom, 1470 r. w Sanoku.
KOTOWIE różni. Przezwisko Kot często się powtarza w XlV-m i XV-m
wieku. Piotr Kot z Tarnowa, brat Jaśka z Soboty i Mroczka z Kleszczewa, w la-
tach 1886 i 1899 w Poznaniu (Leksz.). Janek Kot z Prądna i Henryk Kotek z Ro-
goźna, domownicy arcybiskupa Janusza 1881 r. (KWP.). W czerskiem Kotowie
dziedziczyli na Służewie 1421 r.
KOTOWIECCY V. KOTOWICCY h. KORAB' z Kotowiecka (dawniej Koto-
jecko), w powiecie kaliskim. Stanisław Korab' z Kotowiecka, Jakusz i brat jego,
Orzymek, Szymon i syn jego, Mikc^ąj, Świętomir, Grzegorz i syn jego, Jan, Budzi-
sław, Bernhard i Janusz, w latach 1411 — 1416 na sądach w Kaliszu. Grzymek
zastępował 1416 r. nieobecnego sędziego. Po Jakuszu pozostały córki : Siechna,
Świanchna, Hanna i Dorota, które dopełniły działu ojcowizny 1412 roku (Pis. Dz.
Pol. IX).
Filip 1414 r., Mikołaj 1421 r., synowie Grzegorza, na uniwersytecie krako-
wskim, a Jan, syn Mikołaja, 1450 r.
Ksiądz Jan, Mikołaj, Jakusz i Wawrzyniec z Kotowiecka i Żakowicz, mają
1461 r. sprawę o dziesięciny (Pom. Dz. W. Śr. XVI). Wacław Łoś z Kotowiecka
1488 r. (Ibid.)
Stefan Kotowiecki prowadził 1498 roku własny orszak na wojnę turecką
(SŁ Pr. P. Pom. Vn. 548). Franciszek i Jan Kucharscy, czyli Kotowieccy, Woj-
ciech, Walenty, Maciej, drugi Wojciech, Piotr i Świętosław Kotowieccy, dziedzi-
czyli na Kotowiecku, a Mikołaj na części Gałązek 1579 r. (Paw.). Ksiądz Kasper,
teolog, kustosz koll^aty kaliskiej, proboszcz rychwalski, w końcu XV-go i na
początku XVl-go wieku. Jan, IMO r. wierzyciel Mycielskiego (Gr. Pozn. I f. 669).
Józef Kazimierz Korabita Kotowiecki, odstąpił 1772
roku pewną sumę Ssgrdłowskiemu. Maciej, syn Kazimierza
i Anny de Thoumell, kwitował 1781 roku Przeździeckiego
(DW. 89 f. 698 i 97 f. 682), a 1780 roku zeznał zapis doży-
wocia z żoną, Teresą ze Świeszewskich (Perp. Czers. 86 f. 214).
Jerzy Kotowiecki, pisarz ziemski połocki 1580 r.
KOTOWIECCY, bracia, Wilczek i Jakób z Kotowlec,
w latach 1890 — 1899 mają sprawy w Poznaniu i Kotoia-
nie (Leksz.).
KOTOWSCY h. ŁADA z Kotowa, w ziemi wiskiąj.
W 1458 r. w Wiżnie zakład został nałożony, między Kotow-
skimi ŁadzicamL W 1478 r. książę Jan Mazowiecki takiż
zakład nałożył między Pawłem, Jakóbem, Janem i Mikołajem,
Herb Łada. braćmi Z Kotowa. Jan i Borzym, synowie Pawła, zawarli
Digitized by
Google
KOTOWSCY.
1620 roku układ z Bernardem i jego synami, Mikołajem i Pawłem z Kotowa.
Miłosław i Bernard z Kotowa, synowie Przesdoma, zawarli układ 1521 r. w Wi-
znie. Powyższy Miłosław, syn Pi-zesdoma, część swoją w Koto wie oddał 1587 r.
synom swoim : Adamowi i Leonardowi (MIL). Kotowo Wielkie posiadał 1577 r.
Zygmunt, syn Borzyma, a Kotowo Małe— Maciej, Piotr i inni (Paw,).
KOTOWSCY h. POMIAN z Kotowic, w powiecie łęczyckim. Na sądach
w Łęczycy Jan Kotowski 1390 r., a Michał z Kotowic 1400 r. (Łęcz. I. 1694 i II.
6525 i 6587). Mikołaj Kotowski otrzymał 1498 r. prawo niemieckie dla Kotowic
i Lissic (M. 15 f. 48). Mikołaj i Baltazar, dziedzice Kotowic i Łazów 1576 roku,
a Mikołaj i Bartłomiej, dziedzice Lissic tegoż roku. Jan Kotowski, współdziedzic
Łazów (Paw.).
Ploryan, syn Mikołaja, odstąpił 1601 r. część swoją w Kotowicach, Balta-
zarowi i Pawłowi, synom Jana, którzy zastawili 1604 r. tamże staw Byszewskie-
mu (Gr. Przed. 49 f. 401; 52 f. 897 i 656).
Andrzej poległ pod Chocimem, a Krzysztof pod Łojowem, brat ich Ale-
ksander wystawił im 1651 roku pomnik w Cytowianach. Aleksander i Krzy-
sztof podpisali, z księstwem żmudzkiem, elekcyę Jana Ka-
zimierza.
Aleksander, dziedzic Podubisia, był stolnikiem staro*
dubowskim i z Anny Jezierskiej, 1666 r. miał synów: Stani-
sława, elektora Jana III-go i Dominika. Maryanna, córka
Aleksandra, stohiika starodubowskiego, żona Michała Kurze-
nieckiego, matka kanonika gnieźnieńskiego 1701 r. (Kor.).
Jacek z Podubisia, tytułowany chorążym kyowskim,
żonaty był 1752 r. z Ludwiką z Zielonków Radeckich (?). Su-
kcesorowie jego, Rozalia Łukaszowa Światopełk - Zawadzka,
Rafał Kotowski i Feliks Skorupka, zawarli układ 1774 r. (Or.
Krak. 188 f. 114S).
Potomkiem, wyżej wymienionego Aleksandra, musiał
być Stanisław, bo był z Podubisia, syn Dominika i Joanny
F^owskiej, wnuk Krzystofa i Joanny Romerówny, wylegity-
mowany ze szlachectwa 1782 r., w grodzie przemyskim, po
którym, ze zmarłej 1800 r. Zuzanny z Bory^awskich, pozo-
stała córka Teofila (A. Lwows. For. Nob.).
Synem Krzysztofa z Romerówny, był Samuel, który, z Zofii Ujejskiej, miał
syna Stanisława, wylegitymowanego ze szlachectwa w ziemstwie Iwowskiem,
1788 roku.
Dominik, Jan Nepomucen i Wincenty, synowie Antoniego i Justyny Mie-
czycbowskiej (?), wnukowie Józefa i Maryanny Dobrzańskiej, legitymowali się za
szlachectwa 1782 r., w Wydziale Stanów galicyjskich (M. D. Wąs.).
Konstanty, marszałek mozyrski 1657 roku. Piotr, podpułkownik dragonów
królewskich 1658 r. (Zap. Lub. 45 f. 669). Karol, starosta mozyrski 1696 r, zmar-
ły 1701 r., otrzymd 1700 r. przyznanie dożywocia dla żony na Boryskowicach i Ja-
kimowicach (Wolff.).
Herb Pomian.
Uerbftrs. T. XL
50
Digitized by
Google
894
KOTOWSCY.
Hieronim Konstanty 1691 r., a Floryan Leon 1698 r., marszałkowie mo-
zyrscy. Ten ostatni był poprzednio chorążym 1688 r., a następnie podkomorzym
i posłem mozyrskim na sejmy, w latach 1688, 1698, 1696 i 1699. Zginął pod Kir-
szporluem 1704 r.
Hieronim Konstanty, starosta domanowski 1698 r., żonaty z Barbarą z Mar-
sonów. Maryanna, wdowa po Michale Ciechanowieckim, wojewodzicu mińskim,
1696 roku.
KOTOWSCY h. PUCHAŁA z Kotów, w ziemi łomżyńskiej. Beata, córka
Stanisława z Kotów, żona Trojana z Czajek, odstąpiła 1464 r. dobra swoje dzie-
dziczne Koty, stryjowi Mikołajowi ł braciom swoim rodzonym, Maciejowi, Andrze.
jowi i Mikołajowi. Jan, syn Mikołaja z Kotów, 1486 r. w Łomży. Mikołaj stary
Kot, syn Andrząja z Kotów, alias Lutostań, h. Puchała, w Łomży 1478 r.
Jednocześnie z tymi Kotowskimi dziedziczył na Luto-
staniach ród Pilawitów, gdyż w Łomży, Mikołaj, syn Abraha-
ma Kota z Lutostania i Marcin, syn Andrzeja Kota z Lutosta-
nia, h. Pilawa, zawarli układ 1470 r. Stąd zamieszanie i na-
leży brać za Kotowskich h. Puchała tych tylko, którzy się
z Kotów pisali.
Stanisław i Jan, książęta Mazowieccy, sprzedali 1524 r.
w Warszawie włókę lasu, graniczącą z Kotami, za 10 kóp
groszy, Stanisławowi, synowi Pawła i Goliaszowi, jego syno-
wi i Michałowi, Piotrowi, Janowi i Jakóbowi, synom Pawła,
i Albertowi i Jakóbowi, synom Marcina, dziedzicom Kotów.
Aleksander Kotowski, syn Wojciecha, oddał 1695 r. synowi
swemu Janowi, całą połowę dziedzictwa swego na Kotach, Gu-
tach, Gronostajach i Żelechowie. Powyższy Jan Kotowski, na
częściach otrzymanych od ojca, zabezpieczył tegoż 1695 roku
2.000 flor. żonie swej, Konstancyi, córce Jana Kapicy i Elżbie-
ty z Kołakowskich (Mil). Od nich pewnie idzie Jan Kotow-
wski, burgrabia zambrowski 1787 r. i Paweł, historyk, czło-
nek warszawskiego Towarzystwa przyjaciół nauk i naukowe-
go krakowskiego, ur. w Gronostajach i777 r.
KOTOWSCY h. TRZASKA zKotowic, w powiecie war-
szawskim, których część należała 1580 r. do Krzysztofa Ko-
towskiego (Paw.). Istniała też jeszcze 1579 r. wieś Koty, pod
Białą, w rawskiem, zamieszkała przez licznie rozrodzoną szla-
chtę, prawdopodobnie z rodu Trzasków. Jeden z dziedziców
Bartłomiej pisał się nawet Trzaską (Paw.).
Krzysztof, dziedzic Kotowlc, był synem Łukasza i w 1589
roku zapisał 100 kóp gzoszy żonie swej, Katarzynie z Mano-
wskich, córce Bartłomieja (Zs. Gr. Czers. 57 f. 889).
jego: Ploryan, Wojciech Józef i córka Marancya.
w imieniu swojem i rodzeństwa, wydzierżawił 1611
Herb Trzaska. wice Pruszkowskiemu (DW. 89 f. 869).
Herb Puchała.
Synowie
Ploryan,
r. Koto-
Digitized by
Google
KOTOWSCY. 895
Wojciech zeznał 1621 r. zapis na rzecz iony, Zofii ze Świeszewsidcb (DW.
46 f. 1887), z której zostawił synów: Kazimierza, Jana i Grzegorza.
Jan, s;n Wojciecłia, byt sicarbnikiem warzawskim, umarł 1668 r. W 1664
roku zeznał zapis dożywocia z zoną, Elżbietą (DW. 52 f. 545).
Grzegorz, syn Wojciecha, zeznał w grodzie warszawskim donacyę na Pra-
źmowskiego (DW. 51 f. 249).
Kazimierz, syn Wojciecha, otrzymał od ojca 1686 r. połowę Kotowic (M.
182 f. 145), do których wprowadzonym został 1641 r. (DW. 49 f. 1697). W 1688 r.
subdelegat grodzki warszawsld (DW. 49 f. 880), 1641 r. pisarz kancelaiyi króle-
wskiej, 1648 r. podsędek, a 1658 r. sędzia ziemski warszawski, zeznał testament
1670 r. (DW. 1068 i 1111). Pos^ na sejm 1661, 1667 i 1670 r., a z sąjmu 1661
roku komisarz do rewizyi skarbu koronnego. W 1651 r. nabył, od Gółkowskiego,
Zielonki, Prusy i Łubkowe (DW. 51 f. 1408). Żonatym był z Maryanną Ossowiń-
ską, z którą zeznał zapis dożywocia 1652 r. (DW. 49 L 2276; 51 f. 1086 i 1755).
Drugą Jego żoną była Elżbieta Kochanowska, wspólnie z którą wykupił 1666 roku
sześć łanów w Topolnej (Ręk. Oss. Sig. 189 f. 86). W 1669 r. podpisał, z ziemią
warszawską, elekcyę Icróla Michała.
Wojciech, stronnik Augusta III-go, 1788 r. (Obi. Warsz. 49 f. 609). Tomasz
Trzaska Kotowski, dziedzic części Starego Mazowsza, z Katarzyny DziewanowskieJ,
miał syna Antoniego, ur. 1784 r., oficera b. wojsk polskich, księdza od 1809 r.,
dziekana kapituły warszawskiej i oficyała 1887 r., biskupa nominata, sufragana
łowickiego 1842 r., zmarłego w Warszawie 1845 r. Wiktor, szambelan Stanisła-
wa Augusta, zeznał 1790 r. zapis dożywocia z żoną, Anną Florentyną z (^ecie-
rzyfiskich, I-o v. Dahienową, 2-o v. Ludwikową Reverdille (DW. 106 f. 1495
i 107 r. 688).
Adam, podczaszy wyszogrodzki, zmarł bezpotomnie przed 1778 r. i mają-
tek po nim otrzymał Oborski (Kancl. 87 f. 491). Franciszek podpisał, z wojewódz-
twem sandomierskiem, elekcyę Stanisława Augusta. Wojciech, miecznik wendeń-
ski, prowadził 1787 r. z żoną, Maryanną z Szeymetzlerów (drugi raz de Szmeklery),
proces rozwodowy (DW. 108 f. 1441 i 1524; 106 f. il).
Legitymowali się ze szlachectwa: Józef, syn Franciszka i Teresy Odrze-
chowskiej, 1782 r. w ziemstwie przemyskiem. Jan Józef, syn Wawrzyńca i Ka-
tarzyny, tamże 1787 r., a syn Jego, Marcin Stanisław Kostka Leopold, urodzony
z Antoniny Staniszewskiej, w Wydziale Krajowym galicyjskim 1884 r., wreszcie
Ignacy i Maciej, synowie Jana i Maryanny Seńkowskiej, wnukowie Andrzeja, tam-
że 1809 r. Michał, żonaty 1795 r. z Mechildą Oarczyńską (DW. 110 f. 1622).
Jakób, tytułowany skarbnikiem nursktm, nabył 1774 r. część Siestrzewito-
wa, w województwie lubelskiem. Synowie Jego, urodzeni z Franciszki de Orypary,
Tomasz Ignacy Antoni 1768 r., Józef Grzegorz 1772 r. i Mateusz Antoni 1778 r.,
w parafii Biskupice, legitymowali się ze szlachectwa w Galicyi zachodnią) 1804 r.
(Quat Vn f. 125).
Legitymowali się ze szlachectwa w Królestwie Polskiem, przed 1850 r.:
Stanisław, syn Szymona, Antoni Mateusz, syn Jakóba, Stanisław, syn Antoniego,
Jan Piotr i Stanisław Jan, synowie Tomasza, Antoni, Roch, Jakób i Ignacy, syno-
wie Jana, Tomasz, syn Łukasza, Kazimierz, syn Grzegorza, Michał i Tomasz,
synowie Wawrzyńca, Jan i Stanisław, synowie Tomasza, Bartłomiej, syn
Digitized by
Google
896 KOTOWSCY.
Macieja, Joachim Wincenty, syn Jakóba» Teodor Wojciech, syn Piotra, Franci-
szek, syn Kazimierza i Marcin, syn Stanisława. Emilia z Terleckich Kotowskai
zmarła w Radomiu 1871 roku.
KOTOWSCY różnych herbów. Tomasz z Kotowa świadczy 1447 r. w Opa-
towie (KWP.). Andrzej Bączek Kotowski, uległ konfiskacie dóbr części Tudorow-
ca i Kotowa w sandomierskiem, 1497 roku. Jan Kotowski z Kotowa, ma sprawy
1499 r. we Lwowie (Summ. Wierzb. II. 878). Jan Kotowski, wójt łucki, 1528 r.
na popis ziemi wołyńskiej stawia jednego konia (Arch. Sang.). Szymon, 1598 r.
wo&iy województwa wołyńskiego (Woł. I f. 80).
Jan Kotowski j^toolny selachcie koronny^, wziął 1566 r. w 8,000 flor. w za-
staw Lubasz na Wołyniu, od wojewody Łaskiego. Poprzednio nabył od niego: Ja-
niewice, Arestów i Holeniewszczyznę (Op. Łuc. 2098 f. 44). Mikołaj Kotowski za-
pisał 1572 r. Rostów i Iwańczyce swej żonie (Op. Łuc. 2049 f. 12). Tenże Miko-
łaj, zastawił 1582 r. w 800 kopach dobra Chołoniewskie, żonie swej Teodorze, które
z l>ratem trzyma zastawem, od Myszki Warkowskiego (Op. Łuc. 2060 f. 12). Był
on dziedzicem Arestowa, w powiecie łuckim, 1588 r. (Jabł. f. 108). Michał, skarb-
nik piński, zmarły przed 1741 r., żonaty był z Barbarą Rakowską, 2-o v. 1741 r.
żoną Zacharyasza Prackiego, miecznika liwskiego (Perp. Czers. 25 f. 260). Stani-
sław, żonaty z Teresą Rzuchowską, l-o y. Felicyanową Jasieńską, podstoliną laty-
czowską, 1775 r.
Paweł procesował się z Rapackim 1629 r. (Gr. Tremb. 117 f. 1490). Jan,
sędzia grodzki kijowski i burgrabia halicki 1668 r. (Gr. Halic. 50 f. 685). Jan na-
był, za konsensem królewskim, 1666 roku Podgrodzie, od Bratkowskiego, które,
wspólnie z żoną, Maryanną z Skarżyńskich, odstąpił Michałowi 1670 r. (Gr. Halic.
48 f. 566 i 52 f. 22; AGZ. X. 5624). Dzieci jego: Michał, Franciszek i Anna, po-
zwij 1671 r. Poniatowskiego. Z nich Franciszek, z Katarzyny Wiszowatównej,
pozostawił Antoniego i Jana* posiadać^ 1727 r. Iszczkowa (Gr. Tremb. 141 f. 145;
142 f. 960 i 198 f. 407).
Adam, poborca radomski 1658 r. Dominik puścił 1688 r. dobra swe w za-
staw (Gr. Sandec. 66 f 876). Tomasz, Wojciech i Zofia, l-o v. Łudwikowa Przy-
wicka* 2-0 V. Michałowa Kopecka, dzieci Aleksandra i Franciszki uzyskali 1726
roku wyrok na Wirskiego, o sumę (A. Tryb. Łub.). Mikołaja i Aleksandra po-
zwał 1788 roku Źuliński, o niedotrzymanie umowy (Gr. Sandec. Fasc. 81 f. 511).
Franciszek i Stanisław kwiti^ą Osińskiego 1774 roku (Gr. Czchów. 41 f. 848;
M. D. Wąs.).
Tomasz i Józef, stronnicy Leszczyńskiego, na sejmiku w Mścisławiu 1788
roku. Ignacy nabył 1798 r. część Brzostowa (DW. 109 f. 1100).
Na Podolu legitymowali się ze szlachectwa: Jan, syn Andrzeja, wnuk Jó-
zefa, prawnuk Wojciecha, 1844 r., a Feliks i Antoni Wincenty, synowie Jana,
wnukowie Andrzeja, 1849 r. (Spis).
W gubemii wołyńskiej legitymowali się ze szlachectwa: Michał, syn Jana.
wnuk Michała, prawnuk Pawła Romana, praprawnuk Jana, 1858 r. Jan z syna-
mi: Otonem i Onufrym, Grzegorz z synem Justynom i Tomasz, synowie Ja-
kóba, wnuki Jana, prawnuki Pawła Romana, 1860 r.
Digitized by
Google
KOTOWSKI. 897
W gubernii kijowskiej legitymowali się ze szlachectwa: Edward Czesław.
Helena Zofia, Marya Józefa, Janina i Tadeusz, dzieci Maurycego Czesława, wnuld
Feliksa, 1849 r.
Kotowscy w gubernii czemiechowskiej wywodzą się od Ananiasza, pisa-
rza litewskiego 1659 r., któr^^o syn Demian, miał syna Jana, a ten Dymitra, po
którym syn Antoni, towarzysz pancerny 1789 r., pozostawił dwóch synów: Jerze-
go i Teodora. Szymon i Pantaleon, synowie Jerzego i Mikołaj syn Teodora, wy-
legitymowani ze szlachectwa 1827 r.
Jan, syn Demiana. otrzymał 1676 r. folwark Czystąjc.
KOTOWSKI Adam, sekretarz Icrólewski, otrzymał indygenat na scjjmie 1678
roku (V. L.). Tenże Adam, na Bobrownikach i Dęblinie, wspólnie z Wawrzyń-
cem Wodzickim, mianowani 1676 r. administratorami ceł ruskich i ukraińskich
(AOZ. X. 4976). W 1674 r. zlecił mu król założyć komorę w Jarosławiu, dla po-
boru ceł (Ibid. 5486). W 1677 r. wziął z Bilińskim w dzierżawę podatki nadzwy-
czajne (Ibid. 6678), a dzierżawił również, wspólnie z Wodzickim i żupy solne kra-
kowskie, ruskie i Samborskie, od 1674 r. W 1676 r. Jest administratorem wiel-
korządztwa krakowskiego i sędzią ziemskim wyszogrodzkim i wykupił, wspólnie
z żoną, Małgorzatą Durantówną, za konsensem królewskim z tegoż roku, staro-
stwo bolimowskie od Polanowskiego (M. 211 f. 248 i AOZ X. 6681). Był i sekre-
tarzem królewskim i stolnikiem wyszogrodzkim 1680 r., otrzymał 1688 r. konsens
królewski, na odstąpienie starostwa bolimowskiego Pąskowskiemu (M. 216 f. 69).
Umarł 1694 r. Pochowany wspóbie z żoną, u Dominikanów w Warszawie, w ka-
plicy przez siebie wzniesionej. Żona Jego, 1680 roku, w podróży do Rzymu, była
w Padwie.
Koniee Umn JedeoMtego
Digitized by
Google
Digitized by
Google
T. Xl str. 27a.
Uzupełnienia I Sprostowania.
Do KOMOROWSKICH h. DOŁĘGA odm. (Tom X str. 887—9) i KOMOROWSKICH
h. KORCZAK (Tom X str. 27).
Idąc za wskazówkami podanemi przez pisarzy heraldycznych^ o Komoro-
wskich piszących, uważaliśmy, że wszyscy Komorowscy, powiat wiłkomierski za-
mieszkający, są h. Dołęga odm. Tymczasem, z przedstawionego nam wywodu ze
szlachectwa i tytułu hrabiowskiego, dokonanego 1805 r., przed Deputacyą Wywo-
dową litewsko - wileńską, przez potomków Franciszka Komorowskiego, strażnika
wiłkomierskiego, okazi^e się, że obok Bartłomieja Komorowskiego h. Doł^^ odm.,
syna Samuela (Tom. X, str. 887), którego właśnie wzięliśmy za ojca Franciszka
Komorowskiego, strażnika wiłkomierskiego, żył w tymże czasie, w powiecie wił-
komierskim, inny Bartłomiej h. Korczak, który przeniósł się z województwa beł-
skiego, w powiat wiłkomierski. Był on synem Jana i Zofii Polańskiej, cześników-
ny sanockiej, a wnukiem Michała, o czem poucza nas akt, którym, opuszczając
strony ro()zinne, zrzekł się 1708 r. w aktach buskich majątku rodzicielski^^, na
rzecz wymienionego ojca swego.
Ów Bartłomiej, podczaszy wiłkomierski 1742 r., zaślubił Teresę Oziembło-
wską, córkę Hektora, za którą otrzymał Rawiszki, Oikanie, Zośnice i Kołpaciszki.
Te dwa ostatnie majątki odprzedał. Synów miał czterech: Franciszka, Hektora,
miecznika wiłkomierskiego, Antoniego i Józefa, Jezuitę, oraz córek pięć: Annę Cie-
cierską, Teresę Szukowę, Marcyanellę Szemiotową, ciwunowę retowską, T^orę
i Józefatę, zakonnice. W 1768 r. rozdysponował w ten sposób swym majątkiem,
że oddał Rawiszki i Gikanie synowi Franciszkowi, a młodsi bracia mieli otrzymać
80aty (ObL w A. Tr. lit z 1760 r.). Z nich:
Antoni, za młodu dworzanin prymasa Komorowskiego, który sądząc z listów
pisanych do niego i jego ojca, był ich blizkim krewnym, wyjednał dla niego
u króla starostwo meldyńskie. Elekcyę Stanidawa Augusta podpisał. Jako An-
toni z Liptowy i Orawy Komorowski W 1766 r. podstoli, a 1781 r. wojski wił-
komiersld, zaślubił Antoninę z Morykonich.
Franciszek, od 1740 r. strażnik wiłkomierski, nabył Porawie 1768 r. Żonaty
1-0 y. z Anną Frąckiewiczówną - Radzimińską, oboźnianką wiłkomierską, 2-o y.
z Franciszką bar. a Łudingshausen - Wolffówną, z pierwsze) żony pozostawił ąyna
Stanisława, któremu testamentem z 1781 r. (Zs. Wiłkom. z 1789 r.), zapisał Pora-
wie, a z drugiej — Piotra, Jana i Feliksa, którym zapisał Rawiszki i Oika-
nie. Z nich:
Digitized by
Google
27 h
1. Stanisław, szambelan dworu polskiego 1766 r., deputat na Trybunał
litewski 1768 r., nabył Rawiszki od braci. Żonaty z Franciszką Staszewską, po-
zostawił córki : Izabellę Szyszłłową, wojskę upieką, Teklę, Józefatę i Konstancyę,
oraz dwócti synów : Franciszka i Józefata, chorążego kawaleryi narodowej wojsk
polskich. Obaj bracia wprowadzeni zostali 1801 r., do dóbr po ojcu odziedziczo-
nych i legitymowali się ze szlachectwa w Wilnie 1805 r.
Franciszek, komisarz cywilno-wojskowy powiatu wiłkomierskiego, następ-
nie Yice-marszałek tegoż powiatu, dziedzic Rawiszek, Porawia i innych, z Tekli
Borowskiej, miał pięciu synów: Leona, ur. 1811 r., Stanisława, ur. 1815 r., Augu-
styna, ur. 1817 r., Kazimierza* ur. 1819 r. i Wiktora, ur. 1821 r., w parafii Pone-
delskiej. Leon, Stanisław i Kazimierz, zmarli bezpotomnie. Z dwóch pozo-
stałych:
A). Augustyn, dziedzic Podbirża, zmarły 1905 r., pułkownik inżynieryi
wojsk cesarsko-rosyjskich, zaślubił bar. Emilię Holstinghausen-Holsten i z niej po-
zostawił urodzonych w Podbirżach : Stanisława 1868 r., Wacława 1864 r., Ste-
fana 1866 r., Czesława 1867 r. i Wiktora 1870 r. Z nich Stefan, zaślubił 1894 r.
hr. Jadwigę Komorowską h. Korczak, córkę hr. Juliusza i Teofili z hr. Krasickich,
z której syn Andrzej, ur. 1895 r. i córka Zofia, a Czesław, zaślubił hrabiankę
Annę Mielżyńską.
B). Wiktor, dziedzic Poniemunia i innych, sędzia pokoju z wyborów po-
wiatu kowieńskiego 1862 roku, z Ludwiki Markiewiczówny 1l Łabędź, pozostawił
syna Leona, ur. 1849 r. w Szatemikach, dziedzica Siedlisk, w kieleckiem, zmarłe-
go 1900 r., pochowanego w Nakle, któr^^o, z Krystyny Zbijewskięj, Aniela, wy-
sda 1903 r. za Olgerda Żukowskiego i Michał, ożeniony 1904 r. z Maryą Zaboro-
wską, 1-0 V. Ruczową, córką senatora Ambroż^^. Michał ma syna Leona.
2. Piotr, syn Franciszka, strażnika, urodzony z WoUTówny, pułkownik
wojsk polskich, nabył 1797 r. Koweliszki, w powiecie wiłkomierskim. Pierwszy
posiadacz, utworzonego z majątku matki, majoratu Kurmenskiego w Kurlandyi,
z Julianny Nowickiej, nie miał potomstwa.
8. Jan, syn Franciszka, strażnika, z Wolffówny, szambelan dworu pol-
skiego, żonaty z Antoniną Wiszniewską h. Trzaska, stolnikówną wiłkomierską,
miał pięciu synów: Antoniego, Onufrego, Leopolda, Piotra, drugiego ordynata Kur-
menskiego, żonat^fo z Zofią hr. Iselschmit y. Milbitz i Aleksandra. Z nich:
Antoni, prezydent Izby sądowej, z Doroty Orotkowskiej h. Przerowa, po-
zostawił: Antoniego, ur. w Suwejniszkach 1882 r., trzeciego ordynata Kurmen-
skiego, ionat^fo z Elwirą Syruciówną, z której Piotr Antoni, ur. 1862 r., czwarty
ordynat Kurmeński, żonaty z Maryą Komorowską, córką Augustyna z bar. Holste-
nównej, Jarosław, ur. 1865 r., dziedzic Suderwy, żonaty z Izą Kotwiczówną, z któ-
rej: Wadaw, Antoni, Irena I w końcu Szymon, ur. 1869 r., ożeniony z Anną Mont-
wiłłówną, córką Wincentego.
Piotr, brat Antoniego, trzeciego ordynata Kurmenskiego, ur. 1888 r. w Wil-
nie, dziedzic Radkun, z Felicyi Komorowskiej, córki Piotra, pozostawifc Zygmunta,
ur. 1865 r., żonatego z Elizą Rfimerówną, z której: Hektor i Julian, Antoniego,
ur. 1873 r., Witolda, ur. 1875 r. i Karola.
Onurry, drugi syn szambelana Jana z Wiszniewskiej, zaślubił Maryannę
Nowicką i z niej miał syna Jana, ur. w Gikaniach 1888 r., żonat^fo z Karoliną
Digitized by
Google
27 c
TuTówną h. Korczak, z której: Marya Stefanowa Lasocka, Adam, ur. 1878 r., Hen-
ryk, ur. 1875 r. i Józef, ur. 1876 r. w Gikaniach.
Stanisław, Stefan, Czesław i Wiktor, synowie Augustyna, z bar. Holsting-
łiausen v. Holsten, Leon, syn Wiktora, z Ludwiki MarkiewiczówneJ, Piotr, Jaro-
sław i Szymon, synowie Antoniego, trzeciego ordynata Kurmeńskiego, z Elwiry
Syruciówny, Zygmunt, Antoni i Witold, synowie Piotra i Pelłcyi Komorowskiej,.
w końcu Adam, Henryk I Józef, synowie Jana, z Karoliny Turówny, otrzymali przy-
znanie tytułu hrabiowskiego w Austryi, o czem przekonywa zaświadczenie wyda-
ne przez austriackiego ministra spraw wewnętrznych z 2d-go Stycznia 1894 r.
W zaświadczeniu tem znachodzi się ta pomyłka, że uzyski^ący przyznanie tytułu
hrabiowskiego, podani są za potomków Franciszka Antoniego, kasztelanica santo-
ckiego, zmarłego bezpotomnie, gdy rzeczywiście pochodzą od Franciszka, straż-
nika wiłkomierskiego, jak to legitymacya z 1805 r. przekonywa.
Wskutek powyższego sprostowania, należy w T. X-m Herbarza, na str. 887,
na końcu wiersza 21-go doplsad : Syn jego Bartłomiej, a od wiersza 22*go tejże
stronicy, do wiersza 20-go str. 889, wszystko wykreślić. Do str. 27 Tomu XI-go
dołączyć to sprostowanie i na tejże stronicy w miejsce ostatnich trzech wierszy
zamieścić: O Komorowekieh, wylegitymowanych ge sglaehectwa z A. Koregak, patre
Komorowskich h. Łabądi.
Digitized by
Google
Usapełnienia i Sprostowania.
T. XI Or. 98. Do KONOPKÓW h. NOWINA
Btr. 102 w. 14. Mętem Jadwigi Jest bar. Karol DiaickoiMiiy-Łangendorf, a nie
Dlaukowesky-Langendorf.
w. 21. Baron Stanisław był dziedzicem Bmika» Wiewiórki i Olesna*
a nie Głogóczewa, który należał do Józefa (str. 100 w. 11), a następnie
do syna jego Stanisława, o którym mowa na str. 100 lit d.
8tr. 103 w. 13. Córce bar. Kazimierza, a tonie hr. Reya na imię Jóg$fa, a nie
Stefania, Jak w tekście ,|Herbarza*.
T. XI, dr. 118. Do KOPCZYŃSKICH h. ŚLBPOWRON nalefy Onufry, nr. 1786 r.
w Czemiowie, w województwie gnieźnieńskiem, zmarły 1817 r. w War-
szawie, głośny p^ar, uczony, przełoiony zgromadzenia XX. P^aiów, czło-
nek Towarzystwa przyjaciół nauk (Teka W. Rulikowskiego).
Do KOSIŃSKICH h. RAWICZ T. XI, str. 276 w. 10, dodaj:
Wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskiem przed
1860 rokiem : Jógef Grzegorz Antoni i Lueyan Ignacy Wojciecti, byU
synami Antoniego, dziedzica Szczkowa i Szczkówka, z Pebronii Kretko-
wskiej urodzeni i mieli siostry, Józefę i Małgorzatę. Z nich:
Józef, właściciel Szczkówka, żonaty z Placydą Nadratowską, miał
syna Karola i córki: Ludwikę, Maryę i Łucyę. Karol, właściciel Ponę-
towa, zaślubił Maryę Rakowską i z niej ma: Antoniego, Ignacego, Iza-
bellę, Oabryelę i Janinę.
Lucyan, młodszy syn Antoniego, właściciel Szczkowa, zaślubił
1-0 V. Katarzynę Sojecką, 2-o v. Filipinę Kretkowską, pozostawiając
z pierwszą) żony syna Antoni^^ a z drugiej — - syna Leona, zmarłego
bezpotomnie.
Antoni, właściciel Nowej wsi, w powiecie słupeckim, radca Dy-
rekcyi Szczegółowej Tow. Kred. Ziems. w Kaliszu, zaślubił 1867 r. Ada-
minę Zielińską i z niej ma: Staniriawa, ur. 1879 r., Zofię Kożuchowską,
Maryę Karczewską i Łucyę Mun^owską.
Wiersze 16 i 17 wykreślić.
T. Xl itr. 324. Do KOSSEGKICH wiersz U. Feliks, ionaty z Wandą Zarembian-
ką, córką Bolesława i Joanny z Leśniewiczów, ma córki : Stanisławę
i Janinę, a Antoni, oteniony z siostrą Wandy, Stanisławą Zarembianką,
ma córkę Wandę.
Digitized by
Google
Lista Prenumeratorów Herbarza. '^
A.pelt (kri^gMnia w Gi^stochowie) egi. 2.
Aichiwum miasta Lwowa.
Ascher A. i Sp. (kri^garnia) Berlin.
Augustowski Julian, Petersburg.
Baden Durlach (księgarnia w Radomiu).
Badeni Eks. hr. Kasimiers, Lwów.
Bagniewski Zygmunt Biseśce. gub. radomska.
Baier« Kraków.
Barsykowski Ł Ł, Rostów nad Donem.
Bentkowski Jósef s KonstantynówkL
Białkowski Leon, Mołcsany gub. podolska.
Biblioteka Kórnicka, W. ks. Poanańskie.
Biblioteka hr. Krasińskich, Warssawa.
Biblioteka Ordynacyi hr. ZamoyskicL War-
Biblioteka Uniwersytetu, we Lwowie.
Bieliński M. s Ssakami w Kurłandyi
Biesiadecka Zofia, Oświęcim.
Bisping Hdena, Massalany gub. grodsieńska.
Maiowski Włodsimiers, adwokat w Praemyilu
Bogusa, adwokat w Krakowie.
Bojarski ICchal, Warssawa.
Bondy F., Wiedeń.
Boniecki Edward, Kuźmińce gub. podolska.
Boniecki Stani^w, Potworów gub. radomska.
Boniecki Stanisław, Tomciyce gub. warssawska.
Borenstein, Koło.
Borkiewics Feliqra, ZidonkŁ
Borkowski Dunin hr. Jersy, Lwów.
Boski Stanisław, Lipie gub. radomska.
Bouffał, Warssawa.
firanicki hr. Ksawery, Warssawa.
Bresa hr., Nowy Sącs.
Brzosowska Helena, Popielucby, guber. po-
dolska.
Brsosowski Antoni, Warssawa.
Brsosowski Bronisław, Warssawa.
Brsosowski Korab* JuL Posuchówka gub. po-
dolska.
Bnosowski Dr. Władysław, Kłobucko.
Bułhak Edgar, Dobossns, gub. mohilowska.
Bykowski Jaxa Juliuss, profesor politech.
Lwów.
Byszewski W., Socsewka gub. Warszawska.
Chdmiński Władydaw, Strychowce, podol-
skiej gub.
Chiapowicki Edward, Warssawa.
Chrzanowski Edward, Morocsyn gub. lubelska.
Chylewski, Koło.
Ciechanowski, Warssawa.
Cidecki Artur, Hadyńkowce Oaligra.
Cielecki Roch, Zygry, gub. Kaliska.
Csadd hr. Feliks, Warssawa.
Czapla Józet Inowrocław.
Czapska hr., Kuchary W. Ks. Poznańskie.
Csapski hr. Mikołaj, Hiropol gub. wdyńska.
Czarnowska Kazimierzowa, Warssawa.
Csartoryski ksiąś^ A^ Wielki Bór, W. Ks.
Poznańskie,
Csemidd Józef, Dobre gub. warszawska.
Cserwiakowdd, Warssawa.
Czerwiński ksiądz Fr., Petersburg.
Osetwertyńdd ksiąć^ '^odzimierz, Warssawa.
Czosnowska hr. Adamowa, Warssawa.
*) Wssystkidi tych, IMnj na obecną} liście prenumeratorów Herbarza opuszczeni zostali,
sl^ o łaskawe nadesłanie do księgami Pp. Gebethnera i Wolflk w Warszawie, doldadoie
wylizanego kh imienia i naswiska, miąjsca zamieszkania, oraz o podaoie księgami, za pośrednie-
twcm ktdVQ| prennsMrąlą Herbarz.
Digitized by
Google
Czosnowski hr. Isydor, Rsym.
Dachowski Tadeosss, Łeśkowa gnb. k^owska.
Dąmbski hr. Kajetan^ Warssawa.
Dembiński Henryk, Przysucha g^b. radomska.
Dembiński Ludwik, Oóry g^b. kidecka.
Dembiński Stanisław, Warszawa.
Demel Dr. Boledaw, Warszawa.
Departament Heroldyi Rządzącego Senatu,
Petersburg.
Dobiecki Eustachy, członek Rady Państwa
i radca komitetu Tow. Kred. Zs. War-
szawa.
Dorożyński Antoni, Pasieczna gub. wołjrńska.
Drohojowski hr. Lwów.
Druibacki Dr., Pratkowce Oaligra.
Dunikowski Dr. Juliusz, GMigra.
Epimach-Szypiłło, Petersburg.
Falęcki, Warszawa.
Fangor Romuald ze Świdnicy, w Oalicyi.
Fedorowicz W., Witebsk.
Fedorowicz Władysław, członek Izby Panów
w Wiedniu, Okno Oaliqra.
Francuzowicz Jan, Wilno.
Oarbowski, z Garbowskiąj Woli.
Oebethner i S-ka (księgarnia) Kraków.
Oimnazyum c. k. III we Lwowie.
Oiśycki Jan Marek, Kraków.
Olinka Władysław, Susk g^b. łomżyńska.
Oliszczyński Józef z Zielonek.
Oołaszewski, Nowy Sącz.
Górski Pawd, Warszawa.
Grabowski Kazimierz ze Zbietki, W. Księstwo
Poznańskie
Ghrocholski Dr. Bronisław, Moskwa.
Ghrodecki Konstanty Wiktor, Winnica.
Ghrodzicki z Równej.
Grodziński, Radom.
Grotowski Zdzidaw, Załuszków.
Grudziński Mieczysław, Warszawa.
Ghimowski Ignacy, Mała Derebczynka gub,
podolska.
Hiź Józef, Petersburg.
Hołyńska Stefania Chołoblin gnber. mohilo-
wska.
Horoch Baron Józef, Poczi^owo gub. war-
szawska.
Idzikowski (księgarnia) K^ów.
Instytut heraldyczny „Gryf", Poznań.
Jabłoński Józef, Pniewo.
JaUoński Mikołaj, Warszawa.
Jackowski Bronisław, Promna gub. warsza-
wska.
Jackowski Tomasz, Warszawa.
Jaczyński z Marcinków.
Jakowski Dr. M., Warszawa.
Jakubowski Starzą, Lulińce gubernia podoi
ska.
Jankowski, Petersburg.
Jaroński Mieczydaw, Kielce.
Jaroszyński, Warszawa.
Jaroszyński Stanisław, Lwów.
Jezierski z Przystani
Jodłowski Luqran, Warszawa.
Kaczorowski AntonL
Kaczorowski Henryk, Kraków.
Kalm-Podoski Leon, Monasteryszcze, gubernia
kijowska.
Kamocki Witold z Mokoszyna.
Kamkowski Ignaqr, Kamkowo gubernia pło-
cka.
Karski Włodzimierz, Warszawa.
Karski Micludt, Warszawa.
Karwićki, Warszawa.
Karwosiecki Henryk, Warszawa.
Kiesewetter (księgarnia), Lublin.
Kisielnicki ^^^odzimierz z gubemii lubel-
skiej.
iTiAUi^fllrij Warszawa.
Klemensowski, z Olejowa gub. lubelska.
Klub Myśliwski, Warszawa.
Knast Stefan (księgarnia) w Inowrocławiu.
Kobierzycki Józef z Bogumiłowa.
Komierowski Konstanty, Warszawa.
Konopka Baron Jan, Galicya.
Konwikt Sw Józefa, Chyrów.
Kopczyński Dr. Aleksander, Warszawa.
Korytko, Kraków.
Korytko K , Paryż.
Kossakowska Janina w Sosnowcu.
Kossowski Władysław, Petersburg.
de Kouroche (Kurosz), Paryż.
Kowalski Dr. Mieczyriaw, Lwów.
Kownacki dr. Józef, Wieliczka*
Kozieł-Poklewski, Wadwy gubernia kowień*
ska.
Kozłowski Stanisław Adwokat, Warszawa
Krasicki hr Bohdan, Warszawa
Krasicki hr. Ignacy, Bachorzec (}aliqra.
Krasicki hr. Jan, Kniaia Kiynica gub. ki-
jowska.
Digitized by
Google
m
Krairitialri hr. Edward, Badsicgowice gubernia
warazawaka.
Kruszewska Zofia, Borchow, gub. mińska.
Krzyżanowski (ksiQganiiaX Kraków.
Krzyżanowski Jan, Hulcza Oaliqra.
Krzyżanowski Stiuiisław, K\jów.
Księgarnia Polska, Petersburg.
Księgarnia Spółki wydawniczej, Kraków.
Księgarnia św. Wojciecha, Poznań.
Kucharski Ksiądz dziekan Jan, Połtawa.
Kuczyński Stanidaw, Warszawa.
Kuropecki ksiądz Konstanty z Krzymowa.
Kuszel, Warszawa.
Kuszelewski Inżynier, Warszawa.
Lange (księgarnia), Oniezno.
Lasocki hr. Zygmunt, Lwów.
Leśkiewicz Kazimierz, Warszawa.
Leśniewicz Zygm., Wielka Hukssa, gub. po-
dolska.
Lewandowski Władysław, Ghodorków gub.
kijowska.
Lipczyński Stanidaw, Warszawa.
Lubecki Drucki książę z Bałtowa.
Lubomirski książę Konstanty, Strugi gub.
warszawska.
Lubomirski książę Stanidaw, Równo gubernia
wołyńska.
Luboński Jan, Staszów g^b. radomska.
Luedkę z Kalisza.
Łapiński Tadeusz, Warszawa.
Łowicki Mikołaj, Petersburg.
Łoziński z Łodzi.
Łoziński Zenon, Petersburg.
Łubieński hr. fioger, Warszawa.
Łubieński, hr. Warszawa.
Łuniewski Erazm, Warszawa.
Mackiewicz Antoni, Petersburg.
Marcinkowski Władydaw, Odessa.
Marczewski ksiądz Hieronim, z Czarnej, g^b.
radomska.
Merczyng Henryk, Petersburg.
Męciński lir. Adam, Ćraków.
Mikulicz-Badecki, Adwokat z Odessy.
Milins Edmund, Warszawa.
Młynarski Emil, Warszawa.
Monkiewicz, Dobosna mohylowskiej guber-
nii.
Moszczeńska z Pizysiecia.
Moszyńska Ste&nia, Sójki gub. warszawska.
Moycho Karol Bzecz. Radca. Stanu, War-
szawa.
Mroziński Warszawa.
Narzymski, Lwów.
Niemcewicz Zofia ze Skok.
Nowomiejski, Warszawa.
Nyko Adela, w Kamionce, gubernia wołyń-
ska.
Odowski hr. z Jarmoliniec.
Ośmiałowski GKistaw z Sobótki
Ostrowski hr. Juliusz, Warszawa.
Paszyński Leonard, Skierniewice.
Pdczyński z Oóry Kalwaryi g^b. warszawska.
Pepłowski Adolf, Warszawa.
Perelman, Kielce.
Piasecki Tadeusz, Dyr. Wząj. Kred. w Ra-
domiu.
Piętka Romuald, Warszawa.
Plater Bród hr., Wilno.
Plater hr. z Pustyni g^b. witebskiej.
Platerowa hr. Władysławowa z Szatejek.
de Pliszcza Pliszkowski Ottokar, w Nicei.
Pokrzywnicki - Orzymała Mieczydaw, War-
szawa.
Popid Konstanty, Czaple Wielkie g^b. kie-
lecka.
Potocka hr. Adamowa, Kraków.
Potocki hr. Henryk z Koniecpola.
Przewłocki Henryk, Wola, gub. lubelska.
Przeżdziecki hr Oustaw, Warszawa.
Przeżdziecki hr Rajnold, Warszawa.
Przybydawski z Uniża.
Pr^emski Zygmunt z Olinek.
Pułaski Kazimierz, Zawadyńce gubernia po-
dolska.
Pu^anowski Dr., Nieśwież, g^b. mińska.
Pudowski hr. Franciszek z Albertyna.
Pudowski hr. Franciszek, Kraków.
Raczkowski (księgarnia), Lublin.
Radkiewicz A., Petersburg.
Radzimiński Zygmunt, Lwów.
Radziwił Książę Stanidaw, Nieśwież.
Ramułt dr. Stanisław, sekretarz c. k. ministe-
ryum rolnictwa, Wiedeń.
Rayski, Warszawa.
Rembowski Tadeusz, Sieradz.
Resursa szlachecka, w Krakowie.
de Riszkowski A. z Nicei.
Rogójski ksiądz Mieczysław z Dąbrowy Oór-
nicz€|j.
Romanowski Stanisław, porucznik. Warszawa.
Digitized by
Google
IV
Romer, Wilno.
Romer Kazimierz, Janopol, gub. witebska.
Rościszewski ^^^odzimierz, Eosara gnbemia
kąjowska.
Rossochacki Feliks, Wilno.
Różycka Marya, Warszawa.
Rudzka, Warszawa.
Rusiecki, Warszawa.
Sanguszko książę Roman, £ftawuta.
Sawdow Leonid, Moskwa
Sawicki, Warszawa.
Seyfarth i Czajkowski (księgarnia), Lwów.
Sęczykowski, Omsk.
Sicheń Tadeusz.
Sierakowska hr. Marya, Waplewo W. Es.
Poznańskie.
Skarżyńska Wanda, Warszawa.
Skórzewski Radca Komitetu Tow. Kr. Zs.
Warszawa.
Sobański Adam, Pieńkówka gub. podolska.
Sobański Hieronim, Sumówka gubernia po-
dolska.
Sobieszczański, Petersburg.
Sobolewski Zygmimt, Petersburg.
Sołtan hr. Wiktor, Warszawa.
Sozański z Komalowa.
Starzeński hr. Adam.
Starzeński hr. Albert, Dąbrówka Starzeńska
Galicya.
Starzeński hr. Wiktor z Komorowszczyzny.
Starzyński hr. B., Paryż.
Stopierzyński ksiądz prałat, Włodawek.
Szachno B. B. z Józefowa.
Szaposznikow, Petersburg.
Szczawiński Jan, Taraszcza g^b. k^owska.
Szempliński Boledaw, Warszawa.
Szeptycki hr.. Przyłbice Oalicya.
Szlubowski.
Szukiewicz Wandalin, Wilno.
Szwejkowski Władysław, RadouL
Szydłowski OusŁaw, Żarki gubernia piotrko-
wska.
Tarnowski hr. Jan, Kozin, gub. wołjrńska.
Tarnowski hr. Ju][jusz, Końskie gub, radom.
Tarnowski hr. Stanisław, Kraków.
Tarnowski hr. Stani^w, Turcsyniec gubeimia
podolska.
Tarnowski hr. Szczepan, Naq>olsk gub. jdocka.
Tipolt pułkownik, Petersburg.
TcAoczko Edward, Wierdomicse.
Towarzystwo Kredytowe Ziemskie Warszawa.
Trepte Konstanty, Warszawa.
Trzebińscy Julian i Jao (zakłady dmkarsko-
litograficsoe w Radomiu .
Uchnast Kazimierz, Częstochowa.
TJnger Gracyan, Warszawa.
Urbanowski Jozafat, Kolo.
Urbański Kazimierz, Kalisz.
Wardzyński l^^^adysław, Warszawa.
Ważyński Skarbek, Wilno.
Weyssenhoff Józet Warszawa.
Weyssaihoff Waldemar, Jużynty gubernia
kowieńska.
Wędawowicz, Wilno.
Wielopolski hr. ZygmnnŁ
Wilczewski Tallen Leon, Warszawa.
Wilczyński Leon, Petersburg.
Windyk Wittyg Wiktor, Warszawa.
Wiśniewski Feliks, Łazin.
Wiśniowska Anna, Kraków.
Witkowski Józef, Kazimierz gub. kaliska.
Włodarkiewicz E., Warszawa.
Wodziński Antoni, IMużew gubernia warsza-
wska.
Wodziński Tadeusz, Sucha gub. radomska.
Wróblewski Tadeusz, Warszawa.
Wronka ksiądz Pawd, Potok Widki gubernia
radomska.
Wydział krajowy we Lwowie.
Wyszyński Jan, Warszawa.
Zaleski Bronisław, Warszawa.
Zamoyski hr. Tomasz, z Jabłoni
Zawadzki (księgarnia), Wilno.
Zawadzki M., Czortków Oalicya.
Zawadzki Szczęsny, Satanówka gub. podolska.
Zemplińska Sylwina, lewków gub. kideduu
Zimnoch Ludomir, Warszawa.
Zwierkowski Jerzy, Warszawa.
Hertmrz. T. XI.
51
Digitized by
Google
Digitized by
Google
Przedruk techniką fotooffsetową
wykonany w Drukami Narodowej w Krakowie
z egzemplarza udostępnionego
przez Bibliotekę Narodową w Warszawie.
Wydano w nakładzie 2000 egzemplarzy
na zamówienie Zrzeszenia Księgarstwa.
Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe
Warszawa 1987
■^g-y*^
Digitized by
Google
Digitized by
Google
Digitized by
Google
3 bios 010 57ti III
STANFORD UNIVERSITY LIBRARIE
CECIL H. GREEN LIBRARY
STANFORD, CALIFORNIA 94305-6
(415) 723-1493
Ali books may be recalled after 7 da
^ DATĘ DUE
OCT ^1ooc_ ^^^
%
Digitized by
Google
-^
i
t m
A •:
;'!'
\^<'
•fe
Live Music Archive
Librivox Free Audio
Metropolitan Museum
Cleveland Museum of Art
Internet Arcade
Console Living Room
Books to Borrow
Open Library
TV News
Understanding 9/11